Some sort of Crazy 02 Melanie Harlow

_

1

_

2

_

Tlumaczenie : Korekta :

Rebirth_ ; Emilia Rebirth_

Wszystkie tłumaczenia w całości należą do autorów książek jako ich prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto wszystkie tłumaczenia nie służą uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba, wykorzystująca treść tłumaczenia w celu innym niż marketingowym, łamie prawo.

3

_

Powiedz mi, co zamierzasz zrobić ze swoim dzikim, cennym i jedynym życiem?

~ Mary Oliver

4

_

Rozdział 1 Natalie Obwiniam wódkę. Moje siostry i ja świętowałyśmy – najstarsza siostra, Jillian, właśnie ukończyła staż z pediatrii i dostała pracę, druga siostra, Skylar, niedawno się zaręczyła i planowała ślub na jesień, a ja właśnie wprowadziłam się do mojego uroczego, wymarzonego domu. Była dopiero dwudziesta, ale w ciągu ostatniej półtorej godziny wypiłyśmy po trzy martini. Nie jadłyśmy nic prócz oliwek w naszych koktajlach, więc funkcjonowałyśmy gdzieś pomiędzy Ćśś Nie Mów Nikomu, Że Jestem Pijana a Ups Nie Trafiłam Na Stołek. Udało nam się wyjść bokiem przez drzwi, trzymając się razem, i byłam całkiem pewna, że każdy się cieszył, iż już wychodziłyśmy, bo wszystko było dla nas komiczne, a nasz śmiech stawał się coraz bardziej głośniejszy i okropny. - Potrzebny nam Uber – ogłosiła Jillian, łapiąc z trudem powietrze od chichotania. Jej włosy był roztrzepane – gdy przyszła do baru, miała je związane w ładny kok, ale kilka rund siłowania się na ręce sprawiło, że się zniszczył. Miała też plamę na swojej brzoskwiniowej bluzce, dokładnie na lewym sutku. Wyglądała, jakby wypływało jej mleko z piersi. – Żadna z nas nie nadaje się do prowadzenia. - Potrzebujemy czegoś do jedzenia – powiedziałam. – Chodźmy do O’Malley na hamburgery. - Dobry pomysł. – Skylar czknęła. – Potem zadzwonię do Sebastiana, żeby po nasz przyjechał. - Po nasz? – Szturchnęłam ją, gdy zaczęłyśmy iść chodnikiem ramię w ramię. Ale mój język też wydawał się trochę zdrętwiały. 5

_

- Ej, spójrzcie! – Jillian przestała iść, ale skoro wszystkie byłyśmy złączone, pociągnęłyśmy ją do przodu i potknęła się. – To tak na serio? – Uwalniając swoje ramię od mojego, wskazała w górę na stary budynek z cegły. Spojrzałam w górę i zmrużyłam oczy na namalowany farbą napis na szybie. WRÓŻKA MEDIUM WRÓŻENIE ZA DARMO! DZIŚ OTWARTE DO PÓŹNA! Skylar sapnęła. - Zróbmy to! Pójdźmy na wróżenie! - Nie, umieram z głodu. – I mój pęcherz nagle był pełny. Dlaczego nie czułam tego trzy minuty temu? Wódka była podstępna. - A ja chcę tam iść. – Rozejrzała się, szukając wejścia do budynku, i poszła w stronę wąskich, drewnianych drzwi między dwoma witrynami. - Sky, już jesteś zaręczona! Nie musisz znać swojej przyszłości. To Żyli Długo i Szczęśliwie, Koniec. – Przeskakiwałam z jednej nogi na drugą i próbowałam nie myśleć o jeziorach, rzekach i wodospadach, ale oczywiście tylko o tym myślałam. Skylar otworzyła drzwi i spojrzała na mnie przez ramię. - Więc ty będziesz miała darmowe wróżenie. Może powie ci, czy Dan zamierza w końcu zrobić to, o czym tyle mówił. - Dan i ja zaplanowaliśmy, że zaręczymy się w tym roku. Nie potrzebuję do tego wróżki. - Tak? – Przewróciła oczami. – Boże, jesteście tacy nudni. To może zobaczy dla Jillian wysokiego, mrocznego, przystojnego nieznajomego na horyzoncie! - Wchodzę w to. – Jillian wybrała najkrótszą drogę do drzwi i przeszła przez nie. 6

_

Jęcząc, poddałam się i podążyłam za nią. Jeśli dwie z nas czegoś chciały, trzecia zawsze się poddawała. Nie chciałam mówić o zaręczynach. Wiedza, że wszyscy będą wiedzieć, iż to nadchodzi, sprawiała, że nie było to zbyt klimatyczne… W przeciwieństwie do improwizowanych zaręczyn Sebastiana w samolocie. Ale przecież Skylar była improwizowanym typem dziewczyny. Ja byłam bardziej planistką i trochę lubiłam wiedzę-ale-jednak-niewiedzę… oczekiwanie dodane do każdej randki, na którą chodziliśmy tego lata. Za każdym razem, gdy się ubierałam, myślałam: Właśnie to będę miała na sobie, gdy powiem tak? Bo oczywiście, że powiem tak – właśnie tak kończą się historie miłosne. Byliśmy razem przez dziesięć lat z tylko jednym potknięciem poprzedniego lata, gdy znalazłam na jego telefonie zdjęcie kutasa. Nie węszyłam – to był wypadek. Szukałam zdjęcia, które zrobił w moje urodziny na kolacji, niewinnie przesuwając zdjęcia, i nagle je zobaczyłam. To z pewnością był jego interes i wiedziałam, że nie wysłał go do mnie, więc poczułam uzasadnienie do późniejszego zajrzenia w jego wiadomości. Robisz zdjęcie swojego kutasa, aby je potem komuś wysłać, prawda? Dan czasami sobie folguje i jest egoistyczny, ale nie sądziłam, że zrobiłby tamto zdjęcie dla zabawy. I oczywiście wysłał je dla koleżanki z pracy, a razem z tym wiele flirciarskich wiadomości. Gdy go o nie spytałam, przyznał się do „drobnej niedyskrecji”, której szczegółów nie chciałam znać. Powiedział, że nie spali ze sobą, błagał o przebaczenie i obiecał starać się mocniej. Po przemyśleniu tego wybaczyłam mu i ruszyliśmy dalej. Przecież dziesięć lat to dużo czasu i nienawidziłam myśleć, że zmarnowaliśmy go na siebie, jeśli nie uda nam się przejść przez męczarnie. Nad wszystkimi związkami trzeba było pracować. Dodać do tego, że go kochałam, a on kochał mnie. Znaliśmy się na wylot. Było nam ze sobą wygodnie, mieliśmy te same marzenia odnośnie przyszłości, ten sam gust muzyczny, lubiliśmy te same 7

_

sporty i niezdrowe jedzenie. To były ważne rzeczy, prawda? Ludzie pewnie brali ślub z gorszych powodów. Dan i ja byliśmy zgodni. Komfortowi. Z pewnością nie tak namiętni, jak kiedyś, i o wiele mniej się pociągaliśmy niż Skylar i Sebastian, ale czy po dziesięciu latach razem możliwe było utrzymanie tego? Często zadawałam sobie to pytanie. Często. - No chodź, Nat. Będzie zabawnie! – Skylar uderzyła mnie w plecy, gdy obok niej przechodziłam. – Pożyj trochę! Zawsze jesteś tak cholernie rozsądna. - Nie jestem rozsądna, jestem głodna. Ale dobra, wszystko jedno. Mam nadzieję, że ta wróżka ma toaletę, bo inaczej widzę w swojej przyszłości mokre spodnie. – Przechodząc przez drzwi, podążyłam za Jillian przez wąską klatkę schodową. – Śmierdzi tu kocimi sikami – wyszeptałam. A przynajmniej próbowałam szeptać, ale nadal byłam nietrzeźwa, więc wyszło to trochę głośniej i Jillian mnie uciszyła. Na samej górze schodów były drzwi. Na tych po prawej był znak 2B, ale te po lewej miały napis:

Pani Psuka Wróżka, Medium, Jasnowidz, Intuicyjność Wróżenie z dłoni, Analiza snów, Kierownictwo duchowe i Numerologia PIERWSZE WRÓŻENIE ZA DARMO* *nie zawiera kierownictwa duchowego Jillian westchnęła. - Pieprzone dusze. Zawsze takie drogie. Roześmiałam się, krzyżując nogi w kostkach i ściskając uda. - Koniec tego. Nikt sobie nie żartuje, aż znajdę łazienkę. 8

_

- Myślicie, że akcentuje się to P w jej nazwisku? – zastanawiała się Skylar. – W sensie, mówi się Pani Py-suka? - Nie. – Jillian spojrzała na Skylar z wyrazem twarzy, który nazywamy Jesteś Głupia, a Ja Jestem Lekarzem. – Nie mówisz py-sychiczny, prawda? – Nagle spojrzała na dół na dużą, mokrą plamę na swoim cycku. – Cholera. Kiedy to się stało? Jęcząc w udręce, nawet gdy się śmiałam, zgięłam kolana i chwyciłam krocze, gdy Jillian zapukała. - Posikam się. Mówię całkowicie py-oważnie. Nagle otworzyły się drzwi, a na korytarz wyleciał drażniący zapach dymu. Kobieta, która otworzyła drzwi, nie wyglądała jak wróżka, którą sobie wyobrażałam – żadnego fioletowego turbanu, dużej, złotej biżuterii ani falbaniastej, zmierzwionej spódnicy. Właściwie to wyglądała bardziej jak poranna prezenterka wiadomości: krótkie blond włosy, zbyt dużo makijażu, okulary w rogowej oprawie. Była boso i miała na sobie dżinsy oraz czarny top. - Witam – powiedziała z grubym akcentem. Przynajmniej brzmiała jak wróżka. Spojrzała na każdą z naszych twarzy, gdy próbowałyśmy przestać parskać śmiechem i wyglądać normalnie, co nie było takie łatwe, skoro ja nadal trzymałam krocze, Jillian próbowała zasłonić lewy sutek, a Skylar czknęła. – Hm. Trzy siostry. Skylar dźgnęła mnie w plecy, jakby była pod wrażeniem, ale pomyślałam, że wyglądałyśmy tak podobnie, iż każdy mógłby stwierdzić pokrewieństwo, mimo że Jillian miała ciemne włosy oraz sylwetkę bardziej podobną do taty, wysoką i szczupłą, a Skylar i ja miałyśmy blond włosy oraz byłyśmy krągłe, jak mama. - Jestem pani Psuka – powiedziała uroczyście, akcentując P. Kątem oka zobaczyłam, jak Skylar stuknęła Jillian w ramię. – Chciałybyście, abym dzisiaj wam powróżyła? – Oczy pani Psuki się zmrużyły. – Czuję od was barrrrdzo silną energię. - Tak. – Skylar klasnęła. 9

_

- Wspaniale. Proszę, wejdźcie. – Kobieta odsunęła się na bok, a my weszłyśmy do małego, przyciemnionego pokoju. Miałam właśnie spytać, gdzie jest łazienka, gdy zbombardowały mnie kolory, układ i ciepło. Ściany pokryte były tapetami, chodnikami i kocami w każdym odcieniu oraz wzorze. Okna pokryte były tuzinami szalików w odcieniach klejnotów, z których kilka powiewało na letnim wietrze. Przed nimi stał okrągły stół, pokryty marokańską narzutą, a po obu stronach krzesła. Na podłodze leżały wyblakłe, perskie dywany w odcieniach rubinu, złota i koralu, a pod ścianami poukładane były duże poduszki w odcieniach granatu, różu, jasnej zieleni oraz w panterkę. Na każdej możliwej powierzchni, która nie była zapełniona książkami, a czasem nawet na książkach, stały świece – w większości były w lampionach, ale niektóre w szklanych naczyniach lub zwyczajnie ustawione na talerzach. Z sufitu zwisały korale, talizmany i inne świecidełka, przechodząc przez pokój jak sznurki do suszenia ubrań, a w dwóch rogach pokoju stały ogromne rośliny. Moje gałki oczne cierpiały. - Łał – powiedziała Skylar, obracając się. – To niesamowite. - Dziękuję – odpowiedziała pani Psuka, a następnie zamknęła drzwi. – Nie jestem tu długo, ale próbuję stworzyć własną przestrzeń. - Tu jest pięknie – powiedziała Skylar, a potem czknęła. – Uwielbiam te wszystkie kolory i wzory. Bardzo tu artystycznie. Skrzywiłam się na Jillian, a ona zmarszczyła nos. We dwie miałyśmy bardziej nierzucający się w oczy gust od naszej modnej siostry. - Co to za zapach? – spytała Jillian. - To spalona szałwia. Właśnie skończyłam smużenie. – Pani Psuka brzmiała na dumną z siebie. - Co to jest smużenie? - To starożytny zwyczaj, który służy odpędzaniu negatywnej energii i oczyszczaniu przestrzeni. Macie szczęście, że jesteście moimi pierwszymi klientkami po tym. – Wskazała w stronę dywanika. – Usiądźcie, proszę. 10

_

- Czy mogę skorzystać z łazienki? – spytałam, poruszając się niekomfortowo. - Oczywiście. Jest tam. – Wskazała w stronę małej kuchni, a ja znalazłam naprzeciw niej łazienkę. Nie było tam drzwi, jedynie zasłona z korali, ale nie obchodziło mnie to. Po zrzuceniu z siebie czegoś, co wydawało się jak dwadzieścia pięć litrów sików na każdą uncję wódki, którą spożyłam, umyłam ręce i dołączyłam na dywanik do sióstr oraz pani Psuki, gdzie wszystkie siedziały w kręgu ze skrzyżowanymi nogami, niczym czekając na opowieść w bibliotece. - Zrobi dla każdej z nas krótkie wróżenie! – pisnęła Skylar. - Zazwyczaj za darmo robię tylko jedno wróżenie na grupę – wyjaśniła pani Psuka. – Ale dzisiejsza energia jest taka dobra, że czuję, jakby dusze chciały, abym była hojna. - Czekaj. W tym pokoju są dusze? – spytała Jillian, zerkając za ramię. - Oczywiście. – Pani Psuka posłała mojej najstarszej siostrze spojrzenie typu Jesteś Głupia, a Ja Jestem Medium. – Dusze zawsze są pośród nas. Chłodne drżenie wpełzło mi po kręgosłupie, pomimo ciepła mieszkania od tych wszystkich dywanów, koców i świec. Od razu się z tego otrząsnęłam. Uspokój się. Nie ma czegoś takiego jak dusze, duchy ani nawet medium. To wszystko jest dla zabawy. - Zatem kto pierwszy? – Pani Psuka spojrzała od jednej siostry do drugiej. - Ja – powiedziała Jillian, zbliżając się do medium. – Jestem najstarsza, więc powinnam być pierwsza. Skylar i ja wymieniłyśmy spojrzenia. Ile razy już to słyszałyśmy? Pani Psuka kiwnęła głową i chwyciła dłoń Jillian w swoje. Zamknęła oczy, nabrała głęboko powietrza i wydawała się bardzo mocno koncentrować. - Powinnam myśleć o czymś konkretnym? – spytała Jillian, a moje serce trochę zabolało. Wiedziałam, jak bardzo chciała kogoś poznać.

11

_

- Po prostu się rozluźnij. Pozwól umysłowi naturalnie wędrować. Pozwól, by przepływała przez ciebie energia życia. Jillian zamknęła oczy, a pokój był przez chwilę cicho, jedynymi dźwiękami było skwierczenie świec i oddech medium. Jej nos wydał jakiś dziwny, gwiżdżący dźwięk, a ja musiałam ukryć twarz w ramieniu, by się nie roześmiać. Potem przemówiła. - Masz trzydzieści lat? - Tak. – Jillian brzmiała na zdumioną. – Mam trzydzieści lat. I właśnie myślałam o moim wieku. - I jesteś opiekunką – nie, kimś silniejszym. Jesteś uzdrowicielką. Skylar sapnęła, a ja rozdziawiłam usta. Mówiłyśmy coś o tym, że Jilly jest pediatrą? Chyba nie. Czy ta kobieta to zgadła? - Jesteś silna, pełna współczucia, hojna. – Pani Psuka mówiła z pewnością siebie, zadziwiająco dobrym językiem, mimo że nie był to jej pierwszy. – Zawsze chcesz nosić na swoich barkach więcej niż możesz. Jesteś lojalna i godna zaufania. Często krytykujesz innych, ale jesteś też surowa dla siebie. Masz tendencję do kontrolowania i czasami wtrącasz się w nie swoje sprawy, zwłaszcza gdy myślisz, że wiesz najlepiej. – Pani Psuka przerwała i otworzyła oko. – Zgadza się? - Tak – powiedziałyśmy jednocześnie ze Skylar. Jillian spojrzała na nas gniewnie, gdy medium mówiła dalej. - Ponad wszystko cenisz rozsądek i współczucie. - Dziękuję – powiedziała Jillian, poruszając się. – Jest coś jeszcze? Coś o mojej karierze? Albo życiu miłosnym? - Nie mogę dokładnie kierować energii – powiedziała pani Psuka. – Ujawnia się z własnej woli. – Była cicho przez chwilę. – Ale widzę dzieci. Dużo dzieci. - Dużo? – powiedziała Jillian, rozszerzając oczy. – Ile? - Setki. Skylar się roześmiała. 12

_

- To pewnie twoi pacjenci, Jilly. - Och. – Ramiona Jillian opadły i zabrała rękę. – Racja. Było mi jej szkoda i sięgnęłam, by poklepać ją w ramię, gdy usiadła obok mnie. Tak naprawdę o tym nie rozmawiałyśmy, ale może ślub Skylar źle oddziaływał na Jillian. Była najstarsza i najbardziej tradycjonalna, więc prawdopodobnie myślała, że pierwsza wyjdzie za mąż. Z pewnością najczęściej o tym mówiła, gdy dorastałyśmy. A teraz następna będę ja z Danem i… - Następna? – spytała pani Psuka, wzdrygając mną trochę. Patrzyła też na mnie. To było tak, jakby słyszała moje myśli i drwiła ze mnie tym słowem. - Ja! – pisnęła Skylar, siadając naprzeciwko pani Psuki i wysuwając dłoń. - Hmmm. – Medium zamknęła oczy i znowu zrobiła tę rzecz z oddychaniem. A w międzyczasie mój brzuch zaczął burczeć jak oszalały. - Jesteś kreatywna i wyrazista. Twoja energia jest jasna, ciepła, żywiołowa i mieniąca się. Skylar uśmiechnęła się promiennie z zamkniętymi oczami, a Jillian i ja wymieniłyśmy między sobą przewrócenie oczami. Ile razy słuchałyśmy, jak ludzie trajkotali o naszej żywiołowej, pięknej siostrze? Dobrze, że za to nie płaciłyśmy. - Cenisz sobie harmonię, piękno i przyjemności oraz lubisz dzielić się swoimi talentami ze światem wokół ciebie. Żyjesz pełnią życia, często nie dbając o teraźniejszość. Mam przeczucie, że nie obchodzisz się dobrze z pieniędzmi. Prychnęłam, a Skylar westchnęła. - To prawda – przyznała. – Ale pracuję nad tym. - Romantyczna miłość ma barrrdzo duży wpływ na twoje życie w tej chwili i tak pozostanie. Jej energia otacza cię prawie ochronnym kształtem. - Wychodzę za mąż – powiedziała bez tchu Skylar. – Tej jesieni. - Skylar! Nie powinnaś jej tego mówić. – Jillian wyrzuciła w górę rękę. – Ona powinna to odgadnąć. Pani Psuka zachichotała. 13

_

- Odgadłabym to. Między nimi jest bardzo silna więź. - Coś jeszcze? – spytała ożywiona Skylar. - Tylko uczucie spokoju. Wierzę, że wchodzisz w nową fazę twojego życia, która będzie trwała długo, spokojnie i szczęśliwie. Skylar praktycznie przefrunęła z powrotem na swoje miejsce. - Twoja kolej, Nat. Przesunęłam się przed medium i wysunęłam dłoń. - Sceptyk. – Pani Psuka podsumowała mnie prawidłowo. - Może jestem trochę sceptyczna – przyznałam. – Ale co mi tam? Jestem tu. Chwyciła moją dłoń, zamykając oczy i nabierając mocno powietrza. W ciągu kilku sekund poczułam dziwne mrowiące uczucie w moim ramieniu i było bardziej niż trochę rozpraszające. W odróżnieniu od moich sióstr, które miały zamknięte oczy podczas wróżenia, ja trzymałam swoje otwarte. - Jesteś organizatorką, planistką, menadżerką. Jesteś zaangażowana oraz idealistyczna. To, co stworzysz w swoim umyśle, jesteś w stanie osiągnąć dzięki rozsądkowi, talentowi i chęci do pracy. Wiesz, jak wykonywać swoją pracę. Ale możesz wydawać się uparta, bo gdy podejmiesz decyzję, podążasz za nią do samego końca, bez względu na to, czy jest ona zła, czy dobra. - Łał – wydyszała Skylar. – To takie prawdziwe. Najeżyłam się trochę. Podążanie nie było uparte; to była zawziętość. - Musisz być ostrożna, by nie dać się porwać porządkowi dnia, bo możesz nie dostrzec możliwości, które – och. O mój. – Pani Psuka zmarszczyła brwi i chwyciła mocniej moją dłoń. - Co? – Moje serce uderzało mocno. – Co widzisz? - To… – Wymamrotała coś w innym języku. – To całkowity chaos. Jakby twoje całe życie przewracało się do góry nogami. - Co? – Jillian przemówiła za mną. – Dlaczego? Pani Psuka obróciła głowę w drugą stronę, marszcząc czoło. 14

_

- Przez mężczyznę. - Czekaj, przez jednego mężczyznę? – spytałam. - Tak. Ogarnęła mnie ulga. W sensie, no wiadomo. To z pewnością były nadciągające zaręczyny. Chodziło o mojego chłopaka. - Ma na imię Dan? – spytała Skylar. - Nie znam jego imienia. – Otworzyła oczy i spojrzała na mnie. – I ty też nie. Jest nieznajomym. Jillian wydała z siebie dźwięk niezadowolenia. - Och, to takie niesprawiedliwe. Natalie dostaje przystojnego nieznajomego? - Nie. Nie bądź niedorzeczna. – Zabrałam dłoń od pani Psuki i wstałam. – Bardzo dziękujemy za wróżenie, ale powinnyśmy już iść. - Nie ma za co. Mam nadzieję, że wrócicie. – Wstała, tak jak moje siostry. Pożegnałyśmy się i zeszłyśmy po schodach, Jillian posępna, Skylar rozmarzona, a ja zdeterminowana, by nie pozwolić, żeby jakieś hokus-pokus zniszczyło mi wieczór. Nieznajomy przewróci moje życie do góry nogami? Co, do diabła? Nie było mowy! Zbyt mocno pracowałam, by dotrzeć do miejsca, w którym się znajdowałam, miałam przed sobą wszystko, czego chciałam, i nie zmieni tego żaden nieznajomy, przystojny czy nie. Ale i tak. Nie mogłam nic poradzić na zastanawianie się.

15

_

Rozdział 2 Natalie - To dopiero była zabawa – powiedziała Skylar, gdy dwadzieścia minut później siedziałyśmy w O’Malley. Siedziała ze skrzyżowanymi nogami naprzeciw Jillian i mnie. - To był jakiś absurd. – Podniosłam wodę i wypiłam ją duszkiem, mimo że kusiło mnie zamówić kolejnego drinka. – Ona tak naprawdę nie wie, co się dla nas przytrafi. - Może wie! – sprzeczała się Jillian. – Przypomnij sobie, jak zgadła o nas te wszystkie rzeczy. Odwróciłam się do niej. - No weź, jesteś lekarką. Wierzysz w naukę, a nie magię. - Nie mogę wierzyć też w magię? – spytała smutno. – Chciałabym. Naprawdę dobrze jej poszło z odgadnięciem naszych osobowości. - Może – rozmyślałam – ale wiedziała, że jesteś najstarsza, więc mogła po prostu rzucić w ciebie wieloma informacjami o pierworodnych. I jak ciężko zauważyć, że siedząca tu Pani Rozjaśniona Twarz jest piękna i szczęśliwa? Pani Rozjaśniona Twarz zgniotła serwetkę i rzuciła nią we mnie. - Psujesz zabawę. No weź, miałyśmy dzisiaj świętować. Westchnęłam. - Przepraszam, przepraszam. Masz rację. Przyszedł kelner i postawił przed nami trzy talerze wypełnione dużymi, soczystymi cheeseburgerami oraz grubymi frytkami. Zebrała mi się ślinka. - Myślę o wypróbowaniu diety paleo tego lata, by stracić trochę na wadze do 16

_

ślubu – ogłosiła Skylar, tuż przed zanurzeniem zębów w bułce swojego burgera. - Ha! Wytrzymasz mniej niż dzień. – Jillian nalała sobie na talerz trochę ketchupu. – Uwierz mi. Próbowałam jej w tamtym tygodniu. Nie wytrzymałam nawet poranka. - Czemu jej próbowałaś? – Spojrzałam na nią z niedowierzaniem. – Nie masz na sobie ani jednego zbędnego kilograma. – Skylar i ja zawsze bardzo zazdrościłyśmy Jillian szczupłego ciała. Każdego tygodnia pływałam nieskończoną ilość metrów, by nie załapać dodatkowych kilogramów na swoim niskim, krągłym ciele. - Żeby czuć się lepiej. – Wzruszyła ramionami. – Słyszałam, że ludzie czuli się na niej niesamowicie, ale to nie było dla mnie realistyczne. Za bardzo lubię chleb. I makaron. I wino. - Taa, wino może być dla mnie problemem, przez pracę w winiarni i w ogóle. – Skylar odłożyła burgera i zanurzyła frytkę w ketchupie na talerzu Jillian. – Może jeszcze raz to przemyślę. A więc porozmawiajmy o przystojnym nieznajomym Natalie. – Jej oczy rozszerzyły się z zachwytem. – Kto to może być? - Nie powiedziała, że to przystojny nieznajomy, powiedziała tylko, że to nieznajomy. – Sięgnęłam po musztardę i polałam nią górną połowę bułki. – Zresztą była to kupa końskiego gówna. - Tego nie wiesz. Co, jeśli nie? – Skylar machnęła na mnie frytką i trochę ketchupu spadło na stół. – Cała reszta, którą o tobie mówiła, była trafiona. Odłożyłam połowę bułki na miejsce i wzięłam dużego gryza, przeżuwając powoli, gdy o tym myślałam. Czy to, co o mnie powiedziała, było prawdą? Że kiedy podejmę jakąś decyzję, podążam za nią do końca, bez względu na to, czy jest zła, czy dobra? I zresztą czy to nie jest godne podziwu? Czemu dążenie do swoich celów jest uparte? Znajdowałam się teraz w obecnym miejscu w moim życiu dzięki determinacji oraz ciężkiej pracy. W wieku dwudziestu sześciu lat byłam przedsiębiorcą, który zaczął własny mały biznes i codziennie nim zarządzał; lojalną 17

_

dziewczyną dla mojej pierwszej miłości; oraz właścicielką domu dzięki rozsądnym inwestycjom i oszczędnemu życiu. Więc dlaczego słowa pani Psuki były takie niepokojące? - Może „przewrócone do góry nogami” to nic złego – powiedziałam z nadzieją. – Może to po prostu nadchodzące duże szanse. - To prawda. – Jillian kiwnęła entuzjastycznie głową. – Nie powiedziała, że chaos będzie zły czy coś. I nikt nie radzi sobie z chaosem tak jak ty, Nat. - Dzięki. – Posłałam jej wdzięczny uśmiech. - Dobry chaos może być nawet zabawą – wtrąciła Skylar. – Jak na przykład zaręczenie się i planowanie ślubu. Albo odnowienie twojego nowego domu – to będzie duży projekt. Zmarszczyłam na nią brwi. - Nie potrzebuję tyle odnawiania, nie bardzo. Skylar rozszerzyła oczy. - Natalie. Masz jadalnię pomalowaną gąbką. Nie. - A ta tapeta w pokoju gościnnym jest okropna – dodała Jillian. – Przepraszam, jeśli się wtrącam. - I ten wzór bluszczu w kuchni. – Skylar zadrżała. - To aż tak mi nie przeszkadza. Główna sypialnia i łazienka są idealne. Zresztą nie mam pieniędzy, żeby odnowić wszystko na raz. - A Dan? Nie powinien ci pomagać z tymi kosztami? Zakładając, że kiedykolwiek się wprowadzi – wymamrotała pod nosem. - Kiedyś się wprowadzi. – Wzruszyłam ramionami. – Ale najpierw musi sprzedać swoje mieszkanie i zapożyczył się na spłatę kredytu hipotecznego. Ciężko teraz u niego z pieniędzmi. No i trochę lubię mieć na jakiś czas miejsce tylko dla siebie. I stać mnie na nie. Dobrze się z tym czuję. Skylar położyła dłoń na piersi. - Okej, ale proszę, pozwól mi pomóc w kuchni. Zerwiemy z niej tapetę i 18

_

pomalujemy ją. Nie zniosę bluszczu. Jillian się roześmiała. - Ja też pomogę, gdy będę mogła. Moje godziny będą o wiele lepsze niż wcześniej. Myślę, że prawie ludzkie. - Dobrze. Potem możesz zapisać się na tę rzecz z randkowaniem w internecie, o której ci mówiłam. – Skylar posłała Jillian zadowolone z siebie spojrzenie, nim zjadła do końca burgera. Jillian westchnęła, podniosła szklankę z wodą, a potem ją odstawiła. - Ktoś jest gotowy na kolejnego drinka? - Tak – powiedziałyśmy jednocześnie ze Skylar. Zamówiłyśmy po kieliszku wina z Abelard Vineyards, gdzie Skylar pracowała i planowała wziąć ślub, a potem jeszcze raz wypiłyśmy za nasze sukcesy. - Za Skylar, niech twój ślub będzie najpiękniejszym wydarzeniem, jakie widziało to miasto – powiedziała Jillian z uniesionym kieliszkiem. - Za Jilly, niech twoi przyszli pacjenci doceniają, jakie mają szczęście, że zajmuje się nimi najlepsza lekarka na świecie – powiedziałam, stukając swoim kieliszkiem w jej. - Za Natalie, niech zawsze ma otwarte drzwi do swojego nowego domu dla przystojnych nieznajomych. – Oczy Skylar błysnęły figlarnie, gdy stuknęła swoim kieliszkiem w nasze. – Czasami odrobina chaosu jest dobra. *** Kilka dni później przygotowywałam się do pracy, gdy mój telefon zawibrował na łazienkowej toaletce. Zdziwiona, zerknęłam na niego, gdy kończyłam owijać gumką kucyk. Była czwarta nad ranem. Kto, kogo znałam, mógł nie spać o tej godzinie? Na ekranie napisane było: Dzwoni Miles Haas Zamrugałam. Miles Haas nie spał o tej porze? Pewnie jest pijany, wracając do domu z 19

_

baru, imprezy albo sypialni jakiejś dziewczyny, która myśli, że on do niej jutro zadzwoni. Założę się, że niechcący do mnie zadzwonił. Zrobił to ostatnim razem, gdy rozmawialiśmy, prawie rok temu, ale nie przyznał się do tego, aż rozmawialiśmy przez telefon prawie godzinę. Już byłam spóźniona, miałam na dzisiaj za mało personelu i musiałam zrobić babeczki dla tłumu, który przychodzi na kawę, oraz sałatki na lunch. Był sezon turystyczny, a wczoraj klienci z wszystkiego mnie oczyścili. Nie miałam czasu na poranną pogawędkę z Milesem Haasem. Ale i tak odebrałam. Zawsze to robiłam. - Halo? - Wyszłaś już za mąż? – Chropowaty, ale żartobliwy dźwięk jego głosu odblokował dwadzieścia lat wspomnień. Domek na drzewie, kałuże błotne, kleiste waty cukrowe. Wspomnienia wakacji, które spędzał w letnim domku swojej rodziny na Old Mission, gdzie dorastałam. Uśmiechnęłam się. - Nie. - To dobrze. Tamten facet był dupkiem. Nie zasługiwał na ciebie. - Nadal jesteśmy razem, Miles. - Nadal? Jezu. Jeszcze gorzej. – Miles i Dan czuli do siebie niechęć, której nigdy w pełni nie rozumiałam, skoro między Milesem a mną nigdy nie było nic romantycznego. Cóż, poza tamtą jedną nocą. Tamtą prawie nocą. - Co tam? Znowu zadzwoniłeś do mnie po pijaku? – W lustrze zauważyłam, że moje policzki zrobiły się różowe. - Jestem całkowicie trzeźwy, dziękuję. - Więc czemu dzwonisz do mnie o czwartej nad ranem? - Jestem znudzony dziewczyną, która mi obciąga. 20

_

- O mój Boże. – Zacisnęłam oczy. – Proszę, powiedz mi, że tak naprawdę żadna dziewczyna ci teraz nie obciąga. – To nie było całkowicie wykluczone – Miles pisał bardzo popularnego bloga o nazwie Seks i Samotny Facet, jak i również artykuły do męskich czasopism z tytułami: „Czy Powinieneś Przelecieć Córkę Szefa? Diagram Sekwencji Działań” oraz „Coś o Tyłku Dla Początkujących: Przewodnik Po Boisku.” Okazjonalnie pisał o tematach innych niż seks, ale jego marka zbudowana była na beztroskim, hipsterskim podejściu do życia playboya. I w to podejście wchodziło dużo posuwania, rzeczy związanych z tyłkiem i obciągania. - Nie, tylko się z tobą drażnię. - To dobrze. - Jest teraz związana w piwnicy. - O Jezu. - Zmierzasz do pracy? Westchnęłam. - Tak. Powinnam już tam być. - Jestem w mieście. - Tak? – Odwróciłam się i oparłam o toaletkę. Nie mogłam sobie przypomnieć, kiedy ostatni raz widziałam Milesa – może dwa lata temu? Wyjechał do college’u, następnie na uzupełniające studia magisterskie gdzieś na wschodzie, a potem przenosił się z miejsca na miejsce, ale nie wracał tu za często. Ostatnio, gdy rozmawialiśmy, mieszkał w Detroit. – Do domu twojej rodziny? - Taa. Jesteś potem zajęta? Musiałam się zastanowić – dzisiaj był czwartek, co oznaczało, że Dan po pracy miał ligę tenisa, a ja pływanie na siłowni, a po tym zawsze spotykaliśmy się na kolację. W tym tygodniu zbyt dużo się ze sobą nie widzieliśmy. Czy mogłam zerwać się z randki – dla Milesa – bez wywoływania napięcia? - Nie jestem pewna – powiedziałam. – O której? 21

_

- O którejkolwiek. - Tylko coś sprawdzę. Napiszę ci po południu. - Dobrze. Mam tu kolejną rundkę ze Svetlaną, więc zobaczymy się za kilka godzin. - Svetlaną? - Taa, jest Ukrainką, jakąś akrobatką. Przez połowę czasu nie wiem, co ona, kurwa, mówi, ale jest cholernie giętka. Może wyślę ci zdjęcie. - NIE. – Już wcześniej to zrobił i musiałam szybko usunąć zdjęcie, nim zobaczyłby je Dan. – Nie waż się. Rozłączam się. Zakończyłam połączenie i szybko dokończyłam przygotowywanie się do pracy. W trakcie dziesięciominutowej jazdy do Coffee Darling, małej kawiarni, którą trzy lata temu otworzyłam w centrum miasta, wspominałam te lata myprzeciw-światu, gdy Miles i ja byliśmy blisko. Posiadłość jego rodziny graniczyła z farmą mojej i przez tak długi czas, jak tylko mogę sobie przypomnieć, nie mogłam się doczekać tych ośmiu tygodni, które razem mieliśmy, gdy jego rodzina przyjeżdżała z ich domu niedaleko Chicago. Jako jedyne dziecko był rok starszy ode mnie, ale o pięć lat mniej dojrzały, i przez dorastanie w domu z samymi siostrami lubiłam pomysł spędzania czasu z chłopcem. I w odróżnieniu od mojej siostry Jillian, która bardzo lubiła czytać, czy Skylar, królowej piękności, ja jako dziecko uwielbiałam bieganie na podwórku i brudzenie się, wspinanie po drzewach, pływanie w jego rodzinnym basenie albo nad zatoką. Jako dzieci ze szkoły podstawowej bawiliśmy się w piratów, szpiegów albo zombie. Jako dzieci w wieku jedenastu i dwunastu lat uczęszczaliśmy na wyścigi pływackie i konkursy rybackie oraz chodziliśmy razem na jarmarki, obżerając się tłustym jedzeniem i jeżdżąc na kolejkach górskich, aż było nam niedobrze. A najdziwniejsze było to, że mimo iż byliśmy tak blisko w trakcie tych wszystkich wakacji, to nigdy nie rozmawialiśmy ze sobą podczas roku szkolnego. Ale gdy przyjeżdżał pod koniec czerwca na wakacje, to było tak, jakbyśmy nigdy 22

_

nie spędzili czasu osobno. Wszystko trochę się zmieniło po tym, jak skończył szesnaście lat, gdy nagle stał się wysoki i zrobił mu się niski głos, a jego ciało nabyło umięśnionych kształtów oraz linii dorosłego mężczyzny. Jego twarz też się zmieniła – była bardziej ostra, uwydatniona na szczęce i kościach policzkowych, a pełniejsza na ustach. „Miles jest taki przystojny, prawda?” mówiła mama. Przewracałam oczami, bo nie była jedyną kobietą, która to zauważyła. Miles nagle stał się zauroczeniem każdej dziewczyny, z czego czerpał przyjemność, umawiając się z każdą dziewczyną, która miała puls, włączając w to grupę moich znajomych. W ciszy zgadzałam się z mamą – Miles był przystojny, ale jego ego nie potrzebowało ode mnie powiększania. Gdy przebywaliśmy ze sobą jako nastolatkowie, tolerowałam jego sprośne, młodociane poczucie humoru i kręciłam nosem na jego flirtowanie, dając mu znać, że mi to nie imponowało. Potem zakochałam się w Danie, czego Miles w ogóle nie rozumiał – nie tylko myślał, że Dan był dupkiem, ale też uważał, że związki były głupie i ciągle mi powtarzał, że omijała mnie cała zabawa. Gdy wjechałam za sklep i zaparkowałam samochód, przypomniały mi się jego ostatnie wakacje tutaj, po tym, jak ukończył liceum. Pod koniec był humorzasty i chłodny, w ogóle niepodobny do siebie. Gdy go o to spytałam, powiedział, że ma dużo na głowie, bo za kilka tygodni wyjeżdża na studia. Podczas jego ostatniej nocy w mieście, przyszedł do mnie się pożegnać, a wspomnienie z tej gorącej, wilgotnej nocy powróciło do mnie z zadziwiającą przejrzystością. Przez kilka sekund wstrzymywałam oddech, przypominając sobie, jak podszedł do mojego okna w środku nocy, jak gorące ciepło owinęło moją skórę, gdy wyszłam na zewnątrz z nim porozmawiać, oraz jak powietrze iskrzyło przez nadchodzącą burzę. Minęło dziewięć lat, ale pamiętałam każde słowo, które powiedział w ciemności, i nadal mogłam usłyszeć niski, szczery dźwięk jego głosu oraz grzmot gdzieś w oddali. Nigdy nie mówiłam nikomu o tamtej nocy ani nie 23

_

rozmawialiśmy o niej z Milesem. Nie, żeby cokolwiek się wydarzyło… Ale my prawie. Prawie. Przeszłam obok budynku, zmierzając do wejścia od kawiarni, i zatrzymałam się na widok kogoś opierającego się o drzwi. Moje serce od razu zaczęło walić ze strachu – ulica nadal była ciemna tak wcześnie rano, a ja nie przywykłam do widzenia kogoś oprócz biegaczy. To był facet w bluzie i dżinsach. - Najwyższy czas – powiedział. Znałam ten głos. - Miles? Co, do diabła? – Zaczęłam iść w jego stronę z dłonią nad sercem. – Prawie dostałam przez ciebie zawału. Myślałam, że zamierzasz mnie udusić albo coś. Odsunął się od drzwi i stanął prosto z rękami w kieszeniach. - Hej, z chęcią mogę to zrobić. Jeśli lubisz takie rzeczy. Przewróciłam oczami. - Ee, nie. – Ale przez szaloną sekundę wyobraziłam go sobie z rękami wokół szyi jakiejś dziewczyny, gdy ją pieprzył. Założę się, że już to robił. Pewnie kręcą go takie rzeczy. To mnie nie odrzucało ani nic – tak naprawdę trochę mnie to podniecało – ale Dan i ja byliśmy przeciętni w tych sprawach i nie przeszkadzało mi to. Przynajmniej wiedział, jak sprawić, bym doszła. Orgazmy były orgazmami, prawda? Nie, żebym jakiś ostatnio miała. Oczywiście oprócz wywołanego przez samą siebie. Przestań myśleć o orgazmach. Gdy dotarłam do Milesa, stanęłam przed nim. Był wysoki i szczupły, z brązowymi włosami, które były krótkie po bokach i z tyłu oraz trochę dłuższe i zmierzwione na czubku. Nadal chłopięco przystojny, miał na sobie czarne okulary z grubymi oprawkami oraz usatysfakcjonowany uśmieszek. 24

_

- Spóźniłaś się. - Taa, ktoś zadzwonił do mnie o czwartej rano i trzymał mnie przy telefonie przez dziesięć minut. - Co za dupek. - Totalny. – Uśmiechnęłam się, sięgając po niego. – Chodź tu, dupku. To był tylko uścisk i miał być jednym z tych przyjacielskich, gdzie dotykają się wasze barki, ale gdy tylko owinął wokół mnie ramiona, przyciągnął mnie tak blisko, że moje piersi przycisnęły się do jego klatki piersiowej, a nasze torsy się dotykały. Coś we mnie zatrzepotało, wysyłając ostrzegawczy dzwon do mojej głowy. Odsuń się – jest ciemno, on jest uroczy, a jeśli ktoś zobaczy, że przytulasz się tu w ten sposób, zaczną krążyć plotki. No i to trochę przyjemne, a jak byś się czuła, gdybyś wiedziała, że Dan przytulił w ten sposób kobietę i się przez to podniecił? Uwolniłam go i odsunęłam się, szarpiąc się z kluczami. Z jakiegoś powodu nie mogłam rozpoznać właściwego, mimo że otwierałam te drzwi praktycznie każdego ranka przez ostatnie trzy lata. W końcu udało mi się go złapać i otworzyłam drzwi. - Wejdź. Zrobię kawę. Po zamknięciu za nami drzwi włączyłam wszystkie światła. Normalnie robiłam to dopiero przed godzinami otwarcia, ale perspektywa przebywania sam na sam z Milesem w ciemności, lub nawet w przyciemnionym świetle, sprawiała, że czułam się trochę niespokojnie. Nie byliśmy razem w ciemności od… Co, do diabła? Przestań. To twój przyjaciel. Tak, flirtuje, ale on flirtuje ze wszystkimi. Nie, uprawia seks ze wszystkimi! I pisze o tym! Racja. Miles Haas nie był dla mnie. Dan był dla mnie. Dobry, stary, znajomy Dan, sprzedawca łodzi. Może i nie był idealny, ale był mój. Nasze życia były zsynchronizowane. Nasze cele były 25

_

podobne. Łał, to brzmi bardzo nieseksownie. Marszcząc brwi, wstawiłam kawę, włączyłam piekarniki i zaczęłam miksować porcje truskawkowych babeczek w kuchni, gdy Miles przechadzał się po kawiarni. Nie była duża – przy ladzie mogło usiąść osiem osób, a przy małych stolikach obok ściany szesnaście. Długa i wąska, była prawą stroną starego sklepu, który podzielony został na dwie części. Zostawiłam starą, drewnianą podłogę oraz wysoki, metalowy sufit, i na szczęście była tu kawiarnia, nim zaczęłam ten biznes, przerobiłam to miejsce i umeblowałam. Drewno i boazeria pomalowane były na delikatny, szaro-zielony kolor, ściany nad nimi były kremowo białe, a blat – moje duże szaleństwo – był ze wspaniałego, srebrnego marmuru. - Gratulacje, Natalie. – Miles pojawił się w otwartym przejściu do kuchni i oparł się o framugę. – To piękne miejsce. - Dzięki. Jestem z niego dumna. – Wlałam ciasto do dwóch blach na babeczki. Zapomniałam, jakie niebieskie ma oczy. - I powinnaś być. - Zrób z siebie pożytek i nalej kawy, dobrze? Potem możesz przyjść i tu usiąść, gdy będę ustalać menu na lunch. - Zmieniasz je każdego dnia? - Nie każdego. To zależy. – Włożyłam blachy z babeczkami do piekarnika i wyciągnęłam z lodówki dwie tace nieupieczonych cynamonowych bułeczek. Zazwyczaj rano był tu cukiernik/asystent menadżera, ale poprosił o wolny weekend i nie będzie go dzisiaj oraz jutro, więc wczoraj zostałam do późna i przygotowałam wszystko do upieczenia. – Używam dużo miejscowych produktów, więc zmieniam menu w zależności od tego, co jest dostępne i na co jest sezon. Teraz jest sezon na truskawki. I rabarbar! Później zrobię rabarbarowe ciasto. Lubisz rabarbar? - Nie wiem. – Miles postawił obok mnie kubek z kawą i oparł się o blat, unosząc swój do ust. – Ale uwielbiam jeść ciasto. Mogę skosztować twojego? 26

_

Przestałam ściągać folię z tacy i spiorunowałam go wzrokiem. Nad kubkiem jego oczy błyszczały radością. - Lepiej, żebyś mówił o rabarbarze, bo inaczej cię stąd wykopię. - Jeeezu. Taka wrażliwa. – Znowu się napił. – Podobają mi się obrazy na ścianach. Te z napisami. Czy to Skylar? - Taa. Zrobiłam je. Zatrzymał kawę w połowie drogi do ust. - Zamknij się. Zrobiłaś je? Duma sprawiła, że się uśmiechnęłam. - Tak. Poprzedniej jesieni robiłam zakupy ze Skylar w tej starej stodole z antykami i znalazłam starą gazetę z 1938, w której były różne randkowe wskazówki dla dziewczyn. Na przykład: „Zadowalaj swoją randkę i schlebiaj jej poprzez mówienie o jego ulubionych tematach” albo „Nigdy nie siedź niezręcznie ani nie wyglądaj na znudzoną na randce, nawet jeśli jesteś”. Cały czas parskałyśmy śmiechem. – Włożyłam dwie tace bułeczek do piekarnika i nastawiłam czas. – Zawsze uwielbiałam robić zdjęcia i miałam pomysł, że zabawnie byłoby stworzyć serię współczesnych zdjęć z poradami na górze. - Zgadza się. Zapomniałem, że bardzo lubiłaś robić zdjęcia. Miałaś w zwyczaju robić nam te pokazy slajdów. – Wziął kolejny łyk kawy. – Te tutaj są świetne. Sprzedajesz je? - Sprzedaję? – Skrzywiłam się. – Nie. To tylko dla zabawy. Ale znalazłam inny artykuł w gazecie z 1894 z poradami dla panny młodej i chcę zrobić kolejną serię. To niewiarygodne, co ludzie mówią kobietom. Na przykład: „Mądre żony zawsze znajdują się w stanie gotowości, by uczyć się nowych i lepszych metod na odmawianie ich kochliwym mężom. Miles zachichotał. - Kochliwym. Świetne słowo. - Szkoda, że nie mam jakiegoś męża na taką sesję zdjęciową, bo wątpię, że 27

_

namówiłabym do tego Sebastiana. - Kto to jest Sebastian? - Narzeczony Skylar. Pobierają się tej jesieni. Kiwnął głową. - Zatem czemu ty i nazbyt kochliwy Dan jeszcze nie stanęliście na ślubnym kobiercu? - Dan nie jest nazbyt kochliwy – powiedziałam w obronie. To miał być komplement dla Dana, ale nie wyszedł właściwie. I znowu przypomniało mi to o braku seksualnego gorąca w naszym związku – tak naprawdę nie uprawialiśmy seksu od dwóch miesięcy. Ale nie chciałam dzielić się tym z Milesem. - Ach. Ogień się wypalił, co? – Kiwnął ze zrozumieniem i znowu się napił. - Nie, nadal jest mnóstwo ognia, nie, żeby to był twój interes. – Mój ton był zgryźliwy. – Chodziło mi tylko o to, że jest w porządku. Wygodnie. - Wygodnie? - Tak. Właśnie to się dzieje, gdy dwójka ludzi przez długi czas jest razem i są zaangażowani, o czym oczywiście nie wiesz. - Tu mnie masz – powiedział zwyczajnie. Ale ja byłam wzburzona. - Posłuchaj, to, że zarabiasz na życie pisząc o swoich niesamowitych seksualnych wybrykach, nie oznacza, że życie seksualne każdej innej osoby jest nudne. – Zaczęłam nerwowo wyciągać składniki, by zrobić sałatkę z kurczaka z curry, z siłą stawiając rzeczy na blacie. – Dan i ja mamy świetny ogień, jeśli naprawdę chcesz wiedzieć. - To dobrze. - Gorący, wybuchowy ogień. – Uderzyłam w blat miską. - Wspaniale. Odwróciłam się do niego i zobaczyłam, że miał rozbawiony wyraz twarzy. - Co jest takie śmieszne? 28

_

- Nic. Cieszę się za ciebie i twój ogień. Kładąc dłoń na biodrze, przechyliłam głowę. - Przyszedłeś tu o piątej nad ranem, żeby się ze mnie naśmiewać? - Nie. Ale nie będę kłamał, to z pewnością dodatkowa zaleta. - W ogóle co robisz w mieście? – Wyciągnęłam nóż i zaczęłam kroić piersi z kurczaka, które wczoraj ugotowałam. – W Detroit w pobliżu metra nie ma wystarczająco kobiet do torturowania? Czy może wyczerpałeś zapasy i teraz przeniosłeś się na inne miasto? - Nadal mieszkam w Detroit. I nie torturuję kobiet. Wielbię je. - Założę się, że kilka na raz. Wzruszył ramionami. - Czasami. Ale hej, wszystkie znają umowę. To tylko dla zabawy. Będąc tylko z Danem, nie mogłam sobie wyobrazić, jak to było uprawiać seks z przypadkowymi ludźmi bez związku, ale życie seksualne Milesa fascynowało mnie w pewien dziwny sposób. - Tak, wiem. Czytałam o tym. – Wrzuciłam garść kurczaka do miski. - Czytałaś moje rzeczy? – Brzmiał na zaskoczonego. Teraz była moja kolej na wzruszenie ramionami. - Czasami. Podobał mi się artykuł o wybraniu się do lochu w twoje urodziny. - Nawet nie uprawiałem tam seksu. - Wiem, ale… robiłeś inne rzeczy. Szalone rzeczy. – Pokręciłam głową, gdy przypomniałam sobie czytanie o rzeczach, o które poprosił dominę. Byłam szokująco podniecona, gdy czytałam jego sprawozdanie, i w sekrecie czytałam to z tuzin razy. Czy to robiło ze mnie zboczeńca? - To było trochę szalone. I bolesne. – Wzdrygnął się i poprawił krocze przez spodnie. – Nigdy nie przywiązuj komuś jaj do haka na ścianie, żeby potem nago się przed nim czołgać. Prychnęłam. 29

_

- Proszę cię. Ja nie robię takich rzeczy. - Co masz na myśli mówiąc „takich rzeczy”? Co jest złego w zabawianiu się? - Nic. Jeśli podniecają cię takie rzeczy. – Próbowałam brzmieć lekceważąco. - Jezu. Taka krytyczna. - Nie krytykuję cię, Miles, po prostu mówię, że nie podniecają mnie szalone rzeczy. - Założę się, że by ci się spodobało. Założę się, że jest w tobie trochę szaleństwa, które umiera, by się wydostać. Mój brzuch się skręcił. - Co? Nie bądź niedorzeczny. Jestem normalną osobą. - Normalni ludzie potrafią być perwersyjni, Nat. Mówię ci. Dużo cię omija. – Trochę ściszył głos. – I założę się, że jest w tobie część, bardzo głęboko ukryta, która jest ciekawa. – Przerwał, zbliżając się do mnie, jego głos był niski i poważny. – Chciałbym dotrzeć do tej głębokiej części ciebie. Znieruchomiałam, a moja skóra się ogrzała. Co tu się, do diabła, działo? Wybuchnął śmiechem. - Powinnaś zobaczyć teraz swój wyraz twarzy. Zaciskając usta, skupiłam się znowu na krojeniu kurczaka, ale mój wzrok na chwilę się rozmazał i prawie odcięłam sobie palca. - Wystarczy. Nadal mi nie powiedziałeś, co tu robisz. Dla mojej ulgi odsunął się i znowu oparł o blat. - Pracuję. Piszę artykuł o seksie w nawiedzonych miejscach i przypomniał mi się ten stary szpital psychiatryczny niedaleko. Wczoraj tam pojechałem i zakradłem się, by zrobić kilka zdjęć. Potem trochę tam posiedziałem, żeby sprawdzić, czy wyskoczy jakiś duch. - Szukasz nadprzyrodzonego, seksualnego kontaktu, prawda? - Niekoniecznie, ale to byłoby świetne. Całkowicie przeleciałbym ducha, 30

_

gdyby była seksowna. Kręcąc głową, wyciągnęłam z lodówki słoik majonezu domowej roboty i wlałam go trochę do kurczaka. - Chore. I niedorzeczne. - Co, nie wierzysz w duchy? - Nie. Ale kilka dni temu byłam na wróżeniu. – Mieszając majonez i kurczaka dużą, drewnianą łyżką, pokręciłam głową, gdy przypomniałam sobie wypełnione wódką Siostrzane Wyjście. – U pani Psuki. - Och, tak? – Miles brzmiał na zainteresowanego. – Co powiedziała? - Kupę gówna o moim życiu, które zostanie przewrócone do góry nogami przez nieznajomego. Mężczyznę. - Może to ja. – Miles brzmiał na ucieszonego tym pomysłem. Przewróciłam oczami, przesuwając go łokciem na bok, żeby włożyć folię do szuflady. - To nie ty. Powiedziała, że to nieznajomy. Że nawet nie znam jego imienia. Był cicho przez chwilę. - Założę się, że nie znasz mojego imienia. - Co? – Przestałam robić to, co robiłam, i spojrzałam na niego zmieszana. – Tak, znam. To Miles… – Ale nie mogłam przypomnieć sobie jego drugiego imienia. Jak ono brzmiało? Pokręcił głową. - Miles to moje drugie imię. Wiesz, jakie jest pierwsze? Rozdziawiłam usta. - Czekaj. Nie masz na imię Miles? - Nie. Edward. – Wyglądał na zadowolonego z siebie. - Edward? – powtórzyłam, jakby to było najbardziej absurdalne imię na świecie. – Nie wierzę ci. Odkładając kubek, wyciągnął portfel z tylnej kieszeni i wyjął prawo jazdy. 31

_

- Spójrz. I było tam. Jego pełne nazwisko, adres i dane demograficzne, tuż obok jego uśmiechającej się gęby. Pokręciłam głową. Kto, do diabła, uśmiecha się na zdjęciu do prawa jazdy? Edward Miles Haas. Właśnie on.

32

_

Rozdział 3 Miles Spojrzała na mnie, jakby nigdy wcześniej mnie nie widziała. Szkoda, kurwa, że to nie była prawda. Może gdybyśmy spotkali się po raz pierwszy, powiedziałbym właściwe rzeczy albo wykonał właściwe

ruchy, a ona

zapomniałaby o Dupku Danie i zamiast tego byłaby dzisiaj wieczorem ze mną. Nago. Nie, żebym chciał wymienić naszą przeszłość czy coś – uwielbiałem naszą przyjaźń. Natalie była jak moja ulubiona książka, czyli Paragraf 22. Zawsze leżała na mojej półce, a nawet jeśli nie przeczytałem jej rok albo i więcej, to za każdym razem, gdy ją podnosiłem, przypominało mi się, dlaczego tak bardzo na początku się z nią związałem. Jest mądra, inna i zawsze mnie rozśmiesza. - Mam teraz mówić do ciebie Edward? – Posłała mi rozbawiony uśmieszek i wróciła do tej rzeczy z kurczakiem, dodając przyprawy, a potem znowu mieszając. - Nie. To imię mojego taty, a ja nie chcę z nim dzielić niczego więcej prócz DNA. Kiwnęła ze zrozumieniem głową. - Co robią twoi rodzice? - To, co zwykle od czasu rozwodu. Tata lata po świecie z nową żoną, a mama bierze leki, żeby nie musiała za dużo myśleć o życiu, co w sumie robiła nawet gdy byli małżeństwem. - Przykro mi. Wzruszyłem ramionami. - Ech, przywykłem do tego. 33

_

- Więc zatrzymałeś się w domu? - Taa. Mama zazwyczaj spędza tu lato, ale właśnie zdecydowała się na szybką, duchową wycieczkę do północnej Kalifornii, co myślę, że oznacza: „Tyle teraz ze sobą robiłam, że potrzebuję kilku miesięcy na wyzdrowienie, nim ktokolwiek będzie mógł mnie zobaczyć”. Natalie pokręciła głową. - Nie rozumiem tego. Twoja mama jest taka piękna. - Ona tego nie widzi. Nigdy nie widziała. – Gdy obserwowałem, jak Natalie pracowała, dotarło do mnie, że mogłem też mówić o niej. Nie sądzę, że kiedykolwiek zdawała sobie sprawę z tego, jaka była piękna. Nie sądzę nawet, że ja zdawałem sobie z tego sprawę, aż do ostatniego lata, które tu spędzałem. Ale wtedy było już za późno – miała chłopaka, a ja umawiałem się z paroma innymi dziewczynami, a przez „umawianie się” mam na myśli pieprzenie ich z tyłu mojego samochodu, w ich piwnicy albo w łazience u kogoś na imprezie, kogo rodzice akurat wyjechali z miasta. Jeśli nie mogłem jej mieć, równie dobrze mogłem się zabawiać, prawda? Ale powiedziałem do niej kilka poważnych rzeczy tamtej nocy, nim wyjechałem. Pamiętała to? Natalie pokręciła głową. - Taa, niektóre kobiety takie są, nigdy nie są usatysfakcjonowane swoim wyglądem i z wiekiem coraz bardziej panikują, próbując wymazać każdą zmarszczkę i zapełnić każdą linię. – Poruszała się energicznie, przykrywając dużą miskę sałatki z kurczakiem folią i wyciągając kilka torebek sałaty. – Mam nadzieję, że taka nie będę. - Nie widzę tego. – Skrzyżowałem ramiona. – A więc powiedz mi, co u ciebie nowego. Uśmiechnęła się do mnie, a moja klatka piersiowa zrobiła się ciasna. - Kupiłam dom. 34

_

- Tak? Z Dupkiem Danem? Przewróciła oczami. - Nie, ty duży kretynie. Sama. Kobiety mogą mieć w tych czasach posiadłość, wiesz. - Serio? Nadepnęła mi lekko na tenisówkę, nim przesunęła się do zlewu, gdzie zaczęła myć sałatę. - Tak. - Cóż, gratulacje. Gdzie on jest? Chcę go zobaczyć. - Na State Street. Trzeba jeszcze go trochę wyremontować, ale ma płot sztachetowy – powiedziała z radością, unosząc się na palcach u stóp. – I przytulną sypialnię, dużą wannę oraz duży ogród z tyłu. - Brzmi dla ciebie idealnie. – Wielka szkoda, że Dupek pewnie się tam wprowadzi. Nie mogłem uwierzyć, że nadal była z tym facetem. Była dla niego o wiele za dobra. Zazdrość wpełzła mi nieoczekiwanie do żołądka, niczym gorąca kula ognia. Kuchnia pewnie każdego ranka będzie tak pachnieć – cholernie niesamowicie, jakby w piekarniku znajdowały się kleiste bułeczki. Haha, kleiste bułeczki. Mógłbym dać jej kleiste bułeczki. Och, cholera. Poprawiłem się trochę przez spodnie. Zerknęła na to, co robiłem, a potem jej oczy przeniosły się do moich. - Nieźle. - Przepraszam. W każdym razie, będę tylko na kilka dni, więc gdy tylko będziesz gotowa, daj mi znać. Nie mogę się doczekać, aż go zobaczę. - Na kilka dni? – Zakręciła wodę i wysuszyła ręce. – Krótka wycieczka. - Taa, chciałem tylko sprawdzić tamten psychiatryk i trochę z tobą posiedzieć. – Bo za tobą tęskniłem. Ostatnio często o tobie myślałem. Ale nie powiem jej tego. Najwidoczniej jej życie szło dokładnie tak, jak tego chciała, a ostatnie, czego chciałem, to spieprzyć naszą przyjaźń, która czasami 35

_

wydawała się być jedyną stałą w moim życiu. Gdyby tylko nie była taka seksowna. To było rozpraszające jak diabli. Zapiszczał piekarnik, a ona wyciągnęła z niego babeczki. Były puszyste i złote, posypane cynamonem i cukrem oraz pachnące jak niebo. Napłynęła mi ślinka do ust. - O Boże, wyglądają świetnie. - Możesz jedną zjeść. Ale najpierw poczekaj, aż ostygną. Kilka minut później przybyła pracownica, studentka o imieniu Hailey, i zaczęły wszystko przygotowywać. Mogłem stwierdzić, że przeszkadzałem w kuchni, więc poszedłem do samochodu, wziąłem laptopa i usiadłem przy stoliku z tyłu, by popracować. Natalie przyniosła mi napełniony kubek kawy i postawiła obok niego talerz z babeczką i cynamonową bułką, po której spływała polewa. Spojrzałem na nią, niezdolny się powstrzymać. - Naprawdę chcę teraz zażartować o polaniu polewą twoich bułeczek, ale boję się, że mi to zabierzesz. Zmrużyła oczy. - Bo zrobię to. - A co ze smarowaniem masłem twojej babeczki? Położyła dłoń z powrotem na talerzu, a ja chwyciłem jej nadgarstek. - Nie! Obiecuję, że będę grzeczny. Niczym idealny dżentelmen. - Ha. Uwierzę, gdy to zobaczę. Czy mogę, proszę, odzyskać swoją rękę? Spojrzałem w dół na moje palce owinięte wokół jej chudego nadgarstka i poczułem, że mój kutas znowu budzi się do życia. Puszczając ją, usiadłem prosto i uśmiechnąłem się. - Możesz mieć wszystko, czego chcesz. – Zwłaszcza, jeśli znajduje się to w moich spodniach. Westchnęła. - Wiesz, czego naprawdę chcę? 36

_

- Czego? Usiądź mi na kolanach. Powiedz mi. Spiorunowała mnie wzrokiem. - Musisz być takim flirciarzem? Co się stało z dżentelmenem? Zrobił się twardy. Westchnąłem. - Dobra, krzesło. - Nie mogę nigdzie usiąść. Właśnie o to chodzi – naprawdę chciałabym mieć dzień wolny. Jedynie się relaksując. Od dawna nie miałam takiego dnia. - Więc weź sobie jeden. - Nie mogę, głuptasie. Nie każdy pracuje tak, jak tylko chce. Muszę być tu każdego dnia; właśnie to robi właściciel biznesu. - Masz otwarte każdego dnia? - Podczas lata tak. - Nie możesz kogoś upełnomocnić? Co z menadżerem? Wzruszyła ramionami. - Nie, żebym była dobra w upełnomocnianiu, ale mam zastępcę menadżera. Ale nie stać mnie teraz na płacenie mu za więcej godzin albo zadań. Mam wysokie opłaty za dom. I nadal spłacam pożyczki, które wzięłam na otwarcie tego miejsca. - Co to jest pożyczka? Przez sekundę wyglądała na zdezorientowaną, a potem uderzyła mnie w ramię. - Wy dzieci z funduszu powierniczego. Takie niezorientowane w prawdziwym świecie. - Żartuję, żartuję. – Przysunąłem talerz bliżej siebie i spojrzałem na nią. – Ja pracuję na życie, wiesz. Ale jest coś, z czym mogę ci pomóc? Potrzebujesz ode mnie pożyczki, żeby spłacić bank? - Nie. – Pokręciła gwałtownie głową. – Dzięki, ale to dla mnie źródło dumy, że robię to wszystko sama. - Kochliwy Dan nie pomaga? 37

_

- Nie w tej chwili. Czy coś sobie wyobraziłem, czy jej szczęka trochę się zacisnęła, nim odpowiedziała? Zdecydowałem się na zmianę kierunku rozmowy. - A jak twoja stopa procentowa? Lekko się skrzywiła. - W porządku. - No cóż, duma a bycie upartą to dwie różne rzeczy. Przez jej twarz przeszło coś, czego nie mogłem odczytać – zdziwienie? Złość? Cokolwiek to było, sekundę później zniknęło. - Dzięki, ale wszystko w porządku. - Rób co chcesz. Z radością pomogę przyjaciółce w potrzebie. - Będę o tym pamiętać. – Poklepała moją głowę jak szczeniaczka. – Smacznego. Wracam do pracy. - Nie będzie ci przeszkadzać, jak posiedzę tu przez jakiś czas? Nie chcę zajmować tego stolika, jeśli go potrzebujesz, ale muszę trochę popisać. Posłała mi uśmiech delikatny oraz słodki niczym wata cukrowa, którą kiedyś się dzieliliśmy. - Zostań tyle, ile chcesz. *** Kilka godzin później mogłem zobaczyć, dlaczego chciała mieć wolny dzień. Chodziła po całym miejscu, robiąc wszystko, począwszy od przygotowywania jedzenia, serwowania go, nalewania kawy oraz dzwonienia po ludziach, i zawsze miała uśmiech na twarzy. Mimo że była zapracowana, tak samo witała regularne i nowe osoby oraz często zatrzymywała się, by porozmawiać z ludźmi, których znała, lub tymi, którzy mieli pytanie. Dokończyłem śniadanie i próbowałem popracować nad powieścią, którą pisałem, ale byłem zdekoncentrowany i zmęczony. Po prostu idź do domu i wyśpij się. Nie spałeś całą pieprzoną noc. Ale dom w tym miejscu był ogromny i pusty, i 38

_

mimo że lubiłem jego skrzypiącą podłogę, ganek i widok farmy Nixonów z mojego okna w sypialni, coś w przebywaniu tam samemu mnie smuciło. Tutaj bardziej mi się podobało. Lubiłem szczęśliwy, zawierający kofeinę humor, dźwięk konwersacji, Billie Holiday śpiewającą w tle oraz zapach babeczek w piekarniku i kawy w dzbanku. Poza tym była tu Natalie, i jeśli miałem być ze sobą szczery, przyznam, że moim prawdziwym powodem przyjechania tutaj było zrozumienie, dlaczego nie mogłem przestać o niej myśleć. To nie miało sensu – nie szukałem związku, wiedziałem, że nadal była z Danem, i nie miałem powodów, by wierzyć, że byłaby mną zainteresowana nawet wtedy, gdyby poprzednie rzeczy nie były prawdziwe. A i tak już przez miesiące, może nawet i rok, myśli o niej nie chciały odejść. O co, do diabła, z tym chodziło? Powiedziałem jej, że przyjechałem tu ze względu na seks w nawiedzonych miejscach i to była prawda. Ale jedynym duchem w mojej głowie była ona. Wspomniałem już, że przeleciałbym ducha, prawda?

39

_

Rozdział 4 Natalie Dan zadzwonił do mnie koło piętnastej tego popołudnia. - Hej, kochanie. - Hej. – Odetchnęłam, siadając na stołku obok lady. - Ciężki dzień? Potarłam mięsień w łydce. - Po prostu długi. Było dużo roboty, co jest dobre. Ale już zamknęliśmy. - Jakie masz plany? - Po tym, jak wszystko tu skończę, co pewnie zajmie mi jakiś czas, bo mam dzisiaj mało ludzi, idę popływać. Masz dzisiaj tenisa, prawda? - Tak, a potem planujemy iść na pizzę i kilka piw, bo to ostatni wieczór, gdy spotykamy się w tej lidze. To w porządku? - W porządku. – I było, mimo że miałam dzisiaj nadzieję na trochę czasu sam na sam z nim. Nie dlatego, że za nim tęskniłam, ale miałam w sobie trochę seksualnego napięcia. Dobry, mocny seks brzmiał całkiem cholernie dobrze. On tego nie czuł? – Ale chciałabym się z tobą dzisiaj zobaczyć. Może później się spotkamy. - Nie jestem pewny, ile to zajmie. - Och. – Cholera. Gdybym była dziewczyną, która miała zabawki seksualne, wyciągnęłabym je dzisiaj. Przynajmniej nie musiałam czuć się źle przez widzenie się z Milesem… ale musiałam powiedzieć o tym Danowi. Krzyżując palce w nadziei, że nie wywoła to kłótni, powiedziałam: – Mój stary przyjaciel jest w mieście. Miles Haas. Pamiętasz go? 40

_

- Kto? - Miles Haas. - Ten fanatyk seksu? Przewróciłam oczami. - Nie jest fanatykiem, jest pisarzem. Pisze blogi dla… - Wiem, kim on jest. Nadal nie mogę uwierzyć, że ten cienki dupek zdobywa te wszystkie dziewczyny. Musi kłamać albo zmyślać te bzdury. – Dan brzmiał na złego. - Nie mam pojęcia. Może tak robi. – Wątpiłam w to, ale nie chciałam się kłócić. - Więc o co chodzi? Spotykasz się z nim? - Może. - Gdzie? - Nie mamy jeszcze planów. – Nabrałam powietrza. – Masz jakiś problem z tym, że miałabym się z nim spotkać? Przerwa. - Nie. - Jesteśmy tylko przyjaciółmi. Tylko tym zawsze byliśmy. - Wiem. – Jego głos złagodniał. – Nigdy nie byłabyś zainteresowana takim facetem. - Jakim facetem? - Brudnym moralnie. - On taki nie jest. Po prostu dobrze się bawi i o tym pisze. - O ile nie bawi się dobrze z tobą, nie obchodzi mnie to, co robi. Uśmiechnęłam się. - Upewnię się, że będzie się okropnie bawił. Pewnie tylko pójdziemy na kolację albo coś. Trochę nadrobimy. - Dobrze. Zobaczymy się jutro wieczorem. Mamy rezerwację na dwudziestą, 41

_

tak? - Tak. Skylar zrobiła rezerwację. Miłej zabawy. Kocham cię – dodałam, nienawidząc tego, jak wyuczenie to brzmiało. I wydawało się też trochę wyuczone. Rozłączył się bez słowa. Skylar miała rację. Jesteśmy nudni. Ale co mogłam zrobić? Prawdą było to, że obydwoje mieliśmy dzisiaj coś, co woleliśmy zrobić bardziej, niż się ze sobą zobaczyć, a to zdarzało się ostatnio bardzo często. Ech, cóż. Jutro się o to pomartwię. Dzisiaj po prostu spędzę miło czas ze starym przyjacielem. Siedziałam jeszcze minutę, zdając sobie sprawę, że nie powiedziałam Danowi o tym, iż Miles był rano przy kawiarni, gdy przyszłam, oraz spędził tam połowę dnia. Nie wiem, czemu tego nie zrobiłam; to nie tak, że cokolwiek się wydarzyło. Nie całowaliśmy się. Nawet nie prawie. To nie było specjalnie. Po prostu zapomniałaś o tym wspomnieć, powiedział uroczy, mały głosik w mojej głowie. Ale w głębi duszy wiedziałam, że to nie była prawda. *** Gdy skończyłam przygotowywanie jedzenia na następny dzień i zamknęłam kawiarnię, usiadłam znowu przy ladzie i zadzwoniłam do Milesa. - Hej. - Hej, tobie. – Brzmiał na śpiącego. - Obudziłam cię? – Wyobraziłam go sobie z roztrzepanymi włosami i nagą klatką piersiową, sięgającego po okulary na szafce nocnej. Co? Co ty robisz? Przestań – w tej chwili w coś go ubierz! - Tak – powiedział, odchrząkując – ale cieszę się, że zadzwoniłaś. Właśnie o tobie śniłem. Zacisnęłam oczy, a mój umysł od razu zdejmował mu spodnie. 42

_

- Byliśmy w twojej kawiarni, a ja jadłem bajgla. - Bajgla? – Uśmiechnęłam się, czując ulgę, że nie był to seksualny sen. – Nawet ich nie mam. – Chwila, czy w bajglu było coś seksualnego? - Tak, bajgla, a ty chciałaś zrobić mi zdjęcie, ale nie mogłaś znaleźć aparatu. A potem zamieniłaś się w niedźwiedzia. Wybuchnęłam śmiechem. - Niedźwiedzia? Serio? Nie króliczka, kota albo coś uroczego? - Nie. W dużego, starego niedźwiedzia. - A potem co? - Potem do mnie zadzwoniłaś. - Uratowałam cię przed niedźwiedziem, którym byłam? - Tak. – Wydał z siebie odgłos, jakby się przeciągał, a mój umysł znowu odpłynął na niebezpieczny teren. – A więc co tam? - Cóż, chciałam iść popływać, a potem sprawdzić, czy chcesz się spotkać. - Och, tak? Gdzie pływasz? - Na siłowni. - Przyjedź i popływaj tutaj. Zawahałam się. - W twoim domu? - Taa. Mamy tu basen, pamiętasz? Do którego wielokrotnie wkopywałem twój nędzny tyłek? - Ha! Nigdy! - Więc jesteś mi winna kolejną szansę. Przyjedź zobaczyć, czy ćwiczyłem. Przez chwilę to rozważałam. Byłoby zabawnie, a basen za domem rodziny Haasów był piękny. Ale pływanie sam na sam z Milesem wieczorem nie wydawało się właściwe. Poza tą prawie nocą nigdy nie kusiło mnie zdradzić Dana, ale między Milesem a mną była jakaś iskra, która mogłaby się zapalić, gdybyśmy byli sami oraz blisko, zwłaszcza ze sposobem, w jaki się dzisiaj czułam. Lepiej w całości 43

_

uniknąć takiej sytuacji. - Nie sądzę, Miles. Zajdę na siłownię, przepłynę swoje okrążenia i spotkamy się później. Okej? - Boisz się, że będę zbyt kuszący w kąpielówkach? Roześmiałam się. - Taa. Właśnie o to chodzi. - Wiedziałem. No i w basenie nie ma jeszcze wody. - Miles! Co zamierzałeś zrobić, gdybym się zgodziła i pokazała się w stroju kąpielowym? - Spróbowałbym cię z niego wyciągnąć. Westchnęłam, kręcąc głową. - Spotkamy się o dziewiętnastej trzydzieści. Jolly Pumpkin? - Brzmi świetnie. *** Miles siedział przy barze, gdy weszłam do restauracji, trochę spóźniona, bo przez długi czas zastanawiałam się, co założyć. Chciałam wyglądać uroczo, ale zwyczajnie, niezbyt seksownie, ale też nie skromnie. W końcu ubrałam dżinsy i białą bluzkę bez rękawów. Skylar pewnie założyłaby jeszcze naszyjnik albo coś, by wyglądać bardziej staram-się-ale-jednak-nie, ale nie miałam czasu na znalezienie idealnej rzeczy, nie, żebym ją rozpoznała. Kolorowe kwiaty, które miałam wytatuowane na ramieniu, były dla mnie zazwyczaj wystarczającą ornamentyką. Ubrałam złote sandały, które Jillian podarowała mi w tamtym miesiącu na urodziny, ale tylko dlatego, że były na płaskim obcasie i mogłam w nich szybko chodzić. - Hej. – Usiadłam obok niego, trochę bez tchu. – Przepraszam za spóźnienie. - Nic nie szkodzi, dopiero tu przyszedłem. – Sięgnął w górę i zmierzwił moje włosy do ramion, które nadal były wilgotne. – Jak tam pływanie? - Dobrze. – Postawiłam torebkę obok stóp. – Jak twoje popołudnie? 44

_

- Wyśmienicie. Jeszcze trochę pospałem, a potem wyszedłem pobiegać. Barman postawił przed Milesem szklankę piwa. - Co mogę ci podać? – spytał mnie. - Poproszę to samo. – Wskazałam na piwo Milesa. - Bam Biere? Już się robi. - Możemy dostać nachosy z wieprzowiną? – spytał Miles, patrząc na menu. – I frytki z truflami? - Jasne. – Barman zerknął na mnie. – Dzielicie się? Czy chciałabyś coś innego? - Ee… – Zerknęłam na Milesa. - Zawsze podzielę się z tobą moją wieprzowiną, Natalie – powiedział czule. – Pozwolę ci nawet ją pociągnąć. Westchnęłam i spojrzałam na barmana. - Podzielę się z nim. - Nowy? – Miles przesunął czubkami palców po moim tatuażu, a sposób, w jaki poczułam efekt jego dotyku między nogami, sprawił, że poruszyłam się na krześle. – Jest piękny. - Niezbyt nowy. Zrobiłam go w tamtym roku, gdy skończyłam dwadzieścia pięć lat. Jako prezent dla siebie. – Wzruszyłam ramionami, próbując ignorować sposób, w jaki mrowiły moje kobiece części. – Zawsze go chciałam i w końcu przestałam się tego obawiać i go sobie zrobiłam. - Czego się obawiałaś? Bólu? Uderzyłam go w ramię. - No weź, przecież mnie znasz. Myślę, że chodziło tylko o zobowiązanie. Przecież to na stałe. Tatuaże nie powinny być traktowane lekko. Miles uniósł brwi. - Cóż, nie wstrzymywałaś się. Ile miałaś sesji? - Kilka. Pomyślałam, że jeśli mam to zrobić, to na całego. – Przechyliłam 45

_

głowę. – Właściwie to mam tak z wieloma rzeczami. - Danowi się podoba? – Powiedział to zwyczajnie, gdy podniósł piwo, ale brzmiało to trochę jak wyzwanie. Powinnam przyznać, że Dan nie przepadał za tatuażami i to był duży powód, przez który tak długo zwlekałam? - Tak – powiedziałam ostrożnie. – Po prostu ogólnie nie za bardzo lubi tatuaże. Miles kiwnął głową. - Myślisz, że zrobisz jeszcze jakiś? - Nie wiem. Może. A ty? – Miles swój pierwszy tatuaż zrobił w wieku osiemnastu lat, pewnie po to, by rozzłościć matkę, ale od tamtego czasu dodawał sporo tuszu. Jego lewe ramię było prawie całkiem zapełnione. Zastanawiałam się, czy miał coś na piersi albo plecach, i poczułam ciepło między nogami. Więc skrzyżowałam je. Mocno. - Może. Jeśli mi się zachce. Tak jak powiedziałaś, to zobowiązanie. – Odstawił szklankę. – Prawdopodobnie jedyny rodzaj zobowiązania, jaki kiedykolwiek podejmę. Szturchnęłam go łokciem. - Prawdopodobnie. Przy kilku piwach, nachosach, frytkach, a potem dużej pizzy z pieczarkami, nadrabialiśmy o rodzinie, śmialiśmy się przy wspomnieniach z dzieciństwa oraz kilku artykułach, które napisał, i rozmawialiśmy o naszych pracach, zestawie ćwiczeń i planach na lato. Opowiedział mi o książce, którą pisał, a ja mówiłam o swoim nowym domu. Przebywanie z Milesem było tak łatwe, jak zawsze, i w kółko przechodziliśmy między poważnymi tematami a żartowaniem. Nie rozmawialiśmy tylko o Danie. To nie tak, że unikałam tematu, bo wspomniałam jego imię raz albo dwa, ale Miles nigdy nie pytał mnie specyficznie o niego lub nasz związek, ani nie opowiadał szczegółów o własnym życiu miłosnym. Ale byłam ciekawa. 46

_

- Umawiasz się z kimś? – Podniosłam trzeci kawałek pizzy, przysięgając sobie, że będzie to mój ostatni. Przełknął gryza, którego przeżuwał. - Zdefiniuj umawianie się. - Tylko wy we dwoje. Ty zajeżdżasz po nią, ona po ciebie albo spotykacie się gdzieś, na przykład w kinie, barze lub restauracji. - Na razie brzmi dobrze – powiedział z wahaniem, marszcząc brwi. Uśmiechnęłam się. - A potem powtarzacie to kilka razy w tygodniu. - Z tą samą osobą? - Tak. - Hmm. – Poprawił okulary. – I tu odpadam. Uderzyłam go w ramię. Podobała mi się koszulka, którą miał na sobie – granatowa, z krótkimi rękawkami, kołnierzykiem i białą lamówką. Miała z przodu jasnoniebieską kieszeń z małym logo pingwina. Lubiłam też to, jak pachniał. Była to woda kolońska, ale nie była zbyt mocna. Albo może to jego produkt do włosów czy coś. Wyglądał jak facet, który używał go po to, by wyglądać, jakby tego nie robił. - Jesteś okropny. Nie martwisz się, że skończysz kiedyś stary, łysy i samotny? - Właściwie to myślę, że dobrze wyglądałbym łyso. Mam naprawdę ładny kształt czaszki. – Wziął kolejnego gryza pizzy. Pokręciłam głową. - A co z rodziną? Nie chcesz nigdy żony i dzieci? – W świetle tego, jaki był dla mnie dzisiaj atrakcyjny, pomyślałam, że pomocne będzie przypomnienie sobie, jak bardzo się różniliśmy i nie chcieliśmy w życiu tego samego. Nie, żebym wierzyła w to, co powiedziała pani Psuka, ale chciałam tylko się uspokoić… bo miałam zbyt dużo zabawy, a on wyglądał dla mnie trochę za dobrze. Siedząc trochę 47

_

za blisko. - Żony i dzieci? Tata mówił, że te rzeczy są drogie – powiedział z pełną buzią. – I ta cała rzecz z kochaniem kogoś całkowicie i na zawsze? Myślę, że to nie dla mnie. Jestem zbyt samolubny. To nie brzmi zabawnie. No i proszę. Widzisz? Jest samolubny. Chce jedynie się bawić. Więc zatrzymaj na sobie swoje spodnie. Westchnęłam dramatycznie i sięgnęłam po piwo. - Dobra. Poddaję się. Bądź samotny na zawsze. Przełknął gryza. - Hej, nie powiedziałaś, że ty byłabyś żoną. Mogę wtedy zmienić odpowiedź. Bo twoje bułeczki są niesamowite. A twoja babeczka? Wybitna. Odstawiając pustą szklankę, spojrzałam na niego z uniesioną brwią. - Poślubiłbyś dziewczynę dla jej bułeczek, tak? Uniósł rękę. - Nie wszystkie bułeczki są warte małżeństwa, Natalie. Twoje są. Zachichotałam, dwa piwa sprawiały, że było mi ciepło i przyjemnie. - Moje bułeczki nie są dla ciebie dostępne. - Wiem o tym. Twoje bułeczki nigdy nie były dla mnie dostępne. To bardzo niesprawiedliwe. - Co? - Niedługo twoje bułeczki znikną na stałe z rynku, a ja nigdy nie będę miał możliwości polania ich polewą. Uniosłam dłoń. - Proszę cię. Podczas naszych wspólnych wakacji byłeś bardzo zajęty polewaniem innych bułeczek. Nie wyglądałeś na samotnego. Zresztą nadal tak nie wyglądasz. Umieścił dłoń nad sercem. - Moja samotność znajduje się w środku, Natalie. Nie możesz jej zobaczyć, ale każdego ranka trochę umieram, wiedząc, że twoje bułeczki są na talerzu innego 48

_

mężczyzny. - O mój Boże. – Przewracając oczami, uderzyłam go w ramię. – Wystarczy. Powiem ci tak. Znajdziesz dziewczynę, a ja dam jej przepis. - Nie chcę dziewczyny. - Oczywiście, że nie. Więc czego chcesz? Spojrzał na mnie, a po moim kręgosłupie nieoczekiwanie przeszedł dreszcz. Ciebie. Przysięgam na Boga, myślałam, że to powie, i moje całe ciało zesztywniało z paniki. I pragnienia. I zdezorientowania. I potrzeby. Ale zamiast odpowiedzenia na pytanie, podniósł piwo i dokończył je. - Chcę kolejne piwo. A ty? - Ee, ja poproszę wodę. Bo inaczej nie będę w stanie dojechać do domu. – Nagle czułam się trochę zamroczona. – Zaraz wrócę. Muszę iść do toalety. Moje nogi się chwiały, gdy szłam do damskiej toalety. Co, do diabła, było ze mną nie tak? Dlaczego tak się zachowywałam? Nie chciałam Milesa. Chciałam Dana. D-A-N-A Dana, prawda? Wciąż to sobie przypominałam, gdy korzystałam z toalety, umyłam ręce i patrzyłam na siebie w lustrze nad umywalką. Nie jesteś zdrajczynią. I nie byłam. To nie tak, że nigdy nie uważałam innych ludzi za atrakcyjnych, ale jak to zawsze żartowała Skylar, dostałam gen monogamii. Lubiłam przebywanie w związku i nigdy nie czułam się przez niego zduszona. Tylko po prostu Miles coś mi robił. Muszę się stąd wydostać. Gdy wracałam do baru, ładna barmanka pochylała się nad ladą i rozmawiała z Milesem, a on z pewnością ją czarował, bo ciągle się uśmiechała. Zazdrość uderzyła mnie w brzuch. Nie tylko przez sposób, w jaki na nią patrzył, ale przez jej wolność, by napisać swój numer na podkładce i przesunąć mu ją. Zadzwoni do niej, prawda? Każdy by to zrobił. Miała bardzo długie blond włosy, duże piersi i 49

_

świetny uśmiech. Lalka Barbie. Może nawet dzisiaj się z nią spotka. Może będą się pieprzyć w domu jego rodziców, w jego starym pokoju. Raz spałam w jednym z tych łóżek, gdy mieliśmy po siedem i osiem lat. Nasz jeden i jedyny wspólny nocleg. Będzie ją pieprzył w moim łóżku? A jutro będzie się przechwalać, jak było wspaniale? Byłam drażniąco wkurzona, gdy dotarłam do krzesła. Wkurzona na niego, na nią i na siebie. Byłam nawet wkurzona na Dana za to, że spotkał się dzisiaj z kolegami. Dlaczego nie chciał mnie tak, jak kiedyś? Dlaczego nasz związek był taki nudny? I dlaczego flirtowałam tu z Milesem, zazdroszcząc barmance, którą prawdopodobnie później będzie bezdusznie posuwał? Nie chciałam tego. Chciałam być posuwana z uczuciem! I chciałam tego dzisiaj. - Oto ona. – Miles odwrócił się do mnie. – Właśnie opowiadałem Jamie o Coffee Darling. Jest nowa w mieście. Jamie posłała mi przyjazny uśmiech, który sprawił, że poczułam się jeszcze gorzej przez nienawidzenie jej. - Mogę podać ci coś oprócz wody, kochana? - Nie, dzięki. - Och, no weź. – Miles owinął ramię wokół mojej szyi, przyciągnął do siebie i potarł knykciami moją głowę. – Nie widzimy się wystarczająco często, więc powinnaś się ze mną upić. Nie musisz prowadzić; ja cię odwiozę. Albo jeszcze lepiej, spędź noc w moim domu. Daj mi jedną noc, by przekonać cię do zostawienia tamtego dupka i ucieknięcia ze mną. - Przestań. – Odepchnęłam go i przesunęłam dłońmi po włosach. – Jesteś szalony. - Ona mnie nie chce – powiedział ze smutkiem Miles, wyglądając na przybitego. – Nigdy nie chciała. Jamie się roześmiała. - Więc może to ona jest szalona. 50

_

Wyprostował się na krześle. - Też tak myślę. A więc co ty robisz później? - O panie. – Wyciągnęłam portfel z torebki. – Wiesz co? Już późno, a ja wcześnie wstaję. Ile jestem ci winna? Jamie zniknęła, by nalać Milesowi piwa, a on położył dłoń na moim ramieniu. - Hej, tylko o niej żartowałem, Nat. Nie idź. - Nie o to chodzi. Naprawdę muszę się położyć. – Unikałam patrzenia na niego, bo wiedziałam, że pewnie mógłby przekonać mnie do zostania, a to byłoby zbyt niebezpieczne. Był zbyt kuszący. Musiałam iść i uprawiać seks z Danem, przypominając sobie, że to, co mieliśmy, było prawdziwe, kochające i dobre. Było, prawda? - Okej. – Zabrał ode mnie dłoń. – Odłóż pieniądze. Cały dzień mnie częstowałaś. Ja za to płacę. - Dzięki. – Schowałam portfel z powrotem do torebki i zarzuciłam ją sobie na ramię, wstając. Zerkając na Jamie, dodałam: – Jest seksowna. Wygląda na to, że się dzisiaj zabawisz. Wzruszył ramionami. - Ech, nie jest Natalie Nixon. Moja twarz się rozgrzała i pokręciłam głową. - Jesteś takim flirciarzem. - Wiem. I uwielbiam sposób, w jaki cię to denerwuje. Poczekaj, odprowadzę cię. – Pokazał dla Jamie, że zaraz wróci i położył kartę kredytową na barze, nim podążył za mną do wyjścia. Obchodząc mnie, otworzył drzwi i mnie przepuścił. – Gdzie zaparkowałaś? - Na końcu ulicy. Szedł obok mnie z dłońmi w kieszeniach. - Nie wierzysz mi, prawda? 51

_

- Odnośnie czego? - Że uważam, iż jesteś piękniejsza od barmanki. Prychnęłam. - Nie. Nic więcej nie mówił, aż dotarliśmy do mojego samochodu. - Pamiętasz, co powiedziałem tobie tamtej nocy, nim wyjechałem do szkoły? Nadal było ciepło, ale przeszedł przeze mnie dreszcz, gdy otworzyłam drzwi. Nie rób mi tego, Miles. Nie tutaj w ciemności z nikim w pobliżu. Dezorientujesz mnie. - Nie – skłamałam. – Co to było? - Naprawdę nie pamiętasz? Zaśmiałam się nerwowo. - A powinnam? Przerwał, gdy stanęłam za drzwiami. - Nie. Nieważne. Jedź ostrożnie. Siadając za kierownicą bez przytulenia go na dobranoc, położyłam torebkę na miejscu pasażera i posłałam mu zbyt szeroki uśmiech. - Dobrze. Dobrej zabawy dzisiaj. Odpaliłam samochód, gdy zamknął drzwi, unosząc dłoń w machnięciu. Potem stał tam, gdy odjeżdżałam, wyglądając na smutniejszego, niż miał do tego prawo. Cóż, może miał prawo. To, co powiedział mi tamtej nocy, tej prawie nocy, było nie do zapomnienia.

52

_

Ta prawie noc Miles Było gorąco. Był to najgorętszy sierpień, jaki mieliśmy od lat. A ciepło było wredne, bo sprawiało, że przez cały dzień byłeś wyczerpany, ale w nocy nie mogłeś spać. Nie wiem, ile czasu stałem pod jej oknem, bawiąc się kamieniami w dłoni, pocąc się i sprzeczając ze sobą. Powinienem jej powiedzieć czy nie? Tak. Ona zasługuje na to, by wiedzieć. Nie. To nie twoja sprawa. Przez całe lato słuchałem, jak Natalie nawijała o Danie, napakowanym kretynie z pustą głową, którego widziałem dwa tygodnie temu na stacji paliw, jak obściskiwał się z inną dziewczyną w swoim samochodzie. I wiedziałem, że to był on, bo na jego głupiej tablicy rejestracyjnej widniało DAN 32, a to był jego numer zawodnika. Nie mam pojęcia, dlaczego, kurwa, nie walnąłem w okno i nie uderzyłem tego gnojka w twarz. I też nie powiedziałem nic Natalie, mimo że ukrywanie tego przed nią doprowadzało mnie do szaleństwa. Ale to nie było tak, że byłem w niej zakochany czy coś. Co ja, do diabła, wiedziałem o miłości? Miałem osiemnaście lat, na miłość boską. Uwielbiałem seks i nachosy. Ale ona się dla mnie liczyła. I zasługiwała na coś o wiele lepszego. Zabijała mnie myśl o sposobie, w jaki zdradził jej zaufanie. Myślałem, że związki były najgorszym pomysłem na świecie, ale jeśli już miałeś w jednym być, to powinieneś, kurwa, być w nim na poważnie. Zwłaszcza z taką dziewczyną jak Natalie. Kurwa, jest duszno. Muszę to zrobić albo wracać do domu.

53

_

Impulsywnie rzuciłem pierwszy kamień, a potem drugi. Pojawiła się w oknie chwilę później i otworzyła je. - Co ty robisz? – wyszeptała. - Przyjdź na dół. – To nie była rozmowa, którą prowadziło się przez okno. - Okej. – Zamknęła okno i zniknęła mi z widoku. Uwielbiałem to, że nawet nie kwestionowała tego, że chciałem porozmawiać z nią w środku nocy. Po prostu powiedziała okej i zaufała mi, że to był dobry powód. Bo to był dobry powód, prawda? Powiedzieć prawdę? Ale potem wyszła z domu i przeszła na palcach u stóp w moją stronę, a moja pierś się zacisnęła. Miała na sobie krótkie spodenki i krótką, białą koszulkę, która ukazywała jej pływackie ramiona i górę piersi. Tego lata dużo razy się na nie gapiłem, gdy miałem nadzieję, że nie widziała, i codziennie robiłem sobie dobrze do myśli o nich. O jej tyłku też. Miała najwspanialszy tyłek, jaki można było sobie wyobrazić, i w moich najdzikszych fantazjach pozwalała mi się na niego spuszczać. Czasami czułem się winny przez myślenie w ten sposób o mojej przyjaciółce, ale nie wystarczająco, by przestać. - Hej – powiedziała cicho. Nawet w ciemności mogłem zauważyć zmartwienie na jej twarzy. - Hej. - Boże, to gorąco. – Sięgnęła za szyję i zebrała włosy na głowie. Mój kutas się ożywił. Nie miała pojęcia, jaka była seksowna. – Co tam? – spytała. – Wszystko w porządku? Przez długą chwilę tylko na nią patrzyłem. Dziwna pustka utworzyła mi się w piersi, tworząc ból, którego nigdy wcześniej nie doświadczyłem i nie potrafiłem nazwać. Albo może nie chciałem. Ale jedno było pewne – nie mogłem jej zranić. Prawda nie była wystarczająco dobrym powodem. - Taa. Chciałem się tylko pożegnać. - Pożegnać! – Opuściła ramiona. – Ale wyjeżdżasz dopiero w następnym 54

_

tygodniu. - Zmieniłem zdanie. Wyjeżdżam rano. – Aż do tamtej chwili w ogóle nie planowałem wcześniej wyjeżdżać. Ale stanie tam z nią, widząc to, jaka była idealna, i wiedząc, że oddawała się temu dupkowi, było nie do zniesienia. Powiedziała mi, że seks z nim był „piękny” i „szybki”, a ja nie mogłem zdecydować, czy się śmiać, czy zwymiotować. - Dlaczego tak szybko wyjeżdżasz? – spytała. - Nie wiem. Myślę, że po prostu jestem gotów, by się stąd wydostać. – Zerknąłem w stronę podjazdu. – Widziałem wcześniej samochód Dana. Wróciliście do siebie? - Tak. Moje dłonie zwinęły się w pięści w kieszeniach. - Czemu? - Co „czemu”? Bo chcemy być razem. W ogóle nie powinniśmy ze sobą zrywać. To były tylko plotki. Byłam po prostu zazdrosna i głupia. Jezu. Myślała, że to była jej wina? Jak mogła być w tym samym momencie taka mądra i taka głupia? - Taa, miałem ci to powiedzieć. Rozdrażniona, położyła dłonie na mojej piersi i odepchnęła mnie, a ja uśmiechnąłem się na jej zadziorność. - Żartuję, żartuję. Wiesz, że nigdy bym tak o tobie nie pomyślał. - Nie, nie wiem. – Położyła dłonie na biodrach. – Ciągle mówisz mi takie rzeczy. - Dlatego, że twoje reakcje są zabawne. Uwielbiam cię złościć. – To była prawda, ale w tamtej chwili to wydawało się też bezpieczne. Jej ciało wyglądało dla mnie w tamtym momencie zbyt dobrze, a moje spodenki zrobiły się zbyt ciasne. - Właśnie to chciałeś mi powiedzieć przed wyjazdem? Co naprawdę o mnie myślisz? 55

_

O Jezu. Włożyłem dłonie z powrotem do kieszeni i próbowałem się poprawić. - Co naprawdę o tobie myślę. Nie chcesz tego wiedzieć. – Tak jakby chciałem zażartować, bo akurat musiałem radzić sobie z niewspółpracującą erekcją, ale wyraz twarzy Natalie był poważny. - Tak, chcę. Powiedz mi. Och, kurwa. Co było odpowiednie do powiedzenia w tamtej chwili? Co nie zniszczyłoby na zawsze naszej przyjaźni? Zdecydowałem się na prawdę. - Myślę, że Dan jest najszczęśliwszym pieprzonym gnojkiem na całym świecie i niech lepiej, kurwa, zda sobie sprawę z tego, co ma, i dobrze cię traktuje. - To myślisz o Danie. – Jej oczy wyzywały mnie do innej odpowiedzi. – Ale co myślisz o mnie? Zagrzmiało nad nami, a w ciągu kilku minut zacznie padać deszcz. Powietrze było gorące i ciężkie. Jebać to. Będę po prostu szczery. - Myślę, że jesteś najpiękniejszą dziewczyną, jaką kiedykolwiek spotkałem. Myślę, że nikt nigdy nie będzie dla ciebie wystarczająco dobry, a już na pewno nie ja, ale jedyne, co chcę teraz zrobić, to cię pocałować. Cóż, to nie jedyne, co chcę zrobić. Ale to jakiś początek. Sapnęła i zastygła. A potem wydarzyła się najwspanialsza rzecz. Zachwiała się do przodu, unosząc w moją stronę usta, jakby naprawdę chciała, żebym to zrobił. Moje dłonie się zacisnęły, a mięśnie brzucha zrobiły to samo. Boże, gdyby to była jakakolwiek inna dziewczyna, chwyciłbym już ją i pociągnął na siebie na trawę, pomimo naciągającej burzy. Ale to nie była jakakolwiek dziewczyna – to była Natalie i wiedziałem, że by tego żałowała. Musiałem postąpić właściwie. - Ale nie mogę. – Oderwałem oczy od jej oczekujących ust. - Co? To znaczy nie. Nie możesz. – Odsunęła się ode mnie zmieszana, 56

_

złączając przed sobą dłonie. Znowu zagrzmiało; zbliżała się burza. - Powinnaś wejść do środka – powiedziałem jej. Im dłużej tam staliśmy, tym mniej obchodziło mnie właściwe postępowanie. - Okej. – Ale nie poszła. Rzuciła się na mnie, jej ramiona owinęły się wokół mojej talii, a policzek przycisnął się do mojej piersi. O kurwa, czuć ją tak dobrze. Owinąłem wokół niej ramiona i trzymałem ją mocno, desperacko próbując nie myśleć o jej piersiach przy mnie. Od lat nie byliśmy tak blisko fizycznie, a może nawet i nigdy. Czy to oznaczało, że chciała mnie w ten sposób? Naprawdę zamierzała zdradzić swojego chłopaka? Wydobył się z niej mały szloch, a potem kolejny, dając mi odpowiedź. Nie, nie zamierzała. W ten sposób było lepiej. To sprawiło, że pożegnanie, nasza przyjaźń oraz moje życie były łatwiejsze. - Hej. – Chwyciłem ją za ramiona. – Wystarczy. Zasmarkasz mnie. Roześmiała się i odsunęła, ocierając nos. - Zasługujesz na to za mówienie do mnie takich rzeczy. - Pewnie masz rację. Ale pytałaś, co myślę. - Taa, chyba tak. – Pociągnęła nosem i pokręciła głową, jakby nie mogła uwierzyć w to, co się działo. Piorun oświetlił jej piękną twarz, sprawiając, że znowu zabolało mnie w piersi. Czy właśnie spieprzyłem moją jedną i jedyną szansę z nią? - Napisz do mnie maila, okej? – Jej głos był cichy. – Daj mi znać, jak w szkole. - Okej. – Obserwowałem, jak pobiegła z powrotem w stronę domu, gdy zaczął padać deszcz. Gdy była bezpiecznie w domu, wróciłem do swojego i siedziałem przez jakiś czas na ganku. Powinienem wejść do środka i zacząć się pakować, bo zresztą było za późno na spanie, ale nie zrobiłem tego. Po prostu siedziałem na starym, drewnianym krześle i gapiłem się na deszcz, zastanawiając 57

_

się, czy byłem miłym kolesiem, czy największym pieprzonym idiotą na całym świecie. Niech cholera weźmie to gorąco. Doprowadzało mnie do szaleństwa.

58

_

Rozdział 5 Miles Tylko żartowałem o zabraniu barmanki do domu. Cóż, jeśli nie byłoby mnie tam z Natalie, pewnie bym to zrobił, ale z jakiegoś powodu wrócenie do baru, w którym niedawno z nią siedziałem, i podrywanie innej kobiety wydawało się niewłaściwe. W każdym razie nie chciałem być dzisiaj z inną kobietą – chciałem być z nią. Niekoniecznie w seksowny sposób; chciałem z nią po prostu posiedzieć. Prawie zapomniałem, jaka była zabawna. Właściwie to kłamstwo. Chciałem też seksownego. Kurwa, dlaczego nadal była z tym pojebem Danem? Założę się, że nadal ją zdradzał. Faceci, którzy zabawiają się ze wszystkimi i kłamią na ten temat, nie zmieniają się. Nie mówię, że jestem święty czy coś, ale nie okłamuję kobiet, chyba że to kłamstwo, które powiększy jej ego, na przykład: tak kurwa, jesteś najlepsza, nie przestawaj, gdy mój kutas jest w jej ustach, albo by nie zranić jej uczuć, na przykład: oczywiście, że te spodnie nadal na ciebie pasują, gdy próbuje założyć dżinsy z liceum. Jeśli chodzi o seks, zawsze się upewniam, że idealnie rozumieją, iż lubię się dobrze bawić i mam nadzieję, że one też. Jeśli kobieta pragnie komplementów, zapewniam ją, że nie jestem numerkiem na piątkową noc, którego szuka, i powinna przejść na drugi koniec baru. Ale na szczęście zawsze jest mnóstwo seksownych dziewczyn, które chcą po prostu dobrze się zabawić. I to nie dlatego, że jestem bardzo umięśniony (nie jestem), mam 24centymetrowego penisa (niestety nie), czy zarabiam milion dolarów rocznie (nawet nie blisko). To dlatego, że jestem dla nich dobry. Traktuję kobietę, jakbym był z boginią. Upewniam się, że ma przynajmniej jeden orgazm, zawsze ostrzegam, gdy 59

_

robi mi loda, nigdy nie narzekam na noszenie prezerwatywy i zachęcam ją, by powiedziała mi dokładnie, czego chce w łóżku. A potem to robię. No i jest też moja twarz. Jestem tak jakby uroczy. Ale nie potrzebujesz uroczej twarzy, by dziewczyna krzyczała twoje imię. Faceci zawsze pytają mnie, jak sprawić, by kobieta doszła, i za każdym razem odpowiadam, że wszystko sprowadza się do tego: Zwolnij. Poświęcaj uwagę. Troszcz się. I mimo że zawsze daję im moje najlepsze sposoby na ssanie łechtaczki, pieprzenie palcami i poruszanie miednicą (NIE WBIJANIE SIĘ NICZYM MŁOT), to mówię im też, że muszą pytać je o to, co lubią, oraz słuchać równocześnie tego, co mówi i czego nie mówi. Bo nawet jeśli jest zbyt nieśmiała, by powiedzieć słowami to, czego chce, na pewno da ci znać ciałem. Gdy szedłem z powrotem do baru, zastanawiałem się, jaka Natalie byłaby w łóżku. Ta myśl wystarczyła, bym potknął się lekko na chodniku. Myślałem o tym wcześniej z tysiąc razy, może nawet w przybliżeniu do miliona, ale zazwyczaj byłem sam pod prysznicem z kutasem w dłoni. Czasami, podczas pieprzenia jakiejś kobiety, fantazjowałem, że to Natalie, co chyba było trochę gówniane, ale nie raniło to żadnej z nich, a o ile wiem, one wyobrażały sobie, że posuwa je Ryan Gosling. Nie przeszkadzało mi to. W barze dokończyłem piwo i bez przekonania flirtowałem z Jamie, ale odrzuciłem jej ofertę późniejszego spotkania się. Po prostu nie miałem na to ochoty. Gdy wróciłem do domu, siedziałem na ganku ze szklanką szkockiej, myśląc o ostatnim razie, gdy byłem tam późno w nocy. Czy Natalie naprawdę nie pamiętała, co powiedziałem do niej przed wyjazdem do szkoły? Zgaduję, że było to możliwe, ale trochę przygnębiające. Nigdy nie powiedziałem do kobiety takich słów. Właśnie dlatego nie mogłem przestać o niej myśleć? Czy podświadomie martwiłem się, że nigdy nie spotkam nikogo, kto jej dorówna? Nie, żebym próbował. Miałem w życiu kilka przedłużonych przygód, ale 60

_

żadnej z nich nie nazwałbym Związkiem. Miałem dużo przyjaciółek, Natalie była najstarszą i najważniejszą, ale nigdy nie miałem poważnej dziewczyny. Teraz jakiejś chciałem? Byłem samotny czy coś? Marszcząc brwi, pomyślałem nad sobą szczegółowo i zdecydowałem, że nie. Nie byłem typem samotnika. Czasami w wakacje miałem dziwne pragnienie, by poprzytulać się z kimś w nieseksualny sposób, i teraz czułem się podobnie, ale był dopiero czerwiec. Do pogody na przytulanie brakowało przynajmniej czterech miesięcy. Opierając się na bujanym krześle, uniosłem szklankę do ust i patrzyłem się przez ogródek w stronę posiadłości Nixonów. Pamiętałem, że wolałem ich głośny, zagracony dom z wygodnymi kanapami, od starego, wiktoriańskiego domu moich rodziców, z prostymi meblami i cichymi pomieszczeniami. I dom Nixonów zawsze pachniał wyśmienicie, bo pani Nixon miała często w piekarniku wiśniowe ciasta, by potem sprzedawać je na farmie. Pewnie nowy dom Natalie też ciągle będzie ładnie pachniał. I wyjdzie za Dana, a potem zapełni dom dziećmi, który będzie tak samo głośny i zabawny, jak dom, w którym dorastała. Idealny dla niej. Ale co ze mną? Czy ja tego chciałem? Pozwalając szkockiej przepłynąć po języku, zastanawiałem się, czy jakaś część mnie była już zmęczona tą paradą dziewczyn w moim łóżku i była gotowa na coś więcej. Ale to było szalone, prawda? Jaki 27-latek oddałby wolność i zabawę, by się ustatkować i być dorosłym? To znaczy technicznie byłem dorosły, ale nie byłem zbyt „dorosłym” dorosłym. Nie nazwałbym się poważnym lub dojrzałym. Odpowiedzialnym? Zazwyczaj. Radzącym sobie z ostatecznymi terminami. Ciężko pracującym. Ale lubiłem długo spać. Nie nosić spodni. Jeść płatki na kolację. Robiłem głupie, sprośne żarty, w domu używałem plastikowych widelców i talerzy, by uniknąć zmywania naczyń, i mieszkałem tam już przez dwa lata, a nadal nie miałem zasłon na oknach, zdjęć na ścianach ani roślin. Czy to było żałosne? Powinienem przestać bawić się w dorosłego i zacząć żyć jak on? Przywiązać się do sztućców? Kobiety? 61

_

Rośliny? Pomyślałem o moich kolegach z zasłonami i dziewczynami oraz tym z żoną. Byli szczęśliwsi ode mnie? Nie sądzę. Może ten z żoną, ale dopiero niedawno wzięli ślub. Ten blask nie potrwa długo. Z pewnością nie było tak z moimi rodzicami. Pewnie, może i radość z bycia żonatym sprawiała, że poranne niedziele w łóżku były przytulne, ale czy sobotnie wieczory nadal były tak samo gorące? I może miłe byłoby uczucie, że ktoś przez resztę życia będzie cię bezwarunkowo kochał, ale czy to nie była duża odpowiedzialność? Musiałeś obiecać to samo, prawda? Skąd możesz wiedzieć, że na zawsze będziesz kogoś kochał? Miałem w ogóle w sobie coś takiego, by tak mocno kogoś kochać? Pewnie chciałaby ode mnie czegoś takiego jak noszenia spodni każdego dnia, jedzenia brunchu z jej rodzicami i odbierania telefonu. Po prostu nie widziałem tego. Marszcząc brwi, wziąłem kolejnego łyka. Jedna osoba. Na zawsze. Jebać to. Ale co, jeśli tą osobą byłaby Natalie? spytał głos w mojej głowie. Myślisz, że nie mógłbyś jej tak kochać? - Cóż, to nie ona – wymamrotałem, wypijając do końca szkocką. – To nie może być ona. Więc jebać to.

62

_

Rozdział 6 Natalie Po zostawieniu Milesa na parkingu, zamiast udać się do domu, pojechałam do mieszkania Dana. Chciałam zaskoczyć go w łóżku, mając na sobie coś seksownego – tylko że nie miałam nic seksownego ani u Dana, ani u siebie. Sypiałam w koszulkach i krótkich spodenkach. Na pewne Walentynki Dan dał mi czerwoną, koronkową koszulę nocną, ale nie pasowała. Oddałam ją i wybrałam sobie zamiast tego kędzierzawy, różowy szlafrok. Czerwona koronka nie była dla mnie. Teraz zaczynałam panikować, że seksowność w ogóle nie była dla mnie. Może to ja byłam problemem w naszym życiu seksualnym – byłam nudna? Bierna? Nieinspirująca? Co mogłam zrobić, by dodać sobie trochę pikanterii? Pomyślałam o Milesie pozwalającym jakiejś kobiecie przywiązać swoje jajka do ściany i poczułam się jak odizolowana zakonnica. Nawet nie przyszłoby mi do głowy, że mężczyzna może lubić coś takiego! Mogłam zrozumieć coś takiego jak opaski na oczy albo bitą śmietanę, ale serio? Bycie związanym było fajne? Może dużo mnie omijało. Nie, żebym wybierała się dzisiaj prosto w krępowanie, ale po przechwalaniu się Milesowi naszym ogniem, mogłam przynajmniej spróbować go podsycić. Dana nie było jeszcze w domu, więc pospieszyłam do głównej sypialni i zaczęłam przeszukiwać szuflady. Może miałam tam jakiś pachnący balsam czy coś i moglibyśmy zrobić sobie wzajemnie masaż. To było seksowne, prawda? Albo przynajmniej zmysłowe? Niestety znalazłam tylko niepachnący Eucerin, który nie przemawiał do mnie nieokiełznaną pasją. 63

_

Sfrustrowana, wrzuciłam go z powrotem do szuflady i zaczęłam szukać świeczki. W bieliźniarce znalazłam grubą, niską świeczkę, a w kuchennej szufladzie zapalniczkę. W sypialni podpaliłam świeczkę, zdjęłam wszystkie ubrania i weszłam do łóżka. Od razu pomyślałam o Milesie. Nadal był w barze? Czy już robił to z barmanką, jego twarz zakopana była w jej piersiach, jej dłonie były na jego tyłku, a jego twardy kutas mocno w nią wchodził? Na chwilę zazdrość zaparła mi dech w piersi. Nie myśl o tym. To nie twoja sprawa. Sprawdziłam godzinę na telefonie i odkryłam, że zbliżała się dwudziesta trzecia. Miałam nadzieję, że Danowi nie zajmie to długo czasu, bo musiałam wstać za jakieś pięć godzin, ale nie chciałam do niego dzwonić i sprawdzać. To zniszczyłoby niespodziankę. Może mogłam się zdrzemnąć – to był dobry pomysł, prawda? Mogłam się zdrzemnąć i obudzę się w pełni wypoczęta, gdy usłyszę, jak przyjdzie. Potem zaatakuję. Będę agresywna i pewna siebie. Wyszepczę mu sprośne słówka, powiem dokładnie, czego od niego chcę, a to podnieci go tak bardzo, że nie będzie w stanie się wstrzymywać. W każdym razie to działało w filmach. Zamykając oczy, położyłam się i pomyślałam nad tym, co powiem. Chcę, żebyś mnie przeleciał. Sapiąc, podciągnęłam pościel do szyi. Naprawdę mogłam to powiedzieć? Dan prawdopodobnie dostanie zawału. Nie, żebym była całkowicie cicho podczas seksu; wydawałam z siebie odpowiednie dźwięki i w ogóle, mówiłam te zwyczajne: „to takie przyjemne”, „mmmmm” i coś w rodzaju „tak, tak, tak”, „och, och, och”, ale nigdy nie byłam bardziej bezpośrednia. Dan też nie. Sporo przeklinał, stękał, jęczał i mocno oddychał, ale nie mówił dużo. Może zostało to z naszych młodzieńczych lat, gdy robiliśmy to w domach naszych rodziców i musieliśmy być cicho. Wtedy musieliśmy też robić to szybko, bo inaczej by nas 64

_

przyłapano. Dan nadal był szybki i nauczył się również, jak szybko doprowadzić mnie do orgazmu, więc może tamte ciche nawyki też z nami zostały. Zdecydowałam, że już nie. Zmienimy to. Potrzebowaliśmy czegoś innego, czegoś, co nas ożywi. Byliśmy za młodzi na nudę! Lubiłam to, że byliśmy dla siebie pierwsi i ostatni, ale nie musieliśmy ciągle być dla siebie tacy sami. Chcę, żebyś mnie przeleciał. Samo myślenie o tych słowach sprawiło, że czułam się seksowniejsza. Chcę, żebyś mnie przeleciał. Bez myślenia o tym, wsunęłam dłoń między nogi i dotknęłam się, wyobrażając sobie ciepłe ciało między moimi udami, twardą klatkę piersiową przy moich sutkach i niski głos przy uchu. Chcesz być wypieprzona? O cholera. Otworzyłam oczy. Znałam ten głos i nie należał on do Dana. Z pędzącym sercem szybko umieściłam dłonie płasko na materacu obok bioder i zacisnęłam nogi, jakby przyłapano mnie na robieniu czegoś złego. Nie chciałam, żeby Miles mnie przeleciał. Nie mogłam tego chcieć. *** Musiałam zasnąć, budząc się, gdy usłyszałam zamknięcie drzwi od mieszkania Dana. Świeczka nadal się paliła, ale była o wiele niższa i podniosłam telefon, by sprawdzić czas. Pierwsza dwadzieścia siedem? Gdzie on, do diabła, był przez ten czas? Jego muskularna sylwetka wypełniła przejście. - Natalie? Co ty tu robisz? - Czekałam na ciebie. – Uniosłam się na łokciach, mrużąc oczy. – Dlaczego tak późno przyszedłeś? - Mówiłem ci. Wyszliśmy po grze. – Udał się do łazienki, więc pomyślałam, że skorzysta z niej i od razu wróci, ale minutę później usłyszałam prysznic. Zdezorientowana, usiadłam prosto. Czemu teraz brał prysznic? Nie robił tego po grze w tenisa, jak zazwyczaj? 65

_

Zgasiłam świeczkę, włączyłam lampkę obok łóżka i wstałam. Po nałożeniu bielizny, zapukałam w drzwi łazienki. - Mogę wejść? - Za minutę wyjdę. Skrzyżowałam ramiona na mojej nagiej piersi, nagle czując zimno. - Nie myłeś się w klubie? Nie odpowiedział od razu. - Nie. Odsunęłam się od drzwi i podeszłam do jego garderoby, wyciągając z szuflady czystą koszulkę. Po nałożeniu jej wróciłam pod pościel i czekałam, aż Dan wyjdzie z łazienki, próbując przypomnieć sobie, co miał na sobie przed wejściem do niej. Były to ubrania od tenisa? Raczej nie, co oznaczało, że musiał nałożyć czyste ubrania bez brania prysznica, a potem wyszedł spocony. Niby była to tylko pizza i piwo z kolegami, ale dziwne było dla mnie to, że najpierw się nie umył. Kilka minut później wyszedł z łazienki w samym ręczniku i wszedł do garderoby, wychodząc w bieliźnie. Ustawił budzik, nim wszedł do łóżka i opuścił głowę na poduszkę z zamkniętymi oczami. - Możesz wyłączyć światło? Jestem cholernie wyczerpany. - Pewnie. – Ale patrzyłam na niego przez chwilę. Jego twarz była taka znajoma – te same brązowe włosy, kwadratowa szczęka i wysokie czoło, na które patrzyłam przez ostatnie dziesięć lat. Znałam jego rysy twarzy tak samo, jak własne. Czemu teraz wyglądał dla mnie jakoś inaczej? - Światło, proszę, Nat? – Brzmiał na zirytowanego. - Za minutę. Otworzył oczy. - Co? - Przyszłam tu, by zrobić ci niespodziankę. 66

_

Znowu zamknął oczy, ale uśmiechnął się lekko. - Dziękuję. To miłe. Nabrałam powietrza. - Miałam nadzieję, że cię uwiodę. - Uwiedziesz? – Zachichotał. - Taa. – Weszłam pod pościel, owinęłam wokół niego ramię i przycisnęłam dolną część ciała do jego, próbując uwolnić trochę więcej entuzjazmu, niż czułam. – Nie robiliśmy tego od jakiegoś czasu. Miałam nadzieję, że to naprawię. – Nie poczułam między nami nic. Albo we mnie. Poklepał mnie po plecach. - Nie dzisiaj, kochanie. Jestem bardzo zmęczony. Nie bądź nudna. Bądź ognista. Mimo że tak naprawdę nie byłam zbyt podniecona, sięgnęłam między jego nogi, by trochę go zachęcić, a on podskoczył, odsuwając się ode mnie. - Hej. Nie dzisiaj, okej? Powiedziałem, że jestem zbyt zmęczony. - Och. Przepraszam. – Czując się odrzucona, odwróciłam się od niego, wyłączyłam lampkę, a potem się położyłam. Dan od razu zaczął chrapać, ale ja leżałam przez jakiś czas na plecach, patrząc się na sufit. To nie było ożywianie pożądania, na jakie miałam nadzieję. Wręcz przeciwnie, było niezręczne i zawstydzające oraz zmusiło mnie do bardzo dokładnego przyjrzenia się prawdzie. Coś było nie tak. Coś było nie tak przez długi czas. *** Następnego dnia po pracy wróciłam do domu i położyłam się spać na dwie godziny. Od czasu wyłączenia budzika czułam się jak zombie, przechodząc przez codzienne obowiązki i rozmawiając tylko wtedy, gdy było to konieczne, oraz prawie odpływając z dziesięć razy. Gdy tylko weszłam do domu, opadłam na łóżko 67

_

w pełni ubrana. Spałam mocno twarzą w dół i obudziłam się do dźwięku dzwoniącego telefonu. Był to Dan. Jeszcze dzisiaj nie rozmawialiśmy. Wstałam i wyszłam do pracy bez budzenia go, a on nie zadzwonił do mnie z pracy. Ta rzecz z prysznicem cały dzień nie dawała mi spokoju, bo jedyne wyjaśnienie, które miało jakikolwiek sens – że był z inną kobietą – było takie niesmaczne. To nie tak, że byłam zła – nie mogłam winić go za zepsucie mojej sceny z uwodzeniem, skoro w ogóle o niej nie wiedział, i o pierwszej trzydzieści też byłam zmęczona. Ale i tak chciałam to zrobić, a on nie był nawet zainteresowany próbowaniem, co mnie dręczyło. Miał dwadzieścia siedem lat, na miłość boską! Czy faceci w jego wieku nie powinni cały czas być gotowi do działania? Założę się, że Miles nigdy nie odrzucił starań kobiety dlatego, że był zmęczony. Tak naprawdę to cały dzień wypychałam z głowy obraz jego i tej barmanki. Nie miałam pojęcia, czemu tak bardzo mi to przeszkadzało – przez lata czytałam o jego życiu seksualnym bez zazdrości ani krytyki. Ale teraz czułam się inaczej. Marszcząc brwi, położyłam się na plecach i odebrałam. - Halo? - Hej, kochanie. - Hej. - Jesteś gotowa? Przez sekundę byłam zdezorientowana, a potem przypomniałam sobie, że mieliśmy dzisiaj kolację ze Skylar i Sebastianem. - Och, cholera. Zapomniałam. Spałam przez dwie godziny. - Chcesz odpuścić sobie tę kolację? Też jestem zmęczony. - Nie. – Usiadłam i przesunęłam ręką przez włosy. – Nie możemy tego zrobić. Zajedź po mnie za dwadzieścia minut. Mogę się szybko ogarnąć. - Okej. Spięłam włosy i szybko wskoczyłam pod prysznic, ciepła woda trochę mnie 68

_

ożywiła. Gdy się myłam, pomyślałam o palcach Milesa na moim tatuażu poprzedniego wieczoru i poczułam niepożądane szarpnięcie w brzuchu. Jezu, Miles, wyjdź już z mojej głowy! Ale gdy się wycierałam, zastanawiałam się, co dzisiaj robił i co planował na wieczór. Miał w mieście innych znajomych? Zobaczy się znowu z Jamie? Sam spędzi noc? Wyobraziłam sobie chwilowo nas na kanapie, oglądając razem telewizję, nim znowu się na siebie zezłościłam. Przestań o nim myśleć i nawet nie wspominaj dzisiaj jego imienia. Masz wystarczająco problemów w swoim związku i nie musisz już dodawać do nich napięcia związanego z zazdrością. Wyrzucając Milesa z myśli, wybrałam czarną sukienkę i sandały, a po nałożeniu ich zostało mi jeszcze trochę czasu na ułożenie włosów i lekki makijaż. Dan zapukał do drzwi, gdy wkładałam kilka rzeczy do małej torebki, a w drodze do drzwi wzięłam klucze. - Hej – powiedział, całując mnie w policzek. – Świetnie wyglądasz. - Dzięki. Ty też. – Dan zawsze dobrze wyglądał w garniturze. Lubiłam sposób, w jaki jego duże ramiona wypełniały marynarkę, mimo iż on zawsze narzekał, że przez to ciężko mu znaleźć odpowiedni rozmiar. Jest zbudowany zupełnie inaczej niż Miles, pomyślałam, udaremniając plan, by przestać o nim myśleć. Obydwoje mają ładne, zbudowane ciała, ale Miles jest szczuplejszy. Ma ciało piłkarza, a nie zawodnika szarżującego. W drodze do restauracji dostrzegłam, że Dan wciąż podgryzał jeden z paznokci, co robił, gdy się czymś denerwował. Nie był też rozmowny. Może był zawstydzony poprzednią nocą. - Wszystko w porządku? – spytałam. Opuścił dłoń na kierownicę. - Jasne. A co? - Nie wiem. Wydajesz się czymś zmartwiony albo coś. Jesteś bardzo cichy. - Och. Przepraszam. – Zerkając na mnie, próbował się uśmiechnąć, ale było to wymuszone. – Jestem tylko zmęczony. 69

_

Jęknęłam. - Ja też. Nie spałam do późna. – Miałam nadzieję, że dam mu tym szansę na powiedzenie czegoś o ostatniej nocy, nawet zażartowanie, ale nie zrobił tego. Resztę drogi przejechał w ciszy, patrząc tylko na drogę, a jego paznokieć znowu znalazł drogę do ust. Podczas kolacji wydawał się normalny, rozmawiając z Sebastianem o sportach, polityce i kilku wspólnych znajomych, gdy Skylar w kółko paplała o swoim ślubie. Dzisiaj po południu dokończyła tworzenie zaproszeń ślubnych i była podekscytowana chińskim wzorem, który wybrała. - Nie wiem, gdzie jej zdaniem będziemy trzymać te wszystkie naczynia. – Sebastian pokręcił głową. – Będę musiał wybudować drugą chatkę na naszej posiadłości, tylko po to, by pomieścić ślubne prezenty. - Och, przestań. Nie będzie tak dużo rzeczy. Zresztą mamy tylko ze sto gości. To nie tak, że to jakieś ogromne wydarzenie. Właściwie to mnie zaskoczyło. Jillian też. Obie wyobrażałyśmy sobie, że Skylar będzie chciała epicką imprezę, gdy się pobierze, bo zawsze uwielbiała wielkie produkcje, zwłaszcza gdy była ich gwiazdą. Ale naprawdę bardzo się starała, żeby wszystko było bardziej prywatne. Mia Fournier, kobieta, u której Skylar pracowała w winiarni, wcześniej była organizatorką ślubów i obie z dumą planowały to wydarzenie. Najwidoczniej będzie ono fotografowane dla magazynu z winem, więc każdy szczegół musiał być idealny. Nie miałam wątpliwości, że tak będzie – gdy nadejdzie czas na mój ślub, miałam nadzieję, że Skylar pomoże mi go zorganizować. Jeśli kiedykolwiek się pobiorę. Spojrzałam na Dana, który kroił kawałek steku i pytał Sebastiana o jego furgonetkę. - Myślę nad kupieniem sobie takiej – powiedział. Zamrugałam. - Sprzedajesz Mustanga? 70

_

- Nie. Zatrzymam go, a furgonetkę będę używał na rzeczy związane z pracą. - Nie wiedziałam, że o tym myślałeś. – Nowa furgonetka byłaby droga. Gdzie znajdzie pieniądze? Wzruszył ramionami. - Jeszcze nic nie zdecydowałem. Opuściłam oczy na talerz z łososiem i szparagami i nic nie powiedziałam, ale z lewej strony czułam spojrzenie Skylar. Po tym, jak zostały zebrane naczynia z kolacji, zamówiliśmy kawę i deser, a ona wstała. - Nat, chodź ze mną do toalety. - Okej. – Podniosłam torebkę i podążyłam za nią. Skorzystałyśmy z toalety, a potem stanęłyśmy obok siebie, myjąc ręce. W lustrze widziałam, że dziwnie na mnie patrzyła. – Co? - Miałam właśnie cię zapytać – powiedziała, biorąc ręcznik z kosza na umywalce i susząc ręce. – Przez cały wieczór dziwnie się zachowywałaś i widać, że między tobą a Danem jest napięcie. Chodzi o dom? - Czemu o dom? - Mam wrażenie, że chcesz, by się wprowadził, ale on z jakiegoś powodu to odkłada. Wymówka z pieniędzmi brzmi dla mnie kiepsko, zwłaszcza, że mówi o kupnie drogiej furgonetki. Westchnęłam. - Nie chodzi o dom. Wiesz co, nawet nie obchodzi mnie to, że on nie robi planów, by się wprowadzić. Co jest częścią problemu – powinno mnie to obchodzić. Powinnam chcieć, by ze mną mieszkał, a czuję się całkowicie ambiwalentna odnośnie tego. - Więc chodzi o Milesa? Kaszlnęłam. - Milesa Haasa? – powiedziałam, jakby była to najbardziej absurdalna rzecz, 71

_

jaką kiedykolwiek powiedziała. - Taa. – Włożyła ręcznik do kosza i wyjęła szminkę z torebki. – Wpadłam dzisiaj na niego w sklepie. Mówił, że widział się z tobą wczoraj wieczorem. - Piliśmy piwo i trochę pojedliśmy w Jolly Pumpkin, to wszystko. – Nienawidziłam tego, jak obronnie brzmiałam. – Czemu to miałoby wywoływać napięcie? Moja siostra przewróciła oczami. - Bo on zawsze coś do ciebie czuł, a Dan o tym wie. - Co? – pisnęłam, wrzucając ręcznik do kosza. – To niedorzeczne. Między Milesem a mną nigdy nie było żadnych uczuć. Myślę, że jesteś najpiękniejszą dziewczyną, jaką kiedykolwiek spotkałem. - Nie powiedziałam, że między wami były uczucia, powiedziałam, że on coś do ciebie czuł. – Zamknęła szminkę i potarła razem usta. – A przynajmniej zawsze myślałam, że tak było. Dziwiłam się, że nigdy się ze sobą nie przespaliście. - Zawsze byłam z Danem – powiedziałam, niezadowolona sposobem, w jaki moje serce pomijało uderzenia na myśl o przespaniu się z Milesem. Było na to za późno. Myślę, że nikt nigdy nie będzie dla ciebie wystarczająco dobry, ale jedyne, co chcę teraz zrobić, to cię pocałować. - Nigdy nie zdradziłabym Dana – kontynuowałam, tak samo dla siebie, jak i dla niej. – A poza tym jesteś szalona. Miles nic do mnie nie czuje. On jest po prostu flirciarzem. Cóż, to nie jedyne, co chcę zrobić. Ale to jakiś początek. Skylar uniosła brwi. - Skoro tak mówisz. Ale widziałam jego wyraz twarzy, gdy mówił dzisiaj o tobie. - Jaki wyraz? Co o mnie mówił? – Jak na kogoś, kto właśnie zaprzeczył czemukolwiek z Milesem, wiedziałam, że brzmiałam zbyt entuzjastycznie, ale nie 72

_

mogłam nic na to poradzić. - Wciąż mówił o tym, jaka niesamowita jest twoja kawiarnia, jaka powinnaś być dumna, jaka dobra jesteś we wszystkim, co robisz, od pieczenia, zarządzania do robienia zdjęć. – Patrząc na siebie w lustrze, poprawiała włosy i kolczyki. – I powiedział, że spotkaliście się wczoraj wieczorem i bardzo dobrze się bawiliście. - To prawda. – Wyjęłam błyszczyk z torebki i nałożyłam go trzęsącymi się dłońmi, patrząc w lustrze na usta, zamiast na różowe policzki i pełne winy oczy. Bardzo dobrze się bawiliśmy. Za dobrze. Chciałabym znowu się dzisiaj z nim zobaczyć i czuję się przez to okropnie. – Ale jesteśmy tylko starymi przyjaciółmi, którzy nie widzą się często. To wszystko. - Więc o co chodzi z Danem? Wiem, że o coś na pewno. Włożyłam błyszczyk do torebki i odwróciłam się do niej. - Szczerze, coś jest nie tak, ale nie mogę stwierdzić co. I boję się. – Moje oczy wypełniły się nieoczekiwanie łzami i pomachałam przed nimi dłońmi. Pociągnęła mnie do małej sofy w toalecie. - Chodź tu. Usiądź. Mów. - Musimy wracać do stolika – powiedziałam, zwalczając łzy. – I to pewnie nic takiego. Jestem tylko zmęczona. - Mów. Nie wrócimy, aż tego nie zrobisz. – Skrzyżowała ramiona. – Jestem starszą siostrą i tak mówię. Pociągając nosem, roześmiałam się lekko. - To głupie. Po spotkaniu się wczoraj z Milesem – wiesz, jaki on jest – zaczęłam czuć, że Dan i ja potrzebujemy trochę podsycenia w departamencie seksu. - Departamencie seksu? – Zmarszczyła nos. – Co z nim nie tak? Bawiłam się krawędzią sukienki. - Po prostu minęło parę miesięcy. - Parę miesięcy? – Skylar była oniemiała. – Dlaczego? 73

_

- Myślę, że po prostu byliśmy zajęci i często zmęczeni. Nie wiem. I jesteśmy razem tyle czasu, że nie czujemy już tego pragnienia tak często, jak wy. - Nikt go tak nie czuje – powiedziała poważnie. – Jesteśmy jak zwierzęta. Znowu westchnęłam, głośniej. Czemu ja nie mogłam być z kimś jak zwierzęta? - Więc wpadł mi do głowy pomysł ze zrobieniem mu niespodzianki. – Opowiedziałam jej, co się stało, i obserwowałam, jak zmieniał się wyraz jej twarzy. – O co chodzi z tą miną, którą robisz? – spytałam, bojąc się odpowiedzi. - Czemu znowu brał prysznic? Musiał zmyć smród czyjegoś seksu? – Skylar nadal nie wybaczyła Danowi za jego wykroczenia tamtego lata. Skrzywiłam się. - Nie wiem. Próbowałam o tym nie myśleć. Odchrząknęła głośno. - A co było po tym, jak przyszedł do łóżka? Zrobiliście to? - Nie. Powiedział, że jest zbyt zmęczony. - Próbowałaś? A on cię odrzucił? Kiwnęłam głową, czując się bezsilnie i żałośnie. - Nie próbowałam bardzo mocno. Ale taa. Od razu zasnął. I wiesz co, nie byłam nawet aż tak rozczarowana – bardziej byłam zdezorientowana. Skylar zmrużyła oczy. - Coś jest nie tak. - Pomyślałam to samo. - Może o nic nie chodzi, Nat. Może po prostu było późno i był zmęczony. Ale coś jest na rzeczy. Z tobą też i musicie o tym porozmawiać. - Ze mną? – Położyłam dłoń na piersi. – Czemu tak mówisz? - Bo cię znam i nie zachowujesz się jak ty. Może chodzi o tę sytuację z Danem, może to Miles Haas, może… - To nie Miles Haas. – Wstałam, zirytowana. – To tylko lekkie wyboje na 74

_

ścieżce, nic, czego nie naprawimy z Danem. Już wcześniej to robiliśmy. Nie poddaję się. Skylar też wstała, wyglądając niepewnie. - Skoro tak mówisz. Ale Nat, mam nadzieję, że nie zostajesz z nim albo z martwym związkiem tylko dlatego, że włożyłaś w niego tyle czasu. To nie jest poddawanie się, jeśli jesteś nieszczęśliwa. - Wiem o tym. Coś wymyślę. – Wróciłyśmy do stolika, a Dan wysunął mi krzesło. Gdy znowu usiadł, uśmiechnął się do mnie, a ja sięgnęłam po jego dłoń, obiecując coś sobie. Będę bardziej się starać, by ożywić między nami sytuację. Wyrzucę Milesa Haasa z głowy i skupię się na stałym oddaniu, jakie mam z Danem, oraz na naszych planach. Gdybym tylko była tym bardziej podekscytowana.

75

_

Rozdział 7 Natalie Pożegnaliśmy się z Sebastianem i Skylar i pojechaliśmy do domu. - Wejdź – powiedziałam, gdy wjechał na podjazd. – Mam butelkę wina, którą możemy otworzyć. - Właściwie to jestem naprawdę zmęczony, Nat. – Ziewnął z idealnym wyczuciem czasu. – Myślę, że pojadę do domu. Gapiłam się na niego z rozdziawioną buzią i w końcu nie wytrzymałam. - Co się dzieje, Dan? Czemu ciągle jesteś taki zmęczony i czemu czuję, że mnie unikasz? - Nie unikam – skłamał słabo. - Cóż, właśnie tak się czuję. Nie uprawialiśmy seksu od miesięcy! Czemu nie chcesz? Chodzi o mnie? Jest ktoś inny? Bądź szczery, proszę. – Byłam zdziwiona, że łzy, które wcześniej chciały wypłynąć w łazience, nie pojawiły się teraz. Czułam się zła ponad wszystko. – Wolę znać prawdę. - Nie chodzi o ciebie, tylko… – Dan przesunął dłonią po podbródku. – Chodzi o mnie. I ciebie. O nas. - O czym ty, kurwa, mówisz? Dan westchnął. - Nienawidzę, gdy przeklinasz. - To wielka, kurwa, szkoda. A teraz powiedz, o co chodzi? Odwrócił się do mnie. - Okej, czuję, jakbyśmy byli razem tak długo, a teraz mówimy o małżeństwie i… – Myślał nad tym, co powiedzieć dalej. 76

_

- I co? Nie chcesz brać ślubu? Pieprzyłeś wczoraj kogoś innego? Już mnie nie kochasz? Po prostu to powiedz, Dan! - Nie, oczywiście, że cię kocham. – Chwycił moją lewą dłoń i spojrzał na nią. – Kocham cię, Nat. Jesteś idealną kobietą. I chcę, żebyśmy się zaręczyli – ostatecznie. - Ostatecznie? – Uniosłam brwi. - Taa, ale nie od razu. Ostatnio dużo o tym myślałem. Mamy tylko po dwadzieścia sześć i dwadzieścia siedem lat, wiesz? I byliśmy tylko ze sobą. – Spojrzał na mnie nerwowo. – Więc zanim się do siebie przywiążemy, może powinniśmy… zrobić sobie przerwę. - Przerwę? – Wyszarpnęłam od niego dłoń. – Co to, do diabła, znaczy? - Po prostu mały krok w tył. Spędzić trochę czasu osobno, spotykać się z innymi. - Więc pieprzyłeś kogoś wczoraj. – Pokręciłam głową, łzy upokorzenia paliły mnie w oczy. – O Boże. A potem próbowałam… - Natalie… - Proszę, po prostu to przyznaj. – Spojrzałam mu w oczy. – Bądź pieprzonym mężczyzną i przyznaj to. Przełknął. - Dobra. Poczułam niewytłumaczalny przypływ ulgi, a następnie gniew, gdy znowu przemówił. - Właśnie dlatego myślę, że przerwa byłaby dla nas dobra. Myślę, że potrzebujemy czasu, by upewnić się, że jesteśmy dla siebie właściwi. - A ja myślę, że jesteś cholernie niemożliwy. Nie tak to działa. Albo jesteśmy razem, albo nie. A teraz myślę, że nie. – Otwierając drzwi, wyszłam z samochodu wspierając się łokciem i zatrzasnęłam drzwi. Dan wyskoczył z samochodu, gdy szłam szybko do wejścia. 77

_

- Natalie, poczekaj! – Podbiegł do mnie i chwycił mnie za ramię, odwracając mnie do siebie. – Nie chcę, żeby to był nasz koniec. Po prostu potrzebuję trochę czasu, by pooddychać. Byliśmy razem tyle czasu. Nigdy nie czułaś, jakbyś potrzebowała dla siebie trochę przestrzeni? By zobaczyć kim jesteś, gdy nie jesteś tylko połową Dana i Natalie? - Nie – powiedziałam przez zaciśnięte zęby, mimo że słuchanie, jak to mówił, sprawiło, że coś zaczęło tykać w moim mózgu. – Bo lubię być częścią pary! Nigdy nie dotarło do mnie, że potrzebuję od tego trochę czasu i przestrzeni. Od osoby, z którą spędziłam dziesięć lat mojego życia, oddając się jej. Od osoby, która myślałam, że kocha mnie tak samo. – Ale nawet gdy to mówiłam, czułam się trochę okropnie, bo prawdziwie oddana dziewczyna nie spędzałaby tyle czasu na myśleniu o nagim Milesie Haasie. Czy Dan miał rację? Musieliśmy zrobić krok w tył, a nie w przód, by upewnić się, że to, co planowaliśmy, było właściwe? Ale musiało być! Włożyliśmy w to dziesięć lat wysiłku! - Kocham cię. Nie chodzi o to. – Dan puścił mnie sfrustrowany i zaczął bawić się kluczykami. – Ale muszę to zrobić, Natalie. Bo inaczej zawsze będę czuł się uwięziony. Położyłam dłonie na biodrach. - Dobra. Idź i rób to, co musisz. – Uniosłam podbródek, gdy moje oczy w końcu wypełniły się łzami, bo ujrzałam prawdę, nawet jeśli Dan nie. – Ale nie będę na ciebie czekać, gdy skończysz ze swoim samotnym czasem, innymi ludźmi czy cokolwiek. Zacisnął usta. - Nie mów tak. To nie koniec, Natalie. - Dobranoc, Dan. – Bez kolejnego słowa weszłam do domu. Zatrzaskując za sobą drzwi, zablokowałam je i od razu poszłam po alkohol. Nieprawdopodobne! pomyślałam, otwierając wódkę. Wyleciało kilka łez, gdy nalałam sobie dużego szota, wypiłam go, a potem kolejnego. Pociągając 78

_

nosem, otarłam łzy tyłem dłoni, a mój umysł był wijącą się masą zdezorientowania, złości, zranienia i lęku. Jak on śmiał myśleć, że może mnie tak traktować! Jak on śmiał pieprzyć kogoś innego i pozwolić mi spać w swoim łóżku? I od jak dawna wiedział, że to zrobi! Od początku powinien być szczery. Czuję się jak kompletna kretynka! Wypiłam trzeciego szota i gdzieś spod całego chaosu w mojej głowie wyjrzała mała część ulgi. W końcu wyszła prawda. Między Danem a mną nie było idealnie i nie musiałam udawać, że było inaczej. Nie musiałam się zastanawiać, dlaczego seks nie był namiętny. Nie musiałam się martwić, że coś było ze mną nie tak. Bo nie było! Byłam seksowna, do cholery jasnej! Może i nie byłam taka piękna jak Skylar albo szczupła jak Jillian, ale miałam własne atuty. Miles powiedział, że moje bułeczki są niesamowite. Miles. Moja krew ociepliła się na myśl o nim. A może to była wódka. Ale Miles mnie chciał, prawda? Miles nigdy by mnie nie odrzucił. Wzięłam kolejnego łyka wódki, prosto z butelki. Zasiały się we mnie małe ziarenka pragnienia. Chcę pocałować Milesa. Chcę jego dłoni na sobie. Chcę wszędzie go dotknąć. Nawodniłam ziarenka większą ilością wódki i powiększyły się. Chcę usłyszeć, jak mówi, że mnie pragnie. Chcę zobaczyć, jak traci przy mnie kontrolę. Chcę poczuć go w sobie. Znowu przechyliłam butelkę i przyznałam sobie coś, czemu zaprzeczałam od dwóch dni. Chcę przelecieć Milesa. I teraz mogę. 79

_

Po ostatnim szocie odwagi, chwyciłam telefon, zamówiłam sobie Uber i wpisałam adres Milesa. W ciągu pięciu minut, zanim przyjechał samochód, skorzystałam z łazienki, zamieniłam zwyczajną bieliznę czymś z koronką i umyłam zęby. Nie myślałam jedynie o tym, jak go uwiodę. Wszystko jedno. Będę improwizować. Mój brzuch podskakiwał z nerwów, więc wzięłam kolejnego łyka wódki, krzywiąc się, gdy poczułam palenie. Kiedy zobaczyłam światła na podjeździe, wyszłam za drzwi, zamykając je za sobą. Uderzył we mnie alkohol, gdy szłam szybko w stronę samochodu, ale udało mi się pozostać na nogach i wejść na tylne siedzenie. W trakcie jazdy napisałam do Milesa. Hej, jesteś w domu? Odpowiedź przyszła od razu. Tak. Dzisiaj piszę. Co jest? Jeej! Jadę do Ciebie!!! Powinienem ubrać lateksowy kostium? Prychnęłam. To zabawne, jesteś zabawny, lubię Cię. WTF, jesteś pijana? Chichocząc, wrzuciłam telefon do torebki. Miles był komiczny. I uroczy, i mądry, i słodki, i coś do mnie czuł, prawda? Chciał mnie, prawda? A gdy zobaczy mnie w mojej bieliźnie, nie będzie w stanie mi się oprzeć. Nie tak jak Dan. - Dupek – wymamrotałam przed czknięciem. - Słucham? – spytał mój kierowca. - Nic. – Cholera, jeszcze nie dojechaliśmy? Buzowałam podekscytowaniem, podskakując na tylnym siedzeniu jak szczeniaczek. To był najlepszy plan na świecie! W końcu na widoku pojawił się duży, stary dom, a moje serce przyspieszyło, gdy zobaczyłam światło w oknie sypialni Milesa oraz w salonie. 80

_

- Dzięki – krzyknęłam, wyskakując z samochodu, nim w ogóle się całkowicie zatrzymał. Wbiegłam po schodach i zapukałam w duże, drewniane drzwi. Miles je otworzył i nim mógł cokolwiek powiedzieć, rzuciłam się na niego, zderzając swoje usta z jego i zarzucając ramiona wokół jego szyi. Pchnęłam go do tyłu kilka metrów, jego pięty uderzyły w dół schodów i opadł na tyłek. Skończyłam siedząc na nim okrakiem, mając kolana po obu stronach jego nóg, co pomyślałam, że było idealne. Gratulując sobie wspaniałej choreografii, poruszyłam trochę biodrami. - Natalie… co, do diabła? – Miles próbował odsunąć moją twarz od swojej. Jego okulary były przekrzywione, ale wyglądał całkowicie wyśmienicie. Włosy miał bardziej zmierzwione niż zwykle i nie golił się od paru dni, więc jego zarost bardziej przypominał brodę. Dan zawsze się golił, więc całowanie Milesa było całkowicie inne i ekscytujące. Całuję Milesa! W końcu! Dziewięć lat stłumionego pożądania wypłynęło na powierzchnię. - Chcę, żebyś mnie przeleciał, Miles – wydyszałam, a potem czknęłam. – I ty też tego chcesz. - Co? – Jego głos się załamał i poprawił okulary. – Łoo, czekaj, czekaj, co to jest? - To jest ogień. – Umieszczałam pijane pocałunki na jego twarzy. – Hej, twoja broda jest bardziej miękka niż szekiwałam. O-szekiwałam. Oczekiwałam. – Potarłam twarzą jego szczękę. Miles roześmiał się nerwowo, odsuwając mnie za ramiona. - Co dzisiaj piłaś, Jezebel? - Wino. I wódkę. – Przygryzając wargę, sięgnęłam pod jego koszulkę i przesunęłam dłońmi po jego bokach. – Zdejmij to. Chcę zobaczyć cię nago. - O Jezu. – Chwycił moje nadgarstki i odsunął je od siebie. – Co jest z tobą? Gdzie Dan? Wydęłam wargi. 81

_

- Nie chcę mówić o tym dupku. - Czemu? - Bo nie. On nie chce uprawiać ze mną seksu. Miles spojrzał na mnie z niedowierzaniem. - Nie chce? - Nie. Ale ty tak. Zawsze o tym mówisz. – Próbowałam się pochylić i znowu go pocałować, ale przytrzymywał mnie, więc trochę na nim podskoczyłam, ujeżdżając go niczym dziecko kucyka na placu zabaw. - Na miłość boską, Natalie, przestaniesz? Poczekaj sekundę. – Jakimś cudem wstał i mnie postawił, a potem poszedł zamknąć drzwi, które nadal były otwarte. Gdy zatrzymał się z dłonią na klamce, pewnie próbując zebrać zdrowy rozsądek, rzuciłam się na jego plecy, owijając wokół niego ręce i nogi. Zakopując twarz w jego szyi, nabrałam mocno powietrza. - Mmm. Pachniesz tak dobrze. – Polizałam go pod uchem. – Smakujesz też dobrze. Jęknął, chwytając mnie pod kolanami, żebym nie spadła, i wszedł do ciemnego salonu. Przed długą, kwiatową kanapą odwrócił się i usiadł, próbując mnie na niej umieścić. - Zejdź. - Nie. – Trzymałam się jeszcze mocniej. – Zrobimy to na drogiej kanapie twojej matki? Nie sądzę, że to jej się spodoba. - Nie, nie zrobimy tego. - Więc zabierz mnie do swojego łóżka. Zawiąż mi oczy. Zwiąż mnie. Przeleć mnie! - Jezu, Nat, jedyne miejsce, do jakiego bym cię teraz zabrał, to wariatkowo. A teraz zejdź, żebym mógł włączyć światło i przynieść ci wody. Albo środki uspokajające. - No weź, pragniesz mnie – gruchałam. – Wiem o tym. – Sięgnęłam pod jego 82

_

ramiona i przesunęłam dłońmi w górę i w dół po jego torsie. Westchnął z irytacją, ale pozwolił mi to zrobić. Pod miękką, czarną koszulką poczułam krawędzie mięśni jego brzucha i zachichotałam. – Lubię twoje fajne mięśnie. Są gorące. Jesteś gorącym towarem. – Jedna z moich dłoni zaczęła przesuwać się do jego paska. Umieszczając usta tuż przy jego uchu, wyszeptałam: – Może zdejmiesz swoje spodnie, gorący towarze? – To mogłoby mieć bardziej uwodzicielski efekt, gdybym nie zakończyła tego czkawką. Pokręcił głową. - Wiesz, miałem o tobie dużo fantazji. Dużo. Ale nigdy nie były takie. - Byłam mniej odważna? - Byłaś mniej pijana. – Położył dłoń na moim nadgarstku. – Ile wypiłaś? - Nie wiem. – Wzruszyłam ramionami. – Nie obchodzi mnie to. Znowu westchnął. - Przeciwnie. Będzie cię to obchodzić. - Nie, nie będzie! Dlaczego teraz nie jesteś zabawny? W twoim życiu chodzi tylko o seks i zabawę, a teraz, gdy jestem na to gotowa, ty mnie nie chcesz? - Nie chodzi o to. – Próbował wstać, ale trzymałam go mocno. - Więc o co? – Udało mi się przesunąć dłoń do jego krocza i nie mogłam powstrzymać pisku zachwytu, gdy poczułam tam solidne wybrzuszenie. – Ha! Chcesz mnie! – Czknęłam głośno w triumfie. – Jesteś twardy! - Oczywiście, że jestem twardy! – warknął. – Seksowna dziewczyna ma owinięte wokół mnie nogi i dłoń na moich klejnotach. I nie mylisz się – chcę ciebie. Zawsze cię chciałem. – Dwie sekundy później miał mnie na plecach, a nadgarstki przyszpilił mi nad głową. Jego twarz unosiła się nad moją, a jego oddech był ciepły na moich ustach. – Ale nie w ten sposób. - W jaki? - Ograniczony. – Jego oczy przeszukiwały moje. – Gniewny. Zraniony. Nie wiem, co się, kurwa, dzieje z tobą i twoim chłopakiem dupkiem, ale byłbym 83

_

największym kutasem na świecie, gdybym teraz cię wykorzystał. - Nie byłbyś! Chcę tego. – Jego kolano było umieszczone między moimi nogami i ścisnęłam je udami. Boże, to dobre uczucie. – Potrzebuję tego. Miles zamknął oczy i odetchnął. - Tak, potrzebujesz. Potrzebujesz tego i chcesz tego, bo szukasz sposobu, by zemścić się na Danie. Ale ja nie jestem zainteresowany tymi warunkami. - Od kiedy obchodzą cię warunki? – Zła na to, że wypieprzyłby nieznajomą z baru i zrobił to wiele razy, zbliżyłam się do jego twarzy. – Zwyczajny seks jest czymś, co robisz, prawda, samotny facecie? Więc po prostu traktuj mnie jak kolejne ciało albo coś. Roześmiał się, słabo i krótko. - To nie wchodzi w rachubę. - Czemu? Czemu to w porządku dla ciebie uprawiać seks z nieznajomymi, nawet dwiema na raz, ale nie ze mną? - Po prostu. - Pieprz się, Miles! Potrafisz tylko drażnić! – Panikując, że on też mnie odrzuci i umrę z frustracji, zmieniłam taktykę, poruszając się pod nim z niecierpliwością. – Posłuchaj, potrzebuję tego i chcę tego, bo nie uprawiałam seksu od miesięcy i jestem teraz bardzo napalona, a ty jesteś wspaniały i jesteś tutaj, i lubię cię, więc po prostu się zamknij i zrób to w końcu, okej? - O kurwa. To jakiś koszmar. – Zerknął w stronę sufitu. – Mam nadzieję, że wiesz, jak się tu poświęcam. Mógłbyś dać mi po tym przynajmniej bestsellera. - Miles, proszę. Proszę. – Unosząc głowę, otarłam ustami jego pokrytą zarostem szczękę, łagodząc swoje podejście. – Powiedz tak. Jęknął i znowu na mnie spojrzał. - Nie mogę. Bo jutro, gdy ty i Dan pogodzicie się z jakiejkolwiek kłótni, przez którą przeszliście, tak jak zawsze, ja będę dupkiem, który przeleciał cię, gdy byłaś bezbronna, i nigdy więcej się do mnie nie odezwiesz. 84

_

O Boże. On naprawdę odmawiał. Dokładnie jak Dan. Odwróciłam głowę na bok, żeby nie widział łez upokorzenia w moich oczach. Ścisnął mocno moje nadgarstki. - Spójrz na mnie, Natalie. Spójrz na mnie. Jego głos był taki potężny, a uchwyt taki mocny, że musiałam zrobić to, o co prosił. - Uwierz mi, gdy mówię, że chciałbym teraz powiedzieć mojemu sumieniu, by się odpieprzyło, zabrać cię na górę, zawiązać ci oczy, związać cię i dać ci klapsa za bycie taką niegrzeczną dziewczynką. Potem spędziłbym resztę nocy na sprawianiu, że dochodziłabyś w kółko i w kółko. Wypieprzyłbym cię tak mocno, że zapomniałabyś własnego imienia, nie wspominając już o imieniu twojego głupiego chłopaka. – Obniżył usta do mojego ucha. – Ale gdy i kiedy cię przelecę, będzie chodziło tylko o mnie i o ciebie, o nikogo innego. Rozumiesz? Przeszedł przeze mnie dreszcz, sprawiając, że moje całe ciało zamrowiło. Tak naprawdę to przez sekundę pomyślałam, że mogłabym dojść od samego słuchania, jak Miles mówił do mnie te słowa. - Tak – wyszeptałam. - Dobrze. – Uwalniając moje nadgarstki, wstał. – Przyniosę ci wody i wstawię kawę. Wyszedł z pokoju, a ja zamknęłam oczy, kładąc dłonie na brzuchu. O Boże, o Boże, o Boże. Nie wiedziałam, co było potężniejsze, moje upokorzenie przez odrzucenie czy rozszalałe pożądanie. Czy Miles naprawdę to wszystko do mnie powiedział? Brzmiało to tak dobrze. Ani razu w trakcie dwudziestu sześciu lat nie mówiono do mnie w taki sposób ani nie traktowano mnie tak, jak to opisał. Chciałam tego. Chciałam tego tak mocno. Rozumiałam, dlaczego mi odmówił, i może musiałam pomyśleć nad moimi motywami przyjechania tu tak szybko po tym, jak Dan przyznał, że mnie zdradził i 85

_

poprosił o trochę czasu osobno. Czy naprawdę chciałam przespać się z Milesem? Czy naprawdę pognałam tu przez złośliwość? Czy może dlatego, że byłam napalona i pomyślałam, że on będzie pewniakiem? Jezu. To było takie upokarzające. Zostałam odrzucona nie przez jednego, ale przez dwóch mężczyzn w trakcie kilku dni: mojego chłopaka i faceta, który kiedyś uprawiał seks w toalecie samolotu z hostessą, której imienia zapomniał do czasu, gdy mi o tym opowiadał. (Jak to w ogóle było możliwe? W tych toaletach nie ma miejsca!) Co, do diabła, było ze mną nie tak? Unosząc dłonie do twarzy, zwinęłam się w kulkę i zaczęłam w nie płakać. Tydzień temu moje życie wydawało się w porządku. Co poszło nie tak?

86

_

Rozdział 8 Miles Wyjście z tamtego pokoju kosztowało mnie każdą cząstkę siły, jaką miałem oraz nawet nie miałem. Była tam, zdesperowana, potrzebująca i błagająca mnie, bym ją przeleciał. Ta piękna, idealna kobieta, którą wyidealizowałem i uwielbiałem, i musiałem ją odrzucić. Ja pierdole. Wsparłem się ramionami na granitowej wyspie w kuchni, krzywiąc się, gdy zmusiłem kutasa do zrezygnowania z marzenia i wycofania się. Możesz już przestać być twardy. To się dzisiaj nie wydarzy. Wiem, że to szok, ale już się rozluźnij. Później poświęcę ci trochę uwagi. Po

kilku

głębokich

oddechach

i

skoncentrowanych

myślach

na

nieseksownych rzeczach, jak moja ogromna ciotka Mildred, zapach gołębiego gówna i płacenie podatków, moje serce zwolniło, a kutas wydawał się otrzymać wiadomość. Przygotowałem nowy dzbanek kawy, wylewając to, co zostało z tego popołudnia. Słowa nie układały się dzisiaj zbyt dobrze i miałem nadzieję, że dawka kofeiny pomoże. Ale w większości spędziłem dzień na rozmyślaniu o Natalie, wkurzony, że nie mogłem przestać o niej myśleć. Ale nie było nic, co mogłem z tym zrobić. Ona była typem związkowca; ja nie. Koniec. Ale pieprzony Dan! Co on jej dzisiaj zrobił, że pokazała się w takim stanie? To była tortura! Kiedyś pieprzyłem dziewczyny z chłopakami oraz przyjaciółki, a już z pewnością nie miałem zastrzeżeń do seksu bez zobowiązań, ale coś we mnie 87

_

nie chciało tam z nią iść. Ona była inna. Była również pijana. Musiała być, rzucając się na mnie w ten sposób i mówiąc te rzeczy. To nie było do niej podobne. Zawiązać jej oczy? Związać ją? Jezu, uwielbiałem myśl, że w Natalie mogła być perwersyjna strona do zbadania, ale okoliczności były za bardzo wypełnione niewłaściwym napięciem. Dopóki nie będę pewny, że nie chce mnie tylko po to, by zrobić na złość swojemu chłopakowi, to nie zaryzykuję zniszczenia naszej przyjaźni przez jedną noc gorącego seksu. Wystarczająco złe było to, że powiedziałem do niej te rzeczy… mimo że miałem je na myśli. Tak, kurwa, miałem je na myśli. Chciałem ją podrażnić, zabawić się z nią, sprawić, że byłaby bezbronna ze wszystkich właściwych powodów. Chciałem zobaczyć ją nagą i potrzebującą pode mną, jej skórę śliską od potu, nogi rozchylone dla mnie. Najpierw doprowadziłbym ją do orgazmu językiem, użył w niej palców, a gdy byłaby przemoczona, dysząca i szeptałaby moje imię, wsunąłbym się w nią, najpierw powoli, by poczuła każdy centymetr mojego twardego… Och, na miłość boską. Znowu? Poprawiając się tak, żeby moja erekcja nie była uwięziona boleśnie w dżinsach, chwilowo rozważyłem pójście na górę, by sobie zwalić, nim zrobiłaby się kawa. To zajęłoby tylko minutę. Ale potem usłyszałem kilka stłumionych szlochów dochodzących z salonu i moja klatka piersiowa trochę się zacisnęła. Potrzebowała mnie bardziej niż mój kutas. Przepraszam, kolego. Zazwyczaj jesteś na pierwszym miejscu, ale nie dzisiaj. Znalazłem Motrin w kuchennej szafce, nalałem wody do szklanki, potem trochę kawy do kubka i położyłem wszystko na tacy, która leżała na blacie. Czując się zadowolony z siebie, zaniosłem tacę do salonu, postawiłem ją na stoliku i włączyłem lampkę. Była zwinięta na kanapie, jej buty leżały na podłodze, a jedna stopa przykrywała drugą. Jej sukienka trochę się podwinęła i zmusiłem się do nie 88

_

zerknięcia na jej krocze. Okej, zerknąłem. Miała na sobie czarne, koronkowe majtki. Kurwa. Ale twarz zakopaną miała w dłoniach, a jej całe ciało trzęsło się od smutnych, budzących litość szlochów. - Hej. Przestań. Nie jest tak źle. – Usiadłem obok niej i położyłem dłoń na jej plecach. - Tak, jest – zapłakała. - Porozmawiaj ze mną. Co się dzisiaj stało? – Poklepałem ją, gdy płakała, czując się trochę niezręcznie. Zazwyczaj gdy kobieta płakała, znajdowałem każdy możliwy sposób na ucieczkę, ale chciałem pocieszyć Natalie, która nigdy nie była beksą, nawet jako dziecko. Ostatnim razem, gdy widziałem, jak płakała, było to nasze pożegnanie tutaj. Kolejne uniknięcie czegoś. Czy zawsze będziemy mieli tak złe wyczucie czasu? Sięgnąłem po jej rękę i podciągnąłem ją do pozycji siedzącej, a potem zbliżyłem ją do siebie, więc jej policzek spoczywał na mojej piersi. Od razu przyciągnęła kolana do podbródka, wsadzając swoje małe stopy między moje nogi. Ramiona zwinięte miała w swoją pierś, a ja owinąłem ręce wokół jej całego ciała. Łzy przestały lecieć, a jej oddech zwolnił. Obniżyłem twarz do jej włosów i nabrałem powietrza. Boże, pachnie wyśmienicie. Próbowałem nie myśleć o jutrzejszym dniu, gdy wróci do tamtego pojeba i to on będzie ją trzymał. W końcu odsunęła się ode mnie, kładąc stopy na podłodze. - Muszę wydmuchać nos. Zaraz wrócę – powiedziała, ukrywając przede mną twarz, gdy wyszła szybko z pokoju. Usłyszałem otwarcie i zamknięcie drzwi od łazienki i nie było jej przez kilka minut. Przez chwilę martwiłem się, że było jej niedobrze od alkoholu, ale wróciła do salonu z zaróżowionymi oczami i twarzą, ale oprócz tego wyglądając w 89

_

porządku. Podniosłem Motrin z tacy i podałem go jej. - Masz. Weź to. - Dzięki. – Usiadła na kanapie i wzięła ode mnie tabletki, a potem wsadziła je do buzi. Po wypiciu całej szklanki wody, podniosła kubek z kawą i napiła się. - Lepiej? - Taa. Świat jest teraz tylko trochę chaotyczny. Mam jedynie lekkie zawroty głowy. - Znam to. Chcesz się przewietrzyć? Nabrała powietrza i wypuściła je powoli. - Tak. Wyszliśmy na ganek, a ja zamknąłem za nami drzwi, upewniając się, że się nie zablokowały. Po prawej stronie była huśtawka, czego teraz pewnie nie potrzebowała, a po lewej stało kilka drewnianych krzeseł. - Chcesz usiąść? – Wskazałem na krzesła, a ona kiwnęła głową. Usiadłem obok niej, ale nic nie powiedziałem. Zastanawiałem się, co chciała usłyszeć – powinienem zapytać, co się stało? Powinienem po prostu poczekać, aż sama to powie? Powinienem przeprosić za odrzucenie jej? Rozumiała, dlaczego musiałem to zrobić, prawda? W końcu przemówiła. - Przepraszam. To był bardzo zły pomysł. - Jest w porządku. - Nie, nie jest. Postawiłam cię w bardzo trudnym położeniu. - Właściwie to miałaś mnie w naprawdę fajnym położeniu. Uderzyła mnie lekko w nadgarstek, ale uśmiechnęła się znajomo i poczułem się o wiele lepiej. - Wiesz, o co mi chodzi. Potaknąłem. 90

_

- Tak. I pewnie będę żałował swojej decyzji przez resztę życia, zwłaszcza jeśli jutro wrócisz do Dupka. Kończą mi się szanse z tobą. Przechyliła głowę. - Co masz na myśli? - Cóż, dzisiaj. I… – Spojrzałem przez ogród w stronę domu jej rodziców. – Tamtej nocy, nim wyjechałem do szkoły. Chciałem – cokolwiek, ale tego nie zrobiłem. - Czemu nie? - Bo byłaś z Danem, i nawet jeśli byśmy… – Próbowałem znaleźć słowo. - Cokolwiek – podpowiedziała. - Właśnie. Nawet jeśli byśmy cokolwiek, to wydaje mi się, że żałowałabyś tego i ucierpiałaby na tym nasza przyjaźń. A nasza przyjaźń była dla mnie ważna. Więc zmusiłem się do zostawienia cię w spokoju. – Roześmiałem się trochę na to, w jaki sposób rzeczy zatoczyły pełne koło. – To zabawne, pamiętam, że wróciłem wtedy do domu i siedziałem na tym ganku, zastanawiając się, czy byłem idiotą, czy dżentelmenem. Wzięła łyka kawy, trzymając kubek obiema dłońmi. - A dzisiaj? Uśmiechnąłem się cierpko. - Dokładnie to samo. - Cóż, ja myślę, że jesteś dżentelmenem. - Aha. Widzisz? – Wskazałem na nią. – Zgadzasz się, że to byłby błąd. Jutro byś żałowała. Miałem rację. - Nie powiedziałam tego – powiedziała obronnie. – Po prostu mówię ci, że jesteś dżentelmenem, a nie idiotą. Ja jestem idiotką, przyjeżdżając tu i rzucając się na ciebie. – Zarumieniła się i przewróciła oczami. – Boże. - Natalie. – Położyłem dłoń na jej ramieniu. – Wiele kobiet ma przy mnie kłopot z kontrolowaniem swoich seksualnych popędów. 91

_

Jęknęła. - Obiecaj, że nie będziesz z tego żartował do końca naszego życia. - Nie ma mowy. Nie jestem aż takim dżentelmenem. Zbladła. - Ale nie możesz nikomu o tym powiedzieć. - Pewnie, że mogę. Ale tego nie zrobię. W zamian powiesz mi, co się, kurwa, dzisiaj stało, że straciłaś przez to zdrowy rozsądek. Westchnęła i spojrzała przez ogród w stronę swojego rodzinnego domu. - Dan chce trochę czasu. Albo to, albo zerwaliśmy. Nie jestem pewna. - Co? Czemu? - Powiedział, że chce przerwy. Że dobrze by nam zrobiło przekonanie się, kim jesteśmy, gdy nie jesteśmy parą. – Napiła się kawy. – Powiedział, że powinniśmy móc widywać się z innymi i przez jakiś czas robić to, co chcemy, nim się pobierzemy. Zamrugałem. To było takie popieprzone. Miał ją i chciał innych dziewczyn? - Skłamałam wczoraj, gdy powiedziałam, że między nami te seksualne rzeczy są świetne. Nie są. – Patrzyła się na kawę. – On nawet już nie wydaje się mnie w ten sposób chcieć, a i tak mówi, że nadal mnie kocha. On… on wczoraj mnie zdradził. I myślę, że wcześniej też to robił. Wściekły, zacisnąłem pięści na kolanach. - Boże, chciałbym uderzyć teraz tego dupka. Jeśli przez ten cały czas chciał innych dziewczyn, to powinien coś powiedzieć i powinniście zerwać dawno temu. O to chodzi w posiadaniu dziewczyny – nie pieprzysz innych. Nie może mieć obu rzeczy. – Może mój gniew był obłudny, bo byłem wcześniej z dziewczynami, które miały chłopaków, ale cholera jasna, już drugi raz powstrzymałem się od dotykania Natalie w sposób, w jaki chciałem i w jaki pragnęła każda kość w moim ciele. Okej, więc może i nie robiłem tego dla niego, ale on był mało znaczącym powodem, dla którego nie pieprzyłem jej w tej chwili, i byłem przez to wściekły. 92

_

- On nie prosi o obie rzeczy. – Natalie trochę się najeżyła. – Właśnie dlatego poprosił o przerwę. - Bronisz go teraz? – Wyszło to głośniej, niż zamierzałem, ale nie mogłem się powstrzymać. Mogłem napisać pieprzoną encyklopedię wypełnioną tym, dlaczego na nią nie zasługiwał. - Nie! To znaczy nie bardzo. – Westchnęła, zamykając oczy. – Po prostu chyba próbuję zdecydować, czy zostało tam cokolwiek do uratowania. Ale nawet nie wiem już, czego chcę. Jestem taka zdezorientowana. I taka zmęczona. I muszę jutro tak wcześnie wstać. Mój gniew zelżał. Bądź przyjacielem, a nie dupkiem. Tu nie chodzi o ciebie albo twojego kutasa. - Chodź. Zawiozę cię do domu. – Wstałem, a ona chwyciła moją dłoń. - Nie. – Spojrzała na mnie, a jej policzki trochę się zaróżowiły. – Nie chcę być dzisiaj sama. Mogę zostać z tobą? Zamrugałem. Łał. Bóg naprawdę chciał mnie dzisiaj przetestować. - Ee. Pewnie. - Po prostu otworzę jutro później. - Mogę cię wcześnie odwieźć. Nie przeszkadza mi to. – Widzisz, Boże? Jestem teraz taką dobrą osobą. Nawet nie zamierzam zrobić sobie dobrze, gdy ona jest w domu, mimo że naprawdę tego potrzebuję. Uniosła brew. - W sensie wcześnie o czwartej? Muszę najpierw zajść do domu po ubrania do pracy. Wzruszyłem ramionami. - Jasne. Albo możesz wziąć mój samochód. Cokolwiek chcesz. – Ścisnąłem jej dłoń i opuściłem ją. – W żadnym pokoju gościnnym nie ma pościeli. Poczekaj chwilę, to zaścielę ci łóżko. - Nie mogę spać w twoim pokoju? 93

_

Naprawdę, Boże? - Chcesz spać w moim pokoju? - Taa. Nie masz dwóch łóżek? Pokręciłem głową. - Moja mama zastąpiła je jednym dużym. - Och. – Jej oczy opadły na sekundę, ale potem uniosła ramiona. – Cóż, nie przeszkadza mi to, jeśli tobie też nie. Nie przeszkadza ci to, że przez całą noc będziesz spała w tym samym łóżku, co moja erekcja? Świetnie. To jest plan. - Mm, okej. Na górze dałem jej czystą koszulkę, a ona poszła do łazienki się przebrać. W pokoju rozebrałem się do bokserek, bo zazwyczaj tak spałem, ale zdecydowałem się nałożyć spodnie od piżamy. Im więcej barier między jej ciałem a moim, tym lepiej. Ale potem weszła do pokoju, wyglądając uroczo i seksownie bez makijażu, w mojej koszulce, i nawet nie starałem się nie gapić na jej sutki, które widoczne były przez cienką, białą bawełnę. Mój kutas drgnął, a ja popędziłem przez korytarz do łazienki, gdzie energicznie umyłem zęby i myślałem o ciotce Mildred, aż krew przestała pędzić między moimi nogami. Gdy wróciłem, światło w moim pokoju było wyłączone i ledwo mogłem zobaczyć jej kształt pod kocem. Kładąc okulary na stoliku obok łóżka, wszedłem pod pościel, uważając, by pozostać na swojej stronie. Kiedy ostatnio kobieta spała w moim łóżku bez włączania w to orgazmów? Czy mogłem doprowadzić do jednego bez jej wiedzy? Odważyłem się na nią spojrzeć, a moje oczy przyzwyczaiły się do ciemności na tyle, by zobaczyć, że była odwrócona do mnie plecami, zwinięta w kulkę. Mijały długie, bolesne minuty, podczas których wyobrażałem sobie, że pocieram kutasem o jej tyłek, który wystawał w moim kierunku. Kusząc mnie. - Okłamałam cię wczoraj wieczorem. – Jej głos był taki cichy, że 94

_

pomyślałem, iż mogłem go sobie wyobrazić. Albo śnić o nim. - Hm? – Przestań myśleć o jej tyłku. Obróciła się na drugi bok, twarzą do mnie, wsadzając dłonie pod policzek. - Skłamałam wczoraj wieczorem. Powiedziałam, że nie pamiętam, co powiedziałeś do mnie tamtej nocy, gdy się żegnaliśmy. Nim wyjechałeś do szkoły. Zamrugałem ze zdziwienia. - Och. - Naprawdę mówiłeś szczerze? - Oczywiście, że mówiłem szczerze. Trwam przy każdym słowie, jakie kiedykolwiek do ciebie powiedziałem. – A mój kutas teraz stoi. Więc, proszę, jeśli mogłabyś przestać być piękna, seksowna i bezbronna, byłbym wdzięczny. Dzięki. Nabrała drżąco powietrza. - A i tak… dzisiaj, ty nie… - Dzisiaj nie chodziło o nas, Natalie. - Ale… co, jeśli by chodziło? – Przerwała. – Co, jeśli mogłoby? Kurwa, mówiła poważnie? Bo chciałem tego. Chciałem nocy, podczas której chodziłoby tylko o nas, chciałem pokazać jej, jak to było być z kimś, kto ją doceniał. Tylko jedna noc, nawet jeśli to wszystko, co byśmy mieli. Ale nie mogłem być tym, który ją zainicjuje, nie wiedząc, że to naprawdę w porządku. - Natalie – zacząłem, ale przerwała mi. - Leżę tu myśląc, że tydzień temu moje życie wydawało się takie pełne, wszystko działało właściwie. Mój związek. Mój biznes. Mój dom. Miałam wszystko, czego chciałam. - A teraz? - Teraz czuję, jakby czegoś mi brakowało. Jakbym może myliła się w kwestii tego, co chciałam. Czuję się… zagubiona. – Spojrzała na mnie swoimi dużymi, niebieskimi oczami, sprawiając, że cały się rozgrzałem. - Nie jesteś zagubiona. – Przewracając się na bok, przyłożyłem swoje czoło 95

_

do jej. – Jesteś tutaj ze mną. I pocałowałem ją. Tak po prostu, pocałowałem ją. Tak jakby zamierzałem, by był to szybki, przyjacielski, dodający otuchy pocałunek, ale potem nie mogłem przestać. Pocałowałem ją znowu. I znowu. Nie mogłem nic na to poradzić. Położyła dłoń na moim karku, przesuwając palce przez moje włosy. - Nie mogę przestać o tobie myśleć, Miles. – Jej słowa wyszły bez tchu, jakby wzięły ją z zaskoczenia. – Właśnie dlatego tu dzisiaj przyjechałam. Wiem, że myślisz, iż chodziło o Dana, a nie o ciebie, ale odkąd zadzwoniłeś do mnie wczoraj rano, nie mogę wyrzucić cię z głowy. A te rzeczy, które tu robisz… – Nabrała mocno powietrza, oddychając mocno, gdy jej oczy powędrowały w dół do mojej klatki piersiowej, gdzie koc przykrywał mnie do bioder, a potem znowu w górę. – Te rzeczy, które powiedziałeś do mnie na kanapie… chcę tego. Chcę ciebie. O tak. To się dzieje. Dzisiaj. Posłałem jej szelmowski uśmiech. - To dobrze. Bo zgadnij co? - Co? Podniosłem ją i obróciłem się, przyszpilając ją pod sobą. - Dżentelmen ma przerwę.

96

_

Rozdział 9 Natalie Pocałował mnie głęboko i mocno, jego usta unosiły się nad moimi, a język wsunął między moje wargi. Powitałam to, wsuwając palce w jego włosy, smakując go po raz pierwszy. To Miles! Całuję Milesa! W jego łóżku! W brzuchu poczułam motylki z pierwszego razu oraz mrowienie aż do palców u stóp. Minęło tyle czasu, odkąd w ogóle całowałam innego faceta – wszystko wydawało się nowe i inne, i nie mogłam złapać oddechu. Ucztowałam w uczuciu ciężaru jego ciała na moim, jego bioder między moimi udami i twardej długości uwięzionej między nami. Przesunęłam dłońmi po jego nagich plecach i uniosłam biodra, by spotkały jego, moje całe ciało było gorące i ożywione, promieniując pożądaniem. To, pomyślałam, gdy szalenie zrywaliśmy z siebie ubrania. To jest ogień. Miles klęknął między moimi udami, a moje serce zatrzepotało w piersi. Jego ciało było piękne. Odkąd zobaczyłam go bez koszulki, w spodniach od piżamy, moje sutki były twarde, a majtki wilgotne. Musiałam oderwać wzrok, bojąc się, że moje podniecenie było zbyt wyraźne i pójdzie spać na kanapę albo coś. Teraz patrzyłam niespeszona na jego umięśnioną klatkę piersiową i brzuch, tusz pokrywający jego ramię oraz linię V, która prowadziła prosto do jego grubego, twardego kutasa. Widząc w życiu tylko jednego kutasa – i szczerze, nie był aż tak imponujący, jak ten – czułam, jakbym właśnie rozpakowała nową, błyszczącą zabawkę, i nie mogłam się doczekać, aż ją dotknę. Uniosłam się i sięgnęłam po niego, ale od razu odepchnął moje ręce i znowu odsunął mnie do tyłu, unosząc się nade mną. - Chcesz czegoś? – Powrócił figlarny uśmiech. 97

_

- Tak – wydyszałam. - Czego chcesz? Chciał znowu to usłyszeć? Idealnie, bo mogłam mówić to całą noc. - Chcę, żebyś mnie przeleciał. Mocno. - Hmmmm. – Opierając się na piętach, położył dłonie na moim drżącym brzuchu i przesunął je do piersi, ściskając delikatnie. Potem zaczął robić kółka kciukami wokół moich sutków, bez dotykania ich sprawiając, że mrowiły i bolały, tworząc wspaniałą, małą torturę. – Uwielbiam słyszeć, jak to mówisz, i jesteś tak cholernie piękna – powiedział, w końcu przesuwając tyłem palców po naprężonych szczytach. Potem je uszczypnął, mocno, a ja krzyknęłam – z bólu i ulgi. – Ale byłaś dzisiaj niegrzeczną dziewczynką, prawda? Przychodząc tu w swoich czarnych, koronkowych majtkach i każąc mi cię przelecieć. – Znowu mnie uszczypnął. – Cały czas udając, że byłaś niewinną dziewczyną z sąsiedztwa, drażniąc mnie tym, czego nigdy nie mogłem mieć, gdy tak naprawdę chciałaś po prostu zostać wypieprzona. Zaczęłam protestować, by powiedzieć, że nie udawałam i naprawdę byłam niewinna, gdy chodziło o seks, ale od razu zakrył mi dłonią usta, mocno. - Żadnych wymówek, Niegrzeczna Natalie Nixon. Źle się zachowałaś i teraz muszę cię ukarać. – Nagle przewrócił mnie na brzuch i uniósł moje biodra, aż byłam na kolanach. Gdy próbowałam się podnieść, chwycił w pięść moje włosy i przytrzymywał moją głowę, wciskając mój policzek w materac. – Nie. Ruszaj. Się. Bo inaczej nie dostaniesz tego, co chcesz. Zawsze lubiłam niski, chrapliwy dźwięk jego głosu, ale teraz sprawiał, że byłam taka rozpalona, iż chciałam krzyczeć. To był Miles, ale to była jego strona, której nigdy nie znałam, nadal żartobliwa, ale również władcza i prawie sprawiała, że wydawał się jak obcy. Mogłam poczuć jego kutasa przyciskającego się do mojego tyłka i zadrżałam z oczekiwania, przygryzając wargę. Co on mi zrobi? Usiadł, puszczając moje włosy. 98

_

- Powiedz, że byłaś niegrzeczną dziewczynką. Zachichotałam – w większości z nerwów – a on uderzył mnie mocno w tyłek, sprawiając, że pisnęłam. Kurwa! To trochę bolało! Położył dłoń na piekącej skórze. - Powiedz to. - Byłam niegrzeczną dziewczynką – powiedziałam cicho, kokieteryjnie. Uderzył drugi pośladek jeszcze mocniej i znowu krzyknęłam. - Głośniej, Natalie. - Byłam niegrzeczną dziewczynką! - Dobrze. – Uderzył mnie trzeci raz. Czwarty. – Powiedz mi, żebym uderzył cię mocniej. - Uderz mnie mocniej. – Krzywiąc się, przygotowałam się na ukłucie, ale nie nadeszło. - Powiedz to tak, jakbyś miała to na myśli, proszę. - Uderz mnie mocniej! – krzyknęłam. Trzask! Jego dłoń uderzyła w mój tyłek z taką siłą, przez którą do moich oczu naleciały łzy, ale byłam taka podniecona, że uśmiechałam się z rozkoszą. - Dobra dziewczynka. – Potarł obiema dłońmi piekącą skórę. – Cholera jasna, twój tyłek jest fenomenalny. Mógłbym karać cię całą noc. - Nie – powiedziałam bez tchu. – Obiecałeś, że mnie przelecisz. - To prawda. – Sięgając pode mnie, odwrócił mnie na plecy i wsunął dłoń między moje nogi. – Obiecałem, że mocno cię przelecę, zgadza się. Jesteś dla mnie mokra? – Potarł mnie powierzchownie, znajdując moją cipkę śliską z pożądania. - Tak – zaskomlałam, gdy z łatwością wsunął we mnie palec, a potem dwa, jego kciuk pocierał łechtaczkę. - To dobrze. Zakręciłam biodrami przy jego dłoni, dysząc z frustracji. 99

_

- Miles – błagałam. – Teraz. - Taka niecierpliwa – zbeształ mnie. – Lata zajęło mi zabranie cię do łóżka, cukiereczku. Musisz pozwolić mi się trochę pobawić. – Poruszając się w dół łóżka, obniżył głowę między moimi udami i zamienił kciuk językiem, liżąc moją łechtaczkę długimi, silnymi pociągnięciami. – Mmmm, nie dochodź, dopóki ci nie pozwolę, okej? Jesteś absolutnie cholernie przepyszna i muszę rozkoszować się każdym kawałkiem tego posiłku, bo mogę nigdy więcej nie mieć okazji zjedzenia w tej restauracji. - O Boże. – Moje całe ciało było tak nasiąknięte seksualnym napięciem, że byłam prawie we łzach, a on nadal mógł sobie żartować i mnie drażnić. Przygryzł wnętrze mojego uda, gdy zgiął we mnie palce, kładąc nacisk tam, gdzie nigdy go nie czułam, w miejscu, przez które wywróciły mi się oczy do tyłu. - Jeśli nie chcesz, żebym zbyt szybko doszła, to lepiej przestań mnie tak dotykać. - Podoba ci się to? – Zanurzył głębiej palce, gdy drażnił łechtaczkę czubkiem języka, ustami i zębami. Moje nogi drgnęły. - Kurwa, tak. O Boże. - Jeszcze nie dochodź, ty niegrzeczna istoto. Poczekaj na pozwolenie. – Ale potem zakopał twarz w mojej cipce i zassał łechtaczkę do ust, poruszając po niej mocno językiem. Poczułam, że wędruję ku górze i nie miałam pojęcia, jak to kontrolować. Niezdolna się powstrzymać, instynktownie zakręciłam biodrami, pocierając o jego usta. - O Boże, przepraszam, minęło za dużo czasu, a ty jesteś za dobry i zaraz dojdę tak mocno, o kurwa – Miles. Tak. Tak! Tak! – Jęknęłam z udręki i przyjemności, moje ręce chwyciły mocno pościel, gdy orgazm osiągnął najwyższy poziom. W momencie uwolnienia złapałam jego głowę, chwytając w pięści jego 100

_

włosy, gdy moje ciało uwolniło całe napięcie w rozkosznych, pulsujących falach. - Kurwa. – Miles uniósł się nade mną, oblizując usta. – To było takie seksowne. Ale jesteś bardzo niegrzeczną dziewczynką, bo doszłaś, nim ci pozwoliłem. Wiedziałem, że przez te wszystkie lata tylko udawałaś taką świętoszkę. Roześmiałam się, próbując złapać oddech. - Wiesz co? Może to prawda. - A w tobie znajdowała się swawolna, mała ladacznica, która tylko czekała, aż ją wypuszczę. Sięgnęłam między nas, w końcu owijając dłoń wokół jego kutasa. - Chcę ciebie we mnie. - Taa? Chcesz w sobie mojego kutasa? – Zamknął oczy, jego gra na chwilę zniknęła, gdy przesuwałam dłonią po jego gorącej, twardej długości. - Tak. Ale najpierw. – Przesunęłam się w dół między jego nogami, aż moja głowa spoczywała między jego udami. - Co to jest? – Miles spojrzał na mnie w dół ze zdziwieniem. - Co, jeśli nigdy więcej nie zjem w tej restauracji? – spytałam z fałszywą skromnością, kierując jego kutasa w stronę moich ust i pocierając nimi jego gładki czubek. Nigdy, przenigdy nie zachowywałam się tak odważnie, ale Miles inspirował mnie do pozwolenia instynktom przejąć kontrolę, zabawić się trochę, nie spieszyć się i delektować się tą dobrą, sprośną zabawą. Jak stałam się taka poważna na temat seksu? - Ach. Rozumiem. W takim wypadku… – Przesunął się naprzód, przytrzymując się oparcia na głowę. – Smacznego. Trzymając jedną dłoń owiniętą wokół podstawy, przesunęłam językiem po czubku, zamykając oczy i skupiając się na aksamitnym uczuciu jego skóry, słonawo-słodkim smaku oraz dźwięku jego ciężkiego oddechu nade mną. Unosząc głowę z łóżka, wzięłam czubek w usta, najpierw ssąc delikatnie, a potem mocniej. 101

_

Drugą ręką sięgnęłam między jego nogi i dotknęłam jąder, chwytając je delikatnie i przesuwając palcem po wrażliwym miejscu za nimi. Gdy jęknął, uniosłam wyżej głowę, biorąc jego kutasa w usta tak daleko, jak tylko się dało, pozwalając czubkowi uderzyć w tył mojego gardła. - Jezu – wychrypiał nade mną, jego biodra zaczęły się poruszać. – To tak cholernie dobre. Jesteś zaproszona do tej restauracji osiem dni w pieprzonym tygodniu. Chwytając jego tyłek, pociągnęłam go do siebie, wpychając go do ust jedną ręką i ssąc zachłannie. Zaczął ruszać szybciej biodrami w głębokich, silnych pchnięciach, które odepchnęły moją głowę z powrotem na łóżko. Mrowiące ciepło przeszło po moim sednie, gdy wyobraziłam sobie, jak wjeżdża w ten sposób w moją cipkę. Chciałam poczuć jego mięśnie brzucha i klatki piersiowej, ale gdy przesunęłam palcami po jego sutku, nabrał z sykiem powietrza i jęknął z przyjemności. O co chodzi? Miles Haas ma wrażliwe sutki? Ciężko było się uśmiechnąć z kutasem w buzi, ale byłam bardzo zadowolona, gdy uszczypnięcie drugiego sprawiło, że wziął kolejny ciężki oddech, a jego kutas zapulsował. - Chryste – warknął, odpychając się od oparcia i chwytając moją głowę rękami. – Czy to prawdziwe? Spojrzałam w górę, nasze oczy się spotkały i coś się między nami wydarzyło, zmieniając nastrój z żartobliwego do poważnego. Jego wyraz twarzy był seksowny i mroczny, gdy zwinął palce w moich włosach, ciągnąc za nie i wsuwając kutasa głębiej w moje usta, tak głęboko, że prawie się zakrztusiłam. - Uwielbiam to, jak głęboko mnie bierzesz – wyszeptał, bez ruchu. – Uwielbiam obserwować, jak mój kutas przesuwa się między twoimi pięknymi wargami. Uwielbiam dźwięki, które robisz. Mógłbym teraz dojść tak mocno. Całkowicie chciałam pozwolić mu to zrobić, więc zdziwiłam się, gdy 102

_

wysunął się z moich ust i rozciągnął nade mną. - Ale tak długo czekałem na to, by w ciebie wejść, i jeśli to moja jedyna szansa z tobą, to właśnie tego chcę. - Tak – wydyszałam. – Ja też tego chcę. Gorący, mokry czubek jego kutasa drażnił moją cipkę. - Czy ty… Pójdę po prezerwatywę. Przez sekundę myślałam, że chciał to zrobić bez zabezpieczenia, i przez sposób, w jaki się czułam, pozwoliłabym mu. Ale i tak cieszyłam się, gdy wyszedł z łóżka i zaczął przeszukiwać torbę na podłodze niedaleko garderoby. Wrócił za mniej niż minutę, nakładając prezerwatywę, nim ułożył się między moimi nogami. Dotknęłam jego policzek, ogarnięta sympatią do niego. - Widzisz? Jesteś dżentelmenem, Miles. Pocałował mnie. Myślałam, że jeszcze mnie trochę podrażni, każe mi poczekać, powiedzieć coś sprośnego, ale nie zrobił tego. Po prostu pocałował mnie w usta i wsunął się we mnie w ciszy i skupieniu. Mój oddech się urwał, gdy dotarł do najgłębszego miejsca. - Wszystko w porządku? – spytał. - Tak. – Zamykając oczy, uśmiechnęłam się na idealne dopasowanie. - Mogę kontynuować? Otworzyłam oczy. - Jest więcej? Uśmiechnął się, sprawiając, że serce zatrzepotało mi mocno w piersi. - Taa. Nabrałam mocno powietrza, owijając wokół niego nogi. - Daj mi wszystko. Wsunął się głębiej, powoli, dając mi czas, bym przyzwyczaiła się do jego rozmiaru. - To wydaje się jak pierwszy raz – wyszeptałam, sapiąc na sposób, w jaki 103

_

mnie wypełniał oraz na ukłucie bólu, które jedynie powiększyło moje podniecenie. - Bo jest. – Gdy był całkowicie we mnie usadowiony, zamknął oczy. – To jest, kurwa, pierwszy raz. - Miles – wyszeptałam, moje ciało znowu się pobudziło. – Twój głos coś mi robi. - Mój głos, tak? – Zaczął się nade mną poruszać, falującymi, kręcącymi ruchami, które sprawiały, że wzdychałam. Nic dziwnego, że pisał o seksie – był taki dobry. - Tak. – Przesunęłam dłońmi po jego bokach i plecach, wbijając paznokcie w jego skórę. Jęknął. - Wszystko w tobie coś mi robi. Pieprzone wszystko. Twoje oczy, śmiech, idealne usta. I nawet nie będę zaczynał na temat tyłka. – Poruszał trochę szybciej biodrami, ale trzymał się tak blisko mojego ciała, że podstawa jego kutasa pocierała moją łechtaczkę. - O Boże, to takie przyjemne. – Znowu zbudowała się we mnie przyjemna burza i bez wątpienia wiedziałam, że Miles naprawdę da mi coś pierwszego – dwa orgazmy w jedną noc. – Sprawisz, że dojdę dwa razy. Nigdy wcześniej tego nie robiłam. - O kurwa. – Przeniósł dłonie pode mnie, by złapać mój tyłek, przechylając moje biodra, gdy we mnie wchodził, i na początku to bolało, bo uderzał mnie mocno i głęboko, ale potem coś zaczęło się we mnie dziać – wydawało się, jakby budował się orgazm, ale nie był skupiony w tym zwyczajnym miejscu. To znaczy, tam też jeden się budował, ale to było coś innego. Mięśnie, o których nawet nie miałam pojęcia, zaczęły się wokół niego zaciskać jak imadło i nagle nie mogłam mówić, widzieć ani nawet słyszeć. Mój świat zrobił się biały, gdy skurcz osiągnął najwyższy poziom i wydawało się, że zawsze będę balansować nad przepaścią, zawieszona tam między męczarnią a nirwaną. Rozchyliłam usta i opuściłam głowę 104

_

na bok, desperacko pragnąc orgazmu, gdy zwolnił, a czubek jego penisa drażnił to idealne miejsce. O Boże… czułam, jakbym miała umrzeć. - Chcesz tego? – Miles warknął mi do ucha, małe ruchy jego bioder doprowadzały mnie do szaleństwa. – Chcesz wszystko? - Tak! – krzyknęłam, blisko łez. – Tak! Wchodził we mnie mocno i szybko. Potem się zaczęło – najdłuższy, najbardziej intensywny orgazm mojego życia. Orgazm, który szarpnął moimi kośćmi, zatrzymał moje serce i skradł mi oddech. Był potężniejszy i bardziej euforyczny niż jakikolwiek doświadczony przeze mnie orgazm. To był bardzogazm i nie chciałam, by się kończył. Przy ostatnich ruchach Miles zmienił pozycję i wytrzymał jedynie dwie sekundy, nim poczułam, jak skóra na jego plecach pokryła się gęsią skórką, a jego ciało nade mną zesztywniało. Uniosłam biodra, dając mu więcej tarcia, a on jęknął, gdy jego kutas pulsował głęboko we mnie. Opuścił głowę do wgłębienia mojej szyi. - O mój Boże. Natalie. Przesunęłam dłońmi po jego włosach, pochłonięta wzruszeniem. - Co? - Ja… nie mogę znaleźć słów. - Nie? - Nie. Czekaj, tak. Muszę trochę pooddychać. Nie myślę teraz. – Położył policzek na mojej piersi. Każda część mojego ciała nadal mrowiła, gdy przytuliłam jego głowę. - Jest w porządku, kochanie. - Łał. – Nabrał powietrza i je wypuścił. – To szalone. Dużo czasu spędziłem na fantazjowaniu o pieprzeniu cię. Naprawdę dużo. Ale prawdziwa rzecz właśnie wyrzuciła fantazję za okno. - Och, przestań. 105

_

- Nie, mówię serio. – Uniósł głowę i spojrzał na mnie. – Ogólnie mówiąc jestem fanem seksu, ale to – to było coś zupełnie innego. - Zgadzam się. Co ty, do diabła, mi tam zrobiłeś? Nigdy wcześniej tego nie czułam. - To dobrze. – Pocałował mój obojczyk. Pierś. Policzek. - Musieliśmy naprawdę tego potrzebować, co? - Cóż, ja tak. To na pewno. Czekałem dziewięć lat. I tak, byłaś tego warta. – Jego całe ciało zadrżało. Zachichotałam. - O tak? - Z pewnością. - Dobrze. Może nie każę ci czekać kolejnych dziewięciu lat, nim znowu to zrobimy. Wyglądał na uszczęśliwionego. - Serio? Wzruszyłam ramionami. - Nigdy wcześniej nie miałam tyle zabawy w łóżku, z klapsami i w ogóle. - Kochanie, jeśli nadal będziesz taka niegrzeczna, jak dzisiaj, to będę dawał ci klapsy tak często, jak tylko będziesz chciała. - Zobaczymy – powiedziałam przebiegle. – A teraz lepiej daj mi trochę pospać, bo za jakąś godzinę czy coś muszę wstać do pracy. Miles zszedł ze mnie, nałożył okulary i podniósł telefon. - Musisz wstać o czwartej? - Tak. Która jest? - Nie chcesz wiedzieć. - Powiedz mi. - Druga piętnaście. - O Boże. Jutro nie będzie fajnie. 106

_

- Ale dzisiaj było. Uśmiechnęłam się. - Tak. Było. Miles poszedł do łazienki, a po jego powrocie ja do niej poszłam. Po lekkim wyczyszczeniu się spojrzałam na swoje odbicie w lustrze i zachciało mi się uśmiechnąć. Moje włosy były bałaganem, oczy nadal były spuchnięte, a twarz trochę podrapana od zarostu Milesa, ale wyglądałam na szczęśliwą. Zrelaksowaną. Usatysfakcjonowaną. Wróciłam szczęśliwie do pokoju Milesa i wskoczyłam obok niego do łóżka. Od razu przyciągnął mnie w swoje ramiona, leżąc ze mną na łyżeczkę. - Właśnie to chciałem zrobić wcześniej – powiedział, jego ramię zacieśniło się wokół mojej talii. – Przed seksem. Roześmiałam się, wtulając się w niego. - To pewnie i tak doprowadziłoby do seksu. Poczułam lekkie szturchnięcie w tyłek. - Ee, nadal może. Westchnęłam, ale tak naprawdę byłam podekscytowana. - Okej, ale tym razem szybki numerek. Żadnego jedzenia w restauracji. - Nic nie obiecuję. – Pocałował mnie w kark, łopatkę, ramię. – Tak się składa, że mam teraz ochotę na bułeczki, a ty, moja słodka, masz najlepsze bułeczki. – Wyznaczył pocałunkami ścieżkę w dół mojego ramienia i zrzucił z nas okrycie, kładąc usta na moim biodrze. Gdy zatopił zęby w moim tyłku, sprawiając, że pisnęłam, zdałam sobie sprawę, że nie obchodziło mnie, czy w ogóle pośpię przed wschodem słońca. Kto wiedział, co będzie jutro – może wrócimy do bycia tylko przyjaciółmi, może nie. Byłam tak samo zdezorientowana odnośnie swoich uczuć, jak wcześniej. Ale jeśli miałam tylko jedną noc z Milesem, chciałam sprawić, by się liczyła.

107

_

Rozdział 10 Miles Jezu. Pieprzony. Chryste. Jak to możliwe, że Natalie była jeszcze lepsza w moim łóżku niż w mojej głowie? Żadna kobieta nie powinna być w stanie spełniać oczekiwań wyidealizowanej wersji, o której marzyłem, ale ona nie tylko niesamowicie wyglądała nago, miała rozkosznie słodką cipkę i nalegała na ssanie mojego fiuta, ale również była wystarczająco figlarna, by pozwolić mi dać sobie klapsy, uległa, gdy tego chciałem, a do tego nie bała się brać ode mnie to, czego chciała. Prosić o to. I sposób, w jaki patrzyła na mnie, gdy byłem w niej – jakby nigdy wcześniej z nikim nie była. Jakby przez ten cały czas na mnie czekała. Jakby była moja. To prawie wystarczyło, żebym w to uwierzył. Ale przecież z nami wszystko zawsze było prawie. Prawie straciłem kontrolę, gdy uszczypnęła mnie w sutek. Prawie poprosiłem, by pieprzyć ją bez prezerwatywy. Prawie powiedziałem, że ją kocham, gdy było po wszystkim. Prawie. Zmieniła temat i wyszła z łóżka, nim mógłbym się ośmieszyć, dzięki Bogu, i miałem kilka minut, by odzyskać swój pieprzony zdrowy rozsądek. Potem przytulaliśmy się i miałem zamiar pozwolić jej zamknąć te duże, niebieskie oczy i trochę pospać. Ale jej tyłek… był tuż przy moim kutasie i nie mogłem brać odpowiedzialności za pomysły, które mi dawał, gdy znajdował się blisko jej tyłka. Po prostu nie mogłem. Nawet jeśli pomysłem było ugryzienie go tak mocno, by 108

_

krzyczała. A potem było prawie magicznie, bo zamiast kazać mi się odwalić i zostawić ją w spokoju, odwróciła się do mnie z otwartymi ramionami. I nogami. I ustami. To nawet nie wydawało się prawdziwe. Czy to były tylko pozory, jak wszystkie gierki, w które graliśmy? Chcę ciebie, powiedziała. Ufam ci, powiedziała. Daj mi wszystko, powiedziała. To było moje ulubione – daj mi wszystko. Zrobiłbym to. Dałbym jej wszystko. Nawet jeśli to byłyby tylko pozory.

109

_

Rozdział 11 Natalie Następny dzień w pracy powinien być zbolały. Myślę, że razem z Milesem moglibyśmy pospać z półtorej godziny, ale po tym, jak zrobiliśmy to drugi raz, stwierdziliśmy, że ciężko nam było zasnąć. Nasze ciała były zmęczone, ale ciągle żartowaliśmy, kopaliśmy się albo wspominaliśmy sytuacje z dzieciństwa, które nas rozśmieszały. Cała noc była tylko nasza, jakbyśmy istnieli poza czasem, we własnym, małym świecie. Co prawda początek wieczoru był trochę chwiejny i dużo razy żartował sobie o mojej pijanej próbie uwodzenia, ale o piątej rano, gdy potykając się dotarliśmy do jego Jeepa, uciszając jedno drugiego, bo dom moich rodziców był tuż obok, wyczerpani, obolali i z uśmiechem na twarzach, byłam przekonana, że była to najlepsza noc w moim życiu. Nie tylko przez seks, ale przez to, że od bardzo dawna nie czułam się tak rozluźniona. Nie miałam pojęcia, co, do diabła, działo się z moim życiem, ale pierwszy raz mnie to nie obchodziło. Miles zawiózł mnie do mojego domu i odpłynął na kanapie, gdy ja wzięłam dwuminutowy prysznic i się przebrałam, a potem nalegał, że pojedzie ze mną do kawiarni i pomoże mi wszystko przygotować. Powiedziałam mu, że to nie jest konieczne, ale powiedział, że będzie pracował za bułeczki, więc pozwoliłam mu zostać. Przez cały ranek byliśmy jak dwójka głupkowatych dzieci, uśmiechając się za każdym razem, gdy nawiązaliśmy kontakt wzrokowy, żartując o polewaniu polewą bułeczek, a czasem po prostu rzucaliśmy wszystko, by się pocałować – albo przyszpilał mnie do ogromnej lodówki, albo ja znikąd na niego wskakiwałam, albo przypierał mnie do kąta w spiżarni. 110

_

To było dziecinne, seksowne i dokładnie tego potrzebowałam, więc nie rozwodziłam się nad myślą, że w ciągu tych trzech lat posiadania kawiarni Dan ani razu nie pomógł mi przygotować jej do otwarcia. Nawet nie sądzę, że kiedykolwiek to zaoferował – jeśli zostawałam u niego na noc, odwoził mnie do mojego mieszkania i od razu wracał do siebie albo pozwalał mi wziąć swój samochód. Ale Miles… Miles został ze mną. Więc przez cały ranek ignorowałam telefon, kiedy widziałam, że dzwonił Dan, i nie odczytywałam żadnej jego wiadomości. Gdyby się pokazał, od razu wykopałabym jego nędzny tyłek. Gdy przyszła Hailey, zauważyłam, że ciągle spoglądała między Milesem a mną, pewnie zastanawiając się, co się między nami działo. Ostatnio przedstawiłam go jako starego przyjaciela, ale mimo że była jeszcze prawie nastolatką, to chyba domyślała się czegoś innego. Powietrze między nami wypełnione było seksualną energią. Około południa zaczął wychodzić tłum. - O mój Boże – powiedziałam, opadając na kuchenny blat. – Umieram. Nie dam rady. - Tak, dasz. – Miles zajmował się naczyniami, wkładając do zmywarki kubki, talerze i sztućce, bo poprosiłam Hailey, by była dzisiaj bardziej widoczna na obsłudze. Moje spuchnięte oczy i cienie pod nimi nie pasowały do ludzi. - Nie dam. Umrę. Potrzebuję snu. - Tak bardzo sobie pośpimy, gdy tu skończymy, Nat. Mówię poważnie. Cholerna drzemka na złoty medal. - Drzemka. Drzeeeeeemka – jęknęłam. - Jeszcze parę godzin. Dasz radę. – Podszedł do mnie i chwycił mnie za ramiona, prostując mnie. – Hej. Jutro bierzesz sobie wolne. Za ciężko pracujesz. Roześmiałam się słabo, ale czułam, jakbym miała się rozpłakać. - Nie mogę tego zrobić. 111

_

- Tak, możesz. I zrobisz to. Nawet jeśli musiałbym zapłacić za ciebie twoim pracownikom, to zrobisz to. Westchnęłam. - Michael jutro wróci. Może poradzi sobie ze wszystkim przez jeden dzień. - Poradzi sobie. Jestem tego pewien. - Nawet go nie znasz. - To nie ma znaczenia. Zatrudniłaś go, więc jest utalentowany i kompetentny. Przez jeden dzień może zająć się cholerną restauracją. Skrzywiłam się. - To nie jest łatwe, wiesz. - Wiem. Uwierz mi. – Zbliżył mnie do siebie i oparłam głowę na jego ramieniu, myśląc, że gdyby się nie ruszał, to mogłabym tak zasnąć, na stojąco. – Jest powód, dla którego wybrałem pisanie jako zawód. Nie chcę rządzić ludźmi. Ledwo jestem dobry w rządzeniu sobą. Ale ty jesteś w tym niesamowita. Jesteś taka niesamowita, że Michael wychwycił dokładnie to, co robić, by to miejsce dawało sobie radę pod twoją nieobecność przez jeden dzień. Albo tydzień. Odsunęłam się od niego. - Jaki tydzień? - Urlopu. Myślę, że przydałby ci się tydzień wolnego. – Potarł dłonią swoją szczękę, a potem pstryknął palcami. – Wycieczka. To jest to. - Jesteś niemożliwy. Nie mogę tego zostawić na tydzień! - Wycieczka do… – Miles kontynuował, jakbym nic nie powiedziała. – Detroit! – Rozjaśniła mu się twarz. – Pojedziemy do Detroit, spędzimy tam kilka dni, a ja pokażę ci moje wszystkie ulubione miejsca. Co ty na to? - Tydzień? Nie ma mowy. – Skrzyżowałam ramiona. – Nie mogę tego zrobić. - No to trzy dni. – Miles złapał mnie za nadgarstki i potrząsnął moimi rękami. – Tylko o to proszę. Trzy dni relaksu i zabawy ze mną, a potem możesz tu wrócić, być dorosłą i robić tę pochmurną minę ile tylko chcesz. 112

_

Oderwałam od niego ręce. - Nie robię pochmurnej miny! Wybuchnął śmiechem. - Robisz. Wygląda tak. – Uparcie zacisnął szczękę, wydął lekko dolną wargę i zmrużył oczy. Skrzywiłam się. - Proszę, powiedz mi, że nie robię takiej miny. - Robisz – zapewnił mnie. – Ale też bym ją robił, gdybym każdego dnia musiał radzić sobie z ludźmi. Albo gdybym właśnie wydostał się ze związku bez perspektyw i musiał się trochę zabawić. Odwróciłam wzrok, bo po raz pierwszy dzisiaj do mojego krwiobiegu dostało się trochę smutku. Z powodzeniem uniknęłam zbyt intensywnego myślenia o Danie, chyba że były to nieprzychylne porównania do Milesa. Ale to nie było zbyt sprawiedliwe. Miles też tu nie zostawał. Tydzień. To była jego najlepsza oferta. Powinnam ją przyjąć? - Nie wiem – powiedziałam. – Pozwól mi o tym pomyśleć. Miles chwycił moją twarz i umieścił duży pocałunek na moich ustach. - Jesteś urocza, gdy jesteś poważna. Sprawia to, że chcę dać ci klapsa. - Ćśśśśś! – Odepchnęłam jego dłonie. – Ktoś może cię usłyszeć. - I dobrze. – Znowu mnie chwycił, przyciągając moją głowę do swojej klatki piersiowej i ciągnąc mnie za włosy. – Każdy powinien poznać prawdziwą ciebie, ty sprośna dziwko. - O mój Boże. – Odepchnęłam go, ale musiałam się roześmiać. – Jesteś okropną osobą, a ja jestem zbyt zmęczona, by radzić sobie teraz z okropnymi osobami. To jest właśnie powód, dla którego teraz tu jestem. - Dobra. Wyjdę tam i oczaruję za ciebie twoich klientów. – Poprawił przód spodni. – Nie ma za co. 113

_

*** Dwie godziny później Miles odwiózł mnie z powrotem do mojego domu, a w trakcie dziesięciominutowej jazdy ciężko mi było nie zasnąć. - Chcesz wejść i się ze mną zdrzemnąć? – spytałam. – A gdy się obudzimy, mogę cię oprowadzić po mieszkaniu. – Chciałam pokazać mu dom, ale szczerze, po prostu nie chciałam już się z nim rozstawać. Gdy tylko mnie opuści, będę musiała poradzić sobie ze skutkami mojego związku, włączając fakt, że Dan mnie zdradził, a nie sądziłam, że byłam na to gotowa. Miles był idealnym rozproszeniem uwagi, a ja dałam sobie pozwolenie, by na razie się rozpraszać. Coś, czego nigdy wcześniej nie robiłam. - Tak, do diabła. – Zgasił silnik i wyciągnął kluczyk ze stacyjki. – Miałaś rację. Pracowanie w tamtym miejscu jest wyczerpujące. Uśmiechnęłam się. - Tylko na niewyspaniu. Inaczej może być fajnie. Wejdź. Wpadliśmy do domu z zaczerwienionymi oczami, udało nam się wejść po schodach i opadliśmy na moje łóżko, ja na brzuch, a Miles na plecy, nasze nogi zwisały po bokach. Nawet nie zdjęliśmy butów, nic nie powiedzieliśmy i nie ruszaliśmy się przez godziny, budząc się tylko wtedy, gdy zadzwonił mój telefon. Usłyszałam go, ale brzmiał tak daleko, jakby był we śnie. W końcu zdałam sobie sprawę, co to było, i sięgnęłam do torebki, która leżała niedaleko mojej głowy. Dzwoniła Skylar. - Halo? – wychrypiałam. - Hej, gdzie jesteś? - W domu. – Otarłam ślinę z ust i zmarszczyłam brwi na mokre miejsce na pościeli. – A co? - Kolacja u mamy i taty, pamiętasz? - O cholera. Nie, zapomniałam. - No cóż, to przyjedź. Czekamy na ciebie. 114

_

Pomyślałam o wymyśleniu wymówki. Ale co mogłabym powiedzieć? W mózgu nie miałam tlenu i jedyne, co mogłam zrobić, to zajęczeć. - Ale ja jestem zmęczoooona. - No chodź, mama grilluje kiełbasę. – Roześmiała się. – A ty potrzebujesz kiełbaski. - Hahaha. Miles otworzył oczy, otarł dłonią twarz i spojrzał na mnie. - Czy ktoś powiedział kiełbasa? Dziesięć minut później jechaliśmy do domu moich rodziców. - Nie mów im o niczym – ostrzegłam. – O Danie, o nas ani o niczym innym. - Czemu? Wstydzisz się mnie? – Miles udał obrazę, kładąc dłoń na piersi. – Jest mi przez to smutno, Natalie. Chcesz ukryć naszą miłość. Przewróciłam oczami. - Posłuchaj, jestem pewna, że to wszystko jest dla ciebie zabawne, ale zerwanie z Danem jest dla mnie czymś poważnym. Nie jestem jeszcze gotowa, by to ogłosić. Był cicho przez chwilę. - Dlatego, że nie jesteś jeszcze gotowa na zmierzenie się z tym? - Nie wiem. Może. – Zerknęłam na niego. – To w porządku? - W porządku. – Położył dłoń na moim udzie, które było odsłonięte, bo przebrałam się w krótką, białą spódniczkę i miękką, szarą koszulkę. – Myślę, że facet jest dupkiem, ale kochałaś go przez dużo lat. Jestem pewny, że to tak po prostu nie wyłącza się z dnia na dzień dlatego, że jesteś zła. Nikt nigdy nie wytrwałby w małżeństwie, gdyby tak było, zresztą to nie tak, że w ogóle dużo osób wytrwało w małżeństwie. - Racja. – Wzdychając, otworzyłam okno i zamknęłam oczy, pozwalając wiatrowi uderzać w moją twarz. Byłam zła, nie tak bardzo, jak wczoraj, ale byłam. Dan od początku powinien być ze mną szczery o tym, że czuł się uwięziony. Ale 115

_

czy nie miał racji, że ja też potrzebowałam trochę czasu osobno? Czy nie czułam ulgi, gdy zdałam sobie sprawę, że mogę pojechać prosto do Milesa i nie czuć cię przez to winna? Co to o mnie mówiło? - Przestań tak dużo myśleć. – Miles potarł dłonią moją nogę. - Nie mogę nic na to poradzić. Byłam całkowicie zszokowana i zraniona, gdy powiedział, że mnie zdradził i chciał przerwy, ale spójrz jak szybko wskoczyłam ci do łóżka. – Wykręciłam dłonie na kolanach. – Jestem złą osobą? - Nie. Jezu Chryste, Natalie. – Pokręcił głową. – Jesteś świetną osobą. I przez dziesięć pieprzonych lat byłaś mu całkowicie wierna. Wskoczyłaś mi do łóżka, bo A, spójrzmy prawdzie w oczy, kto by tego nie zrobił? I B, zawsze zastanawialiśmy się, jak to by było. Przynajmniej ja. - Ja też – przyznałam. I przewyższyło to wszystkie moje oczekiwania. Nawet nie wiedziałam, że seks mógł być tak dobry. - Nie jesteśmy przez to złymi ludźmi, ale dwójką zgadzających się dorosłych, którzy dobrze się ze sobą bawili. Nikogo nie zdradziłaś, nie zraniłaś, a świat nie wybuchnął, bo miałaś w sobie innego kutasa. - Wydawało się, jakby to zrobił. Jedna strona jego ust się uniosła. - To dobrze. Zajechaliśmy do sklepu z winem, bo Miles nie chciał pokazać się na kolacji bez niczego, i pouczał mnie, gdy przeglądałam półki. - Jesteś zbyt poważna na tak młody wiek. Zawsze byłaś. Reszta z nas spieprzała swoje życie i spędzała cholernie dobre lata na robieniu tego. Teraz twoja kolej. - Na co? Na spieprzanie swojego życia? Spasuję, dzięki. - Nie, po prostu… baw się. Zaszalej trochę. Całe to dorosłe, odpowiedzialne zachowanie nie może być dobre dla twojego zdrowia psychicznego. Spojrzałam na niego przez ramię. 116

_

- I powinnam trochę zaszaleć, włączając w to wycieczkę do Detroit i dużo seksu z tobą? Wysunął w moją stronę ręce, dłońmi do góry. - Z wielką chęcią poświęcę swój czas oraz cnotę, by pomóc ci odzyskać straconą młodość. Zmarszczyłam na niego brwi. - Pomyślę o tym. Po tym, jak wybrałam dwie butelki, czerwone wino z winiarni, w której pracowała Skylar, oraz białe z innej miejscowej winiarni, udaliśmy się autostradą przy półwyspie. Było słonecznie i ciepło, czyli idealny letni wieczór. - Cóż za piękny dzień. – Westchnęłam. - Tu jest pięknie. Myślisz, że zawsze będziesz mieszkać w tym miejscu? – spytał Miles, gdy wjechaliśmy na jego podjazd. - Cóż, biorąc pod uwagę to, że mam tu biznes, jest tu moja rodzina i właśnie kupiłam dom, to myślę, że tak. – Wysiedliśmy z Jeepa i zaczęliśmy iść w stronę domu moich rodziców. – A ty? Podoba ci się w Detroit? Wzruszył ramionami. - Taa. Wszędzie mi się podoba przez jakiś czas. Ale pewnie ostatecznie znowu się przeprowadzę. Nie lubię być w jednym miejscu przez długi czas. To było dobre przypomnienie, że wszystko, co było między nami, było chwilowe i dla zabawy, ale coś w mojej piersi trochę zabolało, gdy to powiedział. Nie daj się temu ponieść, ostrzegłam się. A już z pewnością się nie przywiązuj. Mimo że bardzo fajnie jest z Milesem, go za kilka dni nie będzie, a ty nadal tu będziesz, jak zawsze. Ale przynajmniej przebywanie z Milesem przypomniało mi o tym, jak czuć dobrą chemię. Ten szum w powietrzu, trzepotanie w piersi, ściskanie głęboko w brzuchu. Chciałam tych rzeczy. Zasługiwałam na nie, prawda? 117

_

- Wszystko w porządku? – wyszeptał Miles, gdy dotarliśmy do ganku z tyłu domu, gdzie zebrała się moja rodzina. – Widzę te obracające się myśli. Odetchnęłam głęboko. - Taa. Tylko myślę. - Przestań to robić. Żadnego myślenia. - Hej wszystkim – zawołałam, gdy weszliśmy na ganek. – Przyprowadziłam przyjaciela. Mam nadzieję, że to w porządku. - Miles! – Moja mama podbiegła do niego, by go przytulić i pocałować. – Wczoraj zauważyłam samochód na podjeździe i zastanawiałam się, kto jest w mieście. Jak się masz, mój drogi? Twoja mama też tu jest? - Mam się świetnie, pani Nixon. Nie, w tym miesiącu jest w Kalifornii. Jestem tu sam, więc dzięki, że mogę rozbić niedzielną kolację. - Zawsze jesteś mile widziany, kochany. – Poklepała go w policzek. – Taki przystojny. Przewróciłam oczami i wzięłam brązową, papierową torbę od Milesa. - Przynieśliśmy parę butelek wina. - Świetnie. Na stole też stoi otwarta. Poczęstujcie się. Dan też będzie? – Mama spojrzała na mnie z lekkim zdziwieniem. - Ee, nie. Miał do załatwienia kilka rzeczy. - Och. – Wydawała się tym usatysfakcjonowana. – Cóż, zatem Miles może usiąść na jego miejscu. Już nakryłam do stołu. - Idealnie. Podszedł do nas tata i uścisnął dłoń Milesa, moje obie siostry powitały go uściskiem, Skylar przez jego ramię posłała mi psotny uśmiech, a potem przedstawiłam go Sebastianowi. Naleliśmy wina i przez kilka minut rozmawialiśmy na ganku, a gdy mama zawołała nas na jedzenie, Miles wysunął dla mnie krzesło i poczekał, aż usiądę, a potem usiadł po mojej prawej. 118

_

Skylar kopnęła mnie z lewej strony. Znowu mnie kopnęła, gdy Miles zachwycał się moją kawiarnią, mówiąc wszystkim, jak mi tam dzisiaj pomagał i że teraz bardziej doceniał prowadzenie takiego miejsca. - Mój goleń będzie czarny i niebieski! Przestaniesz w końcu? – wyszeptałam jej do ucha. Ale kopnęła mnie trzeci raz, gdy chwalił moje zdolności do robienia zdjęć, znowu, gdy komplementował moje wypieki, i jeszcze raz, gdy szczycił się, że namówił mnie na kilka dni wolnego. - Łał – zaśmiał się mój tata. – Nie sądziłem, że Natalie zna pojęcie „dni wolnych” podczas lata. Jak ją przekonałeś? - Mam swoje sposoby. – Miles uśmiechnął się z pewnością siebie, a ja kopnęłam go pod stołem. - Co będziesz robić, Nat? – spytała Jillian, kładąc na talerz więcej sałatki z makaronem. – Rzeczy związane z domem? - Jeszcze nie zdecydowałam. – Posyłając Milesowi mordercze spojrzenie, sięgnęłam po wino. - Próbuję ją przekonać, by pojechała ze mną na wycieczkę. – Miles uśmiechnął się do mnie ze wzrokiem mam cię. Dalej piorunowałam go wzrokiem. Przestań, powiedziałam bezgłośnie. - Wycieczka, jak fajnie! – pisnęła Skylar, gdy inni przy stole patrzyli od Milesa do mnie, a potem znowu na Milesa, próbując nas rozgryźć. – Gdzie pojedziecie? - Chcę, żeby zatrzymała się u mnie w Detroit na parę dni. Jeśli odmówi, to ją porwę. – Owinął moją szyję ręką, kładąc dłoń na mojej twarzy. Jezu. Mógł być jeszcze bardziej oczywisty? Strząsnęłam jego rękę, wypijając resztę wina, i rozejrzałam się po stole na zmieszane twarze. Widelec mojej mamy 119

_

zatrzymał się w połowie drogi do jej ust. Sebastian wyglądał, jakby próbował się nie roześmiać. A Jillian mrugała szybko. - Zerwaliśmy z Danem! – powiedziałam bez zastanowienia. - Co? – powiedziały przynajmniej dwie kobiety przy stole, może trzy. - Kiedy? – spytała Jillian, oczy miała rozszerzone. - Wczoraj wieczorem. – Przeszukiwałam zszokowane, zmartwione wyrazy twarzy mojej rodziny. – Posłuchajcie, to nie jest coś, o czym chciałabym teraz rozmawiać, i nie jestem tak naprawdę pewna, czy to chwilowe, czy po prostu taka przerwa, ale jak będę gotowa o tym rozmawiać, obiecuję, że wszystko wam powiem. - Dobrze się czujesz? – spytała mama, jej niebieskie oczy były zmartwione. - Tak. I Dan też. Wszyscy dobrze się czują. – Wskazałam ręką na prawo. – I mam tu Milesa, by pozwolił mi nie myśleć o pewnych rzeczach. - Cóż, myślę, że jesteście mądrzy – powiedziała Skylar. – W ciągu tych dziesięciu lat ani razu nie byliście osobno przez długi czas. Byliście tylko dziećmi, gdy się zeszliście. Ciężko jest stwierdzić, kim jesteście osobno, bo zawsze byliście częścią pary, nie sądzisz? - Tak. Właśnie o to chodzi. – Podniosłam znowu widelec, chcąc zakończyć tę rozmowę. Jillian złapała mój wzrok, a ja wysłałam jej ciche błaganie. Kiwnęła głową. - Sky, wprowadź mnie w szczegóły związane ze ślubem. Co nowego? Idealnie. Posłałam jej wdzięczne spojrzenie, a ona się uśmiechnęła. Dobrze było wiedzieć, że nieważne, jakie czekały mnie w życiu zmiany, miałam rodzinę, a oni zawsze tu dla mnie będą. Rodzina była tym, co liczyło się najbardziej. Mogłam się tego trzymać.

120

_

Rozdział 12 Miles - Chcesz wejść na chwilę? – spytałem Natalie, gdy szliśmy z powrotem w stronę mojego domu. Spojrzała na mnie gniewnie. - Nie. Jesteśmy teraz bardzo pokłóceni. Roześmiałem się. - Czemu? - Bo nie powinieneś mówić mojej rodzinie tych rzeczy. Nie chciałam jeszcze, żeby wiedzieli o Danie. - Ej, ja nie powiedziałem im o zerwaniu, ty to zrobiłaś. - Musiałam! Paplałeś o tym, że jadę z tobą na wycieczkę w tym tygodniu. Dziewczyny w związku nie wybierają się na wycieczki z innymi facetami. Pokręciłem głową. - Właśnie dlatego nikt nie powinien być w poważnym związku. Każdy powinien móc wybierać się na wycieczki z różnymi osobami, kiedy tylko chce. - Cóż, nadal nie zdecydowałam, czy wybieram się z tobą, więc lepiej się zachowuj. - Postaram się. Więc co z dniem dzisiejszym? Chcesz ze mną spędzić trochę czasu? – Trochę nienawidziłem tego, jak desperacko brzmiałem, by tylko z nią być, ale po raz pierwszy w życiu miałem jej całą uwagę. Westchnęła. - Chcę, ale powinnam wracać do domu. Muszę skontaktować się z Michaelem i upewnić się, że mogę wziąć sobie jutro wolne. 121

_

- Spytaj go, czy może cię zastąpić do czwartku. – Jęknęła, ale wziąłem to jako znak, że przekonałem ją. Zarzuciłem wokół niej ramię. – No chodź. Będzie zabawnie! Mogę ci pokazać, gdzie mieszkam. Spojrzała na mnie podejrzanie. - W twoim mieszkaniu nie ma lochu do uprawiania seksu, prawda? - Nie, mądralo. Nawet nie myślałem o seksie. – I nie myślałem – to było szalone, prawda? Że będę miał ją dla siebie przez trzy dni, a nie planowałem zaszycia się w moim mieszkaniu i posuwania ją w nieskończoność? To znaczy, kłamałbym, gdybym powiedział, że nie miałem też nadziei na pieprzenie, ale to nie był jedyny powód, dla którego chciałem mieć ją dla siebie. Naprawdę chciałem z nią być. Chwila. Chwileczkę. Zwolniłem trochę, gdy wsiąknęło brutalne uświadomienie. Czy ja… dorastałem? W sensie… dojrzewałem? Emocjonalnie? Nie. To nie było możliwe. Facetom takim jak ja dorastanie i rozwinięcie Emocji zajmowało dekady, czyż nie? Jedna noc wspaniałego seksu z dziewczyną z sąsiedztwa nie zamieniła mnie w dorosłego z Uczuciami, prawda? Może powinienem zwolnić. - Żartuję tylko – dodałem szybko, zabierając od niej ramię. – Zawsze myślę o seksie. - Wiem to. Ale i tak rozważam twoją ofertę. Co to o mnie świadczy? - Że po latach cierpienia i ograniczenia w końcu jesteś gotowa i chętna cieszyć się sobą. Westchnęła. - Okej, dobra. Wygrałeś. Zapytam o trzy dni wolnego. Ale muszę jechać do domu. Chcesz mnie zawieźć? Czy mam wziąć twój samochód? - Zawiozę cię. I spakuj się, jak tam będziesz. Potem możemy wyjechać, 122

_

kiedy tylko będziesz chciała. - Zwolnij, kowboju. Jeszcze nie rozmawiałam z Michaelem. - Przepraszam. Po prostu jestem podekscytowany, że będę miał cię całą dla siebie. – Cholera. – No wiesz, dla seksu. Przewracając oczami, walnęła mnie w pierś. - Jesteś zwierzęciem – powiedziała. Ale tak naprawdę wyglądała przez to na zadowoloną. *** W drodze do jej domu zadzwoniła do Michaela, swojego cukiernika, który wrócił z długiego weekendu i był bardziej niż szczęśliwy, by zajmować się jej kawiarnią przez następne trzy dni. Dwa razy sprawdziła obie kelnerki, które miały pracować w tym tygodniu, i każda powiedziała, że z chęcią popracuje dodatkowe godziny, jeśli to potrzebne. - Widzisz? Wszystko jest pod kontrolą – powiedziałem. - Na to wygląda. – Żuła czubek palca wskazującego. – I zawsze mogą do mnie zadzwonić, jeśli zajdzie taka potrzeba. - Dokładnie. Ale nie zrobią tego. I wiesz co? To mi mówi, że jesteś niesamowitą szefową. Bardzo dobrze ich wyszkoliłaś. - Dziękuję. – Pokręciła głową. – Nie mogę uwierzyć, że naprawdę robię sobie małą przerwę. Nie… o cholera. - Co? – Zerknąłem na nią i podążyłem za jej wzrokiem wzdłuż ulicy. Światło dzienne właśnie zaczęło zapadać w zmrok i z łatwością zobaczyłem czerwonego Mustanga na jej podjeździe oraz krzepkiego dupka w garniturze, który z niego wysiadał. – O cholera. Co chcesz zrobić? Mogę dalej jechać i będziemy udawać, że nigdy go nie widzieliśmy, mogę poczekać na ciebie w samochodzie albo cię odprowadzić. Ty wybierasz. Zmierzyła mnie wzrokiem. - Jeśli poproszę, żebyś poszedł ze mną, uda ci się nie wdać z nim w bójkę? 123

_

- Możliwe. – Zatrzymałem się przy chodniku, zauważając nieprzyjazną postawę wspomnianego dupka, który wyglądał, jakby był gotów kogoś uderzyć. – Ale wątpliwe. - O Boże. Proszę, nie, okej? Ale Dan już maszerował w naszą stronę z wypiętą klatką piersiową. Ogólnie mówiąc jestem kochankiem, a nie wojownikiem, ale jestem na tyle paplą, że nie raz wdałem się przez to w kłopoty. Na wszelki wypadek zdjąłem okulary, wkładając je do schowka, a Natalie patrzyła na to zmartwiona. Dan otworzył drzwi od strony pasażera. - Możemy porozmawiać? - Nie teraz – powiedziała bezceremonialnie. – Dan, pamiętasz Milesa. Miles, Dan. Pochyliłem się nad nią i uśmiechnąłem się. - Co tam? Zignorował mnie. - Naprawdę chcę z tobą porozmawiać. - To zadzwoń do mnie pod koniec tygodnia. – Wysiadła z Jeepa. – Jutro wyjeżdżam z miasta. Punkt! pomyślałem, wychodząc z samochodu i podążając za nią chodnikiem. A teraz proszę, proszę, zapytaj ją, gdzie jedzie i z kim. Dan wszedł na trawę, by do niej dotrzeć. - Dokąd? - Nie twoja sprawa – powiedziała, wyciągając klucze z torebki. Dotarliśmy do ganku, a Dan stanął przed jej drzwiami. - Gdzie byłaś wczoraj wieczorem? Wróciłem, żeby z tobą porozmawiać, a ciebie tam nie było. Wzruszyła ramionami. - To też nie twoja sprawa. 124

_

Cholera jasna, byłem z niej dumny. Wtrąciłbym się, gdyby spróbował ją dotknąć, ale pomyślałem, że tak długo, jak będzie dawać sobie radę sama, najlepiej będzie pozwolić jej zobaczyć, że potrafi się postawić bez żadnej pomocy. Dan przesunął swoje przenikliwe, dupkowate oczy w moją stronę. - Tak w ogóle to co on tu robi? - Jest moim przyjacielem. A teraz zejdź mi z drogi, żebym mogła wejść do swojego domu. - Nie, dopóki nie zgodzisz się ze mną porozmawiać. - Nie ma teraz o czym rozmawiać, Dan. – Natalie wyrzuciła rękę w górę. – Idź być wolny! Ciesz się swoją przestrzenią! Miałeś rację. Potrzebujemy trochę czasu osobno, odrobiny miejsca, by ponownie ocenić, czego chcemy od życia. Dan wyglądał na zmartwionego. - Ty to robisz? - Taa. Robię to. – Brzmiała na tak zaskoczoną, jak on. – To, że miało się plan, nie oznacza, że powinno się za nim podążać, bez względu na to, czy jest on zły, czy dobry. Oddanie a ślepa upartość to dwie różne rzeczy. - Ale… – Przesunął ręką przez włosy. – Ale co, jeśli przerwa była złym planem? – Obniżył głos. – W nocy w ogóle nie mogłem spać. - Przykro mi to słyszeć. Ale wiesz co? Ja też dużo nie spałam. Parsknąłem. Nie mogłem nic na to poradzić. Ale potem pomyślałem, że Natalie mogłaby mnie zabić, więc próbowałem zamienić to w kaszel. Posłała mi niemiłe spojrzenie przez ramię, nim odepchnęła Dana na bok. Ku mojemu zdziwieniu poddał się, stojąc tam z opadniętymi ramionami, gdy Natalie otworzyła drzwi i wskazała mi, bym wszedł. - Idź, Miles. Za minutę przyjdę. Niechętnie przeszedłem obok niej do środka i słuchałem ich rozmowy przez lekko uchylone drzwi. - Karzesz mnie. Zasługuję na to – powiedział smutny Dan. – Wiem o tym. – 125

_

Przewróciłem oczami i pokazałem mu środkowego palca przez drzwi. - Zdradziłeś mnie, Dan. To boli. – Jej głos był niczym stal. - Przepraszam. - Więcej niż raz? Nic nie usłyszałem, więc musiał kiwnąć głową albo coś, bo roześmiała się chłodno. - Powinnam była się domyślić. Boże, czy ja byłam po prostu głupia? - Nie! Posłuchaj, to się wydarzyło, ale teraz możemy zostawić to za nami, Natalie. Nie chcę nikogo innego. - Do następnego razu. - Nie będzie następnego razu. Obiecuję. - Już nie interesują mnie twoje obietnice, Dan. O co ty w ogóle walczysz? Nadszedł czas, byśmy przyznali, że między nami od długiego czasu się nie układało – wszystko było wymuszone, a to po części moja wina, bo nie chciałam stawić temu czoła. Teraz musimy. - Nie uważam, że to było wymuszone – powiedział, jego ton był obronny. – Myślę, że to po prostu stało się wygodne i brałem cię za pewnik. - Cokolwiek to było, Dan, musi być tam coś lepszego. Zdecydowałam, że jestem za młoda, by trzymać się wygody. Boże, tak mocno chciałem zaatakować ją za to uściskiem. - Ale ja cię kocham, Natalie. Nadal chcę tego, co planowaliśmy. Po prostu nie chciałem tego tak szybko. - Rozumiem. I cieszę się, że w końcu byłeś ze mną szczery. Daje mi to szansę, by przyjrzeć się temu, co ja teraz chcę. By zobaczyć, co naprawdę mnie uszczęśliwi. - Mam nadzieję, że to nadal ja. To nie ty! chciałem krzyknąć. Nawet nie wiesz, gdzie ona ma punkt G, ty jełopie! Nieoczekiwany gniew zacisnął moje dłonie w pięści i rozchylił mi nozdrza, 126

_

gdy pomyślałem o nim, uprawiającym z nią seks. O jego ustach na niej, o jego dłoniach na niej i o jego głupim, leniwym kutasie. A jeśli by do niego wróciła, miałby to spektakularne ciało tylko dla siebie. Mógłby jeść tę słodką, małą babeczkę. Mógłby polewać polewą jej bułeczki. To było, kurwa, nie do przyjęcia. Ja chciałem polewać jej bułeczki. Roztopiona furia uniosła mi się w piersi i zacisnąłem pięści po bokach. - Myślę, że to już nie ty, Dan. Przykro mi. Porozmawiamy w następnym tygodniu, okej? Dobranoc. – Weszła do domu i zamknęła drzwi, opierając się o nie i oddychając ciężko. - O mój Boże. Nie mogę uwierzyć, że to zrobiłam. – Położyła dłonie na brzuchu. – Zerwałam z Danem. Na dobre. Na korytarzu było przyciemnione światło i nie miałem na sobie okularów, więc nie mogłem zbyt dobrze odczytać jej wyrazu twarzy. - Wszystko w porządku? Kiwnęła głową z rozszerzonymi oczami. - Tak. Ale jestem w szoku. Myślę, że właśnie drastycznie zmieniłam swoje życie. Uśmiechnąłem się. - Tak, kurwa, zrobiłaś to. Jakie to uczucie? - Dobre. Wyzwalające. Jestem teraz wypełniona tą całą… – Machnęła przed sobą rękami. – Niesamowitą energią. Pochyliłem się w jej stronę, wspierając się ramionami o drzwi po jej bokach. - Potrzebujesz trochę pomocy w spaleniu jej? - Taa – wydyszała, przesuwając dłońmi w górę mojej klatki piersiowej. – Myślę, że tak.

127

_

Rozdział 13 Natalie Nie myśl, powiedziałam sobie, gdy jego usta pochyliły się w stronę moich, a jego język się między nie wsunął. Nie panikuj, nie martw się, nie analizuj. Zapomnij o wszystkim, prócz tego uczucia. Oddałam się Milesowi, jego zapachowi, uczuciu jego skóry przy mojej, sposobie, w jaki zmienił się jego oddech, gdy się do mnie zbliżył. Wsunęłam dłonie pod jego koszulkę i przesunęłam nimi po jego ciepłych mięśniach brzucha oraz klatki piersiowej, następnie przesuwając kciukami po jego sutkach i sprawiając, że stwardniały. Jęknął cicho i sięgnął pod moją spódniczkę, pocierając mnie przez bawełniane majtki. Przeniósł usta na moją szyję, jego język był ciepły i mokry przy mojej skórze. - Chcesz wiedzieć, o czym myślałem przez cały dzień? – powiedział mi do ucha, tworząc palcami kółka na mojej łechtaczce. – O położeniu tutaj ust. Posmakowaniu twojej słodkiej cipki. Doprowadzeniu cię znowu do orgazmu moim językiem. - Naprawdę? – Położyłam dłoń na jego kroczu i potarłam wybrzuszenie w jego spodniach. Jakim cudem tak szybko zrobił się twardy? Już taki był? - Naprawdę. I myślę, że nie mogę dłużej czekać. – Opadł przede mną na kolana i uniósł mi spódniczkę, kładąc na mnie usta bez zdejmowania mi majtek. - O Boże, to dobre uczucie. – Oddychając mocno, wsunęłam palce w jego włosy, obserwując, jak moczył swoimi ustami moją bieliznę – albo może to ja ją moczyłam. Zarzucił jedną z moich nóg na swoje ramię, całując, liżąc i podgryzając wewnętrzną część mojego uda, nim przesunął majtki na bok, by położyć usta na 128

_

nagiej skórze. Boże, uwielbiałam sposób, w jaki nic nie pospieszał, uwielbiałam powolne ruchy jego języka po moim śliskim, gorącym łączeniu, kółka na mojej pulsującej łechtaczce, słodki, powolny sposób, w jaki mnie pochłaniał… Czułam, jakby uwielbiał doprowadzać mnie do orgazmu tak bardzo, jak ja to uwielbiałam, jakby przez całą noc mógł to robić i nie obchodziło go, ile to zajmie czasu. Wątpiłam, że zajmie mu to dużo czasu. - Kurwa – wyszeptałam, napięcie mocno zwijało się w moim sednie. – Jak ty to robisz? Sprawiasz, że tak szybko dochodzę. - Dobrze. – Zaczął robić mocne, szybkie ruchy czubkiem języka, a potem zassał gorący, mały guzek do ust. Gdy wsunął we mnie dwa palce, moja noga zadrżała i opuściłam głowę na drzwi. - Tak, tak, tak, właśnie tak – zaskomlałam, moje palce ściskały jego włosy. Zacisnęłam nogę, którą zarzucił sobie na ramię, przyciągając go do siebie. – Właśnie tam, o mój Boże… Wsadził palce głębiej i zassał mocniej, a kiedy spojrzałam na jego głowę między moimi udami, krzyknęłam i obserwowałam, jak prowadził mnie za krawędź, moja łechtaczka pulsowała w jego ustach, a mięśnie zaciskały się wokół jego palców. - Tak, kurwa – powiedział, jego oddech był ciepły przy mojej mokrej skórze. Przygryzł jeszcze raz wnętrze mojego uda. – Uwielbiam sposób, w jaki mogę poczuć, gdy dochodzisz. Uwielbiam to tak bardzo, że chcę tego jeszcze raz. – Zsunął moje przemoczone majtki, a ja z nich wyszłam. Gdy wstał, chwyciłam brzeg jego koszulki. - Zdejmij to. Uwielbiam twoje ramiona i klatkę piersiową – powiedziałam. – Chcę je zobaczyć. – Sięgnął za szyję i ściągnął koszulkę przez głowę, rzucając ją na bok, nim położył ramiona po obu moich stronach na drzwiach. – Tak – wyszeptałam, przygryzając wargę, gdy przesunęłam dłońmi po jego ciele. Pocałowałam jego obojczyk, tusz na bicepsie oraz przedramieniu. Sięgając między 129

_

jego nogi, potarłam dłonią erekcję i okrążyłam jego sutek językiem. Już był twardy, a ja pocierałam go oraz całowałam. Gdy delikatnie go podgryzłam, Miles odetchnął chrapliwie i chwycił mnie za tyłek. - Kurwa, to dobre uczucie – powiedział, jego palce zsunęły się w dół, by penetrować mnie od tyłu. – Mmm, jesteś taka mokra. Chcę zanurzyć tu swojego kutasa. Chcesz go? - Tak. – Spojrzałam w górę, spotykając jego oczy, a on chwycił mocno dłonią moją szczękę. - Poproś. Mięśnie w moim sednie się zacisnęły. - Proszę. Pocałował mnie mocno, a ja smakowałam się na jego ustach i języku, czując wilgoć na jego podbródku. Szybko odpięłam mu pasek i rozpięłam dżinsy, desperacko pragnąc położyć na nim ręce. Gdy uwolniłam jego kutasa, pochylił się do przodu, wspierając się dłonią na drzwiach. Pocierałam go obiema dłońmi, drażniąc językiem jego sutek, wsysając go do ust i przygryzając mocniej niż wcześniej. Jęknął. - To tak cholernie przyjemne. Mógłbym cię całą pobrudzić w ciągu dziesięciu sekund. - Zrób to – wydyszałam, pocierając go mocniej. – Chcę tego. - Ale jest coś, czego chcę teraz bardziej. – Chwycił moją talię. – A teraz owiń wokół mnie te nogi, bo zamierzam wypieprzyć cię do utraty rozumu przy twoich drzwiach. – Podniósł mnie, przyszpilając mi plecy do drzwi, a moja spódniczka zebrała się na biodrach. Owinęłam wokół niego nogi i przytrzymałam się jego ramion, gdy ustawił pode mną swojego kutasa. Zawahał się. - Och. Czy tak będzie w porządku? 130

_

Sekundę zajęło mi zdanie sobie sprawy, że chodziło mu o nie nakładanie prezerwatywy. Nawet o tym nie pomyślałam, bo Dan i ja nie używaliśmy ich, skoro brałam tabletki. Tutaj żadnych nie miałam. Ale kurwa – kurwa! Miles nie był święty. Czy to było bezpieczne? Jakby czytał mi w myślach, powiedział: - Jestem czysty. Często się badam i mogę pokazać ci wyniki. Zawsze używam prezerwatywy. Zawsze – i nawet nie byłem z nikim od miesięcy. Ale jeśli nie… - Jest w porządku. – Możliwe, że nie było, ale moja zdolność do podejmowania decyzji była ograniczona przez zapach jego skóry, niebieskość jego oczu oraz czubek jego kutasa, pocierający moją mokrą cipkę. – Może już straciłam rozum, ale naprawdę, naprawdę chcę być wypieprzona przy moich drzwiach. A skoro tu jesteś… - Pozwól mi. Zassałam oddech, gdy wszedł we mnie jednym gorącym, mokrym, obnażonym centymetrem po kolei. - Tak. Właśnie tak wolno – wyszeptałam. Nasze oczy się spotkały, a ja wstrzymałam oddech. - Uwielbiam to, jaka jesteś ciasna. – Jego głos był niski i chrapliwy. – Uwielbiam to, jak głęboko go bierzesz. – Gdy był we mnie zakopany, wczepił palce w mój tyłek i poruszał mnie przy sobie w powolnych kółkach. - O Boże, kocham te drzwi – westchnęłam. – Naprawdę je, kurwa, kocham. - Założę się, że każdego dnia patrzyłaś na te drzwi i myślałaś: „Chciałabym, żeby przyszedł Miles Haas i mnie tu wypieprzył.” – Na słowo wypieprzył wszedł we mnie szybko i mocno, sprawiając, że pisnęłam. Uśmiechnęłam się, chwytając się go mocno wokół szyi. - Gdybym wiedziała, jakie to będzie dobre – wydyszałam – to bym tak myślała. 131

_

- Wiesz, ile razy o tym myślałem? – Trzymał mnie mocno i wchodził we mnie w głębokich, powolnych pchnięciach. – Wiesz, ile razy robiłem sobie dobrze do samego myślenia o tym? Mój kutas robi się dla ciebie tak cholernie twardy. Czujesz to? - Tak. – Spotkałam jego oczy, które były ciemne i wygłodniałe. – Jest tak głęboko, że to boli, ale uwielbiam to uczucie. - Uwielbiasz mojego kutasa głęboko w sobie? – Zaczął wchodzić we mnie trochę gwałtowniej, uderzając miejsce, które sprawiało, że moje całe ciało zaciskało się w gorącą kulę płomiennego napięcia. - Tak! – krzyknęłam, trzymając się go mocno. - Powiedz to – rozkazał przez zaciśnięte zęby. - Uwielbiam twojego kutasa głęboko we mnie! O Boże, nie przestawaj! - Nie, dopóki nie dojdziesz na nim – warknął, wjeżdżając we mnie miarowo i szybko. – Chcę poczuć, jak ta słodka, mała cipka na nim dochodzi. Zaciskając pięści w jego włosach, przygryzłam jego ramię, gdy całe moje ciało zapulsowało gorącym, białym uniesieniem. - Kurwa! – Jego biodra zastygły i chwycił mój tyłek, poruszając mną w górę i w dół po swoim kutasie, gdy doszedł we mnie długo i mocno. - Jezu – wyszeptałam, gdy w końcu zwolnił. – Może powinniśmy po prostu tu zostać przez trzy dni. Mam dużo innych drzwi. Miles się roześmiał. - Ja też mam u siebie drzwi. I stoły, i garderobę, i kanapę, i krzesła, i łóżko. – Odwrócił głowę i przemówił mi nisko do ucha. – I liny, i wosk, i jedwabne szale, i kulkę do kneblowania ust. Sapnęłam. - Naprawdę? Masz to wszystko? Wyprostował się. - Cóż, może oprócz kulki. Ale możemy gdzieś zajechać i taką kupić, jeśli 132

_

chcesz. - Nie trzeba. Naprawdę. - Tchórz. – Uderzył swoim czołem w moje, nim postawił mnie i ze mnie wyszedł. – Uhm, potrzebujesz czegoś? - Nie. I tak muszę się umyć. Chodźmy na górę. Miałam wziąć prysznic, ale Miles miał inny pomysł, gdy zobaczył dużą wannę. - Wejdźmy do niej. - Kąpiel? – Skrzywiłam nos. – Będzie się długo zapełniać. I ciężko mi myć włosy w wannie. Miles położył dłoń na swojej piersi. - Ja umyję ci włosy. Właściwie to zajmę się wszystkim. Ty sobie idź, a ja cię zawołam, gdy wszystko będzie gotowe. Westchnęłam. - Okej, dobra. – Kręcąc głową, poszłam do drugiej łazienki i trochę się wyczyściłam. Z pędzącą adrenaliną mój umysł zaczął wracać do rozmowy, którą odbyłam z Danem. Czy to naprawdę był koniec? Czemu nie czułam się bardziej zdruzgotana? Czy to dlatego, że to już dawno się skończyło, a ja tylko trzymałam się wyobrażenia? Czy to dlatego, że mnie zdradził? Może nadal byłam w szoku i później to zrozumiem, ale w większości czułam ulgę. Wróciłam do sypialni, gdzie przez zamknięte drzwi do łazienki słyszałam lecącą wodę. Słyszałam też otwieranie i zamykanie szuflad oraz szafek. Co on tam, do diabła, robił? W garderobie rozebrałam się i ubrałam krótki szlafrok. Z górnej półki zdjęłam małą walizkę, otworzyłam ją na podłodze i wrzuciłam do środka kilka rzeczy. Zastanawiałam się, czy będę potrzebowała czegoś bardziej eleganckiego niż spodenki i dżinsy, i czy powinnam spakować kostium kąpielowy. Kilka minut później Miles wystawił głowę. 133

_

- Gotowe. Mój puls przyspieszył na widok jego nagiej klatki piersiowej, mimo że prawie trzydzieści minut temu zostałam dokładnie wypieprzona. Też zmieniałam się w zwierzę? Uśmiechając się, podążyłam za nim do łazienki, gdzie przyciemnił światło oraz zapalił świeczki na parapecie. Wypełnił też wannę bąbelkami, a powietrze było ciepłe, wilgotne oraz wypełnione zapachem wanilii i cynamonu. - Łał. Jestem pod wrażeniem. - To dobrze. – Zsunął mi szlafrok po ramionach i zawiesił go na drzwiach. – No dalej, wejdź. Weszłam pod ciepłą, aromatyczną wodę, bąbelki sięgały mi do ramion. - Wchodzisz ze mną? Postawił na parapecie pudełko, które trzymałam pod zlewem, by podlewać rośliny, a potem rozpiął dżinsy. - Oczywiście. - Po co to pudełko? - By umyć ci włosy, jak obiecałem. Uśmiechnęłam się. - Nie musisz tego robić. - Cóż, ale chcę. Więc zamknij twarz. Śmiejąc się, obserwowałam, jak się rozbierał i dostrzegłam, że chociaż raz nie był w pełni twardy, mimo że rozmiar nadal był imponujący. Widzenie go w ten sposób wydawało się dziwnie intymnie, jakoś bardziej intymne, niż widzenie jego ogromnej erekcji przed swoją twarzą. Dlaczego tak było? Odwróciłam wzrok, gdy wszedł za mną do wanny. - Przesuń się trochę. – Wyciągnął nogi po moich bokach, a ja oparłam się o niego, gdy mnie przytulił. – No i proszę. Czyż nie jest miło? - Tak. – Było miło. Ogólnie wolałam brać prysznic, bo wcześnie wstawałam i zawsze byłam w pośpiechu, ale zwolnienie i zrelaksowanie się było przyjemne. – 134

_

Używałam tej wanny chyba tylko raz, odkąd tu mieszkam. - Czyli ile? - Trzy miesiące. A już z pewnością nie byłam w niej z kimś innym. - Nie powiem, że jest mi z tego powodu przykro. – Byliśmy cicho przez minutę, jedynym dźwiękiem było pękanie bąbelków i skwierczenie świec. – A więc Dan był w łóżku nudny czy co? Westchnęłam. - Nie wiem. - Nie wiesz? Próbowałam wymyślić, jak to wytłumaczyć. - Znasz to uczucie, gdy masz ulubioną parę dresów czy coś i są one naprawdę wygodne oraz dobrze się czujesz za każdym razem, gdy je założysz? - Ee, chyba tak. - No to seks z Danem właśnie taki był. - Jak dresy? - Taa, wiesz – coś wygodnego i znajomego. Czy to ma sens? - Chyba tak, ale jeśli jakaś kobieta powiedziałaby, że seks ze mną jest jak dresy, to bym się, kurwa, zastrzelił. - No cóż, nie wiedziałam, że może być lepiej, okej? Obydwoje mieliśmy orgazmy, więc pomyślałam, że dobrze sobie radzimy, ale najwidoczniej tak nie było, bo poszedł gdzie indziej, by dostać to, czego naprawdę chciał, a ja… – Przerwałam, niepewna tego, jak dokończyć to zdanie. - Ty co? – Przed moją klatką piersiową Miles złączył swoje palce z moimi. Mam o wiele więcej zabawy – i o wiele lepsze orgazmy – z tobą, niż kiedykolwiek miałam z nim. Ale nie mogłam tego powiedzieć. Miles by pewnie ześwirował i pomyślał, że chciałam, by był moim kolejnym chłopakiem albo coś. A nie chciałam tego. Wiedziałam, że byliśmy tylko przyjaciółmi, którzy robili to dla zabawy, czerpiąc przyjemność z odlotu. O ile wiem, seks z Milesem po jakimś 135

_

czasie też stanie się rutyną. Mimo że to nie wydawało się możliwe. - Ty co? – spytał znowu. - Uczę się różnych rzeczy o sobie. – Uśmiechnęłam się do niego przez ramię. – Jesteś dobrym nauczycielem. - I czego się do tej pory nauczyłaś? - Hmmmm. – Oparłam się o jego pierś. – Lubię, gdy mówisz do mnie sprośne rzeczy. - To dobrze. - Lubię, gdy jesteś ze mną władczy. - Jeszcze lepiej. - Myślę, że podobałoby mi się, gdybym kiedyś to ja była z tobą władcza. - Kochanie, możesz mną rządzić mocno i często. Zachichotałam. - Umyj mi włosy. Teraz. - Nie to dokładnie miałem na myśli, ale w porządku – powiedział, sięgając po plastikowe pudełko. – Usiądź prosto. Zrobiłam to i skrzyżowałam nogi, odchylając głowę. - W ten sposób? - Tak. Idealnie. – Nalał mi wodę na głowę i zaczął myć mi włosy, masując mój skalp, gdy westchnęłam z zadowoleniem. Gdy nałożył odżywkę, odwróciłam się. - Twoja kolej. Pozwolił mi umyć sobie włosy, a ja zachichotałam. - Powinieneś zrobić sobie irokeza – powiedziałam, formując mu jednego na czubku głowy. - Nie, dzięki. - Albo zapuścić brodę. – Zebrałam trochę piany i nałożyłam mu ją na twarz, 136

_

zakrywając ją całkowicie. – Proszę. Duża poprawa. Rzucił się na mnie, próbując rozsmarować pianę na mojej twarzy, a w rezultacie wypchnął za wannę dużą falę wody. Pisnęłam i próbowałam walczyć, piana i woda wszędzie chlapały. Skończyliśmy tak, że przytulił mnie na swoich kolanach, ale zamiast podtopienia mnie dla żartu, pocałował mnie, uszczelniając razem nasze mokre usta. Zarzuciłam jedno ramię wokół jego pleców, a drugie wokół jego szyi, mój brzuch zafalował, gdy jego dłoń poruszyła się w górę mojej klatki piersiowej. Drażnił mojego sutka kciukiem, sprawiając, że stwardniał i zamrowił. - Miałaś kiedyś orgazm w tej wannie? – wyszeptał, jego dłoń zaczęła poruszać się niżej. - Nie. – Sapnęłam, mój brzuch zadrżał, gdy jego palce pocierały delikatne, małe kółka pod pępkiem i przesunęły się nad moją łechtaczkę. - Uwielbiam dawać ci pierwsze razy – powiedział, utrzymując dłoń w tamtym miejscu i sprawiając, że pragnęłam, by zszedł niżej. Zamknęłam oczy i rozchyliłam nogi, moje ciało się zrelaksowało i zaszumiało. - Chciałabym tylko, żeby były jeszcze jakieś pierwsze razy, które ja mogłabym dać tobie. Już wszystko robiłeś. Przestał się poruszać i potrząsnął mną lekko. - Hej. Otworzyłam oczy i zobaczyłam, że miał poważny wyraz twarzy. - Z tobą wszystko jest inne. Wszystko wydaje się jak pierwszy raz. - Czy to dobrze? Uśmiechnął się, a moje serce pominęło uderzenie. - Tak. To dobrze. – Wsuwając we mnie palec, obniżył usta do mojego ucha. – A teraz bądź sprośną, małą dziwką i każ mi sprawić, żebyś doszła. *** 137

_

- Chcesz zostać na noc? – spytałam Milesa, gdy się wytarliśmy. – Mogę dokończyć pakowanie torby i możemy od razu z rana wyjechać. - Pewnie. – Potrząsnął głową jak mokry szczeniaczek, wysyłając w moją stronę kropelki wody. Właściwie to w całej łazience był bałagan. Woda była wszędzie. - Wytrę podłogę. – Powiesiłam ręcznik i sięgnęłam po suchy. - Ja to zrobię. Ty się spakuj. - Naprawdę? – Uśmiechnęłam się szczęśliwie. Cholera, Dan nigdy nie zaoferowałby wyczyszczenia takiego bałaganu. – Muszę z jakiegoś powodu spakować sukienkę i szpilki? - Koniecznie. – Klęknął i zaczął zbierać wodę. - Oooch, jaki to powód? – spytałam, złączając przed sobą dłonie. - Czasami lubię nosić buty kobiety, gdy ją pieprzę. – Spojrzał na mnie i przewrócił oczami na mój zdumiony wyraz twarzy. – Bo chcę cię zabrać w jakieś ładne miejsce, Natalie. Jezu. - Och. Przepraszam – powiedziałam, śmiejąc się. – Ale z tobą nigdy nic nie wiadomo. Dokończyłam pakowanie torby, dodając białą, letnią sukienkę bez ramiączek i szpilki w kolorze cielistym, strój do kąpieli oraz aparat. Gdy skończyłam, poszłam do łazienki, wyciągając z szafki dodatkową szczoteczkę do zębów i podając ją Milesowi. - Chcesz? - Tak, dziękuję. Umyliśmy zęby obok siebie przy umywalce, Miles w bokserkach, a ja w krótkich spodenkach i koszulce. Gdy nasze oczy spotkały się w lustrze, poczułam zabawne, małe trzepotanie w piersi. Mimo wszystkich egoistycznych żartów, rozwiązłego życia oraz całkowitej odmowy, by przywiązać się na poważnie do czegokolwiek prócz tuszu, był dla mnie naprawdę bardzo czuły. Gdyby 138

_

kiedykolwiek zdecydował się na coś poważnego, byłby dobrym chłopakiem albo mężem. Wielka szkoda, że przez całe życie chce być dorosłym dzieckiem. Ma do zaoferowania o wiele więcej niż sam seks. Skończył myć zęby i złapał mój wzrok w lustrze. - Śmiesznie wyglądasz, gdy myjesz zęby. To by było na tyle, jeśli chodziło o czułość. Przepłukałam usta. - Zamknij się, wcale nie. - Tak, i na całej twarzy masz pastę. Spójrz na siebie, jesteś bałaganem. – Chwycił ręcznik i przysunął go do moich ust, wsadzając mnie pod swoje ramię. – Ja mógłbym zabałaganić twoją twarz. - Okej. Koniec tego. – Wzięłam ręcznik, rzuciłam go na podłogę i chwyciłam Milesa za ramiona. – Wystarczająco dużo razy groziłeś mi bałaganem. Powinieneś już go, kurwa, zrobić. – Zaprowadziłam go tyłem do mojego pokoju i pchnęłam go na łóżko. - Czy właśnie tak mną rządzisz? – spytał, opierając się na łokciach, gdy zerwałam z niego bieliznę. - Tak. Uśmiechnął się. - Już mi się podoba.

139

_

Rozdział 14 Natalie Obudziłam się wypoczęta i szczęśliwa, ramię Milesa nadal spoczywało na moim brzuchu, a pościel podciągniętą mieliśmy do bioder. Uśmiechając się, zostałam przy nim jeszcze parę minut, nim ostrożnie wyszłam z łóżka, aby skorzystać z łazienki. Gdy wróciłam do pokoju, leżał na plecach z ramieniem nad głową. Parsknęłam, patrząc na jego owłosioną pachę, zmierzwione włosy i zadrapania na ramionach. Byłabym zdziwiona, gdyby nie było tam też śladów po zębach. Wczoraj byłam trochę poza kontrolą. Ale cholera jasna, było świetnie. Nigdy nie bawiłam się tak dobrze w łóżku – a czekało mnie tego jeszcze trzy dni. Trzy dni pozbawionego winy, niezaangażowanego, niesamowitego, wstrząsającego seksu. Nie obchodziło mnie nic poza tym. Szturchnęłam Milesa w ramię. - Obudź się, śpiochu. Namówiłeś mnie na wycieczkę i jestem gotowa! - O Boże, która godzina? Jak możesz tak wcześnie wstawać? - Nie jest wcześnie, już dziewiąta! Jęknął, ale usiadł i zamrugał. - Potrzebuję okularów. Gdzie ja je, do diabła, zostawiłem? - W schowku w samochodzie – powiedziałam, idąc do garderoby. – Narzucę na siebie jakieś ubrania i pójdę po nie, gdy ty będziesz się budził. - Dzięki. Klucze leżą na stoliku na przedpokoju. Nałożyłam dżinsowe spodenki, miękką, białą koszulkę i tenisówki. Biorąc klucze ze stolika obok drzwi – mój brzuch zaczął koziołkować na wspomnienie o 140

_

moich plecach przy nich – wyszłam na zewnątrz i praktycznie w podskokach pobiegłam do Jeepa. Cóż za idealny dzień, by zacząć urlop. Dziesięć minut później Miles włożył moją torbę do samochodu i jechaliśmy do jego domu, by mógł się spakować. Zasugerowałam zajechanie do Coffee Darling, żeby wziąć kawę na drogę, ale Miles domyślił się mojego planu, by sprawdzić, jak sobie inni radzą, więc zamiast tego zajechaliśmy do Starbucksa. W swoim domu Miles spakował torbę, a ja pościeliłam mu łóżko – wczorajszego ranka zostawiliśmy je niezaścielone. Gdy skończył, a ja kładłam nową pościel na materac, ogłosił, że musi napisać szybki post na blogu. - Teraz? – Przerwałam wkładanie poduszki w poszewkę. - Tak, nim zapomnę jakikolwiek szczegół tamtego zajebistego loda, którego mi wczoraj zrobiłaś, chociaż to raczej się nie wydarzy w tym życiu. Jeśli cokolwiek na świecie jest niezapomniane, to było to. Moje policzki zrobiły się gorące. - Nie możesz pisać o tym, że robiłam ci zajebistego loda! – pisnęłam, mimo że w głębi duszy zachwycała mnie myśl, że mogę być tematem jednego z jego upiornych postów. Ja, ze wszystkich ludzi. Ja! Roześmiał się. - Uwielbiam, gdy przeklinasz. Posłuchaj, mężczyźni i kobiety na mnie polegają. Sprawiam, że świat jest seksowniejszym miejscem, a więc lepszym miejscem, gdy dzielę się tymi rzeczami. A ty pomagasz mi to zrobić. Powinnaś czuć się dumna. Przygryzłam dolną wargę. - Dobra. Ale nie używaj mojego imienia. - Nigdy nie używam prawdziwych imion. - Czemu nie? Wzruszył ramionami. - To ochrania niewinnych i sprawia, że wszystko jest luźniejsze. Zabawne. 141

_

Gdy Miles pisał, ja usiadłam na ganku z kawą i książką z domowej, zakurzonej biblioteki. Był to tom wierszy Mary Oliver. Nigdy o niej nie słyszałam i nie wiedziałam zbyt dużo o poezji, ale jej wiersze były tak pięknie proste do zrozumienia i takie osobiste, że czułam, jakby przemawiała do mnie. Jeden wiersz, nazwany „Gdy Przychodzi Śmierć”, sprawił, że przeszły przeze mnie ciarki. Usiadłam prosto i znowu go przeczytałam, a potem spojrzałam na sad, oczekując, że znajdę tam tę poetkę, stojącą i wskazującą na mnie palcem. Znowu spojrzałam na słowa, próbując zapamiętać ostatnią linijkę. Nie chcę skończyć na zwyczajnym odwiedzeniu tego świata. To było tak zwykłe zdanie, a tak potężna myśl. Dokładnie wiedziałam, co miała na myśli. To uczucie inspirowało mnie od czasu, gdy byłam młoda, by podążać za tym, czego chciałam, i robić wszystko, co w mojej mocy, by to osiągnąć. Pływanie, dobre oceny, Dan, stypendium, własny biznes, dom… ale teraz mogłam zobaczyć, jak bardzo obawianie się zmiany, albo może porażki, zmieniło tę ambicję w ostrożny, porządny, bezpieczny rodzaj życia. Czy naprawdę chciałam nie mieć żadnych błędów na swoim koncie, gdy skończy się moje życie? Żadnych nauczonych się lekcji? Niczego, przez co mówiłabym: Nie mogę uwierzyć, że to zrobiłam!? Nie planowałam, jak to powiedział Miles, spieprzyć swojego życia. Ale planowałam jeszcze trochę zaryzykować. Więcej pożyć. Jeśli popełnię jakieś błędy, niech tak będzie – będą moje. Miles przyszedł na ganek ze swoją torbą, laptopem i kawą. - Gotowa? - Tak. Tylko odłożę tę książkę. Pochylił głowę, by przeczytać okładkę. - Ach. Ta jest dobra. Dałem ją dla mamy pewnego razu na Boże Narodzenie, gdy usłyszałem Mary Oliver w radiu. Wątpię, że w ogóle ją otwierała. Chcesz ją? - Nie mogę wziąć książki twojej mamy – powiedziałam, wstając. – Ale chyba 142

_

kupię ją sobie. Naprawdę mi się podoba. – Po odłożeniu książki na półkę, Miles zamknął dom. - Chcesz zdjąć dach? – spytał po wrzuceniu swojej torby do tyłu i włożeniu kawy do uchwytu. - Pewnie. – Też włożyłam kawę do samochodu, pomogłam mu zdjąć części dachu i włożyć je do tyłu, a potem wskoczyłam na siedzenie pasażera. Miles wsiadł chwilę później za kierownicę i zaskoczył mnie poprzez chwycenie mojej twarzy i umieszczenie długiego pocałunku na moich ustach. Ożywiły się we mnie motylki. - Za co to było? - Za bycie odważną – powiedział, odpalając samochód. – Jestem z ciebie cholernie dumny. – Zarzucił rękę na oparcie mojego siedzenia i spojrzał przez ramię, wyjeżdżając z podjazdu. - Dzięki. Też jestem z siebie dumna, mimo że moje życie wydaje się teraz trochę przewrócone do góry nogami. Uśmiechnął się, gdy zaczęliśmy jechać autostradą. - Mówiłem ci, że to ja. Parę sekund zajęło mi zdanie sobie sprawy, że chodziło mu o wróżbę pani Psuki. - Och, przestań. To nie była prawda. Nie przewróciłeś do góry nogami mojego życia, tylko pomogłeś mi zobaczyć, że musiałam dokonać kilku zmian. Zabawić się. Odkryć nową stronę siebie. – Przechyliłam głowę. – Tak w ogóle to jak nazwałeś mnie w swoim poście? - Cynamonowymi Bułeczkami. - Cynamonowe Bułeczki! – krzyknęłam z rozszerzonymi oczami. – To jest to anonimowe przezwisko, które mi dałeś? - Taa, a co? Nie podoba ci się? - Nie! Po pierwsze, to będzie całkowicie oczywiste dla każdego, kto wie, jak 143

_

zarabiam na życie, a po drugie, myślałam, że to będzie coś zmysłowego i wspaniałego, na przykład Svetlana. - Mmmm, Svetlana. Uderzyłam go w nogę. Mocno. - Żartuję – powiedział, śmiejąc się. – Jesteś o wiele seksowniejsza od Svetlany. Piękna dziewczyna z sąsiedztwa, która ukrywa w sobie sprośne tendencje, zawsze przebije ukraińską akrobatkę. I zgodzi się ze mną każdy, kto przeczyta artykuł. Zaufaj mi, jest wysoce pochlebny. - Kiedy mogę go przeczytać? - Teraz, jeśli chcesz. Już go zamieściłem. - Zamieściłeś go? Myślałam, że najpierw pokażesz go mi! – Przeszukałam torebkę w poszukiwaniu telefonu. – O Boże. Boję się. - Nie bój się. Wszystko jest w porządku, mówię ci. Moje serce uderzało mocno, gdy szukałam jego bloga, a ciało mrowiło ciepłem. Co o mnie napisał? Zobaczyłam link w wynikach wyszukiwania, nacisnęłam na niego i zaczęłam czytać.

Pragniecie Dzisiaj Lepszego Loda?

Tak myślałem. I jestem tu, by pomóc.

Wczoraj wieczorem bez dwóch zdań otrzymałem najlepszego loda, jakiego możecie sobie wyobrazić. Mówię o Astonie Martinie lodów. Pucharze Stanleya lodów. Gdyby lody miały turniej w baseballu, ta dziewczyna byłaby Ty’em Cobbem, Rogerem Hornsby’m i Joe Jacksonem W JEDNYM.

Mówię na nią Cynamonowe Bułeczki. Bo wygląda tak samo przepysznie, a pachnie 144

_

i smakuje jak najlepsze, jakie kiedykolwiek jedliście.

To najwidoczniej był prezent od niebios i czuję, że bogowie obdarzyli mnie nim, bo wiedzieli, że zachowam się łaskawie. Dlatego podzielę się z Wami swoim doświadczeniem nie po to, by wywołać zazdrość lub niechęć, ale w nadziei, że znajdziecie sposób, by pokazać swojej dziewczynie ten artykuł i zainspirować ją do tak samo wspaniałego loda. W zamian, Panowie, proszę Was, abyście kliknęli na ten link, w którym znajduje się artykuł o nazwie 10 Sposobów, By Doprowadzić Ją Dzisiaj Do Orgazmu (Robisz To Źle, Dupku).

Okej. Zacznijmy. Jesteście ze mną, Panie? Na początku chcę Was pochwalić za to, że czytacie. Widocznie każda z Was jest mądra, seksowna i lubi zabawę, co sprawia, że jesteście najseksowniejszymi kobietami, jakie oni kiedykolwiek znali, zanim jeszcze położycie swoje wspaniałe usta na ich niegodnych kutasach. Jesteście boginiami. (Widzicie, co tu robię, faceci?)

Teraz tak po prostu będę szczery i napiszę to: robiono mi w życiu dużo lodów. Ale ten. Ten.

Gdy obserwowałem, jak Cynamonowe Bułeczki uklękła przede mną na podłodze, mój kutas podskoczył jak jeden z tych nadmuchiwanych klaunów Bozo, którego miałem jako dziecko. Naciskałem na niego, a on z powrotem stawał, gotowy do akcji.

Oczywiście nie, żeby w moim kutasie było cokolwiek zabawnego. Jest bardzo poważny. Pozwólcie, że to przeformułuję.

145

_

Mój kutas stanął jak dumny żołnierz gotowy służby, z naładowaną bronią. O wiele lepiej.

Nim chociażby zaczęła, miałem przeczucie, że będzie to lodzik epickiego nasilenia, i miałem rację. Po części było to przez naszą świetną chemię, a po części dlatego, że ona jest po prostu magiczna, ale oto kilka rzeczy, o których nie mogę przestać dzisiaj myśleć, rzeczy, które możecie dzisiaj wykorzystać, by stworzyć trochę magii dla swojego faceta – tylko upewnijcie się, że na to zasługuje.

1) Przejmij Kontrolę… Potem Ją Oddaj. Cynamonowe Bułeczki wepchnęła mnie do sypialni, popchnęła na łóżko i zażądała loda, jakby był on dla niej, a nie dla mnie. Zachowywała się, jakby to były jej urodziny i chciała ogromny kawałek urodzinowego kutasa, a ja miałem jej go dać. Ale wie też, że lubię uległość, więc kiedy przejąłem kontrolę, ona mi na to pozwoliła.

2) Patrz W Górę. Jednym z powodów, dla których faceci uwielbiają, gdy kobieta robi im loda, jest to, że z przyjemnością się na to patrzy. Jesteśmy wzrokowcami, a twoje usta na jego kutasie to najlepszy film, jaki kiedykolwiek widział. Właściwie jest to jego ulubiony i nigdy mu się nie znudzi. A gdy ty, piękna gwiazdo, spojrzysz w górę i nawiążesz z nim kontakt wzrokowy, wtedy on czuje się jak milion pieprzonych dolarów. Czasami Cynamonowe Bułeczki patrzyła na mnie z tą niewinnością w oczach, jakby nie mogła uwierzyć, że byłem taki duży, taki twardy i tak głęboko. Innymi razy wyraz w jej oczach był czystą, sprośną rozkoszą i jęczała, śmiała się albo wzdychała, jakby to ona otrzymywała całą przyjemność.

3) Używaj Na Nim Rąk. Tak, w większości chodzi o jego kutasa i żaden mężczyzna nie będzie narzekał, gdy tylko na tym się skupisz. Ale gdy radośnie ssiesz go w zapomnienie, nie wstydź się dotykać go w inne miejsca. Jądra. Sutki. Tyłek.

146

_

(Cynamonowe Bułeczki nie była nieśmiała.) Jeśli to mu się nie spodoba, da ci znać, ale śmiało mogę stwierdzić, że raczej mu się spodoba.

4) Używaj Też Rąk Na Sobie. W pewnym momencie Cynamonowe Bułeczki tak bardzo podnieciła się tym, co robiła, że zaczęła się dotykać w sposób, w jaki robiłbym to ja, gdybym nie był tak bardzo sparaliżowany radością przez patrzenie na nią. Prawdę mówiąc prawie wybuchnąłem, nim mógłbym ją ostrzec, czego dżentelmen nigdy nie powinien robić. (Rozumiecie, Panowie?)

5) Połknij. Nie musisz udawać, że to nektar bogów, ale to z pewnością sprawi, że będziemy się dobrze czuli. Tak naprawdę to nie przypominam sobie wyrazu twarzy Cynamonowych Bułeczek, gdy połknęła, bo byłem zbyt oślepiony zachwytem, ale gdy znowu mogłem używać oczu, ona wyglądała na zadowoloną. Zaspokojoną. Usatysfakcjonowaną sobą i mną.

Ja również byłem usatysfakcjonowany.

I pokazałem jej to, oddając przysługę, nim chociażby złapała oddech.

Brzmi dobrze? Wiecie, co robić.

(Faceci? To tyczy się też Was.)

O mój Boże. Dokończyłam artykuł i przeczytałam go znowu trzy razy. Moje myśli wirowały, serce biło szalenie i nie mogłam powstrzymać uśmiechu. Nie tylko dlatego, że ja, którą opisał, byłam seksowna i ponętna, że był taki uroczy i 147

_

zabawny, bądź jego słowa przywołały wspomnienia ostatniej nocy w zapierających oddech szczegółach, ale przez pięć małych słów, które o mnie napisał. Ona jest po prostu magiczna. Nie byłam magiczna, ale my byliśmy. Też to czułam.

148

_

Rozdział 15 Miles Czemu była tak cicho? Nie podobało jej się? Gdy czytała, próbowałem zerknąć na jej wyraz twarzy, odczytać język jej ciała, ale była odwrócona w stronę okna. Sapnęła raz lub dwa i uniosła powoli dłoń do ust, ale nie mogłem stwierdzić, czy to przez szok, zawstydzenie czy poruszenie. Kurwa, może nie powinienem o niej pisać. Natalie nie lubiła się chwalić, tak jak inne kobiety, które czasem mnie błagały, żebym o nich napisał. Dużo z nich nawet prosiło mnie o użycie ich imion, czego nigdy nie robiłem. Nie tylko dla ich ochrony, ale również przez to, że prawdziwe imiona sugerowały pewien poziom intymności, z jakim nie czułem się wygodnie. - Hej – powiedziałem, klepiąc ją w głowę. – Co tam się dzieje? Nie podoba ci się? - Nie, bardzo mi się podoba! – powiedziała, odwracając się do mnie z rozjaśnionymi oczami. – Żartujesz? Dziękuję za napisanie tych wszystkich rzeczy. Naprawdę był najlepszy? Puchar Stanleya lodów? - Oczywiście. – Kiwnąłem głową, czując ulgę, że nie była zła. – Jesteś na pierwszym miejscu. A miałem dużo lodów, naprawdę dużo, i robionych przez naprawdę seksowne kobiety. Pamiętam tę jedną, która… - Okej, okej. Wystarczy. – Uniosła dłoń. – Rozumiem. Dziękuję. Jest mi miło i powinieneś przestać już mówić. Uśmiechnąłem się do niej. Boże, nawet zaczynałem ubóstwiać jej pochmurną minę. - Przepraszam. W każdym razie, była niczym w porównaniu do ciebie. O to 149

_

mi chodziło. - Więc naprawdę miałeś na myśli te wszystkie rzeczy, które napisałeś? – Brzmiała na zdziwioną. - Już ci mówiłem, zawsze mam na myśli to, co mówię, Nat. Zwłaszcza, jeśli chodzi o ciebie. – Zastanawiałem się, co konkretnie miała na myśli, ale nie zapytałem. – Teraz moim problemem jest to, że właśnie na zawsze zniszczyłaś mi lody, bo nic nigdy nie będzie tak dobre. - Och, jasne. – Pokręciła głową i westchnęła. – Coś mi mówi, że sobie poradzisz, Miles. I biorąc pod uwagę fakt, że właśnie każdej kobiecie wyjaśniłeś w swoim blogu, co w tym lubisz, to jestem pewna, że będziesz miał mnóstwo wykwalifikowanych kandydatek do zastąpienia mnie. - To nieważne. Zawsze będziesz moją ulubioną. – Pociągnąłem za kilka kosmyków jej włosów, zadowolony przez urocze zdziwienie na jej twarzy. Przez jakieś pięć sekund. Bo zdałem sobie sprawę, że to była prawda – nieważne, co się stanie, nieważne, ile seksownych dziewczyn stanie w kolejce, by zrobić mi loda, ja zawsze będę porównywał je do niej. A co z seksem? Też go dla mnie zniszczyła? Szybko spróbowałem pomyśleć o innej dziewczynie, z którą wolałbym pójść do łóżka, innej cipce, którą wolałbym spróbować, innym ciele, w którym wolałbym być. I nie mogłem. Na karku poczułem pot. Bo zdałem sobie sprawę, że nigdy nie byłem w stanie znaleźć dziewczyny, którą wybrałbym zamiast Natalie. Nigdy. A teraz, gdy to się stało, nigdy tego nie zrobię. Co ja, kurwa, miałem z tym teraz zrobić? Przez jeden szalony moment pomyślałem, że chciałbym, by nie było nam razem tak dobrze. Chciałbym, by seks był średni, chemia nijaka, a to, co czułem, gdy w niej dochodziłem, jakoś mniej cholernie ponadzmysłowe. 150

_

Przez jeszcze bardziej szalony moment pomyślałem o obiecaniu jej wszystkiego i całego mnie, gdyby tylko powiedziała, że tego chce. Potem się z tego otrząsnąłem. To było popieprzone. *** Raz zatrzymaliśmy się na lunch, a drugi raz na kawę i po to, by zatankować. Do Detroit dotarliśmy koło szesnastej. Natalie chciała zobaczyć moje mieszkanie, nim cokolwiek zrobimy, więc zaparkowałem w garażu przylegającym do budynku i zaprowadziłem ją na 23 piętro. Otworzyłem drzwi i ją przepuściłem. - Łał – wydyszała, kładąc swoje torby. – Jak tu pięknie. - Dzięki. – Położyłem klucze na małym stoliku obok ściany i zamknąłem drzwi kopniakiem. – Facet, który mi to wynajmuje, powiedział, że zbudowano ten budynek w latach dwudziestych i porzucono go na wiele lat, nim go odnowiono. - To niesamowite. – Podeszła do dużych okien i wyjrzała za nie. – Podoba mi się ten widok. - Fajny, co nie? Facet spytał, czy chciałbym na nie rolety, ale powiedziałem, że nie ma mowy. Odwróciła się i spojrzała na meble, drewnianą podłogę i dwukondygnacyjny sufit, nim weszła do kuchni. - Cholera jasna – powiedziała, przesuwając ręką po błyszczącym, granitowym blacie. – To jest wspaniałe. - Taa, jest szefem kuchni, więc ta kuchnia jest całkowicie wystrojona. – Podszedłem do dużej lodówki ze stali nierdzewnej i wyjąłem dwa piwa, zdejmując kapsle i podając jedno Natalie. – Posiada restaurację w Corktown o nazwie The Burger Bar, którą uwielbiam. Może zabiorę cię tam na kolację. - Dlaczego się wyprowadził? – spytała, jej rozszerzone oczy patrzyły na szafki z ciemnego drewna i podłogę z tafli kamiennej. - Ożenił się i kupił dom w Indian Village. 151

_

- Och. – Napiła się piwa i weszła do spiżarni. – Co, do diabła, Miles? Masz tu, ee, nic. - Mam podstawowe rzeczy. – Oparł się o szafkę i uniósł butelkę. - Jakie rzeczy? Cap’n Crunch, Doritos i Twinkies? Och, czekaj, widzę tu mąkę. - Taa, chyba on ją zostawił. - O mój Boże. – Wyszła ze spiżarni, kręcąc głową. – Pojedziemy do sklepu, gdy tu jestem. Pomogę ci zapełnić spiżarnię i pokażę ci kilka łatwych rzeczy do przyrządzenia. – Położyła dłoń na uchwycie od lodówki i spojrzała na mnie. – Chcę ją w ogóle otwierać? Czy zaatakuje mnie sześciomiesięczne, spleśniałe jedzenie? - Możliwe. Otworzyła lodówkę i westchnęła. - Żadnej pleśni. Ale z czego ty żyjesz? Z piwa i płatków? Wzruszyłem ramionami. - Prawdopodobnie mógłbym z tego wyżyć. Zamknęła lodówkę i położyła dłoń na biodrze, uroczo zamartwiając się o mnie. Pozwoliłem sobie pofantazjować przez chwilę o tym, że też tu mieszkała, że dzieliliśmy piwo i Twinkies, że gotowała dla mnie, a ja… cóż, wymyśliłbym coś, co mógłbym dla niej zrobić. Musiało być coś, co miałem do zaoferowania. Swojego kutasa! Właśnie to masz do zaoferowania, dupku. Więc skończ z tym głupim, durnym gównem i idź uprawiać seks. - Ta dieta nie może być zdrowa. – Wyrzuciła w górę rękę z irytacji. – Czemu jesteś w takiej dobrej formie? To takie wkurzające! Uśmiechając się, odstawiłem piwo i pociągnąłem ją do siebie za brzeg jej koszulki, umieszczając jej biodra przy moich. - A cynamonowe bułeczki? One są zdrowe? - Nie. Zakopałem twarz w jej szyi, całując ją pożądliwie i liżąc jej gardło. 152

_

- Ale są takie pyszne. Zachichotała. - Myślę, że są dobre na przekąskę. Raz na jakiś czas. - A teraz? – Przesunąłem dłoń w górę jej brzucha, chwytając jej pierś, gdy całowałem ją od szyi w stronę ust. Mój kutas ożył, napinając krocze moich dżinsów. – Mogę zjeść trochę teraz? Postawiła piwo na blacie i chwyciła dłońmi moją twarz, przesuwając językiem po moich ustach. - Taa. Chcesz pokazać mi twoją sypialnię? Bez kolejnego słowa chwyciłem ją za rękę i poprowadziłem po schodach do sypialni na poddaszu, która znajdowała się nad kuchnią. - Aha. Przynajmniej na tym oknie masz rolety. – Natalie podeszła do niego i zasłoniła je, okrywając cieniem pokój. - Tylko dlatego, że lubię długo spać, a to okno wpuszcza poranne słońce. – Owinąłem ramiona wokół jej talii i odciągnąłem ją. – Chodź tu. Minęły godziny, odkąd widziałem cię nago. Tak nie może być. – Unosząc jej koszulkę, ściągnąłem ją z niej, a potem rozpiąłem jej spodenki i zsunąłem je. Odwróciła się w moją stronę, ściągając buty, a następnie moją koszulkę. Przez chwilę stała w ciszy, patrząc na górą część mojego ciała. Potem położyła na mnie dłonie, przesuwając nimi po moich ramionach i klatce piersiowej. - Kiedyś na ciebie patrzyłam – powiedziała, jej czubki palców potarły moje sutki, co sprawiło, że przez mojego kutasa przepłynęło pożądanie. – Tamtego ostatniego lata, nim wyjechałeś, patrzyłam na ciebie i zastanawiałam się, jakby to było dotknąć cię w ten sposób. – Odpięła mi dżinsy i wsunęła w nie dłoń. – I czułam się taka winna – wyszeptała, przysuwając usta do mojej klatki piersiowej, gdy jej palce bawiły się czubkiem mojego kutasa. – Wiedziałam, że to złe, ale czasami widziałam, jak na mnie patrzyłeś, i zastanawiałam się, o czym myślałeś. - Uch, mogę teraz powiedzieć, że myślałem o pieprzeniu cię. – Sięgnąłem 153

_

między jej nogi i potarłem ją delikatnie przez jej majtki. – Wyobrażałem sobie twoje nagie ciało pod moim, twoje plecy wygięte, nogi rozchylone. – Wsunąłem dłoń w jej bieliznę, otwierając ją. – Myślałem o dotykaniu cię w ten sposób, sprawianiu, że robisz się mokra. Zaczęła szybciej oddychać i owinęła palce wokół mojego kutasa, poruszając nimi powoli w górę i w dół. - A potem co? - Potem musiałem wziąć prysznic, żeby zrobić sobie dobrze. Spojrzała na mnie. - Pokaż mi. Chcę popatrzeć. O kurwa. Mówiła poważnie? - Tak? - Tak. Weźmy razem prysznic. – Małe, diabelskie światełko zabłyszczało w jej oczach. – I pozwolę ci popatrzeć na mnie. Patrzyłem się na nią z niedowierzaniem. - Jesteś teraz taką niegrzeczną dziewczynką. - Wiem. – Unosząc się na palcach, wyszeptała mi do ucha: – Później możesz mnie ukarać. – Potem zabrała ode mnie dłoń i przeszła przez garderobę do przylegającej łazienki, zatrzymując się, by spojrzeć na mnie przez ramię. – No chodź, kowboju. Przywiozłeś mnie tutaj. Nie chcesz się ze mną zabawić? Gapiłem się na nią w kompletnym, pieprzonym niedowierzaniu. Co to, do diabła, było? Ona mnie od-Miles-owiła! Była taka seksowna i tak bardzo mnie zaskoczyła, że nawet nie wiedziałem, co ze sobą zrobić! Zbierz się do kupy, Haas. Natalie Nixon stoi w przejściu do twojej łazienki w małym, białym, koronkowym staniku i majtkach, i chce, żebyś się z nią zabawił. Właśnie to robisz – zabawiasz się. Nie masz Emocji, nie masz dziewczyn i nie masz czasu, by stać tam i zastanawiać się, czy to twoje życie właśnie przewracało się do góry nogami. A teraz idź tam, kurwa, w końcu i zrób to, co umiesz najlepiej. 154

_

Ale nawet gdy uśmiechnąłem się i porzuciłem resztę swoich ubrań, gdy ona obserwowała, podgryzając tę swoją soczystą, dolną wargę, podłoga wydawała się trząść pod moimi nogami.

155

_

Rozdział 16 Natalie Nie miałam pojęcia, co mnie naszło, by spytać Milesa, czy mogłabym popatrzeć, jak będzie sobie robił dobrze pod prysznicem, ale teraz, gdy byłam tam w pierwszym rzędzie, dziękowałam moim szczęśliwym gwiazdom. Gorąca woda spływała po jego ciele, a wokół niego unosiła się para. To była uczta dla oczu i ledwo mogłam się najeść. Gdzie zacząć? Od góry do dołu był zwyczajnie przepyszny. Siedziałam na ławce z kafelków, a on stał przede mną. Jego nogi były takie umięśnione – zapomniałam, jak naprężone i opalone były od wielu lat piłki nożnej i biegania. Jego kutas był twardy i gruby, przesuwając się przez jego pięść w długich, wolnych pociągnięciach, sprawiając, że moja łechtaczka pulsowała z pożądania. Woda spływała z napinających się mięśni jego ramion i brzucha. Spływała też po jego klatce piersiowej do kości biodrowych i w dół ud, kusząc mnie, bym opadła na kolana u jego stóp i zlizała ją. Tusz na jego ciele był mokry i błyszczący, a jego klatka piersiowa unosiła się i opadała z ciężkimi oddechami. Używał prawej dłoni na sobie; druga zwinięta była w pięść z boku. Czasami patrzył w dół na to, co robił, ale w większości jego oczy były na mnie. - Właśnie tego chciałaś? – Jego głos był niski i spokojny. - Tak. – Przesunęłam się na krawędź ławki, bliżej niego, a on się odsunął. - O nie. Bez dotykania. - Ale… - Chciałaś patrzeć; będziesz patrzeć. Patrzyłam na jego kutasa, twardego i śliskiego, ciemniejszego od skóry na jego brzuchu i obramowanego grubymi żyłami. Oblizując usta, spojrzałam w górę 156

_

na niego. - Proszę? - Nie. Chcesz położyć na czymś dłonie? Dotknij siebie. Pokaż mi tak, jak ja pokazuję tobie. Gdybym nie była taka podniecona, byłabym mniej pewna siebie. Ale rozchyliłam dla niego kolana i wygięłam plecy, przesuwając jedną dłoń w górę po udzie. - Tak, kurwa. – Jego oczy podążały za moimi palcami, gdy przesuwały się w stronę mojej cipki. Pocierał się mocniej. – Boże, to tak cholernie seksowne. Zrób to. Poczułam ogień w żyłach, gdy widziałam, jak bardzo podobało mu się to, co robiłam. Uśmiechnęłam się szelmowsko i opuściłam brodę, patrząc na niego spod obniżonych powiek, gdy palcami okrążałam łechtaczkę. Przez to, że nie miałam żadnych zabawek, a seks z Danem w ostatnim roku stał się rzadkością, byłam ekspertem w robieniu sobie dobrze ręką i bardzo to lubiłam. Co prawda nigdy nie miałam widowni, ale z rozkoszą dowiedziałam się, że to podniecało mnie jeszcze bardziej. Podniecała mnie wiedza, że Miles robił sobie dobrze do widoku mnie, gdy wcześniej jedynie o mnie myślał. - Powiedz mi – powiedział z wysiłkiem – o czym myślisz. - O twoim kutasie – powiedziałam, zdyszana. – O twoim kutasie we mnie. Tak głęboko, że to boli. Uderzając mnie w to miejsce. Pocierając mnie we właściwy sposób. - Tak. Kurwa. Tak. – Słowa z sykiem wydobywały się z jego ust przez zaciśnięte zęby. – Mój kutas w tej ciasnej, mokrej cipce. – Jego oczy przyczepione były do mojej dłoni, a moje nogi zamrowiły z przyjemności. - O Boże. Miles. – Obserwowałam, jak jego dłoń pracowała szybciej i mocniej, jego gruby, solidny trzon przesuwał się przez jego pięść, a mięśnie w brzuchu napinały się. – Jestem blisko. Zrób to ze mną. 157

_

- Chryste – wychrypiał, pochylając się do przodu i wspierając się lewą dłonią na ścianie za mną. – Nie mogę przestać. Kurwa… - Tutaj. – Rozłożyłam dłoń na klatce piersiowej, przesuwając nią po piersiach. – Zrób to tutaj. Grube, białe strumienie wystrzeliły z jego kutasa na moje piersi, a ja rozsmarowałam je po nich, gdy patrzył na to z rozszerzonymi oczami i rozchylonymi ustami. Obserwowanie go, gdy tracił kontrolę, zepchnęło mnie za krawędź i moje krzyki odbiły się od kafelków, gdy przeszedł przeze mnie orgazm, a moje całe ciało zacisnęło się, a następnie rozluźniło z rytmicznymi skurczami pod moimi palcami. Minutę zajęło nam uspokojenie się. - Jezu. – Miles oddychał ciężko, nadal wsparty o ścianę. – Kim ty, do diabła, jesteś? Uśmiechnęłam się przebiegle i złożyłam nogi, kładąc na nich dłonie. - Dziewczyną z sąsiedztwa. - Myślisz, że kogoś znasz. – Pokręcił głową, woda spływała z jego ciemnych loków. - Wiesz co? – Wstałam, opłukałam się i owinęliśmy ramiona wokół swoich talii. – Znasz mnie, Miles. Myślę, że znałeś mnie lepiej niż ja siebie. Nawet nie wiem dokładnie jak, bo nie widzieliśmy się dużo przez ostatnie kilka lat, ale znałeś mnie. Znasz mnie. - Ja też nie wiem dokładnie jak. Po prostu wydaje się, jakby zawsze tak z nami było. – Oparł swoje czoło o moje. – Zawsze coś nas łączyło. Przeszedł przeze mnie dreszcz. - Tak. Przyciągnął mnie bliżej, wsadzając moją głowę pod swoją brodę i odwracając nas tak, że woda z prysznica uderzała nas z boku. - Zimno? 158

_

- Było tylko przez sekundę. Już dobrze. – Ale w ogóle nie było mi zimno. Byłam poruszona przez jego słowa. I troszeczkę przerażona. Bo miał rację – zawsze coś nas łączyło. Niewypowiedziane było, że zawsze będzie nas coś łączyć. Czułam to. Ale co to będzie oznaczało, gdy skończą się nasze trzy dni i wrócę do swojego prawdziwego życia? Tak, cieszyłam się naszą nowo odnalezioną, seksualną wolnością, ale ostatecznie chciałam czegoś, co będzie trwałe, prawda? Zerwanie z Danem było właściwą decyzją – nie miałam co do tego wątpliwości. Ale nie zmieniłam się za dużo… Gdy tylko wypełni się moje posmakowanie wolności, widziałam się jako osobę, która znowu chciała być częścią pary. Chcąc do kogoś należeć. Chcąc się zakochać. Te rzeczy sprawiały, że byłam szczęśliwa. Ale Miles nie chciał tych rzeczy i złe z mojej strony byłoby próbowanie go zmienić. Kochał mnie na swój własny sposób, a ja kochałam go, ale on bardziej kochał wolność. Nie chciałam, żeby miał do mnie pretensje, gdybym poprosiła go o to, by był kimś, kim nie jest. Westchnęłam. Nie, to było to. I nie było sensu wariować i bać się tego. Jeśli i kiedy spotkam kogoś, w kim będę mogła się zakochać, będę musiała wierzyć, że przewyższy to moją chemię z Milesem. Ale to musi być cholernie dobra miłość. *** Umyliśmy się, ubraliśmy i udaliśmy się do Corktown na kolację, Miles najpierw oprowadził mnie po historycznym sąsiedztwie. Miałam ze sobą aparat i zrobiłam dużo zdjęć w pięknie przyciemnionym świetle – starych domów szeregowych, kolorowych domów wiktoriańskich, opuszczonej stacji kolejowej. - Hej, sprawdzałeś to miejsce do twojego artykułu o seksie w nawiedzonych miejscach? To z pewnością wygląda na nawiedzone. 159

_

Miles pokręcił głową, jego oczy się rozszerzyły. - Pewnie znajdują się tam jakieś przyczajone dusze, ale żadnej z nich nie chciałbym przelecieć. - Jest na świecie jakaś dusza, której nie chciałbyś przelecieć? – drażniłam go, odkładając aparat do torebki. Chwycił mnie od tyłu, przyszpilając mi ramiona do boków. - Tak, mądralo. Jest ich dużo. Właściwie to ostatnio pragnę tylko jednej duszy, czyli twojej. Więc zachowuj się. Zachichotałam. - Spróbuję. Ale nie ułatwiasz mi tego. The Burger Bar w środku był przytulny i fajny oraz dosyć zatłoczony, ale znaleźliśmy dwa wolne miejsca przy barze. Zamówiliśmy piwo i hamburgery, a gdy chwaliłam menu, w którym były miejscowe składniki, Miles spytał, czy zostanę przy kawiarni, czy chciałabym kiedyś spróbować czegoś innego. - Och, myślę, że pewnego dnia chciałabym spróbować czegoś innego. Coffee Darling jest świetnym, małym miejscem, ale chciałabym kiedyś coś większego. Może restaurację w jednej z miejscowych winiarni albo farm. Myślę, że to byłoby fajne. - Ale na pewno tam, tak? Napiłam się piwa, myśląc o tym. - Taa – odpowiedziałam w końcu. – Lubię podróżować, ale ta część Michigan jest dla mnie jak dom. Uwielbiam tam pory roku, uwielbiam być blisko rodziny. Moje obie siostry tam są, a teraz, gdy Skylar wychodzi za mąż, nie zdziwiłabym się, gdyby razem z Sebastianem zrobili sobie dzieci. - Kiedy jest ślub, bo zapomniałem? – Miles wziął długiego łyka ze swojej szklanki. - Za trzy miesiące. Pod koniec września. – Opowiadałam mu więcej o ich planach, gdy zza baru podszedł do nas ciemnowłosy facet. Był taki przystojny, że 160

_

zapomniałam, co mówiłam, i przerwałam w środku zdania. Też miał tatuaże, ale na obu rękach, a krótkie rękawy jego dopasowanej, czarnej koszulki z napisem „Burger Bar” obejmowały jego umięśnione ramiona. Od razu pomyślałam o Jillian, bo wyglądał jak ktoś w jej typie – ciemne włosy, ciemne oczy – i był trochę starszy, może coś ponad trzydzieści lat, ale potem zauważyłam, że miał obrączkę. A niech to. Miała rację? Ci wszyscy najlepsi byli zajęci? Może nam obu przeznaczona była samotność. Będziemy mieszkały w moim domu, gdzie razem się zestarzejemy i staniemy się zrzędliwe, przyczepiając się tylko do siebie i może kilku smutnych kotów. Boże, to było przygnębiające. Facet uśmiechnął się do nas i podał Milesowi rękę. - Przepraszam, nie chciałem przeszkadzać. Chciałem tylko się przywitać i dowiedzieć się, czy czegoś potrzebujecie. Miles uścisnął jego dłoń. - Nat, to jest Nick Lupo, właściciel tego miejsca i mojego mieszkania. Nick, to moja przyjaciółka Natalie z północy. - Pływaczka z kawiarnią? – Nick podał mi dłoń. – Dużo o tobie słyszałem. Ciepło pokryło mi twarz, gdy uścisnęłam jego dłoń. - Łał. Miło mi. – Zerknęłam na Milesa, który wyglądał na uradowanego sobą. – Masz świetne mieszkanie i restaurację. Podoba mi się menu. Nick napełnił nam szklanki i został kilka minut, by porozmawiać o kilku miejscowych farmach, z którymi pracował, oraz o pojęciu od-pola-do-stołu, które rozwijał – składniki dobrej jakości, organiczne jedzenie, jeśli tylko można, od odpowiedzialnych farmerów, których osobiście znał i byli warci wyższej ceny, którą im dawał. - Natalie mówiła wcześniej, że pewnego dnia chciałaby otworzyć restaurację – powiedział Miles. Nick spojrzał na mnie. - Tak? Myślałem o otwarciu czegoś w tamtym miejscu. 161

_

- Powinniście to zrobić razem. – Miles podniósł piwo. – Natalie jest bardzo utalentowana i całkowicie poświęcona temu, co robi. Chociaż myślę, że za ciężko pracuje. Uderzyłam go w nogę. - Przestań. Jestem tu, prawda? - Tak szczerze, z wielką chęcią porozmawiałbym o pracowaniu razem nad czymś w tamtym miejscu – powiedział Nick, kładąc dłonie na barze. – Przyjaciółka mojej żony i jej mąż mają tam winiarnię, więc często odwiedzamy tamto miejsce. - Którą winiarnię? – spytałam. - Abelard Vineyards – powiedział. Uderzyłam się dłonią w pierś. - Moja siostra tam pracuje! Czy przyjaciółka twojej żony to Mia Fournier? Potaknął i uśmiechnął się. - Taa. Mały świat. - To niesamowite miejsce. Takie piękne – moja siostra bierze tam ślub tej jesieni. - Będę musiał je zobaczyć – powiedział Miles. – Właściwie to powiedziałem wczoraj Skylar, że będę na ich ślubie. – Potem zadrżał. – Chociaż te rzeczy wywołują u mnie pokrzywkę. Nick przewrócił oczami i spojrzał na mnie. - Powodzenia z nim, Natalie. – Wyciągnął wizytówkę z tylnej kieszeni spodni i przesunął ją po barze w moją stronę. – Gdy będziesz gotowa, zadzwoń do mnie i porozmawiamy. W ten sposób będę mógł powiedzieć żonie, że naprawdę coś z tym robię. Będzie mną zachwycona. - Może nawet zrobi dla ciebie coś miłego – powiedział Miles. – Powinieneś pokazać jej mój dzisiejszy post na blogu. Jest o robieniu loda. - Miles! – Uderzyłam go w ramię, przerażona, że powiedział to na głos. Nick się roześmiał. 162

_

- Ona nie potrzebuje w tym pomocy. Poza tym to, czego chcę, wymaga trochę więcej roboty. Miles rozdziawił usta. - Chcesz kolejnego dzieciaka? Nie masz już jakoś dwóch tych rzeczy? - Mam trójkę dzieci. – Ciemne oczy Nicka rozjaśniły się, co dla mnie było naprawdę urocze, zwłaszcza w porównaniu do sposobu, w jaki Miles reagował na temat dzieci. – Wszyscy chłopcy. Chcę dziewczynkę, ale Coco posyła mi gniewne spojrzenie za każdym razem, gdy o tym wspomnę. - Dlatego, że dzieci ingerują we wszystkie najlepsze rzeczy w życiu – seks, sen i picie. Jego słowa bolały, co było głupie. To nie tak, że wcześniej nie znałam jego opinii o małżeństwie albo rodzinie. Przecież ostatnio nawet go tym drażniłam! Ale ostatnio nie miałaś do niego tych uczuć. Wyrzuciłam to uświadomienie z głowy. Myślenie o moich rosnących uczuciach do niego nie byłoby dla mnie dobre. One nie mogły do niczego doprowadzić. Nick wzruszył ramionami. - Nie będę się z tym sprzeczał. Ale one są tego warte. – Dostaliśmy jedzenie, a on odsunął się, by dać kelnerowi miejsce do postawienia talerzy. – Smacznego. Miło było cię poznać, Natalie. Nie mogę się doczekać, aż do mnie zadzwonisz. Do zobaczenia, Miles. - Ciebie też miło było poznać. – Uśmiechnęłam się do niego i opuściłam oczy na talerz. - Myślisz, że do niego zadzwonisz? – spytał Miles, wyciskając ketchup na swój talerz. - Może. - Co się stało? - Nic. A co? 163

_

- Znam cię, Nixon. Co jest? Zerknęłam na niego, a on był taki uroczy, taki zmartwiony i byliśmy takimi starymi przyjaciółmi, że prawie pomyślałam: jebać to – powiem mu prawdę. Prawie. Udałam uśmiech. - Nic, naprawdę. Po prostu myślę o mojej kawiarni. Myślę o tym, co z nią zrobię, jeśli zdecyduję się na coś innego. To wydawało się usatysfakcjonować Milesa i spędziliśmy resztę kolacji na rozmawianiu o możliwościach. Gdy skończyliśmy, Miles chciał zabrać mnie na drinki do miejsca o nazwie The Sugar House, które znajdowało się po drugiej stronie ulicy, kilka przecznic dalej. Pożegnaliśmy się z Nickiem i opuściliśmy restaurację, a Miles chwycił moją dłoń i pognaliśmy przez zatłoczoną ulicę Michigan Avenue. Nie puścił mnie, gdy dotarliśmy na drugą stronę, a moje serce biło szybciej, gdy szliśmy ręka w rękę w ciemności. Boże, chciałabym, żeby wszystko było inaczej. To jest z nim takie przyjemne, takie łatwe. Bar umiejscowiony był w wąskiej, starej, przedniej części sklepu z wysokim sufitem, kamiennymi ścianami oraz długim, drewnianym barem. Ogromne, ozdobne zasłony na oknach i żyrandol w przytulnej wnęce z przodu dawały miejscu wiktoriańską atmosferę, tak samo jak trzech wytatuowanych barmanów, którzy ubrani byli w krawaty i kamizelki, ich rękawy od koszul były podwinięte. Wszyscy mieli brody, jeden miał kapelusz na głowie, i sprawiali, że robienie drinków wydawało się bardzo, bardzo poważne. Miles i ja usiedliśmy przy barze i zamówiliśmy drinki, a mój był taki przepyszny, że od razu zamówiłam drugiego. Może takie szybkie picie nie było mądre, zwłaszcza że przy kolacji wypiłam dwa piwa, ale im więcej piłam, tym gorętsza stawałam się dla Milesa, a to było o wiele bezpieczniejsze uczucie, niż rozmyślanie nad tym, czym to nigdy nie mogło być. Dokończyłam drugiego drinka jeszcze szybciej niż pierwszego, a Miles spytał, czy chcę kolejnego. 164

_

- O Boże. Naprawdę nie powinnam. – Zachichotałam. – Już jestem głupkowata. Będę pijana. - To dobrze! Powinnaś się upić. Powinnaś się upić i pozwolić mi robić zabawne rzeczy dla twojego ciała. Pochyliłam się w jego stronę, kładąc dłonie na jego udach. - Nie muszę być do tego pijana, głuptasie. Możesz robić dla mojego ciała wszystko, co chcesz. - Ee, w takim wypadku… Zapłacę rachunek i zabiorę cię do domu. – Pochylił się i przemówił mi nisko do ucha: – Nałożyłaś dzisiaj tę krótką, małą spódniczkę tylko po to, by mnie torturować? - Mhm. - Ty nikczemna, mała dziwko – wyszeptał, sprawiając, że wszystkie moje zakończenia nerwowe zamrowiły. – Zapłacisz mi za to. Gdy korzystałam z łazienki, Miles zapłacił rachunek, a gdy wyszłam, czekał na mnie przy drzwiach. Chwytając mnie za rękę, tak szybko przebiegł koło baru, za drzwi i przez ulicę w stronę parkingu, że ledwo mogłam nadążyć. Gdy dotarliśmy do Jeepa, pchnął mnie na drzwi od strony pasażera i pocałował mnie mocno, chwytając w pięść moje włosy z tyłu głowy i przyciskając do mojego brzucha erekcję. - Czujesz to? Byłem dla ciebie twardy przez cały wieczór, odkąd zobaczyłem twoje nogi w tej spódniczce. – Zacisnął dłoń w moich włosach, a ja sapnęłam na ukłucie przechodzące przez mój skalp. – Chcę zrobić tobie takie niedobre rzeczy. Takie niedobre rzeczy. Serce prawie wyskoczyło mi z piersi, gdy jeszcze raz mocno mnie pocałował. - Wejdź. – Otworzył drzwi i praktycznie wrzucił mnie do środka, nim pognał do strony kierowcy. W drodze do domu odpięłam mu dżinsy i wzięłam jego kutasa w dłoń, a on 165

_

przesunął dłoń po moim udzie i wsunął ją do majtek. - Już mokra dla mnie. Podoba mi się to. – Wsunął z łatwością we mnie palce, a ja chwyciłam wolną ręką jego nadgarstek, trzymając go przy sobie, gdy poruszałam biodrami. - Pragnę ciebie tak mocno – wyszeptałam. – Nigdy nie pragnęłam kogoś tak bardzo, jak pragnę ciebie. - Uwierz mi. Znam to uczucie. – Wyciągnął ze mnie palce i przysunął je do swojego języka. – Kurwa. Twój smak. Zawsze będzie mi go mało. Jechał do domu tak szybko, że byłam zdziwiona, iż nie dostał mandatu, i tak szybko biegliśmy przez parking do windy, że z trudnością nabierałam powietrza, gdy otworzyły się drzwi. Gdy tylko się zamknęły i byliśmy sami, rzuciliśmy się na siebie. Usta złączone, dłonie chwytające za wszystko, stopy potykające się. Na 23 piętrze nawet nie przestaliśmy się całować, gdy otworzyły się drzwi, i lewo wyszliśmy na korytarz, nim się zamknęły. Poruszaliśmy się niezręcznie po korytarzu ze złączonymi językami i nogami oraz dłońmi wsuwającymi się pod ubrania, aż mnie podniósł, a ja owinęłam wokół niego nogi. Nie miałam pojęcia, jakim cudem wiedział, gdzie znajdowały się drzwi do jego mieszkania, ale jakoś je otworzył i przeniósł nas do środka bez odrywania ode mnie ust. W środku zamknął drzwi kopniakiem i od razu ruszył do schodów bez zapalania światła. Myślałam, że ruszy do łóżka i rzuci mnie na nie, więc zdziwiłam się, gdy wszedł do garderoby. - Co to jest? – Roześmiałam się przy jego ustach. – Zmiana ubrania? - Usunięcie ubrania. – Postawił mnie i uniósł mi bluzkę, przerywając pocałunek tylko po to, by zdjąć mi ją przez głowę. Jego koszulka była następna, potem zdjęłam swoje buty, a on zdjął mi stanik, spódniczkę i majtki. Ale gdy sięgnęłam po jego zamek, zatrzymał mnie. – Poczekaj. W garderobie było ciemno, ale słyszałam przesuwanie wieszaków po drążku, 166

_

a potem otwarcie i zamknięcie szuflady. Następnie poczułam, jak zawiązuje mi czymś oczy i związuje to z tyłu mojej głowy. Szalik? Krawat? - Co to jest? - Ćśś. To twoja kara za drażnienie mnie dzisiaj tą małą spódniczką. – Gdy zawiązał mi oczy, chwycił moje nadgarstki, uniósł mi je nad głowę i coś wokół nich owinął. – Nie możesz używać dłoni. Sapnęłam. - Nie mogę cię widzieć ani dotykać? - Nie, jeśli chcesz dzisiaj dojść. - O Boże. – Moje serce waliło, gdy przeniósł mnie pod drążek, gdzie zrobił miejsce, i przywiązał do niego moje nadgarstki. - Idealnie. – Miles związał mocno ostatni węzeł. – Zaraz wrócę. - Co? Zostawiasz mnie tak? Roześmiał się i pocałował każdą z moich piersi. - Tak. Ty tu zostaniesz i pomyślisz o tym, co zrobiłaś. – Uszczypnął mnie w tyłek i wyszedł, zostawiając mnie związaną, z zawiązanymi oczami i samą. W jego garderobie. I teraz co?

167

_

Rozdział 17 Miles Cholera jasna. Cholera. Jasna. Natalie Nixon, grzeczna dziewczyna z sąsiedztwa, była naga, z zawiązanymi oczami i związana w mojej garderobie. Samo widzenie jej tam, z rękami nad głową, wygiętymi plecami, jasną skórą promienną w ciemności, tą głową pełną zmierzwionych blond włosów, które zawsze wyglądały, jakby dopiero co była wypieprzona… prawie wtedy doszedłem. Ale nie chciałem nic pospieszać – chciałem ją podrażnić, rozkoszować się nią, ociągać się przy każdym centymetrze jej idealnego ciała. Co, jeśli nigdy więcej nie będę miał tej możliwości? Wyszedłem z garderoby i przeszedłem przez pokój, na wypadek, gdyby mogła usłyszeć moje kroki, ale potem rzuciłem się w cholerę do kuchni, gdzie wyciągnąłem mój ulubiony burbon Kentucky i szklankę z szafki. Gdybym miał bitą śmietanę, syrop czekoladowy albo cokolwiek innego, co mógłbym zjeść z jej ciała, też bym to wziął, ale to byłem ja, więc miałem jedynie Cap’N Crunch i Doritos, co raczej nie byłoby zbyt seksowne. Ale burbon będzie przepyszny zlizany z waniliowej skóry Natalie… Kurwa, byłem taki podekscytowany, że moje nogi się trzęsły, gdy wbiegałem po schodach, biorąc trzy stopnie na raz. Zwolniłem, gdy byłem blisko garderoby – tylko po to, by trochę ją pomęczyć. - Wróciłeś – powiedziała. - Tak. – Przeszedłem obok niej i wszedłem do łazienki, włączając tam światło, żebym mógł ją trochę widzieć. Jej różowe sutki sterczały, a klatka 168

_

piersiowa unosiła się i opadała z ciężkim oddechem. Och, kurwa, tak bardzo ją pragnę. - Cóż, to teraz, gdy mnie tak masz, co zamierzasz zrobić? – W jej głosie znajdowała się odrobina nerwów i doprowadzało mnie to do cholernego szaleństwa. Mój kutas był jak stal w moich spodniach. - Zamierzam się napić. – Wyciągnąłem korek z butelki, a ona odwróciła głowę w kierunku dźwięku. Nalałem trochę burbonu do szklanki i odstawiłem butelkę. - Napić się? - Taa. Chcesz trochę? Uśmiechnęła się z wahaniem. - Pewnie. Uniosłem szklankę do jej ust, a potem ją pocałowałem, gładząc jej usta i język swoim, smakując na nich miodowo-słodki burbon. Potem nalałem go trochę na jej obojczyk i obserwowałem, jak spływał do jej piersi. Rozchyliła usta i sapnęła, gdy zlizałem strumień, jak tylko dotarł do jej sutka, przesuwając językiem po stwardniałym szczycie, myjąc go burbonem. Zrobiłem to samo drugiej piersi, a ona jęknęła cicho, gdy zassałem sutek do ust, pocierając twardy czubek językiem. Potem nalałem go trochę na jej klatkę piersiową, obserwując, jak spływał między jej piersiami i po brzuchu. Opadłem na kolano i umieściłem język tuż nad jej łechtaczką, a następnie zacząłem przesuwać nim w górę jej ciała, długo i wolno, pod każdą piersią, przez gardło, śledząc płatek jej ucha. Jej całe ciało zadrżało. - O mój Boże, pragnę cię – wyszeptała. – Sprawiasz, że desperacko cię pragnę. Ja też desperacko jej pragnąłem, ale jeszcze nie skończyłem. - Odwróć się – powiedziałem jej. Zrobiła to, prezentując mi najpiękniejszą serię kształtów, jaką kiedykolwiek widział mężczyzna. Od linii jej ramion i barków, przez wygięcie pleców, do 169

_

zaokrąglenia bioder była idealna. Wylałem resztę burbonu na jej kark i obserwowałem, jak spływał po jej plecach i zniknął między pośladkami. Opadając na kolana, odstawiłem szklankę. - A teraz rozchyl nogi jak dobra, mała dziwka. Zrobiła to, wyginając plecy, a ja zlizywałem i ssałem burbon z jej cipki do tyłka, sprawiając, że drżała i jęczała. Pieprzyłem ją językiem, sięgając wokół niej, by potrzeć dłonią jej łechtaczkę, gdy druga ręka trzymała jej drżące nogi. - Boże, smakujesz tak cholernie dobrze. Mógłbym robić to całą noc. - Uwielbiam to – wydyszała. – Uwielbiam twoje usta na mnie. – Zakręciła biodrami przy moich rękach i języku, jej jęki stały się głośniejsze, aż w końcu krzyknęła, a jej ciało opadło. - Miles – powiedziała słabo. – Zaraz wyciągnę ten drążek ze ściany. Nie mogę ustać. Przesunąłem językiem po jej tyłku, gdy wstałem. - Potrzebujesz czegoś, na czym będziesz mogła usiąść? – spytałem, rozpinając spodnie i ściągając je. Mój kutas wydostał się z nich jak zabawka wyskakująca z pudełka. - Tak. Proszę – wydyszała. – Zrób to. Była mokra od moich ust, jak i od własnego pożądania, więc mój kutas wsunął się w nią z łatwością. Obydwoje jęknęliśmy, gdy chwyciłem jej biodra i zakopałem się głęboko. O kurwa, to ciało. Mięśnie w jej plecach. Ten tyłek. Chciałem go na śniadanie, lunch i kolację każdego dnia mojego życia. Wczepiając palce w jej skórę, obserwowałem siebie, gdy wchodziłem w nią i wychodziłem, powoli, ale silnie. Każde pchnięcie kończyło się jej sapnięciem, gdy testowałem to, jak daleko mogę się posunąć. Planowałem jeszcze trochę ją podrażnić, zabawić się, sprawić, by poczekała. Ale przez to, że mój kutas był taki twardy, jej cipka taka morka, a tyłek taki piękny, straciłem całą kontrolę. Moje ciało poruszało się wyłącznie instynktownie. 170

_

- Chryste – wychrypiałem, pieprząc ją mocno i głęboko, tak mocno, że unosiła się na palcach u stóp z każdym pchnięciem. – Chcę dojść na twoim tyłku. – Chciałem dojść też w niej, ale ten tyłek. Była taka bezbronna i bezradna, związana z zawiązanymi oczami – nawet jeśli nie zgodziłaby się, nadal mogłem to zrobić. Nie mogłaby mnie powstrzymać. Czy byłem pieprzonym dupkiem przez to, że to mnie podniecało? Nie musiałem się o to martwić. - Tak! – błagała. – Zrób to. - Kurwa! – Moje jądra się zacisnęły i czekałem do ostatniej możliwej sekundy, nim wyszedłem z niej i chwyciłem kutasa w pięść, pocierając go, gdy doszedłem na niej. Przysięgam, że straciłem wzrok. Mogłem też stracić słuch. Gdy znowu mogłem widzieć, oparłem dłoń na jej plecach i zamrugałem z niedowierzania na widok tego, co właśnie jej zrobiłem. Prawdę mówiąc, robiłem sprośniejsze rzeczy dla innych dziewczyn, ale to nigdy nie wydawało się takie zakazane. Robienie tego z Natalie wydawało się jak kradzież bezcennej sztuki bez przyłapania na tym. Gdybym tylko mógł ją zatrzymać. Ale nie mogłem. Musiałem oddać ją pojutrze, co oznaczało, że został mi z nią tylko jeszcze jeden dzień i noc. Chyba że… Nie. Nie zaczynaj składać obietnic, których nie możesz dotrzymać. Ta urocza, piękna dziewczyna, którą uwielbiasz, właśnie pozwoliła ci związać się w garderobie, zlizać burbon z jej ciała i dojść na jej tyłku. Jest twoją przyjaciółką. Wystarczy. Delikatnie zdjąłem krawat z jej nadgarstków oraz oczu. Chwytając ją za dłoń, zaprowadziłem ją do łazienki, gdzie włączyłem prysznic, wszedłem za nią i 171

_

umyłem ją. Czyści i wilgotni, weszliśmy pod pościel do mojego łóżka i wtuliliśmy się w siebie, jej głowa była na mojej piersi, a noga na talii. Owinąłem ją ramieniem i położyłem dłoń na jej udzie, przyciskając usta do jej głowy, gdy zasnęliśmy. To było takie przyjemne. Co, do cholery, było ze mną nie tak, że nie chciałem tego na zawsze? *** Następnego ranka obudziłem się do dźwięku deszczu uderzającego w okno. Od razu poszukałem Natalie, ale nie było jej tam. Sięgnąłem po okulary, a gdy je nałożyłem, zobaczyłem ją stojącą przy oknie, wyglądającą za roletę, nagą. Odjęło mi mowę. Wyglądała tak pięknie w szarym świetle, przebijającym się przez roletę. Planowałem pozwolić jej pospać i zrobić nam śniadanie, ale obudziłem się w połowie twardy, a teraz jej widok sprawił, że byłem w pełni twardy. Spojrzała przez ramię i uśmiechnęła się do mnie. - Dzień dobry. - Dobry. – Mój głos się załamał, ale coś we mnie też się łamało. - Pada. - Słyszę. Która godzina? - Trochę po dziewiątej. Pomyślałam, że trochę pośpię, ale jestem tak przyzwyczajona do wczesnego wstawania, że nie mogłam nic na to poradzić. Mam nadzieję, że cię nie obudziłam. - Nie. Chodź tu. – Moje całe ciało boleśnie ją pragnęło. To było takie niefajne. Ale musiałem mieć ją obok siebie. Z uśmiechem nadal na twarzy, wróciła do łóżka, wsuwając się obok mnie. - Co robisz w deszczowe dni? Zdjąłem okulary i odłożyłem je. 172

_

- Zazwyczaj piszę. Idę na siłownię. Właśnie myślałem o pójściu po jakieś śniadanie dla nas. Nie mam tu za dużo jedzenia. - Wiem – powiedziała, chichocząc, gdy znowu zarzuciła na mnie rękę i nogę. – Ale myślę, że nie powinieneś tak wychodzić. – Potarła udem mojego kutasa, sprawiając, że jęknąłem. – I nie możemy pozwolić, by to się zmarnowało. Wspinając się na mnie, usiadła na mnie okrakiem i spojrzała mi w oczy, oblizując palce i dotykając się. - Jezu, Natalie. Chcesz, żebym wystrzelił sobie spermę w oko? Roześmiała się, unosząc się na kolanach i biorąc mojego penisa w rękę. - Nie. Chociaż to byłoby zabawne. - To byłoby żałosne i dziecinne, zaufaj mi. O Boże. – Musiałem zamknąć oczy, gdy umieściła czubek mojego kutasa między swoimi nogami i przesunęła się po nim centymetr po centymetrze, aż byłem w całości schowany. To było za dużo. Drgnąłem w niej. - Spójrz na mnie. - Nie mogę. - Spójrz na mnie, Miles. Otworzyłem jedno oko, a ona opuściła brodę i uśmiechnęła się diabelsko, jedno niebieskie oko wyglądało spod jej włosów. - Nie. Jesteś zbyt cholernie seksowna. Za szybko dojdę tak wcześnie rano. - Nie zrobisz tego. - Zaufaj mi. Zawstydzę się tylko. - Znam cię. Zawsze się upewniasz, że dziewczyna dojdzie pierwsza. To nie twoja zasada? – Położyła dłonie na mojej klatce piersiowej i zaczęła robić kółka biodrami, wzdychając z przyjemności. - Próbuję – powiedziałem słabo, kładąc dłonie na jej piersiach, bo nie mogłem się oprzeć. Zamknęła oczy, gdy drażniłem jej sutki, aż stwardniały. – Ale zadzierasz teraz z moimi zasadami. I nie mam żadnej kontroli nad tą sytuacją. 173

_

Pochyliła się, chwytając oparcie na głowę i zbliżając piersi do mojej twarzy. - To dlatego, że ja ją mam. Gdy zakręciła przy mnie biodrami, poruszając się pod kątem i w rytmie, w jakim tylko chciała, zakopałem twarz w jej piersiach i próbowałem się uspokoić. Ale moje zwyczajne sztuczki nie działały. Nie mogłem skoncentrować się na niczym, co nie było seksowne – na miłość boską, kto mógłby? A potem zaczęła mówić. Mówić! - Boże, Miles, nigdy nie czułam się tak dobrze, jak podczas pieprzenia cię. - Taa? – Przestając się wstrzymywać, chwyciłem jej biodra i obserwowałem ją. Jej skóra była zarumieniona i ciepła, a oddech szybki, i modliłem się, by była tak samo blisko orgazmu, jak ja. – Powiedz mi. - Nie mogę przestać o tym myśleć. Przez cały wczorajszy dzień czułam się jak maniaczka, bo nie mogłam się doczekać, aż będziesz we mnie. Nie mogłam się doczekać, aż sprawisz, że znowu dojdę. Mój kutas pulsował z potrzebą. - O Jezu. – Sięgając między nas, pocierałem kciukiem jej łechtaczkę w ciasnych, małych kółkach. – Uwielbiam doprowadzać cię do orgazmu. Uwielbiam na to patrzeć. Uwielbiam czuć, gdy to się dzieje. - Tak! – krzyknęła, zamykając oczy. – To takie przyjemne… nie mogę… nie mogę… Mogłem stwierdzić, że to już się działo, a ja byłem blisko wybuchnięcia, więc uniosłem biodra, wchodząc w nią jeszcze głębiej, gdy krzyknęła tak głośno, że myślałem, iż zatrzęsły się ściany, albo może był to orgazm, który w tamtej chwili przeszedł przez moje ciało, paraliżując mnie, gdy doszedłem w niej mocno. Gdy skończyły się dreszcze, opadła na mnie, jej skóra była ciepła i delikatna. Przesunąłem dłońmi po jej plecach. - Lubię, gdy przejmujesz kontrolę. Roześmiała się cicho. 174

_

- Ja też. Nasze oddechy się zsynchronizowały i uspokoiłem się do uczucia naszych równocześnie poruszających się klatek piersiowych. Znowu zamknąłem oczy i pragnąłem, żeby wszystko było inaczej. Żebym ufał sobie na tyle, by nie być przy niej dupkiem. Żebym był facetem, który wybiera konkretne miejsce i potrafi się ustatkować, tak jak ona. Żebym był mężem. Ojcem. Dorosłym. Jak w ogóle można zacząć to robić, do cholery? I czy ona tego ode mnie chciała? Nie miałem pojęcia i bałem się zapytać. Co, jeśli odpowiedzią było nie?

175

_

Rozdział 18 Natalie Po tym, jak się ubraliśmy, Miles zawiózł nas do sklepu spożywczego. Wypełniałam wózek zdrowymi produktami do jego spiżarni i lodówki. Wrzuciłam tam piersi z kurczaka, mieloną wołowinę, którą mógł przechować w zamrażalniku, trochę delikatesów, chleb oraz mnóstwo owoców i warzyw. - Zostawię ci kilka łatwych przepisów, okej? W ten sposób nie będziesz ciągle jadł niezdrowego jedzenia. - Cynamonowe bułeczki, cynamonowe bułeczki, cynamonowe bułeczki – dyszał, popychając wózek. - Och, na miłość boską. Okej, wezmę składniki na bułeczki. Chcesz do nich bekon i jajka? Pokiwał wesoło głową. - Tak, proszę. Wróciliśmy do jego mieszkania i rozpakowaliśmy zakupy, a potem zaczęłam robić nam śniadanie, gdy Miles robił kawę. - Cieszę się, że masz dzbanek do kawy. I jedną dobrą patelnię. – Pokręciłam głową. – Powiedz mi, że coś sobie wyobraziłam i w twoich szufladach od sztućców nie jest sam plastik. Miles się skrzywił. - Emmmmmm…. - Jezu, Miles! – Zaczęłam przeszukiwać kilka szafek. – Nawet żadnej szpatułki? Wyglądał na urażonego. 176

_

- Mam szpatułkę. – Otworzył zmywarkę i wyjął drewnianą łyżkę. – Masz. - O mój Boże. Nieważne. Przynajmniej masz miarki kuchenne. - Taa, chyba mama mi je dała. Nigdy ich nie używałem. Udało mi się zrobić śniadanie jedną patelnią, drewnianą łyżką i kilkoma plastikowymi przyrządami, a następnie zaczęliśmy opychać się jajecznicą, bekonem, truskawkami z cukrem pudrem i cynamonowymi bułeczkami, ociekającymi polewą. - Mówiłem ci, że z plastikowymi sztućcami też będzie dobre – powiedział Miles z pełną buzią. – I pomyśl o tym, jakie szybkie będzie sprzątanie bez prawdziwych talerzy. Przewróciłam oczami. - Już teraz wiem, co ci dać na Boże Narodzenie. Gdy skończyliśmy, położyliśmy się na kanapie, pocierając nasze pełne brzuchy i przysięgając, że wyjdziemy na spacer, gdy tylko przestanie padać. - Deszcz niszczy moje dzisiejsze plany – narzekał Miles. – Chciałem zabrać cię na mecz do Comerica Park, ale wygląda na to, że nie będzie meczu przez deszcz. Chcesz iść do muzeum sztuki czy coś? - Wiesz co? Jeśli chcesz, to z chęcią mogę posiedzieć tutaj. Jestem taka zajęta, gdy pracuję, że dzisiaj mogę być leniwa. - To idealnie, bo tak się składa, że jestem świetny w byciu leniwym. Ja cholernie posiadam leniwość. – Przewrócił się na bok i objął mnie ramionami. – Róbmy to cały dzień. Ale z przerwami na seks. Roześmiałam się. - Nie chcesz popisać? - Jak najdzie mnie ochota, to zrobię to. Teraz jestem szczęśliwy. - Ja też. – Nie mogłam przypomnieć sobie, kiedy ostatnio tak wcześnie robiłam sobie drzemkę po zjedzeniu śniadania, ale byłam taka zrelaksowana, że zamknęłam oczy i pozwoliłam, by to się stało. 177

_

Zasnęliśmy do dźwięku deszczu, a gdy się obudziłam, jego ramiona nadal były owinięte wokół mnie. To mnie zdziwiło – że lubił przytulać się w ten sposób. Myślałam, że był jednym z tych facetów, którzy lubią seks, nie bliskość, ale wydawało się, że on lubił obydwa. Ja też. Przez chwilę pozwoliłam sobie zastanowić się, jak wyglądałoby życie, gdybyśmy pocałowali się w Tę Prawie Noc. Zakochalibyśmy się w sobie? Zostalibyśmy razem? Miles nie zdobyłby wtedy takiej reputacji, więc o czym by pisał, jak nie o seksie? Mieszkalibyśmy razem? Czy to też byłoby moje mieszkanie? Przełknęłam mocno. Bylibyśmy już małżeństwem? Albo może to potoczyłoby się w drugą stronę. Może zerwalibyśmy ze sobą, gdy byłby w college’u, bo nie mógłby być tylko ze mną. Może pokłócilibyśmy się, a ja zeszłabym się z Danem. Może nawet nie bylibyśmy teraz przyjaciółmi. Ścisnęło mi się gardło. Nie chciałam o tym myśleć. Wolałam drugi scenariusz – ten, w którym zakochujemy się w sobie i jakoś nam wychodzi, mimo że tak się różnimy. Szkoda, że nasze wyczucie czasu nigdy nie było dobre. Może byłoby nam razem dobrze. Byłoby nam razem dobrze. Westchnęłam, a Miles poruszył się obok mnie. - Nie śpisz? - Taa. – Mój głos był słaby. - Wszystko w porządku? - Chyba tak. - Co się stało? – Pociągnął mnie za ramię, żeby mógł widzieć moją twarz. - Nie wiem. Może dopiero dochodzi do mnie ta cała rzecz z zerwaniem. – To było kłamstwo i czułam się winna, bo on zawsze przysięgał, że mówił mi prawdę, ale jak mogłam przyznać, że byłam smutna przez nas? Że nigdy nie dostaliśmy szansy? Powiedziałby mi, że zwariowałam, prawda? - Hm. No cóż, nie może tak być. – Postukał się palcem w podbródek. – Co 178

_

powinniśmy zrobić? Chcesz pooglądać kreskówki? Albo porno? Internet ma taki dobry wybór obu, że czasem ciężko mi się na coś zdecydować. Roześmiałam się. - No co ty nie powiesz. Spojrzał w stronę okien. - Albo wiesz co? Chyba deszcz już tak mocno nie pada. Chcesz gdzieś wyjść? Coś wypić? - W sumie to brzmi nieźle. - Ale to oznacza, że musimy zejść z kanapy. A tu jest naprawdę cholernie wygodnie. – Ścisnął mnie mocno, kładąc głowę na moim ramieniu. – Nigdy mnie nie zostawiaj. Przestań, Miles. Jestem wystarczająco zdezorientowana. - Okej. A teraz daj mi wstać. Westchnął dramatycznie, ale uwolnił mnie, więc zmusiłam się, by wstać. Na górze poszłam do łazienki i wzięłam kilka głębokich oddechów, przypominając sobie, by z dystansem podchodzić do czasu z nim. Nic dobrego nie wyszłoby z zakochania się w takim playboyu jak Miles Haas, zwłaszcza tak szybko po zerwaniu z Danem. To doprowadziłoby do katastrofy. Tak, obiecałam sobie, że w przyszłości popełnię kilka błędów, ale to nie mógł być jeden z nich. Przykleiłam uśmiech na twarz, gdy zeszłam ze schodów. - Gotowa. Szliśmy Woodwardem w lekkim deszczu i skończyliśmy w pubie Grand Trunk, gdzie trochę się napiłam drinkami mohito i próbowałam nie myśleć o tym, że jutro wracam do domu. - Zatem co zrobimy w mój ostatni wieczór tutaj? – spytałam. - Zamierzam gdzieś cię zabrać. - Gdzie? - Do jednego z moich ulubionych miejsc w mieście. To starodawne Detroit, 179

_

klasyka. Klasnęłam dłońmi. - Przebierana randka? Kiwnął głową i wyjął telefon. - Powinienem zarezerwować miejsce, ale we wtorkowy wieczór nie powinno być tam dużo ludzi. - Zrób to – powiedziałam mu. – Ja pójdę skorzystać z łazienki, nim wyjdziemy. I tym razem ja płacę. Już wystarczająco dużo razy za mnie płaciłeś. - Lubię to. - Moja kolej – powiedziałam stanowczo, wyciągając dwadzieścia dolarów z portfela. – Powiedz jej, proszę, żeby tego użyła. – Odeszłam, nim mógłby zacząć się sprzeczać. W łazience poprawiłam włosy i zastanawiałam się, co dzisiaj z nimi zrobić. Sukienka, którą spakowałam, nie miała ramiączek, a przy takich sukienkach czasami nosiłam spięte włosy. Może spytam Milesa, co woli. Poczułam motylki w brzuchu, gdy pomyślałam o szykowaniu się na wyjście z nim – prawie jakbyśmy byli znowu w szkole, a on zaprosił mnie na bal czy coś. Albo jakbyśmy byli małżeństwem, które idzie na randkę. Przestań. Im więcej o tym fantazjujesz, tym bardziej rozczarowana będziesz, gdy zniknie magia i znowu będziecie tylko przyjaciółmi. Ale motylki dalej ze mną zostały, gdy wróciłam do baru, i przybrały na intensywności, gdy zobaczyłam, że wstał i czekał na mnie. Nie mogłam przestać się uśmiechać. Potem podał mi moją dwudziestkę. - Masz. Oszczędzaj pieniądze. Potrzebujesz ich, żeby spłacić pożyczki. - Miles! – Uderzyłam go w ramię. – Miałeś zapłacić tym za drinki. - I nie zrobiłem tego. – Włożył pieniądze do tylnej kieszeni moich dżinsów, korzystając z okazji, by pomacać mój tyłek. 180

_

Zachichotałam, odpychając jego rękę. - Jesteś okropny. Tu są ludzie, którzy nie chcą widzieć, jak macasz mój tyłek. - Tylko dlatego, że zazdroszczą. – Chwycił mnie za dłoń, gdy zaczęliśmy iść do drzwi. – O kurwa, spójrz na ten deszcz. Gdy byliśmy w środku, na zewnątrz znowu zaczęło padać. Spojrzałam na ulicę. - Jak daleko jesteśmy? Wzruszył ramionami. - Jakieś dziesięć minut od domu. I masz aparat. Chcesz, żebym zadzwonił po taksówkę? - Nie. Jest w pokrowcu, a ja lubię deszcz. Pobiegnijmy. Nagle rozjaśniła mu się twarz. - Pamiętasz kiedyś, gdy byliśmy z twoimi siostrami na kempingu w sadzie i zaczęło padać? - Tak, one zachowały się jak dzieci i poszły do środka, a my zostaliśmy tam, aż mama zdała sobie sprawę, że grzmiało, i zmusiła nas do tego, żebyśmy też weszli do środka. Kiwnął głową. - Byłaś wściekła, że twoja mama kazała mi spać na kanapie, bo chciałaś, żebym spał u ciebie w pokoju. Roześmiałam się. - Tak! Pamiętam to. Ile mieliśmy wtedy lat, dziesięć i jedenaście? Nie rozumiałam, czemu nie chciała ci pozwolić spać u mnie. Pochylił się blisko. - Ale teraz rozumiesz. - Tak. – Moje policzki się ociepliły, gdy pomyślałam o naszych kilku ostatnich nocach razem, i nabrzmiało we mnie pragnienie. - Więc zróbmy to. Bo teraz myślę o byciu z tobą w łóżku i twoja mama nie 181

_

może już nam mówić, co mamy robić. Chcesz się rozebrać? Nawet się nie zawahałam. - Taa. Chcę. Bez kolejnego słowa chwycił mnie za rękę i wybiegliśmy w letni deszcz, Miles jęczał, a ja piszczałam, gdy w minutę nas zmoczył. Biegliśmy szybko, poruszając się Woodwardem i trzymając się za ręce. Dotarliśmy do jego budynku, a nasze buty zgrzytały na podłodze, gdy pędziliśmy do windy, chcąc szybko dostać się do jego mieszkania. Zdyszani i przemoknięci, staliśmy z tyłu, gdy weszło kilka osób, a Miles przysunął obie ręce przed swojego kutasa, niezbyt subtelnie przyciskając je do erekcji. Sapnęłam. By go pomęczyć – i siebie – potarłam go tyłem dłoni, patrząc prosto przed siebie. Obok mnie usłyszałam, jak Miles stłumił jęk poprzez odchrząknięcie, i ukryłam uśmiech. Gdy drzwi rozsunęły się na 23 piętrze, pociągnął mnie przez tłum i wzdłuż korytarza. Ledwo dotarliśmy do środka, nim rzuciliśmy się na siebie, nasze usta się zderzyły, a języki wsunęły do środka, gdy dłonie zrywały mokre ubrania i rzucały je w każdą stronę. Niezdolni czekać, opadliśmy na drewnianą podłogę przed drzwiami. Był we mnie w mniej niż trzydzieści sekund, jego kutas wchodził mocno i głęboko, a jego oczy były ciemne i szalone z pożądania. Moja głowa walnęła o drzwi i oparłam się o nie ręką, podciągając kolana po obu stronach jego żeber i owijając nogi wokół jego pleców. - To uczucie – wydyszał Miles. – Właśnie tutaj. Bycie w tobie po tym całym czasie, twoje nogi wokół mojego ciała, twoja skóra przy mojej, twoja cipka wokół mojego kutasa. To, jak patrzysz na mnie w ten sposób. To wszystko, czego chcę. - Ja też. – Walczyłam o kontrolę nad oddechem, głosem i sercem. Waliło mi w piersi niczym zwierzę w klatce, próbujące się wydostać – ale nie mogłam mu pozwolić. Nie mogłam. 182

_

- Co ty mi robisz? – wychrypiał. – Czemu ciągle mi ciebie mało? Co to jest? - Nie wiem. – Przygryzłam wargę, by nic więcej nie powiedzieć. Ale czuję to samo i jestem zdezorientowana, przestraszona i to szalone oraz niemożliwe, a ja straciłam kontrolę. Pocałował mnie, a ja ochoczo wessałam jego język do ust. Wjeżdżał we mnie jeszcze szybciej, jego kutas ocierał się o moją łechtaczkę, aż świat stał się srebrny i zaczął szumieć. Nie przejmując się już głową uderzającą w drzwi, chwyciłam jego tyłek i przyciągnęłam go do siebie, kręcąc pod nim biodrami. Zakopał twarz w mojej szyi, gdy doszedł, jego ciało zesztywniało, a kutas pulsował we mnie, i moje ciało odpowiedziało, zaciskając się wokół niego w rozkosznej harmonii. Gdy się uspokoił, trzymałam go przy sobie, głaszcząc jego plecy, włosy, szyję. - Boże, będę za tobą tęsknić, gdy ciebie nie będzie. – Nadal ciężko oddychając, uniósł głowę i spojrzał na mnie ze zdziwieniem. – O co tu, kurwa, chodzi? Uśmiechnęłam się, ale uderzyła we mnie tęsknota. Ja też będę za tobą tęsknić. - Nie, nie będziesz. Gdy tylko wrócisz, będziesz miał jakąś inną dziewczynę na kanapie. Przechylił głowę, jakby o tym myślał. - Pewnie tak. Ale i tak będę za tobą tęsknić. Przewróciłam oczami, by ukryć to, jak bardzo byłam zraniona, nim wydostałam się spod niego. - Lepiej pójdę wziąć prysznic. Spóźnimy się na kolację. Dał mi odejść.

183

_

Rozdział 19 Miles Kurwa, nie powinienem tego mówić. Po tym, jak Natalie poszła na górę wziąć prysznic, ja ubrałem dżinsy i usiadłem na kanapie z głową w dłoniach, próbując odzyskać uczucie równowagi. Wiedziałem, że właśnie zraniłem jej uczucia, widziałem to w jej oczach, ale kurwa! Zepsuła mnie. Cały dzień był idealny, od porannego seksu, śniadania i drzemki do spaceru w deszczu i seksu na podłodze. Był zbyt idealny. Taki idealny, że byłem wytrącony z równowagi. Sprawiała, że CZUŁEM różne rzeczy, i nie podobało mi się to. Na przykład czułem, jakby nie obchodziło mnie to, że nigdy nie miałbym innej dziewczyny na mojej kanapie, gdybym tylko mógł mieć ją na zawsze. CO DO KURWY. I czułem, jakby zawsze miało być mi mało jej ciała, twarzy, umysłu, głosu, śmiechu i cynamonowych bułeczek. JEJ PIEPRZONE CYNAMONOWE BUŁECZKI. Czułem, jakbym był gotów oddać wszystko, co miałem, by mieć u niej szansę – i to nawet nie byłoby poświęcenie. Czułem, jakbym ją pragnął. Jakbym ją potrzebował. Jakbym ją kochał. BYŁEM, KURWA, POPIEPRZONY! Jakby przyłapano mnie na robieniu czegoś złego, wstałem szybko i zacząłem chodzić przed kanapą. I teraz co miałem zrobić? Nie miałem żadnego doświadczenia z Uczuciami. Co, jeśli nie czuła tego samego? I czemu miałaby? 184

_

Moje wyczucie czasu ssało pieprzone, owłosione jaja – ona właśnie wydostała się ze związku. I powiedziałem jej, że przez cały czas była zbyt poważna i musiała się zrelaksować oraz zabawić. Chwyciłem włosy w pięści. Dlaczego ja to, kurwa, zrobiłem? Bo miałeś rację. Ona potrzebuje wolnego czasu od związku. Musi się trochę zabawić. Nie potrzebuje kolejnego faceta, który od razu mówi, że ją kocha, naciskając na nią. Zwłaszcza takiego jak ty, który nie chce w życiu żadnej z tych rzeczy, co ona. Więc zwolnij, do cholery jasnej. To była prawda. Mimo że bardzo troszczyłem się o Natalie, to nie byłem gotowy obiecać, że pełniłbym rolę właściciela domu, męża i ojca. A ona tego chciała. Zasługiwała na to. Ja ją tylko rozczaruję. Słyszałem wodę na górze i wiedziałem, że musiałem przygotować się na kolację, bo inaczej się spóźnimy. Podniosłem resztę ubrań i udałem się na górę, docierając do mojego pokoju, gdy ona otworzyła drzwi od łazienki. Coś chwyciło mnie mocno na jej widok, stojącej tam w ręczniku z mokrymi włosami, zarumienioną twarzą i wilgotną skórą. Mój brzuch się zacisnął, gardło wysuszyło, a dłonie napięły. O Jezu. Nie mogłem mówić. Było mi też niedobrze. A moja klatka piersiowa – co tam się działo, do diabła? To była miłość czy zatrzymanie akcji serca? Cholera jasna, czy ludzie naprawdę lubili to uczucie? Było okropne! Chyba umrę.

185

_

Rozdział 20 Natalie Miał wyraz twarzy, którego nigdy wcześniej u niego nie widziałam, coś pomiędzy zszokowaniem a mdłościami. - Wszystko w porządku? – spytałam, trzymając wokół siebie ręcznik, gdy szłam w jego stronę. Ostatnie dziesięć minut spędziłam na uczuciu zirytowania nim, ale naprawdę źle wyglądał. - Ee. Nie. Tak. – Przełknął ciężko. – Może. - Nie musimy wychodzić, jeśli nie chcesz. - Ze mną wszystko w porządku. – Teraz wyglądał tylko na przerażonego. – Chcę wyjść. - Okej. – W ogóle nie wyglądał w porządku. Zrobiłam coś złego? Bez kolejnego słowa wszedł do łazienki, zamykając za sobą drzwi. Co, do diabła? Wyrzuciłam ręce w górę. Rozumiem, że nie jesteś typem związkowca, ale czy mógłbyś, proszę, zachowywać się jak cywilizowany człowiek, jeśli nie życzliwy? Mężczyźni. Poważnie, po co w ogóle kobiety się starały? Bez humoru osuszyłam ręcznikiem włosy i nałożyłam majtki oraz sukienkę, zapinając ją tak daleko, jak tylko dałam radę. Wzięłam suszarkę i kosmetyczkę do łazienki na dole, a gdy suszyłam włosy, pozwoliłam mojej frustracji się wydobyć i dałam sobie dobre dziesięć minut zazdrosnego narzekania, że Skylar udało się znaleźć kogoś takiego jak Sebastian – wspaniałego, uroczego, mądrego, miłego i całkowicie oddanego, by ją uszczęśliwiać. Wiedziałam, że nie było im łatwo, ale z 186

_

pewnością sprawili, że teraz tak to wyglądało. Gdy moje włosy były suche, spięłam je w kok, umyłam zęby i pomalowałam się. Na górze drzwi od łazienki były otwarte i zaparło mi dech w piersi, gdy zobaczyłam Milesa stojącego przed lustrem w niebieskim garniturze, układającego włosy. Nigdy wcześniej nie widziałam go w garniturze. Wyglądał tak… dojrzale. Szykownie. Stylowo. Jak prawdziwy dżentelmen. Złapał mój wzrok w lustrze. - Pięknie wyglądasz. - Dzięki – powiedziałam, czując ciepło na policzkach. I w majtkach. – Wyglądasz bardzo przystojnie. Podoba mi się garnitur. - Dzięki. - Możesz mnie zapiąć do końca? – Z jakiegoś dziwnego powodu poczułam się nieśmiało, gdy weszłam do łazienki i się odwróciłam. Na miłość boską, mniej niż godzinę temu byliśmy nadzy i spoceni. - Myślę, że uda mi się to zrobić. Chociaż zazwyczaj rozpinam sukienki. - Ha, ha. – Nie podobało mi się zbytnio przypomnienie, że rozpinał dużo sukienek, ale cieszyłam się, że zażartował. Wydawał się nerwowy. I czy to była moja wyobraźnia, czy przy zapinaniu dotykał mnie tak mało, jak tylko było możliwe? Teraz wyobrażasz sobie jakieś bzdury. Uspokój się. - Gotowa? – spytał. - Tak. Nie chwycił mnie za rękę, gdy szliśmy korytarzem, w windzie nie stał blisko mnie i ledwo ze mną rozmawiał w drodze do restauracji. Coś na pewno było z nim nie tak. - Wszystko w porządku? – spytałam, gdy zatrzymaliśmy się na parkingu. - Już odpowiedziałem na to pytanie. Tak. – Nawet na mnie nie spojrzał. Portier zaprowadził nas po schodach w dół do ciemnego, przytulnego 187

_

miejsca. Intymne boksy stały przy ścianach, czarne obrusy przykrywały stoliki, a świeczki dawały pomieszczeniu delikatną, ciepłą poświatę. Usiedliśmy przy stoliku niedaleko parkietu i miałam nadzieję, że może Miles poprosi mnie do tańca, tylko dla zabawy, ale tego nie zrobił. Właściwie to wieczór niósł ze sobą jedno rozczarowanie po drugim. Nastrój był romantyczny i elegancki, jedzenie i wino przepyszne, standard jazzowy, grany przez trójkę osób niedaleko małego parkietu, czarujący – to powinna być idealna randka, i byłaby, gdyby Miles nie był przez cały wieczór dupkiem. Nieważne, że rozmowa i kontakt wzrokowy były ograniczone. Gdy tylko już sobie wypił, komentował wspaniały tyłek naszej kelnerki, odebrał dwa telefony od swojego redaktora, pisał przy stoliku i flirtował z barmanką, gdy przenieśliśmy się do baru po posiłku. Nawet dał jej swój numer! Tuż przede mną! Do czasu, gdy zapłaciliśmy za rachunek, byłam wściekła. Wiedziałam, że był flirciarzem i graczem, ale nigdy nie okazywał mi takiego braku szacunku. To w ogóle nie było do niego podobne. Najwidoczniej magia zniknęła. Moje gardło się zacisnęło i przełknęłam. A więc to tyle? Właśnie tak się odsuwa? Właściwie to mnie wkurzyło. Rozumiałam, że nie byłam jego dziewczyną, ale nie byłam tylko kolejną z jego blogowych króliczków czy coś. Albo… może byłam? Przecież napisał już o mnie na blogu. Dobre, stare Cynamonowe Bułeczki. Zaczęłam żuć dolną wargę. Ale i tak nie powinien mnie tak traktować. A jeśli myślał, że zamierzałam wskoczyć z nim do łóżka, gdy wrócimy do jego mieszkania, to się grubo mylił. Jazda do domu była niekomfortowo cicha, tak samo jak jazda windą. Mogłabym się roześmiać na myśl o tym, że inne powroty do jego mieszkania całkowicie różniły się od tego – nie mogliśmy utrzymać rąk z dala od siebie. Co, do diabła, stało się od tamtego czasu? Przeszukiwałam umysł, próbując znaleźć coś, 188

_

co musiałam powiedzieć albo zrobić, by go odstraszyć, ale nic nie przychodziło mi do głowy. To nic. Właśnie taki on jest. Jest facetem, który chce tylko seksu, a gdy już go dostanie, to koniec. Nawet z tobą. Czemu cię to dziwi? Od lat o tym wiedziałaś! Nigdy nie powinnaś była z nim spać. Zła na siebie i na niego, przeszłam szybko korytarzem i czekałam na niego sztywno przy drzwiach. Gdy je otworzył, przeszłam przez mieszkanie i udałam się na górę, by się spakować. Chciałam być gotowa, by od razu rano wyjechać. Przełykając szlochy, poskładałam ubrania, zawinęłam kabel wokół suszarki i wrzuciłam wszystko niedbale do walizki. Gdy już wszystko spakowałam, zdjęłam szpilki i sukienkę, ale zdałam sobie sprawę, że nie wzięłam nic do spania. Oczywiście Miles wybrał ten moment, by przyjść na górę, i znalazł mnie stojącą tam przy walizce w bieliźnie, ze skrzyżowanymi ramionami. - Hej – powiedział ponuro. - Masz może koszulkę, w której mogłabym spać, proszę? – spytałam, utrzymując głos i wyraz twarzy beznamiętne. - Jasne. – Poruszając się powoli, poszedł do garderoby i wyszedł ze złożoną szarą koszulką. - Dzięki. – Wzięłam ją od niego, odwróciłam się i narzuciłam ją na siebie. Opadł na łóżko i westchnął. - Natalie, bardzo cię przepraszam. - Za co? – Unikając jego spojrzenia, wyciągnęłam spinki z włosów i wrzuciłam je do kosmetyczki. - Za bycie dupkiem. Odkąd wróciliśmy, byłem na dole nienawidząc się za to. - Wszystko jedno. Nic się nie stało. – Przeszłam obok niego i weszłam do łazienki, gdzie wyciągnęłam czystą myjkę z szuflady, namoczyłam ją ciepłą wodą i zaczęłam zmywać makijaż. Nie chciałam pozwolić mu zobaczyć, jak bardzo mnie zranił. 189

_

Przyszedł i stanął w przejściu do łazienki. - Stało się. Jesteś zła. - Wcześniej byłam. Ale teraz zdałam sobie sprawę, że to było głupie. Byłeś po prostu sobą. Nic nie jesteś mi winien. Wzdrygnął się. - Jestem ci coś winien. Przynajmniej wyjaśnienie. Wzruszyłam ramionami i opłukałam myjkę, wieszając ją. - Hej. Spójrz na mnie. – Chwycił mnie za ramiona i zmusił do spojrzenia na niego. – Muszę ci coś powiedzieć. - Okej. – Miałam nadzieję, że mój wyraz twarzy pokazywał opanowanie i obojętność, ale mój brzuch się skręcał. - Przez cały wieczór byłem dupkiem i nie mogę dalej tego robić. – Przechylił głowę. – Ale to będzie jedyny raz, gdy mówię coś takiego. Zawsze potrafię to dalej robić. Nadal utrzymywałam obojętny wyraz twarzy. - Łał. Jesteś naprawdę zła. Okej. – Odchrząknął. – Chodzi o to, że… Ja… Jego oczy szukały czegoś w moich, ale nie wiedziałam czego. Wydawało się prawie, jakby miał ogłosić coś bardzo ważnego, ale nie mógł znaleźć słów. - Ty co, Miles? - Przeprowadzam się do San Francisco – wypalił. - Co? Opuścił dłonie z moich ramion. - Taa. Przeprowadzam się do San Francisco. Zawsze chciałem je odwiedzić i już tak jakby skończyłem z Detroit, więc pomyślałem, że już czas. Skrzyżowałam ręce na piersi. - To dobrze dla ciebie. Mam nadzieję, że będziesz tam szczęśliwy. To nadal nie wyjaśnia twojego dzisiejszego zachowania. - Och, racja. To. Ee… Martwiłem się. 190

_

Uniosłam brwi. - O? - O twoje uczucia. Ostatnie parę dni były… – Potarł kark. – Intensywne. - I? – Zastanawiałam się, czy chodziło mu o to, o co myślałam, że mu chodziło, a jeśli tak, to mogłabym kopnąć go w jaja. Niech lepiej nie obwinia mnie o intensywność. To był jego pomysł, by mnie tu sprowadzić. - I jesteś teraz w bardzo słabym i wrażliwym stanie, dopiero co będąc po zerwaniu z Danem, a między nami szybko zrobiło się poważnie. - Serio? – Przewróciłam oczami. – Wczoraj pieprzyliśmy się w twojej garderobie, Miles. To nie jest poważne. – Wiedziałam, że nie o to mu chodziło, ale nie mogłam pozwolić mu zobaczyć, że miał rację z martwieniem się o moje rosnące uczucia do niego. Jego twarz zrobiła się trochę czerwona. - Okej, może tamta część nie była poważna, ale wydawało się, że… uczucia stały się poważne. I myślę, że powinniśmy przypomnieć sobie, iż jesteśmy przyjaciółmi i nie chcemy tego samego. Nie chcę tego całego małżeństwa, domu i dzieci, a ty chcesz. Więc musimy tylko się upewnić, że wszystko pozostanie przyjazne. Zmarszczyłam brwi. - Więc właśnie to dzisiaj robiłeś? Byłeś dupkiem, żebym nie rozwinęła do ciebie uczuć i żebyś nie zostawił mnie ze złamanym sercem, gdy wyjedziesz do San Francisco? Wyglądał, jakby trochę mu ulżyło, że wyjaśniłam to lepiej od niego. - Taa. Właśnie tak. Dokładnie. - O mój Boże. – Pokręciłam głową. – No cóż, możesz się uspokoić, Miles. Pomimo naszego miłego czasu razem, twój dzisiejszy pokaz dupkowatości był dość dobrym przypomnieniem, że nie jesteśmy zgodni na dłuższą metę. I tak, dopiero co zerwałam z Danem, ale muszę powiedzieć, że nie czuję teraz tego całego słabego i 191

_

wrażliwego stanu. Właściwie to czuję się silniejsza niż kiedykolwiek. - To dobrze. Naprawdę cieszę się, że to słyszę. – Posłał mi pełen nadziei uśmiech. – Czy to znaczy, że nadal możemy uprawiać dzisiaj seks? - Nie. Nie będziemy już uprawiać seksu. Nie dlatego, że twój kutas jest jakimś rodzajem mistycznej różdżki miłosnej, która rzuci na mnie zaklęcie, ale dlatego, że masz rację – jesteśmy przyjaciółmi i musimy o tym pamiętać. Ostatni tydzień był całkowicie szalony, ale czas wrócić do rzeczywistości. – Położyłam dłoń na piersi. – Ja wracam na północ, gdzie posiadam dom i biznes oraz mam korzenie i rodzinę. To są rzeczy, które są dla mnie ważne. – Szturchnęłam go w pierś. – Ty możesz odlecieć sobie gdzie tylko chcesz, pieprzyć dziewczyny, których tylko sobie zapragniesz, oglądać kreskówki i porno, jeść płatki, pić piwo i nigdy się o mnie nie martwić. Jego twarz spochmurniała i, przysięgam na Boga, jego oczy wypełniły się łzami. - Zawsze będę się o ciebie martwił, Natalie. Po prostu… nie mogę być tym, czego chcesz. - Przestań, Miles. Po prostu przestań. – Próbowałam kontrolować emocje, ale on mi tego nie ułatwiał. – Nigdy nie prosiłam cię, żebyś był kimś innym, niż jesteś. Czy myślę, że kiedyś mogło nam się udać? Tak, przyznaję. Czy myślę, że teraz to by wyszło? Nie. Bo miałeś rację – nie chcemy tego samego życia. Ty nie jesteś do tego zdolny i dużo razy mi to pokazałeś. – Położyłam dłonie na jego piersi i popchnęłam go do tyłu. – A teraz wyjdź. Muszę zrobić siku, a potem idziemy spać. Chciałabym wcześnie wyjechać. Wypchnęłam go z łazienki i zamknęłam drzwi na klucz. Potem patrzyłam na siebie w lustrze, moje dłonie chwytały mocno umywalkę, a nogi trzęsły się. Nie płacz. On cię usłyszy. I nie masz przez co płakać. Podeszłam do toalety, jakby sikanie mogło powstrzymać mnie od płakania, 192

_

ale zamiast tego zaczęłam sikać i płakać, co jest chyba najbardziej żałosnym uczuciem, jeśli nigdy tego nie robiliście. Zdajesz sobie sprawę, że nie masz nad niczym kontroli, wszystko jest okropne i możesz równie dobrze się poddać. Zła na siebie, wzięłam papier toaletowy i otarłam nos. Nawet nie byłam pewna, czemu płakałam. Byłam smutna przez rozmowę? Byłam smutna przez to, że Miles przeprowadza się do San Francisco? Bałam się być sama? Pomyślałam o tym przez chwilę i zdecydowałam, że to nie było to. Po zerwaniu z Danem mogłam poradzić sobie z samotnością. Ale nie mogłam poradzić sobie z tym zadurzeniem się w Milesie, które nie chciało nigdzie odejść. Ale to była moja wina – pozwoliłam sobie myśleć, że mogłam wyłączyć przycisk od emocji i po prostu się pieprzyć, ale to nie byłam ja. A teraz zostałam z tymi potężnymi uczuciami do niego, uczuciami, których on nigdy nie odwzajemni. Jeszcze raz popłynęły łzy i dałam sobie pozwolenie, by opłakać coś, czego nigdy nie będzie. Po kilku minutach wzięłam się w garść, wytarłam się i otworzyłam drzwi, wyłączając światło w łazience. Sypialnia była całkowicie ciemna, co było dobre, bo nie chciałam, żeby widział moją spuchniętą, przemokniętą łzami twarz. Udało mi się dojść do strony łóżka, na której ostatnio spałam, weszłam do niego i podciągnęłam kołdrę do ramion, skupiając się na tym, by go nie dotykać. Ale gdy już tam byłam, brakowało mi go. Chciałam go dotknąć. Ale nie mogłam dać mu znać, że mi go brakowało. Dotyk musiał być niechcący. Pozwoliłam jednej stopie poruszyć się w jego stronę. Poruszała się, poruszała i poruszała… i nic. Podniosłam się. Przeszukałam łóżko. Nie było go tam. Co za dupek! Serio? Nawet nie chciał obok mnie spać, jeśli nie było obietnicy seksu? Wściekła, rzuciłam się na poduszkę i walnęłam ją kilka razy. I dobrze! Cieszę się, że ciebie tu nie ma, dupku! I tak nie chciałam obok siebie twojego 193

_

głupiego, niesamowitego ciała! Pewnie skończyłabym na pieprzeniu cię wbrew sobie! Rozbudzona, wtuliłam twarz w poduszkę. Pachniała nim. Tęskniłam za nim. Pragnęłam go. Mimo że wiedziałam dokładnie, kim był, a seks sprawiłby, że później czułabym się gorzej… nadal go pragnęłam. Co, do diabła, było ze mną nie tak? Po leżeniu tam bezczynnie przez przynajmniej pół godziny, walcząc ze swoim pragnieniem, wyszłam z łóżka i zeszłam po schodach. Telewizor był włączony bez dźwięku, a Miles spał na plecach na kanapie. Zdjął marynarkę i buty, a jego biała koszula była rozpięta i wyjęta ze spodni. Przygryzłam wargę, pragnąc, bym mogła chwycić go za rękę i poprowadzić na górę. Zdjąć z niego resztę ubrań. Nakryć go kołdrą i położyć się obok niego. Ale nie mogłam. On tego nie chciał. Wyraźnie to dzisiaj przekazał. Więc wróciłam na górę i położyłam się sama, mówiąc sobie, że właśnie tak musiało być.

194

_

Rozdział 21 Miles Jestem największym dupkiem na świecie. Wiem o tym. Wiedziałem to, gdy w restauracji zachowywałem się jak kutas. Wiedziałem to podczas nieznośnie cichej drogi do domu. Wiedziałem to, gdy siedziałem na kanapie i krytykowałem siebie, a ona pakowała się na górze. Wiedziałem to, gdy okłamałem ją odnośnie San Francisco – zresztą jak ja na to, kurwa, wpadłem? Właśnie miałem jej powiedzieć, że ją kocham, i spanikowałem – i wiedziałem to, gdy usłyszałem jej kroki na schodach chwilę temu. Teraz stała niedaleko kanapy, patrząc na mnie. Zastanawiając się. Możliwe, że mnie pragnąc. W ciszy błagałem mojego kutasa, żeby mnie nie wydał, bo gdyby zobaczyła, że się poruszył, gdyby mnie dotknęła, byłoby po mnie. Nie byłem dobrym kłamcą. To kosztowało mnie wszystko. Utrzymywanie fasady w restauracji, a potem zmyślenie tamtej bzdurnej historii na górze wycieńczyło mnie. I nienawidziłem myśli, że zraniłem jej uczucia. Gdyby mnie dotknęła, gdyby mnie pocałowała, gdyby coś do mnie wyszeptała… to by było tyle. Poddałbym się. Powiedziałbym jej prawdę. Nadal może nam wyjść. Jakoś. Ale nie zrobiła tego. Zostawiła mnie samego, wracając na górę tak samo cicho, jak zeszła. Tak było lepiej. Chryste. Miłość była do bani *** 195

_

Następny dzień był ciężki. W drodze do domu powiedziała do mnie chyba z pięć zdań i było to coś takiego: - Potrzebuję kawy. - Muszę iść do łazienki. - Chcesz zatrzymać się na lunch? - Poproszę kanapkę z kurczakiem. - Dzięki za podwózkę. Na jej podjeździe wyciągnęła klucze z torebki i otworzyła drzwi. - Natalie, poczekaj. – Położyłem dłoń na jej nodze. – Zamknij drzwi, proszę. Niechętnie zamknęła drzwi i patrzyła prosto przed siebie. Kocham cię. - Nadal jesteś zła. - Nie jestem. Naprawdę. Kocham cię. - Powiedz mi, że nie zniszczyłem naszej przyjaźni. Westchnęła, patrząc na mnie. - Nie zniszczyłeś naszej przyjaźni. - To dobrze. – Bo cię kocham. – Bo nigdy bym sobie nie wybaczył. Uniosła ramiona. - Nie ma tu czego wybaczać. Jesteś tym, kim jesteś, Miles. Ałć. - To nie brzmi jak coś dobrego. Zacisnęła usta. - Przepraszam. Dziwnie się teraz czuję. Próbuję tylko pogodzić ze sobą wszystko, co wydarzyło się w ostatnim tygodniu. Pogodzić to z tym, kim chcę być. Prawda jest taka, że myślę, iż zaczęłam być trochę zdezorientowana nami. Jak już mówiłeś, zawsze nas coś łączyło, a potem seks był taki dobry… - Taki dobry. – Położyłem dłoń na jej ramieniu. – Taki dobry. 196

_

Uśmiechnęła się, a jej policzki się zarumieniły. - Tak. Cóż, to wszystko zaczęło się wydawać trochę zbyt dobre. To pewnie dobrze, że wybierasz się na zachód. Potrzebuję trochę czasu dla siebie, więc myślę, że odsunięcie się od siebie w tym momencie jest właściwe. Ale nie bądź nieznajomym, okej? Coś dziwnego i okropnego zacisnęło mi gardło, jakby próbowało mnie udusić. - Nie będę. Pochyliła się i przytuliła mnie, a ja prawie to straciłem. Przytulając ją do siebie, jedną dłoń trzymając z tyłu jej głowy, a ramieniem oplatając jej plecy, wziąłem głęboki oddech i trzymałem jej zapach w płucach, chcąc móc włożyć go do butelki. Zabrać ze sobą. Zwinąć się z nim w nocy, gdy tęskniłbym za nią, co będzie teraz działo się przez cały pieprzony czas. Ale to nie byłoby dobre, bo gdybym mógł ją poczuć, pragnąłbym jej ciała obok mnie. A jeśli miałbym obok jej ciało, chciałbym je dotknąć. Posiąść. Pochłonąć. Zakopać się w nim. Och, świetnie, teraz byłem twardy. Po prostu świetnie. Odsunęła się ode mnie i usiadła. - A teraz zażartuj albo powiedz coś o twoim kutasie, abym wiedziała, że z nami naprawdę wszystko w porządku. - Hm. Ten uścisk sprawił, że zrobiłem się twardy. Roześmiała się. - Dobrze. Nie chciałabym myśleć, że już na ciebie nie wpływam, bo przez pięć dni miałeś moje bułeczki. Jej bułeczki. O Boże. - Nie ma opcji. Zawsze będziesz na mnie wpływać. Tak już mamy. – Chwyciłem jej dłoń i pocałowałem jej palce. Pokiwała powoli głową, jej oczy błyszczały, i delikatnie odsunęła swoją dłoń od mojej. 197

_

- Lepiej już pójdę. Udanych podróży, okej? - Okej. Pomóc ci z walizką? - Nie, dzięki. Jest mała, dam radę. – Sięgnęła do tyłu po małą walizkę i zamknęła drzwi, machając do mnie, nim udała się w stronę domu. Obserwowałem, jak weszła do środka i zamknęła za sobą drzwi, a potem dwa razy uderzyłem w kierownicę. - Kurwa! – Chwytając w pięści włosy, ponownie rozważyłem decyzję, by dać jej odejść. Nie było za późno – mogłem zapukać do drzwi i powiedzieć jej prawdę. Powiedzieć jej, że ją kocham, ale nie wiem, jak być mężczyzną, na którego zasługuje. Powiedzieć jej, że chciałem być tym nieznajomym, który przewrócił do góry nogami jej życie, oraz tym, który pomoże jej je poskładać. Powiedzieć jej, że zrobię wszystko, by mieć szansę ją uszczęśliwić. Oszalałeś, kurwa? Nie! Nie możesz tego zrobić! Właśnie powiedziała ci, że potrzebuje czasu dla siebie. Chce się odsunąć. Nie biegnij tam, żeby zrobić z siebie głupka. Prawda jest taka, że nie jesteś dla niej wystarczająco dobry. Nie jesteś tym, czego ona chce. Nie możesz jej mieć. Nigdy nie mogłeś.

198

_

Rozdział 22 Natalie Zamknęłam za sobą drzwi – te drzwi – i oparłam się o nie, czekając, aż usłyszę jego odjeżdżającego Jeepa. Jedź, Miles. Nie zrobił tego. Co ty robisz, do diabła? Poszłam do łazienki i wyjrzałam przez okno. Jego Jeep nadal stał na podjeździe, a on miał głowę schowaną w dłoniach. Moje serce zabolało przez chwilę, nim pomyślałam: Nie może poradzić sobie z emocjami. Nie ma co się dziwić. Ale co czuł? Żal? Smutek? Niezdecydowanie? Może po prostu czekał, aż przestanie mu stać. Przygryzłam wargę, zastanawiając się, co stanie się dalej. Nawet nie byłam pewna, co chciałam, by się stało… Jeśli wyszedłby z samochodu i zapukał do drzwi, wpuściłabym go? I po co? Po więcej seksu? Co innego miał do zaoferowania, do diabła? A im więcej seksu uprawialiśmy, tym bardziej byłam przywiązana. Nie. Nie mogłam tego zrobić. Jedź, Miles. Nim się w tobie zakocham. W następnej sekundzie wyjechał z podjazdu i pojechał wzdłuż ulicy. Odsuwając się od okna, chwyciłam walizkę z korytarza i uniknęłam patrzenia na drzwi. Poszłam na górę i rozpakowałam się, mówiąc sobie, że tak będzie najlepiej – przerwa, gdy doszliśmy do porozumienia. Potrzebowałam czasu, by się uleczyć, a on potrzebował czasu, by dorosnąć. 199

_

Coś mi mówiło, że będę pierwsza. *** Miles nie odzywał się przez trzy tygodnie i ja też tego nie robiłam. Myślałam o tym z milion razy, ale za każdym razem, gdy podnosiłam telefon, coś kazało mi tego nie robić. Pewnie pomyślałby, że próbowałam zmusić go do związku, do bycia kimś, kim nie jest. I skoro do mnie nie pisał, pomyślałam, że nie tęsknił za mną tak samo, jak ja za nim. A tęskniłam za nim bardzo mocno. Dziwiło mnie to – przecież przywykłam do krótkich chwil jego towarzystwa, a potem do niczego przez długi czas. Ale tym razem, gdy się żegnaliśmy, zabrał ze sobą część mnie i czułam tę stratę jak chorobę. Tęskniłam za jego oczami, śmiechem, głosem, okropnymi, sprośnymi żartami i nieprzyzwoitymi ustami. Tęskniłam za jego zapachem, oddechem, sposobem, w jaki na mnie patrzył. Tęskniłam za seksownymi rzeczami, jak ruchy jego bioder, pociągnięcia językiem, głębia jego ciała we mnie. Tęskniłam za głupimi rzeczami, jak sposób, w jaki sięgał po okulary, gdy się budził, sposób, w jaki bronił swoich plastikowych widelców i dyszał po cynamonowe bułeczki. Nie tęsknił za nimi? Może naprawdę był tylko facetem kochaj tę, z którą jesteś i już przeniósł się do kolejnych słodkości. Wtedy do mnie zadzwonił. Był to sobotni wieczór w połowie lipca. Skylar i Jillian pomagały mi malować kuchnię na jasnoszary kolor, który przypominał mi o koszulce, którą Miles dał mi do spania. Zostawiłam tę koszulkę na jego łóżku po spryskaniu jej moją perfumą, by go pomęczyć. Zastanawiam się, czy już ją mył. - Nat, telefon ci dzwoni. – Skylar zerknęła na mnie przez ramię. Stała na drabinie obok zlewu, a mój telefon leżał na blacie. – To Miles. - Tak? – Moje serce od razu zaczęło bić szybciej, ale wzięłam głęboki oddech i koncentrowałam się na pociągnięciach pędzla. - Tak. Nie chcesz odebrać? 200

_

- Nie bardzo. Później do niego oddzwonię. – Nie tylko nie chciałam rozmawiać z nim przy siostrach, ale nie chciałam też wydawać się zbyt dostępna. Lepiej pozwolić mu myśleć, że w sobotni wieczór byłam zajęta. Jillian, która odklejała taśmę od ściany za kuchennym stołem, uniosła głowę. - Tak w ogóle to co się z wami działo? Byłam taka zajęta, że nie miałam szansy spytać cię o wycieczkę do Detroit. Wzruszyłam ramionami i próbowałam brzmieć swobodnie. - Było fajnie. - Jak fajnie? – chciała wiedzieć. - Bardzo fajnie – wtrąciła Skylar. – Powiedziała mi, że przez kilka dni była obolała. Jillian sapnęła. - To prawda? Spałaś z Milesem? - Och, robili coś więcej niż sen. – Skylar odłożyła wałek i zeszła po drabinie. – Chce ktoś wina? Już czas. - Ja – powiedziałyśmy razem z Jillian. Skylar wyciągnęła butelkę białego wina z mojej lodówki i otworzyła je. - Powiedz Jilly o garderobie. Moja twarz się rozgrzała, gdy mój telefon zadzwonił z wiadomością głosową. Co powiedział? - O garderobie? – Jillian podeszła do szafki i wyciągnęła trzy kieliszki do wina. – Co stało się w garderobie? - Związał ją! – pisnęła Skylar, nim mogłam cokolwiek powiedzieć. - Łaaaał! To prawda? - Prawda – przyznałam, malując po raz dziesiąty to samo miejsce. Wspomnienie o byciu związaną z zawiązanymi oczami w garderobie zaparło mi na chwilę dech w piersi. Przesuwający się po moim ciele język Milesa, jego twardy kutas unoszący mnie od tyłu, sposób, w jaki doszedł na moim tyłku… O Boże. 201

_

Pewnie nigdy więcej nie doświadczę czegoś tak gorącego. – I zawiązał mi oczy, mówił do mnie sprośne rzeczy i robił niesamowite rzeczy językiem. - Łał. – Głos Jillian był tęskny. – Jestem pod wrażeniem. I zazdroszczę. - Nat należał się gorący seks. – Skylar podała mi kieliszek tam, gdzie siedziałam obok ściany, ale wstałam i dołączyłam do nich przy stole. – Minęły chyba miesiące, odkąd była z Danem. Jillian zamrugała ze zdziwienia. - Serio? - Taa. – Napiłam się wina, ale dziwnie smakowało. – Skylar, to już było otwarte w mojej lodówce czy coś? Nie smakuje zbyt dobrze. - Naprawdę? – Skylar napiła się ze swojego kieliszka, a potem z mojego. – Dla mnie smakuje dobrze. Jillian napiła się swojego. - Jest dobre. A teraz wróćmy do tego seksu. Czemu tak długo nie sypiałaś z Danem? Marszcząc brwi, odstawiłam kieliszek. - Bo między nami nie było dobrze już od dłuższego czasu. Byłam po prostu zbyt uparta, żeby to przyznać. – Opowiedziałam Jillian o zerwaniu to samo, co mówiłam Skylar. O tym, jak dowiedziałam się o zdradzie, oraz o tym, jak przepraszał, ale zdecydowałam, że zerwanie będzie właściwe. - Rozmawialiście już? – spytała. - Taa. Było ciężko – przyznałam. – W tamtym tygodniu byliśmy na kawie i obgadaliśmy niektóre rzeczy. Chciał to naprawić, ale myślę, że to bardziej lenistwo niż cokolwiek innego. Nie jest we mnie szalenie zakochany, a ja nie jestem w nim. Źle do tego podszedł, ale miał rację z tym, że widział, iż nie byliśmy szczęśliwi. - A Miles? – naciskała. – Co z nim? Wzruszyłam ramionami, ale mój brzuch się zacisnął. - Miles pojawił się w odpowiednim czasie. Był tam, gdy potrzebowałam 202

_

przyjaciela, kogoś do pogadania, kogoś, kto powiedział mi, że robię właściwą rzecz… - Kogoś do wypieprzenia cię w garderobie – dokończyła Skylar, uśmiechając się zza kieliszka. - Dokładnie. – Bawiłam się nóżką kieliszka. – Ale tak naprawdę to było dla mnie za wcześnie, by coś z kimś zaczynać. - Czemu? Jesteś w okresie jakiejś wiktoriańskiej żałoby? – spytała Jillian. - Nie. – Myślenie o Milesie sprawiało, że robiło mi się gorąco. Boże, tęskniłam za nim. – Ale Miles i tak nie jest zainteresowany mną w ten sposób. - Co? – Jillian przewróciła oczami. – Tak, jest. Jest po prostu zbyt głupi, by to wiedzieć. - Albo za bardzo boi się to przyznać. – Skylar wzruszyła ramionami. – Ale zgadzam się z Jilly. Myślę, że jest tobą bardzo zainteresowany i zawsze był. I myślę, że był tym przystojnym nieznajomym, o którym mówiła pani Psuka. - Proszę. Nie znowu. – Spróbowałam znowu napić się wina, ale nadal mi nie smakowało. – To nie Miles. Poza tym, on przeprowadza się do San Francisco. – Kończąc naszą jakąkolwiek szansę, nim w ogóle się zaczęła. Czemu musiał być takim dupkiem, gdy był też taki seksowny, uroczy i zabawny? To, co do niego czułam, i chemia, którą mieliśmy, były takie niesprawiedliwe. To nigdy nie zrówna się z niczym więcej, jak z jednym gorącym weekendem, gdy moglibyśmy mieć o wiele więcej. - Naprawdę? – Skylar wydawała się zdziwiona. – Kiedy? Mówił mi, że chce przyjść na mój ślub. Nie może przeprowadzić się do Kalifornii. - Świat nie kręci się wokół twojego ślubu, Skylar – rzuciłam ostro. Wyglądała na wkurzoną. - Nigdy tego nie powiedziałam, Haniu Humorek. Jeeezu. Co jest z tobą ostatnio? - Przechodzę przez gówniany okres, okej? – Wstałam i zaniosłam kieliszek 203

_

do zlewu, wylewając wino. – A ty ciągle mówisz o ślubie, miesiącu miodowym, prezentach, ustaleniach dotyczących rozmieszczenia i kwiatach, a ja mam tego po prostu dosyć! – Patrzyłam na zlew, czując się sobą zawstydzona. - Co, do diabła, Natalie? – Usłyszałam stukot kieliszka postawionego na stół. - Ok, poczekaj. – Jillian podeszła do mnie i położyła dłoń na moich plecach. – Z pewnością przechodzisz przez gówniany okres, Nat, i to beznadziejne, ale nie bądź wredna dla Skylar. Nie mówiła tak dużo o ślubie. Zamknęłam oczy. - Przepraszam, Sky. - W porządku – powiedziała cicho. – Powinnam być bardziej ostrożna z tym zerwaniem. - Nie, naprawdę. Nie obchodzi mnie zerwanie. Ja tylko… – W oczach zebrały mi się łzy i kilka wyleciało, nim zdałam sobie sprawę, co się dzieje. – Po prostu ostatnio jestem jakaś rozemocjonowana. I zmęczona. – Tak bardzo zmęczona. Każdego ranka w tym tygodniu wydawało mi się, że mój budzik dzwonił coraz wcześniej, i nawet drzemki nie pomagały mojemu zmęczeniu. – Wiecie co, dziewczyny? Skończmy to na dzisiaj. Posprzątam, a wy możecie iść się zabawić w ten sobotni wieczór. - Na pewno wszystko w porządku? – Jillian potarła mnie dłonią po kręgosłupie. - Tak. – Otarłam nos tyłem dłoni. – W porządku. I tak jakby chcę być sama. Pomogły mi posprzątać, przytuliły mnie mocno i wyszły. Gdy tylko zamknęłam drzwi, wzięłam telefon i pobiegłam do pokoju, gdzie zwinęłam się na łóżku i słuchałam wiadomości głosowej od Milesa. Na dźwięk jego głosu całe moje ciało zadrżało. - Hej, tobie. Nie rozmawialiśmy przez jakiś czas. Padało tu dzisiaj i przypomniało mi to o tobie. Potem musiałem zrobić sobie dobrze pod prysznicem, bo nie mogłem przestać myśleć o tamtym poranku. 204

_

Uśmiechnęłam się, gdy poczułam motylki w brzuchu. Pewne rzeczy nigdy się nie zmienią. - Myślałem też o tobie pod prysznicem, gdybyś się zastanawiała. I na kanapie, i w kuchni, i w moim łóżku… Uśmiech zniknął, gdy pomyślałam o jego łóżku i zastanawiałam się, czy miał tam kogoś od czasu, gdy wyjechałam. Ta myśl sprawiła, że zrobiło mi się niedobrze. - W każdym razie, tęsknię za tobą i chciałem usłyszeć twój głos. Zadzwoń do mnie, jeśli chcesz. W kółko odtwarzałam tę wiadomość, za każdym razem tęskniąc bardziej, a ból w mojej piersi przybierał na sile. Właśnie dlatego nie możesz do niego oddzwonić, powiedziałam sobie. Jedynie będziesz go bardziej chcieć. Odkładając telefon, wyłączyłam lampkę i położyłam się na brzuchu. Ale moje piersi były obolałe, bo miałam dostać okres, więc przewróciłam się na plecy. Pewnie dlatego byłam taka humorzasta w tym tygodniu. Nawet o tym nie pomyślałam. Może właśnie dlatego byłam też zmęczona, chociaż nigdy nie miałam takiego PMS. Założę się, że to przez nowe tabletki antykoncepcyjne. W tamtym miesiącu je zmieniłam, bo miałam zbyt duże plamienie, ale czy przez te co miesiąc będę się okropnie czuła? Tak źle i tak niedobrze. Może w ogóle z nich zrezygnuję. To nie tak, że czekało mnie dużo seksu. Zła przez te myśli i nagle czując się gorąca pod pościelą, skopałam ją z siebie i leżałam tam jak rozgwiazda, zapamiętując, by w następnym miesiącu zadzwonić do lekarza po tym, jak skończy mi się okres. Tylko że nigdy się nie pojawił.

205

_

Rozdział 23 Natalie Dziesięć dni po wiadomości głosowej od Milesa siedziałam na wannie i patrzyłam się na znaki plusów. Były cztery, bo nie wierzyłam, że pierwszy test wyszedł dobrze, ani drugi, ani trzeci. Ale czwarty… czwarty to potwierdził. Byłam w ciąży. Z Milesem Haasem. Przeszła przeze mnie ogromna fala mdłości i szybko kucnęłam przy toalecie, aż przeszła. Potem siedziałam na zimnych, białych kafelkach z dłońmi na brzuchu, spocona i drżąca. Okej, myśl. Po prostu myśl. Krok po kroku. Najpierw musiałam umówić się na wizytę u lekarza i zrobić testy, by upewnić się, że naprawdę byłam w ciąży. Może tamte testy były wadliwe. Cztery testy? I co z faktem, że już tydzień spóźnia ci się okres? Nigdy ci się tyle nie spóźniał. Spojrzałam na swój brzuch z niedowierzaniem. Czy to było możliwe, że Miles mnie zapłodnił? Oczywiście, że to możliwe! Uprawiałaś z nim seks bez prezerwatywy, prawda? Ale… ale brałam tabletki! One zawsze działały ze mną i Danem! Przez osiem lat! Spieprzyłam cykl poprzez zmianę tabletek? Wiedziałam, że zapomniałam ją wziąć, gdy spałam u Milesa w domu, ale wzięłam pominiętą od razu rano. I wzięłam drugą tamtego wieczoru. Robiłam to wcześniej i było dobrze! Jęcząc, wstałam z podłogi i stanęłam przed dużym lustrem na drzwiach od 206

_

łazienki. Rozłożyłam dłonie na brzuchu. Nie wydawał się bardziej okrągły, ale przecież nawet jeśli byłam w ciąży, to przez jakiś czas nie będzie tego widać. Jeśli zatrzymam je. Nie myśl o tym jeszcze. Nawet nie jesteś pewna. Ale wydawało się, jakbym była. Trzęsąc się, poszłam do kuchni i wyjęłam telefon z torebki, by zadzwonić do lekarza. *** Następnego dnia wyszłam z gabinetu mojego ginekologa i pojechałam prosto do chatki Skylar i Sebastiana. Obok mnie na siedzeniu leżał stos broszur o przedporodowych witaminach, karmieniu piersią i moich „opcjach”. Mój brzuch się skręcił, gdy o nich pomyślałam. Mogłam przerwać ciążę. Mogłam przejść ciążę i oddać dziecko do adopcji. Mogłam mieć dziecko i… mieć dziecko. Już i tak dużo przepłakałam w gabinecie, ale łzy znowu poleciały, gdy jechałam autostradą, i sięgnęłam do torebki po chusteczki. Po wydmuchaniu nosa zadzwoniłam do Jillian. Tak jak oczekiwałam, włączyła się poczta. - Hej, Jill. Tu Natalie. Jadę do Skylar na kolację i wiem, że pracujesz, ale jeśli jest szansa, że możesz tam przyjechać, gdy skończysz, to byłoby świetnie. Potrzebuję was. Testy wyszły pozytywnie. – Mój głos się trząsł i cała wiadomość przerywana była szlochami, ale udało mi się ją przekazać. Wczoraj wieczorem zadzwoniłam do sióstr i powiedziałam im o wynikach testów. Obydwie zgodziły się, że nie powinnam panikować, dopóki nie zobaczę się z lekarzem, ale z tego, co powiedziała Jillian, mogłam stwierdzić, że jej zdaniem te testy były precyzyjne. Skylar była cicho i pomyślałam, że wyobrażała mnie sobie grubą jak nosorożec, idącą w kościele w lawendowej sukni druhny. Ale może to 207

_

było niesprawiedliwe. Od razu zaoferowała, że weźmie dzisiaj wolne i pojedzie ze mną do lekarza, ale powiedziałam, że dam radę sama. W najbliższej przyszłości pewnie dużo rzeczy będę musiała robić sama. Ta myśl wywołała nową rundę łez i zaszlochałam w moje wilgotne chusteczki. Dziesięć minut później zaparkowałam przed chatką i wyszłam z samochodu. Skylar wybiegła na ganek, nim zamknęłam drzwi. - I? Zbyt mocno płakałam, by coś powiedzieć. - Och, skarbie. – Skylar rozłożyła ramiona, a ja wbiegłam w nie, czując się małą siostrzyczką, którą byłam. Łkałam na jej ramieniu, lamentując tak głośno, że Sebastian wyszedł zobaczyć, co może zrobić. Spojrzałam na jego dużą, szeroką klatkę piersiową i rzuciłam się na niego, pragnąc poczuć wokół siebie parę silnych, męskich ramion, mimo że należały do mojego przyszłego szwagra. Zachował się jak dobry kolega i trzymał mnie lekko w ramionach, klepiąc mnie po plecach, gdy płakałam w jego koszulkę, a Skylar głaskała moje włosy. Cieszyłam się, że nie powiedzieli nic takiego jak: jest dobrze albo nie martw się, albo wszystko będzie dobrze. Musiałam przez chwilę pławić się w swojej głupocie i udręce, nim stawię czoło faktom i wymyślę plan, a oni to rozumieli. Po paru minutach Skylar pociągnęła mnie za rękę. - Chodź do środka. Weszliśmy do salonu, a Skylar usiadła obok mnie na kanapie. - I co teraz? - Teraz muszę zdecydować, co zrobić – powiedziałam, ciężko oddychając. - Powinnaś od razu powiedzieć Milesowi – powiedział cicho Sebastian, stojąc obok drzwi z dłońmi w kieszeniach. – On musi wiedzieć. - Wiem – powiedziałam, sięgając po pudełko chusteczek na stole. – Boże, 208

_

boję się tego. - Rozumiem cię. – Skylar nadal głaskała moje włosy. – Myślisz, że zeświruje? - Ee, tak. Wiadomo. Sam jest jak duże dziecko. Powinnaś zobaczyć jego lodówkę. Jego szafki. Nawet nie miał szpatułki! – zapłakałam. - Co szpatułka ma wspólnego z dzieckiem? – Sebastian brzmiał na zdezorientowanego. Wyrzuciłam rękę w górę. - To kolejny znak, że nie potrafi się ogarnąć. - Cóż, może ogarnąłby się do czasu narodzin dziecka – powiedziała z nadzieją Skylar. – To znaczy, jeśli je urodzisz. Kiedy termin porodu? O Boże. Termin porodu. To było takie prawdziwe. To prawdziwie. Przyzwyczaj się do mówienia tego. - W marcu. - Którego? – spytał Sebastian. - Siedemnastego. Skrzywił się. - Ooch. To zła liczba. - Sebastian! – Skylar spiorunowała go wzrokiem. – Teraz nie jest na to czas. - Przepraszam. – Uniósł dłonie. – Przepraszam, Natalie. - W porządku. – Pociągnęłam nosem. – Wszystko w tym jest złe, więc to nie ma znaczenia. - Może nie będzie tak źle. – Sebastian usiadł na krawędzi kanapy i dotknął mojego ramienia. – Czasami faceci są gotowi na te duże rzeczy w życiu i nawet nie zdają sobie z tego sprawy. - Może, ale Miles Haas nie jest jednym z tych facetów. Powiedział mi wprost, że nie chce rodziny. Że dzieci niszczą wszystko dobre w życiu. Że nigdy nie będzie w stanie kochać kogoś całkowicie i na zawsze. – Opuściłam twarz w 209

_

dłonie, przygnębiona. - Ale nie wie, że nosisz jego dziecko – powiedział Sebastian. – To robi dużą różnicę. I widziałem sposób, w jaki patrzył na ciebie wtedy u twoich rodziców. Myślę, że mógłby cię zaskoczyć. Pokręciłam głową. - Wątpię w to. Ale i tak muszę mu powiedzieć. A potem powie mi, że zniszczyłam mu życie i będę się okropnie czuła. - On nigdy by tak do ciebie nie powiedział – powiedziała stanowczo Skylar. – Nigdy. - Co ty czujesz, Natalie? – spytał cicho Sebastian. – Dużo mówisz o jego uczuciach, ale jakie są twoje? - Nie wiem, co czuję. Jestem tylko w wielkim szoku. – Położyłam dłoń na brzuchu i próbowałam wyjaśnić łzy. – W większości jestem smutna. Jestem smutna, bo zawsze chciałam mieć dziecko, a nie tak to miało wyglądać. Przez przypadek, z kimś, kto nie będzie go chciał. I to będzie bolało, gdy mi to powie. - Bo chcesz je zatrzymać? – spytała Skylar. Bo go kocham. - Jeszcze nie wiem. - Hej. – Jillian zapukała w drzwi z siatką, a potem je otworzyła. – Odsłuchałam twoją wiadomość. Wszystko w porządku? Jedno spojrzenie na starszą siostrę i wybuchnęłam nowymi łzami, wstając z kanapy, by łkać w trzecią parę ramion tamtego dnia. W sumie czwartą, jeśli liczyć biedną pielęgniarkę z gabinetu ginekologicznego. Ale nie mogłam nic na to poradzić. Wszystko w tamtej sytuacji było przygnębiające. Jeśli przerwę ciążę, przez resztę życia będę się okropnie czuła i pewnie żałowała tego. Taka decyzja była nieodwracalna i przerażająca. Jeśli kontynuuję ciążę i oddam dziecko do adopcji, oceniać mnie będzie każdy w mieście, w ciąży i samotna, Dan będzie mną gardził, i zawsze będę się zastanawiać, 210

_

czy podjęłam właściwą decyzję. Jeśli zatrzymam dziecko, moje obecne życie będzie skończone. Będę samotną matką, a to dziecko będzie moimi dniami i nocami przez następne osiemnaście lat – może i więcej. Będę w stanie nas utrzymać? Czy kiedykolwiek spotkam kogoś, kto będzie chciał mnie poślubić i stworzyć rodzinę? Jaką rolę, jeśli w ogóle jakąś, będzie chciał odgrywać Miles w życiu dziecka? Jakim ojcem mógłby być? Może mogliby razem oglądać kreskówki. Jeździć na rowerach. Budować zamki z piasku. Bo tylko do tego zdolny byłby Miles Haas jako rodzic, nie licząc dawcy spermy. To była zła myśl, ale też smutna – obraz Milesa bawiącego się z naszym dzieckiem. Bo pewnie nigdy tego nie zrobi. Nawet jeśli urodzę dziecko, to nie widzę go przeprowadzającego się tutaj, by uczestniczyć w życiu dziecka. Bardziej możliwe, że przyleciałby raz albo dwa razy w roku z San Francisco, Nowego Jorku, Amsterdamu albo jakiegokolwiek miejsca, w którym aktualnie by mieszkał, i niezręcznie poklepałby dziecko, a potem znowu wyleciał i wrócił do swojego wolnego, zabawnego, seksowego życia. A to by bolało. Boże, to by bolało.

211

_

Rozdział 24 Miles Kiedyś spadłem z dachu, bo poślizgnąłem się na jakiejś płycie i odbiłem się od kolczastego krzaka, nim mocno uderzyłem w ziemię. Złamałem rękę, połamałem kilka żeber i na całym ciele miałem zadrapania od tamtego pieprzonego krzaka. Wyrastały na nim igły, przysięgam na Boga. Wtedy oczywiście byłem pijany i nie czułem zbyt dużo, gdy wylądowałem, ale następnego dnia – przez następny miesiąc – cholernie mocno cierpiałem. To było nic w porównaniu do tego, co czułem po zostawieniu Natalie. Nic. Zeskoczyłbym z tysiąca dachów, odbiłbym się nago od tysiąca kolczastych krzaków, z chęcią złamałbym każdą kość w moim ciele, gdyby uśmierzyło to ból od odepchnięcia jej. Nie mogłem pisać. Nie chciało mi się jeść. Miałem kłopoty ze snem. Ze snem! Jak można to spieprzyć? Ale za każdym razem, gdy kładłem się do łóżka albo na kanapie, myślałem o niej. Nieważne, czy oczy miałem otwarte, czy zamknięte – widziałem ją przed sobą. Nieważne, czy byłem sam, czy w tłumie – mogłem ją poczuć. Nieważne, co jadłem albo piłem – nic nie przebijało jej smaku i nic nie mogło wymazać go z mojej pamięci. Spędziłem długie godziny w moim mieszkaniu, oglądając kreskówki albo porno, nie mając na sobie spodni, jedząc płatki plastikową łyżką i pijąc piwo, próbując przekonać siebie, że to było dobre życie. Ciągle robiłem sobie dobrze do myśli o niej, ale skoro miałem już ją naprawdę, nie było to tak satysfakcjonujące jak kiedyś. Byłem na siebie jeszcze bardziej wściekły, że wszystko spieprzyłem, ale 212

_

nadal to robiłem – samoobsługowy odpowiednik wkurzonej masturbacji. Dzwoniłem do znajomych, żeby gdzieś wyjść, ale ci z dziewczynami woleli spędzać z nimi wieczory, a ci bez dziewczyn chcieli tylko wyjść i zaliczyć. Ja miałem tego dość. Chciałem tylko Natalie. W końcu nie wytrzymałem i zadzwoniłem do niej. Zostawiłem wiadomość głosową na poczcie. Próbowałem brzmieć zwyczajnie i żartować, ale chyba wyszedłem na żałosnego albo zdesperowanego, bo nie oddzwoniła od razu. Minęło dziesięć dni. Dziesięć najwolniejszych, najsmutniejszych, najbardziej bolesnych dni w moim życiu. Musiałem stawić temu czoła – ona mnie nie chciała. I czemu miałaby? W jej oczach nic się nie zmieniło. Ja się nie zmieniłem, mimo że chciałem. Po prostu nie wiedziałem, gdzie zacząć. Powinienem pokazać się u niej? Przyznać, że kłamałem o Kalifornii? Powiedzieć jej, że byłem w niej zakochany i chciałem spróbować tego związku? Nie miałem pieprzonego pojęcia. Ale każdy dzień bez niej był gorszy niż ostatni i nie było widać końca. A potem zadzwoniła. Na widok jej imienia na ekranie moje ciało zareagowało, jakbym właśnie wciągnął dwie działki kokainy. Od razu odżyłem, moje serce zabiło szybko i mocno. Przez sekundę zastanawiałem się, czy powinienem poczekać, aż zostawi wiadomość, a dopiero później oddzwonić, ale potem pomyślałem „jebać to”, skończyłem grać w gierki. Byłem nieszczęśliwy, a ona mogła sprawić, że będzie lepiej. - Halo? - Hej, Miles. To ja. - Hej, tobie. – Uśmiechnąłem się i oparłem na kanapie. – Wystarczająco długo zajęło ci oddzwonienie do mnie. - Przepraszam. Byłam zajęta. 213

_

- Taa? Tęskniłem za tobą. Co robiłaś? - Ee, pracowałam. Malowałam dom. Pomagałam Skylar z rzeczami związanymi ze ślubem. - Super. Kiedy jest ten ślub? - 24 września. - Zgadza się. Myślę, że powinienem na niego przyjść. - W porządku, nie musisz. Wiem, że te rzeczy wywołują u ciebie pokrzywkę. Powiedziałem tak? Nie mogłem sobie przypomnieć. Ale brzmiało to jak ja. - Mogę stawić jej czoło, jeśli mnie tam chcesz – powiedziałem, czując się jak największy człowiek na świecie. Cisza. Co, do diabła? Nadal była na mnie zła? - Natalie? Chcesz, żebym przyszedł na ślub? - Ee, nim o tym porozmawiamy, muszę ci coś powiedzieć. O kurwa. Znowu zeszła się z Dupkiem. Przygotowałem się na to. - Wróciłaś do Dana, tak? - Nie. – Przerwała i nabrała powietrza. – Jestem w ciąży, Miles. Musiałem coś źle usłyszeć. - Przepraszam. Co powiedziałaś? - Jestem w ciąży. - W sensie z dzieckiem? - Tak. W sensie z dzieckiem. Twoim dzieckiem. Odsunąłem od siebie telefon i patrzyłem na niego w szoku. Miałem dziecko? Co to, do diabła, było? - Miles? Powoli zbliżyłem telefon do ucha. Nigdy wcześniej nie doświadczyłem wyjścia z ciała, ale właśnie tak je sobie wyobrażałem, gdzie wszystko wokół mnie, 214

_

nawet powietrze, którym oddychałem, wydawało się obce i złe. Czy to się działo naprawdę? - Miles? Słyszałeś mnie? Odchrząknąłem. - Taa… ale nie rozumiem. - Nie ciężko to zrozumieć. Uprawialiśmy seks. Zaszłam w ciążę. Cisza. Nie miałem pieprzonego pojęcia, co powiedzieć. To nigdy wcześniej mi się nie przytrafiło. Co chciała usłyszeć? Przykro mi? Gratuluję? Było dużo możliwości, ale żadna nie wydawała się właściwa. W końcu znalazłem głos i oczywiście powiedziałem nie to, co trzeba. - Jesteś pewna? - Tak, jestem pewna – wypaliła. – Inaczej bym do ciebie nie dzwoniła. Zamknąłem oczy. Poczułem pot na karku. - Natalie, nie złość się. Ja tylko… Potrzebuję minuty, by to ogarnąć. Właściwie to potrzebowałem więcej niż minutę. Świat musiał przestać się kręcić. Potrzebowałem przycisku pauzy – nie, potrzebowałem przycisku stopu, przewinięcia i poprawki. Dlaczego uprawialiśmy seks bez zabezpieczenia, do cholery? Nigdy tego nie robiłem! - Czy my… To znaczy, nie bierzesz tabletek? - Tak, biorę tabletki. A co, myślisz, że kłamałam na ten temat? Nie wiem, co się stało, okej? Myślałam, że wszystko dobrze robiłam, ale nie wyszło. Twoja świetna sperma przebiła się przez barierę. Absurdalnie, przez dokładnie dwie sekundy, czułem się dumny dzięki mojej świetnej spermie, nim znowu pojawiła się rzeczywistość. I kurwa, wciąż mówiłem złe rzeczy. - Przepraszam… ja tylko… – Pochyliłem się i oparłem głowę na dłoni. – Nie wiem, co powiedzieć, Nat. Co zamierzasz zrobić? – Boże, teraz brzmiałem, jakby 215

_

to był jej problem. Nie chodziło mi o to, ja tylko – kurwa, to było trudne! Potrzebny mi był scenariusz! - Nie wiem. – Jej głos był chłodny. - Co chcesz, żebym zrobił? Powiedz mi, a ja to zrobię. Cisza. - Nic, Miles. Nie chcę, żebyś cokolwiek robił. Ta cała rzecz była błędem. My byliśmy błędem. - Ale… - Posłuchaj, żadne z nas tego nie planowało, Miles. To najgorsze wyczucie czasu na ciążę i najgorsza kombinacja współczynników. Jesteśmy młodzi. Nie jesteśmy małżeństwem – nie jesteśmy nawet parą – ty nie chcesz dzieci, przeprowadzasz się, ja prowadzę biznes i przez następne dziewięć miesięcy będę musiała odpowiadać na wszystkie pytania, jeśli przejdę przez tę ciążę, nie wspominając już następnych osiemnastu lat. O mój Boże. Dziewięć miesięcy. Osiemnaście lat. Świat tak szybko się obracał. Mijały dni i noce. Zamknąłem oczy i próbowałem oddychać. - Jezu. Nie mogę sobie z tym poradzić. - Myślisz, że tego nie wiem? - Co to znaczy? - To znaczy, że wiem dokładnie, jak się teraz czujesz. Masz nadzieję, że pozbędę się go, to już nie będzie twój problem i dalej będziesz żył swoim życiem. Wstałem z kanapy, wściekły. - Natalie, nic takiego nie powiedziałem! - Nie musiałeś! – krzyknęła. – Wiem, co myślisz o dzieciach, Miles. Wchodzą wszystkiemu w drogę. Są drogie, zakłócają twój sen, picie i życie seksualne! Kurwa, mówiłem tak, prawda? Kurwa! 216

_

- No cóż, skąd miałem wiedzieć, że to się wydarzy? - Nie mogłeś. Zapomnij, to i tak nie ma znaczenia. O Boże, teraz mnie nienawidziła. - Natalie, poczekaj. Przepraszam… - Ja też przepraszam, Miles. Dam ci znać, co zdecyduję, ale nie martw się. O nic nie będę cię prosić. Możesz spokojnie przeprowadzić się do Kalifornii. - Nie mów tak. Proszę. – Kocham cię. Jestem teraz po prostu przerażony. Daj mi trochę czasu, by pomyśleć. - Do widzenia. – Zakończyła połączenie, a ja stałem tam bez ruchu, z telefonem nadal przy uchu. Byłem spocony, ale zacząłem się trząść. - Kurwa! – Rzuciłem telefon na kanapę i zacisnąłem dłonie we włosach. Natalie była w ciąży. W ciąży! Z dzieckiem! Z prawdziwym dzieckiem! Opadłem znowu na kanapę i leżałem tam z dłońmi na twarzy. - Kuuuuuuuurwa – jęknąłem. To tak bardzo wychodziło poza moją strefę dorosłości, że nie mogłem nawet ułożyć zdania. Związek to było jedno, ale dziecko… Byłem ostatnią nadającą się osobą na bycie ojcem. Mojego nie było przy mnie zbyt często. Nie miałem żadnych bliskich kontaktów z wujkami. Pan Nixon był chyba najlepszym przykładem dobrego ojca, jaki widziałem w życiu. I zawsze był dla mnie taki miły – co by powiedział, gdyby dowiedział się, że zapłodniłem jego córkę? O Boże, byłem takim dupkiem. I ona o tym wiedziała. Rzuciła we mnie moimi wszystkimi głupimi komentarzami o byciu mężem i ojcem. Ale facet mógł zmienić zdanie, prawda? Jeśli pozna kogoś, kto sprawi, że będzie czuł rzeczy, których nigdy wcześniej nie czuł, jeśli nauczy się czegoś o sobie – na przykład, że był zdolny się zakochać – powinien móc cofnąć to, co mówił. Nagle byłem zły. Ona nawet nie dawała mi szansy, by postąpić właściwie. Tylko zakładała, że byłem tym samym Milesem, co zawsze. 217

_

Bo nie wie, że ją kochasz. Nigdy jej nie powiedziałeś. Przez moje ciało przeszły dreszcze i poczułem, jakby wszystko, czego kiedykolwiek chciałem, było tuż przede mną, i musiałem teraz to chwycić lub zaryzykować stracenie tego na zawsze. Czy bałem się? Tak, kurwa. Ale co, jeśli to była moja szansa? Jeśli to spieprzę, Natalie nigdy mi nie wybaczy i pojawi się jakiś inny facet, zakocha się w niej i postąpi właściwie. To ona zawsze odchodziła. Ale co, jeśli to dziecko pojawiło się z jakiegoś powodu? Co, jeśli to wszechświat walił mnie w głowę najlepszą rzeczą, jaka mi się kiedykolwiek przytrafiła? To nie był błąd. Chwyciłem telefon z kanapy i zadzwoniłem do niej, ale nie odebrała. Włączyła się poczta, gdy wbiegałem po schodach, by się spakować. - Hej – powiedziałem. – Muszę się z tobą zobaczyć. Jadę do ciebie. Trochę krótkie i niezbyt podnoszące na duchu, ale jebać to, byłem skołowany. Pięć minut później zbiegałem po schodach, a następnie wziąłem ładowarkę do telefonu, torbę z laptopem oraz klucze do tamtego domu. Rozejrzałem się szybko, czując, jakby potrzebne mi było więcej rzeczy, lepszy plan, pieprzone pojęcie, co robiłem. Ale nic nie mogłem wymyślić. Zamknąłem mieszkanie i pobiegłem korytarzem, niecierpliwie tupiąc nogą w windzie, a następnie przebiegłem jak szalony przez parking. Na szczęście miałem pełny bak paliwa, w ciągu piętnastu minut byłem na drodze i pomyślałem, że jeśli nie trafię na jakiś okropny korek, to mogę tam być o dwudziestej pierwszej. To dawało mi ponad cztery godziny na wymyślenie, co, do diabła, miałem jej powiedzieć, by przekonać ją, żeby mnie wpuściła. Żeby pozwoliła mi ją kochać. Żeby pozwoliła mi być ojcem dla mojego dziecka. Zacisnęło mi się gardło, a wzrok trochę się rozmazał. Nie miałem pojęcia, jak być ojcem, ale na pewno spróbuję.

218

_

Rozdział 25 Natalie Nie odebrałam w większości dlatego, że zbyt mocno płakałam, ale też nie chciałam już go słuchać. Może to nie było sprawiedliwe, bo to było też jego dziecko, ale jego reakcja była dokładnie taka, jak ją sobie wyobrażałam, i mimo że to nie było zaskoczenie, to i tak bolało. Dziesięć minut później odsłuchałam wiadomość na poczcie, ale nie sprawiła, że lepiej się poczułam. Czemu tu przyjeżdżał? Co musiał zrobić, zdruzgotać mnie osobiście? Będzie próbował przekonać mnie uroczą gadką, żebym się go pozbyła? Zaoferuje, że napisze mi czek, abym tylko się odczepiła? Mój brzuch skręcił się na samą myśl. Zadzwoniłam do Skylar. - Halo? - To ja. Powiedziałam Milesowi. Sapnęła. - Co powiedział? - Nie za dużo. Był w szoku. - Oczywiście. Tak jak ty. Tak jak ja. - Racja. - A poczekaj, aż powiesz mamie i tacie. Zmarszczyłam brwi. - Nie pomagasz, Sky. - Przepraszam. Więc co się stało z Milesem? - Praktycznie powiedział mi, że nie może sobie z tym poradzić i nie wie, co 219

_

robić, i rozłączyliśmy się. - Ugh. Niezbyt pomocne lub wspierające. - Nie ma co się dziwić. Ale pięć minut później oddzwonił. - I? - I powiedział, że musi mnie zobaczyć i jedzie do mnie. Kolejne sapnięcie. - Serio? Skrzywiłam się. - Serio. - Myślisz, że co powie? - Myślę, że albo będzie uroczy i przekonujący, i spróbuje przekonać mnie do pozbycia się go, bo w jego życiu liczy się zabawa i gierki, a my jesteśmy na to zbyt młodzi, albo zaoferuje mi pieniądze. - Pieniądze na co? - Nie wiem. Żeby zostawić go w spokoju, by mógł wybrać się nieobciążony do Kalifornii? - Myślę, że masz o nim niskie mniemanie, Nat. Bez względu na wszystko jestem po twojej stronie, ale myślę, że powinnaś mu trochę odpuścić. Właśnie powiedziałaś mu, że jesteś w ciąży. Miałaś dni, by o tym pomyśleć – on miał minuty. - Taa – powiedziałam niechętnie. – Może. - Co chcesz, żeby powiedział? Westchnęłam. - Nie wiem. To taki pieprzony bałagan. - Tylko go wysłuchaj. Zasługuje na to. - Czemu? – wypaliłam. – Bo jego kutas ma dobry cel? - Nie, marudo. Bo przyjaźniliście się od cholernego zawsze, troszczycie się o siebie i bez względu na to, z jakiej strony na to patrzysz, to też jest jego dziecko. 220

_

Dziecko. Westchnęłam. Topniałam za każdym razem, gdy ktoś odnosił się tak do tego. Nie było mowy, że mogłabym przerwać ciążę – w głębi duszy wiedziałam to. Wierzyłam, że kobieta miała prawo wybrać, ale przesuwając to na bok, to było coś, co Miles i ja chętnie zrobiliśmy. Podjęliśmy ryzyko, bo ufaliśmy sobie. Troszczyliśmy się o siebie. - Dobra. Wysłucham go. - Sprawiedliwe. Potrzebujesz czegoś? Właśnie będę jechać do sklepu. Mogłabym kupić ci coś na kolację. - Nie, nie trzeba. - Okej. Zadzwoń do mnie jutro. - Tak zrobię. Branoc. Rozłączyłyśmy się, a ja przez jakiś czas przechadzałam się po domu, bez celu wędrując od pokoju do pokoju, podnosząc rzeczy i odkładając je, dla zabicia czasu zastanawiając się nad tym, gdzie postawię coś takiego jak kołyskę, wysokie krzesełko lub bujak. Po jakimś czasie czułam się zbyt nerwowa i pochłonięta ścianami, więc wzięłam strój kąpielowy i udałam się na siłownię. Pływanie zawsze oczyszczało mój umysł, a on nigdy nie wydawał się tak mętny, jak teraz. Ale co miałam zrobić z moim sercem?

221

_

Rozdział 26 Miles Zadzwoniłem do niej pięć minut od jej domu. - Halo? - To ja. Właśnie dojeżdżam. Mogę przyjść? Westchnęła. - Chyba tak. - Dobrze się czujesz? – Ogarnął mnie strach i zdałem sobie sprawę, że muszę przygotować się do tego uczucia. Teraz ciągle będę się o nią martwił. - Tak. Jestem tylko zmęczona. - Coś ci przynieść? Jesteś głodna? Spragniona? - Nie, dziękuję. - Okej, będę za pięć minut. Rozłączyliśmy się, a ja zacisnąłem razem usta, myśląc o tym, co chciałem powiedzieć. Można by pomyśleć, że jako pisarz powinienem mieć bardzo dobrą znajomość słownictwa, by złożyć coś dobrego i przekonującego, ale za każdym razem, gdy myślałem o Natalie, która nosi moje dziecko, mój umysł zamieniał się w papkę. Co chciała usłyszeć? Uwierzyłaby mi, gdybym powiedział, że ją kocham? Potraktowałaby mnie poważnie, gdybym powiedział, że chciałem, by urodziła to dziecko? Że zrobię wszystko, by jej pomóc? Że nigdy nie pozwolę jej być samej? Gdy wjechałem na podjazd, nadal nic dobrego nie wymyśliłem. Moje serce uderzało mocno, gdy zapukałem do drzwi. Kurwa, brałem dzisiaj prysznic, tak? Ale czy ubrałem dżinsy? Moja koszulka była czysta? Spojrzałem w dół na siebie. Okej, dżinsy były w porządku, a jasnoniebieska koszulka wydawała 222

_

się w przyzwoitym stanie, chociaż mogłem ubrać ładniejszą. Otworzyła drzwi, a ja nie mogłem oddychać. Znowu uderzyło we mnie to uczucie – fala pragnienia, by zrobić wszystko na raz. Potrzymać ją, pocałować, dotknąć, powiedzieć jej wszystko, owinąć ją w ramionach i trzymać ją tam, aż uwierzy w to, jak bardzo ją kocham, jak bardzo jej potrzebuję i jak ciężko będę pracował, by na nią zasługiwać. - Hej – powiedziała z obojętnym wyrazem twarzy. – Wejdź. Podążyłem za nią przez kuchnię do salonu, dostrzegając nie tylko ładne meble, ale też książki na stoliku, zdjęcia na ścianach i rośliny w kątach. Cholera, biała kanapa. Dorośli mieli takie coś jak białe kanapy i udawało im się ich nie zniszczyć, prawda? Ja na swoją już rozlałem salsę, sos z pizzy i piwo. Usiadłem na niej ostrożnie. Natalie patrzyła na mnie, jakbym był nienormalny. - To kanapa. Nie ugryzie cię. - Wiem. Ale jest taka ładna. Usiadła na drugim końcu z podwiniętymi nogami, nie dotykając mnie. - Dzięki. - Jak się czujesz? – Usiadłem prosto i skupiłem się w pełni na niej, chcąc pokazać, że mogę być mniej samolubny niż kiedyś. - Dobrze, dzięki. Patrzyłem się na nią, wytrącony z równowagi przez jej chłodne zachowanie, ale też jej piękno. Nie miała makijażu, a włosy opadały jej wokół twarzy w falach, ale jej skóra była delikatna i promienna, niebieskie oczy szerokie i czyste, usta pełne i delikatne. Była taka urzekająca, że musiałem się zbliżyć i położyć dłoń na jej kolanie. Poczułem, że kutas drgnął mi w spodniach i błagałem go, by teraz mi nie przeszkadzał. - Natalie, tak bardzo przepraszam za wcześniej. Powinienem lepiej zareagować. 223

_

- W porządku. – Wzruszyła ramionami. – Wiem, że byłeś zaskoczony. Ja na pewno byłam. - Mówiłaś już rodzicom? Pokręciła głową. - Tylko siostrom. Niedługo im powiem. Po tym, jak zdecyduję, co zrobię. Ale Miles… – Zawahała się, bawiąc się brzegiem swojej luźnej, czarnej koszulki. – Urodzę to dziecko. Nie wiem jeszcze, czy oddam je do adopcji, czy nie, ale odrzuciłam inne wybory. Kiwnąłem głową, czując ulgę. - W pełni cię wspieram. I pójdę z tobą powiedzieć twoim rodzicom. Nie jesteś sama, Natalie. Postąpię właściwie. Cisza. - Właściwie? Od razu wiedziałem, że nie to chciała usłyszeć. Ale czemu nie? Czy to nie dowodziło, że byłem dobrym facetem? Kimś godnym jej i dziecka? Spróbowałem powiedzieć to inaczej. - Tak. Chcę być tu dla ciebie. Pokręciła głową. - Nie możesz, Miles. Przeprowadzasz się, pamiętasz? - Ee. Co do tego. – Potarłem dłonią szczękę. Cholera, powinienem też się ogolić. To wszystko było takie pochopne! – Zmyśliłem to, Natalie. Tak naprawdę nie przeprowadzam się do San Francisco. -

Co?

Czemu

miałbyś

to

zmyślać?

–

Jej

oczy

zamgliły

się

zdezorientowaniem. - Bo się bałem. Zdałem sobie sprawę, że czuję do ciebie coś, czego nigdy nie czułem do nikogo innego, i spanikowałem. Nie mogłem ci powiedzieć, bo dopiero co zerwałaś z Danem i wiedziałem, że przebywałaś ze mną tylko dla zabawy. - Bo to wszystko, co robisz – wypaliła. – Tyle razy mi to mówiłeś. W twoim 224

_

życiu chodzi o zabawę, a nie uczucia. Uniosłem ręce. - W porządku. Wiem, że kiedyś tak mówiłem. Ale Natalie. Teraz wszystko się zmieniło. – Mogłem poczuć pot pod ubraniami, a mój puls pędził. – Kocham cię. Rozszerzyła oczy. - Co? - Kocham cię. – Na całym moim ciele pojawiła się gęsia skórka. - Nie, nie kochasz. Kochasz siebie. Kochasz kreskówki i porno. Kochasz swoje życie. Kochasz kobiety. - Kocham ciebie, Natalie. Zawsze cię kochałem. W głębi duszy to wiesz. – Nie tak wyobrażałem sobie sytuację, w której facet po raz pierwszy mówi dziewczynie, że ją kocha. Nie powinna się z tego cieszyć? Nie było w to włączone całowanie? Ale Natalie kręciła głową. - Tamtego wieczoru w restauracji byłeś dla mnie takim kretynem. A potem powiedziałeś mi, że zachowywałeś się tak, bo bałeś się, że ja coś do ciebie czuję. I chciałeś mnie ochronić. Mój kark zrobił się jeszcze bardziej gorący. - Wiem. To były bzdury. Jedynie ochraniałem siebie. Jej usta zacisnęły się w prostą linię. - A następnego dnia. Gdy zawiozłeś mnie do domu i się żegnaliśmy. To była kolejna szansa, by powiedzieć mi prawdę. Ale tego nie zrobiłeś – trzymałeś się kłamstwa. - To był błąd! – Położyłem obie dłonie na jej kolanach. – Bałem się, okej? Jej oczy napełniły się łzami. - Zbyt dużo gierek, Miles. I czego się bałeś? Myślałeś, że nie czułam tego samego? 225

_

- Wiedziałem, że nie czułaś tego samego. Powiedziałaś, że potrzebujesz trochę przestrzeni. Czasu dla siebie. Czasu, by przetworzyć koniec twojego związku. Z tego, co wiedziałem, nadal byłaś zakochana w Danie. - Od długiego czasu nie byłam zakochana w Danie. Nie przespałabym się z tobą, gdyby tak było. - Nie chodziło tylko o to. Bałem się też, że nie byłbym w stanie cię uszczęśliwić, nawet jeśli czułabyś to samo. - Bo nie chcesz monogamicznego związku. Nie chcesz się ożenić ani mieć rodziny. - Ale było tak zanim dowiedziałem się, że jesteś w ciąży. Teraz chcę postąpić właściwie. Chcę ciebie. Chcę dziecka. Moglibyśmy się pobrać. Pokręciła głową ze łzami w oczach. - Jesteś dobrym facetem, Miles, i doceniam, że przyjechałeś tu dzisiaj, ale myślę, że nie wiesz, co mówisz, i nie chcę, żebyś składał obietnice, których nie możesz dotrzymać. - Natalie. – Klęknąłem przed nią. – Może mówię to wszystko źle. Nie jestem w tym dobry. Ale proszę, daj mi szansę. - Szansę na co? Bycie rodziną? Jak? Zarabiasz na życie pisząc o seksie i życiu singla. Jak figuruje w tym rodzina? - Nie wiem – przyznałem. - I nienawidzisz być w jednym miejscu. - Ale spróbuję dla ciebie. Dla dziecka. - Spróbujesz. O Boże. – Zakopała twarz w dłoniach, a gdy uniosła głowę, z jej oczu wypływały łzy. – Posłuchaj, Miles. Rodzina nie jest czymś, co możesz spróbować i odesłać jak butelkę wina. To stałe poświęcenie. Ty tego nie robisz. - Kiedyś nie robiłem – przyznałem. – Ale chcę zacząć. Mogę się zmienić, Natalie. Zawahała się. 226

_

- Chcę ci uwierzyć. Chcę myśleć, że możemy być razem szczęśliwi. Moja klatka piersiowa wydawała się zaciśnięta. - Ale mnie nie kochasz? Chwyciła moją twarz w dłonie. - Oczywiście, że cię kocham. Wiesz o tym. Przeszła przeze mnie ulga, ale również strach. Nadal się wstrzymywała – albo nie czuła tego, co ja, co było jeszcze gorsze. - Ale nie jesteś we mnie zakochana. Nie w ten sposób, co ja. - Boję się kochać cię w ten sposób, Miles. Boję się, bo zawsze byłeś, zawsze było to niesamowite co, jeśli w moim umyśle od czasu tamtej nocy, gdy prawie się pocałowaliśmy. Ale sam mi powiedziałeś, że nie jesteś w stanie kochać kogoś całkowicie i na zawsze. Nie jesteś zdolny do poświęceń, które się z tym wiążą. A ja tego chcę. - Zasługujesz na to. – Pocałowałem jej dłoń. – Powiedz mi, co mam zrobić, by udowodnić ci, że mogę być mężczyzną, którego chcesz. Odsunęła dłoń i otarła oczy. - Nie mogę ci tego powiedzieć. Nie wiem. Wiem tylko, że nie wystarczy twoje mówienie, iż chcesz postąpić właściwie. Przepraszam. *** Pozwoliła mi przytulić ją na pożegnanie, a ja trzymałem ją przez długi czas. Przestałem mówić, bo najwidoczniej nie mówiłem właściwych rzeczy. I czemu miałbym? Przez całe życie nie mówiłem czegoś takiego do nikogo. Nie poświęcałem uwagi takim scenom w filmach, nie czytałem takich książek, a ludzie w filmach porno i kreskówkach nie rozmawiali o przyszłości. Myślałem, że powiedzenie jej, iż chcę postąpić właściwie, pokaże jej, że byłem gotowy dorosnąć i być osobą, której chciała, ale myliłem się. Ale nie poddawałem się. Gdy trzymałem ją przy drzwiach, obiecałem sobie, że bardziej się postaram. Pomyślałem o małym życiu, które stworzyliśmy, życiu, 227

_

które ochraniała w swoim ciele, i owinąłem ramiona wokół nich dwóch. Nagle moja klatka piersiowa wydawała się rozdzielić na dwie części. To było podobne uczucie do tego, gdy zdałem sobie sprawę, że byłem zakochany w Natalie, ale jednak inne. Tak samo fascynujące, tak samo szokujące, tak samo nieustające, ale silniejsze, bardziej zaborcze i bardziej instynktowne. Dochodziło z miejsca we mnie, które nie istniało aż do tamtej chwili. Pusta przestrzeń nagle wypełniała się najpotężniejszą emocją, jakiej kiedykolwiek doświadczyłem. Jakoś wiedziałem, że był to początek zażartej, opiekuńczej miłości ojca do swojego dziecka. Nie miałem pojęcia, skąd to wiedziałem, ale tak było. Trzymałem ją mocniej. Moje. To było moje i nie miałem zamiaru tego oddać. Znajdę sposób, aby jej to udowodnić.

228

_

Rozdział 27 Miles W drodze do domu zadzwoniłem do Nicka Lupo. - Hej, Miles. Co tam? – Hałas i rozmowy w tle oznaczały, że był w pracy. - Hej. Pamiętasz tę winiarnię, o której rozmawialiście z Natalie? Tę, w której pracuje jej siostra? - Abelard Vineyards? Walnąłem dłonią w kierownicę. - No właśnie. Dzięki. Potrzebowałem nazwy. - Jesteś tam? - Taa, i muszę skontaktować się z siostrą Natalie, Skylar, ale nie mogę poprosić o jej numer. - Oho. Czemu nie? - Długa historia, ale jakoś wszystko spieprzyłem i muszę ją odzyskać. - Brzmi poważnie. Naprawdę rozmawiam z Milesem Haasem? - Ha. Tak. Ej, co powiedziałeś Coco, by za ciebie wyszła? Słychać było, jakby Nick się zadławił. - Chcesz ją poślubić? Jesteś pijany? Uśmiechnąłem się. - Nie. Całkowicie trzeźwy. - Jezu. Cóż, gdy pierwszy raz ją spytałem, Coco nie chciała mieć ze mną nic wspólnego. Musiałem zrobić coś większego. Lepszego. - Co zrobiłeś? - Przemówiłem przez głośnik na lotnisku. 229

_

Zmarszczyłem brwi. - Hm. - Ale możesz zrobić cokolwiek – to po prostu musi mieć dla niej duże znaczenie. I kobiety zawsze lubią efektowne gesty. - Efektowne gesty? - Taa, coś publicznego. Wiesz, by pokazać jej, że nie boisz się dać znać światu, co czujesz. Pomyślałem przez chwilę. - Ona jest w ciąży. - O kurwa. - Taa. - Nie przeszkadza ci to? Uśmiechnąłem się. - Wiesz co? Nie. Naprawdę, kurwa, nie. - To dobrze. – Przerwał. – To może zabrzmieć szalenie, Miles, ale czuję, jakbyś właśnie tego potrzebował. Ta dziewczyna jest dla ciebie o wiele za dobra, ale możesz być w stanie mieć ją na zawsze, jeśli zrobisz to dobrze. Idź po nią. - Dzięki. Tak zrobię. *** Ledwo spałem tamtej nocy. Następnego dnia około jedenastej pojechałem do Abelard Vineyards. Była niedziela, ale było lato, więc pomyślałem, że będą mieli tak dużo weekendowej roboty z turystami, że będą mieli otwarte, i miałem rację. W sali degustacyjnej znalazłem Skylar, która nalewała wino za długim, drewnianym barem. Wyglądała na zdziwioną, gdy mnie zobaczyła. - Hej. Co tu robisz? - Przyszedłem z tobą porozmawiać. Kiedy kończysz? Przyjrzała mi się. - Strasznie wyglądasz. Spałeś w nocy? 230

_

- Nie. Nie mogę spać. Nie mogę jeść i nawet nie chce mi się pić, co jest poważnym znakiem, że coś ze mną nie tak. Potrzebuję twojej pomocy. Rozszerzyła oczy. - Cholera. Może przyjedziesz do mnie dzisiaj? Możemy wtedy porozmawiać. – Przekazała mi, jak dojechać do domu, który dzieliła z Sebastianem, a ja powiedziałem jej, że będę o osiemnastej. Przez resztę dnia nie miałem humoru, martwiłem się i próbowałem wymyślić coś, dzięki czemu Natalie zobaczyłaby mnie w nowym świetle, ale w większości tylko chodziłem w kółko, otwierając lodówkę, gdy tak naprawdę chciałem otworzyć spiżarnię, idąc do biblioteki, a potem zapominając po co, i tracąc spory kawał czasu przez gapienie się w przestrzeń. Na miłość boską, proszę, niech ktoś mi powie, że miłość staje się łatwiejsza. O siedemnastej wziąłem prysznic i ubrałem się, a potem zajechałem po wino w drodze do Skylar, żeby nie przyjść z pustymi rękami. Sebastian wpuścił mnie do ich domu, który okazał się być jakąś podrasowaną, jednopokojową chatką z loftem, stojącą w odludnym miejscu nad wodą przy lesie. - Tu jest niesamowicie – powiedziałem, stojąc na kamiennym ganku. – Tak cicho i prywatnie. – Kiedyś takie coś nie przemawiałoby do mnie, ale teraz, gdy się rozglądałem, mogłem sobie wyobrazić, że mieszkanie w takim miejscu z Natalie byłoby niebem. - Dzięki. Chcesz piwo? Albo kieliszek wina? - Poproszę piwo, dzięki. Sebastian wszedł do domu i wyszedł minutę później z dwoma piwami, a Skylar wyszła za nim z kieliszkiem wina. - Usiądźmy – powiedziała, siadając na krześle i podwijając pod siebie nogi, tak jak Natalie siedziała wczoraj. – Powiedz mi, jak poszło. Jeszcze nie rozmawiałam z Nat. 231

_

Usiadłem naprzeciwko niej, a Sebastian usiadł po jej lewej stronie. Słuchali dokładnie, gdy opowiadałem im, co powiedziałem. - Powiedziałeś, że chcesz postąpić właściwie? – Dolna warga Skylar drgnęła. – Hmm. - Co w tym złego? – spytałem. – Czy miły facet nie postąpiłby właściwie? - Ona nie chce miłego faceta. Chce ciebie. – Skylar zmarszczyła brwi. – Okej, to źle zabrzmiało. Ale wiesz, o co mi chodzi. Ona nie chce czuć, jakby zmuszała cię do bycia kimś, kim nie jesteś. Nie chce być twoim obowiązkiem. Chce, żeby chciał ją prawdziwy ty. - I tak jest – powiedziałem bezsilnie, ściskając mocno butelkę piwa. To było tak cholernie frustrujące. – Przysięgam na Boga. I wiem, że kiedyś mówiłem te wszystkie rzeczy o tym, że nie chcę żony ani dzieci, ale teraz jest inaczej, gdy myślę o tym z nią. - Oświadczyłeś się jej? – spytał Sebastian. Przechyliłem głowę. - Nie sądzę. Skylar uniosła brwi. - Nie wiesz? - No cóż, nie spytałem jej, czy za mnie wyjdzie, jeśli o to chodzi. - Właśnie tym są oświadczyny. – Skylar spojrzała na Sebastiana. – Nie, żebyś ty pytał. Zerknąłem na niego. - Nie oświadczyłeś się? Wyglądał na trochę zawstydzonego. - Ee, nie. Myślę, że powiedziałem tylko „wyjdź za mnie”. To było spontaniczne. Nie planowałem tego wtedy robić. - Ale to było idealne. – Skylar sięgnęła i poklepała go w nogę. – I szczere. I wiedziałam, że miał to na myśli. 232

_

Przeszło między nimi coś, co sprawiło, że z zazdrości chciałem rzucić butelką piwa o kamienie pod nami, by usłyszeć, że się rozbija. - Myślę, że tak jakby to zasugerowałem. - To nie wystarczy. – Skylar pokręciła głową. – Natalie może i ma mocny charakter i jest niezależna, ale gwarantuję ci, że i tak chciałaby usłyszeć to pytanie. - Kochasz ją? – spytał cicho Sebastian. - Tak – powiedziałem bez wahania. W myśli zobaczyłem jej uśmiech, zmieniający się z lubiącej zabawę, małej dziewczynki do wspaniałej, dorosłej kobiety. Boże, kiedy ja jej nie kochałem? – Szaleję na jej punkcie. Po prostu jestem idiotą. - Ona cię kocha? – spytał. - Wczoraj powiedziała, że tak. – Wypuściłem powietrze, myśląc o tym, jak słodko te słowa brzmiały w jej ustach. Chciałem je znowu usłyszeć, chciałem poczuć, jak szepcze mi je do ucha, gdy w nią wchodzę, chciałem je w kółko słyszeć. - Kocha cię – powiedziała Skylar. – Wierzę w to. Gdy wróciła z Detroit, była taka dziwna. Chodziła bez siły, jakby była przez coś smutna, ale z pewnością nie chodziło o zerwanie. Zmarszczyłem brwi, opadając na krzesło. - Więc co teraz? Ona nie wierzy w nic, co powiem. I wiem, że to moja wina, bo kiedyś powiedziałem jej, że jestem zbyt samolubny, by kochać kogoś na zawsze. - Człowieku. – Sebastian napił się piwa i pokręcił głową. – Z pewnością jesteś swoim najgorszym wrogiem. - Wiem. Pomocy – błagałem, znowu siadając prosto. – Jesteście dobrzy w miłości. Ja jestem okropny. Jestem tylko dobry, jeśli chodzi o seks. - Słyszeliśmy. – Skylar poruszyła brwiami. - Nie chodzi mi o to – chodzi o to, że gdy piszą do mnie ludzie i pytają o seks, jestem dobry w odpowiedziach. Ale emocjonalne rzeczy mnie zabijają. – 233

_

Przesunąłem ręką przez włosy. – Teraz nawet nie będę żartował, czasami o niej myślę i nie mogę nawet oddychać. Jakbym się dusił. - Taa, to właśnie to uczucie. – Sebastian kiwnął głową. – Co piszesz, gdy ludzie pytają o seks? - Zwolnij. Poświęcaj uwagę. Troszcz się. Wzruszył ramionami. - Okej. Więc zrób to. Jedź do domu i pomyśl, naprawdę pomyśl, o tym, co miałoby znaczenie dla Natalie. O tym, co chciałaby usłyszeć i jak chciałaby to usłyszeć. - Okej. Taa, może popędzenie do jej domu bez planu było błędem. Skylar postukała się w podbródek. - Ale musisz zrobić coś dużego. Wyprostowałem się. - Właśnie to powiedział mój kolega Nick. Efektowny gest. – Spojrzałem na Sebastiana. Wydawał się wszystko o tym wiedzieć. – Co ty zrobiłeś? - Wsiadł do samolotu – odpowiedziała Skylar. – Czego nie chciał robić. - Więcej samolotów – powiedziałem smętnie. – Mam zarezerwować gdzieś lot? - Niekoniecznie. – Sebastian pochylił się. – To był mój problem, bo bałem się latać. Boję się wielu rzeczy i musiałem wsiąść do samolotu, by pokazać jej, że jestem w stanie spróbować i być dla niej lepszy. Skylar znowu poklepała go w nogę. - Musiałam zaciągnąć cię na ten samolot, kochanie. Ale pozwoliłeś mi. – Odwróciła się do mnie. – Musisz pomyśleć o czymś, co jest dla ciebie wyjątkowe – coś, co pokazałoby jej, że masz na myśli to, co mówisz. Coś, co pokazałoby jej, że nadal jesteś Milesem, którego kocha, ale jesteś również tym, który kocha ją na tyle, by się zmienić. Uderzyło to we mnie. 234

_

- Mógłbym o niej napisać. - Napisać? - Tak. Mógłbym użyć jej imienia – powiedziałem, pomysł zaczął podobać mi się jeszcze bardziej. – Nigdy tego nie robiłem. - No i proszę. – Skylar kiwnęła głową. - Ale nie oświadczę się przez internet. Potrzebuję czegoś lepszego. - Pomyśl o tym. Pomyśl o niej i o tym, co dla niej ważne. Coś przyjdzie ci do głowy. – Klasnęła. – A potem zaplanuję wasz ślub! - O Jezu. – Sebastian uniósł dłoń. – Proszę cię, najpierw przejdźmy przez nasz. Szturchnęła go stopą. - Psujesz zabawę. Zaprosili mnie, bym został na pizzę, ale odmówiłem, bo musiałem coś zrobić. Mój umysł wirował z możliwymi rzeczami do napisania i chciałem spisać je na kartce, nim zapomnę. Musiałem też pomyśleć o sposobie, w jaki się oświadczę, który nie będzie wymuszony, banalny i bezduszny. Oświadczyny. Małżeństwo. Ja. Uśmiechnąłem się, gdy odpaliłem Jeepa. To było popieprzone. Ale bardzo mi się podobało. *** Później zadzwoniłem do Skylar, która wcześniej dała mi swój numer i powiedziała, żebym do niej zadzwonił, jeśli będę potrzebował pomocy. - Hej, tu Miles. Mam pomysł. Pisnęła. - Jak mogę pomóc? - Masz dobry aparat? - Tak. 235

_

- Świetnie. Pracujesz jutro? - Nie. Poniedziałki mam wolne. - Możesz rano przyjechać do mojego domu? - Tak, ale umieram. Co będziemy robić? Uśmiechnąłem się. - Powiem ci jutro. Przynieś, proszę, aparat. Hej, a masz może jeszcze jakiś wolny dzień w tym tygodniu? - Nie. Ale mogę sobie wziąć. - A co z późniejszym przyjściem do pracy? Możesz przyjść później we wtorek rano? - Pewnie. Mój Boże, Miles. Zabijasz mnie. Co planujesz? - Przewrócić jej życie do góry nogami – powiedziałem. – W najlepszy możliwy sposób.

236

_

Rozdział 28 Natalie Przez całą niedzielę oczekiwałam, że się odezwie, ale tego nie zrobił. Tamtego ranka pracowałam i za każdym razem, gdy otworzyły się drzwi, myślałam, że to może być on, ale nigdy nie był. Byliśmy tacy zajęci, że udało mi się nie załamać przez tamten czas, ale gdy tylko wróciłam do domu, pobiegłam do pokoju i rzuciłam się na łóżko, gdzie zaczęłam płakać. Czy źle zrobiłam, że go odrzuciłam? Byłam po prostu uparta? Nie chciałam dać mu szansy, by udowodnił, że może się zmienić, bo bałam się zranienia? Sprawiłam, że poczuł się niewystarczający? Może to była moja wina i to będzie kolejne prawie, kolejna przegapiona szansa na szczęście. Może zbyt bardzo trzymałam się wyobrażenia mojego przyszłego życia. Ale skąd mogłam mieć pewność? Potrzebując oczyścić umysł, wybrałam się na siłownię. Po pływaniu czułam się trochę lepiej, ale byłam głodna. Pomyślałam, że może zajadę po coś do O’Malley, więc zaparkowałam i poszłam tam, letni wiatr poruszał moimi wilgotnymi włosami. Przeszłam obok baru, w którym ponad miesiąc temu upiłyśmy się z siostrami i byłyśmy u pani Psuki. Instynktownie spojrzałam na jej okno i zobaczyłam ten sam znak. Zatrzymałam się. Czy ostatecznie miała rację? Pomyślmy. Życie przewrócone do góry nogami? Tak. Przystojny mężczyzna? Tak. 237

_

Nieznajomy? Może… Co prawda nie wiedziałam, że na pierwsze miał Edward, ale może bardziej znaczące było to, że próbował się zmienić, być innym człowiekiem. Był do tego zdolny? Może nie znałam go tak dobrze, jak myślałam. Impulsywnie otworzyłam drzwi do budynku pani Psuki i weszłam po schodach. - Fuj – powiedziałam, zatykając nos. Za pierwszym razem też śmierdziało, ale teraz, gdy byłam w ciąży, złe zapachy były jeszcze gorsze. I byłam dopiero w jakimś piątym tygodniu! Co, do diabła, stanie się w dziesiątym, dwudziestym albo trzydziestym? O Boże. Ciąża była taka długa. Wzdychając, dotarłam na górę i zapukałam. Drzwi otworzyły się chwilę później i wyleciał drażniący, zielny zapach. Nie był ładny, ale lepsze to niż zapach kocich sików na korytarzu. Pojawiła się pani Psuka, wyglądając tak samo, jak w poprzednim miesiącu, ale mając na sobie delikatne, luźne, czarne spodnie i luźną koszulkę, spadającą z jednego ramienia. - Wróciłaś. – Kiwnęła głową, mrużąc oczy. – Wiedziałam, że wrócisz. Zwalczyłam chęć do przewrócenia oczami. - Mogę wejść? - Tak. Proszę. – Odsunęła się, a ja weszłam do kolorowego pomieszczenia, które znowu oświetlone było tylko świeczkami. – Usiądź. Usiadłam na dywanie, a ona obok mnie, ze skrzyżowanymi nogami i boso. - Więc – zaczęłam. - Jesteś z dzieckiem. Zamrugałam, a potem dotknęłam brzucha. - To takie wyraźne? Wzruszyła ramionami i posłała mi zadowolony z siebie, mały uśmiech. - Może tylko dla mnie. 238

_

- Łał. - Przystojny nieznajomy? Przełknęłam. - Taa. - Interesujące. Chcesz, żebym ci powróżyła? - Ee, tak. Tym razem zapłacę. Ile? - Dla ciebie dwadzieścia dolarów. - Okej. Mam zapłacić teraz? Obróciła nadgarstek. - Możesz zapłacić później. Daj mi swoje dłonie. Wysunęłam je, a ona chwyciła je w swoje, zamykając oczy. Znowu poczułam między nami szum energii, mimo że brzmiało to niedorzecznie. Moje dłonie i przedramiona robiły się ciepłe. - Rzeczy są niepewne – powiedziała. - Tak, dlatego tu jestem – powiedziałam z lekką irytacją. – Muszę wiedzieć, co robić. Otworzyła oczy. - Nie mogę ci powiedzieć, co masz zrobić. Mogę ci tylko powiedzieć, co widzę. - Okej, dobrze. Co widzisz? - Masz do podjęcia ważną decyzję. Zacisnęłam zęby. Dwadzieścia dolarów za to? - I? - I włączony jest w to nieznajomy. - Ale… on tak naprawdę nie jest nieznajomym. Znam go. Zawsze go znałam. Otworzyła jedno oko. - Nie wiesz wszystkiego. Wypuściłam powietrze. 239

_

- Okej, dobra, nie wiem wszystkiego, ale wiem wystarczająco. Jest całkowicie niedojrzały. Nigdy nawet nie miał dziewczyny. Nie rozumie poświęcenia. Wzruszyła ramionami. - Może. To możliwe. Sfrustrowana, poruszyłam dłońmi. - Co jeszcze tam jest? - Miłość. - Jaka miłość? - Miłość między tobą a nieznajomym. Miłość między tobą a dzieckiem. Miłość między dzieckiem a nieznajomym. - To szalone – powiedziałam, ale moje serce biło szybko. - Powiedz mi. Miałaś ostatnio jakieś dziwne sny? - Czy miałam? Nie, nie bardzo. – Potem przypomniałam coś sobie. – Ale Miles… nieznajomy, ojciec dziecka… Miles miał, jakiś czas temu. - Opowiedz mi. Przypomniałam sobie szczegóły. - Hm, był w mojej kawiarni i jadł bajgla. Kiwnęła głową. - Bajgiel był czymś, czego brakowało mu w życiu. Kluczowym elementem. Nie był kompletny. Również… – Otworzyła oko i posłała mi przebiegłe spojrzenie. – Może to oznaczać seksualne popędy. Zrobiło mi się gorąco w twarz. - Mhm. Znowu zamknęła oczy. - Mów dalej. - Okej, hm… jadł bajgla, a ja robiłam mu zdjęcie. Nie! Szukałam aparatu, ale nie mogłam go znaleźć. 240

_

Kiwnęła głową. - Chciał, żebyś się na nim skupiła, zobaczyła duże zdjęcie. Możliwe, że wspomnienie. - A potem zamieniłam się w niedźwiedzia. Otworzyła oczy. - W niedźwiedzia? - Tak. Co to oznacza? - Niedźwiedź jest symbolem cyklu życia. Być może była to jego ogromna energia, która rozpoznawała, że mógłby stworzyć z tobą nowe życie. – Zerknęła na mój brzuch. – Albo może chciał tylko zobaczyć cię nago.1 Może i o to chodzić. Skrzywiłam się. - Chodziło o to. Uniosła jedną brew. - Najwidoczniej. - Posłuchaj, muszę wiedzieć, co zrobić. Jest tam jakiś znak? Coś, co wskazuje, jaki kierunek obrać? To poważne! - Jak już mówiłam, nie mogę ci powiedzieć, co masz zrobić. Mogę tylko wyczuć. Ale. – Zamknęła oczy i skoncentrowała się mocno, oddychając głęboko. – Musisz chcieć się ugiąć. Musisz chcieć się zmienić. - Ale to nie ja mam się zmienić! - Tak, ty. Musisz chcieć zobaczyć rzeczy nie takimi, jakie były albo są, ale jakie mogłyby być. – Spojrzała na mnie uważnie. – Wszystko, co prawdziwe, nie jest widoczne. I wszystko, co widoczne, nie jest prawdziwe. Westchnęłam. Nic nie rozumiałam, a frustracja sprawiała, że się pociłam. Zabierając od niej dłonie, wyciągnęłam dwudziestkę z torebki i dałam jej ją. Odprowadziła mnie do drzwi, a ja podziękowałam jej za czas. Gdy wychodziłam, położyła dłoń na moim ramieniu. 1

Niedźwiedź – bear. Nago – bare.

241

_

- Przeszłaś długą drogę od ostatniego razu, gdy tu byłaś. Wyczuwam to. Widzę to. Potaknęłam, gdy łzy wypełniły moje oczy. - Tylko nie wiem, gdzie iść dalej. Przechyliła głowę. - Wymyślisz coś. Bądź silna, odważna i otwarta na wszystkie możliwości. Wszystko, czego chcesz, znajduje się tam, żebyś to znalazła. Wszystko, czego chcę. Racja. *** W drodze do domu chwyciłam telefon i zadzwoniłam do Jillian. Skylar była zbyt szczęśliwie zakochana, by doceniać moją udrękę. Potrzebowałam kogoś, kto by ją zrozumiał. Kogoś, kto zgodziłby się ze mną, że miłość była beznadziejna i nikt nie wiedział, co robi. Kogoś, kto powie mi, że mężczyźni byli zielonymi małpami, które nic nie rozumiały. Kogoś, kto będzie mi współczuł mojej pogrążonej w smutku przyszłości i pozwoli mi lamentować. - Natalie? - Hej. - Wszystko w porządku? - Nie. Wszystko jest okropne. - Jesteś w domu? Przyjadę. - Spotkajmy się tam za piętnaście minut. Pół godziny później weszła do mojego domu i znalazła mnie zwiniętą na kanapie. - Hej. Jak się czujesz? - Beznadziejnie. – Usiadłam i położyłam dłonie na brzuchu. – Ale zdecydowałam, że urodzę to dziecko. - Tak? – Usiadła i zarzuciła wokół mnie ramiona. – To takie ekscytujące! 242

_

Zatrzymasz je? - Nie wiem. – Westchnęłam. – Pewnie tak. Gdy już coś zacznę, nie lubię się poddawać. Roześmiała się smutno. - Prawda. - Właśnie byłam na wróżeniu u pani Psuki. - Nie gadaj. Serio? Czemu? Wyrzuciłam ręce do góry. - Bo jestem zdezorientowana! Moje życie jest wrakiem! Robi się zupełne inne od tego, jak myślałam, że będzie wyglądać, i jestem całkowicie zagubiona. Miałam nadzieję, że powie mi, co mam robić! - Powiedziała? - Nie – powiedziałam ze złością. – Dała mi tylko kupę bzdur o byciu bardziej elastyczną i odważną, i o widzeniu rzeczy, których nie ma. Jillian westchnęła. - Przykro mi, dzieciaku. Chciałabym pomóc. Hej, jesteś głodna? - Wcześniej byłam. Ale teraz nie. Wstała. - Potrzebujesz pożywienia. Zrobię ci coś. - Właśnie powiedziałam, że nie jestem głodna. - Nieważne. Twoje ciało potrzebuje wyżywienia. – Posłała mi to spojrzenie. – A teraz chodź do kuchni i porozmawiamy. Podążyłam za nią, a gdy przeszukiwała lodówkę oraz zajęła się mikrofalówką, ja usiadłam przy stole i zaczęłam gadać o mężczyznach, małpach, ciemnocie i udręce. Pozwoliła mi mówić o tym przez dziesięć minut, kiwając i wydając z siebie dźwięki sympatii. - Rozumiem cię. – Postawiła przede mną miskę rosołu z makaronem, pomarańczę i szklankę mleka. – Więc rozumiem, że Miles zachował się jak palant 243

_

odnośnie dziecka? - Nie, niezbyt jak palant. – Podniosłam łyżkę i szturchnęłam nią makaron. – Myślę, że w ogóle nie jak palant. Usiadła i spojrzała na mnie zdezorientowana. - Co powiedział? Biorąc głęboki wdech, opowiedziałam jej wszystko, co się wczoraj wydarzyło. - Poczekaj chwilę. – Wyprostowała się i uniosła dłonie. – Od razu tu przyjechał i powiedział, że cię kocha? - Tak, ale… - Że chce z tobą być? I wychowywać to dziecko? - No taa, ale… - Że chce zmienić dla ciebie swoje życie? Przeprowadzić się tu? Pobrać się? - Może nie powiedział dokładnie tego, ale taa. Myślę, że o to mu chodziło. - I to jest facet, który związał cię w swojej garderobie, mówił sprośne rzeczy i robił niesamowite rzeczy językiem? - Ee… tak. Jillian oparła się na krześle. - Więc gdzie małpa, Nat? Gdzie ciemnota? Gdzie udręka? - Nie wiem, okej? – Dźgałam makaron w małe kawałeczki. – To po prostu nie było właściwe. - Wybacz mi, siostrzyczko, wiem, że przechodzisz przez niezłe gówno, ale może jesteś teraz zbyt grymaśna. Myślę, że pani Psuka miała rację. Spojrzałam na nią. - Co masz na myśli? - Mam na myśli to, że to nie było zaplanowane. Nie byliście razem przez dekadę. Miles nie miał dziesięciu lat, by wymyślić idealne oświadczyny. Więc może to nie były idealne okoliczności, ale zgadnij co? Jesteś w ciąży. Z jego 244

_

dzieckiem. I będziecie musieli iść teraz tak jakby po omacku. Wiem, że to dla ciebie trudne, ale życie rzuciło ci dużą podkręconą piłkę, a ty zrobiłaś duże i mocne zamachnięcie. Było duże i mocne. - Taa. Tak było. - Więc może musisz być trochę elastyczna. Odpuść trochę Milesowi. Pozwól życiu obrać ten nowy kierunek – nie planowałaś tego, ale może tak miało być. Przygryzłam wargę. - Tak myślisz? - Tak. – Sięgnęła przez stół i położyła swoją dłoń na mojej. – I kochacie się. Przyjaźniliście się przez dwadzieścia lat. Może to nie jest idealna historia miłosna, ale jest wasza. Łzy wypełniły moje oczy. - Boże, Jilly. Mam tak cholernie dosyć płakania. - To hormony – powiedziała, podchodząc do mnie i przytulając mnie. – Będzie lepiej. - Kiedy? – Łkałam w jej brzuch. - Nie wiem. Za osiemnaście lat? Wydusiłam z siebie śmiech. - Jezu. Osiemnaście lat. - Nie będziesz sama, kochanie. Będziesz miała mamę, tatę, mnie, Sky i Sebastiana. I będziesz też miała Milesa, Nat. Czuję to. Widzę to w sposobie, w jaki na ciebie patrzy. Jak zawsze na ciebie patrzył. Kocha cię – musisz po prostu pozwolić mu zrobić to na jego sposób. *** Leżałam obudzona przez większość nocy, zastanawiając się, czy Jillian, Skylar i nawet pani Psuka miały rację. Czy wszystko, czego chciałam, było przede mną, a ja po prostu tego nie zauważyłam? Zbyt bardzo trzymałam się wyobrażenia 245

_

mojej bajki? Czy po dwudziestu latach bycia tylko przyjaciółmi kilka dni szaleństwa zjednoczyło mnie i Milesa na całe życie? Czy to była nasza historia? Jak się kończyła? Trochę czułam, jakby książę przyjechał mnie uwolnić, a ja odprawiłam go od zamku. Ale wiecie co? Nie chciałam być uwolniona przez właściwą rzecz. Chciałam być porwana. Następnego ranka poszłam do pracy, zmęczona, rozemocjonowana i nadal niepewna tego, co się wydarzy. Szybko czymś się zajęliśmy i znowu spoglądałam w górę za każdym razem, gdy otworzyły się drzwi, mając nadzieję, że wejdzie Miles. Około dziesiątej byłam zdziwiona, gdy Skylar weszła z dużym uśmiechem na twarzy. - Hej – powiedziałam, nalewając komuś kawę. – Co tu robisz? Nie pracujesz dzisiaj? - Idę do pracy później. Możesz zrobić sobie przerwę? Muszę ci coś pokazać. – Jej oczy błyszczały i zastanawiałam się, co planowała. - Okej. Pewnie, chodź na tył. Podążyła za mną przez kuchnię do mojego małego biura. - Masz telefon? - Jest tutaj. – Sięgnęłam do torebki, która nadal stała na biurku. – Co się dzieje? - Widziałaś dzisiejszy post Milesa? Na wspomnienie jego imienia moje serce zabiło szybciej. - Nie. Czemu? - Spójrz na niego. - Czemu? – spytałam znowu, ale już go szukałam. - Po prostu spójrz. Wyszukałam jego imię drżącymi palcami i czekałam niecierpliwie, aż 246

_

załadują się wyniki. Przeszukując najbardziej popularne linki, kliknęłam w ten właściwy i sapnęłam, gdy zobaczyłam tytuł.

Stało Się. Zakochałem Się.

Wiem, co myślicie.

To niemożliwe. Jedyne, co facet kocha bardziej od swojego kutasa, to… cóż, nic.

I parę miesięcy temu mielibyście rację.

Ale widzicie, jest ta dziewczyna. Pamiętacie Cynamonowe Bułeczki? To ona.

Ma na imię Natalie. Nie pamiętam, kiedy jej nie znałem. Przyjaźnimy się od zawsze. Ale zawsze chciałem czegoś więcej.

Jednak cieszę się, że czekałem. Musiałem poczekać.

Myślę, że pięć lat temu, rok temu albo nawet sześć miesięcy temu nie doceniałbym jej wystarczająco.

Ale teraz…

Teraz nie mogę oddychać, gdy ją widzę. Teraz nie mogę spać bez niej obok mnie. Teraz nie mogę być szczęśliwy bez niej w moim życiu. Teraz nie mogę uwierzyć, że kiedykolwiek myślałem, iż ona nie jest tą jedyną.

247

_

Kiedyś powiedziałem jej, że nie jestem zdolny do kochania kogoś całkowicie i na zawsze, ale myliłem się.

Tak bardzo się myliłem.

Teraz chcę spędzić resztę życia na udowadnianiu jej tego.

Mam tylko nadzieję, że mi pozwoli.

248

_

Rozdział 29 Natalie Telefon trząsł mi się w dłoni. - O mój Boże. – Spojrzałam na Skylar. – O mój Boże. Opublikował to? Potaknęła. - Hej, Natalie? – zawołała Hailey z kuchni. – Możesz tu przyjść? Potrzebuję cię. - O cholera. – Przyłożyłam dłoń do policzka. – Jestem zarumieniona? - Tak. – Zachichotała i powachlowała mnie. – Ale lepiej tam idź. Przeszłam obok niej i przez kuchnię do kawiarni, mój puls był poza kontrolą. Potem sapnęłam. Całe miejsce było cicho i wszyscy na mnie patrzyli. Na ścianie naprzeciwko lady, gdzie zazwyczaj wisiały zdjęcia Skylar, były trzy nowe, ogromne zdjęcia. Milesa. Na każdym miał te same spodnie i koszulkę, jakby były zrobione tego samego dnia, i na każdym zdjęciu trzymał inny, ręcznie malowany napis. Zbliżyłam się i zakryłam dłońmi usta, gdy czytałam każdy napis. Na zdjęciu po lewej znajdował się napis WYJDZIESZ. Na następnym ZA. A na ostatnim MNIE? Rozejrzałam się po pomieszczeniu z walącym sercem. Był tu gdzieś? - Pssst. – Obok stolika przy drzwiach starsza pani wskazała na zewnątrz. – Myślę, że tego szukasz. Odwróciłam się, a na chodniku, obramowany oknem, był Miles. Klęczący na 249

_

jednym kolanie. Trzymający małe pudełko. - O mój Boże. – Na drżących nogach podeszłam do drzwi i otworzyłam je. – Co ty robisz? Uśmiechnął się i złapał mnie za rękę. - Czy to nie oczywiste? Przewracam twoje życie do góry nogami. Roześmiałam się, gdy kilka łez wypłynęło na moje policzki. - Skylar pokazywała ci post? Kiwnęłam głową, przełykając ciężko. - Miałeś to na myśli? To, co mówiłeś? - Oczywiście, że tak. Kocham cię, Natalie. Pozwól mi pokazać, jak bardzo. - Ale… - Tylko posłuchaj. Wiem, że nie planowałaś mnie – powiedział, poważniejąc. – I uwierz mi, nigdy nie myślałem, że będę tutaj klęczał na jednym kolanie, błagając, by kochać kogoś na zawsze. Ale to nie jest błąd. – Ścisnął moją dłoń, jego oczy wypełniły się łzami. – Czuję to w kościach, Natalie. Zawsze byłaś w moim sercu. Zawsze byłaś tą, o której nie mogłem zapomnieć. I całą noc myślałem, że to – ty, ja i dziecko – to nie był wypadek. To przez cały czas miało się wydarzyć. - Miles – powiedziałam, wypuszczając z siebie szloch. - W trakcie naszej pierwszej nocy razem powiedziałaś, że czujesz się zagubiona – kontynuował, wstając. – I pamiętasz, co ci odpowiedziałem? Kiwnęłam głową. - Powiedziałeś: „Nie jesteś zagubiona. Jesteś tutaj ze mną.” Otworzył pudełko i przemówił nisko i cicho: - Zawsze byłaś. Zostań ze mną? Światło słoneczne opadło na duży, okrągły diament na środku pierścionka, a ja sapnęłam. - Czy to oznacza tak? Wybuchnęłam śmiechem. 250

_

- Tak! – Unosząc rękę, obserwowałam przez łzy, jak wsuwał piękny pierścionek na mój palec. Był trochę przyduży. Spojrzał na mnie nieśmiało. - Przepraszam. Zgadywałem rozmiar. Prawie pasuje. Uśmiechnęłam się. - Prawie. Pocałował mnie głęboko, zapierając mi dech w piersi, i owinęliśmy wokół siebie ramiona. Ze środka kawiarni oraz z ulicy rozbrzmiały oklaski i radosne okrzyki. Miles podniósł mnie i obrócił, a ja pisnęłam z zachwytu. - To szalone – powiedziałam mu do ucha. – Naprawdę jesteśmy zaręczeni? Postawił mnie. - Cóż, nie jest mi to znane, ale wierzę, że gdy dajesz dziewczynie pierścionek i zadajesz pytanie: „Wyjdziesz za mnie?”, a potem ona mówi: „Tak”, to oznacza, że jesteście zaręczeni. Położyłam głowę na jego ramieniu. - Nie mogę w to uwierzyć. - Mówiłem ci, że twoje bułeczki są warte małżeństwa. Podniosłam głowę. - To wszystko było po to, by mieć moje bułeczki, prawda? - Tak, a ty powiedziałaś tak, więc teraz będę mógł polewać je polewą ile tylko sobie zapragnę. I też smarować masłem twoją babeczkę i polerować twoją porcelanę. Skylar otworzyła drzwi i wysunęła głowę. - Umieramy tu! Wchodzicie czy co? Odwróciłam się do niej. - Przepraszam! Tak, wchodzimy. - Będę wchodził mocno i często – mruknął zza mnie Miles, kierując mnie przez drzwi. 251

_

Zachichotałam, spoglądając na niego przez ramię. - Obiecaj, że zawsze będziesz mówił mi do ucha sprośne żarty. Dał mi lekkiego klapsa. - Z przyjemnością. Najłatwiejsza obietnica, jaką kiedykolwiek składałem. *** Przez cały dzień unosiłam się na chmurce, szczęśliwsza niż kiedykolwiek, czując roztrzepanie za każdym razem, gdy spojrzałam na dłoń. Tak naprawdę to uczucie przypomniało mi o czasie, gdy byłam dzieckiem i każdego czerwca po raz pierwszy widziałam samochód Haasów. Wiedziałam, że moja letnia zabawa właśnie miała się zacząć i biegłam przez sad, by się pobawić. Już się nie bawiliśmy i mieliśmy wiele ważnych decyzji do podjęcia, ale po raz pierwszy nie doprowadzała mnie do szaleństwa niewiedza o następny krok. Albo następne dziesięć kroków. Miałam Milesa. On miał mnie. To wszystko, co musiałam wiedzieć. Zapukałam do drzwi, a gdy je otworzył, modliłam się, by te motylki, które pojawiały się, gdy widziałam jego twarz, nigdy nie odeszły. - Kochanie, jestem w domu. Uśmiechnął się. - Nareszcie. Nim mogłam cokolwiek powiedzieć, wciągnął mnie do środka, zamknął drzwi i popchnął mnie na nie, uderzając swoimi ustami w moje. Upuszczając torebkę, zarzuciłam ramiona wokół jego szyi i trzymałam go mocno, ucztując w uczuciu naszych przyciśniętych do siebie ciał, bijących blisko serc i braku niepewności. - Boże, Natalie – mruknął, chwytając moją twarz w dłonie. – Tak bardzo za tobą tęskniłem. Tęskniłem za tobą każdej pieprzonej minuty, gdy nie byliśmy razem, i nienawidziłem siebie za to. - To nie była jedynie twoja wina. – Pocałowałam go w podbródek, policzek i 252

_

usta. – Tylko w większości. - Hej. – Chwycił moją dolną wargę między zęby, przygryzając ją delikatnie. – Ostrożnie, dziewczynko. To, że spytałem, czy za mnie wyjdziesz, nie oznacza, że nie znajdujesz się na liście niegrzecznych osób. - A co to? Już nazbyt kochliwy mąż? - Taa. Co w takiej sytuacji każe ci zrobić twoja książka z radami? Uśmiechnęłam się. - Uciekać. – Zrobiłam unik pod jego ramieniem i zaczęłam biec przez salon, piszcząc, gdy biegłam przez jadalnię i kuchnię, a Miles mnie gonił. Zdyszana przez śmiech, przebiegłam przez korytarz i ruszyłam w górę schodów. Miles przebiegł je przynajmniej dwa na raz, chwytając mnie, gdy tylko dotarliśmy na górę. - Koniec tego, dziewczynko. Jesteś teraz w tarapatach. – Przerzucił mnie sobie przez ramię, a ja uderzałam pięściami w jego tyłek. - Puść mnie – krzyknęłam, poruszając nogami. - Nigdy. – Wszedł do swojego pokoju i rzucił mnie na łóżko, odkładając okulary na stolik, a potem wszedł na mnie, całując moją klatkę piersiową, gardło i usta. – Słyszałaś mnie? Nigdy cię nie puszczę. Wczepiłam pięty w jego tyłek, przyszpilając jego erekcję między moimi nogami. Przeszło przeze mnie pożądanie. - Ale pozwolisz mi dojść? Posłał mi nikczemny uśmiech. - Jako pierwszej i często. - O Boże, Miles – mruknęłam, gdy wyznaczał pocałunkami ścieżkę w dół mojego ciała. – Tęskniłam za tobą. Tęskniłam za tym. Tęskniłam za wszystkim. - Więc pozwól mi o ciebie zadbać. – Klęcząc obok mnie, zdjął mi spodenki i majtki, i podciągnął mi koszulkę. – Biedactwo – powiedział, nisko i uroczo, przesuwając na bok białe, koronkowe miseczki mojego stanika, by uwolnić moje piersi. Pocałował każdy twardy, mrowiący sutek, gdy jego dłoń przesunęła się po 253

_

wnętrzu mojej nogi, unosząc mi kolano. – Cały ten czas i zero uwagi. Pozwól mi sprawić, że dobrze się poczujesz. Wygięłam plecy i zamknęłam oczy, unosząc jedno ramię nad głowę. Jego palce śledziły wnętrze mojego uda, sprawiając, że mięśnie w moim rdzeniu zacisnęły się. - Czekałaś, aż doprowadzę cię do orgazmu? Czy byłaś niegrzeczną dziewczynką? Sama to sobie robiłaś? - Czekałam na ciebie. – Sięgnęłam w dół drugą ręką i potarłam jego kutasa przez spodnie. – I tak bardzo cię pragnęłam. Drażnił moje wejście i pocierał palcem łechtaczkę, sprawiając, że cała drgnęłam. - Teraz lepiej? - Tak – wydyszałam, gdy cała obawa, napięcie i udręka, które czułam przez ostatnie parę tygodni, zebrały się pod jego zwinnymi palcami. – Tak. Wsuwając we mnie palec, rozsmarował moją wilgoć na łechtaczce w mocnych, małych kółkach, które sprawiły, że brzuch zadrżał mi z pożądania. Drugą rękę przesunął po mojej klatce piersiowej, ledwo ocierając nią sutki, pocierając miejsce między piersiami. Utrzymywałam dłoń na wypukłości w jego spodniach, rozdarta między błaganiem go, by mnie teraz wypieprzył, a pozwoleniem mu doprowadzić mnie do orgazmu ręką. Był w tym po prostu tak cholernie dobry! Myśl o tym, że będę miała go dla siebie przez resztę życia, prawie wystarczyła, by zepchnąć mnie za krawędź. Zaczęłam oddychać szybciej i głośniej, następnie jęcząc i wzdychając, gdy chwycił jednego sutka między palce i kilka razy go uszczypnął, nim chwycił go mocno. - Tak – wyszeptał, gdy zaczęłam poruszać się pod jego dłońmi. – Właśnie tak. Pozwól mi patrzeć, jak tracisz kontrolę. – Przerzucił się na drugi sutek i zwiększył tempo oraz nacisk palców na mojej łechtaczce, a moje całe ciało napięło 254

_

się. - O Boże – tak… – Opuściłam głowę na bok, moje biodra poruszały się mimowolnie, a okrzyki stały się głośne i niespeszone. - Tak, kurwa. Dojdź dla mnie – warknął, a jego głos sprawił, że wzniosłam się na szczyt, eksplodując pod jego palcami w gorących, rozszalałych drganiach. W ciągu kilku sekund po orgazmie presja była zbyt wielka i chwyciłam jego nadgarstek, przesuwając się na bok. - Miles. – Nie mogłam złapać oddechu. Ledwo mogłam otworzyć oczy. - Jesteś. Tak. Cholernie. Piękna. – Patrząc na mnie, zerwał z siebie ubrania, gdy moje nienasycone ciało drżało z pragnienia. Gdy był nago, stanął obok łóżka, chwycił moje nogi i przesunął moje ciało o dziewięćdziesiąt stopni. Zaczepiając dłonie pod moimi kolanami, uniósł je po obu stronach swoich bioder, moje pięty spoczywały na krawędzi łóżka. - Chcę ciebie we mnie – wydyszałam. – Teraz. - Ćśśś. – Obniżył swoje usta do moich, a ja chwyciłam jego głowę, przytrzymując go. Nasze języki owijały się, smakowały i drażniły. Powoli zaczął całować mnie w dół klatki piersiowej, do brzucha, a potem ud, całując najpierw jedno, a potem drugie. – Wyznaczam sobie drogę do ciebie, uwierz mi. – Przysunął usta między moje nogi, drażniąc mnie ciepłym oddechem i miękkimi ustami, pocierając nimi delikatnie tam i z powrotem. Jęknęłam, gdy potarł moją cipkę językiem, którego czuć było jak aksamit przy mojej skórze. Zrobił to raz, dwa, trzy razy. W końcu skupił się na górze, całując i ssąc łechtaczkę, gdy jego dłonie trzymały mi w miejscu uda. - O Boże – mruknęłam, chwytając w pięści jego włosy. – To takie przyjemne, tak delikatnie. Uwielbiam to. - Lubię słuchać, czego chcesz – powiedział, jego oddech na mojej mokrej cipce sprawił, że podwinęłam palce u stóp. – Chcę ci to dać. - Właśnie tak – powiedziałam, gdy przesunął językiem po wrażliwym, 255

_

małym guzku. Zamrowił i zapulsował, zbliżając mnie do kolejnego orgazmu. – Tak, tak, tak. Teraz więcej. Mocniej. Zrobił dokładnie to i w ciągu kilku sekund znowu doszłam, moje dłonie ciągnęły za jego włosy, a jego imię wyszło z moich ust. - Proszę. – Mój głos był słaby, gdy wyprostował się, całując wnętrze mojej nogi i kładąc sobie moją piętę na barku. – Chcę wszystko. Daj mi wszystko. - Zawsze – powiedział, jego oczy były ciemne z pożądania, gdy wszedł we mnie. – Wszystko, co mam, wszystko, czym jestem. – Uniósł drugą nogę i pocałował moją łydkę, kostkę i podbicie, nim położył ją sobie na barku. Złączyłam kolana, gdy chwycił moje biodra. Trzymając mnie, wchodził i wychodził ze mnie w rytmicznych ruchach. – Uwielbiam obserwować, jak mój kutas w ciebie wchodzi, przyjemnie i powoli. Uwielbiam to, jaka jesteś mokra, ciepła i ciasna. Uwielbiam to, że mogę doprowadzić cię najpierw do orgazmu palcami i językiem, a potem pieprzyć cię tak mocno, że znowu dojdziesz. – Za każdym razem wchodził we mnie trochę mocniej, sięgał trochę głębiej, aż w końcu wszedł całkowicie i pochylił się w moją stronę, opierając się dłońmi na łóżku i przysuwając mi nogi do piersi. W tamtej chwili coś przez kąt i głębię sprawiło, że moje wnętrze zaczęło się zaciskać i straciłam zdolność układania słów w zrozumiałe zdania. Cała ja zredukowałam się do fizycznej siebie, moje zakończenia nerwowe paliły, każdy mięsień się napinał, a każdy centymetr skóry szumiał. Zdyszana i prawie oszalała z pragnienia, czekałam, zawieszona na zastoju orgazmu, w tym największym punkcie ekstazy i frustracji, z desperacją oczekując uwolnienia. Nasze oczy się spotkały. - O kurwa – wydyszał, poruszając biodrami trochę szybciej. – Minęło tyle czasu i czuć cię tak dobrze, i jesteś tak cholernie piękna. Nie mogę przestać. - Nie! Nie przestawaj! – krzyknęłam, czując, że zaczęłam się przechylać. – Chcę, żebyś to zrobił. Chcę poczuć, jak pulsujesz we mnie. To sprawia, że tak mocno dochodzę. Moje słowa zaprowadziły go za krawędź i przeklął, warknął oraz sapnął, gdy 256

_

zatracił się we mnie, moje wnętrze chwytało jego kutasa, jakby moje ciało nie mogło otrzymać go wystarczająco. Gdy odzyskał kontrolę, zsunął moje nogi ze swoich barków i wsunął ramię pod moje plecy, przesuwając mnie dalej na łóżko, żeby mógł położyć się obok mnie. Łzy wyleciały mi z oczu, gdy uczepiliśmy się siebie ze splątanymi ramionami i nogami, a głowę schowałam w jego szyi. - Boże, kocham cię – powiedział Miles, całując moją głowę. – Tak cholernie mocno cię kocham. Teraz to rozumiem. - Co rozumiesz? – Przycisnęłam usta do jego obojczyka, wdychając jego zapach. - Bycie zakochanym. Czemu ludzie to lubią. Gdy na początku zdałem sobie sprawę, że jestem w tobie zakochany, czułem mdłości. Myślałem, że mam zawał serca. To było okropne. Musiałam się roześmiać, gdy otarłam łzy. - A teraz, gdy wiesz, że ja też cię kocham? - To najlepsza ekstaza, jaką kiedykolwiek czułem, najintensywniejsza. Teraz rozumiem, czemu ludzie chcą razem żyć, troszczyć się o siebie, pobrać się i mieć dzieci. To właśnie to uczucie. Zszokowana, oparłam głowę na dłoni i spojrzałam na niego. - Nawet rozumiesz posiadanie dzieci? - Tak. – Wyglądał na tak zdumionego, jak ja się czułam. – Patrzę na ciebie i kocham cię tak bardzo, że chcę coś z tym zrobić, ale nic nie jest wystarczająco duże, nic nie jest wystarczająco dobre i nic nie jest wystarczająco ekstremalne. Uśmiechnęłam się cierpko. - Posiadanie dziecka jest całkiem ekstremalne. - Tak. Jest. – Przesunął między nas dłoń i otarł palcami mój brzuch, sprawiając, że zadrżałam. – I wiem, że tego nie planowaliśmy. Ale chcę tego, Natalie. Aż do tej chwili nawet nie wiedziałem, jak bardzo. Chcę mieć z tobą to dziecko. Chcę, żebyśmy mieli ze sobą coś, czego nie mamy z nikim innym. Chcę, 257

_

żebyśmy byli rodziną. Nawet gdybyś nie była teraz w ciąży, trzymałbym cię tutaj w pokoju i pieprzył, aż w końcu byś była. Tak bardzo chcę tego dziecka. Wybuchnęłam śmiechem i położyłam się na plecach. - Jesteś szalony. Ta cała rzecz jest szalona. Naprawdę to robimy? - Tak. – Przesunął się w dół i pocałował mój brzuch. – Cześć, tobie. Mam nadzieję, że nie obudziłem cię tym całym waleniem. Bawiłam się jego włosami. - On się do tego przyzwyczai. Spojrzał na mnie i zamrugał. - Myślisz, że to chłopiec? - Nie mam pojęcia, kochanie. Przepraszam. - Nie przepraszaj. – Położył policzek na moim brzuchu. – Będę szczęśliwy, gdy będzie to chłopiec, i będę szczęśliwy, gdy będzie to dziewczynka. Hej, myślę, że się poruszyło. Roześmiałam się. - Nie. Jeszcze nie. Do tego potrzeba jeszcze kilku miesięcy. Uśmiechnął się, jego oczy były szerokie, jakby nie mógł w to uwierzyć. - To tak cholernie niesamowite, Natalie. - Będziesz świetnym tatą, Miles. – I będzie, czułam to. Ta jego żartobliwa strona, która znajdowała na świecie tyle radości, każdego dnia znajdowała coś, z czego można się cieszyć, czerpała przyjemność z małych rzeczy, jak cynamonowe bułeczki, i z dużych, jak miłość i rodzina – właśnie to wszystko sprawi, że będzie dobrym ojcem. Zacisnęło mi się gardło, gdy zdałam sobie sprawę z tego, jakie miałam szczęście. - Dzięki. – Całując jeszcze raz mój brzuch, usiadł i sięgnął po okulary. – Więc powinniśmy iść powiedzieć twojemu tacie, że to ja cię zapłodniłem? - Ee, nie. Nie będziemy mówić tego w ten sposób. - Czemu nie? Planuję zrobić z ciebie szczerą kobietę. 258

_

Podniosłam poduszkę i walnęłam go nią. - Hej. – Zabrał ode mnie poduszkę. – Przynajmniej teraz mogę przyznać, że to ja rzuciłem wtedy tamtą piłkę do baseballu i zbiłem okno w kuchni twojej mamy. To już nie będzie w ich oczach najgorsza rzecz, jaką zrobiłem. Usiadłam. - Wiesz, nie musisz iść ze mną, jeśli to zbyt niezręczne. Sama mogę im powiedzieć. Zeskoczył z łóżka i zaczął zakładać spodnie. - Nie. Nie robisz tego sama. I wiem, że nie chcesz słuchać, jak mówię, że to właściwa rzecz do zrobienia, ale pieprz się, taka właśnie jest i idę z tobą. Uśmiechając się, patrzyłam na niego, gdy zakładał koszulkę. - Okej, okej. Możesz ze mną iść. Zrobimy to razem. Dwadzieścia minut później szliśmy w stronę domu moich rodziców, trzymając się za ręce. Mój brzuch był trochę nerwowy, ale w sumie nie denerwowałam się tak bardzo, jak myślałam. Moi rodzice będą zaskoczeni, ale kochali Milesa i wiedziałam, że będą się nami cieszyli oraz podekscytują się, że mają w drodze pierwszego wnuka. - Hej. – Ścisnęłam jego dłoń. – Wiesz, z czego właśnie zdałam sobie sprawę? Dałam ci coś pierwszego! - Z pewnością. I to wiele. A wiesz, z czego ja właśnie zdałem sobie sprawę? – Pociągnął mnie przed siebie, owijając wokół mnie ramiona od tyłu, i wyszeptał mi do ucha: – Dasz mi też wszystko ostatnie.

259

_

Epilog Natalie - Już na ciebie czekają, Skylar. Na dźwięk głosu Mii odwróciłyśmy się i zobaczyłyśmy ją stojącą w przejściu z uśmiechem na twarzy. Jillian i ja byłyśmy na górze w winiarni, w czymś, co Mia nazwała Pomieszczeniem Panny Młodej, który miał parę kanap i krzeseł, kilka dużych luster oraz mnóstwo naturalnego światła, które wpadało przez okna. - Okej. – Skylar nabrała powietrza i po raz ostatni spojrzała w lustro. – To jest to. Dobrze wyglądam? - Jesteś absolutnie olśniewająca. – Mój głos załamał się, gdy to powiedziałam, i po raz tysięczny zastanowiłam się, kiedy ta ciąża przestanie robić ze mnie taką emocjonalną osobę. W ostatnich dniach wszystko mnie wzruszało! Chociaż widzenie naszej siostry w sukni ślubnej i welonie, trzymającą bukiet, chwilę przed tym, jak poślubi miłość swojego życia, sprawiło, że nawet Jillian była bliska łez. - Jesteś – powtórzyła, pociągając nosem. – Nikt nie będzie w stanie oderwać od ciebie oczu. - Zależy mi jedynie na oczach Sebastiana. – Uśmiech Skylar był jasny, a oczy czyste, gdy podniosła jedną ręką dół swojej białej sukni. – I nie mogę się doczekać, aż je zobaczę, więc zróbmy to. Dwie młode bratanice Sebastiana miały sypać kwiatki i już chichotały na górze schodów, czekając, aż dostaną pozwolenie do zejścia na dół. Gdy Mia do nich kiwnęła, pobiegły, zeskakując ze schodów z podekscytowanym śmiechem. 260

_

- Wezmę od ciebie kwiaty, żebyś mogła trzymać suknię, gdy będziemy schodzić – powiedziała do Skylar. Skylar podała je i użyła obu rąk, by upewnić się, że nie nadepnie na dolne warstwy tiulu. Wybrała warstwową, koronkową suknię bez ramiączek o kształcie syreny, która wspaniale ukazywała jej sylwetkę w kształcie klepsydry, a włosy ułożone miała w luźną masę splecionych w kok fal, spiętych na boku. Za nią unosił się welon, a Jillian podała mi kwiaty, żeby mogła podnieść tiul z koronką na końcu i upewnić się, że nigdzie się nie zaczepi. Szłam ostatnia po schodach, ostrożnie utrzymując oczy na stopach. W ostatnich tygodniach cierpiałam na lekkie zawroty głowy, ale oprócz tego i niekontrolowanych emocji ciąża traktowała mnie całkiem nieźle. Byłam już w prawie czternastym tygodniu i ledwo zaczął pojawiać się brzuszek. Moja sukienka, również warstwowa, sięgająca podłogi, koronkowa i w kolorze lawendowym, miała szeroką wstęgę w kolorze bakłażanowym, która prawdopodobnie podkreślała fakt, że nie miałam już talii, ale przynajmniej mogłam w niej oddychać. O wiele lepiej wyglądała na Jillian, której szczupła talia idealnie nadawała się do takiego stylowego fasonu. Gdy dotarłyśmy na dół schodów, zobaczyłam naszego czekającego ojca i usłyszałam z zewnątrz muzykę kwartetu smyczkowego. Moje serce zabiło szybciej. - Hej, tato. – Skylar uniosła dłoń, a on przybił jej piątkę. – Gotowy, by to zrobić? - Z pewnością. – Uśmiechnął się do mnie i Jillian, oferując mi dłoń, gdy dotarłam na koniec schodów. – Dobrze się czujesz? - Tak. Obiecuję. Tak jak oczekiwałam, moi rodzice byli zszokowani moją ciążą i zaręczynami, ale nie nieszczęśliwi, i gdy dostali kilka dni na przyswojenie się z tym oraz obserwowanie mnie i Milesa razem, obydwoje wzięli mnie na bok i powiedzieli, że bardzo się cieszą moim szczęściem. Mimo że na razie 261

_

mieszkaliśmy u mnie, oni mieli nadzieję, że wprowadzimy się do domu Haasów, żeby mogli widzieć dziecko, kiedy tylko będą chcieli. Żadnemu z nich nie przeszkadzał fakt, że nie planowaliśmy ślubu przed narodzinami dziecka, a mama już mówiła o pępkowym. Miles i ja często mówiliśmy o tym, jakie miałam szczęście, że miałam takich rodziców. Jego rodzice wydawali się zadowoleni nami, jeśli nie trochę niespokojni wieściami, że Miles miał się ożenić i zrobić z nich dziadków, ale nadal nie przyjechali w odwiedziny. - Tędy, proszę. – Mia poprowadziła nas do dużych, szklanych drzwi, które prowadziły na taras, i wyjrzałyśmy nad głowami dziewczynek od kwiatów. Były tam poustawiane rzędy krzeseł, a na kamiennym patio stworzone zostało przejście. Wszyscy siedzieli odwróceni od budynku. Taras pokryty był jasnoróżowymi płatkami, a nad nimi wisiały światełka, zaczepione od budynku do drzew. - Okej – powiedziała płynnie Mia, podając Skylar jej bukiet. – Usadzili wszystkich rodziców i dziadków. Skylar i dziewczynki zostaną tutaj ze mną. Natalie i Jillian, wy idźcie, a gdy zobaczycie z przodu Sebastiana i jego braci, podejdźcie wolno w ich stronę i zajmijcie miejsca po przeciwnej stronie. Rozumiecie? Potaknęłyśmy, wdzięczne za jej opanowanie i profesjonalne doświadczenie. Same we trzy byśmy tam świrowały. Przez chwilę pomyślałam o własnym ślubie – będzie podobny do tego? Miles i ja nadal nie zdecydowaliśmy, co byśmy chcieli, ale wiedzieliśmy, że poczekamy do narodzin dziecka, żebyśmy mieli czas pomyśleć. Odwróciłam się do Skylar i na sekundę chwyciłam jej dłoń. Chciałam coś powiedzieć, przekazać jej, jaka była piękna, jak bardzo się za nią cieszyłam, jak bardzo ją kochałam, ale moje głupie gardło znowu się zacisnęło i zebrały mi się łzy w oczach. Zrozumiała i sprawiło to, że się uśmiechnęła. - Wiem – powiedziała, ściskając moją dłoń. – Też cię kocham. Jillian poradziła sobie lepiej. 262

_

- Jesteś wspaniała, Skylar. Cieszymy się za ciebie i kochamy Sebastiana jak brata. Jesteście dla siebie idealni. – Przyciskając swój policzek do policzka Skylar, uśmiechnęła się. – Okej, siostry Nixon. Zróbmy to. Podążyłam za nią w ciepłe, wrześniowe popołudnie, wstrzymując łzy. Stojąc z tyłu, obserwowałyśmy, jak trzech braci Pryce wyszło zza budynku i podeszło razem na przód tarasu, gdzie czekał kapłan. Jillian sięgnęła za plecy, a ja chwyciłam jej dłoń, gdy zobaczyłyśmy, jak uroczo zdenerwowany wydawał się Sebastian. Był ogolony, miał przystrzyżone włosy, a jego wysoka, umięśniona postura wypełniała czarny garnitur za trzech. Miał twarz, która rywalizowała z twarzą Skylar w klasycznym pięknie, i przez chwilę wyobraziłam sobie piękne dzieci, które będą mieli. Gdy mężczyźni zajęli swoje miejsca, Jillian wzięła głęboki oddech i zaczęła iść, głowy odwracały się, by na nią patrzeć. Gdy była prawie na przodzie, ruszyłam, moje nogi trochę się trzęsły, a palce chwytały mocno bukiet hortensji. W połowie drogi zobaczyłam Milesa i o dziwo jego przystojny uśmiech oraz uroczy wyraz twarzy nie doprowadziły mnie do łez. Zwycięstwo! Może mogłam przejść przez ceremonię bez płaczu! Gdy go mijałam, powiedział do mnie bezgłośnie słowo piękna i poczułam motylki w brzuchu. Przeszłam obok mamy, która siedziała z przodu, i uśmiechnęła się do mnie, nim uniosła chusteczkę do nosa. Zerkając na Sebastiana, uśmiechnęłam się do niego szeroko, a on posłał mi mały uśmiech. Stanęłam obok Jillian i trzymałyśmy się za dłonie, gdy obserwowałyśmy idące z kwiatkami dziewczynki, całe we wstążkach, chichotach i szerokich, szczerbatych uśmiechach. W końcu zmieniła się muzyka i pojawili się nasz tata oraz Skylar. Goście wstali i rozbrzmiało zbiorowe sapniecie, gdy wszyscy zobaczyli, jaka piękna była panna młoda. Zaczęli iść, a ja musiałam zaśmiać się do siebie, bo wyglądało to tak, jakby Skylar szła szybciej od naszego taty, ponieważ tak bardzo chciała wyjść za mąż, że pospieszała go. Jillian ścisnęła moją dłoń, gdy tata pocałował ją w 263

_

policzek, i obydwie westchnęłyśmy na sposób, w jaki Sebastian spojrzał na Skylar, gdy chwycił ją za rękę, jakby mogła nie być prawdziwa. Zaczęła się ceremonia, a gdy słuchałam, spojrzałam na miłość mojego życia, na moją rodzinę, na ten idealny, słoneczny dzień, który wydawał się jak prezent. Kładąc dłoń na brzuchu, złapałam wzrok Milesa i uśmiechnęłam się na czystą radość w moim sercu. To było prawie zbyt dobre, by było prawdziwe. Prawie.

Koniec

264