S. Towle ,,Trouble" PL

1

Samantha Towle

,,Trouble" Tłumaczenie nieoficjalne Przekład:Troublemaker Beta :Punia100

2

Ponizsze tłumaczenie należy w całości do autora książki jako jego prawa autorskie i jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora, ponadto tłumaczenie to nie służy uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie , każda osoba wykorzystująca to tłumaczenie w celu innym niż marketingowym łamię prawo. Obowiązuje całkowity zakaz rozpowszechniania tego tłumaczenia i umieszczania go na stronach internetowych , forach, facebookach, innych chomikach i innych miejscach w sieci!!!

3

Dla tych, których ból został niezauważony... Nigdy nie byliście sami.

1

Prolog Mia - Bardzo mi przykro Mia. Nie udało mu się. Moje usta są zdrętwiałe, kiedy mówię te słowa: - On nie żyje? Dr. Solomon dotyka mego ramienia, przybierając grobowy wyraz. - Tak, bardzo mi przykro" Mięśnie mojej twarzy są zamrożone - stałe. Co jest chyba dobre, ponieważ nie chcę by zobaczył co naprawdę czuję. Podniecenie. Ulga. Całkowita i kompletna ulga. Oliver nie żyje. Chcę się śmiać. - Mia, wszystko w porządku? Może chcesz usiąść? Czuję rękę Dr. Solomona na moim ramieniu, prowadzi mnie na jedno z plastikowych krzeseł w poczekalni. Nie mogę uwierzyć w śmierć Olivera. Czuję ulgę buzującą we mnie. - Czy mogę dostać trochę wody? - pytam Dr. Solomona. - Oczywiście. Wychodzi z pokoju, a ja jestem wdzięczna za chwilę w samotności. Oliver nie żyje. Jestem wolna. Wolna. Owijam ramiona wokół siebie, ściskając mocno. W radości? W komforcie? Może w obu. Zgaduję że powinnam czuć coś w rodzaju żalu, że mój ojciec nie żyje. 2

Ale szczerze mówiąc, nie czuję. Naprawdę nie czuję. I cieszę się z tego powodu. Szczęśliwa. Wtedy czuję coś formującego się na moich ustach. Coś, co nie zdarzyło mi się przez naprawdę długi czas; nie naprawdę w każdym razie. Uśmiech. Dotykam palcem moich ust. Tu jest; jak Boga kocham uśmiech. Słyszę ruch przy drzwiach - Dr. Solomon. Zmuszam się by cofnąć uśmiech i relaksuję twarz do neutralnej. Dr. Solomon zajmuje miejsce obok mnie i podaje plastikowy kubek wypełniony lodowatą wodą. Zimno na moich palcach, przyprawia mnie o dreszcz. Kładzie rękę na moim ramieniu i ściska je w pocieszeniu. Pewnie myśli, że mam dreszcze przez szok. Chcę zrzucić z siebie jego rękę. Nienawidzę ludzi dotykających mnie. Nienawidzę męskich dłoni dotykających mnie. - Jest ktoś, do kogo mogę zadzwonić? - pyta. Pyta, ale wie, że nie ma nikogo. Oliver był moją jedyną rodziną. Kręcę głową. - Będzie z tobą dobrze? - pyta, zdejmując rękę z mojego ramienia i opierając ją na swoim kolanie. Patrze na niego i potakuję głową. Nie mogę mówić. Jeśli to zrobię, będzie całkiem możliwe, że powiem, iż ze mną jest bardziej niż dobrze. To, nie do końca to, co powinno się mówić kilka minut po stwierdzeniu, że ojciec właśnie umarł, ale to prawda. Po raz pierwszy w moim życiu, mogę szczerze powiedzieć, że będzie naprawdę dobrze.

3

Rozdział 1. Mia 8 miesięcy później. Wsuwam z powrotem niesforny kosmyk włosów. Odkładam rolkę taśmy i lustruję pudełka piętrzące się wokół mnie. Przez ostatnie kilka dni pakowałam w pudła rzeczy Olivera, aby oddać je do Goodwill. Minęło osiem miesięcy odkąd zmarł na atak serca, ale uwierzcie mi, nie byłam z nimi związana uczuciowo. Po prostu odwlekałam konieczność przebywania w pobliżu nich. Ale teraz dom został w końcu sprzedany po byciu na rynku przez sześć miesięcy, więc wszystko musi być zrobione. Nie czuję smutku. Niczego. Tylko ulgę, że odszedł i ponadto dużą, czarną, bezwartościową pustkę. Czułam się dokładnie w ten sposób, od kiedy dowiedziałam się że umarł. Jak ironiczne jest to, że zmarł na atak serca? Wielki Oliver Monroe, szanowany i poważany kardiochirurg umiera na atak serca. Lubię myśleć o tym, jak o karze boskiej. Jedyną osobą, która mogła go uratować był on sam. Może kara ostatecznie przychodzi do tych, którzy na nią zasługują. Muszę w to wierzyć, ponieważ jest to jedyna rzecz, która pomaga mi się trzymać. Znasz powiedzenie „coraz gorzej ? Cóż, moja sytuacja jest z tego rodzaju, ale bardziej jak „z gorszego do słabszej wersji gorszego, ale nie mniej jednak wciąż gówniano”. Wyprowadziłam się z mojego domu - to żart dla mnie tak go nazywać. Dom jest tam gdzie czujesz się bezpiecznie, a ja nie czułam się w nim bezpiecznie, ani przez moment. 1

Obudziłam się pewnej nocy, spanikowana i przerażona przez koszmar. Myślałam że Oliver przyszedł po mnie, ale wtedy nagle uświadomiłam sobie, że już nie już nie jestem dłużej w pułapce; że mogę opuścić to miejsce, w którym zamknęły mnie moje koszmary. Więc następnego dnia umieściłam dom na rynku i kupiłam mieszkanie w pobliżu szkoły i blisko mojego chłopaka Forbes'a. Zaczęliśmy chodzić ze sobą miesiąc po tym, jak umarł Olivier. W chwili, w której zdałam sobie sprawę, że byłam wolna od mojego ojca, poszłam trochę zaszaleć. Cóż, zaszaleć, według mnie. Poszłam do baru na drinka, coś, czego nigdy nie wolno mi było robić. I tak naprawdę nie wiem, czego szukałam, albo co miałam nadzieję znaleźć... ale to było wtedy, kiedy znalazłam Forbes'a. Lub może to on znalazł mnie. Spotkaliśmy się w barze. Podszedł do mnie i zaproponował drinka. Był uroczy. Byłam oczarowana. Nikt nigdy nie poświęcił mi tyle uwagi jak Forbes tamtej nocy. Jakby wszystko co mówię miało znaczenie. Wtopiłam się w niego jakby był zbiornikiem z rozpuszczoną czekoladą, ale później okazało się, że Forbes był bardziej jak ruchome piaski. Randka szybko zmieniła się w związek i Forbes został moim chłopakiem. Moim pierwszym chłopakiem. Moim pierwszym wszystkim. Byłam szczęśliwa. Tryskająca energią. Szybko się to zmieniło. Cztery miesiące temu odkryłam, że wpakowałam się w związek z dokładnie tym samym człowiekiem co mój ojciec, gdy Forbes uderzył mnie podczas kłótni. Naprawdę, powinnam to przewidzieć. Forbes jest ucieleśnieniem Olivera, z wyjątkiem tego, że zamiast być 2

lekarzem, Forbes jest na dobrej drodze do stania się świetnym prawnikiem. Każdy go kocha. Jest głupio przystojny. Mądry. Uroczy. Znasz ten typ. Powinnam wiedzieć, że za zamkniętymi drzwiami podobieństwo do ojca też będzie zbliżone. O zimnym sercu. Fizycznie i emocjonalnie obelżywy. Dlaczego zostałam? Ponieważ to wszystko co znam. Wszystko, co kiedykolwiek znałam. Jak pszczoła przyciągana do miodu, byłam przyciągana do mężczyzny jak Forbes, ponieważ życie, które mi ofiarował było jedynym jakie znałam. Proste jest być bezwartościowym dla kogoś, ale mieć znaczenie dla kogoś... cóż, myślę że to byłoby trudniejsze. Nie gram tutaj na współczuciu. Moje życie jest jakie jest. Tak żyję. Są ludzie, którzy mają znacznie gorzej niż ja. Głodujące i porzucone dzieci, umierające każdego dnia, bez powodu i przyczyny. Więc tak, mogę sobie poradzić z okazjonalnym biciem. Wierzę, że każdy ma swój ból i zdolność radzenia z nim sobie, która jest indywidualna dla niego. A jeśli chcesz użalać się nad sobą ponieważ życie dało ci w kość, to Bóg dał ci to prawo nie mam zamiaru cię za to osądzać. Spędziłam dużo czasu, wypłakując moje serce, z powodu życia jakie miałam. Potem łzy wyschły, a ja wstałam i ruszyłam dalej. Jestem warta takiego życia. Tego właśnie nauczył mnie Oliver. Są też dobre chwile. Małe promienie słońca, w ponury, pochmurny dzień, kiedy Forbes błyszczy, przypominając dlaczego mi na nim zależy . Aż do następnego razu, kiedy rozcina mi wargę lub łamie żebra. 3

Nie kocham Forbesa. Powiedziałam mu że tak, bo tego ode mnie oczekiwał, ale tak naprawdę go nie kocham. Na początku myślałam, że go kocham, ale co ja wiem o miłości? Nigdy mi tego nie pokazano. Zajęło mi trochę czasu, zanim zdałam sobie sprawę, że to co czuję do Forbesa, było niczym więcej niż moje własne uczucia, będące odbiciem całkowitej desperacji by być przez kogoś kochaną. Forbes okazał mi uczucia na początku - więc ja, oczywiście, syciłam się nimi jak potrzebującą osoba, którą jestem. Jednego czego się nauczyłam, to że jeśli kiedykolwiek będę pobłogosławiona zakochaniem się w przyszłości, chciałabym móc powiedzieć, że było to z mojej własnej potrzeby i było prawdziwe. Nie, że kiedykolwiek poznam miłość. Będę z Forbes'em do końca życia. Co będzie raczej szybciej niż później. Potrzebny jest tylko jeden zły cios. Wtedy będę z moją matką. Nigdy nie poznałam mojej matki. Umarła, kiedy byłam dzieckiem. Oliver nie mówił mi o niej. Nigdy nawet nie widziałam jej zdjęcia - pozbył się jej wszystkich śladów kiedy umarła. Wiem tylko, że nazywała się Anna, i że zmarła w wypadku samochodowym cztery miesiące po moim urodzeniu. Często zastanawiałam się, czy to dlatego Oliver nienawidził mnie tak bardzo. Ponieważ ja tutaj byłam, a nie ona i przypominałam mu o niej. W moim umyśle mam namalowany jej obraz, jako anioł. Ona była jedyną rzeczą, którą dały mi te wszystkie trudne lata z Oliverem. Używałam go by wyobrazić sobie jakie byłoby życie, gdyby wciąż była tutaj. Czy on zachowywałby się w ten sam sposób? A jeśli tak, wiem że ona zabrałaby mnie ze sobą od niego. Wiem to, ponieważ cały mój charakter, który mam, dostałam od niej. Oliver nie miał ani za grosza dobroci 4

wewnątrz, więc to wszystko co mam musi pochodzić od mamy. Spragniona, schodzę do kuchni. Odgłos moich bosych stóp uderzających o podłogę, zaczyna mnie prześladować. Dreszcze biegną przez moją skórę, walcząc z horrorem na zewnątrz. Biorę głęboki oddech, zamykam oczy i uspokajam się przed wejściem do pomieszczenia, tym razem spokojnie. Przed udaniem się do lodówki, włączam telewizor, aby wypełnić przestrzeń hałasem. Wyciągam butelkę wody z lodówki, odkręcam nakrętkę i opieram się o ladę. Moja komórka zaczyna wibrować w tylnej kieszeni spodni. Wyciągam ją z kieszeni. Nie muszę nawet sprawdzać, aby wiedzieć kto kto to może być; Forbes. Nie mam żadnych prawdziwych przyjaciół, nikogo kto by do mnie zadzwonił. Dorastając, trzymałam się z daleka od innych dzieci. Pragnęłam mieć przyjaciół, desperacko, ale nie mogłam mieć nikogo blisko ze względu na Oliviera. To nie było ryzyko, które mogłam podjąć. Po pewnym czasie stałam się tym dziwnym dzieckiem. Samotnikiem. Mogłam to zmienić kiedy zmarł Oliver, ale nie widziałam żadnego prawdziwego powodu, tym nie mniej gdy poznałam Forbesa. Nie jest dla niego ważne abym miała przyjaciółki. On lubi kontrolę i jestem łatwiejsza jako samotny projekt. -Hej - mówię. -Hej kochanie, jak długo jeszcze masz zamiar tam być? Jest w dobrym humorze. Dzięki Bogu. - Nie za długo. Mam tylko strych do skończenia, a potem idę do domu. Jutro uprzątnę jeszcze dokumenty z biura Olivera. - Czy mam przyjść wieczorem? Nie. - Oczywiście – zmuszam się do radosnego i pełnego życia głosu. - Tęskniłem za tobą, przez te ostatnie kilka dni - mówi cicho do słuchawki. 5

- Ja za tobą też. Ani razu. - Nadrobimy to wieczorem. O Boże - Nie mogę się doczekać. - Świetnie, będę koło ósmej. - Zrobię nam kolację. - Kocham cię, Mia. - Wiem. Ja ciebie też. Nienawidzę cię. Och, westchnęłam głęboko, schowałam komórkę do kieszeni i poszłam schodami na górę, by zacząć porządki na strychu. *** -Hej - Forbes otacza mnie w uścisku drogiej wody kolońskiej i ekskluzywnej bawełny. Forbes jest bardzo przystojny. Blond włosy, metr osiemdziesiąt wzrostu, zbudowany jak linebacker1. Jest jak każdy Amerykański chłopak i fizycznie pasujemy do siebie. Jestem szczupłą blondynką, choć Forbes często mówi mi, że mam nadwagę i jestem niska. Mam dokładnie pięćdziesiąt trzy kilogramy. To staje się poważną wadą, kiedy sytuacja z Forbesem staje się szorstka. Nie żebym kiedykolwiek z tym walczyła. To by tylko pogorszyło sytuację. Dostałam lekcję dawno temu. Pochyla się i mocno całuje mnie w usta. Natychmiast czuję alkohol w jego oddechu. Pił. Mój żołądek opada. Na początku lubiłam pocałunki Forbes'a. Zwłaszcza te wolne od alkoholu. Pamiętam jak nie mogłam się doczekać, by poczuć jego usta na moich. Teraz jest to ostatnia rzecz, którą chcę. 1. obrońca w footballu amerykańskim i kanadyjskim

6

Nie zrozumcie mnie źle; Forbes nie potrzebuje alkoholu aby się włączyć. On po prostu rozpala się szybciej gdy jest pod wpływem. Forbes idzie za mną do kuchni, trzymając mnie za rękę, co jest do niego nie podobne. On nie jest zwolennikiem dotykania prywatnie. Tylko publicznie, lub gdy chce seksu. Wykręcam palce aby się uwolnić i chwycić patelnię, więc mogę mieszać gotujący się sos. Marszczy brwi, odsuwa się i idzie do lodówki. Wyjmuje piwo, ale nie proponuje mi łyka. Forbes, uważa, że kobiety nie powinny pić piwa, a zwłaszcza z butelki. Mówi, że to nieeleganckie, ale ja i tak piję, kiedy nie ma go w pobliżu. Myśli, że trzymam je w lodówce specjalnie dla niego i niech dalej w to wierzy. Podchodzi i opiera się plecami o ladę na przeciwko mnie. Zmniejszam temperaturę i pozwalam dusić się sosowi. Robię Pasta Norma. Proste, ale smaczne. Nasza stara kucharka, pani Kennedy, pokazała mi kiedyś jak to zrobić. Uczyła mnie gotować, gdy Olivera nie było w pobliżu. Bardzo za nią tęskiłam, kiedy odeszła. Oliver ją zwolnił gdy usłyszał, jak wypytywała mnie o siniaki na rękach. - Myślę, że powinienem przenieść się tutaj - słowa Forbesa unoszą się w powietrzu jak olej na wodzie. Moja ręka zamiera na rączce patelni. Nie. Nie. Nie. - Co o tym myślisz? Muszę ostrożnie postępować w tej sprawie. Utrzymując obojętny wyraz twarzy, odwracam się do niego: - Myślałam, że jesteś zadowolony mieszkając z chłopakami? Forbes mieszka w ogromnym domu, dwa bloki stąd, razem z czterema kumplami z bractwa. - Tak, ale jest głośno. Ciągle imprezują, a ja potrzebuje ciszy do nauki. Wiesz jak to jest. Dlatego mieszkasz sama, by 7

mieć spokojne miejsce do nauki. Właściwie nie. Mieszkam sama, bo nie mam przyjaciółki by ze mną zamieszkała, i nigdy, przenigdy nie chcę znów mieszkać z mężczyzną. A zwłaszcza z tobą. Biorę łyżkę i znów zaczynam mieszać sos. Nie mogę zatrzymać moich następnych słów, ale staram się je przekazać najdelikatniej, jak to możliwe. - Nie sądzisz, że to trochę za wcześnie? To znaczy, jesteśmy z sobą dopiero siedem miesięcy. Długość przerwy mówi mi, jaki poziom gniewu osiągnęliśmy. I nie jest dobrze. Wcale nie dobrze. - Nie chcesz mieszkać ze mną? - Jego głos nie brzmi na zraniony. Tylko zły. Głupia Mia. Głupia. Głupia. Głupia. - Oczywiście że chcę, ja tylko myślę o tobie. Nie chcę, byś czuł się uwiązany zbyt szybko - mówię prędko, ale to bezcelowe. Wiem to. -Bzdura - odsuwa patelnię z ognia i chwyta garść moich długich włosów, zaplątując je w swoje palce. Przesuwa się za mną i powoli ciągnie moją głowę do tyłu, ku niemu. - Czy czułabyś się uwiązana gdybym się tu przeniósł, Mia? - Forbes, proszę - mówię, przełykając ciężko ślinę. - Odpowiedz mi! - Nie, oczywiście nie. - Czy jest ktoś inny z kim chcesz mieszkać, Mia? Kolejny facet? Pieprzysz kogoś jeszcze? - Jego dłoń zaciska się na moich włosach, wyrywając je z cebulkami. Moje oczy zachodzą łzami z bólu. - Nie, oczywiście że nie ma. Tylko z tobą chcę być. Kocham cię. Nienawidzę cię. - Nie wierzę ci! Pieprzysz kogoś jeszcze, prawda? 8

Kręci mnie wokół i popycha na lodówkę. Ból przeszywa moje plecy. - Nie. Nikogo. Przysięgam - Nie mogę złapać tchu, a moje usta są suche. Łza spływa mi po policzku, bo wiem co będzie dalej i nie ma nic co mogę powiedzieć lub zrobić by to zatrzymać. - Jeśli nie robisz nic złego, to dlaczego, do kurwy, płaczesz? - Jego twarz jest przy mojej. Mogę odczytać z jego oczu, że odszedł. Miły Forbes, który tu dziś przyszedł został przy drzwiach. Szarpie mnie do przodu, po czym znowu popycha mocno na lodówkę. Moje zęby stukają, kiedy głowa uderza o drzwiczki. - Ja, pła- płaczę, po- ponieważ, nie chcę żebyś mnie ranił Słowa wychodzą chwiejnie z moich drżących warg. Nie chcę żebyś mnie ranił – to jest to co mówię. To głupia rzecz do powiedzenia, ponieważ to wszystko co on robi i żadne słowa tego nie zmienią. - P-płacz - naśladuje mnie, wypuszczając ostry śmiech. Wtedy jego twarz ciemnieje i wiem dokładnie co będzie dalej, więc zamykam oczy i przygotowuję się. Czuję znajome ukłucie twardej ręki uderzającej w moją twarz. Czuję ostry posmak krwi w ustach. Szczęście. Myśl o szczęśliwych rzeczach, Mia. Dotyk słońca na mojej twarzy. Zapach kwiatów, trzymanych w wazonie na oknie. Obniżony dach w moim samochodzie, w ciepły dzień i wiatr wiejący przez moje włosy, w ukochany sposób. Jestem ptakiem. Ptakiem latającym wolno, po niebie... Muzyka... Pomyśl o muzyce, Mia. Zaśpiewaj to w swojej głowie, kiedy odlecisz daleko... - Szkoda marnować te łzy - Forbes policzkuje mnie ponownie - Płacz, Mia. A ja będę ci ciągle dawał powód do płaczu. 9

Już nie płaczę, ale to i tak go nie powstrzymuje. Nic, nigdy go nie zatrzyma. Forbes skończy wtedy, kiedy skończy. Więc lecę do bezpiecznego miejsca. Jedynego wypełnionego szczęściem. *** Odzyskuję przytomność, niepewna ile czasu minęło. Jestem sama na kuchennej podłodze. Podnoszę się na kolana. Płytki są twarde i bezlitosne dla moich goleni. Głowa pulsuje, a ból promieniuje w dół. Dotykam żeber. Nie złamane, tylko posiniaczone. Miałam wcześniej połamane żebra, więc wiem, jak to jest. Trzymam rękę wokół nich, próbując powstrzymać ból. Widząc nadal ogień na kuchence, podnoszę się cicho, aby ją wyłączyć. Klikanie pokrętła powtarza się głośno w ciszy. Zamieram. Nie chcę przyciągnąć uwagi Forbes'a. Obracam głowę i przez szparę w drzwiach widzę go w salonie. Siedzi na sofie, patrząc się na piwo, które trzyma w ręce. Wiem, co przychodzi następne. Gramy w to regularnie. Podchodzę, otwieram drzwi i wysuwam się ostrożnie na korytarz, idąc prosto do łazienki. Cicho zamykam drzwi za sobą, wyciągam apteczkę z szafki, a następnie sprawdzam moją twarz w lustrze. Żadnych siniaków. Forbes zazwyczaj nie bił mnie wystarczająco mocno w twarz, by zostawić siniak, podobnie jak Oliver. Ludzie pytają o siniaki na twarzy. Sprawdzam wargę. Rozcięta w środku. Pewnie przez zęby. Biorę dwie sztuki Advilu, aby stępić ból w żebrach, po czym oczyszczam wargę wacikiem z odrobiną środku antyseptycznego. - Cholera - szepczę. Łza ból, spada w dół mojego policzka. Rzcieram ją na przedramieniu. 10

Kiedy kończę, rzucam wacik do kosza, zamykam apteczkę i chowam. Ostrożnie podnoszę koszulkę aby zbadać żebra. Skóra jest czerwona i spuchnięta. Siniak pokaże się w ciągu kilku godzin. Ruch w drzwiach przykuwa moją uwagę. Forbes. Zamieram. Koszulka wypada z mojego uścisku, okrywając mnie. Zakrywa to co mi zrobił. - Ja ci to zrobiłem. - Słyszę żal w jego głosie i widzę łzy w oczach. Nienawidzę cię. - Boże, tak bardzo przepraszam, Mia - Podchodzi, chwytając i ciągnąc mnie do siebie. Nie obchodzi go, że krzywię się z bólu. Zależy mu tylko na samym sobie. Zawsze troszczy się tylko o siebie. Robi wszystko, by poczuć się lepiej, nie bacząc na mnie. - Bardzo, bardzo przepraszam Mia. Tak bardzo przepraszam - wyciska pocałunki na mojej twarzy, wraz z niewystarczającymi słowami. Jego łzy obmywają mi twarz. Sprawiają, że czuję złość. Wykorzystana. Słaba. Zużyta. - Jest ok - szepczę. Scenariusz. Moje życie, jest jednym wielkim, cholernym scenariuszem. - To się nigdy więcej nie powtórzy. Obiecuję. Kocham cię tak kurewsko mocno, Mia. Myśl o tobie z innym facetem sprawia, że jestem zazdrosny, i byłem ostatnio pod wielkim ciśnieniem, z moim tatą i... Wyłączam się na jego puste wymówki i przeprosiny, po prostu mówię we właściwych miejscach: „Jest ok, Forbes. Będzie dobrze . - Kocham cię - szepcze - Nie mogę cię stracić. Nie wiem, co bym bez ciebie zrobił. Czuje zmianę w jego nastroju i wiem już, co będzie dalej. 11

To zawsze dzieje się po tym jak mnie bije. Jego ręka przesuwa się do moich dżinsów i zaczyna je rozpinać, wsuwając rękę do środka i w moje majtki. - Kocham cię tak bardzo, Mia. Pozwól mi naprawić. Proszę. Zamykam oczy i potakuję. Nie walczę z nim. Nie walczę z nim o nic. Więc zamykam oczy i pozwalam Forbes'owi zdjąć moje ubrania. Opiera mnie o ścianę i uprawia ze mną seks. To wszystko co wiem. I tak jak źle jak to brzmi, część mnie pragnie czuć się dobrze. Czuć się kochaną. Nawet jeśli to fałszywe... ale w tym momencie, tutaj, słuchając Forbes'a mówiącego mi, jak bardzo mnie potrzebuje, jak nie ma nikogo takiego jak ja, jak nie może tak kochać żadnej innej - mogę zamknąć oczy i udawać, że to jest prawdziwe; że jestem kochana w sposób, o jakim mogę tylko sobie pomarzyć. Kiedy kończy, zanosi mnie do sypialni. Kładzie na łóżku i wspina się na mnie, przyciągając mocno do siebie. Jego ramiona oplatają moją klatkę. - Kocham cię - szepcze - Nigdy więcej cię nie skrzywdzę. Nigdy. Zamykam oczy i wymuszam z siebie słowa - Ja ciebie też kocham. Po pewnym czasie czuję jednostajny oddech Fores'a, więc wymykam się z jego uścisku. Wchodzę do ciemnej kuchni, nie zadając sobie trudu by włączyć światło i otwieram drzwi lodówki. Lampka świeci się przez całe pomieszczenie. Patrzę na zawartość. Ból i odraza do siebie kłują mnie jak igły na mojej skórze. Chcę po prostu uciec. Chcę być wolna. Znowu wolna jak w dzień, w którym umarł Oliver. Tego dnia czułam się jak olbrzym. Jak bym mogła zrobić lub osiągnąć wszystko. Ale wszysto co udało mi się osiągnąć to wymienić Olivera 12

na Forbes'a. Co to mówi o mnie? Mówi, że to spieprzyłam. Straciłam. Co już wiem. I nie mogę uciec od Forbesa. To nie tak, że mogę po prostu z nim zerwać. Kobiety takie jak ja, nie zrywają z mężczyznami takimi jak Forbes. Będę wolna tylko wtedy, kiedy on tak powie. Ale on tego nie zrobi. Wiem to, ponieważ jestem idealna dla życia jakie on chce. Jestem uległa. Dająca się kontrolować. I wizualnie, wyglądam odpowiednio. Pochodzę z bogatego i dobrego domu, co usłyszałam kiedyś jak jego ojciec mu mówił. Studiuję medycynę by być chirurgiem, jak Oliver. To nie był mój wybór ścieżki kariery, ale Oliver powiedział mi że będę chirurgiem, więc mam zamiar nim być. Te wszystkie cechy są idealne dla Forbes'a. Mężczyźni tacy jak on, wybierają kobietę jak pracodawca wybiera kandydatów do pracy - zimo i metodycznie. Miłość nie ma z tym nic wspólnego, choć pewnie Forbes zdaje się wierzyć, że miłość jest tego częścią. Pewnego dnia, w niezbyt odległej przyszłości, stanę się Panią Forbes Chandler. Będziemy mieli dzieci, a Forbes będzie mnie nadal regularnie bić, jako ujście dla swej złości i słabości. Na zewnątrz będziemy idealnym małżeństwem. A za zamkniętymi drzwiami będziemy wszystkim tym, czym może być złe małżeństwo. Dzień w dzień będę nosiła maskę. Będę idealną żoną Forbes'a, tak jak byłam idealną córką Olivera, do afiszowania dookoła. Później poniżona i pobita do nieprzytomności, kiedy drzwi naszego domu zatrzasną się z hukiem Forbes nigdy nie pytał mnie o przeszłość. Nigdy nie kwestionował, że blizny szpecą ukryte miejsca mego ciała. Pamiętam jak bardzo bałam się o to, gdy pierwszy raz się kochaliśmy. Bałam się, że poprosi o wytłumaczenie, ale nigdy 13

tego nie zrobił. Jednej części mnie ulżyło, ale druga była rozczarowana. Chciałam wierzyć, że nie poprosił o to, bo nie chciał wprawić mnie w zakłopotanie, albo zdenerwować, pytająco przeszłość. Prawda jest taka, że nie pytał, ponieważ w ogóle go to nie obchodziło. Moje blizny zapewne potwierdzają, że jestem idealną dziewczyną dla niego. Może widział to w barze, tamtej nocy, gdy nasze oczy się spotkały? Swój pozna swego, prawda? Sięgając do lodówki zaczynam wyciągać jedzenie, ustawiając je na ladę. Pozostawiam otwarte drzwi dla światła i odwracam się do szafki po więcej jedzenia. Kiedy jestem pewna, że mam wystarczająco dużo, zrywam folię z wczorajszego, zapiekanego kurczaka i zaczynam jeść. *** Siedzę na podłodze, pot zrasza mi skórę. Moje ręce są lepkie od jedzenia, żołądek jest pełny i obolały, a plecy przyciśnięte do drzwi. Wokół mnie są puste pojemniki na żywność i opakowania. Wiedząc, że nie mogę spędzić tu całej nocy, staję na nogi. Żołądek boli od siły grawitacji. Jest mi niewygodnie. Czuję się chora. I rozkoszuję się tym uczuciem. Porządkuję bałagan. Wkładam pojemniki do zmywarki. Opakowania wpycham na dno kosza, więc Forbes nie powinien ich zobaczyć. Nie, że on o to zapyta, ale wolę się zabezpieczyć. Nigdy nie staram się dać mu powód do złości. Myję ręce, a następnie idę do łazienki i zamykam drzwi na klucz. Zostawiam światło wyłączone. Nie chcę ryzykować 14

złapania swego odbicia w lustrze, w tym momencie. Klękam przed sedesem i podnoszę deskę. Wkładam palce do ust, wpycham je głębiej i sprawiam, że cały ból odchodzi.

15

Rozdział 2. Mia Jestem z powrotem w domu Olivera żeby skończyć pakowanie. To mój ostatni dzień tutaj. Po dzisiejszym dniu już nigdy nie wrócę do tego domu. Ta wiedza jest jak czyste powietrze w moich płucach. Pozostaje opróżnić tylko jego biuro. Opuszczę ten pokój ostatni raz ponieważ gardzę tym miejscem. Oliver zawsze bił mnie w swoim gabinecie, jakby chciał zatrzymać to w jednym pokoju, z którego mógł wyjść i zamknąć drzwi na to wszystko kiedy skończy. Złe wspomnienia zaczynają krzyczeć pośród tej ciszy. Siadam na podłodze i wyciągam mojego iPhona. Ustawiam muzykę i kładę go na biurku Olivera. On kochał to biurko ponieważ należało do jego dziadka. Powinnam je spalić. Podobnie jak powinnam spalić ciało Olivera. Skremować go w pył. Upewnić się, że zniknął na dobre. Nieszczęśliwie dla mnie Oliver miał napisane w testamencie, że ma zostać pochowany. Miał już wykupione miejsce na cmentarzu. Odkryłam również, że kupił jedno dla mnie. Miejsce obok jego. 1

Wolałabym smażyć się w piekle, niż spędzić wieczność uwięziona obok niego. Skończyłam. Sięgam po schowane ostatnie, płaskie opakowanie, zginam się zbyt mocno i moje żebra bolą. Z uprzejmości Forbes'a, podczas jego wybuchu ostatniej nocy, mam na nich piękny, czarny siniak. Sprawdzam moją torbę w poszukiwaniu Advilu, była to pierwsza rzecz, którą spakowałam rano do torebki. Nie wiedząc gdzie wszystko jest zapakowane, zaczynam przeszukiwać szuflady Olivera w nadziei, że może coś tutaj być. Szarpię najniższą, ale jest zamknięta. Szukam klucza w innych szufladach, lecz nic tam nie ma. Potem przychodzi mi pewna myśl. Klucze Olivera, dostałam kilka wraz z jego rzeczami ze szpitala, jednak nie mogłam znaleźć dla nich żadnego zastosowania. Wydobywam je z mojej torby i rozpoczynam próby z trzema kluczami. Drugi pasuje, więc przekręcam go, a zamek otwiera się z kliknięciem. Wyciągam szufladę, ale w środku nie znajduje się nic poza teczką. Wyjmuję ją z szuflady i siadam na fotelu, kładąc folder na biurku. W prawym, górnym rogu znajduje się tylko jedno słowo - Anna. Widząc imię mojej matki otwieram folder. Wewnątrz znajdują się dwa kawałki papieru. Oba są zatytułowane: „Sawyer, Davis i Smith. Rodzina Prawników” Data: 12 Październik 1990.

2

Urodziłam się w 1990 roku. 10 stycznia są moje urodziny. Pierwszy list zaadresowany jest do Olivera. Zaczynam czytać. Nie. To... to nie może być prawda. Krew zaczyna szumieć mi w uszach. Drżącymi palcami zabieram się do drugiego kawałka papieru i szybko go odczytuję poprzez prawniczy żargon. Uzyskuję podstawy co do tego, czym jest ten list. To nie jest list. To umowa. Ja, Anna Monroe, decyduję o zrzeczeniu się wszelkich praw rodzicielskich do mojej córki, Mii Monroe, dając wyłączną opiekę jej ojcu, doktorowi Oliverowi Monroe. Nie czytam już więcej. Nie potrzebuję tego. Moja matka nie umarła w wypadku samochodowym. Ona zapisała mnie Oliverowi. Ona zostawiła mnie z nim. Oddała mnie jemu. Wszystko wokół mnie zaczyna się łamać. Obraz przed moimi oczami staje się rozmyty, a serce zaczyna boleć w klatce piersiowej. List drży w moich rękach, spadając z biurka. Łapię teczkę przeszukując ją i starając się znaleźć coś innego. Znajduję jeden skrawek papieru na dole. Jest na nim imię mojej matki i adres miejsca zwanego Durango 3

w Kolorado. Chwytam papier z adresem i pakuję go do mojej torby . Muszę się stąd wydostać. Muszę z kimś porozmawiać. Więc zwracam się do jedynej osoby, którą mam w tym świecie Forbes'a. *** Kiedy docieram do jego domu nie zawracam sobie głowy pukaniem bo wiem, że będzie otwarte. Tu zawsze ktoś jest. Pragnienie aby porozmawiać z nim o tym co odkryłam wzrasta podczas jazdy tutaj. Muszę tylko wyrzucić to na zewnątrz. Muszę to rozgryźć. On będzie w stanie pomóc mi to zrobić. Tak, Forbes jest palantem, ale jest mądry. On jest prawie prawnikiem. On będzie wiedział co oznaczają te papiery. On będzie wiedział co zrobić. Przechodzę przez foyer1 i widzę, że salon jest pusty. 1.Foyer- duże i rozległe pomieszczenie (lub zespół pomieszczeń) w budynku teatru, opery, filharmonii, hali widowiskowej, kina itp., przylegające do widowni sali widowiskowej lub koncertowej, przeznaczone dla widzów do odpoczynku oraz spotkań towarzyskich, wykorzystywane przed rozpoczęciem spektaklu oraz w trakcie jego antraktów (przerw), ale bywa również miejscem uroczystości po zakończeniu spektaklu; Nie wyobrażam sobie czegoś takiego w domu, ale tak jest w książce i jak się okazuje pojęcia ,,foyer " używa się również w Polsce, więc zostawiłam jak jest, bo jakoś ,,korytarz" w porównaniu z ,,foyer" wydawał mi się jakoś biednie i zwyczajnie:)

A tak wygląda to całe Foyer.

4

Jeśli go nie ma to po prostu poczekam w jego pokoju, dopóki nie wróci do domu. Biegnę po schodach na pierwsze piętro. Pokój Forbes'a jest na drugim końcu korytarza. Idę szybko, przyciskając torbę do mojego boku. Docieram do drzwi, łapię za klamkę i naciskam, otwierając je. I jestem witana przez widok Forbes'a w łóżku, uprawiającego seks z dziewczyną - która nie jest mną, oczywiście. Nie mogę powiedzieć co czuję w tej chwili. Jest tak mnóstwo emocji przepływających przeze mnie, ale wiem jedno, z absolutną pewnością czuję ulgę. Nie jestem tylko pewna w jakim kontekście. Zabawne. Oliver umiera, czuję ulgę. Forbes zdradza, czuję ulgę. Nie jest to bardzo naturalne uczucie, które ma się w tego rodzaju sytuacjach. Czy to oznacza, że jestem wolna od Forbes'a? Słowa więzną mi na końcu języka. Ze wszystkich rzeczy, które mogłabym mu powiedzieć w tym momencie, to jest jedyna rzecz, o którą chcę zapytać najbardziej. Forbes'owi zajmuje chwilę aby zobaczyć, że stoję w jego 5

drzwiach bo jest zbyt zajęty uzyskaniem swojej twardości. Zaskoczenie widoczne na jego twarzy szybko zmienia się w zimny, pusty wyraz, który znam. Dziewczyna stoi z dala ode mnie. Wszystko co mogę zobaczyć to masa brązowych włosów, zasłaniających jej twarz oraz jej ręce i kolana, kiedy jest pieprzona od tyłu przez mojego chłopaka. Ona nie ma pojęcia że jestem tutaj, obserwując i czując się zupełnie bez emocji. Forbes nic nie mówi. Wystarczy że patrzy w moje oczy, kiedy w dalszym ciągu uprawia z nią seks. - Tak, Boże! Forbes! - krzyczy głośno co sprawia, że podskakuję. Forbes wciąż się uśmiecha. - Mocniej! Pieprz mnie mocniej! Ona wydaje się naprawdę dobrze bawić. Bardziej niż ja kiedykolwiek z nim. Może dlatego, że on mnie bije. Może dlatego, że nie jestem dobra w łóżku. On był moim pierwszym. Był moim jedynym. - Tak! Właśnie tak! - kontynuuje krzyczenie. Można by pomyśleć, że się zatrzyma i spróbuje nieprzekonująco skłamać: To nie tak jak myślisz, Mia. Ale on nic nie mówi. Można by pomyśleć że mogłabym coś powiedzieć, jak każda normalna dziewczyna, która przyłapałaby swojego chłopaka na zdradzie. 6

Ona prawdopodobnie zaraz zacznie krzyczeć. Ale to Forbes i nie wiem co jest normalne. On ma wszelką moc i ja jestem po prostu zabrana na przejażdżkę. Kontynuuje uprawianie seksu z tą dziewczyną i kieruje wzrok na mnie, jego uśmiech zmienia się w uśmieszek. Wtedy zapala się płomień w jego oczach. Jest nowy. Nigdy nie widziałam tego spojrzenia u niego, ale nigdy nie widziałam go również uprawiającego seks z kimś innym. Ale jest coś przerażającego w sposobie, w jaki patrzy na mnie teraz. Patrzy na mnie tak jak bym była wreszcie tam gdzie mnie chciał. Dreszcze pełzną po moim kręgosłupie jak pająki. - O mój Boże! Dochodzę! Dochodzę! - dziewczyna krzyczy, całkowicie nieświadoma tego co dzieje się teraz pomiędzy mną i Forbes'em. Odejdź Mia, teraz. Już! Odrywam wzrok od niego i biorę jeden krok do tyłu. Dwa. A potem odchodzę, uciekając po schodach i z tego miejsca. Zarzucam torbę i jestem z powrotem w moim samochodzie, odjeżdżając. Zaczynam niewyraźnie widzieć, więc przecieram oczy i uświadamiam sobie że płaczę. Czemu? Nie jestem do końca pewna.

7

*** Jadę do sklepu spożywczego i parkuje samochód na tyłach. Idę kupić tyle żywności, ile tylko mogę unieść w swych ramionach. Chipsy, słodycze, ciastka, lody - coś co mogę unieść w rękach. Wracam do mojego samochodu, otwieram paczki i zaczynam jeść, jak zawsze robię. Jedzenie jest prawdopodobnie zbyt miłym słowem, na to co robię - ja żrę. Kiedy kończę, uczucie napiętego i pękającego brzucha napełnia mnie ulgą. Potem rozglądam się po pustych opakowaniach oraz pojemnikach i chore, brudne poczucie winy przepływa przeze mnie. Owijam rzeczy w reklamówkę i rozglądam się po parkingu. Nie ma nikogo, więc idę w kierunku kosza i wyrzucam do niego śmieci. Potem biegnę szybko do skupiska drzew na skraju sklepu, ukrywając się przed wzrokiem ludzi. Podnoszę rękę i wciskam palce do gardła, opróżniając mój żołądek. Wracam do mojego samochodu, oczyszczam ręce wycierając je i biorę miętusa do ust. W końcu czuję władzę nad moimi emocjami. Odpalam samochód i jadę do domu. Widzę samochód Forbes'a zaparkowany od frontu i nie wiem dlaczego na mnie czeka - może o to chodzi, że on zawsze lubi mieć przewagę. Kiedy widzę go pod niszą przy moich drzwiach staram się uciec, ale on chwyta mnie za rękę, ciągnąc mnie z powrotem. - O, nie. Nie. Nie. 8

Mogę wyczuć na nim zapach perfum. I seksu. Seksu, który widziałam jak właśnie uprawiał. Nawet nie brał prysznica. Właśnie skończył się pieprzyć i przyszedł tutaj. A może jestem jego skokiem w bok. Może ona jest jego dziewczyną. Forbes wyszarpuje mi kluczyki z ręki i otwiera drzwi, popychając mnie do środka mojego mieszkania. Potykam się, ale szybko odzyskuję równowagę. Z jakiegoś powodu w tej chwili jest dla mnie ważne, by nie upaść przed nim. Nie bardzo wiem czego mogę się spodziewać po nim w tej chwili, ale muszę się przygotować na najgorsze. Kładzie moje klucze na stole przy drzwiach i odchyla się naprzeciw niego, krzyżując ręce na piersi. Patrzę jak jego mięśnie się napinają. Na początku naszego związku kochałam to, jak silnie wyglądały jego ramiona. Sprawiały że czułam się bezpiecznie. Teraz wszystko co widzę, to moc sprawiania bólu. Zaczynam czuć strach. To samo czułam dorastając z człowiekiem, dokładnie takim jak on. Nie chcę tego dłużej. Nie chcę czuć się w ten sposób. Nie teraz. Nigdy więcej. 9

To jest jasne. Jak moja świadomość, w końcu odnalazłam spokój. Dlaczego teraz? Nie jestem pewna. Ale to jest jak ciężar, który został zdjęty z moich ramion. Nigdy nie wrócę do tego jakie było moje życie. Ta wiedza sprawia, że się prostuję. Staję się trochę silniejsza. Oczy Forbes'a spotykają się z moimi. - Ona jest twoją dziewczyną? - pytam, uważając aby mój głos był jasny i stabilny, chociaż serce bije mi tak mocno w piersi, że to niemal bolesne. Wygląda na zaskoczonego. Ze wszystkich rzeczy, które mogłabym powiedzieć nie sądzę, żeby spodziewał się tego. Zastanawia się co mi odpowiedzieć. - Nie. To tylko twój przywilej - odpowiada przez ściśnięte usta. - Często ją pieprzysz? Jego oczy zwęziły się. - Uważaj na swój język, Mia. - Przepraszam - uśmiecham się, słodko... złośliwie. - Czy regularnie uprawiasz z nią seks? - Nie, ona jest nowa. Nowa? - Czy były inne? - Tak - uśmiecha się. Co boli bardziej niż się tego spodziewałam. 10

Moje oczy zachodzą łzami. Nie z powodu jego zdrady czy bicia, ale dlatego że jestem zła na siebie. Wściekła za to, że byłam tak cholernie słaba. - Czy używałeś kondomu gdy byłeś z nimi? On nie robi tego ze mną. - Tak. Dzięki Bogu. Choć i tak wciąż zamierzam zrobić test. Widzę jak rośnie w nim gniew. Mówi o tym ciemność w jego oczach, napięta skóra twarzy i zaciśnięte pięści przy jego bokach. Moje przesłuchanie denerwuje go. On rzeczywiście ma czelność denerwować się w tej sytuacji. Normalnie, gdy Forbes zachowuje się w ten sposób, to robię wszystko by go uspokoić. Cokolwiek by go uspokoić, ale teraz moim jedynym celem jest rozgniewać go bardziej. Nie wiem dlaczego, ale może po prostu chcę aby zniknął z mojego życia na dobre i zrobię teraz wszystko by tak się stało. Przechylam głowę na bok, zastanawiając się jak zadać to pytanie. Jestem naprawdę zainteresowana poznać odpowiedź, bo szczerze mówiąc to nie ma dla mnie sensu. - Forbes, chciałeś przenieść się tu do mnie. Czy nie byłoby to nieznaczne utrudnienie do uprawiania seksu z innymi kobietami? - Nie. 11

Jest zadowolony z siebie w swoim oświadczeniu co sprawia, że czuje się jeszcze mniej niż bezwartościowa. Składa ręce na piersi. - To po prostu czas, aby przejść do następnego etapu w naszym związku, ale moje pozazwiązkowe działania pozostaną takie same. Boże, wiedziałam że jest zimnym draniem, ale teraz widzę jego całą, nową postać. Myślę, że jest więcej stron Forbes'a Chandler'a niż zdaję sobie sprawę. Owijam ramiona wokół siebie. Muszę poczuć jakąś formę ciepła. - Więc masz te dziewczyny i mnie. Czemu? Parska - Bo mogę. I nie ma teraz niczego oddzielnego, Mia. Będziesz także częścią tego. Moja twarz opada. - Co? - słowa drżąco wypływają z moich ust. Jestem pewna, że on wie co robi - nie wiem dużo seksie, ale nie jestem głupia. Ja po prostu nie mogę w to uwierzyć. Nigdy wcześniej nie wykazywał tym żadnego zainteresowania. Zawsze mieliśmy prosty, waniliowy seks. On nawet nigdy nie wziął mnie od tyłu, jak tę dziewczynę. - Ty. Też. Będziesz. Częścią. Tego. - zwraca się do mnie tak, jakby mówił do dziecka - Będziesz pozwalać mi pieprzyć je tutaj, w naszym mieszkaniu, kiedy tylko zechcę. Będziesz siedzieć tutaj, słuchając jak będę je pieprzył. A czasami... - robi krok w

12

przód - Będziesz uczestniczyć. Nie. Nie. Nie. Nie. Do diabła, nie. - Nie sądzę. Bierze kolejny krok na przód. Widzę jak jego ręce drgają u jego boków. Robię krok w bok, obchodząc kanapę. - Zrobisz co ci każę, Mia. Jesteś moja i mogę robić z tobą co tylko chcę. Uderza mnie. „Kto cię tu kontroluje, Mia?” „Ty, tatusiu.” Podnoszę wzrok na jego twarz. Forbes może być przystojny, ale dla mnie nigdy nie wyglądał brzydziej niż teraz. - Czy bijesz te dziewczyny tak jak robisz to mi? Widzę błysk zaskoczenia na jego twarzy. Nawet mimo tego że to jasne jak słońce, iż Forbes mnie bije.... Nigdy wcześniej nie powiedziałam tego na głos. - Nie - odpowiada, a jego głos jest chłodny. Pewność którą otrzymałam sprawia, że chcę płakać. Brzydkim rodzajem płaczu. On mnie bije ponieważ może. 13

Bo mu na to po pozwalam. Bo jestem słaba. - Czemu ja? - pytam, choć wiem dlaczego, ale sadystyczna część mnie chce usłyszeć jego potwierdzenie. Podchodzi bliżej, aż znajduje się tuż przede mną. Nie ruszam się tym razem. Stoję w miejscu, choć moje nogi trzęsą się do tego stopnia, że jestem naprawdę zaskoczona, że wciąż stoję. Jeśli mój akt siły go zaskakuje, nie pozwala po sobie tego pokazać. Pochyla i zbliża się do mojej twarzy. Jego gorący oddech pali moją skórę. Wciąż mogę wyczuć tę dziewczynę na nim. Chcę wymiotować. - Ponieważ jesteś moja, Mia - jego głos brzmi jak syk - Należysz do mnie. Jesteś moją drugą połówką. Moją małą... łatwo sterowalną... pieprzoną, drugą połówką. Wiedziałam to, ale mimo wszystko jego wyznanie boli. Podnosi rękę. Wzdrygam się To mu się podoba. Dotykając mojego policzka biegnie palcami po skórze i zakłada długie włosy za ucho. - Jesteś naprawdę piękna - mruczy, przesuwając palcami po moich włosach i plecach. Potem brutalnie chwyta dłonią moje włosy i szarpie głowę do tyłu. Oczy zachodzą mi łzami z bólu. 14

- Ty i ja jesteśmy tacy sami, wiesz - jego głos jest niski i mściwy Piękni na zewnątrz, ale bardzo popieprzeni w środku. Chciałem cię, Mia, z tego samego powodu, z jakiego ty chciałaś mnie. Maltretowany staje się sprawcą lub, jak w twoim przypadku, maltretowany po prostu pozostaje maltretowanym. Klapki zostają zdjęte z moich oczu. Jak nie mogłam zobaczyć tego wcześniej? Stereotypowy wzór. Forbes dzielił moje dzieciństwo. W jakim stopniu nie wiem i pewnie nigdy się tego nie dowiem. Ale on przeżył ból. Czy ojciec też go bił? Nagle czuję się przepełniona smutkiem co do niego. Smutkiem do dziecka, jakim był. Dla dzieciństwa, które zostało mu skradzione tak jak moje. Potem patrzę na mężczyznę stojącego przede mną i smutek błyskawicznie zmienia się w gniew. Blednę z wściekłości. On wie jak się czuję, ale mimo wszystko mi to robi. Mógł zatrzymać ten cykl. Mógł tylko mnie kochać. Bez wątpienia bardzo chciałabym go z powrotem. Dałabym mu całą mnie. Moje serce. Razem może pomoglibyśmy sobie. Ale zamiast tego, wszystko co mi dał to współzależne, napędzane nienawiścią, obraźliwe relacje. A teraz jestem po prostu zostawiona pusta, pokryta nienawiścią i gorzką urazą. Otwieram usta żeby mu to powiedzieć... i wtedy to we mnie 15

uderza. Mogłabym odejść... może nie odejść, ale uciec. Powinnam uciec. Prosta prawda jest taka, że to ja wybrałam jedyną drogę, którą znałam.... Ja, prowadzona przez starą mnie. Tą, którą stworzył Oliver. Zamiast próbować znaleźć nową Mię. Prawdziwą Mię. Ponieważ za bardzo bałam się spróbować. Gniew do moich własnych słabości wybucha w mojej klatce piersiowej... nabrzmiewając... sprężając do wyjścia na zewnątrz. Czuję się tak jakbym zaraz miała wybuchnąć pod jego ciśnieniem. Jakoś udaje mi się znaleźć mój głos. - Chcę odejść. Okrutny śmiech wybucha z jego piersi. - Ty zrywasz ze mną, Mia? To wymaga ode mnie wszystkiego, ale zmuszam się by spojrzeć w jego oczy. - Powiedziałabym, że mam dobry powód, nie uważasz? Chwyta moją twarz ściskając mocno policzki, po czym odrzuca moją głowę do tyłu. Owija rękę wokół mego ramienia i przyciąga mnie prosto do siebie. Zderzam się mocno z jego klatką piersiową. - Mogę cię uderzyć ilekroć mam na to ochotę, ale w tej chwili złap za mojego penisa, jak jakaś tania dziwka, którą najwyraźniej jesteś.

16

Krzywię się, gdy mocno ściska moje ramię, ale mówię przez ból: - To nie ma nic wspólnego z tym, że uprawiałeś seks z tamtą dziewczyną. To ja w końcu się obudziłam. Powinnam zrobić to dawno temu. Nie będę w dalszym ciągu twoim workiem treningowym, Forbes. I na pewno nie stanę się twoją kurwą. Śmieje mi się w twarz, a jego chłodny głos mówi: - Byłaś moją kurwą od kiedy cię poznałem.

,,Co się dzieje, kiedy ubierasz się jak dziwka, Mia?" Nie mogę mówić przez ten ból, więc przygryzam wargę gdy mnie biczuje. ,,Odpowiedz mi!" Moje ciało podskakuje od siły jego głosu. Pot spływa po mojej twarzy. ,,Ja- ja będę traktowana jak o-ona, tatusiu" ,,Dokładnie tak. Nareszcie czegoś zaczynasz się uczyć"

Coś we mnie zaskoczyło. Patrzę twardo w oczy Forbes'a. - Nie będę niczyją kurwą! Teraz wynoś się z mojego mieszkania! Skończyłam z tobą! Furia zniekształca jego twarz, czyniąc go ledwie rozpoznawalnym. Nigdy nie widziałam go, aż tak złego. Powinnam być przerażona. Ale nie jestem. 17

- Kończysz ze mną? - pluje mi w twarz - Myślisz, że to kurwa proste. Nigdzie nie idę i ty też nie! Jego usta uderzają w moje, w tym samym czasie przytrzymuje moje ręce po obu stronach mego ciała. Następnie jestem dociskana przez niego do ściany, jego ciało ciężko na moim, więzi mnie. Jestem w pułapce. Czuję jego twardą erekcję na moim biodrze, a moje zmysły od razu podpowiadają mi co z tego wyniknie. O, Boże, nie. Nie to. Wszystko, tylko nie to. Byłam upodlana, poniżana i bita, ale nigdy mnie nie zgwałcił. Nie weźmie tego ode mnie. Muszę walczyć. Zabawne jest to, że nie wiem jak się bronić. Strach wrze w mojej krwi, a adrenalina wyostrza moje zmysły, więc robię pierwsze co przychodzi mi na myśl. Gryzę jego wargę, aż czuje smak krwi. - Pieprzona suka. Uderza mnie mocno. Spodziewałam się tego, ale nie sądziłam że to będzie takie uderzenie. Moja głowa odbija się od ściany. Ból wybucha wszędzie. Forbes chwyta mnie i podnosi na nogi, po czym trzaska o ścianę. Płaczę z bólu wysyłanego przez moje już posiniaczone żebra. Podciąga spódnicę, a następnie jego ręka wędruje w stronę 18

moich majtek, podczas gdy druga przyszpila moje gardło. Jego palce poruszają się boleśnie po moim ciele. Jeden wchodzi we mnie. Inny kradnie mój oddech. Jednak wszystko o czym mogę myśleć to : Dlaczego włożyłam spódnicę dziś rano? Dlaczego nie mogłam włożyć spodni? Gdybym włożyła spodnie to stałoby się trudniejsze dla niego. Może dałoby mi to szansę na ucieczkę. Coś tak nieistotnego może określić, w jaki sposób rozwinie się sytuacja. I prawdopodobnie nigdy więcej nie włożę spódnicy. Coś tak małego. Nieistotnego. Czuję jak się wyłączam. Zamykam mocno oczy. Ciepło. Muzyka. Latanie wolno po błękitnym niebie... Bezpieczeństwo. Jestem bezpieczna. - Mam zamiar wpieprzyć ci trochę rozsądku - syczy mi do ucha Trzeba dać ci lekcję.

,,Chodź do mojego biura, Mia. Nadszedł czas na lekcję"

Złodziejskie palce Forbes'a brutalnie, boleśnie wchodzą we mnie tam i z powrotem, aż do teraz. W rozlanej, bezsensownej sekundzie myślę, że zmienił zdanie może nie zamierza tego robić. Potem przechodzi do zamka swoich dżinsów. W tej chwili 19

trudno powiedzieć co czuję. Głównie świadomość. To naprawdę dzieje się ze mną. Zamierza wziąć ode mnie ostatni strzęp godności jaki posiadam. Tylko jeśli na to pozwolę. Zatrzymaj to, Mia! Przestań być słaba i zacznij walczyć! Zatrzymaj to, a nie będzie już więcej bólu. Nigdy więcej bólu. Nigdy. Forbes szamocze się ze swoim zamkiem. Odsuwa się ode mnie tylko na milimetr ale to wystarczy mi w pełni. Korzystam z odwagi, której nie znałam do tej pory i uderzam kolanem w jego krocze tak mocno jak tylko mogę i zatrzymuję je na jego piłkach. Dźwięk, jakby zniekształconej agonii, emanuje od niego. Jego ręka spada z mojego gardła, uwalniając mnie. Obie dłonie trzyma na bolącym kroczu. Teraz wiesz jak to jest, ty draniu. Przesuwam się w dół ściany, z trudem łapiąc powietrze, którego tak rozpaczliwie potrzebuję. Forbes zatacza się trochę na bok, jego twarz jest pokryta bólem, a potem upada na kolana. Teraz Mia, idź! Ruszam się. Przebiegam przez moje mieszkanie. Chwytam klucze ze stołu, a następnie jestem na zewnątrz, zbiegając szybko po schodach. Nie przestaję się oglądać. Ulica jest cicha. Wokół nie ma nikogo. Odblokowuję mój samochód, biegnąc w jego kierunku. Zatrzaskuję drzwi, a moja 20

ręka trzęsie się gdy zamierzam przekręcić kluczyk w stacyjce. Cholera! Nie mogę go odpalić. Kątem oka widzę Forbes'a potykającego się przy wyjściu z budynku i wciąż trzymającego się rękami za krocze. Sama nie wiem czy to szczęście, ale samochód nagle odpala. Włączam zapłon oraz bieg i kładę nogę na gazie, odjeżdżając stamtąd. W ciągu kilku sekund docieram do końca ulicy, skręcam w lewo i pędzę w dół drogi. Czuję coś mokrego na ręce, odgarniam włosy z twarzy. Odgarniam je ponownie i widzę jak są wysmarowane krwią. Rzucam szybkie spojrzenie w lusterko wsteczne. Moja brew jest pęknięta i krew z rany cieknie w dół mojej twarzy, skapując na ubrania. - Cholera – skomlę, ciągle odczuwając ból z powodu wiedzy. Muszę oczyścić tę ranę, ale nie mogę się zatrzymać. Nie teraz. Nie mogę ryzykować, że Forbes mnie dogoni. Bo bez wątpienia będzie mnie gonić, przyjedzie po mnie. Przyciskam mój rękaw do rozcięcia by pochłonął krew i naciskam mocniej na gaz, pędząc przed siebie. Zanim się oglądam, jestem na I-90 z brakiem absolutnego pojęcia dokąd jadę. Nie mam dokąd pójść. Żadnych znajomych, do których mogę się zwrócić. Żadnej 21

rodziny. Jestem tylko ja.

*** Jadę w dół I-90, nie wiem ile czasu. Jadę po prostu patrząc przed siebie, ze stopą na pedale gazu, powiększając jak tylko mogę dystans między mną a Forbes'em. Zaczyna padać deszcz więc widoczność się pogarsza, a moje oko zaczyna się zamykać. Myśl o zatrzymaniu się zaczyna mnie przerażać, ale w tej chwili nie mam wyboru. Kilka minut później widzę znak o motelu obsługowym, znajdującym się milę stąd. Gdy przychodzi odpowiedni moment skręcam. Zatrzymuję samochód na parkingu, na obrzeżach motelu obsługowego. Wyłączam silnik, sprawdzam czy moje drzwi są nadal zablokowane, a następnie badam swoją ranę w lusterku wstecznym. Wygląda źle. Sięgam do schowka, by wyciągnąć chusteczki do rąk, które tam trzymam. Wtedy widzę, że na samym spodzie wciąż leży moja torebka, którą zostawiłam wcześniej. Mam pieniądze. Teraz nie mowy, na pewno nie wrócę do mojego mieszkania. Gdy Forbes znudzi się szukaniem mnie, to będzie pierwsze miejsce w którym będzie czekać. Wygląda na to, że motel 22

będzie moim łóżkiem na dzisiejszą noc. Podnoszę moją torbę na siedzenie pasażera. Papiery o mojej matce nadal tam są. Delikatnie dotykam ich palcami. Moja komórka zaczyna dzwonić co sprawia, że podskakuje. Forbes. Drżącymi palcami odrzucam połączenie i wyłączam komórkę. Czyszczę twarz za pomocą chusteczek do rąk. Przy bliższym zbadaniu widzę, że cięcie jest bardzo głębokie. Potrzebuję czymś to zakleić. Choć tak naprawdę potrzebuje szwów, ale nie jestem teraz w stanie do zszycia siebie, a pójście na pogotowie nie wchodzi w rachubę. Mogę żyć z blizną. To nie moja pierwsza. Powinnam znaleźć jakąś taśmę w zestawie pierwszej pomocy w bagażniku samochodu. Zawsze przygotowana. To ja. Mogłabym zrobić worek z lodem. Zobaczę co posiada motel. Chwytam moje zbyt duże okulary przeciwsłoneczne i nakładam je by zakryć oko. Nie dbam o to, że pada deszcz. Wieszam torbę na ramieniu, otwieram drzwi i wchodzę w pełen życia deszcz. Otwieram bagażnik, wyjmuję apteczkę i wpakowuję ją do torby przed udaniem się do recepcji motelu. Kobieta w średnim wieku, sprawdzając mnie niczym urzędnik, ledwie na mnie patrzy. Co jest dobre bo muszę wyglądać koszmarnie, nosząc okulary przeciwsłoneczne oraz przesiąknięte do majtek i zakrwawione ubranie. Odzywając się ledwie słowem, wręcza mi ponad ladą klucz 23

magnetyczny, więc dziękuję jej i udaję się prosto do pokoju. Zatrzymuję się po drodze i łapię puszkę sody z automatu. Będzie działać jako prowizoryczny lód. Otwieram drzwi i jestem witana przez smród wydzielany z starego odświeżacza powietrza. Wchodząc do pokoju zamykam i blokuję drzwi. Zdejmuję okulary i wkładam je do torby, którą opuszczam gdy siadam na łóżko. Materac jest twardy i niewygodny. Odpoczywam, przytrzymując jedną ręką zimną puszkę sody na moim oku. Z drugiej strony zwijam palce dookoła krawędzi łóżka i ściskam „pocieszyciela”. Potem po prostu odpuszczam. Płaczę. Nie mam pojęcia jak długo siedzę tutaj płacząc, ale kiedy w końcu mam suche oczy idę do łazienki i zdejmuję moje ubranie. Potrzeba jedzenia i oczyszczenia jest przytłaczająca, ale strach przed powrotem na zewnątrz trzyma mnie w pokoju. Strach napędza teraz każdą moją decyzję. Myję moja poplamioną przez krew koszulę w zlewie i wieszam na wieszaku dla ręczników. Odwracam się w stronę prysznica i wchodzę pod gorącą wodę. Po prostu muszę zmyć z siebie ten smród i uczucie Forbesa, wtedy będzie dobrze. Będzie w porządku. Łzy kują mnie w oczy, gdy przypominam sobie co się ze mną stało. Bryła emocji tkwi w moim gardle jak kawał suchego drewna. Biorę głęboki oddech by powstrzymać łzy przed ponownym wypłynięciem. Chwytam hotelowe mydło i zaczynam zmywać z siebie wszystko. Kiedy czuję się tak czysta 24

jak tylko mogę być, chwytam ręcznik i owijam nim swoje włosy. Potem ciało. Nienawidzę tego, że nie mogę umyć zębów. Muszę kupić rano szczoteczkę i pastę do zębów. Wracam do pokoju i wyciągam apteczkę z mojej torby. Czyszczę rozcięcie przy użyciu środka antyseptycznego, wycieram i zaklejam plastrem. Biorę parę tabletek Advilu i połykam. Naprawdę nie chcę zakładać z powrotem ubrań które nosiłam wczoraj, ale to wszystko w co mogę się ubrać. Zostawiam moje majtki i po prostu zakładam stanik i owijam ręcznik wokół talii. Wspinam się z powrotem na łóżko i podwijam nogi pod siebie, wpatrując się w dół mojej torby. Kontrakt i adres mojej matki wciąż tutaj są. Nie mogę uwierzyć że ona żyje. Co więcej, że zrzekła się mnie. Właśnie tak. Z podpisem na papierze, nie była już dłużej moją matką. Jak to w ogóle działa? Mieszanka emocji które czuję jest pogmatwana. Jestem zła. Nie, ja szaleję. Ona była gdzieś tam przez cały czas, gdy ja musiałam znosić dorastanie z Oliverem. Porzuciła mnie. Zostawiła z nim. Czy wiedziała jakim typem człowieka był naprawdę? Czy wolała po prostu odejść, zostawiając mnie tam z tym potwornym mężczyzną? Muszę wierzyć, że nie wiedziała tego bo myśl, iż oddała mnie 25

tak po prostu, jest zbyt bolesna do rozważenia. Nie mogę teraz o tym myśleć. Nie chcę o tym myśleć. Zbyt dużo działo się ze mną dzisiaj. Ledwo mogę to przetworzyć. Potrzebuję snu. Wyrzucam wszystkie myśli z mojego umysłu, wyprostowuje nogę i wciskam moją torbę poza krawędź łóżka. Wyłączam światło i wsuwam się pod kołdrę. Zamykając oczy, słucham odgłosu odległego ruchu na drodze międzystanowej i próbuję skupić się na tym. Zastanawiam się czy Forbes mnie szuka. Co zrobię jeśli mnie tu znajdzie? Na tę myśl wstaję z łóżka, chwytam ciężkie krzesło od biurka, a następnie przeciągam je pod drzwi, podpierając klamkę. Powinnam ukryć samochód za motelem zamiast pozostawić go z przodu parkingu, ale nie mam zamiaru teraz nigdzie się stąd ruszać. W końcu jestem zbyt daleko od Bostonu. Forbes nigdy by nie sądził że wyjechałam tak daleko, ponieważ nigdy nie opuściłam Bostonu. Ta myśl mnie smuci. Nigdy nie opuszczałam Bostonu. Ani razu. Moje życie istniało na granicach tego miasta. Chociaż moja matka mieszkała gdzieś indziej, beze mnie. 26

Wspinam się z powrotem do łóżka i włączam pilotem telewizor, skupiając się na ekranie zamiast na tym co dzieje się w moim umyśle. Wnętrze mojej głowy nie jest miejscem, w którym chcę teraz być.

27

Rozdział 3 Mia Budzę się zdezorientowana. Moja głowa pulsuje i słyszę telewizor. Zdaję sobie sprawę że jestem w motelu, spałam tu ostatniej nocy. Wczorajsze wydarzenia napływają do mnie z powrotem, niczym powódź . Forbes próbował mnie zgwałcić. Napastował mnie seksualnie. Moja matka - ona żyje. Zrzekła się mnie. Zostawiła z Oliverem. Moje serce i żołądek zaczynają boleć. Wtedy popełniam błąd i przecieram oczy. - Cholera! Przyciskam głowę z powrotem do poduszki i jadę na fali bólu i żalu, aż wszystko opada do tępej pustki w klatce piersiowej. Nie ruszam się więcej, aż pełny pęcherz zmusza mnie do wstania z łóżka. Kiedy kończę korzystać z łazienki, sprawdzam moje oko w lustrze. Jezu, jest źle. Moje obrzęknięte i czarne oko jest piekielnie przekrwione. Żadne ilości tuszu nie ukryją tego. Chyba będę nosić swoje okulary przez następny tydzień. Biorę parę tabletek Advilu, aby stępić ból i wracam do łóżka. Opieram się plecami o wezgłowie i zaczynam skakać po kanałach. Próbuję skupić się na ekranie telewizora, zignorować hałas i pytania w mojej głowie, ale to nie działa. Wiem, że muszę podjąć decyzję odnośnie tego, co do cholery mam zamiar zrobić. Nie mogę po prostu zatrzymać się tu, w motelowym pokoju, Bóg wie gdzie. Ale nie mogę również 1

wrócić do mojego mieszkania. Albo w okolice Bostonu. Forbes będzie tam na mnie czekał. Więc co zamierzam zrobić? Mogę pojechać do Kolorado i znaleźć matkę. Nie ma mowy. Ona mnie porzuciła. Zostawiła mnie z Oliverem. Ale może miała swoje powody. Wiem jak było z Oliverem. Jak przerażający był. Co jeśli nie miała żadnego innego wyboru jak odejść? Walę tyłem głowy o wezgłowie. - Niech to szlag! Nie! - mamroczę pośród ciszy. Trwa to chwilę gdy kłócę się z tym w mojej głowie i uważam, że nie odpocznę i nie będę w stanie ruszyć do przodu, dopóki nie dowiem się dlaczego mnie zostawiła. To będzie zjadać mnie od środka. Może odnalezienie matki pomoże mi dowiedzieć się w końcu kim jestem. Da mi zakończenie lub coś w tym stylu. Mam wolny czas. W szkole jest obecnie letnia przerwa. Czas, który pomoże mi dowiedzieć się co zrobić ze swoim życiem, a odszukanie jej może mi pomóc odnaleźć siebie. Odkąd zmarł Oliver szłam przez życie według jego ustaleń. To jest moja szansa by się uwolnić i zmienić ten stan rzeczy. I nawet nie muszę wracać do Bostonu jeśli nie chcę. Tak, mam tam mieszkanie, ale nigdzie się nie wybiera, a ja w końcu muszę je sprzedać - cholera! Goodwill przyjdzie dziś, by zabrać rzeczy Olivera. Nurkuję do mojej torby i chwytam komórkę. Włączam ją i ignoruję powiadomienia i nagrania poczty głosowej od Forbesa. Wybieram numer i dzwonię do prawnika, który prowadzi sprzedaż domu. Poczta głosowa. Za wcześnie aby ktokolwiek był w biurze. Zostawiam wiadomość wyjaśniając, że musiałam wyjechać na kilka dni i pytam, czy mogą zorganizować kogoś by był w 2

domu, gdy Goodwill przyjedzie. Wyłączam znów komórkę. Ostatnią rzeczą którą chce usłyszeć są okrutne słowa Forbesa. Z planem w ręku ubieram się szybko, kuląc się na myśl, że muszę nosić wczorajsze rzeczy. Muszę gdzieś się zatrzymać i zdobyć nowe ubrania i bieliznę. Związuje włosy w kucyk i zakładam okulary przeciwsłoneczne na nos, a następnie wymeldowuje się z motelu. W moim samochodzie wciskam lokalizację „Durango, Kolorado” na GPS-ie. Wow. Ok, to będzie cholernie długa jazda. Rozważam przez chwilę opcję lotu samolotem do Kolorado, ale wtedy decyduję, że nie chcę zostawiać za sobą żadnych wskazówek dla śledzącego mnie Forbes'a. Nie dlatego, że myślę iż lotniska rozdają tego typu informacje, ale Forbes potrafi być bardzo przekonujący kiedy chce, a ja po prostu nie chcę ryzykować, pozostawiając mu ślad by mnie znalazł. Wiem że on mnie szuka. Forbes nie należy do typu faceta, który oddaje łatwo to co myśli że do niego należy. A on na pewno uważa, że jestem jego. Wracam na drogę i jadę bez przerwy kilka godzin, aż w końcu muszę zatrzymać się by zatankować. Podczas gdy jestem na stacji, pytam obsługującego czy istnieją jakieś centra handlowe w pobliżu. Żadnych nie ma ale za to mówi mi, że Walmart1 jest kilka mil stąd. Idealnie. W Walmart zaopatruję się w dżinsy, koszulki, topy, piżamy, bieliznę, kosmetyki i więcej Advilu. Chwytam parę balerin i sportową torbę, aby spakować wszystkie moje nowe rzeczy.

1Wal-Mart Stores, Inc. – amerykańska sieć supermarketów założona w 1962 roku przez Sama Waltona. Coś jak nasza Biedronka:) 3

Kieruję się do kasy, płacę za produkty i przeprowadzam małą rozmowę ze sprzedawcą. Właśnie wychodzę ze sklepu z torbą w ręku, gdy uświadamiam sobie że nie wzięłam suszarki. Moje włosy to koszmar - grube i wchłaniające wodę jak gąbka. Wciąż były wilgotne od mycia ich ostatniej nocy. Już mam zamiar wrócić do środka, kiedy moją uwagę przykuwa salon fryzjerski. Zanim jeszcze mam okazję by to przemyśleć, idę tam i siadam przed lustrem, kiedy kobieta imieniem Shirley pyta się mnie co chcę zrobić z włosami. Mrugam. - Oh, uh... Moje oczy dryfują pośród zdjęć modeli włosów na ścianie. Wtedy uświadamiam sobie co chcę. Chcę wyglądać inaczej. - Chcę ściąć je, wszystkie - Czy ja po prostu powiedziałam że? - Wszystkie? - patrzy na mnie, jakbym postradała mój rozum. Mam świetne włosy. Mają blond kolor, są bardzo grube i bardzo długie, ale teraz po prostu nie chcę już ich mieć. Chcę wyglądać inaczej. Chcę rozpocząć nową przyszłość z nową mną. - Tak. W tym stylu - wskazuje, na zdjęcie kobiety z krótkimi włosami. Jest to styl pixie2.

4.

A tak wygląda styl pixie, jakby, ktoś nie wiedział :D

4

Wygląda tak pięknie... Tak szczęśliwie.... Chcę tak wyglądać. Shirley przechyla głowę, oceniając mnie w lustrze. - Cóż, na pewno masz odpowiednią strukturę kości uśmiecha się - Dobrze, chodź. Umyjemy włosy i damy czas twemu umysłowi, aby zmienić zdanie. - Nie zmienię mojego zdania. Siadam przy myjce i kładę głowę do zlewu. - Będzie w porządku jeśli zdejmę okulary, kochanie? - pyta Shirley. Zamieram. Zajmuje mi chwilę, aby zebrać się na odwagę i powoli zdjąć okulary. Słyszę westchnienie Shirley i jestem wdzięczna, że nie mogę zobaczyć jej twarzy. - Usiądź, kochanie. Zapomniałam położyć ręcznik wokół ramion - robię co mówi. Shirley nasuwa ręcznik wokół moich ramion, a potem czuję jak jej dłoń delikatnie ściska moje ramię. To jakby wsparcie. Solidarność. Sprawia, że gula pojawia się w moim gardle. Może ona wie co to znaczy mieć podbite oko. To nie ból na zewnątrz czyni obrażenia; jest to rezultat siniaka wewnątrz, który powoduje najgorszy rodzaj uszkodzenia. Czarne oko się goi. Ból nigdy tego nie robi. - Dobrze, połóż się z powrotem - mówi Shirley - Zrobimy z ciebie nową kobietę. *** Godzinę później jestem z powrotem w moim samochodzie. Moje zakupy są na tylnym siedzeniu, a nowa ja z przodu. Pochylam się i spoglądam na nową fryzurę w lustrze. Moja grzywka jest obcięta w poprzek i wisi trochę na moich oczach, jest krótka, ale na tyle długa bym mogła schować ją za moje 5

ucho. Wyglądam zupełnie inaczej, po prostu tak jak chciałam. Nagle śmiech bulgocze we mnie i ze mnie. Nie mam pojęcia dlaczego ale się śmieję, a potem wybucham płaczem. Śmieję się i płaczę. Co do cholery jest ze mną nie tak? Może mam jakąś awarię. Pewna kobieta przechodzi obok mego samochodu, rzucając mi dziwne spojrzenie. Zdaję sobie sprawę, że muszę wyglądać jak szaleniec, siedząc tutaj, śmiejąc się na cały głos, gdy łzy spływają mi po twarzy. Wycieram twarz dłońmi, odpalam mój samochód i rozpoczynam moją długą podróż do Kolorado.

6

Rozdział 4. Mia Jest wczesny wieczór. Dwa i pół bardzo długich dni odkąd wyjechałam z parkingu Walmart, ale w końcu jestem tutaj, przekraczając granicę miasta Durango. Jestem sztywna, zmęczona, głodna i zrzędliwa. Oprócz dwóch nocy spędzonych w okropnych pokojach motelowych, wszystko robiłam w samochodzie. Dzięki Bogu za radio, to wszystko co mogę powiedzieć. Spędziłam zbyt dużo czasu w moim aucie - więcej niż jakakolwiek osoba kiedykolwiek powinna. To moja wina. Mogłabym zrobić kilka przerw podczas jazdy, ale byłam na misji uzyskania największego, jak to tylko możliwe, dystansu między mną a Forbes'em. Potrzebuję czegoś do jedzenia, a potem chcę położyć się na wygodnym łóżku i spać, przez co najmniej tydzień. Potem włożę majtki dużej dziewczynki i pójdę pod ten adres sprawdzić czy Anna Monroe nadal tam mieszka. Później.... Nie mam pojęcia. Wyjechałam zdając się na los. Trzymam się głównej drogi i jadę w dół, w kierunku centrum miasta. Pochylam się do przodu kiedy rozciągam plecy 1

i rozglądam dookoła przez przednią szybę. To bardzo ładne miejsce. Niesamowicie czuć tutaj domową atmosferę. Rozumiem dlaczego ktoś chciałby tu mieszkać. Dlaczego moja matka chce tu mieszkać. Podnoszę wzrok nad horyzont, w tle widzę pasma górskie. Wow. Oszałamiające. Odchylając się w fotelu dostrzegam jadłodajnię. Wygląda na ładną i czystą. Przekąszę coś szybko, a następnie znajdę hotel. Sprawdzając czy droga jest czysta, skręcam i parkuję z przodu knajpki. Zakładam okulary przed opuszczeniem samochodu. Moje oko nadal źle wygląda. Zamykam samochód i rozciągam obolałe ciało, a następnie idę do baru. Pcham drzwi i wchodzę do środka. Rozglądając się widzę, że wiele miejsc jest już zajętych, więc modlę się, żeby posadzili mnie od razu. Gdybym mogła to pominęłabym jedzenie dziś wieczorem, ale nie wiele jadłam przez ostatnie kilka dni i czuję to w moim ciele. Kelnerka podchodzi mnie przywitać. Jest w moim wieku, ale w przeciwieństwie do mnie ma brązowe, długie włosy i jest o pół stopy wyższa. - Cześć, witamy w Jo's. Nazywam się Beth i będę cię dzisiaj obsługiwać. Stolik dla jednej osoby? - pyta, zerkając za mnie. 2

- Tak. Tylko ja - uśmiecham się niezręcznie. Nienawidzę dyskomfortu wynikającego z samotnego jedzenia. Beth chwyta menu ze specjalnej podstawki, a ja podążam za nią do pustego boksu1 na tyłach baru. Kiedy siadam, umieszcza przede mną menu. - Co mogę podać do picia? - jej pióro unosi się nad bloczkiem. - Poproszę dietetyczną colę - odpowiadam, gdy moje oczy szybko przeglądają menu. Chcę po prostu złożyć zamówienie, bym mogła szybko zjeść i jechać do najbliższego hotelu. - Chciałabym zamówić jedzenie od razu, jeśli to w porządku? - Oczywiście - uśmiecha się - Co chcesz do jedzenia? - Cheeseburger i frytki. Gdy dorastałam nie wolno mi było jeść tego typu jedzenia. Oliver nie pozwalał mi na to, no i oczywiście Forbes też miał z tym problem. Mówił, że widok kobiety jedzącej tłustego hamburgera jest obrzydliwy. A może po prostu widok mnie jedzącej fastfood obrzydzał go.

1Jakby, ktoś nie wiedział o co kaman, to jest boks:

3

Ten rodzaj posiłków jadłam ukradkiem. Ale teraz mam zamiar jeść w miejscu publicznym. Dziwnie pasjonujące. Tragiczne, wiem, niemniej jednak prawdziwe. - Jasne - bierze ode mnie menu - Twoje jedzenie będzie gotowe za dziesięć minut. Zaraz będę z twoją colą. - Dzięki. Um, zastanawiałam się... jeśli mogłabyś pomóc... Rzuca mi zaciekawione spojrzenie. Przekręcam się trochę aby na nią spojrzeć. - Dosłownie przed chwilą przyjechałam do miasta i muszę się gdzieś zatrzymać, więc zastanawiam się, czy możesz polecić mi jakiś przyzwoity hotel. Jej oczy zaczynają mnie oceniać, od moich okularów przeciwsłonecznych na twarzy do trampek na nogach. To sprawia, że czuję się spięta i nieswojo. Przyklejam uśmiech na twarzy i podwijam nogi pod stołem. - Złote Dęby - mówi, kładąc menu pod pachą - Jest to zdecydowanie najlepszy hotel w Durango. Tylko jest w górach. Nieco dalej niż inne, ale warto tam pojechać. - Jak daleko trzeba jechać? Ostatnią rzeczą, którą chcę zrobić to spędzić więcej czasu 4

w samochodzie niż to konieczne. Widzę, że dziewczyna patrzy na moje usta i uświadamiam sobie, że ciągnę wargę palcem i kciukiem. Robię to gdy czuję się niekomfortowo, lub gdy jestem zdenerwowana. Co zdarza się często. Kładę rękę na stole. - To zaledwie piętnaście minut jazdy - dziesięć, jeśli będziesz jechać szybko - uśmiecha się, przechylając głowę na bok. Uśmiecham się lekko. - Czy masz adres lub nazwę ulicy? Na mój GPS wyjaśniam. - Jasne. Bazgrze coś w notatniku, a następnie odrywa kawałek kartki i podaje mi. - Dziękuję. - Nie ma problemu - uśmiecha się pogodnie - Zaraz będę z tym napojem.

*** Właśnie zjadłam prawdopodobnie najlepszy burger w moim życiu, a teraz jestem z powrotem w samochodzie, jadąc zgodnie ze wskazówkami GPS-u. Czuję się bardzo dumna z siebie. Był moment, kiedy poczułam palącą potrzebę przejedzenia się. Kiedy jadłam 5

burgera - stres mnie chwycił próbując przejąć kontrolę - ale tym razem spięłam się i powstrzymałam impuls. Zjadłam co było na moim talerzu, zapłaciłam za rachunek i wyszłam. To było dla mnie wielkie osiągnięcie. Nigdy nie jadłam takiego jedzenia bez natychmiastowego zwracania go. Pochylając się, rozglądam przez przednią szybę. Gdzie do cholery jestem? Wszystko co widzę to tylko droga. I drzewa. I jeszcze więcej drogi. Kręta droga wciąż i wciąż prowadzi w górę i w górę, zabierając mnie jeszcze wyżej w góry. Spoglądam na mój GPS i sprawdzam trasę. Yep, na pewno jadę we właściwym kierunku i zgodnie z tym powinnam być na miejscu w ciągu kilku minut. Tylko ja wciąż nic nie widzę, a mijałam już po drodze dwa inne hotele. Naprawdę zaczynam żałować, że nie zatrzymałam się w jednym z nich. Mam dość jazdy i nie chcę nocować w szczerym polu, ale Beth z jadłodajni powiedziała mi, że to najlepszy hotel tutaj, więc jadę dalej. Kilka minut później widzę drogowskaz do Złotych Dębów. Alleluja! Robię mały wymach pięścią w geście zwycięstwa; ulżyło mi. Z głównej drogi widzę hotel. Wygląda całkiem ładnie, a na tle gór jeszcze ładniej. Prawdopodobnie doceniłabym to 6

bardziej, gdyby moje kości nie były tak zmęczone. Biorę zakręt jak w filmie i wjeżdżam na długi podjazd. Opony chrzęszczą na żwirze, jadę dalej aż znika listowie, a hotel ukazuje się przede mną. Z bliska jest mniejszy. Ładny. Całkowicie doskonały. Rozglądam się za parkingowym ale nie ma nikogo, więc parkuję obok okazałego, czerwonego mustanga, który jest zaparkowany na trawniku, tuż przy podjeździe. Wygląda na ten rodzaj samochodu, którym jeżdżą bogaci przyjaciele Forbes'a. Forbes. Dreszcze mnie przechodzą na samą myśl o nim. Zrobiłam wszystko, aby ani razu o nim nie myśleć w ciągu ostatnich kilku dni. Trzymanie wyłączonego telefonu też w tym pomogło. Chwytając torbę z siedzenia pasażera wysiadam z samochodu i rozciągam się. Moje ciało jest zesztywniałe. Potrzebuję tylko położyć się na miękkim materacu i leżeć przez bardzo długi czas. Mam nadzieję że łóżka są tu wygodne, ponieważ ostatnie dwa były okropne. Obchodzę samochód, otwieram bagażnik i wyciągam moją sportową torbę. Pierwsze co zauważyłam w tym miejscu to cisza. Nic, tylko śpiew ptaków tle. Spokój. Idealnie.

7

To miejsce wywołuje uczucie bliskości nieba. Przechodząc obok mustanga widzę, że z boku ma namalowane płomienie. O mój Boże. Ten samochód jest definicją przedłużenia penisa jaki kiedykolwiek widziałam. Parskam śmiechem i przykrywam usta dłońmi. Zatrzymuję się na schodach prowadzących do recepcji i rozglądam. Hotel jest w stylu dużej, drewnianej chaty, osadzony na balach, które biegną w dół po jednej stronie, gdzie wzgórze opada na ogromne tereny. Spoglądając w dół widzę drugi budynek, również na balach. Może tam mieszkają właściciele. Duże okna okalają przestronny ganek. Latarnie świecą z przodu nadając mu ciepły blask i znajduje się tam piękny ogród na końcu chodnika prowadzącego do hotelu. Idę w jego kierunku, a zapach przeogromnej mieszanki roślin uderza w moje zmysły. Zatrzymuję się i wdycham głęboko, wypuszczając zadowolone westchnienie. Wchodzę po schodach na ganek, kierując się w stronę recepcji. Dzwonek dzwoni kiedy popycham drzwi. Wchodzę do środka i zastaję opuszczone miejsce. Jest tu tak ładnie jak na zewnątrz. Recepcja z ciemnego dębu znajduje się na wprost mnie. Po mojej lewej znajduje się otwarty salon z ogromnym, wygaszonym kominkiem oraz trzema, pluszowymi sofami stojącymi na środku pokoju. Wygląda bardzo domowo. Mam dobre przeczucia co do 8

tego miejsca. - Halo? Jest tu ktoś? - wołam. Przez chwilę nic nie słyszę, ale potem dochodzi do mnie dźwięk jakby słonia skaczącego po schodach. Potem, całkiem dosłownie, uosobienie wszystkiego od czego taka dziewczyna jak ja powinna trzymać się z daleka, schodzi po schodach bezpośrednio za ladę recepcji. Szczupły. Wysoki. Wytatuowany - jeden z jego tatuaży obejmuje całe jego ramię. Ciemnobrązowe włosy, długie, ale nie aż takie, by można było zrobić kucyka. Patrzy na mnie i odgarnia włosy z twarzy, ujawniając oczy koloru syropu klonowego. Mam nagłą chęć zjedzenia naleśników. Ten facet jest wspaniały. Męski... Silna linia szczęki... Wszystko w nim krzyczy mężczyzna. Wygląda jak grzech. Jak gorący, brudny, niesamowity seks. Jezu Chryste! Skąd mi się to wzięło? Nigdy nie myślę o mężczyznach i seksie - lub seksie z mężczyznami - w ten sposób. Zdaję sobie sprawę, że gapię się na niego, więc otwieram usta i mówię.

9

- Cześć! - zwilżam moje suche usta językiem. Wytatuowany Adonis nic nie mówi. Patrzy na mnie jak na obcego, który właśnie wylądował na tej planecie - podobnie jak ja, jak by nie był pewien co ze mną zrobić, lub dlaczego tu jestem. Może popełniłam błąd przyjeżdżając tutaj. Może są zamknięci w tym sezonie, a Beth o niczym nie wiedziała. Jestem gotowa odejść, kiedy on zaczyna mówić. Jego głos jest tak głęboki i męski, jak mogłam się spodziewać że będzie. Powoduje dreszcze na mojej skórze. - W czym mogę pomóc? - pyta W czym mogę pomóc? To hotel, prawda? Kusi mnie by wyjść na zewnątrz i ponownie sprawdzić szyld. - Ja, uh, potrzebuję pokój - podchodzę bliżej lady - Beth, dziewczyna z jadłodajni w mieście? Wysłała mnie tutaj. Powiedziała, że macie dostępne pokoje. Gapi się na mnie przez dłuższą chwilę. Zaczynam się zastanawiać, czy przypadkiem nie mam czegoś na twarzy kiedy widzę, że faktycznie patrzy na moje okulary. Pewnie zastanawia się dlaczego noszę je w nocy. Cóż, lepiej to, niż żeby patrzył na mnie z podbitym okiem. Patrzy w dół na biurko przed nim. - Tak mamy. Jak długo chcesz się zatrzymać? Prawie wzdycham z ulgi, że naprawdę mają wolne pokoje.

10

Ostatnią rzeczą, którą chcę zrobić jest powrót do samochodu. Jak długo chcę się tu zatrzymać? - Um... To moja kolej by spojrzeć na dół. Przestępuję z nogi na nogę, myśląc. Potrzebuję trochę czasu aby odnaleźć matkę. A jeśli ją znajdę, to będę musiała trochę z nią pobyć. Jeśli będzie chciała się ze mną zobaczyć. Zastanawiam się na jak długo wynajmują pokoje. Podnoszę wzrok i mówię - Nie jestem pewna.... dwa tygodnie? - Pytasz mnie, czy mówisz? Wow. Okej. Może jest przystojny, ale na pewno nie jest miły. Ale czego mogłam się spodziewać? Forbes jest przystojny w bardziej klasyczny sposób niż ten tu facet - ale jest największym dupkiem wśród wszystkich. Ciągnę moją dolną wargę, przełykam, a następnie składam ręce na piersi. - Chcę zostać przez dwa tygodnie i pytam czy masz pokoje dostępne na tak długo - mówię stalowym głosem. Patrzy w dół na książkę rezerwacji, a następnie podnosi wzrok. Jego oczy błyszczą przez chwilę zanim spogląda znowu na moją twarz. - Mamy. To sto siedemdziesiąt pięć dolarów za dobę. 11

To z pewnością o wiele drożej niż w poprzednich dwóch motelach, ale jest tu o wiele ładniej, a to nie tak, że nie mogę sobie na to pozwolić, dzięki wsparciu skażonych pieniędzy Olivera. I szczerze mówiąc, teraz zapłaciłabym każdą kwotę, aby móc wyspać się w wygodnym łóżku. - W porządku - mówię. Zwęża na mnie oczy, po czym rysuje linię poprzek książki przed nim. Sięga do szuflady, wyciąga arkusz papieru, który wraz z długopisem kładzie po drugiej stronie lady. - Tu wpisz imię i nazwisko oraz adres zamieszkania. Podnoszę długopis. Czy mogę wpisać tu fałszywy adres jak w pozostałych dwóch miejscach, w których byłam? Nie chcę zostawiać żadnego śladu w razie gdyby Forbes mnie szukał. Skojarzyłby mnie z moim nazwiskiem, wiedziałby że tutaj byłam. Ale tam zostawałam tylko na jedną noc. I będzie to wyglądać podejrzanie gdy skłamię o tym gdzie mieszkam, a ten facet się o tym dowie. Zdecydowałam się na prawdę i napisałam mój prawdziwy adres oraz numer telefonu komórkowego na dole. Forbes nie będzie szukał mnie aż tutaj. Jestem w połowie drogi przez kraj. Dwa tysiące mil od domu. Kiedy kończę, przekazuję mu formularz, a nasze palce przypadkowo się dotykają. Ciepłe, szorstkie palce. Ale delikatne.

12

Czuję się dobrze. Zwodniczo. Ponieważ męskie dłonie powodują ból. Dają twarde, ostre klapsy. Dają podbite oczy. Porywają, ściskają, nigdy niekończący się ból... Zabieram szybko rękę i zaplatam ją z drugą. Czuję mrowienie na twarzy. Patrzę na salon wyobrażając sobie zapalony kominek. Kiedy zamknę oczy, mogę poczuć ciepło na twarzy. - Potrzebuję tylko dane twojej karty i już kończymy. Twoja karta nie zostanie obciążona dopóki jej nie sprawdzę – głos Wytatuowanego Adonisa przywraca mnie do teraźniejszości. - Ok. Wyciągam kartę z torebki. Podaję mu, ale on mnie ignoruje, a zamiast tego zaczyna walczyć z jednym z tych karcianych urządzeń. Potem podaje mi je, bez patrzenia na mnie. - Włóż kartę w... Robię o co prosi. - A teraz kod PIN Kiedy kończę, bierze urządzenie z powrotem, jego oczy wciąż są gdzieś indziej. Oglądam go z zainteresowaniem, jak patrzy na swój mały, elektroniczny gadżet.

13

On naprawdę jest wspaniały. Im dłużej na mu się przyglądam, tym bardziej staje się przystojny. Nigdy nie widziałam nikogo, kto jest tak atrakcyjny jak ten facet. Założę się, że ma dziewczynę, która zrobi wszystko by z nim być. I myślę, że on dokładnie wie jaki jest przystojny. Widzę to w jego pewnej postawie i obojętnym wyrazie twarzy. Wyjmuje kartę z urządzenia, a następnie oddaje mi, a ja chowam ją do tylnej kieszeni. Widzę jak ściąga klucz z haka na ścianie. Wychodzi zza lady. - Tędy. Sięgam po torbę i z wielkim wysiłkiem zakładam ją na ramię. Czuję, jakby moje ciało stało się cięższe, niż było pięć minut temu. Musi wiedzieć, że jestem o krok bliżej od łóżka... jeden krok bliżej od spania. - Pozwól mi pomóc - mówi Wytatuowany Adonis, wyciągając rękę w moim kierunku. Czy on jest dla mnie miły? Czemu? Nie był miły kilka minut temu i na dodatek ledwo na mnie spojrzał. A z mojego doświadczenia ludzie są mili tylko wtedy, gdy czegoś chcą. Nie mam nic co mogę dać temu facetowi. Wycofuje rękę i drapie się nią po głowie, marszcząc brwi. - Noszenie twojej torby to moja praca. Nie jesteśmy tego 14

rodzaju hotelem, który ma chłopca bagażowego - mówi, po czym uśmiecha się. Chłopięcym rodzajem uśmiechu. Och, prawda. Głupia, Mia. Ściągam torbę z mojego ramienia i przekazuję mu ją. Moje ciało wzdycha z ulgą. - Dziękuję - uśmiecham się. Dziwny grymas przemyka po jego twarzy, zanim znów marszczy brwi. Zawiesza moją torbę na ramię po czym kroczy dalej korytarzem. Okej, huśtawka nastrojów? W jednej chwili miły, a w drugiej marudny. Praktycznie biegnę aby go dogonić, wtedy Wytatuowany Adonis zatrzymuje się nagle w połowie korytarza. Muszę się złapać aby na niego nie wpaść. Otwiera drzwi, włącza światło i kładzie torbę na łóżku. Staram się wejść do środka, ale nie mogę. Moje mięśnie są zesztywniałe. Bycie z nim sam na sam w recepcji było w porządku, ponieważ jest to miejsce publiczne. Ale to... nie mogę wejść do tego pokoju będąc z nim sama. To może być pułapka.

Słyszę kliknięcie blokady. Odwracam się. Oliver stoi z zwisającym kluczem w dłoni. 15

Jego pas jest w drugiej. ''Czas na lekcję, Mia"

Moje oczy przeszukują dżinsy wytatuowanego Adonisa. Nie ma na sobie pasa. Co to za różnica? On nie potrzebuje pasa, żeby mnie zranić. Istnieją inne sposoby aby kogoś zranić. Wiele sposobów. Dlaczego wszedł do pokoju? Aby umieścić twoje torby w pokoju. To jego praca. Ten facet nie jest Oliverem ani Forbesem. On jest po prostu facetem, który pracuje w hotelu. Nie chce mnie skrzywdzić. Nie wszyscy mężczyźni są okrutni. Jestem tu bezpieczna. To jest hotel. Są inne osoby przebywające tutaj. Właściwie jeśli o tym pomyśleć, nie widziałam żadnej innej duszy, odkąd tu przybyłam. Tylko on. I był tylko jeden inny samochód zaparkowany na zewnątrz, kiedy tu przyjechałam. Mustang - przedłużenie penisa - który może być jego samochodem. O Boże, czy to jego samochód? Czy jestem z nim sama w tym hotelu? To jego samochód, a ja jestem z nim sama w tym hotelu. Dreszcze przechodzą mi po plecach. Staram się wziąć głęboki oddech, ale moje płuca mi na to nie pozwalają. Panika 16

ściska moją klatkę piersiową niczym imadło. Jest okej, Mia. Uspokój się. Ludzi nie ma w swoich pokojach bo jest wieczór, albo po prostu wyszli i wrócą później. To, że nie ma innego samochodu zaparkowanego na zewnątrz, nic nie znaczy. Wytatuowany Adonis odwraca się i przechyla głowę, rzucając mi pytające spojrzenie. Nie można go za to winić. Stoję na korytarzu, zachowując się jak kompletny dziwak, na skraju ataku paniki. Jego oczy skanują moje ciało. Dlaczego patrzy na mnie w taki sposób? Wszystkie moje zmysły stają w wysokiej gotowości. Owijam ramiona wokół mojej klatki piersiowej i prostuję się, starając wyglądać na wyższą i bardziej pewną siebie niż kiedykolwiek miałabym nadzieję być. Potrafię teraz zadbać o siebie. Jestem silniejsza niż kiedyś. Kopnęłam Forbes'a w jaja i uciekłam, prawda? Wytatuowany Adonis podchodzi do mnie. Moja chęć ucieczki staje się silniejsza. Nie jestem słaba. Nie jestem słaba. Jestem silną kobietą. Zmuszam się, by zachować spokój i robię krok w tył aby go przepuścić. Wytatuowany Adonis góruje nade mną. Wiedziałam że był 17

dużo wyższy ode mnie - co nie dziwne, bo jestem kieszonkowych rozmiarów - ale to jest teraz bardziej zauważalne i, zaskakująco, jego bliskość nie przeraża mnie tak jak powinna. - Twój klucz - podaje. Biorę go od niego. - Śniadanie serwowane jest między siódmą a ósmą trzydzieści - stwierdza zanim odchodzi. Zatrzymuje się i dodaje: - I nie podajemy tu kolacji, ale jest wiele restauracji w pobliżu. - Czy są tutaj jacyś inni goście? - muszę zapytać. - Nie. Nie do przyszłego tygodnia. Do tego czasu jesteśmy tylko ty i ja. Jestem prawie pewna, że moje serce właśnie umarło w klatce piersiowej. Ja. Sama. Tutaj. Z nim. Nie. Nie. Nie. Nie mogę tego zrobić. Jestem silniejsza, niż byłam, ale to dla mnie zbyt wcześnie. - Nie martw się, jest tu całkowicie bezpiecznie - mówi. Zagaduję, że to wyraz mojej spanikowanej twarzy skłonił 18

go do tego stwierdzenia. - Mamy tu świetny system alarmowy, a ja mam strzelbę. Wiesz, tak na wszelki wypadek. Broń. Boże, nie.

''Co by się stało, gdybym pociągnął za spust, Mia?'' Zaciskam powieki, gdy czuję zimno metalu przyciśnięte do mego czoła. Czuję jak moje ciało zaczyna się pocić. Ale trzymam się. Upewniam się, że nie będę płakać. Gdybym tak zrobiła, to tylko wzmocniłoby jego złość. ''Chciałabym umrzeć, Oliver.'' Pcha mocniej pistolet w moją głowę.

to

''Oliver!'' - krzyczy. 'Wiesz, że możesz zwracać się do mnie tylko Sir lub tatuś! Ile razy mam ci to powtarzać? Ile lekcji potrwa?'' Cholera. Cholera. Cholera. Jestem tak głupia. Chowa pistolet. ''Prze-przepraszam s-sir, ta-tatusiu''

Mój głos drży tak mocno jak moje ciało, bo wiem co będzie. A moja obawa zostaje potwierdzona, kiedy słyszę znajomy 19

trzask paska.

- Całkowicie żartuję. Nie mam tu broni - dźwięk głosu Wytatuowanego Adonisa sprowadza mnie do rzeczywistości. Muszę być chora. Strach i złe wspomnienia pełzną po mojej skórze, stawiając każdy włos na głowie. Staram się zachować spokój. Być normalna. Nie chcę wariować przed tym facetem, ale robi się to coraz trudniejsze. - Żadnych pistoletów. Obiecuję. Nie ma tu takiej potrzeby. Jak powiedziałem, jest to bezpieczne miejsce - unosi ręce w delikatnym geście. Robię głęboki wdech przez nos, po czym chowam moje krótkie włosy za ucho. - Wszystko w porządku? - pyta, robiąc krok do przodu. Nie. Bądź silna. Zostań tutaj. Możesz to zrobić, Mia. - Tak. Czuję się dobrze. Rzuca w moją stronę ciekawskie spojrzenie. Nie można go za to winić. Zachowuję się jak dziwak. - Okej, dobrze, jeśli będziesz czegoś potrzebować, wystarczy że zadzwonisz na numer recepcji z telefonu w pokojowego i przekieruje bezpośrednio do mnie - odwraca się do wyjścia - Dobranoc, Mia. - Skąd znasz moje imię? 20

Odwracając się, podnosi brwi. - Mam je z twoich danych, gdy wypełniałaś formularz rejestracji. Uśmiecha się. To bardzo miły uśmiech. Ciepły. Przyjazny. - Och, w porządku. Tak - śmieję się, czując się trochę głupio - Jak powinnam cię nazywać? - Jordan - uśmiecha się ponownie. - To jest twój hotel, Jordan? - odwracam się twarzą do niego. Śmieje się. Jest to głęboki, męski dźwięk, który sprawia, że mój żołądek robi salta. - Nie. Mojego taty. Opiekuje się w tej chwili dziadkiem, więc ja trzymam fort. - Och, mam nadzieję, że to nic poważnego? - Nie, to tylko drobny zabieg, ale musi leżeć kilka tygodni więc tata się nim opiekuje. Potakuję głową. - Dziękuję. Ponownie - uśmiecham się do niego kiedy szybko wycofuję się do pokoju. Zamykam za sobą drzwi i opadam na nie. Głębokie oddechy, Mia. Będzie w porządku. A poza jego oschłością wcześniej, Jordan wydaje się być dobrym facetem. 21

Tak, ale tak samo myślałam o Forbes'ie. Łapię krzesło, które właśnie zauważyłam przy toaletce, przeciągam je pod drzwi i wciskam pod klamkę. Więcej zabezpieczenia nie zaszkodzi. Obracam się, oglądam pokój po raz pierwszy. Jest naprawdę ładny. Łóżko z baldachimem zasłane delikatną beżową pościelą, ustawione jest na przeciw tylnej ściany. Duże okno znajduje się z boku, a na przeciwległej ścianie są dwuskrzydłowe, szklane drzwi. Podchodzę do nich i odsłaniam zasłony. Nie widzę dużo, tylko ganek i księżyc w oddali. Obejrzę lepiej rano. Sprawdzam dwa razy czy drzwi są zamknięte, a następnie zasłaniam zasłony, w tym te w oknach. Stoję na środku pokoju. Cisza powoduje dreszcze, a umysł zaczyna ponownie się przeciążać myśleniem. Strach ściska mnie w środku i zatruwa. I nie mogę się powstrzymać, idę prosto do łazienki, klękam przed toaletą, podnoszę wieko i zwracam zawartość żołądka.

22

Rozdział 5. Jordan Kilka godzin wcześniej... Wychodzę z łóżka. Zdejmuję prezerwatywę, zawiązuję węzeł na końcu i wyrzucam do kosza. Chwytam dżinsy z podłogi i zaczynam je wkładać. - Zostań ze mną w łóżku - Shawna chwyta mnie za rękę i ciągnie. Uwalniam się. - Nie mogę. Mam pracę do wykonania. I muszę przygotować ten pokój. To kłamstwo. Nie mam wiele do zrobienia w tej chwili. Potrzebujemy gości abym miał pracę, a obecnie ich nie ma, więc świat się nie skończy jeżeli pokój nie będzie gotowy. Ja po prostu nie chcę zostać z nią w łóżku i przytulać się. Bo to jest to, co ona chce. Nie musi mówić dosłownie. Po prostu wiem, kiedy nadchodzi ten moment z kobietą. I właśnie wtedy to kończę. Nie jestem pieszczochem. Pieprzę. Koniec. Ona o tym wie. Powiedziałem jej to, zanim poszliśmy do 1

łóżka. Mówię im wszystko. Szkoda że nie słuchają, niezależnie od tego jak mocno podkreślam ten fakt. Zgaduję że nadszedł czas, aby wyhamować z tą małą rzeczą, którą mieliśmy. Szkoda. Była całkiem dobra w łóżku. Zakładam koszulkę, gdy ona wychodzi z łóżka. Patrzę na nią, kiedy podchodzi do mnie. Może to i czas na nią, ale to nie znaczy że nie doceniam jej świetnego ciała – nogi ciągnące się bez końca i cycki, które na pewno nie są prawdziwe. Mimo to nie narzekałem, gdy miałem je w ustach dziesięć minut temu. Przyciska się do mnie. Obejmuje ramionami moją talię i zaczyna całować szyję. - Chcę się znów pieprzyć - mruczy w moją skórę. Kuszące, ale ja po prostu wiem co dzieje się w jej głowie słowa ''Jordan'' i ''chłopak'' - utrzymują mojego małego na dystans. Można by pomyśleć że jestem draniem, bo właśnie uprawiałem z nią seks a potem odchodzę, ale tak naprawdę to nie było moim zamiarem, kiedy wszedłem z nią godzinę temu do łóżka. Myślałem, że będę mógł ją mieć jeszcze kilka razy. Aż chce się ze mną przytulać. Zazwyczaj kończy się to wszystko w znacznie przyjemniejszy sposób, ale uwierzcie mi, okrutniejsze jest odejść, pozwalając jej myśleć, że mam zamiar zadzwonić ponownie.

2

Zawsze jestem szczery jeżeli nic z tego nie będzie. Sięgam za siebie i chwytam jej ręce. Odwijam z mojej talii, ściskam lekko i puszczam. Odsuwam się od niej o krok. - Spójrz, Shawna było świetnie, wszystko... ale powiedziałem, że musimy skończyć to tutaj. Zatrzymuje się. Marszczy brwi. A potem daje mi to szalone spojrzenie, które mają niektóre laski gdy zdają sobie sprawę, że to już koniec. Piąte stadium przylepności. - Skończyć? - jej głos jest skrzekliwy. Kurwa. Naprawdę nie myślałem że jest taka kiedy ją poznałem. Zgaduję, że jest całkiem, kurwa, źle. Nie potrzebuję teraz akcji z szaloną laską. No to jedziemy... - Shawna - pocieram moje czoło i wkładam palce we włosy, odsuwając je z twarzy. - Oboje wiedzieliśmy od początku czym to było. Byłem klarowny w tej sprawie. To nigdy nie porwałoby dłużej niż kilka tygodni i zdawaliśmy sobie z tego sprawę. - To był tydzień, Jordan. Kurwa, tylko tyle? Czuję jakby to trwało dłużej. To jest na 3

pewno czas, aby się jej pozbyć. - Spójrz... - mówię swoim najlepszym ''delikatnym, ale porzucającym twój tyłek'' głosem. - Było fajnie, Shawna. Ty jesteś fajna, ale nadszedł czas by ruszyć dalej. Z diabelskim spojrzeniem chwyta swoje ubrania z podłogi i zaczyna je szarpać. - Fajna? FAJNA?! - jej jazgotliwy głos naprawdę rani moje uszy. - Myślałam, że mamy tutaj coś naprawdę świetnego! Myślałam, że naprawdę mnie lubisz! Widzicie co mam na myśli? Nigdy. Kurewsko. Nie słuchają. - Kiedy tak mówiłem? O tak, nigdy. Myślałem, że jesteś gorąca i zdecydowanie chciałem się z tobą przespać wielokrotnie. Ale uczucia nigdy nie wchodziły w grę. Ani razu. I w żaden pieprzony sposób nie chcę związku. Auć. To prawdopodobnie było nieco szorstkie. Podchodzi do mnie i szturcha w klatkę piersiową swoim paznokciem. Kurwa. To boli. Jej paznokcie są ostre. Czułem się dobrze, gdy przejeżdżała nimi po moich placach, ale teraz nie za bardzo. 4

- Jesteś pieprzonym draniem! - krzyczy mi w twarz - I spędzisz całe życie samotny i nieszczęśliwy! Wow, oryginalnie - jakbym nigdy nie słyszał tego zdania. Dlaczego wszystkie kobiety mówią to samo, gdy z nimi kończę. Zaufaj mi, nie jestem nieszczęśliwy. Daleko mi do tego. Widząc przez co przeszedł mój tata... kochał moją mamę, a następnie musiał patrzeć jak umiera... widząc jaki mój tata jest teraz... pustą skorupą człowieka, którym był... To żałosne. Nigdy nie doprowadzę do tego. Zostanę taki jaki jestem, dzięki. Jeśli chodzi o kobiety to wkładam mojego kutasa, ale nie angażuję serca. Jest to prostszy sposób. Nachylam się do jej twarzy. - Shawna, wiedziałaś od początku, że nie byłem niczym więcej niż pieprzeniem, więc nie bądź zszokowana i nie chrzań teraz. Dokładnie wiedziałaś z kim idziesz do łóżka. Dlaczego wszystkie kobiety myślą, że mogą mnie zmienić. Jestem niereformowalny. Kiedy one to załapią? - Pieprz się! - krzyczy. Ona naprawdę na mnie krzyczy. Jezu Chryste! Nie mogę znieść dramatycznych kobiet. Nic nie zniechęca mnie szybciej... no, oprócz przytulania. - Czy nie o to chodzi? - uśmiecham się złośliwie, cofając się - Chcesz się pieprzyć, a ja nie – wyciągam rękę w kierunku 5

drzwi - Tylko nie pozwól aby drzwi trzepnęły cię w dupę, jak będziesz wychodzić, kochanie. Zazwyczaj nie jestem aż takim kutasem, ale szczerze mówiąc ona doprowadziła mnie do pieprzonego szału. Shawna wygląda tak, jakby zaraz miała rzucić się na mnie z pięściami. Schyla się, łapie szpilki, zakłada je na stopy i chwyta torebkę z szafki nocnej. - Będziesz tego żałował - syczy. - Raczej nie. - Dupek! - przepycha się obok mnie tupiąc i zatrzaskuje za sobą drzwi. Słyszę jak jej obcasy stukają w korytarzu, potem trzaskanie frontowych drzwi. Minutę później silnik jej samochodu warczy a opony strzelają żwirem. Dobrze poszło. Przebiegam dłońmi po włosach, a potem idę do szafy po świeżą pościel. Ścielę łóżko w ciągu dwóch minut. Można by powiedzieć, że to nie jest moje pierwsze rodeo. Uprawiam seks w pokojach hotelowych, ponieważ nie lubię dzielić mojego łóżka. Chcę iść spać bez zapachu seksu utrzymującego się od ostatniej dziewczyny, którą poderwałem. I z jakiegoś powodu dziewczyny które wyhaczam myślą, że uprawianie seksu w pokoju hotelowym jest romantyczne.

6

W mojej opinii jest odwrotnie. Ale jeżeli tak myślą to tylko lepiej dla mnie. Mieszkanie w hotelu jest wygodne. Zbieram brudną pościel i zanoszę do pralni. Chyba czas na znalezienie nowej koleżanki do pieprzenia, ale najpierw prysznic, a potem jedzenie. Umieram z głodu.

*** Właśnie gryzę kanapkę, gdy dzwoni telefon. Kładę ją z powrotem na talerz, łapię telefon ze ściany, szybko przeżuwam i połykam kęs. Boże to jest dobre. Robię wspaniałe, pieprzone kanapki. - Złote Dęby - mówię, ściągając językiem resztki z zębów. - Jordan, tu Beth. Siadam w fotelu. - Beth, wiem, że to ty. Znam cię całe moje życie, więc na pewno rozpoznaje twój głos przez telefon. Słyszę jak się śmieje. - Słusznie. W każdym razie, dzwonię aby dać ci znać, że wysłałam turystę do ciebie. - Ach, wielkie dzięki. Jesteś dla mnie dobra. - Wiem, że jestem. Za dobra. I Jordan, ten turysta jest 7

dziewczyną. I jest ładna. Bardzo ładna. Więc po prostu staraj się utrzymać go w gaciach, w porządku? Twój tata potrzebuje tego biznesu, a rżnięcie gości i następnie wypieprzanie ich nie wróży temu zbyt dobrze. - Jezu, Beth. Raz. Stało się to tylko jeden, pieprzony raz. I nigdy nie powiedziała mi, że jest mężatką. - Jeden! - śmieje się - Źli mężowie na bok, mogę bez zastanowienia odliczyć co najmniej dziesięć kobiet, które syczały na twój widok w ubiegłym roku; i to tylko w lipcu. - Dziesięć? Daj spokój, to już lekka przesada. Beth wciąż się śmieje. - Byłam łaskawa z tym. Jestem dobra w liczbach. Robię szybkie obliczenia w głowie. Taaa, może ona ma rację. - Cokolwiek - burczę - Jestem faktycznie trochę znieważony twoim myśleniem, że kobiety opuszczają to miejsce bez jednego dobrego słowa po przejażdżce z Jordanem Matthews. - Nie mów o sobie w trzeciej osobie, przeraża mnie kiedy tak robisz. I tak, kiedyś wsadzisz fiuta w kobietę i nie skończy się to jak w szczęśliwej piosence. Jesteś dobry w zalotach, ale nie w zakończeniu. - Ja się nie zalecam. Nie jesteśmy w XIX wieku. Ja pieprzę. I jestem w tym niesamowity. Dlatego kobiety wracają po więcej. I możesz przestać mówić o moim fiucie? Zaczynasz mnie 8

podniecać i to mnie przeraża. - Ugh, Boże. Dobra, kończymy rozmowę. Po prostu zostaw tę ładną turystkę w spokoju. - Wydajesz się zbyt namolna tym razem. Ostrzegasz mnie z innego powodu? Może dlatego, że chcesz ją dla siebie? - Jordan Matthews! - beszta mnie, co sprawia, że się śmieję. - Po pierwsze, ona nie jest taką dziewczyną. Mogę to stwierdzić. A po drugie, jest zbyt ładna, jeśli wiesz co mam na myśli. - Nie. Naprawdę nie wiem - mówię z udawaną powagą Nie ma czegoś takiego jak zbyt ładna. - Tak jest. Jest to rodzaj piękna, które przychodzi z ostrzegawczą etykietą. Ta dziewczyna to kłopoty. Słuchaj, muszę już lecieć. Jadłodajnia pęka w szwach, a mama strzela do mnie sztyletami z oczów. Po prostu zachowuj się dobrze, dla mnie. A jeśli nie dla mnie, to dla taty. On tego potrzebuje po tym wszystkim co się stało. Moje plecy sztywnieją. Jej poważne przypomnienie jest jak ostry policzek wymierzony w moją twarz. Prawdopodobnie potrzebny mi jest jeden. - Nic nie mówisz... czy przekroczyłam granicę? - pyta miękko. - Nie - wzdycham - Powiedziałaś to, co powinienem 9

usłyszeć. Będę grzeczny. Obiecuję. - Ja tylko martwię się o ciebie bo cię kocham, wiesz o tym. - Wiem, a ty jesteś jedyną kobietą, która może mi to powiedzieć bez zmuszania mnie do ucieczki. - To dlatego, że nie spałam z tobą. - To dlatego, że Beth Turner jest jedyną mądrą dziewczyną. - Yeah. To, i fakt, że jestem lesbijką. - No, tak. To też - chichoczę.

*** Piętnaście minut później, słyszę silnik samochodu. To musi być ta gorąca turystka. Mam zamiar pokazać Beth, że jestem całkowicie zdolny do trzymania się w ryzach przy ładnej dziewczynie. Nie rządzi mną mój kutas. A tak w ogóle, tylko dlatego, że Beth sądzi iż ona jest ładna, nie oznacza, że taka będzie. Mogłaby być kurewsko brzydka. Albo przynajmniej mieć tłustą twarz. Nah, kogo ja oszukuję? Jeśli Beth myśli że jest ładna, to na pewno taka będzie. Mamy ten sam gust co do kobiet1. 1uuuu, Adonis ma konkurencję ;P

10

Kilka minut później słyszę dzwonek przy drzwiach. Czas na przedstawienie. Wyciągam moją dupę z fotela i zaczynam iść po schodach. Wspinając się, słyszę jej głos. - Halo! Jest tu kto? - Jeez, daj mi chwilę - mamroczę. Biorę po dwa schody naraz, szybko przechodzę przez biuro do recepcji i....2 Pieprz mnie. Zajebiście. Kurwa. Kurwa. Najgorętsza laska, jaką kiedykolwiek widziałem w moim życiu, stoi przede mną. Najgorętsza. Kiedykolwiek. Beth nazywając ją ładną była powściągliwa. Totalne niedopowiedzenie. Ona jest oszałamiająca. I jestem totalnie okantowany. To dziwne, bo zazwyczaj ciągnie mnie do wysokich dziewczyn. Lubię długie nogi, a ta dziewczyna jest malutka. Dałbym jej 160 centymetry max. Przy moich 188. Jestem wyższy od niej o jakieś trzydzieści. 2.czekałam na ten moment :D

11

Cycki ma mniejsze od tych, które zazwyczaj preferuję.

Jej blond włosy są krótkie, w stylu pixie. Wygląda jak Dzwoneczek. Zwykle wolę długie włosy u lasek, mogę owinąć je na ręku, kiedy je pieprzę. Ale ta dziewczyna, która jest całkowitym przeciwieństwem wszystkiego co zazwyczaj preferuję sprawia, że mój kutas jest twardy jak skała tylko od patrzenia na nią. To się nigdy. Nie stało. Wcześniej. Zazwyczaj potrzebuję ich nago, lub przynajmniej na początku małej ręcznej robótki. Ona wygląda jak najlepsza na świecie wizualizacja ręcznej robótki. Poważnie, myślę, że jeśli tylko położy na mnie palec, spuszczę się w spodnie, a to nie stało się od siódmej klasy, kiedy byłem z Katie Harris w schowku sportowym. Dwa pchnięcia i skończyłem. To nie był mój najlepszy moment, ale na swoją obronę powiem, że Katie była pierwszą dziewczyną, która dotknęła mojego fiuta. Dziękuję mojemu szczęściu, że lada recepcji jest na tyle wysoka, by ukryć mój ogromny wzwód. Jestem wysportowany. - Cześć! - mówi i przeciąga językiem po wardze, zwilżając usta. Jezus, ona ma najsłodsze usta. Wiśniowe, które chcesz tak bardzo ssać. Usta, które chcę zobaczyć jak ssą mojego fiuta. 12

Szkoda, że nie widzę jej oczu. Oczy są moją drugą ulubioną rzeczą, poza nogami. Lubię je duże, ale ona ma na sobie wielkie jak tyłek okulary przeciwsłoneczne. Nienawidzę gdy kobiety to robią. Jest słońce, nosisz okulary. Ale nie o cholernej ósmej wieczorem. Zdając sobie sprawę, że nie powiedziałem ani nie zrobiłem nic w odpowiedzi, cały czas patrząc na dziewczynę jak nienormalny, odnajduje mój głos i pytam: - Jak mogę ci pomóc? Istnieje kilka różnych sposobów, jak mogłaby odpowiedzieć na to pytanie. Najbardziej pociągający to kiedy mówi mi, żebym wziął ją na ladzie recepcji i.... - Ja, uh, potrzebuję pokój. Jezu, jej głos jest słodki niczym melasa. Mój kutas drga, mocno pulsując w moich, teraz już za ciasnych, dżinsach. Musi to szybko ustąpić. Mogę to zrobić. Mój kutas mną nie rządzi. Kontroluję to. Myśl o byciu chłopakiem jakieś laski, Matthews. Etap piąty przylepności od początku. I się udało. Leżeć mały. Gorąca dziewczyna podchodzi bliżej do lady i rzuca torbę na podłogę. Ładnie pachnie. Jak mieszanka wanilii i drogich perfum. 13

Chcę oprzeć się o ladę i wdychać. I ewentualnie polizać. Oblizuje usta zanim się odzywa. To mnie bardzo rozprasza. - Beth, dziewczyna z jadłodajni w mieście? Wysłała mnie tutaj. Powiedziała, że macie dostępne pokoje. Odciągam moje oczy od jej ust i gapię się na brzydkie, wielkie okulary przeciwsłoneczne. Wszystko co mogę w nich ujrzeć to moje własne odbicie. Co nie jest złe, ale ja po prostu naprawdę chcę zobaczyć ją bez nich. Zastanawiam się czy czułaby się urażona, gdybym po prostu wyciągnął rękę i je zdjął. Oczyszczam mój umysł oraz gardło i mówię: - Tak mamy. Jak długo chcesz się zatrzymać? - Um - spogląda na dół i przestępuje z nogi na nogę - Nie jestem pewna.... dwa tygodnie? Dwa tygodnie. Moglibyśmy zarobić wiele pieniędzy, gdyby tylko udało mi się utrzymać ręce z dala od niej. - Pytasz mnie, czy mówisz? Wow, teraz brzmię jak kompletny dupek. Wygląda jakby czuła się niekomfortowo. A ja czuje się jak gówno. Co do diabła jest ze mną nie tak? 14

Jej ręka podnosi się i zaczyna ciągnąć za dolną wargę - to właściwie gorące, patrzeć jak ją ciągnie. To zdecydowanie nakręca mnie ponownie. Okej, „ponownie” to niewłaściwe słowo, bo nie przestałem odkąd na nią spojrzałem. Puszczając wargi, które z całą pewnością wiem, że chcę je possać, krzyżuje ręce na piersi. - Chcę zostać przez dwa tygodnie i pytam, czy macie pokoje dostępne na tak długo. Zmuszając się aby oderwać od niej wzrok, patrzę w dół, na książkę rezerwacji. Po co mam sprawdzać. Oczywiście, że mamy wolny pokój na dwa tygodnie. Następną rezerwację mamy dopiero w przyszłym tygodniu i są to Państwo Perry, którzy co roku przyjeżdżają tu na swoją rocznicę. Potrzebuję wytchnienia zanim zrobię coś głupiego, jak podrywanie jej. Boże, chcę ją poderwać. Tak bardzo. Uspokój się Matthews. Żadnego podrywania gorącej turystki. Możesz to zrobić. Dobrze. Ulokuję ją w Lakeview, to najdroższy pokój jaki mamy. I najładniejszy. Pokój, w którym dziewczyna taka jak ona powinna się zatrzymać. A sądząc po krzykliwym Mercedesie, który widzę na zewnątrz, myślę że może pozwolić sobie na więcej. Ponadto jest to jedyny pokój, w którym nie uprawiałem seksu. Nie żeby to miało dla niej znaczenie, ale mama i tata 15

spędzili w nim pierwszą noc jako małżeństwo i właśnie dlatego omijam to miejsce. - Mamy - mówię - To sto siedemdziesiąt pięć dolarów za noc. - W porządku - odpowiada, nawet nie mrugając. Tak jak myślałem. Nadziana. Zastanawiam się tylko, czy to pieniądze tatusia, albo może ma męża? Nie wygląda na tyle staro, żeby być mężatką, ale kto dziś potrafi odgadnąć wiek kobiety. Na początku tego roku przeleciałem laskę, która wyglądała na dwadzieścia lat, ale miała trzydzieści. Cuda chirurgi plastycznej. Szybko zerkam na jej serdeczny palec. Pusty. Łapię długopis i zaznaczam tydzień. Wyciągam formularz z szuflady, aby go wypełniła i przesuwam do niej, kładąc długopis obok. - Tu wpisz imię i nazwisko oraz adres zamieszkania. Podnosi długopis i zauważam, że trzęsie jej się ręka. Dziwne. Może jest zdenerwowana, albo czegoś się boi? Nie ma cholernego powodu aby się bała, więc zakładam że jest zdenerwowana. Ale dlaczego tak gorąca dziewczyna jak ona, denerwuje się stojąc obok mnie? Jest tylko jeden powód. Ona chce kawałek mnie. Zawsze tak jest.

Hej, nie jestem aroganckim dupkiem3. Jestem po prostu 16

świadomy tego jak wyglądam. I tego jak większość kobiet na mnie patrzy. Ok, jak wszystkie kobiety na mnie patrzą. To włosy i tatuaże. Lubią złych chłopców, a ja jestem zły. Cóż mogę powiedzieć? Ale mogę stwierdzić, że ta dziewczyna nie jest jak wszystkie. Jest niedoświadczona i stąd te nerwy. Może jest dziewicą? Nah, z takim wyglądem nie może być dziewicą. Kończy wypełniać dane i wręcza mi papier z powrotem. Jej palce przypadkowo dotykają moich. Cofa szybko rękę, jak by dotykanie mnie było bardzo złe. Dziwne. Kobiety zwykle nie mogą się doczekać, aby mnie dostać w swoje ręce. Spoglądam w dół na jej nazwisko napisane w kwestionariuszu. Mia Monroe. Huh. To jak Marilyn Monroe, albo i nie. Nie powiedziałem tego głośno, prawda? Spoglądam na nią. Gapi się na salon. Nie, myślę że nie powiedziałem. Dzięki, kurwa, za to. - Potrzebuję tylko dane twojej karty i już kończymy. Twoja karta nie zostanie obciążona dopóki się nie wymeldujesz. - Okej. 3. nie, wcaleeee ;P

17

Pochyla się w stronę torebki, a ja korzystam z okazji, by oprzeć się nad ladą i obczaić jej tyłek. Ładny. Naprawdę ładny. Nie powinienem patrzeć, bo znów zrobiłem się bardzo twardy. Odwraca się z kartą w ręku. Wprowadzam kwotę i przekazuje jej urządzenie do karty. - Włóż kartę w... a teraz kod PIN. Zabieram je z powrotem i czekam na połączenie. Po wszystkim wyciągam kartę i jej zwracam. Widzę, że uważa aby tym razem mnie nie dotknąć. Wkłada kartę do tylnej kieszeni dżinsów. Przez chwilę żałuję że nie jestem tą kartą. Łapię klucz do Lakeview i wychodzę zza lady. - Tędy. Sięga w dół po torbę i powoli unosi. Wtedy zdaję sobie sprawę, na jak bardzo zmęczoną wygląda. Oto ja, obczajający ją jak totalny cymbał, gdy ona jest wyczerpana. Czuję się jak kompletny fiut. Mama lepiej mnie wychowała. - Pozwól mi to wziąć - wyciągam rękę aby zabrać jej torbę. Waha się. Jej palce zawijają się na rączce, ściskając mocno. 18

Co ona myśli że zrobię, ucieknę z jej rzeczami? Zabieram rękę i drapię się po głowię. - Noszenie twojej torby to moja praca. Nie jesteśmy tego rodzaju hotelem, który ma chłopca bagażowego - uśmiecham się szeroko, by nie wyjść na dupka. Ona przede wszystkim jest naszym gościem. Jej śmiertelny uścisk rozluźnia się, zdejmuje torbę z ramienia i umieszcza w mojej dłoni. - Dziękuję - mówi tym swoim słodkim głosem. Nie mówi za dużo, ale gdy to robi... jest to efektowne. Potem się uśmiecha. Nazwałem ją wcześniej oszałamiającą. Cofam to. Z tym uśmiechem jest piękna. Nie sądzę, bym kiedykolwiek myślał o kobiecie jako o pięknej. To jest pierwszy raz. Jeśli może wyglądać tak pięknie z tymi wielkimi, obrzydliwymi okularami, zasłaniającymi to co ja wyobrażam sobie jako najlepszą część jej twarzy, wtedy mogę sobie tylko wyobrażać jak będzie wyglądać bez nich. I jak będzie wyglądać pode mną. Naga4. Zakładam jej torbę, na ramię i idę w kierunku Lakeview. 4. a ten cały czas o jednym :D

19

Nie możesz uprawiać z nią seksu, Matthews. Mój kutas, oczywiście się ze mną nie zgadza. Yeah, mój kutas jest absolutnie przekonany, że mogę pieprzyć się z tą laską przez dwa tygodnie i nie znudzić się nią. Kogo ja oszukuję? Znudzę się po tygodniu. Wytrzymałem tak długo z Shawną, a ona miała ogromne zderzaki i nogi jak stąd do wieczności. Ale nawet ze wszystkimi swymi zaletami, nie była nawet w przybliżeniu tak gorąca jak Mia Monroe. Gorąca czy nie. Nie posiadam wytrwałości. Teraz pieniądze są ważniejsze. I muszę udowodnić Beth, oczywiście. Zatrzymuję się przed pokojem. Otwieram drzwi, włączam światło i wchodzę do środka, rzucając jej torbę na łóżko. Kiedy się odwracam widzę, że Mia nadal stoi na korytarzu. Wszystko w jej ciele krzyczy spięta. Moje oczy lecą na jej dłonie. Znowu drżą. Co jest nie tak z tą dziewczyną? Myślałem że to dlatego, iż była napalona na mnie, ale nie, tu nie o to chodzi. To coś innego. Owija ramiona wokół klatki piersiowej i prostuje się. Ostrożnie podchodzę do niej. Cofa się, żeby mnie przepuścić. - Twój klucz - wyciągam go w jej stronę, pozostawiając dystans między nami.

20

Uwalniając rękę zabiera go ode mnie. Tym razem to ja upewniam się, aby jej nie dotknąć. Mimo że tego pragnę, coś mi mówi że w tej chwili nie powinienem. - Śniadanie serwowane jest między siódmą a ósmą trzydzieści. Jutro jest mój dzień by robić śniadanie, ponieważ Paula ma wolne. Paula jest zarówno naszą sprzątaczką jak i kucharzem. Pracuje tu odkąd pamiętam. - I nie robimy kolacji, ale jest wiele restauracji w pobliżu dodaję, pamiętając pozostałą część mojej przemowy. - Czy są tutaj jacyś inni goście? - jej głos brzmi bardzo słabo. Odwracam się do niej. - Nie. Nie do następnego tygodnia. Do tego czasu tylko ty i ja. Wyraz jej twarzy wytrąca mnie z równowagi. Ona jest przerażona. Co do cholery? Jeez, to nie tak, że jesteśmy w Overlook Hotel5. - Nie martw się jest tu całkowicie bezpiecznie – muszę to powiedzieć - Mamy tu świetny system alarmowy, a ja mam strzelbę. Wiesz, tak na wszelki wypadek - mrugam, śmiejąc się. Na wzmiankę o strzelbie jej ciało sztywnieje, a ona wygląda jakby miała uciec. 5.Hotel z Lśnienia, horroru Stephena Kinga; dla wszytkich fanów mocnych wrażeń powiem, że w tym roku ma wyjść nawet ekranizacja tej powieści.

21

Albo rzygać. Okej, zgaduję, że to coś złego do powiedzenia. - Totalnie żartuję. Nie mam tu broni. To trochę kłamstwo. Mamy broń. Mój tata, był kiedyś policjantem, więc wciąż ma strzelby i karabiny myśliwskie. Umiem strzelać. Jestem w tym dość dobry. Tata nauczył mnie gdy byłem dzieckiem, ale myślę że będzie lepiej, jeśli ona nie będzie o tym wiedziała. Podnoszę ręce w geście poddania. - Żadnej broni. Obiecuję. Nie ma takiej potrzeby, jak powiedziałem, jest to bezpieczne miejsce. Znowu ciągnie swoją wargę, a następnie chowa krótkie włosy za ucho. Widzę, że jej ręka ponownie drży. - Wszystko w porządku? - robię mały krok do przodu. - Tak. Czuję się dobrze. Nie wydaje się, ale nie naciskam. To nie moja sprawa. - Okej, dobrze, jeśli będziesz czegoś potrzebować, wystarczy że zadzwonisz na numer recepcji i przekieruje cię do mnie. Dobranoc, Mia -cofam się, gotowy do wyjścia. Marszczy brwi. - Skąd znasz moje imię? Cholera, powinienem zwrócić się do niej Pani Monroe, ale jest w niej coś znajomego, jakbym zawsze powinien nazywać ją Mia. A teraz to brzmi jak piąty etap przytulania. Super. - Znam je z twoich danych, gdy wypełniałaś formularz w rejestracji - uśmiecham się. 22

- Och, w porządku. Tak. Śmieje się, a ten dźwięk trafia prosto w moją pierś, powodując ciarki. Co do cholery? - Jak powinnam cię nazywać? - pyta. Istnieje milion różnych sposobów, jak mogę odpowiedzieć na to pytanie, ale żaden z nich nie jest przyzwoity. Opieram się barkiem o ścianę i wkładam ręce do kieszeni. - Jordan. Odwraca się i lustruje mnie, obejmując ramionami. - To jest twój hotel, Jordan? - moje imię w jej ustach brzmi tak niesamowicie. Zaczynam się śmiać. - Nie. Mojego taty. On opiekuje się w tej chwili dziadkiem, więc ja trzymam fort. - Och, mam nadzieję, że to nic poważnego? - Nie, to tylko drobna operacja, ale musi leżeć przez kilka tygodni, więc tata się nim opiekuje. Kiwa swoją ładną głową. - Więc, dziękuję. Znowu - uśmiecha się jeszcze raz, zanim znika w pokoju. Drzwi się zamykają, słyszę kliknięcie zamka.

23

Opieram się plecami o ścianę. Więc, mam bardzo gorącą, nerwową w jednej chwili a przyjazną w drugiej, laskę w moich rękach, z którą nie mogę uprawiać seksu niezależnie od okoliczności. Będzie interesująco. Czuję niedosyt... ale jestem zadowolony, że mój jedyny płacący gość jest ulokowany na noc. Odpycham się od ściany i idę nakarmić innego gościa. Chociaż on jest raczej rezydentem niż gościem. Goście zazwyczaj odchodzą, ale on jest stałym elementem wyposażenia od ponad roku. To on robi za wspaniały system alarmowy, ale ślini się i jest owłosiony i tylko jemu pozwalam spać w moim łóżku. Moglibyśmy mieć alarm bez karmienia, ale kiedy pojawił się w naszych drzwiach nieco ponad rok temu głodny szczeniak, nie mogliśmy go wyrzucić. Więc go zatrzymaliśmy i teraz mamy psa. Ogromnego, pieprzonego psa. Idę do kuchni i biorę jego czystą miskę z ociekacza. Łapię puszkę jego ulubionego jedzenia ze spiżarni i przekładam do miski. Jezu, jak to śmierdzi. Dodaję herbatniki tak jak lubi i wołam go: - Dozer, obiad. Słyszę jego ogromne łapy na podłodze, kiedy pokonuje drogę z naszego prywatnego salonu na końcu korytarza. Wtacza się przez kuchenne drzwi i ociera o moje nogi,

24

prawie mnie przewracając. - Jezu Chryste, Dozer! - warczę, przytrzymując się lady. Z pomrukiem i głupkowatym spojrzeniem siada przed tylnymi drzwiami. - Bulldozer – śmieję się, potrząsając głową. Podnoszę miskę i przechodzę przez kuchnię. Po drodze łapię piwo z lodówki. Włączam światło i otwieram tylne drzwi, wypuszczając Dozera na zewnątrz. Stawiam miskę na schodach, a jego nos tafia prosto do niej. Siadam na schodach obok niego i biorę łyk mojego piwa. - Mamy gościa Dozer i ona jest gorąca, naprawdę gorąca, ale płochliwa, więc nie węsz wokół niej, jeśli nie chcemy jej przestraszyć. A twoja brzydka gęba na pewno ją przestraszy. Dozer podnosi głowę, daje mi brudne spojrzenie i pomrukuje. - Co? - chichoczę. A wtedy on pierdzi. - Pieprzona cholera, Dozer! - chowam nos w ramię – Ty śmierdzący draniu! Założę się, że zrobiłeś to celowo! Nie ma mowy, nie śpisz dziś w moim łóżku po tym co zrobiłeś! Staram się nie śmiać, ponieważ śmiech powoduje wdychanie zabójczych pierdów tego psa. Poważnie. Dozer popycha mnie mocno głową, przewracając. Wspina 25

się na mnie, trącając moją głowę swoim mokrym pyskiem. - Złaź ze mnie, ty szalony, pieprzony psie! - nie mogę złapać tchu ze śmiechu, co oznacza wdychanie, a teraz mam odruch wymiotny. - Jezu, Dozer, śmierdzisz! Okej, okej. Biorę cię z powrotem, możesz spać w moim łóżku! A teraz, spadaj ode mnie! - popycham go. Zadowolony, że wygrał schodzi ze mnie i wraca do swojego jedzenia. Siadając, podnoszę piwo - Szalony pies - mruczę, chichocząc. Biorę kolejny łyk piwa i opieram się na dłoni. Rozprostowując nogi patrzę w niebo. Dzisiaj będzie długa noc, bo mam Boginię Seksu na górze, w jednym z moich łóżek, i nic z tą cholerną rzeczą nie mogę zrobić. A jedyną osobą, z którą, będę dziś dzielił łóżko jest Dozer i jego smród - super. Założę się, że Mia śpi w seksownych ciuszkach. Prześwitujących. Bez żadnej bielizny. Do diabła! To będą długie dwa, kurwa, tygodnie. Będę musiał znaleźć sobie kogoś innego, by utrzymać mnie zajętym podczas pobytu Mii, by upewnić się że będę trzymał ręce z dala od niej. Kogoś nieskomplikowanego i łatwego. Nie będzie to trudne. Jest tutaj zawsze dużo dziewczyn wypoczywających z rodzinami, znudzonych i potrzebujących rozrywki. Tak jak by najlepszą rozrywkę dostarczam ja. 26

Pójdę jutro do Mountain Resort i znajdę sobie nową przyjaciółkę do pieprzenia. Z tą myślą wchodzę do środka, pod zimny prysznic, aby przetrwać resztę nocy.

27

Rozdział 6. Mia Hałas. Ktoś krzyczy. - Ciiii - gderam, chowając głowę w poduszkę. Wciąż słyszę wrzask. - Co do diabła...? - Przewracam się i mrugam, przyzwyczajając się do słabego światła wpadającego przez zasłony. Kto krzyczy? Dźwięk pochodzi z zewnątrz. Moje serce się zatrzymuje. Forbes. Czy on mnie znalazł? Mój puls zaczyna przyśpieszać, nastawiając moje ciało na wysokie obroty. Siadając wyprostowana na łóżku, nasłuchuję. To zdecydowanie głos faceta... ale nie, to nie jest Forbes. Poznam jego głos wszędzie. Oddycham z ulgą, kładąc się z powrotem. Sądzę, że musi to być Jordan. Zastanawiam się tylko, dlaczego krzyczy. Zerkam na zegarek i widzę, że jest dziesiątą rano. Sięgam po szklankę wody na szafce przy łóżku i biorę łyk. Moje gardło jest obolałe. Ostatniej nocy było ciężko. Patrzę na moją prawą dłoń - dłoń, która pomagała mi wczoraj oczyścić cały mój smutek i wstręt do siebie. Boli i swędzi. Pocieram palcem nagniotki1 na moich kostkach, próbując złagodzić swędzenie. Są one spowodowane przez zaczepianie skóry zębami; rok w rok doprowadzanie siebie do wymiotów spowodowało blizny. 1Nagniotek, odcisk

– reakcja obronna skóry na miejscowy ucisk, w postaci zwiększonego wytwarzania spłaszczonych

komórek rogowych. Wywierany ucisk wgniata te twarde komórki w głąb skóry pobudzając w ten sposób ich dalsze wytwarzanie. Jeśli kogoś ciekawią nagniotki, nie polecam oglądać galeri Google, takie obrazy zostają do końca życia:)

1

Myślę, nad wyciągnięciem jakiegoś kremu z mojej torby, aby złagodzić swędzenie, kiedy ponownie słyszę krzyki Jordana. Ciekawość wygrywa, więc wyskakuję z łóżka i podkradam się do przesuwanych drzwi, po drodze wkładając okulary przeciwsłoneczne. Odsuwam zasłony, otwieram drzwi i wychodzę na ganek. Pierwszą rzeczą jaką widzę jest jezioro. Zgaduje, że to dlatego pokój nazywa się Lakeview2. Widok jest wspaniały. Jordan krzyczy ponownie, tak niespodziewanie i głośno, że niemal wyskakuję ze skóry. Jest o wiele bliżej niż sądziłam. Z bijącym sercem, podchodzę do balustrady i wychylam się, żeby zobaczyć na co on krzyczy. Moje oczy znajdują Jordana, stoi około dwadzieścia stóp3 ode mnie. Stoi tyłem. Ma na sobie czarne buty robocze, ciemne dżinsy i czarny T-shirt z krótkimi rękawami, który pokazuje doskonałe kontury jego barków i ramion. Podnosi rękę do włosów. Pokryte tatuażami ramiona napinają się, gdy przebiega palcami po ciemnych pasmach. Jego włosy wyglądają na takie miękkie... Wyobrażenie mnie przebiegającej palcami przez jego włosy miga w moim umyśle. Mrugam powoli. Odwraca się odrobinę w moją stronę, unosi dłonie do ust i zwijając je, wrzeszczy coś jak „Dozer!”. - Wszystko w porządku? - wołam. - Jezu, pieprzony, Chryste! - obraca się w miejscu z rękami przyciśniętymi do boku - Cholernie mnie przestraszyłaś! - Przepraszam - cofam się, wciąż trzymając się poręczy.

2. Lakeview - Lake (Jezioro), View (widok). 3. Około 6 metrów

2

Moje oczy kierują się na jego zaciśnięte pięści - Po prostu, uh, usłyszałam jak krzyczysz. Chciałam sprawdzić, czy wszystko w porządku - moje usta są suche z nerwów, więc zwilżam je językiem. Jego oczy przesuwają się w dół do jego rąk, a potem z powrotem do mnie. Widzę jak się rozluźniają, a następnie rozgina palce. - Przepraszam. Taa. Ja, um.... - patrzy na mnie przez ramię - Nie mogę znaleźć mojego psa. Ma psa? Kocham psy. Nigdy nie miałam żadnego, ale zawsze chciałam. - Wypuściłem go i nie wrócił. Nigdy wcześniej tak nie znikał. Nigdy nie odbiega daleko od hotelu - brzmi na naprawdę zmartwionego. - Potrzebujesz pomocy w poszukiwaniach? - słowa wychodzą z moich ust, zanim mam szansę je rozważyć. Jordan wbija ręce w tylne kieszenie i patrzy na swoje buty. Wydaje się rozważać moją ofertę. I ja również. Co do cholery mnie opętało, że to zaproponowałam? Jezu, jestem tak uszkodzona, że myśl o spędzeniu trochę czasu z pozornie porządnym facetem, aby pomóc mu odnaleźć psa, jest tak źle rozumiana? Tak. Tak, absolutnie jestem. Uwalniając rękę, Jordan zgarnia włosy z twarzy, odchyla głowę i patrzy na mnie - Oczywiście - przytakuje - Jeśli nie masz nic przeciwko. To nie tak, że mogę teraz wycofać moją ofertę. - Oczywiście, że nie - uśmiecham się, ignorując ukłucie nerwów w żołądku - Daj mi chwilę aby się przebrać i będę zaraz na dole. Wracam do pokoju i zamykam za sobą przesuwane drzwi. Stoję przez chwilę nieruchomo, zamykam oczy i biorę długi, uspokajający oddech. 3

Mogę to zrobić. Potem otwieram oczy i szybko przebieram się w dżinsy i tshirt. Myję zęby, wsuwam stopy w trampki i przebiegam palcami przez włosy, aby je uporządkować - urok krótkich włosów - i wsuwam moje okulary słoneczne z powrotem. Szybko pokonuję drogę przez recepcję i głównym wejściem wychodzę na zewnątrz. Obchodzę hotel i znajduje Jordana trochę dalej. Podbiegam do niego - wciąż go nie ma? - Nie - odsuwa włosy odsłaniając oczy. Syrop klonowy. Oszałamiające. - Nigdy nie znikał w ten sposób - powtarza. - Nie martw się, znajdziemy go. Jak się nazywa? - Dozer. Ciekawe imię. - Gdzie mam szukać? Wskazuje las przed nami - Szukałem wszędzie indziej. On zwykle nie chodzi tam sam - nie jest wystarczająco duży na lasy, ale może gonił królika, czy coś... - pokazuje w tamtą stronę. On chcę żebym tam poszła? Z nim. Niepokój ściska moją pierś niczym imadło. Jest coś w osamotnieniu lasu i Jordana, i to nie jest dobre dla mnie. Przestań być tchórzem. - Okej - przełykam - las, to jest to. Idziemy cicho obok siebie, kierując się w stronę drzew. - Jakiej rasy jest twój pies? - pytam starając się zająć czymś mój nadmiernie aktywny umysł. - To Mastiff4. - Dozer! - woła, jak tylko przekraczamy linię

4. A tak oto wygląda rasa Mastiff: Spycharka.

A tak pozatym Dozer po angielsku to

4

drzew. Naśladuję go, składając dłonie wokół ust i krzyczę: Dozer! Mój głos odbija się echem od drzew, ścigając echo Jordana. Nasłuchujemy powrotnego odgłosu w postaci szczekania, ale nic nie nadchodzi. Idziemy trochę dalej, i kontynuujemy wołanie Dozera. Po kilku minutach marszu nadal nie ma znaku psa, ale za to mogę usłyszeć odgłos przejeżdżających samochodów. - Jesteśmy blisko drogi? - pytam. Wyraz jego twarzy - zrozumienie wypełnione paniką sprawia, że sama panikuję. Jordan nagle zrywa się do sprintu. Biegnę za nim, starając się nadążyć, ale jego nogi są znacznie dłuższe niż moje i jest w cholerę szybszy ode mnie. W końcu doganiam go niedaleko przesieki. Jordan gorączkowo rozgląda się za Dozerem. Jestem bez tchu i mam kolkę. Nie należę do wysportowanych ludzi. Pochylam się, podpierając dłonie na moich udach i staram się złapać oddech. Dźwięk ruchu ulicznego jest tutaj dużo bardziej słyszalny, co znaczy, że jesteśmy bardzo blisko drogi. Wciąż z przyśpieszonym oddechem staję prosto i staram się skupić mój słuch na każdy dźwięk, który może mieć związek z psem. Nic. - Co sądzisz o tym, abyś poszedł w tę stronę? - proponuję, wskazując na prawo od Jordana - A ja pójdę w tę - wskazuję głową na lewo. - Ok - robi krok w tył - tylko krzycz jak go znajdziesz, usłyszę cię. - Tak zrobię... i jestem pewna, że z nim jest w porządku, 5

Jordan. Kiwa głową, a następnie zawraca, szybko odchodząc. Odwracam się i zaczynam iść. - Dozer! - wołam. Kolejny samochód przejeżdża ze świstem. Idę trochę dalej w milczeniu, rozglądając się za jakimikolwiek znakami. Potem wołam jego imię ponownie. I wtedy słyszę skomlenie. Jest ciche, ale na pewno coś usłyszałam. Moje serce zaczyna bić szybciej. - Dozer! - wołam ponownie. Skomlenie. Podążając za dźwiękiem zbliżam się do przesieki... i wtedy go widzę - ogromny, płowy Mastiff leży pod drzewem. Biegnę do niego, krzycząc co sił w płucach, mając nadzieję, że Jordan mnie usłyszy. Padam na kolana obok Dozera. Dyszy, klatka piersiowa unosi się w górę i w dół, całe ciało drży. - O mój Boże, mój biedny chłopczyku. Teraz już będzie dobrze, Dozer. - Moje ręce unoszą się nad nim, nie wiedząc czy go dotknąć, czy nie. Domyślam się, że został potrącony przez samochód i doczołgał się tutaj. - Jestem Mia. Jestem tutaj, bo pomagałam Jordanowi cię szukać. On jest bardzo zmartwiony. Dozer podnosi trochę głowę. Duże brązowe oczy patrzą na mnie obojętnie. Powinnam sprawdzić jego obrażenia. - Ok, Dozer, nie jestem weterynarzem, ale jestem na dobrej drodze by zostać lekarzem, i mój ojciec nim był, więc wiem co robię. Obejrzę cię i zobaczę co się z tobą dzieje. W porządku? Nie żebyś mógł mi odpowiedzieć.... Super, teraz gadam do psa. Dozer opuścił głowę i zamknął oczy, więc biorę to za tak. Wsuwam okulary na głowę, tak, że widzę wyraźnie i rozpoczynam ocenę jego obrażeń. Nie wiem nic o psach, ale 6

przypuszczam, że nie różnią się tak bardzo od ludzi. Ostrożnie kładę rękę na drżącym ciele Dozera, i wtedy Jordan ląduje obok mnie na kolanach. - Cholera, Dozer! Wszystko w porządku, stary? Dozer wydaje pomruk niezadowolenia. - Myślę, że uderzył go samochód - mówię. Gapi się na mnie przez dłuższą chwilę. Niedowierzanie, złość i kilka innych uczuć, których nie potrafię rozpoznać, przebiega przez jego twarz. - Skurwysyn! - kręci głową, wściekle - Kiedy znajdę tego, który to zrobił... kurwa! Staram się nie wzdragać na jego gniew. To nie jest skierowane do ciebie. Ma prawo być zły. Ktoś po prostu zranił jego psa. - Musimy zabrać go do weterynarza - mówi nagląco. Ale wszystko na czym mogę się skupić to złość w jego głosie i fizyczne napięcie, które od niego wibruje. To wymaga ode mnie wszystkiego, aby nie uciec. Potrzebuję czegoś aby utrzymać spokój. Więc przełączam się na mój wyćwiczony tryb wyłączania emocji. To jedyny sposób radzenia sobie z tym. - Tylko pozwól mi go najpierw sprawdzić. Zobaczę czy można go bezpiecznie przenieść - mój głos jest mechaniczny. Nienawidzę, kiedy brzmi w ten sposób. Ignorując pytające spojrzenie Jordana, dotykam Dozer'a i sprawdzam jego stłuczenia, poszukując prawdopodobnych złamań i możliwych krwotoków wewnętrznych. Dozer skomle, kiedy dotykam jego przedniej, prawej nogi. Pochylam się bliżej, aby lepiej przyjrzeć się łapie. Jego kość jest przemieszczona. Zdecydowanie złamana. Być może więcej niż w jednym miejscu. Żadnej krwi lub objawów jej występowania, co jest dobre. Oznacza, że kości nie przebiły skóry. Nie ma żadnych oznak wewnętrznego krwawienia, więc 7

powiedziałabym, że złamana noga jest najgorszym co się stało. - Jego noga jest złamana – mówię, opierając się na biodrze - Ma mały obrzęk wokół klatki piersiowej, ale mogę stwierdzić, że nie doszło do żadnych pęknięć. Pewnie będzie miał tam po prostu cholernego siniaka. Wydaje mi się, że samochód musiał zahaczyć o niego. - Spoglądam na Jordana, a jego oczy rozszerzają się, studiując mnie. Ignoruję jego wzrok i wracam spojrzeniem do Dozera. - Możemy go przenieść, ale zaniesienie go z powrotem do hotelu i twojego samochodu nie jest dobrym rozwiązaniem. Jest zbyt duży, żeby dźwigać go tak daleko. - Mogę to zrobić - twierdzi Jordan. - Może i tak, ale to będzie dla niego bardzo bolesne. Mógłbyś pójść po swój samochód i podjechać tutaj? Wtedy możesz go przenieść bez dodatkowych cierpień dla niego. Jordan spogląda pomiędzy mną, a psem, marszcząc brwi. - Zostaniesz tu z nim? - Oczywiście. - Wrócę za pięć minut. - Jordan szybko skacze na nogi, po czym zaczyna biec w stronę, z której przyszliśmy. - Już nie długo, chłopcze - głaszczę ucho Dozera - Jordan przyjedzie samochodem i zabierzemy cię do weterynarza. Szybko poczujesz się lepiej. Pochylam się, by przyjrzeć się nodze Dozera. Powinnam ją usztywnić; będzie go mniej bolała kiedy go ruszymy. Rozglądam się wokół, szukając odpowiedniej szyny. Dostrzegam kij o odpowiedniej długości, więc czołgam się i go chwytam. Zębami nadrywam rąbek mojego t-shirtu. Ponieważ wykonany jest z taniego materiału, łatwo idzie. Zatrzymuję się kilkanaście centymetrów poniżej moich piersi. Zabezpieczam materiał przytrzymując ramieniem klatkę piersiową poniżej biustu i zaczynam odrywać. Kiedy kończę, mam wystarczająco dużo koszulki, by zakryć 8

moje piersi i dość materiału, by usztywnić nogę Dozera. - Okej, Dozer. Mam zamiar usztywnić twoją nogę kijem i tym co było moją koszulką. Brązowe oczy, patrzą na mnie ze smutkiem. - Nie będę kłamać - będzie bolało, ale zrobię to szybko. Obiecuję. Dozer zamyka oczy wypuszczając westchnienie. Nie sądzę, żeby miał mnie ugryźć kiedy czuje tak wielki ból, ale i tak jestem bardzo ostrożna bo to ogromny pies. Mógłby odgryźć mi rękę. Ostrożnie biorę go za złamaną łapę. Warczy, szczerząc zęby. Zamieram z jego łapą w ręku. - Pomagam, Dozer. Pamiętaj o tym, zanim zdecydujesz się zatopić we mnie zęby, dobrze? Nie wydaje żadnego dźwięku. Obraża się i chowa zęby. Biorę głęboki oddech i próbuję ponownie. - Będę musiała wyprostować trochę nogę... jesteś gotowy? Już. - Warczy znowu i wtedy zdaję sobie sprawę, że to nie na mnie, ale z powodu bólu. - Bardzo dobrze. - Wypuszczam powietrze. Moje serce bije mocno. Podnoszę szynę i umieszczam ją z tyłu nogi. Łapię materiał i owijam wokół kija, na tyle mocno, by usztywnił łapę. Kiedy kończę, rozrywam koniec tkaniny zębami i związuję mocno. Kładę jego nogę i wypuszczam oddech. - Skończyłam, Dozer. - Głaszczę go. Minutę później słyszę ryk silnika. Zakładając, że to Jordan wstaję i strzepuję z kolan brud i gałązki. - Jeszcze sekundka - mówię. Przechodzę przez przesiekę, do miejsca z którego widzę drogę. Czerwony mustang z hotelu jedzie w moją stronę. Jordan hamuje i zatrzymuje się obok mnie, po czym wyskakuje z samochodu. - Co z nim? 9

- Boli go, ale ma się dobrze. - idę za nim. Jordan kuca obok Dozera - Hej, chłopaku. Zamierzam cię teraz zabrać do weterynarza. Ostrożnie wsuwa pod niego dłonie i, przy minimalnym wysiłku, jednym szybkim ruchem podnosi, po czym stoi z nim w ramionach. Wow. To jest ogromny pies. Musi ważyć co najmniej sześćdziesiąt kilo. Jordan jest dużo silniejszy niż na to wygląda. Nie dlatego, że wygląda jak cienias, bo tak nie jest. Nope. Wcale nie. W rzeczywistości wręcz przeciwnie. Zdecydowanie jest mężczyzną. Tylko nie w stylu kulturysty. Bardziej w zdecydowanie wysportowany sposób. Jordan wygląda dokładnie tak, jak powinien wyglądać... podpowiada mi moja bardzo niedoświadczona wiedza o facetach. Jedynym znanym mi męskim ciałem był Forbes, a on jest zbudowany jak linebacker5. Kompletne przeciwieństwo Jordana. Wolę wygląd Jordana. Jest po prostu... doskonały. Jak patrzę na niego, mój umysł fantazjuje.... Jordan unoszący mnie w ramionach. Ja owijająca nogi wokół jego talii. On przyciskający mnie do drzewa, miażdżąc moje wargi swoimi. Jego ręka zsuwająca się niżej, pomiędzy moje nogi, dotykająca mnie w odpowiednim miejscu... - Idziesz? Idziesz? - Co? Patrzę na niego, a on na mnie. Marszczy brwi, wciąż trzymając Dozera w ramionach. Pies. Potrącony. Przez. Samochód. Jedziemy do weterynarza. - Oh, uh, tak. Tak, już idę. Z tobą. 5Jakby ktoś nie pamiętał, jest to pozycja obrońcy w futbolu amerykańskim. 10

O Boże. Brawo, Mia. Przestań oglądać gorącego faceta, niosącego swojego rannego psa. To nie jestem ja. Ale przy Jordanie moja normalność przestaje istnieć. Może to nie jest taka zła rzecz. Z zażenowaniem zalewającym moje policzki podbiegam do samochodu. Otwieram drzwi od strony pasażera i ciągnę siedzenie do przodu, dając Jordanowi dostęp do tylnej kanapy. Jest to dwudrzwiowy model, więc ciężko tam ułożyć Dozera, ale Jordanowi nie sprawia to kłopotu. - Usiądę z nim z tyłu – mówię z ręką na dachu, nogą w środku, gotowa do zajęcia miejsca. Widzę jak oczy Jordana szybko studiują mój obdarty tshirt. Potem skupiają się na twarzy. Marszczy brwi. Moje podbite oko. Cholera. Zakładam okulary, zakrywając mój wstyd. - Unieruchomiłaś jego nogę - jego oczy nadal są na mojej twarzy. - Tak. - Dziękuję. Pochylam głowę i wspinam na tylne siedzenie, moszcząc się w małej przestrzeni, której nie zajmuje Dozer. Jordan przesuwa fotel na swoje miejsce, zamyka drzwi i siada za kierownicą. Zapinam pas, a wtedy pies ostrożnie podnosi głowę i umieszcza ją na moim udzie. - Będzie dobrze, Dozer. Kładę rękę na jego piersi i sprawdzam bicie serca. Chcę się upewnić, że wszystko jest w porządku, ale również chcę się czymś zająć. Muszę się na czymś skupić. 11

Jordan zawraca auto. Siła przyśpieszenia pcha mnie z powrotem na fotel, kiedy samochód pędzi do weterynarza.

12

Rozdział 7. Jordan Kim, do kurwy, jest ta dziewczyna? Zbadała Dozera... brzmiała jakby naprawdę wiedziała o czym mówi... usztywniła jego łapę... I to podbite oko. Nigdy nie czułem takiej złości, kiedy je zobaczyłem. I uwierzcie mi, jakiś skurwiel zranił mi psa, więc biorąc to pod uwagę, jestem cholernie wściekły z powodu jej podbitego oka. To było powodem, dla którego nosiła okulary gdy przybyła do hotelu. I sposób w jaki je nałożyła, kiedy zorientowała się, że zauważyłem... ten siniak nie był wypadkiem. Ktoś jej to zrobił. To pewnie dlatego była tak zdenerwowana przy mnie, ostatniej nocy. Jest taka mała, słodka i miła. Nie wiem dlaczego ktoś mógł ją tak zranić. Sposób w jaki zajęła się Dozerem... sposób w jaki wciąż o niego dba... Jezu, mój biedny, pieprzony pies. Kiedy znajdę tego drania który mu to zrobił, obiecuję będzie jeść przez rurkę - tak jak facet, który skrzywdził Mię. Dozer może je zbyt dużo i zajmuje całą wolną przestrzeń w moim łóżku, ale jest rodziną. Nie zostało mi jej zbyt dużo. Nie mogę również i jego stracić. - Jak on się czuję? - pytam przez ramię. - Jego oddech jest nieco ciężki. Zerkam do tyłu do tyłu - Co to znaczy? - To znaczy, że masz jechać szybciej. Wciskam gaz do dechy. Kilka minut później zatrzymuję się z poślizgiem przed budynkiem weterynarza. Wyskakuję z samochodu, szarpię fotel do przodu i przechylam. Mia przesuwa się z Dozerem do przodu, przynosząc 1

go bliżej mnie. Biorę go w ramiona. Ja pierdolę. Moje ciało jęczy pod jego ciężarem. Wydaje się ważyć dwa razy tyle, niż wtedy gdy podnosiłem go w lesie. Przysuwam Dozera do klatki piersiowej, wyrównując jego wagę i idę tak szybko jak tylko mogę do weterynarza. Mia jest tuż za mną. Doganiając mnie, otwiera drzwi. Wbiegam do środka. Zauważając recepcjonistkę kieruję się w jej stronę - Mój pies został potrącony - potrzebuje pomocy. Recepcjonistka okrąża biurko - Za mną. Podążam szybko za nią w dół korytarza, do gabinetu. Mężczyzna w średnim wieku siedzi przy biurku ubrany w biały fartuch i pracuje przy komputerze. - Dr. Callie, mamy psa, który został potrącony przez samochód. Weterynarz spogląda na nas, po czym wstaje. - Połóżcie go tutaj - wskazuje na stół do badań. Dozer skomle kiedy układam go na stole. - Sorry, kolego szepczę. - Jak ma na imię? - pyta dr. Callie, wkładając stetoskop1 do uszu. Przyciska go do piersi Dozera. - Dozer - mój głos jest szorstki więc odchrząkuje. - Ciągle sprawdzałam mu tętno podczas drogi tutaj. Odwracam się na dźwięk głosu Mii. Nie zdawałem sobie sprawy, że wciąż była za mną. Skupia swoje spojrzenie na doktorze, kiedy mówi Utrzymywało się na stałym poziomie sześćdziesięciu bpm2.

1. To tak na wypadek, gdyby ktoś nie wiedział jak wygląda stetoskop. 2. Z tego co piszą jest to strasznie niskie tętno.

2

Jakieś pięć minut temu jego oddech stał się nieco ciężki. Ma stłuczenie klatki piersiowej, ale z tego co mogę stwierdzić na podstwie badania, nie jest poważne. Jego przednia prawa noga jest złamana – prawdopodobnie łagodne złamanie. Usztywniłam ją najlepiej jak mogłam, z tego co miałam. Zapytam raz jeszcze – kim, do kurwy, jest ta dziewczyna? Brzmi pewnie, trochę mechanicznie - tak jak wtedy w lesie, gdy sprawdzała obrażenia Dozera. Nie jak cicha, słodka, nerwowa dziewczyna, która przybyła w nocy do hotelu. Dr. Callie podnosi na nią wzrok, odsuwając stetoskop od piersi Dozera. Wyjmuje go z uszu i zawiesza na szyi. - Lekarz czy weterynarz? - pyta Mię. Czekam, nagle bardzo zainteresowany, by usłyszeć jej odpowiedź. - Studentka medycyny - odpowiada cicho - Drugi rok. I właśnie wtedy kiedy myślałem, że nie może być jeszcze bardziej gorętsza... Dr. Mia Monroe. Idę do lekarza (Mia), pacjent (ja), seks scenariusze pędzą przez mój perwersyjny umysł. Wszystkie fantastyczne3. Dr. Callie odwraca się od nas i podchodzi do metalowego wózka. Bierze strzykawkę. Drżę. Kurewsko nienawidzę igieł. Moja mama ciągle była kłuta igłami, podczas leczenia. Leczenia, które jej nie uratowało. Dr. Callie wraca do Dozera ze strzykawką w ręku. Świetna robota z nogą - kieruje swoje słowa do Mii, a potem patrzy na nas - A teraz zaczekajcie na zewnątrz. - Czy zamierzasz wstrzyknąć to Dozerowi - wskazuję na strzykawkę w jego ręku. - Nie martw się, to tylko środek uspokajający. Nie zrani go. Kłamca. Igły cholernie ranią. 3. nie mógł się powstrzymać :D 3

Podchodzę bliżej - Słuchaj, ja po prostu chcę wiedzieć.... czy z nim wszystko będzie w porządku? - mój głos nagle brzmi słabo. Przypominam sobie jak brzmiałem w szpitalu, kiedy okazało się że leczenie nie działa. Że mama umrze. Gula tworzy się w moim gardle, a oczy zaczynają zachodzić łzami. Pies. Załamuję się przez pieprzonego psa. Odchrząkuje. - Będzie z nim dobrze - Dr. Callie uśmiecha się uprzejmie. Recepcjonistka przytrzymuje nam otwarte drzwi. Po raz pierwszy widzę plakietkę z jej imieniem - Penny. - Jeśli chcecie zaczekać w recepcji, przyjdę i dam wam znać jak ma się Dozer tak szybko, jak tylko coś będzie wiadomo - mówi Penny. Idę za Mią do drzwi. Zatrzymuję się i odwracam do dr. Callie - Zajmij się nim dobrze. Kiwa głową. Penny zamyka za nami drzwi, zostając w gabinecie. Gapię się na nie, a oczy znów zaczynają zachodzić mi łzami. Przestań zachowywać się jak cipka, Matthews. - Usiądziemy? - mówi zza mnie Mia. Biorąc głęboki oddech mrugam oczami aby je oczyścić i odwracam się do niej. Pierwszą rzeczą, z którą moje oczy nawiązują kontakt, jest nagi brzuch Mii. Płaska, miękka, kremowa skóra, którą po prostu prosi, by ją polizać. Podnoszę oczy, no i oczywiście muszę obczaić jej cycki. Gdyby tylko podniosła do góry ręce, miałbym całkowity widok.... Jezu Chryste. Co do cholery jest ze mną nie tak? Rozerwała koszulkę by pomóc Dozerowi, który jest obecnie leczony przez weterynarza, ponieważ został potrącony 4

przez samochód, a ja przyglądam się jej jak jakiś seks-szaleniec idiota. - Wiszę ci t-shirt - zwracam się do gołej skóry, po prostu się na nią gapiąc4. Spogląda w dół. Jej policzki rumienią się i owija rękami brzuch, zasłaniając się. - Nie martw się o to. To była tania koszula z Walmart. Jeździ mercedesem i ubiera się w Walmart? Ta dziewczyna nie ma w ogóle żadnego sensu. - Na pewno? - Na pewno. Z szybkim skinieniem głowy odwracam się i przechodzę obok niej, idąc w stronę recepcji. Wiem, że jest za mną, więc kiedy dochodzę na miejsce, pozwalam usiąść jej pierwszej, a następnie siadam obok niej. Widzisz, nie jestem całkowitym dupkiem. Potrafię być dżentelmenem. Pochylam się do przodu, opierając ręce na udach. Wciąż bolą od niesienia Dozera. Ten ruch sprawia, że siedzę naprawdę blisko Mii. Pachnie tak jak ostatniej nocy - wanilią. Nikt nie powinien pachnieć tak dobrze. To sprawia, że trudno jest funkcjonować. Albo nie funkcjonować, jeśli łapiesz o co mi chodzi. Nie pamiętam abym kiedykolwiek przebywał obok równie gorącej dziewczyny. To moje pieprzone szczęście, że nie mogę jej dotknąć. - Dziękuję... za to co zrobiłaś dla Dozera – mówię. Nie patrzę na nią. Jeśli chcę utrzymać moje myśli czyste, dobrym pomysłem jest unikanie kontaktu wzrokowego tak bardzo, jak to możliwe. - Żaden problem. Jej głos jest miękki, tak jak wyobrażam sobie jej skórę. Miękka i ciepła, oraz założę się, że jest bardzo ciasna.... 4.taaa, bo przecież jej oczy są za wysoko ;P 5

- Lubię psy - dodaje - Tak naprawdę wszystkie zwierzęta. Są dużo milsze niż ludzie. Jest nagły smutek w jej głosie, a ja nie mogę pomóc, tylko na nią patrzę. Jej usta opadają i zauważam, że wciąż nosi te obrzydliwe okulary. - Wiesz, możesz zdjąć okulary. Jesteśmy tu tylko my, a ja już widziałem co pod nimi ukrywasz. Jej całe ciało sztywnieje. Trwa długa przerwa, podczas której nie robi absolutnie nic. Właściwie nie jestem pewien, czy wciąż oddycha. Zastanawiam się, czy powiedziałem coś złego. Przekroczyłem granicę? Nie chcę jej denerwować. Czemu? Nie jestem właściwie pewien. To nie tak, że zazwyczaj interesuję się kobiecymi uczuciami. Ale z nią jest po prostu... inaczej. Unosi dłoń do twarzy i powoli ściąga okulary. Patrzę jak jej smukłe palce drżą, kiedy obraca w rękach okulary i kładzie dłonie na kolanach. Wtedy zauważam, że ma boleśnie wyglądające zgrubienia na kłykciach prawej ręki. Zwróciłem na to uwagę, ponieważ wyglądają nie na miejscu z resztą jej nieskazitelnej, miękkiej skóry. Może ma egzemę5 czy coś. Podnoszę wzrok na jej twarz. Jej oczy są zamknięte. Siniak jest bardzo widoczny. Wściekłość znowu we mnie pulsuje, tak kurewska furia, że mogę zrobić pięścią dziurę w ścianie i wciąż nie będę jasno myślał. Zaciskam dłonie na kolanach - Kim jest ten dupek, który ci to zrobił? 5.Egzema jest to stan zapalny powierzchniowej warstwy skóry, objawiający się rumieniem, grudkami zapalnymi, pęcherzykami, nadżerkami, sączeniem, strupami. 6

Przygryza wargę i odwraca wzrok. Jaskiniowiec we mnie bije się w pierś, gotowy przerobić na gówno tego dupka, który jej to zrobił. Żadna kobieta nie powinna nigdy przez coś takiego przechodzić. Zwłaszcza nie ona. Zdecydowanie nie ona. - Mogę go stłuc, Mia. Wystarczy, że powiesz słowo, a zrobię to. Słyszyszę jej gęboki wdech. Szerokie, niebieskie oczy spotykają moje. Jezu, ona zapiera dech w piersiach, nawet z podbitym okiem. Jej oczy są tak oszałamiające, jak wiedziałem że będą. Są koloru wody z kaldera6. Po ukończeniu szkoły średniej wyruszyłem, by podróżować wraz z kumplami - to było przed tym, jak zachorowała moja mama i musiałem wracać do domu. Byliśmy w Lombok, na wyspie w Indonezji i wspinaliśmy się na Mount Rinjani7. Był tam krater. Woda jest tam zawsze gorąca z powodu aktywności wulkanicznej i jest całkowicie niebieska. Wszystkie odcienie przenikają się, tworząc najbardziej niesamowity odcień niebieskiego, jaki kiedykolwiek można zobaczyć. Oczy Mii są dokładnie takiego samego koloru jak ta woda. Przerywając nasz kontakt wzrokowy, zaczyna badać trzymane w rękach okulary, jakby od tego zależało jej życie. Nie sądzę, żeby miała zamiar coś powiedzieć, a ja również nie mam pojęcia, co jeszcze mógłbym dodać. - Nikt mi tego nie zrobił. To był tylko wypadek. 6.Kaldera – wielkie zagłębienie w szczytowej części wulkanu, powstałe wskutek gwałtownej eksplozji.

A tak oto wygląda woda kaldera. 7.

7

Mount Rinjani.

Jej słowa są brzmią łagodnie, ale czuję się tak jakby właśnie uderzyła mnie w pierś. Kręcę głową - Ludzie nie ukrywają wypadków tak jak ty podbite oczy. A sam fakt iż powiedziałaś, że to był wypadek tylko potwierdza, że ktoś ci to zrobił. Jej oczy rzucają się na mnie. Jest w nich niespodziewany pożar. Lubię to. Znaczy że jest w niej jakaś wola walki. - Co z tego że ktoś mnie zranił. Co ciebie to obchodzi? Wow, to mnie uraziło. Dlaczego to mnie tak dotknęło? Zaciskam zęby i odchylam się do tyłu - Masz rację. To nie moja sprawa. Jej złość natychmiast znika. Tak szybko, że mnie to zaskakuje. - Boże, naprawdę przepraszam. To brzmiało - nie chciałam - przesuwa się na fotelu i zaczyna ciągnąć palcami swoją pulchną, dolną wargę - Nie chciałam wypaść jak suka. Naprawdę doceniam twoją ofertę, ale zranienie.... jego.... nie jest konieczne. Odwracam głowę i patrzę jej prosto w oczy - Jak dla mnie wygląda to na konieczne. Jej ręka z powrotem opada na kolano. - Przemocy nigdy nie rozwiązuje się przemocą. Ten dupek podbił jej oko, a ona jeszcze myśli w ten sposób. Jest albo pieprzonym aniołem, albo jest po prostu głupia. Z tego co już widzę, jest zdecydowanie aniołem. Mam nadzieję że nie okaże się, że się mylę. - Może nie - zauważam jej oczy na moich ustach, więc przeciągam językiem po dolnej wardze - Ale uwierz mi, jedynie język szumowiny zrozumie taka kanalia, która ci to zrobiła. I czułbym się lepiej wiedząc, że mógłbym nauczyć go dobrych manier, by trzymał te swoje pieprzone ręce z dala od ciebie. Poważnie, gdy z nim skończę, nie będzie chciał już więcej oddychać w jej kierunku. Chcę bardzo mocno zranić tego dupka. Tak bardzo jak chcę znaleźć się między jej udami. Czemu? Ledwo poznałem tę dziewczynę. Czy to dla tego, że 8

chcę się z nią pieprzyć bardziej niż z kimkolwiek wcześniej. Nie, to nie o to chodzi. Więc co do cholery? Patrzę na nią i widzę, że jej oczy wypełniają się łzami. Cholera, nie płacz. Nie radzę sobie z płaczącymi laskami. - Słuchaj - zaczynam mówić szybko, aby powstrzymać jej łzy - Mówię tylko, że jeśli chcesz bym go zranił, zrobię to. Nazwij to moją zapłatą za opiekę nad Dozerem. Jeśli nie chcesz, to nie. Nic wielkiego. Zagryza wargę i kiwa głową. Łza spada z jej długich rzęs, prosto na dżinsy. Moja klatka piersiowa zaczyna się ciężko unosić. Co to kurwa jest? Odwracam wzrok, dając jej prywatność, kiedy wyciera łzy. I może abym mógł rozetrzeć ten cholerny ból w piersi. - Mia, po prostu chcę żebyś wiedziała, że nie wszyscy faceci to dupki. Co. Jest. Kurwa? Nie wszyscy faceci to dupki? Jezu Chryste, Matthews. Tak, są. Są po prostu różne stopnie dupkowatości wśród mężczyzn. Ja jestem dupkiem8. Jednym z tych, którzy nigdy nie podniosą ręki na kobietę i cholernie brzydzą się takimi facetami. Ale nie mam absolutnie żadnego problemu z pieprzeniem laski i odejściem od razu, gdy mój kutas z nią skończy. Na przykład - jakjejnaimię z wczoraj. Widzicie, nawet nie pamiętam jej imienia. To pokazuje jak wielkim jestem dupkiem. Dziwne jest to.... nie chcę by Mia myślała, że jestem dupkiem. Chcę żeby mnie lubiła. To to cała „dama w opałach” sprawa. Musi być. I to jak delikatnie zajęła się Dozerem. Cholernie niesamowite. To mi robi popieprzone rzeczy. Ryzykuję spojrzenie i jej szerokie, lśniące, jaskrawe, niebieskie oczy wpatrują się we mnie. Jezu, jaka ona piękna. 8.ha, przyznał się ;P 9

Oblizuje wargi i je ściska. Moje oczy opadają na nie. Chcę je pocałować. Ją. Wszędzie. Sunąc powoli językiem po każdym calu jej jedwabistej, miękkiej skóry. Założę się, że smakuje jak wanilia. Smakuje dokładnie tak jak pachnie. Chcę rozłożyć jej nogi i schować głowę między udami. Lizać, aż wykrzyczy moje imię. Wtedy pchnąć mojego kutasa głęboko i pieprzyć ją, aż oboje stracimy nasze cholerne zmysły z przyjemności. I Może nie miałem z nią jeszcze jazdy próbnej, to po prostu wiem, że seks z Mią Monroe byłby tak dobry. Mam przeczucie co do tych rzeczy. Tak wiem, że jest to całkowicie nieodpowiednie myśleć o tym w takiej chwili, ale ludzie szukają pocieszenia w ciężkich chwilach, prawda?9 I Dozer zrozumie. Ten pies jest równie napalony co ja. Bzyka każdy kawałek mebla jaki dopadnie. Kiedyś przyłapałem go gdy robił to z drewnianym stołem w ogrodzie. Biedak, był tak zdesperowany by dojść, że zaryzykował drzazgi. Naprawdę powinienem pozwolić mu skończyć10. Cholera jasna. Dozer jest prawiczkiem. Teraz to po prostu nie jest w porządku. Przysięgam na Boga, właśnie tu i teraz - kiedy Dozer wyjdzie z tego, pierwszą rzeczą którą zrobię, to spiknę go z najgorętszą suczką, jaką tylko znajdę11. Tylko nic nie wiem o gorących psach... yeah, załapałem, jestem równie zabawny, co przystojny. Ale myślę, że jakiś luksusowy pies, jak pudel czy coś, będzie pasować do Dozera. 9.taaa, każde wytłumaczenie jest dobre ;) 10. popłakałam się ze śmiechu :D

10

- Więc Jordan... - poważnie uwielbiam sposób w jaki mówi moje imię - Dozer to niezwykłe imię dla psa. Skąd się wzięło? Czy on dużo śpi? - jej usta próbują się uśmiechnąć, a mój kutas pulsuje w odpowiedzi. Ona zmienia temat i ja w to wchodzę. Śmieję się i odwracam wzrok, zanim zrobię coś głupiego. - Tak, on dużo śpi, ale nie chodzi o to. Dozer był bezpański. Kiedy był szczeniakiem znaleźliśmy go pewnej nocy w naszych drzwiach. Był głodny, więc zabraliśmy go do środka i nakarmiliśmy. Rozwiesiliśmy ulotki, ale nikt się nie odezwał, więc zatrzymaliśmy go. W pierwszym tygodniu zniszczył od cholery rzeczy - ozdoby, talerze, szklanki, a nawet okno Śmieję się znowu, przypominając sobie jak wkurzony był mój tata, gdy Dozer wybił głową okno w salonie, bo próbował dostać się do ptaka na ganku. Rozbił okno w drobny mak. - Zasadniczo, Dozer rozbijał wszystko czego się dotknął, i tata powiedział, że jest jak buldożer12, niszczący wszystko na swojej drodze. W końcu zostało to skrócone do Dozer uśmiecham się, poczym spoglądam w stronę gabinetu - Ja po prostu zawsze myślałem o nim jako o niezwyciężonym, wiesz. - Wszystko będzie z nim dobrze, Jordan. To tylko złamana noga - dobra, może nie tylko złamana noga, ponieważ złamanie jest niesamowicie bolesne. Mam na myśli... Jej twarz pokrywa się czerwienią. Jest speszona. Słodko. - Wiem co masz na myśli - uśmiecham się. Niewielki uśmiech wypływa na jej usta. - Oprócz nogi, nie sądzę by było się o co martwić. Dotyka mojego ramienia palcami. To delikatny dotyk, prawie niezauważalny. Ale nawet mimo to, moja krew zmienia się w pieprzoną lawę na ten kontakt. 11.awwww, dobry pan :D 12. Buldożer to po angielsku Bulldozer.

11

Cofa dłoń z wyrazem zaskoczenia na twarzy. Jesteś zaskoczona, kochanie? Cóż, nie ty jedna. Z gorącą lawą płynącą prosto do mojego najlepszego kumpla, rozmawiam, aby rozproszyć moją zbliżającą się erekcję - Więc jesteś lekarzem - mówię po prostu o tym pamiętając. Jak do cholery mam zapomnieć? Do diabła ona jest jak żywy, oddychający, mokry sen. - Uczę się by nim być - mówi cicho. - Gdzie? Rzuca mi spojrzenie - Harvard. Harvard. Jest piękna i niesamowicie mądra. Nie ma w niej nic, co mogłoby być mniej niż niesamowite. Z wyjątkiem dupkowatego ex. - Ivy League13 - ładnie – przytakuję, będąc pod wrażeniem. Wzrusza ramionami i spuszcza wzrok na podłogę, kopiąc swoje trampki. Więc, ona jest z Bostonu. Ciekawe. Nie pamiętam tego z formularza, który wypełniła ostatniej nocy, ale byłem zbyt zajęty pieprzeniem jej wzrokiem, aby sprawdzić skąd pochodzi. Co ona robi aż tutaj? Powiedziałbym, że jest na wakacjach, ale kobiety,rzadko wyjeżdżają samotnie i zawsze mają wcześniej zaplanowane wycieczki. Zjawić się w Złotych Dębach tak jak ona... to był nieplanowany wyjazd. I zgaduję, że miał coś wspólnego z tym dupkiem, który oszpecił jej idealną twarz. - Więc jesteś z Bostonu? Widzę jej wahanie. Jej ciało ponownie sztywnieje. - Tak - bierze oddech - Mieszkałam tam przez całe swoje życie. - Co robisz aż tutaj, w Kolorado? Wierci się na fotelu i odsuwa ode mnie. 13.Ivy League jest swojego rodzaju organizacja zrzeszającą elitarne uczelnie. Harvard należy do niej.

12

- Staram się, uh... - czyści gardło - Jestem tutaj, aby odnaleźć moją matkę. Nie spodziewałem się tego. - Jesteś adoptowana? Czy wspomniałem, że nie mam żadnego filtra? Potrząsa głową. - Nie, mój ojciec - mieszkałam z moim ojcem. Moja matka odeszła kiedy byłam dzieckiem. - Cholera - mówię - Więc twój tata.... czuje się w porządku, że sama szukasz swojej mamy? I dlaczego nie kopnął w dupę tego popierdoleńca, który ją tak skrzywdził? - Mój ojciec nie żyje. Cholera. Zgaduję, że to odpowiedź na moje pytanie. Ale cholernie dziwi mnie brak emocji w jej głosie, gdy mówi że jej tata nie żyje. Utrata mojej mamy była straszliwa - bardziej niż straszliwa. Uwielbiałem moją mamę. Gdybym stracił tatę... mój świat uległby znisczeniu. - Przykro mi to słyszeć. - To gówniana rzecz do powiedzenia, ale tak naprawdę to co innego można powiedzieć. - Dziękuje. - Ponownie brak emocji. Dziwne. Obracam się w jej stronę - Więc, twoja mama tu mieszka? Odsuwa swoje złote włosy z oczu. - Prawdopodobnie tak. Mam jej adres, ale to było ponad dwadzieścia lat temu. Nie jestem pewna, czy wciąż żyje. Przytakuję w zrozumieniu. - Jak się nazywa twoja mama? Mieszkam tu całe swoje życie. Jeśli ona wciąż tu mieszka, mogę ją znać. Jeśli nie ja, to mój tata będzie wiedział. Kiedyś był policjantem. Zna każdego. Zasysa górną wargę. Obraz mnie robiącego dokładnie to samo, odtwarza się w mojej głowie14. 14. biedny Adonis, jak długo da radę żyć tylko wyobraźnią Ja tam nie wiem, ale myślę, że mógłby to być dobry materiał na zakłady:)

13

- Anna Monroe. Monroe to nazwisko po mężu. Nie znam jej panieńskiego. Mój umysł przeszukuje wszystkie Anny. Jedyna osoba, która przychodzi mi na myśl to Anna Parker, ale ona jest tylko kilka lat starsza ode mnie. Ma usta jak odkurzacz. Dobre wspomnienia. - Przykro mi - kręcę głową. - Jest w porządku. - Jej uśmiech jest smutny. - Hej, co ty na to, żebym sprawdził adres w moim telefonie. Zobaczę, czy jeszcze tam mieszka? - Mógłbyś? Nie pomyślałam by to zrobić. Dziękuje. Sięga do torby i wyciąga pogięty kawałek papieru, a następnie podaje mi go. Wyciągam komórkę z kieszeni i wpisuje adres oraz imię Anna Monroe w wyszukiwarce. Co sprawia, że moje serce upada dla Mii. Aż nie chcę jej nic mówić. - Jest coś? - Boże, ona brzmi tak pełna nadziei. Spoglądam na nią. - Adres, który masz jest do sklepu spożywczego. - Oh. Jezu, mogę dosłownie poczuć jej rozczarowanie, jakby było moim własnym. Moja pierś się znowu ściska. Poważnie, co to kurwa jest? Pocieram mostek. - Domy musiały być zrównane z ziemią przed budową mówię - Przykro mi. - Nie potrzebnie. To nie twoja wina. - Bierze kartkę ode mnie i trzyma w ręku. Uśmiecha się, ale wymuszenie. Wygląda na tak zagubioną. Smutną. To bolesne, widzieć ją taką. - Mogę pomóc ci znaleźć mamę, jeśli chcesz? 14

Co do cholery! Czy ja straciłem rozum? Nie spędzam czasu z dziewczynami poza sypialnią. Oprócz Beth, i to tylko dla tego, że gra w tej samej drużynie co ja. Jeśli będę spędzać czas z Mią wiem, co się wydarzy. A nie mogę wsadzić głęboko w nią moich kulek. Tak, może spędziłem ostatnie pięć minut wyobrażając sobie ją leżącą na plecach, gdy waliłbym w nią jak młot pneumatyczny, ale nie jestem kompletnym draniem. I mogę nie znać całej historii, ale jest pewne, że ta dziewczyna została omamiona przez dupka, który zafundował jej podbite oko, a teraz ona szuka swojej matki. Matki, która porzuciła ją gdy była dzieckiem. Mia może być najgorętszą dziewczyną jaką kiedykolwiek widziałem... w porządku ona jest najgorętszą i najsłodszą dziewczyną, jaką kiedykolwiek widziałem. A ja jestem napalony na nią tak, że mój kutas naprawdę boli. To pierdolony ból. Ale ta dziewczyna oberwała wystarczająco, aby sobie z tym poradzić. A ja spędzający czas wokół gorącej dziewczyny, w której nie mogę umieścić penisa... to jest po prostu niemożliwe. Równie dobrze mogę być w więzieniu. Albo piekle. To jest to, jestem w piekle. To jest zemsta za uderzanie do żonatej laski. Dobra, skłamałem wcześniej. Zdecydowanie wiedziałem, że była żonata kiedy ją pukałem. - Mógłbyś? - jest pełna nadziei - To znaczy, nie wiem od czego zacząć, a ty znasz ludzi w mieście i wiesz z kim trzeba porozmawiać. - Pewnie, że tak. - Tak jest. Mów dalej, kretynie. Kop głębszą dziurę. - Tak jak mówiłem, jestem ci winny za to, że pomogłaś Dozerowi. - Nie jesteś mi nic winien, Jordan. Chciałam pomóc. Znów powiedziała moje imię. Jestem najarany. 15

- A ja chcę pomóc tobie. A ja chcę pomóc tobie. Jezu, jestem taką lamerską, dupowatą cipką. To oficjalne. Straciłem pieprzony umysł. Wtedy ona się uśmiecha. To szeroki, jasny i oślepiający uśmiech, i trafia znienacka w moją pierś. I w jaja. Moje życie właśnie stało się poważnie ciężkie. Trochę jak trwały stan mojego fiuta, kiedy jestem obok Mii Monroe.

16

Rozdział 8. Mia Nie mogę uwierzyć, w to co właśnie się stało. Właśnie przyznałam się Jordanowi - którego ledwie znam że Forbes mnie uderzył. I powiedziałam mu też o mojej matce. Matce, która mnie opuściła. Matce, dla której przejechałam przez siedem stanów, aby spróbować ją znaleźć, a ona nawet nie mieszka już pod adresem który posiadam. Jestem tak bardzo głupia. Dlaczego nie sprawdziłam tego wcześniej, zanim wyruszyłam przez kraj w słabej próbie odnalezienia jej? Ale co miałam zrobić? Wrócić do mieszkania i przyłączyć się do trójkąta z Forbesem? Nie sądzę. Jordan musi myśleć, że jestem kompletnym bałaganem. I idiotką. Ma rację w obu przypadkach. Myślę, że najlepszym wyjściem byłoby, gdybym po prostu wyjechała. Muszę wrócić do hotelu, spakować rzeczy i pojechać.... gdzie? Po prostu muszę znaleźć inny hotel, a potem obmyślić następny ruch. Mam nadzieję, że on nie powie nikomu to co już wie, że Forbes mnie uderzył. Dlaczego by miał? Nie wydaje się typem plotkarza. Ale potem powiedział, że jego tata był kiedyś policjantem. Co jeśli.... ? Nie, musiałabym to zgłosić sama i nie sądzę, że lokalna policja zamierzałaby zajmować się obcym w mieście, który akurat ma podbite oko. Ale i tak muszę odejść. Właśnie teraz. Właśnie chcę już wstać, podać jakąś wymówkę i uciec w diabły, 1

gdy mówi: - Mogę ci pomóc znaleźć mamę, jeśli chcesz? Co? Chce pomóc mi odnaleźć moją matkę? Kilka minut temu zaskoczył mnie i przyprawił o łzy, gdy oferował mi wybicie gówna z Forbesa. Nikt, nigdy wcześniej nie zaoferował mi podobnej pomocy. I pomoc pochodząca od mężczyzny, czyni to jeszcze bardziej zdumiewającym i wzruszającym. I teraz to... Pomoc w znalezieniu matki... To jest więcej niż życzliwe. Poświęciłby swój czas, by mi pomóc. Dlaczego miałby to zrobić? Może dlatego, że jest naprawdę dobrym facetem, Mia. Czuję, że zaczynam się dławić od jego dobroci, więc utrzymuję głos tak pewnym jak tylko mogę. - Mógłbyś? - nie mogę nic poradzić na nadzieję w moim głosie - To znaczy, nie wiem od czego zacząć, a ty znasz ludzi w mieście i wiesz z kim trzeba porozmawiać. A teraz bełkoczę. Świetnie. - Pewnie, że tak - mówi - Tak jak mówiłem, jestem ci winny za to, że pomogłaś Dozerowi. Pomaga mi, ponieważ ja pomogłam jemu. Nawet jeśli, to nie jest taka zła rzecz? To nie czyni z niego złego faceta. - Nie jesteś mi nic winien, Jordan. Chciałam pomóc. - A ja chcę pomóc tobie - mówi. Jego głos brzmi tak ciepło i cudownie, że nie mogę nic poradzić na głupi uśmiech, który pojawia się na mojej twarzy. - Więc dziękuję ci. Z przyjemnością przyjmę twoją ofertę pomocy. - Dobrze - uśmiecha się. Jest taki uroczy. I bardzo dobrze wygląda. Nagle mam ochotę wyciągnąć rękę i dotknąć jego twarzy. 2

Zaciskam palce razem i przypinam do kolan. Milczymy przez chwilę, a potem Jordan mówi: - Zastanawiam się, jak długo będą tam z Dozerem? Spoglądam na zegar jak by to miało pomóc. - Jestem pewna, że nie będą go trzymać długo. Prawdopodobnie prześwietlają jego nogę przez złamanie i pewnie klatkę piersiową, aby upewnić się, że żadne żebro nie jest uszkodzone. Uśmiecha się do mnie. - Co? - pytam, trochę skrępowana. - Nic - kręci głową - Po prostu brzmisz inaczej kiedy mówisz jako lekarz. Brzmisz jak... - Lekarz? - uśmiecham się. - Yeah - śmieje się - Lekarz. - Cóż, nie jestem nim jeszcze... jeśli kiedykolwiek nim zostanę - dodaję cicho. - Dlaczego? Patrzę na niego, nie wiedząc co powiedzieć lub dlaczego powiedziałam to wcześniej. Wtedy wzrok Jordana podnosi się, patrząc ponad moją głową. Szybko podaje mi okulary. Słyszę kroki kierujące się w naszą stronę, więc zakładam je i niemo dziękuję Jordanowi. Kiwa lekko głową, a następnie wstaje, tak jak ja. - Co z nim? - Jordan pyta Dr. Callie. - Czuje się naprawdę dobrze. Śpi jeszcze po znieczuleniu, ale wkrótce mu przejdzie. Jego noga jest złamana, tak jak zdiagnozowałaś - kieruje wzrok w moją stronę, a potem ponownie zwraca się do Jordana - Problemem była kość złamana w dwóch miejscach, więc musiałem unieruchomić ją, by zrosła się prosto. - Ale jest z nim w porządku? - pyta Jordan, obawa z jego głosie szarpie moje serce. Dr. Callie uśmiecha się. - Jest z nim dobrze. Założyłem mu gips. Będzie 3

potrzebował odpoczynku i musi pojawić się za sześć tygodni na zdjęcie gipsu. Ale niedługo wróci do swojej formy. - Kiedy mogę zabrać go do domu? - W tej chwili odzyskuje siły. Chcę zatrzymać go tutaj na resztę dnia, by mieć na niego oko, ale później możecie po niego wrócić. - O której godzinie? Dr. Callie patrzy na swój zegarek. - Powiedzmy że o czwartej trzydzieści i będzie gotowy. Penny podchodzi do nas. - Jeśli mógłbyś pójść ze mną, potrzebuję kilku szczegółów od ciebie - mówi do Jordana. - Oczywiście - mówi. Podążam za Jordanem do recepcji, kiedy dr. Callie mnie zatrzymuje. - Zrobiłaś wcześniej wspaniałą ocenę. Pasek na nodze był bardzo dobrą robotą. Będziesz świetnym lekarzem - uśmiecha się szczerze. Szkoda, że ja się tak nie czuję. Nie chcę być świetnym lekarzem. Nie chcę być tym, czym Oliver mnie stworzył. Spuszczam wzrok. - Dziękuję. - Dobrze... powodzenia na studiach. - Dzięki - przytakuję. - Nie ma za co. Lepiej wrócę do niego. Patrzę jak odchodzi, a potem odwracam się do Jordana. Właśnie kończy. - Gotowa? - pyta. - Tak. Idę za nim w drodze do samochodu. - Głodna? - pyta, kiedy jesteśmy w środku. Dotykam ręką mojego pustego żołądka. - Troszeczkę. - Nic dziwnego. Przegapiłaś śniadanie. 4

- Przepraszam za to. Zwykle nie śpię do tak późna, ale byłam zmęczona. Mam nadzieję, że nie miałeś przez to kłopotów. - Nah - kręci głową - Chodźmy złapać jakiś lunch. Wyjeżdża w ulicę, i zaczyna fałszować z radiem. Zdejmuję okulary i rozglądam się po samochodzie. Przed dzisiejszym dniem nigdy nie byłam wewnątrz Mustanga. Jest to bardzo ładny samochód. Całkiem fajny. Wiem, że powiedziałam wczoraj, że jest to wzmacniacz penisa, ale znając teraz Jordana naprawdę nie sądzę, żeby potrzebował jakiejś pomocy w tej dziedzinie. Nie dlatego, że mam powody by tak sądzić, ale on jest bardzo pewny siebie i ten samochód pasuje do niego. Odzwierciedla jego pewność i urok. - To naprawdę ładny samochód - komentuję. Zmienia stację, po czym opiera rękę z powrotem na kierownicę. - Dzięki. Wygrałem go. - Wygrałeś go? Jak w samochodowej loterii czy czymś? drażnię się. Jordan wypuszcza śmiech. - Nie, w kartach. Wygrałem go dzięki ręce do pokera. - Wow. To musiała być niezła ręka - mówię pod wrażeniem. Ściąga prawą dłoń z kierownicy i zgina palce między nami. Diabelski uśmieszek pojawia się na jego ustach. - Och, nie masz pojęcia, kochanie. Kochanie? Cholera jasna. Czy on....? Czy on ze mną flirtuje? Nie. Nie ma mowy. Pomimo tego moje policzki płoną. Udając, że jego słowa nie mają na mnie żadnego wpływu, odchrząkuje. - Lubisz grać w karty? - Kiedyś. 5

Coś jest w jego tonie. To od razu wzbudza moją ciekawość. Nie jestem zazwyczaj wścibska. Nie pytam ludzi o różne rzeczy, ponieważ nie chcę, by oni przepytywali mnie. Ale on wie o Forbesie i coś w Jordanie sprawia, że chcę wiedzieć o nim więcej. Czuję jakbym mogła siedzieć i słuchać go godzinami i ani razu się nie znudzić. - Kiedyś? - pytam. Patrzę jak niespokojnie dotyka palcami kierownicy. - Kiedyś trochę grałem. Lubiłem grać w karty. Po tym jak moja mama zmarła, to, uh.... było trochę gorzej. - Twoja mama zmarła - przyciskam dłoń do piersi - Boże, bardzo mi przykro Jordan. On kręci głową. - Oboje straciliśmy rodziców. Chyba mamy ze sobą coś wspólnego. - Beznadziejne rzeczy mamy wspólne - mówię. Cóż, to nie tak, że mogę powiedzieć mu, że dzień w którym umarł Oliver, był najlepszym dniem mojego życia. On nigdy tego nie zrozumie. - Taaaa - mówi cicho. - Jak umarła? Jeśli mogę zapytać? Kręci głową, zapatrzony przed siebie. - Rak płuc. Czwarty etap. Nigdy nie paliła papierosów, przez całe życie. Podróżowałem z kumplami po południowowschodniej Azji, kiedy dostałem telefon od taty, że jest chora. Wróciłem prosto do domu. Miała operację.... chemię.... nic nie działało - jego ramiona unoszą się w ciężkim westchnieniu. - Po jej śmierci. Ja, uh.... cóż, życie stało trochę trudne. Szalone, wiesz? Zerkam w jego stronę. Wyłapuję smutek w jego oczach, zanim odwraca się i znów patrzy przed siebie na drogę. - Wtedy miałem pobudkę i zrobiłem porządek ze swoim zachowaniem. I tu widzisz całkiem nowego, prawie 6

odpowiedzialnego mnie. Śmiejąc się wskazuje ręką na siebie, ale widzę, że jest wymuszony. Właśnie wtedy widzę, że jest złamany. Nie tak jak ja, ale na pewno coś jest na rzeczy. Wygląda jakby nosił ciężkie brzmienie winy z powodu mamy. Przekręcam się na siedzeniu tak, że patrzę teraz na niego. - Cóż nie znałam Jordana przed tobą, ale ten Jordan jest bardzo miły. Śmieje się, ale brzmi to bardziej szyderczo. Samokrytycznie. - Yeah, miły. To ja. - Myślę, że taki jesteś. I dobrze, uh, to się liczy. Dla mnie. Wciągam wargę i biorę głęboki oddech. Spogląda znowu na mnie i nasze oczy się spotykają. Łączą. Moja skóra płonie. Usta wysychają. Serce bije nierówno. Mam nieoczekiwane i bardzo gwałtowne pragnienie, by pochylić się i go pocałować. Zrywając połączenie, odwracam się i zbieram wyimaginowane kłaczki na dżinsach. Nie rozmawiamy więcej, dopóki nie zatrzymujemy się pod jadłodajnią. Zakładam okulary i wychodzę z samochodu. - Jadłam tu poprzedniej nocy - komentuję zza ramienia. - Wiem. Obracam się, a mięśnie blokują się z napięcia. - Skąd to wiesz? - wiem, że mój głos jest ostry, ale nic nie mogę na to poradzić. On marszy lekko brwi. Kładzie rękę na dachu samochodu i mówi: - Beth, kelnerka, która obsługiwała cię wtedy jest moją dobrą przyjaciółką. Zadzwoniła do mnie, aby dać mi znać, że przyjedziesz. - Och, w porządku. - Przesadnie zareagowałaś, Mia. Przebiegam ręką przez włosy i śmieję się, ale nie brzmi to za dobrze. 7

- To ma sens, dlaczego poleciła mi właśnie twój hotel, ponieważ jest twoim najlepszym przyjacielem. Oczywiście, że tak. Nie dlatego, że twój hotel jest tandetny, czy coś, bo tak nie jest. Jest świetny. Najlepszy hotel w jakimkolwiek byłam. Jezu Chryste. Skończ mówić. Teraz. Naprawdę potrzebuję knebla, kiedy jestem przy nim. Jordan chichoczę. Obchodzi samochód i podchodzi do mnie, trzymając w ręce coś co przypomina koszulę w szkocką kratę. - Pomyślałem, że może będziesz chciała to włożyć - kiwa głową w stronę mojego nagiego brzucha. Boże, nie mogę uwierzyć, że zapomniałam że mój t-shirt został podarty. Wcale mi to się nie podoba. Zwykle jestem świadoma stanu mojego stroju. Musiałam z powodu mojego ojca. I Forbesa. Natychmiast zakrywam ręką mój nagi brzuch. Wolną ręką biorę koszulę, którą mi podaje. - Dzięki - mówię, zakładając ją. Pachnie męsko. Lasem. Pachnie nim. Nie sądzę, żebym chciała kiedykolwiek zdjąć tę koszulę. Podchodzi bliżej, wygładza i zapina guziki w koszuli. - Nie chcę żeby ludzie myśleli, że cię poturbowałem mówi powoli i z uśmiechem. Czuję to w każdej części mnie. Nie mogę się ruszyć. Po prostu gapię się na niego, patrząc jak jego oczy śledzą każdy zapinany guzik, przypominając sobie o oddychaniu. Zręcznie zapina do końca. Jego oczy podnoszą się na mnie. Staram się nie zauważać, że jego stopniowo się zwiększa, trochę jak mój. Albo, że jego ręka wciąż utrzymuje się na koszuli, blisko moich piersi, chociaż guziki są już zapięte. Przełykam ślinę. - Dziękuję - szepczę, a mój głos łamie się w połowie słowa. 8

Cofa się ze skinieniem głowy. - Chodź, nakarmimy cię. Mój puls galopuje gdy idę za Jordanem do knajpki. Nie czeka na miejsce tylko omija stanowisko hostess, więc podążam za nim, wciąż wytrącona z równowagi przez guziki w koszuli. Ręką wskazuje bym usiadła pierwsza, więc wsuwam się do boksu. Jordan siada naprzeciwko. Widzę Beth podchodzącą do nas. Patrzy to na mnie, to na Jordana. Marszczy piękną twarz. Nie wygląda na szczęśliwą, go tutaj ze mną i zaczynam się zastanawiać, czy oni są dla siebie czymś więcej niż przyjaciółmi. Nie lubię też tego jak się czuję, gdy myślę o nich razem. Zazdrosna. Zaniepokojona. Zazdrosna. - Cześć tobie - mierzwi jego włosy. - Uważaj na włosy! - śmiejąc się, odpycha jej rękę. Daje mu kuksańca. - Nie martw się, nadal ładnie wyglądasz. Jej wzrok strzela do mnie, po czym wraca do niego. - Beth, ile razy mam ci mówić, że mężczyźni nie są ładni. Jesteśmy gorący. Wspaniali. Cholernie niesamowici. Ale nie ładni. Patrząc na mnie przewraca oczami. Nie mogę powstrzymać się od śmiechu. Jordan uśmiecha się do mnie. Czuję się tak dobrze. Szczególnie w moich południowych okolicach. - Beth, znasz już Mię - wskazuje na mnie. - Znam - uśmiecha się. Wydaje się szczery, co pomaga mi trochę z moim problemem. - Dziękuje ponownie za polecenie hotelu - mówię. Spogląda ponownie na Jordan, ale on patrzy na mnie. Jej oczy wracają do mnie. I zauważam w nich ciekawość oraz 9

trochę humoru. To sprawia, że robię się ciekawa. - Nie ma problemu - uśmiecha się ponownie - Nie spodziewałam się zobaczyć dzisiaj ciebie tutaj - mówi do Jordana. Jego twarz posępnieje. - Jakiś kutas potrącił samochodem Dozera. - O mój Boże - przykłada dłoń do ust i siada obok Jordana, zmuszając go do przesunięcia się. - Czy z nim wszystko w porządku? Jordan kiwa głową w moim kierunku. - Dzięki Mii jest. Czuję, że moje policzki rozgrzewają się. - Nie zrobiłam nic takiego, naprawdę. - Tak, zrobiłaś - rzuca mi spojrzenie, po czym powraca znów do Beth - Sprawdziła jego obrażenia i zobaczyła, że ma złamaną nogę. Więc podarła swój t-shirt i usztywniła mu ją. Mia studiuje by być lekarzem - Jordan ją informuje. - Wow - mówi, patrząc na mnie. Poruszam się niespokojnie na swoim miejscu. Nie czuję się komfortowo z tą rozmową czy zainteresowaniem. Nie lubię być w centrum uwagi. - To wyjaśnia, dlaczego masz na sobie jedną z koszul Jordana - dodaje z uśmiechem. Moja twarz od razu płonie. - Oh, tak - patrzę na dół i nerwowo kręcę guzikami, starając się ukryć twarz. - Możemy dostać coś do jedzenia? Mia nie jadła nic od ostatniej nocy - mówi Jordan, zmieniając temat. Zgaduję, że potrafi wyczuć mój dyskomfort w całej tej koszulowej rozmowy. - Przegapiła śniadanie pomagając Dozerowi, więc przywiozłem ją tutaj na obiad, kiedy będziemy czekać aby go odebrać. 10

Ona kiwa głową. - Oczywiście. Więc z Dozerem będzie dobrze? - Tak będzie z nim w porządku. - Dobrze - klepie go po ramieniu, po czym wstaje - Pozwól, że tobie też przyniosę coś do jedzenia. Wygląda jakbyście oboje tego potrzebowali. To co zwykle, Jordan? - Yeah. - Mia, co mogę tobie podać? - patrzy na mnie. Łapię menu i szybko je skanuję. - Poproszę kanapkę z sałatką i kurczakiem i dietetyczną colę. Uśmiecha się. - Super. Nie długo będzie. Patrzę jak odchodzi do kuchni. Jordan przesuwa się w poprzek siedzenia, więc teraz znów znajduje się naprzeciwko mnie, siedząc na wprost w mojej linii wzroku. Opiera dłonie na stole, przechyla głowę i patrzy na mnie. Wtedy zdaję sobie sprawę, że ponownie ciągnę palcami wargę. Kładę dłonie na kolanach. - Robisz to kiedy jesteś zdenerwowana. To nie jest pytanie. Przytakuję. - Teraz jesteś zdenerwowana. Dlaczego? Wzruszam ramionami patrząc wszędzie, tylko nie na niego. - Nie jestem pewna. Pochyla się, ściskając dłonie. - Nie musisz się przy mnie denerwować, Mia. Spotykam się wzrokiem z jego ciepłym spojrzeniem. -Wiem - przytakuję. - Dobrze - uśmiecha się i z powrotem relaksuje - Myślałem o znalezieniu twojej mamy i jak się do tego zabrać. Bierze paczuszkę cukru z uchwytu i zaczyna się nią bawić. - Myślałem, że najlepiej będzie zacząć od podstaw, takich jak Google, White Pages, Rejestry Publiczne i tego rodzaju 11

rzeczy. - Brzmi jak dobry plan. Oczywiście, że tak. Każdy plan brzmi dobrze, bo nie mam pojęcia jak szukać moją zaginioną matkę. Odkładając cukier wyciąga telefon z kieszeni. - Ok, zaczynajmy. - Teraz? - mój wzrok skacze do niego. - Co masz zrobić jutro, zrób dzisiaj... chyba że wolisz zaczekać? - Nie. Teraz jest w porządku. Zmuszam się do uśmiechu, bo wiem jak sztucznie brzmiał mój głos. - Jeśli jesteś pewna. - Jestem pewna. Jestem pewna, że mój głos zabrzmiał ostrzej niż chciałam. Ale ja po prostu się boję. Chcę odnaleźć matkę, ale strach przed nieznanym to przyćmiewa. Jordan spogląda na mnie z zakłopotanym współczuciem na twarzy. Patrzę na niego, aż nie mogę tego znieść. Nienawidzę współczucia. Odwracam twarz i patrzę w okno. - Ok – wypuszcza powietrze - Zacznę od archiwów publicznych. - Oczywiście - mamroczę. Moje ręce są niespokojne, więc owijam je wokół brzucha, w którym mi się skręca. Czuję, że nie ma odwrotu. - Ponownie, jak nazywała się twoja mama? - Anna Monroe. On więcej wpisuje. Ja bardziej się boję i panikuję. Nie sądzę, że jestem na to gotowa. Moje nogi świerzbią, by stąd uciec. Muszę wyjechać. Potrzebuję jedzenia. Muszę być sama. 12

Jordan bierze głęboki oddech, zwracając moją uwagę z powrotem do niego. Jego brwi marszczą się gdy myśli. Wygląda naprawdę uroczo. I nagle, cała moja uwaga skupiona jest wyłącznie na nim. - Sprawdziłem imię twojej mamy na wszelki wypadek w Kolorado i Nowym Meksyku, ponieważ znajdują się blisko nas i pomyślałem, że warto spróbować i dało to wynik dziesięciu Ann Monroe. Żadnej w Durango, ale trzy w sąsiednich miastach. Jedna w Montrose. Jedna w Gunnington. I jeszcze inna w Farmington w Nowym Meksyku, który jest tylko godzinę drogi stąd. Więc myślę, że to najlepsze na początek. Kładzie telefon na stole i przejeżdża dłońmi po włosach, a nasze spojrzenia się spotykają. Ciepło w jego oczach koloru syropu klonowego sprawia, że moje serce bije jak bęben. - Możemy pobrać pełne raporty o nich, adresy i tym podobne. Zrobię to po powrocie do hotelu. Lubię kiedy myśli o rzeczach, o których ja nigdy bym nie pomyślała. Nigdy nie pomyślałabym, by sprawdzić Nowy Meksyk. Odsuwając strach, bardzo się cieszę, że mi pomaga. Myślę, że zlokalizuję ją znacznie szybciej z jego pomocą. - Dziękuję za to, co dla mnie robisz. - Naprawdę, skończ z dziękowaniem mi. Robię to, ponieważ chcę. I chcę ci pomóc, okej? Nikt nigdy nie mówił do mnie i nie traktował mnie tak jak on. Jak osobę, która ma znaczenie. Aby przydać się na coś. To sprawia, że moje serce czuje się rozgrzane i żywe, w pewnym sensie jak nigdy wcześniej. Znam Jordana krótko, ale czuję że to nieistotne, kiedy z nim siedzę. To straszne. Ale w dobrym sensie straszne. Lubię to. Lubię go. - Okej - uśmiecham się. 13

Rozdział 9. Jordan Powiedziałem Mii, że jestem lepszą osobą niż byłem kiedyś. Że jestem teraz odpowiedzialny. Yeah, racja. Nie uprawiam już hazardu, ale.... Gdyby wiedziała dlaczego skończyłem z hazardem pomyślałaby, że jestem najgorszym z najgorszych. Staram się być odpowiedzialny, trzymać się z dala od kłopotów, ale wydaje się że one idą za mną wszędzie gdziekolwiek pójdę. Albo może po prostu je przyciągam. Nie, żadne może. Absolutnie to robię. Nawet po tym wszystkim co się wydarzyło, wciąż przynoszę gówno pod drzwi taty. Uprawiałem seks z mężatką, myśląc wyłącznie swoim penisem, kiedy jej wkurzony mąż pojawił się w hotelu. Poczułem ulgę, że tata był wtedy daleko. Pomimo że dowiedział się o tym później, byłem zadowolony że mnie nie odciął. Nie chcę go więcej wciągać w żadne moje gówno. On już stracił za dużo przeze mnie. Nie, żeby kiedykolwiek coś powiedział. Nigdy mnie nie winił, ani jednego dnia. Tata nigdy nie dał mi odczuć że jest mną rozczarowany, ale ja to czuję i wiem. Na szczęście, fiasko ze wściekłym mężem nie skończyło się bijatyką, a to tylko dzięki Beth i jej zdolnościom do uspokajania gniewnych ludzi. Ale nie mogę więcej robić takiego gówna. Problemem jest, że ja nie wiem jak być dobrym. Hazard nie wchodzi w rachubę, ale kobiety tak. Potrzebuję zająć czymś umysł, gdy pojawia się chęć by zasiąść za stołem hazardowym, co zdarza się często. Pieprzenie mi w tym pomaga. Więc pieprzę często. 1

Po prostu muszę być ostrożnym w wyborze kobiet do pieprzenia, bo nie chcę niczego odstawić, kiedy mój tata wraca. Więc, definitywnie, nigdy więcej mężatek. I żadnych gości hotelowych - co oznacza żadnej Mii Monroe. Moja lista powodów aby trzymać się z dala od niej właśnie rośnie. Ona jest gościem hotelowym. Ma więcej bagażu niż John Fitzgerald Kennedy. Ale przede wszystkim, jest cholernie za dobra dla kogoś takiego jak ja. Nic dobrego nie może wyniknąć z Mii owiniętej wokół mnie. Cóż, coś dobrego mogło by wyniknąć – gra słów zamierzona – ale po fizycznej euforii rzeczywistość sprowadziłaby mi gwałtowny upadek z powrotem na ziemię. Ona zasługuje na coś lepszego, niż to, co kiedykolwiek mógłbym jej dać. I robię dobrze, tak myślę. Byłem teraz przy niej przez dłuższą chwilę. Yeah, wiem co sobie myślicie, to był mniej niż jeden dzień w jej towarzystwie. Ale uwierzcie mi, to jest pewien rodzaj pieprzonego rekordu, że nie próbowałem jej puknąć. Mój jedyny poślizg to próba flirtowania z nią wcześniej w samochodzie. Ale to było niczym w porównaniu do tego, co zwykle robię. Po prostu nie mogłem się oprzeć. A wyraz jej twarzy... tak piekielnie słodki. Jej policzki zaróżowiły się, a ona wyglądała na zaskoczoną i zażenowaną. Można by pomyśleć, że nikt z nią wcześniej nie flirtował, ale z jej wyglądem bardzo trudno mi w to uwierzyć. Wróciliśmy do hotelu, a ja w kuchni robię nam kawę. Po tym jak skończyliśmy obiad, została nam jeszcze godzina do czasu, kiedy będę mógł odebrać Dozera. Więc zawiozłem Mię z powrotem do hotelu i pobrałem informacje, które znalazłem. Drukowałem szczegóły, kiedy Mia poszła zmienić podarty tshirt. Oddała mi z powrotem koszulę, zanim poszła się przebrać. 2

Nie wstydzę się przyznać, że powąchałem ją kiedy Mia odeszła. Pachniała niesamowicie. Całkowicie poszarpałem materiał. Poważnie, jeśli Mia Monroe butelkowałaby zapach, rozpylałbym go na moje poduszki. I moje ubrania. Cholera, spryskałbym nim siebie. Kiedy wróciła, była świeżo po prysznicu i jej włosy wciąż były lekko wilgotne, a waniliowy zapach unosił się wokół niej. Miała na sobie wyblakły, różowy top bez rękawów, a dżinsy opinały jej pośladki tak, że mój kutas prawie wyrwał się ze spodni. Ona wyglądała, kurwa, bosko. Zajęło mi dobre kilka minut by moja głowa zaczęła pracować prawidłowo, zanim mogłem usiąść z nią i zacząć przeglądać wydrukowane szczegóły. Wydawała się cicha kiedy mówiłem jej o informacjach które wydrukowałem, więc zostawiłem ją siedzącą na ganku, myśląc że potrzebowała kilku chwil. Stąd powód, dlaczego stoję tutaj, parząc kawę. Rozumiem, że ona po prostu przetwarza rzeczy. Nie mogę sobie wyobrazić, jakie to musi być uczucie wiedzieć, że twoja mama cię opuściła. Nigdy nie zostałem porzucony, ale umierające matki mam opanowane do perfekcji. Moja prawdziwa mama, Abby, zmarła przy porodzie. Miała problemy z sercem, ale nikt wtedy o tym nie wiedział, i stres związany z porodem ją zabił. Nigdy nie wyszła za tatę. Byli młodzi, w stałym związku, ale mój tata nie utrzymywał go zakrytego, więc dziewięć miesięcy później to powiedziało cześć Jordan. Po śmierci Abby tata wychowywał mnie sam, z pomocą dziadka. Kiedy miałem dwa lata, Belle, moja macocha, którą zawsze nazywałem mamą ponieważ była jedyną jaką kiedykolwiek znałem, wróciła do miasta, po czym ona i tata wrócili do siebie. Tata i mama byli dziecięcą miłością. Mama 3

opuściła miasto idąc do college, ale tata został i poszedł do akademii policyjnej. Zerwali ze sobą zanim wyjechała i wtedy on poznał Abby i miał mnie. Mama zmarła cztery lata temu i od tego czasu on nigdy nie spojrzał na inną kobietę. Tato miał ciężko w życiu. Stracił dwie kobiety, które kochał. Myślę, że przez to zniszczył swoją wiarę w miłość. Całkowicie zrozumiałe. I dlatego pozostaję singlem. Przejmuję się kobietą kiedy potrzebuję uprawiać seks. Telefon zaczyna dzwonić. - Złote Dęby. - Cześć synu, jak się masz? - Cześć tato. Ze mną dobrze. Jak z dziadkiem? Już doprowadził cię do szaleństwa? Śmieje się. - Oczywiście. Znasz dziadka. Jak się mają sprawy w hotelu? - Yeah, dobrze. Mamy w tej chwili gościa. Ona będzie tu przez dwa tygodnie. - Ona? - cisza - Masz kobietę przebywającą tam teraz? - Tak, tato - wzdycham. - Czy ona jest sama? - Yep. - Ile ma lat? - Nie wiem, gdzieś w moim wieku, może kilka lat młodsza. - Czy ma chłopaka? - Jezu, tato - wzdycham ponownie - Nie znam aktualnego statusu jej związku - kłamię - ponieważ nie potrzebuję. Nie zamierzam jej dotknąć, okej? Nie jest w moim typie. To jedno jest małym kłamstwem. Mia nie jest moim zwykłym typem. Jest czymś dużo więcej. - Każda dziewczyna jest w twoim typie, Jordan. - Nie każda dziewczyna - drwię - Nigdy nie spałem z brzydką dziewczyną. Jezu, daj mi jakiś pieprzony kredyt 4

zaufania, tato. - Jezus, Jordan, czy musisz przeklinać tak dużo? - Tak, kurewsko muszę. W jaki sposób rodzice potrafią dorosłego człowieka skopać do poziomu nastolatka w ciągu kilku sekund? - Więc jest brzydka? - mówi, zaczynając ponownie. - Kto? - gram dalej. Wypuszcza głośne westchnienie. - Dziewczyna, której nie masz zamiaru zaciągnąć do łóżka. - Cóż... nie, nie nazwałbym jej brzydką... Śmieje się. Głośno. To naprawdę mnie wkurza. - Wiem, że myślisz, iż jestem męską dziwką i wiem, że to moja wina, ale jestem w pełni zdolny do utrzymania rąk przy sobie. Będę się trzymał z dala od tej dziewczyny. Ona jest gościem. Koniec. - Hej, uspokój się synu. Po pierwsze, nie sądzę że jesteś męską dziwką. Słyszysz mnie? Po prostu martwię się o ciebie, to przywilej rodziców. Chcę tylko żebyś był szczęśliwy, ale zawsze wydaje mi się, że szukasz szczęścia w niewłaściwych miejscach. Bardziej ostatnimi czasy. To się staje trochę głębsze niż lubię. Nie chcę tego. Szczególnie nie z tatą. Opieram moje ramię i czoło o ścianę. Wzdycham. - Czuję się dobrze, tato. Jestem szczęśliwy. Słuchaj, muszę już lecieć. Pozdrów dziadka ode mnie, dobrze? - Jasne. Brzmi na pogodzonego i cieszę się. Nie chcę żeby ta rozmowa trwała dłużej niż to konieczne. - Dbaj o siebie, synu. Do usłyszenia wkrótce. Odkładam słuchawkę, a potem zdaję sobie sprawę, że zapomniałem powiedzieć mu o wypadku Dozera. Cokolwiek. Nie jestem w nastroju, by do niego oddzwaniać. Powiem mu 5

później. Biorę nasze kawy i wychodzę na zewnątrz. Mia siedzi przy stole. Okulary ma zdjęte, odchyla się do tyłu na krześle i wpatruje się w niebo. Patrzę na nią dłużej niż powinienem. Jej głowa nagle się podnosi, a ona łapie mnie na gapieniu się. Udając, że nie ma w tym nic dziwnego, uśmiecham się i podchodzę, stawiając przed nią kawę. - Dzięki. Uśmiecha się do mnie, a ja czuję jakbym właśnie dostał w pierś. To naprawdę zaczyna doprowadzać mnie do szału. Nie uśmiech... nie, to jest niesamowite. Moja reakcja na to mnie wkurza. Moja reakcja na nią. Biorę krzesło i ustawiam je naprzeciwko jej. Siadam wygodnie, biorę łyk kawy i odstawiam ją na stół. - Jakiś pomysł gdzie chcesz zacząć? - wskazuję na papiery przed nią. Mia bierze łyk kawy, spogląda na mnie z nad kubka. - Myślę, że chciałabym zacząć od Anny która mieszka w Farmington. To największe miasto, prawda? Ponieważ pomyślałam, że gdybym była nią, wyjechałabym jak najdalej. Albo mogłabym się udać do innego stanu, gdzie trudniej byłoby mnie znaleźć. Kąciki jej ust opadają. Czuję ukłucie... nie wiem. Wiem tylko, że nie lubię oglądać jej smutnej. - Myśl pozytywnie, Mia. Zacznijmy od tego co mamy i zobaczymy gdzie nas to zaprowadzi. Podnosi oczy. - Masz rację. Pojadę tam jutro. - My - podkreślam. Naprawdę powinienem pomóc bez podróży do Farmington. Unikam tego miejsca jak ognia, po tym co stało się 6

z tatą. Ale nie mogę pozwolić, by pojechała tam sama. A prawdopodobieństwo zobaczenia w dzień kogoś kogo nie chcę jest prawie żadne. Tacy jak ja wychodzą tylko by zagrać w nocy. Mia odstawia filiżankę. - Nie musisz ze mną jechać. Pomogłeś mi już wystarczająco - i musisz prowadzić hotel. Odchylam się do tyłu i zakładam nogę na nogę, opierając kostkę o udo. - Jeśli nie zauważyłaś, nie jesteśmy zbyt zajęci. Jesteś moim jedynym gościem, więc możesz nazwać to pakietem allinclusive. Szczerzę się, więc nie wychodzi to zbyt koszmarnie. Ona się śmieje. Dobry znak. Jej brwi unoszą się do góry i zaczyna znowu ciągnąć za tę cholerną wargę. - Więc... co zawiera pakiet all-inclusive? Hmm, flirtuje ze mną. Interesujące. Bardzo. Cholernie. Interesujące. - Nic konkretnego. To raczej doświadczenie i tego typu rzeczy. - Racja - nie patrzy na mnie. Naprawdę podoba mi się gdzie to zmierza. Nie powinno, ale nie mogę tego powstrzymać. Jestem zainteresowany Mią i nie odpuszczę, dopóki nie dowiem się co to znaczy. Mój oddech przyśpieszył, więc biorę szybki łyk kawy aby to zatuszować, jednak nie spuszczam z niej wzroku. - Ale część tego pakietu oznacza, że jadę jutro z tobą. Naprawdę nie sądzę, że jest bezpieczne dla ciebie jechać tam samej. Mała zmarszczka pojawia się między jej brwiami, a ogień płonie w oczach. To jest seksowne, ale wiem że ją wkurzyłem. Miałem to zmierzające w dobrym kierunku, ale musiałem 7

otworzyć gębę i wszystko zniszczyć. Krzyżuje ręce na piersi. To pcha jej perfekcyjne cycki do góry; cycki, na które mocno staram się nie patrzeć. - Jordan, przejechałam sama przez siedem stanów, aby tu dotrzeć. Dam radę wyjechać z miasta - brzmi na wkurzoną, a jej warga się wysuwa. Nie mogę nic poradzić na to, że chichoczę. Ona jest tak cholernie urocza. Kusi mnie aby rzucić całą ostrożność na wiatr, złapać jej twarz w dłonie i pocałować te piękne usta. - Rozumiem - mówię z uśmiechem - Potrafisz zadbać o siebie. Ale po prostu mi ustąp. Pamiętaj, że dorastałem jako syn policjanta i wiem wszystko o złej stronie samotnej, długiej podróży kobiety. Jezu, już wiedza, że to zrobiłaś aby dostać się tutaj sprawia, że dostaję pokrzywki. I to nie będzie ładne. Nie chcesz być odpowiedzialna, że będę wyglądał brzydko, prawda? Jak ten rodzaj brzydoty, który straszy małe dzieci - ciągnę za twarz, a ona się uśmiecha. Gram, ponieważ nie chcę zniszczyć jej pewności siebie i niezależności, którą tak wyraźnie okazuje - pewności, którą ten bękart ją pozbawił, kładąc na niej swoje ręce. Ale także nie mogę pozwolić jej jechać tam samej. Patrzy w dół na stolik i przebiega palcem wzdłuż rowka. Jestem już zaznajomiony z tą twarzą, ona ciągnie kiedy myśli nad czymś i ma znużony wygląd, tak jak teraz. Unosi głowę, patrząc na mnie uważnie. - Nie chcę być odpowiedzialna, za zepsucie tak ładnej twarzy jak twoja, więc... dobra, możesz jechać. - Myślisz, że mam ładną twarz? - przechylam głowę na bok, uśmiechając się. Oczywiście, załapałem. I oczywiście, chcę znać odpowiedź. Mia jest jedyną kobietą, której kiedykolwiek zadałem pytanie, czy widzi mnie atrakcyjnym czy nie. Jest tak trudna do odczytania, że niemożliwe jest powiedzenie o czym myśli przez większość czasu. 8

To pieprzy w mojej głowie, delikatnie mówiąc. Jej twarz robi się czerwona, tak jak się spodziewałem. Nigdy nie spotkałem dziewczyny tak nieśmiałej jak ona. Nigdy nie spotkałem dziewczyny takiej jak ona, kropka. Jest taka inna. Skromna we wszystkim. Nie ma pojęcia jak kurewsko niesamowita jest, ale chcę żeby wiedziała. Chciałbym tylko wiedzieć jak to zrobić. - Uh, um, więc... - przebiega palcami po włosach i patrzy na kawę stojącą przed nią - Masz ładną twarz. Wiesz, że jesteś twarzowy. - Biorę to jako komplement - uśmiecham się, ale to co chcę zrobić, to odstawić pieprzony taniec - Ty też masz ładną twarz Mia. Naprawdę ładną. Wciąga gwałtownie powietrze i widzę rumieniec na jej piersi. Ona wpływa na mnie. Pieprzony-mężczyzna! - Dziękuję - mówi spokojnie, uśmiechając się przenikliwie. - Masz z tym poważny problem. - Z czym? - jej oczy skaczą do moich, ciepło w nich natychmiast znika. Marszczę brwi i czuję, że wiem dlaczego ona tak reaguje nieufnie na wszystko co robię i mówię. Ale to nie znaczy, że mi się to podoba. Co jej zrobił ten dupek, jak zniszczył jej pewność siebie.... i nie wiem nawet połowy tego. Po prostu modlę się, żeby jej podbite oko było najgorszym co jej zrobił. - Mówieniem dziękuję. Mówisz to cały czas odpowiadam. - Oh. Dobre maniery... one są wbite we mnie. Beztroska w jej głosie nie pasuje do spojrzenia w oczach. Gdybym nie obserwował uważnie, mógłbym przegapić jak jej oczy przygasły, ale zauważyłem i teraz czuję mieszane, nieprzyjemne uczucie w moim brzuchu. Jest więcej - więcej niż podbite oko od jej dupkowatego ex. I teraz jestem cholernie wściekły. 9

Chcę wiedzieć resztę... potrzebuję wiedzieć, by jej pomóc. Ale nie mogę zapytać jej wprost, nie chcę jej zdenerwować tak jak wcześniej, więc będę musiał czekać, aż będzie gotowa mi powiedzieć. Jeśli kiedykolwiek to zrobi. - Nie musisz używać dobrych manier przy mnie - łagodzę głos, próbując sprowadzić ją z powrotem gdziekolwiek jest Jeśli nie zauważyłaś, ja nie mam żadnych. Obdarza mnie półuśmiechem. - No nie wiem. Wydajesz się być dobrze wychowany przy mnie. Unoszę brew. - Przeklinam. Kurewsko często. Śmieje się. Ten dźwięk rozluźnia mnie. - Dużo przeklinasz, ale uważam że to odświeżające. - Moje przeklinanie jest odświeżające? To coś nowego. Musisz powiedzieć to memu tacie, bo jestem całkiem pewny, że on się z tobą nie zgodzi. Najwyraźniej przeklinanie na oczach gości jest dużym nie_nie - mówię z udawanym zmieszaniem, wzruszając ramionami. Nie wiem co to spowodowało, ale odrzuca głowę do tyłu i zaczyna się śmiać. Prawdziwie szczerym, mocnym śmiechem. I jest to właśnie taki niesamowity, piękny dźwięk, że nie mogę nic na to poradzić i też zaczynam się śmiać. Trzymając się ręką za brzuch, próbuje złapać oddech. Przeczesuje grzywkę do tyłu. Jej niebieskie oczy lśnią. Ona wygląda jak poezja. Jak niebo w upalny dzień lata. Jak as w rękawie, kiedy potrzebuję wygrać. Okej. Zgaduję, że załapaliście ten obraz. Ona wygląda przepięknie. - Jesteś zabawny - uśmiecha się - Sprawiasz, że się śmieję. Moment. Potrzebne wyjaśnienie. Nie przeszkadza mi tytuł klasowego clauna, ale nie chcę być wiejskim, pieprzonym idiotą. 10

- Zabawny ha-ha czy zabawny dziwaczny? Pochyla się do przodu, opiera łokcie o stół a podbródek o dłoń, gdy zaciska wargi. Czuję się jakbym podlegał ocenie. Nie mogę nic powiedzieć, nigdy wcześniej żadna kobieta nie spojrzała na mnie w taki sposób. Albo zostawi w zawieszeniu to pytanie. Czuję się trochę skołowany, jeśli mam być szczery. - Zabawny ha-ha - mówi w końcu. Dobrze, dziękuję, kurwa, za to. - Jesteś bystry, prostolinijny i nie zwodzisz. To orzeźwiające. - Teraz, jeśli nie wiedziałbym lepiej, to bym pomyślał, że uważasz mnie za pospolitego... - drażnię ją. Ona ponownie ciągnie za wargę zębami, a jej oczy rzucają mi spojrzenie. - Jesteś najmniej pospolity. - Wezmę to za kolejny komplement. - Miał nim być. Zauważyłem, że jej głos spadł o kilka oktaw niżej. Jej oddech więźnie trochę i wtedy rumieniec powraca, pokrywając szczyty jej niesamowitych piersi. Jest namacalny żar poruszający się pomiędzy nami. To wymaga wszystkiego ode mnie, aby się powstrzymać i nie ruszyć do niej. Kurwa, ja chcę zrobić ten ruch, a sposób w jaki ona na mnie patrzy... Pragnie mnie. Uwierzcie mi, to jedno wiem dobrze, a to jest wtedy gdy kobieta mnie pragnie. I Mia mnie pragnie. Spotykam ponownie jej spojrzenie i natychmiast przypominam sobie o siniaku na jej twarzy. Zmiażdżyć i spalić. Ona jest zbyt krucha. Przeszła zbyt wiele. Nie jestem typem faceta, jakiego potrzebuje. 11

Odpycham krzesło i wstaję. Mia spogląda w górę. Jestem pewien, że widzę w jej oczach błysk rozczarowania. To zarówno poprawia jak i psuje mi nastrój. Popieprzone, racja? - Czas na mnie, muszę odebrać Dozera. Spoglądam na zegarek, jakby na potwierdzenie tego faktu. - Miałbyś coś przeciwko, gdybym pojechała z tobą? Naprawdę chciałabym zobaczyć jak on się czuję - pyta tym swoim słodkim, jak jej tyłek, głosem. To atakuje moją głowę niczym fizyczna obecność. Chcę powiedzieć nie, bo potrzebuję czasu by wyczyścić mój umysł z niej i tego co chcę z nią zrobić... jej zrobić. Już otworzyłem usta, by powiedzieć nie. Ale, oczywiście, mówię tak. Jedno spojrzenie w te niebieskie oczy i cały mój rozsądek wylatuje przez okno. Wtedy ona się uśmiecha i jestem kurewsko bezsilny. Nawet nie mogę tym razem winić mojego fiuta, kiedy nawet nie pojawił się na imprezie. *** Jazda do weterynarza przebiega w ciszy. Głównie dlatego, że nie wiem o jakich cholernych rzeczach mogę z nią rozmawiać. Jest to obce pojęcie dla mnie. Nigdy nie miałem problemu z rozmową z kobietą, ale teraz szukam w głowie, próbując zrozumieć co się tutaj dzieje. Dlaczego Mia wpływa na mnie tak mocno? Może dlatego, że nieznane mnie wciąga. Odkładam seks na bok – tak, właśnie to powiedziałem, niewiarygodne, prawda? Zobaczcie co ona mi robi. Rzecz w tym, że naprawdę lubię z nią rozmawiać. Jest inteligentna. I zabawna. Jestem pociągający dla niej i chcę spędzać z nią czas. To nigdy. Nie stało się. Wcześniej. I nie lubię tego. Ta dziewczyna powoli doprowadza mnie do szaleństwa, 12

czuję to. Może powinienem po prostu przespać się z nią i mieć to z głowy, do diabła z konsekwencjami. Ona zdecydowanie mnie pociąga. Mógłbym powiedzieć to wcześniej. Może gdybym.... -.... nie powinniśmy skręcić do weterynarza? - Co? - odzyskuję przytomność na dźwięk głosu Mii. - Myślę, że minąłeś zakręt do weterynarza - wskazuje ponad swoim ramieniem. Rzucam okiem za siebie i widzę, że rzeczywiście minęliśmy skręt do weterynarza, ponieważ myślałem o niej. - Cholera, tak - mruczę. Sprawdzam czy droga jest czysta i zawracam auto, kierując się w stronę z której przyjechałem. Biorę zakręt i parkuję przed budynkiem weterynarza. Wchodząc widzę, że nie ma nikogo za biurkiem, więc dzwonię w dzwoneczek. Penny wychyla się zza drzwi. - Witam ponownie - uśmiecha się radośnie - Dozer jest już gotowy. Usiądź jeśli chcesz, a ja go przyniosę. Siadam obok Mii, ale czuję się niespokojnie. Nie wiem dokładnie co sprawia, że tak się czuję. Może to przez nadmierne podekscytowanie seksualny napięciem. - Wszystko w porządku? - pyta Mia. Śledzę jej oczy kierujące się do moich stukających stóp. - Oh, tak, w porządku. - Martwisz się Dozerem? - uśmiecha się delikatnie i dotyka mojego ramienia dłonią. Moje ciało elektryzuje się od jej dotyku. Ledwo mogę myśleć przez ogień płynący pod skórą. Poważnie, co to kurwa jest? - Co? - mamroczę. Ona patrzy się zdezorientowana. Otwieram usta, ale zamykam je, kiedy Penny przychodzi z Dozerem. 13

- Oto on. Dozer kuleje do mnie. Jego noga jest w gipsie i ma wkurzony wyraz pyska. Ma założony jeden z tych ogromnych stożków1, wokół głowy. Muszę zagryźć policzek, aby się nie uśmiechnąć. Biedny drań. On naprawdę przeszedł przez magiel. - Hej kolego - podchodzę do niego i przykucam - Jak się masz? On pomrukuje i ociera stożkiem o moje ramię. - Jak długo będzie musiał to nosić? - wstaję, biorąc smycz od Penny. - Zobaczymy jak będzie się czuł. Dr. Callie nałożył go tylko dlatego, ponieważ Dozer żuł gips. - Widzisz Dozer, zostaw swoją nogę w spokoju, a stożek może zniknąć. Rzuca mi złe spojrzenie, po czym wyrywa smycz z mojej ręki i utyka w stronę Mii. Patrzę w jaki sposób ona wita się z nim, bez strachu. Dozer to duży pies, ludzie zwykle się go obawiają, ale nie Mia. Nawet kiedy jego ogromna głowa spada niezgrabnie na jej kolana i ślini jej dżinsy. Nie waha się, tylko skupia na nim, tak jak tego od niej chce. Dozer nigdy nie jest przyjazny wobec ludzi których nie zna. Ogólnie rzecz biorąc, wita się z daleka. Zawsze tak było, więc złożyłem to na karb tego, co się z nim działo zanim pojawił się na naszym progu. Ale Mia zajęła się nim po wypadku; pokazała mu dobroć, której nie ma większość ludzi. Ale Mii ciężko nie lubić. Wiem to zbyt cholernie dobrze.

1. Tak to wygląda.

14

Patrzę jak drapie go za uchem gruchając nad nim, a on wychodzi z siebie śliniąc się. Szczęśliwy drań. Czego bym nie dał, by mieć jej ręce teraz na sobie. Poważnie, zadrapałbym ucho jeśli to oznaczałoby, że mnie dotknie. Złamana noga zaczyna zdawać się w tym momencie atrakcyjna. Mia nagle unosi wzrok znad Dozera, tak jakby słyszała moje myśli i łapię mnie na gapieniu się. Jej niebieskie oczy spoglądają z zaciekawieniem w moje. Wiem, że powinienem odwrócić wzrok, ale nie mogę... Nie potrafię. Uśmiech powoli wypływa na jej usta. Światło wpadające przez okno, za jej plecami, perfekcyjnie ją oświetla. Wygląda jak anioł. Najpiękniejsza rzecz jaką kiedykolwiek widziałem. Uderza. W. Pierś. Czuję, że nie mogę oddychać. - Mógłbyś tylko podpisać mi te formularze i uregulować rachunek - mówi Penny, odciągając moją uwagę od Mii. - Oczywiście - mówię, pocierając mostek. Jak tak dalej pójdzie, to będę miał swój pierwszy atak serca. Potakuję i idę za nią do recepcji. Podaję Penny kartę kredytową, starając się nie myśleć o tym, jak do cholery mam zamiar ją spłacić po tych rachunkach od weterynarza, które ją wysuszą; podpisuję dwa formularze, które dała mi do ręki. Spoglądam ponad moim ramieniem i łapię spojrzenie Mii, wpatrującą się we mnie. Ona definitywnie mnie lustruje. Mój tyłek, żeby być dokładnym. Odwraca wzrok, kiedy uświadamia sobie, że ją złapałem. Nie mogę nic poradzić, że czuję szczęśliwy pieprzony żar. Szczerzę się jak striptizerka na imprezie bractwa. Kiedy skończyłem podpisywać formularze i wydawać pieniądze, których nie mam, Penny daje mi torebkę z lekami dla 15

Dozera. - Są przeciwbólowe. Podawaj mu jedną trzy razy dziennie z jedzeniem i musimy widzieć go za miesiąc, aby sprawdzić jak leczy się noga. Daj mu dzisiaj jedynie lekką kolację, jego żołądek nadal jest delikatny po narkozie. Możesz zabrać kołnierz i smycz ze sobą. Możesz je oddać kiedy będziesz miał czas. - Dzięki. Przyniosę wszystko jutro. Umawiam się na termin za cztery tygodnie i wsuwam karteczkę wraz z kartą kredytową do portfela. Wpakowuję leki do kieszeni i wracam z powrotem do Mii. Dozer wciąż robi maślane oczy w jej stronę. Nawet mój pies zwariował na jej punkcie. Nie żebym to ja zwariował na jej punkcie. Nie ma kurwa mowy. Absolutnie nie. Nigdy. W. Życiu. - Gotowy? - sięgam w dół po smycz Dozera. Odwracając głowę, uderza moją rękę ogromnym stożkiem, który ma na sobie i trzymając smycz w zębach podaje ją Mii. Ładnie, Dozer. Zrywać ze mną dla laski. Myślę, że zapomniał kto go karmi. Bierze smycz z jego pyska i głaszcze go po głowie. Przygląda mi się, a uśmiech wygina kąciki ust. - Czy będzie ci pasowało, jeśli zaprowadzę go do samochodu? - Nie wygląda jakbyś miała wielki wybór - uśmiecham się w stronę machającego ogonem Dozera - Myślę, że masz wielbiciela. Chichocze. To jeden z najseksowniejszych dźwięków, jaki kiedykolwiek słyszałem. - Cóż, Dozer nie byłby złym wielbicielem, ale myślę, że jestem dla niego po prostu nową twarzą. Nie mogę sobie wyobrazić, żebyś kiedykolwiek walczył o uwagę - mówi do 16

Dozera - Jesteś przystojnym chłopcem... prawda?... tak, jesteś pieści jego pysk w dłoniach, a ja właśnie robię się zazdrosny o własnego psa. Jestem zazdrosny o własnego psa. Naprawdę muszę zacząć uprawiać seks. - Chodźmy - wsadzam ręce do kieszeni, a następnie udaję się w kierunku drzwi i mojego samochodu. Pomagam usiąść Dozerowi na tylnym siedzeniu. Odwracając się, znajduję Mię wahającą się za mną, kiedy Dozer się usadza. - Mogę ponownie usiąść z nim z tyłu? - pyta, przygryzając dolną wargę. Jezu, chcę ugryźć tę wargę. Lizać ją. Ssać ją. Pieprzyć ją. Widzę jak Dozer podnosi głowę, a jego uszy stają. - Nah, będzie z nim w porządku. Będziesz mieć więcej miejsca z przodu, obok mnie. - Okej... jeśli jesteś pewien. Widzę jak głowa Dozera opada z chrząknięciem. Uśmiecham się ponownie, kiedy widzę jak Mia, okrąża samochód i wspina się na siedzenie pasażera. Kiedy jestem już w samochodzie, nie mogę się oprzeć posłaniu Dozerowi zadowolonego uśmieszku. Szczerze, spojrzenie jaki mi daje teraz... jeśli by mógł to pokazałby mi środkowy palec2 Yep, przegrałeś tę rundę, Dozer. Włączam zapłon, czując się bardzo zadowolonym z siebie, że Mia siedzi z przodu ze mną.... Wtedy to tafia do mnie. Byłem w konkursie sikania z moim psem. Brak słów. Brak. Pieprzonych. Słów. Wciskam pedał gazu, kierując się do domu. 2.to już mnie powaliło :D przepychanki Jordana z Dozerem są epickie :D Możnaby zacząć sprzedawać bilety... 17

Właściwie zaczynam myśleć, że Mia ma jakąś magiczną moc i robi coś z moim charakterem. Jak voodoo lub inne gówno. To musi być to. Nie ma innego logicznego wytłumaczenia dla ogromnej cipki, w jaką się zamieniam. Wszystko co muszę zrobić to pobyć przez kilka godzin z daleka od Mii, wsadzić kutasa w jakąś laskę i błyskawicznie wrócę do siebie. Za wyjątkiem dzisiaj, nie mogę zostawić rannego Dozera. Jutro. Definitywnie jutro. Mam zamiar iść i poderwać najgorętszą laskę, jaką będę mógł znaleźć i pieprzyć ją - wielokrotnie. Mam zamiar wypieprzyć Mię Monroe z mojej głowy. Uśmiecham się do siebie, zadowolony z tego pomysłu, kiedy irytująca piosenka Taylor Swift , „I Knew You Were Trouble” zaczyna grać w radiu. Właśnie mam zamiar je wyłączyć, kiedy Mia zaczyna cicho śpiewać, więc zostawiam grające. Jezu, jej głos jest jednym z najsłodszych dźwięków, jaki kiedykolwiek słyszałem. Słucham jej przez cały utwór. Moja skóra praktycznie drży, kiedy ona kończy. Kto wiedział, że ta piosenka może brzmieć tak dobrze. Pochylam i wyłączam radio. - Lubisz Taylor Swift? - Co? - rumieni się - Oh, yeah, jest okej. Po prostu bardzo lubię tę piosenkę. Prawdopodobnie nie twój rodzaj muzyki, co? - Nie za bardzo - uśmiecham się Chcę ją dotknąć, tak bardzo kurwa mocno, w tym momencie. - Przepraszam - mówi cicho. 18

Zerkam na nią szybko. ` - Za co przepraszasz? - Za śpiewanie. Robię to czasem, nie zdając sobie z tego sprawy. Wiem że mam okropny głos i słuchanie mnie musiało być naprawdę bolesne dla twoich bębenków - śmieje się, ale brzmi nienaturalnie, wymuszono. Nie jak ten niesamowity dźwięk, który słyszałem wcześniej. Rzucam jej kolejne szybkie spojrzenie. Zauważam że jej język ciała jest wyłączony. Owija ręce wokół siebie, prawie ochronnie. Napięcie kłuje mnie jak noże. - Kto ci to powiedział? Ex dupek jej to powiedział. Naprawdę chcę stłuc jego twarz. Wielokrotnie. Spogląda w dół na swoje dżinsy i zaczyna je szarpać. Czuję jej poleganie tylko na sobie, z dala ode mnie. Nie podoba mi się to uczucie, w ogóle. - Oh, nikt mi tego nie powiedział. Po prostu mają uszy, wiesz? - wzrusza ramionami i wypuszcza kolejny, fałszywy śmiech. - Więc twoje uszy są zepsute. Myślę że masz świetny głos, Mia. Naprawdę niesamowity. Sprawia mi przyjemność słuchanie jak śpiewasz. Czuję jej oczy na mnie, więc spotykam się z nimi. Zaczynam mówić, zanim zdaję sobie z tego sprawę. - Jakie masz plany na dziś wieczór? Co do diabła robię? Zaskoczenie maluje się w tym wspaniałych niebieskich oczach. Potem podnosi swoje smukłe ramiona i pochyla głowę. - Oh, um, zamierzałam złapać jakąś kolację, a następnie poczytać do snu. - Chcesz zjeść kolację ze mną? Dlaczego nie mogę przestać mówić? Mia unosi brwi, a sposób w jakim to zabrzmiało właśnie 19

dotarło do mnie. Jezu, to zabrzmiało jakbym zapraszał ją na randkę. Nie chodzę na randki. Nigdy. Co ja robię? Proszę ją, by zjadła ze mną kolację, gdy kilka minut temu planowałem „wypieprzyć Mię z mojej głowy” strategię. Sprostować! Sprostować! Przełykam ciężko ślinę. Wzrok mam mocno skupiony na drodze, debilnie się jąkam. - Ja, uh, tylko miałem na myśli, że mam zamiar ugotować sobie kolację, więc mogę zrobić extra dla ciebie jeśli chcesz? Lub nie. Cokolwiek. Gładko, Matthews. Rzeczywiście kurewsko gładko. To jest jedna z jej długich przerw zanim mówi: - Byłoby wspaniale, Jordan. Dziękuję. Jej głos jest tak nienaturalny i cichy, że nawet nie ryzykuję spojrzenia na wyraz jej twarzy. Niech mnie ktoś teraz zabiję. Proszę. Słyszę z tyłu parsknięcie Dozera. Mam wielką ochotę by odwrócić się i powiedzieć mu żeby się odpieprzył, ale zgaduję, że Mia już myśli że jestem kretynem, więc sobie odpuszczę. Zamiast tego sięgam i włączam radio, żeby wypełnić niezręczność. I można powiedzieć, że jedziemy z powrotem tak cicho jak przyjechaliśmy.

20

Rozdział 10. Mia Dlaczego czuję się tak rozczarowana? Nie chciałam żeby Jordan zaprosił mnie na kolację, ale kiedy skorygował swoją ofertę, czułam się rozczarowana. To głupie. Ja jestem głupia. Oczywiście, że zaproponował mi kolację. Jest miłym facetem. Wiem, że powiedział, iż hotel nie oferuje wieczornych posiłków, a on jest pewnie uprzejmy, ponieważ jestem jedynym gościem, ale nie mogę pozwolić mu karmić się za darmo. Spójrzcie na mnie, zadurzyłam się w pierwszym facecie, który jest miły dla mnie. To idiotyczne, nawet jak na mnie. Muszę po prostu skupić się na tym, dlaczego tu jestem znalezienie mojej matki, dostanie odpowiedzi i ruszenie dalej z moim życiem. Nowy start. Wróciliśmy do hotelu. Stoję w przejściu, patrząc jak Jordan kładzie Dozera na sofie. Włączył mu nawet telewizor. Muszę powstrzymać uśmiech, który czuję. I stłumić przyciąganie, które we mnie uderza. On naprawdę martwi się o Dozera. Jest szczęśliwym psem. Pomijając samochód, który go potrącił. Idę za Jordanem do hotelowej kuchni, po tym jak skończył usadzanie Dozera. Siadam na stołku przy kuchennym blacie. - Nie jestem najlepszym kucharzem... - mówi przez ramię, kierując się w stronę lodówki. - Brzmi obiecująco - żartuję. Dziwi mnie własna śmiałość. To nie jest dla mnie naturalne i nie tak rozmawiam z mężczyznami. Zawsze jestem ostrożna, myślę nad słowami, zanim je wypowiem. Muszę taka być. Jedno potknięcie może mnie dużo 1

kosztować. Ale z Jordanem łatwo jest się potknąć, ponieważ wszystko jest z nim naturalne. Odwraca się lekko, patrząc urażony. - Hej! Nie jestem taki zły. Robię średnie Zielone Chili. Wezmę wszystkie składniki i zrobię ci je innym razem, ale dziś wieczorem, po prostu powiedz co chcesz, na co mam składniki -uśmiecha się - i zrobię to. Nastrój rozluźnia się przez przekomarzanie się z nim. Wzruszam ramionami. - Jestem łatwa. Cokolwiek zrobisz będzie mi pasować1. Jego brwi się podnoszą. Jego ciało odwraca się całkowicie do mnie. Łatwa. Nie jest to najlepsze słowo, Mia. Widzicie co się dzieje, gdy nie uważam na moje słowa. Słowna biegunka. - N-nie tak jestem ł-łatwa. Po prostu wystarczy zwykłe jedzenie, no wiesz - zaczynam się jąkać - Po-po prostu nie wymyślne, zwykłe poproszę. Jego brew unosi się wyżej i uśmiecha się szeroko. Chcę żeby ziemia mnie pochłonęła. Teraz. Proszę. - ''Łatwe proszę.'' Robi się - zwraca swoją uwagę z powrotem do lodówki. Jestem taką idiotką. Naprawdę nie należy wypuszczać mnie do ludzi. Jordan zaczyna wyciągać jedzenie i umieszcza je na ladzie. Jajka, pomidory... 1.Mia, co ty mówisz, to woda na młyn dla niego ;P

2. A oto i nasz Hiszpański omlet.

2

- Więc ''łatwe proszę'', czy Hiszpański omlet2 będzie okej? Nie mogę nic poradzić na śmiech, który ze mnie uciekae. - Hiszpański omlet będzie idealny. Uśmiecha się do mnie zanim odwraca się z powrotem. - Potrzebujesz pomocy? - Nah, mam to. Chcesz coś do picia? Mam piwo w lodówce lub wino, jeśli chcesz? - Piwo będzie świetne - zeskakuję ze stołka i idę w kierunku lodówki. - Też chcesz? - Jasne. Łapię dwie butelki. - Otwieracz jest w szufladzie - Jordan wskazuję szufladę nożem, którego używa do krojenia pomidorów. Potykam się, moja klatka piersiowa się zaciska, nogi sztywnieją. Oczy zachodzą mgłą. Cholera. Oliver przeciąga nożem w poprzek mojego obojczyka i przez całe ramię. - Skąd to masz, Mia? - unosi w górę koszulkę, którą kupiłam sobie dzień wcześniej. Ładny, z trójkątnym dekoltem, na ramiączkach, top ukryłam na końcu mojej szafy. Miałam nadzieję włożyć go, gdy Oliver będzie w szpitalu. Kupiłam go ze względu na kolor. Sprawia, że myślę o lecie. Czułam ciepło i radość gdy go przymierzałam. Chciałam zachować to uczucie, więc kupiłam go, nawet znając ryzyko. - K-kupiłam go, sir. - Czy dałem ci pozwolenie na zakup tego? Kręcę głową. - Nie. Zbliża się do mnie. - To dziwkarski top! Zaprojektowany, aby przyciągać uwagę chłopców! Czy tego chcesz, Mia? Czy chcesz uwagi 3

chłopców? - Nie, tatusiu. Trzyma top przede mną i rozrywa go na strzępy, nożem. Chcę płakać. Przez top. Ale ten top sprawiał, że czułam się szczęśliwa. Przez ten ulotny moment czułam się szczęśliwa i on zabrał mi to znowu. Jak zawsze. - Zdejmij swój sweter, Mia. Moje oczy rzucają się na niego. - D-dlaczego? - Nie zadawaj pytań! - ryczy - Po prostu rób co mówię! Moje ciało się trzęsie, gdy zdejmuję sweter przez głowę. Zostając w biustonoszu trzymam sweter, przyciskając go palcami do brzucha. Strach narasta we mnie. Oliver przechodzi za mną. Zaciskam powieki. Słyszę odkładanie noża na biurko, a następnie trzask pasa Olivera, kiedy wyjmuje go ze spodni. Mój żołądek opada. Bez względu na to, ile razy już to się zdarzyło, strach pozostaje taki sam. - Nie słuchałaś moich zasad, Mia. Byłaś niegrzeczną dziewczynką. Co czeka niegrzeczne dziewczynki? Przełykam ze strachu, który zostawia suche usta i wstrząsa wnętrzności. - Ponoszą karę, sir. Przygotowuję się, zaciskając zęby. Czuję pierwsze uderzenie pasa na plecach. Tłumiąc krzyki zagryzam wargę, aż czuję smak krwi. - Jezu, Mia! Wszytko w porządku? Zaniepokojony Jordan stoi przede mną. Czuję coś spływającego na dół, po moim podbródku. Przyciskam palce do ust. Krew. Przegryzłam moją wargę. - Boże, oh, ja, uh - to był wypadek. 4

Wypadek? Yeah, ponieważ normalni ludzie gryzą swoje wargi do krwi przez cały czas, Mia. Całkowicie normalne. On nie będzie myślał, że cokolwiek jest na rzeczy. Nic nie mówiąc, Jordan bierze butelki piwa z moich rąk i kładzie je na ladzie. To wtedy zdaję sobie sprawę, że moje ręce drżą. - Usiądź tutaj - wyciąga stołek. Wspinam się na niego, nagle moje nogi są jak galareta. Jordan otwiera szufladę, po czym wraca z apteczką. Boże jestem taka popieprzona. Teraz poza strefą i otwarcie gryzę wargi. Niesamowite, Mia. Rób tak dalej. - Przepraszam - mamroczę, kiedy on ściera krew wacikiem. Antyseptycznym. Trochę piecze, ale jestem przyzwyczajona do pieczenia; lata korzystania z tych rzeczy to zrobiły - Jestem taką ofermą. Staram nie skupić się na bliskości Jordana, czyli na tym jak moja skóra mrowi, kiedy ją dotyka. Albo na tym, jak niesamowicie pachnie. Albo że chcę, żeby mnie pocałował. Właśnie teraz. Bardziej niż cokolwiek innego. Tak, to o tym myślę w tym popieprzonym momencie. Normalność to coś czego nigdy nie będę miała. Zrozumiałam to dawno temu. - Przestań przepraszać - mówi miękko, patrząc w moje oczy - Po prostu powiedz mi co się wtedy stało. Utrzymuję opanowane spojrzenie. - Nic się nie stało. - Nic się nie stało? Wyłączyłaś się kompletnie. Gdzie byłaś? Patrzę przed siebie, koncentrując się na ścianie za nim. - Nigdzie specjalnie. Przepraszam. Wzdycha. Jego ciepły oddech dmucha w moje włosy. Jego rozdrażnienie powinno mi przeszkadzać, ale wszystko na czym mogę się skupić to sposób w jaki jego bliskość sprawia, że czuję 5

się tak jak teraz. Tak żywa. Nie pamiętam, bym kiedykolwiek wcześniej czuła się tak żywa. - Poważnie, przestań ciągle przepraszać. Nie masz za co. Po prostu martwię się o ciebie - przyciska wacik do mojej wargi - Myślałaś o tym, co zrobił ci twój ex? Jak sprawił, że masz podbite oko? Wiem, że traumatyczne wydarzenia mogą być czasami wyzwalane przez niewielką rzecz, powodując omdlenia i tym podobne. Moje ciało tężeje. Mięśnie sztywnieją. Kręcę głową. To prawda, ponieważ stałam się popieprzona na długo przed Forbes'em. Forbes był tylko deszczem po tornadzie. - Czuję się w porządku - mówię, chyba zbyt surowo. Nie chcę zachowywać się w ten sposób, ale po prostu nie mogę o tym rozmawiać. Nie z nim. Z nikim. Usuwając wacik, cofa się i przejeżdża dłonią po włosach. Mogę stwierdzić, że jest sfrustrowany, a ja jestem sfrustrowana nim. Wszystko co kiedykolwiek widziałam, to sfrustrowani i wściekli mężczyźni, ale to także wszystko co znam. Dobroć mnie dezorientuje. Wytrąca z równowagi. Wściekli, sfrustrowani mężczyźni są dla mnie bardziej zrozumiali. - Wiem, że nie znasz mnie dobrze, ale możesz mi zaufać. Możesz ze mną rozmawiać i powiedzieć mi wszystko. Nie będę oceniać.... szczerze, nie będę osądzać. Jego spojrzenie omiata podłogę po czym wraca do mnie. Jego oczy są uczciwe i przejrzyste. - Może będę w stanie ci pomóc. Nawet kiedy jest sfrustrowany, jest miły. Nie wiem co z tym zrobić. Ale chcę jego pomocy. Bardziej niż cokolwiek chcę komuś 6

zaufać. Chcę zaufać jemu. Otwieram usta, żeby pozwolić słowom wydostać się na zewnątrz. Ale nie mogę. Popsucie we mnie nie może być naprawione. - Od dawna potrzebuję pomocy - kręcę głową, nienawidząc że pozwoliłam temu wyślizgnąć się - Doceniam to ciebie - wszystko, co zrobiłeś dla mnie. Ale tak naprawdę nie ma nic do powiedzenia - zsuwam się ze stołka. - Dzięki za posprzątanie tego, ale mam zamiar pominąć kolację. Czuję się bardzo zmęczona. - Mia... Ignoruję błaganie w jego głosie, wychodzę z kuchni i biegnę do mojego pokoju.

7

Rozdział 11. Jordan Podnoszę rękę żeby zapukać w drzwi, po czym cofam się o krok. Stoję przed pokojem Mii, zastanawiając się, czy powinienem zapukać do jej drzwi czy nie. Jest to dość prosta czynność. Podnoszę rękę. Ona wchodzi w kontakt z drewnem. Pukam. Ona otwiera drzwi. Proste, prawda? Więc dlaczego się nad tym tak zastanawiam? Ponieważ po ostatniej nocy, rzeczy nie są już tak proste jeśli chodzi o Mię. Nie dlatego, że płynąłem z prądem łatwym życiem od chwili w której ją poznałem, ale to jest po prostu wyjście poza mój obszar działania. Nie mam pojęcia co jej powiedzieć. A ja zawsze wiem, co powiedzieć kobietom. Przypuszczam, że powinienem zachowywać się tak, jakby nic się wcześniej nie wydarzyło. Yeah, ponieważ nie byłoby to totalnie gównianym posunięciem. Może po prostu powinienem dać jej znać, że jeśli będzie potrzebowała pogadać o czymkolwiek to jestem tutaj dla niej. Właśnie tak. Tak zrobię. Zapukam do drzwi, powiem, że śniadanie jest gotowe, zapytam o której chciałaby pojechać do Farmington i subtelnie wspomnę, że jestem tu dla niej. Łatwizna. Podnoszę rękę do drzwi i nagle widzę przebłysk twarzy Mii z ostatniej nocy. Wyraz jej twarzy. Była całkowicie w innej strefie. Gdzie indziej. I sposób w jaki gryzła wargę... Szczerze mówiąc nigdy nie widziałem czegoś podobnego. 1

Nie boję się przyznać, że widząc ją tak przestraszoną to gówno mnie opuściło. Co mogło wprawić ją w ten stan? Zgaduję, że sprawy są gorsze niż na początku myślałem. Jest tego więcej niż dupkowaty ex, podbijający jej oko. Załapałem to kiedy kiedy powiedziała, że potrzebowała pomocy i wybiegła z kuchni, jakby się za nią paliło. W tym momencie, chciałem za nią pobiec. Pomóc jej. Prawie to zrobiłem. Ale zatrzymałem się. Czemu? Ponieważ wiem, że jeśli bym to zrobił przekroczyłbym linię czegoś jeszcze. Chciałbym się w nią zagłębić1. Nie robię tego. Nie mogę tego zrobić. Pieprzenie? Tak. Emocjonalność? Ogromne nie-nie. Cofam się, opieram o ścianę i przejeżdżam palcami po włosach. Jestem zmęczony. Prawie nie spałem w nocy. Miałem Dozera i jego złamaną nogę w łóżku, zostawiając mnie z calem2 materacu do spania. Mój brak snu nie miał absolutnie nic wspólnego z paniką Mii ostatniej nocy. Mogłem pomyśleć o tym kilka razy. Ale nie za dużo. Próbowałem tylko pojąć co takiego zrobił jej pieprzony ex. I wszystkie z tych rzeczy coraz bardziej mnie irytowały. Więc wtedy zacząłem snuć wesołe myśli o Mii. Myślałem o seksie z nią, na wiele różnych sposobów. I wyobrażałem sobie jak jej słodkie usta smakują podczas pocałunku. 1. Jakby ktoś nie wiedział, to ta cała ,,głębia" to taka przenośna, głębokie uczucie, zaangażowanie itd. 2.Z tego co powiedział konwerter jest to 2,54 cm, czyli bardzo mało, ja już bym się lepiej na podłodze położyła:) a ja lubię spać więc, mimo że kocham zwierzęta, to bym eksmitowała Dozera ;P

2

Jak ona smakuje... Jak wszystko w niej smakuje... Jej skóra... Jej ciasna, gorąca cipka... Dobra. Spędziłem całą noc martwiąc się o Mię lub myśląc o wszystkich sposobach, w jakich chcę uprawiać z nią seks. Mia była w mojej głowię, przez całą cholerną noc. Szczęśliwi? Bo ja, kurwa, nie jestem. Pieprzyć to gówno. Odpycham się od ściany, podnoszę rękę w celu walnięcia w drzwi, i wtedy Mia nagle je otwiera. - Cholera! - Jezus! Moja ręka nadal jest w powietrzu, a serce bije jak skurwysyn. Oczy Mii znajdują się na moim uniesionym ramieniu, jej oddech przyśpiesza, a klatka piersiowa faluje. Kurwa, jej cycki wyglądają wspaniale w tym topie. A ja się gapię. Odwróć wzrok. Opuszczam rękę. - Przepraszam - mówię, w tym samym czasie co ona. Podnoszę oczy do jej i uśmiecham się. Jej oczy uśmiechają się do mnie. - Ja tylko... - Ja.... Śmieje się. Ten dźwięk jest tak cholernie seksowny. Pragnę jej. Mogę szczerze powiedzieć, że nigdy, w całym moim życiu, nie pragnąłem nikogo tak mocno jak jej. Mój kutas pulsuję. To przyjemne/bolesne uczucie. Przyjemne na jej widok. Bolesne, że nie może się w niej znaleźć. 3

Myślę, że on umiera z pragnienia. On potrzebuje kąpieli w fontannie Mii3. Czy ja przeżywam seksualną frustrację? Cholera... myślę, że może tak być. Więc tak to jest. To całkiem okrutne. Jak do diabła mnisi to wytrzymują? Wiem na pewno, że nie zamierzam trwać dłużej w tym stanie bez seksu. - Ty pierwszy - gestykuluje Co? Oh yeah, rozmawiamy. Tak jakby. Wkładam ręce do kieszeni i bujam się na nogach. - Przyszedłem tylko ci powiedzieć, że śniadanie jest gotowe i jeszcze dowiedzieć o której chcesz jechać do Farmington? - Nadal chcesz ze mną jechać? - wygląda na zaskoczoną. - Oczywiście. Czemu miałbym nie chcieć? Jej wzrok opada na stopy. Śledzę go, pragnąc by jej nogi nie były zakryte teraz dżinsami. Widzę, że ma na sobie parę klapek a paznokcie pomalowane na różowo. Czy to nie dziwne, że widok jej stóp mnie kręci? Yeah, ale jeśli już, to nie dbam o to. Chcę popchnąć ją do łóżka, zdjąć te klapki, potem dżinsy i wylizać sobie drogę od sexi stóp, przez całe te wspaniałe nogi, aż dotrę do domu. - Ponieważ...więc, uh.... - jej słodki głos sprowadza mnie z powrotem do niej - Z powodu ostatniej nocy. Marszczę brwi. Nie mogę nic na to poradzić. - Nic się nie zmieniło - wszystko się zmieniło - Ostatniej nocy... to twoja sprawa. Jeśli chcesz o tym pogadać, jestem tutaj. Jeśli nie... - wzruszam ramionami - wciąż tutaj jestem. Jezus, czy mogę brzmieć jeszcze bardziej jak kobieta? Wyrośnie mi wagina, jeśli nie zatrzymam tego gówna. Uśmiech dotyka kącików jej ust. 3.ahhh, jak poetycko ;) 4

Nasze oczy się spotykają a ja prawie cofam się z bólu, który przeszywa moją pierś. Te gówno działa mi ostatnio cholernie na nerwy. To dzieje się tylko kiedy jestem z Mią. Może to...? Nie. Nie. Ma. Pieprzonej. Mowy. - Jesteś gotowa, by coś teraz zjeść? - wyrzucam z siebie. Wygląda na trochę zaskoczoną moją gwałtownością. - Tak. - Okej. Dobrze - odwracam się i idę w dół korytarza. Byłem zwięzły. Nie chciałem taki być i wiem, że mam wahania nastrojów niczym dojrzewający nastolatek, ale po prostu nie mogę kontrolować emocji przy niej. Moja głowa jest poza tym cholernym miejscem. Słyszę kliknięcie zamykających się drzwi za mną, potem delikatny dźwięk jej stóp klapiących w klapkach. Ten dźwięk jest podobny do bicia w mojej piersi. Wychodzę przed nią na taras. Jest ciepły poranek, więc pomyślałem że będzie chciała zjeść na zewnątrz. Naszykowałem wcześniej stolik oraz zadzwoniłem do Pauli i powiedziałem jej żeby dzisiaj nie przychodziła. Nie ma za wiele do zrobienia, nic z czym nie dałbym sobie rady. To nie ma absolutnie nic wspólnego z faktem, że lubię przebywać z Mią. Sam. Nic a nic. - Masz coś przeciwko, żebym zjadł z tobą? - upewniam się, kiedy ona siada. Nadal jest tutaj gościem i muszę przypominać sobie o tym. Nawet jeśli pozwalam sobie trochę poplątać się w jej życiu. Jej uśmiech jest zakłopotany. - Nie, oczywiście, że nie. - Cool - zaczynam wycofywać się w kierunku drzwi - Co 5

chcesz do picia? - Kawa będzie super. Podążam do kuchni. Mam już przygotowane jedzenie na tacy, więc wystarczy dołożyć dzbanek z kawą, śmietankę i cukier. - Zrobiłem kilka rzeczy - mówię kiedy wracam - Nie byłem pewny co chcesz, ale ostatniej nocy mówiłaś, że prosisz łatwe... - uśmiecham się, kiedy kładę tacę z goframi, naleśnikami, bekonem i tostami na środku stołu. - Zrobiłeś to wszystko.... dla mnie? - przełyka. Jej oczy błyszczą. Uczucia szarpią wewnątrz mojej piersi jak lalki pociągane za sznurki. Poruszam się niespokojnie. - Yeah, cóż, jesteś moim płacącym gościem - wzruszam ramionami. Jej twarz opada. - Tak, oczywiście - jej słowa są ciche, ale działają na mnie bardziej niż gdyby wrzasnęła. Jestem takim pieprzonym idiotą. - Cholera, to zabrzmiało... - biorę krzesło i ustawiam je naprzeciwko niej - Nie robię takiego śniadania dla każdego. Jeśli by się zastanowić, to właściwie nigdy nie zrobiłem takiego śniadania dla nikogo. Nie robię śniadań dla gości. Paula lub tata je robią. Gdybym miał je robić, to byliby szczęśliwi, jeżeli dostaliby miskę płatków zbożowych. - Nie robisz? - jej brwi unoszą się do góry z niedowierzaniem. - Nope. Słowo skauta - dotykam dwoma palcami do skroni. - Byłeś skautem? - Jeden dzień - uśmiecham się - Ale to prawda co mówiłem o jedzeniu. Zerwałem moje śniadaniowe dziewictwo z tobą4. Jej policzki robią się mocno różowe. 4.no to dał czadu :D 6

Za dużo? Jakby mnie to obchodziło. Pragnę jej. Strasznie. Pieprzyć wszystko co mówiłem przez te ostanie dni o trzymaniu się od niej z daleka. Nie mogę. Nie jestem w stanie tego zrobić, już nie. Jest coś między nami i muszę dowiedzieć się co to jest. Patrzymy na siebie przez jedno uderzenie serca..... dwa..... Odwraca wzrok w stronę jedzenia. - Te gofry wyglądają naprawdę pysznie. Cóż, wszystko wygląda pysznie. I te naleśniki wyglądają... przepysznie i tosty są.... - jąka się. To urocze oglądać ją taką. - Tostami - kończę za nią ze śmiechem. Jak na zawołanie jej policzki rumienią się ponownie. Zaczyna przygryzać wargę. Oglądanie jej w tym stanie sprawia, że mój kutas pulsuje, a serce pędzi. - Powinnaś jeść. Przegapiłaś kolację ostatniej nocy przesuwam tacę ku niej. Ona szczypię dolną wargę, między kciukiem a palcem wskazującym. - Jestem dość głodna. Ostrożnie wyciąga i kładzie gofra na talerzu. Siedzę i patrzę, jak nalewa syrop klonowy na gofra, a następnie unosi go do ust i bierze gryz. Zamyka oczy i ucieka jej mały jęk, a wtedy mój facet staje na baczność. Pieprz. Mnie. To brzmi dokładnie jak jęki, które wyobrażałem sobie ostatniej nocy. Przesuwam się na siedzeniu przechylając moje ciało z jej pola widzenia, potem krzyżuję nogi chowając wzwód, teraz gramy fair. Wbijam się w naleśniki i zaczynam układać ich stos na moim talerzu. Dozer drepcze i kładzie się przy moim krześle, dając mi 7

maślane oczy. Biorę naleśnika z mojego talerza i daje mu go. Kiedy podnoszę wzrok, Mia spogląda na mnie z uśmiechem. Moja pierś znów zaczyna boleć. - To dobry gofr - mówi, odrywając kolejny kawałek i wkładając go do ust - Będzie w porządku, jeśli dam trochę Dozerowi? - pokazuje w stronę chciwego tyłka mojego psa, który po prostu połyka w całości naleśnika którego mu dałem, a potem mierzy wzrokiem jedzenie w ręku Mii. - Oczywiście - uśmiecham się. - Tutaj, Dozer - klepie nogę, wyciągając resztę gofra w jego stronę. Dozer jest tam z prędkością światła. Bierze gofra, połyka go w całości, a następnie kładzie głowę na jej kolanach, wpatrując się w nią o więcej. I tak upływa reszta śniadania. Dozer posiada pełną uwagę Mii, kiedy ona kontynuuje karmienie go jej śniadaniem, w międzyczasie sama jedząc. A ja siedzę i oglądam. Jak pieprzone trzecie koło. Poważnie, to wymyka się spod kontroli. Dostaję blokadę fiuta od mojego psa. Dozer i ja będziemy musieli odbyć poważną rozmowę, jak mężczyzna z mężczyzną5. Odczuwam niewielką ulgę, że wkrótce wyjedziemy i będę miał z nią trochę sam na sam. Tak, jestem w pełni świadomy jak żałośnie to brzmi. Nie musicie mi mówić. - Dzięki za śniadanie - mówi Mia, ocierając usta serwetką To było przepyszne - wstaje z krzesła i podaje mi swój talerz. Kładę go na tacy.

5.naprawdę martwię się o Jordana, jak nie bzyknie to chłopina oszaleje ;) Jeszcze 3 rozdziały... Tylko 3 rozdziały...

8

- Jesteś pewna, że się najadłaś? Dozer zjadł większość wskazuję na niego, padł na podłodze, zadowolony. - Jest dobrze - przyciska dłoń do żołądka, wskazując że jest pełna. Nie wiem jak może być, po tak małej ilości którą zjadła, ale ona jest przecież małą osobą. - Potrzebujesz rąk do pozmywania tego? - oferuje. - Nah, jest dobrze. Po prostu zostawię je w kuchni i pozmywam później. Jesteś gotowa aby udać się teraz do Farmington? Zatrzymuje się przy krześle, palcami chwytając jego krawędzi. - Oczywiście - uśmiecha się. Jest to jeden z jej wymuszonych uśmiechów. Stałem się dość wyczulony, widząc je w ciągu ostatnich kilku dni. Podnoszę tacę, równoważąc ją na moim przedramieniu. - Możemy pojechać później, jeśli chcesz? Myśli przez chwilę, następnie potrząsa głową - Nie, musimy to zrobić teraz. Jej oczy spotykają moje. - Jeśli nie zrobię tego teraz, stchórzę

9

Rozdział 12. Mia - Mój samochód czy twój? - pyta Jordan. Patrzę pomiędzy jego Mustangiem a moim Mercedesem. Oliver kupił mi tego Mercedesa dwa lata temu. Dzień wcześniej złamał mi rękę. Wydaje mi się, że nie chciał tego zrobić. To był wypadek. Nie lubię takich wypadków. Samochód miał być prawdopodobnie przeprosinami. Wszystko co było z nim związane, wszystko co jest z nim związane, przypomina mi o moich słabościach. Przypomina mi o życiu przedtem. I o każdym pojedynczym ciosie przed i po. Kojarzy mi się z nim... z nimi. - Twój - odpowiadam - Jeśli to ci odpowiada? - Więcej niż odpowiada - Jordan uśmiecha się, wyciągając kluczyki z kieszeni dżinsów. - Płacę za benzynę - mówię, gdy idę w stronę jego samochodu. Nie chcę aby Jordan myślał że wykorzystuję jego dobry charakter. Zatrzymuje się przy masce samochodu, ego uśmiech szybko zmienia się w dezaprobatę. - Nie ma mowy - kręci głową. - Oczywiście że zapłacę za benzynę którą zużyjesz, by wyświadczyć mi przysługę - otwieram drzwi i wsuwam się na skórzane siedzenie. Samochód obniża się, kiedy Jordan zgina swoje wysokie, szczupłe ciało do środka. - Nie ma mowy. Nie biorę od ciebie żadnych pieniędzy na benzynę. Koniec - jego ton jest stanowczy. Instynktownie moje plecy zatrzymują się. Ogarnia mnie uczucie porażki. 1

Wtedy, znikąd, coś skacze we mnie. Adrenalina zalewa mój krwiobieg, kopiąc moje zmysły do życia. Wiem, że to drobiazg, i że Jordan stara się być miłym na swój sposób... ale jestem naprawdę zmęczona tym, że mężczyźni mówią mi co mam robić i jak mam robić. I jestem jeszcze bardziej zmęczona faktem, że pozwalam im na to. Więc, nigdy więcej. Otwieram drzwi samochodu, wychodzę i zamykam za sobą - nieco zbyt mocno - i kieruję się w stronę mojego samochodu. Wiem, że wygląda jakbym przesadzała, ale całe moje życie spędziłam nie reagując. Muszę zacząć zachowywać się jak kobieta, którą chcę być i to jest początek. Może to nie jest właściwa droga, ale jestem w tym nowa, i najwyraźniej moje słowa nie wydają się działać na Jordana, więc podejmuję akcję. Słyszę otwierane drzwi i jego zakłopotany głos za mną. - Mia, wszystko w porządku? - Nie - mówię, przez ramię. Moje ciało drży z nerwów, ale nie ustępuję. - Co jest nie tak? - brzmi na zmartwionego. Słyszę jak drzwi jego samochodu zamykają się z hukiem. Odwracam się jak idę. - Ty. Nie czuję się dobrze, robiąc to co mi powiedziano. Wow. Nie mogę uwierzyć, że to powiedziałam! To było niesamowite! Twarzą do przodu, kieruję się do mojego samochodu. - Okej... - brzmi na skołowanego - Gdzie się wybierasz? - Do Farmington. Sama. Słyszę jego sfrustrowane warczenie, a potem odgłos stóp biegnących po żwirze w moją stronę. Skłamałabym gdybym powiedziała, że moje serce nie było w moim żołądku. Lub, że mój puls był tak głośny, iż było to jedynym co mogłam usłyszeć. 2

Po prostu otwieram drzwi mojego samochodu, kiedy jego ręka zbliża się od tyłu i zatrzaskuje je. Najeżam się. On jest blisko. Powiedziałbym, że tylko kilka milimetrów ode mnie. Moje ciało reaguje strachem... i pożądaniem. Dość dużym pożądaniem, prawdę mówiąc. Wiem, że uznałam Jordana za atrakcyjnego – okej, jestem poważnie napalona na niego, ale poziom pożądania, który czuję w tej chwili, jest poza skalą. Nigdy nie czułam czegoś podobnego. To spływa na mnie falami. Mam miękkie kolana i mokre majtki. Nigdy tego wcześniej nie czułam. W jednej minucie nakładam majtki dużej dziewczynki, a w następnej jestem bardziej niż chętna, by ściągnąć je dla niego. Powiedzieć, że jestem zdezorientowana jest zbyt łagodne. Wracając do mojego zadania, odpycham wszystkie dezorientujące uczucia na bok, biorę głęboki wdech, wyprostowuję ramiona i odwracam się. I... on się uśmiecha. Nie, on się szczerzy. Jest coś jeszcze w jego oczach. Chyba wiem co to jest, ponieważ to więcej niż prawdopodobne, że widzę lustrzane odbicie moich oczu, ale mogę się mylić. Nie jestem najbardziej doświadczona, jeżeli chodzi o mężczyzn. A Jordan i ja w tej chwili? To nie jest dobry pomysł. Nie ważne jak słodki, zabawny i wspaniały mógłby być. Tak, on jest uosobieniem seksu. Tak cholernie gorący. Założę się, że jest niesamowity w łóżku. Mogę sobie tylko wyobrazić, jak wygląda pod tymi ubraniami... Słyszę niski chichot i on otrząsa mnie z moich seksualnych myśli. Zdaje sobeę sprawę, że pożeram wzrokiem jego ciało, jak zboczeniec. Wspaniale. Po prostu wspaniale. 3

Moja twarz się rumieni. - Coś śmiesznego? - warczę. - Nope - kręcąc głową, miga mi przelotnie białymi zębami. Przechylam głowę na bok i kładę dłonie na biodrach. - Więc dlaczego, dokładnie, się śmiejesz? Jego oczy skanują moje ciało, po czym wracają do mnie. Czuję go, jakby po prostu przejechał dłońmi po moim ciele. - Z powodu małej rzeczy, która potrafi być zadziorna. Dyskusja w sprawie część o małej mogłaby być kwestią sporną, ponieważ jestem niska. Ale ,,rzecz"? Hmm.... Nie sądzę. Zakładam ręce na piersi i prostuję się. - Nie jestem rzeczą. Długo mi się przygląda. Jego twarz nagle jest jak puste płótno. Potem pochyla się i mówi blisko mojego ucha: - Zły dobór słownictwa. Masz rację. Zdecydowanie nie jesteś rzeczą. Ty, Mia... zdecydowanie jesteś kobietą. W żołądku mi szarpie i nie mogę zatrzymać sapnięcia, które ze mnie ucieka. Zaciskam uda. Ze śmiechem i zarozumiałym wyrazem na twarzy, on dokładnie wie jak na mnie działa. To mnie denerwuje. I kręci. Po równo. Uśmiecha się i przebiega dłonią po włosach. - W porządku. Zrobimy to na twój sposób. Możesz zapłacić za benzynę. Co? Jeszcze raz, o czym rozmawiamy? Oh, yeah. Płacenie za benzynę. Wow. Więc... to było proste. Nigdy w życiu nie wygrałam kłótni. I to od razu sprawia, że jestem podejrzliwa. Mrużę na niego oczy. - Dlaczego poddajesz się tak łatwo? 4

- Dlaczego to kwestionujesz? - Ponieważ.... uh..... ponieważ.... - Ponieważ to nie jest życie, jakie znam - Ponieważ mężczyźni, których znam nie poddają się tak łatwo. Oni nigdy się nie wycofują. Żal przemyka w jego oczach. Nienawidzę tego jak się czuję. Zdemaskowana i wrażliwa. Dwa uczucia, których naprawdę nie chcę teraz czuć. - Mężczyźni, których znałaś, Mia - mówi - Nie ja. I, o dziwo, potrafię pójść na kompromis. Nie cały czas, więc się do tego nie przyzwyczajaj - szczerzy się - Po prostu nie chcę spędzić kolejnej, jakkolwiek długiej, sprzeczki o to z tobą, skoro wiem, że i tak dam ci wygrać. - Ponieważ? Cofa się o krok i zakłada ramiona nad szeroką klatką piersiową. - Ponieważ jesteś twardą dziewczyną, żeby powiedzieć ci nie. Och. Zatem w porządku. Nagle czuję się oszołomiona. I beztroska. - Więc co powiesz na wygraną i powrót do samochodu wskazuje ręką w kierunku Mustanga - Albo zamierzasz stać tu cały dzień, nieugięta? Zagryzam uśmiech, który próbuje wypłynąć na moje usta. - Cóż, nie zamierzam triumfować - rzucam mu zadowolony z siebie uśmiech kiedy przechodzę obok niego, w kierunku mojego celu - Mustanga. Jest cichy. Tylko dzięki odgłosu jego stóp na żwirze wiem, że idzie za mną. - Wiesz, że kołyszesz tyłkiem kiedy idziesz? Co?1 1.co?!!! Przynajmniej jest chłopak szczery:) 5

Zatrzymuję się, zszokowana, że on właśnie powiedział to o moim tyłku. Oraz troszeczkę nakręcona, słysząc jak mówi o moim tyłku. Nakręcona. Znowu. Jezu. Tak naprawdę nie wiedziałam, że ruszam tyłkiem kiedy chodzę, ale to jest nie związane z tematem. - A chodzi ci o...? - O nic. To tylko obserwacja - trzyma ręce w górze, w geście poddania, a jego oczy mrużą się od uśmiechu na twarzy. - Trochę to słodkie, to wszystko. - Słodkie? - krzywię się, ignorując przyciąganie, które czuję do niego w mojej dolnej połowie - Nie jestem słodka. - Nigdy nie powiedziałem, że jesteś słodka. Powiedziałem tylko, że twój kołyszący się tyłek jest słodki - rzuca mi złośliwy uśmieszek. Moja twarz robi się czerwona jak burak. Zawstydzona zaczynam iść, ignorując jego miękki śmiech za mną. Do czasu, aż dochodzę do jego samochodu, zaczynam czuć się nie w sosie. Bezbronna, podenerwowana... Napalona. Kompletnie nie myślałam, że tak się będę czuć dziś rano. Jordan po prostu wydaje się zdolnym zaskoczyć mnie w każdym momencie. Nigdy nie znałam kogoś takiego jak on. I dzisiaj, coś się między nami zmieniło. Nie jestem całkiem pewna gdzie lub kiedy to się stało, ale jest zdecydowanie inaczej między nami. Wsiadamy do samochodu w tym samym czasie. Zapinam pas, kiedy Jordan włącza zapłon. Silnik buczy gotowy do jazdy, ale nie ruszamy. Spoglądam na niego. Głowę ma przechyloną w moją stronę, a jego głębokie oczy patrzą na mnie z nieodgadnionym wyrazem. 6

- Co? - pytam, skrępowana. Wpycham moje krótkie kosmyki włosów za ucho, czując jak ogrzewam się pod jego spojrzeniem. Kręci głową i mruga, skupiając się. - Nic. Po prostu lubię tę twoją pewną siebie stronę uśmiecha się. Potem patrzy za siebie i zawraca samochód. Jestem wstrząśnięta. Jordan lubi mnie. On lubi mnie. I tak po prostu, zimna bryła lodu, którą noszę w piersi, topi się. *** Jordan mówi przez większość drogi do Farmington. Myślę, że robi to, aby utrzymać mój umysł zajętym i abym nie myślała co mam zamiar zrobić w Farmington. Czułam się dobrze dopóki nie byliśmy dziesięć minut drogi od Farmington. Oblałam się zimnym potem, a kiedy, klika minut później, przekroczyliśmy granice miasta, moje serce weszło na najwyższe obroty. Jestem całkiem pewna, że atak paniki jest na horyzoncie. Zajmuje mi chwilę by uświadomić sobie, że samochód się zatrzymał. - Jesteśmy? - moje oczy są ogormne i czujne jak u królika. - Przecznicę dalej. Pomyślałem, że może będziesz chciała mieć chwilę dla siebie, zanim pójdziemy do jej domu. - To może nie być ona. Patrzę na niego. Wiem, że jest przewaga rozpaczy w moich oczach i głosie. - Może nie - mówi powoli - Ale jeśli jest? Wzruszam ramionami, zmuszają się do swobody, której nie czuję. - Wtedy znajdę moją matkę. Oboje patrzymy przed siebie, siedząc w ciszy. - Jesteś gotowa? - pyta. 7

- Yeah. Jordan włącza silnik i wyjeżdżamy z powrotem na ulicę. Kilka minut później parkuje przed domem z czerwonej cegły. Odwracam się do niego. - Pójdziesz ze mną? On uśmiecha się. - Teraz już tak. Biorę głęboki oddech, zakładam okulary przeciwsłoneczne i wysiadam z samochodu. Waham się na początku drogi. Jordan bierze mnie za rękę i ciągnie do przodu. Docieramy do drzwi. Jordan nie puszcza mojej dłoni, kiedy pochyla się obok mnie i wciska dzwonek. Zapach jego wody po goleniu chwilowo mnie uspokaja. - Co mam powiedzieć? - szepczę. - Po prostu zapytaj czy Anna Monroe tu mieszka i czy możemy wejść. Potakuję, patrząc w jego oczy. Wtedy słyszę kroki na korytarzu. Jakaś postać zbliża się do drzwi. Moje ciało sztywnieje. Jordan uspokajająco ściska moją dłoń. - Jest dobrze. Jestem tutaj - szepcze miękko. Drzwi otwierają się, ukazując Chinkę. Nope. Nie ona. Czy to nie dziwne, że czuję ulgę myśląc w ten sposób? Na pewno nie ma chińskich śladów w mojej bladej skórze, blond włosach i niebieskich oczach. Chyba, że ona nie jest Anną Monroe. Po prostu potrzebuję, żeby ona to potwierdziła i wtedy stąd pójdę. - W czym mogę pomóc? - pyta, patrząc między mną a Jordanem. - Ja, um... - przeczyszczam gardło - Ja, um... Dlaczego nie mogę zmusić głosu do pracy? - Czy mieszka tu Anna Monroe? - głos Jordana pochodzi 8

zza mnie. Mruga, patrząc się to na mnie, to na Jordana. - Tak - odpowiada powoli. - Czy byłoby możliwe, aby z nią porozmawiać? - A ty jesteś...? - Przepraszam, mam na imię Jordan, a to Mia. Przesuwa się w miejscu, krzyżując ramiona na piersi. - Ja jestem Anna Monroe. Wypuszczam powietrze, nie zdawałam sobie sprawy że je wstrzymuję, i odchodzę. Odwracam się, uwalniam rękę od Jordana i biegnę w dół, z dala od obojga. Wiem, że to źle porzucać Jordana, ale nie potrafię zatrzymać moich nóg. Moje serce wali. Krew szumi w uszach. I wszystko, co chcę zrobić to jeść. I wymiotować. Naprawdę muszę zwymiotować. Wsiadam z powrotem do bezpiecznego Mustanga Jordana. Zdejmuję okulary przeciwsłoneczne i siadam na dłoniach, starając się uspokoić moje serce i opanować wojnę, toczącą się wewnątrz mnie. Jordan wsiada do samochodu kilka minut później. Odwraca się do mnie. - Więc... ona nie jest twoją mamą. - Dokąd mnie to prowadzi? Jestem w tej chwili w martwym punkcie. Nie wiem czy śmiać się, czy płakać. Naprawdę nie chcę płakać przy Jordanie, więc wybieram śmiech. Wybucham śmiechem. Wiem, że prawdopodobnie wychodzę na trochę szaloną, ale nie mogę się powstrzymać lub się tym przejmować. Kiedy w końcu odzyskuję kontrolę nad sobą, wycieram moje mokre oczy i widzę Jordana wpatrującego się we mnie, z wyrazem twarzy, którego nie widziałam nigdy wcześniej. Nikt nigdy nie spojrzał na mnie tak jak on w tej chwili. 9

Jakby go to obchodziło. Naprawdę obchodziło. Łagodzi swoje spojrzenie, nikczemny uśmiech wypływa na jego usta. - Wydaje się, że przyjęłaś to rozczarowanie bardzo dobrze. Jego uśmiech sprawia, że śmieję się ponownie. - Przepraszam że cię tam porzuciłam - gestykuluję, wciąż nie mogąc złapać tchu, przez mój szalony śmiech. - Nie martw się. Dalej - uruchamia samochód - Chodźmy złapać jakiś obiad. Jedzenie. Nie jest to dobry pomysł w tej chwili dla mnie. - Nie jestem głodna – zapinam pas. - Cóż, ja jestem. Możesz patrzeć jak będę jadł – błyska we mnie bielą uśmiechu, a ja jestem zbyt oślepiona, żeby się z nim nie zgodzić. *** Skończyliśmy w kawiarni, którą Jordan wydaje się dobrze znać. Najwidoczniej jest to najlepsze miejsce Key Lime Pie1 na świecie. Muszę uwierzyć mu na słowo, ponieważ jedzenie w tej chwili nie jest dobrym pomysłem, nie kiedy jestem z Jordanem. Boję się że jeśli zacznę, nie będę mogła przestać, a potem skończę ujawniając część siebie, której nie chcę by ktokolwiek widział, a szczególnie on. - Zgaduję, że przyjazd tutaj był stratą czasu - wzdycham. - Zależy jak na to patrzysz. Kładę mój łokieć na stole i podpieram brodę na dłoni.

2.Taki smakołyk.

10

- A jak ty na to patrzysz? Odchyla się na krześle do tyłu. - Jest teraz o jedną Annę Monroe mniej na liście. To zawęża możliwości. Pozostawia nas z dwiema. Więc szansa, że następna będzie twoją matką wynosi pięćdziesiąt na pięćdziesiąt. Albo żadna nią nie jest. - A ja dostanę ciasto, które kocham. Ja to nazywam przegrana/wygrana. - Wszystko oceniasz w ten sposób? Jego oczy ciemnieją. - Nie wszystko - podnosi zalotnie usta, kiedy pochyla się bliżej nad stołem. Obniża głos - Tylko rzeczy, które znam są pewne. I kiedy naprawdę czegoś chcę.... biorę to. Przełykam. Ciepło przenika moją skórę, rozpalając puls. Kelnerka przerywa naszą chwilę, nadchodząc z naszą kawą i ciastem Jordana. Ulżyło mi. I jestem rozczarowana. On całkowici i zdecydowanie flirtował ze mną. Nie narzekam. Miło jest mieć kogoś tak wspaniałego jak Jordan, flirtującego ze mną. Chyba jedynie co mnie denerwuje to to, że nie wiem co to znaczy dla niego. I co więcej, nie wiem co chcę by znaczyło dla mnie. - Jak twoje ciasto? - pytam, obserwując go jak wbija się w nie zachłannie. - Bardzo dobre - mruczy z pełnymi ustami. Ten dźwięk jest tak pyszny jak on. - Chcesz spróbować? - wyciąga widelec z kawałkiem ciasta. Kręcę głową. - Tracisz najlepsze ciasto jakie mogłabyś kiedykolwiek spróbować - macha widelcem przed moją twarzą. Śmieję się, znowu kręcąc głową. 11

Szczerzy się i wsadza widelec do ust, wypuszczając nadmiernie przesadzone jęki rozkoszy. Przez ułamek sekundy jest mi szkoda, że nie jestem tym widelcem. Mam poważne problemy. Wsypuję trochę cukru do mojej kawy. - Dziękuję, że przyjechałeś dzisiaj ze mną. To naprawdę wiele dla mnie znaczy. - Jesteśmy przyjaciółmi. Przyjaciele pomagają sobie nawzajem. - Jesteśmy przyjaciółmi? - drażnię się, nie mogąc nic poradzić na uśmiech, który wypływa na moją twarz. Unosi ciemną brew. - Nie mamy tego ustalone? Podnoszę filiżankę do ust, dmuchając na gorącą kawę. - Nie sądzę, żeby to zostało potwierdzone. - Więc uznaj to za potwierdzone - zanurza widelec w ciasto, jego oczy śmieją się - Jesteśmy przyjaciółmi. Z korzyściami? Cholera jasna, nie mogę uwierzyć, że o tym pomyślałam. - No, no... Jordan Matthews. Nie spodziewałem się ciebie jeszcze kiedykolwiek tu zobaczyć. Odwracam głowę i widzę faceta o wzroście i budowie Jordana, z ogoloną głową i ramionami pokrytymi tatuażami, który idzie w naszą stronę. Patrzę za niego i widzę dwóch innych facetów idących za nim, którzy są równie wysocy i szczupli. Kątem oka, dostrzegam, że cała postawa Jordana uległa zmianie. Jego ciało jest sztywne i napięte. Powietrze natychmiast drażni z dyskomfortu, a dźwięk widelca Jordana stukającego o talerz sprawia, że podskakuję. - Odwróć się, kurwa, z powrotem i odejdź, Donnie - syczy Jordan, a poziom gniewu w jego głosie zaskakuje mnie. Donnie się śmieje. Łapie krzesło stojące przy pustym stoliku przy nas, ustawia je oparciem do przodu i siada. 12

Przy bliższym zbadaniu, dostrzegam tatuaż na szyi Donniego. Mmówi Pieprz Się. Ładnie. - Nie tak się wita starego przyjaciela - mówi. Jordan śmieje nieszczerze. - To ostatnia rzecz, jaka kiedykolwiek łączyła ciebie i mnie. - Łamiesz mi teraz serce, Matthews - Donnie klepie dłonią pierś, po czym przenosi wzrok na mnie -A kogo my tu mamy? Sposób w jaki na mnie patrzy, włącza alarm w mojej głowie. Jestem zaznajomiona z takim spojrzeniem. Widziałam go wcześniej u Forbes'a. Zwijam palce razem na kolanach. - Nie odpowiadaj - moje oczy strzelają do Jordana. Wpatruje się we mnie przez długie sekundy, starając się coś mi przekazać spojrzeniem, ale nie potrafię tego uchwycić. Odwraca głowę do Donniego. - Nie odzywaj się, kurwa, do niej ponownie, lub ja... - Ty co? - Donie przechyla głowę na bok - Co zrobisz Jordan? Naślesz swego tatusia na mnie? Szczęka Jordana napina się - Twoim problemem jestem ja - wycedza przez zęby – Więc powiedz cokolwiek masz, kurwa, do powiedzenia i wypierdalaj do swojej jamy, ty nędzny kawałku gówna. Po prostu zostaw ją w spokoju. Donnie znowu się śmieje. - Jezu! Spokojnie. Musisz faktycznie lubić tę laskę. Nigdy nie sądziłem, że doczekam tego dnia. Czy to nie twoje motto: „pieprzyć powoli, zostawić szybko”? Muszę jednak przyznać, że nie można cię winić z tą jedną.... ona jest, kurwa, gorąca. - Jak twoja była dziewczyna - Jordan się odgryza. Twarz Donniego robi się twarda jak granit i przez moment myślę, że uderzy Jordana. Zamiast tego jego wzrok wraca z powrotem do mnie. Ogląda mnie perwersyjnie. To sprawia, że przewraca mi się w żołądku. - Suko, kiedy on z tobą skończy złożysz mi wizytę, a ja 13

pokażę ci dobrą zabawę. Jordan zrywa się z krzesła, które wali o podłogę, chwyta moje, a wszystkie oczy w pomieszczeniu są skupione na nim. - Powiedziałem, zostaw ją, kurwa, w spokoju! - Jordan jest nabuzowany gniewem. Donnie wstaje powoli, przesuwa swoje krzesło na bok. Zerkam na jego przyjaciół, oni również wstali. Sytuacja staje się niebezpieczna. Moje wnętrzności zaczynają się trząść, z powodu tego, co prawdopodobnie się wydarzy. - Chodźmy - ochrypły głos Jordana sprowadza mnie z powrotem, kiedy on szarpie moją dłoń. Patrzę na Donniego, który wgapia się twardo w Jordana. Wsuwam moją dłoń w Jordana, pozwalając mu postawić mnie na nogi. W chwili w której moja skóra styka się z jego, czuję prawdziwy poziom gniewu Jordana. Narasta falami i sączy się do mnie. Co ciekawe, nie czuję strachu. Nie martwię się o to co się stanie, kiedy wyjdziemy, a ja zostanę z nim sama. To co w tej chwili czuję jest inne, nigdy wcześniej tego nie czułam. Czuję się bezpieczna w jego rękach. Wiem bez wątpienia, że Jordan mnie nie zrani. I wiem dokładnie, że nie pozwoli by coś mi się stało. Jordan ciągnie mnie za rękę, prowadząc przez kawiarnię, z dala od Donniego, w stronę wyjścia. - Co teraz robi twój tata? - woła Donnie. Jordan zatrzymuje się nagle. Zderzam się z jego plecami. Jego dłoń zaciska się wokół mojej, trzymając ją prawie boleśnie. - Słyszałem, że stracił odznakę. Naprawdę szkoda, był dobrym, pieprzonym, psem. Jordan odwraca się, zostawiając mnie z tyłu. Donnie i jego kumple stoją teraz na środku kawiarni. Tylko kilka stolików dzieli ich od nas. Mogę powiedzieć, że z ich 14

postawa i języka ciała mówi, że aż się trzęsą do walki. A swoją drogą, najeżony obok mnie Jordan wygląda, jakby chciał dać im jedną. - Założę się, że naprawdę chcesz mnie teraz uderzyć, co nie? - Donnie uśmiecha się ironicznie – Co ty na to - pozwolę ci uderzyć pierwszy. Tylko ty i ja, jeden na jednego. Co powiesz? Zwycięzca bierze twoją dziewczynę. Donnie przechyla głowę w moją stronę, jego spojrzenie jest obrzydliwe. On myśli, że działa na mnie. Myli się. Byłam wychowywana przez gorszych. Ale on wpływa na Jordana. Mogę wyczuć jak mocno jest zraniony. Jordan wpycha rękę do kieszeni dżinsów, następnie wciska do mojej dłoni coś, co jest chyba kluczykami od samochodu. Patrzę na niego zdezorientowana. - Idź do samochodu - mówi niskim głosem - Wsiądź i zablokuj drzwi. Jeśli nie wrócę w ciągu pięciu minut, jedź prosto do Durango. Nie jedź do hotelu tylko do jadłodajni, do Beth. Zaciskam rękę wokół kluczy - I co wtedy? - Wtedy.... - kręci głową powoli. Instynkt samozachowawczy każe mi zrobić to co mówi i opuścić kawiarnię, ale nigdy nie byłam dobra w słuchaniu go. - Nie wyjdę stąd bez ciebie - podnoszę brodę i kładę mu dłoń na jego ramieniu. Świadomie i dobrowolnie dotykam mężczyzny pełnego gniewu. To naprawdę wielka rzecz dla mnie. Ogromna, właściwie. Jego oczy rzucają błyskawice, ale to mnie nie powstrzymuje. - Nie dawaj mu tego czego chce. Nie musisz walczyć z tym facetem. Jego oczy zamykają się, jakby z bólu - Nic nie rozumiesz. - Skończysz już szeptać czułe słówka z tą gorącą dupą i zakończymy to? - Donnie strzelił kostkami. 15

Oczy Jordana opuszczają mnie i kierują się do Donniego, twardniejąc. Widzę stałych klientów wychodzących tylnymi drzwiami. - Odejdźcie, albo dzwonię na policję! - drżący żeński głos, przypuszczalnie kelnerki, mówi zza nas. - Zrób to, cukiereczku - śmieje się Donnie - Skończę z nim zanim przyjadą. Ignorując wszystkich, skupiam na Jordanie. - Jordan - wraca spojrzeniem do mnie - Mogę nic nie rozumieć, ale nie potrzebuję, ponieważ wiem, że przemoc nigdy niczego nie rozwiązuje. Nie rozwiąże tego, cokolwiek to jest. Patrzy na mnie z góry. Widzę wojnę toczącą się w jego oczach. Po czasie, który wydawał mi się wiecznością, wypuszcza powietrze - Okej. Prawie płaczę z ulgi, kiedy bierze mnie za rękę i zabiera kluczyki z powrotem. - Nie dzisiaj, Donnie - odwraca się, odchodząc i zabierając mnie ze sobą. - Co? Odchodzisz! Jesteś pieprzoną cipką Matthews! Pierdoloną cipką! Moje serce bije mocno z obawy, że Donnie nie pozwoli tak po prostu odejść Jordanowi i pójdzie za nim. Jordan wyciąga kilka banknotów z kieszeni i kładzie je na ladzie przed dziko-patrzącą kelnerką. - Bardzo przepraszam za sprawienie kłopotów, proszę pani. Potem wychodzimy. Patrzę przez ramię aby sprawdzić, czy Donnie nie idzie za nami. Nie idzie. Jordan ściska moją dłoń, przyciągając uwagę do niego. - On nie pójdzie za nami. Pomimo swojej brawury, jest pieprzoną cipką. Wyzwał mnie tam, bo chce publiczności. Chciał bym uderzył go pierwszy, żeby dostać to, co myśli, że jest jego 16

zemstą. Nie pytam co to za zemsta. Jordan powie mi, jeśli będzie tego chciał. Wracamy do Mustanga w rekordowym czasie. Otwiera go, wpuszczając mnie do środka. Właśnie zapinam pas, kiedy słyszę krzyczącego Jordana. Rozpinam pas, wychodzę z samochodu, i widzę jak Jordan zadaje pierwsze uderzenie w drewniane ogrodzenie parkingu. KURWA! Pierdolona kurwa! Normalnie w takiej sytuacji, byłabym sparaliżowana strachem, ale nie z nim. Moje nogi niosą mnie ku niemu, bez namysłu. Stoi przyciskając czoło do płotu, jego ręka ściska falującą pierś. - Wszystko w porządku? - pytam miękko. - Tak. - Nie wyglądasz jakby było. - Ale jest. - Mogę spojrzeć na twoją dłoń? - Dlaczego? - Ponieważ właśnie uderzyłeś nią w ogrodzenie, a ja jestem studentem medycyny i chcę mieć pewność, że wszytko jest w porządku. Pochyla głowę do mnie. Wyraz jego twarzy jest twardy. Jego oczy są zimne. Ciepło, które czułam, zniknęło. - Nie potrzebuję żebyś mnie naprawiała, Mia. Czuję na mojej twarzy rumieniec, który pojawia się przez ostre żądło jego słów. Odblokowuję moje, nagle zatkane, gardło i mówię: - Nie staram się ciebie naprawiać. Po prostu chcę sprawdzić, czy nie masz żadnej złamanej kości. Nic więcej. Jego oczy zamykają się na długie mrugnięcie. Odsuwając się od ogrodzenia, porusza się ku mnie, trzymając swoją zranioną dłoń. 17

Biorę ją w moje własne, ignorując przypływ uczuć i rozpoczynam badanie, upewniając się, że nie ma nic złamanego. - Wszystko dobrze - patrzę na niego kilka chwil później Po prostu będzie trochę napuchnięta i posiniaczona przez kilka dni. Przydałoby się położyć na to trochę lodu i oczyścić przebiegam palcami nad jego knykciami. Podnosząc na niego wzrok, widzę Jordana wpatrującego się we mnie ciemnym spojrzeniem. Powietrze natychmiast się zmienia. Mój puls przyśpiesza. Świetliki mrowią się w moim brzuchu, stawiając wnętrzności w ogniu. I co ja mam zrobić? Puszczam jego rękę i cofam się, umieszczając przestrzeń pomiędzy nami. Może nie boję się Jordana, ale wiem co połączenie gniewu i seksu może znaczyć dla mężczyzny. Nie, że ja i Jordan będziemy uprawiać seks. Ja po prostu nie chcę gmatwać tej, już pogmatwanej, sytuacji. On zgina palce. - Wszystko co wydajesz się robić, to naprawiać mężczyzn Matthews - zauważyłam, że jego głos jest opryskliwy. - Nie sądzę - wzruszam ramionami. - Mia... - przejeżdża dłonią po włosach, wzdychając ciężko - Przykro mi, że zatraciłem się wtedy. To naprawdę duża, brzydka historia, ze mną i Donnie'm. To nie usprawiedliwienie, ale kiedy uderzałem w te ogrodzenie, to wyobrażałem sobie jego twarz. I lepiej w ogrodzenie, prawda? - Prawda - uśmiecham się - Ale nie sądzę, że ogrodzenie zgodzi się z tobą – wkładam wskazujący palec w dziurę, którą zostawił jego gniew. Ciało Jordana zaczyna trząść się ze śmiechu. Jego oczy śmieją się do mnie. Też zaczynam się trochę śmiać - Chcesz o tym pogadać? Jego humor szybko znika. Przez dłuższą chwilę wpatruje 18

się w ziemię. - Nie - mówi podnosząc głowę - W tej chwili, po prostu chcę się upić. Jest dość wcześnie, żeby pić... ale co tam. Mogę zacząć dzień od opicia nowej mnie. - Wchodzę w to - uśmiecham się. - To moja dziewczyna - uśmiecha się. Jego dziewczyna? Jego dziewczyna. *** Jedziemy z powrotem do Durango i prosto centrum, gdzie są bary. Jordan powiedział, że zostawi tam samochód i odbierze go rano. Kiedy skończymy weźmiemy taksówkę z powrotem do hotelu. Nigdy nie robiłam czegoś takiego - pójście do baru w godzinach popołudniowych z zamiarem upicia się. Jestem trochę zdenerwowana. Okej, jestem cholernie podekscytowana. Czuje się jak buntownik. Smutne, ale prawdziwe. Jordan zabiera mnie do baru o wdzięcznej nazwie ,,Bar". Siedzę przy stoliku z tyłu. Jordan poszedł zamówić jakieś drinki. Ta runda jest jego. Następna definitywnie będzie moja. Wraca z czterema shotami w ręce oraz dwiema butelkami piwa pod pachą. Zgaduję, że startujemy mocno. - Tequila - mówi, stawiając dwa szoty przede mną. Nigdy nie próbowałam tequili, ale co do diabła. To jest nowa Mia. Nowa Mia może wypić tequilę. Biorę jeden kieliszek shota, ale jego głos zatrzymuje mnie. - Najpierw sól. Bierze solniczkę ze stolika obok. - Ręka - mówi. Wyciągam moją prawą rękę do niego. 19

Kiedy ją chwyta, ogień rozpala moje wszystkie cylindry. Wysypuje linię soli na boku mojej ręki i mówi: - Poliż2. Jezu Chryste. To zabrzmiało naprawdę gorąco. Naprawdę mogę zacząć pić tequilę. Zwłaszcza, jeżeli Jordan będzie do mnie tak mówi. Robię to co powiedział, pochylam usta do mojej dłoni, by zlizać sól. Oczy Jordana nie ruszają się ze mnie. Widzę, że płoną w momencie, kiedy dotykam językiem soli. Może lub nie sprawiam w tym momencie, nie śpiesząc się zlizywać sól z mojej ręki. Trochę jak on na mnie, ja działam na niego. Kiedy sól bezpiecznie rozpuszcza się w moich ustach, Jordan mówi naprawdę ochrypłym głosem: - Teraz, wypij shota. Biorę jeden z kieliszków do góry. Szkło dotyka moich warg, po czym przechylam kieliszek. - Cholera jasna! - mam ognisty oddech. Przykładam tył dłoni do wilgotnych warg, a moje oczy łzawią. Jordan śmieje się. - Popij piwem, to złagodzi. Zapomniałem przynieść limonkę. Biorę duży łyk piwa. Moje oczy wciąż łzawią, więc wycieram je palcami. - Nie pijasz tequili? - uśmiecha się. Kręcę głową. - To mój pierwszy raz. - I co myślisz? - Smakuje jak gówno - uśmiecham się - Ale wykonuje swoją robotę. Piję sama? - wskazuję na jego nietknięte drinki. Kręci głową, a potem szybko zlizuje sól na swojej skórze. Bierze szybko jednego shota i robi to z większą łatwością niż ja. Odstawia kieliszek, jego jasne oczy uśmiechają się do mnie. 3.o kurcze, gorąco mi się zrobiło ;) To wszystko przez tequilę. 20

Odchylam się do tyłu na krześle, biorę butelkę piwa i zaczynam skubać etykietę. - Wyglądasz jakbyś był profesjonalistą. - W tequili? - Mhm - przytakuję. - Jestem mężczyzną, który lubi mocne trunki. Co mogę powiedzieć? - szczerzy się i podnosi solniczkę do góry - Chcesz kolejny strzał? Wzdrygam się. On to zauważa. - Chodziło mi o sól, Mia. Chcesz kolejny strzał soli do następnego shota? Wiercę się, zakłopotana. Moja twarz płonie ze wstydu. - Uh... tak - zagryzam wargę i wyciągam rękę do niego. Zamiast soli, on przykrywa moją dłoń swoją. Normalnie czułabym się w tej chwili przestraszona, ale nie z Jordanem. Jego uścisk jest bezpieczny, delikatny... miły. Po raz pierwszy w moim życiu jestem z mężczyzną, który dosłownie trzyma mnie w ręku, i nie czuję strachu. Zamiast tego odnalazłam uczuciowe połączenie, które nie myślałam, że może być możliwe. Zwalniając nieco uścisk, odwraca moją dłoń i przesuwa po niej kciukiem. Pozostawia wspaniały ślad sensacyjnego uczucia. Moje emocje zaczynają przechylać na osi, prosto w jego kierunku. Podnoszę oczy, wzrok Jordana natychmiast przechwytuje mój. Nie odrywając wzroku ode mnie, biegnie palcami do mojego nadgarstka, kierując rękę do boku. Wsuwa dłoń z powrotem do mojej. Dłoń w dłoni. Jego palce delikatnie ściskają miejsce, gdzie bije puls. Mogę mieć tylko nadzieję, że nie czuję jak moja krew przyśpieszyła. Przechyla solniczkę nad naszymi splecionymi dłońmi i prowadzi dwie linie soli. Jedną dla mnie. Jedną dla niego. 21

- Nie masz nic przeciwko, jeśli....? - wskazuje w kierunku naszych połączonych dłoni. Niepewna co do pytania, unoszę brew. - Sól? Nadal zagubiona, po prostu potakuję, nie chcąc wyjść na głupią. Mam nadzieję, że zgadzając się na to nie skończę wyglądając jak idiotka. Wtedy Jordan robi coś, co zawsze będę pamiętać jako najbardziej intymny moment mojego życia. Jego pytanie nabiera sensu, kiedy pochyla się do przodu i zlizuje sól z mojej ręki. Powoli. Cholera. Jasna3. Z opuszczoną głową patrzy na mnie przez długie, ciemne rzęsy, z wyrazem twarzy, który robi ze mnie papkę. - Twoja kolej. Co? Chce żebym zlizała sól z jego ręki? Święty Jezusku. To jest naprawdę sexy rzecz do zrobienia. Nie jestem sexy. Nie mam żadnego pojęcia jak być sexy. No dalej, potrafię to zrobić. Nowa Mia tu jest. Mogę zlizać sól z ręki Jordana. To nie jest wielka rzecz. Biorąc głęboki oddech pochylam się do przodu i dotykam go końcówką języka, zlizując sól. Wszystko co smakuję, to on. Nie rejestruję nawet soli. A teraz żałuję, że muszę wypić tequile i zabrać jego smak z moich ust. - Pij - mówi, a jego głos brzmi ochryple. Szkło dotyka moich warg, przechylam shota, dokładnie w tym samym czasie co on. Jego ręka puszcza moją. Pozbawiona uczucia jego dotyku, odurzona alkoholem, zastanawiam się, czy to wszystko rzeczywiście się stało. 4nic dodać, nic ująć :D

22

Moje dłonie zaczynają kręcić się niespokojnie. Sięgam po piwo. - Drugi raz łatwiej? - pyta Jordan, brzmiąc zupełnie normalnie, tak jakbyśmy przed chwilą wcale nie zlizywali sobie soli z dłoni. Ale może normalni ludzie tak robią. Co ja o tym wiem? Odchrząkuję, zmuszając się do swobody, której nie czuję. - Znacznie łatwiej. Uśmiecha się. Znowu zaczynam skubać etykietę. - Więc... - mówi. - Więc... - Myślę, że chyba muszę wyjaśnić co wydarzyło się w kawiarni. - Tylko jeśli chcesz. Uśmiecha się z zaciśniętymi ustami. - Pamiętasz jak mówiłem ci kiedyś, że grałem? Potakuję. Opuszcza wzrok. - Po tym jak moja mama umarła, zszedłem na złą drogę. Zawsze lubiłem grać w karty... ale poszedłem dalej. Grałem, uprawiałem hazard więcej niż kiedykolwiek. Przez chwilę wygrywałem, po czym wpadłem w złą passę. Próbowałem odzyskać to co straciłem, ale zanim się zorientowałem, wpadłem w ogromne długi, których nie byłem w stanie spłacić. - Byłeś winny pieniądze Donniemu? On śmieje się bez humoru. - Nie, Donnie jest wynajętą małpą. Jestem winny pieniądze facetowi, dla którego on pracuje - Maxowi. Kiedyś regularnie chodziłem w Farmington do kilku popularnych miejsc aby grać, potem zaangażowałem się w ring pokerowy, w którym grał Max. Nie było wielu graczy jak ja. Podobnie jak ja, „korygował”. Ale w Farmington.... jest dużo miejsca dla zaprawionych graczy - pochyla się, kładzie 23

łokcie na stole kiedy dłońmi pociera twarz - Jest mi naprawdę bardzo przykro, że cię w to wciągnąłem, Mia. To dlatego nie chciał przedstawić mnie Donniemu. Nie chciał, żeby ci straszni ludzie wiedzieli kim jestem. Próbował mnie chronić. Coś takiego wzrusza mnie. - To nie ma znaczenia. Cieszę się, że teraz jest w porządku - odstawiam piwo - Czy nadal jesteś mu winien pieniądze? Czy to chciał uzyskać, walcząc z tobą? Jeśli tak, to mogę zapłacić jego dług. To nie tak, że nie mogę sobie na to pozwolić. Był tak dobry dla mnie, pomagał mi z tą sprawą z Anną i wreszcie mogę zrobić coś dobrego za pieniądze Olivera. Pomoc Jordanowi zaliczyłabym jako coś dobrego dla mnie. - Nie, mój dług został spłacony - ponownie pociera twarz dłonią - Mój tata. Użył pieniędzy z ubezpieczenia na życie mojej mamy. Och. Racja. Teraz wiem skąd pochodzi jego poczucie winy. Staram się wyczarować coś wartościowego do powiedzenia, coś aby poczuł się lepiej, ale nic mi nie przychodzi do głowy. Więc mówię jedynie - Bardzo mi przykro, Jordan. Bierze długi łyk swojego piwa. Osusza usta, wierzchem dłoni i potrząsa głową. - Nie czuj się źle, z mojego powodu, nie zasługuję na twoje współczucie - jego oczy przymykają się - Pamiętasz jako mówiłem ci, że mój tata był policjantem? Potakuję i biorę łyk piwa. - Zanim mój dług został spłacony, zanim mój tata dowiedział się o tym wszystkim, o hazardzie i jak głęboko w tym siedziałem, byłem jednej nocy w mieście. Nie w tym barze dodaje, jakby to miało wpływ na jego historię - Piłem z kilkoma moimi kumplami i później tej nocy, ja.... uh opuściłem bar z..... 24

dziewczyną - drapie się po policzku, wyglądając na zakłopotanego. Ignoruję nieprzyjemny skręt w żołądku spowodowany wiedzą, że Jordan opuścił bar z dziewczyną, z którą później, bardziej niż prawdopodobne, uprawiał seks. - Zamierzaliśmy złapać taksówkę, kiedy wpadliśmy na Donniego i kilku jego kumpli. Miało to być ostrzegawcze uderzenie, ponieważ nie zapłaciłem, ale popełniłem błąd oddając mu, zamiast po prostu z nim porozmawiać - nie należę do tych, którzy lubią obrywać - wzrusza ramionami - I ja.... w połowie walki, aby go wkurzyć... tak jakby powiedziałem mu, że uprawiałem seks z jego dziewczyną. - A zrobiłeś to? - Tak. Skręt żołądka. -Oh. - To była jednorazowa sprawa. Pomyłka - wzdycha - Ale po tym, jak powiedziałem mu... Donnie wyciągnął kij bejsbolowy. - Boże drogi – wzdrygam się zamykając oczy, czując jego ból jak swój własny. Wiem jak ciężkie może być bicie. A szczególnie, kiedy zaangażowana jest w to broń. - Tak czy inaczej - przebiega dłonią po włosach Dziewczyna pobiegła z powrotem do baru, moi przyjaciele przyszli mi pomóc, wezwano policję.... Widzę resztę w jego oczach. - Twój tata? - Taaa. Stracił nerwy, kiedy zobaczył w jakim stanie mnie zostawili. Dranie spieprzyli kiedy usłyszeli syreny, ale mój tata się nie poddał. W końcu znalazł Donniego kilka przecznic dalej i.... - wypuszcza długie westchnienie - wybił z niego gówno - on był wtedy nieuzbrojony. Zostawił swój kij kiedy uciekał. Mój tata zranił go. Naprawdę go zranił. Zostawił go w złym stanie. Oczy Jordana odszukują moje - Musisz zrozumieć, Mia.... mój tata.... on nie jest z natury gwałtowny. Po prostu nie był wtedy sobą. On jest świetnym facetem - naprawdę świetnym. Najlepszym. I on zasługuje na lepsze dziecko niż ja. To było po 25

prostu... stracił niedawno mamę, a ja byłem jego jedynym dzieckiem. Zagaduję, że stracił to kiedy mnie zobaczył. Potakuję, dając mu znać, że rozumiem. Tylko szkoda mi, że ja nie miałam tak dbającego i chroniącego ojca, jak miał Jordan. - Tato został zawieszony, w oczekiwaniu na dochodzenie – odchyla się do tyłu na krześle i przeciera oczy - Po jego zakończeniu został uznany za winnego i pozbawiony odznaki i broni. Nie może już nigdy pracować w zakresie egzekwowania prawa - dzięki uprzejmości mojego zjebania - unosi butelkę w w drwiącym toaście, potem przykłada butelkę do ust i bierze łyk. - Czy Donnie poniósł jakieś konsekwencje, za to co zrobił tobie? Jordan wypuszcza głuchy śmiech - Dostał dwanaście miesięcy w zawieszeniu. - A ty wciąż miałeś do spłacenia dług, który byłeś winien? - Yep. Tylko dlatego, że Donnie i jego chłopcy skopali mi dupę, nie sprawiło, że zadłużenie wobec Maxa zniknęło. Więc tata stracił ponownie. Pieniądze na kaucję za mnie plus odsetki. Zacząłem uczęszczać na spotkania Anonimowych Hazardzistów i zostałem czysty. Nadal uczęszczam na te spotkania - jego oczy wpatrują się w moje, jakby naprawdę liczyło się dla niego to, że wiem - A teraz jesteśmy spłukani, starając się utrzymać na powierzchni upadający hotel, a Donnie wciąż ma za złe to, co zrobił mu mój tata. I że pieprzyłem jego byłą dziewczynę - rzuca mi słaby uśmiech, kiedy odstawia butelkę. Ignorując trzeci atak bólu, który czuję przez chamskie słowa Jordana o jego seksualnej aktywności, pochylam się do przodu i kładę ręce na stole - Naprawdę mi przykro, że to ci się stało. - To nie stało się mi. Wszystko co się stało, było moją winą. Spieprzyłem swoje życie i pociągnąłem tatę ze mną w dół. - Twoje życie nie jest spieprzone i definitywnie nie pociągnąłeś swojego taty w dół. 26

- Tak jest. I zrobiłem to. Nie jestem dobrą osobą, Mia kręci głową, odchylając się do tyłu na krześle. Czuję jak oddala się ode mnie. Nie podoba mi się to. - Byłeś dobry dla mnie - naciskam. On wypuszcza pusty śmiech. - Jesteś chyba jedyną osobą na tej planecie, tak powie - wpatruje się we mnie - I naprawdę nie zrobiłem tak dużo dla ciebie, Mia. Nie za bardzo - jego spojrzenie jest nieobecne - Nie ma we mnie nic dobrego. Uwierz mi. - Myślę, że jest w tobie wiele dobrego - naciskam ponownie. Tak wiele. Zbyt wiele. Jego oczy wracają z powrotem do mnie. Ciemne i złe. - Nie słyszałaś tego co powiedziałem wcześniej? Kompletnie spieprzyłem wszystko. Spieprzyłem życie mojego taty. - Nie. Wszystko co zrobił twój tata, było jego wyborem. - W wyniku moich działań - widzę jak jego gniew rośnie. Normalnie to punkt, w którym wycofuję się, poddaję i zgadzam - nie wytrzymałam nigdy tak długo. Ale z Jordanem, wiem, że potrafię i nie zamierzam się poddać. Nie tym razem. - Każdy jest odpowiedzialny za swoje działania. - Pieprzę przypadkowe kobiety przez cały czas. Używam je do seksu, a następnie wyrzucam jak śmieci. Oddech więźnie mi w gardle i zazdrość, której nie powinnam czuć, uderza mnie brutalnie. Jordan łapie swoje piwo i bierze długi łyk. Nie spuszcza ze mnie oczu ani na moment, prawie jakby prowokował mnie bym odwróciła wzrok, ale nie mogę..... nie potrafię. Jego wyznanie po prostu nie pasuje do Jordana, którego poznałam. Ale kiedy tak naprawdę kogoś poznajesz? Ja wiem o tym lepiej niż ktokolwiek inny. Ale to co mnie najbardziej irytuje, to głupi mały głosik powtarzający się w mojej głowie. Głos, który zastanawia się, że 27

jeśli Jordan robi to co mówi, to dlaczego nie uderzał do mnie. Nienawidzę że myślę o tym. Nie powinnam chcieć, żeby uderzał do mnie, ale chcę.... bardzo. Czuję mrowienie na skórze. Stukam palcami o stół, przełykając moje uczucia. - Do czego zmierzasz? Moja odpowiedź zaskakuje go. Widzę to w jego rozszerzonych oczach. Starając się ukryć zdziwienie prostuje plecy, jakby przygotowywał się na drugą rundę. - Chodzi mi o to... jestem odpowiedzialny za te czyny. Nie tak zachowuje się dobra osoba. Chce żebym go nie lubiła. Dlaczego? Wzruszam ramionami, zmuszając się do swobody, której nie czuję. Następnie wykorzystuję jego wcześniejsze słowa przeciwko niemu i mówię: - Zależy jak na to spojrzysz. Jego brew się podnosi. Mam teraz jego uwagę. Pochyla się blisko, kładąc na stole ramiona - I jak na to patrzysz, Mia? Boże, totalnie kocham to jak wymawia moje imię. - Wiec... sposób w który ja to widzę, to to, że jesteś przegranym/wygrranym. Znam mężczyzn, którzy robią znacznie gorsze rzeczy, niż tylko spanie z wieloma różnymi kobietami. Okej, więc Forbes też to robił - ale to nie pomoże moim argumentom, więc będę musiała po prostu pominąć ten fakt. Marszczy czoło - Twój były? Biorę głęboki oddech - Podbite oko, to nie pierwszy raz kiedy mnie uderzył - pocieram ramiona z powodu dreszczy, które poczułam. Widzę, że szczęka Jordana się zaciska. - Jak często? - jest zdenerwowany. - Um.... - podnoszę, moje nagle ciężkie, ramiona, moja pewność siebie znika. Wspomnienia atakują mój umysł. 28

Rozmyte wspomnienia, zmieszane z dwóch twarzy. Oliver.... Forbes.... Uderzenie o ścianę. Rzucenie o podłogę. Przypięcie do łóżka. Zrzucenie ze schodów. Uderzenie. Spoliczkowanie. Kopnięcie. Cios pięścią. Bicie. Połamane żebra, nadgarstki, palce.... Złamane serce - nieodwracalnie. Bezwartościowa. W bólu. Cały czas. To nigdy się skończyło. Nikt nigdy mnie nie uratował... - Mia - czuję Jordana, ściskającego moją dłoń. Mrugam oczami. - Jezu, wszystko w porządku? - jego głos jest miękki, ale szczęka napięta. - Taaa, ja.... uh - dotykam ręką twarzy, chcąc ukryć emocje, by nie pokazać mu ich. - Straciłem cię znowu. Gdzie byłaś? - pyta łagodnie. Zamykam oczy, kręcę głową i wysuwam moją rękę z jego uścisku. Słyszę zgrzyt jego zębów kiedy mówi - Jak często on cię krzywdził? Przełykam wstyd i odpowiadam cicho. - Nierzadko. Jego twarz zastyga. Wygląda jakby to go bolało. 29

- Czemu zostałaś? - to brzmi bardziej jak zarzut niż pytanie. - To długa historia. - Mamy całą noc.... tydzień... rok. - Nie warto się w to zagłębiać. Przejeżdża dłonią po włosach. - Ale odeszłaś. Przyjechałaś tutaj. Co cię do tego popchnęło? - Próbował mnie zgwałcić. Widzę że moje słowa, uderzają w niego jak prawdziwy cios. Cofa się i zaciska palce aż bieleją, wokół krawędzi stołu. Jest między nami straszna, napięta cisza. Czuję się chora. Moje ciało pokrywa się zimnym potem. Drżenie przebiega przez moje całe ciało, osiadając w żołądku, zostawiając ślady strachu i wstrętu do siebie. Potrzebuję jedzenia. I prywatności. Teraz. Wbijając paznokcie w rękę, staram się kontrolować chęć wyskoczenia z mojego krzesła i wbiegnięcia do najbliższego spożywczego. Oczy Jordana nie opuszczają mojej twarzy. Przewija się w nich mnóstwo emocji. Nie chcę teraz patrzeć na niego, ale nie potrafię zmusić się by odwrócić wzrok. - Zrobił co? - nie wiem, czy on rzeczywiście mówi te słowa, czy tylko jego usta się poruszają, bo tak naprawdę dzwoni mi w uszach. Wciągam górną wargę i gryzę ją. Mrugam raz. Dwa. - On próbował.... zgwałcić mnie. - Jezu, pierdolony, Chryste - Jordan szepczę ze złością. Łokcie kładzie na stole, a głowa opada na jego dłonie. Nie powinnam mu tego mówić. Dlaczego mu o tym powiedziałam? Kurczę się na krześle, chcąc być niewidoczna. Chcę cofnąć 30

czas. Atmosfera jest okropna. Cisza bolesna. Kiedy osiągam punkt, którego nie mogę już znieść, co nie trwa długo, odpycham krzesło. Głowa Jordana podnosi się na dźwięk drewna szorującego drewno. - Gdzie idziesz? - Ja, um... - spoglądam w kierunku wyjścia. Jego oczy śledzą moje, wtedy mrugam nimi ponownie. - Nie idź - wypuszcza oddech, naciskając palcami na skronie - Przepraszam, nie radzę sobie z tym dobrze.... Ja po prostu - potrząsa głową, podchodząc blisko mnie - Jezu, Mia, ja po prostu nie mogę znieść myśli, że ktokolwiek cię skrzywdził nie tak - w ogóle. Jego słowa sprawiają, że ciężko mi oddychać. Mają dla mnie więcej znaczenia, niż chcę to teraz przyznać. Gdy jego oczy spoczywają na moich, miękną. - Co mogę zrobić... by ci pomóc? To ściska moje serce. - Nic - połykam ogromną bryłę w moim gardle - Czuję się dobrze. - Nie kupuję tego. Mogę zobaczyć w twoich oczach, że daleko ci do dobrze - burza przetacza się przez jego twarz Powiedz mi, gdzie on mieszka? - C- co? Czemu? - A jak myślisz? Napinam się. - Jordan, nie powiem ci tego, bo pójdziesz go pobić Dlaczego mu to powiedziałam? - Powiedziałam ci to ponieważ.... - kręce głową - Nie chcę, żebyś pobił Forbesa. Marszczy brwi. - Tak się nazywa - Forbes? Zdaję sobie sprawę, że wymówiłam jego imię po raz pierwszy, po prawie tygodniu. I zastanawiam się, czy Jordan 31

znający jego imię jest błędem z mojej strony. Nic nie mówię. Przerywa nasze spojrzenie i opiera łokcie o stół, ponownie kładąc głowę na dłoniach. Napięcie rozlewa się w nim falami. Przechyla głowę lekko do tyłu, jego oczy spotykają moje. Jest w nich wrażliwość, co mnie zaskakuję. - Muszę coś zrobić, Mia. - Czemu? - mówię cicho. - Ponieważ... po prostu muszę – odpowiada miękko. - Robisz coś. Jesteś teraz moim przyjacielem. To się liczy. - Potrzebuję zrobić więcej. - Nie - kręcę głową, siadając na krawędzi krzesła - Nie potrzebuję więcej. Nie powinnam była ci mówić. To był błąd. Skóra wokół jego oczu napina się. - Mylisz się. Jedynym błędem było to, że nie powiedziałaś mi o tym wcześniej - sięga i chwyta mnie za rękę, powstrzymując przed wyjściem. Staram się ignorować sposób, w jaki się czuję, gdy on mnie dotyka. Ból w piersi z tęsknoty za czymś, czego nigdy nie wiedziałam, że chcę. - Chciałbym, żebyś powiedziała mi o tym wcześniej dodaje cicho. Delikatnie pociera kciukiem moją dłoń. Jest to nieświadome z jego strony, ale wiele dla mnie znaczy. Mężczyźni nigdy nie dotykali mnie łagodnie. Nie tak. Nigdy. A on zrobił już to dwa razy w ciągu kilku minut. - Czy powiedziałaś komuś jeszcze, poza mną, o tym co ci zrobił? Moje oczy rozszerzają się z przerażenia na tę myśl. Nadal jestem w szoku, że powiedziałam mu o tym, i próbuję zrozumieć co to znaczy, powiedzieć o tym komuś jeszcze. - Biorę to jako nie - kręci głową ze smutkiem - Trzeba to zgłosić na policję. On nie może uciec od tego co ci zrobił. 32

- Co? Nie. - panika ściska mój żołądek jak imadło. - Mia... - Nie! - mój głos jest ostrzejszy, nie sądziłam że mnie na taki stać. Cofam się, wyrywając dłoń. Cokolwiek Jordan widzi na mojej twarzy, uspokaja go. - Okej. Żadnej policję - kładzie dłonie na stole między nami - Ale zrób coś dla mnie... - kiedy nie reaguję, on kontynuuje - Nie trzymaj niczego więcej w sobie. Potrzebujesz kogoś do rozmowy, komu możesz zaufać - taką osobą jestem ja. Nigdy nie będę cię osądzać. Nigdy cię nie zranię. I nie zawiodę. Mogłem zrobić kilka gównianych rzeczy w mojej przeszłości, mogłem traktować źle ludzi... ludzi, którzy nie zasłużyli na to, ale nie zrobię ci tego nigdy. Obiecuję. Jego słowa są żarliwe, a jego twarz poważna. - Masz moje słowo. Nie złamię go - jego usta unoszą się w delikatnym uśmiechu. Chcę mu wierzyć. Wierzę mu. Ale nie wiem, czy będę w stanie zaufać. Zdolność do zaufania, nie jest czymś czym jestem obdarzona. Nie wiem co powiedzieć. Więc robię, to co umiem najlepiej, unik. Uśmiecham się, przytakując i pytam: - Więc co teraz? Ciemne oczy Jordana, patrzą z zaciekawieniem na mnie. Przez chwilę zastanawiam się, czy będzie ciągnął to dalej. Nie będzie. - Teraz... - mówi, wstając z siedzenia - napijemy się więcej tequili.

33

Rozdział 13. Jordan Nigdy nie myślałem, że będę chciał być blisko kobiety, tak jak chcę tego z Mią. Ale chcę. Tylko nie jestem pewny dlaczego. I nawet jeśli jestem blisko niej, prawdopodobnie bliżej niż ktokolwiek kiedykolwiek miał zaszczyt być, chcę więcej. Chcę ją całą. W każdy możliwy sposób. Rano, kiedy skutki po tequili ustępują, martwię się, że rzeczy pomiędzy nami mogą być dziwne. Nie, ponieważ Mia powiedziała mi co jej się stało.... kurwa, nie. To nic nie zmieniło w sposobie jak ją widzę, sposobie w jaki ją pragnę. Jedyna rzecz która się zmieniła, to jak bardzo chcę zatopić moją pięść w twarzy tego dupka. Myślałem, że byłem wkurzony, kiedy dowidziałem się, że uderzył ją w twarz. Ale wiedząc to, co wiem teraz, mój gniew zniknął, a jestem tak wkurzony, jak nigdy wcześniej. Wiem tylko, że chcę zabić tego faceta, którego nigdy nie spotkałem i zrobiłbym to z wielką przyjemnością. Wyraz twarzy Mii, kiedy powiedziała co zrobił i jak ją skrzywdził... to był wstyd. Jakby to wszytko stało się z jej winy. To sprawia, że cierpię dla niej.... dla mnie. Trudno to rozróżnić w tej chwili. Jej ból jest w jakiś sposób spleciony z mną. Ale to jest Mia. Ona nie jest osobą z którą spotykasz, a później po prostu od niej odejść. Ona osadza się tak głęboko w tobie, że jesteś bez szans, nie masz wyboru, czujesz ją. To jest to, co ona robi ze mnie. I jestem tak cholernie szczęśliwy z tego powodu. 1

Kiedy jestem przy niej, to tak naprawdę czuję że żyję, czego nie odczuwałem przez długi czas. I zamierzam spędzić z nią każdą wolną chwilę, sprawiając by zobaczyła, że to co jej się przydarzyło nie było jej winą. Zamierzam sprawić, by zobaczyła siebie tak jak ja ją widzę. Niesamowitą. Silną. Piękną. Tak cholernie piękną. Boli mnie, że chcę ją w sposób, w jaki nigdy nie będę mógł mieć. Po tym jak dotarło do mnie, co powiedziałem jej w barze, cholernie martwiłem się, że mogłem ją stracić. Nie mogłem się bardziej mylić. Mia nie dba o nic z tego - błędy, które popełniłem. Nie patrzyła na mnie inaczej. Nie osądzała mnie. Zobaczyła więcej we mnie. Zobaczyła prawdziwego mnie. Jordana, o którego istnieniu dawno zapomniałem. Mnie przed hazardem i kobietami.... przed tym, kiedy epicko wszystko spieprzyłem. Spędziłem bardzo dużo czasu wierząc, że jestem złą osobą. I nie widziałem nic poza tym, dopóki nie pojawiła się ona. Czasami to wystarczy. Wystarczy jedna osoba, aby odwrócić wszystko w głowie. Przypomnieć kim się jest. Mia sprawiła, że chcę być osobą, którą byłem przed całym tym gównem. Wiem, że brzmię jak cipka, ale nie dbam o to. Po prostu chcę być przy Mii i wciąż czuć się tak jak się czuję, kiedy jestem z nią. Stwierdziłem, że chcę być przy niej częściej. Wczoraj, Mia i ja udaliśmy się do miasta na zakupy, by mogła kupić to czego potrzebuje. To było nowe terytorium dla mnie. Nigdy nie chodziłem na zakupy z dziewczyną. Nawet z Beth. Dla was może to brzmieć jak nic wielkiego, ale uwierzcie 2

mi, zakupy z dziewczyną to duży krok dla mnie - ogromny, w rzeczywistości. Kiedy kupiła wszystko, poszliśmy na lunch, ponownie do jadłodajni. Widziałem jak Beth, przez cały czas kiedy tam byliśmy, miała uniesioną brew i ciekawskie spojrzenie, ale nie dopuściłem do okazji aby mnie przepytała. Nie jestem jeszcze gotowy na dyskusję o tym... czymkolwiek to jest. Nasz wspólnie spędzony dzień był dobry, zważywszy na wielkie rewelacje z wcześniejszej nocy. Bawiliśmy się dobrze, a tematy naszej przeszłości nie zostały wspomniane. Mia nie wspominała nic o chęci pójścia i sprawdzenia kolejnej potencjalnej matki z listy, a ja nie popychałem jej w tym kierunku. Byłem po prostu szczęśliwy, mając ją przy sobie. Mówiłem gówniane dowcipy. Śmiała się dużo. I tak, próbowałem zjednać ją moją błyskotliwą osobowością. Wiem, że moja twarz i ciało nie wystarczyły, by zdobyć jej sympatię. Mia będzie potrzebowała więcej ode mnie, a ja chcę jej to dać. Dam jej całego mnie. Kiedy wróciliśmy do hotelu miałem obowiązki do wykonania, a Mia nalegała, że mi pomoże. Pracowaliśmy razem z łatwością. Ugotowałem dla niej kolację. Przygotowałem tylko makaron z serem, ale ona powiedziała, że było to najlepsze co kiedykolwiek w życiu jadła. Po kolacji oglądaliśmy film w głównym salonie, z Dozerem siedzącym pomiędzy nami w roli przyzwoitki. Trudno było być tak blisko niej w ciemności i nie móc nic zrobić. Chciałem pocałować ją tak cholernie mocno, ale wydawało mi się, że to nie był jeszcze właściwy czas, aby wykonać ruch. Przyłapywałem siebie szukającego jakichkolwiek wskazówek w jej słowach i czynach, ale w chwili gdy ją 3

dostawałem, znikała, a ja zastanawiałem się czy po prostu nie szukam za mocno, że widzę rzeczy, które w rzeczywistości nie istnieją. Wiem, że zachowuję się jak laska analizując to gówno zmieniam się w pieprzoną cipkę. I tak, jestem w pełni świadomy jak cholernie denerwująco brzmię, ale to jest to, co ona mi robi. Przywiązała mnie do siebie wszystkimi rodzajami węzłów. Mia nie jest taka jak dziewczyny, które wcześniej znałem i wiedząc co jej się przydarzyło, zdobycie jej staje się tym bardziej trudne. Więc pozostaje mi tylko jedno wyjście - jeśli ma się coś wydarzyć, to się wydarzy. Pozwólmy działać naturze. Nie biorąc byka za rogi. Mam tylko nadzieję, że natura się, kurwa, pośpieszy, bo mogę już poczuć tykanie zegara Mii. Oczywiście, wciąż z nią flirtuję. To się nie zmieniło. Taki jestem, jeżeli już o tym mówimy. Nie mógłbym przestać, nawet jeślibym próbował. To prosić Dozera, by nie wąchał tyłka innego psa1. Flirtowanie przychodzi mi tak naturalnie, jak Dozerowi wąchanie tyłków. Do tego nie wydaje mi się, aby Mia była przeciwna mojemu flirtowaniu, mam na myśli. Lubię jak reaguje kiedy to robię. Rumieniec na jej policzkach daje mi nadzieję na więcej. Boże, ja chcę więcej. A teraz, rozpaczliwie staram się nie gapić na jej nogi. Jest to pierwszy raz, kiedy je widzę. Dzięki ci gorące słońce, to wszystko co mogę powiedzieć. Wyciągnęła się na kocu, na chodniku nad jeziorem, czytając książkę. Dozer oczywiście jest z nią. Pies mocno się zakochał. Ma na sobie obcisłą podkoszulkę i odcięte, bardzo krótkie szorty, które kupiła wczoraj. 1.rany, jakie poetyckie i obrazowe porównanie :D 4

Laski które znam, zwykle zakładają je tak krótkie, żeby pokazać pośladki, ale nie Mia. Ciągle ciągnie je w dół, jakby czuła się niekomfortowo pokazując za dużo skóry. Ale wiecie, uważam, że jej spodenki są bardziej sexy, niż te pokazujące tyłek. Zostawiają więcej dla wyobraźni i wiem, że warto poczekać na dzień, kiedy będę mógł zobaczyć co jest pod nimi, ponieważ te części jej nóg które mogę teraz oglądać, bardzo mnie kręcą. Ona ma wspaniałe, pieprzone, nogi. Mój kutas drga, więc cofam oczy z Mii i skupiam się na kosiarce, i mogę skosić tę cholerną trawę. Moja komórka zaczyna wibrować w kieszeni. - Beth - odpowiadam, przytrzymując telefon miedzy uchem a barkiem. - Hej.... okej, więc, mam randkę dziś wieczorem - brzmi na spanikowaną. - A to jest dobra rzecz, czy zła rzecz? - Obie. - Dlaczego? - Ponieważ idę na randkę z Toni Stryder. - Ach, racja. Toni to laska, do której Beth ma ogromną słabość. Jest fajną dziewczyną, pracuje jako DJ. Bardzo gorąca. Ale niestety dla wszystkich mężczyzn, jest lesbijką, jak moja najlepsza kumpela. Jestem świadomy, jak gorąca jest Beth - nie jestem kurwa ślepy - ale nawet gdyby Beth, nie grała w innej drużynie, nie byłoby dla mnie różnicy. Ona jest moją najlepszą przyjaciółką i jest dla mnie jak siostra. - Wpadłam na nią w sklepie spożywczym - mówi Beth, wciąż brzmiąc na niespokojną - Ma występ dzisiaj wieczorem w Grand Junction i zapytała mnie czy przyjdę. - Czy jesteś pewna, że faktycznie zaprosiła cię na randkę, a nie 5

tylko poprosiła byś przyszła jej występ? Beth była znana z błędnego odczytywania sygnałów w przeszłości. Została wcześniej zraniona - bardzo. Nie pozwolę, aby to się powtórzyło. - Tak, tato. Nie jestem kompletnym dupkiem. Wiem kiedy laska zaprasza mnie na randkę. Wiesz, kiedy mówi ''Hej Beth, zastanawiałam się czy chcesz się ze mną spotkać po występie?'' Więc pytam ''Masz na myśli randkę?'' A ona na to ''Taaa, mam na myśli randkę.'' - W porządku. Łapię. To randka - śmieję się - Jestem cholernie zadowolony z ciebie. - To dobrze, ponieważ potrzebuję, żebyś tam był. - Co? Aw, daj spokój, Beth. Wiesz że przepadam za trójkątami z dwiema gorącymi laskami tak bardzo jak inni faceci, ale poważnie, nie chcę trójkąta z tobą. - W twoich pieprzonych snach, Matthews! - piszczy na linii. Śmiejąc się, trzymam komórkę z dala, żeby zapobiec krwawieniu z ucha. Beth ma prawdziwą moc w płucach, ale nie mogę się powstrzymać, żeby jej nie podrażnić. Ona tak łatwo się denerwuje. Przykładam telefon z powrotem do ucha. - Poważnie jednak, skrzekliwa, czemu mnie tam potrzebujesz? - Ponieważ występ Toni trwa półtorej godziny, a ja nie chcę siedzieć sama w klubie. - Więc przyjdź później, jak skończy. - Nie mogę. Powiedziałam, że przyjdę obejrzeć jak gra. Proszę, Jordan. Naprawdę jestem tym bardzo zdenerwowana. Toni jest najgorętszą laską jaką kiedykolwiek spotkałam. I ona jest odjazdowa. Ja nie jestem odjazdowa. - Jesteś odjazdowa, Beth. Ona wydaje szyderczy dźwięk. - Poważnie, musimy popracować nad twoją pewnością 6

siebie. - Okej, więc zróbmy to dziś wieczorem. Możesz dać mi wskazówki, w jaki sposób mam postępować z Toni. To jest to, w czym jesteś fantastyczny - rozmowy z gorącymi dziewczynami i bycie odjazdowym. Możesz sprawić, że też będę w tym fantastyczna. A jeśli zacznę się zachowywać jak... wiesz... ja, możesz dać mi kuksańca.... i wiem, że będzie tam dużo gorących dziewczyn do pieprzenia dla ciebie, kiedy skończysz mnie trenować. Ona myśli, że dodając to namówi mnie, ale nie chcę już być takim gościem. Nie chcę być w klubie, podrywając laski. Chcę być z Mią. Naciskając pauzę, zatrzymuję rozmowę i rozglądam się za nią. Zatraciła się w swojej książce. Wygląda tak cholernie pięknie. Wygląda jak wszystko, czego nigdy nie wiedziałem, że pragnę. Przywracam połączenie i biorę telefon w dłoń. - Czy twoje milczenie oznacza, że bierzesz to pod uwagę? pyta Beth, brzmiąc na pełną nadziei. Nie chcę zawieść Beth. I jeśli wyjdę to nie oznacza, że muszę skończyć z dziewczyną w moim łóżku. Po prostu pójdę, a potem zostawię Beth, kiedy poczuje się pewnie z Toni. Wzdycham. - Zastanawiam się. Mów dalej. - Okej... więc dostaniesz darmowy wstęp, dzięki uprzejmości Toni. A ja będę kupować ci drinki przez całą noc. Ponadto będzie to impreza farb, czyli coś innego. - Co to do kurwy impreza farb? - Z tego co powiedziała Toni, farba jest rozpylana na wszystkich klubowiczów. - Brzmi niesamowicie. - Nie bądź złośliwy. Więc co, przyjdziesz? Proszę. Moje oczy wędrują do Mii i myśl zaczyna się tworzyć w mojej głowie... mógłbym poprosić Mię, by poszła ze mną. Mia i ja, razem w klubie... tańczący.... gorący i spoceni... 7

nasze ciała blisko siebie... To może zadziałać. Albo, przynajmniej, popchnąć troszkę sprawę. - Dobra przyjdę. Ale przyprowadzę kogoś. - Yey! Jordan jesteś najlepszym przyjacielem!. - Wiem - mówię ze śmiertelną powagą - Więc, o której to jest? Ignorując moje pytanie, pyta: - Więc, kogo przyprowadzisz? Kogoś kogo znam? - O której godzinie, Beth? Wzdycha na moje jawne ignorowanie. - Występ Toni zaczyna się o dziewiątej. Jeszcze jedno... możesz prowadzić? Mój samochód jest w warsztacie. - Jebana cholera! Więc jakie drinki zamierzałaś mi kupować całą noc...? - Napoje gazowane. Nie mogę się nie śmiać z jej bezczelności. - Będę ci coś winna. - Będziesz. Bardzo. - Co mam zrobić? Twoje pranie, czy coś równie obrzydliwego? - Nie wiem - przekładam telefon do drugiego ucha - Ale jestem pewien, że mogę wymyślić coś dobrego. - Cokolwiek to jest, będzie warte randki z Toni - mówi rozmarzonym głosem - Więc dalej, powiedz mi kogo zabierasz dziś wieczorem? To nie w twoim stylu grać wstydliwego. Czy ja coś przegapiłam? - Odbiorę cię o ósmej – i tuż przed odłożeniem słuchawki, dodaję – I przyprowadzę Mię. Chichocząc, chowam komórkę do kieszeni i włączam kosiarkę. To da Beth coś do rozmyślania, zamiast wariować przed zbliżającą się randką. Dozer rusza uszami, kiedy podchodzę. Wstaje i kuśtyka w moją stronę. Przykucam by go pogłaskać. 8

Oczy Mii podnoszą się z książki na mnie. - Hej - uśmiecha się, siadając. Nagle czuję się nerwowo. I trochę niespokojny. - Dobra książka? Wyglądałaś na pochłoniętą. Obracając książkę, patrzy w dół na okładkę. Uśmiecham się, kiedy widzę zdjęcie półnagiego faceta z półnagą kobietą. Erotyk. Dalej Mia. Zdając sobie sprawę ze swojego błędu, jakim było pokazanie mi okładki, jej policzki pokrywają się jasną czerwienią. Szybko bierze książkę i odkłada okładką w dół. Wstyd. - Taa, jest w porządku - patrzy na jezioro. Pochyla się i robi palcami szlaki na wodzie - Chciałam zapytać... to dobra woda do pływania? - Taa - odpowiadam, siadając przed ją - Pływam tu cały czas. Chcesz teraz popływać? Obraz Mii w bikini, przebiega przez mój umysł. To naprawdę zajebiście dobry obraz. - Och, nie teraz - zagryza dolną wargę. I to tyle. Moje myśli idą się pieprzyć. Zajmuje mi dobrą minutę, by przypomnieć sobie, po co tu właściwie przyszedłem. Beth. Randka. Klub. - Więc, ja, uh...- odpycham włosy z oczu - Przyszedłem, ponieważ rozmawiałem z Beth. Idzie dziś na randkę i namówiła mnie, żebym z nią poszedł. Unosi brew. - Czy randki nie są tylko dla dwóch osób? - Normalnie tak. Ale to wielka sprawa dla niej i jej randka jest DJ-em w klubie, więc ona będzie sama przez pierwszą godzinę lub dłużej. Potrzebuje mnie, bym dotrzymał jej towarzystwa. I Beth nie da się powiedzieć nie, kiedy czegoś chce, więc powiedziałem jej, że przyjdę i.... ja.... uh, zastanawiam się, czy chcesz pójść - ze mną? 9

Jej oczy rozszerzają się. Nie wiem czy dobrze, czy źle. - Masz na myśli, jak na randkę? - zamyka oczy z jękiem Czy powiedziałam to na głos? Powiedziałam to na głos. O Boże. Nie mogę nic poradzić na uśmiech na mojej twarzy lub radość w głosie. - Taa, powiedziałaś to na głos. - O Boże - jęczy ponownie, chowając twarz w dłoniach. Moja pewność siebie natychmiast się wzmacnia, sięgam i zdejmuję rękę z jej twarzy. Otwiera jedno oko. - Chcesz żebym poprosił cię, żebyś poszła ze mną na randkę? Powoli odsuwa drugą rękę z twarzy. Moje serce wali w piersi, czekając by położyła kres mojemu cierpieniu. - Tak - szepcze. Łączę moje palce z jej. - W takim razie, zapraszam cię na randkę.

10

Rozdział 14. Mia O Boże. O Boże. O Boże. Zgodziłam się pójść na randkę z Jordanem. Co ja sobie myślałam? W ogóle nie myślałam. O to chodzi. Spojrzałam w jego niesamowite oczy i powiedziałam tak, zanim pomyślałam na co się zgadzam. To była moja wina, ponieważ tyle mówił o randce Beth... byłam zdezorientowana i myślałam, że prosi mnie bym z nim wyszła... i ja, będąc mną, wypaliłam co myślałam, wydawało mi się, że o to cały czas mu chodziło i zanim zrozumiałam, on mnie zapraszał i powiedziałam tak. Powinnam się wycofać. Nie chcę tego robić, ale powinnam. Nie mam najlepszych osiągnięć, jeśli chodzi o mężczyzn. Nie jestem zwycięzcą. Ale to jest Jordan. I jestem na osiemdziesiąt pięć procent pewna, że mogę mu zaufać. Nie dał mi żadnego powodu abym nie mogła. I tak, wiem że na początku Forbes wydawał się godny zaufania, ale, patrząc wstecz, byłam naiwna i głupia. Nie jestem już taką osobą. Wiem jakich znaków szukać, i nie widzę żadnych z nich w Jordanie. Nie ma w nim nadmiernej uprzejmości, która jest tam od początku, by ukryć czyhającego potwora. Nie ma żadnej kontroli w jego osobowości. On jest po prostu tym kim jest. Do tego, Jordan był bardzo otwarty i szczery, gdy mówił mi o swojej przeszłości. Jeśli wszystkim o co dba jest zaciągnięcie mnie do łóżka i wzięcie mnie tam gdzie chce - w jego łóżku, pod jego kontrolą to nie tędy droga. Tacy mężczyźni nie są uczciwi. Nie od razu, w 1

każdym razie. Jordan jest zabawny. Sprawia, że się śmieję. Sprawia, że czuję się szczęśliwa w sposób, w jaki nie wiedziałam, że mogę. Uwielbiam być obok niego i myślę, że zasługuję na trochę zabawy; trochę szczęścia i śmiechu w moim życiu. I naprawdę, to tylko jedna randka. To nie tak, jakbym poślubiała tego faceta. Powinnam wyjść z nim dziś wieczorem i zobaczyć dokąd to zmierza. Nie mam absolutnie nic do stracenia i nie będziemy sami. Beth tam będzie, ze swoją randką. Będzie dobrze. Biorąc głęboki oddech, przyglądam się sobie w lustrze. Nie jestem pewna w co się ubrać. Jordan powiedział, żebym nie nakładała niczego do czego jestem przywiązana, ponieważ najwyraźniej będzie to impreza farb. Nie słyszałam o tym nigdy wcześniej, ale zapowiada się zabawnie, nawet jeśli jest trochę niechlujne. Ale, w tym momencie, jestem gotowa do próbowania nowych rzeczy. Nie jestem tancerzem i nie jestem przywiązana do żadnego z moich ubrań, więc wybór w co się ubrać, nie jest dla mnie zbyt trudny. To bardzo ciepły wieczór, więc zdecydowałam się na biały, obcisły top i lniane spodnie khaki. Uzupełniłam strój dodatkami w postaci naszyjnika z małych, biało-czarnych perełek i pasującej bransoletki, które kupiłam podczas wczorajszych zakupów z Jordanem. Chcę wyglądać tak ładnie jak to możliwe, ale nie mam tutaj zbyt wiele możliwości. Niewiele można zrobić z moimi krótkimi włosami, ale ten styl naprawdę do mnie pasuje i wygląda świetnie. Nakładam lekki makijaż - maskara, róż i błyszczyk do ust. Używam również podkładu, aby zatuszować mojego, wciąż widocznego, żółtego siniaka wokół oka. Nie ukrywam rozcięcia na brwi, ponieważ ładnie się zagoiło. Zawiązuję sznurowadła adidasów, kiedy słyszę pukanie do 2

drzwi. Moja randka już jest. Rój świetlików kotłuje się w moim żołądku. Szybko kończę wiązanie sznurowadeł i wstaję, biorąc głęboki oddech kiedy podchodzę do drzwi. Otwieram je „bardziej niż zwykle wspaniałemu” Jordanowi. Ma na sobie tylko zwykły czarny t-shirt, wytarte jeansy oraz białe trampki. Proste, ale, och, bardzo efektowne. Jordan sprawia, że wszystko na nim wygląda dobrze. Widzę, że jest ogolony bo jego wcześniejszego zarostu już nie ma. Ciemne włosy są jego znakiem firmowym. Moje palce swędzą, by przebiec po jego jedwabistych włosach. Mogę poczuć zapach jego wody po goleniu. Czysty i świeży. Pachnie tak wspaniale jak wygląda; dokładnie tak, jak powinien pachnieć mężczyzna. Muszę oprzeć się pokusie, żeby nie podejść do niego bliżej i wdychać jego zapach. Przebiega dłonią przez swoje lśniące włosy. - Wyglądasz świetnie - kręci głową - Znaczy ładnie. Wyglądasz naprawdę ładnie, Mia. Owijam palce wokół koralików, jak by były aparaturą podtrzymującą życie. - Dzięki, ty też. Znaczy nie ładnie - przystojnie. Miałam na myśli, że jesteś przystojny. Boże, zabij mnie teraz. Jordan chichocze i opiera ramię o framugę drzwi. - Jesteś gotowa, by ruszać? Powiedziałem Beth, że odbierzemy ją o ósmej, więc musimy wkrótce się zbierać. - Jasne. Pozwól mi tylko złapać moje rzeczy. Postanawiam nie zabierać torebki, więc wkładam klucz od pokoju, pieniądze i błyszczyk do kieszeni, podczas gdy Jordan czeka na korytarzu. Zatrzaskuję za sobą drzwi i idę za nim przez hotel do jego samochodu. Otwiera dla mnie drzwi pasażera. Nikt wcześniej nie zrobił tego dla mnie i nie mogę nic poradzić, że uśmiecham się na jego 3

gest. Wślizguje się na siedzenie i patrzę jak Jordan okrąża maskę samochodu. Sposób, w jaki jego ciało porusza się pewną siebie łatwością... to takie atrakcyjne. Żałuję, że nie czuję się tak komfortowo we własnej skórze. Siada obok mnie. Jest między nami ciche skrępowanie. Wiem, że jestem tego przyczyną, ponieważ denerwuję się randką z nim, ale naprawdę brakuje mi tej łatwości, która jest zwykle między nami. Chcę mieć randkę z Jordanem, ale nie podoba mi się ta presja narzucona na mnie... albo presja, którą sama sobie narzuciłam. Uruchamia silnik i radio wypełnia pustą przestrzeń, ale cisza między nami wciąż jest wyczuwalna. - Wszystko w porządku? - jego miękko wypowiedziane słowa, sprawiają, że skupiam się na jego twarzy. Kładę ręce na kolanach. - Tylko trochę zdenerwowana, tak myślę. - Czym? - Randką - skręcam koraliki wokół palca - Po prostu... ja nie.... - kręcę głową, starając się znaleźć odpowiednie słowa, by wyjaśnić moje uczucia. - Hej... - delikatnie podnosi mój podbródek palcem. Uwielbiam sposób, w jaki jego palce dotykają mnie. Nigdy nie myślałam, że to będzie możliwe i nigdy nie będę zmęczona nim dotykającym mnie, ale po prostu nie wiem, jak mu to powiedzieć. Jak wyrazić to jak się czuję.... co czuję do niego. Wiem, że nie jestem taka jak kobiety, które miał i nigdy taka nie będę. Obawiam się, że będę dla niego dużym rozczarowaniem. -... nie ma się czym denerwować. Idziemy się zabawić, potańczyć i zostać spryskanymi farbą - szczerzy się. To niemożliwe, by nie uśmiechnąć się na to. - Tu cię mam - dotyka kącika mojego uśmiechu swoim kciukiem. A te cholerne świetliki zaczynają ponownie latać i robić 4

salta w moim żołądku. - Nic czego nie chcesz, nie stanie się dzisiaj, dobra? - jego wzrok ogrzewa moją skórę. Biorę głęboki oddech - Okej. *** Beth wydaje się zdenerwowana swoją randką. Nie robi nic innego tylko o tym mówi, od kiedy ją odebraliśmy. Jest jak kłębek nerwowej energii, ale szczerze, lubię to. Lubię ją. I zdenerwowanie Beth sprawia, że sama czuję się lepiej. Uwielbiam tą dynamiczność pomiędzy Beth i Jordanem. On nie wydaje się denerwować i irytować jej nieustanną paplaniną o randce z Toni. Forbes nigdy nie pozwolił by mi mówić w ten sposób, ale sądzę że Beth jest przyjaciółką Jordana, nie dziewczyną. Zastanawiałam się, dlaczego oni nie są niczym więcej niż przyjaciółmi, bo Beth jest naprawdę ładna i dogadują się naprawdę dobrze, ale dostałam moją odpowiedź po kilku minutach, odkąd Beth wsiadła do samochodu i zaczęła mówić o Toni w kobiecym znaczeniu. Okazuje się, że Beth interesuje się dziewczynami. Dziewczyna, która chodziła do mojej szkoły, była lesbijką. Była ciągle prześladowana z tego powodu. Czułam się strasznie z jej powodu, ale nie mogłam nic zrobić, by jej pomóc. Chciałam, ale sama nie mogłam poradzić sobie z moimi problemami, więc nie miałam szans, żeby pomóc komuś jeszcze. Zastanawiam się czy Beth, nie ma żadnych kłopotów z powodu jej orientacji seksualnej. Jeśli ma, to cieszę się, że Jordan jest u jej boku, ponieważ mogę go sobie wyobrazić, jak wykopuje gówno z każdego jej prześladowcy. Jordan parkuje kilka przecznic od klubu i rozpoczynamy krótki spacer. Chodnik jest wąski, więc Beth idzie z przodu, a Jordan i ja z tyłu. Ponieważ jesteśmy blisko, nasze ręce ocierają się o siebie 5

kiedy idziemy. Za każdym razem gdy się dotykamy, ciepło przepływa przez moje ramię. Desperacko chcę trzymać jego rękę. Trzymaliśmy się za ręce wcześniej, zawsze Jordan łapał mnie, ale to było przed tym, kiedy bylśmy tylko przyjaciółmi. Teraz rzeczy się zmieniły, a to sprawia, że trzymanie się za ręce wygląda na większą rzecz. - Pieprzyć to - słyszę jak mruczy, i następną rzeczą która wiem, to to, że chwyta mnie za rękę. Moje serce rośnie, ożywiając się w piersi. Pochyla się do mojego ucha – Czy to jest w porządku? jego ciepły oddech szemrze nad moja skórą1. Drżąc, odwracam głowę, opierając podbródek na ramieniu i patrzę mu w oczy. - Więcej niż w porządku. Podnosi moją dłoń, przyciąga bliżej do siebie i składa miękki pocałunek na moich kostkach2. Nie mogę oderwać od niego wzroku. Z każdą sekundą staje się dla mnie piękniejszy i słodszy i to mnie przeraża. Jest zbyt dobry dla kogoś takiego jak ja. Forbes miał rację, mówiąc, że jestem nikim. Nie jestem stworzona dla Jordana. Szczęście, które czułam, znika. Mój żołądek opada. Patrzę przed siebie i widzę Beth oglądającą się przez ramię i uśmiechającą się. Patrzy mi w oczy, a jej uśmiech znika. Szybko odwracam wzrok i przyklejam mój fałszywy uśmiech, czując ulgę gdy klub pojawia się w polu widzenia. Idziemy za Beth do portiera i dzięki Toni, która umieściła nas na liście gości, nie musimy czekać w ogromnej kolejce.

1.mmmm, bardzo romantyczne, aż mnie dreszcze przeszły :) 2.a teraz się rozpłynęłam... Ja również, gdyby nie Maxiu, to Jordan byłby moim wymarzonym chłopakiem.

6

Byłam wcześniej tylko raz w klubie. To było z Forbesem i jego dupkowatymi przyjaciółmi. Tamten był ładniejszy niż to miejsce, ale zdecydowanie wolę ten klub. Wygląda tak jak powinien wyglądać klub. Cały ciemny i brudny. Podłoga jest lepka od rozlanych napojów. To jest prawdziwe. Głośny bas wibruje przez moje nogi, a ja czuje dreszcz podniecenia z bycia tutaj; robienia czegoś zwykłego. Klub jest pełny; morze ludzi. Widzę wiele dziewczyn ubranych w mniej ubrań niż ja, noszą szorty i odcięte t-shirty. Chciałabym nosić tak krótkie shorty jak one, ale blizny na tyłach moich ud uniemożliwiają to, jak również mój wielki brak pewności siebie. Moje dobre samopoczucie natychmiast znika, pozostawiając mnie z uczuciem bezguścia i nie na miejscu, i zastanawiam się dlaczego, do diabła, Jordan jest tu ze mną. Nagle odczuwam potrzebę, by opuścić to miejsce, abym mogła schować się i jeść, aż nie zwymiotuję. Wbijam paznokcie w skórę, próbując zwalczyć pragnienie. Jakby wyczuł mój ból, Jordan ściska moją dłoń. Spoglądam na niego. - Hej, wszystko w porządku? - próbuje przekrzyczeć muzykę. Potakuję z fałszywym uśmiechem. Patrzy na mnie bardzo długo, wykrzywiając podejrzliwie usta. Czuję, jakby próbował zajrzeć we mnie głębiej, a to sprawia, że jestem niespokojna i odwracam wzrok. Podchodzi bliżej. Wiem, że zamierza pytać dalej. Czuję jego ciało przyciskające się do mojego, a moje ciało toczy wojnę z umysłem. Chcę go bliżej, ale również chcę żeby się odsunął. Jestem uratowana przez Beth, która do nas przybiega. - Toni schodzi o dziesiątej, więc najpierw chodźmy się czegoś napić, potem pójdziemy się z nią zobaczyć - przekrzykuje muzykę. 7

Jordan cofa się dając mi przestrzeń. Prawie oddycham z ulgą. Czuję na sobie jego palące spojrzenie, ale nie mogę się zmusić aby na niego spojrzeć. Uśmiecham się do Beth i mówię: - Jasne, brzmi dobrze. Beth prowadzi nas do baru. Jordan jest tuż za mną. Gdy docieramy do baru, staję obok Beth. Jordan podchodzi od tyłu i wyciąga ręce po obu stronach mojego ciała, kładzie je na barze i umieszcza mnie w klatce. Moje ciało jest w pełni świadome jego bliskości i chcę być jeszcze bliżej. Ręce mnie swędzą od chęci przyciągnięcia go bliżej. - Drinki są ode mnie, więc czego się napijecie? - mówi Beth. - Ja kupię drinki - głęboki głos Jordana przepływa między nami. Oczy Beth, spotykają się z jego - Nie ma mowy! Umowa była taka, że ja kupuję dziś drinki, za to, że przyszedłeś dziś ze mną. - Umowa zerwana. A teraz powiedz mi, co chcesz? - w jego głosie jest aura władzy, która, zaskakująco, podoba mi się. Moja skóra i inne części mnie, mrowią. Beth, pozornie nie wzruszona, mówi: - W porządku. Nie będę się z tobą kłócić. Zaoszczędzę kilka dolarów. Poproszę whiskey i wodę sodową - niech zrobią Fireball4. - Mia... a ty co chcesz? - mówi mi do ucha, jego głos jest głęboki i lekko chropowaty. To sprawia, że moje palce się podwijają5. Czuję się, jakby nie pytał o wybór drinka. I wiem dokładnie czego chcę - jego.

4. Fireball to taki drink.

5.moje też ;P

8

Odwracam głowę i moje usta znajdują się niebezpiecznie blisko jego. I przez niebezpiecznie, mam na myśli niebezpiecznie, z powodu mojej natarczywej potrzeby pocałowania, właśnie go teraz. Jeśli ma się to stać dziś wieczorem, to bar jest zdecydowanie nie najlepszym miejscem. Moje oczy spotykają jego, w samą porę aby zobaczyć, że ciemnieją. On też to czuje.... chce tego..... mnie. Moje ciało wchodzi na najwyższe obroty. Szybko zbierając się w sobie, mówię: - Piwo. Butelkowane. Proszę. - i patrzę przed siebie. Rzucając spojrzenie z ukosa, widzę że Beth uśmiecha się do nas. Wydaje mi się, że lubi mnie z Jordanem. Ręce Jordana owijają się wokół mnie. Przesuwa się w bok i pochyla przed barem, aby złożyć zamówienie. Czuję klepnięcie na ramieniu i odwracam się do uśmiechniętej Beth. Patrzę za nią, kiedy odsuwa się troszkę od Jordana. - Jak ci podoba się w Durango? - pyta. Uśmiecham się, myśląc o Jordanie - jedynej rzeczy, która naprawdę podoba mi się w tym mieście. - Lubię je. - Taaa, nie jest takie złe. Ale kiedy mieszka się tu całe życie, tak jak ja, wydaje się bardzo nudne. Rozumiem to, wiedząc jak to jest być uwięzionym w Bostonie przez całe życie. - Nigdy stąd nie wyjeżdżałaś? - Oczywiście, byłam na wakacjach, ale w żadnym ekscytującym miejscu. Chciałabym podróżować. - Powinnaś. - Jordan kiedyś podróżował. - Taa, mówił mi o tym. Południowo-wschodnia Azja, prawda? Beth wygląda na trochę zaskoczoną, że wiem o tym, ale szybko maskuje swoją reakcję uśmiechem. Zanim mam szansę rozważyć jej reakcję, wysoki kobiecy 9

głos przykuwa moją uwagę. Pełną, ponieważ piszczy imię Jordana6. Odwracam się i widzę bardzo ładną barmankę, ma długie, ciemne włosy i najdłuższe nogi jakie widziałam. Wygląda jakby znała Jordana bardzo dobrze, jeśli wraz jej twarzy jest jakąś wskazówką i to, jak pochyla się nad barem i zarzuca mu ręce na szyję. Mój żołądek zaciska się w węzeł zazdrosnego gniewu. Głupie, wiem, ale wciąż jednak... On niezgrabnie klepie ją po plecach, po czym szybko zdejmuje z siebie jej ramiona. Ona łapie go za przedramię, zatrzymując go, ale ja widzę jak on zdejmuje z siebie jej dłoń. Ona pochyla się i mówi coś do niego. Kręci głową, co wyraźnie jej się nie podoba, co sugeruje jej wkurzony wyraz twarzy. Ona wpatruje się w niego przez dłuższą chwilę, po czym bez słowa odwraca się i zaczyna robić nasze drinki. Jordan zwraca się do nas. Szybko odwracam wzrok, żeby nie wiedział, że patrzyłam. - Nie martwiłabym się o to - mówi Beth, blisko mojego ucha - Wszystkie kobiety zachowują się tak przy nim. - Taaa, ale bardziej te z którymi już spał - słowa wypadają z moich ust, zanim mogę je zatrzymać. Zamykam gębę na kłódkę. Nie mogę uwierzyć, że to powiedziałam. Beth, bez wątpienia, wie o przeszłości Jordana jeśli chodzi o kobiety, ale to nie moja sprawa, aby to komentować. Podnosi brew - On musiał z tobą rozmawiać. Cieszę się, ale jestem zaskoczona, że powiedział ci te wszystkie rzeczy. Jednak biorę to za dobry znak, zważywszy że jesteś tu z nim na randce. Musisz go naprawdę lubić - uśmiecha się szeroko - A on musi naprawdę lubić ciebie. 6.iiiii zaczyna się :D A było już tak pięknie...

10

Nie mogę powiedzieć, że jej słowa na mnie nie działają, bo tak jest. Chcę, żeby Jordan mnie lubił. - Co sprawia, że tak myślisz? - pytam. - Bo nigdy wcześniej nie był tak szczery z kobietą. Cholera, on nigdy wcześniej nawet nie był na prawdziwej randce. A jeśli mówi ci wprost o tym całym gównie, to naprawdę musisz coś dla niego znaczyć. Musi dużo o tobie myśleć. Chce, żebyś poznała prawdę, a to duży krok dla niego. Szczerze mówiąc, nie wiem co powiedzieć, więc nie mówię nic. - Słuchaj, nie wiem jak długo tu będziesz, Mia i wiem Jordan może wydawać się złym dupkiem, ale nie jest. Nie naprawdę. Kiedy on troszczy się o kogoś, troszczy się całkowicie. I przejmuje się, tracąc kogoś na kim mu zależy, bardzo. - Jego mama? - Cholera jasna! Powiedział ci o swojej mamie? Cholera, on cię lubi - uśmiecha się i owija rękę wokół mojej talii. Ten kontakt zaskakuje mnie i blokuje każdy mięsień w moim ciele. Dzieje się to za każdym razem, gdy dotyka mnie obca osoba - Po prostu nie złam mu serca, teraz, kiedy w końcu to zrozumiał, proszę - śmieje się lekko. Moje wnętrzności zwijają się. - Nie sądzę, że posiadam moc, aby to zrobić. - Och, byłabyś zdziwiona - mówi obniżając głos. Podnoszę brew widząc jej uśmiech, a ciekawski Jordan podchodzi do nas, trzymając w rękach nasze drinki. Wręcza mi piwo. - Dzięki - uśmiecham się. Jego oczy zatrzymują się przez chwilę na mnie, po czym odwraca się do Beth. - Chcesz iść teraz zobaczyć Toni? - podaje Beth jej drinka. - Wiesz co? - rzuca mi spojrzenie, po czym wraca do Jordana, z uśmiechem wypełzającym na jej twarz - Dobrze. 11

Złapię się z Toni. Jordan marszczy brwi - Jesteś pewna? - Jestem pewna - mówi, odchodząc od nas w stronę tłumu - Bawcie się dobrze - odwraca się, dając mi konspiracyjne mrugnięcie. Za bardzo subtelne? Muszę powstrzymywać śmiech. - Jeśli będziesz mnie potrzebować, dzwoń - Jordan mówi do niej. Beth macha do niego ręką w potwierdzeniu, po czym znika w tłumie. Jordan odwraca się do mnie. - Więc... zostaliśmy tylko ja i ty. Dreszcze i masa nerwów zalewają mnie - Tak. - Chcesz spróbować znaleźć miejsce do siedzenia? - Pewnie. Podążam za Jordanem po schodach, gdy mówi, że na górze będzie ciszej i prawdopodobnie znajdziemy miejsce do siedzenia. Ma rację. Znaleźliśmy pustą kanapę z widokiem na parkiet poniżej. Siadam pierwsza. Jordan siada obok mnie. Moje nerwy nasilają się o kilka tysięcy stopni, ponieważ jesteśmy tylko on i ja. Nie ma Beth jako bufora. Nie mogę wymyślić nic do powiedzenia, więc tuszuję to poprzez ciągłe popijanie drinka i udawanie fascynacji ludźmi w klubie. - Nadal jesteś zdenerwowana - jego ręka pojawia się, odciągając moją od warg. Ciągnęłam za wargę, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Jordan śledzi palcami palcami moją dłoń, którą trzyma. Mój żołądek szaleje. Odwracam się do niego, nie zdając sobie sprawy jak blisko jest, siedzimy prawie nos w nos. Moje policzki płoną. Przesuwam się na sofie, podnosząc się wyżej i nie zaprzeczam nerwom. Nie ma sensu. Nie, kiedy on potrafi czytać mnie tak dobrze. 12

- Czy to ja sprawiam, że jesteś zdenerwowana? Robię coś, czy to ta cała rzecz z randką ze mną? Odwracam się do niego całym ciałem. Moje kolana dotykają jego uda. - To nie ty. To po prostu randka. Wcześniej umawiałam się tylko z jednym gościem i nie wyszło to zbyt dobrze dla mnie. Bezmyślnie, dotykam rany na moim czole. Jego oczy śledzą moją dłoń. Wyraz twarzy ma beznamiętny, ale wiem, że jego umysł pracuje. Widzę to w jego oczach. Zastanawiam się, czy wszystko co robię przypomina mu bałagan, z którego przyszłam.... bałagan, którym jestem..... co Forbes mi zrobił... że noszę wielki bagaż. Czy zniechęciłam go mnie? - Anuluję naszą randkę - mówi. Co? Panika zaczyna pełzać w górę mojego gardła. - Jordan, słuchaj, przepraszam jeśli ja... - Nie przepraszaj. I naprawdę mówisz zbyt dużo. Musimy nad tym popracować. Chwytam koraliki na mojej szyi, potrzebując czegoś się przytrzymać. - Chcesz żebym wyszła? Jego oczy rozszerzają się z niezadowolenia. - Co? W żadnym, pieprzonym, razie nie chcę żebyś wyszła. To czego chcę, to żebyś się zrelaksowała i bawiła ze mną dziś wieczór, więc anuluję naszą randkę aby ją usunąć z równania. Jeśli to przekształci się później w randkę, to super. Jeśli nie, to mogę być troszkę rozczarowany - szczerzy się, żeby mi pokazać że się ze mną drażni - Nie ma żadnej presji. Lubię cię - bardzo. Myślę, że to raczej oczywiste. Ale chcę, żebyś chciała być tutaj ze mną tak samo, jak ja chcę być tutaj z tobą. Jeśli nie jesteś gotowa, będzie w porządku. Poczekam aż będziesz. Nie ważne jak długo to potrwa7. 7.o matko, ale walnął przemowę :D 13

Czy on jest prawdziwy? Prawie chcę go uszczypnąć, aby się upewnić. Lubi mnie. Bardzo. Jestem skąpana w ogniu najbardziej niesamowitego uczucia - nigdy nie czułam czegoś podobnego. Moje serce zaczyna bić szybciej niż myślałam że jest to możliwe, bez powodowania ataku serca. Wiem, że wgapiam się w niego, ale nie mogę przestać. Wszystko co mogę zobaczyć to on, i zapominam dlaczego byłam zdenerwowana na początku. Dlaczego nakręcałam się całą tą randką w mojej głowie. Muzyka uspokaja się do monotonnego pulsowania. Świat zamyka się, blaknie tylko do nas... Jego. I wszystkie myśli znikają, podążam za tym, co mówi moje ciało. Przyciskam dłoń do twarzy Jordana, pochłaniając jego ciepło i siłę. Pochylam się i składam pocałunek na jego policzku. Porusza się w tym samym czasie i moje usta ocierają się o kącik jego. Żar strzela przeze mnie, piętnując mnie. Wycofuję się, zszokowana, ale chcę więcej. Zwilżam moje, nagle suche, usta. To zostawia mnie z jego uzależniającym smakiem. Jego woda po goleniu, soda, którą pije... po prostu wszystko co go uosabia. Oczy Jordana świecą czymś, czego jestem pewna. Jestem, ponieważ też to czuję. Żądza. Pragnienie. Pożądanie. I coś więcej. Coś głębszego. Wsuwa palce w moje włosy, łączy dłonie z tyłu głowy i opiera swoje czoło o moje. - Czuję to samo co ty - mówię, moje usta są tak blisko jego, że gdybym się poruszyła o cal, pocałowalibyśmy się - Chcę być tutaj z tobą... bardziej niż cokolwiek. On uwalnia zadowolony oddech. Uspokaja mnie. - Czy mogę przywrócić naszą randkę? - jego głos brzmi 14

cudownie ochryple i niesamowicie seksownie, wysyła dreszcze przez moje ciało. - Ona nigdy nie została zawieszona - uśmiecham się.

15

Rozdział 15. Jordan - Chcesz zatańczyć? Unosząc lekko ramiona, Mia rzuca mi niepewne spojrzenie, po czym odwraca się i patrzy w dół na parkiet. Po tym jak mnie pocałowała, zrelaksowała się trochę bardziej. Jeśli wiedziałbym, że to wystarczy, zaproponowałbym jej to wcześniej. Może tego potrzebowała, by przełamać lody. Problem polega na tym, że teraz nie mogę przestać patrzeć na jej usta... jej miękkie, pełne usta... pragnąc, by poczuć je znowu... w pełni... Niesamowicie jest ją czuć. I pachnie tak zajebiście dobrze. Byłbym zadowolony siedząc z nosem schowanym w jej szyi, wdychając jej słodki zapach przez resztę nocy, w międzyczasie całując jej wspaniałe usta, oczywiście. Kiedy pochyliła się, by pocałować mnie w policzek wierzcie mi lub nie, to nie było celowe, po prostu była to moja naturalna reakcja na nią. Nie żałuję tego ani przez chwilę, bo kiedy jej usta dotknęły kącika moich... kurwa... jeśli ten krótki, chwilowy dotyk jej ust na moich jest taki, to mogę sobie tylko wyobrazić, jakie to niesamowite uczucie będzie, kiedy pocałuję ją prawdziwie. A teraz, oczywiście, wszystko o czym mogę myśleć, to całowanie jej. To wymaga wielkiego wysiłku z mojej strony, by nie wykonać ruchu, ale nie chcę jej pośpieszać i spieprzyć rzeczy. Dlatego właśnie zaproponowałem taniec - coś, aby utrzymać mój umysł zajęty. Choć oglądanie jej wspaniałego ciała w ruchu na parkiecie, prawdopodobnie wyśle moje myśli z powrotem na południe. 1

Opieram się blisko jej pleców, patrząc ponad jej ramieniem. - Myślę, że wkrótce zaczną rozpylać farbę. Może być zabawnie, a my możemy zatrzymać się i zobaczyć jak Beth radzi sobie z Toni. Patrzy z powrotem na mnie, jej usta wyginają się lekko w górę. - Okej. Wstajemy. Odsuwam się, przepuszczając Mię przodem. Przesuwa się obok mnie, ocierając lekko, co ponownie wywołuje u mnie jęk. Zaczynamy iść kiedy czuję, jak dłoń Mii delikatnie wsuwa się w moją. Patrzę na nią zaskoczony. Ale szczęśliwy. Naprawdę, kurwa, szczęśliwy. Na jej policzkach pojawia się rumieniec. To pierwszy raz, kiedy ona bierze mnie za rękę. To ja zawsze to inicjowałem. Tworzyłem wymówki, aby usprawiedliwić dotykanie jej przez choćby sekundę, i teraz, dzisiejszego wieczoru, po zasadzie nie-dotykać z jej strony którą rozumiem, wiedząc co przeszła - ona pocałowała mnie i wzięła za rękę. Wiem, że to wielka rzecz dla niej, co sprawia, że jest to wielka rzecz dla mnie. To pokazuje, że mi ufa. Delikatnie dotykam jej różowych policzków moimi opuszkami palców. Uśmiecha się. Idziemy z powrotem na dół po schodach, trzymając się za ręce, w naszej własnej bańce, a ponieważ pierdolony świat mnie nienawidzi... musimy wpaść prosto na Shawne, w chwili kiedy moja stopa uderza w dolny schodek - Jordan.... Cześć - Shawna nachyla się do mnie z uśmiechem. Kurwa1. 1.taaa, teraz? Ale i tak lubię Jordana :) Ja też:) 2

Jest bardzo wyraźny błysk w jej oczach. Widziałem go wcześniej. Mianowicie, gdy była naga i pode mną. - Cześć - mój głos jest napięty. Przyciskam Mię do mego boku, ręką obejmując jej ramiona, więc nie ma wątpliwości kim jest dla mnie - Shawna poznaj Mię. Mia, Shawna. Robię te uprzejme rzeczy i przedstawiam je sobie, ale szczerze, jest to ostatnia rzecz jaką chcę zrobić. Przedstawiam dziewczynę, na punkcie której szaleję, ostatniej dziewczynie z którą to robiłem? Kurewskie hura. - Cześć - Mia podaje jej rękę i lekko potrząsa. Ona jest tak cholernie urocza - Miło mi cię poznać, Shawna. Oczy Shawny strzelają w Mię. Chwilę się waha, ale szybko odzyskuje równowagę. Jej spojrzenie wraca do mnie, spalając mnie, z podobnym do lasera, skutkiem. - Więc, to na pewno nie było kłamstwo. Miałeś rację, że nie tracisz czasu, przychodzą tu i znajdując nową koleżankę do pieprzenia. Czuję, że Mia spięła się pod moim ramieniem. - Shawna... - jest ostrzeżenie w moim głosie. - Wygląda, że chociaż zamieniłeś na gorsze - znacząco. Ale w końcu, nie znajdziesz lepszej ode mnie2- jej oczy tną Mię Przykro mi to mówić, ale on jest niczym więcej niż nadużywanym śmieciem. Będzie cię pieprzyć, potem wyrzuci, zanim będziesz miała czas by założyć majtki z powrotem. Co do kurwy! Okej, więc ona nie jest zbyt daleka od prawdy z tą częścią o rzucaniu... ale jednak, co do cholery! Mówi do mnie jak do gówna, w porządku - zasłużyłem na to. Ale nie do Mii. Nie pozwolę jej mówić do niej w ten sposób. Otwieram usta, gotowy powiedzieć Shawnie by spieprzała tam skąd przyszła, kiedy słyszę słodki głos Mii. 2.o rany, ona tak na serio?!

3

- Cóż, patrząc z boku, bazując wyłącznie na twojej prezencji Shawna, powiedziałabym, że Jordan podniósł ze mną standard wyżej niż drapacz chmur3 I jak się okazuje, jestem w tym dla seksu - więc wydajemy się idealnie dopasowani. Och, i nie noszę również majtek, więc nie martwimy się o tę część. Moje usta się otwierają. Shawna wygląda jakby Mia ją właśnie spoliczkowała. - Okej. Racja. Więc, chciałabym powiedzieć, że miło się z tobą rozmawiało, ale nie było tak, więc.... pa. Mia rusza spod mojej ręki, pozwalając jej spaść. Z wysoko uniesioną głową odchodzi, torując sobie drogę przez tłum. Moje oczy są przyklejone do jej gorącego, dumnie kroczącego, tyłka kiedy idzie. Cholera, pieprzona, jasna. Czy kiedykolwiek oglądaliście tę scenę z Grease, tuż pod koniec filmu, kiedy Sandy pojawia się wyglądając i zachowując się kompletnie inaczej, ubrana w obcisłe czarne spodnie. I Danny widzi ją, i on.... jest w szoku - niedowierzanie w najlepszym rodzaju. Jak „Cholera jasna, jak mogłem nie wiedzieć, jak gorąco wygląda moja dziewczyna?” Wtedy on ściga ją, mniej więcej jak pies z wywieszonym językiem. Tak? Dobrze, więc wiecie o czy mówię, ponieważ teraz to ja tak się zachowuję. Ścigam Mię, jakby była ostatnią kroplą wody na ziemi, a ja jestem naprawdę cholernie spragniony. Jestem gotowy uciec się do zaśpiewania serenady dla niej „You’re The One That I Want”4, tylko po to, żeby zdobyć jej uwagę 3.ha, dalej dziewczyno! Tak dalej, przyłóż jej! 4. Piosenka z Grease. Zostawiam tytuł w orygiale, do tego odsyłam do filmiku na YouToube, nie wiem jak wy, ale ja oddałabym wszystkie pieniądze, by zobaczyć jak Jordan to śpiewa:) ja też ;P

4

Ponieważ wściekła Mia jest cholernie gorąca. Jak poza skalą, gorąca. Oczywiście wiedziałem, że jest gorąca. Ale to... wow. Pieprzone wow. Nigdy nie byłem tak nakręcony, jak jestem teraz. Mój kutas jest twardy, że może wbijać gwoździe. Dzięki Bogu, że jest tu ciemno i tłoczono, więc nikt nie może zobaczyć mojego wzwodu. W końcu doganiam ją tuż przy parkiecie. Zaczepiając palce na jej topie, przyciągam ją do siebie. Odwraca się. Ma rozszerzone oczy i wciąż jest w nich ogień. Jej klatka piersiowa faluje w górę i w dół, a ja dosłownie tracę język w gębie. Setki myśli przepływa przez mój mózg - żadna z nich nie jest niewinna - i nie mogę znaleźć choć jednego pieprzonego słowa, by zacząć spójne zdanie. I także, staram się bardzo mocno, nie patrzeć na jej cycki. Widzę, że gniew w jej oczach słabnie i wiem, że jest z powrotem. - O Boże, Jordan. Bardzo przepraszam. To co właśnie tam powiedziałam... - zakrywa twarz dłońmi - Boże, nie wiem co mnie naszło. Ja po prostu... nie podobał mi się sposób, w jaki mówiła o tobie. To po prostu.... rozzłościło mnie. A ja nie jestem zła - nigdy. Robię krok w jej stronę. Ściągam dłonie z jej twarzy i trzymam przy jej bokach. Te wielkie niebieskie oczy, mrugają na mnie z całkowitą niewinnością. - To co tam zrobiłaś było dobre. Ujęłaś się za sobą. Shawna była suką i zasłużyła na to co powiedziałaś. Jest mi po prostu przykro, że powiedziała to wszystko do ciebie, bo to było z mojego powodu. Ona potrząsa głową. - Jest w porządku. - Nie, nie jest - pochylam głowę bliżej niej - Nie jestem 5

zadowolony ze sposobu w jaki Shawna cię potraktowała, ale cieszę się, że wpadłaś w złość. Powinnaś złościć się częściej Boże, powinna. Naprawdę. - Ale przede wszystkim cieszę się, że jesteś zła na mnie - Bo to mówi że ci zależy, prawdopodobnie bardziej niż na to zasługuję. - Och, nie... O Boże! Powiedziałam jej, że nie noszę majtek - mówi, jakby nie usłyszała słów, które jej powiedziałem. Wyraz przerażenia maluje się na jej twarzy - W środku klubu powiedziałam, „Nie mam majtek - przeszukuje moją twarz Noszę je. Cały czas. Nawet do łóżka - zamyka oczy z jękiem Przestań gadać, Mia. Chichoczę - Nigdy, nawet przez sekundę, nie myślałem, że nie nosisz majtek - Tylko chciałem, miałem nadzieję, modliłem się... Jej oczy otwierają się z powrotem, a spojrzenie jest zaskakująco czujne. - Jordan, wiem, że to nie moja sprawa, ale ... czy rzeczywiście... byłeś z tą dziewczyną? Pytam, bo... no.... przygryza wargę - Ona po prostu nie wygląda na zbyt miłą osobę. Nie spodziewałem się, że to powie. Rozważam odpowiedź ostrożnie, zanim się odezwę. Nie zamierzam kłamać, ale chcę być cholernie pewien, że powiem to w odpowiedni sposób. - Nigdy nie wyszedłem z Shawną - nie zaszedłem tak daleko. - Och. Ach - zrozumienie błyszczy w jej oczach - Po prostu z nią spałeś. - Ja właściwie nigdy z nikim nie śpię. Ale... uprawialiśmy seks, tak. Robi krok do tyłu, oddalając się ode mnie, zmuszając bym ją puścił. - Wiem, mówiłeś mi co wcześniej robiłeś... z kobietami... i jest w porządku, nie osądzam cię. W ogóle. I wiem, że to jest nasza pierwsza randka, a ja nie mam zbyt dużo doświadczenia 6

w randkowaniu.... dobra, generalnie jeśli chodzi o mężczyzn to w ogóle, ale wiem jedno.... kiedy jestem z kimś, jestem tylko z nim. I chcę żeby to samo dotyczyło bycia ze mną. Rozumiem, że jest inaczej dla ciebie, ale jeśli chcesz być z inną kobietą, kiedy się umawiamy.... to przepraszam, ale nie jestem odpowiednią dziewczyną dla ciebie5. Eh? Nie jestem do końca pewien skąd to się wzięło. Myślałem, że byłem oczywisty w tym co do niej czuję, ale wygląda na to że nie, więc musi się upewnić. I teraz. - Mia, nigdy nie byłem z nikim, gdzie mieliśmy zdefiniowane te parametry.... nigdy nie byłem w związku. Nigdy się nie umawiałem na randki. Jesteś pierwszą osobą, z jaką kiedykolwiek byłem na prawdziwej randce. Nic nie mówi, jej twarz jest pusta, a ja czuję nagły ból w piersi. Czuję, że ją tracę, zanim zdążyłem ją zdobyć. - Kiedy powiedziałem ci o mnie, jaki byłem, jak się zachowywałem... ten facet, którego dostałaś właśnie mignięcie z Shawną, to było to kim byłem. Nie, kim jestem teraz. Otula ramiona wokół siebie w ochronnym geście. Nienawidzę tego, że myśli, iż musi się przede mną chronić. - Co się zmieniło? - jej głos jest cichy, niezdecydowany. - Ty - ryzykuję i podchodzę bliżej niej, kładę ręce na jej ramionach. Nie odsuwa się. To daje mi nadzieję - Ty zmieniłaś rzeczy dla mnie. Odwraca wzrok. - Ty też zmieniłeś dla mnie rzeczy. - Zrobiłem to? Potakuje, szarpiąc wargę kciukiem i palcem wskazującym. - Widzę ciebie, Mia. Tylko ciebie - moje spojrzenie opada na jej usta. Ona przestaje ją ciągnąć, jej ręka opada do boku. 5.kurcze, ale walnęła przemowę :D 7

„This is Love Will.i.am'a zaczyna grać w tle. Składanka na fortepianie uspokaja tłum wśród nas. Mia podnosi na mnie wzrok. Moje serce zaczyna walić w piersi. Nagle piosenka wybucha, jak ciepło między nami, dopóki nie pojawia się ogień spalając wszystko dookoła. Jej oddech zwalnia, ponownie przyśpieszając... oczy zamykają się na jeden z tych słodkich, krótkich oddechów.... usta unoszą się lekko... I wiem. To jest to. Chwila, na którą czekałem odkąd weszła do hotelu. Pochylam się do niej, trzymając jej policzki w złączonych rękach, bardziej niż gotowy do przyciśnięcia jej ust do swoich... poziom hałasu wokół nas zwiększa się gwałtownie, aż moje uszy niemal krwawią od pisków i wrzasków śmiechu. I wtedy czuję przyczynę tych krzyków i śmiechów, kiedy farba rozpryskuje się na mnie. Mia mruga otwartymi oczami, jej usta układają się w O. Pierdolona impreza farb. Nie mogli poczekać jakieś pięć, pieprzonych, minut więcej, przed wybuchami tego gówna! Przebiegam dłonią przez moje włosy i patrzę w dół na ręce. Pocieniowane są żółtą, niebieską i różową neonową farbą. Ręka Mii podnosi się do jej twarzy. Jest pokryta farbą tak jak myślę że ja jestem. Przebiega palcami przez policzek, potem czoło, robiąc smugi na kolorach, mieszając je razem. Wygląda jeszcze piękniej, jeśli to możliwe. Olśniewająca. Egzotyczna. I niesamowicie niebezpieczna dla mojego serca. Patrzy w górę, oglądając ciągły prysznic kolorów, osłania oczy dłonią i śmieje się. Nie mogę czekać ani jednej, pieprzonej, sekundy. 8

Biorę jej twarz w ręce i całuje ją. Mocno. Drży na całym ciele. Przez ułamek sekundy czuję jej zdenerwowanie, potem się relaksuje, a z jej ust wypływa miękki jęk. Czuję to przez całą drogę w dół mojego penisa. I powiedzmy, że on jest cholernie zadowolony. Przesuwam palce w jej włosy, łącząc je z tyłu głowy. - W porządku? - szepczę w jej usta. Potakuje. To jedyna odpowiedź jakiej potrzebuję. Całuję głębiej, wsuwam język do jej ust, potrzebując więcej. Ręce Mii przesuwają się w górę moich ramion. Czuję ślizgającą się farbę pomiędzy moją skórą a jej, co sprawia uczucie jej dotyku jeszcze bardziej intensywnym. Okej, więc może jest coś na rzeczy z tą farbową rzeczą. Ona staje na palcach, owija ramiona wokół mojej szyi, wplątuje palce w moje włosy, trzymając mnie blisko siebie. Nie żebym tego potrzebował, ponieważ nie mam zamiaru nigdzie teraz iść. Jeśli kiedykolwiek. Ale podoba mi się, że chce mnie bliżej. Że nie chce mnie puścić. Owijam ramiona wokół jej wąskiej talii, otaczając i podnosząc jej małe ciało przed moim. Jest taka mała, taka krucha, ale nie do złamania. Ona jest kurewsko niesamowita. Wszystko czego nie wiedziałem, znalazłem. Wiem, że mam przejebane. Ona ma mnie teraz. Jeśli byłaby szansa, że wrócę do tego co było po tym jednym posmakowaniu jej, to odeszła. Wybrałbym ją. Wiem, że ona ma wyjechać za niewiele ponad tydzień, ale nie mogę do tego dopuścić. Zamierzam wymyślić sposób, aby utrzymać ją w moim życiu na zawsze. By chciała ze mną zostać.

9

Rozdział 16. Mia Jeśli można zatrzymać jeden moment na zawsze, by go odwiedzać ponownie i pielęgnować, moim byłby ostatni wieczór. Chciałabym zamknąć go w pudełku, związać mocno wstążką i przechowywać w bezpiecznym miejscu na zawsze. Trzymać go tam i otwierać, kiedy potrzebowałabym przypomnienia tego niesamowitego momentu. Wiem, że dla większości dziewcząt, pójście na randkę z chłopakiem do klubu nocnego i opryskanie neonową farbą, nie jest momentem do zachowania w pamięci i hołubienia. Ale dla mnie jest. Ponieważ to była moja noc. Jordan zrobił wszystko dla mnie. Koncentrował się na mnie. Dbał, żebym była szczęśliwa i miała dobrą zabawę. Dla mnie. To była całkowita chwila wolności z inną osobą. Mogłam tańczyć tak jak chciałam. Rozmawiać z kimkolwiek chciałam. Pocałować kogo chciałam... Jordana. Nie było strachu. Nie było kontroli. Nie było złości. Tylko szczęście. Nigdy nie doświadczyłam czegoś takiego, ale chcę znowu... I znowu... I znowu... To było jak najlepszy kawałek tortu wolności, zwieńczony bitą śmietaną i posypką. A Jordan był posypką. Zostaliśmy w klubie, zatraceni w sobie. Kiedy noc dobiegła 1

końca, Jordan i ja wróciliśmy jego samochodem do hotelu, a Beth pojechała do domu z Toni. On był idealny. To było idealne. I kiedy odprowadził mnie do drzwi, pocałował na dobranoc, najsłodszym pocałunkiem ze wszystkich. A potem wrócił do swojego pokoju. Zmyłam farbę najlepiej jak mogłam i padłam na łóżko w chmurze zadowolenia. Teraz leżę na łóżku, bladym świtem, całkowicie rozbudzona i nie mogę zasnąć. Liczę sekundy, aż znowu zobaczę Jordana, jednocześnie odtwarzając każdy moment z ostatniej nocy - wyjąwszy ten, kiedy wpadliśmy na jeden z ostatnich podbojów Jordana. Wzdrygam się, kiedy myślę o tym co ona powiedziała i czuję się zażenowana, kiedy przypominam sobie co ja jej powiedziałam. Kiedy słyszę pukanie do drzwi, prawie wyskakuję z łóżka z podniecenia, zapominając, że jestem jeszcze w piżamie, dopóki nie otwieram. Prawdopodobnie wyglądam jak kompletny bajzel. Nigdy nie przejmowałam się tym jak wyglądam, dopóki nie pojawił się on. Zawsze ubierałam się i wyglądałam ładnie, bo tego oczekiwali ode mnie Oliver i Forbes. - Dobry. - jego głos jest niski i ochrypły - Nie obudziłem cię, prawda? Boże, on wygląda niesamowicie, nawet o tak wczesnej godzinie. - Nie. Obudziłam się przed chwilą. Nie mogłam spać. - Ja również. Miałem pewną dziewczynę przez całą noc w głowie1. - Znam ją? - powstrzymuję się od uśmiechu. Dozer wychodzi zza Jordana, jego szczenięce psie oczy są skierowane na mnie. Przepycha się obok Jordana i przychodzi do mnie2. 1.słodziak :D 2.uwielbiam tego psiaka :) Ja również mój ulubiony książkowy piesio :D 2

- Hej, kolego. - klękam aby go pogłaskać. - Możesz ją znać - mówi Jordan, odpowiadając na moje pytanie, - Blond włosy, niebieskie oczy... piękna. Byliśmy na randce wczorajszej nocy. Właśnie nazwał mnie piękną. Piękną. Opanowując emocje, patrzę na niego. - Naprawdę? - mówię, grając z nim - Więc, jak było na randce? - Więc, to było... - kuca, głaszcząc Dozera, który usadowił się między nami. Jego palce dotykają moich. Ciepło przepływa przez moje ramię prosto do serca. - Randka była niesamowita i nie mogłem przestać o niej myśleć... lub o jej niesamowitych ustach, odkąd... - pochyla się nad Dozerem. Bliżej mnie. Zasysa powietrze. - I chodzi o to, że bardzo chcę pocałować ją ponownie. Ba-bum! Dźwięk mojego serca... jest tak głośny, że jestem pewna, że musi go słyszeć. - Myślę, że ona również potrzebuje, żebyś ją pocałował. biorę oddech. - Tak myślisz? - przejeżdża językiem po swojej dolnej wardze. Moje wnętrzności się zwijają. - Mhm. - mruczę. Zamykam oczy, kiedy on przybliża swoje usta do moich, bardziej niż gotowych by posmakować go i poczuć eksplozję jego pocałunku, tworzącą się we mnie. I kiedy otwieram usta przy jego, przypominam sobie, że nie umyłam zębów. - Czekaj. - mówię przy jego ustach, przyciskając dłoń do jego klatki piersiowej. - Nie umyłam zębów. - Ciii - jego dłoń przesuwa się na tył mojej głowy... przytrzymuje mnie... całuje głębiej. Najwyraźniej nie ma 3

problemu z moim porannym oddechem. Ja powinnam, ale naprawdę nie chcę przerwać pocałunku. Wszystkie myśli uciekają, gdy przeciąga swoim językiem wzdłuż mojej wargi, a następnie wsuwa go w moje usta. Zaciskam palce na jego koszuli. Jego pocałunki są uzależniające. Mogłabym żyć zadowolona, będąc kompletnie nimi naćpana. Zbliża się do mnie tak blisko jak może z sześdziesięcio funtowym3 psem, leżącym na podłodze pomiędzy nami i bierze moją twarz w obie dłonie, przejmując całkowitą kontrolę nad pocaunkiem. To jest dokładnie ten moment, kiedy czuję, że rzeczy pomiędzy nami zmieniają się. Pogłębiają się. Nie pytajcie mnie dlaczego czy jak, po prostu to czuję i wiem, że on też to czuje, przez wyraz jego twarzy, kiedy odsuwa usta od moich w westchnieniu, a oczy patrzą głęboko w moje. Wiem, że w tym momencie jest między nami nierozerwalna więź. Coś wiąże nas ze sobą, nieodwołalnie i bez względu na to wszystko, nigdy z nim nie będę. - Cześć - szepczę. - Cześć - on uśmiecha się. Dozer podnosi głowę między nami, odpychając Jordana z dala ode mnie. Chichoczę i głaszczę Dozera, poświęcając mu uwagę, której się domaga. - Więc, na czym skończyłem, zanim mnie rozproszyłaś? uśmiecha się, wciąż wyglądając na tak oszołomionego jak ja. - Miałeś mi powiedzieć o niesamowitej randce, jaką miałeś ostatniej nocy. - Tak, racja. Więc, było tak niesamowicie, że mam nadzieję, że pójdzie ze mną dzisiaj na kolejną randkę. - Zawsze możesz ją zapytać. - Co myślisz, że powie? 3. 60 funtów = trochę ponad 27 kilogramów :)

4

- Hmm - zaciskam wargi, zastanawiając się - Myślę, że zdecydowanie powiedziałaby tak. Uśmiecha się szeroko - Dobrze, ponieważ mam dla niej zaplanowany niesamowity dzień - pochyla się i daje mi pocałunek, który kończy się zbyt szybko, zostawiając mnie pragnącą więcej. - Powinnaś umyć ponownie włosy - zakręca na palec pasmo moich włosów. - Co? Dlaczego? - dotykam je, tam gdzie jest jego ręka i czuję chrzęst. Cholerna farba. - Niebieski i nieco różowego - pochyla się i dokładnie ogląda - Pasuje do ciebie. - Zostanę przy swoim naturalnym kolorze, dzięki. Chichocząc, wstaje na nogi. Podążam za nim. - Prysznic. Następnie ubierz ten swój uroczy tyłeczek tak szybko jak to możliwe, byśmy mogli wyruszyć. - Gdzie idziemy? - pytam. - Zobaczysz gdy tam dotrzemy. Chodź Dozer, zostawmy Mię, by się przygotowała. Mam kilka kiełbasek z twoim imieniem. Dozer nastawia uszy na wzmiankę o kiełbaskach. Jak na psa z nogą w gipsie, porusza się naprawdę szybko. - Porzucona dla kiełbasy - podśpiewuję - A ja myślałam, że mieliśmy coś specjalnego, Dozer. - Tak dla twojej wiedzy... - Jordan pochyla się, opierając ramię o framugę drzwi - Ja nigdy nie porzucę cię na dla jakiejś kiełbasy. - błysk w jego oku jest zauważalny. Rumienię się, aż do palców stóp. Szczerząc się, odwraca i idzie korytarzem. - Aha, i upewnij się, żeby założyć wygodne buty. I weź coś ciepłego, na wszelki wypadek - woła do mnie. - Zrobi się - zamykam drzwi, chwytając moje szczęście i ciasno owijając ramiona wokół niego. 5

Zaczynam zdawać sobie sprawę, że wspaniałe momenty z Jordanem nie są rzadkością. Wydaje się, że mogę mieć do zachowania więcej niż jedno cudowne wspomnienie z nim i myślę, że moje ramiona i serce będą ich pełne. *** Ubrana w dżinsy, t-shirt i trampki, oraz mając bluzę z kapturem na wszelki wypadek, jestem w samochodzie Jordana, kierując się z nim do miasta. Wciąż nie powiedział mi gdzie jedziemy, ale domyslam się, kiedy parkuje przed White Rocks Jeep Tours4. - Zabierasz mnie na wycieczkę jeepem? - nigdy wcześniej nie robiłam czegoś takiego. - Tak. Czy to okej? - Bardziej niż okej - przebiegam palcami przez jego jedwabiste włosy. - Organizuję wycieczki dla Wade, właściciela, głównie w szczycie sezonu. - mówi mi - Chociaż nie tak dużo tego lata, gdy taty nie ma. Jesteś ze mną bezpieczna. Jestem oficjalnym przewodnikiem. - uśmiecha się szeroko - Pomyślałem, że zabiorę cię do La Plata Canyon5. Tam jest niesamowicie i jest to jedno z moich ulubionych miejsc do odwiedzenia. Oprócz samego kanionu są tam niesamowite jeziora, rzeki i wodospady. Mnóstwo dzikich zwierząt... i pamiętam jak kiedy mówiłaś, że bardzo lubisz zwierzęta.

4. Nazwę zostawiam w oryginale, bo tak lepiej brzmi. Białe Kamienie, wycieczki Jepem, jakoś nie brzmi atrakcyjnie.

5.La Plata Canyon w Durango.

6

Kiedyś myślałam, że zwierzęta są znacznie milsze niż ludzie. Aż poznałam Jordana. - Jakie zwierzęta? - przebiega przeze mnie dreszczyk emocji na tę myśl. Zabiera moją dłoń ze swoich włosów i całuje kostki. - Jelenie, łosie, świstaki, junkosy6. Można również dostrzec jastrzębie i orły. A jeśli będziemy mieć prawdziwe szczęście, możemy nawet zobaczyć górskiego lwa4 czy niedźwiedzia. Moje oczy się rozszerzają - Lwy i niedźwiedzie. Brzmi fajnie - ciągnę moją dolną wargę - Ale jeśli podejdą zbyt blisko, odjedziemy tak szybko jak to możliwe, prawda? Śmieje się, kładąc rękę na moim udzie i ściskając delikatnie. - Prawda. Wydaje się nie zauważać, jak moje całe ciało sztywnieje, co jest dobrą rzeczą. Jest to mieszanka zaskoczenia, strachu, ale przede wszystkim pożądania. Chcę rąk Jordana na mnie. - Chodź, idziemy. Wysiadam z samochodu i idę za nim do sklepu, wiążąc bluzę wokół talii. Jordan popycha drzwi, a dzwonek ogłasza nasze przybycie. Puszcza mnie pierwszą. Duży mężczyzna o siwych włosach siedzi zza ladą, czytając gazetę.

6.Tak wygląda junkos, nie ma polskiego odpowiednika tej nazwy.

7.Lew górski z swoim maleństwem.

7

Podnosi wzrok - Jordan, mój chłopcze, jak się masz? - Dobrze - odpowiada, podchodząc do niego. Robią swój męski uścisk, czy co tam robią mężczyźni. - Wade, to moja przyjaciółka, Mia - przedstawia mnie. Uśmiechnięte oczy Wade przenoszą się na mnie. Wiem, że zauważa podbite oko i zranione czoło. - Hej, Mia. Miło mi cię poznać. Byłaś na walce, mała panienko? - wskazuje na moją twarz. Natychmiast sztywnieję, po czym odprężam się z beznamiętną twarzą, kłamstwo łatwo płynie z moich ust. - Miałam interesującą konwersację ze schodami, po zbyt wielu piwach. Wade chichocze - Taaa, sam miałem ich kilka. Tylko wezmę kluczyki do twojego jeepa - klepie ramię Jordana, po czym znika na zapleczu. Mogę poczuć oczy Jordana na mnie. Wiem co sobie myśli. Zastanawia się, jak mogę kłamać tak skutecznie, tak łatwo, bez namysłu. To lata praktyki. Wreszcie ryzykuję spojrzenie na niego. Wygląda na zmieszanego, co uwidacznia się przez jego zmarszczone czoło i smutek w oczach. - Przepraszam, za Wade... Wiesz - mówi cicho - Nie miał na myśli nic złego. To prosty facet. - Jest w porządku. - uśmiecham się, wzruszając ramionami. Jest to łatwe, ponieważ wciąż trzymam emocje w ukryciu. Pochylając się blisko, zbliża twarz do mojej. - Udajesz przed resztą świata, Mia. Rozumiem, że musisz to robić. - podnosi rękę i wodzi kciukiem po moich wargach Ale nie udawaj przede mną. Jestem nim wstrząśniętą do głębi. Wszystko co mogę zrobić, to przytaknąć. Ujmuje moje policzki w obie dłonie i przyciska usta do 8

czoła, przyciągając do swojej piersi, mówiąc resztę bez słów. W tej chwili każda moja część jest dostrojona do niego. Słyszę jak Wade chrząka. Jordan i ja szybko się odsuwamy. Wade chichocze - Proszę. - wręcza Jordanowi kluczyki Pożyczam ci swoja, ponieważ nie sądzę, że będzie ci potrzebny z ośmioma siedzeniami, gdy jest was tylko dwójka. - Jesteś pewien? - Jordan się upewnia. Wade potakuje. - Weź ją i bawcie się dobrze. Jest zaparkowana z tyłu. Kiedy skończysz, zaparkuj ją tam z powrotem. Jeśli mnie nie będzie, zostaw kluczyki w skrzynce pocztowej. - Zrobi się. I jeszcze raz dziękuję ci, Wade, naprawdę to doceniam. - Jordan sięga po jego dłoń i potrząsa nią. - Kiedy tylko chcesz, synu. Bawcie się dobrze. Pozdrów swojego tatę ode mnie. Jak on się ma? Nie widziałem go ostatnio. - Ma się dobrze. Dziadek miał operację, więc jest z nim i dba o niego przez kilka tygodni. - Powiedz mu, że pytałem o niego - mówi Wade. - Jasne, dzięki. - Pa - mówię, idąc za Jordanem do drzwi - Miło było cię poznać, Wade. - Ciebie również, mała damo. W chwili kiedy wychodzimy ze sklepu, pytam Jordana: - Jak trzyma się twój dziadek? Jordan patrzy na mnie przez ramię z ciepłem w oczach. - Wraca do dawnego siebie. Dzwoniłem wczoraj do taty i rozmawiałem z dziadkiem. Krytykował mnie, drażnił, więc jestem pewien, że jest z nim coraz lepiej. - uśmiecha się. - Przepraszam, że nie zapytałam wcześniej. Ostatnio mam dużo na głowie. - Rozumiem - dotyka mojego ramienia - Zaczekaj tu, muszę coś zabrać z samochodu. Patrzę jak biegnie do samochodu, otwiera bagażnik i 9

wyciąga z niego lodówkę turystyczną. - Jedzenie na później - wyjaśnia kiedy wraca do mnie. - Czy zrobisz piknik, Jordanie Matthews? Po raz pierwszy widzę rumieniec na jego policzkach. - Być może - bąka i zaczyna iść. Uśmiechając się i będąc trochę... rozpaloną, podążam obok i wsuwam ramię pod jego. - Dziękuję. Nigdy wcześniej nie byłam na pikniku. Wygląda na zaskoczonego. - Nigdy jak - nigdy? - Nigdy - potwierdzam. Wyciska pocałunek na czubku mojej głowy. - Cóż, cieszę się, że zabiorę twoje piknikowe dziewictwo, ponieważ robię cholernie doskonałe pikniki. Śmieję się, zadowolona, że nie może zobaczyć mojej twarzy, której kolor jest bliski czerwieni, przypominającej poparzenie słoneczne. - Naprawdę? - staram się zachować obojętny głos, ale to nie działa. - Cóż, nie mam nic do porównania, więc będę musiała uwierzyć ci na słowo. - Och, możesz mi wierzyć na słowo. Jestem najlepszy. Jordan jest naprawdę uzdolniony w sztuce flirtu. Jego podteksty seksualne sprawiają, że rumienię się jak nastolatka, a ciało rozpala się jak u gwiazdy porno. Idziemy na tył sklepu i widzę dużego, czerwonego jeepa, czekającego na nas. Jest pokryty brudem, ale wygląda totalnie wystrzałowo. Moje podekscytowanie wzrasta się o parę tysięcy jednostek w górę. Jordan otwiera drzwi, a następnie pomaga mi wsiąść, podnosząc mnie, ponieważ jestem niska. Moja talia i biodra wciąż płoną od dotyku jego rąk, kiedy on wspina się na siedzenie kierowcy. Wkłada lodówkę turystyczną na tylne siedzenie. - Zapnij pasy, kochanie. Mam zamiar zabrać cię na 10

przejażdżkę twojego życia - uśmiechając się, uruchamia silnik, zwiększając głośno jego obroty. Kochanie. On powiedział do mnie kochanie8. Wiem, że jest to totalnie głupie, ale nie mogę powstrzymać uśmiechu przez jego czułe słowa. Dochodzę do siebie, zanim zauważy, że zachowuję się jak kompletna dziewczyna i śmieję się - Jesteś w sumie totalnym nerdem, wiesz? On patrzy na mnie i udaje obrażonego. - Hej, jestem cool i dobrze o tym wiesz. Przewracam oczami i potrząsam głową. - No dalej, powiedz to... wiem, że chcesz. Tylko wypuść te słowa... Och, Jordan. Jesteś taki fajny i tak niesamowity. Nie trzeba się wstydzić mówienia prawdy, dziecinko -rzuca mi zarozumiały uśmieszek. Zaczynam się śmiać. - Lubię jak dopowiadasz. Dodam, że grasz chłodnego i jeździsz niesamowitym samochodem, ale pod tym wszystkim próbuje uwolnić się nerd. Odrzuca głowę do tyłu i głośno się śmieje. Jest to głęboki i męski śmiech. I niesamowity. - Zraniłaś mnie tutaj. - dramatycznie przyciska dłoń do serca - Myślałem, że mógłbym nauczyć cię czegoś wspaniałego. Chyba po prostu zaskoczę cię moimi niezwykłymi zdolnościami przewodnika. - Zabrzmiałeś jak prawdziwy nerd - szczerzę się. ***

Gawędzimy z łatwością, podczas gdy Jordan wiezie nas do La Plata Canyon. Gdy docieramy do kanionu, jestem zszokowana. Nigdy wcześniej nie widziałam czegoś podobnego. Nie mamy takich miejsc w Bostonie, a to rozgrzewa moje serce do Kolorado. 8.biedna dziewczyna, jest tak bardzo spragniona czułych słówek :( 11

Mogę zrozumieć, dlaczego moja matka wróciła tutaj. Moja matka. Ostatnio o niej nie myślałam. Nie dlatego że zapomniałam, ale dlatego, że to Jordan stał się przedmiotem moich myśli. Kiedy myślę o mojej matce i o tym jak mnie porzuciła, to boli. Nie chcę czuć bólu. Chcę tylko poczuć te wszystkie cudowne rzeczy, które odczuwam gdy z nim jestem. Wiem, że nie mogę unikać tego zawsze. Znalezienie matki to to, co mnie tutaj przywiodło. Ale dzisiaj wybieram by o tym nie myśleć. - To jest Jezioro Creek, przejeżdżamy przez nie - mówi Jordan, prowadząc samochód po drewnianym moście. Spoglądam przez okno, aby popatrzeć na wodę poniżej. Ładna. - A to jest La Plata Peak - Jordan wskazuje na góry pokryte odrobiną śniegu - To wspaniałe miejsce na górską, pieszą wycieczkę. - Wygląda pięknie - mruczę. - Możemy pewnego dnia pójść tam na pieszą wędrówkę, jeśli będziesz chciała. Zabrałbym cię dzisiaj, ale nie mamy odpowiedniego sprzętu. Zapowiedź spędzenia więcej czasu z Jordanem? Um, tak, proszę! - Podoba mi się to - uśmiecham się. Jazda przez kanion jest niesamowita. Jordan zatrzymuje się często, zwracając moją uwagę na niektóre rzeczy. Zna to miejsce tak dobrze i brzmi tak fascynująco, kiedy opowiada mi o historii kanionu. Zatrzymujemy się i wychodzimy z jeepa, aby obejrzeć ulubione jezioro Jordana. Jest głęboko w kanionie, a szczyty wokół niego pokryte są śniegiem. Woda ma najbardziej niebieski odcień niebieskiego jaki kiedykolwiek widziałam, a w samym środku wznosi się formacja skalna. Zamykam oczy i wyobrażam sobie, jakby to było siedzieć 12

na tej skale, z wodą dookoła mnie. Całkowite osamotnienie. Wolność. Spokój. Tylko spokój. Zastanawiam się, czy ból w moim sercu i strach w mojej głowie po prostu znikną, a ja wreszcie uwolnię się od tego wszystkiego. Jordan podochodzi od tyłu i owija ramiona wokół mojej talii. Jego ciepło mnie otacza. Czuję się bezpiecznie w jego ramionach. - Opowiedz mi o swoich podróżach - mruczę, zadowolona. - Co chcesz wiedzieć? - Gdzie byłeś. Wtula twarz w zgięcie mojej szyi. - Byłem na Filipinach, w Indonezji, Malezji, Singapurze, Kambodży i Tajlandii. - Wow. To dużo miejsc. - Hmm. Razem z kumplami chcieliśmy zobaczyć świat, więc pomyśleliśmy, że zaczniemy od Południowo-Wschodniej Azji. Wędrowaliśmy z plecakami, pracowaliśmy kiedy potrzebowaliśmy, wpasowaliśmy się tak bardzo, jak potrafiliśmy - zwiedziliśmy wiele spelunek - chichocze. - Ale nie dbałem o to, po prostu chciałem zobaczyć świat. Wolno wypuszcza powietrze. Jest ciepłe na mojej skórze, płynie przeze mnie, osiadając i wzburzając mój żołądek. - Mieliśmy zamiar udać się do Indii... kiedy dostałem wiadomość o mamie. - Tak bardzo mi przykro, Jordan - owijam ramiona wokół niego, trzymając go - Myślałeś, by znowu podróżować? - Nie. - Dlaczego nie? Przesuwa nosem po mojej szyi, wdychając. To robi szalone rzeczy z moim ciałem. - Pachniesz tak cholernie dobrze. Jak wanilia. Wiem, że unika odpowiedzi, ale trudno mi o to dbać w 13

tym momencie. Mrowienie biegnie na południe i czuję, jak moje majtki wilgotnieją. - Używam waniliowego mydła - mój głos brzmi lekko ochryple. Wcale nie jak ja. Zaciąga się ponownie. - Pachnie niesamowicie - jego ręka zwalnia, gładząc mój płaski brzuch i zaczepiając palce o moje szlufki9 od spodni, przyciągając do siebie. Czuję go za plecami i moje ciało zaczyna reagować, rozpalając się... pragnę go bardziej poczuć... poczuć więcej tego. - Kocham to jezioro - mówi blisko mojego ucha, jego oddech łaskocze i pobudza mnie. - Przypomina mi krater, który widziałem w Mount Rinjani. - Gdzie to jest? - pytam, będąc totalnie w innym świecie. - Indonezja - kładzie dłoń na moim policzku i odwraca moją twarz do niego - Masz dokładnie ten sam kolor oczu jak tamtejsza woda. Moje usta są suche. - Tak? - Hmm - jego wzrok przesuwa się do moich ust. Mój język szybko zwilża nagle suche usta. Oczy mu błyszczą. - Jesteś głodna? - pyta. Nie jestem do końca pewna, czy mówimy o jedzeniu. - Jestem głodna - mówię nie swoim głosem. Jest ochrypły i seksi. Bez słowa Jordan miażdży moje usta swoimi. Jego język natychmiast jest w moich ustach. Odwracam się w jego ramionach. Przyciąga mnie mocno do siebie. 9. Chyba każdy wie, jak wygląda szlufka, ale przyznam, że tłumacząc to słowo wyleciało mi na

jakiś czas z głowy, więc jeśli komuś też wyleciało, to tak oto wygląda szlufka.

14

Lubię sposób, w jaki się przy nim czuję. Chroniona. Chciana. On sprawia, że czuję się seksowna i pożądana. Wszystko, czego nie czułam nigdy wcześniej. Nasz pocałunek szybko zmienia się w gwałtowny i zdesperowany. Wplatam palce w jego włosy, ciągnąc je, trzymając go blisko. Musi to lubić, bo dźwięk jaki wydaje jest bardziej niż zachęcający. Łapie moje pośladki i podnosi do góry. Instynktownie owijam nogi wokół jego talii. Nie zdaję sobie sprawy, że zostałam przeniesiona, do momentu, kiedy czuję plecy przyciśnięte do jeepa. Jego pocałunek jest ponaglający, odzwierciedla mój. Jestem zszokowana moją reakcją na niego.... jak bardzo go pragnę, ale jestem zdezorientowana - zdezorientowana przez pożądanie, które namawia moje ciało aby przyciągnąć go bliżej, gdy strach każe mi go odepchnąć. Czy zatrzyma się, jeśli mu powiem? Czy chcę, żeby się zatrzymał? Nie. Jeszcze nie. - Boże, Mia - mówi przy moich ustach. Jego ręka przesuwa się w górę, trzymając moje piersi przez t-shirt. W chwili gdy mnie dotyka, mój sutek twardnieje. Jęczę w jego usta. Jego ręka wsuwa się pod t-shirt, unosząc go, a palce kierują się pod stanik i myślę, tak... Boże, tak! Ściąga mój stanik, biorąc nagie piersi w swoje ciepłe, szorstkie dłonie, biegnie kciukiem po stwardniałym szczycie.... Pragnę go tak bardzo... `Wtedy czuję jak twardnieje przy mnie. Jego erekcja naciska na moje dziewczęce części... I przebłysk Forbesa, przyciskającego mnie do ściany i próbującego mnie zgwałcić, zabiera wszystko.

„Mam zamiar pieprzyć cię, aż zmądrzejesz. Potrzebujesz 15

lekcji.” Ręka Jordana nagle staje się ręką Forbesa. I nie ma przyjemności. Tylko strach. Czysty, pełny, strach. I panika. Panikuję. Moje mięśnie sztywnieją ze strachu kontrolującego mnie. Będę wymiotować. - Przestań. Proszę, przestań. - jestem bez tchu, spychając jego rękę. Musi się odsunąć. Natychmiast. Jordan natychmiast wyjmuje rękę z pod t-shirta, kładąc ją na ciężarówce, nad moją głową. - Jezu, przepraszam. Wszystko w porządku, Mia? przeszukuje moją twarz - Powiedz mi, czy jest w porządku? Cholera, za szybko. Nie myślałem. Tak mi przykro. - potrząsa głową. - Jest w porządku, ja po prostu... chciałam... - trudno złapać mi oddech. - Myślę... ja tylko... nie potrafię. Nie teraz. Bardzo przepraszam. - Mia, nie... - opiera czoło o moje - Nie musisz się tłumaczyć. Nigdy nie musisz mi się tłumaczyć. I nigdy nie przepraszaj. Jestem jedynym, który musi przepraszać. Ja po prostu zatraciłem się w tobie, ale to już się więcej nie powtórzy. - jego ton jest gwałtowny, pełen obietnicy - Od teraz będę podążał za tobą. Będziemy iść wolno, lub tak szybko, jak zechcesz. Dźwięk jego głosu, jego słowa, uspakajają mnie, tak jak nikt ani nic wcześniej. - Dobrze. - wzdycham. Zajmuje mi chwilę by się pozbierać, ale kiedy to robię, chwytam jego twarz w dłonie. - Jesteś najlepszą osobą jaką znam, Jordan. Patrzy mi w oczy przez dłuższą chwilę. 16

- Tak samo, dziecinko. Tak samo.

17

Rozdział 17. Jordan Kompletnie spieprzyłem sprawy z Mią. Jeśli już o tym mówimy, to nie jest zaskakujące. Zacząłem myśleć fiutem zamiast mózgiem, kiedy miałem ją przyciśniętą do jeepa Wade. Czuła się tak cholernie niesamowicie przy mnie, a ja chciałem ją tak bardzo. Ale potem zaczęła panikować, jej strach był aż namacalny. I poczułem się jak największy dupek na świecie. Wciąż czuję się jak dupek. Wiem co przeszła, ale ja po prostu poszedłem na całość. Powinienem był zapytać, czy mogę ją dotknąć; powinienem sprawdzić, czy wszystko co robię jest w porządku. Po prostu myślałem, ze sposobu w jaki była ze mną, że jest to dla niej w porządku i że chce tego. W jakim cholernym błędzie byłem? Milczała potem, nie żeby było to dla mnie zaskoczeniem. Zawiozłem nas na grań, która była pokryta polnymi kwiatami i był stamtąd wspaniały widok na kanion. Pomyślałem że jej się tam spodoba i miałem rację. Zdawała się dojść trochę do siebie i wkrótce była sobą całkowicie, jednak nie tak jak na początku Jej otwartość i poczucie bliskości które mi dała, zniknęło. Zamknęła się. Jedliśmy, zwiedzaliśmy, a ja upewniałem się przez cały czas żeby jej nie dotknąć. Było ciężko, ale powiedziałem jej, że ona będzie nadawać tempo i to miałem na myśli. Nie wykonała żadnego ruchu żeby mnie dotknąć. To było trzy dni temu. Od tego czasu nie całowaliśmy się, nie dotykaliśmy, ani 1

nie trzymaliśmy za ręce. Byliśmy w kinie, na kolacji, lub po prostu spędzaliśmy czas poza hotelem, ale wróciliśmy do tego co było - tylko przyjaciele. Wczoraj mieliśmy kolejną nieudaną wycieczkę by znaleźć jej matkę. Z dwóch pozostałych Ann, Mia nie mogła wybrać do której pojechać, więc zostawiła mi wybór. Nie było to łatwe do zrobienia, więc po prostu zamknąłem oczy i dźgnąłem palcem w papier. W ten sposób wybrałem kolejną Annę do odwiedzenia. Żałuję że nie wybrałem tej drugiej, bo ten wybór był taki sam jak ostatni. Nie Anna Mii. Na początku myślałem że była. Blondynka i niska, jak Mia. Naprawdę miła kobieta. Kiedy powiedziałem jej dlaczego przyjechaliśmy, zaprosiła nas do środka, usadziła w salonie i zrobiła herbatę. Potem poinformowała nas, w naprawdę miły sposób, że nie ma możliwości, by mogła być matką Mii. Ona nie może mieć dzieci. Powiedzieć, że czułem się jak gówno, to niedopowiedzenie. Rozmawialiśmy przez chwilę, ale czułem, że Mia coraz bardziej się wyślizguje. Nienawidzę tego uczucia bardziej niż mogę to wyrazić. Anna zaoferowała nam więcej herbaty, a ja z grzeczności powiedziałem tak. Kiedy wstała by pójść do kuchni, zatrzymała się i odwróciła do Mii. - Gdybym była pobłagosławiona dzieckiem, chciałabym by było tak śliczne jak ty. To był komplement, ale widziałem, że zranił Mię. Mogłem to wyczytać z jej twarzy... - Wszystko w porządku? - Zapytałem ją cicho. - Tak. Nie byłem pewny czy mnie usłyszała. Była sparaliżowana, 2

patrząc na Annę Monroe z ciekawością. I tęsknotą. Widziałem to wyraźnie na jej twarzy. Wiedziałem że Mia chciała, aby ona była jej matką. Cierpiałem razem z nią. I martwiłem się, że przyjście tutaj było błędem. Zacząłem myśleć, że całe to szukanie jej matki przyniesie więcej bólu niż korzyści, gdy Mia gwałtownie wstała. - W porządku? - Zapytałem ponownie, wstając i podchodząc do niej. Jej niebieskie oczy zwróciły się na mnie, ale jej tam nie było. Była zagubiona w jakimś miejscu, a w tych niebieskich oczach czaiła się panika. Myślała że to ukryła, ale ja widziałem. Ponieważ ja ją widzę. - Muszę iść. - Wyszeptała, jej oczy śmignęły do frontowych drzwi. Wiem kiedy Mia potrzebuje odejść, wtedy nie prowadzi towarzyskiej rozmowy, nie ma żadnych uprzejmości. Ona po prostu musi iść - zrozumiałem to kiedy byliśmy z wizytą u pierwszej Anny Monroe. Potakując, biorę jej chłodną dłoń. - Oczywiście, kochanie. Chodźmy. I wychodzę z nią stamtąd. Mia nic nie mówiła przez całą drogę do domu, a kiedy przyjechaliśmy, błyskawicznie wysiadła z samochodu i poszła prosto do swojego pokoju. Zostawiłem ją w spokoju. Nie widziałem jej przez całą noc. Wiedziałem że potrzebuje przestrzeni, więc dałem ją jej. Kiedy wyszła rano ze swojego pokoju, wyglądała na zmęczoną i wymizerowaną, w ogóle nie jak ona. Byłem rozczarowany kiedy powiedziała, że wychodzi. Tęsknię za nią. Wiem że brzmi to szalenie, ponieważ widzę ją przez cały czas, ale tęsknię za możliwością dotknięcia jej. Tęsknię za 3

byciem z nią, tak zwyczajnie. Nie było jej przez cały dzień. Zaczynam myśleć, że mnie unika. Szczerze mówiąc, nie wiem co o tym myśleć. Myślę że to przeze mnie i to miesza w mojej głowie. Nie cierpię nie wiedzieć na czym z nią stoję. Czy wróciliśmy do bycia tylko przyjaciółmi? Czy kompletnie spieprzyłem sprawy z nią? Czy zmieniła zdanie o mnie... o nas? Nie mogę po prostu wyjść i ją zapytać. Martwię się, że jeśli to zrobię, usłyszę coś czego nie chcę usłyszeć. Wstaję. Czuję się poirytowany, sfrustrowany i zły na samego siebie. To cholernie gorący dzień i nie robi się chłodniej wraz z zachodzącym słońcem. Dozer podnosi głowę i wypuszcza smutne westchnienie. On też za nią tęskni. Pieprzyć to. Muszę się ochłodzić. Zdejmuję podkoszulek i szorty, pozostając tylko w krótkich bokserkach. Biegnę w stronę jeziora, w dół promenady i nurkuję. Zimna woda uderza we mnie, sprawiając że czuję się natychmiast lepiej. Płynę pod wodą, dopóki moje płuca nie zaczynają palić, zmuszając mnie do wynurzenia. Przecieram dłońmi twarz, susząc ją z wody i odsuwam włosy do tyłu. Mrugam aby usunąć wodę z rzęs, przechylam głowę do tyłu i unosząc się na wodzie patrzę w niebo. Nie mam pojęcia, jak długo tak zostaję, ale kiedy decyduję się by płynąć z powrotem, odpycham się nogami, podnoszę głowę i widzę Mię stojącą na brzegu i obserwującą mnie. Przypomina sylwetką anioła na tle wczesnowieczornego nieba. Biorąc głęboki oddech płynę do niej i kiedy osiągam kilka stóp odległości od promenady, zatrzymuję się w miejscu. Ona palcami chwyta rąbek swojej koszuli i ciągnąc go przez głowę rzuca na deski. 4

Widok mnie powala i mogę jedynie patrzeć na jej wspaniały widok. Dżinsowe szorty i biały, koronkowy biustonosz składają się na seksowy wizerunek. Wygląda jak pieprzony anioł. Seksowny, pieprzony anioł. Potem rozpina szorty i zsuwając je w dół nóg wychodzi z nich. Ma na sobie dopasowane, koronkowe majtki. Dzięki ci, Boże. Jestem sparaliżowany. Nigdy nie widziałem czegoś tak pięknego jak ona. Siadając na skraju promenady, macha nogami w wodzie. Ześlizguje się i zanurza. Podpływa bliżej mnie. - Cześć. - Mówi cicho. - Cześć. - Przepraszam, że mnie nie było. Ja po prostu.... Kręcę głową. - Mia, nie musisz niczego wyjaśniać... - Muszę i zrobię to. Ale nie teraz. Teraz chcę żebyś mnie pocałował.. i kochał się ze mną. Pieprzcie. Mnie. Zasysam powietrze. Pragnę ją. Naprawdę ją pragnę. Pół godziny temu sprzedałbym swojego Mustanga jeśli to by znaczyło, że mógłbym z nią być. Ale teraz... nie wiem co to znaczy. Znikła na cały dzień, a teraz wraca, ściąga swoje ubrania i mówi mi, że chce się ze mną kochać. Mój kutas mówi mojemu mózgowi żeby się, kurwa, zamknął i po prostu to zrobił, ale moja głowa martwi się, że jeśli to zrobię, skończę odpychając ją jeszcze bardziej. - Potrzebuję cię, Jordan... proszę. - Szepcze. Słysząc w jaki sposób błaga... zrobię to. Dodając do tego fakt, że nie uprawiałem seksu przez tygodnie, a ona jest 5

najpiękniejszą kobietą jaką miałem przywilej znać, moja silna wola wystrzeliwuje do pieprzonego piekła. Moja dłoń zmierza do tyłu jej głowy, a usta miażdżą jej. Jęczy, jej ramiona natychmiast owijają się wokół mojej szyi, a nogi oplatają wokół talii. Jezu, pieprzony, Chryste. Owijam ramiona wokół jej wąskiej talii, całując ją tak, że prawie nie mogę oddychać. Jakby była moją ostatnią deską ratunku. Z naszymi połączonymi wargami liżę wnętrze jej ust. Smakuje jak mieszanka cukierków i płynu do płukania ust. Jej ręce ześlizgują się w dół moich ramion, pod wodę, a potem wzdłuż pleców. Wsuwa palce pod gumkę bokserek. - Pragnę cię. - Oddycha w moje usta. Wtedy mój cholerny mózg ponownie zaczyna działać. Naprawdę, kurwa, nienawidzę mojego mózgu w tym momencie. - Czekaj. - Wycofuję się, oddychając ciężko. Rozczarowanie pojawia się w jej oczach. Biorę jej twarz w dłonie. - Nie musimy teraz tego robić. Zaczekam, tak długo jak potrzebujesz. Chcę po prostu być z tobą. Tylko to się liczy. Seks może przyjść później. Jej uścisk na moich bokserkach zwiększa się i mogę poczuć jej paznokcie wbijające się w moją skórę. - Nie chcę czekać. Chcę cię teraz. Chcę poczuć się normalna, kompletna i cała, a czuję to wszystko tylko z tobą. Moje serce jest stracone. Kręcę poważnie głową. - Dziecinko, uprawianie ze mną seksu nie zmieni tego, jak się czujesz ze sobą. Te rzeczy później nadal tam będą. Kim jestem dzisiaj, do cholery? Doktor Pieprzony Phil? - Ale to zniknie na jakiś czas. Kręcę ponownie głową, ponieważ nie wiem co jeszcze mogę zrobić. Szczerze mówiąc, czuję się cholernie mocno 6

rozczarowany w tej chwili. Jej wzrok opada. - Nie chcesz mnie. - Szepcze, zaczynając się wyrywać. Ton jej głosu prawie mnie zabija. Zatrzymuję ją i zmuszam by spojrzała na mnie. - Pragnę cię, dziecinko. Uwierz mi, pragnę cię tak, jak nikogo wcześniej w moim życiu. Nie mogę myśleć o niczym innym niż o tobie. Jakie to uczucie być w tobie. Pragnę cię, ponieważ jestem zadurzony w tobie. - Wypuszczam lekkie westchnienie, a mój wzrok pochmurnieje - Ale chcę byś uprawiała ze mną seks z tych samych powodów co ja - a nie z innego powodu. Pochyla się i ssie moją dolną wargę. - Pragnę cię, ponieważ od dnia kiedy cię spotkałam, nie myślę o niczym innym, niż o tym jakby to było czuć cię wewnątrz mnie. I tak po prostu, mój mózg znika. Całuję ją wszystkim co mam. Całuję ją tak, jakbym nie wiedział, ile czasu mi z nią zostało. I może dlatego, ponieważ go nie mam. Ociera się o mojego bolącego kutasa, a potrzeba by znaleźć się wewnątrz niej wzrasta. - Kurwa, Mia. - Jęczę. Trzymam ją brodząc w wodzie i idę w górę brzegu, nie chcąc puścić jej nawet na sekundę, z jednym celem w mojej głowie - moje łóżko. Ręce Mii chwytają mnie za ramiona, jej paznokcie wbijają się w wilgotną skórę. Jej mokre cycki są przyciśnięte do mojej klatki piersiowej, błagając bym je dotknął. Przesuwając dłoń na koronkę jej stanika, pocieram przez nią już twardy sutek. Potem przesuwam dłoń w górę, na kark i wkładając palce we włosy, biorę jej usta ponownie w głębokim, twardym pocałunku. Jęczy dźwiękiem tak cholernie erotycznym, że prawie 7

tracę moje gówno tutaj. Kiedy w końcu docieram do mojego pokoju kopnięciem zamykam drzwi, po czym kładę ją na łóżku. Mój pokój jest ciemny, jedyne światło pochodzi z okna. Naprawdę chcę ją zobaczyć, więc sięgam do lampy, ale ona mnie zatrzymuje. - Nie włączaj. Co? Czemu? Chcę widzieć każdy wspaniały kawałek jej ciała, ale ponieważ to ona, wiem że ma swoje powody, więc odpuszczam i powoli wycofuję rękę. Możemy teraz zrezygnować z światła, ale po dzisiejszej nocy będę mieć włączone światło w tym cholernym pokoju, więc wtedy zobaczę każdy wspaniały kawałek jej ciała. Patrzę na nią, pozwalając by moje oczy przyzwyczaiły się do ciemności. Widzę na moim łóżku sylwetkę Mii o kremowej skórze i to mnie kręci w sposób w jaki nie myślałem, iż jest to możliwe. Nigdy wcześniej nie miałem kobiety w moim łóżku. To była zawsze moja przestrzeń, ale chcę dzielić ją z nią. Pragnę jej tutaj. Chcę ją w każdym aspekcie mojego życia. Wspinam się na łóżko i klękam pomiędzy jej rozchylonymi nogami. Pochylam się nad nią, przyciskając ręce do materaca po obu stronach jej głowy. Opuszczam głowę i mocno całuję. Potem śledzę delikatnie dłonią jej twarz, schodząc w dół jej szyi, dopóki nie osiągam szczytu piersi, gdzie jej wciąż wilgotna skóra czeka na mnie. - Czy tak jest dobrze? - Sprawdzam, zanim nurkuję. - Tak. - Brzmi lekko ochryple i seksownie. Tak cholernie gorąco. Unosi swoją dłoń do mojej głowy, przesuwając palcami przez wilgotne włosy. Uwalniam jedno ramiączko pozwalając mu spaść, kiedy 8

przesuwam miseczkę biustonosza odkrywając pierś. Jej sutek jest napięty i bardzo gotowy na mnie. Opuszczam głowę i biorę go w usta, ssąc mocno. Jęczy, szarpiąc biodrami w górę i przyciskając mocno swoją cipkę do mojego fiuta. Prawie wystrzeliwuję mój ładunek. - Kurwa. - Jęczę. Łapię jej biodra i trzymam w miejscu. Mam zamiar robić to tak długo, jak to możliwe. Zwracam z powrotem uwagę na jej sutek, obmywając go językiem, po czym zaczynam lizać i ssać każdą część jej piersi. Niezadowolony z ograniczonego dostępu, przesuwam powoli rękę, sięgając do zapięcia stanika. Pochyla się, ułatwiając mi rozpięcie i przesuwam go w dół jej ramion, zrzucając na podłogę. Kładzie się z powrotem, ręce trzyma na moich ramionach. Patrzę w dół na jej nagie cycki, nie mogąc oderwać wzroku. - Kurwa... Mia, jesteś taka piękna. Zasłania twarz ręką. Domyślam się, że jest onieśmielona. Zabieram jej ręce z twarzy. - Jesteś piękna. - Potwierdzam i wyciskam delikatny pocałunek na jej ustach. Przesuwam się w dół jej ciała, co umożliwia mi dostęp do jej zaniedbanego cycka. Biorę go w usta, dając mu taką samą uwagę, ssę i liżę, podczas gdy ściskam drugi sutek kciukiem i palcem wskazującym. Krzyczy. Napierając na mnie, dyszy. - Jordan, proszę. Potrzebuję cię. - Kurwa. Jesteś tak cholernie gorąca. - Opuszczam głowę na jej piersi. - Chciałem żeby to trwało dłużej, ale nie wiem czy dam radę. Klękając, łapię jej wilgotne majteczki. Zatrzymuję się, dając jej czas, aby mogła zmienić zdanie. Lekko potakuje głową. 9

- Proszę. - Mówi. Ciągnę majtki w dół jej nóg. Zgina kolano, pozwalając mi zsunąć je z jednej nogi, a potem drugiej. Rzucam je na podłogę i patrzę w dół, na jej cipkę. Jest ogolona i zadbana. Założę się, że smakuje tak słodko jak pachnie. Mój kutas robi się jeszcze twardszy. Łapię go przez mokre bokserki, przesuwając w górę i w dół, kiedy przez cały czas wpatruję się w jej cipkę. - Muszę cię posmakować. - Pytam, ale nie czekam na odpowiedź, ponieważ już jestem na skaju łóżka z kolanami na podłodze, rozszerzając jej uda. Przyciskam usta do jej cipki, zasysając łechtaczkę. Jezu, ona smakuje niesamowicie. Głośno kwili i wbija pięty w łóżko. Uśmiecham się, kochając jej reakcję, kiedy przesuwam nosem między jej fałdkami, wdychając ją. - Tak cholernie dobra. - Mruczę, wiedząc że wibracje mojego głosu będą drażnić ją jeszcze bardziej. - Proszę, Jordan... - jęczy. - Potrzebuję... Nurkuję językiem w dół, wsuwając go w nią i biorąc więcej jej słodyczy w usta. - Ciii... jest dobrze. Mam cię, dziecinko. Przyciskam język do łechtaczki i wsuwam palec w jej wnętrze. Potem kolejny. Zaczynam pompować, liżąc i ssąc w tym samym czasie. I nie przestanę, dopóki nie eksploduje pod moimi ustami. Podczas gdy zmierza do orgazmu, zdejmuję bokserki w najszybszym czasie znanym człowiekowi i wspinam się na jej dyszące, drżące ciało tak bardzo gotowy by być wewnątrz jej, co nie jest nawet dziwne. Całuję ją, przesuwając językiem po wargach, pozwalając posmakować jej siebie na mnie. Zasysa mój język w usta. Jej palce zakopują się w moich biodrach, przyciągając bliżej. 10

- Pragnę cię. - Dyszy. Jezu. Ona jest tak cholernie seksowna. Sięgam do szuflady i wyciągam zamknięte pudełko prezerwatyw, które kupiłem kiedy ja i Mia zaczeliśmy się umawiać. Niech będzie, planowałem naprzód. Jestem optymistą. A to jest optymistyczne, a nie oportunistyczne. Okazuje się że miałem rację by je kupić i trzymać tutaj. Kiedyś trzymałem prezerwatywy w samochodzie lub w portfelu. Ale Mia nie jest jedną z tych dziewczyn, które używałem do tego i wiedziałem, że kiedy będę uprawiał z nią seks, będzie to tutaj, dokładnie tak jak teraz. Rozrywając otwieram pudełko, wyjmuję prezerwatywę i zakładam. Ustawiając się między jej nogami, przyciskam główkę fiuta do jej wejścia. Zatrzymuję się by ją pocałować – nie szorstko i gwałtownie, ale słodko i miękko. Chcę żeby wiedziała, ile dla mnie znaczy. Jak się przy niej czuję. Jak bardzo chcę tego z nią. Jej ręce chwytają mój tyłek, nakłaniając mnie do ruchu. Pozwalając jej prowadzić, powoli się w nią wślizguję. - Mia... - Jęczę jej imię jak modlitwę. Jej biodra przesuwają się pode mną. - Jordan. - Dyszy. Całuję ją ponownie, wysuwając i wślizgując się z powrotem. - Czuć ciebie jest tak cholernie dobrze. Nigdy nie pragnąłem nikogo tak bardzo jak ciebie. - O Boże. - Jęczy, jej paznokcie wbijają się w moje plecy, drapiąc skórę. Czucie jej paznokci... Bycie w niej... Zatracam się. Zaczynam pieprzyć ją tak, jak nie pieprzyłem nikogo wcześniej. 11

- Nie przestawaj, Jordan. Nigdy nie przestawaj. - Nogi Mii podnoszą się i owijają wokół mojej talii, kiedy kontynuuję wbijanie się w nią. To za dużo. Ona to zbyt wiele. Wszystkie te uczucia, emocje i doznania... Wszystko dla niej... Przez nią... I nie mam pojęcia co z tym zrobić. Przenoszę jej ręce nad głowę, przyszpilając je do łóżka. Splatam moje palce z jej, wbijając kutasa i obserwując jej twarz. Oglądam jej przyjemność, chłonąc każdy jęk i szept mojego imienia. Nie mija dużo czasu kiedy czuję jak zaciska się wokół mojego kutasa i wiem, że jest już blisko. - To jest to, dziecinko. - Sapię w jej usta. - Dojdź dla mnie. W chwili kiedy czuję jak dochodzi wokół mnie, eksploduję i dochodzę tak mocno jak nigdy wcześniej. Kiedy chwytamy nasze oddechy, zostaję w jej wnętrzu, nie gotowy aby już ją opuścić. Wyciskam miękki pocałunek na jej ustach. - Wow. - Mruczy. - Powiedziałbym, że to chyba mówi wszystko. Chichocze. To najsłodszy dźwięk. Opieram czoło o jej, oddychając w nią. - Szaleję na twoim punkcie, Mia. Potrzebuję by wiedziała, co czuję. Jak wiele dla mnie znaczy. Chcę by wiedziała wszystko, czego nie jestem pewien jak jej to teraz powiedzieć. Jej palce dotykają mojej twarzy. To zwykły dotyk, ale czuję jakby bębnił w mojej duszy. - Czuję to samo. - Szepcze. Moje serce wzdycha, dopiero teraz zdaję sobie sprawę jak bardzo potrzebowałem usłyszeć od niej te słowa. - Daj mi sekundę żebym się wyczyścił. - Wychodzę z niej, 12

idę do łazienki, pozbywam się prezerwatywy i szybko się myję. Kiedy kończę, wyciągam spod niej kołdrę i wspinam się na łóżko, przykrywając nas. Przyciągam ją do siebie, owijam ciałem, przytulając i trzymając mocno. Przytulam się. Po seksie. I nie chcę uciekać. Nie chcę być nigdzie indziej tylko tutaj, z Mią w moich ramionach. Poczucie spokoju jakiego nigdy wcześniej nie znałem obmywa mnie. Tonę w niej. I chcę każdą ostatnią kroplę Mii w moich płucach, aż cały będę nią oddychał. Głaszcze moje ramię palcami. - Jestem szczęśliwa. - Szepcze. Uśmiecham się w jej miękką skórę. - Ja też, dziecinko. Odwraca się twarzą do mnie, jej niesamowite usta się uśmiechają. - Co? - Pytam. Prowadzi palec w dół mojej klatki piersiowej. - Czy możemy, um... to powtórzyć? - Teraz? - Unoszę brew. - Mhm. - On może potrzebować minuty by wrócić do życia. Mówię, wskazując na mojego fiuta. Sięga ręką w dół, owija drobne palce wokół mnie i mój kutas budzi się do życia pod jej dotykiem. - Okej, może minuta była przesadą. - Mówię, uśmiechając się, kiedy pcham ją z powrotem na plecy. Wspinam się na nią, uwielbiając śmiech który ucieka z jej ust, kiedy je biorę i zamykam moimi.

13