SAMODZIELNE OPRACOWANIE Komunia pod dwiema postaciami oraz czas sparwowania Eucharystii sk

KOMUNIA POD DWIEMA POSTACIAMI
Kan. 925 - Komunii świętej należy udzielać tylko pod postacią chleba, albo, zgodnie z przepisami liturgicznymi, pod obiema postaciami; w wypadku zaś konieczności, także tylko pod postacią wina.
Duszpasterze powinni wykorzystywać wszystkie prawne możliwości udzielania Komunii świętej pod dwiema postaciami. OGÓLNE WPROWADZENIE MSZAŁU RZYMSKIEGO (OWMR 283). Komunia święta pod obiema postaciami jest dozwolona w przypadkach przewidzianych w rytuale. Ponadto mogą ją przyjmować następujące osoby:
a) kapłani, którzy nie mogą celebrować ani koncelebrować;
b) diakon i usługujący, którzy pełnią swoje funkcje we Mszy świętej;
c) członkowie zgromadzeń w Mszy konwentualnej oraz Mszy zgromadzenia, alumni seminarium, uczestnicy rekolekcji lub zebrania jakiegoś zespołu duszpasterskiego.
Miejscowemu biskupowi udziela się też władzy zezwalania na Komunię świętą pod obiema postaciami, ilekroć uzna to za słuszne kapłan sprawujący pasterską pieczę nad powierzoną mu wspólnotą. Winien być jednak spełniony warunek, aby wierni zostali przedtem należycie pouczeni, by wykluczone było niebezpieczeństwo znieważenia Najświętszego Sakramentu, a sam obrzęd nie okazał się za trudny do wykonania z powodu zbyt dużej liczby uczestników lub z innej przyczyny.
B. Katalog uprawnionych do przyjmowania Komunii św. pod dwiema postaciami DODATKOWO OPRÓCZ TYCH Z OWMR – POWYŻEJ z punktu A
1. a. Dorosły neofita, a także jego rodzice, chrzestni, współmałżonek, świeccy katechiści - w czasie Mszy świętej następującej po chrzcie. Rytuał n 273
1. b. Dorośli bierzmowani, a także ich rodzice, świadkowie (chrzestni) i katecheci - w czasie Mszy świętej po bierzmowaniu". Rytuał n 32
1. c. Wierny, którego przyjmuje się do pełni wspólnoty z Kościołem katolickim, a także poręczający go, rodzice, współmałżonek, jeśli są katolikami, katecheci świeccy, którzy go przygotowali - mogą przystąpić do Komunii św. pod dwiema postaciami w czasie Mszy, z którą złączone jest to przyjęcie lub która jest sprawowana po przyjęciu. Mogą też przystąpić w ten sposób do Komunii św. wszyscy katolicy uczestniczący we Mszy, jeśli nie są bardzo liczni". Rytuał n 11
2. Nowożeńcy - w czasie Mszy świętej połączonej z zawarciem przez nich małżeństwa, ich rodzice, świadkowie ślubu, krewni Rytuał 78
3. Diakoni - w czasie Mszy świętej ich święceń. i rodzice i krewni (rodzice i krewni prezbiterów i biskupów w czasie jego święceń)
4. Ksieni - podczas Mszy świętej, w której otrzymuje ona specjalne błogosławieństwo; dziewice podczas Mszy świętej połączonej z ich obrzędową konsekracją (rodzice i krewni) Rytuał 35; mężczyźni lub niewiasty składający lub odnawiający profesję zakonną w czasie Mszy świętej połączonej z ich pierwszą profesją zakonną, jej odnowieniem czy z profesją wieczystą oraz rodzice, krewni i współbracia i współsiostry zakonni wymienionych ostatnio zakonników i zakonnic. Rytuał 76
5. Świeccy pomocnicy misyjni podczas Mszy świętej połączonej z publicznym przekazaniem im misyjnej posługi; inne osoby podczas Mszy świętej, w której otrzymują posługę kościelną.
6. Chorzy przyjmujący Wiatyk i wszyscy, którzy uczestniczą we Mszy świętej celebrowanej z tej okazji w domu chorego. Rytuał 123
7. Diakoni oraz spełniający inne posługi liturgiczne w czasie Mszy świętej (OWMR).
11. Małżonkowie (Rytuał), ksieni, dziewice i profesi zakonni wymienieni wyżej, jeśli obchodzą jubileusz w czasie Mszy świętej.
13. Rodzice, członkowie rodziny oraz znaczniejsi dobrodzieje biorący udział we Mszy świętej prymicyjnej.
C. Konferencja Episkopatu Polski skorzystała z tego uprawnienia przyznanego jej przez Stolicę Apostolską, i 8 lutego 1979 r. udzieliła ogólnego pozwolenia na udzielanie Komunii św. pod dwiema postaciami we wspólnotach zakonnych i wspólnotach do zakonnych przyrównywanych, nie podlegających ordynariuszom, w następujących przypadkach:
1. Ksieni w dniu otrzymania przez nią obrzędowego błogosławieństwa; dziewicom we Mszy świętej, w czasie której otrzymują konsekrację; składającym i odnawiającym śluby zakonne oraz obchodzącym jubileusz w czasie Mszy świętej oraz ich rodzinom i członkom wspólnoty.
2. Uczestniczącym we Mszy świętej koncelebrowanej.
3. Biorącym udział w rekolekcjach w czasie Mszy świętej dla nich celebrowanej.
CZAS I MIEJSCE SPRAWOWANIA EUCHARYSTII
 
Kan. 931 - Eucharystię można sprawować i jej udzielać w każdym dniu i o każdej godzinie, z wyjątkiem przypadków wykluczonych przepisami liturgicznymi.
W WIELKI CZWARTEK zabrania się celebrowania jakiejkolwiek Mszy świętej bez udziału wiernych, a więc takiej, podczas której kapłanowi asystuje i odpowiada tylko jeden ministrant.
W godzinach rannych tego dnia celebruje się tylko jedną Mszę, w której poświęca się olej krzyżma (a także olej katechumenów - tam gdzie go się używa - i olej chorych).
W godzinach wieczornych celebruje się Mszę Wieczerzy Pańskiej - zasadniczo jedną w każdym kościele. Mogą ją celebrować lub koncelebrować także kapłani, którzy koncelebrowali tego dnia rano Mszę Krzyżma lub sprawowali Eucharystię dla ludu za zezwoleniem miejscowego ordynariusza.
Jeśli domagają się tego względy duszpasterskie, ordynariusz miejsca może zezwolić na sprawowanie drugiej Mszy świętej wieczornej w kościołach lub kaplicach. W przypadku konieczności może on zgodzić się na celebrowanie Mszy świętej w godzinach porannych, ale tylko dla wiernych, którzy nie mogą uczestniczyć we Mszy świętej wieczornej.
Wierni mogą przystąpić do Komunii świętej podczas Mszy świętej Krzyżma i - ewentualnie drugi raz - podczas Mszy świętej Wieczerzy Pańskiej.
Natomiast poza Mszą świętą w Wielki Czwartek, bez względu na porę dnia, przepisy liturgiczne zezwalają bierzmować, ale tylko chorych {MR}.
Kard. Stefan Wyszyński, prymas Polski (zm. 1981), powołując się na nadzwyczajne uprawnienia otrzymane od Stolicy Apostolskiej, dnia 2 marca 1963 r. zezwolił na udzielanie Komunii świętej we wszystkich kościołach Polski w Wielki czwartek, w godzinach przedpołudniowych do godz. 13.00, a od godz. 14.00 do początku Mszy świętej Wieczerzy Pańskiej tym wiernym, którzy ze względu na ciążące na nich obowiązki służbowe nie są w stanie udać się na Mszę świętą.
W WIELKI PIĄTEK (dokładniej: od północy z czwartku na piątek do końca Wigilii Paschalnej w Wielką Sobotę) Kościół nie sprawuje sakramentów.
Podczas triduum sacrum stanowczo zakazane jest w tym dniu sprawowanie sakramentów, z wyjątkiem sakramentu pokuty i namaszczenia chorych. Wiatyk zawsze można udzielić.
Sakrament chrztu - jeśli istnieje obawa, że dziecko nie przeżyje Wielkiego Piątku, należy je ochrzcić bezzwłocznie. Dorosłego w takich samych okolicznościach należy także bierzmować (kan. 866).
W zwyczajnych warunkach małżeństwa nie błogosławi się przez cały Wielki Post.(Rytuał 32) Gdyby jednak wiernemu zagrażała śmierć i domagał się on pobłogosławienia jego związku małżeńskiego, argumentując spokojem własnego sumienia lub dobrem zrodzonego wcześniej potomstwa, można by i należałoby spełnić taką prośbę bez względu na czas, w jakim została przedłożona. Zakazane jest sprawowanie małżeństwa w Wielki Piątek i w Wielką Sobotę (rytuał 32)
Sakramentem praktycznie nie sprawowanym w Wielki Piątek jest Eucharystia. Autorzy zgodnie utrzymują, że można by w Wielki Piątek celebrować Mszę świętą tylko w jednym przypadku. Mianowicie chodzi o sytuację, gdyby potrzebny był Wiatyk dla zagrożonego śmiercią, a nie było konsekrowanego Chleba.
W Wielki Piątek udziela się Komunii świętej, ale tylko wiernym biorącym udział w liturgii ku czci męki Pańskiej. Chorym zaś, którzy nie mogą uczestniczyć w liturgii ku czci męki Pańskiej można zanieść Chleb eucharystyczny o każdej porze dnia.
W WIELKĄ SOBOTĘ Kościół trwa przy grobie Chrystusa, ale powstrzymuje się od sprawowania Mszy świętej. Obrzędy Wigilii Paschalnej odbywają się w nocy. Nie wolno ich rozpocząć przed zapadnięciem nocy, a należy je zakończyć przed świtem niedzieli. Msza święta celebrowana tej nocy, choćby ją sprawowano przed północą, jest Mszą Niedzieli Zmartwychwstania. Jednak kapłan, który celebruje lub koncelebruje Mszę nocną, może celebrować lub koncelebrować Mszę w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego {MR}.
W Wielką Sobotę przed Wigilią Paschalną nie rozdziela się Chleba Pańskiego nawet chorym inaczej, jak tylko na sposób Wiatyku.
Boże Narodzenie Za naszych dni kapłan może celebrować lub koncelebrować dwie lub trzy Msze święte. Jednak nie wolno ani celebrować, ani koncelebrować dwóch lub trzech Mszy świętych w bezpośrednim związku czasowym (jednej po drugiej), tylko o właściwej porze, to jest o północy (tej Mszy świętej nie można celebrować bez udziału ludu), o świcie i w ciągu dnia (MR).
Wspomnienie Wiernych Zmarłych Rubryki Mszału Rzymskiego nie określają czasu celebrowania, jeśli kto chce dwa lub trzy razy tego dnia sprawować Eucharystię.
---
Aktualnie obowiązujące przepisy liturgiczne zezwalają na udzielanie Komunii świętej poza Mszą o każdej porze dnia. (Poza wyjątkami przytoczonymi) Kapłani nie odmawiają udzielania Komunii świętej poza Mszą, jeśli wierni proszą o to ze słusznej przyczyny. Jeśli bowiem wierni takiej przyczyny nie mają, winni przystąpić do Komunii w czasie Mszy.