Projektowanie grafiki 3D w Blenderze (cz.4)

SOFTWARE SOFTWARE

Projektowanie grafiki 3D w Blenderze (cz. 4)

CD 11/2006 Grupa: GRAFIKA

Blender 2.42a

program do tworzenia grafiki 3D

Yafray 0.0.9

alternatywny renderer dla Blendera Puszka_gora.png Zawleczka.png zdjęcia detali puszki Puszka.blend scena z gotowym projektem „Projektowanie grafiki 3D (cz. 3)” artykuł z numeru 10/2006

Diabeł tkwi w szczegółach W poprzednim odcinku wymodelowaliśmy puszkę napoju energetyzującego. Otrzymaliśmy jej zarys, jednak to jeszcze nie koniec pracy. Musimy dodać szczegóły, takie jak otwór, wybrzuszenia i wklęśnięcia oraz zawleczkę do otwierania puszki. O jakości grafiki świadczą właśnie detale obiektów. Dlaczego kładziemy tak duży nacisk na detale puszki? Jednym z powodów jest to, że utworzenie niedokładnego modelu to żadna sztuka.Większość początkujących grafików jest w stanie uzyskać bryłę

Ú

mniej lub bardziej przypominającą kształtowany obiekt. Niedokładnych modeli jest bardzo dużo. Z internetu można ściągnąć wiele „puszek”. Jednak na rynku liczą się tylko te prace, które są bardzo szczegółowe i wier-

Oceń lub skomentuj na  www.pcformat.pl/ocena

Poszukiwanie realizmu

Bazując na poprzednio utworzonej bryle, nadasz jej kilka szczegółów, dzięki którym bardziej upodobnisz ją do puszki. W pierwszym etapie utworzysz otwór, dodasz na powierzchni modelu odpowiednie przetłoczenia, ułatwiające otwieranie puszki. Drugim etapem będzie wymodelowanie zawleczki otwierającej i jej umieszczenie na powierzchni bryły.

Przygotowanie pola manewru Wieko puszki nie jest prostym obiektem. Jeśli się przyjrzysz puszce popularnego napoju energetyzującego, to poza otworem na jej powierzchni dostrzeżesz jedno przetłoczenie ułatwiające podważenie zawleczki oraz cztery wytłoczone punkty, na których zawleczka się opiera. Wokół otworu znajdują się dodatkowe przetłoczenia.

1

Do napędu CD lub DVD włóż płytę PC Formatu. Na dysku twardym stwórz katalog Blender_puszka i tam przegraj pliki z ma-

56

nie odzwierciedlają obiekt naturalny. Jeśli więc pragniesz zdobyć doświadczenie w modelowaniu, musisz się nauczyć zwracać uwagę na detale. Dopiero wtedy twoje prace zyskają profesjonalny charakter. Oczy-

wiście nie ma co się załamywać, jeśli na samym początku twoja bryła nie będzie doskonała. Praktyka czyni mistrzem. Dodatkową zaletą naszego precyzyjnego modelowania będzie to, że poznasz kilka nowych narzędzi bardzo przydatnych w następnych pracach. Zatem, do dzieła.

PC Format 11/2006

teriałami kursu z naszej płyty CD. Jeśli masz gdzieś samodzielnie utworzoną bryłę puszki, przegraj ją do tego katalogu.

ki lub przytrzymując klawisze [Alt+Ctrl+lewy przycisk myszki] , przybliż widok puszki tak, jak jest pokazane na rysunku:

2

Uruchom Blendera. Z menu głównego wybierz i opcję . W otwartym ok­nie przejdź do katalogu i wybierz plik lub plik z projektem własnej puszki. Naciśnij przycisk n.

3

W oknie widokowym pojawi się obiekt modelowanej poprzednio bryły. Ponieważ jest nam potrzebny widok górnego wieka naszej puszki, naciśnij klawisz [7] na klawiaturze numerycznej. Pamiętaj o wcześniejszym włączeniu klawiatury numerycznej klawiszem [Num Lock] .

4

Naciśnij klawisz [C] , aby ustawić puszkę na środku okna widokowego, i rolką mysz-

5

Z dolnego menu wybierz nie opcję otwartym oknie kliknij ikonę n. Teraz w otwartym oknie menedżera plików kliknij

, a następ. W nowo

Projektowanie grafiki 3D w Blenderze (cz. 4)

i naciśnij przycisk w górnym prawym rogu okna głównego. W polach n wstaw wartości 0.00. Dzięki te­ mu ilustracja zostanie ustawiona w centrum układu współrzędnych sceny, tuż pod bryłą puszki.

ściankę znajdującą się w obszarze otworu puszki i przytrzymując klawisz [Shift] , zaznacz wszystkie ścianki, które się znajdują w obszarze otworu puszki n.

Wycinanie otworu

1

Przejdź do trybu edycji, naciskając na dolnej belce przycisk n,

i z otwartej listy wybierz funkcję n.

2

Na dolnej belce kliknij ikonę n i z rozwijanej palety wybierz . W ten sposób zmienisz wyświetlanie brył geometrycznych z cieniowanego na siatkowe. Dzięki temu będziesz widział dokładnie grafikę wzorcową umieszczoną pod puszką n.

7

Naciśnij klawisz [Delete] , a w otwartym menu wybierz wartość . Przejdź w tryb edycji wierzchołków, naciskając przycisk n. Prawym przyciskiem zaznacz jeden wierzchołek powstałego otworu i przesuń go na krawędź otworu n. Poprzesuwaj wszystkie wierzchołki utworzonego wcześniej otworu tak, aby możliwie wiernie pokrywały się z zarysem otworu na naszej grafice wzorcowej n.

8

Naciśnij klawisz [Z] , dzięki czemu zmienisz tryb wyświetlania na tryb cieniowany:

3

W trybie edycji domyślnie masz uruchomiony tryb pracy na wierzchołkach. Ponieważ teraz musimy popracować na ściankach obiektu, przejdź w taki właśnie tryb. Naciśnij w tym celu ikonę n.

4

Ponieważ w siatkowym trybie pracy przy zaznaczaniu górnych ścianek puszki będą ci przeszkadzały widoczne ścianki z dołu puszki, musisz się ich pozbyć na czas modelowania. W tym celu na klawiaturze numerycznej naciśnij [1] . Masz teraz widok puszki z boku.

5

Naciśnij raz klawisz [B] . Przejdziesz w tryb zaznaczania prostokątnego. Zaznacz zatem ten fragment puszki n i naciśnij przycisk w oknie .

6

Naciśnij [7] na klawiaturze numerycznej, aby uzyskać widok z góry. Powiększ widok puszki tak, abyś lepiej widział w niej otwór. Teraz prawym przyciskiem myszki kliknij jedną

cji ścianek. Zaznacz dwie ścianki znajdujące się najbliżej wytłoczenia n

i przesuń je tak, aby się dokładnie z nim pokrywały n.

6

W polu n wpisz wartość 2.03, dzięki czemu obrys grafiki umieszczonej na podłożu zostanie zrównany z obrysem utworzonej przez nas puszki. Zamknij okno , naciskając krzyżyk n umieszczony w jego górnym lewym rogu.

SOFTWARE

2

Włączając tryb modelowania wierzchołków naciśnięciem przycisku n lub modelowania krawędzi przyciskiemn, ustaw najbliższe krawędzie wokół przetłoczenia tak, jak zostało pokazane na ilustracji obok n.

3

W trybie edycji ścianek n zaznacz ścianki znajdujące się po bokach tłoczenia n.

Naciśnij kombinację klawiszy [Shift+K] i z otwartego menu wybierz . Ikona kursora zamieni się w ikonę skalpela. Narysuj nim linię prostą, przecinającą zaznaczone ścianki w poprzek n. Pamiętaj, aby znajdowała się ona w pobliżu linii, od której zaczyna się zewnętrzny obszar tłoczenia. W celu zakończenia rysowania linii naciśnij klawisz [Enter] . Te same czynności powtórz, opracowując drugą grupę zaznaczonych ścianek.

4

Jeśli zauważysz niedokładne pokrywanie się otworu bryły z linią grafiki wzorcowej n, popraw to. Przejdź do okna i kliknij mały okrąg, w którym pojawi się ikona trójkątnej ścianki n.

Tryb ten umożliwia edytowanie „klatki” obiektu, tj. siatki, jaka się pojawia po użyciu funkcji wygładzania z wykorzystaniem powierzchni podziałowych (subsurf).

Tłoczenia na puszce

1

Naciśnij klawisz [Z] , aby włączyć tryb wyświetlania siatki, a następnie naciśnij ikonę n, aby przejść w tryb edy-

Zaznacz dwie ścianki znajdujące się w centrum tłoczenia n. Obróć widok w prawo i naciśnij lewym przyciskiem myszki niebieską strzałkę. Przytrzymaj klawisz [Shift] i przesuń ścianki w dół o około -0.80 jednostek Blendera. Naciśnij klawisz [E] , z otwartego menu wybierz i naciśnij klawisz [Esc] . Naciskając [7] na klawiaturze numerycznej, powróć do widoku z góry:

Wyłącz tryb edytowania klatki, klikając ikonę w oknie . Jeśli nie jesteś zadowolony z uzyskanego wytłoczenia, możesz spróbować poprzestawiać wierzchołki (w trybie edycji wierzchołków) wokół tłoczenia. PC Format 11/2006



57

SOFTWARE SOFTWARE

Ú

Projektowanie grafiki 3D w Blenderze (cz. 4)

Modelowanie punktów podparcia

Utworzymy teraz punkty podparcia, na których opiera się zawleczka puszki. Ponieważ dwa z nich są całkowicie zasłonięte przez zawleczkę, zajmiemy się uzyskaniem tylko dwóch znajdujących się bliżej krawędzi puszki.

1

Klikając ikonę n, włącz tryb pracy na płaszczyznach elementarnych (ściankach). Przesuń widok tak, abyś widział dolny punkt podparcia puszki n. Teraz w oknie , odznacz ikonę n.

3

. Dzięki temu zostaną ukryte linie powstałe podczas interpolacji krawędzi bryły, uzyskanych przez funkcję powierzchni podziałowych (Subsurf). W efekcie łatwiej jest wykonywać niektóre operacje.

2

Zaznacz ściankę znaj­dującą się najbliżej punktu i przesuń ją tak, aby w jej środku zawierał się punkt podparcia z naszej grafiki wzorcowej n. Naciśnij klawisz [W] i z otwartego menu wybierz funkcję . Włącz tryb edycji wierzchołków n

Ú

Przejdź do przycisków warstw i kliknij przycisk kolejnej warstwy n.

Z okna widokowego zniknie puszka. Jednak nadal znajduje się na naszej scenie. Nie widać jej tylko w podglądzie.

2

Teraz, tak jak było pokazane w punkcie 5 i 6 części „Przygotowanie pola manewru”, załaduj obraz . W polu n zmniejsz wartość do 1.03. Zamknij okno

3

.

Naciśnij klawisz spacji i z otwartego menu wybierz , i . Utworzoną krzywą ustaw w pobliżu krawędzi

58

W trybie edycji ścianek n zaznacz ścianki znajdujące się dookoła utworzon e g o ośmiokąta n. Pamiętaj, że pierwszą ściankę zaznac z a m y, k l i k ając ją prawym przyciskiem myszki. Pozostałe – przytrzymując przycisk [Shift] . Naciśnij kombi­nację klawiszy [Shift+K] i z menu wybierz . Narzędziem tym obrysuj nasz ośmiokąt w niewielkiej odległości od jego krawędzi i naciśnij klawisz [Enter] . Utworzone zostaną nowe krawędzie, a siatka powinna wyglądać mniej więcej tak n. Zabieg ten (od punktu 1 do 3 części „Modelowanie punktów podparcia”) powtórz dla drugiego punktu puszki. Wy-

cinanie dodatkowych krawędzi dookoła naszych ośmiokątów jest ważne, ponieważ jeśli tego nie zrobisz, po wyciągnięciu punktów w górę uzyskasz bardzo nieregularną siatkę, a same punkty będą brzydko wyglądały n.

4

W trybie edycji zaznacz środkowe punkty naszych wielokątów. Przytrzymując klawisz [Alt] i lewy klawisz myszki, obróć nieznacznie widok w prawo, a następnie kliknij lewym przyciskiem myszki niebieską strzałkę. Przytrzymując klawisz [Shift] , przesuń wierzchołki w górę o około 0.10 jednostek Blendera. W ten sposób uzyskasz na bryle dwa punkty podparcia n.

5

Wyjdź z trybu edycji, klikając przycisk , i z rozwiniętej palety wybierz . Następnie w oknie zwiększ wartość do 2, a wartość do 3 n. Dzięki temu puszka zostanie mocniej wygładzona.

Modelowanie zawleczki puszki

Pora na wymodelowanie zawleczki otwierającej puszkę. W tej części pokażemy także, jak korzystać z warstw przy budowaniu wielosegmentowych brył o skomplikowanym kształcie. Rozwiązanie to pozwala efektywnie pracować nawet wtedy, gdy na scenie znajduje się kilka lub kilkanaście skomplikowanych obiektów, które w normalnym trybie bardzo mocno zwolniłyby prędkość działania okna podglądu.

1

i tak poprzesuwaj wierzchołki otaczające punkt podparcia, aby tworzyły ośmiokąt z pun­ktem w środku n.

PC Format 11/2006

zawleczki w naszej grafice wzorcowej. Teraz, tak jak zostało opisane w poprzednim odcinku kursu, przygotuj obrys zawleczki:

5

Ponownie naciśnij spację i z otwartego menu wybierz i . Manewrując i dodając wierzchołki, utwórz teraz prostokątny otwór w zawleczce n.

6

Aby zamknąć tworzoną krzywą, kliknij prawym przyciskiem myszki końcową krzywą i naciśnij klawisz [C] . Końcowy punkt obrysu zostanie połączony z punktem początkowym.

4

Naciśnij klawisz spacji i z otwartego menu wybierz , . Przenieś utworzony okrąg tak, aby jego środek pokrywał się ze środkiem otworu w zawleczce puszki. Naciśnij klawisz [S] . Poruszając myszką, zmniejsz promień okręgu. Jeśli po zmniejszeniu obrys okręgu nie pokrywa się z obrysem otworu, popraw to, przenosząc okrąg. W rezultacie powinno to wyglądać tak:

W oknie w następujących polach n wstaw widoczne na ilustracji wartości. Dzięki temu z naszego obrysu zostanie utworzona wypukła zawleczka.

7

Naciśnij i z rozwiniętej palety wybierz . Przytrzymując klawisz [Shift] , kliknij ikonę pierwszej warstwy n. Obracając widokiem i przesuwając zawleczkę, ustaw ją tak, aby znajdowała się we właściwym miejscu na górnym wieczku puszki. Nad naszym modelem można jeszcze dodatkowo popracować, aby uzyskać kilka innych detali. Dlatego zachęcamy do eksperymentowania. W następnym odcinku gotowej puszce nadamy realistyczne materiały i tekstury, oświetlimy scenę i ustawimy kamerę.