Stephen King - Gdzie Mieszkaja Tygrysy

Stephen King
Gdzie mieszkaj tygrysyą
"Here There Be Tygers"
'Skeleton Crew'Charles musiał koniecznie wyjść do toalety. Nie było sensu dłużej się
oszukiwać, że wytrzyma do przerwy. Pęcherz dawał mu się nieznośnie we znaki, a panna
Bird przyłapała go na tym, jak wiercił się w ławce. W szkole przy ulicy Żołędziowej
pracowały trzy nauczycielki klas siódmych. Panna Kinney była młodą, buńczuczną
blondynką i miała narzeczonego, który przyjeżdżał po nią niebieskim chevroletem
Camaro. Pani Trask, o figurze niczym mauretańska poduszka, splatała włosy w warkocze
i śmiała się donośnie. Trzecia była panna Bird. Charles wiedział, że właśnie do niej trafi.
Wiedział to od samego początku. To było mu przeznaczone. Albowiem panna Bird
najwyraźniej pragnęła go zniszczyć. Nie pozwalała uczniom chodzić do piwnicy. W
piwnicach – mawiała panna Bird - mieszczą się kotłownie, a dobrze wychowane młode
damy i kawalerowie nie powinni tam nigdy wchodzić, ponieważ piwnice są
okropne,ciemne i lepkie od sadzy. Młode damy i kawalerowie nie chodzą do
piwnicy,powiedziała, tylko do toalety. Charles znowu zacisnął kolana, tak mocno jak tylko
mógł. Panna Bird skierowała na niego swój bystry wzrok. - Charles - powiedziała
wyraźnie,nie odrywając wskaźnika od miejsca na mapie, gdzie leżała Boliwia – czy chcesz
skorzystać z toalety?W ławce przed nim, Cathy Scott zachichotała, przytomnie zasłaniając
usta dłonią. Kenny Griffen zaśmiał się szyderczo i kopnął Charlesa pod ławką. Charles
poczuł, że się rumieni.- Odpowiedz mi, Charles - ciągnęła dziarsko panna Bird - czy
chcesz...(oddać mocz zaraz powie oddać mocz zawsze tak mówi)- Tak, panno Bird.- Co
"tak"?- Muszę pójść do piw... do toalety. Panna Bird uśmiechnęła się. - Bardzo dobrze,
Charles. Możesz pójść do toalety i oddać mocz. O to chodzi, prawda? Musisz oddać mocz?
Charles zwiesił głowę. Wyrok zapadł.- Bardzo dobrze. W takim razie możesz iść. A
następnym razem łaskawie nie czekaj, aż cię zapytam. Ogólne chichotanie. Panna Bird
zastukała wskaźnikiem w tablicę. Charles pomaszerował w stronę drzwi, czując jak
trzydzieści par oczu wwierca mu się w tył głowy. Cała klasa, włącznie z Cathy Scott,
wiedziała,że właśnie idzie do toalety oddać mocz. Droga do drzwi wydawała mu się
dłuższa niż odległość między bramkami na stadionie piłkarskim. Panna Bird przerwała
lekcję i nie wypowiedziała ani słowa, dopóki nie wyszedł na opustoszały (na szczęście)
korytarz i nie zamknął za sobą drzwi. Charles ruszył w stronę toalety dla chłopców(do
piwnicy do piwnicy do piwnicy BO JA TAK CHCĘ)przeciągając palcami po chłodnych
kafelkach na ścianie, zaczepiając o pinezki na tablicy ogłoszeń, muskając czerwoną(W
RAZIE POŻARU STŁUC SZYBKĘ I NACISNĄĆ PRZYCISK)skrzynkę instalacji
alarmowej. Panna Bird to uwielbiała. Panna Bird uwielbiała widzieć, jak Charlesrumieni
się na oczach Cathy Scott (która nigdy nie musiała chodzić do piwnicy - to ma być
sprawiedliwość?) i reszty klasy. Stara de-zet-i-wu-ka-a, pomyślał. Przeliterował, bo w
zeszłym roku doszedł do wniosku, że jeśli się przeliteruje brzydkie słowo, Pan Bóg nie
uważa tego za grzech. Wszedł do męskiej toalety. Wewnątrz panował chłód, a w
powietrzu unosił się gryzący ale nie przy kryzapach chloru. O tej porze, rano, toaleta była
schludnym, wyludnionym,cichym i całkiem przyjemnym miejscem, zupełnie
niepodobnym do zadymionej,śmierdzącej klitki w kinie "Gwiazda" w mieście. Toaleta(!
piwnica!)miała kształt litery L. Wzdłuż krótszego boku małe, kwadratowe lustra wisiały
nad umywalkami z białej porcelany. Obok przymocowana była rolka papierowych
ręczników,(NIBROC)a dłuższy bok zajmowały dwa pisuary i trzy zamykane kabiny.
Zerknąwszy z przygnębieniem na swą szczupłą, bladą twarz w lustrze, Charles skręcił za
róg. Tygrys leżał w drugim końcu toalety, pod marmurkowo-białym parapetem okna. Był
duży. Ciemne smugi żaluzji i brązowe pręgi pokrywały jego sierść. Przyjrzał się
Charlesowi uważnie i zmrużył zielone ślepia. Z jego gardła dobyło się jedwabiste,
mrukliwe chrząknięcie. Napięły się gładkie muskuły łap i Tygrys wstał. Najbliższy pisuar
pobrzękiwał od uderzeń tygrysiego ogona. Tygrys wyglądał na głodnego i
rozzłoszczonego. W ułamku sekundy Charles wrócił tam, skąd przyszedł. Całą wieczność
trwało,nim zatrzasnęły się szczelnie pneumatyczne drzwi, ale w końcu poczuł się
bezpiecznie. Nie miały co prawda zamka, ale nie przypominał sobie, żeby czytał kiedyś o
tygrysach, które potrafią otwierać drzwi. Charles potarł nos wierzchem dłoni. Słyszał jak
serce wali mu w piersi. Nadal pragnął skorzystać z toalety - nawet bardziej niż przedtem.
Przestąpił z nogi na nogę, skrzywił się i przycisnął rękę do brzucha. Strasznie potrzebował
wejść do toalety. Gdyby tylko mógł mieć pewność, że nikt nie przyjdzie, poszedłby do
damskiej. Znajdowała się po przeciwnej stronie korytarza. Charles wpatrywał się z
utęsknieniem w jej drzwi,wiedząc, że nigdy nie ośmieli się ich przekroczyć, nigdy w
życiu. Gdyby akurat weszła Cathy Scott? Albo - wielki Boże! - gdyby przyszła panna Bird?
Może Tygrys tylko mu się przywidział. Uchylił drzwi na tyle, aby móc zajrzeć do środka.
Tygrys wyglądał zza rogu litery L zielonym, roziskrzonym okiem. Charlesowi wydało się,
że dostrzega w lśniącej głębi tej zieleni maleńki niebieskipyłek, jakby oko Tygrysa
pochłonęło jego własne. Jakby...Czyjaś ręka prześliznęła się po jego szyi. Charles wydał
zdławiony krzyk i poczuł, jak serce i żołądek podchodzą mu do gardła. Przez jedną
przeraźliwą chwilę myślał, że narobi w spodnie. Kenny Griffin uśmiechał się zadowolony
ze swego dowcipu. - Panna Bird przysłała mnie po ciebie, bo zniknąłeś jak kamfora.
Będziesz miał drakę.- Wiem, ale nie mogę wejść do piwnicy - odparł Charles, czując jak
kolana uginają się pod nim i zły, że Kenny napędził mu strachu.- Masz zatwardzenie! -
oznajmił radośnie Kenny. - Poczekaj, niech no tylko powiem o tym Caathy!- Tylko
spróbuj! - pospieszył z pogróżką Charles. - A poza tym, wcale nie mam zatwardzenia.
Tam siedzi Tygrys.- I co robi? Sika?- Nie wiem - przyznał Charles odwracając się do
ściany. - Chciałbym tylko,żeby sobie poszedł - dokończył i łzy zaczęły spływać mu po
twarzy.- Co ty - powiedział Kenny, nieco spłoszony tym widokiem. - No co ty.- Przecież
muszę tam wejść! Czy to moja wina? Panna Bird powie, że...- Przestań. - Kenny wziął
Charlesa za rękę, a drugą popchnął drzwi. -Zmyślasz coś. Znaleźli się w środku jeszcze
zanim Charles, śmiertelnie przerażony, mógł się uwolnić i skryć za drzwiami.- Tygrys, też
coś - oznajmił z niesmakiem Kenny. - Jezu, panna Bird cię zabije.- Jest w drugim końcu.
Kenny ruszył wzdłuż umywalek. - Kici-kici-kici! Kici-kici!- Nie idź tam! - syknął Charles.
Kenny zniknął za rogiem. - Kici-kici! Kici-kici! Ki...Charles skoczył za drzwi, przylgnął do
ściany i czekał, zasłaniając usta dłońmi, zaciskając z całej siły powieki, czekał, czekał na
wrzask. Nie było wrzasku. Nie wiedział jak długo tak stoi, zmartwiały, z pęcherzem na
granicy wytrzymałości. Patrzył na drzwi do męskiej toalety. Nie mówiły mu nic.
Ot,zwyczajne drzwi. Za nic w świecie. Nie ma mowy. W końcu jednak wszedł. Umywalki
i lustra pozostały czyste, a zapach chloru nadal wypełniał całe pomieszczenie. A jednak w
powietrzu dawał się też wyczuć inny, nie miły aromat, jakby świeżo ciętej miedzi. Z
niemym jękiem rozpaczy Charles zbliżył się do załamania ściany i wyjrzał za róg. Tygrys
leżał rozciągnięty na podłodze, liżąc łapy długim, różowym jęzorem. Popatrzył na
Charlesa bez zainteresowania. Spomiędzy pazurów wystawał mu oddarty strzęp koszuli.
Charles nie mógł wytrzymać już dłużej, cierpienie przerodziło się w agonię. Musiał. Na
palcach podszedł do porcelanowej umywalki - tej, która znajdowała się najbliżej drzwi.
Panna Bird wpadła do toalety w chwili, gdy zapinał spodnie. - Ach ty niedobry, brzydki
chłopcze - powiedziała tonem niemal rozmarzonym. Charles nie spuszczał wzroku z rogu,
za którym...- Przepraszam, panno Bird. Tygrys... Ja zaraz wszystko wymyję... Wezmę
mydło... Przyrzekam, panno...- Gdzie jest Kenneth? - zapytała spokojnie panna Bird.- Nie
wiem. Rzeczywiście nie wiedział.- Tam?- Nie!Panna Bird podeszła do miejsca, w którym
litera L tworzyła kąt prosty. -Kenneth, przywołuję cię do porządku. Masz tu natychmiast
przyjść.- Panno Bird...Ale panna Bird była już za rogiem. Miała zamiar zaskoczyć
Kennetha. Charles pomyślał, że panna Bird dowie się zaraz, jak naprawdę smakuje
zaskoczenie. Ponownie wyszedł na korytarz. Napił się wody z fontanny. Popatrzył na
amerykańską flagę wiszącą nad wejściem do sali gimnastycznej. Rzucił okiem na tablicę
ogłoszeń. Sowa Przemądrzała upominała: WIEDZCIE DZIECI, ŻE NIEWOLNO ŚMIECIĆ.
Przyjaciel Policjant ostrzegał: NIE ROZMAWIAJ ZNIEZNAJOMYMI. Charles przeczytał
wszystko dwa razy. Potem wrócił do klasy, podszedł do swojej ławki nie podnosząc
wzroku znad podłogi i ostrożnie usiadł na krześle. Był kwadrans po jedenastej. Wyjął z
tornistra Drogi do świata i zaczął czytać o tym, jak Bill ujeżdżał konie na rodeo.