Riding the Raines 02 - Raine on Me

LAURANN DOHNER

Raine on Me pp & miss_ib

Poniższe tłumaczenie w całości należy do autora książki jako jego prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto poniższe tłumaczenie nie służy uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba wykorzystująca treść poniższego tłumaczenia w celu innym niż marketingowym łamie prawo!

Laurann Dohner Raine on Me

Druga książka z serii Riding the Raines.

Brit pragnie uporać się z własnym życiem i zostawić przeszłość daleko w tyle. Większość kowboi, którzy kończą pod jej opieką to zbzikowane, stare eks-gwiazdy rodeo. Jednak nowy facet jest inny. Jest wysokim, apetycznym kawałkiem mięska obdarzonym najgorętszym ciałem, jakie kiedykolwiek widziała. A mogła zobaczyć je w całej okazałości skoro żaden jego niesamowity skrawek nie został ukryty przed jej wzrokiem. Osłabiony, nieokrzesany mężczyzna nieco szokuje Brit, kiedy usiłuje zaciągnąć ją wprost do łóżka... natychmiast.

Brit jest najseksowniejszą kobietą na jaką kiedykolwiek natknął się River. Za każdym razem, kiedy już myśli, że nieco ją obłaskawił, ona stara się czmychnąć z jego życia. Jest mężczyzną, który zawsze otrzymuje to, czego chce, a im więcej czasu spędza z tą pyskatą, upartą kobietą, tym bardziej utwierdza się w przekonaniu, że nigdy z niej nie zrezygnuje. Dobrze dla niego, że nie powstrzyma się nawet przed przykuciem jej do swojego łóżka, jeśli dzięki temu zatrzyma ją tam, gdzie pragnie ją mieć - pod sobą.

Strona | 2

ROZDZIAŁ 1

- Halo? Brit przyglądała się staremu, zdezelowanemu camperowi i zastanawiała się, czy nadal jest na chodzie, bo wyglądał jakby pochodził co najmniej z wczesnych lat siedemdziesiątych. Spojrzała w dół na dokumenty, aby się upewnić, że trafiła pod właściwy adres, gdy potwierdziła, że wszystko się zgadza, ze strachu aż zakuło ją w brzuchu. Wiedziała jak zrzędliwi potrafią być ci starzy kowboje. Wyciągnęła rękę i zastukała w metalowe drzwi. - Czy jest ktoś w domu? Żadnego odzewu. Odwróciła głowę i rozejrzała się po polu kempingowym. Chciałaby móc powiedzieć, że odwiedzała już gorsze miejsca, ale niestety to wygrywało w przedbiegach. Inne stare przyczepy były zaparkowane wokół niej. Sąsiedni samochód musiał być wystawiony przez dłuższy czas na działanie pogody. Właściciel lub właścicielka rozstawili podartą markizę, która osłaniała przestrzeń wypełnioną połamanymi

meblami

tworzącymi

coś

na

kształt

zewnętrznego

salonu,

którego uzupełnieniem był stary telewizor, do którego biegły kable wychodzące z rozbitego okna. Zaszczekał pies, po czym ktoś głośno zakaszlał. Wibracja w okolicach bioder zaskoczyła ją. Sięgnęła po komórkę, przypiętą do przedniej kieszeni jeansów, odpięła ją i poderwała do ucha. - Brit Sheril. - Znalazłaś go? Wzdrygnęła się na dźwięk tego głosu. Jej szef był najbardziej zrzędliwym, starym kowbojem na jakiego kiedykolwiek się natknęła. – Znalazłam, ale wygląda na to, że nie ma go w domu, Dale. Próbowałam, ale to na nic, więc chyba wrócę do biura. - Nie. – Męski głos brzmiał ochryple od zbyt wielu lat tęgiego picia i palenia. – Jest tam. Zaufaj mi. Po prostu sama się wpuść. Zazwyczaj trzyma klucz pod połamanym stopniem, jest schowany pod kamieniem. Strona | 3

Zacisnęła zęby z irytacji. – Nie mogę tak po prostu wejść do czyjegoś… - Wydęła wargę przyglądając się staremu kontenerowi na śmieci wyposażonemu w koła. – Domu. - Znam jego rodzinę od lat, a on jest moim przyjacielem. Utrzymywali mnie w siodle, kiedy jeździłem na rodeo. Ten facet nieźle się poturbował i musi być zbyt słaby, żeby się poruszać, więc rusz tam swój mały tyłeczek i sprawdź dla mnie co z nim. Chcę, żebyś postawiła go na nogi. Przekazałem Darcy i Eve wszystkie twoje dzisiejsze wizyty, więc teraz tylko on jest twoim zmartwieniem. Zrób cokolwiek będzie konieczne, ale ponownie postaw do na nogach. Powiedz mu, że dzwoniłem do jego rodziny, więc już wiedzą co zrobił. Powiedz mu to wszystko i że oczekują, że migiem przywlecze swój tyłek z powrotem na ranczo. Westchnęła uświadamiając sobie, że dalsze spieranie się jest bezcelowe. – Co on zrobił? Dałeś mi jedynie dokumenty, więc czego mam szukać? Właśnie przyjechałam i nie miałam czasu, żeby się z nimi zapoznać po tym, jak kazałeś mi się tu niezwłocznie udać. Usłyszała skrzypienie krzesła, kiedy Dale odchylił się do tyłu. Mogła go sobie wyobrazić z nogami obutymi w kowbojskie buty, wspartymi o blat biurka, jak to miał w zwyczaju często przesiadywać. Dale mierzył sześć stóp i cztery cale i był trzystufuntowym, emerytowanym mistrzem rodeo. Uruchomił centrum fizykoterapii, w którym pracowała, po tym jak przez lata katował swoje ciało, omal nie zabijając się podczas ujeżdżania dzikich zwierząt. Widząc potrzebę powstania takiego miejsca zatrudnił najlepszych fizykoterapeutów, jakich tylko mógł znaleźć i założył własną firmę. - Ma niezliczoną ilość obrażeń. Trzy lata temu został rzucony na ścianę i złamał nogę w czterech miejscach. Przypuszczam, że ma dwa bolce w prawej kończynie i przeszedł operację stawu biodrowego. Jeden z moich chłopców zadzwonił do mnie cztery dni temu i powiedział, że River wrócił na scenę, choć ten cholerny dureń wiedział, że jego dni chwały dobiegły końca. Zerwał z tym, ale jak myślę skusiła go nagroda pieniężna. To jeden z tych dupków, którzy nigdy nie postępują według zasad. Chcieli urządzić dobre show i brali każdego, kto był wystarczająco głupi, żeby dosiąść

Strona | 4

ich byków. Wygrał, ale od tamtego czasu nikt go nie widział. Nie pojawił się w barze ani w pracy, co oznacza, że jest ranny. Wejdź tam i sprawdź jak bardzo się poturbował. - Może skorzystał z pieniędzy i wyniósł się stąd w cholerę, żeby osiąść gdzie indziej. – Camper wyglądał, jakby pierwszy lepszy podmuch wiatru miał go roznieść na strzępy. – Wiesz jacy są ci kolesie. To włóczykije. - Ten ma pracę i kocha swoje konie. Osiadł na tyle, na ile to tylko możliwe. Jest dla mnie kimś wyjątkowym Brit, więc rusz tam tyłek i znajdź go. – Krzesło zatrzeszczało. – Cholera. Właśnie weszła Randy. To okres rozliczeniowy, a ona nieźle przetrzepie mi tyłek za to, jak prowadzę dokumentacje. Oddzwoń za kilka godzin i daj znać jak się miewa River. Potrzebuję nowego kierownika biura – wymamrotał – takiego, który będzie wyglądał słodko, kiedy ona zaczynie się wydzierać. – Po tych słowach rozłączył się. Przeklinając pod nosem zamknęła telefon i z powrotem przypięła go do biodra. Pochyliła się i zajrzała pod rozpadające się stopnie przyczepy kempingowej, gdzie z całą pewnością ujrzała kamień. Nikt nie mógłby być aż tak głupi… była w błędzie. Kiedy podniosła obiekt wielkości pięści dostrzegła klucz. Był tylko jeden i pasował do dziurki w drzwiach. Przekręciła go czując jak zamek zaskoczył, po czym wzięła jeszcze jeden głęboki wdech. - Nie strzelaj – zawołała. – Jeśli masz broń to wiedz, że nie jestem intruzem. Przysłał mnie Dale Hass. Halo? Czy jest tu kto? – Szeroko otworzyła drzwi , wspinając się po stopniach i modląc się, żeby pomimo znacznej korozji utrzymały jej ciężar. – Halo? Pociągnęła nosem. Zapach wcale nie był taki zły biorąc pod uwagę fakt, że większość tych kolesi miała nawyki higieniczne rodem z wysypiska śmieci. Mogła jedynie wyczuć zwietrzałą woń piwa. Jej oczy szybko przystosowały się do słabego natężenia światła, które panowało wewnątrz. Niepewnie wkroczyła do salonu. Wzrok Brit objął leciwy, zielony dywan z włosia i wbudowaną kanapę, którą naprawdę powinno się czymś nakryć, żeby ukryć ohydny, krzykliwy, niegdyś żółty, a teraz rdzawo pomarańczowy wzór. Było tu zaskakująco czysto jak na kowboja. Pracowała dla Dale’a od pięciu miesięcy i w tym czasie spotkała wielu z jego starych Strona | 5

kumpli z rodeo, do których ją wysyłał, a jeśli chodzi o standardy życiowe, to większość z nich przypominała świnie. Musiała przyznać, że była pod lekkim wrażeniem w związku z panującym tu porządkiem. Ten facet najwidoczniej miał dziewczynę. Rozejrzała się po pokoju i orzekła, że jednak nie mieszka z nim żadna kobieta, ponieważ nikt mający oczy nie byłby w stanie żyć z tak szkaradną kanapą bez chociażby nakrycia jej narzutą. - Halo? Odwróciła się i zapatrzyła na korytarz. Drzwi do sypialni były uchylone. Naprawdę

miała

nadzieję,

że

jeśli

facet

jest

w

domu,

to

przynajmniej

nie ma towarzystwa. Nie chciałaby się nadziać na dwójkę ludzi będących w łóżku. Już raz jej się to przytrafiło. Jęknęła cicho na straszne wspomnienie jakichś sześciu par baraszkujących w pościeli. To nie byłoby takie złe, gdyby tylko nie zapytali, czy nie chce do nich dołączyć. „Rodeowe sześćdziesiątki” wyglądały niczym osiemdziesiąt mil złej drogi. Westchnęła głośno, kiedy nie doczekała się żadnej odpowiedzi, po czym powoli ruszyła w kierunku sypialni. Uderzyła ją przerażająca myśl. A co jeśli staruszek umarł? Przystanęła w korytarzu i odwróciła głowę, żeby spojrzeć na czysty, ale malutki pokoik wszystko-w-jednym. Taaa, zdecydowała, że facet z pewnością miał w swoim życiu kogoś, kto się nim opiekował. To prawdopodobnie oznaczało, że jeśli nie żyje, to musiało się to stać niedawno. Z trudem skupiła się na uchylonych drzwiach od sypialni i zmusiła nogi do ruchu. Kiedy zapukała w nie, poruszyły się. Ogromne łóżko zdominowało małą przestrzeń. Gdy drzwi powoli otworzyły się ujrzała czarną narzutę leżącą na podłodze razem z jedwabnym prześcieradłem w tym samym kolorze. Jej oczom ukazała się goła, opalona noga. Drzwi zatrzymały się. Brit gapiła się na opaloną, umięśnioną łydkę przesuwając wzrokiem w dół na niczym nie osłoniętą stopę. Wnioskując z ułożenia nóg najwidoczniej spał na brzuchu. Wzięła głęboki wdech. Jeśli oddycha, to jej dzień stanie się w cholerę lepszy. Strona | 6

- Halo? Nie poruszył się. - Cholera – wymamrotała. Przygotowała się na najgorsze, kiedy wzięła głęboki wdech i szeroko otworzyła drzwi oczekując, że zaraz zobaczy martwego faceta. Zamiast tego odkryła coś, co ją zszokowało. Zamrugała raz, drugi, a następnie mocno po raz trzeci, kiedy jej wzrok objął ciało rozciągnięte na łóżku. Większość kumpli Dale’a była po sześćdziesiątce, ale ten koleś nie był stary. Para opalonych, muskularnych nóg była rozrzucona kilka stóp od siebie. Podążyła wzrokiem wzdłuż nagich łydek aż do najapetyczniejszego tyłka, jaki kiedykolwiek widziała. Posiadał zbite, opalone i okrągłe pośladki. Mogła zobaczyć je w całej okazałości ponieważ były - w pełnym tego słowa znaczeniu - gołe. Wzrok Brit prześliznął się po miłych dla oka krzywiznach przenosząc się na szerokie plecy i wyżej na umięśnione,

masywne

ramiona

i

pokaźne,

wyrzeźbione

przedramiona,

które rozciągały się ponad głową. Długie, czarne, jedwabiste włosy rozsypywały się na nich, zasłaniając jej widok twarzy mężczyzny i odcinek od łokci do nadgarstków. Duże ręce miał owinięte wokół poduszki, palce znajdowały się poza zasięgiem wzroku. Ponownie omiotła spojrzeniem jego ciało, po czym przełknęła. Zdecydowanie nie był staruszkiem. Teraz, kiedy minął pierwszy szok, ponownie przyjrzała się facetowi, tym razem dokładnie go oglądając. To właśnie wtedy dostrzegła inne rzeczy. Prawe kolano wydawało się być nieco większe, niż lewe. Dostrzegła worek z lodem – taki, którym można było coś owinąć – spoczywający na krawędzi łóżka. Musiał trzymać lód na tym kolanie, ale nawet z drugiej strony stawu kolanowego wciąż mogła dojrzeć opuchliznę. Szeroka blizna biegła wzdłuż biodra, miał też drugą na lewej nodze w pobliżu kolana po wewnętrznej stronie nogi. Zrobiła krok wchodząc do pokoju i stając pomiędzy ścianą, a łóżkiem, po czym wspięła się na palce, żeby mieć lepszy widok na szramę po operacji stawu biodrowego. Operacja przebiegła prawidłowo. Nacięli go na biodrze, ledwo omijając pośladek, pozostawiając po sobie wyblakłą bliznę długą na dobre cztery cale, która kontrastowała Strona | 7

z ciemną skórą. Facet albo lubił opalać się nago, albo jego dziedzictwo niosło ze sobą coś, co sprawiało, że posiadał naturalnie ciemną pigmentację. Starała się przypomnieć sobie jego nazwisko, ale w głowie miała pustkę. Z trudem przywołała imię – River. Zajmował sporo miejsca na łóżku, a jego palce kończyły się przy krawędzi materaca. Musiał mierzyć co najmniej sześć stóp wzrostu. Nie był tak wysoki jak Dale, który mierzył więcej o ponad cztery cale, ale był całkiem blisko. Wzrok Brit opuścił wspaniałe, seksowne ciało spoczywające na łóżku. Po chwili wzięła głęboki wdech. Zauważyła, że miał wbudowaną i wysuwaną półkę, która spełniała rolę szafki nocnej. Część tajemnicy dlaczego koleś się nie obudził spoczywała właśnie na niej. - Niech to szlag – westchnęła przysuwając się bliżej łóżka. Potrząsnęła głową spoglądając na odkręcone i niemal puste butelki po whisky. Mogła poczuć słaby zapach alkoholu utrzymujący się w małym pomieszczeniu. Podniosła pełną, otwartą fiolkę z tabletkami, obróciła ją w dłoni i przeczytała napis na etykiecie. Ulżyło jej kiedy zobaczyła, że to tylko łagodny środek uspokajający. Jej wzrok podążył do jego pleców , obserwowała jak wznoszą się i opadają udowadniając tym samym, że nadal oddychał. Nie przedawkował poprzez przypadkowe łączenie leków z alkoholem. Ponownie przebiegła wzrokiem po jego ciele i aż musiała przełknąć ślinę. Chyba powinna położyć się do łóżka skoro gapienie się na plecy leżącego, nagiego faceta kręciło ją, ale na swoją obronę miała, że był świetnym przedstawicielem swojego gatunku. Pomijając blizny i spuchnięte kolano był idealny. Zapatrzyła się na długie, czarne jak smoła włosy, stwierdzając, że wyglądają na miękkie. Potajemnie zawsze kręcili ją zwariowani faceci z długimi włosami. Blondyni też jej się podobali, ale nie mogła odmówić oczywistego uroku kowbojowi leżącemu na łóżku. Przysuwała się aż stanęła w nogach łóżka. Pochyliła się, złapała prześcieradło, które skopał i zawahała się tylko na chwilę obdarzając jego zgrabne ciało ostatnim, długim spojrzeniem zanim zarzuciła je na jego tułów. Materiał opadł i zakrył tyłek. To pomogło jej oczyścić myśli, teraz, kiedy nie musiała na niego patrzeć. Ponownie rozejrzała się po pokoju i zdecydowała, że powinna go obudzić, aby ocenić jak bardzo

Strona | 8

doskwiera mu ból, poza tym chciała mieć lepszy widok na kolano, żeby zobaczyć, czy nie ma innych obrażeń, których nie mogła dostrzec, kiedy leżał na brzuchu. - Um, River? – Odezwała się głośno. – Obudź się. Ani drgnął. Poruszyła teczką z dokumentami, którą trzymała w dłoni aby ją otworzyć. Zajrzała do niej. Wzrok Brit przesunął się po nim. Taa, zdecydowanie nie jest po sześćdziesiątce, jak moi stali pacjenci. Studiowała dokumentacje, jednak nie było tam zbyt wiele, jedynie jedna kartka napisana przez Dale’a. Zamknęła teczkę i pochyliła się kładąc ją na podłodze. - Panie Wind? – Sięgnęła do jego pięty. – Panie Wind? – Mówiła coraz głośniej. – Obudź się! Palce Brit owinęły się wokół pięty. Chwyciła za lewą stopę nie chcąc urazić jego spuchniętego, prawego kolana. – Obudź się do jasnej cholery. Nie mam całego dnia, mam własne życie. Kiedy jego ciało poruszyło się, ulżyło jej, że koniec końców nie był jeszcze martwy dla świata. Ścisnęła męską stopę zdając sobie sprawę z faktu, że czasem fizyczny kontakt jest pomocny przy pobudce. Wiedzę tę czerpała z własnego doświadczenia, ale odepchnęła tę myśl na bok. Minęło już kilka lat odkąd nie musiała budzić nikogo pijanego. Rozwiodła się przeszło cztery lata temu. Mężczyzna przeciągnął się, a ona mogła jedynie gapić się na niego. Uniósł ramiona uderzając w ścianę, kiedy wygiął plecy w łuk. Niemal żałowała, że zakryła jego tyłek prześcieradłem, kiedy rozchylił nieco nogi wyrywając piętę z jej dłoni, gdy się poruszył. Obrócił głowę odgarniając włosy z twarzy. Nadal miał zamknięte oczy, kiedy podziwiała jego profil. Właściwie to nie był przystojny. Surowy było słowem, które pasowało do niego idealnie, a jego dziedzictwo nie było już dłużej tajemnicą. Powinna się była tego domyślić, kiedy dowiedziała się jak się nazywa – River Wind. To brzmiało jakby jego właścicielem był Indianin, ale ludzie nadawali swoim dzieciom różne dziwne imiona. Sama miała przyjaciółkę pochodzącą z Chin, która nazywała się Betty Lou. Miał wspaniałe usta. Pełne wargi rozchyliły się, kiedy wziął głęboki wdech, a jego klatka piersiowa uniosła się. Strona | 9

- Panie Wind? Lekko podskoczył. Skrzywił się unosząc głowę i odwrócił w jej stronę. Otworzył oczy ukazując wyjątkowo ciemnobrązowe źrenice, w których odbijała się dezorientacja i zmieszanie. Były okolone niebywale grubymi i długimi, czarnymi rzęsami. Miał piękne oczy, nawet jeśli jeszcze nie do końca się obudził. Rozmarzone spojrzenie w całej okazałości, pomyślała czując, jak w odpowiedzi na ten widok ściska ją w żołądku. Zamrugał kilkakrotnie, po czym skupił na niej uwagę. Zmusiła się do uśmiechu i odchrząknęła, zanim się odezwała. – Dzień dobry słoneczko. Jest po pierwszej po południu. Mężczyzna gapił się na nią otwarcie, ale nie miała mu tego za złe. Była nieznajomą stojącą w jego sypialni. Zastanawiała się, czy ma kaca. Jednak miał szeroko otwarte oczy, nie mrużył ich tak, jakby raziło go światło, choć w pokoju nie było zbyt ciemno. Było wystarczająco jasno, aby mogła go dobrze widzieć, więc on też nie miał problemów z dostrzeżeniem jej. Uniosła dłoń, aby lekko pomachać w jego kierunku. - Cześć. Jesteś tu ze mną, czy musisz napić się kawy? Mogą ci jakąś zrobić, jeśli tego potrzebujesz. Mężczyzna poruszył się powoli. Docisnął dłonie do łóżka, żeby się podnieść. Prześcieradło

obniżyło

się

niebezpiecznie

odsłaniając

krzywizny

pośladków.

Jeśli nie będzie ostrożny ponownie je z siebie zrzuci. Uwaga Brit pozostała skupiona przez chwilę na tym miejscu, zanim oderwała od niego wzrok. Miał świetny tyłek. Ponownie spotkała się z jego spojrzeniem. Nigdy nie przypuszczała, że może poruszać się tak szybko, ale w przeciągu jednego uderzenia serca facet wykonał skok, jakby był jakąś panterą. Odepchnął się, odwrócił i rzucił na nią. Sapnięcie było jedynym dźwiękiem, jaki zdążyła wydać, kiedy jego grube palce owinęły się wokół jej nadgarstka, po czym mocno nią szarpnął. Sekundę później leżała w poprzek łóżka na boku z nagim facetem połowicznie znajdującym się nad nią. Kilka centymetrów od niej unosiła się twarz Rivera Winda, jego piękne, ciemne oczy ze skupieniem przyglądały się jej zszokowanym rysom.

Strona | 10

- Witaj dziecinko. Jakim cudem cię nie pamiętam? Skoro niczego nie mogę sobie przypomnieć, zacznijmy od początku. Możesz odświeżyć mi pamięć i powiedzieć jak się nazywasz zaraz po tym, jak skończę cię pieprzyć. Szczęka jej opadła, a umysł odmówił współpracy na chwilę przed tym, nim dotarły do niej słowa Rivera. Zacisnęła usta wdychając jego woń. Miał miły, piżmowy zapach, który jak wiedziała był czystym męskim aromatem zmieszanym z wodą kolońską. Spodziewała się, że powali ją jego poranny oddech, kiedy zbliżył usta do jej warg, ale pachniał jedynie whisky. To nie było nieprzyjemne. Uświadomiła sobie, że zamierza ją pocałować. Wsunęła obie dłonie pomiędzy nich tuż przed tym, nim jego usta dotknęły jej. Złapała za dół twarzy Rivera i palcami zasłoniła męskie wargi trzymając go za szczękę. - Nie. Zmrużył powieki, kiedy wpatrywał się w jej oczy. Nie mogła przestać patrzeć w jego piękne, brązowe źrenice. Poruszył ustami pod palcami Brit. Gorący, mokry język śledził wewnętrzną krzywiznę jej dłoni. To było niesłychanie delikatne liźnięcie, które szokowało i nieco ją łaskotało. Oderwała od niego rękę. Uśmiechał się szeroko. – Co? Byłem aż tak cholernie zły? Gdybym wiedział, że zabiorę cię do domu, nie nawaliłbym się tak bardzo. Daj mi drugą szansę, a wszystko ci wynagrodzę, jeśli zawiodłem. - Ja… - Przełknęła. – Nie spędziłam z tobą nocy. Ty i ja nigdy nie uprawialiśmy seksu. Bez względu na to, co teraz myślisz, przemyśl to ponownie. Jestem Brit Sheril i jestem fizykoterapeutką, którą przysłał Dale Hass. Jego uśmiech zmienił się w grymas. – Dale? - Tak. Czy zechcesz mnie teraz puścić? Czarne brwi wygięły się w łuki, kiedy oderwał wzrok od oczu Brit. Obserwowała, jak jego uwaga przenosi się w dół skupiając na jej ciele. Spojrzała w tamtym kierunku i miała ochotę zakląć. Była ubrana w jeansy i czarny, obcisły podkoszulek. Kiedy skończyła leżąc na boku, gdy szarpnął ją na łóżko, musiał nieco pociągnąć Strona | 11

za koszulkę, więc teraz jej pełne piersi były ładnie wyeksponowane dzięki czarnemu stanikowi typu push up. Nawet koronkowy przód wystawał spod materiału. Odwróciła wzrok i zobaczyła jak uśmiech wygina te jego pełne usta. Natychmiast zauważyła u niego zmianę nastroju. Ten uśmiech powodował, że sprawiał wrażenie przystojnego i nieugiętego. Ułożenie ust przydawało złośliwego wyglądu, dopóki jego wargi nie wygięły się do góry. - Nie. Nie zechcę cię puścić. Chcę cię rozebrać do naga i pieprzyć. To będzie najlepsza fizykoterapia, jaką możesz mi dać. Jego słowa zatrzymały serce Brit na jedno, czy dwa uderzenia, kiedy patrzyła mu w oczy. - Nie na tym polega moja praca. - Ale mogłaby. Mogę popracować nad tobą. – Ponownie obniżył wzrok na jej piersi. – Mógłbym pracować nad tobą bez końca. - Przestań – rzuciła ostro. – Puszczaj. Jestem tu, żeby cię zbadać. Dale powiedział, że doszły go słuchy, że jesteś ranny, a ja widziałam spuchnięte kolano. Panie Wind proszę ze mnie zejść do jasnej cholery. Nie jestem jakąś barową cizią, którą przywiozłeś do domu. Jestem profesjonalną terapeutką, która znalazła się tutaj, żeby ocenić twoje obrażenia na polecenie swojego szefa. Wziął głęboki wdech. Klatka piersiowa Rivera była wystarczająco blisko, kiedy to zrobił, aby jego skóra dotknęła nabrzmiałych piersi Brit i uświadomiła jej jak bardzo był ciepły. Przełknęła. Ciało kobiety odpowiedziało na niego, co tylko ją wkurzyło. Nie miał prawa odzywać się do niej w ten sposób i z pewnością nie powinien był jej wciągać do swojego łóżka. - Więc chcesz, żebym ci zapłacił? – Skrzywił się. - Nawet nie próbuj. Jeśli chcesz powiedzieć to, co jak się obawiam zamierzasz powiedzieć, po prostu tego nie rób. Nie jestem seks terapeutką. Nie pieprzę się za kasę, choć paru kretynów już mi to proponowało. Zaraz skopię ci tyłek.

Strona | 12

Wydobył się z niego głęboki rechot. – Skopiesz mi tyłek? Dziecinko, jeśli jeszcze tego nie zauważyłaś, to przyszpiliłem cię do materaca. Co zamierzasz zrobić? Wyglądasz jakbyś nie mogła nawet walczyć z silniejszym podmuchem wiatru. - Nazywam się Brit Sheril nie „dziecinka” panie Wind. Złaź ze mnie do jasnej cholery, bo to wcale mnie nie bawi. - Mogę cię rozbawić. - Możesz zabrać ze mnie swój nasączony whisky tyłek. Jego uśmiech zbladł, po czym skrzywił się, kiedy nieco odsunął od niej twarz. – Przepraszam. Czy brzydko pachnę? Zawahała się. – Pozwól mi wstać. Jestem tu, żeby ocenić twoje obrażenia. Czy ucierpiało jedynie kolano? Zamrugał zanim odsunął się. Spłynęła na nią ulga, kiedy powoli usiadła, odsuwając się od niego i wstając. Odwróciła się natychmiast żałując, że to zrobiła. River Wind leżał rozciągnięty na plecach i przyglądał się jej… a prześcieradło zniknęło. Spojrzenie Brit przesunęło się w dół męskiego ciała. Będąc niezdolną do odwrócenia wzroku, patrzyła na niego szeroko otwartymi oczami. Nie to spodziewała się zobaczyć. Zachichotał. – Naprawdę cieszę się, że cię widzę. Oderwała wzrok od imponującej erekcji. Gruby penis był obrzezany i w tym momencie dawał do zrozumienia, że jego właściciel wydaje się być bardzo podkręcony. Facet wygolił sobie dolne rejony. Nie mogło to ujść uwadze Brit skoro jego nogi były na tyle rozłożone, żeby ukazać wszystko w pełnej krasie. Jaja kolesia były w porządku – wygolone i nabrzmiałe. - Widzę. Możesz się proszę czymś przykryć? Poranny wzwód nie jest czymś, co chcę oglądać. - Powiedziałaś, że chcesz mnie zbadać i dowiedzieć się, gdzie mnie boli. Proszę bardzo. Właśnie tu mnie boli. – Ponownie przeskanował jej ciało, po czym uniósł ręce Strona | 13

i sięgnął za głowę, żeby poprawić poduszkę. – Jeśli zdejmiesz te jeansy i wdrapiesz się na mnie, możesz uśmierzyć mój ból naprawdę szybko. Smutna prawda jest taka, pomyślała, że kusi mnie, żeby to zrobić. Ostatni chłopak, jakiego zabrała do domu okazał się niewypałem. Jej wspomnienia cofnęły się o pięć miesięcy

do ślubu

dobrego

przyjaciela.

Śluby

są

przygnębiające

dla

kogoś,

kto jest trzydziestopięcioletnią singielką bez perspektyw. Jeden z kumpli pana młodego był miłym, kokieteryjnym blondynem. Był również sflaczały i lepiej wyglądał w ciuchach, niż bez nich. Nie minęło nawet dziesięć sekund gry wstępnej, gdy koleś wyciągnął się na łóżku obok niej. - Prezerwatywy są w szufladzie wbudowanej w ścianę za tobą. Odwróciła głowę i rzuciła okiem na szafę i szuflady, które znajdowały się nieco z boku drzwi. Następnie z powrotem spojrzała na niego. Cholera, świetnie wygląda. Podczas gdy jej libido zostało wystawione na ciężką próbę, on emanował spokojem i pewnością siebie. Najwyraźniej przywykł do tego, że kobiety zrobią dla niego wszystko, co sama zdążyła już wywnioskować widząc wnętrze jego domu. Zadawanie się z tym kolesiem byłoby wielkim błędem, a ona nie mogła stracić pracy. Nawet piętnaście minut w łóżku z tym ciasteczkiem nie było tego warte. Nie wyrzuci za okno jedynej pracy, jaką mogła znaleźć. Z taką przeszłością nikt poza Dale’m nie dałby jej szansy. - Gdzie jeszcze cię boli? Widziałam kolano. Z pewnością nie pomogę ci z tym… Tu spojrzała wymownie na erekcję. – Więc, czy jeszcze gdzieś odczuwasz ból? - Penisem? Ruchadełkiem? Seks zabawką? Możesz to powiedzieć dziecinko. - Na imię mam Brit, a jeśli tak trudno ci to zapamiętać, możesz zwracać się do mnie po nazwisku. - Pamiętam jak masz na imię – zachichotał. – Problem polega jednak na tym, że widząc tak ładną dziewczynę stojącą w nogach mojego łóżka mam kłopoty z koncentracją. - Jesteś świnią.

Strona | 14

- Chcesz potarzać się ze mną w błotku? – Obelga rzucona pod jego adresem tylko go rozbawiła. – Chrum, chrum. Wzdychając skrzyżowała ręce na piersi. – Proszę mnie posłuchać panie Wind, przyszłam, ponieważ Dale martwi się o pana. Nie jestem tu z żadnego innego powodu. Myślał, że jesteś ranny. Jeśli nie chcesz, żebym pomogła ci z tym kolanem czy jakimiś innymi obrażeniami jakich doznałeś, zmywam się stąd. - Jedyny sposób w jaki możesz mi pomóc, to rozebrać się. - Próbowałam, ale niektórzy ludzie są zbyt głupi, żeby przyjąć czyjąś pomoc. Życzę miłego dnia i przyłóż sobie lód. Jeśli zmienisz zdanie zadzwoń do Dale’a. Przyśle kogoś innego, żeby ci pomógł. – Odwróciła się i wyszła z pokoju. - Brit? Zatrzymała się i powoli odwróciła, a on usiadł. Piękne, brązowe oczy patrzyły wprost na nią. – Będę się zachowywał i odczuwam ból. Ramię również mam rozwalone. Zrobiła krok w kierunku Rivera, wzrokiem skanując jego nagie ciało i aż wzdrygnęła się na myśl, jak bardzo go pragnie. Miał najlepszą sylwetkę, jaką kiedykolwiek widziała, a ta imponująca erekcja była zdecydowanie największą, jaką było jej dane podziwiać. Zaczynała wariować. Jeśli miałaby choć cień rozumu, uciekłaby stąd. Ten seksowny facet oznaczał kłopoty. Uśmiechnął się, kiedy wróciła do pokoju. Odwróciła się do szafy i otworzyła ją z szarpnięciem, po czym zapatrzyła się na wiszące w niej ubrania. Posiadał masę jeansów, kilka jeansowych kurtek i wystarczającą ilość flaneli, żeby zrobić z niej kilka narzut na jego wielkie łóżko. - Czego tam szukasz? - Jakichś szortów. - Chcesz pozbyć się swoich jeansów? – Zachichotał. – Nie potrzebujesz żadnych ubrań. Zemła przekleństwo sięgając w dół do szuflady. Strona | 15

- Kondomy są na górze po lewej. Wystarczy podnieść bokserki. Wyszarpnęła górną szufladę, chwyciła parę bawełnianych bokserek, po czym z impetem wsunęła ją na miejsce, odwróciła się i rzuciła nimi w jego pierś. Złapał je ogromną, opaloną dłonią, która zamknęła się na małym skrawku materiału. - Jeśli chcesz, żebym została, załóż je. Odmawiam kontynuowania tej rozmowy, jeśli nadal będziesz nagi. Czy nikt ci nigdy nie powiedział, że wskazywanie na innych jest niegrzeczne? Spojrzał na swoje obnażone biodra. Szeroki uśmiech wykrzywił jego usta, po czym ponownie spotkał się z nią wzrokiem. Wzruszył ramionami. – Jemu to powiedz. On po prostu dąży do tego, czego naprawdę pragnie. Przewracając oczami Brit ponownie skrzyżowała ręce na piersi i spojrzała na niego. - Nie mów mi, że nadałeś mu imię. - Wszyscy faceci tak robią. Założę się, że też nadałaś imiona swoim dziewczynkom. Zerknęła w dół na swój dekolt, po czym znów spojrzała mu w oczy. – Tak. - Jak je ochrzciłaś? Uśmiechnęła się do niego sunąc dłońmi od pasa ku górze, po czym złapała się za piersi. – Ta tu – ścisnęła jedną pierś – to Poza. A ta… - ścisnęła drugą – Zasięgiem. Złóż to razem do kupy, a dowiesz się, co ci chcą powiedzieć. – Opuściła dłonie. - Teraz racz podnieść swój cudny tyłeczek i włożyć coś na siebie. Uśmiechnął się szeroko. – Uwielbiam zadziorne kobiety. - W takim razie naprawdę mnie pokochasz. Teraz podnieś tyłek, włóż coś na siebie i przestań się ze mną pieprzyć. – Omal nie jęknęła w chwili, kiedy te słowa opuściły jej usta. Wzrok Brit zjechał gwałtownie w dół na twardą jak skała erekcję. – To była niezamierzona gra słów – dodała szybko, zanim odwróciła się na pięcie. – Strona | 16

Pójdę przynieść torbę z samochodu. Kiedy wrócę chcę, żeby coś zakrywało cię od pępka aż po uda. Zachichotał, kiedy wyszła. Złapała za klamkę, gdy zawołał: - Sama możesz mnie zakryć od pępka aż po uda. Uśmiechnęła się. Był wytrwały w uroczy sposób. Odwróciła się i zapatrzyła na korytarz, na którego końcu, przez otwarte drzwi mogła go dostrzec. – Chcesz, żebym cię rozpaliła kowboju? - Jasne, że tak. Puściła mu oko. – W takim razie zaraz wracam. – Rozpali go całego. Krem, którego używała do rozcierania bóli mięśniowych natychmiast postawi go na nogi, tak mu będzie gorąco.

Strona | 17

ROZDZIAŁ 2

- Cholera, nie o to mi chodziło. – River Wind posłał Brit zniesmaczone spojrzenie próbując nieco się od niej odsunąć. Uśmiechnęła się szeroko. – Bądź mężczyzną kowboju. Przecież cię boli, prawda? Łypnął na nią. – Trzymaj to gówno z daleka ode mnie. Nie lubię tych kremów. Wiem, jak one działają. - To tylko mała, biała tubka. To uśmierzy ból i zmniejszy opuchliznę. To jedynie odrobina kremu, która ci pomoże. Ujeżdżasz byki, prawda? Większość przyjaciół Dale’a to kretyni z rodeo. Ciemne oczy Rivera zwęziły się, a jego usta już nie wykrzywiały się w uśmiechu. – Kretyni? - Słyszałeś mnie. – Posłała mu wredny uśmieszek. – Jak mądre może być wdrapywanie się na dziką bestię, która jest wystarczająco duża, żeby wdeptać twój tyłek w ziemię, jeśli znajdziesz się pod nią? - To sport. - To szaleństwo. Teraz, połóż się. Jestem wyszkoloną, certyfikowaną profesjonalistką i zamierzam zrobić ci masaż oraz natrzeć twoje kolano. Dale powiedział mi o wszystkim, choć nie ma tego w twoich aktach. Jestem pewna, że już byłeś masowany przy innych okazjach, kiedy nabawiłeś się kontuzji. - Taa. Przechodziłem przez to w przeszłości i właśnie dlatego nie zbliżysz się do mnie z tym gównem. – Wycofał się w kąt swojej sypialni skąd nie miał już dokąd uciec. – Więc odłóż to. Blond brwi podjechały do góry. – Czy potrzebujesz smoczka do ssania? Rozbawienie rozświetliło jego ciemnobrązowe oczy, kiedy opuścił wzrok na jej piersi. – Jedynym smoczkiem, jaki chce possać jest jeden z sutków Poza Zasięgiem. Strona | 18

Uśmiechnęła się. – Możesz sobie pomarzyć. Teraz, przestań chować się w kącie. Nie zmuszaj mnie, żebym poszła po ciebie. Jeśli uważasz, że jesteś jedynym trudnym pacjentem, z jakim kiedykolwiek miałam do czynienia, to się grubo mylisz. Spotkałeś kumpli Dale’a? - Znam ich w cholerę dobrze, wychowałem się z nimi. – Ciągle miał ściągnięte brwi. – Nie chcę, żebyś nakładała na mnie ten szajs. Na początku jest zimny, a później zaczyna palić. Nie masz żadnych pigułek, które mógłbym połknąć? - Cóż, to wyjaśnia czemu jesteś takim prostakiem. Nie, nie mam żadnych pigułek, poza tym krem działa szybciej. To tylko niewielkie uczucie pieczenia, które odczuwa się na początku, ale później to ci pomoże. Jestem w tym dobra. Uśmiechnął się. – Założę się, że tak. Wzdychając przechyliła głowę i spojrzała na niego. – Nie bądź takim dzieciuchem i skończ z tym gównem nawiązującym do seksu. Czy naprawdę zamierzasz wkurzyć kobietę, która ma położyć dłonie na miejsce, gdzie cię boli? Teraz przestań być taką cipką i ogarnij się. Wyjdź z kąta, albo przynajmniej wsadź sobie kciuka do ust, jeśli to całe zachowanie godne dwulatka ma ci pomóc. Wziął głęboki wdech, który uniósł i powiększył jego klatkę piersiową. – Twoje łóżkowe maniery nie powalają na kolana. Wyszczerzyła się. – Wprost marzysz, żebym przed tobą uklękła i ci obciągnęła. Nie mogła uwierzyć, że właśnie to powiedziała. Uśmiech zamarł na jej ustach, kiedy z trudem zwalczyła jęk. Rozkazała sobie, żeby nie patrzeć na przód jego bokserek. Zobaczyła, jak oczy Rivera otwierają się nieco szerzej, po czym pokrywają się zmarszczkami w kącikach, kiedy uśmiechnął się szeroko. - To zmotywowałoby mnie, żebym pozwolił ci położyć na mnie to gówno. Przebiegła językiem po ustach oblizując wargi. Nie zamierzała zabawiać się z tym facetem. Wycofała się oddalając od łóżka i wychodząc na korytarz. Powoli uklękła. Zobaczyła, jak Rivera szeroko otwiera oczy. Uniosła lewą dłoń i skinęła na niego palcem. - Chodź tutaj. Strona | 19

Patrzył na nią ciemnymi oczami, ale poruszył się. Musiał się nagimnastykować, żeby wyjść z malutkiej przestrzeni, w którą się wcisnął. Mężczyźni nigdy nie przestaną jej zadziwiać głupotami, jakie są w stanie zrobić, kiedy są napaleni. Ponownie oblizała usta zwilżając je, kiedy River przysunął się nieco bliżej i stanął przed nią. Namiętność jaśniała w jego rysach. - Zrobisz to, jeśli pozwolę ci natrzeć kolano kremem? - Mam własne życie, więc nie dysponuje całym dniem, żeby wyciągać cię z kąta, jak jakiegoś płochliwego kociaka. Opuść je kowboju. Złapał za przód bokserek, z szarpnięciem zsuwając je w dół bez chwili wahania, pozwalając twardemu, podnieconemu penisowi wyjść na wolność. Naprawdę miał dużego fiuta. Był gruby, twardy i zaczerwieniony na czubku z potrzeby. To musiał być najlepszy egzemplarz jaki miała okazję podziwiać, choć to nie tak, że naoglądała się ich tak wiele, że mogła osądzać kogokolwiek. Nie mogła uwierzyć, że dosłownie zniżyła się do takiego poziomu. - Ręce przy sobie – ostrzegła go. Uniósł brwi. – Dlaczego? - Trzymaj ręce za plecami i nie dotykaj mnie, kiedy będę to robić. Nie chcę się zadławić. Jesteś całkiem duży. W trakcie mówienia otworzyła tubkę z kremem. Uwaga Rivera była skupiona na jej twarzy, nie na dłoniach. Schował ręce za plecami, wypinając do przodu pierś i lekko się wyginając. Brit obniżyła wzrok. Cholera, facet ma niesamowite ciało, pomyślała. - Rozstaw nogi szerzej. Zawahał się zanim wykonał polecenie. Nie od razu zajęła się jego penisem. Najpierw skupiła się na wewnętrznej stronie uda. Przebiegła językiem wzdłuż wrażliwego

fragmentu

skóry,

posuwając

się

wyżej,

aż

policzkiem

otarła

się o jego przyrodzenie. River zassał powietrze. Zawróciła ustami w kierunku uda, skubiąc je. Oszalała, wiedziała o tym, ale facet naprawdę sprawiał, że kusiło ją, Strona | 20

aby zrobić coś, czego nigdy normalnie by nie zrobiła. Nigdy wcześniej nie dotknęła obcego mężczyzny i również nigdy nie sądziła, że zachowa się inaczej. Wycofując się złapała za bokserki, które zaplątały mu się w okolicach kolan. Szarpnęła za nie i nieco je zsunęła, ciągnąc materiał dalej w dół, żeby wyswobodzić z nich opuchnięte kolano. Przygotowała leczniczy krem. Mogła rozmasować obolałe miejsce jednocześnie rozpraszając jego uwagę. Użyje maści zaraz po tym, jak się nim zajmie. - Nogi razem. Pozbądźmy się tego. Poruszył się. Wzrok Brit zjechał w dół prześlizgując się po nogach Rivera, zatrzymując się na opuchniętym kolanie, kiedy bokserki zaplątały się wokół jego kończyn, po czym ściągnęła materiał aż do kostek jedną ręką. Puściła je, żeby wyjąć rękawiczkę z przedniej kieszeni jeansów, spiesząc się przy tym i z wprawą szybko ją zakładając. - Unieś lewą nogę. Kiedy to zrobił, wycisnęła sporą ilość kremu na dłoń w rękawiczce, po czym objęła palcami jego zranione kolano, delikatnie wmasowując leczniczą substancję w skórę. Dopiero wtedy uświadomił sobie co zrobiła. Zaklął głośno, gdy maść zaczęła działać i starał się odsunąć. Upadł z powrotem na łóżko, ciężko lądując na tyłku. Wstając z podłogi Brit wyszczerzyła się do niego. – Nie było tak źle, prawda? – Zerwała rękawiczkę uważając przy tym, aby nie dotknąć rozsmarowanego na niej kremu. Ciemne oczy obserwowały ją. – Pali jak diabli. Nie zamierzałaś mi obciągnąć, prawda? Chciałaś mnie tylko oszukać, żeby nałożyć to gówno. Brzmiał jakby był zawiedziony. Większość kolesi wkurzyłaby się, że zrobiono ich w konia, ale nie on. To sprawiło, że poczuła się paskudnie. Wiedziała, że uczucie pieczenia, którego właśnie doświadczał z każdą chwilą było coraz mniejsze. Obserwowała jak rysy twarzy Rivera rozluźniają się, kiedy maść znieczuliła kolano i złagodziła ból. Strona | 21

Obniżyła spojrzenie na twardy, sterczący do góry kawałek ciała. Była sama od pięciu

miesięcy.

Był tak niewiarygodnie

Przez

pięć

przystojny,

długich, a

wypełnionych

jego

ciało

było

wibratorem idealne.

miesięcy. Naprawdę,

jakie były szanse na to, że ponownie natknie się na kolesia, który wygląda równie dobrze? Nie ulegało wątpliwości, że był porządnym facetem skoro nie wściekł się na nią po tym, jak nabiła go w butelkę. - Pieprzyć to – westchnęła. Złapała za koszulkę. – Jeśli kiedykolwiek powiesz o tym Dale’owi, zabiję cię. Zwolniłby mnie za to. Łapiesz? To nigdy nie miało miejsca. – Zdarła z siebie koszulkę zdejmując ją przez głowę. – Nigdy. Jestem jedynie wytworem twojej wyobraźni. Usiadł. – Mogę z tym żyć. - Nie robię tego z nieznajomymi. – Upuściła koszulkę na podłogę i zrzuciła z nóg buty. – Lepiej, żebyś przynajmniej był tego wart, ponieważ ryzykuję utratą pracy, a poza tym jutro będę się za to nienawidzić. Zszedł z łóżka. Wstał i wyprostował się na pełną wysokość swoich co najmniej sześciu stóp wzrostu, jak przypuszczała, kiedy patrzył na nią w dół. – Przyrzekam ci, że nie znienawidzisz się. Nie po tym, co zamierzam ci zrobić. - Taa, słyszałam już wcześniej męskie przechwałki. To wszystko czym były. Odsunął się od niej, pochylił się i z szarpnięciem otworzył szufladę, po czym odsunął na bok bokserki. Patrzyła, jak wyciąga opakowanie prezerwatyw, podczas gdy ona rozpięła jeansy i gwałtownie zsunęła je z bioder. - Nigdy się nie pieprzyłaś ze mną. – Wytrzymał jej spojrzenie. – Cholernie dobrze wiem co robię. Przebiegła wzrokiem w górę i w dół jego ciała. Facet taki jak on mógł być z masą kobiet, a ona nie miała co do tego żadnych wątpliwości. Prawdopodobnie wiedział całkiem dużo na temat seksu. Miała na to nadzieję, skoro zdecydowała się zrobić coś tak totalnie szalonego. Na końcu zdjęła majteczki i teraz stała nago w drzwiach jego pokoju. Podniosła wzrok do oczu Rivera. Strona | 22

- W porządku, nie jestem jedną z tych doświadczonych. Co chcesz, żebym teraz zrobiła? Wyjął prezerwatywę i rzucił pudełko na łóżko. Jego wzrok nie opuszczał jej oczu, nawet kiedy zębami rozrywał folię. Nie patrzyła w dół, ale widziała, jak ramiona Rivera poruszają się, kiedy zakładał kondom. W następnej chwili sięgnął po nią. Sapnęła, gdy znalazła się w powietrzu. Koleś złapał ją i rzucił bez cienia delikatności na łóżko, na którym wylądowała na plecach. Patrząc na niego z zaskoczeniem, miała nadzieję, że nie popełniła błędu, kiedy postanowiła zaufać temu dużemu facetowi. Uwaga Brit obniżyła się na jego pokrytego kondomem penisa. Wszędzie był wielki i bała się, że może ją skrzywdzić. - Hej – powiedział miękko. Poderwała wzrok do góry i spotkała się z jego spojrzeniem. - Widzę twój strach, a nie ma po temu żadnego powodu. Nigdy bym cię nie skrzywdził.

Rozchyl

dla

mnie

szeroko

nogi

i

złap

się

za

kostki,

żeby je przytrzymać. Zawahała się tylko przez chwilę. Był nieznajomym, którego nigdy więcej nie zobaczy. Czy to naprawdę miało jakiekolwiek znaczenie, jeśli obnaży się przed nim tak intymnie? Do diabła z tym wszystkim, pomyślała. Podciągnęła nogi do klatki piersiowej i złapała się za kostki trzymając szeroko rozwarte uda. Trwała w takiej pozycji odsłaniając przed nim cipkę tak, jak ją o to prosił. Uwaga Rivera obniżyła się. Obserwowała, jak namiętność spina jego rysy przydając mu surowego piękna. Podniecało ją patrzenie, jak oblizuje usta i myśl, że widzi coś, czego naprawdę bardzo pragnie. Poruszył się, jego prawe kolano uderzyło o łóżko. Nie uszło jej uwadze, że się skrzywił. Zapomniała o jego obrażeniach. Puściła kostki. – Twoje kolano i ramię… - Nie czuję ich teraz. – Położył drugie kolano na łóżku i pochylił się nad nią. Długie włosy Rivera opadły do przodu, drażniąc wewnętrzną stronę ud Brit. Od razu zanurzył twarz pomiędzy jej nogi, całkowicie ją szokując. Bez żadnej gry wstępnej, czy ostrzeżenia Strona | 23

po prostu opadł na jej cipkę. Duże, chropowate dłonie złapały ją u zbiegu ud szeroko rozwierając fałdki jej płci, sekundę przed tym, nim gorący, mokry język przesunął się po całej długości cipki, od szparki po łechtaczkę i z powrotem. Szarpnęła się pod nim, zaskoczona, zanim szok całkowicie jej nie unieruchomił. Usta

Rivera

krążyły

wokół

łechtaczki.

Ssał

mocno

przesuwając

językiem

po nabrzmiałym pączku. Odczucia wywołane ssaniem i siłą nacisku męskiego języka były wystarczające, aby sprawić, że zaczęła krzyczeć w uniesieniu. - O Boże – wyjęczała. – To uczucie… - Nie zdołała powiedzieć nic więcej ponieważ wyrwał jej się kolejny jęk. Usta Rivera były bezlitosne. Wiła się pod nim, ale przytrzymał ją w miejscu. Nie tylko rozdzielał jej uda dłońmi, żeby móc się nad nią znęcać, ale również dociskał ją wystarczająco mocno, żeby swoim ciężarem wcisnąć jej tyłek w łóżko. Chciała poruszyć biodrami, ale był zbyt silny i ciężki, aby była w stanie je unieść. Ledwo mogła się poruszać w jakimkolwiek kierunku. Rozkosz stała się zbyt intensywna. Zamknęła oczy zaciskając powieki i ponownie złapała się za kostki w szaleńczej potrzebie, aby tylko czegoś się uchwycić. Odrzuciła głowę do tyłu i szeroko otworzyła usta, żeby wydać z siebie głośny okrzyk rozkoszy, gdy zaczęła mocno szczytować. Ciało Brit szarpało się z każdym uderzeniem języka Rivera o łechtaczkę. Czuła, że jest mokra od wypływających z niej soków. Usta mężczyzny uwolniły łechtaczkę. Jej ciało natychmiast się rozluźniło poza wnętrzem cipki, gdzie nadal czuła skurcze mięśni po dopiero co przebytym orgazmie. Łóżko poruszyło się i rozpalone, dobrze zbudowane ciało Rivera Winda opadło na nią. Natychmiast otworzyła oczy z szoku. Ten mężczyzna sprawił, że doszła mocniej, niż kiedykolwiek wcześniej. Ciemne oczy Rivera wydawały się być teraz jeszcze ciemniejsze, kiedy spotkał się z jej wzrokiem. Jedną rękę wsparł na łóżku obok jej twarzy, przenosząc na nią większą część swojego ciężaru. Czuła, jak trąca jej cipkę zaokrągloną główką pokrytego kondomem penisa na sekundę przed tym, nim zaczął się w nią wciskać. Strona | 24

Głośny jęk uciekł spomiędzy warg Brit, kiedy mężczyzna docisnął do niej biodra. Czuła jak jej ciało rozciąga się i dostosowuje do jego długości, ale nie dał jej czasu, aby do niego przywykła. Pozwolił ciału całkowicie opaść w dół, wchodząc w nią głęboko, aż moszną docisnął się do jej odbytu. Rozkoszowała się uczuciem, jakie niosło ze sobą bycie wypełnioną przez twardego, podnieconego mężczyznę. River zassał głęboko powietrze, po czym znieruchomiał nad nią. - Kurwa, dziecinko. Jesteś taka ciasna. – Jego głos stał się chrapliwy. – Mógłbym dojść po prostu od samego czucia, jak się na mnie zaciskasz. Poruszył się pozwalając, żeby jego druga ręka opadła po drugiej stronie twarzy Brit. Ramiona Rivera zesztywniały tuż przy jej ciele, a jego dłonie chwyciły za krzywizny kobiecych ramion, żeby przytrzymać ją w miejscu. Patrzyła w górę w parę seksownych oczu, zwężonych z namiętności. Przygryzł swoją wspaniałą, dolną wargę wystarczająco mocno, żeby się wygięła. Uwolnił ją spod nacisku zębów i wziął głęboki wdech, który sprawił, że jego klatka poruszyła się i otarła o sutki Brit. - Powiedz mi, jeśli sprawiam ci ból. Niemal całkowicie wycofał się z jej ciała, po czym ponownie wszedł w nią jednym pchnięciem. Odczucia, jakie temu towarzyszyły sprawiły, że znów jęknęła. Dłonie trzymała wciśnięte pomiędzy ich klatki piersiowe. Złapała Rivera za ramiona uczepiając się go kurczowo. Lekko rozsunął nogi dociskając się ich zewnętrzną stroną do wewnętrznej strony jej ud. Wykorzystał fakt, że jego kolana znajdują się na łóżku, żeby móc wywierać na nią większy nacisk i zaczął ją pieprzyć mocno i głęboko. Odwróciła głowę na bok. Nogi Brit poruszyły się oplatając go powyżej talii i dając mu pełen dostęp do jej ciała. Poruszał się jeszcze szybciej. Czuła ucisk w podbrzuszu, mięśnie pochwy zaczęły się zaciskać wokół szybko wciskającego się w nią penisa. Wbiła paznokcie w męskie ramiona. Koleś pieprzył jak nikt inny na tym świecie. Dobrze było go czuć. Obrócił biodra ustawiając się pod odpowiednim kątem, kiedy zaczął w nią wchodzić i wychodzić. Przepływały przez nią kolejne fale ekstazy, gdy uderzał w punkt G. To uczucie

Strona | 25

było tak dobre, że nie była pewna, czy będzie w stanie je znieść. Odczuwała również niewielki ból, ale był z rodzaju tych dobrych. River oddychał ciężko, kilka cichych jęków wyszło spomiędzy jego warg. Zniżył głowę i docisnął usta do boku jej szyi. Zębami skubał wrażliwą skórę, utrzymując jednocześnie stałe tempo, w którym w nią wchodził i wychodził. Użyła nóg, którymi otoczyła go w biodrach, żeby podciągnąć się i wyjść mu na spotkanie, gdy się w nią wbijał. Nagle uwolnił jej szyję i cofnął się. Oparł się na jednej ręce przerzucając na nią cały ciężar ciała i nie zwalniając ani na chwilę. Użył wolnej dłoni i wsunął ją pomiędzy nich. Przeszył ją szok, kiedy mężczyzna wygiął plecy, żeby sięgnąć między ich poruszające się ciała i ścisnął jej łechtaczkę używając do tego palca wskazującego i kciuka. Naciskał na pączek, pocierając go. Krzyknęła, kiedy doszła. Orgazm uderzył z cała brutalnością, przelewając się przez jej ciało. Nad nią, River zaczął przeklinać i głośno jęczeć. Oderwał dłoń od łechtaczki i użył obydwu rąk, aby utrzymać ciało w górze, gdy wchodził w nią konwulsyjnymi pchnięciami, które zaczęły zwalniać. - Kurwa mać – jęknął, kiedy się zatrzymał. Pozostał w niej. – Właśnie sprawiłaś, że moje jaja wywróciły się na drugą stronę. Mięśnie Brit zaciskały się na nim, a ona sama drżała. Odwróciła głowę i spojrzała na niego. Twarz Rivera była zaczerwieniona, usta rozchylone, a oczy zwężone. Pot perlił się na jego klatce piersiowej, czole i tuż nad górną wargą. Rozwichrzone włosy spływały swobodnie po ramionach. To był najseksowniejszy widok, jaki kiedykolwiek widziała. Mięśnie jej pochwy ponownie zacisnęły się wokół jego penisa wywołując u niej ciche sapnięcie. Powoli River wycofał się z jej ciała, a ona natychmiast za nim zatęskniła. Niemal stopiła się z tym mężczyznom. Spojrzał jej w oczy, kiedy rozdzielił ich ciała, odpychając się od niej zupełnie, jakby robił pompki. Następnie przewrócił się na plecy, kładąc się daleko od niej i wyciągając na łóżku.

Strona | 26

Brit odwróciła głowę i zobaczyła, że River patrzy w górę na sufit wykrzywiając przy tym

wargi

do

dołu

i

marszcząc

brwi.

Odwrócił

głowę

i

spotkał

się z jej zaciekawionym spojrzeniem, gdy tak patrzyli na siebie. Poruszył się pierwszy, oderwał od niej oczy i usiadł na łóżku. Patrzyła na jego szerokie plecy, kiedy szybko ześliznął się z łóżka i wstał. Pozwoliła, żeby jej spojrzenie opadło, ponownie zauważając, że miał niesamowity tyłek. Kiedy ruszył przez korytarz dostrzegła, jak mięśnie poruszają się na tych zgrabnych pośladkach pokazując tym samym, że był w naprawdę dobrej formie. Zobaczyła, że sięga do przodu i usłyszała jak zdejmuje prezerwatywę, po czym odwrócił się i wszedł do łazienki. Co ona do cholery zrobiła? Uderzył w nią realizm całej sytuacji. Właśnie pozwoliła nieznajomemu położyć się na sobie i wypieprzyć. Niczego nie wiedziała o tym facecie poza tym, że był urodzonym w siodle włóczykijem i jej pacjentem. Kurwa! Zmusiła się, żeby do ruchu i niemal zeskoczyła z łóżka. Czuła się słabo i wstrząsały nią dreszcze, kiedy schylała się po ubrania. Ręce jej się trzęsły, gdy pośpiesznie starała się ubrać. Usłyszała wodę lecącą w umywalce w łazience, zgadując, że River się myje. Wiedziała, że niektórzy mężczyźni tak robią po zdjęciu prezerwatywy. Udało jej się ubrać, ale nie mogła wystarczająco szybko założyć butów. Nagi River wyszedł z łazienki, kiedy ona usiadła na łóżku, żeby je założyć. W tym momencie jej nogi były zbyt słabe, żeby utrzymać ją w pionie. Ruch w korytarzu sprawił, że poderwała głowę do góry. River błysnął zębami w uśmiechu. – Cholera, kobieto. To było niesamowite. – Jego radość przygasła, kiedy zobaczył, że się ubrała. – Już wychodzisz? Myślałem, że sprawdzimy, czy uda nam się wykorzystać całe opakowanie prezerwatyw, bo trochę nam jeszcze zostało. Oniemiała Brit tylko gapiła się na niego. Nie uprawiała przygodnego seksu poza tym kolesiem ze ślubu, który okazał się niewypałem. Dzwonił do niej przez trzy tygodnie myśląc, że będzie chciała powtórzyć ich numerek na jedną noc. Ani razu do niego nie oddzwoniła. Na szczęście River nie wiedział gdzie mieszka i nie miał jej numeru.

Strona | 27

Facetowi z wesela dała namiar do siebie zanim zabrała go do domu, ponieważ nie sądziła, że sprawy zajdą aż tak daleko. - Wszystko w porządku? – River przestał się uśmiechać. – Nie skrzywdziłem cię, prawda? Nie jesteś zbyt duża. Mój tata nazwałby cię kruszynką. - Wszystko w porządku, ale muszę już iść. – Była z siebie dumna, że udało jej się aż tyle z siebie wydobyć. Zmarszczka na czole Rivera pogłębiła się. – Więc po prostu zamierzałaś mnie wypieprzyć i uciec? Szczęka jej opadła. On wcale przed chwilą tego nie powiedział. Zawrzał w niej gniew. – Posłuchaj, nie planowałam tego. Chodzi mi o to… niech to szlag. Nie jestem w tym dobra. Muszę iść. - Masz na myśli, że musisz uciekać. Opuściła wzrok i przeniosła spojrzenie z niego na but, który trzymała w dłoni. Schyliła się i założyła go. Sięgnęła po drugi i również wsunęła w niego stopę zanim wstała. Uniosła głowę. River zastawiał korytarz swoim ogromnym, seksownym i bardzo nagim ciałem. Przełknęła. - Ten krem na bóle mięśniowe pomoże ci z kolanem. Zostawiam go tu dla ciebie. - Ramię również mnie boli. Patrzyła na niego bez słowa. - Jesteś tu, żeby mi pomóc, racja? Przysłał cię Dale? Więc pomóż mi. Naprawdę boli mnie ramię. Spojrzysz na nie? Serce waliło jej jak młotem. Chciała uciec, ale wiedziała, że nie może. Skinęła głową. - Usiądź. Nie mogę go obejrzeć kiedy stoisz. Wszedł do malutkiego pokoju i niemal jej nie stratował. Patrzyła w górę na niego uświadamiając sobie, że nawet nie sięga mu do brody. Strona | 28

- Bez jaj. Musiałbym cię podnieść, żebyś mogła na nie spojrzeć. Wzięła głęboki wdech. – Bez żartów o karłach, proszę. Uśmiech wykrzywił jego usta. – Czyżbyś miała zbyt mało cierpliwości na malutkie żarciki? - Bardzo śmieszne. Przysunął się bliżej, aż jego klatka piersiowa otarła się o nią. Sapnęła natychmiast uczepiając się rąk Rivera, żeby nie upaść do tyłu, cały czas patrząc na niego. Uśmiechnął się szeroko spoglądając na nią w dół. Ze swoimi pięcioma stopami i dwoma calami wzrostu czuła się nieco onieśmielona przez tego dużego mężczyznę. - Musisz się przesunąć, jeśli chcesz, żebym usiadł. Cofnęła się i uderzyła tylną częścią ud w łóżko. Gdyby nadal nie trzymała jego rąk tuż poniżej łokci, z pewnością upadłaby na tyłek. Wyminęła Rivera puszczając go. Chichot wydobywający się z mężczyzny zdenerwował ją. Usiadł na łóżku z szeroko rozstawionymi nogami i wyglądało na to, że całkowicie nie przeszkadza mu, że jest całkowicie nagi. Rzuciła okiem na jego biodra. Już nie był podniecony. Ponownie zachichotał przyciągając jej uwagę do swojej twarzy. Rozbawienie jaśniało w ciemnych oczach Rivera. Sięgnął w górę, złapał ją za biodra i przyciągną bliżej, tak, że teraz stała pomiędzy jego rozłożonymi nogami, a twarz mężczyzny znajdowała się zaledwie kilka milimetrów od jej piersi. - Popatrz na prawe ramię. Kiedy zostałem zrzucony z byka, całkiem mocno obiłem sobie tamtą stronę. Mogła to zrobić. Sięgnęła do jego włosów i odkryła, że były równie miękkie, jak zdawały się być. Czarne pasma układały się na jej palcach, kiedy odsuwała je na bok. Drugą ręką dotknęła ramienia tuż nad łopatką. Zawahała się i spojrzała mu w oczy. - Możesz przechylić głowę na bok? Muszę się pochylić, żeby mieć lepszy widok.

Strona | 29

Uśmiechnął się, ale zrobił to, o co go prosiła. Zamknął oczy pozwalając głowie opaść na bok. Pochyliła się nad nim, żeby zbadać ramię. Palcami śledziła opuchnięty, posiniaczony obszar i z koloru sińców wnioskowała, że stłuczenie miało już kilka dni. Zignorowała zadrapania, które sama zrobiła paznokciami. Znajdowały się blisko stłuczenia. Naznaczyła go w czasie seksu, ale nie utoczyła mu krwi. Miała nadzieję, że ślady zblakną w przeciągu kilku następnych godzin. Dotknęła uszkodzonego obszaru i zawahała się. - To może trochę zaboleć. Naprawdę powinnam się upewnić, że to nic poważnego, więc muszę tu trochę pogrzebać, żeby zobaczyć, czy nie odniosłeś żadnych trwałych urazów. Wziął głęboki wdech. – Śmiało dziecinko. Rób co musisz. Ja po prostu skupię się na czymś innym. Skrzywiła się na te słowa, ale skoncentrowała się na ramieniu. Palcami delikatnie badała opuchnięty obszar. Pod opuszkami wyczuwała uszkodzone mięśnie. Spiął się nieznacznie, ale nie krzyknął z bólu. To dobrze. Sapnęła sekundę później, kiedy poruszył ręką i owijając ją ciasno w pasie, po czym pochylił głowę. Zanurzył nos pomiędzy jej piersiami trącając je nosem i odsuwając na bok krawędź koszulki. - Co robisz? – Próbowała szarpnąć się do tyłu, ale zacieśnił uścisk wokół niej zatrzymując ją w miejscu. - Skupiam się na czymś innym. – Głos Rivera był przytłumiony przez jej piersi. Po chwili lekko przekręcił głowę. - Przestań. – Ręce Brit znieruchomiały. - Rób co do ciebie należy – wymamrotał przesuwając zębami po boku jednej z piersi. Wzięła głęboki wdech. – Wygląda tak jak myślałam. Po prostu jesteś posiniaczony i masz tu zgrubienie. - Rozmasuj je, ale bez kremu. Miałem je już wcześniej. Użyj tylko rąk. – Przekręcił twarz. Z otwartymi ustami ucałował bok drugiej piersi. Strona | 30

Zaczęła szybciej oddychać. Przytaknęła i starała się zignorować jego usta, ale okazało się to niemożliwe zwłaszcza, kiedy drugą ręką sięgnął do góry i złapał za jej koszulkę i stanik. Jednym, silnym szarpnięciem uwolnił jej pierś, czym wydobył z niej sapnięcie. Wziął jeden sutek do ust i zaczął go mocno ssać. Odczucia wywołane jego działaniami przelały się przez nią, kumulując w łechtaczce. Rozdarł koszulkę uwalniając drugą pierś i uszczypnął sutek łapiąc go pomiędzy kciuk i palec wskazujący. Brit zaczęły mięknąć kolana. Gdyby jej nie podtrzymywał w pasie, nogi całkowicie by się pod nią załamały. Uwolnił jej pierś. – Nie masujesz. - Przestań to robić. Nie mogę myśleć. Zachichotał. – To dobrze. Masuj moje ramię. Rozpraszam się skupiając na czymś innym. - Mnie przy okazji tez rozpraszasz. - Masuj moje ramię. – Docisnął gorące, mokre usta z powrotem do jej piersi. Ssał mocno, trzymając ją pewnie, kiedy pracował nad sutkiem. Jęknęła. River potrafił jej robić cudowne rzeczy. Zmusiła się, żeby złapać jego ramię i zacząć je masować. Wiedziała, że musi go to boleć. Biorąc pod uwagę to, co jej robił zdawała sobie sprawę, że prawdopodobnie jest zbyt szorstka, bo wczepiła się w niego mocniej. Doszła jednak do wniosku, że sam będzie sobie winien, jeśli wywoła u niego ból. Dłoń Rivera opuściła pierś i zaczepiła się o jeansy, które miała na sobie. Nie powstrzymała go, kiedy rozpinał je i zsuwał z jej ud na kolana. Następnie złapał za przód majteczek i jednym, silnym szarpnięciem rozerwał je. Była zdumiona, jej ręce znieruchomiały, kiedy uświadomiła sobie, że właśnie zerwał z niej bieliznę i odrzucił ją na bok. Uwolnił jej sutek. – Przestałaś masować. - Niech to szlag, przestań. Nie mogę myśleć. Co robisz? Strona | 31

- To. – Odwrócił głowę do piersi. Dłonie Rivera przesuwały się pomiędzy jej udami. Cipka Brit była cała mokra, kiedy wsunął w nią palce. Starała się rozdzielić uda, ale przeszkadzały jej jeansy. To wydawało się nie mieć znaczenia, ponieważ wcisnął w nią dwa palce, jednocześnie dociskając łechtaczkę kciukiem. Powoli zaczął ją pieprzyć swoją wielką dłonią, mocno pocierając przy tym wrażliwy kłębek nerwów. - Kurwa – wysapała Brit. Jej biodra same zaczęły się poruszać wychodząc naprzeciw jego dłoni. Te odczucia zadziwiły ją. Z ust Brit wyrwał się kolejny jęk. Dłużej nie masowała już jego ramienia, zamiast tego wbiła paznokcie w ciepłe ciało, ugniatając je. Przestał podtrzymywać ją w pasie. Gdyby nie uczepiła się go tak mocno, z pewnością przewróciłaby się. River odchylił się nieco do tyłu. Zobaczyła, że zaciska dłoń na prześcieradle i zwija ją w pięść. Szarpnął za luźny materiał i przyciągnął go do nich. Nie wiedziała czemu to zrobił, ale było jej wszystko jedno, ponieważ kciukiem nadal kreślił kółka na łechtaczce. Było jej tak dobrze i wiedziała, że wkrótce dojdzie, a rozpaczliwie tego pragnęła. Pudełko prezerwatyw znalazło się w jego zasięgu. Obserwowała, jak jedną ręką wyrywa z niego kondom. Teraz nabrało sensu, czemu przed chwilą ściągnął z łóżka pościel w taki sposób. Przyciągnął pudełko bliżej używając do tego celu luźnego prześcieradła. Usta Rivera opuściły pierś, żeby mógł otworzyć prezerwatywę zębami, po czym powróciły na pierwotne miejsce. Dłonie Brit podążyły do jego włosów. Trzymała głowę Rivera, podczas gdy on pracował nad sutkiem, szczypiąc go zębami, a następnie ssąc. Poruszył dolnymi partiami ciała. Uda Rivera na chwilę docisnęły się do jej nóg, a następnie zszokował ją, kiedy uwolnił sutek i wyszarpnął palce z cipki, a jego kciuk opuścił łechtaczkę. Protest w postaci jęku wyrwał się spomiędzy ust Brit, ponieważ cała pulsowała z potrzeby, żeby dojść. Jęk zmienił się w sapnięcie, kiedy złapał ją nagle w pasie obiema rękami. Wstał, podniósł ją i odwrócił, aż znalazła się z twarzą zwróconą do łóżka, a on już nie stał przed nią. Poruszył się za nią. Strona | 32

Puścił jej biodra i postawił ją na ziemi, żeby stanęła na własnych nogach. Jedna z jego rąk zacisnął w pięść z tyłu na jej koszulce, podczas gdy druga otoczyła ją w pasie. Sapnęła, kiedy zmusił ją, żeby pochyliła się do przodu. Ręce Brit wystrzeliły przed siebie i oparła je o łóżko, gdy ją przechylił. Zobaczyła nogi Rivera, kiedy rozstawiał je szeroko stawiając stopy po zewnętrznej stronie jej. Wszedł w nią od tyłu jednym, mocnym pchnięciem, jego penis był twardy i gruby. Puścił koszulkę Brit. Ramię znajdujące się wokół jej pasa nieco ją uniosło, aby lepiej ustawić jej ciało, kiedy zaczął ją pieprzyć mocnymi, głębokimi pchnięciami, które zwaliłyby ją z nóg, gdyby nie trzymał jej w swoim pewnym uścisku. Oplótł ją drugą ręką i zanurkował nią pomiędzy jej uda, gdzie odnalazł łechtaczkę. Brit wyrywały się kolejne jęki, gdy wbijał się biodrami w jej tyłek, wchodząc w nią coraz szybciej i siejąc spustoszenie w jej układzie nerwowym. Nie potrafiła już dłużej oddzielić przyjemności od bólu. Palce Rivera naciskały na łechtaczkę dziko ją szarpiąc, kiedy zaczął poruszać się jeszcze szybciej. Orała palcami goły materac mocno zaciskając powieki. Słyszała za sobą dyszenie Rivera, głośne uderzenia ciała o ciało i własne, urywane krzyki, które wypełniały pokój. Stanowiły odpowiedź na obezwładniające uczucie zachwytu, które zaczęło w niej wzbierać. Minutę później wewnętrzne mięśnie Brit oszalały. Krzyk wypełnił jej uszy, a ekstaza pochwyciła ciało, kiedy orgazm uderzył w nią z taką mocą, że zastanawiała się czy nie zemdleje lub po prostu nie umrze na atak serca, ponieważ serce waliło jej, jakby miało zaraz eksplodować. River krzyknął. To nie było słowo, po prostu głośny dźwięk. Wchodził w nią głęboko, mocno dociskając biodra do jej pośladków, kiedy uwalniał swoje nasienie do kondoma, wewnątrz zaciskającego się ciała Brit, ciągle znajdującego się w okowach namiętności. Penis Rivera nadal będący głęboko w jej wnętrzu przypominał zwiniętą pięść, która zaciskała się, gdy wciąż i wciąż sapał wyrzucając z siebie kolejne porcje spermy do prezerwatywy. Ucichli. Brit była przerażona tym, że ona również krzyczała. Piekła ją twarz. W całym swoim życiu nigdy nie krzyczała podczas seksu. Obecnie bolało ją gardło. Ciągle dysząc, pochyliła się nad łóżkiem z penisem Rivera wciąż zagłębionym w jej cipce. Strona | 33

Jego ramię nadal otaczało ją w pasie, nieruchome palce bezustannie naciskały na łechtaczkę. Czuła, jak soki powstałe w wyniku spełnienia spływają jej po udach. River zachichotał. – Jeśli cię puszczę, czy tym razem uciekniesz? - Cholera. Krzyczałam. Czy twoi sąsiedzi wezwą gliny myśląc, że ktoś mnie morduje? – Tylko tego było jej trzeba. Wzdrygnęła się na samą myśl o pojawiających się gliniarzach i konieczności wyjaśniania im do czego doszło pomiędzy nimi. Umarłaby ze wstydu. - Widziałaś moich sąsiadów? – Zaśmiał się. – Koleś mieszkający obok ma u siebie tak dużo zielska, że mieszka na zewnątrz. Kobieta po drugiej stronie jest dziwką. Cały czas ktoś do niej przychodzi. Niektórzy z jej klientów lubią ją bić i sprawiać, żeby wykrzykiwała jakieś chore gówna, chyba, że naprawdę pieprzy kolesia z wyjątkowo dużą fujarą. Nikt się nie przejmie, jeśli będziemy się zachowywać trochę głośno. Ulga spłynęła na Brit, kiedy dowiedziała się, że gliniarze nie przyjadą. Do tej pory nie myślała zbyt wiele o jego sąsiadach. Biorąc pod uwagę okoliczności to dobrze, że żył pośród kryminalistów. - Będziemy tak stać przez cały dzień? – Otworzyła oczy i zapatrzyła się na stary materac rozmyślając, że przydałby mu się nowy. Użyła jednej ręki, żeby z powrotem wcisnąć piersi w stanik, po czym szarpnęła za przód koszulki, aby je zakryć. - Zamierzasz uciec? Pokochałem pieprzenie z tobą. Chciałbym to robić bez przerwy. Cóż innego będziesz robić dzisiaj, co brzmi lepiej od tego? Przeklęła cicho. – Nie ucieknę. Pozwolisz mi teraz wstać? Powoli wycofał się z jej ciała. Wyprostowała się, odwróciła i spojrzała na Rivera Winda. Koleś był niesamowity w łóżku. Żaden mężczyzna nigdy nie sprawił, że czuła się w ten sposób. Cholera, nigdy nie miałam mężczyzny, który sprawiłby, że doszłabym w taki sposób, jak on zrobił to przed chwilą, pomyślała. Ich spojrzenia spotkały się i zwarły ze sobą. - Zostajesz, prawda? Strona | 34

Przytaknęła. – Jasne. Uśmiechnął się szeroko. – Weźmy prysznic. - Idź pierwszy. Muszę zadzwonić i wymyśleć kilka wymówek dla innych pacjentów. - Zamierzam zerżnąć cię w łazience przy ścianie. Obserwowała jak pochyla się i bierze jeden z kondomów, które rozsypały się na materacu po tym, jak rozerwał opakowanie. Uśmiechnęła się. – Brzmi nieźle. Puścił do niej oko. – Umyję ci plecy, jeśli ty umyjesz moje. - Zaraz do ciebie przyjdę. Odwrócił się i krocząc dumnie, wyszedł nago z malutkiej sypialni i podszedł do znajdującej się nieopodal łazienki. – Muszę zamknąć drzwi, albo woda zaleje korytarz. Po prostu wśliźnij się do środka, kiedy skończysz rozmawiać i będziesz gotowa, żeby do mnie dołączyć. – Seksowne spojrzenie oczu Rivera spotkało się z jej, a uśmiech nie opuszczał jego ust. – Pośpiesz się. Podtrzymała uśmiech. – Zaraz przyjdę. Wszedł do łazienki i stanowczo zamknął za sobą drzwi. Sekundę później usłyszała lejącą się wodę. Z szarpnięciem podciągnęła jeansy i zapięła je drżącymi dłońmi. Schyliła się, złapała torbę i ruszyła do ucieczki. Dobiegła do samochodu, wśliznęła się za kierownicę i po prostu rzuciła torbę na siedzenie pasażera. Ręce jej drżały, kiedy wkładała kluczyk do stacyjki. Jej uwaga była skupiona na starym camperze, ale River nigdy nie pobiegł za nią. Wyobraziła go sobie pod prysznicem, nadal czekającego na urzeczywistnienie swojego ruchanka dnia. Cofnęła samochód i nie odprężyła się dopóki nie dotarła do autostrady. - Co ja do cholery zrobiłam? Jęknęła. Jeśli Dale kiedykolwiek się o tym dowie, zwolni ją, a ona potrzebowała pracy. Kazał jej postawić swojego przyjaciela na nogi i tyle. Z pewnością „postawiła go” Strona | 35

do pionu, ale wiedziała, że nie dokładnie o to chodziło jej szefowi, kiedy wydawał to polecenie.

Strona | 36

ROZDZIAŁ 3

Brit patrzyła zaniepokojona na swojego szefa, Dale’a. – Że co? Skrzywił się do niej. – Słyszałaś. Natychmiast się wytłumacz. - Ja… - Wewnętrznie popadła w panikę. Wezwał ją do biura z samego rana będąc w paskudnym nastroju, zatrzasnął za nimi drzwi i niemal połamał swoje krzesło, kiedy opadł na nie ciężko, wpatrując się w nią. - Niech to szlag Brit. Naprawdę nadstawiałem karku dając ci pracę i cholernie dobrze o tym wiesz. Przynajmniej mogłaś mnie ostrzec. Ostrzec go? Cholera. Podstępny sukinsyn, River Wind, musiał się przechwalać kumplom, że wczoraj ją uwiódł. Wiedziała, że to był zły pomysł, żeby uprawiać seks z tym podróżującym w siodle włóczykijem. Uderzyła w nią fala gorąca, splotła palce razem na kolanach i spojrzała na bardzo zirytowanego Dale’a. Mocno przełknęła starając się wymyślić jakąś wymówkę dlaczego pieprzyła się z Riverem. - Ja… - Żadne słowa nie przychodziły jej na myśl. - Jego kurator zadzwonił do mnie dziś rano, żeby mnie ostrzec. Powinnaś była po prostu mi powiedzieć, do jasnej cholery. - Kurator? – Przeszył ją szok. River jest na zwolnieniu warunkowym? Och dobry Boże, pomyślała, za co poszedł do więzienia? - Taa. Jutro wypuszczają Kyle’a. Serce niemal zamarło jej w piersi, kiedy chwyciło ją przerażenie, wszelkie myśli o Riverze Windzie uleciały. Chodziło o Kyle’a. Poczuła jak krew odpływa jej z twarzy, po czym jęknęła cicho. Przez chwilę kręciło jej się w głowie, co groziło omdleniem. Dale patrzył na nią, a po chwili zaklął. – Nie wiedziałaś? – Ton jego głosu złagodniał. – Cóż, cholera. Nie powiedzieli ci? Myślałem, że zadzwonili do ciebie, żeby cię ostrzec, a ty nie uznałaś za stosowne powiedzieć mi o tym. Jutro wychodzi. Wypuszczają go wcześniej za dobre sprawowanie, czy tym podobne gówno. Strona | 37

- O Boże. Dale poruszył się na krześle. – Wszystko będzie w porządku Brit. Poradzimy sobie z tym. Potrząsnęła głową i spojrzała na niego. – Odchodzę. To nie jest twój problem. Bardzo mi przykro, że opuszczam cię tak szybko, ale… - Jak cholera – warknął. – Zatrudniłem cię znając ryzyko. Wykonałem kilka telefonów, kiedy czekałem na ciebie. Załatwiłem ci nową pracę, która zajmie dobry miesiąc i jest na ranczu, więc nie znajdzie cię. Nikomu nie powiem dokąd się wybierasz i nie zamierzam zostawiać po tym żadnego śladu w dokumentach, w związku z czym nawet jeśli włamie się do mojego biura, niczego się nie dowie. Była w szoku i mogła jedynie patrzeć się na niego. - Dbam o to co moje – powiedział cicho Dale. – Oboje wiemy, że ten drań długo nie będzie cieszył się wolnością i zrobi coś głupiego, co naruszy warunki zwolnienia. Daję mu mniej, niż miesiąc zanim wróci do więzienia, więc taki jest plan. Pójdziesz do swojego mieszkania, spakujesz się i… - Otworzył szufladę, sięgnął po coś i wyciągając z niej kawałek papieru. – Udaj się pod ten adres, ale zostaw swoją komórkę w mieszkaniu. To moi starzy przyjaciele i mam ich numer domowy. Nie mów nikomu dokąd się wybierasz i upewnij się, że nigdzie nie zastawiłaś jakiegoś dokumentu, czy zapisku, dzięki któremu będzie można cię namierzyć. Brit zamrugała, żeby odgonić łzy i spojrzała na swojego szefa. – Czemu to dla mnie robisz? Głęboko wciągnął powietrze. – Ponieważ miałem kiedyś córkę, przypominasz mi ją. Nikt jej nie ocalił, kiedy tego potrzebowała. – Wyglądał, jakby w jego oczach zaczęły zbierać się łzy, kiedy odchrząknął. – Wpadła w nieciekawe towarzystwo, a ja o niczym nie wiedziałem, ponieważ mieszkała z matką w Waszyngtonie. Policja zadzwoniła do mnie i powiedziała, że została zabita przez swojego agresywnego chłopaka. Teraz, podnoś tyłek, spakuj się i zostaw komórkę. – Wstał i sięgnął do tylnej kieszeni, z której wyciągnął portfel. – Tu jest twoja pensja za następny miesiąc, więc będziesz mieć gotówkę. Strona | 38

Była zdumiona. Zabrało jej dobrą minutę zanim wstała i stanęła na chwiejnych nogach, gdy Dale wyciągnął w jej kierunku zwitek pieniędzy.

Jego intensywne

spojrzenie zwarło się z jej. – Pamiętaj, zostaw komórkę, nie dzwoń do nikogo z rancza i bez względu na wszystko, nie używaj niczego, dzięki czemu będzie można cię namierzyć, jak karty kredytowe. - Znam zasady. – Wzięła pieniądze nawet ich nie przeliczając. – Dziękuję Dale. Mam u ciebie dług. - Przeczekaj wyjście tego dupka, a kiedy znowu go zamkną po prostu wróć do pracy. Koniec z uciekaniem, w porządku? Obcy mają cię gdzieś, ale ja uważam, że jesteś swoja, a to oznacza, że będę miał na ciebie oko dziewczynko. Teraz szybko zabieraj swój tyłek na ranczo Raine’sów i zostań tam. - Jakiego rodzaju pacjenta mam się spodziewać? Chcę być przygotowana. Zawahał się. – No cóż, tak naprawdę nie ma tam żadnego pacjenta, ale masz doświadczenie jeśli chodzi o konie no i jest jeszcze dom. Znajdą ci coś do roboty. - Och, Dale… - Zamknij się i wynoś się stąd. Oni naprawdę potrzebują pomocy i są mi winni przysługę, a ja także trochę im zawdzięczam, więc teraz będziemy kwita. Wiedzą, że przyjeżdżasz, ale niczego im o tobie nie mówiłem, tylko tyle, że musisz się gdzieś zaszyć i żeby trzymali buzię na kłódkę odnośnie twojego pobytu na ranczu. To dobrzy ludzie. Będziesz tam bezpieczna. Musisz się zbierać, jeśli chcesz dojechać na miejsce przed zmrokiem. Chcę, żebyś bezpiecznie dotarła na ranczo przed zmierzchem. Kierowana impulsem, rzuciła się na tego dużego, starego poczciwca, oplotła go ramionami wokół grubego brzucha i wyściskała. – Dziękuję. Poklepał ją po plecach. – Wynoś się stąd. Zadzwonię, kiedy ten bezwartościowy sukinsyn z powrotem trafi do więzienia. Nie dzwoń do nikogo, rozumiesz? Sam do ciebie zadzwonię. Przytaknęła, wiedząc, że zmoczyła mu koszulę, ponieważ nie mogła pohamować łez. Puściła go, odwróciła się i pospiesznie opuściła biuro Dale’a. Wepchnęła zwitek Strona | 39

banknotów do torebki i wyszła na ulicę, nie tracąc ani chwili czasu, żeby chociażby z kimś się pożegnać. Pojechała do swojego godnego pożałowania mieszkania i szybko spakowała się w dwie torby. Instrukcje, które zapisał jej Dale były jasne. Ranczo znajdowało się pięć godzin jazdy stąd. Zatrzymała się tylko dwa razy, żeby zatankować, zjeść i skorzystać z toalety. Wystarczająco łatwo znalazła ranczo Raine’sów, aby dotrzeć na miejsce godzinę przed zapadnięciem zmierzchu. Nie mogła przegapić dużego znaku. Skręciła na podjazd i musiała jechać niemal milę zanim w zasięgu wzroku pojawił się ogromny, dwupiętrowy dom. Dopadły ją obawy odnośnie zatrzymania się u obcych – ludzi, o których niczego nie wiedziała – gdy wysiadała z samochodu. Miała nadzieję, że ją polubią. Zapukała do drzwi, ponieważ nie zauważyła dzwonka. Po mniej niż dziesięciu minutach otworzyły się, a na progu stała ciężarna blondynka, która uśmiechała się do niej ciepło. - Cześć. Jestem Trina Raine, a ty musisz być przyjaciółką Dale’a Hassa, Brit. – Kobieta wyciągnęła do niej rękę. – Miło cię poznać. Brit uścisnęła dłoń kobiety. – Bardzo dziękuję, że pozwalacie mi się tu zatrzymać. - Hej, każdy przyjaciel Dale’a jest naszym przyjacielem. – Kobieta wprowadziła ją do środka. – Wchodź. Pokażę ci twoją sypialnię. Od razu przepraszam za jej wystrój, ale wszystkie pokoje należą do mężczyzn z wyjątkiem dziecinnego, który został pomalowany przez mojego męża, a wątpię, żebyś chciała spać w pomieszczeniu z misiami na ścianach. – Zachichotała gładząc się po zaokrąglonym brzuchu. – Właśnie się dowiedzieliśmy, że będziemy mieć chłopca, a mój mąż, Navarro jest z tego powodu wniebowzięty. Uśmiechając się, Brit zauważyła, że ogromny salon wzbudza ciepłe, przyjazne uczucia. - Świetnie. To twoje pierwsze dziecko? - Tak, dla nas obojga. Przepraszam, że nie ma tu Navarro. On i jego brat Ryder będą poza domem aż do jutrzejszego poranka. Muszą odebrać kilka klaczy Strona | 40

rozpłodowych. Hodujemy i handlujemy końmi. Adam i Trip kręcą się gdzieś tutaj, więc jeśli będziesz potrzebowała jakiejś pomocy z bagażami to mogę po nich zadzwonić. Oni nie mieszkają w domu, mają własne campery na swoich ranczach. - Mam tylko dwie torby. Jeśli pokażesz mi, gdzie je położyć, sama mogę je przynieść. Trina przytaknęła. – Navarro i ja mieszkamy w domu z jednym z braci. Ma na imię Ryder i uważaj na niego. – Zaśmiała się i objęła wzrokiem Brit. – Przez większość czasu będzie się za tobą uganiał, ale po prostu go olej. Jest nieszkodliwy, ale straszny z niego flirciarz. – Poprowadziła Brit schodami w górę, przez korytarz i zatrzymała się przed jednymi z zamkniętych drzwi. – To pokój kolejnego z braci, ale nigdy go tu nie ma i nie wpada do nas z wizytą, więc możesz go zająć na czas swojego pobytu. – Otworzyła szeroko drzwi. – Dałabym ci inny pokój, ale oczekujemy, że Dusty pojawi się w ten weekend, a Drake, inny z braci, cóż, ostatnio po prostu nas zaskakuje. - Łał. Dużo jeszcze tych braci? - W sumie jest ich pięciu, plus Adam i Trip, którzy są dla Raine’sów braćmi krwi. Wszyscy dorastali razem. Brit weszła do sypialni, a jej brwi podjechały do góry, kiedy spojrzała na masywne łóżko z baldachimem, ciężką, pasującą do wystroju komodę oraz stoliki nocne. Wszystko było zrobione z ciemnego drewna. Ściany pomalowano na czarno i wisiały na nich wszelkiego rodzaju kowbojskie atrybuty. - Przepraszam – zaśmiała się Trina. – Wiem, że jest źle. On naprawdę jest kowbojem w każdym calu. Kiwając głową, kobieta uśmiechnęła się. – Czuj się jak u siebie w domu. Ja idę ugotować jakąś zupę. Jesteś głodna? - Proszę, jeśli dasz mi dziesięć minut na przyniesienie moich rzeczy, pomogę ci. - Kuchnia jest na dole po lewej. Nie możesz jej przegapić. Witaj na ranczu Raine’sów.

Strona | 41

- Dziękuje. Jeśli będzie cokolwiek do roboty, po prostu mi powiedz. Jestem całkiem pomocna. - Uprzedzę Navarro i Rydera, żeby zachowywali się przy tobie, ale ponownie ostrzegam cię przed Ryderem. Przez większą część roku jest w trasie z zespołem, ale wpada do domu na kilka miesięcy i cóż, jest muzykiem. Po prostu pilnuj się przy nim. Jest przystojny i wie o tym, mógłby zauroczyć nawet zakonnicę. Śmiejąc się, Brit przytaknęła. – Rozumiem, ale nie martw się o mnie. Jestem dobra w radzeniu sobie z natarczywymi adoratorami. - Dobrze. – Trina śmiała się zostawiając Brit samą w pokoju. Brit przyjrzała się meblom, po czym westchnęła. To będzie jej dom przez następny miesiąc. Pokój był duży, a łóżko miało monstrualne rozmiary. Rzuciła na nie okiem, a następnie odwróciła się i ruszyła schodami w dół do samochodu. Wyjęła swoje torby i zaniosła je do pokoju. Komoda była pusta, ale szafa pękała w szwach od jeansów, t-shirtów i kilku kurtek. Zdecydowała, że skorzysta tylko z szuflad, kiedy szybko wypakowywała swoje rzeczy. I tak nie była typem kobiety, która używa wieszaków. Znalazła Trinę w kuchni stojącą przy dwóch ogromnych miskach zupy z owoców morza obok których leżało kilka bułek. – Naprawdę to doceniam i później pozmywam. - Nie ma takiej potrzeby. - Nalegam. - W porządku. Nie będę się z tobą kłócić, ponieważ szybko opadam z sił. Stwierdzam, że mój wiek i ciąża nie idą razem w parze. - Nie wyglądasz staro. - Mam trzydzieści dziewięć lat. - Łał. Myślałam, że jesteś młodsza ode mnie. Ja mam trzydzieści pięć. Trina zerknęła na jej dłonie. – Niezamężna? Strona | 42

Wahając się, Brit przygryzła wargę. - Przepraszam, jeśli to pytanie było zbyt osobiste. Pochodzę z Kalifornii, mój mąż wciąż mi powtarza, że ludzie tu są bardziej zamknięci, a ja mam zwyczaj do zadawania pytań, które prawdopodobnie uznasz za niegrzeczne. Potrząsając głową, Brit uśmiechnęła się. – Wszystko w porządku. Byłam kiedyś mężatką, ale teraz jestem rozwiedziona. – Uśmiech zamarł na jej ustach. – To zmieniło się w swego rodzaju małżeństwo z koszmaru, które od początku było złe, a później było już tylko gorzej, przeistaczając się niemal w piekło. - Przykro mi. Jakieś dzieci? - Boże, nie. – Brit wzdrygnęła się. – Gdybym miała dziecko, nigdy nie pozwoliłby mi odejść. – Zawahała się. – Musiałam załatwić zakaz zbliżania się. Okazało się, że naprawdę źle przyjął nasze rozstanie. - Cholera, przykro mi. Nie chciałam przywoływać złych wspomnień. - Nie wiedziałaś, więc nie martw się tym. – Zawahała się. Część niej chciała wyznać, dlaczego musi się tu ukrywać, ale gdy spojrzała w słodką twarz ciężarnej kobiety, zmieniła zdanie nie chcąc ujrzeć przerażenia na jej obliczu. Strach, że Trina ją wyrzuci, jeśli powie jej o wszystkim również podziałał motywująco, żeby nic nie mówić. – To wszystko jest już za mną, więc jest w porządku. - Cieszę się. Spotkałam mojego męża w zeszłym roku. Może ty też spotkasz jakiegoś miłego faceta i spróbujesz ponownie, ale tym razem z właściwym mężczyzną. - Nigdy. – Brit potrząsnęła głową. – Raz był bardziej, niż wystarczający. Od czasu do czasu chodzę na randki, ale nigdy ponownie nie chcę się związać z jakimkolwiek mężczyzną. - Przykro mi to słyszeć. - Mnie też – westchnęła Brit. Nie dodała tylko, że wiedziała, że nigdy ponownie nie będzie mogła wyjść za mąż, nawet gdyby tego chciała. – Więc, w jaki sposób skończyłaś w Teksasie? Bez obrazy, ale słyszałam, że w Kalifornii pogoda jest dużo lepsza. Strona | 43

- Mój pierwszy mąż zginął w pożarze w pracy, więc przyjechałam tu, żeby zacząć wszystko od nowa. – Trina uśmiechnęła się. – I właśnie wtedy spotkałam miłość mojego życia. Navarro jest najlepszą rzeczą, jaka kiedykolwiek mi się przytrafiła. - Przykro mi z powodu twojej straty, ale cieszę się, że poznałaś nowego męża. - Dziękuje. Myślałam, że nigdy nie dojdę do siebie po śmierci Teda, ale zrobiłam to. – Uśmiechnęła się. – Nigdy nie mów nigdy, kiedy chodzi o miłość. Dwie kolejne godziny spędziły na rozmowie i poznawaniu się. Później Trina przeprosiła Brit i powiedziała, że idzie wcześniej położyć się do łóżka. Zamierzała zadzwonić do męża, żeby powiedzieć mu dobranoc, a później pójść spać. Brit zamknęła drzwi frontowe, pozmywała naczynia i pogasiła światła. Będąc na górze, wzięła kilka swoich rzeczy i ruszyła przez korytarz do łazienki, żeby wziąć prysznic. Po prostu owinęła się ręcznikiem będąc pewną, że ona i Trina mają dom tylko dla siebie na całą noc. Następnie wróciła do swojego pokoju i cicho zamknęła drzwi, choć sypialnia Triny znajdowała się daleko w głębi korytarza. Założyła bluzę hokejową, w której uwielbiała spać. Rozczesała mokre włosy i rozejrzała się po pokoju. W pomieszczeniu nie było telewizora, ale w kącie znajdowało się kilka książek. Odkładając szczotkę do włosów, zachichotała podchodząc do nich, zastanawiając się co też kowboj lubił czytać. Zszokowana, gapiła się na grzbiety książek. Dwukrotnie przeczytała wszystkie tytuły, po czym głośno się roześmiała. Wyciągnęła egzemplarz kobiecej anatomii i otworzyła ją, przesuwając wzrokiem po spisie treści i ponownie się roześmiała, następnie odłożyła ją na miejsce. Kowboj posiadał książki na temat seksu, kobiecych strefach erogennych i poradniki, jak zadowolić kobietę. Jedyna pozycja, która znajdowała się na półce i nie była z tej kategorii dotyczyła koni, ich hodowli i leczenia. Westchnęła i podeszła do łóżka. Właściwie to musiała się na nie wspiąć. Kimkolwiek był ten facet, prawdopodobnie był wysoki, chętnie uczył się jak być wspaniałym kochankiem i kiedy oglądała pokój stwierdziła, że jeśli chodzi o wystrój miał typowo męskie wyczucie smaku. Jeśli miałoby tu być choć odrobinę bardziej samczo, z pewnością na ścianie znalazłyby się bicze i może mechaniczny byk w kącie. Leżąc na plecach, wpatrywała się w czarny baldachim. Zajęło Strona | 44

jej kilka sekund, zanim zauważyła, że materiał rozciągnięty pomiędzy czterema słupkami wygląda podejrzanie podobnie do skóry. To tylko potwierdzało, że właściciel tego pokoju naprawdę traktuje życie na ranczu trochę zbyt poważnie wykorzystując kowbojski motyw dekoracji. Coś srebrnego znajdującego się blisko słupka zwróciło jej uwagę. Ściągnęła brwi, usiadła, a następnie stanęła na łóżku i sięgnęła po to. To wyglądało na jakiś kawałek lśniącego metalu, który został schowany pomiędzy czarnymi połami baldachimu. Kiedy jej palce otarły się o zimny metal, przedmiot zsunął się wprost na nią, a ona sapnęła, kiedy całość opadła na dół i zabrzęczała uderzając o słupek, do którego była przytwierdzona. Kajdanki zwisały z łańcucha. Musiała zamknąć usta, ponieważ szczęka jej opadła. Niemal dotykały materaca. Łańcuch musiał być przymocowany gdzieś nad słupkiem, poza zasięgiem wzroku. Poruszyła się, idąc po łóżku do drugiego narożnika i sięgnęła do góry, aby przeszukać fałdy materiału. Wyczuła metal. Trochę poruszyła materiałem i kolejne kajdanki opadły zwisając na grubym łańcuchu. - O mój Boże! – Roześmiała się. Odwróciła się, podeszła do kolejnego słupka i zbadała narożnik. Znalazła jeszcze jedną ukrytą fałdę, ale nie naruszyła jej, tylko zostawiła w spokoju i podeszła do ostatniego z czterech wsporników podtrzymujących baldachim. Sięgnęła do góry tym razem nie będąc zaskoczoną, gdy wyczuła, co było w niej ukryte. Koleś miał kajdanki i łańcuchy w każdym kącie łóżka. Udało jej się zwinąć łańcuch w dwóch kajdankach, które spadły na dół i z powrotem je schować. Ten braciszek był fetyszystą od perwersyjnego gówna, skoro miał taki sprzęt przypięty do swojego łóżka. Była ciekawa i zastanawiała się, co jeszcze lubił. Zeszła z materaca, po czym zawahała się zanim opadła na kolana. Uniosła poły dopasowanego prześcieradła i przyjrzała się temu, co było pod łóżkiem. Ujrzała torbę rozmiarów worka marynarskiego i sięgnęła po nią. Była ciężka. Powoli wyciągnęła ją spod łóżka. Położyła płasko na ziemi i znalazła zamek, z łatwością rozpięła go na tyle, żeby zauważyć kajdanki, kilka pejczy, jakieś Strona | 45

rzeczy, których nawet nie mogła zidentyfikować z rzepami i paskami oraz kolejną, mniejszą torbę, którą otworzyła. Seks zabawki nadal były w opakowaniach, ale każde z nich miało wyraźnie oznakowane. Kolczyki na sutki, zacisk na penisa, rozmaite wibratory w przeróżnych kształtach i rozmiarach. Siedziała tak na podłodze z tymi wszystkimi zabawkami rozrzuconymi wokół niej i śmiała się. Robiła to tak mocno, że aż zabolało ją po bokach. Facet był jednym z tych perwersyjnych kowboi. Ostrożnie schowała wszystko z powrotem i odłożyła torbę na swoje miejsce. - A ja myślałam, że jestem zła, bo chowam romanse pod materacem, jak jakieś dziecko – wyszeptała. Ponownie roześmiała się, kiedy wstała z podłogi, potrząsając głową w rozbawieniu. Miała nadzieję, że rodzice dzieciaka nigdy nie znaleźli tego gówna. Może to był powód, dla którego już nie przyjeżdżał do domu. Jeśli jej matka lub ojciec znaleźliby tego rodzaju sprzęt pod jej łóżkiem, nigdy więcej nie mogłaby im spojrzeć w twarz. Wyłączyła światło i ponownie wspięła się na wielkie łóżko. Odpychając na bok pościel znalazła kolejną niespodziankę czekającą na nią. Perwersyjny braciszek lubił jedwabne prześcieradła. Były również dobre gatunkowo – Grube, drogie i chłodne w kontakcie ze skórą. Uśmiechnęła się szeroko wślizgując się pomiędzy nie. Zawsze chciała mieć zestaw takich prześcieradeł, ale nigdy nie odważyła się ich kupić. Zawahała się, po czym zdjęła bluzę, kładąc ją obok siebie na łóżku, po czym położyła się i naciągnęła na siebie pościel. Poruszyła nagim ciałem pod cudownie jedwabnymi prześcieradłami. To było wspaniałe uczucie, mieć je na niczym nieosłoniętej skórze, nawet lepsze od tego, co sobie wyobrażała. Zamknęła oczy i zdławiła ziewnięcie. Była wykończona i nie spała dobrze od spotkania z facetem z campera. Pozwoliła wypieprzyć się nieznajomemu i co gorsza, podobało jej się to. Mogła ujrzeć twarz Rivera Winda oczami wyobraźni i nienawidziła tego, że wspomnienie o nim podnieciło ją, kiedy jej ciało odpowiedziało na nie.

Strona | 46

- Cholera – westchnęła przekręcając się na drugi bok. Zmusiła się do myślenia o czymś innym, niż o kolesiu, który zatrząsł jej światem. W końcu ciało Brit rozluźniło się. Doceniała niesamowicie wygodny materac i pościel, która była czystym niebem w kontakcie ze skórą. Ziewnęła i w końcu definitywnie zasnęła. *** Była zdezorientowana, kiedy światło w sypialni obudziło ją. Leżała na brzuchu, a o jej nogę otarło się coś miękkiego, kiedy poruszyła się – jedwab przesunął się po udzie. Była w sypialni. Wspomnienia powróciły, gdy bardziej się rozbudziła. Czy to już ranek? - Cholera – niemal zawarczał męski głos. – Czy ty i Navarro pokłóciliście się? Niech to szlag, Trina. Gdybym nie wiedział, że Navarro skopie mi tyłek i mnie wykastruje, wspiąłbym się tam do ciebie i pokazał ci, co robię z kobietami, które znajduję w swoim łóżku. Wstawaj kochanie i wracaj do małżeńskiego łoża. Brit zesztywniała, szeroko otwierając oczy. Ten głos był realny, a on myślał, że rozmawia z Triną. Obie były tych samych gabarytów, blondynki z kręconymi włosami. Przełknęła bojąc się unieść głowę i spojrzeć na mężczyznę, kimkolwiek był, znajdującego się razem z nią w sypialni. - Daj spokój ciężarna mamuśko. Zabierz swój śliczny tyłeczek z mojego łóżka. Jestem zmęczony i byłem w drodze stanowczo zbyt długo. Jeśli nie wstaniesz, przyjdę tam do ciebie i niech szlag weźmie Navarro. Nie dotknę cię, ale twój mąż może nie uwierzyć, jeśli obudzi się rano i znajdzie nas razem w łóżku. Coś było w tym głosie… Zmarszczyła brwi, po czym uniosła głowę. Musiała zamrugać kilkakrotnie, żeby przyzwyczaić oczy do jasnego światła płynącego z lampy sufitowej. Rzuciła okiem na zegarek odczytując, że była trzecia nad ranem, a następnie odwróciła głowę w kierunku drzwi.

Strona | 47

Sparaliżował ją szok, kiedy spojrzała w twarz, której jak myślała nigdy więcej nie zobaczy. Para ciemnobrązowych oczu, w których odbijało się podobne zaskoczenie również się w nią wpatrywała. - Ty! – Wysyczał River Wind. Szczęka jej opadła. – River? Był ubrany w jeansy i koszulkę bez rękawów. Ciemne włosy zostały zebrane z tyłu w kucyk, ale nie miała żadnych wątpliwości, że to był River Wind. Myśli całkiem wyparowały jej z głowy, kiedy wpatrywała się w jego zszokowany wyraz twarzy, który prawdopodobnie był lustrzanym odbiciem jej własnych rysów. Zamrugał. - Co robisz w moim łóżku? Co do cholery robisz w moim domu Wypieprz i Uciekaj? Odwróciła się niemal zrzucając z siebie okrycie, ledwo pamiętając o swojej nagości. Złapała za prześcieradło, ale wpierw prawdopodobnie błysnęła mu obnażonym biustem, kiedy usiadła prosto, gapiąc się na niego. - Twoim domu? Wziął głęboki wdech, a następnie kolejny. – Taa. To mój dom rodzinny. Co ty tu do cholery robisz? - To jest ranczo Raine’sów. - Naprawdę nazywam się Raine, ale kiedy pracuję używam nazwiska matki. Mój starszy brat był sławny, a ja chciałem sam wyrobić sobie markę na rodeo, więc nie chciałem, żeby mnie z nim kojarzono. – Zrobił krok w kierunku łóżka, po czym się zatrzymał. – Teraz powiedz mi co robisz w moim domu i łóżku. - Dale wysłał mnie tutaj. Patrzyli na siebie przez dobrą minutę. Oderwała od niego spojrzenie i ujrzała na podłodze plecak leżący przy zamkniętych drzwiach sypialni. Mieszkał tu, jego prawdziwe nazwisko naprawdę musiało brzmieć Raine, a ona siedziała w jego łóżku. Oszołomienie nie stłumiło szalejących w niej emocji. Strona | 48

- Pieprzony Dale. – W końcu zaklął River. – Kiedy zadzwoniłem do niego powiedział, że muszę w trymiga przywlec tyłek do domu. Ten drań wystawił mnie. - Ciebie? A co ze mną? Powiedziałeś mu do czego doszło pomiędzy nami? Ściągnął brwi. – Nie, do jasnej cholery. A ty? Czy to dlatego wysłał cię do mnie? Nie jestem bogaty, więc jeśli szukasz sponsora to zapomnij o tym. Wściekła odpowiedziała mu: - Myślisz, że przyszłabym tu wiedząc, że ten dom należy do ciebie? Ty zadufany w sobie draniu. Myślałam, że na nazwisko masz Wind. Nie byłoby mnie tutaj, gdyby Dale powiedziałby mi, że jadę w odwiedziny do rodziny Windów. Nie miałam pojęcia – żadnego – że jesteś związany z Raine’sami. - W takim razie kto jest ranny? Kto jest twoim pacjentem? – Skrzyżował ręce na piersi. - Nikt. Musiałam zniknąć z miasta na jakiś czas, a Dale powiedział, że zna rodzinę, która mogłaby mnie przygarnąć, więc wysłał mnie tutaj, żebym pomagała na ranczu. Wiem co nieco o koniach. Ciemnobrązowe oczy zwęziły się niebezpiecznie, a jego usta groźnie się wykrzywiły. – Więc twierdzisz, że jesteś fizykoterapeutką, ale nie masz tu żadnego pacjenta? Jesteś terapeutką, czy kowbojką? Namyśl się w końcu. - Nieważne kim jestem, bo znikam stąd. – Szybko zsunęła się z krawędzi łóżka, po czym uświadomiła sobie, że jest naga, kiedy jako pierwsze pojawiły się obnażone nogi, gdy próbowała wstać. – Kurwa! – Znieruchomiała chwytając kurczowo prześcieradło, a następnie odwróciła się i sięgnęła po bluzę. Nie było jej tam, gdzie ją zostawiła, więc szaleńczo przeskanowała wzrokiem łóżko, ale nie znalazła jej. – Gdzie do cholery położyłeś moją bluzę? – Gwałtownie odwróciła głowę, żeby spiorunować Rivera spojrzeniem. - Ja? – Jego ciemne brwi wystrzeliły do góry. – Po prostu wszedłem do swojego pokoju. Nie ruszałem twojej bluzy. Wyrzucając z siebie kolejne przekleństwo ponownie rozejrzała się po łóżku – jej bluzy nie było na nim – następnie zacisnęła zęby. – Wzięła głęboki wdech zanim Strona | 49

zwróciła się twarzą do mężczyzny, którego miała nadzieję nigdy więcej nie ujrzeć. Obserwował ją, ręce nadal miał skrzyżowane na piersi. - Mógłbyś się proszę odwrócić i wyjść stąd, żebym mogła się ubrać? Daj mi kilka minut, a spakuję się i wyniosę z twojego pokoju. Opuszczę ranczo jak najszybciej. Gdybym wiedziała, że to twoja rodzina nie byłoby żadnej cholernej możliwości, żebym tu trafiła. A jeśli chodzi o twoje oskarżenie, że szukam sponsora, to wiem czym są rodeowe groupies i wszystkich kolesi z rodeo uważam za kretynów, pamiętasz? Z pewnością nie uganiałabym się za tobą. Ani drgnął, zamiast tego kąciki jego ust podjechały do góry. – Przepraszam za ten komentarz, ale jestem zmęczony. Nie byłem w najlepszym nastroju i byłem zaskoczony znajdując cię w swoim pokoju. – Zamilkł na chwilę. – Wkurzyłem się, kiedy mnie wykiwałaś i uciekłaś. Nadal jesteś mi winna masaż i znajdujesz się w moim łóżku. Szczęka jej opadła, a River zrzucił buta, jego dłonie podążyły do pasa, żeby unieść koszulkę i pokazać jej mięśnie brzucha, gdy materiał podnosił się coraz wyżej. Całkowicie zerwał ją z siebie zdejmując przez głowę i rzucił na podłogę, po czym zdjął drugi but. Ich los podzieliły skarpetki. - Przebyłaś całą tę drogę, żeby znów mnie wydymać i uciec, więc kim jestem, żeby ci tego zabraniać? - Żarty sobie ze mnie stroisz? Chyba nie myślisz, że… - Przyjechałaś tu wiedząc, że zgodzę się wrócić do domu, dotarłaś przede mną i rozgościłaś się w moim łóżku. – Zachichotał. – A ja myślałem, że pobyt na ranczo będzie nudny jak diabli. Z lekkim niedowierzaniem Brit przyglądała się, jak mężczyzna rozpina swoje jeansy. Jeśli myślał, że powtórzy swoje szalone zachowanie, to jego szczęka naprawdę boleśnie zderzy się z rzeczywistością. Odmówiła sobie patrzenia w dół, kiedy ściągnął spodnie ani na chwilę nie odrywając od niej oczu. Mimo, że starała się tego nie robić, spojrzała na Rivera… i przyjrzała się jego ciału. A cóż to było za ciało. Wyglądał równie dobrze, jak zapamiętała, może nawet lepiej, Strona | 50

a jego dolne partie były zdecydowanie „w górze”, gotowe by mógł wspiąć się do niej do łóżka. Momentalnie rozproszył ją widok bardzo grubego, dużego penisa w zwodzie, który sterczał celując wprost na nią, a także masy opalonego, muskularnego ciała i sześciopaku, który sprawiał, że chciała go polizać. Oderwała uwagę od jego sylwetki i spojrzała mu w twarz. - Jeśli spróbujesz wejść do łóżka, wykastruję cię. River uśmiechnął się do niej szeroko. – Możesz spróbować Wypieprz i Uciekaj. - Przestań mnie tak nazywać! - Pieprzysz i uciekasz. – Zachichotał. – Jeśli ta nazwa pasuje… - Znów zachichotał powoli przysuwając się do łóżka. - Będę krzyczeć. Błysnęły białe zęby. – Liczę na to, bo w przeciwnym razie powinienem się wstydzić za siebie. Kocham słuchać jak krzyczysz z rozkoszy dziecinko. Uderzyła w nią panika, gdy zmniejszył dzielący ich dystans, powoli podkradając się do niej z wdziękiem pantery. Wyrzuciła z siebie pierwszą rzecz, jaka przyszła jej do głowy, żeby go zatrzymać. Wiedziała, że jeśli położy na niej swoje dłonie i usta, będzie stracona. Nie chciała powtórki z jednonocnej przygody – choć technicznie rzecz ujmując to był środek dnia – z nieznajomym. Wczoraj była niespełna rozumu i nigdy więcej nie zamierzała powtarzać tego błędu. - Nie jestem na pigułkach, a ty nie masz kondomów. Ciemne oczy Rivera zwęziły się. – Mówię serio Wypieprz i Uciekaj. Jeśli tym razem dasz nogę, będę cię ścigał, jakbyś była zwierzyną łowną. W tym domu zawsze są jakieś prezerwatywy. Zaraz wracam. Przełknęła i zmusiła się do kiwnięcia głową. Odwrócił się do niej tyłkiem, a cóż to był za tyłek, ani jednej blizny na tych opalonych, kształtnych półkulach. Patrzyła

Strona | 51

jak odchodzi. Wydawał się nie przejmować tym, że może wpaść na Trinę będąc w takim stanie. Zamknął za sobą drzwi. Brit poruszała się szybko, Odrzuciła pościel i wyskoczyła z łóżka. Jej bluza zsunęła się z drugiej strony materaca na podłogę. Schyliła się, żeby włożyć ją przez głowę, po czym podbiegła do drzwi sypialni. Cholernie dobrze wiedziała, że mają zamek, ponieważ widziała go już wcześniej, ale nie kłopotała się, by z niego skorzystać skoro była w domu tylko z inną kobietą. Z szerokim uśmiechem przekręciła go i zasunęła dodatkową zasuwę, która została zamontowana na drzwiach. Walczyła ze śmiechem, kiedy pół minuty później gałka w drzwiach obróciła się, ale zamek nie ustąpił. River przeklął cicho po drugiej stronie. - Wpuść mnie do jasnej cholery. Stoję tu nago. - Nie ma mowy. Możesz chuchać i dmuchać, ale to kawał solidnego drewna. To jedna z zalet tych starych domów. – Zastukała w nie, aby się upewnić, że ma rację i z ulgą przyjęła odgłos litego drewna. – Naprawdę grube drzwi. - Niech to szlag, otwieraj natychmiast. To nie jest śmieszne. Tam są moje ubrania. – Ponownie szarpnął za gałkę. – Wpuść mnie kobieto. Uderzyła w nią fala bólu. – Nie pamiętasz jak mam na imię, prawda? To dlatego ciągle zwracasz się do mnie per Wypieprz i Uciekaj, dziecinko, a teraz kobieto. - Pamiętam twoje imię. Skrzyżowała ręce na piersi i pochyliła się w kierunku drzwi. – Powiem ci coś River. Powiesz jak mam na imię, a ja otworzę drzwi. Cholera, uklęknę i tym razem naprawdę ci obciągnę. Jak mam na imię? - Kurwa mać – warknął. – W porządku, masz mnie. Nie pamiętam go, ale wpuść mnie, żebym przynajmniej mógł zabrać ubranie. - Dobranoc River.

Strona | 52

Zamknęła oczy, opierając się plecami o drzwi. Po ich drugiej stronie usłyszała jak River wyrzuca z siebie stek przekleństw. Obawiała się, że spróbuje wywarzyć drzwi, ale wtedy usłyszała coś, co sprawiło, że otworzyła oczy. - Halo? Nav? Czy to ty? Jesteś w domu? – Głos Triny przybliżał się. - Kurwa mać – przeklął River. – Ja pierdolę. Usłyszała odgłos gołych stóp, kiedy wbiegł do pokoju prawdopodobnie należącego do jednego z braci w poszukiwaniu ubrań.

Strona | 53

ROZDZIAŁ 4

Ten skurwysyn nie pamiętał jej imienia. Wściekała się Brit biorąc wczesny prysznic następnego poranka, szorując swoje ciało zbyt mocno, ale nie przejmując się tym. Czy spał z tak wieloma kobietami, że nie potrafił zapamiętać jednego imienia? Zżerało ją, że to właśnie jej nie potrafił zapamiętać, chociaż uprawiała z nim seks dzień wcześniej. Poprzedniej nocy nie próbował już ponownie dostać się do swojego pokoju, ponieważ nadeszła Trina i usłyszała jak wrzeszczał na nią, aby nie wchodziła do sypialni Dusty’ego. Właśnie tam uciekł najprawdopodobniej, by zwinąć ubrania swojego brata. Po kilku chwilach spotkał się z Triną w korytarzu i Brit przysłuchiwała się ich rozmowie przez kilka minut. Trina wyglądała na szczęśliwą mając go w domu, a potem udali się do kuchni na nocną przekąskę. Drzwi prysznicowe nagle zostały szeroko otwarte. Przydymione, wykonane z matowego szkła drzwi zaskrzypiały w zawiasach i wystraszyły Brit tak bardzo, że nieomal upadła. Obróciła się dookoła, by stanąć twarzą do tego kogoś kto wyrwał zamek w łazience, by dostać się do środka. River miał na sobie dżinsy i nic więcej. Jego mokre włosy opadały mu tuż za ramiona i uśmiechał się do niej szeroko przemierzając swym wzrokiem każdy mokry cal jej obnażonego ciała. Wciągnęła powietrze, nakryła dłońmi swe piersi i obróciła ciało w bok unosząc lekko nogę próbując się zasłonić. - Dobry, Brit, kochaniutka. – Mrugnął. – Dobrze się bawisz biorąc prysznic podczas, gdy jestem zajęty usuwaniem zamków z drzwi od sypialni? O, taak, zachichotał, wyciągając rękę zza pleców i potrząsając jej kluczami. – Spróbuj wydostać się bez samochodu. Dostaniesz je z powrotem jak tylko cię zerżnę1. – Jego ciemne oczy połyskiwały rozbawieniem, gdy jego wzrok obniżył się. – I to stanie się wkrótce.

1

Nasz chłoptaś nie przebiera w środkach, ani słowach hehehe :P

Strona | 54

- Ty skurwysynie2, oddawaj moje klucze w tej chwili. – Nie mogła rzucić się po nie, nie obnażając jednocześnie swych piersi. Odwrócił się, bosą stopą zamknął drzwi prysznicowe, a po kliku chwilach usłyszała zatrzaskiwane drzwi od sypialni, gdy wyszedł z pokoju. Wściekłość uderzyła w nią mocno. Ten łajdak miał jej klucze do samochodu i rzucił jej wyzwanie jednocześnie drwiąc z niej nimi. Musiała walczyć z potrzebą wykrzyczenia się i uderzenia w ścianę z kafelek, gdy super szybko skończyła spłukiwać odżywkę z włosów. W kilka chwil wytarła się i ubrała, a potem wymaszerowała z łazienki. Postanowiła, że być może będzie musiała zabić tego łajdaka, zabrać swoje klucze i wyjechać zaraz po pożegnaniu się z Triną, tak jak planowała to zrobić tuż po odkryciu, że był to dom River’a. Nie było go w sypialni. Najpierw przyjrzała się klamce od drzwi i upewniła się, że została zastąpiona taką bez zamka oraz, że usunięto zasuwę, pozostawiając po niej dwie dziury, które najzwyczajniej w świecie z niej szydziły. Chciała krzyczeć, tupnąć w podłogę i uderzyć coś. Zamiast tego szarpnięciem otworzyła drzwi i na bosaka udała się wzdłuż korytarza w poszukiwaniu tego drania. Nie dbała o to czy skończą kłócąc się przed Triną, ale domyśliła się, że uciekł na dół, by użyć swej biednej szwagierki jako tarczy, mylnie zakładając, że Brit nie wywoła żadnej sceny. Wkrótce odkryje swój błąd. Zapach bekonu, jajek i ciastek powitał ją na schodach, sprawiając, że w brzuchu Brit zaburczało z głodu, chociaż była cholernie wściekła. Podążyła za zapachem i skierowała się do kuchni, zgadując, że właśnie tam ten dupek będzie na nią czekał. Gdy weszła do pomieszczenia ujrzała go stojącego przed lodówką, lekko pochylonego i zaglądającego do środka. Założył czarny podkoszulek, ale pozostał na bosaka. Związał swoje mokre włosy w koński ogon, który opadał do połowy jego pleców. Trina stała przy kuchence smażąc, ale Brit zignorowała ją. Ruszyła prosto do swojego celu. Kiedy zatrzymała się za nim wyciągnęła rękę i uderzyła go mocno w jego lekko ugięte plecy. Gdy się uniósł, domyśliła się, że puścił jej uśmieszek lub coś w tym

2

Brit również się nie patyczkuje, hehehe :P

Strona | 55

stylu, ale kiedy obrócił się po prostu wpatrywał się w nią z wysoko uniesionymi brwiami. - Cześć. Wściekłość zagotowała się w niej, gdy piorunowała wzrokiem tego wysokiego3 drania. Cześć? Tylko tyle ma do powiedzenia na swoje usprawiedliwienie? W lewym uchu miał teraz kolczyk z gitarą i zmarszczyła czoło, nie przypominając sobie, aby kiedykolwiek zauważyła, by miał przekłute ucho4. Odwróciła od niego wzrok, by spojrzeć na jego przednie kieszenie dżinsów. - Gdzie są moje klucze, dupku? Chcę je w tej chwili. - Nie mam twoich kluczy. Brzmiał tak niewinnie, że jej wzrok poszybował do góry posyłając mu sztylety. Zrozumiała, że zamierzał odgrywać głupka przed Triną. Gniew Brit sięgnął zenitu. Sięgnęła za niego, by móc pomacać tył jego dżinsów opierając się o jego ogromne ciało skoro utknął pomiędzy szafką, a otwartymi drzwiami lodówki, które wciąż przytrzymywał. Jej dłonie objęły jego tyłek tam gdzie znajdowały się kieszenie, ale chwyciły jedynie twarde ciało i żadnych kluczy. - Brit? – Trina wciągnęła powietrze. – Co się dzieje? Co ty robisz? Brit puściła jego tyłek i odsunęła się, by rzucić River’owi kolejne gromiące spojrzenie. - Pozwól, że coś ci powiem, ty wielki skurwysynie. Nie ze mną te gierki, czy chcesz wiedzieć co jest dobrego w byciu fizjoterapeutką? Mam silne ręce. – Utrzymując swoje rozwścieczone spojrzenie zwarte z jego szeroko otwartymi, wyglądającymi na zaskoczone oczami, zacisnęła palce swej prawej ręki z przodu jego dżinsów i chwyciła mocno jego przyrodzenie. Upewniła się, że zastosowała wystarczająco duży ucisk, by dać mu jasno do zrozumienia, że nie ucieknie od niej, nie robiąc sobie przy tym krzywdy –

3 4

Uwaga, autorka podkreśla, że nasz drań jest wysoki :D Ups hehehehe, pewnie już się domyślacie kogo klepnęła Brit :P

Strona | 56

Oddaj mi klucze, albo klnę się na Boga, wykastruję cię tak jak ostrzegałam już wcześniej5. Dźwięk pobrzękujących kluczy dobiegł ją gdzieś z tyłu, tuż przed tym jak do jej uszu dotarł męski chichot. Odwracając gwałtownie głowę, Brit spojrzała ponad ramieniem, odmawiając puszczenia River’a, by spojrzeć na… River’a, opierającego się o ścianę kuchni. Gapiła się na obnażoną klatę River’a trzymającego jej klucze. Szeroki uśmiech zakwitł na jego twarzy, gdy para wysoce rozbawionych, ciemnych, seksownych oczu spotkała się z jej wzrokiem. - Tego szukasz, kochanie? Może puściłabyś teraz mojego brata? Po jego bladości i grymasie bólu na twarzy, nie sądzę, aby podobało mu się, że ściskasz go tam. Brit odwróciła z powrotem głowę, by spojrzeć na… pobladłego River’a, który wyglądał jak gdyby coś go bolało, i nadal wpatrywał się w nią zszokowany. Puściła go zataczając się do tyłu, zdezorientowana jak cholera. Jej usta otwarły się, ale nic się z nich nie wydostało. Łagodna kobieca dłoń złapała jej ramiona, gdy Trina stanęła obok niej kręcąc głową na pozbawionego koszulki River’a. - Co zrobiłeś, River? – Trina obróciła głowę, jej współczujący wzrok spotkał się ze zdezorientowanym Brit. – Bliźniacy jednojajowi, kochana. Jedyny sposób, by ich odróżnić to rozmowa z nimi, albo przyjrzenie się lewemu uchu. Ten, którego złapałaś to Ryder i to on nosi kolczyk. River, - wskazała głową na tego, który opierał się o drzwi kuchni, - nie cierpi igieł tak bardzo, że odmówił zrobienia sobie jednego, na szczęście, dzięki temu mogę ich odróżnić. Odwracając głowę Brit spojrzała na Ryder’a, gdy ten pocierał przód swoich dżinsów w miejscu, gdzie go złapała, ale on gromił wzrokiem swojego brata zamiast niej. - Znowu wkurzyłeś kogoś i nie zadałeś sobie trudu, aby dać mu znać, by najpierw upewnił się, że to na pewno ty, zanim cię zaatakuje? 5

Ostra siostra, hehehehe :P

Strona | 57

River zachichotał, gdy wzruszył obnażonymi, szerokimi ramionami6. - Wiesz ile razy oberwałem za ciebie na jakimś rodeo, po tym jak wpadłem na jakąś kobietę, którą poznałeś w barze i nie raczyłeś zadzwonić? W cholerę nie, nie ostrzegłem jej. – Podszedł do swojego brata. – Poza tym, nie wiedziałem, że jesteś w domu. Brit była zbyt zszokowana, by się poruszyć, gdy obserwowała jak Ryder puścił przód swoich dżinsów, gdy jego identyczny bliźniak sięgnął do niego, aby mogli się uścisnąć. Porównując ich natychmiast, zdała sobie sprawę, że River był nieco wyższy, ale z wyglądu byli absolutnie tacy sami. Ich twarze były niemożliwe do odróżnienia. - Ich włosy są takie same, - oświadczyła cicho Brit. Wzdychając obok niej, Trina kiwnęła głową. - Dziwne, co? Nie widzieli się od kilku miesięcy, ale z tego co słyszałam obaj lubią tę samą fryzurę i utrzymują je w tej samej długości. Oderwali się od siebie i River zwrócił się twarzą do niej. Jej wzrok przeskakiwał od jednego do drugiego, wciąż miotając się z szoku. Przełknęła, a potem skupiła swój gromiący wzrok na tym z obnażoną klatą. - Oddaj moje klucze. Teraz, gdy wiem już kogo mam ścigać, to ty skończysz z urwanymi jajami jeżeli mi ich nie oddasz. Ryder uśmiechnął się szeroko. - Naprawdę ma mocne dłonie. Czułem jak gdyby chwyciło mnie imadło. – Zwrócił rozbawiony wzrok na swojego brata. – Kim ona jest? Jest słodka, ale nie jest w naszym standardowym typie. - Klucze, - Brit przerwała szybko, odsuwając się od Triny, by podejść do River’a z wyciągniętą dłonią, próbując powstrzymać go przed powiedzeniem czegoś, co mogłoby ją zawstydzić. – Zmywam się stąd.

6

Uwielbiam, gdy autorka podkreśla fizjonomię głównego bohatera w takich sytuacjach hehehe

Strona | 58

- Co zrobiłeś? – Trina rzuciła surowe spojrzenie River’owi. – Dale Hass zadzwonił wczoraj rano i poprosił nas, abyśmy pozwolili jej tu zostać na miesiąc i do jasnej cholery, zrobimy to. Nie przeganiaj jedynej kobiety z tego rancza ponieważ bardzo chciałabym mieć jedną, z którą będę mogła porozmawiać. River uśmiechnął się szeroko. - Nie wiedziałem, że ktoś spał w moim łóżku ostatniej nocy i przez przypadek obudziłem ją. Raczej wkurzyła się na mnie i powiedziała, że pierwsze co zrobi następnego ranka to wyjedzie, pomimo, że natychmiast opuściłem pokój. Przysięgam, że zachowywałem się jak dżentelmen, Trina. Zabrałem jej klucze, aby nie mogła wyjechać zanim mógłbym jej udowodnić, że nie jestem jakimś zboczeńcem, który celowo wszedł do jej sypialni. - Ty kłamliwy skurwysynie, - mruknęła Brit. Oczy River’a zabłysły z rozbawienia. - Chcesz, abym był całkowicie szczery? - Po prostu zamknij się i oddaj moje klucze. – Piorunowała go wzrokiem z wciąż wyciągniętą ręką. Zawahał się, a potem oddał jej klucze. Uspokoiła się, gdy jej palce zacisnęły się na nich, dopóki nie pokazał jej obu swoich dłoni. Wpatrywała się w nie, dostrzegając pokrywający jego skórę smar. Spojrzała na niego. - Pożyczyłem twoje klucze, aby dostać się pod maskę. Masz jakiś problem z silnikiem. Nie powinno zabrać mi więcej niż kilka dni, by zamówić części, których potrzebujesz. Nie chciałem, abyś wracała do domu, dopóki nie będę pewien, że twój samochód tam dojedzie. - Co zrobiłeś z moim samochodem? Jego uśmiech poszerzył się. - Naprawiam go. Strona | 59

Zrobił coś z jej silnikiem i w żywe oczy się z niej naśmiewał. - Ty skurwysynie. Zachichotał. - Właściwie, to moja matka była dziwką, więc następnym razem, gdy poczujesz taką potrzebę, możesz śmiało mnie tym obrażać. To zszokowało ją na tyle, że zamilkła. Ryder westchnął, obracając głowę, by ze zmarszczeniem brwi popatrzeć na swego brata. - Musiałeś jej o tym mówić? River wzruszył ramionami. - Chciałem, by była dokładna. To nie tak, że jest to jakiś sekret tutaj. – Spojrzał z powrotem na Brit. – Jesteś głodna? Ja umieram z głodu. Trina robi najlepsze śniadania. - Napraw to co zepsułeś w moim samochodzie. Pokręcił głową i obszedł Brit, by podejść do stołu. - Muszę zamówić części. Obracając się, by zgromić wzrokiem tego palanta, Brit obserwowała jak spokojnie usiadł przy poobijanym stole w pobliżu tylnych drzwi wyjściowych. Siedział do niej plecami. Z zaciśniętymi w dłoni kluczami zrobiła krok w jego kierunku. Potrzeba, by uderzyć tego łajdaka była tak silna, że nawet nie przejmowała się tym, by próbować ją zwalczyć. Zasługiwał na to, by oberwać. Ręka wystrzeliła, by złapać ją za ramię, zatrzymując ją, a Brit obróciła gwałtownie głowę, by posłać Ryder’owi zaskoczone spojrzenie. Zmarszczył brwi i wolno pokręcił głową, puszczają jej ramię tak szybko jak je złapał.

Strona | 60

- Nie warto. Nie wbijesz rozumu do jego tępej głowy. Wierz mi. Wszyscy próbowaliśmy tego wcześniej. Po śniadaniu rzucę okiem na twój samochód i zobaczę, czy dam radę naprawić to co w nim zrobił. Trina westchnęła głośno, zanosząc talerze do stołu. - Do cholery, River. Czy chociaż raz nie możesz się zachować? Nie powinieneś był napastować naszego gościa. – Spojrzała na Ryder’a. – Gdzie jest Nav? Myślałam, że powiedziałeś, że zaraz będzie. - Przekazuje nowe ogiery Adam’owi i Trip’owi. Podrzucił mnie w drodze do nich, abym mógł wziąć prysznic. Jeden z nowych ogierów jest upartym skurwysynem, który zrzucił mnie na tyłek w jakieś końskie gówno. Zaśmiewając się, River podniósł swój widelec. - Nav powinien był poczekać aż przyjadę i zabrać mnie ze sobą. Ty i konie nigdy się nie dogadywaliście. Ryder przyniósł więcej talerzy z jedzeniem na stół. - Właśnie dlatego ja jestem w zespole. Mógł poczekać, ale nikt nie wiedział, że przyjedziesz do domu. Słyszałem, że zostałeś ranny. Nic ci nie jest? - Do diaska, znasz mnie. Wysoka wygrana skusiła mnie wystarczająco, wygrałem ale zsiadanie było nieco szorstkie. Ale mimo to, nic mi nie jest. – River nie spojrzał na Brit, ani razu. – Co tym razem się wydarzyło, że przyjechałeś do domu? Ryder usiadł, sięgnął po galon mleka i napełnił szklankę stojącą przed nim. - Jeff znowu poszedł na odwyk. - Cholera. Co tym razem sprawiło, że zaczął pić? Brit zdała sobie sprawę, że nie wygra tej kłótni i zmusiła się do uspokojenia. Spojrzała na Trinę, która pokazała jej głową, by usiadła przy stole. Brit położyła klucze

Strona | 61

obok siebie na stole, gdy usiadła najdalej jak tylko mogła od River’a, odmawiając spojrzenia na niego, ale nie mogła nie słyszeć jego rozmowy z bratem. - Próbował zrobić niespodziankę swojej żonie, kiedy dawaliśmy koncert z ostatniej chwili w pobliżu jego domu, a ona nie była sama. – Ryder westchnął głośno. – Wciąż powtarzam chłopakom, że małżeństwo i zespół nie współgrają ze sobą, ale oni nie słuchają. Związał go, zamknęli go po tym jak wrócił, by spuścić łomot facetowi, który zerżnął jego żonę, a my wpłaciliśmy za niego kaucję. Zabraliśmy go prosto na odwyk. - Nie była przygodną fanką, co? - Nie. Miała syna z poprzedniego małżeństwa i musiała utrzymać dom ze względu na chłopca. Na tym tourne byliśmy tylko przez trzy tygodnie, ale zdaje się, że zrobiła się samotna. – Ryder wzruszył ramionami. – Życie jest ciężkie dla par. - Cieszę się, że obaj jesteście w domu. – Trina usiadła obok Brit. – Nav martwi się o mnie i teraz lubi przebywać blisko domu cały czas. Z wami oboma tutaj, może to zrobić. Tylne drzwi wyjściowe otworzyły się i kolejny brat wszedł. Brit wpatrywała się ze zdziwieniem, gdy uważnie spojrzała w jego oczy. Ten brat nie był tak śniady jak bliźniacy, a z tymi błękitnymi oczami najwyraźniej był w połowie biały. Spojrzał na nią, a potem jego uwaga skupiła się na Trinie. Szeroki uśmiech zmienił jego przystojną twarz w wyrazie czystej przyjemności. - Niech to, tęskniłem za tobą. Trina podskoczyła do góry i wbiegła w ramiona mężczyzny, poruszając się szybko jak na kobietę w ciąży. - Nav! Podniósł ją z podłogi, uścisnął mocno i złożył przepełniony pasją pocałunek na jej uniesionych do góry wargach. Brit gapiła się na ich otwarte uczucie, gdy ręce mężczyzny złapały tyłek jego żony i pomogły jej owinąć nogi wokół swego pasa. Zaczął iść, wciąż ją całując i głaszcząc po pupie. Opuścili kuchnię, schodząc z pola widzenia. Strona | 62

Ryder odwrócił głowę uśmiechając się szeroko do swego brata. - Przyzwyczaj się do tego i włącz swoje stereo, kiedy idziesz do łóżka. – Zachichotał. – Nie wiem co oni do diabła robią sobie nawzajem, ale może zrobić się naprawdę głośno. River zachichotał, jego wzrok skupił się na Brit. - Lubię głośne kobiety. Im głośniej tym lepiej. Wściekła się, piorunując go wzrokiem. - Możesz sobie pomarzyć, dupku. - Mmm, - River oblizał wargi. – Miałem marzenie… - Zamknij się. – Złapała za widelec i wbiła go w jajka. – Mówię poważnie. Ryder spoglądał na nich, a potem zaskoczenie sprawiło, że rysy jego twarzy zbladły. - Cholera. Wy dwoje? Ostatniej nocy? - Nie! – Brit pokraśniała. River zachichotał. - Kilka dni temu. Poznaj moją fizjoterapeutkę. Ma sprawne ręce. Zażenowanie zalało Brit, gdy wpatrywała się z udręką w River’a, przez to co powiedział swemu bratu. Właśnie przyznał, że uprawiali seks. Łzy wypełniły jej oczy, które mocno starała się odegnać, potem wstała, jej widelec zabrzęczał o stół. Wybiegła z kuchni. Dotarła do połowy schodów w drodze po swoje rzeczy, kiedy silne ramię owinęło się wokół jej talii i wepchnęło jej plecy w twarde ciało. Ręka oparła się na poręczy, by utrzymać ich oboje prosto. Obróciła gwałtownie głowę, by spojrzeć ponad ramieniem na River’a. Strona | 63

- Nie walcz ze mną na schodach. – Zmarszczył czoło. – Co się z tobą dzieje? - Powiedziałeś mu. Mars na jego twarzy pogłębił się. - I co z tego? To mój brat i mówię mu o wszystkim. Jesteśmy jednojajowymi bliźniakami, bliższymi sobie niż większość braci, a on i tak domyślił się tego skoro zna mnie zbyt dobrze. Więcej łez wypełniło jej oczy, ale odegnała je. River mimo to dostrzegł je, jego zaskoczone spojrzenie rozszerzyło się, a potem zwęziło. - Twoja rodzina przyjaźni się z Dale’em. On jest moim szefem, i będzie wściekły, jeżeli dowie się, że spałam z tobą będąc w pracy. - I co z tego? Jeżeli myślisz, że Dale jest święty, to pomyśl jeszcze raz. Dorastał na rodeo. Mógłbym opowiedzieć ci historie o tym człowieku, które zszokowałyby cię jak jasny szlag, włączając w to fakt, że przepuścił kupę kasy na dziwki i jedne z największych zdzir jakie kiedykolwiek się urodziły. Lubi, gdy jego kobiety są szybkie, rozpustne i łatwe. Jeżeli myślisz, że wkurzy się ponieważ mnie zerżnęłaś, to jesteś w błędzie. Jest ostatnią osobą, która osądza innych, kiedy chodzi o uprawianie seksu. - Nie rozumiesz, - obniżyła głos. – Jest jedyną osobą, która dała mi szansę po tym jak dowiedział się o mojej przeszłości. Nikt by mnie nie zatrudnił, ale on zrobił to. Zawsze powtarza nam, aby nigdy nie pieprzyć się z pacjentami. Zwolni mnie, jeżeli się dowie i nie uda mi się znaleźć innej pracy. Nie poradzę siebie, jeżeli nie będę mogła zapłacić za czynsz, albo mieć wystarczająco dużo pieniędzy, by jeść. Nie chcę mieszkać w samochodzie. Gdy River puścił poręcz uścisk na jej talii zelżał, ale nadal ją trzymał. Jego ręka ześliznęła się na jej udo, zmuszając ją, by się odwróciła. Zawahała się, a potem poruszyła, by stanąć do niego twarzą. Stojąc o stopień wyżej od niego, znajdowali się niemalże na tym samym poziomie, gdy wpatrywali się w swoje oczy. - Dlaczego nikt inny by cię nie zatrudnił? Strona | 64

Pokręciła głową. - Nie zamierzam o tym rozmawiać. Zmarszczył brwi. - Jesteś byłą więźniarką? Wpakowałaś się kiedyś w kłopoty? W porządku, wiesz. Każdy popełnia błędy. Dale nie zwolni cię z tego powodu. Wierz mi. Jeżeli kiedykolwiek dowie się, że cię zerżnąłem, całkowicie obwini za to mnie. Będzie sądził, że uwiodłem cię i będzie miał rację. - Nigdy nie byłam w więzieniu. – Przełknęła, uważając na słowa, by mówić zgodnie z prawdą. Areszt i więzienie to dwie całkowicie odmienne sprawy, technicznie. – Nie jestem byłą więźniarką, a ty nie podpisałeś umowy o pracę, w której widnieje zapis, że zostaniesz zwolniony jeżeli prześpisz się z pacjentem, ale ja tak. Zrobił minę. - Naprawdę kazał ci podpisać gówno z takim zapisem? Zawahała się. - Słyszałeś kiedykolwiek o facecie imieniem Larry Douglas? Zrozumienie rozjaśniło rysy River’a. - Taak. Pamiętam to. Dwa lata temu poślubił jedną z terapeutek Dale’a, a ona zabrała mu wszystko co miał. Na sali sądowej zrobiło się nieprzyjemnie, kiedy się rozwodzili. - Odegrała się na tym starszym facecie, a Dale wini za to siebie ponieważ ją zatrudnił i posłał do pana Douglas’a. - Pamiętam. Larry właśnie skończył osiemdziesiąt pięć lat i był cholernie zgrzybiały. Ta suka osuszyła jego konta szybciej niż mogła wydać te pieniądze. Potakując, Brit westchnęła.

Strona | 65

- Dale powiedział mi o tym. Teraz dodał w naszych umowach o pracę wpis, że nie wolno nam angażować się z żadnym z jego pacjentów, pod żadnym warunkiem. - Ale przeleciałaś mnie. Jej twarz ponownie się zarumieniła i pozwoliła swemu wzrokowi opaść na jego obnażoną klatę. To była pomyłka, gdy wpatrywała się w jego śniadą skórę i szeroką pierś. Był tak atrakcyjny, że potrzeba dotknięcia go stała się tak silna, że musiała zacisnąć dłonie w pięści, by zatrzymać je u swych boków. Potaknęła. - Dlaczego w takim razie to zrobiłaś, skoro wiedziałaś, że możesz przez to zostać zwolniona? Spojrzała do góry, a potem z powrotem na jego tors. - Nie wiem. Tymczasowa niepoczytalność, być może? Zachichotał. - Może to moje podejście do pacjenta. - Może to dlatego, że jestem samotna, a ty jesteś gorący. – Żałowała, że nie mogła cofnąć tych słów, ale już padły. Wiedział, że był seksowny jak diabli, więc nie spowodowałoby szoku przyznanie mu tego. Pragnęła jedynie cofnąć swe wyznanie o byciu samotną. – Puścisz mnie teraz? Muszę się stąd wydostać. Jego ramię zacisnęło się wokół jej talii. - Nie wyjeżdżasz, Brit. Unieruchomiłem twój samochód. - Napraw samochód, abym mogła wyjechać. Wolno pokręcił głową. - Przyjechałaś tutaj na wakacje, zgadza się? Porozmawiam z Ryder’em i nie piśnie ani słowa. Zaufaj mi z tym. Potrafi zachować sekret, więc nie musisz się martwić, że Dale kiedykolwiek dowie się o nas. – Wziął głęboki wdech, a potem jego głos obniżył się do

Strona | 66

chrapliwego tonu, kiedy przemówił. – Pozwól mi zabrać się znów do łóżka. Pragnę cię, a ty pragniesz mnie. - Pragnę wielu rzeczy, ale to nie oznacza, że mogę je mieć. Uśmiechnął się szeroko. - Jestem tu i możesz mieć mnie całego. Nie mogła się powstrzymać przed odwzajemnieniem jego uśmiechu. Przesunął swoją dłoń z jej biodra na jej tyłek, stanowczo łapiąc ją tam. - Chcę cię rozłożyć szeroko na moim łóżku i zjeść śniadanie. Jej sutki stwardniały. Przełknęła, nie cierpiąc sposobu w jaki jej ciało odpowiedziało na myśl o twarzy River’a pomiędzy jej udami i cudownymi rzeczami, o których wiedziała, że jego usta potrafią sprawić. - Jesteś tutaj i ja też. Nie rozmyślaj nad tym. Odwróć się i chodźmy do mojego pokoju. Przygryzła wargę, niezdecydowana. Jej ciało pragnęło jednego, ale jej umysł mówił jej jak kiepski to był pomysł. Wpatrzyła się w oczy River’a, żadne z nich nie odezwało się przez długą chwilę. Uścisk River’a na jej tyłku wzmocnił się i przyciągnął ją do swego ciała, aż stali nos w nos, pierś do piersi. Mogła poczuć ciepło płynące z jego rozgrzanej skóry przez swoją cienką koszulkę i na swej skórze, w miejscu gdzie się dotykali. - Mógłbym uzależnić się od sposobu w jaki pojękujesz, gdy cię liżę. – Jego głos zrobił się chropawy, gdy wyszeptał te słowa. – Pozwól mi zabrać się do mojego łóżka, rozłożyć cię i zrobić to co chcę ci zrobić. Jej żołądek zacisnął się na wspomnienie River’a liżącego jej łechtaczkę. Zacisnęła powieki, jej ręce owinęły się wokół szczytu jego ramion, gdy jej ciało przysunęło się bliżej do jego. Ręce obejmujące jej tyłek uniosły ją nieco wyżej, przyciskając ją ciasno do

Strona | 67

jego piersi, a ona wciągnęła powietrze. Jej oczy otworzyły się, kiedy jej stopy oderwały się od schodów. - Owiń nogi wokół mego pasa, - rozkazał, i nie czekając aż wykona jego polecenie, zaczął wspinać się po schodach. Znowu straciłam rozum, pomyślała, ale jej nogi w końcu skończyły skrzyżowane na ubranym w dżins tyłku River’a. Dotarł do szczytu schodów i ruszył szybko wzdłuż korytarza. Kopniakiem zamknął za nimi drzwi sypialni. Nie zatrzymał się ani razu, dopóki nie pochylił się z nią nad łóżkiem, pozwalając opaść jej tak, że wylądowała miękko na plecach, na jego materacu. Wpatrywała się w jego seksowne, brązowe oczy. - Tym razem prezerwatywy mam w tylniej kieszeni i pochowałem jakieś wokół łóżka. – Jego ręce wyśliznęły się spod jej tyłka i sięgnęły do przodu jej spodni, jego palce były pewne, gdy zaczęły ją rozbierać. – Tym razem nie uda ci się ode mnie uciec, kochanie. Rozsunął jej nogi i w kilka chwil zdarł jej spodnie. Rzucił je na ziemię, cały czas na nią patrząc. Jego palce wśliznęły się za górną krawędź jej majtek. Mocnym szarpnięciem zdarł je z jej ciała. Brit wciągnęła powietrze, zszokowana. River uśmiechnął się szeroko do niej, gdy się wyprostował, sięgnął do paska swoich spodni, rozpiął zamek i ściągnął je wzdłuż ud. Stał pomiędzy jej rozchylonymi udami, gdy ściągał dżinsy, skarpetki i bokserki, po prostu spychając je do podłogi i przechodząc nad nimi. - Nie możesz wciąż zrywać moich majtek. Wzięłam ze sobą jedynie kilka par. – Jej wzrok przesunął się wzdłuż jego ciała, by spocząć na jego olbrzymiej erekcji, dumnie sterczącej w jej kierunku i pokazującej jak bardzo był podniecony. – Nie jestem pewna czy to dobry pomysł. Ja… River opadł wolno na kolana obok łóżka, uważając na to kontuzjowane. Jego wielkie dłonie wsunęły się pod jej tyłek, łapiąc ją za niego. Podsunął ją bliżej krawędzi, aż zaczęła się obawiać, że pociągnie ją za daleko i spadnie z łóżka. Pochylił się trochę niżej, obejmując ramionami szczyty jej ud, jego dłonie zagłębiły się pomiędzy nimi, by Strona | 68

rozchylić jej płeć szeroko, gdy zmusił jej nogi do rozsunięcia się. Zassała powietrze na sposób w jaki zanurkował dokładnie tam swoim językiem. Jego język był rozgrzany, mokry i stanowczy, kiedy lizał ją od szparki do łechtaczki w jednym, wolnym, drażniącym ruchu. Zawahał się, a potem jego wargi zamknęły się szczelnie na wrażliwym pączku, ssąc ją, nie dając jej szansy na złapanie oddechu, zanim zaczął ssać ją mocnymi pociągnięciami swych ust. Jęki wydobyły się z Brit, kiedy przytrzymał ją i dalej drażnił i znęcał się nad jej wrażliwą łechtaczką. Ekstaza, która wystrzeliła w jej całym ciele od niewielkich ruchów, które wykonywał sprawiła, że wbiła paznokcie w nakrycie, a jej biodra uniosły się, gdy jej ciało napięło się. Wiedziała, że dojdzie mocno i szybko. Był po prostu tak dobry. Jej plecy wygięły się, dociskając jej płeć mocniej do jego poszukujących ust i bezlitosnego języka. Rozkosz eksplodowała w niej, gdy wykrzyczała imię River’a, wierzgając pod nim, gdy walczyła o oddech w oparach czystej błogości jej orgazmu. Cichy jęk wydobył się z River’a, gdy delikatnie uwolnił ją od swych ust i wstał. Oczy Brit otworzyły się, by spojrzeć w górę na mężczyznę, który właśnie rozsadził jej umysł tymi opuchniętymi, seksownymi wargami, które teraz były rozchylone, gdy odwzajemnił jej spojrzenie. Jego ręka uniosła się, opakowanie prezerwatywy wśliznęło się pomiędzy jego zęby. Przygryzł, jego nadgarstek pociągnął do tyłu i opakowanie otworzyło się. Wyjął prezerwatywę a jej wzrok obniżył się, aby patrzeć jak naciągał ją na swojego twardego penisa obiema dłońmi. Sięgnął pod jej tyłek, unosząc ją nieco, aż ich spojrzenia spotkały się, a potem spojrzał w dół. Podążyła za jego wzorkiem i wstrzymała oddech, gdy dostosował swoje biodra i pociągnął ją jeszcze dalej nad krawędź łóżka. Nie naprowadził swego fiuta na nią, tylko raczej ją na niego. Jego szeroka główka musnęła jej łechtaczkę i uniósł jej biodra jeszcze wyżej, aż naparł na wejście jej cipki. Zatrzymał się tam, nieruchomy, czekając na coś. Wzrok Brit powędrował w górę do jego. W chwili, w której ich oczy się spotkały , River poruszył się ponownie. Naparł do przodu, pokonując jej wejście i wjeżdżając w nią jednym, długim, wolnym pchnięciem. Strona | 69

Jego gruby penis był tak niesamowicie twardy, że teraz mogła zrozumieć określenie „twardy niczym skała”. Głośny jęk opuścił jej rozchylone wargi, gdy rozciągał ją, znaczył jej ciało swoim, łącząc ich. Ponownie zamarł sprawiając, że chciała zaprotestować. - Brit, - powiedział miękko. – Tylko dlatego, że nie pamiętałem twojego imienia, nie znaczy to, że mógłbym zapomnieć ciebie. To co się wydarzyło znaczyło coś dla mnie, ponieważ ta rzecz, która jest pomiędzy nami, jest czym wyjątkowym7. Jej umysł pozwolił, by jego słowa zawisły tam, gdy próbowała pojąć ich sens. River wysunął się, niemalże wychodząc z jej ciała całkowicie, aż główka jego fiuta zawahała się u wejścia do jej cipki. Wjechał ponownie w nią mocno, szybko, a Brit straciła zdolność myślenia, gdy zakończenia nerwowe zbudziły się do życia. Dłonie River’a były ogromne i chwyciły jej pośladki mocno, gdy zaczął pieprzyć ją głęboko, jego silne biodra uderzały o nią. Zwierzęce dźwięki wypełniły uszy Brit, wspólnie z dźwiękiem ich ciał uderzających o siebie i zdała sobie sprawę, że to ona wydawała te ostre, urywane dźwięki. River napierał8 na jej ciało, zmuszając ją, by przyjęła go w tym szybkim tempie. Mogła jedynie wbić palce w łóżko, głośno wyrażać swoją rozkosz, a jej umysł stracił zdolność do robienia czegokolwiek poza koncentrowaniem się na zbliżającym się orgazmie. Jej ciało napięło się, mogła poczuć jak bez wytchnienia wsuwał się i wysuwał z jej cipki, gdy ścianki jej pochwy zacisnęły się wokół jego fiuta. - O kurwa, - jęknął. – Dojdź dla mnie, kochanie. Jesteś tak wąska, że nie wytrzymam dłużej. To było tak jak gdyby rozkaz River’a, stał się ostatnim bodźcem, którego potrzebowała. Rozpalona do białości rozkosz sprawiła, że zaczęła krzyczeć. To było zbyt intensywne, zbyt wstrząsające, by mogła to znieść. Zassała powietrze, jej ciało targało się i szarpało gwałtownie, gdy przeżywała również jego orgazm. Jęknął głośno, wydając

7

W takiej chwili mogłoby się równać nawet ze spotkaniem z kosmitą :P Jego rozszalałe hormony właśnie zalewają mu umysł (ten drugi, czyli ważniejszy :P), więc tłumaczenie się w chwili „uniesienia” jak dla mnie jest mało przekonujące, o! :P 8 Zgodnie z oryginałem można by tu użyć określeń: walił, młócił, tłukł, łomotał itp. itd. :P

Strona | 70

z siebie ciche przekleństwa, spowalniając ostre rżnięcie do delikatnych pchnięć, a potem po prostu tylko ją przytrzymywał. Oboje ciężko oddychali. Brit spojrzała w górę na River’a, zadziwiona, że ten mężczyzna mógł zrobić to z jej ciałem, ale również nieco zawstydzona ponieważ zrozumiała, że cały dom musiał ją słyszeć, kiedy doszła dwukrotnie. River nie zarumienił się. Mrugnął do niej. - Jeżeli tym razem spróbujesz po pieprzeniu się uciec, zamierzam przykuć cię łańcuchami do łóżka i mogę to zrobić. Wyraziłem się jasno? Sapała, pozbawiona oddechu. - Słyszałam. – To nie oznaczało jednak, że przejęła się jego groźbą. Musiała uciec od River’a.

Strona | 71

ROZDZIAŁ 5

- Nie mogę pokazać się przed tymi ludźmi. – Brit spoglądała groźnie na River’a. Miał czelność naśmiewać się z jej zażenowania. Stał blisko niej w tym momencie z błyskiem rozbawienia w oczach. – Cokolwiek zrobiłeś w moim samochodzie chcę, abyś to naprawił, żebym mogła się stąd zabrać. - Ci ludzie to moja rodzina i dlaczego do diabła nie chcesz się z nimi zobaczyć? - Musieli nas słyszeć. Szeroki uśmiech wykwitł na jego twarzy. - To jakiś problem? Usłyszymy Nav’a i jego żonę. To reguła w tym domu, kiedy przebywają w nim kobiety. - Cóż, to nie jest moja reguła. I jak wiele kobiet tutaj przychodzi? Podszedł do niej, sięgając do jej pasa, ale odsunęła się, wykonując unik. - Zazdrosna? Parsknęła. - Ani trochę. Jego ręka wystrzeliła tak szybko, że nie spodziewała się jej, kiedy złapał ją za ramię. - Daj spokój. Nie możesz ukrywać się w nieskończoność, a poza tym teraz mam ochotę na jakieś jedzenie. - Niech to. – W próbie powstrzymania go przed ciągnięciem jej ze sobą, wbiła bose pięty w leżący na podłodze dywan, ale był to próżny wysiłek. – Ty wielki byku. Ponownie się zaśmiał, otworzył drzwi do sypialni i odwrócił się. - Idziesz sama czy chcesz zejść po schodach przewieszona przez moje ramię? Twój wybór. Strona | 72

- Nie lubię cię. River zaśmiał się ponownie. - Całkiem niedawno lubiłaś mnie bardzo i polubisz mnie jeszcze bardziej, kiedy wrócimy do mojego łóżka. - Pryk. Po prostu zaśmiał się, zaciągnął ją na korytarz i dalej w kierunku schodów. Uniosła brodę, podążając dumnie, ale w głębi ducha kipiąc z wściekłości. Potrafił być naprawdę dominujący, ale nie mogła go za to nienawidzić. Nie był brutalem i nie robił jej krzywdy. Usłyszała głosy dobiegające z salonu. U podnóża schodów River skręcił w tamtym kierunku. Naprzeciwko Navarro i Triny siedzących na kanapie, w głębokim fotelu siedział mężczyzna o blond włosach. Trzy pary oczu skupiły się na parze, która właśnie weszła. Brit posłała wymuszony uśmiech do Triny. Jasne brwi Triny uniosły się do góry, a jej uwaga skupiła się na uścisku jakim River obejmował Brit. - Dlaczego ciągasz dookoła moją nową przyjaciółkę? – Trina pochyliła się do męża. – Nav, kochanie, naucz swego brata jakiś manier. Błękitnooka, starsza wersja River’a zachichotała. - Naprawdę się starałem, ale dziecino, to przegrana sprawa. Kręcąc głową, Trina ostrożnie uniosła się na nogi z zastosowaniem dziwnej techniki, przy której wspomagał ją jej mąż, kiedy objął jej tyłek, by dać jej oparcie.Trina zachichotała, a potem skierowała się do kuchni. Zatrzymała się po drugiej stronie River’a. - Mam cholerną nadzieję, że nie ty jesteś dawcą. Nie chcę, aby to dziecko stało się takie zachłanne. Bądź grzeczny, albo będziesz spał w swojej przyczepie. Dezorientacja zalała Brit, gdy przyglądała się Trinie odchodzącej chwiejnym krokiem. Spojrzała na River’a a ten mrugnął do niej. - Nie wiemy czyja sperma wygrała, dzięki czemu zaszła w ciążę. Strona | 73

Szczęka jej opadła, gdy jej umysł próbował pojąć sens tego co powiedział. Męski głos przyciągnął jej uwagę. - Nie patrz na mnie jednak. Nie brałem w tym udziału. Głowa Brit obróciła się gwałtownie, by spojrzeć na ogromnego blondyna o jasnobłękitnych oczach. Jego włosy były nieco kudłate i kręcone. Mrugnął do niej i wstał. Spojrzał na River’a a potem podszedł bliżej z wyciągniętą ręką. - Jestem Trip. Mieszkam na ranczo, ale mam swoje własne miejsce. Ty musisz być Brit. Obiecałem Dale’owi, że zaopiekuję się tobą. Wyszarpała się z uścisku River’a i stanowczo uścisnęła rękę mężczyzny. Jego dłonie były szorstkie, stwardniałe i natychmiast polubiła jego przyjazne nastawienie. Zauważyła również jak bardzo był przystojny. - Miło cię poznać. Znasz Dale’a Hass? - Każdy tutaj zna Dale’a. Znamy się od dawna. Puściła jego rękę. - Rozumiem. Trip uśmiechnął się szeroko obrzucając ją wzrokiem. - Czy ta pijawka uderza do ciebie? Widzę, że Dale to robi. Odniosłem wrażenie, że jesteś z nim. - Nie. – Posłała mu wrogie spojrzenie. – Dale był dla mnie naprawdę miły, ale nie w taki sposób. - Więc jak go poznałaś? – Trip odwrócił się, usiadł z powrotem i bacznie przyjrzał się Brit. – Jest wobec ciebie opiekuńczy. - Pracuję dla niego. Jestem fizjoterapeutką. Ja… - Zamilkła. – Poznałam go pięć miesięcy temu, a on zaproponował mi pracę. – Chciała porzucić ten temat, nie chcąc informować ich, że poznała go w schronisku dla kobiet, w którym mieszkała. – Jest niesamowitą osobą. Strona | 74

- Dale? Niesamowity? – Navarro zaśmiał się. – Różnie o nim mówiono, ale nigdy w ten sposób, chyba, że zapłacił komuś, aby tak powiedział. Brit spojrzała groźnie na Navarro Raine’a. Nie dbała o to, że przebywała w jego domu. - Nie waż się obrażać Dale’a. Był dla mnie jak ojciec i dał mi pracę, kiedy nikt inny nie zrobiłby tego. Jest cudowną, opiekuńczą, wrażliwą osobą. - Łoo, kochanie, - zachichotał River. – Wstrzymaj konie. Mój brat nie miał na myśli nic złego, więc się uspokój. Chodzi o to, że znamy Dale’a jako wygadanego, ostro pijącego człowieka, który przywykł do chodzenia do barów i oferowania pracy kobietom, aby… - Nie rób tego, - wciął się Trip. – Najwyraźniej Dale traktuje ją jak rodzinę, a jeżeli chciałby aby dowiedziała się o jego starych czasach, powiedziałby jej o nich. River spiął się, a potem cicho zaklął. - Przypomina Mary. Właśnie to do mnie dotarło. Nic dziwnego, że jest wobec niej opiekuńczy i ukrywa swoją przeszłość. - Czy to jego córka, która zmarła? – Domyśliła się Brit. – Powiedział mi, że przypominam mu ją. - Taak. – Trip wstał. – Lepiej wrócę do Adama. Będzie wściekły, jeżeli będzie musiał załadować siano beze mnie. – Zamilkł posłyłając uśmiech Brit. – Uważaj na River’a. Jest tak jakby bezczelny i jest urodzonym dupkiem. Nie przejmuj się jego gadaniem. - Czuję się obrażony. – Zachichotał River. – Ciężko na to pracuję, więc nie ma w tym nic naturalnego. Navarro wstał. - Idę pomóc Trinie w poszukiwaniu przekąski. – Opuścił pokój. Brit przetwarzała wszystko czego się dowiedziała. Odsunęła się i spojrzała na River’a. Przyglądała się mu. Jego uśmiech zamarł, gdy ją obserwował. Strona | 75

- Co? - Spałeś z Triną? Jego ciemne brwi wystrzeliły do góry. - Nie. Wiesz, że wciąż mam jądra skoro je widziałaś. Gdybym dotknął żonę Nav’a, urwałby mi je. – Zamilkł. – Byk ugodził Nav’a w przyrodzenie i jest bezpłodny. Kiedy postanowili mieć dziecko, zwołał swych braci, włączając w to mnie, byśmy oddali spermę. Zrobiliśmy to, a Trina została sztucznie zapłodniona. Zadziałało i nie mamy pojęcia, której próbki użyli lekarze. - Więc możesz być ojcem tego dziecka? – zapytała, zszokowana. Zmarszczył brwi. - Nav jest ojcem. Wszyscy wyglądamy podobnie, a Trina ma błękitne oczy. Jeżeli dziecko będzie takie miało, wciąż pozostanie tajemnicą, czyja sperma zadziałała. Gapiła się na niego. - Nav i nasz najstarszy brat mają błękitne oczy, ale reszta z nas ma ciemnobrązowe, tak jak nasz ojciec. Ryder i ja mamy inną matkę niż nasi bracia. Była Czirokezką, a nasz ojciec Apaczem. Matka Navarro, Drake’a i Dusty’ego była Holenderką. - Przeszkadza ci to? - Posiadanie różnych matek? Ani trochę. - Miałam na myśli to, że to może być twoje dziecko? Ponownie zmarszczył brwi. - Nie myślimy o tym w ten sposób i ty również nie powinnaś. Zawsze mogliśmy liczyć na Nav’a, gdy dorastaliśmy. Ich matka zmarła, kiedy byli młodzi, a moja matka odeszła, kiedy Ryder i ja byliśmy niemowlakami. Nasz ojciec stał się alkoholikiem i chociaż Nav nie był najstarszy, był dla nas niczym ojciec. Zrobił dla nas wszystko, a my zrobilibyśmy wszystko dla niego. Przeglądałem magazyn i spędziłem trochę czasu w pokoju, w klinice. To wszystko. To dziecko jest ich, on jest ojcem, koniec kropka. Strona | 76

Brit potaknęła. - Uważam, że to naprawdę wspaniałe z twojej strony i twoich braci, że to zrobiliście. Wzruszył ramionami. - Oboje zasługują na szczęście, a dziecko jest dla nich ważne. Nasunęła jej się myśl. - Masz dzieci? Pokręcił głową. - Nie. Zawsze używam zabezpieczenia. Raz się wystraszyłem z pewną dziewczyną i to mi wystarczyło. Nieźle się przy tym spociłem. - Byliście młodzi? Zamilkł. - Właśnie skończyłem dziewiętnaście lat. - Zakładam, że nie był to ktoś z kim chciałbyś mieć dzieci? Wciągnął głęboki wdech, przyglądając się jej uważnie. - Ledwie ją znałem. Pojawiła się w miesiąc po tym jak ją zerżnąłem, twierdząc, że jest w ciąży, ale nie miała pieniędzy, by zapłacić lekarzowi. Zrobiła test ciążowy zakupiony w aptece i wyszedł pozytywny. Nigdy wcześniej nie spociłem się tak bardzo, kiedy zabrałem ją do naszego lekarza rodzinnego. Okazało się, że nie była w ciąży, ale ja nigdy nie zapomnę tego uczucia w brzuchu. Nauczyłem się, aby być cholernie ostrożnym. - ‘Nie ma gumki, nie ma seksu’ to dobre motto. Potaknął. - A co z tobą? Masz dzieci? Zdaje się, że nigdy nie poruszyliśmy tego tematu. A co z byłymi mężami? Masz jakichś? Strona | 77

Coś w Brit zamarło i musiała przełknąć gulę, która uformowała się w jej gardle. Jeżeli powie mu, że miała męża, czy będzie zadawał jej dużo pytań? Wpatrywała się w jego oczy. - To trudne pytania. – Przyglądał się jej. – Dzieci? Były mąż? - Żadnych dzieci, ale miałam męża. Nie chcę o tym rozmawiać. – Postanowiła być szczera. – To nie jest miła historia i jest już zakończona. Zmrużył ciemne oczy. - Okej. Ile masz lat? - Trzydzieści pięć. A ty ile masz lat? - Właśnie skończyłem trzydzieści dwa. - Cholera. – Nigdy wcześniej nie spała z młodszym mężczyzną. - Co? – Uśmiechnął się szeroko. – To tylko kilka lat, ale myślę, że formalnie rzecz biorąc, mógłbym nazywać cię moją starszą panią. - Nie zrobiłbyś tego ponownie, - zagroziła. – Nie lubię tego określenia. Rozbawienie zaiskrzyło w jego ciemnych oczach. - Będę o tym pamiętał, kochanie. - Za tym określeniem również nie przepadam. - Wypieprz i Uciekaj, w takim razie. Podeszła do niego jednym dużym krokiem, posłała mu spojrzenie spode łba, ponownie uświadamiając sobie jak bardzo był wysoki, kiedy musiała zadrzeć podbródek, by na niego spojrzeć. - Naprawdę nienawidzę tego określenia. Ręka owinęła się wokół jej talii, gdy przyciągnął ją do swego ciała.

Strona | 78

- Wiem. Powinnaś zobaczyć jak ślicznie wyglądasz kiedy się wściekasz. – Uniósł drugą rękę, a opuszki jego palców musnęły ją z jednej strony ust. – Masz tutaj małą zmarszczkę. Brit rozłożyła dłonie na jego klacie i pchnęła, ale River nie puszczał. Pokręciła na niego głową. - Wypuść mnie. - Ale podobasz mi się. – Zaśmiał się ponownie. – Bardzo. Twardnieję od samego dotykania ciebie. Działasz na mnie. - Zadziałam na ciebie bardzo źle jeżeli mnie nie puścisz. Musisz naprawić mój samochód, żebym mogła stąd wyjechać. - Nie ma mowy. Trina powiedziała, że zostajesz tu na miesiąc. Nie planowałem zostawać tutaj tak długo, tylko na kilka tygodni, ale zobaczymy jak nam to wyjdzie. Jeżeli między nami będzie się układać zostanę tak długo jak ty tu będziesz. - Dlaczego to zabrzmiało jak groźba w moim kierunku? Odrzucił do tyłu głowę i zaśmiał się. Ramię wokół jej talii obniżyło się i jedna ogromna dłoń mocno objęła jej pośladek. Ścisnął go, trzymając ją stanowczo. Obniżył głowę, aż ich spojrzenia ponownie się spotkały. - Jedyne czego powinnaś się obawiać z mojej strony, Wypieprz i Uciekaj, to to, że mogę nie wypuścić cię z mojego łóżka. - Przestań mnie tak nazywać, do cholery. – Jej palce obniżyły się, zsuwając się wzdłuż jego koszulki. Mogła wyczuć prawdziwego, twardego samca przez cienki materiał. Ten facet miał niezłe muskuły, a ona przesuwała po nich czubkami palców na swej drodze do paska jego dżinsów. – Wolisz być dla mnie miły. - Serio? – Jego uśmiech zamarł. – Co dostanę w zamian? Jej jedna ręka musnęła jego biodro a druga wśliznęła się pomiędzy ich ciała. Musiała się nieco poruszyć, aby potrzeć przód jego dżinsów w miejscu, w którym odkryła, że nie żartował mówiąc jak sprawia, że fiut mu twardnieje. Mogła wyczuć zarys Strona | 79

jego sztywnej płci i pogłaskła go przez materiał. Ręka na jej tyłku ponownie ją ścisnęła a River jęknął cicho. - To jest naprawdę miłe, ale byłoby o wiele lepiej gdybym pozbył się tych dżinsów. Chodźmy z powrotem na górę. - Napraw mój samochód. - Nie. Jej palce obniżyły się chwytając go pod fiutem. Jego ciało spięło się a spojrzenie jego oczu stwardniało. - Baw się grzecznie, kochanie. Widziałem co zrobiłaś mojemu biednemu bratu. Chyba nie chcesz zrobić mi krzywdy, prawda? Nie wysunął się z jej uścisku, ani nie próbował złapać jej za rękę, by ją odsunąć, gdy wpatrywała się w niego. Delikatnie potarła jego dżinsy w miejscu gdzie znajdowały się jego jądra. - Nie chcę cię skrzywdzić, ale potrzebuję mojego samochodu. Chcę wyjechać. - Dlaczego? Zamierzałaś zostać tutaj przez miesiąc, więc zrób tak. Z chęcią podzielę się z tobą moim łóżkiem9, a ty naprawdę mnie lubisz. – Jego twarz obniżyła się, aż stali nos w nos, niemalże dotykając jej. – Pragnę zrobić ci milion rzeczy. Pozwól mi. Brit wiedziała, że przegra tę walkę. Był zbyt seksowny a ona reagowała błyskawicznie na spojrzenie jego ciemnych oczu i uczucie jego ciała przy swoim. Robiła się mokra od samego słuchania tego co mówił. Nie był w jej typie – zbyt nieokrzesany, zbyt młody i zbyt gorący, ale poślubiła mężczyznę, który był w jej typie. To zamieniło się w koszmar. - Za bardzo się rządzisz a ja tego nie lubię, - przyznała szczerze. – Podchodzę też nieufnie do związywania się z kimkolwiek.

9

Jaki łaskawy, hehehe

Strona | 80

- Postaram się odłożyć moje jaskiniowe zapędy na bok. Obiecuję nie zdzielać cię pałą i zaciągać za włosy, by rzucić cię na skałę i pieprzyć do nieprzytomności. – Zachichotał. Czekaj. Cofam ostatnie. Mogę pieprzyć cię w ten sposób, ale nie na skale. Uśmiechnęła się, niezdolna się oprzeć. - Założę się, że wiele kobiet cię spoliczkowało. To mogłoby wytłumaczyć niektóre rzeczy jeżeli dostałeś wystarczająco mocno. Ręka na jej tyłku poruszyła się, zsuwając się w dół. Brit wciągnęła powietrze, kiedy palce jego dłoni wsunęły się pomiędzy jej uda, unosząc ją nieznacznie, zmuszając do stanięcia na palcach, kiedy złapał ją w kroku. - Właściwie, to większość kobiet uważa, że nie można mi się oprzeć. Mogła się założyć, że tak było. Ten facet był niezaprzeczalnie seksowy i miał to uwodzicielskie spojrzenie, w którym mogła zatonąć. Wzięła drżący oddech. - River? - Taak? - Puść. Pokręcił głową, gdy palce jego dłoni zaczęły pocierać szew jej spodni o jej łechtaczkę. Złapała go w pasie, by zachować równowagę, kiedy jej nogi zrobiły się jak z waty. Zamknęła oczy i przygryzła wargę dociskając twarz do jego klaty. Zaciągnęła się jego cudownym męskim zapachem i powstrzymała jęk, kiedy wciąż droczył się z nią tymi wspaniałymi palcami. Potarł bok jej gardła nosem odsuwając włosy, a potem jego gorące wargi musnęły jej wrażliwe gardło. Zadrżała, jej sutki stwardniały błyskawicznie i złapała go mocniej. Język River’a przesuwał się w górę, aż do płatka jej ucha, a jego rozgrzany oddech sprawił, że cała drżała. Jego palce wciąż pocierały jej łechtaczkę i nie mogła już dłużej się powstrzymać, kiedy jęknęła cicho. Odsunął usta od jej skóry. - Chodźmy na górę, albo odwrócę cię, zedrę z ciebie dżinsy i wypieprzę cię tutaj. Strona | 81

Głowa Brit podskoczyła nagle. - Nie możesz. Jesteśmy w salonie. Ciemna brew wygięła się. - Mam gdzieś czy ktoś będzie patrzył, ale ty możesz nie mieć. Chcę być w tobie. - To nie jest nawet zabawne. Nie odważyłbyś … Wciągnęła powietrze, kiedy nagle wysunął dłoń spomiędzy jej ud, jej stopy uniosły się nad podłogę, gdy obrócił ją dookoła i zrobił czery szybkie kroki do przodu. Brit stała odwrócona w jego ramionach tak, że przed sobą miała tył czarnego skórzanego fotela. Dłonie na jej ciele przesunęły się, spojrzała w dół i ujrzała jak rozrywał jej dżinsy. Próbowała złapać ręce River’a ale ten facet był zbyt szybki. Ściągnął jej spodnie w dół razem z majtkami, gdy zaczepił o nie kciukami i powietrze owiało jej ciało. - Przestań! - Ciii. – Zachichotał. – Jeżeli usłyszą twój krzyk, zdecydowanie wrócą tutaj, by sprawdzić co ci robię. River przycisnął do niej swe uda, unieruchamiając tym samym jej ciało pomiędzy chłodną skórą i jego szorstkimi dżinsami. Brit poruszyła się próbując się uwolnić, ale on pochylił się do przodu unieruchamiając ją jeszcze bardziej i zmuszając ją, by pochyliła się nad fotelem. Musiała potrząsnąć głową, by usunąć włosy, które przesłaniały jej widok, gdy obróciła się, aby spojrzeć na niego ponad swym ramieniem. Nie była rozbawiona, kiedy zobaczyła, że rozrywa opakowanie prezerwatywy swymi zębami. - Niech to, River, - syknęła. – To nie jest zabawne. Ktoś może wejść i… niech to. Puść mnie. Odsunął biodra, ale wciąż trzymał ją przyszpiloną nad fotelem dociskając do niej swoją klatę. Położyła płasko dłonie na fotelu i spróbowała odepchnąć się, ale był zbyt ciężki, aby go unieść. Usłyszła dźwięk rozpinanego zamka. Jej serce zaczęło uderzać szybciej i zdała sobie sprawę, że wcale nie żartował. Miał czelność uśmiechnąć się szeroko i mrugnąć do niej. Strona | 82

- Zamierzam wypieprzyć cię, Brit. Właśnie tu i właśnie teraz. - Ktoś może wejść. Nie możesz tak po prostu… - Bądź cicho, albo będziemy mieli towarzystwo. – Jego ręka przesunęła się po jej nagim tyłku i wśliznęła między uda. – Jesteś taka mokra i gotowa dla mnie. Możesz się sprzeciwiać, ale twoje ciało jest pobudzone jak diabli. Zabiję go. Jego palce wśliznęły się przez jej szparkę i nie trzeba było jej uświadamiać, że jej ciało odpowiadało na niego. Dowód spłynął w dół, gdy odnalazł jej łechtaczkę i potarł nabrzmiały pączek. Rozkosz błyskawicznie owładnęła Brit i zacisnęła powieki przygryzając mocno wargę, by powstrzymać kolejny jęk. Posiadał niezwykle utalentowane palce, a kiedy zwiększył nacisk odkryła, że nie mogła już dłużej myśleć. Jedyne co mogła zrobić, to odczuwanie jego każdego ruchu w górę i w dół, który sprawiał, że jej ciało płonęło z potrzeby, by dojść. - Jesteś taka gorąca, seksowna. – River trącił policzkiem jej głowę, a jego dłoń wysunęła się z pomiędzy jej ud. Brit zdała sobie sprawę, że podrapała obicie fotela swymi paznokciami. Jej policzki płonęły z zażenowania, że bawiąc się jej łechtaczką pozbawił ją całkowicie zdolności do myślenia, do tego stopnia, że natychmiast zapomniała gdzie się znajdowali. Spróbowała unieść swoją pierś, ale wtedy, nagle okryty prezerwatywą fiut River’a naparł na jej cipkę i wszedł w nią jednym, mocnym pchnięciem jego ud. Jęk wydobył się z niej, gdy czysta przyjemność wystrzeliła w niej na odczucie jego grubego, twardego fiuta budzącego wszystkie te wewnętrzne zakończenia nerwowe. Ścianki jej pochwy drżały wokół jego penisa, jej sutki stwardniały jeszcze bardziej, a potem wszystkie myśli odpłynęły, gdy zaczął się wysuwać i wjeżdżać w nią z powrotem. Ponownie wbiła paznokcie w obicie, gdy River pieprzył ją mocno i szybko, dociskając ją mocniej do fotela. Jego biodra popychały ją wyżej więc uniosła się na palcach. Jej spodnie unieruchamiały jej nogi razem, a ich chrapliwe oddechy mieszały się ze sobą, gdy River jeszcze bardziej zwiększył tempo. Fotel wydał skrzypliwy dźwięk, ale miała to gdzieś – jedyne co mogła zrobić to czuć River’a. Zmienił swój kąt nieznacznie, przesuwając jedną rękę dookoła jej biodra, by dostać się pomiędzy nią a tył Strona | 83

fotela, a jego palce naparły na jej łechtaczkę. Pieprzył ją mocniej, wjeżdżając w nią głębiej. Skóra uderzała o skórę, gdy jego biodra zderzały się z jej tyłkiem. Jej orgazm wzrastał. Brit starała się myśleć, ale przegrała tę walkę w zderzeniu z seksualnym najazdem, któremu River poddał jej ciało. Wciągnęła powietrze, jej mięśnie napięły się i ręka opadła na jej usta właśnie, gdy doszła. Krzyknęła w dłoń River’a, ekstaza wystrzeliła w niej, od jego fiuta prosto do mózgu. Jego ręka wysunęła się spomiędzy jej ud i chwyciła jej biodro w niemalże pozostawiającym siniaki uścisku, gdy obniżył głowę. Jego usta wcisnęły się w jej koszulkę na poziomie ramienia. Szarpnął się gwałtownie, jego biodra docisnęły się mocno do jej tyłka, a całe jego ciało naprężyło się i jęknął przy jej ramieniu, gdy doszedł. Oboje dyszeli ciężko. River znieruchomiał na niej, po prostu trzymając ją. Ich ciała tak mocno do siebie przylegały, że z trudnością mogła nabrać głęboki wdech z jego wagą trzymającą ją nad fotelem. Rozluźnił się na niej, ich ciała mieszały się ze sobą w oparach świetnego seksu. Jego ręka uwolniła jej usta, w tym samym momencie, gdy odsunął się od jej ramienia. Chichot sprawił, że Brit otworzyła oczy. - Kurwa, to było gorące. Ten głos brzmiał podobnie do głosu River’a, ale nie dobiegał z pobliża jej ucha. Przez chwilę była zmieszania ponieważ mogła wyczuć jego oddech owiewający jej kark. Całe ciało River’a spięło się ponownie z uprzednio zrelaksowanego stanu i zrozumienie opadło na nią. Jej oczy były szeroko otwarte, gdy jej głowa obróciła się szybko, by spojrzeć na Ryder’a Raine, opierającego się o ścianę, jakieś sześć stóp dalej, z rękoma założonymi na piersi. Zamarła, niezdolna do wykonania jakiegokolwiek ruchu, oddechu czy myślenia. Jednojajowy brat bliźnik River’a przyglądał się im. Wyglądało na to, że stał tam od jakiegoś czasu sądząc po sposobie w jaki skrzyżował stopy, a gdy spojrzała w jego ciemne oczy, znała to spojrzenie. River zawsze patrzył tak na nią za każdym razem, gdy chciał ją przelecieć. - Niech to, bracie, - powiedział cicho River. – Nie fajnie. Ryder oderwał swój wzrok od Brit, by przyjrzeć się swemu bratu. Strona | 84

- Rozumiem, że nie dzielimy się nią? Z chęcią również poczułbym ją wokół siebie. Brit była przerażona, gdy wszystko do niej dotarło. Ryder przyglądał się jak uprawiała seks z jego bratem i powiedział „dzielić się” jak gdyby robili to lub zrobili w przeszłości. Nie mogła się poruszyć przez chwilę, a potem zaczęła walczyć, by wydostać się spod River’a. Zaklął ponownie, wysuwając się z jej ciała i unosząc z nad niej swą wagę. Nie spojrzał na nią, zamiast tego przyglądał się groźnie swemu bratu i kręcił głową, gdy po prostu podciągnął spodnie, nie przejmując się zdjęciem prezerwatywy, spiesząc się, by się zakryć. Jak tylko odsunął się, Brit podciągnęła spodnie czując, że jej bielizna źle się zawinęła i nie wsunęła się do końca jej bioder, ale nie przejmowała się tym. Jej ręce trzęsły się tak bardzo, że nie mogła zasunąć zamka. Odwróciła się, potknęła i spróbowała uciec, ale River złapał jej rękę. Jej spojrzenie poleciało gwałtownie do jego i dostrzegła, że wciąż wyglądał na naprawdę wściekłego. - Nie widziałem, ani nie słyszałem, że wszedł, - wytłumaczył cicho. Brit wyszarpnęła się z jego uścisku i uciekła. Gdy już niemal wybiegła z pokoju dosłyszała jak jeden z braci zaklął siarczyście. - Niech to szlag, ty sukinsynu. Nie słyszała reszty, gdy wbiegała po schodach. Dotarła do pokoju River’a i zamknęła drzwi, nie trzaskając nimi jednocześnie. Teraz była jej kolej na siarczyste przekleństwo, kiedy spróbowała zamknąć drzwi na zamek, ale wtedy przypomniała sobie, że River go usunął. Odwróciła się od drzwi i złapała za brzuch. - O Boże. – Walczyła z potrzebą zwymiotowania. Wspomnienia jej przeszłości bombardowały ją, przerażały również. Czy River był bardziej podobny do jej byłego męża niż myślała? – Muszę się stąd w diabły wynosić, - szepnęła cicho. W panice zaczęła wrzucać swoje rzeczy do torby. Z czy bez samochodu, musiała stąd odejść. Nie dbała o to czy będzie musiała biec do szosy i złapać stopa do domu. Przynajmniej wiedziała z czym będzie musiała się zmierzyć wracając do niego. Strona | 85

***** - Dlaczego? – River spoglądał groźnie na Ryder’a. - Sądziłem, że chciałeś odstawić przedstawienie. To ty lubisz występować przed publicznością. – Chichot uciekł Ryder’owi. – Chociaż ty ujeżdżający tę małą blondynę jesteś o wiele bardziej interesujący niż twoje próby złamania sobie karku na byku. Jest również o wiele bardziej gorąca. Gniew zakipiał w River’rze. - Jest już wystarczająco płochliwa, niech to. Musiałeś wspominać, że dzieliliśmy się kobietami? Widziałeś jej reakcję? Nie była napalona. To ją przeraziło. Ryder wzruszył ramionami. - Zawsze jest ten pierwszy raz. Może poszukamy jej i wprowadzimy w cudowny świat tandemu? Będzie miała cholernie dużo przyjemności z tego10. Coś ścisnęło River’a w brzuchu i zacisnął ręce w pięści. Myśl o Ryder’rze dotykającym Brit pozostawiała cierpki smak w jego ustach i wypełniła go wściekłością. - Nie ma mowy. Zbliż się do niej i skopię ci tyłek. Ryder przyglądał mu się przez dłuższą chwilę. - Więc to tak, zgadza się? Chwila zawahania była krótka. - Taak, właśnie tak. – River wziął głęboki wdech, jego gniew ulatniał się. – Jest coś w niej, bracie. Po prostu ciągle mi jej mało i sprawia, że czuję rzeczy, których nigdy wcześniej nie czułem. Nawet, gdy jest na mnie wkurzona, po prostu chcę ją objąć. - W takim razie lepiej idź ją znaleźć. Miała spojrzenie jak twoje byki, gdy cię zrzucają. Zwieje do najbliższego wyjścia, by się stąd wydostać. Przekleństwo dobiegło od River’a, gdy się obrócił. 10

Ten facet jest niemożliwy! Zarywa do każdej z lasek swoich braci! Pewnie sam nie ma szans znaleźć sobie porządnej kobiety :P

Strona | 86

- Trzymaj się od niej z daleka, a jeżeli usłyszysz, że uprawiamy seks, odejdź. – Ruszył szybko do schodów pokonując dwa naraz. Nie pozwoli Brit pieprzyć się i uciec ponownie.

Strona | 87

ROZDZIAŁ 6

Drzwi do sypialni uderzyły w ścianę i Brit odwróciła się przestraszona. River wszedł do pokoju i zatrzasnął za sobą drzwi. Założył ręce na piersi, jego wzrok spoczął na torbie, którą właśnie zamknęła a mars na jego twarzy sprawił, że jego wargi wykrzywiły się ukazując tym samym jego niezadowolenie. - Nie wiedziałem, że wszedł. - To nie ma znaczenia. – Odwróciła wzrok. – Wyjeżdżam. Możesz albo naprawić mój samochód albo pojadę stopem. Nic mnie to nie obchodzi. Wynoszę się stąd bez względu na sposób w jaki to zrobię. – Schyliła się, by złapać swoją torbę. – Zejdź mi z drogi. Opuścił ręce po bokach. - Nie. Szok przelał się przez nią, gdy się wyprostowała. - Słucham? - To było niefortunne zdarzenie. Nie powinien był wejść tam i przyglądać się nam. Powinien był się odwrócić, kiedy usłyszał, że jesteśmy zajęci, ale nie mogę zmienić tego co się wydarzyło. - Nie mogę tu zostać. - Wciąż to powtarzasz, ale nie wyjeżdżasz. - Tylko popatrz. – Spróbowała go obejść. River odwrócił się, gdy go wyminęła, jedną ręką obejmując ją w talii, podczas gdy drugą złapał za uchwyt od jej torby i wydarł ją z jej ręki. Sapnęła ze wściekłości, gdy podniósł ją z podłogi i znalazła się w powietrzu. Jej ciało podskakiwało, gdy wylądowała na jego miękkim materacu, a potem jakieś dwieście funtów samca przyszpiliło ją do niego. - Złaź ze mnie do diabła. – Spoglądała groźnie w jego twarz. Strona | 88

- Czy ktoś powiedział ci już kiedyś, że masz charakterek? - Tak i zawsze zasłużenie ty Neandertalczyku. Nie możesz tak po prostu łapać kobiet i rzucać ich na swoje łóżko. Szeroki uśmiech wykwitł na jego twarzy ukazując białe zęby. - Dlaczego nie, do diabła? - To jest złe i nie zmusisz mnie bym została. Raine, zejdź ze mnie do diabła. Przesunął nogę i mocno kopnął w jeden ze słupków łóżka. Dobiegł ją hałas i odwróciła od niego wzrok, by dojrzeć jak jeden z łańcuchów opada wzdłuż słupka i uderza w podstawę łóżka. Oderwała wzrok, by ponownie spojrzeć w jego twarz i ujrzała, że wciąż uśmiechał się do niej szeroko. - Mogę cię zatrzymać i ostrzegałem, że jeżeli ponownie spróbujesz wyjechać przykuję cię do mojego łóżka. – Zachichotał. – Lubię być na tobie. - Ty skurwysynie! Nawet o tym nie myśl. - Mówiłem ci, - jego uśmiech zamarł, - moja matka była dziwką. – Kopnął w drugi słupek i kolejny łańcuch wypadł. Przełknęła mocno ślinę z odrobiną strachu. Nie sądziła, że mógłby ją skrzywdzić, ale była całkiem przekonana, że mógłby przykuć ją do swojego łóżka. - Chcę wyjechać. - Chcę, żebyś została. – Wziął głęboki wdech. – Przepraszam, Brit. Wiem, że jesteś zdenerwowana. Widziałem wyraz twojej twarzy na dole, kiedy nas przyłapał, ale nie pozwolę ci uciec. - Nie możesz mnie tutaj trzymać, River. Chcę wyjechać. Jestem pewna, że każdy w tym domu wie, że ze sobą spaliśmy i Dale dowie się o tym. Naprawdę potrzebuję mojej pracy. Być może uda mi się wytłumaczyć Dale’owi, że to była chwilowa utrata poczytalności z całym tym stresem, któremu jestem poddana. - Nie ma mowy. Przyjechałaś tu na miesiąc i właśnie tyle zostaniesz. Poradzę sobie z moją rodziną a Dale niczego się o nas nie dowie. Twoja praca jest bezpieczna. Strona | 89

Frustracja wezbrała w niej. - Dlaczego nie chcesz mnie puścić? Chcę wyjechać. - Wcale tego nie chcesz tak naprawdę. – Wolno pokręcił głową. – Z jakiegoś powodu boisz się, jesteś przestraszona jak jakaś płochliwa klacz11, ale zgadnij co? Ja ujeżdżam konie. – Wyszczerzył zęby. – Poskramianie ich jest moją pracą. - Nie jestem koniem. - I bardzo się cieszę z tego powodu. – Zachichotał. – Nigdy nie chciałem ujeżdżać żadnego w taki sposób w jaki chciałbym ujeżdżać ciebie. - To nie jest zabawne. Jego uśmiech zbladł. - Dlaczego tak bardzo ci zależy, żeby uciec ode mnie i tego co jest między nami? Mamy miesiąc, by spędzić go razem i z ochotą tutaj zostanę. Jeżeli myślisz, że robię to często, to pomyśl jeszcze raz. Zwykle zaliczam i uciekam, będąc szczerym, ale ty jesteś inna12. Naprawdę chcę cię poznać i spędzić z tobą czas. Jeżeli ktokolwiek powinien się spakować i uciec, to właśnie ja. - Ja nie przygwoździłam cię do łóżka. - Nie miałabyś szans, nawet gdybyś spróbowała. Mów do mnie. Dlaczego tak bardzo chcesz wyjechać? Odwróciła od niego wzrok, by spojrzeć na wezgłowie ponad jej głową. Zawahała się, nie chcąc napotkać jego spojrzenia. - Ugrzęzłam w koszmarnym małżeństwie i nie chcę ponownie się angażować. Czy tak trudno to zrozumieć? Jego ciało napięło się nad nią. - Czy on cię molestował?

11 12

Cóż za porównanie :P ma podejście jak do… kobyły … :P Taaa, ilu kobietom nawciskał takie kity? :P

Strona | 90

Spotkała jego rozwścieczone spojrzenie przyglądając się rysom jego twarzy i widząc na niej czysty gniew. Ta myśl najwyraźniej poruszyła go. - Taak. Był naprawdę wstrętnym typem, okej? - Nie wyglądasz na taką, która daje sobą pomiatać. Odwróciła się wpatrując się w posłanie obok swej twarzy. - Nie jestem. Próbowałam odejść, ale to było mocno skomplikowane. - Nie zdajesz się mieć problemu z próbą odejścia ode mnie, a ja nie zrobiłem ci krzywdy. - Nie chcę o tym rozmawiać. Zostawiłam przeszłość za sobą i nie jest to coś co chciałabym ponownie przerabiać. - No to wielka szkoda. Skoro ten facet jest takim dupkiem, dlaczego wyszłaś za niego? - Nie rozmawiam o tym. - Nie ruszymy się stąd dopóki tego nie zrobisz. Mam gdzieś czy przegapimy obiad i kolację ani czy zostaniemy tak przez całą noc. Powiedz mi co ten facet ci zrobił i dlaczego skończyłaś z dupkiem. Gorące łzy zagroziły wypłynięciem, wiec mrugnęła, by je odegnać, wciąż nie chcąc spojrzeć na niego. Przełknęła gulę, która uformowała się w jej gardle. - Na początku nie zdawałam sobie sprawy z tego jaki był. Tak jakby udawał, że jest kimś kim nie był. Ożenił się ze mną szybko, a potem ujawniła się jego prawdziwa strona. - Bił cię? – River warknął te słowa. Potaknęła raz, potwierdzając jego przypuszczenia. - Taak. Stał się damskim bokserem. Próbowałam odejść, nawet złożyłam doniesienie na policję i zrobiłam wszystkie rzeczy, które każą ci zrobić. To nie wystarczyło. Uzyskałam nawet zakaz zbliżania się. Strona | 91

- Ale on nie chciał cię puścić? Ponownie cię oczarował? Och do diabła, pomyślała. W końcu spojrzała na River’a dostrzegając zmieszanie na jego twarzy. - Jego rodzina miała pieniądze, okej? Zatrudniał prawników, na których nie było mnie stać, by wciąż walczyć o rozwód i upewnił się, że nigdy nie będę miała dostępu do choćby centa. W ten sposób sprawował kontrolę. Płacił za wszystko i dawał mi jedynie małe sumy pieniędzy, na wypadek gdybym musiała coś sobie kupić. Sprawił, że odrzucono zakaz zbliżania się, dzięki jego prawnikom z gładką gadką a potem dobrał się do mnie. Za każdym razem, gdy dostałam nową pracę zastraszał ich pieniędzmi swojej rodziny i wpływami, by mnie zwolnili. Sprawił, że wyrzucono mnie z każdego mieszkania jakie wynajęłam. Straszył mnie i rzucał groźby, zawsze upewniając się, że rozumiem, że prędzej zobaczy mnie martwą niż bez niego. Wróciłam ponieważ nie miałam wyboru. Nigdy nie składał czczych pogróżek. Gniew River’a zamienił się w szok wyraźnie widoczny na jego twarzy. - Kurwa. - Taak. – Wzięła drżący wdech, dumna, że opowiedziała to wszystko nie płacząc. – Przeszłam przez piekło zanim w końcu udało mi się odejść na dobre. - Rozwiodłaś się, prawda? Jakoś nie wyobrażam sobie, że ten spory kawał dupka wypuścił cię łatwo. - Jestem prawomocnie rozwiedziona. – Zawahała się. – Nie zgodził się z tym, ale sędzia wziął moją stronę. - Dał ci spokój? - Nie. – Pokręciła głową. – Ustanowiono zakaz zbliżania się i powinien trzymać się z dala ode mnie. Prawda jest taka, że Dale usłyszał, że mój były mąż ma pojawić się w mieście i wysłał mnie tutaj, gdzie powinnam być bezpieczna. Ciemny wzrok River’a zwarł się z jej i wyglądał na rozwścieczonego, gdy przyglądali się sobie. Strona | 92

- Z całą pewnością nie wyjeżdżasz, kochanie. Nigdy bym cię nie uderzył. Mogę być dupkiem w pewnych kwestiach, ale wiedz to, okej? Nigdy bym ciebie nie skrzywdził. - Wiem. – Przynajmniej jej instynkt podpowiadał jej, że mogła mu wierzyć i River z całą pewnością nie był taki jak Kyle. – Nie boję się ciebie. - Dobrze. – Jego ciało na niej rozluźniło się. – Jestem trochę władczy, ale tylko w sprawach seksu. Nie uciekniesz od tego co oboje czujemy. Zaniósłbym twoją torbę do samochodu, gdybym szczerze wierzył, że nic do mnie nie czujesz. Nie mogła oderwać wzroku od jego błękitnych oczu, dostrzegając w nich szczerość. - To nie jest dobry pomysł, abym wiązała się z kimkolwiek. Będę całkowicie szczera, okej? Mój były mąż jest niebezpieczny i jeżeli kiedykolwiek dowie się, że z tobą spałam, odkryje kim jesteś, zrobi wszystko co w jego mocy, abyś poniósł za to karę. - Mam to gdzieś. - Nie miałbyś, gdyby kiedykolwiek ruszył za tobą. - Skopałbym jego żałosny tyłek. Przykro mi, że muszę ci o tym mówić, ale wdałem się w kilka nieporozumień z innymi mężczyznami w swoim czasie. Potrafię więcej niż poradzić sobie w walce na pięści. Kobiety mogą mnie lubić, ale mężczyźni raczej nie. Zignorowała jego próbę rozbawienia jej, ponieważ to nie był odpowiedni czas na robienie sobie żartów. - Nie mówię w sensie fizycznym. W walce pokonałbyś go z jedną ręką związaną za plecami. Oczerniłby twoje nazwisko i rozesłał plotki o tobie, być może nawet o całej twojej rodzinie. Głośny śmiech wydobył się z River’a, gdy uśmiechnął się szeroko. - Jestem Raine’em. - Co to oznacza?

Strona | 93

- To znaczy, że każdy znał mojego ojca jako miejscowego pijaka a moją matkę jako dziwkę. Co do diabła mógłby ten facet powiedzieć, co byłoby gorsze od prawdy? Dorastałem z miejscowymi, którzy spoglądali na nas z góry więc, w ich opinii nie można upaść niżej niż Raines’owie. Zgadnij co? Mamy to gdzieś. Moi bracia i ja trzymamy się razem, liczy się tylko nasza rodzina i nic co ktoś mógłby o nas powiedzieć nie mogłoby nas zranić, ponieważ najprawdopodobniej powiedziano to już milion razy. Zawahała się. - On jest niebezpieczny, River. Jest szalony, a ja nie chcę żeby coś ci się stało. Nie chcę, abyś wdał się w wojnę, którą z nim prowadzę. - To nie będzie wojna, a ja nie wdam się w nią skoro jesteś bezpiecznie ukryta na ranczo. Ten facet nie znajdzie cię a ty nigdzie nie jedziesz. River sprawiał, że wszystko wydawało się takie łatwe, ale nie miał pojęcia jak szalony potrafił być Kyle. Chciała, aby to wszystko było takie proste. Wiedziała, że będzie bezpieczna tak długo jak długo Kyle nie będzie mógł jej znaleźć i nie pozostawi żadnego śladu łączącego ją z rodziną Raine. Zatarła wszelkie ślady i wiedziała, że Dale będzie wypatrywał jej powrotu do domu. Wiedział jakim podstępnym draniem potrafił być jej były mąż i nie chciał niczego pozostawiać przypadkowi. Zastanawiała się nad powiedzeniem River’owi całej reszty, ale potem porzuciła ten pomysł. Jak dla niej nie znał jej na tyle dobrze, by zdradzać mu wszystkie brudne szczegóły. Mogła się założyć, że z radością puściłby ją wolno, gdyby ujawniła w jaki dokładnie sposób udało jej się uciec od byłego męża. - Więc zostajesz, tak? – Jego noga poruszyła się i kopnął jeden z dyndających łańcuchów. – Jeżeli nie, naprawdę przykuję cię do tego łóżka. – Uśmiechnął się szeroko. – Niemalże liczę, że powiesz, że chcesz wyjechać. Mam taką fantazję, w której jesteś w mojej władzy i pieprzę cię, aż poddasz mi się. Pozostanie na tobie brzmi jak najlepszy z możliwych sposobów spędzenia kilku dni, jeżeli tyle będzie potrzebne. Jak mogła mu się oprzeć? Nie potrafię, przyznała w głębi ducha. Był zbyt przystojny, a jego błękitne oczy skrzyły rozbawieniem. Powiedziała mu wystarczająco dużo, by wiedział, że ciągną się za nią kłopoty, ale nie uciekł. Wielu mężczyzn zrobiłoby Strona | 94

tak, nie chcąc tego typu bagażu ciążącego na nowej znajomości. Oczywiście nie oferował prawdziwego związku, raczej miesiąc seksualnych igraszek, mimo to nie eskortował jej do drzwi, by pozbyć się jej szybciej ze swojego życia. - Powiem ci co zrobimy, - powiedziała miękko, - muszę zjeść. Umieram z głodu, ale później pozwolę Ci użyć swoich łańcuchów na mnie. Żądza zapłonęła w jego spojrzeniu, gdy oblizał wargi. - Niech to, kochanie. Sprawiasz, że jestem kurewsko napalony. Znów jestem twardy. Próbujesz mnie zabić? Powstrzymała wzdrygnięcie na to pytanie. - Nie, ale naprawdę jestem głodna. Zatrzymaj tę myśl. - Okej. Głodzenie cię nie byłoby w porządku, skoro doskonale zdaję sobie sprawę, że będziesz potrzebowała energii na to co mam w zanadrzu. – Mrugnął, a potem stoczył się z jej ciała. Wstał i wyciągnął obie dłonie. – Pozwól pomóc sobie wstać, skoro to przeze mnie tam wylądowałaś, a potem potraktuję cię kanapką z wołowiną a la Raine. Podniosła się i wsunęła swoje dłonie w jego, by mógł ją ostrożnie podciągnąć do pozycji stojącej. Zawahała się. Uwaga o kanapce przypomniała jej komentarz Ryder’a po tym jak przyłapał ich podczas seksu. - O co chodzi z tobą i twoim bratem dzielącymi się kobietami? Nie zapomniałam o tym, a skoro mamy wyjść z twojego pokoju i prawdopodobnie wpadniemy na niego, chcę cię zapewnić, że nie bawię się w takie gówno. Jego uśmiech zamarł momentalnie, a coś w jego spojrzeniu nieco ochłonęło. - Ty masz przeszłość i ja również. Ryder i ja dorastaliśmy z ludźmi, którzy myśleli o nas w najgorszy sposób. To sprawiło, że staliśmy się trochę bardziej szaleni od większości chłopców. Reputacja młodych gniewnych13, którą bardziej niż ochoczo podtrzymywaliśmy.

13

Ukłon w stronę gangsta paradise :P, w oryginale „bad-boy”

Strona | 95

- Więc dzieliłeś się kobietami? – Na tę myśl coś w jej wnętrzu zamarło i próbowała uwolnić swoje ręce. River opanował całkowicie jej przestrzeń osobistą, kiedy podszedł do niej, stając ciało przy ciele, dopóki nie musiała spojrzeć na niego w górę. Stanowczo trzymał jej dłonie odmawiając wypuszczenia jej. - Jeżeli mój brat tknąłby cię skopałbym mu tyłek i powiedziałem mu o tym. Nie robiliśmy tego od dłuższego czasu i z całą pewnością nie będzie tak z tobą. Nie jestem w stanie powiedzieć dlaczego, ale żadna inna kobieta nie oddziaływała na mnie w sposób, w jaki ty to robisz, Brit. Nigdy wcześniej nie pragnąłem kobiety bardziej i czuję się dziwnie zaborczy wobec ciebie. Ponownie mogła dostrzec szczerość w jego spojrzeniu, kiedy głęboko wpatrywała się w jego oczy. - Okej. Chciałam jedynie, abyśmy byli zgodni w tej kwestii. - Jesteśmy. Nie jestem pewien co jest między nami, ale jest to coś silnego. Nagle Brit uśmiechnęła się szeroko. - Mogę dokładnie wyjaśnić co jest między nami. Znów jesteś twardy i wbijasz się w mój brzuch. Zaśmiał się. - Najpierw jedzenie, a potem pieprzenie. Jestem świetnym kucharzem i robię najlepsze kanapki z wołowiną w całym Texas’ie. - To brzmi naprawdę świetnie. Mogłabym zjeść konia z kopytami. Zaśmiał się. - Krowę, nie konia. Za bardzo je kocham, by podać jednego na talerzu. – Puścił jedną z jej rąk, odsunął się a potem pociągnął ją w kierunku drzwi. – Chodź. Naprawdę chcę cię tutaj z powrotem najszybciej jak to tylko możliwe.

Strona | 96

Brit obawiała się spotkania z rodziną River’a. Mógł jej powtarzać, że to nic takiego, ale nie była przyzwyczajona do sypiania z facetem w pobliżu jego rodziny. Fakt, że tak naprawdę nie znała Raines’ów tylko pogarszał całą sytuację i martwiła się, że mogli mieć o niej złą opinię za wskoczenie do łóżka z River’em. Na dole było cicho i pusto, gdy weszli do kuchni. River posłał jej szeroki uśmiech i puścił jej dłoń. - Pewnie poszli się zdrzemnąć. - Twój brat ucina sobie drzemki? - Nie. Nav i Trina prawdopodobnie się pieprzą, ale nie chciałem tego mówić. Ryder pewnie poszedł z Adam’em i Trip’em na pokera. - Potrzebujesz pomocy przy lunch’u? - Nie. Po prostu usiądź i pozwól mi zaprezentować ci moje kuchenne umiejętności. – Uśmiechnął się szeroko. – Uczył mnie najlepszy. - Twój ojciec gotował? Komiczny wyraz jego twarzy wystarczył za odpowiedź. - Eee, nie. Mary nauczyła nas gotować. - Kim jest Mary? Smutek przemknął po jego twarzy. - Była matką Adam’a i Trip’a. Mój tata zatrudnił ją po tym jak moja matka odeszła. Wychowywała nas dopóki nie umarła na raka. Byliśmy jeszcze w liceum kiedy zachorowała. To złamało nam serca. - Przykro mi. Odwrócił się od niej, by otworzyć drzwi lodówki.

Strona | 97

- Dzięki. Przyglądanie się jak walczy i cierpi z bólu przez tak długi czas mocno nami potrząsnęło. Przelało też czarę goryczy jeżeli chodzi o mojego ojca. – Wyciągnął coś owiniętego w biały papier i podszedł do kuchenki. - Twojego ojca? - Sypiał z Mary prawie każdej nocy. Kochała go od lat, ale on nigdy nie traktował jej dobrze. Zdradzał ją i okłamywał. Dowiedziała się o tym, ale została dla nas. Kiedy zachorowała, mój tata zrobił się dla niej jeszcze gorszy. Praktycznie nie przychodził do domu i unikał jej. Na końcu wszyscy stanęliśmy przed jej sypialnią i powiedzieliśmy mu, że skopiemy jego żałosny tyłek jeżeli tylko spróbuje opuścić ją, więc był przy niej kiedy umierała. Myślę, że to coś znaczy. Opuściła ten padół w sposób, w jaki tego pragnęła. Brit nie odzywała się przez kilka chwil, przetrawiając te informacje. - To dobrze, że zrobiliście to dla niej, - powiedziała w końcu, nie wiedząc co więcej mogłaby dodać. - Mary nigdy nie zasługiwała na kogoś takiego jak mój ojciec, nikt nie zasługiwał, ale zostałem zapewniony, że nie zawsze taki był. Myślę, że to już coś. Zmarł w niecały rok po śmierci Mary. - Przykro mi. Wzruszył ramionami, stojąc plecami do niej, gdy podpalał ogień i kładł żeliwną patelnie na płycie kuchennej. - Mieliśmy Nav’a i zawsze byliśmy z sobą zżyci. Mary podarowała nam kobiecy dotyk i oczywiście wprowadziła Trip’a i Adam’a do naszego życia. - To dobrze. - Tak. – Potaknął. – Przed śmiercią Mary zmienili nazwisko na Raine. Chciała, by należeli do rodziny i nie zostali sami na świecie, po tym jak odejdzie. Myślę, że chciała wyjść za tatę, ale on odmówił. Była dobrą kobietą. Cisza, która zapadła w kuchni została przerwana jedynie, gdy River położył dwa steki na patelni, kiedy była już wystarczająco rozgrzana. Zapach, który wypełnił Strona | 98

pomieszczenie sprawił, że w brzuchu Brit zaburczało. River rzucił na nią okiem kilka razy, uśmiechając się przy tym i wyciągnął paczkę frytek ze spiżarni. - Pozwól mi pomóc. – Brit wstała. – Jestem przyzwyczajona do gotowania. - Możesz wyjąć sos do steków z lodówki. Nie miałbym również nic przeciwko dużej szklance mleka. Szklanki znajdziesz w tej szafce po lewej. To było przyjemne towarzystwo, gdy Brit krzątała się po kuchni. Nigdy wcześniej żaden mężczyzna nie gotował dla niej. Jej mąż był staromodny pełną gębą. Kobiety gotowały, sprzątały dom a on nigdy nie kiwnął palcem, by pomóc jej w obowiązkach domowych. Po raz kolejny przypomniała sobie o różnicach między River’em i mężczyzną, którego poślubiła. Dziesięć minut później przełknęła pierwszy kęs kanapki z wołowiną River’a. - To jest niesamowite. Dziękuję. Mrugnął do niej. - Wstrzymaj się z wyrazem „niesamowite” dopóki nie zobaczysz co szykuję dla ciebie w swojej sypialni. – Uniósł swoje mleko. – Szamaj. Będziesz potrzebowała swojej siły.

Strona | 99

ROZDZIAŁ 7

Brit odczuwała lekką nerwowość, kiedy zdejmowała ubrania wiedząc, że River stoi zaledwie kilka stóp dalej i uważnie się jej przygląda. Podniosła wzrok spotykając się z jego spojrzeniem, a intensywność, którą dostrzegła w jego oczach sprawiła, że znieruchomiała. Przyglądał jej się badawczo, a w jego źrenicach odbijała się czysta zmysłowość. - Nie skrzywdzę cię. – Ton głosu Rivera stał się chrapliwy. - Byłam już związywana i to nie było dla mnie zabawne doświadczenie. Przechylił głowę na bok obserwując ją z przymrużonymi oczami. – Twój mąż? - Eksmąż i tak. – Starała się odepchnąć od siebie straszne wspomnienia, które wypłynęły na powierzchnię. - Wcześniej się nie bałaś. - To dlatego, że odwróciłeś moją uwagę. Powolny, szeroki uśmiech rozciągnął jego zmysłowe usta. – Zaufaj mi Brit. Obiecuję, że to, co ci zrobię cholernie ci się spodoba. Mam na uwadze jedynie twoją przyjemność. - Moją tak? – Odprężyła się i znów zaczęła się poruszać, by wyswobodzić się z reszty ubrań. – A co z twoją przyjemnością? - Oglądanie i słuchanie ciebie jest dla mnie wystarczająco fantastyczne. Wierzyła mu. Zwróciła się twarzą do jego łóżka, a jej wzrok spoczął na książkach, które widziała już wcześniej – książkach o seksie. Przeprowadził masę badań na temat seksu i z łatwością mogła uwierzyć, że był pilnym studentem, ponieważ wiedziała z pierwszej ręki, co potrafił wyczyniać z kobiecym ciałem. Wspięła się na łóżko, naga i przeturlała się na środek materaca, gdzie jak sądziła chciał, żeby się znalazła. Jej uwaga skupiła się na Riverze, obserwowała, jak się rozbiera. Strona | 100

Jego ciało wyglądało na naprawdę twarde, muskuły poruszały się pod opaloną, seksowną skórą – był niezwykłym mężczyzną. Pozbył się swoich jeansów, a ona oblizała wargi widząc, jak bardzo był podniecony mimo, że jeszcze nawet go nie dotknęła. Penis prężył się dumnie odstając od jego ciała. Kiedy ruszył w jej kierunku, lekko kołysał się przy każdym kroku. Uderzył kolanem w łóżko, a materac wygiął się nieznacznie, gdy sięgnął po jeden z łańcuchów, który opadł swobodnie na dół. Jego cudowne oczy płonęły z pożądania. - Zamierzam skuć twoje kostki i nadgarstki. Będziesz miała niewielką możliwość ruchu, ale niezbyt dużą. – Nie odrywał od niej oczu, kiedy manewrował, aby chwycić ją za kostkę poprawiając przy tym ułożenie jej nóg, tak by były szeroko rozsunięte i zwrócone palcami w kierunku słupków. – Będziesz miała trochę luzu, by poruszać nogami. W ten sposób łatwiej będzie je można ustawiać, gdy będę się z tobą zabawiał. Brit naprawdę podobała się myśl o nim robiącym to. Facet miał prawdziwy talent i wiedział, w jaki sposób ją dotykać, by się podnieciła i stała się gorąca. – W porządku. Kajdanki były wyściełane od środka, więc gdy jedna z nich otoczyła kostkę Brit, nie poczuła dyskomfortu mimo, iż dokładnie ją zapiął. Poruszała palcami nie odczuwając bólu i skinęła na niego. River uśmiechnął się szeroko i poruszył się, by zamknąć metalową obręcz na drugiej kostce. Wczołgał się na łóżko poruszając się wzdłuż jego krawędzi i uderzył w kolejny słupek. Łańcuch i kajdanki spadły w dół. Zakuł jej rękę. Minutę później wszystkie kończyny Brit zostały związane, a ona leżała rozciągnięta i otwarta. Poruszyła się na łóżku uświadamiając sobie, że może swobodnie się przesuwać przynajmniej o pół stopy w każdą stronę. - Mogę je ściągnąć tak, żebyś nie była w stanie się poruszać, ale chcę, żebyś nauczyła się mi ufać, dopiero później zobaczymy, czy jesteś na to gotowa. - W porządku. (*widzę, że jest bardzo elokwentna podczas tej konwersacji :P) Zszedł z łóżka, a Brit się spięła. – Dokąd idziesz?

Strona | 101

Pochylił się, sięgnął pod łóżko i już znała odpowiedź na swoje pytanie. Usłyszała, jak torba przesuwa się po podłodze, wstrzymała na chwilę oddech, a on wyciągnął swoje seks zabawki. Serce waliło jej jak młotem, wzięła kilka głębszych wdechów starając się uspokoić rozszalałe libido, które nagle powróciło do życia. Dźwięk rozsuwanego zamka zabrzmiał wyjątkowo głośno, kiedy otwierał torbę. - Mam kilka rzeczy, które zamierzam na tobie użyć. Zastanawiała się w duchu, co wyciągnął, nie chcąc się przyznać, że myszkowała po jego pokoju. Minutę później wstał z podłogi, uśmiechnął się do niej i zaczął ustawiać przedmioty na krawędzi łóżka. Musiała nieznacznie wyciągnąć szyję, aby spojrzeć na nie, po czym szerzej otworzyła oczy. - To naprawdę duży wibrator. Zachichotał. – Wcale nie. - Miałam wibrator, więc tak, ten jest duży. Podniósł go. – Ma sześć cali długości i cal średnicy. Jestem większy, więc wiem, że będziesz w stanie go przyjąć, skoro przyjęłaś mnie. Sutki jej stwardniały, a ścianki pochwy zacisnęły się. River poruszył się pomiędzy jej rozłożonymi udami trzymając w górze wibrator, aby mogła zachować nad wszystkim kontrolę. Był czarny i nieco zakrzywiony na czubku. (*taaaaa kutwa murzyński wibrator, ale River i tak ma większego od murzyna baaaaaa 3 noga mu wyrosła co się nią podpiera taaaaaaaaaaki jest wielki i potężny buhahaha jakże mogłoby być inaczej, bohater nie może być przeciętnie wyposażony. Dobrze, że nie jest Japończykiem lub Chińczykiem, bo oni mają jak kciuki hi hi, drodzy mężczyźni nie sztuka mieć dużego, a małego, a wariata ☺) Podniósł małą fiolkę z lubrukantem. Jego uwaga skupiła się na niej, kiedy zębami otwierał zamknięcie, po czym hojnie zwilżył jej zawartością czubek wibratora. Z powrotem zamknął fiolkę i upuścił ją obok swojej nogi. Jego spojrzenie błądziło pomiędzy jej nogami. - Otwórz się dla mnie trochę szerzej.

Strona | 102

Poruszyła się nieznacznie i rozsunęła kolana, oddalając je od siebie tak bardzo, jak tylko mogła i na ile pozwoliły jej na to łańcuchy. Przekręcił wibrator włączając go, a odgłos wibracji sprawił, że nieco się spięła, ale szybko się rozluźniła. River potarł jego końcówką o szczelinę Brit, po czym powoli zaczął wpychać go do środka i nie zatrzymał się, dopóki zabawka nie tkwiła pewnie w jej wnętrzu. Westchnęła, ponieważ nie spodziewała się tego. Założyła, że najpierw zabawi się z jej łechtaczką, aby ją przygotować, ale gdy wibrator szturmem wszedł w jej pochwę nie do końca mogła narzekać, że stymulacja sprawiła jej ból. Poruszył się na łóżku i sięgnął po mniejsze pudełko, którego Brit jeszcze nie zbadała. Obserwowała, jak je otwiera, szeroki uśmiech rozciągnął jego usta, następnie wycofał rękę, coś w niej trzymając, co było ukryte przed jej wzrokiem za jego zaciśniętymi palcami. - Co to takiego? - Coś, co przywiózł mi niedawno przyjaciel z podróży za ocean. - Co to jest? – Uniosła głowę, starając się dostrzec coś pomiędzy jego palcami. Chichot wydobył się z Rivera. – To malutki wibrator. Leż naprawdę spokojnie dziecinko. Brit nie miała pojęcia, co River zamierza zrobić. Nie zauważyła, kiedy opuścił się i przykucnął pomiędzy jej udami, a jego włosy opadły tworząc kurtynę jedwabistych pasm, które łaskotały jej podbrzusze. Palec Rivera dotknął łechtaczki, a ona skrzywiła się, gdy coś szturchnęło jej mały kapturek tuż poniżej miejsca, gdzie znajdował się opuszek jego palca. Niewielkie, wyraziste odczucie sprawiło, że w odpowiedzi szarpnęła biodrami, następnie jakiś zimny przedmiot zbliżył się do jej pączka. Wiedziała, że musiał to być jakiś rodzaj metalu. W następnej sekundzie krzyknęła z szoku, gdy wibracje zaczęły mocno uderzać w jej łechtaczkę. - O Boże. - Przyjemnie, prawda?

Strona | 103

Wpatrywała się w jego oczy, z trudem nie zamykając własnych i mocno zagryzając wargę. Odczucia stały się silniejsze, a przyjemność była niemal przytłaczająca. River przyglądał się jej, po czym zaklął cicho. - Jesteś tak wrażliwa, że jestem pewien, iż jesteś gotowa. Masz bardzo wyczuloną łechtaczkę, nieprawdaż? Jęk był jedyną odpowiedzią, na jaką mogła się zdobyć. Wkrótce dojdzie, mocno i szybko. Odczucia wywoływane przez oba wibratory były zbyt intensywne, przeciążały jej system. River zaklął cicho, złapał za lubrykant i spojrzał w dół. Podążyła za jego wzrokiem obserwując jak hojnie pokrywa penisa śliską substancją. Po prostu odrzucił fiolkę za łóżko i rzucił się do przodu, by złapać kolejne małe, czarne pudełko swoimi śliskimi palcami. Silnik ożył, a Brit spostrzegła nagle, że unosi się w więzach. Uświadomiła sobie, że dźwięk dochodzi z góry i świadczy o tym, iż musiał mieć jakiś rodzaj elektrycznego systemu podnośników przymocowanych do łańcuchów. Jej ciało unosiło się kilka stóp nad łóżkiem, trzymane w pozycji otwartej, po czym jej nogi zaczęły się poruszać. Łańcuchy praktycznie sunęły wzdłuż górnej krawędzi słupka podtrzymującego baldachim, przesuwając się po łóżku i zmuszając jej uda, aby rozwarły się jeszcze szerzej. Skupiła oszołomione spojrzenie na Riverze. - Wszystko w porządku. – Silnik przestał działać, a on przysunął się bliżej i wsunął pod nią poduszki, aby podeprzeć jej ciało. – Po prostu jesteś na właściwej wysokości. – Zawahał się, upuścił pilota i wziął do ręki innego. Brit nie była w stanie mówić, poziom jej uniesienia był zbyt

wspaniały,

żeby zrobić cokolwiek poza głośniejszym pojękiwaniem, gdy wibrator znajdujący się wewnątrz jej cipki zaczął drgać jeszcze mocniej. Jej ciało pokryło się warstewką lśniącego potu. Wiedziała, że jedynym powodem, dla którego jeszcze nie doszła, był szok spowodowany podniesieniem. Teraz, kiedy została już zawieszona i nie była zaskakiwana przez działanie ukrytego systemu podnośników, mogła się wreszcie skupić na tych wspaniałych wibracjach. Zamknęła oczy, niezdolna dłużej trzymać otwartych powiek.

Strona | 104

- Spokojnie – jęknął River. – Przyjemnie i powoli. Nie rozumiała, co miał na myśli mówiąc te słowa, dopóki pokryty lubrykantem penis nie otarł się o szczelinę jej tyłka, po czym wsunął się w odbyt. Doświadczyła moment strachu, ale rozkosz była zbyt intensywna i zagłuszała wszystko inne. Kiedy wsunął w nią główkę swojego penisa, pocierając ją, nowe doznania wystrzeliły wprost do jej mózgu. To stało się zbyt intensywne. Brit odrzuciła głowę do tyłu, krzycząc głośno i zaczęła mocno szczytować. Uniesienie rozdarło jej ciało, gdy River powoli zaczął wciskać się w jej tyłek. (*człowiek renesansu i orkiestra w jednym, 2 wibratory i on… cóż biedna Brit za parę lat będzie miała taki sam problem jak autorka listu do Bravo, który przeczytałam będąc jeszcze podlotkiem, a ów list zaczynał się mniej więcej tak: „Drogie Bravo, bardzo proszę o pomoc! Mam dwadzieścia sześć lat i jestem lekko „rozklekotana”, wszelkie zabezpieczenia domaciczne wypadają ze mnie, nie wiem co robić…” hehe Brit strzeż się, bo też będziesz rozklekotana!). Krzyknęła w odpowiedzi na dodatkowe odczucie nie potrafiąc odróżnić przyjemności od bólu, ponieważ dwa mocne wibratory przeciągały orgazm, a jej ciało szarpało się przy każdym kolejnym wybuchu doznań wewnątrz niej. River zaklął cicho (*chłopie, co ty kutwa z tym cichym przeklinaniem? A krzyknij se jedno, czy dwa głośniej, co się krępujesz? W większym gównie i tak już nie będziesz :P) naciskając na jej tyłek, po czym powoli zaczął uderzać swoimi biodrami, aby za każdym razem wejść w nią trochę głębiej. - Kurwa – ryknął, a jego dłonie chwyciły biodra Brit. W międzyczasie otworzyła oczy, aby obserwować, jak River odrzuca głowę do tyłu. Wyglądał, jakby przeżywał agonię, ponieważ mocno zaciskał powieki, jego usta były otwarte, a rysy twarzy wykrzywione. Drżał gwałtownie, jego uścisk sprawiał, że trzęśli się obydwoje, następnie opuścił dłoń i otworzył oczy. Ujrzała czystą błogość w jego seksownym spojrzeniu. (*no i już wiemy po co mu taka ilość zabawek – to pięciosekundowy kowboj hehe, ledwo wszedł a tu trzask, prask i już ma błogość w oczach) Sięgnął pomiędzy nich i wyłączył wibratory, delikatnie wyjmując zabawki, po czym upuścił je na krawędź łóżka. Spięte ciało Brit zaczęło się rozluźniać. Zwisała Strona | 105

bezwładnie z łańcuchów, a jej ciało było pokryte potem. River pozostał w niej, łącząc ich. Obydwoje ciężko oddychali. - Jasna cholera. Jestem niemal zażenowany tym, jak szybko właśnie doszedłem, ale zbyt dobrze jest cię czuć. - Mogłeś mnie ostrzec, że zamierzasz to zrobić. - Mogłabyś powiedzieć nie. – Uśmiech rozciągnął jego usta. Chciałem choć raz dojść w tobie bez kondoma i to było pięćdziesiąt razy lepsze, niż to sobie wyobrażałem. – Uśmiech zamarł na jego ustach. – Przypuszczam, że nie chcesz rozważyć stosowania antykoncepcji, prawda? Oddałbym wszystko za możliwość pieprzenia cię na okrągło bez prezerwatywy. Muszę na bieżąco robić sobie testy w związku z braniem udziału w zawodach rodeo od czasu do czasu. Badania obejmują cały zakres chorób. Jestem całkowicie czysty jeśli chodzi o choroby weneryczne. Brit zawahała się. – Biorę zastrzyki, ale lubię podwójnie się zabezpieczać. - Powiedziałaś, że nie jesteś na antykoncepcji. - Ściągnął brwi. - Kłamałam. Nie miałam zamiaru pozwolić ci się dotknąć bez kondoma. Jakaś emocja przypominająca gniew ścięła rysy Rivera, po czym powoli wycofał się z jej ciała. – Rozumiem. – Zdecydowanie brzmiał na rozgniewanego. – Przepraszam, że zapytałem. Coś najwidoczniej było bardzo nie tak. Złapał pilota i uruchomił silnik przymocowany do łańcuchów, opuszczając ją na łóżko i wypychając spod niej poduszki. Odmawiał spojrzenia w twarz Brit przez cały czas, gdy uwalniał ją z kajdanek, po czym zaczął zbierać użyte wcześniej seks zabawki. - Czemu jesteś taki zły? Odwrócił się do niej plecami, by położyć zabawki na komodę, szarpnął za szufladę wysuwając ją i wyjął z niej parę ciemnoszarych bokserek, które nerwowo wciągnął na siebie. Brit usiadła na łóżku i zarzuciła na siebie fragment narzuty, aby zakryć piersi i uda. Powoli spojrzał na nią przez ramię, jego wzrok był nieprzenikniony. Strona | 106

- Nigdy wcześniej nie prosiłem kobiety (*a faceta tak?), żeby przeszła na antykoncepcję, ponieważ nigdy żadnej wystarczająco nie ufałem, aby pokładać w niej wiarę, iż nie spróbuje celowo wrobić mnie w ciążę. Kiedy miałem wysoką pozycję na rodeo, wiele kobiet zwykło mnie błagać, żebym je posuwał bez gumki, ale większość z nich szukała okazji do zajścia w ciążę, aby otrzymać finansowe wsparcie, ponieważ jeśli bym wygrał, pieniądze byłyby całkiem niezłe. Jednak nigdy nie skorzystałem z tej okazji. - Jestem zaszczycona. – Naprawdę tak uważała. - Jasne. To właśnie dlatego powiedziałaś nie. Jestem wystarczająco dobry, żeby cię pieprzyć, ale tylko tak długo jak nie stanie się to zbyt intymne, prawda? - Nie powiedziałam tego. Wszystko, co razem robiliśmy jest bardzo intymne River. Wywarczał ciche przekleństwo, złapał zużyte seks zabawki i ruszył w kierunku drzwi. – Zaraz wracam. Nie ruszaj się. Obserwowała, jak zatrzaskuje za sobą drzwi siedząc tam oszołomiona. Jego furia zszokowała ją, a ona nie miała pojęcia, czemu zareagował tak ostro. Tylko dlatego, że brała zastrzyki antykoncepcyjne i nie wspomniała, że nie może zajść w ciążę – nic nie miało stu procent skuteczności. Podwójne zabezpieczanie się było lepsze. Ostatnią rzeczą, której potrzebowało którekolwiek z nich była przypadkowa ciąża. Kilka minut później River wkroczył ciężko do pokoju i powrócił do sprzątania zabawek i chowania ich do torby. Wsunął ją pod łóżko po tym, jak ją zapiął. - Idę na konną przejażdżkę. Może się zdrzemniesz lub coś w tym stylu, kiedy mnie nie będzie? Kolacja będzie za kilka godzin. – Odwrócił się na pięcie i ruszył do drzwi. - River? Zatrzymał się, ale nie chciał na nią spojrzeć. – Co? - Podejdź tu, proszę? Powoli odwrócił się twarzą do niej. – O co chodzi Brit? Strona | 107

- Czemu jesteś taki zły? Proszę, porozmawiaj ze mną i powiedz mi, co się dzieje w twojej głowie. Poślubiłam humorzastego faceta, a on po prostu wolał wyładowywać się na mnie. Pokaż mi, ze różnisz się od niego poprzez powiedzenie mi, dlaczego jesteś taki wkurzony. - To był tani chwyt. - Co takiego? – Mocno starała się wyglądać niewinnie. Szeroki uśmiech rozciągnął usta Rivera. – Jesteś dzieciuchem, wiesz o tym? Starasz się mnie zrobić w jajo, żebym zaczął mówić poprzez sugerowanie, że jestem ulepiony z tej samej gliny, co twój były eks dupek. - Chcę się dowiedzieć czemu jesteś taki wściekły tylko dlatego, że lubię podwójne zabezpieczenie. Zastrzyki zawodzą czasami, a ja obawiam się tego, co by się stało, gdyby zaszła taka sytuacja. Jestem w rozsypce tak samo jak moje życie. Nie mogę wychowywać dziecka samotnie, a my raczej nie nosimy pasujących do siebie obrączek. – Zamilkła na chwilę. – Nie to, żebym na coś liczyła, ponieważ tak nie jest. Po prostu chcę powiedzieć, że w naszej sytuacji nie potrzebujemy ponosić takiego ryzyka. Jego napięte ramiona rozluźniły się, a on podszedł do łóżka i przysiadł na krawędzi materaca, wpatrując się w nią. - Więc to dlatego nie chcesz, żebym ujeżdżał cię na oklep? Obawiasz się, że twoje zastrzyki zawiodą? - Tak. Z jakiego innego powodu chciałabym używać podwójnego zabezpieczenia? Coś stwardniało w jego ciemnych oczach. – Ponieważ jestem Rainem. - W porządku. A co to właściwie ma do rzeczy? - Wiele kobiet w tej okolicy uważa, że moi bracia i ja jesteśmy świetni, żeby dobrze zabawić się, ale nie wystarczająco dobrzy na coś długoterminowego. Szczególnie nie chcą z nami wymieniać więcej płynów ustrojowych, niż to absolutnie konieczne.

Strona | 108

- W związku z czym uznałeś, że nie chciałam, abyś doszedł we mnie, ponieważ ludzie tutaj są kretynami? River roześmiał się. – Coś w tym stylu. - Nie pochodzę z tych stron. Przyglądali się sobie przez dłuższą chwilę. Brit odezwała się jako pierwsza. – Jeśli to tak wiele dla ciebie znaczy, to możemy to robić bez prezerwatywy, ale chcę, żebyś wiedział, iż jeśli coś pójdzie nie tak, to nie będziesz mógł mnie o to obwiniać. - Nie zrobiłbym tego. Uśmiechnął się. – A więc żadnych więcej kondomów? - Chyba tak. Jesteś warty ryzyka. - Więc zgadzasz się. - Jestem pewna, że będzie w porządku. Chodzi mi o to, że wiem, aby nie brać antybiotyków i tym podobnych rzeczy, żeby nie zneutralizować zastrzyków. Czytałam dokładnie ulotkę, ponieważ nie mam teraz w planach dzieci. Właściwie to nie jestem aktywna seksualnie zbyt często, ale mimo wszystko nie chcę skończyć z ciążą. - Ja również nie jestem gotowy do bycia tatusiem. Może za kilka lat to się zmieni. - W takim razie w porządku. River wyciągnął do niej rękę. – Chodź. Weźmiemy prysznic. Oboje jesteśmy spoceni, a mnie podoba się pomysł namydlenia cię. Nadal chcę cię pieprzyć przy ścianie pod prysznicem. - To jest niebezpieczne. Możemy się pośliznąć i upaść. Zaśmiał się głośno, pociągnął ją aż wstała i uwolnił jej dłoń. – Lubię żyć niebezpiecznie. - Racja. Lubisz się wspinać na byki. Strona | 109

- Tak jest. – Podał jej jeden ze swoich t-shirtów. – Po prostu włóż to. Nie mam szlafroka, ale przynajmniej będziesz zakryta. Brit założyła koszulkę, która opadła jej do ud i wyszła za nim z pokoju idąc do łazienki znajdującej się po drugiej stronie korytarza. Nie wpadli na żadnego członka jego rodziny. River zamknął drzwi od łazienki na zamek. Złapał za krawędź jej koszulki. - River? – Męski głos, który go zawołał brzmiał zupełnie jak jego. River westchnął. – Nie trać nastroju. - Odwrócił się, uchylił drzwi i wyszedł na korytarz, jego ciało zasłaniało szparę. – Czego? - Trip, Adam i ja wybieramy się do baru za jakąś godzinę. Pomyśleliśmy, że może chciałbyś zabrać ze sobą Brit. Wchodzisz w to? Spojrzał przez ramię na Brit. – Chcesz wyjść na kilka drinków i zjeść najlepsze żeberka w Teksasie? - To brzmi nieźle. - Możecie na nas liczyć. Spotkamy się z wami tutaj. – Wrócił do łazienki i dokładnie zamknął za sobą drzwi. – Chyba będziemy musieli wziąć tylko prysznic, ale później zamierzam przyszpilić cię do tej pokrytej płytkami ściany. - A ja ci na to pozwolę. – Mrugnęła do niego, zdjęła z siebie koszulkę, po czym pochyliła się, żeby odkręcić wodę, pokazując mu przy tym tyłek. - Droczysz się ze mną. Nieznacznie poruszyła biodrami. – To jest droczenie się. - Otrzymasz to później. Teraz pospiesz się. Kiedy oni mówią za godzinę, to właśnie to mają na myśli. Wiem, że wy kobiety czujecie potrzebę, aby uczesać się i zrobić makijaż. Roześmiała się.

Strona | 110

ROZDZIAŁ 8

Bar okazał się być wypełniony ludźmi. Głośna muzyka country uderzyła w uszy Brit w chwili, w której idąc pod ramię z Riverem weszła do środka. Przywiózł ich swoją ciężarówką, ale planowali spotkać się tam z pozostałymi. Jej uścisk na nim wzmocnił się nieznacznie, a on spojrzał na nią rozbawiony. - Nie ma powodu do nerwów, - powiedział na tyle głośno, by przebić się przez panujący hałas. – Zabawimy się. - Nie spodziewałam się aż tylu ludzi, - przyznała szczerze. - To sezon rodeo a Thomas, właściciel, ma wykupioną usługę satelitarną i kilka dużo ekranowych telewizorów, w których będzie puszczał wszystkie wydarzenia. Każdy w promieniu pięćdziesięciu mil będzie je tutaj oglądał i gadał o pierdołach z przyjaciółmi i sąsiadami. Świetnie, pomyślała sarkastycznie. Wyobrażała sobie cichy, małomiasteczkowy bar, w którym wypije kilka drinków z Riverem i jego braćmi. Być może namówi go na zatańczenie kliku piosenek na pustym parkiecie, zanim wspólnie zjedzą posiłek. Trip i mężczyzna, który był na tyle do niego podobny, by być jego bratem, siedzieli przy stoliku w rogu i pomachali do nich. River dostrzegł ich i ruszył w tamtą stronę, prowadząc za sobą Brit, ale wciąż trzymając ją pod ramię. River dał jej znak, by usiadła, co uczyniła kończąc praktycznie biodro w biodro obok blondyna, którego nie znała. Uśmiechnął się do niej szeroko i wyciągnął rękę. - Jestem Adam, a ty musisz być Brit. – Szybko ocenił ją wzrokiem, a potem pokręcił głową w kierunku Rivera. – Pierwszy musiałeś ją dorwać, co? River usiadł po drugiej stronie Brit i uśmiechał się szeroko, gdy zamawiali drinki. - Pogódź się z tym. Brit i ja znaliśmy się jeszcze przed moim powrotem do Hailey. Była moja zanim dotarliśmy na ranczo.

Strona | 111

- Jesteś do kitu. – Adam zachichotał, wziął łyk swego piwa a potem napotkał zaciekawione spojrzenie Brit. - To długa historia, ale jej sedno jest takie, że wszystkie najlepsze kobiety kończą z Ryderem lub Riverem zanim biedny Trip i ja zdążymy chociaż na nie spojrzeć, by mieć szansę zagarnięcia ich jako pierwsi. Trip prychnął. - Ale na końcu to my je dostajemy. – Mrugnął do Brit. – Kiedy już znudzisz się jego tyłkiem nie krępuj się odwiedzić Adama lub mnie. Jesteśmy bardziej za długotrwałymi związkami. Coś w wyrazie twarzy Rivera stwardniało. - Skończ z tym. Trip zamówił sobie kieliszki z jakimś ciemnym płynem, który każdorazowo wypijał na raz. - Jestem tylko szczery z damą. Nie jesteś znany ze spotykania się z kobietą przez dłużej niż weekend. Po prostu daję jej znać, że kiedy będzie już gotowa na coś dłuższego, to jestem dostępny. Ostrzegłeś ją, zgadza się? - Naprawdę chcesz rozmawiać o spotykaniu się z kimś dłużej? Jak tam twoja żona? – Głos Rivera stał się lodowaty. Kieliszek uderzył w stół mocno i głośno, gdy Trip spoglądał groźnie na Rivera. - Dupek. - Zostaw ją w spokoju. Jest dla mnie kimś wyjątkowym. – River oddał groźne spojrzenie swemu adoptowanemu bratu. TrIp wstał. - Idę pograć w bilard. - To nie było fajne, - westchnął Adam. – On cierpi. Strona | 112

River zawahał się. - Po prostu wkurzył mnie. – Odwrócił głowę napotykając ostrożne spojrzenie Brit. – Mówiłem ci, że mam swoją przeszłość i część niej wiąże się z tym, że zmieniałem kobiety jak rękawiczki, ale to co jest między nami nie jest jakąś weekendową sprawą. Mówię to poważnie. - Nie prosiłam o więcej. – Brit nie odwróciła od niego spojrzenia, gdy kelnerka przyniosła napoje. Ujęła w dłoń szklankę z wodą sodową, którą zamówiła. – To ty nalegasz na miesiąc, nie ja. Adam zaśmiał się. - A-ha. Czy River w końcu zadurzył się w kobiecie, która nie zrobiła tego pierwsza? - Zamknij się, braciszku. – River nie spuszczał wzroku z Brit. – Omówimy to w domu, w naszym pokoju. - Okej. Adam pokręcił głową. - Musimy coś zrobić z Tripem. River odwrócił głowę, a Brit podążyła za jego spojrzeniem. Trip stał przy barze odstawiając hałaśliwie kolejne kieliszki. Ten wielki blondyn kołysał się lekko na boki, zataczając się, a potem pokazał stopień swojego upojenia, kiedy chwiejnym krokiem skierował się do tylnej części baru, gdzie znajdowały się stoły bilardowe. - Odkąd odeszła upija się co noc. – Adam przyglądał się każdemu niepewnemu krokowi TrIpa. – I każdej nocy jestem tutaj, by odwieźć jego tyłek do domu, co przypomina mi o Dusty’m. Może jego też powinniśmy oddać na odwyk, profilaktycznie. Jest na dobrej drodze, by stać się alkoholikiem. River zmarszczył brwi, a potem odwrócił głowę, zwracając się do Brit.

Strona | 113

- Poślubił jakąś kobietę, w której zadurzył się na zabój, ale ona odeszła pięć dni później. To go zniszczyło. Wierzy, że jest w niej zakochany, a ona nie odbiera od niego telefonów, ani nie powiedziała mu dlaczego uciekła. - I wymogła na nim, by poszedł do sądu anulować ich małżeństwo. Okazało się, że jej tatuś jest jakąś grubą rybą, w polityczno-waszyngtońskim typie, który pociąga za sznurki. Polecił więc prawnikom by zrobili to super szybko. – Adam wyglądał na zniesmaczonego. – Odkrycie, że jest bogata naprawdę uraziło jego dumę. Do tego uważa, że odeszła, kiedy zobaczyła jego przyczepę kempingową. Jest dumny. - To świetny dom. – River brzmiał na rozzłoszczonego. – Ciężko pracował, by zaoszczędzić pieniądze na jego kupno. Oczyszczenie tego wzgórza w celu przygotowania go pod jego dom, było katorżniczą pracą. - Najprawdopodobniej myślała, że będzie mieszkała w domu na ranczo. - Adam wziął łyk swego napoju. River zmarszczył czoło. - Dlaczego do diabła miałaby tego chcieć? Kiedy ja osiądę na stałe, jestem pewien jak cholera, że nie będzie to tam. Chcę własnego miejsca, bez braci pałętających się pod nogami. Zazdroszczę Dusty’emu, że ma swój własny kąt. Adam wzruszył ramionami. - Wiesz jak to jest. Słyszą jak duże jest ranczo Raine i wiele kobiet zakłada, że mamy pieniądze. - Taak. – River rzucił okiem na Brit. – Pierwsza żona Navarro myślała tak samo. Sądziła, że miał worki wypchane pieniędzmi, ale prawda jest taka, że po prostu to co mamy nam wystarcza. W chwili, w której to zrozumiała zmieniła jego życie w piekło, dopóki się nie rozwiedli. Mamy dużo ziemi, ale była w naszej rodzinie od kilku pokoleń. - Pracujemy też ciężko, by ją zachować. – Adam napił się swojego piwa. – Gdzie jest Ryder? - Niech mnie diabli jeżeli wiem. Jego ciężarówki nie było, kiedy z Brit zeszliśmy na dół. Myślałem, że do tej pory już tu będzie. Zamówimy kolację, kiedy przyjedzie. Strona | 114

Adam pochylił się nieco nad stolikiem. - Słyszałeś, że Morris Decon zmarł zeszłej nocy? Ta wiadomość obiegła miasto. - Kurwa, - River wciągnął powietrze, blednąc nieznacznie. – Nie słyszałem. – Myślisz, że Ryder wie? Adam wzruszył ramionami. – Niech mnie diabli jeżeli wiem. - Kim się Morris Decon? – Brit spoglądała to na jednego, to na drugiego mężczyznę. River pochylił się do niej. - Był jednym z największych dupków w tym mieście, ale był też ojcem kobiety, w której zakochał się mój brat. Morris Decon zadawał się z bandą rasistowskich fanatyków, którzy uważają, że każdy kto nie jest biały jak ściana powinien umrzeć. Możesz sobie wyobrazić jak bardzo był zachwycony, kiedy jego córka zaczęła umawiać się z moim bliźniakiem. Adam potaknął. - Wyjechała z miasta, najzwyczajniej zwiewając stąd i zostawiła Rydera bez chociażby ‘pieprz się kurwa bardzo’. - To złamało mu serce, - dodał River. – Śmierć Morrisa może nim trochę wstrząsnąć, przywracając wspomnienia. - To okropne. Po prostu wyjechała bez słowa? - Taak. – Adam potaknął. – Złamała mu serce i jeszcze więcej. To już nie był ten sam człowiek. - Stał się zgorzkniały, - zgodził się River. - Przykro mi to słyszeć. – Brit zastanawiała się w duchu, czy stara miłość Rydera była kobietą, którą on i River się dzielili. Nie miała jednak zamiaru o to pytać, nie chcąc tak naprawdę znać odpowiedzi.

Strona | 115

- Pójdę przeprosić Tripa, nawet jeżeli sam się o to prosił. – River przesunął się na obrzeże stolika i wstał, biorąc ze sobą piwo. Posłał Adamowi znajome spojrzenie. – Nie uderzaj do Brit, kiedy mnie nie będzie. – Jego wzrok prześlizgnął się do niej. – Jeżeli to zrobi trzepnij go w głowę. Zaraz wracam. Potaknęła. - Będę tutaj. Adam stuknął ją ramieniem przyciągając jej uwagę. Obróciła głowę i spojrzała na niego. Uśmiechnął się. - Naprawdę cię lubi. Zwykle trzyma się z dala od zobowiązania, ale wierz mi, miesiąc to najprawdopodobniej największe zobowiązanie na jakie kiedykolwiek się zdobył. - Dzięki? – Nie była pewna co innego mogłaby powiedzieć, albo jak odpowiedzieć na tego rodzaju oświadczenie. - Więc, jesteś wielką fanką rodeo? - Nie. – Odwróciła od niego wzrok, by przyjrzeć się jak River idzie przez bar. Zatrzymał się kilka razy uśmiechając się i rozmawiając z innymi mężczyznami. – Nie koniecznie. - Mogę wyjaśnić o co chodzi, jeżeli chcesz się tego dowiedzieć. Ponownie skupiła całą uwagę na Adamie. - Dzięki, ale jestem obeznana w tym temacie. Po prostu nie bawi mnie oglądanie tych wydarzeń. To długa historia. - Mamy trochę czasu. Uśmiechnęła się zdawkowo. - To nie jest fajna historia, którą chciałabym się podzielić. - Ach. W takim wypadku zapewne ma to związek z mężczyzną. Strona | 116

Jej uśmiech zamarł. - Trafiłeś. - Umawiałaś się z jakimś próżniakiem z rodeo? - Nie. - Ale z kimś kto miał z tym jakiś związek. Potaknęła, czując się zdecydowanie niekomfortowo. - Dowiedziałam się o tym sporcie o wiele więcej niż chciałam. Jak ci się podoba życie w małym miasteczku? - Zmieniasz temat, zgadza się? Jej uśmiech powrócił błyskawicznie. - Tak. Odwzajemnił jej uśmiech. - Mogę to uszanować. Czasami jest tak nudno jak wszyscy opisują życie w Hailey, ale znam tu wszystkich, dobrych czy złych i w większej mierze jestem w dobrych stosunkach z miejscowymi. Za dużo pracuję i nie mam zbyt wiele wolnego czasu, by dumać o moich życiowych wyborach. Wyjechałem na jakiś czas, ale wróciłem. Nie żałuję tego. Tęskniłem za braćmi. Niewielu z nich przebywa tutaj dłuższy czas. Brit uniosła brew. - Drake jest najstarszy i jest prawnikiem w Dallas. Ostatnio częściej wpada do domu od kiedy się rozwiódł. Nie mogę powiedzieć, że jest mi przykro z tego powodu. Ożenił się z prawdziwą snobką, zimną i sukowatą. Navarro jest typem solidnego faceta i jest domatorem, więc widzę go cały czas. River zwykle wyjeżdżał brać udział w rodeo, aż do wypadku i teraz pracuje przy koniach, tyle, że nie przy naszych. – Ucichł. – Ryder jest w zespole, a oni sporo podróżują chyba, że skończą się zlecenia albo jeden z członków potrzebuje przerwy. Dusty mieszka w mieście, ale ma zwyczaj zaszywania się gdzieś ze swoimi nowymi znajomymi na całe tygodnie, więc tak, chciałbym, aby każdy z nich Strona | 117

częściej tu przebywał. W końcu poznasz ich wszystkich jeżeli trochę tu posiedzisz. Oczywiście Trip też był typem solidnego faceta. On i Navarro zawsze prowadzili ranczo. - Gdzie się udałeś, kiedy stąd wyjechałeś? - Tu i tam. – Wzruszył ramionami. – Ja… - Britney? – przerwał mu znajomy męski głos. Coś w Brit zamarło na chwilę, a potem jej serce zaczęło bić jak szalone. Podniosła wzrok zaniepokojona widokiem twarzy z jej przeszłości. Brad Pillow nie zmienił się za bardzo w przeciągu tych czterech lat, od kiedy widziała go po raz ostatni. To, co sprowadziło go do Hailey było dla niej zagadką i koszmarem. Strach sprawił, że nie mogła wydusić z siebie słowa, gdy wpatrywała się w niego z przerażeniem. - Wiedziałem, że to ty. – Brad uśmiechnął się szeroko. – Masz dłuższe włosy, schudłaś, ale wszędzie bym cię rozpoznał. Wciąż masz najśliczniejsze błękitne oczy, jakie kiedykolwiek widziałem. Nie mogła oddychać. Zmusiła swoje płuca do pracy, kiedy zaczęło ją palić w klatce piersiowej i twarz zaczęła ją mrowić, ale minęło kilka chwil zanim powietrze minęło gulę, która uformowała się w jej gardle. Wzięła oddech, potem kolejny, ale wciąż nie była w stanie ułożyć żadnych słów. Brad Pillow wpatrywał się w nią, czekając aż coś powie. - Znasz ją? – Adam spojrzał na Brit, a potem zmarszczył brwi spoglądając na Brada. – Jestem Adam Raine. Ja… - Właśnie mnie poznał. – Przesunęła się szybko do krawędzi stolika, by wprowadzić trochę przestrzeni pomiędzy sobą a Adamem. – Jadę do Dallas i zatrzymałam się tutaj na posiłek. To długa droga z Nowego Meksyku. Tam właśnie mieszkałam, - skłamała. Wstała na trzęsących się nogach modląc się, by się pod nią nie załamały. Drżała i zacisnęła palce w pięść próbując ukryć ten fakt. – Miło było cię spotkać, ale muszę wracać na drogę. Rano mam tam rozmowę w sprawie pracy. – Rzuciła przerażone spojrzenie Adamowi. – Dziękuję panu za rozmowę. – Spróbowała wyminąć Brada, kiedy znów zwróciła się do niego twarzą. Złapał ją za rękę i zmarszczył brwi, uniemożliwiając jej wyminięcie go. Strona | 118

- Kyle wyszedł i szuka ciebie. W jej gardle wzrósł jęk, ale zdołała go powstrzymać. Walczyła z potrzebą wyrwania ręki z jego luźnego chwytu i ucieczki w stronę drzwi. - Jestem tego świadoma. Nie chcę mieć z nim nic wspólnego. Będę wdzięczna jeżeli nie wspomnisz mu, że mnie widziałeś, ani nie powiesz mu, że jadę do Dallas. Brad miał jasno zielone oczy, które zwęziły się, gdy wpatrywał się w nią. Jego uścisk zwiększył się nieznacznie. - Jakim byłbym przyjacielem, gdybym zrobił coś takiego? Nie był jej przyjacielem, był przyjacielem Kyle’a. Obaj dorastali razem, przebywali w tych samych kręgach i nabyli niektóre z tych samych złych nawyków. - Proszę, Brad? Po prostu mnie wypuść. Podniósł głowę. - Nie sądzę. Nie, chyba, że chcesz mnie do tego przekonać. – Jego spojrzenie obniżyło się do brzegu jej koszulki, gdzie zaczynały się krzywizny jej piersi. – Zawsze zazdrościłem mu tego, gdy znalazł cię na tym zadupiu. Obserwowanie go z tobą sprawiało, że to ja chciałem być tym, który cię dotyka. Gula w gardle powiększyła się. Doskonale zdawała sobie sprawę z tego co oferował. Szantaż. Jeżeli pozwoli mu się dotknąć to nie powie Kyle’owi, że ją spotkał. Brad zawsze sprawiał, że przechodziły ją ciarki od intensywnego spojrzenia, którym czasami ją obdarzał. Podejrzewała, że był nią zainteresowany o wiele bardziej niż powinien, ale nigdy do niej nie uderzał ze strachu przed gniewem Kyle’a. Mogli być bliskimi przyjaciółmi, ale jej były mąż miał w sobie cień obłąkańczej zaborczości kiedy chodziło o mężczyzn dotykających jego żonę. Lubił popisywać się tym co miał, upewniając się, że inni mu zazdroszczą, ale nigdy nie pozwalał im się do tego zbliżyć. - Puść mnie, - szepnęła. - Czy jest jakiś problem? – Adam wstał, odchodząc od stolika. Brad zmarszczył brwi i skierował uwagę na drugiego mężczyznę. Strona | 119

- Nie ma. Britney i ja jesteśmy starymi znajomymi. Zamierzamy poznać się bliżej. – Odwrócił spojrzenie i obrócił się, uścisk na jej dłoni wzmocnił się. – Moja ciężarówka jest na zewnątrz. Pojedziemy na przejażdżkę i porozmawiamy. Nadrobimy zaległości omawiając stare czasy. Jej umysł próbował pracować pomimo wypełniającego ją przerażenia. Powinna z nim pójść, a potem uciec będąc na zewnątrz? Zrobić scenę w barze, aby nie mógł zabrać ją ze sobą? Zrobił krok i pociągnął ją sprawiając, że jej zdrętwiałe nogi potknęły się. Czyjaś ręka złapała jej drugie ramię i szarpnęła ją do tyłu. - Nigdzie z nią nie idziesz. – Adam pokręcił głową, spoglądając groźnie na Brada. Spojrzała w górę na Adama. Trzymał jej ramię, ale uwagę skupił na Bradzie. Zmarszczył brwi na tyle mocno, że linie pomarszczyły kąciki jego ust, a oczy zwęziły się niebezpiecznie. - Puść ją, - zażądał Adam. – Nie wygląda, jakby miała ochotę na pogawędkę z tobą. Brad zwrócił się do niego twarzą. - Nie niepokój się o Britney. Trzymaj się od tego z dala. Adam pokręcił głową. - Zabieraj od niej łapę albo ty i ja poznamy się bliżej na parkingu. – Zamilkł. – Jeżeli chodzi o mężczyzn to jestem bokserem, a nie kochankiem. Z twarzy Brada można było z łatwością odczytać wyraz frustracji, gdy przyglądał się Adamowi. - Nie zamierzam się z tobą bić. Wsadzasz nos w nie swoje sprawy. – Jego podbródek obniżył się i spojrzał gniewnie na Brit. – Powiedz mu jak bardzo nie chce się w to mieszać, Britney. Obecny tu pan Raine nie ma bladego pojęcia jak nieprzyjemny może być Kyle. Brit rozpoznała groźbę, gdy usłyszała co powiedział. Adam wymówił swoje nazwisko i Brad wyłapał je. Powiedziałby jej szalonemu byłemu mężowi, że spędziła

Strona | 120

czas z Adamem Raine, a ten ruszy za nim. Zaschło jej w ustach. Jej przerażony wzrok przeskoczył do Adama. - Jest w porządku, proszę pana. Proszę usiąść. Pójdę z nim. Adam zmarszczył brwi poszukując jej oczu, a potem potaknął. Jego palce puściły jej rękę. - W porządku. Brad uśmiechnął się z wyższością odczuwając satysfakcję z wygranej i odwrócił się. Zrobił krok a jego uścisk na Brit wzmocnił się, kiedy pociągnął ją za rękę. - Hej! – Krzyknął Adam. Brad obrócił głowę, ale nie zdołał dostrzec zbliżającej się pięści, dopóki ta nie uderzyła go w szczękę sprawiając, że wylądował na podłodze. Brit wciągnęła powietrze, kiedy została pociągnięta do przodu będąc wciąż trzymana mocno za rękę, ale nie upadła na niego. Silne ramię objęło ją w talii i odciągnęło do tyłu, uwalniając ją z chwytu Brada. Zwarła się z ciałem Adama, dopóki ten nie opuścił jej z powrotem na ziemię. - Nic ci nie jest? – Przyglądał się jej z troską. Otworzyła usta. - Właśnie popełniłeś wielki błąd, - wrzasnął Brad, szamocząc się, kiedy próbował wstać. Adam złapał biodra Brit, unosząc ją, gdy wciągnęła głośno powietrze i obrócił ją dookoła. Jej stopy znalazły się na siedzeniu przy stoliku. Puścił ją, a ona obróciła głowę dokładnie w momencie, by ujrzeć jak Adam odwraca się, by ruszyć na Brada. Brad zamachnął się pięścią, ale Adam dał nurka, wpychając jedną rękę w brzuch przeciwnika. Brad wydał donośny dźwięk, kiedy powietrze zostało siłą wypchnięte z jego płuc, a jego ciało poleciało do tyłu. Uderzył w stolik i wylądował na plecach przewracając piwa. Kufle rozbiły się i głosy w barze ucichły, aż można było usłyszeć jedynie muzykę. - Nie wiem skąd jesteś, - powiedział głośno Adam. – Ale w Hailey nie poniewieramy kobietami. Strona | 121

- Niech to, - krzyknął barman. – Nie rozwalcie mi baru. Załatwcie to na zewnątrz, Adam! Brad przeturlał się na bok i niezdarnie podniósł się na nogi. Muzyka ucichła, w pomieszczeniu zrobiło się niesamowicie cicho, poza dźwiękiem piwa spływającego ze stołu i rozpryskującego się na podłodze. Spoglądał groźnie na Adama, potarł swój brzuch, a potem wrzasnął coś, co nie było nawet słowem, gdy rzucił się do przodu. Adam spiął się, zanim obaj uderzyli w stolik znajdujący się o kilka cali od Brit. Wzdrygnęła się, straciła równowagę i upadła do tyłu, jednak ściana uchroniła ją przed wywinięciem koziołka. Dostrzegła Brada podnoszącego pięść, ale Adam złapał ją, a potem obaj przeturlali się sprawiając, że stolik zatrzeszczał głośno, jednak nie roztrzaskał się na podłodze. Mocowali się ze sobą, obaj walcząc o uwolnienie ręki, by zadać sobie cios. - Powiedziałem, załatwcie to na zewnątrz! – barman krzyknął ponownie. – Słyszycie mnie? Nie niszczcie mi stolików. Ruch odwrócił uwagę Brit od walki kierując ją na osobę, która pojawiała się za walczącymi mężczyznami. River pochwycił Brada i uniósł jego ciało, by odciągnąć go od Adama. Unieruchomił nieznacznie mniejsze ręce mężczyzny za jego plecami. - Skończcie z tym, - nakazał River szorstkim głosem. Zmarszczył brwi spoglądając na Adama. – Co do diabła? Wiesz, żeby bić się na zewnątrz. Co się stało? Brad szamotał się, ale River trzymał go mocno i pozbawił go równowagi, zmuszając Brada, by ten stanął na palcach. Adam wyprostował się, przebiegł dłonią po swoich blond włosach i wziął kilka głębokich oddechów. - Próbował zmusić Brit, by wyszła z nim. Głowa Rivera obróciła się i gniewny wzrok wmurował Brit w miejscu, w którym stała. - Nic ci nie jest? Potaknęła. Strona | 122

- Chcę jedynie stąd wyjść, proszę pana. – Naprawdę liczyła, że załapał o co chodzi i nie powie nic co mogłoby zdradzić, że się znają. Strach o bezpieczeństwo Rivera sprawił, że cała drżała. – Zatrzymałam się tutaj jedynie na posiłek a teraz zabieram się stąd. – Posuwała się pomału przy ścianie, a potem ostrożnie zeszła z siedzenia. Wciąż wpatrywała się w Rivera, a potem czmychnęła do drzwi, dostrzegając jego zmieszanie. – Proszę zatrzymać go dopóki nie odjadę, - krzyknęła przez ramię zanim szybko skierowała się do wyjścia. Słońce już zaszło, kiedy wypadła przez drzwi baru i szybko skręciła w kierunku parkingu. Dostrzegła ciężarówkę z rancza i skierowała się do niej. Zaczeka tam. To nie tak, że mogła złapać taksówkę w tym małym miasteczku, które pewnie nie mogło się takową pochwalić i z całą pewnością nie mogła wrócić na ranczo piechotą. Zgubiłaby się. Jeszcze gorzej, gdyby poszła piechotą Brad mógłby znaleźć ją na drodze. Zadrżała na tę myśl. Otworzyła drzwi od strony pasażera szczęśliwa, że w Hailey nikt nie zamykał drzwi na zamek i wsiadła do środka. Skuliła się nisko na siedzeniu, obniżając się, aż była pewna, że Brad nie zauważy jej, kiedy wyjdzie na zewnątrz. Usłyszała jak drzwi baru huknęły donośnie, jak gdyby ktoś otworzył je kopniakiem. Wyjrzała nieznacznie ponad deską rozdzielczą i rzeczywiście, Brad wymaszerował na zewnątrz. Zanurkowała i wstrzymała oddech. Kilka minut później usłyszała ryk silnika, a potem pojazd opuszczający w pośpiechu parking. Zgadywała, że Brad ruszył za nią w nadziei, że dogoni ją na drodze. Kilka chwil później ktoś z rozmachem otworzył drzwi od strony kierowcy, a ona wciągnęła powietrze wpatrując się w Rivera. Zamarł, wyraz jego twarzy był piorunujący, a jego usta, były gniewnie zaciśnięte w wąską linię. Zawahał się jedynie na moment zanim wsiadł do środka. Wymamrotał coś, czego nie zrozumiała, wyciągnął kluczyki z kieszeni swych dżinsów, a potem uruchomił ciężarówkę. - Zamierzasz mi powiedzieć co to do cholery było? - Proszę, zabierz nas stąd,- błagała. - Zamierzasz usiąść? Strona | 123

- Nie. Odwrócił głowę, wpatrując się w nią zwężonymi, podejrzliwymi oczami, które wciąż były pełne gniewu, a potem spojrzał przed siebie ruszając ciężarówką. Brit pozostała na dole, martwiąc się, że Brad czaił się gdzieś tam, jeżdżąc dookoła w poszukiwaniu jej. Nie chciała, aby zauważył ją w ciężarówce, która była wyraźnie oznaczona napisem na bocznych drzwiach brzmiącym: „Ranczo Raine”. - Chcę odpowiedzi, Brit. – Zamilkł. – A może Britney? Z łatwością mogła dosłyszeć wściekłość kipiącą w jego twardym głosie. Westchnęła. - Mówiłam ci, że mam przeszłość. Ten mężczyzna zna mojego byłego męża. Muszę wyjechać, kiedy dotrzemy do rancza, River. Musisz naprawić cokolwiek zrobiłeś w moim samochodzie. - Nie ma mowy. Zostajesz. - Niech to! – Wypełniła ją frustracja i część jej strachu odpłynęła. – On zna nazwisko Adama, które ty również nosisz. Nie mogę zostać. To byłoby… - Zamknęła usta. - Jakie by to było? - Niebezpieczne, River. I głupie. Nie narażę twojej rodziny na niebezpieczeństwo, a jeżeli zostanę, jeżeli ten facet powie mojemu eks małżonkowi, że widział mnie tutaj z Adamem Rainem i znajdzie mnie na ranczo… - Przełknęła gulę, która uformowała się w jej gardle. – Muszę wyjechać. Cisza, która zapadła w ciężarówce stała się niezręczna, gdy River jechał dalej. Minuty mijały. W końcu odezwał się. - Kiedy dotrzemy do domu, to porozmawiamy sobie, a ty powiesz mi wszystko. Cholera, pomyślała. To z pewnością będzie jedna z tych rozmów, której nie chciałaby przeprowadzać.

Strona | 124

ROZDZIAŁ 9

- Jedz i gadaj, - zażądał River stawiając głośno przed Brit talerz, na którym znajdowała się kanapką z szynką. Brit oblizała usta, zwilżając je i przyglądając się jak sztywno zajął miejsce na krześle znajdującym się po drugiej stronie stołu. Byli sami w kuchni i jak dotąd nie widziała nikogo z jego rodziny. Nie chciała dzielić się swoją historią z nikim, ale wiedziała, że była mu winna co najmniej wyjaśnienie. - Kiedy powiedziałam, że jestem zaznajomiona z końmi, mówiłam to poważnie. Mój ojciec miał stadninę koni w Północnej Kalifornii. Dorastając pracowałam z nim. Zajmowaliśmy się takimi, dla których ludzie nie mieli czasu. Pieniądze nie były aż tak duże, ale dawaliśmy sobie radę. Oszczędziłam trochę i zapisałam się do koledżu, by zostać fizjoterapeutką. Zabrało to więcej czasu, ale udało się. - Założę się, że twój ojciec jest z ciebie dumny. Ból przeszył jej ciało. - Był. – Walczyła ze łzami i wygrała. – Przeniosłam się do Nevady, by pracować w szpitalu dziecięcym, ale Tacie trudniej było utrzymać stajnię bez mojej pomocy. Po kliku latach postanowił ją sprzedać. Miałam kilka tygodni wakacji więc pojechałam do domu. – Zamilkła. – Kyle, mój były mąż i jego ojciec pojawili się zainteresowani jej kupnem dla jakiejś firmy, dla której założyłam, że pracowali. - Więc w taki sposób poznałaś tego dupka? Uśmiechnęła się szeroko. - Tak. Był przystojnym blondynem, zabawnym i naprawdę konkretnym. Lubiłam to w nim. Jego ojciec kupił stajnię, a ja wróciłam do domu. Tydzień później Kyle pojawił się w moim mieszkaniu mówiąc mi, że nie może beze mnie żyć. Aby nie przedłużać, zwalił mnie z nóg. Dodaj do tego kilka drinków i samą Nevadę gdzie możesz wziąć ślub dosłownie w mgnieniu oka i obudziłam się z kacem i nowym mężem. Strona | 125

Uniósł ciemne brwi. - To było szybkie. - Taak. Ześwirowałam, ale Kyle zachowywał się jakby był naprawdę szczęśliwy z tego powodu. Namówił mnie, by spróbować, a mówiąc szczerze w tamtym okresie nie byłam na zastrzyku antykoncepcyjnym. Z moim grafikiem w pracy nie chodziłam na randki i uznałam, że z moim szczęściem pewnie zaszłam w ciążę. Głupie posunięcie z mojej strony, ale zgodziłam się, by przynajmniej zobaczyć, czy może nam się udać. Kilka tygodni z Kyle’em późnij zdałam sobie sprawę, że to była pomyłka. - Nie był dobry w łóżku? Zawahała się. - Pił. - Alkoholik? - Na początku nie wiedziałam ponieważ ukrywał się z tym, ale taak, miał poważny problem. Myślałam, że mogłabym się w nim zakochać, ale kiedy pił stawał się inną osobą. Trzeźwy Kyle miał zabawną, czułą osobowość, ale gdy pił zmieniał się w mrocznego, napawającego lękiem mężczyznę. - Coś o tym wiem. Przyglądała mu się. - Mój brat i ojciec. - Jasne. – Wspomniał o tym mówiąc o swoim ojcu. – Twój brat również? - Jeszcze go nie poznałaś. Wraca teraz do zdrowia i nie dotyka alkoholu, ale taak. On i Tata byli kumplami od kieliszka. - Przykro mi. – Poprawiła się na krześle usadawiając się wygodniej. – Za każdym razem, gdy docierałam do punktu, w którym chciałam odejść błagał mnie bym została. Obiecywał, że zwróci się o pomoc.

Strona | 126

- Mieli w zwyczaju robić takie gesty, ale w przeważającej części nie doprowadzali ich do końca. - Taak. To podsumowuje Kyle’a. – Odwróciła spojrzenie od jego mrocznego wzroku i zamiast tego przyglądała się stołowi. – Tylko, że nie chodziło jedynie o picie. – Uniosła oczy, by spojrzeć w jego. – Wszystko co mi powiedział, okazało się być kłamstwem. Nie tylko miał problem z piciem, ale jego tak zwana praca nawet nie istniała. To sprawiło, że brwi Rivera uniosły się do góry. - Kiedy Kyle i jego ojciec kupili stadninę pozwolił mi uwierzyć, że obaj pracowali dla firmy, która ją wykupiła. Odkryłam, że to oni byli właścicielami. Okazało się, że mój mąż nie być taki biedny. – Wypuściła powietrze. – Nie masz pojęcia jak bardzo byłam zszokowana. Ponieważ, mieszkaliśmy w norze, on jeździł moim samochodem bo nie miał swojego w Nevadzie, a miał miliony dolarów. River otworzył usta, a potem je zamknął, marszcząc brwi. - Miliony? Potaknęła. - Był nadziany. Poczęstował mnie tą ckliwą historyjką jak to kobiety uganiały się za zawartością jego portfela i jak to pierwszy raz w życiu był pewien, że jest z kimś kto naprawdę go kochał, skoro nie miałam pojęcia o jego bogactwie. - Założę się, że to pomogło. - Mylisz się. Głęboko zranił mnie fakt, że okłamywał mnie od samego początku. Okazało się, że poślubiłam obcego mi człowieka. Niemalże pragnęłam, aby prawda nie wyszła na jaw. Wszystko się zmieniło. Powiedział, że nie ma powodu, by dłużej kłamać i, że muszę wracać z nim do domu. Okazało się, że jego główna sypialnia była większa niż całe nasze mieszkanie, w którym spędziliśmy pierwszy rok naszego małżeństwa. - To musiało być już coś lepszego, przynajmniej.

Strona | 127

- Nie. – Zmarszczyła brwi patrząc na Rivera. – Mój tata wychował mnie całkiem konkretnie. Nagle zostałam na siłę wepchnięta w to życie, którego nienawidziłam. Czy byłeś kiedyś w klubie dla nadętych, bogatych kolesi? Pasowałam tam jak pięść do oka. Jego przyjaciele byli aroganccy, ich żony wręcz bezwzględne, z Kyle’em nie żyło się łatwo, a w tamtym momencie stał się nieznośny. - Więc rozwiodłaś się z nim? - Próbowałam. Wtedy po raz pierwszy mnie uderzył. Wdaliśmy się w pyskówkę i powiedział mi, że Marthumowie nie biorą rozwodu. Oczy Rivera zwęziły się. - Powiedziałaś Marthumowie? Serce Brit zatrzepotało nieznacznie w jej piersi, kiedy zawahała się, a potem kiwnęła głową. - Taak. Kyle Marthum był moim mężem. Krzesło uderzyło w podłogę, kiedy River wyskoczył na nogi. Przebiegł ręką po włosach, blednąc i wpatrując się w nią z przerażonym wyrazem twarzy. - Jedyny syn Kevina Marthuma? Ten Kyle? River obracał się w świecie rodeo. Wiedziała o tym i domyślała się, że to nazwisko będzie mu znane, ale nie oczekiwała takiej dramatycznej reakcji. Nieszczęśliwa potaknęła przyglądając się mu. - Kurwa. – Opuścił dłoń. – Wspierają wszystkie gwiazdy rodeo, zawodowców i finansują większość dużych turniejów. Jeżeli on kupił stadninę twojego ojca, to zrobił to, by zamienić ją w obóz treningowy. Ma takich kilkanaście dla swoich ulubionych jeźdźców. - Teraz o tym wiem. Ciemne oczy zamknęły się, ręka Rivera opadła do jego boku. Wziął głęboki oddech, a potem jego oczy ponownie się otworzyły. Strona | 128

– To dobrze, że nie biorę już udziału w rodeo. – Zmarszczył brwi. – Twój były mąż upewniłby się, abym nie mógł brać więcej udziału w zawodach. – Znów pobladł. – Niech to, Brit. Pracuję na wielu z tych widowisk. Mogliby zawiesić mnie jako kowboja. - Mówiłam ci, że muszę wyjechać i, że Kyle może zmienić twoje życie w piekło. - Ale nie powiedziałaś mi kim on jest, niech to. – Gniew odbił się w jego spojrzeniu, ale potem zniknął. – To nie ma znaczenia. Jestem po prostu nieco zaskoczony. – Schylił się, złapał krzesło i postawił je. Spojrzał na nią. – To niczego nie zmienia. - Oszalałeś? Właśnie powiedziałam ci kim on jest. Ostrzegłam cię, że może zamienić twoje życie w piekło. - Rozumiem to. – River westchnął. – Wciąż nie zamierzam naprawić twojego samochodu, ani pozwolić ci odejść. – Znów usiadł na krześle. – Opowiedz mi resztę. - Nie ma zbyt wiele do opowiadania, - skłamała. – Miał mnóstwo pieniędzy. Ja złożyłam pozew o rozwód, a on zatrudnił prawników, którzy blokowali wszelkie ruchy i zrobił wiele gównianych rzeczy, byśmy pozostali małżeństwem. Jego oczy ponownie się zwęziły. - Brit… - Świetnie. – Potaknęła. – Zrobiło się paskudnie, w porządku? Zrobił wszystko próbując mnie powstrzymać, włącznie ze zrujnowaniem mojego nazwiska po tym jak rozgłosił okropne kłamstwa na mój temat. Nie mogłam dostać pracy, nikt nie chciał wynająć mi mieszkania i zaczął mnie nachodzić. Policja nie chciała go aresztować. Miał mnóstwo pieniędzy, więc przekonał ich, że skłamałam w całej tej sprawie próbując wyciągnąć od niego więcej z ugody rozwodowej, a oni to kupili. Musiałam zamieszkać z moim tatą, a Kyle rozpoczął nagonkę z piekła rodem, aż mój ojciec z powodu stresu dostał zawału serca, który go zabił. – Ból przeszył jej ciało. – Kyle, w efekcie, swoimi bredniami i odmową rozwiedzenia się z nim zabił mojego tatę. - Sądziłem, że kiedy już złożyłaś pozew rozwodowy, na tym się skończyło.

Strona | 129

- Ja również, ale jego prawnicy składali wniosek za wnioskiem, by przeciągać rozprawę. Pojawiałam się tylko po to, by usłyszeć, że przełożono datę i, żebym zatrudniła prawnika. Nigdy nie miałam dostępu do choćby centa z pieniędzy Kyle’a, więc nie było mnie stać na takowego. Zadbał o to. - Przykro mi. Tak właśnie wyglądał, przyznała Brit, wpatrując się w jego szczery wzrok. - Muszę wyjechać. Dowie się, że tu jestem i zrobi lub powie okropne rzeczy, by się na mnie odegrać. Właśnie to robi, River. Każdy kto mi pomaga, próbuje mnie ochronić, jest również przez niego ścigany. Miałam kilkoro przyjaciół, którzy przygarnęli mnie po śmierci ojca. Kyle rozpuszczał plotki, że handlowali narkotykami dopóki nie opuściłam ich domów. Nie miałam zamiaru pozwolić mu, by zrujnował im życie tak samo jak zrobił to ze mną i moim ojcem. Nie chcę również, aby to spotkało twoją rodzinę. - Czy właśnie to zrobił twojemu ojcu? Sprawił, że ludzie myśleli, że handlował narkotykami? Gniew zapłonął w jej ciele. - Nie. Gorzej. Mówiłam ci, że mój ojciec wychowywał mnie samotnie. Moja mama zginęła w wypadku samochodowym, tuż po tym jak skończyłam pięć lat. Kyle rozpuścił pogłoski, że to mój ojciec ją zabił. Wiesz, wsadził do samochodu i zjechał nim ze wzgórza, gdzie straciła nad nim kontrolę. Mój ojciec kochał mamę, nigdy by jej nie skrzywdził, ale to nie powstrzymało Kyle’a przed rozpuszczaniem tych okropnych oskarżeń. Mojego ojca zniszczyło to, że jego sąsiedzi i przyjaciele patrzyli na niego podejrzliwe. Zaś samo dopuszczenie możliwości, iż ktokolwiek mógł pomyśleć, że był zdolny do zrobienia czegoś tak przerażającego złamało mu serce. Nie ożenił się ponownie, nie spotykał się z nikim nawet, gdy jako nastolatka próbowałam umówić go z samotnymi mamami moich znajomych. Zawsze powtarzał mi, że w jego sercu nikt nie mógł się równać z moją mamą i, że życie w jej cieniu nie byłoby w porządku wobec żadnej kobiety. – Z jej oczu spłynęły łzy. – A Kyle zrobił te wszystkie okropne rzeczy tylko po to, by odegrać się na mnie za to, że nie chciałam do niego wrócić. Obrał sobie za cel mojego ojca za to, że dał mi schronienie. Strona | 130

- Skurwysyn, - wymamrotał River pochylając się nad stołem i obejmując dłoń Brit. – Musi być z niego popieprzony dupek. Wolną dłonią starła łzy z twarzy. - Kyle jest sukinsynem, River. Powie lub zrobi wszystko, by ukarać każdego, kto stanie mu na drodze, abym zapłaciła za to, że go opuściłam. Mają tę swoją rodzinną tradycję - żadnych rozwodów i to jest niemalże tak, jak gdyby cały jego honor zależał od tego, by tak pozostało. Udało mi się uciec, ale on nigdy tego nie odpuści. Jest mściwy i ma nie po kolei w głowie. Muszę wyjechać. - Nie ma mowy. Niech sobie robi co chce. Stawialiśmy już czoła złym pogłoskom o Raine’ach. Nic co mógłby powiedzieć lub zrobić nie wpłynie na to, że chcę być z tobą. - W takim razie postradałeś zmysły. – Wyszarpnęła swoją rękę. – Jest również niebezpieczny, kiedy pije. Potrafi stać się agresywny w mgnieniu oka. Wierz mi. Wiem coś o tym. - Powiedziałem ci, że nie boję się go. Skopałbym mu tyłek. - A co jeżeli pojawi się z bronią? Nie możesz bić się z kulą. Już raz tak zrobił. Pojawił się ze strzeblą w domu przyjaciela, u którego się zatrzymałam. Groził, że mnie zabije, jeżeli nie wsiądę do jego auta. Jest nieobliczalny, a w tej chwili jest naprawdę wkurzony. – Zamilkła. Przygryzła wargę, potem puściła ją i zwarła spojrzenie z Riverem, wiedząc, że musi powiedzieć mu więcej, aby zrozumiał. – Odsiedział cztery lata w więzieniu i to ja go tam umieściłam. Właśnie wyszedł. Rozumiesz? Spędził cały ten czas rozmyślając nad sposobami zemszczenia się na mnie. Cokolwiek o czym myślisz, że możesz mieć do czynienia, to nie masz zielonego pojęcia jak źle może się to potoczyć, ale ja tak. Nie chcesz brać udziału w żadnej części tego bałaganu. Pobladł nieznacznie, ale potem kiwnął głową. - Więc najprawdopodobniej całkiem wypadł z formy. Dotarło. Za co go wsadzili? Nie miała zamiaru mu tego powiedzieć. To wciąż było zbyt bolesne, aby mogła się tym podzielić i nie chciała, by wiedział co ją spotkało. Zostawiła tę część życia za sobą i chciała, aby tam pozostała. Strona | 131

- To nieistotne i nie chcę o tym rozmawiać. Chodzi o to, że nie jest typem faceta, który bierze odpowiedzialność za czyny, które sprawiły, że poszedł do więzienia. Mnie za to obwinia i pojawi się tutaj. Nie mam pojęcia jak źle może się to potoczyć, ale domyślam się, że całkiem przerażająco. Właśnie dlatego Dale przysłał mnie tutaj. Uznał, że będę bezpieczna jeżeli Kyle nie będzie mógł mnie znaleźć. Jednak znajdzie mnie, skoro jego przyjaciel widział mnie i usłyszał nazwisko Raine. To tylko kwestia czasu zanim się pojawi. - W takim razie będę czekał i będę gotowy. - Jesteś szalony jeżeli nie pozwolisz mi odejść. River nagle uśmiechnął się szeroko. - Zdaje się, że mam lekkiego bzika. – Mrugnął do niej. – Na twoim punkcie. - Niech to, mówię poważnie. – Frustracja wzrosła w jej ciele. – Nie słyszałeś kiedy mówiłam, że to niebezpieczne? Coś we wzroku Rivera zmieniło się chłód, płonąca w nich iskra przygasała, aż niemal dostała gęsiej skórki od lodowatego spojrzenia. - Nie jestem jakąś cipką, Brit. Dam sobie radę z twoim eks dupkiem, a ty będziesz tutaj bezpieczna. Podejmiemy kilka środków ostrożności. Jeżeli się pojawi, będziemy na to przygotowani. Pogadam z moim znajomym z organów ochrony prawa i załatwimy to. Wpatrywała się w niego niemo, zdziwiona tym, że nie chciał zrozumieć jak bardzo niebezpieczny potrafił być Kyle. - A co z twoją szwagierką? Jeżeli zamierzasz odgrywać chojraka to pomyśl o niej. Jest w ciąży. Mars na twarzy Rivera wykrzywił jego usta. - Trina i Nav wspominali o krótkich wakacjach. Chcieli pojechać do Houston, by odwiedzić mojego brata. Teraz jest dobry moment. Mogę zastąpić Nava, przejąć jego obowiązki, a ciebie będę trzymał przy sobie. – Posłał jej szeroki uśmiech. – Według mnie nie taka zła rzecz, a ty możesz pokazać mi jak radzisz sobie z końmi. Strona | 132

- Muszę wyjechać, by udał się za mną z dala od twojej rodziny. - Musisz przestać o tym ględzić i poddać się, kochanie. Nie ma mowy. – Wstał wolno. – Zamierzam trzymać cię naprawdę blisko siebie, aż przestaniesz być w niebezpieczeństwie. – Jego wzrok zatrzymał się na jej piersiach. – Naprawdę blisko. Zawrzała z frustracji. - Seks ze mną nie jest wart aż tylu kłopotów, River. - Śmiem się nie zgodzić. – Wyciągnął dłoń. – Skoro już nie jesz, chodźmy na górę. Wyraźnie pamiętam, że ty i ja mamy randkę pod prysznicem. Zawahała się. - Nic dobrego nie przyjdzie z tego, że zostanę. Zachichotał. - Powiedz to, gdy będę głęboko w tobie. – Złapał jej rękę podciągając ją na nogi. – Idź pierwsza. Mam kilka telefonów do wykonania, a potem spotkamy się w łazience.

***** River zaczekał chwilę, zanim podszedł do telefonu wiszącego na ścianie. Chciał się upewnić, że Brit poszła na górę. Wciąż zadziwiało go, że była żoną Kyle’a Marthuma. Nie zamierzał przyznać się jej, że spotkał tego dupka więcej niż kilka razy, kiedy wciąż brał aktywny udział w rodeo. Wyobrażenie sobie jej z tym pompatycznym dupkiem, było dla niego trudne. Ten facet był snobem, arogantem a teraz wiedział, że napastował żonę, na którą nigdy nie zasługiwał. - Mamy problem, - powiedział cicho do słuchawki. – Musisz ściągnąć do siebie Nava i Trinę, a ciebie potrzebuję tutaj. - Co to za problem? – Mężczyzna, z którym rozmawiał nagle brzmiał na spiętego. - Potrzebuję przysługi, braciszku. – Zamilkł. – Spotykam się z byłą żoną Kyle’a Marthuma. Nie mówi mi wszystkiego, ale powiedziała, że właśnie wyszedł z więzienia i staje mu na myśl o zemście na niej. Zatrzymała się w naszym domu. Dale wysłał ją do Strona | 133

nas, by ją ukryć, ale wpadliśmy na kogoś kogo ona zna. Sądzi, że jej były będzie robił problemy. Twierdzi, że jest niebezpieczny i biorąc pod uwagę poziom strachu jaki widziałem w jej oczach, jestem skłonny w to uwierzyć. Jego ojciec też jest niezłym kawałkiem skurczybyka. Możesz coś zrobić? Po drugiej stronie telefonu zapadła cisza. - Wchodzę w to. Zabiorę stamtąd Nava i Trinę. Nie chcemy, aby coś przytrafiło się temu dziecku. - Cholerna prawda. Chcę, aby byli czyści jeżeli zrobi się bałagan. - Jutro pojawię się z wszystkimi informacjami i podzwonię w sprawie kilku przysług. - Dzięki, Drake. - Od tego są bracia. River rozłączył się wdzięczny, że poszło łatwiej niż na to liczył. Wykonał jeszcze kilka telefonów do swoich braci, wprowadzając ich w temat. Chciał, aby wszyscy na ranczo byli w gotowości na wypadek, gdyby pojawił się problem pod postacią Marthuma. W jego trzewiach płonął gniew. Nikt nie skrzywdzi Brit. Nie dopuści do tego. To nie Kyle’em martwił się tak bardzo, ale Kevinem, jego ojcem, który miał reputację naprawdę mściwego skurwysyna. Ten człowiek hołubił swego jedynego syna. Jeżeli Brit rzeczywiście wsadziła jego cennego chłopaka do więzienia, to właśnie jego należało się obawiać. Słyszał opowieści o Kevinie Marthumie rujnującym życia ludzi, którzy z nim zadarli. Dale odebrał po drugim sygnale. - Czy z Brit wszystko w porządku? - Skąd wiedziałeś, że chodzi o nią? - Ryder? - Blisko. Strona | 134

- River, co robisz na ranczu? - Mówiłeś, że moja rodzina chciała, abym przyjechał do domu. - Nigdy nie słuchasz, ani nie robisz niczego co ci się mówi. Czy z Brit wszystko w porządku? - Taak. W porządku. Dlaczego założyłeś, że chodzi o nią? - Zobaczyłem numer z rancza. Twoi bracia dzwonią do mnie z komórek, a nie ze stacjonarnego. - Jaka jest jej historia, Dale? Drugi mężczyzna nie odezwał się. - Niech to, chcę odpowiedzi. - Powie ci, jeżeli będzie chciała, abyś wiedział cokolwiek o jej prywatnych sprawach. - Część już wiem. Była żoną Kyle’a Marthuma, niedawno wyszedł z więzienia, a ona obawia się, że ją ściga. - Taak. Ma powód, by się bać. Właśnie dlatego wysłałem ją do twojej rodziny. Nikt jej tam nie znajdzie. - Jaka jest cała historia, Dale? Drugi mężczyzna westchnął. - Jeżeli chciałaby, abyś wiedział powiedziałaby ci. Dzwonisz do mnie, co oznacza, że nie chciała, abyś się w to wtrącał. River zawahał się, nie chcąc, aby Dale ją zwolnił. Musiał jednak wyjaśnić, że teraz wszystko co dotyczyło Brit leżało w jego interesie. - Jest moja, Dale. Jest przerażona, jakiś dupek ją ściga, a ja chcę dokładnie wiedzieć z jakim zagrożeniem się mierzy. - Cholera. Trzymaj łapy z daleka od tej kobiety. Strona | 135

- Za późno. Odpowiedz na moje pytania. - Sukinsynu, - zagrzmiał Dale. – Ona nie jest jakąś łajzą z rodeo, niech to. Jest delikatna i nie jest w twoim typie. Nigdy nie powinienem był wysyłać jej do was. Jest zbyt ładna. Powinienem był się domyśleć, że jeden z was rzuci się na nią. Niech to, River! Ja… - Powinieneś się zamknąć i zabrać myśli z dala od kierunku, w którym podążają, wtrącił się River. – Jest dla mnie naprawdę ważna i wiem, że jest wyjątkowa. To zdało się uspokoić Dale’a. - Okej. Musisz wydobyć swoje odpowiedzi od niej. - Dzwonię do ciebie. - Szlag. Okej. Kyle zawsze był dupkiem. Wyrządził jej prawdziwe gówno i to wszystko co zamierzam ci powiedzieć. Jest nastawiony na odzyskanie jej i naprawdę ją skrzywdzi jeżeli położy na niej swoje brudne łapska. - Tak się nie stanie. - Cholerna racja. - Jak ją poznałeś? Zacznijmy od tego. - Daję pieniądze na niektóre schroniska dla kobiet. Podrzuciłem czek i rozpoznałem ją. - Pracowała tam? Dale zawahał się. - Nie, River. Mieszkała tam. Mogli zamknąć Kyle’a, ale nie mogli o nic oskarżyć jego ojca. Kevin uznał, że zastraszanie Brit będzie jego misją. Znalazł ją jakiś tydzień wcześniej, zanim na nią wpadłem. Groził jej i wiedziała, że będzie bezpieczna w schronisku. Chronią tam kobiety, ich lokalizacja jest bezpieczna a ona nie miała dokąd pójść. Nie miała pojęcia, że wiedziałem kim była, ale do diabła byłem gościem na niektórych przyjęciach Kevina. To było wielkie wydarzenie, kiedy Kyle przywiózł do Strona | 136

domu swoją nową żonę. Nie pamiętała mnie, ale na tych przyjęciach było mnóstwo ludzi, więc nic dziwnego. Słyszałem co się stało i zaproponowałem jej pracę wiedząc doskonale, że Kevin nie mógł zmusić mnie do zwolnienia jej. Zrobił z tego swój nawyk. Nikt inny nie zatrudniłby jej, albo zwalniali ją jak tylko Kevin znów trafiał na jej ślad. Płaciłem jej w gotówce, by pomóc jej się ukryć, a to nie pozostawiało żadnego śladu na papierze. Namówiłem nawet znajomego, by wynajął jej mieszkanie, które nie było w rejestrze. Mocno się starałem, aby się nie wychylała. - Za co Kyle trafił do więzienia? - To jest historia Brit, River. Nie opowiem jej. Jednak to było prawdziwe gówno. Ma szczęście, że żyje. Mam gdzieś ile pieniędzy mają niektórzy kolesie, to nie oznacza, że nie są zwierzętami. - Muszę wiedzieć… - W takim razie sam ją zapytaj. Przysięgałem, że nigdy nie podzielę się jej historią i dotrzymam słowa. Po prostu chroń ją. – Zamilkł. – A jeżeli skrzywdzisz tę dziewczynę, będziesz potrzebował lekarza, żeby usunął mój but z twojego tyłka. – Dale rozłączył się. Wzrok Rivera skierował się na sufit, kiedy odłożył słuchawkę. Brit była uroczą kobietą, bezbronną pomimo, że starała się to ukryć, a myśl o jakimkolwiek mężczyźnie robiącym jej krzywdę rozdzierała mu wnętrzności. Nigdy wcześniej nie był głupio zakochany w kobiecie i nie był pewien jak głębokie były jego uczucia, ale znaczyła dla niego cholernie dużo. Nie ma mowy, aby pozwolił jej uciec. Zatrzyma ją bezpiecznie przy sobie, gdzie będzie mógł ją ochraniać. Szczęka Rivera zacisnęła się tak samo jak jego pięści. Nie pozwoli jej uciec. Zmusił swoje nogi do ruchu, jego ciało zrelaksowało się i poruszył szczęką, by ją rozluźnić. Zapewnienie jej bezpieczeństwa stało się jego priorytetem. Był roztrzęsiony przez silne przywiązanie jakie do niej czuł, ale nie zamierzał teraz się tym martwić. Po prostu popłynie z nurtem, zobaczy dokąd go to zaprowadzi, a zamartwianie się o to jak głębokie są jego uczucia zostawi na później. Usłyszał wodę odkręconą w łazience, kiedy zatrzymał się przed zamkniętymi drzwiami. Jego fiut natychmiast stwardniał na samą myśl o tym co chciał jej zrobić. Strona | 137

Potem pojawił się uśmiech. Brit sprawiała, że jego krew wrzała. Nie mógł się nią nacieszyć. To nie był tylko seks. Dźwięk jej śmiechu i błysk w jej ślicznych oczach sprawiały, że za każdym razem czuł się jakby dostał obuchem. Kiedy zamknął za sobą drzwi i przekręcił zamek, Brit czekała na niego naga pod prysznicem. Otworzyła drzwi, już mokra, a ten jej uśmiech sprawił, że jego fiut błyskawicznie stwardniał. Palce świerzbiły go, by ją dotknąć. Kiwnęła małym palcem na niego pokazując mu, by się przyłączył. W tym momencie wiedział, że mogła go sobie całkowicie i bez wysiłku owinąć wokół niego. O do diabła, pomyślał. Zakochałem się.

Strona | 138

ROZDZIAŁ 10

Brit śmiała się do rozpuku, z dłońmi na swych udach odzianych w dżinsy i kręciła głową. Przyglądała się Riverowi otrzepującemu swoje dżinsy, gdy podnosił się na nogi w stajni. Jego nieśmiały uśmiech sprawił, że znów zaczęła się śmiać. - Więc co mówiłeś o tym, że jesteś jakimś super ujeżdżaczem koni? Myślałam, że to oznacza, że potrafisz jeździć. - Potrafię. – Pokręcił głową z udawanym wstrętem, głęboko rozbawiony. – Obecny tutaj Brownie jest na mnie wkurzony, za to, że nie było mnie tak długo. Ma bojowe nastawienie. - Właśnie zrzucił z siebie twój tyłek. Może nie powinieneś próbować jeździć na oklep. - Pokazuje mi jak bardzo jest niezadowolony z powodu tego, że nie jeździłem na nim od pięciu miesięcy. Puściła swoje biodra i ostrożnie zbliżyła się do mustanga, który dmuchnął powietrzem i odsunął się od niej. Skupiła na nim uwagę. - Spokojnie, Brownie. Jeżeli naprawdę chcesz go wkurzyć, pozwól mi siebie dosiąść. - Do diabła, nie. – Głos Rivera był niski, wszystkie ślady humoru zniknęły. – Nikt go nie dosiada poza mną. Zrzuci cię. - Właśnie tak jak ciebie? – Uśmiechnęła się i posłała mu rozbawione spojrzenie. – Co masz na myśli mówiąc, że nikt poza tobą go nie dosiada? - Nie pozwoli na to. Urodził się dziki i doznał kontuzji. Złapała go ekipa ratunkowa i postanowili go uśpić po tym jak próbował zabić każdego kto zbliżył się na tyle, by spróbować opatrzeć tą wstrętną infekcję. Kupiłem go od nich, by go uratować. Przetransportowałem go tutaj i musiałem trochę ujarzmić, aby mnie nie stratował kiedy opatrywałem mu nogę. Uważamy, że ugryzł go wilk. Zajęło mi całe miesiące nim Strona | 139

oswoiłem go na tyle, by pozwolił mi siebie dosiąść, ale nie pozwala na to nikomu innemu. - I nie było cię w domu od pięciu miesięcy? - Wiem. Nie patrz tak na mnie. Moi bracia naprawdę dobrze się nim opiekują, ma sporo miejsca do biegania na naszym ranczo, a on uwielbia swoją wolność. - Też bym cię zrzuciła, gdybyś zaniedbywał mnie przez tak długi czas. River zachichotał. - Obiecuję ujeżdżać cię wiele razy każdego dnia. Brit postanowiła nie skomentować tego. Zamiast tego skupiła się na koniu, rozłożyła ręce po bokach i zbliżyła się do niego wolno. - Spokojnie, Brownie. Dobry chłopiec. Nie zrobię ci krzywdy. - Kochanie, cofnij się. On nie jest ujarzmiony. Naprawdę jestem jedyną osobą, której pozwala się zbliżyć. Nie chcę, aby coś ci zrobił. - Czy to oznacza, że stary River zwinął się i zostawił cię? – Zignorowała Rivera, podchodząc bliżej do konia. - W porządku. – Zaczęła nucić kołysankę. Brownie zarzucił łbem. Jego czujny wzrok skupił się na niej, ale pozwolił jej podejść na tyle, by mogła zbliżyć dłoń do jego nosa, aby ten mógł ją powąchać. Wierzgnął nieznacznie, ale nie odsunął się. - Może ugryźć. – Głos Rivera zabrzmiał bliżej i ciszej. - Cofnij się, Brit. Mówię poważnie. Nie przestawała nucić, a potem pogłaskała nos Browniego. Zastygł, ale nie próbował jej ugryźć. Jej dłoń przesunęła się nieznacznie do góry, pieszcząc go, a potem sięgnęła do jego łba, by pogłaskać go za uszami. - Niech to, - mruknął River. – Pozwala ci się dotknąć. - Mam rękę do koni, - szepnęła. – Założę się, że pozwoli mi się dosiąść w pięć minut, albo i mniej. Jest jak duży szczeniak. Po prostu potrzebuje nieco miłości i uwagi. Strona | 140

- Tak jak ja. – River podszedł do niej i obiął ją mocno ramieniem w pasie. Uniósł drugą rękę, by pogłaskać szyję Browniego. – Lubi cię. - Działam tak na upartych samców. – Obróciła głowę uśmiechając się do Rivera. – Jak dobrze wiesz taką samą reakcję wywołuję w upartych osłach. Dłoń spoczywająca na jej brzuchu zacisnęła się nieznacznie. - Uważaj, albo sprawdzę czy masz łaskotki. - Nie zrobisz tego w pobliżu płochliwego konia. Wystraszy się kiedy zacznę krzyczeć. - Nie musiałbym załaskotać cię na śmierć, gdybyś nie obrzucała mnie wyzwiskami. - Jeżeli odpowiada to osobowości… - Jestem trochę uparty, przyznaję, ale osioł? – Mrugnął do niej. – Poważnie? Uśmiechnęła się spoglądając ponownie na konia. - Nie. Po prostu lubię się z tobą drażnić. Odgłos pojazdu sprawił, że Brit spięła się. Natychmiast oblał ją strach, że może to być związane z Kyle’em. Ostatniej nocy próbowała namówić Rivera, aby naprawił jej samochód, ale stanowczo odmówił. Pod groźbą przykucia jej do łóżka, by ją zatrzymać jasno oznajmił, że nie opuści rancza. Część jej odetchnęła z ulgą, będąc przerażona myślą pozostania samą i nie wiedząc gdzie miałaby się udać. Powrót do mieszkania byłby najszybszym sposobem na zostanie odnalezioną przez jej byłego męża. Jej druga część była przerażona. Myśl, że Kyle mógłby skrzywdzić Rivera lub kogokolwiek innego z jego rodziny sprawiała, że chciała odejść. - To tylko mój brat. Czekałem na niego. Wybacz. Powinienem coś powiedzieć przy śniadaniu, kiedy żegnaliśmy się z Triną i Navem, zanim wyjechali do Houston. - Który brat? - Drake. Strona | 141

Zmieszana, Brit puściła konia i obróciła się w ramionach Rivera, by spojrzeć na niego pochmurnie. - Myślałam, że twój brat i bratowa mieli go odwiedzić? - Zostaną w jego domu, ale on przyjechał tutaj. Robi coś dla rodziny. - Jest prawnikiem, zgadza się? - Taak. Nagle Brit przypomniała sobie, że Trip jest w trakcie rozwodu. - Och. Racja. Trip. River potaknął. - Taak. Pomaga mu. Rozluźniła się. - Gdzie jesteś? – Ten głos był głęboki i brzmiał trochę jak głos Rivera. - W czwartym boksie, - odkrzyknął River wciąż obejmując Brit, gdy zwrócił głowę w stronę otwartych drzwi. Drake Raine w ogóle nie wyglądał tak jak go sobie wyobrażała Brit. Widziała go w garniturze, biorąc pod uwagę zawód jaki wykonywał. Zdecydowanie przypominał Navarro z jego przenikliwie błękitnymi oczami i kruczoczarnymi włosami, ale on miał krótko przycięte włosy postawione w szpic. Musiała powstrzymywać usta, aby te nie opadły jej do ziemi, z powodu szoku na widok jego skórzanej kurtki motocyklisty, skórzanych ochraniaczy na dżinsach i parze wymiatających skórzanych butów, na których spoczął jej wzrok. - A gdzie masz swojego Harley’a? – Obejmujące Brit ramię Rivera zacisnęło się. - W domu. Nie chciałem jechać nim po naszych gównianych drogach. – Drake błysnął perfekcyjnie białymi zębami. – Pożyczyłem jedną z ciężarówek skoro są już brudne jak diabli. Ledwo mogłem coś dojrzeć przez szyby. Nigdy ich nie myjecie? – Jego uwaga spoczęła na Brit. – Cześć. Strona | 142

- W twoim rynsztunku motocyklisty? – Zachichotał River. – Nieźle. To jest Brit. Brit, to jest mój najstarszy brat. Drake naprawdę jest adwokatem, ale udaje weekendowego motocyklistę. Drake uniósł opaloną dłoń i podniósł środkowy palec. - Wszędzie jeżdżę na swoim motorze chyba, że idę na randkę lub pogoda jest beznadziejna. – Puścił oczko do Brit. – Miło cię poznać. – Jego wzrok powędrował do ramienia Rivera obejmującego ją w pasie, a potem pokręcił głową. – Już ją dla siebie zagarnąłeś, co? Niektóre rzeczy w tej rodzinie nigdy się nie zmienią. - Słucham? – Brit zmarszczyła brwi. Drake uśmiechnął się szeroko. - Jesteś ładna. – Mrugnął. – U nas Raine’ów zawsze chodzi o to, kto ma większe szczęście. Nie była do końca pewna jak ma to rozumieć. River wybrał właśnie ten moment, aby przemówić. - Trip będzie szczęśliwy, że przyjechałeś pomóc mu z tymi papierami rozwodowymi. Uśmiech Drake’a zmalał nieznacznie. - Rozumiem. - Może wrócimy do domu, a potem zadzwonisz do niego i dasz mu znać, że już jesteś. - Jasne. – Drake obrzucił spojrzeniem Brit. – Miło było cię poznać, kochanie. - Co jest z tą rodziną i tymi przydomkami? – Pokręciła głową, gdy wskazała na swoją pierś. – Na imię mam Brit. – Spojrzała groźnie na Rivera. – Nie dziecinka, nie kochanie, i nie żadne inne określenie. - Ona naprawdę nienawidzi kiedy nazywam ją pie… Brit mocno uderzyła łokciem Rivera, uciszając go tym. Strona | 143

- Nie waż się tego wypowiedzieć. Zaśmiał się, mrugając do niej. - Zamierzałem powiedzieć zadziorna. - Oczywiście, że chciałeś. – Przewróciła oczami. – Zachowuj się. Drake zaśmiał się. - Czy ty w ogóle znasz Rivera? Równie dobrze możesz oczekiwać, że wiatr przestanie wiać. To dla niego naturalne, że jego usta wpędzają go w niezłe gówno. - To taka rodzinna cecha, - zachichotał River. Mrugnął do Brit. – Nie powiem tego o czym myślałaś. - Zamierzałeś to powiedzieć. Miał czelność się zaśmiać. - Winny. - Zbierajmy się do domu. Ominęło mnie śniadanie i chcę zdjąć z siebie te ochraniacze. Niech to, gorąco tutaj. – Drake odwrócił się i odszedł. Brit obserwowała najstarszego Raine’a wychodzącego pewnie z boksu. Miał naprawdę niezły tyłeczek. Obejmujące ją ramię zacisnęło się. - Czy właśnie pożerałaś wzrokiem mojego brata? Odwróciła głowę i uśmiechnęła się szeroko do Rivera. - Wszyscy macie podobną budowę ciała. – Ogromną, muskularną i imponującą, pomyślała. – Tylko zwróciłam uwagę. Zaśmiał się. - Możesz zwracać uwagę na wszystko co tylko chcesz, ale pamiętaj w czyim śpisz łóżku.

Strona | 144

Obróciła się do niego twarzą, jej ramiona uniosły się, by chwycić jego szerokie ramiona. - Łóżku, które ma łańcuchy ukryte w baldachimie. Trudno o tym zapomnieć. Uśmiechnął się szeroko. - Podobają ci się. - Ty mi się podobasz. – Coraz łatwiej było to przyznać. Wiedziała, że coraz bardziej przywiązuje się do Rivera, a gdy już nie będzie częścią jej życia, będzie za nim tęsknić. Smutek zalał ją na myśl o tym, kiedy nadejdzie czas opuścić ranczo i mężczyznę, który stał się dla niej kimś ważnym. Potem przyszedł strach zdając sobie sprawę, że będzie naprawdę cierpieć, gdy ten dzień nadejdzie. Zakochiwała się w nim, musiała to przyznać, o ile już tak się nie stało. – Nie interesują mnie twoi bracia. - Dobrze. Nie chciałbym skopać im tyłków, a jeżeli któryś z nich próbowałby z tobą flirtować, właśnie to bym zrobił. Należysz do mnie. – Jego drugie ramię objęło ją, gdy na zewnątrz rozległ się odgłos uruchamianego silnika. – Powinniśmy się stąd zabierać i wrócić do domu. Drake robi się nieprzyjemny, kiedy ominie go posiłek. Głodny rekin na wolności nigdy nie jest dobrym pomysłem. Uśmiechnęła się. - Założę się, że wygodnie jest mieć prawnika w rodzinie. Czy kiedykolwiek musiał wyciągać cię z więzienia? - Tylko raz. – Zachichotał. - Za co zostałeś aresztowany? - Picie jako nieletni, kiedy miałem siedemnaście lat. – Mrugnął. – Nie mam tego w papierach skoro byłem niepełnoletni, ale człowieku Drake był wkurzony. Wtedy był jeszcze w szkole, a to go kompromitowało. Brit odetchnęła z ulgą, że to było coś tak błahego. Strona | 145

- Jestem gotowa na lunch. - Ja również jestem gotów coś zjeść. – Jego wzrok powędrował do jej piersi. – Tylko, że nie jedzenie, ale taak, chodźmy. Puścił ją i cofnął się rzucając spojrzenie na konia. - Wrócę później, Brownie. Koń parsknął. Brit zaśmiała się wychodząc z boksu, z Riverem tuż za sobą. Otworzył dla niej drzwi ciężarówki i pomógł jej wsiąść. Obdarzyła go szerokim uśmiechem w podziękowaniu. Robił dla niej takie małe rzeczy. Otwierał drzwi, trzymał za rękę i po prostu traktował ją jak, gdyby była dla niego kimś wyjątkowym. Przyglądając się jak obchodził ciężarówkę dumała jak bardzo różnił się od jej byłego męża. Sposób w jaki River oświadczył, że należy do niego powinien wywołać w niej uczucie przerażenia. To było coś, co Kyle często jej powtarzał, zaszczepiając jej ten strach, ale z Riverem, po prostu czuła radość kiedy to powiedział. Jestem po uszy w gównie, pomyślała przyglądając się Riverowi, kiedy ten rozsiadł się za kierownicą. Odwrócił głowę dostrzegając jej wyraz twarzy i zmarszczył czoło. - Wszystko w porządku? Wyglądasz jakbyś zbladła. - Taak. – Wyciągnęła rękę i pogłaskała go po udzie. – Właściwie, wspaniale. Jego ogromna ręka opadła na jej i uścisnął ją lekko. - Nie pozwolę, aby cokolwiek ci się stało. - Wierzę w to, - powiedziała szczerze. - Dobrze. – Puścił jej dłoń, wrzucił wsteczny i wycofał samochód sprzed stajni.

*****

Strona | 146

River obserwował swego nachmurzonego brata krążącego niespokojnie w biurze Nava. Jego palce zabębniły o biurko, a jego wzrok przesunął się na zamknięte drzwi. Brit przygotowywała im lunch. Zaproponowała to, a on się zgodził, skoro naprawdę chciał usłyszeć czego dowiedział się Drake. Skupił całą swoją uwagę na swym bracie. - Jak bardzo jest źle? Drake zatrzymał się i stanął do niego twarzą. - Kevin uwziął się na tę kobietę w najgorszy możliwy sposób. Mówi się, że ma wszędzie szpiegów, a jeżeli tylko pojawi się na radarze, ma opłaconych ludzi, którzy automatycznie mają spieprzyć jej życie. Mają upewnić się, że nie dostanie żadnej pracy, albo wyrzucą ją z każdego miejsca, w którym się zatrzyma. – Zamilkł. – Jak bardzo jesteś zainteresowany tą kobietą? River pochylił się do przodu zaciskając przed nim ręce w pięści. - Bardzo. - Właśnie tego się obawiałem. Nie wiem ile z tego jest prawdą, ale zgodnie z moimi źródłami jest uzależniona, wyszła za Kyle’a dla jego pieniędzy i wsadziła go do więzienia. - Nie kupuję tego. – River nie miał żadnych wątpliwości, że to same bzdury. Kobieta, którą zdążył już poznać nie była taka. - Ja również, na początku. – Drake westchnął, a potem podszedł bliżej i pochylił się nad biurkiem. – Nie bez powodu chciałem, abyś włączył komputer. – Złapał klawiaturę, obrócił ją w swoją stronę, a potem zaczął pisać. – Trudno będzie ci to oglądać. Tylko cię ostrzegam. River nie był zaniepokojony dopóki strona nie załadowała się i ujrzał jej zawartość. Oddech uwziął mu w gardle, a potem wściekłość zalała go, gdy obrzucił wzrokiem Drake’a. Drake przyjął to mroczne spojrzenie ze zmarszczeniem brwi. - Jesteś pewien, że chcesz to zobaczyć? - Dlaczego jesteśmy na porno stronie? Strona | 147

Drake zawahał się. - Obejrzyj. – Kliknął myszą, a potem przeszedł przez pokój, by oprzeć się o ścianę, odsuwając się od swojego brata na tyle na ile mógł w małym pomieszczeniu. River wpatrywał się w ładujący się film, a potem jego trzewia zacisnęły się na słabej jakości filmiku z przyjęcia, które ktoś sfilmował trzęsącą się ręką. Rozpoznał kilka twarzy, z czasów kiedy brał udział w rodeo. Jedna twarz przykuła jego uwagę. To był Kyle Marthum z piwem w ręce, stojący z jednym ze sponsorowanych przez Marthumów kowbojem. Jeden z jego najzagorzalszych konkurentów, kiedy ujeżdżał byki stał ramię w ramię z byłym mężem Brit. - Wypijmy za honorowego gościa, - śmiał się Kyle. – Wiedziałem, że możesz zająć pierwsze miejsce. Jeździec uśmiechnął się, jednocześnie wkurzając tym samym Rivera. Boyd był dupkiem, egocentrykiem i miał gówniane poczucie ducha rywalizacji. Za każdym razem, gdy stawali przeciwko sobie i Boyd wygrywał, ten wychodził z siebie, aby mu dopiec. - Hej, Kyle? – ktoś krzyknął. – Twoja żona schodzi na dół. Twarz Kyle’a zrobiła się czerwona, puścił Boyda i przepchnął się przez kilku ludzi. Osoba kręcąca filmik podążyła za nim do ogromnego wejścia i łukowatych schodów najwyraźniej naprawdę ładnego domu. River był zaskoczony, kiedy ujrzał Brit. Miała na sobie seksowny, biały kostium, jej włosy były splątane i dzikie i chwiała się na schodach, bosa, trzymając się poręczy obiema rękoma. Jej strój był tak cienki, że nie pozostawiał nic wyobraźni. Kyle odpychał ludzi ze swej drogi. Musiało ich tam być ze trzydziestu, sami mężczyźni, którzy pracowali dla Marthumów, jeżeli River musiał już zgadywać. Kyle wparował na schody. - Niech to, Britney, - wściekł się. – Mówiłem ci, żebyś została w pokoju. Po prostu nie potrafisz tego zrobić, zgadza się? Musisz odstawić przedstawienie dla wszystkich chłopców.

Strona | 148

Brit była naprawdę pijana, co wyraźnie było widać po tym jak się chwiała. Uniosła brodę i spróbowała złapać jej nacierającego męża. Jej ręce nie udało się chociaż zbliżyć, by go dotknąć. Kyle zaklął, schylił się, a potem przerzucił swoją żonę przez ramię. Kiedy wyprostował się z nią dyndającą wzdłuż jego pleców, uderzył ją mocno w tyłek. Czerwony ślad ręki był łatwo zauważalny, skoro jej kostium z ledwością ukrywał jakąkolwiek część jej tyłka. - Chcesz się zabawić? W porządku. – Kyle obrócił się na schodach, twarzą do gości. Uśmiechnął się szeroko. – Znacie zasady. Żadnego dotykania. – Zszedł po schodach. Mężczyzna za kamerą zaśmiał się. - Niech ktoś mi przyniesie piwo. Kyle wszedł do pomieszczenia. Mężczyźni podążyli za nim, tak samo jak kamera. Kyle, niezbyt delikatnie posadził swoją żonę na tyłku, na stole bilardowym. Brit o mały włos nie spadła, ale Kyle złapał jej ramię, przytrzymując ją i zaśmiał się głośno rozglądając się po gościach. - Nie tylko wy lubicie ujeżdżać przed publicznością. River poczuł się chory, gdy odchylił się na swoim krześle. Obserwował jak Kyle zdarł z siebie koszulę, a potem pchnął Brit na plecy. Nic nie zrobiła, tylko wpatrywała się w swojego męża. Jej włosy częściowo skryły jej twarz, ale nie było żadnej wątpliwości, że to ona. Kyle ściągnął pasek. Mężczyźni zaczęli skandować zachęcająco, ciaśniej ich otaczając. River rozpoznał jednego z tych mężczyzn jako dupka, który pobił się z Adamem w barze. Mężczyźni przyglądali się jak Kyle sięgnął po swoją żonę. Brit próbowała się przeturlać, ale Kyle po prostu złapał jej biodra, przyciągając ją bliżej i rozerwał cienki pasek, który ledwie ją skrywał, obnażając ją od pasa w dół. Kiedy Kyle pochylił się nad swoją żoną, ręka Rivera przesunęła się szybko, złapała mysz i zamknęła całą stronę, tuż przed tym jak Kyle w nią wszedł. Siedział tam, czując się chorym. Kyle wziął swoją żonę przed jego znajomymi, na stole bilardowym, a Brit…

Strona | 149

- Wiem. Obejrzałem całość. Zaliczył ją na stole, a potem z powrotem przerzucił przez ramię i zabrał na górę, do ich pokoju. Jego znajomi śmiali się jaką pijaną, naćpaną miał żonę, ale gorącą. – Głos Drake’a był cichy, niemalże szeptał. – Jest jeszcze kilka innych filmów. To samo gówno. Urządza przyjęcie dla niektórych z jego ludzi, a potem bierze ją na ich oczach. River wstał. - Nigdy nie widziałem jej pijanej. - Ledwie ją znasz. - Porozmawiam z nią. Drake westchnął. - Okej. River wyszedł z pokoju, czując rosnący w nim gniew. Nie był tak bardzo skierowany na Brit, jak na fakt, że widział ją ze swoim mężem. Kyle był dupkiem, który pieprzył swoją żonę przed bandą mężczyzn. Jaki skurwiel tak robi? Zalały go wspomnienia niektórych barów, w których bawił River, kiedy on i jego znajomi imprezowali z rodeowymi króliczkami. Wiele razy uprawiał z kobietami seks publicznie. Fakt, że to Brit była wystawiona na pokaz, naprawdę go wkurzył. Zapach bekonu podrażnił jego nos. Brit obróciła się przy kuchence, zdejmując usmażone pasma i spotkała jego wzrok. Jej uśmiech natychmiast się poszerzył, rozświetlając jej twarz. Spojrzał jej w oczy, gdy zatrzymał się nagle widząc tam niewinność i słodycz. To była kobieta, którą pokochał. Pijana postać kobiety z tego wideo nie była tą, która stała przed nim.

*****

Strona | 150

- Właśnie miałam zawołać ciebie i Drake’a. – Brit dostrzegła, że River miał dziwny wyraz twarzy. – Podajemy kanapki bekonowe14. – Wskazała w kierunku wyspy, na której czekały talerze. – Pozwól mi tylko zrobić kilka ostatnich kanapek i możemy jeść. - Brit? Coś w jego tonie zaniepokoiło ją. Jego głos brzmiał szorstko. Zwróciła się do niego twarzą, wpatrując się w niego, a jej wzrok powędrował wzdłuż jego ciała, aż do zaciśniętych po jego bokach pięści. Ponownie spojrzała na jego twarz i dostrzegła napiętą linię jego ust oraz powstałe w wyniku tego zmarszczki. - Co się stało? Zamrugał. - Wiedziałaś, że jesteś w internecie? - Internecie? – Pokręciła głową. – Nie mam nawet komputera. Chciałam kupić sobie jeden, ale raczej nie mieszczą się w moim budżecie, a jeden z moich współpracowników ciągle powtarza mi, że dużo tracę. River zbladł nieznacznie. - Nic nie wiesz, zgadza się? - Wiem o czym? Westchnął i wolno podszedł do wyspy, zbliżając się do niej, a potem podszedł na tyle blisko, by móc ją dotknąć, ale nie zrobił tego. - Ktoś nagrał niektóre z imprez Kyle’a. Wrzucili to na te internetowe porno strony. Kolana załamały się pod nią, gdy w głowie zakręciło się jej od implikacji. Upadłaby, gdyby River nie złapał jej, przytrzymał i wziął ją w ramiona. Jej oczy zamknęły się, gdy nudności przetoczyły się przez jej żołądek, a gula w gardle narosła.

14

W oryginale: „BLTs all around”. Skrót BLT pochodzi od pierwszych liter: Bacon, Lettuce, Tomato – Bekon, Sałata, Pomidor. Więcej znajdziecie tutaj: http://en.wikipedia.org/wiki/BLT

Strona | 151

- O Boże, - jęknęła. Gorące łzy wypłynęły z jej oczu i chwyciła się kurczowo koszuli Rivera. - Wyglądałaś na nieźle pijaną. – River trzymał ją delikatnie. – Już w porządku. - Nie byłam pijana. – Szloch wydarł się z jej ust i odzyskała kontrolę nad swoim ciałem, a nogi zdołały utrzymać jej wagę. – Byłam odurzona. Znajdujące się przy niej ciało Rivera napięło się. - Odurzona? Kiwnęła głową w jego koszulkę, niezdolna spojrzeć mu w twarz. - Odurzona. – Walczyła z całej siły, aby całkowicie nie stracić panowania. – O Boże. W internecie? Oskarżyciel przysiągł, że wszystkie te filmy zostały zniszczone po procesie. Obiecali. – Otworzyła oczy, gorące łzy popłynęły w dół. – Obiecali. Obie… - Głos jej się załamał. Walczyła, by nie zwymiotować z powodu okropności tego co powiedział River i tego co musiał o niej pomyśleć. W jakiś sposób, niektóre z filmów dostały się do internetu, aby tam każdy mógł je oglądać. River najwyraźniej musiał je widzieć skoro o tym wiedział i powiedział jej o tym. Odepchnęła go, potykając się, kiedy spróbował ją zatrzymać, ale puścił ją, gdy zaczęła walczyć mocniej. Brit zatoczyła się, kiedy obróciła się i złapała się lady, aby podtrzymać swoje drżące ciało. - Muszę zadzwonić do biura prawnika. Muszą je usunąć. Muszą… - Brit? Zamknęła usta i wyciągnęła rękę, aby zetrzeć łzy, które spływały jej po twarzy. Wciąż nie mogła spojrzeć mu w twarz. Nie chciała ujrzeć jego wzroku, jeżeli widział te nagrania. Raz je obejrzała, musiała i sprawiły, że zrobiło jej się niedobrze, dosłownie. Trzymała przed sobą kosz na śmieci i pozbyła się śniadania oglądając dowód, który mieli przeciwko Kyle’owi, na jego proces. - Mów do mnie, dziecinko. Strona | 152

- To nie tak jak myślisz, - wyszeptała. – Przysięgam. - Powiedz mi co się stało. Nie słyszała gniewu w jego głosie czy obrzydzenia. Po prostu brzmiał na trochę zasmuconego. Starła więcej łez, wyprostowała ramiona i wykorzystała każdą kroplę swej odwagi, aby obrócić głowę i spojrzeć na niego ponad swym ramieniem. Dostrzegła, że rysy jego twarzy były nieco blade, a jego usta wciąż były zaciśnięte w ponurą linię. Jego piękne ciemne oczy spotkały jej i tak wpatrywali się w siebie. - Kiedy mój ojciec zmarł, Kyle wiedział, że nigdy do niego nie wrócę. Zabił mojego ojca tymi plotkami, które rozpuszczał. To było tak, jakby przez nie mógł dosięgnąć piersi mego taty i wydrzeć mu serce. – Zwalczyła szloch. – Złapał mnie, kiedy wychodziłam ze sklepu spożywczego. Miał ze sobą dwóch mężczyzn, którzy trzymali mnie podczas, gdy on dawał mi zastrzyk. Walczyłam, ale potem poczułam oszołomienie, aż straciłam przytomność. River założył ręce na piersi i potaknął. - Okej. - Nic tak naprawdę nie pamiętam, poza skrawkami. Zatrudnił pielęgniarkę, która miała trzymać mnie odurzoną. – Więcej łez spłynęło po jej twarzy. – Pewnego dnia ta pielęgniarka miała jakiś nagły rodzinny przypadek, myślę, że jej mąż miał wypadek samochodowy i zapomniała zrobić mi zastrzyk. Byłam w stanie myśleć na tyle jasno, że zdołałam uciec, skoro narkotyk wyparował. Kyle złapał mnie zakradającą się przez tylne drzwi kuchenne. Złapałam nóż i dźgnęłam go. O mało nie umarł. Zostawiłam go krwawiącego na podłodze, uciekłam przez tylne drzwi i udało mi się dotrzeć do domu znajdującego się obok naszego… Kyle’a, - poprawiła się. – Zmusiłam ich do wezwania policji. Przyjechali, powiedziałam im co się stało i uwierzyli mi, skoro wszędzie miałam ślady po igłach. Rozpoczęli śledztwo, podczas gdy ja znajdowałam się w szpitalu. Znaleźli wystarczająco dużo dowodów, na poparcie tego co powiedziałam. Pielęgniarka została oszukana. Wszystkie zaświadczenia od lekarzy i recepty na leki, które Kyle kazał jej mi podawać były podrobione.

Strona | 153

Z łatwością można było odczytać wściekłość na twarzy Rivera, gdy podszedł do niej bliżej. Brit odwróciła się stając do niego twarzą, opierając biodro o ladę i wyciągnęła przed siebie drżącą rękę, aby go zatrzymać. - Ja… - Pozwól mi dokończyć, River. Zamarł, a potem skinął głową. Dłonie po jego bokach zacisnęły się w pieści, ale nie podszedł bliżej. - Okej. - Odnaleźli nagrania. Kyle robił mi różne rzeczy na oczach swoich znajomych. Grup znajomych. – Zwalczyła kolejny szloch. – Nie pamiętam. Jestem za to bardzo wdzięczna. – Pokręciła głową. – Byłam zbyt odurzona, a niektóre z tych leków, które stosował powodują utratę pamięci. Ale, sądząc po nagraniach, nigdy nie pozwolił, aby ktoś inny mnie dotknął. Był bardzo zaborczy, ale za to na tyle chory, by wystawić mnie przed nimi na pokaz, w jakiejś pokręconej próbie sprawienia, aby zazdrościli mu tego co ma. - Ten pierdolony skurwiel jest martwy, - warknął River. - Nie miałam pojęcia co mi zrobił, - wyszeptała. – Zobaczyłam nagrania i… o Boże, River. Przysunął się do niej o krok. - W porządku. Gorączkowo kręciła głową. - Nie, nie jest. Użyli tych nagrań, aby pokazać jak bardzo był podły, jak mnie odurzał i został skazany na osiem lat więzienia, ale odsiedział tylko cztery, skoro jest teraz na wolności. Zeznawałam przeciwko niemu. Pielęgniarka zeznawała przeciwko niemu. Pielęgniarka powiedziała, że czasami wstawałam z łóżka i próbowałam wyjść z domu. Pokazał jej fałszywe zaświadczenia lekarskie, że miałam chorobę afektywną dwubiegunową, skłonności samobójcze i byłam agresywna bez leków. Przekonał ją, że Strona | 154

skrzywdzę siebie i każdego wokół, jeżeli nie będzie się mnie trzymało całkowicie uległą i bez możliwości ucieczki. Każdy w biurze oskarżyciela przysiągł, że te nagrania zostały zniszczone. A teraz mówisz mi, że ktoś może je zobaczyć? Zobaczyć co mi zrobił? - Zajmuję się tym, - oświadczył głęboki głos dochodzący od wejścia, na którego dźwięk Brit się wzdrygnęła. Odwróciła szybko głowę i patrzyła jak Drake obraca się na pięcie i odchodzi. Jej wzrok powędrował z powrotem do Rivera. - Drake upewni się, że te nagrania zostaną usunięte i ktoś wyląduje w głębokim gównie za to, że te filmy wyciekły. Cicha, Brit wpatrywała się w mężczyznę, który teraz najprawdopodobniej miał o niej gorsze zdanie. Te nagrania były okropne. Kyle robił jej poniżające rzeczy, a ona nawet nie walczyła, zbyt otumaniona, by zdać sobie sprawę z tego co się z nią dzieje. River już nigdy więcej nie spojrzy na nią w ten sam sposób jak dotychczas, a to rozdzierało ją od środka. - Już w porządku, - szepnął. – Pozwól mi siebie objąć. Drżysz. Nie chciałem cię zraniać. Po prostu chciałem poznać prawdę. Gdybym wiedział, że to ciebie tak bardzo zdenerwuje nie powiedziałbym ani słowa. – Zrobił jeszcze jeden krok. - To wszystko zmienia pomiędzy nami, zgadza się? Właśnie dlatego nie chciałam ci powiedzieć. Nie chciałam, abyś wiedział. - Niech to, - warknął. – Nie. To nie zmienia ani jednej cholernej rzeczy. – Ruszył do przodu, zmniejszając pomiędzy nimi dystans i wciągnął ją w swoje ramiona. Trzymał ją mocno przy swojej piersi. – Wszystko jest w porządku, Brit. - Nie jest. Dłoń pogłaskała jej plecy. - Poradzę sobie z tobą wrzeszczącą na mnie o wiele łatwiej niż z twoimi łzami. Niech to, Brit, nie płacz. Rozrywasz mnie na kawałki. Nie mogę patrzeć, gdy tak cierpisz. Jedyna rzecz, która się zmieniła to to, że zamiast samego skopania tyłka twojego byłego, teraz chcę go zabić gołymi rękoma. Strona | 155

Jej ręce objęły Rivera w pasie, trzymając go mocno i rozluźniając się przy jego wysokiej sylwetce. - Bałam się ci powiedzieć. Nie chciałam twojej litości, albo obrzydzenia. Westchnął. - Kobiety z całą pewnością czasami mają głupie pomysły. Zaśmiała się. - Czasami. Jego ramiona zacisnęły się. - Cholera. - Co? – Podniosła głowę. Jego oczy spoglądały ponuro. - Nic dziwnego, że zareagowałaś tak źle, kiedy Ryder zobaczył nas uprawiających seks. Jej wzrok opadł na jego pierś. - Taak. Kyle lubił, gdy ludzie mu się przyglądali. - Nie jestem taki jak on. Nie chcę, aby ktokolwiek poza mną widział cię nagą. - Cieszę się, że to słyszę. - Wszystko będzie w porządku. Więc to za to Kyle trafił do więzienia? - Tak. Próbował sprawić, aby to wyglądało tak jak, gdybym była narkomanką i pijaczką, ale pielęgniarka zatrzymała wszystkie papiery, które jej przekazał. Sprawdzili je u lekarzy, którzy nigdy nie słyszeli o mnie czy o Kyle’u. Wszystko sfałszował, nawet recepty na leki, które stosował, by mnie zniewolić. Miał naprawdę dobrego prawnika, który zdołał obalić wiele zarzutów, ale mieli wystarczająco dużo dowodów, aby wsadzić go do więzienia. Zawarł ugodę na osiem lat w zamian za zatrzymanie najbardziej paskudnych szczegółów z dala od gazet i oszczędzenia jego ojcu wstydu z powodu Strona | 156

publicznego procesu. Zgodziłam się na obniżenie kary ponieważ nie chciałam, aby ktokolwiek zobaczył te nagrania. - Naprawdę nie cierpię twojego byłego męża. – Jedno ramię zsunęło się z jej talii, by objąć jej twarz. – Nic się między nami nie zmieniło. – Nie odwrócił wzroku. – Przepraszam, że to się stało, ale jesteś niesamowitą kobietą, jesteś silna i nie pozwolimy, aby ten skurwiel wygrał jakimkolwiek sposobem, kształtem lub formą. Gorące łzy spłynęły po jej policzkach. River starł je swym kciukiem. - Czy słyszałaś jak mówiłem, że nie mogę znieść widoku, gdy płaczesz? Chcę je z ciebie scałować. – Jego twarz obniżyła się i pocałował ją w czoło. – A wiesz, że jeżeli położę swoje usta na tobie, to nie zdołamy zjeść tych kanapek, które przyrządziłaś. Zabiorę cię do łóżka i wycałuję cię całą. Uśmiech przyszedł jej z łatwością. - Najpierw jedzenie, potem seks. Czy to nasze nowe motto? Zachichotał, muskając wargami jej usta, a potem wyprostował się. - Powinno nim być. Jestem całkowicie za.

Strona | 157

ROZDZIAŁ 11

Brit nie potrafiła opanować zdenerwowania, kiedy później tej nocy River zamknął drzwi do swej sypialni. Drake postanowił zostać kilka dni, pomieszkać i być pod ręką na wypadek, gdyby Kyle się pojawił. Zatrzymała się przy łóżku, odwróciła i napotkała mroczne spojrzenie Rivera. Złączyła przed sobą palce. - Powinienem był cię uprzedzić, że mój brat jest rekinem także w pokerze. Uśmiechnęła się. - To tylko kilka centów, w przeciwnym wypadku musiałabym zaciągnąć pożyczkę. Zachichotał przechodząc przez pokój, zmierzając w jej kierunku z szerokim uśmiechem na twarzy. - Nigdy nie zdołalibyśmy go pokonać. - Nie jestem, aż tak dobra w tej grze. - Przeciwko Drake’owi, nikt nie jest. – Zatrzymał się na niecałą stopę przed nią. – Gotowa do rozebrania się ze mną? Postanowiła być szczera. - Trochę się denerwuję. - Dlaczego? – Zaskoczenie wyryło się na jego przystojnych rysach twarzy. - Widziałeś te nagrania i obawiam się, że to sprawi… - Sapnęła, kiedy ręka Rivera wystrzeliła do przodu, złapała jej ramię i przycisnęła ją mocno do jego ciała. - Nie obejrzałem całego nagrania, było tylko to jedno. Nic się między nami nie zmieniło. - Nie jestem ofiarą. Przetrwałam. – Uniosła brodę, gdy tak wpatrywała się w niego. – Byłam u psychologa. Strona | 158

- Cieszę się, że miałaś pomoc radząc sobie z tym gównem. Nie myślę o tobie inaczej i nie ma najmniejszego powodu, abyś się denerwowała, Brit. Nic między nami nie uległo zmianie. Wciąż chcę cię rozebrać do naga, pieprzyć, aż wykrzyczysz moje imię i uważam, że jesteś najseksowniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek spotkałem. Przyjemne ciepło rozlało się po jej ciele. - Uważam, że jesteś najseksowniejszym mężczyzną jakiego kiedykolwiek spotkałam. - Wiedziałem, że nie oprzesz mi się, kiedy obudziłem się i odkryłem cię stojącą w mojej sypialni. Wybuchła śmiechem. - Wciąż nie mogę uwierzyć, że dopuściłam do tego. Jego dłoń puściła jej ramię, by zsunąć się w dół i złapać jej tyłek obiema dłońmi, wciskając ją w swoje biodra, kiedy rozsunął uda na tyle, aby znaleźli się na tej samej wysokości. - Nie można mi się oprzeć. - I w ogóle nie jesteś zarozumiały. – Zachichotała. - Nie ja. – Musnął wargami jej usta. – Jestem prostym chłopakiem z prowincji. - Z łańcuchami ukrytymi w baldachimie i masą książek o seksie na półce. Odwrócił głowę i uszczypnął ją lekko w szyję. - Życie na ranczo bywa nudne. – Jego język podrażnił jej małżowinę uszną, a jego gorący oddech łaskotał ją. – Chciałem dowiedzieć się o kobietach tyle samo co wiedziałem już o koniach. - Myślę, że wystarczająco przestudiowałeś temat, aby zaliczyć każdy test. – Jej palce wsunęły się w jego długie włosy, uwielbiając uczucie tych jedwabistych pukli. – Potrafisz zawrócić mi w głowie. Strona | 159

- To ma sens, skoro tak samo wpływasz na mnie. – River podniósł głowę, wpatrzył się w jej oczy a potem puścił ją, gdy cofnął się o krok. – Wychodź z ciuchów. Nie zawahała się. Rozebrali się szybko rozrzucając ubrania po podłodze, a potem ich spojrzenia spotkały się. River wolno przesunął wzrokiem wzdłuż jej ciała, a ona skupiła uwagę na jego sztywnym fiucie, wskazującym na nią. River podszedł bliżej. - Robiłaś kiedyś sześćdziesiąt dziewięć? Zawahała się. - Nie. Ale wiem co to znaczy. Położył się na łóżku, przewrócił na plecy i rozciągnął na całej długości. Jego mięśnie prężyły się kiedy to robił, sprawiając, że Brit mogła podziwiać każdą wspaniałą, seksowną cząstkę czystego męskiego piękna leżącego tuż przed nią. Sięgnął do niej. - Chcesz spróbować? Przyznaję, że chcę twych ust na sobie tak samo mocno jak swoich na tobie. Ale muszę pozostać na dole, moje kolano sprawia trochę kłopotów. Obrzęk zszedł i chciałbym, aby tak już pozostało. Chcę mieć wolne ręce zamiast podpierać ciało nad twoim, aby cię nie zgnieść. Ruszyła do przodu, wspinając się na jego wielkie łóżko. Spróbowałaby wszystkiego z Riverem. Dostarczył jej tak dużo przyjemności i obiecał, że da jej więcej. Jej język wysunął się, aby zwilżyć wargi, żarliwie pragnąc, by już zaczęli. Pomógł jej wspiąć się nad jego ciało, odwrócił ją do siebie twarzą i ustawił w pozycji. Gdy się zrównali ułożył jej kolana nad swymi ramionami. Uwaga Brit skupiła się na twardym ciele sterczącym pomiędzy lekko rozchylonymi udami Rivera. Ponownie zwilżyła wargi, opierając jedną dłoń na łóżku podczas, gdy palcami drugiej ręki objęła podstawę jego penisa. Rozsunął bardziej uda, a ona spojrzała ponad swym ramieniem dostrzegając, że wsunął poduszkę pod głowę, by jego twarz znalazła się wyżej, tak że mogła poczuć jego gorący oddech owiewający jej wrażliwą, nagą skórę. Złapał wewnętrzną stronę jej ud,

Strona | 160

przysuwając ją nieco bliżej, zanim jego kciuki rozchyliły jej płeć, dając mu tym samym pełny dostęp. Otworzyła usta, gdy ponownie odwróciła głowę obniżając ją na tyle, że jej włosy opadły na uda Rivera. Jej język przesunął się dookoła nieznacznie zaczerwienionej główki jego fiuta. River jęknął w odpowiedzi. - Uwielbiam twoje cholerne usta. Zamiast odpowiedzieć, wzięła jego fiuta ssąc go delikatnie i drażniąc. Znów jęknął głośno, a potem jego język docisnął się do jej łechtaczki. Zamarła w odpowiedzi na to doznanie, które popędziło wprost do ośrodka przyjemności w jej mózgu. W tym momencie zdała sobie sprawę, że trudno jej będzie skoncentrować się na nim, gdy będzie ją dotykał. Potrafię to zrobić, pomyślała. Spróbowała zablokować doznania wywoływane przez język Rivera, kiedy ten zaczął poruszać nim tam i z powrotem, wzbudzając tym samym cudowną ilość wrażeń, gdy jej łechtaczka nabrzmiała z potrzeby. Jej usta obejmowały twardy penis Rivera, ssąc go i liżąc, biorąc go coraz głębiej, kiedy jej głowa podskakiwała w górę i w dół. Zauważyła, że im szybciej się na nim poruszała, tym agresywniej jego usta ją torturowały. Jego wargi szczelnie objęły jej twardy wzgórek i mocno zassały. Jęknęła głośno, z powodu nagłej ekstazy, która przetoczyła się przez jej ciało i zacisnęła mocniej usta wokół jego erekcji. Zamierzała dojść i doskonale o tym wiedziała. Oderwała od niego usta, bojąc się, że mogłaby go ugryźć. Dyszała z opuszczoną głową, jej ciało wibrowało z powodu doznawanych wrażeń. River przerwał chwilę później. Jego oddech również był ciężki. - W porządku? Pragnienie pomiędzy jej udami paliło ją, jej potrzeba była ogromna. - Dojdę. Nie przestawaj. - Ja również dojdę, Brit. Cholera, twoje usta sprawiają, że płonę. Strona | 161

- Najpierw ja, potem ty. – Odwróciła głowę. – Nie chcę ryzykować z zębami wokół ciebie, kiedy to się stanie. - Zrozumiano. – Zachichotał. – Świeżak. - Zamknij się i znów zacznij mnie ssać. To cudowne uczucie. - Wiem. Nie musisz mi mówić jak bardzo. – Podniósł głowę ponownie obejmując swymi pełnymi ustami jej płeć, a jego język mocno docisnął się do jej pulsującej łechtaczki. Brit napięła się, całkowicie znieruchomiała i puściła Rivera, by wbić palce w prześcieradło, kiedy jego język znów zaczął poruszać się szybko w górę i w dół, drażniąc ją. - Tak, - stęknęła, a potem krzyknęła głośno, kiedy rozkosz zmieniła się w orgazm. Jej mięśnie zacisnęły się mocno, kolejny krzyk wydobył się z niej, kiedy dwa palce Rivera nagle rozciągnęły jej cipkę, gdy ten wszedł w nią szybko i mocno, pieprząc ją nimi. Orgazm opadł, a ona pomyślała, że nie zniesie intensywnej gorączki wywołanej dodatkowymi wrażeniami, ale wtedy znieruchomiał, kiedy przestała zaciskać się w wyniku niedawnej rozkoszy. - Moja kolej. Umieram. Puścił jej uda i wygiął biodra przybliżając fiuta do jej ust. Otworzyła je i wzięła go głęboko. Twarde ciało nie miało w sobie żadnej elastyczności, pokazując jej tym samym jak blisko był spełnienia. Jego ręce złapały jej łydki, a jego biodra zaczęły kołysać się lekko, nie zmuszając jej, by wzięła więcej, ale wychodząc naprzeciw jej ruchom w górę i w dół, gdy go ssała. Jego uścisk wzmocnił się, było to jedyne ostrzeżenie jakie dostała, na chwilę przed tym jak River doszedł mocno. Jego ciało dygotało pod nią, gdy wypełniał jej usta. Przełykała nieustannie, dojąc go delikatnie, uwielbiając każdą chwilę świadomości tego jak bardzo na niego oddziaływała. Jego ręce rozluźniły swój uścisk, a on przycisnął biodra mocno do łóżka, niemal całkowicie wychodząc z jej ust. - Przestań! Zabijesz mnie. Strona | 162

Zachichotała i uwolniła go ze swoich ust. - Znam to uczucie. Brit sapnęła, kiedy przeturlał ich, wprawiając ją w całkowite zaskoczenie, gdy jej plecy wylądowały na łóżku. River obrócił się i uwięził pod swym ciałem, aż opadł na nią twarzą do twarzy. Uśmiechał się szeroko, gdy rozsuwał jej uda, by te pomieściły jego biodra. Nie dopuścił, by jego klata zgniotła ją, ale czuła się zdecydowanie unieruchomiona. - Będziemy to powtarzać, aż poczujesz się na tyle bezpiecznie, by dojść ze mną w swych ustach. - Rozumiem. – Objęła jego ramiona. – Podobało mi się. - Daj mi pięć minut, a pokażę ci coś, co również polubisz. Brit wpatrywała się w jego piękne oczy i zrozumiała jak bardzo jest w nim zakochana. Nie chciała, aby do tego doszło, ale nie mogła zaprzeczać sposobowi w jaki jej serce uderzało szybciej, kiedy na niego patrzyła. Nie mogła zaprzeczać przyjemnym, ciepłym doznaniom, których doświadczała, gdy się dotykali, które zdecydowanie przewyższały czysto fizyczną reakcję na wspaniały seks, który dzielili. Dotykał o wiele więcej niż tylko jej ciała. Zakradł się do jej serca, a teraz posiadł je dla siebie. River uśmiechnął się. - O czym myślisz? - Nic o czym warto mówić, - skłamała. - Serio? Masz takie półprzytomne, ale lekko wystraszone spojrzenie. – Przesunął się nieznacznie, zsuwając się kilka cali wzdłuż jej ciała i usadawiając się wygodniej. – Jesteś ze mną bezpieczna. Nigdy bym cię nie skrzywdził. Pragnęła, by była to prawda, jednak kiedy się rozstaną będzie miała złamane serce.

Strona | 163

- Wiem. - Na pewno? – Jego palce bawiły się jej włosami. Usadowił się wygodniej na swych łokciach, aby dać więcej przestrzeni swym dłoniom. – Nie wyglądasz zbyt przekonująco. Przysięgam, że nigdy bym cię nie uderzył, ani nie zrobił żadnego podobnego gówna. To wywołało uśmiech na jej twarzy. - Masz na myśli na przykład unieruchomienie mojego samochodu? - To nie byłem ja. To był mój zły brat bliźniak. – Iskierki rozbawienia przebijały w jego ciemnym spojrzeniu. – Posiadam takowego, wiesz. Poznałaś tego drania. - Przyłapałam cię ze smarem na rękach, a ty przyznałeś się do tego całkiem ochoczo. - O taak. – River mrugnął do niej. – Warto było spróbować, może byś uwierzyła. - Jesteś zły, zwalasz winę na swojego biednego brata. Cały humor zszedł z jego twarzy. - Nigdy bym cię nie skrzywdził, Brit. Nigdy bym cię nie uderzył czy zmusił do zrobienia czegoś, czego nie chcesz, no cóż, poza zastaniem tutaj, ale to dlatego, że chcę upewnić się, że jesteś bezpieczna. Z łatwością mogła dostrzec szczerość w jego intensywnym spojrzeniu. - Wierzę ci. - W takim razie skąd to spojrzenie? Nie mów mi, że to nic. O czym myślałaś? Uznałem, że może mój nagły ruch cię wystraszył, ale to nie to, zgadza się? Jestem całkiem dobry w odczytywaniu ludzi. Wzięła głęboki wdech. Niezdecydowanie sprawiło, że zadrżała, ale wówczas postanowiła, że powie prawdę, przynajmniej częściowo.

Strona | 164

- Zrozumiałam jak bardzo cię lubię. Nie chcę się do nikogo przywiązywać. Moje życie jest takie pochrzanione, a związek jest ostatnią rzeczą, której najprawdopodobniej potrzebuję, a ty nie jesteś typem, który angażuje się w związki, nawet jeżeli byłabym skłonna spróbować. Zrozumiał o co jej chodziło. - Narobiłem ci stracha, hę? – Zachichotał. – Zalazłem ci za skórę. - Nie musisz się tak cholernie cieszyć z tego powodu. - Ale tak jest. – Pochylił twarz, aż ich nosy dotknęły się. – Ty też narobiłaś mi stracha, pieprzysz i uciekasz. Jej palce zacisnęły się na jego ramionach. - To nie jest zabawne. – Wciąż się uśmiechała. - Uwielbiam te błyski w twoich oczach, kiedy tak do ciebie mówię. - To gniew. - Nie, wcale. Uważasz, że jestem słodki. - Uważam, że jesteś dupkiem. Kolejny chichot wymsknął mu się. - Ale słodkim, któremu nie możesz się oprzeć. Brit objęła go nogami w pasie i przesunęła piętami po twardym, krągłym tyłku, o którym mówił. - Ten jest najlepszy jaki kiedykolwiek widziałam. - Przestańmy się martwić tym dokąd zmierzamy i po prostu cieszmy się sobą. Jej palce przesunęły się w górę do jego miękkich włosów. - Sprawiasz, że to wydaje się takie łatwe. Strona | 165

- Wiem. Robi się coraz trudniej, ale mam to gdzieś. Jesteśmy razem, jest nam z tym dobrze i tylko to się liczy. Potaknęła. - Na teraz. - Taak. – River przesunął biodra, a potem uniósł je nieznacznie. Jego fiut zesztywniał i naparł na nią, wolno wchodząc w jej cipkę. – Mówiąc o teraz… Brit jęknęła cicho, wznosząc biodra, by pomóc mu wejść głębiej. River wsuwający się w nią głęboko sprawiał, że jej zakończenia nerwowe ożywały. - Tak dobrze cię czuć. - Tak samo jak ciebie. Taka mokra, taka zapraszająca i wąska. – Wysunął się trochę i bardziej docisnął do jej rozchylonych ud. – Taka właściwa. Taka moja. Jesteś dla mnie niczym niebo bez prezerwatywy. Dziękuję ci, Brit. Niech to, to jest niesamowite. Nie masz pojęcia jak bardzo chciałem wiedzieć jak to będzie bez żadnej przeszkody między nami. - Szybciej. – Poruszyła biodrami, by go ponaglić. - Wolno i łagodnie. – Jego usta opadły w jej kierunku, a jego pełne wargi musnęły jej, spragnione. – Tym razem chcę się z tobą kochać. Zawładnął jej ustami, kiedy jego język wsunął się pomiędzy jej wargi, penetrując ją wolno, ciesząc się każdym momentem. Nie całował jej tak jak wcześniej. Tym razem nie spieszył się. Kołysał wolno biodrami, wsuwając w nią swego fiuta, torturując ją płytkimi ruchami, które drażniły ją i sprawiały, że pragnęła więcej. Kiedy przerwał pocałunek, zapatrzyli się głęboko w swe oczy. Rozkosz zamgliła jej wzrok, gdy River zwiększył jej pasję, aż płynne ruchy ich ciał ocierających się o siebie sprawiły, że dyszała mocno i napierała na niego szybciej, gorączkowo starając się osiągnąć spełnienie.

Strona | 166

River obniżył głowę a jego włosy połaskotały jej ramię, gdy jego rozgrzany oddech owiał jej szyję. Brit zamknęła oczy, gdy jego usta rozchyliły się i poczuła ugryzienie w miejscu, gdzie jej ramię łączyło się z szyją. Ten bodziec przelał czarę. Orgazm zawładnął nią, gdy wykrzyczała jego imię, wbijając paznokcie w jego skórę. River jęknął przy niej, a jego fiut zadrżał w niej, gdy doszedł. - Niebo, Brit. Tym dla mnie jesteś. Brit wiedziała, że będzie cierpieć, kiedy nadejdzie czas odejścia, gdy tak trwała wtulona w niego, starając się złapać oddech. River był mężczyzną, którego nie można zapomnieć, kimś kto będzie ją nawiedzał, gdy już się rozstaną, a jej pozostanie jedynie cień jego wspomnienia, dotrzymujący jej towarzystwa w łóżku. Nie przyznałaby mu się do tego, ale siebie nie zamierzała oszukiwać. Ten mężczyzna nie tylko uzależnił ją od siebie fizycznie, ale sprawił, że mocno przywiązał ją do siebie emocjonalnie.

*****

Hałas zbudził Rivera. W ciemności otworzył oczy. Brit spała przy nim głęboko – jej wolny oddech upewnił go w tym przekonaniu – zwinięta na boku w kulkę, z jego ciałem owiniętym wokół niej. Podniósł głowę z poduszki, nasłuchując dźwięku, który go zbudził. Domyślił się, że to musiał być Drake, skoro Ryder z Tripem i Adamem pojechali na ryby. Drake był znany ze swej bezsenności. Jedna z płytek w korytarzu zaskrzypiała. Rozluźnił się, wiedząc, że to jego brat. Jego głowa już prawie dotknęła poduszki kiedy drzwi do sypialni zostały otwarte. Spiął się. Drake nigdy nie wszedłby do jego pokoju, zwłaszcza, kiedy doskonale wiedział, że w jego łóżku znajdowała się kobieta. Światło zalało pokój, a on mrugał zapamiętale, by pozbyć się ostrości wywołanej nagłym oślepieniem. - Ty pieprzona dziwko, - zagrzmiał niewyraźnie męski głos. Strona | 167

River usiadł gwałtownie, wypuszczając z ramion Brit i w szoku wpatrywał się w mężczyznę stojącego w jego sypialni. Minęły lata odkąd widział Kyle’a Marthuma, ale z całą pewnością to on trzymał broń skierowaną w stronę łóżka. Brit obudziła się nagle i wciągnęła powietrze, jej ciało obok Rivera zesztywniało. - Kyle. – Głos Brit drżał ze strachu. River nawet nie spojrzał w jej stronę – skoncentrował się na broni. Ten sukinsyn wytropił Brit i w jakiś sposób włamał się do domu. Poruszając się bardzo wolno, zbliżył dłoń do szczytu łóżka, pod poduszkę. Serce mu waliło, a jego oczy zwęziły się. - Ty dziwko! – Kyle wyrżnął w ścianę, gdy zatoczył się do przodu. – Wyłaź z łóżka tego dupka w tej chwili i załóż coś na siebie. Wychodzimy. Wracasz ze mną do domu. - Kyle, proszę, odłóż broń. – Głos Brit łamał się. – Proszę? Pójdę. Tylko nie krzywdź nikogo. Kiedy piekło zamarznie, pomyślał River. Nie ma mowy, aby Brit wyszła z tym szaleńcem. Jego palce dosięgły brzegu materaca i otoczyły go, wsuwając się w przestrzeń pomiędzy nim a ramą łóżka. Dotknąwszy metalu objął go. Miał nadzieję, że Drake usłyszał wrzeszczącego Kyle’a i obudził się. - Naprawdę myślałaś, że kiedykolwiek cię wypuszczę? – Kyle skierował broń w kierunku Brit. – Prędzej ujrzę cię martwą. Ile razy mam ci to powtarzać, zanim w końcu w to uwierzysz? Brit próbowała odsunąć się od Rivera, więc ten złapał ją za udo i przyciągnął z powrotem do siebie, zatrzymując w miejscu. Jej ciało było tak sztywne, że martwił się, że mógłby zrobić jej krzywdę, kiedy siłą zmusił ją, by została na miejscu. Cała się trzęsła pod jego ręką, dając mu tym samym znać, jak bardzo jej były ją przerażał. - Puść moją żonę ty sukinsynu. – Kyle skierował broń w kierunku Rivera. – Zabiję cię. Pieprzyłeś się z moją żoną.

Strona | 168

River wolno podniósł się z łóżka wykorzystując poduszkę do ukrycia swej ręki. Otworzył usta, by rozproszyć Kyle’a. Musiał zatrzymać broń Kyle’a skierowaną na siebie, nie na Brit. - Zgadza się. Najlepsze pieprzenie pod słońcem, Kyle. Jest tak cholernie gorąca, że prawdopodobnie doznałem oparzenia drugiego stopnia od jej ust. – Kątem oka, River dostrzegł Brit, która obróciła głowę w jego stronę i wlepiła w niego spojrzenie, ale on nie poświęcił jej uwagi. Twarz Kyle’a zrobiła się czerwona, gniew sprawił, że trzęsąc się wymierzył broń wyżej. River miał cholerną nadzieję, że facet był wystarczająco pijany, aby to opóźniło jego refleks. Ocenił odległość pomiędzy lufą a sobą. - Co? – Wysapał Kyle. - Słyszałeś. Niech to, człowieku. Robi najlepszego loda w życiu i jest ciaśniejsza niż cholerna pięść. Zdaje się, że gdy byłeś za kratkami nikt przede mną nie przeleciał tego tyłka. – River odsunął się od łóżka, dzięki czemu Brit znalazła się dalej i zdecydowanie była poza zasięgiem strzału. – Słyszałem, że lubisz pieprzyć ją przed publicznością. Chcesz zobaczyć jak rżnę twoją żonę? - Nie żyjesz, - krzyknął Kyle i podniósł broń, by strzelić do Rivera. River zanurkował ku podłodze, jeszcze bardziej zwiększając przestrzeń pomiędzy sobą, a Brit i wyrzucił przed siebie ramiona. Huk wystrzału i pogłos ze strzelby zagłuszyły wszelkie dźwięki w sypialni. River uderzył mocno w podłogę, wciąż strzelając i przyglądał się jak drugi mężczyzna leci do tyłu.

*****

Brit krzyknęła, gdy Kyle strzelił do Rivera. Dźwięki eksplozji raniły boleśnie jej uszy, a wylot lufy rozjarzył się do czerwoności. Powtarzające się huki wystrzałów wstrząsały pokojem raz za razem. Z szeroko otwartymi oczami wpatrywała się, jak Kyle

Strona | 169

został wyrzucony do tyłu w wyniku odrzutu broni, uderzając plecami w ścianę obok drzwi i szarpiąc się gwałtownie kilka razy. Otworzył usta a broń, którą trzymał załomotała o podłogę. Obrócił głowę, a jego zaskoczony, pijany wzrok napotkał jej. Dostrzegła w nim szok, jego zielone oczy były nienaturalnie rozszerzone, a potem spojrzała w dół. Czerwień wypływała z jego piersi w czterech miejscach. Szybko rozprzestrzeniała się wzdłuż jego niebieskiej koszuli, aż do paska jego ciemnoszarych spodni. Dostrzegła więcej krwi spływającej na jego udo z kolejnej rany, a wtedy dotarło do niej, że został kilkukrotnie postrzelony. Wolno opadł na podłogę. - Britney. Nie wiedziała w jaki sposób się ruszyła, zapewne szok powinien zatrzymać ją w miejscu, ale jakoś wstała. Kyle wpatrywał się w nią, wyciągnął rękę w jej kierunku, a ona podeszła bliżej trzęsąc się okropnie. Schyliła się, kiedy znalazła się bliżej. Jej wzrok błądził po krwi, która teraz zalewała podłogę, w miejscu gdzie siedział. Jej dygocząca dłoń unikała jego, a zamiast tego złapała broń, którą upuścił. Brit odsunęła się, wyprostowała i rzuciła broń na łóżko, by spoczęła tam niezdolna wyrządzić nikomu krzywdy, na miękkim materacu. Odwróciła się, bojąc się spojrzeć na Rivera i modląc się jednocześnie, aby nie był umierający. Leżał na podłodze, jego nagie ciało było rozciągnięte z ramionami wyciągniętymi do przodu i trzymającymi broń. Ich spojrzenia spotkały się. - River? – Wyszeptała jego imię. Odchrząknął i poruszył się, odpychając się od podłogi wciąż trzymając broń. - Nic mi nie jest. - River! – Męski głos dobiegł z korytarza a ciężkie kroki zadudniły o drewno. Brit odwróciła gwałtownie głowę w bok i obserwowała jak w pełni ubrany Drake niemalże przeleciał przez drzwi. Był lekko zasapany, jego skórzana kurtka zaczepiła się

Strona | 170

o węgar15, a potem wszedł do środka. Spojrzał na Kyle’a, dostrzegł krew a jego zwykle opalona twarz drastycznie zbladła. Uniósł głowę i ujrzał swego brata. - Nic mi nie jest. Mierzył za wysoko, chybił. – River wspiął się na nogi. – Ja, nie. Brit zachwiała się lekko, przekonując się na własne oczy, że na ciele Rivera nie było żadnych ran. Jego kolana i łokcie były lekko zaczerwienione, tak samo jak jego biodro po jednej stronie, ale nie krwawił. Zatoczyła się w jego kierunku, a on ruszył do przodu wypuszczając pistolet z jednej ręki, a drugą opuścił, aby odsunąć broń jak najdalej od Brit. - Brit? Wszystko w porządku? Rzuciła się w jego kierunku, obejmując go ciasno w pasie i wpijając się w jego ciało. River żył. Myślała, że Kyle go zastrzelił. Słowa, które wypowiedział do jej byłego męża zaskoczyły i przeraziły ją, ale w tym momencie zrozumiała, że powiedział i zrobił to co zrobił, aby odciągnąć broń Kyle’a z dala od niej. Potaknęła, trzymając się go kurczowo. - Tak. - P-pomocy, - wychrypiał Kyle, jego głos ociekał bólem. – Wezwijcie karetkę. Strzeliłeś do mnie. River obiął mocno ramieniem Brit w pasie, przytrzymując jej plecy. - Pieprz się. Drake zaklął cicho. - Ja zadzwonię po pomoc. - Niech się wykrwawi. – Głos Rivera był chłodny niczym kamień. – Zamierzał mnie zabić i przyszedł tutaj po Brit. 15

Ehem, no może Wy wiecie co to jest węgar, ale ja nie wiedziałam ;) więc dla niewtajemniczonych: pionowy element przy otworze okiennym lub drzwiowym otrzymany przez wysunięcie cegieł dla ścian murowanych lub dostawienie pionowych słupków dla ścian drewnianych lub kamiennych. Stanowi on oparcie dla ościeżnicy, oraz uszczelnienie jej połączenia z murem; źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/W%C4%99gar

Strona | 171

W pokoju zapadła głęboka cisza, dopóki Kyle jej nie przerwał. - Nie możesz tego z-zrobić. Nie możesz pozwolić mi… umrzeć. Wiesz kim… Zakaszlał, krew spłynęła po jego brodzie. – Kim jestem? - Jesteś dupkiem, który molestował Brit. - Britney? – Wysapał Kyle. – Zrób coś. Z-zadzwoń po pomoc. Cała trzęsła się z szoku, a w środku czuła jedynie chłód. Obracając głowę, wpatrzyła się w swojego byłego męża. Nękał ją, molestował, odurzał i robił jej okropne rzeczy. - Idź do diabła. Drake zaklął. - Dzwonię. Niech wszystko będzie zgodnie z prawem. - Niech umrze. To jedyny sposób, aby uwolniła się od tego zwierzęcia. – River delikatnie puścił Brit i skierował się do szafy, utykając lekko na swym chorym kolanie. – Przyniosę ci coś do okrycia, kochanie. Stała tam, cała drżąc i dopiero wtedy dotarło do niej, że ona i River byli całkiem nadzy. Mimo to nie czuła wstydu, to stanowiło najmniejsze zmartwienie w jej burzy uczuć. Skierowała wzrok na Drake’a i obserwowała jak szedł przez pokój do nocnego stolika. Podniósł słuchawkę, wbił trzy numery, a potem wciągnął głęboko powietrze. - Na ranczo Raine’ów wdarł się intruz. Przyszedł za swoją byłą żoną, która zatrzymała się tutaj i próbował zabić ją i Rivera Raine’a. Został postrzelony. Musicie wysłać karetkę i policję. - Kurwa, - zagrzmiał River, a potem stanął przed Brit. Nie trzymał już dłużej broni. Dostrzegła ją leżącą na szafce. River pomógł jej ubrać jedną z jego koszulek i wsunąć ręce przez rękawy. Zwisała jej do ud. Obrócił się na pięcie, wyciągnął dwie pary spodni dresowych i włożył jedną z nich. Wrócił do niej, jak Strona | 172

tylko miał je na sobie, objął ją ramionami i pomógł założyć drugą parę spodni. Obejmował ją mocno. Brit mogła poczuć drżenie Rivera. Adrenalina i szok musiały przepływać przez jego ciało. Spotkała jego spojrzenie, upewniając się, że był tak samo roztrzęsiony jak ona, z powodu tego co się wydarzyło. Gdy już dotarło do niej, że z jej powodu dokonał największego poświęcenia, obawiała się tego jak zareaguje po postrzeleniu człowieka w jej obronie. Mogła jedynie modlić się o to, by nic mu nie było oraz, że to nie zniszczy tego co było między nimi. Objęła go mocniej, starając się go uspokoić. Nie wiedziała co powiedzieć, by go pocieszyć, ale River próbował zrobić dokładnie to samo dla niej, gdy przemówił cicho przy jej uchu. - Wszystko będzie dobrze. Jesteś bezpieczna. Drake rozłączył się i odwrócił. River patrzył na niego groźnie. - Nie powinieneś był tego robić. Gdy tylko wypuszczą go ze szpitala, znów po nią przyjdzie. Następnym razem nie chybię strzelając w jego cholerną głowę. Brit obserwowała jak Drake uśmiechnął się zimno i założył ręce na piersi. - Dobrze cię nauczyłem, kiedy kazałem ci ćwiczyć z tą bronią, braciszku. Jesteś zbyt dobry w strzelaniu nawet, gdy jesteś na wpół śpiący i próbujesz nie dać się zastrzelić. Przyjrzyj się bliżej leżącemu tam dupkowi. Jest martwy, ale nie wydał jeszcze ostatniego tchu. Umrze zanim dotrze tu karetka. Strzeliłeś w niektóre z głównych organów. Karetka jest co najmniej piętnaście minut stąd, ale bardziej prawdopodobne jest, że będzie tu za dwadzieścia pięć minut. Ja tylko osłoniłem nasze tyłki prawem. - Nie możecie pozwolić mi umrzeć, - wychrypiał Kyle. – Britney? Musiała obrócić się lekko w ramionach Rivera, by spojrzeć na swego byłego męża. Jego cera zrobiła się popielato biała a krew sączyła się na jego ciuchy i podłogę wokół niego. Krew wypływała również z jego ust, pozostawiając za sobą ślad spływający wzdłuż jego szczęki i gardła. Wpatrywała się w niego. Strona | 173

- Ja… kocham cię, - wychrypiał Kyle. River zaklął. - Nie masz pojęcia czym jest miłość, ty chory popaprańcu. Biorę ją na dół. - Idź. – Drake stał nieruchomo niczym statua. - Britney? Słyszałaś mnie? Przyszedłem tu tylko dlatego, że cię kocham. – Kyle zakaszlał. River przesunął obejmujące ją ręce, wsunął ramię pod jej kolana i wziął ją na ręce. - Spójrz na mnie, Brit. Zwarła spojrzenie z Riverem. - Zabieram cię od niego. - To moja żona, - zakaszlał Kyle. Brit obróciła głowę. - Nie masz pojęcia czym jest miłość. – Spojrzała ponownie na Rivera. – Idź proszę. Wtuliła twarz w ciepłą skórę Rivera tuż przy jego ramieniu, obejmując go za szyję i wpiła się w niego, kiedy utykając wyszedł ze swojej sypialni na korytarz. Słyszała kaszlącego Kyle’a, swoje imię wydobywające się z jego ust, ale nie chciała już więcej na niego patrzeć.

Strona | 174

ROZDZIAŁ 12

Kyle zmarł zanim przyjechała karetka, w towarzystwie dwóch radiowozów,. Drake zszedł na dół, by powiadomić ich, że Kyle Marthum już nigdy więcej nie będzie stanowił zagrożenia po tym, jak tylko wydał z siebie ostatnie tchnienie. Policja kłębiła się po domu, zadając pytania i zbierając dowody, do czasu gdy nastała prawie pora lunchu. Brit trzymała kubek wystudzonej kawy, tylko po to by zająć czymś dłonie, siedząc przy

kuchennym

stole.

Koc,

którym

owinął

ją

River

utrzymywał

ciepło.

Czy jest mi smutno? Nie, pomyślała. Nie jest. W końcu jest już po wszystkim. Dostrzegła kątem oka jakiś ruch i odwróciła głowę, kiedy Drake wyciągnął krzesło i usiadł ciężko przy stole. Wyglądał na zmęczonego, wyzutego z wszystkich sił, a jego postawione do góry włosy przyklapły nieco z jednej strony, jakby zbyt często przeczesywał je dłonią. - Właśnie wyszedł ostatni z nich. River ich wyprowadza. - Nie zamierzają aresztować Rivera, prawda? Potrząsnął głową. – Sprawa jest oczywista. Kyle włamał się do domu przez okno w piwnicy. Wziął ze sobą broń i strzelił do Rivera. Szczęśliwie trafił w ścianę zamiast w mojego młodszego brata. River wystrzelił w samoobronie. To jest Teksas, kochanie. Nie pierdzielimy się tu z takim gównem. Kiedy skorzystał z kilku kul, żeby to zakończyć, zaoszczędził podatnikom zbędnych wydatków. Spłynęła na nią ulga, a jej ciało w końcu się rozluźniło. - Dzięki Bogu. Zamartwiałam się. - Niepotrzebnie. Kyle miał zakaz zbliżania się do ciebie. Trzymanie się z dala od ciebie było częścią jego zwolnienia warunkowego. Był nawet na tyle głupi, by przynieść ze sobą własne strzelby z wygrawerowanym nazwiskiem Marthum na przeklętych lufach. Twój eksmąż nie był zbyt bystry i nie ma żadnych wątpliwości, że oddanie strzałów było uzasadnione. Strona | 175

Nie mogła temu zaprzeczyć. – To jeszcze nie koniec. - Nie żyje. Wpatrywała się w oszałamiająco błękitne oczy Drake’a. – Jego ojciec nigdy tak tego nie zostawi. Boję się o Rivera. Zanim przyjechała policja powiedziałam ci, że powinniście mi pozwolić wziąć winę na siebie – powiedz, że to ja zabiłam Kyle’a. – Gorące łzy napłynęły jej do oczu. – Boję się, że Kevin skrzywdzi Rivera. Drake uśmiechnął się. – Jesteś zakochana w moim bracie. - Słyszałeś, co powiedziałam? – Zignorowała jego stwierdzenie, nie chcąc go potwierdzać. – Kevin przyjdzie po Rivera. Dlaczego nie pozwoliłeś mi powiedzieć, że to ja zabiłam Kyle’a? Kevin i tak ma mnie już na celowniku. Nie mogłabym żyć ze świadomością, że Riverowi przytrafiło się coś przeze mnie. - Pozwól mi to sparafrazować. Naprawdę jesteś zakochana w moim bracie. Westchnęła. – Czy całkowite ignorowanie kogoś, kto próbuje powiedzieć ci coś ważnego, to cecha rodzinna? - Tak. – Mrugnął do niej. – Kobiety uważają, że to urocze. - Nie. Wcale tak nie uważamy. To irytujące. Szerokie ramiona uniosły się i opadły. – To może być powód, dla którego jestem rozwiedziony. - Tak uważasz? – Popijała kawę małymi łyczkami. – Muszę porozmawiać z Kevinem. Zamierzam mu powiedzieć, że River nie miał z tym nic wspólnego. Chcę się upewnić, że będzie bezpieczny. - Możesz być tego cholernie pewna – oświadczył zza niej River. Odwróciła głowę, patrząc na niego. Włożył na siebie koszulę, by zakryć nagą pierś i zebrał włosy w niedbały kucyk. Niezadowolone spojrzenie, które jej posłał było wystarczające, aby pokazać, że nie tylko słyszał, co powiedziała, ale że również mu się to nie podobało. Strona | 176

- Upewni się, że już nigdy nie znajdziesz pracy, a jeśli będziemy mieć wyjątkowe szczęście, to będzie jedyna rzecz, jaką zrobi. – Wstała, przytrzymując koc, którym była owinięta. – Jeśli chodzi o niego, niczego nie byłabym pewna. - Tak jak i ja. – Drake wzruszył ramionami. – Dlatego, kiedy River powiedział mi, że jest z tobą związany, podjąłem pewne działania. Nie martw się o Kevina Marthuma. Ma reputację człowieka robiącego głupie, impulsywne rzeczy, więc zadzwoniłem prosząc o kilka przysług. - Co to znaczy? – River zajął krzesło obok Brit, marszcząc brwi na swojego brata. – Co zrobiłeś? - Powiedzmy, że dopilnowałem, aby jego rozmowy były nagrywane po tym, jak zadzwoniłem prosząc o przysługę. Musiałem to zrobić, żeby spróbować wyśledzić Kyle’a, ale cholernie dobrze się złożyło, że to zrobiliśmy. Nie zdążyłem go namierzyć, zanim to on was znalazł, ale jego ojciec miał kilka innych rozmów, dzięki którym jestem cholernie wdzięczny, że udało nam się go nagrać. – Drake uśmiechnął się, ale pozorna wesołość nie sięgnęła jego oczu. Zerknął na swój zegarek, po czym spojrzał na Rivera. – Pół godziny temu został poinformowany o śmierci swojego syna. Trzy minuty później wykonał telefon do jakiegoś mężczyzny i zaoferował mu pięćdziesiąt tysięcy za zabicie ciebie. Brit sapnęła, przerażona. – O mój Boże! Szczęka Rivera zacisnęła się. – Świetnie. - W czasie, gdy my tu rozmawiamy, policja jest w drodze, by aresztować Kevina i mężczyznę, którego wynajął. Facet, do którego zadzwonił, wyda go, pójdzie na układ i będzie zeznawał przeciwko niemu, a ojciec Kyle’a nie wyjdzie żywy z więzienia. W przeciągu kilku ostatnich lat miał problemy z sercem, a jestem pewien, że życie za kratkami nie wpłynie zbyt korzystnie na jego stan zdrowia. - Dzięki – zachichotał River. – Doceniam, że dla mnie skorzystałeś ze swoich koneksji w FBI.

Strona | 177

- Od tego są bracia. – Drake zerknął na Rivera, po czym spojrzał na Brit i znów na Rivera. – Wiedzą również, kiedy powinni wynieść się w cholerę i zostawić dwoje ludzi samych, żeby mogli ze sobą porozmawiać. – Wstał. – Przepraszam, że zeszłej nocy opuściłem dom, aby pojeździć i nie było mnie tu, kiedy ten dupek się tu włamał. - Dotarłeś do domu w samą porę, by uczestniczyć w najważniejszej części. – River skinął głową w kierunku Drake’a. – Dzięki. Jestem ci cholernie wdzięczny, że tu byłeś. - Idę do łóżka. Później uporamy się z bałaganem w twoim pokoju. Chłopcy wrócą z ryb najwcześniej jutro. Adam i Trip zabrali Rydera w swoje ulubione miejsce, zanim zdążył wytrzeźwieć po tym, jak śmierć Decona przypomniała mu o jego przeszłości. Nie dzwoniłem do nich, żeby im powiedzieć, co tu się stało, więc po prostu na razie zajmijcie sypialnię Rydera. Spróbujcie się trochę przespać. Wszyscy powinniśmy skorzystać z odrobiny odpoczynku. To był koszmarny poranek. River patrzył na Brit, czekając aż Drake opuści pokój. – Naprawdę zamierzałaś porozmawiać z Kevinem? Czyś ty zwariowała? Poczuła się dotknięta, że ją o to pyta. – Nie chciałam, żeby obwiniał cię za śmierć Kyle’a i zamierzałam do niego zadzwonić. Jeśli zbliżyłabym się do niego za bardzo, aby spotkać się z nim osobiście, skrzywdziłby mnie. Nie jestem całkiem obrana z rozumu. - Jedyną osobą odpowiedzialną za to, co się stało, jest sam Kyle. Jeśli jego tatuś nie jest na tyle inteligentny, żeby wiedzieć, iż jego syn nie zostawił mi żadnego wyboru poza zastrzeleniem go, to nic, co mogłabyś mu powiedzieć nie sprawi, że zacząłby myśleć racjonalnie. Tylko podsyciłabyś wściekłość staruszka, prowokując go, by ścigał cię z jeszcze większą determinacją. Coś ty sobie myślała? – Jego głos zabarwił gniew. - Myślałam, że nie chcę, aby coś ci się stało. – Rozgorzała w niej złość. – Jestem zmęczona, to było, cóż, piekło. Nie naskakuj na mnie. - Masz rację. To była naprawdę paskudna i długa noc, a poranek właśnie oficjalnie dobiegł końca, skoro jest już po dwunastej. Obydwoje jesteśmy zmęczeni i przeszliśmy przez piekło. – Wstał powoli. – Chodźmy do łóżka. Odpoczynek jest tym, czego najbardziej teraz potrzebujemy. Strona | 178

- Nie sądzę, abym była w stanie zasnąć. - W takim razie nie śpij, ale i tak potrzymam cię w ramionach. Poleżymy razem. Brit zadarła głowę do góry, aby spojrzeć na niego. – Jest mi tak bardzo przykro. - Niech ci nie będzie. – Sięgnął po nią i wciągnął w swoje ramiona. – Nic z tego, co się stało nie jest twoją winą. - Zabiłeś człowieka, żeby mnie ocalić. - Wiem. Jestem bardziej, niż świadom tego faktu. – Zawahał się. – Zrobiłbym to ponownie. Dlatego znoszę to lepiej, niż się tego spodziewałem. Wiem, że nie dało się tego uniknąć i to bije każde inne rozwiązanie, które mogłoby mieć miejsce z pojawiającym się tu Kylem. - Nienawidzisz mnie? – Nie mogła spojrzeć mu w twarz, gdy to pytanie opuściło jej usta – jej najgorsza obawa. Mimo wszystko, gdyby nie ona, River nigdy nie zostałby postawiony w takiej sytuacji. - Nie! – Odchylił się, jedną ręką łapiąc ją za podbródek i zmuszając, by spojrzała mu w oczy. – Nigdy. Ja… - Jego usta zamknęły się gwałtownie. – Dokończymy tą rozmowę, po tym, jak się wyśpimy i obydwoje będziemy w pełni obudzeni. Jestem wyzuty z sił. Przytaknęła. – W porządku. Zaprowadził ją na górę, do pokoju znajdującego się naprzeciwko jego. Na widok sypialni Rydera kiedy weszli do środka, opadła jej szczęka. Ściany zostały pokryte tapetą przedstawiającą świat zewnętrzny. Znalazła się pośrodku bujnych lasów ze strumieniem w centralnej części pokoju. Gapiła się na ściany w niemym oszołomieniu. - Wiem – zachichotał River, zerkając na nią, kiedy zamknął za sobą drzwi. – To niesamowite, że jesteśmy bliźniakami. Właściwie to przebija wygląd tego pokoju z czasów, kiedy byliśmy nastolatkami. Przechodził wówczas przez swój okres zamiłowania do ciężkiego metalu. – Westchnął. – Wszędzie były czaszki. – Rozejrzał się po pokoju. – Uważa to miejsce za oazę spokoju, która pozwala mu pisać jego piosenki. Strona | 179

Brit przyglądała się pomieszczeniu, kiedy szła za Riverem w kierunku dużego, drewnianego łóżka o zakrzywionych nogach i zagłówku. – Żadnych słupków i kajdanek, jak rozumiem. River ponownie zachichotał. – To ja jestem dominującym bliźniakiem. Kajdanki i łańcuchy nie są jego działką. Kocha agresywne kobiety, a ten opis przeważnie pasuje do jego groupies. - Posiada takowe? River zdjął z siebie ubrania. – I to nie jedną. Po tym, jak odsunął kołdrę, nagi wspiął się na łóżko. Rozciągnął swoje wielkie ciało i poklepał materac obok siebie. – Chodź. – Otworzył usta, spomiędzy których uciekło ziewnięcie. – Jestem zmęczony i wiem, że ty też jesteś. Zawahała się, po czym się rozebrała. Starała się zignorować fakt, że czuła się dziwnie będąc w pokoju Rydera. River użył stopy, by chwycić kołdrę i podciągnąć ją wystarczająco wysoko, by złapać i naciągnąć na nich obydwoje. Następnie sięgnął po nią, przytulając do swojego boku, gdy wyrwało mu się kolejne ziewnięcie. - Mogłem cię stracić. – Przewrócił się na bok, patrząc na nią, po czym położył dłoń na jej brzuchu, pod kołdrą. – Kiedy się obudzimy, powinniśmy porozmawiać. Przytaknęła. Wiedziała, że nie miała powodu, by zostawać na ranczu Raine’sów ani chwili dłużej. Kyle był martwy, a Kevin pójdzie do więzienia za próbę zabójstwa Rivera. Zadrżała i jeszcze bardziej się przy nim skuliła. Naprawdę musieli porozmawiać, ale nie w tej chwili. Potrzebowała czasu do namysłu. Leżała tak, dopóki nie uświadomiła sobie, że oddech Rivera spowolnił. Uniosła podbródek, aby patrzeć na jego przystojną twarz i studiować rozluźnione przez sen rysy. Niezaprzeczalnie go kochała. Odejście będzie trudne, ale przypomniała sobie, że nie był typem mężczyzny, któremu łatwo przychodziło ustatkowanie się. Swobodnie się

do

tego

przyznawał.

Poza tym

ostatniej

rzeczy,

której

potrzebowała,

był długoterminowy związek.

Strona | 180

Zamknęła oczy, przytulając się do człowieka, którego kochała. Na razie należał do niej i byli razem. Jutro… odepchnęła od siebie tę myśl, odpływając w sen. *** Łóżko poruszyło się, natychmiast budząc Rivera i sprawiając, że otworzył oczy. Wspomnienia z poprzedniej nocy uderzyły w niego z całą siłą. Odwrócił głowę, serce waliło mu jak młotem, ale zamiast byłego męża Brit znajdującego się razem z nimi w pokoju, zobaczył rozbawione spojrzenie swojego brata. - To miła niespodzianka. – Kolano Rydera zapadło się w materac po drugiej stronie łóżka, a jeansy były rozpięte. Jego bliźniak odwrócił wzrok, by uśmiechnąć się na widok kobiety, śpiącej pomiędzy nimi na brzuchu. – Zmieniła zdanie w kwestii pozwolenia, abym ją pieprzył? - Skończ ściągać te spodnie, a pójdziemy na pięści –zagroził cicho River, mając nadzieję, że nie obudził Brit. - Sam położyłeś ją w moim łóżku. - W moim pokoju jest zbyt dużo cholernej krwi, poza tym nie spodziewałem się, że wrócisz dzisiaj, inaczej zostawiłbym ci notatkę, że tymczasowo zająłem twoją sypialnię. Słyszałem, że zostałeś porwany przez Adama i Tripa, którzy próbowali przywrócić cię do świata żywych. - Krwi? – Oczy Rydera omiotły jego i Brit. – Czyjej? - Jej eksmąż pokazał się tu z dubeltówką. Byłem od niego szybszy. - Kurwa. – Ryder zbladł. – Powaga? - Nie żyje. Patrzyli na siebie nawzajem. Ryder odsunął się od łóżka, stał w miejscu gapiąc się na swojego brata, po czym wypuścił powietrze. – Wszystko w porządku? River zawahał się. – Nie pozostawił mi wyboru, kiedy przyszedł tu próbując ją ode mnie zabrać. Nie zamierzałem pozwolić, aby ponownie ją skrzywdził. Strona | 181

Ryder stał tak przez dłuższą chwilę. Kolor zaczął powracać na jego twarz, kiedy zapinał jeansy. - Zabiłeś dla kobiety? - Taa. River usiadł powoli, po czym wyszedł spod kołdry i wstał. Ryder rzucił mu spodnie dresowe i obaj ruszyli w kierunku drzwi. River zawahał się zanim je otworzył, upewniając się, że Brit wciąż śpi, po czym wyszedł za swoim bratem na korytarz. Ostrożnie, po cichu zamknął za sobą drzwi. - Mów do mnie. – Ryder sięgnął przed siebie i ujął go za ramię. – Jak bardzo to gówno rozpierdoliło ci psyche? River wziął głęboki wdech, spotykając się wzrokiem z zatroskanym spojrzeniem brata. – Trzymam się lepiej, niż myślisz. Wykorzystywał ją, zrobiłby to znowu, poza tym strzelił do mnie pierwszy. - Cholera. –Rysy Rydera ściągnął gniew. – Zostałbym, gdybym wiedział, że pojawią się kłopoty. - Z tego, co słyszałem, nie dano ci wyboru w sprawie wyprawy na ryby. Kiedy zadzwonił Adam, powiedział, że wrzucili twój zapijaczony, pozbawiony przytomności tyłek na pakę. Zakładałem, że nie wrócisz wcześniej, niż jutro. Ryder zawahał się. – Zażądałem, żeby mnie odwieźli z powrotem. – Zamilkł na chwilę. – Jej staruszek zmarł i będzie pogrzeb. W oczach Rivera zalśniło zrozumienie. – Myślisz, że Summer może na niego przyjechać i chcesz ją zobaczyć. - Pieprzyć to i przestań wypowiadać jej imię. Znasz tę cholerną zasadę. Jej imię jest zakazanym słowem. Po prostu nie chcę spać na pace wysłuchując, jak Adam kłóci się z Tripem o jego ostatnie alkoholowe wyskoki. River pozwolił mu się z tego wyłgać, rozpoznając kit, kiedy ktoś mu go wciskał. Ryder kochał dobre kłótnie, uwielbiał podpuszczać swoich braci. Prawdziwy powód Strona | 182

jego powrotu mógł mieć coś wspólnego z faktem, że miłość jego życia prawdopodobnie pojawi się w Hailey na pogrzebie swojego ojca. Zmienił temat. - Nie wiedzieliśmy, że eksmąż Brit naprawdę może ją znaleźć i przyjść tu. Właściwie to cieszę się, że tak się stało. Teraz nie będzie już musiała żyć w strachu, czy oglądać się przez ramię. To koniec, jest bezpieczna, a Drake upewnił się, że jej były teść zostanie aresztowany. - Za co? On też się tutaj zjawił? - Próbował zapłacić jakiemuś kretynowi, żeby się mnie pozbył. Ręka Rydera opadła. – Mówisz poważnie? - Taa. W oczach Rydera pojawił się błysk. – Mogłeś zginąć przez kawałek dupy. Gniew wezbrał w Riverze. Patrzył na swojego bliźniaka. – Jest dla mnie kimś więcej. Ja… - Nie mów tego. – Ryder cofnął się o krok. – Tylko nie mów, że ty też. Co się do cholery dzieje w tym domu? Navarro ożenił się, a później Trip. Oczywiście ten drugi związek zamienił się w gówno, ale mówisz poważnie? Wiesz, że nic dobrego nie przychodzi z kochania kobiety, ufania jej i zawierzania w kwestii własnego szczęścia. - Wiem, że nadal jesteś trochę rozgoryczony w związku z Summer. Ona… Ryder cofnął się, potykając w pośpiechu. – Nie wymawiaj jej cholernego imienia. Nigdy więcej nie chcę go słyszeć. Nie będziemy rozmawiać o tej zimnej, bezdusznej suce. - Nie każda kobieta odchodzi bez słowa. - Jasne. Tylko kobieta, w której się zakochałem. - Przykro mi. Ryder wsunął dłonie do przednich kieszeni jeansów. – Odpuść. A więc twoja fizykoterapeutka zostaje? Daj mi tylko znać, jeśli będziesz potrzebował drużby. Nie będę Strona | 183

planował koncertu na ten dzień i lepiej, żebyś mnie kuźwa o to poprosił, jeśli całkiem postradałeś swój cholerny rozum. - Muszę najpierw ją namówić, żeby została, zanim będziemy potrzebować, aby na scenę wkroczył drużba. - Mógłbyś ją przykuć do swojego łóżka. River uśmiechnął się. – Istnieje taka możliwość. – Zamilkł na chwilę, a jego usta wykrzywiły się w ponurym wyrazie obrzydzenia. – Pomożesz mi wysprzątać mój pokój? Panuje tam cholerny bałagan, a ja nigdy w życiu nie byłem tak wdzięczny, że nie położyliśmy dywanów. Nie chcę, żeby znowu zobaczyła całą tą krew. - Jasne. Przyniosę wiadro i mopa. - Dzięki, stary. – Spojrzenie Rivera podryfowało w kierunku zamkniętych drzwi do sypialni. Miał nadzieję, że Brit nie obudzi się, dopóki nie skończą. – Myślę, że to będzie pestka w porównaniu z zatrzymaniem jej. - Łańcuchy – powiedział cicho Ryder. – Gdybym kiedyś wiedział to, co wiem teraz, przywiązałbym ją do swojego cholernego łóżka, żeby nie mogła mnie zostawić. – Odwrócił się na pięcie, szybko znikając na końcu korytarza. Ramiona

Rivera

opadły.

Nienawidził

patrzeć,

jak

jego

brat

cierpi.

Co, jeśli nie przekonam Brit, żeby ze mną została? Co jeśli ona chce odejść? Uświadomił sobie, że musi zdecydować jak daleko jest się w stanie posunąć, by ją zatrzymać. *** Brit podążyła za odgłosem rozmów dochodzących z kuchni. River, Ryder i Drake siedzieli zbici razem, pochylając się nad trzema pizzami rozłożonymi na stole. Obudziła się w nieznanym pokoju i ruszyła na poszukiwania Rivera. - Nie wierzę, że go nie dorwali – Ryder brzmiał na zdegustowanego. - Co robią, żeby go namierzyć? Drake ściągnął brwi. – Wszystko, co tylko w ich mocy. To jedynie kwestia czasu.

Strona | 184

- Zabieram stąd Brit. Zaszyję się z kamperem gdzieś na ranczu, gdzie nikt nas nie znajdzie. – River wstał. – Pójdę ją obudzić. - Już nie śpię – powiedziała cicho, spotykając się z rozgniewanym spojrzeniem Rivera, kiedy odwrócił się do niej. - Co się dzieje? Przemierzył pokój z ponurą determinacją. – Nie chcę, żebyś wpadła w panikę. - To nigdy nie wróży nic dobrego, kiedy ktoś mówi coś takiego. – Uniosła podbródek przyglądając się mu uważnie, gdy zatrzymał się tuż przed nią. – Chodzi o Kevina, prawda? - Taa – powiedział Drake. – Uzyskanie nakazu aresztowania zabrało więcej czasu, niż powinno, a on w międzyczasie dał nogę. Mimo wszystko szukają go, a kiedy go znajdą, zostanie zamknięty. Po jej kręgosłupie wspiął się strach, kiedy skierowała swoją uwagę na Drake’a. – Czy on wie, że zamierzają go aresztować? - Tak – odpowiedział River, wyciągając przed siebie ręce i pocierając dłońmi jej ramiona w pocieszającym geście. – Znajdą go. Strach i lęk walczyły w niej o dominację, kiedy jej spojrzenie powróciło do Rivera. – On idzie po mnie. Będzie obwiniał nas obydwoje za śmierć Kyle’a. – Strach o niego wziął górę nad wszystkimi innymi emocjami. – Jesteś w niebezpieczeństwie. - Nie martwię się tym i ty również nie powinnaś. Ugryzła się w język, uświadamiając sobie, że River jest zbyt uparty, żeby jej posłuchać. Nie znał jej byłego teścia tak jak ona. Kyle w porównaniu z nim wydawał się być nieszkodliwym szczeniaczkiem. Podczas gdy jej eksmąż był porywczy i wredny, jego ojciec był najzimniejszym, najokrutniejszym i najbardziej przebiegłym człowiekiem na ziemi. Nie było żadnej możliwości, by pozwolił jej, czy Riverowi żyć dalej, gdy jego drogocenny i jedyny syn wydał ostatnie tchnienie.

Strona | 185

- Wszystko będzie dobrze – zapewnił ją cicho River. – Odpalimy kampera i zabiorę cię w moje ulubione miejsce do wędkowania. Nikt poza moimi braćmi nie będzie w stanie nas znaleźć, dopóki nie zapuszkują tego dupka na dobre. - To brzmi świetnie. Dobry plan. – Drake wstał. – Moi przyjaciele pracujący dla wymiaru sprawiedliwości siedzą mu na tyłku, a on nie będzie w stanie ukrywać się zbyt długo, skoro zamrozili wszystkie jego aktywa. Bogaci ludzie stają się bezradni bez swoich pieniędzy. Ryder przytaknął. – Spakuję trochę jedzenia, kiedy wy będziecie pakować ciuchy. – Przemierzył kuchnię. – Damy wam znać, gdy będzie można bezpiecznie wrócić do domu. - A ja zabiorę Nava i Trinę do siebie, gdzie nic im nie będzie groziło. – Drake wyciągnął swoją komórkę i przywołał na usta wymuszony uśmiech. – Zanim się obejrzymy, będzie po wszystkim. Nie mają pojęcia, jaki przebiegły i ostrożny jest Kevin, pomyślała Brit, zatrzymując tę myśl dla siebie. Obawiała się, że River nie będzie jej słuchał. Im dłużej pozostawała na ranczu, tym większe niebezpieczeństwo sprowadzała na Reinesów. Jej spojrzenie zatrzymało się na przystojnym mężczyźnie stojącym przed nią, a jej serce ścisnęło się boleśnie w piersi. Ryzykował swoim życiem, by ją ocalić. Musiała zrobić dla niego to samo. Zmusiła się do uśmiechu, którego wcale nie czuła, kiedy River opuścił głowę, by spojrzeć jej w twarz. – To brzmi świetnie, ale powinniśmy pojechać moim samochodem. Jeśli zniknie, to będzie wyglądało tak, jakbym już zdążyła wyjechać, a jeśli ktoś pojawi się tu szukając mnie, nie będą próbowali przeszukiwać waszej ziemi. - Dobry pomysł – zawołał Ryder z drugiego końca kuchni, wrzucając konserwy do plastikowej torby. – Pojadę nim do Tripa i zaparkuję go w tej jego dużej szopie. River zawahał się, po czym ją puścił. – Idź na górę i po prostu wrzuć parę ubrań do mojej torby. Ja muszę uporać się z twoją głowicą rozdzielacza zapłonu.

Strona | 186

A więc to zrobił z moim silnikiem. – To wszystko? Poluzowałeś ją? Prawdopodobnie sama byłabym w stanie to naprawić. Potrząsnął głową. – Schowałem tę cholerną część. Nie chciałem ryzykować, że skorzystasz ze swojej wiedzy na temat budowy silnika i będziesz w stanie naprawić samochód po prostu pozbywając się takiej błahostki. Pospiesz się. Chcę, żebyśmy rozbili obóz i urządzili się na miejscu zanim zajdzie słońce. Przespaliśmy większość dnia. Brit pobiegła na górę, jej umysł pracował na przyspieszonych obrotach, starając się znaleźć sposób, by ocalić Rivera. Nawet, jeśli zdołają zlokalizować Kevina i go zamknąć, to nie oznaczało, że nie będzie on w stanie wynająć kolejnego zabójcy, aby ruszył za Riverem. Jedynym sposobem, żeby zapewnić mu bezpieczeństwo było przekonanie Kevina, że nie ma powodu nienawidzić człowieka, którego kochała. Przystanęła na szczycie schodów, uświadamiając sobie, jak bardzo go kocha. Gdyby cokolwiek mu się przytrafiło, nie byłaby w stanie znieść poczucia winy, czy rozdzierającego bólu serca. Wolałaby raczej opuścić go, niż grzebać mężczyznę, który posiadł jej serce. W jej głowie uformował się plan. Mogła myśleć tylko o jednej rzeczy, którą mogła zrobić, aby Kevin zostawił Rivera w spokoju.

Strona | 187

ROZDZIAŁ 13

Brit zastygła w bezruchu stojąc w pokoju Rivera, skupiając wzrok na miejscu, w którym jej były mąż wyzionął ducha. Ktoś usunął całą krew, ale wspomnienie tego, jak opierał się o ścianę, pozostało. Wahała się pomiędzy poczuciem winy, z powodu braku żalu wywołanego jego śmiercią, a niezwykłą ulgą, że już nigdy więcej nie będzie jej prześladował. Zmusiła się, by oderwać spojrzenie od tamtego miejsca i ruszyć w kierunku swojej torby. Ostatnią rzeczą, jakiej pragnęła było opuszczenie rancza Raine’sów, ale nie miała innego wyboru. Najpierw musiała uporać się z Kevinem, zanim będzie istniała jakakolwiek szansa na przyszły kontakt z Riverem. Spakowanie rzeczy zabrało jej zaledwie kilka minut, skoro nie rozpakowała ich zbyt wiele. Gdy dotarła do drzwi, zatrzymała się i odwróciła, by spojrzeć na wielkie łóżko z baldachimem, w którym spała razem z Riverem. Ból przeszył jej serce, kiedy przed oczami mignęły jej wspomnienia z ich wspólnie spędzonego czasu, jednak zmusiła swoje nogi by ruszyły z miejsca. Kevin zabiłby Rivera, a jedynym sposobem, aby temu zapobiec było odejście od niego, skontaktowanie się z jej największym wrogiem i skłamanie na temat śmierci Kyle’a. Ryder postawił na stole dwie torby z zakupami i posłał jej napięty uśmiech, kiedy weszła do pokoju. – Nie spakowałem żadnego mięsa, jednak Drake wziął strzelbę i naboje, żebyście zabrali je ze sobą. Nie wiem, czy polujesz, ale River od czasu do czasu tak, więc nie umrzecie z głodu. Jest dobrym strzelcem. Brit przypomniała sobie o tym fakcie skoro, na szczęście, zastrzelił jej byłego męża. – To mi brzmi jak przygoda. Ryder zachichotał. – Mówiąc o tym, chcesz, żebym pojechał z wami? – Jego ciemne oczy prześliznęły się po jej ciele. – Dwóch mężczyzn jest lepszych, niż jeden, aby się upewnić, że niczego ci nie brakuje.

Strona | 188

Jej uwadze nie uszedł podtekst seksualny, jakim podszyte były jego słowa. – Nie, dzięki. Jestem monogamicznym typem kobiety. - Szkoda. – Ryder odwrócił się, podchodząc do tylnych drzwi. – Powiedziałem Riverowi, że sprawdzę opony w tym jego krążowniku szos. Zabiera cię na wzgórza i ostatniej, cholernej rzeczy, jakiej tam potrzebujecie jest kapeć. Krążyła po pokoju, jej umysł pracował dopóki tylne drzwi ponownie się nie otworzyły. Wstrzymała oddech, gdy River stanął na progu. Trzymał w górze brudne, umazane smarem ręce. – Pozwól mi się umyć, a później wyruszymy w drogę. Spakowałaś też trochę ubrań dla mnie? - Spakowałam twoją torbę – skłamała. – Zniosłam na dół tylko swoją na wypadek, gdybyś chciał zabrać coś jeszcze. – Wymuszony uśmiech bolał, miała jednak nadzieję, że jej prawdziwe uczucia nie uwidocznią się w jej spojrzeniu, kiedy patrzyła w jego piękne, błękitne oczy. – Ostatniej nocy ocaliłeś mi życie, a teraz znajdujesz się przez to w niebezpieczeństwie. - Aresztują tego dupka. Słyszałaś Drake’a. Ma sporo znajomych, którzy wiszą mu przysługę. Zawsze pomaga im w ich sprawach i nie raz dzięki temu zapunktował. Pójdą na całość, żeby wyśledzić Marthuma i wsadzić go za kratki, gdzie jest jego miejsce. - Nawet będąc w więzieniu Kevin tak tego nie zostawi. Powinieneś był mi pozwolić powiedzieć policji, że to ja zastrzeliłam swojego byłego. Kevin naprawdę wynajął płatnego zabójcę, aby się tobą zajął. Nie sądzisz, że będąc w więzieniu może zrobić to samo? - Monitorują wszystkie telefony i odwiedziny więźniów. Byłby kretynem, gdyby próbował wynająć kogoś innego, kiedy każde jego słowo jest ściśle kontrolowane. Poza tym słyszałaś Drake’a, kiedy mówił, że Marthum ma słabe serce. Długo tam nie pociągnie. River nie słuchał głosu rozsądku. Wydawał się liczyć na masę „co jeśli” – jeśli władze więzienia rzeczywiście będą zwracać uwagę na to, co zrobił Kevin, jeśli jego serce się podda i nie będzie w stanie próbować się na nich odegrać. Brit wiedziała, że nic, co powie nie przebije się przez pełen nadziei światopogląd Rivera. Strona | 189

Zdawał się nie dostrzegać, jak wielkie niebezpieczeństwo stanowi dla niego jej były teść, chyba że ona zrobi coś, by to zmienić. Upuściła swoją torbę na podłogę i zmniejszyła dzielący ich dystans, chwytając go za obnażone ramiona i owijając palce wokół jego muskularnych bicepsów. Stanęła na palcach i spojrzała mu w oczy. – Dziękuję. Nie tylko ocaliłeś mi życie, ale pokazałeś mi, że jeszcze nie umarłam w środku. Sprawiasz, że czuję, River. Jego ramiona poruszyły się, aby ją otoczyć, ale po chwili gwałtownie oderwał od niej ręce, uśmiechając się szeroko. – Nie chcę cię ubrudzić, ale zatrzymaj tę chwilę. Bohaterzy otrzymują pocałunki i coś ponad to, prawda? - Możesz mnie pocałować już teraz. Głowa Rivera obniżyła się, a ona odchyliła swoją, zamknęła oczy i smutek ścisnął jej serce, gdy delikatnie musnął jej wargi ustami. Kiedy odsunął się, spojrzała w jego przystojną twarz. - Zatrzymaj tę myśl na jakieś pół godziny, dopóki nie rozbijemy obozu. Pokażę ci wtedy pocałunek i w cholerę więcej. Gorąco pragnęła być tam razem z nim, aby cieszyć się tym, cokolwiek chciał jej zrobić. - W porządku. Poczekam na ciebie na zewnątrz. Przyda mi się trochę świeżego powietrza. - Pospieszę się. Zmyję tylko z rąk ten smar, a zabranie mojej torby i rzeczy, które zorganizowali dla nas moi bracia zajmie zaledwie minutę. Brit zawahała się, nie chcąc go puścić. – Tak się cieszę, że cię poznałam, River. – Mówiła szczerze, z głębi serca. – Chcę, żebyś wiedział jak wiele dla mnie znaczysz. Coś zamigotało w jego ciemnych oczach. – Tę myśl również zatrzymaj. Dziś wieczorem odbędziemy długą rozmowę na nasz temat. Są pewne rzeczy, które musimy przedyskutować.

Strona | 190

- W porządku. – Z żalem, uwolniła jego ciepłe ciało, opadając na pięty i cofając się o krok. River puścił jej oczko, po czym wyszedł z kuchni, aby się umyć i wziąć torbę, którą jak sądził, spakowała dla niego. Czekała, dopóki nie usłyszała głośnego stukania jego butów na pierwszym stopniu schodów, zanim odwróciła się, pochyliła i złapała za torbę. Wolną dłonią chwyciła kluczyki, wyprostowała się i pognała do tylnych drzwi. Czas nie był jej sprzymierzeńcem. Uśmiechnęło się do niej szczęście, gdy wyszła z domu Raine’sów i okazało się, że na zewnątrz nikt na nią nie czeka. Przyspieszyła, biegnąc do samochodu i po prostu rzuciła ciężką torbę na miejsce pasażera, opadając na siedzenie kierowcy. Trzęsły jej się lekko dłonie, kiedy włożyła kluczyk do stacyjki i zatrzasnęła drzwi. Silnik natychmiast zaskoczył, a ona chwyciła za drążek zmiany biegów znajdujący się przy kierownicy. Odwróciła głowę i zapatrzyła się na drugie piętro domu. Nie chciała tego robić, wiedząc, że będzie tego żałować, ale River powstrzymałby ją gdyby wiedział, że ona chce, aby Kevin ruszył za nią, zamiast za nim. Jej stopa zwolniła hamulec i samochód wystrzelił do przodu. *** - Nie mogę uwierzyć, że to zrobiła – wymamrotał River, trzymając kubek gorącej kawy, którą wepchnął mu w ręce Drake. – Zostawiła mnie. - To jest to, co robią kobiety – westchnął Ryder. Usiadł przy stole naprzeciwko swoich braci. – Tak mi przykro, brachu. Może tak jest lepiej. Kobiety to tylko kłopoty. Gniew przebił się przez szok spowodowany odkryciem, że Brit zniknęła wraz z samochodem. Był na górze tylko przez kilka minut. Kiedy wyszedł na zewnątrz i odkrył, że jej nie ma. Z początku był oszołomiony, później ogarnęła go wściekłość. Nawet się z nim nie pożegnała, ani nie zostawiła liściku. Ruszył pędem z powrotem do swojego pokoju, żeby go sprawdzić. Ta kobieta po prostu uciekła. Znowu. - Znajdziemy ją – obiecał Drake. Strona | 191

- Może została porwana. - Ta myśl zmroziła Rivera. Odłożył kubek i wstał tak szybko, że krzesło przewróciło się na podłogę. – Może ktoś ja zabrał. Muszę ją odnaleźć. - Widziałem jak odjeżdża – przyznał cicho Ryder. – Była sama. - Po prostu pozwoliłeś jej odejść? – River gapił się na swojego brata bliźniaka. – Czemu do cholery nie próbowałeś jej zatrzymać? - Nie znajdowałem się wystarczająco blisko i wątpię, żeby mnie widziała. Przykucnąłem szukając twoich cholernych opon do samochodu. Wybiegła przez tylne wejście, szarpnięciem otworzyła drzwi samochodowe, wrzuciła swoje graty do środka i odjechała, jakby gonił ją sam diabeł. Co chciałeś, żebym zrobił? Próbował ją gonić, biegnąc za nią? Nawet nie miałem przy sobie kluczyków. - Tak! - Uspokój się. – Drake wyciągnął przed siebie rękę i chwycił młodszego brata za ramię. – Wykonałem telefon prosząc o kolejną cholerną przysługę dla ciebie. Jak tak dalej pójdzie, zanim wrócę do domu, to ja będę miał u nich dług. Ona martwi się o twoje bezpieczeństwo i uważa, że Marthum zaweźmie się, żeby cię zabić. Może sądzi, że jeśli nie będzie jej w pobliżu, to ruszy za nią, zamiast za tobą. Ona cię kocha. Riverowi opadła szczęka. – Co? Ona mnie nie kocha. Nie mogła się doczekać, żeby się ode mnie uwolnić. - Jesteś idiotą. – Drake potrząsnął głową, pozwalając opaść dłoni. – Nie zauważyłeś sposobu, w jaki na ciebie patrzy? Myślę, że spędzasz za dużo cholernego czasu z końmi, a może zbyt wiele razy upadłeś na głowę, kiedy ujeżdżałeś byki. Ta kobieta całkowicie zbzikowała na twoim punkcie. Nie dała dyla, ponieważ miała ciebie dość. Jest w błędzie, ale uważa, że robi to, co dla ciebie najlepsze. Gdyby miała cię gdzieś, nie obchodziłoby jej, czy stanie ci się krzywda. Zostałaby na miejscu i pozwoliła, żebyśmy ją ochraniali. Miałem do czynienia z wieloma kobietami w swoim życiu i nie spotkałem jeszcze żadnej, która nie wykorzystałaby kolesia, którego ma w nosie, gdy jej życie jest w niebezpieczeństwie. Oddala się od ciebie, ponieważ wie,

Strona | 192

że ma na plecach tarczę strzelniczą i chce, żebyś był bezpieczny, kiedy w jej kierunku poleci kula. - Hej, zgasiła mnie, kiedy do niej uderzałem, więc musi kochać twoje dupsko. – Ryder uśmiechnął się. – Jestem dużo ładniejszy od ciebie i znacznie lepszy w łóżku. - Niech to szlag. – River zignorował słaby żart swojego brata. Bezsilna frustracja pochwyciła go tak mocno, że nie mógł oddychać. – Ona jest tam całkiem sama, a dopóki Marthum nie zostanie złapany, może zginąć. - Mówiłem, żebyś ją przykuł do swojego cholernego łóżka. – Ryder wzruszył szerokimi ramionami. – To jedyny sposób, aby kobieta została z jednym z nas. - Zamknij się – rozkazał Drake. – Nie pomagasz. - Mówię tylko, że nasze doświadczenia z kobietami są do dupy. – Ryder podszedł do lodówki i wyciągnął z niej piwo. – Zamiast obrączek musimy im zakładać kajdanki. To zmieniłoby moje życie, gdybym skuł własną dziewczynę. Drake, twoja żona nie byłaby się w stanie z tobą rozwieść. Cholera, założę się, że Trip żałuje, że nie przywiązał swojej do łóżka, od czasu kiedy go zostawiła. - Jeśli ją odzyskam, tak właśnie zrobię – obiecał River. – I będzie szczęściarą, jeśli nie zleję jej tyłka. - Sprośnie – zachichotał Ryder. – Mogę popatrzeć? River uniósł środkowy palec, pokazując mu go. – Nie. - Wystarczy, dzieci. – Drake wyglądał na zniesmaczonego. – Mam tylko nadzieję, że nasi przyjaciele znajdą Brit, zanim zrobi to ktoś od Marthuma. - Kurwa – zaklął River. – Nie mogę znieść bezczynnego siedzenia tutaj. *** - Słucha mnie pan? – Brit chwyciła za kraty, przyglądając się policjantowi, który ją zatrzymał i aresztował. – Jakie są zarzuty? Domagam się, aby mi wyjaśniono, dlaczego tu jestem. Strona | 193

To był najmniejszy posterunek, jaki kiedykolwiek widziała, po prostu duży pokój z kilkoma biurkami i dwoma celami. Nie mogła się nawet załatwić na osobności, co niezmiernie ją irytowało. Policjant raz wyszedł z pomieszczenia, żeby dać jej chwilę dla siebie, ale nadal bardzo ją denerwowało, że ignorował ją, czytając gazetę. - Halo? Słyszy mnie pan? Mam swoje prawa, wie pan. Chcę porozmawiać z prawnikiem, czy coś w tym stylu. To stwierdzenie sprawiło, że mężczyzna obniżył gazetę i spojrzał na nią gniewnie sponad jej krawędzi. – Zamkniesz się kiedyś? Również odwdzięczyła mu się gniewnym spojrzeniem. – Nie, kiedy nie mam pojęcia, dlaczego mnie aresztowałeś. Jechałam zaledwie cztery mile ponad ograniczenie prędkości. Z tego, co wiem, grozi za to tylko mandat. Moje prawo jazdy, dowód rejestracyjny i ubezpieczenie są aktualne. - Pozwoliłem ci wykonać telefon. Czy nie otrzymam w zamian kilku godzin ciszy? Zaczynasz przyprawiać mnie o ból głowy. Już ci powiedziałem, że sędzia pojechał na ryby i dopiero jutro postawią ci oskarżenia. Pot zrosił jej czoło, a strach wspiął się po kręgosłupie. – Jutro? Powiedziałeś, że pojechał na ryby i zostanę wypuszczona, kiedy wróci. Myślałam, że mówisz o dniu dzisiejszym. – Zapatrzyła się na policjanta w przerażeniu. – Nie możesz mnie tutaj trzymać, aż do jutra. To długa historia, ale zaufaj mi, nie mogę tu zostać. Muszę natychmiast stąd wyjść. Przysięgam, że wrócę na moją rozprawę, jeśli takowa się odbędzie. - Mogę i zrobię to. Jakbym ufał słowu danemu przez pospolitego złodziejaszka. – Prychnął. - Złodziejaszka? – Sapnęła. – Myślisz, że co ukradłam? Samochód jest mój. Gazeta uniosła się w górę. – Zamknij się. Właśnie czytam sekcję sportową. Krążyła po celi, rozpamiętując swoją jedyną rozmowę telefoniczną – numer, pod który obawiała się zadzwonić, ale znała go na pamięć. Telefon odebrała wieloletnia sekretarka Kevina. Strona | 194

~~~~~ - W czym mogę pomóc? - Cześć, Darleen. Z tej strony Britney. Cisza po drugiej stronie telefonu zaczęła się przeciągać, po czym kobieta w końcu przemówiła. – Jak śmiesz dzwonić po tym, co zrobiłaś? Powiadomiono nas o tym, co przytrafiło się Kyle’owi. Zawsze wiedziałam, że jesteś śmieciem. Ty… - Masz romans ze swoim szefem, Kevin jest żonaty, a ty jesteś z nim od lat, więc nie mów mi o śmieciach – przerwała jej Brit. – Muszę z nim porozmawiać i jestem całkiem pewna, że będzie chciał odebrać ten telefon. - Nie ma go tutaj. Przez ciebie szuka go policja. Czy po to dzwonisz? Czy oni tego słuchają? - Nie. - Doprawdy? – Prychnęła kobieta. – Mamy identyfikację numeru, kretynko. Widzę, że dzwonisz z posterunku policji. Na ekranie wyświetla mi się dokładna nazwa. Naprawdę uważasz, że jestem głupia, prawda? Nie mam pojęcia, gdzie jest Kevin, um, pan Marthum. - To nie jest żaden podstęp i ta rozmowa nie jest nagrywana. - Jasne. Myślisz, że powiem ci, gdzie jest Kevin, żebyś mogła nasłać na niego gliniarzy, aby go aresztowali. Idź do diabła. Nie mam pojęcia, gdzie przebywa i powiedziałam tu już policji. - Chcę, żebyś przekazała mu wiadomość, w porządku? – Spojrzenie Brit było skupione na drzwiach wejściowych do biura. Upewniała się, że są zamknięte i nikt nie podsłucha jej rozmowy. – Zapisz ją. - Nie przyjmuję od ciebie rozkazów. - Pracujesz dla Kevina, a on będzie chciał, żebyś to zrobiła. Teraz pisz. Gotowa?

Strona | 195

Darleen zawahała się, po czym cicho zaklęła. – Nie mówię, że wiem, gdzie jest, ani że mogę się z nim skontaktować, ale jestem gotowa. - Miałam kilka godzin na przemyślenia i wiem, że Kevin jest dla mnie zbyt mądry, żebym go oszukała – mówiła pospiesznie, celowo sprawiając wrażenie przestraszonej. – Wiem również, że to tylko kwestia czasu, zanim mnie znajdzie i odkryje prawdę, że naprawdę to ja zastrzeliłam Kyle’a. Facet, który powiedział, że to zrobił wziął winę na siebie ze strachu, że wpadnie w kłopoty, ponieważ użyłam jego broni. Właściwie, to mocno z nim flirtowałam, aby go namówić, żeby powiedział, że to jego sprawka. – Przewróciła oczami. Te kłamstwa były tak potworne, że aż czuła ból, wypowiadając je, ale Darleen nienawidziła jej i z łatwością uwierzy w najgorsze. – Powiedz Kevinowi, że przyznam się do zamordowania Kyle’a, jeśli pozwoli mi żyć. Jestem pewna – starała się ukryć sarkazm – że będzie wolał widzieć mnie raczej za kratkami, niż martwą. To właśnie dlatego widzisz numer komisariatu na wyświetlaczu. Powiem glinom prawdę o tym, kto naprawdę zastrzelił Kyle’a, jeśli Kevin przystanie na moje warunki. Wolę spędzić resztę życia za kratkami, niż skończyć w kostnicy. Wstrzymała oddech, mając nadzieję, że Darleen uwierzy, iż była kompletną idiotką myśląc, że dobicie targu z diabłem było naprawdę możliwe. Każdy, kto znał Kevina wiedział, że nie było najmniejszej szansy, by rzeczywiście się na to zgodził i poszedł z nią na taki układ. Nie przestałby jej ścigać, dopóki nie wyzionęłaby ducha, ale teraz przynajmniej mógł uwierzyć, że to ona pociągnęła za spust, zamiast Rivera. - Wiedziałam – wysyczała kobieta. – W chwili, w której powiedzieli, że jakiś dupek zastrzelił Kyle’a, wiedziałam, że to ty. Próbowałam wyjaśnić to Kevinowi, ale powiedział, że ranczer się przyznał. - Mam sumienie. – Zamilkła na chwilę. – Całkowicie zmanipulowałam tego poganiacza krów, namawiając go, żeby wziął winę na siebie, ale uświadomiłam sobie, że Kevin domyśli się prawdy. Faceta nie było nawet w domu, kiedy Kyle mnie znalazł. Właściciel wrócił dobre dziesięć minut po tym, jak Kyle zmarł. Jego jedyną zbrodnią było bycie wystarczająco miłym, żeby mi zaproponować pokój gościnny, kiedy zepsuł mi się samochód. Proszę, przekaż Kevinowi wiadomość, a ja zadzwonię

Strona | 196

za dwie godziny, po jego odpowiedź. – Rozłączyła się. Ale do tego czasu wyjdę z więzienia i będę daleko stąd. A Kevin zostawi Rivera w spokoju i ruszy za mną… ~~~~~ Delikatny szelest papieru przy przewracaniu strony przez gliniarza wyciągnął Brit ze wspomnień dotyczących rozmowy, która miała miejsce godzinę temu. Drzwi otworzyły się, a strach sprawił, że serce zaczęło jej walić jak młotem, dopóki nie zobaczyła, kto wszedł do środka. To nie był jakiś obcy, wysłany przez Kevina, żeby ją zabić. Drake Raine wmaszerował na posterunek, w pełnym, skórzanym rynsztunku.

Spojrzenie

jego

błękitnych

oczy

było

zdecydowanie

zimne,

kiedy przeszukiwało pomieszczenie, po czym odnalazło Brit w celi. - Kim ty do cholery jesteś? – Gliniarz wstał i upuścił swoja gazetę na podłogę, sięgając po broń. - Jestem Drake Raine. - Naprawdę? – Dłoń gliniarza zawahała się nad zapięciem zabezpieczającym broń. –

Masz

jakiś

identyfikator?

Nie

wyglądasz,

jak

jakikolwiek

federalny,

którego kiedykolwiek widziałem. Oni nie noszą skórzanych spodni, ani kurtek motocyklowych. - Noszą, jeśli nie są na służbie i mają Harley’a. Jeśli sprawdzisz ich u mnie, potwierdzą moją tożsamość. Mogę dowieść tego, kim jestem, ale nie mam przy sobie odznaki. – Drake wyciągnął swój portfel, otworzył go i podał mu go. – Przyjechałem, żeby zabrać więźnia. Brit zamknęła usta, ponieważ opadła jej szczęka po tym, jak odczuła czyste zdenerwowanie w związku z tym, że starszy brat Rivera udawał federalnego, starając się wyciągnąć ją z więzienia. Pot zrosił jej czoło, a pełne strachu spojrzenie skupiło się na gliniarzu. - Miło mi pana poznać, panie Raine. Kiedy dostałem zgłoszenie, aby rozglądać się za tą damą i jej samochodem, nie powiedziano, co ukradła. Czy jest bankowym rabusiem, który ukrył pieniądze, lub coś w tym stylu? Mówiono, żeby nie krzywdzić Strona | 197

jej pod żadnym pozorem, więc postępowałem z nią ostrożnie. Zamierza pan dowiedzieć się, co zrobiła z pieniędzmi? Drake z powrotem przyjął swój portfel, wsunął go do tylniej kieszeni i ściągnął brwi. - W jaki sposób wpadłeś na taką teorię? - Czytałem o napadzie na bank we wczorajszej gazecie. Po prostu dodałem dwa do dwóch. - Twoja matematyka jest do kitu. – Drake odwrócił głowę, niebieskie oczy zmrużyły się na widok Brit. – To nie pieniądze ukradła. Gliniarz odwrócił się, uniósł pęk kluczy i podszedł do celi. Przekręcił klucz i szeroko otworzył drzwi. – Wychodź. – Spojrzał z powrotem na Drake’a. – Potrzebujesz dla niej kajdanek? Mam nadzieję, że na zewnątrz masz wsparcie. Nie zamierzasz przetransportować jej na motocyklu, prawda? - Mój transport jest tuż za mną. Przyjechałem trochę szybciej, żeby dostać się tu przed nim i mieć parę minut na rozmowę z więźniem. – Drake skrzyżował ręce na piersi. – Idziemy Brit. Wyszła z celi, oszołomiona, że Drake oszukał gliniarza wmawiając mu, że ma prawo zabrać ją z posterunku. Jeśli pozostanie w jednym miejscu zbyt długo, Kevin znajdzie ją, a identyfikacja numeru poda mu lokalizację. - W takim razie co ukradła, że było tak cenne, aby wystawić na nią list gończy? – Gliniarz skrzywił się. - Moje cholerne serce. – Odpowiedział znajomy, głęboki głos, dobiegający z otwartych drzwi. Spojrzenie Brit pobiegło do Rivera, jego słowa uderzyły w nią, jakby zadał jej fizyczny cios. Otworzyła usta w szoku i zauważyła, że wygląda na wściekłego, kiedy kuśtykając ruszył przez pokój w jej kierunku.

Strona | 198

- Coś ty do cholery sobie myślała, Wypieprz i Uciekaj? – River zatrzymał się tuż przed nią. – I nawet nie zaprzeczaj, ze to nie jest dokładnie to, co znowu mi zrobiłaś. Czyś ty oszalała? Byłaś bezpieczna na ranczu, czy też byłabyś, kiedy w końcu rozstawilibyśmy obóz. - Ja… Uciął jej wypowiedź. – Nie. Jestem teraz tak wkurzony, że kusi mnie, aby przełożyć cię przez kolano i dać ci parę klapsów za tę cholerną udrękę, jaką musiałem znieść

przez ciebie w ciągu ostatnich paru godzin. Wyobrażałem sobie

najgorsze, niech to szlag. - Co tu się do cholery dzieje? – Gliniarz spiorunował Drake’a wzrokiem. - To skomplikowane. Ona jest ofiarą przemocy, a jej oprawca dał się zabić. Członek jego rodziny kazał się jej pozbyć. Przepraszam, że skłamaliśmy odnośnie powodów, dla których musieliśmy ją znaleźć, ale aresztując ją, uratowałeś jej życie. – Drake wypuścił długi oddech. – Musimy natychmiast stąd iść. Jeśli Marthum ma jakieś kontakty w policji, może już wiedzieć gdzie ją przetrzymujesz. Nie chcemy, żeby nadal tu była, jeśli przyśle kogoś, żeby ją zabił. Jej bezpieczeństwo jest priorytetem, a złapanie tego dupka stoi na drugim miejscu. Brit zawahała się. – Zadzwoniłam do jego biura i zostawiłam jego sekretarce wiadomość, żeby mu przekazała, że to ja zastrzeliłam Kyle’a. Myślałam, że będę w stanie się stąd wydostać i zanim mnie dopadnie będę daleko stąd. - Dlaczego to zrobiłaś? Spotkała się spojrzeniem z oszołomionym i zagniewanym wzrokiem Rivera. – Nie chcę, żeby cię ścigał. - Powiedziałaś, gdzie jesteś? – Drake był spięty. Zmusiła się, aby przenieść swą uwagę z Rivera na jego brata. – Nie, ale zrobiła to identyfikacja numeru. - Cholera. – Drake potrząsnął głową. – Musimy stąd iść. Na pewno już wie, gdzie ona jest. Strona | 199

- Poczekaj, aż wrócimy do domu – powiedział pod nosem River – twoje dupsko należy do mnie. Spojrzała w górę na niego, ale właśnie w tej chwili jego dłoń chwyciła za jej nadgarstek, silne palce delikatnie, acz pewnie oplatały jej ciało. Szarpnął nią, zwracając twarzą ku drzwiom, po czym pociągnął ją za sobą. Drake wysunął się na przód, wyprzedzając ich, po czym zamarł stojąc w otwartych drzwiach. - Cholera – wysyczał. Z szarpnięciem zamknął drzwi i pociągnął za zasuwę, zamykając je. Odwrócił się twarzą do pokoju. – Dwa zbiry idą w tym kierunku. To może nie być nic takiego, ale lepiej dmuchać na zimne. Zabierz ją braciszku, za te szafki z aktami. – Drake rozpiął kurtkę, sięgnął do środka ręką i wyciągnął duży, czarny pistolet. - Otwórz drzwi – nakazał cicho policjant. - Siedzisz u nich w kieszeni? – Drake uniósł pistolet celując nim w mężczyznę, a jego brwi ściągnęły się jeszcze bardziej. - Nie. – Gliniarz potrząsnął głową. – Ale będziemy w stanie lepiej kontrolować sytuację, jeśli pozwolimy im wejść do środka. Inaczej zaczną strzelać w ścianę, mając nadzieję, że w coś trafią. Powiedziałeś, że jest ich dwóch, nas też jest dwóch. Wezmę tego po prawej, ty tego z lewej i wyjdziemy z tego żywi. Mów mi J. P. Powinniśmy mówić sobie po imieniu, skoro mamy razem stanąć w obliczu śmierci. Drake obniżył broń i wycelował w podłogę. Jego druga ręka wystrzeliła, by zwolnić spust. – Zrozumiałem. Drake zerknął na Rivera. – Kryj ją, braciszku. - Łapię. – River szarpnął głową w ostrym potaknięciu. Brit otworzyła usta, aby zapytać, co mają na myśli, ale zaraz potem sapnęła, kiedy River uwolnił jej nadgarstek, chwycił ją wokół pasa i pod kolanami, a jej stopy zostały oderwane od ziemi. Ułożył ją w kołysce swoich ramion, robiąc kilka kroków w kierunku ciężkiego biurka, po czym przykucnął za nim. Położył ją płasko na zimnej, twardej podłodze i przygniótł własnym ciałem. Strona | 200

- Co ty robisz? - A jak to wygląda? – Uniósł na nią ciemne brwi. – Oni mogą mieć broń, a tu nie ma żadnego miejsca, poza podłogą gdzie można się ukryć. Osłaniam cię własnym ciałem na wypadek, gdyby biurko nie zatrzymało zabłąkanej kuli. Do Brit dotarła powaga sytuacji. Sięgnęła w górę i ujęła jego twarz. – Zostawiłam cię tylko dlatego, że wolałam raczej cię opuścić, niż mieć cię martwego. Coś zmiękło w jego spojrzeniu. – Nadal masz ze mną na pieńku. - Skradłam ci serce? – Wciąż nie mogła uwierzyć, że wypowiedział te słowa. – Co dokładnie miałeś przez to na myśli? - Chcesz teraz o tym rozmawiać? – Oczy Drake’a otworzyły się szeroko. – Naprawdę? - Ja… Usta Rivera uciszyły ją, kiedy pochylił głowę, a jego pełne, zmysłowe usta przywarły szczelnie do jej. Język zagłębił się pomiędzy rozchylone wargi, smakując wnętrze ust za pomocą drażniących pchnięć. Brit oddała pocałunek, oplotła ramionami jego szyję, rozkoszując się namiętnością, która natychmiast pomiędzy nimi wybuchła, dopóki drzwi nie otworzyły się z hukiem. Ich usta rozdzieliły się, kiedy szarpnęli głowami w kierunku, z którego pochodził hałas. Ze swojego miejsca pod biurkiem mogła dostrzec dół drzwi frontowych. Do środka wkroczyły dwie pary męskich butów. - Stać – rozkazał Drake. – Rzućcie broń. - Kurwa – syknął mężczyzna. Natychmiast rozległy się dwa wystrzały. River oślepił ją nagle, kiedy całkowicie na nią opadł, miażdżąc swoim ciałem i mocno dociskając twarz do jej policzka. Coś ciężkiego uderzyło o podłogę, a mężczyzna jęknął głośno.

Strona | 201

- Cholera – rzucił w kierunku ziemi Drake. – Powinieneś był rzucić ten cholerny pistolet. Głowa Rivera poderwała się do góry. – Wszystko w porządku, bracie? - Taa. Mamy się świetnie, ale ci dwaj idioci potrzebują karetki. – Metal przeturlał się po podłodze. – Czysto – powiedział nagle Drake. – Czemu tego nie zgłosisz P. J.? Ten, którego postrzeliłeś wygląda jakby kula przeszła mu na wylot przez ramię, ale ten dupek przyjął jedną w gnaty, kiedy rzucił się na mnie. River uniósł się z Brit, powoli wstając na kolana. Kiedy próbowała usiąść, wyciągnął do niej dłoń, żeby jej pomóc, podciągając ją w górę, aby stanęła obok niego. Przyjrzała się rozgrywającej się przed nią scenie. Dwóch mężczyzn, których nigdy wcześniej nie widziała leżało na podłodze przy drzwiach. Jeden trzymał się za brzuch. Miał zakrwawione dłonie, a rysy jego twarzy wykrzywiał grymas bólu. Jego towarzysz ściskał ramię, krew spływała powoli po niebieskiej koszuli, wsiąkając w nią. Opierał się o ścianę tuż obok drzwi. Zerknął na nią. - Tu oficer J. P. Jenkins – powiedział gliniarz do komórki. – Potrzebujemy, aby przysłano na posterunek dwie karetki. Mam tu dwóch napastników z ranami postrzałowymi. - Co się stało? – River górował nad nią, przesłaniając niemal w całości jej ciało facetowi, który wciąż gniewnie się w nią wpatrywał. Zerknął na swojego starszego brata. - Tych dwóch idiotów weszło tu trzymając broń. – Drake poderwał głowę. – Wkopałem ich spluwy do celi, ale nie są na tyle głupi, żeby po nie iść. – Trzymał swój pistolet wycelowany pomiędzy rannymi mężczyznami. – Choć strasznie bym chciał, żeby poszli po jeden z nich. Jestem prawdziwym zwolennikiem kary śmierci, a dupki, które wchodzą na posterunek policji celując z broni są tego głównym powodem. - Czy ona wciąż żyje? Chcę patrzeć, jak bierze ostatni oddech – zawołał mężczyzna, a odgłos biegnących stóp przybliżył się. Oszołomiona Brit obserwowała w milczeniu, jak do pokoju wbiega Kevin Marthum. Zatrzymał się gwałtownie, kiedy omal nie potknął się o postrzelonego w gnaty Strona | 202

bandziora, którego najwidoczniej zatrudnił, żeby ją zabił. Jego zaskoczony wyraz twarzy na sytuację, jaką zastał szybko zmienił się w gniewny, kiedy zobaczył ją nietkniętą po drugiej stronie pokoju. - Słyszałem strzały – wysapał. – Myślałem, że zastrzeliliście ją i gliniarza. - Powiedziałem ci, że zadzwonię do ciebie na komórkę – wymamrotał ten postrzelony w ramię. - Czekali na nas, to była zasadzka. Twarz Kevina zrobiła się jasnoczerwona z wściekłości, po czym zrobił groźny krok w kierunku Brit. – Ty suko! Zabiłaś mojego syna. Chcę widzieć jak cierpisz i wykrwawiasz się na śmierć w agonii, tak jak on. - Jesteś aresztowany. – J. P. trzymał swój pistolet wycelowany w Kevina. – Odwróć się powoli i trzymaj ręce za plecami. - To nie fair – szalał Kevin. – Jesteś niczym więcej, jak tylko marną dziwką. Jesteś śmieciem, przez którego mój syn stracił życie. Ty… River zmniejszył dzielący ich dystans za pomocą trzech, długich kroków, a jego pięść uderzyła mocno w usta Kevina, wysyłając starszego mężczyznę do tyłu. J. P. również się poruszył, chwytając Rivera za ramiona i przesuwając go na bok, po czym złapał chwiejącego się Marthuma. - Masz prawo zachować milczenie. Wszystko, co powiesz, może zostać użyte przeciwko tobie w sądzie. Masz… - Będę patrzył jak umierasz. – Kevin zaklął dosadnie, wpatrując się gniewnie w Brit. – Obalę zarzuty, które wniosą przeciwko mnie i następnym razem nie będziesz miała tyle szczęścia. Drake zaśmiał się. – Nie obalisz zarzutów i nie groź jej śmiercią. Z twoimi pieniędzmi istnieje ryzyko, że dasz nogę, więc wrzucą twoje dupsko do jakiejś zapyziałej nory. – Rysy jego twarzy stwardniały. – Myślisz, że nie jesteśmy wystarczająco mądrzy, aby wiedzieć, że spróbujesz zatrudnić kogoś zza kratek, żeby ją zabił? Nigdy nie będziesz miał takiej szansy. Cholernie dobrze się upewnię, żebyś nie miał dostępu nawet do Strona | 203

księdza. Jedyną osobą, z którą będziesz mógł rozmawiać, będziesz ty sam. Tak się dzieje, kiedy ci odbija od życia w odosobnieniu. - To nigdy nie będzie koniec – poprzysiągł Kevin. - To już jest koniec – oświadczył spokojnie Drake. Odwrócił głowę i spotkał się wzrokiem ze wściekłym spojrzeniem Rivera. – Zabierz ją stąd, żeby nie musiała wysłuchiwać jego bezpodstawnych gróźb. Nie będzie w stanie zaczerpnąć tchu bez kogoś, kto będzie go obserwował. Już po nim i nawet o tym nie wie. - Co jeśli uda mu się znaleźć kogoś, kogo spróbuje zatrudnić, żeby zabił Brit? – River zrobił krok naprzód. – On nigdy nie przestanie, dopóki jej nie zabije. - Zaufaj mi, braciszku. – Drake puścił mu oczko. – Jestem królem zbierania przysług. Nadal mam wiele, o które mogę poprosić. Znam strażników osobiście, w każdym więzieniu stanowym. Będzie mówił do czteronożnych i ośmionożnych kreatur, ale nie do czegokolwiek mającego dwie nogi. River zawahał się, po czym przytaknął. – Świetnie. – Odwrócił się i wyciągnął rękę do Brit. – Chodź, seksowana. Ty i ja mamy do omówienia parę spraw. Nie zawahała się. Jego ciepłe palce splotły się z jej, a ona pozwoliła mu wyprowadzić się na zewnątrz, na zimne, wieczorne powietrze. Jedna z ciężarówek z rancza stała zaparkowana obok wielkiego Herley’a. River z szarpnięciem otworzył drzwi pasażera i zmarszczył na nią brwi. – Wsiadaj. - Mój samochód… - Wsiadaj. Później przyślę moich braci po twoje rzeczy. Teraz mamy ważniejsze rzeczy na głowie. Nie

umknął

jej

uwadze

gniew

buzujący

w

jego

ciemnych

oczach,

kiedy przyglądała mu się uważnie. – Odeszłam, żeby cię chronić. Nie posłuchałbyś mnie, ale spędziłam lata na uciekaniu, ukrywaniu się. Ta rodzina nigdy nie przestaje i nie chciałam, żeby on ruszył również za tobą. To nie tak, żebym zamierzała Strona | 204

kiedykolwiek pozwolić mu się znaleźć. Po prostu nie posłuchałbyś głosu rozsądku, a ja nie chciałam, żebyś znalazł się w niebezpieczeństwie. Wyraz twarzy Rivera wciąż był zagniewany. – Porozmawiamy, kiedy dotrzemy do domu. Jestem więcej, niż tylko trochę wzburzony. Podróż do domu powinna mnie ostudzić i uspokoić. Zawahała się, po czym wspięła się do ciężarówki. River zatrzasnął drzwi, obszedł samochód, wsiadł do środka, po czym odpalił silnik. Jechała do domu z Riverem. Uświadomiła sobie, jak bardzo po prostu chciała to zrobić.

Strona | 205

ROZDZIAŁ 14 Brit otworzyła drzwi łazienki, żeby znaleźć Rivera, stojącego tam i trzymającego ręce na framudze, blokując jej drogę. Przełknęła ciężko, wpatrując się w jego rozgniewane oczy. Nie ochłonął zbytnio, w trakcie drogi powrotnej na ranczo. Nie odezwał się również do niej, za wyjątkiem zażądania, by skorzystała z łazienki w sekundzie, w której weszli na górę. - Mój pokój, natychmiast – rozkazał, wycofując się i puszczając drewno. - W porządku. Uniosła podbródek, kiedy udała się tam, gdzie chciał, żeby poszła. Nie czuła strachu. Odmawiała uwierzenia, że River uderzyłby ją, czy zrobił jedną z tych rzeczy, do których był zdolny jej były mąż. Zerknęła za siebie, kiedy drzwi do jego pokoju zostały zatrzaśnięte. - Zostawiłaś mnie – zamilkł na chwilę. – Znowu. – Ściągnął na nią brwi, krzyżując ręce na szerokiej piersi. – To zaczyna wchodzić ci w krew. - Po prostu chciałam, żebyś był bezpieczny. Ciemna brew uniosła się do góry. – Ja pragnąłem tego samego. Masz w ogóle pojęcie, jakie myśli torturowały mnie, kiedy martwiłem się, że jesteś tam sama beze mnie, abym mógł się upewnić, że nikt cię nie skrzywdzi? - To nie było moją intencją. - Gówno mnie to obchodzi. – Jego ręce opadły do boków. – Zdejmuj ubrania. Spojrzała mu prosto w twarz i skrzywiła się. – Chcesz teraz uprawiać seks? Jesteś zły. - Właściwie to jestem wściekły. Czy potrzebujesz pomocy? – Zrobił krok naprzód i zatrzymał się. – Możesz je ściągnąć, albo zerwę je z ciebie. Zrobiła krok do tyłu. – River? Nie poruszył się. – Nie skrzywdzę cię. Myślisz, że byłbym do tego zdolny? Strona | 206

- Nie. - Dobrze. Taka jest prawda. Jestem naprawdę wkurzony, przyznaję, ale to, czego najbardziej teraz pragnę, to ty pode mną. Chcę cię dotykać i upewnić się osobiście, że wszystko z tobą w porządku. Potrzebuję… - Wypuścił długi oddech. – Cholera, Brit. Doprowadzasz mnie do szału. Trochę mi odbiło, kiedy wszedłem tutaj i uświadomiłem sobie, że nie tknęłaś mojej torby, żeby spakować ubrania. W tamtej sekundzie uderzyło mnie z całą siłą, że nie miałaś zamiaru pozwolić mi być z sobą. Zbiegłem na dół, ale już cię nie było. Nie masz pojęcia, co to ze mną zrobiło. - Ja po prostu… - Wiem – przerwał jej. – Chciałaś, żebym był z dala od ciebie. Jesteś przyzwyczajona do bycia zdaną na samą siebie, dbania o swoje interesy i nie ufałaś mi wystarczająco, że cię ochronię. - Nie chodziło o to. Po prostu wyglądało na to, że nie chcesz słuchać, jaki Kevin potrafi być zły. Będzie próbował zatrudnić kogoś innego, żeby ruszył za mną. Ja tylko chciałam się upewnić, że kiedy to się stanie, to nie uderzy również w ciebie. Nie mogłabym żyć z tym, że coś ci się stało. Gniew opuścił jego spięte rysy, a jego dłonie rozwarły się. W jego oczach zalśniły silne emocje. – Kochasz mnie, prawda? Serce Brit przyspieszyło. Mogła powiedzieć, że dotarła do niego prawda, że wiedział, jak się czuła, a łganie na ten temat było bezcelowe. – Kevin myśli, że to ja zabiłam Kyle’a. Jesteś bezpieczny tak długo, jak jestem z daleka od ciebie. Jeśli kiedykolwiek dowiedziałby się, że jesteśmy razem, założyłby, że brałeś udział w śmierci jego syna. - Gówno mnie obchodzi, co myśli ten mężczyzna. -

Wciąż

mnie

nie

słuchasz,

kiedy

staram

ci

się

powiedzieć,

jaki on jest niebezpieczny. Miałam do czynienia z tymi dupkami przez lata, River. Oni po prostu wciąż przychodzą. Mają pieniądze, znają ważnych ludzi i wygrywają. – Łzy zalały jej oczy i starła się je odegnać. – Mój los był przesądzony w sekundzie, Strona | 207

w której obudziłam się, jako żona Kyle’a. To było takie głupie, że nigdy nawet nie widziałam… River przemierzył dzielący ich dystans kilkoma szybkimi, długimi krokami. Jedną ręką otoczył ją w pasie, przyciągając do swojej wysokiej sylwetki, podczas gdy drugą wsunął w jej włosy, by ująć policzek. Odchylił jej głowę do tyłu, obniżył swoją brodę i spojrzał głęboko w oczy. - Już nigdy nie będziesz się musiała martwić o Marthuma. Jeśli Drake tak mówi, to tak jest. - On jest prawnikiem. Powinien wiedzieć lepiej, niż ktokolwiek inny, że system prawny nie zawsze działa jak trzeba, a ludzie z pieniędzmi mogą nim manipulować. - Mój brat nie jest tylko prawnikiem. Nie mogę powiedzieć dużo więcej ponad to, ale nie bez powodu posiada wszystkie te koneksje i choć nie jest bogaty, lojalność jest bezcenna. Jesteśmy zamożni ponad słowa, kiedy chodzi o posiadanie dobrych przyjaciół. Kevin nie będzie miał szansy wysłać kogokolwiek, za którymkolwiek z nas. Przestań martwić się o mnie i zacznij myśleć o nas. Nawet nadzieja, że mogłaby zostać i być częścią życia Rivera tak długo, jak będzie jej pragnął, była bolesna. Doszła już do wniosku, że szczęście, czy bycie w związku nie są jej pisane. Lata walki, by pozostać poza zasięgiem Kyle’a pozostawiły ją znużoną i przerażoną. - Czego ode mnie oczekujesz? Czego chcesz? Jego ręka zacisnęła się wokół jej pasa. – Chcę, żebyś ze mną została. Chcę, żebyś obiecała, że już nigdy ode mnie nie uciekniesz. - Jak długo? Zamknął oczy, po czym otworzył je. – Przynajmniej przez sześć lat. Oddech zamarł jej w płucach, była oszołomiona. Jej umysł walczył, by znów zacząć działać. Jego odpowiedź była czymś, czego nigdy się nie spodziewała. – Nie uznajesz długoterminowych związków. A to jest… um… naprawdę długi odcinek czasu. Strona | 208

- Nie uznawałem długoterminowych związków. Nigdy nie poznałem również kogoś, kto potrafiłaby mnie przewrócić z tyłu na przód, wypieprzyć, uciec i odchodząc, zabrać ze sobą moje cholerne serce. Nigdy nie trzymałem w swoich ramionach kobiety i nie chciałem robić tego każdej nocy, aż do końca życia, ale właśnie wtedy do mojej sypialni weszła pewna fizykoterapeutka o ognistym temperamencie. – Uśmiechnął się. – A teraz pragnę tylko tego, żeby ściągnęła z siebie te cholerne ciuchy, żebym mógł ją przykuć do mojego łóżka i uprawiać z nią miłość tak długo, aż nie przyzna, że kocha mnie równie mocno, jak ja ją. Jestem skłonny zatrzymać ją w nim do czasu, aż będę pewien, że jest przekonana, iż bycie pode mną jest jedynym miejscem na świecie, do którego przynależy. - River… - Dopóki nie uświadomi sobie, że należę do niej w równym stopniu, co ona do mnie. Jest nam razem świetnie, uszczęśliwiamy się i nie zamierzam pozwolić ci odejść, kiedy wiem, że doskonale do siebie pasujemy. - Ja… - Kochasz mnie, a ja kocham ciebie. Wiem, że nie będziesz szczęśliwa żyjąc w moim kamperze. Nav dręczy mnie od lat, żebym przywlókł swoje dupsko do domu i pomógł w prowadzeniu rancza. Chcę, żebyśmy mieli coś własnego. Nie proszę cię, żebyś żyła ze mną w trasie. Zarobię wystarczająco dużo pieniędzy, żeby nas utrzymać, jeśli tu zostanę. Właściwie, to udało mi się zaoszczędzić parę groszy, kiedy Drake psioczył na mnie, żebym mu wysłał trochę kasy w czasie, gdy powodziło mi się całkiem nieźle na rodeo. Otworzył dla mnie konto oszczędnościowe, nie ma tego cholernie dużo, ale wystarczająco, żebyśmy kupili przyczepę kampingową. Jeśli nie podoba ci się ten pomysł, możemy zbudować dom na ranczu, podobny do tego. Zajmie to trochę więcej czasu i będziemy musieli tu mieszkać w trakcie budowy, ale… Wspięła się na palce, pociągnęła go w dół, żeby znaleźli się mniej więcej na tym samym poziomie i pocałowała. Jęknął tuż przy jej ustach i starał się pogłębić pocałunek, ale odsunęła się, spoglądając w górę, na niego. – Przestań mi przerywać. Masz denerwujący zwyczaj robienia tego. Teraz moja kolej, żeby mówić.

Strona | 209

Uśmiechnął się, ale nie odezwał się ani słowem. - Też cię kocham, ale boję się również, że moja przeszłość znów ugryzie nas w tyłek. Otworzył usta. Pokręciła na niego głową, milcząco prosząc, aby nic nie mówił. – Jednak niektóre rzeczy zdecydowanie są warte ryzyka. Czasem musisz powiedzieć „a co mi tam”. Właśnie to sobie powiedziałam, kiedy poszłam z tobą do łóżka za pierwszym razem, a ty od tamtej pory namawiałeś mnie do robienia szalonych rzeczy. Po prostu jesteś zbyt słodki, by ci się oprzeć. Zachichotał, a jego uśmiech się poszerzył. - Chcę zostać i być z tobą. Przyznaję również, że mam w zwyczaju uciekać, kiedy się przestraszę, albo sprawy stają się zbyt intensywne. – Odwróciła głowę, zerknęła na łóżko, po czym uśmiechnęła się do niego szeroko. – To dobrze, że zakochałam się w facecie, który ma słabość do kajdanek. Przestała mówić, a następnie pchnęła go, wyswobadzając się z jego uścisku. Uwolnił ją. Sięgnęła po bluzkę, zdejmując ją przez głowę i rzucając na podłogę. Obserwował, jak się rozbiera, a jego usta wykrzywiał seksowny uśmiech dopóki nie wspięła się na łóżko i nie rozciągnęła się na nim, kładąc na plecach. Uniosła rękę, przywołując go do siebie skinieniem palca. - Chodź tu. Zerwał z siebie koszulę, rzucając niedbale na podłogę. Wybuchła śmiechem, kiedy omal nie przewrócił się, zginając się, aby ściągnąć buty i spodnie. Chwycił za słupek, łapiąc równowagę i zatrząsł łóżkiem tak, że z baldachimu wypadł jeden z łańcuchów. - Łóżko idzie razem z nami, kiedy będziemy się stąd wyprowadzać, prawda? Roześmiał się. – Przecież wiesz. – Nagi, wszedł na materac, poruszając się, dopóki nie znalazł się na czworaka, unosząc nad nią i więżąc jej ciało pod sobą. – Zamierzam trzymać cię tu dosyć często. – Obniżył ciało, dopasowując się do niej. Strona | 210

Delikatnie przejechała paznokciami po jego klatce piersiowej, kochając jego silne, ciepłe ciało. – Nie mogę się doczekać. Opuścił usta, kradnąc jej oddech, kiedy wypuszczała powietrze, gdy jego pewne wargi otworzyły jej. Jęknęła, gdy ją całował, jego język zawładną nią. Poruszył biodrami, a ona rozchyliła uda, robiąc dla niego miejsce. Jego gorący, twardy wzwód docisnął się do jej kobiecych fałdek. Uniosła biodra, zapraszając, by w nią wszedł, ale zamiast tego przerwał pocałunek. - Nie tak szybko. – Jego głęboki głos przyprawił ją o najlepszy z możliwych dreszczy. – Obiecałem przykuć cię do mojego łóżka. Puściła go, kiedy odtoczył się od niej. Obserwowała, jak opuszcza łańcuchy, przytwierdzone do trzech pozostałych słupków. Trwała w całkowitym bezruchu, gdy skuwał każdy nadgarstek i kostkę, aż miał ją rozpostartą na swoim łóżku. Nie umknął jej pełen satysfakcji uśmiech, goszczący na jego twarzy, kiedy złapał za pilota, napinając łańcuchy do czasu, aż nie było żadnej możliwości ruchu. Sprawdziła je, próbując się poruszyć, ale nie mogła. - Nigdzie się nie wybierasz, Wypieprz i Uciekaj. Zmrużyła oczy i obrzuciła go gniewnym spojrzeniem. – Naprawdę wciąż zamierzasz mnie tak nazywać? Roześmiał się. – Być może. Kocham tę małą zmarszczkę, która pojawia się między twoimi oczami, kiedy to mówię. To jest takie cholernie słodkie. – Schylił się, sięgając pod łóżko. Po pokoju rozniósł się głośny dźwięk materiału ciągniętego po podłodze i otwieranego suwaka jego torby z zabawkami. – To przebija nazywanie cię moją starą – drażnił się. - Masz rację. - Rozluźniła się, walcząc by powstrzymać uśmiech. Ten facet kochał ją prowokować. - Musisz podjąć bardzo poważną decyzję. – Wyprostował się, trzymając pomiędzy palcami wibrator w kształcie pocisku i pokazując jej go. Uniósł drugą rękę, w której znajdowało się pióro. – Którego z tych przedmiotów powinienem użyć? Strona | 211

Zaśmiała się, spoglądając na niebieskie pióro. – Co masz zamiar z tym zrobić? - To – pomachał nim delikatnie – jest na wypadek, gdybyś odpowiedziała przecząco na moje pytanie. Jeśli taka będzie twoja odpowiedź, będę cię łaskotał, aż powiesz tak. Zwarła się z nim spojrzeniem. – A wibrator? - Będzie potrzebny, kiedy powiesz tak. Zamierzam używać go na tobie tak długo, aż wykrzyczysz moje imię, zaraz po tym jak dojdziesz tak mocno, że zobaczysz gwiazdy. - Jak brzmi pytanie? River wziął głęboki oddech, wyglądając na spiętego, po czym przysiadł na krawędzi łóżka, obracając się, by móc na nią spojrzeć. – Nie jestem dobry w tym gównie, ale raczej ode mnie nie uciekniesz. – Błysnął uśmiechem, kiedy zerknął na jej ciało. – Po prostu czekam na coś, zanim zapytam. - W porządku. – Obserwowała go, czując się trochę zdezorientowana. – Czy powinnam

coś

powiedzieć,

albo

zadać

jakieś

konkretne

pytanie,

żeby cię naprowadzić? - Nie. – Odwrócił wzrok, spoglądając na zegar stojący na szafce nocnej, po czym westchnął. – Będzie później, niż sądziłem. - Kto? – Spięła się. Rozległo się pukanie do drzwi, które sprawiło, że podskoczyła. River wstał i położył pióro i mały, srebrny wibrator na krawędzi łóżka. Zrobił parę kroków, schylił się i wyprostował, trzymając swoją porzuconą koszulę. Zwrócił się twarzą do niej, pochylił się nad łóżkiem i nakrył jej piersi i uda, wystarczająco ją zakrywając, aby mniej więcej ukryć najbardziej znaczące części. - Trzymaj się. - Nie otwieraj drzwi – wyszeptała. – Albo wypuść mnie najpierw. – Uniosła głowę, spoglądając w dół i uświadamiając sobie, że ktokolwiek stoi na korytarzu będzie mógł

Strona | 212

zobaczyć bezbronną i wyeksponowaną pozycję, w jakiej znajdowało się jej wciąż w większości obnażone ciało. – River! Zignorował ją i otworzył drzwi. – Najwyższy czas. Ryder wszedł do sypialni, uśmiechając się od ucha do ucha, kiedy spojrzenie jego ciemnych oczu spoczęło na leżącej na łóżku Brit. – Widzę, że wziąłeś sobie do serca moją radę i skułeś ją. River wyciągnął rękę. – Masz to? - Taa i dostałem mandat, gdy jechałem po to. Ty płacisz. - W porządku. Daj to. Ryder zachichotał. – Może potrzebujesz pomocy przy przekonywaniu jej? - Oczy na mnie, do jasnej cholery – niemal wywarczał River. – Tknij ją, a połamię każdą część twojego ciała, którą to zrobiłeś. Uśmiech Rydera poszerzył się. Sięgnął do tylnej kieszeni i wyciągnął z niej coś, co upuścił na dłoń swojego brata. W końcu przestał się gapić na Brit i spojrzał na Rivera. – Powodzenia. Ryder odwrócił się, by opuścić pokój. – Nadal uważam, że powinieneś pozwolić mi pomóc ci ją przeko… River zatrzasnął drzwi, ucinając resztę wypowiedzi swojego brata, następnie zwrócił się twarzą do Brit. Zatrzymał się, po czym podszedł do niej powoli. – Co? Czy myślałaś, że to o to chcę cię zapytać? Abyś pozwoliła, żeby mój brat cię dotykał? Przez

ułamek

sekundy,

tak

było.

To

nie

była

przyjemna

chwila.

Nic nie odpowiedziała, po prostu patrzyła na niego. - To nigdy się nie stanie. – Umieścił jedno kolano na łóżku, sięgnął wolną ręką i zerwał z niej koszulę, ponownie wystawiając na swój widok każdy cal jej ciała. – Prosiłem go, żeby coś dla mnie kupił. Jej spojrzenie pomknęło do jego zaciśniętej w pięść dłoni. – Co to takiego? Strona | 213

- Chodzi o ten wybór, którego musisz dokonać. Przełożył nogę nad łańcuchem i jej kończyną, przesuwając się, aby usiąść pomiędzy jej rozłożonymi udami. Podniósł wibrator, upewniając się, że może go zobaczyć, po czym go włączył. Zabrzęczał budząc się do życia, a ona sapnęła, kiedy docisnął go do jej łechtaczki, bez żadnego ostrzeżenia. Przyjemność wystrzeliła wprost do jej mózgu. Ciało Brit napięło się, ręce owinęły wokół łańcuchów, które przytwierdzały kajdanki do słupków. - O Boże. - Jesteś tak cholernie seksowna – wymruczał. Potarł nabrzmiałą łechtaczkę małym, lecz silnym wibratorem, wykonując koliste ruchy. W końcu jej ciało okryło się warstewką potu i wiedziała, że dojdzie mocno. Odsunął wibrator, kładąc go na łóżku, po czym wsunął pod nią jedną rękę, pochylając się do przodu i przesuwając, aż uniósł jej pupę, kładąc ją na swoich udach. Docisnął swój członek do jej cipki i zaczął w nią powoli wchodzić. - River! Spotkała się z jego spojrzeniem, podtrzymując je i widząc odbijające się w jego oczach niczym niezmącone emocje i pasję, która odpowiadała jej własnej. Spomiędzy jej rozwartych ust wyrwał się kolejny jęk, gdy naparł na nią mocniej, rozciągając w ekstatyczny sposób, podczas gdy ścianki jej pochwy zacisnęły się na nim w desperackiej próbie odnalezienia spełnienia. - Idealnie do siebie pasujemy, nieprawdaż Brit? Przytaknęła i spróbowała się poruszyć, ale łańcuchy trzymały ją w miejscu. – Potrzebuję cię. - Też cię potrzebuję. – Wysunął się z niej odrobinę, po czym zaczął ją powoli pieprzyć. – Tak cholernie mocno. - Szybciej – poganiała. Jego biodra zamarły w bezruchu. – Brit? Strona | 214

Nie mogła odwrócić od niego wzroku. – Czemu przestałeś? - Chciałem mieć twoją pełną uwagę. - Masz ją. - Wyjdziesz za mnie? Zaskoczenie

nawet

w

przybliżeniu

nie

opisywało

przebłysku

emocji,

które zaparły jej dech w piersiach. - Nie zmuszaj mnie żebym użył pióra, kochanie. Będę cię łaskotał, dopóki się nie zgodzisz. – Poruszył biodrami, wchodząc w nią głęboko. – Nie mam również nic przeciwko pieprzeniu cię, aż powiesz tak. – Zamarł w takiej pozycji, utrzymując ich ciała złączone. Otworzył zaciśniętą w pięść dłoń i chwycił za coś małego, trzymając to pomiędzy kciukiem i palcem drugiej ręki. – Razem wybierzemy pierścionek zaręczynowy, coś ze smakiem, ale to jest uniwersalne. Gapiła się na złotą obrączkę, którą jej pokazał. Pomknęła wzrokiem od niej do jego twarzy. Nigdy nie spodziewała się, że się jej oświadczy. - Nie chcę po prostu z tobą żyć. Chcę wszystkiego naraz. Małżeństwa. Domu. Cholera, nawet psa. – Zamilkł na chwilę. – Kocham cię. Serce Brit nabrzmiało niemal boleśnie, kiedy patrzyła w jego przystojną twarz. Proponował jej wszystko, czego tylko mogła zapragnąć, coś, o czym zawsze marzyła – mężczyznę, który wiedział jak ją kochać i którego ona kochała całą sobą. Nie znała go wystarczająco długo, by podjąć tak poważną decyzję, nie był idealnym typem faceta, z którym zawsze wyobrażała sobie, że skończy, ale nikt przez całe jej życie nie przyprawił jej o większe szczęście. - Tak – powiedziała bezdźwięcznie. – Też cię kocham. - Jasna cholera – zaśmiał się River. Ostrożnie położył obrączkę obok pióra, na krawędzi materaca i stanął nad nią na czworakach, przez cały czas utrzymując ich ciała złączone. – Nie będziesz tego żałować. - Rozepnij kajdanki. Chcę cię dotknąć. Strona | 215

- Jeszcze nie. Obiecałem sprawić, że dojdziesz, jeśli powiesz tak. Następnie poruszył się – szybko, mocno, wchodząc i wychodząc z niej. Opuściły ją wszystkie myśli, kiedy kontrolę przejęła ekstaza. Delikatnie przesunął biodra, a ona krzyknęła, gdy wsunął ręce pomiędzy ich ciała, dociskając wibrator w kształcie naboju

do

jej

łechtaczki.

To

było

ostatnie,

delikatne

ukąszenie

rozkoszy,

którego potrzebowała, by przekroczyć krawędź. Zadrżała pod wpływem intensywności orgazmu. Usłyszała krzyk Rivera, kiedy znalazł własne uwolnienie. *** Wyłączył wibrator i rzucił go za siebie, nie dbając o to, gdzie poleci. Jego spojrzenie skupiło się na kobiecie, rozciągniętej na jego łóżku. Otworzyła oczy i to, co w nich zobaczył sprawiło, że zassał powietrze. Kochał ją. Musiała być najpiękniejszą kobietą, jaką widział tuż po gorącym, sprośnym seksie. Chodziło również o to, jak na niego patrzyła, przyznał. Sprawiała, że czuł się kompletny, jakby stał się centrum jej wszechświata. - Możesz mnie już uwolnić – wydyszała. – Chcę cię dotknąć. Szeroki uśmiech przyszedł mu bez trudu, emanowała z niego czysta radość. – Jeszcze z tobą nie skończyłem. - Doprawdy? – Jej język wystrzelił, aby zwilżyć usta. Obserwowanie jak to robi sprawiło, że jego członek na powrót zesztywniał w jej gorącym, ciasnym i gościnnym ciele. Pamiętał jak to było, kiedy te usta otaczały jego fiuta. Sprawiała, że ilekroć go dotykała czuł się jak w siódmym niebie. Zachichotał. – Po prostu chcę cię mieć przykutą do mojego łóżka, pode mną. – Ostrożnie obniżył swoje ciało, upewniając się, że bez trudu będzie mogła oddychać, po czym zapatrzył się na jej usta, znajdujące się kilka cali od jego warg. – To będzie nasza ulubiona forma rozrywki. W jej niesamowitych oczach zalśniło rozbawienie. – Mogę w to uwierzyć.

Strona | 216

Dostosował ułożenie swojej ręki na materacu, aby uwolnić drugą, podtrzymując tułów na łokciach. Przesunął palcami po jej kości policzkowej i niżej do podbródka, obserwując ich ruch, po czym spotkał się z jej spojrzeniem. - Kocham cię. Nigdy nie sądziłem, że będę czuł się w taki sposób. Jasne, że przerażało mnie bycie tak cholernie uzależnionym od jakiejś kobiety, ale jestem zbyt cholernie szczęśliwy, żeby się tym przejmować. - Ja też cię kocham, River. – Poruszyła ramionami, a łańcuchy wydały delikatny dźwięk. – Możesz być ode mnie uzależniony, ale to ja jestem skuta. Odrzucając głowę do tyłu, roześmiał się. Uśmiechając się szeroko spojrzał jej w oczy. – Cholerna racja. Twój czas ucieczek dobiegł końca. Mam dla ciebie nowe, czułe określenie. - Niemal boję się zapytać. – Roześmiała się. – W porządku. Jak ono brzmi? Będę dzielna. Obniżył usta i delikatnie otarł się nimi o jej wargi. Spojrzał jej głęboko w oczy. – Mój cały świat. Do oczu Brit napłynęły łzy, a usta rozchyliły się. – Kocham je niemal równie mocno jak ciebie.

Koniec.

Strona | 217

Jak do tej pory to druga i ostatnia część serii Riding the Raines, ale autorka na swojej stronie i blogu zapowiadała jej kontynuację. Kolejna książka powinna być o bracie bliźniaku Rivera, czyli Ryderze, który spotyka swoją dawną miłość na pogrzebie jej ojca – kobietę, którą pokochał, ale ona go zostawiła, dlatego teraz traktuje wszystkie przedstawicielki płci pięknej jedynie jako kandydatki do następnego numerka. Na razie pani Dohner nie określiła daty wydania kolejnej części, ponieważ skupiła się na pisaniu kolejnych książek z serii NS (wkrótce wyjdzie True i w przygotowaniu jest już Darkness, którego poznajemy w 8 tomie) oraz następna historia o cyborgach i Mating Heat. Nie wiem, kto będzie w przyszłości tłumaczył te książki, ale życzę mu masy radości z ich przekładu oraz grona tak wiernych czytelników, jakich ja miałam.

Pozdrawiam,

Kriss

Strona | 218