Rothert Brenda 3 Drawn Deeper

1

Tłumaczenie i korekta: Rebirth_

2

TŁUMACZENIE W CAŁOŚCI NALEŻY DO AUTORKI KSIĄŻKI JAKO JEJ PRAWA AUTORSKIE, TŁUMACZENIE JEST TYLKO I WYŁĄCZNIE MATERIAŁEM MARKETINGOWYM SŁUŻĄCYM DO PROMOCJI TWÓRCZOŚCI DANEGO AUTORA, PONADTO PONIŻSZE TŁUMACZENIE NIE SŁUŻY UZYSKIWANIU KORZYŚCI MATERIALNYCH, A CO ZA TYM IDZIE KAŻDA OSOBA WYKORZYSTUJĄCA TREŚĆ PONIŻSZEGO TŁUMACZENIA W CELU INNYM NIŻ MARKETINGOWYM ŁAMIE PRAWO.

3

Rozdział 1 Kyle Właśnie pozbierałem kawałki, gdy tchnęła we mnie nowe życie. Byłem wtedy połową mężczyzny, próbując utrzymać to wszystko w równowadze i wmawiając sobie, że lepiej mi samemu. Głupio myślałem, że była dla mnie całkowicie niewłaściwa. Ale potem z chaosu nadeszła jasność. *** Odwróciłem twarz na bok, zerkając na swoje odbicie w lustrze nad umywalką. Moje ciemne włosy wyschły w ten zwyczajny, niechlujny sposób po moim prysznicu tego ranka, ale do diabła, byłyby niechlujne nawet gdybym je ułożył, biorąc pod uwagę mój nawyk przesuwania ręką przez włosy, chyba że w pracy miałem na sobie czepek chirurgiczny. Rozważyłem zgolenie ciemnej powłoki zarostu na mojej twarzy, ale będę operował przez prawie cały dzień i maska będzie zakrywać moją twarz. Zresztą moi pacjenci troszczyli się bardziej o swoje zdrowie niż mój wygląd. - Włożyłeś jabłko do mojego lunchu, tato? – zawołał z kuchni mój najmłodszy syn, Eric. Odwróciłem wzrok od naszego basenu na ogródku i spojrzałem na pojemniki, które ustawiłem na kuchennym blacie. - Jeszcze ich nie spakowałem – odpowiedziałem Ericowi. – Właśnie mam zamiar to zrobić. - Upewnij się, że na moim jabłku nie ma brązowych plam. Wczoraj zjadłem niechcący brązową plamę i smakowała jak zgniłe mięso. 4

Uniosłem brwi z rozbawienia. - Zgniłe mięso, tak? Próbowałeś kiedyś? - Mogę to po prostu stwierdzić, tato. – Głos Erica był taki poważny i zirytowany, że musiałem się uśmiechnąć. Otworzyłem masło orzechowe i zacząłem robić kanapki. Jako samotny ojciec musiałem każdego ranka wstawać o piątej trzydzieści, żeby odwieźć chłopców do szkoły, a siebie do pracy przed ósmą trzydzieści. Tyle czasu zajmowały mi ćwiczenia w mojej domowej siłowni, umycie się, obudzenie dzieci, zrobienie im śniadania i lunchu oraz podrzucenie ich do szkoły. Po tym, jak moja była żona, Kim, odeszła dziesięć miesięcy temu, Jordan, Eric i ja mieliśmy takie poranki, że ledwo wyrabialiśmy się na czas do szkoły i pracy. Każdego dnia ustawiałem budzik wcześniej, aż dotarłem do takiego, który był w sam raz. Na środku kuchni nasz szczeniak, Hagrid, przykucnął i zrobił siku, posyłając mi obojętne spojrzenie, które mówiło: No co? - Hagrid! – Odłożyłem nóż na blat i podbiegłem do niego, by podnieść go z podłogi. – W takich chwilach masz iść na zewnątrz, dupku – warknąłem nisko. – Rozmawialiśmy o tym, pamiętasz? Otworzyłem tylne drzwi i postawiłem go na ganku, a potem zamknąłem je i wróciłem do kanapek. Właśnie skończyłem rozsmarowywanie masła orzechowego na kanapce Erica, gdy dostrzegłem na niej sierść. Wyjąłem ją nożem i kontynuowałem. Pies był bardzo impulsywną decyzją z mojej strony. Kim odmawiała każdego zwierzęcia, a jakiś miesiąc po jej odejściu pewnego wieczoru przy kolacji moi synowie spoglądali w dół, więc zabrałem ich do miejscowego schroniska i pozwoliłem im wybrać psa. Kochali tę cholerną rzecz, więc zostawał, ale nauczenie go załatwiać się było koszmarem. Pewnego razu z desperacji spróbowałem z pieluchą, ale on z 5

niej wyszedł i załatwił się obok. - Tato, gdzie moja koszulka na trening? – krzyknął Jordan z góry. - Skąd mam wiedzieć? Gdzie ją zostawiłeś? - Powiedziałeś, że ją wypierzesz. – Jego głos się zbliżył, gdy zbiegł na dół i wszedł do kuchni. – Ale nie ma jej w pralni. Cholera. Zapomniałem wyprać mu koszulkę. - Przepraszam – powiedziałem, pakując pudełka z lunchem do dwóch papierowych toreb. – Jeszcze tego nie zrobiłem. Ramiona Jordana opadły z rozczarowania. - Okej. - Wyjmij ją z brudnych ubrań i wrzuć do suszarki ze środkiem do zmiękczania tkanin – powiedziałem. – Będzie dobrze. - Tato, podpisałeś moją kartkę z pracą domową? – spytał Eric, wchodząc do kuchni. – Fuu, dlaczego podłoga jest mokra? – Spojrzał w dół na swoją stopę, a potem na mnie. - Hagrid – powiedziałem, sięgając po rolkę papierowych ręczników na blacie i rzucając mu ją. – I podpisałem twoją pracę domową, a potem włożyłem ją do twojego plecaka. - Pójdę zmienić skarpetki – powiedział Eric, schylając się, by je zdjąć. Spojrzałem na zegar na mikrofalówce. - Siedem minut. Pomagało chłopcom, gdy liczyłem minuty do naszego wyjścia. Eric wybiegł z kuchni z mokrymi skarpetkami w ręce. W trakcie pozostałych minut włożyłem naczynia ze śniadania do zmywarki i nałożyłem buty do biegania, które nosiłem każdego dnia do pracy. Dużo czasu byłem na nogach, więc trzymałem się butów do biegania i stroju chirurga. Wsiedliśmy do mojego Range Rovera i wyjechałem z garażu. Dotarłem do 6

połowy naszego długiego podjazdu, gdy Jordan spytał: - Tato, pamiętałeś, by wsadzić Hagrida do budy? Jęknąłem i wcisnąłem hamulec. - Zostawiłem go na zewnątrz. – Wjechałem z powrotem do garażu, a Jordan zgłosił się na ochotnika, by wziąć psa i wsadzić go do budy. To był jedyny sposób, by uniknąć wrócenia do domu, gdzie każdy but byłby poszarpany albo obsikany. Jordan wybiegł z powrotem na zewnątrz i odjechaliśmy, będąc jedynie dwie minuty poza planem. Linia do wysadzania dzieci przed szkołą była dzisiaj krótka, więc dotarliśmy na czas. - Kocham was, chłopcy – powiedziałem, odwracając się, by na nich spojrzeć. – Dobrego dnia w szkole. - Nie ma żadnych brązowych plam na moim jabłku, prawda? – spytał Eric. - Dałem ci pomidora zamiast jabłka, więc nie musisz się o to martwić. Wykrzywił twarz w oburzeniu. - Tato! Ohyda. Wiesz, że… - Żartuję, E. Miłego dnia. Obydwoje szybko się pożegnali i odbiegli. Włączyłem Kings of Leon, by oczyścić umysł na dzień pełen operacji. Moje miasto rodzinne, Lovely w Missouri, było całkiem małe, więc szpital nie mógł utrzymać w personelu chirurgów ze specjalizacją. Ja byłem chirurgiem ogólnym i przed odejściem Kim przez lata zajmowałem się ogólnymi i nagłymi operacjami. Pracowałem przez długie godziny, ale w czasie tych kilku tygodni bycia samotnym ojcem wiedziałem, że coś musiało odejść. Mama brała chłopców i opiekowała się nimi wieczorami, gdy musiałem pracować, co jej nie przeszkadzało, ale mi tak. Poszedłem do dyrektora zarządzającego szpitalem i powiedziałem mu, że musi zatrudnić więcej chirurgów, by pokryć więcej zmian od dziewiętnastej do 7

siódmej rano. Nie mogłem już tego robić i być dla moich chłopców ojcem, jakim chciałem być. Mocno się zezłościł, aż powiedziałem mu, że mogę przez to opuścić szpital. I miałem to na myśli. Jordan i Eric musieli wiedzieć, że byli dla mnie na pierwszym miejscu. Zbyt dużo czasu zajęło mi stanie się ojcem, na którego zasługiwali, i nie chciałem tracić więcej czasu. Dwoje nowych chirurgów od nagłych wypadków zaczęło pracę parę tygodni później. Gdy wjechałem na parking przy szpitalu Lovely, Corvette jednego z nich zaparkowany był na dwóch miejscach. Brad Tenleigh był dupkiem, mimo że nie mogłem znaleźć nic złego w jego kompetencjach. Ale gdy pierwszy raz zobaczyłem jego jasnoczerwone, sportowe auto, zaparkowane na dwóch miejscach i z tablicą rejestracyjną „ER DOC” 1, wiedziałem, że nie będziemy chodzić na piwo poza szpitalem. Gdy tylko wszedłem do swojego gabinetu, moja sekretarka, Marla, uśmiechnęła się do mnie szeroko. - Dzień dobry, doktorze Lockhart. Masz dzisiaj trzy zabiegi zaczynające się o dziewiątej, a potem obchód do lunchu. - Dobry. – Wziąłem tablet, który mi podała, i zerknąłem na niego. – Okej. Przyszły moje raporty laboratoryjne? Odwróciła się do komputera, by sprawdzić, a ja poczułem wibracje mojej komórki. - Kyle Lockhart – odebrałem. - Doktorze Lockhart, z tej strony Hallie ze szkoły. Dopiero co piętnaście minut temu podrzuciłem chłopców… z pewnością żaden z nich nie czuł się już źle? - Hej, Hallie. - Jordan zapomniał o pisemnej zgodzie na otwarcie boiska do gry w 1

er – stosowane do tworzenia rzeczowników, doc – lekarz, doktor.

8

koszykówkę. Zaczyna się dzisiaj. Powstrzymałem chęć do przeklnięcia z frustracji. Widziałem ją na blacie w kuchni i zapomniałem mu o niej przypomnieć. - Dobra, pomyślmy… – powiedziałem. - Chcesz, żebym zadzwoniła do twojej mamy? Przewróciłem oczami. Małomiasteczkowe życie. - Nie, załatwię to. Ja, hm… – Pomyślałem nad moim dzisiejszym terminarzem. Miałem lunch z jakimiś studentami medycyny i nie chciałem ich spławić. – Pojadę po nią do domu. - Okej, do zobaczenia niedługo – powiedziała Hallie. - Muszę pojechać po coś do szkoły – powiedziałem do Marli. – Spóźnię się jakieś piętnaście minut na pierwszą wizytę. - Załatwię to. Marla była ze mną, odkąd zacząłem pracę w tym szpitalu, i całkiem dobrze przyjęła moje bycie samotnym ojcem. Wiedziała, jak przesuwać to i tamto na moim terminarzu, żeby wszystko grało. Była babcią, która wiedziała, jak być ze wszystkimi uroczą, ale i stanowczą, a ja wiedziałem, że byłbym bez niej przegrany. Nigdy też nie oferowała pomocy z rzeczami związanymi z moimi dziećmi, a ja to doceniałem. Jakoś intuicyjnie wiedziała, że ważne było dla mnie radzenie sobie z takimi rzeczami samemu. Pobiegłem truchtem do Range Rovera. W trakcie niektórych dni moje najlepsze starania do zrobienia wszystkiego i bycia na czas nadal nie wystarczyły. Ale pod warunkiem, że piłki były w powietrzu, nie martwiłem się o to, jak wyglądałem, gdy próbowałem nimi wszystkimi żonglować.

9

Rozdział 2 Meredith Nie miałam już żadnych łez. Moja głowa pulsowała ciężkim bólem, który wywołany był godzinami płaczu. W nocy nie byłam w stanie zasnąć, bo byłam zbyt pochłonięta zmartwieniem. Fartuch szpitalny miał być rozchylony z przodu, ale na razie trzymałam go zaciśniętego ochronnie wokół siebie. Przez ostatnie parę dni zmierzałam się z wieloma rzeczami, włączając w to błędy z przeszłości. Zostawiłam Reeda Lockharta przed ołtarzem. Tego najbardziej żałowałam. Nie tego, że odwołałam nasz ślub, ale tego, że zrobiłam to w taki przykry sposób, który zostawił go zranionego i poniżonego. 21-latka, którą wtedy byłam, mogła jedynie myśleć o ucieczce. Odsunęłam swój rosnący niepokój o to, że Reed i ja nie mieliśmy być razem, mówiąc sobie, że byłam szalona. On był Lockhartem. Można powiedzieć, że byli pierwszą rodziną Lovely. Reed był jednym z przystojnych, czarujących braci, których kochał każdy w mieście. Kiedy otworzyły się drzwi do małej sali, westchnęłam, gdy do środka weszło przypomnienie tego, co zrobiłam Reedowi. - Hej, Meredith – powiedział Kyle. Przełknęłam gulę w gardle. - Doktorze Lockhart. Uśmiech zakwitł na jego ustach. - Kyle. – Wysunął krzesło ze stali nierdzewnej i usiadł. – A więc dzisiejszego ranka robimy biopsję twojej lewej piersi. 1 0

Potaknęłam ponuro. - Wszystko w porządku? – spytał. Wzruszyłam ramionami. - Nie bardzo. Boję się. - To zrozumiałe. Kto jest tu z tobą? Twój tata? Pokręciłam głową. - Nie chcę, żeby ktokolwiek wiedział, chyba że to… – Westchnęłam głęboko, nie mogąc nawet powiedzieć tego słowa. – Nie lubię stresować mojego taty, wiesz? Jego brązowe oczy złagodniały i kiwnął głową. - Taa. Ale nie będziesz sama, dobrze? Będę z tobą przez cały czas. Moje oczy wypełniły się gorącymi łzami. Nawet po tym, co zrobiłam jego bratu, Kyle był pełen współczucia. Nie zasługiwałam na to. - Jak się ma twój tata? – spytał. Wzięłam głęboki oddech, odpychając chęć rozpłakania się. - Całkiem dobrze od potrójnego bajpasu.2 Ale nie mogę go zmusić do trzymania się diety. Przemyca jedzenie do szuflad w swoim biurze. - Dieta to jego sprawa. Nie jesteś za to odpowiedzialna. - Wiem, ale nie mogę nic poradzić na próbowanie. Minęło osiem lat od wypadku samochodowego, w którym zginęła moja mama. Mój tata i moja siostra, Lena, stali się tamtego dnia moją jedyną rodziną, a kiedy zobaczyłam, jaki był zdruzgotany po utracie mojej mamy, sprawiło to, że byłam w stosunku do niego jeszcze bardziej opiekuńcza. - Co u Leny? – spytał, nakładając parę gumowych rękawiczek. - Dobrze. Uwielbia Kalifornię. - Mogę spojrzeć? 2

Bajpas, bypass - operacja chirurgiczna polegająca na wszczepieniu rurki z tworzywa sztucznego i skierowaniu przez nią biegu krwi w celu ominięcia niedrożnej tętnicy.

10

Poluźniłam uchwyt wokół siebie, moje policzki się rozgrzały. To był czas, by obnażyć się przed Kylem. Byłam tym trochę zawstydzona, ale byłam taka zmartwiona guzkiem w mojej piersi, że nawet mnie to nie obchodziło. Gdy rozchyliłam fartuch, jego spojrzenie powędrowało do mojej lewej piersi. - No dobrze – powiedział, znowu patrząc mi w oczy. – Gdy będziemy na sali operacyjnej, podam ci miejscowe znieczulenie, nim zacznę. Potem wbiję cienką igłę w pierś i pobiorę małą próbkę do biopsji. Potaknęłam. - Odczuwasz jakikolwiek ból lub dyskomfort w tamtym miejscu? – spytał, siadając i dodając: – Możesz zakryć fartuch. - Nie. W poprzednim tygodniu poczułam tam guzek i poszłam do swojego lekarza, ale nie czuję bólu ani nic takiego. - Dobrze. Masz do mnie jakieś pytania? Pokręciłam głową, zwalczając kolejną chęć do rozpłakania się. Nie mogłam uwierzyć, że miałam biopsję. Mój tata na mnie polegał, żebym prowadziła biznes i księgowość jego sprzedaży samochodów. Miałam tylko dwadzieścia dziewięć lat. Gdzieś w podświadomości miałam nadzieję, że może, pewnego dnia, znajdę znowu miłość, mimo że to było wątpliwe biorąc pod uwagę moją reputację jako łajdaczka, która porzuciła Reeda Lockharta przed ołtarzem. Kyle wstał. Cholera, był wysoki. Wszyscy bracia Lockhart byli wysocy z ciemnymi włosami i brązowymi oczami, ale on był najwyższy. W liceum zaczął chodzić z Kim, a po tym nawet nie spojrzał na żadną kobietę. - Hej – powiedziałam, patrząc na niego. – Przykro mi z powodu Kim. To znaczy z powodu tej całej rzeczy. - Dzięki. Tak było najlepiej. - Jak się mają twoi chłopcy? 11

Uśmiechnął się. - W porządku. Spóźniłem się na naszą wizytę, bo Jordan zapomniał pisemnej zgody, i możliwe, że w Erica kanapce z masłem orzechowym znajduje się psia sierść, ale… dajemy sobie radę, wiesz? W jego oczach było tyle ciepła i dumy, że przez sekundę byłam zbita z tropu. - To naprawdę niesamowite, to, co robisz – powiedziałam. – Bycie samotnym ojcem i chirurgiem. Wzruszył ramionami. - Daleko mi do ideału. Wczoraj wieczorem Eric czytał mi swoją pracę domową i zasnąłem w połowie. Roześmiałam się na ten obraz. - Czytał dla ciebie? - Taa. - Dziwię się, że nauczyciele wyznaczają takie prace domowe – powiedziałam, dodając: – Pamiętasz, że planowałam być nauczycielką w szkole podstawowej, prawda? Nim dowiedziałam się, że mój tata potrzebuje mnie przy sprzedaży. Oczy Kyle'a rozświetliły się z uznaniem. - Taa, teraz, gdy o tym wspomniałaś, to pamiętam. Od czasu odejścia Kim Eric ma kłopoty z ocenami. Jego nauczycielka pomyślała, że czytanie na głos pomoże mu ze zrozumieniem. - To dobry pomysł. I hej, jeśli kiedykolwiek będziesz potrzebował korepetytorki, z chęcią pomogę. - Taa? Przydałaby mu się dodatkowa pomoc. Oczywiście bym ci zapłacił. Machnęłam ręką. - Nawet o tym nie myśl. Uwielbiam uczyć. Sprawia mi to przyjemność. - Będę o tym pamiętać. 12

Znowu się uśmiechnął, a ja zdałam sobie sprawę, że już nie chciało mi się płakać. Wzięłam głęboki oddech i próbowałam podziękować mu własnym uśmiechem. - Zobaczymy się w środku – powiedział. - Okej. Gdy tylko wyszedł, wróciło moje zmartwienie. Byłam sama. Nie tylko tutaj, ale w innych sprawach. Gdy przeprowadziłam się z powrotem do Lovely po szybkim małżeństwie, które skończyło się rozwodem, byłam zbyt zawstydzona swoim zachowaniem, by skontaktować się ze starymi znajomymi. Słyszałam wieści. Po tym, co zrobiłam Reedowi, dużo osób nigdy więcej nie chciało ze mną rozmawiać. Rozumiałam to. Praca w sprzedaży stała się moim życiem – znałam każdy zysk i wydatek co do ostatniego grosza. Zaczęłam też biegać, uprawiać jogę i piec. Tylko okazjonalnie chciałam czegoś więcej. Nie musiałam długo czekać, aż pielęgniarka przygotuje mnie na procedurę. Kyle w międzyczasie do mnie mówił, jego ciepły, znajomy głos mnie uspokajał. A kiedy było po wszystkim i się ubrałam, zdałam sobie sprawę, że biopsja nie była nawet najtrudniejszą częścią. Było nią czekanie.

13

Rozdział 3 Kyle Przez drzwi z siatką na oszklonej werandzie moich rodziców mogliśmy usłyszeć śmiech. Otworzyłem drzwi, a Jordan i Eric wbiegli do środka pod moim ramieniem. Gdy weszliśmy do kuchni, zauważyłem, że jako ostatni przybyliśmy na piątkową kolację. Mój bratanek, Noah, ganiał po kuchni Alanę, moją bratanicę. Mój brat, Reed, oraz jego żona, Ivy, rozmawiali z naszym tatą. Mason, drugi z moich braci, kroił pieczeń, a jego dziewczyna, April, wycierała ręcznikiem ręce. Austin, ostatni z moich braci mieszkających w Lovely, ganiał za Noahem i Alaną, gdy jego żona, Hannah, patrzyła na to z rozbawieniem. - Jesteś w końcu – powiedziała mama, wchodząc do kuchni i przytulając mnie. Jordan i Eric uścisnęli ją, nim odbiegli do ogrodu. - Jak się masz, kochanie? – spytała mnie. - Dobrze. Patrzyła na mnie przez sekundę, oceniając, czy mówiłem prawdę. Rodzice wiedzieli, że po odejściu Kim ciężko mi było się pozbierać. - Wszystko w porządku, mamo. Naprawdę. Potrzebujesz z czymś pomocy? - Nie, wszystko jest już prawie gotowe. – Oparła się o szafkę i uśmiechnęła się do mnie. – Słyszałeś, że rozwód Gretchen Palmer w końcu się sfinalizował? - Nie. 14

- Zawsze ją lubiłam. - Może powinnaś zaprosić ją na randkę – powiedziałem cierpko. Posłała mi znaczące spojrzenie. - Po prostu myślę, że wyjście dobrze by ci zrobiło. Jedyne, co robisz, to praca i zajmowanie się chłopcami. Wzruszyłem ramionami. - Nie chcę się umawiać, mamo. - Nie sugeruję… - Wiem. Ale wszystko jest w porządku. - Miałeś w ogóle jakieś wieści od Kim? Sprawdza, co u chłopców? Pokręciłem głową. - Idę po piwo, okej? Kiwnęła głową i odepchnęła się od szafki. Nawet po dziesięciu miesiącach mama nie mogła zrozumieć, jak Kim mogła po prostu zostawić swoje dzieci. Ja się z tym pogodziłem, bo żyłem tym. Wieczorny kieliszek wina lub dwa u Kim stały się połową butelki, a potem zaczęła pić podczas dnia. Przymykałem na to oko, zbyt zajęty pracą, by rozważać, że moja żona była alkoholiczką. Gdy Kim mnie zostawiła, powiedziała mi, że czuła, jakby dużo ją ominęło przez poślubienie szkolnej miłości. Wtedy już nawet nie chciałem się z nią o to kłócić. Przeszliśmy przez szybki, pokojowy rozwód i odeszła w inną stronę. Rodzina mnie wspierała, ale i tak byłem teraz mężczyzną nie do pary. Wszyscy oprócz mnie mieli swoją drugą połówkę. Mój najmłodszy brat, Justin, nie był do nikogo przywiązany, ale kończył szkołę prawniczą w St. Louis, więc rzadko był w domu. Jako pierwszy z pięciu chłopców ożeniłem się i miałem dzieci. Ale gdy widziałem sposób, w jaki Reed patrzył na Ivy, jego wyraz twarzy był pełen zachwytu i ciepła, wiedziałem, że mieli oni coś, czego Kim i ja nigdy nie mieliśmy. 15

- Co tam, człowieku? – spytał mnie mój brat, Austin, gdy do mnie podszedł. - To, co zwykle. A u ciebie? Wzruszył ramionami. - O wiele lepiej, gdy podatki mam za sobą. Pracowaliśmy dzień i noc. Myślę, że przygotowałem zwrot podatku za każdy indywidualny biznes i firmę w Lovely. - Mój basen jest otwarty, jeśli chcecie przyjść i popływać – powiedziałem. - Usmażysz mi na grillu stek, jeśli przyjdziemy? Uniosłem brwi i popchnąłem go lekko. - W tym roku dostałeś hot dogi. Masz szczęście, że w ogóle cię zapraszam po tych wszystkich problemach, które miałem z podatkami. Austin pokręcił głową i uśmiechnął się. - Nie wymyślam przepisów w Urzędzie Podatkowym, człowieku. Tylko pomagam ci się do nich stosować, żeby twój tyłek nie skończył na kontroli. - To były bzdury – mruknąłem. - Powiedziałem ci, że to się stanie. Ale jaki miałeś wybór? Musiałem wziąć pieniądze z konta oszczędnościowego na emeryturę, by wykupić Kim w rozwodzie. Wykupienie jej połowy udziału w naszym domu i przekazanie jej jednorazowej spłaty kosztowało mnie pieprzoną fortunę. Reed, który był moim adwokatem, powiedział mi, że przepłacałem i lepiej by dla mnie było, gdybym płacił jej alimenty. Ale chciałem się całkowicie wydostać. Zero zobowiązań i spraw do powrócenia. Miałem tylko trzydzieści siedem lat. Byłem na tyle młody, że miałem mnóstwo czasu do odbudowania mojego konta emerytalnego. - Dostaniesz hamburgera – powiedziałem Austinowi. – Może. Mama zawołała dzieci i wszyscy usiedliśmy wokół ogromnego stołu w jadalni rodziców, by zjeść kolację. 16

Obserwowałem, jak mama smarowała masłem bułki i nalewała mleka dla swoich wnuków, i poczułem do niej ciepłe uczucie wdzięczności. Dopiero gdy stałem się

samotnym ojcem,

zrozumiałem,

ile

roboty

wchodziło

w

przygotowanie posiłku. A sprzątanie po nim czasem było gorsze. Sprawiała, że wyglądało to tak łatwo, gdy dorastaliśmy, i nigdy tak naprawdę nie zdałem sobie sprawy, ile było w tym roboty. Nie tylko w gotowaniu, ale w robieniu prania, sprzątaniu i nadążaniu za szkołą oraz sportowymi wydarzeniami. Ja miałem tylko dwóch chłopców – moi rodzice wychowali pięciu. Ojciec wiedział, co miał w mojej mamie. Po czterdziestu dwóch latach małżeństwa nadal patrzył na nią tak, jakby była jedyną kobietą na świecie. Nieważne, ile razy mnie zapewniali, że kompromitacja Kim nie była dla nich zawstydzeniem, ja wiedziałem, że było inaczej. Moi rodzice brali aktywny udział w społeczności i zapewne dla całego Lovely ciężko było obserwować, jak rodzina ich najstarszego syna poniosła klęskę. Miałem cholerną nadzieję, że Jordan i Eric nie popełnią tych samych błędów, co ja. Znaczyli dla mnie wszystko. - Kyle, jak się ma Caroline Cooper? – spytał tata z drugiej strony stołu. - Dobrze. Wyjdzie ze szpitala za dzień albo dwa. Caroline Cooper była 82-letnim, stałym elementem w naszym małym mieście. Była moją nauczycielką w drugiej klasie, tak samo jak mojego ojca. Parę dni temu robiłem operację jej małego jelita, przez cały czas wstrzymując oddech. Była słaba i nie byłem pewny, czy przetrwa operację, ale jej stan był krytyczny. Częścią bycia chirurgiem w moim mieście była osobista znajomość wielu pacjentów. To było dobre i złe. Znajomość często ich uspokajała, co było dobre, ale powiększała presję, którą czasem czułem. Po kolacji mama zaserwowała szarlotkę z kruszonką i kawę. Jordan i Eric 17

zachwycali się deserem, pewnie przez moje ograniczone umiejętności w gotowaniu i nieistniejące w pieczeniu. - Jutro na śniadanie robię jabłkowo-cynamonowe naleśniki – powiedziała mama, mierzwiąc włosy Erica. - Zostajemy na noc? – Eric odwrócił się w moją stronę z podekscytowaniem w oczach. - Cóż, mam nadzieję – powiedziała mama. – Jest piątkowy wieczór. Uwielbiam wtedy mieć tutaj tyle wnuków, ile tylko mogę. - Nie wziąłem im żadnych ubrań – powiedziałem. Machnęła lekceważąco ręką. - Poradzimy sobie. Reed i Austin wyszli krótko po kolacji, by spędzić noc sam na sam ze swoimi żonami. Mason i April sprzątnęli naczynia i też wyszli. Ja nie miałem żadnych planów, ale i tak pożegnałem się z chłopcami i pojechałem do domu. Dom był bez nich cichy. Poszedłem na ogród i zrobiłem kilka rzutów na korcie do koszykówki, a potem rozważyłem wejście do jacuzzi, ale samemu? Będę tam tylko siedział i nic nie robił. Kilka lat temu Kim nalegała na zamontowanie basenu, jacuzzi i małego domku gościnnego. Teraz z nimi utknąłem. Ale chłopcy uwielbiali basen, więc płaciłem ludziom, by się nim zajmowali. Poszedłem do środka, wziąłem prysznic i opadłem na moją ulubioną skórzaną leżankę w salonie. Dziwnie było przewijać kanały na kablówce, bo to zazwyczaj chłopcy coś oglądali. Wiadomości? Przygnębiające. Przewijałem dalej. Western? Może. Program telewizyjny? Nie, kurwa. Porno? Przestałem przewijać, rozważając to tylko przez sekundę, nim wpisałem kod, który tylko ja znałem. 18

Dźwięk jęczącej kobiety od razu sprawił, że mój fiut drgnął i nabrzmiał. Tak, do diabła. Robiła laskę facetowi, czyli coś, czego nigdy nie doświadczyłem. Gdy zaczęliśmy się umawiać w liceum, Kim powiedziała mi, że próbowała to na kolesiu przede mną, ale miała odruch wymiotny i nie chciała tego znowu robić. Ale kobieta na ekranie brała do buzi dosyć dużego fiuta niczym mistrzyni, a jej oczy naszły łzami, gdy wzięła go głęboko. Zsunąłem spodenki i bieliznę i owinąłem dłoń wokół mojego twardego trzonu, pocierając go, gdy obserwowałem, jak kobieta robiła laskę szczęśliwemu gnojkowi na ekranie. Moje życie seksualne z Kim zakończyło się przed sześcioma miesiącami, zanim odeszła. Przez szesnaście miesięcy jedyne, co robiłem, to szybkie onanizowanie się podczas prysznica. Więc to – posiadanie czasu i cieszenie się tym – było luksusem. Nie było żadnych twarzy na kobietach, o których fantazjowałem. Były po prostu chętne i odważne, robiąc rzeczy, których nigdy nie doświadczyłem. To było cholernie zawstydzające, by być 37-letnim, w miarę atrakcyjnym mężczyzną, który nigdy nie robił niczego prócz seksu w pozycji misjonarskiej. Ale wiedziałem o tym tylko ja i moi bracia, którzy nigdy nikomu o tym nie powiedzieli. Mężczyzna na ekranie podniósł kobietę i ją obrócił, pieprząc ją od tyłu. Trzymał ją, gdy jęczała i błagała o więcej. Było coś w kobiecie, która była głośno w trakcie seksu, co sprawiało, że traciłem kontrolę. Poruszałem dłonią w górę i w dół szybciej i mocniej, dochodząc tuż przed tym, jak facet na ekranie wyciągnął kutasa z kobiety i doszedł na jej tyłku. Cholera. Szkoda, że nie rozważyłem kariery jako gwiazda porno, a nie chirurg. Chwytając chusteczki ze stolika, wyczyściłem się i wstałem. 19

Zbliżała się dwudziesta pierwsza, więc zdecydowałem położyć się do łóżka i pooglądać SportsCenter, aż zasnę. Wstawałem wcześnie rano, by pobiegać. Bycie kawalerem nie było ekscytujące, ale miałem teraz swój własny czas. Nigdy

więcej

nie

pozwolę

kobiecie

skrępować

mnie

pierścionkiem

zaręczynowym, a potem zamienić moje życie w piekło. Seks nie był wart kompromisu.

20

Rozdział 4 Meredith Nawet po pięciu minutach grzecznego potakiwania i „hmmów” Al Kellogg dalej nie łapał, że nie chciałam rozmawiać z nim o futbolu. Ale nie mogłam dojść do słowa, by wyplątać się z rozmowy. - Facet jest maszyną, wiesz, co mówię? – Szturchnął mnie, a ja uśmiechnęłam się słabo. Kilka okruszków z pączka, którego przeżuwał, zaplątało się w jego ciemnych, gęstych wąsach. To był poranny rytuał Ala w Hobbs Auto Plaza – dwa pączki i kawa w pokoju socjalnym, zagadując każdego w pobliżu. Rzadko mogłam w spokoju tam pójść i napełnić butelkę z wodą bez zaplątania się z nim w jednostronną rozmowę. - Chodzi mi o to, że możesz powiedzieć o ostatnim sezonie wszystko, ale facet i tak jest legendą – kontynuował Al. – Ostatnio fani są tacy kapryśni. Teraz w jego wąsach było trochę różowego lukru. Kiedyś grzecznie mówiłam mu o jedzeniu, które ciągle kończyło w jego wąsach, ale po zbyt wielu żartach o treści „Zostawiam to na później”, po których i tak się nie wycierał, przestałam marnować czas. Moja ulga weszła do sali w postaci mojego ojca i drugiego sprzedawcy. Gdy tylko się z nami przywitali, Al musiał wyczuć więcej niewolników do swojego monologu, bo odwrócił się w ich stronę, a ja odeszłam. - Weźcie sobie pączka, koledzy – powiedział Al, gdy opuszczałam pokój. - Może i to zrobię – powiedział tata. Westchnęłam cicho. Tata był trochę pozbawiony tchu od samego wejścia 21

do pokoju socjalnego. Zwiększyła się moja zawsze obecna troska o niego. Nie mogłam do niego dotrzeć, gdy chodziło o znaczenie jego diety po operacji. Żartował o tym, że ma odnowiony silnik i wszystko będzie dobrze na kolejne osiemdziesiąt tysięcy kilometrów. Poszłam do biura i zamknęłam drzwi, a potem przygotowałam się na kilkugodzinne pracowanie nad listą płac. Późnym rankiem zadzwonił do mnie numer, którego nie rozpoznawałam. Przesunęłam palcem po ekranie i odebrałam. - Hej, Meredith, tu Kyle Lockhart. Właśnie dostałem z laboratorium twoje wyniki i spytałem doktora Tannera, czy mogę od razu do ciebie zadzwonić, by przekazać ci dobre wieści. To niezłośliwe. Zamknęłam oczy, moje ramiona opadły z ulgą. - Dzięki Bogu. Łał, byłam przez to totalnym wrakiem. Dziękuję za informacje. - Nie ma za co. Przypomniałam sobie naszą rozmowę sprzed kilku dni o jego najmłodszym synu. - Czy Eric nadal potrzebuje pomocy z pracą domową? – spytałam. - Taa. Właściwie to obu chłopcom przydałaby się pomoc. Nie znasz przypadkiem hiszpańskiego? Jordan bierze kurs wakacyjny. - Znam go na tyle, by pomóc z nim chłopcom w gimnazjum. - Naprawdę? – Brzmiał na zdziwionego. - Pewnie. – Usiadłam na skórzanym krześle. – Myślałeś o jakimś terminie… może niedługo? - Kiedy tylko możesz. Ericowi też przydałaby się pomoc tego lata, żeby nie był w tyle, gdy zacznie się szkoła. - To może jutro? Kończę pracę o szesnastej i mogę wtedy przyjść. - Idealnie. Mam opiekunkę do dzieci, która jest w domu do mojego 22

powrotu, czyli trochę po siedemnastej. Ma na imię Stephanie. Dam jej znać, że przyjdziesz. - Okej, brzmi nieźle. – Uśmiechnęłam się. – Wytrę dzisiaj kurz z moich nauczycielskich rzeczy. - Świetnie. Naprawdę to doceniam, Meredith. Oczywiście ci zapłacę. Roześmiałam się. - Nie biorę twoich pieniędzy. To będzie dla mnie zabawa. Cieszę się, że mogę to zrobić. Kyle prychnął cicho. - Poczekaj, aż będziesz miała do czynienia z tą dwójką. Możesz zmienić zdanie. Są całkiem energiczni. - Dam sobie radę. – Zadzwonił mój biurowy telefon i przypomniałam sobie o liście płac, którą miałam dokończyć. – Zatem do zobaczenia jutro. - Do zobaczenia. - I jeszcze raz dzięki, że zadzwoniłeś z wynikiem. Nawet nie wiesz, jaką czuję ulgę. - Dobrze. - Pa, Kyle. - Pa. Zakończyłam połączenie i westchnęłam, nim uśmiechnęłam się szeroko. Moje modlitwy zostały wysłuchane. Biurowy telefon nadal dzwonił. Próbowałam się pozbierać, by odebrać, ale nie mogłam. Gdy mrugnęłam, łzy zleciały po moich policzkach. Nie zdałam sobie sprawy, jak bardzo wpływało na mnie zmartwienie o wyniki biopsji. I nie miałam z kim o tym porozmawiać. Tata chciałby wiedzieć, ale po operacji miał się nie stresować. Nie miałam bliskich przyjaciół, bo Lovely było małym miasteczkiem i nie mogłam przewyższyć swojej reputacji jako kobiety, która wykiwała Reeda Lockharta. 23

Płacz był oczyszczający. Po tym, jak wyjęłam małe lusterko i wytarłam rozmazany tusz z twarzy, wzięłam głęboki oddech i wróciłam do pracy. Telefon przestał dzwonić, ale jeśli to było ważne, to ktoś zostawił wiadomość. Mimo że poza pracą zawsze zajmowałam swój czas pieczeniem, bieganiem i odnawianiem używanych mebli, to robiłam te rzeczy sama. Podczas swoich najbardziej szczerych chwil przyznawałam sobie, że byłam samotna. Miałam zbyt wiele dumy, by przyznać Kyle'owi Lockhartowi, jak bardzo nie mogłam się doczekać spędzania czasu z jego synami. Uwielbiałam dzieci, a przez Kim miałam słabość do Jordana i Erica. Też straciłam mamę, mimo że moja sytuacja była zupełnie inna. Byłam dorosła, gdy zmarła moja mama. W ich sytuacji matka ich zostawiła. W żaden sposób nie mogłam tego zrekompensować, ale wiedziałam, że spędzanie razem czasu będzie dobre dla nich i dla mnie. To było zabawne, że ze wszystkich osób, które mogłyby dać mi drugą szansę, zrobił to Kyle Lockhart. Nikt w jego rodzinie mnie nie lubił. Po pracy zaszłam do sklepu, by kupić długopisy i zeszyty. Zawsze byłam ich maniaczką, zbierając je w różnych kolorach i wzorach. I może jeszcze przyda się tablica do śledzenia zadań domowych chłopców – nalepkami, bo, bądźmy szczerzy, każdy kochał nalepki. Pomaganie chłopcom z ich pracami domowymi dla większości ludzi byłoby czymś zwykłym, ale dla mnie to było coś wielkiego. A teraz, gdy wiedziałam, że nic mi nie dolega, mogłam skupić się na czymś, co mnie uszczęśliwia, a nie na czymś, co zjada mnie od środka. *** Kyle Lockhart miał jeden z najładniejszych domów w całym Lovely. Byłam tam z Reedem po tym, jak Kyle i Kim skończyli budowanie i się wprowadzili, ale to było bardzo dawno temu. Między Reedem a mną nic nie było od ponad ośmiu lat. 24

Duży, dwukondygnacyjny dom z cegły i profesjonalnie zaprojektowany ogród były nieskazitelne. Wyglądało to jak zdjęcie z architektonicznego magazynu, podczas gdy ja przywykłam do mojego małego, obskurnego domku. Gdy zapukałam w wysokie drzwi z ciemnego drewna, otworzyła je dziewczyna, która wyglądała na uczennicę liceum. - Hej – powiedziała, uśmiechając się. – Jesteś Meredith? - Tak. Stephanie? Kiwnęła głową, odsuwając się, żebym mogła wejść. Z mojej pierwszej wizyty wiele lat temu pamiętałam podłogę z ciemnego drewna, ale wszystko było teraz inne. Na stoliku przy wejściu stała gablotka z piłką do koszykówki. Zamieszczona na niej wygrawerowana tablica świadczyła o tym, że pochodziła z jakiegoś mistrzowskiego meczu, pewnie takiego, w którym grał Kyle. Wszyscy Lockhartowie niesamowicie grali w kosza. Na ścianach wisiały zdjęcia chłopców i Kyle'a. Na jednym byli na rybach, gdzie wszyscy mieli na sobie śmieszne kapelusze pokryte przynętami i uśmiechali się. Pamiętałam, że w dużym pokoju nad kominkiem wisiał ogromny obraz plaży, namalowany farbami. Kim przechwalała się nim, bo namalował go jakiś sławny malarz. Teraz było tam duże zdjęcie szkolnej drużyny koszykarskiej Kyle'a. Wyglądał tam tak młodo, jego twarz była chudsza i ogolona. - Chłopcy, zejdźcie na dół – zawołała Stephanie, stojąc na schodach. Usłyszałam jęk. Kilka sekund później chłopcy zeszli po schodach, obydwoje wyglądali na mniej niż podekscytowanych. - Dopiero zaczęliśmy grać – powiedział starszy chłopiec, Jordan. – Później mogę odrobić pracę domową. - Nie to powiedział tata – powiedział Eric, posyłając mu poważne spojrzenie. 25

Stephanie usiadła przed stolikiem, gdzie rozłożoną miała swoją pracę domową. Napisała coś na telefonie, nieświadoma rozmowy wokół niej. - Jestem Meredith – powiedziałam do chłopców. – Jordan, poznałam cię kiedyś, gdy miałeś… chyba dwa lata. - Naprawdę? - Tak. Właściwie to byłam raz w waszym domu. Byłam wtedy… znajomą waszego wujka, Reeda. - Och. - Ale to było dawno temu – powiedziałam. – Nie rozmawiałam z nim długo przed tym, jak poślubił waszą ciocię, Ivy. - Kocham ciocię Ivy – powiedział Eric. Był poważnym chłopcem z brązowymi włosami średniej długości, które podwijały się trochę na końcach. Ciemne włosy Jordana były ścięte na krótko. Obydwoje mieli te duże, brązowe oczy Lockhartów i ich urodę. Ci chłopcy byli miniaturkami swojego ojca i wujków. - Jedliście coś? – spytałam. – Przyniosłam trochę ciasteczek, które wczoraj upiekłam. - Ciasteczka? – Eric uniósł brwi z zainteresowaniem. - Jakie? – spytał Jordan. - Z M&M'sami i masłem orzechowym. Jordan wzruszył ramionami. - Wezmę jedno. - Świetnie. – Stuknęłam w torbę płócienną, która wisiała na moim ramieniu. – Są tutaj. Chodźmy do jadalni i gdy będziecie przygotowywać swoją pracę domową, ja przygotuję mleko i ciasteczka. Eric pobiegł w stronę kuchni. Jordan posłał mi sceptyczne spojrzenie, ale za mną podążył. - Ile masz wzrostu? – spytał Jordan, gdy otworzyłam szafkę w kuchni, by 26

znaleźć talerz na ciasteczka. - Metr siedemdziesiąt osiem. - To dużo jak na dziewczynę. - To prawda. – Znalazłam talerz i postawiłam go na blacie. - Grasz w koszykówkę? - W liceum grałam w koszykówkę i siatkówkę. - Fajnie. Ile masz lat? Ułożyłam ciasteczka na talerzu i zaczęłam szukać kubków na mleko. - Na ile wyglądam? - Nie wiem. Dwadzieścia? - Dobrze, że przyniosłam wam ciasteczka. Mam dwadzieścia dziewięć lat. – Uśmiechnęłam się. – A więc o czym uczycie się teraz w szkole? Wzruszył ramionami. - O ostrosłupach. I jak dodawać ułamki. - Jaki jest twój ulubiony przedmiot? - Gimnastyka. Nalałam dwa kubki mleka, podniosłam talerz i kiwnęłam głową w stronę jadalni. Eric wyjął już swoją pracę domową. Przeszukałam kartkę z zadaniami od jego nauczycielki, uśmiechając się, gdy zobaczyłam nieczytelny, lekarski podpis Kyle'a w każdym polu do podpisania dla rodziców. - Zacznijmy od twojej matematyki – powiedziałam do Erica. – Jestem świetna w szkolnej matematyce. - Zacznijmy od ciasteczek – powiedział, obniżając swoje brwi z taką powagą, że prawie się roześmiałam. - Dobry pomysł – powiedziałam, przesuwając do nich talerz. – Najpierw ciasteczka.

27

Rozdział 5 Kyle Jechałem z pracy do domu, mając właśnie skręcić w drogę, na której znajdował się mój dom, gdy zobaczyłem Raya Turnera i zwolniłem. Ray był mężczyzną po sześćdziesiątce, który spędzał dni na jeżdżeniu po Lovely na swojej kosiarce. Z tyłu przyczepił sobie wózek, w którym przewoził zakupy i metal, który zbierał dla pieniędzy. Dzisiejsza temperatura sięgała dwudziestu siedmiu stopni, a po twarzy Raya spływał pot. - Hej, Ray – powiedziałem. - Doktorze. - Jak się masz? - Nie narzekam. – Posłał mi szczerbaty uśmiech. - Chcesz się zatrzymać i napić się wody? - Nie. Spotykam się z chłopakami na piwo. - No dobra. Nie szalej, człowieku. Machnął mi, a ja zasunąłem szybę, czekając, aż przejedzie przez moją ulicę, nim w nią skręciłem. Biała Honda Stephanie stała na podjeździe mojego domu i był tam też czerwony Jeep Wrangler, zaparkowany na ulicy. To pewnie Meredith, pomyślałem, wjeżdżając do garażu. Gdy wszedłem przez kuchnię, usłyszałem głosy z jadalni. Rzuciłem na blat klucze i poszedłem tam, gdzie Eric czytał Meredith. Wydawało się, że się zaciął, a ona czekała cierpliwie, opierając łokcie na stole. 28

- Nadzwy… czajno – powiedział Eric, jego brew zmarszczyła się ze skupieniem. - Prawie – powiedziała Meredith. – Nadzwy-czajny. Ale to naprawdę trudne słowo i świetnie sobie poradziłeś. - Hej, tato – powiedział Eric. - Hej. Jak sobie radzicie? – Oparłem ramię o framugę. - Moja praca domowa jest skończona – powiedział Eric. – Właśnie czytałem książkę, którą przyniosła Meredith. - Fantastycznie sobie poradził – powiedziała Meredith, wstając. – Tak samo Jordan. - Możemy zatrzymać ciasteczka? – spytał ją Eric. - Pewnie. Ale zostawcie trochę na przekąskę jutro po szkole, okej? - Wracasz tu? - Oczywiście. Chcę usłyszeć więcej tej historii, którą mi czytałeś. Chwyciła torbę i uśmiechnęła się do Erica. Zapomniałem, jaka wysoka i szczupła była Meredith. Miała kształty modelki – długie, pełne wdzięku ramiona i nogi. Proste, czarne włosy opadały jej za ramiona, a jej skóra była jasna. Zawsze była dla mnie dziewczyną, narzeczoną lub byłą narzeczoną Reeda, a ostatnio pacjentką. Pierwszy raz widziałem ją jako tylko Meredith i była ładna. Właściwie to bardziej niż ładna. - Do zobaczenia później, chłopcy – powiedziała, zarzucając torbę na ramię i zmierzając do drzwi. - Otworzę ci – powiedziałem, truchtając do drzwi i otwierając je dla niej. Machnęła, gdy wyszła, nakładając okulary przeciwsłoneczne. Stephanie spakowała swoje książki i wyszła zaraz po Meredith. - Hagrid nasikał w kuchni – powiedział Eric, gdy tylko zamknąłem drzwi. - Nie dziwi mnie to. Może zabierzecie go na spacer, gdy będę robił 29

kolację? - Ale ja chcę pooglądać telewizję. Posłałem mu poważne spojrzenie. - Po kolacji. I masz zrobioną pracę domową, więc cały wieczór mamy na zabawę i takie tam. - Popływasz z nami? - Taa. Poszedłem do lodówki i poszukałem składników. Wyglądało na to, że znowu grillowałem hamburgery. Ale chłopcy je lubili i ja też. Gdy układałem mięso w kotlety, pomyślałem znowu o Meredith. Miło było chociaż raz zobaczyć kobietę w swoim domu. Odkąd odeszła Kim, była tu tylko moja mama i bratowe. Nie, żeby kiedykolwiek wynikło coś z tego, że uważam Meredith za atrakcyjną. Nie była kimś, z kim mógłbym się umawiać, biorąc pod uwagę to, że była zaręczona z moim bratem. Moja mama, która dogadywała się z większością ludzi, nadal żywiła urazę do Meredith. Sama myśl o wejściu do domu rodziców z Meredith sprawiła, że zachichotałem do siebie. Reed byłby zaskoczony. To dla nas wszystkich byłoby bardziej niż niezręczne. Ech, cóż. I tak nie byłem zainteresowany chodzeniem na randki. Mój kalendarz i bez tego był pełny. Zrobiłem cztery hamburgery – po jednym dla chłopców i dwa dla siebie – gdy chwyciłem jeszcze trochę mięsa i zrobiłem też małego dla Hagrida. Przecież był jednym z chłopców. Nie chciałem, żeby poczuł się pominięty. *** Restauracja Genego w godzinie lunchu była pełna. Machnąłem do Margie, współwłaścicielki, w drodze na spotkanie z Masonem w boksie, w którym siedział. 30

- Hej – powiedziałem, siadając. Pokręcił głową. - Ten strój chirurga mógłby załatwić ci tyle dup, człowieku. Spojrzałem w dół na mój zielony strój, a potem znowu na niego. - Kobiety nie myślą o seksie, gdy mnie widzą, kretynie. Jest im albo niedobrze, albo martwią się o kogoś, komu jest. - Racja. – Mason rozszerzył oczy, jakby odpowiedź była oczywista, a ja nadal jej nie łapałem. – Ktoś mógłby poprosić cię o pocieszenie po widzeniu swojego kuzyna w szpitalu… Przewróciłem oczami w obrzydzeniu. - Wysłuchaj mnie, człowieku – kontynuował. – Po czymś całkowicie niezagrażającym życiu. Jak na przykład jej kuzyn miał usuwanego wrastającego paznokcia u stopy. - Co z pewnością nie wymagałoby hospitalizacji. Wzruszył ramionami. - No to może całego palca. W każdym razie, z jej kuzynem wszystko jest w porządku. A ona jest samotna i chętna wpaść do pustego pomieszczenia z seksownym doktorem, który go ocalił. - W tym scenariuszu jest tyle niewłaściwych rzeczy. - Ale jedna rzecz, która jest bardzo właściwa. – Kiwnął znacząco głową. - Jak na faceta w poważnym związku, nadal jesteś dupkiem, jeśli chodzi o kobiety. Otrzymałem przez to dramatyczne przewrócenie jego oczu. - Nie ma nic złego w zwyczajnym seksie, Kyle. Nic. Byleby tylko obydwoje byli wolni, legalni i znali się na rzeczy. - Kobieta jest ostatnią rzeczą, jakiej potrzebuję. Ostatnia dała mi wystarczająco zmartwienia, by starczyło na całe życie. - Kim była popieprzoną dziwką. Znajdź kogoś normalnego. 31

Margie odchrząknęła obok nas. - Co mogę wam podać, chłopcy? Zamówiliśmy hamburgery i frytki, a ona odeszła do następnego stolika. - Nie rozmawiajmy o Kim – powiedziałem Masonowi. - Okej, prawie skończyłem. Nie powinieneś był żenić się z pierwszą kobietą, z którą się przespałeś. Uniosłem brwi. - Wspomnieliście o tym już jakieś cztery albo pięć razy. - Nie mówię, że powinieneś znowu się ożenić. Nie tak szybko. Ale przydałaby ci się przyjaciółka od seksu, wiesz? Obraz Meredith pojawił mi się przed oczami. - Już jedną masz – powiedział Mason, uśmiechając się. – Mogę zobaczyć to na całej twojej twarzy. Czemu mi nie powiedziałeś, ty gnojku? Pokręciłem głową. - Nie mam. Jestem zbyt zajęty chłopcami i pracą, by myśleć o takich rzeczach… ale… - Ale? – Brązowe oczy Masona, w tym samym odcieniu, co moje, były rozszerzone i niecierpliwe. - Ja… ostatnio spojrzałem na kobietę i pomyślałem o tym trochę. W sensie nie o uprawianiu z nią seksu, ale o tym, jaka była atrakcyjna. Nie spojrzałem w ten sposób na kobietę od czasu Kim. Mason kiwnął powoli głową. - Okej, to jakiś postęp. Myślę, że musisz spojrzeć na nią jeszcze raz. Kto to jest? Potarłem zarost na policzkach i oparłem się, uśmiechając się z zakłopotaniem. - Ee… - Kurwa, człowieku, zabijasz mnie. Kto to jest? Jest mężatką czy coś? 32

- Nie. To tylko, ee… to trochę dziwne. Jego spojrzenie pociemniało. - Lepiej, żeby to nie była, kurwa, April. Spiorunowałem go wzrokiem. - Naprawdę myślisz, że spojrzałbym w ten sposób na twoją dziewczynę, idioto? - Chyba nie. Wróciła Margie i postawiła dwie szklanki mrożonej herbaty, nim znowu odeszła. - Kto to jest, Kyle? – powiedział Mason. – Jestem twoim bratem, mówimy sobie wszystko. Powiedziałem ci o Cassidy Solomon, która pierdnęła mi w twarz, gdy lizałem jej cipkę w liceum. Możesz mi powiedzieć. Wybuchnąłem śmiechem na to wspomnienie. - O kurwa, zapomniałem o tym. - To nie było śmieszne. - To było niesamowite. - Wiesz, co jeszcze jest niesamowite? – powiedział Mason niskim głosem. – Gdy kobieta ssie ci fiuta. Ja o tym wiem i przeżywam to… często. Wiesz, jak to jest? Och, racja, nie wiesz, bo byłeś tylko z popieprzoną dziwką, która nie chciała tego robić. Próbuję ci tu pomóc. - Nie potrzebuję twojej pomocy. I nie chcę tu o tym rozmawiać. Pokręcił głową. - Poczujesz się jak gówno, gdy ci powiem, dlaczego chciałem dzisiaj zjeść z tobą tutaj lunch. - Wątpię w to. - Chcę, żebyś był moim drużbą. Gdy pojąłem jego słowa, uśmiechnąłem się. - Ty i April bierzecie ślub? 33

Kiwnął głową. - Za pięć tygodni. - Jasna cholera, tak szybko? - Jesteśmy razem półtora roku. Zawsze wiedziałem, że to zrobimy, ale… kilka dni temu miałem chujowy dzień w pracy, a ona przyszła do mojego biura, potarła mi szyję, usiadła mi na kolanach i powiedziała, że zrobiła na kolację kurczaka w cieście. Uwielbiam jej kurczaka w cieście. Wtedy się oświadczyłem, z nią siedzącą mi na kolanach. – Uśmiechnął się. – Wiem, że nigdy nie mógłbym być z kimkolwiek innym. - Myślę, że to wspaniałe. Tak się za was cieszę. - Dzięki. Dostałem całkiem niesamowitą dziewczynę. - Ona zbliża się do trzydziestki, człowieku. Może to czas, by uważać ją za kobietę. Pokręcił głową, nadal uśmiechając się głupkowato. - Gdy będzie miała osiemdziesiąt lat, nadal będzie moją dziewczyną. - Miesiąc, co? - Tak. Wyprawiamy wesele na ogródku za domem mamy i taty, a potem lecimy na dwa tygodnie na Tahiti. - Nieźle. - Więc, drużba? - Oczywiście, człowieku. Oczywiście. Ale nie wyprawiam ci szalonego wieczoru kawalerskiego. Pójdziemy na polowanie albo coś. Wyraz twarzy Masona wypełnił się niedowierzaniem. - To tak, jakbyś chciał pozostać w celibacie. Wieczór kawalerski w Vegas byłby najlepszym wyborem, żebyś zaliczył. Mogę jedynie obserwować, ale ty… - To nie jest dla mnie. - Seks nie jest dla ciebie? Spojrzałem za siebie, by zobaczyć, kto siedział w boksie obok, a potem 34

spojrzałem gniewnie na Masona. - Mógłbyś trochę ciszej? - Powiedz mi, kto to jest. Westchnąłem ciężko. - Meredith. Mason rozdziawił buzię z zaskoczenia. - Meredith? Meredith Hobbs? - Taa. - O cholera. – Śmiech Masona przypomniał mi o tym, jaka niedostępna była Meredith. - Posłuchaj – wyszeptałem. – Powiedziałem tylko, że jest atrakcyjna. Nie zamierzam nic robić w tym kierunku. - Mógłbyś. Jest wolna, prawda? - Nie wiem. Po szkole pomaga chłopcom z pracą domową. Kiwnął głową. - Może po to, by się do ciebie zbliżyć? - Nie. Tylko po to, by pomóc chłopcom. - Powiedz jej, że potrzebujesz trochę przyuczenia z seksu. Margie podchodziła z jedzeniem, więc obydwoje ucichliśmy. - Potrzebujecie coś jeszcze? – spytała, stawiając talerze. - Nie, dzięki, już nic nam nie trzeba, Margie – powiedział Mason. Gdy była poza zasięgiem słuchu, Mason znowu zaczął. - Potrzebujesz, ee… jakiejś rady na temat tego, jak dobić targu? Zmarszczyłem brew z obrzydzeniem. - Chodzi ci o Meredith? Nie, kretynie. Uniósł dłonie w udawanym geście niewinności. - Minęło jakieś dwadzieścia lat, odkąd podrywałeś kobietę, próbuję tylko pomóc. 35

- Jeśli chciałbym ją podrywać, sam bym coś wymyślił. Ale nie mogę tego robić. Nie z byłą narzeczoną brata. - Pytałeś Reeda, czy nie ma nic przeciwko? - Nie, bo nie zamierzam nic robić w tym kierunku. - Potrzebujesz… Przerwałem mu. - Pozwól, że ja się pomartwię o to, czego potrzebuję, okej? Teraz chcę, abyś skończył paplać, żebym mógł zjeść swój lunch. Muszę wracać do pracy. Wzruszył ramionami. - Wydajesz się spięty. A nawet marudny. Ja czuję się zrelaksowany i szczęśliwy. Wiesz dlaczego? - Wystarczy – powiedziałem z poważnym spojrzeniem. – Jestem pewien, że zaliczyłeś tego ranka, gratuluję. - Chcę tylko, żebyś był szczęśliwy. - Jestem szczęśliwy. Jest w porządku. Teraz pogadajmy o tym polowaniu na twój wieczór. W końcu odpuścił. - Może jakieś polowanie i wędkarstwo muchowe w Montanie? - Brzmi fajnie. Chłopcy też mogą przyjść. Wynajmę domek na kilka dni. Rozmawialiśmy o wycieczce i weselu do końca lunchu. Ale w trakcie jazdy do mojego gabinetu myślałem o szerokim, pięknym uśmiechu Meredith. Rozjaśniał całą jej twarz. Była kobietą o pięknych rysach, ale jej uśmiech był najlepszy. Nie powinienem mieć takich myśli o byłej narzeczonej mojego brata. To pewnie była jednorazowa rzecz, jedynie ulotna chwila przyciągania. I to nie tak, że czuła to samo, więc nie było nawet o czym myśleć. Musiałem się skupić na pacjentach i zdecydować, co zrobić na kolację. Odrzuciłem myśli o Meredith i skupiłem się na tych rzeczach. 36

Rozdział 6 Meredith Jak do tej pory mój dzień roboczy zawierał tylko liczby. Od samego rana zaczęłam pracować nad miesięcznymi i kwartalnymi sprawozdaniami o obrotach handlowych, a na lunch wzięłam szybką przerwę, by zjeść kanapkę. Teraz była prawie piętnasta, a moje oczy czuły nadwyrężenie od tych wszystkich godzin, w trakcie których gapiłam się na ekran komputera. Odwróciłam swoje biurko w stronę ściany. W przeciwieństwie do współpracowników moja ściana była pusta. Niektórzy mieli na nich plakaty samochodów lub rysunki, które namalowały ich dzieci, a na biurkach zdjęcia rodziny. Moja ściana nie miała nic. To była metafora mojego życia – pustka. Pomaganie chłopcom przez ostatni tydzień było największą frajdą, jaką miałam od długiego czasu. Gdy każdego wieczoru opuszczałam ich dom, zazwyczaj po to, by udać się do własnego pustego domu, byłam jeszcze bardziej świadoma swojej samotności. Cieszyłam się szansą, którą otrzymała moja siostra, bo jakiś rok temu przeniosła się do pracy w Kalifornii, ale tęskniłam za nią. Ktoś zapukał do moich drzwi, a ja odwróciłam się na krześle, gdy ktoś je otworzył i zajrzał do środka. - Hej – powiedział mężczyzna, uśmiechając się nieśmiało. - Hej. Mogę w czymś pomóc? - Ee… – Otworzył szerzej drzwi i wszedł do środka. – Możesz mi powiedzieć, gdzie jest toaleta? - Pewnie, musisz tylko przejść przez salon wystawowy i zobaczysz ją po 37

lewej stronie. - Dzięki. – Otworzył buzię i znowu ją zamknął, nadal stojąc w przejściu. Po kilku sekundach ciszy miałam go zapytać, czy potrzebuje czegoś jeszcze, gdy zaśmiał się nerwowo. - Właściwie to, ee… nie muszę znaleźć toalety. - Och. - Taa, ja… Mogę wejść? - Pewnie. Wszedł do mojego biura i rozejrzał się, przesuwając ręką przez włosy. - Kupuję tu samochód. Faceci w warsztacie w tej chwili go dla mnie przygotowują. Gdy wcześniej rozmawiałem z akwizytorem o samochodzie, przeszłaś przez salę i całkowicie zapomniałem o samochodzie. – Uśmiechnął się. – Spytałem go o ciebie i powiedział, że jesteś wolna, więc… chciałabyś czasem gdzieś wyjść? Jego nerwowość mi pochlebiała. Był jakoś mojego wzrostu, z kręconymi blond włosami, które miały rzedniejącą linię. Musiał być przynajmniej dziesięć lat starszy ode mnie, ale jego jasnoniebieskie oczy miały młodzieńczy blask. - Jestem John. Chyba powinienem powiedzieć to wcześniej. - Meredith. Miło mi cię poznać. Kiwnął głową i przytrzymał moje spojrzenie z pełnym nadziei wyrazem twarzy. - Nie jesteś z Lovely, prawda? – spytałam. - Nie. Jestem z Fairbury. Zastanawiałam się, czy powinnam mu powiedzieć, że od lat nie zapraszano mnie na randkę. W innych miastach mogłam być Meredith Hobbs, samotną kobietą, ale w Lovely byłam dziewczyną Hobbs, która zostawiła Reeda Lockharta przed ołtarzem. Ale potem przypomniałam sobie ścianę, na którą niedawno się patrzyłam. 38

Jeśli nigdy się stamtąd nie wydostanę, tamta ściana na zawsze pozostanie pusta. - Pewnie, John. Spotkam się z tobą. - Świetnie. Możesz dać mi swój numer? Spisałam go na kawałku papieru i dałam mu go. - Zatem… zadzwonię – powiedział. - Okej. Wyszedł, zamykając za sobą drzwi. Uśmiechnęłam się, wracając do raportów na ekranie. John wydawał się wystarczająco miłym facetem. I po raz pierwszy od dłuższego czasu czułam się pełna nadziei. Może nawet optymistyczna. *** Później tamtego popołudnia Eric Lockhart wszedł do jadalni z dłońmi za plecami. Udawałam, że tego nie dostrzegam, skoro wyglądał, jakby miał niespodziankę. - Meredith – powiedział, idąc bokiem, żebym nie mogła zajrzeć mu za plecy. - Taa? - Zgadnij, co dostałem ze sprawdzianu z literowania? - Hmm… – Udawałam, że to rozważam. – Piątkę z minusem? Wysunął kartkę zza pleców, uśmiechając się. - Szóstkę! Pomyliłem się tylko w jednym! - Łał! Świetna robota! - Nauczycielka dała mi naklejkę – powiedział z dumą. - Cała ta nauka się opłaciła, prawda? Już zdążył zmienić temat. - Pójdziesz dzisiaj z nami popływać, tak? - Gdy skończymy pracę domową. - Nie mamy pracy domowej. Jutro jest ostatni dzień szkoły. 39

- Tak? Już? Kiwnął głową. - Jutro robimy piknik. - Brzmi fajnie. Zmarszczył brwi, wyglądając na zmartwionego. - Przyjdziesz mimo tego, że nie mamy pracy domowej? - Pewnie, jeśli tego chcesz. - Chcę. Zwłaszcza, gdy przyniesiesz ciasteczka. Nie mogłam się na to nie roześmiać. - Umowa stoi. Zatem powiedzmy Jordanowi, że idziemy pływać. Znaleźliśmy Jordana i przebraliśmy się w stroje kąpielowe. Opiekunka chłopców była tak pochłonięta telefonem, że nawet nie zauważyła, co robiliśmy. Stephanie nie wywierała na mnie dobrego wrażenia. Nigdy nie poświęcała uwagi chłopcom. Ogródek był całkowitym rajem. Mówiono o nim w Lovely, gdy kilka lat temu Kyle i Kim zamontowali duży basen z małym wodospadem. Było tam też jacuzzi wmontowane w taras, wybrukowany ganek z meblami ogrodowymi i ogrodnictwo, które wyglądało, jakby pasowało do jakiegoś magazynu. Było to olśniewające – ale nie takie ogromne, jak głosiły to plotki. Chatka gościnna była piękna, ale bardzo mała, a nie rozmiaru normalnego domu, tak jak słyszałam. - Hej, Meredith – powiedział Jordan. Odwróciłam się do niego i zobaczyłam wielki pistolet na wodę, który skierowany był w moją stronę. Nie marnował czasu, oblewając mnie wodą od stóp do głów. Gdy pistolet był pusty, jego postawa była niepewna. Mogłam stwierdzić, że zastanawiał się, jaka będzie moja reakcja. - Chyba mam coś w oku – powiedziałam, mrużąc je. – Zobaczysz, czy coś 40

tam jest? Jordan zbliżył się na tyle, by spojrzeć do mojego oka, a ja owinęłam wokół niego ramiona i wrzuciłam nas do basenu. Gdy wypłynęłam na powierzchnię, Eric śmiał się histerycznie. Graliśmy w Marco Polo3, wyścigi, i wygłupialiśmy się. Dawno się tyle nie śmiałam. Czas pracy domowej zawsze był poważny, więc fajnie było zobaczyć, jak się rozluźniają i bawią. Straciłam poczucie czasu, gdy Kyle przeszedł przez drzwi, które prowadziły do basenu, posyłając nam rozbawiony uśmiech. - Tato! – krzyknął Eric. – Popływasz z nami? - Taa, pewnie. - Równe drużyny do konkurencji – powiedział Jordan. – Ja biorę tatę. Chłopcy wymyślali konkurencje, a ja siedziałam na schodkach w basenie. Myślałam o raportach, które rano zrobiłam w pracy, mój umysł wędrował, gdy Kyle wyszedł znowu na zewnątrz. Łał. Był bez koszulki, mając na sobie jedynie parę dłuższych, czarnych kąpielówek, a ja nie mogłam oderwać od niego wzroku. Nigdy nie myślałam o tym, jak wyglądał pod ubraniami, ale był szczupły i umięśniony. Na klatce piersiowej miał ciemne włoski, co było bardzo seksowne i trochę mrukliwe. Gdy w końcu oderwałam spojrzenie od jego ciała do twarzy, on się uśmiechał. Zostałam przyłapana na pożeraniu wzrokiem. Policzki paliły mnie z zawstydzenia. Ze wszystkich mężczyzn do otwartego podziwiania, musiałam wybrać Kyle'a Lockharta. Brata mężczyzny, z którym kiedyś byłam zaręczona. Ale jak kobieta, która nie uprawiała seksu od paru lat, miała odpowiedzieć na widok takiego okazu z nagą klatką piersiową, jakim był Kyle? Był seksowny 3

Jedna osoba zamyka oczy i krzyczy „Marco”, a inni za każdym razem muszą odpowiedzieć „Polo”, wtedy osoba z zamkniętymi oczami płynie lub idzie w stronę głosu i stara się złapać jednego z graczy.

41

– to było niezaprzeczalne. Po raz pierwszy nie widziałam brata Reeda, mojego chirurga czy ojca chłopców, którym pomagałam. Był tylko Kylem i podobało mu się to, że patrzyłam. - Zrób kulę armatnią, tato! – krzyknął Eric. Kyle uśmiechnął się nieśmiało. - Jestem pewny, że Meredith nie chce tego widzieć. - Nie, chciałabym. Gdy skoczył i podciągnął kolana do piersi, Kyle stworzył potężny plusk. Miał prawie metr dziewięćdziesiąt trzy wzrostu. Chłopcy uczepili się jego pleców i niedługo po tym Kyle przenosił ich przez basen, płynąc pod wodą, gdy na zmianę trzymali się jego szyi. Lubiłam tę stronę Kyle'a. Z synami był rozluźniony, szczęśliwy i nawet trochę głupkowaty. To było zabawne, że ostatnio byłam taka zdenerwowana tym, że będzie moim chirurgiem. Martwiłam się, że nadal będzie miał do mnie pretensje przez Reeda. Ale jego łagodny uśmiech całkowicie mnie uspokoił. Ścigaliśmy się przez basen, gdzie Kyle i Jordan z łatwością wygrali. Potem znowu graliśmy w Marco Polo i zauważyłam, że Kyle był naprawdę dobry w tej grze. Przyparł mnie do rogu basenu, a moje serce uderzało niekontrolowanie, gdy znajdował się kilka centymetrów ode mnie. Mogłam poczuć ciepło jego ciała. Nieuchronnie się do mnie zbliżał, a ja oczekiwałam, gdzie mnie dotknie. Skończyło się na mojej ręce, co było lekkim rozczarowaniem. Ale jego palce zostały tam na kilka sekund. Minęło tyle czasu, odkąd byłam z mężczyzną, że gra w Marco Polo stała się dla mnie erotycznym doznaniem. Smutne. Jordan miał mecz koszykówki, więc musieliśmy wyjść z basenu, żeby się do niego przygotowali. Gdy wyszłam z wody, poczułam, że Kyle na mnie patrzy. Mój czerwony, jednoczęściowy strój był stary i z pewnością nie seksowny, ale poważny wyraz na twarzy Kyle'a, jego oczy ciemne i zainteresowane tym, co 42

widziały, sprawiły, że poczułam się seksownie. Owinięcie się ręcznikiem zajęło mi dłużej, niż było to potrzebne, bo cieszyłam się jego spojrzeniem. - Chcesz przyjść na mój mecz, Meredith? – spytał Jordan. - Chciałabym, ale nie mogę. To była prawda. Chciałabym pójść. Ale nie mogłam być widziana publicznie z Kylem i chłopcami. Plotki Lovely weszłyby na najwyższe obroty. Więc zamiast tego wróciłam do domu, gdzie ćwiczyłam jogę i zrobiłam sobie pizzę z warzywami na kolację. Powiedziałam sobie, że maraton z Netflixem był dokładnie tym, czego dzisiaj chciałam, ale tak nie było. Chciałam nadal bawić się z Kylem i chłopcami. Ale to nie wchodziło w grę. Wiedziałam, że posłałam swoje łóżko, ale leżenie w nim czasami naprawdę było do bani.

43

Rozdział 7 Kyle Granie w kosza z braćmi czasami stawało się trochę intensywne. W to popołudnie był jeden z takich momentów. W czwartek wszyscy urwaliśmy się wcześniej z pracy, by pograć w koszykówkę na sali gimnastycznej Lovely, która w tej chwili była pusta. - Faul! – krzyknął Austin. - Co, teraz jesteś też sędzią? – powiedział Mason, gdy piłka odbiła się od obręczy. - Walnąłeś mnie z łokcia w twarz, dupku. - Wbiegłeś na mój łokieć. - Kogo to obchodzi? Nie trafił – powiedział Reed, podchodząc do ławki. - Nie obchodzi cię to, bo to moja twarz – mruknął Austin. - I tak zawsze byłeś najbrzydszym bratem – powiedział Mason, mrugając do niego. - Lepsze to niż tym z najmniejszym fiutem. - Chcesz się ze mną bić? – wyzwał go Mason. – Rozpieprzę cię, licząca maszyno. Austin roześmiał się i usiadł na ławce. - Sam jesteś całkiem niezły, facecie od technologii. - Czasami nadal walczę. - To dawaj – powiedział Austin. - Nikt z nikim nie walczy, kretyni – powiedziałem. – Robię się za stary na rozdzielanie tego gówna. 44

Mason usiadł obok Austina. - Zresztą myślę, że może będziemy obserwować walkę Kyle'a i Reeda. Reed na mnie spojrzał, unosząc brwi z zainteresowaniem. - Co zrobiłeś? - Nie chodzi o to, co zrobił, ale o to, co chce zrobić – powiedział Mason, wzruszając ramionami. - Jesteś dupkiem – powiedziałem do Masona. – Nigdy więcej nic ci nie powiem. - Co? – spytał Reed. - Nic. – Otarłem ręcznikiem pot z twarzy. – On próbuje tylko stworzyć problemy. - Pomagam ci tylko zaliczyć – powiedział Mason. - Nie potrzebuję twojej pomocy. - Najwidoczniej. Pewnie twój kutas do tej pory z braku użycia pomarszczył się i zniknął. - Chcesz się dzisiaj z kimś pobić, prawda? - O czym on mówi? Po prostu mi powiedz – wtrącił Reed. Zerknąłem gniewnie na Masona. - To nic takiego. - Powiem mu, jeśli ty tego nie zrobisz – powiedział Mason. - Skopię ci dupę, jak nie zamkniesz swojej próżnej jadaczki. - Nie możesz, pamiętasz? Musisz chronić swoje cenne, chirurgiczne ręce. - Powiedz mi, kurwa – powiedział Reed. Westchnąłem ciężko i usiadłem na ławce. - Meredith pomagała chłopcom z ich pracą domową po szkole. - Taa? – Posłał mi zdezorientowane spojrzenie. – I? - I powiedziałem Masonowi, że uważam ją za atrakcyjną. On tylko próbuje stworzyć problemy. 45

- Czemu miałoby mnie obchodzić to, że uważasz Meredith za atrakcyjną? – spytał Reed. Mason się wtrącił: - Jak byś się czuł, gdyby coś z tym zrobił? Wkurzyłoby cię to czy nie? Pokręciłem głową. - Pilnuj własnych interesów, Mason. Serio. – Spojrzałem na Reeda. – Nie powiedziałem, że chcę coś z tym zrobić. Wzruszył ramionami. - Czemu nie? Wydaje mi się, że z nikim się nie widuje. Jego nonszalancja zbiła mnie z tropu. - Ale i tak… to byłoby niezręczne. Zresztą muszę skupiać się na chłopcach. - Kim nie ma od roku, człowieku – powiedział Austin. - Taa, ale… dzieci od tak nie zapominają o tym, co się stało. Moi chłopcy widzieli swoją mamę pijaną, skacowaną, zapominającą o odebraniu ich z różnych miejsc. A potem odeszła. Nie mogę sobie wyobrazić, jak muszą czuć się dzieci, gdy matka zostawia ich w ten sposób. - Nie stawiaj się w położeniu, w którym musisz im za to wynagrodzić – powiedział Reed. – Jesteś świetnym ojcem. - Próbuję. - Ale bycie dobrym rodzicem nie oznacza nie robienie nic dla siebie. Potarłem skroń, obraz uśmiechu Meredith pojawił mi się przed oczami. - Taa, ale Meredith? Miałem dosyć bycia tematem rozmów w mieście od tego całego gówna z Kim. Reed wzruszył ramionami. - Jest tam wiele innych kobiet. - Pieprzyć plotki – powiedział Mason. – Nie bądź taką cipką. Zmrużyłem na niego oczy. 46

- Nie jestem cipką, jestem realistą. Myślisz, że mógłbym pokazać się na kolacji w domu rodziców z Meredith? Reed się roześmiał. - Ze wszystkich kobiet, którymi mógłbym się zainteresować… – Pokręciłem głową i kilka kropel potu opadło na podłogę sali. – Jest całkiem zakazana… prawda? - Gdyby Reed miałby z tym problem, to by była – powiedział Austin. – Nikt inny nie ma prawa do narzekania. - To nie byłoby dla ciebie dziwne? – spytałem Reeda. Pokręcił głową. - Już dawno temu przeszło mi po Meredith. Myślę, że wszystko stało się tak, jak powinno. Gdy poznałem Ivy, cieszyłem się, że Meredith za mnie nie wyszła. I myślę, że ludzie w tym mieście zbyt ostro ją przez to traktują. - Taa, mama nie jest fanką Meredith – powiedział Austin. - Cóż, chłopcy ją lubią – powiedziałem. – Dobrze się nimi zajmuje. - Chciała być nauczycielką – powiedział Reed. – Ale gdy jej ojciec powiedział, że jego gość od finansów zrobił go w chuja i ukradł pieniądze z firmy, ona poczuła, jakby musiała dla niego pracować. Kiwnąłem głową. - Jej ojciec jest jej jedyną rodziną poza Leną, prawda? - Taa. - Naprawdę wolałbym w nic się teraz nie zaplątywać – powiedziałem. – Nie mam na to czasu ani nerwów. - Nie wszystkie kobiety są takie jak Kim – powiedział Austin. – Była samolubna i próżna, zanim zaczęła pić. Miałem dosyć rozmawiania o tym. - Zagrajmy – powiedziałem, odbijając piłkę, którą trzymałem przy biodrze. 47

- Po prostu ją gdzieś zaproś – powiedział Mason. – Co masz do stracenia? - Zagrajmy – powtórzyłem. Zaczęliśmy grać, a ja próbowałem wyrzucić Meredith z głowy. Ale nie mogłem, bo wiedziałem, że będzie w moim domu z chłopcami, gdy wrócę. Sama ta myśl wypełniła mnie nerwowym podekscytowaniem, którego nie czułem od bardzo dawna. *** Meredith siedziała na mojej ulubionej skórzanej leżance w salonie, gdy wszedłem do domu. Eric siedział na jej kolanach, czytając jej. Przez kilka sekund byłem zbity z tropu. Kim nigdy nie pokazywała czułości, a widok Meredith, która przesuwała dłonią przez ciemne włosy Erica, stworzył gulę w moim gardle. Czy mój pociąg do niej opierał się na obserwowaniu jej w ten sposób z moimi dziećmi, przynajmniej w tej części? Może. Byli całym moim światem, a widzenie ich, gdy otrzymywali matczyną uwagę, której tak desperacko pragnęli, było świetnym uczuciem. - Hej, ludzie – powiedziałem. Meredith zabrała rękę z włosów Erica. - Och, hej. Właśnie pracowaliśmy nad czytaniem. - Gdzie Jordan? - Pływa ze swoim kolegą, Nashem. Powiedział, że nie będzie ci to przeszkadzać. Kiwnąłem głową. - Taa, w porządku. Dobrze pływa. - I powiedziałam dla Stephanie, że może wcześniej iść do domu. Mam nadzieję, że to w porządku. - Pewnie, to świetnie. Dobry pomysł. Wcisnęła przycisk z boku krzesła, by złożyć dół, a Eric zszedł z jej kolan. 48

- Idziesz już? – spytał ją. - Tak – powiedziała, wstając. – Wykonałeś dzisiaj świetną robotę z czytaniem. - Popływasz ze mną? Uśmiechnęła się. - Nie mam ze sobą stroju. I muszę iść na mecz softballu. - Grasz w softball? – spytałem ją. - Nie, tylko oglądam to z tatą. To męska liga. Firma ma drużynę, która w niego gra. Miała na sobie zieloną sukienkę bez rękawów, a moje oczy były przyciągane do jej długich, szczupłych nóg i czarnych szpilek. Chciałem, żeby zdjęła te buty, przyszła do kuchni i usiadła na blacie, gdy robiłbym kolację. Nawet jeśli tylko rozmawialiśmy i bawiliśmy się z dziećmi, nie chciałem, żeby wychodziła. To był znak. Musiałem ją gdzieś zaprosić. - Hej, Eric, zabierzesz Hagrida na zewnątrz? – spytałem. - Już jest na zewnątrz. - Cóż… no to idź sprawdź, co robi. Eric wyszedł przez tylne drzwi, a Meredith podniosła swoją czarną torbę z podłogi, zakładając ją na ramię. - Do zobaczenia jutro – powiedziała, idąc do drzwi. - Hej, ee… mówiąc o jutrze… Masz jakieś plany na jutrzejszy wieczór? - Hmm… Sięgnąłem ręką za szyję i uśmiechnąłem się z zawstydzeniem. - Myślałem tylko, że wiesz… mógłbym zrobić ci kolację. Podziękować ci za pomoc, którą zaoferowałaś moim dzieciom. Będą na noc w domu moich rodziców. - Och. Chciałabym, ale właściwie to mam plany. - Racja. Ostatnia chwila i takie tam. Twoje plany trwają do późna? 49

Moglibyśmy tylko czegoś się napić albo coś. Jej policzki się zarumieniły. - Nie jestem pewna. To… randka. - Och, cholera. – Skrzywiłem się. – Nie wiedziałem, że się z kimś spotykasz. Przepraszam. - Nie – powiedziała szybko. – Nie spotykam się. To tylko facet, który zobaczył mnie w pracy i… nieważne. Może w następny piątkowy wieczór? - Okej. - Okej. – Uśmiechnęła się. – Zatem do zobaczenia jutro. - Do zobaczenia. – Otworzyłem drzwi i wyszła. Obserwowałem, jak szła do swojego Jeepa, jeszcze raz przyglądając się jej nogom. Nie była tylko ładna. Było też w niej coś pełnego wdzięku. Niektóre wysokie kobiety były tyczkowate, ale Meredith miała wygląd modelki. Dodać do tego uśmiech dziewczyny z sąsiedztwa i było to seksowne jak diabli. - Tato – powiedział zza mnie Eric. - Hmm? - Gapisz się na Meredith. Odwróciłem się do niego. - Upewniam się tylko, że dotrze do samochodu. - Czemu? Nigdy nie upewniasz się, że Stephanie dotrze do samochodu. - Ee… jak tam Hagrid? - Dobrze. – Jego brązowe oczy były poważne, gdy na mnie patrzył. - Myślisz, że powinniśmy zamówić pizzę na kolację? - Taa. Z serem. Tylko serem. I sosem. I skórką. - Robi się. – Zmierzwiłem mu włosy. – Zatem lubisz, gdy przychodzi Meredith, co? - Taa. Jest naprawdę miła. I ładnie pachnie. - O tak? Jak pachnie? 50

Wzruszył ramionami. - Dziewczęco. Jak puder. Nie mogłem być zazdrosny o własne dziecko, które było na tyle blisko Meredith, że mogło ją poczuć, ale cholera, też chciałem być tak blisko niej. Randka. Sama ta myśl sprawiała, że byłem poirytowany. Kim był ten facet? Będzie próbował się z nią jutro przespać? Oczywiście, że tak. Była piękna. Jutro wieczorem będę w domu – pewnie znowu oglądając porno – gdy jakiś dupek będzie próbował dostać się między jej nogi. Wróciłem do randkowej gry jakieś pięć minut temu i już byłem zazdrosny.

51

Rozdział 8 Meredith Gdy następnego dnia Kyle wrócił z pracy do domu, byłam sama w jego salonie. - Hej – powiedziałam, moje serce uderzało nerwowo przez sam jego widok. – Chłopcy są na górze i pakują się na noc u twoich rodziców. - Och, dobry pomysł. – Jego oczy spotkały moje i uśmiechnął się. Boże, dobrze wyglądał w tym stroju chirurga. Próbowałam nie robić sobie co do niego nadziei, bo może naprawdę chciał zrobić mi kolację po to, by podziękować za pomoc chłopcom. Może tylko o to chodziło. Jeśli wczoraj źle odczytałam jego wibracje, to skończę zawstydzona i rozczarowana. - A więc myślałam sobie… – powiedziałam, odchrząkując – że może powinnam dać ci mój numer. Wiesz, na wypadek, gdybyś musiał skontaktować się ze mną w sprawie dzieci. - Pewnie. – Wyjął telefon i wpisał mój numer, gdy mu go dałam. Potem dał mi swój. - Chcieli dzisiaj iść na lody, ale pomyślałam, że nie powinnam nigdzie ich zabierać bez uprzedniego zapytania cię o to. - Ufam ci. Po prostu do mnie napisz i daj mi znać, że gdzieś idziecie. Kiwnęłam głową. - Okej. Powiedz im, że zobaczę się z nimi w poniedziałek, okej? Chwyciłam torbę, trzymając mocno jej uchwyt. - Więc, ee… dobrej zabawy dzisiaj… chyba – powiedział z lekkim uśmiechem. 52

- Dzięki. Miłego weekendu. - Dzięki. Podeszliśmy do drzwi, a on mi je otworzył. Poszłam do Jeepa, niezdolna do powstrzymania się od odwrócenia, by zobaczyć, czy nadal na mnie patrzył. Tak było. Uśmiechnęłam się, gdy nałożyłam okulary i spięłam włosy. Dach w moim Jeepie był złożony, a nie mogłam prowadzić, gdy miałam włosy na twarzy. John. Kazałam sobie skupić się na Johnie, z którym dzisiaj wychodziłam. Przeszłam od nie umawiania się od ponad roku do dwóch randek w jeden tydzień. Cóż, do jednej na pewno. A druga rzecz niekoniecznie była randką, ale… Boże, chciałam, by była. Byłam napalona na starszego brata Reeda. Wiedziałam, że nie mogłam, ale oficjalnie byłam. Gdy weszłam do mojego małego domu, cytrusowy zapach produktów do czyszczenia dał mi znać, że była tam Patricia. Była sąsiadką mojego taty, która w tamtym roku straciła pracę. Zobaczył ją płaczącą na swoim ganku i poszedł sprawdzić, co się stało. Gdy powiedziała mu, że została zwolniona i nie miała żadnych oszczędności, on od razu zatrudnił ją do sprzątania firmy, swojego domu i mojego domu co tydzień. Fajnie było co piątek wracać do czystego domu. I za każdym razem, gdy wdychałam ten cytrusowy zapach, przypominało mi to o tym, jak duże serce miał mój ojciec. Zawsze pomagał tym w potrzebie. Właśnie tak skończył ze swoim psem, Racerem. W przeszłości znęcano się nad Racerem, a miejscowe schronisko stwierdziło, że nie nadaje się do adopcji. Mój ojciec odmówił uśpienia go. On i Racer byli teraz przyjaciółmi. John nie powiedział, gdzie się dzisiaj wybieramy, więc ubrałam dżinsy i koszulkę. Miałam nadzieję, że miał na myśli coś zwyczajnego. Na czas wjechał na mój podjazd w czerwonej furgonetce. Chwyciłam 53

torebkę i spotkałam się z nim przy drzwiach. - Hej, dobrze wyglądasz – powiedział, uśmiechając się. - Och, dzięki. - Szybkie zdjęcie, nim pojedziemy? – spytał, unosząc telefon. - Ee… pewnie. Owinął ramię wokół mojej talii i uniósł wysoko telefon, przysuwając swój policzek do mojego. Uśmiechnęłam się, ale w środku się skrzywiłam. Najwidoczniej John nie rozumiał osobistych granic. - Jeszcze tylko szybko dodam to na Facebooka – powiedział, wciskając coś na telefonie. Dzięki Bogu, że nie miałam konta na Facebooku. Nie chciałam zobaczyć tego zdjęcia. - A więc gotowa na świetne chińskie jedzenie? – spytał, uśmiechając się, gdy wsadził telefon do kieszeni. - Uwielbiam chińszczyznę – powiedziałam, idąc obok niego do jego furgonetki. Otworzył mi drzwi, a ja wsiadłam. Zdecydowałam zapomnieć o chwiejnym początku naszej randki i dać mu kolejną szansę. - Czym się zajmujesz? – spytałam go, gdy wyjechał z mojego podjazdu. - Jestem ubezpieczycielem. - Och, brzmi interesująco. Wzruszył ramionami. - Jest w porządku. Ale gdybym nigdy nie dostał tej pracy, to nie poznałbym tej diabelskiej suki, Laury. Co, do diabła, miałam na to odpowiedzieć? - Och. Jego śmiech pozbawiony był humoru. 54

- Taa, jest czymś wielkim. Masz szalonych byłych? - Ja? Nie, nie… - Masz szczęście. Laura ukradła mi dwa tysiące dolarów. I umieściła w necie zdjęcie penisa, podpisując, że to mój, ale tak nie było. Był wielkości małego palca u ręki. - Och, to… przykre. Wyjrzałam przez szybę, zmuszając się do zwymiotowania, żeby zakończyć tę randkę. Nie wiedziałam, jak mogłabym spędzić z tym facetem cały wieczór. - Laura też mieszka w Lovely – powiedział. – Więc tylko bardzo szybko przejedziemy obok jej domu, zanim coś zjemy. Nie mogłam nawet wymyślić, co powiedzieć, gdy John trzy razy okrążył budynek Laury, zwalniając przed jej domem, by spróbować zobaczyć coś przez okna. Mój alarm czubków najwidoczniej był zniszczony. Nie mogłam uwierzyć, że dałam mu numer telefonu i adres. Nawet wiedział, gdzie pracowałam. - Hej, John, możesz się zatrzymać? Zjechał z drogi. - Co jest, piękna? Otworzyłam drzwi i wysiadłam. - Posłuchaj, najwidoczniej nie przeszło ci po Laurze. To nie wyjdzie. Zmarszczył brwi. - Całkowicie przeszło mi po tej dziwce. O czym ty mówisz? - Nie dzwoń do mnie więcej. Zamknęłam drzwi i weszłam na chodnik, gdzie udałam się w kierunku domu Marty'ego. Był akwizytorem z pracy, który mieszkał tylko przecznicę dalej. John zapiszczał oponami, gdy odjechał, a ja przewróciłam oczami. Co za 55

obłąkaniec. Gdy dotarłam do domu Marty'ego i powiedziałam jego żonie, Carze, dlaczego tam byłam, przytuliła mnie i zaprosiła na kieliszek wina. - Kochanie, to chyba najgorsza opowieść o pierwszej randce, jaką kiedykolwiek słyszałam – powiedziała. – Potrzebujesz po tym przynajmniej dwóch kieliszków wina. Roześmiałam się i pozwoliłam jej znów napełnić mój kieliszek. Opowiedziała mi kilka własnych strasznych przeżyć z randek, a ja pośmiałam się więcej. Marty oglądał w piwnicy mecz baseballu i zobaczyłam go dopiero godzinę po przyjściu, gdy przyszedł na górę zrobić sobie kanapkę. Cara opowiedziała mu, co się stało, i wiedziałam, że cała firma będzie o tym wiedziała do dziesiątej w poniedziałek. Ale byli oni dobrą grupą osób, która będzie się z tego śmiała razem ze mną. - Powinnam już iść – powiedziałam do Cary. – Mógłby ktoś z was podrzucić mnie do domu? - Ja wypiłam za dużo wina – powiedziała do Marty'ego. - Nie ma sprawy, odwiozę cię – powiedział. - Cara, bardzo ci dziękuję. Sprawiłaś, że mój okropny wieczór się polepszył. Przytuliła mnie. - Cieszę się, że wpadłaś. - Może czasami wypijemy u mnie jakieś wino. - Kiedy tylko chcesz. – Jej oczy błysnęły. – Och, wyprawiam przyjęcie z biżuterią w następny weekend. Powinnaś przyjść. Jest w następną niedzielę po południu. - Brzmi fajnie. Z chęcią przyjdę. - Świetnie. O czternastej. Pożegnałam się z nią, a Marty odwiózł mnie do domu, co samochodem 56

zajęło tylko piętnaście minut. - Jeśli tamten szalony gnojek pokaże się w twoim domu, masz do mnie zadzwonić – powiedział, wjeżdżając na podjazd. – Będę tu w mgnieniu oka. - Dzięki, Marty. - Zamknij dzisiaj wszystkie drzwi, słyszysz mnie? - Tak zrobię. I tak zawsze zamykałam drzwi na klucz, ale dzisiaj sprawdziłam je dwa razy. Potem upiekłam mrożoną pizzę, zjadłam połowę, wykąpałam się i położyłam do łóżka z książką. Czytałam do dwudziestej, ale potem odłożyłam ją obok siebie na łóżku, a mój umysł powędrował do Kyle'a. Co teraz robił? Był sam? Był bez koszulki? Wyobraziłam go sobie w kąpielówkach i uśmiechnęłam się. Kyle różnił się od swoich braci. Nie miał ich zarozumiałości. Lubiłam to w nim. Pod wpływem impulsu podniosłam telefon i napisałam do niego. Ja: Randka była totalną klapą.

Przygryzłam wargę, nerwowo oczekując na jego odpowiedź. Przyszła po krótkiej chwili. Kyle: Powinienem udawać, że jestem rozczarowany?

Uśmiechnęłam się tak szeroko, że wyszedł pisk. Minęły wieki, odkąd ze mną flirtowano, i było to niesamowite uczucie. Zwłaszcza, że na końcu tej rozmowy był Kyle Lockhart. Ja: Nie ma potrzeby. Mam nadzieję, że w niczym nie przeszkadzam. 57

Kyle: Ani trochę. Oglądam baseball. Ja: Mam nadzieję, że wygra Twoja drużyna. Do zobaczenia w poniedziałek. Kyle: Nie usłyszę nic o randce? Ja: Trwała jakieś piętnaście minut, jeśli to cokolwiek mówi. Kyle: Bez jaj? Ja: Bez jaj. Kyle: Cholera. Obiecuję lepszy piątkowy wieczór w następnym tygodniu. Ja: Liczę na to. Dobranoc. Kyle: Dobranoc.

Czytałam przez kolejną godzinę, beztroskie uczucie nadal ze mną było, gdy wyłączyłam lampkę. Noc skończyła się lepiej, niż oczekiwałam. *** Następnego randka trochę pobiegałam, przez godzinę poćwiczyłam jogę, zrobiłam zakupy i wzięłam prysznic. Po szybkim lunchu zdecydowałam, że wpadnę na imprezę dobroczynną, zorganizowaną przez szpital Lovely. To wydarzenie miało miejsce dwa razy w roku i znajdowały się na nim torebki, szaliki, świeczki i wypieki. Mama zawsze piekła, a ja uwielbiałam z nią na to chodzić. Czułam się dumna, gdy sprzedały się wszystkie jej ciasta czekoladowe z orzechami, co działo się niezależnie od tego, ile ich zrobiła. Myślałam o niej za każdym razem, gdy używałam jej przepisu. To było bolesne przez pierwsze kilka lat po jej stracie, ale w końcu dotarłam do miejsca, w którym lubiłam robić rzeczy, które mi o niej przypominały. 58

Gdy zaparkowałam, zostałam na kilka sekund w Jeepie, dając sobie rozmowę podnoszącą na duchu. Tak, byłam sama i nie miałam z kim tam rozmawiać. Ale było w porządku. Mogłam sama robić zakupy. Minęła prawie dekada, odkąd zakończyłam wszystko z Reedem Lockhartem. To było dawno temu i musiałam przestać robić z siebie wyrzutka. Zaproszenie Cary na jej przyjęcie dało mi odwagę, by tu przyjechać, i może wyjdzie z tego coś dobrego. Chwyciłam torebkę i weszłam do środka, kiwając i uśmiechając się do ludzi, których rozpoznawałam, gdy obok nich przechodziłam. Podniosłam nową torebkę i ustawiłam się w kolejce do zapłacenia za nią. Nie mogłam nic zobaczyć przez ludzi przede mną, a gdy dotarłam na początek kolejki, za kasą siedziała Grace Lockhart. Chciałam uciec, ale moje stopy się nie ruszały. - Meredith – powiedziała chłodno. Kobiety pracujące za innymi kasami odwróciły się w naszą stronę. Moja twarz rozgrzała się z zawstydzenia. - Potrzebuję torebkę, żebym mogła ją policzyć – powiedziała Grace. Podałam ją jej, zmuszając oczy do nie wypełnienia się łzami. Zaczerwienienie się było wystarczająco złe – nie rozpłaczę się. Nie nawiązała ze mną kontaktu wzrokowego, mówiąc obojętnym tonem cenę torebki. Podałam pieniądze, upuszczając monety na stolik. - Przepraszam – powiedziałam cicho, podnosząc je. Włożyła do plastikowej torby moją torebkę i rachunek, nim mi ją podała, nie mówiąc ani słowa. Wzięłam ją i wyszłam szybko na parking. Zaofiaruję torebkę fundacji. Inaczej będę pamiętała wstyd, który czułam, gdy na nią patrzyłam. Nie należałam do tamtego miejsca. Nieważne, co zrobię, albo ile minie czasu, ludzie zawsze będą mnie postrzegać przez to, co stało się z Reedem. 59

Chłodne traktowanie od Grace tym razem bolało bardziej, bo chciałam, żeby mnie lubiła. Była matką Kyle'a oraz babcią Jordana i Erica. Oni się dla mnie liczyli i chciałam myśleć, że Grace mogłaby chcieć dać mi drugą szansę. Ale nie zapowiadało się na to. Zastanawiałam się, czy była zła, bo usłyszała, że pomagałam chłopcom, czy przez Reeda. W każdym razie nie lubiła mnie i byłam całkiem pewna, że nigdy nie polubi.

60

Rozdział 9 Kyle W następnym tygodniu między mną a Meredith była nowa energia. Samo nawiązanie z nią kontaktu wzrokowego, gdy wracałem z pracy, sprawiało, że wrzała mi krew. Czasami jej uśmiechy wydawały się inne – jakoś tajemnicze i przeznaczone tylko dla mnie. Jeśli kontakt wzrokowy i jej uśmiech sprawiały, że mój kutas twardniał, mogłem sobie tylko wyobrazić, co zrobiłoby mi przebywanie z nią sam na sam. Pewnie przy kolacji będę miał wzwód. Miałem trzydzieści siedem lat, ale czułem się znowu jak nastolatek, mając szalejące hormony i czując desperację, by otrzymać od niej chociaż dotyk. Każdej nocy trzymałem telefon na stoliku nocnym, mając nadzieję, że napisze do mnie z łóżka. Nie, żeby miała do tego powód. Gdy w czwartek wróciłem do domu, Jordan pytał Meredith, czy przyjdzie dzisiaj na jego mecz baseballu. Powiedziała mu, że ma plany, ale ze sposobu, w jaki odwróciła wzrok przed odpowiedzią, wyczułem, że nie miała. Pewnie wiedziała, że zaczęłyby krążyć plotki, gdyby pokazała się gdziekolwiek obok rodziny Lockhartów. - Może następnym razem – powiedział Jordan. - Z chęcią – powiedziała. – Grasz w pierwszej bazie, tak? - Taa. Czasami w trzeciej. - Cóż, powodzenia dzisiaj. Jak zwykle odprowadziłem ją do drzwi, a ona odwróciła się do mnie, nim wyszła na zewnątrz. 61

- Nadal jesteśmy umówieni na jutro? – spytała cicho. - Mam nadzieję. Uśmiechnęła się. - Okej. Co powinnam przynieść? - Tylko siebie. Gdy wrócę do domu, zawiozę chłopców do rodziców. - Ja pewnie pojadę do domu i się przebiorę, gdy wrócisz do domu. To znaczy… pewnie nie chcesz, żeby chłopcy wiedzieli o… nie, żebyśmy… Jej policzki się zarumieniły i było to naprawdę cholernie urocze. Uśmiechnąłem się i oparłem o framugę, mając nadzieję, że będzie kontynuować. - W każdym razie… – Wzięła głęboki oddech. – Przyniosę wino. - I strój kąpielowy. Uniosła brwi z zaskoczenia. - Gdybyśmy chcieli popływać – powiedziałem. - Och, racja. - Masz, hm… masz dwuczęściowy? Nie, żeby tamten nie był ładny, wiesz, ale… - Zobaczę, co da się zrobić. - Niemal tu szepczemy – powiedziałem. - Wiem. Czuję się jak niegrzeczne dziecko albo coś. - Niegrzeczne, tak? Jej rumieniec się pogłębił. - Do zobaczenia jutro, Kyle. - Nie mogę się doczekać. Gdy Eric i ja siedzieliśmy tego wieczoru na trybunach na meczu Jordana, poczułem ukłucie winy. Moja matka nie ukrywała swoich uczuć do Meredith. I gdy moje dzieci będą jutro jadły kolację u moich rodziców, ja będę robił kolację dla Meredith. Gdy poszedłem po popcorn dla Erica, moja matka za mną podążyła, 62

przesuwając mnie na bok, gdzie nikt nie mógł usłyszeć naszej rozmowy. - Słyszałam, że ostatnio Jeep Meredith Hobbs regularnie pojawia się przed twoim domem – powiedziała, krzyżując ramiona na piersi. – Co się dzieje? - Pomaga chłopcom z pracą domową. - Jest lato. Wzruszyłem ramionami. - Dodatkowa pomoc. Obydwoje jej potrzebują. Ich oceny się obniżyły po odejściu Kim. Zmrużyła lekko oczy. - Ale dlaczego Meredith? - Dlaczego nie? Zaoferowała pomoc. Chłopcy ją lubią. Śmiech mojej matki nie brzmiał na rozbawiony. - Założę się, że zaoferowała. Żałuje tego, co stało się z Reedem, a teraz zbliża się do ciebie. Pokręciłem głową. - Nie zbliża się, mamo. Wyluzuj. - Jesteś chyba najlepszą partią w całym Lovely, Kyle. Przystojny chirurg z pięknym domem. Wiem, jak działają takie kobiety. - Ona nic nie robi. - Zbliża się do trzydziestki i żaden mężczyzna nie poświęci jej uwagi po tym, co zrobiła dla twojego brata. Jest oportunistką, która szuka zabezpieczenia swojej przyszłości. - Mamo – powiedziałem stanowczo. – Przestań. Naprawdę. Chłopcy ją lubią, a ja nie chcę, żebyś mówiła o niej w ten sposób. - Zatem tylko o to chodzi? Uczenie chłopców? - Taa. To tak jakby była prawda. Nic innego się nie wydarzyło… jeszcze, a mama przekraczała swoje granice. Nie miałem zamiaru powiedzieć jej, że 63

Meredith mi się podobała – to nie była jej sprawa. - Chcę tylko tego, co najlepsze dla ciebie i moich wnuków – powiedziała cicho. - Pozwól, że ja się o to pomartwię, mamo. Kiwnęła głową. - Wiem, że Meredith jest ładną dziewczyną, Kyle, ale sprawia kłopoty. - Myślę, że to miła osoba, która popełniła błąd. Sam to zrobiłem. - Błąd? – Patrzyła na mnie z niedowierzaniem. – Upokorzyła twojego brata przed całym miastem. - On już o tym zapomniał, mamo. To było dawno temu. A teraz idę po popcorn. Chcesz? - Nie, dzięki. – Zawahała się, nim kontynuowała: – Wiesz, to dobry czas, żebyś znowu rozważył chodzenie na randki. Westchnąłem, ale przestałem piorunować ją wzrokiem. Chciała dobrze. - Ja zdecyduję, kiedy jest czas. A potem zdecyduję z kim. Nie będę się umawiał z córkami twoich znajomych ze szpitalnej fundacji tylko dlatego, że są wolne. Zacisnęła usta. - Cóż, może powinieneś przynajmniej dać szansę jednej z moich sugestii. A więc miała kogoś na myśli. Nie byłem zdziwiony. Moja mama była świetna w ustalaniu wszystkiego, ale czasami zbyt mocno starała się, by wszystko poszło po jej myśli – w najlepszy sposób, w jej niezbyt skromnej opinii. - Pójdę po popcorn dla Erica, a potem pooglądam mecz Jordana – powiedziałem. - Pewnie, później możemy o tym porozmawiać. - Albo i nie – powiedziałem stanowczo. – Bo myślę, że ta rozmowa jest skończona. 64

Jej szybkie kiwnięcie głową powiedziało mi, że to nie był koniec z jej strony. Musiałem dać jej trochę spokoju, bo zmagała się z obserwowaniem, jak rozwijała się klęska Kim. Spotęgował się jej alkoholizm, a ja na kilka miesięcy schowałem głowę w piasek. Teraz bardzo tego żałowałem. Czasami zastanawiałem się, co by się stało, gdyby Kim mnie nie zostawiła. Nadal bym z nią był? Nigdy nie rozważałem odejścia od niej. Małżeństwo było dla mnie dożywotnim zobowiązaniem. Ale chłopcy i ja z pewnością byliśmy bez niej w lepszym miejscu. Nie zamierzałem niszczyć tej równowagi poprzez wpakowanie się w poważny związek. Spędzę trochę czasu z Meredith, ale nie szukam niczego więcej. Pewnie najlepszym wyjściem będzie przekazanie jej tego wprost. Może nie poczuje się urażona. Potarłem czoło, rozważając najlepszy sposób na powiedzenie jej tego, gdy szedłem do swojego miejsca na trybunach. Radzenie sobie z kobietami nie było moją mocną stroną. Były przeciwieństwem mojej pracy, w której chodziło o precyzję i ład. Miałem tylko nadzieję, że nie odtrącę jej, nim chociażby dostanę z nią jakąkolwiek szansę. *** Następnego wieczoru podrzuciłem chłopców do rodziców, po ekspercku wychodząc z ich domu, nim mama mogłaby mnie zapytać, dlaczego nie zostaję na kolację, i właśnie przygotowywałem wszystko na przyjście Meredith. Miałem zamarynowane steki i bataty owinięte folią, gotowe na grilla. Miałem na sobie krótkie spodenki i koszulkę, bo na zewnątrz było ciepło. Pomimo spodenek i tak się pociłem. To musiały być nerwy. W cholerę wyszedłem z wprawy z tymi rzeczami. Miałem w połowie wypitą Coronę4, gdy zapukała do drzwi. Kiedy je otworzyłem, uśmiechnęła się i mogłem stwierdzić, że też się denerwowała. 4

Marka piwa.

65

- Hej – powiedziałem, odsuwając się, by mogła wejść. - Hej. Kupiłam czerwone. – Wyciągnęła butelkę czerwonego wina z dużej torby na ramieniu. – W porządku? - Świetnie. W końcu czułem, że mogłem powoli ją obejrzeć, rozkoszując się jej każdym centymetrem i wiedząc, że nie przyłapią mnie chłopcy. Miała na sobie czarną sukienkę bez ramiączek, która pokazywała jej nogi, a wokół szyi zawiązany miała turkusowy strój kąpielowy. Swoje ciemne włosy spięła w kok, ukazując kremową, idealną skórę szyi. - Ładnie wyglądasz – powiedziałem. Jej uśmiech był tym szerokim, ładnym, o którym fantazjowałem. - Jesteś uroczy. To okrycie na strój kąpielowy. - Ach. – Uśmiechnąłem się z zakłopotaniem. – Nie znam się na tych rzeczach. Dla mnie wygląda jak sukienka. Podążyła za mną do kuchni, gdzie położyła torbę na podłodze. - Włączyłem jacuzzi, gdybyś chciała z niego później skorzystać – powiedziałem, przenosząc na talerz steki z pojemnika, w którym je marynowałem. - Z wielką chęcią. Od lat nie byłam w jacuzzi. – Postawiła wino na blacie. – Jak mogę pomóc z kolacją? - Będę to tylko grillował. Naleję wino i możemy posiedzieć na zewnątrz, gdy będzie się piec. Albo jeśli chcesz, to mam Coronę z limonkami. - Wymyślnie – dokuczyła. – Poproszę jedną. Otworzyłem dla niej butelkę piwa i włożyłem do środka plaster limonki. - Nie mogę pić Corony bez limonki. Nie, żebym dużo pił. - To nie dla ciebie? Wzruszyłem ramionami. - Kiedyś od czasu do czasu piłem piwo do kolacji, zwłaszcza po długim 66

dniu. Ale po odejściu Kim chłopcy nie lubią mieć alkoholu w domu. Martwią się, że też stanę się alkoholikiem. Więc nigdy przy nich nie piję. Meredith posmutniała. - To naprawdę smutne. Nie chciałem już rozmawiać o byłej żonie, więc zmieniłem temat. - To znaczy, że mamy dzisiaj do skończenia sześć Coron i butelkę wina. Może będziesz musiała zostać na noc. Zarumieniła się i uśmiechnęła. Mój kutas drgnął w spodenkach i przeszedłem za kuchenną wyspę, żeby nie wyglądać jak nadgorliwy nastolatek. Gdy już ujarzmiłem bestię dzięki myśleniu o stekach i ziemniakach, zabrałem jedzenie na zewnątrz, a Meredith podążyła. - Cicho tu bez chłopców – powiedziała, siadając na ławce obok grilla. - Taa, to prawda. – Włączyłem grill i spojrzałem na nią. – Jak tam piątek w pracy? - Całkiem dobrze. - Czym zajmujesz się w firmie? Machnęła ręką. - Samymi nudnymi rzeczami. Listą płac, zarządzaniem zasiłkami i księgowością. - Lubisz to? - Nie narzekam. Lubię ludzi, z którymi pracuję, i lubię wiedzieć, że biznes mojego taty jest w dobrych rękach. - Ma szczęście, że cię ma. - Miło, że tak mówisz. Skrzyżowała nogi, pokazując więcej skóry, mimo że nie wydawała się wiedzieć, że to zrobiła. Gdy próbowałem się nie gapić, ona nieświadomie piła piwo. - A ty? – spytała. – Miałeś dobry dzień w pracy? 67

- Taa, to, co zwykle. Tego ranka usunąłem wyrostek robaczkowy i pęcherzyk żółciowy. Po południu przyjmowałem pacjentów. - Co sprawiło, że zdecydowałeś się zostać lekarzem? Uśmiechnąłem się. - Pamiętasz doktora Portera? - Tak. - Gdy byłem dzieckiem, musiałem się do niego wybrać, bo miałem mocne bóle nogi. Wysłał mnie do specjalisty w St. Louis i okazało się, że po prostu bardzo szybko rosłem i to było źródło bólu. Ale tamta podróż do dziecięcego szpitala sprawiła, że zdałem sobie sprawę, iż chciałem zostać lekarzem. Myślałem, że to najfajniejsze miejsce na świecie. - Podoba mi się to. - Tak naprawdę nigdy nie planowałem zostać chirurgiem, ale szpital w Lovely rekrutował mnie, gdy byłem w szkole medycznej. Potrzebowali chirurga i nastawili się na miasteczkowego chłopaka, który osiedlał się tu na długi czas. Steki zaskwierczały, gdy położyłem je na grillu. Meredith wstała i spojrzała na basen. - Cóż, masz świetne podejście do pacjenta – powiedziała. - Dziękuję – powiedziałem, próbując powstrzymać uśmieszek. - Co? To śmieszne? Pokręciłem głową. Teraz to ja się zarumieniłem. Nie mogłem jej powiedzieć, że nie chciałem znajdować się obok jakiegokolwiek łóżka, niedaleko którego ona również by się znajdowała. 5 - Jesteś głodna? – spytałem ją. - Umieram z głodu. Na lunch zjadłam garść pistacji. - Co to za lunch? 5

Meredith mówi „bedside manner”, co oznacza podejście do pacjenta, natomiast dosłownie oznaczałoby to maniery obok łóżka ;)

68

Wzruszyła ramionami. - Byłam w trakcie czegoś, co musiałam skończyć. - Cóż, na deser mam w lodówce ciasto od Genego. - To przyjemne – powiedziała cicho. - Jedzenie? - Nie. To znaczy tak… Jestem pewna, że będzie. Ale chodzi mi o towarzystwo. - Zgadzam się. Skupiłem się na jedzeniu, które przygotowywałem, a nie na patrzeniu na nią. Wcześniej podgrzałem ziemniaki w mikrofalówce, więc po upływie kilku minut siedzieliśmy przy stole kuchennym z jedzeniem i dwoma kieliszkami czerwonego wina, które przyniosła. - To takie pyszne – powiedziała po pierwszym gryzie. - Dzięki. Grilluję przez połowę czasu. Stałem się w tym całkiem dobry. - Myślę, że to niesamowite, co robisz. Utrzymywanie w równowadze pracy, chłopców i domu. - W ogóle tego nie utrzymywałem, aż w tamtym roku uciąłem godziny pracy. Za dużo pracowałem, gdy moje dzieci były mniejsze. Uniosła brew i uśmiechnęła się. - Chodzi ci o to, że nie jesteś idealny? To masz dobre towarzystwo. Otarłem usta i odłożyłem serwetkę. - Powiedz mi, jeśli przekraczam granice, ale dlaczego wycofałaś się z małżeństwa z moim bratem? - Przedstawiasz to o wiele milej od większości ludzi – powiedziała, patrząc na stół. – Byłam młoda i głupia. Im bliżej był dzień ślubu, tym bardziej niespokojna się czułam. Moja mama zmarła sześć miesięcy przed ślubem i powiedziałam sobie, że to właśnie dlatego wszystko wydawało się niewłaściwe. Nigdy nawet nie powiedziałam Reedowi o tym, co czułam, co jest okropne. – 69

Spojrzała w górę i spotkała moje oczy. – Moja mama zawsze mawiała, że nigdy nie jest za późno. I tamtego dnia, gdy włożyłam suknię ślubną i spojrzałam na siebie w lustrze, wciąż o tym myślałam. Im bardziej zbliżał się ślub, tym więcej razy powtarzałam sobie, że już za późno, by się wycofać. Ale czułam, jakby mama mi mówiła, że nie było za późno. Że poślubienie go, gdy nie byłam pewna, byłoby większym błędem, niż nie zrobienie tego. Kiwnąłem głową. - Zgodzę się z tym. - Kochałam Reeda. Ale poślubienie go nie było… właściwe. Ale nienawidzę sposobu, w jaki się tym zajęłam. - Myślę, że jego ego wróciło do zdrowia. Nie zadręczaj się już tym. Nie po tylu latach. Jej oczy zabłyszczały. W tamtej chwili zdałem sobie sprawę, że mama całkowicie myliła się co do Meredith. - Więc… – Odchrząknęła i wsadziła włosy za ucho. – Słyszałam, że Mason się zaręczył. To wspaniałe. - Taa, on i April naprawdę do siebie pasują. Powiedziałem jej o wycieczce na polowanie, którą planowałem, co poprowadziło do rozmowy o mojej miłości do polowania i łowienia ryb. Okazało się, że jej tata też był rybakiem. - Myślisz, że możemy to skończyć? – spytałem, podnosząc butelkę wina. - Och, nie sądzę, że będzie z tym problem. Wlałem resztę do kieliszków i razem posprzątaliśmy ze stołu. - Chcesz popływać? – spytałem ją. - Pewnie. Żadnego ścigania się tym razem, tak? Roześmiałem się na to i powiedziałem, że idę przebrać się w kąpielówki. Gdy wyszedłem, Meredith siedziała na schodkach przy płytkim końcu basenu. Wstrzymałem oddech, gdy obserwowałem, jak kręciła kostką w wodzie. 70

Była tak cholernie ładna, jej góra od stroju ukazywała pełny widok jej długich, szczupłych linii. Miała takie naturalne piękno – nie było w niej nic sztucznego. I miałem przeczucie, że nie była osobą, która z wiekiem musiała coś ze sobą robić, co mi się podobało. Usiadłem obok niej na schodkach, przyzwyczajając się do chłodnej wody z basenu. Uśmiechnęła się do mnie. - Powinnam zapisać się do ciebie na wizytę, żeby sprawdzić ślad na mojej piersi – powiedziała. - Och, taa, zapomniałem o tym. Mogę teraz na to spojrzeć, jeśli chcesz zaoszczędzić sobie wizytę w moim gabinecie. To znaczy, jeśli nie będzie ci przez to niekomfortowo. Wzruszyła ramionami. - Ani trochę. Już mnie widziałeś. - Taa, ale… tak naprawdę to nie. Nie myślę w ten sposób o moich pacjentkach. W mojej głowie to całkowicie kliniczne. - Nigdy nie podnieciłeś się przy widzeniu nagiej pacjentki? Skrzywiłem się. - Nie. Nigdy. Przesunęła na bok lewą stronę góry od stroju, ukazując mały, różowy ślad po biopsji. Przechyliłem głowę, by mieć dobry widok. - Dobrze się goi – powiedziałem. – Myślę, że nie będziesz miała tam dużej blizny. - To nie ma znaczenia. Jeśli bym miała, to nikt oprócz mnie by jej nie zobaczył – powiedziała, patrząc w dół na wodę. Instynkt sprawił, że sięgnąłem w jej stronę i odsunąłem włosy, które ją zasłaniały. Odwróciła twarz w moją stronę, a ja się pochyliłem i moje usta spotkały jej w pocałunku, który był powolny i delikatny. Gdy tylko rozchyliła usta, chwyciłem jej policzek i pocałowałem ją 71

głębiej, rozkoszując się smakiem wina w jej ustach. To było tak, jakby słodki, odrobinę erotyczny zapach jej perfum oraz gładkie, delikatne uczucie jej skóry były dla mnie przeznaczone. Ciągle było mi mało. Przysunęła się do mnie i owinęła dłoń wokół mojego karku. Nasze języki spotkały się w tańcu, który był tylko trochę znajomy. Całowałem w swoim życiu tylko jedną kobietę, a ten nowy teren mocno mnie podniecił. Gdy się odsunęła, była bez tchu. Jej usta były czerwone od mojego zarostu. Gdy tylko posłała mi swój szeroki, wspaniały uśmiech, chciałem ją znowu pocałować. - Lubię cię – powiedziała, jej głos był prawie szeptem. - Ja też cię lubię. Mógłbym tu siedzieć i całą noc cię całować. - W ogóle by mi to nie przeszkadzało. – Podniosła swój kieliszek i napiła się. - Rumienisz się czy to przez wino? – spytałem. - Pewnie i to i to. Wszedłem do basenu i zanurzyłem się, ocierając twarz z wody, gdy się wynurzyłem. Kiedy zbliżyłem się do Meredith i położyłem dłonie na jej talii, jej oczy lekko się rozszerzyły. Nie dotykano jej od jakiegoś czasu. Byliśmy dwoma duszami z większą ilością wspólnej płaszczyzny, niż zdawałem sobie sprawę. Obydwoje potrzebowaliśmy takiej chwili. Gdy zsunąłem ją ze schodków do wody, uśmiechnęła się i owinęła ramiona wokół mojej szyi. Znowu ją pocałowałem, woda uderzała lekko w nasze klatki piersiowe. Obydwoje staliśmy się mniej niepewni, badając się rękami i ustami. Przesunęła dłońmi przez moje mokre włosy i pokryte zarostem policzki. Ja przesunąłem palcem przez krawędzie jej kręgosłupa i chwyciłem jej tyłek, gdy 72

owinęła nogi wokół mojej talii. Po około dwudziestu minutach całowania się i dotykania bez słów, odsunąłem od niej twarz i spojrzałem jej w oczy. - Chcesz posłuchać jakiejś muzyki? – spytałem ją. - Pewnie. Puściłem ją i podpłynąłem do schodków, patrząc na nią przez ramię. - Potrzebujesz czegoś jeszcze? Czegoś do picia? - Poproszę jeszcze jedną Coronę. Uśmiechnąłem się ze zmieszaniem. - Możesz nie chcieć obserwować, jak wychodzę z basenu. Nie mogę ukryć tego wzwodu. Roześmiała się. - Och, będę patrzeć. Będzie mi to schlebiać. Wyszedłem z basenu i oczywiście moja erekcja wystawała przede mną, jakby przyciągał ją niewidoczny magnes. Nie byłem graczem. Mimo że byłem przystojnym facetem, to poślubienie dziewczyny z liceum ograniczyło moje doświadczenie z kobietami. Ale nie czułem się z tym dziwnie z Meredith. Przeciwnie, chciałem, by wiedziała, że każdy pocałunek i dotyk coś dla mnie oznaczały. Jak mogłem ułożyć to w słowa bez brzmienia cholernie kiepsko? Chwyciłem dwa piwa, potem otworzyłem drzwi do garażu, by włączyć światła i muzykę. Cicha muzyka wypełniła powietrze i wiedziałem, że w tamtej chwili nie mogłem nic ułożyć w słowa. Chciałem tylko poczuć skórę Meredith przy swojej.

73

Rozdział 10 Meredith Byłam sama w basenie, moje serce uderzało szybko z podekscytowaniem i oczekiwaniem. Zastanawiałam się, czy Kyle usłyszał moje westchnięcie, gdy mnie dotknął. Nie mogłam nic na to poradzić. Nie było mowy, że mogłabym mu powiedzieć, iż sposób, w jaki jego dłoń chwyciła mój policzek, wywołał łzy w moich oczach, które zmusiłam do odejścia. To dlatego, że minęły lata, odkąd czułam czuły dotyk mężczyzny. Szczerze mówiąc, od Reeda żaden mężczyzna nie rozkoszował się czasem ze mną. Po nim uprawiałam szybki, zwyczajny seks. Jednym z mężczyzn był ten, z którym miałam fatalne, jednomiesięczne małżeństwo po odejściu od Reeda. Drugim był Tyler, facet, którego znałam z liceum i ponad dwa lata temu przespałam się z nim w chwili desperacji. Wjeżdżał we mnie przez dziesięć minut, pocąc się z wysiłku, by doprowadzić mnie do orgazmu. Potem ubrał się, powiedział „dzięki za bzykanko” i wyszedł. Ale hej, trzeba zadowolić się tym, co się ma. Albo tak myślałam, nim przespałam się z Tylerem, bo po tym spotkaniu czułam taki wstyd, że zdecydowałam, iż zero seksu jest lepsze od nic nieznaczącego seksu. Gdzieś między zakończeniem wszystkiego z Reedem a przespaniem się z Tylerem doszłam do uczucia, że nie zasługiwałam na czułość. To wszystko się zmieniło, gdy Tyler opuścił mój dom po naszym słabym seksie. Następnego randka zdecydowałam, że może żaden mężczyzna nigdy więcej nie będzie mnie miłował. Ale to nie dlatego, że na to nie zasługiwałam. I nie zadowolę się niczym gorszym od tego. 74

To długie pragnienie sprawiło, że byłam bardzo wrażliwa na dotyk mężczyzny. Dostałam gęsiej skórki, gdy Kyle mnie pocałował i podskoczyłam trochę, gdy ścisnął mój tyłek. Ciaśniej objęłam go nogami, próbując dać mu do zrozumienia, że byłam tylko nerwowa i niezależnie od okoliczności nie powinien przestawać. Gdy włączył światła i muzykę, motylki dziko zatrzepotały w moim brzuchu. Nie było go tylko przez minutę, a ja nie mogłam się doczekać, aż wróci. Tęskniłam już za jego ciepłym, silnym ciele przy moim. Podszedł do krawędzi basenu z dwoma butelkami piwa. - Jacuzzi? – spytał, unosząc brwi. - Pewnie. Wyszłam z basenu, uwielbiając uczucie jego spojrzenia na mnie. Stał obok wbudowanego jacuzzi i czekał, oferując swoją słoń dla wsparcia, gdy do niego weszłam. Parująca, wirująca woda była niesamowita. Westchnęłam, gdy się w niej zrelaksowałam. Gdy usiadłam, postawił moją Coronę na płycie obok mojego ramienia, a potem sam wszedł. Usiadł naprzeciwko mnie, wyciągając ramiona na boki na płytach. Jego ręce zajmowały całą długość dużego jacuzzi, widok jego mięśni sprawił, że moje oczy się tam ociągały. - To dobre uczucie – powiedział, opierając głowę na płycie. - Nie podziękowałam ci za kolację – powiedziałam. – Zatem dziękuję. Była pyszna. - Przyjemność po mojej stronie. Fajnie było grillować dla kogoś, komu nie musiałem wycinać mięsa. Uśmiechnął się i zanurzył bardziej w wodzie. Gdy jego dłonie dotknęły moją łydkę, poczułam podekscytowanie. Przesunął je w dół, aż moja stopa była w jego dłoniach. 75

- Lubisz masaż stóp? – spytał. - Nigdy żadnego nie miałam. Zaczął masować kciukiem spód mojej stopy, a ja jęknęłam cicho. - Tak, uwielbiam masaż stóp – powiedziałam. Woda bulgotała wokół nas, gdy masował obie moje stopy. Zanurzyłam się w wodzie, aż znalazły się w niej końcówki moich włosów, a potem usiadłam prosto, utrzymując stopy na kolanach Kyle'a. - Powiedz mi jakiś sekret – powiedział cicho. – Coś, czego nikt o tobie nie wie. Poczułam lekkie ukłucie zmartwienia, bo nie dzieliłam się z nikim sekretami. Wszystkie moje prywatne myśli były bezpiecznie zamknięte we mnie. Ale było coś bardzo kuszącego w otwarciu się w ten sposób dla Kyle'a. Głód w jego ciemnym spojrzeniu był oczywisty. - Ja powiem pierwszy – powiedział. Otworzył usta, ale znowu je zamknął. - To trudniejsze, niż myślałem. - Obiecuję, że to ze mną bezpieczne, cokolwiek to jest. - Wiem. Po prostu… – Odchrząknął. – To coś, czego pewnie byś o mnie nie zgadła. - Po prostu to wyduś – powiedziałam, wysuwając stopę z jego dłoni i kładąc ją na jego kolanach. Przesunęłam palcami u stopy po jego długiej, twardej erekcji. Jęknął i zamknął na sekundę oczy. - Nigdy nie miałem robionego loda – powiedział, otwierając oczy, gdy tylko wyszły słowa. Zastygłam. - Nigdy przenigdy? Pokręcił głową, a jego wyraz twarzy był zawstydzony. 76

- Nawet z Kim? - Powiedziała, że to ją obrzydza. Nigdy nawet nie próbowała. - Och, łał. - Taa. Wrażliwość na jego twarzy sprawiła, że chciałam ściągnąć mu kąpielówki i possać mu fiuta tam i w tamtej chwili. Mocno go pragnęłam, ale chciałam też zabrać od niego część, która najwidoczniej sprawiała, że przez swój sekret czuł się mniej jak mężczyzna. Kyle Lockhart był jednym z najgorętszych mężczyzn, jakich kiedykolwiek widziałam. Było coś dosadnego i prawdziwego w jego dużych, brązowych oczach i uśmiechu. I kto mógł powiedzieć, że ten metr dziewięćdziesiąt osiem szczupłego, umięśnionego mężczyzny, który był bardzo obdarzony, nie był seksowny? Miał rację – nigdy bym tego nie zgadła. - Twoja pierwsza będzie najszczęśliwszą kobietą na świecie – powiedziałam. Uśmiechnął się. - Nie jestem tego taki pewny. Jestem pewien, że to katorga dla wszystkich kobiet. - Nie, wcale nie. - Nie nienawidzisz tego? - Nie. To znaczy nie, żebym robiła to cały czas czy coś. Nie byłam z wieloma mężczyznami. - Z iloma? - Trzema. Czułam, jakby te parę sekund ciszy między nami poświęcone było temu, że jednym z tych mężczyzn był jego brat. - Z odpowiednim mężczyzną uwielbiam to – powiedziałam. – Bardzo 77

seksowne jest bycie na kolanach przed mężczyzną i wiedza, że tak naprawdę to on jest na kolanach. Erekcja Kyle'a była niczym stal pod moimi palcami u stóp. Wypuścił cicho powietrze, gdy go pogłaskałam. Poczułam się zamroczona przez to, że dzięki mnie czuje się w ten sposób. - Dziękuję, że mi to powiedziałeś – powiedziałam cicho. – Dużo dla mnie znaczy to, że mi zaufałeś. Rozchylił usta i jęknął. - To cholernie niesamowite uczucie. - Mogłabym dalej to robić, zamiast powiedzenia ci mojego sekretu – powiedziałam żartobliwie. - A może obydwa? - Mmm… okej. Wzięłam głęboki oddech i zdecydowałam, że od razu to wyduszę. - Mam trzy wibratory. Uniósł brwi i odrobina zainteresowania zaświeciła mu w oczach. - Trzy? - Tak. I bardzo regularnie ich używam. Prawdopodobnie pięć albo sześć nocy w tygodniu. - Łał. - I… – Poczułam, że moje policzki się zarumieniły. – Nazwałam je. Jego głęboki śmiech sprawił, że moje pożądanie do niego zawirowało mi w brzuchu. - Cóż, to dowiedzmy się tego. Kim oni są? Zakryłam oczy dłonią, a potem ją zabrałam. - Hickory, Dickory i Dock.6 6

Tłumaczy się to jako „Entliczek pentliczek” lub „ene, due, like, fake”. W słowie Dickory jest Dick czyli kutas :D Stwierdziłam, że nie będę tego tłumaczyć, bo nie brzmiałoby to dobrze.

78

- Och, cholera. – Roześmiał się i dotknął dłonią moją stopę, pocierając nią swoją erekcję. - I oczywiście moim ulubionym jest Dickory. To sprawiło, że odrzucił głowę do tyłu i roześmiał się mocno. - Oczywiście. Poczułam się cieplej i trochę lepiej po podzieleniu się z nim czymś tak intymnym. Przestał się teraz śmiać, jego wyraz twarzy był poważny, gdy przycisnął swoje duże, silne palce w moją stopę, by ją masować. - Meredith, to przestępstwo, żeby kobieta tak spektakularna jak ty musiała używać wibratora. Wzruszyłam ramionami. - To nie mój wybór, bo nie uprawiam zwyczajnego seksu. Uśmiechnął się. - Ja też nie… oczywiście. Byłem tylko z jedną kobietą. Oddech głośno mnie opuścił, czego miałam nadzieję, że nie usłyszał. Tylko Kim. Ten wspaniały, ciepły, seksowny mężczyzna poślubił dziewczynę z liceum i utknął z nią, gdy traciła kontrolę. Wiedzą powszechną było, że pieprzyła faceta, który budował dodatki do ich domu, na które nalegała. A i tak Kyle pozostał wierny. Odeszła od niego i chłopców, a on pozbierał kawałki. Zsunął moją stopę ze swoich kolan i zbliżył się, kładąc dłonie po obu moich stronach na siedzeniu jacuzzi. Gdy się pochylił, owinęłam dłoń wokół jego karku. Tym razem jego pocałunek był mniej niepewny. Otarł swoim językiem o mój, a ja jęknęłam cicho w jego usta. Byłam cała gorąca i spragniona, moje ciało ucztowało jego bliskość. Gdy się odsunął, od razu zatęskniłam za jego ustami. Owinął ręce wokół mojej talii i usiadł z powrotem na swoim miejscu, biorąc mnie ze sobą i sadzając mnie na sobie tak, że siedziałam na nim okrakiem. 79

- Idealnie – powiedział, przesuwając czubkami palców po moim kręgosłupie. Woda spływała z końcówek jego ciemnych włosów. Przesunęłam przez nie palcami i pociągnęłam lekko, uderzając swoimi ustami w jego. Jego uchwyt na mojej talii się zacieśnił i jęknął. Oddawał z taką samą intensywnością mój głód, całując mnie mocno. Chciałam pochłonąć wszystko z tamtej chwili – wypalić w pamięci każde doznanie. To było jedyne takie uczucie całkowitej rozkoszy i zadowolenia. Przesunął usta do mojej szyi, całując każdy centymetr mojej skóry. Ocieranie się jego zarostu o moją skórę sprawiło, że znowu miałam gęsią skórkę. - Uwielbiam to – wyszeptałam mu do ucha, podgryzając jego płatek. – Sposób, w jaki całujesz moją szyję. Jego język śledził krawędź mojego obojczyka i przyciągnął bliżej moje biodra, pocierając mnie swoją erekcją. - Czuć cię tak dobrze – powiedział przy mojej szyi. Przesunął palce w górę mojego kręgosłupa, a potem poczułam, jak ciągnie za węzeł góry stroju kąpielowego przy mojej szyi. Powoli go rozwiązał, aż paski opadły na moje plecy. - Posuwam się za szybko? – wyszeptał mi do ucha. - Nie – wyszeptałam. Usiadłam prosto na jego kolanach i pozwoliłam stanikowi opaść na mój brzuch. Rozszerzył oczy, patrząc na moje piersi. Nie żartował o nie poświęcaniu im uwagi tamtego dnia w gabinecie – to było tak, jakby widział je po raz pierwszy. Po kilku sekundach samego patrzenia na nie, jego oczy przesunęły się do moich, a potem znowu do piersi. Uwielbiałam jego chłopięcą niepewność. Sięgając za siebie, wzięłam jego dłonie z moich bioder i pokierowałam je do piersi. 80

Kyle nie potrzebował dalszej zachęty. Chwycił je i uszczypnął delikatnie moje sutki między kciukiem a palcem wskazującym. Pozwoliłam głowie opaść do tyłu, żebym mogła cieszyć się doznaniem. Niedługo po tym jego ciepły oddech na moim sutku sprawił, że jęknęłam z pragnienia. Był rozkosznie powolny, pocierając czubkiem języka moje sutki, aż były twarde, a potem znowu przesuwając po nich językiem w kółkach. Chwyciłam jego bicepsy, ocierając się o niego biodrami. - Kurwa – powiedział z jękiem. – Czuć cię tak dobrze. Pochyliłam się i pocałowałam go, moje piersi przycisnęły się do jego nagiej klatki piersiowej. Owinął wokół mnie ramiona i pocałował mnie z żarem, który wydawał się niczym zaborczość. Dotykaliśmy się, smakowaliśmy i badaliśmy, aż zapadła ciemność. Przez cały czas byłam na krawędzi orgazmu, moje ciało było nakręcone z pożądania. Gdy wyłączyły się światła, Kyle roześmiał się cicho. - Dwugodzinny regulator czasowy. Gdy usiadłam prosto na jego kolanach, zachwiałam się i zakręciło mi się w głowie. - Powoli – powiedział, podtrzymując mnie za biodra. – Wszystko w porządku? - Chyba… może jestem jeszcze trochę pijana. Wstał i wyszedł z jacuzzi, trzymając moją dłoń. Potem pomógł mi wyjść. - Zostaniesz na noc? – mruknął, owijając rękę wokół mojej talii. - Pewnie… ale… - Nie dla seksu. Chcę ciebie tak mocno, że chyba będę musiał przyłożyć sobie lód do jajek, ale nie dzisiaj. Nie kiedy piliśmy. - Dobrze. Ja też. – Pokręciłam głową i roześmiałam się. – To znaczy… wiesz, o co mi chodzi. 81

Otworzył skrzynkę przy jacuzzi i wyjął ręcznik, owijając go wokół mnie. Obydwoje się wysuszyliśmy, a potem weszliśmy do środka, gdzie podzieliliśmy się kawałkiem szarlotki z lodówki i przebraliśmy się w suche ubrania. Kyle dał mi koszulkę ze swoich koszykarskich dni na studiach. Była znoszona i miękka, i akurat zakrywała mi tyłek. Byłam wysoka – nie byłam jedną z kobiet, które wyglądały, jakby miały na sobie sukienkę, gdy nosiły koszulki mężczyzn. Lubiłam sposób, w jaki patrzył na mnie w swojej koszulce. Ale robiło się późno, a alkohol sprawił, że byłam senna. Wstawałam o szóstej, by poćwiczyć jogę przed pracą. - Łóżko? – spytał, ziewając. - Taa. – Roześmiałam się. – Czuję się staro. Połowa butelki wina, dwa piwa i odpadam. - Ja też. W jego sypialni było ogromne łóżko i duża szafka z obramowanym zdjęciem chłopców. Ściany były puste. Gdy byliśmy już w łóżku, spojrzał na mnie w ciemności. - Lubisz mieć miejsce, gdy śpisz, czy mogę, no wiesz… - Tak – powiedziałam szybko. – W cholerę mnie poprzytulać. Uwielbiam to. Przytulił mnie od tyłu, jego klatka piersiowa była ciepła i twarda przy moich plecach. Gdy pocałował lekko moją linię szczęki, nim położył głowę i zasnął, ja leżałam obudzona, zmuszając się do nie rozpłakania. Z tego, co sobie przypominałam, to była najlepsza noc, jaką kiedykolwiek miałam. Wszystko w Kyle'u było właściwe i pełne nadziei. Przez całą noc nie czułam się ani nieidealna, ani zraniona. Ale on był bratem Reeda. Mojej pierwszej miłości. Mojej jedynej miłości. Nie chciałam, żeby to był problem, ale był. Musiał być. Nie tylko dla mnie, ale 82

dla niego. Przecież byłam Meredith Hobbs. Kobietą, która nigdy nie przewyższy swojej reputacji. Przynajmniej nie w Lovely.

83

Rozdział 11 Kyle Chłopcy nadal spali, gdy w poniedziałek rano Stephanie przyszła się nimi zaopiekować. Wyglądała, jakby dopiero się obudziła, jej koszulka i dresy były pogniecione. - Nie pozwól im przez cały dzień grać na tabletach – powiedziałem. – Przez przynajmniej dwie godziny muszą pobawić się na zewnątrz. I czy możecie wyjść na spacer z Hagridem? - Pewnie, doktorze Lockhart. – Ziewnęła i posłała mi zmieszane spojrzenie. – Mogę zadać panu lekarskie pytanie? - Pewnie. - Jest recepta na naprawdę bolesne bóle miesiączkowe? W sensie bardzo, bardzo bolesne. Wyglądała tak szczerze, że jej współczułem. Biedny dzieciak. Szesnaście lat to ciężki wiek. - Zadzwoń do swojego lekarza i spytaj, jaka jest twoja maksymalna dawka ibuprofenu – powiedziałem. – Zazwyczaj można brać więcej, niż napisane jest na butelce. Ale upewnij się, że zapytasz o odpowiednią dawkę. Kiwnęła głową. - Okej, dzięki. - Do zobaczenia po południu – powiedziałem, chwytając kluczyki do samochodu. – Albo chyba… jutro rano, skoro wychodzisz, gdy przyjeżdża Meredith. - To twoja dziewczyna? Jest naprawdę ładna. 84

- Ee… nie. Tylko przyjaciółka. Miłego dnia, Stephanie. - Dzięki. Zwinęła się na kanapie z telefonem, a ja wyszedłem. Miałem najlepszy weekend od jakiegoś czasu. Meredith i ja obudziliśmy się w sobotni poranek, wykradając się z łóżka, by umyć zęby, nim zaczęliśmy kolejną sesję obściskiwania, która zostawiła mnie znowu niewygodnie twardego. Potem usmażyliśmy razem bekon i jajka, nim wyszła. Jeśli użyła mojej szczotki do zębów, nie przeszkadzało mi to. Właściwie to trochę mi się to podobało. Odebrałem chłopców od rodziców, a

na resztę weekendu bez

zastanowienia zabrałem ich na wycieczkę do St. Louis. Zjedliśmy kolację z moim najmłodszym bratem, Justinem, a potem nasza czwórka poszła na mecz Cardinalsów. Zostaliśmy na noc w mieście, a niedzielę spędziliśmy w muzeum. Nim nalegałem na zmianę godzin mojej pracy, w weekendy byłem pod telefonem przez przynajmniej połowę czasu. To oznaczało żadnego picia i podróżowania w takie weekendy. Teraz byłem pod telefonem przez tylko jeden weekend w miesiącu i cieszyłem się możliwością podróżowania z dziećmi w różne miejsca. Gdy wszedłem do biura i przywitałem się z Marlą, poczułem, że jej oczy mnie analizowały. - Jak tam twój weekend, doktorze Lockhart? – spytała. - Świetnie. Zabrałem chłopców do Lou. A twój? - Dobrze. Zrobiłam trochę przepikowywania i popracowałam w ogrodzie. Dwie pielęgniarki i dwie asystentki pielęgniarek, które u mnie pracowały, będą dopiero później, gdy będę miał godziny przyjęć. Po pogadaniu z Marlą poszedłem do szpitala na umówione operacje. Była prawie szósta trzydzieści, moja ulubiona pora dnia roboczego. Lubiłem obserwować wprawiający się w ruch szpital. Był prawie czas na 85

poranną zmianę. Zaczynałem operacje, gdy tylko gotowa była ekipa z sali operacyjnej, równo o siódmej. Widziałem kilka znajomych twarzy, gdy przechodziłem obok pacjentów. Trace Hunt, właściciel miejscowego sklepu z narzędziami, w weekend miał nagłe wycięcie wyrostka robaczkowego i nalegał, by mnie zobaczyć, gdy wrócę. - Gdzie byłeś? – zażądał, gdy tylko wszedłem do jego sali, jego paciorkowate oczy były przymrużone. – Przyjechałem do szpitala, potrzebując operacji, i oczekiwałem, że zobaczę nad sobą Kyle'a Lockharta ze skalpelem, a nie jakiegoś pismaka spoza miasta, który nie ma o niczym pojęcia! - Doktor Tenleigh tu pracuje, Trace. Jest bardzo dobrym chirurgiem. - Ale nie jest stąd. Jak miałem zaufać jakiemuś facetowi, by rozciął mi jelito, skoro nigdy wcześniej go nie spotkałem? Odsunąłem pościel i przycisnąłem lekko jego okrągły brzuch. - Odczuwasz jakiś ból? Posłał mi niechętne spojrzenie. - Nie. Usiadłem na krześle obok jego łóżka. - Przeczytałem dokładnie twoją kartę. To była bardzo potrzebna operacja. Miałeś prawdopodobnie dobre czterdzieści osiem godzin zapalenia, gdy tu przybyłeś, więc twój wyrostek musiał zostać wycięty, zanim wróciłem. Burknął. - Ale na początku to był najgorszy ból brzucha w moim życiu. Potem przyjeżdżam tu z pewnością, że umieram, i widzę jakiegoś nieznajomego. - Zaufałbym doktorowi Tenleigh, by przeprowadził na mnie operację. - Facet jest dupkiem. Nie mogłem powstrzymać uśmiechu od pojawienia się na mojej twarzy, bo to była prawda. - Jesteś teraz na drodze do wyzdrowienia. Masz do mnie jakieś pytania? 86

- Gdzie mój wyrostek? Zmarszczyłem brwi. - Gdzie jest? Został wycięty. - Chcę to gówno w słoiku, by postawić go na ladzie w sklepie. Powiedziałem to doktorowi Jak On Tam Ma Na Imię, a on mi nawet nie odpowiedział. - Mm… twojego wyrostka już dawno nie ma, Trace. Jest w odpadach medycznych. - A niech to szlag! – Poruszył się z ożywieniem na łóżku, a potem skrzywił się z bólu. – Moje ubezpieczenie będzie musiało zapłacić za to kupę pieniędzy, a jeśli chcę mój wysuszony wyrostek, to powinienem go dostać. - Właściwie to było w nim zapalenie i nie dajemy pacjentom ich odpadów medycznych. Zbliżył się do mnie i posłał mi poważne spojrzenie. - Ty byś mi go dał. - Nie, nie dałbym. - Pamiętasz, kto sponsorował twoją drużynę koszykarską w liceum, żebyś mógł w tamtym czasie jechać na ten luksusowy turniej w Indianie? Hunt's Hardware. I tak mi się odpłacasz. – Pokręcił głową z obrzydzeniem. - Nie byłem pod telefonem w ten weekend. - Prowadzałeś się z tą dziewczyną Hobbs – mruknął. - Co? - Cóż, ten jej Jeep stał na twoim podjeździe od piątkowego wieczoru do sobotniego ranka. Billy Carmichael przyszedł do sklepu i tak powiedział. Przewróciłem oczami. Billy Carmichael był wścibskim sąsiadem. - Trace, masz do mnie jakieś pytania o twoim wycięciu wyrostka albo wyzdrowieniu? - Nie, jak on tam ma na imię wszystko wyjaśnił. Nadal byłem w połowie 87

odurzony, ale chyba wszystko zrozumiałem. - Wygląda na to, że trzymamy cię do jutra, żeby podać ci przez kroplówkę kilka antybiotyków. Ciesz się swoim czasem odpoczynku i rozluźnij się. Za ciężko pracujesz. - Chyba tak. – Zmarszczył brwi z troską. – W to nacięcie nie wda się żadna infekcja ani nic, prawda? Nie patrzyłem, czy tamten facet umył ręce przed operacją. - Gwarantuję ci, że to zrobił, i jesteś na tylu antybiotykach, że nie będziesz miał żadnych problemów. Kiwnął głową i oparł głowę o poduszkę. Wstałem. - Odpocznij trochę, okej, Trace? Wyglądasz jak gówno. Roześmiał się. - Spróbuję, doktorze. Dzięki za odwiedzenie mnie. - Nie przegapiłbym tego. Wyszedłem, by zobaczyć się z następnym pacjentem, odpychając zmartwienie o Meredith i mnie, będących obiektem plotek. Gdybym myślał, zaparkowałbym na noc jej Jeepa do garażu. Teraz świat będzie rozpowiadał, że się spotykamy, a nie byłem na to przygotowany. Nie przez siebie, ale przez Jordana i Erica. Żartowano z nich w szkole przez problemy ich mamy, a to ich bolało. Dzieciaki mogły być wstrętne. Nie chciałem, by słyszeli, że miałem dziewczynę. Było za wcześnie i to nie była nawet prawda. Meredith i ja byliśmy dla siebie dobrzy. Byłem tego pewny. Ale nie byłem w pośpiechu, by wdawać się w cokolwiek poważnego. Moje dzisiejsze operacje były niegroźne i skończyłem do południa. Jadłem lunch w miejscowych delikatesach i miałem chęć napisania do Meredith. Czekałem cały weekend, więc miałem nadzieję, że nie było za wcześnie.

88

Ja: Hej, jak minęła Ci reszta weekendu? Meredith: Dobrze. Spokojnie. A Tobie? Ja: Zabrałem chłopców do St. Louis, by zobaczyć się z Justinem. Meredith: Brzmi fajnie. Ja: Masz jakieś plany na piątkowy wieczór? Meredith: Jeszcze nie. ;) Ja: Mogę znowu się z Tobą zobaczyć? Meredith: Pewnie, bardzo chętnie. Ja: Naprawdę dobrze się bawiłem tamtego wieczoru. Meredith: Ja też. Ja: Muszę wracać do gabinetu. Do zobaczenia po południu. Meredith: Do zobaczenia.

Przez całe popołudnie, gdy widziałem się z pacjentami, nie mogłem doczekać się zobaczenia jej. Nadal powtarzałem w głowie nasz wspólny wieczór, uczucie jej już stawało się zbyt odległym wspomnieniem. Dopiero gdy nakarmiła głód, który się we mnie znajdował, zdałem sobie sprawę, jaki był silny. Robienie sobie dobrze do porno nawet nie porównywało się do bycia z nią. Ze względu na chłopców nie chciałem, żebyśmy byli obiektem plotek, ale to było nieuniknione. Chyba że przestanę się z nią widywać. I mimo że byłoby to bardzo rozsądne, to nie mogłem. Sprawiała, że czułem coś, czego nie czułem nigdy wcześniej, i nie mogłem tego odrzucić. Będziemy musieli w dyskrecji utrzymać to, co między nami było. Jeśli nie będziemy się z tym obnosić, to będą tylko o tym szeptać. Nie byłem gotów na 89

nic więcej. Chłopcy i ja byliśmy teraz we trójkę i chciałem, by czuli się bezpieczni w naszej rodzinnej komórce. Gdy tamtego popołudnia dotarłem do domu, Meredith i chłopcy właśnie wjeżdżali na podjazd, uśmiechając się i jedząc rożki. - Hej – powiedziała, posyłając mi jeden z tych uśmiechów, które sprawiały, że zapominałem o innych ludziach na świecie. - Hej. - Tato, mam o smaku gumy balonowej – powiedział Eric, wyciągając w moją stronę rożka. – Spróbuj. - Ee, nie, dzięki. - Wata cukrowa? – zaoferował Jordan, wyskakując z Jeepa. - Jeszcze gorzej. - Wanilia? – Meredith przechyliła rożka w moją stronę, a ja podszedłem do strony kierowcy. - Wanilia, tak? Pochyliłem się i posmakowałem jej rożka. - Wanilia jest dobra na początek – powiedziała cicho. - To prawda. Później można dodać dużo innych smaków. Jej figlarny uśmiech sprawił, że mój fiut zesztywniał. Chłopcy pobiegli w stronę garażu, a ja oparłem się o drzwi Jeepa Meredith. - Wchodzisz? – spytałem ją. - Właściwie to muszę wracać do pracy. Między sobotą a dzisiejszym dniem sprzedaliśmy dużo samochodów. Muszę nadrobić z papierkową robotą. - Zatem zobaczymy się jutro? Kiwnęła głową i przechyliła znowu rożka w moją stronę. - Chcesz jeszcze posmakować? - Koniecznie. Dotknąłem jej dłoń, unosząc rożka do buzi i smakując go. 90

- Do zobaczenia niedługo, Kyle. - Nie wystarczająco niedługo. Jej policzki się zaróżowiły, gdy wyjechała z podjazdu. Naprzeciwko ulicy Billy Carmichael wjechał na swój podjazd, wysiadł z samochodu i pomachał do mnie. Nie odmachałem. Wścibski gnojek. Musiał żyć własnym życiem, a nie poświęcać tyle uwagi mojemu. Ale zmusiłem się do nie patrzenia na odjeżdżającą Meredith. Może mogłem sprawić, by Billy zgadywał.

91

Rozdział 12 Meredith Mój tata wszedł do biura, jego dłoń wsadzona była w ogromną torbę suszonego mięsa wołowego. - Jak leci, Merry? – spytał, gryząc kawałek wołowiny, gdy zamknął drzwi. Zdjęłam okulary i odwróciłam się od komputera, by na niego spojrzeć. - Dobrze, tato. A u ciebie? Usiadł na krześle przed moim biurkiem, trochę zdyszany. Moja troska o niego zawsze była obecna, czy to z przodu, czy z tyłu umysłu. - W końcu sprzedajemy niczym torpeda, więc jestem zadowolony z życia – powiedział, uśmiechając się. Był ubezpieczony finansowo, ale akwizytor w moim tacie uwielbiał, gdy interes kwitnął. Morale w pracy w tym miesiącu było bardzo wysokie, bo każdy wiedział, że pod koniec ogromnej sprzedaży dostawało się premię. Słyszałam już, że kilku facetów z naszego warsztatu naprawczego rozmawiało o tym, jak ją wyda. Uwielbiałam to, że mój tata nie dawał premii tylko ludziom od sprzedaży. Każdy pracownik ją dostawał, bo nasz biznes działał zespołowo. - To chyba nasz najlepszy miesiąc – powiedziałam. – Nadrabiam właśnie zaległości i do dzisiaj jest ich najwięcej, więc zobaczymy, czy tak się utrzyma. - Ludzie w tym mieście wiedzą, że miejscowe zakupy są ważne. Jesteśmy szczęściarzami, że to mamy. - Miejscowe zakupy są dobre dla nich i dla nas. Duża placówka nie pojechałaby po Jimmy'ego Morrisa w środku nocy, bo zepsuł się samochód, 92

który kupił od nich dwa lata temu. - Wyładowany akumulator – powiedział tata z chichotem. – Z pewnością czuł się jak dupek przez to, że wyzywał tamtego nowego faceta z warsztatu, który do niego przyjechał i go wymienił, gdy dowiedział się, że właśnie to było problemem. Nigdy nie było dobrego momentu, by o tym wspominać, ale nie mogłam nadal obserwować, jak jadł jakieś gówno po bajpasie, i nic na ten temat nie powiedzieć. - Zatem jak idzie dieta i ćwiczenia? Uśmiechnął się ze zmieszaniem i uniósł torbę suszonej wołowiny. - Trudno tutaj zdrowo się odżywiać. Wczoraj wieczorem zjadłem trochę brokułów z klopsami. Pozostałam spokojna, mimo że chciałam wybuchnąć i spytać go, czy wiedział, jak bardzo smuciło mnie obserwowanie, jak naraża swoje zdrowie na niebezpieczeństwo. - A co z chodzeniem rano przed pracą? Próbowałeś tego? Zachichotał i chwycił kolejny kawałek wołowiny. - Chodzę do toalety, czy to się liczy? - Tato, mówię poważnie. Będę przychodzić i spacerować razem z tobą. Możesz to zrobić – możemy zrobić to razem. Co wieczór będę robiła ci kolację, jeśli chcesz. Machnął ręką. - Masz własne życie, Merry. – Jego wyraz twarzy spoważniał. – Właściwie to właśnie dlatego chciałem z tobą porozmawiać. Podobno widujesz się z Kylem Lockhartem. Moje policzki zarumieniły się z zawstydzenia. Wciąż czułam rumieńce po pierwszym pocałunku z Kylem, nadal ucztując w roztrzepanej niepewności odnośnie tego, co stanie się dalej. Z pewnością nie byliśmy niczym oficjalnym, 93

ale plotki w Lovely zmieniły to w coś więcej, niż było. - Tak naprawdę nie widuję się z nim. - Mogę zobaczyć na twojej twarzy, że coś się tam dzieje. Spojrzałam na swoje biurko. - Taa. Coś się dzieje. Uczyłam jego chłopców każdego dnia po pracy przez parę tygodni i myślę… Kyle i ja… - Nie musisz wyjaśniać szczegółów. – Tata pokręcił głową. – Wolałbym, żebyś tego nie robiła. Nadal nie sądzę, że jakikolwiek mężczyzna jest wystarczająco dobry dla mojej małej dziewczynki. I nie chcę wspominać o rodzinie Lockhartów, bo wiem, jakie to dla ciebie bolesne, ale nie mogę tego przemilczeć. Nie rób tego sobie, Merry. Proszę. - Między Kylem a mną nie ma nic poważnego. On jest dobrym człowiekiem, tato. Naprawdę. Jego brwi zmarszczyły się z troską. - Nigdy nie będziesz mile widziana w tamtej rodzinie. Nie pozwolą nikomu zapomnieć o tym, co stało się z Reedem. Nawet po tych wszystkich latach widzę, że nie uwzględnia się ciebie w niektórych wydarzeniach i wciąż o tobie się mówi, a to boli. Zazwyczaj tata był beztroskim facetem z przyjaznym uśmiechem. Rzadko stawał się taki poważny, a to rozrywało mi serce. - To Grace, tato. Nie Reed. Nie Kyle. I nikt inny z rodziny. Pokręcił głową. - Myślisz, że mogłabyś siedzieć naprzeciwko Reeda i jego żony przy wigilijnej kolacji? Grace Lockhart nie będzie tego popierać. Westchnęłam cicho. - Za bardzo wszystko wyprzedzasz. Kyle i ja tylko spędzamy razem czas. - Dostrzegłem, że przez ostatnie kilka dni byłaś szczęśliwa. Od bardzo długiego czasu nie znalazłaś żadnego mężczyzny, który byłby wart spędzania z 94

nim czasu. - To nie tak, że mam wzięcie, tato. Usiadł prosto na krześle. - I dlaczego tak jest? Jesteś piękna, mądra i masz wszystko, czego mężczyzna mógłby chcieć w kobiecie. Jest tak dlatego, że Grace Lockhart nie przestanie żywić do ciebie urazy przez to, że nie wyszłaś za Reeda. - Cóż, zostawiłam go czekającego przed ołtarzem. To było okropne z mojej strony. - Przez ile lat powinnaś czuć się przez to jak parias?7 - Nie sądzę, że jestem pariasem… - Nie jesteś brana pod uwagę, Merry. Szpitalne fundacje, wycieczki na zakupy, tamte cholerne imprezy, gdzie robi się koce, na które zazwyczaj chodziła twoja matka… Grace Lockhart upewniła się, że jesteś od każdej odcięta. Kiwnęłam głową. - Ona mnie nie lubi, tato. I nigdy nie polubi. Już dawno temu to zaakceptowałam. - Jeśli to akceptujesz, trzymaj się z dala od Kyle'a Lockharta. Nie będę patrzył, jak znowu rani cię tamta rodzina. - To nie wina Kyle'a. - Nie marnuj czasu na mężczyznę, którego lojalność leży razem z jego rodziną, kiedy jego matka jest złośliwą, starą wiedźmą. Skończysz zraniona. - Jak już mówiłam, Kyle i ja jesteśmy tylko… Mój telefon zawibrował z nową wiadomością, a ja spojrzałam na niego na biurku. Kyle: Myślę o Tobie.

7

Człowiek z najniższej grupy społecznej, człowiek wzgardzony.

95

Przełożyłam go ekranem do dołu i odchrząknęłam. - W każdym razie… słyszę, co mówisz, tato. Pokręcił głową. - Tak samo jak ja słyszę, co mówisz o mojej diecie? - Tak, to podobne. Tylko że Kyle Lockhart ma minimalną szansę zabicia mnie. Zlekceważył moje wspomnienie o jego diecie. - Tylko to przemyśl, dobrze? Proszę? - Tak. Zrobię to, tato. Opuścił moje biuro, ale jego troska ze mną została. W głębi duszy wiedziałam, że miał rację. Kyle i ja mogliśmy spotykać się u niego, ale czy kiedykolwiek będzie między nami coś więcej? Coś prawdziwego? Mało prawdopodobne. Tata miał rację; Lockhartowie byli bardzo lojalną rodziną. Kyle nigdy nie odwróciłby się do nich plecami, by ze mną być. A ja nigdy bym nie chciała, by to robił. Wyszłam z pracy parę godzin wcześniej i zabrałam Jordana i Erica na film w teatrze, który znajdował się w centrum miasta Lovely. To był piękny stary budynek z wieloma czułymi wspomnieniami. - Chcesz cukierka? – zaoferował Eric, wysuwając w moją stronę torebkę M&M'sów. - Chcę, dzięki – powiedziałam. – Wymiana? Dałam mu popcorn i wzięłam kilka M&M'sów, pozwalając im roztopić mi się powoli w buzi. Film, który oglądaliśmy, był animowany i uroczy. W większości cieszyłam się przerwą od myślenia, a przekąski były fajnym bonusem. Napisałam Kyle'owi o zabraniu chłopców na film, a gdy wróciliśmy do domu, jego Range Rover stał w garażu. Wjechałam na podjazd, planując wypuścić chłopców i wrócić do domu. 96

- Wejdziesz do środka? – spytał Jordan. - Hm… pewnie. – Zgasiłam silnik i podążyłam za nimi do środka przez garaż. - Hej – powiedział Kyle, gdy weszliśmy do kuchni. – Jak tam film? - Fajny – powiedział Eric. Chłopcy poszli do salonu, zostawiając Kyle'a i mnie samych. - Jak się masz? – spytał, opierając biodro o szafkę kuchenną. Wzruszyłam ramionami. - Chciałabym mieszkać w mieście, gdzie znajduje się milion mieszkańców. - Taa, czasami Lovely jest zbyt małe. Czy ktoś cię niepokoi? - Nie bardzo – powiedziałam cicho. – Po prostu zdaję sobie sprawę, że nigdy nie można poprawić swojej reputacji w takim miejscu. Przeszłość zawsze tam jest i każdy zawsze o niej wie. - Ale każdy ma przeszłość. - Taa. – Oparłam się o szafkę naprzeciw niego. – Wiesz, facet od finansów w naszej placówce nazywa mnie „uciekającą panną młodą”. Nigdy Meredith. - Brzmi, jakby był prawdziwym dupkiem. - Taa, bo jest. Nie robi tego przy moim tacie. - Myślałaś kiedyś o powiedzeniu mu, by przestał? - Po tylu latach zaczęłam czuć, że ma rację. Jakbym właśnie tym była dla większości ludzi w tym miejscu. - Z pewnością nie dla mnie. Uśmiechnęłam się. - Dzięki. Otworzył usta, by coś powiedzieć, gdy Jordan wszedł do kuchni. - Za pięć minut zaczyna się trening, tato. Kyle zerknął na zegar. - Zapomniałem, że to dzisiaj. Wyłączę tylko piekarnik. 97

- Mogę go zabrać – powiedziałam. - Jesteś pewna? - Taa, to żaden problem. - Chcesz wrócić na kolację? - Zrobiłabym to, ale jestem pełna od tych wszystkich przekąsek przy filmie. Uniósł brwi z rozbawienia. - Rozumiem, że dzieci też? - Może. - Wywierasz zły wpływ. – Mrugnął do mnie, a ja się rozgrzałam. - Jedźmy – powiedział Jordan, ciągnąc mnie za ramię. - Nie zapomnij swojej rękawicy – zawołał za nami Kyle. Podrzuciłam Jordana na mecz baseballu, otrzymując spojrzenie od Louisy Jones, która ukończyła szkołę razem ze mną i podrzucała swojego syna. Ale skończyła mi się dzienna energia, by się tym przejmować. Pojechałam do domu, przebrałam się w ubrania do biegania i buty, a następnie udałam się na długi, oczyszczający umysł bieg przez miasto. Przynajmniej było prawie pusto. Nie mogłam pozbyć się myśli o Kyle'u całującym moją szyję i przyciskającym moje ciało do swojego. Lub wrażliwości w jego oczach, gdy powiedział mi, że nigdy nie robiono mu loda. Lub mojego palącego pragnienia, by mu go zrobić. Nie było żadnej ilości biegu, który zabrałby te myśli.

98

Rozdział 13 Kyle Tydzień minął boleśnie wolno. Byłem skupiony na pracy i domu, ale gdy miałem okres przestoju w trakcie jazdy do pracy albo po tym, jak dzieciaki były w łóżkach, mój umysł wędrował do Meredith. Zastanawiałem się, co robiła, i powtarzałem w kółko nasz wieczór. Gdy pewnej nocy fantazjowałem o niej w łóżku, do mojej głowy nieświadomie wpadła myśl. Reed ją pieprzył. Próbowałem usunąć tamtą myśl – i obrazy – z mojego umysłu, ale nie mogłem. Pewnie był jej pierwszym. Nie czułem zazdrości – cholera, była osiem lat młodsza ode mnie i nie mógłbym wtedy z nią być – ale to było coś, czego nie lubiłem. Był w miejscach, w których mnie nie było. Robił jej dobrze. Jej długie, idealne nogi owinięte były wokół jego talii bez niczego między nimi. To było dziwne uczucie. Nigdy nie byłem z kobietą, z którą był jeden z moich braci. To była tak jakby niewypowiedziana zasada, że tego nie robiliśmy. Wiedział, jak brzmiała, gdy dochodziła. Pewnie robiła z nim różne sprośne rzeczy, gdy byli razem. A teraz chciałem, by robiła te wszystkie rzeczy ze mną. Jakie to by dla niej było? Porównywałaby nas? Z mojego jednego wieczoru z Meredith mogłem stwierdzić, że seks nie był dla niej obowiązkiem. Sposób, w jaki jęczała i kręciła biodrami przy moich w jacuzzi, pokazał mi, że była tak samo podniecona, jak ja. Nigdy tego nie 99

doświadczyłem. Seks z Kim zawsze był powierzchowny – ona na plecach, ja na niej, i pieprzyłem ją, aż obydwoje doszliśmy. Nigdy nie chciała próbować nic innego. Po co mieszać coś, co już dobrze działa? To były jej słowa. Właśnie tak dostawała ode mnie coś, czego chciała – poprzez odmawianie seksu. Wakacje, biżuteria i wszystkie dodatki do mojego domu były jej przyznane, gdy nie mogłem już znieść seksualnej frustracji. Seks po podarowaniu jej czegoś, co chciała, zawsze wydawał się dla mnie zabarwiony. Nie chciała mnie, chciała różnych rzeczy, a seks był jedyną rzeczą, którą mogła przeciw mnie wykorzystać. Kobieta, która po prostu cieszyła się seksem? To brzmiało dla mnie jak niemożliwe marzenie. Do teraz. Meredith nie miała powodu, by udawać, że mnie pragnie, a ja pragnąłem jej bardziej niż powietrze. Czułem, jakbym liczył minuty, aż przyjechała w piątkowy wieczór. Podrzuciłem chłopców do rodziców i robiłem pizzę, gdy zadzwoniła dzwonkiem do drzwi. - Hej – powiedziała, gdy otworzyłem drzwi. - Hej. Przygryzła wargę, wchodząc do środka. - Jest coś naprawdę seksownego w tym, że suszysz dłonie o ten ręcznik. - Taa? - Może to twoje duże, męskie dłonie, które robią coś tak domowego. - A więc sprawdziłaś rozmiar mojej dłoni? Roześmiała się i zaskoczyła mnie, gdy chwyciła w pięść moją koszulkę, unosząc do mnie swoją twarz. - Już wiem, co tam masz, Lockhartcie. Torturowałeś mnie tym w tamten weekend. 100

- Torturowałem, tak? - Nie martw się, Dickory dokończył to, czego ty nie dokończyłeś. Upuściłem ręcznik, jęknąłem i chwyciłem jej tyłek, przyciągając ją bliżej. - Dokończę to w tym pieprzonym momencie, jeśli chcesz. - Chcesz tego? W sensie ogólnie? Uprawiać ze mną seks? - Mówisz poważnie? Zarumieniła się. - Tak jakby. To znaczy, obydwoje powiedzieliśmy, że nie uprawiamy zwyczajnego seksu. - Nie byłabyś dla mnie zwyczajna. Ale jeśli nie chcesz… - Nie, chcę. Spojrzała na mnie spod grubych, ciemnych rzęs, jej klatka piersiowa unosiła się i opadała przy mojej. Nie mogłem tego znieść – popchnąłem ją na ścianę, amortyzując tył jej głowy dłonią, i uderzyłem swoimi ustami w jej w mocnym, karzącym pocałunku. Poczułem jej jęk, przechodzący przez moją klatkę piersiową, gdy owinęła nogę wokół mojej talii i przycisnęła do mnie swoje ciało, praktycznie się na mnie wspinając. Gorąco między nami było bardziej niż fizyczne. Pragnąłem jej na głębokim, prymitywnym poziomie, nad którym nie miałem kontroli. - Możemy ominąć kolację – mruknąłem jej do ucha. - Ale pachnie tak dobrze. – Zsunęła się po mnie, jej stopy wylądowały na podłodze. – I mamy całą noc, prawda? - Tak. Chwyciła moje policzki dłońmi i spojrzała na mnie z powagą. - Sposób, w jaki na mnie patrzysz… sprawia, że czuję się niesamowicie. Seksownie. - Jesteś niewiarygodnie seksowna. 101

- Nie w moim umyśle. Minęło tyle czasu, że… – Odchrząknęła. – Próbuję powiedzieć, że czuję do ciebie to samo. Myślę, że jesteś szalenie seksowny. I jesteś jak ja – nie zaliczasz kogoś nowego co tydzień. Podoba mi się to. Uniosłem jej dłoń do ust i pocałowałem jej knykcie, a potem zaprowadziłem ją do kuchni. - Pizza i białe wino albo piwo – powiedziałem. – Pomyślałem, że chyba nie powinniśmy ich znowu mieszać. Uśmiechnęła się. - Żebyśmy nie odpłynęli na łóżku do dziesiątej? - W większości. I nie mogę w ogóle pić, bo jestem pod telefonem. - Będziesz musiał jechać do pracy? - Tylko jeśli będzie nagły wypadek. Drugi chirurg, który miał być pod telefonem, ma grypę, więc zamieniliśmy się weekendami. Rozmawialiśmy o pracy i chłopcach. Poznawałem lepiej Meredith i zauważyłem, że nie lubiła mówić o sobie. Musiałem z niej to wyciągać. Była w niej ukryta nieśmiałość, w którą ciężko było uwierzyć. Gdy skończyliśmy jeść, podniosła naczynia ze stołu, nim mógłbym to zrobić, i zabrała je do zlewu, by je umyć. Podszedłem do niej od tyłu, położyłem ręce wokół jej talii i przemówiłem jej do ucha: - Zostaw je. Miała sukienkę na ramiączka i poczułem, że na jej ramionach pojawiła się gęsia skórka. Odstawiła talerz, a ja pochyliłem się, by przesunąć jej włosy na bok i pocałować ją w szyję. Wzdychając cicho, odchyliła głowę na bok, a ja całowałem ją po szyi w górę, a potem znowu w dół, zsuwając ramiączko jej sukienki. - Kyle – wyszeptała, pchając w moją stronę tyłek. Przy moim wzroście moja erekcja była w połowie na dole jej pleców, ale i 102

tak poczułem gorącą, chwytającą potrzebę, gdy się o mnie otarła. Zsunąłem ręce, by zebrać dół jej sukienki, unosząc ją, aż znajdowała się wokół jej talii. Sapnęła, a potem jęknęła, gdy przesunąłem dłońmi po jedwabnym materiale jej majtek, a potem w dół jej nagich ud. - Chcesz mnie tu dzisiaj? – powiedziałem jej do ucha, wsuwając palce pod łączenie jej majtek. - O Boże. – Oparła dłonie o blat i opuściła głowę na moją klatkę piersiową. – Tak. - Założę się, że ta cipka smakuje słodko, prawda? Odwróciła się i owinęła ramiona wokół mojej szyi, przyciskając się do mnie i mocno mnie całując. Trzymałem jej sukienkę uniesioną, żebym mógł wsunąć dłonie pod jej majtki i ścisnąć jej tyłek. Jej jęk powiedział mi, że lubiła, gdy byłem z nią trochę ostry. To był dla mnie niezbadany i bardzo seksowny teren. Odsunąłem się od niej i przemówiłem przy jej ustach: - Pochyl się przy kuchennej wyspie i pokaż mi swój tyłek. Gdy jej pierś unosiła się i opadała bez tchu, oblizała usta i podeszła do wyspy. Mój kutas pulsował z pragnienia jej, gdy podwinęła sukienkę do bioder, a potem poruszyła się lekko, zsuwając majtki. - Zatrzymaj się tu – powiedziałem, gdy były pod jej tyłkiem, wokół ud. Nie mogłem jeszcze za bardzo zbliżać się do jej cipki, bo straciłbym tę odrobinę kontroli, jaką miałem. Oparła łokcie na wyspie, a ja do niej podszedłem, obserwując jej idealny, okrągły tyłek. Przesunąłem dłonią po miękkich krągłościach, a ona westchnęła. - Daj mi klapsa – powiedziała tak nisko, że prawie szeptem. Zamknąłem oczy i zmusiłem się do nie dojścia w spodniach. Kurwa. To były rzeczy z moich fantazji – wspaniała kobieta z seksualnym apetytem, który zawierał trochę perwersji. 103

Odsunąłem dłoń i uderzyłem jeden pośladek, a potem drugi. Potem zrobiłem to jeszcze raz, mocniej, a Meredith jęknęła i chwyciła krawędź kuchennej wyspy. - To dobry dźwięk, prawda? – spytałem, martwiąc się, że mogłem ją zranić. - Bardzo dobry. – W jej głosie był uśmiech. – Nigdy o to nie prosiłam, ale zawsze chciałam. Pochyliłem się nad jej plecami i przemówiłem jej do ucha: - Możesz prosić mnie o wszystko. I mów mi, jeśli coś ci się nie spodoba, dobrze? - Tak. I… to samo tyczy się ciebie. - Naprawdę nie sądzę, że mogłabyś zrobić coś, co by mi się nie podobało. Mam metr dziewięćdziesiąt trzy wzrostu i ważę dziewięćdziesiąt kilogramów, więc nie możesz mnie zranić. Odwróciła się do mnie. - Martwisz się, że mnie zranisz? - Jestem dużym facetem. Czasami zapominam o swojej sile. - Jestem bardzo wytrzymała. Proszę, nie martw się o to. Nie chcę, żebyś się wstrzymywał. Uniosłem brew. - Jesteś tego pewna? - Bardzo pewna. I bardzo podniecona. Chwyciłem ją za talię i znowu ją odwróciłem, opadając za nią na kolana. Moje dłonie praktycznie trzęsły się z pożądania, gdy przesunąłem nimi od jej ud do tyłka. Gdy pochyliłem się i pocałowałem jeden z pośladków, ona zassała oddech. Pocałowałem drugi, a potem go przygryzłem, tak jak umierałem z chęci zrobienia tego od chwili, gdy zdjęła majtki. 104

- Och… cholera – powiedziała cicho. – To takie przyjemne. Zsunąłem jej majtki jeszcze o kilka centymetrów, a ona wydała z siebie zdyszany dźwięk. Mój kutas napinał się przy spodniach, a jajka były ciasne i bolące. Gdy przesunąłem dłonie z powrotem do jej tyłka i go ścisnąłem, ona jęknęła. Wstałem i przycisnąłem klatkę piersiową do jej pleców, zdejmując jej sukienkę przez głowę. Odrzuciła głowę do tyłu i owinęła ramię wokół mojej szyi. Pozwoliłem dłoniom wędrować w górę i w dół jej delikatnej, idealnej skóry, ściskając jej piersi przez stanik i śledząc linię obojczyka czubkami palców. - Umieram z pragnienia, by sprawić, żebyś doszła – powiedziałem jej do ucha. - Ja to samo. – Wsunęła palce w moje włosy i pociągnęła. - Może pójdziemy do sypialni? - Tak. Odsunęła się ode mnie i zdjęła całkiem majtki, skopując buty. Zaschło mi w ustach, gdy na nią patrzyłem. Pieprzona cholera, była wspaniała. Taka wysoka, szczupła i całkowicie naga między nogami. Dzięki Bogu, że miałem zasłonięte okna, bo inaczej mój sąsiad Tom mógłby dostać zawału serca od samego patrzenia przez okno. Nieśmiałość przeszła przez jej twarz, gdy sięgnęła do tyłu, by odpiąć stanik. Przesunąłem dłonią po mojej erekcji, mając nadzieję, że zobaczy, iż w moich oczach nie mogłaby być bardziej idealna. Pozwoliła stanikowi opaść na podłogę, a ja spijałem jej wspaniałość. - Jesteś taka piękna – powiedziałem. – Mógłbym tylko na ciebie patrzeć przez całą noc. Uśmiechnęła się i podeszła bliżej. - Właściwie to mam coś innego na myśli. Zaprowadzisz mnie do swojej 105

sypialni? Poprowadziłem ją, w połowie odwrócony, nie mogąc oderwać od niej wzroku. Podskakiwanie jej piersi warte było wpadnięcia na ścianę i właśnie to zrobiłem – dwa razy. Gdy dotarliśmy do sypialni, położyła dłoń na mojej piersi i spotkała moje spojrzenie. - Ustań przy łóżku twarzą w moją stronę. Chciałem rzucić ją na łóżko i wypieprzyć ją do nieprzytomności, ale jeszcze bardziej chciałem ją zadowolić, więc zrobiłem to, co kazała. Stanęła przede mną i zdjęła mi koszulkę przez głowę. Gdy sięgnęła po guzik i zamek moich dżinsów, by je odpiąć, pocałowała moją klatkę piersiową, jej usta zostawiały delikatną, słodką ścieżkę na mojej skórze. Mógłbym dojść w tamtej chwili, nawet gdy mnie nie dotykała. Nigdy nie doświadczyłem takiej rewerencji, jaką czułem w jej dotyku. Kontrolowałem się, gdy zsunęła mi dżinsy i uklękła przede mną. Zostawiła moje bokserki i przesunęła językiem po moim kutasie przez materiał. - Jasna cholera – wymamrotałem, zaciskając dłonie w pięści po bokach. - Chcę tego – powiedziała, pocierając mnie przez bokserki. – Chcę poczuć w ustach każdy centymetr ciebie, Kyle. Przełknąłem ciężko i przesunąłem dłonią przez jej włosy, moja krew mocno pompowała. Każdy mięsień w moim ciele był zaciśnięty, gdy zsunęła mi bokserki, a mój kutas wyskoczył i znalazł się przed jej twarzą. Zdjęła do końca moje dżinsy i bokserki, rzucając je na bok, a potem kazała mi usiąść. - Powiedz mi, co jest dobre – powiedziała cicho, pochylając twarz. Jej ciepły oddech na czubku mojego kutasa sprawił, że rozdziawiłem usta, a potem poczułem na sobie jej ciepłe, mokre usta i jęknąłem głośno. 106

Nigdy nie czułem czegoś takiego. Jej delikatne usta i język były jak niebo. Żaden centymetr mnie nie pozostał nietknięty, gdy lizała i drażniła. Oddychałem ciężko, mówiąc sobie, by wytrzymać i rozkoszować się tym tak długo, jak to możliwe. Potem wessała mnie całego do ust, a ja wydałem z siebie jakiś niezrozumiały dźwięk. Trzymałem w pięściach pościel, moje knykcie były białe. - To… dobre – udało mi się powiedzieć. – Tak cholernie dobre. Gdy dodała dłonie, jęknąłem długo i głośno, ogarnięty rozkoszą. Nie mogła zmieścić mnie całego, mimo że próbowała. Jej dłonie głaskały mnie tam, gdzie nie mogły sięgnąć usta. Zbliżałem się do dojścia, gdy przesunęła usta od mojego fiuta do jąder, biorąc do buzi jedno z nich i zasysając je. - Kuuurwa, Mer… to… O kurwa. – Jęknąłem i przesunąłem dłonią przez jej włosy. Potem się ze mną bawiła, zasysając mnie na tyle, bym zbliżył się do uwolnienia, a potem zwalniając. Usiadłem na łóżku i obserwowałem ją w zdumieniu. Nigdy w życiu nie doświadczyłem czegoś tak erotycznego i zmysłowego. Jej różowe usta przesuwały się po moim kutasie, a piersi podskakiwały, gdy jej dłoń przesuwała się po moim mokrym, twardym jak diabli trzonie. Mój orgazm zbudował się tak intensywnie, że był niczym pociąg towarowy. Tym razem nie mogłem go zatrzymać. - Zaraz dojdę – powiedziałem bez tchu. – Możesz chcieć… Myślałem, że będzie chciała się odsunąć, bym sam dokończył, ale zassała mnie jeszcze mocniej. W ciągu paru sekund dochodziłem w jej ustach. To była eksplozja doznań. Krzyknąłem jej imię, gdy ssała mnie do końca. Moje biodra opadły z powrotem na materac, a całe ciało było wiotkie i usatysfakcjonowane. Bardziej niż usatysfakcjonowane. Nigdy w życiu tak nie 107

doszedłem. - Nie mogę teraz nawet myśleć – powiedziałem. – To było cholernie niesamowite. Meredith położyła się obok mnie na boku, uśmiechając się. - Chodź tu – powiedziałem, kładąc dłoń na jej szyi. Pochyliła się i mnie pocałowała, mój smak nadal był na jej ustach. - Dziękuję – powiedziałem. - Nie musisz mi dziękować. Mi też bardzo się podobało. - Jesteś niesamowita. Nawet nie wiedziałem… że to może takie być. Wzięła moją dłoń i pokierowała ją między swoje nogi. - To naprawdę mnie podnieciło i byłam już gotowa od kuchni – powiedziała cicho. – Czy ty… ? - Tak, do diabła. Umieram z chęci posmakowania cię. - Nie – powiedziała, gdy miałem wstać. – Użyj palców. Chcę patrzeć w twoją twarz… za pierwszym razem. - Dam ci wszystko, czego chcesz, Meredith. Wszystko. Mam prezerwatywy. - Chcę tego. – Pchnęła moją dłoń. – Teraz. Oparłem się na łokciu i wsunąłem w nią palec. - Cholera, jesteś taka mokra. - Tak. – Jęknęła cicho. – O Boże. Właśnie tam. Właśnie tak. Potarłem jej opuchniętą łechtaczkę i dodałem kolejnego palca. Poruszała biodrami w tym samym rytmie, co ja dłonią, przez cały czas jęcząc. To był najseksowniejszy widok w całym moim życiu. Pochyliłem się, by ją pocałować, a ona przygryzła moją dolną wargę, ciągnąc ją zębami. Była tuż na krawędzi – mogłem to poczuć – więc odchyliłem się i spojrzałem jej w oczy. - No dalej, kochanie – wyszeptałem. – Poddaj się. Zrobiła to z głośnym krzyknięciem. Pocierałem ją mocniej i szybciej, a 108

ona wygięła plecy, gdy doszła na moich palcach. Opadła z powrotem na materac i uśmiechnęła się. - To było idealne. Takie idealne. - Potrzebujesz czegoś? Czegoś do picia? - Woda byłaby świetna. - Pójdę po nią. – Wyszedłem z łóżka, a ona obserwowała, jak nakładałem bokserki. – Może obejrzelibyśmy jakiś film w łóżku? - Brzmi bardzo fajnie. – Prawie wyszedłem z pokoju, gdy zawołała: – Przyniosłam ciasteczka. Możesz przynieść je z mojej torby? To znaczy, jeśli nie przeszkadza ci jedzenie w łóżku. Roześmiałem się lekko. - Mogłabyś pociąć łóżko na małe kawałki, a ten uśmiech nadal byłby na mojej twarzy. W tej chwili mogłabyś poprosić mnie o cokolwiek, a ja bym się zgodził. Uśmiechnęła się szczęśliwie i podciągnęła wyżej pościel. - Tylko wodę. I ciasteczka. Och, i zdejmij bieliznę, gdy tu wrócisz. I mocno mnie przytulaj przez całą noc. - Załatwione. Czułem się jak najszczęśliwszy facet na świecie. Mógłbym nawet zacząć śpiewać, gdy wszedłem do kuchni po wodę i ciasteczka. Taa, po części było to dzięki lodowi. Ale też dzięki wiedzy, że chciała to zrobić i naprawdę jej się to podobało. I przez to, że chciała, bym zaspokoił ją w zamian. Już chciałem, by ta noc się nie kończyła. Piątkowe wieczory były wszystkim, co mogłem teraz dać Meredith. Myśl o niej chcącej więcej i znajdującej to z innym mężczyzną już mi dokuczała. Nie mogłem tego stracić.

109

Rozdział 14 Meredith Obejrzeliśmy komedię romantyczną, a ja wtuliłam się w bok Kyle'a, opierając głowę na jego ramieniu. Nie byłam tak intymnie z mężczyzną od… Reeda. To było trochę dziwne. Nawet w najdzikszych snach nie pomyślałabym, że pewnego dnia będę leżeć nago w łóżku ze starszym bratem Reeda. Ale to wydawało się właściwie. Przynajmniej w tamtej chwili. Kyle rozumiał mnie jak nikt inny. Wiedział, jak to było być desperacko samotnym, ale nie musiał przez to kogoś zaliczyć. To nie było dla niego zwyczajne. Musiałam to usłyszeć. Mimo że nie mogliśmy mieć „normalnego” związku, gdzie zabrałby mnie do domu, bym poznała jego rodziców, to może mogliśmy coś mieć. Skończyliśmy pierwszy film i zaczęliśmy drugi. Nie chciałam zasypiać, bo wiedziałam, że nasza bliskość się skończy, gdy tylko się obudzę. W innym życiu byłby mój. Jordan i Eric też. Już czułam niezaprzeczalne przywiązanie do jego chłopców. To, co zaczęło się jako pomoc z pracą domową po szkole, przerodziło się dla mnie w coś o wiele więcej. Kyle był ciepły i trzymał mnie przy sobie tak blisko, że podczas filmu zasnęłam. Obudziłam się przez głośny dźwięk obok łóżka, który sprawił, że podskoczyłam. - Ćśś, hej… Jest w porządku – powiedział Kyle. – To tylko mój telefon. Przesunął palcem po ekranie, a głośne dzwonienie na szczęście ucichło. - Halo? – Jego senny głos był głęboki i seksowny. – Dobrze, już jadę. 110

Pocałował mnie w czoło i wyszedł z łóżka. - Muszę jechać do pracy. - Która godzina? - Czwarta piętnaście. - Przepraszam, że ześwirowałam, ale twój dzwonek mógłby obudzić umarłego. Roześmiał się, nakładając bokserki. - Właśnie o to chodzi. To mój dzwonek na nagłe wypadki. Wysunęłam się z łóżka i włączyłam lampkę. - Wracaj do łóżka – powiedział Kyle. - Nie, mogę jechać do domu. - Zabierz swój wspaniały tyłek do łóżka. Prześpij się. Nie wrócę przez jakiś czas. - Co, jeśli twoja mama przywiezie do domu dzieci albo coś? - Nie zrobi tego. Ja je odbieram. - Okej. Więc mogę zostać. Uśmiechnął się, nakładając spodnie i koszulkę. - Wrócę i dam ci odpowiedni pocałunek na pożegnanie, ale muszę iść. To nagły wypadek. - Idź. Jedź ostrożnie. Wyszedł, a ja wyłączyłam światło. Gdy wróciłam do jego łóżka, przesunęłam się na jego stronę, która nadal była ciepła. Poduszka pachniała lekko jego wodą kolońską. To było miłe. Bardziej niż miłe. Miałam nadzieję, że ufał mi na tyle, by powiedzieć, co Kim mu zrobiła. Mogłam już stwierdzić, że żadna kobieta nie dbała o Kyle'a tak, jak na to zasługiwał. Tak bardzo chciał mnie zadowolić, ale nie zdawał sobie sprawy, że wszystko, co robił, doprowadzało mnie do szaleństwa. 111

Zasnęłam myśląc

o odgłosach,

które

wcześniej wydawał.

Jego

niekontrolowane jęki były najseksowniejszą rzeczą, jaką kiedykolwiek słyszałam. Gdy obudziłam się kilka godzin później, dom był cichy. Zastanawiałam się, czy teraz operował, składając czyjeś złamane ciało. Gdy tylko wyszłam z łóżka i się ubrałam, miałam chęć, by uciec. Nie należałam do tamtego miejsca, budząc się w domu Kyle'a, jakbyśmy byli razem. Jego matka mogła wpaść niezapowiedzianie w każdej chwili i rozpętałoby się piekło. Albo ktoś inny. Nikt nie mógł wiedzieć, że tam byłam. Kyle tego nie powiedział, ale wiedziałam o tym. Odsunęłam zasłonę, by zobaczyć, czy na zewnątrz byli jacyś sąsiedzi. Podjazd był pusty. Moje serce zaczęło walić, gdy zastanawiałam się, czy ktoś ukradł mojego Jeepa. W Lovely? Najgorszym przestępstwem w tym miejscu było jechanie pod prąd na drodze jednokierunkowej. Poszłam do kuchni i otworzyłam garaż, widząc, że Kyle wjechał moim Jeepem do środka. Jak troskliwie z jego strony. Może miało padać. Zostawiłam otwarty dach. Głos w mojej głowie mówił mi, by stamtąd wyjść, gdy jeszcze miałam poczucie własnej godności, i nie ryzykować złapania przez członka rodziny Kyle'a albo jednego z sąsiadów. Ale razem z głębokim oddechem zdecydowałam, że będę odważna. Nie miałam dzisiaj planów. Może mogłam zrobić coś, by pomóc Kyle'owi, skoro pewnie będzie zmęczony, gdy wróci do domu. Dźwięk piszczenia z przedsionka przywołał moją uwagę, więc poszłam tam i znalazłam Hagrida. Nasikał do swojej budy i patrzył na mnie smutnymi oczami. 112

- Biedaku – powiedziałam, otwierając drzwiczki od budy. – Wypuśćmy cię na zewnątrz. Poszedł od razu do drzwi z siatką, a ja otworzyłam je, by mógł się załatwić. Potem zebrałam mokre koce z jego budy i poszłam na dół, by znaleźć pralnię. Był w niej bałagan, co sprawiło, że się uśmiechnęłam. To była pralnia kawalera, z brudnymi ciuchami porozrzucanymi po podłodze i czystymi na suszarce. Włożyłam koce do pralki i wróciłam na górę, by zrobić kawę. Hagrid siedział przy tylnych drzwiach, czekając cierpliwie, aż ktoś go wpuści. Otworzyłam drzwi, a on pobiegł do swojej miski i zapiszczał. Gdy nasypałam mu jedzenia, od razu wsadził głowę w miskę i zaczął jeść. Piłam kawę z kubka i przeglądałam lodówkę oraz zamrażalkę. Nie było tam zbyt wiele jedzenia, oprócz mrożonej pizzy, gofrów, jajek i kilku innych produktów. Ale ciężko byłoby zapełnić lodówkę o szerokości dwóch metrów. Kuchnia była definicją nadmiaru, z nierdzewnymi urządzeniami klasy przemysłowej, które musiały kosztować przynajmniej trzydzieści tysięcy dolarów. Tylko dla dobra Kim Lockhart. Była prawdziwą diwą, nie ukrywając swoich operacji plastycznych oraz ceny swojej kolekcji butów. Najlepszą rzeczą, jaką kiedykolwiek zrobiła dla Kyle'a, było odejście. Nie, żebym nie współczuła dla Jordana i Erica – z alkoholizmem Kim oraz jej decyzją, by odejść, przeszli przez więcej, niż jakiekolwiek dziecko powinno przejść. Chłopcy potrzebowali opieki, a to było coś, w czym byłam dobra. Usiadłam przy kuchennym stole i zrobiłam listę zakupów, a potem poszłam do miejscowego sklepu spożywczego, zostawiając otwarty garaż, żebym mogła wrócić do domu. 113

Godzinę później smażyłam na kuchence hamburgery, a mikser mieszał składniki na ciasto do ciasteczek. Uwielbiałam piec i gotować. Nic nie sprawiało, że czułam się bliżej mamy. Nauczyła mnie kilku przepisów na kolacje, które były idealne dla zapracowanego taty. Pojechałam do domu, by wziąć kilka moich ulubionych naczyń i zajechałam również na targ rolny po kilka produktów. Chili było najłatwiejsze. Włożyłam je do torby z izolacją cieplną, na której nakleiłam instrukcję do odgrzania i wsadziłam ją do zamrażalnika. Potem zrobiłam czekoladowe ciasteczka, robiąc lasagne, gdy się piekły. Gdy złożyłam lasagne, przykryłam folią pojemnik, a na wierzch przykleiłam notatkę z instrukcjami do pieczenia. Hagrid przez cały czas przy mnie chodził, pożerając każdy kawałek, który spadł na ziemię. Uwielbiał, gdy się do niego mówiło; jego oczy się rozświetlały, a ogon ruszał za każdym razem, gdy powiedziałam jego imię. Upiekłam serię bananowych babeczek, a następnie zrobiłam makaron z serem w naczyniu żaroodpornym, myśląc, że chłopcy nie chcieliby nic egzotycznego. Sprzątałam kuchnię i czekałam na ostatnią serię babeczek, gdy usłyszałam otwarcie drzwi od garażu. Serce zastygło mi w piersi i znowu miałam chęć do ucieczki. Co, jeśli to była Grace z chłopcami? Co, jeśli Kyle nadal był w pracy, a oni wpadli do domu? Boże, zamordowałaby mnie, gdyby przyłapała mnie w kuchni Kyle'a. Byłoby tam słuszne morderstwo, prawdopodobnie popełnione jednym z moich noży. Eric wbiegł do domu, uśmiechając się. - Meredith! Chcesz iść ze mną popływać? - Ee… - Hej, Meredith – powiedział Jordan, biorąc babeczkę z blatu, gdy 114

przeszedł przez kuchnię do salonu. Kyle wszedł ostatni. Ramiona opadły mi z ulgi. Mógł pomyśleć, że trochę przesadziłam przez wtargnięcie do jego kuchni, ale nie wykopałby mnie całą we łzach, jak zrobiłaby to Grace. - Hej – powiedział, uśmiechając się. – Ładnie tu pachnie. - Mam nadzieję, że ci to nie przeszkadza. Zachciało mi się piec i gotować. - Przeszkadza? – Podniósł ciastko z blatu i wziął gryza. – To fantastyczne. Dziękuję. - Och, muszę szybko pobiec na dół. Wcześniej włożyłam koce Hagrida do suszarki, więc wyjęłam je, a następnie wrzuciłam tam ubrania do koszykówki Jordana. Widziałam je na podłodze i pomyślałam, że pewnie potrzebowały prania. Składałam koce Hagrida, gdy weszłam z powrotem do kuchni, a Kyle posłał mi zdezorientowane spojrzenie. - Czy ten drań znowu obsikał swoje łóżko? - Trochę. - Dzięki, że je uprałaś. - Nie ma problemu. Eric pociągnął za moją sukienkę. - Meredith, pójdziesz? - Pójdę gdzie? - Popływać ze mną. Nie dlatego przyszłaś? By mnie zobaczyć? Spojrzałam na Kyle'a, mając nadzieję na trochę pomocy, ale on tylko posłał mi uśmieszek. - Ja… tak. Przyszłam się z tobą zobaczyć. I jeśli nie macie planów, to popływam z wami przez jakiś czas. - Tak! – Eric wybiegł z kuchni. - Nie próbowałam sprawić, żeby dostać zaproszenie do zostania – 115

wyszeptałam do Kyle'a. Wzruszył ramionami. - Teraz musisz zostać. - To w porządku? - Oczywiście, że to w porządku. Zostań cały dzień i noc, jeśli chcesz. – Zmarszczył brwi. – Ale myślę, że powinniśmy utrzymać to… przyjacielsko przy chłopcach. - Racja. - To nie będzie łatwe – powiedział nisko, podchodząc do mnie i sięgając, by dotknąć mnie za biodro. – Przepraszam, że musiałem tak nagle wyjść w nocy. - Rozumiem, to była praca. Coś poważnego? Westchnął ciężko. - Taa. Wypadek samochodowy. Jeden kierowca zmarł po przybyciu, a drugi może stracić nogę. To niepewne. - O nie. - Taa. – Wziął babeczkę i ją zjadł. – Pachnie tu chili. - Och, zrobiłam ci kilka kolacji na ten tydzień. Są w zamrażalce. Jego oczy złagodniały. - To naprawdę miłe. Pozwól, że za to zapłacę. - Nie ma mowy. Kocham gotować i piec. – Znalazłam pod zlewem detergent do zmywarek, wypełniłam nim dozownik i włączyłam. – Hej, jeśli chcesz trochę pospać, to mogę posiedzieć z chłopcami. - Nie przegapię widoku ciebie w stroju kąpielowym – powiedział cicho. Zarumieniłam się. - Przyniosłam jeden ze sobą, ale to bikini. Pomyślałam, że będę go potrzebować

wczoraj

wieczorem.

Mam

pojechać

do

domu

i

wziąć

jednoczęściowy? Roześmiał się na moją sugestię. 116

- Nie. Żona Austina, Hannah, ciągle nosi tu bikini. Chłopcy są do tego przyzwyczajeni. - Jestem gotowy! – Eric wpadł do kuchni w kąpielówkach i goglach, mając wokół talii napompowanego dinozaura. - Lepiej się szybko przebierzmy – powiedział Kyle. – Jordan, pływasz z nami? - Może później. Poszłam do łazienki z torbą i przebrałam się w moje nowe czerwone bikini. Gdy przyszłam do basenu, Kyle i Eric byli już w wodzie. Kyle obejrzał mnie z uśmiechem pełnym uznania. Zmusiłam się do nie myślenia o siedzeniu z nim w basenie w tamten weekend, gdy moje nogi były wokół jego talii i całowaliśmy się. Eric miał dużo energii. Bawiliśmy się pistoletami na wodę, potem graliśmy w grę zwaną Rekinem, a gdy wyszedł Jordan, zaczęliśmy się ścigać. W połowie popołudnia Kyle zamówił pizzę i wszyscy weszliśmy do środka, by zjeść. Byłam wykończona po dniu na słońcu. Po zjedzeniu Kyle zasnął na kanapie, a Eric usiadł mi na kolanach, gdy oglądaliśmy Harry'ego Pottera. Byłam taka szczęśliwa, czując, jakbym w końcu znalazła ludzi, którym mogłam coś dawać oraz brać. I ta trójka sprawiała, że chciałam dawać im wszystko, co miałam, i jeszcze więcej. Gdy Kyle się obudził i spytał swoim seksownym, sennym głosem, co chcemy na kolację, po raz pierwszy zdałam sobie sprawę, że stąpałam po bardzo niebezpiecznej ziemi. Zakochiwałam się w nim i chłopcach. Albo może już to zrobiłam. Nasz wspólny dzień wydawał się jak rodzina, o jakiej marzyłam. Ale oni nie byli moi. Poza tym domem nie byliśmy żadną czwórką. To była otrzeźwiająca myśl. - Właściwie to muszę wracać do domu – powiedziałam. 117

- Oo, naprawdę? – powiedział Jordan. - Taa. Ale naprawdę dobrze się dzisiaj bawiłam, chłopcy. Dziękuję. Chwyciłam torbę, a Kyle zaoferował, że zaniesie do mojego Jeepa mikser i blachy do pieczenia. - Hej – powiedział, gdy byliśmy sami w garażu. – Cieszę się, że zostałaś. - Ja też. Włożył moje rzeczy do Jeepa, a potem podszedł do siedzenia kierowcy, gdzie zapinałam pas. Moje serce pędziło, gdy chwycił mnie za policzek i pocałował delikatnie. - Następny piątkowy wieczór? – spytał. - Tak. Ale może u mnie? Zrobię kolację. - Okej. Jesteś niesamowita, Meredith. Będę o tobie myślał. Uśmiechnęłam się do niego. - Ja też. Gdy jechałam do domu, po raz pierwszy zdałam sobie sprawę, że moje ciągłe marzycielskie myśli o nim wcale nie były dobre. W każdym razie nie dla mojego serca. Tym razem było inaczej. Tym razem byłam 29-letnią kobietą, która żyła i uczyła się na swoich błędach. Znałam teraz złamane serce i samotność, i nie chciałam do nich wracać. Nie po znalezieniu czegoś, co po raz pierwszy w moim życiu wydawało się takie właściwe. Chciałam, by Kyle Lockhart był mój. Ale nie wiedziałam, jak to kiedykolwiek mogłoby wyjść.

118

Rozdział 15 Kyle Następnego popołudnia wszedłem do domu rodziców, przygotowany na kłótnię. Gdy matka napisała do mnie rano, abym wpadł na lunch, jeśli mogę, wiedziałem, że pewnie chodziło o Meredith. - Udało ci się przyjść – powiedziała, gdy wszedłem do kuchni. - Jak się masz, mamo? - Och, nie narzekam. Niedawno była u mnie Maxine Thompson i rozmawiałyśmy o kwiatach na wesele Masona i April, więc było miło. - Podwórko za domem jest idealnym miejscem na wesele. - Dziękuję. Twój ojciec i ja jesteśmy szczęśliwi, że Mason znalazł tę jedyną. - Taa, April jest wspaniała. – Podszedłem do blatu w kuchni i kiwnąłem z uznaniem. – Ta sałatka z kurczaka wygląda świetnie. Możemy niedługo zjeść? Muszę wrócić przed trzynastą piętnaście. - Pewnie. Usiądź, a ja wszystko przyniosę. Jej sałatka z kurczaka była jednym z moich ulubionych dań i byłem głodny. Zmusiłem się do poczekania, aż położy na stole croissanty, sałatkę, frytki oraz dzbanek mrożonej herbaty. W końcu usiadła. - Jak było dzisiaj w pracy? – spytała. - Jak zwykle. - Słyszałam, że Marion Carter miała biopsję, czy to tylko plotka? Wzruszyłem ramionami, gdy kładłem sałatkę na croissanta. - Wiesz, że nie mogę mówić o pacjentach, mamo. 119

- Czyli jest pacjentką? - Nie powiedziałem tego. Nie ujawniam niczego o nikim i wiesz o tym. - Oczywiście, że wiem. Po prostu pomyślałam, że jeśli przez coś takiego przechodzi, to przyniosę jej jakąś duszoną potrawę albo coś. Zdecydowałem, że zmiana tematu będzie dobra. - Chłopcy powiedzieli, że tata zabrał ich na lot w sobotę rano. Dobrze się bawili. - To dobrze. Twój ociec ostatnio często majstrował przy swoim samolocie i nie latał za dużo. - Gdzie jest dzisiaj? - Ma lunch z klientem. Pełnoetatowa emerytura mu nie pasuje, więc dobrze, że znowu znalazł kilku klientów. - Powinniście podróżować. Na zewnątrz jest duży świat do zwiedzenia. Uśmiechnęła się. - Wszyscy, którzy się dla mnie liczą, są tutaj w Lovely. Oczywiście oprócz Justina. - Mam nadzieję, że da radę być na wieczorze kawalerskim Masona. - Ja też mam taką nadzieję. – Odłożyła kanapkę i spotkała moje spojrzenie nad stołem. – Kyle, muszę z tobą o czymś porozmawiać. - Pewnie. – Chwyciłem drugiego croissanta, by zrobić sobie kolejną kanapkę. - Wiem, że widujesz się z Meredith. - Taa? - Po całym mieście chodzą wieści, że jej Jeep stoi teraz przed twoim domem każdego dnia. - Już o tym rozmawialiśmy, mamo. Westchnęła i oparła łokcie na stole. - Cóż, myślę, że to czas na bardziej szczerą rozmowę o tym. 120

- A ostatnim razem nie byłaś szczera? – Uniosłem brwi z rozbawieniem. – Bo ja byłem. - To nie jest żart – powiedziała ostro. – Po tym, przez co przeszli Jordan i Eric, nie mogę uwierzyć, że nie rozumiesz powagi tej sytuacji. - Nikt nie rozumie lepiej ode mnie tego, przez co przeszły moje dzieci. - Kim była oportunistką. Gdy miała cię pod kluczem, pokazała swoją prawdziwą naturę. Jeszcze przed alkoholizmem wydawała tyle pieniędzy i robiła sobie te wszystkie operacje plastyczne… Przerwałem jej. - Wiem to wszystko, mamo. Do czego zmierzasz? - Zmierzam do tego, że wymieniłeś jeden zły wybór kobiety na inny. Oślepiła cię fizyczna część związku i nie widzisz, co nadchodzi, aż będzie za późno. Odsunąłem się od stołu. - Bardzo się mylisz, porównując Meredith do Kim. I robisz dużo niesprawiedliwych założeń. - Przez lata nie mówiłam nic o Kim, bo była twoim wyborem. Twoją żoną. I szanowałam to. Nie czułam, że to moja sprawa, aż przez nią zagrożone były dzieci. - Ta sytuacja nie ma nic wspólnego z Meredith. Jej oczy rozszerzyły się z niedowierzaniem. - Ma dużo wspólnego z nią. Tym razem nie popełnię tego samego błędu. Próbuję pomóc ci zdać sobie z tego sprawę, nim będzie za późno. Zazwyczaj wścibstwo mojej mamy nie przeszkadzało mi tak bardzo, jak teraz. Byłem na krawędzi rozwścieczenia się. - Posłuchaj – powiedziałem – cokolwiek dzieje się między mną a Meredith, jest tylko między nami. Chłopcy jeszcze nawet o tym nie wiedzą, bo jesteśmy bardzo ostrożni. Robisz wiele założeń, myśląc, że wypełnię dla ciebie 121

luki. Nie zamierzam tego zrobić. Nie mieszaj się do tego i pozwól mi żyć moim własnym życiem. - Ale to nie tylko twoje życie, Kyle. To też życie Jordana i Erica. Nie będę siedzieć bezczynnie i pozwalać, by moje wnuki znowu zostały zranione. - Zostały zranione przez ich matkę. – Mój głos uniósł się z gniewem. – A jej teraz nie ma, więc jak to może stać się ponownie? - Meredith wbija swoje szpony w całą waszą trójkę. Dostała się do ciebie przez chłopców. Pokręciłem głową z niedowierzaniem. - Nie, nie zrobiła tego. - Wiem, że tego nie widzisz, bo nie wiesz, jaka potrafi być manipulująca. Ale ta cała sytuacja zaczęła się przez jej nauczanie twoich chłopców. Przynoszenie im ciastek. Bycie autorytetem matki, którego im brakowało. I właśnie tak cię zainteresowała. Mój krótki śmiech pozbawiony był humoru. - Chcesz wiedzieć, jak mnie zainteresowała, mamo? Naprawdę chcesz szczegółów? Jest seksowna, urocza i ciepła. W niczym nie przypomina Kim. Właściwie to nie mogłaby być większym przeciwieństwem. I to ja goniłem za nią, a nie odwrotnie. Posłała mi niedowierzające spojrzenie. - Poprosiłeś ją, aby uczyła twoich chłopców, bo ją lubiłeś? - Nie. Ona to zaoferowała. I wychodziła każdego dnia, gdy wracałem do domu. Ale ja rozwinąłem uczucia. - Czyli dokładnie to, czego chciała. Ścisnąłem grzbiet nosa, zmuszając się do pozostania spokojnym. - Całkowicie się co do niej mylisz, mamo. - Znam ją od bardzo dawna. Mogę to zobaczyć z dużej odległości, Kyle. Jesteś samotny, a to zamyka twój rozsądek. Jeśli czujesz, że znowu jesteś gotowy 122

na randki, to dlaczego nie… - Nie. Cokolwiek masz zamiar powiedzieć, nie. – Wstałem. – Skończyliśmy o tym rozmawiać, mamo. Trzymaj się z dala od mojego osobistego życia. Wzdrygnęła się. - Jestem twoją matką. Jak mam trzymać się z dala od twojego osobistego życia? - Nie rozmawiając o tym ze mną ani z nikim innym. Gardzę plotkami w tym mieście i myślałem, że ty też. - Czy to plotka, jeśli to prawda? - Czasami tak. Też wstała. - Czy kiedykolwiek brałeś pod uwagę uczucia Reeda? Sypiasz z jego byłą narzeczoną. - Rozmawiałem z Reedem, nim cokolwiek wydarzyło się między mną a Meredith. - I? - I to była prywatna rozmowa. – Wyjąłem kluczyki od samochodu z kieszeni. – Wychodzę. - Dlaczego nie widzisz, jakie niemożliwie jest dla mnie siedzenie z boku i nie mówienie nic po tym, co stało się z Kim? Westchnąłem z irytacji. - Posłuchaj, Meredith i ja w ciszy się ze sobą widujemy. Nie publicznie, nie przed chłopcami. W tej chwili to tyle. Nie wiem, co z tego wyjdzie. Nikt się tu nie zaręcza, mamo. Najważniejsze jest dla mnie dobro chłopców, ale również spotykanie się przez jeden wieczór w tygodniu z kobietą, którą bardzo lubię. Kiwnęła głową. - Tylko nie próbuj mnie nią zaskakiwać. Nie przyprowadzaj jej tu na 123

rodzinną kolację. I na miłość boską, nie przyprowadzaj jej na wesele Masona. Wyszedłem przez drzwi, gotując się ze złości. Mimo że planowałem wyjść bez żadnego słowa, nie mogłem się powstrzymać. Odwróciłem się do niej. - Nie mam nawet słów na to, jaki jestem tobą rozczarowany. Minęło ponad osiem lat od kiedy zdecydowała, że nie poślubi Reeda, a ty nie chcesz, by to gówno zniknęło. Przeszło mu już po tym, tak jak i jej. Nikt inny nie ma prawa, by żywić do tego urazę. Wyszedłem wtedy, trochę rozczarowany sobą, że pozwoliłem jej się do mnie dostać, ale w większości zadowolony, że wyrzuciłem to z siebie. Gdy wróciłem do domu z pracy tego popołudnia, chłopcy pływali z kolegami z sąsiedztwa. Meredith siedziała na leżaku na ganku, mając na sobie duże, czarne okulary i czytając książkę. - Hej – powiedziała, gdy wyszedłem na zewnątrz. – Nie chciałam, by przestali się bawić, żeby popracować nad czytaniem i pisaniem, więc zrobiliśmy sobie dzień wolny. - Świetny pomysł. – Usiadłem na leżaku obok niej. – Nie mogę uwierzyć, że nie zmusili cię do wejścia tam z nimi. - Och, próbowali. Ale nie mam ze sobą stroju. - Tym lepiej – powiedziałem cicho. – Ale chyba nie wtedy, gdy dzieciaki tu są. Uśmiechnęła się i położyła czytnik na piersi. - A więc ile żyć dzisiaj uratowałeś? Pokręciłem głową. - Niestety chyba żadnego. Zrobiłem dzisiaj tylko splenektomię. Była naprawdę nieprzyjemna, ale przez kolejne kilka tygodni nie będzie zagrożenia życia. - Zatem myślę, że to się liczy. – Przerzuciła nogi przez leżak, a ja na nie zerknąłem. Jej sukienka bez ramiączek miała długi dół, ale złapałem widok 124

skóry. - Wychodzisz? – spytałem ją. - Tak. Wracam do biura, by dokończyć kilka rzeczy. - Olej to i zostań na kolację. Zawahała się. - Jesteś pewny? - Oczywiście. Ile czasu zajmie ugotowanie lasagne, którą przyrządziłaś? - Jest odmrożona? Pokręciłem głową. - Przynajmniej półtorej godziny. - Zatem zrobię hamburgery. - Tato, patrz na to! – krzyknął Eric z basenu. Zanurzył głowę i wrócił z wyskokiem, chlapiąc wodą i uśmiechając się. - Nieźle – powiedziałem. Odwróciłem się do Meredith. – Idę zacząć kolację. - Jak mogę pomóc? - Nie musisz. Siedź tu i czytaj. Może podciągnij trochę tę sukienkę. Roześmiała się, ale wiedziałem, że to nie był przypadek, gdy grillowałem, a rozcięcie jej spódnicy dawało mi ładny widok aż do jej uda. Poczułem nową porcję gniewu przez kłótnię z mamą tego popołudnia. Nigdy nie powiem Meredith, co moja mama o niej myślała. Z jej komentarzy wiedziałem, że Meredith była świadoma swojej reputacji w Lovely. Chciałbym, by był jakiś sposób, żebym mógł ją przed tym wszystkim ochronić. Żadna z tych osób nie zasługiwała na posiadanie mocy, by sprawiać, żeby źle się czuła, nawet przez sekundę. Koledzy chłopców zostali na kolację, a gdy jedli, wszyscy wyglądali na opalonych i zmęczonych przez cały dzień na basenie. Gdy tylko skończyli, chcieli wracać do wody. 125

Pływali do zachodu słońca, a ja dałem im jeszcze piętnaście minut ze światłami z basenu, nim kazałem im wyjść. Dzieciaki sąsiadów wróciły rowerami do domów, a Jordan i Eric przebrali się w swoje piżamy, umyli zęby i nie kłócili się, że nie chcą iść do łóżka. - Chcesz jakąś opowieść? – spytałem Erica. - Może jutro – powiedział, ziewając. To było rzadkie. Wpłynęło na nich całodzienne pływanie. Przykryłem obu chłopców, a gdy wróciłem na dół, Meredith skończyła wkładać naczynia do zmywarki i ją włączyła. Gdy odwróciła się do zlewu, owinąłem wokół niej ramiona od tyłu. Położyła dłoń na moim ramieniu i oparła się o mnie. Zostałem tak przez minutę, rozkoszując się delikatną słodkością perfumy na jej szyi i uczuciem jej ciała przy moim. Gdy pochyliłem twarz, by pocałować ją w szyję, zesztywniała. - Wszystko w porządku? – wyszeptałem. - Po prostu nie chcę, żeby chłopcy nas zobaczyli – odszeptała. - Góra schodów zawsze skrzypi. Usłyszę, gdy będą schodzić. Chwyciłem ją za talię i odwróciłem do siebie. Niepewność pływała w jej orzechowych oczach. - O co chodzi? – spytałem ją. Zawahała się. - Boję się, że pomyślą, iż próbuję zająć miejsce Kim. Nigdy nie mogłabym tego zrobić – nigdy nie chciałabym tego zrobić, ale w umyśle dziecka… - Oni tak nie myślą, Mer. - Nie kiedy normalnie z nimi przebywam albo pomagam im z pracą domową. Ale jeśli nas tak zobaczą, może się to zmienić. Pochyliłem się, by oprzeć swoje czoło o jej. - Za dużo o tym myślisz. 126

- Co, jeśli dostrzegą sposób, w jaki na ciebie patrzę? - No to dostrzegą, ale nie sądzę, że to się stanie. - Ale mogą już mnie… nie lubić. Mój podziw do niej urósł, gdy zdałem sobie sprawę, że była tym szczerze zmartwiona. Dbała o Jordana i Erica. Pocałowałem ją delikatnie, ale nadal była sztywna z napięcia. - Skrzypienie schodów – wyszeptałem przy jej ustach. – Obiecuję. Jest wyraźnie głośne. Rozluźniła się i owinęła ramiona wokół mojej szyi. - Czy tylko ja myślę o tym, co robiliśmy w tej kuchni w tamten piątek? - Nie, myślę o tym przynajmniej tuzin razy w ciągu dnia. - Urodziłeś się, by dawać klapsy, doktorze Lockhart. Pocałowałem ją. - A ty urodziłaś się, by je dostawać. To tak, jakbyś była stworzona do przyjmowania ich. - Od ciebie? Z pewnością. Z niskim jękiem pocałowałem ją mocniej. Niedługo po tym była do mnie przyciśnięta, a jej palce wsunęły się w moje włosy. - Powinnam już iść, nim to wymknie się spod kontroli – powiedziała, odsuwając się ode mnie. - Chyba tak. - Dobrze się dzisiaj bawiłam. - Ja też. Położyła dłoń na moim policzku i przesunęła przez niego kciukiem. - Chcę ci tyko powiedzieć, że jesteś wspaniałym tatą. - Dzięki. Staram się. - I jesteś. - Czy dzieci kiedykolwiek mówią coś tobie o Kim? 127

Zmarszczyła brwi, myśląc. - Nie za wiele. Eric i ja czytaliśmy raz książkę o mamie aligatorze, a on mi powiedział, że już nie ma mamy. To chyba jedyny raz, gdy cokolwiek o niej słyszałam. - Cholera. Nienawidzę tego, że tak myśli. - Wiem. Ale robisz wszystko, co możliwe, żeby czuli się kochani. Pokręciłem głową. - Ale to nie to samo. - Chciałbyś, żeby wróciła? - Nie. - Rób dalej to, co robisz. Chłopcy wydają się dla mnie szczęśliwi i zrównoważeni. - Obydwoje bardzo cię lubią. Uśmiechnęła się. - Ja też ich lubię. Myślę, że w tej chwili najlepszym rozwiązaniem będzie, gdy będę przyjaciółką – dla was wszystkich. - Zgadzam się. – Znowu oparłem swoje czoło o jej. – Bardzo dużo znaczy dla mnie fakt, że to rozumiesz. Że wiesz, iż nie mogę mieć tradycyjnego związku. - Cieszę się tylko, że mogę mieć to, co mi dajesz. Uśmiechnęła się i odsunęła, podnosząc torbę z blatu. - Do zobaczenia jutro. - Okej. Dobranoc. Odprowadziłem ją do Jeepa, ale weszła do niego i odpaliła go, nim mógłbym ją pocałować. Zresztą to nie tak, że zrobiłbym to przy obserwujących sąsiadach. Pokręciłem głową, gdy wróciłem do środka. To było niezręczne jak diabli, że musiałem myśleć o takich rzeczach w wieku trzydziestu siedmiu lat. 128

Rozdział 16 Meredith Chłopcy łamali mój opór z dnia na dzień. Po jedynie trzydziestu minutach nauki Erica nad czytaniem oraz Jordana nad pisaniem, przekonali mnie do gry w karty. - Idź na ryby – powiedziałam, mrużąc oczy w udawanej powadze. Jordan wyciągnął ze sterty na stole kartę, której potrzebował, a potem zrobił krótki taniec zwycięstwa. Znowu dzisiaj pływali, gdy Stephanie się nimi opiekowała, i obydwoje mieli letnią opaleniznę, której zazdrościłam. - Hej, Meredith, co dzisiaj robisz? – spytał mnie Jordan. - Gdy twój tata tu przyjedzie, będę musiała wracać do pracy. Nasz facet od finansów musiał dzisiaj wcześniej wyjść i muszę dokończyć za niego zmianę. - Do kiedy? - Do siedemnastej. - Mój mecz jest o siedemnastej. Może mogłabyś przyjść, ale tylko trochę się spóźnić. Jego brązowe oczy, o tym samym odcieniu, co jego ojca, rozjaśniły się z nadzieją. Wiedziałam, że nie powinnam iść. Pokazanie się tam byłoby niezręczne, gdy nie tylko Lockhartowie by się na mnie patrzyli, ale też inni, zastanawiając się nad moimi ukrytymi motywami. Nie, żebym jakiekolwiek miała, ale prawda tworzyła kiepskie plotki. Ale już odmówiłam Jordanowi kilka razy i nie mogłam zrobić tego znowu. 129

Chciałam popatrzeć, gdy będzie grał. - Będę tam – powiedziałam. - Tak? - Oczywiście. - Super. - Ja też tam będę – powiedział Eric, uśmiechając się. – Może pobawimy się razem w parku. - Ona będzie oglądać mój mecz – powiedział Jordan, jego brwi się ściągnęły. - Hej, ludzie – zawołał Kyle z kuchni. Chłopcy do niego pobiegli, chcąc opowiedzieć o swoim dniu, a ja powiedziałam Kyle'owi, że muszę wracać do pracy. Gdy już tam dotarłam, Jeff Newberry podpisywał umowę do swojej nowej furgonetki. Był farmerem, który mieszkał na obrzeżach Lovely. - Słyszałem, że widujesz się z najstarszym Lockhartem – powiedział, gdy usiadł w moim biurze, by podpisać dokumenty. - Tak? – Utrzymywałam twarz skierowaną w stronę dokumentów, które podpisywałam, nie chcąc tego potwierdzać ani zaprzeczać. - Jest szczęściarzem. Nie mogę uwierzyć, że jeszcze nie zostałaś schwytana. Uśmiechnęłam się do niego. Dwie córki Jeffa chodziły do liceum w tym samym czasie, co ja, i zawsze był dla mnie miły. - Dziękuję – powiedziałam, zdając sobie sprawę, że po raz pierwszy ktoś powiedział do mnie coś miłego o moim widywaniu się z Kylem. - Ten chłopak jest cholernie dobrym lekarzem. W tamtym roku Julie musiała zrobić biopsję i on naprawdę nas uspokoił. Od razu nas przyjął i przyspieszył wynik. W dużym mieście nie dostaje się takich usług. - Na pewno nie. 130

Podałam mu kilka dokumentów do podpisania. - To szybkie i łatwe, gdy płacisz gotówką. Podpisz je tylko i będziesz miał wszystko z głowy. Dokończył podpisywanie, a ja zrobiłam mu kopie, wkładając je do koperty i prowadząc go do akwizytora, który sprzedawał mu samochód. Wtedy byłam w stanie wyjść i pojechałam na mecz. Jordan powiedział mi, że jego mecz odbędzie się na obszarze trzecim, a gdy się zatrzymałam, zobaczyłam na zapolu niebieskie koszulki jego drużyny. Moje serce uderzało nerwowo. Celowo unikałam takich rzeczy. Ale nie chodziło tu o mnie, przypomniałam sobie. To było dla Jordana. Dostrzegłam klan Lockhartów w dużej grupie składanych krzeseł niedaleko pierwszej bazy. To oznaczało, że byłam w stanie przejść do odkrytych trybun bez przechodzenia obok nich. Nie było aż tak źle. Miałam świetny widok na mecz, a gdy się skończy, będę w stanie wyjść bez natknięcia się na jakiegokolwiek członka rodziny Lockhartów. Z zerknięcia na ich grupę wiedziałam, że wszyscy tam byli. Moje serce powróciło do normalnego tempa, gdy Jordan podszedł do kija w trzeciej rundzie. Pomachał mi szybko w drodze do płyty, a ja odmachałam. Poczułam odwracające się w moją stronę głowy. Ugh. Chciałam wpełznąć pod trybuny. Ale zostałam skupiona na Jordanie, klaszcząc, gdy uderzył piłkę. Jego drużyna nie zdobyła punktu, a gdy biegli w stronę boiska, by zacząć czwartą rundę, Eric usiadł na ławce obok mnie. - Chcesz trochę popcornu? – spytał, wysuwając w moją stronę białą torbę. - Nie, dzięki. - Ścierają ich na miazgę – powiedział, wsadzając do buzi trochę popcornu. Wynik 4-2 nie był aż taki zły, ale uśmiechnęłam się na jego stwierdzenie. - Też grasz w piłkę? – spytałam go. 131

- Nie, ja jestem w drużynie pływackiej. - Może czasami popatrzę, gdy będziesz pływał. - Taa, możesz przyjść. Jestem szybki. - Wiem. Jesteś jak mała rybka, której nigdy nie mogę złapać. Spojrzał na zebranie składanych krzeseł. - Chcesz usiąść z moim tatą? Jest tam. - Ee… nie, myślę, że posiedzę tutaj. - Okej. Posiedzę z tobą. Towarzystwo Erica było miłe. Pomogło mi trochę zapomnieć o mojej wiecznej świadomości Lockhartów. Drużyna Jordana przejęła prowadzenie 6-4, gdzie Jordan załatwił drużynie punkt. Chciałam stchórzyć w dziewiątej rundzie i wyjść, nim skończy się mecz, ale zmusiłam się do zostania. Ale gdy tylko skończył się mecz, wstałam z ławki i spojrzałam na Erica. - Do zobaczenia jutro, okej? - Okej. - Przekaż Jordanowi, że to był dobry mecz. - Przekażę. Zsunął się z ławki i tak bardzo, jak nie chciałam patrzeć na Lockhartów, chciałam się upewnić, że wróci do Kyle'a. Gdy zobaczyłam Kyle'a, wyglądał, jakby sprzeczał się z Grace. Szczękę miał napiętą, gdy mówiła, a on składał krzesło. Miałam tylko nadzieję, że nie chodziło o mnie. Pochylając głowę, pognałam do mojego Jeepa, ledwo powstrzymując się od pobiegnięcia. Widzenie Grace Lockhart zawsze przynosiło mi wstyd, który nadal ze sobą nosiłam po zostawieniu Reeda prawie dziewięć lat temu, stojącego tam i czekającego na pannę młodą, która nigdy się nie pojawiła. Odpaliłam Jeepa i miałam właśnie odjechać, gdy Kyle podbiegł do strony kierowcy. 132

- Hej – powiedział, jego brew zmarszczona była ze zdezorientowaniem. – Nie wiedziałem, że przyjdziesz. - To było na ostatnią chwilę. Jordan spytał, czy przyjdę po pracy. - Przepraszam, jeśli czułaś się niekomfortowo. Wzruszyłam ramionami. - Nie, było w porządku. - Nie jest w porządku. - Jest jak jest, Kyle. - Co to miało znaczyć? - Jestem bardzo świadoma tego, co myśli o mnie twoja mama. Mocne zaciśnięcie jego ust powiedziało mi, że miałam rację – ich kłótnia była o mnie. - Nie obchodzi mnie to, co ona myśli. Uśmiechnęłam się smutno. - Chciałabym, żeby mnie też to nie obchodziło. - Moja bratanica, Alana, spała mi na kolanach, gdy Eric powiedział, że tu jesteś. Gdyby nie to, też bym z tobą usiadł. - Nie przejmuj się tym. – Ludzie zaczęli iść do swoich samochodów, a ja zerknęłam nerwowo na wyjście. – Posłuchaj, muszę jechać. Kiwnął głową. - Przepraszam, okej? Nienawidzę tego, że było ci niezręcznie. - To nic wielkiego. Do zobaczenia jutro. Odsunął się od mojego Jeepa, a ja wyjechałam z parkingu, czując ulgę, że uniknęłam widzenia się z Grace twarzą w twarz. Domyślałam się, że przez krążenie plotek o mnie i Kyle'u słyszała, że coś się dzieje. Ale teraz byłam pewna. I nie lubiłam tego niespokojnego uczucia, które dawała mi ta wiedza. Miałam przeczucie, że będzie jakaś kłótnia. To była tylko kwestia czasu. 133

Rozdział 17 Kyle Dom parterowy Meredith posiadał zaciemniony ogródek z dojrzałymi drzewkami, huśtawką na ganku i koszami kwiatów po każdej stronie schodków. Gdy zapukałem do drzwi, otworzyła je w czerwonej sukience, która sięgała jej do kolan, oraz w fartuchu. Miała związane włosy, ale kilka kosmyków wydostało się z upięcia. - Hej, jestem na ciebie gotowa – powiedziała z uśmiechem. Wiedziałem, że miała na myśli kolację, którą przyrządziła, ale moje myśli były już w sypialni. Byłem bardziej niż gotowy, by być w niej i dowiedzieć się dokładnie, co lubiła. Kombinacja Meredith seksownej i uroczej sprawiała, że moja samokontrola wisiała na włosku. Zrobiła kurczaka z parmezanem i pachniał niesamowicie. Obejrzałem jej salon w drodze do kuchni. Miała fioletową kanapę, na której wisiał złożony koc, i kremowe krzesła, które otaczały z obu stron ceglany kominek. Regały na książki zapełnione były książkami i kilkoma zdjęciami oraz było tam parę roślin doniczkowych. Jej miejsce miało przytulny akcent, którego brakowało mojemu. Podobało mi się to. - Przyniosłem białe wino – powiedziałem, kładąc je na blacie. – Masz korkociąg? Podała mi jeden, a ja otworzyłem wino, zerkając na nią co chwilę. - Jak było w pracy? – spytałem ją. – Tak szybko ode mnie wybiegłaś, gdy wróciłem do domu, że nie miałem szansy cię spytać. 134

- Musiałam jechać do domu, by zrobić kolację – powiedziała, śmiejąc się lekko. – W pracy jak w pracy. A u ciebie? - To był dobry dzień. Jeden z tych, kiedy wszystko wydaje się właściwe. - Lubię to – powiedziała, spotykając moje oczy nad kuchenną wyspą. - Albo wszystko mogło wydawać się właściwe, bo wiedziałem, że dzisiaj się z tobą zobaczę. Zarumieniła się lekko. - Cały dzień na to czekałam. Właściwie to cały tydzień. - Ja też. Tak sobie myślałem… może powinniśmy zwolnić z fizycznymi rzeczami. Tylko jakieś trzymanie się za ręce i może całus w policzek pod koniec wieczoru. Uniosła brwi ze zdziwienia. - Och… taa, jeśli tego… - Żartuję, Mer. Ale twój wyraz twarzy… to było świetne. Roześmiałem się, a ona rzuciła we mnie kawałkiem czerwonej papryki z sałatki. Odbiła się od mojej piersi, a ja podniosłem ją z wyspy i zjadłem. - Całus w policzek, jasne – mruknęła. - Chcesz, żebym pocałował cię w pośladek?8 Wiesz, że z chęcią to zrobię. Pieprzyć kolację, zdejmijmy z ciebie tę sukienkę. Poszedłem na drugą stronę wyspy, podniosłem ją i posadziłem na blacie, rozchylając jej nogi, żebym mógł między nimi ustać. Zassała oddech, gdy przesunąłem dłonią po jej udzie i wsunąłem palec pod majtki na jej biodrze. Owinęła ręce wokół mojej szyi, bawiąc się włosami przy moim karku. - Kyle'u Lockharcie, jesteś chyba najgorszym mężczyzną w tym mieście, przy którym powinnam tak się czuć, ale nie mogę nic na to poradzić. - Jak się przy mnie czujesz? – Przesunąłem drugą dłoń pod jej bawełnianą sukienkę, by chwycić jej pierś. 8

Cheek – policzek, ass cheek – pośladek.

135

- Teraz? – Przygryzła dolną wargę i uśmiechnęła się. – Gorąca, pragnąca i bardzo mokra. Z niskim jękiem uszczypnąłem jej sutka i pochyliłem twarz do jej szyi. Pocałowałem ją, gdy przesunąłem palca niżej w jej majtki, niezdolny powstrzymać się od dowiedzenia się, jaka była mokra. Kurwa. Naprawdę mokra. - Pragnę cię, Mer – powiedziałem jej do ucha. - Ja też cię pragnę. Wyprostowałem się i odchyliłem trochę, by spotkać jej spojrzenie. - Mogę cię o coś spytać bez psucia nastroju? - Pewnie. – Owinęła nogi wokół mojej talii. - Jak nazywał cię Reed, gdy byliście sami? Obniżyła brwi i myślała. - Hmm… minęło tyle czasu… chyba czasami nazywał mnie „kochaniem”. Ale nie robił zbytnio takich rzeczy. Uniosłem jej sukienkę po nogach, aż mogłem zobaczyć skąpy kawałek czarnego jedwabiu, przykrywającego jej cipkę. - Czy kiedykolwiek mówił do ciebie „Mer”? - Nie. - Zatem to tylko moje. – Znowu obniżyłem twarz do jej szyi, a ona położyła dłoń na mojej piersi, by mnie odsunąć. - Kyle – powiedziała z powagą. – Żadna część mnie nie jest już przywiązana do Reeda. To jest w przeszłości. Wszystko teraz między nami jest twoje i moje. Nikogo więcej. - Nie sądzisz, że będziesz porównywać naszą dwójkę w łóżku? Jej oczy błysnęły i roześmiała się. - Boże, nie. Byłam siedemnastoletnią dziewicą, gdy Reed i ja przespaliśmy się po raz pierwszy. Między nami zawsze było słodko i miło, ale teraz… Teraz 136

jestem 29-letnią kobietą, która wie, czego chce. Znam swoje ciało. Wiem, że seks może być zabawny, gorący i sprośny. Tego właśnie chcę. Chcę partnera, który będzie ze mną odważny. Kogoś, kto o mnie dba, ale może też w cholerę mnie wypieprzyć. Nigdy nie miałam tych dwóch rzeczy na raz. - Ja też nie. I jestem teraz dla ciebie tak cholernie twardy. Zacisnęła nogi wokół mojej talii. - Umówmy się. Nie martw się, że będę cię porównywać do Reeda, a ja nie będę się martwić, że będziesz mnie porównywać do Kim. Upewnię się, że będę jedyną kobietą w twoich myślach, gdy będziemy w łóżku. Moja krew pompowała mocno i szybko. Seks wyłącznie dla szczerej satysfakcji. Nigdy tego nie miałem. Z Meredith nie było żadnych kosztów do poniesienia. - Oprzyj się na dłoniach – powiedziałem. Gdy tylko to zrobiła, uniosłem jej biodra i chwyciłem majtki, zsuwając je, aż znalazły się wokół jej kostek. Pochyliłem się i położyłem jej stopy na moich barkach, jej majtki znajdowały się przy moim karku. A potem spojrzałem na nią wyłącznie dla własnego zaspokojenia. Kurwa, była najseksowniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek widziałem. Jej cipka była całkowicie ogolona i błyszczała na niej wilgoć, gdy rozchyliłem jej uda, by spojrzeć do środka. - Chcesz mnie tam, prawda? – Spotkałem jej spojrzenie i przesunąłem kciukiem przez jej cipkę, robiąc kółko na łechtaczce. - O cholera. – Jęknęła i wygięła plecy. – Tak. - Nie wiem, czy mogę – powiedziałem, kręcąc głową. - Co? – Otworzyła buzię z niedowierzania. Uśmiechnąłem się. - To po prostu zbyt ciężkie. Jest tyle miejsc, gdzie chciałbym na tobie dojść, i nie mogę zdecydować, gdzie zacząć. Czy powinienem wyjąć kutasa, gdy 137

skończę, i dojść na twojej obolałej, wypieprzonej cipce? Czy powinienem dojść na tych idealnych piersiach? - O Jezu. – Ruszała teraz biodrami, próbując otrzymać więcej tarcia od mojego palca na jej łechtaczce. - Może powinienem wziąć cię od tyłu, wyjść i dojść na tym soczystym tyłku. Na czerwonych śladach, które zostawię, gdy dam ci klapsa. -

Wypieprz

mnie

–

powiedziała,

spotykając

moje

spojrzenie.

Zdesperowany jęk w jej głosie sprawił, że mój kutas spuchnął. - Och, zamierzam to zrobić. Ale najpierw muszę zdecydować, gdzie dojść. Widzisz mój dylemat? Odwróciłem twarz do jej nogi i pocałowałem udo, odsuwając kciuka od jej łechtaczki. - Kyle, proszę. – Jej zdyszany ton wypełnił mnie pewnością. Nic nigdy nie wydawało się takie właściwe. Mogłem z nią robić i mówić sprośne rzeczy, których nigdy nie powiedziałem na głos do kobiety. To było spełnienie moich najdzikszych marzeń. Przeniosłem jedną dłoń do jej piersi, ściskając ją, gdy przesunąłem drugą dłoń po jej nodze. Chwyciłem jej nogę pod jej czarną szpilką i pocałowałem jej kostkę. - Mocniej – powiedziała, jej głos był prawie jękiem. – Ściśnij mocniej. Szarpnąłem w dół jej stanik i ścisnąłem jej nagą pierś w dłoni, szczypiąc sutek między kciukiem a palcem wskazującym. Im mocniej szczypałem, tym głośniej jęczała. Zdjąłem jej buty i upuściłem je oraz jej majtki na podłogę. Potem położyłem dłonie na wnętrzu jej ud i rozchyliłem szeroko jej nogi. Gdy obniżyłem twarz do jej ud, Meredith chwyciła w pięść moje włosy i pociągnęła mocno. - Tak – krzyknęła. – Zrób to, proszę. Jestem tak blisko. 138

Spotkałem jej oczy i uśmiechnąłem się niewinnie. - Chcesz, żebym ssał twoją łechtaczkę, aż dojdziesz na moich ustach? - Tak. – Oddychała mocno. – Jestem tak blisko. - Czy kiedykolwiek ci mówiłem, że rozważałem bycie ginekologiem, nim zdecydowałem, że będę specjalizował się w chirurgii? - Co? – Jej wyraz twarzy był zdezorientowany i zdesperowany. - Taa. – Nadal trzymałem dłonie na jej udach. – Lovely potrzebowało ginekologa i chirurga. Więc brałem zajęcia z ginekologii, myśląc, że będę się w tym specjalizował. I poświęcałem bardzo dużo uwagi. Lekko dmuchnąłem na jej cipkę, a ona zadrżała i jęknęła. - Wiedziałaś, że im dłużej kobieta będzie w podnieconym stanie przed orgazmem, tym silniejszy będzie orgazm, gdy go osiągnie? – spytałem. - Ja… nie… tak. O Boże, Kyle, jestem teraz taka mokra. Pocałowałem wnętrze jej ud, widząc, że była zbyt blisko krawędzi, bym zbliżał się do jej cipki w tej chwili. Tak długo na to czekałem; nie zamierzałem pozwolić, by to się szybko skończyło. - Więc gdzie dojdę, Mer? – powiedziałem nisko przy jej skórze. – Będę miał na sobie prezerwatywę, więc pomyślmy o tym… Powinienem ją zdjąć pod koniec i dojść na twojej słodkiej, delikatnej skórze? - Tak. – Znowu poruszała biodrami. – Na moim brzuchu. Chcę, żebyś zdjął prezerwatywę i doszedł na moim brzuchu. Ta myśl sprawiła, że jęknąłem i potarłem dłonią moją erekcję. - Taa, podoba mi się ten pomysł. - Proszę, pieprz mnie, Kyle. Tak bardzo potrzebuję cię w sobie. Odsunąłem się od wyspy i podniosłem ją, niosąc ją przez mieszkanie. Chwyciła moją twarz obiema dłońmi, całując mnie mocno, gdy przechodziłem przez jej salon. - Po prawej – powiedziała. – Drugie drzwi po prawej. 139

Przeszedłem przez otwarte drzwi, nawet nie patrząc na sypialnię. Znalazłem łóżko i delikatnie ją na nie rzuciłem. Szybko przeciągnęła sukienkę przez głowę, praktycznie zrywając później stanik. Widzenie ją w ten sposób sprawiło, że byłem tak cholernie twardy. Powolne rozebranie się zajęło mi całą samokontrolę, gdy nie odrywałem od niej wzroku. Leżała na plecach z rozchylonymi nogami, a jej oczy błagały, bym się pospieszył. Włożyłem prezerwatywy do kieszeni dżinsów i wyciągnąłem jedną, gdy je ściągałem. Zmusiłem ją do obserwowania mnie, gdy pocierałem się przez materiał bokserek przez całą minutę, nim je zdjąłem. - Chcę ciebie tak cholernie mocno, że to boli, Mer – powiedziałem, otwierając prezerwatywę. – Nie mogłabyś być bardziej idealna. Wsunąłem prezerwatywę na mojego kutasa, a ona obserwowała mnie z głodem w oczach. Gdy klęknąłem na łóżku między jej nogami, nie mogłem czekać kolejnej sekundy. Zbliżyłem czubek kutasa między mokre wargi jej cipki i wsunąłem go, jęcząc głośno, gdy owinęło mnie jej ciasne ciepło. - O cholera – krzyknęła. – Czuć cię tak dobrze. Zwolniłem przy ostatnich kilku centymetrach, ale ona nadal się krzywiła. Gdy wysunąłem się i znowu w nią wszedłem, zrelaksowała się i wzięła mnie całego. Od razu znaleźliśmy rytm, a ona owinęła nogi wokół mojej talii. Jęczałem z każdym pchnięciem, bo to było po prostu zbyt cholernie dobre. Moje usta znalazły jej i całowaliśmy się oraz podgryzaliśmy swoje wargi, nie czując żadnego bólu. Moje jądra się zacisnęły, gdy się w nią wbijałem, a moje całe ciało było na krawędzi uwolnienia. Ocierała swoimi biodrami o moje i każde uczucie było niebiańskie. 140

Byliśmy jedynie dwoma spoconymi ciałami, jęczącymi i ocierającymi się o siebie, gdy wspinaliśmy się wyżej. Gdy głośno krzyknęła i wygięła przy mnie ciało, uczucie jej zaciskającej się wokół mnie cipki, gdy doszła, sprawiło, że sam zacząłem dochodzić. Szybko zerwałem prezerwatywę i rzuciłem ją na bok, żebym mógł dojść na jej brzuchu, tak jak chciała. Doszedłem tak mocno, że przez sekundę mnie zamroczyło. Potem położyłem dłonie po obu stronach jej twarzy i pochyliłem się nad nią, oddychając mocno. - To było jak marzenie – mruknęła. – To było niesamowite. - Taa. – Położyłem się na plecy. – Kurwa. - Wszystko w porządku? – Usiadła i spojrzała na mnie z troską. - Idealnym – powiedziałem, sięgając w górę, by odsunąć jej włosy z twarzy. – Po prostu nie wiedziałem, że to może takie być. Uśmiechnęła się w ten rzadki, szeroki sposób, który widziałem tylko wtedy, gdy czuła się całkowicie pewna siebie i zrelaksowana. - Chodź tu i mnie pocałuj – powiedziałem. Pochyliła twarz, a ja pocałowałem jej opuchnięte usta łagodniej, niż robiłem to podczas seksu. - Muszę iść się oczyścić – powiedziała przy moich ustach. – Chcesz, żebym przyniosła ci kolację? - Ty idź się oczyścić, a ja wezmę kolację. - Okej. W lodówce jest szampan. Miałam nadzieję, że będziemy mieli dzisiaj powód do świętowania, i mamy. - Całe życie czekałem na taki seks – powiedziałem, chwytając w dłoń jej policzek. – Wiesz o tym, prawda? - Tak. Ja też, Kyle. Opuściliśmy łóżko i gdy przygotowywałem talerze, zdałem sobie sprawę, że nie powinienem narzekać na nie uprawianie najlepszego seksu życia do wieku 141

trzydziestu siedmiu lat. Wszystkie te lata przed tym momentem sprawiły, że jeszcze bardziej doceniałem dzisiejszy dzień. Nie, żeby nie było wiele straconego czasu do nadrobienia. I planowałem robić tego tyle, na ile Meredith była gotowa.

142

Rozdział 18 Meredith Kyle wyszedł w sobotę rano, by zabrać chłopców z domu jego rodziców. Zaniedbałam ostatnio dom, więc spędziłam dzień na sprzątaniu. W nocy uprawialiśmy tyle seksu, że byłam fizycznie obolała, ale emocjonalnie czułam się przeciwnie. Kyle uleczył część mnie, która wydawała się zbyt złamana i wadliwa, by przyciągnąć tak niesamowitego mężczyznę jak on. W sobotę rano on i chłopcy zajechali po mnie przed wschodem słońca i pojechaliśmy na ryby nad jezioro, które znajdowało się godzinę drogi od Lovely. Było ono odległe i byliśmy sami, nie martwiąc się o wścibskie spojrzenia albo plotki. Złapałam dwie ryby, ale w większości po prostu lubiłam obserwować, jak chłopcy łowili. Zakładali przynęty na haki i zarzucali wędki w ten sam ostrożny, metodyczny sposób, co ich ojciec. To był świetny dzień, mimo że gdy dotarłam do domu, moje zmartwienie o stracenie tej trójki było silniejsze. Byli dla mnie właściwi na każdy sposób, ale ja byłam dla nich właściwa tylko wtedy, gdy byliśmy sami we czwórkę. Nigdy nie będę częścią ich dużej rodziny, a rodzina była dla Lockhartów wszystkim. Próbowałam nie pozwolić wpełznąć się zmartwieniu i przyciemnić moje szczęście. Gdy w tamtym tygodniu dostałam wyniki z biopsji, przysięgłam sobie, że znajdę w życiu radość. Znalazłam ją i nie chciałam pozwolić myślom o błędach z przeszłości ukraść moją teraźniejszość. W poniedziałek razem z chłopcami zrobiliśmy spaghetti na kolację, gdy Kyle spotkał się ze swoimi braćmi w miejscowym barze, by sfinalizować plany 143

na wieczór kawalerski Masona. We wtorek znowu martwiłam się o tatę, gdy po pracy przyszłam do Kyle’a. Stephanie zakopana była w swoim telefonie w salonie, gdy chłopcy pływali, a ja byłam blisko skomentowania tego, że ich nie obserwowała. Ale to nie należało do mnie. Nie byłam również pewna, czy irytacja, którą czułam, gdy weszłam do biura taty, a on jadł ogromnego cheeseburgera na lunch, sprawiała, że czułam się bardziej poirytowana niż zwykle. Uśmiechnął się ze zmieszaniem, gdy majonez i ser spływały na folię. Jeśli nie cenił własnego życia, nie mogłam go do tego zmuszać. Ale to i tak sprawiało, że byłam zła. Byłam zamyślona, gdy wieczorem Kyle wrócił z pracy, nie nawiązując nawet z nim kontaktu wzrokowego. - Jak leci? – spytał. - Dobrze. Uniósł małą papierową torbę. - Jedna z moich pacjentek dała mi trochę warzyw z ogrodu. Pomyślałem, że możemy zrobić na kolację sałatkę z grillowanym kurczakiem. - Właściwie to chyba wyjdę się przebiec. – Odepchnęłam się od szafki w kuchni, o którą się opierałam. - Hej, co się dzieje? Wzruszyłam ramionami. - Nie jestem po prostu w nastroju przez tatę. Nie trzyma się diety i ćwiczeń, które powinien robić. Po prostu o to nie dba. A on i moja siostra są jedyną rodziną, która została mi na tym świecie. Kyle westchnął i podszedł do mnie, kładąc mi dłonie na ramionach. - Przykro mi. - Mam dosyć kłócenia się z nim o to. - Wie, co o tym myślisz? 144

Spojrzałam mu w oczy. - Wie. Ciągle mu to powtarzam. Przesunął trochę dłonie i zaczął pocierać mi ramiona, a potem zerknął na pusty salon. - Gdzie chłopcy? - W pokoju Jordana. Przyszli ich koledzy i robią tam ogromny namiot. Kyle się uśmiechnął. - Robiłem je kiedyś z braćmi. - W trakcie deszczowych dni moja mama kładła koc na stół w kuchni, by zrobić namiot, i czytałyśmy tam książki, trzymając latarki. Na dźwięk kroków zbliżających się po schodach Kyle zabrał dłonie z moich ramion. - Meredith – zawołał Eric, gdy wbiegł do salonu. – Możesz dać mi taśmę? - Leży w moim biurze na biurku – powiedział Kyle. Eric odbiegł, znowu zostawiając nas samych. - Jeśli chcesz się przebiec, to w porządku – powiedział do mnie Kyle. – Ale jeśli chcesz zostać i o tym porozmawiać, to jestem tu. - Chciałabym po prostu, żeby była jakaś odpowiedź. – Patrzyłam się przez kuchenne okna na błyszczącą wodę w basenie. – Czy operacja bajpasu nie powinna być ostateczną pobudką? Podszedł do mnie i stanął obok, owijając ramię wokół moich barków. Oparłam się o jego pierś, znajdując pocieszenie w delikatnym zapachu jego mydła. - Zostanę na kolację – powiedziałam, wzdychając. – Jeśli nie przeszkadza ci mój przygnębiony humor. - Każdy czasem ma do tego prawo, Mer. – Pocałował mnie w czubek głowy. – Za kilka minut muszę zawieść Jordana na trening, a gdy wrócę, możemy zacząć robić kolację. 145

- Zacznę ją teraz. Gotowanie jest dla mnie terapeutyczne. - Nim zaczniesz robić kolację, mogę ci powiedzieć, że usunąłem dzisiaj zapełniony ropą guzek z tyłka pacjenta? Skrzywiłam się. - Fuj. - Taa. Ale było to trochę niesamowite. Przeszedł przez salon i krzyknął do Jordana, by za pięć minut był gotowy na trening. - A inna pacjentka do mnie uderzała – powiedział, wracając do kuchni. – To był dzień. - Co? Ktoś do ciebie uderzał? Uśmiechnął się żartobliwie. - Czy słyszę nutę zaborczości? - Możliwe. - Taa, podczas wizyty jakaś kobieta spytała mnie, czy chciałbym kiedyś wyskoczyć na drinka. To przeszkadzało mi bardziej niż powinno. - Miała na sobie ubrania? - Tak. Ale w jej teczce zapisałem, że nie będę więcej widział się z nią sam na sam. Jedna z moich pielęgniarek będzie musiała mi towarzyszyć. - Co jej powiedziałeś? - Grzecznie odmówiłem. Wyjęłam nóż oraz deskę do krojenia i zabrałam się do roboty, myjąc paprykę, ogórki i pomidory, a potem krojąc je w małe, jednakowe kawałki. Kyle wyszedł z Jordanem, a ja przygotowałam kurczaka na grilla. Zrobił go, gdy wrócił, i zjedliśmy kolację na zewnątrz z Ericiem. Miło było mieć jakieś odwrócenie uwagi od moich zmartwień odnośnie taty. Eric czytał mi Harry’ego Pottera, gdy Kyle wrócił z Jordanem. Robiło się 146

ciemno, a ja nakładałam buty, by wyjść, gdy telefon Kyle’a zabrzmiał z głośnym dzwonkiem. Odebrał i powiedział, że zaraz będzie. - Możesz zostać? – spytał mnie. – Mogę zadzwonić po Masona, by zabrał chłopców, jeśli muszę. - Nie, mogę zostać. - Jesteś pewna? Może mnie nie być jakiś czas. - Oczywiście. Idź. Chwycił kluczyki i poszedł. Zabrałam Hagrida na zewnątrz, gdy chłopcy myli zęby, a potem weszłam do łóżka z Ericiem, gdy mi czytał. Zasnęliśmy w ten sposób, a gdy później się obudziłam i wyszłam z łóżka, znalazłam Hagrida zwiniętego na łóżku Jordana. Gdy zeszłam na dół, zobaczyłam, że była prawie druga trzydzieści. Nalałam sobie wody, zwinęłam się na skórzanej kanapie i wróciłam spać. Dźwięk otwieranych drzwi znowu mnie obudził i wstałam, idąc do kuchni. Zegar na kuchence wskazywał trzecią dwadzieścia. - Hej – powiedziałam, mój głos był chrapliwy. - Hej. Kyle brzmiał na pokonanego, co było do niego niepodobne. W blasku światła nad zlewem zauważyłam u niego worki pod oczami. Musiał być wyczerpany. Zbliżył się do mnie i owinął wokół mnie ramiona, trzymając mnie blisko przy sobie. Ten uścisk był inny; potrzebował czegoś od niego i miałam nadzieję, że mogłam mu to dać. - Wszystko w porządku? – spytałam, patrząc na niego. - Nie wiem – mruknął. - Przerażasz mnie. Co się stało? Uwolnił mnie i oparł się o kuchenną wyspę, krzyżując ramiona na piersi. - To była jedna z najgorszych nocy, jakie doświadczyłem. 147

Jego rozpaczliwy ton sprawił, że zabolało mnie serce. - Tak bardzo mi przykro. - Znasz córkę Russa i Laury Golden? - Starszą czy młodszą? - Młodszą, Madison. Ma piętnaście lat. - Taa, znam. Coś jej się stało? Westchnął ciężko, a jego ramiona opadły. - Została zgwałcona w leśnym obszarze parku. To było… – Pokręcił głową. – Nigdy czegoś takiego nie widziałem, Mer. Nie wiem, jak ktoś mógł zrobić coś tak brutalnego, jak ten facet zrobił jej. Jest zniszczona w środku. Nie sądzę, że kiedykolwiek będzie w stanie mieć dzieci. Ugryzła faceta w język, żeby powstrzymać go podczas ataku, i była pokryta jego krwią… Zakryłam usta dłonią, niewylane łzy wydawały się ciężkie w moich oczach. Ból w głosie Kyle’a oraz myśl o tym, co stało się dla Madison Golden, były prawie zbyt duże do zniesienia. Słowa nie wydawały się wystarczające, więc zamiast tego ścisnęłam jego dłoń. - Nie mogłem jej naprawić. – Jego głos załamał się z emocji. – Mogłem tylko postarać się utrzymać ją przy życiu. Musiałem wysłać ją śmigłowcem do St. Louis, by zobaczyła się ze specjalistami w ośrodku psychoterapeutycznym. I po prostu tam siedziałem, przy radiu… modląc się, że uda jej się tam dotrzeć. Pokręcił głową i otarł kąciki oczu. - Udało jej się – powiedział, jego głos był gruby i chrapliwy. – Jest wojowniczką. Rozmawiałem z kimś z tamtego ośrodka w St. Louis, nim wyszedłem, i powiedzieli, że jest w stanie krytycznym, ale stabilnym. - O mój Boże – wyszeptałam. – Nawet nie… Ta biedna, słodka dziewczyna. Pociągnął nosem i wziął głęboki oddech. 148

- Taa, i jakąś godzinę po tym, jak wsadziłem ją do tego śmigłowca, do oddziału nagłych wypadków przyszedł facet z prawie odgryzionym językiem. Powiedział nam, że spadł i sam to sobie zrobił. Odsunęłam się, przerażona. - Nie. - Chciałem pozwolić tamtemu sukinsynowi zadławić się na śmierć swoją krwią – powiedział nisko Kyle. – Chciałem odciąć mu do końca język i wsadzić mu go do gardła. Ścisnęłam jego dłoń i zamknęłam oczy. Spałam tu nieświadoma, gdy on doświadczał czegoś, co już wiedziałam, że będzie go nawiedzać. Samo widzenie go w tym stanie będzie mnie nawiedzać. - Przygotowali go na operację, a ja stałem tam przez pełną minutę, patrząc na niego i pytając siebie, czy mogłem to zrobić – powiedział, kręcąc głową. – Jestem lekarzem. Złożyłem przysięgę i każdego dnia jej przestrzegam. Ale po raz pierwszy… nie chciałem komuś pomóc. Zasługiwał na śmierć za to, co jej zrobił. Położyłam dłonie na jego ramionach, a on oparł swoje czoło o moje. - Wykonałem tę operację – wyszeptał. – Przyszyłem tamtemu nieszczęsnemu sukinsynowi jego język. - Nie miałeś wyboru – powiedziałam, sięgając, by chwycić jego policzek. - Miałem. - Nie, Kyle. Dostanie to, na co zasłużył – wiem to. Ale nie tobie było o tym decydować. - Cokolwiek dostanie, nie będzie to równało się z piekłem, przez które ona będzie musiała przechodzić. - Masz rację. Znowu owinął wokół mnie ramiona, trzymając mnie blisko. - Nie mogę przestać tego widzieć – powiedział cicho. – Nigdy nie miałem problemów z zostawianiem pracy w pracy w ten sposób. 149

- Jest coś, co mogę zrobić? - Nie wiem. Nie idź. Potrzebuję cię tutaj. - Jestem tu – powiedziałam, unosząc twarz, by delikatnie go pocałować. Zamknął oczy. - Jestem tak cholernie przytłoczony brzydotą tego wszystkiego. Odsunęłam się od niego i poprowadziłam go za dłoń do salonu. Nie miałam dla niego słów pocieszenia, ale miałam coś równie potężnego. - Usiądź – powiedziałam. Usiadł na kanapie i spojrzał na mnie. Miałam na sobie różową bluzkę z krótkimi rękawami i czarną spódnicę, którą założyłam do pracy we wtorek, teraz pogniecioną od snu. Odpięłam bluzkę i pozwoliłam jej opaść na podłogę, a potem zrobiłam to samo ze spódnicą, zsuwając ją po nogach i wychodząc z niej. Wzięłam brązowy, miękki koc z kanapy i położyłam go obok Kyle’a. - Jeśli zaskrzypią schody, przykryj mnie – wyszeptałam. Kiwnął, jego oddech był ciężki. Zdjęłam stanik i majtki, a gdy byłam już przed nim naga, sięgnęłam po sznurek od spodni jego stroju chirurga. Pomógł mi zsunąć swoje spodnie i bokserki. Chwyciłam jego policzek w dłoń. - Jestem na pigułce i jestem zdrowa. Byłam badana. Ty też? - Taa. Badałem się po odejściu Kim. Usiadłam okrakiem na jego kolanach i spojrzałam na niego. - Czy to w porządku? - Bardziej niż w porządku. Rozłożył koc i zakrył nim moje plecy. Trzymałam go przy jego karku i opadłam na jego erekcję. - Ach… kurwa – wyszeptał. Na początku powoli go ujeżdżałam. Jego dłonie chwyciły moje biodra i niedługo po tym ustalał szybszy rytm, unosząc swoje biodra do moich. 150

Nasze ciężkie oddechy i uderzanie o siebie naszych ciał były jedynymi dźwiękami w salonie. Kyle chwycił mój sutek w usta i polizał go delikatnie, co było kontrastem do ostrego seksu, który teraz uprawialiśmy. Było tak dobrze. Tylko jedna rzecz się teraz liczyła. Wszystko inne zostało wymazane, gdy goniliśmy uwolnienie, które się w nas budowało. - Cholera… Mer – wyszeptał Kyle przy moich ustach, jego oddech był gorący na moich wargach. – Zaraz dojdę, kochanie. Potrzebuję, żebyś doszła. W tamtej chwili zrobiłabym dla niego wszystko. Potrzeba w jego głosie zepchnęła mnie za krawędź i dyszałam, gdy mocno doszłam, wczepiając paznokcie w jego ramiona i walcząc z powstrzymaniem się od krzyku. Pociągnął moje biodra w dół ostatni raz i poczułam w sobie jego uwolnienie. Opadłam wiotka na jego pierś. - Dziękuję – wyszeptał mi do ucha. Odsunęłam się, by zobaczyć jego twarz w blasku księżyca. - Nigdy nie musisz mi dziękować za seks, Kyle. Chcę tego tak bardzo, jak ty. - Nie dziękuję za sam seks, ale za… wiedzę o tym, czego potrzebowałem. Za pomoc w odjęciu trochę bólu. - Nie ma za co. Moje serce boli za tamtą dziewczynę i jej rodzinę. Jego brew zmarszczyła się z troską. - Moje też. Takie rzeczy nie dzieją się w Lovely. - Ma przed sobą długą drogę. Będę się za nią modlić. - To dobry pomysł. – Przesunął dłonią po moim udzie. – I hej, zazwyczaj nie rozmawiam o moich pacjentach albo tym, kim są. To musi zostać między nami. - Rozumiem. Obiecuję, że to ze mną bezpieczne. Skrzywił się. - Za kilka godzin będzie to tematem w Lovely. Wszyscy chcą znać 151

szczegóły, ale nie wiedzą, że znanie ich nie jest takie łatwe. - Podziwiam cię. Już i tak robiłam to na wiele sposobów, ale… dziękuję za to, że składasz ludzi, gdy cierpią. - Ludzie z dziedziny medycyny potrzebują kogoś, z kim mogą otwarcie rozmawiać. Zazwyczaj możemy zaufać swoim partnerkom z tymi rzeczami, ale… do teraz nigdy tego nie miałem. - Nawet z Kim? Pokręcił głową. - Ona by wszystko powtarzała. Kiwnęłam głową. - Dlaczego się uśmiechasz, Mer? Pokręciłam głową i odwróciłam wzrok. - Co? Powiedz mi. - Jestem po prostu dziewczyną. Dobrze się czuję z tym, że nazwałeś mnie swoją partnerką. - Stałaś się tym w moim sercu. Przepraszam, że to takie popieprzone przez moją matkę. - Nie, to moja wina. Położył kciuk pod moim podbródkiem i odwrócił moją twarz, by spojrzeć mi w oczy. - Nic nie jest twoją winą. Nic z tego. Nie jest tak dlatego, że nie wyszłaś za Reeda, ale dlatego, że moja matka chowa do tego urazę. Powiedz mi, że to rozumiesz. - Rozumiem… - Nie. W twoim głosie jest zwątpienie. Powiedz mi, że rozumiesz, iż problemem jest ona, a nie ty. - Problemem jest… ona, a nie ja – powiedziałam, słowa wydawały się obce. 152

- Coś wymyślimy. Nie mam problemu z przekazaniem jej, by się z tym pogodziła. W większości martwię się o chłopców. - Wiem. Nie próbuję nic pospieszać. Chwycił moje policzki i przyciągnął mnie do pocałunku. - Chcę, żebyś tu została. Idź spać do mojego łóżka, a ja wezmę kanapę. Znajdź jakieś moje ubrania, by w nich spać. - Byłeś na nogach całą noc. Ty weź łóżko, a ja kanapę. - Nie. Idź. Zeszłam z jego kolan i zdałam sobie sprawę, że najpierw musiałam się umyć. Podnosząc ubrania z podłogi, trzymałam owinięty wokół siebie koc i udałam się do sypialni Kyle’a. Podążył za mną, by też się umyć i wziąć sobie ubrania. Czułam się źle, że brałam jego duże, wygodne łóżko, ale gdy spojrzał na mnie z progu i zobaczyłam jego wyraz twarzy w blasku księżyca, nie czułam się już źle. Czułam się otoczona opieką.

153

Rozdział 19 Kyle Wieści o Madison Golden sprawiły, że całe Lovely było zszokowane. Wydawało się, jakby cisza opadła na miasto, gdy wszyscy myśleli o tym, co się stało. Pacjenci mówili mi, że teraz bardziej przytulali swoje dzieci i szukali sposobu na powiedzenie im o kradzieży niewinności Madison. Przeszedłem przez to po odejściu Kim – próbując znaleźć równowagę między szczerością z moimi chłopcami a nie dyskredytowaniem ich matki. Przypomniały mi się rozmowy, które o tym odbywaliśmy, gdy Jordan odwrócił się do mnie podczas wtorkowego śniadania. - Lubisz Meredith? – spytał mnie. Miałem pełną łyżkę płatków owsianych w połowie drogi do buzi i odłożyłem ją do miski. - Oczywiście, że ją lubię. Jego oczy rozszerzyły się rozdrażnienia. - Wiesz, o co mi chodzi, tato. Czy lubisz ją, lubisz? Tak, jak lubiłeś mamę? Wypuściłem powietrze, próbując szybko pomyśleć. Łatwym wyjściem byłoby odwlekanie tego. Mógłbym to jakoś obejść. Próbowałem tego na początku, gdy odeszła Kim. Ale nieszczerość miała wiele postaci i czułem się przez to tak, jakby moi synowie potrzebowali, bym był jedyną osobą na świecie, która zawsze będzie z nimi szczera, nawet na trudne tematy. - Tak, lubię ją. Jordan kiwnął głową. 154

- Mama o niej wie? - Nie. Nie rozmawiałem z mamą od prawie roku. Jeśli bym to robił, powiedziałbym wam o tym. - Więc nadal nie wiesz, gdzie ona jest? - Nie. Rozczarowanie w jego oczach mnie rozerwało. Nienawidziłem tego, że nową rzeczywistością moich dzieci było posiadanie matki, która miała ich gdzieś. - Kochasz Meredith? – spytał Jordan. - Powiedziałbym, że bardzo ją lubię. Potrzeba trochę czasu, by wiedzieć, czy jest się w kimś naprawdę zakochanym. Wrócił do swoich płatków, ale nadal mogłem zobaczyć, że intensywnie myślał. - Jak się czujesz z tym, że lubię Meredith? – spytałem go. Wzruszył ramionami. - Myślę, że to spoko. Jest miła. I ładna. - Chcę, żebyście wiedzieli, że nigdy nie polubiłbym kobiety, która nie lubiłaby was i nie chciałaby spędzać z wami czasu. To nie tylko ja, ale nasza trójka. - Ja ją lubię – powiedział Eric. - Dobrze. - Czy ona kiedykolwiek… pije alkohol? – spytał Jordan. Jego brwi były ściągnięte z troską w sposób, w jaki dziecko nigdy nie powinno się martwić. To mnie zdruzgotało. - Czasami wypije kieliszek wina do kolacji, ale to wszystko. - Chciałbym, żeby w ogóle nie piła. Kiwnąłem głową. - Z alkoholem jest tak, że większość ludzi może go wypić raz na jakiś 155

czas, ale niektórzy się uzależniają, jak wasza mama. - Więc Meredith też może się uzależnić? - To mało prawdopodobne. Nie chcę, żebyście się o to martwili. - Czy ty i Meredith się pobieracie? - Jest o wiele za wcześnie, by myśleć o czymś takim – powiedziałem. – Po prostu lubimy ze sobą przebywać i zobaczymy, gdzie to nas zaprowadzi. - Ze sposobu, w jaki na nią patrzysz, mogę stwierdzić, że ją lubisz. Uśmiechnąłem się. - Jesteś wnikliwy, dzieciaku. - Co to znaczy wnikliwy? – spytał Eric. - To oznacza kogoś, kto potrafi zrozumieć niektóre rzeczy. - Może powinieneś ją pocałować – powiedział Eric, chichocząc. - Dobry pomysł. Później zadzwonił dzwonek i powiedziałem ciche dziękuję za to, że Stephanie przyszła trochę wcześniej. Zebrałem naczynia ze śniadania i pożegnałem się ze wszystkimi. Kazałem Stephanie upewniać się, że ciągle będą zamknięte wszystkie drzwi, i mieć oko na chłopców, gdy będą na zewnątrz. Widzenie na własne oczy piekła świata sprawiło, że byłem bardziej czujny, gdy chodziło o bezpieczeństwo moich dzieci. Przez cały dzień w szpitalu miałem operacje. Ranek minął szybko, bo skład chirurgiczny musiał być sprawny, gdy było tyle zajęć. Szedłem na lunch do szpitalnej kafeterii, gdy wyciągnąłem telefon, by go sprawdzić, i zobaczyłem kilka wiadomości od Meredith. Meredith: Martwię się o tatę. W środku spotkania zaczął mieć bóle w klatce piersiowej. Meredith: Zabieram go do szpitala.

156

Meredith: Jesteśmy tu. Zabrali go na badania, a ja czekam.

Przez kilka godzin próbowała się ze mną skontaktować i nienawidziłem myśli, że nie odebrałem tych wiadomości. Zatrzymałem się i odwróciłem, biorąc windę w dół na oddział nagłych wypadków. Recepcjonistka powiedziała mi, w której byli sali, a ja do niej poszedłem, pukając lekko w ścianę, nim odsunąłem kurtynę. - Hej – powiedziała Meredith, uśmiechając się przez łzy. Siedziała na krawędzi szpitalnego łóżka, trzymając dłoń ojca. Gdy wstała, dla żadnego z nas nie liczyło się to, że próbowaliśmy utrzymać rzeczy w ukryciu. Podszedłem do niej z otwartymi ramionami, a ona opadła na mnie, przyciskając policzek do mojej piersi. - Wszystko ze mną w porządku – powiedział jej tata, kręcąc głową. – Nie ma powodu do płaczu, Merry. - Kto jest twoim lekarzem? – spytałem go. – W sensie tutaj. - Jakiś młody dzieciak. Nie pamiętam jego nazwiska. - Cartwright? Meredith kiwnęła głową. - Taa, to jego nazwisko. Potarłem dłonią jej plecy. - Co na razie powiedział? - Kazał podłączyć go do tych maszyn i powiedział, że na razie nie wygląda to na kolejny zawał serca. Ale chce zatrzymać go pod obserwacją, by się upewnić. - Widzę, że nie posłuchałaś mnie, gdy mówiłem tobie o widywaniu się z nim – powiedział jej ojciec, posyłając jej znaczące spojrzenie. - Tato, teraz nie jest na to pora. Spojrzał na mnie. 157

- Jak twoja matka traktuje moją córkę, doktorze Lockhart? Nalegasz, by ją szanowała? Sam Hobbs szybko zaczął się denerwować. Fale na elektrokardiogramie zaczęły robić się większe. - Panie Hobbs, proszę się nie denerwować – powiedziałem spokojnie. – Musisz pozostać spokojnym, aż zostaną zrobione wszystkie badania. - Po prostu mi odpowiedz – nalegał. - Tato, nie. – Meredith uniosła głowę z mojej piersi. – Posłuchaj go. Jesteśmy tu, bo miałeś bóle w klatce piersiowej. Teraz nie jest na to pora. - Ona jest dla ciebie za dobra – powiedział, opuszczając głowę z powrotem na uniesione łóżko. – Żaden mężczyzna, który nie będzie się za nią wstawiać, nigdy nie będzie miał mojego błogosławieństwa. Jego słowa mocno we mnie uderzyły. Miał rację. Brałem od Meredith wszystko, czego potrzebowałem, nie dając jej w zamian wszystkiego, czego ona potrzebowała. - Co mogę dla ciebie zrobić? – spytałem ją. Westchnęła ciężko. - Ze mną wszystko w porządku. Po prostu chcę się upewnić, że z nim też. - Może pójdę i zobaczę, czego mogę się dowiedzieć od Cartwrighta? Kiwnęła głową. - Byłoby świetnie. Ścisnąłem jej dłoń i opuściłem małą salę w poszukiwaniu najnowszego lekarza na oddziale nagłych wypadków w szpitalu Lovely. Spotkałem go tylko raz na zebraniu. Znalazłem go, gdy wychodził z sali innego pacjenta. - Hej, Jonathan – powiedziałem. - Hej, doktorze Lockhart. - Kyle. 158

Uśmiechnął się. - Kyle. Co jest? - Sam Hobbs, twój pacjent z sali numer cztery, jest… moim znajomym. Chciałem sprawdzić, co z nim. - Och, jasne. Wygląda na to, że to niestrawność albo stres. Nie ma żadnych śladów zawału serca. Utrzymuję go dłużej na obserwacji przez jego historię. - Okej, dobrze. Więc będzie zwolniony. - Tak. Z poważnym ostrzeżeniem o tym, by nie jeść na śniadanie bekonu, kiełbasy, szynki i jajek. - Żartujesz? - Właśnie to powiedział pielęgniarce o swoim dzisiejszym śniadaniu. To każdemu zapewniłoby zgagę. Pokręciłem głową. - Cholera. Okej. Dzięki. - Nie ma sprawy. Gdy wróciłem do sali, Meredith znowu była obok ojca, trzymając go za rękę. Odsunąłem zasłonę i powiedziałem: - Możesz przyjść tu na sekundę, Mer? - Pewnie. – Otarła policzki i wstała. Jej oczy były zaczerwienione i wypełnione troską, gdy spotkała się ze mną na korytarzu. - Wszystko w porządku? - Taa. Wszystko dobrze. Może pójdziesz do kafeterii i zjesz lunch? - Och, nie mogłabym teraz nic zjeść. - Tylko spróbuj. - Nie chcę zostawiać go samego. Potarłem jej ramiona. 159

- Nie będzie sam. Ja z nim będę. - Nie sądzę, że to dobry… - Po prostu mi zaufaj. Proszę? Zmarszczyła brwi z niepewnością. - Okej. Wezmę tylko torebkę. Podążyłem za nią do sali, a ona powiedziała swojemu tacie, że niedługo wróci. - Weź mi jakiegoś cheeseburgera, okej? – zażartował. Meredith skrzywiła się na to, pochyliła głowę i wyszła. Przysunąłem krzesło do łóżka Sama i usiadłem. - Nie mam ci nic do powiedzenia – powiedział. - Cóż, a ja mam tobie wiele do powiedzenia. I mnie wysłuchasz. Prychnął. - Masz dużo czelności. Ale myślę, że wszyscy Lockhartowie mają. - Bardzo dbam o Meredith. - Cholernie dobrze to pokazujesz… Przerwałem mu: - Przestań mówić i posłuchaj mnie, dobrze? Spiorunował mnie wzrokiem i zacisnął usta. - Meredith jest dla mnie bardzo ważna – powiedziałem. – Nie planowałem rozwijania uczuć do byłej narzeczonej mojego brata, a ona nie planowała rozwijania uczuć do brata Reeda. Ale to zrobiliśmy. I ona jest niesamowita, a moi chłopcy szaleją na jej punkcie. Chcę tylko powiedzieć… o tym, co powiedziałeś wcześniej… że masz rację. - O tym, że nie jesteś dla niej wystarczająco dobry? - Taa… w każdym razie do teraz. I o mojej mamie. Próbowałem na razie zachować naturalność poprzez powiedzenie jej, że to nie jej sprawa. Ale masz rację – Meredith zasługuje na to, bym wstawił się za nią. I zrobię to. 160

Posłał mi sceptyczne spojrzenie. - Zrobisz? - Obiecuję ci to… jeśli coś dla mnie zrobisz. Uniósł brwi, jakby chciał mi przekazać, że słucha. - Jesteś jedyną rodziną, jaką ma Meredith i Lena – powiedziałem. – Meredith jest tobie bardzo oddana. I to niesprawiedliwe, że musi obserwować, jak powoli się zabijasz poprzez ignorowanie diety, na której powinieneś być. A to mnie boli. Ciebie też powinno. Jego wyraz twarzy przeszedł od złości do wstydu. - Ona się dla ciebie poświęca – kontynuowałem. – Zrezygnowała z kariery, jakiej chciała, bo wspiera cię w firmie. Musisz jej pokazać, że ona też jest warta poświęceń. - Nigdy celowo bym jej nie skrzywdził – powiedział cicho. - Wiem to. I pewnie nie powiedziała ci, jak bardzo ją to boli, bo trzyma wszystko w środku. Musiała to robić przez długi czas. Ale gdy zobaczyłem jej twarz, gdy wszedłem do tej sali, tamte łzy mnie zabolały, i ciebie też powinny. Westchnął ciężko. - Rozumiem cię. - Chcę, żebyśmy się dogadywali. Nie tylko na pokaz. Chcę, żebyśmy szczerze się lubili. Meredith ma za mało ludzi w swoim życiu, by było inaczej. Więc powiedz mi – co muszę zrobić, by tak się stało? Uśmiechnął się po kilku sekundach ciszy. - Jeśli będziesz ją uszczęśliwiał i wstawiał się za nią dla każdego, włączając tę twoją matkę, to tylko o to proszę. Wysunąłem do niego dłoń. - Zgoda. Potrząsnął moją dłoń i spotkał moje spojrzenie. - A więc jesteśmy teraz przyjaciółmi. Więc gdy kiedykolwiek będziesz 161

potrzebował jakiegoś pojazdu, przyjdź do mnie. Ja ci wszystko załatwię. - Zrobię to. - Możesz zapytać swojego znajomego lekarza kiedy stąd wyjdę? - Pewnie za parę godzin. Równie dobrze możesz się wygodnie ułożyć. Burknął. - Cholerne szpitale. Nienawidzę ich. - Więc zróbmy tak, żebyś nie musiał do nich wracać. - Zgaduję, że musisz iść podać jakieś aspiryny, za które pacjenci będą musieli zapłacić osiemdziesiąt dolców czy coś. Uśmiechnąłem się na to. - Właściwie to nie. Nie muszę wracać na dół przez kolejną godzinę. Myślę, że posiedzę tu z tobą. Wzruszył ramionami, jakby nie obchodziło go to, co zrobię. Ale ja wiedziałem lepiej.

162

Rozdział 20 Meredith Później po południu mój tata wydawał się inny w drodze powrotnej ze szpitala do firmy. Był cicho. - Wszystko w porządku? – spytałam go. - Taa, wszystko dobrze. Tylko sobie myślałem… Czy kiedykolwiek ci powiedziałem, jak bardzo doceniam to, że przyszłaś dla mnie pracować? Zerknęłam na niego. Z pewnością o coś chodziło. - Nie. Ale nie musisz. Jesteśmy rodziną, tato. Lubię dla ciebie pracować. - Nie tak bardzo, jak lubiłabyś bycie nauczycielką. Wzruszyłam ramionami. - Kto wie? Ale jestem szczęśliwa w swojej pracy, więc proszę, nie martw się o to. - Wziąłem cię za pewnik. Jesteś dobrą córką, Merry. I mogłem wcześniej zbyt mocno zareagować z Kylem. - Wiem, że polubiłbyś go, gdybyś miał okazję go poznać. - Z chęcią to zrobię. Uśmiechnęłam się do niego. - Naprawdę? - Może zjemy jakiś posiłek u mnie w ten weekend? Możemy zrobić jeden z tych rybnych przepisów, które dali mi w szpitalu do mojej diety. Moje oczy ociepliły się z przypływem łez, ale zmusiłam się do nie rozpłakania. - Z wielką chęcią, tato. 163

Wjechałam na parking, a gdy wysiedliśmy z mojego Jeepa, tata mnie przytulił. - Jedź do domu i odpocznij – powiedział. – I chcę, żebyś jutro wzięła sobie wolne. - Naprawdę? Kiwnął głową. - Zrób coś dla siebie. I daj mi znać kiedy będziesz chciała zjeść ten posiłek. Poszedł do firmy, a ja wróciłam do Jeepa. Naprawdę czułam się wyczerpana. Kyle powiedział mi, że Stephanie będzie z chłopcami, aż wróci z pracy, więc pojechałam do domu. Rozważałam pomalowanie półki na książki, za co od miesięcy miałam się zabrać, ale zdecydowałam się na przyjemności. Na kolację zjadłam lody i oglądałam Netflixa, aż zasnęłam na kanapie. Gdy obudził mnie dźwięk przychodzącej wiadomości, było ciemno, oprócz światła rzucanego przez telewizor. Na mojej piersi leżała łyżka, a na podłodze puste pudełko po lodach. Musiałam zmrużyć oczy, by przeczytać wiadomość. Kyle: Sprawdzam tylko, co u Ciebie. Ja: Wszystko w porządku. Jestem tylko leniwa. Kyle: Cieszę się. I hej… potrzebuję przysługi. Ja: Jakiej? Kyle: Napisz mi jedną z Twoich fantazji. Coś możliwego do zrobienia, więc nie grupowy seks ani nic takiego…

Roześmiałam się na to. 164

Ja: Nie martw się, grupowy seks nie jest moją fantazją. Kyle: Naprawdę cholernie dobrze to wiedzieć. Ja: To łatwe. Ty w stroju chirurga. Bawiąc się ze mną w lekarza. Kyle: Odgrywanie ról, tak? Ja: Wyglądasz bardzo seksownie w stroju chirurga, doktorze Lockhart. Kyle: Okej, zrobione. Ja: Zrobione? Kyle: Jutro wieczorem u mnie. Moi rodzice zabierają dzieciaki na noc do St. Louis i wyjeżdżają o piętnastej. Możesz tu być o szesnastej? Ja: Tak. Co powinnam przynieść? Kyle: Tylko siebie. Ja: Okej. Zatem do zobaczenia. Kyle: Nie mogę się doczekać.

Wróciłam spać na kanapę, nie zdejmując nawet łyżki z piersi, i spałam aż do siódmej rano. Po wstaniu wyszłam pobiegać, wzięłam prysznic i poszłam do salonu kosmetycznego na manicure i pedicure. Potem poszłam do salonu fryzjerskiego na krótkie spięcie, a następnie kupiłam sobie seksowne buty i bieliznę. Gdy wszystko już zrobiłam, było wczesne popołudnie, i musiałam zmusić się do nie pójścia do pracy. Zamiast tego kupiłam wieniec świeżych kwiatów na grób mojej matki i siedziałam tam przez jakiś czas. Polubiłaby Kyle’a i byłaby za mnie szczęśliwa. Miło było tak po prostu posiedzieć obok jej nagrobka i o tym pomyśleć.

165

Potem czytałam przez kilka godzin, patrząc na zegarek tylko co dziesięć minut lub coś takiego. Umierałam z chęci pojechania do Kyle’a. O siedemnastej czterdzieści nie mogłam już dłużej czekać. Wzięłam torbę, którą spakowałam, włożyłam ją do Jeepa i pojechałam do niego. Tyle lat spędziłam na uczuciu, że nie zasługiwałam na takiego mężczyznę jak Kyle, że to nadal wydawało się dla mnie niemożliwe. Ale z każdym minionym dniem coraz bardziej rozumiałam, że to naprawdę się działo. Moje serce wydawało się drżeć, gdy czekałam przed jego drzwiami. Nie tylko przez moją fantazję, ale przez posiadanie wysokiego, mrocznego i seksownego mężczyzny, który chciał sprawić, by moja fantazja stała się rzeczywistością. Kyle otworzył drzwi, a po jego twarzy przeszedł zwyczajny uśmiech. - Hej. Wejdź. Weszłam do środka, myśląc, że przynajmniej dostanę pocałunek, ale nic. Zamiast tego poprowadził mnie do kuchni. - Jestem na ciebie gotowy – powiedział. - Widzę. – Obejrzałam jego niebieski strój chirurga, przygryzając dolną wargę z podekscytowaniem. Zerknął w dół na siebie, a potem z powrotem na mnie. - Mam na myśli więcej niż to, panno Hobbs. W moim brzuchu zawirowało podniecenie. - Och, tak? - O tak. – Podszedł do mnie, a gdy byliśmy tylko kilka kroków od siebie, posłał mi poważne spojrzenie. – Fantazja zaczyna się, gdy dojdziemy na dół schodów do piwnicy, rozumiesz? Od tamtego momentu wszystko będzie na zasadzie lekarz/pacjentka. Kiwnęłam głową i wypuściłam powoli powietrze, oczekiwanie prawie mnie zabijało. 166

- Miałeś kiedykolwiek taką fantazję? - Nie, ale bardzo chcę to z tobą zrobić. - Ja też – powiedziałam z domieszką błagania w głosie. - Poczekajmy jeszcze dziesięć minut. Rozszerzyłam oczy z niedowierzania, a on się roześmiał, biorąc mnie za rękę i prowadząc do schodów. - Jesteś podły – mruknęłam. Odwrócił się do mnie, gdy byliśmy w połowie drogi na schodach. - Nim tam zejdziemy, żebyś nie pomyślała, iż przesadziłem, dostałem te rzeczy, gdy szpital zbudował nową klinikę. Więc już je miałem. - Jakie rzeczy? Puścił moją dłoń i zszedł na sam dół. Gdy tam dotarłam, podążyłam za nim przez duży pokój rodzinny do drzwi, które prowadziły do pokoju, w którym nigdy nie byłam. Moje serce już waliło. Gdy otworzył drzwi i włączył światło, sapnęłam z zaskoczenia. Był tam beżowy lekarski stół do badania, z uniesionym tyłem. Pokryty był białym papierem, tak, jak byłoby to zrobione w gabinecie lekarskim. I miał nawet… strzemienia? - Och… – Uśmiechnęłam się do niego nerwowo. – Łał. Podniósł wyblakły zielony fartuch lekarski i podał mi go, jego wyraz twarzy był poważny. - Musisz się w to przebrać. Wszystko zdejmij. Zostaw otwarte z przodu. Opuścił pokój i zamknął za sobą drzwi. Ścisnęłam fartuch w dłoni, zastanawiając się, czy będzie to gorące, czy tylko dziwne. Już nie było odwrotu. Z głębokim oddechem wyszłam z szarej sukienki i seksownych czarnych szpilek, które tak długo na dzisiaj wybierałam. To samo z białym koronkowym stanikiem i majtkami. Włożyłam fartuch i weszłam na stół, 167

przytrzymując z przodu dwie strony fartucha. Pokój zapełniony był w większości pudłami i nieużywanymi meblami. Ale siedzenie w nim w fartuchu na stole do badania wydawało się, jakbym naprawdę była w gabinecie lekarskim. Gdy przekręciła się klamka, usiadłam prosto z pędzącym sercem. Kyle miał teraz stetoskop wokół szyi. - Panno Hobbs, nazywam się doktor Lockhart. Będę robił pani badanie ginekologiczne. Proszę włożyć stopy w te strzemienia. No witam. Podobał mi się jego autorytatywny ton lekarza. Położyłam pięty na chłodnym metalu, patrząc na niego. - Dobrze – powiedział. – Zacznijmy od badania piersi. Proszę rozchylić fartuch. Zrobiłam to, oczekując, że rozszerzy oczy, ale utrzymywał profesjonalny wyraz twarzy. Delikatnie ścisnął każdą pierś, powoli badając, a potem przesunął palcem po każdym sutku, aż były twarde. - Idealnie – mruknął. – Teraz posłucham bicia twojego serca. Stanął obok stołu i przyłożył końcówkę stetoskopu do mojej piersi. Jego druga dłoń otarła się o moje udo, pozostawiając za sobą gęsią skórkę. Odsunął się od stołu. - Dobrze, zacznijmy badanie. Mimo że to był Kyle, przeszedł przeze mnie dreszcz, gdy położył dłonie na moich kolanach. - Utrzymuj swoje nogi bardzo rozchylone dla mnie, panno Hobbs. - Okej – powiedziałam, słowo wyszło stłumione. Podsunął stolik i usiadł na nim. Mimo że mnie nie dotykał, byłam dla niego w pełni wyeksponowana i było to seksowne oraz zakazane. - Jest pani aktywna seksualnie? 168

Odchrząknęłam. - Tak. - Z iloma partnerami? - Tylko z jednym. - Rozumiem. – Przesunął palcem w górę i w dół po mojej łechtaczce, a ja sapnęłam. - I powiedz mi… jakie rzeczy robicie z partnerem? - Ja… my… – Wsunął we mnie palec, a ja jęknęłam. – Uprawiamy seks. Bardzo dobry seks. - Musi być pani specyficzna. Gdzie panią pieprzy? Cholera jasna. To pytanie w jego lekarskim tonie sprawiło, że zacisnęłam uda. - Nogi rozchylone dla mnie – powiedział. - Tak. Ja… on pieprzy moją cipkę. - Rozumiem. I lubisz to? - Uwielbiam. - Co jeszcze? Przełknęłam mocno, pożądanie sprawiało, że cała byłam rozgrzana. - Zrobiłam mu loda, ale… chciałabym, by pieprzył moje usta. Fantazjuję o tym. - Tak? - Tak. Chcę, żeby trzymał moje włosy i pieprzył moje usta. Wsunął dalej palec. - Bardzo dobrze sobie pani radzi, panno Hobbs. - Ochh. – Poruszyłam biodrami, by jeszcze dalej wsunął palec. - Czy pozwalasz partnerowi pieprzyć swój tyłek? - O Boże. Ja… nie, ale zrobiłabym to. Wsunął we mnie drugi palec. 169

- Czy kiedykolwiek byłaś pieprzona w tyłek? - Nie. - Jesteś bardzo mokra, panno Hobbs. Czy rozmawianie o twoim partnerze zawsze sprawia, że jesteś taka mokra? Uniosłam się na łokciach i spojrzałam na niego. - Tak. Utrzymywał spojrzenie na moim, gdy wsuwał i wysuwał ze mnie palce, powoli i głęboko. - Rozchyl dla mnie całkiem fartuch – powiedział. Rozsunęłam obie strony, aż zwisały z moich ramion. Moje plecy były wygięte i poruszałam biodrami przy palcach Kyle’a, nie mając zahamowań. - Panno Hobbs, myślę, że podoba się to pani – powiedział, lekko się uśmiechając. Jedynie jęknęłam, niezdolna ułożyć słów. - Jesteś bardzo sprośną pacjentką, prawda? - Tak. O mój Boże… tak. - Czy twój partner kiedykolwiek ssie tę wspaniałą łechtaczkę? Dyszałam, moje nogi prawie się trzęsły, gdy obniżył twarz i przesunął językiem po mojej łechtaczce. To było bardziej niż dobre. Poczułam to w każdym zakończeniu nerwowym – głęboką, zmysłową obietnicę przyjemności, która nadejdzie. Doszłam mocno po kolejnym ruchu jego języka. Zassał moją łechtaczkę i poruszał we mnie palcami, aż opadłam na stół bez tchu. - Byłaś bardzo dobrą pacjentką, panno Hobbs – powiedział, wstając. – Ale zobacz, co mi zrobiłaś. Potarł erekcję, która napinała się przy jego spodniach. Przesunęłam tyłek do krawędzi stołu, rozchylając kolana tak mocno, jak tylko dało radę. - Zasłużyłaś na nagrodę – powiedział, rozwiązując spodnie i zsuwając je. 170

Od razu we mnie wszedł. Jęknął głośno i chwycił moje uda, wsuwając się i wysuwając, gdy trzymałam się obu stron stołu. Im mocniej mnie pieprzył, tym lepiej było to czuć. Jego napięty wyraz satysfakcji sprawiał, że czułam się jak bogini. Znowu

Kyle

przewyższał każde

doświadczenie

seksualne,

jakie

kiedykolwiek miałam. Warknął, gdy we mnie wchodził, i po paru minutach znowu doszłam. Gdy uderzył we mnie ostatni raz z gardłowym jękiem, uśmiechnęłam się i odsunęłam z twarzy kosmyk spoconych włosów. Wypuścił mocno powietrze i spojrzał na mnie. - Jak było? Roześmiałam się i usiadłam, całując go. - To… było cholernie niesamowite. - Taa? - O tak. - Też tak myślę. Chcesz wyjść teraz na kolację? Posłałam mu zmieszane spojrzenie. - Wyjść? - Wyjść. Ty i ja. - W Lovely? - Tak. Niech plotkarze zobaczą naszą satysfakcję na twarzach i wiedzą, że właśnie się pieprzyliśmy. Moich emocji było za dużo. Nie pozwolę sobie się rozpłakać. Nie teraz. To byłoby zawstydzające. Ale nie mogłam nic poradzić na tę jedną łzę, która uciekła. Kyle specjalnie dla mnie wychodził ze swojej strefy komfortu. To wydawało się tak niesamowite, jak nasz seks. Może nawet lepsze.

171

Rozdział 21 Kyle W następny piątek wieczorem zmrużyłem oczy na Masona przez chmurę dymu z cygara. - Twoje jaja nadal tam są? April pozwala ci je zatrzymać do czasu zakończenia ceremonii? - Zabawne, chuju – powiedział, patrząc na mnie gniewnie. – I ty to mówisz. - Rozumiem cię. – Pokręciłem głową. – Rozumiem. I wiesz, że kocham April. Moi bracia i ja siedzieliśmy w dużym pokoju domku letniskowego, który wynająłem na weekend kawalerski Masona. Tata przyleci jutro rano i wszyscy pójdziemy na polowanie. Co oznaczało, że dzisiaj nasza piątka była sama. I bardziej niż trochę pijana. Justin podał mi nową butelkę piwa i usiadł obok mnie na skórzanej kanapie, kładąc stopy obok moich na stoliku. - Czy dobrze słyszałem? – spytał mnie. – Widujesz się z Meredith Hobbs? - Tak. Uniósł brwi i napił się piwa. - Widujesz się z nią czy… widujesz się z nią? - I to i to. Justin zerknął na Reeda, który podpalał cygaro. - Nie przeszkadza mi to – powiedział po pierwszym wypuszczeniu dymu. - I mówiąc o tym… – Mason wstał i uniósł piwo w powietrze, chwiejąc się 172

na nogach. – Możemy uczcić utratę dziewictwa twojego loda, najstarszy bracie? Justin spojrzał na mnie, jego usta otworzyły się w przerażeniu. - Twojego czego? - Kim nie chciała mu obciągać – powiedział Austin, brzmiąc na zbulwersowanego i rozbawionego. - Więc ty nigdy…? - Zrobiła to czy nie? – spytał Mason. - Nie opowiadam o swoich romansach – powiedziałem, zaciągając się dymem. - W dupie mam romans – powiedział Mason. – Moim pytaniem jest czy miałeś w końcu possanego fiuta? Dla wszystkich wydawało się to cholernie śmieszne, ale gdy skończyli się śmiać, wszystkie oczy były na mnie. - No weź, człowieku – powiedział Austin. – Zwykłe tak albo nie. Niedługo skończysz trzydzieści osiem lat. Jeśli Mason niechcący postrzeli mnie jutro podczas polowania, to nie chcę umrzeć z myślą, że nigdy ci nie obciągano. - To nie byłoby niechcący, chuju – zażartował Mason. Spojrzałem na niego. - Mason, chcesz opowiedzieć nam o lodach April? - Tak, kurwa. Jest w nich niesamowita. Gdy ma na sobie te okulary bibliotekarki… Robię się twardy przez samo myślenie o tym. - I co by powiedziała na to, że nam o tym mówisz? Wzruszył ramionami. - Jesteście moimi braćmi. Jestem pewny, że mówi Ivy o moich niesamowitych zdolnościach w lizaniu cipki. - Przez większość wieczorów rozmawiamy o tym przy kolacji – powiedział Reed, kiwając głową. - Meredith i ja się nie spieszymy – powiedziałem. – Ciągle się całujemy, a 173

w tamten weekend dotarłem do pierwszej bazy. - Żartujesz sobie, kurwa, ze mnie? – krzyknął Mason. – Żartujesz? Bo to największa, najbardziej gorąca kupa gówna, jaką kiedykolwiek… - Tak, żartuję, debilu. Nie będę wchodził w szczegóły, ale tak, toast byłby dobry. Mason wyrzucił ręce w powietrze, wylewając piwo na drewnianą podłogę. - Za koniec dziewictwa loda Kyle’a! – krzyknął. – Na szczęście stało się to, zanim pojawiły mu się siwe włosy na jajach. Stuknęliśmy się butelkami i napiliśmy się. Po kilku sekundach ciszy Reed spotkał moje spojrzenie z krzesła, na którym siedział naprzeciwko kanapy. - Więc wszystko między wami dobrze? - Wszystko jest niesamowite – powiedziałem. – Jestem szczęśliwszy niż kiedykolwiek. - Dobrze. Obydwoje na to zasługujecie. - Tylko nie myśl o niej na poważnie – powiedział Justin. – To tylko druga kobieta, z jaką kiedykolwiek byłeś, prawda? Musisz dodać sobie jeszcze kilka podbojów, nim znowu się ustatkujesz. - Już myślę o niej poważnie. Nie ma kobiety, która równałaby się dla mnie z Meredith. I nie tylko mamy niesamowitą chemię, ale ona kocha chłopców, a oni kochają ją. Cholera, woleli nawet zostać z nią w domu, zamiast przyjechać tu z nami na weekend. - Mama poprosiła mnie, żebym wbił ci trochę rozumu do głowy, jeśli o nią chodzi – powiedział Reed. - Powodzenia – powiedziałem sarkastycznie. - Powiedziałem jej, że moim zdaniem jest świetnie. Nie wiem, czy przez to inaczej patrzy na sprawę, ale próbowałem. - Doceniam to. Pokłócę się przez to z mamą. - Nie rób tego – powiedział Austin. 174

Spojrzałem na Masona. - Chcę przyprowadzić Meredith na wesele. Spojrzał tylko na mnie na sekundę. - Okej? Ale co, pytasz mnie o to czy coś? - Mama kazała mi jej nie przyprowadzać. Kiwnął głową. - Bo to w jej domu, więc czuje, jakby to była jej decyzja. - Pewnie tak. I rozumiem, jeśli nie chcesz rodzinnego napięcia na weselu. Nie spytam jej, jeśli nie chcesz. Ale nie spytam jej dlatego, że mama mi kazała. Albo nie kazała. – Pokręciłem głową. – Cholera, jestem pijany. - To moje wesele i mówię, żebyś ją przyprowadził. April powie to samo. - Dzięki. Chcę, żeby siedziała z chłopcami. – Zaciągnąłem się cygarem i odwróciłem się do Masona. – A więc kiedy ty i April zaczniecie robić dzieci? - Mam nadzieję, że niedługo. - Hej – powiedział Reed. – Ee… planowałem poczekać z tym do jutra, ale nie mogę… jestem zbyt szczęśliwy, by czekać. Ivy jest w ciąży. Od razu zabrzmiał zgrany okrzyk podekscytowania. Wszyscy wstaliśmy i zgnietliśmy go w grupowym uścisku. - Gratulacje, człowieku – powiedział Mason, uśmiechając się. – Cholera, to świetnie. - Dzięki. Jest w drugim miesiącu. - Noah musi być podekscytowany – powiedziałem, klepiąc Reeda w ramię. - Wczoraj mu powiedzieliśmy. Wciąż pyta Ivy o to, ile jeszcze minie czasu, nim zostanie starszym bratem. - Spyta jeszcze tylko jakieś pięć tysięcy razy, nim urodzi się dziecko – powiedział Austin - Masz nadzieję na chłopca czy dziewczynkę? – spytał Mason Reeda. 175

- To nie ma znaczenia. Oby było zdrowe, tylko o to się modlimy. - Za to też trzeba wypić – powiedział Mason, przechylając butelkę i napełniając nią pięć kieliszków na stole. Jęknąłem, przewidując bardzo mocnego kaca, i podniosłem jeden z kieliszków. - Za najszybszą spermę Reeda! – krzyknął Mason. – I za kolejnego małego Lockharta. - Zdrowie – powiedziałem, wypijając kieliszek. Dokończyłem cygaro i wstałem z kanapy, słuchając rozmowy między Reedem a Austinem. - Naprawdę się cieszę, że mogłem tego uniknąć – powiedział Reed. – Zresztą i tak nie mógłbym wziąć tej sprawy. Ta cała rzecz bardzo mocno dotknęła Ivy, a teraz spędza trochę czasu z Madison. Rozmawiali o Patricku Rhodesie, mężczyźnie, któremu postawiono zarzuty za napaść seksualną na Madison Golden. Reed był niepełnoetatowym obrońcą, ale do sprawy Rhodesa przypisali głównego obrońcę. - Ten facet jest pieprzonym potworem – powiedziałem. - Jak radzi sobie Madison? – spytał mnie Austin. - Nie wiem niczego z pierwszej ręki. - Zajmowałeś się nią tamtej nocy, gdy to się stało? – spytał Justin. Kiwnąłem głową. - Myślę, że wszyscy słyszeli, iż byłem tam tamtej nocy, ale nie mogę wchodzić w szczegóły. To było dla mnie trudne. Bardzo trudne. Zajmowałem się też Rhodesem. - Nie ma, kurwa, mowy – powiedział Mason. - Musiałem. - Wiem. Rozumiem. Po prostu nie mogę sobie tego wyobrazić. Spojrzałem na Reeda. 176

- Cieszę się, że nie dostałeś tej sprawy. - Jako rodzic patrzę na to zupełnie inaczej – powiedział. – Nie wiem, co bym zrobił, gdyby ktoś skrzywdził w tej sposób Noaha. Mógłbym zabić. - Ja też. Mam nadzieję, że rozerwą tego gnojka w więzieniu. – Ziewnąłem i spojrzałem na zegar. – Cóż, kończąc na tym ponurym temacie, idę do łóżka. - Co? Dopiero północ – powiedział Mason. – I gdzie moje striptizerki? - Jestem za stary na to gówno. Zadzwonię do Meredith, nim pójdzie spać. - Awww – krzyknął z dramatyzmem Justin. – Kyle się zamelduje. - Pieprz się, człowieku. Zobaczymy się tu o czwartej trzydzieści, panienki. - O której? – lamentował Mason. - O szóstej spotykamy się z tatą. - Idę do łóżka – powiedział Mason. Wszyscy podążyli, a domek był cichy, gdy położyłem się do ogromnego łóżka w pokoju. Gdy wyjąłem telefon, by zadzwonić do Meredith, było tam zdjęcie i wiadomość od niej, wysłana dwie godziny temu. Meredith: Jestem taka śpiąca. Pływaliśmy przez cztery godziny, a potem poszliśmy na kolację z moim tatą. Jestem w łóżku Erica, bo zasnął przy czytaniu mi Harry’ego Pottera. Mam nadzieję, że dobrze się bawisz. Buziaki.

Na zdjęciu byli chłopcy, wskakujący do basenu, obydwoje w powietrzu i uśmiechający się. To sprawiło, że też się uśmiechnąłem. Rok temu zastanawiałem się, czy moi synowie kiedykolwiek będą jeszcze beztroscy. Odejście Kim ich zdruzgotało, bo mimo że była alkoholiczką, była ich matką. Dzieciaki w szkole ich drażniły, mówiąc, że mama ich nie kochała. Były noce, gdy spali w moim łóżku, a jeden z nich albo obydwoje płakali, ale próbowali tego nie pokazywać. Przeszliśmy przez to razem i nigdy nawet nie rozważałem znalezienia 177

kobiety, która byłaby tym, czego potrzebowała cała nasza trójka. Ale Meredith nie była tylko tym, czego potrzebowaliśmy. Była tym, na co zasługiwaliśmy.

178

Rozdział 22 Meredith W sobotę rano zrobiłam na śniadanie jagodowe babeczki, a Eric posłał mi chytry, zabarwiony na niebiesko uśmiech nad kuchennym stołem. - Mój tata cię lubi – powiedział. - Ja też go lubię. Jego brązowe oczy spoważniały. - Zamierza cię pocałować. Moje serce stopniało. Miałam bzika na punkcie synów Kyle’a. - Okej. Dzięki, że mi powiedziałeś. Z pewnością będę na to gotowa. Jordan przyszedł do kuchni, wyglądając tylko na w połowie obudzonego. - Chcesz naleśników i kiełbasę? – spytałam go. Kiwnął głową i usiadł przy stole. - Co dzisiaj robimy, chłopcy? – Nałożyłam jedzenie na talerz Jordana i spojrzałam na nich. – Możemy gdzieś jechać, jeśli chcecie. - Gdzie na przykład? – powiedział Eric, gryząc naleśnika. Porozmawialiśmy o różnych pomysłach i zdecydowaliśmy, że po południu pojedziemy na jakiś film. Po tym, jak skończyli jeść, obydwoje weszli do łóżka Kyle’a, by pooglądać niedzielne kreskówki. Byłam przy zlewie, myjąc naczynia, gdy dźwięk otwierających się drzwi od garażu sprawił, że się odwróciłam. Stała tam Grace Lockhart, obserwując mnie i trzymając w dłoniach jakąś zapiekankę w naczyniu. Od razu poczułam mdłości w brzuchu. - Założyłam, że Stephanie zajmuje się dziećmi w ten weekend – 179

powiedziała, jej głos brzmiał na zirytowany. – Więc przyniosłam śniadanie. Wyłączyłam kran i osuszyłam ręce o ręcznik. - Dziękuję – powiedziałam. – W sensie za przyniesienie tego. - Gdzie chłopcy? - Oglądają kreskówki w sypialni. Kiwnęła głową. - W sypialni. I jestem pewna, że właśnie miałaś położyć się między nimi. Wrogość w jej głosie sprawiła, że moje policzki się ogrzały. Niemile mnie tu zaskoczyła, w domu Kyle’a. To miejsce zawierało dla mnie tylko szczęśliwe wspomnienia. To było bezpieczne miejsce, gdzie wiedziałam, że nie będę oceniana. Aż do teraz. Spotkałam jej zimne spojrzenie. - Jest jeszcze coś, czego potrzebujesz, Grace? Innymi słowy: wyjdź. Nie musiała stać przede mną, by mnie oceniać – robiła to z daleka. - To jest dom mojego syna. - Jestem tego świadoma. - I jestem tu mile widziana w każdej chwili. – Odłożyła naczynie na stół i podeszła do mnie. Jak zwykle chciałam uciec. Wycofać się od jej pogardliwego spojrzenia i przykrych komentarzy, które z pewnością dla mnie przygotowała. Ale tym razem nie było gdzie uciec. Ścisnęłam ręcznik w dłoniach i wyprostowałam się. - Mogę cię przejrzeć, Meredith – powiedziała nisko. – Zawsze to robiłam. - Widzisz to, co chcesz widzieć. Prawda się dla ciebie nie liczy. Zmrużyła oczy. - To, co widzę, to kobieta zbliżająca się do trzydziestki, która przyczepiła się do dzieci rozwiedzionego lekarza, by mu się przypodobać. Gdybyś wiedziała, 180

przez co przeszli ci chłopcy… - Wiem. I nie to się stało. - Kyle jest samotny i zagubiony. I twoje myślenie, że jest jakimś bonem na posiłek, jest haniebne, nawet jak na ciebie. Prychnęłam. - Nawet jak na mnie? Najgorszą osobę na świecie, bo zdecydowałam nie poślubić Reeda, prawda? - Rozmyśliłaś to wszystko, by upokorzyć naszą rodzinę. W końcu wyszła na powierzchnię niecała dekada złości i żalu. - Wiesz co, Grace? Kyle nie był ani trochę zagubiony, gdy zaczęliśmy się spotykać. Był tylko samotnym tatą z dużym ciężarem na barkach, ale tak dobrze sobie radził ze swoimi obowiązkami, że podziwiałam go. Nadal to robię, każdego dnia. I nie potrzebuję bonu na posiłek. Mam własną karierę i własny dom. Pokręciła głową. - Ale nie masz własnej rodziny. Więc pomyślałaś, że po prostu wślizgniesz się w tę zamożną. Wiem, jak działają oportunistki. Możesz nawet świadomie nie zdawać sobie sprawy, że to robisz. - Najsmutniejsze w tym wszystkim jest to – powiedziałam, uśmiechając się z żalem – że nie zdajesz sobie sprawy, jak niesamowity jest Kyle. Myślisz, że widzę pieniądze, ale ja widzę najlepszego mężczyznę, jakiego kiedykolwiek poznałam. - Nie waż się oskarżać mnie o nie docenianie mojego syna. Wiem dokładnie, kim jest, i jest on dla ciebie zbyt dobry. - Może – przyznałam. – Ale to on o tym decyduje. - Wiesz dokładnie, co robisz. Pastwisz się na jego słabych punktach i… - Nie pastwię się na nikim. – Mój głos był prawie szeptem. –Wstydź się za to, że jesteś taką mściwą i zaciekłą osobą. Nie jestem idealna. Wiem o tym. 181

Popełniłam błąd i przeprosiłam za to Reeda. Już nie czuję przez to żalu ani wstydu. - Jesteśmy bardzo zżytą rodziną, Meredith. Wiesz o tym. I jeśli Kyle będzie zmuszony wybierać, to chociażby przez sekundę nie myśl, że wybierze ciebie. Tym razem to ty możesz odejść z torbami. - Po prostu idź. – Byłam emocjonalnie wykończona i przytłoczona. – Weź to ze… - Babcia! – zawołał Eric z salonu. Grace i ja spojrzałyśmy na siebie i przeszedł między nami moment porozumienia. - Dzień dobry, wnuczku – powiedziała ciepło, otwierając dla niego ramiona. - To jest Meredith, pani, którą tata chce pocałować – powiedział, uśmiechając się do niej. Wyraz na jej twarzy był bezcenny, ale szybko przeobraził się w wyraz uprzejmości. - Tak, poznałyśmy się. – Wygładziła ręką jego włosy. – Chciałbyś może zjeść bekon, jajka i serową zapiekankę? Tę, którą robię czasem w sobotnie poranki? - Nie, dzięki. Meredith zrobiła naleśniki. Kolejny cichy punkt dla mnie. Uniosłam brew na Grace. - Babciu, co dzisiaj robisz? – Eric spojrzał na nią z nadzieją. - Nic ważnego. Możecie przyjechać do babci, jeśli chcecie. - Możesz jechać z nami na film! Nie. Och, do diabła nie. Zmusiłam się do nie powiedzenia tego na głos. - Cóż… no nie wiem – powiedziała. - Proszę, babciu. Będzie fajnie. Podzielę się z tobą żelkami. Nie mogłabym na to odmówić. I Grace najwidoczniej też nie. Posłała mi 182

spojrzenie, które było bezradne i smutne. - Myślę, że… mogę iść – wymamrotała. - Tak! – Spojrzał na mnie. – Meredith, przyjdziesz pooglądać z nami kreskówkę? Z tym kolesiem, o którym ci mówiłem, tym ognistym i pomarańczowym. Już jest i chcę, żebyś go zobaczyła. - Zaraz przyjdę – powiedziałam, uśmiechając się. Eric wyszedł, a Grace i ja patrzyłyśmy na siebie w ciszy przez kilka sekund. - Nigdzie się nie wybieram – powiedziałam. – Więc musimy znaleźć wspólny język. Westchnęła cicho, a potem kiwnęła. - O której wyjeżdżacie do kina? - O dwunastej trzydzieści jedziemy na lunch do restauracji, a potem od razu do kina. - Wrócę o dwunastej piętnaście. – Podeszła do stołu, podniosła zapiekankę i wyszła. Chciałam

wysłać

zaniepokojoną

wiadomość

do

Kyle’a,

ale

powstrzymałam się. Mogłam to zrobić. Dla Jordana i Erica mogłam spędzić popołudnie z Grace i nawet być dla niej miła. A potem porozmawiam o tym z Kylem. *** Z obawą oczekiwałam na powrót Grace, ale dla chłopców przykleiła na twarz radość. Gdy wiozłam naszą czwórkę do restauracji, a siwe włosy Grace powiewały na wietrze na siedzeniu pasażera, żałowałam, że nie miałam zdjęcia, by wysłać je Kyle’owi. Albo by się śmiał, albo posikał. Może obydwa. Gdy znalazłam miejsce na parkingu, Grace wygładziła swoje włosy i poprowadziła nas do restauracji. 183

Chłopcy ciągle gawędzili, ratując nas od niezręcznej rozmowy. Gdy Jordan mówił o swojej drużynie koszykarskiej i spojrzałam na Grace, mój umysł powędrował do wspomnienia, o którym od bardzo dawna nie myślałam. Moja

mama

zmarła

siedem

miesięcy przed

datą

ślubu,

którą

wyznaczyliśmy z Reedem. Więc już dwa miesiące po jej śmierci musiałam wybierać suknię ślubną bez osoby, której najbardziej tam ze sobą pragnęłam. Moje druhny, wszystkie w moim wieku, były zajęte rozmawianiem na temat tego, jak będzie wyglądać moja opalenizna i czy powinnam założyć welon. Gdy weszłyśmy do sklepu, śmiały się i podziwiały suknie, a ja uśmiechałam się sztucznie i obawiałam się myśli o tym pierwszym spojrzeniu w lustro, gdy będę miała na sobie suknię ślubną, w której mama nigdy mnie nie zobaczy. Grace czekała na mnie, gdy wyszłam z przebieralni. Chwyciła moją dłoń i poprowadziła mnie do pustej sali. Gdy tylko weszłam na podium i zobaczyłam się w sukni w białe koraliki, straciłam to, zakrywając twarz dłońmi i łkając. Owinęła wokół mnie ramię i podawała mi chusteczki, zabierając zużyte, gdy z nimi skończyłam. Gdy w końcu kilka minut później trochę się pozbierałam, powiedziała: - Nienawidzę tego, że którykolwiek z tych dni musi być dla ciebie gorzki, Meredith. Mam nadzieję, że znajdziemy w nich też trochę słodyczy. Twoja mama niezmiernie by się cieszyła, gdyby teraz stała obok ciebie. Nie mogę jej zastąpić, ale czuję się zaszczycona, że tu z tobą jestem. Kiwnęłam głową i dalej płakałam. To oczyszczenie mi pomogło. Zamiast trzymania w sobie bólu, wypuściłam go, a ona była tam ze mną, by go dzielić. Po tym byłam w stanie przymierzać suknie i nawet pod koniec dobrze się bawiłam. - Pokroisz mi spaghetti? – spytał mnie Eric. - Pewnie. - Tata kroi je w bardzo małe kawałki. 184

Czułam, że Grace mnie obserwowała, gdy kroiłam jego jedzenie w małe kawałki, które chciał. Czy nadal pamiętała chwile, kiedy mną nie gardziła? Gdy Reed i ja byliśmy razem, byłam tak samo zakochana w rodzinie Lockhartów, jak w nim. Dom zawsze wypełniony był szczęśliwym śmiechem i męskim przekomarzaniem się braci. Henry i Grace mieli wielkie oczekiwania wobec synów, ale również kochali ich i wspierali w każdy możliwy sposób. Panikowałam przez myśl o dołączeniu do rodziny, którą tak bardzo kochałam, gdy wiedziałam, że nie byłam gotowa na małżeństwo. Nienawidziłam myśli o zawiedzeniu każdego z nich – nie tylko Reeda. - Mogę usiąść obok ciebie w kinie? – spytał mnie Eric. - Pewnie. - Ja chcę usiąść obok ciebie – powiedział Jordan, posyłając mi błagalne spojrzenie. Uniosłam brwi, wysyłając mu cichą wiadomość, a on odwrócił się do Grace. - Usiądę obok ciebie, babciu. Rozumiał, że przekazywałam mu, by uwzględnił Grace. To było trochę pokręcone i bardzo świetne. - Pamiętajcie, że Meredith ma dwie strony – powiedziała Grace z uśmiechem. – Obydwoje możecie obok niej usiąść, chłopcy. Czy ona była łaskawa, czy po prostu upewniała się, że nie będzie musiała siedzieć obok mnie? W każdym razie zdecydowałam, że odniosłam małe zwycięstwo. Film, który obejrzeliśmy, o mężczyźnie uwięzionym w ciele kota, był tandetny i okropny, ale chłopcy go uwielbiali. Kolejne zwycięstwo. Gdy wjechaliśmy z powrotem na podjazd, Grace wyszła z mojego Jeepa, przytuliła chłopców i powiedziała, że już idzie. - Dzięki za uwzględnienie mnie – powiedziała do mnie. 185

Jej wdzięczność brzmiała prawie… szczerze? Przez sekundę byłam zbyt zaskoczona, by odpowiedzieć, ale pozbierałam się. - Dzięki za przyjście. I dzięki za kupienie biletów. To było miłe z twojej strony. Kiwnęła i poszła do swojego samochodu. Chłopcy i ja poszliśmy do domu i obydwoje usiedli z urządzeniami elektronicznymi. Też usiadłam i napisałam do Kyle’a. Ja: Jak tam polowanie? Kyle: Skończone na dziś. Przyrządzamy w domku rybę, którą dzisiaj złowiliśmy. Ja: Mam nadzieję, że dobrze się bawiłeś. Kyle: Było świetnie. Tęsknię za Wami. Ja: Też za Tobą tęsknimy. Kyle: Hej, nie planuj nic na za dwa tygodnie od jutra. Chcę, żebyś wybrała się z nami na wesele Masona i April, jeśli możesz.

Przeczytałam jego wiadomość dwa razy, moje serce wypełniło się radością. Bycie zaproszoną na rodzinne wydarzenie było dla mnie wielką sprawą. Ja: Jasne, jeśli chcesz, to tam będę. Kyle: Nie martw się o moją mamę. Zajmę się tym. Ja: Mówiąc o Twojej mamie… Kyle: O cholera. Co?? 186

Ja: Przyszła dzisiaj. Kyle: CHOLERA. Dobrze, że moja strzelba jest tu, a nie w domu. Ja: Pewnie tak. Kyle: Jak źle było? Ja: Wymienione były słowa. Ale potem Eric poprosił ją, by pojechała z nami do kina. Kyle: Właśnie bardzo się dla Ciebie skrzywiłem. Ja: Zgodziła się. Jechała obok mnie w Jeepie. Kyle: Żartujesz. Ja: Nie. Kyle: Łał. Obraziła Cię w jakikolwiek sposób? Jeśli tak, to pojadę jutro do niej, zanim przyjadę do domu. Ja: Nie było to nic, z czym nie dałabym sobie rady. Kyle: Zazwyczaj wpływa na Ciebie samo rozmawianie o niej. Ja: Wiem. Mam na sobie dzisiaj majtki dużej dziewczynki. Kyle: Och, doprawdy? Coś jak bawełniane bokserki? Mógłbym w nie wejść. ;) Ja: Jesteś zaproszony. Kyle: Cholera. Mason potrzebuje pomocy z czyszczeniem ryby. Muszę lecieć. Ja: Miłej zabawy. Do zobaczenia jutro. Kyle: Nie mogę się doczekać.

187

Nadal uśmiechałam się parę minut po naszej rozmowie. Nie tylko przez Kyle’a, ale przez to, że w końcu komuś się postawiłam. Nigdy tego nie zrobiłam – nie Grace, nie facetowi z pracy, który nazywał mnie uciekającą panną młodą, ani jakiemukolwiek byłemu znajomemu, który olał mnie po tym, jak odeszłam od Reeda. Nie komukolwiek. To było dobre uczucie.

188

Rozdział 23 Kyle Nie było mnie tylko trzy noce przez wieczór kawalerski w Montanie, ale wydawało się to dłużej. Gdy wszedłem do domu i podbiegli do mnie chłopcy, przytuliłem ich, a potem podniosłem każdego z nich i zaniosłem do salonu. Chłopcy szybko zaczęli zadawać mi pytania. - Złapałeś jelenia? - Widziałeś nasz dom z samolotu? - Dotykałeś wnętrzności ryby? - Gdzie położyłeś moją koszulkę do koszykówki? Postawiłem ich i wyjąłem z torby proce, które kupiłem w Montanie. - Żadnego rzucania rzeczami w ludzi, bo je zabiorę – powiedziałem, podając je. Radosny uśmiech Jordana wywołał u mnie uczucie, że coś w niedalekiej przyszłości będzie złamane przez jego procę. Ale jako dziecko sam taką miałem i miałem nadzieję, że będą mieli z nimi tyle zabawy, co ja. Chłopcy wybiegli przez tylne drzwi bez kolejnego słowa, a ja chwyciłem Meredith w ramiona i pocałowałem ją. Zresztą chłopcy w pewnym momencie zobaczyliby nas w ten sposób. Równie dobrze mogło to być szybciej. - Pachniesz jak dym i… las – powiedziała przy moich ustach. - Taa, muszę wziąć prysznic. - Ale podoba mi się. - Och, naprawdę? Dym jest pewnie przez te wszystkie cygara, które wypaliliśmy. 189

- Czemu nie wiedziałam, że palisz cygara? - Nie robię tego często. Ale zamówiłem tutaj jedno pudełko, gdybyś kiedyś chciała odegrać trochę Billa i Monici.9 Roześmiała się i owinęła ramiona wokół mojej szyi. - Podoba mi się to, że nie jesteś ciągle zabawny, ale gdy już jesteś, to jesteś bardzo zabawny. - Nie sądzę, że ktokolwiek kiedyś uważał mnie za zabawnego. - Ja uważam. Znowu ją pocałowałem, ściskając jej talię. To sprawiło, że przypomniał mi się moment, gdy ujeżdżała mnie na kanapie, i zacząłem robić się twardy. - Jedliście coś? – spytałem, uwalniając ją z mojego uchwytu. - Tak. Ale w lodówce są składniki na kanapkę. Poszliśmy do kuchni, a ona usiadła na blacie, gdy robiłem sobie kanapkę z wołowiną. - Muszę załatwić pewną sprawę, jeśli możesz zostać trochę dłużej – powiedziałem. - Jasne. Wzięłam sobie cały dzień wolnego, więc nieważne, o której wrócisz. Dokończyłem kanapkę i poszedłem znaleźć moją torbę w salonie, wyjmując z niej małe, czarne pudełko. - Podziękowanie za opiekowanie się chłopcami przez weekend – powiedziałem, dając je Meredith. Jej usta rozchyliły się ze zdziwienia. - Och, nie. Kyle, z radością to zrobiłam. Bardzo dobrze się z nimi bawiłam. Nawet pomogli mi z ogródkiem u mnie. - Zatem potraktuj to jako podziękowanie za uszczęśliwianie mnie. 9

Odwołanie do Billa Clintona i jego stażystki. Podobno podczas zabaw seksualnych używał tuby po cygarze.

190

Łzy zebrały się w jej oczach. - Ale nie musisz tego robić. Ja też jestem szczęśliwa. - Weź to, Mer. Sięgnęła i wzięła pudełko. Poruszyłem się nerwowo, gdy czekałem, aż je otworzy, bo bardzo dawno nie wybierałem prezentu dla kobiety. Kim zawsze wolała sama wybierać sobie prezenty. Po zajrzeniu do pudełka, w którym był naszyjnik z białego złota z literką „M” na wisiorku, posłała mi szeroki uśmiech, który rozjaśnił całą jej twarz. - Jest piękny. Dziękuję. – Chwyciła mój policzek i uniosła się, by mnie pocałować. – Założysz mi go? - Pewnie, jeśli uda mi się rozpracować to małe zapięcie moimi ogromnymi palcami. Podchodziłem do tego trzy razy, ale udało mi się zapiąć. Otarła palcami wisiorek, a jej policzki zaróżowiły się ładnym odcieniem, który przypomniał mi o sposobie, w jaki wyglądała po seksie. - Jadę robić swoje – powiedziałem. – Nie zajmie mi to dużo czasu. - Do zobaczenia później. Planowałem wziąć prysznic i spędzić jeszcze trochę czasu z Meredith i chłopcami, nim pojadę do mamy, ale nie mogłem czekać. Gdy zaparkowałem na podjeździe przed domem rodziców, zobaczyłem mamę na kolanach obok kwiatów przy ganku, wyrywającą chwasty. Spojrzała w górę, gdy podszedłem, trzymając dłoń nad oczami, by zasłonić je przed słońcem. - Cóż za miła niespodzianka. Twój ojciec powiedział, że mieliście świetną wycieczkę. - To prawda. Chciała wstać, a ja podałem jej rękę. Trzymała się jej, gdy pomogłem jej wstać drugą. 191

- Wstawanie i klękanie jest o wiele cięższe niż kiedyś – powiedziała, kręcąc głową. Zdjęła rękawiczki i udała się do tylnych drzwi domu. - Może napijemy się herbaty? - Pewnie, brzmi dobrze. Podążyłem za nią do kuchni, gdzie wszystko było tak czyste i poukładane, jak pamiętałem w dzieciństwie. Mama była bardzo dumna z tego, że utrzymywała czysty dom dla swojej rodziny. Było cicho, co było rzadkie. Zazwyczaj pod nogami kręciły się dzieciaki, gdy byłem w kuchni mamy, a moi bracia często prowadzili rozmowy w tym hałasie. Mama postawiła dla nas po szklance herbaty, a potem zaczęła układać na talerzu ciasteczka ze słoika. - Nie musisz tego robić, mamo. Usiądź i się zrelaksuj. - Nie przeszkadza mi to. Postawiła talerz z ciasteczkami owsianymi, a ja jedno wziąłem. - Meredith powiedziała mi, że wczoraj wpadłaś – powiedziałem, łamiąc ciastko na pół i wkładając jedną połowę do buzi. - Tak. Oczywiście nie zrobiłabym tego, gdybym wiedziała, że ona tam będzie. Gdy nie spytałeś mnie, czy popilnuję chłopców, założyłam, że poprosiłeś o to Stephanie. - Nie, najpierw poprosiłem Meredith. Utrzymywała moje spojrzenie przez kilka sekund ciszy. - Bardzo lubię Meredith. Tak jak chłopcy. Jesteśmy teraz razem i muszę wiedzieć, czy zamierzasz to zaakceptować. - Razem? Minął dopiero jakiś miesiąc, Kyle. - Nie powiedziałem, że „bierzemy ślub” ani nic takiego. Umawiamy się, czy jakkolwiek tam, do diabła, ludzie nazywają to w tych czasach. Jeśli przyjdę 192

na rodzinną kolację, powinnaś spodziewać się, że ona ze mną będzie. - To trochę nagłe, nie sądzisz? Pokręciłem głową. - Nasza czwórka – ja, Meredith i chłopcy – jesteśmy dla siebie dobrzy. Najpierw myślałem, że muszę chronić ich od widzenia mnie w związku, który może się udać albo nie, ale to nie jest właściwe. To jest życie. Byłem przytłoczony przez moje okropne małżeństwo, ale nie poddaję się. Nie wiedziałem, jak to jest być z kimś, kogo obchodzi moje szczęście tak, jak Meredith, i teraz nie zamierzam tego stracić. Uniosła brew. - Cóż, przynajmniej bierzesz pod uwagę fakt, że to może nie wyjść. Roześmiałem się i położyłem łokcie na stole. - Właśnie to z tego wyciągnęłaś? - Po prostu martwię się o ciebie, to wszystko. I myślę, że to dobrze, iż Meredith i ja w końcu powiedziałyśmy, co myślimy. - I co myślicie? Obniżyła się trochę na krześle. - Nazwała mnie mściwą i zaciekłą. - Mhm. A co przed tym jej powiedziałaś? Pociągnęła nosem i odwróciła wzrok. - Przyznam, że nie jestem dumna z niektórych moich zachowań. - Wiesz co, mamo? To niemożliwe, że chodzi tylko o to, iż nie wyszła za Reeda. Wybrałem Meredith i jestem na krawędzi zakochania się w niej, więc jeśli chcesz mnie tu widywać, ona musi być tu mile widziana, a nie tylko dozwolona. I myślę, że musisz pomyśleć nad tym, dlaczego nosisz ze sobą te negatywne uczucia do niej, i wymyślić, jak się ich pozbyć. Spojrzała na stół. - Właściwie to myślałam o tym. Przebywanie wczoraj w towarzystwie 193

Meredith przywołało wspomnienia. - Byłyście nierozłączne, gdy była z Reedem. To doprowadzało Kim do szaleństwa. Mówiła, że czuła się jak przyrodnia siostra kopciuszka. Mama roześmiała się na to. - Cóż, to brzmi jak coś, co powiedziałaby Kim. Kopciuszek w diamentach i markowych ubraniach. - Nie chcę rozmawiać o Kim. Chodzi mi o to, że byłyście blisko z Meredith. Nie widzisz, że wszystkie rzeczy, które w niej uwielbiałaś, nadal tam są? Napełniła znowu nasze szklanki, gdy czekałem, aż odpowie. Mijały sekundy i wiedziałem, że myślała nad odpowiedzią. - Wiesz… myślę, że właśnie to jest problemem. Kochałam Meredith jak własną córkę. Zwłaszcza po śmierci jej matki. Była dziewczynką, której nigdy nie miałam – zapraszając mnie na zakupy i piekąc ze mną ciastka – i nie dlatego, że musiała, ale dlatego, że chciała. Gdy wystawiła Reeda, w moim sercu czułam, jakby wystawiała też mnie. Jakby jakoś nasza rodzina nie była dla niej wystarczająca. Głębokie zmarszczki w kącikach jej oczu przypomniały mi, że moja mama nie będzie tu na zawsze. I jak reszta z nas, miała swoją porcję rozczarowań. - Ona nie ma zbyt wielu osób, które ją kochają, mamo – powiedziałem cicho. – Mnie, chłopców i swojego tatę. To wszystko. Nadal jest w tym mieście odrzucana i nie uwzględniana w wydarzeniach, a nie zasługuje na to. Meredith naprawdę przydałoby się twoje wsparcie, ale decyzja należy do ciebie. - Okropnie się zachowywałam. – Pokręciła głową i wyjrzała za okno. - Więc zachowuj się lepiej. Zapomnijmy o tym. Uśmiechnęła się. - Chciałabym to zrobić. Wiesz, wczorajsze widzenie jej z chłopcami dobrze wpłynęło na moje serce. Bardzo dobrze sobie z nimi radzi. 194

- Tak, to prawda. - Zatem może dołączycie z Meredith na rodzinną kolację w piątek? Chłopcy mogą zostać, a wy we dwoje możecie wyjść i się zabawić. - To brzmi świetnie, mamo. Dzięki. – Wstałem, biorąc kolejne ciastko. – Doceniłbym, gdybyś przeprosiła ją przed piątkiem. By oczyścić atmosferę. - Oczywiście. Wstała, a ja ją przytuliłem. - Och, to straszne, gdy twoje dzieci są mądrzejsze od ciebie – powiedziała. - Kocham cię, mamo. - Ja też cię kocham. Wziąłem gryza ciastka. - Dobre są. - Weź tyle, ile chcesz. Chwyciłem kilka na drogę i udałem się do domu, w końcu czując, jakby wszystko się układało.

195

Rozdział 24 Meredith Nakładając okulary, wyjechałam z parkingu Hobbs Auto Plaza i udałam się do Kyle’a. Wcześniejsze wyjście z pracy, by być niegrzeczną, było naprawdę przyjemne. Było to wczesne środowe popołudnie po wycieczce Kyle’a do Montany. Jordan i Eric do siedemnastej będą na kempingu dla harcerzy, a Kyle napisał mi w porze lunchu, że zostały odwołane jego wizyty, bo rozchorowała się jego pielęgniarka. To oznaczało, że mieliśmy dom tylko dla siebie. Od mojego erotycznego badania ginekologicznego z Kylem zaspokajałam się tylko Dickorym i byłam napalona na prawdziwą rzecz. Za jednymi drzwiami garażowymi stał Range Rover Kyle’a, a drugie były otwarte dla mojego Jeepa. Zaparkowałam i weszłam do środka, znajdując go w kuchni. Miał na sobie niebieski strój chirurga, który zawsze mnie podniecał, pijąc wodę z butelki i patrząc na coś w telefonie. - Hej – powiedział, odkładając telefon, gdy weszłam. - Hej. - Lubię, gdy masz związane włosy w ten sposób. - Och, dzięki. – To był zwyczajny wysoki kucyk, ale jedną z rzeczy, którą najbardziej uwielbiałam w Kyle’u, było to, że prawił mi komplementy na temat takich małych szczegółów. - Chodź tu – powiedział, kładąc dłoń na dole moich pleców i przyciągając 196

mnie do siebie. Gdy tylko mnie pocałował, poczułam ciepło w brzuchu. Wirowało i stawało się mocniejsze, gdy jego usta przeniosły się na szyję. - Tęskniłem za tym – powiedział, jego głos był chrapliwy. - Ja też. Boże, czuć cię tak dobrze. – Przesunęłam dłońmi po twardych mięśniach jego bicepsów, przez kark i wsunęłam je w jego włosy. Ścisnął mój tyłek i przygryzł mi dolną wargę. Na dźwięk mojego jęku oparł swoje czoło na moim i przemówił przy moich ustach, jego oddech był gorący na mojej skórze. - Pamiętasz to, co powiedziałaś, że chciałabyś zrobić? Włączając w to mojego kutasa i twoje usta? - Oczywiście – mruknęłam. - Codziennie robiłem sobie dobrze pod prysznicem do tej fantazji. Uśmiechnęłam się i znalazłam sznurki od jego spodni, rozwiązując je i zsuwając razem z bokserkami. - Zatem sprawmy, by było to coś więcej niż fantazja. Z mocnym wydechem zdjął koszulkę przez głowę i rzucił ją na podłogę, gdy uklękłam przed nim. Dobre było to, że miał zasłonięte rolety w kuchni, bo znowu nie dotarlibyśmy z tym do sypialni. Przeciągałam jego oczekiwanie, oblizując usta, a potem drażniąc czubek jego penisa językiem. Powoli rozpięłam bluzkę i zdjęłam ją, patrząc na niego spod rzęs. Przesuwał dłonią po erekcji, gdy mnie obserwował, jego spojrzenie było wygłodniałe. Chwyciłam jego jądra w dłoń, pocierając je, gdy powoli wzięłam do ust tyle jego długości, ile tylko mogłam zmieścić. - Ach, kurwa – powiedział, jęcząc. – To takie dobre, kochanie. Wsunął dłoń w moje włosy, chwytając je mocno i wchodząc do moich ust. Jęknęłam przy nim, uwielbiając siłę, z jaką się we mnie wbijał. Warknął i 197

pociągnął za moje włosy, gdy pieprzył moje usta, brzmiąc rozkosznie poza kontrolą. Rytm był idealny – mocny i szybki – i poczułam, że zbliża się do uwolnienia. Chwyciłam jego jądra i pociągnęłam je delikatnie, sprawiając, że głośno jęknął. - Nie – powiedział pod nosem, wysuwając się ze mnie. – Jeszcze nie. Pomógł mi wstać i rozpiął mi spodnie, ściągając je z siłą, a potem rozrywając zapięcie od mojego stanika. - Pochyl się – powiedział nisko. Położyłam swoją nagą pierś na kuchennej wyspie i w ciągu dwóch sekund był we mnie zakopany. Jego pełność była wszystkim, czego wtedy potrzebowałam. - O Boże! – krzyknęłam. – Właśnie tak, kochanie. Tak, tak… Achh. - Cholernie uwielbiam sposób, w jaki bierzesz mojego kutasa – powiedział, jego głos był napięty. Chwycił mój kark i ścisnął. – Wyglądasz tak cholernie seksowne pochylona dla mnie w ten sposób. - Zatem plotki są prawdziwe – powiedział chłodny, nieznajomy głos. – Czyż to nie miły powrót do domu? Spojrzałam w górę i krzyknęłam. Kim Lockhart stała po drugiej stronie pomieszczenia ze skrzyżowanymi rękami, patrząc na nas. - Co ty, do cholery, robisz w moim domu? – ryknął Kyle. Wyszedł ze mnie i podniósł swoją koszulkę, podając mi ją, a potem sięgnął po spodnie i wszedł w nie. - W domu z szafkami, które wybierałam przez trzy tygodnie? – odkrzyknęła Kim. – Tym, do którego przywiozłam moje dzieci ze szpitala? - To jest mój cholerny dom i wiesz o tym. Wykupiłem każdy grosz twoich udziałów, a potem jeszcze trochę. Jak się tu dostałaś, do diabła? Wzruszyła jednym ramieniem. 198

- Przez garaż. Był otwarty. Ale nie o to chodzi, Kyle. Chodzi o to, dlaczego posuwasz byłą twojego brata na naszej kuchennej wyspie? - Mojej kuchennej wyspie – powiedział ze złością. – I moją dziewczynę. - Jezu. – Kim posłała mu zdegustowane spojrzenie. – Gdy usłyszałam, że ją pieprzysz, nie mogłam w to uwierzyć. Musiałam zobaczyć to na własne oczy. - Wypierdalaj z mojego domu – powiedział Kyle, jego oczy były ciemne z gniewu. Nigdy nie widziałam, żeby się złościł. Mając na sobie tylko spodnie, wyglądał jak zawodnik, który miał zaraz wejść na ring. Na jego szyi widoczne były żyły i patrzył gniewnie na Kim. - Chcę zobaczyć dzieci – powiedziała Kim, patrząc na niego bez strachu. Miała jakieś sto pięćdziesiąt osiem centymetrów wzrostu, była ponad trzydzieści centymetrów niższa od niego. Jej wielkie cycki nie były proporcjonalne do jej małego ciała. Długie, rozjaśnione na blond włosy spływały jej po plecach. - Lepiej, żeby twój adwokat skontaktował się w tej sprawie z moim, tak jak zgodziliśmy się podczas rozwodu. - Tęsknię za moimi chłopcami. – Jej głos zabarwiony był emocjami. – Minął rok, Kyle. Tęsknię za wami wszystkimi. Poczułam, jak przygniotła mnie waga wszystkiego, gdy się ubierałam. Ostatnio wszystko zaczęło się układać w moim życiu, a teraz nadszedł huragan Kim, by to wszystko zepsuć. - Odeszłaś, Kim. To był twój wybór. - Byłam chora. Wiesz o tym. Byłam na odwyku. - Gówno mnie obchodzi nawet to, czy byłaś na Marsie. Nie porzuca się swoich dzieci na rok bez chociażby listu albo telefonu. - Nie porzuciłam ich. Wiedziałam, że były z tobą bezpieczne. Musiałam otrzymać pomoc. 199

Moje gardło było zaciśnięte, gdy zarzuciłam torebkę na ramię i ruszyłam w stronę drzwi. Byłam tam intruzem, przeszkadzając w rodzinnych problemach, które mnie nie dotyczyły. - Nie wychodź, Mer – powiedział Kyle, nadaj piorunując wzrokiem Kim. – To ona wychodzi. - Mer? – Kim skrzywiła się i obejrzała mnie od stóp do głów. – Najwidoczniej rozkładasz nogi dla każdego z braci Lockhart, który cię o to poprosi. Kyle położył dłonie na kolanach, pochylając się lekko i kręcąc głową. Gdy się wyprostował, złączył dłonie na karku. - Dzwonię na policję, jeśli nie wyjdziesz – powiedział do Kim. – Nie przychodź tu więcej. - Musimy porozmawiać. - Jedyna rozmowa, jaką z tobą przeprowadzę, będzie przez mojego adwokata. - Kogo, Reeda? – Przewróciła oczami. – Twojego brata, który pieprzył twoją nową dziewczynę, nim przekazał ją dla ciebie? Była obleśna i o wiele gorsza, niż pamiętałam. Kyle wyjął telefon i wpisał numer na policję. - Naprawdę fajnie – powiedziała dramatycznie Kim. – Dobra, wychodzę. Podeszła do mnie i wskazała palcem moją twarz, łzy złości błyszczały w jej oczach. - To mój dom i moja rodzina. Byłam chora. Jak śmiesz tu przychodzić i… Kyle stanął między nami. - Zostań za mną – mruknął do mnie. – Może być agresywna, gdy jest pijana. - Pijana? – Kim praktycznie pisnęła. – Byłam trzeźwa od ośmiu miesięcy, ty gnojku. Osiem miesięcy bez chociażby kropli. 200

Kyle odwrócił się w moją stronę. - Policja już tu jedzie. Po prostu nie włączaj się w to. Kiwnęłam głową, moje serce waliło tak mocno, że mogłam usłyszeć je w uszach. - Idę znaleźć moje dzieci – powiedziała Kim, pędząc w stronę drzwi do garażu. To przywołało uwagę Kyle’a. - Lepiej tego nie rób. Mam opiekę prawną i nie możesz mieć z nimi żadnego kontaktu bez pozwolenia sądu albo mojego. - Zabroniłeś nam tego? – Skrzywiła twarz z niedowierzaniem. – Po tym wszystkim odebrałeś moim chłopcom szansę, by mnie zobaczyły? Kyle nawet na nią nie spojrzał. - Niech twój adwokat zadzwoni do mojego – powiedział bez emocji. – Znałaś umowę, gdy wzięłaś pieniądze. - Jakie pieniądze? – powiedziała, jej ton był chłodny i zdegustowany. – Wiesz, ile kosztował odwyk? Poczułam napięcie w ramieniu, które Kyle trzymał wokół mnie. Owinęłam ramiona wokół jego talii i przycisnęłam policzek do jego piersi. - Jest w porządku – wyszeptałam. – Jestem tu. Usłyszałam dźwięk otwieranych i zamykanych drzwi, a potem ciszę. Kyle wypuścił mocno powietrze i oparł się zszokowany o szafkę. - Wszystko w porządku? – spytałam go. Pokręcił głową. - Ja nie… Nie mogę, kurwa, uwierzyć, że tu wróciła. Myślałem, że z 1.2 milionem złotych będzie imprezować na jakiejś wyspie przez kolejne kilka lat. - Zapłaciłeś jej więcej niż milion? - Musiałem. – Wzruszył ramionami. – Musiałem wykupić jej udziały w domu oraz moją emeryturę, plus pełną sumę alimentów. Wyniosłoby to dwa 201

miliony, ale Reed załatwił to z jednorazową zapłatą z góry. - Cholera jasna. To dużo pieniędzy. - Dobrze zarabiam. Odpracuję to. - Wiem, ale… – Spojrzałam na sufit, czując się bezsilna. – Po prostu nie rozumiem, jak ona mogła tu wrócić i być dla ciebie taka okropna po… wszystkim. - To Kim. Żyje w świecie, który kręci się całkiem wokół niej. Odepchnął się od szafki i przeszedł przez kuchnię, jego dłonie znowu złączone były na karku. - Nie wiem, jak sobie z tym poradzić. Chłopcy w końcu emocjonalnie znaleźli się w dobrym miejscu. Ona mogłaby to tak cholernie szybko zniszczyć. - Tak bardzo mi przykro. Zabrzmiał dzwonek do drzwi, a Kyle spotkał moje oczy, wyglądając posępnie. - Policja. - Taa. - Przepraszam za to wszystko, Mer. Nie powinnaś tego znosić. Pokręciłam głową. - Ty też nie. Zróbmy wszystko po kolei, okej? Najpierw zeznania dla policji. Kiwnął głową i odwrócił się do drzwi, a potem spojrzał przez ramię. - Zadzwonisz do Reeda i powiesz mu, że potrzebuję, by on lub Mason odebrali chłopców z kempingu? Nie mogę ryzykować, że ona dowie się, gdzie są, i po nich pojedzie. - Pewnie. Wyjęłam telefon i poszukałam numeru do biura Reeda. Wiedziałam, że ta rozmowa nie będzie w ogóle niezręczna. Były teraz o wiele ważniejsze rzeczy.

202

Rozdział 25 Kyle Nigdy nie czułem takiego gniewu. Mimo że nie tęskniłem za boksowaniem, odkąd przestałem to robić po ukończeniu szkoły medycznej, teraz było to wszystko, co chciałem zrobić. Miałem ogromną chęć, by wydusić z siebie ten gniew w sensie fizycznym, aż byłbym tak wyczerpany, że już bym go nie czuł. - Chcesz, żebym poszła? – spytała mnie Meredith. Odwróciłem się do niej i zeszło ze mnie trochę złości. Była wyraźnie roztrzęsiona, jej brwi były zmarszczone, a ramiona skrzyżowane ochronnie na piersi. Ciężko było zdecydować, co było dla niej najgorsze z ostatniej godziny – bycie widzianą nago przez moją byłą żonę, gdy się pieprzyliśmy, wredne komentarze Kim w jej stronę czy opisywanie całego zdarzenia policji. - Nie – powiedziałem, owijając wokół niej ramiona. – Chyba że chcesz. Tak bardzo mi przykro, Mer. - To nie twoja wina. Westchnąłem ciężko, chcąc być na tyle intuicyjnym, by odczytać teraz jej stan umysłu. - Jak się czujesz? - Nie wiem. Myślę, że nadal jestem trochę zszokowana. I po prostu… czuję obawę. - Ona nic między nami nie zmieni. Nie pozwolę na to. - Ale… co, jeśli zostanie w Lovely? Co to będzie dla ciebie oznaczało? I dla chłopców? Co, jeśli naprawdę nie ma żadnych pieniędzy? Będziesz czuł się z 203

tym w porządku, jeśli chłopcy będą wiedzieć, że ona nic nie ma? Tyle pytań. I wszystkie też obracały się w mojej głowie. Odwróciłem się i znowu zacząłem przechadzać się po kuchni i salonie. - Ona nie ma żadnych legalnych praw do chłopców – powiedziałem, myśląc na głos. – Ja mam opiekę prawną i muszę myśleć, że przez jej historię żaden sędzia nie pozwoli jej tego zmienić. - A co z jej odwiedzinami? - To zależy ode mnie. Usiadła na krawędzi kanapy, opierając łokcie na kolanach. - Powiesz chłopcom, że ona tu jest? - Taa, muszę. Gdy odeszła, umówiłem się z nimi, że nasza trójka zawsze będzie wobec siebie szczera. - Będą chcieli ją zobaczyć. Patrzyłem się na sufit, gniew znowu we mnie buzował. - Myślę, że będę musiał wytłumaczyć, iż do sądu należy decyzja odnośnie tego, co będzie najlepsze. - Myślisz, że piła, nim tu przyszła? Pomyślałem nad tym, a potem pokręciłem głową. - Nie czułem od niej alkoholu, a wcześniej zawsze mogłem go wyczuć. Jej równowaga i sposób mówienia były w porządku…. Była prawdopodobnie trzeźwa. - Więc może rozważysz pozwolenie chłopcom na widzenie się z nią pod nadzorem. - Pieprzyć to. Porzuciła ich i złamała im serca. Nie ryzykuję tego. Orzechowe oczy Meredith wypełnione były ciepłem i delikatnością, które w niej uwielbiałem. - Rozumiem to – powiedziała. – Ale Kyle, to ich mama. To potężna więź. Czasami o niej mówią i nie zawsze mówią złe rzeczy. 204

- Mają dobre serca. We wszystkich próbują dostrzec dobro. - Dzieci kochają swoich rodziców, nawet jeśli ich rodzice popełniają okropne wybory i ich ranią. Pokręciłem głową. - Ona na to nie zasługuje. - Tylko mówię… Wiem, że to niemiłe zaskoczenie. Źle się do tego zabrała i była dla nas totalną suką. Ale pomyśl o tym z perspektywy Jordana i Erica. Mógłbyś poprosić jednego z braci, by nadzorował spotkanie z nią w parku albo coś. Myślę, że widzenie jej trzeźwej i, cóż, wiedza, że się o nich troszczy, byłaby dobra dla chłopców. Nie mogłem się z tym kłócić. Za każdym razem, gdy daję chłopcom monety, by wrzucili je do fontanny w centrum Lovely, oni marzą o zobaczeniu swojej mamy. Boli mnie słuchanie ich cichych głosów, które tęsknią za czymś tak prostym. Ale przez ostatni rok było to poza zasięgiem. - Najpierw musiałaby zgodzić się na testowanie alkomatem – powiedziałem. – I na różne zasady, jak na przykład nie mówienie o tobie albo o mnie, bo inaczej spotkanie dobiegnie końca. Kiwnęła głową. - To rozsądne. Wiedza, że Kim była w tym momencie w Lovely, sprawiała, że czułem się spięty i nerwowy. Moi synowie znowu będą narażeni na zranienie od Kim. Mój telefon zadzwonił z wiadomością od Austina. Austin: Reed ma spotkanie. Wziąłem chłopców. Jesteśmy u mnie w domu. Ja: Możecie zaopiekować się nimi tego wieczoru? Nie chcę ich tutaj, gdyby wróciła Kim. Austin: Nie ma problemu. Zostanę tu na wypadek, gdyby ich szukała. 205

Ja: Dzięki.

Spojrzałem na Meredith. - Austin ma chłopców. Jej ramiona rozluźniły się z ulgi. - Dobrze. - Muszę pójść na siłownię z Masonem na jakiś czas. Uderzyć w worek, aż będę czuł się mniej morderczy. Wstała z kanapy. - Pewnie, to dobry pomysł. - Nie, chcę, żebyś została. Gdy wrócę, możemy spędzić razem wieczór. Minęła chwila, nim odpowiedziała. - Myślę, że pojadę do domu porobić swoje. Uderzyło mnie w żołądek złowrogie uczucie. - Dlaczego? - Po prostu potrzebuję trochę czasu dla siebie – powiedziała, wzruszając ramionami. Nie nawiązywała ze mną kontaktu wzrokowego. - Powiedziała coś, co cię skrępowało? – spytałem. – Jest złośliwa, gdy tego chce. Proszę, nie bierz do siebie nic z tych bzdur. - Nie, wiem o tym. – Spojrzała na podłogę. - Więc o co chodzi? – Podszedłem do niej i uniosłem jej podbródek, by móc widzieć jej oczy. – Powiedz mi, co cię nurtuje. - Myślę, że potrzebuję po prostu trochę czasu, by wszystko przemyśleć. Położyłem dłonie na jej ramionach. - Posłuchaj mnie. Jestem na krawędzi wpadnięcia w szał przez to, że pokazała się w ten sposób w moim domu i była dla ciebie suką – oraz zaciąganie dzieci z powrotem w jej popieprzoną przestrzeń. Jeżeli sprawiła też, że czujesz 206

się źle albo niepewnie, jeśli chodzi o nas, to nie sądzę, że to zniosę. Chcę, abyś wiedziała, że jestem z tobą. Całkowicie z tobą. Kąciki jej ust lekko się uniosły. - Kyle, nie o to chodzi. I kto wie… może opuści jutro miasto i wszystko wróci do tego, jak było dawniej. - Jak jest teraz. Ona nie zmienia ani jednej cholernej rzeczy między nami. Położyła dłoń na mojej piersi. - Wiem, że mamy szalenie dobrą seksualną chemię, ale między nami jest coś więcej, prawda? Jesteś też moim przyjacielem. Właśnie tego teraz ode mnie potrzebujesz. Wsparcia, ale również… przestrzeni. Żebyś mógł się na tym skupić. - Czy to nie ja powinienem decydować o tym, czy potrzebuję przestrzeni? - Cóż, ja też jej trochę potrzebuję. - Cholera jasna. „Przestrzeń” jest kodem na „wynoszę się stąd w diabli”. Rozszerzyła oczy z powagą. - Posłuchaj, w ciągu następnych kilku tygodni możesz zmagać się z naprawdę poważnymi rzeczami. Ona może wrócić. Możesz potrzebować zakazu zbliżania się. Specjalnego pomieszczenia do spotkań z dziećmi, jeśli nie będzie dobrze postępować. Potarłem skroń, moja frustracja tym wszystkim rosła z minuty na minutę. - Taa, wiem, i potrzebuję cię teraz. - Masz mnie. Ale rozmowa, którą musisz przeprowadzić z chłopcami – nie powinnam być jej częścią. Oni potrzebują, żebyś skupił się w pełni na nich. Kiwnąłem głową, gdy do złości wpełzało nowe uczucie bezradności. Czy Meredith będzie tu pod koniec ostatniej katastrofy Kim? Chciałem w to wierzyć, ale nie mogłem odczytać przyszłości. Moja była żona była niezrównoważona i najwidoczniej na wojennej ścieżce. Zrobię wszystko, co w mojej mocy, by uchronić Meredith od efektów 207

ubocznych, ale czy to będzie wystarczające? Kim bardzo dużo ode mnie zabrała, wycieńczając mnie emocjonalnie przed naszym rozwodem. Były chwile, gdy poważnie myślałem, że opieka prawna nad chłopcami będzie wymagać takiej ilości pieniędzy, która równała się wyłudzeniu. Gdy odeszła i już jakoś sobie poradziliśmy, w końcu dotarłem do punktu, kiedy myślałem, że już nigdy więcej nic nie będzie mogła ode mnie zabrać. Ale teraz, z jej powrotem, wiedziałem, że się myliłem. Mogłem stracić Meredith, kobietę, w której się zakochałem. Kobietę, którą uwielbiali moi chłopcy. Uwolniła mnie na tyle sposobów, pomagając mi zobaczyć, ile traciłem do dnia naszego pierwszego pocałunku. - Nie chcę cię stracić – powiedziałem do Meredith, przyciągając ją blisko. - Po prostu zadbaj o chłopców i wiedz, że tu jestem. Zawsze tu jestem. Trzymałem ją mocno, zaciągając się zapachem jej słodko pachnących włosów i przyjmując sposób, w jaki czułem jej piersi przy żebrach, ciepłe i miękkie. Była tak blisko, jak kiedykolwiek dotarłem do dotykania ideału. W moim życiu było teraz wiele niewiadomych, ale byłem pewien jednego – utrata jej złamie mnie na wiele sposobów.

208

Rozdział 26 Meredith Puknięcie w moje zamknięte drzwi od biura sprawiło, że cicho jęknęłam. Serio? Rzadko zamykałam drzwi i nie mogłam uwierzyć, że ktokolwiek to był, nie załapał wskazówki, by zostawić mnie w spokoju. Nie mogłam pozbyć się uczucia melancholii, odkąd opuściłam Kyle’a trzy dni temu, i chciałam jedynie wszystkich unikać. Wstałam i je otworzyłam, oczekując któregoś z moich współpracowników. Ale był to dostawca z miejscowej kwiaciarni. - Meredith Hobbs? - To ja. Podał mi ogromną wazę czerwonych róż – dwa tuziny zmieszane były z zielenią i łyszczcem wiechowatym. - Och… dzięki. Ee, poczekaj chwilkę. Wzięłam wazę i postawiłam ją na biurku, a następnie chwyciłam kilka dolarów z torebki, by dać mu napiwek. - Dzięki – powiedział, dotykając czubka czapki, nim odszedł. Zamknęłam znowu drzwi i wróciłam do biurka, by usiąść. Kwiaty były wspaniałe i nie mogłam nic poradzić na uśmiechnięcie się. Wyjęłam z nich kartkę i otworzyłam ją.

Tęsknię za Twoim pięknym uśmiechem. - Kyle 209

Nie tylko sama wiadomość sprawiła, że moje serce zatrzepotało, ale widzenie jego podpisu. Znałam jego pismo z notatek na lodówce. Poszedł do kwiaciarni, by wysłać mi kwiaty, i sam napisał tę uroczą notatkę. Przesunęłam palcami po literach jego imienia. Samo widzenie go i myślenie o nim sprawiło, że trochę topniałam. Kyle Lockhart całkowicie mnie zaskoczył. Miał w sobie najbardziej idealną mieszaninę wrodzonego uroku i seksapilu. Bracia Lockhart byli tak samo wysocy, mroczni i przystojni oraz bardzo zżyci ze sobą, ale wszyscy mieli inne osobowości. Najmłodszy, Justin, był ambitny i wysportowany. Wybrał się do college’u dzięki stypendium piłkarskiemu i będzie miał duży wybór firm prawniczych do pracy, gdy skończy podyplomową praktykę w szkole w St. Louis. Reed był cichy, serdeczny i wyluzowany. Był takim facetem, z którym każdy chce się przyjaźnić. Austin był szczęśliwy, zawsze roześmiany. Prowadził bardzo dobry biznes, uczył koszykówki i był znany jako oddany swojej rodzinie. Mason był tym pewnym siebie – wypełniony dumą i zuchwałością. Był również zabawny i czasem trochę intensywny. A Kyle był naturalnym wpasowaniem jako najstarszy. Był inteligentny, ale nie tylko w mózgowy, chirurgiczny sposób. Wiedział, jak odczytywać ludzi, i był wyważony oraz sprawiedliwy. Jego oddanie do tych, których kochał, było głębokie, a teraz znałam jego władczą, seksowną stronę. Wszystkich kładł na pierwszym miejscu. Był zaciekły, gdy musiał, i najczęściej silny w ten cichy sposób. A czułość, którą trzymał zamkniętą w swoim sercu i tylko kilka osób mogło ją zobaczyć, sprawiała, że cierpiałam z pragnienia go. Zamknęłam oczy i wdychałam zapach róż. Ale smutek pozostał, bo to obok jego ciepłego, czystego zapachu chciałam teraz być. Czy byłoby mi lepiej, gdybym nigdy nie zaoferowała pomocy Jordanowi i 210

Ericowi z ich pracą domową? Gdybym przez telefon podziękowała Kyle’owi za wyniki badań i wróciła do mojego cichego, przewidywalnego życia, nie płakałabym przed snem przez trzy noce z rzędu. Gdybym nigdy nie zakochała się w Kyle’u, nie bolałaby mnie teraz myśl o życiu bez niego. Gdybym nigdy nie zbliżyła się do Jordana i Erica, nie płakałabym za każdym razem, gdy spojrzałam na ich zdjęcia na moim telefonie. Byłabym tą samą Meredith, co zawsze. Ta samotna, niezależna marzycielka, która uciekała od konfliktów, wydawała się teraz taka odległa. W ciągu miesiąca zbliżyłam się do kobiety, którą naprawdę chciałam być, a nie myślałam nawet, że to możliwe. I to moje uczucia do Kyle’a, Jordana i Erica mnie tu przyprowadziły. Więc nie, nie zamieniłabym tego za cokolwiek. Ból był tego wart, bo wiedziałam, że możliwe było dla mnie czuć się właściwie z ludźmi. Uczucia, które czułam przez ostatni miesiąc – całkowite zadowolenie, nadzieja, opiekuńczość, niezmierna radość, seksowność i pewność siebie – były dla mnie nowe. Te uczucia były takie miłe. Nie chciałam ich tracić. Nie chciałam tracić Kyle’a, Jordana i Erica. Nie mogłabym nigdy całkowicie ich stracić – wiedziałam to. W pewien sposób wszyscy byli teraz częścią mnie. Cenne, nieuchwytne kamienie milowe, które razem osiągnęliśmy, zawsze będą prawdziwe. Ale wyczuwałam, że rzeczy nie będą już takie same. Kim nie pozwoli nam utrzymać tego szczęścia, które znaleźliśmy. Kyle i ja pisaliśmy oraz rozmawialiśmy przez telefon, ale nie widziałam go od opuszczenia jego domu trzy dni temu, a on nie naciskał. Pomiędzy pracą, upewnianiem się, że chłopcy są bezpieczni, rozmawianiem z nimi o tym, że ich mama jest w Lovely, i rozpracowywaniem ich spotkań, był zajęty. To były rzeczy, na które chciałam dać mu przestrzeń. Ale i tak za nim tęskniłam. 211

Podniosłam telefon i uśmiechnęłam się na zdjęcie na ekranie głównym. To było zdjęcie, które zrobił nam Kyle, jego długie ramię było w stanie lepiej to ująć niż ja. Stał za mną, jego ręka była wokół mojej talii, a głowa przy mojej. Zrobione w tamtym tygodniu, przypomniało mi rozkosz, którą czułam, nim do kuchni weszła jego była żona, gdy się pieprzyliśmy. Boże, ten horror nadal był świeży. Jęczałam jak gwiazda porno, całkowicie pochłonięta mocnym, namiętnym seksem, który uprawialiśmy. Wiedza, że ktokolwiek zobaczyłby coś tak intymnego między nami, była wystarczająco zła, ale jego była żona? Ugh. Przesunęłam palcem po ekranie i napisałam do Kyle’a. Ja: Dostałam kwiaty. Są bardzo piękne. Dziękuję. Kyle: Nie ma za co. Będę wysyłał kwiaty każdego dnia, aż znowu Cię zobaczę. Powinienem wysyłać je też przez te trzy dni. Ja: Nie musisz tego robić. Kyle: Albo przyjdź się ze mną zobaczyć, albo zrób sobie dużo wolnego miejsca na biurku. Ja: Tęsknię za Tobą, wiesz o tym. Jak tam chłopcy? Kyle: Dobrze. Dzisiaj do Austina i Hannah ma przyjść Kim, by zobaczyć się z chłopcami. Ustaliliśmy wszystkie zasady. Ja: Bardzo się z tego cieszę. Chłopcy muszą być podekscytowani. Kyle: Są. Ale będzie musiała odpowiedzieć na bardzo trudne pytania. Ja: J i E zasługują na zadawanie tych pytań. Kyle: Przyjdź dzisiaj. Muszę Cię zobaczyć.

212

Część mnie chciała. Bardzo za nim tęskniłam. Ale wszystko było teraz emocjonalnie intensywne i przeczuwałam, że uprawialibyśmy seks. To albo byłby najbardziej sprośny i zadowalający seks na świecie, albo

wolny,

zmysłowy, który sprawiłby, że krzyczałabym i wyznawała mu dozgonną miłość. Robienie tego nie wydawało się właściwe, gdy Jordan i Eric robili coś tak wielkiego i ważnego. Coś, przez co mogli czuć się zdezorientowani i zranieni, jeśli Kim sobie z tym nie poradzi. Ja: Nie mogę. Kyle: Nie widzenie się z Tobą doprowadza mnie do cholernego szału. Ja: Nie. Skończymy uprawiając seks. Kyle: A to coś złego? Już tego nie robimy??? Ja: Nie dzisiaj. Będę myśleć o chłopcach. Jeśli coś pójdzie źle, mogą wcześniej pojawić się w domu. A Ty musisz być w pełni ubrany i gotowy do porozmawiania z nimi. Kyle: Okej, zgadzam się. Zatem żadnego seksu. Zrobię kolację i porozmawiamy. Ja: Nie dzisiaj. Dzieci potrzebują dzisiaj taty. Kyle: Więc kiedy? Ja: Niedługo. Kyle: Już nie chcesz ze mną być? Ja: Przestań wyciągać pochopne wnioski. Szaleję za Tobą i wiesz o tym. Kyle: W piątek spotykam się z Reedem, Kim i jej adwokatem. Po tym 213

będę wiedział więcej. Ja: Dobrze. Daj mi znać, jak poszło. Kyle: Muszę lecieć, jestem w pracy. Ale musisz zrobić sobie teraz zdjęcie i mi je wysłać. Ja: Czemu?? Kyle: Po prostu to zrób. Proszę.

Zrobiłam sobie zdjęcie i wysłałam je, mój wyraz twarzy był dziwny, bo uśmiechanie wydawało się niewłaściwe. Kyle: Mam je. Dzięki. Ja: O co chodziło? Kyle: Musiałem zobaczyć, czy nadal nosisz naszyjnik. Porozmawiamy później.

Odłożyłam telefon i sięgnęłam po srebrne „M” na wisiorku, wiszące na mojej szyi. Oczywiście, że nadal go nosiłam. Rozległo się kolejne puknięcie w drzwi i wstałam je otworzyć, mając nadzieję, że będzie to jeden z mniej rozmownych współpracowników. Ale gdy otworzyłam drzwi, nie stał tam żaden współpracownik. Była to Ivy Lockhart. - Hej – powiedziała z lekkim uśmiechem. – Masz minutkę? Jeśli nie, mogę wrócić kiedy indziej. Parę sekund zajęło mi pozbieranie się z zaskoczenia na tyle, by odpowiedzieć. 214

- Nie, wejdź. Oczywiście. Wejdź. Znowu się uśmiechnęła i weszła. Ivy była piękna w bardzo rzadki sposób. Miała idealną, jasną cerę, jasnoniebieskie oczy i kasztanowe włosy, które opadały jej trochę za ramiona. Ale było w niej ciepło i wdzięk, które odróżniały ją od tłumu. - Źle się czuję, że nie poznałyśmy się oficjalnie – powiedziała, siadając na krześle naprzeciwko mojego biurka. – Cieszę się, że w końcu możemy trochę porozmawiać. - Ja też. – Podeszłam do swojej strony biurka i usiadłam. – Chciałabyś coś do picia? Mam małą lodówkę. - Nie trzeba, dzięki. – Postawiła torebkę obok krzesła i położyła dłoń na brzuchu. Była w ciąży. Od razu to wyczułam, ale upewniłam się, by nie pokazać swojej reakcji. - Możemy już tu i teraz zdecydować, że nic między nami nie będzie niezręczne? – powiedziała. – Nie chcę tego. - Tak, ja też tego nie chcę. Naprawdę doceniam, że przyszłaś się ze mną zobaczyć. - Mam przeczucie, że będziemy się dogadywać. Nie jestem kobietą, która żywi urazę do związków, które miał Reed, nim w ogóle się poznaliśmy. Jestem bezpieczna w moim małżeństwie, wiesz? Uwielbiałam ją. Nie chodziło tylko o uświadomienie sobie, że nie będziemy się nienawidzić, ale o szczere ciepło i podziw. - Powinnaś się tak czuć. Reed jest w tobie bardzo zakochany. Wiesz, wpadłam na niego raz w sklepie tuż po tym, jak się zaręczyliście, i powiedziałam mu, jak bardzo się za was cieszę. Szkoda, że tobie też tego nie powiedziałam. Po prostu nie wiedziałam, czy chciałabyś to ode mnie usłyszeć. - Rozumiem. 215

- Powiem to teraz. Jestem wami zachwycona. Uśmiechnęła się. - Dzięki. – Wskazała na ogromną wazę kwiatów na moim biurku. – Od Kyle’a? Zarumieniłam się lekko. - Tak. - Bardzo ładne. Moje serce się ociepla, gdy widzę, że czuje się w ten sposób z tobą. Mimo że chciałam coś powiedzieć, nic nie wydawało się właściwe. Jedynie spojrzałam bezradnie na Ivy. - Wiem – powiedziała, kiwając głową. – Rzeczy muszą być dla ciebie teraz ciężkie. - Nie tak ciężkie, jak dla niego i chłopców. - Przejdą przez to. Widziałam, jak przechodzili przez gorsze, wiesz. Gdy odeszła Kim… – Pokręciła głową. – To było ciężkie. Kyle był wtedy pracoholikiem. Większość rodzicielstwa zostawiał Kim i nie chciał zobaczyć tego, co widzieli inni, gdy jej pijaństwo zaczęło się pogarszać. - Więc po jej odejściu zmieniło się całe jego życie. - Na lepsze – powiedziała Ivy. – Ciężko było obserwować, jak ich trójka próbowała znaleźć nowe życie, ale to jest dla nich zdrowsze i szczęśliwsze. Kyle stanął na wysokości zadania i stał się ojcem, jakim miał być. Łzy rozmazały mi wzrok, gdy wyobraziłam sobie, jak znajdował siłę, by przyhamować z pracą i być jedyną osobą na świecie, która nigdy nie zawiedzie Jordana i Erica. - Grace próbowała pomóc – powiedziała. – Powiedziała Kyle’owi, że zajmie się chłopcami i domem. Właściwie to nalegała. Grace potrafi być czasem trochę… natarczywa, tak między nami. Uśmiechnęłam się i zmusiłam do nie roześmiania. 216

- Ee… nie będę się z tym sprzeczać. - Ale Kyle odmówił. Chciał zrobić to wszystko sam. A gdy udało mu się wszystko poukładać… – Jej wyraz twarzy złagodniał. – To było coś wyjątkowego. Byłam samotną matką i mam słabość do Kyle’a. - Uwierz mi, rozumiem. Ivy wyprostowała się na krześle. - Pewnie już dużo wiesz o jego małżeństwie z Kim. W żaden sposób nie była dobrą żoną. - Słyszałaś, co się stało? – spytałam, moje policzki się ociepliły. - Kiedy? - W jaki sposób Kyle dowiedział się, że wróciła? Pokręciła głową. Uniosłam brwi i zdecydowałam od razu wszystko wydusić. - My… Cóż, nie ma łagodnego sposobu na powiedzenie tego. Byłam pochylona nad jego kuchenną wyspą, jeśli wiesz, co mam na myśli. Jej usta uformowały rozbawione „O”. - Taa. – Uśmiechnęłam się. - I ona po prostu weszła do jego domu i…? - Taa… weszła i zaczęła krzyczeć na niego, a potem na mnie. O tym, jaka to była chora, chce z powrotem swoją rodzinę, jest spłukana… bla, bla, bla. - Ałć. - To było całkiem okropne. - Cóż, minął prawie rok od rozwodu, więc ma urojenia, jeśli mówi, że chce z powrotem swoją rodzinę. To skończone. Kiwnęłam głową. - Ale nadal jest matką Jordana i Erica. - To prawda. I gdy usłyszałam, że to ty przekonałaś Kyle’a do tego, by pozwolił jej zobaczyć się z chłopcami, ustalając te zasady, cóż… właśnie to 217

sprawiło, że przyszłam się z tobą zobaczyć. - Myślisz, że to był zły pomysł? Uśmiechnęła się. - Nie. Myślę, że jesteś niesamowita. Położyłaś potrzeby Jordana i Erica na pierwszym miejscu i być może jesteś jedyną osobą, która mogła przekonać Kyle’a, że to był właściwy wybór. Spędziłam dużo czasu z chłopcami i wiem, że tęsknią za mamą. Jest jaka jest, ale oni ją kochają. - To miło z twojej strony, że tak o mnie mówisz. I fajnie jest też wiedzieć, że się zgadzasz. Martwię się o to, jak to pójdzie, gdy się z nią zobaczą. - Muszę ci coś powiedzieć i może to zabrzmieć bardziej bezceremonialnie i nachalnie, niż zamierzam to przekazać. - W porządku – powiedziałam. – Mów. - Wczoraj wieczorem Kyle poprosił mnie i Reeda, żebyśmy do niego przyjechali. Chłopcy pływali. Właśnie wtedy powiedział nam o tym, że to ty przekonałaś go do pozwolenia Kim zobaczyć się z dziećmi. Wyglądał okropnie. Westchnęłam smutno. - Pewnie jest wrakiem, martwiąc się o to, co stanie się z chłopcami. - Jest wrakiem, bo martwi się o to, co stanie się z tobą. - Tak myślisz? - Ja to wiem. Chciał spytać Reeda, czy domyślał się, jak możesz się teraz czuć. - Och. Cóż, to… nieoczekiwane. Ledwo co ze sobą rozmawialiśmy przez ostatnie osiem lat. - Kyle jest całkiem zdesperowany. I przyszłam tu, by zobaczyć, czy jego podejrzenia się zgadzają. Odsuwasz się od niego przez Kim? Spojrzałam na kolana. - To nie jest tak dokładnie przez nią. Myślę, że potrzebuje przestrzeni, by poradzić sobie z tym wszystkim związanym z Kim. 218

- On ma znakomitego adwokata, który ma sobie z tym radzić. Uśmiechnęłam się na to. - To prawda. Ja po prostu… nie wiem, gdzie już pasuję, wiesz? Grace dopiero jakieś pięć minut temu zgodziła się na tolerowanie mnie, a potem Kim przyjeżdża do miasta z pazurami. A Kyle i ja to nadal coś nowego. - Czy ty chcesz, by twoje miejsce było z nim? Wzięłam głęboki oddech i wypuściłam go, rozmyślając nad tym. - Wiedziałam, czego chciałam, nim się tu pojawiła. Czyli to, co już mieliśmy. Chciałam być blisko niego i chłopców oraz miałam nadzieję, że może… pewnego dnia mnie pokocha. Mój puls pędził, gdy to przyznałam. Chciałam tego bardziej niż cokolwiek. - A teraz gdzie chcesz, by było twoje miejsce? – spytała mnie Ivy. - Myślę, że nie wiem, jakie są opcje. Czy Kim tu zostaje? Bo jeśli tak, to nie chcę, by wydawało się, jakbym konkurowała o uwagę chłopców. - Jeśli ona tu zostanie, co jest dużym jeśli, może mieć jedynie nadzieję, że nadzorowane odwiedziny mogą pewnego dnia stać się nienadzorowane. To bardzo, bardzo mało prawdopodobne, by Kyle był zmuszony do podzielenia się z nią opieką. Kiwnęłam głową. - Dobrze wiedzieć. Uśmiechnęła się. - Okej, dotarłyśmy do tej bezceremonialnej części. Kochasz Kyle’a? Moim instynktem była zmiana kierunku rozmowy lub zaoferowanie połowy odpowiedzi, bo część mnie nadal obawiała się odrzucenia. Ale w Ivy było coś tak autentycznego, że zdecydowałam się na szczerość. - Tak. - Więc nie uciekaj. On potrzebuje cię bardziej niż kiedykolwiek. Ten 219

mężczyzna nigdy nie miał kobiety, która kochała go bezwarunkowo. Idź tam i powiedz mu, że nawet dziesięć tysięcy nawiedzonych byłych żon nie zdołałoby trzymać cię od niego z daleka. - On martwi się, że wystawię go tak, jak Reeda – powiedziałam, wzdychając. – Ale to było zupełnie co innego. - To nie tylko twoja historia, ale również jego. W swoim życiu miał tylko kobietę, która ustalała wszystkiemu warunki. On chciał zostać w Lovely, ona chciała przenieść się do Kalifornii. Więc sprawiła, że zbudowanie tamtego domu było warunkiem zostania tam. Jeśli on chciał seksu, ona chciała operacji plastycznej. Skrzywiłam się. Biedny Kyle. - Rozumiesz, o co mi chodzi – powiedziała. – Nie rób tego. Nie mów mu, że wrócisz, jeśli wszystko potoczy się w konkretnym kierunku. Nic z tego nie jest jego winą. - Masz rację. - Zgadzam się z tobą o delikatnym odsunięciu się od chłopców w tej chwili, ale nie od Kyle’a. Błagam cię, żebyś powiedziała temu mężczyźnie, że zostajesz. – Zmarszczyła brwi. – To znaczy, jeśli jesteś tego całkowicie pewna. Roześmiałam się na jej wyraz twarzy. - Jestem całkowicie pewna. Po prostu nie widziałam tego w odpowiedni sposób, ale teraz już widzę. Wypuściła oddech ulgi i wstała. - Dziękuję – powiedziałam, wstając i obchodząc biurko, by ją uścisnąć. – Jesteś dokładnie tak samo niesamowita, jak wszyscy mówią. Roześmiała się i potarła dłonią moje plecy. - To urocze z twojej strony. - Pójdę się z nim zobaczyć… niedługo. Bardzo niedługo. Myślę, że dzisiaj może mieć dużo na głowie z tym spotkaniem chłopców i Kim, a ta rozmowa 220

musi odbyć się tylko między nami. Więc jutro. - Dobrze. I możemy zachować tę rozmowę między nami? Kiwnęłam głową. - Oczywiście. Jeszcze raz dziękuję. Sięgnęła po klamkę, a potem spojrzała na mnie przez ramię. - Zatem teraz się przyjaźnimy, tak? - Mam nadzieję – powiedziałam. - Dobrze. Trzymałam drzwi, gdy wychodziła, wsuwając swoją dużą torebkę na ramię i machając do mnie. Tak długo posiadałam swoją przeszłość. W końcu nadszedł czas, by posiadać przyszłość.

221

Rozdział 27 Kyle Zwiększyłem prędkość na bieżni w mojej domowej siłowni, zaczynając szybki bieg. Już byłem przemoknięty potem od podnoszenia ciężarów, ale nadal miałem sporo stłumionej energii do spalenia. Chłopcy byli u Austina na spotkaniu z Kim już ponad dwie godziny. Wiedziałem, że to musiało oznaczać, iż wszystko było w porządku, ale nie będę spokojnie oddychał do czasu, aż wrócą i będę mógł z nimi o tym porozmawiać. Miałem nadzieję, że Meredith zmieni zdanie o przyjściu dzisiaj wieczorem, ale nie pojawiła się. Oprócz mnie był tu tylko Mason, który dokańczał instalowanie alarmu bezpieczeństwa. Już nigdy więcej nikt nie będzie w stanie wejść do mojego domu bez uprzedzenia. W ciągu tych paru dni, gdy musiałem pomyśleć o powrocie Kim, zdałem sobie sprawę, że gdy akurat Stephanie zajmowałaby się chłopcami i pokazałaby się Kim, pewnie zabrałaby chłopców, przekonując ich – oraz Stephanie – że to tylko krótka przejażdżka. W tej chwili nie byłbym zaskoczony żadnym jej zachowaniem i nie mogłem ryzykować bezpieczeństwa chłopców. Nadzorowane spotkanie było jednym, ale Kim przebywająca z nimi bez nadzoru to co innego. Na dźwięk biegania nade mną wyłączyłem bieżnię i pobiegłem na górę. - Gdzie jest Hagrid? – spytał Eric, rozglądając się po kuchni. - Na zewnątrz – odpowiedziałem, nadal ciężko oddychając od biegu. - Zrobiliśmy przekąski dla psów z mamą i ciocią Hannah – powiedział, idąc do drzwi z garścią przekąsek. – Chcę dać trochę Hagridowi. 222

Jordan brał z lodówki butelkę wody. - Hej, J, jak było? Wzruszył ramionami. - W porządku. - Dobrze było ją zobaczyć? - Taa. Już nie pije. Miałem na to cholerną nadzieję. - To dobrze dla niej – powiedziałem, opierając się o szafkę w kuchni. Austin wszedł do kuchni, a Jordan wyszedł, pewnie pograć w jakieś gry. - Hej – powiedziałem do Austina. – Chcesz coś do picia? - Masz piwo? - Nie. Wodę i soki w kartonikach. Uśmiechnął się. - To wodę. - A więc poszło dobrze? – spytałem go. - Taa. Było dobrze. Hannah pomyślała, że będzie dobrze, jeśli przygotuje im jakieś wspólne zadanie, więc robili przekąski dla psów. Ja byłem w drugim pokoju z Alaną. - Kim nie wspominała nic, czego nie powinna? - Nie. Ciągle zajmowała się chłopcami. Kiwnąłem głową, czując ulgę, ale nadal zastanawiając się, co dalej. - Mówiła coś o wyjeździe? - Nie. Mieszka u znajomej. Tylko tyle powiedziała. - Dzięki za to. Przekaż też podziękowania dla Hannah. Machnął ręką. - Z wielką chęcią to zrobiliśmy. Zawsze. Potrzebujesz jeszcze czegoś? - Chyba nie. - Okej. Więc już spadam. 223

Eric wrócił do środka i zaczął przeszukiwać spiżarnię, by znaleźć coś do jedzenia. Gdy wszedłem do salonu kilka minut później, on i Jordan jedli serowe krakersy i oglądali kreskówki. - Chcecie porozmawiać o spotkaniu z mamą? – spytałem ich. - To znaczy? – powiedział Jordan. - No wiecie, po prostu… jak poszło i jak się czujecie. - Było w porządku – powiedział. - Zrobię jej obrazek – powiedział Eric. – Powiedziała, że chce, abym narysował jej tęczę z garnkiem złota. - Okej, brzmi dobrze. Byłem przygotowany na łzy i złość, ale nie na to. To mnie zaskoczyło. - Jeśli będziecie chcieli porozmawiać… o czymkolwiek, kiedykolwiek, to wiecie, że tu jestem, prawda? - Taa – powiedział nieobecny Jordan, bardziej skupiony na Tomie i Jerrym niż na mnie. - Idę wziąć prysznic – powiedziałem. – Gdzieś kręci się wujek Mason i pracuje nad alarmem bezpieczeństwa. Podniosłem telefon z kuchennego blatu i napisałem do Meredith w drodze do łazienki. Ja: Chłopcy powiedzieli, że spotkanie z mamą było w porządku. Austin powiedział, że nie było problemów. Meredith: Cieszę się z tego powodu. Ja: Czuję ulgę. Co robisz? Meredith: Piekę. To zawsze dobry pomysł, gdy na zewnątrz 32 stopnie, prawda?

224

Ja: Co pieczesz? Meredith: Bananowy chleb i ciastka. Ja: Tak tylko przypomnę, że bardzo lubię bananowy chleb i ciastka. Meredith: Zatem będę musiała trochę przynieść. Ja: Mam nadzieję. Meredith: Prześpij się trochę dzisiaj. Musisz być wyczerpany.

Zdałem sobie sprawę, że miała rację – byłem. Ja: Tak zrobię. Porozmawiamy niedługo. Meredith: Dobranoc.

Następnego ranka podrzuciłem chłopców do domu Reeda i Ivy, by spędzili dzień z Ivy. Dałem Stephanie dzień wolny, bo nadal nie byłem pewny, co mogłaby zrobić Kim. Po zajściu do kwiaciarni, by zamówić dla Meredith kwiaty, udałem się do szpitala na pełen poranek operacji. Czułem się trochę lepiej, odkąd chłopcy dobrze sobie radzili. Ale nadal byłem niespokojny przez Meredith. Musiałem ją przekonać, że nie tylko miałem w swoim życiu miejsce na pracę, chłopców, sytuację z Kim i mój związek z nią – ale potrzebowałem tego. Spędzanie z nią każdego dnia było dla mnie ważne, nawet gdy było to tylko kilka minut. Dzisiaj miałem przypisaną studentkę do pomocy z operacjami, mimo że tylko obserwowała. Wyjaśnianie jej niektórych rzeczy i robienie ich wolniej, by je zademonstrować, sprawiło, że byłem trochę w tyle, i była prawie trzynasta, 225

gdy po raz ostatni opuściłem salę operacyjną. Moje wizyty w biurze zaczynały się dopiero o czternastej, więc miałem czas na lunch. Sprawdziłem telefon, mając nadzieję na wiadomość od Meredith, że dostała kwiaty, ale nic nie było. Gdy otworzyłem podwójne drzwi, które prowadziły do wind, Meredith stała przy ścianie. - Hej – powiedziała, jej uśmiech był trochę nieśmiały. - Hej. – Uśmiechając się, zdjąłem czepek chirurgiczny i przytuliłem ją. – Jak dobrze cię widzieć. Uniosłem ją lekko. Owinęła wokół mnie ramiona i przytuliła mnie mocno, wypuszczając mały pisk. - Dzięki za kwiaty – powiedziała mi do ucha. - Nie ma za co. Wysyłałbym je każdego dnia, aż bym cię zobaczył, ale to jest o wiele lepsze. Postawiłem ją, a ona na mnie spojrzała. - Wpadłaś tylko po to, by się przywitać, czy masz czas na szybki lunch? – spytałem ją. - Właściwie to… obserwowałam cię. - Obserwowałaś? Kiwnęła głową. - Zza szyby, za którą można obserwować operacje. - Nie widziałem cię. - Cóż, to bardzo wysoko i stałam z tyłu kabiny… czy jak wy to nazywacie. – Wsadziła włosy za uszy i uśmiechnęła się nerwowo. – Chciałam po prostu zobaczyć, jak robisz to, co robisz, jeśli to ma jakiś sens. - To dużo znaczy. Większość ludzi nie może znieść obserwowania operacji. - Myślę, że chcę po prostu wszystko o tobie wiedzieć. Co robisz i jak to 226

robisz. Bo… myślę, że mogę cię kochać. Moje usta rozchyliły się ze zdziwienia, a serce wydawało się prawie wyskoczyć z piersi. - Meredith… - Przepraszam. – Zamknęła oczy i zaczerwieniła się. – Nie chciałam tak po prostu… Otworzyły się drzwi i wyszło dwóch pielęgniarzy, śmiejąc się. - Hej, doktorze Lockhart, idziesz na lunch? – spytał mnie jeden z nich. Pokręciłem głową i odwróciłem się do Meredith. - Myślę, że też cię kocham. – Sięgnąłem po jej dłoń i uniosłem ją do ust, całując jej knykcie. – Właściwie to wiem, że cię kocham. Uśmiechnęła się, jej oczy błyszczały ze szczęścia. - Musiałam tu przyjść i ci to powiedzieć. Oraz powiedzieć, że zostaję. - Zostajesz? – Uniosłem brwi z ciekawości. - Nie uciekam. Nawet nie oddalam się ani trochę, by dać ci przestrzeń. Chcę być taką częścią twojego życia oraz życia chłopców, jaką tylko chcesz. Przyciągnąłem ją znowu do siebie i uniosłem, całując ją i obracając. Chwyciła moje policzki, dając mi uśmiech, który rozjaśnił cały mój świat. - Chcę, żebyś była bardzo dużą częścią naszego życia – powiedziałem. – Przez wzgląd na chłopców nie mogę być impulsywny i od razu się żenić lub coś… - Och, nie, nie proszę cię o to. – Położyła palce na moich ustach, a jej oczy się rozszerzyły. – Po prostu chcę z tobą być. - Ale będę chciał się w pewnym momencie ożenić – powiedziałem przy jej palcach. Odsunęła dłoń od moich ust. - Co powiedziałeś? - Będę tego chciał. Prawdziwego ślubu, a nie jakiegoś bzdurnego, małego, 227

bo jestem rozwiedziony. Z chłopcami w nim. Jej oczy wypełniły się łzami. - Mogę to zrobić. - I możemy mieć więcej dzieci. - Ty… Naprawdę? Jesteś pewny? Kiwnąłem głową i odstawiłem ją. - Gdy nadejdzie czas. Potrzebuję więcej czasu niż facet bez dzieci, ale chcę, byś wiedziała, że jestem w tym cały. Chcę, żebyśmy mieli to wszystko – razem. Łzy zleciały jej po policzkach, a ona je otarła. - Nigdy nie sądziłam, że cokolwiek z tego mi się przytrafi. To znaczy, już i tak bardzo kocham chłopców, ale więcej… Zawsze chciałam mieć dużą rodzinę. - Też bym tego chciał. Znowu ją pocałowałem, a potem odsunąłem się, przypominając sobie zmartwienie, które miałem od dni. - A więc Kim może wywoływać problemy i nie chcę, żeby to cię odstraszało. - Nie martw się o to. Zbyt długo czekałam, by czuć do kogoś coś takiego, i nie uciekam. Czekałam na to całe życie. - Ja też. - I zostaję. - Ja też. – Kiwnąłem w stronę korytarza, który prowadził do wind. – Chciałbym wziąć sobie wolne popołudnie, by z tobą być, ale nie mogę. Mogę zaprosić cię na randkę w szpitalnej kafeterii? - Właściwie to brzmi całkiem idealnie. Wziąłem ją za dłoń i poprowadziłem wzdłuż korytarza. Karma przyszła do mnie dzisiaj w bardzo duży sposób. Ale przecież bardzo zalegałem w oddziale miłości. 228

Rozdział 28 Meredith Rano, w dzień ślubu April i Masona, Kyle obudził mnie wcześnie na naszą pierwszą sesję porannego seksu. Jego włosy były roztrzepane i ciemny zarost pokrywał jego twarz – było to bardzo seksowne. - Sprawisz, że dojdę – powiedział, jego twarz była kilka centymetrów od mojej, gdy pieprzył mnie powoli i głęboko. - Jak? – powiedziałam bez tchu. - Ta rzecz, którą robisz biodrami. Kurwa. Leżałam na plecach w jego dużym łóżku, ramiona przyszpilone miałam nad głową przez jego dłoń, a jego drugie ramię zaczepione było pod moim kolanem. - Więc dojdź – powiedziałam, wyginając plecy, by wziąć go głębiej. - Ty pierwsza. – Jego głos był napięty, gdy pochylił głowę, by zamknąć usta wokół mojego sutka. To wystarczyło. Krzyknęłam i zaczepiłam nogi wokół jego talii, gdy doszłam, a po kilku pchnięciach on zrobił to samo, mówiąc moje imię głębokim, usatysfakcjonowanym tonem, który sprawił, że zwinęłam palce u stóp. Dźwięk ruchu w pokoju sprawił, że obydwoje odwróciliśmy głowy w stronę drzwi. Chłopcy spędzali noc u dziadków, żeby wczoraj wieczorem i dziś rano pomóc z przygotowaniami do wesela. Hagrid przechodził po pokoju z wystawionym językiem. - Co on robi poza budą? – powiedział Kyle. 229

- Wypuściłam go po tym, jak wyszedł na zewnątrz wczesnym rankiem. Jego usta uniosły się w uśmiechu. - Czyli musiało to być wtedy, gdy myłaś zęby. - Nie jestem jeszcze gotowa, żebyś doświadczył mojego porannego oddechu. Przesunął się na bok, a głowę oparł o dłoń. - Okej, ale szczerze, nie obchodzi mnie to, Mer. Jęknął, spoglądając na zegar. - Muszę iść pod prysznic. - Jesteś drużbą – powiedziałam, uśmiechając się z podekscytowaniem. – I wspaniałym mężczyzną. Pocałował mnie i odepchnął się od łóżka. - Dołączysz do mnie? - Można mnie do tego przekonać. Pochylił się i wziął mnie w ramiona. - Potrafię być bardzo przekonujący. - Z pewnością – powiedziałam, śmiejąc się. Nigdy wcześniej nie myłam się z mężczyzną i było to zadziwiająco intymne. Mycie się nawzajem było zmysłowe i relaksujące. Seks pod prysznicem nie wchodził w grę, bo Kyle musiał się ubrać i musieliśmy jechać do domu jego rodziców. Gdy

wyszedł

ze

swojej

szafy,

ubrany

w

smoking,

poczułam

podekscytowanie w brzuchu. Pewnego dnia będzie tak wyglądał, gdy będziemy brali ślub. Wierzyłam w to w sercu. Nie obchodziło mnie, ile to zajmie – wystarczające było samo posiadanie jego oraz obietnicy czegoś więcej. - Świetnie wyglądasz – powiedział, gdy mnie zobaczył, jego brwi uniosły się, gdy pokiwał głową. Zdecydowałam się na zwyczajną niebieską sukienkę bez ramiączek, 230

zostawiając rozpuszczone włosy i dodając do tego srebrne bransoletki oraz oczywiście naszyjnik od Kyle’a. - Dzięki – powiedziałam, siadając na łóżku i pochylając się, by zawiązać sandały. – Mogę ci powiedzieć, jak miło jest dla takiej wysokiej dziewczyny jak ja nosić szpilki i nadal nie przewyższać swojego mężczyzny? - Kocham twoje długie nogi – powiedział, obserwując je z przejścia do sypialni. - Jesteś dzisiaj pełen komplementów – powiedziałam, wstając. Sięgnął po moją dłoń i udaliśmy się do garażu, zatrzymując się szybko po moją torebkę w kuchni. Gdy weszliśmy, dom Henry’ego i Grace zapełniony był kwiaciarzami i kateringiem. Jordan i Eric próbowali z Masonem przyrządzone potrawy, wszyscy odpędzani przez Grace. - Meredith – powiedziała, gdy tylko weszliśmy z Kylem. – Hej. Cieszymy się, że jesteś tu z nami, by świętować. Uroczo wyglądasz. - Dziękuję. Mogę z czymś pomóc? Zawahała się. - Mogłabyś przynieść trochę lodu? - Pewnie, nie ma problemu. Wszyscy zajęliśmy się przygotowaniami i tak przeleciał poranek. Jordan i Eric wyglądali przystojnie w swoich garniturach, ale również trochę marudzili przez to, że im gorąco. Usiadłam pośrodku nich w drugim rzędzie krzeseł w ogrodzie Henry’ego i Grace. April promieniała. Gdy tylko zaczęła iść w swojej sukni z odkrytymi plecami, zuchwałość Masona zupełnie zniknęła, gdy otwarcie płakał. Jego widok sprawił, że również się popłakałam. - Dlaczego wszyscy płaczą? – spytał mnie Eric, wyglądając na zdezorientowanego. 231

- To po prostu taka weselna rzecz – wyszeptałam. – To szczęśliwy dzień. - Ja nie płaczę, gdy jestem szczęśliwy. - Po prostu oglądajmy, okej? Kyle wyglądał silnie, dumnie i radośnie, gdy obserwował, jak jego brat wymieniał przysięgę z April. Adwokaci rozpracowali ugodę dla Kim, by widywała się z chłopcami dwa razy w tygodniu, przez dwie godziny, pod nadzorem członka rodziny Lockhartów przez następny miesiąc. Najwidoczniej miała nadzieję tu zostać i wykazywała skruchę, by widzieć się z chłopcami, przepraszając za swoje zachowanie w domu Kyle’a i zgadzając się na piśmie, że to się nigdy nie powtórzy. Nie wiedzieliśmy, czy pozostanie trzeźwa, ale opiekun w ośrodku, w którym była pacjentką, potwierdził Reedowi, że Kim ukończyła tam całkowity sześciomiesięczny program. To był jakiś początek. Po ceremonii April przebrała się w sukienkę do kolan w kolorze kości słoniowej. W ogrodzie było kilka stołów, wszystkie udekorowane pięknymi dekoracjami kwiatowymi. Kyle, Jordan, Eric i ja siedzieliśmy przy stoliku z Reedem, Ivy i ich synem, Noahem. Ogłosili ciążę Ivy, a Noah był bardzo podekscytowany, że zostanie starszym bratem. Tworzyli piękną rodzinę. Spotkałam chwilowo spojrzenie Reeda nad stołem i przeszedł między nami moment zrozumienia. Właśnie tak zawsze miało być, mimo że był czas, kiedy żadne z nas o tym nie wiedziało. - Meredith, podoba mi się twój naszyjnik – powiedziała Ivy, gdy skończyliśmy naszą kolację, która zawierała grillowanego łososia, ziemniaki i szparagi. – Naprawdę ci pasuje. - Dziękuję. – Sięgnęłam po „M” na wisiorku i przesunęłam po nim palcami. 232

- Rozpoznaję ten naszyjnik – powiedział Reed, kręcąc głową. – Kyle kazał nam zatrzymać się przy sklepie jubilerskim w St. Louis, gdy jechaliśmy na lotnisko, by polecieć do Montany. Tak długo go wybierał, że prawie nie zdążyliśmy na lot. - Ale zdążyliśmy – powiedział Kyle, kładąc swoją dłoń na mojej na stoliku i przesuwając kciukiem po moich knykciach. – Wszystko wyszło. - Wszystko wyszło – zgodził się Reed. - Ale ona chyba nadal myśli, że „M” oznacza Meredith – powiedział Kyle, patrząc na mnie. Zmarszczyłam brwi. - A nie? - Nie. – Jego oczy błysnęły ciepło, gdy się do mnie uśmiechnął. - Zatem co oznacza? - Moja.

Koniec

233