Sara Wolf Forget Me Always ( cz 2 serii Lovely Vicious)

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 1

CHAPTER 1 CHAPTER 2 CHAPTER 3 CHAPTER 4 CHAPTER 5 CHAPTER 6 CHAPTER 7 CHAPTER 8 CHAPTER 9 CHAPTER 10 CHAPTER 11 CHAPTER 12 CHAPTER 13

3 LATA – 25 TYGODNI – 5 DNI 3 LATA – 25 TYGODNI – 5 DNI JACK POV 3 LATA – 25 TYGODNI – 5 DNI 3 LATA – 26 TYGODNI – 0 DNI 3 LATA – 26 TYGODNI – 3 DNI 3 LATA – 26 TYGODNI – 5 DNI 3 LATA – 27 TYGODNI – 6 DNI 3 LATA – 27 TYGODNI – 2 DNI 3 LATA – 29 TYGODNI – 6 DNI 3 LATA – 30 TYGODNI – 0 DNI 3 LATA – 30 TYGODNI – 5 DNI 3 LATA – 31 TYGODNI – 1 DNI

PAGE 3 PAGE 23 PAGE 35 PAGE 42 PAGE 54 PAGE 65 PAGE 80 PAGE 91 PAGE 104 PAEE 118 PAGE 134 PAGE 143 PAGE 149

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 2

– Wszystko w porządku, proszę pana? Patrzę w górę, słysząc głos. Goniec hotelowy uśmiecha się do mnie radośnie. Nie ma pojęcia kim jestem, albo co przeżywam, a ma czelność uśmiechać się do mnie. Minęło dziewiętnaście dni, odkąd Isis Blake zapomniała o mnie. I jeszcze ma czelność pytać czy wszystko ze mną w porządku. Zapalam kolejnego papierosa. – Zejdź mi z oczu. Jego uśmiech opada i się wycofuje. – J… Jasne. Miłego wieczoru. Prycham i opieram się o wielki, marmurowy filar hotelu Hilton. Oglądam śmiesznie fantazyjne, czarne samochody wjeżdżające i wyjeżdżające, zostawiając równie nadętych, starych, bogatych ludzi. Gońce hotelowi i konsjerży, biegają wokół, wołając taksówki i kierując lokai. Obrotowe, szklane drzwi ze złotymi wykończeniami ciągle się kręcą i syczą bezmyślną paplaniną. Kobiety krzyczą ze śmiechem, mężczyźni rżą; wszyscy są w zapomnieniu, szczęśliwi idioci. Widzę prawdę pod ich ubraniami i posturą – pięciu z tych mężczyzn zdradza swoje żony. Dwoje z nich z dużo młodszymi kobietami, jeden z nich umówił się z prostytutką. On nie–tak–subtelnie klepie po tyłku blondynkę w płaszczu. Chowa grymas za wyćwiczoną gracją. Kiedy mnie widzi, podchodzi na szpilkach z lekkim uśmiechem. – Jayden! Mój boże! To była wieczność! – Trzy miesiące, Lily – poprawiam ją. – Trzy miesiące, wieczność, to samo. – Śmieje się. Zapach perfum unosi się od niej – drogie, mocne. Rodzaj takich, które kupujesz, żeby zamaskować zapach seksu. – Kończysz pracę? – pytam, kiwając głową w stronę mężczyzny, który wciąż patrzy na nią lubieżnie, jego nieświadoma żona uwiesza się jego ramienia. Lily wzdycha. – Yeah, na noc. Mam zamiar wrócić do siebie. A ty? – Córka burmistrza. – Wskazuje na mój smoking. – Zimowy bal. – Założę się, że będziesz tam najgorętszym facetem. – To katolicka szkoła dla dziewcząt.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 3

– I najgorętszym facetem, jakiego kiedykolwiek miała. Lily jest tylko trochę starsza ode mnie, ale jest dłużej w Klubie Róży. Naprawdę nie nazywa się Lily, tak jak ja nie nazywam się Jayden. Nie znam jej w prawdziwym życiu, a ona nie zna mnie. Ale czasami w pracy lądujemy w tym samym hotelu, i nie jest jedną z tych dziewcząt w Klubie, które są irytująco mdłe. Więc rozmawiamy. – Poważnie. – Lily szturcha mnie łokciem. – Widziałam ją. Wygląda jak szpic miniaturka1 w lepsze dni. – Dobra, dobra. – Wypuszczam dym w niebo. – Nie bądźmy okropni. Zapłaciła dobre pieniądze. A ja szanuje i doceniam pieniądze. Lily ostrożnie patrzy na moją twarz, kiedy czeka na taksówkę. Marszczy swoje cienkie brwi. – A co z twoim balem? – pyta. – Co z nim? – Idziesz? Masz dziewczynę? Albo randkę? Zabrałem Sophię na bal w gimnazjum. Ale to nie Sophia pojawia się w mojej głowie. Obraz Isis rośnie w siłę, ubranej w jedwabną sukienkę. Czerwoną? Albo niebieską? Fioletową prawdopodobnie, żeby pasowała do jej włosów. Tańczy, pije i wszczyna co najmniej cztery bójki. To byłoby straszne. To byłoby zabawne. Uśmiecham się na tą myśl, ale to szybko mija. – Nie. Nie idę na bal. To bez sensu – kończę szkołę za pięć miesięcy, w każdym razie. Liceum ledwo się już liczy. Wyciąga papierosa z moich ust i depcze go butem. – Kiedy zacząłeś palić? – Kiedy zaczęłaś mi matkować? – warczę. – To nie jest dla ciebie dobre. – Puszczanie się też nie. Lily się rumieni. – Oboje mamy powody, żeby to robić. Nie masz powodu, by palić. Chyba, że chcesz umrzeć szybko i boleśnie.

1

Pies :) wstawiłam go bo ja na przykład nie miałam pojęcia jak to cudo wygląda :P - Klaudia

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 4

– Nawet jeśli, to nie byłaby twoja sprawa. Lily wygląda na zranioną. Podchodzi do przejeżdżającej taksówki, zatrzymuje się w otwartych drzwiach i patrzy na mnie. – Jesteś jednym z nas, Jaden – mruczy. – Społeczeństwo patrzy na nas z góry. Klienci nas uprzedmiotowiają. Wszystko co mamy, to siebie nawzajem. Więc to jest moja sprawa. – Wyciąga wizytówkę Klubu Róży – biała ze złotym paskiem – i daje mi ją. – Jeśli będziesz czegoś potrzebować, albo będziesz chciał pogadać, zadzwoń do mnie. Odchodzi zanim mogę się za nią rzucić – tuż przed tym, zanim dziura w mojej piersi ma szansę zacząć krwawić. Otrząsam się z tego. Jestem Jack Hunter. Nikt, nie sprawia, że krwawię. Oprócz jednej dziewczyny, na imprezie, niemal pięć miesięcy temu. Zapalam kolejnego papierosa, żeby ukryć smród słabości, emanujący ze mnie. Kobiety w hotelowym wejściu, wpatruje się we mnie. Jeśli przybliżę się w ich kierunku, zaczepią mnie, flirtując ze zmęczoną taktyką i zużytym zapałem. Są tak samo złe jak mężczyźni. Pożądają rzeczy, które są ładne. A gdy nie mogą mieć tego, czego pożądają, sprzeczają się; szybko nakręcając się na siebie w chorym pokazie drapieżnych zaborczości. Rozważam rzucenie wizytówki Lily w najbliższą kałużę. Nie ma pojęcia przez co przechodzę. Ja nie mam pojęcia przez co przechodzę. Nie może mi pomóc. Poza tym, jej pomoc jest oferowana wyłącznie dlatego, że wzoruje się na mnie. Każdy idiota może to zobaczyć. ‘Nie wszystko co ma pochwę, lubi cię, dupku!’ Obracam się na dźwięk głosu. Jest tak czysty, perfekcyjnie głośny i obraźliwy, że musi być jej. Ale nie ma fioletowych pasemek w tłumie, żeby mnie spotkać. Nie ma ciepłych, brązowych oczu marszczących się z uśmieszkiem. Opadam ponownie na filar i się śmieje, wkładam głowę w ręce, kiedy rzeczywistość wymyka mi się przez palce. Weź się w garść, Jack Hunter. Idziesz na Harvard za siedem miesięcy. Twoja matka czeka na twój powrót w domu. Sophia na ciebie liczy. Jej operacja jest nieunikniona. Nie możesz zwariować. Belina potrzebuje twojej pomocy. Ludzie liczą na ciebie. Masz życie do przeżycia, nie ważne jak bardzo wysyłasz prośby w gwiazdy, jak dużo targujesz się z Bogiem czy lekarzami, to życie nie obejmuje już dłużej Isis Blake. Jesteś dla niej obcy. Otwór, który wypaliła w lodzie, musi być naprawiony. Nie ma już ciepła. Ledwo go skosztowałem, ledwo poczułem na skórze. Ocierało się zaledwie sekundę. Coś tak małego nie powinno mieć takiej wagi. To logiczne. Jesteś nielogiczny za pozwolenie, żeby to tak na ciebie wpłynęło. Nie ma ciepła, Jack Hunter. Nie dla takich jak ty. Masz krew na rękach. Masz obowiązki i poczucie winy, i nie możesz od tego uciec. Nikt nie może pomóc ci uciec. Nawet ona.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 5

– Jayden! – Przenikliwy głos zmusił mnie do spojrzenia w górę. Cynthia, córka burmistrza, machała do mnie z limuzyny. Jej ciemne włosy są zbyt zakręcone i wygląda śmiesznie. Jej różowa sukienka jest zbyt ciasna i nisko wycięta. Jej wdzięczący się przyjaciele opuścili swoje torebki, żeby poprawić makijaż i teraz są w drodze na after party. My jesteśmy w drodze. Przecież mam zapłacone za jedną z nich. Wyrzuciłem papierosa i nałożyłem najlepszy uśmiech.

***

Moje życie stało się szeregiem osób pytających się czy jest mi lepiej. Oprócz tego, że siedzę na szpitalnym łóżku z wielkim bandażem dookoła głowy jak turban. Więc nie, nie jest lepiej. Ale ludzie mimo wszystko wciąż pytali, bo to sposób w jaki mogą pokazać troskę o kogoś, o kogo się troszczą, tak zgaduję, ale szczerze mówiąc wielkie pudełko czekoladowych trufli i panowanie nad małym królestwem byłoby dopuszczalnym dodatkiem. Bez szkoły. Bez domu. Wszystko co miałam do roboty to siedzieć cały dzień w łóżku i oglądać gówniane opery mydlane, w których ludzie są mdląco dramatyczni cały czas. To gówno jest jak epidemia. Jak się tak nudzę, próbuję naśladować ich omdlenia, jednak pielęgniarki łapią mnie i mówią rzeczy w stylu „masz uraz głowy” i „wbrew powszechnemu przekonaniu, podłoga jest twarda” albo inne nonsensy, więc nikt nie ma do mnie pretensji, kiedy kradnę najbliższy wózek inwalidzki i rozpędzam się na korytarzu. NASCAR się do mnie nie umywa. No oprócz poparcia wielkich korporacji, które dają im pieniądze, żeby byli szybsi. Ale wciąż. Jestem dwa razy fajniejsza i moja jazda jest wypasiona jak diabli – gówniano wytarta plama na siedzeniu czyjejś martwej osoby i podłokietnikowi, z którego wypada wypełnienie. – Dobry wieczór, jegomoście! – Kiwam na dwóch stażystów. Posyłają sobie spojrzenia, ale zanim mogą zadzwonić po ochronę, rozjarzona znikam za rogiem z postawną prędkością. – Kurewsko dobrą pogodę mamy! – Uśmiecham się do mężczyzny, siedzącego na swoim łóżku, kiedy mijam jego otwarty pokój. On radośnie odkrzykuje moje powitanie z głośnym: – Idź do diabła! Skręcam za kolejny róg i jestem twarzą w twarz z Naomi, moją pielęgniarką. Jej włosy są spięte w tył, w ciasny kok, jej twarz jest wkurzona i zmartwiona, i zmęczona w tym samym czasie. – Ello, kochanie. Masz ochotę na herbatkę? – Nie jesteś Brytyjką, Isis. – Mówi Naomi.2 – Może być coś na rzeczy – nalegam.

2

Isis stara się mówić brytyjskim slangiem, nie wpadłam na to jak to ładnie przetłumaczyć :D

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 6

– Tak, cóż, chyba, że te rzeczy, obejmują osobę, która leży w łóżku i wraca do zdrowia, bo nie chcę ich widzieć. I szczególnie nie chcę widzieć ich jeżdżących dookoła szpitala jak szaleniec. – Szaleniec wraca w tą stroną. – Wskazałam kciukiem za mnie. I żeby to udowodnić, głośne „KURWA!” rozbrzmiało echem. Naomi zwęziła oczy i wskazała na mój pokój. – Wracaj do łóżka. Teraz. – Dlaczego musi tak być? – Wzdycham. – Możemy nad tym popracować. Mogą to być łapówki. W rodzaju pieniężnych. Albo nie pieniężnych. Lubisz przygody? Jestem ich pełna. Mogę dać ci co najmniej dziewięć przygód. – Już dałaś mi jedną w tym dniu. Jeśli nie wrócisz do łóżka, nie pozwolę Sophii wyjść po jej badaniu. Sapnęłam. – Nie zrobisz tego! – Zrobię. Zaczynam dramatycznie słabnąć, ale łapie mnie swoimi mięsistymi ramionami i sadza na wózek, pchając z powrotem do pokoju. Narzekam całą drogę. W drzwiach, czołgam się na rękach i kolanach, i z fałszywym szlochem opadam na łózko. – Oh, bądź cicho, królowo dramatu. – Naomi karci i zamyka za sobą drzwi. – Cesarzowo dramatu! – krzyczę. – Preferuję tytuł cesarzowej! Mój pokój jest cichy. Za cichy. Irytuję się i zakładam ręce na piersi, zdmuchując grzywkę z twarzy. Potrzebuję strzyżenia. I planu ucieczki. Ale wyglądanie wspaniale podczas ucieczki jest czymś wymaganym, więc stawiam jedno ponad drugim. Łapię telefon i wysyłam wiadomość do Sophii. MARTWE BIAŁKA PRÓBUJĄ ZJEŚĆ MOJE OCZY. PRZYNIEŚ OSTRE, TNĄCE RZECZY. Odpowiedź przychodzi chwilę później: Masz na myśli, rzecz, którą groziłaś jajom męskiej pielęgniarki? Wzdycham zadowolona przypominając sobie moją wcześniejszą błyskotliwość. Mam takie szczęście będąc mną. Tak. To. Wysłała jedną, uśmiechającą się buźkę: :D Sophia i ja jesteśmy najmłodszymi ludźmi w szpitalu, nie licząc oddziału dziecięcego, ale nie pozwolą ci tam wejść, jeśli nie jesteś lekarzem lub rodzicem, albo masz przepustkę, którą naprawdę ciężko dostać. To dlatego używam okna. Nienawidzę galaretki, a to wszystko co dają do posiłku, więc gromadzę kubeczki jak klejnoty i rozdaje je dzieciom jak żelatynowo– załadowany Mikołaj i to wielki hit. Nie wśród pielęgniarek. I ochroniarzy. Niezależnie, dla Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 7

Sophii i dla mnie, to ma sens. Od dnia, kiedy spotkałyśmy się na lunchu, kilka tygodni temu i dałam jej moje jabłko, czuję, jakbym znała ją wieki. Bycie z nią jest jak wielkie, powtarzające się déjà vu. Kiedy pierwszy raz powiedziała mi swoje imię, wyrwało mi się: – Oh! Ty jesteś Sophia! Jakby to była wielka rewelacja. Zapytała mnie, co mam przez to na myśli i szukałam długo i ciężko w moim sporym mózgu, ale nie mogłam znaleźć wyjaśnienia. Powiedziałam to, nie myśląc, i naprawdę nie wiedziałam dlaczego. Wciąż nie wiem dlaczego. Poza tym maleńkim wybojem na drodze, ona i ja byłyśmy razem znakomite. Można to stwierdzić, ponieważ A. nie uciekła jeszcze z płaczem i B. zawsze kończy swoje smsy uśmieszkiem. Tylko ludzie, którzy cię lubią, to robią. Albo ludzie, którzy w sekrecie chcą cię zamordować. Ale naprawdę, nie sądzę, żeby ktoś tak delikatny i piękny jak Sophia, chciałby kogoś zabić, chyba, że chciałaby być piękna, delikatna i krwiożercza, co, nie będę kłamać, doda jej znacznego mistycyzmu… – Isis – powiedziała Sophia od progu. – Znowu myślisz na głos. Obracam się w jej stronę. Jest w kwiecistej sukience, z grubym, przytulnie wyglądającym swetrem. Jej platynowo, biało–blond włosy są cienkie i długie, jak nici srebra. Jej mlecznobiała skóra, praktycznie świeci. Aby zrównoważyć całą jej bladość, jej oczy są oceanicznie–głębokie i granatowo ciemne. W jednej ręce trzyma książkę, a w drugiej… – Nożyczki! – skrzeczę. – Okey, okey, głębokie wdechy wszyscy. Ponieważ zamierzam powiedzieć coś łagodnie zmieniającego życie. Sophia wzdycha i trzyma je. Wskazuję na nią. – Obetniesz mi grzywkę! Wydycha i wyrzuca pięść. – Posiekam ją całą. – Soph, mydlana Sophia, soapbutt3, jesteśmy razem trzy tygodnie i kocham cię z całego serca, jak siostra, jakbyśmy były sarnimi siostrami, hasającymi w lesie, ale to niezwykle istotne dla mojego dobrego samopoczucia i ufam ci z całego serca. – Ah, widzę. – Sophia siadła na moim łóżku, dając mi rozumiejące skinienie. – Zachowujesz wszystkie swoje najważniejsze ograny w grzywce.

3

Mydełkotyłku? Bez jaj, zostaje w oryginale.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 8

– Jak również moje plany na przyszłość z Johnnym Deepem. Więc rozumiesz, jakie to dla mnie ważne. – Oczywiście. – Jestem bardzo poważna. – Śmiertelnie. – To nie tak, że możesz sprawić, że będę wyglądać mniej gorąco, odkąd to niemożliwe, ale generalnie mówiąc, nie spieprz tego. Przesunęła palcami po mojej dzikiej grzywce. – Prosto czy poprzek? – Uh, to ty jesteś tu modowym ekspertem. Ja tylko zarzucam rzeczy, które nie mają dziur i mam nadzieję na najlepsze. Czytałam raz Cosmo w toalecie. Czy to się liczy? – W zależności jak długo leżały w toalecie. – Sophia przeczesała eksperymentalnie moją grzywkę palcami. – Lata. Rozprawiały na temat kształtów twarzy. Jak, mam kwadratową twarz? W kształcie serca? – Definitywnie w kształcie serca. – Naprawdę? Bo myślałam, że bardziej jak ta–jedna–niestety–zniekształcona– zaokrąglona–na–dole–pudełka. Sophia się śmieje. – Nie ruszaj się i zamknij oczy. Obiecuję, że to nie będzie zniekształcać cię za życia. Czuję miękkie dźwięki cięcia i delikatne palce Sophii i wtedy mówi mi, że mam otworzyć oczy. Zeskakuję z łózka i pędzę do łazienki. Wiekowe szpitalne lustro odbija dziewczynę z krótką grzywką, jej lekko wyblakłe, fioletowe pasemka zdobią jej czoło. Pojedynczy bandaż, owinięty jest u podstawy czaszki. Wygląda na zmęczoną, starą. Jej twarz zawiera dwa erupcyjne wulkany na podbródku, jeden na nosie i worki pod oczami, które sprawiają, że trener jest zazdrosny. I coś jest nie tak. Coś w głębi dziewczyny jest nie tak. Brzydka. – Co się stało? Nie podoba ci się? – Sophia pojawia się za mną. W lustrze praktycznie promieniuje bladością, bezpańsko piękna, a ja… – Nie, kocham to. Świetne się spisałaś. Super. Ekstra. Nic się nie dzieje! Absolutnie nic. Zero absolutne. Trochę chłodno tutaj, prawda? Biegnę z powrotem do łózka i owijam się kocem. Sophia wchodzi, wzdychając. – Jeśli ci się nie podoba, nie musisz kłamać. – Nie, podoba mi się! Kurwa, naprawdę. Wybacz. To nie to, to – inne rzeczy. Rzeczy z czasu zanim tu trafiłam.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 9

– Ah. – Sophia siada w nogach mojego łózka. – Te ciężkie rzeczy. Rzeczy, które szpital nie może wyleczyć. Skinęłam. Spojrzenie Sophii się nie przebija, ale jest coś w jego wadze, grawitacji, jakby była starsza niż się wydaje. Nie powiedziałam jej o Bezimiennym, głównie dlatego, że nie musi wiedzieć, kiedy już wygląda smutno cały czas. Nie powiedziała mi nic o swojej przeszłości, też, więc tak jest lepiej. Mogę powiedzieć, że miała gorzej niż ja. – Czy to chłopak? – zapytała w końcu. – Yeah. Składa ręce przed sobą, jak gustowna dama. Pielęgniarki plotkują o niej; że była w szpitalu od pięciu lat, że nie ma rodziny – jej mama i ojciec zmarli w wypadku samochodowym i jej babcia ją wychowywała, ale zmarła kilka lat temu, zostawiając Sophię samą na świecie. Głównie plotkują o chłopcu, który ją odwiedza – Jack, ten sam koleś, który tak się stało, zobaczył nasze otwarte drzwi i uratował mnie i mamę od Leo. Irytująco przystojny i irytująco dobry Samarytanin, najwyraźniej dużo ją odwiedza. Ale odkąd tu trafiłam, nie przyszedł ani razu. Wysyła listy do Sophii (listy! W tym dniu i wieku!), ale nie przychodzi osobiście. Pielęgniarki kochają plotkować o tym też. Krzyczę grzecznie przez całą salę poprawiając je, kiedy tylko mogę; Nie znam go! On ledwo zna mnie! Jestem mu wdzięczna, to na pewno, i nic się nie dzieje i nigdy nie będzie helloł – wszyscy chłopcy, którzy nie są Hollywoodzkimi aktorami z prestiżową piracką karierą są ohydni. – Wybacz. – Chlapię. – Za co? – Za twojego chłopaka. On… on przestał przychodzić odkąd ja tu jestem, i jeśli to przeze mnie, przykro mi, i wiem, że to arogancko tak myśleć, ale pielęgniarki paplają i nic nie mogę poradzić, że myślę… Klepie mnie po ręce i się uśmiecha. – Shhh. Jest w porządku. One nic nie wiedzą. Jest po prostu zajęty, to wszystko. Dużo pracuje i ma szkołę. – Ja też mam szkołę. – Narzekam. Rzuca książkę, którą przyniosła, na moje kolana. – A ty masz siedem rozdziałów Czarownic z Salem do przeczytania, jeśli chcesz nadrobić, przed powrotem w przyszłym tygodniu! Rozważam seppuku, ale kiedy przypominam sobie jak duży jest rachunek za szpital, po pękniętej czaszce, powstrzymuję się. Mama ma ciężki czas płacąc, beze mnie dodającej wypadające organy albo generalnie śmierć do listy. Poza tym, nie mogę jeszcze umrzeć. Wciąż muszę odpowiednio podziękować Jack’owi. Umieranie zanim odpłacisz komuś, jest po prostu niegrzeczne. – Nie chcę wracać do szkoły – mówię.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 10

– Tak, chcesz. – Zupełnie. To miejsce to festiwal drzemek. – Więc lepiej czytajmy. – Sophia się uśmiechnęła. Jęknęłam i się przewróciłam, a ona zaczęła czytać na głos. Podobało jej się torturowanie mnie. Albo jest po prostu szczęśliwa mając kogoś przy sobie. Nie mogłam zdecydować które. Może być na dłuższą metę świetnie, ale wciąż jest dla mnie wielką zagadką. Dla mnie! Królowej, cesarzowej dedukcji, dotyczącej ludzi! Studiowałam jej twarz, jej dłonie, jej ubranie, kiedy czytała. Wszyscy w szpitalu znają Sophię, ale nikt nie wie co jej jest, dokładnie. Pielęgniarki nie lubią o tym mówić. Pytałam Naomi, ale spojrzała na mnie i powiedziała, że to tajemnica między lekarzem a pacjentem. Czasami Sophia zostaje w swoim pokoju na „zabiegi”, a te ostatnio trwały dni. Nie utyka, kaszle czy wymiotuje, nie ma na niej bandaży czy szwów. Poza faktem, że jest taka blada i chuda, i czasami narzeka na migreny, jest perfekcyjnie zdrowa, w miarę tego, co widzę. – Soph? – Przerywam. Patrzy w górę. –Yeah? – Wiem, że to może być bardzo inwazyjne i historycznie atakująco bardzo złe, ale nie sądzę, żebym psychicznie mogła wytrzymać dłużej. Albo mogę. Ale nie chciałabym implozji gwiazd ze stresu. Dlaczego jesteś w szpitalu? Sophia powoli zamyka książkę. – Naprawdę nie pamiętasz, prawda? – Pamiętać co? Jej oczy błyszczą smutkiem. Patrzy w okno przez długi czas zanim wzdycha. – Co? – Nalegam. – O co chodzi? Sophia patrzy na mnie. – Oh, nic. To po prostu smutne, to wszystko. Jest mi smutno z jego powodu. Był taki szczęśliwy przez chwilę. Marszczę nos i zanim mogę wybuchnąć, domagając się odpowiedzi, Sophia znów zaczyna mówić. – Mam to samo, co ty masz. – Puka w głowę jednym palcem. Moje usta układają się w małe ‘o’. – Ty… Uderzyłaś swoją głową, też otwierając ją jak melon? Śmieje się, dźwiękiem dzwonków wykonanych z kryształu. – Coś w tym stylu. Patrzę na torbę, którą przyniosła. Kilka romansów zajmowało ją, różne klony Fabio refleksyjnie marszczącego brwi, patrzyło z okładek każdej książki, kiedy skąpo ubrana kobieta jest w nieuniknionym procesie omdlenia gdzieś w pobliżu skał, najlepiej bezpośrednio przed jego kroczem.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 11

– Dlaczego w ogóle je lubisz? Nie są o tym samym, księżniczki, całowanie i mizoginia4? – Marszczę nos. Sophia wzrusza ramionami. – Nie wiem. Lubię księżniczki. – Mają świetne sukienki i wspaniałe włosy, no i kupę pieniędzy. Trochę ciężko nie lubić. – Myślę, że lubię to, że te historie zawsze kończą się szczęśliwie. Odkąd… odkąd wiem, że moja historia nie skończy się szczęśliwie. Moje serce skręciło się w mojej piersi. Brzmiała na taką pewną siebie. – H… hey! Nie mów tak. Ty… Ty jesteś najbliższą rzeczą księżniczki, jaką kiedykolwiek spotkałam. W prawdziwym życiu. Minus gruźlica i mieszane małżeństwa5. No i ścinanie głów. Sophia się śmieje. – Ty też jesteś księżniczką, wiesz. Jesteś odważna. I szlachetna. – Ja? Pft. – Buczę i delikatnie pluję mgiełką śliny w powietrze. – Jestem bardziej jak… bardziej jak… myślę, że jeśli byłabym w jednej z tych książek, byłabym bardziej jak smok. – Dlaczego? – To po prostu ma więcej sensu! – Wygładzam włosy. – Fantastycznie świecące łuski. Piękne oczy przypominające klejnoty. – Skrzydła na ramionach? – Sophia parska śmiechem.. – To wyvern6! Smoki mają skrzydła niezależne od ich systemu kończyn! Ale wybaczam twoje przewinienie. Nabawiłam się dzisiaj już trochę zgagi i nie jestem w nastroju żeby jeść taką dziewczynę jak ty, w najmniejszym stopniu. – Co byś robiła jako smok? Wzruszam ramionami. – Sama wiesz. Latała dookoła. Zbierała złoto. Pierdziała na niektórych mieszkańców. Sophia jest cicho przez chwilę. – Ale wciąż tego nie łapię. Dlaczego smok ma dla ciebie sens? – Pomyśl o tym. Chciałabym być po prostu nieustraszonym smokiem. To znaczy… nikt naprawdę nie lubi smoków. Jesteś sam, w chłodnym, cichym miejscu. Jako księżniczka, wszyscy cię lubią i jesteś w środku gorących, spoconych jaj, przez cały czas. 4

Mizoginia lub mizoginizm (grec. μῖσος, misos – nienawiść, γυνή, gyne – kobieta) – nienawiść albo silne uprzedzenie w stosunku do płci żeńskiej. Często bywa też przyrównywany do antykobiecego seksizmu lub mizoandryzmu. Generalnie jest uważany za stosunek mężczyzny wobec kobiet, ale niewykluczona jest sytuacja, w której również kobieta może cechować się postawą mizoginistyczną[1][2]. W wielu przypadkach jej podłożem może być ukryty lęk, np. lęk mężczyzny przed funkcją rozrodczą kobiety, kompleks niższości, lęk przed zemstą kobiety[3]. Mizoginia może mieć również podłoże we wcześniejszych, przeżytych przez mężczyznę traumatycznych doświadczeniach, spowodowanych przez kobiety, jak wykorzystanie seksualne, zdrady małżeńskie, znęcanie psychiczne lub fizyczne. 5

Chodzi o małżeństwa między ludźmi o różnych kolorach skóry/wyznania itp. dwunożny skrzydlaty smok z ogonem kolczastym.

6

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 12

Sophia unosi brew. – Sala balowa… bale. Tańce. Uh. Śmieje się tym harmonicznym śmiechem i nic nie mogę poradzić na to, że też wybucham śmiechem. Brzmię jak osioł. – I mam na myśli – dodaje – wiesz. Smoki nigdy się nie martwią. Um. Chodzi mi o to, że książęta nie zakochują się w smokach… Brzydka. – …oni zakochują się w księżniczkach… Myślisz, że to jest właśnie to? Miłość? Nie umawiam się z grubymi dziewczynami. – …więc to ma więcej sensu, wiesz? – Isis? – Naomi mówi przez pokój. – Chodźmy. To twój czas na sesję z Dr. Mernich. Cześć Sophia. – Witaj. – Sophia mówi i uśmiecha się do mnie. – Powinnaś iść. – Ugh, nie dziękuję. Mernich zamierza zapytać o moje uczucia i szczerze mówiąc wolałabym połknąć stonogę niż mówić o tych rzeczach. Albo stać się stonogą i czołgać się dalej. Czy mogę zostać stonogą? Czy umożliwiają to w Ameryce… – Isis. – Naomi mówi surowo. – …można stać się certyfikowanym inżynierem konserwacji mieczy świetlnych w Ameryce, więc naprawdę uważam, że powinno być można stać się robakiem… – Stawonogiem. – Sophia koryguje. – …stawonogiem i Naomi! Ojej, jakie masz wielkie dłonie. Lepiej chwyć mnie, mam racje? Ugh, delikatnie, kobieto! Mam uszkodzone dobra. Naomi kieruje nami z pokoju, Sophia radośnie macha do nas.

***

Dr. Mernich jest typem kobiety, która zapomina umyć włosy, ale w jakiś sposób to sprawia, że wygląda jak szaleniec, co jest dziwne, ponieważ pracuje z szalonymi ludźmi. Nie żeby szaleństwo było złe. Poznałam kilku i prawdopodobnie sama jestem jednym z nich. Po prostu o tym nie wiem. Albo i tak. Ale odmawiam pójścia w tą stronę mojej wspaniałości, która nie potrzebuje psychiatry. Mernich jest moją drogą do wyjścia z tego miejsca, w każdym przypadku. To ona trzyma mnie tu, dopóki nie będzie usatysfakcjonowana, że mam wszystko dobrze w głowie. Co jest głupie, ponieważ mentalnie jestem jak diamentowa forteca logiki i seksapilu. Dr. Mernich odchrząka.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 13

– Isis ty… – Kiedyś przestanę myśleć na głos i to będzie smutny dzień dla ludzkości. Do tego cichszy. – Jak się dzisiaj czujesz? – Część mnie czuje mnóstwo rzeczy! Dla przykładu moje jelita czują mnóstwo rzeczy! To znaczy, że muszę kupę. Jakoś w ciągu następnej godziny. Oprócz tej fascynującej perspektywy, martwię się o mamę, więc jeśli możesz napisać mi notatkę, żebym mogła się stąd wydostać, byłoby super. – Co mówiłyśmy o unikaniu tematu poprzez nonszalanckie żarciki? Wierciłam się. – Uh, że to niejasno negatywne. Tak myślę. – I dlaczego to jest niejasno negatywne? – zapytała cierpliwie i nabazgrała coś więcej. – Ponieważ nie konfrontuje się z niczym, po prostu od tego uciekam – recytuję. – Zgadza się. – Ale żeby mieć pewność, uciekam jak laska ze słonecznego patrolu, nie jak gruby, spocony dzieciak na wuefie. To znaczy, wciąż jestem gruba jak malinka, ale z intrygującym rodzajem tłuszczu, czujesz mnie? – Isis, naprawdę myślisz, że jesteś gruba? – Duh. I niemiła. Ale ty już to wiesz. Jej oczy iskrzą. Oczywiście ona już to wiedziała, spędziła ze mną dwa tygodnie, rozmawiając o moim życiu. Zatrzymałam się tu, dookoła niej z żarcikami na dobry tydzień, zanim zdałam sobie sprawę, że to ona może dać mi stąd przepustkę na wyjście. I wtedy zaczęłam współpracować z dorosłymi. Ugh. – Już wszystko o mnie wiesz, prawda? – Pochyliłam głowę. – Więc no weź. Dlaczego nie uwolnisz mnie z tego – wybacz za mój francuski – absolutnego zadupia? Poprawia swoje okulary. – Obawiam się, że nie mogę tego zrobić. Jestem pewna, że istnieją rzeczy, nad którymi musimy jeszcze popracować. Jesteś blisko, ale nie całkiem tam. Nawet ten psychiatra jest oczywisty. Jej zadowolony z siebie uśmieszek mówi wszystko. Nagrody i trofea wiszą na jej ścianie. – Lubisz to. Wiedzieć rzeczy o ludziach. To sprawia, że czujesz się pełna mocy. Dr. Mernich spogląda w górę znad jej notatnika, najmniejszy powiew zaskoczenia unosi się nad nią. – Przepraszam?

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 14

– Lubisz. To. Jakie. Zapewnia. Ci. To. Ego – powiedziałam powoli. – Rozumiem. Widzę rzeczy wokół ludzi i uwielbiam wiedzieć, że wiem. To dziwne. To głupie. Ale głównie to zabawne i sprawia, że czuję się lepsza. Może odwrócę to kiedyś i zarobię na tym, też. Muszę o tym pomyśleć, wiesz, z college i tym wszystkim za kilka miesięcy. Mernich jest całkowicie zamrożona na cztery dziesiąte sekundy i wtedy zaczyna szaleńczo notować. Robi tak, kiedy powiem coś bardzo interesującego, co może rozłożyć na części. Więc dużo notuje. Ponieważ jestem, obiektywnie, szalenie interesującą osobą. Lepiej żebym była! Ciężko pracuję, żeby być interesująca, cholera! – W każdym razie, co ja mówiłam? – Podrapałam się po brodzie. – Racja, czuję się naprawdę stłoczona i jakby zmęczona szpitalami. Jest mi też przykro z powodu Sophii. Wiesz, że nie ma rodziców? A jej babcia nie żyje? Jak do dupy jest ta cała śmierć? Niezwykle do dupy. Mernich przytakuje. – Jestem też jej psychologiem. Jest wyjątkowo silną dziewczyną, z małą tragedią. – Wow. To rodzaj protekcji? Powiedziałam, że jest mi przykro z jej powodu, kiedy ty poszłaś prosto do dania jej etykietki tragicznej. Wow. To interesujące. Wow. Mogłam zobaczyć, że Menich zaczyna się gapić zza okularów, ale szybko przerywa i przywraca swój normalny wyraz twarzy. Oh, jest dobra. Ale nie lepsza ode mnie. Nie lepsza od Jack’a. Zatrzymuje moje ruszające się nogi pod krzesłem. Jack? Skąd to się wzięło? Skąd wiem, że Jack jest w czymś dobry? Nie byłam w jego otoczeniu dłużej niż trzydzieści sekund, kiedy pierwszy raz się przebudziłam i krzyczał na mnie. – Co z Jack’iem, Isis? – Uh, nie wiem. To po prostu… to po prostu wskoczyło do mojej głowy. Co jest dziwne. To znaczy, większość rzeczy, wskakujących do mojej głowy nie jest naprawdę dziwne, jak wtedy, kiedy pomyślałam o Shreku w bieliźnie od Victoria Secret, ale w tej chwili myślę, że to pobiło Shrek Secret. Mernich odchyla się do tyłu. – Co pamiętasz sprzed incydentu, Isis? – Aplikowałam do cellege. Nuda. – A przed tym? – Ja… byłam w szkole i… krzyczałam. Na kogoś. Nie pamiętam kogo. Może Kaylę. Może Wren’a? Yeah, myślę, że Wren’a. – Dlaczego krzyczałaś? Moja dłoń kłuje i pamiętam nagłe uczucie, uderzania kogoś w twarz. – Spoliczkowałam kogoś. Krzyczałam i wtedy go uderzyłam. Wren musiał zrobić coś głupiego, nie wiem.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 15

– A przed tym? Pamiętasz jakieś ważne wydarzenia? – Była impreza. Duża. W domu Avery. Halloween – przebrałam się za Batgirl. – Czy Kayla tam była? – Tak, była syrenką. Ona i jej chłopak – ugh, jak miał na imię? Nie pamiętam jego imienia, ale wiem, że nieco nim gardziłam. – Gardzenie jest brzydkim, mocnym uczuciem. – Yeah, więc bycie żywym jest brzydkim, mocnym uczuciem. – Isis… – Nie lubię go. Czy coś w nim przetarło się w niewłaściwy sposób. Nie wiem. – A może pamiętasz, co się stało na imprezie? Moja głowa natychmiast zaczęła mocno pulsować, mój kręgosłup mrowił z bólu. Zaciskam oczy i pocieram je. – Isis? Co pamiętasz? Twarz Leo wróciła do mnie, patrząc chytrze od drzwi. Panika wspinała się do gardła. Nie jestem w stanie uratować mamy. – Ja… Nie wiem! Rzeczy. – Postaraj się przypomnieć sobie dokładnie. Czy coś piłaś? Czy tańczyłaś? Kto nosił jaki kostium? – Wren był… zielonym kolesiem. Link! Link’iem z Zeldy. I ja piłam… colę. Tak myślę. Z rumem. Nie mów tego mojej mamie. Żartowaliśmy o mnie pijącej, ale ona tak naprawdę nie wie, że piję. I tańczyłam i tam był ktoś… On ją zrani. Zranił kogoś przed nią. Zranił Sophię. Sophia? Nie, to nie pasuje. Leo nie zna jej. Kto więc, zranił Sophię? Kij basebollowy? Avery szła na mnie z kijem basebollowym i ktoś go złapał. Widzę jego zarys, pajęcza dłoń, owija się wokół niego, wyrywając go od niej, niski głos mówi coś rozbawiony do spłoszonej, zamrożonej Avery. Panika odbija się rykoszetem w mojej głowie jak podpalona piłka tenisowa. – Kurwa! – Chwytam moją głowę i wsadzam ją między kolana. – Głębokie oddechy, Isis. – Mernich mówi miękko. – Dobrze sobie radzisz, nie poddawaj się teraz. Co jeszcze się tam stało? Łóżko. Miękkie łóżko, czyjeś miękkie usta, ktoś szepczący moje imię… Odłamki bólu, kwitną w moim mózgu jak obłąkany, zły kwiat. Nic nie widzę – świat robi się czarny, a w moich uszach dzwoni. To jest to, co dostajesz za ufanie komuś. Brzydka.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 16

Może cię kocham. Jeśli nie będziesz się ruszać. Mernich mówi coś, ale jej nie słyszę. To boli. To boli i chcę, żeby to wszystko się skończyło. Masz jaja. To mi się podoba. Miej pieprzoną zabawę nie ufając nikomu przez resztę życia! Nie umawiam się z brzydkimi dziewczynami. Brzydka. Brzydka. – Isis! Spójrz na mnie! Spoglądam w górę. Twarz Mernich jest blada. – Jest w porządku. Nie musisz na siebie już naciskać. Przepraszam. Po prostu oddychaj. Wdech i wydech. No i już. Powoli. Usiądź. Kiedy odchylam się na krześle, zdaje sobie sprawę, że moje ręce się trzęsą. Moje całe ciało drży jak nić na wietrze. – Dlaczego? – mruczę. – Dlaczego nie pamiętam, co się stało? Ponownie wyciąga podstawkę i klika piórem. – Cóż, żeby się tego dowiedzieć, musimy wrócić do początku. – Masz na myśli, biblijnego początku? Ponieważ mam trzy zasady szczęśliwego, spełniającego życia i nigdy nie podróżuję nawet, jeśli to jeden z nich. Ponieważ, wiesz. Dinozaury zabijały. I czarna plaga. I nie oszukujmy się – z moim wielkim, naturalnym wdziękiem, zostanę spalona na stosie, jako wiedźma. Ona się śmieje. – Nie. Nie tak daleko. Chcę tylko, żebyś opowiedziała mi swoją historię. Tą prawdziwą. Tą o Will’u. Wzdrygam się, moja skóra swędzi na dźwięk jego imienia. – Wyrwę swój własny język i wrzucę go do ognia, byle nie mówić o tym kolesiu. – Wiem. Ale myślę, że to czas, żeby przestać uciekać. Myślę, że też o tym wiesz. Nienawidzę jej. Nienawidzę jej tak bardzo. Jest powodem, przez który nie mogę odejść. Nabijam większy rachunek im dłużej tu siedzę. Jest powodem, przez który mama się martwi. Ale mogę powiedzieć, że naprawdę chce wiedzieć o Bezimiennym. Jeśli powiem jej tą historię, może mnie wypuści. Nic innego jak na razie nie działało. Warto spróbować, nawet jeśli ta próba przenika moje wnętrzności i zostawia je krwawiące na podłodze. – Od początku? – pytam cicho. – Od początku. – Przytakuje.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 17

Wzięłam wdech i wpuściłam go jako westchnienie. Gdzieś na zewnątrz ćwierkały ptaki. Chciałam ich wolności ponad wszystko. – Kiedy byłam w piątej klasie, zauroczyłam się w chłopcu. To był mój pierwszy błąd. On nie był szczególnie atrakcyjnym chłopakiem, był cichy i pluł czasami, ale miał piękne, ciemne, jedwabiste włosy. Nauczycielki komplementowały je. Napisałam mu miłosny liścik, który mówił „Lubię twoje włosy”, a on się w niego wysmarkał i dał mi go na przerwie. Powinnam była zobaczyć ostrzegawcze sygnały w gilach. Ale byłam oczarowana. Zwrócił na mnie uwagę! Mnie – grubej dziewczynie z kręconymi włosami i stałej chmurze, lepszej oferty, otaczającej ją! Nie zlekceważył mnie, ani nie zmieszał z błotem, ani nie nazwał grubym wielorybem, po prostu wytarł nos o moją deklarację miłości i mi ją oddał. To był najbardziej obiecujący społeczny sygnał, jaki otrzymałam w moim krótkim życiu na planecie Ziemia. Tak zaczęło się moje zejście do totalnego szaleństwa. Popełniałam małe zbrodnie, żeby przywołać jego uwagę. Ponadto popełniłam prawdziwe zbrodnie. Jak jazda na rowerze na pasie autostrady, żeby dostać się do jego domu i patrzeć na niego przez okno, kiedy grał w gry wideo. Ale wtedy dowiedziałam się, że to nielegalne! Nie można jeździć po autostradzie na rowerze! Więc zaczęłam jeździć autobusem, żeby popatrzeć na niego przez okno, kiedy grał w gry wideo. W każdym razie, byłam tam, w kwiecie życia, i głównie, mam na myśli nie do końca prawdziwie. Mama i tato przechodzili przez swój rozwód, w czym brało udział dużo krzyku, pieniędzy i winy, więc ciocia Beth zaoferowała mi miejsce na kilka miesięcy, więc nie musiałabym zmieniać szkoły, co okazało się w rzeczywistości pięcioma latami, ale ciocia Beth była z tym całkowicie spoko. Miałyśmy smażony ser niemal każdego wieczora i pozwalała mi oglądać filmy, które były dozwolone od siedemnastego roku życia. Więc w zasadzie umarłam i poszłam do nieba i żadne z moich rodziców nie wtrącało się, poza mamą, która czasami czuła się winna i wysyłała mi mnóstwo wyjątkowych skarpetek. Kocham ją, ale naprawdę, skarpetki?7 Tak więc, moi sympatyczny dawcy genów, zostali wyłączeni z debaty, kto posiadał opiekę przez sześćdziesiąt miesięcy, dorosłam w najgłośniejszy, możliwy sposób. Cóż, nie było to głośne wtedy, to było bardziej jak kryty–mysi–szept, ale wiesz o co chodzi. Były walki. Jeden raz, dziewczyna próbowała przejechać mnie skuterem! Pamiętasz skutery? Ja pamiętam skutery. Mój piszczel pamięta skutery. Jednego razu ta dziewczyna dała mi nawet żabę! Ponieważ była taka miła! Znalazłam ją w mojej szafce! Aktualnie miałam tony przyjaciół i mówiąc tony mam na myśli wszystkich w bibliotece, którzy ocierali się o mnie, starając się sięgnąć po książkę. – I co robiłaś w bibliotece?

7 Wybaczcie, to wzniosły moment i w ogóle i w poprzedniej części nie starałam się nawet dodawać swoich spostrzeżeń, ale oglądałam niedawno z moim synem wszystkie części HP i skojarzyło mi się, że matka wysyłała jej skarpetki, dając jej delikatnie do zrozumienia, że „Zgredku jesteś wolny”. Tak jak mówię :D wybaczcie, ale nie mogłam się powstrzymać ;P – Klaudia.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 18

– Ukrywałam się. Czytałam dużo Jane Austem i płakałam. To było kształtujące doświadczenie. Mernich kiwa i wskazuje na mnie, żebym kontynuowała. Robi to. Sprawia, żebym wyciągnęła wielkie działa. Wzdycham. – W porządku. Bez dalszego cackania się wokół tego. Spotkałam… Bezimiennego… Wciąż mogę go tak nazywać, prawda? – Jeśli musisz. Biorę głęboki oddech. – Po prześladowaniu go przez większość gimnazjum, pierwszy raz zamieniłam słowo z Bezimiennym na imprezie basenowej Jenny Monroe w siódmej klasie. Dziewczyny nosiły pastelowe tankini i pływały. Ja miałam na sobie dwie koszulki i spodnie od jogi i siedziałam z jej mamą. Wciąż byłam w rozterce, dlaczego Jenna Moroe w ogóle mnie zaprosiła – Jenna była cała składająca się z nóg i brązowego kucyka, oraz brokatowych długopisów – totalne przeciwieństwo mnie, niskiego grubasa i ołówków. Kiedyś byłyśmy przyjaciółkami, kiedy siedziałyśmy obok siebie robiąc kupę i ucząc się, żeby jej nie jeść, robiąc ją, ale mama Jenny pomachała do mnie, kiedy przyszłam i miałam wrażenie, że Jenna nie miała nic wspólnego z zapraszaniem mnie. W każdym razie, byłam tam, głęboko w środku czując, że to nie był mój świat. Dziewczyny chichotały, chlapiąc nawzajem swoje cycki, a chłopcy byli dookoła! Patrząc na dziewczyny! Cóż, na wszystkie dziewczyny z wyjątkiem mnie i mamy Jenny. Will tam był, więc schowałam się za puszkami napoi, na piknikowym stole i starałam się wyglądać, jakby mnie tam nie było. Ważąc prawie dziewięćdziesiąt kilogramów jest ciężko stać się niewidzialną, tak myślę. Wszyscy mnie widzieli. Nawet Will. Nasz kontakt wzrokowy trwał jakieś dwie sekundy, i odwrócił wzrok. I pomyślałam, że jestem skończona. Ponieważ wiesz, kiedy ludzie patrzą na ciebie i jesteś gruba, myślisz, że jesteś skończona. Spojrzałam w górę i mogłam zobaczyć drobne zaszklenie się oczu Mernich. Jest chudsza niż kij do podpierania fasoli. Prawdopodobnie była taka całe życie. Nie ma pojęcia o czym mówię. Żadna ilość uczelni jej tego nie nauczy. Roześmiałam się. – Wiesz co? Pieprzyć to. Po prostu… Powiem o imprezie, o której naprawdę chcesz wiedzieć. O której wszyscy chcą wiedzieć. Nie dbają o to jak, ani dlaczego, ale gdzie i kiedy, i szybko mogą powiedzieć „awww, przykro mi” albo starać się to naprawić. – To – to nie o to mi w ogóle chodzi, Isis… – Nie, wiesz co? Jest w porządku. Prawdopodobnie będzie lepiej w ten sposób. W ten sposób, nie będę musiała przeciągać całej, złożonej historii, aby ślęczeć nad tym! Oszczędzę twój czas! Jestem pewna, że jesteś zajętą kobietą z wieloma szalonymi ludźmi do porozmawiania i ja, szczerze mówiąc, jestem dostawcą zdrowego rozsądku i nie chcę tracić czasu, więc. Więc, wiesz co? Yeah. W dniu, kiedy to się stało, padało. Byłam w jego domu. Żaby były na zewnątrz i rechotały, ponieważ mieszkał niedaleko bagien. To jest to, czym jest Floryda. Bagna. Bagna i dupki. Jego mama zrobiła nam popcorn. Moje ręce były tłuste. Jego

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 19

ręce były tłuste. W tajemnicy spotykaliśmy się od dwóch miesięcy, ale nie pozwolił mi nikomu powiedzieć, i kiedy starałam się z nim porozmawiać w szkole, ignorował mnie, śmiejąc się ze mnie i każąc mi spadać. Ale wtedy mnie przepraszał. Kiedy byliśmy sami, był miły. Milszy. Marginalnie. Miałam czternaście lat. Czternaście, okey? Miałam czternaście lat i myślałam, że jestem zakochana i zrobię wszystko, żeby zatrzymać go przed zostawieniem mnie… Żółć w moim gardle rosła, ale przełknęłam i zacisnęłam pięści na podłokietnikach. – Czy ty wiesz jak to jest? Nie chcieć nigdy stracić kogoś? Wszyscy inni odeszli. Mama i tato odeszli. Nie chciałam, żeby on odszedł. Jeśli by mnie zostawił, straciłabym to. Był jedyną normalną rzeczą w moim życiu. Sprawiał, że czułam… kiedy się uśmiechał do mnie, sprawiał, że czułam się ładna. Czy też wiesz jak to jest? Będąc grubą, będąc dużą i paskudną, i czując się dużą i paskudną, i wtedy znaleźć kogoś, kto sprawia, że czujesz się ładna? Czy wiesz, co jesteś w stanie zrobić, żeby zatrzymać taką osobę? Zrobisz wszystko. Wszystko na tym świecie, łącznie z zabiciem się. Oczy Mernich są teraz bardziej miękkie. Ale już im nie ufam. To jest to, czego chciała. Dostaje to. Jej długopis zapisuje szalenie przez papier, nawet jeśli otwiera usta, żeby coś powiedzieć. – Przepraszam, Isis. Nie chcę wydawać się bezduszna. Ale to dobrze. Ty, mówiąca o tych rzeczach na głos, nawet jeśli nienawidzisz mnie za wyciąganie ich na zewnątrz… to dobrze. To pomaga. – Jasne. Cokolwiek. Drżę, moje ciało drży z wściekłości, której nie mogę wyrazić. Nie cały gniew skupia się na czczej ciekawości Mernich, tak myślę. Nie cała złość jest na niej. Złość jest też skierowana do kogoś innego. Bezimiennego. Mnie. Mamy i taty. Mernich opiera się na krześle. – Zatrzymamy się tutaj. Wstaje i wyciąga z biurka, znajomo wyglądający, żółty druczek. – Co robisz? – Domagam się odpowiedzi. – Piszę ci zwolnienie. – Nie chcesz mnie bardziej przesłuchać, ostrzej? Nie zapytasz mnie o to wprost? To ty jesteś tą, która mówiła, że trzeba się skonfrontować z tym, a nie uciekać. – To nie jest ucieczka – mówi spokojnie, przerywa papier i podaje mi go. – Robię to od piętnastu lat, Isis. Niektórzy ludzie mnie potrzebują – zupełnie obcy – żeby posłuchać. Jednakże, niektórzy ludzie są bardziej ranieni, gdy ktoś obcy słucha. Jako doktor i ty, jako moja pacjentka, mogę zalecić ci kontynuowanie mówienia do mnie, nie ważne czy z dobrą świadomością. Nie jestem tą, która powinna słuchać. Ktoś inny – twoja mama, twój tato, może Kayla albo Sophia, a może ktoś, kogo jeszcze nie poznałaś – jedno z nich sprawi, że poczujesz się wystarczająco bezpieczna, żeby to powiedzieć. Jedno z nich będzie tym, któremu zdecydujesz się powiedzieć. To zależy od ciebie.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 20

Wstaję i łapię papier ostrożnie, jakby to była pułapka. Ale Mernich się tylko uśmiecha. – Chcesz posłuchać swojej diagnozy? – Jestem szalona. – Wcale nie. Czy wiesz czym jest dysocjacja? – Czymś, co mają szaleni ludzie. Mernich w odpowiedzi uśmiecha się cierpliwie. – To, co pojawia się, kiedy pacjent przechodzi przez traumatyczne przeżycia. To jest jak… myśleć o tym w rodzaju mechanizmu obronnego dla mózgu. Powiedzmy, że ktoś rzuca śnieżkami i uderza cię w oko. Twoje powieki reagują znacznie szybciej niż śnieżka, żeby zabezpieczyć rogówkę. Dysocjacja jest jak powieka dla mózgu. Traumatyczne przeżycia mogą spowodować, że mózg oddzieli zdarzenie. Czasami objawia się prostym przypadkiem wstrząsu, który szybko słabnie. Innym razem, widzimy intensywne reakcje, takie jak wycofanie, PTSD8 czy w twoim przypadku… Spojrzała w górę, a ja bałam się następnych słów, które spadną z jej ust. – …amnezja. – Co? – Rzuciłam gniewne spojrzenie. – Ja nie… – Masz okres bolesnych czarnych dziur, kiedy starasz się przypomnieć sobie pewną osobę z twojego życia. Twój mózg określił tę osobę, jako źródło nadmiernej symulacji i możliwy ból. Masz coś, co się nazywa lakunarna amnezja – to bardzo scentralizowana i rzadka rzecz. – Więc straciłam swój mózg? Część moich wspomnień? Totalnie o nich zapomniałam? – Ty tak naprawdę nie zapomniałaś – mózg nigdy naprawdę nie zapomina. Wierzę, że w twoim przypadku, wspomnienia wciąż tam są, ale schowane poza krawędziami. Może potrwać miesiące, zanim do nich dotrzesz. Ale możesz też nigdy ich nie odzyskać. – Kto… Kim jest ta osoba? Ta, o której zapomniałam. – Pomyśl. Co twoi przyjaciele ci mówili? Czy zachowywali się dziwnie przy tobie, przez jedną osobę? Filtrowałam powoli – tygodnie dziwnych spojrzeń Kayli, zainteresowanych westchnień Wren’a i Sophia, potrząsająca głową i mówiąca, że to smutne. I wtedy Jack, złamany wyraz twarzy, kiedy pierwszy raz się obudziłam i powiedziałam, że nie wiem kim on jest. Patrzę z szeroko otwartymi oczami, na bierny wyraz twarzy Mernich. – Jack. Ten facet Jack. Wszystko, co o nim mówią – nie ma sensu. Ale dlaczego mam tą całą laktozową amnezję? To znaczy, moja głowa była zła, ale… – Doznałaś znaczącego urazu głowy. Wierzę, że lakunarna amnezja jest kombinacją tego i oddzielenia traumatycznych wydarzeń walki, atakującego ciebie i twoją mamę.

8

Zespół stresu pourazowego.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 21

– Czy Jack – skąd go znam? – Lepiej zadać to pytanie Sophii, tak myślę. Ale opuszczasz szpital z tą przepustką od razu, prawda? Jesteś bardzo chętna do odejścia. Patrzę na zmiętą, żółtą notatkę w ręce i zamykam wokół niej pięść. – To może zaczekać. Mernich uśmiecha się do mnie. – Tak. Może.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 22

Mój umysł jest białym pustym zamieszaniem. Znałam Jack’a. Znam Jack’a. Gość wyglądający jak model bielizny z niegrzecznymi ustami mnie zna. Przed tą niezwykle irytującą świadomością, był tylko kolesiem, któremu byłam wdzięczna. Ale teraz on jest facetem, którego znam! Znam facetów! Facetów, którzy nie są nieszkodliwi, Wren! Dlaczego nikt mi nie powiedział? To nie jest tak, że znienawidziłabym ich za mówienie prawdy! W rzeczywistości, zachęcałabym do tego wszystkich na tej planecie! Sprzyja jasnej komunikacji i zapewnia rzeczy lekko, nie kurwa do bani! Znalazłam Sophie w pokoju wspólnym, czytającą powieść romantyczną. Falujący biust na okładce rozprasza mnie na dwie sekundy przed tym, jak zdaję sobie sprawę, że mam lepsze cycki i uderzam dłońmi w stół. – Sophie! Mydełko! Soapbutt! Patrzy spokojnie w górę i wkłada zakładkę pomiędzy strony. – Tak madam? – Nie bądź niegrzeczna albo zbyt wojownicza, ale dlaczego, do pieprzonej cholery, nie powiedziałaś mi, że mam amnezję? Z trudem łapie oddech. – Masz amnezję? – Mydełko! – Lamentuję. Wstaje, wkłada książkę pod jedno ramie, a drugie oferuje mi. – Oh przestań. Żartuje. Daj spokój. Chodźmy na spacer. Zastanawiam się jak skutecznie krzyczeć, aż znajduję sposób, kiedy decyduję, że nie będę tego robić i zaplatam moją rękę w jej. Prowadzi mnie na dół przez wybielone, zbyt sterylne korytarze. Przemykamy się wokół stażystów i leniwych żydów. Stara kobieta mówi dzień dobry ze swojego wózka i Sophia faluje z powrotem. – Witam pani Anderson. Jak się pani czuje? – Dobrze, Kochanie. A Ty? Słyszałam, że twoja operacja się zbliża. Dr. Fenwall jest bardzo podekscytowany.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 23

– Oh, znasz go. – Sophia uśmiecha się szerzej. – On ekscytuje się wszystkim. Nie daję sobie nadziei. – Nie mów tak, cukiereczku! Jestem pewna, że będzie dobrze i wyjdziesz stąd na randki z tym twoim młodym, dziarskim mężczyzną, w krótkim czasie. Sophia roześmiała się, ale kiedy zawróciłyśmy korytarzem jej uśmiech szybko zniknął, wyglądała jak kwiat złapany przez pierwszy mróz. – Ona wygląda, uh, miło. – Próbowałam. – Także, umierająco. Ale miło. – My wszyscy umieramy, Isis – mówi Sophia. – Jedni z nas tylko trochę szybciej niż inni. Czuję się jakoś skarcona, próbuje patrzeć dokoła tylko nie na nią. – Oni naprawdę potrzebują odmalowania – mówię. – Można namalować jakieś serca na ścianach. I szczenięta. Po prostu rozsypać szczenięta wszędzie. Szczeniak szczęścia. Szczenięściak. Nie mówi nic, prowadzi mnie do klatki schodowej. Może to jest to. Może ona naprawdę teraz zamierza mnie zabić, tutaj i teraz. Może ona nienawidzi szczeniaków. Może ona nienawidzi malowanych serc na ścianie! Może moje duże usta w końcu wpakowały mnie w kłopoty, nie mogę się stąd wydostać, z wyjątkiem, że mogłabym zupełnie wyjść z tej klatki schodowej przeskakując przez barierki prosto w dół… – Isis, nie bądź głupia. Nie zamierzam cię zabić. Patrzę w górę. Sophia trzyma otwarte drzwi na szczycie schodów, przez które wpadają promienie słońca. Wprowadza mnie przez nie z jej strony. Wpadam na dach; świeży, rześki wiatr owija moją twarz. Stąd, możesz zobaczyć więcej Northplains położonego w skalistej dolinie poniżej. Drozdy latają wokół wierzchołków drzew, ogromne stado ich siedzi na dachu dziobiąc w nic. Wyglądają tak spokojnie. Takie małe. Takie spokojne… – AHHHH! – krzyczę i szarżuje na nie. Rozpraszają się z gniewnym skrzekiem, hałas jest ogłuszający na ułamek sekundy. – To jest to, co dostajesz za bycie cholernie ładnym! – krzyczę. Sophia podchodzi do mnie, wiatr bawi się jej pięknymi srebrnymi włosami. – Tu przychodzę, kiedy czuję się smutna lub samotna. – To jest świetne! – krzyczę blisko jej ucha. – To jest świetne – szepczę. – Jestem szczęśliwa, że ci się podoba. Nigdy nikomu tego nie pokazywałam. Dobrze, z wyjątkiem Jack’a. Jemu pokazałam. I Naomi wie, że tu przychodzę. – Ponieważ ona jest wścibska jak piłka. – Ponieważ ona jest wścibska jak piłka. – Zgadza się Sophia. – Głośny jak piłka. – Próbuję. – Piłki tak naprawdę nie robią hałasu, ale jeśli ciągnąć… – Ah, lah lah lah lah! – krzyczę, zakrywając uczy.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 24

Sophia się śmieje i przysiada na krawędzi dachu. Nieufnie opuszczam ręce i przysuwam się do niej. Patrzę nad krawędzią – to jest długa droga w dół. Jak ekstremalnie martwa droga w dół. Ale Sophia nie wygląda na zmartwioną tym wszystkim. Jej buty delikatnie kopią przed budynkiem. Nie czekając na uczucie bycia pominiętą, siadam obok niej i ostrożnie puszczam swoje stopy. Ona nuci. Słońce myśli o zejściu w dół – nadal jasne i pełne, ale opadające ze zmęczenia. Świat jest spokojny. Albo nas ignoruje. Nie wie, że istniejemy. Chorzy i odzyskujący życie w odrębnych światach. Normalny świat skupiony jest na życiu, ale nasz koncentruje się na nie umieraniu. I siedzi tutaj – cale od śmierci? To jest całkowicie inny, trzeci świat. To jest krawędź, pomiędzy. Wszystko jest kruche i może się zmienić przy najmniejszym wietrze, jednym miękkim pchnięciu. – O czym myślisz? – pyta Sophia. – Głębokie intensywne myśli. Bardzo głębokie. Co najmniej dwa indiańskie utwory warte głębi. Śmieje się i nuci wyżej. Drozd zaczyna śpiewać z nią, albo może do niej. – Co to jest, na twoim ramieniu? – pyta. Ciągnę mój rękaw błyskawicznie w dół. – Nic. – Gdyby to było nic, nie nosiłabyś długich rękawów cały czas. – To nic, szczerze. – Próbowałaś się zabić? Uderzenie. Drozd przestał śpiewać. – Nie – mówię w końcu. – Jestem szalona. Nie głupia. Cisza powraca z zemstą. Ciężar każdego świata kiedykolwiek, jest na tym dachu, zwalając się na dwie dziewczyny, siedzące na jego brzegu. – Uprawiałaś kiedykolwiek seks? – pyta. Nagle zaczynam się chwiać bez wyraźnego powodu. Ona chwyta moje ramiona, łapię z trudem powietrze. – Ty naprawdę próbujesz mnie zabić! – To jest tylko pytanie. – Ale to nie jest odpowiedź na mój rodzaj strasznie ważnego pytania o mojej amnezji i Jack’a! – Ja uprawiałam seks. – Sophia dłubie w sukience. – Z Jack’iem. – To świetnie! – Czuje jak moje gardło się zaciska i głęboko w dole mojego brzucha, coś się trzęsie. Zakłopotana przez reakcje mojego organizmu na jej słowa, robię mądrą rzecz i wyłączam je całkowicie. – To znaczy, dobrze dla ciebie, naprawdę! Chodzi mi o to. Dobrze! Mam nadzieje, że było dobrze! Obydwoje byliście dobrzy! Razem! – Zazdrość ci nie pasuje. – Śmieje się. Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 25

– Zazdrość? Uh, czy straciłaś tą część gdzie Jack jest gigantyczną, czarną dziurą w moim mózgu, zamiast rzeczywistej osoby? To uderza we mnie z siłą kilkunastu Godzilli tańczących breakdance na ruinach Tokio. – Czy ja… Czy ja… – Nie! Oh nie! Przepraszam, nie chciałam cię tak nakręcać. Nie pomyślałam. Um. Nie wiem co stało się pomiędzy wami na pewno, ale ostatnie co słyszałam to, że ty i Jack prowadziliście brutalną, egoistyczna bitwę. Nie seks. – Brzmi radykalnie. – Mówił, że nazywasz to wojną. Okazjonalnie, ‘krucjatą’. – Musiał zrobić coś naprawdę gównianego, jeśli wyciągnęłam średniowieczną terminologię. – Nie mam wątpliwości, że on i ty mieliście kilka nieporozumień. – Skinęła. – On może być zimny. Nawet okrutny. Ale naprawdę nie stara się być. On po prostu ignoruje ludzkie uczucia na rzecz logiki racjonalności. – Ugh. – Trzymam język na zewnątrz. – Jeden z tych. – Szantażował cię. – To standardowy problem na wojnie. – Wsadziłaś trawkę do jego szafki i zawiesili go. – Bardzo dobrze. – Pocałował cię. Czuje jak cała moja krew odpływa z mojej twarzy do moich stóp. – Uh, tak, nie… – Uh tak, tak – poprawia. – Avery mi powiedziała. Zapomniałam ci podziękować, swoją drogą. Nawet jeśli Jack nie odwiedza mnie z tobą wokół, Wren i Avery to robią. Miło zobaczyć ich znowu. To były lata. Oni czuli się bardzo winni, widzisz. – Czekaj, czekaj, zatrzymaj się na płonący tyłek jedną sekundę! – Odsuwam się z krawędzi – Mówisz mi, że twój chłopak całował mnie? – Nie wiem, a całował? – Przekrzywia głowę na stronę. – Ufam słowom Avery, nawet jeśli ona jest niewybaczalna, ale twoim wspomnieniom ufam bardziej. Powinnaś spróbować je odzyskać. Wtedy obie będziemy znać prawdę. – Jeśli on mnie pocałował, powinnaś… powinnaś z nim zerwać! Szumowina! I nawet nie mów do mnie ponownie. Jestem nawet gorsza niż szumowina. Sophia się śmieje i wstaje z krawędzi, trzyma dłoń na moim ramieniu. – Jest dobrze. Skąd mogłaś wiedzieć, że on ma mnie? Byłaś nowa, a on nie mówi o mnie dużo.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 26

Moja czaszka nagle tętni, ból wybucha wzdłuż czoła. Łapie oddech i masuję skronie, kiedy mieszanina wspomnień powraca. Twarz Jack’a mięknie, kiedy mówi o Sophii. Pudełko cygar. List z jej podpisem. Jego złość na mnie za szpiegostwo i próbę poznania Sophii – tak namacalne i uczucie zimna, zamrażającego moje płuca. Coś, co wydarzyło się w średniej szkole. Kij baseballowy. Pocałunek. Ktoś całuje mnie (Jack?), i świadomość, że on miał Sophie dzwoni w mojej głowę cały czas. – Dobrze się czujesz, Isis? – Sophia pyta delikatnie. Ściskam jej dłoń i zaciskam smukłą kruchość pomiędzy jedną z moich. – Mówił o tobie – mówię. – Pamiętam teraz. Jezus, nie mówił dużo o tobie, ale kiedy to robił… był tak nadopiekuńczy. Tak drażliwy. Chciał się upewnić, że nikt cię nie skrzywdzi. Chciał – chciał trzymać cię bezpieczną. Raz, próbowałam przeczytać list od ciebie, mam na myśli, włamałam się do jego domu żeby to zrobić, ale z dobrymi intencjami, przyrzekam. Trzyma je wszystkie w pudełku po cygarach jego taty w komodzie. Wszystkie są zadbane i można powiedzieć, że on – on dba o te listy bardziej niż o swoje życie. Znalazł mnie czytającą jeden, był taki wściekły, myślałam, że zamierza dosłownie rozczłonkować mnie siekierą. Zadał mi pytanie. Brzmiało ‘chcesz umrzeć szybko czy wolno’. Twarz Sophi rozbłysła różem i patrzy w ziemie. – On cię kocha, Sophia – mówię wolno. – Nigdy w to nie wątp. Mam na myśli, nie mogę pamiętać o nim dużo, ale to jest skrawek, który pamiętam teraz i mój instynkt mówi, że on cię kocha, bez żadnych pojedynczych, pieprzonych wątpliwości. Mój instynkt nie jest zły. Z wyjątkiem, kiedy ma biegunkę. Wtedy jest bardzo, bardzo zły. Sophia patrzy w górę, z jej głębokich niebieskich oczu tryskają najcichsze z łez. Jej dławienie się zmienia się w śmiech. – Przepraszam. Nie chciałam cię oskarżyć – czy kogokolwiek. Tylko… czasami byłam z nim tak długo, że czuję jakbym nie mogła powiedzieć więcej. I odkąd przeniesiono cię do jego szkoły, jego listy… Patrzy na moją twarz jakby szukała czegoś w wyrazie mojej twarzy. Potrząsa głową. – Jest mi przykro. Nieważne. Dziękuję ci. Zanim mogę powiedzieć coś bardziej głupiego, ona przechodzi przez drzwi, bierze po dwa schody naraz, zostawiając mnie z wiatrem i ptakami. Patrzę w dół na swoje dłonie. Wspomnienia były tak żywe. Niesamowity zapach Jack’a. Twarz jego mamy, obraz jego mamy. Ich pies, Darth Vader. Pokój Jack’a – zapach snu i chłopca, i miodu i mięty, zapach tak znajomy, że pociesza mnie. Pociesza? Robię minę i wyrzucam śmieciowe myśli do śmietnika mózgu. Koleś jest wyraźnie dupkiem. Pocałował mnie, kiedy miał dziewczynę! Mnie! Nie jestem nawet godna pocałowania! Nie w porównaniu do kogoś takiego jak Sophia. Miał Sophię i pocałował mnie, więc musi być najwyraźniej ślepym idiotą, równie dobrze jak dupkiem.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 27

Biorę po dwa schody naraz. Nie wiedzę Sophii nigdzie w holu, więc wracam do swojego pokoju, potykając się o wpół–pierdolenie, które właśnie spotkałam. Wspomnienia zapachu Jack’a uderzają we mnie ponownie, kiedy skręcam w korytarz bez powodu. Wściekle potrząsam głową. Nu–uh. Cokolwiek z nim miałam, jest skończone. Tak szybko jak dowiem się szczegółów, przeszłość będzie w sejfie i nigdy nie powróci. Sophia jest za miła. I jest moim przyjacielem. Raczej. A Jack jest jedyną rzeczą, która jej została. – Zresztą, nawet go nie lubię. Nawet go nie znam. Jak mogłabym lubić węglową maszynę zarazków? – Kto jest węglową, co? Patrzę w górę i widzę Wren’a stojącego przy moim łożu boleści, trzymającego stos papierów. Jego zielone oczy błyszczą zza jego okularów w rogowej oprawie, jego miękkie włosy są nawet miększe. W sekundzie, której rejestruje, że to on, otwieram ramiona i biegnę w jego kierunku, ale kiedy dostrzegam, że papiery to arkusze matematyczne, wracam do ściany. – Co to jest? – szepczę oskarżycielsko. On mruga. – Twoja praca uzupełniająca dla Algebry II? Syczę i wyginam plecy w łuk, Wren wzdycha i kładzie papiery na mój stolik nocny obok wazonu ze zwiędłymi słonecznikami, które dostałam od mamy. – Musisz zrobić je kiedyś, jeśli chcesz ukończyć szkołę z resztą z nas. – Tak dobrze, w przypadku, gdy nie zwracałeś uwagi, nie jestem z tych, którzy podążają za konwencjonalnymi tradycjami mas. Ponadto, jest około czterysta ludzi w naszej końcowej klasie, a lubię może trzy. Ty, jako jeden. Kayla, jako dwa. Wren patrzy wyczekująco na mnie. – I Nożownik. Wzdycha. – Wciąż w niepełni sprawna, widzę. – Rzeczywiście! Jestem. Więc teraz mogę cię zapytać! – Łapie go za kołnierz. – Czemu nie powiedziałeś mi o Jack’u? Szok sparaliżował jego twarz na sekundę. – Wyglądałaś na zszokowaną, Isis! Jak mogłem ci powiedzieć, kiedy leżałaś w łóżku z ogromnym, zakrwawionym bandażem dookoła głowy? Byłem po prostu szczęśliwy, że żyjesz! Wszyscy byliśmy! – Tak, doceniam, że żyję tak dobrze jak wszyscy, z wyjątkiem, że zapomniałeś kocham– mój–mózg–i–wolałabym–wiedzieć–co–się–dzieje–z–nim–cały–czas–dupku część! – Słuchaj, jest mi przykro, w porządku? Cofnęłam się. Wren zdejmuje okulary i pociera oczy. Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 28

– To moja wina. Ja jestem… nieufny wobec dziewcząt w kruchym stanie. Nie wiem jak im pomóc. Nigdy nie wiedziałem jak im pomóc. Wszystko co robiłem to je krzywdziłem. I z Sophią tutaj w szpitalu też, było jak z jajkiem. Przepraszam. Byłem zamknięty w swojej głowie i zapomniałem o tobie. Czuję, że gniew opuszcza moje ciało, kiedy Wren uśmiecha się głupkowato. – Ty naprawdę… Nie mogę ci powiedzieć jak bardzo mi pomogłaś. Ale to zrobiłaś. Naprawdę zrobiłaś. Zanim przyszłaś, przyjaźniłem się z ludźmi powierzchownie. Nie czułem się komfortowo poznając ludzi za to kim byli naprawdę. Było mi dobrze z tymi, którzy znali mnie powierzchownie. Ale wtedy ty – przepraszam, nie chciałem cię skrzywdzić. Więc ci nie mówiłem. Powinienem był. Przykro mi. Lakoniczna cisza. W końcu lekko go uderzam. W ucho. – Chodź, kawałku gówna! – Szarpię jego głowę pod moje ramię i trę jego włosy pięścią. – Myślisz, że jesteś taki fajny, martwiący się o każdego pokryty brodawkami dupku. Pokażę ci… – Ahem. Patrzę w górę. Sophia stoi tutaj. Wren robi się cały biały i uwalnia się z mojego uścisku, wszystko dzieje się w ułamku sekundy. – S… Sophia – jąka się. – Wren. – Uśmiecha się. – Dobrze cię widzieć. Tallie tęskni za tobą. Ja także. Ale Tallie tęskni bardziej. Biała twarz Wren’a dostaje zielonych odcieni, kiedy stara się mówić. – Byłem… zajęty. – Zbyt zajęty dla Talli i mnie? – Sophia podnosi głowę. – Zajęty przez całe trzy lata? Jack i Avery odwiedzają ją, ale nie ty, nigdy. Napięcie jest gęste jak w piekle i nikt nie zwraca na mnie uwagi, więc oczywiście moim zadaniem jest naprawienie tej sytuacji przez zadanie irytujących pytań. – Kto to Tallie? Wren nie patrzy na mnie, ani Sophia, zamiast tego jej oczy zwracają uwagę na podłogę. Sophia tylko wciąż się uśmiecha. – Nasza dobra przyjaciółka. Nie martw się o to. Przepraszam za wtargnięcie. Wrócę później. Kiedy odchodzi, Wren wypuszcza oddech, który wstrzymywał. – Myślałam, że rozmawialiście podczas, gdy byłeś tutaj? – pytam. – Czemu jesteś taki wstrząśnięty?

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 29

– Jeśli możesz nazwać to ‘rozmową’. – Wren szepcze. – Ona tylko patrzy na mnie przez pokój albo korytarz i się uśmiecha. Rzeczywiście nie rozmawiamy. To był pierwszy raz od… lat. – Czy Tallie jest kimś ważnym? Wren zasznurowuje usta na kłódkę i wiem, że nie będę w stanie nic z niego wyciągnąć – Ah, patrz, nieważne. Jest spoko. Ty masz jakieś sekrety, ja mam jakieś sekrety. Nasze sekrety powinny wziąć ślub i mieć dzieci. Wren wygląda na zszokowanego. – Platonicznie – dodaję. – Całkowicie platoniczne robienie dzieci. – To jest… rzecz? – Technicznie wszystko jest rzeczą! Odwracam się i wskakuję na łóżko, wygładzam przykrycie, żeby udać trochę przyzwoitości jak dama właściwie powinna. Wren wygląda jakby prowadził jakąś wewnętrzną bitwę z samym sobą – jego usta wykrzywiają się, a ramiona trzęsą. – Hej? Wszystko w porządku? – Mówiłem ci wcześniej. Miałem kamerę – wygaduje się. – Kamerę? – Avery dała mi kamerę tej nocy w szkole średniej. Chciała całą rzecz na taśmie. Rzecz. Pamiętam to niejasno, ale następnie kiedy mówi własnymi słowami przebłyski powracają – Jack, z kijem bejsbollowym. Szkoła średnia. Avery, Wren i Sophia wszyscy tam byli. Dwóch? Trzech mężczyzn? Avery powiedziała, że wynajęła tych mężczyzn, żeby odpłacić się Sophii, ponieważ była zazdrosna. – Zastraszała mnie. Nie. Wcześniej zanim pozwoliłem się zastraszyć. – Wren wypluwa zdanie. – Ukryliśmy się w krzakach. To było nad jeziorem – Jeziorem Galonagah. Rezerwat przyrody. Rodzice Avery mieli tam chatę. Zaprosiła nas wszystkich, i wtedy zwabiła Jack’a i Sophie do lasu, gdzie czekali mężczyźni. Czułam bicie serca w uszach. Wren zaciska pięści. – Miałem to wszystko na taśmie, Isis. To było straszne. Powinienem był to zatrzymać – powinienem był odłożyć kamerę na ziemie i uratować Sophie. Ale tego nie zrobiłem. Byłem tchórzem. Byłem zamrożony. Wszystko co mogłem zrobić, to gapić się w ekran i tak długo jak patrzyłem się na ekran, mogłem udawać, że to się nie wydarzyło, że to był film zamiast prawdziwego życia… Wypuszcza drżące westchnienie. Zeskakuję z łóżka. – Hej, hej, shhhh. Jest w porządku. – Nie jest. – Wren dławi się. – Nie jest w porządku. Jack ją uratował. Nie mogłem nic zrobić, ale on ją uratował. Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 30

Głaszczę okręgi na jego plecach. – Co z mężczyznami? Co się im stało? Wren patrzy w górę, ma czerwone oczy na krawędziach. Strach znowu powrócił. Sączy się w rzeczywistość – mogę zobaczyć to przez sposób, w jaki naznacza jego twarz. Poprawia swoją twarz i ciało tak, że stoi prosto. – Przepraszam – mówi, jego głos jest stanowczy. – To był ciężki dzień. Potrzebuje iść do domu. Spróbuj zrobić coś z matmy, okej? Pisz do mnie, jeśli będziesz miała jakieś pytania. – Wren, ja… – Nie, Isis. Jestem nadal… odzyskujesz siły. Ja również. Tylko…tylko nie. Nie teraz. Cofam się. – Dobrze. Idź do domu zanim się ściemni, okej? I nie zapomnij czegoś zjeść. Uśmiechnął się. – Nie zapomnę. Patrzyłam jak opuszcza szpitalny parking z mojego okna. Po pół godziny napisałam do niego; ZJEDZ COŚ TY OGROMNY GŁUPKU. Odpowiedział zdjęciem z grillowaną, serową kanapką. To nie jest wystarczające, ale starczy na razie. Mama przychodzi odwiedzić mnie po obiedzie. Zbieram nawodnione krokodyle morskie ukośnik, chudy tyłek Frankensteina ukośnik kurczak, wiec kiedy ona trzyma paczkę z fast food’em, biegnę w jej ramiona wyobrażając sobie róże dookoła nas. – Kocham cię – mówię. – Naprawdę, moja miłość do ciebie nigdy nie była większa niż w tym momencie. Z wyjątkiem momentu, kiedy wydałaś mnie na świat krzyczącą i pokryta mazią. Śmieje się. Jej płaszcz jest wciąż chłodny od powietrza z zewnątrz i jej ręce są zimne. Pocieram je swoimi, ogrzewając. Siada przy moim łóżku i w ciszy jemy francuskie frytki i burgery, ciesząc się ciszą. Ciężkie rzeczy nie muszą być powiedziane dopóki mamy dobry śmiech bądź dwa. Pewne normalność trzeba umieścić pomiędzy ciemnością i nami. To jak masz wystarczająco siły by stawić im się w twarz. Faluje żółtymi drukami od Mernich, które dostałam. Oczy mamy szeroko się otwierają i dotyka rogów swoich ust serwetką. – Skąd je masz? – Szantażowałam kilku kongresmenów. Przekupiłam paru handlarzy narkotyków. Normalka. – Isis! – Dostałam je od Mernich, jak inaczej? – Śmieję się. – Musisz się na tym podpisać i dać do recepcji. Jak, chyba, że zrobią ostatni zakotwiczający znak na mojej głowie albo cokolwiek i zdejmą bandaż.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 31

– Nie mogę pozwolić ci wyjść, jeśli oni tego nie zrobią. – Mama mówi surowo. – Dam to im, kiedy wyjdę dzisiaj w nocy. Jestem zaskoczona – Mernich mówiła, że nie będziesz gotowa do następnego tygodnia. – Udało mi się je wygrać z moim smukłym urokiem, pałacami pełnymi pieniędzy i chłopców. Głównie chłopców. Mama ledwo mnie słyszy jej cała uwaga skupiona jest na druczkach. Patrzy na mnie i szeroko się uśmiecha. – Jesteś gotowa iść do domu? Można praktycznie zobaczyć ulgę na jej twarzy. Rachunki zawsze trzyma na wierzchu torebki, kiedy przychodzi. Rzucam okiem na niektóre, kiedy wychodzi do łazienki – suma pieniędzy jest śmieszna. Teraz chociaż nie będzie musiała się tak dużo o to martwić. Chwalcie J–man’a. – Żartujesz sobie? Jestem gotowa skakać na brzuchu, na podjazd domu! Jestem gotowa wysmarować moim uduchowieniem cały dach domu. Jestem gotowa cieleśnie wtopić się w ściany domu. Jestem gotowa przeszczepić okna domu na skórę mojego tyłka. Mama taktownie zignorowała moją superlatywną teatralność i przekąski pomidorowe. Ale wiem, spoglądam w jej oczu. Jest zdenerwowana. – Coś złego? – pytam. – Proces. – Przełyka. – Proces Leo jest w piątek. – Powiedziałaś mi. – Kiwam głową. – Będę tam z tobą, okej? Jeśli mogłabym zeznawać, gdyby twój prawnik pozwolił mi zeznawać… – Pamiętasz co powiedział. – Mama potrząsa głową. – Nawet jeśli byś to zrobiła, obrona przywoła twój uraz głowy i uznają to jako niedopuszczalne. Prycham i odkładam ogórka. – A Jack? Mama wygląda na zaskoczoną. – Jack? Co z nim? – Czy on zeznaje? – Oczywiście, że tak. Nigdy wcześniej o nim nie wspominałaś. Czemu teraz? – Pamiętam go. Moje sesje z Mernich pomogły mi go sobie przypomnieć. – Oh, to fantastycznie! – Mama się uśmiecha. – Czemu mi nie powiedziałaś, że go zapomniałam? – Skarbie, chciałabym, żeby to miało znaczenie. Ale Mernich poradziła mi, żebym tego nie robiła. Chciała, żebyś doszła do uświadomienia sobie tego na własną rękę. Powiedziała, że to będzie zdrowsze.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 32

– To nie jest zdrowsze, to jest po prostu cholernie bardziej mylące! – Chciałam ci powiedzieć tak bardzo. – Mama powiedziała. – Wierz mi. Ale tak się bałam o ciebie. Zrobiłabym wszystko, co lekarze by mi powiedzieli, żeby nic złego się nie stało. Nie chciałam ryzykować, nie chciałam paskudzić twojego procesu leczenia. Kiedy nic nie powiedziałam, mama westchnęła. – On jest miłym chłopcem, wiesz… – Nie wiem jaki on jest mamo. Ponieważ go nie pamiętam. Mój głos jest ostrzejszy niż zamierzałam. Mama się wzdryga. Jem frytkę i daję upust złości. – Przepraszam. Dzisiejszy dzień był strasznie dziwny. Wstaje i całuje mnie w głowę. – Wiem kochanie. Spróbuj odpocząć. Jutro wyjdziesz i będziesz w domu, gdzie będę mogła zająć się tobą. Mama wychodzi, a Naomi przychodzi na ostatnią, nocną kontrole kilka godzin później. Biorę ostatnią, przysadzistą, francuską frytkę i pozwalam bezmyślnym kreskówkom w telewizji ukołysać mnie do krainy snów. – Słyszałam, że wychodzisz – mówi Naomi. – Tak. Unosi brew. – Żadnych scen? Żadnego krzyku? – Przechodzi przez pokój i sprawdza moje czoło. – Czujesz się dobrze? Odsuwam się do tyłu. – Wszyscy mnie okłamują. – Tak? Czemu to robią? – Też to robisz. – Ja na pewno nie! – Naomi wygląda na obrażoną. – Mogłaś mi powiedzieć, że miałam amnezję. – Nie miałam pojęcia! Jestem odpowiedzialna za twoją podstawową opiekę zdrowotną. Rzeczami od głowy zajmują się Dr. Fenwall i Dr. Mernich. – Oh. – Krzywię się. – Przepraszam. Naomi siada na łóżku i gniecie śmieci po moim hamburgerze w dłoni. – Czemu myślisz, że oni kłamali? – pyta cicho. – Ponieważ chcieli zobaczyć jak się skręcam.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 33

– Nonsens. Chcieli cię chronić. Chcieli, żebyś poczuła się lepiej. – Nawet Sophia wie. – Nie jestem zaskoczona – ta dziewczyna wie wszystko. Czasami jest tak, jakby mogła zobaczyć prawdę przez ludzi. – Naomi drży nieznacznie, ale w pokoju nie jest zimno. – Teraz obiecaj mi, że nie wkradniesz się dzisiaj wieczorem na oddział dziecięcy, w porządku? – Ale…Muszę się z nimi pożegnać. – Wezmę cię tam rano byś powiedziała im do widzenia. Obiecaj. – Obiecuje. – Bądź konkretna. Sapię. – Obiecuję, że nie będę wspinać się po ścianie i podciągać się po niestabilnym parapecie na oddział dziecięcy. – To jest to, co chciałam usłyszeć. Dostraja mój zestaw do terapii dożylnej i ekrany monitora. Po szybkiej kontroli mojej tabeli, opuszcza rolety i gasi światło. – Dobranoc, Isis. – Branoc. Szpitalne łóżko jest wystarczająco wygodne, ale zbyt wygodne jakby po chwili chodziły po tobie kucyki. Sprawia, że czujesz się bezużyteczny i chory umysłowo ale wychodzę. Jutro jest ostatni dzień tutaj. Prawdziwy świat na zewnątrz czeka na mnie. Moje prawdziwe wspomnienia są tam, czekają na mnie.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 34

Ganek przed domem Isis był tak zniszczony, jak zawsze. Dzwoneczki zawieszone pod jego dachem dzwoniły patetycznie w nocnym powietrzu. Światła były zapalone; ciepłe przebłyski światła odganiały ciemność. Wyjąłem kluczyki ze stacyjki i podniosłem nadal ciepłą lasagne z tylnego siedzenia. Pani Blake udekorowała drzwi frontowe świątecznymi girlandami i białymi światełkami. Przeczesałem włosy i zapukałem dwa razy do drzwi. Matowe szkło po obu ich stronach zostało wymienione, odkąd tamten gnojek je rozbił, ale patrzenie na nie nadal sprawiało, że moje gardło zacisnęło się nieprzyjemnie. Pani Blake podeszła do drzwi w swetrze i spodniach do yogi. Ale wyglądała na szczęśliwszą, a jej wzrok był bystrzejszy, niż podczas moich poprzednich wizyt. – Jack! – Otworzyła mi drzwi. – Wchodź, szybko! Musisz zamarzać. Wszedłem do ciepłego przedsionka, po czym wzięła moją kurtkę i dostrzegła lasagne. – Sam ją zrobiłeś? Pachnie wspaniale. Chyba nadal jest ciepła i gotowa do zjedzenia! – To nie było wybitnie trudne. Po prostu trochę mięsa i sosu. – Nonsens. Nie potrafiłabym zrobić dobrej lasagne nawet, jeśli to miałoby uratować mi życie. Bardzo ci dziękuję. – Niech pani ją zje, póki jest gorąca. Zaśmiała się. – Tak zrobię. Usiądźmy w kuchni. Chcesz kawałek? Zignorowałem burczenie w brzuchu. – Już jadłem. – Cóż, w takim razie przynajmniej napij się soku. Lub może wolisz coś gazowanego? Mogłabym ci także zrobić gorący kogel mogel! – Woda będzie w porządku. Wydała z siebie odgłos ‘tsk’, który brzmiał tak znajomo. Isis robiła to samo, takim samym tonem, gdy była czymś rozczarowana. Pani Blake napełniła szklanki, podała mi jedną, po czym

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 35

nałożyła sobie porcję lasagne. Usiedliśmy przy stole i obserwowałem ją jak je – jej nadgarstki były cieńsze, niż zapamiętałem z ostatniej wizyty. – Czy pani w ogóle coś jadła? – zapytałem miękko. Wzruszyła ramionami. – Och, no wiesz. Praca w muzeum była ostatnio tak gorączkowa, że nie gotowałam tak dużo, jak powinnam. – Zapomniała pani. Uśmiechnęła się wstydliwie. – Tak. Isis jest w tym wspaniała – zawsze pakuje mi lunch i kładzie go w samochodzie, abym o nim rano nie zapomniała. Jej oczy pojaśniały, gdy wzięła kolejny kęs. – Jesteś naprawdę wyśmienitym kucharzem, Jack. To jest wspaniałe. Dziękuję. – Przynajmniej tyle mogłem zrobić. – Nie, nie. W ogóle nie musiałeś tego robić. Wizyty, jedzenie, to wszystko. Ja… jestem bardzo wdzięczna. Bardzo nam pomogłeś. Zacisnąłem pięść pod stołem. – W niczym nie pomogłem. – Bez ciebie – pani Blake odetchnęła, jakby to, co miała powiedzieć wymagało więcej powietrza, więcej siły życiowej – bez ciebie Leo by… – Nic nie zrobiłem. Nie potrafiłem jej na czas obronić – warknąłem. – Została zraniona, ponieważ nie byłem wystarczająco szybki. Zawiodłem. Ostatnie słowo zawisło w prawie pustej, przyciemnionej kuchni. – Zawiodłem – powiedziałem, tym razem pewniej. – A ona zapomniała mnie przez mój błąd. – To nieprawda Jack, nie. To w ogóle nie to. Tak. To właśnie to. To moja kara. I przyjmę ją. W końcu i tak od dłuższego czasu nadchodziła. Wstałem i poszedłem do przedsionka, aby założyć kurtkę. Pani Blake podążyła za mną nerwowo. – Nie miałam na myśli – przepraszam. Nie musisz wychodzić – powiedziała. – Mam pracę do zrobienia. Nie wiedziała, o jaką pracę chodzi. Wiedziała tylko, że muszę wyjść. Wiedziała także, tak samo, jak ja, że to była tylko wymówka. – W takim razie dobrze. Jedź bezpiecznie.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 36

Zanim wyszedłem przez drzwi, pani Blake złapała mnie za rękaw kurtki. Odwróciłem głowę przez ramię, a ona westchnęła miękko, współczucie błyszczało w jej oczach w połączeniu z prawie nie do zniesienia ciepłem. – Zawsze jesteś w tym domu mile widziany, Jack. Byłem cicho. Pani Blake sięgnęła i przytuliła mnie. Zwalczyłem chęć, aby ją odepchnąć. Jej ramiona były delikatne. Przez chwilę czułem się, jakby była moją własną matką. Pierwszy się jednak odsunąłem. Zawsze tak było. – Powinienem już iść – powiedziałem, na co kiwnęła głową. – Będziesz tam? Przyjdziesz na rozprawę? – Postaram się. Nie wiem, czy wpuszczą mnie na salę sądową. Zapytam prawnika mojej matki. Pani Blake obserwowała mnie, gdy wychodziłem. W jej oczach nie było strachu – już nie. Zupełnie inaczej, niż miało to miejsce tamtego dnia. Nie próbowała mnie powstrzymać – ani mnie, ani kija baseballowego, który trzymałem. Pozwoliła, aby to się stało. Może czuła się winna, że pozwoliła mi pobić Leo prawie na śmierć. Nie było sensu mówić jej, że i tak nie potrafiłaby mnie powstrzymać. Pewna rzecz we mnie – rzecz, która domagała się krwi, bólu i sprawiedliwości od tamtej nocy w szkole średniej – nie mogła zostać powstrzymana. Głodowała od bardzo dawna, a lodowe pręty klatki, w której przebywała za bardzo się stopiły przez pewną idiotyczną, wkurzającą dziewczynę. To nie zdarzy się ponownie. Wsiadłem do samochodu, odpaliłem silnik i odjechałem. Bestia już nigdy więcej nie wyjdzie na powierzchnię. Następnym razem ją powstrzymam. To właśnie sobie wmawiałem od tamtej nocy w szkole średniej. Obiecałem sobie, że to się nigdy więcej nie wydarzy. Ale się wydarzyło. I nie mogłem tego kontrolować. Przez to prawie skatowałem faceta na śmierć. Zasłużył na to. Byłem tak samo przerażony, jak on. Pokręciłem głową i wjechałem na autostradę. Bestia będzie musiała poczekać. Strach będzie musiał poczekać. Blanche Morailles, z drugiej strony, nie może czekać.

***

Niewiele kobiet na tej ziemi jest tak zastraszających jak Blanche Morailles. Jest przerażającą mieszanką chłodnego wyrafinowania, smukłych kości policzkowych i złowieszczego uśmieszku. To nadaje jej rozbrajający wygląd, zawsze ubranej w dramatyczne,

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 37

sunące po ziemi, aksamitne płaszcze. Nikt nie zna jej prawdziwego wieku – poza kosmetyczkami, którym z pewnością płaci majątek, aby sprawiały, żeby wyglądała na młodszą, niż tak naprawdę jest. Blanche jest córką francuskiego ambasadora. Nie należy do niższych klas społecznych, więc nie ucieka się do botoksu, dlatego zmarszczki wokół jej oczu wskazują na to, iż jest kobietą w jej późnych latach czterdziestych. Może mieć pięćdziesiąt dwa lata. Ale nie więcej. Dostrzegłem jej idealną fryzurę z ciemnych włosów pośród mnóstwa typowych dla Ohio głów, z włosami koloru mysiego blond i zacząłem przeciskać się między stolikami. DuL’ange jest prestiżową restauracją i taką, w której kiedyś pracowałem, zanim została odsprzedana i wymieniono w niej cały personel. Wślizgnąłem się na siedzenie naprzeciwko Blanche. Popijała wodę z lodem i bawiła się swoim pierścionkiem z ametystem, unosząc brew, aby oznajmić, że zauważyła moją obecność. – Czujesz się jak w domu, czyż nie? – zapytała silnym głosem. – Wręcz przeciwnie – oznajmiłem. – Teraz jestem obcym w tym miejscu. – Nie pracujesz tu dopiero od roku. A nawet krócej. – Od roku i miesiąca. Ponownie napiła się wody i ucichła, jakby myślała, kalkulowała, po czym kiwnęła głową. – A więc tak. Powinnam była wiedzieć lepiej, niż testować twoją pamięć. – Co to ma znaczyć? Blanche uśmiechnęła się. Mimo ponoszonych kosztów na jej twarz, rzadko ruszała zęby – były pożółkłe od herbaty i trochę powykrzywiane. – To znaczy, że jesteś dużo inteligentniejszy, niż przeciętny mężczyzna, Jack. A także inteligentniejszy, niż ponadprzeciętny mężczyzna. W zasadzie jesteś bystrzejszy, niż większość mężczyzn na ziemi. To komplement, zapewniam cię. Prawie każdy mężczyzna, jakiego znam, jest w jakiś sposób idiotą. Ale nie ty. – Czy moja inteligencja cię obchodzi? – zapytałem. Kelner zaoferował mi chleb, ale odmówiłem. – Nie zamierzasz zjeść? – Blanche próbowała zmienić temat. – Nie. Czy moja inteligencja cię obchodzi? Westchnęła. – Tak. Obchodzi mnie. Każda osobowość pracujących członków Klubu Róży mnie obchodzi. Nie zaszłabym tak daleko – nie stałabym się po prostu najlepsza, gdybym ignorowała siły i słabości tych, których zatrudniam. Odpowiednio je używam. Po tym nastała długa cisza. Kelnerzy podeszli do naszego stolika i podali Blanche danie z homarem. Podziękowała im po francusku i zaczęła dziobać delikatnie czerwone skorupiaki.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 38

– Jestem pewna, że już wiesz, co zamierzam powiedzieć, Jack. W zasadzie oboje wiemy co powiem. I wiesz także, że zamierzam to powiedzieć tylko dlatego, że wiem, o co zamierzasz poprosić. To dlatego zorganizowałeś spotkanie ze mną, prawda? Aby mnie o coś poprosić. Kiwnąłem głową. Uśmiechnęła się i złożyła ręce. – W takim razie mów. – Ale już znam odpowiedź. – I tak zapytaj. To był rozkaz, nie prośba. Moje oczy rozejrzały się po pomieszczeniu. Blanche nie ma ochroniarzy, ale jej służący, Frasier, zawsze jest przy niej i na swój własny, cichy sposób jest tak samo opiekuńczy, jak ochroniarz. Dostrzegłem, że siedział i jadł przy stoliku po naszej lewej stronie. Jego prosty, ciemny garnitur ukrywał jego smukłą, ale silną sylwetkę. Widziałem, jak Frasier radził sobie z nieprzyjemnymi klientami Klubu Róży, gdy Blanche czuła potrzebę, aby przesłać wiadomość ogółowi społeczności eskortowej. To nie było ładne. Nie znam ich historii. Nikt jej nie zna. Jedyne, co wiemy to, że Frasier zajmuje się sprawami, których nie dotknęłaby taka dama, jak Blanche. Odwróciłem się ponownie do Blanche. Nie bałem się Frasiera, ale teraz, gdy wiedziałem, że mnie obserwuje, poczułem się mniej odważny. – Potrzebuję jeszcze jedynie dwóch tygodni pracy. Potem chcę zrezygnować. Blanche spojrzała w dół na swojego homara i się uśmiechnęła. – To jest to, czego się obawiałam. Inteligentni zawsze wiedzą, kiedy odejść. Zwykle nie są tak przystojni, jak ty, mój drogi, więc zarabiają mniej. Więc byłam bardziej skłonna, aby pozwolić im odejść. – Ty nie ‘pozwalasz’ mi odejść. Sam z własnej woli odejdę za dwa tygodnie. Wyraz twarzy Blanche stwardniał, a zmarszczka pomiędzy brwiami przecięła jej twarz. Zauważyłem kątem oka, że Frasier wyprostował się na swoim siedzeniu. – Wydaje mi się, że zapomniałeś o naszej umowie, Jack – powiedziała. – Nasza umowa polegała na tym, że dostarczysz mi klientów, abym zarobił trzydzieści tysięcy dolarów. I tak było. Zarobiłem więcej, niż dwa razy tyle, zważywszy na to, że pobierasz sześćdziesiąt procent. – A ty zarobiłbyś dużo więcej, gdybyś został. Ostatnio skończyłeś osiemnaście lat, prawda? Mógłbyś zacząć zarabiać wystarczająco pieniędzy dla siebie. Prawdziwych pieniędzy. – Nie potrzebuję pieniędzy. – Ledwo powstrzymałem parsknięcie. – Och, wiem o tym. Pełne stypendium na Harvardzie. Czytałam o tym w lokalnej gazecie. Z pewnością rozwiniesz się. Ze mną, czy beze mnie. Byłem cicho. Blanche odgarnęła kosmyki włosów z twarzy, czekając. – Dziękuję.– W końcu powiedziałem. – Za pracę ze mną. Wiele się nauczyłem.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 39

– Jestem pewna, że tak. – Czternastego nasza umowa się skończy. Mam nadzieję, że rozstaniemy się w przyjaźni. – Oczywiście, że tak, Jack. Jestem businesswoman. Po prostu lamentuję nad faktem, że ty i ja nie będziemy w stanie zbudować razem czegoś więcej. Spojrzała na swój telefon, gdy zaczął wibrować. Przez chwilę jej twarz się zachmurzyła, ale uśmiechnęła się słabo, gdy ponownie na mnie spojrzała. – Wiesz co, masz rację. To jest czas, abyś odszedł. Jesteś zbyt dobry, aby ugrzęznąć w małym, starym Ohio na zawsze. Świetnie poradzisz sobie na Harvardzie, jestem tego pewna. Podała mi dłoń. Wszystko we mnie krzyczało, żeby jej nie ufać. To było zbyt nagłe. Zmiana w jej nastroju była zbyt gwałtowna – coś w wiadomości, którą dostała musiało mówić o mnie. Albo byłem paranoikiem. Może to w ogóle nie dotyczyło mnie. Może to jakiś kolejny biznes Klubu Róży poszedł gładko i miał zapewnić jej mnóstwo pieniędzy. To bardziej prawdopodobne. – Skąd te nagłe uprzejmości? – zapytałem. Blanche zaczęła się śmiać. – Och, Jack. Zawsze taki podejrzliwy. Nie martw się. Naprawdę. Wiem, że nie będziesz już dłużej eskortował dla mnie. Zapewniam cię, że to słodko–gorzka sprawa. Ale wspominałam o tym, prawda? Kiedy spotkaliśmy się po raz pierwszy? Co wtedy powiedziałam? Maszą tą niezawodną pamięć, więc z pewnością możesz przytoczyć moje dokładne słowa. Wróciłem pamięcią do tamtego momentu. Właśnie skończyłem siedemnaście lat. Siedzieliśmy w samochodzie Blanche, srebrnym Rolls Royce lub czymś równie głupio przesadnym. Właśnie skończyłem zmianę w DuL’ange, gdy Blanche zatrzymała mnie w alejce, w której wyrzucałem śmieci z całego dnia i zaproponowała, że podwiezie mnie do domu. Nie wiem, dlaczego z nią poszedłem – ale pachniała pieniędzmi, a pieniądze były wtedy wszystkim, o czym myślałem, odkąd kilka dni wcześniej dowiedziałem się ile będzie kosztować operacja Sophii. Poszedłem z nią, mając nadzieję, że może spadnie na mnie trochę jej bogactwa. Byłem zdesperowany. A ona mogła pachnieć jak lis, czający się nad norą królika. Rozmawialiśmy. Zaproponowała, abym dołączył do Klubu Róży. Powiedziała mi co to oznacza i co musiałbym robić. Nie było żadnych podstępów, ani sekretów. Była bardzo szczera i bezpośrednia, a ja byłem gotowy zrobić wszystko, aby zdobyć pieniądze dla Sophii. Kiedy skończyliśmy, kiedy się na to zgodziłem i podpisałem umowę, zamknęła swoją torbę Louis Vuitton i uśmiechnęła się do mnie. – Ten klub nie jest jedynie sposobem, aby dostarczać ludziom luksusowych doświadczeń, Jack. Zyskasz na tym więcej, niż tylko pieniądze. Poznasz polityków. Ich córki. Ich żony. Poznasz maklerów giełdowych i geniuszy z Doliny Krzemowej, którzy są miliarderami i mają córki. Poznasz ludzi kierujących i wstrząsających tym światem. Będziesz miał znajomości. To siatka, która rozprzestrzenia się daleko i szeroko, a ty będziesz jednym z jej sznurków. Wracając do teraźniejszości, wyrecytowałem Blanche jej słowa. Zaklaskała delikatnie w dłonie.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 40

– Bardzo dobrze. Jeden ze sznurków. Tym właśnie jesteś. Nawet, jeśli opuścisz siatkę, siatka nigdy tak naprawdę nie opuści ciebie. Zmrużyłem oczy. – Co to ma znaczyć? – Jesteś wystarczająco bystry, aby wiedzieć, co to znaczy. Pokazała coś Frastierowi, który wstał i podszedł, aby odsunąć jej krzesło. Podniosła się, a on natychmiast okrył jej ramiona płaszczem. Blanche założyła po kolei swoje rękawiczki. – Za dwa tygodnie nasza umowa rozwiąże się – powiedziała. – Do tego czasu twoje wynagrodzenie będzie wypłacane tak, jak zwykle. – Przypuszczam, że w takim razie to jest pożegnanie? – zapytałem. Blanche błysnęła do mnie ostatnim uśmiechem. – Nie, Jack. Jestem pewna, że jeszcze się spotkamy. Obserwowałem, jak odchodziła. Mój wibrujący telefon odwrócił moją uwagę od jej postaci. To było połączenie od numeru zastrzeżonego. Odebrałem. – Jack? Mówi Naomi… Nie musiała mówić nic więcej. – Będę za dziesięć minut – powiedziałem i się rozłączyłem.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 41

Pewnego razu miałam bardzo słodki sen, w którym miałam skrzydła z kryształowych piór i byłam smukła i piękna, jak królowa elfów, powstała ze światła i czystości, a także może tworzyłam tęcze, aby posuwać się na nich na przód, ale nie w tym rzecz – chodzi o to, że to był wspaniały sen, prawdopodobnie najlepszy w moim życiu. A co najważniejsze, nie mam go teraz, ponieważ w tej chwili śnię o gigantycznym pająku. Śledzi mnie przez pewien rodzaj lasu i za chwilę zesram się w gacie, chociaż mam nadzieję, że w prawdziwym życiu nie zrobię tego w łóżku. To dziwna mieszanka przytomnego śnienia i przytomnego strachu, więc nie jestem wystarczająco przerażona, aby się obudzić, ale jestem wystarczająco przebudzona, aby być przerażona. I nagle sen się zmienia. Pająk znika, las znika i nagle znajduję się pod prysznicem w starym domu cioci Beth na Florydzie. W małym domku z zielonym dachem, z pleśnią zbierającą się w pęknięciach i dzwoneczkami, zawieszonymi pod łazienkowym oknem. Jestem trzy lata młodsza i gruba, a mój tłuszcz jest oczywisty dla świata – zwisa wielkimi kawałami z mojego brzucha, ud, podbródka. Kucam pod prysznicem, zwinięta w nie–tak–małą kulkę, moje ciało przylega do ściany, a woda spływa mi na głowę. To zimna woda. Nie wiem skąd to pamiętam, ale tak jest. Ciocia Beth miała ogrzewanie słoneczne. Tamtego dnia siedziałam pod prysznicem dotąd, aż zabrakło ciepłej wody. I płakałam. To tak naprawdę nic nowego. Ale widzieć siebie w takim stanie, w trzeciej osobie, poza własnym ciałem, to nowość. Znam tą chwilę. Poznałabym ją wszędzie. Dziewczyna pod prysznicem chwyta się kurczowo – za swój brzuch, za twarz. Ale jej dłoń wędruje z powrotem do jednego miejsca; na jej prawy nadgarstek. Wiem, co czuje. Nadgarstek pali. Żadna ilość zimnej wody nie może zmyć z niego bólu. Później owinie go bandażem. Ale zajmie jej cztery godziny, aby wstać. Pięć godzin, aby przestać bezdźwięcznie płakać. Sześć godzin, aby się wysuszyć i ubrać. Sześć godzin, aby przestać wpatrywać się w siebie w lustrze, gdy podjęła decyzję. Tej dziewczynie zajęło sześć godzin, aby zdecydowała, żeby się zmienić.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 42

Zajęło trzy lata, aby jego głos przestał dźwięczeć w jej uszach za każdym razem, gdy wyszła z domu. Ale nawet wtedy nie wyblakł. Do tej pory nie wyblakł. Po dwóch tygodniach od tego dnia pod prysznicem, przestała jeść. Dziewczyna zgubiła dwa kilo. Potem jeszcze jeden. Miesiąc później ważyła cztery i pół kilo mniej. Wkładała na siebie spodnie od dresu i koszulki i biegała przez godziny w dwudziestu siedmiu stopniach lata na Florydzie. Ciocia Beth myślała, że jest na nocowaniu u Giny, kiedy w rzeczywistości leżała na poboczu drogi, za krzakiem hibiskusa, ponieważ zemdlała z gorąca i wyczerpania. Kiedy zaszło słońce i trochę się ochłodziło, obudziła się i ponownie zaczęła biegać. Biegała, ponieważ nie mogła znieść myśli, kim była jeszcze krok temu. Jeden krok. Nowa Isis. Jeszcze jeden krok. Jeszcze nowsza Isis. Odtwarzała i zostawiała się za sobą ciągle od nowa, ponieważ nie mogła znieść żadnej z nich – ponieważ nie mogła znieść dziewczyny, która myślała, że chłopak, który ją zniszczył, mógł być dla niej wszystkim. Był jedyną osobą na całym świecie, która patrzyła na nią, jakby była człowiekiem i traktował ją, jakby była czymś więcej, niż zbyt dużą ilością skóry. Rzadko jadła, a jeśli już to tylko przy cioci Beth, aby przekonać ją, że z nią wszystko w porządku. Ale ciocia Beth była mądrzejsza, niż to. Pewnego dnia rozmawiała z Isis i była to pewnego rodzaju pogadanka, którą każda ciocia powinna przeprowadzić – rozmowa o chłopakach. Pamiętam każde jej słowo tak wyraźnie, jak sam dzień i pojawiły się także w moim śnie. – Nie jesz zbyt wiele, Isis. – Ciocia Beth, ze swoim uprzejmym uśmiechem i czerwonymi włosami, zebranymi apaszką, traktowała mnie jak własną córkę. Byłam dzieckiem, którego sama nigdy nie mogła mieć. – Nie jestem głodna – powiedziałam głupio. Wtedy mój brzuch zaburczał i kłamstwo rzuciło się na głowę z klifu. Ciocia Beth westchnęła. – Chodzi o tego dzieciaka, Will’a, prawda? Mój brzuch od chęci jedzenia przeszedł do pragnienia zwymiotowania. Wzdrygnęłam się. Ale to wzdrygnięcie było ważne. To było pierwsze wzdrygnięcie, które się pojawiło, gdy usłyszałam jego imię. Pierwsze z tysięcy. – Czy wy zerwaliście? – zapytała miękko. Wzruszyłam ramionami, jakby to nie miało znaczenia, ale miało, było jedyną rzeczą, która miała znaczenie. – Nie zerwałam z nim. To on zerwał ze mną. W pewnym sensie załamałam się. Wiesz, jak to jest. – Och. – Objęła mnie ramieniem. – Wiem, jak to jest. Po tym nastąpiła głucha cisza. Ocean falował raptem pół mili od naszej małej, kiczowatej chatki na plaży. Słońce świeciło przez okno, rzucając turkusowe i szmaragdowe cienie wokół kuchni, gdy padało na kolekcję szklanych kamyków, leżących na parapecie. – Kiedykolwiek ktoś ze mną zerwał – zaczęła – siadałam i sporządzałam listę. – Listę czego? Sposobów jak się zabić?

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 43

– Nie. Robiłam listę cech, jakie posiadałby mój wymarzony mężczyzna. A gdy kończyłam, zawsze czułam się lepiej. – To brzmi głupio. – Oczywiście, że jest głupie. O to chodzi. Ma na celu sprawienie, abyś się śmiała z tego, jakie to głupie! Zacisnęłam usta. Ciocia Beth szturchnęła mnie. – No i co? Dalej. Opisz swojego chłopaka marzeń. Rozmyślałam nad tym przez kilka bolesnych sekund. – Chcę, aby potrafił powiedzieć alfabet od tyłu, szybko. Robiłby idealne cynamonowe donuty. Potrafiłby skoczyć na bungee milion razy po kolei. Jego oczy mają być jasnozielone i będzie leworęczny i będzie mistrzem niezrozumiałej, prawie zapomnianej sztuki gry na okarynie9. – Brzmi na kogoś nierealnego. – W tym rzecz! – nalegałam. – To mój wymarzony chłopak, prawda? Więc jeśli mój wymarzony chłopak jest kimś, kto tak naprawdę nie może istnieć, w takim razie nie będzie mógł mnie zranić. Nie przyjdzie i nie sprawi, że się w nim zakocham, żeby potem zmiażdżyć moje serce. – Och, Isis. – Ciocia Beth poklepała mnie po kolanie. – Nie musisz tak myśleć. Nie każdy będzie chciał cię skrzywdzić. – Będzie naprawdę miły. – Uśmiechnęłam się, patrząc na swoje dłonie. – Będzie nazywał mnie najładniejszą dziewczyną, jaką kiedykolwiek widział. Te rzeczy są nawet bardziej niemożliwe. Więc proszę. Oto on. A taki nie istnieje i nigdy nie będzie. Więc jestem bezpieczna. Sen się zmienił. Kuchenny stół zniknął. Ciocia Beth zniknęła. I nagle zrobiło się cztery miesiące później. Cztery miesiące mdlenia i przebywania w szkole o samej kromce chleba i selerze. Nie potrzebowałam jedzenia. Słowo brzydka odbijało się w mojej głowie, karmiąc mnie bardziej, niż mogłyby to zrobić jakiekolwiek kalorie. Do czasu, aż ciocia Beth to zauważyła, wszyscy inni już zauważyli. Zazdrosna Gina poleciała na weekend na Costa Ricę i wróciła siedem kilo lżejsza. Ale nikt tego nie zauważył. Nie, kiedy Isis Blake zeszła z dziewięćdziesięciu jeden do pięćdziesięciu czterech kilo w przeciągu sześciu miesięcy. Zauważył to też Bezimienny. I teraz, zamiast mnie ignorować, śmiał się z przyjaciółmi kiedykolwiek przechodziłam obok nich. Parsknięcia. Uśmieszki. Sądził, że zrobiłam to dla niego. To nie prawda.

9

Okaryna - ludowy instrument muzyczny z grupy aerofonów wargowych, rodzaj fletu naczyniowego o jajowatym korpusie.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 44

Nigdy nie miałam szansy, aby podbudować chęć wścieknięcia się na niego. Czułam, że to gromadzi się w moim brzuchu, jak nadal ciepłe niedopałki urazy. Ale wtedy wróciła moja matka. Weszłam pewnego dnia do domu, aby zobaczyć, że ciocia Beth i mama piją herbatę i dyskutują o mojej przyszłości. Miałam oczywiście w tej kwestii coś do powiedzenia. I powiedziałam, że chcę wyjechać. Ohio miało być wspaniałym miejscem, aby zacząć od początku. Jakiekolwiek miejsce, w którym nikt nie będzie mnie znał będzie idealnym miejscem, aby zacząć od nowa. Jakiekolwiek miejsce, w którym nie będzie Bezimiennego. To mój sen, ale bardziej przypomina moje prawdziwe życie. Nie oddaje go w pełni – kolory są zbyt jasne, a twarze zachwiane. Ale dokładnie to się wydarzyło. Obudziłam się w szpitalnym pokoju o białych ścianach. Obudziłam się, uświadamiając sobie, że uciekłam jak mały tchórz. W ogóle się nie zmieniłam. Jestem bezpieczna. Mój licznik jest bezpieczny. Trzy lata, dwadzieścia pięć tygodni, sześć dni. Nadal jestem bezpieczna. Ale w ogóle się nie zmieniłam. Isis Blake z Northplains w Ohio jest tą samą tłustą, tchórzliwą czternastolatką, która kuliła się pod prysznicem. Jest jedynie trochę starsza. Trochę chudsza. I trochę głupsza. Jest ciemno – prawdopodobnie środek nocy. Wstałam ze szpitalnego łóżka i założyłam na siebie kurtkę. Wychodzenie zimą w Ohio na dwór jest jak samobójstwo bez wszystkich tych migawek przeszłości przed oczami, ale robię to tak czy siak. Nie mogę znieść tego maleńkiego pokoju. Stara się udusić mnie tymi wszystkimi piknięciami i plakatami z uśmiechniętymi dzieciakami, którym właśnie jest robiona szczepionka przeciw grypie. Kto się śmieje, gdy widzi dwunastocentymetrową igłę? Socjopaci, tylko oni. Obiecałam Naomi, że nie użyję okna, aby wkraść się do oddziału dziecięcego. Ale ostatnim razem, gdy sprawdzałam, korytarz nie jest oknem, a prowadzi prosto do oddziału dziecięcego. Po prostu nigdy go nie używałam, ponieważ jest blisko pokoju Sophii, a to jedyne miejsce, w którym Naomi by mnie szukała, gdyby nie znalazła mnie w łóżku. Ułożyłam poduszki pod kołdrą i sięgnęłam pod materac, aby wyciągnąć spod niego cztery schowane tam kubki z galaretkami, po czym wymknęłam się za drzwi. Korytarze były ciche. Poprawiłam sobie kubeczki, które włożyłam za stanik. Chwilę zajęło mi podziwianie mojego zauważalnie kolorowego biustu i poczułam, jak w moim oku zebrała się jedna łza. Pięknie. Ale wracając do interesów. Mam trochę żelatyny, którą wepchnę do gardeł kilku żarłokom. Muszę tylko skręcić za rogiem i… Syknęłam i przyległam do ściany. Minęła mnie grupa pielęgniarek, wszystkie niosące kawy. Stłumiłam chęć stania się przelotnie radykalna. Zdecydowanie chciałam prześlizgnąć się po podłodze za nimi na moich kapciach, jak James Bond, cicho i gładko, ale chciałam także choćby nie wiem co zobaczyć się z dzieciakami. Ślizganie się na kapciach to zbyt wiele. Więc tak jak ułomny szpieg przebiegłam na palcach za nimi. I wykonałam piruet.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 45

Wtedy to usłyszałam. Brzmiało jak zdychający kot w oddali, ale im bliżej byłam oddziału dziecięcego, tym wyraźniej było słychać, że to człowiek. Ktoś krzyczał tak, jakby był obdzierany ze skóry. W pustym korytarzu brzmiało to upiornie i zaczęłam się zastanawiać, czy może moje życie nie zmieniło się w horror, a dziewczyna z długimi, czarnymi włosami nie znalazła mojego rachunku za telefon i zaraz nie zadzwoni, by mi powiedzieć, że umrę za siedem dni, ale wtedy rozległo się za mną szuranie stóp, więc schowałam się za noszami na kółkach. Naomi, wraz z kilkoma innymi pielęgniarkami, biegły pośpiesznie w stronę rozlegających się krzyków. – Kto zapomniał dać jej lek? – zapytała jedna z pielęgniarek. – Nikt nie zapomniał, Fenwall powiedział, aby całkowicie zignorować zmianę – sapnęła Naomi. – Ale ktoś miał dać jej w zamian Paxtal10. Trisha? – To nie ja! – nalegała Trisha. Pierwsza pielęgniarka westchnęła. – Jezu, Trisha, nie znowu… – Wiesz jak ciężko zmusić ją, aby je wzięła? Kiedy jest taka? – syknęła Trisha. – Zadzwoniłaś chociaż po niego? – Oczywiście! On jako jedyny potrafi ją uspokoić… Przebiegły obok mnie i nie mogłam ich już usłyszeć. Musiały rozmawiać o innej Sophii. Mydlana, którą znam, zawsze słucha pielęgniarek. Kochają ją. Zdecydowanie nigdy nie odmawia wzięcia swoich leków. Zbliżyłam się do drzwi, zza których dochodziły krzyki. Pielęgniarki zamknęły je, ale i tak wszystko było słychać przez ściany. – Dlaczego ona może iść? – krzyki nasiliły się. – Dlaczego ona może stąd iść, a ja nie? Chce stąd wyjść! Pozwólcie mi! Pozwólcie mi! Zabierajcie ode mnie łapska, brudne suki! Rozpoznałam ten głos. Sophia. Ale to nie może być ona. Sophia nie brzmiałaby tak ostro, tak dziko… – Nienawidzę jej, nienawidzę was wszystkich! Kurewsko was nienawidzę! Odwalcie się ode mnie! Zostawcie mnie samą! Wszystkie te słowa były takie złe. Powoli zajrzałam za róg i wyjrzałam przez mały kawałek okna, który nie był zasłonięty zasłonką. Nie widziałam zbyt wiele, ale zauważyłam nogi Sophii, wierzgające na łóżku, gdy pielęgniarki starały się ją powstrzymać. Widziałam, jak Naomi przeszła obok mnie ze strzykawką w dłoni. Sophia walczyła, a łóżku skrzypiało, gdy zaczęła okładać je jeszcze mocniej nogami. I nagle jej nogi zwolniły. Jej krzyk stał się cichszy i prawie nie mogłam już dosłyszeć jej przekleństw. – Proszę. – Sophia zaszlochała. – Proszę. Chcę z powrotem Tallie. Proszę, oddajcie mi Tallie.

10

Nazwa leku

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 46

Jedna z pielęgniarek ruszyła w stronę drzwi. Wycofałam się za róg. Tak bardzo, jak ciekawość zżerała mnie od środka, nie mogłam dłużej się tu kręcić, bo inaczej znajdę się głębiej w gównie, niż treser słoni w cyrku. Pobiegłam schodami w stronę oddziału dziecięcego nie oglądając się za siebie. Zamieszanie, jakie wywołała Sophia było dla mnie wielkim ułatwieniem – strażnika nie było przy drzwiach. Pokój dzieciaków był wypełniony łóżkami, a na zagłówku każdego z nich wisiały nalepki i kolorowe rysunki. Zabawki i książki walały się na podłodze, a cicho pikające monitory świeciły w ciemności. James jako pierwszy zauważył, że przyszłam. Usiadł i wyszeptał ochryple. – Isis? To ty? – Yeah – syknęłam. – Hej. Wskazał na moją klatkę piersiową, a jego łysa głowa lśniła w sztucznym świetle monitorów. – Dlaczego tak ci coś tam podskakuje? – Zawsze byłam hojnie obdarzona przez naturę. James przewrócił oczami. Zaśmiałam się i wyjęłam kubeczek z galaretką dla niego. Zerwał wieczko i wysiorbał zawartość jednym haustem. Zbliżyłam się do łóżka Miry i ostrożnie położyłam kubeczek na jej czole. Otworzyła zaspane oczy i jęknęła. – Isisssss. To jest zimne. – W takim razie pośpiesz się i to zjedz. Z chęcią zjedli cukier, który im przyniosłam, a ja odchrząknęłam, starając się znaleźć słowa, którymi mogłabym się pożegnać. – Posłuchajcie – powiedziałam. – Wychodzę stąd jutro. – Wyjeżdżasz? – Mira zaszlochała. – Yeah. Zrobiło mi się lepiej.– Uśmiechnęłam się. – Tak samo, jak będzie z wami. – Nie ze mną. – Właśnie, że z tobą. Polepszy ci się i nawet nie śmiej pozwolić mi się przyłapać, gdy mówisz coś innego. – Wrócisz, żeby się z nami zobaczyć? – A czy niebo jest niebieskie? Rany, oczywiście, że tak! – Posłałam mu kuksańca. – I jeszcze zabawki. Zamierzam przynieść jakieś super nowe zabawki na twoje urodziny i na urodziny Jamesa i urodziny Martina Luther Kinga i na moje własne urodziny, ponieważ szczerze mówiąc, te śliczne małe rzeczy uświadomiły mi, że nie przystają waszej wysokości. Mira wyszczerzyła się. Na korytarzu błysnęło światło, więc schowałam się za jej łóżkiem.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 47

– Strażnik! – krzyknęłam. – Kurde. Weź grzybki. Shiitake grzybki11. – Shiitake – powtórzył za mną James. Uderzyłam go po głowie. – Hej! To brzydkie słowo. – Ale to grzyb! Nie ma nic złego w grzybach! – Nigdy nie grałeś w Mario? Wszystko w grzybach jest złe. – Idzie w tą stronę, aby nas sprawdzić – syknęła do mnie Mira. Strażnik był tak blisko, że mogłam usłyszeć pobrzękiwanie jego kluczy. – Okay, uspokójcie się. Nie panikujcie. Och-mój-boże-co-ja-robię-z-moim-życiem. Nie panikować! – Nie panikujemy! – Wszyscy razem potwierdzili. – Racja! Okay! Wypuściłam powietrze przez nos i ruszyłam do okna. Zawsze ciężej mi było zejść, niż wejść, ale to jedyne miejsce, w którym mogę się okryć; wszystkie meble w tym pokoju są dziecięcych rozmiarów, więc dla mnie za małe. Otworzyłam okno i przeskoczyłam przez nie, łapiąc się rękoma za parapet i wisząc jakieś cztery metry nad pewną śmiercią lub przynajmniej wizją złamanego kolana. Drzwi do oddziału otworzyły się cicho. Żarłoki były dobre w udawaniu, że śpią. – Kto zostawił otwarte okno? – Usłyszałam, jak mruczy strażnik. Moje serce podeszło mi do gardła. Podszedł do okna i modliłam się do jakiegokolwiek boga, który by mnie wysłuchał, żeby nie zobaczył moich palców. Musiałam zrobić to chociaż raz dobrze! W ogóle ich nie zobaczył! Po prostu zaczął zamykać okno i zepchnął je z parapetu. Moje ręce złapały się krawędzi, ale była taka mała i śliska, a ja walczyłam, dłonie mnie bolały… Jedyne o czym mogłam myśleć to jak spaść elegancko, aby moje martwe ciało nie wyglądało głupio, ponieważ widziałam milion programów kryminalnych i szczerze mówiąc panika egzystencjonalna nie jest powodem, aby nie spróbować w twoich ostatnich momentach tak wykrzywić swojego ciała, gdy spadasz, aby przybrać jakąś dramatyczną pozę. To twoja ostatnia poza w życiu! Masz moralny obowiązek, aby sprawić, by była fenomenalna! Lub przynajmniej nie tak bardzo odrażająca. Mogłabym zapozować jak Beyonce, ale jedna rzecz jest pewna. Umrę. Co w ogóle nie jest dobre. Moje ostatnie palce ześlizgiwały się z krawędzi. I nagle cały mój ciężar zawisnął na nadgarstku, który ktoś złapał. Wiatr smagał moje ciało, a twardy cement ocierał się o mój brzuch i łokcie. Spojrzałam w górę i zobaczyłam lodowo niebieskie oczy osłaniane przez poczochrane blond włosy.

11

Gra słów – w słowie zawarte przekleństwo ‘shit’, czyli np. gówno, kurde. W wymowie można usłyszeć: kurde weź, ale Shiitake to także odmiana grzybów – Twardnik Japoński

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 48

– T…ty! – wyjąkałam. Jack wciągnął mnie przez okno, Mira i James stali po obu jego stronach, z szeroko otwartymi oczami i podekscytowaniem. – Prawie umarłaś – wyszeptała Mira, cała się trzęsąc. – Byłaś cała jak ‘WHOA’ a strażnik był jak ‘PA PA’ i Jack wszedł i był jak ‘ŁAP!’ – piszczał James. Jack wyprostował się. Stanęłam na trzęsących się nogach i kontemplowałam życie i odświeżający fakt, że nadal mam w ogóle życie do kontemplowania. Jack zamarł, gdy nasze oczy się spotkały i gwałtownie się odwrócił. Podbiegłam i stanęłam pomiędzy nim i drzwiami. Wpatrywał się we mnie, a ja wpatrywałam się w niego, czując jakiś nienazwany ucisk, schodzący w dół moich płuc. Adrenalina wypełniała moje żyły, a pokręcony ból przebił się przez moją klatkę piersiową. Nie mogłam odwrócić od niego wzroku. Nie był teraz nawet taki przystojny. Wyglądał po prostu tak… smutno? I ten smutek został zebrany w strzałę, którą strzelił prosto we mnie swoimi głupimi arktycznymi oczami. – Jak… – Szedłem za tobą korytarzem. Śledziłem cię. Mam talent do przewidywania, kiedy zamierzasz zrobić coś głupiego. – Jack odpowiedział płaskim tonem. – Dlaczego… – Sophia. Przyszedłem dla niej do szpitala. A teraz rusz się. Jack próbował przejść obok mnie, ale za każdym razem go blokowałam. – Miałam lata na ćwiczenie bycia grubą. A grubi ludzie są dobrzy w blokowaniu różnych rzeczy. A także w unoszeniu się na słonej wodzie. – Pozwól mi przejść. Podpłynął do mnie zapach mięty i miodu – ten sam dekoncentrujący zapach, który odkryłam wcześniej dzisiejszego dnia w mojej pamięci. – Widzisz, myślę, że nie powinnam cię przepuszczać, ponieważ jesteś naprawdę złym chłopakiem, a logika podpowiada mi, że złe rzeczy nie powinny znaleźć się obok dobrych, więc reasumując, Sophia nie potrzebuje, abyś się koło niej kręcił. Parsknął. – Nie masz pojęcia o czym mó… – Pocałowałeś mnie – powiedziałam. – Sophia mi powiedziała, że mnie pocałowałeś. I pamiętam to. Trochę. I mimo, że uratowałeś mnie i moją mamę, i wciągnąłeś mnie przez okno, nie mogę ci wybaczyć, że zraniłeś w taki sposób Sophię. Nie mogę ci wybaczyć tego, że pocałowałeś kogoś, kogo nie lubisz. To prawdopodobnie zraniło także mnie. Zraniłeś wielu ludzi, prawda?

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 49

Mira i James obserwowali nas, a ich głowy podążały za naszymi słowami, jak za piłeczką pingpongową. Twarz Jack’a była bez wyrazu, nieczytelna, jak dopiero co starta tablica. Nie potrafiłam go rozszyfrować. Ale małe smugi niedowierzania zastąpiły szok i po chwili jego twarz zmieniła się w lodowatą maskę irytacji. – Zejdź mi z drogi – powtórzył morderczym tonem. – Nie. Widzisz, jestem dobrym smokiem. Czy twój mały–ale–w–jakiś–sposób–nadal– funkcjonujący mózg wie, co to smok? – Ma łuski! – wychrypiał James. – Zieje ogniem! – dodała Mira. – Ja jestem smokiem – powiedziałam. – A Sophia jest księżniczką. Więc moim zadaniem jest strzec jej od takich, jak ty. Jack uniósł brew. – Takich, jak ja? – Złych książąt. Takich, którzy na zawsze niszczą księżniczki. Lodowo–niebieskie tęczówki jego oczu pociemniały. Jego oczy były łatwiejsze do odczytania, niż twarz, ale i tak nie bardzo. Czy to złość? Wina? Frustracja? Nie. Żadne z tych. To bezradność. – Za późno. Już i tak zniszczyłem ją na zawsze – powiedział i przepchnął się obok mnie z taką siłą, że nie zdążyłam zareagować. Do czasu, gdy Mira się odezwała, dawno go już nie było. – Czasami po niego dzwonią. Naomi dzwoni. Gdy Sophia robi się naprawdę wściekła. – Co masz na myśli? James podszedł do mnie i wpatrywał się w swoje stopy. – Czasami… czasami robi się dziwna. I wściekła. A kiedy o to pytamy, Naomi odpowiada, że to krzyczy ktoś inny, nie Sophia. Ale to jej głos. I wtedy dzwonią po Jack’a, a on zawsze przychodzi, bez względu na porę, i uspokaja ją i wtedy ponownie następuje cisza. Obserwowałam, jak sylwetka Jack’a coraz bardziej oddala się w korytarzu.

***

Pamięta. Isis Blake pamięta mnie. Świat dla mnie nie ruszył. Zatrzymał się na tamtej nocy w średniej szkole. Zatrząsł się jednak, gdy Isis po raz pierwszy mnie uderzyła i rósł do trzęsienia ziemi z każdym dniem, gdy

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 50

walczyłem z nią w naszej małej wojnie. I nagle stanął na tygodnie. Tygodnie, które wydawały się być latami. Dzisiaj mój świat znowu się zatrząsł, a zatrząsł się od jej imienia i jej zaciętej, zdeterminowanej twarzy, gdy spojrzała mi prosto w oczy i powiedziała, że jestem złym księciem. Dzisiaj zatrząsł się, ponieważ może uważać, że jestem okropny (jesteś okropny. Twoje ręce pokrywa krew i jesteś okropny), ale pamięta mnie. Mała część starej Isis – ta, która rozpoznała mnie i gardziła mną miesiące temu – rozbłysła w jej oczach. Nienawidzi mnie. Ale mnie pamięta. Pamięta pocałunek (który pocałunek, który pocałunek, który pocałunek, ten fałszywy na początku, czy ten prawdziwy w domu Avery?). Dzisiaj mój świat się zatrząsł. Nie mocno. Ale poruszył się pod moimi stopami i przypomniał mi, że tak – tak. Naprawdę żyję. Nie jestem bryłą lodu. Nie jestem dziwakiem ani potworem. Nie jestem kimś, kogo ludzie się boją lub unikają. Jestem człowiekiem i zrobiłem złe rzeczy, ale świat się trzęsie, a ja jestem człowiekiem. Nie jestem niezniszczalny. Mogę być wstrząśnięty. Przez Isis Blake. Gdy wszedłem do sali szpitalnej, bardziej mi znanej, niż mój własny dom, Naomi z niej wyszła, jej włosy były poczochrane, a fartuch pielęgniarki pomięty. Na jej ręce widać było zadrapanie, biegnące od łokcia do nadgarstka. Nie było głębokie, ale czerwone i zaognione i bardzo widoczne. – Tak źle? – zapytałem. Naomi pokręciła głową. – Nie mam pojęcia dlaczego ona… nie robiła tego od miesiąca, a teraz… – Coś musiało to w niej wywołać – powiedziałem i starałem się przejść obok niej. – Pozwól mi z nią porozmawiać. – Właśnie śpi. Trisha zarządziła, aby podać jej środek uspokajający. Euforia spowodowana wiedzą, że Isis mnie pamięta, ulotniła się. Poczułem głęboką furię, która zaczęła się we mnie gotować, ale Naomi wycofała się. – Jack, posłuchaj. Posłuchaj mnie. To była jedyna rzecz, którą mogłyśmy zrobić. Groziła, że zrobi sobie krzywdę nożyczkami. – Skąd je wzięła.– Mój gniew sprawił, że ścisnęło mnie w gardle. – Dlaczego pozwoliłaś, aby je miała? – Nie pozwoliłam! Znasz mnie lepiej, niż to, do jasnej cholery! Nie wiem, skąd je miała, ale je miała i jedyne, co mogłyśmy zrobić to powstrzymać ją, zanim wyrządziłaby sobie krzywdę. Otępienie zastąpiło gniew, kładąc się na nim jak polewa na cieście. Ledwie mogłem otworzyć usta, aby coś powiedzieć, ale słowa nie chciały z nich uciec.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 51

– Coś musiało to w niej wywołać. Było już z nią dużo lepiej. Wiesz, że nie zrobiłaby tego, gdyby ktoś nie powiedział jej czegoś, co ją zdenerwowało. Naomi pomachała zmęczoną dłonią w stronę śpiącej Sophii, otoczonej zbyt perfekcyjnie białą kołdrą. Zbyt spokojnie. – Możesz z nią porozmawiać, gdy się obudzi. Ale moja zmiana kończy się za pięć minut. Natychmiast dostrzegłem zmarszczki wokół jej oczu i ciemne worki pod nimi – pamiątki, które miały wszystkie pielęgniarki po swoich długich i przepełnionych stresem karierach. Była taka zmęczona. Była najlepszą pielęgniarką Sophii, jedyną, którą naprawdę lubiła i której ufała. – Przepraszam – wymamrotałem. Brwi Naomi wystrzeliły do góry. – Słucham? Co to było za dziwne słowo, które właśnie usłyszałam, że powiedziałeś? – Nie każ mi powtarzać. Wszedłem do pokoju i zamknąłem za sobą drzwi. Obserwowałem przez matowe szkło przegrody w pokoju, jak Naomi odchodziła, a jej ewidentny uśmieszek widoczny był nawet przez te mętne tworzywo. Pokój był przyciemniony i cichy, a jedynym dźwiękiem, panującym w nim, było pikanie monitorów, które w rytmie staccato odzwierciedlały jej funkcje życiowe. Nawet bukiet, który dałem jej w tym roku, nadal znajdował się w tym pokoju – uschnięty i pobrązowiały, ani trochę już nie zachęcający. Ale zatrzymała je wszystkie. Trzymała każdy wazon pełen wody i poustawiała je w porządku chronologicznym. Wtedy to wina uderzyła w moją klakę piersiową, jak stalowy pocisk. Nie odwiedzałem jej przez dwa tygodnie. Była dwutygodniowa luka, którą zostawiła na linii kwiatów, dwa puste wazony, czekające na mnie, abym wypełnił je kwiatami, przeznaczonymi dla nich. Pozwoliłem mojemu poczuciu winy, że nie byłem w stanie uratować Isis, przesłonić moje zobowiązanie wobec Sophii. A to było niewybaczalne. Jak mogę być taki podekscytowany dziewczyną, pamiętającą nasz pocałunek, podczas gdy dziewczyna, która mnie potrzebuje cierpi? Samolubny gnojek. Usiadłem delikatnie na brzegu jej łóżka. Biała kołdra zapadła się pod moim ciężarem, jak śnieg i opięła delikatnie krawędzie jej ciała. Była dużo szczuplejsza, niż ostatnio zapamiętałem. Każda jej kość wystawała jak u ptaka – słabowitego i zapadniętego. Jej kości policzkowe były ostre i widoczne. Nie było śladu po rumieńcu, do którego byłem tak przyzwyczajony. To odeszło po tamtej nocy dawno temu. – Naprawdę jestem złym księciem – wymamrotałem. Odgarnąłem włosy z jej czoła. Zamruczała coś cicho i przekręciła się na drugą stronę. – Tallie…

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 52

Moje dłonie zacisnęły się w pięści na kołdrze, a gorączkowy żal zaczął palić moje wnętrzności, poczynając od serca, wędrując w dół do moich płuc, brzucha i wszystkiego pomiędzy. Tallie. Nasza Tallie. ‘Zraniłeś wielu ludzi, prawda?’

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 53

Dr. Fenwall jest Mikołajem. Jeśli Mikołaj przeszedł na szybko odchudzającą dietę, nosi sztruksowe spodnie każdego dnia swojego życia i używa takich słów jak ‘endometrium’. – Teraz, Isis, jeśli możesz się po prostu położyć… Spadam na łóżko do tomografii komputerowej i sapię. – Robiłam to już wcześniej doktorku! Kładłam się każdego, cholernego dnia odkąd tutaj jestem! Kładłam się co najmniej siedemdziesiąt miliardów razy! Oczy Fenwall’a marszczą się, a wąsy podwijają z uśmiechem. – Powinnaś się trochę przyzwyczaić. – Nigdy nie przyzwyczaję się do wkładania w tą gigantyczną pączkową waginę. – Poruszam się na maszynie do tomografii czaszki. To dźwięk podniecenia. Kreślę jego upadek. – Dobrze, to jest ostatni raz, gdy to robisz. Teraz chodź, połóż się. Krzyczę UGH i opadam z powrotem, uderzając głową. – Bądź ostrożna, dobrze? Spędziliśmy dużo czasu szyjąc tą czaszkę z powrotem. – Fenwall upomina mnie. Naciska przycisk i łóżko do tomografii wsuwa się, tunel ogarnia mnie w półmroku. – Czujesz się tam dobrze? – pyta. – Wszystko jest ciasne i pachnie jak waciki. – Perfekcyjnie, następnie. Zaczynajmy, Cleo! Kobieta przy panelu kontrolnym w pokoju obok, macha przez okno i uruchamia maszynę z warkotem. Słyszę jak Fenwall wychodzi i wtedy jestem tylko ja i Duża Berta. I jej wagina. – Jaka… Jaka jest pogoda tam w… krainie robotów? – Próbuje. Maszyna bulgocze. – Dobrze. To dobrze. A jak dzieci? Duża Berta dźwięczy entuzjastycznie i niebieskie światła oślepiają mnie. – Ahh! – Osłaniam oczy. – O… Oni muszą przejść przez nastoletni bunt! Machina dźwięczy smutno i światło odchodzi.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 54

– Jest dobrze. – Zapewniam ją. – Kiedy skończą dwudziestkę będą myśleć, że jesteś mądra i że warto posłuchać jeszcze raz. – Przechyl głowę w lewo, Isis. – Głos Fenwall’a grzmi przez intercom w moich uszach. – Niegrzeczny! Mam! Dyskusję! Tutaj! – Znowu rozmawiasz z nieożywionymi obiektami? Mernich pokochałaby słyszeć o tym. – Mogę usłyszeć jego uśmiech. – Nie! Nie, nie rozmawiam do niczego! Nic z tych rzeczy! Tylko… ze sobą. Jestem zasadniczo niczym. Nic specjalnego. Oprócz mojego tyłka. Mój tyłek jest zdecydowanie czymś piekielnie specjalnym… – Lewo, Isis. – Fenwall nie wziął mojego gówna. W przyjacielski, dziadkowy sposób. Przekręciłam moją głowę i Berta wydała dźwięki jeden, drugi i pauza. Białe światła powróciły i łóżko wysunęło się powoli. – Uff! – Skaczę i pozbywam się klaustrofobii. Nienawidzę małych miejsc. Prawie tak bardzo jak mleka sojowego. I furbies12. Fenwall wchodzi. – Czujesz się w porządku? – pyta. – Dobrze, potrzebuje spędzić pięć traumatycznych lat na równinach Mongolii, ale poza tym jest dobrze. – Fantastycznie. Twoje wyniki będą gotowe za sekundę. Możesz iść do mamy. Podążam za nim na korytarz. To dobre uczucie spacerować dookoła w moich prawdziwych ubraniach, a nie w szpitalnej sukni. I brak śmierdzącego turbanu z bandaża przywiązanego do głowy, jest łagodnym plusem. Praktykuje potrząsanie moimi włosami jak majestatyczny lew, ale prawie uderzam w stażystę, więc przestaje. Mają wystarczająco problemów bez fantastycznych włosów w oczach. Mama czeka w holu. Uśmiecha się, wstaje i przytula mnie. – Więc? Jakie wyniki? Fenwall patrzy na papier w jego ręce. – Wszystko wygląda w porządku. Tkanka krwawiąca rozjaśniła się bardzo dobrze. – Co z tym? – Wskazuje na bliznę z boku przy mojej linii włosów, nad czołem. – Włosy nie odrosną. Nigdy nie wyjdę za mąż! – Blizna będzie się kurczyć i znikać, ale to wymaga czasu. Lat – mówi Fenwall. Mama kelpie moją głowę. – To nic wielkiego kochanie. Chyba, że ktoś ma siedem stóp wysokości i może spojrzeć prosto w dół na twoja głowę, nikt nigdy jej nie zobaczy. Ma rację. Co jest jedną blizną więcej dla brzydkiej dziewczyny, swoją drogą?

12

Te małe włochate gremliny :D

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 55

– Czy dostanę jakieś leki? – pytam. Fenwall uśmiecha się. – Nie. Jesteś wolna do odejścia. Chcielibyśmy umówić się na badanie ogólne w ciągu kilku tygodni… Porusza się do mamy i dwoje idą do lady porozmawiać z pielęgniarką. Nie ma tam wielkiego tłumu, ale jest więcej ludzi niż normalnie w sobotę. Ale to nie powstrzymało mnie od zauważenia jasno czerwonych włosów, idących przez hol. – Avery–bobavery! Ognistowłosa dziewczyna obraca się, perfekcyjnie porcelanowa skóra jest piegowata jak zawsze. Ale jej oczy są całe złe – zmęczone, przekrwione. Jej ciuchy są niebezpiecznie niemodne. I wyraz jej twarzy, kiedy mnie rozpoznaje, zostaje taki sam zamiast grymasu lub drwiny, kiedy mnie rozpoznaje. Coś jest naprawdę nie w porządku. – Ty. – Jej głos jest metaliczny. – Tak, ja! Żyje! Ale to można łatwo naprawić. – Zejdź z mojej drogi. – Co u ciebie? Zajęta? Piękne sukowate obowiązki jak zwykle? Usta Avery pozostają proste, nie pojawia się nawet najmniejsze marszczenie. – Jeśli się nie przesuniesz, ja przesunę ciebie. – Spróbuj! Pchnij mnie może trochę? Wyrzuć mnie dookoła? Nie bądź zbyt drastyczna, pomyśl. Jeśli przetniesz mnie na pół, rozleje się nic tylko błyszcząca tęcza i Bacardi. Ponadto ty będziesz mordercą. – Powinnam przeciąć cię na pół. – Avery w końcu warczy, jej emocjonalna maska pęka. – Kurewsko ją wykorzystujesz. – Co? – Ty. – Avery szturcha palcem moją pierś. – Sophia w końcu zaczęła ze mną rozmawiać, a wtedy ty zrujnowałaś wszystko. – Jak miałam to zrujnować? Wyraz twarzy Avery jest okrutną, skręconą rzeczą. – Jak cholernie sprawiedliwe to jest? Byłam jej przyjaciółka przez lata. A wtedy ty przyszłaś, przez dwa tygodnie i już cię lubi? I teraz ją opuszczasz. Nie chce z nikim rozmawiać. Nie z pielęgniarkami. Nie ze mną. – Ja… ja nie wychodzę na zawsze… – To nie ma znaczenia. Ona myśli, że tak jest. Myśli, że wszyscy ją opuszczą. Tutaj jest długa pauza. Nerwowo dłubie w mojej bluzie. Avery drwi. – Ale nie mogę być zła na ciebie. Kiedy przyszłaś, powiedziała, że mogę odwiedzić ją raz. Więc to zrobiłam. I powiedziałam jej, że jest mi przykro.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 56

Patrzy w dal w zadumie. – Mogłam przeprosić. Więc. Dziękuje. Chyba. – Nie ma za co? Ale również mam zamiar zobaczyć się z nią zanim wyjdę. Pójdę ją odwiedzić. Więc rzeczywiście nie, uh, wyjeżdżam. – Niedługo będzie miała swoją operację. – Avery nie wydawała się mnie słyszeć. – I teraz nie mogę jej nawet powiedzieć do widzenia. – Możesz. Mam na myśli, możesz to powiedzieć. Ona może nie mówić do ciebie, ale słucha. Jestem tego pewna. Avery wzrusza ramionami, jej twarz staje się pusta i ponura znowu, kiedy odpycha mnie na bok. To nie jest Avery. To powłoka chwalebnej suki, którą próbuje być. Mama i Fenwall wracają, rozmawiając przyjaźnie. Mama mówi coś o moim badaniu w lutym, ale ledwie ją słyszę. – Kiedy jest operacja Sophii doktorku? – pytam. Fenwall wygląda na zaniepokojonego. – Mówiła ci o tym? Jest w kwietniu. Dwudziestego kwietnia. – Mogę przyjść zobaczyć ją przed tym? – Oczywiście. Jesteś zawsze mile widziana w odwiedziny. Moim zdaniem Sophia potrzebuje dużo gości. Potrzebuje dużo przyjaciół. Nie gości. Ale nie mówię tego. Ludzie zawsze skarżą się na mnie za mówienie rzeczy. Że mówię za dużo. Za szybko. Za głośno. Ale nie więcej. Teraz trzymam rzeczy z powrotem. Czy ma znaczenie to, że jestem mądrzejsza? Bardziej dojrzała? Nie. Znaczenie ma to, że jestem głupsza. Cichsza. Starsza. Stara i głupia jak każda osoba, która nie mówi jak się czuje, która zostaje cicho, kiedy jest zła lub smutna. Jestem starsza. I to jest przerażające. Pokój Sophii i hol prowadzący do niej, wygląda inaczej w dzień. Mniej The Ring i więcej Horych Doktorów. Naomi przyszła i powiedziała do widzenia wcześniej, wzięła mnie, żebym powiedziała ‘do widzenia’ Mirze i James’owi ostatni raz. Ale jakoś te pożegnanie jest trudniejsze. Stoję przed drzwiami i próbuję zastukać, to jest najtrudniejsza rzecz jaką zrobię w ostatnim czasie. To co zobaczyłam ostatniej nocy, jej krzyk – sposób w jaki patrzył Jack, kiedy wspomniałam o niej – wszystko to jest mylące i zaciska mi gardło gównianym korkiem. Jak mam spojrzeć jej w oczy i powiedzieć do widzenia, kiedy usłyszałam jej krzyki, że mnie nienawidzi, zaledwie kilka godzin temu? Jak mam powiedzieć do widzenia Sophii, kiedy ona nie jest Sophią, którą myślałam, że znam. To jest trudne. Ale jestem Isis Blake. Robię trudne rzeczy. Jak życie.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 57

Pukam dwa razy i głos Sophii emanuje słabo. – Wejść. Siedzi w łóżku. Jej platynowe włosy rozsypały się wokół niej na poduszce, jej mlecznobiałej i świecącej skóry. Wygląda jak księżniczka z gwiazd i śniegu. Uśmiecha się. – Hej. Wychodzisz, huh? Jej głos jest taki miękki, taki jak Mydełka. Normalny. Jest normalna teraz, nie jest krzyczącą dziewczyną jaką słyszałam ostatniej nocy. To jest prawdziwa Sophia. Zanim mogę otworzyć usta, Sophia daje znak żebym podeszła. – Chodź tutaj. Mam coś, co chciałam ci pokazać zanim wyjdziesz. Przesuwam się i siadam na krześle przy jej łóżku. Otwiera szufladę i wyciąga stos listów związanych różą wstążką. Rozwiązuje ją powoli i przeszukuje je, zanim decyduje się na jeden list i wręcza go mi. – Przeczytaj to, jeśli chcesz. – Na… na głos? – Jeśli chcesz. Patrzę w dół i przeczyszczam gardło. – Droga Sophio… To nagle mnie uderza – to są listy, które ona – Jack wysyłają do siebie. Ten jest Jacka, szeroki nienaganny styl pisma. Patrzę w górę nerwowo, ale ona tylko się uśmiecha i wskazuje na mnie. Czy to są jakieś chore sztuczki? Dlaczego ona chce żebym przeczytała list jej chłopaka do niej? Szukam jakiejś niechęci w jej oczach, ale nic tam nie ma tylko fajna, słodka bierność. Czy ona naprawdę mnie nienawidzi? Znam ją tylko dwa tygodnie. Byłyśmy tylko ‘przyjaciółmi’, ponieważ byłyśmy jednymi nastolatkami w szpitalu. Odpoczywaliśmy – pisaliśmy do siebie, pokazywaliśmy zdjęcia głupich kotów w internecie i rozmawialiśmy o muzyce, ale czy naprawdę ją znam? Nie wiem, nie wiem kim jest Tallie. Nie wiem czemu ona krzyczała ostatniej nocy. Nie wiem na co choruje. Nie wiem nic o niej. Patrzę w dół na list. – Przepraszam, że nie napisałem do ciebie w tygodniu. Nie mam wymówki i nie oczekuje wybaczenia, ale mam nadzieje, że ten długi list da ci więcej przyjemności niż dwa krótsze. Robię dobrze. Mama znowu maluje – konie w większości. Kocha je. Powiedziała, że namaluje jeden dla ciebie, na twoje urodziny. Lipiec jest tak daleko. Ale ona mówi, że arcydzieło wymaga czasu. Mogę mieć tylko nadzieje, że nie namaluje ci całych szpitalnych ścian w kucyki.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 58

Parskam i natychmiast żałuję. Oczy Sophi są zamknięte na mnie, nacisk jaki wywierają jest miażdżący. Delikatnie miażdżący. Miażdżący jak uroczy powiew wiosennej bryzy. Od tajfunu. Czytam dalej. – Do tego czasu, twoja operacja będzie skończona. Masz wybór – wezmę cię gdzie tylko zechcesz. Nad morze? Domek nad plażą mojego dziadka w Califiorni jest pusty przez większość roku. Tylko ty i ja. Myślę, że ciepło byłoby dobre dla ciebie. To jest takie dziwne – to nie jest Jack, którego znam. To znaczy, prawie go nie znam, ale zimno–szyderczy dupek z kompleksem zbawiciela i zamiłowaniem do zdradzania swojej dziewczyny nie powinien brzmieć tak – delikatnie. Raczej. To nie ma żadnego sensu. Chociaż, jednak, ponieważ on kocha Sophie, ale jeśli kocha ją tak bardzo to dlaczego mnie pocałował? – Jest nowy uczeń w mojej klasie; irytujący komar, który ciągle brzęczy dookoła mojej czaszki. Nie mogę utrzymać jej ust zamkniętych. Zasadniczo on irytuje nauczycieli, praktycznie każdy z działającymi bębenkami znajdzie się błyskawicznie odpychany przez jej głupotę. Chciałbym powiedzieć ci jej imię, to jest roślina – bluszcz bądź irys albo cos bezsensu jak to. Nie może być dręczące by je pamiętać. Rozpuściła jakąś głupią plotkę, ponieważ grzecznie dałem jej przyjaciółce znać, że nie jestem zainteresowany na imprezie w zeszły weekend. Uderzyła mnie. Nie bolało. Mocno. W każdym razie, puściła plotę, że całowaliśmy się, w młodzieńczej zemście. Mój głos się zachwiał. Zrobiłam to? Nawet nie pamiętam… Impreza. Zapach rozlanej pepsi i dźwięk pijackiego śmiechu. Dom Avery. Wielki żyrandol z koktajlowych parówek tkwi tam. Kayla. Kayla i ja rozmawiamy po raz pierwszy, Jack idzie po raz pierwszy i tłum rozstępuję się wokół niego i Kayla pracująca nad jej skromną odwagą, żeby z nim porozmawiać, jego znużone, znudzone słowa jakie zgrywa do niej, mój cios – prosty, prawdziwy, krew płynie z jego nosa… Wspomnienia wyrastają jak kiełki po długiej zimie. Czytam gorączkowo. To jest moja przeszłość. Tu są rzeczy, których nie pamiętam, tutaj, w tym liście. – To było takie irytujące, Sophio. Boże, chciałem udusić każdego idiotę, który ciągle pytał się mnie o to. Wreszcie, zdemaskowałem to. Pocałowałem ją przed całą szkołą. Przepraszam. Mam nadzieje, że zrozumiesz. To było obrzydliwe i niechlujne i ona jest… Mój głos zacina się, kiedy przetwarzam czym są następne słowa. To nie żądli. To tylko boli. Ból jaki robi wszystko, kiedy widzę, że ludzie są lepsi niż ja w miłości, którzy wiedzą więcej, którzy mają więcej prawdziwych, delikatnych, prawdziwych doświadczeń. – Ekstremalnie niedoświadczona. Patrzę w górę, Sophia się uśmiecha i pociera moje plecy. – Przepraszam, że on tak o tym myślał, Isis. Chciałam tylko abyś poznała prawdę. – Jakbym dbała o to co on myśli – szydzę. – To jest prawda. Muszę wiedzieć. Pozwól mi czytać dalej. Sophia kiwa głową.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 59

– Jeśli jesteś pewna. – Prawie rzuciła się na moje usta. Nigdy więcej plotek o całowaniu. Mówię ci to przez uczciwość – przepraszam. To się więcej nie powtórzy. Niektórzy idioci muszą być uciszeni zanim staną się gorsi. Prycham. On jest idiotą. Królem idiotów, faktycznie. Ktoś powinien poinformować go, że wygrał koronę. Czytam kolejne kilka linijek dla siebie i czuje, że moje policzki płoną. Chce całować ciebie Sophia. Każdego dnia. Ciebie i tylko ciebie. Przyjdę wkrótce. Twój, Jack. – Uh, nieważne. Myślę, że mam ogólny sens. Ta ostatnia część jest, uh, prywatna. Sophia chichocze i bierze list z powrotem. – On jest całkiem głupio romantyczny. – Tak. Więc. Dziękuje. Teraz wiem. – Wiesz. – Zgadza się. – Pocałował mnie, żebym się zamknęła. – Kiwam głową. – Nieźle. To jest prawdopodobnie jedyna rzecz, która zszokowałaby mnie tak, żebym milczała. – Dlaczego? – No wiesz. Facet jak on całuje dziewczynę jak ja. Nienaturalne. Nieprawda. Naprawdę nierówne. Cholera, każdy facet stojący wystarczająco blisko mojej twarzy by mnie pocałować jest sprzeczny z prawami natury. Mam na myśli, że tam jest dużo innych dziewczyn. Jak ty! I Kayla! I jak każda inna! Wybierając mnie na migdalenie się? To jest jak wybór jogurtu naturalnego nad kawałkiem niesamowitego ciasta na deser! Śmieje się. Sophia jest cicho, jej włosy osłaniają jej pół twarzy. Nie mogę zobaczyć drugiej połowy. Nie mówi przez dobra minutę, a ja nerwowo szuram nogami. Ja? Nerwowo? Wytrząsam to z mojej głowy i kładę moje dłonie na jej ramionach. – Hej Mydełko, jak ty… – Jesteś obrzydliwa. Pogarda w jej głosie zamraża moje wnętrze. To jest głos, który słyszałam ostatniej nocy. Inna Sophia. Przekręca jej głowę, włosy ześlizgują się z jej twarzy i oczów o ciężkich powiekach. – Czy ty naprawdę myślisz, że ktokolwiek nabierze się na to? – Co ty…

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 60

– Te, małe depresyjne porównania, które robisz. Sposób w jaki przesuwasz jakąkolwiek twoją wartość. Jesteś chorą, masochistyczną suką, która lubi grać ‘skromną’, żeby ludzie ją polubili. To sprawia, że ludziom jest żal. Te słowa były mocne. Mocniejsze niż kiedy Leo rzucił mnie na ścianę. – To jest to, co naprawdę myślisz o mnie? – pytam. – Myślisz, że ja… myślisz, że ja mówię te rzeczy, żeby ludzie mnie lubili. Sophia się śmieje, pełnie i bogato, wręcz mrocznie. – Nie graj niewinnej. Robiłam to samo wiele razy. Ty i ja jesteśmy dokładnie takie same, Isis. To dlatego cię rozumiem. Żadna z nas nie jest prawdziwym przyjacielem ludzi wokół nas. Ponieważ to mogłoby ich przerazić. Więc udajemy. Nie mówimy tego co naprawdę myślimy i każdy wierzy, że jesteśmy normalne. Nieszkodliwe. Ale to jest dalekie od prawdy. Ona wygląda tak inaczej – jej postawa jest całkowicie zrelaksowana w luksusowy, zadowolony sposób. Jej oczy są szczelinami, a usta tworzą dziki, subtelny uśmiech. – Rozumiem to teraz. To dlatego Jack się tobą tak fascynował. To dlatego cię pocałował. To dlatego nie przeszkadzało mu nawet poznanie ciebie. Ponieważ jesteś dokładnie taka sama jak ja. Beznadziejna jak ja. – Sophia to szaleństwo… – To jest? Ja jestem szalona? Jestem tylko szaloną dziewczyną stłoczoną w szpitalu, wyrzucającą moją frustracje na ciebie? Widzę rzeczy, których naprawdę nie ma? Skąd mogę wiedzieć co się dzieje, skoro jestem uwięziona tutaj? Odrzuca głowę i znowu się śmieje tym zastraszającym śmiechem. Jej głowa nagle zeskoczyła w dół, jej oczy błyszczą, dwa kamienne szafiry wywierają nacisk na mnie. – Ty i ja jesteśmy dokładnie takie same Isis. Ale ty i ja jesteśmy również różne. Ty możesz wyjść. Jesteś zdrowa. Możesz być normalna, biegać i skakać, mieć piżama party i marzenia, iść do szkoły i do college’u i te wszystkie rzeczy, która normalna dziewczyna może robić. Ponieważ ty jesteś normalna. Czy jesteś wyjątkowa? Czy tylko wyjątkowe dziewczyny mogą robić te rzeczy, a ja jestem normalna? Nie. Nie odpowiadaj na to. Nie jestem normalna jak wszyscy. Jestem wadliwa. Ty możesz udawać, że jesteś wadliwa, ale ja jestem naprawdę. Więc śmiało. Daj mi swoje oszukane, skromne bzdury jeszcze jeden raz. Zrób to. Po raz pierwszy jestem cicho. Żadnych ripost biegnących przez moją głowę. Żadnych dowcipów. Wszystko co mogę zrobić to zacisnąć moje pięści i drżeć. Sophia się uśmiecha. – Tak jak myślałam. Teraz wyjdź. Zanim się na ciebie rzucę. Dostałam się do drzwi zanim zawróciłam. Sophia patrzy na każdy mój krok, jej obrzydliwy uśmiech nigdy nie znika. Ale nie mogę tego tak zostawić. Lubiłam ją. Lubię. Szczerze. – Kiedy skończy się operacja ty też będziesz normalna. I powinnyśmy… jeśli nie będziesz mnie wciąż nienawidzi, powinniśmy iść… na zakupy. Picie. Czy coś. Coś, co normalne dziewczyny robią. Ponieważ myślę… myślę, że mogłybyśmy być przyjaciółmi. Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 61

– Ja nie. – Sophia mówi lekko. – Teraz wyjdź i nigdy nie wracaj. – To jest to co zawsze robisz – mówię mój głos staje się silniejszy. – Odpychasz ludzi pierwsza zanim oni mogą odejść. Zrobiłaś to z Avery prawdopodobnie z dobrych powodów. Ale robisz to nadal. I teraz robisz to ze mną. W porządku, ale wiem jak to jest. Wiem jak to jest być samotną i przerażoną. Wiem jak to jest nie chcieć by ktoś cię opuścił. Uśmiech Sophi wisi tam, ale teraz jest jak namalowany, bez prawdziwych uczuć za nim. Fasada. – Trzydzieści osiem procent – mówi. – Co? – To jest prawdopodobieństwo, że przeżyję operację. Trzydzieści osiem procent. A jeśli nie pójdę na operację to zostało mi dwa miesiące życia. Jestem cicho. Sophia składa ręce za sobą i odchyla się, jej uśmiech znika. – Nie, Isis. Nie wiesz jak to jest. Nie masz pojęcia jak to jest czekać na śmierć. Teraz wyjdź. I zostaw mnie samą.

***

Nigdy nie byłam szczęśliwsza w moim życiu widząc dom Z wyjątkiem razu kiedy Kayla pozwoliła mi zjeść jej burrito i wtedy Wren pozwolił mi zjeść jego burrito też, więc zjadłam trzy burrito i siedziałam na algebrze intensywnie myśląc o toalecie i nigdy w moim życiu nie jechałam szybciej do domu. Hellspawn wita mnie pierwszy, kiedy wracam do domu. Biegnie za rogiem w podskokach, a ja biegnę prosto do niego gotowa udusić go w uścisku czystej miłości i przyjaźni. On gryzie moje kostki. – Ow! Ow, to boli gówniarzu! – Syczę. Hellspawn syczy z powrotem. – Aw, popatrz na to. Tak bardzo za tobą tęsknił. – Mama mówi kiedy podchodzi zza mnie. – Tęsknił za mną czy możliwością jedzenia moich sznurowadeł? Mama się śmieje. Opuszczam plecak na schody – mój pokój czuję się taki obcy. Pachnie tak dziwnie w porównaniu z lekkim zapachem znieczulenia i wybielaczem, do którego się przyzwyczaiłam. Opadam na łózko i gapię się w sufit. Kto wiedział, że będzie mi brakować kawałka tynku tak bardzo? Mrs. Muffin, wypchana panda opada sennie. Kładę ją na mojej piersi i przytulam jej chińskie nadzienie. – Wróciłam. Śmieje się na własne słowa.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 62

– Naprawdę wróciłam. Zapach czegoś pysznego unosi się i zrywa mnie z łóżka. To sosy? I ser? Na dole mama wyciąga lasganie z piekarnika. – Ty to zrobiłaś? Dla mnie? Mama uśmiecha się nieśmiało. – Kupiłam tort. Ale nie, nie zrobiłam tego. Ktoś… koś bardzo miły to zrobił. Przywiózł gdy był w pobliżu. Podaje mi talerz i nakłada jedzenie. Biorę gryza i ślina eksploduje w moich ustach. To najlepsza rzecz jakiej w ogóle próbowałam – szpitalne jedzenie nie ma pieprzonych szans z tym. Cholera w rzeczywistości włoską restauracje ciężko jest przebić. – To jest… kto to zrobił? – Smakuje ci? – Mama bierze kęs. – Myślę, że to jest bardzo dobre. – Uhm, Jestem kimś w rodzaju mistrza uników mamo, a ty pachniesz jak pięć całych uniknięć! Kto ci to przyniósł? Mama marszczy brwi. – Jack. Patrzę na lasagne potem na nią i znowu na lasange przed pobiegnięciem do łazienki, próbuje wsadzić palce w gardło. – Skarbie! – Mama uderza w drzwi. – Co robisz? – On to zatruł! – Krzyczę dookoła moich palców. – Zjedz chleb i weź pepto–bismol to spowolni rozprzestrzenianie się tego we krwi! – Nie bądź śmieszna, Isis! – Uh? – Rzucam się, żeby otworzyć drzwi. – Czy nie zaktualizowałam ci jak zły on jest? On zdradził swoją dziewczynę, praktycznie porzucił ją na ostatnie dwa tygodnie, on mnie nienawidzi… Marszczenie brwi mamy staje się praktycznie zabójcze. Łapie mnie za ucho, jak robiła to gdy byłam mała i wykręca je, ciągnie mnie z powrotem do stołu. – Ow ow ow ow. POTRZEBUJE TEGO BY ODRÓŻNIAĆ DZWIEKI. – Usiądziesz i zjesz ten posiłek, skończysz każdy kawałek, więc mi pomóż. – On to otruł… – On nic nie otruł! – Woła mama uderzając widelcem. – On jest tylko miły i taktowny odkąd poszłaś do szpitala. Przynosił mi posiłki prawie co noc i sprawdzał mnie, może sobie przypomnij, że był tym, które cię uratował, Isis. Więc będziesz mieć szacunek i zjesz to i nie chce słyszeć narzekania ponownie.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 63

Skrzywiam się. Po długim konkursie patrzenia, biorę powolny kęs, kawałka sera. To sprawia, że mama nieznacznie się rozluźnia i zaczyna jeść swoja część. Coś jak niechęć zakorzenia się w moim sercu ale szybko przycinam to gówno. Nie ma pojęcia kim naprawdę jest Jack. Ja ledwie wiem kim on jest. Więc to zrozumiałe, że go broni. W połowie drogi miedzy naszymi kromkami lekko sczerstwiałego, sklepowego chleba, mama łamie swoje milczenie przez pojedynczą łzę, która spada na obrus. Chowa swoja twarz w dłoniach. – Przepraszam, Isis. Boże, jest mi tak przykro. Wstaję i staję za nią, oplatam jej szyje ramionami i kładę policzek na jej łopatce. Widzę, dokumenty sądowe i sprawozdania policyjne ułożone na stoliku w salonie, moje rachunki medyczne między nimi. – Jest dobrze – szepczę. – Wszystko będzie dobrze. Obiecuje.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 64

W East Summit High możesz podłożyć bombę i nic to nie zmieni. Oprócz boiska do wychowania fizycznego. I może trochę architekturę. Ale jedzenie przeżyje wybuch, ponieważ jestem w dziewięćdziesięciu dziewięciu procentach pewna, że to jest ciało karalucha, a pani Borche przetrwa na stojąco, ponieważ bądźmy poważni, każdy wie, że ona jest tajnym agentem Zimnej Wojny, zmodyfikowana genetycznie by przetrwać takie drobne rzeczy jak nagła dekompresja atomowa. Kiedy wysiadam na parkingu, Kayla stoi na krawężniku i czeka na mnie. Rzuca się sprintem, gdy ktoś ją potrąca, zderzamy się we wspólnym uścisku. – Żyjesz! – Nieznacznie. – Śmieję się. Ona pachnie kokosami i łzami każdego chłopca, który nigdy nie będzie miał u niej szans. To jest jak powrót do domu. Przytulanie jej jest najlepszą rzeczą zaraz po uczuciu, jakie miałam śpiąc we własnym łóżku ostatniej nocy. Dostrzegam Wren’a idącego do nas. Kayla dostrzega go również. Rzuca się w jego stronę i ciągnie, jego okulary prawie spadają, ale mały pół uśmiech tkwi na jego twarzy – Isis! – woła. – Tak, to ja. Żywa w ciele. Tymczasowo. Za około siedemdziesiąt lat muszę umrzeć ponownie. Wren śmieje się i przytula mnie jednym ramieniem w ten niezręczny sposób, jaki chłopcy czasem to robią. – Dobrze jest mieć cię z powrotem. – Rzeczy były tutaj totalnie nudne. – Kayla lamentuje. – Avery była cicha i dziwna, i Jack był cichy i dziwny, nawet bardziej cichy niż w jego lodowe dni. To jest takie dziwne! – Globalne ocieplenie. – Podsuwam. – I nikt nie próbował uciec przez okno w laboratorium… – Tchórze! – I dyrektor Evans nie przestaje mówić o Jack’u…

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 65

– Zbrodnia warta egzekucji! – I ktoś napisał “Isis Blake to szalona gruba suka” w kabinie łazienki w budynku F… – Dajmy im owacje na stojąco za oryginalność. Wren się śmieje, a Kayla marszczy brwi, ale nie zajmuje jej długo by zacząć się śmiać. To nie jest jak pięć miesięcy temu, kiedy byłam tutaj pierwszy raz i szłam pod sklepieniem łukowym zrobionym z cegły czytając; East Summit High. Tym razem nie jestem sama. Tym razem idę pod tym z dwójką ludzi, którzy są moimi przyjaciółmi. Mam przyjaciół. Mam przyjaciół. Słyszysz to obok mnie? Masz przyjaciół. Którzy dbają o ciebie, którzy śmieją się z tobą. Możesz ich mieć pewnego dnia. Więc nie płacz. Masz przyjaciół. Przygryzam moją wargę i idę szybciej, więc oni nie mogą zobaczyć nieestetycznej wody sączącej się z moich kanałów. – Hej! Isis! Zwolnij! – Wren woła. – Po co ten pośpiech? To są tylko zajęcia Benson’a! Wszystko, co on może powiedzieć jest o pochwach roślin! – Kayla krzyczy. Śmieje się i przyśpiesza. Znajoma ogolona głowa przechodzi obok mnie, odwracam się i wybucham. – Nożowy dzieciaku! Jak się masz stary przyjacielu? – Znamy się tylko od pięciu miesięcy – poprawia. Zarzucam ramię na jego barki. – Pięć miesięcy w życiu psów jest jak dziesięć lat. Jesteśmy praktycznie jak rodzina. – Płaczesz? Pociągam nosem. – Co, to? Nie, to tylko kawałek nastoletnich lat tkwi w moim oku. Nirvana13 mogliby być dumni. Nożowy dzieciak mruczy. – To dobrze. Że jesteś z powrotem. – Tak? – Tak. Jack był bólem bez ciebie, dźgnij go kołkiem. Albo dziewięcioma. Patrzy ponuro na nic. Czochram jego prawie uformowanego irokeza. – Przestań mnie dotykać. Ludzie pomyślą, że mogę być normalny. – Nie daj Boże. – Śmieję się. – I Jack zabiłby mnie.

13

Chodzi o zespół muzyczny, tak gdyby ktoś nie wiedział :D /M.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 66

– Jack? – Brzęczą moje usta.– Jack nie daje Jack’owego gówna na mnie. Nie, czekaj, jestem do tyłu. Ja nie daje Jacko’wego gówna o Gównie Jack’u. Nożowy chłopak zrzuca moje ramie. Kiedy daje mu pytające ‘dlaczego gardzisz moim pięknym ramieniem przyjaźni’ spojrzeniem, kiwa głową za mnie. – Jestem wystarczająco inteligentny by nie mieszać się pomiędzy waszą dwójkę. Obracam się i on tam jest. Jack jest mniej niż sześć stóp ode mnie, marszczy brwi jakby zassał całą farmę cytryny. Jego potargane wypłowiałe włosy i niebiesko lodowe oczy wyglądają inaczej w świetle dnia, w porównaniu z bladochorowitymi w świetle szpitala. – Ah! Jeśli to nie jest Jack. Jack Rozpruwacz kobiecej wartości wszędzie. Jack Sparrow, który lata dookoła i sra na głowy. Masturbuje się do czyjejś wazy z ponczem i rujnuje ich dzień. – Uraz głowy sprawił, że jesteś bardziej kreatywna. I na szczęście, mniej spójna – mówi monotonnie i patrzy na Nożowego chłopaka. – A kim jest ten czarujący młody mężczyzna? Wielbicielem? Jack macha ręką przed jego twarzą. – Jest ślepy? Czy tylko głupi? Coś we mnie rysuje napięcie i pęka w ułamku sekundy. Nie pamiętam wiele o Jack’u, ale jestem cholernie pewna, że pamiętam Nożowego Chłopaka i sposób w jaki był dla mnie miły. Małe niepokojące sposoby, nie mniej jednak sposoby! – Dlaczego mam nagłą potrzebę dokonania przemocy na twojej twarzy? – Przekrzywiam głowę. Mogłabym sobie to wyobrazić, ale jego pierś puchnie lekko. Złość? Oczywiście, że to jest złość. – To twoje ciało pamięta czas, kiedy zszokowałaś mnie tak mocno, że przez chwilę widziałem w czasie i przestrzeni – mówi. – Podobało ci się to, co widziałeś? Lepkich kosmitów? Supernowe? Mantorok, zwłoki Bogów? – Widziałem alternatywny wszechświat bez ciebie. To było jak raj. Nożowy dzieciak nagle chichocze. Jack uśmiecha się szyderczo do niego. – Coś śmiesznego? – Nie odzywasz się do nikogo w szkole przez dwa tygodnie, a teraz ona wraca i ty… – Nożowy dzieciak potrząsa głową. – Cokolwiek. Patrzę jak odchodzi. Jack jest cicho, jego usta są zaciśnięte. Biorę wdech i kołyszę się na swoich stopach. – Naprawdę mnie nienawidzisz, huh? – pytam. Lodowe niebieskie oczy Jack’a lądują na moich i zamykają się na nich. – Co?

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 67

– Jak Nożowy dzieciak powiedział. Nie mówiłeś, kiedy mnie nie było, wróciłam i rzucasz obelgi. Więc musisz mnie naprawdę nienawidzić, że niepokojąco łamie twoje milczenie. Rozumiem. Przeczytałam listy, które napisałeś do Sophi. Wiem jak bardzo mną gardzisz.

***

Nożowy Chłopak nie ma pojęcia jak dużo to oznacza. Isis zarzuciła swoje ramie dookoła jego karku, jakby to nic nie znaczyło. Robiła to tylko z Wren’em i to dlatego, że jest mniej zastraszający niż szczeniak. Ale Nożowy Chłopak jest inny. Jest zastraszający, jego zły wygląd, jego wzrost i ma mięśnie pod koszulką Black Sabbath. On nie jest Wren’em. Jest mężczyzną. Miesiąc temu, mój dotyk wywołał u niej panikę i łzy. Te wspomnienie jest tak bolesne, że je zablokowała i teraz jest tutaj, dotykając go jakby to było łatwe dla niej. Moje serce bije tak mocno, że mogę poczuj je w opuszkach palców. Jestem cały gorący, fala upałów przetacza się przeze mnie. Powinienem to kontrolować. Powinienem odwrócić się na piecie i odejść. Schowałem swoją nadzieję. Myślałem, że nie żyje. Ale kiedy ona obudziła się tej nocy w szpitalu, jak wykwalifikowany nekromanta. Nie schowałam jej całej. I teraz nie mogę się kontrolować. Nie, kiedy ona jest tam, nie kiedy ona dotyka… Jestem za nią. Nożowy dzieciak spogląda na mnie podejrzliwie, a ona się odwraca. Jej fioletowe pasemka są trochę jaśniejsze. Nie jest tak blada jak była w szpitalu – różowe pąki na jej policzkach. Mały uśmiech gra na jej ustach i jak idiota, którym jestem pozawalam by ten uśmiech napędzał ciepłą fale we mnie czyniąc mnie jeszcze bardziej gorętszym i wyższym. – Ah! Jeśli to nie jest Jack. Jack Rozpruwacz kobiecej wartości wszędzie. Jack Sparrow, który lata dookoła i sra na głowy Masturbuje się do czyjejś wazy z ponczem i rujnuje ich dzień. Zniewaga zabiera mnie z powrotem pięć miesięcy wcześniej. Kiedy wojna się zaczęła. To jest tak jakby nic się nie zmieniło. Ona wciąż mnie nienawidzi. Ale tak jest lepiej. Mogę pogodzić się z nielubieniem tak długo jak mnie zauważa. Pamięta mnie. Uważa mnie za wartego poznania. Muszę być normalny. Muszę pokazać jej, kim byłem. Jeśli mam szczęście to może wywołać jej wspomnienia. Nie mogę być powolny lub delikatny. Muszę być starym Jack’iem. – Uraz głowy sprawił, że jesteś bardziej kreatywna. I na szczęście, mniej spójna – mówię. Patrzę na Nożowego chłopaka. – A kim jest ten czarujący młody mężczyzna? Wielbicielem? – Macham ręką przed jego twarzą. – Jest ślepy? Czy tylko głupi? Uśmiech Isis znika. Mały skręcony grymas tworzy się na jej ustach. – Dlaczego mam nagłą potrzebę dokonania przemocy na twojej twarzy? – Przekrzywia swoją głowę na stronę, jak mały wściekły ptaszek. Ten jeden ruch przypomina mi tak bardzo

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 68

noce z Avery. Ostro wciągam powietrze, gdy powódź wspomnień wraca – jej nagi obojczyk, jej uśmiech, kiedy mówi mi, że może poczuć mój puls, jej miękkie westchnienia… Kontrola Jack. Kontroluj się. Jesteś starym Jack’iem. Tym, który uważał ją za irytującą uciążliwość. Czyszczę swoje gardło. – To twoje ciało pamięta czas, kiedy zszokowałaś mnie tak mocno, że przez chwilę widziałem w czasie i przestrzeni – mówię. – Podobało ci się to, co widziałeś? Lepkich kosmitów? Supernowe? Mantorok, zwłoki Bogów? – Widziałem alternatywny wszechświat bez ciebie. To było jak raj. Nożowy dzieciak nagle chichocze. Rzucam mu spojrzenie. – Coś śmiesznego? – Nie odzywasz się do nikogo w szkole przez dwa tygodnie, a teraz ona wraca i ty… – Nożowy dzieciak potrząsa głową. – Cokolwiek. Odwraca się i zostawia nas jak tylko rozważam rzucenie się na niego. Skręca w prawo, to jest część, której Isis nie potrzebuje wiedzieć. Nigdy. – Naprawdę mnie nienawidzisz, huh? – pyta. – Co? – Jak Nożowy dzieciak powiedział. Nie mówiłeś, kiedy mnie nie było, wróciłam i rzucasz obelgi. Więc musisz mnie naprawdę nienawidzić, że niepokojąco łamie twoje milczenie. Rozumiem. – Nie… – wygaduję się i zatrzymuję. Nie, Jezus, to nie jest wszystko. Ale jak mam jej to powiedzieć? Jak mogę jej powiedzieć jak ja… – Słuchaj jest w porządku. – Uśmiecha się. – Nadal jestem wdzięczna, że uratowałeś mamę. To jest jedyny powód, dla którego nie uderzałam cię właśnie. Jednakże, staję się pięknym dojrzałym motylem. Ale w większości to jest dla mamy. Najwyraźniej wcierałyśmy się obie w zły sposób wtedy. Trzymaj się z dala ode mnie, ja będę się trzymać z dala od ciebie. Oboje żyjmy własnym życiem. Brzmi dobrze? Mój żołądek opada. Nie. Nie, to nie brzmi wcale dobrze. To jest ostatnia rzecz, której chcę. – Więc uciekasz? To jest twoje rozwiązanie? – Prycham. – Jestem częścią twojej przeszłości, Isis. Uciekłaś od Will’a Cavanaugh’a, ale nie możesz uciec znowu. Nic nie zostanie rozwiązane w ten sposób, nie zaznasz spokoju. Na wspomnienie jego imienia, cofa się, zwija w sobie przed tym jak się wyprostowuje i patrzy na mnie wilkiem. – Co do cholery myślisz, że wiesz o mnie?

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 69

– Nie możesz wypisać mnie ze swojego życia jak to zrobiłaś z tą Szumowiną. Nie jestem nim. Więc nie traktuj mnie jakbym był. – Nienawidzisz mnie – mówi. – On mnie nienawidzi. Uważam, że lepiej wyciąć ludzi, którzy mnie nienawidzą z mojego życia. Wszystko we mnie krzyczy, żeby podejść przytrzymać ją. Przytulić. Pokazać, że jej nie nienawidzę. Ale to nie jest coś Jack’a, coś co może pamiętać, że zrobi. – Irytujesz mnie – mówię zimno. – Nie nienawidzę cię. To jest różnica. Śmieje się. – Nie bardzo. – Szanuję cię. Nie zgadzam się z tobą w wielu rzeczach, ale szanuję cię. Drwi. – Wierz lub nie, nie dam o to. To jest prawda. Przed tym jak Leo cię zaatakował, szanowaliśmy się na wzajem. Mam nadzieję, że pewnego dnia przypomnisz sobie. – Wszystko co pamiętam to ten głupi pocałunek. – Który? – wygaduję to zanim mogę się powstrzymać. Pragnę wiedzieć, który z nich, odkąd mówiła o tym w szpitalu. Jej oczy rozszerzają się powoli, aż mają rozmiar bursztynowych monet. – Który? O czym ty mówisz…? Dzwonek dzwoni przeraźliwie. Ona krzywi się na ten dźwięk, a ja korzystam z szansy na wymknięcie się na klatkę schodową i zostawiam ją za sobą. Rachunek różniczkowy nie może nawet przeniknąć mojego zamglonego niedowierzania. Nerwowo skaczę nogą całą lekcję, dotykając ołówkiem papieru. Co do diabła zrobiłem? Nie mogę się przy niej kontrolować. Myślałem, że będę mógł. Obiecałem, że to zrobię. Ale wymysł jej osoby, a rzeczywistość, to dwie bardzo, bardzo różne rzeczy. Wygadałem rzeczy. Pozwoliłem przecisnąć się im zdradzając język ciała. Nie kontroluję się, kiedy ona jest przy mnie fizycznie. I to mnie przeraża. Ponieważ to, czego ona najbardziej potrzebuje ode mnie – nie, od innego mężczyzny – to kontrolowanie się. Kiedy rachunek różniczkowy się kończy, patrzę przez okno. Idzie pode mną, z Kaylą. Jest szczęśliwsza – uśmiech na jej twarzy zastępuje grymas, który spowodowałem wcześniej. I wtedy to widzę. Tam, na jej głowie blada biała blizna. Nie jest duża, ale też nie jest mała. Jest poszarpana i różowa na krawędziach. Uleczona. Ledwo uleczona. Widok wysyła fale gniewu przez gardło do moich płuc. Została zraniona, ponieważ nie byłem wystarczająco szybki. Jak z Sophią, wszystko od nowa.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 70

Chwytam moje książki i pcham drzwi. Potrzebuję powietrza. Nie potrzebuje powietrza. Potrzebuję ciszy i nie jej. Ściana za kawiarenką jest jedynym miejscem w szkole, gdzie ludzie mogą palić bez bycia zauważonymi. Kilku innych ludzi też tu jest, śmieją się. Opieram się o ścianę jak inni. Spiralne dymy unoszą się w górę i palą moje gardło, w końcu męcząc palącą winę w mojej klatce. – Hej – mówi głoś obok mnie. Nożowy chłopak – Czego chcesz? – burczę. Wzrusza ramionami. – Nie wyglądasz za dobrze. Pomyślałem, że podejdę i zapytam gdybyś miał zamiar wymiotować. Wiesz, więc postaram się nie stać zbyt blisko. – Stoisz za blisko. – Jeśli możesz rozmawiać to nie będziesz wymiotował. Więc mogę tu stać. Jest irytujący, ale nie prawdziwie. – Kiedy zacząłeś palić? – pyta. – Myślałem, że jesteś cały stereotypowy, zamierzasz iść na Harvard albo inne gówno. – A kiedy ty zacząłeś? – odparowuję. – Kiedy mój stary powiedział mi, że byłem zbyt miękką cipką by palić. Na złość, chyba. – Gdzie jest teraz?– pytam. – Więzienie. Zapada długa cisza. Nożowy chłopak wyrzuca swojego papierosa. – Widziałeś to prawda? – Patrzy na mnie. – Widziałem, co? – Ta rzecz na ramieniu Isis. – Jaka rzecz? Chichocze. – Jak na kogoś tak mądrego i spostrzegawczego, jesteś na pewno wolny. Nie mam siły na nic więcej niż wykręcić wargę w jego ogólnym kierunku. – To było zabawne – mówi znowu. – Oglądanie waszej dwójki. Nie miałem tyle zabawy od dawna w tej cholernej dziurze. Więc dam ci pewną radę; nie pal przy Isis. – Co sprawia, że myślisz… – Ona tego nie lubi. Zaufaj mi. – Powiedziała ci, że tego nie lubi? – Nie musiała.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 71

Nożowy koleś mruży oczy i zanim mogę przesłuchać go dalej, odchodzi od ściany. Rozmyślam o tym jeszcze parę minut, dręcząc swój mózg by poskładał kawałki razem. I wtedy wszystko załapuje. To, jak dźwięk dzwonka na następną lekcje, wszystko zaskoczyło razem. Moje wnętrze się gotuje Jeśli kiedykolwiek spotkam się twarzą w twarz z Will’em Cavanaugh’em, będzie to jego wyrok śmierci.

***

Dyrektor Evans jest zachwycony widząc mnie. I przez to mam na myśli, że przechadza się po swoim gabinecie wrzucając w siebie aspirynę jak cukierki. – Evans! – Wyrzucam swoje ramiona i krzyczę. – Dawno się nie widzieliśmy kolego! – Isis proszę, boli mnie głowa… – JAK SIĘ CZUJE ŻONA I DZIECI? Jęczy. – Lubisz mnie męczyć. – Lubię wszystko, co nie jest nudne. – Wskakuje w fotel naprzeciwko biurka. – Więc? Dlaczego zawdzięczam to znakomite wezwanie? Delikatnie odsuwa ręce od uszu i sięga do biurka, wyciąga kopertę z okazałym atramentem słów na niej i logiem pewnego rodzaju budynku. – Czy to jest to co myślę, że jest? – pytam. – Stanford.– Evans mówi spokojnie. – Przyszedł do nas dzisiaj. – I jesteś wystarczająco powściągliwy, żeby jej nie otworzyć! Jesteś niesamowity Evans, naprawdę. Wyrosłeś z małego chłopca, który rozklejał moje grube zdjęcia wszędzie. Wzdryga się. – Co sądzisz o otworzeniu tego? – Co sądzisz o zmianie twojego soku jabłkowego na siki? – Isis… – Spójrz Evans. – Biorę oddech. – Proces mojej mamy się zbliża. Nie wiem, czy słyszałeś. Ona mnie potrzebuje. Prawdopodobnie na długi czas. Mam na myśli, mogę nadgonić pracę domową i skończyć szkołę czy cokolwiek, ale prawda jest taka, że nie jestem najlepszym uczniem. Najwyraźniej. Oczywiście ty to wiesz. Jest dobrze na papierze, ale powoduję problemy, jestem niedojrzała i mówię głupie rzeczy. Więc naprawdę nie dostałam tego. Mam na myśli, że nie należę do college’u. Zwłaszcza świetnej dużej Ivy League, czy cokolwiek.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 72

Zrobią lepiej dając to miejsce komuś z Chin. Komuś bardziej oddanemu i dojrzałemu. Komuś, nie mi. Zwracam mu list. – Więc wiesz. Możesz to otworzyć. Albo wyrzucić. Nie dbam o to. Nie pójdę tam. Evans jest cicho. Kiedy w końcu na mnie patrzy wygląda jak ktoś dużo starszy. Zmarszczki pod jego oczami są głębokie, a czoło gniecie dziesiątki lat zmęczenia. – Robisz tą samą rzecz co Jack. – Co? – Odmawiając pójścia przez ludzi, których kochasz. Odmawiając – stania się wspaniałą. Masz duży potencjał Isis. I wyrzucasz go. – Co masz na myśli odmawianiu? Co on odmówił? – Nie pamiętasz? Chciał zostać tutaj w Ohio, żeby zając się tą dziewczyną, Sophią. Praktycznie miał oferty z każdej Ivy League w kraju. – Przecież teraz idzie do Harvardu. Ludzie nie przestają o tym mówić. – Tak. Ale on zmienił zdanie – nie wiem czemu faktycznie zmienił zdanie. Ale nie mogę pozwolić ci zrobić tej samej rzeczy. Proszę. Wiem, że mówiłem, że to będzie twoja decyzja, ale proszę. Otwórz ten list, przeczytaj i pomyśl. I jeśli nadal nie będziesz chciała iść, uszanuję twoją decyzję. Parskam. Patrzę na kopertę przez kilka chwil przed wyrwaniem jej z jego rąk. – Dobrze. Dobrze. Ale nie oczekuj szczęśliwego zakończenia. Evans uśmiecha się blado. – Nigdy nie oczekiwałem. Wstaje i idę do wyjścia, kiedy mnie woła. – Oh i Isis? Powodzenia na procesie. Mam nadzieję, że on dostanie sprawiedliwość na jaką zasługuje. Zaciskam pięści i zamykam drzwi za mną. Co Evans wie o sprawiedliwości? Był draniem, który poprzylepiał moje zdjęcia wszędzie, a potem próbował to naprawić, kiedy dowiedział się, że mam przyzwoite oceny przez popychanie mnie do ziejącej, chciwej paszczy każdej snobistyczniej uczelni na świecie. Popycham drzwi na dziedziniec. Zimne lutowe powietrze uderza w moje kostki, chociaż jest słońce i ogrzewa moją twarz. To uspokajający kontrast. Widzę Kaylę siedzącą na niskim ceglanym murku, patrzy w dal. – Wyglądasz jakbyś myślała – mówię. – Powinnam zrobić zdjęcie, by uczcić ten moment? Przewraca oczami. – Bardzo śmieszne. Zabawne, nawet.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 73

– Staram się. – Siadam obok niej. Marszczy brwi i wraca do patrzenia na nic. W zamian wymyślam żart, żeby wytrząsnąć ją z ponurego nastroju odwraca się do mnie i nagle mówi: – Dlaczego Wren wygląda tak dziwnie, kiedy widzi Jack’a? – Dobre pytanie. Nie mogę być pewna, odkąd pół mojego mózgu wyciekło na podłogę jakiś czas temu, ale jestem prawie pewna, że to dlatego, że on zrobił coś złego. Przynajmniej to co Wren i moje mgliste wspomnienia mówią. – Jack zrobił coś złego? Jak… jak co? – Nie wiem. – Patrzę na trawę. – Szczerze nie wiem i to mnie codziennie zabija, ale jakimś sposobem próbuje to przywrócić i przeistoczyć wokół w kpinę życia. – Pamiętam, że byli przyjaciółmi – mówi Kayla. – Przyjechałam tutaj jakoś w czwartej klasie. Wren, Jack i Avery, i ta Sophia, oni wszyscy byli przyjaciółmi. Bardzo mocno. Jak krąg, nikt nie mógł wejść do środka. Byłam zazdrosna o nich. Nie miałam dobrych przyjaciół – tylko ludzi, którzy lubili przekąski w moim domu i mój zestaw do makijażu. To brzmi samotnie. Nie powiedziałam tego, pomyślałam. – Dlaczego jesteś z Wren’em? Mówiłaś mi, że jest frajerem. Kayla się rumieni. – D… dobrze, tak. Jest królem frajerów. Ale – nie wiem! On po prostu robi się taki… taki wkurzony, kiedy widzi Jack’a. To jest dziwne. – To wszystko zdarzyło się w gimnazjum. Avery zrobiła coś, co skrzywdziło Sophie, i Jack to zatrzymał. I Wren też tam był z kamerą, ponieważ Avery zastraszyła go, żeby sfilmował to. Oczy Kayli zrobiły się szerokie – Myślisz, że to jest na taśmie? Jeśli Wren to sfilmował… – Wątpię, żeby to zatrzymał. Jest winny, pewnie to zniszczył. Możesz go o to zapytać. Ale to go naprawdę stresuje. Jest jakby zawsze na krawędzi. Nigdy zrelaksowany. To może nie być najlepsza rzecz do mówienia. – Tak – mówi miękko. – Dlaczego jesteś wszystkim zainteresowana Koperniku? Czy ty… Czy ty go lubisz czy coś? Twarz Kayli ogarnia czerwono–gorący rumieniec i wstaje natychmiast. – C… co? Nie! Nie bądź głupia! On nie jest w moim typie! Śmieję się i idę za nią, kiedy kroczy świeżą trawą. – Jesteś złym kłamcą – mówię. – Ty jesteś złym… złym… nakładaczem eyelinera! – prycha. Zduszam swój śmiech i lekko zawodzę.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 74

– Patrz, jestem też ciekawa. Byłam ciekawa przez chwilę. Wren powiedział mi w szpitalu coś o Jeziorze Galonagah. Avery ma … – Tam chatę. – Kayla kończy. – Tak. Byłam tam każdego lata przez cztery ostatnie lata. Jest piękna i duża, i jezioro jest jakieś pięć kroków od drzwi i jedwabny hamak, i myślę, że żyrandola używał Michael Jackson… – Odłóżmy łapkę MJ na bok, powinniśmy to odwiedzić. Może nie jej aktualny dom. Ponieważ to byłoby wtargnięcie. Zamiast tego zamierzamy lekko dopuszczać się wykroczenia wokół jej domu. Myślisz, że pamiętasz drogę? – Czy kolekcja Chanel wiosna/lato1991 przedefiniowała postmodernistyczny feminizm w świecie mody? Chwila ciszy. – Przetłumaczysz? – Proszę. Kayla wznosi ramiona w górę. – To oznacza, że tak! – Niesamowicie. Sobota, dziesiąta rano, w moim miejscu. Będę prowadzić. Ty zapewniasz atmosferę. I napój bogów. – Sobota? Idę z mamą, żeby zrobiła fryzurę. Może piątek? – Proces. – Burczę. Oczy Kayli się rozszerzają. – Oh. Racja. Zapomniałam. – Ja nie – mówię śpiewnym głosem. – Czy… czy chcesz żebym przyszła? Mogłabym… Nie wiem. Zapewnić moralne wsparcie? I napój bogów. Chichoczę. – Tak. Chciałabym tego. Bardzo. Kayla zaplata swoje ramie w moje i uśmiecha się. Miła cisza trwa jak idziemy, cisza, która osiada pomiędzy dwójką ludzi, którzy powiedzieli już wszystko, byli wypaleni ze słów, tylko fajny popiół unosił się nad ziemią. To jest spokojne i komfortowe, to pomaga uspokoić moje pierwszy–dzień–z–powrotem nerwy jak kojący balsam. I wtedy Kayla szybko zaczyna pouczać mnie o drobnych punktach kolekcji Chanel 1991 wiosna/lato, i dlaczego powinnam dbać o przedłużane naramienniki i płaszcze w żywych kolorach. I jakoś, to jest nawet bardziej komfortowe. Świat się zmienił, ja się zmieniłam. Ale niektóre rzeczy zawsze zostają takie same.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 75

***

Mamy nie ma w domu po szkole, więc zdejmuje moje spodnie w sekundę i idę do drzwi oddychać z ulgą. Hellspawn patrzy na mnie swoimi wielkimi żółtymi oczami. – Nie patrz tak na mnie. Wiem gdzie robisz kupę. I śpisz. Czasem równocześnie. Pełza w górę i wymiotuję do mojego kosza na brudne ciuchy, czy coś równie eleganckiego. Rzucam moje spodnie za nim i lądują na poręczy ze smutnym plaśnięciem, rzucam się na kanapę i patrzę na kopertę od Evans’a. Logo Stanford zagląda na mnie w czerwieni i bieli. To śmierdzi protekcjonalnie, a nawet jeszcze tego nie otworzyłam. Mogę poczuć paskudztwa pretekstem sączące się ze szczeliny w kopercie. To kpi ze mnie. Więc wstaje i rzucam to do kominka. Zimnego kominka. Aktualnie bez ognia. Ale w rzeczywistości, jeśli byłabym zrobiona z papieru to sama obecność starego węglowego popiołu ocierająca się o mój biały tyłek zapewniłaby mi atramentową kupę na dnie. – Boisz się? – pytam. Koperta pozostaje bezczelna. Zanim zdecydowałam się otworzyć kopertę spędziłam pół godziny na wpatrywaniu się w nią. Patrzyłam i oglądałam jak kilka przerażająco ważnych życiowych wyborów miga mi przed oczami. Mama potrzebuje mnie bardziej niż Stanford. Stan–pieprzony–ford. Stan–jest–tak–nadziany–że–jego–ostatnie–imię– może–być–Ford–jak–tego–kolesia–który–wymyślił–tamten–samochód–Ford. Mają pieniądze z tyłka i skontaktowali się ze mną wcześniej. To odrzucenie. To musi być to. Miejsce jak Stanford nigdy nie chciałoby regularnej, nudnej w połowie zachodniej białej dziewczyny jak ja. Mam dobre wyniki – więc co? Nie robię miliona charytatywnych rzeczy po szkole jak Wren, nie mam statusu Mensa jak Jack i nie jestem tak nadziana jak Avery. Nie ma dosłownie nic by ustawić mnie obok innych. Ale jeśli przyjęli mnie – tylko jeśli – wtedy Evans ma rację, Nienawidzę smaku tych słów na moim języku, ale on ma rację. Stanford mógłby mnie zmienić. Jeśli tam pójdę, nauczę się tak dużo i stanę się czymś więcej. Albo mniej. Albo może obleję. Nie zdam prawdopodobnie. Ale jeśli nie, miejsca jak Europa i rzeczy, jakie zawsze chciałam zrobić, jak nauczyć się hiszpańskiego, albo zanurkować w Studia Kobiece, albo przeczytać tajemnice mikroorganizmów – to wszystko będzie w moich małych brudnych rączkach. Widok rachunków leżących na stole uderza we mnie jak tona ołowianych cegieł. Kogo oszukuję? Nawet, jeśli mnie przyjmą nie ma mowy, żeby mama mogła sobie na to pozwolić. Pracowałabym swoją dupą 24/7 tylko po to, by zarobić na czesne. Byłabym prawdopodobnie nieszczęśliwa. Byłoby mądrzejsze zostać w domu, tutaj, z mamą, dostać pracę i chodzić do lokalnej uczelni. To zaoszczędziłoby dla nas pieniądze. Biorę kopertę i biegnę sprintem do mojego pokoju. Rzucam się brzuchem na łóżko i biorę Panią Muffin na moją stronę. – Okej ty to otworzysz.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 76

Manipuluję jej małymi łapkami, trzęsą mi się ręce, ona otwiera kopertę i wyciąga list. Pada otwarty na narzutę. Dławię się własną śliną. To nic więcej niż list. To forma pewnego rodzaju przekazu. – Nie bądź takim mięczakiem! – Pani Muffin wydaje się mówić. – Ale nie bądź pochopna! Przeczytaj najpierw list! – Droga Panno Blake. Gratulujemy! Mamy przyjemność poinformować panią, że została pani przyjęta na Uniwersytet Stanford na jesienny semestr 2012. OMÓJBOŻEOMÓJBOŻEOMÓJBOŻE. – Oddychaj! – zawodzi Pani Muffin. – Nie zapominaj o oddechu! To jest jakby wymagane! Mój umysł jest pusty – wszystkie myśli o Jack’u i o tym jak powiedział ‘który pocałunek’ wylatują przez okno. Chwilowo zapominam o Jeziorze Galonagah i wściekłości Sophii. Mam tylko drobną chorobę wieńcową i załamuję się w sobie jak umierająca gwiazda. Drzewo brzoskwiniowe na zewnątrz mojego okna jest pod wyraźnym wrażeniem. – Dostałam się! Dostałam się na Stanford! – krzyczę w sufit. List trzęsie się w moich rękach, gdy ze zniecierpliwieniem pochłaniam resztę. Jest tutaj coś o nieruchomości, pomocy finansowej, a na samym dole jest wzmianka o dotacji. Dotacji? Nigdy nie składałam wniosku na dotację. Czy Evans…? I wtedy moje oczy rozszerzają się na kwocie, która jest na papierze. Trzy tysiące dolarów na cztery lata, albo dopóki nie zrobię licencji, warunkiem jest, że utrzymam średnią 4.0. To nie jest dużo na Stanford, ale zasklepiłoby ogromną dziurę w kosztach czesnego. Mogłabym właściwie utrzymać się na powierzchni, jeśli miałabym jeszcze kilka stypendiów i pracę. To wykonalne. Moje serce ściska się i rozciska. Mogę to zrobić. Mogę zrobić coś innego, coś dzikiego i ogromnego i niesamowitego… – Isis? – Głos mamy dobiega z dołu. – Isis jesteś w domu? Skacze i biegnę na dół, ślizgam się na ostatnim schodku, ale łapie się z wdziękiem i unieruchamiam na jej piersi. – Dostałam się! – krzyczę. – Dostałam się na Stanford! Oczy mamy się rozszerzają. – C… co? Stanord? Jak…? Wrzucam list w jej ręce i drżę na krawędzi noża przez dziesięć sekund jak czyta list. Jej twarz święci ze środka, jak świeca, która świeci przez oszronione okno we wszystkich kierunkach na raz. Przytula mnie mocniej, niż kiedy obudziłam się w szpitalu, mocniej niż, kiedy wysiadłam z samolotu w Ohio na Florydzie. – Oh Kochanie. Jestem… jestem taka dumna. To niesamowite! Kiedy złożyłaś aplikację do Stanford? Bez powiedzenia mi?

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 77

– Ja tylko… ja tylko zrobiłam to dla zabawy. Niczego nie oczekiwałam – kłamię. Radość mamy jest okryta liniami zmartwienia, ale stara się ukryć je dla mnie. To wtedy zauważam jej płaszcz i nowe recepty na pigułki wystające z jej torebki. – Porozmawiamy o tym po obiedzie, dobrze? Zadzwoń do taty i powiedź mu! – Mama nalega. Tata jest tak samo podekscytowany. Oferuje pomoc z niektórymi kosztami, z niepowtarzalną dumą w głosie. – Kelly! Kelly! – Słyszę jak woła moją przybraną mamę. – Isis dostała się na Stanford! – Stanford! – Cukierkowy głoś Kelly przebija się przez telefon. – Szybko daj mi telefon. Łapię oddech i przygotowuję się do ostatecznej rozgrywki. – Isis! – woła Kelly. – Kelly! – Imituje. – Tak miło znów z tobą rozmawiać. Raz na każde dwa lata to za mało. – Zgadzam się! Stanford… wow. To niewiarygodne. Mam nadzieję, że Charlotte i Marissa będą tak samo mądre, kiedy dorosną. – Mogą próbować – mówię słodko. Ona się śmieje, ale pod tym śmiechem jest oczywiste – nie lubimy siebie nawzajem. Nigdy nie powiedziałyśmy tego głośno. – Naprawdę powinnaś odwiedzić nas w lecie. – Naciska Kelly. – Twój tata i ja rozmawialiśmy z dziećmi… – Kładzie nacisk na dzieci, pocieram twarz, nie jestem w tej kategorii. – Na Hawaje. Powinniśmy pojechać tam razem zanim wyjedziesz. – Aw, ale lubię cię bardziej, kiedy jesteś generalnie ogromną odległość ode mnie. Śmieje się, krótko i zgryźliwie. – Dobrze, oddam teraz telefon z powrotem twojemu tacie. Gratulacje jeszcze raz! Tata wraca. – Więc, jaki jest plan? Czy możemy wypełnić FAFSA? Przyjadę na twoje zakończenie – mógłbym tam przyjechać. Wycieczka, tylko dla ciebie i dla mnie! Co o tym myślisz? Uśmiecham się do podłogi. Tak. To byłoby świetne. Gdybym miała pięć lat. Stara się nadrobić stracony czas. To takie oczywiste i takie śmieszne. Stracił szanse na wychowanie mnie. Przynajmniej mama próbowała, nawet jeśli to było na samym końcu mojego dzieciństwa. – Nie wiem tato. Pomyślę nad tym. – Okej! Staraj się o dobre oceny, porozmawiamy o tym jeszcze później. Kocham cię. – Też cię kocham. Słowa są puste. Ale jest dobrze. Jak większość rzeczy, w większość dni. Mama krząta się po kuchni robiąc uroczysty obiad. Zmusza się by być szczęśliwa dla mnie, ale wiem, że coś jest nie tak, to nie jest tylko zbliżający się proces. Jest tak pochłonięta swoim robieniem kanapki z boczkiem, sałatą i pomidorem, że nie dostane poważniej

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 78

odpowiedzi, więc idę na górę, odpalam laptopa i oglądam zdjęcia Satnford. Robię więcej badań; są tam niesamowite programy zagraniczne. Anglia, Francja, Włochy, Belgia. Kampus wygląda jak prosto z magazynu – perfekcyjne zielone trawniki, bielone budynki i Kalifornijskie słońce obracające wszystko w złoto. Ich program matematyczny jest niesamowity, z naprawdę znanymi profesorami, o których czytałam tylko w czasopismach naukowych. Nie dlatego, że czytałam frajerskie gówno. Tylko, uh patrzyłam na nich, kiedy robiłam kupę. Ale nadal. To jest wszystko, czego nigdy nie wiedziałam, że chcę. Przerzucam wzrokiem przez mój email, żeby podziękować im za moje stypendium, i powiedzieć Evansowi, wstrzymuje się na jednej konkretnej wiadomości. Jest nowa – wysłana cztery godziny temu, z dziwnego adresu. Na początku myślę, że to spam, ale później czytam tytuł. Isis, wiem, że tam jesteś. Przerażający–możliwy–seryjny–morderca tytuł jest obok, klikam na to. Co jeszcze gorszego może się zdarzyć? Moje zapory są szczelne i jeśli to jest wyłudzający email to po prostu nie kliknę na nic w środku. Jest tam jedna linia w treści. Jack Hunter jest zły. To jest żart. To musi być żart, email od kogoś ze szkoły. Słyszałam dokładnie te słowa od ludzi w szkole – ale w emailu takim jak ten, to jest straszne. To jest bardziej groźne i prawdziwe. Staram się znaleźć ten email w Google, ale nic nie ma. To jest mieszanina liter i cyfr, równie dobrze może to być spambot, ale nie jest. To jest ktoś, kto zna moje imię i myśli, że Jack Hunter jest zły. Mam z nim konflikt na pewno, ale nie myślę, że jest zły. On jest okrutny i nieczuły. Ale zły? Naprawdę prawdziwie zły? To trochę za daleko. I wtedy to widzę. Jest obraz dołączony do wiadomości. Otwieram to. Jest rozmazane, ale widzę drzewa i igły sosnowe pokrywające ziemię. Widzę ciemną bryłę, wygląda jakby miała kończyny (osoba?), leży na ziemi i widzę rękę niosącą kij w rogu. Kij poplamiony czymś ciemnym na czubku. Moje usta drżą. Znam ta rękę. Wspomnienia napływają falą jak szybki przypływ. Trzymałam tę rękę z niewielkimi żyłami i długimi palcami. Trzymałam ją, razem siedzieliśmy na łóżku i wyznawałam coś. Coś, co znaczy dla mnie dużo. Cholerna muzyka. Smak alkoholu. Tańce. Łóżko. Wiem czyja ręka trzyma kij baseballowy. Jack’a. Jack zbliża się do czegoś, co wygląda jak martwe ciało.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 79

Witamy w Piekle. Populacja: ja, jacyś idioci i moja matka. Sprawiedliwość jest po prostu przystrojoną farsą. Uczysz się tego, gdy masz trzy lata i twoi rodzice mówią ci, że dzielenie się oznacza troskę, kiedy tak naprawdę dzielenie się jest okropne i nie ma w nim ani trochę troski, ponieważ nie ważne jak głośno będziesz płakać, nikt nie będzie współczuł ani tobie, ani twojej lalce, której nikt nie może dotykać, bo wszyscy inni są brudni i głupi. Sala sądowa jest w zasadzie taka sama; banda nadętych, znużonych dorosłych mówi sobie nawzajem, aby się dzielić i szanować. Tylko tutaj dodają także bonus w postaci wyroku sądowego. Westchnęłam i zapięłam moją ohydną, białą bluzkę aż pod brodę. Przynajmniej mama pozwoliła mi założyć dżinsy. Nie mogłabym wspierać jej moralnie, kiedy mój tyłek wisiałby w ciasnych, czarnych, materiałowych spodniach, aby cały świat mógł go zobaczyć. Starałam się poprawić sobie włosy – jakiś wielki kok, który zrobiła mi mama, ale Kayla pacnęła mnie po ręce. – Przestań. Dobrze wyglądasz. Chociaż raz. Uśmiechnęłam się krzywo i spojrzałam na nią. Siedziała obok mnie na sali sądowej, a jej biała bluzka, podobna do mojej, ledwo trzymała w ryzach jej spory biust. Miała na sobie spódnicę, kolczyki i naszyjnik z pereł i wyglądała jak Pierwsza Dama. Gdyby Pierwsza Dama miała siedemnaście lat i była Latynoską. Sąd nie jest taki, jak go sobie wyobrażałam – oczekiwałam miejsca, jak w serialu CSI – zapełnione sale, groźnych sędziów oraz lękliwych ławników. A zamiast tego znalazłam się w pokoju, który wyglądał, jak z lat osiemdziesiątych – dziwne dywany w geometryczne wzory, migocząca, odblaskowa lampa w jednym z rogów oraz sędzia, która wyglądała jak uśmiechnięta babcia, z fioletowo–siwymi włosami i krwistoczerwonymi paznokciami. Ława przysięgłych nie wyglądała nawet poważnie – rozmawiali i śmiali się między sobą. Mama siedziała dwa rzędy przed nami, a jej prawnik obok niej. Leo, ta kupa gówna, siedział przy lewym stole, a jego adwokat coś do niego szeptał. Miał rękę na temblaku i zabandażowany nos. – Dupek – wyszeptałam do Kayli. – Nos Leo jest w porządku. Założył bandaż na pokaz. Parsknęła.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 80

– On jest taki obrzydliwy. Mam nadzieję, że cała ta jego obrzydliwość zostanie dostarczona z powrotem prosto w niego! Poprzez DHL! Przesyłką ekspresową! Patrzyłam na mamę, gdy salę wypełniali ludzie. Ostatniej nocy spałam na dmuchanym materacu przy jej łóżku, ponieważ nie mogła przestać płakać. Kiedy już cały ten harmider, związany ze Stanfordem opadł, jedyne, co pozostało to smutna reszta rzeczywistości. Jej ramiona trzęsły się pod jej dwuczęściowym garniturem, ale głowę cały czas trzymała wysoko. – Przyjdzie Jack? – zapytała Kayla. Kiwnęłam głową. – Yeah. A co? Wzruszyła ramionami. – Po prostu… to może być dla ciebie ciężkie. No wiesz. – Wszystko będzie w porządku. Kayla zamilkła na chwilę, po czym powiedziała: – Dla niego to też było ciężkie. – Co? Dla kogo? – Dla Jack’a. Gdy cię nie było, był zupełnie inny. Wiem, że mówiłam ci o tym w dniu, kiedy wróciłaś, ale – ale on naprawdę, naprawdę się zmienił. Nigdy nie widziałam, aby wyglądał na tak znudzonego. Wyglądał tak, jakby był martwy. – Żadne wyzwiska nie robią czegoś takiego z ludźmi. Pokręciła głową i westchnęła. Spojrzenie Leo spotkało się z moim, więc pokazałam mu, jakbym podcinała sobie gardło, aby pojął, co o nim myślę. Ponownie na mnie nie spojrzał. – Chociaż raz twoje groźby są jak najbardziej słuszne. Głos należał do Jack’a, który wślizgnął się na siedzenie obok mnie. Miał na sobie garnitur oraz niebieski krawat, pasujący mu do oczu. Włosy umodelował za pomocą żelu. Jego kości policzkowe wyraźnie zarysowane, a profil arogancki i królewski, jak zwykle. Kayla posłała mu pobieżne spojrzenie. – Cześć, Jack. – Kayla. – Kiwnął do niej głową. Ich wymiana dwa miesiące temu byłaby zupełnie inna, ale teraz była prawie… dojrzała? Przeszedł mnie dreszcz. Obrzydliwe. Obraz jego ręki ze zdjęcia w e–mailu nie wyblakł w moim umyśle. Mógł kogoś zabić! Tak jakby na śmierć! Ten ktoś nie może oddychać, ani jeść! Nie–jedzenie jest do kitu, ponieważ A: jedzenie jest fantastyczne i B: jedzenie jest fantastyczne! A teraz tak zwyczajnie rozmawiam z chłopakiem, który sprawił, że ludzie nie byli w stanie jeść. Z tego co wiem mógłby być drugim Ted’em Bundy’m14, a to dlatego, że nic nie wiem. Nic o nim nie wiem, poza tym, co mówią mi

14

Seryjny amerykański morderca

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 81

moje strzępki wspomnień. A to sprawia, że chce mi się krzyczeć. Lub wymiotować. Wolałabym nie robić obu tych rzeczy jednocześnie. – Twoja matka wygląda lepiej. – Jack pochylił się i wyszeptał. – Mizerniała, gdy cię nie było. – Z tego co słyszałam, z tobą było tak samo. Natychmiast się spiął, jego garnitur wyprostował się na brzegach. Zanim mógł otworzyć usta, ochroniarz krzyknął: – Proszę wstać. I wszyscy obecni w sali sądowej posłuchali. Babcina sędzia usiadła na swoim miejscu i powiedziała, żebyśmy usiedli. – Wysoki sąd Violet Diego będzie przewodniczyć sprawie 109487, Blake vs. Cassidy w ten piątek, siódmego lutego 2012r. – Ochroniarz przeczytał z tablicy informacyjnej. – Pan Gregory Pearson i pani Hannah Roth będą reprezentować swoich poszczególnych klientów. Pan William Fitzgerald będzie sądowym stenografem. Wysoki sądzie. Ochroniarz kiwnął głową do Sędzi Diego i poszedł stanąć w kącie. Diego odchrząknęła. – Ogłaszam, iż ta sprawa dotyczy pana Leo Cassidy, którego oskarża się o włamanie, napaść i pobicie pani Patrcici Blake oraz jej córki Isis Blake, dokonanych czwartego stycznia 2011r. Proszę oskarżyciela, aby wygłosił swoją mowę wstępną. Prawniczka mamy, ładna blondynka, wstała i stanęła po środku sali. Wygłosiła mowę o bezwzględności Leo, o historii jego i mamy i o tym, jak wyjechała z Florydy, aby od niego uciec. Zaprezentowała zakaz zbliżania się, który uzyskała mama, zanim wyjechała, moje zdjęcia rentgenowskie czaszki oraz zdjęcia splądrowanego domu, które zrobiła policja. Naszego domu. Zbite szkło, krew rozmazana na ścianach i… Wzdrygnęłam się. Metalowy kij baseballowy. Kayla złapała mnie za rękę i ścisnęła. Obrońca argumentował, że Leo był w stanie fugi i cierpiał na zespół stresu pourazowego, spowodowany spędzonym czasem, jako lekarz w Wietnamie. Pochyliłam się do Jack’a, – Jesteś kujonem, prawda? Znasz mądre słowa. Parsknął. – Zaiste, rzeczywiście15. – Co to jest stan fugi? –To coś podobnego do amnezji dysocjacyjnej, którą masz w stosunku do mnie – wyszeptał. – Aw, prześledziłeś moją kartę medyczną? Nie powinieneś był.

15

“Verily, forsooth.” – Jack, na potwierdzenie słów Isis, używa oczywiście mało znanych, rzadkich słów ;)

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 82

– Nie śledziłem, rozumiem podstawowe przejawy psychiatryczne. Mimo wszystko argument odnośnie stanu fugi w jego obronie jest idiotyczny. To rzadkie zjawisko, a on nie wykazuje żadnych symptomów, aby miał drugą, zewnętrzną osobowość. Jeżeli sędzia to kupi, będę bardzo zaskoczony. – Nie jesteś świadkiem? Kiwnął głową. – Niedługo mnie zawołają. Nagle obrona poprosiła, aby mama wstała. Spojrzała na mnie, więc uśmiechnęłam się do niej tak zachęcająco, jak potrafiłam i uniosłam do niej kciuki. Uśmiechnęła się blado i poszła zająć swoje miejsce. Ochroniarz kazał jej złożyć przysięgę, trzymając dłoń na biblii, po czym adwokat obrony zaczął wymuszać z niej zeznania – gdzie była tamtej nocy, co miała na sobie, gdzie byłam ja, jak wyglądał Leo, jak brzmiał. Zdecydowanie mamy zaczęło się chwiać – jej ręce się trzęsły i przygryzła wargę – ale nie załamała się. Odpowiadała na pytania, mimo że wyglądała tak, jakby szkło przerywało jej brzuch od środka, chcąc wydostać się na zewnątrz. Gdy obrona skończyła, wstał jej adwokat i mama przedstawiła, za namową prawniczki, całą swoją historię. Zagryzłam wargę, aby się uspokoić i myślałam o jednorożcach, ale nawet srające tęczą konie z rogami nie potrafiły rozproszyć moich myśli od drżenia głosu mamy, gdy opisywała atak. Chciałam zakryć uszy rękami lub stąd wyjść, ale potrzebowała mnie. Patrzyła na mnie przez cały czas, gdy mówiła, więc utrzymywałam z nią kontakt wzrokowy. Byłam jej kotwicą. – I wtedy Jack – mama odetchnęła – przyjaciel Isis ze szkoły, wszedł do środka. Widziałam go ponad ramieniem Leo. – Czy Jack miał ze sobą jakąś broń, którą mogłaś zobaczyć? – zapytał adwokat. – Sprzeciw, wysoki sądzie, wizualne potwierdzenie broni w tym momencie nie jest istotne – zaczęła obrona. Sędzia Diego posłała mu ostre spojrzenie. – Oddalam. Proszę kontynuować, pani Roth. – Dziękuję, wysoki sądzie – powiedziała prawniczka mamy. – Pani Blake, czy posiadał broń, którą mogłaś zobaczyć? – Tak. Kij baseballowy, który trzymaliśmy w szafce na dole. – I co później się stało? – Jack uderzył go i Leo stoczył się ze mnie i spadł na podłogę. – Głos mamy stał się silniejszy. Spojrzała na Jack’a, a on kiwnął do niej głową, patrząc na nią tymi swoimi lodowymi oczami. – Wtedy Leo wpadł w szał i rzucił się na niego. Starał się go uderzyć, ale Jack ponownie go walnął. – Możesz nam powiedzieć ile razy Jack go uderzył? – Cztery. Może pięć. Za każdym razem, gdy Leo próbował wstać, Jack powalał go ponownie na podłogę.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 83

– A potem co się stało? – Jack objął mnie. Płakałam i cała się trzęsłam, a Jack obejmował mnie i powiedział, że wszystko będzie w porządku. – Uśmiechnęła się. – I uwierzyłam w to. Spojrzałam na Jack’a. Patrzył na mamę, jego wzrok był skupiony, ale coś w tym spojrzeniu było delikatniejsze, niż normalnie. – Potem zszedł na dół, tam, gdzie była Isis, a ja poszłam za nim i znowu zaczęłam płakać, gdy zobaczyłam jej nieruchome ciało. Bałam się. Byłam przerażona. Nie wiecie jak bardzo – och Boże. – Mama przerwała, a prawniczka spojrzała na Sędzinę Diego. – To wszystko, wysoki sądzie. Wstałam, aby pomóc mamie dojść do jej miejsca, ale Kayla posadziła mnie z powrotem i obserwowałam, jak zamiast mnie, pomaga jej ochroniarz. Gdy już usiadła przy stole, uśmiechnęła się do mnie przez łzy i pokazała uniesiony kciuk. Nie było z nią w porządku. Ale się nie bała. Tyle mogłam stwierdzić. Następnie zawołano Jack’a. Obrońca był zaskoczony widokiem jego twarzy, nie wyrażającej jakichkolwiek emocji – to go wytrąciło z równowagi. Powstrzymałam śmiech. Witam w klubie, chłoptasiu. – Czy włamałeś się do domu Blake’ów bez pozwolenia? – zapytał prawnik. – Tak – odpowiedział monotonnie Jack. – Włamałem się. Przez otwarte drzwi, które zostawił twój klient. Przez salę przetoczyły się szepty. Kayla rzuciła pięść do góry i zapiszczała. – Och, on zmiażdży tego kolesia i to bardzo. Zacisnęłam usta. Nawet nie miała pojęcia. – I czego byłeś świadkiem, gdy znalazłeś się w środku? – Zobaczyłem Isis Blake, która zemdlała i leżała na podłodze. Na ścianie rozmazana była krew, która sączyła się także z tyłu jej głowy. – A czy widziałeś w tym pokoju mojego klienta? Jack zmrużył oczy. – Nie. Ale słyszałem, jak wali o coś na górze. – Więc nie widziałeś, jak mój klient ‘zaatakował’ Isis Blake? – Nie. Prawnik uśmiechnął się krzywo i podszedł bliżej. – A czy złapałeś za aluminiowy kij baseballowy i skierowałeś się na górę, aby skonfrontować się z moim klientem? – Tak. – Czy mój klient był uzbrojony? Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 84

– Nie. Ale nie wyglądało na to, aby to miało go powstrzymać od zgwałcenia przerażonej kobiety. Wzdrygnęłam się. Mama była zupełnie nieruchomo, skupiona na Jack’u. Obecni na sali znowu zaczęli coś szeptać, aż sędzia uderzyła swoim młotkiem. – Spokój! Spokój na sali. Kiedy szepty ucichły, obrońca wyprostował się. – Skąd znasz rodzinę Blake, Jack? – Isis jest… – Pojawiła się krótka przerwa, gdy Jack się zastanawiał. – Koleżanką. Ze szkoły. – Chciałbym przedstawić pierwszy dowód w sprawie. – Prawnik podniósł dyktafon i położył go na stole. – Nagrana rozmowa z twoim Dyrektorem, panem Evansem, który potwierdza, że ty i Isis dokuczaliście sobie w szkole poprzez dziwaczne żarty na miesiące przed tym wydarzeniem. Nie byliście przyjaciółmi. Według Evansa było całkiem przeciwnie. Więc dlaczego znalazłeś się w jej domu? Czy po to, aby ją skrzywdzić? – Sprzeciw! – krzyknęła prawniczka mamy. – Wysoki sądzie, co to ma do rzeczy w związku ze sprawą? Sędzia Diego westchnęła. – Oddalam. Pearson, staraj się trzymać tematu. Prawnik kiwnął głową. – Nie ma potrzeby. Obrona skończyła, wysoki sądzie. Jack spojrzał na mnie. Spostrzegłam w jego oczach maleńki skrawek zmartwienia. Ława przysięgłych patrzyła na Jack’a tak, jakby nagle stali się podejrzliwi. Prawniczka mamy przepytywała Jack’a w przyjemniejszy sposób – podkreślając, że Jack zadzwonił na 911 natychmiast, gdy mnie znalazł, jaki dzielny był, aby zmierzyć się z dorosłym, wściekłym mężczyzną. Jack wzruszył na to ramionami, ale widziałam, co prawniczka starała się zrobić – przedstawić go we współczującym, bohaterskim świetle. I to działało. Łagodnie. Ława przysięgłych nie gapiła się już przynajmniej na niego tak, jakby miał trzy głowy. Jack wrócił. Jego dłonie były mocno zaciśnięte w pięści na kolanach i wyglądał bladziej. – Czy… wszystko w porządku? – zaczęłam. – To znaczy, poza faktem, że masz grubego, aroganckiego guza na swojej szyi, którego nazywasz głową. – W porządku – powiedział miękko. To mnie uderzyło. – Ja nie, uch, nie miałam tego na myśli. Tego o guzie. Mój instynkt po prostu każe mi być dla ciebie wredną. Na jego ustach zaigrał zakrzywiony uśmieszek. – Wiem o tym.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 85

Wtedy powołano Leo. Obrońca rozbudowywał jego chorobę – że walczył trzydzieści lat temu w Wietnamie i tam doznał zranienia głowy, że wojskowi lekarze zdiagnozowali u niego zespół stresu pourazowego. I z każdą przemyślaną historyjką moja wściekłość rosła. Mój brzuch miał ochotę wyrzucić lunch, który zjadłam, na jego buty. Ale nie mogłam nic z tym zrobić. Nie pozwolono mi nawet zeznawać, ze względu na moją głowę. Byłam bezradna. A bycie bezradnym jest najgorszą rzeczą, jaką zna wszechświat. – Czy to prawda, że otrzymał pan wcześniej tamtego dnia telefon od pani Blake z prośbą, aby odwiedził ją pan w domu? – zapytał prawnik. Leo nadał swojej twarzy poważny wyraz i kiwnął głową. – Tak. – To cholerne pierdolenie! – krzyknęłam, wstając i wskazując na niego palcem. – To pierdolenie i ty o tym wiesz! – Spokój! – Sędzia uderzyła swoim młotkiem. – Panno Isis, proszę usiąść! – On kłamie, wysoki sądzie! To kłamliwa kupa gówna, która zrujnowała mojej mamie życie… – Spokój! – krzyknęła. – Albo usiądziesz w tej chwili, młoda damo, albo zostaniesz wyprowadzona z sali. Ciężko oddychałam, a krew w moich żyłach zagotowała się. Byłam gotowa, aby być, walczyć, kopać, gryźć i krzyczeć. Ale nie mogłam tu tego zrobić. Mama liczyła na mnie na tym procesie, abym wsparła ją psychicznie. Przepchałam się przez rząd siedzeń i wyszłam z sali. Marmurowe korytarze sądu były zbyt nieskazitelne. Kpiły ze mnie, czyste i lśniące, podczas gdy moje wnętrzności były brudne i wypełnione zakrzepłą nienawiścią. – Hej! Zignorowałam głos i ruszyłam w dół korytarza. – Hej! – AGHH! – Kopnęłam ławkę podeszwą swojego buta. – Żałosny imbecyl! Pierdolony, zakłamany z–małpim–odbytem–zamiast–twarzy kutas… – Isis… – Jeżeli kiedykolwiek jeszcze raz znajdę się blisko niego, pojawi się krew. Wcale nie sztuczna. – Isis, posłuchaj… – Jestem pewna, że produkują widły, które zmieszczą się w ludzkich ustach. I gardle. – Isis! Ktoś złapał mnie za rękę. Odwróciłam się i ją strzepnęłam. Stał tam Jack, lekko dysząc. – Posłuchaj mnie; musisz się uspokoić. – Uspokoić! – Zaśmiałam się. – Jestem całkowicie spokojna! Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 86

– Co robisz ze swoimi dłońmi? – Ćwiczę. – Poruszyłam palcami. – Na co? – Na moment, kiedy moje ręce znajdą się wewnątrz jego wnętrzności. – On z tego nie wyjdzie. Nawet głupi pierwszoroczniak ze szkoły prawniczej by to zobaczył. Więc nie daj się tak ponieść. To nikomu nie pomoże, a już zwłaszcza nie pomoże tobie. – Och, teraz chcesz mi pomóc? To dziwne, ponieważ ostatnim razem, kiedy rozmawialiśmy, zasadniczo powiedziałeś mi, że zamierzasz zrobić z mojego życia piekło. – A jest tak? Robię z twojego życia piekło? Jego głos opadł, niski, głęboki i załamujący się. Nagła zmiana wytrąciła mnie z równowagi. – Nie. – Odetchnęłam. – Sprawiasz jedynie, że jest trochę cięższe. – Twoja mama cię potrzebuje – naciskał. – Nie mogę – nie mogę tam wrócić. Jeszcze nie. Jeżeli znowu zobaczę twarz tego Neandertalczyka… Jack uniósł brew. – Słowo mające więcej, niż cztery litery. Teraz jestem pod wrażeniem. – I powinieneś. Spędziłam cały rok szkoły średniej na uczeniu się o nich. I ich owłosionych kroczach. Ale głównie o nich. – Czy uderzenie mnie jeszcze raz ostudzi twoją furię? Parsknęłam. – Może. Prawdopodobnie nie. To jego chcę skrzywdzić, nie ciebie. Jack spojrzał przez okno na zewnątrz, na plac zabaw po drugiej stronie ulicy. – Są dwie rzeczy, które cię uspokajają – przemoc i cukier. Lody. – Wskazał na budkę z lodami, stojącą przy chodniku. – No dalej. Na mój koszt. – Ochhh nie. Wiem, jak to działa. Najpierw lody, potem małżeństwo. – Małżeństwo, huh? Powiedz mi – powiedział chłodno, gdy oboje i tak zaczęliśmy zmierzać w stronę budki. – Kto jest szczęśliwym ślimakiem morskim? – Dlaczego morskim ślimakiem? Czemu nie, na przykład, konikiem morskim? – Ponieważ ślimak morski nie ma oczu. Ani nosa. Ani żadnej dostrzegalnej inteligencji, poza umiejętnością jedzenia i srania. Stanowiłabyś dla niego idealne połączenie.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 87

Parsknęłam. Słońce i czyste niebo były znakami, że luty upadł na głowę, wstając dziś rano z łóżka. Wybrałam truskawkowy rożek, a Jack kulkę lodów czekoladowo–miętowych. Była tam ławka, ale zamiast na niej, usiadłam na trawie pod drzewem. Jack usiadł obok mnie. – Nie musisz – powiedziałam. – Tu jest cień – odparł. – Niektóre tyłki lepiej, jak są daleko od siebie. – Nie. Po tym oczyszczającym zdaniu cieszyliśmy się swoimi lodami w relatywnym spokoju, dzielonym przez dwoje ludzi, którzy byli całkowitymi przeciwieństwami. Jack wyglądał śmiesznie w świetle słonecznym. Śmiesznie i przystojnie i tak, że był wart zwymiotowania. – Możesz wrócić do Abercrombie?16 – Co? – Jack spojrzał na mnie. – No wiesz. Wskocz na okładkę magazynu, z którego pochodzisz. Abym mogła schować go pod łóżkiem pomiędzy dwoma gazetami National Geographic, rozpisujących się o recyklingu odpadów słoni i nigdy więcej go nie czytać. – Jesteś szalona. – Wiesz co ludzie mówią o byciu pięknym w środku i takie tam – zaczęłam. – Tak. I? – Po prostu uświadomiłam sobie, że ludzie nie mają rentgena w oczach – wyszeptałam w zachwycie. – Nie mogą zobaczyć twoich wnętrzności. Potarł swoje czoło ze zmęczeniem. – Moim znakiem zodiaku jest Rak – nalegałam. Jack lizał swojego loda. – Pewnego razu, gdy miałam siedem lat, płakałam tak bardzo, że podlałam rodzynka. Moja paplanina nie odstraszyła go, jak pozostałe 99% populacji z wiszącymi wiertłami pomiędzy nogami. On jedynie odchrząknął. – Znasz alfabet od tyłu? – zapytałam. – Znam. – Szybko? – ZYXWVUTSRQPONML… – Potrafisz zrobić cynamonowe donuty?

16

Amerykańska marka odzieży, bardzo popularna, raczej dla bogatej młodzieży – w sklepach ekspedientami byli młodzi, przystojni mężczyźni, rozebrani do pasa, zawsze gotowi pomóc ;) Jednak babcie w USA zbulwersował ten fakt i już nie zostaniecie tak obsłużone

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 88

– Potrafię zrobić bułeczki cynamonowe. – Skoczyłbyś na bungee? – Tak. – Milion razy? – Jeżeli dasz mi wirtualne kolana, istnieje mała szansa. Gapiłam się na jego twarz. – Nie masz jasnozielonych oczu. – Nie. – I nie jesteś leworęczny. – Nie. – I prawdopodobnie nie potrafisz grać na okarynie. – Niestety nie. Pochyliłam się do tyłu i elegancko wsadziłam sobie loda do ust. – Dobrze. – To było bardzo szczegółowe – powiedział. Zjadł swojego loda i położył się na trawie, z rękoma pod głową. – Wymagania odnośnie faceta moich marzeń. Morskiego ślimaka. Cokolwiek. Czy ty w ogóle mogłeś opuścić salę rozpraw, skoro byłeś świadkiem? – Już złożyłem zeznania i nie zmieniaj tematu, masz swojego faceta marzeń? – powiedział to wszystko na jednym wdechu i musiał zaczerpnąć powietrza. Zaśmiałam się. – Nie sądziłam, że Lodowemu Księciu może zabraknąć oddechu. – Twój facet marzeń jest niemożliwy, aby istniał. – Bingo. – Wskazałam na niego. Zmrużył oczy. –Więc to właśnie robisz, gdy jesteś skrzywdzona? Tworzysz faceta marzeń, który nie może istnieć, aby nikt nie osiągnął twoich standardów i abyś nie musiała patrzeć na nich dwa razy? – Tia. – Nie mierzysz się z bólem? Stawiasz ścianę pomiędzy nim a tobą i udajesz, że nie istnieje? Promienie słońca przedostały się przez liście. Tępy ból napromieniował w moim brzuchu. – Yeah. – Torturujesz siebie. Wiem.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 89

– Jest w porządku, brachu. Parsknął. – Jesteś najdalej od bycia w porządku i będziesz utrzymywać ten stan. – A co z tobą? – warknęłam. – Co z Sophią? – Co z nią? – Ona umiera, Jackass. Ona umiera a ty jesteś tutaj ze mną, kupując mi lody i pytając o mojego faceta marzeń! Ona umiera, a ty mnie pocałowałeś, najwyraźniej więcej, niż raz! Jak kurewsko samolubny jesteś? Może po prostu podrywasz mnie, abyś miał kogoś, kogo będziesz mógł pieprzyć z żalu, gdy umrze? Jego oczy zabłysły arktycznym chłodem. – Zamknij się. – Jedyne, co robimy, to kłócimy się. Oczywiście, szanujemy się, czy cokolwiek, ale szacunek to nie wszystko. Ważna jest czułość i miłość, a to masz z Sophią. – Poczułam, jak coś gorącego zbiera się w kącikach moich oczu. – Więc naprawdę, pieprz się. Pieprz się. Nie próbuj się do mnie zbliżać. Nie próbuj mnie, kurwa, naprawić. Nie jestem księżniczką, jestem cholernym smokiem, a ty nie potrafisz tego dostrzec. Więc przestań! Przestań być dla mnie miły! Przestań być dla mnie niemiły! Po prostu trzymaj się z dala od mojego pierdolonego życia!

***

Przyszła, jak burza i tak samo wyszła, ciężkimi krokami, z zaciśniętymi pięściami i włosami falującymi za nią na wietrze, z bursztynowymi oczami wypełnionymi ogniem i urazą. Coś we mnie pękło i zwiędło. Nie wróciłem na salę sądową. Czekałem w parku i słuchałem trajkotania ludzi, którzy wychodzili z sądu. Leo dostał trzy lata więzienia za napaść, pobicie i włamanie. Pani Blake pomachała mi. Isis zignorowała mnie i poszła do swojego komicznie zdeformowanego VW Beatle. Ignorowała mnie. Całkowicie. Żadnych parsknięć, żadnych uśmieszków, żadnych środkowych palców. Nic. Po prostu całkowita pustka.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 90

Dyrektor Evans to miły facet. Według standardów złoczyńców w bajkach Disney’a. Według każdych innych standardów jest po prostu strasznym dupkiem. I wiem o tym, ale spędziłam z nim ostatnio tyle czasu, że ledwo to obecnie dostrzegam. Tak po prostu jest, jak głupia wodoodporna farba na ścianach głównego budynku szkoły lub fluorescencyjne światło nad jego biurkiem, które czasami migota, ponieważ, hello, sponsoruje to publiczna szkoła. Lato jest gorące, ja jestem gorąca, niebo jest niebieskie, a Evans jest porządnym dupkiem z trwającym kryzysem wieku średniego, który lubi się na mnie wyładowywać. I tak położyłam stopy na jego biurku. – Co tam, staruszku? – zapytałam. Wiedziałam dokładnie, co tam. Ale zamierzałam sprawić, aby błagał. Evans przebiegł dłonią po swojej łysiejącej głowie. – Martwiłem się o swoją ulubioną uczennicę. – Och, zrobiłeś się dużo lepszy w kłamaniu! – Klasnęłam w dłonie. – Mogłeś po prostu powiedzieć, że chciałbyś wiedzieć, jak się ma mój Stanford. Wiesz, być trochę bardziej szczery w swoich uczuciach. Jestem pewna, że to ochroniłoby cię od kupowania tego nieuchronnego, czerwonego kabrioletu lub kilku lat terapii, która czeka cię na dłuższą metę. Evans zmarszczył brwi. – Starałem się naprawić swoje błędy. Jak długo jeszcze zamierzasz traktować mnie, jak tego złego? – Tak długo, jak będziesz żył – powiedziałam radośnie. – Chcesz, abym ci powiedziała, że właśnie się dostałam, abyś mógł pochwalić się tym swoim łysym przyjaciołom dyrektorom. – Dostałaś się? Gratulacje. – Ach, ach.– Pokiwałam palcem. – Nie przypuszczaj i nie próbuj zmusić mnie, abym to powiedziała. Wiem, jak działasz. – I jak niby działam, Isis? Proszę, oświeć mnie. – Podstępnymi taktykami i wdzięcznymi zwodzeniami. Dobrze by ci szło w dziewiętnastowiecznej Francji. Poza tym, że wszyscy zostawali tam za takie rzeczy pozbawiani głowy. – Przerwałam i pogłaskałam w zamyśleniu brodę, po czym uśmiechnęłam się. – Tak! Dobrze byś tam sobie poradził! Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 91

Evans był cicho. Jego spojrzenie było skupione i twarde, po raz pierwszy, zamiast być miękkim i wymijającym. – Pozwól, że zgadnę. – Pochyliłam się do przodu. – Chcesz, abym powiedziała, że się dostałam, abyś mógł poczuć się lepiej, poczuć się spełnionym, że zgłosiłeś im moją aplikację, tak jakby przyjęcie mnie do Ivy League zadośćuczyniłoby za te zdjęcia i twoje pieprzenie. Nie poruszył się, nawet nie mrugnął. Odsunęłam się. – A teraz wyjaśnienie, Evans – mówi się na to pieprzenie, ponieważ to gówno.17 Ponieważ już zostało wysrane i nic nie można z tym zrobić. Nie można go sprzątnąć. Zawsze tam będzie. Smród będzie trwał. To zawsze będzie coś, co zrobiłeś. Więc nie, nie zamierzam ci nic powiedzieć. Evans uśmiechnął się. – Już to zrobiłaś. Zirytowałam się. – Yeah? – Nie byłabyś nawet trochę tak arogancka, jak teraz, gdybyś nie wiedziała, że się dostałaś. Gdybyś się nie dostała, nie miałabyś nic, co stawiałoby cię ponad mną. Nie wyciągałabyś tego tematu tak po prostu, z własnej woli. Gwałtownie wciągnęłam powietrze. Miał rację. Miał, kurwa, rację. Nauczyłam się, jak działa, ale on także nauczył się tego o mnie. Sprytny mały szczur. – Na tyle, ile to jest dla ciebie warte, cieszę się. – Uśmiechnął się miękko. – Cieszę się, że dostałaś taką szansę. Teraz mogę odpocząć ze świadomością, że jeden z moich najbystrzejszych uczniów otrzymał możliwość stania się jeszcze bystrzejszym. Byłam cicho. Wstał i stanął przy oknie, obserwując ludzi przed szkołą. – Ponieważ ty jesteś, no wiesz. Bystra. Gdy tu przyszłaś, przejrzałem twoje akta i zlekceważyłem cię, gdyż sprawiałaś problemy. Ale nauczyłaś mnie, że jest inaczej. Nauczyłaś mnie, że potencjał ucznia nie leży tylko i wyłącznie w jego wynikach. Zapomniałem o tym. Lata bycia dyrektorem, a nie nauczycielem zdystansowały mnie od prawdy. Stałem się pochłonięty statystykami i pozorami. Odwrócił się do mnie i uśmiechnął się. – Dziękuję ci, Isis. I przepraszam za wszystko. Możesz iść, jeśli chcesz. Wstałam i zarzuciłam swój plecak na ramię. W drzwiach, odwróciłam się. – Dostałam się.

17

Bullshit – w słowie znajduje się wyraz „shit”, czyli gówno

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 92

Evans kiwnął głową, a jego słaby uśmiech nadal gościł na jego twarzy. Kiwnął tylko głową, nie mówiąc niczego przemądrzałego lub władczego, po czym odwrócił się z powrotem do okna. Wyszłam, czując się trochę dziwnie. Trochę smutno. Trochę lepiej.

***

W moim ciele było około dziewięć miliardów komórek i każda z nich nienawidziła pieszych wycieczek. I spacerów. Tak naprawdę nawet samego chodzenia przez dłuższy czas. Wszystkie nasze dziewięć miliardów wolałoby być w łóżku. W cieniu. Z deserem lodowym. – Nie mogę uwierzyć, że biegałam tyle, aż zrobiłam się chuda – zasapałam i oparłam się o drzewo. Kayla była wiele metrów przede mną, maszerując w górę wzgórza w stronę chaty Avery. – Wszyscy zrobiliśmy takie rzeczy, których żałujemy – odkrzyknęła Kayla. – Takie, jak życie. – Lub nie utrzymywanie dobrej kondycji! – podśpiewała. Wpatrzyłam się w pień dębu, który zdawał się podzielać moje niedowierzanie. Kondycji? – powtórzyłam bezgłośnie. Drzewo poruszyło się w świetle słońca – na swój sposób wzruszyło ramionami. – Czy ty naprawdę… uczyłaś się? – zawołałam. – Jesteśmy już dorosłe. Dorośli muszą znać różne słowa. – A ja myślałam, że jedynymi słowami, jakie znają są ‘chlanie’ i ‘seks bez zobowiązań’. Kayla zaśmiała się i zaczekała na mnie na szczycie wzgórza. – Nie zapominaj o ‘rachunkach’ – dodała, gdy ją dogoniłam. – J…jak bym mogła? – sapnęłam. – Myślę, że tego boję się najbardziej. – Rachunków? Kiwnęła głową. – Rachunki są przerażające. College mnie nie przeraża. To takie liceum, z wyjątkiem tego, że tam mieszkasz. – Ludzie w college mnóstwo piją. – My już teraz dużo pijemy. – Wielu ludzi choruje tam na choroby przenoszone drogą płciową. Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 93

– A sądzisz, że czemu Marina cały czas drapie się po kroczu? – I twoje marzenia o zostaniu gwiazdą rock’a zostaną pogrzebane. – Ja bardziej myślę o rakietach kosmicznych.– Wskazała na niebo.18 Zaśmiałam się. – Serio? – Yeah. – Złapała się za biust. – Tamci faceci doceniliby mój rozmiar zero. Poza tym w kosmosie są świetne skały i inne rzeczy. I kosmici. – Ale nie ma Cosmo – ostrzegłam. – Yeah, ale jest tam kosmos! Parsknęłam i pogłaskałam ją po ramieniu. Szłyśmy jeszcze przez chwilę. Lub raczej Kayla szła, a ja się za nią wlokłam. Ale nawet pomimo moich palących płuc i zatkanego nosa, las był piękny – oświetlony słońcem i pachnący świeżością – a dźwięk jeziora, szumiącego niedaleko był jak kołysanka, którą każdej nocy słyszały jedynie ptaki. Kayla zatrzymała się na kolejnym wzniesieniu i wskazała na chatę. Była olbrzymia, z okiennicami i marmurowym tarasem, ale przynajmniej na podjeździe nie było samochodów. Miałyśmy zielone światło, aby powęszyć i tak długo, jak nie podejdziemy zbyt blisko domu, nie włączymy żadnych alarmów. – Witaj w Zamku Avery. – Dzięki, ass–tronaut. – Poklepałam ją po tyłku.19 Zapiszczała i rzuciła szyszką w moją głowę. Zaplątała się w moje włosy, ale nie kłopotałam się wyjęciem jej, ponieważ to ona mi ją dała. Dawała mi mnóstwo rzeczy – ciastka na patykach, kawy latte i uśmiechy – ale w jakiś sposób ta szyszka znaczyła dla mnie więcej, niż wszystkie te inne rzeczy. Trochę drapała i czasami było to niewygodne. Ale była nadal ze mną i wyglądała wspaniale. Tak samo, jak Kayla. – Więc od czego zaczniemy? – zapytała. – Wren powiedział, że to stało się w lesie. – Rozejrzałam się dookoła. – Avery poprosiła ich, aby wyszli na zewnątrz, więc to nie mogło być daleko od chaty. Jednak nie mogło być także zbyt blisko drogi, gdyż wtedy naraziłaby się na ryzyko, że ktoś ich zobaczy. Musimy zacząć myśleć jak Avery. Kayla zrobiła zdegustowaną minę. Klepnęłam ją po plecach. – Musimy się poświęcić. Komórki mózgowe zregenerują się po dziesięciu godzinach. Nikt nie będzie musiał o tym wiedzieć. – Obróciłam się dookoła i wskazałam na południe. – Ten kawałek lasu wygląda idealnie. Daleko od drogi, ale niezbyt daleko od chaty.

18 19

Gra słów - Rockstar – gwiazda rock’a, a rocket – rakieta ☺ Zamiast astronautko – ass-tronaut, a ass to tyłek ☺

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 94

– Okay, wiem, że jesteś naprawdę bystra, czy cokolwiek, ale ja znałam Avery dużo dłużej, zanim nawet się tu przeprowadziłaś. Wiem, jak ona myśli i wiem, że nie poszłaby w tamtym kierunku. – Mogę wiedzieć, dlaczego niby nie? – Ponieważ jest tam mnóstwo błota. Fuj. – Wtrącenie – błoto wysycha! Dziesięć lat temu mogło go tu w ogóle nie być! – Wtrącenie – tu zawsze było błoto. – Rozejrzała się dookoła. – Gdybym była Avery i chciałabym zwabić ludzi, aby zrobić im coś złego, poszłabym w tamtym kierunku. To tam ona i jej brat puszczali fajerwerki, gdy byli dziećmi. Nie można zobaczyć tego miejsca z chaty, więc nigdy nie zostali przyłapani przez swoich rodziców. – Pocałowałabym cię w tej chwili, ale obecnie to nadal sześć miesięcy za wcześnie, aby stać się studencką lesbą. Kayla parsknęła i zaczęłyśmy iść w stronę wskazanego przez nią kawałka lasu. Mijane przez nas drzewa były coraz grubsze, ich pienie tak szerokie, że zasłaniały widok chaty i jeziora. To była idealna, odizolowana granica wokół prawie kilometrowego obszaru łajdackiej diabeł– tu–był ziemi. – Więc czego w ogóle szukamy? – zapytała Kayla. – Łusek pocisków? Krwi? Ludzkich kości? Czy – wzdrygnęła się i wyszeptała – porwanych ubrań? – Czegokolwiek, co nie wygląda prawidłowo. Czegokolwiek, co nie wygląda, jakby należało do lasu. Kiwnęła głową i rozdzieliłyśmy się. Moje dłonie drżały. Mój oddech był płytki. To jest to. To jest miejsce, w którym to się stało. Stoję tam, gdzie to się wydarzyło. Jack stał się zimny i bezduszny, gdy wyszedł tu ze swojej skorupy. Sophia została tu skrzywdzona. Tutaj narodziło się poczucie winy Wren’a, a Avery zaczęła się tu spalać. Teraz nadeszła moja szansa. Uklękłam na ściółce, a sosnowe igły opadały z drzew. Zaczęłam grzebać w ziemi. Podnosiłam skały. Patrzyłam na miejsca pomiędzy korzeniami, pod kapeluszami grzybów i wokół pieńków. Kayla irytowała się i delikatnie sprawdzała pnie drzew oraz przesuwała nogą liście, ale nie mogłam jej winić. Nie byłyśmy CSI. Miała rację. Czego, do cholery, w ogóle szukamy? Po pół godzinie cichej koncentracji moje ręce pokryte były brudem, a spod paznokci płynęła mi krew od zbyt zawziętego kopania. Uuups. Nie bolało, ale będzie boleć później. Wtedy nagle poczułam coś zimnego i mokrego na mojej kostce i natychmiast krzyknęłam. Głośno. – Zdejmij to zdejmij to ZDEJMIJTO! KAYLA! KAYLA! KAYLAZDEJMIJTO! – Czemu krzyczysz… – ZDEJMIJ TO!

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 95

– To tylko kawałek mchu, Isis! Przestałam podskakiwać i spojrzałam w dół. Oślizgły, zielony przestępca oderwał się niewinnie od moich dżinsów. Kopnęłam go, a Kayla przewróciła oczami i wróciła do poszukiwań. – Y…yeah? – Poprawiłam spodnie, gdy stanęłam. – Cóż, następnym razem, gdy jedzące mięso zombie przyczołga się do ciebie, aby cię zjeść, ja po prostu usiądę i będą to oglądać. Z bezpiecznej odległości. Co nieznaczne pogorszy moją zdolność usłyszenia twojego błagania o litość. – To był mech. – Cóż, mnie wydawało się, że to było zombie i kogo możemy za to winić, hm? Matkę naturę? – Spojrzałam w górę i krzyknęłam do drzew. – Dzięki, koleżanko! Następnym razem mogłabyś może uspokoić mchy–które–zachowują–się–jak–zombie? Dzięki, kochamy cię i jesteśmy twoimi wielkimi fanami! – Czy nie powinnyśmy być ciszej? – syknęła Kayla. – Yeah, ale to nie ma znaczenia! Tu nic nie ma. Spieprzyłam, okay? Mój wielki plan, który miał odpowiedzieć na wszystkie pytania nie wypalił i oto jesteśmy, grzebiąc dookoła w brudzie, jak Kromaniończycy20, którzy nie znali ognia! Ani rękawiczek! Oczy Kayli były zamglone i wpatrywała się w coś w oddali. Pomachałam gorączkowo ręką przed jej twarzą. – Halo? Nie odlatuj jeszcze w kosmos, głupku, masz robotę do wykonania, oceny do zdobycia i chłopców do złamania im serc. Złapała za mój nadgarstek i spojrzała na mnie powoli. – Pamiętam. – Pamiętasz, co? Kayla spojrzała mi przez ramię. – Pewnego lata, jestem całkiem pewna, że to było w dziesiątej klasie, gdyż miałam wtedy pomarańczowe tankini, które było TAKIE słodkie i stylowe… – Kayla! – Racja, um. Więc tamtego lata poszliśmy w dół jeziora, wybraliśmy ten kierunek, co było dziwne, ponieważ jest tu bardzo stromo i zwykle wybieraliśmy inną drogę, ale tamtego dnia zdecydowaliśmy się pójść tędy i dotarliśmy do tego miejsca, może trochę dalej i Avery powiedziała nam… Kayla odetchnęła. – Avery powiedziała nam, abyśmy się zatrzymali. Naprawdę ześwirowała. Dziwnie ześwirowała. Prawie spanikowała i kazała nam wracać, więc wszyscy pytaliśmy ją dlaczego, 20

Człowiek rozumny z górnego paleolitu występujący w Europie między 43 tys. lat p.n.e – 10 tys. lat p.n.e.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 96

ale ona tylko powtarzała ‘ponieważ tak mówię’ i ‘to moja chata, głupki, więc wracamy, kiedy tak mówię’. Moje serce szybciej zabiło. Może to nie było mimo wszystko bezużyteczne. – I szliście w tę stronę? – zapytałam. Kayla kiwnęła głową i wskazała na coś ponad moim ramieniem. – Jeśli pójdziemy dalej, spojrzę z brzegu klifu na jezioro i powiem ci, w którym miejscu kazała nam wracać. Podążyłam za nią. Była szybsza, niż kiedykolwiek, ale adrenalina napędzała moje nogi na tyle, że bez problemu potrafiłam dotrzymać jej kroku. Słońce nadal było wysoko i odbijało się od wielkiego Jeziora Galonagah. Kayla rozglądała się po lesie, w którym drzewa i błoto ustępowały miejsca skałom i linii brzegowej. Za każdym razem kręciła głową i kontynuowała wędrówkę, aż w końcu się zatrzymała. – Tutaj. To tutaj ześwirowała. Rozejrzałam się dookoła. Nie było tu nic wyróżniającego się – po prostu więcej drzew. Ale jeżeli Avery przeraziła się, gdy tędy szli, to oznaczało, że bała się, że zobaczą coś, czego nie powinni. Coś, co tu ukryła. Coś, co zdecydowanie mogło być zauważone z brzegu jeziora. – Chodźmy dalej. Szukaj czegokolwiek, co wyda ci się dziwne. Kayla kiwnęła głową i podążyła za mną. Szłyśmy powoli, obserwując wszystko dookoła nas. Kayla zobaczyła to jako pierwsza i złapała mnie za łokieć. – Isis. Spojrzałam w kierunku, który pokazywała i moje serce przestało na chwilę bić. Nie, przestało bić to złe słowo. Ono wypadło przez mój tyłek. Przepadło, a na jego miejscu pojawiła się jakaś ciężka, ołowiana rzecz. W miejscu, na które patrzyłyśmy, zaraz przy drzewie, stał wbity w ziemię drewniany krzyż, a u jego stóp znajdował się mały kobierzec z kamieni. – Czy to. – Kayla ciężko przełknęła. – Czy to… – Grób – skończyłam za nią. – Yeah. Zatrzymała się i zamarła w miejscu, ale ja poszłam ostrożnie dalej. Uklękłam przed grobem. Drewniany krzyż był tandetny – ktoś złączył po prostu dwa patyki razem za pomocą sznurka – ale przynajmniej przetrwał bieg czasu. Miał oderwaną korę i zostawiono tylko białe, utlenione drewno. Ten biały kolor z łatwością można było dostrzec poprzez drzewa i z brzegu jeziora, jeśli spojrzysz pod odpowiednim kątem. Ktokolwiek zrobił ten grób, wiedział, co robi. Kamienie prawdopodobnie powstrzymywały padlinożerców od wyciągnięcia ciała i zjedzenia go. Ten grób był taki mały. Już wiedziałam, co w nim było. Ale to nie wystarczało. Musiałam to zobaczyć na własne oczy. Zaczęłam podnosić kamienie. Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 97

– Isis! Co ty robisz? Przestań! – Wracaj do samochodu i poczekaj tam na mnie. – Nie możesz – nie możesz tak po prostu tego wykopać… Spojrzałam na nią przez ramię. – Tutaj leży prawda, Kayla. I muszę ją poznać. Więc wracaj do samochodu i poczekaj tam na mnie. Udawaj, że wcale tego nie robię. Kayla zacisnęła oczy, ale się nie ruszyła. Zdejmowałam kamienie, jeden po drugim i użyłam jednego z nich do kopania w miękkiej ziemi spod kamieni. Gdy dotarłam głębiej usłyszałam, że Kayla zaczęła szlochać. Jej płacz odbijał się w lesie echem i w jakiś sposób wiedziałam, że to nie były pierwsze ludzkie łzy, które słyszały drzewa wokół nas. Moje ramiona bolały, palce paliły się z bólu, a krew z pod paznokci zaczęła mi lecieć i mieszać się z brudem ziemi, ale nie przestałam. Nie mogłabym przestać nawet, gdybym chciała. Dokopałam się na głębokość stopy. Dwóch stóp, trzech stóp, aż w końcu… Aż w końcu nie było już tylko ziemi, ale wystawał z niej kawałek małej różowej pokrywy. Moja krew poleciała na nią. Zaczęłam kopać szybciej, ale delikatniej, po prostu dookoła kształtu, który zaczął się formować. Kopałam dotąd, aż się poluzował i mogłam go powoli wyjąć. Starłam z niego brud. Położyłam go na uściełanej igłami ziemi i otworzyłam. Był zamknięty, ale zamek szybko puścił i brzegi pokrywy rozpadły się, jak zaskorupiały, starożytny kwiat, aby ujawnić swoją zawartość. Poczułam ciepło Kayli po mojej lewej stronie, jej ciekawość najwyraźniej zwyciężyła nad niechęcią. Ale w chwili, kiedy pokrywa odpadła, zaczęła płakać głośniej, niż kiedykolwiek i odskoczyła, jakby się poparzyła. – Nie. Nie, nie, nie – krzyczała. – Nie, nie, nie! Maleńki szkielet patrzył na mnie oczkami zbyt małymi i zbyt czarnymi, aby cokolwiek widzieć. Nigdy niczego nie widział. Tego byłam raczej pewna. Pięć miesięcy? Może sześć, ale nie więcej. Obok szkieletu leżała maleńka bransoletka z charmsami w kształcie liter. Podniosłam ją drżącymi palcami. Tallulah Wpatrywałam się w to imię przez mogłoby się zdawać godziny. Dni. Tallulah. W skrócie Tallie.

***

Dźwięki dochodzące z podziemi ogłuszyły mnie w sekundzie, w której wszedłem do baru. Bull’s Tail nie był miłym barem, nie był nawet znośny – trociny, siki i rzygowiny pokrywały każdy kąt – ale był dokładnie tym, czego szukałem.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 98

To było dokładnie takie miejsce, w którym ludzie mieli nadzieję umrzeć. W sobotnią noc było napakowane po brzegi ludźmi. Mężczyźni puszyli się i ryczeli ze śmiechu w swoje piwa i whiskey, i wszędzie unosił się smród potu i starych orzeszków. Muzyka rockowa ryczała ze skrzypiącej szafy grającej, stojącej w rogu, a na migoczącym telewizorze wyświetlany był mecz, którym zainteresowanych było jedynie kilku stałych klientów. Barmanką była starsza kobieta o farbowanych blond włosach, której piękno dawno już minęło, jednakże lata pogwizdywań i łapania ją za tyłek sprawiły, że na jej twarzy gościł kpiący uśmieszek. – Co podać? – Zerknęła na mnie, posyłając mi mały uśmiech. – Dwie kolejki czegoś najmocniejszego. I Gin z tonikiem. Z lodem. – Dowód? – poprosiła. Wyjąłem go z portfela, na co kiwnęła głową. – W porządku, sekundkę. Czekałem. Byłem tu jedynym facetem bez piwnego brzucha, co kobiety zaczęły zauważać. Dobrze. To sprawi to dużo łatwiejszym. Barmanka wróciła z moimi drinkami i wypiłem je najszybciej, jak mogłem. – Whoa – powiedział facet po mojej lewej. – Jesteś okropnie młody, żeby tak pić. – A ty jesteś okropnie głośny, jak na kogoś tak starego. Zaśmiał się, ale nie był to obrażony śmiech. Był rozbawiony. Spojrzałem na niego – tweedowy garnitur opinał zauważalnie masywne ciało. Przypomniałem sobie, że szedł za mną chodnikiem. Nie był gruby – w zasadzie było całkiem przeciwnie. Miał szerokie ramiona i wyrobione mięśnie. Siedział idealnie prosto, ale w swobodny sposób. Jego palec wskazujący i ścięgno w ramieniu były bardzo wyrobione; klasyczne oznaki strzelca. Wojskowy, bez wątpienia. Jego włosy były białe i rozrzedzone, a jego wąsy niewyraźne. Ciemne oczy błysnęły do mnie. – Ludzie piją w taki sposób tylko z dwóch powodów – aby coś sobie przypomnieć lub o czymś zapomnieć – powiedział. – Wcale nie jesteś pełny tautologii – zirytowałem się. Gin i wódka paliły mnie w język. Kobiety krążyły wokół mnie, a ja ostrożnie wybierałem mój cel. To musiał być ktoś wystarczająco głupi, aby oczekiwać po mnie najgorszego. A to oznaczało każdego pijanego mężczyznę. – To dziewczyna, prawda? – zapytał wojskowy. Nie zaszczyciłem go odpowiedzią. – Jest ładna? Zacząłem kręcić lodem w swojej szklance i pozostałem cicho. – A więc jest brzydka. Musi być całkowicie paskudna. – Nie – warknąłem. – Nie żeby to miało jakieś znaczenie, ale nie. – Nie, żeby miało jakieś znaczenie? – naciskał. Przerwałem. Zmuszał mnie do mówienia, a alkohol szybko we mnie uderzał, więc uznałem, że nie mam nic do stracenia. Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 99

– Jest ładna. Tak myślę.– Skrzywiłem się. – Nie chodzi o to, że jest ładna. Jest ładna, ale nie tylko o to chodzi. – Oczywiście, że nie. W innym wypadku nie byłoby cię tu, pijącego i ze związanym językiem. Przesunąłem szklankę do barmanki i spojrzałem na mężczyznę. Niewinnie się uśmiechał, obejmując swoją szklankę bourbona. Jego cisza była w jakiś sposób bardziej irytująca, niż jego słowa, dlatego ją przerwałem. – Mężczyźni lubią kategoryzować kobiety. – Zacisnąłem usta. – Umieszczają je w wygodnych małych pudełkach, takich jak „gorąca”, „słodka”, czy „piękna”. To dla nich proste. Dla mnie nigdy takie nie było. – Więc ta konkretna dziewczyna – zaczął mężczyzna – nie jest w żadnym z tych pudełek? – Jest w każdym z nich – powiedziałem, trochę zbyt szybko, co nie za bardzo mi się podobało. – I jeszcze więcej, jednocześnie w żadnym z nich. Jest po prostu sobą, nie mniej, nie więcej. Ale mówienie o tym teraz jest bezcelowe. – Rzuciła cię? – Powiedziała mi, żebym trzymał się z dala od jej życia. – Więc jesteś tu, siedząc w zapyziałym barze, aby zaraz wszcząć jakąś bójkę tylko po to, by to z siebie wyrzucić. Zmrużyłem na niego oczy. Nadal się uśmiechał. – Żyję wystarczająco długo, że umiem rozpoznać twarz, która szuka walki. I znam twarze, które wiedzą, jak się bić. Oczy mężczyzny nagle stały się nieczytelne. – I co najważniejsze, znam twarze, które głęboko w duchu, chociaż się do tego nie przyznają, lubią walczyć. Wpatrywałem się w ladę baru, a jej lśniące drewno odbijało moją twarz. Mężczyzna przestał się do mnie uśmiechać i wziął łyka swojej brandy, zanim ponownie przemówił. – Widzisz to czasami w chłopakach. Większość z nas w armii nie lubi tego, co robimy, wierz mi lub nie. Zaciągamy się do niej dla koleżeństwa, poczucia przynależności, w takiej kolejności. Nie dla krwi. Ale co jakiś czas widzisz, że przychodzi ktoś, kto naprawdę lubi przelew krwi. Niektórzy z nich ukrywają to lepiej, niż inni, ale zawsze i tak to wychodzi na jaw. – Co sugerujesz? – warknąłem. – Sugeruję, synu, że jesteś potworem – powiedział bez wahania. – I nienawidzisz tego, kim jesteś. Moja pięść połączyła się z jego szczęką, zanim mogłem to powstrzymać. Lód zniknął. Opanowanie i spokój, racjonalne zachowanie, które utrzymywałem w sekundzie wyparowały,

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 100

gdy mężczyzna popchnął mnie, ciągnąc mnie za ramiona na zewnątrz, podczas gdy barmanka coś krzyczała, a pijani idioci dopingowali nas, ryczeli i przyjmowali zakłady, podążając za nami na nocne powietrze. Wszedłem w kałużę, gdy dosięgnął mnie cios mężczyzny. Był tak mocny, że świst, jaki za nim poszedł sprawił, iż widownia zassała powietrze. Był olbrzymi. Był wyższy i szerszy, niż Leo i nie miałem ze sobą kija. Sięgnął po mnie, więc rzuciłem koszem na śmieci pomiędzy nas. Kopnął go na bok, po czym odbił się od ściany jak mała puszka. I po raz pierwszy, odkąd zobaczyłem Isis na podłodze z krwią wokół jej głowy, poczułem strach. Prawdziwy, pierwotny, zimny strach, który sięgnął moich płuc i chciał wypchnąć je przez moje gardło. Wyciągnąłem pięści przed siebie i uniknąłem kolejnego ciosu, ale mężczyzna zdążył kopnąć mnie kolanem w klatkę piersiową, pozbawiając mnie tym tlenu i sprawiając, że mój świat zredukował się do przebłysków bieli, czerwieni i bólu. Ledwie mogłem usłyszeć pokrzykiwania tłumu przez własne bicie serca. Ktoś starał się nas rozdzielić, ale mężczyzna odepchnął go i sięgnął po mnie. Nagle moje stopy nie dotykały już ziemi, gdyż jego pięści złapały za mój kołnierzyk i podniosły mnie ponad cementową nawierzchnię. Nasze oczy spotkały się na sekundę, jego nie wyrażały żadnych emocji, po czym rzucił mnie na bok. Przed oczami zobaczyłem gwiazdy, gdy moje plecy uderzyły z hukiem o ceglaną ścianę. Próbowałem wstać, ale moje nogi zdawały się być z przepełnionej bólem galarety. Mężczyzna pochylił się nade mną. – Nikt nie jest w stanie ujarzmić potwora w tobie, synu. Ani twoi rodzice, ani dziewczyna. Ani college, ani żadna inna instytucja. Tylko ty sam jesteś w stanie to zrobić. Splunąłem na jego stopy, a moja ślina zmieszana była z krwią. – Co ty o mnie wiesz. – Blanche opowiedziała mi wiele rzeczy o tobie. – Powinienem był się domyśleć, że jesteś jednym z jej goryli. – Nie lekceważ mnie. Nie jestem jej i ufam jej na tyle, na jak daleko mogę nią rzucić. A nie będzie to dalekie, gdyż ostatnio przytyła. Zirytowałem się. Mężczyzna pochylił się do przodu i zaoferował mi swoją dłoń. Tłum z baru dawno zniknął, gdyż minęła im już ekscytacja. Gapiłem się na jego rękę przez chwilę, po czym wstałem o własnych siłach. Każda kość w moim ciele krzyczała, abym przestał się ruszać, abym wstrzyknął sobie morfinę, owinął się bandażem, cokolwiek, aby zatrzymać ból. – Słyszałem, co zrobiłeś dla rodziny Blake. Słowa bardzo szybko podróżują po świecie prawa karnego. – Więc? Mężczyzna sięgnął do kieszeni w kurtce i podał mi wizytówkę. – Gdy będziesz gotowy użyć swojego potwora konstruktywnie, zamiast destrukcyjnie, spotkaj się ze mną.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 101

Odszedł, zanim mogłem mu odpowiedzieć, więc zostałem sam w alejce z bolącym ciałem i oszołomionym umysłem. Wizytówka była prostsza, niż jakakolwiek, którą widziałem – prostsza nawet od wizytówek Klubu Róży. I stąd wiedziałem, że był to podejrzany, przestępczy biznes. Gregory Callan VORTEX Enterprises Siedziałem tam na tyle długo, żeby wykrzesać z siebie wystarczającą ilość energii, aby dotrzeć do samochodu i rozłożyć się w nim. Alkohol uderzył mój krwioobieg, dzięki czemu mogłem przywitać gorącą ulgę, łagodzącą ból. Ale wraz z otępieniem przyszła świadomość, że przyszedłem tu szukając bijatyki. Ja, Jack Hunter, naprawdę przyszedłem tu z zamiarem zaangażowania kogoś w walkę. A teraz jestem pobity i pijany, moje usta smakują krwią i jedyne, czego chcę, to wrócić do tej nocy w domu Avery, do tego absurdalnego, odwołującego się do tematu morza pokoju, do łóżka, w którym leżała Kobieta Kot, do Isis, do Isis, która wyznała mi cichymi, wyjąkanymi, zawstydzonymi słowami, że mnie lubi, do momentu, kiedy wszystko było proste. Ona i ja. Ona i ja w pokoju, sami. Zadzwonił mój telefon. Skrzywiłem się, gdy odebrałem. – Halo? – Jack! – powiedział słoneczny głos Sophii. – Doktor Fenwall powiedział, że właśnie wpłynęła ostatnia płatność na operację! Dziękuję! Tak bardzo ci dziękuję! Odsunąłem od siebie pozostałości wspomnień z tamtej nocy i uśmiechnąłem się. – Nie dziękuj. Przynajmniej tyle mogłem zrobić. – Pracowałeś tak ciężko. Jestem naprawdę wdzięczna. Pamiętasz, jak mówiłam, że będziesz mógł wybrać miejsce, do którego pójdziemy, gdy będę mogła następnym razem wyjść ze szpitala? – Tak. – Cóż, Dr Fenwall powiedział, że mogę opuścić szpital na kilka dni w przyszłym tygodniu. Więc. – Zobaczę co mogę znaleźć dla nas fajnego. – Yeah! Ale Avery chce urządzić mi przyjęcie niespodziankę. Na moje urodziny. – To w marcu. – Wiem! Ale jeśli mam mieć tylko kilka dni wolnych, chcę ją zaplanować wtedy. – Myślałem, że nienawidzimy Avery? – Nienawidzimy! To znaczy, nie lubimy jej, ale naprawdę się stara. I to wydaje się być nie w porządku. A dodatkowo, jeśli tego nie przeżyję… – Nie mów tak – warknąłem.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 102

– Jeśli tego nie przeżyję – powiedziała z większą pewnością. – Nie chcę, aby rzeczy między nami były złe, gdy ja… no wiesz. – Nie będzie tak. – Po prostu, proszę cię. Naprawdę chcę iść. Westchnąłem. – W porządku. Zapytam ją o to. – Okay. Dziękuję. Wiem, że to dla ciebie ciężkie, ale dziękuję ci. – W porządku. – Powiedz cześć swojej mamie ode mnie. Lub, zgaduję, że sama się z nią przywitam. Nadal jednak będzie to dziwne, wejść tak po prostu na facebooka i napisać „Hej Dahlia! To ja!” – Nie martw się – zapewniłem ją. – Ona cię kocha. Zawsze będzie. Zawsze możesz z nią porozmawiać. – Okay! Teraz zamierzam trochę się przespać. – Dobrze. Dobranoc. – Dobranoc, Jack. Kiedy się rozłączyliśmy, słowa Isis zadźwięczały w mojej głowie. ‘Ona umiera, Jack.’ Oparłem głowę o kierownicę i udawałem, że jestem gdzieś indziej. Gdzieś, gdzie jest ciepło. W miejscu takim, jak śmieszny, mały pokój o tematyce morza.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 103

Od procesu, mamie się poprawiało. Nie wiem czy poprawiało jest dobrym słowem. Była silna tak długo, tylko dla mnie i teraz, kiedy wróciłam, znów polega na mnie i mi to nie przeszkadza, to u nas norma, ale nie mogę przestać czuć się jakbym była laską zamiast córki, ale wciąż czuję się winna za czucie tego tak i robię jej kolację i przynoszę herbatę i mówię, że wszystko będzie dobrze. Miłość jest byciem dla kogoś. Jeśli jest jedna rzecz, której nauczyłam się od cioci Beth, to że rodzina oznacza bycie wtedy, kiedy nie ma nikogo innego. Mama chodzi na dwa razy więcej spotkań z psychiatrą, ale to wydaje jej się pomagać. Widzę czasami Avery w poczekalni, posyła mi prychnięcie nim przechodzi przez drzwi. Jest ostatnio bardziej sukowata, i to oznacza, że jest szczęśliwsza, a także, że prawdopodobnie Sophia znów z nią rozmawia. Avery jest jak zwykle jo–jo, a Sophia przyciąga ją i odpycha, zależnie od jej nastroju. Ale nie mogę tego powiedzieć Avery. Sophia nie robi nic złego w oczach Avery. Żal mi jej. Szkoda mi jej. A współczucie nie jest zdrowe, ale po wszystkim co Avery zrobiła mi i Kayli, Jackowi, Sophii i Wrenowi, nie mogę zmusić się, żeby czuć coś więcej w związku z nią. I to jest gówniane, nie w stylu Isis Blake. Zmieniam się. Stara Isis starałaby się bardziej, żeby znów być z Avery przyjaciółmi, nawet po tym całym gównie. Stara Isis byłaby żołnierzem, który z uśmiechem przyjmie kolejne ciosy. Robię się gorsza. Jestem draniem mimo wszystko. Ziejącym ogniem smokiem. Więc to ma sens. Szpital jest cichy. Jak grób. Poza ludźmi, którzy ekstremalnie mocno starają się nie być w grobach. Bardzo mocno. Przynajmniej cztery morfiny i dwa okropne szpitalne jedzenie, mocno. Będąc tu z powrotem, czuję się klaustrofobicznie – zapach antyseptyków, ludzi w fartuchach wędrujących z pokoju do pokoju niczym duchy, pielęgniarki i interniści wszyscy patrzą się i decyduję gdzie należę w ich małym ekosystemie zdrowotności. Naomi jest na warcie, za co jestem wdzięczna. Nie chcę być bardziej bałaganiarska niż to musi być. Kogo chcę oszukać, totalnie chcę być bałaganem. Przynieść najlepszy bałagan.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 104

Wkładam głowę do dzieciaków, w sekundzie, kiedy ochroniarz idzie siku. Mira i James machają gorączkowo, mrugam i wkładam plastikową torbę z prezentami dołem drzwi. Podchodzą gwałtownie w swoich piżamach z kreskówkowymi bohaterami i wielkimi uśmiechami. – Mira powiedziała, że nigdy nie wrócisz! – Nie prawda! – Mira wystawiła język Jamesowi. Śmieję się i czochram ich włosy. – Nie mogę zostać długo, ale wrócę w ciągu dnia, w tym tygodniu, dobrze? Teraz otwórzcie prezenty. Ale nie mówcie Naomi skąd je macie. Po prostu powiedzcie, że są od… uh, Jezusa. Nie żebym była Jezusem. Uh. Kiwają głową gorączkowo i Mira przytula mnie, owijając się ciężko wokół szyi, myślę, że stara się połączyć nas ze sobą na poziomie komórkowym. Udało mi się podważyć jej palce i wymknąć w chwili, kiedy ochroniarz wyłonił się zza zakrętu. Odgłos rozrywanego papieru i pisków rozbrzmiał za mną. Stworzyłam kilka iskier szczęścia. I to definitywnie nie sprawiło, że poczułam się w najmniejszym stopniu dobrze i szczęśliwie wewnątrz mnie, ponieważ dobrze jest super ohydnie, z wyjątkiem kiedy ser jest na pizzy i… Otwarte drzwi Sophii były przede mną. To jest słabe i zwyczajne, linie kwiatków w wazonach na jej oknie. Widzę jej stopy pod kocem. Stoję tam, wydaje się, że lata. I wtedy biorę głęboki wdech i wchodzę. Nie śpi, jak miałam nadzieję. Jest bardzo obudzona, niebieskie oczy patrzą na mnie znad okładki romansu. Ten ma rycerza na przedzie i bardzo biuściastą kobietę. – Yo! – Uśmiecham się. – Myślałam, że powiedziałam ci, żebyś zostawiła mnie w spokoju – powiedziała poważnie. – Uh, yeah, nie jestem dobra w podążaniu za wskazówkami. Albo w szanowaniu czyichś życzeń. Albo wszystkim innym, naprawdę. Więc jestem tu. Robiąc… rzeczy. Posyła mi miażdżące spojrzenie. – Jesteś irytująca. – To, moja droga, nie jest nic nowego! – Siadam na końcu jej łóżka. – W gruncie rzeczy, to starożytna wiedza. Egipcjanie przepowiedzieli moje przyjście. Aktualnie większość historii opowiada jak Isis umawia się z bratem. Kazirodztwo było wtedy modne. I nie żyli powyżej trzydziestki. Sophia się nie uśmiecha, jej oczy wyglądają jak niebiesko–czarny krzemień. Nie ma unikania. Jakąkolwiek wątpliwą przyjaźń miałyśmy, kiedy byłyśmy związane naszymi niepewnościami. Traktuje mnie jak traktowała Avery, i to jest zimne i ciche, i tak pełne pogardy, że mój żołądek ma dreszcze z niepokoju. Obecność Sophii zawsze była spokojna i łagodna, ale ciężka, i czułam wagę tego teraz bardziej niż kiedykolwiek. Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 105

– Spotkałam Tallie – powiedziałam. Jest pół sekundy ciszy i wtedy Sophia odkłada powoli książkę. Nie mogę znieść ciszy. – Znalazłam ją. I jest mi przykro. Przepraszam za ciekawstwo. Przepraszam za poznanie jej. Jestem pewna, że nie chciałaś aby wielu ludzi to robiło. Przepraszam. Przepraszam za to, że to ci się stało na samym początku… – Co mi się stało? – Sophia wtrąca zaciekle. – Proszę powiedz mi, co mi się dokładnie stało, odkąd wydajesz się tyle wiedzieć. – Whoa, zatrzymaj się, nie to miałam na myśli… – Więc dlaczego przepraszasz? Myślisz, że to sprawi coś lepszym? Myślisz, że to w ogóle pomoże? Słowa nie pomagają. Nigdy nie pomagały. I pomagają nawet mniej, kiedy wychodzą z twoich ust. Zaciskam usta. Sophia patrzy. – Nie potrzebuję twojej litości. To jest to, co przyszłaś dać, prawda? Czy grozisz mi wiedzą, którą masz? – Nie – Sophia, nie zrobiłabym… – Zrobiłabyś. Ponieważ myślisz tak jak ja. I to jest to, co ja bym zrobiła. I tak po prostu, cały mój gniew wzbiera we mnie i blokuje mi gardło. – Nie. Jestem. Tobą! Moje pięści wirują i niechcący strącam wazon. Rozbija się, odłamki opadają na podłogę. Wyraz twarzy Sophii zmienia się na uśmiech. – To jest czas, żebyś się na mnie wściekła! Wiedziałam, że nie jesteś tak bystra i miła jak się pokazujesz. – Wystarczy tych obelg! Dlaczego to robisz? Dlaczego tak okropnie srasz na moją twarz? Przestaje się uśmiechać, jej wzrok jest spod ciężkich powiek. – Ponieważ masz to wszystko. Masz zdrowie. Masz rodzinę. Masz przyjaciół. I nawet, jeśli masz to wszystko, chcesz jedynej rzeczy, która mi pozostała. Pożądasz go. Próbujesz mi to zabrać. – Ja nie… – Ależ tak. Naciskasz. Poznałaś go i próbujesz robić wszystko, żeby przykuć jego uwagę. Utrzymujesz się w jego życiu. Chcesz go. Wciąż chcesz. I to sprawia, że jest mi niedobrze… Moja dłoń żądli. Twarz Sophii odsuwa się na bok, jej oczy wypełnione są zupełnym szokiem i bólem, kiedy patrzy z powrotem na mnie, jej policzek jest czerwony. – Nigdy nie lubiłam Jack’a i nigdy nie polubię. Więc przestań. Przestań być takim dupkiem. Odpuść tą bezużyteczną nienawiść. Nie rusza się, patrząc na mnie i widzę jak jej oczy powoli wypełniają się łzami. – Nie mogę – szepcze. – Nie mogę.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 106

Jej ręce sięgają oczu i zaczyna szlochać. Nie dotykam jej. Chcę, chcę ją przytulić i nazwać ją Mydlaną i trzymać jej rękę w swojej, kiedy płaczę o mamie i Leo i o tym co się stało. Ale ona mnie nienawidzi. Byłam w błędzie. Jack mógł być księciem i zły książę rani, ale smok rani bardziej. Jestem złoczyńcą. A mówiąc o Tallie, znajdując Tallie, zieję ogniem na wioskę i spalam wszystkich wewnątrz na proch. Sophia. I Jack. I Wren i Avery. To nie jest mój delikatny koszmar, ale wchodzę sobą mimo wszystko, ponieważ myślę że mogę co, pomóc? Naprawić rzeczy? Nic nie naprawi tych rzeczy. Nic nie odwróci rzeczy, które się stały tamtej nocy w lesie, nie ważne jak bardzo będę kopać albo jak mocno będę próbować o tym rozmawiać. Jestem głupia za choćby myślenie, że mogę naprawić te rzeczy. I wtedy, tak po prostu, Sophia sięga po moją ręką i przyciąga ją do jej serca. – Chcę Tallie z powrotem. – Płacze, anielska twarz jest spuchnięta. – Proszę. Po prostu oddaj mi ją z powrotem. Ściskam rękę i kiwam głową. – Dobrze.

***

Dwa tygodnie po tym, jak znalazłyśmy ciało w końcu zdecydowałyśmy się o tym porozmawiać. Kayla unikała mnie w szkole z powodu dziecka z jeziora. Starałam się złapać ją na lunchu, przerwach, ale odmawiała rozmawiania o tym. Aż do teraz. To jakby się załadowała, otrząsnęła z szoku, zanim mogła stawić czoło realiom tego. Nazywała je Dzieckiem z Jeziora. Nie widziała imienia na bransoletce, a ja jej nie powiedziałam. Głównie dlatego, że miała kolor tysiącletniego ryżu, kiedy wyciągałam Dziecko z Jeziora. Jeśli imię by się pojawiło, myślę, że spaliłaby się na miejscu z żalu. Myślę, że to jest to. Żal. Albo może szok. Albo może długotrwały przypadek biegunki. Może została wychowana całe życie na przedmieściach Ameryki, twarde rzeczy jak niechciana ciąża i szkielety były z dala od jej życia. Powiedziałam jej, że to nie było dziecko Avery, choć, to było to o co się martwiła i płakała o tym w lesie. To Sophii. Ale to tylko zdezorientowało ją bardziej. – Skąd wiesz, że Sophia miała… – Po prostu wiem. Zapytałam Wren’a dlaczego ostatnio nie odwiedza Tallie. Wszyscy musieli wiedzieć o grobie. Boże, nic dziwnego, że wszyscy milczą na ten temat. – Czekaj, a co z tym co się stało tamtej nocy? – Kayla chrupie ogórka i każdy chłopak w promieniu pięćdziesięciu stóp patrzy z zachwytem. –Tej w gimnazjum? Czy ona… czy ona straciła dziecko wtedy? Czy wcześniej?

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 107

Avery powiedziała, że wynajęła jakiś kolesi żeby coś jej zrobili i Wren powiedział Jackowi, że ich zawiezie. Co jeśli szok sprawił, że je straciła? Co jeśli jeden z nich popchnął ją i upadła mocno i poroniła tam w lesie? To zakłóciłoby to na tyle, że byliby tak szalenie dziwnie milczący teraz. Co jeśli pochowali więcej niż jedno ciało tamtej nocy? Zdjęcie z emaila wciąż jest jak żywe, jakby gówniana plama wypaliła się jak wtedy, gdy patrzysz na słońce zbyt długo. Ale było jeszcze jedno miejsce, które przykleiło się mocniej do mojego mózgu. Głos Kayli mówi o nim w pierwszej kolejności. – Jeśli Sophia i Jack chodzili wtedy ze sobą, wtedy… Mój żołądek zwija się w sobie. Kayla otwiera szeroko oczy. – …wtedy to znaczy… – Wy dwie wyglądacie zbyt poważnie na jedenastą trzydzieści rano. – Wren siada obok Kayli i uśmiech jest na jego twarzy. Kayla odchrząka i wygładza włosy. – Um. Yeah! My tylko, um, rozmawiamy na temat balu! Studniówka brzmi takim zawodem po balu juniorów, tak myślę. – Cóż, to ostatni raz, kiedy będziemy mieć funkcjonalną szkołę – mówi. – I ostatni raz, kiedy będziemy mogli kupić sukienki dotnij–mnie–niżej od Ross i znosić obmacujących chłopców, którzy nie mogą odróżnić pochwy od odbytu, kiedy DJ gra coś o imprezowaniu dopóki słońce nie wstanie z Top 40, a ludzie przemycają tanią wódkę w ich piersiówkach – mówię. Wren i Kayla gapią się na mnie. – Co? – mówię niewinnie. – Brzmisz jakbyś była na wielu szkolnych tańcach – mówi Wren. – Byłam na dokładnie zeru szkolnych tańcach. – Wypinam dumnie pierś i moje sutki trącają butelkę keczupu na stole i robi się wspaniała, czerwona plama na podłodze, dokładnie przed butami Jack’a Hunter’a. Kayla i Wren zastygają, patrząc na niego jakby czekali na to, aż powie coś pierwszy. Trzymam swoje oczy przed sobą, skupiając się na radykalnej srebrnej trwałej drugiej–w–linii kobiety ze stołówki. – Radzę nauczyć się kontrolować swoje kończyny. – Jack szydzi. – Lub ich brak. Jest niemal tradycyjny. Mój umysł dokucza mi mówiąc, że to normalna procedura między Jackiem i mną. Wspomnienia tam są, po prostu mętne, i wszyscy mówią, że powinnam prychnąć coś w odpowiedzi na to jak wyglądają jego włosy jak dupa kaczki, ale nie mogę. Nie mogę nic powiedzieć. Jest przerażający. Obraz jest świeży w mojej głowie i obraz szkieletu Tallie przewija się przed moimi oczami, a ja nie mogę się pozbyć żadnego z nich. Są jego. Wszystkie jego rozległości i one mnie przerażają – mnie! Dziewczynę, która niczego się nie boi z wyjątkiem stonóg. I zielonego Teletubisia. I pierwszych siedzeń na Space Mauntain.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 108

Więc tylko się gapię i nic nie mówię. Jack czeka i Kayla, i Wren czekają na niego, i nikt się nie rusza. Wyraz twarzy Jacka ledwo się zmienia, ale szybka smuga zadowolenia z siebie pojawia się szybko, i przechodzi nad keczupem i wychodzi. Wren bierze garść serwetek i wyciera plamę. – O co chodzi? – pyta. – Co masz na myśli? – Nic nie powiedziałaś. Zawsze coś mówisz. – Ignorowanie go jest najlepszą drogą, aby się odwalił. – Wzruszam ramionami. – Mam dość, myślę. To jest teraz nudne. Kayla zwęża oczy. – To brzmi jak pierdolenie na maksa. – Wolisz, żebym walczyła z nim jak kiedyś? Czy to nie kończyło się łzami? I złamaną głową? Nie chcę, żeby to się zdarzyło więcej niż raz, dobrze? Kayla i Wren patrzą na siebie, ale nie naciskają. Jestem wdzięczna. Ostatnią rzeczą której potrzebuję, jest żeby wiedzieli to, co ja wiem. Ponieważ wiem dużo. I to boli moją głowę. I możliwe że serce. Jeśli jakieś mam. – Widziałaś jego twarz? – Kayla zapytała, kiedy szłyśmy razem na następną lekcję. – Czyją? – Jack’a. Była cała posiniaczona. Jego usta były spuchnięte i w strupach. I był siniak na jego kości policzkowej. – Prawdopodobnie wdał się w bójkę z lustrem, kiedy zobaczył, że jest piękniejsze niż on. – Isis, jestem poważna! – Tak jak i ja! – Spójrz, wiem, że masz coś jak amnezję o nim i twoje uczucia do niego są pomieszane lub cokolwiek… – Uczucia? Co to za obce słowo, które mówisz? – …ale nie musisz być takim totalnym kretynem na ten temat. On też jest człowiekiem, dobra? Nie tylko częścią twojej przeszłości, którą możesz uciąć i odłożyć kiedykolwiek chcesz. Słowa żądlą, głownie dlatego, że brzmią bardzo podobnie do tego co powiedział Jack. Kayla jest zbyt wkurzona na mnie, żeby ze mną dłużej rozmawiać, więc spędzam przerwę, bazgrając wybuchające rzeczy w moim arkuszu. Wren i ja mamy yearbook razem, więc to idealny czas, aby pokazać go. Drukuję zdjęcie z email’u przechodzę do niego ponad komputerami. Jest rytm a następnie. – Co to jest, Isis?

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 109

– A na co to wygląda? – śpiewam. – Skąd to masz? – Ktoś to do mnie wysłał. W emailu. To piękna ręka Jacka, czyż nie? Trzyma zakrwawiony kij, i stoi nad kolesiem, który wygląda na bardzo martwego. Widzę rękę Wrena na myszce i ona się trzęsie. – Co interesuje mnie jeeeeeeszcze bardziej – naciskam. – To fakt, że jakość jest do dupy. Gówniane na tyle jakby było w rurze ściekowej. Albo mojej kolekcji makijażu. I widzisz, że piksele są trochę poza? Jakby falowały? Jakby ktoś zrobił screena z wideo… – Jaki jest adres email? – Przerwał Wren. – Jakiś losowe bzdury. [email protected]. Nikt oprócz nas nie zna adresu. Nie możesz nawet tego powiedzieć. Ickwajihuk? Ikewjahooookk?” Słyszę jak Wren pisze i wzdycha. – Zaufaj mi, już sprawdzałam. Google nic nie znajduje. Kopałam na pięćdziesięciu dwóch stronach i wielu odnośnikach. Ickwajhuk nie istnieje nigdzie indziej niż w internecie. – Isis, słuchaj mnie. – Wren patrzy na mnie spomiędzy naszych komputerów, z poważnym wyrazem twarzy. – Ktokolwiek dał ci to zdjęcie jest niebezpieczny. Zablokuj adres i nie koresponduj z nim. – Dlaczego? – Śmieję się. – Co może zrobić, wyśle mi niechciane zdjęcia fiutów? – To z wideo, które wziąłem tamtej nocy. – Wren mamrocze. – Dałem je federalnemu, który nas przesłuchiwał. – Federalni wysłali mi zdjęcie? – Wysłali je do skarbca prezydium. On umarł pięć lat temu na zawał. Więc to nie może być on. Ktokolwiek wysłał ci to zdjęcie – albo pracuje tam, albo włamał się tam. Jeśli pracuje tam, to nie są dobre wiadomości. A jeśli włamał się na coś tak strzeżonego, to są naprawdę, naprawdę złe wieści. – To jest śmieszne. – Zaufaj mi Isis. Wyczyść komputer. Wyczyść cały dysk twardy. Nie ma żadnych szans. I nie zadawaj więcej pytań. – Więc to jest to? Mam zapomnieć, że kiedykolwiek to widziałam? Wybacz, mam lepszą pamięć i więcej szacunku dla samej siebie. Wren zaciska szczękę. Pochylam się i szeptam. – Widziałam Tallie, Wren. Spotkałam ją. Wiem gdzie jest i czyja jest. Wiem, co się stało tamtej nocy. Sophia straciła ją. I ty to wszystko widziałeś. I pochowaliście ją razem. I może pochowałeś inne zwłoki też. Nie wiem. Ale nie zatrzymam się dopóki się nie dowiem. Wren zacisnął pięści i wstaje od krzesła.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 110

– Więc nie pozostawiasz mi wyboru. Mówi coś do pani Green i wychodzi za drzwi. Staram się iść za nim, ale pani Green zatrzymuje mnie swoim skrzeczącym głosem. – Gdzie się wybierasz, Blake? – Biegun? Marszczy brwi. – Niagara? Marszczy się bardziej. – Dobrze, dobrze, pałac kupy. – Nie. Emily wyszła z przepustką do toalety. Musisz poczekać aż wróci. – Ale co jeśli zesram się w spodnie? Czy pensja nauczyciela jest na tyle wysoka, żeby zastąpić bieliznę ucznia? Noszę bardzo drogą bieliznę. To blef. Moja bielizna jest niebieska i ma trzy lata. Obie wiemy, że nie jestem Tą Dziewczyną. – Siadaj. Pani. Blake. Zakładam ręce na piersi i opadam na krzesło ze znaczną miną zrzędliwą i pełną blasku.

***

Po raz pierwszy od prawie pięciu lat, Wren szedł do mnie. Zaglądał do sali do nauki, znalazł mój stolik i podszedł, patrząc mi w oczy jak to on robi. To moja pierwsza wskazówka, że coś poszło bardzo źle. On jest tchórzliwy. Jest niezdecydowany. I nosi na barkach lata winy razem ze mną. Nigdy nie miał śmiałości, żeby podejść do mnie, chyba, że coś się dzieje. Przesuwa papier przez stolik. To wydruk zdjęcia, bardzo znajomego, krwawego kija basebollowego w mojej ręce i ciemnego kształtu w tle, który znam dobrze. Widzę każdej nocy w moim mózgu decyzję o pokazaniu mi tego koszmaru. – Isis to miała. – Głos Wrena jest mocny, ale cichy. Moje płuca pękają z lodu na jej imię, ale stłumiam ból i podnoszę brew. – I? – Wiesz co to jest – syczy. – Ktoś jej to wysłał na email. – Podała adres? –[email protected]. Wszystkie małe litery. Litery są proste do zapamiętania. Opieram się na krześle i staram się wyglądać normalnie. Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 111

– Brzmi jak spamer śmieci. Wren pochyla się bliżej mnie, fizycznie nie był tak blisko przez pięć lat. Jego zielone oczy są ciemne za szkłami. – Wiem, że wiesz więcej o komputerach niż ja czy ktokolwiek inny w tej szkole. – Zgadza się. – I wiem, Boże – cała szkoła wie – lubisz Isis. Muszę zmusić się do chichotu i wychodzi gorzki. – Naprawdę? Fascynujące. Uwielbiam słuchać nowe plotki. – To nie plotka, Jack, i jestem cholernie pewny, że nie nowa – to cholernie stara prawda i oboje o tym wiemy. Oddycha ciężko, jest czerwony na twarzy. Jest sfrustrowany i speszony nie zły. Wren nigdy nie jest naprawdę zły. Posyłam mu moje najlepsze spojrzenie. – Nie widziałeś jej w stołówce? Nie istnieję dla niej. Najwyraźniej nie troszczy się o mnie. Dlaczego ja miałbym się troszczyć o to, kto jej wysyła wiadomości? – Odnajdzie prawdę na twój temat! – To najwyższy czas, żeby to był ktoś oprócz nas. – Ta osoba… – bulgocze i szturcha palcem zdjęcie. – Ta osoba jest niebezpieczna. I mówi do Isis. Co jeśli ją skrzywdzą? Jest długa cisza. Szydzę i spoglądam w górę na niego i w dół. – Przepraszam, powinno mnie to obchodzić? Twarz Wrena wygląda jakbym ktoś go spoliczkował. Zaciska zęby i zabiera kartkę. – Myślałem, że tak. Myślę, że byłem w błędzie. – Tak. A teraz, jeśli się odwrócisz i odejdziesz skąd przyszedłeś, będę niezmiernie wdzięczny. – Zależy mi na niej! – Wren krzyczy nagle. Sala staje się cicha. Bibliotekarka spogląda w górę, ale Wren nie wydaje się tego zauważyć. Jego włosy są rozczochrane z nażelowanych i jego okulary przechylają się. – Zależy mi na Isis! Zrobiła dla mnie więcej niż ktokolwiek inny i jeśli ucierpi ponownie, przysięgam ci… – Co zrobisz? – Śmieję się. – Uderzysz mnie linijką? Naślesz swoją studencką radę na mnie? Och, czekaj, wiem – zadzwonisz do kogoś po przysługę i odwołasz moje przywileje na budyń. A potem pęka. Wren, chowający się za kamerką, mój łagodnie wychowany były przyjaciel od dziesięciu lat, pęka.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 112

Zanim mogę się ruszyć, łapie moją koszulę i pcha mnie na półkę z książkami. Bibliotekarka gorączkowo dzwoni po ochronę, dziewczyny krzyczą, a chłopacy zbierają się wokół nas w zachęcającym kręgu. – No dalej – prycham. – Uderz mnie. Zrób to. Zielone oczy Wrena płoną, jego mięśnie są napięte jak na kogoś, kto nie jest w żadnym sportowym klubie. Widzę jego pięść i naglę widzę jak ją odsuwa, puszcza mnie i warczy. – Nie. To jest dokładnie to, czego chcesz. Ktoś już przemielił cię na miazgę, przez co tak wyglądasz, a teraz chcesz ode mnie więcej ponieważ jesteś pochłoniętym sobą, masochistycznym dupkiem. – Nie wiem o czym mówisz. – Śmieję się. Wren przytakuje, szybko i mocno. – Yeah. Ja wiem. Wiedziałem o tym przed nią, jesteś martwy w środku i na zewnątrz, chodząc dookoła jak zombie. Każdy może to zobaczyć. I wtedy ona przyszła, a ty zapaliłeś się jak pieprzona świeca. I mogliśmy to też zobaczyć. Nawet Sophia. – Zamknij mordę – warczę. – To dlatego Isis cię teraz ignoruje? – Wren się śmieje. – Ponieważ zdała sobie sprawę, że Sophia znaczy dla ciebie zbyt dużo, a ty wygłupiasz się z nią? – Nigdy – nikt nigdy… – Właśnie, że tak! – Wren krzyczy. – Zrobiłeś to, kurwa, Jack! Przeszła większe gówno niż jakakolwiek dziewczyna powinna przejść i dałeś jej nadzieje! A wtedy poznała Sophię i pieprzenie zmiażdżyłeś ich. – Nie masz… – Jak ona mogła konkurować, kretynie? – Głos Wrena był głośniejszy. – Użyj tego pieprzonego, dużego mózgu przez dwie sekundy; poświęciłeś wszystko dla Sophii. Wysyłasz jej listy. Byłeś z nią od podstawówki. Miałeś Tallie i ona, kurwa, wie o tym też… Mój umysł robi się biały i straszliwy hałas dochodzi do mnie z tyłu czaszki. – Ona co? – Ona wie! Widziała to! Poszła i znalazła to sama, ponieważ jest Isis i to jest to, co robi! Coś we mnie opada. – Co zrobimy? – szepczę, mój własny głos mnie zaskakuje tym jak ochrypły jest. Oczy Wren’a robią się jaśniejsze. – Powiesz jej prawdę. Zanim emaile to zrobią i dopuścisz ją głębiej. – Zapominasz, że przestała uznawać moją obecność. – Zajmę się tym – mówi Wren. – Tylko obiecaj mi, że jej powiesz, kiedy dam ci szansę. – Stałeś się małym dyktatorem – szydzę.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 113

– Mam tego dosyć. – Zaciska pięści. – Uciekać. Za każdym razem, kiedy to robię, ktoś zostaje skrzywdzony. Ale nie tym razem. Nie ucieknę tym razem. Odwraca się i odchodzi zanim mogę uciąć go do jego wysokości. Oglądam Isis z parkingu, czując się jak prześladowca, ale pochylam się, żeby studiować jej twarz w nowym świetle. Wie co zrobiłem tamtej nocy. To dlatego mnie ignoruje. Jest zbyt mądra żeby nie dodać dwa do dwóch. I wie o Tallie. Mój największy sekret jest teraz w jej rękach. Znam ją od miesięcy. Znam jej numer od miesięcy. Ale nigdy nie dzwoniłem czy nie napisałem. Aż do teraz. Moje kciuki latają po klawiaturze. ‘Jesteśmy kwita.’ Zatrzymuje się i wyciąga telefon, Kayla bezcelowo paple do niej. Patrzy w górę i skanuje parking, nasze oczy się spotykają na krótką chwilę. Przez sekundę ciepły bursztyn mnie ogarnia i opuszcza. A wtedy ja odpuszczam i odwracam się.

***

Dziś jest ostatnia noc. Ta kobieta jest ostatnią kobietą. Jest starsza – żona trofeum prawnika, ogranicza się do domu i bieżni i Marthy Stewart, jej drogą do ignorowania męża, który ma wystarczająco dużo dziwek do pieprzenia, żeby przetrwać żonę. Nie mają dzieci. Jest nieszczęśliwa, w formie i niespokojna. Pokój w hotelu jest milszy niż zazwyczaj, i kiedy jest spełniona i wykończona, zaczyna płakać. – Dziękuję. Wciągam jeansy i kiwam serdecznie. – Ile… ile masz lat? Wiem, że pytałam o to w lobby, ale naprawdę, nie możesz mieć dwudziestu trzech… Migam do niej uśmiechem. – Ponad osiemnaście. Jesteś bezpieczna. Obejmuje się ramieniem. – O Boże, praktycznie ograbiłam kołyskę. Myślałem o wszystkich kobietach, które były przed nią, przez fakt, że wyglądałem na dwadzieścia jeden, odkąd skończyłem piętnaście. Nie miała pojęcia. Dorastałem szybko i nie miała pojęcia. – To moja ostatnia noc – powiedziałem, kiedy przyciskałem koszulę. – W tej pracy.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 114

– Och? To dobrze. Ktoś tak miły jak ty nie musi zatrzymywać się w tej dziedzinie. To niszczy dobrych ludzi. A jednak nadal korzystasz z naszych usług. Podwijam wargę, kiedy nie może tego zobaczyć. Myje się i ubiera, biorę mój laptop i siadam na łóżku, korzystając z darmowego wifi. – Pokój jest twój na noc – mówi, kiedy wychodzi, teraz jest stłoczona w różowym garniturze i perfekcyjnie wystylizowanymi rudymi włosami. – Dzięki – chrząkam. Kobieta – nie pamiętam jej imienia – pochyla się nad moim ramieniem. – Ooch, co robisz? Wygląda fascynująco… – Wyszukuję siedemdziesiąt dwa trafienia skierowane na wyszukanie śladu IP. Posyła mi puste spojrzenie. Wzdycham. – Staram się kogoś znaleźć. – Och! Dziewczynę? Byłą dziewczynę? Męczące. Kobiety zawsze skaczą prosto do romansu. Wywracam oczami. – Anonimowego nadawcę emaili. Śmieje się nerwowo. – Racja, więc, zostawiam cię. Dziękuję ponownie. – To była przyjemność robić z tobą interesy. – Kiwam głową. To nie była przyjemność w ogóle. Ostatni raz, kiedy czułem szczerą przyjemność – nie chore uwolnienie – z seksu, to kiedy ostatni raz spałem z Sophią. I to było niemal półtorej roku temu. Czekałem aż drzwi kliknęły za kobietą i wyciągnąłem wyniki szukania. Aktualizowałem je dwukrotnie – raz używając adresu email i raz używając adresu Isis. Który również posiadałem. Nie ukrywała go, kiedy rozwieszała plakaty dookoła szkoły, proszące ludzi o kontakt, jeśli mieliby brudy na mnie. ‘Wie o Tallie.’ Wytrząsam słowa Wrena z mojej głowy i pracuję szybko. Nie jestem obdarowany zdolnością komputerowego hackingu – jeśli można to tak nazwać – ale mam swoje sposoby z programem, albo dwoma. Ruby i C++ są łatwiejszymi językami niż niejeden ludzki język. Po piętnastu minutach analizowania, zostaję ze stu trzydziestoma siedmioma możliwymi adresami IP, który email mógł początkowo mieć. Mógłbym przejść przez wszystkie, jeden po drugim, ale musi być jakiś czynnik łączący. I czynnikiem bez wątpienia jest Isis. Dlaczego ona? Sprawdzam Maryland i Waszyngton. Są dwa IP tam, ale żaden z federalnego biura, gdzie byliśmy przesłuchiwani i gdzie mają taśmę. Taśmę, którą Wren dał im za moimi plecami. Nie jestem zły za to. Byłem na początku. Ale później dowiedziałem się, że taśma została poważnie uszkodzona i technologia przywracania wideo wtedy nie była najlepsza. I bez Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 115

żadnych fizycznych dowodów, policja oświadczyła, że Joseph Hernandez jest zaginiony. Pozostali trzej zostali dogodnie opłaceni przez rodziców Avery i nigdy nie powiedzieli słowa o tym, co się stało. Co mi przypomina – Belina niedługo będzie potrzebowała czeku. Oddałbym go do Wrena, ale to był ostatni zarobek, który będę mieć przez chwilę. Oczywiście zainwestowałem niewielką część w funduszu hedgingowym, więc nie będzie całkowicie odcięta, kiedy pójdę do collegu, ale szybko się skończy w rok lub dwa. Mam nadzieję, że na drugi rok będę mieć staż, który będzie dobrze płatny. Nie, muszę jakiś zdobyć. To jedyna opcja. Ale wtedy operacja Sophii będzie za nami. A ona będzie albo żywa, albo martwa. Naciskam palce na skroni, starając się skupić. Większość adresów IP skupia się obok Florydy. Mrużę oczy. Floryda jest miejscem, gdzie Isis mieszkała. To nie może być przypadek. Ale jest jeden adres IP, który wychodzi poza normy, drogą do Dubaju. Reszta jest w Ameryce. Kimkolwiek jest ta osoba, dokładnie wie jak zdobyć informacje, które nie są jej. Jest dobry. Przekierowanie adresu IP przez serwery w Dubaju będzie rzucać wszystkich amerykanów poza szlakiem. Chyba, że trzymają swoje IP na Florydzie, celowo, wiedząc, że coś jak Dubaj będzie się ciągnąć jak ból kciuka. Zasadniczo, każdy z tych punktów jest podejrzany. Wzdycham i podnoszę telefon, żeby zamówić room service. To będzie długa noc. Pomiędzy kawą i kanapkami z jajkiem o pierwszej w nocy, dostaję wiadomość. Od kogoś w moim telefonie, kogo podpisałem ‘Never’21. Zignorowałem kołatanie serca w moich płucach na widok tej nazwy w moim telefonie. ‘Co byś zrobił, gdyby wszyscy cię nienawidzili?’ Zatrzymałem się i ostrożnie rozważyłem odpowiedź. Wszyscy nienawidzili mnie z jakiegoś powodu. Kobiety, ponieważ odrzucam je. Mężczyźni, ponieważ kobiety, których kochają są w dołku. ‘Zignorowałbym ich.’ Starałem się nie patrzeć na telefon, czekając. Miałem robotę do zrobienia. Ale grzebałem w niej niechętnie dopóki nie przyszła odpowiedź, dziesięć minut później. ‘To jest to, co robię. Ale nie bardzo to lubię’ ‘Więc przestań to robić. Rób to, co lubisz, a nie to czego nie.’ ‘Ale co jeśli lubię krzywdzić ludzi. Wchodzę w drogę. Pieprzę rzeczy.’ ‘Czasami ludzie potrzebują być popieprzeni. To przypomina im, że życie jest krótkie.’

21

Nigdy

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 116

Jest długa cisza. Potem, kiedy zaczynam żałować tego, co powiedziałem, mój telefon znów się świeci. ‘Ona byłaby bardzo ładnym dzieckiem.’ Moje oczy żądlą. Zimne odrętwienie po kobiecie, którą pieprzyłem wcześniej i skupienie na znalezieniu tajemniczego adresata emailu, się topi. Tak po prostu; z jednym zdaniem. ‘Dziękuję.’

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 117

Ciemne drzewa wyglądają jak masywne laski cynamonu. Lake Galonagah o północy wygląda jak tafla przeszklonego czarnego cukru. Księżyc wygląda jak perfekcyjny okrągły biały ser brie. Jestem zgubiona jak diabli. Głodna również. Ale to nic nowego. Jestem głodna około 364 dni w roku. Jednym dniem, kiedy nie jestem głodna są urodziny Hitlera. I jeszcze dzień po święcie dziękczynienia. Na szczęście te dwa dni są jeden po drugim, inaczej nazywamy to ‘DziękiBogu,żeHitlerkopnąłwkalendarzwlatachczterdziestych’ i że z pewnością nie dokona takiego samego kapitalistycznego natarcia, Ameryka lubi swoje święta. W mojej ogromnej i wytężonej uwadze na znacznie świątecznej radości, udaje mi się zgubić jeszcze bardziej. Wbrew powszechnemu przekonaniu, latarki nie przyczyniają się tak bardzo do innej niesamowitości niż bycia fajną rzeczą, którą możesz umieścić jako prowizoryczne oświetlenie imprezy. Wariuje przez całe dwie sekundy, a ponieważ tu jest straszne i cicho, rezygnuje natychmiast i siadam. Na dom skunksa. Wielkie bydle jest zrozumiale niezadowolone i wpycha swój tyłek w sam raz na moją kostkę żeby kompletnie nasączyć ją przez okropny natrysk. – Oh jasna… – Zamykam usta i zasłaniam mój nos rękawem bluzy. – Ty kanalio! Słuchajcie! Słuchajcie ta pasiasta bestia z tamtego drewna jest DUPKIEM! Och Chrystusie to nigdy nie zejdzie prawda? Skunks podziwia swoją pracę na ułamek sekundy przed tym jak odchodzi. Potrząsam na niego bezsilnie pięścią. Nie mogę poeksperymentować z lokalną sukowatą przyrodą. Muszę znaleźć znowu Tallie. Las w dzień jest inny niż w środku nocy i kiedy słyszę wronie ochrypłe kraa zaczynam żałować mojej decyzji na spacer w widocznym zestawie The Blair Witch Project. Ale trzymam się klifu, uważam żeby zawsze wiedzieć gdzie jest krawędź i obejść ją dookoła. W końcu, biały krzyż wystaję zza drzewa i pędzę do niego. Brud pozostaje miękki gdzie wkopywano i wykopywano go drugi raz. Okradanie grobów nie jest moją idealna pracą, ale jestem pieprzenie dobra w tym. Nikt nie powinien tego wiedzieć. Nigdy. – Hej Talli. – Mówię niskim głosem. – Wróciłam.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 118

Mała różowa wstążka jest brudna. Czyszczę ją z błota, i zrzucam igły sosnowe. Tallie patrzy na mnie pustymi oczami. Byłyby niebieskie, ponieważ Sophia ma niebieskie oczy tak jak i Jack. Założę się, że byłyby oszołamiające jak lazur albo ocean w letni dzień. I byłaby piękna – z włosami Sophi i z wysokością i twarzą Jack’a. Uśmiecham się i otwieram paczkę i chwytam bransoletkę z jej imieniem. – Będzie w porządku jeśli to wezmę? Tallie leży tam i kiwa, biorę to, srebrne migające w świetle księżyca. Zamykam pudełko i zakopuję, co mam nadzieje jest ostatnim razem. – Przyjdę z wizytą – mówię. – Przyniosę ci zabawkę okej? Wiem gdzie dostać dobrą. – Hej! Tędy! Czyjś głos tnie przez noc, a las szumi od przybyszów. Kroki, ciężkie i głębokie odbijają się w ziemi. Dużo. Dużo potencjalnych seryjnych morderców gotowych odciąć moją głowę ognistą siekierą. Albo to rodzice Avery. Tak czy siak mam przerąbane. Chowam się za gnijącą kłodą i wstrzymuję oddech. Ledwo słyszę ich słowa; są w dobrej odległości, ale wystarczająco blisko. – Znalazłeś coś? – Nie, sir. Jest pan pewny, że to te miejsce? – Oczywiście. Źródło jest wiarygodne. Szukaj dalej. Potrzebujemy dowodów. Dowodów? Moja ryzykowna cudowna ciekawość jest silniejsza ode mnie i zerkam zza kłody. Mężczyzna w nieskazitelnym tweedowym garniturze stoi z dwoma innymi mężczyznami w ciemnych dopasowanych garniturach. Mężczyzna w tweedowym jest strasznie wysoki i barczysty. Jego włosy szokująco białe i ma stary–biały–koleś–za–opłatę aurę wokół siebie, co sprawia, że błyskawicznie go nie lubię. To nie jest tata Avery – widziałam go w otwartym domu. On jest bogaty, ale nie tak bogaty jak ten koleś – zegarek rolex, włoskie skurzane buty i każdy kto biega wokół z dwoma kolesiami w garniturach i wydaje rozkazy, jest na tyle bogaty by mieć dużo wrogów. – Sir, jeśli mogę – czy Jack Hunter jest wart wszystkich tych kłopotów? On jest tylko uczniem. – Jeden z garniturów zapytał. Tweedowy koleś wzdycha. – Tak jest w szkole średniej. Ale za cztery miesiące pojedzie do college’u. To tylko kwestia czasu jak zwiadowcy Harvardu poczują jego blask, a ja zamierzam zatrudnić go przed nimi. Nie pozwolę Aramon wziąć tego ode mnie. Jest też zbyt inteligentny, zbyt bezwzględny, zbyt idealny. Jest przyszłością mojej firmy. Teraz wracać do szukania. Ciało musi być gdzieś tutaj. Szukajcie źle wykopanego grobu, sześć na dwie stopy. Ciało. Oni nie rozmawiają o ciele Tallie. Oni są po rozwinięte, dorosłe ciało. Skąd oni wiedzą o tej nocy? Skąd są pewni, że zakopano je tutaj? I kto jest źródłem kłopotliwych pytań tweedowego gościa?

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 119

Przesuwam moją nogę, ponieważ mam skurcz, i to jest ostatnia rzecz, jaką kiedykolwiek robię. Teoretycznie. W alternatywnym świecie gdzie oni mają broń. Ale nie mają. Mają uszy. Co jest nieco problematyczne. – Co to było do cholery? – Jeden z garniturów patrzy w górę. – Jeleń? – Oferuje drugi. – Nie ma tutaj jeleni – mówi Tweedowy koleś. – Moriyama, sprawdź tam. Garnitur ruszył w moją stronę, plecy zgarbione i zaciśnięte pięści. Mówiąc, że nie chcę dać się złapać tym gościom jest jak powiedzenie, że ogień jest trochę niekomfortowy. Moje serce pulsuje mi w uszach. Biorę skałę i rzucam ją na lewo ode mnie. Garnitur zawiesza się i zaczyna iść w stronę hałasu, a ja idę w przeciwnym kierunku dookoła kłody, powoli. A potem coś jak rozmyta gonitwa moich nóg, nie zawierająca mojego wspaniałego głosu, skowyczę. Albo śpiewam operę. Nie mogę być pewna, ponieważ nagle nastaje chaos, biegnę i ktoś biegnie za mną, tweedowy koleś krzyczy, ręce łapią moje włosy i zatrzymuję się jak wryta i chowam, on idzie ciągnąc moją głowę w dół wzgórza z garścią moich włosów w ręce. – Dzięki za zrujnowanie robienia doo–doo! – krzyczę. Napawam się moim krótkim życiem, jak inny garnitur dogania mnie i kładzie ręce wokół mojego tułowia, przyciskając moje ręce do boków. – Pieprz się! Puść mnie natychmiast! – Nie sądzę księżniczko. – Stara się utrzymać mnie wymachującą. Przełączam mój głos na słodki. – Puść mnie proszę. Twoje przyszłe dzieci będą ci wdzięczne. – Co? Biorę jego moment zmieszania i kopię moją piętą w jego kroczę. Wypuszcza jęk i upada na kolana, a ja odsuwam się i przesuwam w dół. Mój samochód nie jest tak daleko od szlaku. Powietrze pali jak zimne płomienie, kiedy idę w dół. Moje nogi chcą upaść i nigdy nie pracować ponownie. To nie jest strach. Okej, może trochę. Ale jak 15%. 60% jest podniecone, co czyni mnie fantastycznym ninją i ostatnie 25% jest moim umysłem krzyczącym na mnie bym pozwoliła Jack’owi dowiedzieć się o tych skurwielach. Platonicznie. Pisaliśmy wcześniej i powiedziałam trochę głupio o Tallie, ale nie wydawał się zły. Mam nadzieję, że moje szczęśliwe pałeczki działają wystarczająco długo. Mam nadzieję, że mój głupi nowo odkryty strach o tego matoła pozwoli utrzymać głos nisko. Wreszcie szlak zaprowadza mnie do parku i gorączkowo wgrzebuję się do mojej limonowo-zielonej Beatle. Nie zawiedź mnie dziecinko. Kaszle i charkocze jak odpala, spoglądam szalenie do tyłu na szlak. – Dalej, dalej, teraz nie jest czas pierdzenia na mnie! Wybierz inny czas! Jak, wiesz, kiedy nie uciekam dla ratowania mojego życia od tajemniczych gangsterów w tysiące dolarowych garniturach z malutkimi jajami. Silnik ryczy z życiem i robię najlepszy zakręt w Ohio. Co mówi wiele, ponieważ każdy tutaj prowadzi jak tylko dostanie prawo jazdy i świętuje z sześcioma piwami.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 120

***

Zatrzymuje się, kiedy między mną a jeziorem Golonagh, jest 10 mil i 14 McDonaldów do wyboru. Nigdy mnie nie znajdą. O ile nie zobaczą samochodu na parkingu, szukając go teraz, co jest prawdopodobne. Rozważam malowanie o północy. Może mogłabym, nie wiem, wykąpać go w krwi moich wrogów naprawdę szybko i zmienić go na czerwony. Avery nie ma za dużo krwi, chociaż, czuję jakiś rodzaj współczucia do niej i tylko innych ludzi naprawdę nienawidzę, ludzi goniących mnie, i oni nie są opcją ponieważ mnie gonią i… – Chcesz do tego keczup? Patrzę w górę, kasjer trzyma moje zamówione frytki. Tylko frytki. Cały worek z frytkami. – Keczup jest wspaniałą iluzją. Tylko kiedy umieszczasz sos barbeque na frytkach poznasz prawdę i wolność. – Karcę. Patrzy odpowiednio oświecony. Udaję się do najbliższego, najmniej tłustego stolika i wchłaniam moje zabójstwo. Kiedy mój żołądek jest zaspokojony, pisze do Jack’a. Potrzebuje porozmawiać z tobą. Osobiście. Teraz. Jego odpowiedź jest prawie natychmiastowa. Co się stało? Coś złego? Nie chce o tym pisać. Gdzie jesteś? Przyjedź do Hilton, na ulicy pierwszej i broadview. Spotkam się z tobą w holu. Chwytam moją torbę z frytkami i wychodzę. Nie powinnam być przerażona. Nie powinnam czuć się nerwowo. Powiedziałam mu koniec, bo ja jestem smokiem, a on księciem, ja zieję ogniem, i mieszam, i krzywdzę ludzi, których kocham i jego, ale jestem nadal smokiem, mogę odlecieć jeśli będę potrzebować. Będzie dobrze. Zawsze jest dobrze. Przetrwałam Bezimiennego. Przetrwałam Leo. Mogę przetrwać i to. Jest dobrze. Jest dobrze. Znajduję miejsce parkingowe cztery bloki dalej. The Hilton jest małe w porównaniu z tym w Columbii, ale dekoracyjne – świeże orchidee i fontanna w marmurowej podłodze holu. Portier uśmiecha się do mnie. Jack czeka, siedzi na skórzanym krześle z za bardzo perfekcyjną postawą w leniwej flanelowej koszuli i jeansach. Jest na krawędzi. W sekundzie kiedy wchodzę przez drzwi, zrywa się i podchodzi. – Co się stało? – żąda. – Wszystko w porządku? – Wygrałam milion d… dolarów – mówię. Nie mogę spojrzeć mu w twarz z paru powodów. Wstydu. Wstydu i winy, prawdopodobnie. – Trzęsiesz się jak liść. Chodź. W pokoju jest cieplej. – Nie… ja…. – Wyrywam się. – Ja tylko, ja tylko chcę ci coś powiedzieć i wyjdę. Nie chcę… Nie chcę…

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 121

– Być w tym samym pokoju co ja? – Jego głos jest niski. – Tylko… nie bądź dla mnie miły. Byłabym wdzięczna gdybyś tylko na moment zapomniał, że udawałam, że nie istniejesz przez kilka tygodni na tyle, aż ci to powiem. Jak rozwijająca się amnezja. Czekaj, gówno. Nie. Byłam tam. To jest straszne. Także dużo zaangażowanej galaretki. – Isis… – Ktoś kopie wokół twojej przeszłości. Inny niż ja, mam na myśli. Widziałam ich nad jeziorem. Oczy Jack’a się zwężają. – Przepraszam. Poszłam zobaczyć Tallie znowu, ponieważ Sophia – ona chciała i… Zaczyna odchodzić do windy. – Hej! Czekaj! Nie skończyłam z tobą rozmawiać! – Wejdź do środka. – Uh, nie? Nie widziałeś Klątwy? Pierwsze w windach pytanie po zmroku jest o voodo. – Wsiądziesz do tej windy i pójdziesz ze mną do pokoju albo wyjdziesz. Nadmuchuję policzki i męczę przez całe cztery sekundy. – Dobrze! Ale wychodzę zaraz po! – Wyrzucę cię natychmiast. – Obiecuje. Jakoś to sprawia, że czuję się lepiej, ale w dziwny ukłuciowo–wybebeszony sposób. Drzwi się zamykają i naciska na guzik z jedenastym piętrem. To jakieś trzydzieści sekund nas stojących razem w zamkniętej przestrzeni. Pachnie miętą i cukierkami w dobry sposób. Rozgniatam się w najdalszym kącie i myślę o tym jak bardzo on i Sophia się lubią i to działa, trzymam moją głowę nad wirującymi wspomnieniami czyhającymi tuż pod powierzchnią tego zapachu. Winda otwiera się i prowadzi mnie do pokoju 1106. Nie jest to duży pokój, ale piękny i królewskie łóżko jest w nieładzie w sposób, w jaki może doprowadzić do tego tylko seks. Nie, że ja wiem. Ale to jest bałagan, seks i bałagan, wszystkie te płyny i naprawdę muszę przestać myśleć o seksie cały czas, stawiam czoła mojemu wrogowi, którego w żaden sposób nie lubię, jestem tylko zaniepokojona różnymi przerażającymi mężczyznami w mojej okolicy, ponieważ jestem dobrym samarytaninem, to wszystko… – Przestań myśleć na głos. – Jack zdejmuje swoje buty. – Jestem przytłoczona – mówię. – Według pewnych ostatnich wydarzeń. – Myślałaś na głos. O seksie. To były ostatnie wydarzenia dla ciebie? Gratulację. Kto jest tym szczęśliwym mężczyzną? – Morski ślimak. – Poprawiam i siadam na krześle. Ostrożnie. – Próbuję być miły.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 122

– Nie próbuj. Jesteś w tym do bani. Przez usta Jack’a przebiega cień uśmiechu, ale znika szybko. – Kaleczysz się? Śledzę jego palec wskazujący na moje dżinsy. Ogromne rozdarcie wzdłuż ud pokazuje złe czerwone cięcie, krew barwi tkaninę wokół niego. – Ej, człowieku! To były moje ulubione dżinsy! Widziałam Amelie w nich! – Chciałbym być trochę bardziej zaniepokojony ziejącą raną w twoim ciele – warczy. – Dobrze to twoja sprawa. Osobiście nie mam nic do krwi. Zdarza się co miesiąc. Także powinieneś przestać wywracać oczami tak dużo, ponieważ czytałam gdzieś, że to naprawdę psuje wzrok i nie chciałbyś właściwe być powściągliwy i enigmatyczny, jeśli wbiegasz na ściany cały czas teraz, nieprawdaż? – Idź weź prysznic – Nie! Co to jest, Jersey Shore? Ty weź prysznic! – Pachniesz jak skunks. I krwawisz. Potrzebujesz prysznica. – To był dość duży skunks. Ale naprawdę to zajmie tylko dwie sekundy i będę z dala od twoich kaczodupych włosów, więc słuchaj… – Nie. – Skrzyżował ramiona na piersi. – Niefortunnie, moje moce ogromnej koncentracji są zagrożone przez smród przyrody i widok krwi. Weź. Prysznic. Są tam ręczniki i szlafrok. Mam pralnie, wypierzesz i wysuszysz swoje rzeczy. – Zaczynasz być miły stary. To obrzydliwe. Kolor nie zgadza się z twoimi oczami. Zero na dziesięć, że nie kupisz tego miłego ładnego makijażu ponownie. – Jestem praktyczny. Mam ważną pracę do zrobienia swoją drogą. Skończę ją zanim wyjdziesz i będę mógł poświęcić swoją całą uwagę na pozornie chaotyczne doświadczenia udziału mojej przeszłości. Teraz idź. – Och, tak bardzo cię nienawidzę. – Dobrze. Wolę to od milczenia. On wraca do laptopa na łóżku i zatraca się w tym. Ironizująca wina mości się na mojej klatce piersiowej. Mechanicznie idę do łazienki i krzywię się, jak zdejmuję moje błotniste dżinsy i kurtkę. Będę miała siniaki przez milenia. Dzięki małe orzeszki. Pukanie w drzwi sprawia, że podskakuję do sufitu. – Daj mi swoje ubrania – mówi Jack. – Dzięki, dzięki wielkie. Teraz mam żarówkę na głowie. – Co ty pleciesz? Daj mi tylko swoje ciuchy. – Odejdź! Rzucę je po podłodze! Nie mogę ryzykować, że twoje wszy mnie zainfekują! – Dobrze tylko się pośpiesz.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 123

– Ty się pośpiesz – narzekam dowcipnie. Prawdą jest, że moje serce bije. Wszystko we mnie bije, uderza naprzeciwko mojego szkieletu i skóry, by wymknąć się i uciec z dala jak mięsisty, niezależny worek na mięso. Jestem naga. Jestem naga i chłopiec jest jakieś dziesięć stóp ode mnie, panikuję, ale nie pozwolę temu wyciec nigdzie, nie przez mój głos, nie przez wybór słów, ponieważ panika jest normalna, panika jest tym co robię zawsze kiedy jestem naga i chłopiec jest w pobliżu. Trzęsę się nagle, kiedy otwieram drzwi i kiedy jestem pewna, że odszedł, rzucam ciuchy na podłogę i zamykam drzwi za mną. Moja bielizna jest głupia. Różowa z pandą. Pomyśli, że jestem dzieckiem. Pomyśli, że jestem niedojrzała… Głupia mała dziewczyno. Jesteś brzydka. Czy myślisz, że ktokolwiek na tej planecie chciałby wyjść z grubą brzydką dziewczyną jak ty? Ciepła woda jest luksusową ulgą i pomaga z trzęsieniem, fantazyjny szampon i mydło pachnie jak mleczne migdały. Adrenalina mojej ucieczki odchodzi i kiedy wychodzę i wiążę pasek wokół mnie czuję się jak nowa osoba. Osoba, która nie jest mną. To jest miłe teraz. Żadna inna dziewczyna nie trzęsłaby się. Żadna inna dziewczyna nie panikowałaby, że musi chodzić tylko w szlafroku. Znowu pukanie do drzwi. – Co? – Prycham. – Mam ciuchy dla ciebie. Nie są twoje, ale są lepsze niż porwane. I mam plastry. – Zostaw je na zewnątrz. Wyglądam i biorę je szybko. To jest miękka spódnica. Długa, lśniąca i czarna, i biała koszula. Koszula jest na pewno Jack’a – pachnie jak on. Na kołnierzu odciśnięte są różowe usta. Wywracam oczami. Nic dziwnego, że ma damską spódnice i zaszył się w hotelu Hilton. Naklejam plaster na ranę i wychodzę z łazienki. – Więc co, skończyłeś pracę, huh? – pytam. Spogląda krótko znad laptopa, zatrzymuje oczy na koszuli i spódnicy i kiwa głową. – Tak. Po raz ostatni. – Masz na myśli – twoja ostatnia wizyta? Na zawsze? Kiwa głową. – To wspaniale! – Klaszcze dłońmi. – Jezus to – to naprawdę wspaniale. Gratuluję nie bycia dłużej seksualnym niewolnikiem. Zwija wargi. – Och, bądź cicho. – Jak się czujesz? Wolny i cała reszta? – To rozpustna zabawa – mówi ze śmiertelną powagą.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 124

– Ah! Rozpraszasz mnie! – Wskazuję na niego. – Słuchaj jacyś kolesie szukają czegoś po lesie tam gdzie jest Tallie. Usłyszałam ich rozmowy, oni szukają ciała. Nie Tallie. Kogoś dorosłego. Jack zmyka laptopa. – Jak wyglądali? – Dwóch kolesi w czarnych garniturach, lokaje oczywiście i jeden wielki w tweedowym garniturze. On miał, białe włosy i naprawdę jest jakąś ważna osobą, jakby był właścicielem tego miejsca. Super bogaty zegarek. Super bogaty w ogóle. – Powiedział kim jest? Jakaś wskazówka? – Nie tylko, że idziesz na Harvard i, że chce cię zatrudnić w swojej firmie przed innymi zwiadowcami. Mówił, że jesteś błyskotliwy i bezwzględny i wiele więcej, ale zapomniałam większość z nich później, ponieważ zawsze zaczynam ziewać kiedy ludzie zaczynają cię komplementować. – Co stało się po tym jak ich podsłuchałaś? – Więc, oni podsłuchali mnie. Dokładnie moje stopy na głośniej ziemi. Więc biegałam. Zrzuciłam jednego kolesia w dół wzgórza, a drugiego kopnęłam w jaja. Niezła noc, jeśli mogę powiedzieć tak o sobie. – I ty… wsiadłaś do auta i przejechałaś tutaj później? Trzymam ciepłą torbę frytek. – Tankowałam. On uciska grzbiet nosa. – Cholera. – Coś nie tak? Mam na myśli coś innego niż korporacyjni goście dookoła twojej szyi? Chroń swoją szyję, swoją drogą. To jest piosenka Wu–Tang. Także to łagodna dobra szyja. Patrzę się na nią wiele razy, kiedy rozważam uduszenie cię. Śmieje się. Krzyżuję ręce na piersi. – Coś zabawnego? Potrząsa swoją głową, trochę jego głupich włosów przesuwa się na jego głupie oczy. Jego siniaki są słabe, ale nadal są jak atramentowe odciski. – To miłe. Mieć starą ciebie z powrotem. – Och. – Tęskniłem za tym – kontynuuje. Jego oczy są miększe, ale zaraz znów stają się twarde. – Nieważne. Zapomnij, że to powiedziałem.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 125

Cisza i nagle jestem oślepiona przez ból głowy. To pulsuje, wysyłając przeszywające białością energie w górę i dół mojego kręgosłupa. To ten sam ból, który czułam w gabinecie Mernich. Cholera, cholera, cholera. Nie teraz mózgu, nie teraz… Nosiłam jego koszulę wcześniej. Zapach jest taki sam. Dał mi ją założyć do łóżka, ponieważ mój Halloweenowy kostium był zbyt opięty, byłam pijana, w pokoju były zdjęcia morza i pachniał lawendą, byłam szczęśliwa przez parę sekund. On był pochylony nade mną i całował mnie i byłam naprawdę szczęśliwa. Rzeczywistość i moje wspomnienia zlewają się. Jestem w pokoju hotelowym, ale jednocześnie i w pokoju morskim. Koszulka jest miękka. Pachnie tak samo jak on. Z wyjątkiem, że teraz Jack siedzi przed komputerem, i patrzy na mnie z zainteresowaniem w oczach, Jack z przeszłości nachyla się nade mną, jego wargi są na każdej części mojej szyi, moich obojczykach, moich ustach i w rogu moich ust i… – Isis wszystko w porządku? – pyta hotelowy Jack. – Zapomnij co powiedziałem. Próbuje dać przeszłości odejść. Czasami jest trudno i mówię śmieszne rzeczy. Nie jesteś częścią mojego życia dłużej, tak jak chciałaś. Nie będę cię blokował. Obiecuję. – Lubię cię. Coś bolesnego i potwornego otwiera moją pierś, jak ogromną mroczną muchołówkę. Dwie mnie docierają w jego stronę w tym samym czasie. – Pamiętam – szepczę. Jego palce są długie i delikatne, ale mogę poczuć siłę w nich. – Pamiętam imprezę Halloweenową. Powiedziałam, że cię lubię. Ty… ty pocałowałeś mnie. My… Słowa Sophi odbijają się w mojej głowie. To dlatego cię pocałował. To dlatego nawet nie przeszkadzało mu poznanie ciebie. Bo jesteś taka sama jak ja. Beznadziejna jak ja. Puszczam jego rękę jakby mnie paliła. – Przepraszam. Cholera – przepraszam. – Za co? – Jack mruczy. – Za złożenie rzeczy! Moje wspomnienia wróciły, znam cała historię teraz, więc przepraszam za przytaczanie jej. – Twoje wspomnienia wróciły? – Jego głos jest zduszony, ale przeczyszcza go. – To… to dobrze. Nie masz za co przepraszać… – Mam tylko na myśli – naprawdę ta noc nie była prawdziwa, uh, całowana rzecz. Mam na myśli, że oboje byliśmy ładnie napici! Nie miałeś tego naprawdę na myśli, byłeś tylko dziwnie miły, jak nieraz czasami jest niebieski tyłek księżyca, byłam naprawdę pijana, więc kiedy powiedziałam, że cię lubię miałam namyśli jak nemezis, wiesz? Jak przyjaciel z którym mogłam werbalnie walczyć i takie tam. Tak. Naprawdę cię lubiłam. Jak nemezis. Chłopie, walka z tobą była zabawą! Śmieje się, ale brzmi to pusto nawet w moich uszach.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 126

– I wiesz. Pamiętam Sophie. Jesteśmy nawet podobne, głęboko w środku, więc to ma sens, że mogłeś się pomylić i pocałować mnie! Całkowicie fajne. Całkowicie zrozumiałe. Człowieku jest mi po prostu przykro, że pijana zmusiłam siebie do lubienia ciebie, kiedy było o 180 stopni odwrotnie i byłam przerażona jak mała dziwka. Jak, wow, nikt na to nie zasługuje, czujesz? Przykro mi, że musiałeś przez to przechodzić.

***

Chciałem trzymać ją od miesięcy. Potrzeba, którą trzymałem schowaną, jak kontrolowany ogień trzymaany zamknięty w środku góry lodowej. A ona nieświadomie smakowała mnie, w kółko; trącała i szturchała, i czasami brała piłę łańcuchową do lodu, ale nigdy nie przeszła przeze mnie, ponieważ jestem Jack Hunter i kontroluję siebie przez cały czas. Z wyjątkiem jednego razu w pokoju z morskim wystrojem. Czas, który ona myśli, że był błędem. Czas, za który układa na sobie stosy winy. Winy pochodzącej z jej przeszłości, i od Will’a Cavanaugh’a. Jeśli nie zatrzymam tego teraz, ona skrzywdzi siebie. Krąg zniszczeń Will’a będzie tylko kopał ciernie głęboko w niej. – Nie chce cię przestraszyć – mówię w końcu. Patrzy w górę jej ciepłe cynamonowe oczy są zaskoczone. – Co? – Nie chcę cię zranić. I nie chcę sprawić, żebyś czuła się niekomfortowo… – Um… – … ale nie masz nic wspólnego z Sophią. Jesteś Isis Blake – uparta i śmieszna, i miła, i silna. To właśnie jesteś ty. To dlatego pocałowałem cię tamtej nocy – ponieważ chciałem pocałować Isis Blake. I zrobiłem to. To było pochopne i nie na miejscu. Miałaś prawo do zatrzymania i miałaś prawo do odsunięcia się. Byłaś przerażona, a ja pogarszałem ten strach próbując cię pocałować i to jest moja wina. Nie twoja. Jej twarz gaśnie z szoku i milczy raz w życiu. – Tak, byliśmy pijani – kontynuuję. – Ty byłaś konkretnie, ja byłem trochę. Więc jestem tym, który powinien wiedzieć lepiej i przepraszam. Posunąłem się za daleko, ale mam nadzieję, że to pomoże zrozumieć ci moje zachowanie tamtej nocy. Jej wstrząśnięty wyraz nie zmienia się – Jest mi przykro. – Uśmiecham się. – To się nie powtórzy. Nic nie mówi. Muszę przełamać to napięcie. Wstaję i rozciągam się, strzela mi kark i nadgarstki.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 127

– Powinnaś iść. Zaczyna robić się późno i jestem pewny, że jesteś zmęczona. Potrzebujesz odpocząć. Dziękuję ci, że powiedziałaś mi o mężczyznach. Będę rozglądał się za nimi… Coś wpada na mnie od tyłu i zajmuje mi chwilę uświadomienie sobie, że to ona, oplata ramiona dookoła mojego brzucha i ciągnie mój kręgosłup, aż spoczywa na jej piersi. Chowa twarz w moje plecy. – Chcę tego – szepcze. – J… ja chcę żeby to s… stało się ponownie. Sieć niepokoju trzaska, nitka po nitce, każdy mięsień w moim ciele relaksuje się. To jest ulga, czysta i jasna, krąży we mnie. Nie jestem jedyny, który tego chce. Nie jestem jedyny, moja skóra ociepla się i mój oddech przychodzi lżej, ta wiedza zlewa się z każdą sekundą ciszy. To co powiedziała tamtej nocy w morskim pokoju nie było tylko pijackim bełkotem. Lubi mnie. Zanurzam się w tej świadomości tak długo jak mogę, przed tym jak ociera twarz o moją koszulkę jak zwierzę, coś dzikiego, i używa tego by oznaczyć innych swoim zapachem. – Chcę ci coś pokazać – mówi. – Dobrze. – Nawet trzymam mój głos ostrożny i cichy. Kładzie ramiona dookoła mnie i podciąga rękaw jej prawego ramienia. Ona zawsze, zawsze trzymała swoje ramiona zakryte. Nigdy nie nosi koszulek z krótkim rękawem, nawet kiedy widziałem ją w tej koszuli, trzymała rękawy dokładnie okrywające ją i jej ręce na dole. To prawie refleksyjne z nią, trzymać ręce bez wzdychania. Łapię oddech. Tam na delikatnej wewnętrznej stronie jej nadgarstka są znamiona. Okrągłe, pomarszczone białe blizny. Tuziny ich. Znaczą jej skórę, znaki po ospie rozsiane jak nakrapiany staw. Poparzenia papierosem. – Kto… – Zatrzymuję się, nawet jeśli znam już odpowiedź. – Przykro mi. To nie jest moja sprawa. Jej ręce drżą jak mówi. – Bezimienny. Zamykam oczy. Słysząc potwierdzenie od niej jest bardziej wkurzające, bardziej łamiące serce niż jakikolwiek wniosek, do którego doszedłem sam. – To jest brzydkie, wiem. – Śmieje się niepewnie. – Przepraszam, nie chciałam cię obrzydzać… Odwracam się i owijam ręce dokoła niej, uważając, żeby nie wywierać zbyt dużego nacisku lub ściskać do tego stopnia by czuła się uwięziona. Jej usta przy mojej piersi wywołują drżenie, ale tłumię je w ostatniej chwili. Mogę zobaczyć jej bliznę na czubku wciąż mokrej głowy. Pachnie jak migdały i las sosnowy. – Nic z tego nie jest brzydkie – mówię. – Mogę?

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 128

Waha się i kiwa głową. Sięgam wokół i biorę jej nadgarstki w górę, delikatnie przebiegam palcami przez ślady. Wypukłe grzbiety są szorstkie, ale w innych miejscach, jedwabiste. Przebiegam wokół każdego moim kciukiem. – Wygląda jak galaktyka – mówię. – Pełna gwiazd i supernowych i przewodzących kriogejzerów i wiele wspaniałych naukowych rzeczy mógłbym dołączyć do listy, która prawdopodobnie zanudzi cię jak piekło. Śmieje się, dźwięk wibruje przy moich żebrach. – Mam jeszcze jedną. – Wskazuje na swoją głowę. – Nie jest tak brzydka, ale jest dużo większa. Po prostu nazywaj mnie twarz z blizną. Głowa. Czaszka. Czaszka z blizną jest zdecydowanie szwedzkim death metalowym zespołem Pochylam się i całuję czubek jej głowy, blizna wygładza się pod moimi ustami. – Musimy posłuchać ich pewnego dnia – mówię. Ona wydaje dźwięk jak coś pomiędzy piskiem i westchnieniem. – Coś nie tak? – N… nie. Tylko… mieć kogoś – całującego – um – mieć kogoś… robiącego to – um… – Nie lubisz tego? – Nie! J… ja lubię. To jest naprawdę – um, naprawdę, to jest miłe. To miłe uczucie. Um. – Chowa twarz w moją koszulkę jakby próbowała zniknąć, ale mogę zobaczyć czerwony rumieniec pnący się na jej czoło.

***

Czuję jakbym topniała. Moje wnętrze jest ciepłe i jestem dziwnie zrelaksowana. Nie chcę by to się skończyło. Czuję się bezpiecznie. Po raz pierwszy od dłuższego czasu, czuję się naprawdę, naprawdę bezpieczna. Jakby nic nie mogło się dostać do mnie. Jak, chodź raz, Bezimienny nie może dotrzeć swoimi palcami i dostać się do moich wspomnień. – Byłam przerażona – mruczę. – Kiedy uciekałam od tych kolesi. Bałam się, że zobaczą mój samochód. – Możesz tu zostać jeśli chcesz. – Oferuje Jack. – Mogę wziąć kanapę. – Byłoby świetnie. – W porządku. Muszę dokończyć moją pracę, ale weź łóżko. – Bierze laptopa i siada na kanapie. Jest mi prawie przykro z powodu utraty jego ciepła, ale wtedy przypomina mi się, że on jest kujonem. Dostrzegam pusty talerz z czymś, co wygląda jak sos sojowy i mój brzuch wydaje hałas jak umierająca krowa. Jack podnosi brew i uśmiech się. Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 129

– Głodna? Czy to jest jeden z tych kochanych hałasów, które robi twój mózg, kiedy stara się mocno by myśleć? – Zamknij się. – Rumienię się. – Mam swoje frytki. – To balsamuje cię od środka – mówi i podnosi telefon. – Zamówmy coś, co nie przetrwa radioaktywnego wybuchu, dobrze? Nurkuję pod kocami i staram się nie myśleć o tym, że Jack uprawiał tutaj seks z jakąś starą damą. Pachnie bardziej jak on niż ona, więc to jest coś. I to jest takie puszyste, że dobrze mogę leżeć na moim własnym wiotkim brzuchu. – Halo, tak, do pokoju 1106. Chciałbym zamówić łososia w parmezanie z sałatką ze szpinaków i kremem brulee. Tak. Tak, dziękuje. Kiedy odkłada słuchawkę podnoszę brew. – Tak? Nagle masz furę pieniędzy? – Moja ostatnia klientka płaci za pokój. Moglibyśmy zamówić kilkanaście homarów i ona musiałaby zapłacić za to. – Ah, przywileje z seks pracy. – Rzucam się na poduszki. On nie odpowiada, zaabsorbowany swoim laptopem. – Hej, kto był tweedowym kolesiem swoją drogą? Jack wzrusza. – Idąc za opisem myślę, że już go spotkałem. – Och tak? Gdzie, w klubie dla gejów? – W barze. Gdzie pobił mnie jak gówno. – To dlatego wyglądasz jak rozbity kotlet? Jack kiwa głową. – On jest dobry. Trenował prawdopodobnie. Karate, jeśli miałbym zgadywać przez jego formę i uderzenia. – A ty trenowałeś tylko kijem, tak? Nie rodzaj miliardowego pleyboy’a mściciela, ale rodzaj kija do baseballa. – Brałem lekcje taekwondo w liceum. On jest dużo lepszy ode mnie. – Ktoś wysłał mi zdjęcie – mówię. – Twojej ręki z kijem badseballowym i ciałem… – Wiem. Wren powiedział mi o tym. Bardziej dokładnie, to on krzyczał na mnie. W bibliotece. – Wren? Krzyczał? Daj spokój, kłamstwo nie jest zabawne. Z wyjątkiem kiedy jest. – On był bardzo pobudzony. – Jack ignoruje mnie. – Poruszony. On ma wiele rzeczy i mamy skomplikowaną historię, ale jest zaskakująco lojalny dla ludzi, których uważa za przyjaciół. Nie miało znaczenia, kiedy podkulił ogon i uciekł tej nocy, ale nadal. To myśl się teraz liczy. Zmiany i drugie szanse i całe te brednie.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 130

– Zabiłeś kogoś – mówię. Nie ma teraz za tym strachu. Pokazałam mu moje blizny i on nie drgnął. Więc jeśli powie tak, ja nie drgnę również. Jego zimne oczy szybko uniosły się. Długa, ciężka cisza, w której jestem pewna, że może usłyszeć moje gromkie uderzenia serca z 10 stóp. – Spadł z klifu nad jeziorem, żeby ode mnie uciec. Nie dotknąłem go, ale to jakbym go zabił. Trzech innych wyszło ze swoich obrażeń. Miesiące presji i tajemnica popycha mnie wyciągając na raz. Czuję, że mogę w końcu oddychać. Mówi prawdę – wina w jego oczach jest oczywista. Jeśli to byłoby kłamstwo, to byłoby jasne. On spadł z klifu. Jack nikogo nie zabił. Nie naprawdę. Ale jestem pewna, że on myśli inaczej. – Co… co z ciałem? Jack patrzy na mnie. – Nie martwisz się? Zabiłem kogoś. Jestem mordercą Isis. – Broniłeś Sophię. Jak broniłeś moją mamę i mnie przed Leo. To jest to co robiłeś. Chronisz ludzi. Otworzył usta i zaraz zamknął, wpatruje się w podłogę. – Patrz – zaczynam. – Zrobiłam parę rzeczy, z których nie jestem dumna. Wiem jak to jest czuć chęć by zabić kogoś. Naprawdę wiem. Zamierzałam spróbować zabić Leo, kiedy moja mama pierwszy raz powiedziała mi co się stało z nią i nim. Miałam wszystko zaplanowane – naćpałabym go chloroformem i jeśli to nie zabiłoby go to pokroiłabym jego kutasa w plastry nożem rzeźnika, a później jego palce i gardło. Śniłam o tym czasem. Chciałam tego bardziej niż czegokolwiek innego. Chciałam sprawić by zapłacił za to co jej zrobił. Jack patrzy na mnie. Wzruszam ramionami. – Więc tak. Wiem jak to jest. Coś jak wdzięczność migocze za jego oczami. – Więc jak. – Naciskam. – Co z ciałem? – Nie możesz powiedzieć mi niektórych rzeczy. Ja nie mogę powiedzieć ci niektórych rzeczy. Tak to działa. – Dobrze. Dobrze. To uczciwe. Więc facet w tweedzie chce wiedzieć gdzie porzuciłeś ciało. Ale dlaczego? – Ponieważ chce mieć jakiś brud na mnie. – Jack mówi powoli. – Szantaż. To zapewne, żebym dołączył do jego korporacji. – Ponieważ jesteś już perfekcyjnym biznesmenem. – Ponieważ jestem perfekcyjny, kropka. – Jack uśmiecha się. Rzucam dodatkową poduszką, która robi łaskawie łuk nad laptopem i uderza w jego twarz.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 131

– Dzięki fizyko! – Trzymam kciuk w górze. Jack wojowniczo kaszle i kontynuuje pisanie. – Wow, jesteś bardzo oddany tej komputerowej rzeczy tam. Wow. Nie mogę przestać mówić wow. – Przestań mówić wow. – Co ty wowing? To znaczy robisz? – Śledzę adres email, który wysłał ci te zdjęcie. – Och. Po co? Co stanie się, kiedy go znajdziesz? – Wtedy go rozpieprzę. – Jack warczy. Wyginam brew. – Zniszczę jego twardy dysk. – Jack poprawia. – Trochę bardziej legalnie. – Zgadzam się. – Niestety, nie tak zabawnie. Jedzenie przyszło, pokojówka wprowadziła je i wyszła po tym jak Jack dał jej napiwek, pochłonęłam każdą małą rzecz na tacy w mniej niż pięć minut. – Jezus kobieto udławisz się. – To jest warte tego! – Ćwierkam i siorbię krem brulee. Zaczynam kaszleć ciężko. – Duś się cicho. – Wraca do swojego laptopa i mruczy do siebie. – Jest. W końcu. Ten koleś jest śmiesznie dobry. Ale jeśli mogę uruchomić skanowanie bajtów… Idzie wciąż jak jeleń słuchający odbezpieczającego pistoletu. – Ja… umieram… – Przypominam mu generalnej z okolicy podłogi. – Adres IP prowadzi do Good Falls na Florydzie. Twojego miasta rodzinnego – mówi. – Ktoś z twojego miasta wysłał to. Ktoś, kogo znasz. Kogo znasz stamtąd, kto jest dobry w komputerach? Moje serce zacina się i przestaje udawać umieranie i zaczynam umierać naprawdę. – Isis? Co się stało? Wpatruje się w hotelowy sufit, zastanawiając się jak wiele kroków musze zrobić by dojść do łazienki. Nie chcę rzucać się na Jacka, nie ważne jak cudowny był ostatni raz. Twarz Jack’a unosi się nad moją wizją. – Isis? Jesteś blada… – On – mówię miękko. – Wygrywał stanowe mistrzostwo w hakowaniu każdego roku. – Kto? Myślałam, że zostawił mnie w spokoju. Nigdy nie pomyślałam, że email może być od niego. Prawie rok milczenia przekonał mnie, że byłam wolna.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 132

Zacisnęłam zęby i położyłam ręce na oczach jakby miało to zablokować ciemność. Wiedziałam, że bezpieczeństwo nie potrwa długo. Nigdy nie trwa. Ciemność znajdzie sposób by wyjść, tak jak teraz. – Bezimienny

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 133

Jack stara się przekonać mnie, że zrobi wszystko by powstrzymać Bezimiennego przed ponownym kontaktem ze mną. Ale wiem, że to nie zadziała. Jack jest dobry, ale Bezimienny jest dużo, dużo lepszy. Zawsze był. Jeśli Bezimienny może uzyskać dostęp do wideo w przechowalni federalnych, to może dostać się i do mnie. Jeśli wie o wideo, wie o Jack’u i prawdopodobnie wie o Wren’ie. Nie to, że Wren mógłby kiedykolwiek powiedzieć mu to celowo. Może pozwolił się temu wyślizgnąć. A może Bezimienny śledził mnie cała drogę tutaj i jakoś znalazł Jack’a w szkolnych komputerach. Ludzie mówią o naszej wojnie, wystukują na starych Mac’ach w pracowni komputerowej, jestem pewna. Albo może… Mój brzuch opada i wspaniały krem brulee zostawia kwaśny posmak w moich ustach. Może Bezimienny zhakował mój email już wcześniej i czytał moje maile do Kayli o Jack’u. – Wyczyść swój stary twardy dysk, tak tylko na wypadek – mówi Jack. – Zdobądź nowy adres email i zmień hasła we wszystkim. – On znowu je złamie. – Nie złamie – mówi Jack surowo. – Nie złamie. Nie pozwolę by zdarzyło się to ponownie. – Podglądał mnie przez ten cały czas. – Śmieję się. – Byłam taka głupia. Myślałam, że uciekłam od niego na dobre. – Zrobisz to. Możesz. Tylko nie poddawaj się. Pracuj ze mną okej? Naprawimy to razem. – To nie jest dobre. – Przewracam się. – On będzie dręczył mnie przez resztę życia. On zawsze tu był, jak te głupie – te głupie, pieprzone, blizny… Owijam je, więc nie muszę na nie patrzeć. Jack podchodzi do mnie i odwija je i podnosi do ust. – Posłuchaj mnie Isis. On nie będzie z tobą zawsze. Pewnego dnia zmusisz go do odejścia i zrobi to, a ty będziesz szczęśliwsza. Wspomnienia nie odejdą, ale wyblakną jak zdobędziesz ich więcej.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 134

Wzdrygam się. Jego oczy nie opuszczają moich. – Chce pomóc ci zdobyć ich więcej, jeśli nie masz nic przeciwko. – Co z… Sophią? – Ona zawsze będzie częścią mojego życia, a ja zawsze będę ją wspierać. Ale teraz wiem kogo chcę. Prawda jest tutaj, teraz, patrzy mi w twarz i siedzi na hotelowym łóżku, ubrana w moją koszule wyglądając niedorzecznie uroczo. Moja twarz pali jak wybuchająca bomba. – Prześpij się. Możemy się niepotrzebnie martwić jutro. Przytakuję. On odchodzi od światła i bierze zapasowy koc z szafy, układa go na kanapie i kładzie się na nim. Tule się pod kocami i próbuję nie czuć winy. Nie mogę zapaść w sen. To jest powtórka tego, co stało się w domu Avery, ale tym razem nie jestem pijana i nie jestem przerażona. Jest tylko ciemność, ucieka ode mnie. Bezimienny, czuję jakby był wszędzie. I dałabym cokolwiek, zrobiłabym cokolwiek, by uciec od niego i czuć się znowu bezpiecznie. – Jest zimno – mówię. Słyszę jak Jack się odwraca. – Chcesz jeszcze jeden koc? – Nie, um. – Przełykam. To jest najtrudniejsza rzecz, jaką kiedykolwiek zrobiłam, druga w stosunku do konkursu literowania, w którym przeliterowałam ‘wspaniałe’ źle i trzeciej kiedy dostałam pierwszego okresu w historii i wykrwawiłam się przez moje spodnie na metalowe składane krzesło w czasie lekcji i musiałam połączyć krzesło do mojego tyłka, kiedy szłam do łazienki, żeby nikt nie mógł zobaczyć szkód. Zdobyłam cały nowy szacunek dla krabów i ich stylu chodzenia. Gównianie trudne. – Czy możesz… – Staram się podnieść głos, ale się załamuje. – Czy możesz – proszę – zazwyczaj nie jestem zła w mówieniu. – Śmieje się. – To takie głupie. Przepraszam. Nieważne. Odwracam się i naciągam koc na głowę, więc on nie może usłyszeć jak szeptam przekleństwa do siebie. Ale wtedy czuję wagę na drugiej stronie łóżka i moje płuca szybko podejmują decyzję, że chcą pęknąć. Głos Jack’a jest blisko. – To? Wyciągam głowę spod koców i kiwam, zbyt zaciekle. Zbyt chętnie. Jack śmieje się, nisko i miękko. Z moimi oczami przyzwyczajonymi się do zmroku, widzę jak odwraca się, twarzą z dala ode mnie, zakrywa się kocem. Jego nogi są tylko parę stóp na lewo, jego plecy nawet bliżej. Trzęsę się, ale modle się do jakiegokolwiek boga, który słucha, żeby on nie mógł poczuć tego przez łóżko. Nie chcę, żeby źle to zrozumiał; że jestem przestraszona i wtedy odejdzie. Jestem przerażona – głęboko w dole, solidna skała strachu wypalona we mnie przez Bezimiennego – ale nie jestem przestraszona. Nie oddycham płytko lub panicznie, lub nie skacze na wszystkie małe rzeczy. I to sprawia, że wszystko jest inne. To nie jest chaotyczny strach – to jest uporządkowany i znam przyczynę tego. Mogę to kontrolować. Sięgam powoli i kładę rękę na jego plecach. Czuje jego mięśnie napięte pod moimi palcami. Kiedy on nie mówi nic ani nie porusza się, opieram się i naciskam moją wagą na niego.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 135

Jest ciepły, cieplejszy niż koc. Następuje długa przerwa w naszych oddechach i poza naszym rytmem. I wtedy w końcu mówi. – Jesteś najbardziej pokręconą dziewczyną, jaką spotkałem. – Tak. – Uśmiecham się. – Nie przeproszę. – Dobrze.

***

Słońce płynie i osiada tyłkiem na moich oczach i świat się kończy, jestem ślepa i wszystko jest skończone. I wtedy odwracam się i widzę twarz Jack’a na poduszce i wszystko jest naprawdę skończone. Na stałe. Ponieważ mój wszechświat eksploduje. Wydaje małe piszczące dźwięki pod nosem kiedy staram sobie przypomnieć jak dostałam się tutaj, do pokoju hotelowego. Wszystkie napływają na raz i jestem więcej niż trochę zła na siebie za rezygnację i zostanie tutaj bez walki. Jack wyciąga i otwiera jedno niebieskie oko. Prowadzi palcami leniwie przez moje włosy jak jęczy. – Kto dał ci pozwolenie na bycie świadomą przed szóstą i jak mogę to zakończyć? – Dlaczego mnie dotykasz? – szepczę. – Czy to naprawdę takie zabawne? Ponieważ większość ludzi mówi, że to gąbczaste i obrzydliwie. Śmieje się i przenosi swoją rękę nad oczy, przeciąga się jak świeżo obudzony kot, który lubi wyginać plecy w łuk. – Co chcesz na śniadanie? Mogę iść i wziąć coś albo możemy zadzwonić. Wymeldowanie jest do pierwszej. – Widziałam kawiarnie po drodze ostatniej nocy. Wyglądała naprawdę elegancko i pachniała stale jak bekon. Powinieneś tam iść. A ja wykradnę się przez okno. – Myślę, że powinniśmy iść tam razem. – Ale lubię cię bardziej, kiedy jesteś generalnie w ogromnej odległości ode mnie. Przewraca się i podpiera na łokciu, gra z pasmem moich fioletowych włosów. – To bardzo sprzeczne stwierdzenie biorąc pod uwagę, co zrobiłaś ostatniej nocy. – Dotknęłam twoich pleców! Przestań sprawiać, że to brzmi seksualnie! – Ciężko oddycham. – Czy powiedziałam seksualnie? Na głos? Bez jąkania? Chwała Jezusowi. Czekaj, czy Jezus lubi ludzi uprawiających seks? Ciągle zapominam, kto co lubi. – Lubię cię – mruczy Jack. Elegancko spadam z łóżka. Cisza, a potem kładę głowę na materacu i podnoszę moją rękę. – Uh, cześć? Jestem tutaj. Nie koniecznie lubię mieć atak serca, zanim osiągnę wiek legalnego picia.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 136

– Czy to naprawdę dziwi cię tak bardzo? – Jack uśmiecha się. Przerwa. – Lubię cię. – Ah! – Podnoszę ramiona by się chronić. – Lubię cię. – Stop! – Och, to będzie zabawne. – Zabiję cię powoli. – Ripostuje, ale on już wstaje i zakłada swoje spodnie. Ustawiam cały mój region twarzy w ogniu, kiedy uświadamiam sobie, że spał w bokserkach. Obok mnie. I w ułamku sekundy zanim podciągnął spodnie było widać wyraźne wybrzuszenie, i umieram. To jest tym, czym umieranie jest. Spalasz się i popiół odlatuje daleko, wpada komuś do oka i ktoś chodzi z czerwonym okiem cały dzień i ich współpracownicy myślą, że to jest różowe oko, kiedy naprawdę to jest tylko twój martwy węgiel… – Isis. Ciii. – Ty ciiii! – syczę. – Mam piętnastoletni kryzys tutaj, widząc rupiecie mężczyzny po raz pierwszy. Zakłada swoją kurtkę i chwyta portfel ze stolika nocnego. – Będę czekać na ciebie na dole. – Zjem twoje pierworodne! On zamyka drzwi i jestem sama. Sama, ale z nim czekającym na mnie na dole. W fantazyjnym hotelu. Na śniadanie w kawiarence. Szczypię swoją stopę i skowyczę, kiedy nie budzę się. Nie ma żadnej ukrytej kamery, którą mogłabym zobaczyć, ale wtedy znowu, jeśli mogłabym je zobaczyć, to nie byłyby bardzo dobrze ukryte kamery, czyż nie? Nie myślę, że to jest ustawione, przynajmniej. To jest niemożliwy mały sen prawdopodobnie, przygotowany przez moją budzącą się świadomość, ale na razie pozwolę się mu wślizgnąć. Na razie pójdę z tym. Ja, tłusta, brzydka dziewczyna, spałam w tym samym łóżku co Jack Hunter, mój nemezis, mój rywal i teraz najwyraźniej coś więcej niż mój przyjaciel. I czuję się bezpiecznie. Na śniadaniu Jack i ja omówiliśmy logistykę. On będzie trzymał oko na IP Bezimiennego, ja zrobię dokładne czyszczenie swojego komputera. Kiedy staliśmy na parkingu z brzuchami pełnymi bekonem i grzankami, zwlekaliśmy. Przestępowałam z nogi na nogę. Nie miałam pojęcia co zrobić. Co dziewczyna powinna zrobić, żeby powiedzieć do widzenia chłopcu, z którym spała, ale nie sapała naprawdę? Czy jest podręcznik do tego gówna? Powinnam napisać szybko jeden i wysłać go do własnej przeszłości? Czy publikacja nawet działa tak szybko? Zanim mogę męczyć się dłużej, Jack wyciąga swoją rękę i głaszczę moją głowę. – Będziesz w porządku jadąc do domu? – Duh. – Czuję się dotknięta, że on głaszczę mnie jak dziecko, ale to także dziwne i ciepłe, w samym środku tego miejsca, nie wiem nawet o czym myśleć. – Jestem kierowcą NASCAR. Minus miliony dolarów. Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 137

– Wstydź się naprawdę. Wyobraź sobie jak wiele innych ludzi mogłabyś irytować, jeśli byłabyś milionerem. – Co najmniej dziesięć całych narodów. I ich babcie. – Ah tak, uświęcona tradycja Blake w irytowaniu babci. – Wszystko, co potrzeba to brudna patelnia i kot bez różowego futrzanego swetra na nim. – Powiedź cześć swojej mamie ode mnie. – Ty też. Um. Jeśli wciąż mnie pamięta. Jeśli nie, jest w porządku, ja nie dokładnie zrobiłam najlepsze wrażenie, kiedy pojechałam tam… – Ona pamięta. – Jack nalega. – Myśli, że jesteś słodka. – Hah. Musiała spotkać mojego klona. Tego, który nie istniał nigdy i nigdzie. Jack uśmiecha się. To nie jest jasny uśmiech, jak ten, które widziałam jak daje Sophi w szpitalu raz. Ale ten jest ciepły bez lodu i to wszystko, o co mogłam prosić, naprawdę. – Masz mój numer – mówi. –Yup. Napiszę, jeśli to nie problem. Chusteczki. Chusteczki są obrzydliwe i bardzo problematyczne. 22 Zaczyna odchodzić. Chcę powiedzieć tysiąc głupich rzeczy na raz – dziękuję, przepraszam, że wybrałeś takiego debila jak mnie, zasługujesz na coś lepszego, jedź bezpiecznie, bądź bezpieczny, śpij dobrze, jedź dobrze, ale wszystkie te słowa i uczucia, pojawiają się pomieszane w bałaganie i rozpraszają się w powietrzu jak otwieram usta, żeby nic nie powiedzieć i zamknąć je z powrotem.

***

– TY CO? Trzymam telefon z dala od ucha, aby zachować mój słuch na przyszłość, przez jakieś jeszcze osiemdziesiąt lat. – Spałam. W tym uh, samym łóżku – szepczę. – UPRAWIAŁAŚ SEKS Z JACK’IEM HUNTER’EM? – Jezus Kayla, nie, przestań krzyczeć, to nieprzyzwoite. – JA CI POWIEM, CO JEST NIEPRZYZWOITE – SPANIE Z JACK’IEM HUNTER’EM! – Nie spaliśmy razem idiotko! Czy wyglądam wystarczająco głupio, żeby nawet dotykać tą torbę zarazków? 22

Isis oczywiście bełkocze issues – problem, tissues – chusteczki higieniczne ;P #Klaudia

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 138

Kayla w końcu bierze oddech. – To prawda. Nie możesz nawet powiedzieć ‘kutas’ bez odrobiny wymiotów w twoich ustach. I czasami na ławce. I małych dzieciach. – To był jeden raz i ten dzieciak całkowicie wszedł w lecącą cześć moich wymiotów. To nie moja wina, jeśli on nie miał pojęcia o fizyce cieczy. – Ale ty całkowicie spałaś w tym samym łóżku i, jak cześć to nie jest przynajmniej druga baza? Druga i pół bazy? – Uh jak druga baza księżycowa? – Ugh, nie! Nieważne, nie będę ci tłumaczyć naprawdę przestarzałych pojęć seksu. – Po raz ostatni! Nie było żadnych seks…ualnych rzeczy, dobra? Nigdy nie zrobiłabym tego z twoim ex. Nigdy. – Ja mogłabym. Z twoim ex. Jeśli masz jednego. Jeśli on był piekielnie gorący. Jeśli dasz mi swoją jasne–jak–cholera aprobatę oczywiście. Którą ja całkowicie ci daję, swoją drogą, ponieważ, duh – to jest Jack Hunter! Ktoś w szkole musi się z nim przespać zanim pojedzie do Hollywood albo do modellandu, albo cokolwiek, i zetknie się z obrzydliwymi chorobami. – Jesteś szalona. – O mój boże! Mówiłam ci? – Że jesteś szalona? Już zorientowałam się, dzięki. – Nie głuptasie! Wren zaprosił mnie na bal absolwentów! Czuje jak moje usta opadają. – Ten w okularach? – Uh, duh, jakiego innego Wren’a znasz? – Czy on… miał ślinotok, albo ciągnął nogami, albo jęczał o mózgu? – Ew, nie! On był przy zdrowych zmysłach i jestem jak 99% pewna, że nie był zombie, okej? To jest takie dziwne, że ktoś mógłby chcieć wziąć mnie na bal absolwentów? – Nie, tylko to jest – Wren, nie jest dokładnie, jak… odważny? – Wiem! – Piszczy. – To jest jak największy komplement, jeśli on był tak bojowy, żeby zapytać mnie i takie tam, prawda? – Yeah. Powiesz tak? – Już to zrobiłam! – Co stało się z nim będącym królem frajerów? – On jest teraz nieco… fajniejszym królem frajerów? Mam na myśli, tylko – my mieliśmy sklep z drewnem razem i to było naprawdę zabawne, robiliśmy domki dla ptaków i wychodziły naprawdę słodkie i przecięłam trochę mój palec piłą i on był naprawdę zaniepokojony i zabrał mnie do pielęgniarki i… Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 139

– Lubisz go. Kayla dławi się niczym. – Ja… ja nie! Lubię go! Tylko stało się, że chcę iść na bal absolwentów! I on jest wystarczająco słodki! I jest miły! – On nie prowadzi. – To nic! Ja prowadzę! A tak w ogóle mam całkowity zamiar poprosić tatę o limuzynę, i ty i Jack jesteście definitywnie zaproszeni! – Uh, dzięki? Ale ja i Jack nie jesteśmy parą. – Spaliście w tym samym łóżku. – Tak? – Jesteście parą. – Twierdzi. – Zobaczymy się w poniedziałek! Wzdycham i rozłączam się. Jest świetnie mieć przyjaciół. Posiadanie przyjaciół, którzy definiują twój romantyczny związek, nie tak bardzo. Yeah, Jack i ja spaliśmy w tym samym łóżku. On dotykał moich włosów. I uśmiechał się dużo. I był ciepły i… Biegnę do łazienki i uświetniam moją głowę zimnym prysznicem. Mama jest zaskoczona widząc moje mokre włosy, kiedy odebrałam ją od jej psychiatry. – Jezus pobłogosławił mnie wodą święconą. – Och? – Brałam prysznic. Jak twoja sesja? Śmieje się. – Było… było w porządku. Rozmawialiśmy o tobie, w większości i Stanford. – Och tak? – Mój głos podnosi się. – Świetnie. – To byłoby takie wspaniałe dla ciebie skarbie. I z twoim tatą chętnym do pomocy z kosztami – mogłabyś naprawdę to zrobić. Spotkać tak wiele nowych ludzi i nauczyć się wielu niesamowitych rzeczy. – Tak. I oni mają te niesamowite programy wymiany zagranicznej. – Wjeżdżam na autostradę. – Patrzyłam na jeden w Belgii to jest jak, cztery miesiące, jeden semestr, ale żyjesz z rodziną w samym mieście i jest tam ta cała kulturalna wymiana rzeczy w programie, jak wyjazd na wieś i tydzień we Francji, to brzmi tak... Zatrzymuję się, kiedy widzę jak mama podnosi rękę do twarzy w rogu oka. – Mamo? Wszystko w porządku? – Przepraszam. – Kręci nosem śmiejąc się. – Nic mi nie jest. Naprawdę, wszystko dobrze. – Płaczesz? – Nic mi nie jest kochanie! Ja… ja jestem…

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 140

Jej płacz staje się głośniejszy. Trzęsie się, jej ramiona drżą, a ręce trzęsą kiedy desperacko próbuje ukryć przede mną twarz. – Mamo! – Otaczam ręką jej ramię i stawiam samochód w parku, sznuruje ramię dookoła jej. – Mamo, nic ci nie jest? Co się stało? Powiedź mi proszę. – N… nie – szepcze. – Jestem samolubna. Przepraszam. Proszę zawieź nas do domu. – Nie! Nie dopóki nie powiesz mi, co sprawia, że tak płaczesz! Płacze na moim ramieniu, każde echo jej bólu rozdziera dziurę w moim sercu. Nie powinnam być tak podekscytowana Stanford. To prawdopodobnie rani ją, tylko słyszenie mnie mówiącej o wyjechaniu tak daleko. – Nie chcę żebyś wyjechała. – Płacze. – Proszę zostań tutaj. Potrzebuję cię tutaj. Krzywię się i zamykam oczy. Przyciągam ją bliżej mnie, jej trencz otacza nas obie. – Hej, jest dobrze – mówię miękko. – Mamo jest dobrze. Nie bój się. Nigdzie się nie wybieram. Przyrzekam. – Nie! Chce żebyś pojechała. – Patrzy w górę, oczy ma spanikowane i czerwone. – Ale nie chcę żebyś wyjechała. Wiem, że musisz. Musisz dorosnąć i uczyć się, i latać na własną rękę. Ale nie wiem, co zrobię bez ciebie. Przepraszam. Proszę jedź. Proszę rób co tylko chcesz. Tylko… tylko obiecaj wrócić i odwiedzać mnie czasem dobrze? – Mamo, nie zamierzam… – Zamierzasz! – Jej wyraz twarzy nagle zmienia się w furię. – Nie słuchaj mnie! Nie trzymaj siebie z powrotem dla mnie. Chcę żebyś poszła do Stanford. – Ale ja nie chcę. – Tak chcesz Isis. Wiem, że chcesz. I oddajesz to dla mnie, ale ja nie mogę tego mieć. Potrzebujesz ludzi tak samo mądrych jak ty kochanie. Potrzebujesz wyzwań i pójdziesz do Stanford. Boże, moja mała dziewczynka idzie do Stanford. Jestem taka dumna. Taka, taka dumna. Ona składa się z powrotem w całość i zaczynam jechać znowu, uśmiecha się i mówi o przyziemnych rzeczach jak zakupy spożywcze i co sąsiedzi powiedzą o jej podwórku i jak pracuje, ale wiem, że nie skończyła z żalem, ponieważ kiedy jesteśmy w domu, zamyka się w pokoju i włącza muzykę. A robi tak, kiedy tylko nie chce, żebym usłyszała jak płacze. Moja klatka piersiowa pali kiedy patrzę ponownie ja broszury Stanford. One są wspaniałym nierealnym snem. Nie mogę jej zostawić. Nie ma wyjścia, żebym mogła zostawić mamę tutaj z czystym sumieniem. Będę za daleko, żeby pomóc jeśli coś stanie się znowu – i ona będzie zbyt samotna. Nie polepszy się jej jeśli odejdę, będzie tylko gorzej z nią. Musze być blisko. Bardzo blisko. Lokalny college w pobliżu. Muszę z nią zostać dopóki nie będzie wystarczająco silna żeby stanąć na własne nogi znów, a pójście do Stanford nie sprawi, że to się stanie. Gówno, pójście do Ohio State nie sprawi, że to się stanie. Moja droga jest wolna.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 141

Moja droga zawsze była wolna. Kładę broszury do szuflady biurka i zakrywam je moimi starymi szkicownikami z podstawówki. Rzeczy, których nigdy nie odtykam. Rzeczy, których nie dotknę nigdy. Mój email piszczy, trzęsę się z niedoli, a potem spalam bardziej. Ten email jest z tego samego adresu, który wysłał mi zdjęcie. Bezimienny. – Hej Isis! Co u ciebie? Masz moje zdjęcie prawda? Ten gość Jack wydaje się naprawdę fajny. Czy faceci nie pieprzyli cię jeszcze? Walczę z ochotą wymiotowania i przegrywam, fantastycznie. Ciemność pochłania łazienkę. Krwawi z moich oczu i ust, które płaczą bezdźwięcznie. Zamykam drzwi i kulę się na podłodze obejmując kolana. Nie jestem bezpieczna. Nigdy nie byłam bezpieczna Nigdy nie będę bezpieczna. Jack się myli. Nie może nic zrobić. Nie może pomóc. Bezimienny żyje we mnie i zawsze będzie. Ciemność zawsze tu będzie. To jest zagnieżdżone we mnie, a wszystko bierze się z paru słów od chłopaka, który mnie zgwałcił przynosząc ryczące potwory.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 142

Naomi nie była zadowolona z faktu, że opuszczałem miasto. Nigdy się nie cieszyła, gdy wychodziłem, ponieważ wtedy Sophia stawała się smutna, a to prawdopodobnie sprawiało, że jej praca stawała się cięższa. Odprowadziła mnie zrzędliwie do pokoju Sophii. – Coś się stało, Naomi? – zapytałem. Odchrząknęła znacząco. – Nie próbuj mnie ugłaskać. – Po prostu zastanawiam się, dlaczego twoja twarz jest bardziej promienna, niż zwykle. Nowy krem pod oczy? – Naprawdę idziesz do Harvardu? – warknęła. – Czy ty wiesz, jak to jest daleko? – Wierzę, że w innym Stanie. – A co z Sophią, hm? Co ona ma robić, gdy ciebie nie będzie? Słowa Naomi wbiły szpilę prosto w moje serce. Zdawało się, że to zauważyła, gdyż westchnęła i potarła swoje czoło. – Przepraszam, Jack. Ja… była tu tak długo, a mi bardzo na niej zależy, niedługo odbędzie się jej operacja i po prostu się martwię. Doktor Fenwall powiedział, że prawdopodobnie wyjdzie z tego… – Wszystko będzie z nią w porządku – powiedziałem. – Ona jest twarda, nawet, jeśli na taką nie wygląda. Będzie żyła. Będzie w stanie żyć własnym życiem, gdy będzie po wszystkim. Naomi kiwnęła głową. Otworzyła drzwi do pokoju Sophii i sapnęła. Pokój był pusty. Podszedłem do parapetu, na którym wszystkie doniczki z kwiatami, które jej kupiłem były rozbite. Podłoga pokryta była kawałkami ceramiki, ostrymi i błyszczącymi, które po prostu błagały, aby ktoś na nich stanął i rozlał na nie krew. – Gdzie ona jest? – jęknęła Naomi. – Powiedziałam jej, że przyjdziesz i że ma zostać w pokoju, abym mogła cię do niej przyprowadzić. Och nie, och nie, nie, nie… – Rozdzielmy się. Sprawdź miejsca, do których lubi chodzić – powiedziałem. – Ja sprawdzę górne piętra, ty zajmij się dolnymi. I zapytaj doktora Fenwall’a, czy jej nie widział. Naomi kiwnęła głową i wybiegliśmy za drzwi. Wbiegłem po schodach i przebiegłem obok wózków inwalidzkich i kroplówek. Nie było jej w stołówce, a kelnerzy powiedzieli, że

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 143

nie widzieli jej cały dzień. Pokój wypoczynku był prawie pusty, a kiedy zapytałem miłą, starszą panią, czy ją widziała, pokręciła tylko głową. Pielęgniarki pracujące z Naomi powiedziały, że także jej nie widziały. Toalety także były puste. W końcu poszedłem do oddziału dziecięcego, gdzie Mira i James grali w gry video. Spojrzeli w górę i Mira uśmiechnęła się. – Hej, Jack! Sophia dopiero co tu była. – A gdzie teraz poszła? – Na górę. Sądzę, że na dach. Nawet, jeśli nie powinniśmy tam chodzić. Pocałowałem czubek głowy Miry i poczochrałem włosy James’a, po czym wyszedłem z pokoju. Cztery piętra schodów sprawiły, że cały się zadyszałem i było mi niedobrze – dlaczego dach? Chodzi tam tylko wtedy, gdy jest niewyobrażalnie smutna lub przybita. A wszystkie te roztrzaskane doniczki? Kochała je. Nigdy by… Zacząłem wspinać się szybciej, po czym przeszedłem przez wyjście ewakuacyjne na słabe światło słońca. Sophia stała przy krawędzi. Nie na niej, jak wiele razy ją znajdywałem i jak się bałem, że tym razem też tak będzie. Wyglądała przez nią, obserwując świat, roztaczający się poniżej. Jej dłonie były złożone za jej plecami, a platynowe włosy falowały pod wpływem wiatru, jak słoneczne nitki złota. Spojrzała przez ramię i uśmiechnęła się do mnie. – Hej. – Sophia. – Pobiegłem do niej, odwracając jej twarz do siebie i szukając na niej jakichś ran. – Wszystko w porządku? – W porządku. Chciałam po prostu wyjść na powietrze. Ty jednak nie wyglądasz zbyt dobrze. Opuściło mnie wtedy całe zmartwienie. – Ja… przyszedłem cię odwiedzić, byłem w twoim pokoju, wszystkie doniczki były rozbite. Czy to ty to zrobiłaś? Kiwnęła głową. – Przez przypadek. Tańczyłam do dubstep’u i trochę mnie poniosło. Nie chciałam się tym zajmować, więc zostawiłam to sprzątaczce, aby posprzątała i przyszłam tutaj. Jestem podła, wiem o tym. – Nie, nie, w porządku – po prostu przestraszyłaś Naomi i mnie. Przechyliła głowę i przytuliła mnie. – Och, przepraszam! Naprawdę, nie miałam takiego zamiaru.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 144

Objąłem ją ramionami i wciągnąłem zapach jej włosów, upewniając się, że nadal tu jest. Że jest prawdziwa. Ma swój zapach, dotyk i jest bardziej prawdziwa, niż wszystko w moim życiu. Zawsze taka była. Połowa mnie chciała powiedzieć jej o Isis. Druga część jednak wiedziała, że źle to przyjmie, a ze zbliżającą się tak ważną operacją jej stabilność psychiczna musiała być solidna jak skała. Powiem jej po niej, gdy będzie już zdrowa i ponownie cała. – Kocham cię – powiedziałem. Zachichotała i pogłaskała mnie po włosach. – Wiem o tym. Ja też cię kocham. Dziękuję, że przez cały ten czas byłeś dla mnie taki silny. Dziękuję, że starałeś się tak mocno, tak długo. Niedługo będzie po wszystkim. – Będziesz mogła zrobić cokolwiek będziesz chciała. Pojechać gdziekolwiek zechcesz. Będziesz wolna. Zaśmiała się i przytuliła mnie mocniej. – Już jestem.

***

Dzisiaj jest łatwiej. Nie jest wcale jaśniej – ciemność nadal zalega na brzegach mojej świadomości, ale zepchnęłam ją głębiej w umyśle i mimo wszystko pojechałam do szpitala. Zatrzymałam się przed wejściem na ostry dyżur. Gdy przyjechałam tu po raz pierwszy byłam inną osobą. A także nieprzytomną i krwawiącą. Ale niezmiernie inną. Głośniejszą. I bardziej nieznośną. I mniej złą. To oczywiście niesprawiedliwa wymiana. Ale żadne wymiany nigdy nie są sprawiedliwe. Tyle zdążyłam się nauczyć. – Isis! Rozejrzałam się i zobaczyłam, że w moją stronę idzie doktor Mernich, a jej luźne włosy są dzisiaj nawet bardziej poplątane, niż zwykle. – Witam koleżankę! Co tam słychać w mieście wariatów? Zaśmiała się. – Nic ciekawego. Wszystkie ciekawe psikusy, które miały tu miejsce nagle i niewytłumaczalnie ustały z dniem, w którym opuściłaś szpital. – Ach, cóż. Co mogę powiedzieć? Duchy Poltergeist są zmienne. A także nadprzyrodzone i wymyślone. Ale głównie zmienne. – Przyszłaś, aby odwiedzić Sophię? – Yeah.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 145

– Wyglądasz dużo lepiej – powiedziała, oglądając mnie od stop do głów. – Brzmisz lepiej. – Naprawdę? Ponieważ w tej chwili czuję się bardziej jak gówno. – Ale teraz to czujesz. Nie uciekasz przed tym. To dobry początek. Małe kroczki, pamiętasz? Kiwnęłam głową. – Yeah. Sądzę, że załapałam. To znaczy, jakaś droga, czyszcząca umysły maszyna, jak w „Zakochanym bez pamięci” byłaby pomocna i bardzo mile widziana, ale hej, wy, naukowcy, jesteście powolni i zawsze pozbawieni funduszy. Wybaczam ci. Mernich uśmiechnęła się, ale jej uśmiech szybko opadł. – Isis? Tak między nami – jak sądzisz, jak radzi sobie Sophia? – Nie mam pojęcia. W jednej minucie mnie lubi, a w następnej nienawidzi, a jeszcze w kolejnej płacze mi w ramię. Ale w jakiś sposób wydaje się być silniejsza. Skupiła się na rzeczach, które naprawdę mają teraz dla niej znaczenie. I nadal jest miła. Zawsze jest miła. – Poza razami, kiedy nie jest – zaoferowała Mernich. – Yeah. Dokładnie. Mernich przetrawiła moje słowa i w końcu poklepała mnie po ramieniu. – Cóż, dziękuję, że tak często przychodzisz ją odwiedzać. Ona naprawdę cię lubi, wiesz? W głębi ducha. Widzi cię jako siebie i chce, abyś była szczęśliwa, gdyż ona nie zawsze mogła. – Nikt nie może być szczęśliwy przez cały czas. – Tak. Ale najwyraźniej ty próbujesz bardziej, niż ktokolwiek inny, prawda? Jej słowa uderzyły we mnie mocno. Uśmiechnęła się do mnie po raz ostatni, po czym odwróciła się i poszła w dół korytarza, wołając coś do innego lekarza. Zajrzałam na oddział dziecięcy, ale Mira i James wyszli na obiad do stołówki. Drzwi do pokoju Sophii były otwarte, więc weszłam przez nie, aby zobaczyć ją i Jacka, przytulających się. Natychmiast się wycofałam, ale Sophia usłyszała mnie i odsunęła się od Jack’a. – Isis! Hej! – Podbiegła i przytuliła mnie, a ja zerknęłam przez jej ramię na Jack’a. Jego twarz była bez wyrazu, ale jego czoło przecięła maleńka zmarszczka. – Cześć, przepraszam, wow. Wtargnęłam tu bez pukania. O rany. Naprawdę przepraszam – powiedziałam. – W porządku! Cieszę się, że przyszłaś. Ty, Jack i ja, w końcu wszyscy razem. To świetnie, prawda? – Odwróciła się z tym pytaniem do Jack’a. Kiwnął sztywno głową, po czym ulokował swoje spojrzenie na mnie. Było to szybkie, ale znaczące i przypominało mi wszystko, co wydarzyło się tamtej nocy w hotelu – jaki był miły, jaki ciepły. Czułam, że moja twarz zaczyna mnie palić, a Sophia zaczęła się we mnie wpatrywać.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 146

– Powinienem już iść – powiedział nagle Jack. – Co? Dlaczego? Znowu idziesz do pracy? – Sophia uniosła głowę. – Nie. Nie chcę po prostu wchodzić w babskie pogaduszki. – Miesiączki – powiedziałam natychmiast do Sophii. – Obfite, krwawe miesiączki. – Tampony! – krzyknęła. Jack ruszył obok nas i za drzwi. – Zamierzam przynieść coś do jedzenia. Niedługo wrócę. Gdy wyszedł, Sophia odwróciła się do mnie. – Więc? Co słychać? Wyjęłam srebrną bransoletkę. Zakołysała się niemrawo w powietrzu. Jej niebieskie oczy rozszerzyły się i sięgnęła po nią z czcią. Pogłaskała kciukiem imię na niej wygrawerowane. – Tallie – wyszeptała. – Nie mogłam przynieść… um. Reszty jej. To znaczy, to jej grób, więc tam powinna zostać, wiesz? Tam spoczywa. Ale pomyślałam, że chciałabyś mieć jej bransoletkę. Sophia ucichła na dłuższą chwilę. Cały czas głaskała bransoletkę. Gdy zaczęłam już czuć się niezręcznie, uniosła głos. – Jack kupił mi ją. Po tym, co się stało. Miło mieć ją z powrotem. Próbowałam się uśmiechnąć, ale wyszło to raczej krzywo. – Była z nią przez lata – kontynuowała. – W ziemi, razem z nią. Mogłam ją zobaczyć lub odwiedzić. Ale teraz jest ze mną. – Teraz ona jest z tobą – zaoferowałam. Sophia spojrzała w górę, jej oczy były mokre, po czym objęła moją szyję. – Dziękuję ci. Bardzo dziękuję. Pozwól mi ci się odwdzięczyć, okay? Naprawdę chcę ci się jakoś odwdzięczyć. – Właściwie to nie musisz, bo wiem, że sprawy były dla ciebie bardzo ciężkie? I tak jakby twoje życie jest ciężkie? Więc nie chcę sprawiać, aby było jeszcze cięższe? – Nie sprawisz! Avery organizuje mi imprezę, więc nie będę robić nic stresującego. Jedyne, co musisz zrobić to założyć coś ‘gorącego’ lub cokolwiek i przyjść! – Uch, historia pokazuje, że nie mam najlepszych doświadczeń, związanych z imprezami Avery. – Ani ja – przypomniała mi. – Ale to moja impreza urodzinowa i obiecała mi, że będzie się zachowywać. I ja tam będę, więc będę trzymać na nią oko. Po prostu chciałabym, abyś przyszła. Przyjdzie także Wren i Jack. I banda innych ludzi, z którymi miałam chodzić do szkoły, więc prawdopodobnie będzie to większość twojej klasy. – Duża impreza? Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 147

– Ogromna! Będzie tort i DJ i proszę, proszę przyjdź! Jej twarz promieniała, w ten sam sposób, gdy na samym początku naszej znajomości sprawiałam, że się śmiała. – Yeah. Yeah, w porządku. Przyjdę. Sophia uśmiechnęła się, a ulga wygładziła rysy jej twarzy. – Cudownie. Okay, impreza odbędzie się dwudziestego ósmego w jej domu. Ma zacząć się o siódmej, ale powinnaś przybyć modnie spóźniona, ponieważ alkohol także przybędzie modnie spóźniony. – Znasz mnie zbyt dobrze. Sophia pokręciła głową i zaśmiała się. – Myślałam, że znam, Ale nie. Nie, Isis. W ogóle cię nie znam.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 148

Pamiętałam dom Avery ze wszystkich złych powodów. Zaparkowałam w takim miejscu, jak zawsze – łatwym do wycofania samochodu i odjechania najszybciej, jak to możliwe, gdybym musiała to zrobić. Muzyka niosła się w powietrzu, przenikając zamknięte drzwi sąsiadów. Odbijała się od drzew i tuzinów samochodów, zaparkowanych chaotycznie przed jej posesją. Ludzie byli już pijani. Jedni wychodzili przez frontowe drzwi, potykając się, inni leżeli na trawniku, a jeszcze inni bawili się w zapasy i rzucali się papierem toaletowym. Po raz ostatni wygładziłam swoją koszulkę. To była bluzka z nadrukiem Florence and the Machine, którą miałam na sobie, gdy byłam tu po raz pierwszy i nie uświadomiłam sobie, że ją założyłam, dopóki nie wsiadłam do samochodu. Moje dżinsy były postrzępione na udach – nie dlatego, że kupiłam je w jakimś ekskluzywnym butiku, który postrzępił je celowo – ale dlatego, że tak wiele razy zaliczyłam upadek na chodnik, jeżdżąc na rowerze, gdy chciałam schudnąć. Zimne powietrze przedostało się przez rozdarcia i przypomniało mi, jak zepsute były te dżinsy, dlaczego to im się przytrafiło i że to ja je zepsułam. Ja to zrobiłam. Zepsułam je, ale nadal mogłam je nosić, gdyż całkiem dobrze się sprawowały w tym, do czego zostały stworzone – do zakrywania mojego bajecznego tyłka. Niektóre rzeczy są zepsute, ale nadal działają. Wysiadłam i mocniej zacisnęłam na sobie kurtkę. Było przeraźliwie zimno. Czy wiosna nie dostała notatki? Czy wiosna w ogóle dostaje notatki? Na czym są one zapisane, na liściach? Płatkach? Na ciele nowonarodzonego jelenia? – Robisz się ckliwa tak wczesnym wieczorem? Spojrzałam w górę. Zobaczyłam Jack’a, ubranego w absurdalnie wstrętną skórzaną kurtkę i ciemne dżinsy. Obok niego stał Wren, wyglądając na trochę zdenerwowanego w swoim zwykłym gładkim t–shircie. – Taka moja praca – odpowiedziałam. – Zapewnić palącą atmosferę, rzucić kilka płytkich, ale o jak najlepszych intencjach komplementów, mamrotać do siebie i może rozbić butelkę lub dwie. – Proszę, nie rozbijaj butelek. – Wren wyrzucił ręce do góry. – Już trzy osoby się zraniły.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 149

– Whoa, co masz na piersi, prezesku? – wypaliłam. Mała złota gwiazdka z numerem jeden, przypięta była do jego koszulki. Okulary ześlizgnęły mu się w dół nosa, gdy spojrzał w dół i odciągnął ją od koszulki. – Um. To coś, co dała mi Sophia. Kiedy… kiedy… – Czy to odznaka z konkursu matematycznego? – wtrącił Jack. – Wow. Nie wiedziałem, że nadal ją miała. – Tak samo, jak ja. – Wren zaśmiał się niezręcznie. – To znaczy, sądziłem, że dawno temu się jej pozbyła. – Odznaka z konkursu matematycznego? – zapytałam. Jack pokiwał głową. – Dawno temu Wren i Sophia współzawodniczyli w tym konkursie matematycznym. Byli naprawdę zaangażowani, jak to przystało na rywalizujące ze sobą, mądre dzieciaki. Uczyli się przez tygodnie, miesiące. Sophia tak bardzo chciała wygrać. Ale wygrał Wren. Z technicznego punktu widzenia zremisowali, ale sędziowie przyznali zwycięstwo Wrenowi za jakieś dodatkowe wyliczenia, które zrobił. – Sophia była na mnie wściekła – powiedział Wren. – Nie odzywała się do mnie przez cały miesiąc. Więc dałem jej swoją odznakę, a ona zaczęła płakać i powiedziała, żebym nie był dla niej taki miły. Jack zaśmiał się nisko, a Wren pokręcił głową z zadumanym uśmiechem na twarzy. To była historia, której nie byłam częścią, ale było mi miło zobaczyć ich, jak przypominali sobie czas, gdy byli przyjaciółmi, gdy byli ze sobą blisko i dbali o siebie nawzajem, bez ciemności pomiędzy nimi. – Posłuchajcie, pójdę wziąć sobie płyn nastrojowy. Pali mnie pragnienie. Mniam mniam. Wren i Jack unieśli brwi w tym samym momencie, na co wybuchłam śmiechem. – Drink. Zaraz wrócę. Rozpoznałam mnóstwo ludzi – nie była tu tylko grupka Avery. Zaprosiła także tych niepopularnych; przyjaciół Wrena z samorządu, dzieciaki z zespołu muzycznego, hipsterów, nawet Nożowego Dzieciaka. I wiedziałam, że tym razem nie przemycił się tu, jak zawsze robił, ponieważ zobaczyłam, że Avery kiwnęła do niego, gdy go mijała, zamiast się skrzywić. – Jesteś uprzejma? Świat się skończył – powiedziałam. Avery obejrzała mnie z góry na dół. Jej włosy były znowu proste i błyszczące, jej skóra bez skazy, a makijaż idealnie dopracowany. Wyglądała dużo, dużo lepiej, niż zwykle. – Sophia chciała, abym była miła. I pomyślałam sobie, że, cholera, mogę to zrobić ten raz w życiu. To może mnie zabić, ale zrobię to dla samego faktu, że będę mogła powiedzieć, iż tego dokonałam. Że byłam miła. – Zastanowiła się nad tym i westchnęła. – Powinnam to wpisać do mojego życiorysu do college. Oni kochają miłych ludzi. Zachichotałam. – Yeah. Większość ludzi lubi miłych ludzi. Dobrze, że nie jestem w tej większości. Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 150

– Nigdy mnie nie lubiłaś – zaszydziła. – A ja nigdy nie lubiłam ciebie. – Prawda. Ale potrafimy się ścierpieć. To też się liczy, prawda? Wpatrywała się we mnie, a jej zielone oczy zaiskrzyły. Wtedy zauważyłam, że płakała. Położyła pod oczami podkład, ale dostrzegłam tam czerwone obrzęki, a jej nos był opuchnięty. – Widziałaś Sophię? – zapytałam. – Dopiero co z nią rozmawiałam na górze. Męczyła mnie, abym ci powiedziała, żebyś ją znalazła, gdy tu przyjdziesz, więc idź z nią porozmawiać. Szybko. Zanim wybuchnie. – Jest szczęśliwa, prawda? Avery po raz pierwszy się uśmiechnęła. To nie było szyderstwo, krzywy grymas, ani drapieżny uśmieszek. To był prawdziwy uśmiech, nic dodać, nic ująć. W tym uśmiechu rozbłysła młodsza Avery – lżejsza na duszy Avery. Bardziej niewinna Avery. Pokiwała głową. – Yeah. Jest szczęśliwa. Jest naprawdę, naprawdę szczęśliwa. Poklepałam ją po ramieniu i weszłam po schodach na trzecie piętro. Było tu ciszej, ale nie tak cicho, jak w dźwiękoszczelnym pomieszczeniu, a bardziej jak w górnym poziomie dżungli, w której roi się od rozwścieczonych małp. Poprawka; rozwścieczonych małp z dostępem do piosenki Lil Wayne. Hałas mnie ogłuszał i wędrowałam po piętrze na oślep, ale z jednym bardzo konkretnym celem. Dostrzegłam pasma platynowo blond włosów na końcu korytarza, gdzie szklane drzwi prowadziły na mini balkon. Sophia pochylała się nad balustradą, obserwując gwiazdy, zaś w dłoni trzymała drinka. Była w pięknej, krótkiej, białej koronkowej sukience bez rękawów i wyglądała oszałamiająco, jak gołąb, który miał zaraz odlecieć. Usłyszała, że nadchodzę i odwróciła się. – Hej! Najwyższy czas, że przyszłaś. Nie masz żadnego drinka? – Byłaś trochę wyżej na mojej liście priorytetów. Co jest dziwne, ponieważ nikt wcześniej nie był ponad alkoholem. Poza Johnnym Depp’em. Ale nawet on musiał wyciągnąć numerek i poczekać trochę w kolejce. Uśmiechnęła się, a ja pochyliłam się nad barierką obok niej. Ktoś pod nami zaczął biegać całkowicie nago, krzycząc coś o ‘królu kosmicznych najeźdźców’. – Fajna impreza. Ludzie dobrze się bawią, gubiąc swoje spodnie… – …prawdopodobnie swoje mózgi – wtrąciła Sophia. – I zdecydowanie swoje mózgi. Cofam to. To idealna impreza. Zachichotała i wypiła swojego drinka. Był niebieski i pienił się, a po jego wypiciu wystawiła swój zabarwiony język i pomachała nim na mnie. – Ohyda! – Odepchnęłam ją żartobliwie. – Ty naprawdę jesteś chora! – To zaraźliwe! – nalegała. – Oto mój misterny plan, urządzić ogromną imprezę urodzinową, zarazić was wszystkich i rozpocząć apokalipsę zombie. – Najwyższy czas. Czekałam na coś takiego od lat. Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 151

Nastała między nami komfortowa cisza. Spojrzałam w bok i dostrzegłam, że jej nadgarstek zdobiła bransoletka Tallie. Jej ręka ledwie się w nią zmieściła, chociaż była taka mała i cienka. Srebro zabłysło w świetle księżyca. Ten widok zapierał dech w piersi. – Chciałam ci podziękować – powiedziała Sophia. – Odpowiednio. – Za co? Za robienie z twojego życia piekła? – Za staranie się. Wiatr rozwiał jej włosy, więc odgarnęła je za uszy i uśmiechnęła się do mnie. – Niewiele ludzi się stara. Gdy tylko zobaczą prawdziwą mnie, tą podejrzliwą, zgorzkniałą, wściekłą i beznadziejną, odchodzą lub się poddają. Ale ty zostałaś. Dlatego chciałam ci za to podziękować. – To nie było… nie było nic takiego. Ja po prostu… byłam w pewnym sensie uparta co do ciebie. Tak naprawdę nic nie zrobiłam. – Próbowałaś pomóc – nalegała, łapiąc mnie za rękę. Bransoletka Tallie była zimna przy mojej skórze, a co bardziej zaskakujące, jej skóra także taka była. – Próbowałaś pomóc i za to nigdy nie będę w stanie wystarczająco ci podziękować. Stałyśmy tak tam ze złączonymi dłońmi, ja patrzyłam na nią, a ona na niebo. – Wiesz coś o Van Gough’u? – Nagle zapytała. – Odciął sobie ucho i namalował naćpane słoneczniki, prawda? Zaśmiała się. – Yeah. Jego obrazy… wszyscy mówią, że są piękne, ale zawsze sprawiały, że było mi trochę smutno i się bałam. Są przerażające – wszystkie te żywe kolory i ten chaos. Ale przypuszczam, że to jest piękne, po prostu na swój własny sposób. Kiwnęłam głową, zduszając w sobie parsknięcie, aby spróbować zatrzymać i cieszyć się tą chwilą spokoju. – Namalował Gwieździstą Noc, gdy był w szpitalu psychiatrycznym – powiedziała. – Naprawdę? – Yeah. Zaraz przed swoją śmiercią namalował mnóstwo pól pszenicy. Te obrazy lubię najbardziej – są stonowane, spokojne. – Chciałabym je kiedyś zobaczyć. – Zobaczysz – zapewniła mnie. – Są naprawdę ładne. To jednak smutne, gdyż później się zabił. Pistoletem. Cóż, a przynajmniej próbował. Chybił i popełzł z powrotem do gospody, w której się zatrzymał. Umarł w swoim łóżku po godzinach cierpienia. – Jezu. – Zassałam powietrze przez zęby. Pokręciła głową i uśmiechnęła się.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 152

– Ale jego ostatnimi słowami było; ‘Smutek będzie trwał wiecznie’. I myślę, że miał rację, ale jednocześnie bardzo, ale to bardzo się mylił. Nie będzie trwał wiecznie. Ponieważ my nie będziemy trwać wiecznie. Ciemność, jaką zamknęłam w klatce, aby wpuścić radość podczas tej imprezy, wypłynęła na powierzchnię mojego serca. Sophia musiała to dostrzec, ponieważ delikatnie ścisnęła moją dłoń. – Hej, wszystko jest dobrze. Idź i przynieś mi trochę tego niebieskiego drinka, dobrze? Nie jestem jeszcze wystarczająco pijana, aby tańczyć, a to może się okazać na to lekarstwem. – Hah, znam to uczucie. Zaraz wrócę. Wzięłam jej szklankę i ścisnęłam ją za rękę, gdy odchodziłam. Na dole impreza stała się szalona i robiła się coraz bardziej obłąkana. Pomachałam do Jack’a, który podążył za mną do kuchni. – Więc? Wszystko z nią w porządku? – zapytał. – Yeah, chciała tylko, żebym przyniosła jej kolejnego drinka. Powinieneś pójść się z nią zobaczyć. Ściągnąć ją tutaj, zatańczyć z nią, cokolwiek. Wzdrygnął się, ale dobrze to ukrył. – Nadal jej nie powiedziałem. – Wiem. – Kiwnęłam głową. – A ja paru rzeczy nie powiedziałam tobie. Więc. Każdy nie mówi pewnych rzeczy każdemu. W porządku. Sekrety są pewnego rodzaju wstrętnym chlebem powszednim tutaj. – Nie powiedziałem ci czegoś bardzo ważnego. I chcę, abyś to wiedziała – zaczął, a jego lodowe oczy wpatrywały się w moje. – Nie – zaczęłam. – Nie, poważnie, Jackoff. Nie teraz. – Jeśli ci tego nie powiem, Isis, to sprawi, że oszaleję. – Pochylił się nade mną i poczułam jego gorący oddech na policzku. – Musisz to usłyszeć. Chcę, abyś wiedziała, że… Przez imprezę przedarł się krzyk. To typowe, ale co nie było typowe to fakt, że się nie kończył. Ktoś krzyczał, ktoś dołączył i tak krzyczeli i krzyczeli i ten dźwięk przypominał metal drapiący tablicę szkolną. To była panika i przerażenie, czyste i pierwotne, które dobiegało z zewnątrz. Jack spojrzał w górę, a ja podążyłam za jego spojrzeniem. – Co to, kurwa, jest? – syknęłam. Jack i ja przepchaliśmy się przez tłum, który biegł w stronę krzyków. Nocne powietrze było mroźne, więc oddech ludzi zmieniał się w zawieszone chmury, które gromadziły się głównie nad pewnym skrawkiem trawy po lewej stronie domu. Ludzie przeklinali, niektórzy szlochali, a jeszcze inni nerwowo gdzieś dzwonili. Jack kontynuował przepychanie się przez ludzi, Wren zaraz za nim, ale ja zastygłam w miejscu, gdy spojrzałam w górę na balkon nade mną.

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 153

Wszystko ucichło, ale usta ludzi wokół mnie nadal się poruszały. Krzyki Jack’a były ledwo słyszalne przez dzwonienie w mojej głowie. Poruszałam się boleśnie powoli, jakbym brodziła w mule. Ludzie się nie przesuwali. Napierałam na nich, aż to zrobili, aż ostatnia osoba z grupy przepuściła mnie i ukazała mi Jack’a, pochylającego się nad śliczną białą sukienką Sophii, bransoletką Tallie wokół jej wykrzywionego nadgarstka i nad jej głową, wykrzywioną pod idealnym kątem dziewięćdziesięciu stopni. Jej oczy barwy oceanu wpatrywały się we mnie, szeroko otwarte, jak u manekina, jak u lalki, jak u ptaka, który nigdy się nie nauczył, jak latać. ‘Smutek będzie trwał wiecznie. I myślę, że miał rację, ale jednocześnie bardzo, ale to bardzo się mylił. Nie będzie trwał wiecznie. Ponieważ my nie będziemy trwać wiecznie.’

Sara Wolf – LOVELY VICIOUS #2 – SAVAGE DELIGHT – trans. DreamTeam | 154