Stunich C M Real Ugly

1

REAL UGLY HARD ROCK ROOTS #1

C.M. STUNICH

Tłumaczenie : acme.pl

Wszystkie tłumaczenia w całości należą do autorów książek jako ich prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto wszystkie tłumaczenia nie służą uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba, wykorzystująca treść tłumaczenia w celu innym niż marketingowym, łamie prawo.

2

rozdział 1 Naomi Knox

TuŜ przed moimi oczami odbywa się metamorfoza. Przyglądam się jak diabeł zrzuca swoją skórę, ściąga swoje rogi i jak wyrastają mu skrzydła. Ciemne opary unoszą się w powietrzu, wyrzucane przez jasne światła sceny. Taki podstęp, jak ten, był trudny do wykonania nawet metaforycznie. Jestem pod wraŜeniem. Albo byłabym, gdybym tego dupka aŜ tak bardzo nie cierpiała. - Wygląda jak pieprzony anioł – szepczę sącząc swoje piwo. - Co? – Krzyczy Blair, zawijając rękę w trąbkę nad moim uchem. Odsuwam włosy z twarzy i nachylam się do niej, Ŝeby mogła mnie usłyszeć mimo grzmiących basów. Niosą się od drewnianej sceny w dół do betonu i przez podłogę, czepiają się gumowej podeszwy moich butów i rykoszetem obijają się w górę przez moje kości. Kiedy zamknę oczy, w wyobraźni widzę, jak skaŜają moją krew, forsując moje serce i kaŜą mu coraz szybciej pompować, do czasu aŜ mi się zakręci w głowie od tej pięknej trucizny w powietrzu. Ta fraza dobijająca tłum, nie wyszła tak po prostu z czubka czyjejś głowy; jeśli dobrze dopierdolisz na scenie, wtedy moŜesz rzeczywiście poczuć, jak muzyka delikatnie cię zabija. - Turner Campbell – Znowu do niej krzyczę, a moje wargi ocierają się o niewielkie kolczyki w jej uszach. – On tam, na górze, wygląda, jak pieprzony anioł. – Blair odchyla się i podnosi na mnie jedną przekłutą brew. Jej niebieskie oczy mówią, Ŝe jestem pełna gówna. Biorę kolejny łyk chłodnego piwa i patrzę jak obraca twarz w kształcie serca w stronę sceny. Jej spojrzenie skanuje

3

Turnera od stóp do głów a potem ślizga przez falujący tłum, aŜ spoczywa z powrotem na mnie. - Upadły anioł. – Wrzeszczy. Po chwili dodaje – MoŜe. Ignoruję jej niedwuznacznie spojrzenie. Patrzę na Turnera, jak porusza się na scenie. Światła sceniczne lśnią w jego kruczoczarnych pasemkach we włosach i sprawiają wraŜenie, jakby miał jakąś cholerną aureolę na głowie. Jego brązowe oczy przeszukują tłum, zaczepiają się na twarzach, obejmują tłum, kiedy mruczy do mikrofonu, jakby się właśnie pieprzył. ZałoŜę się, Ŝe kaŜda suka, która tu dzisiaj jest, praktycznie moŜe poczuć jego ręce na swoim ciele, poczuć smak jego języka na swoich ustach. Po co ja się szmacę? W kaŜdym razie one wszystkie najprawdopodobniej miały miłe wyobraŜenie tego autentyku. Ale bądźmy szczerzy, Turner wypracował sobie reputację. Diabeł. Muszę pamiętać, Ŝe nie jest zwykłym diabłem. To DIABEŁ z wielkich liter. Biorę kolejny łyk piwa i próbuję się skupić na czymś innym – przyjebany tłum ludzi przy barze, tańczący pogo pod sceną, białe piórka rzęs Blair. Nic nie działa. Moje spojrzenie odnajduje Turnera i tam pozostaje, skupiając się głównie na jego ustach i słowach, które z nich ciurkiem wypływają. - Co do cholery zrobiłaś zostawiając mnie złamanego, jałowego i krwawiącego? Co ci dało do tego pieprzone prawo? 1 – Turner zasysa długi haust powietrza, dmuchając w mikrofon swoim gorącym oddechem i łamiąc mi serce jednym tchnieniem. Nie jestem sama. Tłum zaczyna buczeć, tak samo męŜczyźni, jak i kobiety, pulsując z Ŝarem i energią w rytm piosenki. Niech go szlag! Jest dobry, myślę sobie, kiedy puszczam się zmierzając w kierunku zimnej betonowej tylnej ściany. Jednak wątpię czy te liryki są jego. Pieprzony hipokryta. Właśnie wczoraj wpadłam na Turnera pieprzącego na głośnikach jakąś dziewczynę z ekipy 1

“What the hell did you do to leave me broken, barren, and bleeding? What gave you the fucking right?” – nie dam rady tego zrymować  nie mam weny

4

technicznej. Gdy mnie zobaczył, zwiał zostawiając dziewczynę z majtkami wokół jej kostek. Płakała przez cholerne pół godziny. Diabeł. Chcę go nienawidzić, ale z tej perspektywy jest mi naprawdę trudno. Lepiej mi to wychodzi, kiedy jestem za sceną i kiedy mogę widzieć, jak grzmoci fanki i dziewuchy z ekipy techników, obserwować , jak bierze usta tuzina dziewczyn z tuzinów miast. DuŜo łatwiej jest go nienawidzić przy takich widokach. Jak ja wytrzymam sześć miesięcy tej męki? Kończę swoje piwo i odpycham się od ściany. Wymykam się bocznymi drzwiami, podrzucając po drodze pustą butelkę do baru. Moje ręce ślizgają się przez kolaŜ z poszarpanych nalepek i zabazgranych Sharpie2, kiedy dźwigam mój instrument i zanim wyjdę rzucam jeszcze ostatnie spojrzenie na lidera Indecency 3. Pot spływa w dół tatuaŜy na jego szyi i wsiąka w materiał czarnego tshirtu. Ironia losu, jest jednym z nas. Amatory Riot 4. Wątpię czy on naprawdę wie, kim jesteśmy. ZałoŜę się, Ŝe jedna z suk z jego ekipy technicznej, obrabiała mu fiuta dziś rano. Puszczam drzwi, Ŝeby same się za mną zamknęły. Nie przejmując się wcale tym, Ŝe ich trzask jest jak wystrzał. Cieszę się, Ŝe nasz zespół juŜ skończył, poniewaŜ bardzo cięŜko byłoby wystąpić po czymś takim, jak to. Nie waŜne, co myślę o Turnerze. Jego zespół jest naprawdę dobry. Przypuszczam, Ŝe właśnie dlatego zawsze są gwoździem programu. WciąŜ… Wkładam papierosa w usta i zapalam go. Dobrze poczuć na mojej wilgotnej skórze cierpkie przybrzeŜne powietrze. Bryza pachnie solą, budząc mnie z buczącego transu, w którym dotąd byłam i wpychając mnie z powrotem do realnego świata. Co nie zawsze jest dobre.

2

taki oto marker ten Sharpie  Nazwa zespołu (chyba)  w tłumaczeniu Nieprzyzwoitość. Głupio brzmi po naszemu więc zostawiłam po ichniemu;) 4 Amatory Riot - Nazwa zespołu Naomi 3

5

- Hej, Naomi – Z końca alejki dobiega mnie ktoś mnie woła. Nie odwracam głowy, poniewaŜ wiem, iŜ jest tylko jedna osoba jaką znam, która brzmi jak demoniczna Myszka Miki. – Hayden upiła się i zwymiotowała w łazience. Tam jest jakieś trzy cale pieprzonych rzygowin. – Wren milknie będąc juŜ naprzeciwko mnie i wciska swoje chude ręce w kieszenie swoich sprawnych jeansów. – Śmierdzi tam samą tequilą. Przez nią czuję się chory. – Zaciągam się papierosem i zamykam oczy. Muzyka dryfuje od wewnątrz przez ściany i drapie moją nagą skórę na ramionach, jak szturm igieł. Wzdycham i wyrzucam resztę papierosa na brudny beton. - Więc to posprzątaj. – mówię mu i zgniatam niedopałek czubkiem mojego buta. – Jestem juŜ zmęczona byciem słuŜącą Hayden. – Wren patrzy na mnie i juŜ nic więcej nie mówi. On wie, Ŝe to zrobię. Wie, Ŝe tam pójdę i podniosę z podłogi naszą liderkę, wymyję ją i rozbiorę do naga i połoŜę do łóŜka i opowiem jej jakąś przeklętą bajkę na dobranoc. Doskonale wiem, co znaczy sprzątanie bałaganu po Hayden. Wiem, Ŝe muszę mieć głowę w odpowiednim miejscu, zanim to zrobię. Wren przestępuje z nogi na nogę i wpatruje się we mnie. – Kurwa, nie stój tutaj gapiąc się tak na mnie. przecieŜ wiesz, Ŝe i tak to zrobię. Daj mi tylko minutę. A tak właściwie, to dlaczego nie ty? Odwracam się i zaczynam schodzić alejką w dół do frontu, gdzie czekają bramkarze w czarnych koszulkach i podają sobie z ręki do ręki srebrną butelkę dzieląc się jej zawartością. Znają mnie, więc nic nie mówią, tylko patrzą na mnie, jak wchodzę do ich kręgu i wyciągam do nich swoją rękę. Podają mi szybko butelkę. - Kocham twoje gówno Knox. – mówi do mnie człowiek z jaskrawoniebieskimi oczami i tatuaŜem smoka na lewym ramieniu. Pociągam łyk jakiegoś alkoholu. Fuj. Tania whisky. Wycieram ręką usta i oddaję butelkę temu, który stoi bliŜej mnie. - Moje gówno? – pytam i biorę jointa między palce i wkładam w usta. Biorę miłego i długiego szluga, i czekam, Ŝeby dym wypełnił moje płuca i zamglił mój mózg. Nie będę mogła spojrzeć na 6

Hayden, jeśli się wcześniej nie nawalę. Na jej widok mój Ŝołądek skręca się w konwulsjach. BoŜe, jak ja nienawidzę tej suki. - Twoja muzyka. To dobre gówno. – Wydmuchuję biały dym w powietrze i uśmiecham się przez zaciśnięte usta. - Jeśli jeszcze raz nazwiesz moją muzykę gównem – mówię podając jointa smoczemu facetowi – to skopię na miazgę twoją dupę.

Przyglądam się chwilę smoczemu facetowi i zatrzymuję na nim wzrok na kilka sekund. Wydaje się nieźle wkurzony, ale nie jestem jakąś pieprzoną dziwką i nie interesuje mnie w tej chwili Ŝaden sex. Moja głowa staje się lekka i puszysta, jakby została wypchana bawełną i mam trudności z chodzeniem. Muszę zatrzymać się w alejce i siadam na brudnym betonie, Ŝeby zdjąć z nóg szpilki. Nie łatwo sterować w butach na czterocalowych obcasach, szczególnie z alkoholem i THC5 buzujących w Ŝyłach. Przerzucam swoje skórkowe buty przez ramię i niepewnym krokiem wchodzę do autobusu, spodziewając się znaleźć Hayden w miejscu, w którym ją zostawił Wren… pijaną i tonącą w rzygowinach. Kiedy otwieram drzwi, moim oczom przedstawia się całkiem inna historia. - Właśnie tak, kochanie. – Mruczy Hayden zaciskając ręce na krawędzi stołu. Za nią Turner Campbell wpycha w nią swojego chuja, jakby był w trakcie pieprzonego maratonu albo co. Ściska jej chude biodra zbielałymi knykciami i zaciska mocno oczy. Nawet nie patrzy w górę, kiedy wspinam się po skrzypiących schodach.

5

Tetrahydrokannabinol (THC) – organiczny związek chemiczny z grupy kannabinoidów, izomer kannabidiolu i główna substancja psychoaktywna zawarta w konopiach czyli w przysłowiowej trawce (marycha)

7

- Co jest do kurwy nędzy? Hayden? – pytam, ale jest tak zamroczona, Ŝe nawet mnie nie słyszy. Turner za to słyszy, ale teŜ mi nie odpowiada. Nie zatrzymuje się. Wilgotne dźwięki ich plaskających o siebie ciał, sprawiają, Ŝe mój Ŝołądek niebezpiecznie się skręca. Wymiociny wędrują mi w górę, ale jakoś to powstrzymuję. - Hej! Ty skurwysynu! – warczę. Natychmiast całkowicie zapominam o tej anielskości, którą widziałam na scenie. To wszystko było tylko złudzeniem optycznym. Wielkim trikiem przemysłu rozrywkowego, który wszystkich zwiódł – nawet mnie. Znów powrócił do postaci diabła. Jak mogłam kiedykolwiek o tym zapomnieć?! Po tym, co mi kiedyś zrobił, powinnam podciąć mu to pierdolone gardło i wyrzucić go przez okno, Ŝeby bezpańskie psy w jakiejś alejce mogły go wykończyć. - Złaź z niej! Ona jest cholernie nawalona, ty dupku! – Rzucam swoje buty na podłogę i prę do przodu, kładąc jedną rękę na jego klatce piersiowej i odpychając go. Potyka się i stękając uderza w szafkę, przewraca się na podłogę z chujem wystającym ze spodni i koszulką podciągniętą do góry. Spod czarnego materiału koszulki wyzierają na mnie kawałki pajęczyny, które pełzną w dół i owijają się wokół jego fiuta. Miał tatuaŜe nawet na swoim cholernym fiucie!6 MoŜna by pomyśleć, Ŝe powinnam to juŜ wcześniej zauwaŜyć, ale byłam zajęta zdobywaniem swojej własnej wisienki na torcie i nie myślałam o tym, Ŝeby to… coś oglądać. - Co jest, kurwa? – Stęka, kładąc rękę na głowie i trzy razy pociera czoło wytatuowanymi palcami. Kiedy Turner odgarnia swoje włosy, jego gwiazdorskie tatuaŜe wyłaniają się spod linii włosów. Oczywiście równieŜ jest zalany w trupa i ma trudności z podniesieniem się na nogi. Przewracam oczami i go ignoruję, obejmując ramieniem Hayden, poniewaŜ zaczyna się osuwać na bok, co grozi jej wywrotką. Nie mam wiele miłości do tej suki, ale jeśli ona umrze, to Amatory Riot wypadną z biznesu. Byłby to pewien rodzaj miłości/nienawiści do mnie, gdyby teraz upadła i roztrzaskała sobie głowę. 6

Łoj  to musiało boleć jak Se to robił ;)

8

- Niech to cholera, Lee! – wrzeszczę na nią i ciągnę jej czarną dupę po podłodze. Kopniakami toruję sobie drogę do sypialnej części autobusu. Hayden wciąŜ jest cała wymazana rzygowinami 7, więc zmuszam ją do wejścia pod prysznic i zwalam ją na podłogę kabiny. Kieruję na nią chłodny strumień wody. - Kurwa! – krzyczy a jej głos jest bardziej podobny do jęku. Głowa Hayden uderza o wykafelkowaną ścianę. Z gardła wydobywają się pierwsze dźwięki jej szlochu. – Co ty mi robisz? – Płacze, kiedy się cofam i przebiegam ręką po włosach. Blair rzuca na mnie okiem z drugiej łazienki, kucając przy podłodze. W jednej ręce trzyma gąbkę a w drugiej wiadro. Wygląda na to, Ŝe większa część wymiocin zniknęła. - Dziękuję. – mówię ale ona potrząsa głową, rzuca gąbkę do wiadra i zaczyna wstawać. Kolana jej jeansów są przemoknięte a jej biała koszulka jest poplamiona czymś wątpliwym. Wygląda na wkurzoną. - Nie dziękuj mi, Naomi. – Wstaje na nogi i opiera się o futrynę drzwi. Wkłada w usta papierosa, co pozwala jej trochę się odpręŜyć. – To jest lekkomyślność Hayden, tequila Hayden i jej bałagan. – Blair zaciąga się i wrzuca papierosa do wiadra. – Przestań brać odpowiedzialność za jej gówno! Nie odpowiadam jej, poniewaŜ Blair nie wie o tym, co się wydarzyło miedzy mną a Hayden. Gdybym jej powiedziała, pewnie by zrozumiała. Nie lubię, kiedy myśli, Ŝe jestem psem pokojowym Hayden. Ale co innego mogę z tym zrobić? Suka ma mnie za gówno od wielu dni. BoŜe, mam super przejebane. Wzruszam ramionami i odwracam się ignorując irytujące chrząknięcia z koi 8 po mojej prawej stronie. - Spierdalaj, Wren. – warczę, kiedy przechodzę przez niego i zajmuję następną koję. Wygląda na to, Ŝe Kash jest tutaj dziś wieczorem. Co za niespodzianka. Kash ma jakiś pojebany romans

7 8

Fuj! I to temu diabłowi nie przeszkadzało! Fuj! Łóżko

8

z dwoma gówniarzami – z kierowcą od Indecency oraz z basistą z Terre Houte. Prawie nigdy nie spędza nocy w naszym autobusie. Przystaję w drzwiach i spoglądam w dół na Turnera Campbella i jego zwiotczałego fiuta. - Wstawaj, Turner. – Przesuwam się trochę do przodu i trącam go stopą. – I wypierdalaj z mojego autobusu. Jazda! – Stęka, ale się nie rusza. Myślę, Ŝe nawet obślinił swoje ramię. śałosne. Gdyby fanki mogły ciebie teraz zobaczyć. – Turner. Spierdalaj do cholery z autobusu. - Jaki masz problem? – szepcze, układając usta w ciup i ledwo nimi poruszając. Mówi dość wyraźnie, ale wygląda jak gówno. Kładę ręce na biodrach i próbuję przemówić mu do rozumu. Nie jest to łatwe, kiedy moja głowa pływa jak Północny Ocean Spokojny. Mogłabym wyjść i spróbować złapać któregoś z członków zespołu Turnera, sprawdzić czy przyszliby go zabrać, ale boję się wyjść z autobusu w ciemną noc. Nie wiem nawet czy ich głupi dupkowaty ochroniarz pozwoliłby mi przejść. Poza tym marne są szanse na to, Ŝe znajdę kogokolwiek nienawalonego. - Wstawaj. – Rozkazuję i obserwuję wędrówkę jego ręki pomiędzy jego nogi. Ściąga z fiuta prezerwatywę i rzuca ją na nasz dywan. Moje wargi wyginają się w złośliwym uśmieszku. Łapię go za ramiona i podrywam z podłogi. Jego skóra jest rozgrzana od mojego dotyku i spocona jak cholera. Proszę nie zaśmiecać mojego autobusu, ty głupi jebako, myślę sobie. Zmagam się z postawieniem na nogi największego dupka na świecie. Nie lubię tego człowieka. W Ŝadnym razie nie lubię. Jednak jeśli on umrze, mogą odwołać całą trasę a wtedy byłaby wielka dupa. Pieprzona włóczęga dla mnie i mojego zespołu. Przynajmniej dzisiaj mogę zapobiec temu, Ŝeby się utopił w swoich własnych wymiocinach. Jeśli trzymanie go za plecy i wycieranie stróŜki z jego brody, utrzymają mój spokojny sen na powierzchni, nawet jeśli resztę świata szlag trafi, to ja pojebana to zrobię. Dla zabezpieczenia

9

własnej przyszłości, zawsze mogę zrobić zdjęcie i sprzedać je brukowcom, jeśli wszystko szlag trafi9. - Gówno, Naomi. – Warczy na mnie a ja puszczam jego ramię, jakby było jadowite. Turner upada przede mną na kolana 10, głowa mu zwisa między moimi nogami, a rękoma podpiera się o podłogę. – Zostaw mnie. Zostaw mnie do kurwy nędzy. Spoglądam w dół na tył jego szyi, od której tatuaŜe rozgałęziają się na plecy i kręgosłup. - Coś ty właśnie powiedział? Turner jęczy i gwałtownie upada na szafkę. Otwiera usta i zaczyna rzygać wywalając na wierzch swój jęzor. Co za zimny drań, myślę sobie, i nie mogę powstrzymać mojej mózgownicy od zanotowania, Ŝe ten typ pamięta moje imię. Te trzy sylaby mojego ziemskiego imienia, które wyszły z jego ust, były dla mnie niczym strzał w potylicę. Nigdy bym nie przypuszczała, Ŝe zna nazwę mojej kapeli, nie mówiąc juŜ o moim imieniu. - Ach, cholera – Mówi zza mnie Blair, co sprawia, Ŝe podskakuję wystraszona, kiedy chyłkiem przemyka się obok mnie i spogląda w dół na rosnącą plamę na naszym dywanie. – No świetnie. Po prostu świetnie. Teraz będziemy musieli całą drogę do San Diego jechać ze smrodem rzygowin Turnera Campbella. – Uśmiecha się przez zaciśnięte usta. – Ale hej, to przecieŜ nic nowego, prawda? Mam wraŜenie, jakbyśmy byli wiecznie w cieniu tego popierdoleńca. – Kopie Turnera spiczastym noskiem swoich czerwonych butów. – Nadal uwaŜasz, Ŝe wygląda jak anioł? Wzdycham. - Zamknij się Blair i pomóŜ mi go podnieść.

9

W oryginale jest „goes to hell” – pójść do piekła, ale nijak mi to tu nie pasowało. Zdecydowałam się na „szlag trafi” (nawet mimo powtórzenia), ponieważ dobitniej ukazuje nastrój Naomi. Książka jest mocna i wymaga mocnych słów moim zdaniem  10 Ratuje jego dupę, więc powinien jej złożyć hołd ;p A co? Należy się dziewczynie 

10

Spogląda na mnie z marsową miną i zakłada swoje czarno blond loki za ucho. Ja w tym czasie wyciągam swoje ramię spod Turnera i próbuję podciągnąć go do góry, i postawić na nogi. - I powiedz mi, proszę, co mamy z nim zrobić, kiedy go juŜ podniesiemy? – pyta, kiedy się pochyla, Ŝeby mi pomóc. Jej piersi dosłownie wylewają się z ciasnego gorsetu. Cała nasza trójka jęczy, kiedy udaje nam się podnieść Turnera. Trzymamy śpiącego drania pomiędzy nami. Jego nogi wiszą w powietrzu i bimbają. To musi wyglądać jak najgorsze na świecie widowisko pokazu marionetek. - PołóŜmy go tylko do mojego łóŜka. – Mówię i ignoruję niedwuznaczne spojrzenie, które Blair mi posyła. - Na moje to on jest całkowicie nieprzytomny. Nie wiem czy byłby w stanie sam wstać. - Serio, Blair? – pytam, kiedy pozbywamy się go rzucając na dolne łóŜko. Jego nogi kładziemy na wierzchu mojej czarnej kołdry. – Nie zamierzam tego komentować.11 - Mówię do niej, kiedy słyszę kwilenie z łazienki. Przypominam sobie, Ŝe zostawiłam tam Hayden pod prysznicem, a zimna woda wciąŜ się na nią leje. Ups. Wymieniam spojrzenie z Blair. Wzdycha widząc moją minę. - Tak, posprzątam rzygowiny Campbella pod warunkiem, Ŝe nie zaczniesz teŜ i za niego przepraszać. - Pieprzyć go – odpowiadam. - Grzeczna dziewczynka. – Okręca się na pięcie. Wycofuję się do łazienki i zakręcam wodę. Hayden leŜy w pozycji embrionalnej i szlocha. To nic niezwykłego, Ŝe nie chce mi się nawet na nią patrzeć. Łapię ręcznik spod zlewu i rzucam nim w nią. Spada jej na twarz i osuwa się na ziemię. Hayden zaczyna lamentować, powodując u mnie ból zębów. Nagle Ŝałuję tej suki, i łapię ją zanim upadnie. A niechby rozbiła ten swój głupi łeb, myślę sobie, 11

Phi  Blair sugeruje, że Naomi chciałaby z takim… ? Fuuuj! ;p

11

robiąc krok naprzód i zaczynam ją rozbierać. Franca nie protestuje, tylko zwisa na mnie bezwładnie. Pozwala się wyłuskać z tych drogich, ekskluzywnych ciuchów, które domyślnie krzyczą: „jestem buntowniczką!”. Wygląda to tak, jakbym miała w rękach szmacianą lalkę. - Chodź. – Mówię do niej i łapię ją za nadgarstki. Nie potrzebuję Ŝadnej pomocy, Ŝeby podnieść tę sukę. WaŜy moŜe jakieś 80 wkurzających funtów12.- Ty głupia, anorektyczna suko13. – Prycham, kiedy ciągnę Hayden do przedpokoju i praktycznie wpycham ją na łóŜko naprzeciwko Turnera. Zaczyna chrapać w chwili, w której jej mokra głowa trafia na poduszkę. Przez chwile na nią patrzę i odwracam się patrząc na Turnera. Ma zamknięte oczy i lekko rozchylone wargi. Uwierz mi w to, Ŝe wygląda znowu jak pieprzony anioł. Pstrykam jedną z jego warg, tą z kolczykiem, pazurami i cofam się z westchnieniem do części dziennej z aneksem kuchennym. Marycha i whisky juŜ ze mnie wyparowały i pozostała mi tylko surowa i szara rzeczywistość. - Czy to bardzo złe nienawidzić kogoś tak bardzo, Ŝe to aŜ boli? – pytam Blair, która próbuje doczyścić dywan jakimś środkiem w sprayu. Jest to jakiś ekologiczny preparat i pewnie nie zadziała. Poprzednim razem uŜyła podobnego o zapachu gumy do Ŝucia; wkurzająca plama na podłodze w przedpokoju nadal tam jest. Koniec gadania. - W tej chwili mówisz o Hayden, czy o Turnerze? – pyta Blair i obie patrzymy w górę na naszą driverkę/ techniczkę14, sukę, Spencer Harmon, wchodzącą do RV15. W obydwu rękach ma zakupy spoŜywcze. Będąc juŜ w środku wykrzywia usta. - BoŜe, co tu tak śmierdzi?! – pyta stawiając torby i patrząc na Blair, która wróciła do roboty. Spencer jest ubrana w błyszczącą

12

Na kilogramy będzie to około 36,28 kg W oryginale jest „motherfucker” – skurwysyn.. Płci żeńskiej to skurwysynka?? Nie pasowało mi to nijak, wiec zdecydowałam się na sukę  14 Wiem, że to nie po polsku, ale dziwnie by brzmiało „kobietę kierowcę”, albo „kobieta z obsługi technicznej” 15 http://speedwayinsurance.net/wp-content/uploads/2012/06/rv-insurance.jpg - Recreational Vehicle 13

12

skórę od dupy wzwyŜ na trzy cale od rowka16. Gdybym gustowała w gówniarach, uznałabym ją za gorącą. - Resztki Turnera Campbella – mówię i wyciągam papierosa, którego palę szybkimi i krótkimi pociągnięciami, jakby to było cygaro albo inne gówno. Patrzę ze wstrętem, poniewaŜ na ramionach i nogach Spencer pojawia się gęsia skórka. Jej pełne wargi uśmiechają się łagodnie a ciemne rzęsy trzepoczą. - Turner Campbell tu był? – szepcze a ja nie mogę się pozbyć grymasu niezadowolenia, który widnieje na mojej twarzy. Nie powinnam być taka zła na tą dziewczynę. Wiem, Ŝe jest jedną z tysięcy, które dały się nabrać na jego charyzmę. Włączając w to takŜe i mnie. - Tak i jest napierdolony jak gówno. Przyłapałam go i Hayden na pieprzeniu. - Hej! – warczy Blair, kiedy siada i odpycha wiadro. Ramieniem ociera sobie czoło. – To ja musiałam na to patrzeć i tego słuchać. Ignoruję ją i nie pytam, dlaczego tego nie ukróciła. Nikt oprócz mnie nie stawia się Hayden a nawet wtedy skutki są wątpliwe. Tak samo sprawa się przedstawia z Turnerem Campbellem, ale nie dlatego, Ŝe jest tak samo przeraŜający, jak Hayden. Jest po prostu bogiem sceny. Nie moŜe zrobić nic złego. Opieram się chęci splunięcia na podłogę. Jest juŜ wystarczająco brudna. - Oh. – Mówi Spencer a blask jej brązowych oczu nie gaśnie. Jej skóra z ćwiekami trzaska tak, jak trzaskają płomienie ognia. Ogłuszona bierze zakupy spoŜywcze i wyciąga zdrowe przekąski typu seler naciowy, marchewki i brokuły, które jedzą tylko ona i Blair. Mogę tylko mieć nadzieję, Ŝe w tych siatkach jest tez jakiś cukier i węglowodany. – W jakich czasach my Ŝyjemy? - Nie on. – Mówię, pokazując brodą nad moim ramieniem. Gaszę papierosa w popielniczce, rozsypując popiół na stół i 16

Chodzi o rowek w tyłku ;P

13

nonszalancko wzruszam ramionami. – Tak się schlał, Ŝe nie mógł stanąć na nogi. PołoŜyłam go w moim łóŜku. Oczy Spencer szeroko się otwierają. Muszę się jej odciąć, zanim tamta zdąŜy cokolwiek powiedzieć. - Ja się prześpię na kanapie. – Mówię i praktycznie mogę zauwaŜyć jak jej serce krzyczy na myśl o nocowaniu w niewielkiej odległości od pana Campbella. Cała ta gówniana sytuacja jest dla mnie tak irytująca, poniewaŜ nie ma mowy, Ŝebym spędziła noc obok tego człowieka. Ten pierwszy raz był kurewsko wystarczający. Jezu, Naomi, to było sześć lat temu. Przestań się nad tym rozczulać. Wiesz, Ŝe on tego nie pamięta, więc dlaczego ty powinnaś? - Spójrz na siebie. – mówi Blair i wstaje, zabierając ze sobą wiadro. – Pełna wraŜliwość i gówno. Dobre dla ciebie, Naomi. - Spierdalaj. – mówię i pokazuję jej palec. Łapię puszkę piwa z lodówki i zwijam się w kłębek na czarnej skórzanej kanapie, która stoi naprzeciwko drzwi. Zrzucam top i opiekuję się moim drinkiem. Przez chwilę patrzę, jak Spencer kończy wykładać zakupy. Po skończeniu, stoi w miejscu i wykręca ręce, jakby była na jakimś wywiadzie albo co. - On nie gryzie. – mówię i natychmiast się zamykam. Oh, czekaj. Tak, tak… jednak gryzie. Wypijam do połowy zawartość mojej puszki i obserwuję, jak na mnie patrzy. - Ty naprawdę go nienawidzisz, prawda? – Nonszalancko wzruszam ramionami. Jednak kiedy się odzywam, mówię kurewsko i śmiertelnie powaŜnie. Podnoszę oczy, by spotkać spojrzenie Spencer. - Bardziej niŜ kogokolwiek innego na tej zapadłej ziemi.

14

rozdział 2 Turner Campbell

Kurwa. Budzę się w chmurnych oparach, z walącą głową i kłębiącym się Ŝołądkiem. Gdzie ja, kurwa, jestem? Zastanawiam się, kiedy jebię swoim czołem w łóŜko nade mną i walczę, Ŝeby usiąść w tym przeklętym miejscu bez odruchu wymiotnego. Naprzeciwko mnie jakaś dziewczyna z brązowymi włosami spała całkiem naga. Oglądam ją od góry do dołu i stwierdzam, Ŝe jest cholernie chuda i niezbyt atrakcyjna 17, przynajmniej nie dla mnie. Wpatruję się w nią przez chwilę, próbując sobie przypomnieć, czy powinienem ją znać, ale nic w mojej głowie nie dzwoni, więc czas wstać i zapanować nad sytuacją. Czuję się jak gówno, ale hej, były gorsze rzeczy. Przynajmniej nie obudziłem się w alei albo w samochodzie jakiegoś nieznajomego w drodze do pieprzonego Meksyku. Delikatnie dotykam palcami mojego Ŝołądka. Nie wygląda na to, Ŝeby ktoś wywalił moje bebechy na wierzch. To jest dobry dzień dla ciebie, Turner. Przed podjęciem jakiejkolwiek innej decyzji, rozglądam się za łazienką, poniewaŜ prawdopodobnie narobiłem juŜ dosyć szkód jak na jeden dzień. Mam odruchy wymiotne. Lepiej stąd wyjść, zanim któraś z tych suk się obudzi i zacznie mnie oskarŜać o gówno. Mam juŜ jeden proces w toku, poniewaŜ jedna dziwka powiedziała glinom, Ŝe ją osiurałem. Pieprzona dziwka! Wycieram ręką usta i się krzywię. Skóra wokół moich warg jest zaskorupiała od zaschniętych rzygowin a moje gardło pali, 17

W nocy jakoś nie przeszkadzało ci to i ją przeleciałeś ;P

15

jakby było wykąpane w kwasie. Niedobrze. Jutro mam kolejny występ i ostatnia rzecz, na jaką miałem ochotę, to stracić głos. Jeśli odwołam kolejny show, to mój manager mnie wypierdoli. Naprawdę powinienem kiedyś spalić tego skurwysyna. Potykam się w drodze do kuchni i rozglądam się za lodówką. Nie domyśliłbyś się, jak trudno mi ją znaleźć, ale mój wzrok jest niewyraźny. Kręci mi się w głowie jak na karuzeli, więc przy świetle księŜyca nie widzę wyraźnie. Nie znajduję jej, dopóki nie posprawdzam połowy szafek. Te pieprzone autobusy są w ten sposób skonstruowane. Lodówki są ukryte w szafach. Nienawidzę tego gówna. Szarpię drzwiczki prawdopodobnie mocniej niŜ powinienem i podskakuję kiedy zza mnie dobiega jęk. Szybko spoglądam przez ramię i w prostokącie światła z otwartej lodówki, widzę zwiniętą w kłębek dziewczynę. Zmienia pozycję swojego ciała i chaotycznie coś mamrocze. W mojej naćpanej czaszce zapala się jakieś światełko. Znam tę dziewczynę, myślę, kiedy odwracam się w stronę zawartości lodówki z napiętym czołem 18. Znajduję tam pieprzone puszki soku pomidorowego, ułoŜone w stóg, tuŜ obok piwa. Dokonuję głupiego wyboru i chwytam brązową butelkę. Potem się odwracam i wpadam na róg kontuaru. Znasz wszystkie dziewczyny, dupku, mówię sobie i robię krok naprzód spoglądając w dół na jej ocienioną twarz. Jest zbyt ciemno, a ja jestem zbyt naćpany, Ŝeby wiele zobaczyć. Jednak wyciągam rękę i odgarniam lekko włosy na jej czoło. Ten ruch ujawnia ładną twarz i wilgotne wargi ale nic poza tym. Moja pamięć ma jakiś tam przebłysk z przeszłości lecz kiedy próbuję tego dosięgnąć, to „coś” odlatuje i pozostawia pustkę. Tak się dzieje przez cały pieprzony czas. Wzruszam ramionami i odwracam się. Odstawiam swoją do połowy opróŜnioną puszkę i wychodzę z autobusu, mruŜąc oczy w tej ciszy i ciemności wokół mnie.

18

Czyżby jakiś przebłysk świadomości?

16

Przede mną pojawił się jakiś człowiek, nie wiadomo skąd, i trzasnął mnie w mordę.19 - Kim, do kurwy, jesteś? – pyta z gorącym oddechem tuŜ przy moim policzku. Wyciągam obie ręce i go odpycham. Facet burczy i porządnie się potyka. ZbliŜa się do mnie na chwiejnych nogach. Chwilę trwa zanim załapuje, kim jestem. - Ach. – mówi, a ja patrzę na niego z zadowolonym uśmiechem, poniewaŜ widzę, Ŝe rezygnuje z walki i opuszcza ramiona. – Przepraszam, Turner. Nie wiedziałem, Ŝe to ty. – Schodzi mi z drogi i milknie, jakby myślał, Ŝe zamierzam o tym zapomnieć. Ja natomiast sięgam do kieszeni po papierosa. - Musi być fajnie mieć tyle cipek na pokładzie. – mówię, odpalając go. Zrywa się wiatr i zaczyna dość mocno dmuchać. – W moim autobusie jest tak wiele fiutów, Ŝe o poranku budzę się z parciem na chuja. BoŜe, jakbym chciał dostać jakiegoś kopa. - Masz jakiś koks? – Szybko zadaję pytanie. Facet wygląda, jakby mu zaraz miały pęknąć Ŝyły na szyi. Koleś, kimkolwiek jest, prycha ale nie odchodzi. Myślę, Ŝe chce przejść obok mnie, ale wie, Ŝe lepiej nie próbować. - Znasz kogoś, od kogo mógłbym trochę kupić? - Nie. – Naprawdę krótko i ostro. Ten facet mnie nie lubi. Uśmiecham się. - Jak się nazywasz? – Rzucam niedopałek na ziemię i oblizuję wargi. - Dax. - Co to za nazwisko? Dax? Jesteś prawdziwą gwiazdą rocka, prawda? – Śmieję się i odchodzę bez czekania na jego odpowiedź. Nie mam gównianego pojęcia, co mógłby mi na to powiedzieć. 19

Auć! 

17

Jakiś facet z zespołu, z listy B, nie jest moim problemem. Takich pięknych bębniarzy jest na pęczki. Odnajduję drogę między przyczepami i autobusami, podpierając się o nie rękoma. Świat wokół mnie jest rozmyty i kręci się, jakby mi się odpłacał za wszystkie krzywdy. Muszę tylko znaleźć mój autobus i połoŜyć się do łóŜka. W kaŜdym razie to nie powinno być takie trudne. Jest największy i najmilszy z nich wszystkich. W kaŜdym razie tak powinno być. - Turner! - A pieprz mnie – warczę i kontynuuję swoją drogę, ignorując tego funta kłaków za mną. Nie jestem dziś w nastroju na pogaduszki z tym gównem, Milo. – Zostaw mnie. - Sprawy juŜ nie wyglądają tak, jak kiedyś, Turner. Gwiazdy rocka mają inne rzeczy do roboty, niŜ tylko chlanie i pieprzenie. Musisz utrzymać o swój image. - Taaa? – Wyciągam z kieszeni telefon i pstrykam zdjęcie mojej twarzy i wysyłam wszędzie, kurwa, gdzie się da. Status: Późna noc się kończy, suki. Zabawne. Sięgam do swoich spodni, robię kolejne zdjęcie i takŜe wysyłam. Za moimi plecami Milo jęczy. - Zabraniam ci tak robić. – mówi, kiedy łapię klamkę, ciągnę ją i otwieram drzwi. Trzaskam nimi tuŜ przed jego nosem i zamykam je na klucz, nie martwiąc się tym, Ŝe gnój nie ma dokąd pójść. MoŜe zamieszkać w swoim iPodzie i moŜe wykonać swoją pracę managera, sprzątając bałagan, który właśnie zrobiłem. A rano moŜe mi kupić kubek kawy. Jestem pewien, Ŝe w tym będzie świetny. Tacy, jak Milo, nie potrzebują snu. Całą swoją energię zawdzięczają wysysaniu jej Ŝycia z innych. Kiedy potykam się do tyłu, kopię puszki po piwie i kartony na bok. Wszystkie łóŜka są zajęte, łącznie z moim. Na początku myślę, Ŝe to jest Treyjan i zaczynam się wkurwiać, ale kiedy odchylam kołdrę, spotykam się z miłą, małą niespodzianką. 18

- CóŜ, witaj piękna. – Mówię, kiedy obserwuję półnagą dziewczynę skuloną w moich prześcieradłach. Laska podnosi głowę i uśmiecha się do mnie. - Twój kumpel mnie tu wpuścił. Mam nadzieję… mam nadzieję, Ŝe jest okej. – Jeszcze raz mierzę ją wzrokiem i uśmiecham się. - Oh, taa, seksowna – mówię do niej. Ściągam buty i wślizguję się pod kołdrę. – Jak dla mnie jest lepiej, niŜ okej.

Milo budzi mnie rano, podtykając mi pod nos kubek kawy. Od jej zapachu skręca mi się Ŝołądek. Czuję się chory. - Zabieraj to sprzed mojej pierdolonej twarzy – warczę, kiedy chlapie mi wodą w oczy. Walczę, Ŝeby się podnieść bez rąbnięcia głową w górne łóŜko. Kiedy kładę rękę obok siebie, czuje jakieś ciepłe i miękkie ciało. Jest to oczywiście dziewczyna. Zawsze jakaś jest. Zawsze mam jedną w swoim łóŜku w nocy, tak samo, jak pieprzoną poduszkę pod moją głową. Niefortunnie dla niej, poduszka jest tylko jedna, więc jej nie dostaje. Blondi uśmiecha się do mnie, więc ja się odwzajemniam tym samym. - Dzień dobry – szepcze, przytulając się bliŜej do mojego ramienia. - Dzień dobry, słoneczko. – Odpowiadam i zamykam jej usta pocałunkiem. Przez cały czas zdaję sobie sprawę z tego, Ŝe Milo nadal tam stoi, kurczowo trzymając moją kawę w zaciśniętych palcach i marszczy brwi. Zastanawiam się nad tym, Ŝeby zacząć się z nią znowu pieprzyć po to, by wydymać jego głowę. Jednak po drugim spojrzeniu, zauwaŜam, Ŝe przy dziennym świetle laska nie jest zbyt piękna. Odsuwam się od niej i wciąŜ się uśmiecham.

19

- Nie mam zamiaru popędzać twojego poŜegnania, ale musimy juŜ jechać. Mamy napięty harmonogram, Turner. Wszystkie obce osoby musza opuścić autobus. – Zarówno ja jak i moja dziewczyna, ignorowaliśmy wycie mojego managera. - Dobrze się bawiłam wczoraj wieczorem. – Przygryza dolną wargę i przesuwa palce w górę mojego ramienia. Kiedy dotarła pod koce, zatrzymuję ją delikatnym chwytem za nadgarstek. Podnoszę jej rękę do moich ust, Łagodnie całuję jej knykcie i spoglądam spod rzęs. Myślisz, Ŝe to tania sztuczka? W takim razie nigdy tego nie próbowałeś. Kobiety kochają długie rzęsy. - Ja równieŜ, dziecinko. – Kładę jej rękę na klatkę piersiową i szczerzę zęby w uśmiechu. – Myślisz, Ŝe mogłabyś mnie złapać na innym koncercie, jeśli wpiszę ciebie na listę zakulisową? – Energicznie kiwa głową i zakłada swoje blond tlenione włosy za ucho. Stukam ją nad brodą i puszczam jej oczko. Odwracam się szybko, i zanim coś powie, stawiam stopy na błyszczącą drewnianą podłogę autobusu. - Zaczep ją z jakimiś tobołkami. – mówię do Milo, kiedy porywam kawę i idę do łazienki. Ktoś jest w środku, ale nie kłopoczę się pytaniem, kto tam jest. Otwieram drzwi kopniakiem i upijam łyk mojej kawy. Szklane drzwi się otwierają i jakaś mokra twarz piorunuje mnie wzrokiem. - Dobry, Treyjan. – Rzucam spojrzenie za ramię. Widzę jak Milo spogląda na mnie gniewnie, kiedy zabiera się do sprzątania po mnie. Nagle mam przypływ sympatii do niego. Ale w sumie robi to, za co mu, kurwa, płacę, prawda? - Dobrze się bawiłeś wczoraj wieczorem? – Pyta Treyjan, kiedy drzwi się zamykają i wraca do mycia swoich włosów. – Przynajmniej tak nam wszystkim się wydaje, po odgłosach pieprzenia, których musieliśmy słuchać. Opieram się o futrynę drzwi i wcale się nie przejmuję tym, Ŝe jestem całkiem nagi. Niech wszyscy pasą oczy tym widokiem i niech się cieszą. Biorę kolejny łyk kawy. To nie pomoŜe mi zbytnio na kaca, ale przynajmniej mnie obudzi. Sprawdzam, Ŝeby 20

upewnić się, czy dziewczyny są wystarczająco daleko oraz czy mogę swobodnie mówić. - Było w porządku. – odpowiadam mu, kiedy cofam się i stopą otwieram szufladę pod moim łóŜkiem. Wyciągam z niej t-shirt i parę jeansów. Narzucam je szybko na siebie i jednym łykiem dopijam kawę. - Gdzieś ty ją znalazł? – Wyrzucam śmieci o kubła obok toalety. Uderzają o brzeg i odbijają się. Nie kłopoczę się jednak, Ŝeby to podnieść. Za to takŜe przecieŜ komuś płacę. - Kiedy nie pojawiłeś się wczoraj w nocy, zrobiliśmy zakład, która gówniara będzie najdłuŜej na ciebie czekać. Znalazłem ją, kiedy flirtowała z Jasonem przy stole. - Powinieneś ją tam zostawić. – Śmiejemy się. – I popędzić swoją grubą dupę, Ŝeby pieprzyć divę. Wszyscy teraz potrzebujemy prysznica, zwłaszcza Josh20. - Hej, odpierdol się, Turner. – Josh przepycha się obok mnie do drugiej łazienki i trzaska za sobą drzwiami. Ignoruję go. On zawsze rano jest skurwielem. ChociaŜ nie jest aŜ tak zły, jak Milo. - Przepraszam? – pyta mój manager, kiedy wchodzę do kuchni i otwieram lodówkę. Jestem głodny jak cholera. Zaczynam grzebać w tych pierdołach, Ŝeby znaleźć coś, co mógłbym zjeść. Większa część z tego, co tam się znajduje, to kompletne gówno. Kończę ten przegląd i zamykam lodówkę. Nie znajduję tam Ŝadnej cholernej rzeczy zdatnej do zeŜarcia. Wyciągam papierosa z kieszeni i wkładam go w usta. - Nie moŜemy mieć jakiegoś pieprzonego jedzenia w tym cholernym autobusie? Mam tu, kurwa, umrzeć z głodu? –

20

Orgia? Gruppen sex? ;) rzygający grupen sex 

21

Odpycham Milo i sięgam do klamki od drzwi. – Idę do Denny’s.21 Nie próbujcie odjeŜdŜać beze mnie. - Turner! – krzyczy Milo, kiedy po drodze chwytam swoje buty i wyskakuję boso na dwór. – Musimy być przed ósmą wieczór w San Diego. Jeśli nie wyruszymy w ciągu pół godziny, to nie zdąŜymy. Pierdolony Chryste! Ten człowiek jest gorszy od mojej matki! - To kup mi jakieś cholerne jedzenie! – Przerywam i rzucam buty na ziemię, odpalając papierosa. Wkładam je na nogi i nie kłopoczę się zawiązywaniem sznurowadeł. – Kup do tego autobusu coś poza czerwoną lukrecją i pierdolonymi nasionami chia 22, czymkolwiek one, do diabła, są. Ignoruję to, co Milo dalej za mną wykrzykuje i idę alejką wśród autobusów i przyczep, trzymając papierosa w ustach a w ręce telefon. Na moim facebooku jest całkiem sporo wiadomości. Najprawdopodobniej moi fani klikali opcję „lubię” po ostatnim występie. Uśmiecham się i poszukuję Denny’s. Mam, kurwa, nadzieję, Ŝe nie jest zbyt daleko. Jeśli zaraz czegoś nie zjem, to juŜ po mnie. Patrzę w dół, więc nie zwracam uwagi na to, gdzie idę. W kaŜdym razie to nie ma znaczenia. Ludzie z reguły schodzą mi z drogi, kiedy widzą, Ŝe nadchodzę. - Hej! – Krzyczy jakaś dziewczyna, kiedy się zderzamy. Mój papieros wypada mi z ust. – Patrz gdzie idziesz, kurwa! – Jakaś zmięta kulka jebie mnie w klatkę piersiową. Po chwili się orientuję, Ŝe gówniara, która właśnie przede mną stoi, jest

21

nazwa restauracji

22

Szałwia hiszpańska (Salvia hispanica L.), zwana też chia – gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych, pochodzący z centralnej i południowej części Meksyku oraz z Gwatemali[2]. Bardzo ceniony ze względu na swoje nasiona. Uprawiany przez Azteków już w czasach prekolumbijskich. Obecnie nadal powszechny w Meksyku i Gwatemali. Nasiona służą do przygotowywania odżywczych napojów i żywności. Słowo Chia pochodzi od słowa Chian w języku nahuatl, znaczącego oleisty. Obecna nazwa meksykańskiego stanu Chiapas pochodzi od "chia" wody lub rzeki w języku nahuatl.

22

dziewczyną z autobusu, która spała na kanapie. Święte pierdolenie! Wygląda znacznie lepiej w świetle dnia. Jest wysoka. Pieprzona ma nogi długie, aŜ do dupy. A jej cycki praktycznie wypadają z asymetrycznej koszulki w kształcie trójkąta, która jest pocięta w długie paski luźno wiszące nad jej nagim brzuchem. Skóra jak porcelana, pomarańczowo brązowe i kąsające spojrzeniem oczy oraz pełne usta. Do diabła! Jest dokładnie w moim typie. Moje rozdraŜnienie z powodu tej stłuczki, natychmiast gaśnie i zaczynam roztaczać cały swój urok. - Hej, dziecinko. Czy my się juŜ gdzieś nie widzieliśmy? – Otrzepuję pogniecioną skórę z kurzu, kiedy ona gniewnie na mnie patrzy. Po chwili zdaję sobie sprawę z tego, Ŝe jest to moja marynarka. Musiałem ją zostawić zeszłej nocy w jej autobusie. Zastanawiałem się czy się z nią pieprzyłem. Opanował mnie smutek, Ŝe tego nie pamiętam. - Tak, wczoraj w nocy, kiedy sprzątałam twoje rzygowiny z mojego dywanu. I kiedy wyciągałam twojego chuja z mojej przyjaciółki. Hej, następnym razem, kiedy zdecydujesz się dymać jakąś pijaną gówniarę, upewnij się, Ŝe jest wystarczająco trzeźwa, Ŝeby pamiętać swoje imię. MoŜesz to dla mnie zrobić, Turner? Oblizuję wargi i otrzepuję marynarkę. Zarzucam ją na ramię z grymasem niezadowolenia z siebie samego. Ta laska jest taka gorąca. Nikt tak do mnie nie mówi. Jeśli w swoim Ŝyciu o cokolwiek walczyłem, to o szacunek i respekt dla mojej osoby. Nawet szczupłe ciało i wściekła mina nie mogą tego zmienić. - Hej. Jeśli tknąłem twoją przyjaciółkę to dlatego, Ŝe ona teŜ mnie pragnęła. – Wyłamuję swoje palce i nachylam się, by być bliŜej niej. – Oh, taa. I nie jest to twój cholerny interes. Jej ręce szybko nadlatują i uderzają mnie w klatkę piersiową, zmuszając mnie do zrobienia kroku w tył. Głównie dlatego, Ŝe mnie zaskoczyła. Nie jest tak silna, jak jej się zdaje. - Następnym razem, kiedy zemdlejesz w moim autobusie, wezmę od ciebie zapłatę w formie pewnych części ciała. 23

Macha ręką przed moim chujem i zaczyna się odwracać. Zaciskam palce na jej ramieniu. Pochyla się i odwraca się z powrotem w moją stronę, uderzając mnie w twarz prawym sierpowym. - Ty pierdolona suko! – warczę, kiedy stoi twardo na ziemi i gapi się w dół na mnie23. – Za to gówno, mogę ciebie wykopać z tego tourne. Albo zamknąć w pierdlu. Myślisz, Ŝe kim ty, do diabła, jesteś?! Kobieta podnosi wysoko brodę i bierze głęboki wdech. Jej wydech powoduje powiew, który rozwiewa brudno blond włosy wokół jej delikatnej twarzy. Zachowuje się gwałtownie, ale przez to mogę przejrzeć ją na wskroś. Ta gówniara jest bezbronna, w połowie gotowa, by pęknąć.24 Zastanawiam się, czy mógłbym jej choć trochę w jakiś sposób pomóc? Złamane dusze to moja specjalność. - Nazywam się Naomi Knox. – Robi krok w moją stronę. Staje tak blisko, Ŝe palce naszych obutych stóp się dotykają a jej cycki ocierają się o moją klatkę piersiową. Prawie natychmiast mój rośnie, prosząc o uwagę i staje się twardy jak pierdolony głaz. Rozwija się wzdłuŜ górnej części mojego uda i uciska ciasną konstrukcję jeansów. Kurwa jak boli! Przypuszczam, Ŝe jest to pokuta za noszenie stringów25. - Nie boję się ciebie, Turnerze Campbellu, więc się odpierdol! Okręciła się na pięcie i trzepnęła mnie w policzek włosami. ZauwaŜyłem coś w jej twarzy, kiedy odchodziła. Nie wiem co to było. Jednak jej słowa coś we mnie… hmm… poruszają. Wiem, Ŝe musiałem ją juŜ gdzieś spotkać. I nie spocznę, póki się tego nie dowiem.

23

O Jezusuusku!  powaliła go na glebę Tak trzymaj kobieto!:D W sensie poddać się i rozłożyć nogi? ;p 25 Girls’ pants – to mogą być spodnie damskie, ale po wygooglowaniu tego hasła, znalazłam masę fotek lasek w legginsach z wypiętymi pupami ;) pod legginsami były stringi  24

24

rozdział 3 Naomi Knox

Gówno. Nawet trzeźwy, Turner Campbell, wciąŜ mnie rozpoznaje. Jeśli nie moje imię, to moją twarz na pewno. Tak trudno w to uwierzyć. Widziałam to w jego oczach. Wiedziałam, Ŝe branie tej marynarki było błędem. Powinnam ją po prostu wyrzucić. Więc dlaczego tego nie zrobiłaś, Naomi? Chciałaś go znowu zobaczyć? Potrząsam głową i przeczesuję włosy palcami. Oglądanie go wczoraj na scenie, nie było najlepszym pomysłem. Przez to prawie zapomniałam, a nie mogę pozwolić, Ŝeby tak się kiedykolwiek stało. - Dzięki za ostatnią noc. – mówi do mnie Hayden, kiedy przechodzę obok. Opiera się o bok autobusu i pali jointa. Jest ubrana w fioletowy sweterek, który tylko udaje, Ŝe okrywa jej małe cycki i koronkowe majtki. Wcale się nie przejmuje tym, Ŝe połowa techników ma juŜ twarde chuje, a druga połowa stara się ją roztopić gapiąc się, jakby mieli laser w oczach. Zabieram jointa z jej ust i rzucam go na ziemię. Otwieram drzwi autobusu i wskakuję po schodach do środka. - Hej! – krzyczy za mną i jest zbyt powolna, by go złapać. Opada na kolana i kopie wokół krzewów w poszukiwaniach. - Jest siódma rano, Hayden. – Ona nie pamięta poprzedniej nocy, co jest pieprzonym błogosławieństwem. MoŜe być albo wściekła o 25

to pieprzenie z Turnerem, albo tym zachwycona. Tak szczerze, to nie jestem pewna, którą opcję wybierze, ale nie przejmuję się tym. Nikt nie zamierza jej dołoŜyć. Zatrzymuję się w kuchni i wpatruję się w Kash i Wrena, pochylonych nad miskami pełnymi płatków. Mleko ścieka im po brodach, kiedy jedzą tą rozmiękłą papkę. Mają bliźniacze spojrzenia zombie i skupiają wzrok na ścianie. Wygląda na to, Ŝe ja jestem jedyna, która dobrze się bawiła poprzedniej nocy. - Czy dzisiaj rano był tak samo miły, jak wczoraj w nocy? – pyta Dax, pędząc obok mnie i nurkując w szafce nad kuchenką. Wpatruję się w jego plecy bez koszuli i próbuję się skupić na słowach. Urodził się z hemofilią. Opieram się o ladę i zamykam oczy. Sądzę, Ŝe nie ma sensu udawać, ale i tak to robię. - Kto? – Dax prycha i trzaska, zamykając szafkę. Bierze torebkę precli, okręca się i staje naprzeciwko mnie. - Turner. A któŜby inny? Wiesz, nie miałem pojęcia, Ŝe tak łatwo moŜna kogoś znienawidzić. Co za pieprzony wyniosły dupek. Myśli, Ŝe jak wypuścił kilka tysięcy albumów, to jest najwaŜniejszy na świecie. Wzruszam ramionami i udaję, Ŝe ta rozmowa mnie nie interesuje. Nie mogę o tym gadać. Miałam lepsze gówno do zrobienia. Na przykład pisać nową muzykę. Bóg wie, do kurwy nędzy, Ŝe jestem jedyną osobą, która to robi. Otwieram oczy i patrzę w górę, kiedy Hayden potyka się, wchodząc do autobusu. Posyła mi piorunujące spojrzenie. Rzuca się na mnie jak nastroszony kogut. ZdąŜyłam się cofnąć, więc upadła na swoje łóŜko. Hej, ona moŜe mnie nienawidzić tak bardzo jak tego chce. Wszystko, czego od niej potrzebuję, to Ŝeby dzisiaj wieczorem śpiewała. Nasza tajemnica jest bezpieczna, dopóki nie doprowadzę jej do ostateczności.

26

Z westchnieniem ruszam do przodu i idę szukać naszego managera. Jest świetna w pisaniu na Tweeterze i prowadzeniu bloga na nasz temat. Jednak kiedy tylko pojawia się jakieś Ŝyciowe gówno, choćby kwestia czy zdąŜymy na czas na nasz następny występ, to co?! Ehh… Mogłabym to robić lepiej. Sprawdzam wszystkie łóŜka, szukając jej, ale bez skutku. Znalazłam tylko wstającą Blair, która nie jest mi do niczego potrzebna. Jest ładną dziewczyną i tyle. Ja z kolei urodziłam z tą okropną dolegliwością, która czyni mnie atrakcyjną dla ludzi. Dlaczego jeszcze nie wynaleźli na to gówno jakiegoś lekarstwa? Podsumowując. To jest najgroźniejsza choroba na świecie. I nie nabieram ciebie. Wychodzę frontowymi drzwiami i ledwie daję radę ominąć sprzeczających się chłopaków. Nie waŜne, o co się kłócą. Mogłaby to być polityka, religia albo czyj chuj jest największy. Nie obchodzi mnie to pierdolone gówno. Ostatnią rzeczą, której teraz pragnę, to trafić w środek tego badziewia. Jestem dzisiaj w kurewsko złym nastroju. Wiedziałam, Ŝe to tourne będzie złym pomysłem. Tylko dwa tygodnie w drodze a juŜ się pogubiłaś. Sądziłaś, Ŝe trzymanie się na dystans, uchroni ciebie? Ha! Byłaś w błędzie, Naomi. Śmiertelnie się myliłaś. Robię kilka kroków i ostroŜnie przeszukuję tłum. Parcele parkingowe właśnie się oŜywiły. Imprezowicze obudzili się i zaczęli wykonywać swoje prace. - Naomi! – To America. Dobrze. Znalazłam ją bez wielkich poszukiwań. Odwracam się do niej przodem i zauwaŜam, Ŝe nie trzyma przed oczami swojego smartfona, jak to zwykle robi. Natychmiast podejrzewam, Ŝe coś się stało i mruŜę oczy. - Co? America zatrzymuje się kilka stóp przede mną i wyciąga tablet z torebki. Ślizga swoimi pazurami po ekranie, nie patrząc na mnie ani razu. 27

- Mam dobre i złe wieści. - Najpierw te złe. – Wypluwam i przestaję trzepotać rzęsami. Biorę z kieszeni papierosa i wkładam go w usta. Zapalam go. America patrzy na to ze wstrętem malującym się na twarzy. Nie przerywa jednak uśmiechu. Patrzę na nią, krzyŜując nasze spojrzenia i staram się wykombinować, co mogło przekonać ją, absolwentkę Harvardu, do kierowania zespołem rockowym. To znaczy, ta kobieta nie jest dzika ani rozbrykana, nie farbuje włosów w czarno blond pasma, nie maluje paznokci w maleńkie czaszki i nie nosi sportowych mini w szkocką kratę. Ona wciąŜ nosi ciemne luźne spodnie i bluzki w kremowych kolorach. Nosi rozpuszczone włosy, które układa na swoje powaŜne cycki i uŜywa tylko neutralnych cieni do powiek. Wygląda i zachowuje się jak jakaś przybita prawniczka, ale wcale nią nie jest. To znaczy… zdała wszystkie egzaminy, ale poza krótkim staŜem, nie ma doświadczenia. Znowu na mnie patrzy i wcale się nie rusza, jest sztywna, jakby ją ktoś owinął łańcuchami. Cokolwiek America ukrywa pozostanie nadal w ciemności. Oczywiście w przeciwieństwie do mnie. - Ktoś mi przysłał krótki filmik wczoraj wieczorem. Chciałam ci go pokazać, ale kiedy wróciłam do autobusu i znalazłam ciebie w trochę niezręcznej sytuacji. Wydmuchuję dym i fukam na nią. - Niezręczna sytuacja? Jedyne co było niezręczne, to te rzygi, które musiałam z Blair szorować z dywanu. To gówno, które wczoraj miało miejsce, nie było moje. – America mruga na mnie, ale pozostaje stoicko spokojna. Jej blada, biała skóra miejscami spłonęła rumieńcem. - Naprawdę? W takim razie bardzo dziwne, Ŝe dostałam to tej samej nocy, kiedy Turner Campbell miał swój debiut w naszym autobusie.

28

Tablet przechodzi w moje ręce. Łapię go pewnym chwytem. Cokolwiek to jest, mogę sobie z tym poradzić. Poradzę z wszystkim. Obracam ekran i oglądam wideo. Kilka sekund później, odwracam się i wskakuję do autobusu. Mogę poradzić sobie ze wszystkim. Ze wszystkim z wyjątkiem tego. Moja tajemnica. No dobra, w kaŜdym razie jedna z nich.

- O czym myślisz? – pytam Americę, kiedy siedzimy w autobusie i sączymy kawę. Mamy juŜ dwie godziny opóźnienia, ale nikt nie moŜe znaleźć Turnera Campbella. Jak ja nienawidzę tego pierdolenia, Ŝe cały ten cyrk nie moŜe wyjechać bez głównego lidera. śartuję sobie i stwierdzam, Ŝe przynajmniej połowa z fanów, którzy pojawiają się na naszych koncertach, nie przychodzi na nie dla Indecency, tylko dla wokalisty. On praktycznie pieprzy się z nimi wszystkimi przez ten swój głos. Dzieli ich dusze na pół i czyni swoimi niewolnikami. To prawda, Ŝe go nienawidzę, ale nie mogę… nie mogę dłuŜej zaprzeczać temu, Ŝe jest w tym dobry. - Co tak naprawdę masz na myśli? Czy to cokolwiek zmienia? – America trzyma swój kubek w obydwu rękach i ostroŜnie łyka. Pozwala brazylijskiej mieszance pozostać chwilę na jej języku, zanim ją przełknie. Jej palce są nagie, z wyjątkiem srebrnej obrączki. America jest singielką. Nie chcę wiedzieć, co to oznacza. 29

– Nie. Nie zmienia. – Odstawia swój kubek i bębni koniuszkami palców w blat stołu. – Nie, chyba, Ŝe ty chcesz, aby to coś zmieniało. Dla mnie nic się nie zmieniło. - Ale jesteś prawnikiem. – Wywinęła wargi i zorientowałam się, Ŝe chyba powiedziałam nie to, co trzeba. Oh, kurwa, no fajnie no. A czy to coś nowego? – Nie powinnaś… no nie wiem. Wezwać gliny albo coś? America się śmieje i jest to śmiech suchy jak diabli. Tak suchy jak pieprzona pustynia, przez którą będziemy podróŜować. Zezuje na mnie swoimi pięknymi perłowymi oczami i patrzy gniewnie. To jest pierwszy raz, kiedy widzę u niej taką ekspresję na twarzy i to mnie odrzuca. - Naomi, mogę duŜo wybaczyć. Bardzo duŜo. Ale nie zachowuj się tak, jakbyś mnie znała. – Trzaska swoimi dłońmi w stół i wstaje. Zanim nadąŜam, by zorientować się w sytuacji, ona trzyma juŜ swój telefon przy uchu i coś do niego krzyczy. Stawiam swoją kawę i odchylam się, wyciągając przed siebie ręce. Okej Naomi, podsumujmy fakty. America zobaczyła coś, co powinna donieść glinom na twoją dupę26 i raczej jest zła, poniewaŜ nazwałaś ją tym, kim w sumie jest… prawnikiem. Albo kim powinna być. Myślę, Ŝe we właściwy sposób to sformułowałam. Hmm… co, do chuja, jest tu grane? - Dlaczego wciąŜ tutaj jesteśmy? – pyta Hayden, przesuwając drzwi, które oddzielają część sypialną od kuchni. – Nie powinniśmy być juŜ w drodze do San Francisco? – Odchylam się do tyłu i kładę moje obute nogi na stole. - Do San Diego, słodziutka. W tej chwili jesteśmy w San Francisco. – Hayden mruŜy oczy i patrzy na mnie jak odpalam kolejnego papierosa i wkładam go do ust. To jest najmniej okropna wada. Dwie paki dziennie, ale nie potrzebuję przez to psychiatry. – Pamiętasz? Graliśmy „The Pound” ostatniej nocy?

26

Ale co??? Kiedy się dowiemy?

30

- Nie rozmawiaj ze mną tak, jakbym była idiotką, Naomi – mówi, zakładając niesforny lok za ucho i mrugając na mnie oczami pociągniętymi czarną kredką. Usmarowała te niebieskie oczy tak bardzo, Ŝe wygląda teraz jak złodziej. W wielu sprawach naprawdę nią jest, więc to do niej pasuje. - Dlaczego nie? Tym właśnie jesteś. Tak się mają fakty. – Uśmiecham się do niej przez zaciśnięte usta i wstaję, podchodząc do okna i lekko trącając zasłony. Jeśli Turner zaraz nie wróci, sama po niego pójdę. I pomóŜ mi BoŜe, ale poŜałuje tego, Ŝe jego powrót nie był dobrowolny. Jakaś ręka zaczesuje moje włosy do tyłu, a usta całują moje ucho zatrutymi słowami. - Stajesz się bardzo arogancka, Naomi. Myślisz, Ŝe jesteś wystarczająco dobra, Ŝeby juŜ grać dla Boga? 27 – Palę dalej swojego papierosa i nie odpłacam Hayden tym samym. Wiem jak daleko mogę przycisnąć tą sukę i jeszcze tam nie dotarłam. - Ty to wysłałaś? – pytam mimochodem, zaciskając palce na blacie. Jeśli to zrobiła, będę to wiedziała. Nie waŜne co mi odpowie. Szybko spoglądam przez ramię i widzę odbicie w szklanych drzwiczkach piekarnika… Hayden, która wydyma swoje wargi. Ona nawet juŜ mnie nie słucha. Dobrze. Zatem to nie była ona. W takim razie nasuwa się pieprzone pytanie: kto to był? Nikt o tym nie wie. Tylko ja i ta suka Hayden. I America. I ten kto to wysłał. Kurwa. - Pogodziliśmy się i zgraliśmy się całkowicie. I nasze Ŝycie nie było nigdy. Takie same. Znowu. – Hayden śpiewa słowa naszej najpopularniejszej piosenki. I tak, jak z Turnerem, na moment prawie zapominam dlaczego jej nienawidzę. Potem odwracam się i 27

Ona jej grozi??? :/

31

widzę, jak trzęsie swoją dupą i kręci kroczem przed lodówką, kiedy szuka czegoś do picia. Przypominam sobie szybko. BoŜe, Ŝałuję, Ŝe nie moŜesz, kurwa, po prostu zniknąć. Myślę to, kiedy America wraca. - Turner wrócił. – mówi z uśmiechem, który pokazuje jej wszystkie zęby. – Z błogosławieństwem jego wysokości, moŜemy wyruszyć w drogę. Oh, i Naomi? Gaszę papierosa bezpośrednio w jej oczy.

w

szklanej

popielniczce

i

patrzę

- Taaa? - Wcześniej zapomniałam przekazać ci dobre wieści. – America wyciąga swoje okulary przeciwsłoneczne z kieszeni i zakłada je na swój idealnie prosty nos. – Zarzuty przeciwko tobie zostały odrzucone. Wygląda na to, Ŝe morderstwo ujdzie ci bezkarnie.

32

rozdział 4 Turner Campbell

Naomi Isabelle Knox. Gitara prowadząca w Amatory Riot. Wiek 23 lata. Gorąca jak cholera. Znaczy tyle, co grzech. Trochę popytałem i znalazłem odpowiedzi. CóŜ mogę powiedzieć? Mam taką twarz, Ŝe trudno mnie zbyć. Większą część podróŜy spędziłem, śledząc ją w Internecie i przeglądając zdjęcia na stronie jej zespołu, atakując ich stronę na facebooku oraz przeglądając ich blog. Jak na złość Naomi nie ma jakiejś własnej strony. Wszystkie informacje, które o niej zdobyłem, są ogólnikowe i mało pomocne. Wiem, Ŝe juŜ kiedyś się spotkaliśmy i jestem bardzo zdeterminowany, Ŝeby się tego dowiedzieć. Nie wiem dlaczego to mnie tak opętało. Być moŜe ta jedna biba wyleciała mi z pamięci, ale nie jest źle. śyć szybko i umierać młodo, prawda? Chcę pozostawić po sobie piękne zwłoki. Chowam telefon do kieszeni jeansów i wstaję od stołu. Przechodzę do tyłu, gdzie jest niewielka sofa i niewiele więcej. Hej, to miłe, ale to nadal jest pieprzony autobus. MoŜe daleko mu do tego Ŝółtego gówna, którym jeździłem do szkoły, ale nie znaczy to, Ŝe jest jak wspaniała pierdolona rezydencja. Ronnie leŜy półnagi na plecach i odsypia kaca. W porównaniu z nim, moja migrena wygląda dobrze. Ostatnio brał jakiś kwas, więc przypuszczam, Ŝe dlatego tak z nim licho. 33

- Hej, suko. – Trącam go swoim butem. Nie ma mowy, Ŝebym dotknął tego skurwysyna. Pozwolę sobie tylko zaznaczyć, Ŝe Ronnie nie jest za bardzo rozgarnięty, mimo, Ŝe jest trochę starszy ode mnie. Turner Campbell nigdy nie zapomina przynieść balonów na przyjęcie, jeśli łapiesz sens28. Ronnie… cóŜ powiedzmy tak… połowa jego pieprzonego czeku idzie na utrzymanie dzieci. Ten dupek ma czwórkę tego gówna, albo coś koło tego. Jęczy i odwraca się ode mnie, chowając swoją twarz w czerwone skórzane poduszki. Prawdopodobnie zaślini je wszystkie, pierdolony gnój. - Zabieraj się i spierdalaj stąd. – Rozkazuję mu, kładąc ręce na biodrach. Jeśli potrzebujesz odpowiedzi na temat kogoś naleŜącego do tourne, zapytaj po prostu Ronniego. On albo go pieprzył, albo dzielił się z nim dragami, albo z nim walczył. Albo wszystkie trzy rzeczy na raz. Ronnie jest biseksualny, więc niechybnie robi za całkowitą szmatę dla całej tej wycieczki… od techników, po managerów do gitarzystów. - Zostaw mnie w spokoju, skurwielu – warczy i trzepocze rękoma jak batman przed kimś urojonym nad jego głową. Zaraz skopię mu dupę… dosłownie. Na zewnątrz sceneria się zmienia. Dzień się kończy. Z napadów lękowych Milo wnioskuję, Ŝe zbliŜamy się do San Diego. Im bardziej zbliŜamy się do miasta, które jest naszym celem, tym częściej on się wkurza. Czasami wydaje się, jakby Milo Terrabotti, miał więcej problemów, jak cała reszta zespołu w połączeniu. - Potrzebuję jakichś brudów na temat gówniary, którą dzisiaj poznałem. – Mówię do niego, mając nadzieję na to, Ŝe przyciągnę tym jego uwagę. Ronnie jest gorszym plotkarzem, jak moja osiemdziesięcioletnia ciocia. – Ma w sobie coś takiego, Ŝe zalazła mi za skórę i świerzbi mnie, Ŝeby zdobyć trochę informacji na jej temat. Myślisz, Ŝe moŜesz juŜ skończyć to prychanie i powiedzieć mi coś o niej? – Uśmiecham się, kiedy Ronnie siada i dotyka ręką 28

Chodzi o cycki… zawsze ma jakieś cycki w swoim towarzystwie ;P

34

swojej bladej twarzy. – Ponadto pamiętasz, Ŝe mamy dzisiaj kolejny występ wieczorem, prawda? - Znowu? – jęczy, kiedy odchyla głowę do tyłu, otwierając tak szeroko usta, Ŝe migają w nich srebrne plomby. Zarost na jego brodzie i policzkach pełza z cieniami, kiedy światła migotają dookoła nas zanim znikają w ciemnościach. - Taa, człowieku. – Wyciągam papierosa i szybko go zapalam – Dlatego nazywamy to tourne, rozumiesz? Jeździsz na okrągło; grasz muzykę. Czy ty jesteś zbyt najebany, Ŝeby pamiętać, Ŝe jesteśmy tu po to, by gonić marzenia? – Ronnie prycha i kłapie zębami. - Twoje marzenia… moŜe. – Wyciąga jointa i trzyma go w ręce pod światło. – Cokolwiek było, ja byłem po tym… teraz dawno odeszło.29 Wzdycha głęboko i sapie. Wyrzuca ramiona w górę i układa wzdłuŜ oparcia kanapy. Niechlujne buty kładzie na stole. Gdyby zobaczył to Milo, dostałby swojego pieprzonego ataku. Nie wiem dlaczego się tak bardzo o to wszystko troszczy, skoro to jest mój pierdolony autobus. - Więc jak ma na imię ta tajemnicza gówniara? – Ronnie zamyka powieki z trzepotem rzęs a na jego ustach pojawia się złośliwy uśmiech. – I po jaką cholerę się nią tak interesujesz? Ostatnim razem byłeś taki dla kobiety, kiedy starałeś się nakłonić managera Heartstrings Records, Ŝeby nas zamówili. Zgrzytliwy śmiech wychodzi z mojego gardła, kiedy opieram się o futrynę drzwi plecami i zaciągam się papierosem. - Musisz być beznadziejny w łóŜku, bo jak tylko ciebie dmuchnęła, to szybko wstała i uciekała, jakby od prędkości zaleŜało jej Ŝycie. – Ronnie chichocze i otwiera swoje brązowe oczy. Jego źrenice są ogromne, wyglądają na prawie czarne i przyprawiają mnie o gęsią skórkę. Otoczone są przez czerwone Ŝyłki, które wydają się pulsować w zmiennym świetle. Normalnie 29

Naćpany filozof czy co?? ;) Tak jest na serio w oryginale 

35

obwiniłbym o to narkotyki, ale teraz myślę, Ŝe ma to więcej wspólnego z jego przeszłością, niŜ czymkolwiek innym. Biedny łajdak. - Hej, pokazałem jej dobrą zabawę tamtej nocy. To był jej pieprzony błąd, Ŝe zostawiła swój telefon na stoliku nocnym. Jej mąŜ zadzwonił i odebrałem. Wzruszam ramionami i ignoruję przeszłość machnięciem ręki. Nie lubię Ŝyć i gdybać w co by było gdyby; Ŝyję raczej teraźniejszością. Nie wszystko w mojej przeszłości było wspaniałe. Teraźniejszość jest innym rodzajem pierdolonej bajki. Śpiewam; sprzedaję płyty; pokonałem ten pierdolony świat. Zdobyłem jedyną rzecz, jakiej kiedykolwiek chciałem… szacunek. Tyle, Ŝe z wyjątkiem tej dziewczyny. Nawet myślenie o niej rozgrzewało moją krew i napinało palce. Ściskam mocno papierosa i staram się nie pozwolić jej mnie dopaść. Jest to jednak trudne; wciąŜ czuję walnięcie jej dłoni w mój policzek, widzę pogardę w jej oczach. Zgniatam niedopałek w szklanej popielniczce i krzyŜuję ramiona na klatce piersiowej. - Naomi Knox – Widzę, kiedy twarz Ronniego rejestruje imię. Jego usta drgają. Drapię się w miejscu, w którym spod koszuli wypełza wytatuowany wąŜ i okręca się wokół szyi. - Hę? – Tak po prostu wymawia jedno słowo. Teraz jestem jeszcze bardziej zaintrygowany. Ronnie wpatruje się w okno. Wygląda na zewnątrz ze smutną miną. W ustach dynda mu joint. Rozmyśla. Jego koszulka jest poplamiona i przepocona. Wiem, Ŝe to tylko kwestia czasu, kiedy Milo tu wpadnie i zacznie krzyczeć coś o wyglądzie i wizerunku oraz innych pierdołach. Niedawno wziąłem prysznic, umyłem i ułoŜyłem sobie włosy, podkreśliłem oczy czarną kredką oraz załoŜyłem czarną koszulkę z krwawiącym sercem z przodu. ZałoŜyłem nową parę jeansów i

36

jak zazwyczaj parę solidnych hi-topów30 z czarnej skóry z logo naszego zespołu po bokach. Ronnie moŜe nie widzi problemu w tym jak go postrzegają, kiedy wchodzi na scenę, ale ja tak. Większość swojego Ŝycia spędziłem robiąc to, co teraz. Mam teraz pieniądze, i sławę, i szacunek, i teraz chciałem pasować do tej roli. - Taa, wiem troszeczkę o Naomi Knox. - Troszeczkę? – Pochylam się lekko do przodu. Czuję się jak dzieciak siedzący przy ognisku, czekający na opowiadanie o duchach albo jakieś inne gówno. Wściekam się na to wszystko i odchylam się z powrotem z gniewną miną. - Cholera, Turner. Ty naprawdę jesteś na nią nakręcony, hę? Czy ja muszę o wszystkim wiedzieć? - Wiesz coś czy nie? – warczę na niego, czując, jak te małe linie ognia wybuchają w moich Ŝyłach. Moja krew się rozgrzewa i muszę mocno zacisnąć pięści, Ŝeby powstrzymać wściekłość. Im więcej o tym myślę, tym bardziej się wściekam. Ostatnią rzeczą, jakiej teraz potrzebuję, to początek jakiegoś gówna z innym zespołem. - Ostudź swoje emocje, Turner. Powiedziałem, Ŝe wiem tylko troszeczkę. – Przerywa i pali, i zanim znów coś powie, mija około minuty. – Przypuszczam, Ŝe znasz juŜ jakieś podstawy więc przejdę do konkretów. – Ronnie się śmieje. – Naomi Knox jest typowym, zdegustowanym przybranym dzieckiem. Nie ma jakiejkolwiek rodziny ani innych Ŝyjących krewnych. Na gitarze zaczęła grać, kiedy miała trzynaście lat. Jest wielką fanką napojów energetyzujących Monster i nikogo nie będzie pieprzyć na tym tourne… ani managera, ani techników, ani nawet Ŝadnego z muzyków.

30

takie coś ;)

37

Ronnie przerywa i jedną ręką wyciąga jointa z ust, a drugą w tym samym czasie sięga po drugiego. - Być moŜe ona jest jakąś dziewiczą westalką, albo czymś w tym stylu. Widziałem jak zwoływała i prawie wnosiła swoich ludzi do autobusu. – Ronnie znowu przerywa a szeroki uśmiech widnieje na jego twarzy. – Nie tak, jak ty, Turner. Nikt nie jest taką wielką pierdoloną zdzirą, jak ty. - Dzięki za nic. – Trącając popielniczkę mu przed nosem. Idę w kierunku frontu autobusu i zderzam się z Milo. Ten mierzy mnie wzrokiem, a ja unoszę swoje brwi. Sądzę, Ŝe zauwaŜa, iŜ wyglądam dobrze, dlatego nie zaczyna jakiegoś gównianego wykładu z higieny intymnej. Popędził z powrotem, więc mogłem pójść za nim. No cóŜ, kurwa. Czuję, jakbym wiedział mniej, niŜ wtedy, gdy zacząłem swój zwiad. Chciałem pełnej historii Ŝycia tej dziewczyny, a dostałem powierzchowne pieprzone fakty. Świetnie. Bardzo świetnie. Uśmiech pojawia się na moich ustach, kiedy rzucam okiem za okno i widzę mile widziany znak San Diego. Czas dla mnie, Ŝeby przeprowadzić małe wykopaliska. Kiedy. skończę z tą dziewczyną, nie będzie wiedziała, co w nią uderzyło. Wyciągam telefon i wybieram numer.

38

rozdział 5 Naomi Knox

Kiedy dotoczyliśmy się do San Diego, rozdzwonił się mój telefon. Szybko spoglądam na ekran i widzę „numer nieznany”. Zły znak. Odrzucam rozmowę i wsuwam telefon z powrotem do kieszeni. Przede mną leŜy otwarty notes, w którym jest pełno rysunków czarnych skrzydeł, krzyczących twarzy, kołyszących się drzew oraz uśmiechających się demonów. Ilekroć nie mogę pisać, rysuję. Kiedyś, moŜe kiedy w końcu ucieknę z cienia Hayden, chciałabym narysować okładkę naszej płyty. Spoglądam na wymienioną wyŜej sukę i posyłam jej ciche „pieprz się”. ZałoŜyła na siebie jeden ze swoich czarnych gorsetów Hot Topic z klamrami oraz designerskie, artystycznie podarte jeansy. Chcę zedrzeć z jej stóp czerwone szpilki i dźgnąć ją noŜem w jedno z jej niebieskich oczu. - Masz juŜ coś? – pyta mnie tak, jakbym była kimś w rodzaju jakieś lirycznej maszyny. Hayden lubi grać frontową kobietę i pławić się w chwale masturbujących się chłopców i zazdrosnych kobiet. Nie robi jednak nic dla tego zespołu. Nie napisała ani jednego gównianego słowa, które mogłaby zaśpiewać. Jestem pewna, Ŝe duŜo bardziej woli spędzać swój czas na pozowaniu toples do ‘Tin Dolls Magazine”. Znacznie lepiej byłoby, gdyby faktycznie miała w sobie coś więcej poza cyckami i głosem 39

- Nie. – Nie usprawiedliwiam głośno jej czynów. Wygląda na to, Ŝe Hayden próbuje mnie właśnie wkurzyć. Ilekroć wyraziłam swoje niezadowolenie, ona postępowała znacznie gorzej. Nauczyłam się więc trzymać język za zębami i zatrzymywać swoje myśli (a przynajmniej większość z nich) dla siebie. Bębnię palcami po stole i wyjmuję telefon, poniewaŜ mam kolejne połączenie. Znowu „numer nieznany”. Po raz kolejny odrzucam rozmowę. Ciskam ekran na notes i pocieram twarz rękoma. - Dotarliśmy juŜ? – pyta Dax. Pojawia się w kuchni, ubrany tylko w bokserki. Krople wody po prysznicu błyszczą na jego ciele. Hayden patrzy na niego jak głodna lwica i oblizuje wargi, ale on ją ignoruje. - Trzydzieści dwie minuty i odliczamy. – Odpowiada America, przerywając swój szał pisania. – Ubierajcie się i bądźcie gotowi by wyjść na scenę. Dzięki panu Campbellowi, wbiegniemy tam strasznie spóźnieni. Będziemy mieli w ogóle szczęście, jeśli pozwolą nam zagrać nasz koncert. Wzdycham i podnoszę swoje pióro. Rozpisuję atrament w poprzek strony w niebieskie linie. Pióro i papier są duŜo bardziej inspirujące niŜ elektronika. UwaŜam za niewiarygodne to, iŜ ktoś potrafi zrobić coś twórczego na komputerze. Lubię kreślić słowa i rysować na papierze. Potem całuję stronę. Lubię czuć słowa wychodzące spod moich palców, przyciskać je do papieru, aŜ powstają rowki. Sądzę, Ŝe ręczne pisanie zanika juŜ powoli na dobre w ludzkiej codzienności. To naprawdę popieprzone. Rozbrzmiewa kolejne połączenie z nieznanego numeru. Tym razem odbieram. - Kim do kurwy jesteś i czego chcesz do cholery jasnej? - Łał! Twoi zastępczy rodzice nie nauczyli ciebie Ŝadnych manier? – Moje serce podskakuje w klatce piersiowej. - Kim do diabła jesteś? - Powtarzam pytanie, a moje tętno bije gwałtownie w Ŝyłach. America odrywa się od swojego iPhona i ze zmarszczonymi brwiami patrzy na mnie. MoŜe powiedzieć coś 40

złego. Na szczęście wszyscy pozostali z mojego zespołu są pieprzonymi idiotami i nikt więcej nie zauwaŜa potu na moim czole albo drŜenia w moim głosie. Ta osoba po drugiej stronie linii, moŜe być tą samą osobą, która wysłała ten film. KtóŜ inny mógłby dzwonić krótko po tej tajemniczej wiadomości? - Turner Campbell. Oh. Marszczę brwi, ale przynajmniej teraz moje serce moŜe przestać galopować i uspokoić się na tyle, Ŝeby nie groziło wybuchem. America wstaje i podchodzi do mnie, wyciągając rękę w stronę mojego telefonu, ale potrząsam głową. Załapała i posyłam jej cmoka w powietrzu. - Jak do cholery zdobyłeś mój numer? – warczę do niego czując się tak, jakbym została zgwałcona. Nie chcę mieć nic do czynienia z tym człowiekiem. Nie chcę od czasu, kiedy zostawił mnie tuŜ po tym, jak odebrał mi moje dziewictwo31. A co jest jeszcze gorsze od tego? On nawet nie pamięta, Ŝe to ze mną robił! Niedobrze mi! Jak to mówi stare powiedzenie? Nie zna piekło straszliwszej furii, niŜ wściekłość zawiedzionej kobiety? Kiedyś uwielbiałam Indecency, zwłaszcza Turnera, a teraz… nawet dźwięk jego głosu powoduje u mnie dreszcze. - Internet to piękna rzecz. – Odpowiada i słyszę, Ŝe zaczyna się śmiać. Ten człowiek ma zmienne nastroje, jak ksiąŜka z obrazkami. Jedna strona, uśmiechnięta twarz, następna strona, to zmarszczone brwi. Te cholernie niebezpieczne zachowania. Ponadto, im głębiej będzie kopał, tym bardziej prawdopodobne jest to, Ŝe wykopie coś, co juŜ dawno pochowałam. Dziękuję bardzo, wolę moje sekrety zachować sześć stóp pod ziemią. - Zostaw mnie w spokoju, ty cholerny psychiczny prześladowco – mówię i przyciągam tym uwagę wszystkich w autobusie. Hayden nurkuje bliŜej mnie i stara się podsłuchiwać, natomiast Blair uśmiecha się do mnie współczująco. Wysłuchuję drwin Turnera i 31

Ups  to jedna tajemnica już odkryta 

41

nagle coś rozłącza rozmowę. Kilka sekund później telefon dzwoni jeszcze raz. Odbieram z wrzaskiem. - Co? Nie rozumiesz tego, co się do ciebie mówi? Kazałam ci spierdalać! – Przysięgam na Boga, Ŝe słyszę, jak zaciska swoją szczękę. Praktycznie mogłam sobie wyobrazić, jak Ŝyły wybrzuszają mu się na gardle. Stawiam na to, Ŝe jest cały czerwony na twarzy i urŜnięty, dokładnie tak samo, jak tej nocy, kiedy ocalił mi Ŝycie i wypieprzył. Taa, obydwie rzeczy w tym samym czasie. - Chcę z tobą o czymś porozmawiać. - Po to mam managera. Zadzwoń do niej, Milo ma do niej numer. – Jestem gotowa, aby znowu się rozłączyć, ale zatrzymuję się, kiedy Turner zaczyna się śmiać. To jest zbyt okrutne. Jego zachowanie sprawia, Ŝe moje palce u stóp się podwijają a moje dolne partie ciała się rozgrzewają. Mam totalnie przejebane skoro sam jego chichot powoduje pulsowanie mojej cipki i drŜenie jak dobre zagranie na basie. Do tej pory powinnam być juŜ na to gówno uodporniona. - Oh, nie na temat muzyki. To sprawa osobista. Wyjdź ze mną na drinka dzisiaj wieczorem po koncercie. – Marszczę brwi a moje ciało zmienia się z upału w zimny Nowy Jork w ciągu minuty. Nie lubię sposobu w jaki on ze mną rozmawia. On nie pyta; on oznajmia. Nienawidzę, kiedy mówi mi się co mam, kurwa, robić… mam tego aŜ nadto od Hayden. A co jeśli to on wysłał ten film? To znaczy… nie mogę iść i zapytać go wprost, ale to miałoby sens jeśli chodzi o wyczucie czasu. Zwłaszcza, jeśli wie więcej niŜ pokazuje, Ŝe pamięta o tym, co się wydarzyło pomiędzy mną a nim. - Daj mi jeden dobry powód dlaczego powinnam wyjść na drinka, a drugi dlaczego mam wyjść właśnie z takim pierdolonym dupkiem, który rano bardziej dba o swoją kredkę do oczu, niŜ o kobietę, z którą właśnie się przespał32. – Po drugiej stronie zapanowała martwa cisza. Jedynym dźwiękiem jest śmiech Kash, 32

Normalnie oplułam monitor :D

42

rozlegający się zza drzwi, z części sypialnej. Stawiam na to, Ŝe Turner musi przetrawić to gówno. - Ty naprawdę jesteś oziębłą suką, prawda? – Jego pytanie wyzwala u mnie przeogromną chęć, by na coś wskoczyć i oszaleć do tego stopnia, Ŝeby rozwalić ten jego głupi łeb moją gitarą. W końcu nie na darmo nazywa się je teŜ siekierami. – Wyjdź ze mną dziś wieczorem. – Przerywa. – Albo i nie. To twój wybór. Ale mam nadzieję, Ŝe wybierzesz to pierwsze. Po tych słowach przerywa połączenie i nie dzwoni do mnie więcej. To sukinsyn! Odkładam telefon drŜącą ręką i staram się poukładać to puzzle w jedną całość i zrozumieć o co tu chodzi. Albo Turner jest totalnym dupkiem, albo wie o wszystkim. Na którą opcję stawiać? - Kto to był? – pyta Hayden, zarzucając włosy za ramię i pstryka swoimi czerwonymi pazurami. Uśmiecha się do mnie z niecnym spojrzeniem, które powoduje u mnie niewygodny skręt Ŝołądka. śaden problem czy Turner wie, czy nie. Hayden wie na pewno i nigdy nie mogę o tym zapomnieć.

Stoję po prawej stronie sceny i patrzę jak Terre Haute kończą swój występ. Są dobrzy, ale nie dość dobrzy. Stawiam na to, Ŝe nie wytrzymają roku. Wyjmuję z ust papierosa i wyrzucam do pobliskiego kosza. Normalnie nie jest to dobry pomysł, ale nie jestem jedyna, która tak robi, więc uwaŜam, Ŝe to jest w porządku.

43

KaŜdy usłyszany ruch powoduje, Ŝe strzelam dookoła oczami w poszukiwaniu Turnera. Przez cały ten czas czekałam na niego, aŜ po mnie przyjdzie, ale nie wystawił stopy ze swojego pieprzonego i pretensjonalnego autobusu. Zastanawiam się co on tam robi i czy w ogóle przejmuje się tym, Ŝe mamy grać przed kilkoma tysiącami ludzi. Nie wiem… moŜe dla niego to jak małe piwo. Ale wiem, Ŝe jeśli go zobaczę zanim wyjdę na scenę, moŜe mnie to zrujnować. A nie chcę być rozbita. Zanim wyjdę na scenę, nie ćpam ani nie chleję. Nie lubię być napierdolona i naćpana w czasie grania. - O BoŜe, jestem tak zdenerwowana. – mówi Hayden, wyciągając ramiona nad głowę i wcale nie wygląda, jakby się nawet w najmniejszym stopniu denerwowała. Ale ona tak mówi przed kaŜdym występem. Nie waŜne przed jak duŜą widownią mamy grać. Myślę, iŜ jej się wydaje, Ŝe przez to gadanie wygląda na bardziej przyziemną. Ale tak nie jest. - Wyjdźmy tam i wymiećmy ten tłum. – Hayden kontynuuje. Mówi tylko po to, Ŝeby sama siebie mogła posłuchać. Reszta zespołu przykleja się do swoich nałogów. Jestem święcie przekonana, Ŝe widziałam, jak Kash i Dax kupowali kwas od jakiego szmirowato wyglądającego gościa w spódnicy. Pociągam lekko w dół swój podarty z przodu t-shirt, ale nie przejmuję się za bardzo tym, kiedy on znów podjeŜdŜa w górę. CięŜko pracowałam nad tym, Ŝeby mój brzuch był warty pokazania i nie po to zrobiłam sobie tatuaŜ nad pępkiem, Ŝeby pozostawał w ukryciu. Kreślę palcami nad kształtem anielskich skrzydeł i bezgłośnie wypowiadam słowa, które spoczywają między nimi. „Szpetna rzeczywistość”. Takie jest Ŝycie. Kurewsko okropne, pełne nienawiści i splamione krwią. Chciałabym móc widzieć je w inny sposób. - Nie pozwól, Ŝeby to ciebie dopadło. – America mówi to za moimi plecami. Podskakuję lekko i prawie przewracam front mena z Terre Haute, Rook’a Geary. Facet piorunuje mnie wzrokiem, ale nie mówi ani słowa. Prześlizguje się obok mnie i znika w ciemności na zewnątrz. Pracownicy techniczni wdzierają się na 44

scenę jak pieprzone Umpa Loompas33, tańcując na niej, Ŝeby rozłączyć sprzęt poprzedników i zainstalować nasz. Prawie im współczuję, ale potem przypominam sobie, Ŝe połowa z nich jest tu dlatego, Ŝeby się pieprzyć na okrągło i kupować dragi. Pieprzyć ich. - Co ma mnie nie dopaść? – pytam, ale juŜ wiem o czym ona mówi. Ten cholerny film. Ten cholerny, kretyński, pierdolony film. Nawet nie potrafię sobie wyobrazić, kto go nagrał, albo dlaczego czekał tak długo, Ŝeby mnie tym zastraszyć. To, co zdarzyło się na tym filmie, miało miejsce, kiedy miałam szesnaście lat i nie potrafię tego rozgryźć nawet mimo upływu czasu. Oczywiście, chyba, Ŝe to była Hayden. To mogła być Hayden. Patrzę na nią, jak chichota i flirtuje z Daxem. Ciągle uwaŜam, Ŝe trudno w to uwierzyć. Ona moŜe być chytrą suką, ale jest chytrą suką bez mózgu. Jest dla mnie równie groźna, jak ten kto wysłał ten film, ale jest niezdolna do takiego podstępu. - Jeśli kiedykolwiek chciałabyś pogadać… - Taa. – mówię, kiedy biorę kolejnego papierosa i orientuję się, Ŝe paczka jest juŜ pusta. Kurwa. Wyrzucam puste pudełko do kosza i patrzę w górę. – Jesteś najprawdopodobniej ostatnią osobą, do której bym poszła. - Dobrze. – odpowiada mi a na jej ustach wykwita aluzja uśmiechu. – PoniewaŜ właśnie chciałam ci powiedzieć, Ŝebyś do mnie nie przychodziła. Pogadaj z Blair. - Ha! Dzięki America. Doskonała pieprzona rada. – Zaciągam się mocno papierosem i pozwalam głowie opaść na bok. Moje blond włosy pieszczą mi nagą skórę ramion. Nie potrafię sobie wyobrazić, Ŝe przed kimkolwiek wylewam swoje wnętrzności, a tym bardziej przed Americą. Na samą myśl, Ŝe mogłabym dać upust mojemu sercu, zaczynam drŜeć.

33

Umpa Loompas – fikcyjne postacie z książki Rolanda Dahla pt. „Charlie i fabryka czekolady” oraz „Charlie i wielka szklana winda”

45

Podnoszę głowę i patrzę, poniewaŜ nasz sprzęt jest juŜ ustawiony. Perkusja Daxa jest w tyle. Klawisze Blair na prawo, tuŜ obok gitary Wrena. Bas Kash ustawiono po lewej stronie sceny, tuŜ za moim Wolfgangiem. A Hayden, oczywiście, jest w samym pierdolonym centrum. Na moment zamykam oczy i wyłączam wszystko… tłum, Hayden, Americę. Kiedy gram, nurkuję tak głęboko w siebie, Ŝe staję się całkiem inną osobą. Jestem tak zamknięta w sobie, Ŝe staję się wręcz ekstrawertyczna. Wiesz co mam na myśli? Nie. Oczywiście, Ŝe nie wiesz. Nikt tego nie wie, i to zawsze… zawsze… zawsze był mój problem. Biorę mały przykład z Turnera i przybieram trochę arogancji i dumy zanim robię krok na przód. Przechodzę przez taśmę samoprzylepną i sznury. Gdzieś tam jest tłum, wielka banda pieprzonych kretynów. Gdzieś w głębi swojego umysłu wiem, Ŝe ich owacje są dla nas. MoŜe nawet dla mnie. Wykrzykują nazwy piosenek. I pulsują… pulsują tak, jak bicie serca. Wyczuwam ich, ale ich nie widzę. Nie słucham ich. Moje palce ślizgają się po pasie od gitary i przenoszą to do mojej głowy. Czując cięŜar mojego instrumentu, mam wraŜenie, Ŝe jestem właśnie tam, gdzie powinnam teraz być. Moja ręka dotyka szyi, a palce drugiej całują struny. Ta pieprzona gitara kosztowała więcej, niŜ którykolwiek z moich samochodów. Jestem w niej zakochana na zabój. Do diabła, mam więcej uczuć do mojego Wolfganga, niŜ do jakiejkolwiek Ŝyjącej osoby 34. Jeśli chcesz, moŜesz mnie nazwać oziębłą, ale moja gitara nigdy mnie nie zawiodła. Ludzie tak. Więc dodaj jeden do jednego i zrób obliczenia, które z tych dwóch wybieram. Ta dziecinka pozwala mi na przejście z niskiego E do normalnej nuty E i do D, i z powrotem w mgnieniu oka, i to bez konieczności dostrojenia. MoŜe płakać, jak dziecko i wrzeszczeć, jak diabeł; była jak skrzydła anioła i jak rogi diabła w jednym; jednocześnie cię całuje i w tym samym czasie rozpierdala na maksa. Niewielu facetów to potrafi, prawda?

34

Turner będzie musiał się postarać, żeby przebić tę gitarę ;P

46

Znów zamykam oczy, kiedy głos Hayden w jednej chwili się przemienia z niedoszłej gwiazdy rocka w pieprzoną rockową boginię. Nie wiem jak ona to ciągnie, ale kiedy jest na scenie, zapominam o tym, Ŝe tak bardzo jej nienawidzę. Od zawsze miała dobre płuca i zestaw strun głosowych, które przypominały mi wrzask starych weteranów havy metalu z lat osiemdziesiątych. Nie pytam jak to jest w ogóle moŜliwe, ale dokładam wszelkich starań, by się tym cieszyć. Pozwalam, by głos Hayden dotarł do mnie, ale odmawiam przyjęcia czegoś innego. Nadal blokuję tłum. Zatapiam się gdzieś w głębi siebie a tłum odrzucam, gdzieś na inną stronę. W czasie, kiedy moje palce zaczynają trącać struny, mam uśmiech na ustach i ciemne okulary na twarzy. Nie wiem skąd je mam, ale kogo to obchodzi? Mogłabym grać po ciemku, mogłabym grać będąc ślepa. Nie potrzebuję pieprzonych oczu, Ŝeby wiedzieć, iŜ porywam tłum. MruŜę oczy i zwęŜone spojrzenie koncentruję na Wrenie, kiedy buja głową w przód i w tył a scenę rozbija stopami. Przed nami był spocony i szalejący tłum. Hayden juŜ miała ich w amoku, ślizga palce wzdłuŜ brzucha i zaczepia je o pasek spodni. Z całą pewnością potrafi przygotować przedstawienie. To szczęście dla nas, Ŝe większość ludzi uwaŜa ją za najgorętszy pierdolony kawałek gówna na dwóch nogach. W społeczności zdominowanej przez chuja, dysponujemy tym, co pozwala nam przełamać ściany upartego tłumu – seksowną liderkę. Nie jestem dumna z tego, Ŝe w ten sposób wykorzystujemy Hayden, ale jest w tym dobra i jestem jedną z tych, którzy z tego korzystają. - Zapomnij! – Hayden oddycha, całując mikrofon, zasysając z powrotem cięŜki oddech. – Zapomnij o mnie na zawsze. Zniszczyłam tobie jednemu zbyt wiele pieprzonego czasu. – Jej klatka piersiowa wznosi się opada, kiedy jęczy w mikrofon, otrzymując okrzyki i wirowanie tłumu w pogo poniŜej sceny. Ramiona i nogi wylatują i młócą naokoło, pogrąŜają się w ekstazie, która wykracza poza fizyczność i wyciąga ducha przez twoje pieprzone nozdrza; współczesna mumifikacja przez dźwięk. 47

- Krwawię, złamana, pochowana Ŝywcem. – wrzeszczę do stojącego mikrofonu, w największej harmonii z Hayden, ale bez przekrzykiwania jej. Pewna część mnie chciałaby opanować scenę i stanąć przy centralnym mikrofonie pod tym punktowym reflektorem, zabiegać o względy tłumu, zmuszać ich do uległości mojemu głosowi. Jednak inna część mnie wie, Ŝe to się nigdy nie zdarzy. Nie wiem, czy znalazłabym tyle siły, Ŝeby się aŜ tak bardzo otworzyć na scenie. Gitara dość mocno drŜy, droczy się z duszą i szczypie. Cofam się trochę w cień i mogę udawać, Ŝe nie widzą mnie otwartej i nagiej, kiedy tak stoję przed nimi. Niewiedza jest błogosławieństwem, prawda? - Rozdartą i drŜącą, weź mnie w swoje ramiona, ale wiedz, Ŝe to będzie ostatni raz. Ostatni. Ostatni. Ostatni. Ostatni pieprzony czas. – Mój krzyk odbija się echem na zewnątrz i paraliŜuje tłum. Ślizga się przez istotę szarą między ich uszami, mocząc i skaŜając ją swoją trucizną. Wren ślizga się w poprzek sceny, a ja ruszam na spotkanie z nim. Jesteśmy jak dwójka tancerzy łączących się w walcu. Kręcimy się w kółko przy naszej muzyce. Nachodzimy na siebie i cofamy się. Nasze kręgosłupy wyginają się w tył i osuwamy się na scenę. Pierdolimy w nasze gitary, mieląc nimi na naszych kroczach. Dajemy upust bólowi i cierpimy, tęskniąc do tłumu. To jest przecieŜ moja muzyka i odzwierciedla to, co jest wewnątrz mnie. Hayden moŜe sobie to śpiewać, ale to naleŜy do mnie. Mnie. Mnie. Mnie. Nawet przez swoje okulary słoneczne, dostrzegam za kulisami uśmiechniętą twarz , kryjącą się w cieniach. Turner. Turner pierdolony Campbell przygląda się, jak podkręcam ten tłum swoją siekierą i nie mogę oddychać. Przez chwilę obawiam się, Ŝe moje palce się ześlizgną i zawalę cały występ. Jednak moje wewnętrzne ja, ciągnie to dalej, uśmiecham się i oblizuję wargi językiem. Oh, mój BoŜe! Co ja do diabła robię? Cofam język i łączę się z Wrenem, ślizgając się w jego kierunku okręcając się z nim tam i z powrotem. Nawet nie lubię tego faceta. Nie lubię Ŝadnego z tych chłopaków, ale nie mogę się 48

powstrzymać. Muzyka mnie opanowała i zrobię to, co jej się, kurwa, podoba. Patrzę na obserwującego mnie Turnera i dostrzegam, Ŝe jego brązowe oczy błyszczą w ciemności, jakby gwiazdy opanowały nocne niebo. To jest tak bardzo niezgodne z jego osobowością i to naprawdę wytrąca mnie z równowagi. Kolejny raz jestem w sytuacji, w której mam trudności z nienawidzeniem go. Wygląda na to, Ŝe moja odraza do niego staje się z czasem coraz mniejsza. Przypuszczam, Ŝe kiedy wchodzę na scenę, staję się po prostu pojebana. Nasz duet się kończy i Wren odsuwa się ode mnie po środku improwizowanego sola. Gówno. Na szczęście Amatory Riot funkcjonuje juŜ dość długo jako zespół, Ŝeby inni podąŜali za mną, kiedy modyfikuję nasze piosenki. Tłum dziko szaleje a z moich płuc ucieka powietrze. Światła nad nami się zmieniają i jestem skąpana w kolorach. Moje oczy znowu szukają Turnera i jestem zadowolona, Ŝe mam te okulary. Gdyby zauwaŜył, Ŝe go szukam, nigdy nie nadrobiłabym tego błędu. Po mojej prawej stronie słyszę głębokie westchnienie i pojawia się Turner… znikąd. Chwyta mój mikrofon ze stojaka i łapie Hayden wokół pasa. Robi niezłe wejście. Kiwa mi głową a potem pochyla się w moją stronę i zagrabia moje usta nakrywając je swoimi35. Nie przestaję grać; nie mogę. Nawet jeśli bym chciała, nie potrafiłam powstrzymać tego pieprzonego wybuchu energii, która właśnie przejęła nade mną kontrolę. Jestem zarówno ofiarą jak i mistrzem tego, kiedy przeciąga moje ręce wzdłuŜ gryfu i wyrywa struny z tak ogromnym zapałem, Ŝe to mnie jednocześnie zdumiewa i przeraŜa. Gorący mokry Ŝar opanowuje moje usta i ciągnie tą inną, wewnętrzną mnie. Oddaję pocałunek Turnerowi mocno i szybko, i wściekle, podczas gdy najintensywniejsze riffy 35

Oh my God! 

49

na świecie wychodzą prosto z mojego wnętrza, ranią mnie tak, Ŝe krwawię pośrodku sceny. Kiedy odrywa się ode mnie, nasze oczy ciasno krzyŜują się. Wiem, Ŝe widzi wszystko, nawet przez moje ciemne okulary. Wnika w moją głowę i do mojego wnętrza. To podstęp; to musi być podstęp. Chcę pamiętać sposób, w jaki rozmawiał ze mną przez telefon, to w jaki sposób zostawił tę biedną i półnagą dziewczynę, którą pieprzył na głośnikach, na innej scenie. Ale nie potrafię złapać wspomnień innych, niŜ to co wydarzyło się przed chwilą, na tej właśnie scenie. Co jeszcze tam jest? Moja dusza pyta, kiedy Turner bierze sznur mikrofonu i kręci nim koło, i chwyta go z powrotem jedną wytatuowaną ręką. Moje solo dobiega do końca i załamuje się w miejscu, w którym powinnam zamilknąć, a mój zespół ze mną. Moje uszy otwierają się na głos Turnera, kiedy ślizga się do mikrofonu. To niewiarygodne – moje słowa wychodzące z jego ust. Cofam się do tyłu a Hayden staje obok niego, robiąc wszystko co w jej mocy, by go oczarować swoim seksapilem. To nie działa. Nie sądzę, Ŝeby to było moŜliwe, Ŝeby mogła przebić Turnera Campbella. Turner chwyta swoją koszulę i unosi ją w górę, pokazując swój umięśniony brzuch i swoje wielkie tatuaŜe na bladej i spoconej skórze. Jego palce pieszczą ciemne włosy nad jeansami a potem puszczają materiał, który ku wielkiej konsternacji tłumu opada z powrotem na dół. - Rozdzierasz mnie, drzesz na strzępy od środka; moje ściany rozpadają się w płomieniach. – Głos Hayden brzmi tuŜ obok głosu Turnera i przez ułamek sekundy jestem zazdrosna. Nie mam pojęcia o co, o kogo i dlaczego. PrzecieŜ nienawidzę ich obojga. Zasługują na siebie. Ale… Odsuwam od siebie uczucia i jebię moją siekierą do bitów mojego autorstwa. – Jeśli złamiesz mnie, kochanie, bądź gotowy się pozbierać. 50

Trzy. Dwa. Jeden. Piosenka się skończyła, a moje ostatnie uderzenie leci przez tłum i ląduje w zachłannych rękach. Pot spływa po mojej twarzy a moje ciało dręczy agresywne dygotanie. Turner odwraca się i uśmiecha się do mnie. Tłum eksploduje w rozbrykany szał, który sprawia, Ŝe bramkarze stają się nerwowi. I mają do tego prawo. Tu jest tak szalenie gorąco. W powietrzu czuć pierwotną atmosferę. Wszystko to sprawia, Ŝe włosy stają mi dęba. Oblizuję swoje zeschnięte wargi i patrzę jak Turner umieszcza mikrofon z powrotem na stojaku i chwyta butelkę wody z boku sceny. Pociąga z niej łyka, a następnie przekazuje ją mnie. Moje ręce ją przejmują, chociaŜ nie jestem spragniona, chociaŜ nie mogę sobie wyobrazić nic tak bardzo przyziemnego jak nawodnienie. Wtedy on podchodzi bliŜej i zrywa okulary z mojej twarzy. Nie powstrzymuję go. - To było mocne, Knox. – wrzeszczy do mnie i drapie się po nosie. – Naprawdę zajebiście mocne.

51

rozdział 6 Turner Campbell

Show time. Przeciągam ręką wzdłuŜ moich juŜ spoconych włosów i grasuję po scenie, słuchając, z wewnętrznym uśmieszkiem, dźwięków wydawanych przez tłum, machający w moim kierunku. Przerywam zza mikrofonu i przesuwam jedną rękę wzdłuŜ stojaka, natomiast drugą chwytam go, by się nie chwiał. Chciałbym, Ŝeby Naomi była poza sceną i patrzyła na mnie, ale widziałem juŜ, jak się rzuciła do ucieczki. Kiedy tylko Amatory Riot skończyli występ, zwiała jak nietoperz przed światłem, przedzierając się przez drzwi za kulisami. Zastanawiam się, czy przyjmie moje zaproszenie na tego drinka dziś wieczorem. Lepiej, Ŝeby przyjęła po tym, jak zrobiliśmy to zaimprowizowane widowisko. Nie spodziewałem się tego, ale to było gorące jak cholera. Chuj mnie nadal mrowi na samą myśl o moim języku ślizgającym się na jej wargach, doprowadzając tłum do dzikiego szału. Pomyślałem, Ŝe Milo będzie chciał mi skręcić za to kark, ale to było warte wysłuchiwania go. Nadal czuję smak Naomi na moich wargach, gorący, i słodki, i doskonały. Muszę ją mieć.

52

Moja chęć zdobycia informacji, stała się jak palący ogień, to mnie zŜera od środka i na zewnątrz. Muszę wiedzieć kim ona jest, skąd pochodzi i uczynić ją swoją choćby na chwilę. Jeśli tego nie robię, oszaleję. Nigdy dotąd tak się nie czułem i to mnie przeraŜa. Zainteresowała mnie ta Tajemnicza Dziewczyna. - Dobry wieczór, San Diego. – wrzeszczę nad huczącymi głosami pode mną. Jestem tak uwielbiany, Ŝe czuję się jak cholerny król. Uśmiech pełza po mojej twarzy. – Wyglądacie dziś cholernie pięknie. – Zaczepiam wzrok na najpiękniejszej dziewczynie, którą mogę wypatrzyć i przechylam głowę w jej stronę. – I mam nadzieję, Ŝe wcześniejszy występ wam się podobał. – Przerywam i powoli wyślizguję mikrofon ze stojaka. – Ale muszę was cholernie przestrzec, poniewaŜ to był tylko przedsmak. Mam nadzieję, Ŝe duŜo dziś wypiliście, bo to będzie bolało. – Uśmiecham się – Nadeszła moja godzina i zamierzam was rozwalić. Treyan zaczyna grać naszą najpopularniejszą piosenkę „Breaking Pretty” i demoluje scenę swoją gitarą. Jesse nie jest daleko za nim, raniąc tłum. Walę stopami w podłogę i macham głową do taktu. Linia basowa mocno uderza od strony sceny, na której jest Josh i przebija się mocno, kiedy Ronnie dołącza i gromi w bębny. Zamiast wypchnąć Naomi z mojego umysłu, wciąŜ mocno o niej myślę. WyobraŜam sobie jak moje ciało płonie dla niej. WyobraŜam ją sobie, kiedy przyciskam jej plecy do ściany i jak porywa mnie jej gorący Ŝar. Wkładam ten płomień do mojego głosu i warczę słowa piosenki, zaprawiając je seksualnym napięciem, z intensywnością, kąsając słowa i wyrzucając je na tą cholerną scenę. Nie dbam o to, kto tu był przede mną, ani kto tu wejdzie po mnie; teraz jest kurewsko moja. - Twoje ciało jest wystarczająco miękkie, by je złamać a twoja cipka wystarczająco gorąca, by ją roztopić. – Podnoszę swoje palce w górę i robię nimi obsceniczny gest pierdolonej dupy. Prawdopodobnie Milo w tej chwili obgryza swoje nadęte i 53

wymanikiurowane paznokcie. – To mnie wspaniale niszczy płonę, kochanie.

i

Kręcę koło i kołyszę mikrofonem nade mną, podrzucam go w powietrzu w górę i łapię go drugą ręką. Kiedy moje palce owijają się wokół niego, tłum zaczyna krzyczeć. Te wrzaski ścinają mi krew w Ŝyłach i czynią mnie twardym jak skała. Rozsyłają dreszcze wzdłuŜ mojego kręgosłupa. - A kiedy odejdziesz, pozostanę w strzępach, rzucony na twarz na tą kurewską, zapomnianą przez boga ziemię. – Te słowa są moje. A prawda… ja je tylko napisałem. Ale skradłem je od Naomi pierdolonej Knox. Nie spodziewam się tego, Ŝe pojawi się tu, ale nagle tam jest i warczy do mikrofonu Jessiego i pochłania moje liryki. Jej jasnoblond włosy są przyklejone do twarzy, a jej wargi są wilgotne od potu. Stąpa w moją stronę i staje przy mnie, próbując skraść mi moje widowisko. Pierdol mnie. Odwracam się twarzą do niej i mocno się uśmiecham, sięgając ręką do jej pasa. Ona odskakuje a ludzie zaczynają szaleć. Paru nawet próbuje wdrapać się na scenę i muszą być wynoszeni i spychani przez bramkarzy w czarnych koszulkach. Miło wiedzieć, Ŝe są do czegoś przydatni. - Więc połóŜmy się wspólnie i wróćmy do pieprzenia. – Głos Naomi pełza po moim, zaznacza sobą tą gównianą scenę i drze ją w strzępy. Biała, gwałtowna wściekłość wzbiera wewnątrz mnie, miesza się nasza harmonia we wrzaskach, poniewaŜ kaŜde z nas próbuje śpiewać inaczej. Moje serce dudni jak szalone w klatce piersiowej i ma chęć eksplodować razem z moim chujem. Naomi obraca się i patrzy prosto na mnie, kiedy jej pełne usta wygłaszają słowa, a koraliki wilgotnego potu ściekają w dół jej obnaŜonego brzucha. Wyciągam ponownie rękę, kiedy zbliŜa się do mnie i obejmuję nią jej talię. Przyciągam ją do siebie. Dotykam czołem jej czoła. Z 54

mikrofonów wydobywa się przenikliwy wrzask. Jej ręka sięga do mojej dupy i wyjmuje z tylnej kieszeni okulary słoneczne. Robi to cholernie długo, jakby przez przypadek. Obmacuje mnie na scenie. Myślę, Ŝe jestem zakochany w tej dziewczynie 36. Cholera jasna! Kim ona jest do cholery!? I nagle dostaję olśnienia. Kiedy nasze czoła przyciskają się do siebie, a nasze usta prawie się dotykają, doznaję przebłysku pamięci, który mi rozwala czaszkę. Nie trwa to wystarczająco długo, Ŝebym mógł to uchwycić, ale jest przynajmniej potwierdzeniem tego, Ŝe mam rację. Znam ją. Naprawdę ją znam. Jeszcze tylko nie wiem kiedy, albo gdzie, albo jak. Nasze ciała ocierają się o siebie, biodra przyciskają się wzajemnie, jeans o jeans. Nasze wolne ręce wędrują w górę i w dół. Roztopione i gorące palce napierają na nagą skórę, dotykają, unoszą się, pochłaniają. Kiedy Ronnie gra solówkę, palce Naomi wyciągają mikrofon z moich rąk, przesuwają moją koszulę w górę i w dół. Odwraca w ten sposób moją uwagę i wyrzuca mikrofon tym potworom o szalonych oczach poniŜej sceny. Tłum krąŜy i krzyczy, błagając o krew, błagając nas o to, byśmy się pieprzyli, właśnie tam i właśnie teraz. Na końcu sceny widzę Milo, który jest gotowy popędzić do przodu, Ŝeby to zakończyć. Wykorzystuję swoją szansę zanim będzie za późno i wydzieram mikrofon z rąk Naomi, dosłownie zdzierając koszulkę z jej ramion. Do diabła, podarła się do doszczętnie i leci spokojnie, lądując w rękach faceta tuŜ poniŜej sceny. Wygląda tak kurewsko ostro, stojąc w tym czerwonym koronkowym staniku, tatuaŜ mruga do mnie spod jej piersi i z jej brzucha; w jej zbyt ciasnych jeansach i w jej cholernych chorych butach do samej dupy. Pragnę jej tak bardzo, Ŝe to aŜ boli. Kiedy jednak przesuwam się do przodu, zabiera mi z ręki mikrofon i pochłania go do ostatnich słów mojej piosenki. Wyrzuca z siebie 36

BUM! :D teraz powinien walnąć w niego piorun ;p . Oświeciło w końcu drania ;)

55

te liryki tak mocno, Ŝe aŜ sam się w tym gubię. Twardo kradnie mi scenę i jedzie dalej. Dokładam wszelkich starań, aby przejąć ją z powrotem, ale jest juŜ za późno. Piosenka się kończy. Naomi upuszcza mikrofon na podłogę i mocno go kopie. Łapię ją za nadgarstek i nie wiem co z nim zrobić. Więc tylko patrzę, jak ona przesuwa okulary słoneczne na tył jej głowy i jak się do mnie uśmiecha. - Czy ty to wysłałeś? – szepcze do mnie przy wrzaskach fanów, odbijających się od ścian jak Ŝołnierze na środku pierdolonego pola bitwy. - Co wysłałem? – warczę do niej i mocno ją chwytam, ściskając ją pewnie zbyt mocno. Chcę nią wstrząsnąć, i przytulić ją, i krzyczeć na nią, i pieprzyć ją. Wszystko to na raz. Cholera, moja głowa jest tak kapryśna, Ŝe mnie to dobija. Kim jest ta laska i co ona sobie myśli… Ŝe kim ona, do cholery, jest? Dlaczego ona nie ubóstwia mnie tak, jak wszyscy inni? Jestem więc tak bardzo rozdarty wewnętrznie, Ŝe czuję się jakbym był podzielony na pół. - Dobrze. – Mówi. – Jest tak jak, do kurwy, myślałam. Potem schodzi ze sceny i zostawia mnie trzęsącego się jednocześnie ze wściekłości i z poŜądania. Ona nigdy nie pójdzie na tego drinka.

56

rozdział 7 Naomi Knox

Po kaŜdym wzlocie, nadchodzi cholerny upadek. Następnego dnia po koncercie w San Diego, jestem w autobusie. LeŜę na moim łóŜku po ciemku. Mam zasłoniętą kotarę. Mój iPod niszczy moje błony bębenkowe, grając bez przerwy muzykę Turnera. Jakoś tak sobie wymyśliłam w tej mojej głowie, Ŝe jak się tego nasłucham wystarczająco długo, to moja tęsknota odejdzie. Nie odeszła. Zamiast tego, łzy płyną po mojej twarzy. Mam obsesję na punkcie dzisiejszej daty, chociaŜ juŜ dawno sobie obiecałam, Ŝe z tym skończę. 15 marca. Oh, jak ja nienawidzę 15 marca. To trzy dni. I nie mogę przestać o tym myśleć. Sześć lat. To było sześć lat temu, a ból jest tak świeŜy, jakby to było wczoraj. To wszystko, to jego wina. Jego. Turnera Campbella. Doskonale mogę zmienić jego imię na Szatan albo Belzebub, albo Lucyfer, albo jeszcze jakieś inne piekielne imię. Kładę dłoń na swoim brzuchu i odwracam się od ściany, więc leŜę twarzą do czarnej kotary. Moje palce przesuwają się w 57

poprzek szwów, a mój umysł próbuje mnie przekonać do wstania i przejść do porządku dziennego nad tym, co stało się na tamtej scenie. Powinnam być z tego dumna; kaŜdy by był. MoŜe z wyjątkiem Hayden. To znaczy, ona mówi, Ŝe cieszy się z tego, Ŝe mamy trochę gorącej prasy, ale jest takŜe zazdrosna, Ŝe to ja jestem w centrum uwagi. Hayden naprawdę nie lubi się dzielić. A tym bardziej jeśli chodzi o Turnera Campbella. A przynajmniej tak mi się wydaje. A jeśli ona pamięta, Ŝe z nim spała? Jeśli jest zazdrosna o pocałunek? Kurwa. Jak mam teraz spojrzeć mu w oczy? Jeśli to zrobię, moŜe zobaczyć to, czego nie chcę mu pokazać. JuŜ nie jestem szesnastolatką z fantazjami o idolu; jestem dorosłą kobietą, starą dupą i muszę się w końcu pozbyć tej obsesji na punkcie Turnera Campbella. Cholera. Ale w głębi duszy wiem, Ŝe jestem teraz jak radar… ustawiony na niego. Mój błąd. Nie powinnam mu oddawać tej marynarki. Jestem taką pierdoloną idiotką. Nagle siadam i wyrywam z uszu słuchawki, porzucając je na brzegu łóŜka i wychodzę z niego. Promienie słońca wpadają do środka przez okna. Przednie drzwi są otwarte i widzę, jak mój zespół bezczynnie siedzi i je jeden z rzadkich pysznych amerykańskich obiadów domowych. Zwala mnie, kurwa, z nóg to, Ŝe kobieta moŜe pogonić przez cały autobus za pięciogwiazdkowym daniem. Szalenie nieprawdopodobne. Wszyscy patrzą, kiedy idę, a Spencer uśmiecha się do mnie we wstecznym lusterku. Mam wątpliwości co do tego, czy nie zauwaŜą na moich policzkach smug od łez, albo czerwonych oczu. Ale pieprzyć ich. Nie dbam o to. Ze łzami, czy teŜ bez, ciągle mogę skopać ich dupy. America zakłada, Ŝe w ten sposób odreagowuję ten film i posyła mi sympatyczne spojrzenie. Dobra, ale ona nie wie, Ŝe to co mnie dręczy, jest duŜo gorsze. To blizna, która nigdy się nie uleczy, ale myślałam, Ŝe z czasem zrobi się na niej chociaŜby

58

strup. Bardzo dziękuję, Turner. Właśnie go zdzierasz. Kawałek po kawałku. - Muszę zatrzymać się w sklepie. – Mówię, a delikatna mina Americi twardnieje. - śaden problem. Pozwól mi tylko zatrzymać całą karawanę i powiedzieć wszystkim pięciu zespołom i ich personelowi, Ŝe muszą czekać, kiedy ty pognasz po jakieś tampony. – Wysłuchuję jej i przewracam oczami. Chwytam talerz i wkładam na niego jakieś jedzenie. Nie jestem głodna i czuję, jakby mój Ŝołądek był wypełniony ołowiem. Zamierzam jednak zachować pozory, cholera. - Odpierdol się. – mówię, kiedy przelatuję jak strzała obok Hayden, próbując jej nie dotknąć. Nigdy nie wiesz, kiedy to będzie. – Wiesz, co mam na myśli. Kiedy dojedziemy do Phoenix. Potrzebuję papierosów. Jezu Chryste, kto ci wsadził kij w dupę dzisiaj rano? - Ty – Hayden mówi, opierając się łokciami o stół i chwytając w ręce policzki. Spogląda na mnie tymi swoimi niebieskimi oczami i złośliwie się uśmiecha. Mój Ŝołądek wywraca się na drugą stronę. BoŜe, chyba będę wymiotować. – Turner dzwonił przez całą noc i cały dzień. Hayden wskazuje głową na blat i widzę mój telefon, który leŜy koło Americi. Ups. Zapomniałam zabrać go do wyra. - Więc? - Więc wiesz co o nim myślę. – mówi America, kiedy wyłącza kuchenkę i bierze na talerz to, co się tam gotuje. – I nie chcę, Ŝeby Amatory Riot miało tak bliskie powiązania z Indecency. To tylko kwestia czasu zanim ktoś umrze albo coś zjebie i będą skończeni. Nie potrzebujemy wchodzić na tonący statek. – Odkręca wodę i zaczyna myć naczynia rozchlapując brudną wodę i tworząc bańki mydlane.

59

- Nie miałam pojęcia, Ŝe się sobą tak interesujecie. – Ciągnie Hayden, robiąc wszystko, Ŝeby jeszcze bardziej pogorszyć mój zły humor. – Mam tylko nadzieję, Ŝe jest lepszy w łóŜku, niŜ pamiętam. Jej uśmiech pozostaje przyklejony do warg, kiedy wkłada kęs jedzenia w usta i wolno Ŝuje. Jak jakaś pieprzona krowa. Moje palce zaciskają się wokół widelca. Udaje mi się jakoś zapanować nad sobą i opieram się pragnieniu, Ŝeby pchnąć ją noŜem w udo. - Interesujące – mówię i pozwalam sobie na złośliwy uśmieszek. – To, Ŝe w ogóle pamiętasz jak się z nim pieprzyłaś. Jednak jestem zadowolona, Ŝe odzyskałaś pamięć. Teraz więc moŜesz zapłacić mi i Blair za: primo – uprzątnięcie twoich rzygowin i secundo – za to, Ŝe się jakoś powstrzymałyśmy przed uwiecznieniem ciebie obrzyganej na zdjęciach i nie umieściłyśmy tego w sieci37. Hayden marszczy brwi, ale zanim zdąŜy coś powiedzieć, Dax przesuwa w moją stronę paczkę papierosów. - Wiem, Ŝe to nie twoje ulubione, ale to lepsze niŜ nic, prawda? – Zaciskam swoją rękę na pudełku i ciągnę ją do siebie, czując oczy Hayden świdrujące mój policzek. Dobrze. Pozwalam jej wierzyć w to, Ŝe ja i Dax mamy coś wspólnego. Myślę, Ŝe on jest jedynym facetem, który ma jakiekolwiek uczucia. Hmm. MoŜe powinnam chodzić z nim na randki tylko po to, Ŝeby ją wkurwić. RozwaŜam to przez moment. Nic bardziej nie zrani Hayden, jak moje szczęście. MoŜesz nazwać mnie oziębłą, ale taka jest prawda. Nieszczęście kocha towarzystwo. Odpalam papierosa i zaczynam palić. Dax patrzy na mnie szarymi oczami i bierze swojego papierosa w usta. Wkrótce palą wszyscy siedzący przy stole, nawet Hayden. Hej, wiesz jak to się mówi – załoga, która razem pali, razem przetrwa. To jest fakt naukowo udowodniony. Palenie papierosów sprzyja powstawaniu więzi. Sprawdź to na sobie.

37

Yes! :D Dosrała jędzy 

60

- Ty naprawdę tak głupio pierdolisz? – pyta mnie Wren, uśmiechając się do mnie i gryząc końcówkę papierosa, jakby to była guma do Ŝucia. Para czarnego dymu płynie między jego brwiami, odbijając światło na suficie. Mam nawet wątpliwości, czy w ogóle zaleŜało mu na odpowiedzi na to pytanie. Całkiem moŜliwe, Ŝe próbuje rozgrzebać o gówno. - Nawet go nie znam – mówię, poniewaŜ symboliczna prawda jest lepsza od jakiegokolwiek kłamstwa. – Uderzyłam go w twarz, więc się mną teraz zainteresował. Myślę, Ŝe teraz chce odzyskać swoje jaja. Wren i Kash zaczynają się śmiać, ale Dax zwęŜa oczy, jakby mógł wyczuć zapach jakiejś ukrytej tajemnicy gdzieś w moich słowach. Turner mógł; wiem, Ŝe dlatego w ten sposób rozmawiał ze mną przez telefon. On wie, Ŝe mam tajemnice i zrobi wszystko, Ŝeby wyciągnąć je na wierzch. Muszę wymyślić jakiś sposób, Ŝeby stać się mniej interesująca i to szybko. śadnych więcej akrobacji na scenie. Koniec i kropka. Gaszę papierosa w popielniczce i wstaję. Wyrzucam resztę mojego jedzenia do kosza do śmieci i stawiam talerz na ladę, Ŝeby America go umyła. Jednym z bonusów posiadania managera jest to, Ŝe uprzątnie kaŜde gówno, Ŝeby złagodzić swoje niepokoje. Porywam jej tablet, wychodząc z pokoju i macham nim, czekając na jej pozwolenie. Kiwa mi głową i pozwala mi zniknąć w łazience. Siadam z gołą dupą na sedesie i siusiam. Przesuwam palcami po ekranie, dopóki nie znajduję filmu, w którym jestem skąpana we krwi od stóp do głów. Trudno mi na to patrzeć, ale oglądam to na okrągło i w kółko, aŜ mnie bolą oczy i siedzenie zaczyna mnie kopać w tyłek. Staram się grać Nancy pierdoloną Drew, szukając tropu, kto mógłby to sfilmować. Ten ktoś mógłby stać w korytarzu z kamerą lub z telefonem, lub z czymkolwiek, co było na wysokości talii. To sprawiało, Ŝe było mi jeszcze trudniej przeprowadzić jakieś dedukcje.

61

Wstaję i jedną ręką zapinam spodnie, poniewaŜ w drugiej trzymam tablet. Obraz jest trochę chybotliwy, jakby ten ktoś był wystraszony… albo podekscytowany. To znaczy… ten ktoś nie mówi ani nie robi nic, Ŝeby mnie powstrzymać. Pada strzał powalając mnie pod łóŜko. Szlocham. NoŜyczki upadają na podłogę, plamiąc ją szkarłatem. Tak złowieszczo. Tak bardzo złowieszczy jest dźwięk tego spadającego ostrza. Nie sądzę, Ŝebym kiedykolwiek mogła go zapomnieć. Kiedy wychodzę z łazienki, America podtyka mi pod twarz mój telefon i wyrywa mi tablet. - Połączenie z twoim gównem – mówi, kiedy wpatruję się w połączenie przychodzące. Numer zastrzeŜony. Turner. - Co? – warczę, kiedy odbieram. WłaŜę na łóŜko, więc przynajmniej mogę udawać, Ŝe mam trochę prywatności. Surowy i zdławiony chichot ślizga się przez słuchawkę i pieprzy moje ucho. - Hej tam – mówi, jakbyśmy byli starymi przyjaciółmi. – Miło wiedzieć, Ŝe w końcu wstałaś. - Pierdol się. – Odkładam słuchawkę i rzucam telefon, wiedząc doskonale, Ŝe kiedy do mnie oddzwoni, na pewno odbiorę. Mija kwadrans. Pół godziny. Dwie. Gdy zasypiam, śnię o Turnerze zbroczonym krwią. Dwie tajemnice opakowane w jeden papierek. I obydwie mogą mnie zniszczyć w tym samym czasie. Świetnie.

62

rozdział 8 Turner Campbell

Cały dzień spędzam w autobusie i palę zielsko, próbując się z nią skontaktować. Muszę. Inaczej mój umysł przez cały czas krąŜy wokół Naomi pierdolonej Knox. Jestem tak bardzo wciągnięty w jej strefę, Ŝe nawet nie skorzystałem z ofert dziewczyn, które wczoraj wieczorem na mnie czekały. Były one w odcieniach szarości, natomiast Naomi była cała w pierdolonym technicolorze38. Oh, kochanie, moŜesz się załoŜyć o tą swoją słodką dupcię, Ŝe nie zrezygnuję z ciebie. Nawet teraz głaszczę swojego chuja przed jej zdjęciem i odchylam głowę do tyłu, na ścianę za mną. śadna dziewczyna, która nie otwiera dla mnie gorącej cipki, nie była dotąd warta, by za nią gonić. Przywołuję w pamięci nasze przyciśnięte do siebie czoła, pot spływający między jej piersi, co powoduje rozerwanie się mojego ładunku do ręki. Wyrzucam to do zlewu i zmywam to, a za chwilę znowu się na nią wściekam. Nie mogę nic na to poradzić. Mój nastrój jest jak noc i dzień równocześnie. W jednej minucie chcę wielbić ziemię, po której ona stąpa, a w następnej chcę ją zniszczyć.

38

Nooo ;) serio go trafiło, skoro żadnej nie przeleciał ;)

63

Oczywiście ona mnie nie lubi, nawet mnie nie szanuje. Ale dlaczego? Przeszukuję swój mózg w poszukiwaniu tego przebłysku pamięci, który miałem, ale nic nie znajduję. - Kurwa – warczę, kiedy otwieram drzwi łazienki i idę na przód autobusu. Nikt teraz ze mną nie rozmawia; wszyscy wiedzą, Ŝe tak lepiej. Wyrywam kabel ładowarki z telefonu i dzwonię do Knox. Kiedy odbiera jej głos jest półprzytomny i daleki, delikatny. Moja erekcja rośnie z wielkim zapałem, pokazując wielki namiot przy dupie Joshowi, który patrzy na to poŜądliwie. Facet przewraca oczami i odwraca się w krześle kapitana, skupiając swoje spojrzenie na krajobrazie za oknem. - Cześć. - Przestań wreszcie rzucać słuchawką podczas rozmowy ze mną, Ŝebyśmy mogli w końcu porozmawiać. – Przerywa mi, i przysięgam na Chrystusa, Ŝe prawie słyszę, jak w jej głowie przeskakują biegi, zanim się połapuje, Ŝe to ja. Człowieku, ona musi być bardzo zmęczona, skoro zajmuje jej to tyle czasu. - O czym mamy rozmawiać? – pyta i słyszę szelest koców. Zastanawiam się, czy juŜ się dla mnie masturbowała. Jeśli jeszcze tego nie robiła, to na pewno będzie. One zawsze tak robią. A jeśli ona jest inna? Pyta mnie mój umysł. Ale jestem tak bardzo rozproszony, Ŝe nie zwracam na to uwagi. - CóŜ, nie przyszłaś wczoraj wieczorem na drinka. Martwiłem się o ciebie. - Bzdura – mówi do mnie, ale jej głosowi brakuje jakiegokolwiek przekonania, jakby była zbyt zmęczona, Ŝeby mi dać to nawet zrozumienia. - I jesteś mi winna wyjaśnienie. - Oh? CzyŜby? – Naomi docina mi złośliwie, a moja pięść zaciska się mocno na moim boku. - Zapytałaś mnie, czy ja to wysłałem. Co niby wysłałem?

64

- Idź do diabła, Turner. – Słyszę trzaski w telefonie i myślę, Ŝe zaraz jeszcze raz się rozłączy. Szybko więc do niej mówię. Ona musi wiedzieć, Ŝe ja domyślam się, iŜ ma jakieś tajemnice. Mogłem powiedzieć, Ŝe wiem to juŜ od chwili kiedy ją spotkałem. To jest mój specjalny podstęp. Spędziłem całe swoje Ŝycie wśród ludzi, którzy próbowali ukryć swoje małe i brudne tajemnice, więc uwaŜam siebie za specjalistę. - Słuchaj, kochanie – mówię do niej, Ŝeby dać jej to doskonale i cholernie jasno do zrozumienia. – Wiem, Ŝe juŜ wcześniej gdzieś się spotkaliśmy. Nie pamiętam kiedy ani gdzie, ale chcę sobie to przypomnieć. MoŜesz na to postawić. – Przerywam i słucham przez chwilę jej oddechu. – I jeśli jest to jeden z tych sekrecików, które ukrywasz, przyjdź do mnie, zanim sam to odkryję. Tym razem jest moja kolej, Ŝeby rzucić słuchawkę i zakończyć rozmowę. Zaciskam rękę na telefonie i odciągam ją od ucha. Spoglądam na Josha i zauwaŜam, Ŝe piorunuje mnie wzrokiem. MoŜe nie podoba mu się sposób, w jaki rozmawiam z Naomi. I co z tego? On właściwie nie wie, czy się z nią pieprzę. Nigdy bym nie powiedział, nie waŜne co by to było. MoŜe nie mam jakichś osobistych tajemnic, ale jestem pewien jak gówno, Ŝe wiem, jak ich dochować. Zresztą, bądźmy szczerzy… lepiej, jeśli większość tajemnic zostanie pochowana.

Phoenix jest gorące jak cholera. Nic dziwnego, Ŝe nigdy nie przyjeŜdŜałem tutaj wcześniej. Kiedy tylko wysiadam z autobusu, pot zaczyna oblewać moje plecy i dupę, a moja głowa praŜy się w

65

upale. Jest środek nocy i za późno na głośny płacz, Ŝe pustynia wciąŜ spieka to gówniane miasto. Przecieram ręką czoło i wychodzę na papierosa. Jednak zanim go odpalam, rozglądam się po oświetlonym parkingu i zauwaŜam idącą chodnikiem Naomi. Idzie chyba do mnie. Ogląda się przez ramię, jakby się bała, Ŝe coś się na nią rzuci. Uśmiech wyskakuje mi na twarz. Wyrzucam papierosa i spieszę do przodu, daję nura przez krzewy i wychodzę prędzej na drodze, na którą ona zmierza i wychodzi z innej strony. Nie krzyczy, kiedy prawie na nią wchodzę. Nawet się nie wzdryga. Tylko przez moment piorunuje mnie wzrokiem tymi swoimi pomarańczowo brązowymi oczami. Potem przesuwa się w cień, starając się przede mną ukryć swoją twarz w ciemności. Mój uśmiech stał się większy. - Hej. Spieszysz się? Naomi ignoruje mnie i wychodzi z ciemia. Jej blond włosy stają w płomieniach latarń ulicznych i świecą się, kiedy porusza się pomiędzy lampami. Anioł, diabeł, anioł, diabeł39. Zmienia swój wygląd, kiedy kroczy między światłem a ciemnością. Idę kilka kroków za nią. Na następnym skrzyŜowaniu, Naomi zatrzymuje się i odwraca się do mnie. - Wiesz, Ŝe prześladowanie jest przestępstwem? Wzruszam ramionami. - Tak, ale zmierzanie do stacji benzynowej nie jest. Nic nie mogę poradzić, jeśli zmierzamy w to samo miejsce. – Nadal na mnie patrzy. Jednak po chwili odwraca się i idzie dalej. Wypuszcza z ust dym, który pnie się w górę do jej nozdrzy.

39

A jednak mają ze sobą coś wspólnego ;P Ona także uważa go raz za anioła, a innym razem za diabła 

66

- Czego ty ode mnie chcesz do cholery? Chcesz mnie pieprzyć? Właśnie tego chcesz? Myślę o tym przez minutę i przeczesuję ręką włosy. Dobre pytanie. Co chcę robić z tą dziewczyną? Nawet nie wiem co mam jej odpowiedzieć. - Na początku chciałem trzepnąć ciebie pięścią w twarz 40. – Przyznaję się. Turner Campbell nie ma tajemnic o sobie samym, nawet tych najmniejszych. Nauczyłem się czegoś, obserwując, jak ludzie wokół mnie pieprzyli wszystko po królewsku, zjadając się Ŝywcem od wewnątrz. Głupie osły i skurwysyny. To, co raz zostaje tajemnicą, cięŜko się juŜ tego pozbyć. Jeśli nie masz sekretów, to nie ma szans, Ŝeby się zaogniły, jątrzyły i gniły. Więc uczciwość jest moją polityką. Jeśli to ze mnie robi chuja, niech więc tak będzie. - Ale teraz? Taa, chciałbym ciebie pieprzyć. - Pod warunkiem, Ŝe obiecasz nie zostawić mnie półnagiej i z opuszczonymi majtkami wokół kostek. – Naomi mówi z sarkastycznym uśmiechem. Potem przechodzi na drugą stronę ulicy. Ciągle idę za nią i wkurzam kierowcę cięŜarówki, który trąbi na nas, gdyŜ ma zielone światło. - O czym ty do cholery mówisz? – pytam, kiedy ją doganiam. Patrzę na nią, a ona wywraca na mnie oczami. Naomi zatrzymuje się na wysepce na środku drogi i odwraca się do mnie z podniesioną głową. - Łał! Ty nawet nie pamiętasz tej dziewczyny, prawda? – pyta ze wstrętem w głosie. Oglądam ją od góry do dołu. Wygląda teraz jak opierdalająca mnie Ŝona. Ma czarne jeansy i pantofle na obcasach. Pieprz mnie. Jeśli wkrótce czegoś w tej sprawie nie zrobię, będę miał najbardziej spuchnięte i najbardziej sine jaja w całym tym pierdolonym kraju. - Tą laskę z ekipy technicznej? Tak, pamiętam ją. Nie zawsze jestem gównem, wiesz? Mam momenty jasności. – Pukam się w 40

Damski bokser :/

67

głowę i oblizuję usta językiem, pozwalając jej na to patrzeć i udawać, Ŝe nie jest tym zainteresowana. Z tego co zaobserwowałem wczoraj na scenie, ona mnie pragnie tak samo mocno, jak ja jej. Tylko tego jeszcze nie wie. Patrz jakim zajebistym problemem jest trzymanie tajemnic. Jeśli masz juŜ kilka, to stajesz się tak uzaleŜniony od nich, Ŝe zaczynasz je nawet ukrywać przed sobą samym. Biedna Knox. Dobrze, Ŝe ma mnie. Uwolnię ją od nich. – Ktoś się do nas zbliŜał. Wbrew temu, co mogłaś słyszeć, naprawdę nie lubię publiczności. Naomi wybucha szorstkim śmiechem, który niesie się echem w ciemności. Przesuwa swoje okulary słoneczne i rusza tyłem nawet nie patrząc na ruch uliczny. Wyczyn z jajami, ale takŜe głupi. Kurwa, naprawdę polubiłem tę dziewczynę. - Ty głupi skurwysynu, gówniany dupku – mówi, kiedy wciska okulary do kieszeni. Odwraca się i zarzuca włosami w tym gorącym powietrzu. Biorę głęboki wdech i patrzę na nią. Czuję, jak gniew się we mnie znowu gotuje. Ta kobieta ma w sobie coś, co mnie wkurza i przyciąga jednocześnie. Jezu Chryste. - Co? – pytam i wyrzucam ręce w górę. Naomi Knox jest dziwna jak cholera. Do tej pory myślałem, Ŝe jestem znawcą kobiet, ale teraz widzę, Ŝe moja wiedza na ich temat jest niewielka. – O co teraz ci chodzi do cholery? - Tą osobą, która ciebie naszła, kiedy pieprzyłeś tamta laskę… Zaczęła, zatrzymując się na chodniku. Odwróciła się, Ŝeby stanąć naprzeciwko mnie z krzywym uśmiechem na wargach… nikczemnym uśmiechem. – To byłam ja i wcale nie byłam pod wraŜeniem41. Auć! Przypierdoliła mi. Idę za nią i prawie zostaję rozjechany przez ogromny samochód, ciągnący dwie naczepy z kłodami drzewa. Kurz i brud dostają mi się do oczu, a moje serce dudni jak oszalałe i próbuje

41

Ale mu dosrała :D

68

wyskoczyć z mojej piersi. Kiedy odzyskuję wzrok i panowanie nad sobą, Naomi juŜ zniknęła.

69

rozdział 9 Naomi Knox

Muszę przyznać, Ŝe cholernie mnie przeraziło widok Turnera, który został prawie zmielony na mięso do hamburgera. Było to w tej sekundzie, kiedy myślałam, Ŝe on naprawdę umrze i byłam na siebie wściekła, Ŝe mu o tym nie powiedziałam. Taa, te emocje były przedwczesne i cholernie głupie, ale teraz wiem, Ŝe w pewnym momencie zaszczułam diabła powiedziałam mu co o nim myślę. Stanowczo zbyt długo przeciągam to gówno, przez co się starzeje i traci waŜność. Jeśli kiedyś zechcę od tego uciec, muszę przekopać wszystkie moje brudy i pochować je jeszcze głębiej. Na stacji benzynowej kupuję papierosy, zabieram je i wracam do autobusu. Odnajduję Wrena i biorę od niego trochę koki. Zwykle nie wybieram tego narkotyku, ale on ma tego duŜo, a ja potrzebuję czegoś, co da mi kopa. Nie mogę spać, chociaŜ marzę o spaniu. Mam koszmary… duŜo koszmarów. Poza tym właśnie teraz słowo kokaina, dobra kokaina, brzmi dla mnie wspaniale. Pod jej wpływem jestem tak nakręcona, Ŝe gram naprawdę dobrze na gitarze. Mogę wprowadzać ulepszenia w utworach i powalać umysły swoją muzyką. Rozkładam białe linie na stole z przodu autobusu i kolejno je wciągam. Wren patrzy na mnie stojąc w drzwiach i wyrzucając ramiona w górę. Wygląda dziś bardzo gorąco, ubrany w czarną koszulkę oraz w obcisłe jak cholera jeansy. Nie ma na sobie 70

jednak Ŝadnych butów. W pewien sposób jest dla mnie pociągający. Jedynym problemem jest to, Ŝe go nienawidzę. A to źle, bo jestem juŜ nieźle napalona. Próbuję nie przyznawać się, Ŝe to wszystko przez Turnera. - Chcesz o czymś pogadać? – pyta, lecz ja oczywiście nie chcę. Jeszcze nie. Najpierw chcę być na haju. Odchylam się do tyłu i opieram o coś swoją głowę. Czekam aŜ koka przejmie nade mną kontrolę i doda mi odwagi, euforii i zaufania. Bo tak będzie, wiesz? Taa, mogło mnie to teŜ zabić. Tak, to jest głupie jak cholera, ale i tak to robię. Nie mam za dobrze poukładane w głowie i nigdy nie będę miała. To jest właśnie mój problem. Przede wszystkim zamierzam pracować. Przez moment zastanawiam się, czy gdybym miała prawdziwych rodziców, moje Ŝycie róŜniłoby się od obecnego. Jeśli mogłabym Ŝyć w jednej rodzinie, zamiast być rzucana z miejsca na miejsce, co się ciągle działo. Otwieram oczy i siadam, zmiatając myśli jak pajęczyny. Introspekcja nigdy mi nie pomaga. To mnie jeszcze bardziej zapląta w całym tym gównie. - Chcesz gdzieś wyjść? - pytam Wrena, studiując jego silną twarz, szczękę pokrytą kilkudniowym zarostem. Widzę jak pociera wargę środkowym palcem, machając przede mną tatuaŜem. Taa, kurwa, próbuje mnie odczytać. Lecę do niego i czekam na jego decyzję, kładąc rękę na jego klatce piersiowej. - Nie chcę ciebie wkręcić – mówię do niego powaŜnie. – Chcesz? Wren wzrusza ramionami i obejmuje mnie, naciskając swoimi ustami na moje. Nasze języki się plączą, a ja próbuję nie wyobraŜać sobie tego, co w tej chwili robi Turner Campbell. A co jeśli zanurza swojego chuja w wilgotnej i gorącej cipie jakiejś przypadkowej laski i myśli właśnie o mnie? PowaŜnie, Naomi? Dlaczego pędzisz do niego myślami? Siadam na kolana Wrena i napieram swoim kroczem na jego twarde wybrzuszenie w spodniach.

71

Przez chwilę jest fajnie. Ale tylko do czasu, kiedy wraca Hayden. Jest zdyszana, a twarz ma bladą jak płótno. Oboje z Wrenem odwracamy się i piorunujemy ją wzrokiem. - Naomi – dyszy z zaróŜowionymi policzkami, jakby wspinała się na jakiś szczyt. Wygląda teraz jak pieprzona Rainbow Dash, którą ma na bluzce z przodu. Kto, do kurwy nędzy, powyŜej dziesiątego roku Ŝycia nosi ubrania z kucykami „My Little pony”? - Co? – warczę, kiedy odsuwam się od Wrena i wstaję. Czegokolwiek szukałam, próbując się z nim pieprzyć… nie znalazłam tego. Zastanawiam się teraz, czy w ogóle powinnam to z nim robić, jeśli to mi nie pomaga. Jeśli mam być ze sobą szczera, to moja dupa jest wciąŜ napalona na Turnera Campbella. A myślałam, Ŝe to juŜ dawno mi przeszło. Myślę, Ŝe ten ogień został odnowiony. Taka jest rzeczywistość. Najwyraźniej Hayden nie podoba się mój ton i przystępuje do dobicia mnie. - Hej, ty głupia suko, moŜesz iść ze mną albo i nie. Jeśli nie pójdziesz, moŜe zapomnę o naszej małej umowie i zadzwonię na gliny w Tulsa z anonimową wskazówką. Myślisz, Ŝe facet, którego pchnęłaś noŜem w zeszłym miesiącu, zezna, Ŝe masz zamiłowanie do przemocy? Biorę swoją marynarkę z wieszaka przy drzwiach i wychodzę z autobusu, depcząc Hayden po piętach. Mam chęć ją złapać i udusić jej własnymi włosami. Prowadzi mnie dookoła autobusu, do przyczepy, na której mamy załadowany nasz sprzęt. Kiedy idziemy, zapalam papierosa. Szybko jednak o nim zapominam po spojrzeniu na to, co Hayden chce mi pokazać. Czerwona plama spada na mnie w ciemności i z hukiem wali w brudy u moich stóp. Na ścianie przyczepy widnieje napisana krwią wiadomość. Scena jak w złym horrorze. Bezgłowe ciało ptaka leŜy na ziemi obok koła. 72

Och, kurwa!

Dzięki Bogu nie mamy dzisiaj wieczorem koncertu. Po tym, co zobaczyłam, moje ręce drŜą tak bardzo, Ŝe prawie nie mogę podnieść szklanki wody do ust, Ŝeby się napić. Ale to nie jest efektem wzięcia koki. Jestem pewna, Ŝe nie. - Jesteś pewna, Ŝe nie chcesz dzwonić na gliny? – pyta Dax, wisząc nade mną w powietrzu, jak opiekuńczy brat. On lubi myśleć, Ŝe jest jedyną odpowiedzialną osobą w tym zespole. Nie prawda. Jedyną naprawdę odpowiedzialną osoba wśród nas jest America. - Nie. W porządku. – America warczy na niego, kiedy chodzi w tę z powrotem. Ręce trzyma w kieszeniach swojej marynarki, uszytej na wzór tych noszonych przez amerykańskie słuŜby wojskowe. Z jej koka wystaje kilka włosów. Wygląda na zmęczoną, ale i tak jest imponująca. Pierwszy raz widzę ją w takim stanie. – W kaŜdym razie Spencer prawdopodobnie juŜ i tak to zmyła.- America przerywa i patrzy na Hayden i na mnie. Te krwawiące słowa wciąŜ chodzą mi po głowie i zaciskają pętlę na mojej szyi. Hayden zna prawdę o Naomi. Trzymaj swój pierdolony dziób zamknięty. - Masz moŜe pojęcie kto mógł to zrobić? – pyta bardzo powaŜnym tonem, co powoduje, Ŝe niebieskie oczy Hayden zachodzą łzami 42. BoŜe nie mogę znieść tej suki. Ale przynajmniej nie obwinia mnie o to gówno. – To jak? Jest ktoś kogo podejrzewasz o zrobienie czegoś takiego? – pyta dalej akcentując kaŜde słowo, Ŝeby Hayden 42

Nie wiem jak wam, ale mi się wydaje, że America podejrzewa, ze to właśnie Hayden naskrobała ten napis

73

zrozumiała. Niestety, skoro stoi tam Dax, ona nie moŜe być szczera, a chciałabym, Ŝeby jednak była. Istnieje jednak szansa pięćdziesiąt procent na pięćdziesiąt, Ŝe Hayden nie zrozumie tego, czego od niej chce America. - Ani jednej pierdolonej duszy – mówię, a Hayden trzęsie głowa na potwierdzenie. Nikt z nas jej nie wierzy. Nie wierzę w to, by ktokolwiek jej wierzył. I nie moŜemy na to nic poradzić. Odchodzę więc stamtąd i staram się nie rozmyślać nad tym, Ŝe ktoś właśnie ściął głowę ptakowi (albo, sądząc po ilości krwi, trzem lub czterem) i uŜył jego sił witalnych, Ŝeby napisać wiadomość z pogróŜkami. Przynajmniej teraz wiem, Ŝe mam pewnego rodzaju prześladowcę. Robi wraŜenie. Opuszczam autobus, kiedy America za mną wrzeszczy, Ŝe mam sprowadzić swoją dupę z powrotem. Nagle zaczyna się o mnie troszczyć. Przejmuje się tym, czym ja się martwię juŜ od bardzo, bardzo dawna. Adrenalina spowodowana wiadomością i kokainą, kieruje mnie ku zdumiewającemu celowi. Czuję się jak Tytan i jak burza przedzieram się przez parking, zatrzymując się koło autobusu, naleŜącego do Indecency43. Ochroniarz patrzy na mnie tak, jakbym była jakąś idiotką - Przyszłam się zobaczyć z Turnerem Campbellem – mówię do niego słowa, które pewnie wcześniej słyszał juŜ z tysiąc razy. Ten facet jest wielki jak wół i co najmniej dwa razy szerszy od zwykłego człowieka. Wzdycha, kiedy krzyŜuje ręce na klatce piersiowej. - Nie ma go tu – odpowiada mi i potrząsa głową. Mówi dalej, zanim zacznę przedstawiać mu swoje argumenty. – Jestem z tego całkowicie zadowolony, poniewaŜ moje walki nigdy nie kończą się dobrze. W zeszłym miesiącu pchnąłem noŜem wściekłego fana w Ŝołądek pieprzonym noŜem myśliwskim. Oczywiście oskarŜenia zostały odrzucone, ale muszę bardziej uwaŜać. Kolejny podobny 43

Dlaczego mnie to nie zdziwiło? ;P

74

incydent, a moja dupa będzie skończona i wyląduję w pierdolonym więzieniu. Nie przeŜyję tam i pewnie sam się powieszę. W zasadzie Turner powiedział, Ŝe ciebie oczekuje, więc gdybyś była tak dobra i mogła na niego poczekać, byłoby dla mnie wspaniale. Teraz muszę tylko obszukać ciebie, czy nie masz jakiejś broni. Wpatruję się w tego człowieka, jakby pierdolił coś, jak umysłowo chory. Spodziewa się mnie? Turner się mnie spodziewa? Ten sukinsyn? Krew ścięła się we mnie i zamarzła, mroŜąc teŜ moje serce. - Dzięki – mówię przez zaciśnięte usta i okręcam się na pięcie, idąc przez brud w kierunku stacji benzynowej. - Naomi? Odwracam się i widzę blondyna w czarnych spranych jeansach i w czerwonej koszulce. Nie znam jego imienia, ale wiem, Ŝe gra na basie w zespole Turnera. Stoi na dolnym schodku autobusu i jedną ręką trzyma zasłonkę. W drugiej ręce ma ksiąŜkę. Natychmiast mu ufam. Robię krok do przodu. - Taa? Facet się uśmiecha. - Cześć. Wiem, Ŝe mnie nie znasz, ale nazywam się Joshua Drake. Zastanawiam się, czy mógłbym z tobą porozmawiać? Tylko chwilkę. Chodzi o Turnera. Uśmiecham się szeroko i zmierzam w kierunku drzwi autobusu. Idę tam w konkretnym celu, który narodził się w mojej głowie – wkurwić Turnera Campbella.

75

rozdział 10 Turner Campbell

Opierdalam się trochę i zahaczam o kilka barów. W końcu wracam na parking, gdzie stoją nasze autobusy. Potykam się na wpół pijany. Spotykam tej nocy duŜo dziewczyn, ale nie zaczepiam Ŝadnej z nich, nie mogę przestać myśleć o Naomi Knox. To była ona? Po raz setny się nad tym zastanawiam i zadaję sobie to pytanie. WciąŜ cięŜko mi w to uwierzyć, Ŝe to ona mnie naszła wtedy, kiedy pierzyłem tą laskę z ekipy technicznej. To wtedy spotkaliśmy się pierwszy raz? To dlatego ona mnie aŜ tak bardzo nienawidzi? Nie. No dobra, moŜe trochę dlatego. Ale raczej nie tylko dlatego. To coś innego. Jest coś jeszcze. Kiedy docieram do autobusu, przystaję obok naszego ochroniarza. Nie mogę sobie przypomnieć jego imienia. Patrzę na niego zmęczonymi oczami, spod przymruŜonych powiek. - Czy wstąpiła do mnie Naomi? – pytam go, a on złośliwie się do mnie uśmiecha. Mam chęć przyłoŜyć mu w tą pieprzoną twarz. Co on sobie myśli? śe kim on jest, do cholery? – Masz jakiś problem, gościu? – warczę, kiedy wpatruje się we mnie. Nie odpowiada mi i chyba nie ma zamiaru odpowiedzieć na moje pytanie. Przysięgam na swojego pierdolonego chuja, Ŝe jestem bliski skopania mu dupy. Nagle słyszę jakieś jęki, które dochodzą ze środka autobusu. Normalnie zignorowałbym to

76

gówno, ale widząc minę ochroniarza, doszedłem do wniosku, Ŝe powinienem tam wejść. Wpadam do autobusu i pędzę do części sypialnej. Ciągnę zasłonę Josha tak mocno, Ŝe schodzi z pręta i opada na podłogę. Naomi Knox jest całkowicie toples. LeŜy na półnagiej klatce piersiowej Josha. Jedna z jego rąk w rękawiczkach44 spoczywa na dolnej części jej pleców. Koce okrywają ich dolne partie ciała, więc nie mam pojęcia, jak daleko to zaszło. Jednak to się nie liczy. Nawet bez tej wiedzy, widzę na czerwono45. Jestem tym zaślepiony46. - Co do cholery, człowieku?! – Wybucham rykiem i dowiaduję się następnej rzeczy, kiedy łapię Josha za włosy i wyciągam go z łóŜka na podłogę. Naomi przekręca się na bok i staje na nogi za mną, ubrana tylko w pierdolone majtki. Josh podnosi się do góry i cieszę się widząc, Ŝe wciąŜ ma załoŜone bokserki. To dobrze. Jeśliby ją wypieprzył, zabiłbym go. Dlaczego tak jest? Nie mam pierdolonego pojęcia. Ale jestem pijany jak dupa i cóŜ, powiedzmy to - właściwie bez zahamowań… jakich zahamowań? - Pierdol się, ty jebana zdziro! – Josh krzyczy i wali mnie w mordę tak mocno, Ŝe potykam się o Naomi. – Nie zasługujesz na nią! Nie zasługujesz na jakąkolwiek kobietę, ty śmierdzące gówno! Zgniatam miękkie ciało Naomi, kiedy lądujemy na podłodze. Uderza we mnie kolejny przebłysk. Dziewczyna przyciskana do łóŜka. Jej oczy są szeroko otwarte. Po jej policzkach toczą się łzy. Prawie słyszę słowa „kocham cię”, w kółko i w kółko, i w kółko od nowa. Przebłysk przygasa. Moja świadomość wraca do ciemności zaprawionej alkoholem. Podnoszę się w górę na chwiejnych nogach i uderzam jeszcze raz.

44

Tak jest w oryginale :D Josh dobiera się do Naomi w rękawiczkach na łapach ;P Ha!  Jak rozpuszczony byk :D 46 No to go wkurzyła ;) 45

77

Nos Josha pęka pod moją pięścią. Krew tryska na moją twarz, kiedy okładam go raz za razem, przesuwając go w kierunku łazienki. Unieruchamiam go na drzwiach, podnosząc go wyŜej. Przysuwam swoją twarz tak blisko, Ŝe mógłbym złoŜyć na jego ustach pierdolony pocałunek. - Jeśli dotkniesz jej jeszcze raz, to ci tak przypierdolę, Ŝe ciebie zabiję – mówię do niego i patrzę, jak jego oczy mienią się wściekłością a jego szczęka drŜy. Josh jest młody, zbyt kurewsko młody, i nie jest jednym z nas. Myślę, Ŝe właśnie to mnie tak bardzo wkurza. Jesse, Ronnie, Treyjan i ja chodziliśmy razem do liceum. Razem przeszliśmy gówno. A potem umarł Travis i mamy teraz tego pierdoleńca jako zastępstwo. To dziecko, ssące jeszcze butelkę, które nie moŜe nawet pić i on… On co, Turner? Co złego zrobił? Nagle robię krok do tyłu i opuszczam pięść. Josh ociera ręką zakrwawione oblicze i patrzy na mnie wściekłymi ślepiami. DrŜy jak jakaś pieprzona, gotowa do skoku puma. Nie zrobił nic, więc robię kolejny krok w tył, Ŝeby znaleźć się poza zasięgiem. To znaczy poza zasięgiem Josha; Naomi to juŜ inna historia. Ona okręca mnie i łapie moja twarz w ręce. Podchodzi do mnie wystarczająco blisko, Ŝebym mógł wyczuć jej zapach… mieszankę dymu papierosowego oraz detergentu do prania. - Nie jesteś pierdolonym bohaterem! – Krzyczy na mnie, wbijając swoje paznokcie w moje policzki i drapiąc mnie do krwi. Moje ręce idą w górę i owijają się wokół jej nadgarstków. Próbuję ją odepchnąć, ale jest silniejsza niŜ sugerowałby to jej wygląd. Poza tym jestem pijany jak dupa, więc kończymy w kompletnym zastoju. – Nie ratujesz mnie przed niczym! - Puść mnie, ty pierdolona pizdo! – warczę, a ona przyciska swoje czoło do mojego. Słyszę, jak Josh dyszy za moimi plecami, i wściekłość znowu we mnie wzrasta. Teraz chcę bić oboje i Naomi, i Josha. Próbuje odciągnąć ją od siebie, od swojego ciała, ale ona trzyma się mocno. Rozbijamy się więc wzajemnie. Ciało przy ciele. 78

Potem moje ręce ześlizgują się niŜej i pieszczą jej talię, obmacując jej pulchną dupę, łagodny łuk jej pleców, jej cycki. Nie powstrzymuje mnie, ale wciąŜ krzyczy. - Nie masz mnie na własność! – mówi. – Nie masz do mnie Ŝadnych praw, więc myślisz, Ŝe co robisz? Czego ty ode mnie chcesz? - Właśnie teraz? Tylko ciebie, kochanie. – mówię do niej. Ona natychmiast przygryza moją wargę i całuje mnie tak mocno, Ŝe krew wypełnia nasze usta. Nasze zęby uderzają o siebie. Ssie kolczyk na moim języku i okrąŜa go jej własnym. Metal pstryka o metal. Potem wskakuje na mnie, owijając nogi wokół mnie i zmniejsza nacisk na moją twarz. Trzaskam plecami Naomi o drzwiczki szafki kuchennej. Całkiem zapominam o Joshu. Jestem świadomy tego, Ŝe on krzyczy, ale pieprzyć go; ona teraz jest moja. Ach, kurwa, i smakuje jak brudny cukierek, i krew, i pot, i popiół. Najlepsze cholerne gówno, jakiego kiedykolwiek smakowałem. Koniec i kropka. Moje ręce przenoszą się wyŜej, na jej plecy i do jej blond włosów. Plączę je, szarpię i wystawiam na próbę jej granice. Chcę wiedzieć jak daleko pozwoli mi zajść. Przestaje mnie całować a zaczyna znowu gryźć. Odnoszę wraŜenie, Ŝe w tym przypadku, ugryzienia są duŜo gorsze od krzyków. Paznokcie Naomi Ŝłobią moje plecy. Wbijają się w moje ciało przez koszulkę. W końcu chwyta materiał w obie pięści i drze ją, wyrzucając ją za głowę. Na moment przerywa nasz pocałunek i jakoś podkręca gorączkę w autobusie. Zaraz oszaleję i stanę w płomieniach. Opuszczam głowę niŜej i składam pocałunek na tatuaŜu na jej klatce piersiowej. Jestem zbyt pijany, Ŝeby zarejestrować co on naprawdę znaczy. Jestem tylko pewien, Ŝe jest to złamane i krwawiące serce. Skubię sutek Naomi, ssę twardy róŜowy miąŜsz w ustach, zataczam na nim kółka moim językiem. Wiem, Ŝe kolczyk dokucza 79

jej bezlitośnie. Podnoszę wzrok do góry i odnajduję oczy Naomi. Patrzą na mnie, szeroko otwarte i wkurzone. Ona jest zła. I dobrze. Lubię ostry sex i, kurwa, jestem równieŜ zły. Uśmiecham się do niej, kiedy sięgam ręką w dół, jakoś rozpinam i opuszczam spodnie. Ona łapie moją brodę i przyciska usta do moich. Próbuję to zrobić, nie odrywając od niej warg. Mój chuj wyskakuje wolny jak spręŜyna, a moje palce odchylają jej majtki, draŜniąc jej wilgotność. Przygotowuję się do pchnięcia, Ŝeby wreszcie zabić to pragnienie. - BoŜe, pokochasz to, najdroŜsza. – warczę, a ona skubie moją wargę. Sekundę później jest jak pieprzona tygrysica. Przesuwa się na mnie i wali mnie w twarz swoją dłonią, znowu drapiąc mnie paznokciami. Gorąca krew spływa po moim policzku. Szaleńczym niedopowiedzeniem byłoby powiedzenie, Ŝe jestem wstrząśnięty. Jak rozmowa o zróŜnicowanych wiadomościach. Co. Jest. Kurwa? Zrzucam Naomi z siebie i cofam się o krok, potykając się o jeansy. Rozkładam się jak długi na podłodze autobusu, jak jakiś pierdolony przedmiot. Ona patrzy na mnie ze wstrętem wykrzywiając usta. Jej mina jest daleka od tej, jaką miała jeszcze przed chwilą. - Nigdy więcej. – szepcze. – Nigdy więcej. Następnie okręca się na pięcie i znika naga w środku nocy.

80

rozdział 11 Naomi Knox

Myślałam, Ŝe po pieprzeniu z Turnerem, będę czuła się dobrze. Tymczasem, czuję się tylko słaba, chora i kończę upadkiem z łóŜka. Niech koka będzie potępiona na wieki. Przez całą noc śniła mi się krew, ptaki i nagrobki. Nie najlepsza perspektywa na pobudkę. Poranek nie przebiega ani trochę lepiej; Hayden jest płaczliwa i marudzi, Ŝe nie czuje się bezpieczna. Natomiast America cały czas rozprawia o potrzebie zatrudnienia dla nas ochroniarza. Dax z kolei sam się postawił na straŜy przy naszym autobusie i obserwuje otoczenie, szukając tajemniczego winowajcy. Twierdzi, Ŝe zniszczy skurczybyka, jak go znajdzie. Wzdycham i ignoruję ich wszystkich. Idę pod prysznic i ustawiam sobie taką gorącą wodę, jaką mogę znieść bez poparzeń któregoś tam stopnia. Nie chcę juŜ więcej rozmawiać o tym ptaku… to jest popierdolone i dziwne. Obłąkane. Chore umysłowo. To musi być ta sama osoba, która wysłała ten film. Oczywiście, Ŝe tak. Ale to mi wcale nie pomaga w wymyśleniu, kto za tym wszystkim moŜe stać. W rzeczywistości jest to dla mnie nawet trudniejsza zagadka. Właściwie to chciałabym to zignorować i mam nadzieję, Ŝe to mi się uda. Jak na razie mogę sobie poradzić z jednym problemem. Moje Ŝycie się zmienia, odkrywając moje tajemnice i wygląda na to, Ŝe się pogrąŜam. Muszę coś wymyślić w sprawie Turnera. 81

Naomi, dlaczego to ciebie tak bardzo wkurza? Po prostu idź do tego człowieka i powiedz mu: ‘Hej, raz mi pomogłeś, a potem zrujnowałeś mi Ŝycie. Kochałam ciebie, a ty mnie zniszczyłeś.” Taa, jestem pewna, Ŝe to będzie bardzo realistyczne, bardzo… bardzo przekonujące. Szybko się myję i wychodzę spod prysznica. Owijam się tylko ręcznikiem, otwieram drzwi od łazienki i… stoję oko w oko z Turnerem47. Jego ręce trzaskają w ścianę po obu moich stronach i zmuszają mnie do cofnięcia się o krok. Skutecznie mnie obezwładniają w maleńkiej, kwadratowej łazience pokrytej kafelkami. Piorunuje mnie zaŜartym wzrokiem. Powietrze między nami jest tak gęste, Ŝe moŜna je kroić mieczami. Cisza mrozi krew w Ŝyłach. Ma tak bardzo zaciśnięte usta, Ŝe wystające po obu ich stronach kolczyki patrzą na mnie oskarŜycielsko. ZałoŜył czarną koszulkę z napisem Amatory Riot, i tym razem wiem, Ŝe doskonale wie kim jesteśmy. - „Turning The Key on The Past”?48- pyta mnie, wymieniając tytuł jednej z naszych najpopularniejszych piosenek. – Czy to jest wystarczająco subtelne, Knox? – Moje usta się zaciskają. Chciałabym wiedzieć, gdzie do cholery podziewa się reszta mojego zespołu. Gdzie jest America i Spencer i dlaczego pozwoliły mu wejść tutaj ot tak po prostu. - Nie lubię mieć ludzi na swojej twarzy, Turner, więc cofnij się, do cholery. I nie nazywaj mnie Knox. Nie jesteśmy w pierdolonym wojsku. Mam na imię Naomi. – Turner jeszcze raz trzaska w ścianę rękoma. - Kim ty jesteś?! – krzyczy do mnie i muszę oprzeć się chęci padnięcia przed nim na kolana, jak jakaś wariatka. Jestem doskonale i kurewsko przekonana, Ŝe ten dupek mógłby rzucać oskarŜeniami. Ostatni miesiąc był dla mnie totalnym fiaskiem z 47

O kurcze… to się pewnie będzie działo  Włączymy klawisz przewijania w przewijania w przeszłość? – tak brzmi to pytanie w tłumaczeniu na język polski. Zostawiłam oryginalny zapis, ponieważ jest to tytuł jednej z piosenek, które napisała Naomi 

48

82

psychopatycznym mordercą ptaków włącznie, więc to jest dla mnie zbyt ryzykowne. – I czego ode mnie chcesz? - Ja od ciebie czegoś chcę? – pytam go z gorzkim śmiechem. Ręcznik mi się wyślizgnął z ręki i pozwalam mu całkiem opaść. Stoję przed nim dumna, i wściekła, i naga, i waleczna. Kropelki wilgoci pokrywają moje ciało a mokre włosy całują moje wargi. Turner ogląda mnie od stóp do głów, a nogawka jego spodni wybrzusza się od napuchniętego chuja. – Jak na razie wygląda na to, Ŝe to ty chcesz czegoś ode mnie. To ty mnie ścigałeś, pamiętasz? To ty jesteś tą osobą, która ściga mnie jak jakiegoś zagubionego, małego szczeniaczka. - Pierdol się. – Wypluwa, podchodząc bliŜej mnie, znów mnie unieruchamia. Jego skóra jest pokryta potem a włosy są w nieładzie. Wątpię czy poprzedniej nocy choć na chwilę zmruŜył oczy. No i dobrze! MoŜe trochę pocierpieć wraz ze mną! – Wydaje mi się, Ŝe znasz mnie znacznie lepiej, niŜ ja ciebie. Chcę wiedzieć dlaczego. Jesteś albo prześladowcą, albo kimś… sam juŜ nie wiem. Pluję mu w twarz, a on gwałtownie chwyta mnie za prawy nadgarstek. Bezczelnie mnie przyciąga i przyciska do swojego ciała. Jego chuj ociera się o mnie, a jego wargi opadają na moje. Ale nie boję się. Nie boję nikogo ani niczego. Moja ręka porusza się w górę ściany w łazience i szuka maleńkiej szuflady po mojej lewej stronie. W mojej ręce pojawia się nóŜ myśliwski. - Chcesz krótkiej czy długiej odpowiedzi? - A nie sądzisz, Ŝe jesteś mi winna obydwie naraz? – pyta Turner, a po chwili czuje nacisk ostrza na gardło49. Przyciskam chyba za mocno, poniewaŜ pojawia się kropla krwi. Zmniejszam więc uchwyt i odpycham go w kierunku rzędu łóŜek. Nie patrzę na wytatuowaną gwiazdę w pobliŜu jego włosów ani na kolory, które pełzają w górę jego ramienia; wystarczy mi, Ŝe widzę człowieka o czarnym sercu diabła, który nie dba o nic, który nie fatyguje się, 49

Kurde, znowu się poleje krew ;P

83

by dbać o cokolwiek, który jest takim waŜniakiem, Ŝe nie widzi nic poza czubkiem swojego nosa. - Z parkingu, wschodząca gwiazda. – mówię tak, jakbym cytowała artykuł z czasopisma, który czytałam tak dawno temu. Ja wtedy miałam szesnaście lat. Sądzę, Ŝe Turner miał dwadzieścia jeden. Wspaniały idol. – Myślałam, Ŝe byłeś taki niezwykły. – Śmieję się sucho i surowo. – BoŜe, powinnam lepiej się znać na ludziach. – Zabieram nóŜ i cofam się do tyłu. Turner pozwala mi się odsunąć. Patrzy na mnie szeroko otwartymi oczami. – Ja ciebie wtedy uwielbiałam, wiesz? Myślałam, Ŝe jeśli mogłeś coś zrobić, Ŝeby uciec z piekła, w którym się wychowałeś… to ja teŜ tak mogę. I ten pomysł, Ŝe mogę tego dokonać dzięki muzyce… CóŜ, cholera… Turner, ja myślałam, Ŝe jestem w tobie zakochana. - Ty jesteś tą dziewczyną… tą… Turner przestaje mówić i przeczesuje ręką swoje kruczoczarne włosy. Opuszczam rękę z noŜem i pozwalam jej zwisać przy moim boku. Spuszczam wzrok na jego rękę, na tatuaŜ wilka wyryty w jego skórze. Jedynym dźwiękiem w całym autobusie, jest miękkie kap… kap… kap. To woda, która ze mnie spływa. Moja skóra jest nagle rozgrzana i pokrywa ją pot. Gniewne łzy kłują mnie w oczy. - Pojechałam na twój koncert do Tulsa i znalazłam się w niewłaściwym miejscu. Popełniłam błąd i złapałam okazję, Ŝeby dojechać do domu. To był jakiś starszy facet. – Wspomnienia biegną po mojej głowie i moja wściekłość nagle wzrasta. Powiedział mi, Ŝe jestem mu coś winna za jazdę do domu i pchnął mnie na bagaŜnik swojego samochodu. Zamierzał mnie zgwałcić a ty pomogłeś mi go powstrzymać. Pamiętasz to?50 - Naomi Knox. Oh, mój pieprzony BoŜe. – Turner mocno łapie się za głowę a jego oczy otwierają się jeszcze szerzej. Nie patrzy juŜ na mnie, ale jest przy mojej kostce. Tam, gdzie jest tatuaŜ. Ten, który mówi: Turner Dakota Campbell. Nagle się zrywa i przystępuje do działania. Zdziera z siebie koszulę i rzuca ją na podłogę. Drapie 50

To już wiemy w jaki sposób ją uratował 

84

się w grzbiet, jakby go swędziało. Kiedy się odwraca… widzę to. To wciąŜ tam jest. Napis otoczony przez łapę pośrodku jego łopatek. Naomi Isabelle Knox51. Turner okręca się z powrotem i patrzy na mnie z szeroko otwartymi oczami i unoszącą się klatką piersiową. - Spałeś ze mną a potem mnie zostawiłeś, Turner. – NóŜ osuwa się podłogę z takim samym dźwiękiem, z jakim wylatują z mojej głowy wspomnienia. Moją klatkę piersiową przeszywa ból. – Zostawiłeś mnie, a potem… potem zorientowałam się, Ŝe jestem w ciąŜy! Przez ciebie musiałam dokonać najtrudniejszego wyboru w Ŝyciu! Nigdy nie stałam przed trudniejszym dylematem! Musiałam powiedzieć „Ŝegnaj” twojemu dziecku, Turner! A potem musiałam zacząć wszystko od nowa. Cofam się o jeden krok. Wchodzę do łazienki i zatrzaskuję mu drzwi przed nosem.

51

Ma na plecach tatuaż z jej imieniem i nazwiskiem a do tej pory nie wiedział, kim ona jest i za co go nienawidzi? ;P Jest głupi, ma demencję starczą, czy jest ciągle tak naćpany, że jej nie pamięta?:/ Przecież, skoro zrobił sobie ten tatuaż, musiała dla niego wiele znaczyć…

85

rozdział 12 Turner Campbell

Przez chwilę miałem Ŝyczenie, Ŝeby wczorajszej nocy uderzyła we mnie ta cięŜarówka. To zaoszczędziłoby mi kłopotu i nie czułbym się teraz kompletnie, totalnie i cholernie ogłuszony i rozłoŜony przez słowa Naomi. Gdybym powiedział, Ŝe czuję się tak, jakbym właśnie był zeskrobywany po kawałku z tej ulicy, nie mijałoby się to tak bardzo z prawdą. Tak się właśnie czuję. To znaczy… kurwa. Kurwa. Kurwa. - Jezu Chryste. – Moje ręce drŜą i mój mózg próbuje wrócić do tamtej nocy. Byłem wtedy tak napierdolony, ze tego nawet nie pamiętam52. Co do tatuaŜu… pewnie nabyłem tak, jak wiele innych – co najmniej połowy z nich… nie przypominam sobie w moim pojebanym umyśle. Kurwa. Kurwa. Kurwa. - Naomi! – Zaczynam uderzać w drzwi, ale nie odpowiada. Nie słyszę jej płaczu. W zasadzie nic nie słyszę. Po prostu zapadła pierdolona cisza. - Mamy dziecko? – Nie przestaję walić w drzwi. Uderzam pięściami w cienkie drzwi i mam nadzieję, Ŝe roztrzaskam je na kawałki. Jak to się mogło stać? Nigdy nie zapominam prezerwatywy. Nigdy. – Kurwa jego mać! Knox, otwieraj! Te wrzaski powodują, Ŝe do autobusu wpada ich lalusiowaty perkusista i pędzi prosto na mnie. Podnoszę ręce do góry, zanim zdąŜył mnie dotknąć. 52

Może łatwiej by mu było policzyć na palcach u jednej ręki, kiedy był trzeźwy :/ Czy on był kiedykolwiek w ogóle trzeźwy?

86

- Nie ja zacząłem to gówno – mówię do niego, kiedy piorunuje mnie wzrokiem. Potem opuszcza wzrok i zauwaŜa nóŜ. Jego oczy ciskają pioruny i mięsnie twarzy się napręŜają. Kurwa. Jego spojrzenie jest dalekie od tego, które mi posłał innego dnia. Tak, jakbym przestał juŜ być nietykalny. MoŜe brak szacunku do mnie przechodzi z Naomi na innych. MoŜe to zaraźliwe. Przygotowuję się do walki, ale przerywam, kiedy drzwi łazienki się rozsuwają i wychodzi Knox ubrana tylko w podkoszulek bez rękawków, bez stanika oraz w maleńkie krótkie spodenki, ledwo okrywające jej dupę i kozaki za kolana. Jej włosy są mokre i rozczochrane, a z ust wystaje papieros. Okulary słoneczne zakrywają jej oczy, jakby to była jej tarcza przede mną. - Naomi. – Mój głos brzmi jakoś, jak nie mój. Jest miękki. zbyt delikatny. Napinam ramiona i próbuję się znowu rozzłościć. – Nie moŜesz mi powiedzieć połowy prawdy i mnie tak z tym zostawić. Chcę wiedzieć wszystko. Patrzę na Daxa, na jego doskonałą fryzurę Emo. On z kolei patrzy na mnie w taki sposób, jakbym był najgorszą szumowiną na ziemi. Patrzy na mnie tak, Ŝe prawie sam w to wierzę. Staram się nie zdradzić jej sekretu, wiec uwaŜnie dobieram słowa. - BoŜe, przestań być taką marudną, małą suką i zabieraj się stąd. – Naomi idzie na przód autobusu a Dax pozwala jej przejść. Mnie nie przepuszcza. Kiedy próbuję przejść obok niego, wystawia ramię i odpycha mnie z powrotem. Ociera się o mnie wystarczająco blisko, Ŝe mogę poczuć zapach miętowej gumy w jego oddechu. Nasze spojrzenia się krzyŜują. Staram się utrzymać w ryzach swój temperament. Jeśli wywołam tutaj bójkę, nie skończy się dla mnie dobrze. Nie mogę się dzisiaj zajmować glinami. - Zostaw ją, Turner, kurwa. Ostrzegam cię. – Idzie przed siebie i poprawia swoje rękawiczki na pięściach. Patrzy na mnie mruŜąc oczy, kiedy przeskakuję przez niego i ścigam Naomi. Ten skurwysyn mnie nie przestraszy. Nikt mnie nie przestraszy. Nikt nie moŜe mnie przestraszyć. Wiele przeszedłem w swoim Ŝyciu. Miałem matkę uzaleŜnioną od amfetaminy i kilku dochodzących 87

tatusiów, którzy plamili kanapy w naszej przyczepie. To pikuś w stosunku do tych pierdołów. - Naomi, zatrzymaj się. – Biegnę za nią i zdaję sobie sprawę z tego, Ŝe nadal jestem bez koszulki. Słońce leje się promieniami na moja skórę i opala mnie gorącym, białym Ŝarem. Pustynny upał. To jest szczególny klimat, wiesz? Kładę jedną rękę na mojej klatce piersiowej i ściskam mocno biceps palcami drugiej. Naomi się nie zatrzymuje, ale nie próbuje mnie takŜe wyprzedzić. Po prostu idzie przez parking do celu, który obrała sobie w swojej głowie i nie przejmuje się tym, czy idę za nią czy nie. Świetnie. Mogę iść dalej za nią. Co innego mogę zrobić po tym, jak się dowiedziałem, Ŝe mam jakieś pieprzone dziecko. Dreszcze idą w górę moich pleców i nie ma to nic wspólnego z pogodą. - Chłopiec czy dziewczynka? – pytam cicho, kiedy stoję z Naomi ramię przy ramieniu. Jej twarz jest spokojna i wygląda dobrze, ale aura wokół tej laski jest toksyczna. ZałoŜę się, Ŝe gdybym miał jakieś szczególne moce, mógłbym zobaczyć, jak wokół jej ciała unosi się czarna chmura. Jestem wystarczająco blisko, Ŝeby się spalić. - Próbujesz wykombinować jak załatwić sobie dobrą kolację na dziś wieczór?- śartuje sobie ze mnie robiąc wulgarny gest palcami i językiem. – Nie miałam pojęcia, Ŝe wywijasz w obie strony. To moŜe być jednak miłe, prawda? Więcej ciał do wyboru53. Wykrzywiam swoje usta i naprawdę muszę oprzeć się pragnieniu, Ŝe chwycić ją za ramiona i porządnie nią wstrząsnąć. Nie wiem dlaczego nagle odnoszę wraŜenie, Ŝe jest na to zbyt krucha. To jest przecieŜ ta sama laska, która rąbnęła mnie w twarz z takim impetem, Ŝe prawie zobaczyłem gwiazdy. Nie moŜe więc być krucha. Ona mnie uwielbiała? Nie mogę sobie wyobrazić tej dziewczyny uwielbiającej kogokolwiek. Ale z drugiej strony

53

Czy ona mu właśnie sugeruje, że lubi też chłopców? :o

88

wyryła sobie na kostce taką tandetę jak moje imię i nazwisko. Wycieram ręką spocone czoło. - Nasze dziecko. – Brnę dalej, zastanawiając się, gdzie ono jest i w jaki sposób je znaleźć. PoniewaŜ zamierzam to zrobić. Hej, to moŜe brzmieć jak oklepany frazes, ale to, Ŝe wyrastałem bez ojca, zrobiło ze mnie jedno wielkie gówno. Biorę na powaŜnie te pierdoły. – Chłopiec czy dziewczynka? Naomi nadal pali swojego papierosa i nic nie mówi. Idzie w kierunku stacji benzynowej, na której byliśmy wczorajszej nocy. - Czy to waŜne? – pyta mnie w końcu. Nie mogę nic na to poradzić. Wyskakuje przed nią i zachodzę jej drogę. Wyciągam ręce i łapię jej okulary słoneczne, ale mnie powstrzymuje. Jej srebrne pazury owijają się wokół mojej skóry i ściskają ciasno, uwalniając strumień hormonów, którego kompletnie nie rozumiem. Ta dziewczyna posadziła mnie na jakiejś pieprzonej kolejce górskiej. Jestem w górze, a zaraz na dole. To powoduje u mnie ból brzucha. - OskarŜenie o napaść, którym mi juŜ wcześniej groziłeś, idzie w obie strony, Turner. I nie mówię teraz przez seksizm, ale męŜczyzna prędzej moŜe powalić kobietę na ziemię, niŜ odwrotnie. Łapiesz sens? To jest okropne, ale w ten sposób postępuje się na całym świecie. Naomi mija mnie i idzie dalej, ściągając okulary słoneczne. Jeszcze nigdy u nikogo nie widziałem takiego koloru oczu. Pasują do pustyni, czerwone, pomarańczowe i brązowe, suche i pozornie jałowe. Jednak za tymi kolorami, pod brudem, jest ukryty cały świat, który budzi się do Ŝycia z pierwszymi kroplami deszczu. Wycieram twarz ręką i próbuję zachować jasność umysłu. Kim ja teraz jestem? Jakimś pierdolonym poetą? Naomi jest dziewczyną, z którą miałem jakiś pijany seks i to dawno temu. Ona nie jest Ŝadną zagadką ani tajemnicą. Jest tylko osobą, z którą popełniłem głupi błąd. To wszystko na ten temat.

89

- Gdzie jest moje dziecko, Naomi? – Brzegi jej warg opadają, ale natychmiast podnosi dumnie głowę do góry. Wiatr szarpie jej włosy i chłodzi jej sutki. Cieniutki materiał koszulki nie chroni jej, więc stają się twarde i sterczące. Gdybym tak wyciągnął rękę i ich dotknął… ugryzł je tak mocno, Ŝeby się ukrwiły… i patrzył w te jej niesamowite oczy. Za nami wszystko zaczyna się oŜywiać w oczekiwaniu na dzisiejsze koncerty. PrzeŜywam cięŜkie chwile wyobraŜając sobie jak się przedostanę przez ten tłum. Jak ja sobie poradzę po tym, jak się zmieniło moje Ŝycie? Nie radzę sobie za bardzo z dzisiejszymi rewelacjami. W przeszłości teŜ chyba nie poradziłbym sobie z tym. Kurwa! Właśnie dlatego nie lubię sekretów. Kiedy myślisz sobie, Ŝe wszystko jest róŜowe i doskonałe, spada na ciebie jakieś gówno i rujnuje ci cały dzień. Oblizuję wargi, Ŝeby je trochę zwilŜyć; to cholerne pustynne powietrze zabija mnie. - Proszę. – DuŜo wysiłku kosztowało mnie wypowiedzenie tego słowa. Proszę brzmi jak Ŝebranie, a Turner Campbell nigdy nie Ŝebrze! Oczy Naomi migoczą lekko i skupiają się na jakichś krzakach przy skraju parkingu. Jest o wiele więcej w tej historii. Widzę to po jej oczach. Wiem, Ŝe chowa przede mną więcej sekretów… czuję je w powietrzu. - No dalej, Knox, jesteś mi winna to wyjaśnienie. Jej oczy ciskają we mnie gromy. Jej usta zaciskają się mocno. - Turner. – Robi krok na przód i szturcha mnie w klatkę piersiową okularami słonecznymi. – Nie jestem ci nic winna. Spierdalaj i zostaw mnie w spokoju. Przestań do mnie dzwonić, przestań za mną łazić i trzymaj swoją dupę z dala od sceny, kiedy ja na niej jestem. Ja i ty… nie mamy sobie juŜ nic do powiedzenia. Potem przechodzi obok mnie i zostawia mnie w kurzu.

90

rozdział 13 Naomi Knox

Tej nocy podczas koncertu ledwo zipię. Gram, ale bez Ŝadnego Ŝaru, bez serca i duszy. Śmiało mogę powiedzieć, Ŝe tłum to wie. To znaczy, nadal krzyczą i wiwatują, nadal wymachują rękoma. Ale nie zachowują się tak, jak zawsze, kiedy nie mają Ŝadnych zahamowań; nie wywijają, nie padają do tyłu, nie osuwają się na ziemię w jakichś zwierzęcych napadach szału. Wtedy, gdy tak postępują wiesz, Ŝe porządnie dowaliłeś. Tej nocy gram dobrze, ale nie rozpierdalam umysłów. Nie mogę tego samego powiedzieć o Turnerze. Z tego, co mówi Hayden, orientuję się, Ŝe rozwalił scenę i podpalił cały budynek swoim głosem. Mówi, Ŝe miał w sobie tyle wściekłości, Ŝe pluł jadem i wypalił dziury w stratosferze. Dobrze mu tak. Po naszym występie, idę do naszego autobusu i zasypiam. Kiedy budzę się następnego dnia, nie mogę się powstrzymać. Siadam przy stole ze swoim notatnikiem i naciskam na kartki tak mocno, Ŝe pod co drugim słowem powstają rozdarcia. Blair i Dax patrzą na mnie w ciszy z przeciwnej strony stołu, a reszta zespołu poszła się połoŜyć wokół autobusu. W sumie to nic innego nie potrafili robić. No, moŜe poza pieprzeniem. Poza tym wszyscy

91

wiedzą, Ŝe kiedy jestem taka, jak dzisiaj, powstanie coś dobrego. Nasz nowy album? Tak. W ten sposób właśnie powstanie. - Chcesz sobie zrobić przerwę? – Po jakimś czasie pyta mnie Blair. Zgarnia swoje dwukolorowe włosy za ramię. Wygląda uroczo, typowo dla stylu vintage. Z kolei ja wyglądam jak gówno. Nie wzięłam dzisiaj prysznica i nie zmieniłam ubrań. Wiem, Ŝe prawdopodobnie czuć mnie potem i piwem. Jednak, kiedy piszę, nic innego się nie liczy. Potrząsam głową. Chciałabym móc jej się zwierzyć. MoŜe uspokoiłabym się, gdybym podzieliła się z nią swoimi tajemnicami. Naprawdę ją lubię. Tak naprawdę, to myślę sobie, Ŝe mogłybyśmy zostać najlepszymi przyjaciółkami. I nie mam na myśli płytkiej przyjaźni w rodzaju piątkowych wyjść i robienia sobie wzajemnie paznokci. Myślę, Ŝe ja i Blair mogłybyśmy być przyjaciółkami od serca, na dobre i na złe. Bardzo źle się stało, Ŝe wzniosłam dookoła siebie mur wyŜszy i dłuŜszy niŜ Mur Chiński. - MoŜe zrobię ci jakiejś kawy albo co? – Dax jako następny zadaje pytanie. RozkrzyŜowuje swoje długie nogi, wstaje i podchodzi do kuchenki. – Jaką chcesz? Czarną, gorzką i tanią? Wydaję z siebie gardłowy pomruk i odchylam głowę do tyłu, opierając ją o poduszki. - Brzmi niesamowicie. Przygotuj duŜy garnek i nie zapomnij się podzielić. – Słyszę, jak się śmieje, ale nie patrzę na niego. Zamiast tego zamykam swoje oczy i zaczynam nucić, układając muzykę do słów. Po minucie łapię gitarę, zakładam na uszy jakieś słuchawki i szarpię struny, jakbym tworzyła jakąś epopeję. To działa. W taki sposób zawsze tworzę. - Pozwolisz nam przeczytać cokolwiek z tego, co właśnie napisałaś? – pyta Blair, kiedy siadam i otwieram oczy. Spoglądam na bałagan słów, który ostatecznie zmienia się w piosenkę. Przy odrobinie szczęścia w dobrą piosenkę. Wzruszam ramionami i okręcam notatnik. Wszystkie moje sekrety są tam zakodowane, ukryte pomiędzy niebieskimi liniami. Niemal niemoŜliwe jest zrozumienie tego, o czym tam wspominam. Wystarczy dać 92

ludziom jakiś przerywnik, otworzyć pomysł dyskusji, ale nic zbyt osobistego, nieistotnego i zbyt obciąŜającego. W taki właśnie sposób lubię tworzyć. Blair uwaŜnie czyta słowa i puka palcami w stół, Ŝeby złapać jakiś rodzaj rytmu. Dax staje za nią. Pachnie puszkowaną kawą i zielem. Ten zapach dziwnie mnie pociesza. Wystarczająco, aby otrzepać ręce i wziąć prawdziwie głęboki oddech, pierwszy taki od dwudziestu czterech godzin. Boli tak bardzo, Ŝe aŜ się z tym dobrze czuję. Wiesz co mam na myśli? To rozbija napięcie w klatce piersiowej i przerywa niepokój związany z jutrzejszym dniem. 15 marca. Szósta rocznica… tego. Podjęłam wtedy słuszną decyzję i nadal wiem, Ŝe to było właściwe. Nie znaczy to jednak, Ŝe nie mam się czuć zraniona tym, a nawet zdradzona. Zaufałam Turnerowi, podziwiałam go. A on mnie wykorzystał i zostawił z problemem, którym nie byłam gotowa się zająć. Pieprzyć dupka. Wyciągam papierosa i odpalam go. Biorę małe, bezcelowe machy i wydmuchuję kółka dymne. Taa, naprawdę potrafię to robić. - Pozwól, Ŝe zgadnę. – Zaczyna Dax, patrząc na mnie spod ciemnej czupryny, która opada na jedno z jego szarych oczu. – Pewnie przywiąŜesz wiśniowy krawat do stojaka mikrofonu, co? – Uśmiecham się i wydmuchuję kolejne kółeczko, patrząc, jak jego oczy opadają w dół, na zapisaną stronę i błagają mnie, Ŝebym dalej bazgrała. Nie odpowiadam na jego pytanie, ale on wie, Ŝe byłoby to wielkie i głośne TAK. Znów odchylam się do tyłu i rozsiadam się wygodnie. KrzyŜuję ramiona na klatce piersiowej i staram się wyrzuć z głowy twarz Turnera. Chciałam powiedzieć mu wszystko i juŜ prawie to zrobiłam. Jednak w pewnym momencie powiedział coś, co podziałało na mnie jak płachta na byka i miałam chęć go zranić. I powtarzał wciąŜ… nasze dziecko… nasze dziecko. Nie ma Ŝadnego dziecka, a juŜ z pewnością nie jest nasze. Jest to upiór, który dręczy moją pamięć kaŜdego dnia54. Turner Campbell nie jest 54

Cholera! Niechże wyraźnie powie co zrobiła nie? :/ Urodziła i oddała, czy usunęła?

93

jedynym powodem, Ŝe chciałabym komuś zaufać, ale wiem, Ŝe tak naprawdę to on mi gówno moŜe pomóc. Myślę, Ŝe mógłby mnie uleczyć, ale zamiast tego uciekł i zostawił mnie w takim stanie. Złą. Nie potrafiącą nikomu zaufać. Zdeterminowaną. Kończę papierosa i gaszę go w popielniczce, która stoi obok mojego łokcia. - Pociągnięcie ze mną? – pytam ich i widzę dwie zaskoczone twarze w odpowiedzi. Zwykle piszę piosenki sama i dopiero, kiedy jestem zadowolona z efektu, pokazuję moje gówno reszcie zespołu i pozwalam im podkładać ich własne partie (oczywiście do czasu, kiedy nie spierdolą moich riffów). Dzisiaj czuję się prospołecznie. To moŜe mnie zabić. Blair i Dax wymieniają spojrzenia. - Oh, dalej do cholery. – Kładę dłonie płasko na stole i wstaję. – Nie proszę was, Ŝebyście dołączyli do mnie w świętym związku małŜeńskim. Proszę tylko, Ŝebyśmy zagrali to gówno razem. – Odchodzę od stołu i zatrzymuję się, kiedy zaczyna dzwonić mój telefon i trzęsie się jak wysportowany epileptyk. Podnoszę go, rzucam okiem na numer a następnie podchodzę do zlewu. - Turner? – pyta Blair. Potwierdzam, kiwając głową. Później odkręcam wodę i wrzucam telefon do otworu odpływowego po lewej… tego z młynkiem do pozbywania się odpadków. Sekundę później pstrykam włącznik i z dołu emanuje okropne zgrzytanie i wrzeszczące dźwięki. To tak, jakby kot dachowiec walczył z półcięŜarówką… i wygrał. Ten hałas spowodował, Ŝe America przyleciała z tylnej części autobusu, przytulając do swojego ucha iPhona. Była czyściutka do połysku, w drogim garniturze i czarnych balerinach. Wyglądała, jakby wybierała się na jakąś uroczystą kolację a nie na koncert rockowy. - Co to było, do kurwy nędzy, w imię Boga NajwyŜszego? – warczy, a ja się uśmiecham, gdyŜ widzę, Ŝe nasz język nie jest dla niej

94

całkowicie obcy. Zakręcam wodę, odwracam się i odchodzę od zlewu. Staję naprzeciwko niej. - Właśnie pozbyłam się śmieci, to wszystko.

Pierwsza sesja z Blair i Daxem idzie tak dobrze, jak cholera i prawie zapominam o Turnerze i o półprawdach, którymi go uraczyłam. Jedno jest pewne, Ŝe będę musiała to kiedyś, w niedalekiej przyszłości, zakończyć. Poza tym, gdybym miała się nauczyć czegoś z mojej nowej piosenki, to tego, Ŝe to nie jest skończone. Historia, na której opiera się utwór, nie ma zakończenia, więc czego mogę się spodziewać w prawdziwym Ŝyciu? Palę papierosa i przyglądam się, jak pracownicy techniczni rozładowują nasze gówno. Zachodzi mnie od tyłu i wydmuchuje dym przy moim uchu. Nie martwię się tym, Ŝe wpadamy na siebie. Nawet wcale się tym nie przejmuję i nie odwracam się. Miałam teraz swoją wspaniałą muzykę i nic na tym pierdolonym świecie nie jest w stanie jej pobić. Nawet naćpany kokainą Wren zgadza się z tym. - Dlaczego gramy w Tucson, kiedy podarowaliśmy sobie LA? Wydaje się to trochę popieprzone, prawda? Nie odpowiadam na jego pytanie, poniewaŜ jestem naprawdę wstrząśnięta, słysząc choćby jego głos. Dla wielu niebiański, jakby spędził tam wiele godzin, albo właśnie tam pierdoleniec miał swój byt. Nie odpowiadam na pytanie, poniewaŜ zapatrzyłam się na plecy Spencer. Na łopatce ma wytatuowane jasne skrzydła motyla, co doskonale kontrastowało z jej skórą kolory kawy. Muszę się przyznać do tego, Ŝe jestem o to całkowicie zazdrosna. Moja skóra jest tak blada, Ŝe moje wszystkie tatuaŜe wyglądają, 95

jak tandetne naklejki. To tak, jakby zostały tam naklejone i nie były tak naprawdę częścią mnie. To mnie cholernie wkurza. - Myślę, Ŝe wyraziłam się całkiem jasno, kiedy mówiłam ci, Ŝe masz się trzymać cholernie daleko ode mnie, Turner. – Wyrzucam papierosa na ziemię i przyglądam się, jak staje obok mnie. Skupiam wzrok na czymś, co jest przede mną. Zaczynam nucić melodię nowej piosenki, którą dziś stworzyłam, tę o martwych ptakach. Taa, nawet prześladowcy, mogą być inspiracją. Mój umysł przez chwilę błądzi do tego tematu, ale szybko wyrzucam te myśli z głowy. Jeden problem na raz. Tylko tyle mogę teraz załatwić. - Taa, ale, yyy, Knox, ale wiedza o tym, Ŝe spłodziliśmy razem nowe Ŝycie, stawia mnie chyba trochę wyŜej w hierarchii, niŜ zwykłego znajomego, hę? DrŜę i wyciągam kolejnego papierosa. Punktowe światła rzucają wokół nas dziwne cienie, co sprawia wraŜenie, jakby powietrze było pełne unoszących się duchów. Zastanawiam się, czy jeden z nich moŜe być naszym dzieckiem, ale natychmiast pozbywam się tych myśli, zamykając swój umysł z wielkim trzaskiem. Patrzę na Turnera wzrokiem, który mógłby wyglądać, jak Ŝyczenie śmierci. - Naprawdę, zamierzasz teraz ciągnąć tego byka za rogi? Dlaczego? Bo nagle obudził się w tobie instynkt tatusia i chcesz uspokoić swoją torturowaną duszę? Daj mi odpocząć od siebie, Turner i spierdalaj stąd. – Patrzy prosto na mnie. Jego spojrzenie zmienia z miękkiego, wyrozumiałego i mogłabym sobie dać głowę uciąć, Ŝe przez chwilę było czułe. Znów staje się twardy i wkurzony. Najwyraźniej powiedziałam coś, czego nie powinnam mówić. Och, cóŜ. Ale czy to coś nowego? - Nic o mnie, kurwa, nie wiesz – warczy, zaciskając swoje pięści tak mocno, Ŝe jego tatuaŜe wyglądają tak, jakby właśnie miały wyskoczyć i salwować się ucieczką, dołączając do cieni duchów migających w powietrzu. Ręce trzyma sztywno przy swoim ciele. – Więc przestań się nad sobą uŜalać. Nie próbowałem celowo ci 96

spieprzyć Ŝycia. Zabawiliśmy się i odszedłem. To nie twoja wina; to właśnie ja zawiniłem. Ale dziewczyny zawsze robią mi wyuzdane propozycje i ja je pieprzę. Takie jest Ŝycie. Taka jest natura, czy jak to jeszcze moŜna nazwać. Spędziliśmy ze sobą wspaniałe chwile, a ty zaszłaś w ciąŜę. To się zdarza. – Turner przerywa i mam wraŜenie, ze mruczy coś, ale chyba nie do mnie. Jego bezduszne nastawienie do całej tej sprawy, wywołuje u mnie chęć urwania mu jaj. Ale w sumie mówię sobie, Ŝe nie powinnam się tak tym przejmować. Wycinając mu pewne cenione partie ciała, pokazałabym zbyt wiele emocji. Chwytam więc swoją wściekłość i chowam głęboko w sobie, ściskam ją i zatrzymuję w ukryciu. Później, dziś wieczorem, kiedy wezmę w ręce swoją gitarę, wyładuję swoją złość tak bardzo, Ŝe aŜ będę krwawić. - Miło wiedzieć, ile ta noc znaczyła dla ciebie. – Uśmiecham się i zaczynam się oddalać. Bycie w pobliŜu Turnera nie jest dobrym pomysłem. Powinnam to wiedzieć juŜ wtedy, kiedy zaproponowano mi tę trasę. Powinnam się nie zgodzić, albo odejść z zespołu. Teraz zaczynam się dusić, poniewaŜ pętla, którą dawno temu na mnie zarzucił, zaciska się ciasno. Czy ja powiedziałam, Ŝe powinnam to rzucić? Wzruszające. Nawet teraz, w tej właśnie chwili, kiedy tak strasznie go nienawidzę, coś mnie do niego i tak przyciąga. MoŜe ten ogień w jego brązowych oczach, który płonie tam tak jasno, Ŝe przyprawia o utratę wzroku. Pomimo jego bezdusznego nastawienia i tych wszystkich potępieńczych bzdur, Turner ma dość namiętności, Ŝeby podpalić niebo. Robi to swoją muzyką. Nie wygląda jednak na to, Ŝeby był dobry w normalnym Ŝyciu. Nie mogę być blisko kogoś takiego. Jest mi wystarczająco cięŜko ze swoimi problemami. Muszę przebywać wśród ludzi, którzy wiedzą, czego chcą i potrafią to osiągnąć. Blisko tych, którzy znają swoje mocne strony i robią wszystko, Ŝeby walczyć i pokonać swoje słabości. To znaczy… jeśli takie osoby faktycznie istnieją. Turner kroczy obok mnie, cały napięty, zaciskając mięśnie i zęby. Odgarnia włosy ze spoconego czoła. Jest zły i wiem, Ŝe 97

bardzo chciałby móc mnie uderzyć. Miło widzieć, Ŝe nie jest seksistą, Ŝe moŜe zaatakować kogokolwiek, kto mu grozi. Jeśli jednak mnie dotknie, to poŜałuje. Jestem duŜo silniejsza, niŜ to sugeruje mój wygląd55. Walczyłam z facetami dwa razy większymi od siebie odkąd skończyłam dziesięć lat. - Wiesz co miałem na myśli. – Zatrzymuje się i wciska ręce w kieszenie swoich zbyt ciasnych jeansów. Całują jego skórę tak mocno, ze niemal słyszę cmokanie warg. Te jeansy wkurzająco podkreślają nogi Turnera. Mam wątpliwości, czy jest w nich miejsce na bieliznę. - Naprawdę? – pytam go, wymuszając dalsze kroki. Idę jednak wolno, Ŝeby miał okazję się wytłumaczyć. Zmierzam właśnie w kierunku Daxa i Kash. Jak tylko tam dojdę, Dax przepędzi Turnera. W kaŜdym razie na pewno spróbuje a ja naprawdę, naprawdę nie chcę zajmować się tym gównem. Powinnam więc przyspieszyć, przynajmniej tak mi podpowiada mój logiczny umysł. Ignoruję tą myśl i jestem pewna, Ŝe to wyjdzie ze szkodą dla mnie. - Chciałem tylko zaznaczyć, Ŝe to nie jest osobiste, Naomi. Nie chciałem, Ŝeby to ci się przydarzyło i… - Turner oddala się i nie mam innego wyboru, tylko się obrócić i spojrzeć na niego. Ton jego głosu był… dziwny, jakby został czymś wprawiony w zakłopotanie. Nie potrafię sobie nawet wyobrazić, Ŝeby ten człowiek znał to uczucie, więc jest to dla mnie wielka sprawa. Zatrzymuję się i Turner robi to samo. - Co? Patrzy na mnie jakbym była wariatką i cofa się. Przeczesuje palcami swoje kruczoczarne włosy. TatuaŜe gwiazd migotają przy linii jego włosów, podkreślone przez światła wielkiego miasta, które docierają zza mnie z wielkiego znaku z nazwami naszych zespołów. – Nigdy wcześniej nie zapomniałem uŜyć prezerwatywy. Z nikim. Ani razu. 55

Już to wiemy  Pokazała nam już co potrafi, kiedy trzepła Turnera w pysk ;P

98

Śmieję się tak bardzo, Ŝe z oczu płyną mi łzy i muszę się pochylić, Ŝeby nabrać tchu. Moje blond włosy są jak zasłona i ocieniają mi twarz. - Naprawdę? To jest najlepsze co moŜesz powiedzieć, Turner? Jezu, myślałam, Ŝe jesteś w stanie wymyślić coś lepszego? - Ale to jest prawdziwe – warczy. Głos ma tak szorstki, Ŝe muszę spojrzeć w górę na niego. Wygląda jakby był nieźle wkurzony. Turner Campbell, którego znam, zawsze uśmiecha się z wyŜszością, jest tak pewny siebie i arogancki, Ŝe ta wściekłość jest mi w zasadzie obca. Poza tym to jest rodzaj wściekłości, którą czujesz wtedy, gdy ci coś przeszkadza, a Turner zawsze sprawiał wraŜenie, jakby był odporny na cały świat. Albo ponad światem. Prawdopodobnie te obydwa stwierdzenia mają trochę racji. - I ja powinnam ci uwierzyć w to gówno? - Wstaję i sięgam do stanika, Ŝeby poprawić i wyregulować ramiączka tak, aby rowek miedzy cyckami był lepiej podkreślony. Turner patrzy na to głodnymi oczami i zaczyna stawiać namiot. Myślę, Ŝe rozumiesz o co mi chodzi. Miło zobaczyć, Ŝe nie jestem tu jedyna ze zroszonymi potem plecami i z pulsującym kroczem. Więc oboje czujemy do siebie pociąg seksualny. Jakie to zadziwiające? 56 To się zdarza pomiędzy dwojgiem młodych ludzi, którzy się sobie wzajemnie podobają. Pamiętaj tylko, co się stało ostatnim razem, kiedy się temu poddałaś. Robię krok do tyłu. - Skąd moŜesz wiedzieć jaka jest prawda, skoro nawet nie pamiętasz, jak się pieprzyliśmy? Jak wiele dziewczyn wypieprzyłeś i uszło to twojej pamięci, hmm? Mogło być juŜ z tuzin takich łajdaku Campbell. - Nie. To jedno słowo jest silne jak strzał.

56

Szybko zauważyła ;P

99

Turner i ja stoimy tam patrząc na siebie z takim rodzajem ognia w oczach, Ŝe moglibyśmy wzniecić poŜar. - Wiem co się dzieje z dziećmi, które wyrastają bez ojców. - Zmieniają się w gwiazdy rocka? – mówię i natychmiast tego Ŝałuję. Nie wiem dlaczego. Facet zerwał wisienkę z drzewa, zjadł ją i uciekł zanim jeszcze się obudziłam. Nie uŜył prezerwatywy (moŜe połowa z tego, to była moja wina, ale to gówno, poniewaŜ byłam niedoświadczona w tych sprawach) i zostawił mnie w ciąŜy, bezdomną i zdezorientowaną. Idol, którego podziwiałam, został zdegradowany do roli diabła. A ja zostałam z małym człowieczkiem, który rósł wewnątrz mnie. Człowieczkiem, który potrzebował rzeczy, jakich ja nie mogłam lub nie potrafiłam mu dać. Jedzenia, schronienia, odzieŜy. Miłości. Najbardziej potrzebował tych właśnie rzeczy. I stabilizacji. Nie moŜesz nikomu dać tego, czego nigdy nie miałeś. Sprawdź sobie prawa nauki; to jest niemoŜliwe. - Wiem, Ŝe ty jesteś jedyna. Nie pytaj skąd to wiem, ale tak właśnie jest. – Turner wzrusza ramionami, a potem wzdycha, rezygnując ze swojego gniewu do gorącego powietrza pustynnego. Szuka papierosa, które ma schowane w prawej kieszeni. Proponuje mi jednego, ale odmawiam. Odpala go. – I wiem takŜe, Ŝe mnie nienawidzisz i to, Ŝe jesteś na mnie wściekła. I rozumiem to. Turner wydmuchuje dym przez chwilę. Patrzę na niego i zastanawiam się, dlaczego moje kolana zaczynają słabnąć oraz dlaczego moje uda drŜą. Tak, jakby nie były w stanie utrzymać juŜ cięŜaru mojego Ŝycia. Nie cierpię tego uczucia. To powoduje, Ŝe mój Ŝołądek się wywraca. Czekam, aby to minęło. - Ale ja pragnę mojego dziecka, Naomi. Nie waŜne co ty do mnie czujesz i co o mnie myślisz. Nie waŜne jak bardzo jesteś przekonana, Ŝe nie zasługuję na niego lub na nią. Mam prawo wiedzieć wszystko. Sprowadziliśmy człowieka na ten pierdolony świat. Jego istnienie jest czymś, co traktuję bardzo powaŜnie. Znajdę go, gdziekolwiek jest. 100

Moje gardło jest teraz całkiem suche i mam trudności z oddychaniem. Przysięgam na Boga, Ŝe zaraz zemdleję. Chciałabym obwinić o to upał, ale nie mogę. To przez Turnera. Zawsze przez Turnera. - A co jeśli będziesz musiał zrezygnować? – pytam go lekko chropowatym głosem. Turner to słyszy i robi krok do przodu, zwilŜa swoje wargi i wyciąga swoje ręce tak, Ŝe jego palce muskają cienkie włoski na moich ramionach. Nienawidzę go, a jednak pragnę go tak bardzo, Ŝe aŜ boli w środku. Ale czy kiedykolwiek mogę wybaczyć to, co mi zrobił? Czy chcę tego? Dlaczego zastanawiam się nad takimi głupimi i pieprzonymi pytaniami? Nawet jeśli przyznałabym się do tego, Ŝe dopadł mnie jakiś pieprzony syndrom Sztokholmski i nawet go lubię, on się nigdy nie zmieni. Zawsze będzie aroganckim, pewnym siebie łajdakiem i nie mogę nic z tym zrobić. - A co jeśli będziesz musiał skończyć z pieprzeniem, narkotykami i alkoholem oraz z… - Wyrzucam z siebie te słowa i łapię oddech. Turner pochyla się nade mną tak blisko, Ŝe mogę dostrzec krople potu na jego górnej wardze oraz usłyszeć walenie jego serca. – I z muzyki? Mógłbyś to zrobić? - Dobra. – Zaczyna mówić, a ja zdaję sobie sprawę z tego, Ŝe jestem jak sparaliŜowana i nie mogę oderwać od niego oczu. Powinnam go kopać kolanem po jajach i z radością przyglądać się, jak cierpi. Jednak tu stoję i wciągam w płuca dym z jego papierosa. Gapię się na niego, jak jedna z jego głupich fanek. Wypieprz mnie gdzieś na boku. - Wiem, Ŝe kocham to dziecko. Wiem to na pewno, Ŝe nie jeszcze go nie zobaczyłem. To znaczy z tobą, jako matką i ze mną, jako z ojcem, co mogłoby pójść nie tak? – Turner próbuje się szeroko uśmiechnąć, ale wychodzi mu to jakoś płasko. Stara się być pewny siebie, ale to nie działa. Jest w tej chwili zdenerwowany i zbyt duŜo, i zbyt mocno teraz myśli. Domyślam się, Ŝe myślał o tym przez cały czas, od kiedy mu o tym powiedziałam. – I chciałbym zrobić coś z miłości. 101

Przełykam ślinę. - Ale ty wiesz… - Zaczyna, kiedy jego palce w końcu dotykają mojej skóry i zaciskają się wokół mojego bicepsa. Przyciąga mnie i zamyka w uścisku. – śe ty nie moŜesz nigdy naprawdę zrezygnować z muzyki. – Wzrusza ramionami i wyrzuca niedopałek, gdzieś za mnie. – A jeśli chodzi o resztę spraw… Chcę mu powiedzieć; muszę. Nie dla niego, tylko dla siebie. Jest juŜ tak opętany przez to dziecko, Ŝe bez niego nie istnieje. Stało się coś, czego sobie Ŝyczyłam. - Spotkaj się ze mną po koncercie. – Podejmuję drugą najtrudniejszą decyzję w swoim Ŝyciu i robię krok w tył. Wysuwam się z ramion Turnera i czuję przejmujący chłód pośrodku tego całego pustynnego gorąca. – Spotkaj się ze mną po koncercie, a powiem ci wszystko.

102

rozdział 14 Turner Campbell

Po rozmowie z Naomi czuję się tak, jakbym miał przeŜyć to kurewskie doświadczenie wyjścia z siebie i unoszenia się w powietrzu. Zastanawiam się w jaki sposób doprowadziłem do tego, Ŝe moje Ŝycie znalazło się w takim punkcie. Czuję, Ŝe miałem szansę i okazję, aby mieć wszystko. Jednak wciąŜ niczego nie mam. Uprawiałem seks z ponad setką kobiet (dawno temu juŜ przestałem liczyć), ale nigdy nie miałem dziewczyny. Nigdy. Nie tej jednej jedynej. Naomi sprawia, Ŝe zaczynam się zastanawiać, co straciłem. Jednocześnie wkurza mnie i wywołuje moją wściekłość. Jest interesująca i w tym jest cały szkopuł. UwaŜam ją za tak fascynującą, Ŝe chciałbym ją złapać i zrobić wszystko, Ŝeby była moja. Trzymać ją mocno i juŜ jej nie puścić chociaŜby po to, Ŝeby zobaczyć, co zamierza dalej zrobić. Chciałbym tego pomimo, iŜ nie cierpię tych myśli i mnie to wkurza. W zasadzie nawet jej nie znam. Zastanawiam się co zrobić z tymi wszystkimi uczuciami, które we mnie wywołuje. MoŜe, kiedy ją lepiej poznam, stanie się dla mnie mniej interesująca. Widzisz, rzecz w tym, Ŝe nie mam Ŝadnego doświadczenia i nie wiem, co mam teraz zrobić z tym całym gównem. Przekonuję więc sam siebie, Ŝe moŜe powinienem się dowiedzieć i ruszam z powrotem do autobusu, i wkładam bluzę z kapturem. Ukrywam się w głębi tłumu i przyglądam się, jak Amatory Riot królują na scenie. Pozwalam swoim oczom wodzić za Naomi ubraną w czarny, ciasny top, bardzo, bardzo krótkie 103

spodenki i w podarte rajstopy. Na nogach ma boty Steel 57, które głośno tupią i rozrywają świat na strzępy. Widzę, Ŝe tłum ją lubi, moŜe nawet bardziej od tej suki przy mikrofonie. Jak ona ma na imię? KrzyŜuję ramiona na klatce piersiowej i na mojej twarzy wykwita uśmieszek, kiedy Knox podnosi swoją gitarę do góry i uderza w nią. W ten sposób przyciąga uwagę tłumu, włączając w to mnie, i gra tak szybko, Ŝe wszystkie głowy zaczynają wirować. Naomi przygryza wargę i jest tak szalona, Ŝe poci się mocno, bryzgając wilgocią na tłum. A kiedy śpiewa, jej głos przytłacza tą chudą zdzirę przy mikrofonie. Wiem bez wątpienia, Ŝe gdyby chciała, mogłaby ściągnąć na siebie uwagę w taki sam sposób, jak wtedy, kiedy wyzwała mnie. Mój uśmieszek zamienia się w wielki głupawy uśmiech, kiedy opieram się o ścianę i zsuwam rękę do paska moich spodni. Jest tutaj ciemno i tłoczno, czuć zapach potu. Gwarantuję, Ŝe nie jestem jedynym, który to robi. Moje palce podkradają się pod fałdy obszernej bluzy sportowej, odpinają guzik i wsuwają się pod spodnie. Z moich ust uchodzi jęk, kiedy chwytam fiuta. Moje odgłosy mieszają się z wrzaskiem tłumu, który jest podkręcony przez muzykę i słowa. - Błądzę unurzana w twojej zdradzie, zalana bólem i niedowierzaniem. Najpierw idę, a potem biegnę, bo nie mogę juŜ wytrzymać ani sekundy dłuŜej. Z tobą. Z tobą. Ale najbardziej bez ciebie.

57

Cosik takiego 

104

Głaszczę swój trzon na całej długości z silnym naciskiem palców. Mój własny pot daje wilgoć wystarczającą, Ŝeby palce ślizgały się po nim bez problemu. Przesuwam rękę w górę i w dół wolnymi ruchami, w sposób w jaki chciałbym to robić z Naomi. BoŜe, chciałbym móc pamiętać, co ona czuła tej nocy, kiedy była pode mną. Gdybym to pamiętał, moŜe sprawy między nami ułoŜyłyby się inaczej. Wątpię w to, Turner. Pewnie byś się do niej uśmiechnął, pocałowałbyś ją na dowidzenia, rzucił jej koszulkę i Ŝyczył przyjemnego Ŝycia. Czułeś się szczęśliwy, Ŝe wyszedłeś stamtąd jeszcze zanim się obudziła. Ściskam mocnej swojego chuja i próbuję się skupić na chwili obecnej. Jak juŜ wcześniej mówiłem… pierdolić przeszłość. Naomi miała suche oczy, kiedy zaczynała grać. Ale juŜ po pierwszej piosence są one wilgotne jak cholera. Dzięki oświetleniu widać wilgotne struŜki spływające w dół jej policzków. Jej szczęka drŜy, a kolana ma sztywne i wyprostowane. Nagle z jej gardła wychodzi krzyk wściekłości, który doprowadza tłum do gorączki tak ogromnej, Ŝe zostaję zmieciony spod ściany. Jestem zmuszony zapiąć spodnie i poddać się tłumowi, zajmując się z powrotem muzyką. Kiedy Naomi na mnie patrzy, wie. Zostaję powłóczony przez tłum i pchnięty do przodu przez niewidzialne ręce. Nawet bluza z kapturem, okrywająca moją twarz, nie moŜe mnie ukryć przed jej spojrzeniem i nie powstrzymuje jej przed gapieniem się na mnie. Nie wiem czy to jest właściwie szansa, czy los, ale ląduję na przedzie z ciałem przyciśniętym do metalowego ogrodzenia, które oddziela tłum od bramkarzy pilnujących sceny. Dziewczyny na mnie naciskają i po raz pierwszy w Ŝyciu, nie zauwaŜam ich. Naomi dostaje moją pełną uwagę, roztapia mnie melodyjnymi i szalejącymi riffami. Przestaję być Turnerem Campbellem, front menem Indecency… rodzę się na nowo. Nawet nie umiem ci opisać, jakie to uczucie. - Nie, nie pozwolę ci zrujnować mnie; 105

nie pozwolę ci wygrać. Zepchnąłeś mnie w dół, ale podniosłam się i dalej trwam. Teraz nadszedł czas, Ŝebyś to ty czuł się w taki sam sposób; rozbity, skrwawiony i zrujnowany. To jest jak groźba kary rozpływająca się w powietrzu i mija chwila zanim to do mnie dociera, zanim rozumiem o co w tym chodzi. To melancholia. Nigdy nie przestanę się zastanawiać, jaki to moŜe mieć wpływ na moje dalsze Ŝycie.

W chwili, kiedy wracam z powrotem, Milo ma jeden ze swoich ataków paniki i chodzi w tę i z powrotem. Marudzi chociaŜ nikt go nie słucha. Rzucam okiem na telefon i zauwaŜam, Ŝe kilka nieodebranych połączeń oraz kilka wiadomości. Jestem w cholernie wesołym nastroju po oglądaniu występu Naomi więc pstrykam bardzo sympatyczną fotkę swojej dupy i wysyłam do niego. Uśmiecham się, gdy widzę jego twarz, w chwili kiedy odbiera wiadomość i ogląda zdjęcie. - Tęskniłeś za mną? – Wyłaniam z ciemności po jego lewej stronie i rzucam mu nieprzyjemny uśmieszek. Blond włosy Mila sterczą na wszystkie strony, a oczy są rozbiegane, jakby zwariował. Jego twarz jest niezwykle blada. Przez moment się w niego wpatruję i

106

próbuję nie pozwolić mu popsuć mojego humoru. – Facet, weź ty, kurwa, wyluzuj trochę. - Turner. – mówi, ale to wszystko co moŜe mi powiedzieć, poniewaŜ ja juŜ wyskakuje na scenę i łapię za mikrofon. Mój zespół podąŜa za mną bez jednego słowa. To odbywa się zawsze w ten sposób. Ja wychodzę a oni za mną. Prawie całe swoje Ŝycie musiałem robić odwrotnie… to ktoś mnie wyprowadzał… ale skończyłem juŜ z tym gównem. Dzisiejsza rzeczywistość jest taka, Ŝe nie zauwaŜam i nie wyróŜniam Ŝadnych dziewczyn w tłumie, jak to zwykle bywało. Tylko się uśmiecham i mówię to, co czuję. Jeśli to się im nie podoba, to niech sobie spierdalają. - Hej tam, Tucson. – mruczę i zauwaŜam jak tłum faluje biorąc gwałtowne wdechy. BoŜe, jestem teraz na szczycie tego pierdolonego świata. Być moŜe jest to fałszywie wysokie mniemanie o sobie, ale to jest naprawdę wszystko, co mam, wszystko, co kiedykolwiek miałem. Tymczasowe. Ulotne. – Mam nadzieję, Ŝe dobrze się bawiliście w czasie występu Amatory Riot. – Okrzyki pną się w górę. Są tak agresywne, jakby tu była horda wyjących, pieprzonych demonów. Moje oczy filują na prawą stronę sceny. Jest tam. Stoi tam. Patrzy na mnie. Cienie skrywają jej ramiona skrzyŜowane na piersi. Pot przykleił jej koszulę do skóry. - To super, Ŝe świetnie bawiliście, poniewaŜ jestem wielkim dupkiem, który zadurzył się w ich gitarzystce. – Przerywam i słyszę wielkie poruszenie w pokoju obok sceny. Zerkam w ciemność przede mną, gdzie cała masa ludzka puszcza do mnie oko. Patrzę na Ŝyrandol, który wisi na nimi wszystkimi, niepewny jutra, cięŜki z opadającymi szklanymi łzami. Uśmiecham się. - I mam zamiar spróbować ją pieprzyć dziś wieczorem. – Więcej dopingu, gwizdów, jakieś okrzyki. – Ale najpierw… - Kontynuuję, zerkając na prawo od sceny. Dobry znak. Naomi nadal tam jest; to, Ŝe jeszcze nie wyszła, moŜe być dla mnie dobrym znakiem. Wyciągam mikrofon ze stojaka. – Najpierw zamierzam was rozpierdolić jak gówno. 107

Otwieram usta i biorę głęboki wdech, wciągając powietrze głęboko w płuca przed pierwszym krzykiem. Tak głęboki, Ŝeby mógł przełamać barierę dźwięku i unieść w górę wszystkich zebranych pod sceną. Zazwyczaj, kiedy tu stoję, robię wszystko, Ŝeby zwrócić na siebie uwagę, upajać się uwielbieniem i chłonąć je jak gąbka. Dzisiaj moje nastawienie jest trochę inne i napędza mi to stracha. Taa, nadal lubię być oglądany i uwielbiany. Kto by tego nie lubił? Ale dzisiaj jest jedna osoba, o którą zabiegam i walczę tylko o jej uwagę i uwielbienie. - Popełnisz kolejny błąd, jeśli zostawisz mnie na śmierć. Śpiewam słowa i próbuję włoŜyć w nie całe swoje napięcie seksualne, które teraz czuję we wszystkich swoich pieprzonych kościach. Naomi zalazła mi nie tylko za skórę; jest juŜ w mojej krwi i w moim mózgu przez co róŜne dziwne części mojego ciała rwą się do niej i dla niej aŜ bolą. Chcę poczuć jej ciało pod swoimi palcami, chcę przeczesać jej włosy. Chcę znowu poczuć smak jej warg. Kiwam w jej stronę palcami, dając jej subtelną wskazówkę i zapraszam ja do mnie na scenę. W jakiś sposób mam wraŜenie, Ŝe jeśli uda mi się powtórzyć wspólny występ, to napięcie i te emocje, będę mógł spokojniej i łatwiej oddychać. Jednak, kiedy zerkam znowu w jej stronę, jej juŜ nie ma… poszła sobie. Zasysam swoją irytację i odwracam się do tłumu, śpiewając następne słowa piosenki. Zastanawiam się dlaczego ta dziewczyna mnie tak podnieca. Dlaczego podnieca mnie ona i to dziecko. I ta dziwna bajkowa fantazja, która wrosła w moją głowę od chwili, kiedy wysłuchałem jej opowieści o tym, co zaszło miedzy nami. - A błąd popełniony dwa razy nie jest błędem wcale.

108

Naomi Knox czeka przed moim autobusem, kiedy kończę swój występ. Jestem cały zlany potem. Przedzieram się do niej gotowy powstrzymać ją przed ucieczką. Nie wiem dlaczego, ale coś w niej sprawia, Ŝe moje uczucia są strasznie zagmatwane. Nie mogę myśleć nawet jak nie ma jej w pobliŜu,. Spieprzyła moje obwody mózgowe albo co. Powinienem przyjąć do wiadomości, Ŝe dostałem juŜ pierwszą nauczkę, ale nie… wmawiam sobie, Ŝe jestem cierpiętnikiem. Siedzi w jednym z tanich, plastikowych leŜaków Ronniego i pali papierosa. Podoba mi się sposób w jaki się pochyla, opierając łokcie na swoich kolanach i trzymając papierosa między palcami. Wygląda teraz na nieustępliwą i to mi się w niej podoba. - Całkiem szybko stamtąd uciekłaś. – Staję blisko niej i opieram się o czerwono czarny autobus. Moje serce wali pośpiesznie od adrenaliny. Moja głowa puchnie bardziej niŜ kiedykolwiek dotąd napełniona wielkim ego i własnym ja. Mimo to zdaję sobie sprawę z tego, Ŝe choćby nie wiem co się zdarzyło i choćby nie wiem co mi mówiono, i tak jestem wielkim gównem. Moja dupa bardzo cięŜko pracowała, Ŝeby dotrzeć na szczyt i nikt mi tego, do kurwy nędzy, nie zabierze. – Miałem nadzieję, Ŝe zostaniesz na moim występie. - Musiałam coś przemyśleć. – mówi i wstaje, odgarniając blond włosy z twarzy i zakładając je za ucho. Wiesz, taki naturalny odruch. Rodzaj niespodzianki. Niewiele osób robi to w taki sposób, jak ona i mówię to z własnego pieprzonego doświadczenia. Naomi gasi papierosa rzucając go w kurz obok swoich stóp i odchyla się do tyłu. Patrzę na kroplę potu, która stacza się w dół jej szyi, po tatuaŜu na jej klatce piersiowej i znika w zagłębieniu jej piersi. - Taa? – KrzyŜuję ramiona na klatce piersiowej i czekam, kiedy ona się rozgląda dookoła i do góry. Przypuszczalnie wpatruje się w niebo. Jednak trudno mi to jednoznacznie powiedzieć, poniewaŜ ma okulary przeciwsłoneczne. Myślę, Ŝe załoŜyła je przez przypadek, albo lubi mieć je na sobie, gdyŜ czuje się przez nie chroniona. Oczy są oknem duszy i tak dalej, prawda? Czy inne 109

gówno. Domyślam się, Ŝe chce zasłaniać swoją duszę – A czym myślałaś? - O tobie – mówi, a ja nic nie mogę poradzić na to, Ŝe uśmiech wykwita na mojej twarzy, kiedy to słyszę. Stary, myślała trochę o mnie? Jak cholernie słodko. Tak, po prostu słodko. – O tym, dlaczego nagle byłeś dla mnie taki miły, zmieniając postawę z rozwydrzonego bachora do zainteresowanego ojca w ciągu jednej nocy. – Mój uśmieszek znika wraz ze zmarszczeniem brwi. Z tonu jej głosu wnioskuję, Ŝe nie jest pod wraŜeniem. Świetnie. To jak się zachowywałem nie powinno mieć znaczenia. Jeśli jej się nie podoba, moŜe iść się pieprzyć. I kolejny raz, kurwa, wysyła mi te wszystkie sprzeczne sygnały? W jednej minucie wydaje mi się bliska i związana ze mną (jak przed koncertem na parkingu), pozwalając mi się dotykać. Wpatruje się we mnie z rozszerzonymi źrenicami i pozwala lizać swoje wargi aŜ się staną wilgotne. A teraz co? Znowu jest przy mnie zdenerwowana? Jezu Chryste, nie rozumiem wcale tej laski. - I pomyślałam, przez ułamek sekundy, Ŝe właściwie zrozumiałeś swój błąd. śe, kiedy usłyszałeś te wszystkie rewelacje o tym gównie, zmienił się twój umysł. – Naomi szepcze i zdejmuje swoje okulary, pokazując mi spuchnięte i zaczerwienione oczy. Nie wstydzi się pokazać tego, Ŝe nie powstrzymywała się przed płaczem od chwili, kiedy zeszła ze sceny. No tak, racja. Jest przygnębiona. Jak mogłem o tym zapomnieć? W kaŜdym razie domyślam się, Ŝe jest w tym takŜe duŜo mojej winy. – Ale powinnam przecieŜ wiedzieć to lepiej. – Kontynuuje, wpatrując się we mnie tymi swoimi jasnymi oczami. Tak jasnymi, Ŝe nie mogę w nie długo patrzeć. Nigdy nie zachowywała się, jak zagubiona fanka i nie krzyczała do mnie, Ŝe mam na nią spojrzeć, Ŝeby mi zrobić zdjęcie starym polaroidem. Nigdy nie zauwaŜyłem, Ŝeby bramkarz musiał ją ode mnie odciągać. Nie Naomi. Ona nigdy się tak nie zachowywała. - Ludzie przecieŜ się nie zmieniają w ciągu jednej nocy. – Przerywa i uśmiecha się do mnie. W tym świetle zauwaŜam, Ŝe jej prosty nos, nie jest tak naprawdę całkiem prosty. Kiedy światło pada z 110

prawej strony, jest lekko zakrzywiony. Kurwa, Turner, od kiedy interesujesz się kobiecymi nosami, co? Cholernie dziwny z ciebie facet. - Och? To, Ŝe się dowiedziałem, Ŝe mam dziecko, nie zmieniło mnie w jednej chwili? Mój mózg potrzebował czasu, Ŝeby to przetrawić i przyswoić te informacje? Och, kochanie, gdybyś czekała na natychmiastową zmianę, to czekałabyś zbyt długo. Przyjmij do wiadomości, Ŝe słowa, które wyszły z twoich ust spowodowały, Ŝe w jednej sekundzie stałem się innym człowiekiem. Naomi śmieje się i potrząsa głową, co mnie nadal wkurza. Kurwa, co ona sobie myśli? Myśli, Ŝe kim jest? Dołącza do mojego tourne , nie szanuje mnie, przewraca moje Ŝycie do góry nogami, a teraz jeszcze mnie wkurwia. Suka ma nerwy ze stali. Ale wciąŜ jestem nią zainteresowany. Albo jestem cierpiętnikiem, albo dragi wyŜarły mi mózg i zniszczyły wszystkie szare komórki w mojej popierdolonej mózgownicy. - Tak trudno jest w to uwierzyć, Knox? - ZauwaŜam, Ŝe zaciska mocno wargi, kiedy wypowiadam jej nazwisko. Zastanawiam się, dlaczego tak bardzo tego nie lubi. Naomi dotyka palcami swojego tatuaŜu na brzuchu, który w tej chwili wyłania się spod jej koszuli. Nie widzę go dokładnie, ale zauwaŜam anielskie skrzydła, więc moŜe to jest coś dobrego? MoŜe imię naszego dziecka? Nie wiem i dlatego pochylam się, Ŝeby lepiej widzieć. - Trudno mi w to uwierzyć, Turner, poniewaŜ wiem dokładnie, co będziesz chciał zrobić, kiedy powiem tobie pełną wersję i całą prawdę. – Znowu przerywa i przygryza mocno dolną wargę. W tej właśnie chwili Ronnie i Treyjan potykają się koło autobusu i zauwaŜają nas. Odwracam się do nich i macham ręką, Ŝeby odeszli. Muszę przyznać, Ŝe jestem zadowolony z tego, Ŝe mnie posłuchali. Dobrze wiedzieć, Ŝe wciąŜ tutaj rządzę. – Domyślam 111

się, Ŝe w jakiś dziwny i pojebany sposób juŜ ci pomogłam… zmieniłeś się trochę. I wiem, Ŝe zrobisz wszystko, Ŝeby urzeczywistnić tę swoją fantazję. NiewaŜne w jaki sposób się do tego zabierzesz. - Moją fantazję? Do czego pijesz do cholery, Naomi? Chcę tylko wiedzieć o swoim dziecku. – To nie jest cała prawda, ale ona nie jest gotowa na więcej dzisiejszego wieczoru. To aŜ zanadto oczywiste. Nie ma sprawy. Dostanę dziecko i zdobędę jego matkę. To będzie celem mojego Ŝycia od tej chwili. NiewaŜne jest to, co mówi… Ŝe niemoŜliwe jest zobaczyć dziecko, bo pewnie jest w jakiejś rodzinie adopcyjnej. Widzę jednak, Ŝe sprawia jej to ból. Mogę to wyczytać z kaŜdej komórki w jej twarzy, w kaŜdym słowie, które wypowiada i w kaŜdym jej oddechu. - Jakoś trafiło to do twojego umysłu i wyobraŜasz sobie, Ŝe to będzie wielka sielanka poznać cudowne dziecko, które rzuci się w twoje ramiona z okrzykiem „tatuś!” – Naomi nagle wstaje i wyrzuca w górę ramiona. – śe wyniosą się z tobą gdzieś daleko, a ja będę obserwować, Ŝe masz rodzinę, o której zawsze marzyłeś. Mam rację, Turner? – Uśmiecha się do mnie jak mała szelma. – Powiedz mi, Ŝe mam w tym rację. Wpatruję się w nią znowu bardzo intensywnie i zastanawiam się o czym ona mówi. Czy tak to sobie wyobraŜam? śe nagle spróbuję załoŜyć rodzinę? MoŜe. Próbuję nie kopać głęboko w swoje myśli, ale tak. Tak! Oczywiście, Ŝe tak! - A co w tym złego? – Robię krok zbliŜając się do niej, zastanawiając się jak daleko pozwoli mi podejść, ale ona znów ucieka. Zamykam swoje oczy i czekam na jej odpowiedź. - Zmiana od dziwki do dobrego męŜa i ojca to tylko kwestia dni? – pyta sarkastycznie, a ja mam wraŜenie, Ŝe ona naprawdę próbuje mnie wkurzyć. To nie działa. KrzyŜuję ręce na klatce piersiowej i przechylam głowę. - Dziecko zmienia postać rzeczy. Większość ludzi ma czas przyzwyczaić się do tego gówna. Ty mnie właśnie tym zaskoczyłaś. Co mam zrobić? Mam sześcioletnie dziecko, które gdzieś tam 112

sobie biega a ja go nawet nie spotkałem. Wiesz jakie to jest popierdolone? - Turner. – mówi potrząsając głową, jakby nie mogła uwierzyć w to, co właśnie ma powiedzieć. – To nie jest… - Naomi! – W naszą stronę przebija się głos, a sekundę później, wykończony Emo laluś Dax stoi obok niej i dyszy. W jego oczach mogę wyczytać to, Ŝe goguś sądzi, Ŝe jest w niej zakochany. Czuję się od tego chory. Nie wiem dokładnie, czego od niej chcę, ale ona moŜe mieć rację… chcę rodziny. I nie podoba mi się pomysł, Ŝe Dax włazi na mój teren. To mnie bardzo wkurza. - Co? – Naomi warczy, a ja cieszę się jak głupek, kiedy wylewa na niego swoją złość. Dax ostroŜnie na nią patrzy i bardzo wolniutko mówi: - Naomi, policja tu jest i szukają ciebie.

113

rozdział 15 Naomi Knox

Auć, kurwa. Mój umysł zaczyna szybko pracować zaraz po tym, jak Dax wypowiada słowo „policja” i myślę o tym bałaganie, który narobiłam, kiedy byłam w Tulsa. O tym, który został nagrany, czego, oczywiście, wcześniej nie wiedziałam. O tym, który oglądałam na iPodzie Americi, i który mógł obejrzeć kaŜdy, kto ma do tego dostęp. BoŜe, mam nadzieję, Ŝe była na tyle mądra, Ŝeby to wykasować. Dziwne, Ŝe nigdy nie przyszło mi do głowy, Ŝeby ją o to zapytać. Nigdy nie byłam dobra w podchodach. Jezu i kurwa, i kurwa, i KURWA. W środku, byłam kurewsko wkurzona. Na zewnątrz zimna, jak cholerny ogórek. - Dlaczego? – To pytanie nie wyszło ode mnie; zadaje je Turner Campbell. Dax wciąŜ na mnie patrzy, ale odpowiada mu na pytanie. WciąŜ ma na sobie to samo ubranie, które miał na scenie, co jest u niego rzadkością – zwykle po występie z prędkością światła leci pod prysznic. To jest tak jakby jego rytuał. Oni muszą czekać na mnie przy naszym autobusie. - Mówią, Ŝe kogoś szukają. – Dax przerywa i drapie się po ciemnym kilkudniowym zaroście na brodzie. Próbuję nie porównywać go do Turnera, poniewaŜ byłaby to sugestia, Ŝe interesuję się jednym z nich, a moŜe nawet obydwoma. Oczywiście nie jestem nimi zainteresowana, ale i tak to się zdarza. Dochodzę 114

do wniosku, Ŝe Turner ma ładniejszą brodę. Jest grubsza, bardziej kwadratowa, ale nie barbarzyńska. Kurwa. Moje młodzieńcze zadurzenie w nim powróciło ze zdwojoną siłą. A przecieŜ spróbowałam juŜ tego wszystkiego i nie znalazłam nic, co mogłoby przetrwać. No i opuścił mnie, czyniąc cięŜarną. Nie najlepszy sposób, by zacząć jakikolwiek związek. Miedzy mną a Turnerem nigdy juŜ do niczego nie dojdzie. Prędzej chyba wolałabym umrzeć. - Kogo? - Tym razem ja zadaję pytanie, jakby nie było innych problemów na świecie. Tymczasem mam dwa. Dwa naprawdę ogromne problemy. W zasadzie dwa przestępstwa. Zaznaczam, Ŝe nie zostałam o nie oskarŜona, ale dlaczego miałaby mnie teraz szukać policja, gdyby nie chodziło o nie. Nikogo nie zabiłam… cóŜ, w kaŜdym razie nie ostatnio. - Twojego… brata – mówi Dax, a moje serce spada na kurz pod moimi stopami. Kurwa. Dax oblizuje wargi i opuszcza szare oczy na ziemię. Są jak dwa nagrobki na twarzy, dwie okrągłe kule w martwej i kontemplacyjnej ciszy. Zwłaszcza Ŝe na swoich ramionach ma wytatuowane ogromne obrazy zmarłych – zombie, szkielety i duchy. Staram się przełknąć, ale w ustach mam tak sucho, jak sucha jest ta kurewska pustynia. – Nie wiedziałem, Ŝe masz brata. – Ciągnie Dax, a jego głos brzmi, jakby czuł się skrzywdzony, choć sama nie wiem dlaczego. Słucham głosów dzieciaków siedzących w ich gruchotach i krzyczących do siebie, poniewaŜ mają spieprzone uszy od basów i słyszą się przez to niewyraźnie. Paradują w naszych koszulkach i przyczepiają na zderzaki naklejki z nazwami naszych zespołów. Myślą, Ŝe jesteśmy tacy cool i niezwykli, i beztroscy. Nie mają pojęcia ile gówna siedzi w kaŜdym z nas. Bycie „gwiazdą rocka” tak naprawdę znaczy bycie kimś, kto tworzy muzykę, ale w swoim Ŝyciu wiele pieprzy. Taka jest prawda. MoŜesz to sobie sprawdzić w słowniku. - Bo nie mam. – Mój głos jest spokojny i beznamiętny. Chcę znowu wsunąć okulary na nos, ale zaczyna mi się wydawać, Ŝe uŜywam ich jako sposobu na ukrywanie się. A ja się nie 115

ukrywam. Dokonuję świadomych wyborów i zawsze mogę korzystać z jednej z dwóch opcji… mogę albo walczyć, albo uciekać. Ale ukrywać się? To jak czekanie na kogoś, kto za ciebie podejmie decyzję. Nie lubię tak postępować. Wystarczająco złe jest to, Ŝe mam tajemnice. Podczas tej rozmowy, próbuję nie patrzeć na Turnera. Właśnie miałam mu powiedzieć resztę mojego sekretu, wyjaśnić mu ten ostatni mały szczegół i pozbyć się w końcu tego gówna z mentalnej listy rzeczy do zrobienia. Jak to się dzieje, Ŝe wszystkie złe rzeczy ni z tego, ni z owego zdarzają się jednocześnie? - Oh. – Dax wygląda na zdezorientowanego i szczypie swoją koszulę w zielono czarne paski. – Ale oni powiedzieli, Ŝe szukają… - Erica Rhinebacka? – pytam i wyjmuję papierosa, a następnie ruszam w drogę. Obaj chłopcy podąŜają za mną, jak zagubione szczenięta. CóŜ, Dax jest jak szczeniaczek; Turner jest bardziej jak włóczęga, który w tym upale szuka miłej, napalonej suki. Uśmiecham się. – On był synem moich ostatnich przybranych rodziców. – Wzruszam ramionami i mówię dalej, omijając tył autobusu i zmierzając w kierunku dwójki ludzi w niebieskich uniformach. – Jednak trudno mi go nazywać bratem. - Dlaczego mieliby go tutaj szukać? – pyta Dax. Ja równieŜ zaczynam się nad tym zastanawiać. Rzeczywiście. Dlaczego? Nie odpowiadam na to pytanie, poniewaŜ nie potrafię na nie odpowiedzieć. Robię za to następny krok przed siebie i pozostawiam Turnera i nasz mały problem. - Naomi Knox? – pyta jeden z policjantów, kiedy podchodzę do nich i macham swoim identyfikatorem. Nawet nie odpowiadam na to pytanie, poniewaŜ uznaję je za pytanie retoryczne, a poza tym odpalam właśnie papierosa. Oficer płci męskiej, duŜy, gruby koleś z wąsami, nawet się do mnie uśmiecha, ale jego partnerka gapi się na mnie z niezadowoloną miną zza opadającej na jej twarz blond grzywy. Rekompensuje sobie w ten sposób swoją niŜszość? - Co? – prycham, poniewaŜ, no cóŜ… jest to najlepszy sposób na udawanie niewinnej. Trzeba się zachowywać tak, jakby się chciało 116

skopać komuś dupę i pójść sobie dalej. Strzepuję popiół z papierosa na but faceta. Z tyłu słyszę, jak Dax i Turner siadają, Ŝeby obserwować całą akcję. Oczywiście nie mam zamiaru teraz robić nic, Ŝeby się ich pozbyć. Policjant zezuje na mnie, zdziwiony moim zachowaniem. Nie uśmiecham się, ani nie przepraszam. - Panno Knox, jesteśmy tutaj, Ŝeby dowiedzieć się czy miała pani jakiś kontakt z Erikiem Rhineback? – Gotowe. Zaprzeczam głową. Rzucam niedopałek papierosa na ziemię i deptam go stalowym czubem mojego buta. Wszyscy ludzie, którzy znajdują się w pobliŜu nas, starają się unikać zwracania na siebie uwagi. Nikt nie handluje prochami, ani trawą. - Nie rozmawiałam z Erikiem od czasu śledztwa. – Starałam się zapomnieć o prawdopodobnie najgorszym wspomnieniu obok całej tej sprawy z dzieckiem Turnera. Niepokój, lęk, bóle brzucha. Fuj. Gdybym miała wrócić do tego jeszcze raz, zabiłabym się. Właściwie prawie umarłam, kiedy zdarzył się ten incydent z pchnięciem noŜem. Bycie sprawdzanym i rozszarpywanym przez aparat ścigania jest do bani. Wiem, iŜ próbują wykonywać swoją pracę, ale ta presja i tak jest do bani. – Dlaczego miałby tutaj być? Jestem w trasie. A my ledwie moŜemy się znieść przebywając w jednym miejscu przez jeden dzień. Gliniarz kiwa głową tak, jakby się spodziewał, Ŝe właśnie to powiem, ale jego towarzyszka piorunuje mnie wzrokiem i robi krok na przód tak, jakby chciała natychmiast znaleźć dowód na to, Ŝe kłamię. Wyciągam ręce do góry i splatam dłonie. - Jest poszukiwany za morderstwo Chucka i McKenzie Rhineback. Wpatruję się w tą dwójkę i próbuję nie zdradzić swoich uczuć. Staram się zachować spokojną twarz. Kiedyś byłam w tym dobra, ale Turner potrafi mnie rozgryźć, więc moŜe tracę te zdolności. - Oh? – pytam i próbuję być zaskoczona. – Myślałam, Ŝe został oczyszczony z zarzutów? – Dobra, taa, wyłapałam gdzieś tą informację i któŜ by mi nie uwierzył w mój scenariusz. Kobieta glina uśmiecha się, ale unika odpowiedzi na moje pytanie. 117

- CóŜ, jeśli czegoś się dowiesz albo sobie przypomnisz, zadzwoń do nas. Przedwczoraj jeden z naszych patroli widział jego samochód na międzystanowej. Sprawdziliśmy czy nie ma gdzieś w tym obszarze jakiejś jego rodziny lub przyjaciół, u których mógłby się zatrzymać. Jesteś jedyną moŜliwą osobą, do której mógł przyjechać. Marszczę brwi. - Tak, cóŜ, nie jestem przyjaciółką Erika Rhineback. – Wzruszam ramionami i próbuję ignorować świdrujące mnie oczy, które wŜerają się w mój front i w tył. America patrzy na mnie w taki sposób, jakby chciała mi dać porządnego klapsa i wysłać mnie do swojego pokoju bez deseru; Turner i Dax wypalają mi dziury w plecach swoimi pytającymi spojrzeniami, a ja nawet ich w tej chwili nie widzę. Jezu, chciałabym tylko pójść spać. Miałam w planach zapodać sobie jakiś kwas, ale ostatnia rzecz jakiej teraz pragnę to skończyć biegając po ulicy golutka jak mnie pan Bóg stworzył, myśląc, Ŝe wszyscy dookoła mnie są diabłami, którzy chcą mnie pchnąć noŜem albo widłami. Wiesz, LSD robi z tobą coś takiego. Czuję, Ŝe moja odpowiedź nie była wystarczająca i dodaję – Ale zadzwonię do was, jeśli się tutaj pokaŜe. – Myślę o swoim telefonie58. – Nie mam juŜ telefonu, więc jeśli chcecie mój numer to… - Nie ma potrzeby podejmować Ŝadnych drastycznych kroków. – mówi do mnie wąsaty gliniarz. – Bądź tylko ostroŜna. Ten facet… Przerywa i zagląda mi w oczy z takim zdenerwowaniem, jakby wyobraŜał sobie zdjęcia kryminalistyczne. One są całkiem makabryczne; raz je obejrzysz, a nie zapomnisz nigdy. – To psychopata i morderca. – Kiwam głową na potwierdzenie, Ŝe rozumiem. Patrzę jak America schodzi ze schodów i gawędzi z glinami o jakimś gównie. Swoimi dobrymi obyczajami, stara się zatuszować moje złe zachowanie. W swoim białym garniturze i czerwonych obcasach, wygląda na silną kobietę i na osobę, z którą trzeba się liczyć. No i dobrze. MoŜe pomyślą dwa razy, zanim przyjadą tu jeszcze raz. 58

Ten, który pociachała w zlewie ;P

118

Odwracam się i patrzę na Daxa i Turnera. Powinniśmy skończyć naszą rozmowę, ale nie jestem juŜ w nastroju. Tak jak wcześniej powiedziałam, tylko jedną tajemnicę mogę załatwić w jednym czasie. W tej chwili nie mogę się zdecydować czy jestem z tego powodu szczęśliwa, czy smutna. PrzecieŜ właśnie byłam przesłuchiwana na temat faceta oskarŜonego o zbrodnię, której nie popełnił. Wiem to, poniewaŜ takie są fakty. Wiem to od chwili, w której ja tą zbrodnię popełniłam 59. Zapalam kolejnego papierosa i odwracam się bez słowa. Znikam w autobusie, zabierając do towarzystwa tylko swoje myśli.

Kiedy się budzę następnego ranka, pierwsze słowo, jakie wypowiadam to: - Wideo? America nawet nie patrzy w moją stronę. Gapi się na naszą stronę na Facebooku i przegląda wszystkie komentarze. Sprawdza czy nie ma jakichś złych wpisów, złych opinii na nasz temat, czy Ŝadni dewianci nie pisali o nas. America lubi likwidować wszystkie brudy. Dobrze dla niej. - Zastanów się szczerze czy chcesz odpowiedzi na to pytanie. – mówi do mnie, kiedy wpatruję się w tył jej szyi, na piegi, które wyłaniają się spod jej koszuli i sięgają do jej włosów. Patrzę na nie przez chwilę a potem rzucam swój top na puszkę z piwem. Nic jej nie odpowiadam. śadnego dziękuję ani takich tam bzdet. Odwracam się i zmierzam w kierunku prysznica. Hayden mnie potrąca i rzuca na moją głowę swoje brudne ciuchy z poprzedniej nocy. Odbijam je z warknięciem i mruŜę 59

O cholercia! Zabiła przybranych rodziców?!

119

oczy. Stoi naga i dumna przede mną, ramiona unosi do góry i eksponuje swoje małe piersi. Gówno se robi z tego, Ŝe Kash to wszystko widzi z łóŜka obok mnie. - Słyszałam o twoich kłopotach wczorajszego wieczoru. – Jestem bliska walnięcia jej pięścią w nos. Ma mały, lekko zadarty nos, z maleńkimi nozdrzami, które są jakby trochę za wysoko od jej wąskich ust. Gdybym była lesbijką, wolałabym pieprzyć Blair, niŜ ją. Podchodzę do swojego łóŜka i wyciągam spod poduszki paczkę papierosów. To, Ŝe nie odpowiadam Hayden na jej zaczepkę, jest najlepszą rzeczą, którą mogę zrobić. PrzecieŜ ona jest jedyną osobą, której wtedy wszystko powiedziałam. To ona mnie do tego zachęcała. Ona patrzyła na to wszystko z szafy wnękowej 60. Znała mój sekret i mogła mi to wszystko rzucić w twarz. BoŜe, nie mogę uwierzyć w to, Ŝe kiedyś byłyśmy przyjaciółkami. - I? – pytam tonem, który wygląda na znudzony. Stanie się jeszcze gorsza, jeśli się zorientuje, Ŝe jestem zdenerwowana. Zawsze tak robi. Przynajmniej nie zna tej tajemnicy związanej z Turnerem. Nie ma pojęcia o tym, Ŝe kiedykolwiek z nim spałam oraz Ŝe byłam z nim w ciąŜy. Dzięki Bogu! Suka jest wystarczająco zła, znając moją jedną tajemnicę. Gdyby znała dwie, to by mnie zabiłoby. Albo ja ją. Taa, najprawdopodobniej zabiłabym ją. Ale to nie znaczy, Ŝe lubię to robić. Tak naprawdę, to morderstwo jest czymś, czego nie chciałabym juŜ powtarzać. Krew nie tylko plami ręce; plami teŜ duszę człowieka. - Wygląda na to, Ŝe teraz będziesz musiała być dla mnie ekstra miła, nie sądzisz? – Wpatruję się w nią, ale nic nie mówię. Przekłada swoje orzechowe włosy przez ramię i zerka na mnie swoimi wielkimi oczami Bambi, które doprowadzają facetów (i kobiety) do szaleństwa. Hayden przygryza wargę. – To znaczy… mam na myśli to, Ŝe gliniarze zostawili swoją wizytówkę. Kazali dzwonić do siebie, gdyby pojawiły się jakieś nowe fakty. A skoro prowadzą sprawę tego morderstwa, to pomyślałam, Ŝe moŜe… Przerywam jej, rzucając papierosa na jej stopy. 60

Czyli brała w tym współudział :/ a teraz szantażuje Naomi? :/ Pokręcone to wszystko

120

- Dobra. Załapałam. Czego teraz chcesz od mnie? – Wiem, Ŝe kiedy Hayden uśmiecha się w tak nikczemny sposób, jestem w tarapatach. Cokolwiek w tej chwili powie, doprowadzi mnie to do takiego szału, Ŝe swoją złością mogłabym zburzyć piekło. Kurwa! - Turnera. – Tylko tyle… miłe i proste. Kash chrząka i opuszcza swoją zasłonę, dając nam namiastkę prywatności. Nie mogę go obwiniać. On nienawidzi Turnera; kaŜdy facet, który tu jest, nienawidzi go. To jest fakt niezaprzeczalny w tym tourne z Indecency. Prawdopodobnie słyszał jak laski wykłócają się o Turnera chyba z tuzin razy na dobę. Znasz te okropne i cholerne koszulki? Te z napisami pani taka owaka? CóŜ, na stoisku Indecency sprzedają takie z napisem „Pani Campbell”. Kumasz czaczę? Moja odpowiedź jest krótka i bardzo prosta. - Nie. Hayden odchyla się do tyłu i lustruje mnie z góry na dół. Ocenia mnie, chociaŜ wie jak daleko moŜe się posunąć w naciskaniu. Robiła to od lat. W zasadzie od czasu, kiedy załoŜyłyśmy Amatory Riot. Teraz wiem, Ŝe nigdy nie powinnam wracać do Tulsa. Powinnam uciekać i trzymać głowę nisko. - Hę? – Nie mogę jej wyjaśnić swojej odpowiedzi, poniewaŜ sama jej nie rozumiem. Mogłabym jej oddać Turnera. To znaczy… wszystko, co muszę zrobić to spędzić z tym facetem pięć minut, wyciągnąć kota z worka, i przyjrzeć się jak opada mu szczęka i cała facjata się zmienia. Zamiast tego stoję tu i palę swojego papierosa. Szary dym wypełnia przestrzeń i ociera się o czarne zasłony, które obejmują łóŜko piętrowe i zakrada się do otwartych drzwi łazienki. – Naprawdę? CzyŜbym skosztowała czegoś, co ci się podoba? Patrzę na nią i mogę tylko myśleć o Hayden i Turnerze, kiedy się pieprzyli. Czuję potrzebę, Ŝeby walnąć pięścią w coś twardego. Jednak staram się zachować stoicką twarz i luźne ręce.

121

- Nie mam zamiaru ciebie powstrzymywać, jeśli zamierzasz go prześladować. – Mówię jej i, na słodkiego Boga, jest to najprawdziwsza prawda. Nie będę. Po co mam się tym przejmować? Nawet jeśli byłabym nim zainteresowana ( a przecieŜ nie jestem), to przeszkadzanie Hayden nie wyjdzie mi na dobre. Turner sam musi się nauczyć odpowiedzialności i mówić „nie” na jej kuszenie, albo jego fantazja o szczęśliwej rodzinie nigdy się nie spełni. Myślę, Ŝe on ma słabą wolę. To jest jego problem. On tylko chce i chce… i to zdobywa… i nigdy tak właściwie nie potrafił powiedzieć „nie”. – Ale pracuję nad pewnym rodzajem gówna i on jest jego częścią. Niebieskie oczy Hayden szeroko się otwierają i wyrzuca ręce nad głowę dając mi pełny widok na swoje ciało ze wszystkimi krągłościami, z wcięciem w talii oraz tatuaŜem małej róŜy nad pępkiem. Nawet przy mnie się nie powstrzymuje przed tym, co ma we krwi. Musi flirtować i obnosi się ze swoim ciałem, poniewaŜ to jest jedyne, co robi najlepiej. Czasem prawie czuję dla niej litość. - Więc on wie? - Cholera Hayden! – warczę, dając upust mojej złości. – Oczywiście, Ŝe nie. – Roześmiała się, a brzmienie jej śmiechu wcale nie jest miłe. - W takim razie nie masz problemu z przekazaniem go? – Robię zniesmaczoną minę i wyciągam jedną rękę przed siebie. - Przekazać go? – Jestem oburzona tym, Ŝe ona w ogóle myśli, iŜ mam taką moŜliwość. – Oddać go? Mam z tym facetem pewne sprawy do wyjaśnienia i mogę ciebie zapewnić, Ŝe nie będę ci przeszkadzać. Chcesz bym była twoją słuŜącą? Świetnie. Mogę nawet pokroić dla ciebie befsztyk na małe kawałeczki, mogę ci nawet podetrzeć dupę. Ale jeśli chodzi o Turnera… jeśli go chcesz zdobyć, to działaj sama i znajdź sposób, Ŝeby go złapać. Dorośnij Hayden i sama wykonuj swoją brudną robotę. – Zakładam i zapinam w pasie jeansy. Prycham na nią, powstrzymując się przed powiedzeniem jej jeszcze paru niezbyt przyjemnych słów.

122

Pędzę na przód autobusu. Jestem zirytowana, poniewaŜ jedziemy w dalszą trasę. Wachluję ręką powietrze i biorę głęboki oddech. Jedna rzecz na raz, mówię sobie. Zastanawiam się, czy Eric naprawdę zostanie zamknięty za morderstwo swoich rodziców. To byłaby ulga dla mnie i z pewnością ten cięŜar spadłby z moich ramion. Nawet nie czułabym się winna z tego powodu. Wiedział co się działo z jego siostrą i nie zrobił ani jednej cholernej rzeczy, Ŝeby to powstrzymać. Zrobiłam to. To byłam ja. I jeśli miałabym mieć wybór, to zrobiłabym to jeszcze raz. Dobry człowiek wyrywa się z tego piekła, a dwoje złych ludzi umiera. Staram się być neutralna, więc myślę, Ŝe nadal jestem w niepewnej sytuacji. Zastanawiam się, kiedy los się dla mnie odwróci. Trzydzieści sekund później, przypominam sobie datę i moje usta staja się suche a gardło się ściska. 15 marca. Kurwa. Tak byłam zaabsorbowana tym problemem, Ŝe zapomniałam o innym… mój Ŝołądek skręca się jak szalony a ręce zaczynają mi drŜeć. Tak jest co roku. Jestem tak przytłoczona wszystkimi moŜliwościami tego, co by było gdyby, Ŝe całe moje Ŝycie zaczyna wyglądać jak jedno wielkie oszustwo, jakbym to nie była ja; jakbym nie istniała. I nie chodzi tylko o dziecko. Nie chodzi teŜ tylko o Turnera. Chodzi o wszystko. Właśnie o wszystko. - Dax. – mówię, zwracając jego uwagę. W tym momencie zdaję sobie sprawę, Ŝe on naprawdę się mną interesuje. Widzę, Ŝe nawet bardzo. Kiedyś próbował grać gdzieś dorywczo, a teraz jest w naszym zespole. Wstaje na nogi i podchodzi do mnie. Kiedy odwracam się do niego twarzą, nie uśmiecham się. Nie chcę, Ŝeby robił sobie jakiekolwiek nadzieje. – Mogę poŜyczyć twój telefon? Marszczy brwi. - śeby zadzwonić do Turnera?

123

- A czy to waŜne? – warczę na niego i wyrywam telefon, kiedy mi go podaje. Cofam się do tyłu jak burza, nie przejmując się tym, Ŝe mogę obudzić Blair i Wrena. Długimi krokami pędzę do drugiej łazienki i siadam z dupą na opuszczonej klapie kibla. I wtedy zdaję sobie sprawę, Ŝe nie znam jego numeru. śe był ukryty, niewidoczny. Jezu Chryste. Przyciskam ekran telefonu do czoła i pozwalam pustej puszce od piwa osunąć się na ziemię u moich stóp. Sięgam za siebie i spłukuję wodę w toalecie, Ŝeby mieć chociaŜby namiastkę prywatności i poćwiczyć słowa, które juŜ od dawna krąŜą mi po głowie. Chcę mieć pewność, Ŝe kiedy dojedziemy do Reno, wciąŜ będę w stanie je wypowiedzieć. - Turner. – Zaczynam i rzucam okiem w lustro. Widzę moje blade i poirytowane odbicie. Moje oczy są olbrzymie. Nie wystraszone. MoŜe zdenerwowane. Tylko trochę. Nie ma co pytać, dlaczego. W głębi duszy znam odpowiedź. Jak to się mogło stać? Dlaczego wciąŜ jestem zainteresowana Turnerem? Jak mogę wciąŜ się przejmować tym, co on sobie o mnie pomyśli, albo co powie? No jak? Jak? - Turner. – Zaczynam od początku i nie pozwalam na głos stał się suchy i ochrypły. Nie pozwalam moim przebić się przez maskę obojętności na swojej twarzy. Ŝadnego dziecka, poniewaŜ się nie urodziło. Sześć dokładnie 15 marca, poddałam się aborcji.

to by mój uczuciom – Nie ma lat temu,

Resztę dnia spędzam w autobusie rozczulając się nad sobą i niańcząc chusteczki higieniczne i cały karton papierosów. Dax zaproponował mi coś mocniejszego, ale nie sądzę, Ŝeby mi to pomogło. Jakoś nie mogę sobie wyobrazić, Ŝeby jakiekolwiek 124

twarde narkotyki, pozostawiły mi wolną wolę i pozwoliły zastanowić się nad problemem. Muszę załatwić dziś tą sprawę do końca i nie będę uciekać w stronę narkotycznego zamroczenia. Muszę przez to przejść o własnych siłach. Widzisz, ta aborcja wywołuje u mnie mieszane uczucia. Czy Ŝałuję tego? Do diabła, nie. Mam wyrzuty sumienia? Kurwa, tak. I obwiniam za to Turnera. Obarczam go winą za to, Ŝe zostawił mnie z tą decyzją samą. Winię go za uwiedzenie mnie, za Ŝerowanie na moim zauroczeniu. A ta cała sprawa z prezerwatywą? Taa, moŜe powinnam to sprawdzić, ale straciłam swój siedemnastoletni rozum dla gwiazdy rocka. W zasadzie to on powinien o to zadbać. Ja byłam młoda i głupia. Zgniatam pustą puszkę po piwie i wrzucam ją do śmietnika. Sekundę później Blair ją wyciąga stamtąd i wrzuca do pojemnika do recyklingu. Ignoruję ją. Ignoruję kaŜdego, nawet Americę, która zaczyna psioczyć na naszą pracę i na to, Ŝe wszyscy jesteśmy zbyt wielkimi luzakami. Kurwa, powinna być zadowolona z tego, Ŝe w ogóle jakoś dzisiaj funkcjonuję. Rok temu okupowałam łóŜko i oglądałam wszystkie teledyski Indecency. Tak, jestem cierpiętniczką. Otwieram następną puszkę i staram się nie wyobraŜać sobie, co będzie za sześć lat. Przypuszczam, Ŝe tak samo jak teraz: doskonała mieszanka nieba i piekła. Wiesz? śycie musi być w równowadze. Nie wszystko moŜe być róŜowe i pogodne. Palę swojego papierosa i kroczę znowu na tył autobusu, zatrzymując się, Ŝeby rzucić okiem na zewnątrz przez okna po obu stronach. Autostrada przemyka jak błyskawica, mijamy chodniki i metalowe barierki. Myślę nad tym, jak się czułam wtedy, kiedy musiałam podjąć jakąś decyzję. Adopcja nigdy nie była dla mnie odpowiednią moŜliwością. Jeśli chcesz nazwij mnie egoistką, ale to nie było dla mnie rozwiązaniem. MoŜe dlatego, Ŝe znałam to z pierwszej ręki. Wiedziałam jak to jest być zaadoptowanym, albo i nieadoptowanym. Jeśli sprowadzam kogoś na ten świat i miałby on przeŜyć choć połowę tego gówna, które ja przeŜyłam, nigdy nie mogłabym sobie tego wybaczyć. Wiem skąd pochodzi Turner. 125

Zastanawiam się, jak on się poczuje, kiedy się dowie. Chciałabym wierzyć, Ŝe ten arogancki, pewny siebie sukinsyn będzie szczęśliwy i zadowolony z tego, Ŝe został uwolniony od tego bagaŜu, ale wiem, Ŝe jest inaczej. Turner pragnął tego dziecka. Dlaczego? Nie mam pieprzonego pojęcia. Bo ułoŜył sobie wspaniałą fantazję o naszej doskonałej rodzinie? By ukryć swój brak pewności siebie i swoje mankamenty? - Powinien po prostu pójść stukać jedną z tych suk, swoich fanek – szepczę sama do siebie i przyciskam czoło do szyby, pozwalając rzęsom całować moje odbicie. Nie sądzę, Ŝe to, co zrobiłam było błędem; miałam siedemnaście lat, byłam bezdomna i w ciąŜy. I moje ręce były splamione krwią. W dosłownym znaczeniu i w przenośni. Zabiłam swoich przybranych rodziców. Oboje. Podczas snu. Jaką byłabym matką? Myślę, Ŝe właśnie przez to ten dzień jest dla mnie tak trudny. To tak bardzo boli. Straciłam moŜliwość naprawienia siebie. Utraciłam szansę na inne Ŝycie. A to wszystko dlatego, Ŝe zostałam zniszczona tak bardzo, Ŝe bałam się nawet spróbować. Moi rodzeni rodzice, kimkolwiek byli, totalnie mnie olali; moi przybrani rodzice, popieprzyli mnie. Cały ten przybrany system mnie zniszczył. A Turner? On po prostu oszalał na punkcie tego dziecka. Przypominam sobie, Ŝe właśnie dlatego tutaj jestem. Właśnie dlatego to robię. Dołączyłam do tego tourne, Ŝeby ułoŜyć sobie Ŝycie. Nie pozwoliłam na to, Ŝeby obecność Turnera mnie odstraszyła; nie pozwolę więc, Ŝeby teraz mi to przeszkodziło. Muszę zrobić to, co do mnie naleŜy, co mnie uspokoi. Muszę wyrzucić z siebie tą tajemnicę. Nie chcę dłuŜej nosić tego w sobie. I nie chcę, Ŝeby kolejny 15 marca był taki, jak teraz. Chciałabym, Ŝeby zaczął kojarzyć się dla mnie z dniem, w którym zrzuciłam ten cholerny łańcuch. Patrzę na zegarek i uśmiecham się. Niedługo ten dzień się skończy. 126

rozdział 16 Turner Campbell

Jestem jeszcze bardziej zainteresowany Naomi po tej sprawie z policją. Kiedy wróciłem do autobusu nie zrobiło na mnie wraŜenia nawet to, Ŝe Ronnie i Treyjan zaprosili do mojego łóŜka jakąś dziewczynę. Trochę zbijaliśmy bąki, ale jej nie wypieprzyłem. Powiedziałem jej, Ŝe jestem zmęczony i po wielkich szlochach wypadła z autobusu. Tak ryczała, Ŝe pobudziła wszystkich w autobusie. Świetnie. Jej strata. Nakładam trochę Ŝelu na moje włosy i układam je tak, Ŝe wystają na wszystkie strony. Mam wyglądać niechlujnie, ale jednocześnie skromnie. Wszystko sobie zaplanowałem. Doskonale. Podkreślam oczy kredką, ale nie tak, Ŝeby wyglądać jak jakiś Emo popierdoleniec. Mają wyglądać na lekko udręczone. Zmieniam ćwiek w moim języku oraz kolczyki na wargach wymieniam na kółka a w moje małŜowiny uszne wkładam czerwone wtyczki. - Stroisz się dla panny Naomi Knox? - Treyjan opiera się o futrynę drzwi i wywala na mnie jęzor. Jego brązowe włosy sterczą do góry a na szyi ma zawiązany krawat. Jest jednak bez koszuli. Typowy Trey. Uśmiecham się do siebie w lustrze i patrzę na niego przez ramię.

127

- Być moŜe. Masz coś do tego? Jesteś zainteresowany? – Treyjan wzrusza ramionami i zaczyna grzebać w kieszeni jeansów, szukając fajek. - Nie byłem nią zainteresowany, dopóki nie widziałem jej pewnej nocy biegnącej nago przez parking. Cholera, ma dziewczyna super ciało. – Próbuję ignorować fakt, Ŝe zaciskam ręce po obu stronach ciała a powietrze stało się nagle gęstsze. Uśmiecham się z wyŜszością i przeczesuję palcami włosy raz za razem, Ŝeby się upewnić, Ŝe są doskonałe. - Taa, mieliśmy parę spraw. – mówię do niego, nie wdając się w szczegóły. Na pewno się nie wygada, jeśli wie o tym, Ŝe nie uprawiałem seksu z Naomi tamtej nocy. - ZauwaŜyłem to. – Cofa się, robiąc mi miejsce, Ŝebym mógł przejść obok niego. Zmierzam w kierunku drzwi. Zaparkowaliśmy około godzinę temu i mam dosyć czekania. Chcę zobaczyć Naomi. Nie, to nie tak. Muszę ją zobaczyć i muszę odnaleźć swoje dziecko. – Ale dlaczego? Kilka dni temu zachowywałeś się, jakbyś nie mógł jej znieść. Teraz nagle się zakochałeś? Co się dzieje Turner? Znam ciebie juŜ szmat czasu i nigdy nie widziałem, Ŝebyś patrzył na jakąś dziewczynę w taki sposób, jak patrzysz na nią. Stawiam stopę na ostatnim schodku i jestem juŜ gotowy by odejść. Zatrzymuję się jednak na chwilę. Jakaś część mojego serca chciałaby się ugiąć i zwierzyć się Treyjanowi. Zamiast tego mówię. - Pa, Treyjan. Jak ty to kiedyś nazwałeś? Aa, taa. Sprawy się popieprzyły i twoja mamunia zaszła z tobą w ciąŜę. – Sięgam do tylniej kieszeni i wyciągam Trojany61 i rzucam małą kwadratową paczkę mu przez ramię. Wyskakuję z autobusu i ruszam w drogę. - Hej! Turner. – Wykrzykuje za mną. – Pierdol się, facet! – Przez następne kilka błogich chwil wszystko jest normalne. Nawet lepiej niŜ normalne. Podbiegam do Naomi i uśmiecham się od ucha do ucha. Moje ciało szaleje, a moje serce zaczyna mocno bić. 61

prezerwatywy

128

Wygląda dziś wieczorem idealnie jak cholera. Jest ubrana w biały bezrękawnik, który ma tylko jeden guzik z logo Amatory Riot tuŜ nad jej piersiami. Kolory ich logo tylko podkreślają pasujący do wszystkiego stanik, wyłaniający się spod bluzeczki przy kaŜdym jej ruchu. Wokół szyi ma muszkę z czaszką. Muszka jest z tego samego materiału co jej bardzo, bardzo krótka spódnica. Zatrzymuje się przede mną i kładzie ręce na biodra, wydając z siebie westchnienie, którego całkowicie nie rozumiem. - Hej tam, seksowna. – mówię do niej i nic nie mogę poradzić na to, Ŝe zauwaŜam jak jej wargi podjeŜdŜają lekko w górę. Między nami jest taki Ŝar, Ŝe mój chuj juŜ jest twardy, a moje ciało zaczyna się pocić. Oblizuję wargi i przeczesuję ręką włosy. A ona… ona tylko stoi przede mną i patrzy na mnie tajemniczymi oczami. Nie potrafię juŜ określić jakiego są koloru. – Wiesz? – Zaczynam zanim zdąŜy coś powiedzieć. – To prawda. Uczciwość jest najlepszą polityką. Jest coś, co chciałabyś mi powiedzieć? – Pozwala sobie na mały uśmieszek i robi krok do tyłu. Potrząsa głową, jakby nie była w stanie uwierzyć w to, co właśnie powiedziałem. – To oczyści ciebie, obiecuję. - Oh, naprawdę? – pyta sarkastycznie. – Nie masz pojęcia co to ze mną zrobiło, więc nie składaj fałszywych obietnic. – Naomi unosi dłonie, Ŝeby mi przeszkodzić w wypowiedzeniu słów, które mają właśnie wyjść z moich ust. – Pozwól mi to w końcu z siebie wyrzucić, Ŝebyśmy mogli skończyć ze sobą, dobra? – Podnoszę brwi i klikam kolczykiem w moim języku o zęby. - Skończyć ze sobą? – Robię krok do przodu, chwytając ją kurczowo za ramiona. Kiedy tylko nawiązuję kontakt z jej skórą, czuję się jakby trafiła we mnie bomba, która zamienia mój mózg w papkę. – Ale miedzy nami dopiero coś się zaczyna. – Moje usta opadają na jej wargi i czuję jej gorący smak, zmieszany ze smakiem papierosów. Z mojego gardła wychodzi jęk, który się gubi w rozpaczliwej gorączce drapania palcami i zgrzytania zębami. Całujemy się mocno i szorstko, jakbyśmy nie potrafili inaczej, jakbyśmy chcieli sprawić sobie nawzajem ból. Nie 129

rozumiem tych uczuć, które krąŜą po moim ciele wraz z moją krwią. Wplatam palce w jej włosy i przyciskam jej twarz do siebie. Muszę się przyznać, Ŝe nie dziwi mnie, kiedy Naomi uderza mnie w brzuch i odskakuje ode mnie. Ślina mieni się na jej wargach, co sprawia, Ŝe wydają mi się jeszcze bardziej apetyczne. Moje usta takŜe są mokre i przecieram wargi ręką. - Kurwa, a to za co teraz? – Po raz pierwszy dostrzegam w niej krztynę wraŜliwości. Przez jej twarz przebiega wyraz niepewności, czego u niej jeszcze nigdy nie widziałem. Podnoszę ręce do góry i krzyŜuję je za głową. Przymykam oczy i próbuję się nie wkurzyć. Mam ochotę na nią krzyczeć, zapytać ją z czym ma problem. Wbrew temu, co ona sobie myśli, nie jestem niepokonany. Pewne rzeczy mnie wkurwiają i przyjmowanie razów jest jedną z nich. W swoim Ŝyciu juŜ wystarczająco wiele ciosów otrzymałem od własnej mamusi i dochodzących tatusiów. W zasadzie tylko jej pozwalam robić coś takiego i sam nie rozumiem dlaczego. - Turner, nie ma Ŝadnego dziecka. – Wyskakuje z tym tekstem, a moje oczy szeroko się otwierają. Obejmuję ją spojrzeniem. - Co? – Moja pierwsza myśl jest taka, Ŝe mnie okłamała. Ta myśl sprawia, ze zaraz oszaleję, Ŝe za chwilę się odwrócę i odejdę stąd. Wiele razy przyłapywałem dziewczyny na tym, jak próbowały mnie łapać na ciąŜę. Mówiły, Ŝe prezerwatywa zawiodła, albo jakieś inne gówna. Wszystkie były kłamczuchami i im to ostatecznie udowadniałem, Ŝe chciały mnie złapać w pułapkę. Jednak ja chcę być tym zachwycony. Naomi to ze mną zrobiła. Zachwyciła mnie tą informacją. Nie oczekiwała ode mnie niczego, nie oczekiwała po mnie dobrej reakcji na swoje słowa. Zrobiła to w taki sposób, jakby przekazywała mi całkiem obojętną rzecz, pustą. Więc jak mogło być kłamstwem to, co mi powiedziała? Jak? Mrugam a moje usta niebezpiecznie się wykrzywiają. Mięśnie moich ramion drŜą. Naomi przeczesuje dłonią włosy i wyciąga zapalniczkę. Odpala nią papierosa. Trzęsie się cała, ale nie mam pojęcia czy ze strachu, czy ze złości, czy teŜ z radosnego podniecenia. 130

- Nie ma Ŝadnego dziecka, Turner. JuŜ nie ma. – Kieruje swoje oczy na mnie. wygląda to tak, jakby chciała mi rzucić wyzwanie swoim suchym spojrzeniem. Moje ramiona opadają w geście rezygnacji. - Nie nadąŜam. Śmieje się chrapliwym śmiechem i potrząsa głową. Cofa się i zakłada ręce na plecy. Pochyla się tak bardzo, Ŝe zamiast patrzeć na mnie, spogląda na ziemię. - Oczywiście, Ŝe nie nadąŜasz. – Słyszę jej szept, a mój gniew bierze górę. Robię krok do przodu i popycham ją. Potyka się, ale odzyskuje równowagę, wyprowadzając sierpowego pod moją brodę z taką siłą, Ŝe bolą mnie od tego zęby. W ten sposób odpycha mnie od siebie o krok albo dwa. - Moje dziecko nie Ŝyje? – pytam, a ona zaczyna się śmiać. Śmieje się, jakby oszalała. Robi to tak głośno, Ŝe ludzie zaczynają nam się przyglądać. – Ono nie Ŝyje a ty się śmiejesz? Słyszę kroki i wiem, Ŝe ludzie podąŜają ku nam, Ŝeby przerwać naszą walkę. - Moje dziecko. – mówi, prostując się i wciągając w płuca powietrze. – To było moje dziecko i ja musiałam dokonać wyboru, co z tym zrobić. Nie masz Ŝadnych praw, nawet do pamięci o nim, Turner. Jedynym powodem, dla którego ci to mówię, jest fakt, Ŝe mam dość bycia dręczoną przez te wszystkie duchy. – Naomi mocno gestykuluje rękoma w powietrzu. – Mam juŜ dość odliczania godzin do dnia, w którym sześć lat temu miałam aborcję. To w zasadzie nie powinno mnie juŜ obchodzić, ale obchodzi. Wiesz dlaczego mnie to obchodzi, Turner? – Celuje w mnie palcem i unosi drugą rękę, Ŝeby powstrzymać Daxa przed wmieszaniem się pomiędzy nas. Przybiegł do nas a za nim nadleciała ta ich śpiewająca suka. TuŜ za sobą słyszę chrząknięcie Treyjana. – Obchodzi mnie to, poniewaŜ pozwoliłam sobie zaplątać się w ciebie. Zakochałam się w obrazie, w fałszywym idolu uśmiechającym się do mnie promiennie z góry i przez to przegrałam wszystko, co liczyło się w moim Ŝyciu… moją 131

godność, moralność i świadomość własnego ja. Zabrałeś mi wszystko, co we mnie było. MoŜesz nie wiedzieć co to znaczy. MoŜe nie było to dla ciebie nic osobistego. Ale właśnie to w tym wszystkim jest najgorsze. Rzuciłeś mnie na kolana, nie wiedząc nawet, Ŝe to robisz. Nawet o to nie dbałeś. Nie obchodziło cię to. Byłeś dla mnie całym światem, a ja dla ciebie nic nie znaczyłam. CóŜ. I wiesz co? Nie jestem juŜ nastolatką i nie podziwiam ciebie. Nie szanuję ciebie i szczerze mówiąc, myślę, Ŝe jesteś jedną z najpodlejszych istot, które Ŝyją na tej ziemi. Naomi unosi wysoko głowę i przez sekundę obawiam się, Ŝe będzie płakać. Ale nie. Trzyma głowę wysoko i wyrzuca z siebie tą ropiejącą i zgniłą tajemnicę. Mam nadzieję, Ŝe to ją uspokoi. Mam nadzieję, Ŝe mówiąc mi o tym wszystkim, zdejmie ten cięŜar ze swojego serca. To, co od niej słyszę, sprawia, Ŝe jest mi niedobrze, czuję się przez to wszystko chory. Moja głowa zaczyna wirować. Kręci mi się w głowie. - Naomi. – Zaczynam, ale ona mi przerywa. - Nieco ponad sześć lat temu, wkroczyłeś w moje Ŝycie i mi pomogłeś. Potem spędziliśmy ze sobą noc i ja tego nigdy nie zapomniałam. – Naomi sięga do tyłu i wyciąga nóŜ. Robię krok do tyłu, a Dax podchodzi bliŜej. Jednak ona nie kieruje ostrza w moją stronę. Pochyla się i rozpina swój but, ukazując nagie ciało i kostkę. Widzę tam tatuaŜ z moim imieniem. – Zostawiłeś mnie z pełnym brzuchem i z pustym sercem – mówi z westchnieniem. – I miałeś na mnie ciągle wpływ, poniewaŜ ja tobie na to pozwalałam. – Na chwilę przerywa. – Ale juŜ nie. JuŜ nigdy więcej. Wyszło szydło z worka tak samo jak ty zejdziesz z mojej skóry. NóŜ miga na dół i kroi skórę, tnie od prawej strony w dół boku i wycina mały tatuaŜ w kształcie serduszka. Przesuwam się do przodu, odsuwam Daxa i padam na kolana przed Naomi. Nie zwracam uwagi na brud i kurz. Nie próbuję jej powstrzymać, poniewaŜ to nie jest mój pieprzony wybór. Nie mogę tego zrobić, ale patrzę jej w oczy i nie wiem co powiedzieć. Ściska mnie w klatce piersiowej. Gardło mam zaciśnięte. Co czuję? Gdzieś w 132

środku czuję złość i martwię się. Myślę tylko o sobie. Ale to coś nowego? Myślę o tym, Ŝe miała rację; szukałem fantazji o rodzinie. Co ja kurwa sobie myślałem? Ona mną manipulowała. Trochę. Albo moŜe to ja wyciągnąłem swoje własne pochopne wnioski?… Nie potrafiłem teraz podjąć Ŝadnej prostej decyzji. Zamiast starać się o jej wybaczenie, po prostu ją całuję w to miejsce, z którego zostałem właśnie wyrugowany. Nie obwiniam jej o to, Ŝe rozcina moje ramię i miesza naszą krew. Naomi porzuca nóŜ i cofa się do tyłu. Oddala się chwiejnym krokiem, pozostawiając za sobą ślady krwi. Szkarłatne krople, które pozostają na zakurzonym betonie.

133

rozdział 17 Naomi Knox

Jak byś Ŝył dalej po takiej scenie, jak ta? Hmm? Co byś zrobił, gdyby wszyscy myśleli, Ŝe jesteś psychopatą? MoŜe i jestem, ale tylko trochę. Zagubiłam się w tym na chwilę. Ale teraz stoję na scenie z bolącą kostką i z siekierą opartą o krocze i czuję się duŜo lepiej. Jedna tajemnica przestała być tajemnicą i jest mi lŜej na sercu. Mocno szarpię gitarę, przykucam z nią, patrzę na Wrena i ruszam na środek sceny, Ŝeby się z nim spotkać. Tak, jestem na swoim miejscu – tonę w muzyce i w pocie, i krwi. Teraz scena jest moim Ŝyciem. Zapominam o dzisiejszym dniu. Zapominam o tym, Ŝe jestem po królewsku pokręcona. Nie potrzebuję Turnera albo ducha tego dziecka, nie potrzebuję Ŝadnego z nich. Jestem tylko ja i mój Wolfgang, ja i moja muzyka. To musi mi wystarczyć. Gram więc jak wściekła, a potem uciekam stamtąd i wycofuję się do bezpiecznej strefy, czyli do autobusu. Nie chcę widzieć Turnera. Dax juŜ tam na mnie czeka, jakby za pomocą czarów. Miękkość w jego szarych oczach napędza mi stracha. Zaczyna mi wyznawać, co do mnie czuje. Mówi, Ŝe coś dla mnie ma. Kurwa. - Dax, nie mogę tego teraz zrobić. – mówię mu, kiedy otwiera usta i zaczyna swoje wyznanie. Kładę swoją rękę na blacie kuchennym, 134

Ŝeby odzyskać równowagę. Nie chcę teraz słyszeć o miłości aŜ po grób. Nie chcę miłości po tym wszystkim. Nie rozumiem tego i to mnie przeraŜa bardziej, niŜ jakiekolwiek inne gówno, które przeŜyłam. Dax kilka razy mruga, jakby nie był pewny, Ŝe mówię całkiem powaŜnie. Obydwoje jesteśmy spoceni przez adrenalinę, która zawsze nas ponosi na scenie. Tak właściwie, to chciałam pójść pod prysznic i spać. Albo tylko spać. MoŜe tylko spać. - Naomi, ja… - Dax, jestem teraz cholernie powaŜna! – krzyczę na niego i nie czuję ani trochę winna. Nawet wtedy, kiedy jego twarz opada a jego oczy pochmurnieją. Przez dłuŜszą chwilę przygląda mi się. Wydaje mi się, Ŝe to trwa wieczność. Nie ruszam się. Nie jestem w stanie teraz się ruszyć. W końcu Dax kiwa głową i odchodzi. Czuję ulgę. Moje ręce zaczynają drŜeć i jestem zdesperowana brakiem uwagi, jak osoba uzaleŜniona od seksu albo czegoś innego. Sądzę, Ŝe czuję się tak jak bohater ksiąŜki, którą kiedyś czytałam, wykorzystana i wypieprzona przez ludzi. Teraz rozumiem, jak on to czuł. Nie chcę się tak czuć. Praktycznie w tej chwili emocje we mnie eksplodują. Nie chcę ich. Chcę się ich pozbyć. Chcę poczuć pustkę. Wychodzę więc z autobusu i idę na polowanie, chcę sobie znaleźć partnera. Schodzę po schodach i wpadam na mojego przyrodniego brata, Erica Rhinebacka.

- Czego chcesz? – Wyrzucam z siebie.

135

Eric się uśmiecha, przez co wygląda jak jego ojciec. Robi mi się niedobrze. Stoi jakieś sześć stóp przede mną. Ubrał się w jakiś wymyślny garnitur, jakby był kimś waŜnym. Bzdura. Eric jest nikim i złudne są jego nadzieje, Ŝe się wybije w górę. - Ja takŜe się cieszę, Ŝe ciebie widzę, Naomi. – Podchodzi do mnie bliŜej i wyciąga rękę. Nie odsuwam się od jego awansów, ale odmawiam przyjęcia ręki. Jeśli go dotknę, nawet na ułamek sekundy, mogę go zabić. - Gliny ciebie szukają. – Zapalam papierosa i wydmuchuję dym przez zaciśnięte zęby. Oglądam jego ciemny garnitur. Jest drogi i szyty na miarę. Musiał duŜo kosztować. Zastanawiam się skąd go ma. Eric opuszcza swoją chudą i bladą rękę. Oblizuje wargi. – Najwyraźniej myślą, Ŝe zabiłeś swoich rodziców. - To dziwne, prawda? – Jego ciemne włosy są tak czyste, Ŝe aŜ lśnią nawet w przyćmionych światłach ulicznych. Z budynku sączy się muzyka, wrzaski i krzyki. Turner jest teraz na scenie. Wykrzykuje własne serce i rozkłada anielskie skrzydła tak bardzo, Ŝe zasłaniają jego diabelski ogon. – Podobno pozbyliśmy się dowodów. Zastanawiam się więc w jaki sposób doszli do tego, Ŝe to byłem ja. – Wpatruję się w niego i zaciągam się papierosem. - Winisz mnie za to? – pytam go z niedowierzaniem. Eric wzrusza ramionami. Ten ruch jest tak lekki, jakby był beztroski. Wróciły wspomnienia, kiedy byliśmy młodsi. Myślałam wtedy, Ŝe on chodzi nad wodę. Dobrze, Ŝe szybko nauczyłam się tego, Ŝe to nie była prawda. – Nie przyczyniłam się do tego nawet w najmniejszym stopniu. – Przerywam, poniewaŜ przychodzi mi do głowy pewna myśl. – Wysłałeś to? – pytam go z determinacją w głosie. Eric patrzy na mnie, jakbym zwariowała. - Myślisz, Ŝe wysłałbym glinom pocztą narzędzie zbrodni z moimi odciskami palców? Super! Naprawdę masz nierówno pod sufitem. - Narzędzie zbrodni? – Myślę o poplamionych krwią noŜycach. Myślę o tym, co czułam, kiedy wbijałam je w gardło tego gwałciciela. – To niemoŜliwe, Ŝeby mieli narzędzie zbrodni. 136

- Dlaczego nie? – pyta Eric, ale ledwo go słyszę. - PoniewaŜ ja to dostałam. - No dobra. Więc on nie wie o czym ja mówię. Jeśli wysłał ten film, to jest świetnym aktorem i dobrze to ukrywa. – I ptaki. – Kontynuuję i jestem ciekawa jego reakcji. Znów patrzy na mnie jak na wariatkę. - O czym ty, kurwa, jazgoczesz, Naomi? – syczy, pochylając się do przodu. Jego niebieskie oczy są skierowane na mnie i błyszczą strachem. – Nie wiem nic o jakichś pieprzonych ptakach. Wszystko co wiem to fakt, Ŝe gliniarze są przekonani, Ŝe ja to zrobiłem. Jesteś pewna, Ŝe wciąŜ masz te noŜyczki? Jeśli je masz, to jestem pewien, Ŝe blefują. Jeśli jednak nie… - Jeśli nie, to co? – pytam go. Jestem tak wściekła, Ŝe serce mi wali. Nie wiem dlaczego. Eric nie wie, Ŝe to byłam ja. Fakt, doskonale wie, co się działo z jego siostrą. Ale nigdy jej o to nie obwiniał. Wszystko, co kiedykolwiek zrobił, to próba ukrycia tego i zamiecenia pod dywan. Wie co jej robili, ale nigdy nawet nie próbował jej pomóc i to powstrzymać. Zastanawiam się, czy myśli, Ŝe uprzątnięcie czyjejś krwi odkupi jego winy. - Kurwa, nie wiem co wtedy – warczy. – Moje sprawy dobrze się teraz układają, Naomi. Nie mogę teraz tego spieprzyć. - Więc mnie odszukałeś? - Tak! – Podnosi ręce i szczypie się w swoje wąskie wargi. – Katie zaginęła. – Moje serce przestaje na chwilę bić, a potem zrywa się w galopującym tempie. - Zaginęła? - Tak, odeszła. Nie mogę jej nigdzie znaleźć i Naomi, jest coś gorszego. – Przełykam głośno ślinę. - Co? -Tak. To okropne, Ŝe była w to zaangaŜowana. – Eric przerywa i wkłada ręce w kieszenie. Z jednej z nich wyciąga srebrną piersiówkę. Przykłada ją do ust i łapczywie pije. Przypomina mi to 137

noce, które spędzaliśmy na gapieniu się w gwiazdy i chlaniu. Kiedyś myślałam, Ŝe zabierał mnie tam, bo mnie lubi. W rzeczywistości, nie chciał nawet słyszeć o tym, co się działo z jego siostrą. Przejmuję od niego piersiówkę i biorę z niej duŜy łyk. Jeśli Katie zaginęła, to chyba mam swoje odpowiedzi. MoŜe nie całkiem pewne, ale prawdopodobne. To by wiele wyjaśniało. - Chodź – mówię i nieznacznie się odwracam. Kiwam na Erica, Ŝeby podąŜył za mną. – Poszukajmy tych noŜyc.

Oczywiście zniknęły. Sześć lat przewoŜenia ich na dnie torebki, której nigdy nie uŜywam i nagle zniknęły. Po niewielkiej przestrzeni walają się zupełnie nieprzydatne rzeczy… papierki od gumy, puste juŜ szminki, stary telefon komórkowy, ale noŜyc nie ma. Nie pomaga nawet to, Ŝe szukamy ich wspólnie. Eric odszedł; nie miał wyboru. Dax był pod prysznicem, kiedy weszliśmy do autobusu, ale America siedziała przy stole na przedzie. Obiecałam, Ŝe zadzwonię do niego, kiedy je znajdę. Dał mi wizytówkę i odszedł. Kolejny duch siedzi obok mojego prawego kolana, przy pudełku ze złotymi pinezkami. Katie Rhineback. Nie jestem w stanie obarczyć jej winą za problemy, które ma teraz. Pewnego dnia, jej matka zamknęła ją na klucz w szafie wnękowej na blisko tydzień. Dała jej dwie butelki. Jedną z sokiem pomarańczowym, a drugą pustą… Ŝeby do niej sikała. Miała wtedy dziesięć lat.62 Pocieram twarz rękoma i napominam się, Ŝe było warto… Ŝe Rhinebackowie byli złymi ludźmi. Musieli umrzeć 62

O kurde! :/ Niezły koszmar dla dziecka.

138

za to, co zrobili Katie… za to, co próbowali zrobić mnie… za to, co mogliby zrobić wielu innym. - Kurwa. - Wszystko w porządku? Głos dochodzący z mojej prawej strony, napędza mi stracha. Ale to tylko Dax. Ignoruję go i zaczynam wszystko wrzucać z powrotem do torebki, poza zasięg jego wzroku. Z powrotem chowam ją do szuflady pod moją koją. Muszę trzymać całe to gówno tam, poniewaŜ Spencer mogłaby to wypieprzyć podczas sprzątania. Staję na nogi w samą porę, Ŝeby zobaczyć Hayden wychylającą się jak duch zza Daxa. Jest blada, spocona i napierdolona jak gówno. Potyka się do przodu i wpada na Daxa, rechocząc ze śmiechu. Wcale się nie przejmuje tym, Ŝe jej cycki wypadły z ciasnego gorsetu, który załoŜyła na dzisiejszy koncert. Na twarzy Daxa nie widać rozdraŜnienia tylko niepokój. Pomaga Hayden stanąć na nogach. Ta z kolei rzuca mu się w ramiona i całuje go w szyję. Potem patrzy na mnie przez ramię. - Nie chcę teraz o niczym rozmawiać. – odpowiadam i mam nadzieję, Ŝe mnie zrozumie. Zastanawiam się, czy nie poprosić go o działkę kwasu, ale wiem, Ŝe to poboŜne Ŝyczenie. W zasadzie teraz nie powinnam ćpać. Patrzę na Hayden, która poci się jak świnia. Jej źrenice są tak wielkie, Ŝe oczy wyglądają jak doły. Wiem, Ŝe nie będę mogła zająć się tą gównianą suką, jeśli się najebię. Teraz sądzę, Ŝe Katie jest jedyną osobą, która mogła wysłać ten film, zabić ptaki i ukraść noŜyce. Zdecydowanie mogła to zrobić. W sumie, kiedy w tej chwili myślę o niej jako o podejrzanej, nie wydaje mi się to juŜ takie dziwne. Tak, myślę, Ŝe mogła zamordować zwierzęta i uŜyć ich krwi do namalowania makabrycznych obrazów. Katie mogła ześwirować. Gwałcona przez całe swoje Ŝycie, torturowana bez ustanku, zagłodzona. To cud, Ŝe nie zabiła nikogo więcej. Jeśli jednak zdecyduje się na ten krok, to najprawdopodobniej ja jestem pierwsza na jej liście. 139

- Wiem, ale myślę, Ŝe powinnaś porozmawiać z kimś. - Nie jestem samobójcą. – Hayden znowu na niego upada i łapie go za koszulę. Rzuca na mnie okiem przez ramię. - Wiesz, Ŝe nie moŜesz mieć ich obydwóch – mruczy do mnie, a potem próbuje znowu całować Daxa. On ją łagodnie odpycha i próbuje jej pomóc, kładąc ją do łóŜka. Hayden pozwala mu na to i rozkłada przed nim szeroko swoje nogi. Pod tą krótką spódnicą nie ma na sobie bielizny. CóŜ za niespodzianka. - Zajmę się nią – mówię do niego, kiedy ona łapie za rękawiczkę bez palców i stara się zdjąć ją uwodzicielsko z ręki. – Ja to zrobię ale, proszę, wyjdź stąd. Dax zaciska wargi a blada skóra jego twarzy staje się jeszcze bielsza. To chyba znak, Ŝe się rozzłościł. To mu się nie zdarza często, ale kiedy tak się dzieje… - Bo co? PoniewaŜ nie chcesz usłyszeć, co mam ci do powiedzenia?! Bo nie chcesz wiedzieć, co do ciebie czuję?! Sięgam i odrywam ręce Hayden od Daxa, ściskając mocno jej nadgarstki. Robię to ze złością. Małpa chichocze i walczy ze mną. Jednak robi to bardziej dla widowiska. Mogłaby bardziej się postarać. Ta anorektyczna suka potrafi walczyć. Wierz mi, byłam juŜ adresatem jej uderzeń. Czy jej oddałam? Oczywiście. Czy to ciągle boli? Kurwa… tak. To wciąŜ boli. - Błędnie odczytujesz moje emocjonalne zachowanie – syczę i ciągnę Hayden bliŜej Daxa, Ŝeby ją wrzucić do łazienki. Skuliła się tak, jakby miała zamiar rzygać. Kilka sekund później to robi. Na szczęście do umywalki. Łatwe do posprzątania. – W rzeczywistości to całkowita obojętność. Zostaw mnie w spokoju, Dax, a swoje wyznania zachowaj dla siebie. – BoŜe, Naomi. Za ostro? Wiem, Ŝe słowa, które z siebie wypluwam są mało intensywne, ale moje emocje są teraz na granicy wybuchu, a nie wygląda na to, Ŝebym mogła je z siebie w najbliŜszym czasie wyrzucić. Nie potrzebuję dodawać jeszcze Daxa do tej mieszanki.

140

- Oh? Hę? Wyglądało na to, Ŝe byłaś bardziej niŜ chętna do wylania całego twojego serca przed Turnerem. Ignoruję słowa Daxa. Nie chcę zaczynać z nim kłótni. Po co mam się tym przejmować? No po co? Odsuwam włosy Hayden od twarzy i zapobiegam upapraniu ich rzygowinami. Będę miała mniej bałaganu do ogarnięcia. Będę więc szczęśliwsza. Nie mogę powstrzymać uśmieszku, kiedy ta zdzira pochyla się tak mocno do umywalki, Ŝe uderza się w czoło o kran. - Świetnie. Nie rozmawiaj ze mną. Ignoruj mnie. – Za sobą słyszę szelest i dłoń Daxa szybko pojawia się nad moim ramieniem. Coś mi miga przed twarzą. – Ale nie moŜesz zignorować tego. To coś upada obok Hayden a za mną rozbrzmiewają kroki. Zapalam papierosa i podciągam w górę spódnicę Hayden. Sadzam ją na toalecie, Ŝeby zrobiła to, co musi zrobić. Zostawiam ja tam i podnoszę jakiś mały okrągły przedmiot. Wychodzę z łazienki i próbuję na tym skupić wzrok. Ten kawałek plastiku, leŜący w mojej dłoni, ma oczy i włosy. To jest głowa. Głowa lalki. A wewnątrz niej jest wizytówka z adresem przychodni w Tulsa. Papieros wylatuje mi z ust i upada na podłogę. Mój Ŝołądek się skręca. Moja ręka mocno się zaciska. Kiedy ją otwieram, na mojej dłoni leŜą roztrzaskane kawałki plastiku. 63

63

Masakra  Ktoś ją szantażuje w ten sposób. Zaczynam się zastanawiać nad tym, czy to nie Hayden, skoro była kiedyś jej przyjaciółką. Może Katie ma do tego powody, ale postępowanie Hayden jest okropne…

141

rozdział 18 Turner Campbell

Jestem teraz cholernie wkurzony. Wchodzę na scenę i swoją wściekłość wykrzykuję do mikrofonu; tłum dziko szaleje. Laski rzucają na mnie swoje staniki i majtki; wszyscy zaczynają tańczyć pogo pod sceną. Wszyscy szaleją. Moja energia staje się ich energią i po krótkim czasie cała aula jest jak wrzący bałagan. Kiedy kończę, rzucam mikrofon na podłogę i kopię go poza scenę. Speaker wrzeszczy a Milo próbuje mnie zatrzymać. - Nie wkurwiaj mnie – mówię do niego i staram się trzymać swoje emocje na wodzy, próbując je zrozumieć. Przeczesuję ręką włosy. Pot leje się po mojej twarzy, moczy mi koszulę. Jestem cały mokry. Chodzę szybko tam i z powrotem, jak tygrys w klatce. Za mną tłum wrzeszczy, Ŝe chce bisu. Pieprzę ich. Trzęsę się ze wściekłości i jestem pewien, Ŝe kolejne słowa, które wyjdą z moich ust, nie będą zbyt piękne. Jeszcze tego brakowało, Ŝebym spieprzył sobie karierę przez jakąś laskę. Naomi. I oto jak doszedłem do pieprzonego myślenia o niej… tak jak zawsze powinienem o niej myśleć. Nie wiem, kiedy sprawy 142

całkowicie zmieniły swój bieg. Kiedy zdąŜyłem pomyśleć, Ŝe jesteśmy w jakiś sposób połączeni? Nie jestem popieprzony, wiem to. Cokolwiek to było, to był tylko drobny błąd w osądzie. Skóra mnie swędzi tak, jakby szalały po niej płomienie. Roznosi mnie od środka. - Turner, nie chcę, Ŝebyś zrobił coś, czego potem będziesz Ŝałował. – Milo do mnie mówi. Obracam się do niego i jestem skłonny do wyładowania frustracji na moim managerze. Jego bladoniebieskie oczy spokojnie się we mnie wpatrują, ale jego ręce drŜą a krawat zwisa luźno. Boi się. Nie wiem czy myśli, Ŝe go uderzę, czy Ŝe zamierzam wziąć dupę w troki i stąd zwiać. Ma jednak prawo się obawiać bez względu na powód. Jestem bliski wybuchu. - A co ty o tym wiesz? – pytam go zbliŜając się do jego twarzy. Jest ode mnie niŜszy. Blondyn z bladą cerą. Chudy. Nie budzi grozy. – Wykonujesz tylko swoją pieprzoną pracę i kontrolujesz szkody, kumasz? To ja ciebie zatrudniam, pamiętasz o tym? Chcesz zachować swoją pracę? W takim razie posprzątasz to, co ja spierdolę. Potem odwracam się i odpycham stojącego mi na drodze do wyjścia Treyjana, który patrzy na mnie ze zdenerwowaniem w oczach. Wychodzę w ciemność. Jeden malusieńki sekrecik odmienił wszystko. To powód, dlaczego ich tak bardzo nienawidzę. Nigdy nic dobrego nie wychodzi z trzymania choćby jednej, najmniejszej tajemnicy. Gdyby Naomi mi wtedy powiedziała, Ŝe jest w ciąŜy, to… No co, Turner? OŜeniłbyś się z nią? Zmiótłbyś ją pod dywan? Spluwam na podłogę. Kurwa. Najprawdopodobniej kazałbym jej zrobić, to co właśnie zrobiła. Chciałbym, aby mój mózg nie był jak jajecznica. W jednej sekundzie wiem, czego potrzebuję, co sprawi, Ŝe poczuję się jak ja. Koks mi pomoŜe. Wiem, Ŝe tak będzie. Kilka działek i będę znowu sobą – silny, szykowny i gotowy do pieprzenia kogokolwiek. Pracowałem zbyt cięŜko, Ŝeby pozwolić czemuś takiemu pociągnąć mnie w dół. Do diabła, dlaczego miałbym na pozwolić? Dlaczego 143

miałbym czuć się jak gówno przez to wszystko? Pieprzona Naomi Knox. Dobijam do autobusu i wlatuję po schodach. Pędzę jak burza na tył, gdzie w zamkniętej szufladzie trzymamy dobre gówno, Ŝeby roadies nas nie okradali. Kiedy w niej grzebię i wyjmuję nieprzyzwoitą ilość kokainy, wchodzi kobieta ostatniej godziny, panna Naomi pieprzona Knox. Odwracam się z towarem w ręce, spodziewając się, Ŝe zobaczę Jessiego, Treyjana lub Ronniego. Na jej widok moje serce zaczyna z wściekłości szybko bić, a mój chuj twardnieje mocno jak kamień. Ściskam torebkę z kokainą z taką siłą, Ŝe wybrzusza się pod moimi palcami i za chwilę wybuchnie mi w ręce, rozsypując proszek po całej podłodze. Naomi stoi w swoim białym bezrękawniku i w krótkiej spódnicy. MruŜy na mnie oczy i potrząsa rękoma. Dzieli nas odległość około ośmiu stóp. Powietrze miedzy nami jest rozgrzane do czerwoności. Moje jeansy zrobiły się stanowczo za ciasne a moja dupa jest cała mokra od potu. Kurwa. Naomi jest ładna, ale ja przecieŜ byłem z mnóstwem ładnych dziewczyn. To nie tylko o to chodzi, ale ja, kurwa, nie mam pojęcia co jeszcze moŜe w niej być, Ŝe ma na mnie taki ogromny wpływ. Robię niepewny krok do przodu. - Czego chcesz? – pytam ją i w wyobraźni widzę, jak wykrzywia usta i karze mi spierdalać. Ale to ona tutaj przyszła, więc mam prawo ją pytać. – I jak się tutaj, do cholery, dostałaś. – Naomi przystaje w drzwiach a guzik jej bezrękawnika się rozpina. Stoi rozchełstana i świeci mi w ślepia swoim stanikiem. Mam miły widok na jej gładki brzuch i srebrną czaszkę, która przekuwa jej pępek. - Najwyraźniej twój bramkarz lubi mnie bardziej niŜ ciebie. – odpowiada i chociaŜ zauwaŜyłem, Ŝe próbowała być rozdraŜniona i apatyczna, to nic nie daje. Tam jest ich czterech, więc nie jest pewna na sto procent czy tak faktycznie jest. Naomi mocno 144

przygryza wargę i zamyka oczy. Potrząsa głowa, robiąc krok w tył. – Nawet nie wiem, dlaczego tu przyszłam. Ja… - Otwiera szeroko oczy i przeszywa mnie spojrzeniem, jakby chciała mnie pociąć na kawałki. Pragnę tylko zmniejszyć dystans między nami, mocno ją złapać i posiąść. Chciałbym zmienić jej wygląd, Ŝeby budziła we mnie wstręt a nie potrzebę podziwiania jej. Stoi przede mną, jak przeraŜona kicia, gotowa na to by biec daleko i nigdy nie oglądać się za siebie. Poruszam się ostroŜnie, przez chwilę ignorując ból w moim zabandaŜowanym ramieniu. Kiedy o tym myślę, mam ochotę znowu się urŜnąć. Idę do przodu, zmuszając się do zdjęcia z niej oczu. Do spojrzenia na coś innego, na jakiś martwy przedmiot, który nie osądza mnie z kaŜdym mrugnięciem powiek i ciemnych, długich rzęs. Chwytam mój portfel z szuflady kuchennej i siadam przy stole. UŜywam swojej karty kredytowej, Ŝeby wyłoŜyć cztery równe linie… dwie dla mnie, dwie dla niej. - Siadaj. – ZauwaŜam, Ŝe moje ręce drŜą. Co do chuja? Powinienem przecieŜ wyjść i znaleźć jakąś dziewczynę z publiczności, która mnie uspokoi i odepchnie z mojego umysłu wszystkie nieprzyjemne myśli. MoŜe jestem tak okaleczony umysłowo, poniewaŜ nie pieprzyłem Ŝadnej laski od kilku dni? Jezu. Od czasu utraty dziewictwa, co miało miejsce w wieku trzynastu lat, jest to najdłuŜszy okres bez seksu. Całe to dotrzymywanie wierności Naomi, doprowadzi mnie niedługo do szaleństwa. Wyciągam dwudziestkę z mojego portfela i zwijam ją w rulon. Pochylam się nad stołem i wkładam jedną końcówkę w dziurkę od nosa i przykładam do białej linii na granitowej powierzchni stołu. Zamykam palcem drugą dziurkę od nosa, mocno wącham i prycham głośno, wchłaniając koks do swojego organizmu. Naomi patrzy na mnie, stojąc w drzwiach. - Nie przyszłam tutaj, Ŝeby z tobą ćpać, Turner. – Przerywa i zakłada niesforne kosmyki włosów za ucho. Jej oczy dzisiaj są 145

suche, jak kurz po burzy, która przeszła bez deszczu. Są ciemne. Zastanawiam się, co by się stało, gdybym je trochę zmoczył? PrzecieŜ nie mógłbym się skarŜyć na mokrą dziewczynę w moim autobusie, nawet jeśli miałaby nią być Naomi Knox. – Przyszłam tutaj, Ŝeby ciebie ostrzec. - Ostrzec mnie? – pytam ją, kiedy wącham drugą linię i zbieram resztę proszku moją kartą kredytową. Następnie wdycham jeszcze raz i upewniam się, Ŝe na blacie nic nie zostało. - Przed czym? Przed sobą? Zamierzasz znowu potraktować mnie noŜem? – BoŜe, chłopie, jesteś pieprzonym chujem. Zdaję sobie sprawę z tego, Ŝe nie robię nic, Ŝeby to zmienić. Próbowałem to zrobić przez krótki czas, kiedy myślałem, Ŝe mam dziecko. Miałem powód do tego, Ŝeby się zmienić. A teraz? Niespecjalnie. Przed Naomi wszystko było dobrze; znów moŜe być dobrze. Ona jest naprawdę intrygująca, ale nie mogę pozwolić jej na to, Ŝeby mnie w ten sposób wyniszczała. Widziałem juŜ, co podobna obsesja zrobiła z Ronnim i jak to go spieprzyło. Powinienem się więc cieszyć i błogosławić to, Ŝe nie ma Ŝadnego dziecka. Ale się nie cieszę. Czuję się po prostu… pusty. Rzucam dwudziestkę na stół i odchylam do tyłu głowę, opierając ją na poduszki. Czekam aŜ się poczuję jak super bohater. - Nie wiem jak ci to powiedzieć, bez wyjaśniania wszystkiego – mówi, a jej głos jest tak zmęczony, Ŝe wprawia mnie to w oszołomienie. Podnoszę głowę w górę i wpatruję się w nią. Klepię ręką w ławkę obok swojego lewego uda. Jeśli nie odbędę dzisiaj z nią stosunku, to wpadnę w pułapkę. Nadszedł czas, aby się od niej uwolnić. Czas, aby ją porządnie wypieprzyć a potem o niej całkowicie zapomnieć. Jestem pewien, Ŝe kiedy tylko to zrobię, Naomi dołączy w mojej pamięci do nieskończenie długiego rzędu twarzy i ciał, Ŝe stanie się tylko odległym wspomnieniem. Bzdura. Ignoruję swoje myśli i patrzę na nią, kiedy jest tak blisko mnie.

146

Naomi ma tak kształtne i zgrabne ciało, Ŝe nie mogę od niej oderwać wzroku. Ma krągłe kształty z krągłymi piersiami, które nie są wcale obwisłe. Są pulchne i pełne, nie musi nawet nosić stanika, Ŝeby je utrzymać. Ma doskonałą klatkę piersiową w stosunku do bioder, wąską talię oraz długie nogi. Naomi jest jak pieprzony sen, jak marzenie. W kaŜdym razie fizycznie. Bo jeśli chodzi o jej psychikę, to jest w opłakanym stanie. - MoŜe łatwiej ci będzie odciąć się od tego wszystkiego przy niewielkiej pomocy. – Wyciągam w jej kierunku dwudziestkę. – MoŜe wtedy dasz mi wreszcie spokój, hę? MoŜe dasz nam wreszcie zacząć z czystą kartą. – Oczywiście Ŝartuję, ale Naomi rusza powoli i niepewnie do przodu. - Naprawdę jestem tutaj po to, by ciebie ostrzec. Jest pewna dziewczyna… Uśmiecham się po szelmowsku. - Zawsze jest jakaś dziewczyna. - Kurwa, Turner! – Naomi pochyla się nad stołem i trzaska w niego dłońmi. Kiedy na mnie krzyczy, zaczynam się pocić i nad moją górną wargą pojawiają się kropelki wilgoci. – Mówię powaŜnie. Całe to gówno jest na powaŜnie. Nie jestem pewna jak daleko ta dziewczyna się posunie. Nie wiem co jeszcze zrobi. Nawet nie wiem czy ona ma jakiekolwiek gówniane pojęcie o tobie, o twoim istnieniu i o twoim związku ze mną. Ale musiałam tutaj przyjść. – Przerywa na chwilę i bierze głęboki oddech. Patrzę, jak jej klatka piersiowa unosi się i opada. Skupiam się na tatuaŜu złamanego serca między jej piersiami i zastanawiam się, czy ma on coś wspólnego ze mną. – Moja kolejna głupia decyzja, która jest związana z tobą – szepta te słowa głęboko oddychając. Bierze dwudziestkę i pochyla się nad dwiema kreskami białego proszku. Wdycha jedną po drugiej. Przez kilka minut siedzimy cicho i wpatrujemy się w siebie. Powietrze jest nadal gorące. Pomiędzy nami aŜ trzaska z napięcia, jakby błagało nas, byśmy zlikwidowali wszelką odległość między 147

naszymi ciałami, byśmy owinęli się wokół siebie nawzajem. BoŜe, gdyby się zgodziła, pieprzylibyśmy się jak króliki. Naomi podskakuje i zachowuje się jak pokręcona, kiedy Ronnie i Treyjan wchodzą po schodach i znajdują nas razem. - Muszę juŜ iść. – mówi i nagle wstaje. Przeciska się pomiędzy nimi i dociera do drzwi w jednej chwili. Nawet nie mam szansy ryknąć za nią. Wciskam papierosa między swoje wargi, odpalam go i doganiam ją w odległości około stu stóp od autobusu. - Najpierw wyrzucasz z siebie jakieś gówno, a potem zostawiasz mnie w zawieszeniu i w niewiedzy? O kim do kurwy nędzy mówisz? – Milknę i palę papierosa, dając Naomi czas na wyjaśnienia. Pozwalam jej zaprowadzić mnie do miejsca, w którym wyzna mi wszystko, co zamierzała mi przedtem powiedzieć. Teren imprezy jest otwarty przez całą noc, więc tłum nadal się przechadza. Jednak, kiedy stałem na scenie, ludzi było dziesięciokrotnie więcej. W obecnej chwili czuję zapach kolejnej wielkiej tajemnicy. PodąŜam tuŜ za Naomi, prawie deptam jej po piętach. Za mną snuje się smuŜka dymu z papierosa. Wchodzę za nią tylnymi drzwiami do budynku koncertowego. Lawirujemy pomiędzy naszymi pracownikami technicznymi, którzy składają nasz sprzęt. Kierujemy się schodami w dół, na widownię. Na szczęście jest tutaj wystarczająco ciemno, Ŝe nikt nas nie rozpoznaje. Mieszamy się wśród wytatuowanych i przekutych kolczykami ciał, ubranych w czarne koszulki zespołu, opierających się o ciemną ścianę mocno oklejoną naklejkami. Naokoło czuć zapach potu i alkoholu. Cały czas wiele się tutaj dzieje. Nadal gra muzyka i ciągle słychać krzyki tłumu. Cholernie to uwielbiam. Nie za bardzo mi się podoba to, kiedy Naomi wchodzi do damskiej toalety i zostawia mnie znowu samego i w niewiedzy. Zatrzymuję się na chwilę. Rozglądam się dookoła i wchodzę za nią do środka. Oświetlenie w tej gównianej dziurze jest tak mizerne, Ŝe mógłbym zostać wzięty za jakąś okropnie brzydką laskę. MoŜe. Uśmiecham się z wyŜszością i zamykam za sobą drzwi na klucz. 148

Nad naszymi głowami migocze światło, które wydobywa się ze starych połamanych plastikowych lamp, kołyszących się tam i z powrotem, rozbujanych przez powietrze z przewodu wentylacyjnego nad kabinami. PoŜółkłe kafelki pokryte są niewiarygodną ilością róŜnego rodzaju naklejek. Pozostała część ścian jest poplamiona przez Bóg wie co. Nie chcę się nawet domyślać, co to moŜe być. Opieram się plecami o drzwi i dalej palę swojego papierosa. Koka zaczyna działać i krąŜy w mojej krwi. Naomi pochyla się nad jednym ze zlewów. Jej włosy opadają wokół jej twarzy jak zasłona. - ZjeŜdŜaj stąd, Turner. – mówi do mnie, ale jej słowa są bez Ŝadnego wyrazu. Nie ma w nich ani pasji, ani wściekłości. CóŜ, przynajmniej nie jest na mnie zła. Przypuszczam, Ŝe dusi w sobie wiele… czegoś. Zastanawiam się czy to moŜe być poŜądanie… nie jestem pewien. Wpatruję się w nią. Pozwalam oczom sunąć wzdłuŜ jej całego ciała… od twardych ramion do jej krągłej dupy. ObniŜam wzrok na jej skórzane buty, które zasłaniają tatuaŜ z moim imieniem. Rzucam papierosa na podłogę i zaczynam sprawdzać wszystkie kabiny, podciągając się na drzwiach, jak na linie. Naomi podnosi głowę i patrzy na mnie w brudnym lustrze. Ktoś na nim namalował czerwoną szminką rogi diabła i są one dokładnie na wysokości głowy Knox. Jakie to dziwne i zwariowane. - Co ty robisz? - Oh, daj spokój, Naomi. Doskonale wiesz co musi się wydarzyć i dlaczego właśnie to robię. - Hmm, naprawdę nie mam cholernego pojęcia o czym w tej chwili mówisz, więc wyrzuć to w końcu z siebie i mnie oświeć. – Naomi odwraca się w moją stronę i czeka bym skończył swoją myśl. Dobra. Nikogo prócz nas tutaj nie ma. Nagle ktoś puka do drzwi i Naomi wrzeszczy, Ŝeby spierdalał. Mój uśmiech staje się trochę większy.

149

- Wiesz to ty; i ja teŜ to wiem. Będziemy się pieprzyć, Naomi. – Naomi przewraca na mnie oczami. - Naprawdę, robisz to na akord, wiesz? – Gwałtownie cedzi kaŜdą sylabę. Robię krok do przodu, a ona sztywnieje. Zatrzymuję się i odpalam kolejnego papierosa. Patrzę przy tym prosto w jej oczy, które śledzą moje wargi. Uśmiecham się pomalutku i staram się to zrobić w miły sposób. - A ty nie? Najpierw mnie atakujesz i plujesz jadem o jakiejś gównianej suce na wolności, a potem odmawiasz mi wytłumaczenia o co chodzi w tym wszystkim. Powiedz, czy mówimy o tej chudej, anorektycznej lasce? O tej z małymi cyckami? - Jezus. Kurwa. – Naomi szepta i zbliŜa swoją twarz do mojej na chwilę. – Hayden Lee. Nie pamiętasz jej imienia? Nie pamiętasz jak ją pieprzyłeś? – Wzruszam ramionami i strzepuję popiół na podłogę. Niewielka strata; pełno na niej śmieci: rozrzucony papier toaletowy, gumy, nawet kilka brudnych koszulek. Interesujące. - Nie za bardzo. Nie pamiętam jej. Najwyraźniej nie była zbyt imponująca. Naomi na chwilę opuszcza głowę na dół. Po chwili unosi ją z powrotem do góry i zmierza w kierunku drzwi. Kurwa. Musiałem powiedzieć coś złego. Doganiam ja i łapię ją za łokieć. Ona odsuwa się i wali mnie nim mocno w Ŝołądek. W okamgnieniu mój gniew bierze nade mną górę. Szybko i mocno ją łapię, szorstko okręcam i przykuwam ją do ściany. Unieruchamiam ją, przyciskając jej ręce do ściany nad głową. Całuję ją, a ona gryzie mnie tak mocno, Ŝe krwawię. Jednak nie przestaję. Nie przestaję nawet wtedy, kiedy próbuje kopać mnie kolanami po jajach. - Idź do diabła, Turner. – Patrzy mi prosto w twarz. Napina muskuły i próbuje się wydostać z mojego uścisku. – Nigdy więcej. JuŜ ci to powiedziałam. Ty i ja razem. To się nigdy nie zdarzy.

150

- Nigdy nie mów nigdy. To nie musi być teraz – szeptam prosto w jej twarz. Mój oddech ogrzewa jej twarz. Spoglądam głęboko w jej oczy, które aŜ płoną z wściekłości i są szeroko otwarte. – Po prostu kiedyś. To wszystko o co proszę. Kiedyś ja i ty będziemy mogli ruszyć do przodu, zapomnieć o przeszłości, tatuaŜach i o aborcji. - Jak łatwo ci to mówić. – warczy na mnie. Widzę to w jej spojrzeniu. Widzę jak cholernie mnie nienawidzi. Nie cierpi mnie. Widzę uczucia tak potęŜne, Ŝe prawie się cofam. Prawie. Ale po chwili w głębi jej oczu widzę błysk czegoś, co próbuje przede mną ukryć w głębi swojej duszy. Myślę, Ŝe to poŜądanie. Opuszczam jedną rękę i wślizguję ja pomiędzy jej nogi. Przesuwam swoje palce w górę wewnętrznej strony jej uda. Taa. Oh, kurwa. Jest gorąca i wilgotna. Gotowa. Gotowa dla mnie. W moim umyśle pojawiają się zamazane kolorowe obrazy… gorąca Naomi owinięta wokół mojego fiuta. Naomi. Oblizuję swoje wargi. Muszę ją znowu mieć. Po prostu muszę. Nie ma innej opcji. – To nie ty cierpiałeś. Pochylam się do przodu i znowu ją całuję. Ona uwalnia się z mojego uścisku i odpycha mnie tak mocno, Ŝe wpadam na drzwi kabiny i prawię ląduję z głową w kiblu64. Kiedy łapię równowagę i się odwracam, zauwaŜam, Ŝe Naomi otwiera drzwi. Szybko skaczę do przodu i trzaskam nią o porysowane drewno. Odpinam zamek błyskawiczny w moich spodniach. W powietrzu unosi się chrobotanie metalowych ząbków. - Powiedz mi, Ŝe nie jesteś zainteresowana – szeptam jej do ucha. Z przyjemnością zauwaŜam, Ŝe drŜy i zaciska swoje pięści w dwie małe kulki. – Powiedz mi, Ŝe mam przestać i stąd wyjść a to zrobię. Nie będę się juŜ nigdy więcej tobie narzucać. – W tej chwili postępuję bardzo ryzykownie. Nie wiem co zrobię, jeśli kaŜe mi wyjść. Ta laska będzie mnie prześladować do końca Ŝycia. Będę przez nią chory do tego stopnia, Ŝe nawet tysiąc kobiet mnie z tego nie wyleczy. To jest moja ostatnia szansa na ucieczkę przed nią. Albo na zawsze będę pod jej urokiem. Ponownie ignoruję jej

64

Hehe :D Chciałabym to widzieć ;) Brawo Naomi ;P

151

punkt widzenia. No bo przecieŜ ja wiem lepiej. Trudno wykorzenić stare zwyczaje, prawda? - Nienawidzę ciebie – mówi do mnie a ja nie słyszę tej nienawiści w jej głosie. Przynajmniej nie kazała mi przestać. Wyciągam ze spodni swojego fiuta i uwalniam ją z uścisku. UŜywam swoich rąk, by podciągnąć jej spódnicę w górę jej bioder. Naomi załoŜyła śliczne i skąpe stringi, dzięki którym jej dupa jest właściwie naga, krągła i seksy. DraŜnię chujem jej rowek między pośladkami i obserwuję koraliki potu, które zjeŜdŜają po jej skórze w dół nóg. Chciałbym ją okręcić, Ŝeby mogła patrzeć na mnie, kiedy będę ją pieprzył, ale obawiam się, Ŝe ucieknie mi, kiedy to zrobię. - Masz prezerwatywę? – pyta mnie trochę przytłumionym głosem, jakby obawiała się, Ŝe najmniejszy dźwięk rozbije tę gorączkę między nami. To nie moŜe się zdarzyć. Czuję się jakbym topił się w gorącej lawie. KaŜdy cal mojego ciała płonie Ŝywym ogniem i skwierczy, powodując nieznośny ból. Jestem jednym wielkim bólem. BoŜe, jestem napalony jak cholera. Puszczam jej biodra i łapię jej koszulę. Szarpię ją i ściągam ją z jej ramion, rzucając do zlewu obok nas. Za chwilę moja koszula ląduje w tym samym miejscu. Mogę juŜ dotknąć jej skóry swoim nagim ciałem i przyciskam ją do brudnych i odrapanych drzwi toalety. - Turner. – Oprzytomniała i jej głos jest pełen rozsądku. Wiem, Ŝe nie da się wciągnąć w Ŝadne moje gówno. To nie jest tak, Ŝe obwiniam ją o cokolwiek. Ale kiedy stoję obok niej i czuję jej nagie ciało pod swoimi palcami… pamięć mi zaczyna wracać i zdaję sobie sprawę z tego, Ŝe nie chcę uŜyć prezerwatywy. Część mnie chce ją oszukać i powiedzieć jej, Ŝe właśnie ją załoŜyłem. Chcę zaspokoić swoje pragnienie, które złapało mnie z taką siłą, Ŝe ledwo mogę oddychać. Ale nie robię tego. Tym razem myślę teŜ o kimś innym, niŜ tylko o sobie. Zdaję sobie sprawę, Ŝe tak powinno być. Sięgam więc do tylnej kieszeni spodni i wyciągam paczkę kondomów. Na przedzie paczuszki jest logo Indecency (to był pomysł Ronniego, a nie mój); biała głowa kozła z czarnymi rogami na czerwonym tle, z krzyŜem nad oczami i z wywieszonym jęzorem. 152

Naomi zaczyna się siłować, więc ją puszczam, robiąc krok w tył. Odwraca się i moŜe mnie całego widzieć. Skopuję buty z nóg i opuszczam spodnie w dół, więc stoję przed nią z gołym zadkiem jak wariat. Jednak ten sposób bardziej mi się podoba. Wygląda naturalniej lub coś w tym stylu. Naomi stoi naprzeciwko mnie i patrzy mi prosto w oczy. Po chwili bierze swoje okulary słoneczne i wkłada je na nos, zaciskając przy tym wargi. - Mogę na to spojrzeć? - Pewnie. – Podaję jej paczuszkę z uśmiechem. Wiem, Ŝe w ten sposób próbuje mnie kontrolować. Niech jej będzie. Moje ego nie pozwala mi myśleć inaczej. – Masz najlepsze cycki na świecie. – Sądzę, Ŝe w tej chwili przewraca oczami, ale nie jestem tego do końca pewien. Cholerne okulary. Naomi ogląda pakiecik z kaŜdej moŜliwej strony, jakby niewiadomo czego tam szukała. Kiedy zaspokaja swoją ciekawość, podnosi głowę i wyciąga rękę, Ŝeby odpiąć z przodu stanik. Ten maleńki łaszek spada na podłogę wraz z jej spódnicą. Nie zdejmuje jednak butów. Mądra dziewczynka. - To będzie szybki i bezosobowy seks. Potem między nami koniec. Czy to jasne? - Nie musisz mi dwa razy tego powtarzać – mówię, kiedy Naomi oblizuje wargi i robi krok do przodu. Otwiera paczkę i wyciąga gumkę. Wazelina lśni na jej palcach, kiedy przekłada kondom z prawej do lewej ręki. Obejmuje palcami podstawę mojego fiuta i zakrywa tatuaŜ nietoperza złapanego w ciemną pajęczynę, który sięga trzonu. Uskrzydlony, ale w pułapce. Zdesperowany, aby być wolnym, ale z góry skazany na przegraną. Lubię symbolikę, dlatego go zrobiłem – na szczęście dzierganie tego obrazka pamiętam. Naomi szybko zakłada kondom i cofa się kilka kroków w tył. Powietrze stygnie, a potem wre od gorączki; muzyka pulsuje jak wściekłe bicie serca, ściany drŜą i gasną światła.

153

rozdział 19 Naomi Knox

Patrzę na nagiego Turnera. Twarde mięśnie brzucha. Wspaniale zbudowany. Napalone i spocone ciało. Gruby fiut dumnie sterczy między jego nogami. KaŜdy kawałek jego doskonałego ciała jest pokryty sztuką tatuaŜu. Jest tego tak duŜo, Ŝe trudno uchwycić je wszystkie w jednym rzucie oka: pająki, wilki, łapy zwierząt, nietoperze, pajęczyny. Oblizuje wargi i macha na mnie kolczykiem w swoim języku. Po chwili w łazience gaśnie światło. Po kilku sekundach nasze ciała wpadają na siebie z taką siłą, Ŝe to aŜ boli. Znalazłam się na plecach na brudnej, wzbudzającej wstręt podłodze. Turner chwyta w ręce moje biodra, a jego chuj wciska się w moje wnętrze. Tak szybko wchodzi we mnie aŜ po same jądra, Ŝe nie mam czasu zastanowić się nad tym i zaprotestować. Winię za to kokainę. Zza zamkniętych drzwi nadal dobiega muzyka, słychać krzyki ludzi, błagające o więcej. Jest głośno, ale nie na tyle głośno, Ŝeby zagłuszyć jęk, wydobywający się z gardła Turnera, który harmonizuje z moim dyszeniem. Brzmi to tak, jakbyśmy właśnie śpiewali naszą wspólną piosenkę. Chciałabym uznać to za requiem, ale bardziej wygląda mi to na preludium. Kurwa. 154

Zaciskam dłonie. Moje palce drapią kafle podłogowe i ślizgają się wśród sterty przemoczonego papieru toaletowego i papierków po zuŜytych tamponach.65 To powinno we mnie wzbudzać wstręt, ale tak nie jest. Jestem podniecona, a nawet zachwycona. Tak długo nienawidziłam Turnera i chciałam nawet jego śmierci. Cała ta nienawiść nagromadziła we mnie tyle seksualnego napięcia, Ŝe teraz mam tylko chęć ujeŜdŜać go tak długo, aŜ mi eksploduje serce a moje paznokcie pokryją się krwią z jego pleców. Przeciągam paznokciami w dół jego kręgosłupa, drapię go tak mocno, Ŝe nasze spocone ciała ślizgają się o siebie. Gorąco do gorąca, skóra przy skórze. Jego jaja draŜnią moją dupę, a jego usta spadają na moje wargi. Skubię, przygryzam i draŜnię kolczyk na jego języku. Robię to prawdopodobnie mocniej niŜ powinnam i sprawiam mu ból swoimi zębami. Turner uderza swoimi biodrami o moje tak mocno, Ŝe mam wraŜenie, iŜ nasze kości roztrzaskają się na tej brudnej, ohydnej i zaśmieconej podłodze.66 Nic nie mówimy. No bo po co się fatygować? Nie mamy sobie nic do powiedzenia, Ŝadnych słów poza tym, co robią nasze ciała… to one za nas rozmawiają. Właśnie tu i teraz parzymy się jak para dzikich kotów, machających ogonami, kładących uszy i obnaŜających pazury. Turner odrywa się od moich ust i zmierza do moich sutków. DraŜni je uŜywając do tego swojego kolczyka. DraŜni je tak mocno, Ŝe moje ciało wygina się w łuk a gęsia skórka mnie zdradza i pokazuje mu jak bardzo mi się to podoba, jak bardzo jestem tym zachwycona i jaką mi to daje przyjemność. A nie powinno tak być. JuŜ kiedyś mnie pieprzył i zostawił samą z tą okropną decyzją… A ja wciąŜ nie potrafię go nienawidzić z taką siłą, jak powinnam. Dlaczego? Dlaczego? Dlaczego? 65 66

Znowu fuj! ;P Aż mnie ciary przechodzą, że pozwoliła na to w takim ohydnym miejscu Po raz kolejny fuuuuj! :/ Jak ona mogła do tego dopuścić? :/

155

Wyginam plecy w łuk i przywieram mocniej do niego. Odciągam się od zimnej podłogi. Turner wciska ręce pode mnie i moŜe mnie podeprzeć. Jestem teraz jak powstający z popiołów feniks. Siadam na nim okrakiem i obejmuję ramionami jego szyję. Przyciągam go z powrotem do swojej twarzy, do swoich ust. Nagle światło powraca do Ŝycia i zapalają się lampy, oświetlając nasze twarze blaskiem i cieniem. Znów go widzę. Jego minę i rozpacz w jego oczach, o której istnieniu on zapewne nie wie. Widzę tą namiętność, z którą się stale obnosi i tę intensywność, którą ukrywa za arogancją, za pieprzeniem i za narkotykami. Gdzieś w głębi siebie wiem, Ŝe on ma juŜ tego dosyć i dlatego teraz tak mocno przylega do mnie. To była tylko kwestia czasu. I myślę, Ŝe pojawiłam się w jego Ŝyciu w odpowiednim dla niego czasie. Ale wiesz, Ŝe to nie jest prawdziwe. Tamtej pierwszej nocy, zapoczątkowaliście pewien związek. Ty to wiedziałaś; i on to wiedział. MoŜe wyrzucił ciebie ze swojego umysłu. Ale zostawił tatuaŜ, o którym nie pamiętał, bo był pijany. Zrobił go, poniewaŜ wtedy ciebie lubił. Chciał ciebie wtedy tak samo, jak chce ciebie teraz. Turner nie potrzebuje kogoś, kto się rozkłada przed nim i wszystko przyjmuje. On potrzebuje kogoś, kto potrafi walczyć i mu się przeciwstawić. On pragnie ciebie. Prowadzę sama ze sobą tę dyskusję w mojej głowie. W tym czasie Turner sięga w górę i łapie moje okulary słoneczne. Ściąga mi je i odrzuca do tyłu z taką siłą, Ŝe odbijają się od ściany i tłuką się na milion kawałków. Chwytam jego brodę, mocno naciskając moimi paznokciami. Pod nimi ukazują się małe czerwone krople, które podkreślają bladość jego skóry. Patrzę na jego kilkudniowy zarost oraz na ten pewny siebie uśmiech. - Jesteś mokra – mówi. Całuję go, Ŝeby się zamknął. Jednak on nie zamyka oczu. Łajdak ma je szeroko otwarte i wpatruje się nimi we mnie. Robi to, czego ja nie chcę, Ŝeby robił… stara mi się podlizać. Moje biodra poruszają się powoli aŜ przestaję nimi kołysać. W końcu Turner szaleje. 156

Chwyta mnie z warknięciem i odchyla mnie w dół tak mocno, Ŝe aŜ boli. Odchyla w tył swoją głowę, Ŝe mogę gryźć i całować jego szyję oraz tatuaŜe na niej. Myślę o nim na scenie. Zastanawiam się jak to moŜliwe, Ŝeby przechodził taką metamorfozę – od anioła do diabła. On przyciska moje ciało mocno do siebie i z mojego gardła wychodzi okrzyk orgazmu, który osiągam na ułamek sekundy przed nim. On równieŜ krzyczy. Nasze głosy się łączą, jakbyśmy byli jakąś szczęśliwą, baśniową parą nowoŜeńców. Nasze serca biją jednym, szybkim i szaleńczym rytmem. Natychmiast od niego odskakuję i potykam się przy tym. Łapię moją spódnicę oraz jego koszulkę. Narzucam na siebie te dwa kawałki odzieŜy. Dyszę i szlocham, chociaŜ nie wiem dlaczego. Łapię za drzwi i je otwieram. Uciekam stamtąd, zanim Turner zdąŜy się pozbierać i mnie zatrzymać.

Potykając się wracam do autobusu i wspinam się po schodach do środka. Znajduję tam Daxa i Hayden. Zostawiam ich samym sobie i znikam w swojej koi. Wkładam do uszu słuchawki i zasłaniam kotarę. Zgłaśniam muzykę tak bardzo, Ŝe to aŜ boli i sprawia, Ŝe mam dziki zawrót głowy. Nie potrafię. Nie mogę. Nie moŜesz kochać kogoś, kogo nie znasz. Upominam siebie, wracając myślami do naszego pierwszego razu. Wiem wiele o Turnerze. Czytałam na jego temat wiele artykułów. Widziałam go na scenie. Słuchałam jego muzyki. To nie znaczy, Ŝe znam całą cholerną prawdę o tym facecie… o tym, co on ukrywa pod spodem… pod swoją powierzchownością. Poza tym ten człowiek 157

jest kompletnym i całkowitym dupkiem. Dziwką. Narkomanem. Zasadniczo nie ma w nim nic, co mogłabym polubić. Nadal mam w uszach słuchawki, słucham rockowej muzyki i bujam się w jej rytm. Zaciskam tak mocno powieki, Ŝe czuję od tego ból. Nie oczekuję tego, Ŝe Turner będzie mnie gonił po tym, co zrobiliśmy. Zawarliśmy przecieŜ umowę. Jednak w głębi siebie mam nadzieję, Ŝe on jednak to zrobi. Chcę tego. I nie chcę. Mam taki cholerny mętlik w głowie, Ŝe zapominam o Ericu i Katie i o podwójnym zabójstwie, które popełniłam. Jestem nieźle popierdolona, prawda? Nawet Hayden zostawia mnie w spokoju przez resztę nocy. Nikt nie skarŜy się na zbyt głośną muzykę, chociaŜ słucham na okrągło tego samego do następnego ranka, kiedy wyjeŜdŜamy z parkingu i ruszamy w dalszą drogę, jakby nic się nie stało. A tyle się zdarzyło… tak wiele. Kiedy wyskakuję z łóŜka, idę prosto pod prysznic i tak mocno się szoruję, Ŝe moja skóra robi się czerwona i piecze. Ubieram koszulkę Turnera (nie pytaj mnie dlaczego) i jeansy rurki. Nie przejmuje się bielizną, ale wkładam cięŜkie, wysokie buty, które skrywają mój tatuaŜ na kostce. Nie mogę uwierzyć w to, Ŝe naprawdę go wycięłam. Teraz noga boli mnie tak bardzo, Ŝe nie mam innego wyjścia i muszę o tym myśleć. Bez przerwy. Na okrągło. Cholerny Chryste. - Co się stało wczoraj wieczorem? – pyta mnie Hayden, patrząc prosto na mnie swoimi niebieskimi oczami spod długich i gęstych rzęs. Mam ochotę walnąć ja pięścią w twarz. W zamian za to siadam przy stole i zmuszam się do jedzenia naleśników, które właśnie usmaŜyła America. Rozglądam się wokół stołu. Nie tylko ja jedna mam wygląd nieszczęśnika. Dax wygląda jakby miał zamiar strzelić sobie między oczy; Kash jest zielony na twarzy, twarz Blair jest wręcz przejrzysta z ciasno zasznurowanymi ustami; Wren natomiast wygląda jak zdjęty z krzyŜa i ledwo moŜe usiąść.

158

Hayden pędzi bliŜej mnie i odgarnia włosy za ucho. Pochyla się nade mną i sapie mi do ucha gorącym oddechem. - Muszę z tobą porozmawiać na osobności – mówi do mnie, oblizując bok mojej szczęki. Blair przygląda się, kiedy to robi i przybiera minę typu „o co tu do chuja chodzi?” Nie mam wyboru i nie mogę puścić tego w niepamięć. No bo jeśli nie potrafię walczyć z Hayden w tak drobnej sprawie, to jak mam z nią wygrać w tych duŜych. W takich jak sprawa z Turnerem. JuŜ sama myśl o nim i o jego imieniu, sprawia, Ŝe moja cipka wchodzi na najwyŜsze obroty a całe moje ciało czuje się chore. Jestem jednocześnie napalona i odstręczająca. Z jękiem zakrywam swoją twarz rękoma i wstaję. Czegokolwiek ona ode mnie chce, musi być złe. Po prostu to wiem. Bez zadawania jakichkolwiek pytam, ciągnę Hayden do tyłu. Spoglądam na nią, kiedy siada sobie spokojnie na moim łóŜku. Jest odpręŜona i sięga do kieszeni, z której wyciąga mały pojemnik. Otwiera go i bierze na język pastylkę LSD. Kładę ręce na biodrach i przyglądam jej się uwaŜnie, badając ją od stóp do głów. Sprawdzam w ten sposób, czy jest coś, co powinnam wiedzieć. Ma na sobie tyle makijaŜu, Ŝe wygląda jakby miała za chwilę zacząć swoją zmianę pod latarnią po drugiej stronie ulicy. Ma na sobie róŜową bluzeczkę, która niczego nie zakrywa. Dokładnie widzę prześwitujące przez materiał sutki. Normalnie klasa rasowej dziwki. - Czego? – pytam. Chcę przez to przejść, zanim kwas zacznie na nią działać i zanim zaczną się jej halucynacje o stadzie demonów, chcących ją zgwałcić. BoŜe, nie cierpię kiedy ta suka wpada w to gówno. Jest wtedy jak wrak kolejowy. Jest jeszcze gorsza niŜ wtedy, gdy jest całkowicie trzeźwa. - Potrzebuję twojej przysługi. - Nie – odpowiadam automatycznie, chociaŜ w zasadzie wiem, Ŝe i tak to zrobię. Chwytam ręką za swój brzuch i staram się nie 159

myśleć o Turnerze. – Czego chcesz? – Nagle Hayden wstaje a jej oczy kręcą się ze strony na stronę jakby była jakąś paranoiczką albo coś. A moŜe juŜ wcześniej brała jakieś narkotyki. Ale kto by się tym przejmował? - Jutro w nocy będziesz dla mnie śpiewać. – mówi Hayden a moje brwi podchodzą tak wysoko ze zdziwienia, Ŝe sięgają linii włosów. - Co? – Hayden chce zrezygnować z tego całego blichtru? Chce oddać swoje miejsce na świeczniku? I chce je oddać mnie? Co tu się do cholery dzieje? – Jesteś strasznie naćpana. Wrócę później. – Zaczynam się oddalać, ale Hayden wyciąga rękę i łapie mnie za nadgarstek tak mocno, Ŝe przypomina mi to silny uścisk rąk Turnera i o jego twardym ciele tuŜ przy mojej skórze. Natychmiast twardnieją mi sutki i odrywam się od Hayden. - Zrób to dla mnie a przestanę. – mówi siadając i pochylając głowę tak bardzo, Ŝe prawie dotyka zmiętych, czarnych prześcieradeł. – Przestanę trzymać… to… nad twoją głową. – Patrzy z zaskoczeniem w moją stronę, a jej niebieskie oczy są zrozpaczone i wilgotne od powstrzymywanych, świeŜych łez. – America się wścieknie, kiedy… - Nagle Hayden wstaje i rozgląda się dookoła. Ale naszego managera nie ma. Pewnie gdzieś siedzi i pisze coś na Tweeterze, albo na jakimś innym durnym komunikatorze. Nie ma czasu na to, by nas podsłuchiwać. Muzyka Spencer, dobiegająca z czoła autobusu, daje nam trochę więcej prywatności. – Chcę, Ŝebyś utrzymywała Americę w nieświadomości, do czasu, aŜ będzie za późno. Tłumowi moŜesz powiedzieć, Ŝe jestem w jakimś brukowcu i udzielam wywiadu lub coś innego. – Marszczę nos na nią. - Czy ty stroisz sobie ze mnie cholerne Ŝarty? - Kładę ręce na biodrach. Czuję stłuczenia i siniaki, których narobił mi Turner. Po chwili opuszczam je luźno po bokach. – Mam to zrobić a ty przestaniesz mi rozkazywać? Przestaniesz mi mówić, Ŝebym sprzątała twoje rzygowiny? O to ci chodzi? - Jesteś wolna – szepcze. Mimo wszystko jej ton mi się nie podoba. Co mam jej na to odpowiedzieć? To zbyt piękne, Ŝeby było 160

prawdziwe. Hayden przez wiele lat była dla mnie straszną suką. A teraz ma się to skończyć? Uwolnić się od niej… to byłoby tak wspaniałe, Ŝe nawet nie potrafię wyrazić tego słowami. - Skąd mam wiedzieć, Ŝe mówisz prawdę? Skąd mam mieć pewność, Ŝe mnie teraz nie podpuszczasz? – Patrzę jak próbuje stanąć na nogi. Idzie przez pokój i znika za swoją kotarą. Za chwilę wraca i przyciska coś kurczowo do swojej prawie płaskiej klatki piersiowej. Przez mgnienie oka wygląda na przeraŜoną. Jednak ja wiem, Ŝe to działanie LSD. Zaczynam się o nią martwić. Zastanawiam się czy powinnam się niepokoić jej stanem. - Masz moje słowo, Naomi. – Przez dłuŜszą chwilę, Hayden wpatruje się w moją twarz. Jej źrenice szybko się rozszerzają. Je oddech przyspiesza i przyspiesza. – Zawsze byłaś prawdziwą przyjaciółką – mówi do mnie. Muszę przyznać, Ŝe jestem cholernie ogłuszona tym, co od niej słyszę. To pierwszy raz, kiedy mi to powiedziała, odkąd wspólnie ukończyłyśmy liceum. A raczej od kiedy ona ukończyła liceum. Ja… ja właściwie przegrałam, porzucając szkołę. – Wiem, Ŝe nie traktowałam ciebie zbyt dobrze i przepraszam. Chciałam tylko zatrzymać ciebie przy sobie. Obawiałam się, Ŝe jeśli przestanę ciebie szantaŜować, to odejdziesz ode mnie. Wpatruję się w nią, nie mówiąc ani słowa. Wtedy ona pokazuje mi zdjęcie, które tak przyciskała do swojej piersi. Opuszczam głowę w dół i patrzę na fotografię. Mam chęć zwymiotować. Zawartość Ŝołądka cofa mi się do ust. - O kurwa.

161

rozdział 20 Turner Campbell

Jestem naćpany jak gówno. Ale nie od koksu. To przez Naomi Knox. Moja głowa wisi nad zlewem, a ręce zaciskają się w pięści z wściekłości. Na nią, na siebie, na kaŜdego kto zajdzie mi w cholerną drogę. Dziś prawie rozerwałem na strzępy Josha, a Milo… CóŜ moŜna powiedzieć, Ŝe unikał mnie dzisiaj jak zarazy. Nie pukał i nie opierdalał mnie, więc spędziłem całą cholernie długą noc w łazience. - Koleś, niektórzy z nas potrzebują prysznica. – Oczywiście jest to Treyjan. Nikt inny nie ma odwagi rozmawiać ze mną, kiedy jestem w takim stanie. Przez Naomi mam kaca. Ona jest teraz w moim krwiobiegu . A ja myślałem, Ŝe będę mógł się od niej uwolnić. Z mojego gardła wydobywa się zgryźliwy śmiech, kiedy otwieram drzwi i mocno odpycham Treyjana. Nie mam nic do niego. Ale zawsze walczę, kiedy jestem zdenerwowany albo wściekły. Wyssałem to z mlekiem mojej nic nie wartej matki. Nauczyłem się teŜ tego od jej chłopaków, którzy poza biciem do niczego się nie nadawali. Między nami wybucha przepychanka i się nasila. Wymieniamy ciosy, a Ronnie i Jesse kończą je, rozdzielając nas. Nasze ramiona wciąŜ młócą. Po mojej twarzy spływa krew i mam podbite oko. Jednak Treyjan nie wygląda tak źle. Głupi 162

pierdoleniec. LekcewaŜę Jessiego i ścieram bawełnianą koszulką szkarłatną krew ze swoich ust. Opuszczam ją z powrotem na brzuch. Jest mokra i czerwona. - Masz jakiś problem człowieku? Odkąd dostałeś obsesji na punkcie tej pierdolonej suki z Amatory Riot, jesteś całkiem innym facetem. Znasz tą pizdę jakiś tydzień, a juŜ jesteś wrakiem. BoŜe, ona jest cholernie gorącą lalunią, ale nie jest tego warta. Jezu Chryste. Przez chwilę stoję w miejscu jak kamień, a potem rzucam się znowu na Treya i uderzam go w szczękę tak mocno, Ŝe pada plecami na podłogę. Jesse łapie jedno moje ramię, a Ronnie drugie i przypinają mnie w fotelu pilota obok naszego kierowcy, ładnego rudzielca z zielonymi oczami. Nie znam jej imienia i nigdy nie fatygowałem się, Ŝeby je poznać. Była poza naszym zasięgiem od pierwszego dnia. Miała w oczach coś takiego, co mówiło nam, Ŝe jest zakochana. A ja zazwyczaj nie interesowałem się takimi dziewczynami. Moi przyjaciele nieśmiało oderwali ode mnie ręce. - JuŜ w porządku? – pyta Ronnie. Nad jego górną wargą błyszczą koraliki potu i zaczyna dyszeć. Dzisiaj znowu jest wrakiem człowieka, aŜ Ŝałość bierze na jego widok. Pod jego oczami wiszą torby, ręce mu drŜą, a cerę ma bladą. Zjebany, bo ponad dziesięć lat temu zmarła jego dziewczyna. Dziwaczny wypadek ukradł jej Ŝycie i duszę. Zawsze czułem ogromny strach, Ŝe mogę skończyć tak, jak Ronnie. To jest najświętsza prawda, chociaŜ nigdy mu tego nie powiedziałem. - Świetnie. – Prycham, patrząc jak Jesse wkłada ręce do kieszeni i spogląda na mnie przez opadające mu na oczy ciemne włosy. Piorunuje mnie wzrokiem, wkurwiony na mnie jak cholera za zaczęcie tego gówna, kiedy nie było ku temu Ŝadnego powodu. Jebać go. Odwracam się do okna i przykładam głowę do szyby. Zamykam oczy i próbuję opanować swój gniew. Moje ręce grzebią w kieszeniach i wyjmują papierosy. Otwieram oczy, kiedy zapalam zapalniczkę i patrzę na znaki 163

poustawiane przy autostradzie. Jesteśmy w drodze. I wiem, Ŝe nie mogę wyjść stąd i ścigać Naomi. śadnych tajemnic, prawda Turner? Kurwa. Płaszczę się u jej stóp, od kiedy zobaczyłem ją śpiącą na kanapie. Wiesz to. Pamiętasz. Jesteś jak kurczak. Zrobiłeś to kiedyś i tak samo postępujesz teraz. Chciałeś, Ŝeby to dziecko istniało. Miałbyś wymówkę, Ŝeby za nią gonić. By wziąć się za siebie. Wstaję szybko, zaciągam się papierosem i wycieram spocone ręce o jeansy na udach. Kupiłem je w sekcji dla nastolatek. I wyglądam w nich idealnie jak cholera. Jesse i Ronnie patrzą na mnie nerwowo; Josh piorunuje mnie wzrokiem; Treyjan sączy filiŜankę wody i gapi się na mnie kątem oka. Milo zaczyna coś mówić, ale uciszam go ręką. Mam kurwa dwadzieścia osiem lat; wiem czego chcę i wiem jak to zdobyć. A teraz wiem, Ŝe chcę Naomi Knox. To jest tak proste, tak łatwe. Wyjmuję z ust papierosa i dokładnie rozglądam się dookoła. Patrzę przyjaciołom prosto w oczy, Ŝeby wiedzieli, iŜ jestem teraz całkowicie powaŜny. Pierwsza osoba, która się roześmieje, dostanie pięścią w mordę. - Jestem zakochany. – Nie mówię, Ŝe tak myślę, albo Ŝe moŜliwe, iŜ tak jest. Robię pierwszy krok do sukcesu w poznaniu i zrozumieniu siebie. Wiele ludzi nie dochodzi do tego. Nie mam co rozmyślać o tym gównie, tylko muszę zabrać Knox na obiad. Cała reszta tego gówna, to przypadek. Jeśli to zrozumiesz, człowieku, to wiesz juŜ, kurwa, wszystko. Biorę papierosa z powrotem do ust. W autobusie panuje cisza. Na ustach Ronniego pojawił się godny ubolewania uśmiech. Miny pozostałych członków zespołu nic nie wyraŜają i są puste. - Zakochany? – pyta Treyjan, a ja mam ogromną ochotę jebnąć mu jeszcze raz. Ale tym razem prosto w jaja. – Jesteś zakochany

164

w tej dziewczynie? Po prostu źle się czujesz po tej ckliwej historyjce o aborcji. - Nie, to nie ma z tym nic wspólnego. – Gaszę papierosa w popielniczce, stojącej obok tacy i przysięgam do kurwy nędzy, Ŝe czuję się lepiej, niŜ czułem się kiedykolwiek przez całe Ŝycie. Oświeciło mnie. Czuję się tak, jakbym mógł latać nad całym tym gównem. Pocieram rękoma moją spoconą twarz. – Po prostu ją lubię. Jest waleczna. Jest… silna. - Ona jest suką – mówi Treyjan, a ja się uśmiecham. - To teŜ. – Wydmuchuję nos, próbując oczyścić swoje nozdrza z zaschniętej krwi i wzruszam ramionami. – Nie musicie tego rozumieć albo się z tym zgadzać. Tak właściwie, to moŜecie spierdalać i pozwolić mi robić to, co muszę zrobić, jasne? - Jak robienie z siebie dupka na scenie? – pyta mnie Treyjan i patrzy na mnie wzrokiem jeszcze bardziej wkurzonym niŜ kilka sekund temu. Stukam palcem w jego klatkę piersiową. - Dokładnie. – Treyjan wywraca na mnie oczami. Z tylnej kieszeni moich spodni dobiega dźwięk telefonu. Kiedy go wyciągam, zauwaŜam, Ŝe jest to wiadomość z jakiegoś nieznanego mi numeru. Czuję ucisk w piersi. MoŜe to Naomi? Otwieram wiadomość, naciskając odpowiedni guzik kciukiem. - To jest najgłupsza cholerna rzecz jaką kiedykolwiek w swoim Ŝyciu słyszałem. Turner, ty nawet nigdy nie miałeś cholernej dziewczyny. Znam ciebie, odkąd byliśmy dziećmi. Nie jesteś zakochany; jesteś po prostu zauroczony. Masz na jej punkcie obsesję. – Kontynuuje przemowę. Milo chrząka i wyskakuje z jakimiś bzdurami o miłości i Ŝyciu. Nikt nie słucha tych głupot. A ja najmniej z nich wszystkich. Dostałem wiadomość mms. Jest zdjęcie, a na nim Naomi. Pokryta krwią od stóp do głowy.

165

rozdział 21 Naomi Knox

Muszę przyznać, Ŝe na początku myślałam, Ŝe prośba Hayden jest dziwaczna. Pomimo mojego nękania jej pytaniami, nie chciała mi powiedzieć, co zamierza zrobić, ale pomyślałam sobie, Ŝe mam jeszcze cały dzień na zaspokojenie swojej ciekawości. Zdjęcie, które mi dała, złoŜyłam na pół i wypala teraz dziurę w mojej tylniej kieszeni. Sama myśl o tym, Ŝe ono tam jest, sprawia, Ŝe czuję się chora. Ale zostawiłam je sobie, wiedząc, iŜ mimo tego zwrotu o sto osiemdziesiąt stopni, nie mogę jej ufać. To zdjęcie daje mi całkowitą wolność od niej, choć wiem, Ŝe takie myślenie jest pojebane. Myślę właśnie o tym, poniewaŜ staram się zapomnieć o Turnerze. To trudne, zwłaszcza, Ŝe przez parę ostatnich godzin odsłuchałam wszystkie albumy Indecency. Słuchałam właśnie jego głosu… co za popierdolony świat. Za kaŜdym razem, kiedy śpiewa, dostaję gorączki i staję się mokra. Nie jestem w stanie zapomnieć o jego jękach. Kurwa. Idę na przód autobusu i wyglądam przez okno. ZauwaŜam, Ŝe wjeŜdŜamy na parking. Jezu, mam dość spania w tym cholernym autobusie. Chcę prawdziwego łóŜka. Mam dość chrapania Kash. W tej chwili Dax nie przestaje się na mnie gapić. Jeśli on wie o tym, Ŝe ja i Turner spaliśmy razem67, nie wygada nikomu, ale 67

Ona to nazywa spaniem? ;P według mnie to był tylko dziki, zwierzęcy seks ;P

166

będzie mi robił aluzje i zadawał bezmózgie pytania, gdzie to się stało. Nie mogę się doczekać czasu, aŜ to tourne się skończy. Nasz kierowca nie zdąŜył jeszcze dobrze zaciągnąć hamulca ręcznego, kiedy Turner przypuścił szturm na nasz autobus i wpadł do niego. Jego twarz jest czerwona, a oczy są szeroko otwarte. Wygląda jak gówno. - Co tu robisz do cholery? – warczę na niego, ale on juŜ łapie mój nadgarstek i ciągnie mnie schodami w dół. Jego chwyt jest solidny jak skała, a jego zamiary są proste… odciągnąć mnie poza zasięg głosu. Ale po co? Kiedy Turner ciągnie mnie przez plac w kierunku jakichś krzewów przy brzegu lasu, zauwaŜam samochód koloru szampana niedaleko wyjazdu. Nie mam całkowitej pewności, ale wydaje mi się, Ŝe wewnątrz siedzi Eric. 68 Hmm. Turner zatrzymuje się kiedy tylko jesteśmy skryci w cieniu, ukryci przed światłami, pod kamiennym murem bez okien. Jego palce się rozluźniają, a przed moją twarzą nagle znajduje się jego telefon. - Naomi. – mówi do mnie, kiedy wyrywam mu aparat. Patrzę w jego szeroko otwarte oczy i na jego ziemista cerę. Nie wiem co robił przez całą noc, ale na pewno nie spał. I ma na sobie te same spodnie, co wczoraj. Koszula jest jednak inna. Prawdopodobnie dlatego, Ŝe zabrałam mu tą wczorajszą. Pukam palcami w telefon i zastanawiam się, co się stało z moją bielizną. Jeśli jakimś cudem wyląduje na e-bayu, to przysięgam na Boga, Ŝe go zabiję. - Jaki masz, kurwa, problem? – pytam go i spoglądam na ekran. Wiadomość juŜ się załadowała i była gotowa na przyjemność oglądania. Moje serce zaczyna bić na najwyŜszych obrotach, co wywołuje u mnie zawrót głowy. Potykam się. Turner mnie łapie. Kątem oka widzę, Ŝe Dax nas obserwuje. Trzymam telefon tuŜ swojej klatce piersiowej. 68

Eric – brat Naomi. Czyżby to on wysłał Turnerowi zdjęcie siostry we krwi? Ten Eric nie podoba mi się. On coś knuje :/

167

- Kiedy to dostałeś? – Jestem zdyszana i zrozpaczona. Jestem wystraszona. Nie lubię tego. To nie leŜy w mojej naturze. Spuszczam ponownie wzrok i patrzę na zdjęcie. Na zdjęciu jestem ja. W ręce trzymam noŜyczki. Palce są mocno zaciśnięte wokół metalu. NajwaŜniejszym szczegółem jest to, Ŝe ostrza są do połowy zagłębione w gardle pani Rhineback. Krew płynie i łączy się z krwią jej męŜa. Oh, jak zabawnie. - Film nastąpi wkrótce potem – mówi Turner i zapala skręta. Zabieram mu go, zanim jeszcze zdąŜy się nim dobrze zaciągnąć i biorę go do ust. Wow. Wielkie wow. Wielkie dzięki, Katie. Patrzę w górę i moje oczy błądzą w ciemności wokół nas. Mogła być wszędzie i to mi napędza stracha. Nigdy wcześniej nie była niebezpieczna, ale przecieŜ ludzie się zmieniają. Nie mam pojęcia do czego jest teraz zdolna. Nie wiem co się działo w jej głowie, kiedy była małym dzieckiem. PrzeŜyła piekło. Jej Ŝycie było po prostu okrutne. Mój oddech przyspiesza. Biorę ostre i gwałtowne wdechy. Mam wraŜenie, Ŝe moja klatka piersiowa eksploduje, a serce za chwilę wyskoczy mi z piersi. Telefon Turnera wylatuje mi z ręki. Kiedy się pochylam, by do pozbierać, zauwaŜam, Ŝe dolna część jego koszuli jest pokryta krwią. Jego spuchnięta warga i rozbity nos wyjaśniają jej źródło, ale nie powód. Zdeptuję pietą buta ekran jego telefonu i wyciągam z ust skręta. Wzruszam ramionami, jakby nie liczyło się to, Ŝe Turner właśnie odkrył, Ŝe jestem morderczynią. Morderczynią, która wykręciła się od kary. - Co tobie się stało? – pytam, zauwaŜając, Ŝe mój głos jest wciąŜ napięty i cichy. Nie oszukam nikogo. Zgniatam jego telefon w drzazgi, a Turner mnie nie powstrzymuje. Bierze ode mnie skręta i pali go. - To nie ma znaczenia – odpowiada. ZauwaŜam, Ŝe jego głos jest tak samo zdławiony, jak mój. Tak cichy, Ŝe ginie w podmuchu wiatru, który się zrywa i plącze moje włosy. – WaŜniejsze jest pytanie, co tobie się przytrafiło. – Patrzę mu prosto w oczy i nie widzę w nich Ŝadnego oskarŜenia. MoŜe zdenerwowanie, ale nic 168

poza tym. I nie zadzwonił na gliny. A przynajmniej nie sądzę, Ŝeby to zrobił. W kaŜdym razie nie ma ich tu teraz. - Kto to wysłał? – pytam, zdając sobie sprawę z tego, Ŝe jest juŜ za późno na wytropienie szantaŜysty, poniewaŜ zniszczyłam telefon. - Jakiś zastrzeŜony numer – odpowiada, kręcąc głową w niedowierzaniu. – To jest dziwne jak cholera, poniewaŜ jest tylko pięć osób na tej pierdolonej ziemi, które mnie znają. – Zaciąga się skrętem i mi go podaje. Wpatruję się w rysy jego twarzy. Ma doskonałą szczękę. Ciemne spojrzenie. Turner jest jednym z tych ludzi, którzy rodzą się po to, by być sławnym. Właściwie emanuje zaufaniem. Jest jak doskonały przywódca. Zastanawiam się kiedy ma zamiar pozbierać się do kupy i skupić całą swoją intensywność i namiętność na jednej kobiecie. BoŜe dopomóŜ jej, kiedy to się zdarzy. Jak tylko się zaangaŜuje, to wątpię w to, czy kiedykolwiek odpuści.69 - Powiesz komukolwiek? – Turner się śmieje. Pochyla się do przodu. Wyciąga ramię i kładzie rękę na ścianie. Cofam się o kroczek, więc nie jesteśmy aŜ tak blisko siebie. Jednak wciąŜ mogę poczuć jego spocone ciało naprzeciwko mnie, wciąŜ czuję, kiedy moje biodra uderzały o moje. Patrzę mu prosto w twarz, prosto w jego nieruchome oczy. Właśnie uwolniłam się od Hayden i nie ma takiej opcji, Ŝebym została czyjąkolwiek suką ponownie. Zwłaszcza nie dla Turnera. - Naprawdę musiałaś o to pytać? – mówi i się zatrzymuje. Mija kilka sekund i robi krok do tyłu. Kładzie ręce na biodrach i kręci głową. – BoŜe, wiedziałem, Ŝe czuję smród kolejnej tajemnicy. Myślę, Ŝe powinienem wiedzieć, jeśli masz ich więcej. – Patrzę na niego ostroŜnie i próbuję ocenić jego nastrój i zamiary. Jak przyjmie te nowe rewelacje? A jeśli będzie to próbował wykorzystać seksualnie? - Ta jest ostatnia. – Przyznaję się, próbując być tak uczciwa wobec niego, jak to tylko moŜliwe. Kiwa głową, jakby mi wierzył i pociera ręką kilkudniowy zarost. Jego ciemne włosy są w nieładzie, 69

No to zacznij współczuć sobie, Naomi ;) Bo to tobie nie odpuści, dziewczyno. ;P

169

zaniedbane i splątane. W zasadzie są nawet przetłuszczone. W tej chwili nie jest doskonały, nie jest wypindrzony tak, jak zawsze. I to mnie podnieca. Nawet mimo całego tego gówna, moja cipka pulsuje i robi się mokra. Pochylam się i zaczynam zbierać kawałki telefonu i układać je na dłoni. Nie ma mowy, Ŝebym je tu zostawiła po to, by ktoś mógł je znaleźć. Nawet rozbity wciąŜ mógł stanowić źródło informacji, których nie chcę ujawniać. Później to spalę albo w inny sposób się tego pozbędę. - CóŜ, w takim razie co się zdarzyło? – pyta ponownie i pochyla się, Ŝeby mi pomóc. Podaje mi skręta i uśmiecha się do mnie. Tak go ściskał, Ŝe jest właściwie płaski. Turner niby przypadkiem muska moją rękę palcami. Po moim kręgosłupie przechodzą ciarki. - Dobra, postaram się jak najbardziej skrócić te długą historię. – mówię, zastanawiając się od czego zacząć. Po głowie chodzi mi pytanie, czy będzie starał się mnie wykorzystać. Czy będzie chciał bym zgodziła się z nim pieprzyć, Ŝeby kupić jego milczenie. Nie jestem dziwką, więc nigdy się na to nie zgodzę. Próbuję wymyślić coś, co mogłabym mu zaoferować. Coś, co nie sprowadzi mnie do tej samej pozycji, w jakiej byłam z Hayden, która zawsze miała nade mną przewagę. – Ja…. Turner mi przerywa. - Nie chcę wersji skróconej. – Trzymam przed nim otwartą dłoń, w którą upuszcza popękane kawałki plastiku. – Opowiedz mi wszystko. – Kiedy wstajemy, przewracam oczami i rozglądam się ukradkiem szukając jakichkolwiek oznak obecności Katie. Właściwie w kaŜdej chwili mogła skądś wyskoczyć i mocno mnie pierdolnąć. ChociaŜ w sumie łatwiej byłoby jej to zrobić z oddali. Oczywiście, jeśli to jest właśnie ona. Ja po prostu tylko przypuszczam, Ŝe to ona, ale nigdy nic nie wiadomo. - Dlaczego? – warczę na niego, zapominając na chwilę, Ŝe moja wolność jest w jego rękach. Patrzę na dół, na nadruk łapy z długimi palcami na gwiazdorskiej koszulce. Zaczynają mnie 170

dopadać wątpliwości. PrzecieŜ on, kurwa, zapomniał nawet o tym, Ŝe na plecach ma wytatuowane moje imię. Zaczynam wracać na parking, ale Turner mnie łapie za ramię. Kawałki telefonu rozsypują się na wszystkie strony, kiedy mnie obraca w koło i wciąga mnie w swoje ramiona. Jego ręce wbijają się w moje plecy, gniotąc mi koszulę i mocno ściskając. Jego usta odnajdują moje i naciskają na nie. Jego język wdziera się w głąb, a jego kolczyk draŜni moje wraŜliwe wargi. Moje ciało rozsypuje się na milion kawałków, a moje poŜądanie wybucha z prędkością światła. Oddaję mu pocałunek… gwałtownie i lekkomyślnie. Łapię Turnera za włosy i szarpię tak mocno, Ŝe jęczy prosto w moje usta. Potem mocno go odpycham. Potykam się i opadam na kolana, Ŝeby pozbierać tyle rozsypanych kawałków telefonu, ile się da. - Co to do cholery było? – warczę na niego, czując się bardzo nieswojo. Nie mogę wytykać go palcem, ale coś tu jest nie tak. Jednak nie potrafię określić czy to coś dobrego, czy złego. Tym razem Turner nie pochyla się, Ŝeby mi pomóc, ale czuję jego palący wzrok na swoich plecach. – Jeśli myślisz, Ŝe teraz będziesz mnie kontrolował… - Turner śmieje się ze mnie i to nie jest wcale nieprzyjemne. - Oh, proszę… - mówi, kiedy wstaję i piorunuję go wzrokiem. Wydaje się teraz duŜo spokojniejszy i mniej zdenerwowany. Zdaję sobie sprawę z tego, Ŝe ja równieŜ. Czuję się znacznie lepiej. Odwracam wzrok i skupiam go na samochodzie, który stoi blisko wyjazdu z parkingu. WciąŜ tam jest i czeka. Zastanawiam się, czy powinnam tam iść. – Czy to jest w ogóle moŜliwe? - Więc czego chcesz? Oczywiście musisz na ten temat milczeć. – Ściskam tak mocno potłuczone kawałki telefonu, Ŝe krew nie dopływa do moich palców. Spoglądam na Turnera. - Pozwól sobie na to, by złoŜyć to na moje barki. – Zaczyna, przebiegając palcami po swoich włosach. Krzywi się przy tym, jakby trudno mu było uwierzyć, Ŝe są tak brudne. – Nie wyjawię 171

nikomu twojej tajemnicy, jeśli ci na tym zaleŜy. I co ty na to? – Wpatruję się w niego tak, jakby miał bzika. - Znowu zaczynasz? – Turner robi krok do przodu, a ja krok w tył. Na jego twarzy migoczą światła samochodowe. Kiedy powinny oświetlić moją twarz, nikną. Dziwne. Turner chwyta moją brodę i patrzy mi prosto w oczy. Jestem bliska ponownego walnięcia go w pysk. - Nie powiem nikomu, co widziałem. – Mówi i przerywa, jakby się nad czymś zamyślił. Czuję ścisk w gardle. – Ale chcę, Ŝebyś coś dla mnie zrobiła. – Wykrzywiam ze wstrętem usta. A jak mi powie, Ŝe mam mu zrobić loda? – Zapomnij o naszej wspólnej obietnicy. – Szybko mrugam powiekami. Jestem zdezorientowana. - Obietnicy? – Turner puszcza moją brodę i odgarnia włosy z mojego czoła. - O zakończeniu wszystkiego miedzy nami. Zmieniłem zdanie w tej kwestii. - Widzę. – Uśmiecha się do mnie i rozkłada ręce, jakby cały świat naleŜał do niego. Cholerny diabeł. - I chcę poznać twoją historię. Całą. Od narodzin aŜ do śmierci, albo przynajmniej od czasu, do którego sięgasz pamięcią. – Znowu przerywa i przeciera usta grzbietem ręki. – I chcę wiedzieć wszystko na temat tamtej nocy. Wszystko co robiliśmy. Wszystko co powiedziałem. - Jesteś cholernym wariatem – mówię do niego, ale wiem, Ŝe to zrobię. Powtarzam sobie, Ŝe on będzie trzymał buzię na kłódkę, a ja wyrzucę z siebie kolejny sekret.

172

rozdział 22 Turner Campbell

Naomi Knox jest morderczynią. Jednak ta myśl nie przeszkadza mi tak bardzo, jak powinna. Odnoszę wraŜenie, Ŝe ludzie z tego filmu po prostu odegrali swoje role i staram się w to nie zagłębiać. Ona mi o tym opowie. Mogę to odczytać z mowy jej ciała. Widzę, Ŝe przyjęła do wiadomości to, Ŝe musi zdobyć się na odwagę i otworzyć się przede mną. Jeśli jednak się dowiem, Ŝe oni wykorzystywali ją seksualnie, to mogę wpaść w szał. KaŜdy facet, który myśli, Ŝe moŜe wziąć kobietę bez jej woli, wzbudza we mnie wstręt. śałosne. PodąŜam za Naomi i kończę mojego skręta. Stoję w krępującej ciszy obok jej przyjaciela perkusisty, który piorunuje mnie wzrokiem. W tym czasie Naomi chowa gdzieś w głębi autobusu mój potłuczony telefon. Robię najlepszą rzecz, którą mogę zrobić… ignoruję drania. Jestem pewny jak cholera, Ŝe zaczęłoby się cokolwiek między nami, na pewno skończyłoby się to źle. Głęboko oddycham, Ŝeby uspokoić swoje nerwy i wyciszyć się po całej nocy napięcia. Ten filmik powaŜnie mi namieszał w głowie. Zaczynam się zastanawiać nad tym, Ŝe w jednej chwili mogę obejmować tę lalunię, a w następnej mogę zostać w ten sam 173

sposób przez nią załatwiony. Co za spekulacje. Ktokolwiek to wysłał, musi mieć jakieś popierdolone zamiary. Zmierzam w kierunku lodówki i przestaję obserwować tego emo dupka. Zagapiam się na tyłek Naomi, która pochyla się i grzebie szukając czegoś pod swoim łóŜkiem. - Wezmę piwo. – Sięgam do drzwiczek lodówki i otwieram je szarpnięciem. Chwytam kilka puszek i rzucam jedną do Knox, kiedy wraca na przód autobusu. Łapie ją w locie i chowa do swojej torebki. Zatrzymuje się obok mnie, by ponownie otworzyć lodówkę. Wyciąga z niej sześciopak i daje mi znak, Ŝe mam wyjść z nią na zewnątrz. Oddalamy się jak najdalej od ludzi, przyczep i autobusów. Siadamy na krawęŜniku. Autostrada za nami jest bardziej ruchliwa. Dobiega z niej hałas silników i błyskają światła samochodowe. Obserwuję, jak w oddali zza gór wznosi się słońce. Otwieram swoją puszkę i pociągam łyk piwa. - Będę z tobą szczera i bezceremonialna – mówi, a ja wzruszam ramionami. - Nie zauwaŜyłem, Ŝebyś kiedykolwiek nie była szczera. – Przyglądam się jej twarzy i zastanawiam się, kiedy ona zrozumie, Ŝe jestem po jej stronie i tak juŜ zawsze będzie. Na moje usta wychodzi malutki uśmieszek, ale natychmiast go cofam. Nie mogę jej pokazać, Ŝe doszedłem do takiego wniosku. Ona pomyśli, ze jestem jakimś cholernym wariatem. W zasadzie myślę, Ŝe jednak jestem cholernym wariatem. Wszyscy tak myślą. Ale cholera… kiedy serce czegoś bardzo chce, to zrobisz wszystko, Ŝeby to zdobyć. I to natychmiast. Inaczej, kurwa, wpadniesz w szał. - A więc, urodziłam się i trafiłam do adopcji. Potem zostałam adoptowana. – Pije duszkiem piwo. Patrzę jak pije je tak, jakby to była woda. Potem zgniata puszkę i wrzuca ją do torebki. Staram się ją w tym dogonić. Turner Campbell nie upija się pod stołem. Nie, uh. – Moi adopcyjni rodzice zginęli w wypadku samochodowym, kiedy miałam siedem lat. – Uśmiechnęła się do

174

mnie. – Nie za szybko dla ciebie? – Oblizuję wargi i pochylam się w jej stronę. - MoŜesz mówić tak szybko, jak chcesz, kochanie. – Dotykam palcami jej ramienia, co wywołuje u niej dreszcze. – Ale kiedy skończysz, mogę poprosić ciebie byś wróciła do pewnych szczegółów. – Uśmiecham się, a Naomi krzywi na mnie usta. Zachowuje się tak, jakbyśmy się nigdy nie pieprzyli i to mnie cholernie wkurza. Zastanawiam się czy ona robi to celowo. Jednak nie moŜe mnie okłamywać. Cokolwiek robiła i cokolwiek mówiła, widziałem w jej oczach łzy. Cofam się myślami wstecz i dochodzę do wniosku, Ŝe najprawdopodobniej sądziła, iŜ mam coś innego na myśli. Ale cała ta jej oschłość, trwała tylko chwilę. Muszę zrobić wszystko, Ŝeby teraz zetrzeć ten uśmieszek z twarzy. - Chciałabym wiedzieć, dlaczego nagle interesujesz się tym gównem. Po co ci nagle te wszystkie małe szczegóły? Czego ty ode mnie chcesz, Turner? – Odchylam się do tyłu i wyrzucam za siebie ręce. - No dobra. Wiec twoi adopcyjni rodzice umarli. I co dalej? – Ignoruję jej pytanie. - Potem nie róŜniłam się od co drugiego przybranego bachora, sprawiającego kłopoty.. Byłam wysyłana od rodziny do rodziny. Skończyłam w rodzinie, która lubiła pieprzyć swoją rodzoną córkę, głodzić ją i bić ją do nieprzytomności. Kiedy chcieli się dobrać do mnie, pozbyłam się ich. A potem wyruszyłam szukać ciebie. Znalazłam ciebie i skończyłam z jeszcze większym problemem. Poddałam się aborcji a później zaczęłam przemierzać kraj. – Naomi przerywa i zaczyna kręcić mocno głową tak, jakby chciała zapomnieć o tym wszystkim, co jej się kiedykolwiek przydarzyło. – Wróciłam znowu do Tulsa. Do tej pory nie potrafię zdecydować, czy moja decyzja była przekleństwem, czy teŜ błogosławieństwem. – Przerywa i mruŜy oczy. – Razem z Hayden załoŜyłyśmy Amatory Riot i oto jestem tutaj. Czy masz jakieś pytania?

175

Po prostu siedzę przez chwilę i trudno mi przetrawić to wszystko. Jezu Chryste. Nie spodziewałem się akurat tego. Kilkakrotnie otwieram usta i je zamykam. W końcu zamykam je z kłapnięciem i nic nie mówię. No bo co tak naprawdę mam jej powiedzieć? Więc uciekam się do tego, w czym jestem dobry. Do flirtowania. Przeczesuję palcami włosy, które wzbudzają we mnie wstręt jak cholera. Pierwszą rzeczą, którą zrobię, jak skończę tą rozmowę, to wezmę prysznic. - Mam tonę pytań, ale najpierw zrobię coś innego. – Naomi stawia swoje piwo i wydmuchuje dym z papierosa, który delikatnie ściska między palcami. Wpatruje się we mnie z dystansem w chmurnych oczach. Patrzę na nią przez chwilę, a potem rozglądam się dookoła, czy ktoś nas nie obserwuje. Jesteśmy całkowicie ukryci w cieniu, niewidoczni dla innych. Zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby zaczęła się uśmiechać. W mojej głowie rodzi się wiele pomysłów, wiele rzeczy, które moglibyśmy tutaj robić. Jednak w Naomi zaczynają rosnąć wątpliwości. – Co będziemy robić dzisiaj w nocy? - Przepraszam? – pyta, wydmuchując pierścienie z dymu. Mój fiut natychmiast robi się twardy. Kółka z dymu są dla mnie pewnego rodzaju fetyszem. – Masz na myśli seks? - A cóŜby innego? – pytam, co sprowadza na mnie jej cierpkie spojrzenie. Ona wciąŜ mnie nie szanuje. Świetne. Mogę poczekać na jej szacunek. Nie złoszczę się na nią. Przestałem się na nią złościć i wściekać od chwili, w której przyznałem się sam przed sobą, Ŝe zaleŜy mi na niej. Staram się nie myśleć o tym, w jaki sposób wylądowałem w tym miejscu. To jest prawdziwie doŜywotnie gówno. – Taa, seks. - Dlaczego? - PoniewaŜ nie powiem glinom, Ŝe pocięłaś noŜycami swoich przybranych rodziców. – Naomi gasi niedopałek papierosa o cement. Trze go tak mocno, Ŝe jej palce są podrapane i sączy się z nich krew.

176

- Turner, teraz dobrze mnie posłuchaj. Jeśli nie potrafisz zapomnieć tego, co się stało tamtej nocy, to twój problem. Nie będę tu siedzieć i przeŜywać tego z tobą jeszcze raz. Opowiedziałam tobie całą historię mojego Ŝycia. To powinno ci wystarczyć. – Podnoszę brwi, patrząc na nią. Czuję jak w brzuchu wybucha mi fala gorąca. No dobra. MoŜe gniew nie do końca jeszcze ze mnie uszedł. Ale i tak nie jest źle. Jeszcze nikt nie śmiał rozmawiać ze mną w taki sposób… Powiedzmy szczerze… to nie mogłoby się dobrze skończyć. - Zdyskwalifikowałaś mnie w dziesięć sekund. Tak nie powinno być. – Wstaje z warknięciem i obraca się koło mojej twarzy. Bierze swoją torebkę i jest juŜ gotowa do kolejnej ucieczki. Domyślam się , Ŝe nie zmieniła opinii na temat mojego cholernego charakteru. Albo nie jest pod jego wraŜeniem. Patrzę na nią i oblizuję wargi. Jeśli mam zamiar zdobyć tę dziewczynę, muszę zmienić swoje podejście. Styl Turnera Campbella… najlepiej przygotowany do przyciągania fanek. Milczę. - Posłuchaj, Turner. Ta dziewczyna, przed którą ciebie wcześniej ostrzegałam, to moja przybrana siostra i siostra Erica. To ona wysłała ci ten filmik. – Przerywa i przygryza wewnętrzną stronę policzka. Cofa się, przygotowując się do odejścia. – Mam powód do tego, Ŝeby ciebie przed nią ostrzegać. Ona moŜe być niebezpieczna. Ona jest… kurwa, jak ci to wyjaśnić? Ona ma na moim punkcie obsesję. – Naomi przerywa i patrzy mi prosto w twarz. – Ma ją od czasu, kiedy trafiła do kliniki po tym wszystkim. Teraz chyba podąŜa za mną i robi dziwne rzeczy. Mówię ci to ten jeden raz i nie będę powtarzać. Mam więc nadzieję, Ŝe mnie posłuchasz… musisz uwaŜać i być ostroŜny. - Mówisz powaŜnie? – pytam ją, ale z wyrazu jej twarzy mogę stwierdzić, Ŝe jest całkowicie powaŜna. - Oglądaj się za siebie i pilnuj swoich pleców – mówi do mnie i się odwraca. – Zobaczymy się na scenie. Zrywam się na nogi, gotowy, Ŝeby lecieć za nią. Jednak zmuszam się do pozostania na miejscu. Hmm. Muszę się 177

psychicznie przygotować na te miłosne pierdoły. Do tego gówna muszę być twardszy, niŜ z początku myślałem. Poza tym, walka o miłość swojego Ŝycia w takim stanie, nie przyniesie efektów. Jestem cały spocony i mam tłuste włosy. W takim stanie jej nie zdobędę. Wracam do autobusu, Ŝeby przemyśleć strategię mojej gry i ułoŜyć plan walki.

178

rozdział 23 Naomi Knox

Pędzę przez parking. Pędzę szybciej niŜ to robiłam wcześniej. Jestem tak wkurzona, Ŝe prawie nie potrafię przez to logicznie myśleć. Moje ręce drŜą i wściekam się tak, Ŝe widzę w barwach czerwieni. Problem tkwi w tym, Ŝe nie umiem stwierdzić, dlaczego. Właściwie teraz nic takiego się nie stało i nic takiego nie powiedziałam Turnerowi. Ale miałam taki zamiar, zamierzałam mu wszystko powiedzieć, przedstawić mu kaŜdy najdrobniejszy szczegół. Jednak potem sobie przypomniałam: przecieŜ ja go nienawidzę. Nienawidzę go i pieprzyłam się z nim wczoraj wieczorem. Mam zamiar przestać się tym przejmować. Muszę przestać się nim przejmować. Dax próbuje mnie zatrzymać, kiedy wchodzę po schodach do autobusu. Ignoruję go. Nigdy nie pokocham Daxa, poniewaŜ ja… poniewaŜ ja tak bardzo nienawidzę Turnera. Nie ma we mnie miejsca na jakiekolwiek inne uczucia w tej chwili. Myślałam, Ŝe wszystko będzie w porządku, Ŝe będę mogła go wypieprzyć i zapomnieć o nim, ale tak nie jest. Byłam jedyną osobą, która była w błędzie, myśląc, Ŝe się uwolnię od całego bólu, jeśli powiem Turnerowi o aborcji. Tak wiele gówna dzieje się wokół mnie, Ŝe ledwo mogę oddychać. Chciałam się oczyścić. Chciałam być pusta i beztroska, i beznamiętna. W zamian za to mam cały ten dramat i niepokój egzystencjonalny. Kurwa. 179

Ściągam z siebie ubrania na środku korytarza i nie przejmuję się tym, Ŝe Wren najprawdopodobniej zezuje, Ŝeby dojrzeć moje nagie ciało. Zakładam jakąś bieliznę i bezrękawnik. Padam na łóŜko i w ostatniej sekundzie przypominam sobie o zdjęciu, które oddała mi Hayden. Wyskakuję z pościeli i wyciągam swoje spodnie z kosza na brudy. Próbuję nie wyobraŜać sobie tego, co mogłaby sobie pomyśleć Spencer, gdyby to znalazła. Rozkładam zdjęcie i patrzę na nie przy blasku światła, które przenika przez szparę w drzwiach łączących część kuchenną z sypialnianą. Widzę nagą Hayden, stojącą nad martwym ciałem. Trup jest takŜe nagi, ale trudno mi określić czy jest męŜczyzną, czy kobietą, poniewaŜ jest zmasakrowany i cały pokryty krwią. Do gardła podchodzi mi Ŝółć. Zgniatam zdjęcie w ręce i wkładam je pod mój materac, Ŝeby je bezpiecznie ukryć. Hayden nic mi nie powiedziała na ten temat, a ja o nic jej nie pytałam. No bo jakie ja mam do tego prawo? Kiedyś zabiłam człowieka i przypuszczam, Ŝe ona takŜe to zrobiła. Zdjęcie jest tak drastyczne, Ŝe nie chcę o tym myśleć. Nie chcę znać szczegółów. Cokolwiek się wtedy stało, niech ona to utrzyma w tajemnicy przede mną. NajwaŜniejsze dla mnie, Ŝeby dała mi spokój. A wiedza o szczegółach jej zbrodni, niczego nie zmieni. Znasz to powiedzenie – nie wywołuj wilka z lasu. Wskakuję więc do łóŜka i nakładam na uszy słuchawki. Są wielkie i grube, neonowo zielone. Blokują wszystkie dźwięki z zewnątrz. Są dla mnie jak tarcze ochronne. Włączam muzykę tak głośno, Ŝe Wren praktycznie wpada z rozpędu i szarpie moją kotarę oraz zrywa je z moich uszu. - Nie jesteś Beethovenem, pipo – mówi, wyglądając jak nieboskie stworzenie, czające się w mroku. Jak jakiś potwór, którego twarzy nie mogę zobaczyć. – Jeśli ogłuchniesz, nie będziesz w stanie pisać dla nas więcej muzyki. - Spierdalaj, Wren – odpowiadam mu i przewracam się na drugi bok, wkładając ponownie słuchawki. Próbuję robić wszystko, co 180

w mojej mocy, aby oderwać mój umysł od ostatnich spraw – Katie, Eric, Hayden… Turner. Turner. Turner. Gdybym nie znała siebie lepiej, mogłabym powiedzieć, Ŝe mam obsesję na punkcie tego faceta. Po jakimś czasie poddaję się i próbuję sobie poradzić z problemem na swój własny sposób. Sięgam po tabletki, które mam schowane w szufladzie, pod moim łóŜkiem. Wiem, Ŝe dobre połączenie leków wręcz mnie znokautuje i sprawi, Ŝe zapomnę o wszystkim. W kaŜdym razie będę w stanie błogiej nieświadomości przez kilka godzin. ZdąŜyłam Ŝyczyć sobie dobrej nocy (albo i dnia, poniewaŜ słońce juŜ zaczynało prześwitywać przez chmury), połknęłam tabletki i ułoŜyłam się wygodnie do snu. Krótką chwilę później nade mną pojawia się rozpływająca się twarz Turnera.

Jestem tak naćpana, Ŝe nie jestem pewna czy to, co widzę nie jest przypadkiem snem lub halucynacją. W pierwszej chwili nie miałam pojęcia, czy Turner rzeczywiście pochyla się nade mną. Pachniał mydłem i miętową pastą do zębów. Włazi na moje łóŜko i zasłania kotarę. Ściąga mi z uszu słuchawki, nie wyłączając muzyki i kładzie je obok mojej głowy. Obrysowuje ręką kontury mojej twarzy. Próbuję się uszczypnąć po to, aby się obudzić. Ale tak naprawdę, to nie mogę nawet się ruszyć. - Myślałem… – mówi do mnie, a ja uświadamiam sobie, Ŝe to chyba musi być tylko jakiś piękny sen. Głównie dlatego, iŜ nie wyobraŜam sobie, aby ktokolwiek, a zwłaszcza Dax i America, pozwolił mu wejść do autobusu. Oni wiedzą jak ja się czuję z całym tym kurewstwem. Prawdopodobnie wiedzą to nawet lepiej niŜ ja sama. – O tym, Ŝe moŜesz być dla mnie czymś w rodzaju 181

mojego zbawienia albo co. – Turner przerywa i mości się, wiercąc na moim łóŜku tak, Ŝeby jego nogi z niego nie zwisały. – Nie wiedziałem, Ŝe go potrzebuję, ale patrząc z tego punktu widzenia, to tak pewnie jest, prawda? Pomoc nadchodzi wtedy, kiedy się jej najmniej spodziewasz. - ZjeŜdŜaj stąd – jęczę, trzepocząc powiekami. Turner tylko się uśmiecha i pozostaje na swoim miejscu. – Muszę się przespać, albo nie przeŜyję tego gówna. Turner poprawia się na łóŜku, układając swoje nogi pod tyłek. Pochyla się nade mną i przeczesuje palcami moje włosy i odgarnia mi je z czoła. Chcę podnieść ręce i odepchnąć go, ale pewnie mój sen pryśnie, kiedy to zrobię. Zamiast tego unoszę je i chwytam jego ciepłe ciało, mimowolnie owijając palce wokół jego silnego bicepsa. - Powtórz to, a pójdę sobie – mówi, uśmiechając się z wyŜszością i wyciska pocałunek na mojej szyi, czym przyspiesza mi tętno. Serce trzepocze mi w piersi, a ręce opadają na kołdrę. Właśnie przeŜywam najgorsze déjá vu. Wracam myślami do tej okropnej nocy, kiedy Turner zdjął ze mnie tamtego faceta i mu przywalił. Potem odwiózł mnie do miasta, romansował ze mną i zabrał do hotelu. Oto cała gówniana historia mojego Ŝycia. Przypominam sobie pospiesznie robiony tatuaŜ. Znów mam szesnaście lat. LeŜę w hotelowym łóŜku, a Turner pocałunkami pieści kaŜdą część mojego ciała. Traktuje mnie jak boginię. Obiecuje mi, Ŝe juŜ nigdy więcej nie będę tak cierpiała i zaopiekuje się mną. Taa, wiedziałam, Ŝe był wtedy nawalony. Oczywiście, Ŝe wiedziałam. Ale byłam wtedy tak samotna i zrozpaczona, Ŝe chciałam mu wierzyć. Nie miałam nikogo i niczego, a moja dusza była rzęsiście zbroczona krwią moich przybranych rodziców. CóŜ innego mogłam zrobić? Był moim idolem. Obiecywał mi cały świat. To było zbyt piękne, Ŝeby mogło być prawdziwe. Powinnam to wiedzieć. Przypuszczam, Ŝe w tej chwili Turner naprawdę jest przy mnie. Dotyka mnie. Podnosi w górę mój bezrękawnik i ściąga go ze mnie. Jego palce wędrują w dół mojego ciała i pieszczą moje 182

biodra. Nie jestem pewna, co mam zrobić. Jestem złapana w pułapkę pomiędzy tą garścią tabletek a tymi wspomnieniami. W kaŜdym razie tak sama sobie tłumaczę swój stan. Nie mogę się przyznać do tego, Ŝe go pragnę. W najlepszym przypadku byłoby to świętokradztwem. - Turner… – Zaczynam, ale on zamyka mi usta delikatnym pocałunkiem. Dzieje się coś zupełnie przeciwnego, do tego, co robiliśmy ostatnim razem. Nie kaleczymy się zębami. Nie krwawimy. Mocno przyciska usta do moich warg. Jego palce suną w dół mojego ciała. Delikatnie masują moje obie nogi. Myślę, Ŝe jest tu po to, by mnie pieprzyć. DraŜni swym dotykiem skórę po wewnętrznej stronie moich ud, głaszcze moje kolana i przesuwa dłonie w górę moich ud, jakby zamierzał pieścić moją cholerną cipkę. Czuję się tak wspaniale, Ŝe pozwalam mu na wszystko i odpręŜam się na poduszkach. Oddaję mu pocałunek i igram z jego językiem. Po kilku chwilach, Turner zdejmuje mi majtki. Potem ściąga swoją koszulę i kładzie się na mnie. Delikatnie przyciska swoje ciało do mnie i draŜni moje nagie krocze, ocierając się o nie swoimi gaciami. Jest twardy i gotowy, ale nie pozbywa się jeszcze tej ostatniej bariery z materiału. Dalej mnie dotyka i gładzi moje ciało. Delikatnie pieści moje piersi, draŜniąc sutki. Jego zachowanie jest dla mnie tak niespodziewane. Nigdy nie spodziewałabym się, Ŝe Turner Campbell mógłby w ten sposób ze mną postępować. Ponownie próbuję się przekonać, Ŝe to musi być tylko sen i jeszcze bardziej się odpręŜam. Autentycznie, jeszcze nikt nigdy nie dotykał mnie w taki sposób, jak on to robił teraz. To jest odurzające. Zaznaczam, Ŝe nie jestem juŜ Ŝadną dziewicą. Nic z tych rzeczy. Ale jeśli mam być szczera, to moje doświadczenia seksualne ograniczały się do szybkich ruj i numerków na jedną noc. Jedynym chłopakiem, którego miałam w swoim Ŝyciu, był mój cholerny przyrodni brat i nigdy nie poszliśmy na całość. - Dlaczego mi to robisz? – pytam, kiedy staje się dla mnie jasne, Ŝe Turner nie przyszedł tu dla seksu. Jestem wręcz przekonana, 183

gdzieś w głębi umysłu, Ŝe przyszedł tutaj po to, aby udowodnić, Ŝe dokładnie tego szukał. A moŜe pamięta tamtą noc, sposób, w jaki muskał moją skórę ustami… sposób, w jaki draŜnił moje sutki językiem. Tak czy owak jestem trochę wstrząśnięta. Albo dopiero będę, kiedy te cholerne tabletki przestaną działać. Czuję się, jakbym była w stanie niewaŜkości, jakbym pływała w morzu piór. Kurwa. - A dlaczego nie? – pyta i podnosi głowę. Uśmiecha się do mnie i od razu wiem, Ŝe jestem w tarapatach. – Uwielbiasz to, prawda? Potem Turner opada i chowa głowę między moimi udami. Wkłada ręce pod moją dupę i mocno mnie trzyma. DraŜni kolczykiem na języku moją łechtaczkę. Łzy napływają mi do oczu i wyginam plecy w łuk. Ja pierdolę! Cholernie omdlewające uczucie. Miło wiedzieć, Ŝe jego usta są dobre nie tylko w śpiewaniu. A ja myślałam, Ŝe to jest jego jedyny talent. Głupia ja! Zaciskam palce na prześcieradłach, kiedy on zajmuje się moją pizdą, kiedy mnie smakuje, przebija mnie językiem i przyciąga mnie do siebie. Nie pozostawia Ŝadnego miejsca nienaruszonym. Sunie wargami tam i z powrotem. Oddycha we mnie. LiŜe mnie i przygryza w taki sposób, jakby wszystko o mnie wiedział. Robi to tak, jakbyśmy byli razem przez wiele lat. To jest dziwne jak cholera. Dziwne, poniewaŜ ja nie znam jego. Dziwniejsze, poniewaŜ on nie zna mnie. A najdziwniejsze dlatego, Ŝe on jest właśnie Turnerem cholernym Campbellem. Wsuwa we mnie palce, kiedy myślę, Ŝe jest bliski zakończenia tych słodkich tortur. Nie potrafię się juŜ powstrzymać. Zaciskam się mocno się wokół niego. Wplątuję palce w jego włosy. Przyciągam go do ust i ocieram się o niego biodrami. Turner draŜni mnie wsuwając i wyciągając palce. Rozgrzewa mnie swoim oddechem i unika moich warg. Przez cały ten czas czuję jego potęŜną erekcję, która napiera na jego gacie i błaga, Ŝeby mnie pieprzyć. - Zrób to – szepczę. Uśmiecha się, jakby dokładnie wiedział, o czym w tej chwili mówię. 184

- Nie dzisiejszej nocy – odpowiada niskim i zachrypniętym głosem, jakby miał za chwilę dojść w gaciach. Nadal jednak patrzy na mnie z tym pewnym siebie wyrazem twarzy. I po prostu wiem… nawet przez mgłę zmęczenia… przez otumanienie lekami…. Dokładnie wiem to, Ŝe nie będę mogła Ŝyć z tą świadomością, jeśli dojdę w jego cholernych ramionach ze łzami w oczach. Wycieram więc szybko twarz knykciami i chwytam dłonią jego chuja tak mocno, Ŝe drapię go paznokciami. Z kolei on przygryza moją wargę tak mocno, Ŝe zaczyna krwawić. Sekundę później eksploduje i brudzi sobie gacie. Pieprzy ręką moja cipkę, obijając mi kości miednicy i doprowadza mnie do pieprzonego orgazmu. Odpływam w niebyt. Przyjemność chwyta moje ciało, jak imadło. Przetaczają się przeze mnie fale rozkoszy. Dyszę i próbuję się z tego otrząsnąć. Turner cofa swoją rękę i wyciera ją o zasłonę. - BoŜe, Knox – mówi. Moje powieki zaczynają opadać. Jego słowa wirują wokół mnie. – Jesteś pewna, Ŝe to nic takiego? Jesteś tego wciąŜ cholernie pewna? Moja świadomość odpływa i mdleję.

185

rozdział 24 Turner Campbell

Zanim udaje mi się wyjść z autobusu, wpadam znowu na tego dupka perkusistę, tego z wytatuowanymi duchami na ramionach. W pierwszej chwili myślę, Ŝe zejdzie mi z drogi i pozwoli przejść, tak jak przy naszym pierwszym spotkaniu. Jednak tym razem nie odsunął się. Prawdę mówiąc specjalnie zablokował mnie w drzwiach. ZmruŜył oczy i zacisnął usta tak mocno, Ŝe aŜ krew mu odpłynęła z twarzy. - Dlaczego ona – pyta mnie i wpatruje się w moje oczy, jakby szukał w nich odpowiedzi. Na jego szczęście mam swoje zasady oraz jestem w cholernie bardzo dobrym nastroju. Uśmiecham się do niego z wyŜszością, kiedy jego spojrzenie pada na mokrą plamę na moich spodniach. Noszę ją jak oznakę dumy. Przez chwilę drapię się po brodzie i próbuję wymyślić, jak sformułować swoją odpowiedź. W tym samym czasie moją głowę zaczynają wypełniać migawki obrazów – winda… zwrócona w górę twarz Naomi… wanna. Niewiele tego, ale zawsze coś. Zawsze jakiś początek do zbudowania między nami czegoś trwałego. Im więcej czasu z nią spędzam, tym więcej wspomnień z naszej pierwszej wspólnej nocy do mnie wraca. Jestem zszokowany faktem, Ŝe cokolwiek pamiętam. Zwykle, kiedy wyzbywam się czegoś z pamięci, robię to na zawsze. Najwyraźniej ten przypadek jest inny. Zamiast odpowiadać mu słowami, odwracam się do niego tyłem i pokazuję mu nagie plecy. Nie muszę nic mówić; od razu to zauwaŜa. 186

- Kurwa – szepcze. Nie wygląda jednak na pokonanego. Jest raczej zdenerwowany. Odwracam się z powrotem twarzą do tego dupka. Kurwa, ten picuś glancuś ma taką potęŜną erekcję na myśl o Naomi, Ŝe nie musi stać mi na drodze. Sama jego pała skutecznie blokuje mi przejście.70 - Przypomnisz mi jak masz na imię? – pytam go i staram się zachować spokojny ton. Prawdę mówiąc, jestem przez tego faceta trochę wkurzony. Muszę być bardziej bezpośredni i mocniej walczyć. Jednak za bardzo tym nie się martwię. Jeszcze nigdy i z nikim nie przegrałem walki o dziewczynę. Gdzieś w głębi umysłu wiem, Ŝe nie to jest największym problemem. Najgorsze jest to… najgorszym problemem będzie sama Naomi. Ona wciąŜ mnie nienawidzi. - Dax – Znowu mi podaje tylko imię. ZałoŜę się, Ŝe nie chce dopuścić do tego, Ŝeby to stało się zbyt osobiste. JuŜ i tak sytuacja jest nie najlepsza. Oddycham głęboko i patrzę na swoją bosą nogę. - CóŜ, Dax. – Zaczynam. Wiem, Ŝe wszystko, co zrobiłem dzisiejszego wieczoru, jest krokiem we właściwym kierunku. – Naomi Knox nie jest taka, jak wszystkie inne przypadkowe kobiety w moim Ŝyciu. – Wzruszam ramionami. Nie mam zamiaru otwierać serca przed tym facetem. Nie ma mowy. A poza tym muszę stąd szybko wyjść. Zanim jeszcze Naomi się obudzi. Ona nie moŜe mnie zobaczyć przepoconego i z roztrzęsionymi rękoma. Zdobędzie nade mną przewagę, jeśli się dowie, jak bardzo mi się podobało to, co zrobiliśmy. Taa, muszę jej pokazać, co do niej czuję, ale nie chcę, aby dowiedziała się tego teraz. Muszę jej to powiedzieć własnymi słowami. Sam wybiorę odpowiedni moment. Mam nadzieję, Ŝe to ma jakiś sens. - Nie, nie jest taka. – Potwierdza. Głośno przełyka ślinę i mruga powiekami. Ma na nich wytatuowane jakieś słowa ale trudno je odczytać w tym przyćmionym porannym świetle. Kiedy je otwiera, patrzy na mnie z wyzwaniem w oczach. – Ale kiedy zda sobie 70

Ale się uśmiałam z tego  Jeszcze Turner nam w kompleksy popadnie ;P

187

sprawę z tego, Ŝe bycie z tobą jest złym wyborem, ja tutaj będę. Nie poddam się. Nie zacząłem jeszcze walki. – Uśmiecham się do Daxa i mam naprawdę nikczemny wyraz twarzy w tym momencie. Jednak nie martwię się niczym. MoŜe powinienem, ale się nie martwię. - Wyzywasz mnie na pojedynek? Mamy się trykać rogami jak napalone jelenie? – Dax patrzy na mnie ze stoickim spokojem i milczy. – W takim razie nie ma sprawy – mówię i wyciągam do niego rękę. W głębi duszy jednak wiem, Ŝe to gówno i tak nie załatwi sprawy. Naomi jest jedyną osobą, która to rozstrzygnie. Ale cóŜ… jesteśmy w końcu facetami, prawda? Do tego jesteśmy naładowani testosteronem, jak mały samolot zatankowany paliwem. – Idziesz na to? Dax ściska moją dłoń, po czym wychodzę z autobusu i obiecuję sobie, Ŝe nigdy nie będę czuł mniejszej pewności siebie. Pragnąłbym, Ŝeby to była prawda.

Po powrocie do swojego autobusu, jest mi cięŜko zasnąć. Rzucam się na łóŜku i przewracam się na boki tak cholernie mocno, Ŝe Treyan zrywa się ze swojej koi. Łapie mnie za ramię i wywala mnie na podłogę. Padam na glebę z trzaskiem i natychmiast wstaję na nogi gotowy do walki. Na szczęście Ronnie wciąŜ nie śpi i wkracza między nas. Rozdziela nas zanim zdąŜyliśmy się na siebie rzucić, jak dwa nastroszone koguty. Kiedy tylko nas rozdziela, Trey włazi z powrotem do łóŜka i bryluje złym wzrokiem na mnie i na Ronniego. Siadam z Ronnim i Joshem przy stole nad trzema filiŜankami kawy. Wolałbym raczej nie siedzieć z tym małym blond pojebem, ale w tej chwili nie mam innego wyjścia. Patrzy na mnie oskarŜycielskim wzrokiem tak 188

długo, Ŝe w końcu rzucam mu w twarz śmietankę. Przy uderzeniu pudełeczko pęka i ta blond łajza wygląda, jakby ktoś mu spuścił spermę na pysk. - Kurwa! Jaki masz problem? Masz coś do mnie? – wrzeszczy i podnosi się w górę, wylewając prawie całą kawę. Ignoruję go i odchylam się do tyły na krześle. Taaa, chciałbym spuścić mu łomot, ale wciąŜ jestem naładowany pozytywną energią po chwilach spędzonych z Naomi. Myślę, Ŝe ona jest dla mnie dobra. Do kuchni ponownie wchodzi Ronnie i rozładowuje napiętą atmosferę, która wisi w powietrzu. Chodzi o gniew tej naćpanej zdziry, która zawsze stara się słuŜyć dobrymi radami i w jakiś sposób przewaŜnie mówi mądre bzdury. Myślę, Ŝe dzieje się tak zbyt cholernie często. On zawsze wie, kiedy przestać, kiedy duŜo znaczy zbyt wiele, kiedy mało, to zbyt mało i tego typu rzeczy. - Siadaj Josh – mówi a ja się uśmiecham z wyŜszością i popijam kawę, dzwoniąc o kubek kolczykami w moich wargach. – Obetrzyj ryj i uspokój się. - Słuchaj, jestem zmęczony tym gównem. Wszystko przez tą laskę, którą on niby lubi. To juŜ się robi nudne. Poza tym, to on na mnie naskakuje. – Zaciskam usta oraz pięści, ale staram się powstrzymać gniew. I z tego powodu jestem z siebie dumny jak cholera. – Poza tym, on na nią nie zasługuje. - Dobra! To jest popierdolone. – Ronnie wyciąga rękę i powstrzymuje mnie, kiedy zaczynam się podnosić. To koniec wszystkiego, szczególnie mojej nowo odkrytej cierpliwości. Najwyraźniej Josh ma zamiar sprawdzić, jak daleko moŜe się posunąć, zanim wybuchnę. – Jestem juŜ zmęczony słuchaniem tego gówna. – Ronnie stoi naprzeciw mnie i czeka do czasu aŜ z powrotem usiądę. Potem zaczyna ponownie mówić. W jego głosie słychać znuŜenie i wycieńczenie, jakby miał za minutę zejść z tego świata. Ta myśl sprawia, Ŝe ściska mnie w klatce. Nie chcę stracić kolejnego przyjaciela. Ronnie chyba wyczuwa o czym myślę i wspomina Travisa. - On nie ma go zastąpić. 189

- Bzdura. – Ronnie uśmiecha się smutno. - Oczywiście, Ŝe nie. Nikt nigdy nie zastąpi Travisa. – Przewracam oczami i staram się zachować spokój. Bębnię palcami w blat stołu. - Nie zaczynaj z tymi swoimi miłosnymi gadkami typu pokój dla mas i inne bzdury. – Josh przygląda się nam ze zmarszczonymi brwiami. – Travis grał na basie; Josh gra na basie. Zastępuje go. – Co za gówno. Resztę swoich myśli zatrzymuję dla siebie i wyciągam papierosa. Nie wiem dlaczego tu nadal siedzę i rozmawiam z Ronnim o tej stracie. On wie na ten temat więcej niŜ inni. - Turner. – Zaczyna i bierze z mojej ręki papierosa. Zmusza mnie w ten sposób, abym zwrócił na niego uwagę. – Mogę dać ci pewną radę? – Wzruszam ramionami. - Bądź ostroŜny.- Gasi papierosa, którego juŜ nie pali. Jest zamyślony i odpływa myślami w swoje wspomnienia. Za kilka minut pewnie wystartuje pewnie do łazienki, Ŝeby wstrzyknąć sobie działkę amfy. – Z Naomi… to mam na myśli. Weź powaŜnie to gówno, dobra? PoniewaŜ jak juŜ się zakochasz… tak naprawdę zakochasz… tak głęboko, Ŝe masz wraŜenie, iŜ w tym toniesz … nigdy nie uda ci się znaleźć drugiej, którą pokochałbyś tak samo. Travis był naszym najlepszym przyjacielem i zawsze nim będzie. Na basie czy teŜ nie, był z nami w taki sposób, w jaki nikt nam go nie zastąpi. Tak samo jest z miłością… kiedy raz ciebie złapie, to juŜ nie puści. – Opiera się o stół tak blisko mnie, Ŝe zauwaŜam jego drŜące ręce. – Zrozumiałeś mnie? - Mówisz jak cholerny pedał – odpowiadam mu, ale jego słowa powodują, Ŝe ściska mnie w Ŝołądku i zaczyna mi się kręcić w głowie. Wiem, Ŝe są prawdziwe i napędzają mi stracha. Nagłe pukanie do drzwi zaskakuje wszystkich i przerywa naszą konwersację. Pierwszy się podnoszę i kieruję się w stronę drzwi i odblokowuję zamek. Na zewnątrz zaczyna juŜ szarzeć, poniewaŜ dzień ustępuje miejsca zbliŜającej się nocy. Nie ma tam naszego pieprzonego ochroniarza. Na ziemi jednak stoi jakiś 190

karton. Schodzę więc ze schodów i pochylam się by je podnieść i wnoszę je do środka. Na pakunku nie ma Ŝadnego adresata, co mnie w sumie trochę wkurza. Normalnie wyrzuciłbym takie gówno. Dzisiaj jednak czuję jak facet z jajami. - Co to? – pyta Ronnie, podnosząc się od stołu i stając za mną. Wzruszam ramionami, kiedy wyciągam nóŜ z jednej z szuflad i rozcinam taśmę. - Pewnie jakieś nagie zdjęcia lasek i kilka par uŜywanych majtek – odpowiadam z uśmiechem. Otrzymywaliśmy juŜ nawet gorsze przesyłki. Otwieram karton i uśmiech znika z mojej twarzy tak szybko, jak wcześniej się na niej pojawił. Jego miejsce zajmuje strach i wściekłość. W środku kartonu jest bejsbolówka Travisa Gaborone.

191

rozdział 25 Naomi Knox

Budzę się następnego ranka i czuję się jak gówno. - Głupie pieprzone tabletki. – warczę. Podejmuję walkę ze swoim ciałem, Ŝeby usiąść. Przecieram twarz rękoma. Zimne powietrze owiewa mi cycki. Nagle zdaję sobie sprawę z tego, Ŝe jestem naga a słuchawki wciąŜ leŜą na mojej poduszce. Nadal w ciemność snuje się z nich muzyka. Turner. A więc naprawdę tutaj był? Myślę o konsekwencjach tego a po chwili je lekcewaŜę. Nie mogę teraz o tym myśleć. Nawet nie potrafię sobie wyobrazić, co mogłoby się zdarzyć, gdyby zdecydował się wziąć się w garść i całą swoją energię skupić na mnie. Nigdy bym przed nim nie uciekła. Łapię iPod i go wyłączam. Odrzucam zasłonę i rozglądam się. Upewniam się, Ŝe jestem sama. Potem gramolę się z łóŜka i szukam jakiegoś ubrania, które mogłabym na siebie narzucić. Decyduję się na zielony bezrękawnik z napisem Terre Haute, sprane dŜinsy, i parę czarnych butów na obcasie. Nie mam zielonego pojęcia, która moŜe być godzina. Przypuszczam, Ŝe jest juŜ późno, skoro nie spałam do świtu, i nie mam zbyt wiele czasu do występu. W dali słyszę huk i szmer rozmów, odgłosy 192

otwieranych przyczep i wyciągania sprzętu. Taa, nadchodzi czas przedstawienia. Wchodzę do łazienki i układam włosy. Robię niechlujnego koka z tyłu głowy. Przyciemniam oczy kredką, nakładam szary cień na powieki i ciemną szminkę na usta. Jestem gotowa. Lubię dobrze wyglądać ale nie jestem wybredną laską. Mam do odegrania rolę Hayden. Rozglądam się, Ŝeby się upewnić, Ŝe wyjechała a następnie podnoszę jej okulary słoneczne. Nawet nie przypuszczałam, Ŝe kiedyś weźmie pod uwagę oddanie mi reflektorów. Nie spodziewałam się, Ŝe kiedyś mnie to spotka. Dziś wieczorem śpiewam. Staram się nie myśleć o tym zbyt wiele. Jeśli nie przestanę, to trema mnie zeŜre i wypieprzy mnie. Będę tak cholernie zdenerwowana, Ŝe nie będę w stanie postawić nogi tej cholernej scenie. Nigdy nie byłam w centrum uwagi. To przecieŜ nie moja rola. Dlatego zostawiłam ją dla Hayden Lee. Ona świetnie sobie radziła z tym gównem. Ja z kolei nie bardzo umiałam sprostać temu zadaniu. Kiedy wychodzę, Dax i Ameryka siedzą przy stole, ale Ŝadne z nich się nie odwraca, aby na mnie spojrzeć. To zły znak. Oczywiście udają, Ŝe nie patrzą, ale z pewnością to robią. - Przepraszam za tą małŜeńską wizytę późno w nocy – mówię. America jest zaŜenowana. Obraca się i staje z zaciśniętymi zębami naprzeciwko mnie. Nalewam sobie filiŜankę kawy i piję ją czarną. Pochylam się i opieram się blat. Modlę się do Boga, Ŝebym nie dostała juŜ Ŝadnej plastikowej lalki w dzisiejszej poczcie. - Tak, cóŜ. Hmm. - To wszystko, co mówi America ale widzę, Ŝe się powstrzymuje. Tak naprawdę to chciałaby zerwać z siebie ten głupi czerwony krawat i rzucić się na mnie z pazurami. Z chęcią rozorałaby nimi moją twarz i wydrapałaby mi cholerne oczy. Chciałaby wykrzyczeć mi prosto w twarz, Ŝe mam trzymać się z dala od tego diabła Turnera Campbella. Zamiast tego z powrotem odwraca się twarzą do Daxa, który ciągle na mnie nie patrzy. Wiem, Ŝe to głupie, ale czuję, Ŝe z jakiegoś powodu powinnam go 193

przepraszać. Nie jestem mu nic winna. Zabujał się we mnie. I co z tego? To jego problem a nie mój. Dopijam kawę i rzucam kubek do zlewu. Jestem zbyt nakręcona, by spokojnie siedzieć. Poza tym, tak duŜo się dzieje, mam tak wiele do zrobienia. Muszę rozwikłać tak wiele zagadek. Muszę ruszyć głową. Eric, Katie, Hayden, Turner. Jeśli nie rozwiąŜę tych tajemnic, utonę w nich. Na moje szczęście, jedno z nich właśnie na mnie czeka pod drzwiami. - Cześć, Eric. – Odwracam się w stronę byłego przybranego brata i podziwiam jego kremowy garnitur. Szykownie skrojone ramiona i talia. Taa, sprawił sobie kolejny drogi ciuch. - Naomi. - Rozgląda się tak, jakby myślał, Ŝe gliny czają się za kaŜdym rogiem. Zapalam papierosa i przyglądam się jak nerwowo przestępuje z nogi na nogę. – Znalazłaś je? - Mówiłam tobie, Ŝe zadzwonię kiedy je znajdę. – Przerywam mu. Zostały skradzione. Eric na moment zamiera a potem kiwa głową, krótko i trzeźwo. Robi to w taki sposób, jakby właśnie dobił jakiejś transakcji handlowej. - No dobra. Więc policja naprawdę je ma… - Oddala się i trze swoją zupełnie ogoloną brodę, która jest gładka i świecąca jak dupcia cholernego niemowlaka.- Ale dlaczego mają na nich moje odciski palców a nie twoje? - Dobre pytanie. – Podchodzę i łapię butelkę, którą właśnie wyjął z kieszeni drŜącymi rękoma. – Dlaczego nie zapytasz o to trochę głośniej. Tak, Ŝeby cały obóz mógł to usłyszeć. - Eric odgania mnie od siebie i zmierzamy w kierunku tego samego miejsca, w którym siedziałam z Turnerem wczoraj wieczorem. Jakieś nastolatki palą niedaleko trawkę, ale ich ignorujemy. Są juŜ mocno naćpani. – Słyszałeś coś o Katie? - pytam, zastanawiając się gdzie ta suka moŜe być. Ona naprawdę zbliŜa się do mnie. 194

Jeśli jej na to pozwolę, moja paranoja moŜe urosnąć do rangi problemu. - Nic. - Wzdycha, poprawiając czarną muszkę i przygląda się jak biorę solidny łyk z piersiówki. Whisky. Tym razem dobra whisky. Jak miło. Oddaję mu trunek. - Ale policja wciąŜ mnie szuka. Znowu wzdycha i siada na krawęŜniku, ukrywając twarz w rękach. Patrzę obojętnie. Czuję złość na tego faceta. I jeśli miałabym wybrać ją albo on, to on jest tym, który powinien być złapany. MoŜesz powiedzieć, Ŝe jestem okrutna, ale to się nazywa sztuką przetrwania. Jego rodzice prawdopodobnie mogliby w końcu zabić całą naszą trójkę, więc poniekąd jest mi coś winien. - Nie wiem co robić. Nawet jeśli ją znajdę, niczego to nie zmieni. Jakoś wbiłem sobie do głowy pomysł, Ŝe gdybym w to wciągnął Katie, sprawy przybrałyby inny obrót. Jednak tak nie będzie, prawda? Wzruszam ramionami i palę dalej. Od czasu do czasu rzucam okiem przez ramię i spoglądam na autobus Indecency. Jest przynajmniej dwa razy większy od naszego i cholernie bardziej ładny. A to wiele mówi, poniewaŜ nasz kosztuje tyle samo co pieprzony dom. - Musisz jednak o to walczyć. Wiesz, Ŝe jesteś niewinny, więc mówisz cholerną prawdę. Oni w końcu to zrozumieją. Wracam pamięcią do ogromnej ilości przesłuchań, którym poddano mnie po morderstwie. Nadal cięŜko mi uwierzyć w to, Ŝe wykręciłam się od kary. Nie potrafię znaleźć innego wytłumaczenia na to, jak przypadek albo luki prawne, albo byle jaka praca policjantów, którzy narobili bigosu na końcu śledztwa. Byłam na miejscu przestępstwa. Eric takŜe, jeśli o to chodzi. I Hayden teŜ tam była. Siedziała w szafie wnękowej Rhinebacków. Przełykam ślinę. - Naprawdę? Naprawdę chcesz, Ŝebym to zrobił? Ty takŜe moŜesz być w to wciągnięta, wiesz o tym? - I ma rację. Wiem o tym. Wiem takŜe o tym, Ŝe nie mogę przechodzić przez to po raz drugi. Złapią 195

mnie w końcu na kłamstwie i usmaŜą. Mogłabym wycelować im prosto w głowę i oddać czysty strzał za to, Ŝe trzymali nagrane filmy z tortur Katie. MoŜe w ten sposób postąpiłabym właściwie. Ale nie zrobiłam tego. Zadźgałam ich noŜyczkami. Zabiłam ich podcinając im gardła. Policja nie lubi prowadzić tego typu spraw. W tej sytuacji cięŜko było mi się wybronić, ale nie rozumowałam jasno. Po tym jak znalazłam wideo, zobaczyłam o ile gorzej to wyglądało z pierwszej ręki. A potem przyszli po mnie. Bili mnie tak długo, aŜ się prawie wykrwawiłam. Obiecali, Ŝe następnym razem będzie jeszcze gorzej. Człowiek moŜe znieść tak wiele bólu. - Chyba nie – odpowiadam mu i patrzę jak znowu chowa głowę w rękach. Kilka sekund później, ramiona Erica zaczynają się trząść. Myślę, Ŝe płacze. Cipa. Ja jestem inna. Nie uroniłam ani jednej łzy po aborcji. Ani przed nią, ani po niej. Przeszłam przez tamte drzwi z neutralnym wyrazem twarzy i przez wiele kolejnych dni zachowałam stoicki spokój. BoŜe, nienawidzę Turnera. Nienawidzę go. Nienawidzę go. Nienawidzę go. MoŜe jeśli powtórzę to wystarczającą ilość razy, będę na tyle silna, by zatrzymać to uczucie. Zatrzymać je takŜe w głębi serca. MoŜe uda mi się ignorować to drugie, które jest w nim od czasu, kiedy byłam szesnastolatką. Uczucie, które nie chce umrzeć. Tak trudno zabić miłość, nieprawdaŜ? Nawet tą fałszywą miłość. Taką, która jest jak chwast. Taką, którą naleŜałoby wyrwać z korzeniami i spalić. Wzdycham. - CóŜ, przynajmniej mógłbyś być trochę ostroŜniejszy. Wczoraj wieczorem widziałam jak czaiłeś się w samochodzie przy wjeździe na parking. Nie powinieneś być tak kurewsko przewidywalny. Eric uczepił na mnie swój wzrok. Patrzy tymi jasnymi, przenikliwie niebieskimi oczami w taki sposób, jakby chciał mnie prześwietlić na wylot. Przypomina mi to Katie. W taki sam sposób na mnie patrzyła zanim odeszłam. - Niech zgadnę. To nie był twój samochód.

196

- To musiała być Katie – szepcze Eric. A ja staram się opisać mu najlepiej jak potrafię jak ten cholerny samochód wyglądał. Zdaję sobie sprawę z tego, Ŝe powinnam być bardziej uwaŜna. Nie pamiętam wiele szczegółów. W zasadzie nic nie pamiętam poza kolorem auta. - Widziałaś gdzie odjechała? W jakim kierunku? Zaprzeczam głową a Eric jęczy. Opuszcza z rezygnacją ramiona a potem wyrzuca ręce w górę z nowym entuzjazmem. - Myślisz, Ŝe rozpoznasz ten samochód, jeśli sprawdzimy parking? Wzruszam ramionami. Ale tak. Myślę, Ŝe tak. Kiwam głową. - Tak… pewnie… moŜe. - Jeśli ją znajdę, moŜe uda mi się ją namówić, Ŝeby przyznała się do wysłania tych noŜyc i… Eric oddala się a ja prawię widzę obracające się w jego głowie trybiki. - Chcesz zrzucić to na nią? - Jestem zła jak cholera na tego faceta. Nie mogę uwierzyć w to, Ŝe kiedyś się w nim bujałam, Ŝe oddałam mu swój pierwszy pocałunek, Ŝe pozwoliłam mu trzymać się za rękę. Jestem okropnym znawcą facetów. Albo byłam. Teraz, jestem w tym lepsza. Dlatego wiem, Ŝe muszę trzymać się z dala od Turnera Campbella. Muszę sobie to wziąć do serca. - Czego ty ode mnie chcesz, Naomi? Co mam zrobić według ciebie? Jaki mam wybór? Albo ona, albo ja. Obydwoje cholernie dobrze wiemy, Ŝe ona jest winna. Celowo przygryzam zębami policzki od wewnątrz. Sprawiam sobie przenikliwy ból, Ŝeby powstrzymać się przed wybuchem złości. - Myślałam, Ŝe chcesz ją chronić – Nonszalancko odpowiadam i mam nadzieję, Ŝe skłoni go to do zmiany zdania w tej sprawie. Myślę, Ŝe obwinienie go o morderstwo to jedno. Jednak zrzucenie tego na Katie nie wchodziło w grę. Chciałabym jej tego 197

zaoszczędzić po tym horrorze, który przeŜyła dzięki rodzicom. Biedna o mało przez to nie oszalała. Ta dziewczyna wystarczająco wiele razy była zamykana w jej krótkim Ŝyciu. Tak, zdecydowanie chciałabym jej tego zaoszczędzić. Ale musi przestać wysyłać do moich znajomych filmy, na których morduję ludzi. Nie chciałabym widzieć jej w więzieniu. Pragnę, aby prowadziła długie, miłe i szczęśliwe Ŝycie ale daleko ode mnie. - Nawet nie wiesz jak cięŜko mi to zrobić. - Kiwa głową, jakby nie mógł się pogodzić z tym, co się wokół niego dzieje. – To ja musiałem załatwić sądowe skierowanie jej do szpitala psychiatrycznego. - Więc załatwiłeś – Wyciągam kolejnego papierosa. Eric upija łyk ze swojej flaszki i wstaje na nogi. Przygląda się przejeŜdŜającym samochodom. Zastanawiam się, i to nie po raz pierwszy, skąd wziął ten drogi garnitur. Co za ciemne interesy teraz prowadzi? Nie. W zasadzie nie chcę tego wiedzieć. Śledzę jego spojrzenie a potem ukradkiem rzucam okiem na autobus Indecency. Sprawdzam tylko czy nie widać gdzieś tam Turnera. Zaciskam wargi. Jestem na siebie zła. - Ale nigdy nie robiłeś sobie kłopotu, Ŝeby podać mi jakieś szczegóły. Na przykład takie, Ŝe zmieniła fryzurę i kolor włosów, Ŝeby upodobnić się do mnie? śe zmieniła imię? Nie, nie, nie. Czekaj! Zrobiła w swojej sypialni ołtarzyk dla mnie i ma w nim talizman z moich włosów. Prawda? Eric bez słowa wstaje i zaciska usta ze wstrętem tak mocno, Ŝe tworzą się wokół nich głębokie zmarszczki. Blask księŜyca oświetla jego twarz. Po chwili spogląda na mnie. - Naomi, nie przyszedłem tutaj, Ŝebyś się ze mnie wyśmiewała. Przyszedłem prosić ciebie o pomoc. – Powoli odchodzi. Po chwili zatrzymuje się i rzuca okiem przez ramię w moją stronę. - Oh, a jeśli spotkasz Katie, uwaŜaj. Ona moŜe wyglądać bardzo niewinnie, ale jej wygląd zwodzi. Zdziwiłbyś się co ta dziewczyna potrafi zrobić.

198

Około kwadransa przed naszym występem, America ogłosiła, Ŝe Hayden nie ma z nami. Była wcześniej, co mnie zaskoczyło, poniewaŜ nie widziałam jej przez cały wieczór. Wpadła za kulisy i zaczęła gadać o czymś tak nieistotnym, Ŝe nawet nie mogę sobie przypomnieć o czym. Parę minut później, tuŜ po tym Terre Haute zajęło scenę, powiedziała, Ŝe idzie na dwór zapalić i nigdy nie wróciła. Gdy Ameryka zrozumiała co się stało, oczywiście zaczyna robić to, co robi najlepiej i chwyta telefon. Próbuje się do niej dodzwonić i pisze sms-y do Hayden. Kiedy nie odnosi to Ŝadnego skutku, wysyła mnie na zewnątrz, aby jej poszukać. Oczywiście jest to bezowocne, poniewaŜ Miss Lee do tego czasu dawno wyjechała. Zostaję przez chwilę na zewnątrz, Ŝeby pomyślała, iŜ próbowałam ją odszukać. Jeśli będzie sądzić, Ŝe nie włoŜyłam w to wystarczająco duŜo czasu i za mało wytęŜałam wzrok, będzie kazała mi wyjść jeszcze raz i ponowić poszukiwania. - Hej, piękna. – Przewracam oczami i odwracam się, by natrafić na parę migoczących brązowych oczu i arogancki uśmieszek. - Czego chcesz? - pytam Turnera. Robię wszystko ile w mojej mocy, aby wczorajszy wieczór trzymać z dala od mojego umysłu i nie myśleć o tym. Jeśli będę rozwaŜać na ten temat, on będzie o tym wiedział. - Zobaczyć co porabiasz, to wszystko. A co? Czy to przestępstwo? - Wpatruję się w niego, skupiając wzrok na ciasnej, czarnej koszulce, która opinała jego jędrne ciało, śmiesznych spodniach i cięŜkich butach ze skóry. Taa, gdyby nie był tak atrakcyjny, duŜo łatwiej by mi było wybrnąć z tej sytuacji.

199

- Nie, ale włamywanie się do czyjegoś autobusu i pieprzenie go w czasie, kiedy jest zamroczony alkoholem jest przestępstwem. – Turner śmieje się szorstko i głośno. Przykłada do warg brązową butelkę piwa, którą do tej pory kurczowo trzymał w ręce. - Oh, daj spokój. - Upija łyk piwa. - Myślisz, kurwa, Ŝe jestem głupi? śe urodziłem się wczoraj? Poprosiłem twoją przyjaciółkę, Ŝeby mnie wpuściła. Tą blondynę z niebieskimi pazurami. Domyślałem się, Ŝe zawsze zakrada się na noc do mojego autobusu, Ŝeby pieprzyć mojego kierowcę. Sądzę, Ŝe nie chciałaby utracić tej moŜliwości. - Taa, nie wiem czy dobrze zrozumiałam. SzantaŜem zmusiłeś Kash, Ŝeby wpuściła ciebie do autobusu a potem zadecydowałeś, Ŝe będzie super, kiedy mnie wypieprzysz? I nie przeszkadzało ci to, Ŝe byłam naćpana? - Turner wpatruje się we mnie. Jest tak zaskoczony, Ŝe zgubił tą swoją arogancką minę. To tak jakby nie był pewien do czego zmierzam. A czego oczekiwał? śe rzucę mu się w ramiona powiem mu jaki to z niego ogier? Nie powiem, Ŝe nie podobało mi się to co wydarzyło się między nami wczoraj w nocy, ale bądźmy szczerzy, to było trochę dziwne. Zachowuję tę myśl dla siebie i wpatruję się prosto w jego twarz. - Wydawało mi się, Ŝe bardzo dobrze się bawiłaś. - Dopija piwo i wyrzuca butelkę do najbliŜszego kontenera na śmieci. Wygląda na zawiedzionego i zaciska usta. Zły znak. Myślę, Ŝeby go uderzyć. Wkurzy się i zacznie się miotać. Wróci ten zmienny dupek, jakim był parę dni temu. W zamian za to ściska dłonie w pięści i opuszcza je po bokach. - Taa, cóŜ, nawet na odludnej autostradzie znajdziesz jakieś narkotyki. One takŜe dają niezły ubaw. Nie oznacza to jednak, Ŝe są dobre. – Cichutko zachichotał i uśmiechnął się w blasku księŜyca. MruŜę oczy. - Więc porównujesz mnie do narkotyków, co? Nie wiedziałem, Ŝe jestem tak uzaleŜniający. - Pieprz się, Turner. – Odwracam się na pięcie w stronę drzwi. Dotyka mnie, zanim łapię za klamkę. Podchodzi bardzo blisko i 200

owija ręce wokół mojej talii. Przyciska do mnie swoje gorące ciało. Moje serce zaczyna szybciej bić a ręce się pocą. To ostatnia rzecz, której pragnę przed wyjściem na scenę. Wbijam mu łokieć w Ŝebra, kiedy jego wargi ocierają się o moje ucho. Z jego gardła wydobywa się warknięcie. Potyka się i odskakuje ode mnie. Patrzy na mnie takim wzrokiem, jakbym była jakąś wariatką, jakbym postradała rozum. - Kurwa, jaki masz problem? – Marszczy twarz ze złości. W końcu. Uczucie, które znam. – Raz jesteś gorąca a za chwilę zimna jak lód. Co tobie się stało, Ŝe jesteś taka? - Ty – odpowiadam. Ciągnę drzwi i otwieram je. Słyszę, Ŝe Terre Haute jest w trakcie występu. – I to od bardzo, bardzo dawna. Dlaczego nie moŜesz zostawić mnie w spokoju? Zrobiliśmy to, co musieliśmy zrobić i na tym koniec. Trzymaj się ode mnie z daleka. – Wchodzę do środka a Turner podąŜa moim śladem i łapie mój nadgarstek. Odwracam się w miejscu i wyrywam mu się. - Odejdź, Turner. Ostrzegam cię. - Wiem, Ŝe prawdopodobnie patrzy na nas Dax i America. Muszę natychmiast spławić stąd Turnera, Ŝebym mogła się przygotowywać do wyjścia na scenę. Nawet bez niego jest to dla mnie wystarczająco trudne. - Nie. - Turner jest uparty jak cholerny osioł. Wpatruje się we mnie tak, jakby rozbierał mnie wzrokiem. To nie działa i nigdy nie będzie. Nigdy mnie nie rozgryzie, nawet gdyby tego bardzo próbował. Nie zna mnie i nigdy mnie nie pozna. I co mam teraz zrobić? PrzecieŜ poznał juŜ moje tajemnice. A kogo to obchodzi? Zrobił mi to, co zrobił i wciąŜ jest tym samym dupkiem. I nigdy się nie zmieni. Nie mogę mieć co do tego Ŝadnych złudzeń. Jego następne słowa są dla mnie ciosem, rozbijają mnie na tysiące maleńkich kawałeczków. Ranią mnie tak, Ŝe czuję się jakby mnie przeŜuł i wypluł. Ja pierdolę! - Pozwól, Ŝe powiem ci to prosto z mostu, Naomi. Nie mam Ŝadnych tajemnic. Nienawidzę ich. Siedzą w człowieku i zŜerają jego duszę. Chcę wszystko z siebie wyrzucić. - Turner przerywa i bierze głęboki wdech. Jego twarz kryje się w cieniach półmroku. 201

Ze sceny napływa blask świateł reflektorów, które podkreślają jego kości policzkowe. W tle mgliście słyszę jak America pyta o Hayden, ale nic mnie to nie obchodzi. W tej chwili, cała moja uwaga jest skupiona na Turnerze Campbellu i jego narcystycznych iluzjach.- Zakochałem się w tobie. Czas się zatrzymuje, i przysięgam na Boga, Ŝe czuję się jakby kaŜda cząstka powietrza została wyssana z moich płuc i wirowała po pokoju. Cała energia została ze mnie wypompowana. Kiedy nabieram powietrza, mam wraŜenie, Ŝe zaraz wybuchnę. Wiem, Ŝe wszyscy nam się teraz przyglądają. Większość z nich jest po prostu w takim samym szoku, jak ja. Zwłaszcza dziewczyny. Najprawdopodobniej wszystkie pieprzyły się z Turnerem. Zatem wiedzą jaki z niego dupek. Dla nich musi być to tak samo dziwne jak dla mnie. Ale nie mają pojęcia jak to bardzo boli. Próbuję go uderzyć, ale łapie mój nadgarstek i mnie powstrzymuje. Trzyma mnie na dystans, na wyciągnięcie ręki. Patrzy mi prosto w twarz i nie zmniejsza odległości między nami. Słyszę brawa i wiem, Ŝe nadchodzi czas wyjścia na scenę. Mam zająć miejsce Hayden, chociaŜ na chwilę. Mam stanąć w blasku świateł a w tej chwili chciałabym się ukryć w jakiejś ciemnej dziurze. Pragnę ukryć gdzieś twarz, Ŝeby pozbyć się całego wzburzenia. Potrzebuję spokoju, aby zapanować nad uczuciami i wyrzucić je z siebie. - Ty samolubny sukinsynu - warczę na niego. Wyszarpuję nadgarstek z jego uchwytu z taką siłą, Ŝe się potykam. Za mną, Terre Haute schodzi ze sceny a technicy przestawiają sprzęt jak pionki na szachownicy. - Nie mogę uwierzyć, Ŝe masz czelność mówić mi to prosto w twarz. Turner wygląda na cholernie zdezorientowanego. Tak jakby nie rozumiał dlaczego nie wskakuję mu w ramiona oddając mu całą siebie. Wow. Myślałam, Ŝe nabył jakiegoś Ŝyciowego doświadczenia, ale tak naprawdę, jest naiwny jak małe dziecko. MoŜe i pieprzył mnóstwo lasek; moŜe i ćpał na róŜne sposoby; moŜe i miał trudne Ŝycie… Ale nic nie wie na temat miłości. Zupełnie nic. 202

- Nie wiedziałbyś co to miłość, nawet gdyby ugryzła ciebie w twarz, Turner. – MruŜy oczy. Jest zirytowany, Ŝe nie przyjęłam tego w sposób, w jaki sobie to wyobraŜał. Dobrze mu tak! Pieprzyć go! To jedyny sposób, w jaki mogę zareagować. – Wybij sobie ten głupi pomysł z twojej potłuczonej głowy i spierdalaj! Odwracam się ale on łapie mnie za łokieć i zatrzymuje mnie. Okręca mnie wokół własnej osi tak szybko, Ŝe dostaję zawrotu głowy. Natychmiast mnie puszcza. Dax i Wren łapią go ramiona i trzymają go mocno. Patrzy mi prosto w oczy i próbuje wyjaśnić mi coś, czego nawet on sam nie rozumie. - Wiem, Ŝe jesteś mną zainteresowana, ale nie chcesz takiego gówna, jak ja. Wiem, Ŝe ciebie pamiętam chociaŜ nie powinienem. - Turner wyszarpuje ramiona z uchwytu Daxa i Wrena i odpycha ich od siebie. I kurwa. To tam jest. To tam, kurwa, jest. Cała ta namiętność i Ŝar, i intensywność skupiła się właśnie na mnie. Czuję się tak, jakby Turner ustawił do słońca szkło powiększające i skupił jego promienie na mojej głowie. Czuję się chora i mam zawroty głowy, pulsuje mi w uszach. America krzyczy wołając Hayden. Zaczynam się trząść. - Wiesz? Wszystko zaczyna do mnie wracać. Z tymi wszystkimi cholernie drastycznymi szczegółami. - Wpatruje się we mnie sztywno, po prostu osacza mnie tym spojrzeniem. – Obciągnęłaś mi druta w windzie, prawda? Zamykam oczy i liczę do dziesięciu. Nie jestem speszona. Dlaczego miałabym być? Po prostu nie mogę teraz słuchać tego, co wygaduje o tamtej nocy. Nie przed wyjściem na scenę. Nie mogę znieść tego, Ŝe wszyscy się na mnie gapią, osądzają mnie.Przez moją popieprzoną głowę przelatują obrazy z tamtej nocy, kiedy byłem tak nachlany i naćpany, Ŝe nie pamiętam nawet jak zrobiłem sobie tatuaŜ. Wskazuje na mnie palcem, warczy i kręci głową tak jakby cięŜko mu było uwierzyć w to, Ŝe musi mi powiedzieć te wielkie słowa „kocham cie”. A pieprzyć go! 203

- Ale pamiętam ciebie. Na początku nie zdawałem sobie z tego sprawy, ale pamiętam ciebie. – Robię wszystko co w mojej mocy, Ŝeby nie myśleć o tej nocy w autobusie, kiedy nazwał mnie Naomi. Odwracam się jakby mnie to wcale nie obchodziło. - Muszę się przygotować do wyjścia na scenę. – odpowiadam mu, ale nie przyszedł tutaj wysłuchiwać jakichś pieprzonych przeprosin. Zaczyna mówić, ale się nie rusza. Wie, Ŝe jeśli to zrobi, chłopaki rzucą się na niego i nie zrobi ani kroku dalej. - Nie pamiętam dziewczyn, z którymi pieprzyłem się tydzień temu. Nie pamiętam ich imion ani tego jak wyglądały. Nie pamiętam co z nimi robiłem. Pamiętam tylko, Ŝe w moim łóŜku była jakaś kobieta. Przykro mi, Ŝe teraz tego nie pamiętam. Przykro mi, Ŝe ciebie wtedy zostawiłem. Ale jestem tutaj teraz. Pieprzyć przeszłość. Teraz najbardziej powinna się liczyć teraźniejszość, prawda? Odwracam się twarzą do niego tak szybko, Ŝe włosy zakrywają mi twarz i przyklejają mi się do warg. Robię kilka kroków w kierunku Turnera. Staję tak blisko jego twarzy, Ŝe kiedy mówię moje usta ocierają się o jego wargi. - Przeszłość jest twoim fundamentem i jeśli się rozpadnie, nie masz Ŝadnych podwalin na to, by budować przyszłość. – Wypuszczam głośno powietrze a Turner robi coś zupełnie przeciwnego, bierze głęboki wdech. – śeby zacząć od początku, musisz stworzyć coś nowego na czymś silnym, stabilnym i mocnym. Inaczej wszystko obróci się w ruinę. I Turner, ja nie mogę podnosić tego starego, zgniłego, cholernego kawałka drzewa i budować na tym nowego domu, rozumiesz? Miałeś juŜ swoją szansę. Spieprzyłeś ją. Razem to spieprzyliśmy. A teraz zostaw mnie w spokoju. - Nie było Ŝadnej pierdolonej szansy – mówi i wypuszcza głośno powietrze; ja z kolei mocno je wciągam. Nasze oddechy się mieszają w gorącym powietrzu. Sekundę później America staje między nami i odpycha nas od siebie. Ma wściekłą minę i 204

zaciśnięte usta. Dopiero wtedy zauwaŜam, Ŝe wszyscy są gotowi do wyjścia na scenę. Cholera. - Zapytam ciebie jeszcze raz: gdzie jest Hayden? - Ona nie przyjdzie. – Wyrzucam z siebie i odwracam się, spoglądając na resztę zespołu. Nie wyglądają jednak na zdenerwowanych, tylko na lekko zmieszanych. – Ja ją zastąpię. - Oh? Naprawdę? - America pyta i śmieje się jak hiena na kurewskich równinach. Wygląda na gotową do rozlewu krwi.Miała coś lepszego do roboty? " - Najwyraźniej – odpowiadam i nie patrzę Turnerowi w twarz. Jednak teraz moje płuca są nim wypełnione. I przysięgam, Ŝe nawet w tym całym hałasie, słyszę jak oddycha. America nie odpowiada ale skóra na jej policzkach i czole jest tak napięta, jakby zrobiła sobie właśnie lifting albo coś w tym stylu. Odwracam od niej wzrok i obserwuję tłum, który mogę stąd widzieć. Szum i szemranie. Prawdopodobnie czekają na Turnera. Większość z nich jest tutaj po to, Ŝeby go zobaczyć, zanim Indecency podpisze nowy kontrakt płytowy i staną się tak popularni, Ŝe zaczną grać w miejscach, przy których stadion piłkarski wydaje się bardzo mały. Nic juŜ nie mówię. Robię krok do przodu i zostawiam cały ten dramat za sobą. Biorę swoją gitarę i przekładam jej pasek przez głowę. Idę do centralnego mikrofonu. Dobra, moŜe nie jestem w stanie podjarać ich swoim wyglądem, ale mogę rozwalić ich umysły poprzez muzykę. Właśnie to chcę teraz zrobić, dla nich i dla siebie. Spoglądam przez lewe ramię na resztę zespołu i spotykam wzrok Turnera. Taa, zwariował… ale zdecydowany. Cholera. Ucieczka od niego będzie prawie niemoŜliwa. Odwracam się z powrotem by stanąć twarzą do tłumu i biorę głęboki wdech. Robię wszystko co w mojej mocy, Ŝeby wyciszyć się wewnętrznie i Ŝeby dobrze wykonać swój obowiązek. Nie moŜe mi 205

się teraz poślizgnąć noga, bo cała noc będzie do dupy. Zły występ po tak okropnym dniu, będzie juŜ przegięciem. Muszę zapanować nad sobą i nad tłumem. Kurwa! Jestem przecieŜ gwiazdą rocka, prawda? - Cześć Wam. - Przerywam na chwilę i próbuję sobie przypomnieć, gdzie do kurwy nędzy jesteśmy. - Colorado. Kilka osób w tłumie zaczyna krzyczeć, ale niezbyt głośno. Widzę, jak ludzie gapią się na siebie z rozczarowaniem w oczach. Wybieram kilka osób i skupiam na nich wzrok a pozostali stają się niewyraźnymi punkcikami, które marszczą brwi i złośliwie się uśmiechają. Na chwilę zamykam oczy. Biorę się w garść. Jesteś w końcu silną kobietą. Masz zamiar poddać się tremie? Otwieram oczy i patrzę na tą ludzka masę pod sceną. Jest ich ogromnie duŜo. Tłoczą się pod estradą, cisną się w całej hali. Są nawet na zewnątrz, tam gdzie są stoły, przy których moŜna się napić. Zaschło mi w gardle i mam trudności z mówieniem. Otwieram usta, ale nie wydostaje się z nich Ŝaden dźwięk. Winię za to Turnera. Oczywiście, Ŝe to jego wina. Załatwił mnie. PrzecieŜ nie jestem pierwszy raz na scenie. Czuję się tak, jakby zacisnął mi na szyi pętlę i przez to się duszę. Wiesz jak jest, kiedy otrzymujesz taką ofertę? Taką, której zawsze pragnąłeś i przekonywałeś sam siebie, Ŝe jej nigdy nie dostaniesz? To jest okrutne. To jest gorsze, niŜ gdybyś jej nigdy nie otrzymał. - Jak leci, Denver? Turner wziął od Wrena mikrofon i kroczy w moją stronę z uśmieszkiem na twarzy, który jest sprzeczny z błyskiem gniewu w jego oczach. - Znacie Naomi Knox, prawda? - Trzyma rękę nad moją głową. Podkręca tłum jakby zwiększał obroty silnika. Niewielkie mruczenie stanie się niedługo gwarem. - Będziecie musieli jej wybaczyć. Jej liderka, Miss Anoreksja… cóŜ… - Tłum zafalował, wybuchając śmiechem. – Zaginęła w akcji. Dzisiejszego wieczoru będziecie mieli przyjemność posłuchać śpiewu Naomi. – Opuszcza rękę niŜej i pociera nią brzuch, pokazując wszystkim swoje 206

napręŜone ciało powyŜej jeansów. – Przed chwilą ogłosiłem swoją miłość po grób do Naomi, więc w tej chwili jest trochę wytrącona z równowagi. Jestem jednak pewien, Ŝe uspokoi się, kiedy tylko zda sobie sprawę z tego, Ŝe czuje do mnie to samo. Tłum wybucha głośnym śmiechem a po chwili zaczyna skandować: duet! Duet! Duet! Chcą usłyszeć jak śpiewam razem z Turnerem. Oczywiście, Ŝe tego chcą. Wszyscy pewnie widzieli nasz wspólny występ na tym filmiku na YouTube. Zaciskam mocno usta i zerkam na niego kątem oka. BoŜe, on znów wygląda jak anioł. Błyszczy pod tymi jasnymi światłami. Czarne włosy lśnią a tatuaŜe budzą się do Ŝycia. Nie chcę z nim śpiewać, ale nie wiem jak mam się go pozbyć. Jestem między młotem a kowadłem. Domyślam się musimy jakoś wybrnąć z tej sytuacji i zrobić z niej dobrego hard rocka. Turner odwraca się przodem do mnie i wciąŜ z wyŜszością się uśmiecha. Ma cholernie arogancką minę, ale w oczach widać niepewność. Co za odmiana. Przełykam ślinę i uderzam pierwszy akord. Zaczynamy „Turning The Key on The Past” 71 i otwieramy naszą rozpierdalającą listę przebojów na tę noc. No i dobrze. Pieprzyć to. Muszę zagrać tę piosenkę. A Turner musi ją usłyszeć. Miał rację; jest o nim. Przykładam usta do mikrofonu i staram się za bardzo nie myśleć o tym. A on albo przyłączy się do mnie, albo i nie. Nie dbam o to. Kiedy zaczynam śpiewać, robię to głośno, zbyt głośno, i samotnie. Myślę, Ŝe jest nieźle, ale nie do końca dobrze. - Staram się zrozumieć dlaczego ten ból, który czuję jest inny jak dawniej. Kiedy głos Turnera wtrąca się z drugiego mikrofonu, potykam się i zapominam następny wers tekstu i opuszczam go. Czuję jak owija mnie złotymi akordami swojego głosu. Okręca się wokół 71

Turning The Key on The Past – tytuł piosenki, w tłumaczeniu: „Przekręcając klucz do przeszłości”

207

mnie tak mocno, Ŝe przez chwilę zapominam o oddychaniu i dostaję zawrotu głowy. - Budzi mnie dźwięk twojego głosu, który słyszę w swojej głowie, jakbyś od zawsze w niej mieszkała. Pod koniec linii, Turner wypuszcza z płuc powietrze, a ja biorę głęboki wdech i zaczynam śpiewać. Tym razem, nasze głosy się łączą i nie jestem juŜ taka samotna. Scena wibruje od dźwięków, kiedy Wren i ja napierdalamy w gitary. Dołączają do nas Blair, Jesse i Dax. Tłum teraz szaleje i wygląda jak w trakcie ataku paniki. Ludzie pędzą do przodu, zgniatając tych stojących pod sceną. Bramkarze muszą ich ratować i odsuwają ich na bok. -Kiedy idę, potykam się… Kiedy biegnę, upadam… Popełniam ten sam błąd, Kiedy mnie uwiodłeś… Zakochałam się… Jaaa… Ja - Zakochałam się… Zakochałam się… Turner obraca się, wydając ostatni okrzyk, pada na deski i szybko wstaje, kręci się w kółko i trzęsie głową. Myliłam się, kiedy sądziłam, Ŝe kiedyś wszystko było bardzo intensywne. To była bułka z masłem. Będzie jeszcze gorzej, zanim się polepszy, prawda? Mój puls przyspiesza i nabiera zawrotnej prędkości. Serce bije mi tak szaleńczo, Ŝe mam wraŜenie, iŜ wyskoczy mi gardłem. - I my, po prostu nie potrafimy Ŝyć… Nie ma dla nas miejsca zapomnienia, 208

śadnego miejsca, gdzie ból nie znajdzie nas. Turner pochyla się w moją stronę i przysuwa swoją twarz blisko mojej, zbyt blisko. Nieświadomie oblizuję wargi językiem. Nasz zespół rozpoczyna grać kolejne wersy a my tańczymy powoli wokół siebie i głośno tupiemy w deski sceny. - Bo jesteśmy dwiema połówkami jednej duszy, Które się zgubiły i póki się nie odnajdą Nasze serca nigdy nie przestaną krwawić. Zakochaliśmy się. Myyy… My – Zakochaliśmy się. A tylko ty odkochałeś się. Opuszczam w dół ręce i zaczynam szarpać struny. Ich wibracje rozchodzą się po moim ciele i trafiają do mózgu. Przestaję się hamować. Moje wewnętrzne ja się odblokowuje. Zaczynam kopać nogami jak jakaś popierdolona maniaczka, jakbym się zatraciła w wariactwie i całkowicie oszalała. Taa, to była tylko kwestia czasu. Widzisz, to właśnie dlatego nie pragnęłam miłosnych wyznań. Są do dupy… to szaleństwo. Potem wszystkie instrumenty milkną i przez chwilę panuje głucha cisza. Po niej Blair zaczyna grać swoją solówkę na klawiszach. Jej palce biegają po instrumencie, jakby była jakąś boginią rocka, jakąś pierdoloną czarownicą. Jakby rzucała na wszystkich urok. Totalne szaleństwo. Turner korzysta z chwili i staje za mną i kładzie ręce na moich ramionach. Z gardła wyrywa mi się niechciany jęk w chwili, w której Turner przykłada mikrofon do moich ust. Dźwięk ten niesie się przez tłum jak echo, wzmocniony przez głośniki, szokujący dla mnie samej. Chciałabym go odepchnąć ale jestem zajęta gitarą i skubię struny. Jestem liderką zespołu. Zawsze nią byłam. Tylko nie wiedziałam o tym. Hayden jest tylko pionkiem. Tak, jak symboliczny 209

przywódca. Nie mogę uwierzyć w to, Ŝe tak długo nie zdawałam sobie sprawy z tego, Ŝe w rzeczywistości to ja tutaj rządzę. - Dlaczego jesteś taka uparta? - Turner szepcze mi do ucha. Skubie je zębami a tysiące nieznajomych temu się przygląda. – Daj mi szansę. - I my, po prostu nie potrafimy Ŝyć… Nie ma dla nas miejsca zapomnienia, śadnego miejsca, gdzie ból nie znajdzie nas. Te wersy śpiewam sama. Turner kładzie rękę na mojej piersi, okręca mnie przodem do siebie, przytula i bujamy się, jak byśmy tańczyli do muzyki retro. - To przez miłość… Wszystkiemu winna jest miłość. Pot mi spływa po twarzy. Ale raczej nie dlatego, Ŝe jest tutaj tak gorąco, Ŝe jest tutaj tyle ludzi i prasa. Sądzę, Ŝe to ma więcej wspólnego z tym, co się dzieje wewnątrz mnie, a nie z samym koncertem. Język znowu staje mi kołkiem w gardle. Jestem nieprzyzwyczajona do podwójnej roli, do śpiewania i do grania w tym samym czasie. Turner po raz kolejny ratuje mnie z opresji. Zastanawiam się, czy nie będzie tak jak w przeszłości, kiedy go pierwszy raz spotkałam. Ratuje mnie, Ŝeby później mnie wypieprzyć. Na koniec zostawi mnie i będę w jeszcze gorszym stanie, niŜ poprzednio. - Bezimienne twarze… Daremne głosy… Nie wyciągną mnie… Ugrzęzłam w tym zbyt głęboko… I moja miłość zabija juŜ mnie.

210

Jeśli nie wyrzucę klucza do swojej przeszłości… Oh… do mojej cholernej przeszłości… Nigdy nie powrócę do Ŝycia… Zaczynam grać solówkę a mój umysł staje się cholernie pusty. Czuję się jakbym była wielka, choć w rzeczywistości nie jestem zbyt wysoka. Przysięgam, Ŝe kiedy dotykam palcami mojego Wolfganga, czuję jakby nie naleŜały do mnie. Mam wraŜenie, Ŝe to demony uderzają w struny i całe to miejsce łzawi, cegła po pieprzonej cegle. Kiedy kończę grać, oddech Turnera owiewa mi szyję. Uderzam ostatni raz w struny i odwracam się tyłem do widowni. Robię obrót i staję twarzą do tłumu. Krzyczą z taką siłą, Ŝe jest to niemal bolesne. Czuję się pokonana. Nie jestem teraz w stanie samodzielnie podjąć Ŝadnej racjonalnej decyzji. Muzyka mówi za mnie. Zawsze będzie za mnie mówić, poniewaŜ jest odzwierciedleniem duszy. A dusza wie najlepiej. Jest zasilana najpotęŜniejszą siłą, jaką mam w sobie. Tą siłą jest serce. Turner mnie całuje. Wiem, Ŝe to błąd i wiem, Ŝe powinnam go powstrzymać. Jednak nie potrafię i oddaję mu pocałunek. Nasze języki łączą się we wspólnym tańcu, wirują w gorączce, w bólu i z energią. Odrywam się od niego tylko po to, aby skończyć piosenkę. Znów odnajdujemy siebie pomiędzy kolejnymi wersami. Kładzie ręce na mojej szyi, wplata palce w moje włosy. Reszta zespołu robi za chórek. Śpiewają razem z nami. Przez cały czas gram dalej. Knykciami ocieram się o erekcję w spodniach Turnera. Brzdąkam na nim tak samo jak na gitarze. To jest wręcz śmieszne. Jednak wiem, Ŝe później będę czuła do siebie odrazę za to, co w tej chwili robię. Ale nie mogę się powstrzymać. Dopóki trwa ta piosenka, naleŜę do muzyki. Wszyscy do niej naleŜymy. Napięcie rośnie w środku i na zewnątrz a moja łechtaczka drŜy i pulsuje. Uda mam mokre od potu i wilgoci. Ściskam je mocno. Panuję nad tłumem do tego stopnia, Ŝe ludzie wstrzymują oddech i będą go wstrzymywać, do diabła, tak długo, aŜ powiem inaczej. Kiedy myślą, Ŝe nie wytrzymają dłuŜej, Ŝe za chwilę 211

eksplodują i umrą, kończymy i wykrzykujemy ostatnie słowa piosenki. Nasze głosy załamują się przy ostatniej sylabie. Piosenka się kończy; Turner odsuwa się ode mnie; ja roztrzaskuję gitarę na kawałki o scenę a to, co z niej pozostało rzucam w zachłanne ręce tłumu.

212

rozdział 26 Turner Campbell

Moje uczucia w tej chwili są surowe jak cholera i najwyraźniej nie potrafię ich kontrolować. Tak właściwie to staram się nie myśleć wiele o całym tym gównie. Moje ciało pulsuje i drga, jakby było rozrywane na kawałki przez okrutną rzeczywistość. Wychodzę za kulisy i ruszam biegiem. Przeczesuję palcami włosy i staram się nie myśleć o czapce Travisa. To Ŝart. To musi być tylko Ŝart. śaden z chłopaków nie przyzna tego głośno, ale ktoś z nami sobie pogrywa. Próbuje popieprzyć nam w głowach. Myślę o przybranej siostrze Naomi, ale nie mam zielonego pojęcia, skąd miałaby wiedzieć jaką czapkę nosił Travis. Sądzę, Ŝe to nie mogła być czapka, którą faktycznie nosił. Jednak była w takim samym stylu - czarna z białym obramowaniem, z orłem rozkładającym skrzydła. Myślę, Ŝe to tylko zbieg okoliczności, ale i tak wystarczająco upiorny. Odpycham się od Milo. Nie jestem w nastroju, Ŝeby słuchać gderania tego skurwysyna. Nie chcę teŜ patrzeć jak Naomi bierze zapasową gitarę. Zaczyna następną piosenkę. Zaczyna ją drŜącym głosem, który szybko przybiera na sile. Bierze tłum w swoje posiadanie, nagina go do swojej woli. Zaznacza całą aulę sobą i swoim głosem. Pragnę jej w tej chwili tak bardzo, Ŝe to aŜ boli. Dosłownie. Mój chuj jest miaŜdŜony przez spodnie, ociera się o jeans. 213

Zaciskam ręce tak mocno, Ŝe bieleją mi knykcie a paznokcie wbijają się w skórę. Deptam w tę i z powrotem, i czekam. Staram się trzymać oczy z dala od jej spoconego ciała. Wyznałem jej swoją miłość. Nawet nie mogę uwierzyć w to gówno. Całą winę zwalam na rozmowę, którą odbyłem z Ronnim oraz na wstrząs po znalezieniu bejsbolówki. Nie najlepiej przyjęła moją spowiedź. Ale potem, na scenie, była cała moja. Łapię biały ręcznik i okręcam go wokół szyi. Ścieram pot z czoła. Zabieram piwo jednemu z pracowników technicznych i wypijam je jednym tchem. Nic dziwnego, Ŝe do tej pory nie spieszyłem się, Ŝeby się w kimś zakochać. To jest do bani. Miłość jest do bani. Jest tak bardzo do bani, Ŝe facet zamienia się głupiego, włochatego durnia. Kumple patrzą na mnie jak na rannego tygrysa w klatce. Trzymają jednak gęby na kłódkę. I dobrze. Dobrze, bo jestem tak wkurwiony, Ŝe mógłbym się na nich rzucić i zagryźć wszystkich po kolei. Testosteron i adrenalina mieszają się w mojej krwi. Są jak toksyczna mieszanka. Jestem wściekły na cały zespół Amatory Riot. Jestem tak wściekły, Ŝe nawet nie mogę patrzeć jak grają. Jednak stoją tam z zamkniętymi oczami i trzęsącymi się rękoma. Odchylam głowę do tyłu. Głos Naomi jest kurewsko dobry, znacznie lepszy niŜ tej chudej laski. Przez chwilę zastanawiam się, gdzie ta suka jest. Stwierdzam, Ŝe to nie jest aŜ tak waŜne. Jak tylko Naomi schodzi ze sceny, pędzę za nią. - Nie dotykaj mnie – szepcze niskim i ochrypłym głosem. Warczy na mnie, kurwa twoja mać, i to jest gorące. Wszystkie oczy są skierowane na nas, kiedy jak chmura sztormowa idziemy w kierunku tylnych drzwi. Oboje jesteśmy tak naładowani energią, Ŝe nią emanujemy, kiedy się o siebie ocieramy. Moje ciało jest teraz bardzo wraŜliwe. Nie potrafię w tej 214

chwili logicznie myśleć. Mój mózg jest wyprany i całkowicie pusty. ZauwaŜam kaŜdą najdrobniejszą kroplę potu na jej skórze, jej rozszerzone źrenice i napręŜone sutki. - Trzymaj się ode mnie z daleka. - Naomi zatrzymuje się przy drzwiach. Niemal słyszę jak wszyscy zebrani nabrali tchu i czekają na to, co wydarzy się między nami. – Nie kocham ciebie. - Pokochasz mnie. – MoŜe to błąd z mojej strony, ale i tak te słowa wychodzą z moich ust. Nie jestem przyzwyczajony do tego, Ŝeby nie dostawać tego, czego pragnę. MoŜe w ten sposób próbuję sobie zrekompensować dzieciństwo. W tej chwili pragnę Naomi. Potrzebuję jej szacunku. Jej opinia i szacunek są dla mnie w tym momencie najwaŜniejsze. Jednak ona, oczywiście, mnie nie kocha. Jeszcze nie. - Nienawidzisz mnie. Kumam to. Ja mogę poczekać. - Niech to cholera, Turner! – krzyczy i uderza tak mocno w drzwi, Ŝe jej kostki zaczynają krwawić. Odwraca się do mnie a jej oczy są dzikie i mokre od łez. Nie są nawet brązowe. Są pomarańczowe, jak kurewskie słońce. – Masz rację. Nienawidzę ciebie. - Wskazuje mnie jednym ze swoich na srebrno pomalowanych pazurów. Jesteś pewnym siebie, aroganckim, wyrachowanym, zadowolonym z siebie, samolubnym kawałkiem gówna. Nie kochasz mnie. Tylko myślisz, Ŝe mnie kochasz. Interesujesz się mną, poniewaŜ nie moŜesz mnie mieć. - Wskazuje resztę pokoju. – Mógłbyś mieć prawie kaŜdą dziewczynę tu obecną albo tam albo gdziekolwiek indziej, kaŜdą, która jest wolna. Nawet męŜatka dałaby ci się omamić. Uparłeś się na mnie, poniewaŜ jestem dla ciebie wyzwaniem. Ale jak tylko wygrasz i mnie zdobędziesz, znudzisz się i będziesz się włóczyć. - Naomi zasysa masywny oddech i zbliŜa się do mnie. Depcze mi po palcach. – Musisz być gotów na to, aby dla miłości poświęcić wszystko, co do tej pory było dla ciebie najwaŜniejsze. Wszystko, co miało dla ciebie jakiekolwiek znaczenie. Nawet jeśli ta decyzja będzie do bani. Nawet jeśli uczyni ciebie nieszczęśliwym. Nawet jeśli będziesz czuł tak ogromny ból, jakby ci na Ŝywca wyrywano zęby z tej twojej pojebanej czaszki. – Patrzy mi prosto w oczy i przeszywa mnie 215

swoim spojrzeniem. – Jeszcze nie doszedłeś do tego punktu, Turner. Jeszcze nie. I to jest całkiem oczywiste. Nawet dla mnie. A ja nie jestem pieprzonym ekspertem. - Naomi dotyka palcami tatuaŜu krwawiącego serca na swojej klatce piersiowej. – Prawdziwe Ŝycie jest okrutne. Rzeczywistość jest szpetna. I boli. W swoim Ŝyciu pragnęłam tylko trzech rzeczy. I Ŝadnej nie dostałam. Stoję tam w ciszy i słucham jej przemówienia z pulsującym chujem i z walącym sercem. Pot spływa mi po twarzy i do oczu. Mój oddech jest szybki i płytki. Jej obraz jest rozmazany i niewyraźny. Przyznaję, jestem zawistny. Jestem głupi i nie zasługuję na nią. Ale nawet po jej imponującym, choć prawdę mówiąc krzywdzącym, przemówieniu, mogę myśleć tylko o jednym. - Czego pragnęłaś? - Wpatruje się we mnie jakbym był najbardziej szalonym człowiekiem, jakiego kiedykolwiek widziała na oczy. Śmieje się surowo i z boleścią. - BoŜe, jesteś cholernym idiotą. - Naomi unosi trzy palce. Nie poradzę nic na to, Ŝe zauwaŜam jak drŜą. - Ciebie. Podnosi jeden palec do góry. Robię krok do przodu, znów mam przebłysk pamięci. Przypominam sobie, jak mówiła mi to wcześniej, ale wtedy nie załapałem tego. Wiele dziewczyn mówiło mi to w łóŜku. Zawsze mi to mówiły. Ale teraz wiem, Ŝe ona jest jedyną, która naprawdę mnie pragnęła. - Twojego dziecka. - Naomi podnosi środkowy palec. – Ale nie mogłam go mieć. Działałam w dobrej wierze, poniewaŜ nie chciałam jej zmuszać do takich cierpień, jakie my przeŜywaliśmy. Przerywa i bierze głęboki wdech. – I siebie. Miłość do siebie straciłam juŜ dawno, dawno temu. Teraz zaczynam ją odzyskiwać. Nie pozwolę, Ŝebyś mi to teraz odebrał. – Milknie i opusza ręce po bokach. Patrzy mi prosto w oczy. Przez cały czas drŜy.

216

- Nie ośmieliłbym się zabrać ci tego. - Próbuję namówić ją, aby na mnie spojrzała, ale nie robi tego. Nie daje mi tej satysfakcji. Prawdopodobnie mógłbym nauczyć ciebie niejednego. Jestem specjalistą w samouwielbieniu. – To jest Ŝart… w pewnym sensie. Ale Naomi nie śmieje się. Te słowa wiszą w powietrzu i unoszą się jak biały dym leniwie krąŜący po pokoju. Część mnie jest świadoma tego, Ŝe powinienem wyjść na scenę. Ale nie przejmuję się tym. Ciągle tam stoję i czekam. Po chwili, która zdaje się trwać wiecznie, Naomi opuszcza rękę i oblizuje wargi. - Jeśli czekasz na wyznanie miłości ode mnie, to nie masz na co czekać. - Patrzy na mnie a potem rzuca okiem przez ramię na rozbitą gitarę, na te kawałki, które zostały pozbierane ze sceny i wrzucone do plastikowego worka. Teraz je trzyma manager ich zespołu i nie wygląda na zadowoloną z tego, co się stało. Staram się być uczciwy wobec siebie. I wiem, Ŝe jestem chujem. Wiem, Ŝe gadam jak ostatni chuj i równie dobrze nadal mogę zachowywać się chuj. Jeśli nie masz nic do ukrycia, to cholernie duŜo trudniej innym skrzywdzić ciebie. - Nie, kochanie, teraz chciałbym ciebie po prostu przelecieć. Jeśli nie dotknę jej zanim wyjdę na scenę, stanę się gorszy niŜ zwierzę. To będzie rzeczywiście szpetne, szybkie. Seks, narkotyki i rock and roll, prawda? Kurewsko toksyczne. Mimo to myślę, Ŝe ona myli się co do mnie. Wiem co to miłość, poniewaŜ wiem czym jest jej całkowity brak. Wiesz co mam na myśli? To tak jakby powiedzieć, Ŝe wiem co to czarne, bo widziałem białe. Coś w tym guście. Ale prawdę mówiąc, Naomi nie będzie robić ze mnie gówna. Muszę jej dowieść tego i to ponad tysiąc razy. I udowodnię. Jednak najpierw muszę zająć się bagaŜem jej doświadczeń. Muszę zdjąć z niej ten cięŜar. Patrzy na mnie z twarzą pozbawioną wyrazu. Wygląda jakby załoŜyła maskę. Odwraca się w stronę swojego zespołu a potem w kierunku drzwi. Po chwili opuszcza ręce w dół i splata je jak do modlitwy. Widzę, Ŝe mnie pragnie tak bardzo, jak ja pragnę jej. Kiedy jesteśmy razem na scenie, łączymy się. W ten sposób stajemy się jednością. 217

- Nie sądzę, Ŝeby teraz to był dobry pomysł - szepcze, i słyszę ten szum powietrza, jakby kaŜdy kto na nas patrzył dopiero teraz mógł w końcu odetchnąć. Cisza dobiega końca i atakuje nas ryk tłumu, który niesie się echem sprzed sceny. Duet. Duet. Duet. Pragną znowu usłyszeć Naomi. Nie mogę powiedzieć, Ŝe ich o to obwiniam. - Bis? - pytam ją a moje serce szybko tonie, topi się we krwi. Czuję, jak moje własne emocje wychodzą wraz z potem wszystkimi porami. Czuję, Ŝe coś się stanie. Jednak zamiast wybuchu, dobiega do mnie tylko szept. Jest tak cichy i dyskretny, Ŝe ledwo go słyszę. Nie jestem jeszcze przyzwyczajony do subtelności. śyłem na wielką skalę i robiłem wszystko z wielkim hukiem. śyłem w ten sposób tak długo, Ŝe nie zauwaŜam tego. I to jest mój cholerny problem. Dopóki coś nie rozbija się u moich stóp z wielkim grzmotem, nie widzę tego, Ŝe jest coś nie tak. Nigdy nie powinienem pozwolić przejść jej przez te drzwi. - Turner. – Naciska klamkę, otwiera drzwi i robi krok do przodu. – Odpierdol się. Dostaję małego ataku szału, kiedy Naomi wychodzi. Walę pięścią w ścianę z taką siłą, Ŝe całe ramię mi drętwieje na moment. Goniłbym ją, gdybym nie musiał wyjść na scenę i grać tego pieprzonego koncertu. Sądzę, Ŝe ona to wie. Kiedy go skończę, będzie juŜ za późno. Kurewska noc wszystko psuje. Ale zawsze jest jeszcze jutro, prawda? Niestety, nie zawsze jest to prawda, ale sądzę, Ŝe na to juŜ nic mogę poradzić. Kiedy tłum zaczyna skandować moje imię, warczę z głębi gardła i szturmuję scenę, gotowy na to, Ŝeby ich, kurwa, zniszczyć. Dziś wieczorem dostanaąkoncert wart wydanych przez nich pieniędzy. Mogą być tego cholernie pewni. Przegrałem z Naomi bitwę, ale zamierzam wygrać wojnę. Ostatecznie. Poza tym, Turner Campbell zawsze dostaje to, czego chce.

218

Po zakończeniu występu, wszyscy jesteśmy wykończeni. Jestem gotowy do awantury i szturmuję w noc z papierosem między wargami. Milo krzyczy za moimi plecami. Wrzeszczy o jakiejś wytwórni płytowej, o facecie, który jest szychą w tym biznesie oraz o jakimś kontrakcie. Nie interesuje mnie to teraz. Jeśli będzie chciał podpisać ze mną tę umowę, poczeka. Nie będę juŜ o nic Ŝebrał. Sądzę, Ŝe jeśli naprawdę chcą nas, nie ruszą się stąd, póki nie wrócę. W tej chwili mam najgorszą erekcję świata. Mój chuj jest obtarty do krwi o jeansy. To tak kurewsko boli. Teraz chcę tylko wrócić do autobusu, niuchnąć kilka linijek i wziąć pieprzony prysznic. Nawet nie chcę siebie dotykać. Mogę myśleć jedynie o Naomi. Złapała mnie w swoje sidła i wszystko wokół mnie obróciła w popiół. Jak trawiący ogień. Jezu Chryste. Przeczesuję włosy drŜącymi palcami. Jeśli teraz jestem tak zły, to co się wydarzy w przyszłym tygodniu? Albo w przyszłym miesiącu? Czy będę coraz gorszy? Nie wiem, kurwa, jak to działa i nie ma nikogo, kogo mógłbym o to zapytać. W kaŜdym razie myślę, Ŝe Ronnie jest jedyną osobą, która była zakochana. To ostatnia osoba, z którą kiedykolwiek bym rozmawiał na ten temat. Wystarczy w rozmowie poruszyć imię Asuka, biedak się gubi i ucieka w koks. Przez chwilę idę dosyć szybkim tempem, Ŝeby spalić trochę energii, która mnie rozsadza. ZauwaŜam wtedy tę dziewczynę. Wpatruje się we mnie znad krawędzi ogrodzenia. Oczywiste jest dla mnie to, Ŝe właśnie je przeskoczyła. Nabieram cholernej pewności, Ŝe kiedy tylko znajdę mojego ochroniarza, wypierdolę go z roboty. Patrzy na mnie duŜymi, niebieskimi oczami. Nawiedzonymi oczami, które mogą opowiedzieć historię, jakiej nie chciałbym 219

słyszeć. Jej blond włosy są krótki obcięte, w stylu militarnym, tak blisko przy czaszce, Ŝe początkowo wygląda na prawie łysą. WłoŜyła białą sukienkę, która jest poplamiona brudem. W rękach kurczowo trzyma torebkę. Trzyma ją tak mocno, Ŝe wygląda, jakby wyłamywała sobie palce. Coś w niej zwraca moją uwagę i to nie w dobry sposób. Jestem zaniepokojony. Kiedy ta dziewczyna idzie, anioły płaczą. Są tak samo smutne jak ona. Coś złego jej się przydarzyło i ma to wypisane na twarzy. Zmieniam zdanie, kiedy rusza w moją stronę. To nie tylko coś. Całe mnóstwo pierdolonego czegoś. Jezus Maria. Kurwa! - Spóźniłam się? – Przygryza wargę i rozgląda się ukradkiem. Wygląda jakby obawiała się, Ŝe coś złego wypełznie z ciemności i zniszczy jej ciało, krew i kości. – Czy ona nadal jest tutaj? Wyjmuję z ust papierosa i rzucam na ziemię u swoich stóp. - Ona? - Dziewczyna niepewnie zbliŜa się do mnie. Szczerze mówiąc, zaczyna mnie wkurzać. Spoglądam przez ramię i widzę Treyjana pędzącego przez parcelę. Chce mnie pewnie rozerwać na strzępy za to, co się stało za kulisami. Ale pierdolę go. W kaŜdym razie to tylko moja sprawa. To mój problem, jeśli zechcę się zakochać. Nie jego. Naprawdę nie chcę zajmować się jego gównem dziś wieczorem. Ale będę miał kogoś po swojej stronie, jeśli ta dziewczyna okaŜe się jakąś oszalałą fanką. Nie ma lepszej osoby, którą mógłbym prosić o dołączenie do walki. - Naomi - szepcze a w mojej głowie wszystko wskakuje na swoje miejsce jednym kliknięciem. Przybrana siostra. Kurwa. Robię krok do tyłu. Dziewczyna potrząsa głową. - Nie wiem co on ci powiedział, ale wszystko było kłamstwem. – Przerywa i przygryza wargi, jak szczur próbujący przegryźć sobie drogę przez kraty klatki. – To jest duŜe, znacznie większe niŜ wcześniej myślałam. Wpatruje się we mnie w taki sposób, Ŝe nie jestem w stanie odwrócić od niej wzroku. Sięgam do kieszeni po kolejnego papierosa. - Znacznie większe niŜ ty i ja. - Kim do kurwy nędzy jesteś? – Laska nadal idzie do przodu ze zmarszczonym czołem. 220

- Gdzie jest Naomi? - Dziewczyna przerywa mi i mocno zaciska powieki. – Proszę mi powiedzieć, Ŝe wciąŜ tutaj jest… Ŝe się nie spóźniłam. Proszę. Proszę. Proszę. - O czym ty do cholery mówisz? – Zastanawiam się co powinienem teraz zrobić. Zadzwonić na gliny? Lecieć do Naomi? Czy zostawienie tej laski tam, gdzie teraz jest, jest bezpieczne? – Sądzę, Ŝe Naomi jest w swoim autobusie. - Kiedy ją ostatnio widziałeś? - Dziewczyna pochyla się do przodu i utkwiła we mnie nieruchome spojrzenie. Sądzę, Ŝe dzieje się to w tym samym momencie, kiedy słyszę wycie syren. Oboje odwracamy się, aby popatrzeć. – Oh, nie – szepcze i puszcza się biegiem. Początkowo myślę, Ŝe ucieka stąd. Ale po chwili orientuję się, Ŝe biegnie kierunku autostrady, na której błyskają czerwone i niebieskie światła. Papieros wypada mi z palców. Moje serce przestaje bić. Nie wiem, w którym momencie to do mnie dociera, ale łapię o co chodzi i takŜe puszczam się biegiem. - Kurwa. Naomi. Pędzimy tam, gdzie wyją syreny. Widzę nie tylko policję. Z policją dałbym sobie radę. Ale jest takŜe ambulans. Nie, nie, nie… dwa ambulanse. Biegnę szybciej i zostawiam jasnowłosą dziewczynę w tyle, która leci ze łzami spływającymi po twarzy. Dopiero wtedy zdaję sobie sprawę, Ŝe jest na boso. Pierwszy wskakuję na schody autobusu. Przed dziewczyną. Przed glinami. Przed ratownikami medycznymi. Dax juŜ tam jest i próbuje zatrzymać mnie, trzyma się za ramię i łapie mnie zanim się na tym poślizgnąłem. śółć unosi mi się do gardła i kręci mi się w głowie. Cały pokój pokryty jest krwią. Jest wszędzie: na podłodze, ścianach, nawet na suficie. Wszystko jest obryzgane, po prostu 221

wszystko, wszystko jest całkowicie upierdolone. Oczy teraz mam szerokie jak spodki a serce bije mi tak głośno, Ŝe słyszę je pod czachą. - Nie patrz, nie patrz na to – krzyczy Dax. Łzy płyną mu po twarzy. Cały świat cichnie. Na podłodze leŜą dwa ciała. Dwa kobiece ciała, nagie, zakrwawione, pobite, jasnowłose. śadna z nich nie moŜe być Naomi. śadna z nich nie moŜe nią być. Przez głowę przelatują mi słowa piosenki. Odnalazłem ciebie tylko po to, Aby ciebie stracić. Nawet diabeł nie mógł wymyślić Gorszego piekła niŜ to. Wykorzystałem ciebie, A powinienem trzymać ciebie w ramionach. Jedynie prawda MoŜe wyzwolić nas.

Odwracam się w prawą stronę i wymiotuję na oparcie fotela kierowcy. Bosa dziewczyna wspina się na schody i stoi za mną z ręką na poręczy i z wysoko uniesioną brodą. - Wiedziałam – szepta – Był tutaj pierwszy. Potem pojawiają się ludzie w uniformach. Odciągają mnie, Daxa i dziewczynę. Odciągają nas od krwi. Odciągają od zapachu miedzi i od bólu. Mój instynkt najpierw kaŜe mi walczyć i łokciem odpycham od siebie gliniarza. Zakładają mi obrączki i wrzucają do radiowozu. Nadal jednak jestem w pierwszym rzędzie i obserwuję to, co się dzieje. Jedno ciało wynoszą na noszach, drugie w worku na zwłoki. Nie wiem które jest które i to mnie strasznie boli. 222

To nie moŜe się dziać. Po prostu nie moŜe. Nie mogę odnaleźć Naomi tylko po to, by ją stracić. To jest aŜ tak bardzo popierdolone? Ona nie moŜe umrzeć. Jeszcze nie. Nie moŜe umrzeć po tym, jak zaznała samego bólu. Nie po tym ile łez wylała. Ona zasługuje na to, Ŝeby ktoś pokazał jej jaka jest dobra. Ktoś musi jej pokazać, Ŝe Ŝycie nie jest tylko złe. MoŜe to nie ja jestem tym kimś, a moŜe jestem. Kurwa. Skąd którekolwiek z nas ma wiedzieć, jak to jest być szczęśliwym? Jeśli umarła… jeśli odeszła… mam wraŜenie, Ŝe mam cholernie i prawdziwie przejebane. I wiem takŜe, Ŝe nie obchodzi mnie to, poniewaŜ bez niej na tej ziemi… nic nie ma znaczenia, nic się nie liczy. Nawet ja. Ambulanse szybko odjeŜdŜają błyskając niebieskimi i czerwonymi światłami. CóŜ, jeden się spieszy, drugi jedzie wolniej. To ten, który napędza mi stracha. Wychylam głowę z auta i krzyczę. Mój wrzask niesie się echem i odbija się po parkingu rykoszetem. Wokół mnie zgromadził się tłum. Jedna z tych osób się uśmiecha.

223

Ciąg dalszy nastąpi…

Drodzy czytelnicy,

Chcę Was przeprosić za tę trzymającą w napięciu historię. klifwieszak. Jest strasznie popieprzona i przepraszam za to. Niestety nie wszystko da się wyrazić w pięknych słowach, szczególnie kiedy mamy do czynienia z historią tak pokręconą, jak ta. Co mogę Wam obiecać?… Dostaniecie zakończenie… kiedyś. Zajrzyjcie do następnej ksiąŜki z tej serii, która wkrótce się ukaŜe. Jest naprawdę wyjątkowa i obiecuję, Ŝe da Wam odpowiedzi na pytania, które macie po przeczytaniu pierwszej. C.M

Ps. Dzięki, Ŝe przeczytaliście! Mam nadzieję, Ŝe ta historia się Wam podobała i nie mogę się doczekać chwili, kiedy zagłębicie się wraz ze mną w kolejną jej część.

224