Tara Sue Me The Dominant 2

Tłumaczenie: Ana_fifty

1

Tłumaczenie: Ana_fifty

THE DOMINANT - DOMIN Rozdział 1

Telefon na moim biurku wydał z siebie długie, podwójne biiiiip. Spojrzałem na zegarek. Czwarta trzydzieści. Moja asystentka miała wyraźną instrukcję, żeby mi nie przeszkadzać, chyba że będzie dzwonić jedna z dwóch osób. Było za wcześnie na telefon od Yang Cai z Chin, pozostała więc tylko jedna osoba. Nacisnąłem na głośnomówiący: –

Tak, Saro?

–

Pan Godwin na linii, proszę pana.

Doskonale. –

Otrzymałem dzisiaj od niego przesyłkę? - zapytałem.

W tle zaszeleściły papiery. –

Tak, proszę pana. Przynieść je panu teraz?

–

Wezmę je później – rozłączyłem się i przełączyłem na drugi telefon – Godwin, spodziewałem się, że zadzwonisz wcześniej. Sześć dni wcześniej – Czekałem zbyt długo na tę przesyłkę.

–

Przykro mi, panie West. Miałem spóźnione zgłoszenie, które chciałem dołączyć do tej paczki.

Bardzo dobrze. Nie, żeby kobiety wiedziały, że czas na zgłoszenia jest wyznaczony. To było coś, co chciałem przedyskutować z Godwinem później. –

Ile tym razem? - zapytałem.

–

Cztery – Brzmiał, jakby mu ulżyło, że nie ciągnąłem tematu jego opóźnienia – trzy doświadczone i jedna bez doświadczenia lub referencji.

Oparłem się na fotelu i wyprostowałem nogi. Naprawdę nie powinniśmy przeprowadzać tej rozmowy. Godwin znał moje dotychczasowe preferencje. –

Znasz moje odczucia co do niedoświadczonych uległych.

2

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Tak, proszę pana – odpowiedział i wyobraziłem go sobie wycierającego chusteczką pot z czoła – Ale ta jest inna – prosiła o pana.

Rozciągnąłem najpierw jedną nogę, a potem drugą. Potrzebowałem dobrej, długiej jogi, ale to będzie musiało poczekać aż do późnego wieczora. –

One zawsze o mnie proszą – nie byłem próżny, byłem szczery.

–

Tak, proszę pana, ale ta chce służyć tylko panu. Nie jest zainteresowana nikim innym.

Wyprostowany usiadłem na fotelu. –

Naprawdę?

–

Jej zgłoszenie ewidentnie wskazuje, że chce być uległą tylko pana, nikogo innego.

Miałem zasady odnośnie doświadczenia i referencji, ponieważ, będę szczery, nie miałem czasu na szkolenie uległej. Wolałem kogoś z doświadczeniem, kogoś, kto szybko nauczyłby się moich zasad. Kogoś, kogo ja mógłbym nauczyć szybko. Zawsze załączałem długą listę w zgłoszeniu, upewniając aplikujące, w co się dokładnie pakują. –

Rozumiem, że dobrze zaznajomiła się z listą? Nie oświadczyła, że zrobi cokolwiek lub wszystko? - To się raz zdarzyło. Godwin wie o tym najlepiej.

–

Tak, proszę pana.

–

Myślę, że mogę rzucić na to okiem.

–

Ostatnie zgłoszenie w stercie, proszę pana.

Czyli to, przez które wstrzymał przesyłkę. –

Dziekuję, Godwin. - Rozłączyłem się i wyszedłem z biura.

Sara podała mi paczkę. –

Czemu nie pójdziesz do domu, Saro? - włożyłem kopertę pod pachę – Powinien być spokój przez resztę wieczoru.

Podziękowała mi, gdy wracałem z powrotem do mojego biura. Wziąłem butelkę z wodą, usiadłem przy biurku i otworzyłem przesyłkę. Rzuciłem okiem na trzy pierwsze zgłoszenia. Nic specjalnego. Nic poza zwyczajnością. Mogłem uzgodnić testowy weekend z każdą z tych trzech kobiet i przypuszczalnie nie byłbym w stanie powiedzieć, jaka jest różnica między nimi. Potarłem się po karku i westchnąłem. Może robiłem to zbyt długo. Może znów powinienem spróbować porzucić to i być „normalnym”. Z kimś, kto nie byłby Melanie tym razem. Problem 3

Tłumaczenie: Ana_fifty

polegał na tym, że potrzebowałem mojego stylu życia jako domin. Chciałem po prostu czegoś specjalnego by to ciągnąć. Wziąłem łyk wody i spojrzałem na zegarek. Piąta. To mało prawdopodobne, że znajdę coś specjalnego w ostatnim zgłoszeniu. Jeśli kobieta nie ma doświadczenia, to naprawdę szkoda mojego czasu na przeglądanie papierów. Bez oglądania wziąłem aplikację i położyłem na samej górze mojej sterty „Do zniszczenia”. Trzy pozostałe rozłożyłem jedna przy drugiej na moim biurku i jeszcze raz przeczytałem pierwsze strony. Nic. Nie było praktycznie nic rozróżniającego te trzy kobiety. Powinienem po prostu zamknąć oczy i bez patrzenia podnieść jedno. Ta ze środka powinno zadziałać. Ale nawet gdy czytałem informacje o niej, mój wzrok uciekał do sterty papierów do zniszczenia. Odrzucona aplikacja reprezentowała kobietę, która chciała być moją uległą. Poświęciła czas, by zapoznać się z moją szczegółową ofertą i Godwin wstrzymał wysyłanie wszystkiego z powodu Panny Nie-mamdoświadczenia-i-chcę-tylko-Nathaniela-Westa. Ostatecznie mógłbym wyrazić szacunek wobec tej kobiety i przeczytać jej informacje. Wziąłem odrzucone zgłoszenie i przeczytałem nazwisko. Abigail King. Papiery wyślizgnęły się z mojej ręki i sfrunęły na podłogę.

Odniosłem kompletny sukces w oczach świata. Posiadałem

i

prowadziłem

moją

własną

międzynarodową

korporację

zajmującą

się

zabezpieczeniami i ochroną. Zatrudniałem setki ludzi. Mieszkałem w posiadłości, która wypełniała strony „Przeglądu Architektonicznego”. Miałem niesamowitą rodzinę. Przez dziewięćdziesiąt dziewięć procent czasu byłem zadowolony ze swojego życia. Ale był ten jeden procent... Ten jeden procent, który mówił mi, że byłem bliski kompletnej porażki. Że byłem otoczony przez setki ludzi, ale znałem kilku. Że mój styl życia był nie do zaakceptowania. Że nigdy nie znajdę kogoś, kogo będę w stanie pokochać i kto pokocha mnie. Nigdy nie żałowałem decyzji by prowadzić życie jako domin. Zazwyczaj czułem się spełniony, i jeśli 4

Tłumaczenie: Ana_fifty

były momenty, że się tak nie czułem, były rzadkie i oddalone od siebie. Czułem się niekompletny tylko gdy szedłem do biblioteki publicznej i gdzieś mignęła mi Abby. Oczywiście póki jej zgłoszenie nie trafiło na moje biurko, nie miałem pojęcia, czy ona wiedziała chociaż, że istniałem. Do tego momentu Abby symbolizowała dla mnie brakujący jeden procent. Nasze światy były od siebie bardzo oddalone, tak, że nie mogły i nie powinny się spotkać. Ale jeśli Abby była uległą i chciała być moją uległą... Podążyłem w umyśle ścieżkami, które zamknąłem lata temu. Otworzyłem wrota mojej wyobraźni i pozwoliłem obrazom mnie ogarnąć. Abby naga i przywiązana do mojego łóżka. Abby przede mną na kolanach. Abby błagająca o mój pejcz. Och, tak.

Podniosłem jej zgłoszenie z podłogi i zacząłem czytać. Nazwisko, adres, numer telefonu, i zawód przebiegłem szybko wzrokiem. Obróciłem na stronę z jej historią medyczną – testy ogólnego stanu zdrowotnego i testy krwi zaliczone. HIV i żółtaczka – negatywne, test na narkotyki w moczu też negatywny. Jedyne leki jakie brała, to pigułki antykoncepcyjne, których wymagałem. Przeszedłem do następnej strony, jej wypełniona lista. Godwin nie kłamał mówiąc, że Abby nie ma doświadczenia. Zakreśliła tylko siedem punktów na liście: seks pochwowy, masturbację, zawiązywanie oczu, klapsy, połykanie spermy, obciąganie i zboczenia seksualne. W polu do adnotacji przy punkcie „zboczenia seksualne” napisała „ha-ha, nie jestem pewna, czy nasze definicje są takie same”. Uśmiechnąłem się. Miała poczucie humoru. Kilka punktów było zaznaczonych jako „nie – twarda granica”. Szanowałem to – sam miałem swoje własne twarde granice. Patrząc na listę odkryłem, że kilka mieliśmy zaznaczonych tych samych. Kilka nie. Nie było w tym nic złego, limity się zmieniają; listy też. Jeśli bylibyśmy ze sobą na dłużej... O czym ja myślałem? Czy ja naprawdę myślałem o tym, żeby wezwać Abby na test? Tak, cholera jasna, tak właśnie myślałem. Ale wiedziałem, wiedziałem, że jeśli takie zgłoszenie przyszłoby od kogokolwiek innego niż 5

Tłumaczenie: Ana_fifty

Abby, nie poświęciłbym mu więcej niż sekundy. Wyrzuciłbym je i zapomniałbym, że istniało. Nie trenowałem uległych. Ale to było od Abby i nie chciałem tego wyrzucić. Chciałem tak się skupić na jej zgłoszeniu, dopóki nie nauczyłbym się go na pamięć. Chciałem zrobić listę rzeczy, które zaznaczyła jako „gotowa, by spróbować” i pokazać jej rozkosz z ich robienia. Chciałem studiować jej ciało tak długo, aż każdy jego kontur wyryłby się permanentnie w mojej głowie. Dopóki moje ręce będą znały i rozpoznawały jej każdą reakcję. Chciałem widzieć ją w jej prawdziwej uległej naturze. Chciałem być jej dominem. Mogłem to zrobić? Mogłem odsunąć moje myśli o Abby, fantazję, której nigdy nie mógłbym mieć, a zamiast tego mieć Abby, uległą? Tak, tak. Mógłbym. Ponieważ byłem Nathanielem Westem, a Nathaniel West nigdy nie zawodził. I jeśli Abby King przestałaby istnieć. Albo zostałaby zastąpiona prze Abigail King... Podniosłem słuchawkę i wybrałem numer Godwina. –

Tak proszę pana, panie West? - powiedział - Zdecydował pan?

–

Wyślij Abigail King moją personalną listę. Jeśli wciąż będzie zainteresowana po jej przeczytaniu, poproś by zadzwoniła do Sary i umówiła termin spotkania w przyszłym tygodniu.

6

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 2

Abigail umówiła się na spotkanie na wtorkowe popołudnie, na czwartą. Cały poniedziałek czekałem, aż Sara zakomunikuje mi, że dzwoniła i odwołała spotkanie, ale we wtorek o pierwszej zaakceptowałem fakt, że Abigail prawdopodobnie się pokaże. To sprawiło, że zrobiłem się nerwowy. Maszerowałem od okna do biurka i z powrotem, wspominając Abigail, jaką ją ostatnio widziałem – absolutnie cierpliwą, gdy tłumaczyła coś uczniowi, śmiejąc się łagodnie z czegoś, co nastolatek powiedział. A potem wyobraziłem ją sobie, jak sobie teraz na to pozwalałem – jako moją uległą, gotową i chętną, by mi służyć. Podporządkowującą się każdemu mojemu rozkazowi. Wróciłem do biurka i usiadłem. Trzeci raz w ciągu godziny, wyciągnąłem pakiet informacji, który dla niej przygotowałem i jeszcze raz go przeczytałem. Potrójne sprawdzenie, czy wszystko jest w porządku. Mój kuzyn, Jackson, zadzwonił o wpół do czwartej i uchronił mnie od popadnięcia w kompletne ześwirowanie. –

Cześć – powiedział – Wciąż jesteśmy umówieni na squash'a w sobotę?

Jęknąłem. Zapomniałem, że obiecałem Jacksonowi rewanżowy mecz w sobotę. Jeśli Abigail zgodzi się na weekend testowy, będę chciał ją zostawić? Ale, z drugiej strony, może to będzie dobre, opuścić jąj na kilka godzin. Dać sobie przerwę od tego, co obiecywałem, że będzie intensywnym weekendem. Jackson wyłapał moje wahanie. –

W porządku, jeśli nie możesz, zawsze mogę iść, poskakać ze spadochronem.

Ostatni raz, gdy skakał ze spadochronem, skończył się prawie zakończeniem jego kariery jako rozgrywającego, więc wiedziałem, że żartuje. Przynajmniej miałem nadzieję, że żartował. –

Nie szantażuj mnie – powiedziałem – Nie próbuję się wykręcić. Upewniałem się, że mój kalendarz jest wolny. Mogę mieć randkę.

–

Randkę? Wskakujesz na konia po Perłowej Dziewczynie?

–

To przezwisko jest kompletnym brakiem szacunku wobec Melanie – No i nie mógł być dalej

7

Tłumaczenie: Ana_fifty

od prawdy. Miałem mnóstwo ujeżdżań po Melanie. –

Tak tylko mówię. Cieszę się, że kopnąłeś ją w tyłek.

–

Dość o mnie i moim życiu miłosnym – powiedziałem, ponieważ nie sądziłem, aby Jackson miał jakiekolwiek pojęcie, jak moje życie seksualne naprawdę wygląda – Kogo przyprowadzisz na przyjęcie twojej mamy?

–

Nikogo, na ten moment. Dzięki za przypomnienie – opowiedział, z nutą sarkazmu.

Chwilę jeszcze rozmawialiśmy i rozłączyliśmy się po tym, jak zgodziłem się spotkać z nim w sobotę na nasz mecz rewanżowy.

Na wiele różnych sposobów Jackson był bratem, którego nigdy nie miałem. Moi rodzice zginęli w wypadku samochodowym, gdy miałem dziesięć lat. Zaopiekowała się mną potem siostra mojej mamy, Linda. Todd Welling był trzecim członkiem bliskiej-jak-rodzina grupy przyjaciół, razem ze swoja żoną , Elainą. Todd z rodziną mieszkał po sąsiedzku z Clarksami, gdy dorastaliśmy. Elaina mieszkała blisko i randkowali z Toddem przez całe liceum i studia. Pobrali się miesiąc po skończeniu studiów. Todd był psychiatrą, a Elaina projektantką mody. Zazdrościłem Toddowi i Elainie wzajemnego towarzystwa, które mieli. Pasja i miłość, które do siebie czuli były namacalne. Minęło dużo czasu od momentu, kiedy się poddałem i przestałem szukać takiej relacji, jak ich dwojga, ale takie było życie, które prowadziłem. Mieć Abigail jako uległą mogłoby to prawie nadrobić.

Mój telefon wydał długie podwójne biiiip. –

Tak Saro? - spojrzałem na zegarek – trzecia czterdzieści pięć.

Abigail była punktualna. Kolejny plus. –

Panna King jest tutaj, proszę pana.

–

Dziękuję, Saro. Dam ci znać, kiedy będę gotowy ją przyjąć. - Rozłączyłem się.

Wypiłem trochę wody i przejrzałem kartki raz jeszcze. Wszystko było gotowe. Podniosłem jej zgłoszenie i jeszcze raz je przeczytałem, w zasadzie nie wiem, po co. Znałem je na pamięć. Gdy zegar pokazał pięć po czwartej, zadzwoniłem do Sary i powiedziałem, by przysłała Abigail do mnie. 8

Tłumaczenie: Ana_fifty

Wziąłem głęboki oddech, otworzyłem pusty dokument w komputerze i zacząłem pisać. Nathaniel West jest największym na świecie pierdolonym idiotą. Co ty do diabła myślisz, że robisz? Idiota. Abigail otworzyła drzwi i cicho weszła do środka, zamykając za sobą drzwi. Wielki. Pierdolony. Idiota. Nie powinieneś mieć jej tutaj. To będzie twój największy błąd, jaki kiedykolwiek popełniłeś. Weszła na środek biura, i z mojego ograniczonego pola widzenia widziałem, jak stanęła z rękami spuszczonymi wzdłuż jej ciała, stopami ustawionymi na szerokość ramion. Cholera. Cholera. Cholera. Cholera. Cholera. Cholera. Cholera. Cholera. Cholera. Cholera. Cholera. Kurwa. Kurwa. Kurwa. Cholera. Kontynuowałem pisanie, podczas gdy zerkałem na nią. Wzięła głęboki oddech. Miała zamknięte oczy. Weź się w garść, West, stukałem. Ona jest tutaj dla ciebie. By być twoją uległą. Najmniej, co możesz zrobić, to nie być kompletną męską cipą. Robiłeś to wiele razy. Chce być twoją uległą. Jesteś dominem. Ona nie jest niczym nowym. Nikim specjalnym. To bardzo, bardzo proste, więc przestań to komplikować. Daj jej to, czego chce. Czego potrzebuje. Bierz, co ci da. I to, o czym nawet nie wie, że ma do zaoferowania. Pisanie pomogło mi oczyścić głowę. Tak bardzo jak gra na fortepianie. Napisałem jeszcze kilka linijek, wziąłem głęboki oddech i spojrzałem w górę. –

Abigail King – powiedziałem.

Podskoczyła. Można się było naprawdę tego spodziewać. Jej głowa wciąż była spuszczona, ale słaby dreszcz przeszedł przez jej ciało. Chciałem sięgnąć i dotknąć jej, zapewnić ją, że nigdy bym jej nie skrzywdził. Zamiast tego, podniosłem jej zgłoszenie i teczkę z papierami, które jej dam, jeśli spotkanie pójdzie dobrze i stukając bokami kartek ułożyłem je równo razem. Jej głowa wciąż była pochylona. 9

Tłumaczenie: Ana_fifty

Bardzo dobrze. Wstałem od biurka i przeszedłem przez pokój. Znów przeszedł przez nią dreszcz, ale prawie niezauważalnie. Stanąłem za nią i wyciągnąłem rękę. To moment by jej dotknąć i zdać sobie sprawę, że była nikim więcej niż kobietą z krwi i kości. Nic dodać, nic ująć. Przesunąłem jej długie, ciemne włosy na jedną stronę i pochyliłem się bliżej. –

Nie masz referencji.

Ponieważ to była prawda i ponieważ chciałem zobaczyć szybki puls w tym delikatnym miejscu u podstawy jej gardła. Tak. Tak. Po. Prostu. Przysunąłem się bliżej, więc moje wargi prawie dotykały jej szyi. –

Chciałbym, żebyś wiedziała, że nie jestem zainteresowany trenowaniem uleglej. Moje uległe zawsze były w pełni wytrenowane.

Czy będzie chciała wiedzieć, dlaczego zrobiłem wyjątek w jej sprawie? Czy moje słowa będą dla niej wskazówką, że z nią jest inaczej? Pewnie nie. A powinny. To nie był sposób, w jaki normalnie działałem. Zmieniałem dla niej wszystkie zasady. A ona nawet o tym nie wiedziała. Wziąłem jej włosy i pociągnąłem. –

Jesteś pewna, że to jest to, czego chcesz, Abigail? Musisz być pewna.

Mała część mnie chciała, żeby powiedziała „nie”, spojrzała w górę i wyszła. I nigdy nie wróciła. Ale największa część mnie chciała, żeby została. Chciała jej. Nie poruszyła się. Nie wyszła. Zachichotałem i wróciłem do biurka. Oboje byliśmy tacy uparci. Może to ostatecznie zadziała. Cholera, chciałem, by zadziałało. –

Popatrz na mnie, Abigail.

Nasze oczy spotkały się po raz pierwszy. Jej były głęboko brązowe i otoczone gęstymi rzęsami. Widziałem w tych oczach każdą myśl. Nerwowość, głód, szczerą ocenę, gdy jej wzrok błądził po mnie. Stukałem palcami w biurko. Jej oczy pociemniały i wyglądała na delikatnie zakłopotaną. Ach, myślała o nieprzyzwoitych rzeczach, miała sprośne myśli. To sprawiło, że się uśmiechnąłem. 10

Tłumaczenie: Ana_fifty

Ale dość tego. –

Nie interesuje mnie, dlaczego zdecydowałaś przedłożyć swoja aplikację. Jeśli cie wybiorę, a ty zgodzisz się na moje warunki, twoja przeszłość nie będzie miała znaczenia – Ponieważ nie było już przeszłości. Liczyło się to, co teraz. Wziąłem do ręki oba dokumenty – Ponieważ wiem, czego potrzebuję.

Ona cały czas się nie poruszyła. Nic nie powiedziała. –

Nie masz szkolenia – powiedziałem – Ale jesteś bardzo dobra.

Odwróciłem się do okna. Ciemność ogarniała ulice poniżej, ale światło z mojego biura zrobiło z okna lustro. Mogłem widzieć wszystko, co Abigail robiła. Spotkała moje oczy na sekundę i potem spojrzała w dół. Nie może tak być. –

Lubię cię, Abigail King. I nie przypominam sobie, abym powiedział, żebyś opuściła wzrok.

Tak, pomyślałem, gdy jej oczy spotkały moje raz jeszcze. Posuniemy się naprzód. Miałem ją w swoich rękach i nie zamierzałem jej wypuścić. –

Tak, myślę, że konieczny jest test weekendowy. - odwróciłem się od okna i poluzowałem krawat. - Jeśli się zgadzasz, przyjdziesz do mojej posiadłości w ten piątkowy wieczór, dokładnie o szóstej. Wyślę samochód, który cię przywiezie. Zjemy kolację, od tego zaczniemy.

Zdjąłem krawat i odpiąłem górny guzik mojej koszuli. W najmniejszym stopniu nie wyglądała na zakłopotaną, może podekscytowaną, ale nie zakłopotaną. –

Mam sprecyzowane wymagania, co do moich uległych. - Moja uległa. Abigail King była na dobrej drodze by być moją. - Musisz spać przynajmniej po osiem godzin od niedzieli do czwartku. Będziesz miała zrównoważoną dietę – wyślę ci plan posiłków e-mailem. Musisz również biegać milę trzy razy w tygodniu. Dwa razy w tygodniu zaangażujesz się w trening rozciągający i wytrzymałościowy w mojej siłowni. Członkostwo będzie dla ciebie przygotowane od jutra. Czy masz jakieś obawy odnośnie którejś z rzeczy, które wymieniłem?

Milczała. Uroczo. –

Możesz mówić otwarcie. 11

Tłumaczenie: Ana_fifty

Oblizała wargi, jej różowy język przebiegł dookoła brzegu jej ust. To spowodowało, że mój kutas drgnął. Spokojnie, nie teraz, pomyślałem. Będzie na to czas później. Proszę, Boże, niech będzie na to czas później. –

Nie jestem zbyt wysportowana, panie West. Nie jestem typem biegacza.

–

Nie możesz pozwolić, aby twoje słabości tobą rządziły, Abigail. - Jeśli się przełamała, pomogę jej.

Wróciłem do biurka i napisałem nazwisko i numer instruktora jogi na siłowni. –

Trzy razy w tygodniu będziesz również uczęszczać na zajęcia jogi. Mają je w moim centrum gimnastycznym. Coś jeszcze?

Potrząsnęła przecząco głową. –

Bardzo dobrze. Widzimy się w piątek wieczorem – podniosłem papiery – Tu jest wszystko, co powinnaś wiedzieć.

Podeszła do biurka i wzięła dokumenty. A potem czekała. Perfekcja. –

Możesz odejść.

12

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 3.

Chociaż nigdy nie byłem skautem, zgadzam się całym sercem z ich hasłem „Zawsze bądź przygotowany”. Przygotowanie to połowa

powodów, dla których mój biznes odniósł sukces.

Między innymi dlatego nigdy nie miałem uległej, która używającej słowa bezpieczeństwa. Gdyby ludzie byli choć trochę bardziej przygotowani, cały świat parłby gładko do przodu. Z tego powodu spędziłem część środowego popołudnia w moim ulubionym

sklepie z

biżuterią. Jeśli weekend Abigail pójdzie dobrze, chciałem być przygotowany co do obroży. Gdy zobaczyłem, jak dobrze poradziła sobie z testem w biurze, byłem prawie pewny, że wszystko pójdzie dobrze. Oglądałem wszystkie oferowane i wystawione naszyjniki. Moje poprzednie uległe nosiły, gładkie, srebrne obroże, ale chciałem dla Abigail czegoś więcej. –

Panie West – powiedział manager sklepu, podchodząc do mnie – W czym mogę panu dzisiaj pomóc?

Nie byłem pod wrażeniem niczego, co zobaczyłem. –

Szukam naszyjnika – obroży. Platynowej. Może z diamentami?

Jego oczy zaświeciły z podekscytowania. –

Mam taką jedną rzecz. Przywieziono ją dziś rano i nie miałem jeszcze szansy jej wystawić.

Zmył się, wracając chwilę później z pokrytym skórą pudełkiem. W środku była kunsztowna obroża, zrobiona z dwóch wyglądających jak liny pasemek, które były splecione ze sobą, z diamentami osadzonymi wszędzie. Mogłem ją sobie łatwo wyobrazić na Abigail. Moja obroża. Moja uległa. –

Idealny – powiedziałem do managera.

Na piątkowy wieczór zdecydowałem ugotować kolację dla Abigail. Chciałem, aby się zrelaksowała, zanim zaczniemy cokolwiek. Aby miała szansę zadać każde pytanie bądź przedstawić obawy. Chciałem, aby czuła się komfortowo przez cały weekend – w każdym razie tak

13

Tłumaczenie: Ana_fifty

komfortowo, jak to możliwe, oczywiście. Przygotowałem jedno z moich ulubionych dań i i wróciłem myślami do planów na weekend. Nie będę miał seksu penetracyjnego z Abigail tym razem. To mogło zaczekać, podczas gdy będę próbował innych rzeczy. I miałem zamiar przetestować swoją własną samokontrolę – mieć ją tak bardzo blisko, tak blisko i jeszcze jej nie dotykać. Stworzyłem również nową zasadę – nie będę jej całował. Wydawało mi się jedynie uczciwe stworzenie nowej zasady, skoro łamałem tyle innych. Część mnie wiedziała, że to głupie myśleć, że niecałowanie Abigail w jakiś sposób upewni mnie w tym, że zachowam właściwy dystans emocjonalny. Ale prawda była taka, że ona chciała być moja uległą. Nie chciała mnie, jako kochanka. Tak długo, jak będę wchodził w weekend pamiętając o tym, że ta relacja była seksualną, i nic poza tym, będzie dobrze.

Samochód podjechał na mój podjazd o piątej czterdzieści pięć. Otworzyłem drzwi, by znaleźć ją na kolanach, głaszczącą Apolla. Spodziewałem się, że Apollo będzie się od niej trzymał z daleka, bo zwykle jest bardzo nieśmiały w stosunku do obcych. To było dla niego niezwykłe, że tak do niej ciągnął. Chociaż, jak to mówią, psy mają szósty zmysł co do ludzi. Fakt, że Apollo zdawał się ją lubić przekonał mnie, że ten weekend to był dobry pomysł. –

Apollo – powiedziałem – Chodź.

Nie usłyszała, gdy otwierałem drzwi. Było to oczywiste po sposobie, jak jej głowa nagle szarpnęła w górę. Uśmiechnęła się, gdy Apollo polizał jej twarz. –

Widzę, że zaznajomiłaś się już z Apollem – powiedziałem.

–

Tak – wstała i wytrzepała swoje spodnie. Zachodzące słońce sprawiło, że jej włosy i oczy wyglądały na ciemniejsze, bardziej tajemnicze – To słodki piesek.

–

Nie, nie jest słodki. Zazwyczaj nie jest przyjaźnie nastawiony do obcych. Miałaś dużo szczęścia, że cię nie ugryzł.

Apollo nie ugryzłby jej, oczywiście. Nie zostawiłbym go samego na dworze, gdybym myślał, że mógłby ugryźć. Nie byłem pewien, dlaczego tak powiedziałem. Może część mnie chciała, żeby odeszła. Wpuściłem ją do domu. –

Zjemy dzisiejszą kolację przy stole kuchennym. Możesz uważać stół kuchenny za twoją wolną przestrzeń. Będziesz przy nim jadła większość posiłków, a gdy się do ciebie 14

Tłumaczenie: Ana_fifty

przyłączę, traktuj to jako zaproszenie do tego, by mówić swobodnie to, co myślisz. Przez większość posiłków będziesz mi usługiwać w jadalni, ale myślę, że powinniśmy zacząć wieczór mniej formalnie. Czy to wszystko jest jasne? –

Tak, Master.

Odwróciłem się, zaskoczony jej gafą. –

Nie. Nie zasłużyłaś jeszcze na to, aby zwracać się do mnie w ten sposób. Dopóki to się nie stanie, będziesz się zwracać do mnie „proszę pana”, albo „panie West”.

–

Tak, proszę pana. Przepraszam, proszę pana.

Szedłem dalej, ciągle zaskoczony jej błędem. Na szczęście reszta weekendu na pewno pójdzie lepiej. Zabrałem ją do kuchni i poczekałem, aż usiadła. Jej ręce się trzęsły, gdy odsuwała swoje krzesło. Była zdenerwowana; to wszystko. Mogłem to zrozumieć. Ale była tutaj. Tu, w mojej kuchni. By być moją uległą. Ta niedorzeczność sprawiła, że umilkłem. Jedliśmy w ciszy przez kilka minut. Pochłaniała kurczaka. Poruszyłem się na krześle na jej widok przy moim stole, ciesząc się, tym, że przygotowałem dla niej jedzenie. –

Ty to ugotowałeś? - zapytała.

Mówi. Nareszcie. –

Jestem człowiekiem o wielu talentach, Abigail. - I nie mogę się doczekać by podzielić się nimi wszystkimi z tobą.

Nic więcej nie powiedziała. –

Cieszę się, że nie czujesz potrzeby zapełniania ciszy niepotrzebnym paplaniem. – powiedziałem, gdy prawie skończyliśmy – Jest jeszcze kilka rzeczy, które muszę wyjaśnić. Pamiętaj o tym, że możesz przy tym stole mówić swobodnie.

Zamknąłem się i czekałem. –

Tak, proszę pana.

Grzeczna dziewczynka. –

Wiesz z moich dokumentów, że jestem dość konserwatywnym dominem. Nie wierzę w publiczne upokarzanie, nie biorę udziału w ekstremalnym zadawaniu bólu i nie dzielę się. Nigdy. - Tak jakbym kiedykolwiek mógł się podzielić Abigail z kimkolwiek, jeśli będzie moja 15

Tłumaczenie: Ana_fifty

– ale oczywiście jako domin przypuszczam, że mogę to zmienić w każdej chwili. –

Rozumiem, proszę pana.

Naprawdę? Prawie zapytałem. –

Jest jedna rzecz, o której powinnaś wiedzieć – powiedziałem – Nie całuję w usta.

Wyglądała, jakby układała to w głowie. –

Jak w „Pretty Woman”? To zbyt osobiste?

Tak, dokładnie. To zbyt osobiste. A ja musiałem utrzymać to, co osobiste jak najdalej, jak to tylko możliwe, od tego wszystkiego. –

„Pretty Woman”?

–

No wiesz, w tym filmie?

–

Nie wiem. Nigdy tego nie widziałem – powiedziałem – Nie całuję w usta, bo to niepotrzebne.

Niepotrzebne nam. Zapytaj mnie, czemu. Wydawało mi się, że wyglądała na zawiedzioną. Zjadła kolejny kawałek kurczaka, więc kontynuowałem. –

Odnoszę wrażenie, że jesteś osobą pełną nadziei, marzeń, pragnień, potrzeb i opinii. Musisz to wszystko odłożyć na bok podczas tego weekendu, podczas którego będziesz moją uległą. Postawienie siebie w takim położeniu wymaga szacunku i ja cię za to szanuję. Wszystko, co robię tobie czy dla ciebie, robię z myślą o tobie. Moje zasady dotyczące ilości snu, jedzenia czy ćwiczeń są dla twojego dobra. Każda kara jest po to, abyś mogła się poprawić. - przesuwałem palcem po brzegu kieliszka do wina i uśmiechnąłem się w duchu na sposób, w jaki jej oczy śledziły ten ruch – i każda przyjemność jaką ci dam... - dam ci mnóstwo przyjemności, Abigail, wiedz to – mnóstwo przyjemności – Cóż, nie sądzę, abyś miała jakiekolwiek obiekcje co do przyjemności.

Tak. Zrozumiała. Jej oczy zrobiły się ciemne, a jej oddech się zmienił. Miałem ją dokładnie tam, gdzie ją chciałem. Odsunąłem krzesło, gotowy by popchnąć dalej ten wieczór. –

Skończyłaś jeść?

–

Tak, proszę pana.

–

Muszę wyprowadzić Apolla na dwór. Mój pokój jest na piętrze, pierwsze drzwi po lewej. 16

Tłumaczenie: Ana_fifty

Będę tam za piętnaście minut. Masz tam na mnie czekać. Strona piąta, paragraf pierwszy. Wziąłem Apolla, by oczyścić głowę, przygotować się tak bardzo, jak mogłem na to, co ma zamiar się wydarzyć w mojej sypialni. Jeszcze raz przebiegłem mój plan w głowie. Abigail cieszyło dawanie seksu oralnego, wiedziałem to z jej listy. Odkąd był to również jeden z typowych pierwszych aktów z moimi uległymi, jedynie od tego rozpoczęcie naszego weekendu miało sens. Przypominało to uległej o jej pozycji i obowiązkach takich jak obdarowywanie seksem oralnym. Na kolanach u moich stóp, używana dla mojej rozkoszy. Podczas gdy mogłem używać uległej w każdy sposób jaki sobie życzyłem, to była odpowiedzialność, której nie traktowałem beztrosko. Przypomniałem sobie w jakim stanie zostawiłem sypialnię – wszędzie zapalone świece, poduszka na środku pokoju, koszula nocna, którą kupiłem. Czy znajdę ją na kolanach ubraną w tę koszulkę? Miałem taką nadzieję. Bo może znajdę ją we foyer, czekającą aby mi powiedzieć, że zmieniła zdanie. Tego się bałem. –

Chodź, Apollo.

Gdy wróciliśmy do domu, zatrzymałem się w pralni i rozebrałem ze swetra, wrzucając go do kosza na pranie dla mojej gospodyni, by zabrała go do pralni chemicznej. Abigail nie było we foyer, więc wszedłem na górę. Apollo przy moich nogach. Pokazałem na podłogę przed drzwiami mojej sypialni i zwinął się tam z westchnieniem, układając głowę na łapach. Wszedłem do pokoju i znalazłem ja czekającą. Miała na sobie koszulkę i klęczała na poduszce. Tak. Zamknąłem drzwi. –

Bardzo dobrze, Abigail. Możesz wstać.

Podniosła się powoli. Koszulka podskoczyła na jej udach i słaby różowy blask jej skóry przebijał się przez zwiewny materiał i zdradzał jej podniecenie. –

Zdejmij koszulę i połóż ją na podłodze.

Zdjęła koszulę przez głowę trzęsącymi palcami. Była zdenerwowana, ale jej sutki były twarde ,a jej wargi rozchyliły się delikatnie. –

Popatrz na mnie – jej oczy spotkały moje – tak, była tak samo podniecona jak ja – zdjąłem mój pasek i podszedłem bliżej niej.

–

Jak myślisz, Abigail? Powinienem ukarać cię za to, że nazwałaś mnie „Master”?

Strzeliłem paskiem i wylądował na jej udzie. Nie byłem jeszcze jej Panem i powinna to zrozumieć. 17

Tłumaczenie: Ana_fifty

Może, niedługo, pewnego dnia... –

Cokolwiek pan sobie życzy – wyszeptała.

Dobra odpowiedź. –

Cokolwiek sobie życzę, tak? - życzyłem sobie wielu rzeczy, ale teraz...

Stanąłem naprzeciw niej i rozpiąłem swoje spodnie, zsuwając je w dół wraz z bokserkami. Moja erekcja wyskoczyła uwolniona. –

Na kolana – czekałem, wiedząc, że ona go ogląda. Co było dobre. Musi go zobaczyć. Służ mi swoimi ustami.

Pochyliła się i mój kutas wsunął się w jej usta. Były gorące i mokre, i zrobiłem się jeszcze twardszy. Kurwa, dobrze ją było poczuć. Uderzył w tył jej gardła. –

Weź mnie całego – mogła to zrobić.

I zrobi to. Zawahała się, bo podniosła swoje ręce by sięgnąć do podstawy mojego kutasa, a ja nie lubiłem wahania. –

Jeśli nie możesz mnie wziąć ustami, nie możesz mieć mnie gdzie indziej – powiedziałem, bo wiedziałem gdzie go dokładnie chciała mieć. Ta myśl spowodowała, że pchnąłem mocniej i wśliznąłem się głębiej w jej gardło. - Tak, dokładnie tak.

Popatrzyłem w dół, i widok Abigail na kolanach z moim kutasem w ustach prawie sprawił, że doszedłem. To nie mogło trwać długo. –

Lubie twardo i ostro i nie mam zamiaru odpuszczać ci tylko dlatego, że jesteś nowa – złapałem jej włosy – Trzymaj się mocno – Owinęła ręce wokół moich ud, a ja wysunąłem, by natychmiast uderzyć z powrotem w jej usta.

Rękami poruszałem jej głową, pieprząc jej usta, twardo i ostro. Dokładnie w sposób, który lubiłem. –

Użyj zębów – powiedziałem, więc przejeżdżała nimi po mojej długości gdy poruszałem się tam i z powrotem. W końcu wpadła w rytm, ssąc mnie i kręcąc językiem dokoła. - Tak – jęknąłem, zamykając oczy i używając jej jeszcze mocniej.

Tak. Kurwa. Moje jaja się skurczyły i wiedziałem, że jestem blisko. Wstrzymałem się, chcąc zatrzymać to uczucie – uczucie jej ust na mnie, pragnienie uwolnienia błagało mnie, bym odpuścił, to uczucie 18

Tłumaczenie: Ana_fifty

bycia tak blisko i nie pozwolenia sobie na to jeszcze. Ssała mocniej i wiedziałem, że nie wstrzymam się już dłużej. –

Połknij wszystko – powiedziałem, przygotowując ją – Połknij wszystko, co ci dam.

Uwolniłem się kilkoma długimi strumieniami, ale przyjęła wszystko. Połykając i nie tracąc ani kropli. Wyciągnąłem go, mój oddech był ciężki, ponieważ, cholera, była dobra. –

To, Abigail – powiedziałem – to jest to, czego sobie życzę.

Wciągnąłem spodnie z powrotem, zauważając, jak czekała na mój następny rozkaz. Chciałem rzucić ją na łóżko i wypierzyć jak należy, chciałem trzymać jej ręce powyżej jej głowy i walić w nią nieustannie dopóki nie będzie krzyczała z rozkoszy, którą jej dawałbym. Chciałem... Dość! Miała dość na jedną noc. Potrzebowała czasu, żeby przywyknąć. I choć tak bardzo jak tego chciała, wciąż była nowa w moim świecie. Nie mogłem i nie powinienem o tym zapominać. Poczekałem, aż mój oddech się uspokoił. –

Twój pokój to drugie drzwi na lewo – powiedziałem – Śpisz w moim łóżku tylko na moje zaproszenie. Możesz odejść.

Włożyła z powrotem koszulkę i wzięła swoje ubrania. - Zjem śniadanie w jadalni punktualnie o siódmej rano.

19

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 4

Nigdy nie potrzebowałem dużej ilości snu. Większość nocy spałem po cztery-pięć godzin i było to wystarczające, i całe szczęście, ponieważ po tym, jak miałem usta Abigail owinięte wokół mojego kutasa, nie było kurwa mowy, żebym szybko zasnął. Przebiegłem ręką przez włosy i próbowałem skoncentrować się na szczegółowym arkuszu kalkulacyjnym w moim laptopie, ale liczby mieszały mi się w mózgu. Zakląłem z frustracji. Cholera jasna. Co ja zrobiłem? Zmusiłem Abigail do klęczenia i pieprzyłem jej usta bez pytania o to, co myślała albo jak się czuła albo czy w ogóle tego chciała. Ale, kłóciłem się z sobą, to było to, czego chciała. Miała wolną wolę. Mogła powiedzieć mi, żebym przestał w każdej chwili i zrobiłbym to. Wiedziałem o tym, ale fakty były takie, że ona nie chciała, żebym przestał. Chciała, żebym ją zdominował, bo inaczej nie byłaby w moim domu i na sto procent nie spałaby dwoje drzwi dalej od mojej sypialni. Zamknąłem laptop i wyszedłem na korytarz. Jej drzwi były zamknięte, światło zgaszone. Spała. Kolejny dowód na to, że chciała tego. Nie drążyłem dłużej

tego tematu. Wszedłem do pokoju zabaw i przygotowałem wszystko na

kolejny wieczór.

W końcu trafiłem do łóżka grubo po północy i obudziłem się po czterech i pół godzinie, o piątej trzydzieści. Zrobiłem kilka ćwiczeń rozciągających, nim przeszedłem korytarzem do pokoju Abigail. Drzwi były zamknięte – wciąż spała. Zastanawiałem się, czy wstanie na czas, by przygotować śniadanie i przez moment zastanawiałem się, czy samemu jej nie obudzić. Zdecydowałem jednak, że nie będę ustanawiać precedensu, więc odwróciłem się i zszedłem na dół do mojej domowej siłowni. Za dwadzieścia siódma skończyłem biegać i usłyszałem jak Abigail tłucze się po kuchni. Musiała obudzić się później, niż zamierzała, ale czuła się zobowiązana i zdeterminowana, by przygotować moje śniadanie. Opuściłem siłownię i wziąłem szybki prysznic. Punktualnie o siódmej

20

Tłumaczenie: Ana_fifty

wszedłem do jadalni, by znaleźć tam czekające na mnie śniadanie. Podczas gdy jadłem, obserwowałem ją kątem oka. Była ubrana zwyczajnie, a jej włosy były związane z tyłu w niechlujny kucyk. Przypuszczalnie nie wzięła prysznica. Jej oddech był ciut ciężkawy, ale próbowała go kontrolować, tak, jakby nie chciała po sobie pokazać, jak śpieszyła się ze śniadaniem. Ciężko pracowała tego ranka. Co oznacza, że reszta weekendu zapowiadała się obiecująco. Nie spieszyłem się z jedzeniem. Nie było potrzeby, aby się spieszyć, poza tym chciałem dać czas Abigail, aby mogła uspokoić swoje myśli. –

Przygotuj sobie talerz i zjedz w kuchni – powiedziałem, gdy skończyłem – przyjdź do mojego pokoju za godzinę. Strona piąta, paragraf drugi.

Zadzwoniłem do Jacksona, gdy wyprowadzałem Apolla. –

Nie dzwonisz po to, by odwołać nasz mecz, co? - zapytał.

–

Nie. Zadzwoniłem zapytać, czy chcesz zjeść później lunch.

–

Lunch brzmi świetnie. - zawiesił głos – Czyżby randka nie wypaliła?

Zaśmiałem się. Jak on mało wiedział. –

Randka poszła nieźle. Więcej, niż nieźle, w zasadzie – umówiliśmy się na dziś wieczór.

–

Świetnie!- powiedział – Punkt dla ciebie.

Gdybyś wiedział chociaż połowę. –

A więc, jaka ona jest? - zapytał – Ładna? Ma siostrę?

Sięgnąłem w dół, by pogłaskać Apolla. –

Wszystko ci o niej opowiem podczas lunchu.

Choć bardzo starałem sobie wyobrazić, jak to będzie mieć Abigail, otwartą na moim łóżku, obraz, który zobaczyłem sprawił, że osłupiałem. Późne poranne słońce tworzyło jasne cienie na łóżku, oświetlając jej ciało, sprawiając, że lśniło. Jej oczy były zamknięte, co pozwoliło mi obserwować ją przez kilka chwil niezauważonym. Rozpocząłem od jej ust, od sposobu, w jaki jej wargi delikatnie się rozchylały – prawie jakby mówiła do siebie. Mój wzrok kontynuował podróż, krążąc po jej delikatnej szyi. Obserwowałem, jak przełknęła, jak jej mięśnie poruszały się pod jej skórą. Moja uwagę przykuł ruch jej rąk, ale ona 21

Tłumaczenie: Ana_fifty

tylko przesuwała palcami po prześcieradle. Jej oczy wciąż były zamknięte. Jej piersi były w doskonałym rozmiarze, by pasować do moich dłoni, i obserwowałem, jak wzięła głęboki oddech, unosząc klatkę. Jej sutki były koloru ciemnego różu, twarde w oczywistym podnieceniu. Pragnąłem wziąć jeden do ust. Zasmakować jej... Później. Zacisnąłem pięści i przesunąłem oczami w dół, wzdłuż łagodnego nachylenia jej brzucha, w dół, tam, gdzie miała rozchylone kolana. Moje oczy zagłębiły się niżej i zobaczyłem, że już była mokra. Mokra dla mnie. Gotowa dla mnie. Mój kutas zrobił się twardy na tę myśl. Później, West, powiedziałem do siebie. Naucz się trochę kontroli. Wiedziałem, że jeśli nie ruszyłbym do przodu z moim planem, to z rzuciłbym ubrania i wziąłbym ją od razu tu i teraz. Ale nie taki był mój plan, a ja zawsze wszystko robię zgodnie z planem. Prawie. Mając Abigail w moim domu, łamałem, cholera, prawie każdą regułę, jaką kiedykolwiek miałem i każdy plan, jak stworzyłem. Tu nie chodzi o ciebie, powiedziałem sobie. W każdym razie nie za bardzo. Daj jej po prostu to, czego potrzebuje. Rozprostowałem palce i podszedłem do łóżka. –

Nie otwieraj oczu.

Podskoczyła. Była tak wewnętrznie skupiona, że nie słyszała, jak wszedłem. –

Lubię, kiedy jesteś rozłożona w ten sposób. Weź swoje ręce i pomyśl sobie, że są moje. Dotykaj się.

Pokaż mi jaka jesteś, czego pragniesz. Zawahała się. Znów. –

Teraz Abigail. - Musiałem być bardziej cierpliwy niż zwykle. Była w tym nowa, ostatecznie.

Przesunęła swoje ręce do piersi i, choć z początku była delikatna, jej dotyk robił się coraz twardszy, mocniejszy, aż zaczęła kręcić najpierw jednym czubkiem sutka, a potem drugim. Wzięła jeden i ścisnęła go, wydobywając w trakcie małe stęknięcie przyjemności. Kurwa, tak. Lubiła ostro.

22

Tłumaczenie: Ana_fifty

Jedna ręka powędrowała w dół jej brzucha, podczas gdy druga cały czas pracowała z sutkami. Wsunęła palec między nogi. Tylko jeden? –

Zawodzisz mnie, Abigail. - Przysunąłem się bliżej, mogłem czuć jej oddech na twarzy. Jej powieki zadrżały. - Trzymaj oczy zamknięte.

Spojrzałem w dól, patrząc na szybkie bicie jej serca. Czy mogłem sprawić, by biło jeszcze szybciej? –

Wczoraj miałaś w ustach mój sprzęt, a teraz używasz jednego palca, który ma niby być jak mój kutas?

A więc tak, mogłem. Patrz na ten wyścig serca. Wsunęła następny palec do środka. –

Jeszcze jeden.

Zaczerpnęła powietrza, ale dodała trzeci i zaczęła ruszać nimi powoli. Ale powoli się tego nie robiło. –

Mocniej. Pieprzyłbym cię mocniej – bo to była prawda. Pewnego dnia, niedługo, pokażę jej, jak mocno.

Słaby rumieniec pojawił się na jej klatce piersiowej. Tak, lubiła, kiedy mówiłem jej brzydkie rzeczy. Lubiła brzydko, mocno i z dominacją. Czułem, jak zrobiłem się twardszy, gdy wyobraziłem sobie siebie w miejscu jej palców. Mój kutas pompujący tam i z powrotem w niej. Mój kutas będący przyczyną jej jęków. Była blisko. Jej oddech stał się ostrzejszy i rumieniec na jej piersiach ściemniał. Jej usta otwierały się i zamykały. Przysunąłem się bliżej. –

Teraz.

Odpuściła i pozwoliła sobie dojść i, cholera, nie było piękniejszego obrazu na świecie niż Abigail, gdy osiągała orgazm – koncentracja na jej twarzy, naprężone linie jej ciała gdy uwolnienie ją ogarniało, delikatny jęk wypływający z jej ust... Następnym razem, obiecałem mojemu napierającemu kutasowi. Następnym razem, gdy będzie dochodzić, ty będziesz w niej. Otworzyła oczy i popatrzyła na mnie. Jej wzrok powędrował do moich spodni.

23

Tłumaczenie: Ana_fifty

Widzisz? Chciałem powiedzieć. Widzisz, co mi robisz? –

To był łatwy orgazm, Abigail – powiedziałem, gdy jej oczy z powrotem wróciły do moich. Nie spodziewaj się, że będzie się to często zdarzać. Jestem umówiony na spotkanie tego popołudnia i nie będzie mnie na lunchu. W lodówce są steki, które zaserwujesz mi na osiemnastą w jadalni. - Popatrzyłem na jej wciąż zaróżowione ciało, teraz pokryte delikatnie potem – I weź prysznic, skoro nie miałaś na to czasu dziś rano. W siłowni są dvd z ćwiczeniami jogi. Zrób z nich użytek. Możesz odejść.

Nie przechwalając się, ale kompletnie sprzątnąłem Jacksona na korcie. Udało mi się to z powodu olbrzymiej frustracji seksualnej. –

Cholera – powiedział Jackson, wsuwając się do ławy w jego ulubionym barze sportowym – Co w ciebie wstąpiło?

–

Abigail King.

–

Abigail - zamyślił się, gdy przeglądał menu.

–

Dla ciebie Abby. Pozwala mi się nazywać Abigail, ale wszyscy inni wołają na nią Abby.

Podniósł brew. –

Taka mała rzecz między wami, co? - popatrzyłem w menu, chcąc zmienić temat.

–

Bierzesz to, co zwykle?

–

Jasne, po co zmieniać to, co dobre?

Manager podszedł, by pogawędzić z Jacksonem. Czasem było to denerwujące, być powiązanym z celebrytą. Sprawdziłem telefon, przewijając kilka e-maili. Nic pilnego. –

A więc – powiedział Jackson, gdy manager poszedł, razem z naszymi zamówieniami – Opowiedz mi o tej Abby. Gdzie ją spotkałeś?

–

Pracuje w bibliotece na Środkowym Manhattanie.

–

Bibliotekarka? Nie wiedziałem, że masz fantazje z blibliotekarką.

–

Jest mnóstwo rzeczy, których o mnie nie wiesz.

Zaśmiał się tak, jakby mi nie uwierzył. –

Przyprowadzisz ją na przyjęcie mamy?

–

Jeśli się zgodzi. Kogo przyprowadzasz? 24

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Nie mam pojęcia, kogo zaprosić. Daj mi znać, jak kogoś znajdziesz.

Tak, jakbym znał tabuny wolnych kobiet. Wróciłem myślami do kobiety, z którą byłem zaraz po Melanie – uległa z potrzebą ekstremalnego bólu. Rzecz jasna, to była bardzo krótka relacja. –

Jasne Jackson. Na pewno do ciebie zadzwonię.

Po lunchu skierowałem się do biura. Z jakiegoś powodu nie chciałem być w domu. Chciałem, aby Abigail miała czas na zaaklimatyzowanie się w moim domu i pomyślałem, że będzie miała na to większe szanse, gdy nie będzie mnie w pobliżu. O szóstej zszedłem do jadalni, by znaleźć Abigail czekającą z apetycznym jak diabli stekiem na talerzu na moim miejscu. –

Przygotuj sobie talerz i dołącz do mnie – powiedziałem, krojąc stek.

To był pierwszy prawdziwy posiłek, który dla mnie ugotowała i nie zawiódł mnie. Stek był soczysty i delikatny. Dołączyła do mnie, ale jedliśmy w ciszy. Wyglądała na głęboko zamyśloną, i to mnie trochę zmartwiło. Zastanawiałem się,co ją wprowadziło w taki kontemplacyjny nastrój. Może myślała o odejściu. Może miała dość. Może po tym wszystkich stwierdzała, że nie tego chce. Był tylko jeden sposób, by się o tym przekonać. –

Chodź ze mną, Abigail. - powiedziałem, gdy skończyliśmy.

Wyszliśmy z jadalni i weszliśmy po schodach, prosto do pokoju zabaw. Stanąłem przy drzwiach i wskazałem, by weszła pierwsza. Zrobiła trzy kroki do środka, zakręciła się dookoła i gapiła na mnie – czyli reakcja jakiej się spodziewałem. –

Ufasz mi, Abigail?

Patrzyła raz na mnie, raz na kajdanki. –

Ja... ja...

Obszedłem ją i odpiąłem jedną z nich. –

Myślałaś, że jakie będą następstwa naszego układu? Wydawało mi się, że dobrze wiedziałaś, w co się pakujesz.

Nie oczekiwałem oczywiście, że mi odpowie. Chciałem ją po prostu utwierdzić w tym, że nie byliśmy kochankami. –

Jeśli mamy pójść dalej, musisz mi zaufać. - Zaufaj mi, Abigail. Proszę. - Podejdź tutaj. 25

Tłumaczenie: Ana_fifty

Znów się zawahała i wiedziałem, że będę musiał z tym coś, wcześniej czy później, zrobić. –

Albo – powiedziałem, chcąc dać jej inną opcję – możesz wyjść i nigdy nie wracać.

Podeszła do mnie. Nie chciała odejść. –

Bardzo dobrze. Zdejmij swoje ubrania.

Cała się trzęsła, gdy zdejmowała koszulę i biustonosz. Bez patrzenia na mnie zsunęła swoje dżinsy i majtki w dół jej nóg, i wyszła z nich. Wziąłem jej ramiona i zakułem nad jej głową. Poruszałem się powoli, chcąc rozkoszować się każda minutą. Chcąc, aby ona rozkoszowała się każdą minutą. Stojąc przed nią zdjąłem koszulę, a ona patrzyła na mnie podnieconymi, dzikimi oczyma. Nie, nie chciałem na razie, aby patrzyła. Wróciłem do dużego stołu po mojej prawej i otworzyłem szufladę. I oto była – gruba,czarna szarfa. Zajmie się nią, obserwującą mnie. Trzymałem ją wyciągniętą tak, by mogła ją zobaczyć, żeby wiedziała, co planowałem. –

Twoje pozostałe zmysły będą wyostrzone, kiedy zakryję ci oczy.

Zawiązałem szarfę dookoła jej głowy, upewniając się, że jej oczy są zakryte. Tak, tak było lepiej. Przebiegłem oczami po jej bezbronnym ciele. Była teraz kompletnie na mojej łasce. Związana i czekająca na to, co mogłem jej zrobić. Och, Abigail, rzeczy, które chcę ci zrobić. Rzeczy, które ci zrobię... Wróciłem do stołu i wziąłem mój ulubiony pejcz. Cicho podszedłem i stanąłem za Abigail, i przesunąłem włosy z jej szyi. Podskoczyła na ten dotyk. Zastanawiałem się, kiedy przestanie podskakiwać za każdym razem, gdy jej dotknę. –

Co czujesz, Abigail? - zapytałem – Bądź szczera.

–

Strach, czuję strach.

Oczywiście, że czuła strach. Jaka rozumna osoba by nie czuła? –

Zrozumiałe, ale kompletnie niepotrzebne. - Próbowałem ją uspokoić. - Nigdy bym nie zranił twojego ciała.

Przesunąłem się przed nią. Jej oddech był ciężki; z całych sił próbowała usłyszeć, co robiłem. Jeszcze mi nie ufała. Zakręciłem pejczem wokół czubka jej piersi. Westchnęła na to doznanie. –

Co teraz czujesz?

–

Oczekiwanie. 26

Tłumaczenie: Ana_fifty

O wiele lepiej. Jeszcze raz zakręciłem przy jej piersi. –

A gdybym ci powiedział, że to pejcz, to co byś poczuła?

To jedna z moich ulubionych zabawek. Pozwól pokazać ci, co mogę tym robić. Jak mogę sprawić, byś czuła się dobrze. Pozwól pokazać ci rozkosz z mojego świata. Głośno nabrała powietrza. –

Strach.

Cofnąłem pejcz i zakręciłem delikatnie nadgarstkiem tak, że wylądował ostro na jej piersi. Niektóre rzeczy łatwiej wyjaśnić bez słów. Jęknęła, ale nie był to jęk bólu. Bardziej zaskoczenia. –

Widzisz? Nie ma się czego bać, ponieważ cię nie skrzywdzę. - delikatnie uderzyłem jej kolana – Rozsuń nogi.

Bez zawahania tym razem. Posłuchała natychmiast. Doskonale. Studiowałem jej twarz – podniecenie, oczekiwanie i ochota. Pociągnąłem pejczem od jej kolan do jej mokrej cipki, nie pozwalając ani na moment skórzanej końcówce opuścić jej ciała. –

Mógłbym cię wychłostać w tym miejscu. Co o tym myślisz?

Jej brwi podniosły się w konsternacji. –

Ja... ja nie wiem.

Pozwól, że ci pomogę to sprawdzić. Potrząsnąłem nadgarstkiem, i pejcz trzasnął w jej opuchniętą, gotową skórę. Raz. Zassała swój oddech. Dwa. Wypuściła oddech z jękiem. Trzy. –

A teraz? - zapytałem, chociaż naprawdę nie musiałem – jej twarz była jak otwarta książka.

Ale chciałem, żeby wiedziała, że troszczyłem się o to, jak się czuła, że zawsze miałem w głowie jej zdanie. –

Więcej. Potrzebuję więcej.

Zakręciłem pejczem jeszcze raz i uderzyłem w jej łechtaczkę. Nie mogła utrzymać w sobie reakcji i 27

Tłumaczenie: Ana_fifty

krzyknęła głośno, ciągnąc za łańcuchy. Zaskoczyła mnie jej reakcja. Nigdy bym się nie spodziewał, jak bardzo będzie wrażliwa. Jak bardzo będzie czerpać przyjemność z tego, co jej robiłem. Jak bardzo będzie tego łaknąć. Chciałem trzymać ją w łańcuchach całą noc, by sprowadzać ją na skraj rozkoszy raz za razem, zanim pozwolę jej w nią spaść. Ale przypomniałem sobie samemu, jak była w tym nowa, ile mogla mieć rano pytań i wiedziałem, że nie powinienem jej naciskać za bardzo. –

Wyglądasz tak dobrze, skuta przede mną, wypełniając moje polecenia, w moim domu, błagając o moje baty. - Przesunąłem pejcz z powrotem na jej pierś – Twoje ciało pragnie uwolnienia, prawda?

–

Tak – jęknęła.

–

I dostaniesz je – jeszcze raz uderzyłem pejczem w jej łechtaczkę, bo nie mogłem się powstrzymać – Ale nie dzisiaj.

Odwróciłem się i schowałem pejcz z powrotem na stole. Wziąłem maść z szuflady i schowałem do kieszeni. Usłyszałem jak łańcuchy zagrzechotały za mną. Ktoś tu był tak samo sfrustrowany seksualnie, jak ja. –

Mam zamiar teraz cię rozkuć – powiedziałem, wracając do niej – Pójdziesz prosto do łóżka. Będziesz spała nago i nie będziesz się dotykać. Poniesiesz surową karę, jeśli zawiedziesz. - Rozpiąłem kajdanki i zdjąłem szarfę – Rozumiesz?

Przełknęła. –

Tak, proszę pana. - Powiedziała, i widziałem, że tak było.

–

Dobrze – wziąłem balsam z kieszeni i otworzyłem go. Delikatnie rozsmarowałem maść na jednym z jej nadgarstków, a potem na drugim. Nie sądziłem, żeby ciągnęła zbyt mocno za łańcuchy, ale lepiej było być aż zanadto ostrożnym.

–

Zrobione – powiedziałem, gdy skończyłem – Możesz iść do swojego pokoju.

Patrzyłem na jej szczupłą, bladą sylwetkę wychodzącą przez drzwi i wiedziałem, że byłem skończony. Zrobię wszystko, cokolwiek będzie trzeba, by zatrzymać ją przy sobie.

28

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 5

Miałem zamiar zrobić złą rzecz. I choć nienawidziłem się za to, wiedziałem, że i tak to zrobię. Miałem zamiar dać Abigail fałszywe słowo bezpieczeństwa. Wstałem z łóżka i zacząłem spacerować. To było złe. Bardzo złe. Z moimi poprzednimi uległymi używałem

standardowego

systemu:

zielony/żółty/czerwony.

Kończące-relację

słowo

bezpieczeństwa, które zamierzałem dać Abigail było oszukane. I to było złe. Na tyle złe, że byłbym zbojkotowany w społeczności, gdyby to się wydało. Ale jak mogłoby się wydać? Abigail nie powie nikomu. Jestem pewien jak cholera, że nie powie nikomu. Nigdy wcześniej nie miałem uległej, która użyłaby słowa bezpieczeństwa. Wmówiłem sobie, że będę umiał wyczytać znaki Abigail łatwo, więc nigdy nie popchnę jej za daleko. Będę ją sprawdzał często. Jeśli pomyśleć o tym w ten sposób, kto potrzebował słów bezpieczeństwa w ogóle? Odpowiedzialni, rozumni, zgodni ludzie. Ale mogłem być odpowiedzialny, rozumny i zgodny bez słowa bezpieczeństwa. Wiedziałem, że mogłem. A Abigail zastanowi się dwa razy, nim użyje słowa, jeśli będzie myślała, że będzie musiała odejść. To był genialny sposób by być pewnym tego, że zostanie ze mną. Tak, zdecydowałem, będziemy ok bez słów bezpieczeństwa. Perfekcyjnie bezpieczni. Podszedłem do stolika nocnego i otworzyłem szufladę. Skórzane pudełko patrzyło na mnie i podniosłem wieczko. Następnego dnia planowałem zaoferować Abigail moją obrożę. To będzie kolejna złamana zasada. Nigdy nie obrożowałem uległej, zanim jej nie wziąłem. Nigdy. Co ja właściwie robiłem, oferując obrożę Abigail, nie mając jej wcześniej? Nie umiałem odpowiedzieć na to pytanie. Wiedziałem jedynie, że to robiłem. Trzymałem naszyjnik-obrożę na dłoni i próbowałem wyobrazić sobie, jak będzie wyglądał na niej. Jak jej smukła delikatna szyja będzie wyglądała z moją obrożą dookoła. Będzie nosiła go przez cały tydzień, i nawet, jeśli świat będzie widział w tym tylko ładny naszyjnik, ona i ja będziemy znali prawdę – ona była moja. Będę mógł traktować ją tak, jak będę chciał. Będę mógł sprawiać jej rozkosz, jak będę chciał. Ona będzie sprawiać rozkosz mnie, jak będę chciał.

29

Tłumaczenie: Ana_fifty

Włożyłem obrożę z powrotem do pudełka i zamknąłem szufladę. Obroża uległej... Minął więcej niż rok, odkąd założyłem komuś obrożę. Moja relacja z Beth zakończyła się tuż przed tym, jak zdecydowałem się umawiać z Melanie. Beth chciała więcej, ale ja nie. Ostatecznie zdecydowaliśmy się rozejść. Niedługo po tym, jak odeszła, zadzwoniła Melanie i pomyślałem, czemu nie, do diabła? Zacznij normalną relację i spróbuj. Tak, jakby cokolwiek z Melanie można było nazwać normalnym. Ale jakimś dziwnym, okrutnym zrządzeniem losu, Melanie zdecydowała, że chce być zdominowana. Albo, ostatecznie, myślała, że chce. „Zwiąż mnie, Nathanielu”, „Daj mi klapsa, Nathanielu”. Nasza związek był skazany na niepowodzenie od pierwszego telefonu. Melanie była taką samą uległą, jak i ja. Obrożowanie kogoś była dla mnie znaczące. Zawsze byłem monogamiczny, gdy założyłem obrożę uległej. Monogamiczny na tak długo, jak długo trwała relacja. Nigdy nie dzieliłem się moimi zaobrożowanymi uległymi z innymi dominami, a moje uległe nie musiały się martwić tym, że bawię się z kimś innym. Westchnąłem i usiadłem na łóżku, podnosząc oprawioną w skórę książkę „Lokatorka Wildfell Hall” Anne Brontë i zagłębiłem się w niej. Moje oczy znalazły przypadkowy akapit:

„ Moje materiały do malowania leżały razem na stoliku narożnym, gotowe do użycia jutro, przykryte tylko płótnem. On szybko je odkrył i i złapał świecę,rozmyślnie zaczynając proces spalenia ich: paletę, farby,gumki, ołówki, pędzle, bejcę: Widziałam je wszystkie pochłonięte: szpachle, roztrzaskane na pół, olej i terpentyna syczały i ryczały w kominie. A on zadzwonił dzwonkiem.” Jak Helen musiała się czuć, gdy Arthur spalił jej malarskie przybory? Tak jak ja bym się czuł, gdyby Abigail miał odejść. Terpentyna. Terpentyna w ogniu. Widziałam je wszystkie pochłonięte. Jakkolwiek absurdalnie to brzmiało, to było perfekcyjne słowo bezpieczeństwa.

O piątej trzydzieści byłem już całkowicie obudzony i po szybkim prysznicu zszedłem na dół do kuchni, by przygotować śniadanie. Abigail miała ważną decyzję do podjęcia i zrobiłem co mogłem, by sprawić, aby decyzja była łatwiejsza. 30

Tłumaczenie: Ana_fifty

O szóstej trzydzieści usłyszałem ją krążącą na górze. Bez wątpienia zastanawiała się, co robiłem. Och, Abigail, gdybyś tylko wiedziała, co planowałem... Powinienem był jej powiedzieć wczoraj wieczorem, że przygotuję śniadanie tego ranka, ale myślałem o innych rzeczach, a śniadanie do nich nie należało.Przygotowałem dwa nakrycia przy stole kuchennym, ponieważ chciałem, aby Abigail mówiła szczerze. Byłem pewien, że miała pytania. Pytania o całowanie, o to dlaczego nie uprawiałem z nią seksu, jakie były moje przemyślenia i oczekiwania. O siódmej wpadła do kuchni, by znaleźć mnie siedzącego przy stole. Dziś jest ten dzień, Abigail. Dzisiaj staniesz się moja. –

Dzień dobry, Abigail – machnąłem na siedzenie na wprost mnie – Dobrze spałaś?

Miała ciemne obwódki pod oczami. W ogóle dobrze nie spała, ale spojrzała mi prosto w oczy – podporządkowała się mojemu ostatniemu rozkazowi. –

Nie, nie spałam zbyt dobrze.

–

Jedz śmiało.

Spojrzała na zastawiony stół, a potem popatrzyła na mnie z podniesioną brwią. –

A ty w ogóle sypiasz?

–

Czasami.

Patrzyłem jak jadła, ciesząc się tym, ruchami jej szczęki i widokiem zachwytu, gdy wgryzła się w muffinę. Mów do mnie, chciałem powiedzieć. Zadaj mi pytania. Ale gdy zachęcę ją do mówienia, to czy nie pomyśli, że ją naciskam? Będzie mówić tylko dlatego, że byłem dominem i poprosiłem ją by mówiła? Kto to wiedział? Musiałem spróbować innej taktyki. –

Spędziłem miły weekend, Abigail. Chciałbym posunąć się naprzód z naszą relacją.

Zadławiła się. –

Naprawdę?

Dlaczego była taka zaskoczona moimi słowami? Jak mogła nie wiedzieć, jak bardzo mnie zadowoliła? –

Jestem z ciebie bardzo zadowolony. Masz ciekawą postawę i chęci do nauki.

–

Dziękuję, proszę pana. 31

Tłumaczenie: Ana_fifty

Wróciłem

myślami do wczoraj, do tego, jak była rozłożona na moim łóżku. Naga, lśniąca i

dysząca. Gdy będzie nosiła moją obrożę... Przestań! Musisz najpierw zapytać. –

Masz dzisiaj ważną decyzję do podjęcia. - Powiedziałem – Możemy o tym szczegółowo porozmawiać po jedzeniu i po twoim prysznicu. Jestem pewien, że masz do mnie kilka pytań.

–

Mogę pana o coś zapytać?

Czy nie powiedziałem jej właśnie, żeby zadawała mi pytania? –

Oczywiście – jeszcze raz ją zapewniłem – to jest twój stół.

–

Skąd wiedziałeś, że nie brałam wczoraj rano i dzisiaj rano prysznica? Mieszkasz tutaj w ciągu tygodnia, czy masz jakieś lokum w mieście? Skąd wiedziałeś...

–

Jedno pytanie naraz, Abigail – powiedziałem i prawie się zaśmiałem. Ona umiała mówić. Jestem dość spostrzegawczym człowiekiem. Twoje włosy nie wyglądały wczoraj, jak po prysznicu, a dziś zgadłem, że nie wzięłaś prysznica, bo wpadłaś tu, jakby cię demon opętał. Mieszkam tu w weekendy i mam mieszkanie w mieście.

–

Nie zapytałeś mnie dzisiaj, czy podążyłam za twoimi wczorajszymi instrukcjami.

Tak. Prawdopodobnie powinienem, chociaż widziałem, że podążyła. –

A podążyłaś?

–

Tak.

Wziąłem łyk kawy. –

Więc ci wierzę.

–

Dlaczego?

–

Ponieważ nie umiesz kłamać, twoja twarz jest jak otwarta księga. - Wydawało mi się, że powinna to wiedzieć – Nigdy nie graj w pokera, bo przegrasz.

–

Mogę ci zadać jeszcze jedno pytanie?

Tyle, ile chcesz. –

Ciągle siedzę przy stole.

–

Opowiedz mi o swojej rodzinie – powiedziała. 32

Tłumaczenie: Ana_fifty

Naprawdę? Chciałem zapytać. Z wszystkich rzeczy, o które mogłaś zapytać, ty pytasz o moją rodzinę? Ale to było to, czego chciała, więc powiedziałem jej trochę o moich rodzicach, ich śmierci i mojej ciotce Lindzie. Abigail wspomniała o przyjaciółce, która mogła być zainteresowana Jacksonem i to mnie zaskoczyło. Założyłem, że przeczytała wszystkie papiery i rozumiała, że nie może z nikim rozmawiać o naszym związku, nawet z rodziną i najbliższymi przyjaciółmi. –

Jak wiele powiedziałaś o mnie swojej przyjaciółce? Wydaje mi się, że w papierach od Godwina moje stanowisko odnośnie poufałości było jasno określone. - Powiedziałem najpoważniej, jak byłem w stanie.

–

To nie tak – powiedziała błyskawicznie – Felicia jest moim telefonem bezpieczeństwa. Musiałam jej powiedzieć. Ale ona rozumie i nikomu nie powie. Zaufaj mi. Znamy się od podstawówki.

–

Twoim telefonem bezpieczeństwa? - to by tłumaczyło, dlaczego jej przyjaciółka wiedziała – Czy ona też preferuje ten styl życia?

–

Wręcz odwrotnie, zasadniczo, ale ona wie, że pragnęłam tego weekendu, więc zgodziła się mnie asekurować.

Zastanawiałem się, jakim typem przyjaciela musiała być Felicia, skoro asekurowała Abigail nawet nie zgadzając się z jej decyzją. –

Jackson nie wie nic o moi stylu życia i tak, jest singlem. Mam tendencję do bycia trochę nadopiekuńczym, bo Jackson miał już do czynienia z naciągaczkami.

Gdy Abigail skończyła mi opowiadać o Felicii, zdecydowałem, że przekażę jej nazwisko i numer telefonu Jacksonowi. Pytał, czy znałem kogoś, a przyjaciółka Abigail brzmiała, jakby była dla niego dobrym wyborem. W każdym razie nie chciałem już więcej rozmawiać o Jacksonie i Felicii. Chciałem wrócić do nas. –

Wracając do tego, o czym mówiłem wcześniej. Chciałbym, abyś nosiła moją obrożę, Abigail. Zastanów się proszę nad tym, gdy będziesz brała prysznic. Spotkaj się ze mną w moim pokoju za godzinę, i przedyskutujemy to.

Po tym, jak wyszła z kuchni, pozmywałem naczynia i poszedłem do mojej sypialni, by się przygotować. Gdy usłyszałem, że Abigail brała prysznic, położyłem na jej łóżku szlafroczek wraz z pasującym stanikiem i majteczkami.

33

Tłumaczenie: Ana_fifty

Weszła do sypialni w samą porę. Srebrny kolor rozjaśniał blade piękno jej skóry, tworząc je wygląd świetlistym. Jej ciemne włosy spadały miękko dookoła jej ramion, a jej oczy rozglądały się po pokoju. Znów była nerwowa. –

Usiądź. - powiedziałem do niej, i usiadła na tapicerowanej ławeczce jak prawdziwa księżniczka.

Wyjąłem obrożę z pudełka i pokazałem jej. –

Jeśli zdecydujesz się to nosić, będziesz oznaczona, jako moja. Moja dla tego wszystkiego, co chcę ci zrobić. Będziesz mi posłuszna i nigdy nie będziesz kwestionować tego, co ci rozkażę. Twoje weekendy będą moje i będą wypełnione tak, jak ja sobie tego życzę. Twoje ciało będzie moje i będę mógł go użyć według moich życzeń. Nigdy nie będę okrutny ani nigdy nie zranię cię naumyślnie, ale nie jestem łatwym Panem, Abigail. Będziesz musiała robić rzeczy, o których nigdy nie myślałaś, że są możliwe, ale jednocześnie przyniosę ci rozkosz, której sobie nie wyobrażałaś.

Chcę cię. Mówiłem. I chcę być twój. –

Zrozumiałaś? - zapytałem.

–

Rozumiem, proszę pana.

Nawet, jeśli myślałem, że nie do końca rozumie, niezupełnie, podniecenie zaczęło przepływać w moich żyłach. Jeszcze jedno pytanie do zadania... –

Będziesz ją nosić?

Skinęła twierdząco. Kurwa, tak. Chciała jej. Stanąłem za nią, nie chcąc, aby widziała, jak bardzo byłem podekscytowany odpowiedzią, jaką mi dała. Była moja. Zgodziła się, by być moją uległą. Zapiąłem jej obrożę dokoła szyi i przesunąłem jej włosy na bok. Cholera, dobrze wyglądała w mojej obroży. Mojej obroży. Chciałem ją obrócić i zmiażdżyć jej usta swoimi, powiedzieć jej, jak bardzo mnie uszczęśliwiła, ale, znów, nie ufałem sobie na tyle, by spotkać jej oczy i ustanowiłem tę regułę o całowaniu. –

Wyglądasz jak królowa – powiedziałem i pchnąłem jej szlafroczek z ramion. Cholera, 34

Tłumaczenie: Ana_fifty

dobrze było ją poczuć. Jej skóra była miękka i gładka, wciąż trochę wilgotna po prysznicu. A teraz jesteś moja. Chcąc udowodnić swoje słowa, wsunąłem ręce w jej stanik i złapałem jej piersi, ciesząc się ze sposobu, w jaki jej sutki stwardniały. –

One są moje.

Moje ręce kontynuowały swój kurs na południe, przesuwając się po jej bokach. –

Moje – powiedziałem, ponieważ jej całe ciało było moje. Czyste pożądanie uderzyło we mnie, i pochyliłem się, by pocałować jej szyję i zasmakować jej.

Ugryzłem ją. Jęknęła i zatrzęsła się pod moim dotykiem. –

Moje - powiedziałem. Nigdy nie zapominaj o tym. Moje palce osiągnęły swój cel i pchnąłem na bok satynowy materiał jej majteczek. - A to? - wsunąłem w nią palec – To wszystko jest moje.

Kurwa, tak, to było moje. Była ciasna i mokra i czułem ją nawet lepiej wokół mojego palca, niż sobie wyobrażałem. Mój kutas stwardniał, a ja wsunąłem w nią kolejny palec. Ciasna i gorąca. Poruszyłem palcami głębiej – tak głęboko, jak mogłem. Jęknęła i odrzuciła głowę do tyłu. Tak, Abigail. Poczuj, co mogę ci zrobić. Uderzałem, dopóki nie poczułem, jak zaczyna się zaciskać wokół mnie, wtedy wyjąłem palce. –

Nawet twoje orgazmy są moje.

Musiała to dobrze zrozumieć, raczej szybciej, niż później. Jęknęła z frustracji. –

Niedługo – szepnąłem – Bardzo niedługo. Obiecuję.

Sięgnęła i dotknęła naszyjnika. –

Wygląda na tobie bardzo ładnie – odwróciłem się i wziąłem poduszkę z łóżka.

Sprzeciwi się temu, co teraz powiem, czy to zaakceptuje? –

Twoje słowo bezpieczeństwa to „terpentyna”. Powiedz je i wszystko skończy się natychmiast. Zdejmiesz obrożę, odjedziesz i nigdy nie wrócisz. W przeciwnym razie będziesz przyjeżdżać tutaj w każdy piątek. Czasem przyjedziesz na szóstą i zjemy kolację w kuchni. Innym razem przyjedziesz na ósmą i pójdziesz prosto do mojej sypialni. Moje wymagania odnośnie snu, jedzenia i ćwiczeń obowiązują. Rozumiesz? 35

Tłumaczenie: Ana_fifty

Wstrzymałem oddech. Skinęła twierdząco. –

Dobrze. Jestem często zapraszany na różne społeczne eventy. Będziesz mi towarzyszyć. Mam zaplanowane takie przyjęcie w przyszły sobotni wieczór – przyjęcie dobroczynne jednej z fundacji mojej ciotki. Jeśli nie masz sukni wieczorowej, zaopatrzę cię w nią. Czy to jest jasne? Powiedz, jeśli masz jakieś pytania.

Albo powiedz, jak szalony byłem ze słowem bezpieczeństwa. Przygryzła wargę. –

Nie mam pytań.

Mmmm. Jej warga. Pochyliłem się: –

Nie mam pytań...

Powiedz to. Pozwól mi usłyszeć, jak to mówisz. Potrzebuję, żebyś to wypowiedziała. Ale ona nie wiedziała, o co mi chodziło. –

Powiedz to, Abigail. Zasłużyłaś na to.

Pochyliła się, zrozumiała. –

Nie mam pytań, Panie1.

Pan. Mógłbym jęczeć z rozkoszy z samego słuchania tego słowa wypływającego z jej ust. –

Tak, bardzo dobrze. - Mój kutas był nieznośnie twardy i napierał niekomfortowo na moje spodnie. Rozpiąłem je. - A teraz chodź i pokaż, jak szczęśliwa jesteś, że możesz nosić moją obrożę.

Zsunęła się z siedziska i uklękła przede mną na poduszce. Jej język wysunął się i oblizała usta. Cholera, chciała tego tak samo, jak ja. Z dźwiękiem, który był czymś pomiędzy westchnieniem i jękiem, pochyliła się i wzięła mnie w usta. Położyłem moje ręce na jej głowie, by utrzymać równowagę, a ona wzięła mnie głębiej. –

Całego mnie, Abigail. Weź mnie całego – i wiedziałem, że to nie będzie dla niej trudność, aby wziąć więcej, niż mojego kutasa w usta. Miała władzę wziąć moje ciało i duszę.

Ale nie mogłem o tym myśleć. Jedyne, na czym umiałem się skupić, to uczucie jej ust, gdy mnie ogarniała. Sięgnąłem tyłu jej gardła i zacząłem się ruszać tam i z powrotem. 1

I tak jak w The Submissive: Master. Będzie tutaj tłumaczone albo jako Master, albo jako Pan (tak to funkcjonuje w BDSM). I mamy: przed obrożowaniem: „Tak, proszę pana”, a po zaobrożowaniu: „Tak, Master” albo „Tak, Panie”.

36

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Lubisz to? - zapytałem – Lubisz, gdy pieprzę twoje małe gorące usteczka?

Wydała stłumiony jęk nisko, z jej gardła i wibracje przepłynęły przez moje ciało. Złapałem mocniej jej włosy. Zassała mnie mocniej i spojrzałem w dół, by zobaczyć, jak mój kutas wsuwa się i wysuwa z jej ust. Jej oczy były spuszczone i zadrżałem na widok, jak bierze mnie całego. Poruszyła ustami tak, że pozwoliła zębom przejechać wzdłuż mojej długości. Pamiętała. –

Cholera, Abigail.

Próbowałem zatrzymać uczucie zbliżającego się orgazmu w moich jajach, zamknąłem oczy, by zablokować widok jej ust na mnie. Ale ten obraz był wypalony w mojej pamięci bezsensownie było zaprzeczać temu, co ona ze mną robiła. –

Dochodzę – powiedziałem, gdy mój kutas szarpał się w jej ustach – Ja nie mogę...

Pchnąłem wewnątrz ostatni raz i stanąłem nieruchomo w niej,gdy spuszczałem się w jej ustach. Połknęła, poruszając gardłem wokół mojej główki, a ja zassałem powietrze przez zęby z rozkoszy. Gdy skończyła, wycofałem się i wsunąłem z powrotem spodnie. –

Możesz iść włożyć swoje ubranie.

Wstała, jej twarz błyszczała od podekscytowania. Wiem, chciałem powiedzieć. Czuję to samo.

Wyjechała później tego popołudnia, po tym, jak poinstruowałem ją, aby wróciła w piątek wieczorem o szóstej. Zrobiłem co mogłem, by powstrzymać podekscytowanie, gdy mówiłem jej o następnym weekendzie. Przecież nie wiedziała, co planowałem. Jedyne, co widziałem, to że tydzień będzie się ciągnął, gdy będę czekać niecierpliwie, by w końcu posiąść jej ciało. Zapytałem ją, zanim wyszła, czy ma jakieś pytania, i wspomniała, że jeśli to nie byłby kłopot, to czy mógłbym zorganizować jej suknię na następny weekend. Żona mojego przyjaciela z dzieciństwa, Todda Welling'a, Elaina, była projektantką mody, i wiedziałem, że będzie miała coś idealnego. –

Oczywiście, będę miał tutaj coś dla ciebie do ubrania na sobotę. Mam twoje wymiary ze zgłoszenia.

–

Dziękuję, Panie.

–

Nic się tym nie martw, i jeśli będziesz miała jakieś wątpliwości czy pytania do mnie w ciągu 37

Tłumaczenie: Ana_fifty

tygodnia, czuj się wolna, by dzwonić na moją komórkę. Naprawdę miałem nadzieję, że zadzwoni, ale wiedziałem też, że prawdopodobnie tego nie zrobi. Zadzwoń do mnie, Abigail. Chcę tego.

38

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 6

–

Elaino – Powiedziałem, kiedy zadzwoniłem w poniedziałek – Moja randka potrzebuje sukni na przyjęcie w sobotę – możesz coś podrzucić?

–

Masz randkę? - Zapytała – Naprawdę?

Gapiłem się na moja komórkę i poddałem się. Nie, żeby mogła mnie zobaczyć. –

Postanowiłem nie brać tego za obelgę – Odparłem.

–

Ja po prostu nie wiedziałam, że umawiasz się na randki odkąd zerwałeś z Melanie. Poza tym, normalnie pojawiasz się na takich imprezach sam.

Miała rację. Nie mogłem się z tym kłócić. Ale normalnie nie miewałem Abigail jako mojej zaobrożowanej uległej. Nie zabierałem normalnie moich uległych ze mną na rodzinne spędy, nawet gdy nosiły moją obrożę. Paige i Beth były jedynymi, które kiedykolwiek przedstawiłem rodzinie. –

Cóż, podnieś swoją szczękę z podłogi i znajdź suknię – Powiedziałem - Ponieważ mam randkę.

–

Najwyższy czas.

Prawie się rozłączyłem. To nie było tego warte. Ale Abigail prosiła o suknię i będzie ją miała, nawet jeśli będę musiał wytrzymać kilka niezbyt śmiesznych komentarzy. Wiedziałem, że Elaina życzy mi dobrze. Ona po prosto lubiła się droczyć. –

Suknia – przypomniałem jej.

–

Tak, tak – powiedziała, i usłyszałem jak przewraca papierami w tle – Jaką ona chce?

Zechce cokolwiek, co zaakceptuję, chciałem powiedzieć. Chciałem wierzyć, ze Elaina nie miała pojęcia o głębszych detalach mojego życia. –

Coś seksownego, ale nie zbyt odsłaniającego. Wyrafinowanie seksownego.

–

Och, Nathanielu, powiedz to jeszcze raz.

–

Co mam powiedzieć?

–

Seksowny. Chcę usłyszeć, jak mówisz: seksowny.

–

Zamknij się. Masz coś, czy nie?

39

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

W jakim rozmiarze?

–

Cztery2.

–

Poczekaj.

Usłyszałem jeszcze więcej szeleszczenia. W tej chwili poruszała się po swoim biurze, przypuszczalnie przeczesując materiały, sukienki czy cokolwiek. –

Mam to – Powiedziała w końcu – W czerni.

–

Srebrna – Wróciłem myślami do satynowego szlafroczka – Srebrny ładnie się komponuje z jej odcieniem skóry.

–

Ona woli srebrny czy mój przyjaciel Prezes Pracoholik właśnie zauważył sposób, w jaki kolor może podkreślać kobiecy kolor skóry?

Stukałem piórem w blat biurka. –

Dobra, masz mnie. Jestem Prezesem Pracoholikiem, który w końcu odkrył, co kolor może robić z kobiecym odcieniem skóry. - Westchnąłem – Masz taką srebrną czy nie?

–

Przepraszam, tylko czarna. Ale uwierz mi, gdybym miała więcej czasu, zrobiłabym suknię w srebrze dla twojej randki o pięknym odcieniu skóry.

–

Dzięki, Elaina. - Zastanawiałem się, jak szybko ten smaczny kąsek dotrze do każdego, bo byłem pewien, że Elaina zadzwoni do Todda zaraz po tym, jak się rozłączymy.

–

Czy potrzebuje butów i pasującej torebki? - Zapytała.

–

Byłoby cudownie. Jej rozmiar buta to siedem3.

Więcej szeleszczenia. –

Rozmiar siódmy, czarne szpilki nadchodzą.

–

Dzięki Elaino.

–

Kiedy ja poznam? - zapytała.

–

W sobotę wieczorem, razem z wszystkimi innymi.

Pogadaliśmy jeszcze o

nadchodzącym weekendzie i praktyce Todda. Gdy skończyliśmy,

próbowałem się skoncentrować na raporcie przede mną i szybko się poddałem. Nie było mowy, żebym cokolwiek zrobił – musiałem to zaakceptować. Zadzwoniłem do kuzyna. – 2 3

Jackson – Powiedziałem, gdy odebrał telefon – Chodźmy na lunch.

To nasze 34... nie skomentuję, zapłaczę ;( Czyli nasze 39... tu nie zapłaczę, bo mam 38 i dobrze mi z tym :)

40

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Dzisiaj?

–

Tak – Spojrzałem na zegarek, była dopiero jedenasta – Możesz się spotkać ze mną w „Delphina” za godzinę?

–

Jasne, będę.

Wybrałem „Delphina”, ponieważ był moim ulubionym barem i to nie był bar sportowy. Mimo tego, że uwielbiałem Jacksona, czasem miło było zjeść w miejscu, w którym nie było różnych sportów na różnych ekranach. –

Cześć – Powiedział, wślizgując się do ławy godzinę później – Co się dzieje?

–

To co zwykle. Gospodarka spada w dół. Moi pracownicy się martwią. Mam randkę na przyjęcie.

–

Ty mający dziewczynę na przyjęcie nie jest czymś zwyczajnym – Podniósł menu i przyjrzał mu się – Czy oni mają tutaj tylko babskie jedzenie?

–

Niektórzy z nas są jak dziewczyńskie jedzenie – Odparłem – Sałatka od czasu do czasu cię nie zabije.

–

Cholera, jak nie, jak tak. -Zamknął menu. - O, tak, mają czerwone mięso.

Kelner podszedł by zebrać nasze zamówienia, ale zanim mogliśmy wrócić do naszej rozmowy, mój telefon zawibrował. Zerknąłem na dzwoniącego i westchnąłem. Wspólnik biznesowy mógł poczekać. Nie byłem w nastroju, by uderzać na Wall Street w tym momencie. –

Nie mam nic przeciwko temu, byś odebrał – Powiedział Jackson w odpowiedzi na moje zasępienie.

–

Nie mam zamiaru psuć lunchu, dyskutując o spadkach na giełdzie.

–

Gospodarka jest naprawdę do dupy, co?

–

Wiesz, nie każdy zarabia miliony dolarów w ciągu roku.

–

Nie sprawiaj, żebym czuł się źle – Ostrzegł – Zarabiasz tyle samo co ja. Przypuszczalnie nawet więcej.

–

Nie w tym roku.

–

Co?

–

Nie pobieram wynagrodzenia w tym roku – wzruszyłem ramionami – Nie potrzebuję brać tych pieniędzy, zasadniczo. A moje roczne wynagrodzenie pomoże zabezpieczyć opiekę 41

Tłumaczenie: Ana_fifty

socjalną moim pracownikom. Spojrzał na mnie z niedowierzaniem. –

Cholera, ty jesteś poważny.

–

Tak, jestem.

–

Czy twoi pracownicy wiedzą, co robisz?

Kelner wrócił z naszymi napojami i wziąłem łyk wody. –

Nie – powiedziałem – Ale jestem pewien, że to zobaczą, gdy wyjdzie później raport roczny.

–

Czy twoja firma jest w niebezpieczeństwie?

–

Nie – powiedziałem – W żaden sposób. Mamy się lepiej, niż to możliwe. Po prostu jestem ostrożny.

–

Pan Przygotowany, to cały ty – zaśmiał się i spojrzał na mnie – A więc, Felicia?

–

Tak?

Uśmiech rozświetlił mu twarz. –

Wiem, że to wcześnie, ale dziękuję. Ona brzmi jak sen, przez telefon.

–

Dzwoniłeś do niej? - zapytałem.

–

Wczoraj wieczorem. Poprosiłem, aby poszła ze mną w ten weekend.

–

Abigail mówiła, że ona jest ruda i jest przedszkolanką.

–

Czegóż więcej można pragnąć w kobiecie?

–

Cieszę się, że mogłem pomóc.

Pochylił się do przodu. –

Opowiedz mi o twojej Abby.

Twojej Abby, tak ją nazwał. Moja Abby. Odchrząknąłem. –

To piękna, inteligentna kobieta, która przygotowuje prawdziwe steki.

–

Już dla ciebie gotowała? - Jackson obserwował mnie z zaciekawieniem w oczach. - Serio?

I obciągnęła mi dwa razy. Serio. Mój kutas zadrgał na samo wspomnienie o tym i przesunąłem się na siedzeniu. –

Tak serio, jak może być po jednym weekendzie.

Kelner przyniósł moja sałatkę z grillowanego kurczaka i hamburgera Jacksona. Położyłem moją 42

Tłumaczenie: Ana_fifty

serwetkę na kolanach i podniosłem wzrok na Jacksona. Gapił się na mnie z dziwnym spojrzeniem w oczach. –

O kurwa, człowieku.

–

Coś nie tak z twoim burgerem? - wyglądał dobrze stąd, gdzie ja siedziałem, ale nigdy nie wiesz.

–

Koleś – powiedział po prostu, jakby wiedział coś, co ja też powinienem wiedzieć.

–

Co?

Spojrzał na mnie jeszcze raz, a potem potrząsnął głową. –

Nieważne.

Zmarszczyłem brwi i zacząłem jeść. Jackson nigdy normalnie nie wydawał mi się dziwny. Może uderzył się w głowę za wiele razy podczas wczorajszego meczu.

W czwartek popołudniu wyszedłem z biura wcześniej niż zwykle i w drodze do wyjścia powiedziałem Sarze, żeby nie spodziewała się mnie jutro. Jej szczęka delikatnie opadła, ale szybko to ukryła i potaknęła. Część piątku spędziłem chodząc po mojej posiadłości z Apollem, próbując zdecydować, co będę sadził na wiosnę. Było za późno na posadzenie tulipanów i mój ogrodnik sugerował lilie. Wahałem się, że te dość egzotycznie wyglądające kwiaty nie będą pasować do mojej bardziej stonowanej reszty ogrodu. Podczas spaceru, oczywiście, rosła moja energia na myśl o tym, co przyniesie noc. Powściągliwość była nudna. Mój ogród potrzebował więcej egzotyki. Tak jak nałożenie obroży Abigail wniosło więcej egzotyki w moje życie. Nie dzwoniła do mnie i chociaż bardzo chciałem sprawdzić, co u niej, powstrzymałem się. Nie chciałem jej przytłaczać i chciałem jej dać czas na przemyślenia. Usłyszałem samochód na krętej drodze o drugiej popołudniu i poszedłem na przód domu. Todd i Elaina musieli właśnie przyjechać. Apollo schował się za mną. –

Nathaniel – Powiedziała Elaina, ruszając naprzód i ściskając mnie – Jak się masz?

–

Świetnie – Odpowiedziałem – Dzięki.

Todd trzymał torbę na ubranie i pudełko z butami. –

Nathaniel – Powiedział, uśmiechając się.

–

Hej Todd – Wziąłem torbę i pudełko – Domyślam się, ze to dla mnie? 43

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Jasne, stary – powiedział – Srebrny, to twój kolor.

Kurwa. Elaina mu powiedziała. –

Słyszałem, że to koresponduje z twoim odcieniem skóry – dodał.

Elaina uderzyła go w ramię. –

Bądź miły.

–

Chodźcie, wejdźcie. - powiedziałem, wchodząc do środka, ignorując uwagę o odcieniu skóry.

Powiesiłem torbę w garderobie na płaszcze. Zabiorę to do pokoju Abigail później. Weszliśmy do kuchni i usiedliśmy przy stole. Próbowałem wypchnąć z mojej głowy myśl, że za kilka godzin ja i Abigail będziemy tutaj siedzieć, a zaraz potem pójdziemy na górę... –

A więc – Powiedziała Elaina, przerywając moje myśli – Co robisz dzisiaj w domu?

Wstałem i nalałem każdemu z nas po szklance herbaty. –

Wziąłem sobie dzień wolny.

–

Ty nie bierzesz sobie dni wolnych – Powiedział Todd.

–

Oczywiście, że biorę – Postawiłem przed nimi szklanki – Wziąłem sobie wolne w Nowy Rok. I w Święta. - Zmarszczyłem czoło, jakbym się głęboko zastanawiał – I jestem prawie pewien, że wziąłem wolne w Święto Dziękczynienia. I dzień po również, kiedy tak teraz o tym myślę.

Włożyłem herbatę z powrotem do lodówki. –

Wiesz, co mam na myśli – powiedział Todd.

Wzruszyłem ramionami. –

Chciałem po prostu wziąć dzień wolny. Wyjść z Apollem, wiecie?

Todd i Elaina wymienili spojrzenia. Cholera. To było to samo spojrzenie, które Jackson mi dał w tym tygodniu. Czy im wszystkim o coś chodziło? –

Co? - zapytałem.

–

Nic - Powiedział Todd. Mrugnął do Elainy - Jutro wciąż jesteśmy umówieni na golfa?

Zanim nałożyłem obrożę Abigail, zgodziłem się zagrać z Toddem i Jacksonem w ten weekend. Nie za bardzo mogłem się już z tego wyplątać. –

Jasne – powiedziałem – Golf jutro.

Kto mógł rozmawiać o jutrze? Kto mógł myśleć o czymkolwiek po dzisiejszym wieczorze? 44

Tłumaczenie: Ana_fifty

Ile jeszcze zostało czasu do szóstej? Spojrzałem na zegarek. Za, cholera, długo. –

Wszystko w porządku? - zapytała Elaina – Wyglądasz na rozkojarzonego.

Cholera jasna, byłem rozkojarzony, chciałem krzyknąć. Kto do diabła, nie byłby rozkojarzony? Zamiast tego usiadłem i pociągnąłem łyk herbaty. Byłem spokojny. Mogłem być spokojny. –

Wcale nie – powiedziałem – Co ci dało takie wrażenie?

Nie sądzę, aby mi uwierzyli.

Otworzyłem drzwi gdy usłyszałem, wynajęty samochód na podjeździe. Oczy Abigail rzuciły szybkie spojrzenie na drzwi frontowe, gdy wysiadała z samochodu, i nieśmiało się do mnie uśmiechnęła. –

Abigail – Powiedziałem – dobrze cię widzieć tego wieczoru.

–

Dziękuję.

Była nerwowa. Mogłem to poznać po sposobie, w jaki jej wzrok wędrował po wszystkim. Gdy kilka razy spojrzała w moją stronę, jej oczy ciemniały z rosnącego pragnienia. Przypuszczalnie jej tydzień był tak długi jak i mój. Mogłem powiedzieć bez pytania, że wypełniła mój rozkaz, który jej dałem zanim wyjechała w ostatni weekend, miała nie dotykać się podczas tygodnia. Wpuściłem ją do kuchni i usiedliśmy, by zjeść makaron z sosem małżowym, który zrobiłem po wyjściu Elainy i Todda. Gotowanie mnie uspokajało. –

Jak ci minął tydzień? - zapytałem, gdy zaczęliśmy jeść.

Uśmiech pojawił się w kącikach jej ust. –

Dłużył mi się. A jak tobie?

Nie mogłem jej powiedzieć, że dla mnie było tak samo. Że spędziłem większość czasu planując tę noc, wyobrażając ja sobie. Za bardzo bym siebie odkrył. Więc wzruszyłem ramionami, grając zimnego. Potrzebowała, abym potrafił się kontrolować. Kontynuowaliśmy posiłek. –

Apollo zabił świstaka. - powiedziałem.

Spojrzała delikatnie odchylając się do tyłu, jej policzki okryły się delikatnym różowym rumieńcem. Nie spodziewała się tego. Mnie, prowadzącego normalną konwersację. To sprawiło, że stała się jeszcze bardziej potrzebująca, bardziej rozemocjonowana. Gra z Abigail będzie prawdziwym smakołykiem. Będę się tym delektował w każdej sekundzie. 45

Tłumaczenie: Ana_fifty

Seks nie zaczynał się w łóżku. Seks zaczynał się w sposobie, w jaki się poruszałeś, w sposobie, w jakim mówiłeś. To bylo szeptanie, wyrażanie uczuć poprzez spojrzenie. –

Żona mojego przyjaciela Todda, Elaina, przyniosła suknię. - Powiedziałem, ponieważ nie będziemy mieć drugiej szansy, by porozmawiać o przyjęciu po kolacji - Nie mogą się już doczekać, aby cię spotkać.

–

Twoi przyjaciele? Czy oni o nas wiedzą? - jej głos był zaniepokojony.

Nie spieszyłem się, zawijając makaron na widelcu. Kontroluję to Abigail. Zaufaj mi. Zjadłem jedzenie z widelca, zanim odpowiedziałem. –

Wiedzą, że jesteś moją randką. Nie wiedzą o naszej umowie.

Odchyliłem się i patrzyłem jak je. Obsesyjnie cięła makaron i wzięła kilka małym kęsów. W pewnym momencie spojrzała na mnie, zobaczyła jak ją obserwowałem i wróciła do studiowania swojej porcji. Kilka sekund później miałem ją dokładnie tam, gdzie chciałem. Nagle odłożyła widelec. –

Więc masz zamiar dotknąć mnie w ten weekend czy nie? - wypaliła.

Tak. –

Zadaj mi pytanie z większym szacunkiem, Abigail. To, że to jest twój stół nie uprawnia cię do mówienia do mnie w każdy sposób, na jaki przyjdzie ci ochota.

Opuściła wzrok na stół. –

Dotkniesz mnie w ten weekend, Panie?

–

Spójrz na mnie – powiedziałem, bo chciałem widzieć jej oczy.

Jej wyraz twarzy wyrażał konflikt, Wiedziała, że nie powinna była tak mówić, ale miałem zamiar puścić to płazem tym razem. A ostatecznie, jeśli zapytała... –

Planuję więcej, niż tylko cię dotknąć. Planuję cię pieprzyć. Mocno i wielokrotnie.

Jej wargi się rozchyliły a jej oczy otworzyły się szeroko z podniecenia. Kolacja została zapomniana. Tak... Wstałem od stołu. –

Możemy zacząć, prawda? Chcę cię nagą na moim łóżku za piętnaście minut.

46

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 7

Nadszedł czas. Nie spieszyłem się wchodząc po schodach, chcąc przedłużyć ten moment. Zostawiłem Apolla na zewnątrz, pod drzwiami i wszedłem do oświetlonego światłem świec pokoju. Abigail czekała na mnie na łóżku. Naga, tak, jak prosiłem. W trakcie tygodnia zdałem sobie sprawę, że nie będę zdolny wziąć ją pierwszy raz bez zakrywania jej oczu. To by było zbyt dużo, za dużo bym oddał. Nie, żebym nie chciał, aby mnie dotknęła. Ale znów, to będzie zbyt intymne. Musiałem ją najpierw przywiązać, by pozwolić sobie przyzwyczaić się do jej ciała. Będzie później czas na to, by mnie dotknęła. By mnie widziała. Jej oczy podążały za mną, gdy zbliżałem się do łóżka i wiedziałem, że podjąłem właściwą decyzję. Podszedłem do brzegu łóżka i podniosłem kajdanki. Jej oczy otworzyły się szeroko i, przez moment, wydawało mi się, że wstanie i opuści pokój. Coś w środku mówiło jej, że to było złe, że ona nie powinna pozwolić mi tego zrobić. Ale większa jej część wiedziała, że ona tego chciała i pozwoliła tej części siebie wygrać. –

Nie zamierzałem tego dzisiaj robić 4 – powiedziałem, gdy przykuwałem ją w pozycji spreadeagle5 do łóżka – ale widzę, że ty wciąż tego nie łapiesz do końca. Jesteś moja i masz robić i zachowywać się tak, jak ci powiem. Następnym razem, gdy odezwiesz się do mnie bez szacunku, zleję cię. Skiń, jeśli rozumiesz.

To wyglądało na dobry powód i na związanie i na zasłonięcie jej oczu, i naprawdę serio miałem na myśli tę część o laniu. Pozwoliłem jej już zawieść zbyt wiele razy. Skinęła na potwierdzenie i słaby uśmiech mignął na jej twarzy. –

Moja ostatnia uległa potrafiła mnie doprowadzić do orgazmu trzy razy w ciągu nocy – Chciałem, aby Abigail ją pobiła – Chcę spróbować cztery. I chcę abyś była absolutnie na mojej łasce.

Wyjąłem czarną szarfę z kieszeni i znów za jej brązowymi oczami toczyła się wewnętrzna walka. Zaufaj mi. Zawiązałem jej oczy i zrobiłem krok do tyłu. 4 5

Oj, ktoś tu jest takim kłamczuszkiem ;) Orzełek na śniegu – pamiętacie? :)

47

Tłumaczenie: Ana_fifty

Ona właśnie mi się oddała, prawie nieznajomemu pozwoliła się związać i zakryć sobie oczy. Oferowała mi siebie w najbardziej intymny sposób, jaki istniał. Ufała mi. Nie zasługiwałem na jej zaufanie. Moje oczy ogarnęły jej nagie ciało. Chciałem zrobić tak, by było jej dobrze, dać jej to, czego chciała. Czego szukała. Odpiąłem zamek i moja erekcja wyskoczyła wolna. Cholera, byłem taki twardy, że aż bolało. Wszedłem na łóżko i usiadłem przy niej. Była teraz cała moja, bym mógł jej dotykać. Oboje byliśmy gotowi. W końcu, położyłem moje ręce na jej ramionach, nie umknęło mojej uwadze to, jak biło jej serce. Gwałtownie. Dokładnie jak moje. Przeciągnąłem opuszkami palców w dół jej ciała, przebiegając wzdłuż wypukłości jej piersi, i łącząc dłonie na jej talii. O wiele lepiej niż w zeszłym tygodniu. Wtedy byłem ograniczony tym, że siedziała w swoim szlafroczku, ale teraz... teraz była rozłożona i naga przede mną. Pozwoliłem, aby jeden palec musnął jej cipkę – już była mokra. –

Jak dawno temu to było, Abigail? - Ile czasu minęło, odkąd inny facet domagał się tego, co teraz było moje? - Odpowiedz mi.

Wziąłem palec do ust i zasmakowałem jej. Taka słodka. Chciałem zanurzyć twarz między jej nogami i zasmakować jej kompletnie, i mógłbym to zrobić, ale mój kutas miał inne plany. –

Trzy lata temu.

Trzy lata temu? Cholera. Nic dziwnego, że wydawała się taka ciasna. Wsunąłem w nią palec jeszcze raz i pochyliłem się, by wyszeptać: –

Nie jesteś jeszcze gotowa. Musisz być gotowa, inaczej nie będę mógł cię rżnąć tak mocno, jak chcę.

Wziąłem głęboki oddech i przysunąłem się do niej, pozwalając sobie zasmakować jej szyi. Jej skóra była gładka przy moich ustach. Otworzyłem usta i skubałem ją wzdłuż obojczyka. Światło świec migotało w diamentach na jej obroży i przesunąłem ją z mojej drogi, by kręcić językiem wokół wgłębienia przy jej gardle. Zszedłem niżej, obserwując miarowość, z jaką jej klatka podnosiła się i opadała, jak jej piersi wypychały się w górę, a jej sutki były twarde. Wycałowałem

48

Tłumaczenie: Ana_fifty

ścieżkę do jednej z piersi, i krążyłem wokół sutka. O, Boże. Jej smak. Ssałem jej pierś, wciągając ją do ust, ciesząc się sposobem, w jaki mnie wypełniała. Mmmm. Polizałem jej sutek, krążąc wokół niego językiem. Jej biodra się poruszyły na łóżku i jęknęła. Delikatnie podgryzłem ją zębami, przenosząc się na drugą stronę i ssałem jej drugą pierś. Wsunąłem ją mocniej w usta, ugryzłem mocniej. Zaczęła się zwijać pode mną. Desperacko. Dałem jej trochę tego, o co błagała, przeciągając palcami ostro wzdłuż jej ciała, zanim nie włożyłem ich w nią gwałtownie. Uśmiechnąłem się do siebie, gdy znów podniosła biodra. Była gotowa. W końcu. Odsunąłem się od jej piersi i usiadłem na niej okrakiem, przesuwając się w górę jej ciała, tak, że mój kutas spoczął pomiędzy jej piersiami, dokładnie tam, gdzie waliło jej serce. –

Myślisz, że jesteś gotowa, Abigail? Bo jestem już zmęczony czekaniem. Jesteś gotowa? Odpowiedz mi!

–

Tak Panie, jestem. Proszę. Tak.

Pchnąłem mojego kutasa do jej warg, chcąc by go poczuła. –

Pocałuj mojego kutasa. Pocałuj, zanim zacznie cię pieprzyć.

Jej usta zbliżyły się i delikatnie mnie musnęły, gdy zobaczyłem, jak jej język wysunął się i polizał mnie. Prawie spuściłem jej się na twarz. Kurwa. Nie powinna robić takich rzeczy, być mi taka nieposłuszna. Delikatnie klepnąłem ją w policzek. –

Nie powiedziałem, że masz to zrobić.

Zsunąłem się w dół jej ciała, do łączenia jej nóg. Jedną ręką podniosłem jej biodra, a drugą umieściłem się przy jej wejściu. Wziąłem głęboki oddech. Abigail wzięła swój. Bardzo powoli pchnąłem w nią. Była ciasna i mokra i gorąca i poczułem się lepiej niż z jakąkolwiek inną kobietą. Pchnąłem dalej, chcąc zamknąć oczy i cieszyć się tym doznaniem i jednocześnie 49

Tłumaczenie: Ana_fifty

chcąc trzymać je otwarte aby patrzeć, jak w końcu posiadłem Abigail King. Ciasna. Była taka ciasna. Kurwa. Kajdanki na kostkach były błędem, nie mogłem wsunąć się na całą długość. –

Cholera – pchałem tam i z powrotem, za każdym razem wsuwając się ciut dalej, ale nie dość. - Ruszaj się ze mną.

Podniosła biodra i, tak, to było to. Wsunąłem się głębiej. Spojrzałem w dół – byłem prawie cały w środku. Zamknąłem oczy i pchnąłem mocniej. Jęk wyrwał się z mojego gardła, gdy wsunąłem się cały. Na moment się zatrzymałem, ciesząc się tym uczuciem bycia w niej, próbując wyryć w pamięci uczucie jej, gorącej i mokrej otaczającej mnie. Spojrzałem w dół na nasze złączone ciała i pozwoliłem oczom zobaczyć ten obraz, Abigail przywiązanej do mojego łóżka. Lepsze od jakiejkolwiek fantazji, jaką miałem. Poza tym, powiedziałem do siebie, że to naprawdę się działo. Wysunąłem się i obserwowałem mojego kutasa, jak wślizgiwał się w nią z powrotem. Podniosła swoje biodra pode mną. Głodna. Potrzebująca. Nagle, ja byłem tak samo głodny i potrzebujący. –

Myślisz, że jesteś gotowa? - wyślizgnąłem się prawie całkowicie, zatrzymując się, i uderzyłem w nią, wysuwając się tak samo szybko.

Popatrzyłem na nią upewniając się, że z nią było w porządku, i było. Pociągnęła za więzy. Moja dziewczynka. Moja niegrzeczna, niegrzeczna dziewczynka. Pozwoliłem więc sobie się zatracić, uderzając w nią, pozwalając mojemu ciału rządzić. Odpowiadała łagodnie, podnosząc swoje biodra i spotykając mnie. Krople potu pojawiły się na moim czole i wiedziałem, że nie wytrzymam zbyt długo. Pode mną, usta Abigail były otwarte. Była blisko. Pchałem mocniej, zwiększając tempo, chcąc, aby była ze mną na krawędzi. Zaczęła wydawać z siebie małe jęczące odgłosy. –

Możesz dojść, kiedy chcesz – powiedziałem i jej mięśnie zaczęły się zaciskać wokół mnie, gdy szczytowała.

Pchnąłem w nią i pozostałem nieruchomy, plecy wygięły się z rozkoszy uwolnienia w niej. Ale wiedziałem, że mogłem dać jej więcej, więc pchnąłem jeszcze raz i jeszcze raz i zostałem 50

Tłumaczenie: Ana_fifty

nagrodzony uczuciem jej drugiego orgazmu. Opuściłem głowę i próbowałem złapać oddech. Gdy znów mogłem oddychać, pochyliłem się do niej wyszeptałem jej na ucho: –

Pierwszy.

Jej ciało błyszczało z rozkoszy, którą jej dałem, a uśmiech tańczył na jej wargach. Poruszyła ciałem, a ja sprawdziłem, czy jej więzy są w porządku. Nie było jej zbyt niewygodnie. Wyglądała dobrze. I przez dobrze miałem na myśli absolutnie seksownie dobrze. Zsunąłem się z łózka i podszedłem do komody. Z góry wyjąłem maść i wróciłem do nóg łóżka. Wypiąłem jej prawą nogę, wziąłem ją delikatnie w ręce i wmasowałem maść tam, gdzie były kajdanki. Nie spieszyłem się, chcąc być pewnym, że się nie zraniła i nic ją nie bolało. Powtórzyłem wszystko z lewą nogą. –

Wiesz, dlaczego rozwiązuję twoje nogi?

Potrząsnęła głową. Odłożyłem balsam z powrotem, upewniając się, że ona słyszy, jak podchodziłem, by stanąć obok jej głowy. –

Ponieważ kiedy owiniesz te nogi wokół mojego pasa, mój kutas wejdzie w ciebie tak głęboko, że poczujesz mnie cholernie w swoim gardle.

Coś wymamrotała, ale jej twarz okryła się rumieńcem, a jej serce zaczęło bić szybciej. –

Rozciągnij nogi – powiedziałem i stałem obok niej, dając jej czas, żeby mogła porozciągać jakikolwiek ból.

Po tym, jak z powrotem wspiąłem się na łóżko, przebiegłem rękami w górę, do jej ramion, masując je, upewniając się, że więzy jej nie raniąl ub nie są zbyt ciasne. Spojrzałem w dół na jej twarz i obserwowałem jej rozwarte usta. Przysunąłem moją twarz w dół, do zagięcia jej szyi i pocałowałem ją delikatnie, smakując słaby słony pot, który połyskiwał na jej ciele. Zamykając oczy, by lepiej się skoncentrować, podgryzłem jej delikatną skórę zaraz przy zgięciu jej pachy. Wciągnęła powietrze. –

Czy to przyjemne, Abigail?

Zaskomlała. –

Chcesz bym sprawił, by to było przyjemniejsze? 51

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Tak, Master – powiedziała tak cicho, że ledwo usłyszałem.

Wziąłem jej sutek między palce i rolowałem go, zachwycony sposobem w jaki reagował na mój dotyk. –

Czy to jest przyjemne?

–

Tak, Panie – jeszcze raz to powiedziała, wyginając plecy.

–

Powiedz mi, jeśli to dobre uczucie – powiedziałem, podgryzając jej czułą skórę delikatnie.

Westchnęła i ugryzłem ja mocniej, ssąc i liżąc czubek jej sutka. –

Ach, ach, tak – jąkała.

Ześlizgnąłem rękę w dół i powoli wsunąłem w nią palec. Podniosła biodra w górę, próbując mieć mnie głębiej. –

Gotowa, by zobaczyć, jak głęboko mogę wejść? - zapytałem.

–

Jeśli to... cię zadowoli, Panie.

–

Och Abigail – powiedziałem, siadając na niej okrakiem. - Zadowalasz mnie.

Pchnąłem biodra, więc moja erekcja naciskała na jej talię. Nawet ja byłem zaskoczony tym, jak szybko zregenerowałem się po naszym pierwszym razie. –

Poczuj, jak bardzo mnie zadowalasz.

Westchnęła raz jeszcze i pchnęła biodrami. Podniosłem rękę i ustawiłem mojego kutasa przy jej mokrej szparce, drażniąc wejście. –

Twoje nogi, chcę je mieć owinięte wokół mnie. Weź mnie w całą siebie.

Podporządkowała się i pchnąłem się w jej ciasne ciepło. Krótko się martwiłem, że może to było zbyt szybko po naszym pierwszym razie, bo jej głowa opadła, a ona wydała z siebie jęk. Pchnąłem dalej i usłyszałem swój własny jęk. Wysunąłem się i rozpocząłem miarowy rytm, nie tak naglący jak za pierwszym razem, ale wciąż jednostajny. Chciałem iść wolniej, głębiej. Chciałem, aby poczuła, jak głęboko byliśmy połączeni. Podniosła swoje biodra i ścisnęła nogi, gdy w nią uderzałem. Kurwa. Zwiększyłem tempo. Cholera, co ona mi robiła. Czułem, jak moja kontrola uciekała, gdy jej pięty uderzały w mój tyłek za każdym pchnięciem. Zacząłem pchać szybciej. Jęczała i zatrzymałem się na tyle, by zobaczyć wyraz jej twarzy. Kompletna rozkosz. Zacząłem pchać jeszcze szybciej, a gdy zaczęła kręcić biodrami, prawie się zgubiłem. 52

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Dojdź dla mnie, Abigail.

Uderzyłem tak głęboko jak mogłem i poczułem jak jej mięśnie zacisnęły się wokół mnie. –

Dokładnie tak – powiedziałem, uderzając raz jeszcze – Teraz.

Uwolniła się wokół mnie, a ja podążyłem za nią sekundy później. Opadłem na jej ciało, upewniając się, że nie położyłem na nią całego swojego ciężaru. Odpocząłem kilka minut, ciesząc się uczuciem jej przy moim boku, nim wstałem. Wziąłem grubą kołdrę i prześcieradła z szuflady w garderobie i położyłem je na podłodze przy łóżku, a potem na samej górze położyłem jedną z moich poduszek. To było tak wygodne posłanie, jakie tylko mogłem przygotować. –

Będziesz dziś spała w moim pokoju, Abigail – Powiedziałem, rozwiązując jej ramiona i zdejmując szarfę. Obserwowała każdy mój ruch – Wezmę cię jeszcze raz w którymś momencie i nie chcę się kłopotać chodzeniem po korytarzu. Przygotowałem ci posłanie.

Podniosła na mnie brew. Będę musiał coś z tym zrobić. –

Masz jakiś problem z wypełnieniem mojego rozkazu?

Potrząsnęła głową i byłem wdzięczny, że nie wybrała opcji, by się ze mną kłócić. Jeszcze... Zsunęła się z łóżka, uważnie testując swoje nogi i wstała, chwiejąc się lekko, nim nie zwinęła się na kołdrze pomiędzy prześcieradłami. Zostałem na łóżku, zanim nie usłyszałem ciężkiego, miarowego oddechu, który mówił mi, że zasnęła.

Wtedy zsunąłem się i zgasiłem wszystkie

świece, zostawiając tylko jedną. Była prawie północ i ona potrzebowała kilku godzin snu. Nie każdy mógł funkcjonować tak jak ja, na takiej małej ilości snu. Wszedłem na łóżko i kładąc ręce pod

głowę, gapiłem się w sufit.

Pozwoliłem dotrzeć do mnie myśli, że Abigail King spała w mojej sypialni. I że właśnie ją wziąłem. Dwa razy. Pochyliłem się, by na nią popatrzeć. Jej usta były otwarte, a jej włosy rozpostarte na poduszce w dzikim nieładzie. Była najpiękniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek widziałem. Zaczęła jęczeć we śnie. Na początku były to słabe, prawie jak szept, dźwięki, ale stopniowo stawały się głośniejsze. Potem zaczęła się ruszać i prześcieradło zsunęło się z jej ramion, odsłaniając piersi. Przewróciłem się z powrotem na plecy i zamknąłem oczy. 53

Tłumaczenie: Ana_fifty

Jeszcze jej nie obudzisz. Jeszcze jej nie obudzisz. Jeszcze jej nie obudzisz. Próbowałem wrócić myślami w mojej głowie do całego dzisiejszego dnia. Tylko do drugiej. Możesz ją obudzić o drugiej. Westchnąłem. To będą długie dwie godziny.

–

Obudź się, Abigail.

Była druga piętnaście. Poczekałem dłużej, niż dwie godziny, podczas gdy ona spała. Dwie godziny słuchania „pieprz mnie” jęków, dwie godziny leżenia w łóżku blisko jej prawie nagiego ciała na podłodze obok mnie. Byłem twardszy niż w ogóle miałem prawo być, bo dwukrotnym uwolnieniu się w niej. –

Na czworaka na łóżko. Szybko.

Zamrugała kilka razy, ale weszła na łóżko, nie nawiązując nawet kontaktu wzrokowego. Zrobiłem się jeszcze twardszy na widok jej, na czworaka, czekającej na mnie. –

Oprzyj się na łokciach.

Momentalnie osunęła się na łokcie, więc jej tyłek i słodka cipka patrzyły na mnie. To nie będzie delikatne. To nie będzie subtelne. Przejechałem rękoma wzdłuż jej pleców i popchnąłem jej nogi na zewnątrz. –

Byłaś ciasna tak czy siak, ale w tej pozycji będziesz jeszcze ciaśniejsza.

Moje ręce wróciły z powrotem w górę jej ciała, łapiąc jej piersi. Złapałem je i bawiłem się nimi. Ona już była mokra, gdy włożyłem w nią palec. Słodkie sny, Abigail? Nabrałem trochę wilgoci i przesunąłem palec do jej tyłka. –

Czy ktoś cię kiedykolwiek zerżnął tutaj?

Nie. Nikt tego nie zrobił. Wiedziałem to dobrze z z jej checklisty, ale chciałem usłyszeć, jak mi to mówi. Potrząsnęła głową. –

Ja to zrobię.

Zesztywniała pod moimi rękami i to mnie zaskoczyło. Seks analny nie był jedną z jej twardych

54

Tłumaczenie: Ana_fifty

granic. Przeleciałem w głowie jej listę. Nie, to nie była twarda granica. –

Niedługo – powiedziałem, opuszczając palec i obserwowałem jej ulgę, gdy odetchnęła niepewnie.

Była przerażona. Nic nie szkodzi. Mogłem pracować ze strachem. Będę delikatny i cierpliwy i przejdę przez jej strach. A w końcu ona to pokocha. Ale dziś... Poprowadziłem mojego kutasa do jej mokrej cipki i owinąłem jej włosy wokół moich nadgarstków. Włosy, które były rozłożone na mojej poduszce przez ostatnie dwie godziny. Włosy,do których pragnąłem sięgnąć i przejechać przez nie palcami. Były miększe, niż pamiętałem. Ciągnąc za włosy, pchnąłem siebie w nią po raz trzeci. Czy kiedykolwiek zmęczy mnie to uczucie, gdy wślizgiwałem się w nią? Cholera, mam nadzieję, że nie. Jęknęła. Czy ona również tak to czuła? Cholera, mam nadzieję, że tak. Wysunąłem się i uderzyłem w nią. Kurwa, była ciasna. Moja głowa opadła do tyłu, gdy się poruszałem. Ciasna i gorąca i mokra. Gdy zaczęła pchać się w moją stronę, jęknąłem. Bałem się, że jestem dla niej za ostry, ale odgłosy, które wydawała mówiły mi coś innego. Kontynuowałem, pchając mocniej. Pchnęła tyłek w moją stronę ze stęknięciem. Och, tak. Uderzyłem w nią jeszcze raz, zastygając, gdy krzyczała wraz z orgazmem. Jej zaciskające się mięśnie doprowadziły do mojego własnego orgazmu i westchnąłem na jego siłę. Osunęła się na łóżko, gdy wycofałem się

niej. Patrzyłem na nią przez kilka długich chwil i

zastanawiałem się, czy nie zaplanowałem za dużo na ten wieczór. Ale dochodziła za każdym razem, przypomniałem sobie. Za każdym razem to była dla niej przyjemność. Wróciłem myślami do tego, jak wyglądała kilka chwil wcześniej – jej włosy w moich rękach, mój penis zakopany w niej głęboko. Tych kilka sekund, gdy właściwie krzyczała z rozkoszy. Kurwa, znów robiłem się twardy. Ale wiedziałem, że nie mogę jej znów wziąć. Będzie wystarczająco obolała po tym. 55

Tłumaczenie: Ana_fifty

W takim razie zmiana planów... Przewróciłem ją na plecy i jej oczy się otworzyły. Czy ona spała? Nie byłem pewien, ale teraz była obudzona. Pchnąłem moje biodra w kierunku jej twarzy. –

Runda czwarta, Abigail.

Rozejrzała się po pokoju. Co ona robiła? –

Patrz na mnie – wziąłem jej głowę w ręce i obróciłem w swoją stronę – Masz się teraz skoncentrować na mnie. Na mnie i na tym, co ci powiem. A w tej chwili chcę, żebyś mi służyła swoimi ustami.

Otworzyła swoje usta posłusznie i chętnie i upadłem na kolana, siadając na niej okrakiem, a głowę pochyliłem w stronę wezgłowia. Odchyliła głowę do tyłu, biorąc mnie głęboko w swoje usta. Jej ręce przysunęły się do moich jaj i masowała mnie, podczas gdy ja pchałem tam i z powrotem. Cholera. Jej ręce, kurwa, jej ręce były magiczne. Masowały i drażniły, podczas gdy jej usta pracowały na swój własny, magiczny sposób. Wypuściłem z siebie jęk, gdy pchałem, podczas gdy ona ssała, a jej wargi tworzyły najsłodsze tarcie na moim kutasie. Wszystko za szybko, czułem budujący się orgazm. –

Zaraz dojdę – ostrzegłem i pchnąłem w nią ostatni raz. Zwaliłem się głęboko w tył jej gardła i pozostałem nieruchomo, gdy uwolniłem się kilkoma długimi strumieniami.

Cholera, to nawet nie powinno być możliwe. Nie, po dojściu już trzy razy. Opadłem przy niej zadyszany. Odwróciła się do mnie i przysunąłem się bliżej. –

Myślę, że właśnie pobiłaś mój rekord – powiedziałem.

Uśmiechnęła się i czekała. –

Możesz wrócić na podłogę.

Czułem się z tym trochę źle, ale o ile chciałem jej w moim pokoju, nie byłem gotowy na to, by dzielić z nią łóżko. To by było za dużo, za szybko. Musiałem utrzymać jakiś rodzaj kontroli. Zeszła z łóżka i zwinęła się na posłaniu. Zawinąłem się po przykryciem i prawie natychmiast zapadłem w głęboki sen. 56

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 8

Spałem aż do rana, budząc się dopiero przed siódmą. Wstałem z łóżka i rozciągnąłem się, czując się świetnie. Ta noc dała mi najlepszy zdrowy sen, jaki kiedykolwiek miałem. Z pewnością miały z tym coś wspólnego cztery orgazmy. Abigail spała mocno, zwinięta w kulkę na boku. Nie jęczała już więcej, a przynajmniej nie słyszałem. Zauważyłem, że uśmiechała się przez sen. Zastanawiałem się, o czym śniła, co powodowało ten uśmiech. Może nie będzie w ogóle pamiętać, gdy się obudzi. W pewnym momencie w nocy prześcieradło zsunęło się z jej ramion i jej idealne piersi były wyeksponowane. Sięgnąłem w dół i przykryłem ją aż pod jej brodę – nie chciałem, by było jej zimno. Wymamrotała coś i obróciła się. Postanowiłem wziąć prysznic i przygotować się na golfa. Najpierw jednak zdecydowałem się przygotować świeżą partię muffin jagodowych. Smakowały Abigail podczas ostatniego weekendu. Była prawie dziewiąta, gdy usłyszałem ją na górze. Nie żałowałem jej dodatkowego snu - długo nie dawałem jej spać i budziłem ją w środku nocy. Przyjęcie charytatywne tego wieczora będzie kolejną długą nocą, potrzebowała więc odpoczynku. Ugotowałem dwa jajka podczas gdy ona brała prysznic, a gdy były gotowe, włożyłem je dla niej do nagrzanego piecyka. Jackson przysłał mi sms dokładnie w momencie, gdy usłyszałem kroki Abigail na schodach. Spojrzałem na telefon – stresował się przed spotkaniem z Felicią. Szczerze to było zabawne, że mój światowej sławy kuzyn sportowiec stresował się spotkaniem z dziewczyną 6, ale wiedziałem, że to było trudne dla Jacksona. Zawsze się martwił, czy kobiety były zainteresowane rzeczywiście nim, czy tylko jego kontem bankowym i statusem celebryty. Odpisałem, mówiąc mu, że byłem przekonany, że ona była tak samo zdenerwowana jak i on. Że wszyscy będziemy z nim wieczorem , i że szczerze, była najlepszą przyjaciółką Abigail, więc nie mogła być zła. Jak się miewa twoja biblioteczna fantazja? Napisał. Przypierdolę ci, gdy wspomnisz coś takiego przy niej. Ostrzegłem i w tym momencie Abigail, powłócząc nogami, weszła do kuchni. Wyglądała na zmęczoną i część mnie się skuliła. Ostatecznie to ja byłem przyczyną jej braku snu, 6

Ciekawe, który to nowojorski Pan Prezes wystukiwał z nerwów na swojej klawiaturze: kurwa, kurwa, kurwa... ;)

57

Tłumaczenie: Ana_fifty

przyczyną tego, że chodziła tak uważnie. Ale wciąż czułem się jak na haju po niewiarygodnym seksie. –

Ciężka noc? - zapytałem, cały czas trzymając oczy na telefonie.

–

Możesz powtórzyć?

Uśmiechnąłem się. Nic nie mogłem na to poradzić. Była zmęczona, obolała, zrzędliwa i wciąż miała swoje poczucie humoru. –

Ciężka noc? - jeszcze raz zapytałem.

Wzięła muffinę z blatu i usiadła naprzeciw mnie. Dobrze, że pomyślałeś o jagodach, West - ale ona potrzebowała więcej niż muffina. –

Potrzebujesz protein. - powiedziałem.

–

Nie, jest w porządku – odparła, zanim zdążyłem powiedzieć jej, że mam jajka, które na nią czekają.

–

Abigail – ostrzegłem. Cholera, nie chciałem jej karać. Nie po zeszłej nocy.

Wstała, przesunęła się ostrożnie do lodówki i wyjęła paczkę z bekonem. To mnie uszczęśliwiło. Pomimo tego, że była obolała, wciąż miała zamiar przygotować białko, ponieważ tak jej powiedziałem. –

Zostawiłem dla ciebie w rozgrzanym piecyku dwa ugotowane jajka – powiedziałem. Ulga pojawiła się na jej twarzy, gdy z powrotem schowała bekon. - Ibuprofen jest na pierwszej półce, w drugiej szafce obok mikrofalówki.

–

Ja... przepraszam. - wzięła butelkę z półki i potrząsnęła pigułkami w ręce – To po prostu było... tak dawno temu.

–

Co za niedorzeczna rzecz, żeby za nią przepraszać. Jestem bardziej zasmucony twoją postawą dziś rano. Nie musiałem pozwalać ci spać dzisiaj dłużej.

Usiadła, spuściła w dół głowę, a włosy wisiały jej na oczach. –

Popatrz na mnie – powiedziałem – Muszę wyjść. Spotkaj się ze mną we foyer ubrana na przyjęcie i gotowa do wyjścia o 16.30.

Skinęła i zastanawiałem się, jak będzie wyglądała w sukience, którą Elaina podrzuciła. Żałowałem, nie pierwszy raz, że umówiłem się na golfa i lunch z moją rodziną. Wolałbym zostać i spędzić ten dzień z Abigail. Wolałbym być normalny. 58

Tłumaczenie: Ana_fifty

Ale co to znaczyło być normalnym? Ona tego nie chciała, a ja nie umiałbym. Westchnąłem. –

W pokoju gościnnym w korytarzu naprzeciw twojego pokoju jest ogromna wanna. Skorzystaj z niej.

Może długa kąpiel sprawi, że poczuje się lepiej.

Tak jak podejrzewałem, lunch się dłużył, a golf dłużył się jeszcze bardziej. Zwykle cieszył mnie czas spędzany z rodziną i Toddem, ale świadomość, że Abigail była w domu, sama, sprawiała, że dzień ciągnął się w nieskończoność. Tak, powiedziałem Toddowi, moja randka była bibliotekarką. Nie, powiedziałem Jacksonowi po raz piąty, nie miałem dziwnych fantazji z bibliotekarką w roli głównej.

Wróciłem do domu o trzeciej trzydzieści i poszedłem prosto do sypialni, zauważając, że drzwi do pokoju Abigail były zamknięte. Piętnaście po czwartej czekałem już we foyer. Obróciłem się, gdy usłyszałem jej obcasy na schodach i prawie upuściłem okrycie, które trzymałem. Sukienka podkreślała jej kształty we wszystkich właściwych miejscach, a niski dekolt pokazywał jej delikatne obojczyki. Jej włosy były ze brane w prosty kok z tyłu jej głowy a kilka kosmyków wisiało swobodnie, dotykając jej szyi. –

Pięknie wyglądasz.

W zasadzie oszałamiająco. –

Dziękuję, Panie.

Nadstawiłem czarna narzutkę. –

Idziemy?

Podeszła do mnie i zatrzymała się przy moim boku. Narzuciłem narzutkę na jej ramiona, nieśpiesznie muskając jej miękką skórę opuszkami palców, wdychając jej delikatny kwiatowy zapach. Gdybyśmy tylko mogli zostać w domu... Ale nie. Ona przypuszczalnie była jeszcze obolała. Powinienem o tym pamiętać. Musiałem o tym pamiętać. Gdy szliśmy do czekającego samochodu, uderzyło mnie to, że mogliśmy być każdą normalną parą na normalnej randce w normalny wieczór. Na ten wieczór, zdecydowałem, to 59

Tłumaczenie: Ana_fifty

będzie to, czym będziemy. Normalni. Jadąc w ciszy, z Abigail siedzącą obok mnie na siedzeniu pasażera, wróciłem myślami do dwóch innych zaobrożowanych uległych, które przedstawiłem mojej rodzinie. Beth i Paige, obie spotkały moją ciocię Lindę, i Jacksona, Todda i Elainę też, ale przestawiłem je, jako dziewczyny, nic więcej, i jeśli ktokolwiek z nich podejrzewał, że było coś dziwnego w relacjach z nimi, to zatrzymali to dla siebie. Zanim spotkały moją rodzinę, dałem im długą listę oczekiwań – jak będą się zwracać do mojej rodziny, jakie zachowanie było akceptowalne, a jakie nie. Abigail nie dałem żadnych instrukcji. Chciałem, aby Abigail była sobą. Chciałem obserwować, jak spotyka ludzi, na których mi zależy. Chciałem widzieć ją rozmawiającą i żartującą z jej najlepszą przyjaciółką. Chciałem odrobiny normalności. Włączyłem odtwarzacz. Zabrzmiał jeden z moich ulubionych koncertów fortepianiowych, kawałek, w którym sam się ćwiczyłem na moim fortepianie. Zastanawiałem się, jakiej muzyki słuchała Abigail. Wiedziałem o niej niewiele poza tym, co wpisała w swoim zgłoszeniu. –

Jaką lubisz muzykę?

–

Ta jest w porządku.

Chciałem zadać jej więcej pytań – jaka była, jako dziecko, jak nauczyła się gotować, jaki był jej ulubiony kolor. Szczegóły, które same w sobie nic nie znaczyły, ale gdy je poskładać w całość, tworzyły kobietę, jaką była Abigail. Ale gdy zadałbym pytanie, czy odpowiedziałaby szczerze, czy odpowiedziałaby tak, jak myślałaby, że oczekiwałem? To powód tego, dlaczego nie robisz tego normalnie, powiedziałem do siebie. To zbyt kłopotliwe. Zbyt dużo szarości. Nie lubiłem szarości – życie było lepsze jako biało-czarne. Gdy przyjechaliśmy i oddałem swój płaszcz i narzutkę Abigail, zobaczyłem Elainę zbliżającą się do nas. –

Nathaniel! Abby! Jesteście! - powiedziała Elaina, ciągnąc za sobą Todda.

–

Dobry wieczór Elaino – odpowiedziałem, zaskoczony sposobem, w jaki uścisnęła Abby. 60

Tłumaczenie: Ana_fifty

Podniosłem brwi. Poznały się ostatnio, czy może były znajomymi? - Widzę, że spotkałyście się już? –

Och, rozluźnij się – powiedziała, uderzając mnie w pierś – Wypiłam w towarzystwie Abby filiżankę herbaty, kiedy wpadłam dzisiaj do twojego domu, więc tak, Nathanielu, poznałyśmy się.

Abigail nie wspomniała o tym, ale przecież zasadniczo byliśmy osobno cały dzień. Plus, ona nie była osobą najbardziej otwartą jeśli chodzi o mówienie tego, co myśli. Zamiast więc ciągnąć temat, stanąłem z boku i obserwowałem ją z moimi starymi przyjaciółmi. Gawędziła miło z Toddem, uśmiechając się i wydając się otwartą na wszystkich. Todd słyszał mnie opowiadającego o Abigail w przeszłości, i teraz nie miał pojęcia, że to była ta sama kobieta, którą dziś spotkał. Linda podeszła do nas i przedstawiłem ją Abigail, która nalegała, by moja ciotka mówiła do niej Abby. Musiałem się na to uśmiechnąć. Podczas gdy Linda z Abigail rozmawiały o książkach, zauważyłem, że Todd z Elainą wymieniali między sobą dziwne spojrzenia, dokładnie tak, jak wczoraj u mnie w domu. Ale to zachowanie Lindy, mojej ukochanej, uroczej ciotki, która kochała mnie, jak własnego syna, zdezorientowało mnie najbardziej. To był wygląd najbardziej przyjemnej ulgi i radości i nie rozumiałem tego kompletnie. To znaczy, przecież one rozmawiały o książkach itp. Przysunąłem się do Abigail. Dokładnie, tylko książki. Wciąż nie rozumiałem tej ekspresji. Wino. Ten wieczór potrzebował wina. –

Przyniosę nam wina – powiedziałem do Abigail – Czerwone czy białe?

Jej ciało się spięło i spojrzałem na nią w zaskoczeniu. To było takie drugorzędne pytanie. Ale potem mnie to uderzyło. Nie jesteś normalny. Jesteś jej dominem. Ona prawdopodobnie myśli, że powinna odpowiedzieć w jakiś konkretny sposób. Cholera niech to weźmie. –

Nie mam ukrytych intencji. - wyszeptałem, by ją zapewnić - Po prostu chciałbym wiedzieć.

–

Czerwone.

Widzisz, pomyślałem, czy to było takie trudne? Tak, cholera jasna, było. Pytanie o czerwone czy białe wino nie powinno być przyczyną lęku. Powinno być prostym chciałbym-cię-lepiej-poznać pytaniem. Ale co było proste, jeśli chodziło o nas? Zapytałem samego siebie.

61

Tłumaczenie: Ana_fifty

Żadna pieprzona rzecz. Gdy poszedłem, by przynieść nasze kieliszki, podbiegł do mnie Kyle. Byłem zarejestrowany w Rejestrze Dawców Szpiku już na studiach, i kilka lat temu otrzymałem telefon, który mówił, że pasowałem jako dawca do 8-letniego chłopca, który potrzebował przeszczepu. Wymagało to skomplikowanej procedury, ale rok temu, spotkałem Kyle'a – biorcę mojego szpiku – i wiedziałem, że ten wysiłek był tego wart. Teraz był żywy i miał się dobrze. To wszystko bardzo, ale to bardzo uczyło pokory. –

Nate – Powiedział, wyciągając do mnie rękę.

–

Kyle – Odpowiedziałem ze śmiechem – Jak się masz?

–

Świetnie, stary. Po prostu świetnie - Pociągnął za kołnierzyk u szyi – Nawet jeśli musiałem założyć ten dziwaczny strój.

–

Wyglądasz bardzo przystojnie. Gdyby dziewczyny z twojej klasy mogły cię teraz widzieć.

Stłumił śmiech i spojrzał w dół na swoje stopy. Pamiętałem aż za dobrze jak trudno być młodym nastolatkiem. Za nic w świecie nie chciałbym wrócić do tego okresu mojego życia. –

Jak zobaczysz Jacksona – powiedziałem – Pamiętaj, żeby go marudzić o Super Bowl. Myślę, że będę mógł załatwić nam jakieś bilety, jeśli Nowy York przejdzie dalej.

Uśmiechnął się i pobiegł znaleźć Jacksona. Złapałem dwa kieliszki wina i wróciłem z powrotem do Abigail. Wzięła kieliszek z cichym „dziękuję” i pociągnęła mały łyk. Podczas kolacji obserwowałem, jak włączała się w rozmowy dokoła niej – czasem dyskutując z ożywieniem; a czasem tylko siedziała oparta i słuchała. Dzieliła z Felicią bardzo bliską relację – mogłem to powiedzieć po tym jak subtelnie potrafiły z siebie nawzajem żartować. Jedyny moment, kiedy wyglądała na zmieszaną to wtedy, gdy wstała by wyjść do łazienki i wszyscy mężczyźni przy stole wstali razem z nią. Wkurzyło mnie, że żaden z facetów w jej poprzednich związkach nie traktował jej jak damy. Jasne, moja sumienie powiedziało sarkastycznie, bo ty akurat naprawdę potraktowałeś ją jak damę zeszłej nocy. Nie mogłem się z tym kłócić, ale wyrosłem w przekonaniu, by właściwie traktować kobietę w miejscu publicznym. Na szczęście Elaina wstała i poszła do toalety razem z nią. Zrobiłem sobie mentalną notatkę, by podziękować później Elainie. –

Felicia – Powiedziałem, odwracając się w stronę przyjaciółki Abby – Rozumiem, że jesteś nauczycielką w przedszkolu? 62

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Tak – Ledwo na mnie spojrzała.

–

Czy to trudna praca z tak małymi dziećmi?

–

Czasem – Powiedziała lodowatym tonem.

Zastanawiałem się, dlaczego Felicia była taka zimna. Wyglądało na to, że autentycznie polubiła Jacksona i ich dwoje spędziło większość wieczoru na bliskiej rozmowie. Nawet gdy rozmawiała z Lindą czy Elainą, była przyjacielska. Nie musiałem się nad tym długo zastanawiać – Abigail i Elaina wróciły do stołu chwilę potem. Lekki rumieniec pokrywał twarz Abigail. Zastanawiałem się, co Elaina jej powiedziała, gdy poszły. Co mogłoby sprawić zakłopotanie Abigail? Przytrzymałem jej krzesło podczas gdy siadała. Było ciężko jej nie dotykać – jej sukienka była na tyle głęboko wycięta na jej plecach, by pokazać mignięcia jej miękkich, kobiecych ramion i chciałem nic jak tylko głaskać tę jej delikatną skórę. Później. Będziesz mógł to zrobić później. Skończyliśmy kolację i po tym, jak talerze zostały sprzątnięte, band zaczął grać. Nie byłem typem tancerza. Mogłem policzyć na palcach jednej ręki, ile razy poprosiłem kobietę do tańca. To po prostu nie było w moim stylu. Ale tej nocy było inaczej. Abigail była inna. Czułem się inaczej. I chciałem zatańczyć. Więc gdy zaczęła się wolna piosenka, odsunąłem krzesło i spojrzałem na Abigail. –

Zatańczysz ze mną, Abigail?

Nie pytałem jako domin. Pytałem, jako facet na randce i to było dla mnie kłopotliwe terytorium. Co, jeśli ona powie „nie”? Co, jeśli powie „tak”? Usłyszałem, jak Linda westchnęła po drugiej stronie stołu, a Elaina pochyliła się i wyszeptała coś do Todda. Cholera, wariaci. Ale wtedy Abigail wzięła moją rękę i miałem w dupie co inni myśleli lub robili. –

Tak – powiedziała.

Owinąłem wokół niej ramię, gdy szliśmy na parkiet, przyciągnąłem ją bliżej i wziąłem jej rękę w moją. Czułem jak trzęsła się przy mnie. –

Dobrze się bawisz? - zapytałem, by ją uspokoić. 63

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Tak. Bardzo dobrze.

–

Urzekłaś każdego – I mnie też. Przyciągnąłem ją jeszcze bliżej, podczas gdy piosenka trwała dalej.

Gdy wrócimy do domu, pokażę jej, jak bardzo mnie urzekła. Później, poszedłem z Toddem i Jacksonem by wziąć nasze płaszcze, podczas gdy panie czekały przy stoliku. Todd szturchnął mnie w ramię. –

Lubię ją – powiedział.

–

Abigail? - zapytałem.

–

Felicia jest również miła – powiedział – Ale tak, mówię o Abby.

–

Dzięki – powiedziałem, dziwnie zadowolony.

–

Dzięki stary – powiedział Jackson, podchodząc do mnie – Felicia jest świetna.

–

Naprawdę? - zapytałem.

Tylko się uśmiechnął. –

A twoja Abby jest równie świetna.

Dokładnie tak.

Apollo podbiegł do nas gdy otworzyłem frontowe drzwi. Abigail podskoczyła z tyłu i westchnąłem. Musiałem go wyprowadzić nim będę mógł się skupić na Abigail. –

Nie zdejmuj sukni i poczekaj w moim pokoju – powiedziałem – Tak, jak to zrobiłaś w moim biurze.

Dziesięć minut później wszedłem do sypialni, by znaleźć Abigail stojącą z głową spuszczoną. Zrobiłem się twardy tylko od patrzenia na nią. Obszedłem ją dokoła powoli. Chodząc wokół niej, zanotowałem prawie niewidoczne drżenie jej ciała. Stanąłem za nią i delikatnie dotknąłem góry sukni, przesuwając palcami po każdym miejscu, które chciałem dotknąć wcześniej. –

Byłaś dzisiaj spektakularna – pochyliłem się i powąchałem jej włosy. Mmmm. Wciąż bardzo powoli wyjąłem spinki z jej falujących loków, i patrzyłem jak opadają, by pieścić jej ramiona. - I moja rodzina nie będzie teraz mówić o niczym innym jak tylko o tobie.

Wciąż się trzęsła. Czy ona się bała? –

Zadowoliłaś mnie dziś wieczorem, Abigail – powiedziałem, moje usta były blisko jej skóry, 64

Tłumaczenie: Ana_fifty

prawie mogłem jej posmakować – Teraz moja kolej, by zadowolić ciebie. Wziąłem zamek w palce i rozpiąłem go, a potem pchnąłem suknię z jej ramion. Pozwoliłem sobie pocałować ją, smakując skórę jej pleców. Była słodka, z lekką nutką słonego. Ona wciąż drżała, ale teraz wiedziałem, że było to drżenie z oczekiwania. Suknia upadła na podłogę i poprowadziłem ją do łóżka. –

Połóż się.

Zrobiła tak, jak powiedziałem, więc podczołgałem się do niej i zdjąłem jej buty. Spotkałem jej oczy, nim nie schyliłem się i nie pocałowałem jej kostek. Westchnęła. Gdy tworzyłem ścieżkę z pocałunków w górę jej nogi, przypomniałem sobie, że nikt wcześniej nie robił jej tego. Z jakimi do cholery facetami się umawiała, skoro nie potrafili poświęcić czasu, żeby właściwie zatroszczyć się jej cipką? Dlaczego się od tego powstrzymywali? Sięgnąłem, by zdjąć jej majteczki. Położyła rękę na mojej głowie. –

Nie, proszę.

Zacisnąłem zęby, ale przypomniałem sobie samemu, że to było dla nie nowe i bała się. –

Nie mów mi, co mam robić, Abigail.

W jednym ruchu zsunąłem jej majtki w dół jej nóg i umościłem się między jej kolanami. Już była mokra. Mokra i opuchnięta. Gapiłem się w nią, gotowy, by pokazać jej, jak bardzo mnie dziś zadowoliła. Pokazać jej jak mogła być wynagradzana, gdy mnie zadowalała. Zacząłem od pocałunku na jej łechtaczce i prawie wyskoczyła z łóżka. Spokojnie. Delikatnie dmuchnąłem w łechtaczkę, a potem złożyłem delikatne pocałunki w górę i w dół jej szparki. Robiłem to powoli i spokojnie, czekając, aż przyzwyczai się do mnie. Chcąc smakować to doświadczenie. Chcąc przynieść jej rozkosz. Podniosłem palce i delikatnie rozszerzyłem ją, otwierając ją kompletnie dla mojego języka. Jednym długim machnięciem, polizałem całe jej wejście. Była smakowita. Słodka jak miód. Polizałem ją jeszcze raz. Mmmmmm. Wysunąłem zęby i lekko ją skubałem. Ciągle była obolała, więc musiałem być delikatny. Jej nogi zaczęły się zamykać dokoła mojej głowy i pchnąłem jej kolana szerzej. 65

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Nie zmuszaj mnie, bym cię związał. - powiedziałem jej.

Kontynuowałem to, co robiłem ustami, kąpiąc się w jej wilgoci, pijąc każdą kroplę, którą miała. Podniosłem oczy i zobaczyłem, że chwyciła się prześcieradła. Jej nogi trzęsły się, gdy podgryzałem jej opuchniętą łechtaczkę. W końcu się tym cieszyła. Zdwoiłem działania, wślizgując język w nią, podczas gdy moje ręce poruszały się po jej ciele. Głaskałem jej brzuch i przesuwałem się w stronę piersi, masując jej sutki. Odpuściła i zaczęła jęczeć, jej ciało się naprężyło. Tak, moje kochanie. Dojdź dla mnie. Zassałem jej łechtaczkę w usta, drażniąc ją delikatnie zębami i gdy to zrobiłem liznąłem ją tam, gdzie wiedziałem, że potrzebowała najbardziej. –

Och... - wygięła plecy, pchając się w moją stronę.

Przebiegłem rękoma z powrotem wzdłuż jej tułowia i owinąłem ramiona wokół jej ud, trzymając ja przy mnie, gdy jej orgazm przechodził przez jej ciało. Pozostała nieruchomo przez kilka minut i poczułem się zadowolony z siebie, poza tym, że byłem twardy jak skała. Usiadłem i poprawiłem się w spodniach. –

Myślę, że nadszedł czas, abyś poszła do swojego pokoju – wyszeptałem.

–

A co z tobą, powinniśmy...

–

W porządku.

–

Ale to moja rola, by ci służyć.

Chciała mnie zadowolić. Jak mogła nie wiedzieć, że zadowalała mnie przez cały wieczór? Że chciałem, aby w tej chwili chodziło o nią? Chciałem jej pokazać, że nasza umowa to coś więcej niż wykonywanie przez nią różnych rzeczy dla mnie – że to ja troszczyłem się o nią. Obdarzyła mnie odpowiedzialnością, bym wiedział, czego potrzebowała, a dzisiaj potrzebowała nieodwzajemnianej rozkoszy. –

Nie – powiedziałem – Twoja rola to robić to, co mówię, a ja mówię, że czas, abyś poszła do swojego pokoju.

Nie kłóciła się ze mną ponownie, ale ześlizgnęła się z łóżka i poszła do wyjścia, zamykając za sobą drzwi, gdy wyszła. Westchnąłem. Apollo wciąż czekał w korytarzu. Rozebrałem się ze smokingu i poszedłem do łazienki, gdzie puściłem gorącą wodę, ale taką, bym mógł pod nią stanąć. Stałem tak kilka długich minut pozwalając po prostu wodzie mnie obmywać, 66

Tłumaczenie: Ana_fifty

przetwarzając w głowie obraz szczytującej Abigail. Odwróciłem głowę w stronę lecącej wody i przypomniałem sobie jak to było czuć ją wczoraj, gdy dochodziła ze mną głęboko w niej. Wziąłem siebie w obie ręce i zamknąłem oczy. Była przywiązana w pokoju zabaw, leżała na wyściełanym stole. Bawiliśmy się godzinami i oboje potrzebowaliśmy uwolnienia. –

Jesteś gotowa, Abigail? - zapytałem, masując jej tyłek swoim kutasem.

–

Jeśli cię to zadowala – powiedziała, głosem napiętym z potrzeby.

Odsunąłem się od niej, mogła więc poczuć zimne powietrze pomiędzy nami. –

Zadowalające będzie dla mnie to, gdy powiesz, czego chcesz.

–

Chcę...

–

Powiedz mi.

Pchnęła swój tyłeczek w moją stronę. –

Chcę twojego kutasa.

Zaśmiałem się i pochyliłem do niej, przyciskając swoją klatkę do jej pleców. –

Oczywiście, że go chcesz. Powiedz mi, gdzie go chcesz.

Wciąż cisza. Klepnąłem jej uda. –

Powiedz mi, albo odeślę cię do twojego pokoju z niczym.

–

W tyłku – Wyszeptała.

–

Głośniej - Uderzyłem ją mocniej - Nie słyszałem.

–

Proszę, Master – powiedziała głośno tym razem – Proszę, pieprz mój tyłek.

–

Jak sobie życzysz - odpowiedziałem, biorąc lubrykant i nawilżając nim moje palce. Delikatnie dotknąłem jej wejścia zanim wślizgnąłem najpierw jeden, a potem dwa palce głęboko w nią. Pchnęła w moją stronę, chcąc więcej. Chcąc mnie.

–

Cierpliwości – rozciągnąłem ją delikatnie – Musisz być cierpliwa.

Gdy była gotowa, powoli wsunąłem główkę mojego kutasa w nią, pchając pomimo oporu jej wejścia, aż wypełniłem ją całą. Jęknęła. –

Podoba ci się mój kutas w twoim tyłku? - Wysunąłem się i wszedłem raz jeszcze – Jesteś, kurwa, tak ciasna w ten sposób - Wysunąłem się – I tak cię, kurwa, dobrze poczuć.

Pchnęła swój tył w moją stronę, sprawiając że wsunąłem się w nią głębiej, i odrzuciła swoją głowę do tyłu. –

Dokładnie tak, Abigail – powiedziałem, poruszając się szybciej – Tak głęboko. To takie dobre uczucie.

Sapała z przyjemności. –

Kurwa – pchnąłem mocniej – Dochodzę. Mam zamiar wypełnić po brzegi tę twoją śliczną dupkę. 67

Tłumaczenie: Ana_fifty

Uwolniłem się w mojej ręce ze stękiem.

Potem, gdy się wysuszyłem, wypełzłem na korytarz, gdzie Apollo wciąż cicho siedział. Drzwi do pokoju Abigail były zamknięte. Zszedłem schodami na dół, do biblioteki. Apollo razem ze mną. Biblioteka była jednym z moich ulubionych pokoi. To było też ulubione miejsce moich rodziców w domu i pozostawiłem ją nietkniętą od ich śmierci. Coś mi mówiło, że Abigail równie mocno polubi tę bibliotekę i zdecydowałem pokazać jej ją w przyszły weekend. Ale teraz potrzebowałem zagrać na fortepianie. Usiadłem na ławce i pozwoliłem palcom biegać tam i z powrotem po klawiszach, grając gamy. Gdy skończyłem, zamknąłem oczy i wyobraziłem sobie Abigail, jak wyglądała wcześniej, miękka i uległa w moich ramionach, podczas gdy tańczyliśmy. Plecy wygięte w łuk i głowa odrzucona do tyłu, gdy dawałem jej rozkosz. Wyobraziłem ją sobie i pozwoliłem moim rękom wygrywać melodię, która wirowała mi w głowie. Melodię Abigail. Melodię Abby.

68

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 9

Zanim następnego ranka zszedłem na dół do siłowni, poświęciłem chwilę, by przenieść ławkę do biczowania z pokoju zabaw do mojej sypialni. Czułem, że to jest konieczne – myślenie o Abigail jako Abby ostatniej nocy uświadomiło mi, że musiałem ustawić właściwie tę relację. Byłem zbyt wspaniałomyślny – tolerowałem jej potknięcia, wahania i zachowania. Ale nigdy nie robiłem tego wcześniej i nie podobało mi się to, przez co miałem przeprowadzić Abigail. Zdecydowałem bowiem dać jej delikatne ostrzeżenie. Pokażę jej ławkę do biczowania – przypomnienie tego, że byłem jej dominem i miałem konkretne oczekiwania. Może to wystarczy i kara nie będzie potrzebna. Przyniosłem

również

wtyczkę

z

pokoju

zabaw.

Moja

fantazja

pod

prysznicem

tylko

przypieczętowała moje pragnienie, by pokazać jej rozkosz, którą mógłbym jej dać. Rozkosz, której się nie spodziewała. Włożyłem wtyczkę do komody razem z tubką nawilżacza. O siódmej Abigail podała mi śniadanie do jadalni. Przygotowała smakowicie wyglądający sos i perfekcyjnie przygotowane tosty francuskie. Nie mogłem się doczekać, by zatopić w nich zęby. –

Przynieś dla siebie talerz i usiądź – jadłem, gdy poszła do kuchni. Mmmm... banany. Cholera, umiała gotować.

Usiadła przy stole i zaczęła jeść swoje własne śniadanie. –

Mam dzisiaj wobec ciebie plany, Abigail. Plany, aby przygotować cię na moją przyjemność.

Na twoją przyjemność. –

Tak, Master.

–

Jedz Abigail. Nie możesz mi służyć z pustym żołądkiem.

Zjadła więc trochę więcej, ale nie dużo. Nawet niewystarczająco. Zwolniłem moje własne tempo jedzenia, by dopasować się do niej. Oboje skończyliśmy w tym samym czasie i wyskoczyła niemal natychmiast, by posprzątać stół. Tak, to zadziała. Sam obraz ławki do biczowania będzie wystarczający. Wróciła do jadalni i stanęła przy moim boku. Jej ciało drżało delikatnie. 69

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Masz na sobie za dużo ubrań – powiedziałem do niej – Idź do mojego pokoju i zdejmij je.

Podczas gdy poszła na górę, wziąłem Apolla na dwór. Węszył dokoła podwórka, złapał trop czegoś tam i pobiegł w stronę drzew. Wróciłem do domu. Nic mu nie będzie, gdy zostanie na dworze około godziny. Gdy wszedłem do pokoju, Abigail stała nago, przyglądając się ławce. –

To ławka do biczowania – powiedziałem. Podskoczyła na mój głos. - Używam jej do wymierzania kar, ale służy równie dobrze do innych celów.

Nie spraw, abym musiał użyć jej do kary. Dalej się na nią gapiła, przypuszczalnie próbując zdecydować, co znaczyły moje słowa. –

Podejdź – powiedziałem – I połóż się na brzuchu.

Poczuj to, Abigail. Zrozum, że nie chcę używać tego dla kary, ale to zrobię. Dotknij tego. Zobacz, że moje reguły są prawdziwe. A nieposłuszeństwo ma swoje konsekwencje. A potem pozwolę ci z tego zejść, aby móc sprawić ci przyjemność w moim łóżku. –

Abigail – powiedziałem z westchnieniem – To się zaczyna robić męczące. Albo to zrób albo powiedz swoje bezpieczne słowo. Nie będę dwa razy powtarzał.

Nie użyje swojego słowa bezpieczeństwa, prawda? A co, jeśli to zrobi? Spodziewałem się, że będzie się wahać zanim wejdzie na ławkę, ale zakładałem, że podąży za moim poleceniem. A co, jeśli przekalkulowałem? Co ja wtedy zrobię? Zanim mogłem zdecydować, wzięła głęboki oddech i podeszła, kładąc się tak, jak jej kazałem. Tak. Podszedłem do komody i wyjąłem wtyczkę. Posmarowałem ją nawilżaczem i położyłem ją obok Abigail. –

Pamiętasz, co ci powiedziałem w piątek w nocy?

Spojrzałem na jej nagie ciało, leżące i czekające na mnie. Mój penis robił się twardy w moich spodniach. Oczywiście nie oczekiwałem, że odpowie, ale chciałem żeby wiedziała, do czego uderzałem. Obserwowałem ją, szukając jakiegoś znaku, albo ruchu, który mówiłby mi, że zrozumiała. Ale nic się nie działo. Może powinienem odświeżyć jej pamięć. Położyłem dłonie na jej talii i przesunąłem je w dół, na jej tyłek. Spięła się. Tak, zrozumiała. 70

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Rozluźnij się – przebiegłem rękami z powrotem na jej plecy, delikatnie ją masując.

Nie odprężyła się oczywiście. Zrobiłem krok w tył i zdjąłem ubrania. Tak jak się spodziewałem, jej ciało jeszcze bardziej zesztywniało. Mój eksperyment z ławką do biczowania był skończony. Może zrozumiała i nie będę tego musiał wyciągać, by ją ukarać. Teraz był czas, by przejść do punktu drugiego mojego planu. Ale prze krótki moment, gdy popatrzyłem na nią, nagą i wygiętą na mojej ławce, pozwoliłem sobie pofantazjować. Bat z króliczego futra7. Zacząłbym z czymś prostym na jej pierwszy raz. Miękki i lekki, delikatnie muskałby jej uda, jej pośladki, jej plecy. Rozpaliłbym w niej ogień, zaprowadziłbym na skraj rozkoszy, zostawiłbym tam, a w końcu, w końcu spadlibyśmy z tej krawędzi oboje. Wziąłem mojego kutasa w jedną rękę i ciągnąłem go mocno, pozwalając fantazji zająć trochę więcej czasu w mojej głowie, a potem westchnąłem. Któregoś dnia. Któregoś dnia, może niedługo. –

Przejdź do łóżka, Abigail.

Potykając się zeszła z ławki. Tak, zrozumiała. Nie będzie chciała znaleźć się na niej szybko. Obserwowałem, jak się wspięła, trzęsąca i zdenerwowana, na łóżko. Podążyłem za nią, biorąc ją w ramiona,a wtyczkę kładąc obok niej. –

Musisz się odprężyć. To nie zadziała, jeśli tego nie zrobisz.

Pocałowałem jej szyję, a ona chwyciła się mnie mocno. Całowałem ją w dół jej szyi, przez obojczyk i w dół, do piersi. Powoli, napięcie opuszczało jej ciało, podczas gdy ja wędrowałem po niej ustami. I wtedy, poczułem się pełen mocy – że mogłem wywoływać na nią taki efekt. Użyłem rąk by złagodzić jej strach i moich ust by rozpalić jej namiętność w ognisty płomień. Odrzuciła głowę do tyłu. Dokładnie, właśnie tak. Wróciłem z powrotem w górę jej ciała. –

To, co robię, robię tak samo dla twojej przyjemności, jak i mojej. Zaufaj mi, Abigail.

Nigdy cię nie okłamię. Tak bardzo potrzebuję twojego zaufania. Potrzebuję twojego zaufania, by przynieść ci przyjemność, jakiej łakniesz. Przyjemność, na jaką zasługujesz. –

Chcę dla ciebie wszystkiego, co najlepsze – Powiedziałem przy jej brzuchu – Pozwól mi dać ci to.

7

W dodatkach znajdziecie zdjęcie tego cuda :) dodam tylko, że ja bym chętnie ten tego.. ;)

71

Tłumaczenie: Ana_fifty

Westchnęła, gdy przejechałem palcem przez nią, sprawdzając jej wilgoć. –

Mogę przynieść ci rozkosz, Abigail - Pchnąłem jej kolana i usadowiłem się między nimi. Rozkosz jakiej sobie nigdy nie wyobrażałaś.

Tym razem chciałem zobaczyć jej oczy. Chciałem, aby patrzyła w moje, gdy wchodziłem w nią. To było ważne. Musiała zrozumieć tę lekcję. Musiała wiedzieć, że jej przyjemność i dobre samopoczucie były zawsze w mojej głowie na pierwszym miejscu. I gdy byliśmy razem w moim łóżku, to nie będzie tam nic innego poza nieodłączną rozkoszą. W jej oczach było zbyt wiele pytań, na które nie miałem odpowiedzi. Zmusiłem się, by w nie patrzyć i pchnąłem w nią. To byłoby takie proste, zamknąć swoje własne, wyłączyć wszystko poza czuciem jej, ciasnej i gorącej wokół mnie. Ale nie mogłem. Ona potrzebowała tego połączenia między nami, tej bliskości, kiedy stawaliśmy się jednym. Jej ramiona zacisnęły się wokół mnie i spojrzała w górę w zdumieniu, przebiegając ręką w dół moich pleców. Tak. –

Odpuść, Abigail, odwagi.

Cholera, cudownie ją było poczuć. Cudowne uczucie, gdy przebiegła drugą ręką w dół moich pleców i cudowne uczucie, gdy mój kutas wślizgiwał się w nią głęboko. –

W moim łóżku nie ma miejsca na strach.

Nigdy. Przyciągnąłem ją bliżej, gdy moje biodra zaczęły ruszać się szybciej. –

Tak, Abigail – pchnąłem w nią mocniej – Poczuj, co mogę ci dać – zaczęła się zaciskać wokół mnie – Czy to nie jest dobre uczucie? - Pchnąłem znów.

To działało. Zostawiła za sobą strach, przypuszczalnie zapominając, jakie były moje plany. Usiadłem i podniosłem jej biodra, uderzając jeszcze głębiej. Owinęła nogi wokół mnie, przyciągając mnie bliżej. Wziąłem wtyczkę, która leżała z boku i, gdy wchodziłem w nią kolejny raz, wsunąłem ją w jej tyłek. Krzyknęła, gdy szczytowała, uwalniając mój własny orgazm i upadliśmy jak splątana masa na łóżko. Gdy moje serce zwolniło, usiadłem i spojrzałem w jej szeroko otwarte, pytające oczy. –

To wtyczka analna – powiedziałem, wciąż trochę bez tchu – Wkładaj ją na kilka godzin w

72

Tłumaczenie: Ana_fifty

ciągu dnia. Rozciągnie cię. Pomoże się przygotować. Przygryzła wargę. –

Zaufaj mi – powiedziałem. Skinęła, ale widziałem, że nie do końca mi wierzyła.

Nie mogłem zrobić nic więcej – zaufanie powinno przyjść z czasem. Zsunąłem się z łóżka i wciągnąłem spodnie. –

Muszę wpuścić Apolla z powrotem. Zjemy obiad przy stole kuchennym.

Nie mówiła zbyt dużo podczas obiadu, ale miała lepszy apetyt niż przy śniadaniu. Przypuszczalnie moja lekcja podziałała. Spojrzałem w przyszłość, w kilka następnych weekendów i zobaczyłem nas wpadających w wygodną rutynę. Początek każdej relacji ma kilka trudnych skrawków, gdy każda ze stron czuje się coraz bardziej komfortowo z tą drugą, uczy się o niej coraz więcej. Abigail nie mówiła więc zbyt dużo – ale to przyjdzie z czasem. Wiedziałem, że mijający czas sprawiał, że coraz łatwiej było mi widzieć ją jako Abigail, że mogłem schować głęboko moją wizję Abby. Minęło sporo czasu odkąd musiałem przechodzić szczegóły i trudy nowej relacji. Przeszedłem prosto od długoterminowej relacji z Beth do Melanie, którą znałem od zawsze. Nie widziałem potrzeby, by liczyć kochającą ból uległą, z którą byłem po Melanie, ale nigdy nie założyłem jej obroży – ta relacja skończyła się, zanim się w ogóle zaczęła. –

W piątek o szóstej – powiedziałem Abigail, gdy wychodziła. Skinęła głową, że zrozumiała.

Zaprosiłem Jacksona na kolację tego wieczora. Dom wydawał się pusty i chciałem jakiegoś hałasu. Jackson zawsze był świetny na hałas. Mówił nieustannie podczas jedzenia, powodując mój uśmiech kilkakrotnie, gdy dzielił się smakowitymi kąskami na temat swojej drużyny. Normalnie, wyłączałem się, gdy zaczynał mówić o futbolu, ale tym razem słuchałem. Coś się w nim zmieniło, i miałem przeczucie, że to była Felicia. –

Jak się miewa Felicia? - zapytałem, gdy usiedliśmy po kolacji na kanapie.

Jackson skakał po kanałach, próbując znaleźć wyniki dzisiejszych meczów. –

Świetnie – sięgnął do kieszeni i wyjął swój telefon – O wilku mowa. - Czytał wiadomość, którą mu wysłała. - Właśnie ogląda film z twoją bibliotekareczką.

–

Jackson, przysięgam... 73

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Wiem, wiem – podniósł rękę do góry – Nie martw się, w twarz jej tego nie powiem.

Rzuciłem spojrzenie na zegar nad telewizorem, gdy odpisywał Felicii. Była dziesiąta trzydzieści trzy. Dziesiąta trzydzieści trzy? Przeliczyłem czas w głowie. Abigail normalnie wstawała o szóstej, by przygotować się do pracy. Wiedziałem to z jej zgłoszenia. Jeśli film skończy się o jedenastej, będzie miała tylko siedem godzin snu. Kurwa. Czułem, jak rośnie mój gniew. W dniu, w którym wyciągnąłem ławkę do lania, by ją ostrzec, ona w odpowiedzi na to łamie zasadę i śpi mniej, niż jej nakazałem? Co do diabła? Jęknąłem, gdy pomyślałem naprzód o nadchodzącym weekendzie, niespodziewanie ciesząc się, że miałem pięć dni na przygotowania. Pięć dni, by przygotować siebie samego.

74

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 10

–

Nathaniel – Powiedział Jackson, przełamując moje skupienie – Wszystko w porządku? Odpłynąłeś stąd na chwilę.

–

Co? - Zamrugałem kilka razy – W porządku, jestem tylko trochę zmęczony.

–

Ty? Zmęczony? - Nie wyglądał na przekonanego – Nieee. Nie może być.

Nagle, nie potrzebowałem już więcej hałasu. Chciałem ciszy. Ciszy, bym mógł pomyśleć. –

Właściwe, Jackson, myślę, że pójdę na górę. Powodzenia podczas jutrzejszej gry.

Spojrzał na mnie rozbawiony, ale wstał i wziął płaszcz. –

Dobrze, skoro tak mówisz.

Odprowadziłem go do drzwi, wziąłem Apolla na dwór ostatni raz i poszedłem na górę. Ławka do biczowania ciągle stała w moim pokoju. Mogłem ją tu równie dobrze zostawić. Trudności były dobre, musiałem się do nich przyzwyczaić do piątkowego wieczoru. Cholera jasna, Abigail. Może, może po prostu wstanie po ośmiu godzinach snu jakimś sposobem. Wątpliwe, ale mogłem wciąż mieć nadzieję. Usiadłem na łóżku i wróciłem myślami do mojego czasu spędzonego z Paulem, dominem, który był moim mentorem. Jedyna osoba, dla której kiedykolwiek służyłem. Dał mi kilka instrukcji odnośnie kar, a pierwszą zasadą było karanie wyzwolone z gniewu. Nigdy nie byłem od tej zasady tak daleko, jak teraz, ale byłem pewien, że w piątkowy wieczór będę spokojniejszy. Mój pakiet z instrukcjami, który dałem Abigail zawierał listę konsekwencji nieposłuszeństwa. Obok „braku snu” napisałem o laniu, dwadzieścia razów za jedną godzinę. W tamtym momencie to wydawało się mieć sens; ale patrząc wstecz wyglądało to na zbyt wiele. Zbyt wiele. Powinienem to zmienić? Czy Abigail to zauważy? Nie. Nie powinienem tego zmieniać i powinienem utrzymać szacunek, jakiego potrzebowałem jako domin. Dwadzieścia razów mogło być.

75

Tłumaczenie: Ana_fifty

Pamiętałem jeszcze coś, co powiedział mi Paul – spraw, aby pierwsza kara była zapamiętana, a nie będziesz jej musiał szybko powtarzać. Tak. Sprawię, że będzie to pamiętała, a robiąc to, przypuszczalnie wyszkolę jej zachowanie na dobre – żadnego więcej podnoszenia brwi czy wahań. Głos z tyłu mojej głowy ostrzegał mnie, że nie powinienem karać jej za te rzeczy. Należały do przeszłości. Przymknąłem na nie oko i to była moja wina. Wyciąganie ich na wierzch będzie błędem. Ale jeśli sprawię, że ta kara zapadnie jej w pamięć wystarczająco mocno, będzie to miało odstraszający efekt. Westchnąłem i skierowałem swe kroki do pokoju zabaw, gdzie wybrałem skórzany pasek. Wróciłem do sypialni i położyłem go na komodzie. Gdy będę patrzył na niego i na ławkę cały tydzień, może poczuję się gotowy na piątek. Mogłem to zrobić. Wiedziałem, że mogłem. Koniec końców byłem jej dominem, i to był moment, w którym w końcu zacznę grać swoją rolę.

Paul nauczył mnie trzech rodzajów dawania klapsów – erotyczne, rozgrzewające i karzące. Dałem Abigail zasmakować erotycznego lania z pejczem podczas naszego pierwszego weekendu razem. Lanie erotyczne zwiększało oczekiwanie, podnosiło przyjemność – przenosiło na nowy poziom. Inaczej niż dwa pozostałe rodzaje. Rozgrzewające było bardzo ważne dla Abigail. Jej skóra była blada, jasna i delikatna. Łatwo można było zostawić na niej siniaki. Musiałem to wziąć pod uwagę, być pewnym, że nie zostawię żadnych trwałych śladów. Dwadzieścia razów skórzanym paskiem mogłoby ją posiniaczyć, jeśli najpierw nie przygotowałbym właściwie jej tyłka. Nawet z rozgrzewaniem musiałem stąpać delikatnie, oceniając jej skórę, jej reakcję i jej emocje. Jej emocje... Będzie płakać. Doprowadzę ją do płaczu. Mogłem to zrobić? Musiałem, jeśli nasza relacja miała pójść naprzód. Jeśli nie umiałbym znieść widoku jej łez, nie miałem prawa trzymać jej jako uległej. To był zimny, twardy fakt naszej relacji.

76

Tłumaczenie: Ana_fifty

Poprosiłem Sarę, by zadzwoniła do Abigail w środę. Nadchodzący weekend, inaczej niż pozostałe, nie zacznie się posiłkiem przy kuchennym stole. Po pierwsze, wątpiłem bym umiał zjeść z Abigail przed ukaraniem jej. Po drugie, umawiając jej przyjazd na ósmą i uderzając prosto do mojej sypialni, nada to ton tej nocy. Zadzwoniłem do lokalnego schroniska by zorganizować spotkanie tak,by Apollo został na noc. Jeśli drużyna Jacksona przejdzie rozgrywki i tak będę musiał coś z nim z robić w następny weekend. Będzie mu łatwiej, gdy będzie miał przedtem próbny pobyt. I, przyznałem się sam przed sobą, chciałem się go pozbyć z domu.

Stałem w oknie spoglądając na podjazd w piątkowy wieczór, czekając na przyjazd Abigail. W końcu, usłyszałem odgłos wynajętego samochodu. Zamknąłem oczy. Możesz to zrobić. Musisz to zrobić. Moje ciało zesztywniało, gdy usłyszałem, jak zatrzasnęły się drzwi od samochodu. Była zaskoczona, że Apollo nie witał się z nią? Czy zmiana czasu przybycia dała jej cynk, że wiedziałem, że była mi nieposłuszna? Czy będzie wyglądała na skruszoną, gdy wejdzie do domu? Zadzwonił dzwonek do drzwi. Otworzyłem je i stała tam, wyglądając na zdezorientowaną, ale nie na skruszoną. Może spała w poniedziałek te swoje osiem godzin. –

Abigail – powiedziałem, machając, żeby weszła.

Weszła do środka i rozejrzała się dokoła. –

Miałaś dobry tydzień? - zapytałem, chcąc, aby mi powiedziała – Możesz odpowiedzieć.

–

Był w porządku.

Może jej był w porządku. Mój bezdyskusyjnie nie był. Mój był okropnie dezorientującym tygodniem, gdy próbowałem wypracować najlepszy sposób, by udźwignąć to, co stało się w niedzielną noc. –

W porządku? - Zapytałem, delikatnie irytując się jej odpowiedzią. Ale może, tylko może, nie złamała reguł. Dam jej jeszcze jedną szansę, zanim zapytam wprost – Nie jestem całkiem pewien, czy „w porządku” jest właściwą odpowiedzią.

Zdezorientowanie odmalowało się na jej twarzy. Tak. Był w porządku. Nie była nieposłuszna. Kara nie będzie potrzebna. Po raz pierwszy od pięciu 77

Tłumaczenie: Ana_fifty

dni poczułem, że mogłem oddychać. Westchnęła, i moje nadzieje zostały pogrzebane. –

Abigail – wziąłem głęboki oddech – Czy jest coś, co chciałabyś mi powiedzieć?

Popatrzyła na podłogę. –

Spałam tylko siedem godzin z niedzieli na poniedziałek.

Zamknąłem oczy. Pieprzony Jackson i jego umawianie się z Felicią. Pieprzona Abigail i jej łamanie zasad. Pieprzony ja za moje ustalenie, że dwadzieścia razów za stratę godziny snu będzie właściwą karą. I popierdolony ja jeszcze bardziej za myślenie, że bycie dominem Abigail było świetnym pomysłem. Ale... Dałem jej reguły, napisałem, jaka będzie kara i, pieprzyć to wszystko, byłem jej dominem. Wyprostowałem ramiona. –

Patrz na mnie, kiedy do mnie mówisz.

–

Spałam tylko siedem godzin z niedzieli na poniedziałek – Powiedziała, jasno tym razem. Abigail była kobietą, która potrafiła się przyznać do swoich błędów.

–

Siedem godzin? - Podszedłem do niej – Myślisz, że stworzyłem cały ten plan dla twojego dobrego samopoczucia, bo nudzę się i nie mam nic lepszego do roboty? Odpowiedz mi.

Może to było to. Może to wszystko było dla niej żartem. Może nigdy nie będzie brała nas poważnie, jeśli jej nie ukażę. –

Nie, Panie.

Przeproś za złamanie moich zasad. Ale ona tylko stała tam, zaczerwieniona i pełna strachu. –

Miałem plany na ten wieczór, Abigail – Powiedziałem – Rzeczy, które chciałem ci pokazać – a teraz biblioteka będzie

musiała poczekać – Zamiast tego będziemy musieli spędzić

wieczór w moim pokoju, pracując nad twoją karą. Chciałem żeby wiedziała, że nie tak miał wyglądać ten weekend. Jej nieposłuszeństwo zmieniło wszystko. Czy przeprosi? 78

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Przepraszam, że cię zawiodłam, Master.

Tak. Dziękuję. To właśnie jest to, co zrobiła. Zawiodła mnie. –

Będzie ci jeszcze bardziej przykro, kiedy z tobą skończę. Mój pokój. Natychmiast.

Patrzyłem, jak wspinała się po schodach i poszła prosto do sypialni. Potem opanowałem się, by być pewnym, że nie będę się zachowywał nierozważnie albo gniewnie i poskładałem się do kupy. Abigail była wystarczająco wystraszona – potrzebowałem się kontrolować. Podwinąłem rękawy i wszedłem po schodach. Czekała, naga, na ławce. W poprzedni weekend, widok jej nagiego tyłka spowodował moje fantazje. W ten weekend przypominał mi, że choć fantazje były miłe, nasza relacja miała reguły, a Abigail złamała jedną z nich. Złamane reguły ciągną za sobą konsekwencje. Jako ten, który je ustalił, wymuszałem ich dotrzymywanie i wykonywałem kary. Przejechałem ręka przez włosy. Nie musiałem tego lubić

i nie musiało mnie to cieszyć, ale

musiałem to zrobić. Podszedłem do ławki i delikatnie dotknąłem pupy Abigail. Podskoczyła. Nerwy. No to jest nas dwoje. –

Stosuję trzy rodzaje klapsów – powiedziałem, chcąc wytłumaczyć moje metody – Pierwsze, to lanie erotyczne. Używa się go, aby twoja przyjemność była większa, żeby było ekscytująco. Palcat, na przykład.

Przejechałem palcami przez jej pośladki do jej ciepłej cipki, po drodze mierząc jej tyłek, planując jak i gdzie uderzyć, gdy przyjdzie na to pora. Mimo tego, jak okropny był ten wieczór, chciałem, żeby wiedziała, że lanie może być przyjemne, że mogłem równie dobrze podniecić ją laniem, jak i ukarać. Mój dotyk stawał się ostrzejszy i patrzyłem, czy jej skóra w jakikolwiek sposób zmienia kolor. Uszczypnąłem ją, chcąc zobaczyć, jak staje się czerwona. Nie znałem jeszcze na tyle jej ciała, i robienie tego mogło mi pomóc ocenić, jak jej skóra będzie reagowała. –

Drugi rodzaj lania to kara. Nie odczujesz żadnej przyjemności. Jego zadaniem jest przypomnieć ci o konsekwencjach twojego nieposłuszeństwa. Stworzyłem zasady dla twojego dobrego samopoczucia, Abigail. Ile godzin powinnaś spać od niedzieli do czwartku? Odpowiedz.

79

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Osiem – wybełkotała.

–

Tak, osiem. Nie siedem. - Nieszanowanie moich reguł oznaczało nieszanowanie mnie Najwidoczniej zapomniałaś, więc bolący tyłek pomoże ci to zapamiętać na przyszłość.

Najprawdopodobniej obydwoje zapomnieliśmy kilka rzeczy i to pomoże nam obojgu. –

Trzeci rodzaj bicia to klapsy rozgrzewające. Używa się ich przed laniem za karę. Wiesz, dlaczego muszę użyć rozgrzewających klapsów?

Cisza. Położyłem pasek na ławce, zaraz obok jej twarzy. Musiała go zobaczyć. –

Ponieważ twój tyłek nie zniósłby kary od razu.

Ponieważ inaczej zostaną ci ślady. –

Dwadzieścia batów skórzanym pasem, Abigail – Ale musiałem przypomnieć jej, że miała wyjście. Mogła użyć swojego bezpiecznego słowa. Żadne z nas nie musiało przez to przechodzić – Chyba że jest coś, co chciałabyś powiedzieć.

Jeśli weszła w te umowę z jakiegokolwiek innego powodu niż chcieć mi służyć, jeśli nie była na sto procent pewna, że chciała być zdominowana, teraz się tego dowiem. Musiała tylko powiedzieć słowo, by zakończyć naszą relację. Milczała. –

Bardzo dobrze. - Jeśli ona mogła to znieść, to ja też.

Przygotowałem siebie samego i zacząłem dawać jej klapsy. Zacząłem delikatnie, upewniając się, że moja ręka za każdym razem ląduje w innym miejscu, stopniowo rozgrzewając obszary, na których miałem użyć paska – niezbyt wysoko, skupiając się na tym jej słodkim miejscu, gdzie jej uda łączą się z pupą. Mogłem widzieć, kiedy baty zmieniły się z w miarę przyjemnych na bolące, ponieważ zaczęła się wzdrygać przed każdym następnym. Jej tyłek zrobił się różowy i zacząłem ją uderzać ciut mocniej. Po kilka minutach przestałem. Przejechałem ręką po jej skórze, sprawdzając, czując ciepło, upewniając się, że było ok, aby kontynuować. Nie wzdrygała się na mój dotyk. Skóra wyglądała na czerwoną, ale wiedziałem, że jest w stanie znieść to, co miało nadejść. Miałem tylko nadzieję, że ja też mogłem. Wziąłem pasek do ręki. –

Licz, Abigail. 80

Tłumaczenie: Ana_fifty

Podniosłem rękę i pozwoliłem, by pas poleciał. I wylądował z solidnym plaśnięciem. –

Auuuu!

–

Co? - zapytałem, znów podnosząc ramię.

–

Raz – szybko odpowiedziała – Miałam na myśli, raz.

Spuściłem znów rękę w dół. –

Kurwa! - powiedziała, i zaraz się poprawiła – To znaczy dwa.

–

Uważaj na język - powiedziałem, uderzając trzeci raz.

–

Trz... trzy. - wystękała.

Przesunąłem się, więc czwarty raz wylądował w innym miejscu na skórze. Skoncentrowałem się na jej tyłku, planując naprzód, gdzie uderzyć kilka następnych razy. –

Cz... cztery – powiedziała, ale przesunęła rękę, by się zakryć dokładnie w momencie, gdy podniosłem rękę to piątego razu. Zatrzymałem się i spojrzałem uważnie na czerwoną skórę przede mną. Wciąż było ok. Miała się dobrze, ale się zasłoniła. Cholera jasna niech to weźmie. Nie nauczy się? Przysunąłem się do niej i wyszeptałem – Zakryj się jeszcze raz, a zwiąże cię i dodam jeszcze dziesięć.

Byłem zmęczony jej buntem. To się musiało skończyć. Dzisiaj. Teraz. Uderzyłem ją paskiem po raz piąty, szósty i siódmy. Szybko i biznesowo. Za każdym razem liczyła. Ósmy uderzył w nowe miejsce. Zaczęła łkać. –

Oś... osiem.

Dlaczego ja w ogóle zdecydowałem, że dwadzieścia batów było akceptowalną karą? Zatrzymałem się na moment, by przejechać ręką po jej skórze. Wciąż w porządku. Wciąż nie będzie sińców. Robiłem co mogłem, by uciszyć mój mózg na dziewiąty, dziesiąty, jedenasty i dwunasty raz, ale nie umiałem. Musiałem skoncentrować się na niej, na jej odpowiedziach, by być pewnym, że nie byłem dla niej zbyt twardy. Czy płakała z szoku? Czy ból był naprawdę zbyt duży? –

Trzy... naście.

Znów się zatrzymałem. Kurwa. Jeszcze siedem. Powinienem przerwać? Ja powinienem użyć słowa bezpieczeństwa? Nie, jeszcze nie. Z nią było w porządku. Musiałem iść naprzód. 81

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Czternaście.

Przy piętnastym przestała liczyć. –

Abigail – wychrypiałem.

–

Przepraszam – sapała, by złapać oddech – Pię... tnaś... cie.

Jeszcze pięć. Moja koncentracja właśnie strzeliła mi w kolano. Oto przede mną była Abigail King, kobieta, której pragnąłem i którą wielbiłem przez tyle pieprzonych lat, że trudno zliczyć. I doprowadziłem ją do płaczu. I sprawię, że będzie płakała jeszcze bardziej. Po prostu przez to przejdź. Moje baty były teraz lżejsze, ale wiedziałem, że ona nawet tego nie zauważała. Byle dotknięcie będzie ją bolało po tym, co jej właśnie zaserwowałem. –

O Boże, szesnaście – wzięła szarpany oddech – Proszę.

Zatrzymałem się i oparłem ręce po obu stronach jej ciała. Nie byłem już niczego pewien. Nie byłem pewien, czy mogłem kontynuować. Nie byłem pewien, czy powinienem. Czy ona w końcu użyje swojego słowa bezpieczeństwa? Czy to ją mogło złamać? Dwadzieścia batów skórzanym pasem? Za straconą godzinę snu? Cofnąłem się, podnosząc rękę w górę i opuszczając ją. Jej ciało szarpnęło. –

Siedemnaście. Och, proszę – płakała – Lepsza. Będę lepsza.

Po prostu przez to przejdź. Jeszcze raz przejechałem po niej ręką oceniając. Zniesie jeszcze trzy? Może. Jeśli będą lekkie. –

Osiemnaście – wyszeptała – Będę spała dziesięć godzin.

Jeszcze dwa, West. Przejdź przez to. –

Przestań błagać - Nie udźwignąłbym jej błagania.

Uderzyłem raz jeszcze. Delikatniej niż kiedykolwiek. –

Dzie... dzie... więtnaś... cie.

Wyprostowałem plecy jeszcze raz. Czy to się kiedykolwiek skończy? Chrząknąłem. Zmusiłem się do mówienia. –

Ile godzin masz spać, Abigail? Odpowiedz.

Jej ciało się trzęsło, szarpało na ławce.

82

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Os... os... osiem. - w połowie się dławiła, w połowie smarkała.

Jeszcze jeden, powiedziałem sobie. Jeszcze jeden. Z pewnością możesz unieść jeszcze jeden. I wiedziałem, że mówię to sobie, ponieważ nie miałem żadnych wątpliwości w mojej głowie, że Abigail była silniejsza ode mnie. Że mogła znieść to, co jej dałem. Opuściłem pas ostatni raz. –

Dwa... dzieścia.

Jej szloch wypełniał powietrze. Mój Boże, West. Coś ty zrobił? Popatrz, co zrobiłeś tej pięknej istocie. Byłem chory. Byłem nienormalny i chory z powodu tego, co zrobiłem. Musiałem się jej pozbyć z pokoju. Nie mogłem na nią patrzeć. Nie mogłem patrzeć na to, co zrobiłem. Wydałem z głębi siebie najbardziej surowy głos, jaki mogłem znaleźć. –

Umyj twarz i idź do sypialni. Masz sen do nadrobienia.

Zaczekałem, aż utykając wyszła z sypialni i opadłem na ławkę, chowając twarz w rękach.

83

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 11

Odgłos płynącej wody, stopniowo spływającej swoją drogą przywrócił mi świadomość i powoli wracałem do siebie. Jeszcze raz, jak się okazało, Abigail dowiodła, że jest silniejsza ode mnie. Gdy powiedziałem jej, by umyła twarz i poszła do swojego pokoju, zrobiła to bez wahania. Nie tak, jak ja. Słaniałem się po moim pokoju, tarzając się w użalaniu nad sobą. Wewnętrzny głos szeptał, że powinienem iść do niej. Zaopiekować się nią, bo desperacko tego potrzebowała. Ale moja duma trzymała mnie tam, gdzie byłem. Gdy pójdę do niej i się złamię, a bałem się, że tak się mogło stać, zapewne chciałaby wiedzieć, dlaczego domin z wieloletnim doświadczeniem rozpadł się po ukaraniu jej. Jedna rzecz pociągnęłaby by za sobą drugą i ona odkryłaby prawdę – że wiedziałem o niej, nim jej zgłoszenie wylądowało na moim biurku. Poczekałem, aż woda w jej łazience przestała lecieć i przystanąłem, nasłuchując, kilka minut dłużej, nim wyszedłem na korytarz. Płakała. Znowu. Podszedłem do jej drzwi i płacz ucichł. Położyłem rękę na gałce w drzwiach, ale poczucie winy powstrzymało mnie by ją obrócić. Wiedziałem, jak będzie wyglądała. Cieknący nos. Mokre oczy. Łzy spływające po policzkach. Ale najgorsze byłoby to, co będzie wyrażała jej twarz? Nienawiść? Strach? Ból? Gdy sięgnąłbym do niej, będzie uciekać przez moim dotykiem? Gy będę mówił, będzie chciała mnie słuchać? Westchnąłem. Nie potrafiłem tego zrobić. Nie potrafiłem spojrzeć jej w twarz. Zabrałem rękę i położyłem ją płasko na jej drzwiach. Nie umiem, Abigail. Nie jestem wystarczająco silny. Wybacz mi.

84

Tłumaczenie: Ana_fifty

Było zbyt wcześnie, by iść spać – nie było jeszcze dziewiątej – a dom był zbyt cichy. Zacząłem żałować mojej decyzji oddania Apolla na noc. Poszedłem do kuchni i podniosłem telefon, by sprawdzić, co z nim. –

Witam, panie West – powiedziała recepcjonistka, gdy się przedstawiłem – Jak się pan miewa?

Nie w nastroju na pogawędkę. –

Jak się ma Apollo? - zapytałem.

–

Bardzo dobrze, proszę pana. O wiele lepiej niż ostatnio.

Nie umiałem nawet wydusić z siebie energii, by się ucieszyć. –

Przyjedzie pan po niego jutro i w pół do jedenastej rano? - zapytała.

–

Tak.

–

I podrzuci go pan znów w piątek – mogłem usłyszeć uśmiech w jej głosie – Oczywiście zakładając, że wygramy w ten weekend.

To był moment, w którym zwykle rzucałem jakiś bystry żart o futbolu. Na nieszczęście, nie miałem w sobie żadnego bystrego hasła. –

Widzimy się jutro – powiedziałem, rozłączając się. Przeszedłem przez dom, podwójnie sprawdzając zamki i alarm. Nasłuchiwałem, czy nie

słychać kroków na górze, ale nic. Co mnie cieszyło. Jeśli choć jedno z nas miało spać tej nocy to chciałem, by to była ona. Bez zastanowienia skierowałem swoje kroki do biblioteki i do mojego fortepianu. Czułem kłujący ból gdy pomyślałem, jak chciałem, by wyglądał ten weekend. Jeśli będę miał szczęście i Abigail zostanie ze mną, może później pokażę jej bibliotekę. Usiadłem do fortepianu, próbując zdecydować, co zagrać. Melodia, którą skomponowałem w zeszły weekend, ta inspirowana pięknem Abigail, szydziła ze mnie. Jak śmiałem grać o jej pięknie? Jakie miałem prawo do tego po tym, co jej zrobiłem? Nie miałem prawa. Złość przepłynęła przeze mnie i pozwoliłem wyjść moim frustracjom przez klawisze fortepianu, grając szaleńcze nuty, które uderzały w mojej głowie. Przez długi czas byłem zagubiony w gniewie, ale, jak zawsze, gra pozwalała mi się uspokoić. W końcu słodycz - esencja Abigail, zawładnęła mną, a ja znalazłem w sobie dość siły, by zrobić wszystko, aby mnie to 85

Tłumaczenie: Ana_fifty

ogarnęło do końca.

Następnego ranka powiedziałem sobie, że nie byłem tchórzem. Dawałem Abigail czas. Czas na co? Nie miałem zielonego pojęcia. Wiedziałem jedynie, że nie byłem jeszcze gotowy, by spojrzeć na nią i jak podejrzewałem, ona czuła to samo. Opuściłem dom zaraz po szóstej i pojechałem do miasta, do mojego biura. Trzy godziny później, nie zrobiłem niczego twórczego, tylko wróciłem myślami do notatki, którą zostawiłem w kuchni. Czy Abigail ją znalazła? Czy wciąż będzie w moim domu gdy wrócę w południe? Musiałem z kimś porozmawiać, z kimś, kto mógłby mnie zrozumieć. Spojrzałem na zegarek, wziąłem do ręki telefon i zrobiłem coś, czego nie robiłem od miesięcy – zadzwoniłem do Paul'a. –

Słucham? - miły kobiecy głos odezwał się po drugiej stronie.

–

Christine, cześć – powiedziałem – To ja, Nathaniel.

Christine i Paul byli małżeństwem od trzech lat. A ona była również jego uległą. –

Nathaniel, zbyt długo się nie słyszeliśmy.

–

Wiem – powiedziałem, wciąż nie będąc gotowym na pogawędki – Jest tam gdzieś Paul?

–

Jest tutaj, poczekaj.

Usłyszałem jakieś przytłumione głosy, a potem niezaprzeczalnie odgłos buziaka. –

Nathaniel – powiedział Paul – Co się dzieje?

I wtedy wszystko ze mnie wyszło. Długo mówiłem o Abigail, że była niedoświadczona, że wziąłem ja na swoją uległą i w końcu przeszedłem do detali ostatniej nocy – do reguł, które miałem, jak jedną złamała, do kary. Przez cały ten czas Paul pozwalał mi mówić i robił odpowiednie komentarze. Tak, kara była potrzebna. Tak, zawsze jest trudno ukarać uległą. Tak, to jest normalne. Tak, przechodziłem przez to. Tak, nasza relacja rozwijała się od tego momentu. Ufając Paul'owi, że wiedział dokładnie, czego potrzebowałem, czułem się lepiej z każdą chwilą. –

Co zrobiłeś po zastosowaniu kary? - zapytał.

–

No, rozmawiam z tobą – odpowiedziałem bez zastanowienia.

I w momencie, w którym te słowa wypłynęły ze mnie, zrozumiałem swój błąd. –

Rozumiem – powiedział – Ale pytam, co zrobiłeś dla niej po karze?

Nie umiałem nic powiedzieć. Pierwszy raz w życiu zabrakło mi słów. 86

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Nathaniel – powiedział, gdy cisza zaczęła się robić niezręczna – Proszę, powiedz mi, że źle interpretuję twoje wahanie. Jak poszła opieka po wykonaniu kary?

–

Nie zrobiłem... to znaczy.... nie umiałem...

–

Opieka, Nathaniel – powiedział z większą siłą – Co zrobiłeś?

Zamknąłem oczy. –

Nic.

–

Zlałeś skórzanym pasem, dwadzieścia razy, niedoświadczoną uległą i nie zrobiłeś potem nic, by się nią zaopiekować?

–

Nie umiałem spojrzeć jej w twarz... Nie sądziłem, by chciałaby... - przestałem mówić.

Nie było usprawiedliwienia dla mojego zachowania. –

Ja... to jest.. ja – powiedział Paul, drwiąco – Tu nie chodzi o ciebie, Nathanielu, i jeśli nie rozumiesz tego, nie masz prawa mieć uległej.

Miał rację. Nie mogłem się z nim kłócić. –

Kobieta oddaje ci swoją uległość, a twoją odpowiedzialnością jest traktować tę uległość z szacunkiem, na jaki zasługuje – usłyszałem, jak uderzył pięścią w stół – Kurwa, Nathaniel, wytrenowałem cię lepiej niż to, co właśnie pokazałeś. Czy wszystkie swoje uległe traktowałeś z takim samym brakiem troski? Zapominając, że twoje potrzeby są na drugim miejscu, przed ich potrzebami?

–

Nie – wyszeptałem.

–

Chcę, żebyś coś zrozumiał – powiedział zimnym, spokojnym głosem, którego wiedziałem, że używał, by podkreślić swoje niezadowolenie – Jedyny powód, dla którego nie wskakuję do pierwszego samolotu do Nowego Jorku, by zlać twoją dupę czterdzieści razy skórzaną paletką (wiosełkiem)8 jest to, że Christine lada moment wyda na świat nasze pierwsze dziecko.

Mógł to zrobić. Wiedziałem, że mógłby. I myślę, że nawet, gdyby nie był moim mistrzem, to i tak pozwoliłbym mu. Wolałem to, niż ból, który zżerał mnie od środka. Czterdzieści razów skórzaną paletką skończyło by się i tyle. Nie zostawiłoby gryzącego bólu. –

Nie mogę w to uwierzyć. Naprawdę nie mogę – przerwał na chwilę – Gdzie ona jest? Pozwól mi z nią porozmawiać.

8

Zdjęcie w dodatkach, sądząc po tonie Paula – boli bardziej niż paskiem :P

87

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Nie ma jej tu. Jestem w swoim biurze, w mieście.

–

Zostawiłeś ją samą? Samej sobie?

–

Tak.

Cisza po drugiej stronie telefonu. I w końcu: –

Część mnie ma nadzieję, że nie będzie jej już w twoim domu, kiedy wrócisz. Że cię zostawi.

To moja największa obawa. –

Ale część mnie – kontynuował – myśli, że to z pewnością byłoby to dla ciebie zbyt łatwe. Chcę, żeby tam była i chcę, żebyś rozwiązał tę sytuację z nią.

Zachowałem milczenie. –

Co masz zamiar zrobić? - zapytał - Jak masz zamiar to naprawić?

Wziąłem głęboki oddech i opisałem moje plany na ten dzień. Po opowiedzeniu wszystkich szczegółów w końcu się rozłączyłem obiecując, że zadzwonię później w ciągu dnia.

Zabrałem Apolla ze schroniska i pojechałem do domu, odetchnąwszy z ulgą, gdy podjechawszy pod dom

zobaczyłem ruch przez okno kuchenne. Wszedłem do domu po cichu,

ale Apollo wyminął mnie i pobiegł korytarzem do kuchni, drapiąc pazurami po drewnianej podłodze. Stłumiony pisk doszedł z korytarza, po którym nadeszło głośne „hau”, i pomimo wszystko uśmiechnąłem się. Wciąż była w domu. I to w kuchni. Przygotowując obiad. Chleb, rozpoznałem po zapachu rozchodzącym się po domu. To mi powiedziało coś, czego się obawiałem – prawdopodobnie cały dzień nie usiadła. A powinna. Musiała usiąść i zobaczyć, że jej tyłek nie był aż tak bolący jak myślała w swojej głowie, że jest. Poszedłem do salonu i wziąłem poduszkę z kanapy. Z komody na pościel wyjąłem stos ręczników i włożyłem je do suszarki, by się ogrzały. Potem poszedłem do jadalni i położyłem poduszkę na krześle obok mojego. Musiałem się skupić z powrotem na niej. Natychmiast. Moje serce tonęło, gdy weszła do jadalni w południe. Tonęło, ponieważ nagle odgadłem, że są gorsze rzeczy w życiu, niż twarz Abigail pełna bólu, strachu, albo nawet nienawiści. Najgorszą rzeczą było to, że twarz Abigail nie wyrażała nic. 88

Tłumaczenie: Ana_fifty

Jej ręce delikatnie się trzęsły gdy postawiła talerz przede mną, ale jej oczy były puste. Widzisz, co zrobiłeś? Zabiłeś jej światło. –

Zjedz ze mną – powiedziałem, bo to była jedyna rzecz, którą umiałem z siebie wypluć.

Wróciła do kuchni, i pozwoliłem sobie na moment zamknąć oczy i zebrać myśli. Wciąż tutaj była. Chciała zostać. Wciąż chciała, bym był jej dominem. Wróciła do jadalni i zatrzymała się na minutkę, gdy odsunęła krzesło i zobaczyła poduszkę. Usiądź Abigail. Musisz zobaczyć, że nie jest tak źle, jak myślisz. Usiadła ostrożnie, testując. Prawie mogłem usłyszeć westchnienie ulgi, gdy usiadła. Gdybym był dominem, jakim powinienem być, byłbym w domu na śniadaniu i wtedy zmusiłbym ją, by usiadła. Jedliśmy w ciszy. Oczywiście, że jedliśmy w ciszy – nie mówiła przy tym stole. Czemu zdecydowałem, by jeść tutaj, zamiast przy stole kuchennym? Bo jesteś tchórzem. Bo nie chciałeś, żeby powiedziała to, co myśli. A teraz przebolej to i odezwij się do niej. –

Popatrz na mnie, Abigail.

Podskoczyła. Kurwa. Znów będziemy to przerabiać. Jej puste oczy spojrzały na mnie, i wykrzesałem z siebie siłę, by kontynuować. –

Nie lubię cię karać. - Niedopowiedzenie roku – Ale mam zasady i kiedy je złamiesz, ukarzę cię. Szybko i mocno.

I choć ostatnia noc zraniła nas oboje, ona musi zrozumieć sens tego, jeśli mamy iść dalej. –

I, nie zwykłem mówić pochwał, ale wczoraj świetnie się spisałaś. O wiele lepiej, niż się spodziewałem.

Moje słowa wybrzmiały i coś błysnęło w jej oczach przez ułamek sekundy. Nie zasłużyłem na tę iskierkę. –

Skończ jeść i spotkaj się ze mną we foyer za pół godziny w swoim szlafroku.

Odszedłem od stołu, wziąłem ręczniki na zewnątrz i włączyłem jacuzzi. Gdy to zrobiłem, wszedłem z powrotem do środka, przebrałem się w szlafrok i czekałem na Abigail, aż do mnie dołączy. –

Chodź za mną. - powiedziałem, gdy się spotkaliśmy.

Jej oczy były pełne pytań, ale nie powiedziała ani słowa gdy szliśmy przez salon i skierowaliśmy 89

Tłumaczenie: Ana_fifty

się na zewnątrz. Nie zawahała się, gdy otworzyłem drzwi – po prostu przez nie przeszła, tak jakby to było zupełnie normalne - wychodzić na zewnątrz, w szlafroku, w styczniu. Stała i czekała na instrukcje, gdy podeszliśmy do jacuzzi. Podszedłem do niej bliżej i wdychałem jej cudowny zapach. Tak, wciąż tu była. Tak, to wciąż mogło zadziałać. Rozwiązałem jej szlafrok, żeby zobaczyć, czy kara zostawiła jakiekolwiek ciągnące się ślady. Proszę, niech nie będzie żadnych śladów. –

Odwróć się – powiedziałem.

Odwróciła się powoli, prawie zawstydzona. –

Dobrze – powiedziałem, przebiegając ręką po jasnej skórze jej pupy. Nie wzdrygnęła się. Nie ma siniaków.

Zsunąłem swój szlafrok i wziąłem jej dłoń, prowadząc ją do jakuzzi. –

Będzie trochę piekło – ostrzegłem – Ale szybko powinno przestać.

Musiałem zaprowadzić ją do wody, musiałem sprawić, żeby trochę się zrelaksowała. Westchnęła, gdy weszła do basenu. Mogłem sobie wyobrazić, moment ukłucia, jaki to musiało wywołać, ale wiedziałem, czego potrzebuje jej ciało. Wiedziałem, że potem poczuje się lepiej. –

Nie będzie dzisiaj bólu. Tylko przyjemność. - powiedziałem, ciągnąc ją, by usiadła prostopadle na mich kolanach tak, że nie było nacisku na jej tyłek.

Ona, siedząca na moich kolanach to było coś więcej niż to, na co zasługiwałem. Więcej, niż miałem prawo oczekiwać. Ale byłem zachłannym sukinsynem i chciałem więcej. Chciałem, by mnie dotknęła. Chciałem jej rąk na sobie. Skubałem jej szyję. –

Dotknij mnie – wyszeptałem.

Dotknij mnie. Powiedz, że wszystko między nami ok. Powiedz mi, że możemy przejść ponad wczorajszym wieczorem. Delikatna dłoń przejechała po mojej piersi i jęknąłem z przyjemności. Tak. Jej ręka musnęła mnie niżej i złapała za mnie. Wciągnąłem powietrze. –

Obiema rękami.

Wzięła mojego kutasa w obie ręce i potem mnie ścisnęła. Kurwa, dobrze mnie znała. –

Szybko się uczysz. 90

Tłumaczenie: Ana_fifty

Obróciłem ją delikatnie, więc siedziała na mnie okrakiem, troskliwie upewniając się, że w tej pozycji nie było niepotrzebnego nacisku na jej pupę. Poczułem gwałtowny zachwyt. Zachwyt, że wciąż była ze mną i zachwyt że znów mogliśmy być razem w ten sposób. Pomasowałem jej ramiona. –

Wszystko w porządku? Możemy tak po prostu siedzieć, jeśli chcesz.

Potrząsnęła głową. –

Mów do mnie – błagałem. Siedziała dokładnie naprzeciw mojego kutasa i było mi zbyt cholernie ciężko myśleć jasno. Jeśli chciała tylko siedzieć, lepiej, żeby mi to szybko powiedziała.

–

Chcę... - zaczęła, a ja ucieszyłem się na dźwięk jej głosu – Chcę, żebyś mnie dotknął.

Nie musiała mi tego powtarzać dwa razy. Przejechałem rękoma po jej plecach, pocierając je i masując. Jej mięśnie były spięte i naprężone, i nie chciałem niczego więcej niż poczuć jej odprężenie pod moim dotykiem. Chciałem przynieść jej ciału przyjemność. Jej wargi się rozwarły i powoli kreśliłem jej piersi i muskałem linię jej klatki piersiowej. Popatrzyła na mnie pytająco. –

O co chodzi? - zapytałem – Powiedz mi.

Oblizała usta. –

Mogę cię dotknąć?

Uśmiechnąłem się i wziąłem jej jej dłonie, które były po jej obu stronach i położyłem na mojej piersi. –

Wszystko, czego chcesz.

Przez kilka następnych minut, odkrywaliśmy siebie nawzajem swoimi dłońmi używając delikatnego dotyku, oboje i pod wodą i nad. Nie spieszyłem się, i powoli jej ciało odprężało się dla mnie. W końcu napięcie z powodu bólu odeszło, zostawiając jedynie palące pragnienie z potrzeby. I w momencie, gdy jej ciało odpowiedziało na mój dotyk, poczułem, jak mój własny ból się rozpuszcza. Poczułem, jak moja własna potrzeba ożywa. Mogłem to zrobić, powiedziałem sobie, mogłem być jej dominem. Przeszliśmy przez jej pierwszą karę i mogliśmy ruszyć dalej. Wsunąłem w nią palec i zaczęła się ruszać na mojej ręce. –

Gotowa jesteś, czyż nie, Abigail? - droczyłem się z nią. 91

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Tak, proszę – wyszeptała.

Wziąłem jej biodra i powoli posadziłem ją na moim kutasie. Była nawet cieplejsza, niż woda. Podniosłem ją i obniżyłem moimi rękami, upewniając się, że nie dotykam jej tyłka. Owinęła ręce wokół mojej szyi i pchnęła się głębiej na mnie. Trzymałem jej biodra, więc nie mogła się ruszać, i pchałem w nią delikatnie tam i z powrotem. –

Pozwól mi to robić, Abigail. Ty po prostu czuj.

Opuściła głowę do przodu, zanurzając swoje ręce w moje włosy i wyszeptała delikatne: –

Ok.

Pracowałem moimi biodrami pod nią, drocząc się z nią, drażniąc ją. Upewniając się, że czuła każdą uncję możliwej rozkoszy. W wodzie czułem, jakby nic nie ważyła. Widziałem pot, który zaczął się zbierać na jej twarzy i pchnąłem mocniej, chcąc przynieść jej uwolnienie. Nie chcąc niczego więcej, jak tylko zastąpić ból z nocy rozkoszą. –

Dojdź dla mnie – powiedziałem i przekręciłem biodra, by wślizgnąć się głębiej. - Pozwól mi zobaczyć, jak dochodzisz.

Skoncentrowana przygryzła wargę

i wypuściła z siebie jęk, gdy zacisnęła się wokół mnie.

Pchnąłem w nią ponownie, czując jak jej orgazm uwolnił mój własny i i opróżniłem w niej siebie samego. Jej głowa spoczęła na moim ramieniu, gdy odprężyliśmy się. W końcu wziąłem ją i z powrotem posadziłem ją na moich kolanach, ciesząc się parą i ciepłem jacuzzi, rozkoszując się następstwem naszej wspólnej rozkoszy. –

Posiedźmy tu jeszcze trochę i odpocznijmy – powiedziałem, nagle zmęczony z powodu emocjonalnego zamieszania z poprzedniej nocy i sprzecznych emocji dzisiejszego poranka.

Siedzieliśmy w

ciszy, żadne z nas nie było gotowe na żadną głębszą rozmowę, oboje

potrzebowaliśmy tylko zapewnienia, że z nami wciąż wszystko jest dobrze. Po tym, jak posiedzieliśmy chwilę, zauważyłem, że jej twarz była gorąca i wiedziałem, że powinna już wyjść z wody. Wyszedłem pierwszy, biorąc ręcznik i rozłożyłem go dla niej. –

Abigail.

Owinąłem ją w niego, gdy wyszła z basenu i wysuszyłem ją delikatnie. Potem wziąłem mój własny. 92

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Jak się czujesz? - zapytałem, wycierając moje nogi i resztę ciała.

Ziewnęła. –

Zmęczona.

Oczywiście, że była zmęczona – prawdopodobnie nie spała dużo w nocy, a sen który złapała, pewnie był mało skuteczny. –

Chciałbyś się zdrzemnąć? - zapytałem.

Zdziwienie pojawiło się na jej twarzy i uśmiechnęła się. –

Tak.

Zaprowadziłem ją do domu i przytrzymałem dla niej drzwi. –

Więc idź i odpocznij, i nie martw się o kolację, ja coś ugotuję.

93

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 12

W niedzielny wieczór wróciłem myślami do tego, jak minęła reszta weekendu z Abigail. Jaka wypoczęta pojawiła się w sobotni wieczór. Jej zachwyt kolacją, która przygotowałem. Jednak w głównej mierze wróciłem myślami do rozmowy, którą wieczorem odbyłem z Paulem. Był spokojniejszy i nie straszył mnie już czterdziestoma razami. Ale wciąż wiedziałem, że na nie zasłużyłem. Gdy Abigail wyjechała, poszedłem do domu Lindy na kolację. Raz w miesiącu, Jackson, Todd, Elaina i ja spotykaliśmy się wszyscy razem na kolacji u mojej ciotki. W ten wieczór mieliśmy przedyskutować nadchodzący weekend w Filadelfii. Chciałem zaskoczyć Abigail, więc nic jej o Filadelfii nie wspomniałem. Gdy przyjedzie w piątek wieczorem, zawiozę ją na lotnisko i polecimy moim prywatnym samolotem. Spędzimy tam weekend, oglądając mecz w niedzielę i wrócimy w niedzielny wieczór. Perfekcyjny weekend.

Elaina czekała na mnie w środku, we foyer domu Lindy. –

Gdzie jest Abby? - zapytała, gdy odwieszałem swój płaszcz do szafy.

Uśmiechnąłem się na sam dźwięk jej imienia. –

Miała inne plany na wieczór. - Nie zapytałem jej, chciałem powiedzieć. Nie chciałem, by poczuła się zobligowana – Czy Jackson przyprowadził Felicję?

Przewróciła oczami. –

Jackson jeszcze nie wrócił.

–

Cóż, w takim razie – powiedziałem – Postawiłoby to Abigail w niekomfortowej sytuacji, prawda? Wiedząc, że jest z nami, podczas gdy Felicia została z tyłu.

–

Jak się Abby miewała podczas tego weekendu?

–

Dobrze – to była prawda. Była bardziej sobą, gdy opuszczała mój dom wcześniej.

Wróciłem myślami do naszego pożegnania.

94

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Miłego tygodnia, Abigail – powiedziałem, muskając jej ramię opuszkami palców.

–

Dziękuję – patrzyła w dół.

–

Popatrz na mnie – rozkazałem. Gdy spotkała moje oczy, uśmiechnęła się. - O szóstej w piątek?

Jej oczy zrobiły się szerokie. –

O szóstej.

–

Zatem do zobaczenia – powiedziałem, otwierając frontowe drzwi i obserwując, jak wdrapywała się do czekającego samochodu.

Jeszcze pięć dni.

–

Nathaniel? - zapytała Elaina.

–

Co? - powiedziałem – Przepraszam, ja byłem... uhhh, po prostu myślałem p francuskich tostach Abigail.

–

Uhm, jasne. Francuskie tosty. To tak to nazywają single w dzisiejszych czasach9?

Zamrugałem. –

Nie, prawdziwe francuskie tosty. Abigail jest genialną kucharką.

–

Żartowałam, Jezu, rozluźnij się.

Poszliśmy prosto do jadalni. Uścisnąłem Lindę i pocałowałem ja w policzek. –

Nathaniel – powiedziała – Miałam nadzieję, że przyprowadzisz Abby.

–

Może następnym razem. Potrzebujesz jakiejś pomocy?

–

Nie, Todd mi pomaga.

Todd wszedł niosąc tacę z przepysznie wyglądającymi kornwalijskimi pieczonymi kurczakami 10 i skierowaliśmy się do ogromnego stołu w jadalni. –

Nathaniel – Elaina usiadła – Nie mówiłeś, że Abby pracuje w oddziale biblioteki w środkowej części miasta?

–

Tak.

–

Świetnie – położyła sobie serwetkę na kolanach – Mam zamiar zaprosić ją na lunch w czwartek. Myślisz, że pójdzie?

Jakaś część mnie zastanawiała się, ile Elaina wiedziała o moim stylu życiu. Wydawało mi się, że dobrze się z tym ukrywałem, ale było coś w sposobie, w jaki Elaina na mnie patrzyła. Niektóre z jej 9 W slangu określenie „francuskie tosty” oznacza również bzykanko. 10 Oryg. Cornish game hens – nadziewane, pieczone w całości kurczaki po kornwalijsku. Zdjęcie przy rozdziale, jeśli ktoś jest zainteresowany przepisem, to zachęcam do googlania ;)

95

Tłumaczenie: Ana_fifty

komentarzy mnie zastanawiały. –

Jestem pewien, że z przyjemnością zje z tobą lunch – powiedziałem – Chcesz jej numer?

–

Nie, postanowiłam ją zaskoczyć.

Elaina zadzwoniła do mnie w czwartkowe popołudnie. –

Właśnie rozmawiałam z Abby. Spotkamy się w „Delphina” za pół godziny. Mam zamiar opowiedzieć jej twoje wszystkie ciemne i mroczne sekrety.

–

Zrób to – zaśmiałem się, pewny, że nic, co Elaina mogła powiedzieć Abigail nie przerazi jej. Nie, po ostatnim weekendzie. - I opowiedz mi, jak poszło.

Usiadłem przy biurku i pomyślałem o zabraniu Abigail do „Delphina”. Czy chciałem pakować się w relację z nią, która na zawsze będzie zdefiniowana przez nasze seksualne natury? Czy mogłem ją o to prosić i oczekiwać, że zaakceptuje mnie jako faceta? Tak samo, jak domina? U Paula i Christine to zadziałało, ale oni nie mieli za sobą takiej historii, jaką ja miałem z Abigail. Zaczęli od początku jasno definiując się jako domin i uległa, i ich relacja coraz bardziej się rozwijała. I z czym chcesz to porównać? Zapytałem sam siebie. Krążyłeś wokół jakieś dziewczyny nie mając nigdy na tyle jaj, by zaprosić ja na normalną randkę? Ale nie byłem normalnym facetem. Wiedziałem, że nigdy nie będę normalnym facetem. Zawsze będę dominem. Może pewnego dnia mógłbym zmieszać te dwa pragnienia razem, ale czy naprawdę chciałem tego próbować z Abigail? Czy ona by chciała, bym je mieszał? Nie, powiedziałem sobie. Lepiej myśleć, że życie takie jak Paula i Christine było wyjątkiem, czymś, czego nie mogłem mieć. Bezpieczniej było sobie wyobrażać, co by było gdyby, zamiast spróbować i zawieść. Zawiodłem z Melanie. To doświadczenie wciąż mnie nawiedzało.

Wcześnie w naszej relacji powiedziałem Melanie o mojej seksualnej naturze. Wiedziała wszystko o moich ostatnich uległych, obu zaobrożowanych i tych bez obroży. Była całkowicie świadoma moich doświadczeń z przeszłości i przerażona, że chciałem spróbować czegoś bardziej tradycyjnego z nią. Seks z Melanie to był tylko seks. Działo się. Stało się. Nie ma o czym specjalnie mówić. 96

Tłumaczenie: Ana_fifty

Zwyciężyłem moją naturę domina i powiedziałem sobie, że seks z czasem będzie lepszy. Musiałem się po prostu przyzwyczaić do bycia normalnym. Nigdy nie wspomniałem Melanie jak nasz seks pozostawiał mnie niezaspokojonym, ale podejrzewałem, że wiedziała. Czasami, próbowała mnie zmusić, bym ją związał i dał jej klapsy. Zawsze się uśmiechałem i mówiłem, że może później, wiedząc bardzo dobrze, że to „później” nigdy nie nadejdzie. Przez pięć miesięcy, próbowałem zdusić samego siebie, i przez pięć miesięcy potrzeba stawała się bardziej wyraźna. Stawałem się coraz bardziej niespokojny. Bardziej szorstki i niemiły. Czekałem na czwartek. W czwartkowe wieczory Melanie zawsze jadła kolację ze swoimi rodzicami i spędzała resztę wieczoru opiekując się swoją babcią, która też tam mieszkała. Poczekałem do siódmej, a potem wziąłem klucz do mojego pokoju zabaw i wszedłem do środka, czego unikałem od pięciu miesięcy. Obszedłem go, dotykając wyposażenia. Przypominając sobie. Kusiło mnie, by zadzwonić do kogoś i odbyć z nim scenę – tylko raz – ale nie mogłem tego zrobić. Nie mogłem tego zrobić Melanie. Odgrywanie sceny sprawi, że zawiodę. Powiedziałem Melanie, że przeszłość była już za mną i wierzyłem w to. Skoro tak, to dlaczego wciąż miałem pokój zabaw? Czemu nie wyrzuciłem wszystkiego? Ponieważ wiedziałem, że nie uda mi się od tego odejść. Wziąłem zamszowy bat

11

ze ściany i przejechałem palcami przez jego nitki, przypominając sobie

ostatni raz, gdy go używałem. Zaprosiłem bliskiego mi przyjaciela domina i jego zaobrożowaną uległą do mojego pokoju zabaw jakoś zaraz po zerwaniu z Beth. Kilka godzin później byliśmy głęboko zaangażowani w scenę. Jen była na kolanach przez Carterem, jego kutas był w jej ustach. Na żądanie Cartera, biczowałem ją zamszowym batem. Uderzałem w rytmie, zgodnie z każdym pchnięciem bioder Cartera, moje oczy i uwaga były skoncentrowane na Jen – jej oddechu, jej ruchach. Mój własny kutas stawał się twardy gdy czekałem, aż Carter uwolni się w jej ustach. On się nie spieszył, jego ręce burzyły jej włosy, wstrzymywał się tak długo, jak mógł. –

Cholera, Nathaniel – powiedział – Jej usta są takie gorące. Jeśli chciałbyś, by ci usłużyła, proszę bardzo, nie mam z tym problemu.

Znałem wielu dominów, którzy dzielili się swoimi uległymi, i, podczas gdy mnie to nigdy nie przeszkadzało, 11 Dużo dziś tych przypisów :) Nie wiem, jak to się fachowo nazywa, ale opisałam chyba dobrze, a zdjęcie ku pomocy jest w dodatkach :)

97

Tłumaczenie: Ana_fifty

ja nie dzieliłem się swoimi zaobrożowanymi uległymi. Byłbym hipokrytą, gdybym przyjął ofertę Cartera? Z powrotem skupiłem swoja uwagę na Jen. Jej ciało napięło się, co było efektem kontrolowania jej własnego pożądania. Kurwa, nakręcałem ją pejczem. Podniecałem ją. Mój kutas napierał na moje dżinsy. Mogłem to zrobić? –

Dokładnie tak, moja Jennie – powiedział Carter – przyjemnie i ostro.

Jen poruszała swoim ciałem i wszyscy troje byliśmy zsynchronizowani – biodra Cartera, Jen i mój pejcz. –

Nie wytrzymam dłużej – jęczał Carter – Daj mi znać, Nathaniel. Naprawdę powinieneś wypieprzyć jej usta.

Rozpiąłem spodnie. –

Nathaniel!

Głos Melanie przerwał moje wspomnienia i otworzyłem oczy. Bat zwisał mi z ręki. W jakiś sposób podczas moich wspomnień, rozpiąłem spodnie i pieściłem się. –

Co do diabła? - zapiszczała Melanie.

Stała w drzwiach pokoju zabaw z rękami na biodrach, cała krew odpłynęła z jej twarzy. –

Poczekaj na dole – powiedziałem, zapinając spodnie.

–

Nie, dopóki mi nie powiesz...

–

Natychmiast!

Obróciła się na obcasach i wyszła tupiąc. Wyszedłem z pokoju i zamknąłem za sobą drwi. Melanie czekała w salonie, chodząc tam i z powrotem. –

Chciałbyś mi może wytłumaczyć, co ja do diabła właśnie widziałam?

Osunąłem się na kanapę. Czułem się, jak stuletni staruszek. –

Wiedziałaś. Nigdy nie krylem przed tobą, kim byłem.

–

Powiedziałeś mi, że spróbujesz. Że nie będziesz już tego robił. - podeszła do kominka.

–

Nic nie robiłem, Melanie.

–

Dla mnie to tak nie wyglądało. Co to było to... to... ta rzecz w twojej ręce?

–

Bat.

–

Bat? - zapytała z niedowierzaniem. Przestała chodzić – Biczujesz ludzi?

–

Nie patrz tak na mnie. To dość miłe uczucie, jeśli ktoś wie, jak go użyć.

–

Co ty oczywiście wiesz, jak przypuszczam?

–

Oczywiście, że wiem, co robię – poczułem, jak głęboko we mnie zaczynała się gotować 98

Tłumaczenie: Ana_fifty

złość – Robiłem to przez bardzo długi czas. Sfochowała się jeszcze raz i odwróciła do mnie. –

Ten pokój. Ten pokój z całym tym sprzętem... Nie wiedziałam... - Wzruszyła ramionami – Pomyślałam, że wrócę dziś wieczorem i cię zaskoczę. Mama siedzi z babcią. To chyba ja zostałam zaskoczona, co?

Wstałem i otoczyłem ją ramionami. –

Przepraszam. Myślałem, że cię nie będzie. Chciałem po prostu... Chciałem po prostu sobie przypomnieć. Myślałem, że mi to pomoże. Pomoże nam. Nie chciałem, byś się dowiedziała.

Płakała. Nienawidziłem się za to, że byłem przyczyną tych łez. –

Melanie – wyszeptałem – To dlatego nigdy nie chciałem z tobą sceny. Nie podobałoby ci się. To by... to by po prostu nie zadziałało.

Tak, jak my nie działamy, chciałem dodać. Odwróciła się by na mnie spojrzeć, jej oczy były pełne łez. –

Mogę spróbować, Nathaniel. Proszę, pozwól mi spróbować.

–

Nie. Proszę. To nie jest twoja wina. To moja. - Masowałem jej plecy, gdy płakała – To wszystko moja wina.

Zachowywaliśmy pozory przez kolejny miesiąc. Udając, że między nami jest w porządku. Spaliśmy razem, wychodziliśmy razem, próbowaliśmy schować ten czwartkowy wieczór głęboko. Nie zadziałało. Byłem, kim byłem i Melanie była, kim była. Powiedziałem jej, ze zasługiwała na kogoś lepszego niż ja. Zasługiwała na faceta, który kochałby ją w sposób, w jaki potrzebowała być kochana. Który nie potrzebowałby szalonego stylu życia tak jak ja. Błagała mnie, bym założył jej obrożę, bym spróbował z nią jakiejś sceny, ale nie umiałem tego zrobić. Wiedziałem gdzieś głęboko, że Melanie nigdy nie będzie uległą. I wiedziałem, że zawsze będę dominem.

Mój telefon zadzwonił, przywracając mnie do rzeczywistości. Sprawdziłem kto dzwoni. Elaina. –

Hej Elaina – powiedziałem – Co słychać?

–

Powiedziałam Abby wszystkie twoje mroczne, ukryte sekrety i powiedziała, że nic ją to nie 99

Tłumaczenie: Ana_fifty

obchodzi. –

Głupia kobieto, mówiłem, że tak będzie.

–

Naprawdę ją lubię. Lepiej się jej trzymaj.

–

Taki mam plan. Gdzie jesteś?

–

Właśnie wyszłyśmy z „Delphina”, idę na spotkanie z Lindą, a Abby właśnie... Abby! - nagle Elaina zaczęła krzyczeć – Stać!

Skoczyłem na nogi, wysyłając mój biurowy fotel w poślizg przez całą podłogę. –

Elaina!

Usłyszałem okropny trzask w słuchawce, a potem niski jęk Elainy: –

O, Boże, Abby.

–

Elaina! - krzyczałem do telefonu – Gdzie jest Abby? Co się stało? - Nie odpowiadała – Elaina!

–

O, Boże, Nathaniel – powiedziała – To Abby. To... Nie jest dobrze.

Poczułem, jakby jakiś strongman ścisnął w swoich rękach moje serce. Nie mogłem oddychać i tylko jedna myśl przebiegała przez moją głowę. Abby. Abby. Abby.

100

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 13

–

Elaina! - znów zawołałem, ale nie odpowiedziała. Na drugim końcu usłyszałem rozgorączkowane głosy i dźwięk zatrzaskiwanych drzwi od samochodu – Elaina!

Co się stało Abby? Co Elaina miała na myśli mówiąc, że nie jest dobrze? Czy Abby była wciągnięta w wypadek, którego odgłosy właśnie usłyszałem? I wtedy usłyszałem krzyk. –

Zadzwoń na 911!

–

Oddycha?

–

Możesz wyczuć puls?

Oddychanie? Puls? Abby? –

Elaina! - krzyczałem.

Nic. –

Abby – W końcu usłyszałem głos Elainy. Ton jej głosu mnie nie uspokoił. Wysiliłem się, by usłyszeć więcej – Abby, obudź się. Obudź się, Abby.

–

Nie ruszajcie jej – Powiedział ktoś inny – Może mieć złamany kręgosłup.

Moje ciało się zatrzęsło i nogi się pode mną ugięły. Złamany? Abby? Sięgnąłem po kluczyki niezgrabnymi palcami. Taksówka czy samochód? –

Elaina! - znów próbowałem. Podniosłem kluczyki, które z powrotem spadły na biurko. Elaina! Niech to cholera. Odezwij się do mnie!

Z powrotem podniosłem kluczyki, tym razem je trzymając je. Samochód. –

Żyje, Nathanielu – załkała Elaina.

Kluczyki upadły z powrotem. Żyje? To nie było pewne? Porwałem kluczyki i schowałem je do kieszeni. - Gdzie jesteś? - Zapytałem, gdy potykając się wybiegałem z biura. –

Panie West – powiedziała Sara, wyskakując zza biurka.

–

Wychodzę! Nie wiem, kiedy wrócę.

Jeszcze raz odezwałem się do telefonu.

101

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Gdzie, Elaina?

–

Lenox – odpowiedziała Elaina z drżeniem w głosie – Powiem im, żeby ją tam zabrali. Zadzwonię do Lindy.

Nie pamiętam zbyt wiele z drogi do szpitala. Kilka razy podczas drogi próbowałem dodzwonić się do Elainy, ale nie odbierała telefonu. Linda też nie odbierała swojego. Zatrzymałem się na parkingu, wyskoczyłem z samochodu pobiegłem na ostry dyżur. Czy ona już tu była? Dlaczego Elaina nie odbierała? Bo z Abby było gorzej. Zrobiło mi się niedobrze. Pogorszyło jej się. Albo jej kręgosłup był złamany. Albo jej puls... Nie mogłem tak myśleć. Nie mogłem tak robić. Prawie rozwaliłem drwi szpitalne, a recepcjonistka spojrzała i uśmiechnęła się. Na szczęście była kimś, kogo rozpoznałem z wcześniejszych odwiedzin u Lindy. –

Panie West – zaczęła – Jak miło...

–

Przyszedłem zobaczyć pacjentkę – Moje oczy rzucały się jak szalone po całym pomieszczeniu.

–

Jej nazwisko?

–

Abigail King.

–

Nie widzę jej tutaj – powiedziała, patrząc w ekran komputera – Może dopiero ją przywieźli.

–

Tak! - krzyczałem wbrew sobie. Niech to cholera, czy ona mnie wpuści dalej? - Dopiero ją przywieźli.

–

Proszę poczekać – podniosła słuchawkę.

Proszę poczekać? Poczekać? Czy cały świat zwariował? Cicho rozmawiała przez telefon, rozmowa trwała cholerne lata świetlne. Spojrzała na mnie. –

Jest na sali intensywnej opieki. Wpuszczę pana, ale nie wolno panu wchodzić do sali.

Drzwi po mojej prawej stronie w końcu automatycznie się otworzyły i wbiegłem przez nie. Byłem na ostrym dyżurze wcześniej, ale raczej by spotkać się z Lindą. Pobiegłem korytarzem w dół i skręciłem w lewo. Lekarze i pielęgniarki biegali wokoło, ale moje oczy skoncentrowały się na 102

Tłumaczenie: Ana_fifty

pokoju w końcu korytarza. Abby! Gdybym mógł się tylko dostać do tego pokoju. W końcu po prostu tam wejść. Dlaczego ten korytarz był taki długi? –

Nathaniel! - z naprzeciwka biegła Elaina – Jest w porządku. Będzie z nią wszystko dobrze.

Pchnąłem ją na bok i otworzyłem drzwi. –

Abby! Abby!

A potem stanąłem jak wryty. Team z pokoju pracował jak szalony, poruszając się po całej sali, wszyscy mówili naraz. W centrum ich zainteresowania była Abby. Leżała naga, sztywna, jakby nieżywa, a krew z jej głowy zalewała białe prześcieradła na łóżku. Tylko gdy ktoś jej dotykał, jej ciało się poruszało. Taka bezbronna. Tak bardzo krucha. Abby? Złapałem się futryny, by nie upaść.

Ściszone głosy. Coś metalicznego. –

Mieliśmy wezwanie godziny temu – powiedział głęboki męski głos – Zabrało nam dużo czasu, by zejść do tego rowu. Nie mogę sobie wyobrazić, że ktoś przeżył.

Nie mogłem otworzyć oczu. To zbyt mocno bolało. Gdzie jest Mamusia? Gdzie jest Tatuś? Dlaczego przestali rozmawiać? –

Przypuszczalnie uderzyli w lód. W momencie kiedy wpadł w przepaść nie miał szans.

–

Mężczyzna i kobieta. Wygląda na to, że są już martwi. Cholera, wszędzie jest krew.

–

Na tylnym siedzeniu jest dziecko!

To nie były głosy Mamusi i Tatusia. Gdzie oni są? Co się stało? Próbowałem podnieść powieki. Nie bolało aż tak bardzo, gdy poruszyłem okiem.

–

Hej! Nie możesz tu być!

Otrząsnąłem się i z powrotem spojrzałem na Abby. Oddychała? Sprawdzali jej kroplówkę, ciśnienie i podłączali do monitorów. To była dobry znak, prawda? Byłoby źle, gdyby przestali robić cokolwiek. –

Jestem Nathaniel West – usiłowałem powiedzieć – Jestem siostrzeńcem Lindy.

103

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Nie obchodzi mnie kim jesteś. Nie możesz tu przebywać!

Nie ruszałem się z miejsca, niezdolny, by zabrać oczy z Abby i krwi dokoła. Wszędzie była krew. –

Dlaczego nie zaczniecie... - zacząłem.

–

Proszę mnie nie zmuszać, bym wezwał ochronę.

Dwie delikatne dłonie objęły mnie za ramiona. –

Nate.

–

Linda – zrobiłem obrót w jej stronę – Z nią wszystko dobrze? Dlaczego nie zatrzymają krwawienia?

–

Z nią jest dobrze. Pozwól im pracować – pchnęła mnie w stronę drzwi – Nie możesz tutaj być. Za kilka minut wyjdę do ciebie.

Drzwi zamknęły się za mną i stanąłem twarzą w twarz z Elainą. Tusz jej się rozmazał i pociągała nosem. –

Wciąż jest z nią dobrze?

Odwróciłem się w stronę zamkniętych drzwi. –

Nie wiem.

Czas się zatrzymał. Odmierzałem go licząc moje oddechy. Chętnie oddałbym je Abby. Nikt więcej nie wszedł do sali. Ale też nikt nie wyszedł. Czy to dobrze? Co ja zrobię, jeśli coś się stanie Abby? Na pewno nic jej nie będzie. Nie teraz. Nie, gdy w końcu miała miejsce w moim życiu. Jeśli jej już nigdy nie zobaczę.... Przestań! Osunąłem się na podłogę i objąłem rękami kolana. Nie mogłem tak mysleć. Nie mogłem tak myśleć. W końcu drzwi się otworzyły i wywozili ją. –

Co się dzieje? - zapytałem, biegnąc w jej stronę? Wciąż się nie ruszała, ale krew była wytarta. Prawie cała, w każdym razie. - Czy z nią jest w porządku?

Czemu nikt nie odpowiadał? –

Abby – powiedziałem, gdy szedłem w kierunku, gdzie ją wieźli.

–

Nathaniel, Elaina – powiedziała Linda, pojawiając się za nami – Usiądźmy.

Pokazałem w dół korytarza. 104

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Chcę...

–

Wiem, ale nie możesz tam pójść – Linda usiadła na ławeczce, klepiąc miejsce obok – Usiądź.

–

O Boże – moja kolana znowu zrobiły się miękkie i walczyłem o oddech – Jest źle. Jest naprawdę źle.

–

Nathanielu – powiedziała bardziej stanowczo – Będzie z nią dobrze. Usiądź.

Usiadłem. –

Nie ma żadnych złamań – powiedziała, gdy Elaina usiadła po jej drugiej stronie. - Myślimy, że ma wstrząs mózgu, ale musimy zrobić tomografię, żeby zobaczyć jego rozmiar.

–

Dlaczego się nie budzi? - zapytała Elaina.

–

Mózg to zadziwiający organ – odparła Linda miękkim, czułym tonem – Wie, czego potrzebuje ciało, nawet jeśli my tego nie rozumiemy. Jestem pewna, że niedługo się obudzi. Będzie na piątym piętrze, w holu G. Czemu nie pójdziecie tam i na nią nie poczekacie? - Wstała, by odejść - I ktoś musi zadzwonić do Felicii.

Godzinę później przywieźli Abby do pokoju. Podszedłem, pragnąc ją zobaczyć i dotknąć. Pielęgniarka stała z tyłu i sprawdzała jej funkcje życiowe. –

Obudziła się? - zapytałem.

–

Jeszcze nie, panie West – Wsunęła kołdrę pod ramię Abby zanim odwróciła się do wyjścia. - Przyjdę później sprawdzić, co z nią. Proszę mnie zawołać, jeśli się obudzi.

Powoli zbliżyłem się do jej łóżka. Kołdra podnosiła się w górę i w dół razem z jej oddechem. Jej głowa była zabandażowana z jednej strony. Małe nacięcia znaczyły jej twarz. Sięgnąłem i przesunąłem kosmyk włosów z jej czoła. Jęknęła. –

Obudź się, śliczna – błagałem – Obudź się dla mnie.

Nic. –

Co ty tu do diabła robisz?

Odwróciłem się. Felicia. –

Wszystko z nią dobrze – powiedziałem, uśmiechając się – Z Abigail wszystko będzie dobrze. 105

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Abigail – wypluła – Ona ma na imię Abby. Leży tutaj, w szpitalnym łóżku, a ty nie możesz jej nawet nazwać jej imieniem. Zawsze wiedziałam, że masz serce pieprzonego zwierzęcia. - Oparła ręce na biodrach – Nawet nie wiem, po co się tu w ogóle fatygowałeś.

Zacisnąłem zęby. –

Nawet nie wiesz, o czym mówisz.

Zrobiła krok w moją stronę. –

Wiem wszystko o tobie i Abby. O waszych małych, weekendowych zabawach. Ona spełnia twoje perwersyjne zachcianki, to wszystko.

Nie było potrzeby się kłócić – by próbować oceniać moje życie. Nie powinniśmy się kłócić przy Abby, bez względu na to, czy była nieprzytomna czy nie. –

Nic o nas nie wiesz – powiedziałem.

–

A więc w porządku – tupnęła nogą – Czemu więc mnie nie oświecisz?!

Odsunąłem się od łóżka Abby. –

Odmawiam stania tutaj i tłumaczenia się przed tobą. - Popatrzyłem na Felicię – Przed nikim nie będę się tłumaczył, ale jeśli to dalej nie jest dla ciebie jasne, troszczę się mocno o tę kobietę tutaj, a ty nie masz...

–

Panie West! - Przeszkodziła mi pielęgniarka – słyszę pana na końcu korytarza. Zamierzam prosić was oboje o uspokojenie się i niech jedno z was opuści pokój. Przeszkadzacie pacjentom. Takie zamieszanie nie służy pani King.

Felicia wskazała na mnie palcem. –

Ty wychodzisz, ja dopiero przyszłam.

Skinąłem potakująco. –

Masz dwadzieścia minut.

Wyszedłem i dołączyłem do Elainy i Lindy w poczekalni. –

Co pokazała tomografia? - zapytałem.

–

Nathaniel – Powiedziała Linda – Jeśli ty i Felicia nie będziecie się kontrolować, będę musiała poprosić któreś z was o wyjście. - Popatrzyła na mnie ostro – A to jej numer podała Abby w razie wypadku.

Westchnąłem. –

Rozumiem. 106

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

To dobrze. Tomografia pokazała umiarkowany wstrząs mózgu. Musimy teraz po prostu czekać, aż się obudzi.

–

Ile to będzie trwało? - Ile czasu minie, nim te piękne oczy się otworzą?

–

To nie powinno długo potrwać. Sprawdzę jak się miewa, jak tylko Felicia wyjdzie. Poklepała mnie po ramieniu – Będzie z nią dobrze, obiecuję ci to.

–

Dziękuję.

Odeszła i odwróciłem się do Elainy. –

Opowiedz mi, co się stało.

Pieprzony kierowca przejechał znak stopu. Wciąż byłem wściekły, gdy Felicia wyszła z pokoju Abby. Podniosła usta w uśmiechu. –

Dwadzieścia minut, a ja idę zadzwonić do jej taty.

Linda zachichotała za mną, pchnęliśmy drzwi i weszliśmy do pokoju. Abby wciąż leżała nieruchomo, ale skupiłem się na ruchach jej kołdry. Oddychała. A więc było z nią dobrze. Odsunąłem się do tyłu, więc Linda mogła ją zbadać. Ale kiedy się obudzi? Czemu się nie budzi? A co, jeśli jej mózg ucierpiał bardziej, niż pokazywała tomografia? A co, jeśli nigdy się nie obudzi? Zacząłem nucić w mojej głowie, przypasowując moje słowa do jej poruszającej się w górę i w dół piersi. Obudź się. Obudź się. Obudź się. Jej powieki zadrżały. Och, proszę. –

Abby? - Zapytała Linda.

Jej oczy się otworzyły. Prawie upadłem na kolana w dziękczynieniu. Oblizała usta. 107

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Doktor Clark? - Jej głos był zachrypnięty.

–

Jesteś w szpitalu, Abby. Jak się czujesz?

Próbowała się uśmiechnąć, ale skrzywiła się z bólu. Nie ruszaj się, Abby. Jest dobrze. Z tobą jest dobrze. Fala ulgi przepłynęła przez mnie. Spokojnie, Abby. –

Musi być ze mną źle, skoro sam szef personelu jest w moim pokoju.

–

Albo jesteś bardzo ważna.

Przesunęła się na bok, więc Abby mogła mnie zobaczyć. Podekscytowanie wypełniło jej oczy. Boże, była piękna. Bandaże pokrywały jej twarz, będzie miała ślady przez tygodnie, ale wciąż była najpiękniejszą osobą, jaka w życiu widziałem. I była szczęśliwa widząc mnie. –

Hej – powiedziała.

Podszedłem powoli, próbując powstrzymać wszystkie te emocje przepływające przez mnie. Wziąłem jej dłoń. Tak dobrze było jej dotknąć. –

Przestraszyłaś mnie.

–

Przepraszam – Zmarszczyła czoło – Co się stało?

Nie pamiętała. A co, jeśli straciła pamięć? Ale mnie rozpoznała, i Lindę też. Było dobrze. Musiałem sobie to cały czas powtarzać. –

W taksówkę, którą jechałaś, uderzyła pieprzona ciężarówka – powiedziałem – Cholerny kierowca przejechał znak stopu.

–

Masz umiarkowane wstrząśnienie mózgu, Abby – powiedział Linda – Zatrzymam cię na noc. Byłaś dłużej nieprzytomna, niż to zwykle bywa w przypadku wstrząśnienia. Nie ma krwawienia wewnętrznego. Nic nie jest złamane. Ale będziesz obolała przez kilka kolejnych dni.

–

Czy ja słyszałam Felicię? - zapytała Abby i się wzdrygnąłem. Jeszcze nie. Nie byłem jeszcze gotowy, by przekazać ją w ręce Felicii.

Moja ciotka uśmiechnęła się do niej. –

Nowe regulacje szpitalne. Nathaniel i Felicia mogą zbliżać się do siebie nie bardziej niż na dwadzieścia stóp.

Wziąć to na śmiech. Dobre myślenie, Lindo. –

Mieliśmy drobne nieporozumienie – powiedziałem – Jest z Elainą. Dzwonią do twojego taty. 108

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Czy ja mogę? - zapytała Abby.

Co? Co chciała? Co mogłem zrobić? –

Musisz odpoczywać – powiedziała Linda – Powiem innym, że się obudziłaś. Nathaniel?

Powie Felicii, że Abby się obudziła. Miałem chwilę. To wszystko. Abby pomachała na mnie. Czego potrzebowała? Zrobiłbym dla niej wszystko. –

Opuściłam zajęcia z jogi tego popołudnia – wyszeptała.

Czy ona była poważna? Czy ona myślała, że ukażę ją za opuszczenie jogi? Przesunąłem kosmyk włosów za jej ucho. –

Myślę, że tym razem przymknę na to oko. - Powiedziałem, na wszelki wypadek, gdyby mówiła poważnie.

–

I najprawdopodobniej opuszczę też te jutrzejsze.

Majaczenie. To musiało być jakieś majaczenie. –

Najprawdopodobniej – droczyłem się.

–

Ale z drugiej strony – powiedziała, ziewając – Będę miała bardzo dużo snu.

Ona była poważna. Ona na poważnie mówiła mi, że będzie spała wystarczająco długo. Nie wiedziałem, czy śmiać się, czy płakać. –

Ciiii – zamiast tego wyszeptałem, gładząc jej czoło. Jej powieki zadrżały i zapadła w sen.

Siedziałem kilka długich minut, patrząc na nią. Czy istniało kiedykolwiek piękniejsze stworzenie? Serce mi rosło. Dobrze się czuła. Wszystko miało być dobrze. Przejechałem ręką wzdłuż jej ramienia, wziąłem jej dłoń w swoją i studiowałem ją. Miękka, jasna skóra. Podniosłem jej palce do mojej twarzy i pocałowałem wnętrze jej ręki. Dokładnie w miejscu, gdzie jej puls bił mocno i miarowo. –

Abby – wyszeptałem.

Otworzyły się drzwi. –

Słyszałam, że się wybudziła – powiedziała Felicia – Kiedy planowałeś pozwolić mi się z nią zobaczyć?

Wytarłem oczy. –

Właśnie wychodziłem. 109

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Jasne.

–

Zasnęła.

Felicia podeszła do łóżka i wzięła drugą rękę Abby. –

Czyli że z nią w porządku?

I w tym momencie, pomimo różnic między nami, pomimo różnego życia osobistego każdego z nas, Felicia i ja byliśmy zgodni. –

Będzie z nią dobrze.

Godzinę później wszyscy siedzieliśmy w pokoju Abby. Linda i Felicia rozmawiały przy drzwiach. Elaina i ja zostaliśmy przy łóżku Abby. –

Mam naszyjnik Abby – Rzeczowym głosem powiedziała Elaina – Jest w mojej torebce.

–

Dzięki – Odparłem – Możesz mi go dać później.

Czy Elaina wiedziała? Czy wiedziała, że to coś więcej, niż zwykły naszyjnik? Czy mnie to obchodziło? Nie. –

Po prostu chciałam, żebyś wiedział – Zbierała w palce luźną nitkę przy prześcieradle – Często go nosi, więc wiem, że jest dla niej ważny.

Potaknąłem, niezdolny myśleć o obroży. Chciałem tylko, by Abby znów się obudziła. Wszyscy spojrzeliśmy na drzwi, gdy pracownik szpitala wszedł do pokoju z tacą. –

Poczekaj chwilę – Powiedziałem po tym, jak postawił tacę. Podniosłem pokrywkę. - Co to jest?

–

Rosół.

–

To nie jest rosół – Podniosłem łyżkę i pozwoliłem cieczy skapać z powrotem do miski – To jest woda z solą i pieprzem w środku. - Położyłem pokrywkę z powrotem i podałem mu tacę – Nie dałbym tego mojemu psu.

–

Ja tylko dostarczam – Powiedział, niezmieszany moimi słowami – Nie wezmę tego z powrotem.

–

Więc ja to wezmę – powiedziałem.

Elaina zachichotała. Felicia przewróciła oczami. –

Zaraz wracam – powiedziałem, wychodząc. 110

Tłumaczenie: Ana_fifty

Ktoś, przypuszczalnie Linda, ostrzegł załogę w kuchni przed moim przybyciem. –

Nie będziesz tu gotował – powiedział szef kuchni z rękami skrzyżowanymi na piersiach, stojąc przed swoją kuchenką, jakby strzegł skarbu.

Trzymałem tacę. –

Nie pozwolę, by to wypiła.

–

Więc impas.

–

Nie. Ja będę mówił, a ty będziesz gotował. - Szef westchnął, ale kontynuowałem – Najpierw weź dwa kawałki kurczaka, z mięsem i kością...

Usłyszałem różnicę, gdy zbliżałem się do pokoju Abby. Głosy. Podekscytowane głosy. Ale co najważniejsze – głos Abby. Obudziła się! –

Czy Śpiąca Królewna się obudziła? - powiedziałem z uśmiechem, gdy wszedłem do pokoju. Postawiłem tacę na dole i pchnąłem stolik w jej kierunku – Powinnaś zobaczyć, co tu nazywają jedzeniem. Przygotowują rosół z kurczaka z puszki.

–

Sam to ugotowałeś?

–

Nie. Nie pozwolili mi. Ale dyktowałem.

Uśmiechnęła się. Przysiągłbym, że ten uśmiech mógłby rozświetlić niebiosa. Spojrzałem na Lindę. –

Powiedziałaś jej?

Zdecydowaliśmy, że gdy Abby wyjdzie, spędzi weekend ze mną, podczas gdy reszta poleci do Filadelfii. Felicia trochę się awanturowała, ale ostatecznie się zgodziła. Linda potrząsnęła głową. –

Nie, dopiero się obudziła. Chodź Elaina, pójdziemy coś zjeść. Felicia, chciałabyś pójść z nami?

–

Będę na dole za minutę.

Zabrałem się do pracy podnosząc tacę, podając Abby łyżkę i serwetkę, poprawiając łóżko, upewniając się, że siedziała wygodnie. –

Jedz.

–

Cholera, Nathaniel – Powiedziała Felicia – Ona nie jest psem. 111

Tłumaczenie: Ana_fifty

Zmarszczyłem na nią brwi. –

Wiem o tym.

–

Serio?

Czy ja traktowałem Abby, jak psa? Co zrobiłem, żeby zasłużyć na taka krytykę? –

Felicia. - Powiedziała Abby.

Felicia spojrzała na mnie jeszcze raz i głośno wyszła. Jackson będzie miał pełne ręce roboty z tą babą, ale w sumie cieszyłem się, że Abby ma taką opiekuńczą przyjaciółkę. –

Przepraszam za to, Felicia jest po prostu... - Abby westchnęła – Felicią.

Usiadłem na brzegu łóżka, chcąc być bliżej niej. Musiałem być bliżej niej. –

Nie przepraszaj. Ona troszczy się o ciebie i dba o twoje dobro. Nie ma w tym nic złego. wskazałem na miskę – Musisz jeść.

Wzięła łyk. –

To jest pyszne.

–

Dziękuję.

Siedziałem i patrzyłem na nią. Cieszyłem się widokiem jej przytomnej. Żywej. Poruszającej się. Oddychającej. Będącej Abby. –

Elaina ma moją obrożę.

Dobra, bycie obok niej nie było wystarczające. Musiałem jej dotknąć. –

Wiem. Powiedziała mi. Odbierzemy ją później.

Robiłem powolne kółka na jej nodze, a potem głaskałem ją od kostki do kolana. Dotykałem jej. Upewniałem się, że z nią było dobrze, że żyła. –

Co miałeś na myśli wcześniej - „czy mi powiedzieli”? - zapytała – Powiedzieli mi co?

–

O weekendzie. - Popatrzyłem jej w oczy – były inteligentne i czujne - Jutro Felicia i pozostali uderzą do Filadelfii, jak planowali. Jako że nie powinnaś zostać sama w ten weekend, zostaniesz ze mną.

–

Tak mi przykro. Z mojego powodu przegapisz grę Jacksona.

Tak jakbym się przejmował grą Jacksona, gdy ona jest w szpitalu. –

Wiesz ile razy widziałem, jak Jackson gra w futbol? - zapytałem.

–

Ale to są rozgrywki.

–

Tyle razy widziałem, jak grał w play-offach, że nie jestem w stanie policzyć. I nie mam 112

Tłumaczenie: Ana_fifty

zamiaru przegapić tych, możemy je oglądnąć w TV. - Uśmiechnąłem się. Nie wiedziała o niespodziance. - Ale przykro mi, że ty to stracisz. –

Ja? - wyglądała na uroczo zmieszaną.

–

Ty i ja mieliśmy wziąć mój odrzutowiec i polecieć do Filadelfii jutro wieczorem. Spędzić weekend w mieście. Zobaczyć niedzielny mecz – Poklepałem jej nogę, wciąż nie chcąc przestać jej dotykać – Teraz musimy zadowolić się kanapą i jedzeniem na wynos.

Wciąż miała zmieszany wygląd. –

Nie martw się – Powiedziałem, śmiejąc się w duchu. - Jeśli wygrają, będzie jeszcze Super Bowl.

Na nowo zaczęła jeść. Wróciłem myślami do jej uwag na temat jogi i biegania i nagle chciałem wyrazić się jasno. –

I, Abigail. Jedyne, co będziesz robić w ten weekend, to odpoczywać.

113

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 14

Skończyła jeść i odsunęła od siebie tacę. –

Jest tu gdzieś lustro?

–

Nie wiem – Powiedziałem. Chciała siebie zobaczyć. Czy to był dobry pomysł? Powinienem jej pozwolić? Ja myślałem, że była piękna, ale co ona pomyśli? - Nie sądzę...

Przejechała palcem po policzku i skrzywiła się. –

Jest aż tak źle? Tak okropnie wyglądam?

Wstałem i podszedłem do umywalki. Felicia przyniesie jej lustro, jeśli ja bym tego nie zrobił. Znalazłem małe lusterko i podałem je jej, patrząc jak się w nim przegląda.

–

Biedny dzieciak utknął w tym samochodzie na co najmniej trzy godziny, tylko patrząc i słuchając jak umierają jego rodzice – Głos był niski i miękki. Nie wiedzieli, że słuchałem. Nie wiedzieli, że się obudziłem – Możesz sobie wyobrazić, jaki to będzie miało na niego wpływ.

–

Ugh – Powiedziała Abby - Będę miała śliwę pod okiem. Wyglądam, jakbym była bita.

–

Myślisz, że byłoby lepiej, gdyby on...

Gdzie ja jestem? Czy Mamusia i Tatuś są tutaj? –

Poczekaj, zobacz. Wydaje mi się, że się obudził.

–

Co to jest? Co się stało? - Zapytała Abby.

–

Rana głowy – Powiedziałem – Wszędzie była krew. Nie przestawała lecieć, a oni nawet nie próbowali jej zatamować. Skoncentrowali się na sprawdzaniu, czy nie masz złamanego karku albo urazów wewnętrznych.

Podnieśli Mamusię i Tatusia z samochodu. Dlaczego byli cali czerwoni? Czy to była krew? –

Rano głowy bardzo krwawią. Pamiętam to.

–

Weźcie chłopca! Zabierzcie go stąd!

114

Tłumaczenie: Ana_fifty

Abby coś powiedziała, ale przegapiłem to. –

Co? - zapytałem.

–

Moje krwawienie. Ustało.

Tak, u Abby krwawienie ustało. Z nią było w porządku. Była żywa i była ze mną. –

Tak. Kiedy zdecydowali, że nie masz złamanego kręgosłupa, zabandażowali ci głowę. Wziąłem jej tacę – Pozwól, że to odniosę.

Linda stała przy stanowisku pielęgniarskim, rozmawiając z pielęgniarką Abby. Odstawiłem tacę i podszedłem do niej. –

Ma się dobrze... zjadła cały rosół.

–

Świetnie – uśmiechnęła się – Masz zamiar zostać na noc?

A gdzie miałbym być? –

Planowałem to.

–

Zorganizuję ci jakieś ubrania. Będą wygodniejsze niż garnitur.

–

Faktycznie – Zapomniałem, że cały czas miałem go na sobie – Jak długo tu zostanie?

–

Niecierpliwy, by zabrać ją do siebie?

–

Wiesz, ilu ludzi umiera rocznie w wyniku infekcji złapanych w szpitalu?

Położyła papiery, którym się przyglądała. –

Tak się składa, że wiem. Ale Abby jest wyjątkowo zdrowa. Nie umrze na szpitalną infekcję.

–

Mógłbym ją właściwie żywić, gdy będzie u mnie w domu.

–

Nie wyżywaj się na moim personelu w kuchni. Trudno znaleźć dobrą pomoc.

–

Czy nie miałaś mi czasem znaleźć jakichś ubrań? - Gderałem.

–

Wszystko będzie dobrze. Po prostu poczekaj i sam zobacz.

Życzyłem sobie, nie po raz pierwszy, by mieć w sobie optymizm Lindy.

Elaina i Felicia niedługo potem wróciły. Odsunąłem się od mojego miejsca przy Abby, by pozwolić Felicii usiąść przy niej. –

Zjadłaś, Abby? - Zapytała Felicia.

–

Mmmmm – Potwierdziła Abby – Najlepszy rosół z kurczaka w moim życiu.

Elaina klepnęła mnie w ramię. 115

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Chodź na chwilę na zewnątrz.

Wyszliśmy, a drzwi cicho się za nami zamknęły. –

Muszę jechać, ale chciałam ci to dać – Wzięła swoją torebkę i podała mi obrożę Abby. Pozwolę ci dać jej to później.

I w tej chwili wiedziałem, że Elaina wiedziała. –

Dziękuję.

–

Przyjadę jutro z jakimiś ubraniami dla niej – Pocałowała mnie w policzek – Zostajesz tutaj na noc?

–

Tak.

Zaśmiała się. –

W takim razie powodzenia, bo Felicia też.

Westchnąłem. Oczywiście, że Felicia zamierzała zostać. Felicia stała przy łóżku rozmawiając z Abby, gdy wszedłem do pokoju. Obserwowałem, jak ścisnęła rękę Abby i coś szeptała jej do ucha. Podszedłem z drugiej strony i pogłaskałem jej policzek. –

Zostanę na noc.

Felicia się nadąsała. –

Masz z tym jakiś problem? - zapytałem.

–

To ja zostaję z Abby dzisiaj.

–

Naprawdę? - odparłem - Ja też.

Pokazała ręką dużą torbę w rogu pokoju. –

Ja już przyniosłam torbę ze zmianą ubrań i szczoteczką do zębów.

Walczyła ze mną. Znów, na oczach Abby. Na szczęście, tym razem się tym nie przejmowałem. –

Linda przyniesie mi jakiś zestaw szpitalny.

–

Uważam, że to nadużycie – używanie szpitalnego wyposażenia – Wycelowała we mnie palcem – Może powinnam złożyć doniesienie do zarządu.

Walczyła i groziła mi. Albo, przynajmniej, próbowała mi grozić. –

Linda jest w zarządzie – Odparłem.

Do pokoju weszła pielęgniarka, ostentacyjnie przechodząc obok nas, by sprawdzić, jak się czuje Abby. Felicia zatopiła się wyzywająco w fotelu obok łóżka. 116

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Obydwoje zostajemy.

Mogłem spędzić jedną noc w jednym pokoju z Felicią. To mnie przecież nie zabije. –

Przykro mi, panie West – Powiedziała pielęgniarka - Ale tylko jeden gość może zostać na noc. To reguła.

Reguła. Nie mogłem postąpić wbrew regułom szpitala. Nie, po ukaraniu Abby za niewypełnianie moich. –

Rozumiem – Spojrzałem na Abby, by zobaczyć, że jej twarz spłonęła rumieńcem – Felicio, możesz zostać. - Podszedłem do łóżka Abby – Lepiej już pójdę, nim wezwą ochronę. Widzimy się zaraz rano. - Pochyliłem się i wyszeptałem jej do ucha – Śpij dobrze.

O dziesiątej wieczorem ze szpitala wyszli wszyscy poza personelem i nocnymi odwiedzającymi. Pielęgniarka Abby była niską, krepą kobietą z przyjacielskimi oczami i ciepłym uśmiechem. Gdy zobaczyłem ją przechodzącą obok wejścia do poczekalni, wziąłem moje ubrania na zmianę i poszedłem za nią. Była w pokoju Abby jakieś pięć minut. Drzwi były lekko uchylone i zajrzałem do środka. Półprzytomna Abby podniosła rękę, by pielęgniarka mogła sprawdzić jej puls. Felicia siedziała zwinięta na fotelu w rogu. Nasze oczy spotkały się na moment. Zatrzymałem pielęgniarkę, gdy wyszła z pokoju Abby. –

Wszystko z nią dobrze? - Zapytałem, blokując przejście.

–

Pan jest Nathaniel West. Miło mi pana poznać.

–

Tak, przepraszam – wyciągnąłem rękę – To po prostu.. Martwię się.

–

Z Abby wszystko jest w porządku. Stawiam na to, że jutro wyjdzie do domu.

–

Dziękuję – powiedziałem.

Puściła mi oko. –

Niedługo znów sprawdzę, co u niej.

Gdy pielęgniarka odeszła, Felicia otworzyła drzwi. –

Godziny odwiedzin się skończyły.

–

Nie przyszedłem w odwiedziny – pokazałem na poczekalnię – Czekam.

–

Zostajesz tutaj na całą noc?

–

Tu w korytarzu? Nie. Tu w szpitalu? Tak. - Podniosłem moje ubrania – Właśnie się 117

Tłumaczenie: Ana_fifty

wybierałem, by się przebrać w mój zatwierdzony przez zarząd zestaw szpitalny. –

W porządku. Pamiętaj tylko, by nie przeszkadzać Abby dziś w nocy. Ona musi odpoczywać.

–

Do jasnej cholery, Felicia, myślisz, że zamierzam wtargnąć do jej pokoju i zabawiać się z nią na mój koszmarny sposób? Siłą wziąć kobietę, która była nieprzytomna przez większą część popołudnia? - Zrobiłem krok w jej stronę – Tak o mnie myślisz? Że troszczę się tylko o siebie? O moje potrzeby? Ona jest ponad nimi. Rozumiesz? Zawsze, gdy jesteśmy razem, Abigail jest pierwszą moją myślą. To, czego pragnie. To, czego potrzebuje.

Po raz pierwszy wyczułem zmianę w Felicii. Nic wielkiego. Wiedziałem, że wciąż mnie nie lubiła, albo tego, co Abby i ja robiliśmy, ale może, tylko może, zmieniłem jej obraz mnie samego. Zastanawiałem się, czemu ta myśl mnie tak ucieszyła. Podniosła głowę. –

Nie wierzę ci.

–

Nie spodziewałem się, że uwierzysz.

Nie spałem dobrze tej nocy. Leżanka w poczekalni była za mała dla mnie a koce, które znalazła dla mnie Linda, drapały. Ale, oczywiście, prawdziwy powód był za trzecimi drzwiami w głębi korytarza12. Abby. Nie mogłem myśleć o niej jako o Abigail. Nie po dzisiejszym. Nie po tym, jak prawie ją straciłem. Pielęgniarka Abby przeszła korytarzem i wstałem z miejsca by za nią pójść. Jeszcze raz, Abby była na wpół śpiąca, a Felicia siedziała zwinięta na fotelu. Czworo z nas powtarzało tę scenę kilka razy. O szóstej czterdzieści pięć, pielęgniarka przygotowywała się do zmiany warty, a Felicia drzemała w niewygodnej pozycji. Zszedłem na dół, do kuchni, by zobaczyć śniadanie Abby. –

Nieee, to znowu ty – powiedział szef kuchni, gdy wszedłem do kuchni.

–

Przyszedłem nadzorować śniadanie.

–

Dzisiaj na śniadanie jest kiełbaska z indyka, jajecznica albo gofry.

–

Szynka i omlet serowy – Powiedziałem – Prawdziwe jajka, świeżo starty ser i tamta szynka

12 Oryg. „3 doors down” - i tu od razu wpadłam na to, jaki dodatek muzyczny będzie przy tym rozdziale :)

118

Tłumaczenie: Ana_fifty

– wskazałem na duży kawał szynki, który zauważyłem, gdy wszedłem do kuchni. –

To jest na obiad.

–

A plasterek czy dwa może być użyty do śniadania.

Westchnął. –

Jeśli zrobię omlet, obiecasz zamówić obiad z pobliskiej restauracji?

–

I mam stracić nasze małe pogawędki?

–

Obiad z pobliskiej restauracji i zrobię omlet tak lekki i puszysty, że będziesz płakał. Podniósł w górę karton jajek. - Twój wybór.

Byłem na tyle bystrym biznesmenem by wiedzieć, że to była dobra umowa. –

Zgadzam się. Obiad z pobliskiej restauracji.

Piętnaście minut później, szedłem do pokoju Abby niosąc tacę. Jej inne śniadanie właśnie miało zostać dostarczone. –

To – Przekazałem tacę w ręce pracownika – Dostanie to, zamiast tamtego.

Spojrzał na tacę, ale nic nie powiedział. –

Czas na śniadanie – powiedziałem, wchodząc do pokoju i przygotowując przesuwny stolik Abby. Wyglądała na zmęczoną, miała ciemne kręgi pod oczami i siniaki bardziej widoczne. Nie mogłem się doczekać, by ją stąd zabrać. - Tego ranka omlet z szynką i serem.

–

Muszę lecieć, Abby – Felicia pocałowała Abby w policzek, kompletnie mnie ignorując – Ciągle muszę się spakować. A ty odpoczywaj. Zadzwonię, kiedy będę mogła. - Odwróciła się i popatrzyła na mnie – Skrzywdź ją, a obetnę ci kutasa i podam ci go na śniadanie.

–

Felicio Kelly! - zbeształa ją Abby.

Felicia była właśnie w spazmie samozadowolenia. –

Przepraszam – Powiedziała Felicia, ale wiedziałem, że nie było jej przykro – Samo wyszło. - Popatrzyła na mnie – Ale mówiłam serio.

Podniosła swoją torbę i wyszła. –

Nie wiem, co w nią wstąpiło. - powiedziała Abby.

Usiadłem obok niej, zadowolony, że miałem ją tylko dla siebie. –

Ona była wczoraj bardzo przerażona. Po prostu nie chce, aby ktoś cię skrzywdził.

–

Powiesz mi, o co wy dwoje się pokłóciliście?

–

Nie. 119

Tłumaczenie: Ana_fifty

Wzięła kęs omletu. –

Czy inni szpitalni pacjenci jedzą omlet z serem i szynką na śniadanie?

–

Nie jestem specjalnie zainteresowany tym, co inni pacjenci jedzą na śniadanie – Generalnie okazało się, że nie jestem zainteresowany niczym jak tylko tym, że Abby była bezpieczna.

Podczas gdy Abby pojechała na badanie, które miałem nadzieję, było jej ostatnią tomografią, Elaina wpadła z jakimiś ubraniami. –

Wracacie dzisiaj do domu? - zapytała.

–

Taki jest aktualny plan.

–

Będziemy za tobą tęsknić w Fili.

–

Może pojedziemy razem do Tampy.

Uścisnęła mnie, przyciągając mnie mocno do siebie. –

Opiekuj się Abby.

–

Dopilnuj, żeby Felicia nie dzwoniła do niej cały czas. Chcę, aby Abby odpoczęła.

Wyszliśmy tuż przed jedenastą. Szpital nalegał na dowiezienie Abby do drzwi na wózku, byli głusi na jej protesty. Poszedłem na parking, by podjechać samochodem pod wejście. Wyskoczyłem i upewniłem się, że wygodnie wsiadła do samochodu i ustawiłem fotel tak, że mogła w nim leżeć wygodnie. –

Co się stało z kierowcą taksówki? - Zapytała, gdy wyjechałem na ulicę.

Wiedziałem, że w którymś momencie zapyta mnie o niego, więc wcześniej dzwoniłem do Lindy, by się o niego zapytać, podjąłem również inne decyzje. –

Drobne zadrapania. Wczoraj go wypisali. Nie lubię taksówek. Kupię ci samochód.

–

Co? Nie.

Nie? Czy Abby właśnie się ze mną nie zgodziła? Czy w końcu poczuła się na tyle swobodnie, by ze mną rozmawiać? –

Co złego jest w tym, że chcę kupić ci samochód?

–

To jest złe – Pociągnęła nosem i popatrzyłem na nią. Czy jej oczy były mokre? Cholera.

–

Płaczesz? - Zapytałem.

–

Nie – Odparła, ale znów pociągnęła nosem. Płakała z powodu samochodu? Naprawdę? 120

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Płaczesz. Dlaczego?

–

Nie chcę, żebyś mi kupował samochód. - Już chciałem zaprotestować, ale mówiła dalej – To sprawi, że poczuję się...

–

Sprawi, że jak się poczujesz?

–

Że poczuję się brudna. Jak dziwka.

Zacisnąłem mocno kierownicę, by utrzymać samochód na drodze. Dziwka? Czuła się jak dziwka? –

To jest to, czym myślisz, że jesteś? - Dobry Boże. Co ja jej zrobiłem?

–

Nie – W końcu odpowiedziała – Ale jestem bibliotekarką. Ty jesteś... ty jesteś jednym z najbogatszych mężczyzn w Nowym Jorku. Jakby to wyglądało?

Zmusiłem się, by pozostać spokojnym, by oprzeć się potrzebie, aby zadzwonić do Felicii i kazać jej zrezygnować z wyjazdu do Fili, by poprosić ją, by zabrała Abby do domu. Abby nie była dziwką. Przerwałbym naszą relację natychmiast, by upewnić się, żeby się tak nigdy nie czuła. –

Abigail – No, potrafiłem mówić. Nawet brzmiałem rozsądnie. - Mogłaś pomyśleć, jak to będzie wyglądać, wcześniej. Teraz nosisz codziennie moją obrożę.

–

To co innego.

Pokręciłem głową. –

Nie, to to samo. Moim zadaniem jest troszczyć się o ciebie. - Jak to się stało, że nie wiedziała tego?

–

Przez kupowanie mi samochodu?

Jeśli będzie taka potrzeba. –

Przez pewność, że twoje potrzeby są zaspokojone.

To było to, co powiedziałem Felicii w szpitalu – to był moja najważniejsza odpowiedzialność. Czy Abby tego nie rozumiała? Więcej się nie kłóciła. Po chwili zamknęła oczy, ale wiedziałem, że nie spała. Ta cisza dała mi czas, by pomyśleć. W jakiś sposób jej wypadek sprawił, że stała się bardziej otwarta na rozmowę ze mną. Ta Abby, która pokazała się w moim biurze kilka tygodni temu, nie kłóciłaby się o samochód. Cieszyłem się, że czuła się przy mnie bardziej komfortowo. Ale wciąż nie rozumiałem jej odmowy. Byłem jej dominem i jedyne co miałem na myśli, to pomóc jej. Dlaczego nie powinienem? Bo to wyglądało, jakbym jej płacił za seks. Jakby była dziwką. 121

Tłumaczenie: Ana_fifty

Zdławiłem jęk. Czy czuła się tania, z powodu tego, co jej robiłem? Nigdy wcześniej nie była w relacji takiej jak ta. To było dla niej nowe. Wróciłem myślami do naszych rozmów przy stole kuchennym – nigdy nie była dość otwarta przy mnie. Gdybym tylko mógł zapewnić ją, by czuła się komfortowo dzieląc się ze mną tak samo swoim umysłem, jak i ciałem...

Podjechaliśmy pod dom, i gdy zatrzymałem samochód, wysiadłem i otworzyłem jej drzwi. –

Dyskusja na temat samochodu nie jest jeszcze skończona, ale musisz wejść do środka i odpocząć. Później porozmawiamy.

Wpuściłem ją do środka, z całych sił próbując powstrzymać Apolla od skakania na nią, i umościłem ją na kanapie. Potem poszedłem do kuchni. Dzwoniłem wcześniej do mojej gospodyni i poinstruowałem ją, by uzupełniła moją lodówkę i spiżarnię na weekend. Przygotowałem dla Abby kanapkę z indykiem, serem i awokado i pełny talerz winogron i kawałków jabłek. Wziąłem butelkę wody z lodówki i przyłączyłem się do niej w salonie. Wzięła ode mnie talerz. –

To wygląda przepysznie. Dziękuję.

Powstrzymałem chęć, by musnąć jej czoło. –

Jedz po prostu to, na co masz ochotę – Spojrzałem w dół na Apolla, który usiadł obok niej na kanapie – Możesz zarówno odpoczywać tu, jak i w twoim pokoju. Mogę wystawić Apolla na dwór, jeśli ci przeszkadza.

Pogłaskała go po głowie. –

Nie, on jest w porządku.

Włączyłem TV i podałem jej pilot. –

Idę przygotować sobie kanapkę, za chwilę do ciebie dołączę.

Minuty później usiadłem przy biurku z moim lunchem i włączyłem laptop. Wysłałem krótką informację do Sary, mówiąc jej, że będę w poniedziałek i szybko rzuciłem okiem na resztę moich e-maili. Przeczytałem wiadomość od Yang Cai i westchnąłem. Przypuszczalnie powinienem zaplanować wyjazd do Chin w tym roku. Odpowiedziałem na e-mail, obiecując wysłać więcej szczegółów po 122

Tłumaczenie: Ana_fifty

weekendzie. Gdy podniosłem wzrok, Abby spała. Wstałem, wziąłem jej talerz i postawiłem go na stole, i zawinąłem koc wokół jej ciała. Potem usiadłem i patrzyłem jak śpi. W ostatni weekend chciałem pokazać jej bibliotekę. A co, gdybym poszedł o krok dalej? Co, gdybym ofiarował jej tę bibliotekę? Rzadko wykorzystywała swoją wolność przy stole kuchennym – gdybym dał jej cały pokój, będzie się czuła bardziej wyluzowana? Był tylko jeden sposób, aby się o tym przekonać. Obudziła się o wpół do czwartej, zamrugała obudzona, rozejrzała się dokoła i uśmiechnęła się, gdy mnie zobaczyła. –

Lepiej się czujesz? - Zapytałem.

–

Odrobinę – Sięgnęła w dół i połknęła tabletki przeciwbólowe, które położyłem obok niej, gdy spała, a potem wstała i wyciągnęła się.

–

Choć ze mną – wstałem i podszedłem do niej, wyciągając do niej rękę – Chcę ci pokazać południowe skrzydło domu.

Wzięła moją rękę bez zastanowienia, i przejechałem kciukiem po jej kostkach. Poszliśmy dalej, korytarzem, w kierunku biblioteki. Spodoba jej się? Puściłem jej rękę, pchnąłem podwójne drzwi i cofnąłem się, by mogła wejść pierwsza. Westchnęła. –

Chcę, żeby to był twój pokój - Powiedziałem jej – Kiedy jesteś w tym pokoju, możesz być całkowicie sobą. Twoje myśli, twoje pragnienia. Jest cały twój. Poza fortepianem. Fortepian jest mój.

Użyj go, Abby. Proszę, bądź sobą. Otwórz się dla mnie. Obeszła pokój oszołomiona. Przesuwała palcami wzdłuż grzbietów , zatrzymując się tu i tam, by przeczytać tytuł książki. Promienie słoneczne odbijały się w jej włosach, rozświetlając ją. Ale co ona myślała? –

Abigail?

Odwróciła się. Ciche łzy spływały po jej policzkach. Czy to był dobry znak?

123

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Ty płaczesz – wyszeptałem, ogarnięty emocjami, które ona we mnie wywoływała. - Znów.

–

To jest takie piękne.

Podobało jej się. Uśmiechnąłem się. –

Podoba ci się?

Bez słowa, podeszła do mnie i zarzuciła mi ręce na szyję. –

Dziękuję.

–

Nie ma za co – wyszeptałem w jej włosy.

124

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 15

Spędziłem kolejne dwa dni, opiekując się Abby. Obserwowałem, jak odpoczywała i upewniałem się, że czuła się komfortowo. Spędzała czas przesiadując w bibliotece, nawet zjadła kilka posiłków siedząc na sofach, zatopiona w jednej albo w drugiej książce. Przyłączałem się do niej czasem i próbowałem rozpocząć rozmowę, ale nigdy nie zachowywała się swobodnie. Może zbyt wiele widziałem w jej komentarzu o dziwce. Jeśli nasza relacja jej odpowiadała, musiała też odpowiadać mnie. Jej potrzeby. Zawsze jej. W niedzielne popołudnie siedziałem przy małym biurku w bibliotece, czekałem by zobaczyć, czy Abby do mnie dołączy. No i, oto i ona. –

Wszystko w porządku? - zapytałem – Potrzebujesz czegoś?

–

Tak. Ciebie.

Zdjęła koszulę przez głowę. Kurwa. –

Abigail – powiedziałem, próbując zignorować mojego drgającego kutasa – Potrzebujesz odpoczynku.

Nie słuchała. Zamiast tego zsunęła swoje spodnie i wyszła z nich. Połknąłem jęk. Chciała mnie. Prosiła o seks. Miałem wcześniej uległe, które prosiły o seks. Czasem się zgadzałem. Czasem nie. Kroczyłem linią pomiędzy wypełnianiem ich potrzeb, a upewnianiem się, że wiedziały, że zawsze mogłem im odmówić, jeśli chciałem. Nie chciałem odmówić Abby. Ale czy była gotowa? Czy czuła się zobligowana do tego, ponieważ się nią opiekowałem? Wiedziałem, że najprawdopodobniej powinienem jej odmówić. Potrzebowała odpoczynku i nie chciałem, by czuła się zmuszona do oferowania mi seksu. 125

Tłumaczenie: Ana_fifty

Ale jeśli jej odmówię, czy kiedykolwiek jeszcze o to poprosi? Sięgnęła za plecy i odpięła swój biustonosz, powoli zsuwając go z ramion. Spadł na podłogę, pokazując przede mną więcej jej ciała – więcej, niż prawdopodobnie chciała mi pokazać. Były tam purpurowo-niebieskie siniaki na prawym ramieniu. Zdecydowałem, że jej odmówię. Wyjaśnię, że to nie o nią chodzi – że pragnąłem jej bardzo, ale musiała odpoczywać. Wsadziła palec za gumkę jej majteczek i zsunęła je z bioder. Wstałem. Nie mogłem jej odmówić. Nie, gdy dałem jej ten pokój i powiedziałem jej, by była w nim sobą. Nie, kiedy rozebrała się przede mną. Jeśli mnie chciała, jeśli chciała rozkoszy, które moje ciało mogło jej dać, będzie mnie miała. Otworzyłem szufladę biurka i wyjąłem prezerwatywę. Powoli wstałem i poszedłem tam, gdzie stała. Musieliśmy być ostrożni. Pozwolę jej przejąć kontrolę i wybrać tempo. Położyłem ręce na jej ramionach, uważając na siniaki, i przesunąłem palcami w dół, rozkoszując się gęsią skórką, która pokryła jej ciało, gdy jej dotknąłem. Moje oczy objęły miękkie zarysy jej ciała – zarys jej szyi, krągłość jej piersi, wzgórek jej brzucha. Delikatnie wziąłem jej ręce i wsunąłem kondom w jej dłoń. Jej oczy były pytające. Och, Abby. Nigdy nie mógłbym ci odmówić. Za nic w świecie. Moje ciało jest twoje. Weź je. Podniosłem jej dłonie do mojej piersi, pokazując jej, że chciałem, by tym razem ona prowadziła. –

Okej – powiedziałem po prostu.

Otworzyła dłoń, spoglądając na kondom i westchnęła. Uśmiech rozjaśnił jej twarz. Myślała, że jej odmówię. Prawie to zrobiłeś. Idioto. Prezerwatywa upadła na podłogę, gdy zabrała się za rozpinanie mojej koszuli. Zdjęła ją i przejechała dłońmi po mojej piersi i musiałem ugryźć policzek od środka, by powstrzymać jęki. I choć tak bardzo pragnąłem jej dotknąć w szpitalu, nie myślałem o tym, jak bardzo pragnąłem, by to ona dotknęła mnie, by mieć jej ręce na sobie. Obeszła mnie i objęła moje łopatki. Zamknąłem oczy by lepiej skupić się na jej dłoniach i wciągnąłem powietrze, gdy pocałowała moje plecy. A potem polizała, pierdolenie polizała ścieżkę wzdłuż mojego kręgosłupa, kończąc to delikatnym pocałunkiem tuż nad moimi spodniami.

126

Tłumaczenie: Ana_fifty

Zacisnąłem pięści, by powstrzymać się przed złapaniem jej i rzuceniem na kanapę. Jej sposób, West. Pozwól jej to zrobić na jej sposób. Jej sposób może mnie zabić. Padła na kolana przede mną i pogłaskała mnie przez przód moich spodni. Nie mogłem powstrzymać jęku, który uciekł mi przez usta. Odpięła pasek i, bardzo celowo, drażniła mnie znów, zanim zaczęła rozpinać spodnie. Patrzyłem w dół i obserwowałem jak odpina zamek,

ostro

przesuwając palcami po moim stwardniałym kutasie. Moje oczy były cholernie blisko od wywrócenia się na tył głowy, a nawet nie byłem jeszcze nagi. Zmusiłem się by patrzeć, by cieszyć się jej reakcją, jej działaniami. Oblizała wargi zanim opuściła moje spodnie i bokserki w dół. A potem wzięła mnie do ust. Jasna cholera. Jej usta. Jej usta na mnie. Owinęła ręce wokół mojego tyłka i przyciągnęła mnie do siebie, więc wszedłem głębiej. Prawie upadłem, ale podtrzymałem się przez ułożenie rąk na jej głowie. Delikatnie, przypomniałem sobie samemu. Ona wciąż jest obolała. Zassała mnie kilka razy i miałem gorącą nadzieję, że wkrótce przestanie, bo inaczej jak nic dojdę w jej ustach. A chciałem być w niej zanurzony, gdy będę dochodził. Głęboko w środku, z moimi rękami owiniętymi wokół niej, doprowadzając ją do rozkoszy, na jaką zasługiwała. W momencie, gdy pomyślałem, że będę musiał ją podciągnąć i postawić na nogi, puściła mnie i rozerwała kondom. Pewnymi rękoma zrolowała go na mnie, dając mojemu kutasowi mocny uścisk. Wstała, z uśmieszkiem, i pchnęła mnie w pierś. Kanapa. Chciała mnie na kanapie. I, ja pierdolę, myślę, że chciała mnie ujeżdżać. Mój kutas zrobił się taki twardy, że bolało, ale cofnąłem się i opadłem na miękką skórę sofy. Abby usiadła na mnie okrakiem. Kurwa, tak. Jej piersi podskakiwały tuż przed moimi oczami. Nic nie mogłem na to poradzić. Pochyliłem się i zassałem jedną w ustach. Umm. Zapomniałem, jak kurewsko słodko ona smakuje. Zakręciłem językiem dokoła sutka, czując, jak robił się twardy w moich ustach.

127

Tłumaczenie: Ana_fifty

Podniosła rękę i pchnęła mnie w klatkę, sprowadzając mnie do parteru na kanapie i wyciągając siebie z moich ust. A potem oparła jedną ręką po jednej stronie mnie i podniosła biodra. Mój kutas bolał z potrzeby bycia w niej. Poruszała się wolno, tak cholernie wolno, opuszczając się, więc czułem każdy jej cal, gdy brała mnie wewnątrz swojego ciasnego gorąca. –

Abigail – Uderzyłem biodrami, chcąc jej głębiej, ale ona zatrzymała się, kontynuując powolne schodzenie.

W końcu, pomyślałem, w końcu, byłem w niej zanurzony, ale ona pozostała nieruchomo. Zajęczała i moje oczy szybko się otworzyły. Bolało ją? Jej oczy były zamknięte, jej usta otwarte, a jej głowa odrzucona do tyłu. Było w porządku. Dzięki za to niebiosom. Zaczęła się ruszać i nie liczyło się w tej chwili nic poza uczuciem jej nade mną, ujeżdżającej mnie, poruszającej na mnie. Nie mogłem trzymać rąk z dala od niej, nie mogłem się powstrzymać od dotykania jej, od sprawdzania, czy wszystko z nią dobrze. Jej smukła talia, siła jej pleców, jej piękne piersi – było z nią lepiej, niż w porządku – i w tym momencie – była moja. Ona była moja. Złapałem ją w talii i pomogłem jej się poruszać, pchając mocniej. Wiedziałem, że nie wytrzymam zbyt długo, ale chciałem, by doszła pierwsza. Moje jaja cierpiały z potrzeby uwolnienia, ale wstrzymywałem się, pomagając jej, aż zaczęła się ruszać szybciej. Pchałem więc szybciej, popychając ją do orgazmu i wiedziałem, że była blisko. Zatrzymała się, jej mięśnie zacisnęły się wokół mnie i orgazm ogarnął całe jej ciało. Pchnąłem ostatni raz i zatrzymałem się głęboko w niej i uwolniłem w kondom. Jej ciało się zatrzęsło i owinąłem wokół niej ramiona. Seks to prawdopodobnie nie był dobry pomysł. Przewróciłem nas tak, że była wciśnięta pomiędzy mnie, a oparcie kanapy – gdyby któreś z nas miało spaść, niech to będę ja. Przesunąłem ręką w dół jej pleców i jej oczy się otworzyły. –

Dobrze się czujesz? - Zapytałem.

Wciąż ciężko oddychała, ale uśmiechnęła się do mnie przekornie. –

Teraz tak. 128

Tłumaczenie: Ana_fifty

Była jędzą. Nagle przejechała ręką w dół mojej piersi i wiedziałem, że jędza nawet nie jest blisko, aby ją opisać. Więc, na wszelki wypadek, gdyby miała jeszcze jakieś pomysły i jej ręka zdecydowałaby kontynuować swoją podróż na południe, zatrzymałem ją. Wziąłem jej dłoń i przycisnąłem do siebie. –

Chcę, żebyś naprawdę odpoczywała przez resztę dnia.

Zgodziła się, ale z małym dumnym uśmieszkiem pełnym satysfakcji. Musiałem

od

niej

uciec,

bo

inaczej

byłbym

zmuszony

do

utrzymania

tego

satysfakcjonującego uśmieszku na jej twarzy przez wzięcie jej jeszcze raz. Odsunąłem się i wstałem. A potem popełniłem błąd patrząc na nią raz jeszcze – nagą i rozłożoną na mojej kanapie. Jej kanapie. Cholera. Pomyśl o czymś innym. Szybko. Spojrzałem na zegarek. Mecz. Musiałem się przygotować na mecz. –

Jaką lubisz pizzę? - Zapytałem, próbując skupić moją uwagę na guzikach mojej koszuli.

Nic nie powiedziała, ale mogłem zauważyć, że się wahała. A, fakt. Pizza. To nie było do końca jedzenie z planu posiłków. –

Rodzina Clarków musi jeść pizzę i gorące skrzydełka podczas każdych rozgrywek. Wytłumaczyłem – Jeśli tego nie zrobimy, a Giganci przegrają, Jackson się nas wyprze.

Nie spieszyła się, zsuwając z kanapy. –

Słyszałam o gorszych przesądach. Tylko mi nie mów, że on nosi tę samą, niepraną bieliznę.

Prawie się zaśmiałem, ale potem przypomniałem sobie, że gracz lub dwóch nosiło tę samą, niepraną bieliznę. –

Nie puszczę pary z ust na ten temat.

–

Hm – Przejechała palcami przez włosy – Pieczarki. Lubię pizzę z pieczarkami. I z bekonem.

–

Pieczarki i bekon w takim razie. Piknik na podłodze brzmi dobrze?

Jej palce się zatrzymały i jej oczy nagle były mile stąd. Czy ona myślała o nas? Na podłodze? –

Abigail?

Zarumieniła się. –

Tak? 129

Tłumaczenie: Ana_fifty

Kurwa. Myślała o nas na podłodze. –

Piknik na podłodze brzmi rewelacyjnie – Powiedziała.

I to na różne sposoby, chciałem powiedzieć, ale wiedziałem, że już zrobiliśmy więcej niż powinniśmy. –

Będziesz odpoczywać przez resztę dnia – Powiedziałem jej.

Tuż przed tym, jak zaczął się mecz, i przed tym, jak pizza i skrzydełka, które zamówiliśmy, zostały dostarczone, poszedłem do sypialni by wziąć obrożę Abby. Zamknięte pudełko, do którego włożyłem ją w piątek, zawierało również kilka sztuk biżuterii mojej Mamy. Otworzyłem je i wsunąłem obrożę do mojej kieszeni, ale zamiast odłożyć skrzyneczkę na bok, wyjąłem kilka rzeczy. Spięta razem leżała para diamentowych kolczyków, które, jak pamiętałem, Tata dał Mamie na Gwiazdkę. Tego roku Mikołaj przyniósł mi rower, więc nie pamiętałem za bardzo obdarowania tymi kolczykami. Zamknąłem oczy i wróciłem do tego myślami, próbując sobie przypomnieć. Pocałowali się, to pamiętałem. Ale wtedy myślałem, że całowanie było odrażające, więc wróciłem do mojego roweru. Odłożyłem kolczyki i podniosłem obrączkę ślubną Taty. Solidna i trwała – tak jak on. Czy byłby dumny z faceta, którym się stałem? Albo z tego, jak budowałem jego firmę? Wsunąłem ją na palec serdeczny lewej ręki. Wyglądała dziwnie, więc zdjąłem ją i schowałem z powrotem do pudełka. A potem podniosłem obrączkę Mamy i trzymałem ją pomiędzy kciukiem, a palcem wskazującym. Taka cienka. Wsunąłem ja na mały palec i nie weszła nawet do połowy. Zabawne. Pamiętałem Mamę jako o wiele większą ode mnie. Ale to oczywiste, że wydawała się duża małemu chłopcu. Zdjąłem obrączkę i już chciałem ja odłożyć na miejsce, gdy coś przykuło moją uwagę – coś było napisane wewnątrz. Przysunąłem ją bliżej i zmrużyłem oczy.

Lecz ja posyłam ci kremowy pąk róży. Obróciłem obrączkę w palcach, szukając więcej, ale to było wszystko. Nic więcej. Kremowy pąk róży?

130

Tłumaczenie: Ana_fifty

Podniosłem z powrotem obrączkę Taty. Tu też było coś napisane w środku.

Z rumieńcem na końcach płatków.

Usiadłem. Co to znaczyło? Zadzwonił dzwonek do drzwi. Westchnąłem i zostawiłem pudełko na łóżku. Obrączki mogą poczekać.

Abby kompletnie nic nie wiedziała o futbolu, więc pomiędzy ugryzieniami pizzy i skrzydełek, robiłem co mogłem, by ją podszkolić. Ostatecznie potrząsnęła głową i westchnęła. –

Jestem przegraną sprawą. Nigdy nie zrozumiem futbolu.

Chciałem jej powiedzieć, że będziemy mieć mnóstwo czasu, żeby nauczyć się zasad futbolu, że futbol był ważny dla mojej rodziny, ale nie chciałem niczego zakładać. Mogła nie chcieć z powrotem mojej obroży. Mogła na nią spojrzeć i powiedzieć mi, żebym ją sobie sam zapiął. A może, tak jak Beth, powiedzieć mi, że nie chcę obroży, ponieważ chce czegoś „więcej”. Oblałem się zimnym potem. Co, jeśli Abby chciała więcej? Mogłem jej dać więcej? Spojrzałem na zegar meczowy na dole ekranu. Gdy wybiło zero, wstałem i wyłączyłem tv. Nawet nie wiedziałem, kto wygrywał. Abby siedziała na podłodze, podparta całą górą poduszek. Stanąłem obok niej i wyjąłem obrożę z kieszeni. –

Elaina dała mi ją w szpitalu. - powiedziałem.

Spojrzała mi w oczy. –

Elaina wie. Ale to nie byłam ja. Nic jej nie powiedziałam.

Miałem rację. Zastanawiałem się, jak się dowiedziała. Ale Abby była szczera, nie umiała kłamać. Nie tak jak ty. Kłamliwy sukinsynu. –

Tak myślałem. Dziękuję, że byłaś ze mną szczera – Zawahałem się, zbierając się na

131

Tłumaczenie: Ana_fifty

odwagę. - Chcę mieć pewność, że wciąż ją chcesz. Nie byłem pewien... - Spojrzałem jej w oczy – Wiesz o mnie teraz więcej. Może ty... nie chcesz tego. –

Chcę.

Uklęknęła i opuściła głowę. Chciała jej? Bez zadawania pytań? Nic? –

Popatrz na mnie, Abigail.

Podniosła głowę i upadłem przed nią na kolana – zrobiłem coś, czego nie zrobiłem dotąd przed żadną z uległych. Ogarnęła mnie ulga. Chciała mojej obroży. Chciała mnie. Zapiąłem obrożę wokół jej szyi i przebiegłem palcami przez jej włosy. Cholera. Wyglądała świetnie nosząc moją obrożę. Mój kutas szarpnął i zbliżyłem się do niej. Jeden pocałunek. Jeden mały pocałunek nikogo nie skrzywdzi. Zatrzymałem się. Nie chciała więcej. Chciała tego, co mieliśmy i z tego powodu nie mogłem jej pocałować. Musiałem się powstrzymać. Westchnąłem. Cholera niech to weźmie. Wstałem i z powrotem włączyłem mecz.

132

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 16

Była środa i był to stosowny dzień by wpaść i zobaczyć Abby w pracy. Pierwszy raz, gdy w ogóle zobaczyłem Abby, to była właśnie środa. Poza biblioteką, by być dokładnym. Powtarzałem sobie w kółko, że to była część mojego planu dotyczącego Super Bowl. Może nawet sam w to uwierzę, jak będę to sobie powtarzał wystarczająco ilość razy. Uprawianie seksu publicznie, ni mniej ni więcej tylko na stadionie futbolowym, to była wielka sprawa. Musiałem ją w to wprowadzić powoli. Pierwszy krok: uprawianie seksu w miejscu dość-publicznym-ale-z-dużą-trudnością-byciazłapanym jakim był Dział Ksiąg Rzadkich w Nowojorskiej Bibliotece Publicznej. Ale to nie był tylko krok pierwszy mojego planu. Wiedziałem o tym. Jedyne co musiałem zrobić, to wsunąć rękę do wewnętrznej kieszeni mojego płaszcza by wiedzieć, że moja środowa wizyta znaczyła więcej. Tam, schowana głęboko, gdzie nikt nie mógł jej zobaczyć, była perfekcyjna kremowa róża. Muśnięta różem na końcach płatków. Gdy Abby opuściła mój dom w niedzielę, wygooglowałem napis, który znalazłem wewnątrz obrączek moich rodziców. Wers pochodził z wiersza John'a Boyle O'Reilly. Zafascynowany, poszedłem do biblioteki, by znaleźć cienki tomik jego poezji. Spędziłem wieczór czytając kilka jego wierszy, ale złapałem się na tym, że często wracałem do wiersza „Biała Róża”, i to tak, że na koniec wieczoru książka sama otwierała się na tej stronie. Rozważałem znaczenie tego wiersza i zastanawiałem się, czy Abby o nim słyszała. Jeśli dałbym jej kremową różę zabarwioną różem, zgadnie co się za tym kryje? Będzie wiedziała, że moje uczucia urosły poza wszystko co wyobrażałem sobie, że mogę czuć? Do kogokolwiek? Czy chciałem, by to wiedziała? Oblał mnie strach. To było takie nowe. Takie nieoczekiwane. Ale choć tak bardzo byłem przerażony, musiałem wiedzieć. Musiałem wiedzieć, czy możliwe było, aby Abby czuła to samo. Koniec końców, zdecydowałem przynieść różę ze sobą do biblioteki. Trzymałem ją ukrytą w kieszeni wewnątrz płaszcza. Potem zdecyduję, czy chciałem jej ją dać. Stałem w środku biblioteki kilka minut, obserwując pracę Abby. Stała tyłem do mnie i miała przy sobie stos książek. Pracowała starannie. Jakiś mężczyzna podszedł do niej w pewnym momencie i zaśmiała się w odpowiedzi na to, cokolwiek powiedział. Gdy wyszedł, jej ręka 133

Tłumaczenie: Ana_fifty

nieświadomie powędrowała do jej gardła i dotknęła palcami obroży. Dziki i szokujący wybuch zazdrości uderzył we mnie. On wywołał u niej śmiech. Czy ja kiedykolwiek sprawiłem, że się zaśmiała? Wróciłem myślami do naszych krótkich momentów razem. Nie, nigdy tego nie zrobiłem. Z nową determinacją, podszedłem do recepcji. –

Chciałabym sprawdzić coś w Dziale Ksiąg Rzadkich – Zagadałem do jej pleców.

Nawet się nie odwróciła. Nie zanotowała nawet, że to ja. –

Przykro mi. Dział Ksiąg Rzadkich jest otwierany jedynie na wcześniej umówione spotkanie, a w tym momencie mamy zbyt mało pracowników. Naprawdę nie mam czasu tego popołudnia.

Może nie poznała mojego głosu. –

To raczej rozczarowujące, Abigail.

Odwróciła się, gdy użyłem jej imienia. Otworzyła usta, a z szoku jej oczy zrobiły się wielkie. –

Czy to naprawdę zły moment? - Zapytałem.

–

Nie. Ale jestem przekonana, że dokładnie te same książki masz w swoim domu.

Tak, ale ciebie tam nie ma. Jesteś tutaj. Myślałem, że to było oczywiste. –

Pewnie tak. - Powiedziałem.

–

I – Dodała, w ogóle mnie nie słuchając – Ktoś musi ci towarzyszyć przez cały czas.

I o to mi właśnie chodzi, Abby. Chcę cię i chcę cię mieć w bibliotece publicznej. Natychmiast. –

Dokładnie na to mam nadzieję. Myślę, że sam bym się tam nudził. - Zdjąłem rękawiczkę i schowałem ją w kieszeni – Wiem, że to nie jest weekend. Czuj się więc wolna, by powiedzieć mi nie. Nie będzie żadnych konsekwencji – Możesz mi odmówić. Uśmiechnąłem się słabo – Chciałabyś mi towarzyszyć w Dziale Ksiąg Rzadkich?

–

Ta... ta... tak – odpowiedział, gdy zrozumiała, o co mi chodziło.

–

Doskonale.

Ale nie ruszyła się z miejsca. Stała i gapiła się na mnie. Tak, jakbym miał zniknąć. –

Abigail, może ta pani tam – Pokazałem na inną bibliotekarkę – Mogłaby cię tutaj zastąpić, gdy ty... będziesz zajęta czymś innym?

Nie chciałem, żeby nie było nieporozumień – jeśli opuści swoje miejsce pracy dla mnie, będę zanurzony w niej za niecałe dziesięć minut. 134

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Abigail?

–

Martha? - Powiedziała, wysuwając się zza lady recepcyjnej – Zerkniesz na moje biurko? Pan West ma umówioną wizytę w Dziale Ksiąg Rzadkich.

Moja dziewczynka. Poszliśmy w stronę schodów. Abby nieznacznie zatrzymała się przede mną i dałem sobie chwilę na adorowanie jej bardzo uroczego tyłeczka. –

Dla mojej informacji – Powiedziałem, skupiając swoją uwagę na kształtach jej pupy, na sposobie w jaki poruszała się i chodziła – Czy Dział Ksiąg Rzadkich posiada stół?

–

Tak.

Oczywiście, że posiadał. –

Jest mocny? - zapytałem.

–

Tak przypuszczam.

–

To dobrze, ponieważ mam plan, aby nie tylko książki się dla mnie na nim otworzyły.

Doszliśmy do końca schodów i poszliśmy korytarzem do podwójnych drzwi. Sięgnęła do kieszeni i szperała w niej w poszukiwaniu kluczy. W końcu, znalazła właściwy i otworzyła drzwi. –

O nie. Ty pierwsza. - Powiedziałem, gdy pchnęła drzwi.

Zamknąłem za nami drzwi na klucz. Zdejmowałem płaszcz jednocześnie rozglądając się po pokoju. Na środku stał stół sięgający pasa. To ten. Ale nie spieszyłem się i obszedłem całe pomieszczenie, przejeżdżając palcami po innych stołach, zatrzymując się i czytając kilka tytułów. Robiłem to wszystko z premedytacją, by dać Abby więcej czasu na myślenie o tym, co właśnie zamierzaliśmy zrobić. –

Ten – Powiedziałem, wskazując na stół, który wybrałem. Ten który był właściwej wysokości – Jest dokładnie tym, który miałem na myśli.

Na twarzy Abby pokazał się szelmowski uśmiech. –

Rozbierz się od pasa w dół, Abigail i wskakuj na stół.

Poruszała się szybko i obserwowałem jej nagi tyłek, gdy wdrapywała się na stół. Cholera, nie mogłem się doczekać, by zanurzyć się głęboko w niej. Moja erekcja rosła tylko od myślenia o tym. Odpiąłem swój pasek. –

Bardzo dobrze. Połóż swoje stopy i tyłek na brzegu stołu i rozsuń te piękne kolanka dla 135

Tłumaczenie: Ana_fifty

mnie. Jej widok, z rozłożonymi nogami, czekającej, sprawił, że jaja mnie bolały. Złapałem kondom z kieszeni i zsunąłem spodnie. Nie spieszyłem się, upewniając się, że Abby wszystko widziała. I znów, specjalnie. Założyłem gumkę, opierając się temu, by samemu się dotknąć. –

Pięknie – Powiedziałem, ponieważ była piękna. Ponieważ była piękna wraz ze swoją uległością, którą mi ofiarowywała.

Powoli podszedłem do stołu i jeszcze szerzej rozłożyłem jej nogi. –

Powiedz mi, Abigail – Zapytałem, marszcząc czoło, patrząc na nasze ułożenie, jakbym był głęboko zamyślony – Czy kiedykolwiek uprawiałaś seks w Dziale Ksiąg Rzadkich?

Jej ciało zadrżało z oczekiwania. Złapałem mocniej jej biodra. –

Nie.

Spojrzałem na nią. –

Nie, co? - Chciałem to usłyszeć, wszystko jedno Master, czy też proszę pana. Którekolwiek.

–

Nie, proszę pana.

Pchnąłem, wchodząc powoli. –

O wiele lepiej.

Jej oczy się zamknęły, gdy stałem nieruchomo. Zagryzła dolną wargę z małym jękiem i wiedziałem, że nie dam rady czekać ani chwili dłużej. Uderzyłem ostro, wchodząc w nią głęboko. Wziąłem jej biodra i przyciągnąłem ją do siebie. –

Oprzyj się na łokciach, Abigail. Mam zamiar pieprzyć cię tak mocno, że będziesz to jeszcze czuła w piątek w nocy.

Oparła się, jej włosy opadały na stół i zrobiła to - wygięła plecy i wzięła mnie jeszcze głębiej. Wysunąłem się i uderzyłem jeszcze raz. Górne światło padało na diamenty w jej obroży i kamienie mrugały do mnie. Moja. Była moja. Nosiła moją obrożę. Moja. Uderzyłem raz jeszcze i podniosła się, by przyjąć mnie głębiej.

136

Tłumaczenie: Ana_fifty

Może nigdy nie sprawiłem, by się śmiała, ale mogłem jej robić to – sprawiać, że była potrzebująca i obolała, a potem wypełniać ją, budować jej potrzebę, by ostatecznie pozwolić, by uwolnienie ją ogarnęło. Poprowadzić ją na szczyt góry i patrzyć, jak latała. –

Jesteś moja – Zawarczałem, pchając znów w nią mocno.

Jeszcze bardziej rozłożyła nogi, przyjmując mnie jeszcze głębiej. –

Moja. Powiedz to, Abigail.

Ogłoś to światu. –

Twoja.

Utrzymywałem stały rytm, waląc w nią, gdy ona powtarzała to w kółko. Twoja. Twoja. Twoja. Moja. Moja. Moja. Wypuściła z siebie mały jęk i znów

uniosła się na piętach, więc wiedziałem, że była blisko.

Pchnąłem jeszcze raz i poczułem, jak eksplodowała wokół mnie. Nie przestawałem w nią uderzać, naciskając na moje własne uwolnienie. Nagle zatrzymałem się i pozwoliłem, by mnie ogarnęło, dochodząc mocno w kondom. Wyszedłem z niej, przyciskając czoło do jej brzuchu i łapiąc oddech. Pot błyszczał na jej ciele. Wycałowałem ścieżkę. –

Dziękuję ci, że towarzyszyłaś mi w mojej wycieczce po Dziale Ksiąg Rzadkich. Powiedziałem pomiędzy pocałunkami jej talii.

Zanurzyła palce w moich włosach i zdławiłem jęk. –

Do usług – Odparła.

Pocałowałem jej talię ostatni raz, chcąc pocałować ją niżej, ale nie chciałem kusić losu. Później, w ten weekend, powiedziałem sobie. Będziesz miał mnóstwo czasu. Powoli się odsunąłem i włożyłem ubrania. Abby zeskoczyła ze stołu. Gdy się ubraliśmy, wzięła prezerwatywę z mojej ręki. –

Zajmę się tym – powiedziała, gdy wyszliśmy na korytarz.

–

Widzę cię w piątek o szóstej. - Wsunąłem rękę do kieszeni płaszcza, upewniając się, że 137

Tłumaczenie: Ana_fifty

róża wciąż tam była. –

Tak, proszę pana.

Przy głównym biurku było pusto, gdy wróciłem do głównej części biblioteki. Wyjąłem różę z kieszeni. Powinienem ją zostawić? Czy ona ją w ogóle dostanie? Byłem po prostu facetem zostawiającym różę dla kobiety. To nie było nic wielkiego. Poza tym, że to było coś wielkiego. –

Znalazł pan to, czego pan szukał?

Odwróciłem się. Martha stała przede mną, uśmiechając się. –

Um, tak – Wyjąkałem – Wszystko.

Martha spojrzała w dół na różę i uniosła brwi. –

Och, nie trzeba było.

–

To dla Abby.

–

Oczywiście że tak.

Czy ona wiedziała, co robiliśmy? –

Miałem zamiar to tutaj dla niej zostawić. - Położyłem różę na stercie książek, nad którymi Abby pracowała.

–

John Boyle O'Reilly?

Złapany. Było za późno by zabrać różę. Abby by się o tym dowiedziała. Ale o czym by się dowiedziała? Że zostawiłem różę? Że pasowała do opisanej w wierszu? I co z tego? Moja kolana się ugięły. Zawsze mogłem to jakoś rozegrać. Udawać, że to nic. Chyba że... Chyba że ona chciała, żeby to znaczyło to, co ja bym chciał, żeby znaczyło. Ale co ja chciałem, żeby znaczyło? Próbują grać o wiele bardziej spokojnego, niż byłem, skubnąłem płatek róży i mrugnąłem do Marthy. –

Oczywiście.

138

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 17

W piątkowy wieczór Apollo zaczął szczekać na dźwięk taksówki wjeżdżającej na podjazd. Uciszałem go i patrzyłem za okno. –

Gotowy by zobaczyć się z Abby?

Przechylił głowę na bok i zaskomlał. Podałem talerze z kolacją na stół i wyszedłem, by spotkać się z Abby. Otworzyłem frontowe drzwi i patrzyłem, jak wchodziła po schodach. Miała ubrany gruby brązowy sweter, który pasował do jej brązowych oczu. Spotkała wzrokiem moje spojrzenie i uśmiechnąłem się. Czy dostała różę? Czy powie coś na jej temat? Pewnie nie. Ale tak bardzo chciałem wiedzieć, co o tym myślała. –

Szczęśliwego piątku, Abigail.

Jej oczy błyszczały z podekscytowania. Dobry znak, niewątpliwie. Wpuściłem ją do środka i odsunąłem dla niej krzesło. To był jej czas. Jej czas, by wejść w weekend, wypowiedzieć na głos wszystkie wątpliwości, zadać każde pytanie. Nie powiedziała nic, ale czasem jej oczy rozglądały się wokół z nieodgadnionym spojrzeniem. Co bym dał, by wiedzieć, co się działo w tej jej pięknej główce. Może, pewnego dnia, zapytam ją o czym myślała. Ale dziś wieczór to był czas, by udać się na górę. Nienawidziłem tego, że pierwszy smak klapsów Abby poznała przez karę. Wcześniej, w ciągu tygodnia, wróciłem myślami do naszego pierwszego weekendu – do naszego czasu w pokoju zabaw. Wtedy naprawdę cieszyła się zabawą z pejczem. Wiedziałem, że znów muszę ją zlać. Ale tym razem dla zabawy – poduszki już leżały na moim łóżku. –

Jak się dziś czujesz? - Zapytałem.

Mogła zrozumieć pytanie w dwójnasób – mogła równie dobrze założyć, że pytałem o wypadek albo o to, co co powiedziałem w środę, o tym, że będzie wciąż obolała tego wieczoru. –

Obolała we wszystkich właściwych miejscach – powiedziała, uśmiechając się.

139

Tłumaczenie: Ana_fifty

Doskonale. –

Abigail – Powiedziałem ze zdziwioną miną – Byłaś niegrzeczną dziewczynką w tym tygodniu?

Zamrugała zmieszana. Spojrzałem na nią niewzruszony. –

Wiesz co spotyka niegrzeczne dziewczynki, prawda?

Jej usta się rozchyliły i potrząsnęła głową. –

Dostają klapsy.

Strach pokazał się na jej twarzy. –

Ale ja chodziłam na jogę, i spałam, i spacerowałam zamiast biegania, tak jak mówiłeś.

Przestała mówić i zaczęła przygryzać swoją wargę.

Cholera niech to. Oczywiście, że była

przerażona – i dlatego to właśnie było takie ważne. –

Abigail – Powiedziałem tak łagodnie jak to było możliwe. - Ile jest rodzajów lania?

Nie odpowiedziała. Wciąż patrzyła na mnie zmieszana. –

Trzy – Powiedziałem, chcąc, by zrozumiała mój tok myślenia – Jaki jest pierwszy?

No dalej, Abby. Przypomnij sobie dla mnie. W sekundzie wiedziałem, w którym momencie przypomniała sobie słowo erotyczne, ponieważ jej oczy zapaliły się z podniecenia, zastępując strach i zmieszanie. Och, tak. To będzie zabawne. –

Zabieraj swój tyłek na górę.

Czmychnęła szybko od stołu.

Zabrałem nasze talerze ze stołu i włożyłem je do zmywarki. Apollo był na dworze przed kolacją, pozwoliłem mu więc wejść ze mną po schodach, zostawiając go pod drzwiami sypialni i zamykając za sobą drzwi, gdy do niej wszedłem. Abby stała naga przy łóżku, czekając na mnie. Jej ręce wisiały wzdłuż ciała i zauważyłem, jak dreszcz przebiegł przez jej ciało. Znów, jej posłuszeństwo mnie fascynowało. Oczywiście, oczekiwałem tego, ale w jakiś sposób, gdy pochodziło od niej, zawsze znaczyło więcej. Rozpiąłem moją koszulę. –

Na brzuchu na poduszkach. 140

Tłumaczenie: Ana_fifty

Dziś poduszki. Nie ławka do lania. Żadne z nas nie było gotowe, aby ta ławka znów była wyjęta. Wdrapała się na łóżko, pokazując mi swój śliczny nagi tyłek. Wziąłem kondom z kieszeni i położyłem obok niej. Cholera, wyglądała gorąco. Leżąc tam. Czekając na mnie. Zsunąłem spodnie i podszedłem do wezgłowia łóżka. Upewniając się, że patrzyła, wyciągnąłem wiązania i wziąłem jej ręce. –

Nie możemy pozwolić, abyś próbowała się zakryć, prawda?

Związałem jej nadgarstki, pociągnąłem ją delikatnie tak, by opierała się na łokciach i cofnąłem się. Sama pierdolona perfekcja, pomyślałem, pozwalając swoim oczom podróżować po jej odsłoniętych kształtach. Usadowiłem się za nią na łóżku i masowałem jej tyłek. –

Używałaś swojej wtyczki, Abigail?

Nie zesztywniała, jak to było wcześniej, po prostu skinęła. –

Dobrze – Powiedziałem, biorąc jej nogi i otwierając je, przez co jej pozycja stała się dla niej bardzie stabilna - Chcę cię otwartą dla mnie – Przejechałem palcem wzdłuż jej wyeksponowanej szparki – Popatrz na to, Abigail - Polizałem dowód jej podniecenia z mojego palca – Już taka śliska. Czyżby myśl o mnie, sprawiającym, że twój tyłek będzie czerwony, podniecała cię?

Nie odpowiedziała, ale to sam drżenie, który zanotowałem wcześniej, wciąż było ewidentne. Chciała tego. Pomasowałem słodkie wejście jej pupy, a potem podniosłem rękę i uderzyłem ją szybko trzy razy. Jęknęła. Zrobiłem to jeszcze raz, patrząc, jak moja ręka zostawiała delikatny, lekki różowy odcień na jej skórze. –

Dobrzy ludzie z Nowego Jorku płacą twoje wynagrodzenie za pracę w bibliotece, a nie za potajemne schadzki w Dziale Ksiąg Rzadkich.

Przesuwałem ręka za każdym razem, upewniając się, że tym razem nie byłem przyczyną żadnego niepotrzebnego bólu. Tym razem tylko przyjemność, Abby. Tylko przyjemność. Jęknęła jeszcze raz i pchnęła tyłek w moją stronę. 141

Tłumaczenie: Ana_fifty

Złapałem jej pośladki i ścisnąłem, czując jej podniecenie, gdy moje palce zsunęły się niżej. –

Jesteś taka mokra.

Polizałem opuszki palców jeszcze raz, a potem odsunąłem się i uderzyłem w jej cipkę. Jęknęła mocniej i głośniej. Do diabła, tak. –

Lubisz to Abigail? - Zapytałem, uderzając ją tam jeszcze raz. Nie oczekiwałem odpowiedzi. Uderzyłem tę miękką skórę między jej nogami ostatni raz.

Każdy raz więcej mógłby sprawić jej ból, a nie chciałem tego dla niej. Znów dawałem jej konkretne klapsy w tyłek, lejąc, dopóki skóra przede mną nie pokryła się lekkim odcieniem. –

Twój tyłek ma piękny, różowy odcień – Poruszyłem się, więc mogła poczuć, jaki byłem twardy. - Niedługo zrobię więcej, niż zleję twój tyłek. Niedługo go zerżnę.

Nie mogłem czekać dłużej i wątpiłem, czy ona mogła. Rozerwałem kondom i zrolowałem go na moją erekcję. Jednym ruchem pchnąłem w nią. Jęknęła. Wysunąłem się, choć pragnąłem w nią ponownie uderzyć. –

Żadnego dźwięku dziś wieczór, albo nie będziesz miała mojego kutasa – Dałem jej klapsa – Zrozumiałaś? Skiń głową, jeśli tak.

Szybko skinęła. –

Dobrze – Pchnąłem w nią jeszcze raz, podczas gdy ona pchnęła tyłek do mnie, by wziąć mnie głębiej – Łakoma dzisiaj jesteś, co? - Zapytałem, wchodząc w jej mokrą, gorącą cipkę – Cóż, no to jest nas dwoje.

Złapałem jej biodra i zacząłem stały rytm – uderzałem tak mocno i głęboko, jak to tylko było możliwe. Odpowiadała, pracując wewnętrznymi mięśniami i zaciskając się za każdym pchnięciem na moim kutasie. Spojrzałem w dół, gdzie byliśmy połączeni, obserwując, jak wślizgiwałem się tam i z powrotem. Zastanawiałem się, co zrobiłaby gdybym... Wsunąłem rękę pomiędzy nasze ciała i potarłem jej łechtaczkę. Wygięła plecy, a jej ogromny orgazm wywołał mój własny. Osunęła się na poduszki, a ja położyłem się przy jej boku, zdejmując kondom i zrzucając go na podłogę. Przejechałem ręką po jej klatce piersiowej, musnąłem jej piersi i głaskałem jej ramię 142

Tłumaczenie: Ana_fifty

upewniając się, że nie nadwyrężyła sobie rąk. Wszystko było z nią w porządku. –

Nie sądzę, abym zobaczył wszystko co chciałem, w środę. Może będziesz tak miła i zorganizujesz mi spotkanie w Dziale Ksiąg Rzadkich w nadchodzącą środę? - Spojrzałem na nią – O pierwszej trzydzieści?

–

Tak, Panie – Zgodziła się z szelmowskim uśmiechem.

–

Och, Abigail. Tak bardzo, bardzo niegrzeczna – Jej twarz oblała się rumieńcem i uklęknąłem, by ją rozwiązać. - Myślę, że to woła o jakąś mają nagrodę. Co o tym myślisz?

Pchnąłem poduszki z drogi i obróciłem jej ciało tak, że spoczęła na plecach. –

Zadałem ci pytanie Abigail, co myślisz o nagrodzie?

–

Cokolwiek cię zadowoli, Panie – Wyszeptała.

Rozciągnąłem jej ramiona nad jej głową jeszcze raz i związałem je na nowo. –

Cokolwiek mnie zadowoli – Wymamrotałem pod nosem.

Pociągnąłem jej ciało w dół, przesuwając rękami po drodze. Najpierw wzdłuż jej ramion i przez jej obojczyki, w dół jej piersi, masując jej stwardniałe sutki, omijając jej brzuch, nim doszedłem do jej ud. Rozłożyłem je szeroko. –

Zgadnij, co mnie teraz zadowoli, Abigail.

Przygryzła wargę. –

To, moja niegrzeczna dziewczynko – Dmuchnąłem na jej łechtaczkę – To mnie zadowoli, gdy dojdziesz na moim języku. Pokaż mi, jak bardzo kochasz moją nagrodę. Nie wstrzymuj się.

Liznąłem ją mocno i głęboko i włożyłem w nią język. Podniosła swoje biodra z łóżka z małym kwileniem. Podgryzałem jej czułą skórę, szukając równowagi pomiędzy delikatnym szczypaniem, a mocnym ugryzieniem. Palcami pocierałem jej łechtaczkę, zaczynając powoli, ale potem robiąc to szybciej. Jej oddech stawał się szybszy i znów podniosła biodra. –

Och, proszę – Jęczała, gdy zassałem w ustach jej łechtaczkę, kręcąc wokół niej językiem.

Podniosłem głowę. –

Głośniej, Abigail. Nie mam żadnych sąsiadów.

By jej w tym pomóc, wsunąłem w nią dwa palce i zakręciłem nimi. Krzyknęła głośno w odpowiedzi. –

Lepiej – Powiedziałem, podnosząc jej biodra do ust i znów ją liżąc, podczas gdy moje palce 143

Tłumaczenie: Ana_fifty

wchodziły w nią głębiej. Jej całe ciało zesztywniało i podniosłem wzrok by zobaczyć, jak dochodzi. Jej plecy się wygięły. Przesunąłem palce i masowałem jej łechtaczkę, podczas gdy mój język wsunął się do środka. Ta nagła zmiana doznań popchnęła ją na skraj i mocno doszła naprzeciw mnie. Umieściłem jej uda z powrotem na łóżku, obserwując jak dyszy. Dmuchnąłem na jej nadwrażliwą skórę i jęknęła, gdy dreszcz przeszedł przez jej ciało. –

Ufam, że podobała ci się nagroda? - Zapytałem, wdrapując się w górę jej ciała i uwalniając jej ręce.

–

Tak, Master, dziękuję. - Powiedziała z oczami zamkniętymi, wciąż próbując uspokoić oddech.

Pomasowałem jej ręce, zaczynając od ramion, a kończąc na nadgarstkach. Pochyliłem się, by wyszeptać do jej ucha: –

Podziękujesz mi zdrowo w następną środę.

Gdy wziąłem prysznic, zgasiłem światło w sypialni i czekałem. Nie byłem pewny na co. Abby cały wieczór nie wspomniała nic o róży. Może Martha nic jej nie powiedziała. Czułem się jak nastolatek zbierający się na odwagę, by zapytać dziewczynę, czy pójdzie z nim na pierwszą randkę. Wyślij jej pierdolony liścik West. Lubisz mnie? Zaznacz „tak” lub „nie”. Słuchałem, czy z korytarza dochodziły jakieś dźwięki. Nic. Co myślisz, że ona zrobi? Wpadnie do twojej sypialni i powie „Uch, przepraszam. Miałeś coś na myśli zostawiając mi różę?” Usiadłem i uderzyłem pięścią w poduszkę. Idiota. To, czego potrzebowałem, to miły, długi bieg. Albo fortepian. Jedno albo drugie. Wstałem i zacząłem łazić od łóżka do okna i z powrotem. Apollo podniósł głowę z podłogi, westchnął i wskoczył na łóżko. Dokładnie, nawet twój pies uważa, że zwariowałeś. Uklęknąłem przy łóżku i zmierzwiłem jego sierść. Gdy wstałem, usłyszałem delikatne skrzypnięcie drzwi od sypialni Abby. Wstrzymałem oddech. Liczyłem. 144

Tłumaczenie: Ana_fifty

Nie szła do mojego pokoju. Dokąd zmierzała? Odpowiedz pozbawiła mnie tchu. Biblioteka.

145

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 18

Poszła do biblioteki. Mógłbym się założyć o wszystko. Przez cztery sekundy rozważałem pozostanie w swoim pokoju, ale nie mogłem. Wiedziałem, że musiałem do niej dołączyć. Tylko po to, by zobaczyć. By zobaczyć, czy znajdę ją zwiniętą i śpiącą na skórzanej sofie, czy stojącą w dziale poezji z otwartym tomikiem mojego Johna Boyle O'Reilly w ręce. Jeśli znalazła wiersz, znalazła również płatek róży, który włożyłem do środka, zaznaczając tę właśnie stronę w środowy wieczór. Czy w jej oczach zobaczę zmieszanie czy tęsknotę? Stanąłem przy drzwiach i wziąłem głęboki oddech. Tuż przed wyjściem z pokoju włożyłem prezerwatywę do kieszeni. Zdecydowałem, że bycie przygotowanym nie bolało, przypominając sobie ostatni raz, gdy Abby i ja byliśmy razem w bibliotece. Powoli zszedłem schodami. Nie spiesząc się i próbując zdecydować co powinienem zrobić i powiedzieć, gdy wejdę do biblioteki. Ale to było głupie, prawda? To, co zrobię będzie zależało od tego, co Abby robiła. Zdecydowałem więc, że ten jeden, jedyny raz popłynę z nurtem. Będę działał na wyczucie. Mając nadzieję i modląc się, że się nie rozbiję i nie spalę. Gdy wszedłem do biblioteki, moje oczy od razu skierowały się do sekcji z poezją. I tam właśnie była. Stała przy oknie i widziałem każde wygięcie w jej ciele przez cienki materiał jej koszuli nocnej. Równie dobrze mogłaby być zakryta przed światłem księżyca, ale przede mną nic się nie ukryło – ani ciemne cienie jej sutków, ani jej delikatnie zaróżowione policzki. Ani niezwykłe zdumienie na jej twarzy. Wiedziała. Moje serce waliło w nierównym rytmie. Włączyłem małą lampkę na stoliku narożnym. –

Abigail.

Włożyła niesforny kosmyk za ucho. 146

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Nie mogłam spać.

Dobra, nie chciała, żebym wiedział, że ona wiedziała. –

Zdecydowałaś, że poezja pomoże ci zasnąć? - zapytałem, a potem, w następnej minucie, zdecydowałem się spróbować czegoś nowego – Może zagramy w grę? „Idzie w Piękności, jak noc, która kroczy W cichym gwiazd gronie przez bezchmurne kraje; Co cień i światło w sobie kras jednoczy, To w jej obliczu i w jej oczach taje”13. Uśmiechnąłem się – Nazwisko poety?

Przekrzywiła głowę i skrzyżowała ręce na piersi. –

Lord Byron. Twoja kolej. „Śpię z tobą i z tobą się budzę, A przecież cię tutaj nie ma, moje ramiona są ciebie pełne, a przytulam puste powietrze.”14

Myślała o mnie. Śniła o mnie. Chciała mnie. Godzina była późna, ale myśli buzowały w mojej głowie jakbym wypił filiżankę kawy. Niestety, nie miałem zielonego pojęcia, co to był za poeta i, sądząc po jej pewnym siebie wyrazie twarzy, Abby o tym wiedziała. –

Powinienem był się zastanowić, zamiast rzucać wyzwanie bibliotekarce i magistrowi języka angielskiego – Przyznałem – Nie znam tego.

–

John Clare. Punkt dla mnie.

Zamknąłem oczy i próbowałem znaleźć jakich wiersz, jakikolwiek, i uśmiechnąłem się, gdy jeden przyszedł mi do głowy. –

Spróbuj tego. - powiedziałem. „Niech twoje boskie serce nie zachoruje przezornie, przeznaczenie może zabrać część ciebie i wypełnić twoje obawy.”15

Daj mi czas, Abby. Chcę spróbować, ale jestem przerażony i spieprzę to. I nie wiem, co zrobię, jeśli spieprzę 13 Fragm. ”Giaur” - Tłum. Stanisław Egbert Koźmian – ten i kolejne fragmenty tak, jak w The Submissive: albo znalazłam tłum. albo sama porwałam się na tłumaczenie z braku laku ;) 14 Fragm.”Dla Mary” John Clare – moje tłumaczenie. 15 Fragm.”Pieśń: Najsłodsza miłości, nie pójdę...” John Donne – i to znów ja :)

147

Tłumaczenie: Ana_fifty

to, co między nami. Zmrużyła oczy i wyglądała na... zmartwioną? –

John Donne – Powiedziała.

–

Twoja kolej – Powiedziałem, potwierdzając.

Zacytowała wiersz John'a Boyle O'Reilly. Poznałem z mojego środowego, nocnego czytania. „Dałaś mi klucze do serca, moja miłości; Dlaczego więc każesz mi pukać?”16 Jej oczy były miękkie i wypełnione tęsknotą. I byłem skończony. W tym momencie, wiedziałem. Cokolwiek dalej się stanie. Cokolwiek zrobię albo zrobimy lub cokolwiek spieprzę, było po mnie. Byłem jej i tylko jej. Przerażało mnie to jak cholera. Spróbowałbym to rozegrać powoli. Spróbowalibyśmy to rozegrać powoli.

Nie miałem

doświadczenia i nie miałem pojęcia, czego oczekiwać i co robić. Ale mieliśmy czas, prawda? Mieliśmy cały czas świata. Na pewno mogliśmy sobie z tym poradzić. –

John Boyle O'Reilly – Powiedziałem – Sam dam sobie punkt za to, że znam następną linijkę: „O wszyscy Święci, to było w sobotę, a ostatniej nocy – zmieniłam zamek!”17

Dzięki Bogu, stała na drugim końcu pokoju. Może stamtąd nie mogła zobaczyć bicia mojego serca. Powinienem był założyć koszulę. Przynajmniej spróbować się zakryć. –

W takim razie remis – Obeszła sofę, powoli i wyrachowanie przejechała palcem wzdłuż skórzanego oparcia – A więc co robisz w mojej bibliotece o tej porze?

Przyszedłem cię zobaczyć. Tak jak w środę. To ty. To zawsze ty. –

Przyszedłem zagrać – Powiedziałem, wskazując głową w stronę fortepianu. Chciałem zagrać, by spróbować uspokoić siebie samego, by muzyką nadać sens tej sytuacji.

Usiadła na kanapie. –

Mogę posłuchać?

–

Oczywiście.

Podszedłem do ławeczki i zająłem miejsce. Zamknąłem oczy i wziąłem głęboki oddech. Melodia Abby. To była jedyna nuta, jaką słyszałem, jedyna nuta, jaką mogłem zagrać. Jedyna rzecz, która nadawała sens w tym szalonym, dziwnym, co-ja-do-kurwy-nędzy-robię momencie. 16 „Konstancja” John Boyle O'Reilly – i znów moje tłumaczenie. 17 Tamże.

148

Tłumaczenie: Ana_fifty

Jak zwykle, dałem się porwać dźwiękom, skupiając się na wyrażeniu moich odczuć. Myślałem o miękkiej skórze Abby, o słodyczy jej osobowości, o delikatnym wdzięku jej ciała, o dręczącym bólu, który zostawiła w moim sercu – i pozwalałem temu wszystkiemu się wylewać. Wiedziałem, że nigdy nie będę zdolny, by ubrać w słowa to, co wyrażałem muzyką, pozwoliłem więc, by fortepian mówił za mnie. Gdy grałem, wyraźne czarno-białe linie, które zawsze dyrygowały moim światem, zaczęły się mieszać i miksować, stając się najbardziej urzekającym i pięknym odcieniem szarości. Podczas trwania melodii, szary był wyśmienity. Szary był dwojgiem ludzi z różnych światów, którzy się spotkali i nieoczekiwanie stworzyli coś nowego. Szary wziął najlepsze fragmenty z obojga i połączył je razem w coś większego niż to, czym byliśmy, gdy byliśmy osobno. Muzyka się skończyła i siedziałem cicho. To był jej pokój. Powiedziałem jej, by była w nim sobą. Ni mniej ni więcej. W tym pokoju pozwoliłem sobie samemu dać wolną rękę i pieprzyłem konsekwencje. –

Chodź do mnie – Wyszeptałem.

Wstała i podeszła do mnie. –

To moja biblioteka.

–

To mój fortepian – Powiedziałem, bo było nas dwoje, którzy poddawali się w tym momencie.

Oboje pozwalaliśmy drugiej stronie zobaczyć głęboko ukryte sekrety naszych dusz. Moje ramiona owinęły się wokół niej, gdy stanęła przede mną, i wciągnąłem ją na kolana. Wydawała się taka delikatna i malutka. Dotknąłem jej włosów, pogłaskałem ramiona, pozwoliłem rękom spocząć wzdłuż wcięcia jej talii. Westchnąłem i moja głowa opadła na jej piersi, wdychałem jej cudowny zapach. Zakopała palce w moich włosach i, przez ułamek sekundy, próbowałem podnieść głowę. Nie chciałem niczego więcej jak podnieść głowę i zmiażdżyć jej usta swoimi. Nie, nie zmiażdżyć, smakować. Smakować jej usta i badać jej wargi. Ale ustanowiłem zasadę i nie byłem gotowy jej złamać. Zbyt wiele rzeczy było zagrożonych, by to zrobić. Zamiast tego, obróciłem głowę i wziąłem jej sutek do ust, przebiegając językiem po jej zwiewnej koszuli nocnej. Cofnąłem się i spojrzałem jej w oczy. 149

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Pragnę cię. Chcę cię tutaj. Na moim fortepianie. Pośrodku twojej biblioteki.

Teraz Abby. To jedyny sposób jaki znam, by wyrazić uczucia, których nie rozumiem. I tutaj, w pokoju, w którym oboje możemy być sobą. –

Tak – Wyszeptała z zamkniętymi oczami.

To było jedyne słowo, którego potrzebowałem. Postawiłem ją na ziemi i zdjąłem jej koszulę nocną przez głowę. Jej ręce przebiegły przez moją pierś i rozpięła moje spodnie. –

Moja kieszeń – Wyszeptałem, zanim je zdjęła.

–

Pewny siebie, co? - Wzięła opakowanie i rozerwała je.

Nie jestem. Byłem przyzwyczajony do bycia pewnym siebie, ale teraz nie jestem. Kiedy jestem z tobą, nie jestem już niczego pewien. Zrolowała na mnie kondom, jej ręce pewnie ścisnęły podstawę mojego kutasa, tuż przy jajach. Usiadłem na ławeczce, a ona patrzyła prosto na mnie i owinęła nogi wokół mnie. –

Zagraj dla mnie – Powiedziała, gdy zawinęła ramiona wokół mnie.

Jej pokój. Jej pragnienia. Melodia, która wypłynęła spod moich palców była nowa – kokietująca i zmysłowa, tak jak Abby w jej bibliotece. Każdej innej nocy wyciągnąłbym papier z notatnika w mojej ławce i spisałbym te nuty, ale z Abby na kolanach jedyne co mogłem robić, to grać. W jednym powolnym ruchu wzięła w siebie mojego kutasa. –

Graj dalej – Powiedziała, gdy moje palce groziły zatrzymaniem.

Ujeżdżała mnie powoli, biorąc mnie głębiej z każdym poruszeniem bioder. Pchając mnie głębiej w szarość, którą się stawaliśmy. Podgryzła moje ucho. Jej gorący oddech wysyłał fale wstrząsu przez moje ciało i wtedy wyszeptała: –

Kocham sposób, w jaki cię czuję w sobie.

O żesz kurwa mać. Mówiła sprośnie. –

W tygodniu fantazjuję o twoim kutasie, jak smakuje – Pchnęła mocniej, ściskając swoje mięśnie wewnętrzne wokół mnie. Jęknąłem.

Myślała o mnie w ciągu tygodnia. Tylko o twoim fiucie, powiedziałem sobie. Nie o tobie. –

Jak to jest go czuć – Kontynuowała, i skupiłem się całym sobą, by ją utrzymać – Odliczam

150

Tłumaczenie: Ana_fifty

godziny, dopóki cię nie zobaczę. Dopóki nie mogę być z tobą w ten sposób. Zapomniałem grać. Muzyka ucichła i owinąłem ramiona wokół niej, nie chcąc nic więcej jak tylko jej dotknąć. Zatrzymała się. –

Graj dalej.

Wznowiłem grę. Szybciej. Desperacko. –

Nigdy nie czułam się w tej sposób – Powiedziała – Tylko ty. Tylko z tobą.

To było zbyt wiele. Nie mogłem dłużej tego robić. Nie mogłem dłużej sobie zaprzeczać. Nie mogłem zaprzeczać nam. I już dłużej nie chciałem. Nigdy nie czułam się w ten sposób, powiedziała. Też była zdezorientowana. Dla niej też to było nowe. Oczywiście. Moje ręce spadły z klawiszy i w końcu, w końcu miałem ją w swoich ramionach. –

Myślisz, że ze mną jest inaczej? - Zapytałem. Jak mogła nie wiedzieć, co mi robiła? Przesunąłem ręce tak, by złapać ją za ramiona i pchnąłem w nią z całej siły – Co każe ci myśleć, że ze mną jest inaczej?

Liczę godziny do weekendu. Myślę o tobie podczas tygodnia. Ze mną jest dokładnie tak samo. Ja również nigdy nie czułem się w ten sposób. Zostań ze mną Abby. Wytrzymaj ze mną podczas gdy ja to wszystko uporządkuję. Proszę. Zaczęła poruszać się szybciej i moje ciało zareagowało , spotykając jej pchnięcia w dół poprzez unoszenie bioder w jej stronę. Pragnąco. Potrzebująco. Zaczęła się zaciskać wokół mnie i wsunąłem dłoń pomiędzy nasze ciała by przynieść jej orgazm, którego łaknęła. Jej dłonie złapały i ciągnęły moje włosy. Pocierałem szybciej jej łechtaczkę, desperacko potrzebując poczuć jej uwolnienie wokół mnie. Podniosła biodra i wtedy pchnąłem by ją spotkać, i poczułem jak jej orgazm wstrząsnął jej ciałem. Zanurzyłem się w niej tak głęboko jak to możliwe i znieruchomiałem, gdy doszedłem mocno w kondom. Nie poruszyliśmy się. Rzeczywistość spadła na mnie i moje serce prawie stanęło. Co myśmy zrobili? Co ja zrobiłem? Gdzie nasze zachowanie nas zaprowadzi? I jak ruszymy do przodu? Dojrzały mężczyzna powinien z nią o tym porozmawiać. 151

Tłumaczenie: Ana_fifty

Ale ja nie byłem dojrzałym facetem. I nie chciałem jeszcze o tym rozmawiać. Mieliśmy mnóstwo czasu, tak to sobie tłumaczyłem. Mogłem pomyśleć o nas, o tym, później. Później, w ciągu tygodnia, gdy nie była tuż przy mnie. A teraz musiałem nas wprowadzić z powrotem na ścieżkę. Przygotować nas na resztę weekendu. –

Śniadanie o ósmej w jadalni, Abigail – Powiedziałem, stawiając ją na nogach.

Nie byłem gotów zjeść z nią znów przy stole kuchennym. Nie, dopóki nie będę miał czasu by przetrawić to, co się właśnie stało. –

Francuskie tosty? - Zapytała, wkładając koszulę na ramiona.

–

Cokolwiek wybierzesz – Wyrzuciłem prezerwatywę i patrzyłem, jak wyszła z biblioteki do swojego pokoju.

152

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 19

Spędziłem następną godzinę w mojej sypialni, chodząc tam i z powrotem. Znowu. Cokolwiek się właśnie stało, cokolwiek zaszło pomiędzy Abby i mną, musiało zostać odsunięte na bok i zgłębione później. Kiedy bardziej będę w stanie skupić na tym mój umysł. Teraz mieliśmy weekend do przejścia i miałem plany na Super Bowl. Te plany wymagały, bym z powrotem ustawił się na właściwym miejscu. Ale o wiele ważniejsze było, aby Abby wróciła mentalnie na swoje właściwe miejsce. Zjedzenie śniadania w jadalni będzie jednym krokiem naprzód zapewniającym, że to się stanie. Zmieniłem godzinę śniadania na ósmą, zamiast naszej normalnej pory. Czy zauważyła, że chciałem, by spała dłużej, niż normalnie? By naprawić naszą późną noc? Prawdopodobnie powinienem był coś powiedzieć na ten temat. Sprawić, by było jasne to, co robiłem. Prawdopodobnie powinienem był powiedzieć mnóstwo rzeczy. Zastanawiałem się, nie po raz pierwszy, jak Paul i Christine to robili. Jak przeszli od domina i uległej do... czegoś więcej. Czy to nie było dezorientujące? Jak mieszali te dwie rzeczy? Znałem małżeńskie pary domina i uległej, oczywiście, ale nigdy nie pytałem wcześniej jak i dlaczego. Dziś nie, powiedziałem sobie. Później. Masz mnóstwo czasu. Właściwe ustawienie myślenia. Oboje potrzebowaliśmy przypomnienia. W tym momencie potrzebowaliśmy skupić się na naszej aktualnej relacji. Położyłem poduszkę na podłodze i tubkę z lubrykantem na komodzie, zanim położyłem się do łóżka.

Następnego ranka weszła dumnie do jadalni, niosąc talerz z jej cudownymi francuskimi tostami. Wciąż chciała mi służyć i mnie zadowalać. Uśmiechnąłem się na tę myśl. –

Przygotuj sobie talerz i dołącz do mnie – Zjadłem kawałek pokrytego sosem tosta, gdy 153

Tłumaczenie: Ana_fifty

czekałem na jej powrót. Właściwe ustawienie myślenia. Skup się. I ją też ustaw odpowiednio. –

Ostatnia noc niczego nie zmienia – Powiedziałem, podczas gdy ona usiadła – Ja jestem twoim dominem, a ty moją uległą.

Mój głos był zrównoważony i spokojny. Byłem mistrzem kontroli, a to nie różniło się od niczego innego. –

Troszczę się o ciebie – Powiedziałem. Całkowite i kompletnie niedopowiedzenie. - To nie jest niesłychane. Tego się raczej oczekuje.

Ostatecznie troszczyłem się o moje poprzednie uległe. Cholera, troszczyłem się nawet o Melanie, ale to, co czułem do Abby było... intensywne. Zbyt intensywne. Ale nie mogłem jej tego w tym momencie powiedzieć. To było zbyt wiele, zbyt szybko, zbyt przytłaczająco i zbyt cholernie dezorientująco. –

Ale seks to nie to samo, co miłość – Miłość? To mnie uderzyło. Czy to było to, co czułem? A jak sądzę, wielu ludzi myli te dwie rzeczy.

Tak jak planowałem, nie powiedziała ani jednego słowa podczas śniadania. Siedziała cicho przy stole i jadła. Mogłem powiedzieć, że jej myśli było gdzieś daleko. Poczułem się lepiej co do poduszki czekającej w mojej sypialni. Najlepszy sposób by przypomnieć jej powód, dla którego tu była, i zrobić to szybko. Patrzyłem, jak kończyła śniadanie. –

Posprzątaj stół i udaj się do mojej sypialni – Powiedziałem do jej – Wkrótce do ciebie dołączę.

Zabrała nasze talerze do kuchni. Gdy usłyszałem lecącą wodę, wziąłem Apolla na dwór. Zadzwonił mój telefon i spojrzałem na wyświetlacz. Kyle. –

Dzień dobry – Powiedziałem.

–

Nathanielu – Odpowiedziała mi mama Kyle'a – Przepraszam, że ci przeszkadzam, ale chciałam dać ci znać, że Kyle od kilku dni ma gorączkę. Nie jestem pewna, czy lekarze pozwolą mu jechać na mecz w ten weekend.

Żołądek mi się skurczył. On tak wyczekiwał tego finałowego meczu, przez cały sezon. –

Przykro mi to słyszeć, ale nie decydujmy nic pochopnie. Mamy bilety w loży, i jeśli będzie 154

Tłumaczenie: Ana_fifty

zdolny, by pojechać, wasza rodzina jest bardziej niż wyczekiwana, by polecieć ze mną samolotem. –

Dziękuję ci, będę cię informować.

–

Absolutnie – Zawołałem Apolla i weszliśmy do środka – Powiedz mu, że mam bilety na mecz Yankesów18 w każdym razie.

–

Jesteś dla niego za dobry, Nathanielu – Powiedziała, pociągając nosem – Dziękuję ci.

Gdy znaleźliśmy się w środku i na górze, zostawiłem Apolla pod drzwiami sypialni. Abby klęczała na poduszce, obserwując mnie. Ta, ostatnia noc była dziwna, ale wciąż tu byliśmy. Wciąż mogliśmy to robić. Ona wciąż tego chciała. Reszta przyjdzie z czasie, może. Podszedłem, by stanąć przed nią. –

Bardzo dobrze Abigail. Sprawia mi przyjemność, że przewidujesz moje potrzeby. Zsunąłem spodnie w dół i uwolniłem moją erekcję. Bez wahania pochyliła się i wzięła mnie

do ust. Wsunąłem palce w jej włosy i powoli pracowałem jej ustami. Nie spieszyłem się. Chciałem, abyśmy wrócili do miejsca, w którym powinniśmy być. Poruszała głową z każdym moim pchnięciem, dopasowując się, gdy ja ciągnąłem jej włosy. Uderzyłem w tył jej gardła i poczułem jak rozluźnia się dokoła mnie, by wziąć mnie głębiej. Jej ręka nieśmiało sięgnęła do góry, by złapać i masować moje jaja. Tak dobrze było ją poczuć. Wiedziałem, że nie zasługiwałem na nią. Nie zasługiwałem na prezent w postaci jej poddania. Ale byłem zachłannym sukinsynem więc i tak miałem zamiar to wziąć. Brać to tak długo, jak ona mi na to pozwoli. Poruszałem się szybciej, uderzając w jej gardło, i moje usta rozchyliły się z rozkoszy. Zaskoczyło mnie to, że zaciskałem zęby. Jej język ślizgał się wokół mnie, gdy pchałem w jej usta. Moje ręce mocniej ścisnęły jej włosy i jechałem szybciej w stronę mojego orgazmu. 18 Chodzi o ukochaną drużynę bejsbolową nowojorczyków.

155

Tłumaczenie: Ana_fifty

Nie ostrzegłem jej o moim nadciągającym wytrysku. Chciałem poczekać i zobaczyć, jak zareaguje, czy odczyta wskazówki mojego ciała. Pchnąłem mocno, spuszczając się w dół jej gardła. Nie opuściła ani kropli. Poluzowałem mój uścisk w jej włosach i westchnąłem. Tak, to było dobre. My wciąż byliśmy w porządku. Wyciągnąłem rękę i pomogłem jej wstać, zastanawiając się, czy zauważyła środek nawilżający, gdy weszła do pokoju. Czy miała jakiekolwiek pojęcie, co zamierzałem robić dalej? Rozpiąłem jej koszulę, rzucając ją na ziemię. Potem poszły jej spodnie, a ona wdzięcznie wyszła z nich. Jej oczy rozglądały się po pokoju i jej ciało spięło się, gdy zobaczyła lubrykant. –

Popatrz na mnie, Abigail – Powiedziałem spokojnie, przebiegając rękami w dół jej ramion i biorąc jej ręce – Chcę, żebyś odpowiedziała na moje pytania.

Pomoże jej to, gdy odpowie na nie głośno. Pchnąłem ją w stronę łóżka i wziąłem tubkę z komody. –

Gdzie jesteśmy?

Weszła na łóżko, patrząc na mnie swoimi głębokimi, brązowymi oczami. Bardzo chcąc mi zaufać. –

W twoim pokoju.

Przyłączyłem się do niej na łóżku. –

Gdzie w moim pokoju?

–

W twoim łóżku – Usiadła na piętach.

Zrobiłem się twardy, ale zignorowałem moją erekcję. Tu chodziło o nią. O zrelaksowanie jej. Przygotowanie jej. Moje pragnienia musiały poczekać. –

Co się dzieje w moim łóżku? - Przejechałem dłonią wzdłuż jej ciała, obserwując jak jej skóra pokrywała się gęsią skórką.

Jej powieki zamknęły się z podniecenia. –

Przyjemność.

–

Tak.

Wziąłem ją w ramiona i delikatnie położyłem na plecach. Tak, tylko przyjemność w moim łóżku. Nic więcej. Nigdy. Pochyliłem głowę, skubiąc wzdłuż jej szyję, podczas gdy moje ręce składały hołd jej piersiom. Delikatnie je objąłem i podniosłem w rękach, wyzwalając twardość jej sutków. Jej plecy się wygięły. 156

Tłumaczenie: Ana_fifty

Zsunąłem usta niżej, kręcąc językiem we wgłębieniu jej szyi, delikatnie ją podgryzając. Gwałtownie nabrała powietrza. –

Po prostu czuj, Abigail – wyszeptałem.

Przejechałem ręką przez jej klatkę i poczułem gwałtowne bicie jej serca. Tak. To działało. Zsunąłem palce niżej, wślizgując się w jej fałdki, sprawdzając jej gotowość. Więcej. Potrzebowała więcej. Przesunąłem jej ciało w dół, by moje wargi poruszały się bez problemu po miękkiej skórze jej brzucha. Jej ręce przesuwały się nerwowo po prześcieradle, a ja polizałem jej pępek. Taki słodki. Każda jej część była słodka. Przejechałem palcami po jej brzuchu, zakopując palce niżej, by przesunąć delikatnie po jej spuchniętej cipce. Powoli, pchnąłem w nią palec, a ona poruszyła się na mojej ręce. –

Tak – Powiedziałem, przy jej brzuchu – Tylko czuj.

Usadowiłem się pomiędzy jej nogami i pchnąłem jej kolana w górę i na bok, otwierając ją dla mnie. Jej biodra podniosły się z łóżka w oczekiwaniu. –

Poczekaj – Powiedziałem, całując jej uda, torując sobie drogę tam, gdzie potrzebowała mnie najbardziej. Jęknęła. - Poczekaj.

Pchnąłem w nią język i lizałem. Włożyłem ręce pod jej nogi i zarzuciłem je sobie na ramiona. Stęknęła. Och, tak. Wróciłem do lizania, smakowania tego pysznego dowodu jej podniecenia, podczas gdy mój palec zataczał kręgi na jej łechtaczce. Jej ręce chwyciły w pieści prześcieradło, a jej ciało wyginało się, gdy próbowała przybliżyć się do mnie. Złapałem tubkę z nawilżaczem. Przesuwałem językiem dokoła jej łechtaczki, prawie jej dotykając, podczas gdy wycisnąłem lubrykant na dwa palce. To było nowe, i ona za każdym razem była zaniepokojona, gdy do tego sięgałem. Chciałem, by to doświadczenie było dla niej tak przyjemne, jak to tylko możliwe. Chciałem jej pokazać, jak wiele rozkoszy mogłem jej dać, gdy mi ufała. Wróciłem do łechtania jej cipki. Powoli przeniosłem palce do jej drugiego wejścia, tylko po to, by zdała sobie sprawę, gdzie się znalazły. By masować ją. Mocno i długo polizałem jej łechtaczkę, dając jej w końcu tarcie, którego łaknęła, i w tym samym czasie pchnąłem czubek 157

Tłumaczenie: Ana_fifty

palca w jej odbyt. Westchnęła. –

Przyjemność, Abigail. Tylko przyjemność – Przypomniałem jej. Czubek mojego palca poruszał się powoli tam i z powrotem, za każdym razem wchodząc odrobinę dalej.

Dostosowałem mój palec do języka, pracując na dwa fronty. Moje zęby podgryzały ją ciut mocniej, i znów, jej ciało było blisko uwolnienia. Słyszałem jej chrapliwy oddech i widziałem, jak nogi zaczynają się trząść. –

Rozluźnij się – Wyszeptałem, ponieważ to, co miało nadejść jako kolejne, mogło trochę zaboleć.

Delikatnie wsunąłem do środka drugi palec, upewniając się, że nie przestawałem działać językiem. –

Och – Jej ciało się napięło.

Delikatnie pociągnąłem zębami za jej łechtaczkę, a ona uderzyła biodrami we mnie. Oba moje palce wsunęły się w nią, delikatnie głębiej, delikatnie ją rozciągając. –

Och, ach – Jęczała.

–

To jest to, Abigail – Zachęcałem ją – Pozwól na to. Pozwól mi zrobić to dobrze.

Zaufaj mi. Nie wytrzymała dużo dłużej. Jej całe ciało się zatrzęsło. Jeszcze jedno pchnięcie lub dwa, zdecydowałem, liżąc jej łechtaczkę. Przy następnym liźnięciu, cofnąłem usta i muskając ją zębami, pchnąłem w nią palce tak daleko, jak potrafiłem. Wydała z siebie zaskoczony okrzyk i szczytowała wokół mnie. Delikatnie położyłem jej ciało na łóżku i patrzyłem z satysfakcją jak przechodziły przez nią wstrząsy po orgazmie. Zrobiłem to. Dałem jej tę rozkosz. Ja. Jej oczy powoli się otworzyły i wpatrywała się we mnie w zdumieniu. –

Dobrze się czujesz? - zapytałem.

Oczywiście nie musiała odpowiadać, to było oczywiste, że czuła się świetnie. –

Mmmmmm – wymamrotała, przewracając się na bok.

Przyciągnąłem ją do siebie. 158

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Mogę to wziąć za „tak”?

Słabo skinęła i położyła głowę na mojej piersi. Coś, czego nigdy nie czułem, ogarnęło mnie. Przyciągnąłem ją ciaśniej do siebie. I nigdy nie chciałem jej wypuścić.

159

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 20

W środę, gdy przyszedłem do biblioteki, Abby stała przy biurku recepcyjnym, ale tym razem patrzyła na drzwi. Czy mogłem mieć nadzieję, że czekała na mnie? –

Dzień dobry – Powiedziałem.

–

Dzień dobry, proszę pana – Odpowiedziała ze znaczącym uśmieszkiem.

Cholera. Słuchanie tylko, jak mówiła do mnie „proszę pana”, sprawiało że robiłem się twardy. –

Czy to wciąż dobry moment? - Nie chciałem niczego wymuszać. Środy były poza naszą pierwotną umową i chciałem, by czuła się wolna by mi odmówić. Oczywiście miałem nadzieję poza wszelką nadzieją, że mi nie odmówi, ale wybór zawsze należał do niej.

–

Pierwsza trzydzieści – Pokazała na ekran komputera – Czyli pora jest właściwa.

Spojrzałem jej głęboko w oczy, niezdolny ukryć tego, co czułem, ale pewny, że nie mówiłem tego wprost. –

Będziesz towarzyszyć mi do Działu Ksiąg Rzadkich?

–

Tak – Wyszeptała.

Wyciągnąłem dłoń. Wzięła ją i obeszła biurko, by stanąć przede mną. Przez chwilę stałem, po prostu gapiąc się na nią. Miała ubraną sukienkę z długimi rękawami. Podkreślała jej kształty, pokazywała linię piersi i zaokrąglenia jej bioder. –

Bardzo ładnie wyglądasz – Powiedziałem.

Uśmiechnęła się na ten komplement. –

Dziękuję.

To było dziwne. Stanie tam, prowadzenie normalnej konwersacji, podczas gdy oboje wiedzieliśmy , do czego zmierzaliśmy. Co będziemy robić za kilka minut. Rozejrzałem się za Martą. Stała przy nowo przywiezionych książkach. –

Będę cię kryła, Abby – powiedziała, machając ze swojego miejsca – Idź śmiało.

Abby puściła moją rękę. –

Chodź za mną.

Jakbym był w stanie zrobić cokolwiek innego. Wchodziliśmy po schodach, Abby prowadziła. Gdy dotarliśmy do pokoju, otworzyła drzwi i weszła 160

Tłumaczenie: Ana_fifty

pierwsza. Zamknąłem na zamek drzwi za nami. Czekała. –

Zdejmij buty – Powiedziałem.

Posłuchała, zsuwając najpierw jeden but, a potem drugi. Kurwa. Nawet gdy Abby zdejmowała buty, to było seksowne. Sięgnęła w dół i jednym palcem zsunęła stopki, które wcześniej były ukryte w jej butach. Połknąłem jęk. Abby zdejmująca stopki była jeszcze seksowniejsza. –

Odwróć się – Powiedziałem i odwróciła się w stronę stołu z zeszłego tygodnia.

Podszedłem do niej i położyłem ręce na ramionach, czując jak trzęsła się z oczekiwania. –

Do stołu – Powiedziałem, delikatnie ją popychając.

Podeszła do przodu, nim nie stanęła tuż przed nim. Przycisnąłem się do niej, upewniając się, że czuła moją erekcję. Pochyliłem ją do przodu, przebiegając dłońmi w dół jej ramion, gdy się pochylała, popchnąłem ją, by oparła się na łokciach i przycisnąłem mojego kutasa mocniej do niej. –

Podoba mi się ta sukienka – Powiedziałem, cofając się i przebiegając palcami po jej tyłku – Ale to tylko mały kawałek materiału pomiędzy nami.

Pchnęła swój tyłeczek w moją stronę i uśmiechnąłem się. Niegrzeczna. –

I jeszcze wiesz co? - Dodałem, wsuwając moje ręce brzeg sukienki i podnosząc go, gdzie pod spodem wyłoniły się jasnoróżowe majteczki. Zsunąłem je w dół jej nóg – Nie musimy już używać prezerwatyw.

Mój środkowy palec musnął jej wejście. Już była podniecona. –

Będę mógł czuć wszystko, gdy wsunę się w ciebie – Rozpiąłem spodnie i zsunąłem je w dół. Krok naprzód i znów przyciskałem się do niej – A ty będziesz czuła mnie całego.

Westchnęła. –

Lubisz to, co, Abigail?

–

Tak proszę pana, proszę.

Pchnąłem w nią dwa palce, sprawdzając znów jej podniecenie. –

Myślałaś o mnie cały dzień? Wyobrażałaś sobie, jak to robię?

Westchnęła i potaknęła. Pompowałem powoli palcami. –

Powiedz mi to. Opowiedz mi to.

–

Myślałam o panu cały dzień. Wyobrażałam sobie, co zrobisz. 161

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Zamiast, jak się domyślam, pracować? - Zapytałem się, udając w żartach zdziwienie, i wyciągając swoje palce.

–

Tak, proszę pana.

Dałem jej klapsa. –

Wstydź się. - Znów dałem jej klapsa. Jęknęła. - Jesteś taką niegrzeczną dziewczynką, Abigail – Uderzyłem ją po raz ostatni i pochyliłem się nad jej plecami, szepcząc – Wiesz, co się dzieje po tym, gdy niegrzeczne dziewczynki zostaną zlane?

–

Nie, proszę pana.

Dałem jej kolejnego klapsa w tyłek. –

Zostają wypieprzone.

Zamamrotała coś pod nosem. –

Rozciągnij się, złap krawędź stołu i przygotuj się – Obserwowałem, jak złapała palcami brzeg stołu – Nie masz pojęcia, jak zajebiście gorąco tak wyglądasz.

Wziąłem mojego kutasa w jedną rękę i drażniłem się

nią, naciskając na nią, ale nigdy nie

wchodząc dalej. Stęknęła. Jednym, gładkim pchnięciem wślizgnąłem się w nią i oboje jęknęliśmy. Nigdy tak nie było. Nigdy. Z moimi poprzednimi uległymi czułem się dobrze z naszymi zaaranżowanymi weekendami. Nigdy wcześniej nie czułem potrzeby, by odszukiwać je w ciągu tygodnia. Dlaczego z Abby wszystko było takie inne? Dlaczego nie mogłem wytrzymać od popołudnia w niedzielę do piątku wieczór bez zobaczenia jej? Bez dotykania jej? Zacząłem pchać, blokując w swojej głowie wszystko, poza nią. Uczuciem jej wokół mnie. Sposobem, w jaki jej mięśnie zaciskały się za każdym razem, gdy pogrążałem się w niej. Nasze ciała miażdżyły się na stole. Naprawdę nie powinniśmy tego robić. Mogła mieć przez to kłopoty. Ale nie mogłem przestać. Gdy prowadziłem nas oboje do uwolnienia, wiedziałem. Nigdy nie będę miał jej dość i nigdy nie będę mógł przestać. Powinienem był uświadomić to sobie wiele lat temu, gdy stało się niemożliwe, by trzymać się od niej z daleka. Powinienem był to rozpoznać, gdy weszła do mojego biura tygodnie temu. Przyznać to, gdy pierwszy raz ją wziąłem. Siedziałem w tym zbyt głęboko. Jej zapach, jej dotyk, każda jej istota, cecha. Były częścią mnie. Po wszystkim, gdy zbieraliśmy ubrania i doprowadzaliśmy się do porządku, wyciągnąłem znów na wierzch temat samochodu. 162

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Zastanawiałem się nad tym, co powiedziałaś o moim pomyśle z samochodem.

Zajadła determinacja pojawiła się na jej twarzy, ale jej głos był spokojny. –

Tak?

Dopasowałem się do jej spokojnego tomu wiedząc, że podjąłem właściwą decyzję. –

Zdecydowałem się nie naciskać.

–

Co?

–

Przez ten pomysł poczułaś się ekstremalnie niekomfortowo, i choć część mnie ciągle myśli, że byłoby to bezpieczniejsze, twoje samopoczucie jest po prostu dla mnie ważne. Nie chcę, abyś kiedykolwiek myślała o sobie, jak o dziwce.

Wyglądała na zszokowaną. –

Dziękuję.

–

Dawanie i branie, Abigail, to jest to, czym są relacje międzyludzkie. - Odwróciłem się, więc nie widziała, ile mnie kosztowało następne zdanie – Doceniam to, że jesteś szczera w mówieniu mi o tym, jak się czujesz. Ja mam z tym problemy.

Zeskoczyła ze stołu. –

Może razem możemy nad tym popracować.

Zimny dreszcz przebiegł przez mnie, ale przegnałem go i otworzyłem drzwi. –

Może.

Poprowadziłem ją schodami w dół na parter. –

Musimy być na lotnisku o czwartej w piątek. Jeśli ci to nie pasuje, daj mi znać, masz mój numer telefonu.

–

Czwarta wydaje się być ok. Zadzwonię, jeśli pojawi się problem.

Staliśmy przy drzwiach frontowych. –

A więc, do zobaczenia – Powiedziałem, podnosząc rękę, by dotknąć jej policzka.

Abby nie zadzwoniła, ale zrobiła to mama Kyle'a. Jego gorączka nie przeszła i w rezultacie nie mógł jechać na Super Bowl. Rozmawiałem z nim w czwartek popołudniu, mówiąc mu, że zawsze będzie przecież następny sezon, a jeśli Yankesi dostaną się do Rundy Światowej zrobię wszystko, by zdobyć bilety.

163

Tłumaczenie: Ana_fifty

W piątek o czwartej Abby spotkała się ze mną na lotnisku, gdzie trzymałem swój odrzutowiec. Jej oczy ślizgały się po samolocie. –

Dzień dobry, Abigail. Dziękuję, że udało ci się wyjść wcześniej z pracy.

Potrząsnęła moją ręka i weszliśmy po schodach do kabiny. Pilot pomachał z kokpitu. –

Za chwilę będziemy gotowi do startu, panie West.

Poprowadziłem ją do naszych siedzeń i usiadła obok mnie, z rękami na kolanach. Za każdym możliwym razem rozglądała się po kabinie, a potem zrzucała nieistniejące kłaczki z jej spodni. Oczywiście, że była zdenerwowana, pomyślałem. To wszystko było dla niej nowe. Musiałem ją uspokoić, powiedzieć jej, czego powinna oczekiwać. W końcu, będziemy w miejscu publicznym z moją rodziną i bliskimi przyjaciółmi przez większość weekendu. Mieliśmy kilka minut zanim obsługa samolotu wejdzie do kabiny. Abby wzięła głęboki oddech i zamknęła oczy. –

Chcę z tobą przedyskutować weekend – Zapowiedziałem, a jej oczy się otworzyły. Były tak pełne wdzięku – Twoja obroża pozostanie na swoim miejscu. Wciąż jesteś moją uległą. Ale moja ciocia i Jackson nie muszą wiedzieć o naszym prywatnym życiu.

Zastanawiałem się, czy Felicia powiedziała cokolwiek Jacksonowi, ale zdecydowałem, że może niekoniecznie. Życie seksualne kuzyna jej chłopaka nie było przypuszczalnie

w pierwszej

dziesiątce tematów, o których Felicia chciała dyskutować. –

Nie będziesz się więc zwracać do mnie Master, proszę pana, albo panie West. Spróbuj, jeśli to będzie możliwe, w ogóle nie używać mojego nazwiska. - Spotkałem jej oczy. To było trochę jak balansowanie, ale było wykonalne. - Nie będziesz się zwracać do mnie po imieniu, chyba że będzie to nieuniknione.

Kiwnęła głową dla potwierdzenia. –

A dzisiaj – Powiedziałem, niezdolny do zatrzymania podekscytowania w moim głosie – Nauczysz się kontrolować.

Stewardesa weszła do kabiny. –

Czy mogę podać coś pannie King, bądź panu, panie West?

–

Nie, dziękuję. Wezwiemy cię, gdy będziemy czegoś potrzebować.

Uśmiechnęła się. –

Oczywiście, proszę pana. 164

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Spędzi pozostałą część lotu z pilotami, chyba że ją wezwiemy – Powiedziałem, odpinając pas przy siedzeniu i wyciągając rękę – Czego nie zrobimy. Chodź ze mną.

Zabrałem ją do małej sypialni w samolocie i zamknąłem drzwi. –

Zdejmij swoje ubrania i połóż się na łóżku. Na swojej checkliście Abby określiła zabawy woskiem jako „chętna, by spróbować”.

Zabawy woskiem z prawdziwymi świeczkami mogłyby być zbyt intensywne i nie chciałem zbytnio przyspieszać naszego tempa, używając tych co zwykle, sojowych czy parafinowych świec. Zamiast tego, zamówiłem dla niej specjalny wosk. Ten zamieniał się w olejek do ciała po podgrzaniu. Jego temperatura topnienia była niższa niż każdego innego. Będzie więc perfekcyjny, by rozpocząć jej przygodę. Gdy Abby się rozebrała, podszedłem do małej komódki i wyjąłem miskę do podgrzewania na baterię, którą już wcześniej włączyłem. Wosk ładnie się topił. Zanurzyłem w nim palec, by sprawdzić temperaturę. W sam raz. Wsunąłem opaskę na oczy do kieszeni. Abby leżała naga na łóżku. Perfekcyjnie uległa. Żadnego wahania. Nawet ze stewardesą nieopodal. Postawiłem miskę na podłodze, a potem wziąłem ramiona Abby i rozciągnąłem je prostopadle do jej ciała. –

Zostań tak i nie będę musiał cię wiązać.

Wziąłem miskę i usiadłem na brzegu łóżka. –

To jest podgrzewacz na baterie. Normalnie używam do tego świec, Ale pilot na to nie zezwala. A zasady, to zasady.

A ja, najczęściej, trzymam się zasad. Dreszcz podniecenia przebiegł przez jej ciało i jej sutki stwardniały. Jej oddech się urwał. Na sekundę. O tak, chciała tego. Wyjąłem opaskę z kieszeni. –

To lepiej zadziała, gdy nie będziesz widzieć.

Zawiązałem szarfę dokoła jej głowy, jeszcze raz obserwując jej reakcję, upewniając się, że jest przygotowana na to co będzie się działo. Jej ciało zatrzęsło się w oczekiwaniu. –

Dla wielu ludzi odczuwanie gorąca jest bardzo przyjemne. 165

Tłumaczenie: Ana_fifty

Przechyliłem miskę, więc kropla wosku wylądowała na jej ramieniu. Jedynie kropla, w bezpiecznym miejscu na jej ciele – najlepsze miejsce, by sprawdzić obie rzeczy, wosk i reakcję Abby. Syknęła, ale był to dźwięk przyjemności. Wtarłem olejek w jej skórę, wyjaśniając, co to było i jak działało. Gdy znów przechyliłem miskę, kolejna kropla spadła na jej drugie ramię i delikatnie wcierałem ją w nie, masując. Jej skóra była miękka i uległa pod moimi palcami. Powoli upuszczałem na nią więcej olejku, zawsze delikatnie, zawsze nie spiesząc się, sprawiając, że jej ciało coraz bardziej się relaksowało, powoli rozpalając w niej ogień, nagradzając jej zaufanie każdym dotknięciem moich rąk. Pokazując jej, że jej absolutne posłuszeństwo zawsze będzie nagradzane. To był ważny krok w moich planach na wieczór – doprowadzić jej ciało do absolutnego szaleństwa, tak, by mogła cieszyć się tym, co stanie się po kolacji. Spojrzałem na zegarek. Mieliśmy jeszcze dziesięć minut, zanim będzie się musiała ubrać. Jak zareaguje na tę część? Zanurzyłem palec w misce, nabierając rozpuszczonego wosku, i upuściłem go na jej sutek. W połowie westchnienie, w połowie jęk wyszedł z jej ust. Wtarłem olejek w jej sutek i pierś. –

Podoba ci się gorąco, Abigail? - Wyszeptałem do jej ucha, upuszczając kolejną kroplę na drugi sutek.

Jęknęła. Tak, podobało jej się. Podniecała się tym. Przechyliłem miskę trochę bardziej, i strużka wosku skapnęła na jej piersi. Potem usiadłem na niej okrakiem, i masowałem jej ciało długimi, pewnymi pociągnięciami. W górę i dokoła jej piersi, wzdłuż jej klatki piersiowej, wmasowując olejek wszędzie. Jeszcze raz robiłem co mogłem, by zrelaksować ją, ale też budować w niej oczekiwanie. –

Kontroluj się, Abigail. Do kogo należysz? Odpowiedz mi.

–

Do ciebie – Wyszeptała.

–

Dokładnie. I pod koniec wieczoru będziesz błagała o mojego kutasa. - Jeśli zrobię wszystko, jak trzeba, to tak będzie – Jeśli będziesz grzeczna, może pozwolę ci go mieć.

Zsunąłem się z łóżka by dać jej czas i na relaks i na oczekiwanie tego, co przyniesie noc. Podszedłem do jednego z okienek i spojrzałem na zewnątrz. Zbliżaliśmy się do lotniska w Tampie – Abby musiała się ubrać. Moja załoga uzupełniła pokładową lodówkę, zanim wsiedliśmy. Wyjąłem 166

Tłumaczenie: Ana_fifty

butelkę zimnej wody i wróciłem do sypialni. Abby wciąż leżała na łóżku, z rozłożonymi ramionami, z oczami zakrytymi. Usiadłem obok niej i przejechałem palcem po jej ramieniu. –

Abigail.

Odwróciła głowę w moją stronę. Odwiązałem opaskę i spojrzała na mnie oczami pełnymi zaufania. –

Czas, byś się ubrała. - Wziąłem jej ręce i przybliżyłem z powrotem do jej ciała – Przyniosłem ci trochę wody.

Oblizała wargi, a ja uśmiechnąłem się.

Zameldowaliśmy się w naszym apartamencie w hotelu i pokazałem Abby jej pokój. Mieliśmy godzinę do spotkania się z wszystkimi na kolacji, a więc mnóstwo czasu. Po jakimś czasie pojawiła się w salonie, ubrana i wyglądająca absolutnie pięknie. –

Bardzo ładnie, ale wróć do pokoju i zdejmij rajstopy. - Jej oczy wyglądały jak pytajniki – Chcę cię całkowicie nagą pod tą sukienką. Chcę z tobą wyjść wiedząc, że mogę podnieść twoją spódnicę i wziąć cię kiedy tylko będę chciał.

Nie zrobiłbym tego, oczywiście, nie dzisiaj. Nie z moją rodziną z nami, ale w niedzielę... Najlepsza zabawa będzie na stadionie futbolowym. Odwróciła się i poszła do swojego pokoju, wracając chwilę później. –

Podnieś sukienkę.

Jej palce się grzebały, ale podciągnęła brzeg spódnicy do pasa i zobaczyłem, że nie było pod sukienką nic, prócz Abby. –

Teraz możemy iść. - Powiedziałem, podając jej ramię.

Jackson miał bezpieczną rezerwację w restauracji w centrum miasta. Doskonały plan, zważywszy na to, jak zatłoczone było dzisiaj centrum. Torowaliśmy sobie naszą drogę przez tłumy ludzi, w końcu docierając do środka restauracji. Wszyscy siedzieli przy dużym stoliku na środku sali. Wiele osób patrzyło na Jacksona, ale nikt go nie zaczepiał. Po tym, jak Abby i ja usiedliśmy, Abby zaczęła pogawędkę z Lindą i Elainą. Podczas gdy rozmawiała z każdym lekko, ja oparłem się i obserwowałem ją, włączając się do 167

Tłumaczenie: Ana_fifty

rozmowy jedynie po to, by podrażnić się z nią, gdy określiła nasz lot jako „może być”. Kelner nalał nam obydwojgu wino. Doskonale. Abby powinna być bardzo zrelaksowana, gdy wrócimy do naszego pokoju. Ja, z drugiej strony, narzuciłem sobie limit jednego kieliszka. Miałem zasadę nie pić więcej, niż kieliszek wina przed „grą”. Poza tym, to, co planowałem na wieczór wymagało ode mnie największej koncentracji; nie chciałem, by alkohol zafałszował mój osąd sytuacji. Spojrzałem na bok. Abby czytała menu z wyrazem strapienia na twarzy. Upomniałem się mentalnie za to, że nie pomyślałem o menu wcześniej. –

Zupa-krem z homara jest wyśmienita – Podpowiedziałem jej – No i to restauracja słynąca ze steków. Polecam więc filet lub stek.

Ulga odmalowała się na jej twarzy i zamknęła menu. –

Poproszę krem z homara i filet, w takim razie. Rozmowa toczyła się luźno i wszystko szło gładko, dopóki Todd nie odkrył, że Abby

studiowała na uniwersytecie w Columbii. Przez kilka minut oboje porównywali ulubione miejsca na wypady i wspominali. Ostrzegawczy dzwon rozbrzmiał w mojej głowie. Musiałem zmienić temat i to zmienić go szybko. Co, jeśli Todd pamiętał moją obsesję na punkcie studentki z tej uczelni? Czy połączy to z Abby? Nie byłem pewien. Elaina i Todd uwielbiali się ze mną drażnić. Mógłby więc. Przerwałem rozmowę, wtrącając historie z moich ulubionych miejsc w Darmouth. Elaina przyłączyła się do rozmowy i powoli, ale pewnie, rozmowa oddaliła się od beczki prochu z Columbii. Odetchnąłem z ulgą i ponownie skupiłem się na Abby. Zaczął się czas na drugą część mojego planu.

168

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 21

Rozmowy przy stole toczyły się, gdy wsunąłem pod stół rękę i pogłaskałem kolano Abby. Gładziłem. Głaskałem. Drażniłem. –

Abby – Powiedziała Linda – Ciągle mam w głowie umówienie się z tobą na lunch. Nadchodzący tydzień nie jest najlepszym terminem, ale co powiesz na przyszłą środę?

Wciąż głaskałem jej kolano, ciekawy jej odpowiedzi. –

W środy nie mogę. - Odparła – Jest pewien darczyńca, który przychodzi w każdą środę zobaczyć Dział Ksiąg Rzadkich, a jako że klientom zawsze musi towarzyszyć któryś z pracowników, muszę być tam z nim.

Prawie się roześmiałem. Moja ciotka westchnęła. –

To musi być męczące, no ale przypuszczam, że o to właśnie chodzi w obsłudze klientów.

–

Mnie to nie przeszkadza – Odpowiedziała Abby – To odświeżające znaleźć kogoś tak zaangażowanego.

Wsunąłem rękę głębiej za kolano. Myślała, że byłem zaangażowany? Nie mogłem się doczekać, by pokazać jej, jak bardzo zaangażowany mogę być. –

A co powiesz na wtorek? - Zapytała Linda – We wtorki nie przychodzi, prawda?

Moje serce skakało z radości wiedząc, że moja ciocia chciała spędzić czas z Abby. Cieszyłem się, że moja rodzina tak bardzo ją zaakceptowała. –

Wtorek będzie w porządku. - Powiedziała Abby.

–

W takim razie mamy randkę – Odparła ze śmiechem Linda.

Wsunąłem moją rękę

z powrotem pod stół i znów zaczepiałem kolano Abby. Todd zadał mi

pytanie odnośnie nadchodzących wyborów. Wiedział, że nie będę mógł trzymać się z dala od rozmowy o polityce, i nie miałem nic przeciw, w dodatku to odwracało uwagę wszystkich od tego, co moja lewa ręka działała pod stołem. Jesteś moja, mówiły jej moje palce. Nawet przy tym stole. Mogę robić, co chcę. A ona mi pozwalała. 169

Tłumaczenie: Ana_fifty

Podałem Felicii chleb. Nie mogłem określić jej stosunku do mnie jako ciepłego, w żadnym wypadku, ale nie była tak zimna jak była w szpitalu. No, może jedynie coś koło tego. Moja ręka

wróciła na kolano Abby. Tym razem pracowałem przy jej udach. Tylko by jej się

przypomnieć. Elaina zadała mi pytanie i podniosłem moje sztućce do góry, gdy jej odpowiadałem. Chciałem przypomnieć Abby, aby nie skupiała

na sobie uwagi. To, co robiliśmy było

między nami. W oczach rodziny byliśmy tylko kolejną parą jedzącą kolację. Ale pod stołem... Znów opuściłem dłoń, by kolejny raz dotknąć jej kolana, ale jej nogi były skrzyżowane. Nie mogło tak być. Pchnąłem jej jedną nogę i rozdzieliła dla mnie kolana. O wiele lepiej. Powoli posuwałem się w górę, podnosząc brzeg jej sukienki, i wróciliśmy do jedzenia sałatki. Rozejrzałem się po siedzących wokół stołu. Felicia śmiała się z czegoś, co powiedział Jackson, Linda rozmawiała z Elainą. Pozwoliłem swoim myślom odpłynąć w stronę tego, co planowałem na noc. Zostawiłem instrukcje w hotelu, ale kaszlnięcie Abby obudziło mnie. Poklepałem ją po plecach kilka razy. –

Dobrze się czujesz?

–

Tak – Powiedziała, jej twarz oblała się zawstydzeniem – Przepraszam.

–

Wiesz – Powiedział Todd z naprzeciwka – Nie wolno klepać ludzi po plecach, gdy się krztuszą. To może być niebezpieczne.

–

Dziękuję, doktorze Welling – Odparłem.

–

Chciałem tylko pomóc.

–

Nie staraj się tak bardzo następnym razem.

Uśmiechnął się do mnie złośliwie. –

Co w tym śmiesznego?

Kelner sprzątnął nasze talerze. Kieliszek Abby był pusty, więc dolałem jej trochę. Chciałem, aby była kompletnie zrelaksowana. –

Co lubisz czytać, poza poezją? - Masowałem jej udo. Byliśmy tylko kolejną parą okazującą sobie zainteresowanie.

Taaaa, jasne. 170

Tłumaczenie: Ana_fifty

Wzięła łyk wina. –

Lubię czytać cokolwiek. Ale klasyka jest moją ulubioną.

Uśmiechnąłem się. Ponieważ podobała mi się nasza poetycka potyczka w bibliotece podczas ostatniego weekendu, w ciągu ostatniego tygodnia spędziłem trochę czasu w trakcie lunchów, czytając cytaty znanych pisarzy. Nie mogłem się doczekać, by się pochwalić. –

„Klasyka – Zacytowałem – to książki, które ludzie uwielbiają, ale ich nie czytają.” 19 Mark Twain.

Abby uśmiechnęła się diabelskim uśmieszkiem. Jej oczy rozbłysły z zachwytu. –

„Nie mogę dobrze myśleć o mężczyźnie, który bawi się każdym kobiecym uczuciem” 20. Jane Austen.

Tak, wiedziałem, że przy niej będę musiał się trochę pogimnastykować. Ale Jane Austen do mojego Marka Twaina? Wiedziała o animozjach pomiędzy tą dwójką, prawda? Uśmiechnąłem się do niej. –

„Jeśli młoda dama ma zostać heroiną, nie może jej stanąć na przeszkodzie perfidia czterdziestu okolicznych rodzin”21. - Ciekawe, jak z tym sobie poradzisz – Jane Austen.

Nawet nie mrugnęła, gdy wsunąłem rękę pod jej sukienkę, i spokojnie zacytowała: –

Prawda potrafi być dziwniejsza niż fikcja”22. Mark Twain.

Och, miała mnie. Przegrałem z kretesem. Zaśmiałem się, zwracając na siebie uwagę przy stole. –

Poddaję się – Położyłem rękę z powrotem na stole – Wygrałaś. Ale tylko tę rundę.

–

Hej, wy dwie – Elaina powiedziała do Abby i Felicii – Linda i ja wybieramy się jutro do Spa na masaże, zabiegi na twarz i manicure. Wam też zaaranżowałyśmy spotkania. My stawiamy. Macie ochotę pójść?

Wcześniej, w tygodniu, zadzwoniłem do Elainy sugerując to właśnie. Zaskoczyła mnie, naprawdę, mówiąc, że już to zarezerwowała dla Abby i Felicii. –

Jak wspaniałomyślnie – Znów pogłaskałem kolano Abby. Już nienawidziłem spędzenia dnia osobno, bez Abby, ale chciałem, by poznawała moją rodzinę – Myślę, że ja i Todd dotrzymamy sobie towarzystwa na golfie. Masz ochotę pójść z dziewczynami, Abigail?

– 19 20 21 22

Jasne, z przyjemnością.

Słowa przypisywane Markowi Twainowi. „Mansfield Park”. Moje tłumaczenie. „Opactwo Northanger” :) tłum. Anna Przedpełska – Trzeciakowska Cytat z notatek Marka Twaina. Moje tłumaczenie.

171

Tłumaczenie: Ana_fifty

Oczywiście, że tego chciała. Która kobieta nie chciałaby spędzić dnia w Spa? Spojrzałem na Todda po drugiej stronie stołu. Mrugnął do mnie. Będziesz skończony, West, powiedział bezgłośnie. Mam zamiar skopać ci dupę, doktorku, odpowiedziałem w ten sam sposób. –

Jeszcze zobaczymy– powiedział.

Linda kaszlnęła. –

Przepraszam – powiedziałem.

Wróciłem do jedzenia i obserwowania Abby kątem oka. Uśmiechała się całą kolację i rozmawiała ze wszystkimi przy stole. Nie było w niej nic nieśmiałego czy egocentrycznego. Była piękna. Była również tak mocno nakręcona, że nie zabierze dużo czasu doprowadzenie jej do szczytu ekscytacji i oczekiwania. Ale nie tego chciałem. Jeszcze nie. Zostawiłem ją w spokoju, gdy jedliśmy nasze danie główne. Byłem zaraz obok. To wystarczyło. Cholera, mogłem czuć absolutnie każdy raz, gdy brała oddech – delikatny ruch jej ciała, delikatne podnoszenie się i opadanie jej klatki. Zaśmiała się na coś, co powiedziała Felicia, przesuwając włosy na plecy delikatnym ruchem ręki. Mój umysł zaszalał i zobaczyłem te ręce na mnie. Chciałem tych rąk na mnie. Nalałem jej więcej wina i patrzyłem, jak brała łyk. Chciałem na sobie tych ust. Sięgnąłem po jej dłoń, kładąc moją na wierzchu, i położyłem obie na krańcu mojej erekcji. Bardzo powoli, tak, aby nie przyciągać uwagi innych przy stole, podniosłem moje biodra i pchnąłem je w jej rękę. Widzisz? Chciałem powiedzieć. Widzisz, co mi robisz? Wiedziała. Przygryzła wargę i przycisnęła do mnie dłoń. To było za dużo. Delikatnie ścisnąłem jej rękę i położyłem ją z powrotem na jej nodze. Niedługo, obiecałem. Niedługo. Miałem nadzieję, że oboje dotrwamy.

Drażniłem ją trochę bardziej w samochodzie – podnosząc jej sukienkę aż do pasa, by 172

Tłumaczenie: Ana_fifty

wyeksponować jej wydepilowaną dla mnie cipkę. –

Narobisz bałaganu w tym wynajętym wozie – Przejechałem palcem wzdłuż jej śliskiego wejścia i pchnąłem do środka – Taka mokra, jak teraz jesteś.

Kątem oka widziałem, jak zagryzła policzek od środka. Tak, mój plan działał. Mogłem się założyć, że błagałaby mnie teraz, gdybym jej na to pozwolił. Bawiłem się z nią jeszcze przez kilka chwil, zagłębiając moje palce w jej wargi, bawiąc się jej łechtaczką. Wyczyściłem palce i obciągnąłem spódnicę Abby, nim ktokolwiek podszedł do samochodu. Po wyjęciu kluczyków podszedłem do drzwi pasażera i otworzyłem Abby drzwi. Przyjęła zaoferowaną przeze mnie dłoń i kolejny raz wyglądaliśmy jak każda inna para. Jechaliśmy w windzie sami na nasze piętro. Ścisnąłem jej tyłek, tylko dlatego, że mogłem, a ona odpowiedziała jęknięciem. –

Jeszcze nie – Powiedziałem jej.

Trzymałem rękę na dole jej pleców, podczas gdy szliśmy do naszych drzwi. Trzęsła się z oczekiwania. Och, Abby, pomyślałem. Nawet nie masz pojęcia, co zaplanowałem dla ciebie na dzisiaj. Albo może miała.

Otworzyłem drzwi apartamentu i wpuściłem ją pierwszą. Hotel wykonał moje wskazówki – wszystkie światła były pogaszone poza delikatnym światłem w salonie. Poprowadziłem Abby do mojej sypialni, gdzie tylko jedna lampka dawała przytłumione światło. Łóżko było pościelone. Doskonale. Zostawiłem ją w nogach łóżka i otworzyłem moją lnianą torbę. Wyjąłem żel rozgrzewający i wibrator i położyłem je na łóżku. Jej oczy zrobiły się większe. W pierwszej chwili pomyślałem, że może nie chciała tego, co zaplanowałem. –

Byłem cierpliwy, Abigail - Powiedziałem, mówiąc stanowczo, ale niskim, miękkim głosem. I będę tak delikatny, jak tylko potrafię, ale dziś jest ta noc. A ty jesteś gotowa.

Zaufaj mi. Nie robiłbym tego, gdybym nie myślał, że jesteś gotowa. Podszedłem do brzegu łóżka, gdzie stała – ciągle jak zmrożona, w szoku. –

Rozbierz mnie – Powiedziałem je, częściowo dlatego, żeby skupić jej myśli na czymś

173

Tłumaczenie: Ana_fifty

innym. Trzęsącymi się palcami, zsunęła moją marynarkę i przejechała swoimi dłońmi w dół moich ramion. Kurwa, uwielbiałem jej ręce na mnie. Pośpiesznie poradziła sobie z guzikami mojej koszuli rzuciła ją na ziemię. Potem opuściła ręce, spychając w dół spodnie wraz z bokserkami jednym pchnięciem. –

Cały dla ciebie – Powiedziałem, gdy moja erekcja się uwolniła. - Ponieważ byłaś świetna podczas dzisiejszej kolacji, możesz trochę posmakować.

Upadła na kolana natychmiast i wzięła mnie do ust. Poczułem jej jęk, gdy pchnąłem w ciepło jej ust. Na kolanach, skoncentrowała się na mnie. A nie na rzeczach, które leżały na łóżku. Przynajmniej miałem taka nadzieję. Nawet jeśli nie, to przypominało jej, że to ja miałem pod kontrolą całą noc. Mogłem nas oboje przez to przeprowadzić. Zamknąłem oczy i skupiłem się na niej. Uczucie jej ust wokół mnie, sposób, w jaki uderzałem w jej gardło, miękkie kosmyki jej włosów pomiędzy moimi palcami. Po kilku minutach cofnąłem się, nie chcąc dochodzić. Wyciągnąłem rękę by pomóc jej wstać. Ciut się zachwiała i miałem nadzieję, że jednak nie wypiła zbyt dużo wina. –

Rozbierz się dla mnie – Powiedziałem – Powoli.

Wyszła z butów, jednym ruchem. Kurwa. Czemu to było takie seksowne? Z oczami, cały czas utkwionymi w moich, sięgnęła za siebie by odpiąć zamek. Jej lewa ręka sięgnęła w górę jej prawego ramienia i powoli zsunęła rękaw jej sukienki. Powinienem częściej oglądać jej striptiz. Gdy sukienka spadła na podłogę, ponownie sięgnęła za plecy i odpięła swój biustonosz. Zdjęła go jedną ręką, podniosła i upuściła. Absolutnie lśniła w świetle księżyca. Jej ciało nieznacznie się zakołysało, rzucając cienie na łóżko. Usiadłem. –

Dotykaj się.

Poruszyła się, bez zahamowań, obejmując swoje piersi, wykręcając swoje sutki mocno. Szczypiąc najpierw jeden, a potem drugi. Jej oczy były zamknięte i westchnęła z przyjemności, znów się kołysząc. 174

Tłumaczenie: Ana_fifty

Jedna ręka zsuwała się w dół jej ciała, przez jej talię, aż zaczęła się tam dotykać, podczas gdy druga ręka wciąż bawiła się jej piersiami. To była najbardziej erotyczna rzecz jaką kiedykolwiek widziałem23. –

Wystarczy – Powiedziałem, gdy zaczęła napierać na swoją rękę – Chodź tutaj.

Podeszła dumnie do łóżka i sięgnąłem po nią, gdy była wystarczająco blisko, owijając ręce wokół jej talii. Pozwoliła sobie na małe westchnienie gdy przekręciłem ją na plecy i usiadłem na niej okrakiem. Trącałem nosem jej szyję, wdychając jej zapach, czując słodycz jej oddechu, gdy znów westchnęła. Moje zęby skubały ją wzdłuż linii jej szczęki, a ona zanurzyła ręce w moich włosach. Moje odkrywanie jej ciała stawało się odważniejsze. Smakowałem skórę ukrytą pod jej podbródkiem, podczas gdy moje ręce kręciły jej piersiami. Przesunęły się, by szczypać jej sutki, a potem ściskały jej biodra i zagłębiły się jeszcze dalej. Moje usta podążały za nimi, rozsmakowując się, aż zacząłem kręcić kółka w jej pępku i drażnić jej opuchniętą łechtaczkę. Rzuciła głową i wiedziałem, że jest gotowa. Uniosłem się nad jej ciało, wciąż pieszcząc ją rękoma, ale tym razem delikatniej. Delikatnie. Nabożnie. Skubałem nawet bardziej miękko. Jęczała pode mną. Niecierpliwa i pragnąca. Powoli obróciłem ja na bok, poruszając rękami w dół i w górę jej ciała, Będzie dobrze. Będzie ci dobrze. Zaufaj mi. Wypowiadałem słowa dotykiem, a ona pchnęła głowę w moją stronę, wyginając plecy. Wziąłem żel i wycisnąłem lubrykant na moje dwa palce. Skapnąłem odrobinę wzdłuż długości mojego bolącego kutasa. Powoli, tak cholernie powoli, jedną ręką robiłem małe kółka wokół jej łechtaczki, podczas gdy drugą rękę wsunąłem pomiędzy jej pośladki, by napierać na jej odbyt. Przez moment była zaskoczona. Założyłem, że to z powodu temperatury żelu, bo w poprzedni weekend nie użyłem żelu rozgrzewającego. Na wszelki wypadek, nawet bardziej zwolniłem i nie spieszyłem się, pchając do środka mój palec, upewniając się, że zwracałem właściwą uwagę na jej łechtaczkę. Skoncentrowałem się na jej odpowiedziach, szukając jakichkolwiek oznak dyskomfortu. Nie było żadnych, jedynie westchnienie rozkoszy, gdy mój palec wsunął się cały. 23 A ja głupia myślałam, że to były „stopki” ;)

175

Tłumaczenie: Ana_fifty

Powtórzyłem to samo z drugim palcem, chcąc rozciągać ją powoli, przygotować na mojego kutasa. Pchnęła w stronę mojego palca na łechtaczce, popychając tym samym moje palce głębiej w swój tyłek, uderzając tyłkiem w moją stronę. Wciąż posuwałem się powoli. Mieliśmy cały czas świata. Całą noc, jeśli będzie trzeba. Będę się poruszał ślimaczym tempem, by być pewnym, że jej sprawia to przyjemność. Jeszcze raz pchnęła w stronę moich palców. Zostań ze mną, Abby. Wyjąłem palce i podniosłem jej nogę. Jedną ręką przystawiłem do niej mojego kutasa. Drugą ręką wciąż kręciłem kółka na jej łechtaczce, moje palce mocno zagłębiały się w jej fałdkach. Delikatnie na nią nacisnąłem, tak, aby wiedziała, w którym miejscu dokładnie byłem, co byłem gotów zrobić. Pozostała nieruchoma. Akceptowała mnie. Jej ciało nie szarpało, nie trzęsła się. Nie dawała żadnych znaków stresu. Pchnąłem dalej, tak, że tylko malutki koniuszek czubka mojego kutasa wszedł w nią. Powoli, mówiłem do siebie. Potrzeba pchnięcia w nią była ogromna, ale wstrzymywałem się, bo wiedziałem, że muszę się całkowicie skupić na niej. Schowałem moje potrzeby gdzieś w zakamarkach mojego mózgu. Abby tak dalece mi ufała i nie mogłem zrobić nic innego, jak nagrodzić jej to zaufanie. Pchnąłem ciut mocniej i westchnęła. Podwoiłem moje działania na jej łechtaczce, zatrzymując nieruchomo dół mojego ciała, pracując nad tym, aby sama poczuła potrzebę. Pchnąłem znów dalej, gdy poczułem, jak się zrelaksowała. Znów się zatrzymałem. Jeszcze raz pieszcząc ją palcami. Nacisnąłem na jej naturalny opór i, jednym delikatnym pchnięciem, wsunąłem główkę mojego kutasa do środka. I znów, poczułem ogromną potrzebę pchnięcia do samego końca drogi i znów, zatrzymałem się, skupiając się na kobiecie w moich ramionach, na zaufanie, którym mnie obdarzała. Nie zniszczę tego zaufania. Wciągnęła powietrze. Cholera, bolało ją. Zdjąłem rękę z jej łechtaczki i odnalazłem jej dłoń. Wziąłem ją w moją. –

Wszystko w porządku? - Zapytałem.

176

Tłumaczenie: Ana_fifty

To było bolesne, ale choć nie mogłem totalnie zmniejszyć bólu, mogłem jej pokazać, że wiedziałem. Że mogłem być delikatny. Że była wielbiona. Znów wciągnęła powietrze. –

Tak.

Nie kłamała. Jeśli chciałaby, żeby przestał, zrobiłbym to. Gdyby powiedziała mi, że nie czuła się dobrze, w tym momencie skończyłbym tę noc. Ścisnąłem jej dłoń i przysunąłem się, by pocałować ją z tyłu szyi. –

Świetnie sobie radzisz – Wyszeptałem.

Napięcie opuściło jej ciało wraz z jednym, wielkim westchnieniem, i wtopiła się we mnie. Wziąłem wibrator i włączyłem go. Jednym ramieniem przycisnąłem ją mocniej do mojej piersi, kładąc rękę pomiędzy jej piersiami, więc mogłem wyczuć, jak oddycha. Drugą ręką przesunąłem wibrator w dół jej ciała, mogła więc poczuć, co robiłem. Moje ciało trzęsło się z potrzeby, by naciskać dalej, by pchnąć w nią całego siebie, ale zamiast tego, wsunąłem w nią wibrator. Złapała oddech i powoli brałem ją na oba sposoby, pchając mojego kutasa dalej w tym samym czasie, gdy pchałem wibrator. Przycisnąłem ją mocniej do siebie, nasze ciała napięły się z wysiłku. Jeszcze troszeczkę. Zostań ze mną Abby. Prawie. I potem, w końcu, byłem w środku. Wypuściłem oddech, który wstrzymywałem. –

Ciągle w porządku? – Zapytałem, zaskoczony chrypką w moim głosie.

–

Tak – Odpowiedziała swoim własnym, zachrypniętym głosem.

Zatrzymałem się raz jeszcze, dając jej czas na przyzwyczajenie się do uczucia wypełnienia tak kompletnie. I to było kompletne i niezaprzeczalne piekło. Oddzielony tylko cienkim kawałkiem skóry, wibrator drgał przy moim kutasie, doprowadzając mnie do szału, razem z pragnieniem pchnięcia. Potrzeba, by pchnąć. Cokolwiek, co przyniosłoby ulgę palącemu bólowi w środku. Ale jej serce waliło pod moimi palcami i jej oddech zmienił się w szarpnięte westchnienia.

177

Tłumaczenie: Ana_fifty

A ja jej nie zranię, absolutnie, nie zranię jej. Więc zacisnąłem zęby i czekałem, aż się rozluźni. Wyciągnąłem wibrator delikatnie, podczas gdy swoim ciałem w ogóle nie poruszyłem. A potem pchnąłem go z powrotem, podczas gdy cofnąłem swoje biodra. Tam i z powrotem pracowałem wibratorem i moim kutasem – jedno pchnięcie i jedno wyjęcie. Ona była tak, kurwa, ciasna. Jęknąłem, gdy pchnąłem i wibrator znów mnie pobudził. Jeszcze mocniej, na ile się dało, przyciągnąłem ją do siebie jeszcze bliżej. Jej serce pędziło. Poruszyłem się trochę szybciej, pracując na zmianę sobą i wibratorem. Zatrzymała się i jęknęła. Przesunąłem wibrator, więc naciskał na jej łechtaczkę, i zostałem nagrodzony małym skomleniem. Zacząłem pchać szybciej, wibrator pchając głębiej. Zacisnęła mięśnie wokół mnie i prawie się zatraciłem. Pot spłynął po mojej twarzy i pchnąłem nas oboje w stronę orgazmu. Chciałem ją przeprowadzić przez każdy możliwy do wyobrażenia kawałek rozkoszy. Targnęła głową i jęknęła. Nie mogłem się już dłużej wstrzymywać. Pchnąłem kolejny raz, a ona krzyczała, gdy zalał ją jej orgazm i pchnęła swój tyłek w moją stronę. Jej mięśnie zacisnęły się wokół mnie, wciskając mnie głębiej i pchając wibrator w stronę mojego kutasa. Kuuuuurwaaaa. Moje uwolnienie uderzyło we mnie i naparłem mocniej i wgryzłem się w jej czułą skórę ramienia. Krzyknęła jeszcze raz, gdy przeszedł ją drugi orgazm, ale jej serce waliło rytmicznie pod moją ręką i jej oddech przeistoczył się w ciężkie sapanie. –

Abigail?

–

O, Boże.

–

Wszystko w porządku?

Wymamrotała coś, ale się nie poruszyła. Nie pragnąłem niczego więcej, jak zostać dokładnie tam, gdzie byłem i nigdy się stamtąd nie ruszać, ale musiałem się skupić na Abby. Musiałem pomóc jej powrócić do rzeczywistości, zrelaksować ją, by nie była taka obolała rano. Pokazać jej, jak wiele znaczyło dla mnie to, że mi zaufała. –

Zaraz wrócę – Wyszeptałem, zsuwając się z łóżka i idąc do łazienki. Przygasiłem światło w łazience, zostawiając pomieszczenie w ciepłej, miękkiej poświacie i

178

Tłumaczenie: Ana_fifty

podszedłem w stronę wanny. Zabrałem ze sobą z domu wszystkie przybory toaletowe Abby i gdy gorąca woda wypełniła wannę, wlałem do środka jej płyn do mycia. W ciągu kilku chwil łazienka wypełniła się ciepłą parą o zapachu Abby. Wróciłem do sypialni i znalazłem ja wciąż leżącą na łóżku w tej samej pozycji, w jakiej ją zostawiłem. Wsunąłem ręce pod jej ciało i zaniosłem ją do łazienki, gdzie delikatnie włożyłem ją do wanny. Westchnęła, gdy ciepła woda pokryła jej ciało. Wziąłem gąbkę, zanurzyłem w wodzie , a potem ścisnąłem ją nad jej ramionami, myjąc ją delikatnie. Umyłem najpierw jedną rękę, a potem drugą. Pochyliłem ją i umyłem jej plecy. W nabożnym skupieniu podniosłem jej włosy na jedną stronę i umyłem jej szyję, zostawiając delikatne pocałunki na miejscu, gdzie zostawiłem ślad. Gdy skończyłem z plecami, umyłem gąbką jej piersi i patrzyłem jak tworzyły się bańki mydlane pomiędzy nimi. Następnie umyłem jej brzuch, pamiętając jak zaciskał się z rozkoszy pod moimi rękoma. Potem zanurzyłem ręce niżej i podniosłem jej kolana tak, że mogłem umyć jej nogi. Cały czas leżała oparta o tył wanny z zamkniętymi oczami. Mały uśmiech błądził po jej ustach. Wsunąłem myjkę pomiędzy jej nogi i byłem tak delikatny, jak tylko umiałem. –

Podnieś się dla mnie, moje kochanie – Powiedziałem.

Podniosła swoją pupę i zsunąłem gąbkę niżej, myjąc pozostałe ślady mojego orgazmu i żelu. A potem wyjąłem korek z wanny i pozwoliłem wodzie spływać. Podniosłem ją i posadziłem na brzegu wanny. Złapałem ręcznik i owinąłem nim jej ramiona, podczas gdy drugim wysuszyłem jej stopy. Powoli posuwałem się do góry, wycierając każdy centymetr jej doskonałego ciała. Gdy skończyłem, wziąłem z blatu szczotkę i rozczesałem jej włosy miękkimi, delikatnymi ruchami. –

Byłaś wspaniała. Wiedziałem, że będziesz.

Znów się uśmiechnęła. Wziąłem koszulę nocną, którą wcześniej przyniosłem do łazienki i wsunąłem jej przez głowę. Potem znów ją podniosłem i zaniosłem do jej sypialni. Zasnęła zaraz po tym, gdy moje usta dotknęły jej czoła.

179

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 22

Wstałem o piątej trzydzieści i po cichu wyszedłem z apartamentu, by uderzyć na siłownię na dole. Zanim wyszedłem, zatrzymałem się w pokoju Abby. Głośno chrapała i przypuszczalnie nie obudzi się przed moim powrotem. Myślami wróciłem do poprzedniej nocy, do sposobu, w jaki przytulała się do mnie, do jej kompletnego i absolutnego zaufania. Ta noc stała się punktem zwrotnym w naszej relacji. Teraz mogliśmy zacząć zagłębiać się mocniej w nasze sceny. Mogłem jej pokazać jeszcze więcej rozkoszy. Sprawić, by krzyczała z zachwytu częściej. Gdy wróciłem do pokoju za więcej, niż godzinę, zadzwoniłem po obsługę i wziąłem prysznic. Zanim wróciłem do salonu, znów wszedłem do pokoju Abby i zostawiłem butelkę zimnej wody i dwa ibuprofeny. Może być obolała, gdy się obudzi. Opuściłem jej pokój i usłyszałem pukanie do drzwi, podszedłem więc by wpuścić obsługę hotelową. Gdy kelner, wyszedł, usłyszałem jak w łazience Abby zaczęła płynąć woda. Doskonale. Podczas gdy na nią czekałem, usiadłem i zjadłem swoje własne śniadanie. Nie, żebym liczył, ale weszła do pokoju dziennego dwadzieścia minut później. –

Chodź, usiądź i zjedz śniadanie, Abigail.

Usiadła przy stole i zaczęła jeść. –

Linda i Elaina chcą spotkać się z tobą i Felicią w spa o dziewiątej trzydzieści. Powiedziałem – Nie jestem pewien, co mają zaplanowane, ale sądzę, że nie skończycie wcześniej, niż popołudniu. Jadła cicho, podczas gdy ja piłem kolejną filiżankę kawy. Zastanawiałem się, o czym

myślała. Przez moment myślałem o tym, czy by jej nie poprosić o spędzenie tego dnia ze mną, zamiast w spa – odpuściłbym grę w golfa i moglibyśmy zrobić coś razem. Ale przypomniałem sobie jak chciałem, by spędziła więcej czasu z moją rodziną i zmieniłem zdanie. –

Podejdź tutaj – Powiedziałem, gdy skończyła jeść. Przeszedłem do części odpoczynkowej, a ona podążyła za mną.

180

Tłumaczenie: Ana_fifty

Stanąłem za nią. –

Elaina i Felicia wiedzą o naszym stylu życia. Wolę myśleć, że moja ciocia nie wie, a nawet jeśli wie – Odpiąłem jej obrożę – Nie ma powodu, by rzucać jej tym w twarz. - Obróciłem ją i stałem przed nią – Odzyskasz swoją obrożę popołudniu.

Jej głowa opadła. Czy ona była smutna, bo zdjąłem obrożę? Chciała założyć ją do spa? Gdzie ludzie mogli jej pożądać? Gdzie moja ciotka zastanawiałaby się, dlaczego nalegała na włożenie naszyjnika? A może... Może nie chciała jej zdejmować z powodu tego, co oznaczała? Podniosłem jej brodę i spojrzałem jej w oczy. –

Wciąż jesteś moja – Zapewniłem ją – Nawet bez tego.

Jackson siedział w lobby na dole. Przynajmniej tak mi się wydawało, że to był Jackson. Miał ubrany powyciągany podkoszulek, ciemne okulary i perukę zrobioną z ciemnych dredów. –

Hej, stary – Powiedział – Jesteś wreszcie.

–

Co ty do cholery masz na sobie?

–

Jestem w przebraniu.

Rozejrzałem się po lobby – ściągaliśmy na siebie wszelkie możliwe spojrzenia. –

Nie sądzę, by to działało. Wyglądasz jak zawodnik futbolu w przebraniu.

–

No jasne, ale za to który zawodnik, heh? - Jego brwi się uniosły – Nikt nie wie i nikt jeszcze nie podszedł po autograf.

–

To nie znaczy, że twoja przykrywka działa. To po prostu znaczy, że przerażasz ludzi. Uśmiechnąłem się – Poza tym ja do ciebie podszedłem, więc może inni opanują nerwy.

–

Cholera niech to – Przesunął perukę tak, by wyeksponować więcej dredów.

–

Zbyt wiele razy uderzyłeś się w głowę? I co cię tu w ogóle sprowadza?

–

Chciałem pogadać z tobą zanim wyjdę z drużyną, a ty z Toddem.

Ogarnąłem wzrokiem lobby. Kilka foteli stało daleko w rogu. –

Mam dwadzieścia minut – Skinąłem w stronę rogu – Chodźmy tam.

–

Co się dzieje? - Zapytałem, gdy usiedliśmy.

–

Ostatniej nocy, Felicia i ja... 181

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Zdejmij te okulary. Nie mogę się skoncentrować na tym, co mówisz, gdy wyglądasz, jak wyglądasz.

Zsunął okulary. –

Felicia i ja...

Za nic nie mogłem zdecydować, do czego to prowadziło. Czy Felicia coś chlapnęła? Czy zerwali z Jacksonem? Jaki to będzie miało wpływ na moją relację z Abby, jeśli zerwali? –

Tak? - Powiedziałem.

–

Nic, co do tej pory robiłem, tak nie wyglądało. To znaczy, po prostu rozmawialiśmy, wiesz? Rozmawialiśmy. A potem szliśmy i jeszcze więcej rozmawialiśmy. - Potrząsnął głową, tak, jakby sam nie mógł w to uwierzyć – Ona jest niesamowita. Nikogo takiego nigdy nie spotkałem. Oczywiście jest przy tym gorąca jak cholera.

Skinąłem. Przypuszczałem, że była gorąca. Jeśli lubisz rude. Wróciłem myślami do Abby – jej lśniących brązowych włosów, wdzięcznych kształtów jej ciała. Felicia Kelly była niczym w porównaniu z Abby King. –

Dorastałem obserwując mamę i tatę – Powiedział Jackson – Widziałem, jak Elaina i Todd się zakochują. To znaczy – Jego wyraz twarzy zrobił się poważny – Po prostu nigdy nie myślałem, że znajdę to, co oni mieli.

Doskonale wiedziałem, o czym mówił. –

Ale teraz – Kontynuował – Kiedykolwiek z nią jestem, czuję, że to jest to. Tak, jakbym mógł sięgnąć i tego dotknąć. - Potrząsnął głową – Nie wiem, może powinienem pogadać z Toddem. Ale pomyślałem, że jeśli ty zrozumiesz, jeśli ty pomyślisz, że możliwe jest znaleźć...

Dlaczego myślał, że wiem wszystko? Ja? Nie byłem odpowiednią osobą do dawania rad jakiegokolwiek rodzaju. Szczególnie takich rad. Tak naprawdę wiedział tyle samo. Nie miałem wiedzy, nie miałem doświadczenia, jakiegokolwiek, donośnie relacji. Dlatego właśnie słowa, które wypłynęły z moich ust zaskoczyły nas obu. –

Oczywiście, ze to możliwe – Powiedziałem – Że możesz to znaleźć. I jeśli znalazłeś to z Felicią, nie mogę być bardziej szczęśliwy.

Todd pobił mnie w grze w golfa. To była dobra gra, ale do momentu, gdy powiedziałem mu, 182

Tłumaczenie: Ana_fifty

że wszyscy wiedzą, że lekarze tak naprawdę nie pracują. Że po prostu całymi dniami grają w golfa. Oczywiście wygrał. Po grze zapytałem go, czy nie ma ochoty wybrać się na drinka. Nie byłem pewny, czemu zdecydowałem się z nim pogadać – może po prostu byłem jeszcze nakręcony po wczorajszej nocy. A może dlatego, że Todd wiedział o moim stylu życia i w końcu czułem, że mógłbym o tym porozmawiać z kimś mi bliskim. Sam nie wiem. Po prostu myślałem, że chciałem z kimś pogadać. Abby i ja mieliśmy później zjeść kolację z Toddem i Elainą, ale czasu było jeszcze sporo i nie chciałem go spędzam sam w pokoju hotelowym. Patrząc na to z perspektywy czasu, ten drink z Toddem był w dwójnasób najlepszą i najgorszą decyzją, jaką kiedykolwiek podjąłem. Usiedliśmy i przez moment zastanawiałem się jak zacząć z Toddem temat o moim stylu życia. Ostatecznie zdecydowałem się być po prostu bezpośredni. –

Abby powiedziała mi, że wiesz o naszym stylu życia – Powiedziałem, gdy przyjęto nasze zamówienie.

Oczy Todda wyszły z orbit. Najwidoczniej, nie spodziewał się, że zagadam tak bezpośrednio. Wzruszyłem ramionami. –

Chciałem to z siebie wyrzucić. Nie chciałem, by to stało się słoniem w pokoju 24.

Oparł się o oparcie. –

To jest właśnie słoń, Nathanielu. Jesteś pewien, że chcesz o tym rozmawiać?

–

Czemu nie? Nie mam nic do ukrycia. Ale pozwól, że się zapytam: Jak się dowiedziałeś?

–

Melanie wpadła z wizytą kilka miesięcy temu. - Zatrzymał się krótko, a ja skinąłem – Myślę, że to było dla niej trudne, to zerwanie z tobą. Chciała zobaczyć jakieś znane twarze i gdy nas ujrzała, załamała się.

–

Wiedziałem, że umawianie się z nią to nie był dobry pomysł.

–

Więc dlaczego to robiłeś?

Podniosłem brew. –

Nie masz zamiaru mnie psychoanalizować, co?

Zaśmiał się. –

Jesteś moim najlepszym przyjacielem. To nie byłoby etyczne, by cie psychoanalizować. -

24 Znane i powszechnie używane wyrażenie angielskie „something is the elephant in the room” - czyli niezręczna sprawa, o której wszyscy wiedzą, ale nikt o niej nie rozmawia.

183

Tłumaczenie: Ana_fifty

Kącik jego ust się podniósł. - Chociaż mogłoby być zabawne. –

Zamknij się.

–

Sorry, nie mogłem się powstrzymać. - Zrobił się poważny – Więc czemu to robiłeś?

–

Chciałem sprawdzić, czy mogłem mieć 'normalną' relację. To trwało tak długo.

–

Jak długo? - Rozejrzał się po prawie pustym barze – Słuchaj, stary, nie musisz odpowiadać na nic, na co nie masz ochoty. Jeśli zajdę za daleko, powiedz mi, żebym się po prostu odpierdolił, okej?

Potwierdziłem skinąwszy głową. –

Dobra. Byłem na studiach w Darmouth, byłem w kilku związkach, nic poważnego,nic specjalnie ekscytującego. Nie przyciągałem dziewczyn jak magnes, tak jak Jackson. Nie spotkałem miłości mojego życia w piaskownicy, jak ty. Linda nigdy nic nie powiedziała, ale wiedziałem, że nie podobało jej się, że ciągle jestem sam.

–

Nigdy nikogo nie przyprowadziłeś do domu.

–

Nigdy nie spotkałem nikogo, kogo chciałbym przyprowadzić do domu. Miałem tego przyjaciela, Paula, który był dominem. Poszedłem na kilka spotkań bdsm razem z nim, spędziłem tak trochę czasu. - Zamknąłem oczy, wracając myślami do przeszłości – Nigdy nie patrzyłem w tył. Cieszyłem się takim stylem życia, dorosłem do tego, gdzie chciałem być. Zastanawiałem się, przez lata, czy moje dzieciństwo miało z tym cokolwiek wspólnego.

–

Przypuszczalnie nie.

–

Myślałem, że nie będziesz mnie psychoanalizował.

Todd podniósł ręce do góry. –

Bez analizy, tylko moje myśli.

–

Masz w tym dużo doświadczenia?

–

Nie, ale nie sądzę, aby śmierć twoich rodziców miała z tym cokolwiek wspólnego. Nie sądzę, by chodziło tylko o tę rzecz. To znaczy, dlaczego jedni ludzie lubią zielony, a drudzy niebieski? To po prostu sposób, w jaki pracuje twój mózg.

–

Nie sądzisz, że to pochodzi z jakiejś wszechogarniającej potrzeby kontrolowania wszystkiego?

–

A ty?

Zastanowiłem się nad tym pytaniem. Wracając myślami do mojego czasu z Melanie, oraz z Page i 184

Tłumaczenie: Ana_fifty

Beth. I Abby. –

Nie. - Odpowiedziałem szczerze.

–

W takim razie widzisz. Masz swoją odpowiedź.

Odetchnąłem z ulgą. –

Zawsze myślałem, że może ze mną było coś nie tak.

–

Wiesz lepiej ode mnie, że to nie to.

–

Wiem, wiem. - Podniosłem orzeszka, które serwowano – To po prostu czasem trudne.

–

Ostatnio nie wygląda to tak ciężko – Uśmiechnął się – Ty i Abby, co?

Przechyliłem głowę, obrazy ostatniej nocy przebiegły mi przez głowę. –

Ona jest... z nikim takim do tej pory nie byłem.

–

I to jest dobra rzecz?

–

Naprawdę dobra rzecz. - Po ostatniej nocy nasza relacja będzie tylko rosła.

–

Naprawdę dobra, na stałe, rzecz?

–

Cholera, Todd, jesteśmy razem niewiele ponad miesiąc. Odpuść sobie!

–

Dobra, dobra, w porządku – Wrzucił kilka orzeszków do ust – Ale potencjał jest?

–

Nie wiem. Nie wiem, czy się do tego nadaję.

–

Widzisz? - Wskazał na mnie palcem – A to, co właśnie teraz powiedziałeś? Myślę, że to było zależne od twojego dzieciństwa.

–

A to – Tym razem ja wycelowałem w niego – TO teraz? Myślę, że to jest ten moment, kiedy mówię ci, żebyś się odpierdolił - Uśmiechnąłem się, więc wiedział, że nie odbijam piłeczki, ale że mówię poważnie.

–

Przepraszam. To ta praca. Ciężko ją rzucić, wiesz?

–

Nie potrzebuję doktorka od głowy.

Nie zwrócił żadnej uwagi na to, co powiedziałem. –

Tylko że gdy najlepszy przyjaciel pracoholik przyprowadza nową kobietę, chodzi sprężystym krokiem, cały czas się uśmiecha...

–

Odpuść sobie, Todd.

–

A te diamenty w jej obroży? - Podniósł brew – Nie przypominam sobie, żeby któraś z twoich poprzednich dziewczyn nosiła diamenty.

185

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Mówię serio.

–

A znasz ją jak długo? Kilka tygodni?

Wstałem. –

Dobra, no dobra – Powiedział. - Przestanę. Usiądź i dokończ swoje piwo. Pociągnąłem długi łyk i spojrzałem na zegarek. Wciąż zbyt wcześnie na to, by kobiety

skończyły te swoje zajęcia w spa. Cholera. Czemu pomyślałem, że to dobry pomysł, by Abby spędziła tyle czasu beze mnie w ten weekend? Mój umysł wrócił myślami do wczorajszej nocy. Jak trzymałem ją w ramionach i dałem jej tyle rozkoszy, że aż krzyczała. –

A, miałem cię zapytać – Powiedział Todd, znów odciągając mnie od przyjemnych myśli – Co się stało z tą dziewczyną, która polubiłeś w Columbii? Zastanawiałem się, czy Abby o niej wie.

Mój mózg wciąż był zajęty myślami o poprzedniej nocy. To był jedyny powód, który mi później przyszedł do głowy, jako wyjaśnienie tego nieplanowanego wyznania. –

To była Abby.

Postawił na stole swoją butelkę piwa i pochylił się bliżej. –

Naprawdę?

–

Naprawdę.

–

Łał. - Wziął łyk piwa, i zakręcił butelką – Co powiedziała, gdy jej o tym powiedziałeś?

Oblał mnie zimny pot. Kurwa. –

Ja, uch, ja... - jąkałem.

Podniósł brwi. –

Powiedziałeś jej, że miałeś coś w rodzaju obsesji na jej punkcie, prawda?

–

Niezupełnie.

–

Co masz na myśli mówiąc, niezupełnie?

–

Nie mogłem jej powiedzieć tam, na Columbii – Odparłem – Już byłem dominem i nie chciałem jej w to wciągać. Wiedziałem, że nie mogliśmy mieć normalnej relacji. To dlatego nigdy się do niej nie zbliżyłem.

–

Ale to było sześć lat temu. Musiałeś jej powiedzieć kiedy... kiedy stała się twoją uległą. 186

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Nie powiedziałem jej tego wtedy, w zasadzie.

–

Co?

Przyznałem się więc do wszystkiego, nie było sensu już w tej chwili kłamać. –

Nie powiedziałem jej. - Nie dodałem „jeszcze”. Nie byłem pewny, czy kiedykolwiek jej powiem.

Szczęka Todda się zacisnęła. –

Nie powiedziałeś jej?

–

Nie. I nie próbuj mi tu prawić kazań.

–

Chwilunia. - Podniósł rękę – Śledziłeś tę kobietę przez lata...

–

Nie śledziłem jej.

–

Cholera, ale mogłeś równie dobrze – Westchnął – Wiedziałem, że byłeś na to za porządny, ale... kurwa.

–

Nie wtrącaj się.

–

Będę, do kurwy nędzy. Nie będę udawał że wiem lub rozumiem wszystko, co jest związane z takim stylem życia, jak wasze, ale z tego co się orientuję, szczerość i zaufanie obydwojga to najważniejsze aspekty.

–

Dokładnie – Rzuciłem – Nie znasz się, więc nie zachowuj się, jakbyś się znał. Co zrobiłeś? Przeczytałeś kilka książek? Wygooglowałeś to?

–

Rozumiem jedno – Jego głos znacznie się podniósł – Oszukałeś Abby.

–

Nigdy nie oszukałem Abby.

–

Oszukujesz ją w każdej sekundzie, gdy nie mówisz jej prawdy.

Miał rację. Miał rację i wiedziałem o tym. Wypowiedział na głos to, co mnie najbardziej przerażało. Głosy i obawy, które mnie gnębiły każdej nocy, gdy zapadałem w sen. Źle robisz, mówiły obawy. Powiedz jej, nalegały. Ignorowałem je i udawałem że ich nie słyszę, ale nie miałem już tej możliwości. Zrobiłem więc jedyną rzecz, jaką mogłem – wziąłem złość, którą czułem do siebie i rzuciłem nią prosto w Todda. –

Odpierdol się, kurwa – Powiedziałem – Nic nie wiesz. Nic. Wszystko będzie dobrze...

–

Dobrze? - Przerwał mi – Dobrze? Myślisz, że Abby pomyśli, że to, co zrobiłeś było dobre? Widziałem ją, Nathanielu. Widziałem ciebie. Ta kobieta jest zakochana i jeśli myślisz, że z 187

Tłumaczenie: Ana_fifty

nią będzie dobrze, gdy dowie się, co zrobiłeś... –

A kto jej to powie, ty?

–

Cholera, żebyś wiedział, że tak.

–

Nie ważysz się.

–

Sprawdź mnie.

Gapiliśmy się na siebie nawzajem przez kilka chwil, orzeszki i piwo pozostały nietknięte przed nami. –

Nie mogę tego zrobić – Przyznałem w końcu. Nie teraz. Już nie. Jeśli powiedziałbym jej, może mnie znienawidzić. I czy była we mnie zakochana? Cholera. Musiałem się wydostać z baru. Musiałem pomyśleć.

–

Nie masz wyboru – Powiedział Todd.

–

Kurwa, nie mam.

–

Kocham cię, Nathanielu. Wiesz to. Ale nie mogę stać i patrzeć, jak ją ranisz. Źle zrobiłem sześć lat temu, że nic nie powiedziałem. Nie popełnię tego błędu drugi raz.

–

Daj mi czas – Błagałem, czując jak mój świat rozpada się.

–

Ile?

–

Nie wiem.

–

Lepiej zdecyduj – wysunął się z boksu i rzucił plik banknotów na stół – Bo inaczej zrobię to za ciebie.

–

Cholera, Todd.

–

To jedyne rozwiązanie – Wstał od stołu – Ale dotrzymam twojego sekretu. Nic nie powiem Elainie.

–

Dzięki za tę małą przysługę – Odparłem z przekąsem.

–

Pewnego dnia mi podziękujesz – Powiedział i odwrócił się do wyjścia – Do zobaczenia na kolacji.

Gdy wyszedł, ukryłem twarz w dłoniach.

188

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 23

Ostatecznie wróciłem do apartamentu, wciąż jednak było za wcześnie na powrót Abby, usiadłem więc na sofie i gapiłem się na jej obrożę. Todd wiedział. Todd wiedział i zmusi mnie i Abby będzie smutna. Jak inaczej mogłaby zareagować na nius, że ją obserwowałem? Okłamałem ją. Pominąłem prawdę, ale ciężar kłamstwa jest taki sam. Czy kiedykolwiek znów mi zaufa? Mogłem powiedzieć jej o sposobie w jaki ją obserwowałem. To będzie prowadziło do tego śmiesznego słowa bezpieczeństwa i jak oszukałem ją w naszym stylu życia. Dowie się, że wprowadziłem ją w błąd. Nie, nigdy mi już nie zaufa. Nie mógłbym jej winić, ale... nie musiałem jej mówić. Cokolwiek Todd zdecydował, to i tak się stanie. Niech robi, co chce. Po ostatniej nocy, moja relacja z Abby się zmieniła, obróciła się na lepsze. Nie chciałem, nie mogłem tego zniszczyć. Nie po tym wszystkim, co przeszliśmy i nie przez coś tak głupiego jak moje zadurzenie. Jakie to ma znaczenie tak naprawdę? No tak, obserwowałem ją. Ale nigdy się do niej nie zbliżyłem. Nigdy nią nie manipulowałem. Żadna tam wielka sprawa. Poza tym, że to była wielka sprawa. Nasza relacja, może nawet bardziej niż inne, wymagała kompletnego zaufania i szczerości, wiedziałem to. Ja tak żyłem, a Abby na to zasługiwała. Ale nie mogłem tego zrobić. Pomyślałem o absolutnym zaufaniu, którym mnie obdarzyła ostatniej nocy i wiedziałem, że nie będę umiał spojrzeć jej w oczy i powiedzieć jej. Byłem zbyt wielkim, cholernym tchórzem. Po kolacji znajdę Todda i powiem mu. Abby pozostanie w niewiedzy. Koniec i kropka. Podniosłem gazetę i rzuciłem okiem na pierwszą stronę. Nic ciekawego. Druga strona była jeszcze gorsza. Spojrzałem na zegarek. Powinna wrócić w każdej chwili. Nie mogłem się doczekać, by ją zobaczyć. 189

Tłumaczenie: Ana_fifty

W końcu, usłyszałem w drzwiach klucz. Weszła do apartamentu i wyglądała totalnie i kompletnie pięknie. Dzień w Spa do był genialny pomysł – jaśniała. Jej miękkie loki muskały jej ramiona a jej twarz była rozświetlona. –

Dobrze się bawiłaś? - Zapytałem.

–

Tak, Panie – Powiedziała i jej głowa delikatnie opadła.

Kurwa, kochałem sposób, w jaki nazywała mnie Panem [Masterem]. Czemu gdy tylko to słyszałem, zawsze robiłem się twardy? Wstałem i wyciągnąłem obrożę. –

Brakuje ci czegoś?

Skinęła głową. –

Powiedz to – Chciałem to usłyszeć. Potrzebowałem, by to usłyszeć – Powiedz, że tego chcesz.

–

Chcę to – Wyszeptała – Chcę twoją obrożę.

Moją obrożę. Cholera. Nosiła moją obrożę. Była moja. I niech mnie diabli, jeśli Todd chciałby zabrać ją ode mnie. Zdjąłem jej koszulkę przez głowę, ślad po ugryzieniu ostatniej nocy był widoczny na jej ramieniu. Przesunąłem jej włosy na jedna stronę i pocałowałem to miejsce, gdzie ją ugryzłem. –

Naznaczyłem cię ostatniej nocy. Naznaczyłem cię jako moją i znów to zrobię – Przebiegłem zębami po jej czułej skórze. - Jest tyle sposobów, przez które mogę cię naznaczyć.

Nałożyłem obrożę wokół jej szyi. Kurwa. Widok mojej obroży na niej sprawił, że stałem się jeszcze twardszy. Nie chciałem niczego więcej poza tym, by pchnąć ją na oparcie sofy i pieprzyć ją nieprzytomnie. Zamiast tego, zapiąłem obrożę. –

Ale niestety, musimy zjeść kolację z Toddem i Elainą. Idź się przebrać. Ubrania leżą na twoim łóżku.

Stałem przy kanapie, gdy wróciła ubrana w bawełnianą sukienkę, którą położyłem po tym, jak rano wyszła. –

Oprzyj się na ramieniu sofy, Abigail.

Oparła swoje ciało na sofie, opierając się na rękach, i podniosłem jej sukienkę. Brak majtek. 190

Tłumaczenie: Ana_fifty

Zaśmiałem się. –

Jak dobrze odczytujesz moje myśli – Przejechałem ręką po jej miękkiej skórze – Szkoda. Myślałem, że dam ci małe lanie przed kolacją.

Wcześniej, w tygodniu, Elaina zrobiła rezerwację w małym nadbrzeżnym bistro. Gdy więc chwilę później jechaliśmy do restauracji, przypomniałem sobie, że wczoraj Abby jadła mięso. Dobrze zaserwowana ryba będzie więc dla niej dobra, więc poinstruowałem ją, by zamówiła rybę na kolację. Gdy przyjechaliśmy, nie widziałem nigdzie w zasięgu wzroku Elainy i Todda. Zaprosiłem Abby do ławy25, gdy czekaliśmy. Podniosła menu i zaczęła czytać. Ja patrzyłem w stronę drzwi, czekając. Todd wszedł pierwszy i odnalazł nas natychmiast. Elaina wyglądała na zakłopotaną. Wiedziała w takim razie, że coś się wydarzyło. Zerknąłem na Abby – wciąż studiowała menu. Nie powiem jej, powiedziałem bezgłośnie do Todda, gdy podszedł bliżej. Jego wyraz twarzy zrobił się bardziej zawzięty. –

Abby -Powiedział ostro.

Abby spojrzała z rezerwą. Kurde. Teraz wiedziała, że coś jest nie tak. Todd nie zdejmował ze mnie oczu, gdy mu odpowiedziała; wciąż gapił się na mnie z kamiennym wyrazem twarzy. Wszyscy usiedliśmy i kelner podszedł, by przyjąć nasze zamówienie na coś do picia. Musisz jej powiedzieć, bezgłośnie powiedział Todd, podczas gdy Abby i Elaina cicho rozmawiały. Potrząsnąłem głową. Todd rzucił swoje menu na stół, gdy kelner odszedł. –

A więc, Nathanielu – Powiedziała Elaina, ewidentnie zdesperowana, by utrzymać jako taki spokój przy stoliku. - Gdzie jest Apollo podczas tego weekendu?

–

W hotelu dla psów – Odparłem. Mogłem normalnie rozmawiać. Podtrzymywać rozsądną konwersację. To było możliwe.

–

Czyli czuje się lepiej? - Zapytała – Że możesz go tam zostawić?

I co? Rozmawialiśmy o moim psie. Doskonale rozsądnie. –

Zrobił niewielkie postępy. - Powiedziałem.

25 Znów nasz „booth” na horyzoncie :)

191

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Dobrze, że choć on jeden – Todd wymamrotał pod nosem.

I to by było na tyle, jeśli chodzi o rozsądną konwersację. Na szczęście przyszedł kelner z naszymi napojami. –

Każdy miał okazję zerknąć w menu?

A, tak. Menu. To prawdopodobnie będzie dobry pomysł zdecydować, co zamówić. I wtedy zobaczyłem sposób, w jaki kelner pożądliwie patrzy na Abby. Pierdolenie pożądliwie. Na Abby. –

Proszę pani? - Zwrócił się do niej. I to tak, jakby sobie właśnie wyobrażał ją nagą.

–

Poproszę łososia – Ponieważ powiedziałem jej, że ma zamówić rybę, a ona zawsze robiła to, co jej powiedziano. Podała mi menu.

–

Wspaniały wybór – Powiedział ten wstrętny kelner – Łosoś to jeden z naszych specjałów – A potem kurwa mrugnął do niej. Kurwa, mrugnął. Do Abby.

Chrząknąłem. –

Tak – Zapytał – Co dla pana?

–

Łosoś – Powiedziałem, oddając mu menu, gdy zapisywał zamówienia Todda i Elainy.

Powinien w końcu pójść. Ale zamiast tego, zakołysał się na piętach. –

Przyjechaliście na rozgrywki?

Powiedział przyjechaliście, ale patrzył wprost na Abby. Przysunęła się do mnie. Właśnie tak, frajerze, chciałem powiedzieć. Przyszła tu ze mną. Siedzi ze mną. Gdy wyjdziemy, wyjdzie ze mną. A gdy ty będziesz dziś wieczorem sam, ona wciąż będzie ze mną. –

Jasne. Do przodu Giganci! - Powiedziała Elaina, jeszcze raz próbując ratować sytuację. Biedna kobieta wychodziła z siebie.

Kelner się uśmiechał. –

Wiesz – Powiedziałem – jeśli zaniesiesz nasze zamówienie, dostaniemy nasze jedzenie szybciej i wyjdziemy stąd wcześniej.

Koleś w końcu poszedł, rzucając Aby ostatnie spojrzenie. Napięcie przy stole stało się tak namacalne gdy odszedł, że prawie sobie życzyłem, by wrócił. Oczywiście jedynie z powodu, by odwrócić uwagę od Todda i ode mnie. 192

Tłumaczenie: Ana_fifty

Elaina wstała. –

Muszę pójść do toalety. Abby?

–

Ja też – Odpowiedziała Abby, ulga w jej głosie była ewidentna.

Todd i ja wstaliśmy, gdy kobiety wstały od stołu i obaj patrzyliśmy, jak poszły do łazienki. –

Robisz cholernie wielki błąd – Powiedział, kiedy odeszły na tyle daleko, że nie mogły nas usłyszeć, a my z powrotem usiedliśmy.

–

Ale to mój błąd do zrobienia.

–

Może, ale gdy ten błąd rani Abby, już nie chodzi tylko o ciebie.

–

Błąd nigdy nie zrani Abby, ponieważ ona się nigdy nie dowie.

Pochylił się przez stół. –

Nie zakładaj tego. Jeśli się dowie, a dowie się, byłoby łatwiej, gdy to ty będziesz tym, który jej powie. I lepiej, jeśli powiesz jej raczej wcześniej, niż później.

–

Zo-staw-to – Powiedziałem, sam pochylając się w jego stronę.

–

Jesteś inteligentnym, szanowanym mężczyzną – Powiedział – Zbudowałeś swój biznes na zasadach szczerości i prawości. Cały życie według tego żyjesz. Wymagasz tego od swoich pracowników. Co byś zrobił, gdybyś wiedział, że ukrywam coś przed Elainą?

–

Zaufałbym ci, że podejmiesz właściwą decyzję. Odnośnie swojego prywatnego życia.

–

Akurat byś tak zrobił, do kurwy nędzy – Odparł, podnosząc głos – Sam byś jej powiedział.

Uderzyłem pięścią w stół. –

Nie zabierzesz mi jej.

–

Cholera, Nathaniel – Powiedział – Nie chcę jej od ciebie zabierać. Chcę, aby z tobą została, ponieważ zasługujesz na zaufanie, jakie w tobie pokłada. - Rzucił okiem w bok – Sugeruję, abyś się uspokoił. Wracają.

Uspokoiłem mój oddech akurat w momencie, gdy Abby wraz z Elaina podeszły do stolika. Podczas gdy byłem pewny, że Abby wiedziała, że coś się dzieje, wiedziałem również, że nigdy mnie o to nie zapyta. Moi przyjaciele, technicznie, nie powinni jej obchodzić. Nie pamiętałem ani jednego kęsa, którego zjadłem, ale na koniec kolacji mój talerz był pusty. Pamiętałem tylko walkę z samym sobą. Powiedz jej. Nie mów jej. 193

Tłumaczenie: Ana_fifty

Strać ją. Zatrzymaj ją. Wszystkie te możliwości tłukły się cały czas po mojej głowie. Nie wiedziałem, co robić. Nie umiałem zdecydować.

Później, gdy jechaliśmy windą do naszego pokoju, wiedziałem jedną rzecz – w tym jednym momencie, w tę jedną noc – ona była moja. Trzasnąłem drzwiami za nami, gdy tylko weszliśmy. Złapałem Abby za ramię, obróciłem ją na drzwi i wsunąłem rękę pod jej sukienkę. –

Kurwa. Kurwa. Kurwa – Wdychałem jej zapach. Była moja. Jej zapach był mój. Jej ciało było moje. Jej pieprzona dusza była moja. Szarpnąłem sukienkę przez jej głowę i zerwałem jej biustonosz.

Stała naga przede mną. Zepchnąłem spodnie jednym ruchem, a potem rozerwałem koszulę i zrzuciłem ją, nie przejmując się tym, że guziki latały wszędzie. Abby patrzyła na mnie dzikimi i szeroko otwartymi oczyma. Podniosłem ją i pchnąłem na drzwi. –

W następny weekend nie będziesz miała na sobie skrawka ubrania od momentu, kiedy przyjedziesz, aż do opuszczenia mojego domu.

Byłem tak daleko zatracony, że nie zapowiadało się, abyśmy przenieśli się do sypialni. Miałem zamiar wziąć ją tu. Na drzwiach. Wsunąłem w nią dwa palce. Dzięki Bogu już była mokra. Nie byłem w nastroju na grę wstępną. –

Będę cię brał gdzie będę chciał i kiedy będę chciał – Obróciłem palcami tak, że jęknęła – Będę cię pieprzył pięć razy w piątkową noc.

Ponieważ kurwa mogę. –

Chcę, abyś była absolutnie wydepilowana w następny weekend, Abigail. Nie chcę widzieć choćby jednego włoska.

Zamrugała. –

Rozłóż nogi i zawiń je – Rozkazałem – Nie będę czekał ani minuty dłużej.

Bez wahania rozłożyła kolana i zawinęła. Obniżyłem się, wprowadzając mojego kutasa w nią jednym, gładkim ruchem i uderzając w górę w tym samym czasie.

194

Tłumaczenie: Ana_fifty

Kurwa. Tak. Cofnąłem się i uderzyłem w nią znów, trzaskając nią o drzwi. Delikatnie podskoczyła i owinęła swoje nogi dokoła mojego pasa. Moje oczy uciekły na tył głowy. Ale to wciąż było za mało. Cały czas uderzałem nami o drzwi, wchodząc coraz głębiej i stając na głowie, by posiąść ją kompletnie. Jej ręce przesunęły się ze swojego miejsca wokół mojej szyi na plecy. –

Tak – Krzyknąłem, gdy podrapała mnie paznokciami. Oznacz mnie. Posiądź mnie. - Kurwa, tak.

Wiedziałem, że tak bardzo, jak może ja posiadłem ją, ona również mnie posiadła. Ta myśl, ta myśl o niej władającej mną, wysłała mnie na skraj szaleństwa. Pchnąłem w nią kolejny raz, chcąc zmusić się, by wejść głębiej. Jęknęła w moich ramionach. –

Jeszcze nie, Abigail – Znów waliłem nią o drzwi, wsuwając się nawet głębiej – Nie skończyłem.

Nigdy, kurwa, nie chciałem z nią kończyć. Jęknęła jeszcze raz, gdy jej mięśnie zaciskały się wokół mojego kutasa. –

Lepiej nie dochodź, zanim ci nie powiem – Powiedziałem, uderzając w nią znów – Przywiozłem ze sobą pasek.

Znów przejechała paznokciami w dół moich pleców i poczułem ślady, które zostawiła z tyłu. Wiedza o tym, że mnie oznaczyła podniosła moją furię i znów uderzyliśmy w drzwi. Jęknęła jeszcze raz. Wiedziałem, że nie byłem fair nie pozwalając jej na orgazm. Ale, ja pierdolę, tak dobrze było ją czuć. Obniżyłem jeszcze bardziej nogi i ustawiłem moje biodra pod kątem, by przy kolejnym pchnięciu uderzyć w jej inne miejsce. Zaskamlała w odpowiedzi. Dokładnie tak, Abby. Twoje westchnienia i jęki są dla mnie i tylko dla mnie. Uderzyłem w nią jeszcze trzy razy i wiedziałem, że nie uda mi się dłużej wstrzymywać. Ani jej. Ani siebie. Znów zaskamlała, bo napięcie, gdy z całych sił próbowała nie dojść, było ewidentne na jej twarzy. –

Teraz – Powiedziałem szeptem.

Wypuściła westchnienie ulgi, jej orgazm doprowadził ją do spazmów wokół mnie. Raz po raz, jej

195

Tłumaczenie: Ana_fifty

mięśnie obkurczały się na moim kutasie. Opuściłem głowę i ugryzłem ją w ramię, gdy doszedłem głęboko w niej, niezdolny, by wstrzymywać się dłużej. Trzęsącymi się rękami, trzymałem ją przyciśniętą do drzwi, podczas gdy walczyłem, by mój oddech znów był pod kontrolą. Pochyliła swoje ciało w moją stronę i cofnąłem się, by na nią spojrzeć, odsuwając włosy z jej twarzy. Wyglądała na całkowicie i kompletnie wypieprzoną. Postawiłem ją na nogi i chwiejnym krokiem poszedłem do najbliższej łazienki. Kilka ręczników i płaszczy kąpielowych wisiało na wieszaku łazienkowym. Wziąłem jeden i zamoczyłem go w ciepłej wodzie. Gdy wróciłem z powrotem do drzwi, Abby nie poruszyła się. Rozszerzyłem jej nogi i umyłem ślady jej podniecenia i mojego uwolnienia. Delikatnie. Po ostatniej nocy i po tym, co się właśnie stało, byłem pewny, że była obolała. Albo będzie. Umyłem ją, patrząc w jej miękkie, ufające oczy i wiedziałem, co musiałem zrobić. Musiałem jej powiedzieć. –

Przepraszam – Powiedziałem, i sam nie byłem pewien, za co przepraszałem, za ostry seks, za prawdę, której jej nie powiedziałem, za ból, który poczuje, kiedy jej powiem. Może za to wszystko. Za to wszystko i jeszcze więcej. - Muszę wyjść. Wrócę później.

Ponieważ w tym momencie nie mogłem patrzeć jej w oczy wiedząc, że ją okłamałem.

196

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 24

Biegając następnego ranka, wróciłem myślami do poprzedniego wieczoru i mojej rozmowy z Toddem. Zapukałem do jego drzwi zaraz po zostawieniu Abby. Wyglądał na zaskoczonego, ale zgodził się porozmawiać ze mną w jednym z saloników hotelowych. Wyglądał jakby my ulżyło, gdy powiedziałem mu o mojej decyzji, by powiedzieć Abby. ale wiedziałem też, jak trudna będzie rozmowa o tym. Rozmawialiśmy kilka godzin, podczas których kilkakrotnie mi powtórzył, że podjąłem właściwą decyzję. Wyglądał nawet na zadowolonego, jeśli chodzi o czas, który sobie dałem – że powiem jej w ciągu trzech tygodni. I cały czas ta jedna myśl kołatała mi się po głowie: Nie mam całego czasu świata. Mam trzy tygodnie. Trzy tygodnie.

Zostawiłem Todda i zszedłem na dół do lobby, by pograć na hotelowym fortepianie. Oczywiście jedyną melodią, która przychodziła mi do głowy, była melodia Abby. Liczyłem i grałem: Trzy tygodnie. Dwadzieścia jeden dni. Pięćset cztery godziny. Wciąż nie wiedziałem, jak jej to powiem, ale wiedziałem jedno, na dwieście procent nie powiem jej tego w ten weekend. Grałem godzinami, pozwalając muzyce zająć mój umysł, tak, jak Abby zagarnęła moją duszę. Z każdą nutą, którą grałem, czułem jak stawałem się coraz spokojniejszy. Gdy wróciłem do apartamentu, czułem się prawie, jak ja w ciągu ostatnich tygodni. Powiedziałem sobie, że wciąż jestem tym samym facetem, którym zawsze byłem. Dokładnie tym samym. Poza tym, że teraz miałem w swoim życiu Abby. W którymś momencie w ciągu tych kilku tygodniu powiem jej prawdę i... Cóż, nie wiedziałem, co się stanie potem i nie chciałem jeszcze o tym myśleć. Wciąż jeszcze mieliśmy ten weekend, by go dokończyć. Skończyłem biegać i wróciłem do apartamentu. Wstąpiłem do pokoju Abby i zobaczyłem, że jeszcze spała. Dobrze, będę miał jeszcze czas się odświeżyć, zanim się obudzi. 197

Tłumaczenie: Ana_fifty

Zanim weszła do pokoju dziennego w naszym apartamencie, zdążyłem wziąć prysznic i ubrać się. Stała

drzwiach pomiędzy jadalnią

a salonem, ubrana w spodnie, szary sweter i diabelski

uśmieszek. Odetchnąłem z ulgą. Ostatecznie nie wyglądała na przerażoną po wczorajszym ostrym seksie. Wyglądała... na zadowoloną... świeżo... i totalnie seksownie. Tańczyła przy dzbanku z kawą, nalewając sobie filiżankę kawy i, Boże dopomóż, kręciła tyłkiem. Prawie rozlałem kawę. Linia majtek, idioto. Pokazuje ci, jak majtki jej się odznaczają. Abby chciała lania. Mój kutas zrobił się twardy w czasie krótszym, niż trzy sekundy. –

Abigail – Powiedziałem spokojnie – Czy ja widzę linie majtek?

Stanęła nieruchomo przez moment. Po prostu stała i pozwalała mi adorować jej tyłek. Postawiłem kubek z kawą na stole przede mną. –

Chodź tutaj.

Odwróciła się, diabelski uśmieszek wciąż był na swoim miejscu. –

Założyłaś majtki – Podszedłem do niej i stanąłem za nią – Zdejmij je. Natychmiast.

Trzęsącymi się rękami odpięła swoje spodnie i pchnęła je na podłogę. Majtki dołączyły do spodni. –

Połóż się na oparciu sofy, Abigail.

Oparła się o sofę i uniosła swój tyłek w powietrzu. Dałem jej mocnego klapsa. –

Żadnych majtek do końca weekendu – Dałem jej kolejnego klapsa – Gdy skończę, pójdziesz do swojego pokoju i przyniesiesz mi wszystkie – Kolejny klaps – Dostaniesz je z powrotem gdy tak zdecyduję – I kolejny klaps – I to na pewno nie będzie następny weekend – Klaps – Powiedziałem ci wczoraj w nocy, co będzie w następny weekend.

Dałem jej kolejnego klapsa. Jej skóra przybrała piękny odcień różu. Wsunąłem rękę między jej nogi. Ja pierdolę, była mokra. Pchnęła tyłek w moją stronę. –

Nie tego ranka – Dałem jej jeszcze jednego klapsa. Uwierz mi, chciałbym, abyśmy mieli na to czas – Załóż spodnie i przynieś mi to, o co prosiłem.

Wstała powoli i ponownie założyła swoje spodnie. Jej spojrzenie wyrażało jedno wielkie 198

Tłumaczenie: Ana_fifty

pragnienie. W następny weekend, Abby, obiecuję. Mieliśmy na to cały czas tego świata. No, przynajmniej następne trzy tygodnie. Rzuciła mi szelmowskie spojrzenie i pognała z powrotem do swojego pokoju, wracając chwilę później z całym naręczem majtek. –

Planowałaś zostać w Tampie dłużej, Abigail? - Zapytałem, zabierając je od niej.

–

Lubię być przygotowana, Master – Odpowiedziała z opuszczony oczami.

Ja pierdolę.

Rozejrzałem się, gdy weszliśmy do sali, w której miał być brunch. Było tam wielu moich partnerów biznesowych. Kilku przyjaciół Jacksona stało w rogu i rozmawiało, Felicia rozmawiała z Lindą. Inna para stała niedaleko. Westchnąłem. Rodzice Melanie. I widzieli nas, jak wchodziliśmy. Nie chciałem opuszczać boku Abby, ale wiedziałem, że musiałem przynajmniej pogadać z nimi i wolałem nie robić tego w obecności Abby. Abby wiedziała, że umawiałem się z Melanie. Podejrzewałem, że wiedziała również, że Melanie nie była moja uległą. Ale jej rodzice nie wiedzieli o moim stylu życia. Przynajmniej tak mi się wydawało. –

Jesteśmy trochę wcześniej – Położyłem rękę na dole pleców Abby. Na wszelki wypadek, aby Tompkinsowie nie mieli żadnych wątpliwości, że chciałem, aby wiedzieli, że byłem z Abby. Słowo mogłoby trafić do Melanie, oczywiście. Przypuszczalnie będzie to dla niej jakiś koniec. - Muszę porozmawiać z kilkoma osobami. - Powiedziałem do Abby – Odprowadzić cię do Felicii i Lindy, czy tutaj jest w porządku?

–

Tutaj jest dobrze – Rozglądała się, by sprawdzić gdzie byli Elaina i Todd.

Chciała porozmawiać z Elainą. Przypuszczalnie by sprawdzić, czy Elaina powie jej cokolwiek o wczorajszej nocy. To była niezła sztuczka, ale nie zadziała. Wiedziałem, że Todd nie zawiódłby mojego zaufania. Przejechałem palcem wzdłuż jej ramienia. –

Wrócę za chwilkę.

Tompkinsowie patrzyli jak się zbliżam i przełknąłem mój uśmiech. Nie rozmawiałem z nimi twarzą

199

Tłumaczenie: Ana_fifty

w twarz, odkąd zerwałem z Melanie. –

Ivan – Przywitałem się, potrząsając ręką jej ojca – Jak się masz?

–

Nathaniel – Odparł o wiele bardziej grzecznie, niż mógłbym się spodziewać, jakby sytuacja się nie zmieniła.

–

Ogromnie się cieszę, że mogliście przyjechać – Powiedziałem, kątem oka patrząc na matkę Melanie, Tabithę.

–

Cóż – Klepnął mnie w plecy – Zdecydowaliśmy pozwolić przeszłości zostać tam, gdzie jej miejsce. Czasem rzeczy się po prostu nie układają.

Zauważylem, że Tabitha nie wydawała się podzielać tego zdania. –

Jak się miewa Melanie? - Zapytałem.

–

Wciąż jest w Nowym Jorku – Powiedział jej ojciec.

Tak, oczywiście, że wciąż jest w Nowym Jorku. Gdyby nie była w Nowym Jorku, nie powiedziałaby Elainie i Toddowi o moim stylu życia i przypuszczalnie trzy limitowane tygodnie nie zaglądałyby mi w twarz. –

Życzę jej wszystkiego, co najlepsze – Powiedziałem.

Tabitha fuknęła w odpowiedzi. –

Wiemy, że tak jest, Nathanielu – Powiedział Ivan – Nasze rodziny mają za sobą długą i szczęśliwą znajomość. To się nie zmieni tylko dlatego, że między tobą a Melanie się nie ułożyło.

–

Ivan, spójrz – Przerwała jego żona – Czy to nie jest przypadkiem Samuel?

–

Ach, tak. Tak, to on – Odwrócił się do mnie – Wybaczysz nam, prawda? Nathanielu?

–

Oczywiście.

Mrugnął do mnie. –

Przyjdę później by poznać twoją nową przyjaciółkę.

Poczułem ulgę. Tabitha powie Melanie i ona będzie mogła ruszyć do przodu ze swoim życiem. Znaleźć kogoś, kto będzie ją kochał tak, jak na to zasługuje. Po tym, jak odeszli, rozmawiałem chwilę z kilkoma kolegami, którzy przyjechali do Tampy na mecz. Loża była na moje nazwisko, ale to Linda wynajęła salę na brunch. To nie był przypadek, że z naszej strony Melanie nie została zaproszona ani na mecz, ani na brunch. Powiedziałem Lindzie by zaprosiła jej rodziców, mając nadzieję, że odbuduje to pokój między nami. Wyglądało na 200

Tłumaczenie: Ana_fifty

to, że misja została zakończona pomyślnie. Linda zaczepiła mnie, gdy szedłem w stronę Abby. –

I jak z nimi poszło?

–

W miarę dobrze, na ile się tego spodziewałem, z Ivanem w porządku, ale Tabitha wciąż jest zła, że nie może zamówić ręczników z monogramem.

–

Rozmawiałam z nią kilka tygodni temu. Wspomniałam nawet Abby...

–

Lindo.

–

Oj tam, oj tam– Pacnęła mnie w ramię – Będzie musiała się z tym pogodzić, raczej prędzej niż później. Melanie nigdy nie będzie panią West.

–

Z nikim się nie żenię.

–

Czemu nie pójdziesz ratować Abby? Elaina zaszeptuje jej ucho na śmierć, odkąd poszedłeś.

Zabrałem Abby od Todda i Elainy i cała nasza czwórka ustawiła się w kolejce do bufetu. Felicia dołączyła do nas, gdy usiedliśmy przy stole. Jackson, z tego co wiedziałem, miał być razem z innymi graczami, dopóki gra się nie skończy. –

Nathanielu – Powiedziała Felicia, gdy usiadła. To było najbardziej przyjazne powitanie, jakie mnie uraczyła.

Nienawidziła mnie za to, co robiłem Abby. Gdyby kiedykolwiek dowiedziała się, że obserwowałem Abby od lat... Nawet, gdyby Abby mi wybaczyła, Felicia z pewnością nigdy. –

Felicio – Odpowiedziałem, wiedząc, że miałem jej łaskawość jeszcze przez trzy tygodnie. Przez trzy tygodnie mogłem udawać, że wszystko było dobrze. - Jak ma się Jackson?

Mówiła przez chwilę o Jacksonie, o grze, o zawodnikach, których spotkała ostatniej nocy, o ich żonach. Mogłem zobaczyć, co Jackson w niej lubił. Miała w sobie z pewnością coś... coś, co uzupełniało się dobrze z Jacksonem. Ale oczywiście nie była Abby. –

Jak długo pracujesz w bibliotece, Abby? - zapytał Todd.

Moja głowa skoczyła do góry. Co do kurwy? Nabiła na widelec kawałek ananasa. –

W publicznej bibliotece jakieś siedem lat, ale wcześniej pracowałam w jednej z bibliotek w kampusie. 201

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Tak? - Zapytał – Ciekawe, czy kiedykolwiek cię widziałem. Dużo czasu spędziłem w bibliotekach kampusu.

Kopnąłem go pod stołem. Co do diabła? Zapytałem bezgłośnie. Na szczęście Abby nic nie widziała. –

No nie wiem – Powiedziała Abby – Przypuszczam, że bym cię zapamiętała.

–

Kto by pomyślał – Powiedział Todd, a ja kopnąłem go mocniej.

Odpierdol się, znów wyszeptałem. Uniósł brwi. Elaina popatrzyła na swojego męża, na mnie i z powrotem. Wydedukowałem, że możliwe jest, że Abby robiła to samo. Todd odchrząknął. –

Praca w publicznej bibliotece bardziej ci się podoba od tej w kampusie?

–

Ludzie są bardziej zróżnicowani – Odparła Abby. Uśmiechnęła się, ale mogłem nie widzieć, że próbowała rozluźnić

napięcie przy stole – Plus studenci potrafią być czasem

odrażający. Czy musiałam ci kiedyś powiedzieć, żebyś przestał wyrywać kartki z zadanych książek? Todd zaśmiał się i napięcie wyparowało. –

Nie, z pewnością bym to zapamiętał.

Elaina zadała Felicii kolejne pytanie dotyczące Jacksona i rozmowa wróciła bezbłędnie z powrotem do Super Bowl. Todd wstał by napełnić swój talerz i poszedłem z nim. –

Co to, do diabła, było? - Zapytałem.

–

Tylko ci pomagam. - Podniósł plasterek bekonu ze srebrnej tacy – Wygląda wystarczająco chrupko, prawda?

–

Mam w dupie pieprzony bekon – Patrzyłem, jak podnosił kolejny kawałek i położył na swoim talerzu – Pomagasz mi jak?

Przesunął się w stronę jajecznicy. –

Jeśli Abby pamięta pseudo-prześladowcę sprzed lat, to sprawi, że twoje zadanie będzie prostsze.

–

Jak cholera. 202

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Może nałożysz jakieś jedzenie na talerz, bo inaczej ona będzie wiedziała, że wstałeś tylko po to, by wkurzyć mnie na maksa – Trzymał pełną łyżkę jajecznicy – Chcesz trochę?

–

Czemu nie.

Nałożył mi jajka na talerz. –

Słuchaj, jeśli chcesz, żebym się nie wtrącał, nie będę. Powiedz tylko słowo.

–

Nie wtrącaj się – Zawarczałem.

–

No to nie będę.

Zgodnie z tymi słowami, nie przywoływał już ani Columbii ani bibliotek podczas brunchu i nie musiałem mu już więcej deptać po piętach.

Gdy wszedłem do loży razem z Abby, zanotowałem torbę płócienną w rogu. Schyliłem się. Tak, to była ta torba, którą kazałem dostarczyć. Dwa koce, bilety do wyższej, środkowej sekcji, zamykana plastikowa torebka i krótka spódniczka powinny być w środku. Zamknąłem oczy i skupiłem się na tym, co zaplanowałem. Seks w miejscu publicznym. Abby zaznaczyła to jako „chętna, by spróbować” na swojej liście. Będzie miała w końcu szansę poeksperymentować. Byłem wdzięczny za nietypowo zimną pogodę na Florydę. Gdyby to był normalny luty, mój plan nigdy by nie zadziałał – na pewno nie na Super Bowl. Jestem przekonany, że wymyśliłbym inny sposób, by przedstawić Abby przyjemność z publicznego seksu, ale ten sposób... Będzie niezapomniany. Podczas pierwszej połowy, Abby oglądała mecz i rozmawiała z Felicią i Lindą. Co jakiś czas spoglądała w moją stronę i nieśmiały uśmiech pojawiał się na jej ustach. Nie potrafiłem nawet powiedzieć, jaki był wynik. Byłem zbyt wpatrzony w piękną brunetkę przy moim boku. Na kilka minut przed końcem drugiej kwarty, wziąłem jej rękę i pochyliłem się do Lindy wyjaśniając, że mamy coś do załatwienia i wrócimy później. Abby o nic mnie nie zapytała. Nie powiedziała słowa, gdy podniosłem ten mój marynarski worek. –

Mój plan? Właśnie się zaczyna.

Spojrzała na mnie zdziwiona. Podałem jej torbę. –

Idź i się przebierz. W torbie jest dodatkowy bilet. Spotkaj się tam ze mną, nim rozpocznie 203

Tłumaczenie: Ana_fifty

się przerwa. Bez słowa wzięła torbę i poszła do łazienki. Sprawdziłem kieszenie upewniając się, że mam prezerwatywę i bilet, a potem poszedłem na nasze nowe miejsca. Poszedłem kilka rzędów wyżej, bo chciałem zobaczyć, jak przyjdzie. Nie musiałem długo czekać, nim moje życzenie się ziściło. Szła w stronę naszych nowych miejsc, próbując przedrzeć się przez tłum, rozglądając się wokół i próbując mnie znaleźć. Miała na sobie spódniczkę. Mógłbym tak stać i patrzeć na nią całą noc, ale było zimno. Potrzebowała wokół siebie koca. A ja potrzebowałem jej. Zszedłem schodami w dół, niecierpliwy, by wrócić do jej boku. By mieć ją przy sobie. Usiadłem obok niej i owinąłem wokół niej ramię, zastanawiając się, jak zareaguje na to, co chciałem powiedzieć. –

Wiesz, że troje na czworo ludzi fantazjuje o seksie w miejscu publicznym?

Pozostała nieruchomo. Liznąłem wnętrze jej ucha, obserwując jak przeszedł ją dreszcz. –

Wiesz, jak ja to widzę? - Jeszcze raz ją liznąłem – Po co fantazjować, nie lepiej spróbować to zrobić?

Przysunęła się do mnie. –

Mam zamiar pieprzyć cię podczas Super Bowl, Abigail – Skubnąłem płatek jej ucha i nagrodziła mnie za to jękiem – I tak długo, jak będziesz cicho, nikt się nie dowie.

Założyła nogę na nogę, a potem opuściła ją z powrotem i rozejrzała się wokół nas. Nikt, oczywiście, na nas nie patrzył. Nikt się nami nie przejmował. Wszyscy byli zaabsorbowani sobą. Pogłaskałem jej ramię, potarłem je. Nieśmiały uśmiech pojawił się na jej twarzy, Tak, chciała tego. –

Chcę, żebyś wstała i owinęła się kocem. Tyłem na przód. Jedną stopę postaw na barierce przed tobą.

Skoczyła na nogi i owinęła koc wokół siebie tak, jak prosiłem. Rozejrzałem się i dokładnie przestudiowałem tłum. Wciąż nie było nikogo, kto by się na nas gapił. Byliśmy kolejną parą w tłumie, przytulającą się, by zatrzymać ciepło. Mój wzrok przesunął się z tłumu na tabelę wyników z czasem. To były ostatnie sekundy drugiej kwarty. Wziąłem drugi koc, wstałem i przycisnąłem się 204

Tłumaczenie: Ana_fifty

blisko do Abby. Jackson i jego drużyna zbiegali z boiska. Zarzuciłem koc na moje ramiona, a jego końce zawinąłem wokół Abby. Moja ręka znalazła swoją drogę pod jej koszulę i potarłem jej piersi. Pociągnąłem za sutki. Westchnęła. –

Musisz być cicho – Powiedziałem jej kolejny raz. Co ja kurwa zrobię, jeśli będzie zbyt głośna i nas odkryją?

Ale było za późno na rozterki. Oboje byliśmy za bardzo nakręceni w tym momencie, by się tym przejmować. Pozwoliłem więc sobie odpuścić i cieszyć chwilą. Pochyliłem się do niej. –

Nie mogę się doczekać, by być w tobie – Moje ręce odkrywały jej ciało pod kocami, złapałem jej piersi – Tak cholernie dobrze cię poczuć. Tak bardzo mnie podniecasz – Pchnąłem w jej stronę biodra – Poczuj, co mi robisz – Moje biodra uderzały w jej pośladki – Jak sprawiasz, jaki jestem twardy.

Stadion zrobił się ciemny, a ja cofnąłem się na tyle, by odpiąć moje spodnie i włożyć kondom. –

Pochyl się odrobinę nad barierką.

Rozejrzała się najpierw na prawo i lewo, ale naparła na barierkę i pochyliła się. –

Nikt nie wie – Podniosłem jej spódnicę – Ludzie są tak zamknięci w swoich małych światach, że nie wiedzą, co się wokół nich dzieje. - Tak jak wtedy, lata temu, gdy pomagasz komuś, kogo spotykasz na swojej drodze, w czytaniu Hamleta - Najbardziej zmieniające życie zdarzenie mogłoby się zdarzyć zaraz po prawej i kompletnie by to przegapili. Oczywiście w tym przypadku, to dobrze.

Gwizdy, oklaski i krzyki wypełniły stadion. Główny punkt programu właśnie przybył, skorzystałem więc z okazji narastającego chaosu i pchnąłem w Abby. Wypuściła z siebie skomlenie. Uderzyłem w nią biodrami, w rytm muzyki, i kurwa, to było takie dobre uczucie być w niej tak głęboko. Wziąłem końce koca i ciaśniej owinąłem go wokół niej, przyciskając jej plecy do siebie. Bez pytania rozszerzyła nogi, pozwalając mi uderzać i wchodzić w nią głębiej. Jeszcze raz rozejrzałem się po ludziach najbliżej nas. –

Tylu ludzi i nikt nie wie, co robimy – Cofnąłem się i skierowałem się do niej ponownie – Przypuszczam, że mogłabyś nawet krzyczeć. 205

Tłumaczenie: Ana_fifty

Drażniłem się z nią, próbując doprowadzić ją do tego, by wydała z siebie dźwięk przez ciągnięcie za jej sutki, ale nie wypuściła z siebie żadnego dźwięku. Zwolniłem swoje ruchy przy kolejnej piosence. To było dobre. Mogłem to robić powoli, mogłem po prostu cieszyć się chwilą bycia w niej. Zabrać i zatrzymać w mojej pamięci uczucie jej tutaj właśnie. Jak czuć ją w moich ramionach. Jak jej ciepło mnie otaczało. Jak jej oddech odrobinę zwolnił, ale jej serce wciąż gnało pod moimi rękami. Ułożyłem ręce wokół obu jej piersi, czując mocne bicie pod nimi. I, ja pierdolę, kolejna piosenka była jeszcze wolniejsza. Ledwo się poruszałem, ale połączenie, nasze połączenie, wciąż tam było. Mogłem się cieszyć i brać tę cześć Abby – jej uległość i zaufanie, które mi dawała w tym momencie – i nie martwić się o przyszłość. Reszta świata odeszła, gdy zaczęła się ostatnia piosenka. Moje pchnięcia przyspieszyły i wiedziałem, że nie wytrzymam długo. Przesunąłem rękę na przodzie ciała Abby i pocierałem jej łechtaczkę. Mocniej pchnęła w moją stronę i zaczęła się zaciskać. Zacząłem poruszać się szybciej, przyciskając ją do barierki, uderzając w nią mocniej. Moje biodra kręciły się i uderzały, gdy piosenka dobiegała końca. Światła rozbłysły wokół nas. Przycisnąłem ją mocniej do siebie, uderzając w rytm ostatnich uderzeń piosenki. –

Dojdź ze mną – Wyszeptałem i uderzyłem w nią raz jeszcze, zamierając, gdy uwolniłem się w kondom, a ona doszła wokół mnie. Przysunąłem moja klatkę do jej pleców, nie chcąc zwracać na nas żadnej uwagi i czekając,

aż tłum trochę się uspokoi. Ale najbardziej dlatego, że cieszyłem się uczuciem Abby pod moimi rękami, pod moim ciałem. Czy mogła poczuć bicie mojego serca? Mogła poczuć, jaki miała na mnie wpływ? Gdy tłum wrócił z powrotem na ich miejsca, odsunąłem Abby od barierki, ale zaciskałem wokół niej ramiona. Zdjąłem kondom i wrzuciłem do plastikowej torebki, która czekała w torbie, i zapiąłem spodnie. Potem wciągnąłem Abby na moje kolana – nie chcąc i nie będąc zdolnym wypuścić jej jeszcze. Przesunąłem nosem wzdłuż jej szyi. Pachniała seksem. –

I to – Wyszeptałem – Było niewiarygodne show podczas Super Bowl.

206

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 25

Miałem zawroty głowy jak nastolatek na swojej pierwszej randce. Oczywiście uprawiałem już seks publicznie w przeszłości: w wyludnionym parku, na pustym parkingu, a także w nawet tak popularnym ostatnim rzędzie w kinie, ale nigdy nie uczestniczyłem w czymś tak bezwstydnym jak seks na zatłoczonym na maksa stadionie futbolowym podczas jednego z najczęściej oglądanych sportowych wydarzeń w kraju. Co, gdybyśmy zostali złapani przez kamery? Przebiegłem palcami przez włosy Abby i otoczył mnie kwiatowy zapach jej szamponu. Kogo to obchodziło? Było tak ciemno podczas show, że nikt nie mógłby nas wypatrzyć. Powinniśmy opuścić nasze miejsca i wrócić do loży, ale z drugiej strony... Zawsze potrafiłem zachować doskonałą, pokerową twarz i ukryć moje emocje za dokładnie zbudowaną maską, ale nawet ja wątpiłem, aby udało mi się ukryć właśnie-miałem-niewiarygodnyseks wyraz twarzy. Abby westchnęła i położyła głowę na moim ramieniu. Wiedziałem, że ona również nie będzie w stanie ukryć swoich emocji. Poza tym, zbyt dużo czasu w ten weekend spędziliśmy z moją rodziną i przyjaciółmi. Chciałem trochę czasu tylko z Abby, nawet jeśli mieliśmy go dzielić z obcymi ludźmi, siedzącymi obok nas. A więc, przez trzecią kwartę, siedzieliśmy. Po prostu ciesząc się z wzajemnego towarzystwa. Udając, że oglądamy mecz. Pod koniec kwarty Abby poruszyła się na moich kolanach i wiedziałem, że jeśli nie wrócimy do loży, będę musiał ukrywać więcej niż tylko to, co robiliśmy. Już w tym momencie byłem na wpół twardy. –

Powinniśmy wrócić z powrotem do loży – Powiedziałem do niej, ale trzymałem ją mocno i nie chciałem wypuścić – Wiesz, czemu musieliśmy zaczekać?

Błogi uśmiech pojawił się na jej twarzy. O czym ona, do diabła, myślała? –

Ponieważ z twojej twarzy można wyczytać absolutnie wszystko – Odpowiedziałem za nią – Jesteś jak otwarta książka. 207

Tłumaczenie: Ana_fifty

Poza „teraz”. Bo „teraz” nie mam zielonego pojęcia, o czym myślisz. Zaśmiała się i ten dźwięk sprawił, że się uśmiechnąłem. Zrobiłem to – wywołałem jej śmiech. Nareszcie. Choć nie miałem pojęcia dlaczego. –

Lepiej się przebierz – Pokiwałem na jej ubranie – Felicia urwie mi głowę, jeśli zobaczy cię w tej spódniczce. Nie zwracałem już więcej uwagi na mecz, gdy wróciliśmy do loży. Zauważyłem tylko, że

Nowy Jork wygrał, gdy Jackson spojrzał w naszą stronę i posłał do Felicii buziaka. Miałem nadzieję, że wiedział, że winien mi jest wielką przysługę.

Abby i ja wyszliśmy zaraz po wręczeniu pucharu. Powiedziałem Lindzie, że zobaczymy się na kolacji we wtorek i rzuciłem Elainie i Toddowi „do widzenia”. Uścisnąłem Todda, wciąż trochę wkurzony na jego akcje przy brunchu, ale chciałem wierzyć, że miał jak najlepsze intencje. Gdy zajęliśmy z Abby nasze miejsca w samolocie, spojrzałem na zegarek. Było późno. W normalną niedzielę, o tej porze Abby właśnie opuszczałaby mój dom. Nie chciałem niczego więcej poza tym, by zaciągnąć ją do sypialni i wziąć raz jeszcze, ale nie zrobiłem tego. Byłoby to poza naszą umową a ja już i tak, jak przypuszczałem, zbyt wiele rzeczy robiłem poza nią. Co mi przypomniało... –

Zaaranżujesz mi spotkanie w środę? - Zapytałem wiedząc, że będę musiał czekać aż do środy, by znów ją mieć – Czy tylko powiedziałaś tak w rozmowie z Lindą?

Chytrze się do mnie uśmiechnęła. –

Miałam nadzieję, że wpadniesz.

Zarezerwowała mi spotkanie. Założyłem moją prawą nogę na lewą, chcąc ukryć moją erekcję, i uśmiechnąłem się. –

W takim razie środa – Wróciłem myślą do tego, co powiedziała Lindzie – Jakieś prace badawcze?

–

Musisz się podciągnąć w literaturze. Jeśli się naprawdę postarasz, jestem pewna, że następnym razem będzie stać cię na więcej niż Mark Twain i Jane Austen.

–

Naprawdę? - Myślałem, że Mark Twain był naprawdę dobry – Kogo sugerujesz?

–

Szekspira – Oparła się na fotelu i zamknęła oczy.

Na szczęście miałem mnóstwo, ale to mnóstwo tomów Szekspira w domu. 208

Tłumaczenie: Ana_fifty

Todd zadzwonił we wtorek popołudniu i przeprosił za swoje zachowanie w niedzielę. Powiedział, że tylko próbował pomóc, ale źle zrobił próbując grzebać Abby we wspomnieniach. Przyjąłem przeprosiny. Podziękował i powiedział, że wiedział, że to będzie ciężkie, ale powiedzenie Abby będzie najwłaściwszą rzeczą do zrobienia. Zastanawiałem się, czy by nie zadzwonić do Paula, ale potem przypomniałem sobie, jak zareagował po mojej wpadce z opieką po laniu, i wiedziałem, że zaraz zarezerwowałby lot do Nowego Jorku, gdybym mu powiedział, że okłamałem Abby. Miałby oczywiście rację, ale ja właśnie rozwiązałem sytuację z Toddem i nie potrzebowałem kolejnej osoby mówiącej mi, co mam robić. Tego wieczoru jadłem kolację z Lindą. Była cała w skowronkach co do nadchodzącego lunchu z Abby. Zasępiła się i zapytała, dlaczego nigdy nie przyprowadziłem jej na naszą kolację, ale ściemniłem mówiąc, że Abby nie czułaby się dobrze, zostawiając Felicię. Linda potrząsnęła głową i powiedziała, że Felicia będzie tak samo mile przywitana. To było otwarcie dyskusji, jakiego potrzebowałem: zaśmiałem się, wtrącając dyskusję o Super Bowl i w ciągu kilku minut cała ta dyskusja o Abby dołączającej do rodzinnych kolacji została zapomniana.

Abby nie wywoskowała się, gdy pojawiłem się na naszym popołudniowym, środowym spotkaniu w Dziale Ksiąg Rzadkich i to sprawiło, że byłem zirytowany przez resztę tygodnia. Co będzie, jeśli nie wydepiluje się tak, jak jej kazałem? Czułem się, jakbym walił głową w mur. Będę musiał ją ukarać. Cholera by to wzięła. Co za sposób na rozpoczęcie weekendu z nagą Abby – w moim pokoju na ławce do biczowania. Nie będzie żadnego innego sposobu poza karą. A skoro nie opisałem kary za niewykonanie woskowania, musiałem jakąś wymyślić. Dwadzieścia batów za stratę jednej godziny snu to było za dużo. Teraz to wiedziałem. Co będzie do zaakceptowania za kolejne niewykonanie bezpośredniego polecenia? Nie dwadzieścia. Piętnaście? Dziesięć? Coś pośrodku? Trzynaście? Mogłem dać jej trzynaście batów? 209

Tłumaczenie: Ana_fifty

Tak. Tak, mogłem to zrobić. Ponieważ tym razem zajmę się nią odpowiednio potem. Tym razem, będę lepiej przygotowany. Tym razem nie będzie tak, jak ostatnio. Opuściłem miasto w piątek rano, decydując się popracować w moim domu, mogłem więc przygotować się właściwie na nadchodzący weekend. Pierwsza rzecz, którą zrobiłem, to podkręcenie temperatury. Abby będzie naga cały weekend i nie chciałem, by jej było zimno. Sprawdziłem ogrzewanie w jacuzzi i upewniłem się, że czyste ręczniki są w pobliskiej kabinie. Na kolację przygotowałem paellę. Wniosłem ławkę do biczowania do mojego pokoju. Wziąłem Apolla na dwór i trochę się z nim pobawiłem. Po umieszczeniu go w hotelu dla psów podczas ostatniego weekendu, nie miałem serca odsyłać go z domu choćby na chwilę. Przygotowałem wszystko tak perfekcyjnie jak tylko potrafiłem, a potem łaziłem. W górę i w dół, po korytarzu. W dół i w górę. Do drzwi frontowych i tylnego wejścia od kuchni. Wytężając słuch i nasłuchując dźwięku wjeżdżającego na podjazd samochodu. Apollo usłyszał go przede mną. –

Spokojnie, piesku – Powiedziałem, gdy pobiegł do drzwi i zaczął na nie skakać. Odwrócił się, spojrzał na mnie i zaskomlał.

To nie był dobry pomysł. Szybko wziąłem Apolla do kuchni i zamknąłem drzwi. W porę wróciłem do foyer,gdy dzwonek zadzwonił. Powoli otworzyłem drzwi. Błagam, proszę, błagam. Weszła do foyer z moim ulubionym uśmiechem na twarzy. Och Abby. To nie to samo co założenie majtek. Nie dałem ci zeszłej niedzieli polecenia odnośnie majtek. Ale kazałem ci się wywoskować. Wskazałem na jej ubrania. –

Zdejmij je. Odzyskasz je z powrotem w niedzielę.

Powoli zdjęła sweter przez głowę, odwróciła się i rzuciła go. Potem spojrzała przez ramię na mnie i odpięła biustonosz.

210

Tłumaczenie: Ana_fifty

Kurwa. Robiła niewielki, mały striptiz. To znaczyło, że się wydepilowała, prawda? Stanik upadł, by dołączyć do jej swetra na podłodze. Może próbowała mnie rozproszyć tym striptizem. Przestąpiłem z nogi na nogę. Obróciła się i spojrzała mi w twarz, i mój kutas stwardniał na widok jej topless. Jej ręce zsunęły się w dół jej ciała do guzika jej dżinsów. Tak, zdejmij je. Pozwól mi zobaczyć. Zwinnymi palcami odpięła swoje dżinsy. Zerknęła na mnie i powoli zsuwała swoje spodnie po biodrach. Jeszcze kilka zakołysań biodrami i... Ja pierdolę. Nie ubrała majtek. Dżinsy zsunęły się niżej. Była wywoskowana. Cały ciężar świata zniknął z moich ramion. Jej dżinsy upadły zapomniane na marmurową podłogę, a ja prawie przebiegłem przez hol, by wziąć ją w ramiona. Widok jej nagiej sprawił, że byłem twardy jak skała. Nie będzie kary. Nie. Będziemy tylko my. Razem. Popchnąłem jej tył na pluszową ławkę pośrodku foyer. –

Bardzo jestem zadowolony z tego, że podążyłaś za moją komendą. - Usiadła na brzegu ławki i rozszerzyłem jej nogi. - Przyznaję, że sprawiłaś, że trochę się zmartwiłem w środę – Pochyliłem się, więc moja twarz była na poziomie jej cipki – Powinienem dać ci za to klapsy i mam zamiar zrobić to później – Spojrzałem w górę i uśmiechnąłem się złośliwie, więc wiedziała, jaki rodzaj klapsów mam na myśli – Ale teraz, tak myślę, muszę zasmakować tej smakowitej, nagiej cipeczki.

Złożyłem pocałunek dokładnie na czubku jej łechtaczki. Jęknęła i opadła plecami na ławkę. Rozszerzyłem ją palcami i polizałem wilgoć zbierającą się pomiędzy jej wargami. Kurwa. Taka słodka. Zawsze taka słodka. Nie spieszyłem się, przeradosny z powodu tego, że nie będzie kary, i skoncentrowałem się na niej. Chcąc, kolejny raz, pokazać jej jak słodko posłuszeństwo może być nagrodzone. Złapałem jej kolana i podniosłem je w taki sposób, że jej stopy spoczęły na brzegu 211

Tłumaczenie: Ana_fifty

ławeczki. Jej pozycja pozwoliła mi na genialne dojście do jej ciała i przebiegłem rękoma w górę po obu jej stronach, by bawić się jej sutkami i drażnić je. Wygięła plecy, przysuwając swoje biodra bliżej moich ust, więc przebiegłem językiem po jej łechtaczce i pocałowałem ja po raz kolejny. Powoli czułem jej relaks i to, jak przenika on mnie samego, gdy przyjemność opanowała jej ciało. Raz jeszcze polizałem ją, próbując zrobić to do sucha, chcąc smakować jej, jak dojdzie. Skubałem ją żartobliwie, ciesząc się sposobem, w jaki drżała pode mną. Przełożyłem całą moją ulgę, by przynieść Abby rozkosz. Używałem moich palców i ust, by pokazać jej, jak zadowolony byłem. Pobudzałem ją opuszkami palców, używałem moich warg i podgryzałem ja zębami. W odpowiedzi drżała pod moimi rękoma. Jej jęki rozchodziły się echem po holu i odbijały od marmurowej podłogi. Pchnąłem w nią głębiej mój język, czując jak się na nim zaciska. Tak. Przyspieszyłem moje ruchy, nie chcąc niczego poza uczuciem jej dochodzącej wokół mnie. –

Och, proszę... - Jęczała.

Tak. Jej oddech stał się urywany. Ssałem jej łechtaczkę w moich ustach i jej biodra szarpnęły. Jej ciało zacisnęło się nagle, zanim zafalowała przy mnie. Wziąłem jej nogi i delikatnie położyłem jej stopy na podłodze, a potem złączyłem jej kolana. Westchnęła z satysfakcją. –

Lubię cię taką – Przebiegłem ręką po jej nagiej skórze i kolejny dreszcz przebiegł po jej ciele – Naga dla mnie. Bardzo bolało?

–

Nic, czego nie mogłabym unieść.

Wolałem moje uległe wydepilowane. Normalnie tego nie wymagałem na początku, ale często zalecałem po kilku miesiącach. Część mnie czuła się z tym źle, każąc Abby przechodzić przez to dla mnie. Ale jedyne, co musiałem zrobić to spojrzeć na nią i ta część mnie zostawała zapomniana. Wstałem i wyciągnąłem do niej rękę. –

Gotowa na kolację?

Oczekiwałem po niej, że będzie nieśmiała. Że pokaże jakiś dyskomfort z powodu swojej nagości. Zaskoczyła mnie, tak myślę, siadając i przebiegając ręką przez włosy. Moje oczy opadły na jej piersi. 212

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Tak, proszę, Panie.

Tak, proszę? Tak proszę, co? Wzięła moją rękę i wstała. –

Co ugotowałeś?

A, tak. Kolacja. Jemy. Jedzenie. Chyba nie przejdę prze ten weekend. Paella była doskonałym wyborem. Ostry ryż i soczyste krewetki i kurczak chyba smakowały Abby. Zjadła prawie wszystko co miała na talerzu. Dobra, zdecydowałem, nie będzie głębokiej konwersacji przy kolacji. Przypuszczalnie nie będzie tego przez cały weekend. Nie, z nagą Abby. Myślałem o tym, by zabrać ją znów do pokoju zabaw, nawet to planowałem. Ale oczywiście, było to przed Tampą i Toddem. Zamiast tego, zdecydowałem więc, aby sprawy toczyły się tak jak do tej pory – zabawą w sypialni. Przynajmniej do momentu, gdy powiem jej prawdę, a ona zdecyduje się zostać. Proszę, proszę, proszę, niech zostanie. Ale odkąd zdecydowałem się nie mówić jej od razu, odsunąłem te myśli na bok i skupiłem się na tu i teraz. Na Abby, nagiej, przy moim stole. I na tym, co zdecydowałem się z nią robić dziś w nocy. –

Abigail – Powiedziałem, kładąc widelec. Spojrzała na mnie i czekała, aż będę kontynuował – Obawiam się, że w moim, uch... wysokim, uch, pobudzeniu w ostatni weekend, moglem się mylić, i, hm, przecenić moje możliwości.

Jej widelec zatrzymał się w połowie drogi do ust. –

Co?

–

Pięć razy może być – Przeczyściłem gardło – Nie do zrealizowania

Przechyliła głowę na jedną stronę. –

Myślę, że właśnie zrealizowałeś numer jeden.

Zarumieniła się i spojrzała z powrotem na talerz. –

Cóż, tak – Powiedziałem – Nieważne co to mogłoby mi robić, pięć razy równie dobrze może negatywnie wpłynąć na ciebie. - Podniosłem mój kieliszek z winem do ust i wziąłem duży łyk – A to definitywne nie współgra z moimi planami na jutro. 213

Tłumaczenie: Ana_fifty

Powiedziałem, co powiedziałem, ale tak naprawdę, w mojej głowie, chciałem ją zaciągnąć na górę, rzucić na łóżko i trzymać tam przez kilka długich i spoconych godzin. Odsunąłem się od stołu, pełen intencji, by przeprowadzić ten plan przynajmniej dwa czy trzy razy, kiedy sobie przypomniałem – ławka do biczowania. Wciąż była w moim pokoju. –

Abigail. Posprzątaj ze stołu i spotkaj się ze mną we foyer, zaraz wracam.

Opuściłem kuchnię, wbiegłem po schodach na górę i zabrałem ławkę z powrotem do pokoju zabaw. Zastanawiałem się, czy słyszała, co robiłem. Gdy wróciłem

z powrotem na dół, stała, czekając na mnie. Jedna ręka delikatnie

wędrowała po poręczy pluszowej ławki. Stała do mnie tyłem i, na mój powrót, powoli odwróciła głowę by spojrzeć przez ramię. Nasze oczy się spotkały. Czas zwolnił. A potem zatrzymał się kompletnie. Należała do tego miejsca. Moje życie było ułożone z puzzli z jednym brakującym elementem i ten element właśnie wpadł na swoje miejsce. Abby. Mój jeden procent. Obraz był kompletny, stałem jak zaczarowany i patrzyłem, jak obraca się cała przodem do mnie. Jej jedna elegancka brew podniosła się, tylko troszeczkę i uśmiechnęła się szeroko. Patrzyłem jej prosto w oczy, gdy zsunąłem z siebie koszulę i wyszedłem z moich spodni. Prawie doszedłem, gdy uwolniła się moja erekcja. A ona czekała. Nie zamierzaliśmy robić tego w łóżku. –

Chodź tu – Prawie zawarczałem, i prześlizgnęła się po podłodze prosto do mnie.

Nie zamierzaliśmy robić tego na górze. Delikatne światło z lamp we foyer odbijało się w diamentach w jej obroży. Moja. Włożyłem palec pod obrożę i przyciągnąłem ją do mnie. –

Chcę cię. I będę cię miał. Tutaj.

–

Tak, Master.

–

Usiądź na trzecim stopniu.

214

Tłumaczenie: Ana_fifty

Podczas gdy siadała na schodach, leniwie masowałem mojego kutasa. Schody nie były moim planem, ale nie szkodzi. Plany można zmieniać. Zmiana była dobra. Szczególnie jeśli zmiana oznaczała wzięcie Abby na schodach. –

Postaw swoje stopy na drugim stopniu i połóż się, opierając na łokciach.

Moja ręka przesuwała się po mojej długości, pociągając szybciej. Kurwa. To nie będzie powolne. Może runda trzecia będzie wolna. Runda druga będzie ostra i szybka na schodach. Obniżyłem się, delikatnie, by nie kłaść całego mojego ciężaru na nią. –

Podoba ci się to? - W tej pozycji jej pierś była wypchana do góry, naga i bezbronna – Chcesz, abym wziął cię na schodach?

–

Chcę ci tylko służyć. - Jej oczy były ciemne i zawoalowane – W każdy sposób, w jaki sobie życzysz.

–

Nie ruszaj się – Złapałem jej pierś i uderzyłem w

jej sutka. Jej ciało stężało, ale

powstrzymała jakiekolwiek emocje – Służ mi na schodach, w takim razie. Mogłam czcić jej widok, rozłożonej dla mnie, godzinami, ale byłem twardy i gotowy. Wiedziałem, że nie zajmie dużo czasu doprowadzenie jej do takiego stanu, w jakim byłem ja. Bawiłem się jej ciałem, robiąc wszystko to, co wiedziałem,że kochała – zaczynając od lekkich, delikatnych dotknięć i przechodząc do ewentualnie mocniejszych dotknięć i uderzeń. Smakowałem jej, od słonego smaku zagięć jej piersi do nikłego, metalicznego smaku przy jej szyi. Cały ten czas pozostała nieruchomo, oddychając ciężko i z walącym sercem. W końcu położyłem się na niej i złapałem jej nadgarstki jedną ręką. –

Rozluźnij się, Abigail – Jej ciało rozciągnęło się pode mną – I poruszaj się tak, jak chcesz.

Jej nogi owinęły się wokół mojego pasa i przyciągnęła mnie bliżej. –

Jesteś gotowa na mojego kutasa?

Przełknęła i odpowiedziała cichutko. –

Tak, Panie.

Ale chciałem się z nią podroczyć. Przejechałem moją wolną ręką po jej tyłku. –

Pewnego dnia, już niedługo, przedstawię cię mojemu biczowi 26 - Wciągnęła powietrze, a ja uszczypnąłem ją w pośladek – Pokochasz to, gwarantuję.

Puściłem jej ręce i oparłem moje łokcie po obu stronach jej głowy. Przesunąłem biodra i poczułem 26 Ten z króliczego futra, pamiętacie?

215

Tłumaczenie: Ana_fifty

jej wilgoć na mojej długości. –

Weź mojego kutasa i włóż go w siebie.

Jej ręka wślizgnęła się pomiędzy nas i jej ciepłe palce owinęły się dokoła mnie, jej kciuk masował mój czubek. Nie traciła czasu, wprowadziła mnie do wejścia i oboje jęknęliśmy, gdy podniosła swoje biodra by wziąć mnie do środka. –

Tak – Powiedziałem – Dokładnie tak.

Kochałem być w niej, ale zmusiłem się, by pozostać nieruchomo. –

Pracuj sobą na mnie. Pokaż mi, jak bardzo chcesz mojego kutasa.

Jej biodra podniosły się w odpowiedzi, biorąc mnie głębiej i zaczęła poruszać się w szybkim rytmie. Opuściłem głowę w jej szyję i wdychałem jej zapach, gdy pracowała swoją gorącą wilgocią dokoła mnie. W końcu nie umiałem się już nie ruszać. Ciągle i ciągle, uderzałem w nią. Gdy jej nogi opadły z mojego pasa i oparły się na schodach, wiedziałem, że nie wytrzymam dużo dłużej. Opuściłem między nas rękę i pocierałem jej łechtaczkę. –

Dojdź dla mnie mocno – Powiedziałem, gdy zaczęła się zaciskać wokół mnie – Kurwa, Teraz – uszczypnąłem delikatnie jej łechtaczkę, wywołując orgazm.

Pchnąłem w nią ostatni raz i pozwoliłem sobie, by uwolnienie w niej mnie ogarnęło. Ona odrzuciła swoją głowę do tyłu na schody, a jej ciało drugi raz zacisnęło się wokół mnie.

Przyciągnąłem ją blisko do swojej piersi, gdy nasze oddechy zwalniały. –

Możesz wstać?

Eksperymentalnie rozciągnęła swoje nogi. –

Myślę, że tak.

Masowałem jej biodra i przebiegłem ręką w dół, do jej kolan, chcąc złagodzić każdy dyskomfort. –

Chodź – Wstałem i wyciągnąłem do niej rękę – Chodźmy na górę. Jest tam coś, co chcę wypróbować.

Trzymałem rękę na dole jej pleców, gdy wchodziliśmy po schodach, i korzystałem z okazji, by przyglądać się jej kołyszącym biodrom. Gdy dotarliśmy do jej pokoju, odwróciłem się do niej. –

Zrób sobie krótką przerwę. Spotkajmy się w mojej sypialni za dziesięć minut. Podczas gdy Abby korzystała z łazienki, przygotowywałem moją sypialnię – zapalałem 216

Tłumaczenie: Ana_fifty

świece, układając pościel na łóżku. Zszedłem do foyer i zabrałem nasze ubrania, zanosząc moje do pralni, a Abby układając na jej łóżku. Chciałem, aby kolejna runda była wolniejsza, dla nas obojga, aby się cieszyć i rozkoszować sobą nawzajem. Nie byłem pewien, ile czasu mieliśmy mieć razem, ale jeśli nasz czas się kończył, chciałem by Abby miała przyjemne wspomnienia, gdy będzie do nich wracać. Jakaś część mnie desperacko chciała zatrzymać ją w moim łóżku przez całą noc, spać z nią w moich ramionach, ale powiedziałem sobie, że jeszcze nie. Jeśli, po dwóch tygodniach, zostanie, wtedy zaproszę ją, by została w moim łóżku na całą noc. Nie wyglądała wcale na zawstydzoną, gdy weszła do mojego pokoju. Zobaczyła mnie od wejścia i opuściła swoje oczy na podłogę. –

Mam na łóżku poduszki – Powiedziałem – Chodź i ustaw się na rękach i kolanach.

Bez wahania podeszła do łóżka i wdrapała się na nie. –

Połóż głowę na poduszce – Rozkazałem.

Podążyła za moją instrukcją, kładąc głowę bokiem, a przedramiona położyła po obu stronach głowy. Sięgnąłem pod poduszkę. –

Wiesz, co tutaj ukrywam? - Nic nie powiedziała, a ja wysunąłem zabawkę – Szpicrutę.

Jej skóra pokryła się gęsią skórką. –

Mmmmmm – Przejechałem szpicrutą wzdłuż jej kręgosłupa. Delikatnie. Tylko po to, by wiedziała, że on tam jest. - Pamiętasz, co powiedziałem we foyer?

I znów. Cisza. –

Całą środową noc, cały czwartek i prawi cały dzisiejszy dzień, martwiłem się – Przesuwałem szpicrutą tym razem w górę jej kręgosłupa – Więc sądzę, że zasługujesz na lanie, za to, że się tak przez ciebie zamartwiałem. - Wsunąłem szpicrutę pomiędzy jej nogi – Rozłóż kolana szerzej.

Rozsunęła swoje nogi na boki i złapała poduszkę obiema rękami. Delikatnie uderzyłem szpicrutą po jej udach. –

Taka niegrzeczna dziewczynka, sprawiła, że tak się martwiłem – Podniosłem szpicrutę wyżej, do jej tyłka i uderzyłem ją ciut mocniej. Jęknęła i zamknęła oczy. - Lubisz to, co? Przesunąłem szpicrutę w dół raz jeszcze, a ona ugryzła poduszkę. Przesunąłem palcem 217

Tłumaczenie: Ana_fifty

dokoła jej wejścia – Taka niegrzeczna, Abigail – Zlizałem jej wilgoć z mojego palca – Nakręca się z powodu szpicruty – uderzyłem ją w cipkę – Chcesz mnie dokładnie tutaj, co? Wciąż miała poduszkę w ustach. Zaśmiałem się i uderzyłem szpicrutą w jej cipkę kilka razy. Zaczęła coś mamrotać; przez poduszkę nie umiałem zrozumieć żadnego słowa. Przesunąłem szpicrutę w górę jej tyłka i uderzyłem ją tam kilka razy. Wystarczająco, by pozostawić delikatne, zaróżowione ślady. Wystarczająco, by zaprowadzić ją na krawędź. A potem odłożyłem szpicrutę i odsunąłem się. Dałem jej kilka chwil, by dotarło do niej, że przestałem. Gdy jej oddech zwolnił, umieściłem się za nią i położyłem moje ciało na jej. –

Powiedz mi, Abigail – Wyszeptałem – Czy ktoś kiedykolwiek wcześniej uderzał w twój punkt G?

Potrząsnęła głową. –

Odpowiedz mi – Złapałem jej piersi w obie ręce – Chciałabyś zobaczyć, czy ja potrafię go znaleźć?

–

Tak, proszę.

Dałem jej klapsa. –

Co „tak, proszę”?

–

Tak, proszę Panie.

–

Mm – Przesunąłem rękę, by musnąć jej nagie wejście i mój kutas zrobił się jeszcze twardszy. - Myślisz, że to tutaj? - Nic. Wsunąłem jeden palec do środka – A może tutaj? Wciąż cisza. Dodałem drugi palec. - Tutaj? - Nic. Zawinąłem palce i wcisnąłem je głębiej – Dokładnie tutaj?

Prawie wierzgnęła biodrami w moją stronę i wypuściła z siebie mały pisk. Ach, tak. Dokładnie tutaj. –

Myślę, że znalazłem – Uderzyłem raz jeszcze w punkt moimi palcami i prawie spadła z łóżka. Wyjąłem palce i zastąpiłem je moim kutasem. - Zobaczmy, czy znów uda mi się go znaleźć. - Jednym ruchem pchnąłem w nią głęboko.

Wydała z siebie westchnienie zadowolenia. Zrobiłem wszystko co mogłem, by nie uderzać w nią rytmicznie, bo chciałem aby ten raz był wolny. Nieśpieszny. Aby to trwało. 218

Tłumaczenie: Ana_fifty

Wysunąłem się i przejechałem rękami po jej plecach. Przejeżdżałem palcami po jej ramionach i zanurzyłem palce we włosach przy szyi. –

Tak dobrze cię czuć pode mną.

Pchnęła biodra w moją stronę. –

Taka zachłanna – Złapałem jej piersi – A mamy całą noc. Cały weekend. - Moje ręce przesunęły się do jej talii – Chcę zapamiętać każdą cząstkę ciebie. Dotknąć każdej. Zobaczyć każdy cal.

Złapałem jej biodra i zacząłem w powolnym tempie, upewniając się, że uderzam w to wrażliwe miejsce głęboko w niej. –

Czy to to? - Zapytałem, gdy jej biodra podskoczyły w odpowiedzi. - Czy mój kutas znalazł to? - Zakręciłem biodrami i pchnąłem w nią jeszcze raz, miauknęła na mnie – Ach, tak, myślę, że teraz to złapałem.

Moje jaja cierpiały i mój kutas błagał o ulgę, ale moje ruchy cały czas były wolne i miarowe, uderzając w nią wystarczająco mocno, by doprowadzić ją na skraj, ale nie wystarczająco silne, by pchnąć ją dalej. Oboje balansowaliśmy tam niepewnie. Utrzymywałem ten rytm przez kilka długich minut, ale wiedziałem, że oboje chcieliśmy więcej. Budowałem to powoli, posuwając się tylko ciut szybciej, pchając tylko ciut mocniej. Ale nie zajęło nam dużo czasu, nim nasze ciała przejęły nad nami kontrolę i zacząłem uderzać w nią z całej siły, jaką w sobie miałem. I biedna Abby. Męczyłem ją zbyt długo, zbyt mocno moim wcześniejszym droczeniem. Jej ciało trzęsło się i tężało pode mną, a jej głowa szarpała się na poduszce. –

To jest to – Powiedziałem, sięgając w dół i ciągnąc ją za włosy, podczas gdy kontynuowałem uderzanie. - Dojdź dla mnie mocno.

Jej ciało odpowiedziało i szczytowała natychmiastowo, jej zaciśnięte mięśnie wywołały mój własny orgazm. Pociągnąłem mocno jej głowę do tyłu i silnie doszedłem głęboko w niej. Tak kobieta, pomyślałem, gdy oboje opadliśmy na łóżko. Ta kobieta będzie moją zgubą.

Jej pewność siebie wzrosła następnego dnia. Obserwowałem ją, jak coraz pewniejsza w swoim ciele poruszała się po domu. Późnym rankiem, w sobotę, owinąłem ją w gruby, puszysty szlafrok i zabrałem na zewnątrz do jacuzzi. Siedzieliśmy, relaksując się w ciepłej wodzie. Niebo 219

Tłumaczenie: Ana_fifty

wyglądało dziwnie – ciężkie i ciemne – i było trochę zimno, ale byliśmy zbyt zajęci sobą, by się tym zainteresować. Tego popołudnia, zadowolony z tego, jak bardzo pogodziła się sama ze sobą, dałem jej kolejny szlafrok i powiedziałem, że może spędzić trochę czasu w bibliotece. Przez kolejnych kilka godzin czytała, zwinięta na kanapie z palcami u nóg wystającymi spod szlafroka. Dołączyłem do niej później, grając trochę na fortepianie i spędziliśmy to popołudnie w naszym świecie.

Następnego ranka obudziła mnie dzwoniąca komórka. Zamrugałem kilka razy, przetaczając się na łóżku i podnosząc ją. –

Czego? - Zapytałem, nie patrząc nawet, kto dzwoni.

–

Powiedz Abby, że zabrałem Felicię – To był Jackson – Jest ze mną.

–

Co? - Cholera, potrzebowałem kawy.

Westchnął. –

Powiedz. Abby. Że. Zabrałem. Felicię.

–

Jackson – Usiadłem i przetarłem oczy – Dlaczego do diabła dzwonisz do mnie o – Spojrzałem na zegarek przy łóżku – Piątej trzydzieści w niedzielę?

Usłyszałem długie westchnienie po drugiej stronie. –

Jeśli umknęło to twojej uwadze, to w Nowy Jork właśnie uderzyła najgorsza śnieżyca w historii.

Wyskoczyłem z łóżka i podszedłem do okna. –

Co?

–

To stało się w ciągu nocy. Ostrzegano wszystkich.

Biało. Jak daleko mogłem sięgnąć wzrokiem, nie było nic poza bielą, a jeszcze więcej jej spadało. –

Kiedy... Jak? - jąkałem.

–

Nie oglądałeś wczoraj wiadomości? Zapowiadali śnieg, ale nie coś takiego.

Nie, nie oglądałem wiadomości. Nie logowałem się do komputera i nie sprawdzałem poczty. Byłem zbyt skupiony na Abby. Ja pieprzę. A, tak, cóż, to też robiłem. –

Halo? - Wołał Jackson – Nathanielu? 220

Tłumaczenie: Ana_fifty

Przetarłem oczy jeszcze raz. –

Słyszałem cię. Tak, powiem Abby. - Moja głowa zaczęła pulsować. - Ona jeszcze śpi.

–

Okej. Poproś ją, by zadzwoniła do Felicii, jak się obudzi.

–

Powiem. Dzięki, Jackson.

Włożyłem świeże ubrania i zszedłem na dół, do kuchni, by zrobić sobie kawę. Śnieg piętrzył się za oknem – mniej więcej na cztery stopy wysokości27 - i ciągle padał. Śnieżyca. Nie ma mowy, by stąd wyjechać. Gdy Abby się obudzi, każę jej się ubrać, tak, by czuła się komfortowo, gdy będziemy o tym rozmawiać. To oznacza nowe zasady,nowe sytuacje, nowe wszystko. Abby i ja utknęliśmy w moim domu cholera wie na jak długo. Nie mogłem pozbyć się myśli, że to się nie skończy dobrze.

27 Jakieś 120 cm :)

221

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 26

Przed rozmową z Abby spróbowałem jak najlepiej przygotować plan na ten tydzień. Mogliśmy na zmianę przygotowywać posiłki. Poza weekendem nie była przecież po to, by mi usługiwać. Była moją uległą, owszem, ale byliśmy równi w każdym sensie tego słowa. Nie będę jej zmuszał, by mi służyła w ciągu tygodnia. Abby nie wydawała się być zmartwiona całą tą sytuacją. Zadała kilka pytań, ale ogólnie przyjęła to z łatwością. Ja z kolei czułem się dziwnie przez cały boży dzień. Stwierdzenie, że śnieżyca namieszała w moich planach byłoby naprawdę niedopowiedzeniem. Trzymałem jednak swój niepokój zanurzony głęboko w środku, przynajmniej tak sądziłem, że szczęśliwie ukryty daleko od Abby. Nie było możliwości dowiedzieć się, na jak długo utknęliśmy – zakładałem tydzień. Mogłem wytrzymać tydzień, mówiłem do siebie. To był duży dom oraz miałem możliwość by pracować z domu. Ale tyle czasu z uległą – w szczególności z Abby – przerażało mnie. Bałem się, że nie będę umiał ukrywać moich uczuć przez cały tydzień. Coś mogłoby pęknąć. Przypuszczalnie ja.

Po tym, jak w niedzielne popołudnie wysłałem Abby na górę, by się ubrała, poszedłem do kuchni. Bułeczki domowej roboty i soczysty gulasz wołowy brzmiały dobrze. Powtarzające się ruchy przy ugniataniu ciasta pomogły mi zająć umysł. Tak jak gra na pianinie. Abby weszła do kuchni o wpół do siódmej. Miała ubrane zwykłe ciuchy - golf i niebieskie dżinsy. Cały weekend spędziłem obserwując jej nagie ciało poruszające się pod domu, ale wcale nie była mniej zachwycająca w pełni ubrana. Zerkałem na nią i oczami wyobraźni przypominałem sobie miejsca ukryte pod jej ubraniami. –

Gotowa, by zjeść? - Zapytałem, odsuwając dla niej krzesło.

–

Tak, dziękuję – Usiadła – Pachnie cudownie. 222

Tłumaczenie: Ana_fifty

W rzeczy samej, kuchnia była wypełniona zapachem świeżo pieczonego chleba, ze szczyptą czosnku, cebuli i wołowiny. Perfekcyjne wypełnienie do śniegu padającego za oknem. Przyciemniłem światła w kuchni i zapaliłem lampy na zewnątrz. Śnieg wciąż padał, a światło tworzyło z niego piękną poświatę. Siedzieliśmy w ciszy przez jakiś czas, po prostu patrząc na śnieg. Zrób to, powiedziałem do siebie. Zacisnąłem dłoń na łyżce i poczułem jak waliło mi serce. Zrób to. Odchrząknąłem. –

Dorastałaś w Nowym Jorku?

–

W Indianie. Przeprowadziłyśmy się tutaj z Felicią po szkole średniej – Połknęła odrobinę gulaszu. - Lubię to miasto. To niby cały czas to samo miejsce, ale ciągle inne.

Oparłem się na krześle. Widzisz? Powiedziałem sobie. Możesz podtrzymywać konwersację. –

Podoba mi się twój sposób myślenia – Powiedziałem.

–

Myślałeś kiedykolwiek o tym, by mieszkać gdzieś indziej?

Pomyślałem przez chwilę. –

Nie. Kiedyś myślałem o Chicago, żeby doświadczyć życia w innym mieście, ale moje korzenie są tutaj: mój dom, moje interesy, moja rodzina. Nie chcę wyjeżdżać. Zastanawiałem się, czy ona myślała o tym, by mieszkać gdzieś indziej. Tylko ta myśl sprawiła, że zrobiło mi się smutno - A ty?

–

Nie. Nie umiem sobie wyobrazić, aby mieszkać gdziekolwiek indziej.

Zapadliśmy w wygodną ciszę i obserwowaliśmy śnieg. Gawędziliśmy o tym i owym. Po kolacji sprzątnąłem stół i odłożyłem naczynia. Abby starła stół i blaty, chociaż jej powiedziałem, że nie musi. Po wszystkim ja poszedłem do salonu, a ona przez hol do biblioteki. No i dobrze, zdecydowałem. Musiałem nadrobić wiadomości. A Abby, na to wyglądało, chciała być sama.

Następnego ranka przygotowała śniadanie, swoje specjalne tosty francuskie. Śnieg wciąż padał, ale chyba wolniej. Powiedziała mi, że wczoraj wieczorem dzwoniła do Felicii i wyglądało na to, że wszystko jest ok z nią i Jacksonem. Zapewniłem ją, że jego penthouse był dla niej absolutnie bezpieczny, by przeżyć nawałnicę. Że będą mieli mnóstwo towarzystwa wokół i że Jackson zajął się nią. 223

Tłumaczenie: Ana_fifty

Po śniadaniu zabrałem Apolla na zewnątrz ,a potem poszedłem na górę, do mojego pokoju. Wykonałem kilka telefonów, przeczytałem kilka e-maili i usiadłem, gapiąc się w okno, bezmyślnie zastanawiając się, co by tu zrobić na obiad, kiedy ogłuszający bas jakiejś muzyki zaczął płynąć z dołu. Abby? Zszedłem na dół. Apollo razem ze mną. Odkurzała. W zasadzie, tak mi się wydawało, ze odkurzała. Miała w ręce miotełkę i kręciła się do piosenki lecącej z głośników. Jej ciało poruszało się w rytm muzyki, podczas gdy ja stałem, zauroczony. Wiedziałem, że Abby była piękną kobietą, ale zobaczyć ją ruszającą się tak, zobaczyć jej taniec... to obudziło we mnie prawie pierwotne instynkty. Piosenka leciała jeszcze jakieś kilka minut, a ona sprzątała mój salon w ogóle mnie nie zauważając. I bardzo dobrze, gdyby wiedziała, że ją obserwuję, przypuszczalnie by przestała. Wszystko kiedyś się kończy i piosenka też zbliżała się do końca. Ostatni raz musnęła miotełką mój stół i odwróciła się. Podskoczyła, kiedy mnie zobaczyła. Złapana na gorącym uczynku. –

Abigail, co ty robisz? - Trudno było mi się nie roześmiać.

–

Odkurzam.

Odkurza. Jak zatrudniony pracownik. –

Zatrudniam gospodynię do takich rzeczy – Nie była moim pracownikiem. Nie powinna pracować w moim domu.

–

Tak, ale ona nie jest w stanie dotrzeć tu w tym tygodniu, prawda?

Dobra. Miała rację. –

Przypuszczam, że tak. Ale skoro nalegasz, by być użyteczną, możesz wyprać pościel z mojego łózka – Pościel naprawdę potrzebowała prania, szczególnie po naszych weekendowych aktywnościach, choć ja raczej cieszyłem się, że pachniała jak Abby – Ktoś ją całą wybrudził w ten weekend.

Oparła rękę na biodrze. –

Naprawdę? Kto miał czelność.

Mój kutas stwardniał na samą myśl o ostatnim weekendzie. Podczas naszej rozmowy w niedzielę, powiedziałem Abby, że nie będę oczekiwał od niej niczego seksualnego podczas tego tygodnia, że 224

Tłumaczenie: Ana_fifty

wszystko powinno być naturalne. Ale tak naprawdę sądziłem, że seks absolutnie nie byłby dobrym pomysłem. Musiałem trzymać się naszej pierwotnej umowy, a to oznaczało żadnego seksu, gdy byliśmy tu zasypani. –

A tak poza tym – Powiedziałem, gdy nowy pomysł przyszedł i do głowy – Wyrzucam jogę z twojego planu ćwiczeń.

–

Naprawdę?- zapytała, i w życiu nie słyszałem w jej głosie takiej ulgi.

–

Tak. I dodaję odkurzanie. - Zostawiłem ją odszedłem przygotować obiad.

Zdecydowałem się zrobić sałatkę z kurczaka. Tę samą, którą Abby przygotowała dzień po tym, jak została ukarana. Jej sałatka z kurczaka zawierała żurawinę

i orzeszki, moja będzie

bardziej tradycyjna, ale też nie tak smaczna. –

Nie jest tak dobra jak twoja – Powiedziałem, gdy postawiłem jej talerz na stole kuchennym – Ale ujdzie.

–

Smakowała ci moja sałatka? - Zapytała.

–

Jesteś doskonałą kucharką – Czyżbym jej tego nigdy nie powiedział? - Wiesz to.

–

Ale miło to usłyszeć od czasu do czasu – Jej oczy śmiały się do mnie.

–

Tak – Powiedziałem, uśmiechając się znacząco – W rzeczy samej.

Przez sekundę wyglądała na zagubioną, a potem zaskoczyła, że drażniłem się z nią i powiedziała pośpiesznie: –

Ty również jesteś doskonałym kucharzem.

–

Dziękuję ci. Ale raz już skomplementowałaś mojego kurczaka. - Wróciłem myślami do naszego pierwszego weekendu i wiedziałem, że muszę znów dla niej zrobić mojego miodowo-migdałowego kurczaka.

–

Tak się zastanawiałam – Powiedziała, gdy wzięła kęs sałatki – Czy mogłabym zabrać Apolla na dwór popołudniu.

Spojrzałem na nią. Z jednej strony ust ubrudziła się majonezem. Chciałem sięgnąć i to zetrzeć. Albo zlizać. Tak, mogłem zlizać ten majonez. Apollo podniósł głowę. Tak. Chciała go zabrać na zewnątrz. –

Wydaje mi się, że to doby pomysł. Potrzebuje wyjść i najwyraźniej cię lubi. 225

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Jaka jest jego historia, jeśli mogę zapytać? Elaina wspominała coś w Tampie, co pozwoliło mi pomyśleć, że był chory. - Wzięła serwetkę i starła majonez.

Ach, cóż. Może następnym razem. Skup się. Chce rozmawiać o Apollu. Sięgnąłem w dół i pogłaskałem jego głowę. –

Apollo jest znajdą ze schroniska. Mam go ponad trzy lata. Była maltretowany jako szczeniak i to sprawiło, że jest wrogo nastawiony do człowieka. Ale z tobą nigdy nie miał problemu. Może ma jakiś szósty zmysł co do ludzi.

Rozmawialiśmy jeszcze o Apollu, o jego problemach z byciem z dala ode mnie przez dłuższy czas, jak ciężki był z nim trening, ale że warto było. Abby zaskoczyła mnie swoją nagłą reakcją na ludzi, którzy znęcają się nad zwierzętami. Rozmowa o Apollu w jakiś sposób zaprowadziła nas do Rejestru Dawców Szpiku i mojej decyzji, aby oddać szpik, gdy okazało się, że zostałem dopasowany do biorcy. Albo raczej do punktu o tym, że to tak naprawdę nie była żadna decyzja. –

Niektórzy tak nie myślą – Powiedziała.

–

Lubię myśleć, że nie jestem porównywany do „niektórych”. - Powiedziałem, próbując rozluźnić nastrój.

Ale źle mnie zrozumiała. –

Przepraszam, proszę pana – wyglądała na przerażoną – Nie miałam na myśli...

–

Wiem, że nie miałaś. Droczyłem się.

Spojrzała w dół, na swój talerz. –

Czasem trudno stwierdzić.

–

Może powinienem zrobić jakiś znak następnym razem – Wciąż patrzyła w dół. Wyciągnąłem rękę przez stół i delikatnie podniosłem jej brodę – Wolę, żebyś nie ukrywała swoich oczu, kiedy ze mną rozmawiasz. Są takie wyraziste.

Nie umiałem oderwać wzroku, gdy spotkałem jej oczy. W ich głębiach znalazłem odpowiedź na każde pytanie, które moje serce kiedykolwiek zadało. Widziałem moją własną tęsknotę i samotność, odbijające się do mnie. Och, Abby. Czyżbyś tęskniła za swoim jednym procentem? Opuściłem rękę. 226

Tłumaczenie: Ana_fifty

Czy naprawdę mógłbym być tym, czego szukała? Co mogłem jej zaoferować? Jak mogłem ją dopełnić? To było absurdalne. To było cudowne. To było przerażające. Pierwsza oderwała wzrok i zapytała o Kyle'a. Bezpieczny temat. Kyle nie był niebezpieczny dla nikogo. –

Jesteśmy ze sobą blisko – Odpowiedziałem jej – Zabrałem go na kilka meczy bejsbolowych ostatniego roku. Teraz miałem nadzieję, że będzie mógł jechać na Super Bowl. Wyczekiwał tego.

Czułem coś w rodzaju spełnienia ilekroć o nim rozmawiałem. Oczywiście to nie było nic, co byłoby moją zasługą, po prostu zwykłe szczęście, że mój szpik pasował do jego. Każdy zrobiłby to samo. –

Dlaczego nie mógł pojechać na Super Bowl? - Zapytała Abby.

–

Rozchorował się – Odparłem, przypominając sobie rozczarowanie w jego głosie, gdy rozmawiałem z nim dzień po tym, jak wróciliśmy z Abby z Tampy – Może za rok.

–

Felicia wspominała coś o emeryturze Jacksona. Będzie grał w przyszłym roku?

–

Tak myślę, ale to może być jego ostatni sezon.- Przypomniałem sobie rozmowę z Jacksonem w zeszłym tygodniu. Nawet mi nie mów, że to zbyt szybko, człowieku, powiedział. Nawet nie chcę tego słyszeć – Jest gotowy się ustatkować. - Dodałem – Jeśli Felicia jest na to gotowa, oczywiście.

–

Jesteś gotów zmierzyć się z Felicią jako członkiem rodziny?

Nie za bardzo. –

Dla Jacksona, jestem – Jeszcze raz spotkałem jej oczy – No i ona ma najbardziej niezwykłą najlepszą przyjaciółkę.

Wróciłem do mojej sypialni po obiedzie. Chciałem zadzwonić do moich pracowników, by upewnić się, że wszyscy są bezpieczni. Niezbyt łatwe zadanie ze względu na liczbę osób, które zatrudniałem, ale spokój umysłu jest wart czasu, który był na to potrzebny. Zrobiłem dość spory uszczerbek w mojej liście, gdy usłyszałem śmiech dochodzący z zewnątrz. Wstałem i podszedłem do okna. Abby i Apollo bawili się w śniegu. Z tego co widziałem, lepiła i rzucała śnieżki. Apollo biegał za nimi zatrzymując się z niedowierzaniem, gdy znikały. 227

Tłumaczenie: Ana_fifty

Przynależy tu, pomyślałem. Jest moim jednym procentem. Do diabła, nawet mój pies tak myślał. Nie spodoba jej się, gdy dowie się prawdy. Znienawidzi cię. Może nie. Może będzie to miała gdzieś. Spojrzałem na listę z numerami telefonów na moim biurku, a potem z powrotem na zewnątrz, na ucieleśnienie każdego mojego pragnienia. Moi pracownicy będą musieli zaczekać. Przebrałem się w cieplejsze ubrania i rozpaliłem ogień w bibliotece, zanim wyszedłem na dwór. Abby i Apollo wciąż stali przy garażu, bawiąc się. Wyglądała beztrosko i nieskrępowanie. Też chciałem się tak czuć. –

Bałamucisz mojego psa – Powiedziałem, gdy rzuciła kolejną śnieżkę.

Odwróciła się i uśmiechnęła. –

On je kocha.

Apollo poleciał za kolejną śnieżką, zdeterminowany by ją zdobyć, a ona zachichotała gdy za nią podskakiwał. - Myślę, że on kocha osobę, która je rzuca – Zdecydowałem spróbować wkręcić się w jej grę. Zadziałało. Apollo odwrócił się, zobaczył, że rzucam śnieżkę i zaczął tańczyć w kółko. –

Ukradłeś moją grę – Powiedziała – Teraz nie będzie chciał się bawić ze mną.

Patrzyłem zachwycony, jak lepi w ręce kulę pełną śniegu i rzuca nią w moim kierunku. Dorastałem z kuzynem, który stal się profesjonalnym graczem futbolu, oczekiwałem więc, że we mnie uderzy. Ale kula poleciała szeroko i mnie ominęła. –

Och Abigail – Powiedziałem, przysuwając się w jej stronę – To był duży błąd.

–

Nie powinieneś mi czasem pokazać jakiegoś znaku, czy coś, prawda?

Nabrałem pełną rękę śniegu. –

Nie w tym życiu.

Cofała się przede mną, podnosząc ręce do góry, jakby się poddawała. –

Rzuciłaś we mnie śnieżką – podrzucałem moją własną kulkę z ręki do ręki. Jej oczy podążały za tym ruchem.

–

Spudłowałam.

–

Ale próbowałaś – Podniosłem rękę tak, jakbym chciał w nią rzucić śnieżką, ale w ostatniej 228

Tłumaczenie: Ana_fifty

chwili zamiast tego, rzuciłem w stronę Apolla. Jednak było za późno. Zapiszczała i uciekła nim kulka opuściła moją rękę i następną rzeczą, którą zobaczyłem, to ją leżącą twarzą w śniegu. Podbiegłem do niej szybko, zaniepokojony, aby upewnić się, że nic jej się nie stało. Co jeśli coś złamała? Gdy do niej dotarłem, przeturlała się i jęknęła. –

Wszystko w porządku? - Wyciągnąłem do niej rękę. Wyglądała dobrze. Mokro, ale dobrze.

Telepała się. –

Nie ucierpiało nic poza moją dumą.

Biblioteka powinna być teraz miła i ciepła. Ogień powinien rozpalić się na dobre. Wzięła moją rękę i stanęła na nogi. –

Czas wracać do środka?- Zapytałem – Coś ciepłego przy kominku?

Starałem się poskromić różne obrazy, które przeleciały mi przez głowę – Abby i ja przy kominku, spleceni, albo sposób, w jaki światło z kominka grało na jej skórze. Pamiętaj o planie, powiedziałem do siebie. Żadnego seksu w tym tygodniu. A plan bardzo powoli, acz nieubłaganie, trafiał szlag.

229

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 27

Weszliśmy do domu, powłócząc nogami. Abby pociągała nosem w mokrych ubraniach. Zabrałem ją do biblioteki i posadziłem przy kominku, a sam poszedłem do góry wziąć dla niej coś suchego do przebrania. Zaglądnąłem do kuchni po drodze na dół. Potrzebowała również czegoś ciepłego do picia. Powinienem zrobić jej kawę? Zabrałem ubrania do biblioteki, a moje oczy zatrzymały się na karafkach, które trzymałem napełnione i na wierzchu. Brandy. Podczas gdy Abby się przebierała, napełniłem szklaneczki, a gdy usiadła naprzeciw kominka, podałem jej napój i usiadłem obok. Powąchała. –

Co to jest?

–

Brandy. Myślałem o kawie, ale zdecydowałem, że to rozgrzeje nas szybciej.

Pokręciła szklaneczką. –

Rozumiem. Próbujesz mnie upić.

–

Jako praktyk, nie mam w zwyczaju próbować, Abigail – Skinąłem na jej szklankę – Ale to prawie czterdziestoprocentowy alkohol, więc dostaniesz jedną szklaneczkę.

Wzięła delikatnego łyczka, pokaszlując lekko, gdy palący napój spłynął w dół jej gardła. Spojrzała na mnie, wzruszyła ramionami i wzięła kolejny łyk. –

Mmm - Powiedziała tak cicho, że ledwo to usłyszałem.

Oparłem się o kanapę i zamknąłem oczy, podczas gdy alkohol powoli rozgrzewał moje ciało. Apollo przeszedł przez pokój i położył głowę na moich stopach. Czułem, jak zadowolenie mnie ogarniało – Abby przy moim boku, byliśmy bezpieczni i i było nam ciepło, w moim domu, i Apollo miał się dobrze. Przez krótki moment mogłem zamknąć oczy, a moje życie było cholernie bliskie perfekcji. Głos Abby wybudził mnie z mojego snu na jawie. –

Czy ta biblioteka była już w domu, czy dobudowałeś ją po tym, jak go kupiłeś?

Otworzyłem oczy. Siedziała, wciąż kręcąc szklaneczką. 230

Tłumaczenie: Ana_fifty

I chciała rozmawiać. Nareszcie. –

Nie kupiłem tego domu. - Powiedziałem, obserwując ją – Odziedziczyłem go.

Jej oczy zrobiły się wielkie. –

To był dom twoich rodziców? Dorastałeś tutaj?

–

Tak. Ale zaprowadziłem w nim duże zmiany, takie jak pokój zabaw.

Przysunęła się do mnie. –

Trudno ci tu mieszkać?

Linda zadała mi to samo pytanie, gdy skończyłem studia i powiedziałem jej o moich planach remontowych. –

Myślałem, że tak będzie, ale tyle w nim przerobiłem, że nie przypomina już domu mego dzieciństwa. Biblioteka jest jednak taka sama, jak była.

Szczególnie z nią, w środku. Abby to była kolejna moja więź z domem. Wypełniła go światłem i ciepłem i życiem. –

Twoi rodzice musieli kochać książki – Powiedziała.

Rozejrzałem się dokoła. Moi rodzice kochali tę bibliotekę. Zastanawiałem się, czy to był powód tego, że ofiarowałem ją Abby – by w jakiś sposób schwytać dla domu coś, czego mu brakowało, odkąd moi rodzice odeszli. Mama i tata pokochaliby Abby. Dogadaliby się świetnie. Jakaś część mnie wiedziała to, mimo tego, że byłem taki mały, kiedy umarli. –

Moi rodzice był zapalonymi kolekcjonerami. I często podróżowali – Machnąłem ręką w stronę tej części biblioteki, w której znajdowały się mapy i atlasy, przypominając sobie radość mojego ojca i zachwyt mojej mamy, gdy dodali jakiś nowy tom. - Wiele z tych książek znaleźli zagranicą. Niektóre były w ich rodzinach od pokoleń.

–

Moja mama lubiła czytać, ale najczęściej popularne książki obyczajowe – Postawiła na ziemi szklankę i podciągnęła kolana.

–

W każdej bibliotece jest miejsce na popularną obyczajówkę. Ostatecznie, to, co dziś jest popularną książką obyczajową, bardzo często jutro dołącza do klasyki.

Zaśmiała się miękko. –

I to mówi mężczyzna, który powiedział, że nikt nie czyta klasyki. 231

Tłumaczenie: Ana_fifty

Ach, zapamiętała. –

To nie byłem ja – Położyłem rękę na sercu – To był Mark Twain. To, że go cytowałem nie znaczy, że muszę się z nim zgadzać.

–

Opowiedz mi o swoich rodzicach – Powiedziała, i nagle wróciłem pamięcią do szpitala, do dnia po wypadku.

–

Tego popołudnia gdy zginęli, wracaliśmy do domu z teatru. - Nie rozmawiałem o śmierci moich rodziców od lat. Od momentu, gdy byłem mały i Linda wysłała mnie na terapię. Padał śnieg. Tata prowadził. Mam śmiała się z czegoś. Było zupełnie normalnie. Myślę, że zwykle tak jest.

Mamusia była taka ładna. Tatuś spojrzał na nią i się uśmiechnął. Zaśmiała się na coś, co powiedział. Samochód szarpnął...

–

Tata gwałtownie skręcił, żeby ominąć jelenia – Kontynuowałem – Samochód zjechał w dół skarpy i przekoziołkował, tak myślę, że przekoziołkował. To było dawno temu i staram się o tym nie myśleć.

–

W porządku – Powiedziała – Nie musisz mi tego mówić.

Ale chciałem jej to opowiedzieć. Chciałem się z nią podzielić tą częścią mojego życia. Tą sekretną częścią. –

Nie – Odparłem – W porządku. Mówienie pomaga. Todd zawsze namawiał mnie, bym więcej mówił.

Samochód spadał długo. Gdy w końcu się zatrzymał, zastanawiałem się, dlaczego. Co było przyczyną tego, że stanął? Czy zacznie się ruszać ponownie? –

Nathaniel?

–

Nathaniel?

Mamusia ciągle krzyczała.

–

Nie pamiętam wszystkiego – Powiedziałem – Pamiętam wrzaski. Krzyki, czy ze mną wszystko w porządku. Ich jęki. Ciche szepty, które wymieniali między sobą. Rękę wyciągniętą do mnie. - Rękę Mamusi. Nie mogłem do niej sięgnąć. - I więcej nic. 232

Tłumaczenie: Ana_fifty

Tatuś nie ruszał się już więcej. Czemu on był taki cichy?

–

Używano dźwigu, żeby wyciągnąć samochód. Do tego czasu Mama i Tato odeszli, ale, tak jak mówiłem, nie pamiętam wszystkiego.

Nie lubiłem szpitala. Każdy patrzył na mnie ze smutnym wyrazem twarzy i dużo rozmawiano poza moim pokojem. Ktoś przyniósł mi misia, a ja miałem dziesięć lat. Byłem za duży na misie. Nie chciałem misia, chciałem Mamusi.

–

Linda była wspaniała, tyle jej zawdzięczam – Mówiłem dalej – Była bardzo wspierająca – Przełknąłem brandy – A dorastanie z Jacksonem pomogło. Z Toddem też. I z Elainą, gdy zamieszkała w pobliżu.

Zawsze byli tacy weseli., tacy zabawni. –

Twoja rodzina jest najlepsza. - Powiedziała Abby.

–

Są czymś więcej niż to, na co zasługuję – Powiedziałem, wstając – Musisz mi wybaczyć. Muszę wrócić do pracy.

I skończyć wydzwanianie, bo nie miałem już dziesięciu lat. Byłem mężczyzną. Miałem obowiązki. Moje rozrywkowe popołudnie się skończyło. Ona też wstała. –

A ja muszę zacząć przygotowywać kolację. Zaniosę ją do kuchni – Wyciągnęła rękę po moją szklankę.

Spojrzałem jej głęboko w oczy. Dzisiaj podzieliłem się z nią tak, jak nigdy z nikim. A ona siedziała, słuchała i po prostu była. –

Dziękuję – Szepnąłem.

Kończyłem dzwonić do moich pracowników, upewniając się, że wszyscy oni byli bezpieczni, podczas gdy Abby przygotowywała kolację. Zanim zszedłem na dół, zadzwoniłem do Jacksona. Jego głos podnosił się z ekscytacji, gdy mówił o tym, jak bardzo cieszy go czas spędzany z Felicią. Z jego tonu wnioskowałem, że nie ma już żadnych wątpliwości czy to, co czuł, było prawdziwe czy 233

Tłumaczenie: Ana_fifty

nie. W końcu, zadzwoniłem do Lindy. Była w domu, kiedy śnieżyca uderzyła i próbowała przebić się przez nią do szpitala, ale ostatecznie zawróciła i wróciła do domu. Mogłem usłyszeć w jej głosie, że wciąż była zła z powodu tego, że utknęła w domu, z dala od możliwości działania. Apetyczne zapachy spotkały mnie, gdy schodziłem po schodach. Abby przygotowała pieczone mięso mielone28. Nie mogłem sobie przypomnieć, kiedy ostatni raz to jadłem. To było jedzenie, które lubiłem, ale nigdy nie myślałem, żeby zrobić go samemu. Jeszcze raz pociągnąłem nosem. I jeszcze duszone ziemniaki. –

Coś pięknie pachnie – Powiedziałem, siadając.

–

Dzięki – Postawiła nasze talerze na stole – Minęły wieki, odkąd przygotowywałam tak mięso.

–

Minęły wieki, odkąd takie jadłem.

Zatrzymała się w połowie drogi do swojego krzesła. –

Nie lubisz zapieczonego mięsa?

–

Proszę – Wskazałem gestem, by usiadła – Kocham to, po prostu nie gotuję tego dla siebie.

Położyła serwetkę na swoich kolanach. –

Nie robię ich często, ale to ulubione danie mojego taty.

Jej tata – temat, na który czekałem. –

Opowiedz mi o swoich rodzicach. Czym zajmuje się twój tata?

Skończyła przeżuwać, a ja wziąłem gryz jej przetartych ziemniaków – czerwonych ziemniaków, wymieszanych z czosnkiem i dotkniętych parmezanem. Perfekcja. –

Jest wykonawcą – Powiedziała – Buduje domy odkąd pamiętam.

–

A twoja mama? - Zapytałem, próbując brzmieć tak spokojnie jak to było możliwe. Wchodziłem bowiem na niebezpieczny grunt.

Abby popatrzyła na mnie uważnymi oczami. –

Moja mama odeszła. Choroba serca.

Nie wiedziałem tego. –

Przykro mi.

28 W oryg. Meat loaf – zasadniczo jest to coś takiego, jak nasze pulpety, czy „mielone”, ale w Stanach przygotowuje się to bardziej w takiej formie, jak u nas pasztet, czyli przypomina to bochenek chleba, stąd nazwa. Proponuję wrzucić to w google i wybrać grafikę, zobaczycie, jak wygląda :) PS. I w tym momencie, wiedziałam już, co będzie w dodatkach muzycznych ;) :P

234

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

W porządku. Była taka młoda i tak naprawdę dopiero rozpoczęła nowe życie po rozstaniu z moim tatą.

Wydawałoby się naturalne zapytać, jak jej mama odzyskała swoje życie z powrotem, ale bałem się, że jeśli to zrobię, nie będę umiał utrzymać w tajemnicy mojego powiązania z tym. Wziąłem kęs mięsa i zamiast tego szybko zmieniłem temat.

We wtorek, po obiedzie, siedzieliśmy w salonie. Abby rozmawiała ze swoim tatą przez telefon, a ja usiłowałem przebrnąć przez moje nigdy nie kończące się e-maile. Yang Cai stawał się coraz bardziej niecierpliwy, nie było więc wątpliwości, że będę musiał polecieć do Chin. Jedyne pytanie to kiedy. Spojrzałem w dół na mój kalendarz - czerwiec, przypuszczalnie, albo lipiec. W którymś momencie Abby musiała wyjść z

pokoju – zauważyłem to tylko dlatego, że gdy

spojrzałem w górę, właśnie wchodziła z powrotem. Szelmowski uśmiech pojawił się na jej twarzy. –

Tak? - Zapytałem.

–

Pomożesz mi z obiadem?

Coś planowała, byłem pewien. Ale cokolwiek to było, było lepsze od martwienia się o Yang Cai. –

Dasz mi dziesięć minut?

Wyszła, a ja nadstawiłem uszu, próbując usłyszeć cokolwiek z kuchni. Może więcej tańca? Czy naprawdę chciała, abym pomógł jej gotować? Czemu powiedziałem jej, żeby dała mi dziesięć minut? Nie umiałem się teraz na niczym skoncentrować. Siedziałem przy biurku i gapiłem się bez sensu w laptopa, a gdy minęło osiem minut, wszedłem do kuchni. Abby stała przy blacie, gapiąc się na dwie puszki bez etykiet. –

Abigail?

Nie poruszyła się. –

Staram się zdecydować, co ktoś taki jak ty robi w swojej kuchni z puszkami bez etykiet.

–

Mała to włoskie papryczki – Podszedłem do blatu – Większa zawiera wspomnienia o mojej ostatniej wścibskiej uległej, która zawracała mi głowę nieoznakowanymi puszkami.

–

Znak?

–

Znak.

–

Serio – Powiedziała, a jej oczy tańczyły - Czemu trzymasz w swoich szafkach 235

Tłumaczenie: Ana_fifty

nieoznaczone puszki? Nie łamie to jakiś twoich stu różnych zasad? Uśmiechnąłem się zadowolony, że czuła się tak swobodnie, by ze mnie żartować. –

Mała faktycznie zawiera papryczki z Włoch. W większej powinny być pomidory z tej samej firmy. Zamówiłem je online.

–

Co się stało z etykietami?

Wróciłem myślami do dnia, kiedy te puszki przybyły - miesiąc temu. –

Przyszły już takie. To najprawdopodobniej papryczki i pomidory, ale wahałem się je otworzyć, bo wtedy nie mógłbym ich odesłać. Bo co, jeśli zawierają marynowane krowie ozory? - Westchnąłem – Nie mam wystarczającej wiary, jak sądzę.

Jej twarz zrobiła się poważna. –

Wszystko w życiu opiera się na wierze. To, że coś ma etykietkę nie znaczy, że zawsze to co w środku zgadza się z tym, co na zewnątrz.

Tak jak twoja etykietka, mówiła mi. –

Zaufaj mi – Kontynuowała – Czasem trzeba więcej wiary, by zaufać etykiecie. Nie bój się tego, co jest w środku. Mogę zrobić arcydzieło z tym, co jest w środku.

Mogę zrobić arcydzieło z tobą, to miała na myśli, ale ja wiedziałem lepiej. Och, Abby. Nie możesz. Po prostu nie możesz. Część mnie chciała jej uwierzyć, więc pogłaskałem jej policzek. –

Założę się, że możesz – Powiedziałem i zobaczyłem w jej oczach, że uwierzyła moim słowom.

To było zbyt wiele, opuściłem dłoń. –

A teraz, do czego potrzebujesz mojej pomocy?

Dobrze wiedziała, żeby nie naciskać. Zamiast tego odwróciła się więc i otworzyła pudełko obok niej. –

Chcę zrobić risotto z pieczarkami, ale nie mogę mieszać ryżu i robić wszystkich pozostałych rzeczy w tym samym czasie. Mógłbyś zając się tym i mieszać ryż?

Naprawdę chciała tylko, żebym z nią gotował? –

Risotto z pieczarkami? Będę szczęśliwy, mogąc mieszać.

Postawiła bulion z kurczaka i białe wino obok warzyw na blacie. –

Może chcesz zdjąć sweter ? Przypuszczam, że będzie tu gorąco. 236

Tłumaczenie: Ana_fifty

Nie myślała chyba że my będziemy...? W kuchni? Zdjąłem sweter i powiesiłem go na oparciu krzesła. –

Posiekam pieczarki i cebule – Zarządziła – A ty zacznij z ryżem.

Nonszalancja, z

jaką to powiedziała. Jej bezceremonialne zachowanie. Jej rozkazywanie w

kuchni. –

Mała, władcza osóbka, co? - Drażniłem się.

Podniosła brew i oparła ręce na biodrach. –

To moja kuchnia.

Jej słowa uderzyły we mnie, nakręcając mnie bardziej, niż mogłem to sobie wyobrazić. Przycisnąłem ją do blatu i zakołysałem biodrami przy niej. –

Nie. Powiedziałem że stół kuchenny jest twój. Reszta kuchni jest moja.

Jej oczy zrobiły się ciemne i dokładnie wiedziałem, jaki był jej plan. Jedyne pytanie to, co ja miałem zamiar z tym zrobić? –

Teraz - Powiedziałem – Co to było z tym ryżem?

Włączyłem palnik i przygotowałem garnek. Abby podniosła w górę butelkę wina. –

Tak, poproszę – Powiedziałem, i nalała nam po kieliszku, zanim zabrała się do pracy i zaczęła siekać cebulę.

Dodałem ryż do garnka i zamieszałem trochę, pokrywając go oliwą i wlewając trochę wina z butelki. - Jesteś na to gotowy? - Zapytała, wskazując na cebule. –

Zawsze jestem gotowy – Ja po prostu nie zamierzałem nic z tym robić.

Poruszyłem biodrami. Cholera, moja erekcja uważała inaczej. Abby wsunęła się pod moje ramię i zrzuciła cebule do garnka. –

Proszę bardzo – Jej tyłek ocierał się o mojego kutasa i zrobiłem się jeszcze twardszy.

A potem zniknęła, zabrała się za krojenie pieczarek, podczas gdy ja utknąłem przy kuchence, mieszając. Zerknąłem na rosół z kurczaka. Czy to był czas, by już go trochę dodać? Zauważyła to. –

Co ty na to, by dolać jeszcze trochę bulionu?

I nie czekając na odpowiedź znów wsunęła się pod moje ramię i złapała dzbanek. Jej ramię muskało mnie, gdy wlewała bulion. 237

Tłumaczenie: Ana_fifty

Kurwa. Jaki był plan? Żadnego seksu. Żadnego w ciągu tygodnia. Racja. Wróć do planu. Może widziała moją determinację i się poddała – bo następnych kilka minut spędziła krojąc resztę pieczarek. Dopóki jedna nie spadła na ziemię i nie potoczyła się pod moje stopy. –

Oj – Powiedziała – Pozwól, że podniosę.

Wcisnęła się pomiędzy mnie i kuchenkę, podczas gdy ja wciąż mieszałem, i pochyliła się, by odnaleźć pieczarkę, ocierając się o moje biodra, a potem łapiąc się mojego pasa, by wstać na nogi. Dokładnie wiedziałem, co robiła. Ale plan, przypomniałem sobie. Nie podczas tygodnia. Ale jeśli Abby tego chciała... Nie. Nie podczas tygodnia. Kłóciłem się sam ze sobą, podczas gdy risotto gotowało się na wolnym ogniu. Myśląc o jednej rzeczy, a potem decydując się na inną. Myśląc o tym, że seks w kuchni nie byłby taki zły, a potem przypominając sobie, że miałem trzymać się od seksu z daleka w dni powszednie. I znów Abby musiała w jakiś sposób widzieć moje wahanie, bo nie próbowała niczego innego. Zamiast tego, zaczęła przygotowywać piersi z kurczaka i przekazała mi pieczarki, gdy skończyła je kroić. A potem zdjęła swój sweter i wiedziałem, że nie zamierzała przejmować się w ogóle tym, co ja o tym myślę. Znów podniosła dzbanek z bulionem. –

Potrzebujesz jeszcze?

Było ok. Mogłem się jej oprzeć. –

Tylko dotknięcia.

Miała na sobie biały top, pod swetrem. Gapiłem się na nią, gdy wlewała bulion do garnka – czy ona miała ubrany biustonosz? Dziwnym trafem, wylała więcej bulionu na siebie niż do garnka. I nie, nie miała stanika. –

Cholera – Powiedziała – Widziałeś to?

Jej sutki były twarde pod cienkim, białym materiałem. Chciałem ich spróbować... chciałem spróbować jej... –

Wydaje mi się, że muszę to zdjąć, zanim zostaną plamy. To może być problem. - Podeszła

238

Tłumaczenie: Ana_fifty

do zlewu i, niech to szlag, zdjęła swój top. Moją ostatnią logiczną myślą było przekręcić kurek i wyłączyć ogień, by dom nie spłonął. Szybko przeszedłem przez kuchnię i złapałem ją w pasie. –

Mam dla ciebie większy problem.

Dokładnie wiedziała o czym mówiłem, bo jej wzrok padł tam, gdzie moja erekcja napierała na dżinsy. Podniosłem ją i posadziłem na blacie, zrzucając wszystko, co było na mojej drodze na podłogę. Coś się potłukło i połamało, ale nawet nie patrzyłem, by zobaczyć, co to było – miałem to w dupie. Zamiast tego, rozpiąłem jej dżinsy i zszarpałem je z niej. Ja pierdolę. Nie miała majtek. Cofnąłem się o krok i zrzuciłem swoje własne dżinsy. –

Czy to jest to, czego chcesz?

Nie czekając na odpowiedź, przysunąłem się, a ona owinęła swoje nogi wokół mnie. –

Tak – Jej ręce znalazły drogę pod moją koszulę, a ja przejechałem kciukiem po jej sutku.

–

Proszę – Powiedziała – Proszę. Teraz.

Przesunąłem ręce po jej ciele, próbując ogarnąć fakt, że Abby była w mojej kuchni, naga, we wtorek. To naprawdę nie był mój plan. Nie chciałem jej naciskać. Dezorientować nas. –

Nie chciałem... Nie myślałem... - Zacząłem, ale jej usta znalazły się na mojej szyi.

–

Za dużo myślisz – Wyszeptała.

Cholera jasna. Przez resztę popołudnia nie będę myślał. Wziąłem jej nogi, rozłożyłem je szerzej i pchnąłem w nią. Kąt był dość szeroki, poruszyłem więc biodrami i pchnąłem w nią głębiej. –

Och cholera, tak. Więcej – Powiedziała, gdy wycofałem się – Więcej proszę.

Uderzałem w nią, gdy siedziała na blacie, pchając mocniej, chcąc głębiej. Próbując dać jej to, czego chciała, biorąc to, co mi dawała. Jej głowa uderzyła o szafkę i zwolniłem moje ruchy. To nie było po jej myśli. –

Mocniej – Błagała – Proszę, mocniej.

–

Kurwa, Abigail – Złapałem ją mocno i pchałem w nią jeszcze dalej.

–

Jeszcze raz – Ugryzła moje ucho – Cholera, jeszcze raz. 239

Tłumaczenie: Ana_fifty

Jej słowa pchnęły mnie do przodu i pracowałem swoimi biodrami jeszcze mocniej i szybciej. Tak cholernie dobrze było ją czuć. Chciałem więcej. Chciałem jej więcej. Ugiąłem nogi i uderzyłem w nią głęboko. –

Tak – Powiedziała bez tchu, z głową odrzuconą do tyłu – Dokładnie tam.

Jej słowa podniecały mnie jeszcze bardziej. –

Tu? - Pchnąłem, uderzając w ten punkt raz jeszcze – Tutaj?

Wiedziałem, że w niego uderzałem, ponieważ zaczęła stękać. Jeszcze mocniej pracowałem biodrami, kierując nas oboje w stronę uwolnienia i wsunąłem rękę pomiędzy nas, by pocierać jej łechtaczkę. –

Mocniej – Jęczała – Już prawie.

Uderzałem w nią tak mocno, jak potrafiłem, zmuszając się by nie dojść, dopóki ona tego nie zrobi. –

Ja... ja... ja... - Jąkała.

Zacisnęła się wokół mnie i pchnąłem tak głęboko, jak to możliwe, dochodząc w niej, moje mięśnie się trzęsły aż w końcu pozwoliłem, by mój orgazm mnie ogarnął. Nie mogłem mówić przez kilka minut. Dokoła nas kuchnia była zabałaganiona, risotto wystygło, a kurczak przypuszczalnie się przypiekł. Nie mogło mnie to jeszcze mniej interesować. –

Cholera – Powiedziałem, gdy odzyskałem głos – To było...

Niewiarygodne. Cudowne. Wspaniałe. –

Wiem – Odparła – Zgadzam się.

Podniosłem ją z blatu i postawiłem na nogach. W szafce obok piekarnika trzymałem świeże ręczniki, więc wziąłem jeden i delikatnie ją wytarłem. Niewiarygodne, cudowne i wspaniałe, tak. Ale nie mogło się powtórzyć.

240

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 28

Nuciłem pod nosem tego wieczoru, gdy przygotowywałem kolację. Może padający od kilku dni śnieg nie był najgorszą rzeczą na świecie. Jak dotąd, rzeczy układały się dobrze. Wczesnym popołudniem trochę oglądaliśmy z Abby telewizję. Gdy się znudziliśmy wiadomościami i pogodą, poszliśmy do biblioteki. Abby siedziała przed kominkiem, a ja przy moim biurku – udając, że pracuję, a tak naprawdę czytając kolekcje z cytatami Szekspira. Apollo łaził za nami, gdziekolwiek nie poszliśmy, a Abby i ja wychodziliśmy z nim na dwór na zmianę. Miałem zamiar otworzyć jedną z bezetykietowych puszek. Zamknąłem oczy, mając nadzieję na najlepsze, i, jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, przygotuję smakowity włoski sos pomidorowy, Abby siedziała za mną przy stole kuchennym, popijając w kieliszku czerwone wino. Byłem zdziwiony, że zdecydowała się siedzieć w kuchni, podczas gdy ja gotowałem. Zazwyczaj bowiem pozostawała w bibliotece. Gdy podniosłem do ręki otwieracz do konserw, stanęła za mną na palcach, by zerknąć na zawartość puszki. –

Tylko sprawdzam – Powiedziała.

Puszki bez etykiet – kto by przypuszczał, że mogą przyciągnąć i zwrócić naszą uwagę w taki sposób, w jaki to zrobiły? Odłożyłem otwieracz i powoli podniosłem wieczko. –

Pomidory – Powiedzieliśmy jednocześnie, gdy czerwone owoce pojawiły się na widoku.

–

A niech to – Powiedziała Abby – Liczyłam na piklowane krowie ozory, albo inne pogrążające części ciała.

Nabiłem pomidora na widelec. –

Raczej rozczarowujące, nie sądzisz?

–

Nie – Z powrotem stanęła normalnie, przestając się nachylać – Bo lepiej jest wiedzieć.

Zawsze lepiej jest wiedzieć. Powiedz jej, nagabywał mnie mój wewnętrzny głos. –

Masz rację – Odparłem – A poza tym to oznacza dla nas przepyszną kolację. Przelałem pomidory do czekającego na nie garnka. Zapach soku pomidorowego dołączył

do zapachu już przysmażonej cebuli i pieczarek. Abby nie wróciła do stołu, zamiast tego stała za 241

Tłumaczenie: Ana_fifty

mną. Spojrzałem po blacie, widząc ją tam, przypominając sobie słowa, które mówiła, gdy ją wziąłem. Mocniej. Proszę, mocniej. –

Pachnie super – Powiedziała, znów zaglądając mi przez ramię.

Jeśli się odwrócę, będę miał ją nagą w mniej, niż dziesięć sekund. –

Idź usiąść – Powiedziałem – Chciałbym zjeść choć jeden gorący posiłek w ciągu dnia.

Nie ruszyła się. –

Śniadanie było ciepłe, i obiad był gorący – Przez moment się zastanowiła – No zasadniczo ta część przed jedzeniem była gorąca.

–

Abigail.

–

No siadam – Zamarudziła, odchodząc – Siadam.

Sięgnąłem w dół, by dyskretnie ułożyć moje spodnie, podczas gdy kontynuowałem mieszanie drugą ręką. Sos dochodził dobrze, ale potrzebował trochę czasu, by ugotować się całkowicie. Gdy to się stanie, przygotuję talerze, może wziąłbym kolejną butelkę... –

Wiesz – Powiedziała – Miałeś dzisiaj przełomowy dzień.

–

Czyli co? - Zapytałem, nie bardzo wiedząc, do czego ona zmierza.

–

Otworzyłeś jedną ze swoich bezetykietowych puszek – Odparła, a moje ciało się zrelaksowało – Wydaje mi się, że powinno się to uczcić.

–

Co ci chodzi po głowie?

Przywdziała swój szelmowski uśmiech. Kłopoty. Ta kobieta to było nic innego tylko kłopoty. –

Nagi piknik w bibliotece?

A nie mówiłem? Włączyłem palnik pod czajnikiem. –

To jest twój sposób na świętowanie?

–

Powinnam przygotować chleb do kolacji – Powiedziała.

Co? Chleb? O czym ona mówiła? Czy to znaczyło, że nie będzie nagiego pikniku? –

Zrobiłaś już wystarczająco dużo jak na jeden dzień. - Powiedziałem. Ale tak czy siak zróbmy więcej.

–

Tak – Odpowiedziała bardzo poważnym tonem – To jest mój sposób na świętowanie.

Dzięki Bogu. 242

Tłumaczenie: Ana_fifty

Dobrze. Nagi piknik w bibliotece. Za pół godziny.

–

Wyskoczyła jak poparzona od stołu. –

Idę wszystko przygotować.

–

Dodatkowe koce są w bieliźniarce – zawołałem za nią, jak wychodziła.

Nałożyłem makaron na nasze talerze i potem nalałem na niego chochlą sos pomidorowy. Nagi piknik w bibliotece... Plan zniknął. Znowu. Ale czy to miało znaczenie? I co z tego, jeśli będziemy uprawiać seks? To była jej biblioteka. Robiliśmy to tam wcześniej. W sumie nic się nie zmieniło, dlaczego dzisiaj miałoby być inaczej? Głos Todda zabrzmiał w mojej głowie. Relacja taka jak wasza... całkowitej szczerości i zaufania. Zignorowałem głos Todda. To był czas na piknik. Rozebrałem się w pralni i wszedłem do biblioteki. Grube koce pokrywały podłogę, a pół tuzina poduszek leżało na środku biblioteki. A Abby... Abby siedziała na środku tego wszystkiego – jej długie włosy muskały czubki jej sutków, podparta jedną nogą, ukazując jej nagie, śliskie... –

Potrzebujesz pomocy? - Zapytała.

Przełknąłem. Głośno. –

Nie, dam sobie radę. Pozwól mi to postawić, a ja przygotuję dla nas coś do picia. Więcej wina?

Wycieczka do chłodnej piwniczki na wino była dokładnie tym, czego potrzebowałem, by się trochę ostudzić. –

Tak, poproszę.

Podziałało. Krótki spacer w dół do piwniczki z winami ostudził moje ciało na tyle, by utrzymać mojego kutasa w ryzach. Wróciłem do Abby i nalałem nam po kieliszku. Patrzyłem jak nabrała pełen widelec makaronu i spróbowała mojego bezetykietowego sosu pomidorowego. Natychmiast wzięła drugi kęs, a potem trzeci. –

To jest znakomite – Powiedziała, nawijając kolejny widelec – Wyrazy uznania dla szefa 243

Tłumaczenie: Ana_fifty

kuchni. –

Za puszki bez etykiet! - Powiedziałem, podnosząc mój widelec i próbując utrzymać moje oczy z dala od jej ust i innych części ciała.

–

Za puszki bez etykiet! - Powtórzyła, podnosząc swój.

Ale co do diabła?! Jakimś cudem bezetykietowy sos pomidorowy przefrunął krótki dystans z jej widelca na mojego... Gapiłem się na to. –

Rzuciłaś sos pomidorowy na mojego penisa.

Próbowała się nie roześmiać. –

Ups.

–

Zabierz. To. Stamtąd.

Podniosłem oczy. Nawet nie próbowała ukryć uśmiechu. –

Połóż się. - Wzięła mój talerz i położyła go obok.

Szaleństwo. Jakimś sposobem wyobrażałem sobie, że seks wydarzy się po kolacji. –

Abigail.

Pchnęła moje ramiona. –

Chcesz, żebym użyła serwetki?

Kurwa, nie. Chciałem, aby to zlizała. Położyłem głowę na jednej z poduszek i zamknąłem oczy, gdy jej ręka przejechała po mojej klatce. –

Sos, Abigail.

Jej palce trąciły moje sutki. –

Zmierzam tam.

–

Zmierzaj tam. Szybciej.

Nie słuchała. Zaczęła przy mojej piersi i nie spieszyła się, skubiąc mnie w dół, liżąc i muskając zębami wzdłuż rzeźby mojego brzucha. A potem mnie ugryzła, tuż pod pępkiem. Zacisnąłem pięści. W końcu dotarła tam, gdzie jej chciałem i dmuchnęła ciepłym powietrzem w główkę mojego kutasa. Ona się ze mną kurwa droczyła. Moje ciało zatrzęsło się w oczekiwaniu jej ust na mnie. A potem w końcu, w końcu, wysunęła swój język i polizała mnie. 244

Tłumaczenie: Ana_fifty

Cholera. Nie przestawaj. Nie przestała, ale nie wzięła mnie w swoje usta. Zamiast tego, bawiła się ze mną, ssąc tylko mój czubek w swoich ustach, liżąc mnie i pociągając resztę mojej długości swoimi rękoma. Doprowadzała mnie do szaleństwa z potrzeby, by pchnąć mojego kutasa w dół jej gardła, ale pozostałem nieruchomo, zaciskając pięści po bokach. Nagle, w momencie kiedy się tego najmniej spodziewałem, wzięła mnie głęboko w gardło. Wzięła całą moją długość w swoje usta i zrelaksowała się tak, że uderzyłem w tył jej gardła. –

Kurwa – Powiedziałem.

Wypuściła mnie. –

Mogę przestać.

–

Cholera, nie – Odparłem – Przesuń te nóżki tutaj. Chcę zasmakować tej słodkiej cipki.

Obróciła swoje ciało. Idealnie. Złapałem jej biodra, ustawiając nasze ciała w pozycji 69 i pchnąłem głęboko w nią język, uwalniając swoją potrzebę zaspokojenia jej. –

Mmmmm – Polizałem jej łechtaczkę – Słodsza niż najlepsze wino. I zamierzam pić z ciebie tak długo, aż nie zostanie ani jedna kropla.

I tak po prostu zacząłem to robić, podczas gdy ona znów włożyła mnie głęboko w gardło. Nasze ruchy były lustrzane, ona lizała mnie i podgryzała, naśladując mnie samego. Jej zęby przejeżdżały w dół mojego kutasa za każdym razem, gdy ja skubnąłem jej łechtaczkę. Polizałem ją znowu i poruszyła biodrami, przybliżając je do mojej twarzy. Przekręciłam nas na bok, abyśmy mieli lepsze dojście do siebie nawzajem. Mogłem pchać głębiej w jej usta w ten sposób. Odpowiedziała mi, poruszając się na moim języku. Wepchnąłem w nią trzy palce i zajęczała wokół mojego kutasa. Podoba ci się, co? Lizałem jej łechtaczkę i poruszałem w niej palcami. Próbowałem sięgnąć miejsca, które znalazłem w ostatni weekend, ale to było trudne w pozycji, w której byliśmy. I wtedy przesunęła swój palec z moich jaj na mój tyłek, i instynktownie pchnąłem mocniej w jej usta. Ruch jej ust na moim kutasie był niesamowity. Niewiarygodny. Wiedząc, że sprawiam jej przyjemność w tym samym czasie, czując jej poruszające się biodra na moich palcach, to tylko

245

Tłumaczenie: Ana_fifty

sprawiało, że pchałem w nią mocniej. Znów jęknęła, wysyłając wibracje wzdłuż mojej długości i zassałem jej łechtaczkę w ustach, delikatnie drażniąc ją zębami. Abby zatrzęsła się a potem napięła, gdy intensywność jej orgazmu ogarnęła ją. Delikatne ją ugryzłem, i szczytowała drugi raz, biorąc mnie głębiej w usta. Jęknąłem, gdy mój własny orgazm we mnie uderzył, doszedłem w jej ustach, a ona połknęła wszystko. Złożyłem delikatny pocałunek na jej wydepilowanej cipce i sięgnąłem w dół, by przyciągnąć ją do mnie. Trzymałem ją w drżących jeszcze ramionach. –

Kolacja jest zimna – Powiedziała przy mojej piersi.

Przejechałem ręką w dół jej pleców. –

Chrzanić kolację.

Ewentualnie, ale jednak, posadziłem nas oboje. –

Musimy coś zjeść.

Pytanie tańczyło w jej oczach, ale nie powiedziała nic głośno. Tak, Abby. Tym razem jedzenie. Podałem jej talerz i wziąłem swój. Makaron nie był bardzo zimny, ale mogłem sobie jedynie wyobrazić, jak smakowałby gorący. Chociaż, gdybym miał wybierać pomiędzy gorącym spaghetti a Abby... cóż, Abby wygrywała za każdym razem. Jej twarz była cała skoncentrowana, a ona marudziła nad jedzeniem. Nad

czym się tak

zastanawiała? Spojrzała w górę, a ja szybko spojrzałem z powrotem na swój talerz. –

Jak długo jesteś dominem? - Zapytała.

Ach. Chciała zadawać osobiste pytania. Cień niepokoju ścisnął mi żołądek. –

Prawie dziesięć lat.

–

Miałeś dużo uległych?

Zaobrożowanych czy nie? I zdefiniuj słowo mieć. Ale wybrałem najprostsze wyjście. –

Myślę że to zależy od twojej definicji słowa dużo.

Przewróciła oczami. –

Wiesz, co mam na myśli.

Chociaż cieszyło mnie, że czuła się na tyle swobodnie by zadawać mi pytania, musiałem wyłożyć kilka zasadniczych zasad. 246

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Nie mam nic przeciw tej rozmowie, Abigail. To twoja biblioteka. Ale pamiętaj o tym że to, że ty zadajesz pytanie, nie znaczy, że na nie odpowiem.

I znów, wyraz zdeterminowania pojawił się na jej twarzy. –

Dobrze powiedziane.

–

Więc pytanie odrzucone.

Jej kolejne pytanie zaskoczyło mnie. –

Byłeś kiedyś uległym?

Wróciłem myślami do mojego czasu z Paulem, do różnych scen, w które mnie wprowadzał, do kilku razy, gdy mu służyłem. Nasza relacja nie była seksualna, ale on wiedział, że domin musi doświadczyć bycia uległym. –

Tak – Powiedziałem, a jej oczy zrobiły się wielkie. - Ale nie przez jakiś konkretny czas, tylko w scenie czy dwóch. - Dodałem szybko.

O dziwo, nie zadała mi dalszych pytań odnośnie tych scen. –

Czy któraś z twoich uległych użyła kiedyś słowa bezpieczeństwa?

–

Nie – Odpowiedziałem, chcąc zobaczyć jej reakcję.

–

Nigdy?

–

Nigdy, Abigail.

Pierwsza odwróciła wzrok. –

Popatrz na mnie – Powiedziałem, bo chciałem, by usłyszała prawdę w tym, co jej powiedziałem – Wiem, jak nowa w tym jesteś i pytam cię, czy kiedykolwiek zmusiłem cię do czegoś, czego nie mogłaś udźwignąć?

Znałem odpowiedź, zanim się odezwała, ale chciałem by podążała za moim tokiem myślenia. –

Nie – Odparła.

–

Czy byłem uprzejmy, cierpliwy i opiekuńczy? - Pytałem – Dbałem o wszystkie twoje potrzeby?

–

Tak.

–

Myślisz, że nie byłem uprzejmy, cierpliwy i opiekuńczy w stosunku do moich poprzednich uległych? Że nie dbałem o ich wszystkie potrzeby?

Zrozumienie pojawiło się w jej oczach. –

Och. 247

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Zaczynam z tobą powoli, ponieważ widzę to jako długoterminową relację, ale jest tyle rzeczy, które możemy razem zrobić – Przesunąłem palcem w dół jej ramienia, znów wyobrażając ją sobie w moim pokoju zabaw – Tyle rzeczy, które twoje ciało jest w stanie unieść, a ty jeszcze o tym nie wiesz. I jak nauczysz się mi ufać, ja nauczę twoje ciało tych wszystkich rzeczy.

Głośno przełknęła, a jej skóra pokryła się gęsią skórką. –

Muszę nauczyć się twoich granic, więc pracuję z tobą powoli. Ale jest tyle, tyle sfer, które mamy jeszcze do odkrycia. - Objąłem jej nadgarstek i ścisnąłem – A ja chcę odkryć je wszystkie. - Wystarczy, West – Czy to odpowiada na twoje pytanie?

–

Tak.

–

Jeszcze jakieś pytania?

Wyprostowała plecy. –

Skoro twoje uległe nie użyły swoich słów bezpieczeństwa, jak skończyły się relacje?

Czy naprawdę powinienem jej powiedzieć, jak Beth odeszła, ponieważ nie mogłem dać jej tego, czego chciała? Czy wykrzyczałaby mi słowo bezpieczeństwa? –

Tak jak kończą się wszystkie inne. - Powiedziałem, udzielając jej bezpiecznej odpowiedzi – Zaczynaliśmy się oddalać i nasze drogi się rozchodziły.

–

Miałeś kiedyś romantyczną relację z kobietą, która nie była twoją uległą?

Cholera niech weźmie tę Elainę. Gdy ją dorwę w swoje ręce... –

Tak - Odpowiedziałem po prostu.

Para brązowych oczu zerknęła na mnie. –

I jak poszło?

Nie poszło. To był straszny błąd. Ja byłem strasznym błędem. Ja, Nathaniel West, który nigdy w niczym nie zawodził, zawiódł Melanie. –

Ty teraz tutaj jesteś – Powiedziałem, znów grając bezpiecznie – Czy to retoryczne pytanie?

–

Melanie?

To było to. Powinienem zadzwonić do Elainy po kolacji. Nie powinna się wtrącać i opowiadać Abby wszystkiego o moim prywatnym życiu. –

Ile Elaina ci powiedziała? 248

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Że Melanie nie była twoją uległą.

Odetchnąłem z ulgą. Elaina raczej nie wiedziała, dlaczego Melanie i ja zerwaliśmy, prawda? –

Wolałbym zostawić moje przeszłe relacje w przeszłości. - Powiedziałem – To co zrobiliśmy czy czego nie zrobiliśmy z Melanie nie dotyczy ciebie i mnie.

Spojrzała w dół, przesuwając swój zapomniany makaron z jednej strony talerza na drugą. Zasmuciłem ją. –

Abigail. Gdybym chciał być z Melanie, to byłbym. Ale jestem tutaj z tobą.

–

Miałeś kiedyś z Melanie nagi piknik?

Nagi piknik z Melanie? Próbowałem to sobie wyobrazić. Na podłodze Nathanielu? Bez ubrań? Żartujesz, prawda? Powiedz mi, że żartujesz. –

Nie – Odparłem – Nigdy.

Uśmiechnęła się triumfująco. –

Jeszcze jakieś pytania? - Zapytałem.

–

Nie w tej chwili.

Dzięki Bogu. Bo choć tak bardzo chciałem zadowolić Abby, która czuła się na tyle odważna, by zadawać mi pytania, to były rzeczy, o których nie byłem gotów dyskutować. I wciąż jeszcze miałem półtorej tygodnia, zanim będę musiał.

249

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 29

Elaina odebrała po drugim sygnale. –

Cześć – Powiedziała.

–

Elaino Grant Welling – Powiedziałem moim najlepszym zasadniczym tonem.

–

Co? Co zrobiłam?

–

Gdybym chciał, by Abby znała szczegóły mojej relacji z Melanie, powiedziałbym jej.

Podszedłem do okna w mojej sypialni i spojrzałem w

dół, gdzie Abby i Apollo bawili się na

zewnątrz. Chciała go zabrać na dwór, zanim położy się do łóżka, co było dobre, ponieważ chciałem aby była poza domem, gdy będę rozmawiał z Elainą. –

A, to.

–

Tak, to.

–

Nie powiedziałam Abby niczego poza tym, że Melanie nie była twoją... - Zatrzymała się na moment – Abby ci powiedziała.

–

Nie mam nic przeciw temu, że wiesz o moim stylu życiu. Mam coś przeciwko wtrącaniu się w nie.

–

Jak moje powiedzenie Abby, że Melanie nie było uległą ma się do wtrącania?

Ponieważ Abby chciała wiedzieć, dlaczego relacja moja i Melanie nie zadziałała. Chciałaby wiedzieć, dlaczego przeszedłem od bycia dominem do bycia „normalnym”, a potem z powrotem do bycia dominem. –

Wtrącasz się za każdym razem, gdy mówisz mojej uległej coś, czego ja postanowiłem jej nie mówić.

–

Twojej uległej?

–

Tak, mojej uległej.

–

Tylko tym dla ciebie jest?

–

Co to ma znaczyć, do diabła? Nie masz zielonego pojęcia co to znaczy mieć uległą. Spojrzałem z powrotem za okno i zobaczyłem jak Abby sięgnęła w dół, by pogłaskać Apolla po głowie. Westchnąłem. Moja walka nie dotyczyła Elainy. - Nie chcę z tobą o tym dyskutować. Nie masz pojęcia, co pociąga za sobą mój styl życia, a ja nie czuję potrzeby 250

Tłumaczenie: Ana_fifty

dzielić się z tobą dziś wieczorem takimi detalami. –

Po prostu myślałam, że ona mogłaby być kimś więcej pewnego dnia. Myślałam, że mogłaby być... wyjątkowa.

Kimś dla mnie wyjątkowym. Zamknąłem oczy. –

To moje życie, Elaino – Odparłem – Pozwól mi się nim zająć.

–

Wiem. Przepraszam. Nie będę się wtrącać.

Rozłączyliśmy się po jeszcze krótkiej rozmowie o śnieżycy. Zapytała, czy chciałbym rozmawiać z Toddem, ale zaprzeczyłem. Uchyliłem ciut okno. Wystarczająco, by trochę zimnego powietrza wpadło do pokoju, ale oczywiście, przyniosło to również ze sobą śmiech Abby. Jej śmiech wypełnił mnie ciepłem, mimo tego, że zimne powietrze mnie przeszyło. Podszedłem do łóżka i usiadłem. Kiedy to wszystko stało się takie niejasne? Dlaczego w ogóle pozwoliłem Abby wejść do mojego życia? O ile prostsze byłoby zatrzymać ją tym, kim była – kimś o kim marzyłem, ale nigdy nie spotkałem. Kimś, kogo obserwowałem, ale do kogo nigdy się nie zbliżyłem. Ona zbliżyła się do ciebie. Chciała cię. Chciała mnie jako domina, a ja właśnie powiedziałem jej w bibliotece, że rozpoznałem i spełniałem wszystkie jej potrzeby, a to nieprawda. Nie zawsze byłem uprzejmy, cierpliwy i opiekuńczy. Zawiodłem ją tak samo, jak zawiodłem Melanie. Może nawet bardziej. A ona wciąż tu jest. Ponieważ o niczym nie wie. Jęknąłem i wyrzuciłem moje ręce w powietrze. Nie umiałem już jasno myśleć. Nic nie miało sensu. Nic. Miałem półtorej tygodnia, by stanąć przed nią w prawdzie, i zamiast decydować jak najlepiej jej to powiedzieć, spędzałem czas czytając Szekspira i piknikując nago. Usłyszałem odgłos kroków wchodzenia po schodach i wstałem, by spotkać ją przy drzwiach. Apollo wpadł pierwszy do mojego pokoju i wcisnął swój zimny nos w moją otwartą dłoń. Abby weszła za nim. –

Jest cały mokry – Powiedziała – Usiłowałam go wysuszyć, ale...

Apollo podniósł swoją mokrą łapę i położył na moje kolano i poczułem wilgoć przez spodnie. –

Nic nie pomoże przy takiej pogodzie – Odpowiedziałem – Dzięki za wyprowadzenie go.

251

Tłumaczenie: Ana_fifty

Pogłaskała go ostatni raz. –

Lubię się z nim bawić. Jest bardzo śmieszny – Odwróciła się do wyjścia.

Nie chciałem niczego więcej, jak wziąć ją w ramiona i powiedzieć jej wszystko. Wyszeptać jej do ucha, jak bardzo jej pragnąłem. Jak bardzo jej potrzebowałem. Powiedzieć jej, że była moim jednym procentem, moim kimś wyjątkowym. Kurwa, jak bardzo chciałem ją pocałować. –

Abigail?

Odwróciła się i spojrzała na mnie w oczekiwaniu. –

Tak, proszę pana?

Użyłeś niewłaściwego imienia, popierdoleńcu. Jeśli chciałeś, by uwierzyła, że jest twoim jednym procentem, powinieneś powiedzieć do nie Abby. Nic nie potrafisz zrobić dobrze. I dlatego właśnie nie powinienem nawet próbować. –

Dobranoc – Wyszeptałem.

Delikatny uśmiech ukazał się na jej twarzy. –

Dobranoc.

Następnego ranka pozostałem w swoim pokoju, dopóki nie usłyszałem jej w kuchni. Rzuciłem moją książkę na stolik nocny i zszedłem, by do niej dołączyć. Słońce wpadało przez okno kuchenne, pięknie oświetlając Abby, która tańczyła po całej podłodze z widelcem w ręce. Wszedłem do kuchni i oparłem się o blat. –

„Jej czoło jasne jak róża ranną myta rosą”29 - Powiedziałem i uśmiechnąłem się złośliwie.

Przestała tańczyć i nonszalancko podeszła do kuchenki, by przerzucić bekon. –

„Czary wypływają z twoich ust”30.

Podobało jej się. Chciała zagrać. –

„Świat jest teatrem, aktorami ludzie” – Odparłem - „Którzy kolejno wchodzą i znikają.”31

–

„To życie tylko cieniem jest przelotnym, nędznym aktorem” - Wzięła jajka z kuchenki i nałożyła je łyżką do miski - „co przez swą godzinę na scenie świata pawi się i puszy, i milknie potem”32

To był moment, by wyciągnąć ciężką amunicję. Podszedłem do kuchenki, gdzie musiała na mnie 29 William Szepspir „Poskromienie złośnicy”, Akt 2. Scena 1. tłum. Leon Ulrich 30 W.S. „Henryk V”, Akt 5., Scena 2. moje tłumaczenie :) 31 W.S „Jak wam się podoba”, Akt 2, Scena 7, tłum. Leon Ulrich. 32 W.S. „Makbet”, Akt 5. Scena 5., tłum. Leon Ulrich.

252

Tłumaczenie: Ana_fifty

spojrzeć. W najbardziej dramatycznej pozie jaką umiałem przyjąć położyłem jedną rękę na piersi, a drugą wskazałem na okno. –

„Lecz cicho! Co za blask strzelił tam z okna! Ono jest wschodem, a Julia jest słońcem! Wnijdź, cudne słońce, zgładź zazdrosną lunę, Która aż zbladła z gniewu, że ty jesteś Od niej piękniejsza.”33

Zaśmiała się i ten dźwięk sprawił, że moje serce rosło. Co to było, o co się tak bardzo martwiłem? Nie mogłem już sobie przypomnieć. Z poważnym wyrazem twarzy, spojrzała na mnie. –

„Stworzono osły, aby nas nosiły, ciebie więc również.”34

Poskromienie Złośnicy??? –

- „Kobiety stworzono aby nas nosiły, ciebie więc również.”35 - Odparowałem cytując następną linijkę, nie mogąc zatrzymać dumy w moim głosie.

Wyłączyła palniki, przestawiając patelnię na podstawkę i odwróciła się, by stanąć ze mną twarzą w twarz. –

„Nie ma innego poza kobiecym powodu: Myślę o nim bardzo, bo bardzo myślę o nim.”36

Zaśmiałem się. Cholera, była naprawdę dobra. A mnie wyczerpywały się szekspirowskie cytaty. Miałem jeszcze jeden. Nie umiałem znaleźć tego, który nazwał by ją jędzą, ale ten był prawie tak samo dobry. –

„O wiarołomna niewiasto! O łotrze, Uśmiechający się, bezczelny łotrze!.”37

–

Nazwałeś mnie łotrem?!

–

A ty mnie dupkiem.38

–

Remis?

33 W.S. „Romeo i Julia”, Akt 2. Scena 2. tłum. Jan Kasprowicz. 34 W.S. „Poskromienie złośnicy”, Akt. 2, Scena 1, moje tłumaczenie, bo mi się oficjalne nie podobało ;) 35 j.w. 36 W.S. „Dwaj Panowie z Werony”, Akt 1, Scena 2, moje tłumaczenie. 37 W.S. „Hamlet”, Akt 1, Scena 5, tłum. Józef Paszkowski. 38 Ang. ass – u Szekspira znaczył jeszcze osioł, w dzisiejszych czasach to po prostu dupek :)

253

Tłumaczenie: Ana_fifty

Udawałem, że się nad tym zastanawiam. –

Tym razem, ale cieszę się że widzisz, że cię doganiam.

Przeniosła bekon na tacę. –

Zgadzam się. Ale mówiąc o doganianiu mnie, muszę dziś skorzystać z twojej siłowni. Mam do przebiegnięcia kilka mil na twojej bieżni.

–

Ja też muszę pobiegać – Jej bekon wyglądał perfekcyjnie, dokładnie w sam raz chrupki, ale nie spieczony. Podkradłem kawałek – Mam dwie bieżnie. Możemy poćwiczyć razem.

Posprzątałem po obiedzie i udałem się do biblioteki. Tak jak się spodziewałem, Abby siedziała zwinięta na podłodze, z Apollem obok niej i książką na kolanach. Usiadłem przy małym biurku. Pomiędzy pieczarkowym risotto, a nagim piknikiem wczoraj nie zrobiłem zbyt wiele. Otworzyłem mój laptop i zacząłem odpowiadać na e-maile. Kilka godzin później zadzwonił mój telefon. Spojrzałem na wyświetlacz. Jackson. –

Jackson – Powiedziałem, obserwując jak Abby wstała i wyszła z biblioteki.

–

Nathaniel – Wyszeptał Jackson – Cześć.

Dopasowałem się do jego głosu. –

Dlaczego szepczesz?

–

Nie chcę, żeby Felicia usłyszała.

O nie. Czyżby coś się stało? Spojrzałem za okno – śnieg stopniał odrobinę. Jeśli coś złego stało się pomiędzy Felicią i Jacksonem, w zasadzie będzie w stanie wrócić do swojego mieszkania. Przez moment zastanowiłem się, czy Abby chciała zostać aż do weekendu i nie wracać do domu... –

Nathaniel? - Zapytał Jackson.

–

Przepraszam, Co mówiłeś?

Zaśmiał się nerwowo. –

Mam zamiar to zrobić.

Za nic nie mogłem załapać, o czym on do mnie mówił. –

Zrobić co?

Jego głos zrobił się jeszcze cichszy. –

Mam zamiar zaproponować.

–

Zaproponować co? 254

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

No weź. Ogarnij się. Oświadczyć się. Mam zamiar zapytać Felicię, czy za mnie wyjdzie.

–

Naprawdę? - Skoncentrowałem się na ekranie komputera przede mną, gdy jego słowa do mnie dotarły – Naprawdę?

–

To szaleństwo, nie? - Nawet nie zaczekał na moją odpowiedź. - Ale to się wydaje takie właściwe. Wiem, że po prostu takie jest. Wszyscy zawsze pytają, skąd to możesz wiedzieć. Cóż, po prostu to wiem.

Moje serce zaczęło walić. Wiesz to? Tak po prostu? To było takie proste? Pytasz siebie, czy to jest właściwe, a potem bum i już wiesz? –

Uch, Jackson... ja... - Wyjąkałem – Nie wiem co... gratulacje.

–

Dzięki stary. Słuchaj, nie mów Abby. Niech Felicia ją zaskoczy.

–

Rozumiem, że zakładasz, że powie tak.

–

Powie tak, ja to wiem.

Gdy się rozłączyliśmy, nastawiałem samego siebie na bitwę, która nadchodziła. Część mnie wiedziała, że nie mogłem mieć normalnego związku, ale druga część desperacko chciała tego spróbować. Wziąłem stertę papierów z biurka i zanurzyłem się w nich, nie specjalnie wiedząc nawet, co czytam. Nie jesteś normalny i nigdy nie będziesz, mówiłem do siebie. Zaakceptuj to i pogódź się z tym. Sprawy z Abby idą teraz dobrze. Po co to rujnować? Ona jest szczęśliwa. Ty jesteś szczęśliwy. Ciesz się tym, co masz. Przekartkowałem papiery. Weź się w garść, West. To, że Jackson i Felicia mają zamiar się pobrać niczego nie zmienia. Jest dla ciebie jak brat. Powinieneś być szczęśliwy. I byłem. Byłem szczęśliwy z powodu Jacksona i Felicii. Ale dlaczego nie mogłem... –

Nathanielu West.

255

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 30

Moja głowa strzeliła do góry. Co, do diabła? Jeszcze tego mi brakowało. Jakby to już nie było wystarczająco pogmatwane. Abby zdecydowała, że teraz właśnie był dobry moment, by wsunąć się do biblioteki i odezwać się do mnie po imieniu? Czy nie powiedziałem jej, że ma się do mnie zwracać proszę pana w trakcie tygodnia? Zmrużyłem oczy i wróciłem myślami do przeszłości – tak, tak było. To była jedna z zasad, o którym powiedziałem jej w niedzielę rano. Nigdy celowo nie łamała moich zasad, więc o co jej do cholery chodziło? –

Zakładam, że przeprosisz za tę uwagę, Abigail? - Zapytałem.

–

Nie mam takiego zamiaru – Przeniosła swoje ręce zza pleców i pokazała mi pudełko słodyczy, które trzymałem w kuchni – Co to jest?

Kurwa. Ten dzień stawał się coraz bardziej zaskakujący. Nazwała mnie moim imieniem z powodu słodyczy? Naprawdę? Może cała ta sytuacja potrzebowała ostrego wyjaśnienia. Położyłem papiery na biurku i popatrzyłem na nią. –

To są batoniki czekoladowe, Abigail. To właśnie napisane jest na pudełku.

Nie poruszyła się, więc wstałem. –

Wiem, co to jest, Nathanielu. To co chcę wiedzieć, to co one robią w kuchni?

Ten dzień nie tylko robił się coraz bardziej zagmatwany, to się robiło coraz bardziej popieprzone. Dlaczego do kurwy Abby pytała mnie, po co trzymam słodycze w kuchni? –

A co cię to obchodzi? - Zapytałem.

Potrząsnęła pudełkiem przede mną. –

To moja sprawa, ponieważ nie mieszczą się w twoim planie posiłków.

Nie w moim planie? Nie miałem planu posiłków, To ona miała plan... Och. Oooch. 256

Tłumaczenie: Ana_fifty

Chciała zabawić się w scenkę. Nie miałem cienia wątpliwości, że Abby nigdy nie chciała być dominą, ale jeśli chciała trochę pograć. Cóż... Część mnie wiedziała, że to było niebezpieczne, rozmywając granice tak daleko. Ale inna część mnie chciała zobaczyć, jak daleko ona się posunie. Powiedziałem jej, że mój pokój oraz pokój zabaw nie będą dostępne w tygodniu. Gdzie ona to przeniesie? Co planowała? Jest tylko jeden sposób, by się o tym przekonać. –

Myślisz, że stworzyłam cały ten plan dla twojego dobrego samopoczucia, bo nudzę się i nie mam nic lepszego do roboty? - Zapytała, a w jej oczach pojawiło się zwycięstwo

–

Odpowiedz mi. Moje słowa z tej nocy, kiedy ją ukarałem. Rozprostowałem ramiona i spuściłem je wzdłuż ciała. –

Nie, Mistress.

Westchnęła dramatycznie. –

Miałam plany na ten wieczór, ale zamiast tego musimy go spędzić w moim pokoju, pracując nad twoją karą.

Nie byłem pewien, co planowała, ale w tym momencie, wcale mnie to nie obchodziło. Abby i ja pracujący razem nad czymkolwiek całe popołudnie to będzie coś zachwycającego. –

Przepraszam, że cię zawiodłem, Pani.

–

Będzie ci jeszcze bardziej przykro, kiedy z tobą skończę. Idę na górę do swojego pokoju. Masz dziesięć minut, żeby do mnie dołączyć.

Odwróciła się i wyszła z pokoju. Spojrzałem na dół na Apolla i uśmiechnąłem się. –

Apollo, idź do kuchni.

Przechylił głowę na jedną stronę i podniósł łapę w powietrze. –

Mówię poważnie.

Z ciężkim westchnieniem wyszedł z biblioteki i zostałem sam. Rzecz jasna, moje myśli były wszędzie. Co zamierzała Abby? Na jak wiele jej pozwolę? Gdybym był w prawdziwej scenie, w której byłbym uległym, wszedłbym do jej pokoju nagi. Ale skoro tak nie było, postanowiłem zostawić ubrania na sobie.

Gdy wchodziłem po schodach, myśli szalały mi po głowie. Potrzebowałem planu. Musiałem zdecydować, jak długo i na co dokładnie pozwolę Abby. Kiedy odpuszczę i powiem stop na jej 257

Tłumaczenie: Ana_fifty

małą grę. Ale jak mogłem planować nie wiedząc, co ona planowała? Jej słowa wypowiedziane w kuchni wróciły do mnie: Za dużo myślisz. Oczywiście miała rację. Za dużo myślałem. Więc tego wieczoru nie będę myślał. Pozwolę sobie działać na wyczucie – będę spontaniczny. Byłem w stanie dać radę wszystkiemu, co Abby zaplanowała, i w każdym momencie, w którym bym tego potrzebował, mogłem powiedzieć stop. To proste, kiedy o tym myślisz. Stała przy nogach swojego łóżka, ubrana w srebrną koszulę nocną, którą miała na sobie, gdy założyłem jej obrożę. Teraz wyglądała jeszcze piękniej, jeśli to w ogóle możliwe. Skrzyżowała ramiona i tupała nóżką. –

Co masz mi do powiedzenia od siebie, Nathanielu?

Nathanielu. Sposób w jaki wymawiała moje imię. Sposób, w jaki wychodziło z jej ust. Opuściłem głowę, dzięki czemu nie pokazywałem, jaki to wywarło na mnie wpływ. –

Nic, Pani.

–

Popatrz na mnie.

Nie. Proszę. Nie. Wszystko, tylko nie to. Gdy na nią spojrzę, będzie wiedzieć. Dowie się wszystkiego. Niczego już przed nią nie ukryję. No ale w końcu, nie chciałem już niczego ukrywać. Byłem już tak zmęczony ukrywaniem. –

Nie jestem Panią – Powiedziała – Jestem boginią. - Zepchnęła suknię ze swoich ramion, eksponując więcej tego cudownego ciała – Powinnam być ubóstwiana.

Prawda jej słów odurzyła mnie momentalnie. Miała rację. Nigdy nie miała większej racji. Była boginią. Powinna być wielbiona. Dziś wieczorem, nie zrobię nic więcej jak tylko udowodnię jej to. Pokażę jej, co mi dokładnie zrobiła, sprawiła jak ja się czułem. Może, w odpowiedzi, pokaże mi, jak ja na nią działałem. Porzucając kompletnie moją rolę, podszedłem do niej, zmniejszając dystans między nami. Delikatnie wziąłem ją w ramiona i posadziłem nas oboje na jej łóżku. Patrzyłem jej głęboko w oczy. Co to była za rzecz, którą czułem za każdym razem, gdy patrzyłem na nią? Co, jeśli zrobiła mi coś, czego nikt inny nie zrobił? Co zrobiłem, ze zasłużyłem na to, co mi 258

Tłumaczenie: Ana_fifty

dawała? Jedyne rzeczy, które wiedziałem z pewnością, to to, że była moim jednym procentem i niech będę przeklęty, jeśli dłużej będę temu zaprzeczał. Jakby w odpowiedzi na to, moje ręce sięgnęły jej twarzy i pogłaskałem jej policzek. –

Abby – Wyszeptałem, ciesząc się z wolności, które zawierało jej imię – Och, Abby.

Powiedzieć to, wypowiedzieć jej imię... Jak coś tak prostego pobudzało całe moje istnienie? Czyżbym w końcu znalazł to, czego szukałem przez całe życie? Była moja, a ja byłem jej i gdyby świat miał się skończyć w tej sekundzie, umarłbym wiedząc tę najświętszą prawdę. I wciąż, pragnąłem więcej, potrzebowałem więcej, potrzebowałem... Jej usta. Dotknąłem jej ust moim kciukiem. –

„Składa pocałunek pożądania...”

Nie mogłem dokończyć. To było zbyt dużo. Moje ciało trzęsło się z trudu pozostania tam, gdzie byłem. Jako mój jeden procent, wiedziała oczywiście co miałem na myśli. Czego nie byłem w stanie powiedzieć. –

„...na ustach”. - Dokończyła. Nie mogłem się już dłużej powstrzymywać. Zbyt długo zaprzeczałem sam sobie.

Wmówiłem sobie, że całowanie uczyni naszą relację zbyt personalną, stworzyłem zasadę, która nie miała znaczenia i której nie mogłem się poddać. Nie mogłem już nic na to poradzić. Przysunąłem się bliżej, zmuszając się, by się nie spieszyć, by cieszyć się i czcić ten moment. Byłem tak blisko, mógłbym jej zasmakować, mogłem czuć jej oddech, ciepło przy jej ustach. Wciągnąłem głęboko powietrze, a potem, bardzo delikatnie, dotknąłem jej warg moimi. Och, Boże. Z pewnością moje ciało nie potrafiło wyrazić radości, którą byłem wypełniony w środku. I z pewnością ta krucha ludzka powłoka nie była przygotowana, by odczuwać tak głębokie emocje. Ale moje serce wciąż biło w mojej piersi, więc uspokoiłem samego siebie i pocałowałem ją znów. I wciąż żyłem, albo raczej zacząłem żyć. Nie byłem pewien, która z tych dwóch rzeczy się działa. Wiedziałem, że nigdy nie będę miał jej dość. Nigdy nie zmęczą mnie jej usta na mnie lub sposób, w jaki czułem ją w swych ramionach. Zachłanny bydlak we mnie błagał o więcej, to było 259

Tłumaczenie: Ana_fifty

za mało, tylko dotknięcie jej ust, musiałem ją pochłonąć. Musiałem pozwolić jej pochłonąć mnie. Objąłem jej twarz rękoma, bu uspokoić nas oboje i pocałowałem ją znów. Dłużej. Ale wciąż delikatnie – była boginią, która powinna być ubóstwiana i ja nie byłem niczym innym, jak kornym uczniem czekającym na życzliwość jej dotyku. Mój język muskał kontur jej ust, smakując i drażniąc. Rozchyliła swoje wargi nieznacznie, a moje serce ścisnęło się w zaskoczeniu. Zaszczyciła mnie tym honorem. Po tym wszystkim, co od niej wziąłem, ona wciąż chciała dać mi więcej. Od razu wiedziałem, że jej smak wyryje się w mojej pamięci na tak długo, jak długo będę żył. Włożyła ręce w moje włosy, przyciągając mnie bliżej i jęknąłem. Rozpięła moją koszulę bez przerywania pocałunku, bardzo szybko zsunęła ją z moich ramion i przebiegła rękami po mojej klatce. O, Boże. Tak, Abby. Dotknij mnie. W końcu przekonałem samego siebie by odsunąć się i wstałem, obserwując ją, gdy zdejmowałem swoje spodnie. Wyciągnęła do mnie ramiona. –

Kochaj mnie, Nathanielu.

Miłość? Czy to było to? Kochałem Abby? To było to, co Jackson miał na myśli? To, co mieli Todd i Elaina? Z pewnością nie. Nikt wcześniej z pewnością nie przeżywał emocji tak intensywnych. Ale jeśli miłość była jedyną drogą, by to opisać, to musiało być to. Miłość. Kochałem Abby. Byłem takim głupcem. –

Zawsze Abby – Podniosłem ją i przyciągnąłem do siebie raz jeszcze – Zawsze.

Delikatnie ułożyłem nas na łóżku, całując ją znów, pozwalając prawdzie moich uczuć do niej ogarnąć nas oboje. Tym razem, inaczej niż zawsze, nie było wypowiedzianych słów, ponieważ żadne słowa nie były potrzebne. To było tak, jakbym dotykał jej pierwszy raz. Nawet jej ręce na moim ciele były nowe. Dotykanie, pieszczenie i odkrywanie - tak, ale kryło się nowe znaczenie za każdym dotknięciem i pieszczotą. Kocham cię, mówiły moje palce, gdy gładko zjeżdżały w dół jej ramion.

260

Tłumaczenie: Ana_fifty

Kocham cię, odpowiadały jej palce, gładząc moje plecy. Jej wargi tańczyły przy moich, nasze usta poruszały się razem w nieprzerwanej i niepohamowanej miłości. Nasze połączenie było wolne i rozmyślne. Zamknąłem oczy, gdy emocje wezbrały znów we mnie, bo to było zbyt wiele niż mogłem unieść. Całe moje życie widziałem seks i używałem go w znaczeniu fizycznej przyjemności. Upewniałem się, że moje partnerki i uległe otrzymywały tę przyjemność w odpowiedzi, ale to było wszystko – przyjemność bez znaczenia. Teraz znałem prawdę. Seks mógł być, powinien być czymś o wiele więcej. To powinienem być ja używający mojego ciała nie tylko do przynoszenia przyjemności lub osiągania jej, ale do pokazania miłości, do dawania miłości, do dawania siebie. Ta prawda wybuchła we mnie, gdy się uwolniłem i łza spłynęła po moim policzku.

Po wszystkim, przyciągnąłem ją do piersi. Głaskałem jej włosy, niezdolny by trzymać od niej ręce z daleka. Z westchnieniem zadowolenia obróciła się i położyła swoją głowę nad moim sercem i w ciągu kilku chwil zasnęła. Sen nie przyszedł do mnie łatwo. Zamiast tego rzeczywistość świata spadła na mnie. Co myśmy zrobili? Co ja zrobiłem? Zamknąłem oczy i desperacko próbowałem zatrzymać uczucie, które miałem kilka minut temu. Ale nie byłem wystarczająco silny i demony powróciły. Znienawidzi mnie za to, co teraz będę musiał zrobić. Znienawidzi mnie, kiedy odkryje, że byłem z nią nieszczery. Może zostałaby ze mną przez jakiś czas, ale w końcu nie będzie czuła nic poza litością, a wiedziałem, że nie będę mógł znieść jej litości. Jej oczy będą się robiły ciemniejsze z każdym mijającym dniem, gdy będzie odkrywała, że nie będę mógł być tym, kim chciałaby, żebym był. I co znaczyło moje wcześniejsze objawienie? Czy moje całe życie jako domin było czymś mniej, niż powinno być? Jak mogłem rozpoznać kim byłem z tym co czułem? Zacisnąłem moje ramiona wokół śpiącego ciała Abby. Jak mógłbym zaoferować jej mniej, niż zasługiwała? I gdy zapadała noc, wiedziałem. 261

Tłumaczenie: Ana_fifty

Kochałem ją. Zrobiłbym wszystko, absolutnie wszystko, dla niej. Pozwoliłbym jej odejść.

262

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 31

Spojrzałem nad głową Abby na zegarek na stoliku nocnym – druga w nocy. Zostały mniej więcej cztery godziny, zanim będę musiał opuścić jej łóżko. Zamknąłem oczy i próbowałem przelać całe jej jestestwo do pamięci. Oddychałem głęboko i wdychałem słodki zapach jej włosów, pochyliłem głowę i zachwycałem się kwiatowym zapachem jej skóry. Przesunąłem ręką w dół jej pleców, przypominając sobie, jak wyginała się przy mnie, usiłując przyciągnąć mnie bliżej, gdy kochaliśmy się, jak jej ciało trzęsło się, gdy fala za falą rozkoszy obmywała nas oboje. Teraz jej ciało było zrelaksowane w spokoju snu, podczas gdy moja ręka poruszała się w górę i w dół, zgodnie z jej miarowym oddechem. Podniosłem rękę i położyłem na karku przy jej szyi. Jej skóra była taka miękka, taka nieskazitelna. Perfekcyjna, tak jak i cała reszta. Jej usta uformowały się w perfekcyjne „O”, gdy spała. Przysunąłem głowę tak, że moje usta prawie dotykały jej, ale zatrzymałem się – nie miałem więcej prawa całować jej ust. Nie z tym, co planowałem zrobić za kilka krótkich godzin. Zamiast tego, delikatnie pocałowałem jej szyję. Smakowała seksem i potem, słodko-gorzkie przypomnienie, czego razem doświadczyliśmy. –

Przepraszam – Wyszeptałem przy jej skórze – Nie wierzę w ani jedno słowo, które powiem, mam tylko nadzieję...

Przestałem. Miałem nadzieję na co? Że ona zrozumie? Nie mogłem tego oczekiwać. Że pewnego dnia mi wybaczy? Może. Może, za kilka lat. Miałem nadzieję, że nie zostanie zraniona? Nie byłem aż tak ślepy i głupi by myśleć, że jej nie zranię. Wiedziałem, że będzie zraniona. A może mała część mnie miała nadzieję, że ona będzie wiedziała, że nie będę miał tego na myśli? Byłem pewien, że będzie ze mną walczyć, ale ostatecznie, wiedziałem co sprawi, że mnie opuści. Nie zapracowałem na moją reputację zimnego drania przypadkowo. Zamknąłem oczy, gdy gorące łzy mnie ogarnęły. Ja ja to zniosę? I jak będę mógł jej to zrobić? 263

Tłumaczenie: Ana_fifty

Ponieważ to było, to co najlepsze. Niczego nie byłem pewien po zeszłej nocy – czy powinienem kontynuować mój styl życia, co zrobi Abby gdy powiem jej prawdę – gdy powiem jej, jak ją oszukałem, jak ją okłamałem, bawiłem się jej naiwnością. Nie miałem prawa prosić jej, by została ze mną, gdy będę próbował to wszystko poukładać. Będzie lepiej dla nas obojga, jeśli odejdzie. Gdy zmuszę ją, by odeszła. To będzie najbardziej podła rzecz jaka kiedykolwiek zrobiłem, ale robiłem to dla Abby. Westchnęła we śnie i wtuliła się mocniej w moje objęcia. Spojrzałem znów na zegarek – jeszcze dwie godziny. Dwie godziny, by rozkoszować się nią w moich ramionach.

O szóstej powoli wysunąłem się spod niej i położyłem jej plecy na łóżku. Stanąłem obok i patrzyłem, jak głębiej zakopała się pod przykrycie. Musnąłem ustami jej czoło i

dławiłem się

słowami, które desperacko chciałem powiedzieć. Zapomnij o tym. Nie masz prawa, by jej to powiedzieć. Ale krzyczałem w mojej głowie. Kocham cię. Kocham cię. Kocham cię.

Zszedłem do kuchni i zaparzyłem kawę. Nie dlatego, że jakąkolwiek chciałem, ale dlatego że ten normalny, codzienny akt uspokajał mnie. Wziąłem Apolla na dwór i wypuściłem na dziedziniec. Moi pracownicy, zajmujący się podwórzem i ogrodem byli tu dzień wcześniej i odśnieżyli drogę, więc Abby będzie mogła wrócić do domu. Nawet gazety zostały dostarczone, wziąłem je więc do środka i usiadłem przy stole w jadalni, a potem gapiłem się na pierwszą stronę przez pół godziny, zanim uświadomiłem sobie, że nie przeczytałem ani jednego słowa. Zamknąłem oczy i skupiłem się na tym, co musiałem zrobić, co miałem powiedzieć. Niedługo potem usłyszałem nad głową odgłos jej stóp. Słuchałem, jak szła korytarzem, a potem, chwilę później, zeszła po schodach. Poszła najpierw do biblioteki. Najczęściej w poranki mijającego tygodnia to tam zaczynałem mój dzień – niecierpliwy, by być w jej pokoju i blisko wszystkiego, co było jej. Była coraz bliżej. Usłyszałem ją w kuchni. Jej kroki się zatrzymały. Zaraz będzie w jadalni. 264

Tłumaczenie: Ana_fifty

Otworzyłem gazetę na przypadkowej stronie i udawałem, że czytam. Weszła sekundę potem. –

Cześć – Powiedziała od drzwi.

Zamknąłem oczy. Przedstawienie czas zacząć. Obniżyłem jedną stronę gazety. –

O, jesteś.

Jej widok mnie zachwycił. Była jeszcze piękniejsza w porannym świetle, włosy w lekkim nieładzie, wargi pełne i opuchnięte. Chciałem rzucić gazetę, wziąć ją w ramiona i całować do nieprzytomności. –

Tak sobie myślę, że dziś będziesz mogła wrócić do domu. - Powiedziałem.

Zmarszczyła czoło. –

Co?

Odłożyłem gazetę. –

Drogi są czyste. Nie powinnaś mieć żadnych problemów z dotarciem do domu.

Zmarszczki się pogłębiły. Mogłem zobaczyć, jak próbowała zrozumieć, co do niej mówiłem. –

Ale czemu miałabym wracać do domu? - Zapytała - Przecież wrócę tu jutro wieczorem.

Skupiłem się na punkcie pomiędzy jej oczami. –

Odnośnie tego. Będę w biurze przez większość weekendu, próbując się wygrzebać po tej zamieci. Najlepiej dla ciebie będzie nie przyjeżdżać w ten weekend.

To było kłamstwo. Miałem kilka telefonów do wykonania, ale nic tak pilnego, co zatrzymałoby mnie na cały weekend. –

W którymś momencie będzie musiał wrócić do domu – Powiedziała.

–

Nie przez dłuższy czas – Zatrzymałem się. Powiedz to. Spraw, by odeszła. - Abigail.

Wciągnęła oddech, tak jakbym wymierzył jej policzek. –

Dlaczego mnie tak nazwałeś?- Wyszeptała.

–

Zawsze nazywam cię Abigail – Słowa same ze mnie wypływały. W środku byłem martwy.

–

Ostatniej nocy nazwałeś mnie Abby.

Ostatniej nocy... O, Boże... Zmusiłem się by to ciągnąć. 265

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

To była scena.

–

Co masz na myśli?- Zapytała.

–

Zamieniliśmy się. - Myślałem, że kłamstwa będą łatwiejsze, gdy je wypowiem, ale nie były. Każde wbijało nóż

w moje serce i zabijało część mnie, gdy wypływało z moich ust -

Chciałaś żebym mówił do ciebie Abby. –

Nie zamieniliśmy się.

Ciemność. Ciemność i śmierć pochłaniały mnie. –

Zrobiliśmy to. To było to, czego chciałaś, gdy przyszłaś do biblioteki ze słodyczami.

–

Taka była moja pierwotna intencja – Powiedziała i wiedziałem, że nawet nie była blisko, żeby się poddać – Ale wtedy mnie pocałowałeś. Nazwałeś mnie Abby. Spałeś w moim łóżku. Całą noc.

Skończ to. Teraz. Zsunąłem ręce ze stołu i zacisnąłem je w pięści tak mocno jak umiałem. Zrób to. Wziąłem głęboki oddech. –

I nigdy nie zaprosiłem cię do swojego.

Moje słowa trafiły w sedno. Ból przeszył jej twarz. –

Kurwa, nie rób tego.

–

Uważaj na język.

–

Nie masz pieprzonego prawa zwracać mi uwagi, kiedy siedzisz tu próbując udawać, że ostatnia noc nic nie znaczyła. - Zacisnęła pięści – To, że coś zmienia się dynamicznie to nie znaczy, że to źle. Przyznaliśmy się do kilku rzeczy, i co z tego? Ruszmy naprzód. To nas uczyni lepszymi.

–

Czy kiedykolwiek cię okłamałem, Abigail?

Teraz kłamałem. Samo nazywanie ją Abigail było kłamstwem. Ale wygrywałem. Uszkodzenia zostały zrobione. Już niedługo. Bardzo niedługo. Wytarła swój nos. –

Nie.

–

Więc dlaczego myślisz, że robię to teraz?

–

Bo jesteś przerażony. Kochasz mnie i to cię przeraża. Ale wiesz co? To jest w porządku. Ja 266

Tłumaczenie: Ana_fifty

też jestem trochę przerażona. –

Nie boję się – Kolejne kłamstwo – Jestem zimnym sukinsynem. Myślałem, że o tym wiedziałaś.

Zamknęła oczy i jej ramiona opadły. To był koniec. Poddała się szybciej niż myślałem, że to zrobi, ale ostatecznie, może tak było lepiej. Widziałem jej determinację. Jej ręce sięgnęły do jej szyi i znów zmuszałem się wewnętrznie by nad sobą panować. Obroża upadła na stół z metalicznym odgłosem. –

Terpentyna.

Słowa, które przeczytałem w książce odbiły się we mnie echem. Terpentyna. Terpentyna w ogniu. Widziałam je wszystkie pochłonięte.

267

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 32

Planowałem to. Spodziewałem się tego. Ale wciąż, coś tak ostatecznego jak ona zdejmująca swoją obrożę i to jak ta obroża wyglądała jakby była uszkodzona, gdy tak leżała na stole. Nie mogłem zdjąć z niej oczu. Nie mogłem się zmusić, by spojrzeć na Abby z nagą szyją. Już nie jest twoja. Zamknąłem oczy by ukryć ból. Nie mogłem o tym jeszcze myśleć. Miałem jeszcze rolę do odegrania. –

Bardzo dobrze, Abigail. - Powiedziałem, w końcu na nią patrząc – Jeśli to jest to, czego chcesz.

–

Tak – Odparła – Jeżeli zamierzasz twierdzić, że poprzednia noc nie była niczym więcej niż pieprzoną scenką, to jest to, czego chcę.

Wiedziała. Wiedziała, że udawałem. Może to sprawi, że będzie jej to później łatwiej znieść. Skinąłem głową. –

Znam wielu dominów w okolicach Nowego Jorku. Będę bardziej niż szczęśliwy mogąc dać ci ich nazwiska.

Ostatniej nocy, szukałem w głowie różnych nazwisk. Wiedziałem, że prędzej czy później będzie potrzebowała domina, ale nie byłem w stanie zdecydować, kto byłby dla niej wystarczająco dobry. Miałem nadzieję, że pozna, iż blefowałem – bo nie miałem gotowych nazwisk, by jej je dać. –

Lub mogę dać im twoje – Dodałem.

Moja intencja była jak najlepsza, ale spojrzenie, które mi posłała – takie zranione, takie smutne. Nie rozumiała. Nie miała pojęcia, ile mnie kosztowało zaoferowanie jej nazwisk moich przyjaciół? Wyobrażenie, choć przez moment, jej w z kimkolwiek innym? –

Będę to mieć na uwadze – Wypluła.

Siedziałem tam, w ciszy, nie ruszając się. –

Pójdę po swoje rzeczy – Odwróciła się i wyszła. Gdy usłyszałem jej kroki na schodach, ukryłem twarz w dłoniach. O, Boże. Robiła to.

Zostawiała mnie. Zobaczę ją jeszcze przed wyjściem, czy też ostatni jej obraz to będzie wyraz bólu 268

Tłumaczenie: Ana_fifty

na jej twarzy, gdy moje słowa ją cięły? Apollo wstał ze swojego miejsca przy moich stopach i podniósł swoją głowę na mnie. –

Idź – Wyszeptałem – Idź do niej.

Został przy mnie. Chwilę później zeszła na dół po schodach. Apollo usłyszał ją i poderwał się, by do niej pobiec. –

Och Apollo – Powiedziała z foyer – Bądź grzecznym chłopcem.

Moja głowa opadła i ciągnąłem rękami za włosy. To było gorsze niż najgorszy koszmar. –

Będę za tobą tęsknić – Powiedziała do mojego psa – Nie mogę tu dłużej zostać, więc się nie zobaczymy. Ale bądź grzeczny i... obiecaj mi, ze zaopiekujesz się Nathanielem, dobrze?

Szloch wyrwał się z mojej piersi. Jej ostatnie myśli były o mnie. Drzwi frontowe otworzyły się i zamknęły. Znalazłem w sobie resztkę sił, jakie miałem i wstałem na nogi. Miałem jeszcze jedno zadanie do zrobienia jako domin Abby – zobaczyć jak bezpiecznie dociera do domu.

Kilka godzin później, po tym, jak jechałem za nią przez całą drogę do miasta bez jej wiedzy, wszedłem do mojego pustego domu. Stało się. Odeszła. Wszedłem do foyer, moje kroki odbijały się echem w ciszy. Nawet, gdy Abby wyjeżdżała w niedziele, dom nigdy nie wydawał się taki opuszczony. To dlatego, że ona nigdy nie wróci. Teraz dom zawsze będzie wydawał się pusty. Nie umiałem unieść tej pustki; musiałem sprawić, by zniknęła. Apollo zaglądał zza mnie, tak, jakby oczekiwał tego, że Abby wejdzie, ale tylko rzuciłem na niego okiem, gdy poszedłem prosto do biblioteki. Różne butelki stały na barku. Poszedłem prosto do nich, nie próbując się nawet rozglądać po reszcie biblioteki. Nie mogłem jeszcze znieść jej widoku. Brandy była czterdziestoprocentowym alkoholem, nie zajmie mi dużo czasu załatwienie sprawy. Szklaneczki wchodziły łatwiej, im więcej piłem. Szczerze mówiąc po trzeciej się zgubiłem. Jeśli będę wystarczająco pijany, wystarczająco dużo wypiję, może to nie będzie tak bardzo bolało. Może to nie będzie uczucie, jakby moje serce zostało wyrwane z mojej piersi. 269

Tłumaczenie: Ana_fifty

Oczywiście, to nie pomogło. To tylko sprawiło, że ból był większy. Apollo usiadł obok mnie i zawył. –

Dobbbrzejes, Apollo – Wymamrotałem gdy napełniłem kolejną szklankę – Tak jeslepiej. Zaufaj mi.

Pokój lekko wirował, więc zatoczyłem się do skórzanej sofy i runąłem na nią. Więcej. Potrzebowałem więcej. Brandy nawet nie rozpaliła tego, co było w środku. Usłyszałem jak szklanka spadła na podłogę a potem... nic.

Promienie słoneczne wpadały przez okno i oślepiały mnie a ja mrużyłem oczy. Coś poruszyło się za zasłonami. Odwróciło się do mnie. –

Abby? - Wydusiłem z siebie.

Niewysłowiona radość przebiegła przez moje ciało. Usiadłem. –

Abby! - Mój głos stał się silniejszy.

Uśmiechnęła się do mnie. –

Wiedziałem, że mi nie uwierzysz. Wiedziałem. I wróciłaś. Och, Abby. Tak bardzo cię kocham. Przepraszam, że ci tego wcześniej nie powiedziałem.

Wstałem, by wziąć ją w ramiona. W końcu. W końcu będę mógł jej powiedzieć wszystko. Podeszła do mnie, wciąż się uśmiechając. Patrzyłem na nią, zauroczony. Światło słoneczne migotało wokół niej. Jej suknia była piękna i unosiła się dokoła niej, gdy szła. Poruszała się z gracją, tak, jakby szła w powietrzu. 39 Gdy stanęła przede mną, podniosłem rękę do jej policzka. Jej skóra. Taka idealna. Pogłaskałem go. –

Wybaczysz mi?

Potaknęła. Upadłem na ziemię przed nią. –

Przepraszam Abby. Tak bardzo przepraszam. - Muskałem jej stopy i całowałem je – Dziękuję ci. Dziękuję ci, że wróciłaś.

Możliwości tego, czym moglibyśmy być, jak moglibyśmy być, przebiegły mi przez głowę. 39 No nie wytrzymam – zastanawiam się, czy to była tylko brandy, bo wygląda na to, jakby się dobrze najarał :P

270

Tłumaczenie: Ana_fifty

Jakkolwiek będziemy razem, jakkolwiek będziemy nad tym pracować, będzie dobrze. Najważniejsza rzecz, to to, że byliśmy razem. W ostateczności tylko to się liczyło. Ostatni raz zaszlochałem i wytarłem oczy. Podniosłem na nią wzrok i stała tam, patrząc w dół na mnie i uśmiechając się. Powoli wstałem na nogi. –

Abby.

Nasze usta spotkały się delikatnie. Smakowała jeszcze słodziej, niż to zapamiętałem. Jęknąłem i przyciągnąłem ją bliżej. Wtuliła się w moje objęcia, owijając się wokół mnie. Czy to nie było dziwne, że nic nie mówiła? Nie powinna mówić? Ale mogliśmy porozmawiać później, prawda? Mieliśmy mnóstwo czasu na rozmowy. Pocałowałem ją mocniej, biorąc jej głowę w moje ręce i zanurzając palce w jej włosy. Dlaczego niczym nie pachniała? Jej palce tańczyły na moich plecach, drażniąc mnie. Odsunąłem się. Zająłem moje miejsce na kanapie i poklepałem puste miejsce koło mnie. –

Tutaj. Usiądź. Pozwól mi powiedzieć ci wszystko.

Potrząsnęła głową. –

Proszę, Abby.

Cofnęła się o krok. –

Jest za późno.

–

Powiedziałaś, że mi wybaczyłaś. Wróciłaś.

–

Za późno, Nathanielu.

Kolejny krok w tył. –

Ale chcę ci powiedzieć – Błagałem – Muszę ci powiedzieć. Poczekaj. Nie zostawiaj mnie.

Zrobiła kolejny krok w tym, prawie do okna – i znów potrząsnęła głową. –

Abby? - Zawołałem, ale zniknęła – Abby?

Zasłony zafalowały. –

Abby, wróć! Abby, kocham cię!

Coś ciepłego i miękkiego i mokrego polizało mój policzek. Otrząsnąłem się wybudzony i usiadłem. Apollo zawył i polizał mnie jeszcze raz. Rozejrzałem się po bibliotece. 271

Tłumaczenie: Ana_fifty

Pusta. To był sen. Pieprzony sen. Nie wróciła. Uwierzyła mi i nigdy nie wróci. Odepchnąłem Apolla i sięgnąłem po moją szklankę. Gdzie ona była? Wstałem i moje buty wdepnęły w roztrzaskane odłamki szkła. Kurwa. Zostawiłem je poszedłem nalać sobie kolejną szklaneczkę brandy. Wziąłem duży łyk i znów upuściłem szkło na podłogę. Patrzyłem, jak rozbiło się na setki kawałków. Tak jak moje życie. Tak jak moje serce. Tak jak ja zniszczyłem Abby. Napełniłem nową szklankę i wychlałem w ciągu kilku chwil. Spojrzałem znów w okno – to, przy którym stała Abby w moim śnie. Tak jakbym spodziewał się, że tam będzie. Że pojawi się w powietrzu. Tak, jakby miała wpłynąć do mojego domu i prosto

do biblioteki, jak gdybym nie

rozerwał jej pieprzonego serca na strzępy. To było tak, jakbym patrzył na bibliotekę przez jakąś gęstą mgłę. Wszystko było zamazane i zniekształcone. Mój umysł, tak mi się wydawało, mój umysł pracował z najwyższą jasnością, ponieważ pamiętałem każdą sekundę jaką kiedykolwiek spędziłem z Abby w bibliotece. Tam, na podłodze, gdzie mieliśmy nasz nagi piknik. Tam, na kanapie, gdzie rozebrała się dla mnie do naga. I tam, na ławce do fortepianu, gdzie wzięła mnie po tym, jak dla niej grałem. Złapałem za włosy i pociągnąłem. Może, jeśli zmuszę się wystarczająco mocno, będę mógł wyrwać te wspomnienia na zawsze z mojej głowy. Obrazy w mojej głowie mieszały się ze sobą – Abby i ja w bibliotece, ja grający dla niej na fortepianie, Abby czytająca, stojąca przy regale z poezją, róża, którą jej dałem... Nigdy nie zapytała mnie o tę różę. Czemu? Czy to miało znaczenie? Musiała coś wiedzieć o róży. Ona kurwa wiedziała wszystko. Wiedziała o Melanie, na miłość boską. Mój telefon zawibrował. Wyjąłem go z kieszeni i zerknąłem na ekran. 272

Tłumaczenie: Ana_fifty

Jackson? Nie chciałem z nim gadać. Rzuciłem telefon na podłogę, a moje oczy skanowały bibliotekę. Kominek był pusty. „Widziałam je wszystkie pochłonięte.” Biblioteka potrzebowała ognia. Pochłonie kurwa wszystko – fortepian, kanapy, pierdoloną poezję. Wszystko. Roześmiałem się. To nie potrwa długo. Brandy na podłodze powinna pomóc. A teraz. Gdzie znaleźć zapałki? Zataczając się poszedłem do kuchni, nie bardzo rozumiejąc, dlaczego podłoga nie utrzymuje tego samego kierunku co ja. Przez to trudniej mi się szło. Wyszarpnąłem szufladę i cała zawartość wysypała się na podłogę. Coś stuknęło gdzieś w innym pokoju. Spojrzałem znad bałaganu. Abby? Nie. Abby odeszła i nigdy nie wróci. Ból w moim sercu nigdy się nie zagoi. Musiałem sam się tym zająć. A, tak. Moje palce owinęły się wokół pudełka z zapałkami. Dokładnie to, czego potrzebowałem. Wziąłem zapałki i próbowałem wrócić do biblioteki. Potrzebowałem trochę pomocy ze strony ściany, tak, bym mógł pójść wzdłuż korytarzem. Usłyszałem za sobą kroki. –

Nathaniel? - Zawołał Jackson.

Zaśmiałem się. Mógł do mnie dołączyć w ogniu. Udawałem, że go nie słyszę i usiłowałem iść dalej. –

Nathaniel?

Cholera, szybki był. Jak dotarł do mnie tak szybko? Odwróciłem się. Byliśmy tuż przy wejściu do biblioteki. –

Gr... gratul... - Machnąłem zapałkami w powietrzu – Szystkieg najlepszzzz z okazjjjii... - Co to było za słowo? - Taaaa...

–

Ja pierdolę – To chyba powiedział Jackson – Ale jesteś nawalony.

Odwróciłem się i wszedłem do biblioteki. –

Co ty robisz? - Zapytał.

273

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Palę.

–

Palisz co? - Gnał za mną.

–

Bib..liotekę.

Złapał mnie za ramiona i obrócił. –

Co ty robisz to kurwy nędzy? Co ty zrobiłeś z tym miejscem?

Roześmiałem się. –

Nathaniel... kurwa – Potrząsnął mną – Przestań się śmiać. Przerażasz mnie.

Przestałem się śmiać i usiłowałem skupić się na jego twarzy. Musiałem wypowiedzieć kolejne zdanie na głos. –

Ona... zos... zostawiła... mnie.

Ból w moim sercu eksplodował i zatoczyłem się w kierunku kanapy, ale ostatecznie poślizgnąłem się na brandy. Szkło wbiło mi się w kolana. Tak. Tak było lepiej. Ból w kolanach. Nie taki zły jak ból w moim sercu, naprawdę. Usiłowałem podeprzeć się ręką o podłogę, żeby pomogła mi wstać, ale ostatecznie tylko wbiłem sobie szkło w dłoń. Wyciągnąłem rękę do Jacksona. –

Cholera jasna, Nathaniel.

Potrząsnąłem głową. –

Ona nigd... nie wrciiiiii.

Pokój pogrążył się w ciemności.

Było ciemno gdy obudziłem się ponownie. Przez ułamek sekundy wszystko było w porządku w moim świecie, ale potem znów wszystko do mnie wróciło i uderzyło we mnie. Abby odeszła. Na zawsze. Nie umiałem zdecydować, co bolało mnie mocniej – głowa czy serce. –

Nathaniel? - Jackson skądś zapytał.

Moja głowa bolała jak diabli, ale moje serce zdecydowanie było bardziej poranione. Usiłowałem usiąść, ale pokój wirował zbyt szybko i z powrotem się położyłem. Gdzie ja byłem? Obróciłem głowę. Salon. Jackson musiał mnie przetransportować do salonu. –

Obudziłeś się? - Zapytał. 274

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Myślę, że to zdecydowanie na to wygląda, gdy ktoś ma otwarte oczy – Otwarcie oczu bolało, naprawdę, więc zamknąłem je z powrotem – Gdzie jest mój drink?

–

Odstawiłem go i...

–

Dlaczego?

–

Dlaczego co?

Otworzyłem jedno oko. –

Dlaczego odstawiłeś mojego drinka?

–

Myślę, że miałeś już dość.

–

To ja zdecyduję, kiedy będę miał dość – Otworzyłem drugie oko. A, tak. Tam był – siedział w fotelu.

–

Gdy wszedłem do domu, próbowałeś podpalić bibliotekę.

–

A ty mnie powstrzymałeś? - Naprawdę próbowałem podpalić bibliotekę? Nie pamiętałem tego.

Abby odeszła i w moim sercu była wielka ziejąca dziura. To pamiętałem. –

I dlatego właśnie nigdy więcej nie pozwolę ci pić – Podniósł mojego pilota od telewizora i zmienił kanał w telewizji.

–

Miałeś kiedyś kobietę, która cię zostawiła?

Spojrzał na mnie kątem oka. –

Żadnej więcej brandy.

–

W takim razie skorzystam z czerwonego wina – Powiedziałem – Jest dobre na serce.

Nie próbował mnie powstrzymać. Przez kilka kolejnych dni większość czasu spędzałem zamroczony alkoholem. Tak było lepiej. Gdy byłem wystarczająco pijany, zapadałem w tak głębokie odrętwienie, że Abby nie nawiedzała mnie w snach. Najgorzej było, gdy się budziłem. Gdy się budziłem, widziałem ją wszędzie. Inaczej niż w snach, wiedziałem, że naprawdę nie było jej w domu, ale mogłem ją poczuć. Mogłem ją wyczuć wszędzie – w kuchni, w salonie, we foyer. Zostawiła swój trwały ślad w prawie każdym pomieszczeniu w moim domu. Nigdy więcej nie postawiłem już stopy w bibliotece, poza tym pierwszym dniem i 275

Tłumaczenie: Ana_fifty

odmówiłem spania w mojej sypialni. Odkąd Jackson nalegał, by zostać ze mną, pozwoliłem mu zająć mój pokój i przeniosłem się do gościnnego na końcu korytarza, z daleka od obu: i mojego i pokoju Abby. Przynajmniej tam nie miałem wspomnień po Abby. Jackson zadzwonił w poniedziałek do Sary w moim imieniu i powiedział jej, że nie będzie mnie przez kilka dni. Nie wiem za bardzo, jakiej użył wymówki. Naprawdę mnie to nie obchodziło. Pieprzona firma mogła sama sobie radzić. Wiedziałem, że rozmawiał z Lindą – czasem go słyszałem. Nigdy nie przyjechała, więc mogłem sobie tylko wyobrazić, co jej powiedział. Nienawidziłem, kiedy rozmawiał z Felicią w mojej obecności. Nienawidziłem tego i kochałem to. Kochałem to, ponieważ to była jakby więź z Abby. Nienawidziłem, ponieważ to była jakby więź z Abby. Zastanawiałem się, jak sobie radziła. Jackson nigdy mi nie powiedział, a ja nigdy nie pytałem. Nigdy nie

wspominał o niej w rozmowach ze mną. Gdy widział, że

przysłuchiwałem się rozmowie, wychodził z pokoju albo się rozłączał. Tak chciałem móc wszystko zrobić jeszcze raz od początku. Gdybym tylko mógł zadzwonić tego pierwszego dnia i porozmawiać z nią, powiedzieć jej wszystko. Gdybym postawił na szczerość na pierwszym miejscu... Ale gdy tylko zaczynałem grę „gdybym tylko...”, zaczynałem znów pić i wpadałem w to niekończące się koło. Pewnego dnia w tym tygodniu, cholera wie w który dokładnie dzień, obudziłem się w salonie i usłyszałem, jak Jackson rozmawiał przez telefon. –

Nie wiem, stary – Mówił – Myślałem, że będzie z nim coraz lepiej. Ale... nie jest.

Cisza, gdy z drugiej strony ktoś mówił. –

Nie chcę przywozić tu mamy, to by tylko pogorszyło sprawę – Powiedział – No i on nie chce rozmawiać. Nie wiem, co robić, Todd. On się tylko gapi w przestrzeń, pije i śpi.

Znów cisza. –

Kto? - Zapytał – Poczekaj – Usłyszałem, jak podszedł do stolika przy kanapie i podniósł moją komórkę – Paul, mówisz?

Kurwa jego mać. Sięgnąłem po szklaneczkę, która wiedziałem, że była z boku i pozwoliłem, aby alkohol czynił, co do niego należało.

276

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Nathanielu Matthew West – Ostry, silny głos powiedział kilka godzin, może dni, później.

Udawałem, że nie słyszę. Przeżywałem właśnie jeden z piękniejszych snów. Była tam Abby, była... –

Wiem, że mnie słyszysz – Powiedział głos – Obudź się.

Przewróciłem się z boku na bok. Byłem w łóżku. Zawsze dobrze wiedzieć, gdzie się było. Łóżko było dobre. W łóżku można spać. –

Odejdź.

Było jasno, gdy obudziłem się kolejny raz. Nie lubiłem światła. Ciemność była lepsza. –

Powiedziałem Jacksonowi, że nie wolno ci więcej pić.

Ten głos zaczynał mnie wkurwiać. Czemu mnie to coś nie zostawi w spokoju? –

Odpierdol się – Powiedziałem temu czemuś.

–

Mam dobrą kawę zaparzoną na dole...

Naciągnąłem kołdrę na głowę. –

Nie chcę kawy.

–

Zabieraj swój godny pożałowania, leniwy tyłek z tego łóżka w tej chwili.

Cholera. Nie miał zamiaru się zamknąć. –

Nie mów mi, co mam robić, Paul.

–

Taaa, jasne.

–

Nie jestem dzieckiem.

–

Więc udowodnij to – Powiedział – A mówiąc o dzieciach, zostawiłem mojego nowonarodzonego syna i moją niewyspaną żonę, by być tutaj z tobą, więc lepiej wypierdalaj z tego pieprzonego łóżka, zanim sam cię z niego wyciągnę.

Pomyślałem o tym jaki mam wybór przez pięć sekund, a potem usiadłem. –

Nie pamiętam, żebyś był aż takim wrzodem na dupie.

Paul się uśmiechnął. –

Więc nie pamiętasz mnie zbyt dobrze.

Siedząc w kuchni przez kilka następnych godzin, powiedziałem mu wszystko. Wszystko o Abby i o tym jak ją poznałem, jak ją obserwowałem, a potem jak ja okłamałem. Powiedziałem mu nawet o tym beznadziejnym słowie bezpieczeństwa. Wiedział, oczywiście, jak źle ją potraktowałem po pierwszej karze, więc nie opowiadałem o tym szczegółowo. Powiedziałem mu, jak zakochałem 277

Tłumaczenie: Ana_fifty

się w niej. Jak ona zakochała się we mnie. Potakiwał z powagą, gdy szczegółowo opowiadałem mu o naszej ostatniej nocy i fatalnym poranku, gdy ją odepchnąłem. –

Wdepnąłeś w niezłe gówno, co? - Zapytał w końcu.

Owinąłem dłonie wokół kubka z kawą i pozwoliłem, by ciepło przeniknęło w moje palce. –

Tak.

–

Co więc zamierzasz z tym zrobić?

Popatrzyłem na niego. Czy on był poważny? –

Pytam się ciebie, Nathanielu. Zamierzasz siedzieć tu, jęczeć i stękać nad wszystkim, co zrobiłeś źle, czy zamierzasz być facetem i coś z tym zrobić?

–

Ona odeszła. Co tu jest do roboty?

–

Masz większe problemy niż Abby.

–

Co? - O czym on mówił? Abby była centrum wszystkiego.

–

Musisz poskładać siebie do kupy, zanim będziesz mógł naprawić sprawy z Abby – Wstał i umył swój kubek.

–

Tutaj nie ma nic do naprawiania poza sprawą z Abby – Gapiłem się na niego – Właśnie ci powiedziałem, że mnie zostawiła.

–

Z wystarczającego powodu, oczywiście – Odwrócił się od zlewu i spojrzał na mnie – Ale początkiem problemów z Abby nie było twoje oszustwo. Początkiem problemu z Abby byłeś ty. To, co czujesz do samego siebie.

Co do diabła? –

Słuchaj, nie jestem ekspertem, ale wiem, że masz silną i wspaniałą rodzinę, która zrobi dla ciebie wszystko. Czy ty w ogóle wiesz, ile Jackson zrobił dla ciebie, podczas gdy ty nie byłeś w stanie?Jak przerażony był z twojego powodu?

Potrząsnąłem głową. –

Jesteś

egocentrycznym,

małym

chłopcem,

zamkniętym

w

ciele

przestraszonego

mężczyzny – Wskazał na mnie palcem – Nadszedł czas, by dorosnąć i przyjrzeć się faktom. Więc pytam cię, Nathanielu, co masz zamiar z tym zrobić? Spuściłem głowę i patrzyłem w stół – dotknięty do głębi przekonaniem o prawdzie w jego słowach. 278

Tłumaczenie: Ana_fifty

Wiedząc, co musiałem zrobić, sięgnąłem po telefon i zadzwoniłem do Todda. –

Todd? - Zapytałem, kiedy odebrał – Możesz dać mi kilka nazwisk? Potrzebuję pomocy.

279

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 33

Todd użył swojej magii i ustawił mi spotkanie z wysoko cenionym psychiatrą już następnego dnia. Po konsultacji wróciłem do domu czując się lepiej niż kiedykolwiek, od dłuższego czasu. Dziura w moim sercu wciąż była i wciąż bolała, ale sama swoboda porozmawiania z kimś sprawiła, że poczułem się lepiej. Wszedłem do mojego foyer, a moje oczy spoczęły na pluszowej ławce – wciąż były rzeczy, na które nie byłem jeszcze gotowy. O ile mogłem czuć się lepiej, jeśli chodziło o mnie samego, wiedziałem, że było mnóstwo rzeczy do zrobienia, gdy moje zachowania dotyczyły Abby. Rzuciłem moje klucze na blat w kuchni. Paul siedział przy stole, rozmawiając przez telefon. –

Mam lot zabukowany na pojutrze – Powiedział.

Domyślałem się, że rozmawiał z Christine. Spojrzał w górę, gdy wszedłem i mrugnął do mnie. Podszedłem do lodówki i wyciągnąłem butelkę wody. Nie wypiłem ani kropli alkoholu od prawie dwudziestu czterech godzi, i nawet mimo że moja głowa wciąż bolała jak diabli, to moje widzenie i umysł były jasne. Paul przypuszczalnie potrzebował prywatności, tak myślałem, więc chciałem wyjść z kuchni, ale machnął, abym się zatrzymał. –

Gdy wrócę do domu, czekają mnie pieluchy i nocna zmiana przez tydzień? - Zapytał.

Cholera. Nienawidziłem tego, że przez moje zachowanie zabrałem Paula z dala od jego syna. –

Oczywiście, kochanie – Powiedział, śmiejąc się – Tak szybko, jak tylko nauczę się karmić piersią.

Intymność w jego głosie sprawiła, że poczułem się niekomfortowo. Myślałem o tym, żeby jednak wyjść i poczekać na niego w salonie, ale wydawało się, że rozmowa dobiega końca. –

Daj mojemu chłopakowi całusa od taty – Jego usta rozkwitły w uśmiechu – Też cię kocham – Powiedział i rozłączył się z westchnieniem.

–

Przepraszam – Powiedziałem, opierając się o blat – Christine musi mnie nienawidzić.

–

Powiedziała, że powinienem martwić się o swoje życie, jeśli szybko nie wrócę do domu.

Usiadłem przy stole. 280

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Czy to nie dziwne?

–

Co jest dziwne?

Wydawało mi się, że pytanie było oczywiste. –

Że twoja uległa mówi tak do ciebie.

–

Ona nie jest moją uległą dwadzieścia cztery godziny na dobę, siedem dni w tygodniu.

Wzruszyłem ramionami. –

Po prostu myślę, że to musi być dziwne uczucie.

–

Ponieważ przez to nie przeszedłeś.

–

Może.

Uniósł brew. –

Jesteś na to gotowy? Możemy przejść tę rozmowę, jeśli myślisz, że jesteś.

–

Jaką rozmowę?

–

Jestem wiecznym optymistą i myślę pozytywnie. Nawet, jeśli między tobą i Abby się nie ułoży, może pewnego dnia spotkasz kogoś innego.

–

Zostaw to, Paul – Przejechałem palcami przez włosy – Nie mogę teraz o tym myśleć.

–

Może nie. Ale jeśli będziesz przygotowany, możesz inaczej poprowadzić sprawy z Abby.

–

Nie umiem sobie wyobrazić bycia z kimkolwiek innym niż Abby, a nie sądzę, by kiedykolwiek chciała mnie z powrotem.

–

Powiedziałeś, że cię kochała. Jeśli to prawda, to może da ci drugą szansę. To bolało zbyt bardzo, by mieć nadzieję. Pozwolić sobie myśleć, że pewnego dnia będę

mógł być w miejscu, gdzie mógłbym naprawić sprawy z Abby. Że ona będzie w stanie porozmawiać ze mną. Kurwa, w tym momencie będę szczęśliwy, jeśli pewnego dnia

będzie

chciała na mnie spojrzeć. Oczywiście musielibyśmy być w tym samym pomieszczeniu, żeby to się stało, a nic na to nie wskazywało. –

Powiedz mi, jak wy dwoje to robicie – Powiedziałem – Jak to u was działa.

–

Na początku próbowaliśmy systemu dwadzieścia cztery godziny, siedem dni w tygodniu, i nie będę kłamał, było ciężko – Patrzył na mnie, tak jakby badał moją reakcję – To było dla mnie trudne, ponieważ nigdy nie czułem, żeby mogła się czuć kompletnie otwarta i szczera, i to było trudne dla niej, ponieważ nigdy nie czuła, że może być kompletnie otwarta i szczera. 281

Tłumaczenie: Ana_fifty

Wróciłem myślą do czasu, kiedy chciałem desperacko, aby Abby ze mną rozmawiała. Pamiętałem tę noc z przyjęciem, jak trudne było dla niej zdecydować, jaki rodzaj wina chciałaby. –

Mogę to sobie wyobrazić.

–

Więc przeszliśmy na system weekendowy. - Uśmiechnął się – To u nas lepiej działało. Sekret tkwi w tym, by znaleźć to, co będzie działało u ciebie. Co jest właściwe dla twojej uległej. To musi działać dla was obojga, jeśli w ogóle ma się udać. Znam ludzi, którzy grają jedynie raz na kilka tygodni – Wzruszył ramionami – Powtarzam, to ma działać u was.

–

I nigdy nie koliduje to z waszym małżeństwem?

–

Nie mówię, że to jest idealne, ale czym jest małżeństwo? Ciągle walczymy. Ciągle się godzimy. Czy to działa? Tak, to jest życie. I ciągle się zmienia. Musieliśmy się przeorganizować, gdy Christine zaszła w ciążę. Jestem pewien, że miną tygodnie, jeśli nie miesiące, zanim będziemy mogli wrócić do pokoju zabaw, ale to jest normalne. To jest coś, co działa u nas. I kochamy się. Chcemy tego, czego chce ta druga osoba.

Potrząsnąłem głową. –

Sam nie wiem. Jest mnóstwo ludzi którzy myślą, że to nie jest BDSM, jeśli zaangażowane są w to uczucia.

Spojrzał za siebie przez sekundę, zaczynając coś mówić, a potem przestał. W końcu odezwał się. –

Zwykle, gdy ktoś mówi że to, co mamy z Christine jest nierealne, zapraszam go do mojego pokoju zabaw, gdzie mogę pokazać, jak realne to jest. Ale ty byłeś w moim pokoju zabaw, więc nie zrobię tego – Zatrzymał się – Moją inną reakcją jest skopanie dupy każdemu, kto śmie nazwać moją żonę fałszywą uległą.

Podniosłem rękę. –

Nie nazwałem jej fałszywą. Ja po prostu powtórzyłem to, co słyszałem.

–

Wiem, i miałeś ciężki tydzień, więc mam zamiar dać ci spokój – Brzmiał jednak tak, jakby nie miał zamiaru mi odpuścić.

–

Jestem ci za to wdzięczny – Powiedziałem jakby znużony – Ale co mówisz tym, którzy myślą, że nie możesz nazywać tego BDSM?

Pochylił się przez stół i złapał moje spojrzenie. –

Czy to ma, kurwa, znaczenie, jak to nazwiesz?

–

Co? 282

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Jeśli ty i twoja uległa macie to, czego potrzebujcie fizycznie, czy to ma znaczenie, że masz to z osobą, z którą masz emocjonalny związek?

–

Ale jest trudniej?

–

Było trudniej, kiedy karałeś Abby? - Zapytał, zamiast odpowiedzieć.

–

Tak.

–

Więc to jest twoja odpowiedź. Ale pytam cię, było lepiej, gdy ją trzymałeś? Gdy to ty przynosiłeś jej rozkosz? Gdy to ona dawała ci przyjemność?

–

O, kurwa, tak.

–

Więc tak, jest trudniej – Powiedział – Ale jest również lepiej. Ostatecznie w całej tej sprawie: Ważną rzeczą, którą należy zapamiętać Nathanielu jest to, że nie znam wszystkich odpowiedzi. Wiem jedynie, co działa u mnie i Christine. Nie mogę odpowiadać za kogoś innego, ale znów, nie oczekuję, że ktoś będzie odpowiadał za mnie,

–

Więc nie ma dla ciebie znaczenia, jak inni ludzie to nazywają.

–

Ostatecznie nie – Odparł. Musiał zauważyć moje zakłopotanie. - Nie jesteś jeszcze kompletnie na to gotowy. Być może trochę przedwcześnie zacząłem ci o tym mówić. Poklepał moją dłoń – Posłuchaj, jak będziesz gotowy, zadzwoń do mnie.

Położyłem moją rękę na jego. –

Umowa stoi.

Wstał i podszedł do drzwi, ale zanim wyszedł z kuchni, spojrzał przez ramię. –

I, Nathanielu. Gdy zejdziecie się z Abby, przywieź ją do mnie i do Christine.

Szczęka mi opadła, a on po prostu roześmiał się i wyszedł. Gdy wyjechał dwa dni później, powtórzył swoje zaproszenie. Tylko uśmiechnąłem się i pokiwałem. To znaczy, piekło mogłoby zamarznąć. Kim byłem, aby wątpić w taką możliwość?

Dwa tygodnie później skończyłem siedem doradczych sesji i, emocjonalnie, czułem się lepiej. Podczas tych dwóch tygodni rozmawiałem kilka razy z Paulem i nawet raz z Christine. Zawahałem się, gdy Paul zasugerował bym porozmawiał z jego żoną, ale ostatecznie, cieszę się, że to zrobiłem. Christine była czarująca i pełna życia

i dała mi wgląd w to, jak BDSM

funkcjonowało w romantycznych relacjach – z punktu widzenia uległej. Wciąż nie mogłem spać w mojej sypialni i nie wchodziłem jeszcze do biblioteki, ale 283

Tłumaczenie: Ana_fifty

wszystko szło ku dobremu. Nieznacznie. Były momenty gdy wchodziłem do kuchni i prawie czułem, jakbym wąchał kwiatowy zapach jej balsamu do kąpieli. Momenty, w których brałem prysznic i wydawało mi się, że coś słyszę i odwracałem się, by zobaczyć, czy to ona. Podnosiłem telefon kilka razy, by do niej zadzwonić. Raz, prawie wybrałem jej numer z kontaktów, mój palec wisiał nerwowo na przyciskiem „połącz”. Co robiła? Czy rozłączyłaby się? Nie zniósłbym, gdyby to się stało. Jackson wciąż przychodził do mnie prawie codziennie. Niedługo po tym, jak Paul wyjechał, w końcu zebrałem się w sobie, by właściwie pogratulować mu zaręczyn. Był prawie że zmieszany, gdy zapytał mnie, czy będę jego drużbą. Wolałem nie myśleć o tym, że Abby, to więcej niż pewne, będzie druhną Felicii. Ślub miał być w czerwcu. Cztery miesiące. Czy będę gotowy, by zobaczyć Abby i porozmawiać z nią za cztery miesiące? Nie będę miał wyboru. Podniosłem ze stolika we foyer pocztę, którą zostawiła tam gospodyni i wszedłem do salonu. Usiadłem i zacząłem przeglądać stertę. O, czemu dostałem kopię magazynu People? Zagłębiłem się w kilka stron, nie rozumiejąc. Mój wzrok zatrzymał się na zdjęciu Jacksona i Felicii. A, zaręczyny. Jackson prawdopodobnie przysłał mi ten egzemplarz. Zacząłem czytać artykuł. Chwilę później rzuciłem gazetą przez cały pokój i podniosłem telefon. –

Jacksonie Clark – Powiedziałem, gdy odebrał – Kto do kurwy nędzy powiedział magazynowi People, że Abby i ja jesteśmy w romantycznym związku?

–

To mogłem być ja – Przyznał.

–

Dlaczego? Czemu to zrobiłeś? Ona najprawdopodobniej myśli, że mam z tym coś wspólnego.

Albo może, pomyślałem, może, tego nie widziała. Może nigdy się nie dowie. Mogłem mieć jedynie nadzieję. –

Pomyślałem, że wy dwoje moglibyście ewentualnie do siebie wrócić – Powiedział. 284

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Ty... co? - Wrzasnąłem.

–

Dobra, słuchaj, sprawa wygląda tak – Powiedział, używając tego samego tonu, który pamiętałem z nocy, gdy próbował mnie odciągnąć od brandy – Mama zmusiła mnie i Felicię do przyjęcia zaręczynowego.

Przyjęcie zaręczynowe. Dobra. Mogłem to unieść. To będzie kiedy? W maju? –

Więc – powiedziałem.

–

Więc, chcemy go w marcu.

–

Marzec? To znaczy za miesiąc? Marzec?

–

Taaa.

–

Kurwa.

–

Wiem, że teraz Abby też będzie musiała wziąć się w garść...

–

Przestań w tej chwili.

–

Chodzi mi o to, że to było dla niej ciężkie. Felicia mówiła, że było. Ale może ona do ciebie zadzwoni, wiesz, żeby to naprawić.

–

Nigdy nie oczekiwałem, że to zrobi – Powiedziałem cicho.

–

Jestem pewien, do diabła, że tak.

–

Dlaczego?

–

Musiała wiedzieć, jak bardzo zraniła cię tym, że odeszła. Nie rozumiem tego. Wiem, że tęskni za tobą. - Powiedział – Powinna do ciebie zadzwonić. Albo, sorry, ale muszę to po prostu z siebie wyrzucić, ty zadzwoń do niej.

Tęskniła za mną? Tęskniła za mną? Mój mózg po niewczasie załapał, co jeszcze powiedział Jackson. –

Nie mogę do niej zadzwonić.

–

Dlaczego nie? Jestem pewien, że cię wysłucha.

–

Nie wysłucha. Nasze zerwanie to była tylko i wyłącznie moja wina.

–

Ale powiedziałeś, że to ona cię zostawiła.

–

Ale przeze mnie. Ponieważ sprowokowałem ją, żeby mnie zostawiła.

–

Co? Specjalnie?

Skinąłem głową, mimo że wiedziałem, że on mnie nie widział.

285

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Specjalnie.

–

Gościu, jesteś bardziej popieprzony, niż myślałem.

–

Wiem.

–

Rozumiem, że to ty jesteś tym, który musi zebrać dupę do kupy – Powiedział z lekkim śmiechem, ale nieśmiało, jakby nie chciał przegiąć.

–

Chyba tak.

–

Zrobisz to? - Zapytał, znów poważny.

–

Będę się starał – Odparłem – Myślałem, że mam czas do czerwca. A teraz mi mówisz, że Linda robi przyjęcie za miesiąc od teraz. - Ale to mogło być dobre. Może zmusi mnie, bym spojrzał moim demonom w twarz raczej szybciej niż później. Wszystkim moim demonom. W porządku, naprawdę. Będzie dobrze. To dobra rzecz.

Miałem nadzieję, że dobrze się stało. Jeśli wystarczająco często będę sobie wmawiał, że dobrze się stało, to może nawet w to uwierzę. Jackson wydał z siebie westchnienie ulgi. –

W dalszym ciągu masz zamiar wpaść popołudniu? - Zapytałem.

–

Nie mógłbym tego przegapić. Rozłączyliśmy się i podszedłem do biurka w salonie. Jeden miesiąc. Jeden miesiąc, nim

zobaczę Abby ponownie. Moje serce waliło i zamknąłem oczy by się uspokoić. Usiadłem i zacząłem pracować, zanurzając się w terminarze i e-maile, by powstrzymać się od myślenia o przyjęciu. Odpisałem Yang Cai i zacząłem planować podróż do Chin w lipcu. Teraz, kiedy cała wiosna i lato zapowiadały się puste i samotne, nie widziałem powodu, by odkładać tę wizytę. Przypuszczalnie i tak będę

potrzebował odskoczni po ślubie. Inny e-mail czekał na

potwierdzenie mojej obecności na konferencji na Florydzie w październiku. Dlaczego nie, do diabła? Mogłem równie dobrze zapełnić cały swój kalendarz.

Tydzień przed przyjęciem, usiadłem i wypisałem wszystko, co chciałem powiedzieć Abby. Wytłumaczyłem każde kłamstwo. Każde oszustwo wyciągnąłem na światło dzienne. Wywlokłem na wierzch wszystkie punty karne przeciwko sobie. Nie dlatego, że nie miałem żadnej nadziei na odzyskanie jej. Po prostu chciałem wyjaśnić, przyznać się do błędów. Wciąż chodziłem na terapię i to pomagało. Byłem silniejszy emocjonalnie, ale rozmowa z Abby będzie testem moich postępów. 286

Tłumaczenie: Ana_fifty

Raz stałem przed lustrem i ćwiczyłem, co chciałem powiedzieć, ale wyglądałem głupio więc przestałem. Zamiast tego przepisałem wszystko, co chciałem powiedzieć na fiszki i trzymałem je w mojej kieszeni. Raz na jakiś czas sięgałem w dół, by dotknąć fiszek. Macałem je palcami i szeptałem przeprosiny do Abby.

Kilka dni przed przyjęciem, Elaina zadzwoniła, gdy stałem w garderobie i próbowałem zdecydować, co założyć. Kilka razy rozmawiałem z Elainą od zerwania. Zawsze była szorstka – wiedziała, nawet bez mówienia czegokolwiek przeze mnie, że to wszystko była moja wina. –

Witaj dupku – Powiedziała.

Uśmiechnąłem się. Elaina nigdy się nie zmieni. –

Elaino.

–

Gotowy na ten weekend?

Nie. Ale może będę. Nic nie stoi na przeszkodzie. –

Rozmawiałam z nią – Powiedziała, nie czekając na moją odpowiedź.

Moje serce zabiło. –

Rozmawiałaś? - Zapytałem – Kiedy?

–

Ostatnio wczoraj, ale wcześniej rozmawiałam z nią jeszcze kilka razy.

Miałem pytanie na końcu języka. Ale czy chciałem wiedzieć? Tak. Musiałem wiedzieć. –

Jak... jak ona się ma?

Westchnęła. –

A jak myślisz?

Zła. Smutna. Wkurzona. Nieszczęśliwa. Zdezorientowana. –

Nie wiem – Powiedziałem – Chcę...

Czego ja chciałem? Chciałem, aby była szczęśliwa. Wiedziałem w sekundzie, naprawdę, bez względu na to jak bardzo bałem się to powiedzieć, albo nawet pomyśleć o tym, że chciałem jej z powrotem. Zamrugałem, by cofnąć łzy, które pojawiły się w moich oczach. Terapia wyciągnęła ze mnie tyle emocji. Emocje, czy nie, taka była prawda – chciałem jej z powrotem. –

Ona chce cię kopnąć w jaja – Dokończyła.

Stłumiłem śmiech. 287

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Zasłużyłem na to.

–

Wiem o tym. - Słyszałem uśmiech w głosie Elainy, gdy to mówiła – Sama jej to powiedziałam.

–

Dzięki.

–

Nie pozwoliła mi sprezentować sobie sukni na przyjęcie. Chce to zrobić po swojemu.

To brzmiało jak Abby. Jej sposób. Jej ruch. Najprawdopodobniej nie chciała od nas w tej chwili niczego. Mogłaby nawet nie pojawić się na przyjęciu. Nie. Przyjdzie dla Felicii. Taką była kobietą. Nawet, jeśli będzie myślała, że będzie to dla niej niekomfortowe, pójdzie dla przyjaciółki. A jak tam będzie, porozmawiam z nią. W końcu. Jeśli mnie wysłucha, to mnie wysłucha. Jeśli kopnie mnie w jaja, to kopnie mnie w jaja.

Światła w Penthause przebijały się przez okna. Po oddaniu mojego samochodu lokajowi, stałem i gapiłem się na front budynku. Abby była po drugiej stronie tych drzwi. Zrobiłem pięć kroków do przodu i zatrzymałem się. A potem odwróciłem się i zrobiłem cztery kroki w tył z powrotem do lokaja. Historia twojego życia, West. Dwa kroki do przodu, jeden w tył. Skończ z tym. Skończ z tym tutaj. Skończ z tym teraz. Więc znów się odwróciłem, ale stałem i nie ruszałem się, patrząc na drzwi. Otworzyły się i Jackson wyszedł. Zbiegł na dół ścieżką do mnie. –

Co ty robisz? - Zapytałem.

Uśmiechnął się nieśmiało. –

Pomyślałem, że może będziesz potrzebował małej gadki motywacyjnej.

–

Gadki motywacyjnej?

Objął mnie ramieniem i zaczęliśmy iść do przodu. –

Wiem, że to moja wina, że jesteś tutaj dzisiaj, i chcę ci dać trochę moralnego wsparcia. Zatrzymał się, obrócił do mnie i położył ręce na moich ramionach. - Jesteś dobrym facetem, Nathanielu West, a tam w środku jest dobra kobieta czekająca na ciebie. Cóż, nie wiem, co się wydarzyło między wami dwojgiem,

i w sumie mnie to nie obchodzi. To, co mnie

obchodzi, to wy dwoje pracujący nad tym, by się zejść, dobra?

288

Tłumaczenie: Ana_fifty

Przycisnąłem go do siebie. –

Dziękuję ci, Jackson. Jestem ci wiele winien.

–

Zgaduję, że może my tobie również.

–

Zgaduję, że może nie – Powiedziałem, i wiedziałem, że nawet jeśli moja pierś zniekształcała mój głos, wciąż mnie słyszał – Zawdzięczam ci więcej niż kiedykolwiek będę mógł ci oddać. Jeśli nie znalazłbyś mnie tamtego dnia... - Zadrżałem, nie chcąc tam wracać myślami.

Odsunął się. –

Ale znalazłem, więc nie ma sprawy.

Klepnąłem go w plecy. –

Nie ma sprawy.

Weszliśmy razem przez drzwi. Gdy znaleźliśmy się w środku, Jackson pognał, by znaleźć Felicię. Todd spotkał się ze mną przy wejściu, przepychając się przez tłum ludzi. –

Do diabła, nie znam nawet większości tych ludzi – Powiedział, docierając w końcu do mnie, wygładzając marynarkę.

–

Jak leci? - Brzmiałem na spokojnego, ale mój głos zachrypiał na końcu i oblałem się zimnym potem tylko na myśl o ruszeniu w tłum.

–

Dobrze – Powiedział – Słuchaj. Melanie tu jest. Nie sądzę, aby zrobiła coś, co cię skompromituje, ale wolałem, żebyś wiedział. Jestem pewien, że wie, kim jest Abby.

Kurwa. Melanie. Nie pomyślałem, że mogłaby tu być. –

Nie martw się – Odparłem – Mam zamiar iść prosto do Abby i poprosić ją o rozmowę.

Taki był mój plan. Mogłem to zrobić. Chciałem to zrobić. Podejść prosto do Abby. Poprosić ją o rozmowę. Moje palce tańczyły na kartkach w mojej kieszeni. Przepraszam, Abby. Todd uśmiechnął się. –

Jest w środku. Rozmawia z Lindą.

Uścisnąłem go szybko, prostując ramiona i kierując swoje kroki do głównej sali bankietowej. Cholera, pomyślałem, gdy wszedłem. Todd nie żartował. Kim są ci wszyscy ludzie? Moje oczy skanowały twarze przede mną. 289

Tłumaczenie: Ana_fifty

Gdzie ona była? –

Nathaniel!

–

Hej, Nathaniel!

Wszyscy ci ludzie, którzy w ogóle mnie nie obchodzili i z którymi nie chciałem gadać podchodzili do mnie, klepiąc mnie po plecach, chcąc pogawędzić. Potrząsałem dłońmi, ale cały czas przesuwałem się do przodu. Znaleźć Abby. Muszę znaleźć Abby. Uścisnąłem komuś dłoń. Nie wyszła, prawda? Usłyszała, że wszedłem do sali i wyszła tylnym wyjściem? –

Dobrze wyglądasz, stary – Ktoś powiedział – Ostatnio cię nie widywałem.

Musiałem mu odpowiedzieć. Moje oczy przebiegły znów po tłumie. Tam! Stała z Lindą, tak, jak powiedział Todd. Wyglądała pięknie. We wszystkich moich snach nigdy nie wyglądała piękniej. Nie mogłem oderwać od niej oczu – od jej uczesanych do góry włosów, jej błyszczącej srebrnej sukni, sposobu, w jaki dręczyła swoją dolną wargę. Cała sala rozmyła się, byliśmy tylko ja i ona. Nie mogłem się do niej dostać wystarczająco szybko. Nie uciekła ode mnie. Po prostu czekała, jej oczy były zadumane i szukające. –

Cześć Abby – Wyszeptałem, gdy stanąłem przed nią.

Jeśli użycie jej imienia zaskoczyło ją, to tego po sobie nie pokazała. –

Nathanielu.

Dobra. To było w porządku. Ja coś powiedziałem, ona odpowiedziała. Progres wykonany. –

Ładnie wyglądasz – Powiedziałem. Wyglądała o wiele lepiej niż ładnie, ale nie chciałem wyjść na zbyt nachalnego czy zbyt zdesperowanego. A poza tym wiedziałem, że i tak potrafiła we mnie czytać.

–

Dziękuję.

Poza główną salą był mały pokój – pamiętałem, gdy rozglądałem się po wejściu. Musiałem ją zabrać w jakieś prywatne miejsce, tak, byśmy mogli porozmawiać. Przysunąłem się bliżej. –

Chciałem powiedzieć, że... 290

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Tutaj jesteś.

Odwróciłem się. Melanie? –

Melanie, to nie jest dobry moment – Powiedziałem, niecierpliwy, by wrócić do Abby.

–

Ty musisz być Abby – Powiedziała Melanie, wyciągając dłoń do Abby, by uścisnąć jej – Tak miło w końcu ci spotkać.

Kurwa mać. Co ona zamierzała? Podtrzymywać rozmowę? Tak, jak teraz? –

Melanie, ja... - Zacząłem.

–

Nathaniel! - Ktoś mnie zawołał. Spojrzałem przez ramię. To był człowiek, który pytał mnie o obecność na konferencji na Florydzie. - Jesteś tym człowiekiem, na którego czekałem. Chodź, muszę cię przedstawić kilku osobom.

Co? Nie! Chciałem zostać i porozmawiać z Abby. Ale obok stała Melanie, z małym uśmieszkiem na ustach i nie było mowy, żebym rozmawiał z Abby w obecności Melanie. Przyjęcie będzie trwało kilka godzin – miałem więc mnóstwo czasu. Znajdę ją później.

Oczywiście tego nie zrobiłem. Zawsze znalazłem powód, by z nią nie rozmawiać – była z Felicią, albo rozmawiała z Elainą, albo Linda ją komuś przedstawiała. Resztka odwagi, którą budowałem przez ostatnich kilka tygodni opuściła mnie. Miałem jeden strzał i Melanie go zrujnowała. Powtarzałem sobie, że przyjęcie się jeszcze nie skończyło. Wciąż miałem czas. Musiałem po prostu na nowo zebrać się na odwagę, znaleźć Abby i poprosić o rozmowę. Proste. Bardzo, bardzo proste. Po prostu zrobię to później. Spojrzałem na zegarek, ósma. Byłem pewien, że przyjęcie nie skończy się wcześniej niż około północy. Stałem z grupą kolegów Lindy, słuchając, jak mówili bez sensu o jakimś nowym szpitalnym czymś czy coś tam, ale obserwowałem Abby – ściskała Elainę. 291

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Co myślisz, Nathanielu? - Jeden z nich zapytał.

Czemu ona ściskała Elainę? –

Nathanielu?

Wychodziła? Dlaczego szła w stronę drzwi? O, Boże. Wychodziła. Wychodziła i nie zobaczę jej do czerwca. NIE!!!! –

Abby – Zawołałem, ale oczywiście, nie słyszała mnie. - Abby – Krzyknąłem głośniej, ale ci wszyscy cholerni ludzie byli za głośno.

Obróciłem się i moje oczy spoczęły na stanowisku didżeja obok mnie. Zepchnąłem faceta z drogi i nacisnąłem guzik na mikserze. Nie myślałem, gdy wyrywałem mu mikrofon z rąk. Nigdy nie spuściłem z niej oczu. –

Nie zostawiaj mnie Abby.

Odwróciła się szybko. –

Pozwoliłem ci raz odejść i prawie mnie to zabiło. Proszę – Błagałem – Proszę, nie zostawiaj mnie.

292

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 34

Po prostu tam stała. Stała i patrzyła na mnie i to były najdłuższe sekundy w moim życiu. Wyjdzie? Będzie na mnie krzyczeć? Zostanie? W końcu, podeszła do mnie. Zadziałało. Nie wychodziła. Oczywiście nie wyglądała na specjalnie zadowoloną z powodu zostania. Szczególnie, gdy wyrwała mikrofon z moich rąk. –

Co ty do diabła myślisz, że robisz? - Zapytała, oczy zapaliły się ogniem.

Rozejrzałem się po sali. Kurde. Co ja narobiłem? Każdy się na nas gapił, jakbyśmy byli atrakcją w stylu gwiazd w jakimś dziwnym, szalonym show. Ktoś, kogo nawet nie znałem, złapał za łokieć osobę obok i wskazał na mnie głową. Cóż, to było żenujące. –

Przepraszam – Powiedziałem – Ale nie mogłem pozwolić ci wyjść. To było niewłaściwe zachowanie z mojej strony – Pozwalałem jej odejść. Znowu. To mnie zniszczy, ale robiłem to – Pozwól, że odprowadzę cię do samochodu.

–

Jestem teraz tutaj – Odparła – Równie dobrze możesz teraz powiedzieć to, co chciałeś.

Zdmuchnęła kosmyk włosów z oczu, a ja schowałem moje ręce do kieszeni. Nie sięgnąłem i nie założyłem tego kosmyka za jej ucho. Przypuszczalnie by mnie spoliczkowała. To by było o wiele prostsze, gdybym mógł z nią porozmawiać wcześniej. Wtedy wyglądała życzliwie. Teraz wyglądała na wkurzoną. Wziąłem głęboki oddech. –

Tam jest taki mały pokoik...

–

Panie i Panowie – Powiedział didżej – Drużba i Druhna: Nathaniel West i Abby King!

Jackson. Rozpoznałem piosenkę z mojego pierwszego, i jedynego tańca z Abby. 40 Jackson pewnie znał tę 40 Dodatek z rozdziału ósmego (mój wybór) – Frank Sinatra „Strangers in the night”.

293

Tłumaczenie: Ana_fifty

piosenkę i zapamiętał to. Ten przeklęty głupek nigdy niczego nie zapominał. Co oznaczało, że powinienem zatańczyć z Abby. –

A niech to diabli – Powiedziałem, zastanawiając się, jak długo on to planował.

Uduszę go gołymi rękami. Spojrzałem na Abby. Wciąż była wściekła. Może mi nie odmówi przy tych wszystkich ludziach. Oczywiście, jeśli jednak, to i tak na to zasługiwałem. Wyciągnąłem rękę. –

Pozwolisz? - Zapytałem, prawie nie chcąc słyszeć jej odpowiedzi. Co, jeśli powie nie?

Ale, cud nad cudami, położyła rękę na moim przedramieniu. Mój żołądek przewrócił się do góry nogami. Zebrałem moją odwagę, udając, że to nie była wielka sprawa, że ona wzięła mnie pod ramię i poprowadziłem ją na parkiet. Kątem oka zobaczyłem Jacksona i Felicię całujących się. W końcu dotarliśmy na środek sali i moje oczy były skupione tylko na Abby. Stanąłem i pozwoliłem jej wykonać pierwszy ruch. Wyciągnęła i położyła dłoń na moim ramieniu. Mój żołądek wrócił z powrotem na swoje miejsce. –

Zastanawiam się, czy to mogło być jeszcze bardziej żenujące i okropne – Powiedziałem. Ze wszystkich scenariuszy, jakie sobie wyobrażałem, rozmawianie z Abby na środku zatłoczonego parkietu nie było na mojej liście możliwości.

Położyłem moją rękę dokoła jej tali i, może to była tylko moja wyobraźnia, ale wydawało mi się, że zrobiła krok bliżej w moją stronę. –

Winię cię za to kompletnie – Powiedziała – Gdybyś pozwolił mi wyjść, to by się nie zdarzyło.

No ale wtedy by wyszła – nie widziała tego? –

Wszystko zrobiłem źle – Powtórzyłem to, będąc kompletnie szczerym – Ale gdybym pozwolił ci wyjść dziś wieczorem, nigdy bym sobie tego nie wybaczył.

–

Skoro miałeś tak zdecydowane odczucia co do tego, może trzeba było spróbować zadzwonić kiedyś w zeszłym miesiącu.

–

Nie byłem w miejscu, w którym powinienem być, Abby.

–

A teraz jesteś? 294

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Nie, ale zbliżam się.

Wziąłem głęboki oddech i jej zapach jeszcze raz dotarł prosto do mojej duszy. Nigdy nie myślałem, że jeszcze kiedyś będę miał ten zapach wokół siebie po tym, jak odeszła. Wiedziałem, że nawet, jeśli nigdy więcej nie będę jej miał, to na zawsze będę miał ten moment, te noc, te piosenkę, aby pamiętać. Dziś wieczorem nie był czas na rozmowę. Ważna część została wykonana – porozmawiałem z nią, a ona słuchała i nie uciekła. Może, jeśli byłbym z nią szczery, ona zgodzi się spotkać ze mną później. –

To był błąd myśleć, że uda mi się zrobić to dziś – Byliśmy na środku parkietu, ale nikt już na nas nie patrzył. Przestałem tańczyć, a ona nie odsunęła ode mnie swoich ramion owiniętych wokół mnie – Nie powinienem mieć nadziei że się zgodzisz, i zrozumiem, jeśli nie – Daj jej wybór, słyszałem głos Paula w mojej głowie – Ale, spotkałabyś się ze mną jutro popołudniu? Aby porozmawiać? Żebym mógł wszystko wyjaśnić?

Przygotowałem się na to, że mnie wyśmieje. –

Dobrze.

–

Tak? - Zapytałem, niezdolny, by ukryć moje zaskoczenie – Naprawdę?

Uśmiechnęła się. –

Tak.

Uśmiechnęła się do mnie. Moje serce szalało. –

Przyjechać po ciebie? A może będziesz się czuła bardziej komfortowo. by spotkać się gdzieś? Cokolwiek chcesz - Jej wybór. Jej decyzja. Jej sposób.

–

Kawiarnia na West Broadway?

Idealnie. –

Tak. O pierwszej?

–

O pierwszej jest w porządku.

Piosenka się skończyła i nie miałem już żadnego powodu, by ją trzymać, więc wypuściłem ją z ramion. –

Dziękuję, Abby. Dziękuję za taniec i dziękuję, że zgodziłaś się jutro ze mną spotkać.

Zaskoczyła mnie, nie wychodząc od razu, ale zostając dłużej. Felicia podeszła do niej krótko po tym, jak taniec się skończył i rozmawiały z ożywieniem. Musiałbym dodać, że przez kilka minut. 295

Tłumaczenie: Ana_fifty

Abby spojrzała w górę i złapała mnie na tym, jak ją obserwowałem. Uśmiechnąłem się. Kwiaty. Powinienem wysłać jej kwiaty. Zastanawiałem się ostro, gdzie znajdę otwartą kwiaciarnię. To był Nowy Jork, coś musiało być otwarte. Znów spojrzałem na Abby. Dołączyła do nich Elaina i uścisnęła ją. Przypuszczalnie pytała, dlaczego nie skopała mi jaj. Zasługiwała na więcej niż kwiaty. Moje oczy spoczęły na kelnerze z firmy kateringowej, dyskretnie sprawdzającym przystawki. Potrzebowała puszek. Puszek, ponieważ była tą, która pokazała mi, że mogę być kimś więcej niż to, co świat myślał. My mogliśmy być czymś o wiele więcej niż świat myślał. Moje stopy prawie unosiły się nad podłogą, w moim biegu, by dostać się do kelnera. –

Przepraszam – Powiedziałem, wyciągając rękę – Nathaniel West, drużba i kuzyn pana młodego. Zastanawiam się, czy mógłbym prosić cię o małą przysługę...

Gdy pudełko pełne puszek bez etykiet było już bezpieczne w moim samochodzie, napisałem prostą notatkę:

Do Abby, Za to, że miałaś rację co do etykiet. Nathaniel

Dałem nura z powrotem do budynku. Todd stał i czekał. –

No tutaj jesteś, myślałem, że uciekłeś – Powiedział.

Spojrzałem nad jego ramieniem – Abby wciąż była w środku. Mogłem ją zobaczyć tańczącą z Jacksonem. Gdy ona była w tym samym pomieszczeniu, nie mogłem wyjść. –

Todd, mogę cię prosić o przysługę? - Ostatnim razem, gdy rozmawialiśmy mówił, że jest mi winien przysługę przez to, jak się czuł w sprawie jego roli w moim zerwaniu. Kłóciłem się z nim, ale jeśli naprawdę chciał pomóc... 296

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Jasne, cokolwiek zechcesz.

–

Mam w samochodzie pudełko, możesz zawieźć je do mieszkania Abby i zostawić je przed jej drzwiami?

Podniósł brwi. –

Nathaniel?

Cholera niech to. Najprawdopodobniej pomyślał, że to jakaś rzecz odnośnie śledzenia jej. –

Nie – Powiedziałem – To nie to. Chcę jej wysłać małe podziękowanie za to, że zgodziła się spotkać ze mną jutro.

–

Zgodziła się z tobą porozmawiać? - Jego oczy się zaświeciły – To cudownie.

–

Mam nadzieję, że tego nie spieprzę.

–

Wiesz, co chcesz jej powiedzieć?

Wyciągnąłem moje fiszki z kieszeni. –

Mam tu wszystko napisane.

–

Brzmi świetnie. Wygląda na to, że masz wszystko ogarnięte. Ale obiecaj mi jedną rzecz.

–

Jasne, co takiego?

Pokazał na fiszki. –

Nie pokazuj tego Abby.

Dotarłem do kawiarni godzinę przed umówionym spotkaniem i spożytkowałem ten czas, by zadzwonić do Paula. Pomógł mi się odrobinę uspokoić i przypomniał mi, o co dzisiaj chodziło – Abby musiała mi pokazać, jak się czuła. Musiałem usłyszę i zrozumieć z pierwszej ręki, jakie uczucia wywołało w niej to, co zrobiłem. Potem, i tylko potem, mogłem próbować się wytłumaczyć. Po naszej rozmowie wyjąłem fiszki z kieszeni i przeczytałem je ostatni raz. Skończyłem i wypuściłem powietrze. Miałem nadzieję, ze będzie chciała mnie wysłuchać. Miałem nadzieję, ze wciąż istniała szansa dla nas będących... czymś, ostatecznie. Zobaczyłem ją wchodzącą do baru. Miała ubrane dżinsy i jasnoniebieski sweter, jej włosy były zaplecione z tyłu w niestaranny warkocz z kilkoma zgubionymi pasmami. Innymi słowy, wyglądała uroczo – jak zwykle. Wciąż nie mogłem uwierzyć, że zgodziła się spotkać ze mną i siedziałem zachwycony, gdy podeszła do stolika. 297

Tłumaczenie: Ana_fifty

Maniery, West. Zerwałem się i wysunąłem dla niej krzesło. –

Abby. Dziękuję za spotkanie się ze mną. Zamówić ci coś do picia?

Usiadła. –

Nie ma za co. I nie, dziękuję, nie chcę nic do picia.

Oczywiście że nie. Zgodziła się spotkać ze mną w miejscu publicznym nie dlatego, że chciała ze mną wypić kawę czy coś zjeść, tylko dlatego, że myślała, że to w jakiś sposób będzie bezpieczniejsze. To ja poprosiłem, by przyszła i ja miałem zacząć. Todd powiedział mi, bym nie wyciągał na wierzch moich fiszek, więc zamiast tego, wziąłem serwetkę – cokolwiek, co pozwoliłoby mi zająć ręce. –

Nie wiem od czego zacząć, naprawdę. Układałem to sobie w głowie setki razy. Nawet napisałem wszystko, żeby o niczym nie zapomnieć. Ale teraz... jestem kompletnie zagubiony.

Musiałem to zrobić właściwie. Miałem tylko jeden strzał. –

Może zaczniesz od początku? - Zaoferowała.

Puściłem serwetkę. Muszę przejść przez ten ból. Zacząć proces stawania twarzą w twarz z moimi demonami. Ale teraz... teraz musiałem zmierzyć się z jej bólem. By w pełni zrozumieć, ile kosztowało ją moje zachowanie. –

Przede wszystkim – Powiedziałem, ponieważ to było najważniejsze - Muszę cię przeprosić za to, że cię wykorzystałem.

Delikatnie uniosła brwi. Czy to możliwe, żeby nie wiedziała? –

Wiedziałem, że nigdy nie byłaś w relacji takiej jak nasza i wykorzystałem cię. - Nie było innego sposobu, by to wytłumaczyć, nawet nie próbowałbym – Słowo bezpieczeństwa, na przykład. Powiedziałem ci prawdę, kiedy powiedziałem, że nigdy nie miałem uległej, która użyłaby swojego słowa bezpieczeństwa, ale poza tym nie chciałem, byś odeszła. Myślałem, że gdy stworzę słowo bezpieczeństwa które kończyłoby relację, to nigdy mnie nie zostawisz. Oczywiście to obróciło się przeciwko mnie, prawda?

–

To była twoja wina.

Tak, była. To wszystko była moja wina – każde słowo kłamstwo, każdy akt oszustwa, każde wyparcie się i każde udawanie, nie rozmyślne, ale prowadzące do tego, że odeszła. 298

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Tak, była – Powiedziałem – Dałaś mi swoje zaufanie. Twoją uległość – Ale było coś jeszcze ważniejszego, część, która kosztowała ją najwięcej – Twoją miłość. A ja, w zamian, wziąłem twoje prezenty i rzuciłem ci nimi w twarz.

Nie potwierdziła tego, co powiedziałem, ani nie zgodziła się ze mną. Jej oczy zatrzymały się na moich i zobaczyłem ból, z którym musiała żyć. –

Zniosłam wszystko, co dałeś mi fizycznie – Powiedziała – Zniosłabym wszystko, czym obarczyłbyś mnie fizycznie, ale emocjonalnie, złamałeś mnie.

Złamałem ją. Moim zachowaniem. Moimi słowami. Moją zdradą. Uderzyła mnie wyrazistość jej bólu i to było gorsze, o wiele gorsze, niż mój własny. –

Wiem – Wyszeptałem.

–

Wiesz, jak bardzo to bolało? Co czułam, kiedy udawałeś, że ta noc nic nie znaczyła?

Wiedziałem – to było o tyle więcej niż nic. Wiedziałem. I okłamałem ją. Uderzyła w stolik, szokując mnie. –

To była najwspanialsza noc w moim życiu, a ty siedziałeś przy stole i powiedziałeś, że to była scenka. Czułabym się lepiej, gdybyś mi wbił nóż w serce.

Tak, bo ból fizyczny był do uniesienia. Ból emocjonalny bolał o wiele bardziej. Powinienem był to wiedzieć – żyłem z tym całe moje życie. –

Wiem. Tak mi przykro. - Zastanawiałem się, czy w ogóle słyszy mój szept – Tak bardzo mi przykro.

–

Chcę wiedzieć dlaczego – Zażądała – Czemu to zrobiłeś? Czemu nie mogłeś po prostu powiedzieć „potrzebuję czasu, żeby się z tym oswoić” albo „posuwamy się do przodu zbyt szybko”? Cokolwiek byłoby lepsze niż to, co zrobiłeś.

Znów, powiedziała prawdę. Ale nie wiedziała. Wciąż nie znała całej prawdy. –

Bałem się -Powiedziałem – Gdybyś odkryła...

–

Gdybym odkryła co?

Musiałem jej powiedzieć. Nie miałem innego wyboru. –

Nasza relacja to był domek z kart – Powiedziałem – Powinienem był wiedzieć, że nie zajmie dużo czasu, nim runie.

Niespokojnie ją obserwowałem. Czy wyjdzie, gdy wyznam to, co zaraz nastąpi? 299

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

To była środa. - Zacząłem - Prawie osiem lat temu. Byłem...

–

Co osiem lat temu ma z tym wspólnego?

–

Próbuję ci powiedzieć – Powiedziałem – Byłem umówiony z Toddem na obiad w kampusie. Chciał, abyśmy spotkali się w bibliotece – Zastanawiałem się, czy ona w ogóle pamięta tamten dzień. Przypuszczalnie nie. - Zobaczyłem kobietę biegnącą po schodach. Potknęła się i upadła, a potem szybko rozejrzała się, czy ktoś to widział. Szedłem jej pomóc, ale ty zrobiłaś to pierwsza.

–

Ja?

Dobra, nie pamiętała, tak naprawdę to nawet tego nie oczekiwałem. Kto pamiętałby potknięcie sprzed prawie ośmiu lat? –

Tak, to byłaś ty. Znałaś ją i obie śmiałyście się, gdy zbierałaś jej książki. Wokół było kilka osób, ale tylko ty byłaś tą, która jej pomogła. - Z powrotem podniosłem serwetkę – Upewniłem się, że mnie nie widziałaś i poszedłem za tobą do biblioteki. Należałaś do grupy czytającej Hamleta. Czytałaś kwestie Ofelii.

Jej szczęka opadła. –

Zostałem i patrzyłem – Kontynuowałem – Niczego bardziej nie pragnąłem, niż być twoim Hamletem.

Chłopak czytający Hamleta kompletnie do niej nie pasował. Nikt nie zasługiwał, by być Hamletem dla jej Ofelii. Spojrzałem w górę – wciąż patrzyła na mnie w osłupieniu. –

Czy sprawiam, że czujesz się niekomfortowo? - Zapytałem.

–

Mów dalej.

–

Spóźniłem się na spotkanie z Toddem. Był zły – Niedopowiedzenie. Czy ty wiesz, jaki mam szalony terminarz, Nathanielu? Zapytał. Odpuściłem spotkanie z Elainą, by zjeść z tobą obiad. Ale wtedy powiedziałem mu, że kogoś spotkałem. To było takie małe kłamstwo.

Nie ma czegoś takiego jak małe kłamstwo. Wszystkie kłamstwa są złe. –

Dlaczego do mnie nie podszedłeś? - Zapytała – Nie przedstawiłeś się? Każdy normalny by tak zrobił?

Jak normalna osoba? Czy ona mówiła poważnie? –

Prowadziłem już mój styl życia jako domin, Abby. Myślałem że jesteś młodą, naiwną 300

Tłumaczenie: Ana_fifty

studentką. W moim przekonaniu nie było mowy, aby to mogło zadziałać. Nie miałem pojęcia o twoich uległych skłonnościach, dopóki twoje zgłoszenie nie trafiło na moje biurko – Zastanowiłem się nagle, czy zrobiłbym cokolwiek inaczej, gdybym wiedział. Nie, zdecydowałem, nie, skoro byłem w zobowiązującej relacji – Nawet gdybym wiedział, miałem zaobrożowaną uległą w tym czasie, a zawsze jestem monogamiczny, gdy założę obrożę uległej. –

Moich uległych skłonnościach?

Nie wiedziała? Jak mogła o tym nie wiedzieć? Nagle prawda mnie uderzyła – to dlatego, że nigdy nie rozmawialiśmy. O niczym. Pochyliłem się do niej. –

Jesteś seksualną uległą, Abby. Musisz to wiedzieć. Jak myślisz, czemu nie uprawiałaś seksu przez trzy lata, zanim nie byłaś ze mną?

–

Nie znalazłam nikogo, kto...

Ach, zrozumiała. Nareszcie. –

Kto zdominowałby cię w sposób, którego potrzebowałaś – Dokończyłem.

Pochyliła głowę. –

Nie czuj się zawstydzona – Powiedziałem delikatnie – To nic, czego należałoby się wstydzić.

–

Nie jestem. Po prostu nigdy wcześniej nie pomyślałam o tym w ten sposób.

Kawałki puzzli zaczęły układać się w całość. –

Oczywiście, że nie. - Odparłem - I dlatego byłaś taka zła, gdy zasugerowałem ci innych dominów.

Błysk gniewu pojawił się w jej oczach. –

Nienawidziłam cię za to.

Tak podejrzewałem. –

Obawiałem się tego, że zaakceptujesz moją propozycję – Powiedziałem, bo chciałem, żeby wiedziała, jak bolesne było to, gdy jej to mówiłem – Próbowałem znaleźć w głowie kogoś, do kogo myślałem, że będziesz pasować. Ale nie potrafiłem wyobrazić sobie ciebie z kimś innym. Zrobiłbym to, gdybyś mnie o to poprosiła. Myślę, że zrobiłbym.

–

Myślałeś o mnie i o tym, czego potrzebowałam, sugerując mi innych dominów? - Zapytała i 301

Tłumaczenie: Ana_fifty

wiedziałem, że wciąż trudno jej było zrozumieć moją ofertę. –

Wiedziałem, że prosiłaś tylko o mnie, ale po tym, jak już byłaś uległą, wiedziałem, że znów będziesz tego potrzebować. Ale wtedy zobaczyłem, jak zareagowałaś, więc bardzo cię za to przepraszam. - Ponieważ jako jej domin, moja odpowiedzialnością było aby zrozumiała, że to był kolejny raz, gdy zawiodłem ją.

Zawiodłem ją. Taka była prawda. –

Jackson utrzymuje, że powinnaś zrobić więcej – Powiedziałem – Starać się bardziej do mnie dotrzeć. Ale on nie zna wszystkich szczegółów. Tego, co zrobiłem. Łatwo jest mu znaleźć winę. Nie rozumie, że nie mogłaś nic zrobić, żeby zmienić moje nastawienie tego ranka. Nic nie zmieniłoby tego, co zaplanowałem. Nie obwiniaj się.

Ponieważ to wszystko była moja wina. –

Naciskałam – Powiedziała – Nie powinnam była oczekiwać tak dużo w tak krótkim czasie.

–

Może nie, ale mogłaś oczekiwać więcej, niż chciałem ci dać – Czegokolwiek, ale ja odrzuciłem miłość, którą mi dałaś tak szczodrze – Zamiast tego, kompletnie cię odrzuciłem.

Pokiwała twierdząco głową. –

Ale jest jeszcze coś – Powiedziałem.

–

Todd?

Todd mi powiedział, że Elaina wciąż nie wiedziała. Co oznaczało, że Abby wciąż nie wiedziała o Tampie. –

Nie prześladowałem cię, ale też nie umiałem pozwolić ci się wymknąć. Mogłem obserwować cię w bibliotece, mając nadzieję, że mi tam migniesz. Wiedział, że obserwuję kogoś, ale powiedziałem mu, że zbieram się na odwagę, by do ciebie zagadać.

–

Uwierzył ci?

Sprytna kobieta, ta Abby. Nawet ona w to nie uwierzyła. –

Pewnie nie, ale wiedział, że nie zrobiłbym nic niewłaściwego. - Nie zdając sobie sprawy, sięgnąłem do niej przez stół. Tak desperacko chciałem jej dotknąć. W porę się zorientowałem i schowałem z powrotem ręce; ona wciąż nie chciała mnie dotknąć. - I nie zrobiłem Abby, przysięgam. Podglądałem cię jedynie w bibliotece. Nigdy nie starałem się wyszperać czegoś o tobie. Nigdy cię nie śledziłem.

–

Poza porankiem, kiedy cię zostawiłam. 302

Tłumaczenie: Ana_fifty

Więc wiedziała, zauważyła mnie na drodze za nią. –

Padał śnieg, a ty byłaś smutna. Musiałem mieć pewność, że byłaś bezpieczna.

–

Więc gdy ocaliłeś dom mojej mamy, wiedziałeś, kim ona była? Wiedziałeś, że była moją mamą?

Może nie rozgryzła tego wtedy, kiedy myślałem, że jednak tak. –

Tak. Zrobiłem to dla ciebie. Znałem twoje nazwisko z biblioteki, było również na papierach z banku. Byłaś boginią, którą chciałem wielbić. Moim niespełnionym marzeniem. Relacją, której nie miałem nadziei mieć.

Spojrzałem na nią, zastanawiając się, czy pamiętała słowa, które wypowiedziała tuż przed tym, jak ją pocałowałem. Jak nazwała sama siebie boginią. –

Gdy byliśmy w Tampie, po grze w golfa Todd śmiał się ze mną na wspomnienie o bibliotekarce sprzed tych wszystkich lat. Przypomniało mu się to na kolacji dzień wcześniej. Powiedziałem mu, że ona to ty, i wściekł się.

Pokiwała głową w roztargnieniu. –

„Relacja taka jak wasza wymaga absolutnej prawdy i szczerości” – Podarłem na strzępy serwetkę w moich rękach, gdy cytowałem Todda – To jest właśnie to, co mi powiedział Todd. A ja nie byłem szczery, nie wyznając ci tego, co zdarzyło się w przeszłości. Chciał, żebym ci powiedział i zgodziłem się. Poprosiłem go o trzy tygodnie. Myślałem, że to wystarczająco dużo czasu na to, żebym mógł zaplanować jak ci to powiedzieć, a on stwierdził, że jest to rozsądne.

–

Ale nigdy nie mieliśmy tych trzech tygodni.

–

Nie, nie mieliśmy. Wolę myśleć, że gdybyśmy mieli, powiedziałbym ci. Miałem wszelkie możliwe chęci, żeby to zrobić. Ale wtedy wydarzyła się ta noc i bałem się, że mogłabyś pomyśleć, że w jakiś sposób cię zwodziłem i tobą manipulowałem.

–

Mogłabym.

Powiedz jej. Moje serce waliło. Musisz jej powiedzieć. –

Nigdy do nikogo nie czułem nic takiego, co czuję

do ciebie – Powiedziałem – Byłem

przerażony. Miałaś rację, co do tego. Myślałem, że łatwiej będzie pozwolić ci odejść, ale

303

Tłumaczenie: Ana_fifty

byłem w błędzie. Nie było łatwiej, nie dla mnie, i, co ważniejsze, nie dla niej. Nic nie mówiła, więc kontynuowałem. –

Chodzę teraz na terapię, dwa razy w tygodniu. Dziwnie się czuję, mówiąc to. Pracuję nad różnymi rzeczami. Twoje imię pada bardzo często.

Cicho się zaśmiała. –

Nie pozwoliłem ci dojść do słowa, ale nie uciekłaś z krzykiem. - Powiedziałem – Ośmielam się mieć nadzieję, że to, co powiedziałem, miało choć odrobinę sensu?

Oglądała swoje paznokcie. –

Muszę pomyśleć – Odezwała się w końcu.

Chciała pomyśleć, może to znaczyło, że będzie chciała, byśmy znów porozmawiali. Nie powiedziała nic więcej, tylko po prostu wstała. Wstałem z nią. –

Tak, musisz te rzeczy przetrawić. To więcej niż to, na co miałem nadzieję.

Przypuszczalnie właśnie przekraczałem linię, ale nic nie mogłem na to poradzić. Musiałem jej dotknąć. Wziąłem jej dłonie i przycisnąłem do nich swoje usta. –

Zadzwonisz do mnie w tym tygodniu? - Zapytałem – Chciałbym jeszcze porozmawiać. - Ani razu, prze cały czas, gdy byliśmy razem, nie zadzwoniła do mnie. Czy zrobi to tym razem? - Jeśli tego chcesz.

Ponieważ, znów, wszystko zależało od niej. Wszystko, tym razem, będzie zależało od niej. –

Zadzwonię do ciebie – wyszeptała – Zadzwonię na pewno.

304

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 35

W drodze powrotnej do domu zadzwoniłem do Paula. –

I jak poszło? - Zapytał.

–

Wydaje mi się, że dobrze – Powiedziałem, przypominając sobie rozmowę – Ona mówiła, a ja słuchałem, ja mówiłem, ona słuchała. Powiedziała, że zadzwoni do mnie. Mam nadzieję, że to zrobi.

–

Z tego co mi mówiłeś o Abby, jeśli powiedziała, że zadzwoni, to zadzwoni.

Wjechałem na autostradę i uderzyłem prosto do domu, ledwo zauważając korek, który mijałem. –

Zadzwoni – Odparłem – Ja po prostu... mam nadzieję...

–

Na co? - Zapytał po chwili.

–

Tak po prostu – Zmusiłem się, by przyznać się – Chcę wszystkiego. Chcę zabrać ją na kolację, zapytać, co najbardziej lubi jeść, co chciała dostać na Gwiazdkę, gdy miała dwanaście lat. Chcę zabrać ją do mojego łóżka i nie wypuszczać jej przez całą noc. Zamilkłem na moment – I, Boże dopomóż, Paul, chcę jej w moim pokoju zabaw.

Zaśmiał się cicho. –

Wszystko już zaplanowałeś, co?

–

Większość z tego zależy od niej.

–

Wszystko z tego zależy od niej – Poprawił mnie. - Każdy krok z jej strony wciąż zależy od niej. Nie spiesz się. Poznawajcie się nawzajem. Buduj w niej...

–

Zaufanie do mnie. Wiem. Wiem. Mówiłeś mi.

–

Upewniam się tylko, że słuchałeś.

–

Słuchałem.

–

Dobrze – Odparł – Ponieważ jeśli wspomnisz o pokoju zabaw zbyt szybko, możesz ją przestraszyć. I zanim w ogóle zaczniesz myśleć o powrocie tam...

–

Musimy porozmawiać – Powiedziałem, kończąc jego zdanie – Słowa bezpieczeństwa, nasze nowe uzgodnienia. To też wałkowaliśmy w tę i z powrotem.

–

Wiem, że tak, ja po prostu potrafię wystarczająco współodczuwać, i wiem, jak ważne jest 305

Tłumaczenie: Ana_fifty

dla was dwojga, by tym razem rozmawiać. –

Tym razem – Zadrwiłem – Mówisz tak, jakby to się miało wydarzyć.

–

Wydaje mi się, że się wydarzy – Odparł – Ewentualnie. Wieczny optymista, pamiętasz?

–

Hmmmp.

Z jego strony słuchawki doszedł mnie nie do pomylenia z niczym innym odgłos płaczu dziecka. –

Ups – Powiedział – Czas drzemki się skończył. Christine wyszła na zakupy. Babskie wyjście, wiesz? - Ryk się wzmagał. - Zadzwoń do mnie po rozmowie z Abby.

Rozłączyliśmy się i pozostałą część podróży spędziłem w ciszy, zastanawiając się nad moją rozmową z Abby. Kiedy zadzwoni? Czy zechce się znów spotkać, czy powie mi, żebym ją zostawił w spokoju? Ale pozwoliła mi pocałować jej dłoń – z pewnością nie zgodziłaby się na to, jeśli planowała powiedzieć mi, bym się odczepił. Podniosłem dłoń do nosa by sprawdzić, czy została na mnie jakakolwiek resztka jej zapachu. Może. Choć raz, cisza nie była moim wrogiem. Była przyjacielem – dała mi czas na refleksję i myślenie. Powąchałem moją rękę jeszcze raz, pewny że mogłem wyłapać jej zapach i pozwoliłem sobie zarazić się optymizmem Paula. Gdy dojechałem do domu, Apollo podbiegł do mnie i obwąchiwał mnie całego tak długo, aż wszedłem do foyer. Schyliłem się, i polizał moją twarz, zawodząc. Co jakiś czas patrzył w tył na drzwi, jakby się spodziewać, że Abby wejdzie. –

Wiem. Wiem, że za nią tęsknisz.

Zawył raz jeszcze i podrapał mnie łapą. –

Może niedługo – Powiedziałem, mając nadzieję za nas dwóch, że miałem rację.

Nie zadzwoniła w poniedziałek. Spędziłem dzień w moi

biurze z komórką na biurku,

czekając na dźwięk dzwonka, i dałem Sarze wyraźne instrukcje, że ma mi dać znać w sekundzie, jeśli zadzwoni Abby. Nic nie szkodzi, mówiłem sobie. Potrzebowała czasu. Musiała pomyśleć. Zadzwonił Kyle i zaprosił mnie na swoje szkolne przedstawienie, w którym grał w nadchodzący weekend. Zgodziłem się przyjść i myślałem w kółko, czy powinienem, czy też nie, zapytać Abby, 306

Tłumaczenie: Ana_fifty

czy by poszła. Tak. Nie. Może. Tej nocy spałem nerwowo. Wtorek wcale nie był lepszy. Wróciłem do domu tego popołudnia czując się trochę przybity, wiedząc, że każdy mijający dzień oznaczał, że albo ona nie zadzwoni, albo, gdy zadzwoni, powie mi, że nie chce mnie nigdzie w pobliżu. Mój telefon zadzwonił zaraz po tym, jak zjadłem szybką kolację i szykowałem się, by wyjść z Apollem na dwór. Abby King, pokazywał wyświetlacz. Moje serce waliło jak szalone i nacisnąłem „odbierz” trzęsącym się palcem. –

Cześć – Powiedziałem.

–

Nathaniel – Powiedziała, głosem rześkim i rzeczowym – To ja.

Wiem, chciałem krzyczeć. Wiem, uwierz mi. –

Abby – Powiedziałem zamiast tego. Wtorkowy wieczór był ok, prawda? To był dobry znak. Wtorek był lepszy niż czwartek albo środa.

–

Na końcu ulicy, od biblioteki, jest sushi bar – Powiedziała – Spotkasz się tam jutro ze mną na lunch?

–

Oczywiście – Powiedziałem. Chciała się spotkać, zjeść lunch. To musiało być dobre. - O której?

–

W południe.

–

Czekam z niecierpliwością.

A więc ustalone. Wtorek był moim ulubionym dniem tygodnia.

Przyjechałem do restauracji pięć minut przed dwunastą i rozejrzałem się za jakimś pustym stolikiem. Wtem znalazłem najbardziej cudowną niespodziankę – Abby już tam była, siedziała przy stoliku i czekała na mnie. Czekała na mnie. Poprawiłem krawat i poszedłem prosto do niej. Jej oczy śledziły mnie przez cały czas, a moje serce podskoczyło, gdy uśmiechnęła się do mnie. 307

Tłumaczenie: Ana_fifty

Pieprzony szczęściarz, dupek i drań. –

Abby – Przywitałem się, siadając naprzeciw niej.

Kąciki jej ust się uniosły. –

Nathaniel.

Uśmiechnąłem się jeszcze szerzej. Jak na razie, szło dobrze. Kelner podszedł do naszego stolika i przyjął nasze zamówienia. Abby doskonale wiedziała, czego chciała i pewna siebie zamówiła swoje sushi. Wziąłem głęboki oddech, gdy oddałem menu kelnerowi i spojrzałem na nią. –

Zapowiada się piękna wiosna.

–

Nie mogę się doczekać, aż wiśnie zaczną kwitnąć. To moje ulubione drzewa.

Widzisz? Powiedziałem do siebie. Potrafisz poprowadzić małą pogawędkę. –

Mam kilka przy domu. Apollo kocha tarzać się w kwiatach, gdy te spadają.

Zaśmiała się. –

Wyobrażam go sobie, jak to robi.

–

To widok, który trzeba zobaczyć – Powiedziałem, ale nie mówiłem o Apollu. Mówiłem o niej. O niej, siedzącej naprzeciw mnie, rozmawiającej z przyjemnością, śmiejącej się. Wyglądającej pięknie.

–

Apollo jest jedyny w swoim rodzaju.

–

To cały on.

–

Jak w pracy?

–

To tylko ja, biorący udział w ocaleniu globalnej ekonomii. Jak w bibliotece? Coś ekscytującego się dzieje?

Wyprostowała się na siedzeniu. –

Organizuję czytanie poezji. Klasyka: Dickinson, Cummings, Frost. Wiesz, wszystkie te nudne rzeczy, których nikt nigdy nie czyta?

Żartowała ze mną. Kochałem to. –

W takim razie robicie mieszkańcom Nowego Jorku wielką przysługę przez zapewnianie ich, że wielka poezja jest wciąż żywa.

–

Nic mi o tym nie wiadomo, ale to jest naprawdę fajne. 308

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Czytacie ich wszystkich razem na jednym spotkaniu? - Zapytałem, nie będąc nigdy na żadnym spotkaniu poetyckim.

–

Czasem – Powiedziała – Ale zdecydowałam, by tym razem to podzielić. Każdego z poetów damy na osobne spotkanie, dając im miejsce w ciągu następnych kilku tygodni. Dickinson będzie pierwsza – w następną środę. Może uda mi się nawet zaciągnąć na nią Felicię.

–

Felicia – Powiedziałem – Jackson mówi tylko o niej. Jak się miewa?

–

Dobrze. Zdecydowałam pozwolić jej żyć, mimo tego, że zażenowała mnie przez zagranie tej piosenki na przyjęciu.

–

To wielkodusznie z twojej strony.

–

Ostatecznie – Jej oczy zaświeciły się z rozbawienia – To nie ona była tą, która wykrzyczała moje imię przed setkami ludzi.

Wciąż ze mnie żartowała. –

W tej sprawie – Powiedziałem – Powierzę się jeszcze raz twojemu miłosierdziu. Tym razem proszę o pozwolenie zachowania życia.

–

Nic się nie stało. Raczej cieszę się, że to zrobiłeś. Zasadniczo, w tej chwili.

Żartobliwy ton tym razem opuścił jej głos i wiedziałem, że teraz nadszedł czas na rozmowę o bardziej poważnych sprawach. –

Zanim zaczniemy rozmawiać o czymkolwiek innym – Powiedziałem – Muszę ci coś powiedzieć.

–

Okej – Powiedziała ostrożnie.

–

Musisz zrozumieć, że chodzę na terapię, żeby przepracować wszystkie moje trudne sprawy oraz mój stan emocjonalny. Ale nie moje potrzeby seksualne.

Mój lekarz, łącznie z Paulem, i niezaprzeczalnie z Toddem pomogli mi zobaczyć, że mój sposób życia był absolutnie akceptowalny. Dlaczego potrzebowałem takiego zapewnienia, nie wiedziałem, ale mając je czułem się lepiej. –

Jestem dominem – Powiedziałem jej – I zawsze nim będę. Nie mogę i nie zrezygnuję z tej części mnie. To nie znaczy, że nie mogę się cieszyć innymi... smakami. Albo inaczej, inne smaki będą miłą odmianą. - Chciałem tej odmiany z nią – Czy to ma sens?

–

Tak. Nigdy nie oczekiwałam od ciebie, abyś z tej części siebie zrezygnował. To by było, jak zaprzeczenie temu, kim jesteś. 309

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozumiała. Wiedziała, o co mi chodzi. –

Tak - Odparłem.

–

Tak jak ja nie mogę zaprzeczyć mojej uległej naturze.

Ona to naprawdę łapała. Uśmiechnąłem się. –

Dokładnie.

Nagle przerwał nam kelner, dostarczając nasze herbaty. Czułem się lepiej, gdy przeszliśmy przez tę cześć, wiedząc, że oboje mieliśmy takie samo zdanie, że jeśli kiedykolwiek uda mi się ją odzyskać, będzie wiedziała, czego się spodziewać. Ale wciąż brakowało jednego kawałka układanki... –

Zawsze się zastanawiałem, a ty mi nie musisz mówić – Powiedziałem – Ale jak się o mnie dowiedziałaś?

Spojrzała w dół na swoją herbatę. Co? Przecież to było rozsądne pytanie, prawda? Nagle, spojrzała w górę i machnęła ręką. –

No proszę cię. Każdy wie o Nathanielu West.

Czegoś mi nie chciała powiedzieć. To wymagało drastycznych środków. –

Może – Powiedziałem – Ale nie każdy wie, że przypina kobiety do swojego łóżka i pracuje nad nimi z pejczem.

Zakrztusiła się herbatą. –

Prosiłaś się o to. - Powiedziałem.

–

Tak – Wytarła swoje usta – Bez dwóch zdań.

Moja błyskawiczna reakcja uwolniła jakieś napięcie, ale pytanie przypomniałem. –

Odpowiesz? - Zapytałem.

Wzięła głęboki oddech. –

Pierwszy raz zwróciłam na ciebie uwagę, gdy ocaliłeś dom mojej mamy.

Więc moje działania nie pozostały niezauważone. Czułem się pozytywnie uszczęśliwiony. –

Do tego czasu byłeś jedynie mężczyzną z gazet, o którym czytałam na stronach towarzyskich - kontynuowała – Celebrytą. A wtedy stałeś się bardziej realny.

Kelner przyniósł nam nasze jedzenie i poczułem się rozdrażniony tym, że nam przerwał. Abby 310

Tłumaczenie: Ana_fifty

właśnie przyznała, że znała mnie i śledziła mnie w gazetach przez lata. Chciałem wiedzieć więcej, musiałem znać szczegóły. Ta informacja mnie zszokowała. Czy to możliwe, żeby czekała na nie prawie tak długo, jak ja czekałem na nią? Przygotowywała swój sos sojowy, gdy mówiła dalej. –

Twoje zdjęcie było w gazecie niedługo po sprawie z domem – nie pamiętam z jakiego powodu.

Kogo obchodziło, z jakiego powodu było moje zdjęcie w gazecie? Moje zdjęcie zawsze było w gazetach. Jak ona dowiedziała się o mnie? O moim stylu życia? –

Nieważne – Ciągnęła – Moja znajoma, Samantha, przystanęła, gdy czytałam tę gazetę. Zrobiłam jakąś uwagę na temat, jak dobrze wyglądasz i zastanawiałam się, jaki jesteś naprawdę.

Naprawdę? Ze zdjęcia w gazecie? –

A ona zrobiła się cała podekscytowana i poruszona. - Dodała.

–

Samantha? - Zapytałem. Szybko wróciłem myślami do przeszłości, ale nie mogłem sobie przypomnieć żadnej Samanthy w społeczności.

–

Stara znajoma, nie rozmawiałam z nią od lat.

Znów wróciłem pamięcią do wspomnień, ale nie umiałem znaleźć miejsca dla Samanthy. Jak ona o mnie usłyszała? –

Poszła razem ze swoim chłopakiem na przyjęcie, czy zgromadzenie czy coś takiego. Nie jestem pewna, jak to się właściwie nazywa, dla dominów i uległych. Oni byli amatorami.

Oczywiście – play party41. –

Ach – Powiedziałem – I ja tam byłem.

Jeśli ta Samantha wiedziała, kim byłem, musiałem brać udział w grze, lub być instruktorem. Najwidoczniej nie chciała wprowadzać Abby w szczegóły i czuła się na tyle silna, że złamała nakaz poufności. Normalnie ta informacja wywołałaby we mnie furię, ale w tych okolicznościach, przypuszczam, że powinienem być raczej wdzięczny za jej wtrącenie się. –

Tak – Potwierdziła – I powiedziała mi, że byłeś dominem. Powiedziała też, że nie powinna mi tego mówić i kazała mi przysiąc, że nie powiem absolutnie nikomu, i nie zrobiłam tego,

41 Play Party – nie przetłumaczyłam, bo nie mam pomysłu, jak to nazwać po polsku. To jest taki zjazd zwolenników BDSM, podczas którego można zobaczyć różne „scenki”, samemu „zagrać”, bądź wziąć udział w zajęciach instruktażowych. Można się oczywiście tylko przyglądać. Może macie pomysł na polską nazwę?

311

Tłumaczenie: Ana_fifty

cóż, poza Felicią, kiedy byłam do tego zmuszona. Ale Samantha nie zabroniła mi marzyć o romantycznym Czarującym Księciu i mnie jako twoim Kopciuszku. Wszystkie te stracone lata. Wszystkie te lata, gdy czekałem na Abby i,cud nad cudami, ona czekała na mnie. Jak to było możliwe? –

Robiłaś tak? - Zapytałem, potrzebując wiedzieć, co dokładnie o mnie myślała.

–

Nie – Powiedziała bezceremonialnie – Ale fantazjowałam o byciu przykutą do twojego łóżka, gdy ty pracowałbyś nade mną pejczem.

Kurwa, ja pierdolę. Teraz ja zakrztusiłem się herbatą. Niewinnie na mnie spojrzała. –

Prosiłeś się o to.

Zaśmiałem się. Abby mnie pragnęła. Pragnęła mnie od lat. I drażniła się ze mną z tego powodu. –

Tak – Powiedziałem - Bez dwóch zdań.

Absolutnie i kompletnie się o to prosiłem. –

Długo nie robiłam nic, poza fantazjowaniem – Powiedziała.

Kurwa. Fantazjowała o mnie. Przez lata. Mój mózg nie umiał tego ogarnąć. Spuściła oczy w talerz. –

Ale

potem

zaczęłam

pytać

wokoło.

Kilku

znajomych

Samanthy

wciąż

było

zaangażowanych, więc nie zajęło mi dużo czasu, by znaleźć pana Godwina. Trzymałam jego nazwisko przez kilka miesięcy, zanim cokolwiek zrobiłam. Moment okazał się idealny. Gdyby rozmawiała z Godwinem wcześniej, byłbym z Melanie i jej aplikacja zostałaby zignorowana. Zassałem oddech na myśl o tym, jak blisko byliśmy tego, by się nigdy nie spotkać. Wzruszyła ramionami. –

W końcu zdecydowałam, że powinnam do niego zadzwonić, bo pomyślałam, że wszystko jest lepsze niż...

–

Niespełniony seks – Dokończyłem, wciąż myśląc o Melanie.

–

Albo niewykonany, niespełniony seks, jak w moim przypadku – Spojrzała w górę, jakby potrzebowała zapewnienia – Nie mogłam mieć normalnej relacji z facetem. Ja po prostu... 312

Tłumaczenie: Ana_fifty

nie mogłam. Oczywiście, wiedziałem przecież dokładnie, co miała na myśli. Dzięki Bogu, dzięki moim rozmowom z Paulem, mogłem pomóc. –

Wierzę, ze są różne stopnie normalności, Abby. - Powiedziałem – Kto zresztą tak naprawdę zdefiniował, czym dokładnie jest normalność?

Ponieważ nigdy więcej nie pozwolę nikomu definiować siebie. Nawet sobie samemu. Nie pozwolę Abby mieć takich samych wątpliwości, które męczyły mnie tak długi czas. –

Szczerze – Powiedziała – Widzę, czym jest normalność w oczach innych i jest to nudne jak diabli.

–

Różne smaki, i wszystkie mogą być smakowite, gdy testuje się je z właściwą osobą – Chciałem ich wszystkich spróbować z tobą – Ale tak, naturalne tendencje jednych tworzą drogę, którą inni widzą jako normalną.

–

Próbowałeś raz mieć tak zwaną normalną relację. Z Melanie.

Tak, jeśli mieliśmy stworzyć związek, musiałem porozmawiać o Melanie. –

Tak – Wziąłem kęs sushi i przeżuwałem go , podczas gdy się zastanawiałem. - Z Melanie. To był okropny błąd. - Wzdrygnąłem się, przypominając sobie, jak zraniłem Melanie. Nie tak, jak zraniłem Abby, ale wciąż. - Nie udało nam się z kilku powodów. Melanie nie jest naturalną uległą, a ja nie mogłem pozbyć się mojej natury domina. - Wróciłem myślami do nocy, gdy znalazła mnie w moim pokoju zabaw. - Ale nie chciała przyznać, że między nami nic nie działało. Nigdy nie potrafiłem tego zrozumieć.

Nigdy nie zrozumiem, dlaczego poszła się wypłakać do Todda i Elainy. Dlaczego czuła potrzebę, by przeszkodzić mi w tym, co chciałem Abby powiedzieć, na przyjęciu zaręczynowym. –

Jeśli to ma dla ciebie znaczenie – Powiedziała Abby - To wydaje mi się, że ona z tobą skończyła.

Znów się zastanawiałem, o czym obie rozmawiały na przyjęciu. W każdym razie, skoro Abby uważała, że Melanie skończyła ze mną, tak naprawdę reszta była nieważna. –

Dzięki Bogu – Odparłem.

Zmusiłem się i zapytałem. –

A ty?

Spojrzała na mnie z najpiękniejszym wyczekiwaniem w jej oczach. 313

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Nie.

Ulga, podekscytowanie, podniecenie i nadzieja przeszły przeze mnie. –

Dzięki Bogu – Odpowiedziałem najprościej w świecie.

Sięgnąłem przez stół i wziąłem jej rękę. –

Ja też nie. - Powiedziałem, ponieważ nie wystarczyło mi wiedzieć, co ona czuła, musiałem być z nią szczery. Powiedzieć jej, jak ja się czułem.

Nasze oczy się spotkały i poczułem jak kajdany mojej przeszłości zaczęły opadać. Jeśli mogliśmy dojść tak daleko, to możliwe że moglibyśmy pójść jeszcze ciut dalej. –

Zrobię wszystko co będzie trzeba, by zapracować na twoje zaufanie, Abby. I ile czasu trzeba będzie. - Wziąłem głęboki oddech i zmusiłem się, by zadać następne pytanie, podczas gdy głaskałem jej kostki – Pozwolisz mi?

–

Tak.

Chciałem wskoczyć na stół. Zamiast tego, ścisnąłem jej dłoń i puściłem. –

Dziękuję ci.

Mieliśmy zamiar to zrobić. Mogliśmy to przepracować i znaleźć naszą wspólną drogę, razem. Chciałem z nią rozmawiać godzinami. Ten cholerny kelner podszedł do naszego stolika. –

Robiłeś kiedyś sushi? - Zapytała Abby.

Dobra, mogliśmy rozmawiać o sushi. –

Nie. Nigdy, choć zawsze chciałem się nauczyć.

Kelner wziął nasze filiżanki i napełnił je. –

Organizujemy kurs. W następny czwartkowy wieczór. O siódmej.

Abby spojrzała na mnie. Możemy? Zapytała oczami. Jak randka? Normalna randka? By poznać się lepiej? Jasne, oczywiście. Wszystko, by być blisko niej. Prawie powiedziałem, że tak, gdy usłyszałem w głowie głos Paula: Każdy krok od tego momentu wciąż powinien zależeć od niej. Podniosłem brwi: Ty zadzwoniłaś. Ty decydujesz. –

Zróbmy to – Powiedziała.

Zgodziła się. Chciała spróbować. W takim razie ja zdecydowałem, że tu i teraz zapytam ją o 314

Tłumaczenie: Ana_fifty

przedstawienie w sobotę. Okazja nadarzyła się, gdy opuszczaliśmy restaurację. –

Abby – Powiedziałem, pomagając jej założyć płaszcz – Kyle ma w szkole przedstawienie. Wystawiają sztukę w sobotę i prosił mnie, żebym był. Chciałabyś pójść ze mną?

Usiłowałem wyczytać coś z jej twarzy, ale nie miałem pojęcia, co myślała. –

O której?

–

Mogę podjechać po ciebie o piątej – Powiedziałem – Moglibyśmy zjeść kolację przed przedstawieniem?

Do dzisiaj nie chciała, abym ją podwoził, lub spotkał się z nią w jej mieszkaniu. Czy nasze rozmowy i wyznania zmieniły to? –

Piąta jest w porządku. Po tym jak wyszła, zadzwoniłem do Sary i powiedziałem jej, że przez resztę popołudnia

będę pracował w domu. Jechałem do posiadłości z jednym tylko zamiarem i zaraz po tym, jak uporałem się z neurotycznym obwąchiwaniem przez Apolla i wypuszczeniem go na zewnątrz, poszedłem wzdłuż korytarza. Stanąłem przez podwójnymi drzwiami i zamknąłem oczy. To był ten moment. Wystarczająco długo czekałem. Przeszłość była przeszłością i dziś był ten dzień, kiedy zostawiałem to za sobą ostatni raz. Wziąłem głęboki oddech, otworzyłem drzwi, i wszedłem do mojej biblioteki pierwszy raz od tygodni.

Sobota w końcu nadeszła po najdłuższych chyba dniach mojego życia. Zastanawiałem się, czy Felicia będzie się kręcić gdzieś niedaleko, ale Jackson powiedział mi, że zabiera ją tego wieczoru do siebie. Zignorowałem jego ton „a nie mówiłem”. Randka z Abby nie mogła być lepsza. Abby była piękna, czarująca i była miłym rozmówcą. Zaprosiła mnie na czytanie Dickinson i bez zastanowienia przyjąłem zaproszenie. Dla informacji: jej ulubionym posiłkiem był duszony udziec jagnięcy, a gdy miała dwanaście lat, chciała dostać rower na Gwiazdkę. Wiedziałem, że Kyle nie miał zbyt dużej roli w przedstawieniu, ale gdy wszedł na scenę po raz pierwszy, jako członek chóru i zobaczył mnie siedzącego na widowni... żadne słowa nie opiszą 315

Tłumaczenie: Ana_fifty

dumy, jaką czułem. Doszedł tak daleko, od chorującego chłopca, którego spotkałem nie aż tak dawno temu, i pracował bardzo ciężko, by żyć pełnią życia. Całą noc starałem się jak mogłem, by specjalnie nie dotykać czy ocierać się o Abby. Trzymając się tego, co powiedział mi Paul, chciałem, aby ona dyktowała fizyczne warunki naszej relacji. Jedyny moment wahania nadszedł, gdy odprowadziłem ją do jej mieszkania. Czy powinienem ja pocałować? –

Dziękuję za zaproszenie – Powiedziała, gdy stanęliśmy przed jej drzwiami – Naprawdę miło spędziłam wieczór.

–

Byłem szczęśliwy, mając cię przy sobie. Bez ciebie wieczór nie byłby taki sam. - Nie mogłem się opanować i wziąłem ją za rękę – Widzimy się w czwartek wieczorem.

Spojrzałem jej w oczy. Mogę cię pocałować? Chciałem zapytać. Jeszcze nie. Pozwól jej zrobić pierwszy krok. A co jeśli go nie zrobi? Nie zrobiła. Uśmiechnąłem się do niej i odwróciłem się, by odejść. –

Nathaniel – Zawołała po tym, gdy zrobiłem kilka kroków.

Moje serce waliło, ale odwróciłem się i spojrzałem jej w twarz. Podeszła do mnie, a ja wciąż stałem nieruchomo, czekając, niezdolny, by nie widzieć wizji, które mnie ogarnęła. Czy ona chciała...? Czy chciałaby...? Nagle stanęła przede mną i dotknęła mojej twarzy. Dotyk bogini, uczucie jej palców, gdy przejeżdżały wzdłuż mojej szczęki i wsunęły się w moje włosy – jak mogłem żyć bez jej dotyku? Nie mogłem. –

Pocałuj mnie – Powiedziała – Pocałuj mnie natychmiast.

Natychmiast, powiedziała. Pokaż mi, co czujesz i nie opieraj się. Nigdy, wiedziałem. Nigdy więcej nie zaprzeczę swoim uczuciom do niej. –

Och Abby – Powiedziałem. Mógłbym żyć trzysta lat i nigdy nie zrozumiem tego przebaczenia, które mi zaoferowała.

Wsunąłem palce pod jej brodę i uniosłem jej twarz. Moje oczy zamknęły się, gdy przysunąłem moje wargi do jej. Poczułem jej potrzebę tak szybko, jak tylko nasze usta się spotkały. Poczułem jej wyczekiwanie. Jak delikatnie współgrało i odbijało moją własną potrzebę. Nie spieszyłem się i 316

Tłumaczenie: Ana_fifty

smakowałem to uczucie jej, jej miękkość, sposób, w jaki poruszała się razem ze mną. Przysunęła się bliżej i przyciągnąłem ją ciaśniej. Rozsunąłem moje wargi przy jej, gdy pogłębiła pocałunek. W tym pocałunku powiedziałem jej wszystko. Choć raz, niczego nie ukrywałem, a w odpowiedzi poczułem, jak ona kolejny raz dawała mi siebie. To był dar, na który nie zasługiwałem i będę go wielbił tak długo, jak długo ona mi na to pozwoli. Będę ją wielbił. Będę sprawiał, że będzie czuła się chciana, i potrzebna i kochana. Czułem jak moje ciało pobudza się przy jej bliskości, na jej kontynuowane dotknięcia i odsunąłem się. Nie chciałem by pomyślała, że oczekiwałem czegoś tego wieczoru. To, że pozwoliła mi się pocałować, było wystarczające. Westchnąłem przy jej ustach. –

Dziękuję.

Dziękuję za twoją akceptację, za twoje przebaczenie, twoją gotowość przyjęcia mnie z powrotem do swojego życia. Dziękuję ci, że nie zwątpiłaś we mnie, w nas, nawet, gdy ja to zrobiłem. Patrzyła na mnie przez chwilę, podczas gdy wciąż tuliłem ją w moich ramionach. –

Nie ma za co.

317

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 36

Siedziałem w ostatnim rzędzie sali, patrząc, jak prowadziła sesję Emily Dickinson. Oczarowała mnie, gdy czytała wiersze o śmierci, stracie i życiu. Szczególnie jeden, „Nadchodź z wolna, Raju!”, wprowadził mnie w trans. Czytała go niskim, zmysłowym głosem, a gdy recytowała ostatni wers, patrzyła na mnie: –

„Nadchodź z wolna, Raju! Nieprzywykłą wargą Trwożnie - sączę jaśmin Jak pszczoła - co słabnąc Krąży wokół kwiatu, Brzęczy - nim się waży Wejść wreszcie do wnętrza I ginie w nektarze”.42

Kto by pomyślał, że poezja może być tak podniecająca? Poruszyłem się na krześle, gdy czytanie dobiegło końca. Mój plan pozwalania Abby dyktować warunki naszego fizycznego związku wydawał się być właściwy, ale nie byłem pewny jak długo wytrzymam, jeśli będzie wyczyniała mi takie rzeczy. Wciąż jednak, gdy zostawiałem ją tego wieczoru, jedyne co jej dałem, to delikatny, niewinny całus. Następnego wieczoru uczyliśmy się, jak przygotować sushi. Naprawdę się cieszyłem stojąc obok niej i ucząc się czegoś nowego. Stała tak blisko mnie, że mogłem wdychać jej lekki, Abbiowy zapach. Ale poza tym, po prostu cieszyliśmy się z bycia razem, śmialiśmy się gdy jedno z nas coś spaprało i zachwycaliśmy się, gdy któremuś coś wyszło prawidłowo. Tego wieczoru nasz pocałunek był bardziej namiętny.

Jackson zaproponował, czy nie poszlibyśmy na podwójną randkę z nim i Felicią w następny weekend i niepewnie zgodziliśmy się. Wszyscy czworo świetnie się bawiliśmy. Felicia rozmawiała ze mną ciepło i widziałem jak rzucała Abby kilka razy próżne, zadowolone z siebie spojrzenia. Gdy złapała mnie na patrzeniu, Abby po prostu przewróciła oczami. 42 „Nadchodź z wolna, Raju! (211) Emily Dickinson, tłum. Ludmiła Marjańska

318

Tłumaczenie: Ana_fifty

Apollo robił się coraz bardziej i bardziej podniecony, za każdym razem gdy wracałem do domu po byciu z Abby. Ogromnie chciałem zaprosić ją do mojego domu, ale bałem się, że mogłaby pomyśleć, że chciałbym od niej czegoś fizycznego. W końcu, jakieś trzy tygodnie po tym, jak byliśmy na przedstawieniu Kyle'a, wpadłem do biblioteki w czwartkowe popołudnie. Wybrałem czwartek, ponieważ nie chciałem się tam pojawić w środę – to byłoby dla nas obojga zbyt dużo wspomnień. Jej oczy rozświetliły się, gdy wszedłem do biblioteki. –

Nathaniel!

Przechyliłem się przez ladę i dałem jej szybkiego buziaka. –

Jak ci mija dzień?

–

Dobrze. A jak twój?

–

Teraz lepiej.

Nie mogłem nic poradzić na uśmiech który pojawił się na mojej twarzy, gdy jej policzki okryły się rumieńcem. Chrząknąłem. –

Chciałem zapytać, czy nie miałabyś ochoty wpaść na kolację do mnie do domu.

Nic nie powiedziała. –

Żeby zobaczyć Apolla – Dodałem – Tęskni za tobą, a kiedy czuje twój zapach na mnie...

Podniosła ręce w geście poddania. –

Rozumiem. Z przyjemnością przyjdę na kolację i zobaczyć Apolla. Stęskniłam się za nim.

–

Dziękuję ci – Nie myślała wcale o mnie zapraszającym ją do mojego domu – po prostu przyjęła zaproszenie.

Apollo będzie taki szczęśliwy. Oczywiście nie tak szczęśliwy, jak ja.

Apollo zachowywał się jak psychol. Byłem prawie zadowolony. Odmówił pozostania w domu w następny wieczór. Zamiast tego czekał na zewnątrz, prawie że tańcząc z podekscytowania. Gdy Abby przyjechała samochodem Felicii, zaczął się kręcił w kółko, wokół własnej osi. Pośpieszyłem na zewnątrz, zatrzymując się w drzwiach. –

Apollo, proszę cię – Powiedziałem. Prawie że przewrócił ją w celu wylizania jej całej. 319

Tłumaczenie: Ana_fifty

Musisz mu wybaczyć, Abby. Cały dzień był podekscytowany. Pogłaskała jego głowę, a on trzymał się przy jej boku, gdy wchodziła po schodach. –

No to było nas dwoje.

Pocałowałem ją, gdy dotarła do mnie. Po wszystkim, pociągnęła za ścierkę w moich rękach. –

Co gotujesz?

–

Kurczak w sosie migdałowo-miodowym. - Odparłem. To samo, co pierwszego razu.

–

Mmmm. Mój ulubiony.

Pamiętałem o tym. Otworzyłem drzwi. –

Chodź do środka. Jest prawie gotowy. Zjedliśmy w jadalni. Starałem się nie koncentrować na tym, jakie to uczucie znowu mieć ją

w moim domu. Jak tchnęła życie w ciemne, martwe przestrzenie. Kolejny raz zastanawiałem się, jak w ogóle mogłem pomyśleć o tym, by pozwolić jej odejść i że to będzie najlepsze rozwiązanie i składałem ciche dziękczynienia za jej wybaczenie. Apollo, oczywiście, siedział przy jej stopach całą kolację. Myślałem, że być może będzie to trochę niekomfortowe, jedzenie przy tym stole, że przeszłość w jakiś sposób odbierze nam to, nad czym oboje ciężko pracowaliśmy i co oboje budowaliśmy na nowo przez ostatnie tygodnie. Ale tak nie było, naprawdę, nie jestem pewien, czy w ogóle przestaliśmy choć na moment gadać przez cały posiłek i to był cud, że cokolwiek zjedliśmy. A co było jeszcze bardziej zaskakujące to fakt, że potrafiłem prowadzić rozmowę nawet po tym, jak oblizała usta, gdy uciekło jej trochę sosu. O czym myślałem? Jak ułatwić jej powrót do mojego domu, do mojego królestwa, a nie spędzić całego posiłku myśląc o jej ustach. Film, zdecydowałem. Powinniśmy oglądnąć film. Sposób, w jaki moglibyśmy siedzieć razem na kanapie, może otoczyłbym ja ramieniem. Wtuliłaby się blisko... Zerwałem się, by posprzątać ze stołu, po tym, jak skończyliśmy jeść. –

Pozwól, że ci pomogę – Powiedziała wstając, by do mnie dołączyć.

–

Poradzę sobie.

–

Ale chciałabym. 320

Tłumaczenie: Ana_fifty

Postawiłem talerze w zlewie. –

Ja zmywam, ty wycierasz?

Skinęła głową i podniosła ręcznik. Gdy tak pracowaliśmy, uderzyło mnie to, jak dobrze się uzupełnialiśmy. Nawet robiąc tak prozaiczne rzeczy, jak zmywanie. Byliśmy drużyną. Należeliśmy do siebie. Z pewnością to wiedziała. Ale nie mogłem zakładać, że wiedziała wszystko. Musiałem jej powiedzieć. I wciąż kłóciłem się sam ze sobą. Po filmie. Jeśli powiesz jej wcześniej, mogłaby pomyśleć, że chcesz seksu. Nie, nie po filmie, bo pomyśli, że chcesz seksu. Powiedz jej przed. Po będzie lepiej. Po znaczyło, że znów zaczynasz odkładać coś na później. Moje ręce drżały, gdy podałem jej ostatnie naczynie. Szybko je wytarła i włożyła do szafki, a potem odłożyła ręcznik obok zlewu. Teraz, West. Wziąłem głęboki oddech. –

Abby...

–

Nathaniel... - Powiedziała w tym samym czasie.

Nasze spojrzenia spotkały się na sekundę i obydwoje roześmialiśmy się. –

Ty pierwszy -Powiedziała.

Wziąłem jej rękę. –

Chciałem tylko powiedzieć, że dziękuję ci za to, że przyszłaś dzisiaj. Apollo nie był taki spokojny od miesięcy.

Cholera, no. To nie zabrzmiało tak, jak powinno. –

Cóż, cieszę się z powodu Apolla – Ścisnęła delikatnie moją dłoń – Ale on nie jest jedynym powodem, dla którego tu dziś przyszłam.

Wiem. Dziękuję ci. Przestań o tym myśleć. Powiedz to. Potarłem jej kostki, muskając delikatną skórę jej dłoni. –

Wiem.

W kącikach jej ust ukazał się mały uśmiech. 321

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Uwierz mi. Jestem dość egoistycznym stworzeniem.

Egoistyczna? Abby? Jak w ogóle mogła tak myśleć? Przesunąłem palcem wzdłuż jej szczęki. –

Nie jesteś. Jesteś miła i kochająca i wybaczająca i...

–

Nathanielu...

Musiałem jej powiedzieć. Koniecznie musiałem jej powiedzieć. Teraz. Położyłem palec na jej ustach. –

Pozwól mi skończyć.

Nic więcej już nie powiedziała. Patrzyłem w jej głębokie, wielkie oczy i delikatnie głaskałem jej twarz. –

Wniosłaś do mojego życia tyle radości, sprawiłaś, że poczułem się kompletny – Potrzebowała słów. Daj jej te słowa – Kocham cię, Abby.

Wciągnęła powietrze. –

Nathanielu – Przysunęła swój policzek do mojej ręki – Ja też cię kocham.

Poczułem, że w tym momencie moje serce mogłoby eksplodować. Kochała mnie. Ona mnie kochała. Ona. Mnie. Kochała. –

Abby – westchnąłem, wciągając ją w moje ramiona i całując ją. To był jedyny sposób jaki znałem, by pokazać to, co czułem. Rozchyliła dla mnie usta.

Och Boże. Jej smak. Przyciągnęła mnie bliżej i przebiegła palcami przez moje włosy, podczas gdy całowała mnie mocniej i głębiej. Zapomnij o filmie – chciałem jej. Pozwól jej prowadzić. Przerwałem pocałunek, przesuwając moje usta w górę, do jej ucha. –

Powiedz, żeby przestał, Abby – Proszę nie mów mi, żebym przestał – Powiedz mi żebym przestał i to zrobię.

I zrobiłbym to. Nie chciałem, ale zrobiłbym. Wszystko, włącznie z tym, zależało od niej. –

Nie – Powiedziała. 322

Tłumaczenie: Ana_fifty

Kurwa. Chciała, żebym przestał. –

Nie przestawaj. - Dodała.

Tak. Moje palce potarły je ramiona. Musiałem się upewnić, że był pewna. –

Nie chcę żebyś myślała, że po to cię tu zaprosiłem – Smakowałem skórę jej ucha, niezdolny, by się odsunąć – Nie chcę, żebyś myślała, że cię naciskam.

Ponieważ, choć tak bardzo mój kutas się ze mną nie zgadzał, film i przytulanki na kanapie będą w porządku. Odsunęła się ode mnie i uśmiechnęła się. –

Chodź za mną – Wyciągnęła do mnie rękę.

Co? Iść za nią? Poszedłbym za nią wszędzie. Wyprowadziła mnie z kuchni, w dół korytarza, a potem do foyer. Wciąż nie miałem pojęcia, co robiła. Zaczęła wchodzić po schodach. Kurwa jego mać. Prowadziła mnie na górę i prosto do mojej sypialni. W której nie byłem odkąd odeszła. Stanąłem w szoku, gdy poprowadziła mnie do nóg łóżka i odwróciła się. Objąłem jej policzki. –

Abby. Moja piękna, perfekcyjna Abby.

Opuściłem głowę i znów ją pocałowałem. Gdy poczułem, że jej oddech się zmienia, odsunąłem się, a potem przyciągnąłem ją bliżej, pocałowałem jej szyję i wymamrotałem przy jej skórze. –

Pozwól mi cię kochać. - Dziś chodziło tylko o nią, o kochanie się z każdą, pojedynczą jej częścią. Zaniosłem ją do łóżka i położyłem na plecach. - Zacznę od twoich ust.

Przez cały nasz czas razem, zaczynając od pierwszego dnia, gdy weszła do mojego biura, oszukiwałem nas oboje przez niecałowanie jej. Przez następnych kilka minut, robiłem co mogłem, by to naprawić – drażniąc się z nią, drażniąc nas oboje, przez delikatne podgryzania i słodkie całusy. W końcu jednak nie mogłem się już dłużej wstrzymywać. Objąłem jej twarz i pocałowałem ją długo i powoli i głęboko i wypełniłem to całą pasją, jaką miałem w sobie. Wygięła plecy, ocierając się piersiami o mnie i cofnąłem się. –

Mógłbym całować twoje usta godzinami i nigdy nie zmęczyłbym się twoim smakiem – 323

Tłumaczenie: Ana_fifty

Spojrzałem na jej widok, jej leżącej w moim łóżku – Ale cała reszta ciebie jest tak cholernie smakowita. Rozpiąłem je bluzkę, nie spiesząc się, chcąc, aby wiedziała, co robiłem. Wciąż chcąc dać jej szansę na to, by mogła się wycofać. Jednak nie ruszyła się z łóżka. Jej oczy obserwowały mnie, gdy zsuwałem koszulę z jej ciała. –

Mogę poczuć bicie twojego serca – Przejechałem ręką w dół jej ramienia i i nakryłem jej rękę moją – Poczuj moje. - Dodałem, kładąc jej rękę na moim, rozszalałym sercu.

Wyjęła swoją rękę spod mojej i zszarpała moją koszulkę przez głowę. Usłyszałem jej westchnienie, gdy przebiegła rękami przez moją klatkę i w dół moich ramion. Jak dobrze było poczuć je na mnie. Niebo. Ale nawet nie byłem blisko końca. Kontynuowałem swoją wędrówkę w dół, przez jej obojczyk, wzdłuż jej ramienia. –

Często zaniedbana część ciała jest tutaj – Wziąłem jej ramię – Zgięcie w łokciu – Pocałowałem ją tam – Byłoby niewybaczalne przeoczyć tę smakowitość.

Smakowała tak wyśmienicie, gdy ją polizałem, że delikatnie ją podgryzłem. –

Och, Boże. - Jęknęła.

Podniosłem głowę. –

A ja dopiero zacząłem – Powiedziałem, ponieważ musiałem zasmakować innych części jej ciała, zaczynając od jej słodkich piersi. Skupiłem się na nich, całując je i smakując, gdy do nich dotarłem. Szybko zrzuciłem jej biustonosz, napalony, by poczuć kontakt z jej skórą. Pochyliłem się i poczułem, jak

jej sutki ocierają się o mój tors, ledwo zdolny by

powstrzymać jęk próbujący wyrwać się ze mnie. Ująłem jej pierś w moją dłoń – Twoje piersi są idealne. Dokładnie we właściwym rozmiarze, a kiedy robię to – Wziąłem jej sutek między dwa palce i delikatnie go rolowałem – Twoje ciało trzęsie się w oczekiwaniu. Przeszedł przez nią dreszcz. Idealnie. –

Czy wiesz, jak słodko twoje piersi smakują? - Zapytałem, drażniąc siebie tak samo jak i ją, bo tak byłem niecierpliwy, by moje usta znów znalazły się na niej.

–

Nie.

–

Co za wstyd, naprawdę. - Zassałem ją w moich ustach. Mmmmm. Jej smak. 324

Tłumaczenie: Ana_fifty

O wiele lepszy, niż pamiętałem. Nie mogłem się powstrzymać, ssałem ją mocniej i ugryzłem w sposób, który wiem, że lubiła. Nagrodziła mnie jękiem. Uwolniłem ją z moich ust i dmuchnąłem na drugą pierś, patrząc, jak jej sutek stwardniał. Jej skóra była taka wrażliwa. Nie spieszyłem się smakując tę drugą, zaczynając od spodu i pnąc się w górę. Sprawdzałem jej sutek w dłoni. Idealny. –

A ten? - Zapytałem – Tak samo kurewsko słodki jak drugi – oblizałem usta i zasmakowałem go.

Jej ręce zatonęły w moich włosach, trzymając mnie blisko, gdy kontynuowałem moje odkrywanie jej ciała. Tak właściwie było ją czuć pode mną, tak idealnie w moich ramionach. Nie spieszyłem się, chcąc poprowadzić ją w szaleństwo z rozkoszy. Mieliśmy cały wieczór i planowałem cieszyć się każdą sekundą. Jej ręce robiły się coraz bardziej natarczywe i tańczyły wzdłuż moich pleców, a potem przyciągnęła mnie do siebie, całując głośno i głęboko. Ja pierdolę. Nigdy się nie zmęczę tą kobietą. Jej biodra się uniosły, kołysząc się i szukając moich własnych. –

Poczekaj – Powiedziałem, przerywając pocałunek. Przypomnienie dla mnie, naprawdę. Jeszcze nie dotarłem do najlepszych części.

Ale dałem jej to, czego chciała, przesuwając rękami w dół, by pieścić wzgórek jej talii. Zaczepiłem palcami o pasek jej dżinsów i zepchnąłem je tak wolno jak potrafiłem. –

Kolejna zaniedbana część ciała – Powiedziałem, zanim polizałem jej pępek. Westchnęła i zacisnęła swoje dłonie w pięści w moich włosach – Wiesz, ile zakończeń nerwowych znajduje się tutaj? - Zapytałem.

Odsunąłem się delikatnie i patrzyłem, jak odpowiadała jej skóra, gdy na nią dmuchałem, teraz mokra od mojego języka. Piękna. Złapałem zapięcie jej spodni i rozpiąłem je, zsuwając je powoli w dół, z jej bioder i przesuwając moimi kciukami delikatnie przy jej skórze. Przesunąłem się do tyłu i rozebrałem ją, eksponując maleńkie figi, który miała ubrane. Mój kutas rwał się, ale odsunąłem moje potrzeby na tył mojej głowy i skupiłem się na niej. 325

Tłumaczenie: Ana_fifty

Ona miała inne plany. Jak tylko rzuciłem jej dżinsy z łóżka, pchnęła mnie na plecy. –

Moja kolej.

Rozebrała mnie, zdejmując jednocześnie moje spodnie i bokserki i przebiegała rękami po całym moim ciele. Tak dobrze było poczuć jej ręce. –

Abby – Jęknąłem, gdy jej ręce drażniły mojego kutasa.

–

Obróć się - powiedziała i odwróciłem się na brzuch.

Dosiadła mnie, siadając na moim tyłku i przebiegała rękami po moich ramionach i w dół moich pleców. Jej usta podążały za rękami, kończąc tuż na dole moich pleców, a potem raz jeszcze polizała całą drogę do góry. Pchnąłem biodrami w łóżko, desperacko. Kurwa, musiałem się skupić z powrotem na niej, więc odwróciłem się, łapiąc ją i z powrotem kładąc ją pode mną. –

Zapomniałem, gdzie skończyłem – Powiedziałem, przejeżdżając wzrokiem w dół jej ciała – Teraz muszę zacząć wszystko od początku.

Ponieważ zaczynając od początku, dawałem sobie czas na uspokojenie się, doprowadzenie jej na skraj i zwiększenie jej przyjemności. Pocałowałem ją, rozszerzając jej wargi językiem, rozkoszując się jej smakiem. –

Omówiliśmy twoje usta – Powiedziałem, gdy oboje oddychaliśmy ciężko – I twoją szyję – Dodałem, wracając z powrotem do tej delikatnej skóry – Twoje przepiękne łokcie i pępek, no i z pewnością pamiętam te oto – Pocałowałem jej piersi, rolując w ustach najpierw jeden, a potem drugi jej sutek, łaskocząc je czubkiem swojego języka. - A, tak – Powiedziałem, gdy jej ciało drżało pode mną – Przypomniałem sobie. - To był moment by doprowadzić ją do kompletnego szaleństwa, ponieważ ona myślała, że wiedziała, do czego zmierzałem. Zsunąłem się w dół jej ciała – Dokładnie. O.Tym. - powiedziałem, sadowiąc się pomiędzy jej nogami., ignorując miejsce, gdzie naprawdę mnie potrzebowała i podnosząc jej kolano w dłoni.

Podniosła głowę i gapiła się na mnie. –

Kolano jest strefą erogenną dla wielu ludzi – wyjaśniłem.

Jej głowa opadła z powrotem na łóżko. Bawiłem się jej kolanem, całowałem i pieściłem, delikatnie je podniosłem i zasmakowałem skórę 326

Tłumaczenie: Ana_fifty

pod nim, zanim przerzuciłem się na druga nogę. –

Nathaniel. Wyżej.

Wiem. Też tego chcę. Zamiast tego, zsunąłem się jeszcze niżej, zatrzymując się u jej stóp. Wziąłem jedną w swoja dłoń, sprawdzając krągły kształt jej pięt. Potem pocałowałem wnętrze jej kostek i jeszcze delikatniej złożyłem pocałunek na spodzie jej stopy. Naprawdę była boginią. Która potrzebowała, by się z nią jeszcze podrażnić. –

A teraz – Powiedziałem, podnosząc głowę – Czuje się tak, jakbym o czymś zapomniał. Co to było?

Ale zapomniałem jak karygodnie ona również potrafiła ze mnie kpić. –

Jesteś bystrym facetem. - Poruszyła nogami, po czym rozszerzyła je, dając mi idealny widok na jej zakrytą jedwabiem cipkę – Jestem pewna, że ci się przypomni.

Warknięcie wydobyło się z mojego gardła – jeśli chciała tego w ten sposób, byłem bardziej, niż gotowy. Wdrapałem się na górę, do niej i rozerwałem jedwab, dzielący mnie od niej. Podniosłem obie jej nogi i wsunąłem się pod nie. Polizałem ją delikatnie, przypominając sobie, jak zawstydzona była, gdy pierwszy raz to robiłem. Teraz już nie była taka niepewna – podniosła swoje biodra w moją stronę, starając się być bliżej. –

Tak, dokładnie tutaj jest istotny punkt – Powiedziałem – Ponieważ to – Przejeżdżałem językiem wzdłuż niej raz za razem, pomiędzy słowami – Jest prawdziwa, pełna, Abby.

–

Dobry Boże!

Tylko poczekaj, kochana jędzo. –

I po tym, jak spędziłem godziny całując twoje usta – Rozszerzyłem ją moimi palcami i zalała mnie jej wilgoć - Mógłbym spędzić godziny całując i liżąc i spijając z twojej słodkiej – Mój język się w nią zagłębił – Mokrej – Polizałem raz jeszcze – Cipki.

Ułożyłem swoje usta na niej i pchnąłem mój język do środka. Ssałem delikatnie jej łechtaczkę i pchnąłem mój język głębiej. Wydała z siebie małe westchnienie i jej mięśnie zacisnęły się dokoła mnie. Gdy jej orgazm ustępował, kontynuowałem całowanie i drażnienie jej warg, chcąc utrzymać ją wrażliwą, więdząc, jak to zintensyfikuje jej drugie uwolnienie. Gdy jej ciało się zrelaksowało, wysunąłem się spod niej i położyłem jej nogi na łóżku. 327

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Teraz – Przesunąłem się w górę jej ciała – Kontynuujmy.

Rozciągnęła się pode mną, gdy moja waga spoczęła na niej. Rozszerzyłem jej nogi moimi kolanami i ustawiłem mojego kutasa tak, by tylko dotykał jej wejścia. Chciałem tym razem głębokiego, emocjonalnego połączenia, więc wziąłem jej ręce i zaplotłem nasze palce. –

Abby – Powiedziałem, ponieważ jej oczy były zamknięte a chciałem, by były otwarte i patrzyły w moje. Otworzyła je i miłość i zdumienie, które w nich zobaczyłem, oślepiły mnie i ukradły mój oddech. - To jestem ja, Nathaniel – Powiedziałem i pchnąłem w nią częściowo, chcąc by wiedziała, by poczuła prawdę moich słów, mojego działania – I ty, Abby – Wsunąłem się głębiej. - Nic więcej – Żadnych scen. Żadnych trików. Żadnego oszukiwania. Tylko my.

–

Nathaniel – Powiedziała.

Tylko miłość. Pocałowałem ją długo i głęboko, przenosząc nasze ręce nad jej głowę, podczas gdy pchnąłem dalej w jej ciało. Jęknęła, a ja zakołysałem biodrami, by wsunąć w nią całą swoją długość. A potem wysunąłem się, spojrzałem w jej oczy raz jeszcze i zacząłem się w niej poruszać. Nie spieszyłem się, trzymając jej ręce i jej spojrzenie, gdy posuwaliśmy się razem, utrzymywałem moje pchnięcia powolne i zdecydowane, chcąc abyśmy oboje czuli każdy centymetr skóry dotykającej się, aby wydobyć każdą możliwą najmniejszą przyjemność z naszego połączenia. Wygięła się i podniosła w moją stronę, chcąc więcej, chcąc szybciej. Moje ciało błagało o to samo, ale zmuszałem się by zachować kontrolę, by hołubić ten moment. –

Nathanielu, proszę.

Zgodziłem się, poruszając się trochę szybciej, dając nam obojgu zasmakować tego, czego oboje chcieliśmy. To wciąż było za mało. Owinęła wokół mnie ręce i nogi, spotykając moje pchnięcia swoimi własnymi. A ja wciąż utrzymywałem moje wolne i rytmiczne tempo. –

Cholera Nathaniel. Pieprz mnie. - Ugryzła mój płatek ucha.

Jej słowa rozpaliły we mnie ogień i już więcej nie chciałem się kontrolować. Chciałem pozwolić sobie czuć. Pozwolić mojemu ciału i moim potrzebom mnie ogarnąć. Cofnąłem się i zacząłem nowy rytm, uderzając w nią szybszymi i głębszymi pchnięciami. Złapałem jej biodra i pociągnąłem je w górę, więc uderzałem w nią jeszcze głębiej. 328

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Nathaniel!

Kurwa. Tak. Krzycz moje imię. Ale było tak, jak to już wcześniej odkryłem - tak jak ona była moja, tak ja byłem jej. Uczucie jej, pode mną, otaczającej mnie – dowodziło tego. –

O Boże, Abby!

Zaczęła sztywnieć wokół mnie i opuściłem rękę, która spoczęła pomiędzy nami, upewniając się, że uderzałem w jej łechtaczkę przy każdym pchnięciu. –

Ja... ja... ja... - Stękała.

Odpuść. Daj mi siebie. Krzyczała przez swój orgazm, ale ja nie przerwałem swojego rytmu, wiedząc, że potrzebowała więcej. Minutę później kolejny spazm przeszedł przez jej ciało i wiedziałem że już dłużej nie uda mi się wstrzymywać w sobie mojego własnego uwolnienia. Pchnąłem znów i pozostałem nieruchomo głęboko w niej, gdy mój własny orgazm dewastował mnie na wskroś. Poczułem, jak jej mięśnie zaciskają się wokół mnie po raz trzeci, gdy uwolniłem się w niej. Obróciłem nas na bok, nie chcąc jej zmiażdżyć, ale niezdolny by jeszcze ją wypuścić, i trzymałem ją w ramionach, dopóki nasze oddechy nie zwolniły. Podniosłem głowę całując ją. I gdy trzymałem ją w ramionach wiedziałem, czego pragnąłem.Wiedziałem, że chciałem, by została ze mną całą noc. To jedynie miało sens, aby ta pierwsza noc po powrocie do mojej sypialni była z nią przy moim boku. Przypuszczalnie spuści mnie po bandzie, ale zawsze mogłem zapytać. Oczywiście nawet, jeśli nie zostanie, to nie musi od razu wychodzić. Wysunąłem się z jej ramion i podszedłem do komody. Wyjąłem z górnej szuflady garść świec i ustawiłem je i pozapalałem. Gdy wróciłem do łóżka, Abby przeturlała się na plecy i wciągnąłem ją w moje ramiona. Siedzieliśmy cicho przez kilka minut, po prostu ciesząc się chwilą. Głaskałem ją po ramieniu i pocałowałem w czoło. –

Nie planowałem, aby to wydarzyło się dzisiaj wieczorem – Powiedziałem. Podniosła głowę i pocałowałem delikatnie jej wargi – Naprawdę nie planowałem.

–

Cieszę się, że to się stało, naprawdę. - Westchnęła i wtuliła się w moją pierś – Bardzo się cieszę. 329

Tłumaczenie: Ana_fifty

Znów siedzieliśmy w ciszy, a ja myślałem o tym, jak bardzo chciałem jej ciała przy mnie przez całą noc. Zapytaj ją. Przełknąłem. –

Abby? Wiem, że nie przyniosłaś ze sobą niczego, ale chciałabyś zostać ze mną dzisiaj? Odsunąłem się, by spojrzeć jej w oczy – Tu, w moim łóżku?

Jedna pojedyncza łza spłynęła po jej twarzy. –

Proszę – Starłem łzę moim kciukiem – Śpij tutaj, ze mną.

Wysunęła się z moich ramion i spojrzałem na nią, zmieszany. Nie zamierzała wyjść, prawda? –

Tak – powiedziała, i pocałowała mnie – Tak, zostanę.

Zanim mogłem powiedzieć, jak bardzo byłem szczęśliwy, pchnęła mnie na plecy i usiadła na mnie okrakiem. –

Ale zostało nam kilka godzin zanim choć w niewielkim stopniu nadejdzie czas, aby pomyśleć o czymś tak prozaicznym jak sen. Więc teraz – Przejechała palcem po moich ustach – Pozwól, że zacznę od twoich ust.

Spałem całą noc z nią w w moich ramionach. Inaczej niż ostatnio, teraz czułem tylko zadowolenie i spokój, wszystko było właściwe, w obu naszych światach. Nawet nie próbowałem nie spać, tylko zasnąłem zaraz gdy ona tylko zatonęła w swoich snach.

Obudziłem się oczywiście jak zwykle o piątej trzydzieści. Zostałem tam, gdzie byłem i naprawdę cieszyłem się jej byciem obok, tym, jak jej ciało pasowało do mojego, jak jej głowa odpoczywała na mojej piersi, a jej włosy rozsypane były dokoła. Poruszyła się dwie godziny później, budząc się i wyciągając leniwie przy mnie. Przejechałem ręką w dół jej pleców, a ona podniosła swoją głowę i uśmiechnęła się. –

Dzień dobry – Powiedziałem.

–

Bry.

–

Chciałem pójść i przygotować ci śniadanie i kawę, ale nie byłem zdolny opuścić łóżka.

Wygięła plecy przy mojej ręce. –

Śniadanie i kawa mogą zaczekać. 330

Tłumaczenie: Ana_fifty

Nie mogłem się bardziej zgodzić. –

Dobrze spałaś?

–

Mmmm. Najlepszy sen w moim życiu.

Pocałowałem ją w czoło. –

Dziękuję, że zostałaś.

To tyle znaczyło, że została ze mną, w moim łóżku, całą noc. To był kolejny mały krok potwierdzający to, czym mogliśmy być, potwierdzający naszą przyszłość razem. –

Dziękuję, że zapytałeś.

–

O nie, przyjemność była po mojej stronie.

Zachichotała. –

Nie jestem pewna, czy tylko po twojej stronie.

Śmiałem się razem z nią, dopóki nie sięgnęła, łapiąc moją szczękę w swoją rękę i nie całując mnie. Odsunęła się i usiadła. –

Mogę cię o coś zapytać?

–

O wszystko.

–

Ta cała niecałowaniowa zasada – Powiedziała – To była zasada z wszystkimi uległymi, czy tylko ze mną?

To nie był do końca typ porannej rozmowy, jaką chciałem przeprowadzić. Ale naprawdę, musiałem być z nią szczery. –

Tylko z tobą, Abby – Powiedziałem, bawiąc się jej włosami.

–

Tylko ze mną? Dlaczego?

Szczery. Musisz być szczery. –

To był sposób na zachowanie dystansu – Powiedziałem – Wydawało mi się, że jak nie będę cię całował, to nie będę tyle czuł. - Idiota. Gdzie ty miałeś rozum? - Że będę w stanie wmawiać sobie, że jestem tylko twoim dominem.

Delikatnie się odsunęła. –

Całowałeś swoje poprzednie uległe – Wymamrotała.

Kurwa. –

Tak – Potwierdziłem. Choćby nie wiadomo co, bądź szczery. To mi powiedział Paul.

–

Ale nie mnie – Powiedziała, z oczami spuszczonymi, wyglądała na przybitą. 331

Tłumaczenie: Ana_fifty

Jak miałem to wyprostować? Co mogłem zrobić? Jak mogłem przekonać ją, że nasza przeszłość była przeszłością, a nasza przyszłość będzie zupełnie inna? –

Wiesz co to znaczy, prawda? - Zapytała, zanim zdążyłem zdecydować, co powiedzieć.

–

Nie – Odparłem, nie będąc pewnym, do czego zmierzała.

Przesunęła się w górę mojego ciała i wyszeptała mi do ucha. –

Masz dużo do nadrobienia.

Dobra. Mogłem z tym żyć. Dałem jej delikatnego buziaka. –

Dużo?

–

Mmm – Powiedziała, a ja znów ją pocałowałem. - Z odsetkami.

Och, znów się ze mną droczyła. Uśmiechnąłem się. –

Odsetki?

–

Mnóstwo odsetek – Powiedziała tym swoim złośliwym tonem – Radzę ci zacząć.

Mój kutas drgnął na jej słowa. –

Och Abby – Powiedziałem – Zawsze spłacam swoje długi.

–

Nathaniel? - Powiedziała w niedzielne popołudnie.

Siedzieliśmy na kanapie w jej mieszkaniu, dzieląc się gazetą. Odłożyłem na dół moją część. Wyglądała na zdenerwowaną. –

Tak? - Zapytałem.

–

Tak sobie myślałam.

Nie powiedziała niczego więcej, cóż, więc zacząłem się martwić. Przysunąłem się do niej bliżej. –

Stało się coś złego?

Potrząsnęła głową. –

Nie chciałbym niczego zakładać – Bawiła się nitką wystającą przy poduszce – To po prostu... Tak się zastanawiałam. - Spojrzała na mnie – Kiedy mnie znów zaobrożujesz? To znaczy, zrobisz to, prawda?

Położyłem dłoń na jej policzku i delikatnie go głaskałem. –

To jest to, czego chcesz?

Skinęła. 332

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Chcę całego ciebie. Każdą część.

Mój kciuk ocierał się o jej wargi. –

I ja chcę każdą część ciebie, którą mi dasz.

Chciałem, aby była pierwszą, która wspomni o obroży, by mieć pewność, że tego właśnie chciała. Ale nie spodziewałem się, że temat wypłynie tak szybko. –

Powinnaś wiedzieć... - Zacząłem, próbując dobrać słowa – Byłem kochankiem i byłem dominem, ale nigdy wcześniej nie byłem oboma naraz dla tej samej osoby. - Ona była taka szczera, musiałem iść tą samą drogą – Nie wiem, jak to zrobić. Jak być oboma dla ciebie. Strasznie się boję, że spieprzę. - Zaczęła coś mówić, ale jej przerwałem – Ja spieprzę, Abby, wiem, że to zrobię.

Położyła swoją dłoń na mojej. –

Nie musisz być ekspertem w każdej dziedzinie.

Spojrzałem w jej piękne oczy. –

Nigdy sobie nie wybaczę, jeśli cię skrzywdzę.

–

Nie skrzywdzisz mnie.

–

Nie myślę tylko o fizycznej stronie. Jeśli znów skrzywdzę cię emocjonalnie... Potrząsnąłem głową, niezdolny, bo powiedzieć coś więcej.

–

Zrobimy to razem – Owinęła swoje ręce wokół mojej szyi – Ty i ja. Przejdziemy przez to. Razem – Jej wargi dotknęły mojego ucha – Chcę cię. Jako mojego kochanka i mojego pana. Możemy to zrobić.

–

Ale jeśli...

–

Powiedziałam ci już kiedyś, że za dużo myślisz. To wciąż jest prawda. Musisz przestać. Możemy być piękni.

Słysząc to, co mówiła, poczułem, jak moja wiara rośnie i przyciągnąłem ją bliżej. –

Jesteś bardzo mądrą kobietą, Abby King. Powinienem cię częściej słuchać.

Zaśmiała się niskim, uwodzicielskim śmiechem, jej usta były milimetry od moich. –

Przypomnę ci to kiedyś.

–

Mam nadzieję.

Jej ręce zdjęły moją koszulę. –

Nie martw się, zrobię to. 333

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Zanim zrobimy cokolwiek, musimy porozmawiać.

–

Później – Powiedziała, rozpinając mnie – Felicia wróci na kolację za dwie godziny.

–

Jutro wieczorem – Powiedziałem pomiędzy pocałunkami – Mój dom. Stół kuchenny.

–

Teraz. Moje mieszkanie. Łóżko.

Wziąłem ją w ramiona i zaniosłem do sypialni.

334

Tłumaczenie: Ana_fifty

Rozdział 37

Spojrzała na mnie zmieszana, gdy następnego wieczoru położyłem przed nią papiery. –

Co to jest? - Zapytała.

Dałem jej długopis, wziąłem moje własne arkusze i usiadłem po przeciwnej stronie stołu. –

Chcę, abyśmy zrobili raz jeszcze nasze checklisty.

–

My? - Uśmiechnęła się, jej oczy tańczyły szelmowsko. - Dlaczego? Czy twoja się zmieniła?

Odwzajemniłem jej uśmiech jednym z moich własnych. –

Moja? Niezbyt, ale myślę, że twoja mogła, w jednej czy dwóch sprawach.

Wzięła swój długopis i wypełniła nagłówek. –

Mogę zaznaczyć kilka rzeczy więcej, jako ”zaliczone”.

Odfajkowałem kilka pierwszych punktów na mojej liście. –

Przypuszczam, że możesz.

–

Wciąż postradałeś zmysły, jeśli myślisz, że długoterminowa deprawacja uda ci się ze mną.

Wydałem z siebie stłumiony śmiech. –

Po prostu wypełnij listę Abby.

Przez kilka następnych minut słychać było w kuchni tylko skrobanie długopisów o kartkę. –

Wiesz – Powiedziała – Nie sądzę, byś miał całowanie jako twardą granicę, na swojej liście.

Cholera. Sądziłem, że już to przerabialiśmy. Udawałem, że jej nie słyszałem. –

Hmm?

–

Gdybym spojrzała na twoją listę po tym, jak założyłeś mi obrożę, może miałbyś kilka rzeczy to wyjaśnienia.

Spojrzałem na nią tak, by mogła zobaczyć prawdę w moich słowach. –

Gdybyś mnie o coś zapytała, to może mógłbym coś wyjaśnić.

–

To ty jesteś dominem, to nie moje miejsce, by zadawać pytania.

Odłożyłem mój długopis i wziąłem jej rękę, bo musiała zobaczyć powagę tej sytuacji. 335

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Myliłem się, Abby. I tak, to właśnie twoje miejsce, by zadawać pytania. Myślisz, że dlaczego powiedziałem ci, byś mówiła swobodnie przy stole kuchennym? Myślisz, że dlaczego dałem ci bibliotekę? W przyszłości proszę, mów mi co czujesz, gdy będziemy w tych miejscach, dobrze? - Jej oczy zrobiły się wielkie ze zdziwienia – Ja chcę wiedzieć. Ja muszę wiedzieć. Nigdy nie ruszymy do przodu, jeśli nie będziemy rozmawiać.

Jej kciuk głaskał moje kostki. –

Okej – Powiedziała, ale wiedziałem, że będziemy musieli więcej o tym rozmawiać.

–

Skończmy te listy i porozmawiamy jeszcze.

Szybko skończyłem mój formularz i patrzyłem, jak wypełniała swój. Zbyt często przygryzała swoją dolną wargę, zaczynając coś pisać, a potem odkładając swój długopis na stół, niezdolna by podjąć decyzję. Była taka niedoświadczona. Nie możesz tego spieprzyć kolejny raz. –

Dobra – Powiedziała w końcu – Skończyłam.

Wymieniliśmy się checklistami i przeczytałem całą jej, porównując w pamięci z tą, którą wypełniła kiedyś. Niektóre z jej limitów się zmieniły, a niektóre nie. Podniosłem głowę, by zobaczyć tylko, jak przebiegała palcem po mojej liście, przypuszczalnie próbując porównać ją ze swoją. –

Masz jakieś pytania? - Zapytałem.

–

Nie wiem, od czego zacząć.

–

To może ja zacznę? - Zapytałem, a potem, kiedy skinęła, kontynuowałem – Powinnaś wiedzieć, że nigdy nie będę próbował przekroczyć twoich twardych granic i nie będę próbował zmusić cię, byś je zmieniła, ale muszę zapytać: jaki jest twój problem z trzcinkami43?

–

Pytasz, ponieważ zaznaczyłeś je jako – Spojrzała w dół na moją listę - „lubię bardzo”?

–

Tak, i chciałbym zrozumieć, dlaczego trzcinki są dla ciebie twardym limitem, skoro tak mało rzeczy jest.

–

Chodzi o rzecz, którą kiedyś czytałam, o Singapurze. Wiesz o tym, że oni tam biczują ludzi trzciną? - Nie poczekała nawet na moją odpowiedź, tylko kontynuowała – To jest dla kar. Brzmi strasznie. Sprawiają, że leci krew i zostawiają blizny.

Gapiłem się na nią, zdezorientowany. 43 To jak wyglądają te trzcinki, laski, patyki czy co tam, w dodatkach, na zdjęciu.

336

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Myślisz, że biłbym cię, dopóki nie zaczęłabyś krwawić, zostawiając blizny, i cieszyłbym się z tego?

–

Nie – Potrząsnęła głową – Ja po prostu... nie chciałabym tego próbować.

–

Nie chciałabyś? - Zapytałem, skupiając się na tym kluczowym słowie.

–

Najpierw musiałabym wiedzieć o nich więcej.

–

No dobra. W takim razie zostawiamy to na razie jako twardą granicę. Zobaczę, czy znajdziemy sposób, by poszerzyć twoją wiedzę.

Kurwa mać. Byłem wstrząśnięty tym, że myślała, że mógłbym użyć tego na niej w ten sposób. Musiałem pomyśleć o tym, w jaki sposób przedstawić jej trzcinki tak, żeby nie postrzegała ich jako przerażające. –

Zabawy z oddechem? - Zapytała, patrząc na moją listę – Twarda granica?

–

Tak. Zawsze nią były. Zawsze będą – Podczas gdy moje twarde granice zmieniały się przez lata, kontrolowanie czyjejś możliwości oddychania, duszenie go, było czymś, czego nigdy nie zrobię.

–

Po prostu się zastanawiałam, jakby to było.

–

To zbyt niebezpieczne. Nie czuję się komfortowo robiąc coś takiego jak to – Ale było coś więcej i to była idealna okazja by porozmawiać i pokazać moją nową szczerość – Beth chciała spróbować zabaw z oddechem, więc poczytałem trochę o tym, rozmawiałam z kilkoma dominami, nawet obserwowałem raz scenkę – Spojrzałem w górę i złapałem jej spojrzenie – Znam moje granice, naprawdę, i po prostu nie mógłbym... Nie mogę podjąć takiego rodzaju ryzyka, przykro mi, Abby.

Wzruszyła ramionami. –

To nie jest wielka sprawa.

–

To jest wielka sprawa – Skontrowałem – Po mojej porażce z Melanie...

–

Chwila – Podniosła rękę – O co chodzi z tą porażką z Melanie?

–

Zawiodłem ją. Nie umiałem być tym, czego pragnęła.

–

Spójrz na mnie, Nathanielu – Powiedziała, a jej oczy były wściekłe – Nie zawiodłeś Melanie. Dlaczego bierzesz całą winę na siebie? Nie chodzi o to, że nie byłeś tym, czego ona chciała, ale ona nie była tym, czego ty potrzebowałeś.

–

Gdybym tylko bardziej się starał. 337

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

To oboje bylibyście do dzisiaj nieszczęśliwi – Powiedziała, i złośliwe błyski wróciły do jej oczu – A poza tym, gdzie ja bym wtedy była?

Kąciki moich ust się podniosły. –

No właśnie, gdzie?

–

Koniec gadania o porażce z Melanie – Powiedziała, podnosząc papiery i układając je w stosik – A teraz, na czym to skończyliśmy? - Jeszcze raz patrzyła na listę – Ach, tak. Zabawa z oddechem. Nigdy się nie wydarzy. Jeszcze jakieś pytania, odnośnie mojej listy? Przebrnęliśmy jeszcze przez kilka rzeczy, niezbyt dużo zmieniając, ale aby lepiej

zrozumieć, dlaczego różne rzeczy zostały zaznaczone tak, a nie inaczej. Wyjaśniłem powody moich twardych granic, a ona mówiła o rzeczach, których chciałby spróbować. Tyle rzeczy wciąż pozostawało do omówienia, ale po tym, jak przeszliśmy przez formularze, wciągnąłem ją w ramiona i zabrałem do salonu, aby pooglądać film. To było dziwne. To było obce. To było dobre.

Następnego wieczoru znów spotkaliśmy się przy stole, aby przedyskutować kiedy i jak będzie działała nasza relacja. Zacząłem jej mówić, że nie chciałem, aby była uległą przez siedem dni w tygodniu. Ponieważ równie mocno pragnąłem jej jako mojej kochanki. –

Możemy znów działać weekendowo? - Zapytała.

To było to, czego chciałem spróbować i poczułem ulgę, że sama to zasugerowała. –

Myślę, że to świetny pomysł.

–

A podczas tygodnia będziemy Nathanielem i Abby.

–

Podoba mi się to, ale może być ciężko. Przejście od Nathaniela i Abby do domina i uległej – Rozmawiałem wcześniej z Paulem o tym, jak zrobili to on i Christine – Myślę, że najlepiej będzie to działało, gdy wyznaczymy początek i koniec tego czasu i rytuały, gdy cię zaobrożuję i zdejmę ci obrożę.

–

Założysz obrożę i zdejmiesz? Dlaczego masz zamiar zdejmować moją obrożę?

–

Ponieważ podczas tygodnia będziemy po prostu sobą – Odparłem, powtarzając jej słowa – Mógłbym obrożować cię w każdy piątek, powiedzmy o szóstej i zdejmować obrożę w 338

Tłumaczenie: Ana_fifty

niedzielę o trzeciej. –

Ostatnim razem nosiłam ją cały czas.

–

Ale wszystko się zmieniło.

–

Nie kłócę się z tym, ale przez noszenie jej każdego dnia, mogę utrzymać między nami więź. Moje serce rozpływało się z przyjemności na jej słowa, ale to nie był dobry pomysł, aby

nosiła obrożę podczas tygodnia. Widziałem już przecież jak zachowywała się, nosząc obrożę i nie chciałem, aby żyła w ramce w umyśle podczas tygodnia. Ściszyłem głos. –

Rozumiem, dlaczego chcesz nosić moją obrożę każdego dnia, ale posłuchasz mojej rady? Od kogoś, kto ma więcej doświadczenia?

Jej brwi wystrzeliły w górę. –

Masz zamiar grać doświadczeniem jako kartą przetargową?

Zdusiłem śmiech. Żyłem stylem życia jako domin przez więcej niż dziesięć lat i ona chciała wiedzieć, czy użyję tego jako karty przetargowej? –

Tak – Odparłem po prostu.

Obrażona osunęła się na krześle. –

Abby, posłuchaj. Czy to przyznasz czy nie, obroża wkłada cię w pewną ramę w twoim umyśle, a ja nie chcę cię w takiej ramie w umyśle w ciągu tygodnia. - Chciałem jej w takiej ramie w trakcie tygodnia ostatnio, ale nie teraz. Nie tym razem – Gdy zapytam cię, czy chcesz groszek czy marchewkę na kolację we wtorek wieczorem, chcę odpowiedzi, która będzie pochodzić od Abby, mojej ukochanej, a nie od Abigail, mojej uległej.

–

Wiem, ale...

Miałem ją. Mogłem to zobaczyć w jej oczach. –

Nie dam ci planu posiłków albo ćwiczeń, ani nie wyznaczę ilości godzin snu, albo...

–

Dzięki Bogu za to. Ponieważ naciskanie na osiem godzin snu z pewnością ograniczyłoby nasze śródtygodniowe aktywności.

Kurwa, tak. Ograniczyłoby, a ja planowałem mnóstwo śródtygodniowych aktywności. –

Zgadzam się – Powiedziałem – Ale wracając do tego, co mówiłem, jeśli będę chciał seksu w środę, a ty nie będziesz w nastroju, chcę, żebyś czuła się wolna by powiedzieć nie. Obroża – Potrząsnąłem głową – Będzie cię ograniczać. Nawet jeśli myślisz, że nie. 339

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Dobra, w takim razie tylko weekendy. - Pochyliła się do przodu na swoim siedzeniu – A teraz, co miałeś na myśli mówiąc o rytuałach? Mówiłem jej o tym, jak rytuał będzie mógł nam obojgu pomóc wejść w konieczne ramy w

głowie w piątkowy wieczór i jak pomoże wrócić do codziennego życia w niedzielne popołudnia. Powtórzyłem zasadniczo to, co Paul mi powiedział, że to będzie sygnał, na który nauczymy się odpowiadać. –

Jesteś pewna, że chcesz być w roli przez cały weekend? - Zapytałem, gdy uzgodniliśmy czas i rytuały. Chciałem zaoferować jej opcje. - Może moglibyśmy po prostu wchodzić w sceny kilka razy. W ten sposób nie będziesz musiała mi służyć przez cały czas.

–

To znaczy chodzi ci o gotowanie i czekanie na ciebie?

–

Tak. Jeśli nie chcesz tego robić...

Mógłbym spróbować. Byłoby to kompletnie inne od tego, do czego byłem przyzwyczajony z moimi uległymi, ale mógłbym spróbować. Dla niej. –

Nie wiem – Powiedziała – Raczej lubię robić te rzeczy dla ciebie. Tak naprawdę to jest nawet trochę podniecające.

Mój kutas stwardniał na jej słowa. –

Naprawdę?

–

Mmmm – Odparła.

Cóż, dobrze, w takim razie. Jeśli to lubiła, mogliśmy to robić. A jeśli to ją nakręcało... Miałem kilka pomysłów na to, jak to wykorzystać. Później, oczywiście. Musieliśmy przedyskutować dzisiaj jeszcze kilka spraw. –

Musimy ustalić słowa bezpieczeństwa – Powiedziałem – Zawsze używałem żółtego i czerwonego i myślę, że to dobry wybór dla ciebie. Kiedy...

–

Dwa? Dajesz mi dwa słowa bezpieczeństwa?

–

To powszechnie używany system.

–

Ale ostatnim razem...

–

Wyjaśniłem już swój błąd, który popełniłem ostatnim razem, Abby. Nie chcę, żebyś znów ode mnie odeszła.

Wzięła moją rękę. –

Nie odchodzę. Ja po prostu nie wiem, czemu mam mieć dwa słowa bezpieczeństwa. 340

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Ponieważ będziemy naciskać na twoje limity – Odpowiedziałem, wracając myślami do rzeczy, których chciała spróbować – Gdy powiesz żółty, będę wiedział, że naciskam, ale będę kontynuował. Czerwony kompletnie zatrzyma scenę.

–

Ale nigdy nie miałeś uległej, która użyłaby słowa bezpieczeństwa.

–

A teraz mam – Pocałowałem jej dłoń – I chcę żebyś czuła się kompletnie bezpieczna i chroniona zawsze, gdy jesteś ze mną. Nawet, gdy naciskam.

–

Żółty i czerwony – Pomyślała nad nimi – Jak światła drogowe.

–

Dokładnie – Powiedziałem – I skoro będę naciskał na twoje limity, słowa bezpieczeństwa będą również potrzebne mnie.

–

Tobie?

–

Mogę naciskać wiedząc, że powiesz żółty, gdy będę musiał zwolnić – Wyjaśniłem – Ty ufasz mi i odwrotnie, ja tobie, że użyjesz swoich słów, gdy będę naciskał za mocno, za szybko czy za daleko. To da mi spokój umysłu.

–

Nigdy nie myślałam o tym, że ty też potrzebujesz czuć się bezpiecznie.

–

Wiem. Chcę tym razem poustawiać wszystkie rzeczy właściwie – Zatrzymałem się na moment, wiedząc, że było coś jeszcze – Źle się również zachowałem, gdy cię ukarałem – Spojrzała na mnie z zaskoczeniem – Nie za bardzo, jeśli chodziło o ukaranie cię, ale gdy nie zatroszczyłem się odpowiednio po.

–

Nie zatroszczyłeś się?

–

Powinienem był przyjść do twojego pokoju tamtej nocy. Porozmawiać. Przytulić cię. Upewnić się, że wszystko z tobą było w porządku. Sprawdzić twoją skórę. Sprawić, byś usiadła następnego ranka a nie czekać aż do obiadu. Wszystko.

–

Och.

–

Byłem tak zaaferowany swoimi własnymi odczuciami, że nie dałem ci właściwej uwagi, której potrzebowałaś. - Utrzymałem jej spojrzenie – To się więcej nie powtórzy.

Nic nie powiedziała. –

Jeśli znów będę musiał cię ukarać, kiedy znów będę musiał cię ukarać – Poprawiłem się. To było nieuniknione. To się wydarzy – Chcę, żebyś wiedziała, że będzie inaczej. Rozmawialiśmy jeszcze więcej o opiece po karze i o tym, czego powinna oczekiwać.

Przeszliśmy przez to, jak w rezultacie będzie wyglądała kara i jakie różne kary mogą się pojawić. 341

Tłumaczenie: Ana_fifty

Gdy nie miała już więcej pytań, przełożyłem dokończenie dyskusji na kolejny wieczór i wzięliśmy Apolla na spacer. Pokazałem jej drzewa wiśni, pokazałem, gdzie niedługo pojawią się kwiaty. Gdy spacerowaliśmy, sięgnąłem po jej rękę i zaplotłem nasze palce.

Mój telefon wydał podwójne pip. –

Tak, Saro? - Spojrzałem na zegarek i uśmiechnąłem się. Piąta czterdzieści pięć. Powinienem był zgadnąć, że pojawi się wcześnie.

–

Panna King tu jest, proszę pana.

–

Dziękuję, Wpuść ją do mnie o szóstej pięć. Gdy wejdzie, możesz śmiało iść do domu.

–

Tak, proszę pana – Powiedziała i rozłączyła się. Był piątkowy wieczór. Abby powiedziała mi, że chce na nowo wysłać swoją aplikację do

pana Godwina i wrócić do mojego biura na rozmowę. Myślałem, że to, cholera, był najbardziej szalony pomysł, o jakim słyszałem i powiedziałem jej nie, ale nalegała. Po dyskusji zobaczyłem jej punkt widzenia – to sprawiłoby rzeczy bardziej oficjalnymi i Godwin wiedział, by nie zadawać pytań dotyczących poleceń, które mu dałem. –

Chce pan, abym wysłał do pana tylko aplikację Abigail King? - Zapytał – Żadnej innej?

–

Dokładnie tak. Tylko jej.

–

Mam tutaj nową. Wygląda obiecująco. Pytała o pana.

–

Nie jestem zainteresowany. Zadzwoń i powiedz jej, że nie jestem dostępny. Przez czas nieokreślony. I to dotyczy każdego, kto jeszcze zapyta. Abby żądała, abym nałożył jej obrożę w ten weekend. Rozmawialiśmy o granicach

czasowych w detalach. Powiedziałem jej, że nie ma pośpiechu, nawet dzisiejszego ranka, pod prysznicem, zapytałem ją o to, ale nalegała. Znów spojrzałem na zegarek. Trzy minuty po szóstej. Odwróciłem się do komputera i zacząłem stukać w klawiaturę. Pieprzony szczęściarz, dupek i drań. Drzwi otworzyły się i zamknęły. Abigail – Paul powiedział mi, że będzie mi łatwiej utrzymywać się w roli, gdy będę podczas weekendów myślał o niej jako o Abigail – przeszła przez biuro i stanęła na środku pokoju. Rzuciłem okiem i spojrzałem na nią – głowa spuszczona, ręce wzdłuż ciała. Nie mam pojęcia co zrobiłeś, by zasłużyć, aby mieć to cudowne stworzenie w swoim życiu, nie wiem, 342

Tłumaczenie: Ana_fifty

pisałem. Pieprzony szczęściarz, dupek i drań. Przychodzi do twojego biura, dając ci drugą szansę, by być jej dominem. Kocha cię, nawet gdy wie, jak bardzo spieprzyłeś. Kocha cię. Koniec i kropka. Pieprzony szczęściarz, dupek i drań. W historii pieprzonych szczęściarzy, dupków i drani, West, jesteś największym pieprzonym szczęściarzem, dupkiem i draniem. A teraz idź i daj jej to,czego oboje chcecie. Przestałem pisać. –

Abigail King.

Nie poruszyła się. Nie pozdrowiła mnie. Odsunąłem się od biurka i podszedłem, by stanąć za nią. Zatrzymałem się na sekundę i wciągnąłem jej zapach. Przepyszny. Złapałem jej włosy w pięść i pociągnąłem. –

Ostatnim razem nie byłem zbyt wymagający – Powiedziałem, ponieważ to była cholerna prawda i ona o tym wiedziała.

Wiedziała również, że nie będę dla niej łatwy tym razem. Pociągnąłem ją za włosy, ale ona próbowała utrzymać swoją głowę spuszczoną. Doskonale. Nie dałem jej jeszcze pozwolenia, by na mnie spojrzała. –

Kiedyś powiedziałaś mi, że jesteś w stanie znieść wszystko, czym obarczę cię fizycznie. Powiedziałem – Pamiętasz?

Nie odpowiedziała mi – bo nie dałem jej na to pozwolenia, jak wspomniałem. Pociągnąłem ją za włosy. –

Mam zamiar przetestować tę teorię, Abigail. Zobaczymy, ile jesteś w stanie unieść.

Puściłem jej włosy i przesunąłem się, by stanąć naprzeciw niej. –

Mam zamiar cię trenować. Trenować cię do służenia mi w każdej potrzebie, pragnieniu i zachciance. Od teraz, gdy wydam ci polecenie, oczekuję natychmiastowego posłuszeństwa bez zadawania pytań. Jakiekolwiek wahanie, podnoszenie brwi czy nieposłuszeństwo będzie karane natychmiastowo. Czy to jest jasne?

Wciąż nic nie powiedziała. –

Popatrz na mnie i odpowiedz – Powiedziałem – Rozumiesz?

343

Tłumaczenie: Ana_fifty

Jej głowa się podniosła i jej oczy spotkały moje. –

Tak, Master.

Tak Master? Nazwała mnie Panem zanim założyłem jej obrożę? Znów? –

Tsk, tsk, tsk – Wiedziałem, że schrzani. Nawet tego oczekiwałem. Ale nie sądziłem, że to stanie się już w moim biurze – Myślałem, że nauczyłaś się tej lekcji ostatnim razem.

Patrzyła kompletnie zdezorientowana. –

Jak masz mnie nazywać, zanim założę ci obrożę? - Zapytałem.

–

Tak, proszę pana.

–

Puściłem ci płazem ten błąd ostatnio – Powiedziałem i podszedłem do biurka. Mogłem to zrobić? - Ale, jak powiedziałem, nie będę teraz taki pobłażliwy.

Nie mogłem. By pokazać jej, że naprawdę ostatnim razem traktowałem ja ulgowo. –

Podnieś spódnicę i połóż swoje ręce na biurku. - Powiedziałem.

Moja kara za niewłaściwą formę zwrócenia się do mnie zależała od tego, czego dotyczyło naruszenie, kiedy to się stało i w jakich okolicznościach, ale nie wymyśliłem czegoś specjalnego za złe zwrócenie się do mnie przez zaobrożowaniem. –

Trzy uderzenia – Powiedziałem, gdy ustawiła się odpowiednio – Licz.

Mój pierwszy klaps wylądował na jędrnej części jej prawego pośladka. –

Raz.

Drugi wylądował na lewym. –

Dwa.

Moje uderzenia były dość silne, by zaróżowić jej tyłek – musiała je poczuć – ale nie tak mocne, by zostawić jakieś siniaki. Ostatni wylądował pośrodku. –

Trzy.

I tak po prostu, było po wszystkim. Poczułem się lepiej. Wszystko będzie z nami dobrze. Pomasowałem ją delikatnie, a ona nie drgnęła ani nie cofnęła się od moich rąk. Spuściłem w dół jej spódnicę. –

Idź i stań tam, gdzie poprzednio.

Poszła wdzięcznie do swojego miejsca na środku mojego biura. –

Pamiętasz swoje słowa bezpieczeństwa? - Zapytałem. 344

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Tak, proszę pana. Pamiętam słowa bezpieczeństwa.

–

Dobrze – Otworzyłem szufladę, wyjąłem pudełko i wyciągnąłem z niego obrożę. - Jesteś gotowa, Abigail?

Uśmiech rozświetlił jej twarz. –

Tak, proszę pana.

Podszedłem i stanąłem przed nią, z obrożą w mojej ręce. –

Uklęknij.

Gdy opadła na kolana, zapiąłem obrożę dokoła jej szyi. Moja. –

Będę ją na ciebie zakładał w każdy piątkowy wieczór o szóstej – Powiedziałem, powtarzając to, co uzgodniliśmy – I zdejmował w niedzielę o trzeciej popołudniu.

Obroża wyglądała na niej tak kurewsko dobrze. Miała mnie teraz wziąć w swoje usta – to był następny krok w rytuale, o którym zdecydowaliśmy, ale najpierw, musiałem coś zrobić... –

Wstań – Powiedziałem.

Wstała, posłuszna, mimo tego że wiedziałem, że nie rozumiała. Za każdym razem, gdy zakładałem jej w przeszłości obrożę, ogarniały mnie uczucia posiadania. Radość z tego, że widziałem ją w mojej obroży, czysta zwierzęca natura która uwalniała się we mnie, była zdumiewająca. Za każdym razem wcześniej chciałem ja pocałować. –

Wyglądasz kurewsko dobrze nosząc moją obrożę.

Tym razem, zrobiłem to. Położyłem dłoń pod jej brodę i przyciągnąłem ją do mnie, miażdżąc jej wargi swoimi. Pokazując jej w tym pocałunku, jaki miała na mnie wpływ. Jaki jej widok, noszącej moją obrożę, miał na mnie wpływ. Na początku była niepewna, ale potem odpowiedziała na moją potrzebę. W końcu złamałem pocałunek i pchnąłem jej ramiona w dół. –

Z powrotem na kolana.

Wróciła do swojej poprzedniej pozycji i oblizała usta. –

Proszę, Master, mogę cię mieć w swoich ustach? - Zapytała tak, jak uzgodniliśmy.

Zakładałem jej moją obrożę, a w odpowiedzi ona pytała, czy może mi służyć. –

Możesz. 345

Tłumaczenie: Ana_fifty

Zamknąłem oczy, gdy odpinała moje spodnie i rozpinała zamek. Przez ostatnie kilka tygodni dawała mi seks oralny, ale to zawsze było w łóżku, a nigdy na kolanach. Chciałem to zachować na moment, kiedy ponownie ją zaobrożuję. Wziąłem jej włosy w moje ręce i gdy próbowała wsunąć mnie sobie do ust, siłą się wepchnąłem. Pokazując jej, że to ja miałem kontrolę. Że należała do mnie. Cała. I że mogłem używać jej ust w sposób, w jaki mi się podobało. To był ten dar, który mi dawała. I to był ten dar, który przyjmowałem. Pchnąłem tam i z powrotem w jej usta, a ona pracowała na mnie. Przejeżdżała językiem wzdłuż mojej długości, ssała mnie mocno. Uderzyłem w tył jej gardła, a ona brała mnie całego, używając swoich zębów, dokładnie w sposób o którym wiedziała, że lubiłem. –

Kurwa – Jęknąłem. Zacisnąłem swoje pięści mocniej na jej włosach i pchnąłem mocniej.Kurwa, była świetna.

Moja jaja zaczęły się ściskać i wiedziałem, że nie wytrzymam zbyt długo. Poznała, że byłem blisko i złapała moje uda w oczekiwaniu. Pchnąłem mojego kutasa w tył jej gardła i jęknąłem raz jeszcze gdy wypełniłem jej usta. Połykała wszystko dokoła mnie, biorąc mnie jeszcze głębiej w swoje gardło, niż do tej pory. Wysunąłem się z jej ust i powoli puściłem jej włosy. Przejechałem palcami po jej głowie, głaszcząc ją, mając nadzieję, że to złagodziło jakikolwiek ból. –

Zapnij moje spodnie, Abigail.

Była posłuszna i gdy moje ubrania zostały wyprostowane, powiedziałem jej żeby wstała. Wziąłem ją pod brodę i podniosłem jej twarz tak, by popatrzyła na mnie. –

Mam zamiar twardo z tobą pracować dziś w nocy. Mam zamiar przyprowadzić cię na skraj rozkoszy i zostawić cię w zawieszeniu. Nie dojdziesz, dopóki nie dam ci mojego przyzwolenia i będę w tym przypadku bardzo skąpy. Rozumiesz?

Milczała. –

Odpowiedz mi.

Jej oczy były aż ciemne z podniecenia. –

Tak, Panie.

Bardzo dobrze. 346

Tłumaczenie: Ana_fifty

–

Będę w domu za godzinę. Chcę cię nagą i czekającą w pokoju zabaw.

To be continued . . .

Kochani moi cudowni!

Dziękuję wam za tę wspólną podróż przez zadziwiająco zagmatwany umysł Nathaniela Westa :) Dziekuję za każdy komentarz, za każde tupanie, tuptanie i stukanie w drzwi. Nie jeden raz było to dla mnie ogromną motywacją, gdy tej „normalnej” codziennej czasem brakowało.

Przepraszam za każdą literówkę, czy nieskładne zdanie – zdarzają się w życiu przecież gorsze dni lub zwykłe zmęczenie :)

Buziaki i do zobaczenia w kolejnej, ostatniej części trylogii pani Tary :)

xoxo Wasza Ana

347