Sokol i Panna- Virginia Henley- TOM I

ROZDZIAŁ I
Młodziutka dziewica podniosła ramiona. Starsza kobieta
podziwiała jej ciało, przezierające przez srebrzystą szatę, utkaną
pięknie na kształt pajęczyny.
Przezroczysty materiał spływał w dół, na łokcie okolone
delikatnymi złotymi łańcuchami. Osadzone w nich bursztyny miały
mistyczny charakter. Włosy panny, rozplecione, całe w skręconych
lokach i białe jak światło księżyca, sięgały talii.
Gdy dziewczyna podeszła wdzięcznie do przodu, wchodząc w
krąg trzynastu zielonych świec, starsza kobieta usunęła się w cień.
Dziewica poruszała się z taką płynnością, że płomienie ledwie
zamigotały, szybko prostując żółto-niebieskie ogniki.
Rytuał zaczęła od kruszenia ziół i przypraw w alabastrowej
misce. Następnie rozżarzyła je nad długą świeczką. Aromatyczny
dym z rozmarynu, goździków i mirry poruszał zmysły. Tak jak
nauczono ją, uniosła drogocenny kielich, wypijając łyk czerwonego
jak krew wina. Po czym czystym i pięknym głosem zaintonowała
magiczne życzenie:
- Wzywam Moce Wszechświata, aby wysłały króla i królową wraz
z dworem do Anglii i Niech będą błogosławieni!
Kryształowa kula, w którą wpatrywała się intensywnie, wydawała
się wypełniać i wirować w szarym dymie. Oczy dziewczyny, o
niezwykłym kolorze lawendy, zmieniły odcień na ciemniejszy
szkarłat przy próbie ujrzenia odbicia królewskiej pary na tronach,
w koronach na głowach. W krysztale kuli szary dym rozjaśnił się
na chwilę, ukazując króla i królową na statku w drodze z
kontynentu.
Starsza kobieta spoglądała przenikliwie na swoją wnuczkę,
równocześnie z dumą i poczuciem własności.
— Bękart z bękarta - wyszeptała Estella, patrząc na
dziewczynę. Wypowiedziawszy te słowa, szybko sięgnę
ła ręką. jakby je łapiąc z powietrza, aby nie rozpłynęły się
w czasie i przestrzeni. Były co najmniej dwa sposoby
spojrzenia na jej los. Jasmina była dzieckiem miłości,
dzieckiem ukochanym. Od dzieciństwa mówiono jej, że
według krwi jest królewską córą, księżniczką!
Późny, nieślubny syn wielkiego króla Henryka II, Wilhelm
Longsword, otrzymał ukochaną córkę Estelli na swoją panią. To, że
zasiał w niej swoje nasienie, zabiło ją. Była zbyt delikatna i mała,
żeby urodzić dziecko. Nawet takie drobne i słabowite. Pomimo
desperackich wysiłków Estelli, nie przeżyła porodu. Starsza
kobieta zadumała się. Jasmina, delikatna i krucha jak kwiat, od
którego wzięła swoje imię, wkrótce skończy osiemnaście wiosen.
Zamarzyło się jej przez chwilę, że będzie mogła uczynić ją
dzieckiem na zawsze, ale szybko wykonała kabalistyczny znak, aby
zmazać to egoistyczne życzenie.
— Estello, marznę, daj mi moje wełniane okrycie.
Babka spiesznie otuliła ją ciepło, po czym pochyliła
się i zaczęła gasić świece.
- Było doskonale, Jasmino. Zrobimy dokładnie tak samo, gdy
przyjdą tu jutro w nocy kobiety ze wsi.
- Tym razem naprawdę widziałam króla i królową. Może byłoby
lepiej dla czarów, gdybym przywołała ich imiona, Ryszard i
Barengaria?
- Nie — powiedziała Estella, potrząsając stanowczo głową. -
Pamiętaj, żebyś nigdy nie była zbyt dokładna, ponieważ to
zmniejsza szanse, że twoje pragnienie się spełni. Wszystko, czego
pragniesz, to to, żeby dwór
królewski powrócił do Anglii, abyś mogła zostać damą dworu
królowej; jakiejkolwiek królowej! Jasmina zaśmiała się i potaknęła:
- Nawet królowej Eleonory.
- Nigdy nie lekceważ jej zazdrości. Nigdy nie wybaczyła
Henrykowi, że zdradził ją z Rozamundą Clrfford i tego, że spłodził
twojego ojca, Wilhelma. Oczywiście akceptuje go i szanuje jako
wielkiego hrabiego Salisbury. ale ty - jego ukochana córka, tak
niezwykłe piękna — zawsze będziesz cierniem podsycającym
dawną zazdrość. Ona jest starą wilczycą i nie zawaha się przed
zniszczeniem ciebie!
Jasmina szybko zmieniła temat:
- Czy naprawdę myślisz, że zdołam przekonać kobiety ze wsi, iż
potrafię rzucać zaklęcia?
- Będzie to dziecinnie proste, kochanie. Życiem wieśniaków
rządzą przesądy. Od lat przekonuję ich o mojej sile. A ty jesteś
czystą dziewicą, więc twoja siła jest dwukrotnie większa od mojej.
Poza tym. jakich zaklęć one potrzebują? Lekarstwa na zło
spowodowane przez mężczyźni
Ostatnie słowa wymówiła ze wstrętem. Jej wypowiedzi na temat
mężczyzn nie miały końca i były niezmiennie ponure. Mąż jej, gdy
tylko się upił, bił ją okrutnie. Z pewnością nie wytrzymałaby tego
dłużej, zamierzała go nawet otruć, lecz wcześniej zginął od
nieprzyjacielskiego ciosu. Z tego przeklętego małżeństwa urodziła
się piękna córka — radość jej serca. Piękno to okazało się
przekleństwem, gdyż przyciągnęło uwagę hrabiego. Uczynił ją
ciężarną, jak się okazało — śmiertelnie. W odczuciu Estelli
Winwood wszyscy mężczyźni byli źli: niezależnie od tego, czy byli
królami, czy wieśniakami. Poświęciła więc swoje życie, aby trzymać
Jasmimę z dala od nich.
— Wieśniaczki zaczynają od prośby o napój miłosny, aby
przyciągnąć mężczyznę. Następnie proszą o talizman
zapobiegający poczęciu, a w końcu błagają o środek na usunięcie
ciąży. Czy przypominasz sobie, aby prosiły o coś innego?
Oczy Jaśminy zajaśniały z uciechy:
- Jedynie o maści i zioła, aby wyleczyć s...