poradnik antyklerykala 1

8

Poradnik antyklerykała Grzegorz VII wprowadził też celibat, tj. obowiązek bezżeństwa księży. 1075 r. – Grzegorz VII wydał dekret o zniesieniu świeckiej inwestytury (prawo nadawania godności kościelnych). Odtąd nadawanie godności osobom duchownym miało być dokonywane wyłącznie przez papieża. 1079 r. – zdrajca i renegat biskup Stanisław Szczepanowski staje po stronie zbuntowanych mieszczan przeciwko królowi Bolesławowi Śmiałemu (ok. 1043–ok. 1082). Kiedy biskup poniósł

Grzegorz VII





Poradnik antyklerykała

9

Krucjaty

zasłużoną śmierć za zdradę majestatu, Kościół ogłosił go „świętym” i patronem Polski; leży w sarkofagu na Wawelu. 1095 r. – sobór w Clermont: papież wezwał rycerstwo Europy do walki przeciw Turkom o oswobodzenie grobu Chrystusa w Jerozolimie. Wezwanie, połączone z zapowiedzią odpuszczenia grzechów uczestnikom wyprawy i nadzieją zdobycia bogactwa Wschodu, znalazło żywy oddźwięk wśród feudalnego rycerstwa. 1096–1099 r. – pierwsza wyprawa krzyżowa rycerstwa przede wszystkim francuskiego, włoskiego i niemieckiego z Gotfrydem de Bouillon, księciem Lotaryngii na czele. 1099 r. – krzyżowcy po długim oblężeniu zdobyli Jerozolimę, splądrowali miasto i wymordowali mieszkańców. Utworzyli feudalne państwo – Królestwo Jerozolimskie, którego pierwszym władcą został Gotfryd de Bouillon z tytułem obrońcy Grobu Świętego.

Wiedząc, jak łatwo fałszywym nauczycielom podszyć się pod prawdziwych, dał wskazówkę, jak ich odróżniać: „Ale choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba zwiastował wam ewangelię odmienną od tej, którą myśmy wam zwiastowali, niech będzie przeklęty” (Ga 1. 6–8). Żegnając się ze starszyzną efeską, ubolewał: „Ja wiem, że po odejściu moim, wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając trzody”. I znów pomagał rozpoznać zagrożenie, prorokując: „Spomiędzy was samych powstaną mężowie, mówiący rzeczy przewrotne, aby uczniów pociągnąć za sobą” (Dz 20. 29–30). I nie ma innej ewangelii niż Pawłowa, „Przeto czuwajcie” (Dz. 20. 31). Jak czuwali chrześcijanie? Co stało się z wiarą Jezusa? Poniższe zestawienie porównuje chrześcijaństwo apostolskie z papieskim (katolicyzmem). W punktach 1, 2, 3 itd. przedstawiono główne założenia Biblii, a w odpowiadających im kolejno punktach 1a, 2a, 3a itd. – adekwatne poglądy chrześcijaństwa papieskiego. 1. Jedyny pośrednik między ludźmi a Bogiem – Jezus Chrystus (1 Tm 2. 5; J 14. 6; 1J 2. 1–2; Dz 2. 18) 1a. Pośredniczka Maria (dogmat o wniebowzięciu Marii – 1950 r.) i galeria świętych papieża) i innych hierarchów gwałcone były dzieci. Law zostaje przeniesiony przez papieża do Watykanu, gdzie pełni ważną funkcję. Druga część za tydzień ZOSIA WITKOWSKA BOGDAN MOTYL

391 r. – 78 lat po uznaniu chrześcijaństwa za religię tolerowaną, a nawet uprzywilejowaną przez cesarza Konstantyna Wielkiego, motłoch chrześcijański podburzony przez biskupa Aleksandrii, Teofila, Jan XV spalił miejscową bibliotekę, gromadzącą 600–700 tysięcy zwojów – bezcennych skarbów starożytnej literatury grecko-rzymskiej. Przypisywanie tego barbarzyństwa kalifowi Omarowi I jest nieusprawiedliwione, bowiem kiedy ten zdobył Aleksandrię, nie było już czego niszczyć. 783 r. – zapoczątkowano zwyczaj całowania stopy papieża. 800 r. – papież rzymski stał się świeckim księciem. 850 r. – zniszczenie autonomii biskupów (podporządkowanie ich Rzymowi) przez fałszywe dekretalia rzekomego Izydora. 993 r. – papież Jan XV mianuje pierwszych świętych i rozpowszechnia kult matki Jezusa jako Matki Boga. Szczególny to zaszczyt dla paulinów, bowiem napędza im wypłacalną klientelę. Kult świętych to dla Kościoła prawdziwa żyła złota. 1054 r. – schizma. Kościelne imperium rozpadło się na Kościół zachodni (uznający zwierzchność papieża) i na Kościół wschodni, odrzucający jego władzę. Katolicyzm, odchodząc od rdzenia chrześcijaństwa, staje się najliczniejszą sektą w jego łonie. 1073–1085 r. – pontyfikat papieża Grzegorza VII. Wprowadził zasadę kanonicznego wyboru papieży przez kardynałów (conclave).

1147–1149 r. – druga całkowicie nieudana wyprawa krzyżowa z królem francuskim Ludwikiem VII i cesarzem niemieckim Konradem III na czele. W wyniku niepowodzeń tej wyprawy (Turcy skutecznie zatrzymali i rozgromili krzyżowców) ruch krucjatowy przygasł w Europie na długi czas. 1143 r. – za Celestyna II (1143–1144) w Rzymie wybuchł bunt przeciwko władzy papieża. Jego następca, Lucjusz II (1144–1145), ginie podczas ataku na Kapitol. 1180 r. – synod w Łęczycy czyni ustępstwa dla kleru. Dobra zmarłych biskupów pozostają własnością duchowieństwa pod karą śmierci dla rodziny lub panów, którzy odważyliby się je zająć, bowiem „Bóg drwić z siebie nie pozwala”. 1189–1192 r. – trzecia wyprawa krzyżowa z udziałem cesarza niemieckiego Fryderyka I Barbarossy, króla francuskiego Filipa II Augusta i króla angielskiego Ryszarda Lwie

 1970–1982 r. – Banco Ambrosiano, w którym udziały miał Watykan, był wielką pralnią pieniędzy pochodzących między innymi z prostytucji, dystrybucji narkotyków i związków z mafią sycylijską i amerykańską. W machlojkach miał udział arcybiskup Marcinkus, szef Banku Watykańskiego. Przed pociągnięciem do odpowiedzialność przez włoski wymiar sprawiedliwości chronił go osobiście Jan Paweł II. 1978 r. – po 33 dniach pontyfikatu został zamordowany papież Jan Paweł I. Za sprawców tej zbrodni uważa się katolicką mafię, czyli Opus Dei. Postanowiono, że papieżem zostanie Polak, gdyż słusznie kalkulowano, iż dziki fanatyzm nakaże jego rodakom iść ślepo za Kościołem. 2000 r. – chorwacki zbrodniarz wojenny, ludobójca i osobisty przyjaciel Hitlera, arcybiskup Stepanic, zostaje kanonizowany przez Jana Pawła II. 2002–2004 rok – światem wstrząsa afera pedofilska w USA. Jako pierwsi spośród polskich mediów podajemy jej szczegóły. Przez 30 lat za wiedzą biskupa Lawa (przyjaciela

16

Apostoł Paweł dziwił się swym uczniom – Galacjanom, że tak szybko dają się zwieść przez inną ewangelię. I zaraz dodał: „Chociaż innej nie ma; są tylko pewni ludzie, którzy was niepokoją i chcą przekręcić ewangelię Chrystusową”.

4. Jezus jest jedynym bez grzechu, wszyscy ludzie zgrzeszyli (Rz 3. 23–24; Iz 64. 6) 4a. Maria jest bezgrzeszna (dogmat o niepokalanym poczęciu – 1854 r.) 5. Jezus jest skałą i głową Kościoła (1 Kor 3. 11; 10. 4; 1 P 2. 8) 2. Bezpośredni i nieograniczony dostęp każdego wierzącego do Jezusa przez modlitwę (J 7. 37; 6, 37; Hbr 4. 15–16) 2a. Droga do Jezusa przez pośredników żyjących (kapłanów) i zmarłych (Marię oraz świętych), którzy pomagają, wypraszając dla nas łaski u Jezusa 3. Zbawienie jest w Jezusie z łaski przez wiarę (J 3. 16; 14. 6; 17. 3) 3a. Zbawienie jest w Jezusie przez Kościół (nie ma zbawienia poza Kościołem), łaska jest udzielana przez sakramenty Kościoła

Wilki drapieżne

Poradnik antyklerykała

Poradnik antyklerykała

1

Poradnik antyklerykała

Poradnik antyklerykała

krajów Ameryki Południowej, Watykan także nie pamięta. 1943 r. – Watykan udziela błogosławieństwa ukraińskim formacjom SS Galizien, pacyfikującm w czasie wojny wschodnie rubieże Polski. 1948 r. – wybucha wielka afera finansowa z udziałem najwyższych dygnitarzy Watykanu, którzy zarobili miliony dolarów na dostawach z UNRRA. Mózgiem tego przedsięwzięcia był prałat Cippico, złodziej, defraudant i oszust. Policja włoska ustaliła, że Watykan był największą centralą handlu zagraniczną walutą, a lewe transakcje przeprowadzano za pośrednictwem zakonów, głównie z terenów Szwajcarii. 1950 r. – w Monachium przy Dachaustrasse otwarto katolicką szulernię pod nazwą Chrześcijańskie Kasyno Gry. Była to pierwsza niemiecka filia międzynarodowego holdingu Pacellich, rodziny prohitlerowskiego papieża Piusa XII. 1952–1957 r. – wielki skandal walutowy związany ze spekulacją cukrem sprowadzanym z Kuby. Głównym „akcjonariuszem” był zakon franciszkanów, ślubujący dobrowolne ubóstwo. Ci „biedacy” zainwestowali w to dochodowe przedsięwzięcie 4,5 mln dolarów żywej gotówki.



10

Poradnik antyklerykała





wracają do Europy. Od tego czasu posiadłości krzyżowców przechodzą stopniowo w ręce tureckie. 1378–1417 r. – wielka schizma zachodnia. Po powrocie do Rzymu (1337 r.) siódmego z kolei papieża awiniońskiego – Grzegorza XI – i jego rychłej śmierci w 1378 r. kardynałowie włoscy wybrali papieżem Włocha – Urbana VI, natomiast kardynałowie francuscy Francuza – Klemensa VII (rezydował w Awinionie).

Cesarz Justynian

światowej miały pod bronią tylko 12 proc. ogółu ludności! 1933–1939 r. – kardynał tysiąclecia, Wyszyński, jeszcze jako zwykły ksiądz i teolog był orędownikiem nazizmu i samego Hitlera, co znajdowało wyraz w redagowanych przez niego publikacjach. 1939–1945 r. – papież Pius XII (1939–1958) zachował „taktyczne” milczenie w sprawie zbrodni hitlerowskich w czasie II wojny światowej. Wydał m.in. specjalne orędzie do mieszkańców stolicy Anglii, aby nie mścili się na Niemcach za naloty Luftwaffe oraz Jan Paweł I bombardowania pociskami V-1 i V-2. Jego obłuda przekraczała wszelkie granice, bowiem niektóre części do rakiet V-2 były produkowane we Włoszech przez należące do salezjanów wytwórnie broni „Rasetti”. Poza tym Watykan był właścicielem m.in. zakładów materiałów wybuchowych Montecatini, a książę Giulio Pacelli, bratanek papieża Piusa XII, zarządzał zakładami Sogene di Roma, produkującymi gazy trujące i bomby napalmowe. O ukrywaniu zbrodniarzy hitlerowskich po zakończeniu wojny, zaopatrywaniu ich w fałszywe dokumenty, a następnie – przerzucaniu kościelnymi kanałami do

Władysław Warneńczyk

5a. Papież jest skałą (jako następca skały-Piotra – efekt błędnego odczytania fragmentów ewangelii o przywództwie Piotra) i głową Kościoła (w rzeczywistości biskupa Rzymu wywyższył cesarz Justynian dekretem z 538 r.; to nie Piotr, lecz Linus był pierwszym biskupem Rzymu) 6. Zastępcą Jezusa na ziemi jest Duch Święty (J 14; 17. 26; 16. 7–8. 13) 6a. Zastępcą Jezusa na ziemi jest papież; tiarę papieską zdobi napis „Vicarius Filii Dei”, co znaczy: zastępca Syna Bożego 7. Żaden człowiek nie jest nieomylny z uwagi na grzeszną naturę (Rz 3. 10) 7a. Papież jest nieomylny w sprawach wiary – dekret z 1870 r. 8. Określenie Ojciec (w sensie duchowym) jest należne tylko Bogu (Mt 23. 9) 8a. Papież nazywa siebie Ojcem Świętym, przywłaszczając sobie określenia i cechy należące wyłącznie do Boga

9. Rozdział Kościoła od państwa; związek między Kościołem a władzą świecką Biblia nazywa nierządem (Jr 2. 20–31; Ez 16. 17–19; Oz 2. 5) i obrzydliwością (Ap 18. 9) 9a. Od 508 r. (zwycięstwo króla Franków, Chlodwika) Kościół rzymski podporządkował sobie prawie całą Europę Zachodnią; obecnie istnieje państwo kościelne (Watykan) uwikłane w politykę 10. Cześć, pokłony, modlitwy należą się tylko Bogu; zakaz kultu wizerunków – to jedno z dziesięciorga przykazań (Wj 20. 4–5); Boży zakaz zmiany przykazań (Mt 5. 18) 10a. Kult maryjny (zapoczątkowany przez sobór w Efezie w 431 r., jego korzenie tkwią w pogaństwie – odwzorowuje kult bogini-matki znany we wszystkich religiach), kult relikwii i obrazów, modlitwy do świętych; zmiana Dekalogu – usunięcie drugiego przykazania biblijnego Dekalogu (sobór w Nicei, 787 r.) 11. Sobota – siódmy dzień tygodnia – jest dniem świętym jako pamiątka stworzenia świata (Rdz 2. 2–3); nakaz święcenia soboty (szabatu) zawarty w Dekalogu i przestrzegany przez Jezusa, apostołów i pierwszych chrześcijan (Wj 20. 8–11)

15

Serce. Kiedy cesarz utonął w jednej z rzek syryjskich, wojska niemieckie wróciły do Europy. Francuzi również zarządzili odwrót i na placu pozostał tylko Ryszard III z Anglikami. Najistotniejszym osiągnięciem trzeciej wyprawy krzyżowej było zdobycie przez Anglików Cypru, który pozostał w ręku krzyżowców przez mniej więcej 250 lat. 1202 r. – panowanie Władysława Laskonogiego (ok. 1164–1231) to okres walki z nieposłusznym Władysław Laskonogi klerem rzymskim, który chwyta się rozpaczliwie papieskich roszczeń do panowania nad światem. 1202–1204 r. – czwarta wyprawa krzyżowa. Krzyżowcy zdobyli Konstantynopol i założyli w południowej części Półwyspu Bałkańskiego tzw. Cesarstwo Łacińskie, które przetrwało do roku 1261, kiedy to cesarz Michał VIII Paleolog usunął rycerstwo zachodnie i odbudował państwo bizantyńskie. 1212 r. – jedna z większych zbrodni papieskich: WYPRAWA KRZYŻOWA DZIECI z Francji i Niemiec. Dzieci, przewiezione do Aleksandrii przez nieuczciwych właścicieli okrętów, zostały sprzedane w niewolę, głównie do domów publicznych. 1217–1270 r. – kolejne wyprawy krzyżowe, które ogniem i mieczem próbowały przenieść chrześcijaństwo do niewiernych, kończą się fiaskiem. Kiedy podczas siódmej wyprawy wybucha wśród krzyżowców epidemia dżumy (Ludwik IX, dowódca wyprawy, również pada jej ofiarą), resztki armii

2

120 r. – wynalezienie wody święconej. 157 r. – wprowadzenie kar kościelnych i klątw, czyli zamordyzmu. Była to skuteczna broń Kościoła w walce z własnymi wiernymi. 312 r. – według legendy, cesarz Konstantyn przed bitwą przy Moście MulwijCesarz skim ujrzał na niebie Konstantyn krzyż z napisem „Tym zwyciężysz”. Miało to tłumaczyć późniejszy życzliwy stosunek Konstantyna do chrześcijan. 313 r. – edykt w Mediolanie wydany przez Konstantyna i Licyniusza, przyznający chrześcijanom wolność wyznania. Konstanty dopiero na łożu śmierci przyjął chrzest. 325 r. – w Nicei odbył się pierwszy powszechny sobór biskupów chrześcijańskich z całego cesarstwa. Sobór przyjął zwięzłe sformułowanie dogmatów chrześcijańskich (tzw. nicejski symbol wiary). Potępiono naukę Ariusza, który był kapłanem chrześcijańskim w Aleksandrii, a na początku IV wieku wystąpił z nauką podważającą dogmat Trójcy Świętej i zaprzeczał boskiej naturze Chrystusa. Zyskał rzesze zwolenników. Na soborze skazano Ariusza na wygnanie, a jego księgi spalono. Ok. 339–397 r. – św. Ambroży, biskup mediolański, jeden z ojców Kościoła zachodniego. Zreformował liturgię i śpiew kościelny. Spowodował usunięcie

z gmachu senatu rzymskiego posągu bogini Victorii, ostatniego świadectwa dawnej religii w Rzymie. 348 r. – uznanie życia klasztornego za święte. Jak ta „świętość” wyglądała, nie ma potrzeby się rozwodzić. 354–430 r. – św. Augustyn, filozof i teolog. Nawrócony i ochrzczony przez św. Ambrożego stał się gorącym zwolennikiem chrystianizmu. Rozgłos zdobyły jego „Wyznania” (autobiografia religijna), dzieło historyczne „Państwo Boże” oraz traktaty teologiczne „O prawdziwej religii” i „O Trójcy”. 375–383 r. – cesarz Flawiusz Gracjan zaczął stosować represje przeciw poganom i nieortodoksyjnym chrześcijanom. Zrzekając się tytułu rzymskiego najwyższego kapłana (pontifex maximus), pozbawił pogańską religię poparcia państwowego.

Z dziejów Kościoła kat. Poradnik antyklerykała

7

Poradnik antyklerykała

Poradnik antyklerykała

wyroków śmierci na politycznych skazańcach. Natomiast w Bolonii w latach 1849–1855 aż 276. 1866 r. – alokucja „Luctnosum et nunquam” wygłoszona na tajnym konsystorzu jeszcze raz potępiła polski ruch powstańczy w 1863 roku. 1870 r. – w lipcu papież Pius IX (1846–1878) na zwołanym przez siebie soborze w Watykanie, uroił sobie (o tym szczególnym „przywileju” papieży mówiono już w XVI wieku na soborze trydenckim), że papieże są „nieomylni” i „fakt”

ten został ogłoszony światu katolickiemu w formie dogmatu. 1870 r. – w sierpniu wybuchło w Rzymie powstanie przeciwko władzy papieskiej. Niebawem

przeprowadzone w Wiecznym Mieście referendum o przyłączenie go do państwa włoskiego wykazało, jakim szacunkiem i autorytetem wśród rzymian cieszył się „Namiestnik Chrystusa”. Za odebraniem Rzymu „Nieomylnemu” głosowało 40 785 mieszkańców stolicy, natomiast za papieżem opowiedziało się „aż” 46 osób. Natomiast w całej prowincji rzymskiej przeciwko opowiedziało się 133 681 osób, a za papieżem – tylko 1057. 1891 r. – w sierpniu oszuści w sutannach wystawili w Trewirze „święte odzienie” (szatę), rzekomo należące do Chrystusa. Przez dwa miesiące przybyło ponad milion głupców-pielgrzymów, by oglądać „najdroższą pamiątkę” po Zbawicielu i napełnić setki skarbon. 1925 r. – w lipcu Watykan bezczelnie skierował do rządu Czechosłowacji ostry „protest” przeciwko narodowym obchodom pamięci Jana Husa, którego Kościół spalił na soborze w Konstancji 6 lipca 1415 roku. 1929 r. – papież Pius XI (1922–1939) po podpisaniu przez Stolicę Apostolską układów laterańskich z faszystowskimi Włochami oświadczył, że dla dobra Kościoła „gotów jest sprzymierzyć się nawet z diabłem”. 1930 r. – według oficjalnych statystyk, na 565 stałych obywateli państwa Watykan aż 220 było pod bronią w służbie papieża. Stanowi to prawie 50 proc. stanu osobowego „miasta mężczyzn”. Statystki przerażające, zważywszy że zmilitaryzowane Niemcy w czasie I wojny



11a. Druga zmiana treści przykazań – ustanowienie niedzieli, pierwszego dnia tygodnia i święta pogańskiego, w miejsce soboty; VI w. – początek represji wobec chrześcijan święcących sobotę; formalny zakaz obchodzenia soboty jako dnia świętego – sobór florencki, 1441 r. 12. Tylko Bóg może odpuszczać grzechy; należy je wyznawać bezpośrednio Bogu (tzw. spowiedź serca) i bliźnim, wobec których zawiniliśmy, i prosić ich o wybaczenie (Mt 6. 6–12; 9. 2–3; Dz 8. 22) 12a. Kapłan ma władzę odpuszczać grzechy; spowiedź uszną ustanowił Sobór Laterański IV w 1215 r. 13. Jezus wprowadził komunię pod dwiema postaciami – chleba i wina – symbolami Jego umęczonego ciała i przelanej krwi (Mt 26. 27; 1 Kor 11. 24–26)



3

13a. Komunia przyjmowana jest w praktyce tylko pod postacią chleba – w 1414 r. sobór w Konstancji zabronił laikatowi spożywania wina w czasie komunii 14. Eucharystia jest ofiarą symboliczną i pamiątką prawdziwej, jednorazowej i niepowtarzalnej ofiary Jezusa na krzyżu (Hbr 10. 12–18; J 19. 30) 14a. Eucharystia jest rzeczywistą i powtarzalną ofiarą za grzechy, składaną Bogu; hostia jest prawdziwym ciałem, a wino prawdziwą krwią Jezusa, nie są to symbole; przemienienie (transsubstancjacja) następuje na skutek formułki automatycznie wypowiadanej przez kapłana – Jezus na jego hasło pojawia się w opłatku; wierni konsumują prawdziwego Chrystusa; dogmat ustalono na Soborze Laterańskim IV w 1215 r. 15. Zbawienie jest z łaski, darmo, przez wiarę (Ef 2. 8–9); nie można go nabyć za pieniądze ani przez uczynki; warunkiem przebaczenia jest skrucha oraz pojednanie z bliźnim i naprawienie krzywd (o ile zadośćuczynienie jest możliwe); zbawienie dokonuje się dzięki ofierze Chrystusa, a nie zabiegom człowieka 15a. Na zbawienie można „zapracować” – np. cierpieniem czy ofiarami (sobór florencki w 1439 r.); na przebaczenie można było zasłużyć np. biczowaniem się, pielgrzymkami, budowaniem kaplic; najbardziej wynaturzoną formą były (i są!) odpusty za grzechy, wprowadzone przez Kościół w XII w., które umożliwiały uwolnienie się za pieniądze nawet od przyszłych grzechów. Płatne msze za zbawienie zmarłych 16. O przyjęciu lub odrzuceniu Bożej oferty zbawienia człowiek decyduje za życia; w momencie śmierci zostaje osądzony (Hbr 9. 27); zmarłemu nie można pomóc ani modlitwą, ani odpustem, ani wykupieniem mszy za duszę (Koh 9. 4–5. 10), każdy odpowiada za siebie (Ez 18. 20; Hi 7. 9–10)



Poradnik antyklerykała 6 wić” (2 Tes 2. 10). 3. Kościół (...) nosi w sobie pełnię środków Czy sytuacja jest beznadziejna? Nie, bo gdy zbawienia i rozdziela je (pkt 868). nad tym wszystkim się zastanowimy, usłyszy4. Nie ma takiej winy, nawet najcięższej, któmy w końcu „głos z nieba mówiący: Wyjdźcie rej nie mógłby odpuścić Kościół święty (pkt z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami 982). jego grzechów i aby was nie dotknęły plagi na 5. Gdyby w Kościele nie było odpuszczenia niego spadające” (Ap 18. 4). Bóg wymaga od grzechów, nie byłoby żadnej ufności, żadnej nanas odwagi. Ale gdzie pójść? Do świętych – jak dziei życia przyszłego i wiecznego wyzwolenia mówi Apokalipsa – „którzy przestrzegają przy(pkt 983). kazań Bożych i wiary Jezusa” (Ap 14. 12). To Jeśli każde słowo Kościół zastąpimy słowem nietrudne – „drogę znacie” – mówił Jezus (J 14. Chrystus, zrozumiemy ową „tajemnicę nieprawo4). Szukajcie z Biblią w ręku. ści”, o której pisał do Tesaloniczan apostoł PaPAULINA STAROŚCIK weł (2 Tes 2. 7), i rozpoznamy syna zatracenia, „który wynosi się ponad wszystko, co się zwie Bogiem lub jest przedmiotem boskiej czci” (w. 3–4). Jasne stanie się, kto został ukryty pod obrazem małego rogu z Księgi Daniela, który „będzie mówił zuchwałe słowa przeciwko Najwyższemu, będzie męczył Świętych Najwyższego, będzie zamyślał odmienić czasy i zakon” i który „wmówił w siebie potęgę (...), a cokolwiek czynił, to mu się udawało” (Dn 7. 25; 8. 11–12). Łatwiej będzie wtedy rozszyfrować tajemniczą wszetecznicę (zdrajczynię) z Objawienia św. Jana, która była „przyodziana w purpurę i szkarłat i przyozdobiona złotem, drogimi kamieniami i perłami”, która „miała w ręce swej złoty kielich (symbol Krk) pełen obrzydliwości”, która była „pijana krwią świętych i krwią męczenników Jezusowych”, a „winem jej nierządu (odstępstwa) upijali się mieszkańcy ziemi” (Ap 17. 2, 4, 6). I wtedy nie zdziwią nas już słowa, że „cała ziemia szła w podziwie za tym zwierzęciem (...) i oddadzą mu pokłon wszyscy mieszkańcy ziemi” (Ap 13. 3, 8). Za kimże to idą dziś w podziwie wszystkie narody? Kogo ogłoszono największym, ba – jedynym autorytetem świata? Zamach na Boga odbył się niepostrzeżenie „wśród wszelkich podstępnych oszustw wobec tych, którzy mają zginąć, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, która mogła ich zba- „Apokalipsa” według Dürera

14

Ten stan rzeczy (dwóch papieży), dowodzący głębokiego kryzysu w Kościele katolickim, utrzymał się do roku 1417, kiedy to sobór w Konstancji (1414–1418) zlikwidował rozłam w Kościele. Na papieża został wybrany Marcin V (1417–1431) i od tej pory siedzibą papieży ponownie stał się Rzym. 1444 r. – w obronie interesów papieża i jego religii ginie pod Warną królewicz Władysław III Warneńczyk (1424–1444). Klęska oręża polskiego. 1487 r. – w Niemczech wydano „Młot na czarownice” autorstwa dwóch dominikańskich inkwizytorów: Henryka Institorisa i Jakuba Sprengera. 1492 r. – po odkryciach Kolumba Hiszpanie natychmiast rozpoczęli kolonizację Ameryki

oraz jej chrystianizację. W wyniku nawracania orężem na katolicyzm całkowicie wyginęły wielkie narody i cywilizacje: Majów, Tolteków, Azteków oraz Inków. Większość świątyń i wspaniałych budowli została zburzona. Na ich ruinach wzniesiono kościoły chrześcijańskie. Katoliccy rycerze pod przewodem kapelanów czynili z „pogan” niewolników lub mordowali całe wioski. Nieszczęśnicy ginęli w okrutnych torturach, jeśli nie chcieli uznać „panów krzyża”. Hiszpanie opatentowali np. wymyślny sposób użyźniania gleby pod zasiewy – Indianom, a zwłaszcza mniej przydatnym w pracy kobietom i dzieciom, otwierano szablami trzewia, a ich wnętrzności były nawozem... Warto dodać, że wspaniała kultura Inków czy Azteków swym dobrobytem i wspaniałością

Inkwizycja Poradnik antyklerykała

11

Poradnik antyklerykała

Poradnik antyklerykała

Pius XI 1832 r. – encyklika papieża Grzegorza XVI „Cum primum” do wyższego duchowieństwa polskiego, potępiająca powstanie w 1830 roku. 1850 r. – papież Pius IX (1846–1878) wrócił do Rzymu i objął ponownie rządy nad Państwem Kościelnym (jego głównym współpracownikiem był znany udziałowiec różnych afer, kard. Antonelli). W „Państwie Kościelnym” w latach 1850–1855 wykonano ponad 90



12

Poradnik antyklerykała



1823–1830 r. – w Państwie Kościelnym za rządów Leona XII i Piusa VIII odbywały się liczne procesy przeciwko uczestnikom tajnych stowarzyszeń rewolucyjnych. I tak na przykład tylko w 1825 roku wydano 508 wyroków skazujących..

Pius IX



tylko. Za poduszczeniem papieża i jego nuncjusza Salviatiego, katolicka królowa Katarzyna Medici, matka Karola IX, króla Francji, namawia do pogromu hugenotów. Trzy dni i noce trwała rzeź, katolicy podżegani przez księży zamordowali ok. 70 tys. mężczyzn, kobiet i dzieci. 1598 r. – edykt nantejski, w którym Henryk IV ustala zasady pokojowego współżycia katolików i innowierców we Francji. 1609 r. – utworzenie Ligi Katolickiej z księciem bawarskim Maksymilianem na czele. Liga zawiązana została, aby dać odpór protestantom. W krótkim czasie doprowadziło to do wyniszczającej wojny trzydziestoletniej (1618), systematycznego niszczenia protestanckiej literatury, morderstw i pogłębienia ucisku religijnego. 1766 r. – na wolnym sejmie ordynaryjnym w Warszawie biskupi, Sołtyk i Załuski, wspierani przez intryganta – papieskiego nuncjusza Antoniego Eugeniusza Viscontiego – w iście katolickim duchu apelowali do zebranych, aby nie czynić żadnych ustępstw na rzecz innowierców. „Prowadzi was – przekonywał Visconti – jedna wiara, jedna siła, jedna idea. Winniście we wrogów waszych uderzyć jedną gromadą, zuchwalstwo ich odeprzeć wspólnym naporem”. Wpływ watykańskiego dygnitarza na przebieg obrad był absolutny. 1793 r. – 7 listopada biskup Paryża, Gobel, staje przed konwentem, zdejmuje krzyż z piersi oraz pierścień z palca i oświadcza, że wraz z 11 kanonikami i kilkunastoma księżmi wyrzekają się „przestarzałego zabobonu”. poglądy dostał się w ręce inkwizycji i zginął w Rzymie spalony na stosie. 1559 r. – papież Paweł IV (1555–1559) wydał pierwszy indeks ksiąg zakazanych, na którym znalazły się najdonioślejsze dzieła myśli ludzkiej. 1562–1598 r. – krwawe wojny religijne we Francji między katolickim obozem królewskim a hugenotami. 1572 r. – noc z 23 na 24 sierpnia, znana jako „noc św. Bartłomieja”, w Paryżu i nie

16a. Po śmierci można pieniędzmi i modlitwą wykupić człowieka od kary za grzechy i skrócić jego cierpienie – służą temu odpusty, msze i wypominki 17. Śmierć jest rodzajem snu (J 11. 11–14; Mt 18. 23–25), stanem niebytu, nieświadomości (Hi 14. 10–12); człowiek czeka w grobie na zmartwychwstanie przy powtórnym przyjściu Chrystusa (J 6. 40); ludzka dusza nie jest odrębnym, nieśmiertelnym organizmem – to tzw. dech życia, siła witalna dana przez Boga, która przy śmierci do Niego wraca (Koh 12. 7). 17a. Ludzka dusza jest nieśmiertelna, ma świadomość i żyje niezależnie po śmierci człowieka – dusza wierzącego najczęściej ląduje w wymyślonym przez papieża czyśćcu, gdzie czasowo cierpi za grzechy (czas trwania cierpień zależy od rodzaju grzechów i płacenia księdzu przez krewnych na ziemi), a niewierzącego w piekle (miejsce wiecznych męczarni); wiara w życie pozagrobowe przeniknęła do chrześcijaństwa z kultury helleńskiej – teorię dualizmu wprowadzili za Platonem ojcowie Kościoła, Tertulian i Orygenes 18. Udziałem potępionych jest tzw. śmierć druga, czyli ostateczne unicestwienie (Ap 20. 14–15) 18a. Potępieni będą przez całą wieczność smażyć się w piekle 19. Biblijna pokuta oznacza szczery żal za grzechy, skruchę i zaprzestanie danego czynu (gr. metanoia – dosłownie „odwrócenie się o 180 stopni”, czyli porzucenie danego zachowania) 19a. Pokutą jest najczęściej klepanie formułek modlitewnych, zdrowasiek itp.; może być nią np. pielgrzymka; w ekstremalnych sytuacjach pokuta przybierała formę samookaleczenia, odosobnienia czy zapłaty 20. Chrzest dorosłych – świadoma i osobista decyzja zawarcia przymierza z Bogiem, którą powinna poprzedzać znajomość zasad wiary

„Piekło” – Hieronymus Bosch

13

dorównywała krajom ówczesnej Europy. Krzyż jednak zwyciężył. 1521 r. – Marcin Luter pali publicznie bullę papieską w Wittenberdze. Luter odrzuca instytucję kościelną oraz całą hierarchię i większość katolickich obrzędów. W swoich pismach atakuje papiestwo i wzywa do uwolnienia się spod zależności Rzymu. 1550–1600 r. – Giordano Bruno, filozof włoski, popularyzator i kontynuator dzieła Kopernika. Prześladowany za filozoficzne i religijne

4

Księga Daniela, zwana Apokalipsą Starego Testamentu, zawiera – podobnie jak Objawienie św. Jana – proroctwa dotyczące chrześcijaństwa i pokuta (rozumiana jako zmiana życia) oraz wiara w Jezusa (Mt 28. 19; Mk 16. 16; Dz 2. 38), nie można za kogoś zdecydować ani kogoś przymusić; chrzest przez zanurzenie („chrzczę”, czyli gr. baptidzo, znaczy dosłownie „zanurzam”) 20a. Chrzest niemowląt (wprowadzony przez synod w Kartaginie w 418 r. służył automatycznemu przyrostowi szeregów Kościoła); chrzest przez pokropienie (praktykowany od XII w.) 21. Nie obowiązywał celibat (apostołowie mieli żony: Mt 8. 14–14; 1 Kor 9. 5) – Biblia pozostawia wybór człowiekowi (Mt 19. 12), zachęcając do wyboru duchownych spośród wiernych mężów (1 Tym 3. 1–4) 21a. Obowiązuje celibat wprowadzony w XI w. przez Bonifacego VII z powodów finansowych (chodziło o zachowanie majątku księży dla Kościoła zamiast dla ich rodzin) 22. Nie zezwala na siłowe nawracanie ludzi, lecz zachęca do pokojowego głoszenia Dobrej Nowiny (Łk 9. 52–56) 22a. Konfiskata majątków, tortury i płonące stosy dla heretyków (początki inkwizycji – synod w Tours, 1163 r.); wojny krzyżowe; krwawa chrystianizacja Ameryki 23. Nakazuje duchownym skromność, wręcz zakazuje gromadzenia dóbr (Mt 10. 8–10) 23a. Bez komentarza... 24. Jezus stał na stanowisku, że żadne ludzkie nauki nie mogą być wynoszone ponad nakazy Boga; potępiał tradycję, która znosi naukę Biblii, wprowadzając sprzeczne z nią zasady (Mk 7. 6–8) 24a. W 1545 r. sobór w Trydencie uznał ludzkie tradycje przyjęte przez Kościół za autorytet w sprawach wiary równy Biblii. W praktyce tradycja stoi ponad Pismem Świętym.

i ataku na prawdę Bożą, która zostanie „powalona na ziemię” przez mały róg – moc religijno-polityczną. W Nowym Testamencie siła ta określona została jako antychryst – to ten, który nie tylko występuje przeciwko Chrystusowi, ale także ten, który zajmuje Jego miejsce. Bo antychryst ma wiele twarzy. Grecki przedrostek anti znaczy nie tylko „przeciw”, ale też „zamiast, w miejsce”. Wystarczy spojrzeć choćby na pięć zapisów katechizmowych Krk (Pallotinum, 1994), by dostrzec tożsamość owej mocy: 1. To właśnie w Kościele złożona została pełnia środków zbawienia (pkt 824). 2. Sobór święty (...), opierając się na Piśmie Świętym i Tradycji, uczy, że ten pielgrzymujący Kościół konieczny jest do zbawienia (pkt 845).

Poradnik antyklerykała

5

4 „Piekło” – Hieronymus Bosch

Poradnik antyklerykała 16a. Po śmierci można pieniędzmi i modlitwą wykupić człowieka od kary za grzechy i skrócić jego cierpienie – służą temu odpusty, msze i wypominki 17. Śmierć jest rodzajem snu (J 11. 11–14; Mt 18. 23–25), stanem niebytu, nieświadomości (Hi 14. 10–12); człowiek czeka w grobie na zmartwychwstanie przy powtórnym przyjściu Chrystusa (J 6. 40); ludzka dusza nie jest odrębnym, nieśmiertelnym organizmem – to tzw. dech życia, siła witalna dana przez Boga, która przy śmierci do Niego wraca (Koh 12. 7). 17a. Ludzka dusza jest nieśmiertelna, ma świadomość i żyje niezależnie po śmierci człowieka – dusza wierzącego najczęściej ląduje w wymyślonym przez papieża czyśćcu, gdzie czasowo cierpi za grzechy (czas trwania cierpień zależy od rodzaju grzechów i płacenia księdzu przez krewnych na ziemi), a niewierzącego w piekle (miejsce wiecznych męczarni); wiara w życie pozagrobowe przeniknęła do chrześcijaństwa z kultury helleńskiej – teorię dualizmu wprowadzili za Platonem ojcowie Kościoła, Tertulian i Orygenes 18. Udziałem potępionych jest tzw. śmierć druga, czyli ostateczne unicestwienie (Ap 20. 14–15) 18a. Potępieni będą przez całą wieczność smażyć się w piekle 19. Biblijna pokuta oznacza szczery żal za grzechy, skruchę i zaprzestanie danego czynu (gr. metanoia – dosłownie „odwrócenie się o 180 stopni”, czyli porzucenie danego zachowania) 19a. Pokutą jest najczęściej klepanie formułek modlitewnych, zdrowasiek itp.; może być nią np. pielgrzymka; w ekstremalnych sytuacjach pokuta przybierała formę samookaleczenia, odosobnienia czy zapłaty 20. Chrzest dorosłych – świadoma i osobista decyzja zawarcia przymierza z Bogiem, którą powinna poprzedzać znajomość zasad wiary

Poradnik antyklerykała tylko. Za poduszczeniem papieża i jego nuncjusza Salviatiego, katolicka królowa Katarzyna Medici, matka Karola IX, króla Francji, namawia do pogromu hugenotów. Trzy dni i noce trwała rzeź, katolicy podżegani przez księży zamordowali ok. 70 tys. mężczyzn, kobiet i dzieci. 1598 r. – edykt nantejski, w którym Henryk IV ustala zasady pokojowego współżycia katolików i innowierców we Francji. 1609 r. – utworzenie Ligi Katolickiej z księciem bawarskim Maksymilianem na czele. Liga zawiązana została, aby dać odpór protestantom. W krótkim czasie doprowadziło to do wyniszczającej wojny trzydziestoletniej (1618), systematycznego niszczenia protestanckiej literatury, morderstw i pogłębienia ucisku religijnego. 1766 r. – na wolnym sejmie ordynaryjnym w Warszawie biskupi, Sołtyk i Załuski, wspierani przez intryganta – papieskiego nuncjusza Antoniego Eugeniusza Viscontiego – w iście katolickim duchu apelowali do zebranych, aby nie czynić żadnych ustępstw na rzecz innowierców. „Prowadzi was – przekonywał Visconti – jedna wiara, jedna siła, jedna idea. Winniście we wrogów waszych uderzyć jedną gromadą, zuchwalstwo ich odeprzeć wspólnym naporem”. Wpływ watykańskiego dygnitarza na przebieg obrad był absolutny. 1793 r. – 7 listopada biskup Paryża, Gobel, staje przed konwentem, zdejmuje krzyż z piersi oraz pierścień z palca i oświadcza, że wraz z 11 kanonikami i kilkunastoma księżmi wyrzekają się „przestarzałego zabobonu”.

13

1823–1830 r. – w Państwie Kościelnym za rządów Leona XII i Piusa VIII odbywały się liczne procesy przeciwko uczestnikom tajnych stowarzyszeń rewolucyjnych. I tak na przykład tylko w 1825 roku wydano 508 wyroków skazujących..

Pius XI 1832 r. – encyklika papieża Grzegorza XVI „Cum primum” do wyższego duchowieństwa polskiego, potępiająca powstanie w 1830 roku. 1850 r. – papież Pius IX (1846–1878) wrócił do Rzymu i objął ponownie rządy nad Państwem Kościelnym (jego głównym współpracownikiem był znany udziałowiec różnych afer, kard. Antonelli). W „Państwie Kościelnym” w latach 1850–1855 wykonano ponad 90

 poglądy dostał się w ręce inkwizycji i zginął w Rzymie spalony na stosie. 1559 r. – papież Paweł IV (1555–1559) wydał pierwszy indeks ksiąg zakazanych, na którym znalazły się najdonioślejsze dzieła myśli ludzkiej. 1562–1598 r. – krwawe wojny religijne we Francji między katolickim obozem królewskim a hugenotami. 1572 r. – noc z 23 na 24 sierpnia, znana jako „noc św. Bartłomieja”, w Paryżu i nie



dorównywała krajom ówczesnej Europy. Krzyż jednak zwyciężył. 1521 r. – Marcin Luter pali publicznie bullę papieską w Wittenberdze. Luter odrzuca instytucję kościelną oraz całą hierarchię i większość katolickich obrzędów. W swoich pismach atakuje papiestwo i wzywa do uwolnienia się spod zależności Rzymu. 1550–1600 r. – Giordano Bruno, filozof włoski, popularyzator i kontynuator dzieła Kopernika. Prześladowany za filozoficzne i religijne Pius IX

12

 Księga Daniela, zwana Apokalipsą Starego Testamentu, zawiera – podobnie jak Objawienie św. Jana – proroctwa dotyczące chrześcijaństwa i pokuta (rozumiana jako zmiana życia) oraz wiara w Jezusa (Mt 28. 19; Mk 16. 16; Dz 2. 38), nie można za kogoś zdecydować ani kogoś przymusić; chrzest przez zanurzenie („chrzczę”, czyli gr. baptidzo, znaczy dosłownie „zanurzam”) 20a. Chrzest niemowląt (wprowadzony przez synod w Kartaginie w 418 r. służył automatycznemu przyrostowi szeregów Kościoła); chrzest przez pokropienie (praktykowany od XII w.) 21. Nie obowiązywał celibat (apostołowie mieli żony: Mt 8. 14–14; 1 Kor 9. 5) – Biblia pozostawia wybór człowiekowi (Mt 19. 12), zachęcając do wyboru duchownych spośród wiernych mężów (1 Tym 3. 1–4) 21a. Obowiązuje celibat wprowadzony w XI w. przez Bonifacego VII z powodów finansowych (chodziło o zachowanie majątku księży dla Kościoła zamiast dla ich rodzin) 22. Nie zezwala na siłowe nawracanie ludzi, lecz zachęca do pokojowego głoszenia Dobrej Nowiny (Łk 9. 52–56) 22a. Konfiskata majątków, tortury i płonące stosy dla heretyków (początki inkwizycji – synod w Tours, 1163 r.); wojny krzyżowe; krwawa chrystianizacja Ameryki 23. Nakazuje duchownym skromność, wręcz zakazuje gromadzenia dóbr (Mt 10. 8–10) 23a. Bez komentarza... 24. Jezus stał na stanowisku, że żadne ludzkie nauki nie mogą być wynoszone ponad nakazy Boga; potępiał tradycję, która znosi naukę Biblii, wprowadzając sprzeczne z nią zasady (Mk 7. 6–8) 24a. W 1545 r. sobór w Trydencie uznał ludzkie tradycje przyjęte przez Kościół za autorytet w sprawach wiary równy Biblii. W praktyce tradycja stoi ponad Pismem Świętym.

Poradnik antyklerykała

i ataku na prawdę Bożą, która zostanie „powalona na ziemię” przez mały róg – moc religijno-polityczną. W Nowym Testamencie siła ta określona została jako antychryst – to ten, który nie tylko występuje przeciwko Chrystusowi, ale także ten, który zajmuje Jego miejsce. Bo antychryst ma wiele twarzy. Grecki przedrostek anti znaczy nie tylko „przeciw”, ale też „zamiast, w miejsce”. Wystarczy spojrzeć choćby na pięć zapisów katechizmowych Krk (Pallotinum, 1994), by dostrzec tożsamość owej mocy: 1. To właśnie w Kościele złożona została pełnia środków zbawienia (pkt 824). 2. Sobór święty (...), opierając się na Piśmie Świętym i Tradycji, uczy, że ten pielgrzymujący Kościół konieczny jest do zbawienia (pkt 845).

Poradnik antyklerykała

5

14

Poradnik antyklerykała

wyroków śmierci na politycznych skazańcach. Natomiast w Bolonii w latach 1849–1855 aż 276. 1866 r. – alokucja „Luctnosum et nunquam” wygłoszona na tajnym konsystorzu jeszcze raz potępiła polski ruch powstańczy w 1863 roku. 1870 r. – w lipcu papież Pius IX (1846–1878) na zwołanym przez siebie soborze w Watykanie, uroił sobie (o tym szczególnym „przywileju” papieży mówiono już w XVI wieku na soborze trydenckim), że papieże są „nieomylni” i „fakt”

ten został ogłoszony światu katolickiemu w formie dogmatu. 1870 r. – w sierpniu wybuchło w Rzymie powstanie przeciwko władzy papieskiej. Niebawem

przeprowadzone w Wiecznym Mieście referendum o przyłączenie go do państwa włoskiego wykazało, jakim szacunkiem i autorytetem wśród rzymian cieszył się „Namiestnik Chrystusa”. Za odebraniem Rzymu „Nieomylnemu” głosowało 40 785 mieszkańców stolicy, natomiast za papieżem opowiedziało się „aż” 46 osób. Natomiast w całej prowincji rzymskiej przeciwko opowiedziało się 133 681 osób, a za papieżem – tylko 1057. 1891 r. – w sierpniu oszuści w sutannach wystawili w Trewirze „święte odzienie” (szatę), rzekomo należące do Chrystusa. Przez dwa miesiące przybyło ponad milion głupców-pielgrzymów, by oglądać „najdroższą pamiątkę” po Zbawicielu i napełnić setki skarbon. 1925 r. – w lipcu Watykan bezczelnie skierował do rządu Czechosłowacji ostry „protest” przeciwko narodowym obchodom pamięci Jana Husa, którego Kościół spalił na soborze w Konstancji 6 lipca 1415 roku. 1929 r. – papież Pius XI (1922–1939) po podpisaniu przez Stolicę Apostolską układów laterańskich z faszystowskimi Włochami oświadczył, że dla dobra Kościoła „gotów jest sprzymierzyć się nawet z diabłem”. 1930 r. – według oficjalnych statystyk, na 565 stałych obywateli państwa Watykan aż 220 było pod bronią w służbie papieża. Stanowi to prawie 50 proc. stanu osobowego „miasta mężczyzn”. Statystki przerażające, zważywszy że zmilitaryzowane Niemcy w czasie I wojny

Poradnik antyklerykała

11a. Druga zmiana treści przykazań – ustanowienie niedzieli, pierwszego dnia tygodnia i święta pogańskiego, w miejsce soboty; VI w. – początek represji wobec chrześcijan święcących sobotę; formalny zakaz obchodzenia soboty jako dnia świętego – sobór florencki, 1441 r. 12. Tylko Bóg może odpuszczać grzechy; należy je wyznawać bezpośrednio Bogu (tzw. spowiedź serca) i bliźnim, wobec których zawiniliśmy, i prosić ich o wybaczenie (Mt 6. 6–12; 9. 2–3; Dz 8. 22) 12a. Kapłan ma władzę odpuszczać grzechy; spowiedź uszną ustanowił Sobór Laterański IV w 1215 r. 13. Jezus wprowadził komunię pod dwiema postaciami – chleba i wina – symbolami Jego umęczonego ciała i przelanej krwi (Mt 26. 27; 1 Kor 11. 24–26)

3

13a. Komunia przyjmowana jest w praktyce tylko pod postacią chleba – w 1414 r. sobór w Konstancji zabronił laikatowi spożywania wina w czasie komunii 14. Eucharystia jest ofiarą symboliczną i pamiątką prawdziwej, jednorazowej i niepowtarzalnej ofiary Jezusa na krzyżu (Hbr 10. 12–18; J 19. 30) 14a. Eucharystia jest rzeczywistą i powtarzalną ofiarą za grzechy, składaną Bogu; hostia jest prawdziwym ciałem, a wino prawdziwą krwią Jezusa, nie są to symbole; przemienienie (transsubstancjacja) następuje na skutek formułki automatycznie wypowiadanej przez kapłana – Jezus na jego hasło pojawia się w opłatku; wierni konsumują prawdziwego Chrystusa; dogmat ustalono na Soborze Laterańskim IV w 1215 r. 15. Zbawienie jest z łaski, darmo, przez wiarę (Ef 2. 8–9); nie można go nabyć za pieniądze ani przez uczynki; warunkiem przebaczenia jest skrucha oraz pojednanie z bliźnim i naprawienie krzywd (o ile zadośćuczynienie jest możliwe); zbawienie dokonuje się dzięki ofierze Chrystusa, a nie zabiegom człowieka 15a. Na zbawienie można „zapracować” – np. cierpieniem czy ofiarami (sobór florencki w 1439 r.); na przebaczenie można było zasłużyć np. biczowaniem się, pielgrzymkami, budowaniem kaplic; najbardziej wynaturzoną formą były (i są!) odpusty za grzechy, wprowadzone przez Kościół w XII w., które umożliwiały uwolnienie się za pieniądze nawet od przyszłych grzechów. Płatne msze za zbawienie zmarłych 16. O przyjęciu lub odrzuceniu Bożej oferty zbawienia człowiek decyduje za życia; w momencie śmierci zostaje osądzony (Hbr 9. 27); zmarłemu nie można pomóc ani modlitwą, ani odpustem, ani wykupieniem mszy za duszę (Koh 9. 4–5. 10), każdy odpowiada za siebie (Ez 18. 20; Hi 7. 9–10)





Poradnik antyklerykała wić” (2 Tes 2. 10). 3. Kościół (...) nosi w sobie pełnię środków Czy sytuacja jest beznadziejna? Nie, bo gdy zbawienia i rozdziela je (pkt 868). nad tym wszystkim się zastanowimy, usłyszy4. Nie ma takiej winy, nawet najcięższej, któmy w końcu „głos z nieba mówiący: Wyjdźcie rej nie mógłby odpuścić Kościół święty (pkt z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami 982). jego grzechów i aby was nie dotknęły plagi na 5. Gdyby w Kościele nie było odpuszczenia niego spadające” (Ap 18. 4). Bóg wymaga od grzechów, nie byłoby żadnej ufności, żadnej nanas odwagi. Ale gdzie pójść? Do świętych – jak dziei życia przyszłego i wiecznego wyzwolenia mówi Apokalipsa – „którzy przestrzegają przy(pkt 983). kazań Bożych i wiary Jezusa” (Ap 14. 12). To Jeśli każde słowo Kościół zastąpimy słowem nietrudne – „drogę znacie” – mówił Jezus (J 14. Chrystus, zrozumiemy ową „tajemnicę nieprawo4). Szukajcie z Biblią w ręku. ści”, o której pisał do Tesaloniczan apostoł PaPAULINA STAROŚCIK weł (2 Tes 2. 7), i rozpoznamy syna zatracenia, „który wynosi się ponad wszystko, co się zwie Bogiem lub jest przedmiotem boskiej czci” (w. 3–4). Jasne stanie się, kto został ukryty pod obrazem małego rogu z Księgi Daniela, który „będzie mówił zuchwałe słowa przeciwko Najwyższemu, będzie męczył Świętych Najwyższego, będzie zamyślał odmienić czasy i zakon” i który „wmówił w siebie potęgę (...), a cokolwiek czynił, to mu się udawało” (Dn 7. 25; 8. 11–12). Łatwiej będzie wtedy rozszyfrować tajemniczą wszetecznicę (zdrajczynię) z Objawienia św. Jana, która była „przyodziana w purpurę i szkarłat i przyozdobiona złotem, drogimi kamieniami i perłami”, która „miała w ręce swej złoty kielich (symbol Krk) pełen obrzydliwości”, która była „pijana krwią świętych i krwią męczenników Jezusowych”, a „winem jej nierządu (odstępstwa) upijali się mieszkańcy ziemi” (Ap 17. 2, 4, 6). I wtedy nie zdziwią nas już słowa, że „cała ziemia szła w podziwie za tym zwierzęciem (...) i oddadzą mu pokłon wszyscy mieszkańcy ziemi” (Ap 13. 3, 8). Za kimże to idą dziś w podziwie wszystkie narody? Kogo ogłoszono największym, ba – jedynym autorytetem świata? Zamach na Boga odbył się niepostrzeżenie „wśród wszelkich podstępnych oszustw wobec tych, którzy mają zginąć, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, która mogła ich zba- „Apokalipsa” według Dürera

 Ten stan rzeczy (dwóch papieży), dowodzący głębokiego kryzysu w Kościele katolickim, utrzymał się do roku 1417, kiedy to sobór w Konstancji (1414–1418) zlikwidował rozłam w Kościele. Na papieża został wybrany Marcin V (1417–1431) i od tej pory siedzibą papieży ponownie stał się Rzym. 1444 r. – w obronie interesów papieża i jego religii ginie pod Warną królewicz Władysław III Warneńczyk (1424–1444). Klęska oręża polskiego. 1487 r. – w Niemczech wydano „Młot na czarownice” autorstwa dwóch dominikańskich inkwizytorów: Henryka Institorisa i Jakuba Sprengera. 1492 r. – po odkryciach Kolumba Hiszpanie natychmiast rozpoczęli kolonizację Ameryki

oraz jej chrystianizację. W wyniku nawracania orężem na katolicyzm całkowicie wyginęły wielkie narody i cywilizacje: Majów, Tolteków, Azteków oraz Inków. Większość świątyń i wspaniałych budowli została zburzona. Na ich ruinach wzniesiono kościoły chrześcijańskie. Katoliccy rycerze pod przewodem kapelanów czynili z „pogan” niewolników lub mordowali całe wioski. Nieszczęśnicy ginęli w okrutnych torturach, jeśli nie chcieli uznać „panów krzyża”. Hiszpanie opatentowali np. wymyślny sposób użyźniania gleby pod zasiewy – Indianom, a zwłaszcza mniej przydatnym w pracy kobietom i dzieciom, otwierano szablami trzewia, a ich wnętrzności były nawozem... Warto dodać, że wspaniała kultura Inków czy Azteków swym dobrobytem i wspaniałością

Inkwizycja

6

Poradnik antyklerykała

11

2

Poradnik antyklerykała

5a. Papież jest skałą (jako następca skały-Piotra – efekt błędnego odczytania fragmentów ewangelii o przywództwie Piotra) i głową Kościoła (w rzeczywistości biskupa Rzymu wywyższył cesarz Justynian dekretem z 538 r.; to nie Piotr, lecz Linus był pierwszym biskupem Rzymu) 6. Zastępcą Jezusa na ziemi jest Duch Święty (J 14; 17. 26; 16. 7–8. 13) 6a. Zastępcą Jezusa na ziemi jest papież; tiarę papieską zdobi napis „Vicarius Filii Dei”, co znaczy: zastępca Syna Bożego 7. Żaden człowiek nie jest nieomylny z uwagi na grzeszną naturę (Rz 3. 10) 7a. Papież jest nieomylny w sprawach wiary – dekret z 1870 r. 8. Określenie Ojciec (w sensie duchowym) jest należne tylko Bogu (Mt 23. 9) 8a. Papież nazywa siebie Ojcem Świętym, przywłaszczając sobie określenia i cechy należące wyłącznie do Boga

9. Rozdział Kościoła od państwa; związek między Kościołem a władzą świecką Biblia nazywa nierządem (Jr 2. 20–31; Ez 16. 17–19; Oz 2. 5) i obrzydliwością (Ap 18. 9) 9a. Od 508 r. (zwycięstwo króla Franków, Chlodwika) Kościół rzymski podporządkował sobie prawie całą Europę Zachodnią; obecnie istnieje państwo kościelne (Watykan) uwikłane w politykę 10. Cześć, pokłony, modlitwy należą się tylko Bogu; zakaz kultu wizerunków – to jedno z dziesięciorga przykazań (Wj 20. 4–5); Boży zakaz zmiany przykazań (Mt 5. 18) 10a. Kult maryjny (zapoczątkowany przez sobór w Efezie w 431 r., jego korzenie tkwią w pogaństwie – odwzorowuje kult bogini-matki znany we wszystkich religiach), kult relikwii i obrazów, modlitwy do świętych; zmiana Dekalogu – usunięcie drugiego przykazania biblijnego Dekalogu (sobór w Nicei, 787 r.) 11. Sobota – siódmy dzień tygodnia – jest dniem świętym jako pamiątka stworzenia świata (Rdz 2. 2–3); nakaz święcenia soboty (szabatu) zawarty w Dekalogu i przestrzegany przez Jezusa, apostołów i pierwszych chrześcijan (Wj 20. 8–11) Cesarz Justynian

Poradnik antyklerykała światowej miały pod bronią tylko 12 proc. ogółu ludności! 1933–1939 r. – kardynał tysiąclecia, Wyszyński, jeszcze jako zwykły ksiądz i teolog był orędownikiem nazizmu i samego Hitlera, co znajdowało wyraz w redagowanych przez niego publikacjach. 1939–1945 r. – papież Pius XII (1939–1958) zachował „taktyczne” milczenie w sprawie zbrodni hitlerowskich w czasie II wojny światowej. Wydał m.in. specjalne orędzie do mieszkańców stolicy Anglii, aby nie mścili się na Niemcach za naloty Luftwaffe oraz Jan Paweł I bombardowania pociskami V-1 i V-2. Jego obłuda przekraczała wszelkie granice, bowiem niektóre części do rakiet V-2 były produkowane we Włoszech przez należące do salezjanów wytwórnie broni „Rasetti”. Poza tym Watykan był właścicielem m.in. zakładów materiałów wybuchowych Montecatini, a książę Giulio Pacelli, bratanek papieża Piusa XII, zarządzał zakładami Sogene di Roma, produkującymi gazy trujące i bomby napalmowe. O ukrywaniu zbrodniarzy hitlerowskich po zakończeniu wojny, zaopatrywaniu ich w fałszywe dokumenty, a następnie – przerzucaniu kościelnymi kanałami do

15

krajów Ameryki Południowej, Watykan także nie pamięta. 1943 r. – Watykan udziela błogosławieństwa ukraińskim formacjom SS Galizien, pacyfikującm w czasie wojny wschodnie rubieże Polski. 1948 r. – wybucha wielka afera finansowa z udziałem najwyższych dygnitarzy Watykanu, którzy zarobili miliony dolarów na dostawach z UNRRA. Mózgiem tego przedsięwzięcia był prałat Cippico, złodziej, defraudant i oszust. Policja włoska ustaliła, że Watykan był największą centralą handlu zagraniczną walutą, a lewe transakcje przeprowadzano za pośrednictwem zakonów, głównie z terenów Szwajcarii. 1950 r. – w Monachium przy Dachaustrasse otwarto katolicką szulernię pod nazwą Chrześcijańskie Kasyno Gry. Była to pierwsza niemiecka filia międzynarodowego holdingu Pacellich, rodziny prohitlerowskiego papieża Piusa XII. 1952–1957 r. – wielki skandal walutowy związany ze spekulacją cukrem sprowadzanym z Kuby. Głównym „akcjonariuszem” był zakon franciszkanów, ślubujący dobrowolne ubóstwo. Ci „biedacy” zainwestowali w to dochodowe przedsięwzięcie 4,5 mln dolarów żywej gotówki.



Władysław Warneńczyk wracają do Europy. Od tego czasu posiadłości krzyżowców przechodzą stopniowo w ręce tureckie. 1378–1417 r. – wielka schizma zachodnia. Po powrocie do Rzymu (1337 r.) siódmego z kolei papieża awiniońskiego – Grzegorza XI – i jego rychłej śmierci w 1378 r. kardynałowie włoscy wybrali papieżem Włocha – Urbana VI, natomiast kardynałowie francuscy Francuza – Klemensa VII (rezydował w Awinionie).



klerem rzymskim, który chwyta się rozpaczliwie papieskich roszczeń do panowania nad światem. 1202–1204 r. – czwarta wyprawa krzyżowa. Krzyżowcy zdobyli Konstantynopol i założyli w południowej części Półwyspu Bałkańskiego tzw. Cesarstwo Łacińskie, które przetrwało do roku 1261, kiedy to cesarz Michał VIII Paleolog usunął rycerstwo zachodnie i odbudował państwo bizantyńskie. 1212 r. – jedna z większych zbrodni papieskich: WYPRAWA KRZYŻOWA DZIECI z Francji i Niemiec. Dzieci, przewiezione do Aleksandrii przez nieuczciwych właścicieli okrętów, zostały sprzedane w niewolę, głównie do domów publicznych. 1217–1270 r. – kolejne wyprawy krzyżowe, które ogniem i mieczem próbowały przenieść chrześcijaństwo do niewiernych, kończą się fiaskiem. Kiedy podczas siódmej wyprawy wybucha wśród krzyżowców epidemia dżumy (Ludwik IX, dowódca wyprawy, również pada jej ofiarą), resztki armii Serce. Kiedy cesarz utonął w jednej z rzek syryjskich, wojska niemieckie wróciły do Europy. Francuzi również zarządzili odwrót i na placu pozostał tylko Ryszard III z Anglikami. Najistotniejszym osiągnięciem trzeciej wyprawy krzyżowej było zdobycie przez Anglików Cypru, który pozostał w ręku krzyżowców przez mniej więcej 250 lat. 1202 r. – panowanie Władysława Laskonogiego (ok. 1164–1231) to okres walki z nieposłusznym Władysław Laskonogi

10

 zwyciężysz”. Miało to tłumaczyć późniejszy życzliwy stosunek Konstantyna do chrześcijan. 313 r. – edykt w Mediolanie wydany przez Konstantyna i Licyniusza, przyznający chrześcijanom wolność wyznania. Konstanty dopiero na łożu śmierci przyjął chrzest. 325 r. – w Nicei odbył się pierwszy powszechny sobór biskupów chrześcijańskich z całego cesarstwa. Sobór przyjął zwięzłe sformułowanie dogmatów chrześcijańskich (tzw. nicejski symbol wiary). Potępiono naukę Ariusza, który był kapłanem chrześcijańskim w Aleksandrii, a na początku IV wieku wystąpił z nauką podważającą dogmat Trójcy Świętej i zaprzeczał boskiej naturze Chrystusa. Zyskał rzesze zwolenników. Na soborze skazano Ariusza na wygnanie, a jego księgi spalono. Ok. 339–397 r. – św. Ambroży, biskup mediolański, jeden z ojców Kościoła zachodniego. Zreformował liturgię i śpiew kościelny. Spowodował usunięcie 120 r. – wynalezienie wody święconej. 157 r. – wprowadzenie kar kościelnych i klątw, czyli zamordyzmu. Była to skuteczna broń Kościoła w walce z własnymi wiernymi. 312 r. – według legendy, cesarz Konstantyn przed bitwą przy Moście MulwijCesarz skim ujrzał na niebie Konstantyn krzyż z napisem „Tym

z gmachu senatu rzymskiego posągu bogini Victorii, ostatniego świadectwa dawnej religii w Rzymie. 348 r. – uznanie życia klasztornego za święte. Jak ta „świętość” wyglądała, nie ma potrzeby się rozwodzić. 354–430 r. – św. Augustyn, filozof i teolog. Nawrócony i ochrzczony przez św. Ambrożego stał się gorącym zwolennikiem chrystianizmu. Rozgłos zdobyły jego „Wyznania” (autobiografia religijna), dzieło historyczne „Państwo Boże” oraz traktaty teologiczne „O prawdziwej religii” i „O Trójcy”. 375–383 r. – cesarz Flawiusz Gracjan zaczął stosować represje przeciw poganom i nieortodoksyjnym chrześcijanom. Zrzekając się tytułu rzymskiego najwyższego kapłana (pontifex maximus), pozbawił pogańską religię poparcia państwowego.

Z dziejów Kościoła kat.

Poradnik antyklerykała

Poradnik antyklerykała

7

Poradnik antyklerykała

Poradnik antyklerykała

Grzegorz VII



Krucjaty

zasłużoną śmierć za zdradę majestatu, Kościół ogłosił go „świętym” i patronem Polski; leży w sarkofagu na Wawelu. 1095 r. – sobór w Clermont: papież wezwał rycerstwo Europy do walki przeciw Turkom o oswobodzenie grobu Chrystusa w Jerozolimie. Wezwanie, połączone z zapowiedzią odpuszczenia grzechów uczestnikom wyprawy i nadzieją zdobycia bogactwa Wschodu, znalazło żywy oddźwięk wśród feudalnego rycerstwa. 1096–1099 r. – pierwsza wyprawa krzyżowa rycerstwa przede wszystkim francuskiego, włoskiego i niemieckiego z Gotfrydem de Bouillon, księciem Lotaryngii na czele. 1099 r. – krzyżowcy po długim oblężeniu zdobyli Jerozolimę, splądrowali miasto i wymordowali mieszkańców. Utworzyli feudalne państwo – Królestwo Jerozolimskie, którego pierwszym władcą został Gotfryd de Bouillon z tytułem obrońcy Grobu Świętego.

1147–1149 r. – druga całkowicie nieudana wyprawa krzyżowa z królem francuskim Ludwikiem VII i cesarzem niemieckim Konradem III na czele. W wyniku niepowodzeń tej wyprawy (Turcy skutecznie zatrzymali i rozgromili krzyżowców) ruch krucjatowy przygasł w Europie na długi czas. 1143 r. – za Celestyna II (1143–1144) w Rzymie wybuchł bunt przeciwko władzy papieża. Jego następca, Lucjusz II (1144–1145), ginie podczas ataku na Kapitol. 1180 r. – synod w Łęczycy czyni ustępstwa dla kleru. Dobra zmarłych biskupów pozostają własnością duchowieństwa pod karą śmierci dla rodziny lub panów, którzy odważyliby się je zająć, bowiem „Bóg drwić z siebie nie pozwala”. 1189–1192 r. – trzecia wyprawa krzyżowa z udziałem cesarza niemieckiego Fryderyka I Barbarossy, króla francuskiego Filipa II Augusta i króla angielskiego Ryszarda Lwie



16

Grzegorz VII wprowadził też celibat, tj. obowiązek bezżeństwa księży. 1075 r. – Grzegorz VII wydał dekret o zniesieniu świeckiej inwestytury (prawo nadawania godności kościelnych). Odtąd nadawanie godności osobom duchownym miało być dokonywane wyłącznie przez papieża. 1079 r. – zdrajca i renegat biskup Stanisław Szczepanowski staje po stronie zbuntowanych mieszczan przeciwko królowi Bolesławowi Śmiałemu (ok. 1043–ok. 1082). Kiedy biskup poniósł

 Wiedząc, jak łatwo fałszywym nauczycielom podszyć się pod prawdziwych, dał wskazówkę, jak ich odróżniać: „Ale choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba zwiastował wam ewangelię odmienną od tej, którą myśmy wam zwiastowali, niech będzie przeklęty” (Ga 1. 6–8). Żegnając się ze starszyzną efeską, ubolewał: „Ja wiem, że po odejściu moim, wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając trzody”. I znów pomagał rozpoznać zagrożenie, prorokując: „Spomiędzy was samych powstaną mężowie, mówiący rzeczy przewrotne, aby uczniów pociągnąć za sobą” (Dz 20. 29–30). I nie ma innej ewangelii niż Pawłowa, „Przeto czuwajcie” (Dz. 20. 31). Jak czuwali chrześcijanie? Co stało się z wiarą Jezusa? Poniższe zestawienie porównuje chrześcijaństwo apostolskie z papieskim (katolicyzmem). W punktach 1, 2, 3 itd. przedstawiono główne założenia Biblii, a w odpowiadających im kolejno punktach 1a, 2a, 3a itd. – adekwatne poglądy chrześcijaństwa papieskiego. 1. Jedyny pośrednik między ludźmi a Bogiem – Jezus Chrystus (1 Tm 2. 5; J 14. 6; 1J 2. 1–2; Dz 2. 18) 1a. Pośredniczka Maria (dogmat o wniebowzięciu Marii – 1950 r.) i galeria świętych

papieża) i innych hierarchów gwałcone były dzieci. Law zostaje przeniesiony przez papieża do Watykanu, gdzie pełni ważną funkcję. Druga część za tydzień ZOSIA WITKOWSKA BOGDAN MOTYL

Poradnik antyklerykała

391 r. – 78 lat po uznaniu chrześcijaństwa za religię tolerowaną, a nawet uprzywilejowaną przez cesarza Konstantyna Wielkiego, motłoch chrześcijański podburzony przez biskupa Aleksandrii, Teofila, Jan XV spalił miejscową bibliotekę, gromadzącą 600–700 tysięcy zwojów – bezcennych skarbów starożytnej literatury grecko-rzymskiej. Przypisywanie tego barbarzyństwa kalifowi Omarowi I jest nieusprawiedliwione, bowiem kiedy ten zdobył Aleksandrię, nie było już czego niszczyć. 783 r. – zapoczątkowano zwyczaj całowania stopy papieża. 800 r. – papież rzymski stał się świeckim księciem. 850 r. – zniszczenie autonomii biskupów (podporządkowanie ich Rzymowi) przez fałszywe dekretalia rzekomego Izydora. 993 r. – papież Jan XV mianuje pierwszych świętych i rozpowszechnia kult matki Jezusa jako Matki Boga. Szczególny to zaszczyt dla paulinów, bowiem napędza im wypłacalną klientelę. Kult świętych to dla Kościoła prawdziwa żyła złota. 1054 r. – schizma. Kościelne imperium rozpadło się na Kościół zachodni (uznający zwierzchność papieża) i na Kościół wschodni, odrzucający jego władzę. Katolicyzm, odchodząc od rdzenia chrześcijaństwa, staje się najliczniejszą sektą w jego łonie. 1073–1085 r. – pontyfikat papieża Grzegorza VII. Wprowadził zasadę kanonicznego wyboru papieży przez kardynałów (conclave).

9

1970–1982 r. – Banco Ambrosiano, w którym udziały miał Watykan, był wielką pralnią pieniędzy pochodzących między innymi z prostytucji, dystrybucji narkotyków i związków z mafią sycylijską i amerykańską. W machlojkach miał udział arcybiskup Marcinkus, szef Banku Watykańskiego. Przed pociągnięciem do odpowiedzialność przez włoski wymiar sprawiedliwości chronił go osobiście Jan Paweł II. 1978 r. – po 33 dniach pontyfikatu został zamordowany papież Jan Paweł I. Za sprawców tej zbrodni uważa się katolicką mafię, czyli Opus Dei. Postanowiono, że papieżem zostanie Polak, gdyż słusznie kalkulowano, iż dziki fanatyzm nakaże jego rodakom iść ślepo za Kościołem. 2000 r. – chorwacki zbrodniarz wojenny, ludobójca i osobisty przyjaciel Hitlera, arcybiskup Stepanic, zostaje kanonizowany przez Jana Pawła II. 2002–2004 rok – światem wstrząsa afera pedofilska w USA. Jako pierwsi spośród polskich mediów podajemy jej szczegóły. Przez 30 lat za wiedzą biskupa Lawa (przyjaciela

8

Apostoł Paweł dziwił się swym uczniom – Galacjanom, że tak szybko dają się zwieść przez inną ewangelię. I zaraz dodał: „Chociaż innej nie ma; są tylko pewni ludzie, którzy was niepokoją i chcą przekręcić ewangelię Chrystusową”.

4. Jezus jest jedynym bez grzechu, wszyscy ludzie zgrzeszyli (Rz 3. 23–24; Iz 64. 6) 4a. Maria jest bezgrzeszna (dogmat o niepokalanym poczęciu – 1854 r.) 5. Jezus jest skałą i głową Kościoła (1 Kor 3. 11; 10. 4; 1 P 2. 8) 2. Bezpośredni i nieograniczony dostęp każdego wierzącego do Jezusa przez modlitwę (J 7. 37; 6, 37; Hbr 4. 15–16) 2a. Droga do Jezusa przez pośredników żyjących (kapłanów) i zmarłych (Marię oraz świętych), którzy pomagają, wypraszając dla nas łaski u Jezusa 3. Zbawienie jest w Jezusie z łaski przez wiarę (J 3. 16; 14. 6; 17. 3) 3a. Zbawienie jest w Jezusie przez Kościół (nie ma zbawienia poza Kościołem), łaska jest udzielana przez sakramenty Kościoła

Wilki drapieżne Poradnik antyklerykała

1

Poradnik antyklerykała

Poradnik antyklerykała

Grzegorz VII



Krucjaty

zasłużoną śmierć za zdradę majestatu, Kościół ogłosił go „świętym” i patronem Polski; leży w sarkofagu na Wawelu. 1095 r. – sobór w Clermont: papież wezwał rycerstwo Europy do walki przeciw Turkom o oswobodzenie grobu Chrystusa w Jerozolimie. Wezwanie, połączone z zapowiedzią odpuszczenia grzechów uczestnikom wyprawy i nadzieją zdobycia bogactwa Wschodu, znalazło żywy oddźwięk wśród feudalnego rycerstwa. 1096–1099 r. – pierwsza wyprawa krzyżowa rycerstwa przede wszystkim francuskiego, włoskiego i niemieckiego z Gotfrydem de Bouillon, księciem Lotaryngii na czele. 1099 r. – krzyżowcy po długim oblężeniu zdobyli Jerozolimę, splądrowali miasto i wymordowali mieszkańców. Utworzyli feudalne państwo – Królestwo Jerozolimskie, którego pierwszym władcą został Gotfryd de Bouillon z tytułem obrońcy Grobu Świętego.

1147–1149 r. – druga całkowicie nieudana wyprawa krzyżowa z królem francuskim Ludwikiem VII i cesarzem niemieckim Konradem III na czele. W wyniku niepowodzeń tej wyprawy (Turcy skutecznie zatrzymali i rozgromili krzyżowców) ruch krucjatowy przygasł w Europie na długi czas. 1143 r. – za Celestyna II (1143–1144) w Rzymie wybuchł bunt przeciwko władzy papieża. Jego następca, Lucjusz II (1144–1145), ginie podczas ataku na Kapitol. 1180 r. – synod w Łęczycy czyni ustępstwa dla kleru. Dobra zmarłych biskupów pozostają własnością duchowieństwa pod karą śmierci dla rodziny lub panów, którzy odważyliby się je zająć, bowiem „Bóg drwić z siebie nie pozwala”. 1189–1192 r. – trzecia wyprawa krzyżowa z udziałem cesarza niemieckiego Fryderyka I Barbarossy, króla francuskiego Filipa II Augusta i króla angielskiego Ryszarda Lwie



16

Grzegorz VII wprowadził też celibat, tj. obowiązek bezżeństwa księży. 1075 r. – Grzegorz VII wydał dekret o zniesieniu świeckiej inwestytury (prawo nadawania godności kościelnych). Odtąd nadawanie godności osobom duchownym miało być dokonywane wyłącznie przez papieża. 1079 r. – zdrajca i renegat biskup Stanisław Szczepanowski staje po stronie zbuntowanych mieszczan przeciwko królowi Bolesławowi Śmiałemu (ok. 1043–ok. 1082). Kiedy biskup poniósł

 Wiedząc, jak łatwo fałszywym nauczycielom podszyć się pod prawdziwych, dał wskazówkę, jak ich odróżniać: „Ale choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba zwiastował wam ewangelię odmienną od tej, którą myśmy wam zwiastowali, niech będzie przeklęty” (Ga 1. 6–8). Żegnając się ze starszyzną efeską, ubolewał: „Ja wiem, że po odejściu moim, wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając trzody”. I znów pomagał rozpoznać zagrożenie, prorokując: „Spomiędzy was samych powstaną mężowie, mówiący rzeczy przewrotne, aby uczniów pociągnąć za sobą” (Dz 20. 29–30). I nie ma innej ewangelii niż Pawłowa, „Przeto czuwajcie” (Dz. 20. 31). Jak czuwali chrześcijanie? Co stało się z wiarą Jezusa? Poniższe zestawienie porównuje chrześcijaństwo apostolskie z papieskim (katolicyzmem). W punktach 1, 2, 3 itd. przedstawiono główne założenia Biblii, a w odpowiadających im kolejno punktach 1a, 2a, 3a itd. – adekwatne poglądy chrześcijaństwa papieskiego. 1. Jedyny pośrednik między ludźmi a Bogiem – Jezus Chrystus (1 Tm 2. 5; J 14. 6; 1J 2. 1–2; Dz 2. 18) 1a. Pośredniczka Maria (dogmat o wniebowzięciu Marii – 1950 r.) i galeria świętych

papieża) i innych hierarchów gwałcone były dzieci. Law zostaje przeniesiony przez papieża do Watykanu, gdzie pełni ważną funkcję. Druga część za tydzień ZOSIA WITKOWSKA BOGDAN MOTYL

Poradnik antyklerykała

391 r. – 78 lat po uznaniu chrześcijaństwa za religię tolerowaną, a nawet uprzywilejowaną przez cesarza Konstantyna Wielkiego, motłoch chrześcijański podburzony przez biskupa Aleksandrii, Teofila, Jan XV spalił miejscową bibliotekę, gromadzącą 600–700 tysięcy zwojów – bezcennych skarbów starożytnej literatury grecko-rzymskiej. Przypisywanie tego barbarzyństwa kalifowi Omarowi I jest nieusprawiedliwione, bowiem kiedy ten zdobył Aleksandrię, nie było już czego niszczyć. 783 r. – zapoczątkowano zwyczaj całowania stopy papieża. 800 r. – papież rzymski stał się świeckim księciem. 850 r. – zniszczenie autonomii biskupów (podporządkowanie ich Rzymowi) przez fałszywe dekretalia rzekomego Izydora. 993 r. – papież Jan XV mianuje pierwszych świętych i rozpowszechnia kult matki Jezusa jako Matki Boga. Szczególny to zaszczyt dla paulinów, bowiem napędza im wypłacalną klientelę. Kult świętych to dla Kościoła prawdziwa żyła złota. 1054 r. – schizma. Kościelne imperium rozpadło się na Kościół zachodni (uznający zwierzchność papieża) i na Kościół wschodni, odrzucający jego władzę. Katolicyzm, odchodząc od rdzenia chrześcijaństwa, staje się najliczniejszą sektą w jego łonie. 1073–1085 r. – pontyfikat papieża Grzegorza VII. Wprowadził zasadę kanonicznego wyboru papieży przez kardynałów (conclave).

9

1970–1982 r. – Banco Ambrosiano, w którym udziały miał Watykan, był wielką pralnią pieniędzy pochodzących między innymi z prostytucji, dystrybucji narkotyków i związków z mafią sycylijską i amerykańską. W machlojkach miał udział arcybiskup Marcinkus, szef Banku Watykańskiego. Przed pociągnięciem do odpowiedzialność przez włoski wymiar sprawiedliwości chronił go osobiście Jan Paweł II. 1978 r. – po 33 dniach pontyfikatu został zamordowany papież Jan Paweł I. Za sprawców tej zbrodni uważa się katolicką mafię, czyli Opus Dei. Postanowiono, że papieżem zostanie Polak, gdyż słusznie kalkulowano, iż dziki fanatyzm nakaże jego rodakom iść ślepo za Kościołem. 2000 r. – chorwacki zbrodniarz wojenny, ludobójca i osobisty przyjaciel Hitlera, arcybiskup Stepanic, zostaje kanonizowany przez Jana Pawła II. 2002–2004 rok – światem wstrząsa afera pedofilska w USA. Jako pierwsi spośród polskich mediów podajemy jej szczegóły. Przez 30 lat za wiedzą biskupa Lawa (przyjaciela

8

Apostoł Paweł dziwił się swym uczniom – Galacjanom, że tak szybko dają się zwieść przez inną ewangelię. I zaraz dodał: „Chociaż innej nie ma; są tylko pewni ludzie, którzy was niepokoją i chcą przekręcić ewangelię Chrystusową”.

4. Jezus jest jedynym bez grzechu, wszyscy ludzie zgrzeszyli (Rz 3. 23–24; Iz 64. 6) 4a. Maria jest bezgrzeszna (dogmat o niepokalanym poczęciu – 1854 r.) 5. Jezus jest skałą i głową Kościoła (1 Kor 3. 11; 10. 4; 1 P 2. 8) 2. Bezpośredni i nieograniczony dostęp każdego wierzącego do Jezusa przez modlitwę (J 7. 37; 6, 37; Hbr 4. 15–16) 2a. Droga do Jezusa przez pośredników żyjących (kapłanów) i zmarłych (Marię oraz świętych), którzy pomagają, wypraszając dla nas łaski u Jezusa 3. Zbawienie jest w Jezusie z łaski przez wiarę (J 3. 16; 14. 6; 17. 3) 3a. Zbawienie jest w Jezusie przez Kościół (nie ma zbawienia poza Kościołem), łaska jest udzielana przez sakramenty Kościoła

Wilki drapieżne Poradnik antyklerykała

1

2

Poradnik antyklerykała

5a. Papież jest skałą (jako następca skały-Piotra – efekt błędnego odczytania fragmentów ewangelii o przywództwie Piotra) i głową Kościoła (w rzeczywistości biskupa Rzymu wywyższył cesarz Justynian dekretem z 538 r.; to nie Piotr, lecz Linus był pierwszym biskupem Rzymu) 6. Zastępcą Jezusa na ziemi jest Duch Święty (J 14; 17. 26; 16. 7–8. 13) 6a. Zastępcą Jezusa na ziemi jest papież; tiarę papieską zdobi napis „Vicarius Filii Dei”, co znaczy: zastępca Syna Bożego 7. Żaden człowiek nie jest nieomylny z uwagi na grzeszną naturę (Rz 3. 10) 7a. Papież jest nieomylny w sprawach wiary – dekret z 1870 r. 8. Określenie Ojciec (w sensie duchowym) jest należne tylko Bogu (Mt 23. 9) 8a. Papież nazywa siebie Ojcem Świętym, przywłaszczając sobie określenia i cechy należące wyłącznie do Boga

9. Rozdział Kościoła od państwa; związek między Kościołem a władzą świecką Biblia nazywa nierządem (Jr 2. 20–31; Ez 16. 17–19; Oz 2. 5) i obrzydliwością (Ap 18. 9) 9a. Od 508 r. (zwycięstwo króla Franków, Chlodwika) Kościół rzymski podporządkował sobie prawie całą Europę Zachodnią; obecnie istnieje państwo kościelne (Watykan) uwikłane w politykę 10. Cześć, pokłony, modlitwy należą się tylko Bogu; zakaz kultu wizerunków – to jedno z dziesięciorga przykazań (Wj 20. 4–5); Boży zakaz zmiany przykazań (Mt 5. 18) 10a. Kult maryjny (zapoczątkowany przez sobór w Efezie w 431 r., jego korzenie tkwią w pogaństwie – odwzorowuje kult bogini-matki znany we wszystkich religiach), kult relikwii i obrazów, modlitwy do świętych; zmiana Dekalogu – usunięcie drugiego przykazania biblijnego Dekalogu (sobór w Nicei, 787 r.) 11. Sobota – siódmy dzień tygodnia – jest dniem świętym jako pamiątka stworzenia świata (Rdz 2. 2–3); nakaz święcenia soboty (szabatu) zawarty w Dekalogu i przestrzegany przez Jezusa, apostołów i pierwszych chrześcijan (Wj 20. 8–11) Cesarz Justynian

Poradnik antyklerykała światowej miały pod bronią tylko 12 proc. ogółu ludności! 1933–1939 r. – kardynał tysiąclecia, Wyszyński, jeszcze jako zwykły ksiądz i teolog był orędownikiem nazizmu i samego Hitlera, co znajdowało wyraz w redagowanych przez niego publikacjach. 1939–1945 r. – papież Pius XII (1939–1958) zachował „taktyczne” milczenie w sprawie zbrodni hitlerowskich w czasie II wojny światowej. Wydał m.in. specjalne orędzie do mieszkańców stolicy Anglii, aby nie mścili się na Niemcach za naloty Luftwaffe oraz Jan Paweł I bombardowania pociskami V-1 i V-2. Jego obłuda przekraczała wszelkie granice, bowiem niektóre części do rakiet V-2 były produkowane we Włoszech przez należące do salezjanów wytwórnie broni „Rasetti”. Poza tym Watykan był właścicielem m.in. zakładów materiałów wybuchowych Montecatini, a książę Giulio Pacelli, bratanek papieża Piusa XII, zarządzał zakładami Sogene di Roma, produkującymi gazy trujące i bomby napalmowe. O ukrywaniu zbrodniarzy hitlerowskich po zakończeniu wojny, zaopatrywaniu ich w fałszywe dokumenty, a następnie – przerzucaniu kościelnymi kanałami do

15

krajów Ameryki Południowej, Watykan także nie pamięta. 1943 r. – Watykan udziela błogosławieństwa ukraińskim formacjom SS Galizien, pacyfikującm w czasie wojny wschodnie rubieże Polski. 1948 r. – wybucha wielka afera finansowa z udziałem najwyższych dygnitarzy Watykanu, którzy zarobili miliony dolarów na dostawach z UNRRA. Mózgiem tego przedsięwzięcia był prałat Cippico, złodziej, defraudant i oszust. Policja włoska ustaliła, że Watykan był największą centralą handlu zagraniczną walutą, a lewe transakcje przeprowadzano za pośrednictwem zakonów, głównie z terenów Szwajcarii. 1950 r. – w Monachium przy Dachaustrasse otwarto katolicką szulernię pod nazwą Chrześcijańskie Kasyno Gry. Była to pierwsza niemiecka filia międzynarodowego holdingu Pacellich, rodziny prohitlerowskiego papieża Piusa XII. 1952–1957 r. – wielki skandal walutowy związany ze spekulacją cukrem sprowadzanym z Kuby. Głównym „akcjonariuszem” był zakon franciszkanów, ślubujący dobrowolne ubóstwo. Ci „biedacy” zainwestowali w to dochodowe przedsięwzięcie 4,5 mln dolarów żywej gotówki.



Władysław Warneńczyk wracają do Europy. Od tego czasu posiadłości krzyżowców przechodzą stopniowo w ręce tureckie. 1378–1417 r. – wielka schizma zachodnia. Po powrocie do Rzymu (1337 r.) siódmego z kolei papieża awiniońskiego – Grzegorza XI – i jego rychłej śmierci w 1378 r. kardynałowie włoscy wybrali papieżem Włocha – Urbana VI, natomiast kardynałowie francuscy Francuza – Klemensa VII (rezydował w Awinionie).



klerem rzymskim, który chwyta się rozpaczliwie papieskich roszczeń do panowania nad światem. 1202–1204 r. – czwarta wyprawa krzyżowa. Krzyżowcy zdobyli Konstantynopol i założyli w południowej części Półwyspu Bałkańskiego tzw. Cesarstwo Łacińskie, które przetrwało do roku 1261, kiedy to cesarz Michał VIII Paleolog usunął rycerstwo zachodnie i odbudował państwo bizantyńskie. 1212 r. – jedna z większych zbrodni papieskich: WYPRAWA KRZYŻOWA DZIECI z Francji i Niemiec. Dzieci, przewiezione do Aleksandrii przez nieuczciwych właścicieli okrętów, zostały sprzedane w niewolę, głównie do domów publicznych. 1217–1270 r. – kolejne wyprawy krzyżowe, które ogniem i mieczem próbowały przenieść chrześcijaństwo do niewiernych, kończą się fiaskiem. Kiedy podczas siódmej wyprawy wybucha wśród krzyżowców epidemia dżumy (Ludwik IX, dowódca wyprawy, również pada jej ofiarą), resztki armii Serce. Kiedy cesarz utonął w jednej z rzek syryjskich, wojska niemieckie wróciły do Europy. Francuzi również zarządzili odwrót i na placu pozostał tylko Ryszard III z Anglikami. Najistotniejszym osiągnięciem trzeciej wyprawy krzyżowej było zdobycie przez Anglików Cypru, który pozostał w ręku krzyżowców przez mniej więcej 250 lat. 1202 r. – panowanie Władysława Laskonogiego (ok. 1164–1231) to okres walki z nieposłusznym Władysław Laskonogi

10

 zwyciężysz”. Miało to tłumaczyć późniejszy życzliwy stosunek Konstantyna do chrześcijan. 313 r. – edykt w Mediolanie wydany przez Konstantyna i Licyniusza, przyznający chrześcijanom wolność wyznania. Konstanty dopiero na łożu śmierci przyjął chrzest. 325 r. – w Nicei odbył się pierwszy powszechny sobór biskupów chrześcijańskich z całego cesarstwa. Sobór przyjął zwięzłe sformułowanie dogmatów chrześcijańskich (tzw. nicejski symbol wiary). Potępiono naukę Ariusza, który był kapłanem chrześcijańskim w Aleksandrii, a na początku IV wieku wystąpił z nauką podważającą dogmat Trójcy Świętej i zaprzeczał boskiej naturze Chrystusa. Zyskał rzesze zwolenników. Na soborze skazano Ariusza na wygnanie, a jego księgi spalono. Ok. 339–397 r. – św. Ambroży, biskup mediolański, jeden z ojców Kościoła zachodniego. Zreformował liturgię i śpiew kościelny. Spowodował usunięcie 120 r. – wynalezienie wody święconej. 157 r. – wprowadzenie kar kościelnych i klątw, czyli zamordyzmu. Była to skuteczna broń Kościoła w walce z własnymi wiernymi. 312 r. – według legendy, cesarz Konstantyn przed bitwą przy Moście MulwijCesarz skim ujrzał na niebie Konstantyn krzyż z napisem „Tym

z gmachu senatu rzymskiego posągu bogini Victorii, ostatniego świadectwa dawnej religii w Rzymie. 348 r. – uznanie życia klasztornego za święte. Jak ta „świętość” wyglądała, nie ma potrzeby się rozwodzić. 354–430 r. – św. Augustyn, filozof i teolog. Nawrócony i ochrzczony przez św. Ambrożego stał się gorącym zwolennikiem chrystianizmu. Rozgłos zdobyły jego „Wyznania” (autobiografia religijna), dzieło historyczne „Państwo Boże” oraz traktaty teologiczne „O prawdziwej religii” i „O Trójcy”. 375–383 r. – cesarz Flawiusz Gracjan zaczął stosować represje przeciw poganom i nieortodoksyjnym chrześcijanom. Zrzekając się tytułu rzymskiego najwyższego kapłana (pontifex maximus), pozbawił pogańską religię poparcia państwowego.

Z dziejów Kościoła kat.

Poradnik antyklerykała

Poradnik antyklerykała

7

14

Poradnik antyklerykała

wyroków śmierci na politycznych skazańcach. Natomiast w Bolonii w latach 1849–1855 aż 276. 1866 r. – alokucja „Luctnosum et nunquam” wygłoszona na tajnym konsystorzu jeszcze raz potępiła polski ruch powstańczy w 1863 roku. 1870 r. – w lipcu papież Pius IX (1846–1878) na zwołanym przez siebie soborze w Watykanie, uroił sobie (o tym szczególnym „przywileju” papieży mówiono już w XVI wieku na soborze trydenckim), że papieże są „nieomylni” i „fakt”

ten został ogłoszony światu katolickiemu w formie dogmatu. 1870 r. – w sierpniu wybuchło w Rzymie powstanie przeciwko władzy papieskiej. Niebawem

przeprowadzone w Wiecznym Mieście referendum o przyłączenie go do państwa włoskiego wykazało, jakim szacunkiem i autorytetem wśród rzymian cieszył się „Namiestnik Chrystusa”. Za odebraniem Rzymu „Nieomylnemu” głosowało 40 785 mieszkańców stolicy, natomiast za papieżem opowiedziało się „aż” 46 osób. Natomiast w całej prowincji rzymskiej przeciwko opowiedziało się 133 681 osób, a za papieżem – tylko 1057. 1891 r. – w sierpniu oszuści w sutannach wystawili w Trewirze „święte odzienie” (szatę), rzekomo należące do Chrystusa. Przez dwa miesiące przybyło ponad milion głupców-pielgrzymów, by oglądać „najdroższą pamiątkę” po Zbawicielu i napełnić setki skarbon. 1925 r. – w lipcu Watykan bezczelnie skierował do rządu Czechosłowacji ostry „protest” przeciwko narodowym obchodom pamięci Jana Husa, którego Kościół spalił na soborze w Konstancji 6 lipca 1415 roku. 1929 r. – papież Pius XI (1922–1939) po podpisaniu przez Stolicę Apostolską układów laterańskich z faszystowskimi Włochami oświadczył, że dla dobra Kościoła „gotów jest sprzymierzyć się nawet z diabłem”. 1930 r. – według oficjalnych statystyk, na 565 stałych obywateli państwa Watykan aż 220 było pod bronią w służbie papieża. Stanowi to prawie 50 proc. stanu osobowego „miasta mężczyzn”. Statystki przerażające, zważywszy że zmilitaryzowane Niemcy w czasie I wojny

Poradnik antyklerykała

11a. Druga zmiana treści przykazań – ustanowienie niedzieli, pierwszego dnia tygodnia i święta pogańskiego, w miejsce soboty; VI w. – początek represji wobec chrześcijan święcących sobotę; formalny zakaz obchodzenia soboty jako dnia świętego – sobór florencki, 1441 r. 12. Tylko Bóg może odpuszczać grzechy; należy je wyznawać bezpośrednio Bogu (tzw. spowiedź serca) i bliźnim, wobec których zawiniliśmy, i prosić ich o wybaczenie (Mt 6. 6–12; 9. 2–3; Dz 8. 22) 12a. Kapłan ma władzę odpuszczać grzechy; spowiedź uszną ustanowił Sobór Laterański IV w 1215 r. 13. Jezus wprowadził komunię pod dwiema postaciami – chleba i wina – symbolami Jego umęczonego ciała i przelanej krwi (Mt 26. 27; 1 Kor 11. 24–26)

3

13a. Komunia przyjmowana jest w praktyce tylko pod postacią chleba – w 1414 r. sobór w Konstancji zabronił laikatowi spożywania wina w czasie komunii 14. Eucharystia jest ofiarą symboliczną i pamiątką prawdziwej, jednorazowej i niepowtarzalnej ofiary Jezusa na krzyżu (Hbr 10. 12–18; J 19. 30) 14a. Eucharystia jest rzeczywistą i powtarzalną ofiarą za grzechy, składaną Bogu; hostia jest prawdziwym ciałem, a wino prawdziwą krwią Jezusa, nie są to symbole; przemienienie (transsubstancjacja) następuje na skutek formułki automatycznie wypowiadanej przez kapłana – Jezus na jego hasło pojawia się w opłatku; wierni konsumują prawdziwego Chrystusa; dogmat ustalono na Soborze Laterańskim IV w 1215 r. 15. Zbawienie jest z łaski, darmo, przez wiarę (Ef 2. 8–9); nie można go nabyć za pieniądze ani przez uczynki; warunkiem przebaczenia jest skrucha oraz pojednanie z bliźnim i naprawienie krzywd (o ile zadośćuczynienie jest możliwe); zbawienie dokonuje się dzięki ofierze Chrystusa, a nie zabiegom człowieka 15a. Na zbawienie można „zapracować” – np. cierpieniem czy ofiarami (sobór florencki w 1439 r.); na przebaczenie można było zasłużyć np. biczowaniem się, pielgrzymkami, budowaniem kaplic; najbardziej wynaturzoną formą były (i są!) odpusty za grzechy, wprowadzone przez Kościół w XII w., które umożliwiały uwolnienie się za pieniądze nawet od przyszłych grzechów. Płatne msze za zbawienie zmarłych 16. O przyjęciu lub odrzuceniu Bożej oferty zbawienia człowiek decyduje za życia; w momencie śmierci zostaje osądzony (Hbr 9. 27); zmarłemu nie można pomóc ani modlitwą, ani odpustem, ani wykupieniem mszy za duszę (Koh 9. 4–5. 10), każdy odpowiada za siebie (Ez 18. 20; Hi 7. 9–10)





Poradnik antyklerykała wić” (2 Tes 2. 10). 3. Kościół (...) nosi w sobie pełnię środków Czy sytuacja jest beznadziejna? Nie, bo gdy zbawienia i rozdziela je (pkt 868). nad tym wszystkim się zastanowimy, usłyszy4. Nie ma takiej winy, nawet najcięższej, któmy w końcu „głos z nieba mówiący: Wyjdźcie rej nie mógłby odpuścić Kościół święty (pkt z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami 982). jego grzechów i aby was nie dotknęły plagi na 5. Gdyby w Kościele nie było odpuszczenia niego spadające” (Ap 18. 4). Bóg wymaga od grzechów, nie byłoby żadnej ufności, żadnej nanas odwagi. Ale gdzie pójść? Do świętych – jak dziei życia przyszłego i wiecznego wyzwolenia mówi Apokalipsa – „którzy przestrzegają przy(pkt 983). kazań Bożych i wiary Jezusa” (Ap 14. 12). To Jeśli każde słowo Kościół zastąpimy słowem nietrudne – „drogę znacie” – mówił Jezus (J 14. Chrystus, zrozumiemy ową „tajemnicę nieprawo4). Szukajcie z Biblią w ręku. ści”, o której pisał do Tesaloniczan apostoł PaPAULINA STAROŚCIK weł (2 Tes 2. 7), i rozpoznamy syna zatracenia, „który wynosi się ponad wszystko, co się zwie Bogiem lub jest przedmiotem boskiej czci” (w. 3–4). Jasne stanie się, kto został ukryty pod obrazem małego rogu z Księgi Daniela, który „będzie mówił zuchwałe słowa przeciwko Najwyższemu, będzie męczył Świętych Najwyższego, będzie zamyślał odmienić czasy i zakon” i który „wmówił w siebie potęgę (...), a cokolwiek czynił, to mu się udawało” (Dn 7. 25; 8. 11–12). Łatwiej będzie wtedy rozszyfrować tajemniczą wszetecznicę (zdrajczynię) z Objawienia św. Jana, która była „przyodziana w purpurę i szkarłat i przyozdobiona złotem, drogimi kamieniami i perłami”, która „miała w ręce swej złoty kielich (symbol Krk) pełen obrzydliwości”, która była „pijana krwią świętych i krwią męczenników Jezusowych”, a „winem jej nierządu (odstępstwa) upijali się mieszkańcy ziemi” (Ap 17. 2, 4, 6). I wtedy nie zdziwią nas już słowa, że „cała ziemia szła w podziwie za tym zwierzęciem (...) i oddadzą mu pokłon wszyscy mieszkańcy ziemi” (Ap 13. 3, 8). Za kimże to idą dziś w podziwie wszystkie narody? Kogo ogłoszono największym, ba – jedynym autorytetem świata? Zamach na Boga odbył się niepostrzeżenie „wśród wszelkich podstępnych oszustw wobec tych, którzy mają zginąć, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, która mogła ich zba- „Apokalipsa” według Dürera

 Ten stan rzeczy (dwóch papieży), dowodzący głębokiego kryzysu w Kościele katolickim, utrzymał się do roku 1417, kiedy to sobór w Konstancji (1414–1418) zlikwidował rozłam w Kościele. Na papieża został wybrany Marcin V (1417–1431) i od tej pory siedzibą papieży ponownie stał się Rzym. 1444 r. – w obronie interesów papieża i jego religii ginie pod Warną królewicz Władysław III Warneńczyk (1424–1444). Klęska oręża polskiego. 1487 r. – w Niemczech wydano „Młot na czarownice” autorstwa dwóch dominikańskich inkwizytorów: Henryka Institorisa i Jakuba Sprengera. 1492 r. – po odkryciach Kolumba Hiszpanie natychmiast rozpoczęli kolonizację Ameryki

oraz jej chrystianizację. W wyniku nawracania orężem na katolicyzm całkowicie wyginęły wielkie narody i cywilizacje: Majów, Tolteków, Azteków oraz Inków. Większość świątyń i wspaniałych budowli została zburzona. Na ich ruinach wzniesiono kościoły chrześcijańskie. Katoliccy rycerze pod przewodem kapelanów czynili z „pogan” niewolników lub mordowali całe wioski. Nieszczęśnicy ginęli w okrutnych torturach, jeśli nie chcieli uznać „panów krzyża”. Hiszpanie opatentowali np. wymyślny sposób użyźniania gleby pod zasiewy – Indianom, a zwłaszcza mniej przydatnym w pracy kobietom i dzieciom, otwierano szablami trzewia, a ich wnętrzności były nawozem... Warto dodać, że wspaniała kultura Inków czy Azteków swym dobrobytem i wspaniałością

Inkwizycja

6

Poradnik antyklerykała

11

4 „Piekło” – Hieronymus Bosch

Poradnik antyklerykała 16a. Po śmierci można pieniędzmi i modlitwą wykupić człowieka od kary za grzechy i skrócić jego cierpienie – służą temu odpusty, msze i wypominki 17. Śmierć jest rodzajem snu (J 11. 11–14; Mt 18. 23–25), stanem niebytu, nieświadomości (Hi 14. 10–12); człowiek czeka w grobie na zmartwychwstanie przy powtórnym przyjściu Chrystusa (J 6. 40); ludzka dusza nie jest odrębnym, nieśmiertelnym organizmem – to tzw. dech życia, siła witalna dana przez Boga, która przy śmierci do Niego wraca (Koh 12. 7). 17a. Ludzka dusza jest nieśmiertelna, ma świadomość i żyje niezależnie po śmierci człowieka – dusza wierzącego najczęściej ląduje w wymyślonym przez papieża czyśćcu, gdzie czasowo cierpi za grzechy (czas trwania cierpień zależy od rodzaju grzechów i płacenia księdzu przez krewnych na ziemi), a niewierzącego w piekle (miejsce wiecznych męczarni); wiara w życie pozagrobowe przeniknęła do chrześcijaństwa z kultury helleńskiej – teorię dualizmu wprowadzili za Platonem ojcowie Kościoła, Tertulian i Orygenes 18. Udziałem potępionych jest tzw. śmierć druga, czyli ostateczne unicestwienie (Ap 20. 14–15) 18a. Potępieni będą przez całą wieczność smażyć się w piekle 19. Biblijna pokuta oznacza szczery żal za grzechy, skruchę i zaprzestanie danego czynu (gr. metanoia – dosłownie „odwrócenie się o 180 stopni”, czyli porzucenie danego zachowania) 19a. Pokutą jest najczęściej klepanie formułek modlitewnych, zdrowasiek itp.; może być nią np. pielgrzymka; w ekstremalnych sytuacjach pokuta przybierała formę samookaleczenia, odosobnienia czy zapłaty 20. Chrzest dorosłych – świadoma i osobista decyzja zawarcia przymierza z Bogiem, którą powinna poprzedzać znajomość zasad wiary

Poradnik antyklerykała tylko. Za poduszczeniem papieża i jego nuncjusza Salviatiego, katolicka królowa Katarzyna Medici, matka Karola IX, króla Francji, namawia do pogromu hugenotów. Trzy dni i noce trwała rzeź, katolicy podżegani przez księży zamordowali ok. 70 tys. mężczyzn, kobiet i dzieci. 1598 r. – edykt nantejski, w którym Henryk IV ustala zasady pokojowego współżycia katolików i innowierców we Francji. 1609 r. – utworzenie Ligi Katolickiej z księciem bawarskim Maksymilianem na czele. Liga zawiązana została, aby dać odpór protestantom. W krótkim czasie doprowadziło to do wyniszczającej wojny trzydziestoletniej (1618), systematycznego niszczenia protestanckiej literatury, morderstw i pogłębienia ucisku religijnego. 1766 r. – na wolnym sejmie ordynaryjnym w Warszawie biskupi, Sołtyk i Załuski, wspierani przez intryganta – papieskiego nuncjusza Antoniego Eugeniusza Viscontiego – w iście katolickim duchu apelowali do zebranych, aby nie czynić żadnych ustępstw na rzecz innowierców. „Prowadzi was – przekonywał Visconti – jedna wiara, jedna siła, jedna idea. Winniście we wrogów waszych uderzyć jedną gromadą, zuchwalstwo ich odeprzeć wspólnym naporem”. Wpływ watykańskiego dygnitarza na przebieg obrad był absolutny. 1793 r. – 7 listopada biskup Paryża, Gobel, staje przed konwentem, zdejmuje krzyż z piersi oraz pierścień z palca i oświadcza, że wraz z 11 kanonikami i kilkunastoma księżmi wyrzekają się „przestarzałego zabobonu”.

13

1823–1830 r. – w Państwie Kościelnym za rządów Leona XII i Piusa VIII odbywały się liczne procesy przeciwko uczestnikom tajnych stowarzyszeń rewolucyjnych. I tak na przykład tylko w 1825 roku wydano 508 wyroków skazujących..

Pius XI 1832 r. – encyklika papieża Grzegorza XVI „Cum primum” do wyższego duchowieństwa polskiego, potępiająca powstanie w 1830 roku. 1850 r. – papież Pius IX (1846–1878) wrócił do Rzymu i objął ponownie rządy nad Państwem Kościelnym (jego głównym współpracownikiem był znany udziałowiec różnych afer, kard. Antonelli). W „Państwie Kościelnym” w latach 1850–1855 wykonano ponad 90

 poglądy dostał się w ręce inkwizycji i zginął w Rzymie spalony na stosie. 1559 r. – papież Paweł IV (1555–1559) wydał pierwszy indeks ksiąg zakazanych, na którym znalazły się najdonioślejsze dzieła myśli ludzkiej. 1562–1598 r. – krwawe wojny religijne we Francji między katolickim obozem królewskim a hugenotami. 1572 r. – noc z 23 na 24 sierpnia, znana jako „noc św. Bartłomieja”, w Paryżu i nie



dorównywała krajom ówczesnej Europy. Krzyż jednak zwyciężył. 1521 r. – Marcin Luter pali publicznie bullę papieską w Wittenberdze. Luter odrzuca instytucję kościelną oraz całą hierarchię i większość katolickich obrzędów. W swoich pismach atakuje papiestwo i wzywa do uwolnienia się spod zależności Rzymu. 1550–1600 r. – Giordano Bruno, filozof włoski, popularyzator i kontynuator dzieła Kopernika. Prześladowany za filozoficzne i religijne Pius IX

12

 Księga Daniela, zwana Apokalipsą Starego Testamentu, zawiera – podobnie jak Objawienie św. Jana – proroctwa dotyczące chrześcijaństwa i pokuta (rozumiana jako zmiana życia) oraz wiara w Jezusa (Mt 28. 19; Mk 16. 16; Dz 2. 38), nie można za kogoś zdecydować ani kogoś przymusić; chrzest przez zanurzenie („chrzczę”, czyli gr. baptidzo, znaczy dosłownie „zanurzam”) 20a. Chrzest niemowląt (wprowadzony przez synod w Kartaginie w 418 r. służył automatycznemu przyrostowi szeregów Kościoła); chrzest przez pokropienie (praktykowany od XII w.) 21. Nie obowiązywał celibat (apostołowie mieli żony: Mt 8. 14–14; 1 Kor 9. 5) – Biblia pozostawia wybór człowiekowi (Mt 19. 12), zachęcając do wyboru duchownych spośród wiernych mężów (1 Tym 3. 1–4) 21a. Obowiązuje celibat wprowadzony w XI w. przez Bonifacego VII z powodów finansowych (chodziło o zachowanie majątku księży dla Kościoła zamiast dla ich rodzin) 22. Nie zezwala na siłowe nawracanie ludzi, lecz zachęca do pokojowego głoszenia Dobrej Nowiny (Łk 9. 52–56) 22a. Konfiskata majątków, tortury i płonące stosy dla heretyków (początki inkwizycji – synod w Tours, 1163 r.); wojny krzyżowe; krwawa chrystianizacja Ameryki 23. Nakazuje duchownym skromność, wręcz zakazuje gromadzenia dóbr (Mt 10. 8–10) 23a. Bez komentarza... 24. Jezus stał na stanowisku, że żadne ludzkie nauki nie mogą być wynoszone ponad nakazy Boga; potępiał tradycję, która znosi naukę Biblii, wprowadzając sprzeczne z nią zasady (Mk 7. 6–8) 24a. W 1545 r. sobór w Trydencie uznał ludzkie tradycje przyjęte przez Kościół za autorytet w sprawach wiary równy Biblii. W praktyce tradycja stoi ponad Pismem Świętym.

Poradnik antyklerykała

i ataku na prawdę Bożą, która zostanie „powalona na ziemię” przez mały róg – moc religijno-polityczną. W Nowym Testamencie siła ta określona została jako antychryst – to ten, który nie tylko występuje przeciwko Chrystusowi, ale także ten, który zajmuje Jego miejsce. Bo antychryst ma wiele twarzy. Grecki przedrostek anti znaczy nie tylko „przeciw”, ale też „zamiast, w miejsce”. Wystarczy spojrzeć choćby na pięć zapisów katechizmowych Krk (Pallotinum, 1994), by dostrzec tożsamość owej mocy: 1. To właśnie w Kościele złożona została pełnia środków zbawienia (pkt 824). 2. Sobór święty (...), opierając się na Piśmie Świętym i Tradycji, uczy, że ten pielgrzymujący Kościół konieczny jest do zbawienia (pkt 845).

Poradnik antyklerykała

5

Poradnik antyklerykała

Poradnik antyklerykała

Pius XI 1832 r. – encyklika papieża Grzegorza XVI „Cum primum” do wyższego duchowieństwa polskiego, potępiająca powstanie w 1830 roku. 1850 r. – papież Pius IX (1846–1878) wrócił do Rzymu i objął ponownie rządy nad Państwem Kościelnym (jego głównym współpracownikiem był znany udziałowiec różnych afer, kard. Antonelli). W „Państwie Kościelnym” w latach 1850–1855 wykonano ponad 90



12

Poradnik antyklerykała



1823–1830 r. – w Państwie Kościelnym za rządów Leona XII i Piusa VIII odbywały się liczne procesy przeciwko uczestnikom tajnych stowarzyszeń rewolucyjnych. I tak na przykład tylko w 1825 roku wydano 508 wyroków skazujących..

Pius IX



tylko. Za poduszczeniem papieża i jego nuncjusza Salviatiego, katolicka królowa Katarzyna Medici, matka Karola IX, króla Francji, namawia do pogromu hugenotów. Trzy dni i noce trwała rzeź, katolicy podżegani przez księży zamordowali ok. 70 tys. mężczyzn, kobiet i dzieci. 1598 r. – edykt nantejski, w którym Henryk IV ustala zasady pokojowego współżycia katolików i innowierców we Francji. 1609 r. – utworzenie Ligi Katolickiej z księciem bawarskim Maksymilianem na czele. Liga zawiązana została, aby dać odpór protestantom. W krótkim czasie doprowadziło to do wyniszczającej wojny trzydziestoletniej (1618), systematycznego niszczenia protestanckiej literatury, morderstw i pogłębienia ucisku religijnego. 1766 r. – na wolnym sejmie ordynaryjnym w Warszawie biskupi, Sołtyk i Załuski, wspierani przez intryganta – papieskiego nuncjusza Antoniego Eugeniusza Viscontiego – w iście katolickim duchu apelowali do zebranych, aby nie czynić żadnych ustępstw na rzecz innowierców. „Prowadzi was – przekonywał Visconti – jedna wiara, jedna siła, jedna idea. Winniście we wrogów waszych uderzyć jedną gromadą, zuchwalstwo ich odeprzeć wspólnym naporem”. Wpływ watykańskiego dygnitarza na przebieg obrad był absolutny. 1793 r. – 7 listopada biskup Paryża, Gobel, staje przed konwentem, zdejmuje krzyż z piersi oraz pierścień z palca i oświadcza, że wraz z 11 kanonikami i kilkunastoma księżmi wyrzekają się „przestarzałego zabobonu”. poglądy dostał się w ręce inkwizycji i zginął w Rzymie spalony na stosie. 1559 r. – papież Paweł IV (1555–1559) wydał pierwszy indeks ksiąg zakazanych, na którym znalazły się najdonioślejsze dzieła myśli ludzkiej. 1562–1598 r. – krwawe wojny religijne we Francji między katolickim obozem królewskim a hugenotami. 1572 r. – noc z 23 na 24 sierpnia, znana jako „noc św. Bartłomieja”, w Paryżu i nie

16a. Po śmierci można pieniędzmi i modlitwą wykupić człowieka od kary za grzechy i skrócić jego cierpienie – służą temu odpusty, msze i wypominki 17. Śmierć jest rodzajem snu (J 11. 11–14; Mt 18. 23–25), stanem niebytu, nieświadomości (Hi 14. 10–12); człowiek czeka w grobie na zmartwychwstanie przy powtórnym przyjściu Chrystusa (J 6. 40); ludzka dusza nie jest odrębnym, nieśmiertelnym organizmem – to tzw. dech życia, siła witalna dana przez Boga, która przy śmierci do Niego wraca (Koh 12. 7). 17a. Ludzka dusza jest nieśmiertelna, ma świadomość i żyje niezależnie po śmierci człowieka – dusza wierzącego najczęściej ląduje w wymyślonym przez papieża czyśćcu, gdzie czasowo cierpi za grzechy (czas trwania cierpień zależy od rodzaju grzechów i płacenia księdzu przez krewnych na ziemi), a niewierzącego w piekle (miejsce wiecznych męczarni); wiara w życie pozagrobowe przeniknęła do chrześcijaństwa z kultury helleńskiej – teorię dualizmu wprowadzili za Platonem ojcowie Kościoła, Tertulian i Orygenes 18. Udziałem potępionych jest tzw. śmierć druga, czyli ostateczne unicestwienie (Ap 20. 14–15) 18a. Potępieni będą przez całą wieczność smażyć się w piekle 19. Biblijna pokuta oznacza szczery żal za grzechy, skruchę i zaprzestanie danego czynu (gr. metanoia – dosłownie „odwrócenie się o 180 stopni”, czyli porzucenie danego zachowania) 19a. Pokutą jest najczęściej klepanie formułek modlitewnych, zdrowasiek itp.; może być nią np. pielgrzymka; w ekstremalnych sytuacjach pokuta przybierała formę samookaleczenia, odosobnienia czy zapłaty 20. Chrzest dorosłych – świadoma i osobista decyzja zawarcia przymierza z Bogiem, którą powinna poprzedzać znajomość zasad wiary

„Piekło” – Hieronymus Bosch

13

dorównywała krajom ówczesnej Europy. Krzyż jednak zwyciężył. 1521 r. – Marcin Luter pali publicznie bullę papieską w Wittenberdze. Luter odrzuca instytucję kościelną oraz całą hierarchię i większość katolickich obrzędów. W swoich pismach atakuje papiestwo i wzywa do uwolnienia się spod zależności Rzymu. 1550–1600 r. – Giordano Bruno, filozof włoski, popularyzator i kontynuator dzieła Kopernika. Prześladowany za filozoficzne i religijne

4

Księga Daniela, zwana Apokalipsą Starego Testamentu, zawiera – podobnie jak Objawienie św. Jana – proroctwa dotyczące chrześcijaństwa i pokuta (rozumiana jako zmiana życia) oraz wiara w Jezusa (Mt 28. 19; Mk 16. 16; Dz 2. 38), nie można za kogoś zdecydować ani kogoś przymusić; chrzest przez zanurzenie („chrzczę”, czyli gr. baptidzo, znaczy dosłownie „zanurzam”) 20a. Chrzest niemowląt (wprowadzony przez synod w Kartaginie w 418 r. służył automatycznemu przyrostowi szeregów Kościoła); chrzest przez pokropienie (praktykowany od XII w.) 21. Nie obowiązywał celibat (apostołowie mieli żony: Mt 8. 14–14; 1 Kor 9. 5) – Biblia pozostawia wybór człowiekowi (Mt 19. 12), zachęcając do wyboru duchownych spośród wiernych mężów (1 Tym 3. 1–4) 21a. Obowiązuje celibat wprowadzony w XI w. przez Bonifacego VII z powodów finansowych (chodziło o zachowanie majątku księży dla Kościoła zamiast dla ich rodzin) 22. Nie zezwala na siłowe nawracanie ludzi, lecz zachęca do pokojowego głoszenia Dobrej Nowiny (Łk 9. 52–56) 22a. Konfiskata majątków, tortury i płonące stosy dla heretyków (początki inkwizycji – synod w Tours, 1163 r.); wojny krzyżowe; krwawa chrystianizacja Ameryki 23. Nakazuje duchownym skromność, wręcz zakazuje gromadzenia dóbr (Mt 10. 8–10) 23a. Bez komentarza... 24. Jezus stał na stanowisku, że żadne ludzkie nauki nie mogą być wynoszone ponad nakazy Boga; potępiał tradycję, która znosi naukę Biblii, wprowadzając sprzeczne z nią zasady (Mk 7. 6–8) 24a. W 1545 r. sobór w Trydencie uznał ludzkie tradycje przyjęte przez Kościół za autorytet w sprawach wiary równy Biblii. W praktyce tradycja stoi ponad Pismem Świętym.

i ataku na prawdę Bożą, która zostanie „powalona na ziemię” przez mały róg – moc religijno-polityczną. W Nowym Testamencie siła ta określona została jako antychryst – to ten, który nie tylko występuje przeciwko Chrystusowi, ale także ten, który zajmuje Jego miejsce. Bo antychryst ma wiele twarzy. Grecki przedrostek anti znaczy nie tylko „przeciw”, ale też „zamiast, w miejsce”. Wystarczy spojrzeć choćby na pięć zapisów katechizmowych Krk (Pallotinum, 1994), by dostrzec tożsamość owej mocy: 1. To właśnie w Kościele złożona została pełnia środków zbawienia (pkt 824). 2. Sobór święty (...), opierając się na Piśmie Świętym i Tradycji, uczy, że ten pielgrzymujący Kościół konieczny jest do zbawienia (pkt 845).

Poradnik antyklerykała

5

Poradnik antyklerykała

Poradnik antyklerykała

wyroków śmierci na politycznych skazańcach. Natomiast w Bolonii w latach 1849–1855 aż 276. 1866 r. – alokucja „Luctnosum et nunquam” wygłoszona na tajnym konsystorzu jeszcze raz potępiła polski ruch powstańczy w 1863 roku. 1870 r. – w lipcu papież Pius IX (1846–1878) na zwołanym przez siebie soborze w Watykanie, uroił sobie (o tym szczególnym „przywileju” papieży mówiono już w XVI wieku na soborze trydenckim), że papieże są „nieomylni” i „fakt”

ten został ogłoszony światu katolickiemu w formie dogmatu. 1870 r. – w sierpniu wybuchło w Rzymie powstanie przeciwko władzy papieskiej. Niebawem

przeprowadzone w Wiecznym Mieście referendum o przyłączenie go do państwa włoskiego wykazało, jakim szacunkiem i autorytetem wśród rzymian cieszył się „Namiestnik Chrystusa”. Za odebraniem Rzymu „Nieomylnemu” głosowało 40 785 mieszkańców stolicy, natomiast za papieżem opowiedziało się „aż” 46 osób. Natomiast w całej prowincji rzymskiej przeciwko opowiedziało się 133 681 osób, a za papieżem – tylko 1057. 1891 r. – w sierpniu oszuści w sutannach wystawili w Trewirze „święte odzienie” (szatę), rzekomo należące do Chrystusa. Przez dwa miesiące przybyło ponad milion głupców-pielgrzymów, by oglądać „najdroższą pamiątkę” po Zbawicielu i napełnić setki skarbon. 1925 r. – w lipcu Watykan bezczelnie skierował do rządu Czechosłowacji ostry „protest” przeciwko narodowym obchodom pamięci Jana Husa, którego Kościół spalił na soborze w Konstancji 6 lipca 1415 roku. 1929 r. – papież Pius XI (1922–1939) po podpisaniu przez Stolicę Apostolską układów laterańskich z faszystowskimi Włochami oświadczył, że dla dobra Kościoła „gotów jest sprzymierzyć się nawet z diabłem”. 1930 r. – według oficjalnych statystyk, na 565 stałych obywateli państwa Watykan aż 220 było pod bronią w służbie papieża. Stanowi to prawie 50 proc. stanu osobowego „miasta mężczyzn”. Statystki przerażające, zważywszy że zmilitaryzowane Niemcy w czasie I wojny



11a. Druga zmiana treści przykazań – ustanowienie niedzieli, pierwszego dnia tygodnia i święta pogańskiego, w miejsce soboty; VI w. – początek represji wobec chrześcijan święcących sobotę; formalny zakaz obchodzenia soboty jako dnia świętego – sobór florencki, 1441 r. 12. Tylko Bóg może odpuszczać grzechy; należy je wyznawać bezpośrednio Bogu (tzw. spowiedź serca) i bliźnim, wobec których zawiniliśmy, i prosić ich o wybaczenie (Mt 6. 6–12; 9. 2–3; Dz 8. 22) 12a. Kapłan ma władzę odpuszczać grzechy; spowiedź uszną ustanowił Sobór Laterański IV w 1215 r. 13. Jezus wprowadził komunię pod dwiema postaciami – chleba i wina – symbolami Jego umęczonego ciała i przelanej krwi (Mt 26. 27; 1 Kor 11. 24–26)



3

13a. Komunia przyjmowana jest w praktyce tylko pod postacią chleba – w 1414 r. sobór w Konstancji zabronił laikatowi spożywania wina w czasie komunii 14. Eucharystia jest ofiarą symboliczną i pamiątką prawdziwej, jednorazowej i niepowtarzalnej ofiary Jezusa na krzyżu (Hbr 10. 12–18; J 19. 30) 14a. Eucharystia jest rzeczywistą i powtarzalną ofiarą za grzechy, składaną Bogu; hostia jest prawdziwym ciałem, a wino prawdziwą krwią Jezusa, nie są to symbole; przemienienie (transsubstancjacja) następuje na skutek formułki automatycznie wypowiadanej przez kapłana – Jezus na jego hasło pojawia się w opłatku; wierni konsumują prawdziwego Chrystusa; dogmat ustalono na Soborze Laterańskim IV w 1215 r. 15. Zbawienie jest z łaski, darmo, przez wiarę (Ef 2. 8–9); nie można go nabyć za pieniądze ani przez uczynki; warunkiem przebaczenia jest skrucha oraz pojednanie z bliźnim i naprawienie krzywd (o ile zadośćuczynienie jest możliwe); zbawienie dokonuje się dzięki ofierze Chrystusa, a nie zabiegom człowieka 15a. Na zbawienie można „zapracować” – np. cierpieniem czy ofiarami (sobór florencki w 1439 r.); na przebaczenie można było zasłużyć np. biczowaniem się, pielgrzymkami, budowaniem kaplic; najbardziej wynaturzoną formą były (i są!) odpusty za grzechy, wprowadzone przez Kościół w XII w., które umożliwiały uwolnienie się za pieniądze nawet od przyszłych grzechów. Płatne msze za zbawienie zmarłych 16. O przyjęciu lub odrzuceniu Bożej oferty zbawienia człowiek decyduje za życia; w momencie śmierci zostaje osądzony (Hbr 9. 27); zmarłemu nie można pomóc ani modlitwą, ani odpustem, ani wykupieniem mszy za duszę (Koh 9. 4–5. 10), każdy odpowiada za siebie (Ez 18. 20; Hi 7. 9–10)



Poradnik antyklerykała 6 wić” (2 Tes 2. 10). 3. Kościół (...) nosi w sobie pełnię środków Czy sytuacja jest beznadziejna? Nie, bo gdy zbawienia i rozdziela je (pkt 868). nad tym wszystkim się zastanowimy, usłyszy4. Nie ma takiej winy, nawet najcięższej, któmy w końcu „głos z nieba mówiący: Wyjdźcie rej nie mógłby odpuścić Kościół święty (pkt z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami 982). jego grzechów i aby was nie dotknęły plagi na 5. Gdyby w Kościele nie było odpuszczenia niego spadające” (Ap 18. 4). Bóg wymaga od grzechów, nie byłoby żadnej ufności, żadnej nanas odwagi. Ale gdzie pójść? Do świętych – jak dziei życia przyszłego i wiecznego wyzwolenia mówi Apokalipsa – „którzy przestrzegają przy(pkt 983). kazań Bożych i wiary Jezusa” (Ap 14. 12). To Jeśli każde słowo Kościół zastąpimy słowem nietrudne – „drogę znacie” – mówił Jezus (J 14. Chrystus, zrozumiemy ową „tajemnicę nieprawo4). Szukajcie z Biblią w ręku. ści”, o której pisał do Tesaloniczan apostoł PaPAULINA STAROŚCIK weł (2 Tes 2. 7), i rozpoznamy syna zatracenia, „który wynosi się ponad wszystko, co się zwie Bogiem lub jest przedmiotem boskiej czci” (w. 3–4). Jasne stanie się, kto został ukryty pod obrazem małego rogu z Księgi Daniela, który „będzie mówił zuchwałe słowa przeciwko Najwyższemu, będzie męczył Świętych Najwyższego, będzie zamyślał odmienić czasy i zakon” i który „wmówił w siebie potęgę (...), a cokolwiek czynił, to mu się udawało” (Dn 7. 25; 8. 11–12). Łatwiej będzie wtedy rozszyfrować tajemniczą wszetecznicę (zdrajczynię) z Objawienia św. Jana, która była „przyodziana w purpurę i szkarłat i przyozdobiona złotem, drogimi kamieniami i perłami”, która „miała w ręce swej złoty kielich (symbol Krk) pełen obrzydliwości”, która była „pijana krwią świętych i krwią męczenników Jezusowych”, a „winem jej nierządu (odstępstwa) upijali się mieszkańcy ziemi” (Ap 17. 2, 4, 6). I wtedy nie zdziwią nas już słowa, że „cała ziemia szła w podziwie za tym zwierzęciem (...) i oddadzą mu pokłon wszyscy mieszkańcy ziemi” (Ap 13. 3, 8). Za kimże to idą dziś w podziwie wszystkie narody? Kogo ogłoszono największym, ba – jedynym autorytetem świata? Zamach na Boga odbył się niepostrzeżenie „wśród wszelkich podstępnych oszustw wobec tych, którzy mają zginąć, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, która mogła ich zba- „Apokalipsa” według Dürera

14

Ten stan rzeczy (dwóch papieży), dowodzący głębokiego kryzysu w Kościele katolickim, utrzymał się do roku 1417, kiedy to sobór w Konstancji (1414–1418) zlikwidował rozłam w Kościele. Na papieża został wybrany Marcin V (1417–1431) i od tej pory siedzibą papieży ponownie stał się Rzym. 1444 r. – w obronie interesów papieża i jego religii ginie pod Warną królewicz Władysław III Warneńczyk (1424–1444). Klęska oręża polskiego. 1487 r. – w Niemczech wydano „Młot na czarownice” autorstwa dwóch dominikańskich inkwizytorów: Henryka Institorisa i Jakuba Sprengera. 1492 r. – po odkryciach Kolumba Hiszpanie natychmiast rozpoczęli kolonizację Ameryki

oraz jej chrystianizację. W wyniku nawracania orężem na katolicyzm całkowicie wyginęły wielkie narody i cywilizacje: Majów, Tolteków, Azteków oraz Inków. Większość świątyń i wspaniałych budowli została zburzona. Na ich ruinach wzniesiono kościoły chrześcijańskie. Katoliccy rycerze pod przewodem kapelanów czynili z „pogan” niewolników lub mordowali całe wioski. Nieszczęśnicy ginęli w okrutnych torturach, jeśli nie chcieli uznać „panów krzyża”. Hiszpanie opatentowali np. wymyślny sposób użyźniania gleby pod zasiewy – Indianom, a zwłaszcza mniej przydatnym w pracy kobietom i dzieciom, otwierano szablami trzewia, a ich wnętrzności były nawozem... Warto dodać, że wspaniała kultura Inków czy Azteków swym dobrobytem i wspaniałością

Inkwizycja Poradnik antyklerykała

11

Poradnik antyklerykała

Poradnik antyklerykała

krajów Ameryki Południowej, Watykan także nie pamięta. 1943 r. – Watykan udziela błogosławieństwa ukraińskim formacjom SS Galizien, pacyfikującm w czasie wojny wschodnie rubieże Polski. 1948 r. – wybucha wielka afera finansowa z udziałem najwyższych dygnitarzy Watykanu, którzy zarobili miliony dolarów na dostawach z UNRRA. Mózgiem tego przedsięwzięcia był prałat Cippico, złodziej, defraudant i oszust. Policja włoska ustaliła, że Watykan był największą centralą handlu zagraniczną walutą, a lewe transakcje przeprowadzano za pośrednictwem zakonów, głównie z terenów Szwajcarii. 1950 r. – w Monachium przy Dachaustrasse otwarto katolicką szulernię pod nazwą Chrześcijańskie Kasyno Gry. Była to pierwsza niemiecka filia międzynarodowego holdingu Pacellich, rodziny prohitlerowskiego papieża Piusa XII. 1952–1957 r. – wielki skandal walutowy związany ze spekulacją cukrem sprowadzanym z Kuby. Głównym „akcjonariuszem” był zakon franciszkanów, ślubujący dobrowolne ubóstwo. Ci „biedacy” zainwestowali w to dochodowe przedsięwzięcie 4,5 mln dolarów żywej gotówki.



10

Poradnik antyklerykała





wracają do Europy. Od tego czasu posiadłości krzyżowców przechodzą stopniowo w ręce tureckie. 1378–1417 r. – wielka schizma zachodnia. Po powrocie do Rzymu (1337 r.) siódmego z kolei papieża awiniońskiego – Grzegorza XI – i jego rychłej śmierci w 1378 r. kardynałowie włoscy wybrali papieżem Włocha – Urbana VI, natomiast kardynałowie francuscy Francuza – Klemensa VII (rezydował w Awinionie).

Cesarz Justynian

światowej miały pod bronią tylko 12 proc. ogółu ludności! 1933–1939 r. – kardynał tysiąclecia, Wyszyński, jeszcze jako zwykły ksiądz i teolog był orędownikiem nazizmu i samego Hitlera, co znajdowało wyraz w redagowanych przez niego publikacjach. 1939–1945 r. – papież Pius XII (1939–1958) zachował „taktyczne” milczenie w sprawie zbrodni hitlerowskich w czasie II wojny światowej. Wydał m.in. specjalne orędzie do mieszkańców stolicy Anglii, aby nie mścili się na Niemcach za naloty Luftwaffe oraz Jan Paweł I bombardowania pociskami V-1 i V-2. Jego obłuda przekraczała wszelkie granice, bowiem niektóre części do rakiet V-2 były produkowane we Włoszech przez należące do salezjanów wytwórnie broni „Rasetti”. Poza tym Watykan był właścicielem m.in. zakładów materiałów wybuchowych Montecatini, a książę Giulio Pacelli, bratanek papieża Piusa XII, zarządzał zakładami Sogene di Roma, produkującymi gazy trujące i bomby napalmowe. O ukrywaniu zbrodniarzy hitlerowskich po zakończeniu wojny, zaopatrywaniu ich w fałszywe dokumenty, a następnie – przerzucaniu kościelnymi kanałami do

Władysław Warneńczyk

5a. Papież jest skałą (jako następca skały-Piotra – efekt błędnego odczytania fragmentów ewangelii o przywództwie Piotra) i głową Kościoła (w rzeczywistości biskupa Rzymu wywyższył cesarz Justynian dekretem z 538 r.; to nie Piotr, lecz Linus był pierwszym biskupem Rzymu) 6. Zastępcą Jezusa na ziemi jest Duch Święty (J 14; 17. 26; 16. 7–8. 13) 6a. Zastępcą Jezusa na ziemi jest papież; tiarę papieską zdobi napis „Vicarius Filii Dei”, co znaczy: zastępca Syna Bożego 7. Żaden człowiek nie jest nieomylny z uwagi na grzeszną naturę (Rz 3. 10) 7a. Papież jest nieomylny w sprawach wiary – dekret z 1870 r. 8. Określenie Ojciec (w sensie duchowym) jest należne tylko Bogu (Mt 23. 9) 8a. Papież nazywa siebie Ojcem Świętym, przywłaszczając sobie określenia i cechy należące wyłącznie do Boga

9. Rozdział Kościoła od państwa; związek między Kościołem a władzą świecką Biblia nazywa nierządem (Jr 2. 20–31; Ez 16. 17–19; Oz 2. 5) i obrzydliwością (Ap 18. 9) 9a. Od 508 r. (zwycięstwo króla Franków, Chlodwika) Kościół rzymski podporządkował sobie prawie całą Europę Zachodnią; obecnie istnieje państwo kościelne (Watykan) uwikłane w politykę 10. Cześć, pokłony, modlitwy należą się tylko Bogu; zakaz kultu wizerunków – to jedno z dziesięciorga przykazań (Wj 20. 4–5); Boży zakaz zmiany przykazań (Mt 5. 18) 10a. Kult maryjny (zapoczątkowany przez sobór w Efezie w 431 r., jego korzenie tkwią w pogaństwie – odwzorowuje kult bogini-matki znany we wszystkich religiach), kult relikwii i obrazów, modlitwy do świętych; zmiana Dekalogu – usunięcie drugiego przykazania biblijnego Dekalogu (sobór w Nicei, 787 r.) 11. Sobota – siódmy dzień tygodnia – jest dniem świętym jako pamiątka stworzenia świata (Rdz 2. 2–3); nakaz święcenia soboty (szabatu) zawarty w Dekalogu i przestrzegany przez Jezusa, apostołów i pierwszych chrześcijan (Wj 20. 8–11)

15

Serce. Kiedy cesarz utonął w jednej z rzek syryjskich, wojska niemieckie wróciły do Europy. Francuzi również zarządzili odwrót i na placu pozostał tylko Ryszard III z Anglikami. Najistotniejszym osiągnięciem trzeciej wyprawy krzyżowej było zdobycie przez Anglików Cypru, który pozostał w ręku krzyżowców przez mniej więcej 250 lat. 1202 r. – panowanie Władysława Laskonogiego (ok. 1164–1231) to okres walki z nieposłusznym Władysław Laskonogi klerem rzymskim, który chwyta się rozpaczliwie papieskich roszczeń do panowania nad światem. 1202–1204 r. – czwarta wyprawa krzyżowa. Krzyżowcy zdobyli Konstantynopol i założyli w południowej części Półwyspu Bałkańskiego tzw. Cesarstwo Łacińskie, które przetrwało do roku 1261, kiedy to cesarz Michał VIII Paleolog usunął rycerstwo zachodnie i odbudował państwo bizantyńskie. 1212 r. – jedna z większych zbrodni papieskich: WYPRAWA KRZYŻOWA DZIECI z Francji i Niemiec. Dzieci, przewiezione do Aleksandrii przez nieuczciwych właścicieli okrętów, zostały sprzedane w niewolę, głównie do domów publicznych. 1217–1270 r. – kolejne wyprawy krzyżowe, które ogniem i mieczem próbowały przenieść chrześcijaństwo do niewiernych, kończą się fiaskiem. Kiedy podczas siódmej wyprawy wybucha wśród krzyżowców epidemia dżumy (Ludwik IX, dowódca wyprawy, również pada jej ofiarą), resztki armii

2

120 r. – wynalezienie wody święconej. 157 r. – wprowadzenie kar kościelnych i klątw, czyli zamordyzmu. Była to skuteczna broń Kościoła w walce z własnymi wiernymi. 312 r. – według legendy, cesarz Konstantyn przed bitwą przy Moście MulwijCesarz skim ujrzał na niebie Konstantyn krzyż z napisem „Tym zwyciężysz”. Miało to tłumaczyć późniejszy życzliwy stosunek Konstantyna do chrześcijan. 313 r. – edykt w Mediolanie wydany przez Konstantyna i Licyniusza, przyznający chrześcijanom wolność wyznania. Konstanty dopiero na łożu śmierci przyjął chrzest. 325 r. – w Nicei odbył się pierwszy powszechny sobór biskupów chrześcijańskich z całego cesarstwa. Sobór przyjął zwięzłe sformułowanie dogmatów chrześcijańskich (tzw. nicejski symbol wiary). Potępiono naukę Ariusza, który był kapłanem chrześcijańskim w Aleksandrii, a na początku IV wieku wystąpił z nauką podważającą dogmat Trójcy Świętej i zaprzeczał boskiej naturze Chrystusa. Zyskał rzesze zwolenników. Na soborze skazano Ariusza na wygnanie, a jego księgi spalono. Ok. 339–397 r. – św. Ambroży, biskup mediolański, jeden z ojców Kościoła zachodniego. Zreformował liturgię i śpiew kościelny. Spowodował usunięcie

z gmachu senatu rzymskiego posągu bogini Victorii, ostatniego świadectwa dawnej religii w Rzymie. 348 r. – uznanie życia klasztornego za święte. Jak ta „świętość” wyglądała, nie ma potrzeby się rozwodzić. 354–430 r. – św. Augustyn, filozof i teolog. Nawrócony i ochrzczony przez św. Ambrożego stał się gorącym zwolennikiem chrystianizmu. Rozgłos zdobyły jego „Wyznania” (autobiografia religijna), dzieło historyczne „Państwo Boże” oraz traktaty teologiczne „O prawdziwej religii” i „O Trójcy”. 375–383 r. – cesarz Flawiusz Gracjan zaczął stosować represje przeciw poganom i nieortodoksyjnym chrześcijanom. Zrzekając się tytułu rzymskiego najwyższego kapłana (pontifex maximus), pozbawił pogańską religię poparcia państwowego.

Z dziejów Kościoła kat. Poradnik antyklerykała

7

8

Poradnik antyklerykała Grzegorz VII wprowadził też celibat, tj. obowiązek bezżeństwa księży. 1075 r. – Grzegorz VII wydał dekret o zniesieniu świeckiej inwestytury (prawo nadawania godności kościelnych). Odtąd nadawanie godności osobom duchownym miało być dokonywane wyłącznie przez papieża. 1079 r. – zdrajca i renegat biskup Stanisław Szczepanowski staje po stronie zbuntowanych mieszczan przeciwko królowi Bolesławowi Śmiałemu (ok. 1043–ok. 1082). Kiedy biskup poniósł

Grzegorz VII





Poradnik antyklerykała

9

Krucjaty

zasłużoną śmierć za zdradę majestatu, Kościół ogłosił go „świętym” i patronem Polski; leży w sarkofagu na Wawelu. 1095 r. – sobór w Clermont: papież wezwał rycerstwo Europy do walki przeciw Turkom o oswobodzenie grobu Chrystusa w Jerozolimie. Wezwanie, połączone z zapowiedzią odpuszczenia grzechów uczestnikom wyprawy i nadzieją zdobycia bogactwa Wschodu, znalazło żywy oddźwięk wśród feudalnego rycerstwa. 1096–1099 r. – pierwsza wyprawa krzyżowa rycerstwa przede wszystkim francuskiego, włoskiego i niemieckiego z Gotfrydem de Bouillon, księciem Lotaryngii na czele. 1099 r. – krzyżowcy po długim oblężeniu zdobyli Jerozolimę, splądrowali miasto i wymordowali mieszkańców. Utworzyli feudalne państwo – Królestwo Jerozolimskie, którego pierwszym władcą został Gotfryd de Bouillon z tytułem obrońcy Grobu Świętego.

Wiedząc, jak łatwo fałszywym nauczycielom podszyć się pod prawdziwych, dał wskazówkę, jak ich odróżniać: „Ale choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba zwiastował wam ewangelię odmienną od tej, którą myśmy wam zwiastowali, niech będzie przeklęty” (Ga 1. 6–8). Żegnając się ze starszyzną efeską, ubolewał: „Ja wiem, że po odejściu moim, wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając trzody”. I znów pomagał rozpoznać zagrożenie, prorokując: „Spomiędzy was samych powstaną mężowie, mówiący rzeczy przewrotne, aby uczniów pociągnąć za sobą” (Dz 20. 29–30). I nie ma innej ewangelii niż Pawłowa, „Przeto czuwajcie” (Dz. 20. 31). Jak czuwali chrześcijanie? Co stało się z wiarą Jezusa? Poniższe zestawienie porównuje chrześcijaństwo apostolskie z papieskim (katolicyzmem). W punktach 1, 2, 3 itd. przedstawiono główne założenia Biblii, a w odpowiadających im kolejno punktach 1a, 2a, 3a itd. – adekwatne poglądy chrześcijaństwa papieskiego. 1. Jedyny pośrednik między ludźmi a Bogiem – Jezus Chrystus (1 Tm 2. 5; J 14. 6; 1J 2. 1–2; Dz 2. 18) 1a. Pośredniczka Maria (dogmat o wniebowzięciu Marii – 1950 r.) i galeria świętych papieża) i innych hierarchów gwałcone były dzieci. Law zostaje przeniesiony przez papieża do Watykanu, gdzie pełni ważną funkcję. Druga część za tydzień ZOSIA WITKOWSKA BOGDAN MOTYL

391 r. – 78 lat po uznaniu chrześcijaństwa za religię tolerowaną, a nawet uprzywilejowaną przez cesarza Konstantyna Wielkiego, motłoch chrześcijański podburzony przez biskupa Aleksandrii, Teofila, Jan XV spalił miejscową bibliotekę, gromadzącą 600–700 tysięcy zwojów – bezcennych skarbów starożytnej literatury grecko-rzymskiej. Przypisywanie tego barbarzyństwa kalifowi Omarowi I jest nieusprawiedliwione, bowiem kiedy ten zdobył Aleksandrię, nie było już czego niszczyć. 783 r. – zapoczątkowano zwyczaj całowania stopy papieża. 800 r. – papież rzymski stał się świeckim księciem. 850 r. – zniszczenie autonomii biskupów (podporządkowanie ich Rzymowi) przez fałszywe dekretalia rzekomego Izydora. 993 r. – papież Jan XV mianuje pierwszych świętych i rozpowszechnia kult matki Jezusa jako Matki Boga. Szczególny to zaszczyt dla paulinów, bowiem napędza im wypłacalną klientelę. Kult świętych to dla Kościoła prawdziwa żyła złota. 1054 r. – schizma. Kościelne imperium rozpadło się na Kościół zachodni (uznający zwierzchność papieża) i na Kościół wschodni, odrzucający jego władzę. Katolicyzm, odchodząc od rdzenia chrześcijaństwa, staje się najliczniejszą sektą w jego łonie. 1073–1085 r. – pontyfikat papieża Grzegorza VII. Wprowadził zasadę kanonicznego wyboru papieży przez kardynałów (conclave).

1147–1149 r. – druga całkowicie nieudana wyprawa krzyżowa z królem francuskim Ludwikiem VII i cesarzem niemieckim Konradem III na czele. W wyniku niepowodzeń tej wyprawy (Turcy skutecznie zatrzymali i rozgromili krzyżowców) ruch krucjatowy przygasł w Europie na długi czas. 1143 r. – za Celestyna II (1143–1144) w Rzymie wybuchł bunt przeciwko władzy papieża. Jego następca, Lucjusz II (1144–1145), ginie podczas ataku na Kapitol. 1180 r. – synod w Łęczycy czyni ustępstwa dla kleru. Dobra zmarłych biskupów pozostają własnością duchowieństwa pod karą śmierci dla rodziny lub panów, którzy odważyliby się je zająć, bowiem „Bóg drwić z siebie nie pozwala”. 1189–1192 r. – trzecia wyprawa krzyżowa z udziałem cesarza niemieckiego Fryderyka I Barbarossy, króla francuskiego Filipa II Augusta i króla angielskiego Ryszarda Lwie

 1970–1982 r. – Banco Ambrosiano, w którym udziały miał Watykan, był wielką pralnią pieniędzy pochodzących między innymi z prostytucji, dystrybucji narkotyków i związków z mafią sycylijską i amerykańską. W machlojkach miał udział arcybiskup Marcinkus, szef Banku Watykańskiego. Przed pociągnięciem do odpowiedzialność przez włoski wymiar sprawiedliwości chronił go osobiście Jan Paweł II. 1978 r. – po 33 dniach pontyfikatu został zamordowany papież Jan Paweł I. Za sprawców tej zbrodni uważa się katolicką mafię, czyli Opus Dei. Postanowiono, że papieżem zostanie Polak, gdyż słusznie kalkulowano, iż dziki fanatyzm nakaże jego rodakom iść ślepo za Kościołem. 2000 r. – chorwacki zbrodniarz wojenny, ludobójca i osobisty przyjaciel Hitlera, arcybiskup Stepanic, zostaje kanonizowany przez Jana Pawła II. 2002–2004 rok – światem wstrząsa afera pedofilska w USA. Jako pierwsi spośród polskich mediów podajemy jej szczegóły. Przez 30 lat za wiedzą biskupa Lawa (przyjaciela

16

Apostoł Paweł dziwił się swym uczniom – Galacjanom, że tak szybko dają się zwieść przez inną ewangelię. I zaraz dodał: „Chociaż innej nie ma; są tylko pewni ludzie, którzy was niepokoją i chcą przekręcić ewangelię Chrystusową”.

4. Jezus jest jedynym bez grzechu, wszyscy ludzie zgrzeszyli (Rz 3. 23–24; Iz 64. 6) 4a. Maria jest bezgrzeszna (dogmat o niepokalanym poczęciu – 1854 r.) 5. Jezus jest skałą i głową Kościoła (1 Kor 3. 11; 10. 4; 1 P 2. 8) 2. Bezpośredni i nieograniczony dostęp każdego wierzącego do Jezusa przez modlitwę (J 7. 37; 6, 37; Hbr 4. 15–16) 2a. Droga do Jezusa przez pośredników żyjących (kapłanów) i zmarłych (Marię oraz świętych), którzy pomagają, wypraszając dla nas łaski u Jezusa 3. Zbawienie jest w Jezusie z łaski przez wiarę (J 3. 16; 14. 6; 17. 3) 3a. Zbawienie jest w Jezusie przez Kościół (nie ma zbawienia poza Kościołem), łaska jest udzielana przez sakramenty Kościoła

Wilki drapieżne

Poradnik antyklerykała

Poradnik antyklerykała

1