Whitney G Williams Reasonable doubt 01

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

1

CHAPTER 0 … … … … … … … … … … … … …

3

CHAPTER 1 … … … … … … … … … … … … …

7

CHAPTER 2 … … … … … … … … … … … … …

20

CHAPTER 3 … … … … … … … … … … … … …

33

CHAPTER 4 … … … … … … … … … … … … …

42

CHAPTER 5 … … … … … … … … … … … … …

46

CHAPTER 6 … … … … … … … … … … … … …

58

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

2

ANDREW

Nowy Jork jest niczym więcej, jak tylko nieużytkiem wypełnionym gównem, dziurą, gdzie przegrani są zmuszani do porzucenia swoich straconych marzeń. Błyszczące światła, które kilka lat temu jaskrawo świeciły, teraz straciły swój blask, a świeże uczucie, które kiedyś przenikało powietrze tym poczuciem nadziei, dawno już minęło. Każdy człowiek, który kiedyś uważany był za przyjaciela, teraz stał się wrogiem, a słowo „zaufanie” zostało wymazane z mojego słownika. Moje nazwisko i reputacja zostały nadszarpnięte przez prasę, a po przeczytaniu nagłówków z dzisiejszego New York Times’a, zdecydowałem, że to będzie ostatnia noc jaką tutaj spędzę. Nie mogę już dłużej poradzić sobie z zimnymi potami i koszmarami, które wyrywają mnie ze snu i chociaż mocno staram się udawać, jakby moje serce nie zostało zniszczone, wątpię, że ten ból w klatce piersiowej, kiedykolwiek zniknie. Należycie się pożegnałem, zamówiłem najlepsze przystawki ze wszystkich moich ulubionych restauracji, obejrzałem „Śmierć komiwojażera” na Broadwayu i wypaliłem kubańskie cygaro na moście Brooklińskim. Zarezerwowałem również apartament w hotelu Waldorf Astoria, gdzie teraz leżę plecami na łóżku z palcami wplecionymi we włosy kobiety, która jęczy przesuwając ustami po moim kutasie. Uwodzicielsko przemykając językiem po główce, szepce spoglądając na mnie: – Podoba ci się to? Nie odpowiadam. Spycham jej głowę niżej i wypuszczam powietrze, kiedy wargami dotyka moich jąder, a potem pokrywa dłonią mojego penisa i przesuwa ją w górę i w dół. Przez ostatnie dwie godziny pieprzyłem ją przy ścianie, zmusiłem ją, aby przełożyła się przez krzesło i przyszpiliłem jej nogi do materaca, kiedy pożerałem jej cipkę. To była całkiem satysfakcjonująca zabawa, ale wiedziałem, że to uczucie nie będzie trwało wiecznie. Za niespełna tydzień, będę musiał znaleźć kogoś innego.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

3

Podczas gdy ona bierze mnie głębiej do ust, ja mocno szarpię ją za włosy, napinając się, kiedy podskakuje głową w górę i w dół. Przyjemność zaczyna wytyczać swoją ścieżkę przeze mnie, a mięśnie w moich nogach sztywnieją, narzucając, abym odpuścił i ostrzegł ją, by zdążyła się odsunąć. Ignoruje mnie. Chwyta mnie za kolana i ssie szybciej, pozwalając mojemu fiutowi dotykać tyłu jej gardła. Daję jej ostatnią szansę na odsunięcie się, ale skoro jej wargi pozostają owinięte wokół mnie, nie zostawia mi wyboru i dochodzę w jej ustach. Wówczas ona połyka. Wszystko. Do ostatniej kropli. Imponujące… Wreszcie odsuwa się, oblizuje wargi i opada plecami na podłogę. – Pierwszy raz połknęłam – mówi. – Zrobiłam to tylko dla ciebie. – Nie powinnaś była. – Wstaję i zapinam spodnie. – Powinnaś zostawić to dla kogoś innego. – Racja. Cóż, um… Chcesz zamówić obiad? Moglibyśmy zjeść go oglądając HBO, a potem jeszcze raz to powtórzyć? Unoszę brew, zdezorientowany. To zawsze najbardziej irytująca część, gdy kobieta, która wcześniej zgodziła się na: Jedną kolację. Jedną noc. Żadnych powtórek; chce nawiązać jakiegoś rodzaju wyimaginowany związek. Z jakiegoś powodu ona czuje, że powinna nawiązać jakiegoś rodzaju bliższą rozmowę, jakieś wyblakłe utwierdzenie, że to co się właśnie wydarzyło, było „czymś więcej niż, tylko seksem”, a my zostaniemy przyjaciółmi. Ale to był tylko seks, a ja nie potrzebuję żadnych przyjaciół. Ani teraz, ani kiedykolwiek. – Nie, dziękuję. – Podchodzę do lustra, po drugiej stronie pokoju. – Jestem gdzieś umówiony. – O trzeciej nad ranem? Jeśli chcesz opuścić tę część z HBO i od razu przejść do drugiej rundy, to… Odcinam się od jej irytującego głosu i zaczynam zapinać koszulę. Nigdy nie spędziłem nocy z kobietą, którą poznałem online, ale ona z pewnością nie będzie pierwszą.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

4

Poprawiając krawat, spoglądam w dół i zauważam na komodzie różowy, postrzępiony portfel. Podnoszę go, otwieram i przebiegam palcem po nazwisku, które nadrukowane jest na jej dowodzie: Sarah Tate. Mimo że znam tą kobietę od tygodnia, ona zawsze odbierała jako „Samantha”. Mówiła mi, wielokrotnie, że pracuje jako pielęgniarka w szpitalu Grace. Sądząc po karcie pracownika Wal–Mart, którą ukrywa za dowodem, zakładam, że ta część również była kłamstwem. Spoglądam przez ramię, w miejsce, gdzie leży na jedwabnym prześcieradle. Jej kremowa skóra jest idealna i gładka; kształtne usta są obrzmiałe i opuchnięte. Jej zielone oczy spotykają się z moim spojrzeniem i powoli siada, szerzej rozsuwając nogi, szepcząc: – Wiesz, że chcesz zostać. Zostań… Mój penis zaczyna twardnieć, zdecydowanie gotowy na drugą rundę, ale poznanie jej prawdziwego imienia zrujnowało tę szansę. Nie zniosę bycia w pobliżu kogoś, kto mnie oszukał, nawet gdy ten ktoś ma miseczkę podwójne D i usta wprost z niebios. Rzucam portfel na jej kolana. – Powiedziałaś mi, że masz na imię Samantha. – Ok. I co? – Masz na imię Sarah. – I co z tego? – Wzrusza ramionami i przywołuje mnie ręką. – Nigdy nie podaję prawdziwego imienia mężczyznom poznanym w internecie. – Po prostu pieprzysz ich w pięciogwiazdkowym apartamencie? – Dlaczego tak nagle przejmujesz się moim prawdziwym imieniem? – Wcale, że nie. – Spoglądam na zegarek. – Zostajesz na noc w hotelu, czy mam dać ci pieniądze na taksówkę do domu? – Co? – Czy wyraziłem się niejasno? – Wow… Po prostu, wow… – Ona kręci głową. – Jak myślisz, jak długo jeszcze będziesz w stanie to robić? – Co robić? – Czatować z kimś przez tydzień, pieprzyć ją, a potem przechodzić do następnej. Jak długo jeszcze?

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

5

– Dopóki mój penis nie przestanie działać. – Włożyłem marynarkę. – Potrzebujesz pieniędzy na taksówkę, czy zostajesz? Doba hotelowa kończy się w południe. – Czy wiesz, że tacy mężczyźni jak ty, unikający związków, są typami, którzy zazwyczaj wpadają po same uszy? – Nauczyli cię tego w Wal–Mart? – Tylko dlatego, że ktoś z twojej przeszłości cię skrzywdził, nie oznacza, że każda kolejna kobieta będzie taka sama. – Nadyma usta. – Prawdopodobnie dlatego taki jesteś. Może gdybyś rzeczywiście spróbował się z kimś umawiać, byłbyś dużo bardziej szczęśliwy. Powinieneś zabrać ją na kolację i naprawdę wysłuchać, odprowadzić do drzwi bez oczekiwania, że zaprosi cię do środka i na końcu może zrezygnować z tego całego „chodźmy się pieprzyć” do hotelu. Gdzie są moje klucze. Muszę stąd wyjść. Natychmiast. – Teraz to wiedzę… – Nie może się zamknąć. – Pewnego dnia zapragniesz czegoś więcej niż tylko seksu, a kobieta od której tego zapragniesz, będzie ostatnią osobą, o której byś pomyślał. To będzie ktoś, kto zmusi cię do poddania się. Wyciągam kluczyki spod jej pogniecionej sukienki i wzdycham. – Potrzebujesz pieniędzy na taksówkę? – Mam swój własny samochód, kutasie. – Przewraca oczami. – Czy ty naprawdę nie jesteś w stanie podjąć normalnej konwersacji? Czy kilka minut rozmowy ze mną po seksie by cię zabiło? – Nie mamy o czym rozmawiać. – Odkładam na stolik nocny mój klucz do pokoju i udaję się w stronę drzwi. – Miło było cię poznać, Samantho, Saro. Jakkolwiek, do cholery, masz na imię. Dobrej nocy. – Pewnego dnia to cię złapie, dupku! – krzyczy, gdy wychodzę na korytarz. – Karma jest cholerną suką! – Wiem – odpowiadam. – Pieprzyłem ją dwa tygodnie temu…

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

6

KONTRAKT (rzeczownik): Umowa pomiędzy dwojgiem ludzi, która tworzy obowiązek zrobienia lub nie, jakiegoś konkretnego działania.

ANDREW

Sześć lat później… Durham, Karolina Północna

Kobieta, która obecnie siedziała naprzeciwko mnie, była cholerną kłamczuchą. Ubrana w paskudny szary sweter i czerwoną spódnicę w kratę, z włosami wyglądającymi jakby zostały zafarbowane pudełkiem kredek. Nie wyglądała jak kobieta na zdjęciu w internecie, nie przypominała tej blondynki z miseczką C, tatuażem motyla i pełnymi, różowymi ustami. Zanim zgodziłem się na tą randkę, specjalnie poprosiłem o trzy zdjęcia będące dowodem prawdy: jedno z nią trzymającą gazetę z najbardziej aktualną datą wydania, drugie z nią przygryzającą wargę i trzecie z nią, trzymającą kartę z wypisanym jej imieniem. Kiedy poprosiłem o te rzeczy, roześmiała się i stwierdziła, że jestem „najbardziej paranoiczną osobą w historii”, ale zrobiła to. Albo przynajmniej tak mi się wydawało. Z wyjątkiem powiedzenia mojego prawdziwego imienia, zaprzestałem tego już jakiś czas temu, byłem z nią całkowicie szczery i w zamian oczekiwałem tego samego. – Dobrze, teraz, kiedy zostaliśmy sami… – Nagle uśmiechnęła się ukazując usta pełne metalowych i gumowych zespoleń. – Miło, w końcu poznać cię osobiście, Thoreau. Jak się masz? Nie miałem na to czasu.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

7

– Kim jest ta dziewczyna na profilowym zdjęciu? – zapytałem. – Co? – Kim jest ta dziewczyna na profilowym zdjęciu? – Och… Cóż, to nie jestem ja. – Bez jaj, naprawdę. – Przewróciłem oczami. – Wynajęłaś modelkę? Kupiłaś plik zdjęć i użyłaś Photoshopa? – Niezupełnie. – Obniżyła głos. – Pomyślałam, że będzie bardziej prawdopodobne, że porozmawiasz ze mną, jeśli użyję tych zdjęć, zamiast własnych. Ponownie na nią spojrzałem i zauważyłem ten dziwny tatuaż jednorożca na knykciach i wytatuowany na nadgarstku cytat „Miłość jest ślepa”. – Czego się spodziewałaś, kiedy w końcu się spotkamy? – To gówno mąciło mi w głowie. – Myślałaś o tym co się stanie, kiedy w końcu nadejdzie ten dzień? Kiedy zdam sobie sprawę, że nie jesteś tym, za kogo się podawałaś? – Miałam nadzieję, że też skłamałeś zamieszczając swoje zdjęcie – powiedziała. – Nie sądziłam, że naprawdę będziesz tak wyglądał, no wiesz? Po raz pierwszy facet na portalu Date– Match napisał prawdę. Myślę, że to znak. – Na pewno nie. – Pokręciłem głową. – A modelka? Namówiłaś kogoś, aby zrobił sobie te zdjęcia? – To nie była modelka. Tylko moja współlokatorka. – Jej oczy rozszerzyły się, kiedy wstałem. – Chwileczkę! Wszystkie te rzeczy, które powiedziałam ci przez telefon są absolutną prawdą. Interesuję się polityką i kocham studiować prawo. – Do jakiej szkoły prawniczej uczęszczasz? – Szkoła prawnicza? – Uniosła brew. – Nie, nie chodzi o to, że chodzę do typowej szkoły prawniczej. Chodziło mi o takie prawo, że obejrzałam wszystkie odcinki „Prawa i porządku” oraz przeczytałam wszystkie książki Johna Grishama. Westchnąłem i wyciągnąłem z portfela kilka banknotów, kładąc je na stole. Zmarnowałem już wystarczająco dużo czasu. – Żegnaj, Charlotte. – Odszedłem, ignorując resztę jej przeprosin. W momencie, gdy parkingowy podstawił mój samochód, wślizgnąłem się do środka i pospiesznie odjechałem. To gówno zaczynało się robić coraz bardziej groteskowe…

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

8

To przydarzyło mi się już po raz szósty w tym miesiącu i nie rozumiałem dlaczego ktoś chciałby tak ochoczo kłamać, mając szansę na spotkanie twarzą w twarz. To nie miało żadnego, pieprzonego sensu. Zirytowany, kupiłem w sklepie po drugiej stronie butelkę whisky i zanotowałem w pamięci, aby zablokować na mojej stronie tę skończoną kłamczuchę. Poczułem jakby w Durham skończyły się potencjalne kobiety, z którymi mógłbym się przespać. Zacząłem również czuć, że muszę zmienić miasto i zacząć wszystko od nowa; zimne poty sprzed lat powróciły i wiedziałem, że po nich pojawią się koszmary. Jak tylko wszedłem do mieszkania, wypiłem trzy kolejki. A potem jeszcze trzy kolejne. Przejrzałem telefon i sprawdziłem pocztę z całego dnia, informacje od klientów, kolejne zgłoszenia z Date–Match i wiadomość od seksownej blondynki, z którą miałem się spotkać w sobotę. Temat wiadomości brzmiał: Uczciwość jest kluczem, prawda? Przed otwarciem wiadomości, wypiłem kolejny kieliszek, mając nadzieję, że dla odmiany było to zaproszenie na dzisiaj. Przeciwnie. To był jakiś cholerny esej.

Hej, Thoreau. Wiem, że mieliśmy się spotkać w tą sobotę, i uwierz mi z niecierpliwością na to czekam, ale muszę wiedzieć, czy interesujesz się mną ze względu na moją osobę, czy na mój wygląd. Poznałam tutaj wielu odrażających facetów, którym po prostu podobało się moje zdjęcie, a kiedy się spotkaliśmy, chcieli tylko seksu. Mogę cię zapewnić, że jestem tym kim powiedziałam, że jestem, ale szukam czegoś bardziej satysfakcjonującego, niż przypadkowy seks. Nie musimy mieć pełnowartościowego związku, czy też angażować się w intensywny romans, ale najpierw może moglibyśmy zbudować jakąś przyjaźń, rozumiesz? Z niecierpliwością czekam na spotkanie z tobą, więc daj mi znać, czy nadal jesteś zainteresowany spotkaniem ze mną. Liz.

Natychmiast kliknąłem na mój profil i otworzyłem sekcję „Czego szukam?”, upewniając się, że nadal widnieje tam ten sam wpis: „Przygodny seks. Nic dodać, nic ująć.” To stwierdzenie nie było tutaj dla dekoracji, i nie bez powodu napisane było pogrubioną czcionką. Wróciłem do wiadomości od tej kobiety i odpowiedziałem: Nie jestem nadal zainteresowany spotkaniem z tobą. Powodzenia w szukaniu tego, czego pragniesz. Thoreau.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

9

„Mówisz serio?” – natychmiast odpowiedziała. „Nie możesz wykorzystać kolejnego przyjaciela? Możemy być tylko przyjaciółmi? Liz.” „Nie, do diabła. Thoreau” – odpisałem i zablokowałem adres. Kolejna zawartość kieliszka utorowała sobie drogę przez moje gardło i przebiegłem przez kolejne maile, natychmiast otwierając tego od jedynej osoby, którą rozważałem jako swojego przyjaciela w tym mieście. Od Alyssy.

Temat: Wygłodniały fiut. Piszę do ciebie, bo pomyślałam sobie, że bardzo teraz cierpisz… Od jakiegoś czasu nie rozmawialiśmy o tym, czy uprawiasz seks, i to mnie zaniepokoiło. Bardzo. Prawie, jakbym rozpaczała z powodu twojego braku cipki… Bardzo mi przykro, że tak wiele kobiet wysłało ci fałszywe zdjęcia i przyprawiło cię o ból jąder. W załączniku przesyłam linki do balsamów, w które powinieneś zainwestować, aby w najbliższych tygodniach dojść. Twój kutas ma swoje miejsce w moich modlitwach. Alyssa.

Uśmiechnąłem się i wystukałem odpowiedz.

Temat: Re: Wygłodniały fiut Dziękuję za twoją troskę o mojego fiuta. Chociaż, biorąc pod uwagę, że ty nigdy nie rozmawiałaś na temat twojej aktywności seksualnej, myślę, że posiadanie Nieużywanej Cipki jest dużo gorszą przypadłością. Tak, to prawda, że wiele kobiet przesłało mi swoje zdjęcia, ale dość smutne jest to, że ty nigdy nie pokazałaś mi swojego, prawda? Jestem bardziej, niż chętny do przesłania tobie mojego, aby w końcu pomóc ci wyleczyć twoją przykrą i niefortunną dolegliwość. Dzięki za poinformowanie mnie, że mój kutas ma swoje miejsce w twoich modlitwach. Wolałbym, aby miał je w twoich ustach. Thoreau.

I tak po prostu, nagle moja noc stała się dziesięć razy przyjemniejsza. Mimo że nigdy nie poznałem osobiście Alyssy i nasze rozmowy ograniczały się tylko do telefonicznych kontaktów, maili i sms–ów, czułem z nią silną więź. WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

10

Poznaliśmy się poprzez anonimowy i ekskluzywny serwis społecznościowy – LawyerChat. Nie było tam żadnych zdjęć profilowych, żadnej aktywności w spływaniu wiadomości, tylko sama tablica ogłoszeń. Widniało tam małe profilowe okienko, gdzie można było zamieścić informacje (tylko imię, wiek, liczba lat praktyki, poziom statusu profilu) oraz logo, które zdradzało płeć użytkownika. Każdy użytkownik był „gwarantowanym” prawnikiem, osobiście zaproszonym przez maila. Według twórców strony, sprawdzili każdego praktykującego prawnika w stanie Północnej Karoliny poprzez zapisy nadzorczej rady licencyjnej, co zapewniało wyjątkowy i jedyny w swoim rodzaju system wsparcia. Szczerze uważałem ten portal za bzdurę i gdyby nie fakt, że przeleciałem kilka kobiet tam poznanych, po pierwszym miesiącu skasowałbym swoje konto. Niemniej jednak, kiedy zobaczyłem nową wiadomość „Potrzebuję rady” od Alyssy, nie mogłem się oprzeć, aby nie spróbować powtórzyć moich wcześniejszych wyników. Najpierw przejrzałem jej profil, dwadzieścia siedem lat, jeden rok po szkole prawniczej, zdecydowałem się zaryzykować. Moim zamiarem było odpowiedzenie na jej prawnicze pytanie, powolne skierowanie konwersacji na bardziej osobiste rzeczy, a potem zaproszenie ją na portal Date–Match, abym mógł zobaczyć jak wygląda. Ala ona nie była taka, jak inne kobiety. Wysyłała mi regularne wiadomości i ciągle utrzymywała wypowiedzi w profesjonalnym tonie. Ponieważ była młodym i niedoświadczonym adwokatem, prosiła o rady w najprostszych tematach: redagowanie pism prawnych, składanie pozwów i wystawianie dowodów. Po tym jak pięciokrotnie czatowaliśmy ze sobą i po tym jak znudziło mi się wklejanie informacji przez bite trzy godziny, poprosiłem ją o numer jej telefonu. Odmówiła. – Dlaczego nie? – napisałem. – Ponieważ to wbrew zasadom. – Nigdy nie spotkałem prawnika, który nie złamałby choćby jednej z nich. – Zatem nie jesteś zbyt dobrym prawnikiem. Znalazłam kogoś innego do czatowania. Dzięki. – Przegrasz tę jutrzejszą sprawę – odpisałem, zanim zdążyła zakończyć naszą sesję. – Nie masz pojęcia co robisz. – Naprawdę tak zmartwiłeś się tym, że nie dostałeś mojego numeru telefonu? Ile ty masz lat, dwanaście?

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

11

– Trzydzieści dwa i w dupie mam twój numer telefonu. Pytałem o niego tylko dlatego, abym mógł zadzwonić i powiedzieć ci, że streszczenie sprawy, które mi przesłałaś pełne jest literówek, a końcowe argumenty wyglądają jakby napisał je student pierwszego roku prawa. Jest w nim za wiele błędów, abym siedział tutaj i je wszystkie wypisywał. – Moje streszczenie nie jest aż takie złe. – Ale nie jest też zbyt dobre. – Zanim zdążyłem się wylogować, pojawił się jej numer telefonu, wraz z krótką notatką „Jeśli zamierzasz mi pomóc, to w porządku. Natomiast jeśli zamierzasz wykorzystać mój numer do tego, abym zapisała się na portal randkowy, to daruj sobie. Dołączyłam tutaj dla wspomożenia swojej kariery, i to wszystko.” Przez dłuższą chwilę wpatrywałem się w wiadomość, zastanawiając się, czy powinienem jej pomóc nie mając żadnych szans na uzyskanie z tego czegokolwiek, ale coś natchnęło mnie, abym zadzwonił. Przerobiłem z nią każdy błąd, który popełniła, nalegając, aby poprawiła kilka zdań, a nawet przeformatowała swoje streszczenie. Właśnie, kiedy miałem się pożegnać i rozłączyć, stało się coś dziwnego. Zapytała: – Jak ci minął dzień? – Tego nie ma w twoim streszczeniu – powiedziałem. – Chciałaś rozmawiać tylko o prawniczych gównach, pamiętasz? – Czyż nie mogę zmienić zdania? – Nie. Rozłącz się. – Czekałem, aż usłyszę sygnał, ale jedyną rzeczą jaką usłyszałem, był śmiech. Gdyby nie fakt, że był to dźwięk chrapliwy i seksowny, sam bym się rozłączył, ale nie mogłem odłożyć telefonu. – Przepraszam – powiedziała, wciąż się śmiejąc. – Nie chciałam cię urazić. – Nie zrobiłaś tego. Rozłącz się. – Nie chcę. – W końcu przestała się śmiać. – Przepraszam za tę wrogą wiadomość, którą do ciebie wysłałam… Tak naprawdę jesteś jedynym facetem, którego tutaj poznałam, który odpowiedział na wszystkie moje pytania. Jesteś teraz zajęty? Możesz rozmawiać? – O czym? – O tobie, o twoim życiu… Przez cały dzień zadawałam ci nudne, prawnicze pytania, a ty byłeś bardzo cierpliwy, więc… Sprawiedliwie będzie, jeśli porozmawiamy o czymś mniej nudnym, skoro mamy zostać przyjaciółmi, prawda? Przyjaciółmi? Wahałem się odpowiedzieć, zwłaszcza, że nie wydawało się jakby te „mniej nudne” tematy miały prowadzić do seksu, a ona ze zbytnią łatwością wypowiedziała słowo

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

12

„przyjaciele”. Z drugiej strony, byłem właśnie w trakcie kolejnej nocy bez seksu, więc zacząłem z nią rozmawiać. Do piątej nad ranem mieliśmy już przedyskutowane najbardziej przyziemne rzeczy – nasze życie, ulubione książki, jej marzenie o staniu się dojrzałą, profesjonalną baletnicą. Kilka dni później, znowu rozmawialiśmy, a po miesiącu, nasze konwersacje odbywały się codziennie. Wychylając kolejny kieliszek, nacisnąłem przycisk połączenia na telefonie i czekałem, aby usłyszeć jej słodki głos. Nie odebrała. Rozważałem wysłanie jej sms’a, ale potem zdałem sobie sprawę, że była dwudziesta pierwsza i środa, a my dzisiaj wcale nie rozmawialiśmy. Trening… W środę wieczorem zawsze trenuje balet…

***

– Panie Hamilton? – Następnego ranka sekretarka wkroczyła do mojego biura. – Tak, Jessica? – Pan Greenwood i pan Bach chcieliby wiedzieć, czy zechciałby pan wziąć udział w dzisiejszej rundzie przesłuchań stażystów. – Nie. – Okej… – Spojrzała w dół i zapisała coś w notatniku. – Czy przejrzał pan chociaż życiorysy? Muszą zawęzić kandydatury do dzisiaj, do piętnastej. Westchnąłem i wyciągnąłem stos życiorysów, które dała mi w zeszłym tygodniu. Przejrzałem je i zapisałem notatki w większości – „odrzucić”, „zdecydowanie odrzucić”, „Nie mam ochoty tego czytać”. Wszystkie pozostałe aplikacje były z Uniwersytetu Duke’a i z tego co mi wiadomo, byliśmy jedyną firmą w mieście, która przyjmowała na płatny staż studentów i absolwentów prawa. – Nie byłem pod wrażeniem żadnego z tych kandydatów. – Przesunąłem papiery na biurku. – Czy to cała pula jaką mamy do wyboru? – Nie, proszę pana. – Podeszła i umieściła przede mną jeszcze większy stos papierów. – To jest cała pula jaką mamy do wyboru. Czy potrzebuje pan ode mnie jeszcze czegoś?

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

13

– Poza tym, że chciałbym dostać moją kawę? – Wskazałem na pusty kubek na krawędzi biurka. Nie cierpiałem, że zawsze musiałem jej o tym przypominać, nie potrafiłem funkcjonować bez porannego kubka kawy. – Przepraszam. Zaraz ją przyniosę. Włączyłem komputer i przejrzałem maile, sortując je pod względem ważności. Oczywiście, mail Alyssy trafił na samą górę.

Temat: Weź się w garść. Dzięki za wiadomość z dziecinnym rysunkiem białego pyłu, który nad ranem znajdował się na zewnątrz, przed twoim mieszkaniem. Naprawdę to doceniam, ale mogę cię zapewnić, że moja wgina nie wygląda teraz w ten sposób. Nie dlatego że nie jest to twoja sprawa, ale nie muszę codziennie uprawiać seksu, aby zaspokoić swoje potrzeby. Dbam o nie całkiem dobrze przy użyciu różnych narzędzi. Alyssa.

Temat: Re: Weź się w garść. Wysłałem ci dwa zdjęcia. Jedno przedstawiające biały pył, a drugie wyschnięte jezioro z umierającymi zwierzętami. Czy drugie zdjęcie było bardziej celne? Jedynego narzędzia jakiego potrzebuje twoja cipka jest mój język. Jest do twojej dyspozycji, kiedy tylko będziesz go potrzebowała i pracuje na „różne” sposoby. Thoreau.

– Proszę, panie Hamilton. – Nagle Jessica postawiła na biurku moją kawę. – Czy mogę o coś zapytać? – Nie, nie możesz. – Tak myślałam – powiedziała ściszając głos i patrząc mi prosto w oczy. – Wiem, że to trochę nieprofesjonalne, ale potrzebuję męskiego ramienia na galę w przyszłym miesiącu. – Więc znajdź je… – To właśnie mój sposób na poproszenie, aby nim pan został. Mrugnąłem. Musze znaleźć sposób, aby bardzo delikatnie powiedzieć „Nie, do diabła”.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

14

Jessica była krótko po studiach, zbyt młoda dla mnie i pracowała tutaj ponieważ jej dziadek założył tę firmę i szukała czegoś innego, niż byłem skłonny jej zaoferować. Kilka razy podsłuchałem ją podczas przerwy na lunch, kiedy to mówiła jak chce wyjść za mąż, zanim skończy dwadzieścia pięć lat. Najwyraźniej pragnęła zostać pełnoetatową mamą z szóstką dzieci i mieszkać na przedmieściach. Innymi słowami, byłem z zupełnie innej bajki. – Więc, co pan na to? – Uśmiechnęła się. Starałem się nie przewrócić oczami. – Jessica… – Tak? – Jej oczy były pełne nadziei. – Słuchaj, kochanie. To nie tylko byłoby wielce niestosowne, abyśmy angażowali się w jakiekolwiek relacje poza firmą, ale dodatkowo nie jestem mężczyzną, którego szukasz. Zupełnie nie. Uwierz mi. – Nawet na jeden wieczór? – Słowo „jeden wieczór” w moim słowniku odnosi się do pewnych oczekiwań, którym ty nie mogłabyś sprostać. Więc, nie. Idź popracować. – Czy jeden wieczór to jakiś szyfr oznaczający seks? – Dlaczego nadal jesteś w moim biurze? – Nikomu bym nie powiedziała, gdybyśmy uprawiali seks – wyszeptała. – Prawdę mówiąc fantazjuję o tym, od kiedy się poznaliśmy. A skoro nie masz żadnych wiadomości od dziewczyny, zakładam, że jesteś wolny. – Nie jestem. – Raz weszłam do łazienki, kiedy z niej korzystałeś… Sadzę, że masz jakieś dziewięć cali. Co jest, kurwa? Byłem bliski od nagrania tej rozmowy na telefonie i przesłania do jej dziadka. – Jestem niezła w robieniu laski – powiedziała. – Robię ją od czasów liceum. I wszyscy faceci, którym ją robiłam mówili, że mam cudowne usta. – Przygryzła wargę. – Czy na mojej podłodze jest jakiś super klej? Czy to dlatego jeszcze tutaj stoisz? – Gdybyś został moim towarzyszem na gali i zakończylibyśmy to jakąś dobrą zabawą, byłbyś pierwszym mężczyzną, z którym poszłam na całość – wypaliła, rumieniąc się. – Tam na dole, nadal jestem dziewicą.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

15

– Zatem, zdecydowanie nie jestem mężczyzną dla ciebie. – Przewróciłem oczami. – Teraz, wyjdź zanim zadzwonię do pana Grenwooda, i powiem mu, że jego drogocenna wnuczka zaoferowała mi przy porannej kawie, że possie mojego fiuta. Zszokowana, z czerwonymi policzkami, szybko podeszła do drzwi. Potem spojrzała przez ramię i mrugnęła do mnie, kurwa mrugnęła do mnie, zanim wyszła. Szybko zapisałem w moim terminarzu: Znaleźć nową sekretarkę, starszą, zamężną… Zanim skończyłem organizowanie skrzynki, zadzwonił mój telefon. Alyssa. – Jestem zajęty – odpowiedziałem. – Więc dlaczego odebrałeś telefon? – Ponieważ dźwięk mojego głosu sprawia, że stajesz się wilgotna. – Takie zabawne. – Roześmiała się. – Jak mija twój poranek? – Typowo. Moja sekretarka zaoferowała mi siebie po raz trzeci w tym miesiącu. – Znowu przysłała ci czekoladki z napisem „ty i ja jesteśmy sobie przeznaczeni” ? – Nie, zaoferowała mi, że possie mojego fiuta. – Co? – Sapnęła. – Żartujesz! – Niestety nie. Po tym, powiedziała, że jest skłonna oddać mi swoje dziewictwo. Nie trzeba dodawać, że wkrótce poszukam na jej miejsce zastępstwo. Ktoś z twojego biura nie chciałby pracować dla lepszej firmy? Podwoję jego pensję. – Skąd wiesz, że moja firma nie jest lepsza od twojej? – Ponieważ przez cały czas dzwonisz i prosisz mnie o rady odnośnie twoich spraw, do tego błahych. Jeśli twoja firma byłaby lepsza, nigdy nie musiałabyś pytać. – Nieważnie. – Jęknęła. – Już strząsnąłeś z siebie ten internetowy, randkowy wagon? – Strząsnąłeś? Wagon? – Nigdy nie zrozumiem tych jej południowych metafor. – Co to do cholery miało znaczyć? – O Boże… – Westchnęła. – To oznacza, że nie poinformowałeś mnie jeszcze o swojej wczorajszej randce, więc wnioskuję, że była nieudana, a to oznacza, że od miesiąca z nikim nie spałeś. Musiałeś pobić swój rekord. – A to. – Chcesz, abym dała ci pewną radę?

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

16

– Nie, chyba, że chcesz przyjść do mojego biura i powiedzieć mi ją osobiście. – Uśmiechnąłem się. – Nie, dzięki. Mówiąc o radach, w piątek wieczorem będę potrzebowała twojej pomocy. – Z czym? – Właśnie zostałam wrobiona w dużą sprawę. Nie przekopałam się jeszcze przez wszystkie dokumenty, ale już wiem, że to mnie przerasta. Oparłem się na krześle. – Jeśli to taka duża sprawa, powinnaś dzisiaj wieczorem przynieść dokumenty do mojego mieszkania. Z radością pomogę ci je przejrzeć. Kategoryzacja zawsze była moją specjalnością. – Ha! Niezła próba, ale nie skorzystam. – Kontynuowała mówienie o swojej sprawie, ale słuchałem ją tylko częściowo. Nadal wydawało mi się to dziwne, że nie chciała spotkać się ze mną osobiście i ucinała sprawę za każdym razem kiedy o tym wspominałem. – Ponadto… – kontynuowała. – Będę musiała przyjrzeć się tym zmianom. Nie jestem pewna czy… – Podaj mi jakiś prawdziwy powód, dla którego nie mogę poznać cię osobiście – przerwałem jej. – Co? – Znamy się już sześć miesięcy. Dlaczego nie chcesz się spotkać? Cisza. – Czy muszę powtórzyć pytanie? – Wstałem i podszedłem do drzwi, aby je zamknąć. – Czy ty mnie nie rozumiesz? – To wbrew zasadom LawyerChat… – Pieprzyć LawyerChat. – Przewróciłem oczami. – Wbrew naszym zasadom jest posiadanie swoich numerów, zachowywanie się jak pieprzone nastolatki i sprawianie, że codziennie wieczorem dochodzimy przy aparatach, ale na to nigdy nie narzekałaś. – Nigdy nie sprawiłeś, że doszłam… – Nie kłam. – Nie zrobiłeś tego. – Więc, w zeszłym tygodniu, kiedy powiedziałem, że chciałbym abyś ujeżdżała moje usta, abym mógł pożerać twoją cipkę, aż dojdziesz na moich ustach, udawałaś, że ciężko oddychasz?

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

17

Zassała oddech. – Nie, ale… – Tak właśnie myślałem. Dlaczego nie możemy spotkać się osobiście? – Ponieważ to zrujnuje naszą przyjaźń i ty dobrze o tym wiesz. – Nie wiem. – Powiedziałeś mi, że nigdy dwukrotnie nie spałeś z tą samą kobietą, po tym jak skończyłeś z kobietą, z którą to robiłeś. – Nigdy też nie pieprzyłem przyjaciółki. – Tylko dlatego, że jestem twoją jedyną przyjaciółką. – Zdaję sobie sprawę, ale.. – Zatrzymałem się. Nie miałem nic na obronę. Zapadła cisza, a ja starałem się wymyśleć kolejny argument. Pierwsza się odezwała. – Szczerze mówiąc, nie chcę zniszczyć naszej przyjaźni przez jedno bezsensowne pieprzenie. – Gwarantuję, że będziemy mieli więcej, niż jedno bezsensowne pieprzenie. Jej delikatny, nonszalancki śmiech podryfował na linii, a ja westchnąłem, próbując wyobrazić sobie jak wygląda. Nie byłem pewien dlaczego, ale w ciągu kilku ostatnich tygodni pragnąłem doświadczyć jej śmiechu twarzą w twarz. – Wiesz – kontynuowała. – Jak na wysokiej klasy prawnika, masz dość nieprzyzwoity język. – Byłabyś zaskoczona ile on może przynieść sprośności. – Więcej sprośności, niż do tej pory doświadczyłam? – O wiele więcej. – Dreptałem w miejscu odkąd zacząłem tę przyjaźń, nadal mając nadzieję, że pewnego dnia spotkamy się osobiście, ale teraz nie było sensu się powstrzymywać. – Porozmawiamy wieczorem. – Nie, chyba że znajdziesz do tego czasu jakąś randkę. Wiem, że będziesz szukał. – Oczywiście, że będę szukał – zadrwiłem. – Czy Alyssa to twoje prawdziwe imię? – Tak, ale jestem pewna, że Thoreau nie jest twoim prawdziwym. Czy przejmujesz się tym, aby wreszcie mi je podać? – Podam ci je, kiedy wreszcie się opamiętasz i pozwolisz mi się zobaczyć. – Nie odpuścisz, prawda? – Znów się roześmiała. – Co jeśli prawdziwym powodem, dla którego nie chcę się z tobą spotkać jest to, że jestem brzydka?

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

18

– Mam dobre przeczucie, że nie jesteś. – A gdybym była? – Pieprzyłbym cię przy zgaszonym świetle. – Wolę przy zapalonym. – Wtedy zmusiłbym cię, żebyś miała na głowie papierową torbę. – Co? – Zachichotała. – Jesteś zabawny! Mam klienta. Musze kończyć. Mogę do ciebie później zadzwonić? – Zawsze. – Rozłączyłem się, uśmiechając się. Wtedy do mnie dotarło. Kurwa… Zawsze znajdzie wyjście, żeby przerwać to wypytywanie…

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

19

KRZYWOPRZYSIĘSTWO (rzeczownik): Dobrowolne zeznanie nieprawdy pod przysięgą.

ALYSSA (cóż, moje prawdziwe imię to „Aubrey”…)

Kłamstwo ma krótkie nogi. Dlaczego ludzie nie mogą tego zrozumieć? Taka była treść dzisiejszego sms–a od Thoreau’a. Nie sądzisz, że niektóre kłamstwa są uzasadnione? – odpowiedziałam. Nie. Nigdy. Zawahałam się. Więc, nigdy mnie nie okłamałeś? Dlaczego miałbym to zrobić? Ponieważ ledwo się znamy… Tylko dlatego, że trzymasz mnie na dystans. Przysłał mi kolejną wiadomość, zanim zdążyłam odpowiedzieć. Chciałabyś poznać moje prawdziwe imię i miejsce gdzie pracuję? Wolę, aby nasz związek pozostał anonimowy. Oczywiście, że tak wolisz, a ja nigdy cię nie okłamałem. Z jakiegoś dziwnego powodu ufam ci. Z jakiegoś dziwnego powodu? Bardzo dziwnego. Porozmawiamy później. Wrzuciłam telefon do torebki, pozwalając poczuciu winy spłynąć po mnie. Nigdy nie zamierzałam kontynuować rozmów z nim, ani też zostać jego przyjaciółką poza LawyerChat, ale to było zbyt głębokie, i nie chciałam pozwolić mu odejść.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

20

Miesiąc temu, kiedy na biurku mojej matki zauważyłam to ekskluzywne zaproszenie do organizacji, przysięgałam używać go tylko do zadawania pytań potrzebnych na moje zajęcia ze wstępu do prawa. Miałam użyć jej kodu dostępu do logowania, założyć fałszywy profil i upewnić się, że wszystkie zadawane pytania podane będą w taki sposób, że nikt nie zorientuje się, że są zadaniami domowymi. Niestety wstęp do prawa na Uniwersytecie Duke’a nie był podobny do żadnego innego programu w tym kraju. Składał się z większej liczby praktycznych zajęć, spotkań jeden na jednego z praktykującymi prawo mentorami, a każdy student na koniec czwartego semestru musiał dostać się na staż. Oprócz tego oczekiwano od nas, że będziemy czytać i interpretować akta jakbyśmy już byli prawnikami. Gdybym wiedziała, że proszenie Thoreau’a o pomoc w tak wielu zadaniach domowych doprowadzi do faktycznej przyjaźni, to wcześniej przestałabym z nim rozmawiać. Z drugiej strony, ja byłam tylko jego przyjaciółką, a o tylko moim przyjacielem. Za każdym razem, kiedy rozmawialiśmy był otwarty i szczery, a ja żałowałam, że nie mogłam być taka sama, zwłaszcza, że miał w zwyczaju powtarzać „Nienawidzę pieprzonych kłamców”, odkąd okłamała go jedna z jego randek. Cholera… Wygładzając tiul mojego tutu1, wzięłam kilka głębokich oddechów; Później pomyślę o mojej przyjaźni z Thoreau, teraz muszę się skupić. Dzisiaj był dzień przesłuchania do Jeziora Łabędziego, a ja byłam kłębkiem nerwów; Ledwo przespałam ostatnią noc, zrezygnowałam ze śniadania i pojawiłam się przed teatrem pięć godzin przed czasem. – Panie i panowie, proszę zejść ze sceny! – krzyknął z dołu reżyser. – Za trzydzieści minut rozpocznie się oficjalne przesłuchanie! Proszę zejść ze sceny i udać się za kulisy! Zanim udałam się za kulisy, spojrzałam w stronę publiczności. Większość twarzy była mi znana – koledzy z klasy, instruktorzy, kilku dyrektorów z towarzystwa baletowego, z którym współpracowałam zeszłego lata, ale nie było tam twarzy, której potrzebowałam. Zawsze to samo. Urażona, znalazłam wolny kącik w szatni i zadzwoniłam do mojej matki. – Halo? – odpowiedziała po pierwszym sygnale. – Dlaczego nie przyszłaś?

1

Tutu – spódniczka baletowa.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

21

– Dlaczego nie przyszłam gdzie, Aubrey? O czym ty mówisz? – Wypuściła poirytowane westchnięcie. – Na moim otwartym przesłuchaniu do Jeziora Łabędziego. Obiecałaś, że razem z ojcem będziecie tutaj. – To Aubrey, kochanie! – krzyknęła do będącego w oddali ojca. – Dzisiaj jest twój recital? – Odkąd skończyłam trzynaście lat nie uczestniczyłam w żadnym recitalu. – Zacisnęłam zęby. – To jest przesłuchanie, które zdarza się raz w życiu, a ty powinnaś tutaj być. – Domyślam się, że sekretarka zapomniała przypomnieć mi o dzisiejszym poranku – powiedziała. – Czy byłaś już na jakiś rozmowach odnośnie twojego stażu w twoim głównym kierunku? – Mam dwa kierunku. – Wstęp do prawa, Aubrey. – Nie – westchnęłam. – A dlaczego nie? Myślisz, że staż sam spadnie ci z nieba? Czy o to chodzi? – Wczoraj miałam rozmowę z Blaine i Wspólnicy – powiedziałam, czując że z każdą sekundą robi mi się coraz ciężej na duszy. – W przyszłym tygodniu idę jeszcze do firmy Grenwood, Bach i Hamilton. A teraz jestem w trakcie przesłuchań do życiowej roli i może byłabyś skłonna udawać przez pięć sekund, że cię to interesuje. – Słucham, młoda damo? – Nie ma cię tutaj. – W moich oczach pojawiły się łzy. – Nie ma cię tutaj… Czy masz pojęcie jak wielka będzie to produkcja? – Zapłacą ci za to? Czy prowadzi to Nowojorskie stowarzyszenie baletowe? – Nie o to chodzi. W kółko powtarzałam ci jak ważne jest dla mnie to przesłuchanie. Poprzedniego wieczora dzwoniłam do ciebie i przypominałam, i byłoby miło, gdyby moi rodzice pojawili się i dla odmiany we mnie uwierzyli. – Aubrey… – westchnęła. – Wierzę w ciebie. Zawsze wierzyłam, ale jestem teraz w trakcie wielkiego przesłuchania, i wiesz, że to wszystko przez te papiery. Wiesz również, że zostanie profesjonalną baletnicą nie jest stabilnym wyborem kariery, i z przyjemnością chciałabym zostawić moich dobrze płacących klientów, aby obejrzeć jak biegasz na paluszkach po scenie… – To się nazywa en pointe.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

22

– Obojętnie – powiedziała. – Bez względu na to, to tylko przesłuchanie. Jestem pewna, że ja i twój ojciec nie będziemy jedynymi rodzicami, którzy się nie pojawią. Jak tylko skończysz college i dostaniesz się do szkoły prawniczej, zobaczysz czym jest naprawdę dla ciebie balet – hobby, i będziesz wdzięczna, że popchnęliśmy cię także w drugim kierunku. – Mamo, balet jest moim marzeniem. – To tylko pewien etap, a ostatnio jak sprawdzałam, byłaś już za stara na zostanie profesjonalistką. Pamiętasz jak nagle rzuciłaś to w wieku szesnastu lat? Znowu to rzucisz i to na dobre. Właściwie… Rozłączyłam się. Nie chciałam słuchać jej kolejnej zabijającej marzenia przemowy i wkurzyło mnie, że nazwała balet „etapem” podczas gdy ja tańczyłam od szóstego roku życia. Ona za to wyrzucała setki dolarów na prywatne lekcje, kostiumy i konkursy. Jedynym powodem, dla którego rzuciłam balet w wieku szesnastu lat było to, że złamałam nogę i nie mogłam brać udziału w przesłuchaniach do jakiejkolwiek szkoły baletowej. A jedynym powodem, dla którego zaczęłam przejawiać znikome zainteresowanie prawem był fakt, że poza sesjami rehabilitacyjnymi nie mogłam robić niczego poza czytaniem. Moje serce zawsze należało do baletek, i ten fakt nigdy się nie zmieni. – Aubrey Everhart? – Mężczyzna nagle zawołał moje nazwisko. – Czy to ty? – Tak. – Jesteś następna. Masz jakieś pięć minut. – Już idę… – Wepchnęłam torbę do szafki. Zanim zdążyłam ją zamknąć, zadzwonił mój telefon. Wiedząc, że to moja matka z ofertą połowicznych przeprosin, starałam się nie krzyczeć. – Proszę, oszczędź mi swoich przeprosin – odebrałam nagle. – One już nic dla mnie nie znaczą. – Zadzwoniłem, aby życzyć ci szczęścia – powiedział głęboki głos. – Dwie minuty! – Pomocnik w teatrze spojrzał na mnie i skinął głową, aby poszła na scenę. – Thoreau? – Odwróciłam się plecami do mężczyzny. – Dlaczego życzysz mi szczęścia? – Tydzień temu wspomniałaś, że masz pewnego rodzaju przesłuchanie. To dzisiaj, prawda? – Tak, dziękuję… WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

23

– Nie brzmisz na zbytnio podekscytowaną spełnianiem swojego marzenia. – Jak mogę skoro moi właśni rodzice we mnie nie wierzą? – Masz dwadzieścia siedem lat – zadrwił. – Pieprzyć twoich rodziców. Zaśmiałam się, z poczuciem winy. – Chciałabym, żeby to było takie proste… – Takie właśnie jest. Zarabiasz na siebie, a pomimo tego, że tak naprawdę gówno wiesz o prawie, wydajesz się być całkiem przyzwoitym prawnikiem. Pieprzyć ich. – Będę o tym pamiętać – powiedziałam, starając się ominąć ten temat. – Jestem zaskoczona, że pamiętałeś o moim dzisiejszym przesłuchaniu. – To nie ja. – Rozłączył się, ale wiedziałam, że gdy to robił, uśmiechał się. – Piętnaście sekund, panno Everhart! – Pracownik złapał mnie za ramię i praktycznie wyciągnął na scenę. Uśmiechnęłam się do jurorów i stanęłam w piątej pozycji – z ramionami uniesionymi nad głowę i czekałam, aż zabrzmią pierwsze nuty kompozycji Czajkowskiego. Miałam zademonstrować, arabeskę, piruet, a następnie wykonać układ, który ćwiczyłam przez ostatnie półtora miesiąca. Nie czułam się w tym, ale skoro to była moja ostatnia szansa, aby zrobić wrażenie, zdecydowałam się zatańczyć tak, jak tego chciałam. Zamknęłam oczy i wykonałam piruet za piruetem, obrót fouette za obrotem. Nie byłam w rytmie z muzyką i czułam, że pianista był zdezorientowany i próbował za mną nadążyć. Zademonstrowałam każdy skok jaki znałam, doskonale lądując po każdym z nich, a kiedy pianista podał się i uderzył w ostatnią nutę, powróciłam do piątej pozycji, uśmiechając się. Nie było żadnych oklasków, żadnego wiwatowania, zupełnie nic. Starałam się coś wyczytać z twarzy jurorów czy byli choć trochę pod wrażeniem, ale były stoickie. – To wszystko, panno Everhart – powiedział jeden z nich. – Prosimy, panna Leighton Reynolds może wejść na scenę? Mruknęłam: – Dziękuję. – Zanim pośpiesznie zeszłam ze sceny i opuściłam teatr. Nie zawracałam sobie głowy oglądaniem reszty przesłuchań. Pozostałą część popołudnia spędziłam na spacerowaniu po kampusie i powstrzymywaniu się od płaczu. Kiedy byłam już pewna, że nie uronię już więcej żadnej łzy, wysłałam maila do Thoreau’a; To była jedyna rzecz, która mogła mnie pocieszyć.

Temat: Myślenie…

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

24

„Jedna kolacja. Jedna noc. Żadnych powtórek.” Wybierasz tanią, czy drogą restaurację? Płacisz za kolację i pokój hotelowy? A może kobieta musi dzielić się z tobą kosztami po połowie? Alyssa

Temat: Re: Myślenie… Drogi obiad. Pięciogwiazdkowy apartament w hotelu. Czy chciałabyś, abym zrobił dla nas kilka rezerwacji, bym mógł ci wszystko pokazać? Thoreau

Temat: Re: Re: Myślenie… Oczywiście, że nie. „Kilka” rezerwacji? Co się z stało z tylko jedną?

Temat: Re: Re: Re: Myślenie… Powiedziałem, że w twoim przypadku zrobię wyjątek. Dzisiaj zainwestowałem nawet w papierowe torby. Thoreau

Roześmiałam się i spojrzałam na zegarek. Była siedemnasta i miałam pewność, że wyniki przesłuchania były dostępne już od godziny, ale byłam zbyt przerażona, aby spojrzeć. Chciałam tylko szansy na bycie członkiem korpusu łabędzi lub dublerem głównej tancerki. Dlaczego do cholery spieprzyłam ten układ? Co ja sobie myślałam? Po doprowadzeniu się pytaniami do szaleństwa, zmusiłam się, aby wrócić do teatru i spojrzeć na finałową obsadę. Kiedy dotarłam, przed tablicą kotłował się tłum i mogłam usłyszeć typowe: „Dostałam się! Dostałam się!” i „Dlaczego mnie nie wybrali?” Przecisnęłam się do przodu i spojrzałam na kartkę, szukając swojego nazwiska w drugoplanowej obsadzie. Znalazłam je na arkuszu z obsadą pierwszoplanową, tuż przy głównej roli Odette/Odile, czarnego i białego łabędzia, zapisane pogrubioną czcionką. Wybuchłam płaczem, podskakując z niedowierzaniem. Chciałam zadzwonić do mamy i przekazać jej dobrą nowinę, ale nagle straciłam zapał.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

25

Wiedziałam, że właśnie w tej chwili, prawdopodobnie mówiła ojcu, że się rozłączyłam i że musi się upewnić czy wiem, kto płaci za moją edukację: Jeśli przerwiesz naukę przestaniemy wypisywać czeki… Prawo pozwoli płacić ci rachunki, a balet nie.

***

Wyjęłam z wiadra z lodem moje obolałe stopy i osuszyłam je ręcznikiem. Nie miałam pojęcia jak pogodzę główną rolę, naukę i potencjalne praktyki, ale nie miałam wyjścia. Wzdychając, spojrzałam na kalendarz na biurku, gdzie przy dzisiejszej dacie widniał napis „przygotowania do rozmowy kwalifikacyjnej”. Moja zbliżająca się rozmowa w Greenwood, Bach i Hamilton, jednej z najbardziej prestiżowych kancelarii w kraju, była czymś więcej, niż tylko rozmową kwalifikacyjną. To był proces, a każdy poszukujący stażu student wiedział, że wylądowanie na stażu w tej firmie, może czynić cuda w życiorysie. Firma była do tego stopnia selektywna, że prowadziła trzy rozmowy telefoniczne, przeprowadzała trzy testy online i wymagała od każdego aplikanta napisania kilku esejów, zanim zostanie się zaproszonym na rozmowę z partnerami. Przebrnęłam przez rozmowy telefoniczne i egzaminy, ale eseje – biorąc pod uwagę stustronicowe akta sprawy, były czymś, czego się nie spodziewałam. Myślałam nawet, że przesłali mi złą paczkę, więc zadzwoniłam mówiąc „Myślę, że moja paczka została zamieniona z aplikantem, ze szkoły prawniczej.” Sekretarka zwyczajnie mnie wyśmiała. Powiedziała, że firma wymaga od wszystkich stażystów, czy to studentów prawa, czy licencjatów, wypełnienia tych samych pakietów, zgodnie ze swoimi możliwościami. Wybrałam akta sprawy, które sprawiły mi najwięcej kłopotów i umieściłam je na kolanach. Potem zajrzałam do strony internetowej firmy GBH i zapoznałam się z trzema partnerami, którzy będą ze mną rozmawiać. Greenwood, założyciel firmy był szpakowatym mężczyzną z drucianymi okularami. Reklamował Harward, jako jego powód na bycie zbyt wymagającym i dokładnym oraz przechwalał się, że w ciągu swoich trzydziestu lat praktykowania prawa, osiągnął jeden z najwyższych wskaźników zwycięstwa w kraju. Bach, partner firmy od ponad dziesięciu lat był łysym mężczyzną po czterdziestce, ale wyglądał na nieco starszego. Wypracował sobie drogę w firmie, a ponieważ był tak ciężko pracującą osobą z niespotykaną pasją, Greenwood nie miał wyboru i musiał uczynić go swoim pierwszym partnerem. Miał drugi najwyższy wskaźnik zwycięstw w kraju.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

26

Ostatnim wspólnikiem był Hamilton – Andrew Hamilton, i był… Był seksowny jak cholera. Starałam skupić się na jego biografii i ignorować jego zdjęcie, ale nie mogłam się powstrzymać. Jego głębokie i przenikliwe niebieskie oczy, patrzyły wprost na mnie, a jego krótkie brązowe włosy, błagały moje dłonie, a przeciągnęły przez nie palcami. Miał twarz greckiego boga, równomiernie opalony, z idealnie symetryczną, silną i wyrzeźbioną szczęką, a jego pełne usta wygięte były w lekkim uśmieszku. Pomimo, że zdjęcie ukazywało tylko górną część jego ciała, wyobraziłam sobie po sposobie w jaki nosił swój granatowy garnitur, że pod nim znajdowały się twarde i wyraźnie zaznaczone mięśnie. Byłam wilgotna od samego patrzenia na niego. Skup się Aubrey… Skup się. O dziwo, jego życiorys był najkrótszy. Nie było tam listy ukończonych przez niego szkół, jego przeszłości, czy też tego jak stał się wspólnikiem. Było tam tylko kilka słów o tym jak to „firma czuje się zaszczycona mając tak cenionego i sprawdzonego prawnika” w swoim zespole. Och, i lubił jeść czekoladę. Jakie pouczające… Skopiowałam wszystkie życiorysy do arkusza tekstowego, a potem zadzwoniłam do Thoreau’a. – Dobry wieczór, Alyssa – odpowiedział, sprawiając, że znowu zmiękłam na dźwięk jego głosu. Przysięgam, że mógł namówić mnie do zrobienia czegokolwiek – prawie wszystkiego. – Hej, um… – Tak? Boże, uwielbiałam jego cholerny głos… Nie musiał mówić wiele, a już była podniecona. – Zadzwoniłaś, abym mógł posłuchał twojego oddechu? – Musiał się w tym momencie uśmiechać. – Tak. – Przewróciłam oczami. – Podobają ci się moje dźwięki? – Cieszyłbym się z nich bardziej, gdybyś była pode mną. Zarumieniłam się. – Um… – Sprawa, Alyssa. – Zaśmiał się. – Opowiedz mi o swojej najnowszej sprawie. – Racja, um… – Odchrząknęłam. – Krótko mówiąc: Mój klient wniósł pistolet do banku federalnego i zapomniał włączyć zamek bezpieczeństwa. Ktoś na niego wpadł i on odruchowo sięgnął do kieszeni, a broń wystrzeliła, postrzeliwując go w nogę. WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

27

– Odkąd zajmujesz się prawem karnym? Myślałem, że twoją specjalnością jest prawo korporacyjne. Cholera… – To jest, to jest. Wzięłam tę sprawę pro bono, dla mojego przyjaciela. – Hmmm. Twojemu przyjacielowi grozi od dwóch do pięciu lat w więzieniu federalnym. Dokładnie z jaką częścią potrzebujesz pomocy? – Z obroną przed sądem. Nie zrobił nikomu krzywdy, tylko sobie. – Czy ma pozwolenie? – Nie… – Spojrzałam do moich notatek. – Zatem jestem pewien, że prokurator będzie przekonywał ławę przysięgłych, że wniósł broń do banku w intencją zrobienia krzywdy komuś innemu, a nie sobie. Przyjmij ugodę, jakąkolwiek zaproponują. – Cóż, ja… – Spojrzałam na arkusz zadań. – Co zrobić, jeśli już odrzuciłeś ugodę? Westchnął. – Cóż, zadzwoń do prokuratora i próbuj ją przywrócić. Jeśli powiedzą nie, błagaj, a nie walcz. – Nie walczyć. Oszalałeś? – A ty? Jaki prawnik korporacyjny zgadza się podjąć oczywistej sprawy karnej? Do tego niedoświadczony w tej materii… – Dla twojej informacji ta sprawa została mi przypisana. – Zakaszlałam. Kazanie mi nie walczyć było tym samym jakby kazał mi przyznać się do winy. – Jeśli tak było, powiedziałbym, że ma się przyznać do winy. – Wydawał się zdenerwowany. – Brak walki jest dla twojego klienta najlepszym rozwiązaniem, i każdy prawdziwy prawnik wiedziałby o tym. Jesteś pewna, że zdałaś egzamin adwokacki? – Gdyby tak nie było, nie zostałabym zaproszona do LawyerChat, prawda? – Poczułam jak na to kłamstwo zabolało mnie serce. – Po prostu staram się uniknąć tego, żeby mój klient trafi do więzienia. – W takim razie naprawdę powinnaś zostać przy prawie korporacyjnym. – W jego głosie można było wyczuć śmiech. – Twój klient trafi do więzienia i nic na to nie poradzisz. Jedyną rzeczą do negocjacji jest to na ile tam trafi. Czy jest coś jeszcze, w czym mogę ci pomóc? Czy muszę dać ci wykład na temat różnicy pomiędzy winnym i niewinnym? Przewróciłam oczami i odsunęłam akta. – Jak zawsze dziękuję za twoją protekcjonalną pomoc. – Cała przyjemność po mojej stronie – powiedział. – Muszę zapytać cię o coś ważnego. WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

28

– Odnośnie mojej sprawy? – Nie. – Wypuścił cichy śmiech. – Jak wyglądasz? – Co? – Ledwo mogłam usłyszeć sama siebie. – Co powiedziałeś? – Słyszałaś. Skoro mogę nie mieć szansy kiedykolwiek cię zobaczyć, chciałbym wiedzieć. Jak wyglądasz? Wstałam i podeszłam do lustra, pozwalając spojrzeniu powędrować po swoim odbiciu. – Nie mam pojęcia, jak powinnam na to odpowiedzieć… – Musiałam szybko zmienić temat. Z tego co mówił mi przez ostatnie kilka miesięcy na temat swoich randek, miał dokładnie sprecyzowany typ, który intrygował go jak żaden inny: blondynka, atrakcyjna, pełne usta… Ja. Wielokrotnie próbowałam sobie wyobrazić jak on wygląda. Może jest brunetem? Ciemnym blondynem? Może ma usta stworzone do całowania z głęboko zielonymi oczami? Sześciopak, nie, ośmiopak z tym prowadzącym w dół, stworzonym do wylizania V? Wspominał, że ćwiczy codziennie… Byłam bardziej niż pewna, że był atrakcyjny, musiał być skoro tyle kobiet umawiało się z nim na tych stronach randkowych, ale za każdym razem, kiedy mój umysł przywoływał ten obraz, starałam przekonać się, że źle go sobie wyobrażałam. – Wiesz co? – powiedziałam, otrząsając się z zamyślenia. – Nigdy nie byłam dobra w opisywaniu rzeczy. A jak ty wyglądasz? – Wyglądam jak mężczyzna, który chciałby cię pierzyć. Dreszcz przebiegł mi po plecach. – To nie jest opis… – Jakiego koloru są twoje włosy? – Nie brzmiał na rozbawionego i wiedziałam, że dzisiaj nie pozwoli mi przejąć rozmowy. – Rude. – Zdjęłam opaskę i pozwoliłam opaść moim blond włosom na ramiona. – Jaką mają długość? – Są krótkie… Hmmm. – A twoje oczy? Spojrzałam na moje niebiesko–szare tęczówki. – Zielone, jasno zielone. – Masz piegi? – Nie. – Przynajmniej tak część była prawdziwa.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

29

– A twoje usta? – Chcesz wiedzieć jak pełne są? – Chcę wiedzieć jak będą wyglądały owinięte wokół mojego penisa. Sapnęłam. – Dzisiaj grasz nieśmiałą? – W tle kostki lodu uderzyły o szklankę. – Jak dużo mojego penisa zdołasz wziąć do swoich ust? Zachowałam milczenie, a mój oddech zaczął zwalniać. – Alyssa? – Jego głos była łagodny. – Zamierzasz mi odpowiedzieć? – Trudno przewidywać na temat czegoś, czego się nie robiło. – Usłyszałam jak wziął głęboki oddech, a na linii zapadła cisza. Myślałam, że zapyta mnie jak udało mi się w przeszłości uprawiać seks z chłopakami, nie robiąc im loda, ale nie zrobił tego. – Hmmm. Jesteś naturalnie ruda? – Jakie to ma znaczenie? – Przeniosłam się na łóżko. – Wyraźnie nie jestem w twoim typie. – Mam preferencje, a nie typy, a pyskaty rudzielec, który nigdy nie miał w ustach penisa innego faceta, zdecydowanie jest wart uwagi. Zahaczyłam kciukiem majtki i ściągnęłam je z siebie, zanim wsunęłam się pod kołdrę. – Szkoda, że nie jestem pełnowartościową dziewicą? – Nie pieprzę dziewic. – Zatrzymał się. – Ale biorąc pod uwagę, że nigdy się nie pieprzyliśmy, możesz być jedną z nich. Wilgoć zsunęła się po moich udach i poczułam, że stwardniały mi sutki. – Bardzo wątpię… – Jestem już zmęczony, że mogę tylko z tobą rozmawiać, Alyssa… Cisza. – Muszę się z tobą zobaczyć… – Jego głos był napięty. – Muszę cię pieprzyć… – Thoreau… – Nie, posłuchaj mnie. – Jego ton był ostrzegawczy. – Muszę znaleźć się głęboko w tobie, czując jak twoja cipka pulsuje wokół mojego fiuta, kiedy ty krzyczysz moje imię, moje prawdziwe imię.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

30

Przeciągnęłam ręką w dół po moim brzuchu i pomiędzy uda, a moje palce zaczęły poruszać moją łechtaczką. Najpierw powoli, a potem szybciej i szybciej z każdym dźwiękiem jego ciężkiego oddechu w moim uchu. – Byłem bardzo cierpliwy… – Przerwał. – Nie sądzisz? – Nie… – Tak – powiedział. – Jestem zmęczony wyobrażaniem sobie, jak bardzo wilgotna może być twoja cipka, jak głośno możesz krzyczeć, kiedy będę ssał twojego sutka, a ty będziesz mnie ujeżdżała… Jak mocno będę mógł pociągnąć cię za włosy, kiedy będziesz leżała na moim biurku, a ja będę cię pieprzył, aż nie będziesz mogła oddychać… ze zmęczenia. Zamknęłam oczy, pozwalając mojej drugiej dłoni ścisnąć pierś, a kciukowi uszczypnąć sutek. – Daję ci dwa tygodnie, abyś odzyskała pieprzone zmysły… – Co? – Dwa tygodnie – wyszeptał. – Wtedy się spotkamy, a ja posiądę każdy kawałek twojego ciała. – Nie mogę… ja nie mogę się na to… zgodzić. – Zgodzisz. – Jego oddech był teraz w pełnej synchronizacji ze mną. – A kiedy to zrobisz, zaprosisz mnie, a ja mam zamiar przypomnieć ci o wszystkim, czym dręczyłaś mnie przez te sześć miesięcy. Byłam oniemiała. Moja łechtaczka nabrzmiewała z każdym kolejnym potarciem palca, a mój oddech stawał się coraz płytszy. – Na początku będę delikatny – wyszeptał. – Zwłaszcza, kiedy wsunę mojego fiuta w twoje usta i pociągnę cię za włosy, pokazując ci dokładnie, jak lubię, kiedy się mnie ssie. – Przestań… – Sapałam. – Proszę… przestań… – Zaufaj mi, będę. – Thoreau… – Moje nogi drżały. – Nie mogę już dłużej z tobą rozmawiać. Muszę cię poczuć, muszę cię posmakować. Powiedz tak naszemu spotkaniu za dwa tygodnie… Przygryzłam wargę, wiedząc, że jeśli powie to jeszcze raz, jeśli jeszcze raz mnie poprosi, powiem tak. – Alyssa… – błagał.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

31

Byłam kilka sekund od dojścia i kilka sekund od krzyknięcia: Tak! Tak! Tak! – Obiecaj mi, że za dwa tygodnie pozwolisz mi się pieprzyć… Jak gdyby moje usta były na jego rozkaz, uwolniłam dolną wargę i przygotowałam się to powiedzenia tak, ale się powstrzymałam. Z zamkniętymi oczami, leżałam na łóżku i pozwalałam fali orgazmu przetoczyć się przez moje ciało, wykrzykując trzykrotne tak, którego on nie mógł usłyszeć. Kiedy w końcu przestałam się trząść, przewróciłam się i chwyciłam poduszkę, przyciągając ją do piersi. Zanim zmusiłam się do snu, usłyszałam jak telefon zadźwięczał pode mną. To była wiadomość od Thoreau’a: „Wezmę to za tak. Czternaście dni.”

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

32

CIĘŻAR DOWODU (rzeczownik): Obowiązek udowodnienia lub obalenia spornego faktu.

ANDREW

– Mówiłam ci już, że dostałam główną rolę w balecie na przesłuchaniu, do którego byłam? – powiedziała następnego ranka Alyssa. Rozmawiałem z nią odkąd przyszedłem do pracy, ale choćby słowem nie wspomniałem o tym jak ostatniej nocy się rozłączyła; Miałem zamiar później ją za to ukarać. Poważnie. Trzynaście dni… – Wspominałam już o tym? – zapytała ponownie. – Nie, ale jeśli nie masz zamiaru powiedzieć gdzie i kiedy będzie to przedstawienie, to nic mnie to nie obchodzi. – Och, wow. – Roześmiała się. – Jesteś zły z powodu wczorajszej nocy, prawda? – Wściekły. – Bo się rozłączyłam? – Ponieważ wiem, że krzyczałaś tak, kiedy dochodziłaś, i rozłączyłaś się ponieważ nie chciałaś, abym to usłyszał. Milczała, a ja zamierzałem powiedzieć coś innego, ale nagle do mojego biura weszła Jessica, uśmiechając się do mnie. – Za dwadzieścia minut rozpoczynają się ostateczne rozmowy kwalifikacyjne. Jest pan potrzebny w sali konferencyjnej.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

33

– Będę, kiedy będę. – Zachowywałem się, jakby pocałunek, który mi posłała wcale się nie wydarzył i czekałem, aż zamknie drzwi. – Zadzwonię do ciebie później Alysso. Mam spotkanie. – To chyba fatalne wyczucie czasu dla nas obojga. Również mam spotkanie. – Twój z góry skazany klient od wystrzału? – Nie, coś znacznie gorszego. Rozmowa kwalifikacyjna na staż. – Coś musi wisieć w powietrzu. – Westchnąłem, a potem ubrałem marynarkę. – Niestety, też muszę posiedzieć na kilku. – Masz jakieś rady, którymi chciałbyś się podzielić? – Staraj się wyglądać jakbyś naprawdę zwracała uwagę na to co mówią odpowiadając, i upewnij się, że masz naładowany telefon, abyś mogła korzystać z internetu. – Nie dla mnie. – Roześmiała się. – Dla stażystów. Coś, co mogłabym powiedzieć, gdyby któryś wydawał się na zdenerwowanego. – Och. – Wzruszyłem ramionami. – Powiedz im moje motto. – A co miałoby to być? – Będzie, co będzie. – Dlaczego w ogóle pytam cię o cokolwiek? – Ponieważ zawsze mówię ci prawdę. – Rozłączyłem się. – Panie Hamilton? – Jessica ponownie wkroczyła do biura. – Chcą, żeby przejrzał pan dokumenty zanim zaczną. – Prowadź. – Poszedłem za nią do sali konferencyjnej, gdzie czekali Will Greenwood i George Bach, i usiadłem obok nich. – Miło wiedzieć cię dzisiaj poza biurem, Andrew. – Zaśmiał się Will. – Tak – dodał George. – Dzięki, za zaszczycenie nas swoją obecnością dzisiejszego popołudnia. Wiemy, jak bardzo lubisz być towarzyski. Przewróciłem oczami. – Dlaczego nasza trójka musi prowadzić rozmowy kwalifikacyjne? Do czego potrzebny nam dział personalny, skoro trójka wspólników wykonuje za nich zadania? – To jest rodzina, Andrew – powiedział stanowczo pan Greenwood. – Czy to stażysta, sekretarka, czy też młody człowiek, który sprząta w nocy biura, chcę, żeby wszyscy czuli się, że są częścią dużej rodziny. A ty nie?

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

34

– Nie odpowiem na to – powiedziałem. – Ile osób wybieramy w tym roku? – Niezbyt wiele. – Will podsunął mi folder. – Mamy piątkę faworytów. Musimy zmniejszyć ją do trzech. Dwie osoby ze szkoły prawniczej i dwie z przygotowania prawniczego. W następnym semestrze dodamy jeszcze dwie. – Hmmm. – Wyciągnąłem aplikacje i starałem się uważać, kiedy po kolei przeglądali każdego kandydata. – Okej, Jessica! – krzyknął Will przez interkom. – Możesz poprosić pierwszego kandydata. Kiedy otworzyły się drzwi, spodziewałem się zobaczyć zwyczajnie ubraną sztywniaczkę, z drewnianym uśmiechem, ale kobiecie, która weszła do środka, daleko było od tego. Ubrana w jasnoszarą sukienkę, która przylegała do bioder i cieliste szpilki, była jedną z najseksowniejszych kobiet, jaką kiedykolwiek widziałem; Nie mogłem oderwać od niej oczu. Jej oczy były niebieską głębią oceanu, która pasowała do szafirowego naszyjnika okalającego jej szyję. Włosy związane miała w nisko upiętą kitkę, wypuszczone luzem kosmyki lekko dotykały jej piersi, a jej usta, jej różowe, stworzone do pieprzenia usta, wydawały się wypuszczać bezdźwięczne słowa. Nie mam pojęcia co mówisz… Jak tylko zauważyłem różowe ramiączko jej stanika, które wymknęło się spod sukienki na nagie ramię, jej oszałamiające oczy spotkały się z moim spojrzeniem. Uniosłem brew, a ona się zarumieniła. A potem natychmiast odwróciła wzrok w kierunku moich partnerów. – Witamy w GBH, panno Everhart – powiedział George. – Cieszymy się, że jesteś tutaj na rozmowie kwalifikacyjnej, ale jak wiesz, obecnie możemy wybrać na staż tylko jednego studenta studiów licencjackich. – Rozumiem, proszę pana. – Nasze spojrzenia ponownie się spotkały, a mój kutas drgnął. Próbowałem powstrzymać obrazy, które zalewały mój umysł, obrazy mnie pochylającego ją nad stołem, pieprzącego ją przy ścianie mojego biura, i trzymającego jej ręce nad głową, i torturującego ją moim językiem przez całą noc, ale one nie chciały się zatrzymać. Jeden obraz przenikał drugi i zanim się zorientowałem rozbierałem ją wzrokiem, a w pomieszczeniu nie było nikogo oprócz naszej dwójki. Co do cholery było ze mną nie tak? Czułem pociąg do potencjalnej stażystki? Stażystki studiów licencjackich? – Cóż, zaczynajmy. – George przerwał moje myśli. – Panie Hamilton, czy chciałby pan zadać pierwsze pytanie?

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

35

– Nie bardzo – powiedziałem, starając się ignorować fakt, że panna Everhart wygładzała sukienkę na swoich udach. Trącił mnie pod stołem i szepnął pod nosem: – Rodzina Andrew… Rodzina. Przewróciłem oczami. – Dlaczego chce pani zostać prawnikiem, panno Everhart? – Lubię udupiać ludzi – powiedziała. – Doszłam do wniosku, że równie dobrze mogłabym na tym zarobić. Moje usta wygięły się w uśmiechu, a George i Will zaśmiali się. – Zupełnie poważnie panowie – kontynuowała. – Pochodzę z dużej rodziny prawników i sędziów; to jest coś, co znam przez całe swoje życie. Wiem, że wymiar sprawiedliwości jest daleki od doskonałości, ale nic bardziej mnie nie cieszy, jak oglądanie go w najlepszym wydaniu. Nie ma lepszego uczucia, niż pracowanie dla dobra społeczeństwa. – Dobra odpowiedz – powiedział Will. – Teraz zadamy ci serię pytań dotyczących rzeczywistych spraw, które przesłaliśmy do ciebie mailem. Czy udało ci się wszystko przejrzeć? – Tak, proszę pana. – Świetnie. Pierwsze pytanie: Twój klient wchodzi do banku federalnego z naładowanym pistoletem w kieszeni. Po zostaniu potrąconym przez nieznajomego, pistolet wypala i postrzela go w nogę. W odniesieniu do zarzutów, które wniosło oskarżenie, jakby pani broniła swojego klienta? – Co? – Spojrzałem na niego. – Will, czy mógłbyś powtórzyć pytanie? – Wszystko? – To o co zapytałeś? Skinął głową i z radością powtórzył wszystko, kładąc szczególny nacisk na przestępstwo wejścia do banku z naładowaną bronią. Mój umysł natychmiast cofnął się do rozmowy, którą odbyłem ostatniej nocy z Alyssą. Uśmiechnąłem się na myśl, że może „kolega” Alyssy znalazł się na czołówkach gazet i może uda mi się wykombinować kim była, bez pytania ją o to. Wyciągnąłem telefon i schowałem go pod stołem konferencyjnym wygoglowując „Mężczyzna sam postrzelił się w banku federalnym. Północna Karolina”. Nie pojawiło się nic istotnego. Hmmm… – Jakby go pani broniła, panno Everhart? – zapytał ponownie Will. WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

36

– Nie walczyłabym – powiedziała szybko. – Nie walczyłaby pani? – Brzmiał na lekko zaskoczonego. – Dlaczego? – Nie posiadał licencji, więc jestem pewna, że prokuratura próbowałaby udowodnić, że wniósł do banku pistolet w jakimś celu. Niezależnie od tego, czy skrzywdził tylko siebie, grozi mu kara pozbawienia wolności, więc moglibyśmy ominąć proces i starać się obniżyć wyrok do możliwie najniższego. Mrugnąłem, nie mogąc uwierzyć, że odpowiedz była czymś więcej, jak tylko zbiegiem okoliczności. Właściwie, kiedy zaczęła dalej wyjaśniać swoją logikę myślenia, wiedziałem, że to było to; Tylko student mówiłby o „apelu emocjonalnym”, zaraz po odrzuceniu obrony. Podczas gdy Will i George kontynuowali uderzanie w nią pytaniami ja starałem się wygoglować różne rodzaje federalnych spraw z bronią. „Mężczyzna strzelał w banku”, „Bez obrony w sprawie strzelaniny w banku”, „Mężczyzna ranny w strzelaninie w banku”. Nadal nic. – Panno Wverhart, czy jest jakiś prawnik, na którym chciałaby pani się wzorować? Zapytał Greg. – Tak – powiedziała. – Zawsze podziwiałam karierę Liama Hendersona. – Liam Henderson? – Podniosłem brew. – Kto to jest? Zazwyczaj aplikant wybiera sędziego federalnego, jakiegoś znanego prokuratora albo znajomego prokuratora okręgowego. Ale kogoś nieznanego? Nigdy. – No cóż, on przeszedł do historii jako najmłodszy prawnik, jaki kiedykolwiek odkrył spisek rządowy i on… Zignorowałem jej odpowiedz. Po prostu pomyślałem o kolejnej frazie do wygoglowania. – Interesujący wybór, panno Everhart – powiedział Will. – Czy masz jakiś mentorów w zawodzie, poza członkami rodziny? – Mam. – Czy ma pani bliski kontakt z tym mentorem? Jeśli tak, to jak często? – Rozmawiamy prawie codziennie, więc myślę, że jesteśmy ze sobą dość blisko. Dlaczego ten przypadek się nie pojawia? Jeśli to „federalna” strzelanina, to powinna być we wszystkich gazetach… – Czy twój mentor byłby w stanie z nami porozmawiać, albo przesłać list opisujący twój charakter? – Will zdecydowanie był pod wrażeniem tej kobiety, a ona miała już tę pracę. Drugi zestaw przygotowanych pytań nie był już konieczny. WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

37

– Jestem pewna, że gdyby to było konieczne mogłabym go o to poprosić – powiedziała, podczas gdy ja zacząłem nowe wyszukiwanie. – Świetnie. Powiedz nam jaka była ostatnia rad twojego mentora? Spojrzałem na zegarek. Tak szybko, jak tylko skończą się dzisiejsze rozmowy zadzwonię do Alyssy odnośnie tej sprawy. Może zdradzi kilka szczegółów, które pozwolą kontynuować ujawnianie jej tożsamości. – Kiedy powiedziałam mu, że denerwują się dzisiejszą rozmową – kontynuowała łagodnie panna Everhart. – Powiedział mi, że będzie, co będzie. Moja głowa natychmiast poszybowała do góry. – Naprawdę? – George złapał się za klatkę piersiową, śmiejąc się. – To brzmi, jakby powiedział to nasz Andrew! – Poklepał mnie po ramieniu. – Prawda Andrew? – Tak. – Zmrużyłem oczy na „pannę Everhart”. – To brzmi dokładnie tak, jakbym ja to powiedział… Wsunęła za ucho luźny kosmyk. – Z pewnością przekażę mojemu mentorowi, że ktoś czerpie przyjemność z takiego dziwnego poczucia humoru. – Proszę tak zrobić. – Patrzyłem jak z łatwością odpowiadała na kolejne pytania, jak ledwo mrugała swoimi niebieskimi oczami, kiedy pytania stawały się trudniejsze. Im bardziej wsłuchiwałem się jak mówiła, tym bardziej słyszałem znajomy tembr głosu, musiałem zmuszać się, aby nie stracić cierpliwości. Jeden zbieg okoliczności był w porządku, ale dwa? Cholernie bliskie niemożliwości. Kiedy spytali ją o ulubione inspirujące motto, wybrałem w telefonie numer Alyssy i do niej zadzwoniłem. Wiedziałem, że z jakiegoś dziwnego powodu, nigdy nie wyciszała telefonu i musiałem się przekonać, czy to o czym myślałem było prawdą, czy to tylko mój mózg okrutnie sobie ze mnie żartował. Widziałem pierścienie na ekranie mojego telefonu, widziałem mijające sekundy i po trzecim dzwonku poczułem ogromną ulgę. Ale wtedy dźwięk dzwonka wypełnił pokój. – Przepraszam. – Policzki panny Everhart zarumieniły się i podniosła swoją torebkę. – Mam dziwny zwyczaj nigdy nie wyciszać telefonu… Powinnam zostawić go w samochodzie. – Wyjęła telefon, delikatnie uśmiechając się, kiedy spojrzała na ekran, a następnie odrzuciła połączenie. CO. DO. KURWY!

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

38

– To ciągle się zdarza. – Zaśmiał się Will. – Moglibyśmy jeszcze długo tak rozmawiać. Dobrze, że tak się stało bo możemy zakończyć wszystko finałowymi pytaniami. Chcesz o coś zapytać, Andrew? Spojrzałem na „Alyssę”. Byłem zdezorientowany, wkurzony i jednocześnie podniecony. – Andrew? – Nie – powiedziałem, zauważając, że ponownie się zarumieniła. – Nie mam absolutnie nic do powiedzenia. Will i Greg wstali i uśmiechnęli się, wyciągając ręce, aby uściskać jej dłoń, ale ja pozostałem w pozycji siedzącej. Nie mogłem w to gówno uwierzyć. Nie byłą rudzielcem o zielonych oczach, jak powiedziała przez telefon, była daleko od bycia licencjonowanym prawnikiem i była cholerną kłamczuchą… – Panie Hamilton? – Stała przede mną z wyciągniętą ręką. – Dziękuję za dzisiejszą rozmowę. Spotkanie z panem było absolutną przyjemnością. – Przyjemność po mojej stronie. – Uścisnąłem jej dłoń, z całej mocy starając się zignorować gładkość jej dłoni. – Powodzenia. Skinęła głową, pożegnała się po raz kolejny z naszą trójką, a potem wyszła z pokoju. Podczas gdy Will i George dyskutowali pod jak wielkim wrażeniem byli po rozmowie z nią, ja zmusiłem się, aby przejrzeć jej dokumenty. Studentka dwóch kierunków na uniwersytecie Duke: Wstępu do prawa i Baletu. Idealna średnia ocen 4.0. Ostatnio wybrana do głównej obsady Jeziora Łabędziego, niedawno wymieniona w pierwszej dziesiątce swojej klasy. W jej dokumentach było dziesięć listów polecających, wszystkie od nieskazitelnych adwokatów. Jeden pochodził od nowo nominowanego zastępcy prokuratora okręgowego. Choć jej osobiste dokonania były interesujące mnie bardziej ciekawiła jej data urodzenia. Miała dwadzieścia dwa lata. Dwadzieścia cholerne dwa. I mimo, że była najbardziej utalentowana ze wszystkich studentów studiów licencjackich, nie była nawet słuchaczem ostatniego roku. Była studentem przedostatniego roku…

*** WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

39

Wieczorem zignorowałem wiadomość od Alyssy „Jeśli na dzisiejszy wieczór nie znalazłeś kolejnej pechowej randki, zadzwoń do mnie, kiedy to przeczytasz”. Byłem zbyt wściekły, żeby cokolwiek jej powiedzieć. Po tych wszystkich godzinach spędzonych na rozmowach przez telefon, po tych wszystkich razach, kiedy mówiłem jej, że nienawidzę kłamstwa, ona mnie okłamała. Wielokrotnie. Chciałem głosować za nieprzyjęciem jej do pracy, ale nie mogłem się do tego zmusić. Kiedy skończyliśmy ostatnią rozmowę kwalifikacyjną, decyzja była jednogłośna: Aubrey Everhart. Podczas gdy oni szaleńczo rozważali plusy i minusy inny kandydatów, siedziałem tam w oszołomieniu, wściekły na siebie za niedostrzeżenie wcześniejszych wszystkich kłamstw Aubrey. Przez sześć miesięcy, kiedy to rozmawialiśmy, ona zawsze zadawała pytania, które wydawały się zbyt łatwe, pytania, które czasem mnie dziwiły, ale nigdy dwa razy się nad tym nie zastanawiałem. Kilka razy wspominała o Uniwersytecie Duke’a, ale nigdy nie rozmawiała o tym długo i zawsze sprawiała wrażenie, że jest absolwentką. Ale z drugiej strony jej ciągłe rozmowy o tym, jak pragnie aprobaty rodziców i skonfliktowanych uczuciach odnośnie wyboru pomiędzy tańcem, a prawem, powinny być oczywistą wskazówką. W tym momencie nie byłem pewien, które kłamstwo bardziej mnie zdenerwowało: fakt, że nie była prawnikiem, fakt, że nadal studiowała, czy fakt, że kłamała na temat swojego wyglądu fizycznego. Nalewając szóstego tej nocy kieliszka, zdałem sobie sprawę, że ostatnie kłamstwo chociaż najmniej istotne w ogólnym rozrachunku było tym, które zabolało mnie najbardziej. Była zdecydowanie w moim „typie”, a w chwili, kiedy weszła na rozmowę, zapragnąłem jej, zanim nawet zdałem sobie sprawę kim naprawdę jest, zanim dowiedziałem się ile ma lat. Wypijając zawartość kieliszka usłyszałem jak dzwoni mój telefon. To była ona. Przewróciłem oczami i pozostawiłem go na stole. Chwyciłem kubańskie cygaro i wyszedłem na balkon. Musiałem pomyśleć. Niebo było dzisiaj niemal bezgwiezdne, prawie czarne jak smoła, a księżyc schowany był pod zasłoną z ciemnych chmur. Choć bardzo nie chciałem się do tego przyznać, dzisiejsze niebo przywoływało straszliwe wspomnienia pewnej nocy sprzed sześciu lat. To była noc w której moje życie zmieniło się na zawsze, noc, która mnie złamała, rozbiła i sparaliżowała. Wszystko z powodu kłamstw, serii bolesnych i niewyobrażalnych kłamstw.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

40

Próbowałem powstrzymać wspomnienia, ale wciąż słyszałem ten napięty, urywany głos w mojej głowie: „Andrew… Musisz mi pomóc… Musisz mnie stąd zabrać… Proszę… Ratuj mnie, Andrew…”. Pokręciłem głową i odrzuciłem resztę wspomnień. W przeciwieństwie do sześciu lat wcześniej, teraz kontrolowałem sytuację, a „Alyssa” okłamując mnie, sprawiła, że nasza przyjaźń była skończona. Nie było usprawiedliwienia dla tego, co zrobiła, ale zanim się od niej odetnę, musiałem sprawić, że zapłaci mi za to, że mnie okłamała, i musiałem wykombinować jak to zrobić.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

41

SKAZANIE (rzeczownik): Orzeczenie winy przeciwko oskarżonemu.

ANDREW

– Panie Hamilton? – Dwa tygodnie później, Aubrey postawiła kawę na moim biurku. Osobiście nalegałem na to, aby pracowała jako moja stażystka, nawet gdy patrzenie na nią wywoływało we mnie złość. Przywiązywałem wagę, aby w jej obecności nie mówić zbyt wiele, aby powstrzymywać się od wpatrywania w nią, i nie mogłem powstrzymać się od bycia okrutnym, a nawet lekceważącym. Zrobiłem ją odpowiedzialnym za moją codzienną kawę, żądałem, aby każde zadanie wykonywała co najmniej trzykrotnie, a kiedy prosiła mnie o pomoc, odpowiadałem „Sama do tego dojdź”. Nigdy nie wydawała się zmartwiona, czy też urażona moją surowością, co jeszcze bardziej mnie złościło. Myślałem, że przez jej pracę u mnie i patrzenie na to jak pęka pod presją, mój pociąg do niej wygaśnie, ale on tylko nasilał się za każdym razem, gdy spoglądałem na jej twarz. Szczególnie dziś. Przyciągnąłem bliżej kawę zauważyłem, że jej sutki uwidaczniały się przez cienką, beżową sukienkę, a ta była tak obcisła, że mogłem dostrzec jej odciskające się koronkowe majtki. Kurwa… – Panie Hamilton? – zapytała ponownie. – Tak, panno Everhart?

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

42

– Mam ważną próbę do baletu, w którym tańczę, więc zastanawiałam się… – Wyglądała na absolutnie zdenerwowaną. – Czy mogłabym wyjść wcześniej do domu? – Nie. Westchnęła. – Naprawdę muszę być na tej próbie… Odbywa się w Grand Hall. – Więc? – Więc – powiedziała, odchrząkując. – Z całym szacunkiem, panie Hamilton, to dla mnie bardzo ważne. Grand Hall jest zwykle zarezerwowane na przedstawienia, więc otwarcie jej dla nas i pozwolenie na odbycie próby jest… Nie słuchałem jej, i choć bardzo chciałem się skupić na mojej pracy i jasno dać jej do zrozumienia, że jest ignorowana, nie udawało mi się to. Byłem zbyt zajęty wpatrywaniem się w kontury jej ust. – To jest fakt. – Z jakiegoś powodu nadal mówiła. – Myślę, że przestawiłam ważne powody, a skoro nie proszę o zbyt wiele, powinien się pan zgodzić mnie puścić. – Proszę wracać do pracy, panno Everhart. – Panie Hamilton, proszę… – Proszę. Wracać. Do. Pracy. – Patrzyłem na nią, wyzywając, aby powiedziała coś jeszcze. – Nie obchodzi mnie pani osobiste życie. Płacę pani za dwadzieścia pięć godzin tygodniowo, więc będzie pani pracować dwadzieścia pięć godzin tygodniowo i będzie to pani robić, kiedy będę mówił. Więc proszę wracać na swoje stanowisko. Patrzyła na mnie przez kilka sekund, a ja nie mogłem dostrzec łez zbierających się w jej oczach. – Po drodze może pani zabrać to pudełko chusteczek – powiedziałem. Kręcąc głową wycofała się i ruszyła w kierunku drzwi. – Zapytam pana Bacha czy mogę wyjść wcześniej. Z całym szacunkiem dla pana. – Słucham? – Wstałem. – Co pani powiedziała? Kontynuowała przemieszczanie się w kierunku drzwi, a dźwięk uderzenia jej obcasów stawał się coraz bardziej szybki. Zanim zdążyła dotknąć klamkę, odwróciłem ją i uderzyłem ręką w drzwi. – Nie jestem fanem niesubordynacji, panno Everhart. – Nie będzie się pan już musiał tym martwić. – Jej twarz była czerwona i wykręcona w gniewie. – Zamierzam poprosić pana Bacha, aby przeniósł mnie do kogoś innego, ponieważ nie chcę już z panem pracować.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

43

– Powodzenia z tym. Nikt inny pani nie chciał. Tylko ja. – Szczerze w to wątpię. – Próbowała się odsunąć, ale ja złapałem ją za ręce i przyszpilałem je nad jej głową. – Byłam najlepszym kandydatem i pan o tym wie – syknęła. – A skoro oboje wiemy o tym fakcie, nie muszę pana tolerować. – Wyglądała jakby chciała splunąć mi w twarz. – Jesteś okrutnym, zimnym i protekcjonalnym dupkiem, i gówno się od ciebie nauczyłam. Wątpię, żeby kiedykolwiek się tak stało. – Uważaj na to co mówisz. Nadal jestem twoim szefem. – Byłeś moim szefem. Wzmocniłem uścisk na jej nadgarstkach i spojrzałem prosto w jej oczy, przyciskając klatkę piersiową do jej piersi. – Powiem ci, co się wydarzy, Aubrey. Wrócisz na swoje stanowisko i zostaniesz tutaj, aż do końca pracy, wstając tylko po to, aby przynieść mi nową kawę. Powiesz swojemu dyrektorowi baletu, że przyjdziesz jak skończysz pracę i nie pójdziesz do pana Bacha i nic nie powiesz, ponieważ nie przenosimy stażystów tylko dlatego, że płaczą. – Zawsze musi być ten pierwszy raz. – Rzuciła mi spojrzenie, mrużąc oczy, podczas gdy jej piersi falowały w górę i w dół. – Aubrey… – Proszę pozwolić mi odejść, zanim zacznę krzyczeć, panie Hamilton. Nie słuchałam tego, co pan do mnie mówił, więc sugeruję… Przycisnąłem moje usta do jej, skutecznie sprawiając, że wreszcie się zamknęła. Trzymałem ręce mocno zaciśnięte na jej nadgarstkach, przyciskając biodrami jej ciało do drzwi. Mruknęła, kiedy wsunąłem język do jej ust, przygryzając jej dolną wargę tak mocno, jak tylko mogłem. Niewiele myśląc, puściłem jej ręce i umieściłem dłonie na jej talii, przyciągając ją mocno do siebie, kiedy moja dłoń odnalazła drogę pod jej spódnicę. Wsunąłem dłoń do krocza jej majtek, stukając palcami o koronkę, a potem powoli przesunąłem ją na bok i wepchnąłem palec głęboko do jej cipki. – Ahhh… – jęknęła, sprawiając, że ponownie przygryzłem jej wargę i użyłem dwóch palców zamiast jednego. Była wilgotna, bardzo i choć bardzo chciałem pieprzyć ją przy drzwiach, aby zapomniała jak ma na imię, oderwałem od niej usta. – Wynoś się z mojego biura. – Co? – zapytała bez tchu, a jej oczy rozszerzyły się.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

44

– Idź na swoją ważną próbę. – Panie Ham… – Pospiesz się, zanim zmienię zdanie. – Sięgnąłem za nią i otworzyłem drzwi. – Idź. Nie zawahała się, aby przejść obok mnie, a jak tylko zniknęła, cholernie dobrze wiedziałem, że ten plan nie wypali. Albo ona zrezygnuje, albo prędzej ja ją zwolnię. Kilka godzin później, kiedy byłem w połowie mojego dnia pracy, zauważyłem, że dostałem wiadomość od Alyssy. Przewróciłem oczami i zanim ją przeczytałem zmieniałem jej imię na Aubrey. „Gdzie się podziewałeś przez ostatnie dwa tygodnie?” Napisała. „Wszystko w porządku? Dzwoniłam i pisałam do ciebie, a ty się nie odzywałeś. Bardzo się niepokoję… Kiedy to dostaniesz, odezwij się.” Nie chciałem odpowiedzieć, ale ze smakiem jej usta nadal utrzymującym się na moich, poddałem się. „Wszystko w porządku. Odkryłem coś i nie wiedziałem jak sobie z tym poradzić.” „Czy to coś poważnego?” „To bardzo poważne.” „Przykro mi… Chcesz usłyszeć coś, co poprawi ci humor?” „Wątpię, że cokolwiek powiesz jest w stanie to zrobić.” „Chcesz się założyć?” „Przekonajmy się.” „Mój szef mnie pocałował. Myślę, że chce mnie pieprzyć…” „Naprawdę nie sądzę, że twój ”szef” chce cię pieprzyć…” „Z pewnością chce. Jego kutas był twardy jak skała, a on przygryzał moją wargę i przyciskał jakby chciał, abym była jego własnością… Nigdy w życiu nie byłam tak wilgotna…” Zawahałem się. „Dokładnie jak to miało poprawić mi humor?” „Przez cały czas udawałam, że był tobą. Tęsknię za tobą.” Natychmiast wyłączyłem telefon. Nie wiedziałem jakiego typu gówno starała się wyciągnąć, ale nie zamierzałem się temu poddawać. „Udawałam, że to byłeś ty. Tęsknie za tobą.” Gówno prawda. Przez długi czas nie zamierzałem odbierać jej telefonów, ani wiadomości. Seksowne usteczka, czy też nie.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

45

KRZYŻOWY OGIEŃ PYTAŃ (rzeczownik): Przesłuchanie świadka wezwanego przez oponenta.

AUBREY

Nie mogłam przestać myśleć o tym, jak tamtego dnia pan Hamilton mnie pocałował, jak trzymał mnie przy swojej klatce piersiowej i jak pieprzył moje usta swoimi. Myśli o nim całującym mnie, nawiedzały mnie przez cały dzień i nawet teraz, kiedy stawiałam jego kawę, miałam ochotę przejść za biurko i sprowokować go, aby ponownie mnie pocałował. Odkąd zostałam jego stażystką był dla mnie nieco złośliwy, nierozważny, ale myślałam, że to taka technika szkolenia, sposób, żeby sprawdzić czy radzę sobie pod presją. Dopóki tamtego dnia mnie nie pocałował. W jego pocałunku było coś nieuchwytnego: niewypowiedziane słowa, stłumione pragnienia. To dało mi podstawę, aby sądzić, że te spojrzenia, które często mi posyłał, te spojrzenia pełne pogardy przeplecione z pragnieniem, oznaczały nieco więcej. Umieściłam w jego kubku plastikowe mieszadełko i odchrząknęłam. – Czy potrzebuje pan jeszcze czegoś, panie Hamilton? Nie odpowiedział. Stałam w miejscu i czekałam, aż na mnie spojrzy; chciałam zobaczyć jego twarz. Garnitur, który miał dzisiaj na sobie, szary z kamizelką i srebrnym, jedwabnym krawatem, sprawiał, że wyglądał jeszcze bardziej porażająco przystojnie, niż zwykle. – Czy coś się stało, panno Everhart? – Zacisnął pięść na biurku, z całej mocy starając się zachowywać jakby moja obecność mu nie przeszkadzała. Ale tak nie było, wiedziałam o tym.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

46

Wiedziałam, że w każdej chwili spojrzy na mnie, więc cofnęłam się, upewniając się, że jasno niebieska sukienką, którą dla niego ubrałam, będzie widoczna w pełnej krasie, ale on trzymał wzrok opuszczony. – Nie, proszę pana. – Więc wynocha z mojego biura. Przy następnej filiżance kawy podaj mi twój raport Brownsteina. O szesnastej. – Dopiero wczoraj dał mi pan ten raport. Powiedział pan, że nie muszę się spieszyć. – Musiałaś mnie źle usłyszeć. Dzisiaj możesz poświęcić na to tyle czasu, ile trzeba. Priorytety szybko się zmieniają i to są powody, dla których niektórzy z nas do późna pracują. O szesnastej. Stałam tam, zupełnie oniemiała. Nie było mowy, abym była w stanie do końca dnia przeczytać i streścić trzystu stronnicowy raport. – Czy od wczoraj straciłaś słuch? – W końcu spojrzał na mnie, z idealnym wyrazem twarzy. – Potrzebuję idealnej ciszy, kiedy pracuję, a nie mogę się skupić z tym twoim ciężkim oddechem. – Zmrużył na mnie oczy. – Wynoś się stąd, skończ raport i przynieś mi go razem z kawą. Jeśli tego nie zrobisz, jesteś zwolniona. Szybko zdecydowałam, że musiał być dwubiegunowy, a ten pozorny kontakt podczas pocałunku był pomyłką. Odwróciłam się i wyszłam z jego biura, podążając wprost do pokoju socjalnego. Nie było mowy, żebym przed końcem dnia uporała się z raportem Brownsteine’a. Wyciągnęłam telefon i przejrzałam wiadomości, zdając sobie sprawę, że Thoreau nie odpowiedział na moją poranną wiadomość. Wzdychając, zdecydowałam się do niego zadzwonić. Potrzebowałam kogoś, kto powie mi, że moje życie nie skończy się, kiedy dzisiaj zostanę zwolniona. Jeden sygnał. Drugi sygnał. Potem włączyła się poczta głosowa. Odrzucił mnie?! Wysłałam mu wiadomość „Co się, do cholery, ostatnio z tobą dzieje? Czy brak seksu zmusza cię do tego, aby zachowywać się w stosunku do mnie jak palant? Czy porzucenie nałogu jest TAKIE ZŁE? Porozmawiaj ze mną.”

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

47

Czekałam na odpowiedz, ale ta nie nadeszła, więc opadłam na kanapę. Nie było sensu, aby choćby próbować przebrnąć przez ten raport. Miałam zamiar siedzieć tak, relaksować się i o siedemnastej zabrać swoje wszystkie rzeczy i odejść. W ciągu dwóch tygodni mogłabym znaleźć kolejny staż, albo w najgorszym przypadku, zapytać na wydziale, czy aby dostać zaliczenie mogę zostać cieniem mojej matki i ojca w ich zatęchłej firmie. Ugh… Boże… Zamknęłam oczy i oparłam się o poduchę, żałując, że nie mogę zasnąć. – Aubrey? – Ktoś ścisnął moje ramię, podczas gdy zaczęłam odpływać. – Tak? – Otworzyłam oczy. To była Jessica. – Wszędzie cię szukam. Pan Hamilton chce z tobą rozmawiać. Uniosłam brew. – Chce więcej kawy? – Prawdopodobnie. – Wzruszyła ramionami. – Ostatnio był nieco zgryźliwy. Idź, chyba nie chcesz go rozzłościć. – Trzymała drzwi otwarte, a ja wstałam i przeszłam obok niej. Zastanawiałam się, czy mam wejść do tego biura. Ale z drugiej strony widok jego twarzy, kiedy mówię „Pieprz się. Odchodzę.” był zbyt dobrym doświadczeniem, aby je przegapić. Zmusiłam się do uśmiechu i zapukałam do drzwi. – Proszę wejść. – Jego głos był srogi. Wślizgnęłam się do środka, spodziewając się, że zobaczę go trzymającego pusty kubek po kawie, ale on siedział przy biurku patrząc na mnie. – Siadaj – powiedział. Usiadłam przed jego biurkiem, czekając, aż nakrzyczy na mnie, uwalniając jeszcze więcej swojej dwubiegunowości, ale on tego nie zrobił. Po prostu na mnie patrzył. Nienawidziłam wpływu jaki miał teraz na moje ciało i choć bardzo pragnęłam zapytać go czego chce, nie mogłam zmusić ust do otwarcia. Nie zwracając się do mnie, po prostu wstał i obszedł biurko, siadając na jego skraju, pozwalając swoim kolanom mnie dotknąć. – Prawnicy powinni być uczciwi, prawda? – wyszeptał. – Tak. – Czy jesteś uczciwa, panno Everhart? – Podkreślił każdą sylabę mojego nazwiska. – Tak.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

48

– Hmm. – Pochylił się do przodu. – Więc, czy kiedykolwiek dobrowolnie nie powiedziałaś prawdy komuś na kim rzekomo ci zależało? – To zależy… – Mój oddech uwiązł mi w gardle; serce biło mi jak oszalałe. – To zależy? – Nieco się odsunął. – Od czego? – Jeśli prawda wyrządzi krzywdę, albo kogoś niepotrzebnie zrani, wtedy uważam, że mam prawo ją zataić. – A co jeśli ktoś otwarcie poprosi cię o prawdę, kilkakrotnie? Co jeśli powie, chcę, abyś powiedziała mi prawdę bez względu na to jak bardzo mnie to zrani, albo zezłości? Dokąd on zmierzał? – Czy odnosi się pan do potencjalnego świadka zmieniającego swoje stanowisko, panie Hamilton? – Nie… – Przesunął palcem po moim nadgarstku, wzniecając w moich nerwach ogień. – To pytanie osobiste. Potrzebuję opinii z zewnątrz. Odpowiedz na pytanie. – Cóż, myślę… – Zassałam oddech, kiedy położył dłoń na moim udzie i postukał palcami po mojej spódnicy. – Myślę, że niektóre kłamstwa muszą być powiedziane, a niektóre prawdy przemilczane. Ostateczne wskazanie należy do tych, którzy umieją rozpoznać co jest czym. – Więc, wierzyć w uzasadnione wątpliwości? – W niektórych przypadkach, tak… – A co w naszym przypadku? – Jego ręka powoli wsunęła się pod moją spódnicę, podróżując dalej i dalej w górę mojego uda. – Naszym przypadku? – Tak – powiedział. – Sądzę, że ty i ja obecnie znajdujemy się w sieci niefortunnego fałszu. – Nie… – powiedziałam, bez tchu i zdezorientowana. – Nie jesteśmy w sieci fałszu… – Zdecydowanie jesteśmy, Alyssa… – Pociągnął mnie do przodu za sznur pereł, który miałam na szyi. – To sprawa kobiety, która zaprzyjaźniła się ze mną on–line, ale okazała się być zupełnie kimś innym, niż powiedziała mi, że jest. Więc, w tej sprawie, naszej sprawie, jak rozumiesz uzasadnioną wątpliwość. Dysząc, czułam wszystkie kolory spływające po mojej twarzy. Moje serce już nie biło miarowo; cwałowało dziko, gotowe wyskoczyć z klatki piersiowej, a oczy miałam otwarte tak szeroko, jak tylko było to możliwe. – Muszę ci przyznać, że przez długi czas byłaś dobra w zacieraniu za sobą śladów – powiedział. – Myślałem, że dokładnie omówiliśmy, co sądzę o kłamstwach. Prawda?

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

49

Mruknęłam, kiedy zacisnął pięść na moich perłach, gdy przyciągnął mnie tak blisko, że niemal stykaliśmy się wargami. – Zamierzasz mi odpowiedzieć, Aubrey? Nie jesteś już zmęczona tą pieprzoną maskaradą? – Nigdy nie myślałam, że… – jąkałam się, starając się nie patrzeć na niego, ale jego uścisk utrudniał mi ruch. – Przepraszam… Nic więcej nie powiedział. Patrzył mi w oczy, szukając w nich czegoś, czego tam nie było. Obniżył głos i odchylił się do tyłu. – Kiedy ktoś raz mnie okłamie przestaje dla mnie istnieć. Pamiętasz jak to mówiłem? – Tak… – Od samego początku miałaś zamiar zniszczyć naszą przyjaźń z powodu kłamstwa? – Nigdy nie zamierzałam spotkać się z tobą osobiście… – Właśnie widzę – syknął. – Gdybym naprawdę wiedziała kim jesteś… – Załamywałam się tuż przed nim. To było zbyt wiele, jak na jeden dzień. – Nigdy bym… – Oszczędź sobie – przerwał mi. – Słyszałem już wystarczająco wiele twoich przemyśleń o kłamstwie. A skoro nie podzielamy tych samych poglądów, nie jesteś warta tego, aby być moją stażystką. Aż do odwołania będziesz pracować jako asystentka mojej sekretarki. – Degradujesz mnie? – To nie degradacja. To sposób, aby trzymać cię z dala od moich oczu. Załamałam się. – Nasz internetowy związek, cokolwiek do diabła to było – powiedział. – Jest skończony. Poza murami tego budynku nie chcę niczego od ciebie słyszeć. – Thoreau… – Raczej panie Hamilton, panno Everhart. – Spojrzał na mnie. – Jestem kurwa panem Hamiltonem. – Musisz mi uwierzyć, jest mi naprawdę przykro… Nigdy bym nie pomyślała, że tak się to skończy. – Wykorzystaj nad raportem Brownsteina tyle czasu, ile potrzebujesz. – Zlekceważył moje przeprosiny i zwolnił uścisk na moim naszyjniku. – Masz termin do końca przyszłego tygodnia. Od teraz możesz stawiać kawę na mojej biblioteczce. Nie chcę, abyś zbliżała się do mojego biurka. WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

50

– Andrew… – Z całą pewnością nie jesteśmy po imieniu. Nigdy tak do mnie nie mów. – Po prostu pozwól mi wyjaśnić… – Nie ma czego wyjaśniać. Okłamałaś mnie i dla mnie już nie istniejesz. Wynoś się. Natychmiast. Czułam łzy zbierające się w moich oczach. – Byłam poważna w tym że chcę, abyś był moim przyjacielem… Przyjaciele powinni dawać sobie drugie szanse. Po prostu pozwól mi powiedzieć, dlaczego musiałam skłamać… – Nie zadaję się z kłamczuchami. Nigdy. A skoro tym dokładnie jesteś, nie czuję potrzeby dowiedzenia się dlaczego czułaś potrzebę, aby mnie oszukać. Wynoś się z mojego biura, schodź mi z oczu tak bardzo, jak to tylko możliwe i wracaj do swojej cholernej pracy. Wstałam i spojrzałam mu w oczy, błagając, aby po prostu mnie wysłuchał, pozwolił wytłumaczyć, ale on się ode mnie odwrócił. A potem podniósł telefon. – Jessica? – powiedział. – Czy mogłabyś pomóc pannie Everhart znaleźć wyjście z mojego biura? Czy mogłabyś także poprosić nadzorcę budynku, aby sprawdził czy na mojej podłodze nie ma jakiegoś kleju?

***

Stałam pod strumieniem gorącej wody z mojego prysznica, płacząc. Zaraz po tym, jak opuściłam biuro Andrew, powiedziałam w kadrach, że nie czuję się dobrze i muszę wcześniej wyjść. Pojechałam prosto na salę taneczną, zamykając się w prywatnej sali i tańcząc, aż nie czułam już stóp. Wiedziałam, że dla moich kolegów musiałam wyglądać na wariatkę, szlochając pomiędzy każdym obrotem, ale nic mnie to nie obchodziło; musiałam oczyścić umysł ze wszystkich myśli o Andrew, Thoreau i Alyssy. Gdy woda nadal chłostała moją skórę, zamknęłam oczy i wymruczałam „Jak długo o tym wiedział?”. Myślałam o kilku ostatnich tygodniach, o tym, jak „Thoreau” stał się mniej rozmowny, jak mnie ignorował i w końcu jak odrzucił ode mnie połączenie. Moja rozmowa kwalifikacyjna… Wciąż o niej pamiętałam, ponieważ ujrzenie Andrew osobiście uświadomiło mi, że żadne zdjęcie nie jest w stanie faktycznie uchwycić tego jak seksownie wyglądał i zarumieniłam się

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

51

w pierwszej chwili, kiedy na mnie spojrzał. Podczas całego przesłuchania nie wydawał się zachowywać inaczej, ale wtedy przypomniałam sobie o tym przypadkowym telefonie… Nie byłam pewna, dlaczego przypomniałam sobie o tym dopiero teraz, ale podczas gdy pan Bach i pan Greenwood po prostu śmiali się z tego niepożądanego telefonu, Andrew patrzył wprost na mnie. Pod koniec rozmowy, kiedy wyciągnęłam do niego dłoń, jego spojrzenie nie było już ignorujące, było pełne nienawiści. Ocierając łzy, wyłączyłam wodę i wyszłam spod prysznica. Owinęłam się ręcznikiem i zrobiłam to, co zawsze czyniłam, kiedy byłam smutna: zamówiłam kanapkę i przygotowałam sobie kilka bardzo mocnych drinków z Martini. Gdy właśnie wypijałam pierwszego, rozległo się pukanie do drzwi. Na blacie dostrzegłam różowe klucze Barbie, dodatkowa para mojej zapominalskiej i „nigdy nie obecnej” współlokatorki, i wiedziałam, że to ona. Zawsze czegoś zapominała… – Czy zabiłoby cię, gdybyś podwójnie sprawdzała czy czegoś nie zapomniałaś? – Zamilkłam, kiedy otworzyłam drzwi. To był Andrew, a wyraz jego twarzy był jedną, czystą złością. Nie był ubrany w garnitur, tylko prostą, białą koszulkę, która lekko przylegała do jego wyrzeźbionej klatki piersiowej i parę wyblakłych dżinsów. Chciałam zatrzasnąć mu drzwi przed nosem, ale on przytrzymał je i wszedł do mieszkania. Zaczęłam cofać się, a on podążał za mną krok za krokiem, kierując mnie wprost na ścianę. – Musimy porozmawiać. – Jego głos był niski i pozbawiony emocji. – Nie, nie musimy. Już wcześniej się jasno wyraziłeś. – Spojrzałam w dół na podłogę. – Nie martw się, rano sama odejdę. Proszę wyjdź. Uniósł moją głowę za podbródek i spojrzał mi w oczy. – Nie odejdziesz. – Tylko patrz. – Przełknęłam. – Chcę, żebyś wyszedł… – Chciałbym w to uwierzyć, ale przez cały mówisz rzeczy, których nie masz na myśli. Napięcie między nami było niemal namacalne, czułam jak w każdej kolejnej sekundzie moja krew coraz bardziej wrzała, kiedy tutaj stał. Próbowałam odejść, ale on chwycił mnie za biodra. – Powiedziałaś mi, że jesteś prawnikiem, Aubrey… – powiedział, jego głos ociekał złością. – Powiedziałaś mi, że masz 27 lat. – Nigdy nie powiedziałam, że mam 27 lat. Z góry tak założyłeś. WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

52

– Tak pisało na twoim pieprzonym profilu! – Pchnął mnie na ścianę. – Nigdy nie pomyślałaś, żeby mnie poprawić, kiedy mówiłem, że jestem tylko pięć lat starszy od ciebie… Faktycznie jestem dziesięć lat starszy od ciebie. – Nigdy nie sądziłam, że kiedykolwiek spotkamy się osobiście. – Ledwo udało mi się powiedzieć, kiedy przycisnął swoją pierś do mojej. – Czy to usprawiedliwia twoje kłamstwa? – Powiedziałam, że jest mi przykro, a wyraźnym błędem było zaprzyjaźnianie się z tobą. Nie dałeś mi szansy, żeby wszystko wyjaśnić. – Czy nie rozumiesz jak popieprzona jest ta sytuacja? – Nie… – wymruczałam podczas gdy nasze wargi się zetknęły. – Z niecierpliwością czekałem na kobietę, która uwodziła mnie każdej nocy przez ostatnie sześć miesięcy – wyszeptał, przesuwając palce pod mój ręcznik. – Chciałem, aby mnie ujeżdżała. – Przesunął dłonią w górę mojego uda i potarł kciukiem łechtaczkę. – Zarówno mojego fiuta, jak i usta. I chciałem nauczyć ją, jak smakuję… Nie sądzisz, że ta kobieta wszystko spieprzyła? W odpowiedzi pokręciłam głową; nie mogłam poradzić sobie ze sposobem w jaki na mnie patrzył. – Powiedziałaś, że nie jesteś w moim typie, kiedy spytałem jak wyglądasz. – Odsunął się od moich ust, ale nadal trzymał kciuk przy mojej łechtaczce. – Ale oczywiście jesteś. Dlaczego skłamałaś nawet odnośnie czegoś tak banalnego, jak to? – Ty też nie powiedziałeś mi, jak wyglądasz. – Przestań odwracać kota ogonem – wysyczał i zrobił krok w tył. – Przekonaj mnie. Już zorientowałem się w uzasadnieniu dla twoich innych bzdurnych kłamstw. A tak przy okazji, żaden szanujący się prawnik nigdy nie pozwoliłby, aby inny prawnik wykonywał za niego pracę. – Tylko pochłonięty sobą dupek, który wydaje się poważnie myślącym nazwałby siebie Thoreau. – Dobrze w końcu zobaczyć tę wersję ciebie, którą pamiętam. – Zrobił kolejny krok w tył i skrzyżował ramiona na piersiach. – Odpowiedz na moje pytanie. – Pieprz się – zadrwiłam. – Przeprosiłam cię już, błagałam, abyś mnie wysłuchał, a teraz kiedy masz ochotę na rozmowę, myślisz, że możesz tak po prostu wpaść do mojego mieszkania i mnie zmusić? – Nie zmusiłem cię do niczego – zaśmiał się. – Jeszcze.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

53

Zapadła cisza. Oparł się o ścianę, czekając aż się odezwę, ale ja nie mogłam wykrztusić choćby słowa. Nie patrz na niego… Nie patrz na niego… Jak gdyby znał siłę jaką ma nade mną jego spojrzenie, uśmiechnął się i podniósł jedną z moich prowizorycznych Martini. Wyławiając jedną z wisienek, umieścił ją w ustach. – Czy masz zamiar stać tak przez całą noc i patrzeć na mnie, czy w końcu odpowiesz na moje pytanie? Oddech uwiązł mi w gardle, gdy chwycił mnie i przyciągnął do siebie. Szybko obrócił mnie tak, że znaleźliśmy się twarzą w twarz, a potem zerwał ręcznik z mojego ciała i pozwolił mu opaść na podłogę. Wisienka nadal znajdowała się w jego ustach i przyciskał ją do moich warg, w ciszy nalegając, abym je rozchyliła i ją zjadła. Wysunęłam język i wzięłam ją, ale zanim mi ją oddał wyszeptał: – Nie gryź jej… Chcę zobaczyć, jak sprawna jesteś w połykaniu. Moje dyszenie wykonało za mnie całą pracę w połykaniu. – Dobra dziewczynka – powiedział, luzując swój uścisk wokół mojej talii. – Teraz, zrób krok w tył i przytrzymaj się ściany. – Co? Zanim zdążyłam wziąć kolejny oddech, pchnął mnie na ścianę, chwytając moje ręce i podnosząc je nad głowę. – Trzymaj się ściany… Przytaknęłam, przyciskając dłonie do chłodnej powierzchni. Z tym „nie zadzieraj ze mną” wyrazem twarzy, zassał do ust moją dolną wargę i powiedział cicho: – Jeśli się puścisz sprawię, że pożałujesz. – Tak… – To nie było pytanie. – Wyraz jego twarzy złagodniał i byłam pewna, że słyszał głośne bicie w mojej klatce piersiowej. Zamknęłam oczy, kiedy przebiegł dłońmi w górę i w dół po moich bokach. Czułam przez jego spodnie twardniejącego penisa, kiedy przeniósł pocałunki do moich piersi i zawirował językiem wokół sutków. Jego wargi podążyły w dół do mojego brzucha, a w trakcie tej drogi, jego dłonie pieściły każdy fragment mojego ciała.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

54

– Thoreau… – wysapałam, gdy jego język przemknął pomiędzy moje uda. – Mam na imię Andrew. – Opadł na kolana. – Skończyliśmy grać w tę grę. – Uwięził moje nogi swoimi rękami i przycisnął usta do mojej cipki. Delikatnie mnie liżąc, masował kciukiem moją łechtaczkę. Starałam się zbyt głośno nie jęknąć, starałam się trzymać kupy, ale za każdym razem, gdy zawirował językiem, z moich ust uciekał kolejny dźwięk. – Tak cholernie wilgotna… – jęknął. – Tak cholernie wilgotna… – Wsunął we mnie dwa palce, wpychając je tak daleko, jak tylko mógł. – Ahhh… Andrew… – Poddałam się w staraniu zachowania ciszy. – Tak? – Powoli wyjął ze mnie palce i spojrzał do góry, czekając aż coś powiem, ale kiedy na mnie tak patrzył, nie mogłam się skupić. Bez żadnych wstępnych pocałunków, ukrył twarz w mojej cipce i kurewsko zaczął mnie pochłaniać. – Ochhh… – załkałam z niepisanej przyjemności. – Ochhh, Boże, Andrew… Poczekaj… Zwolnij. Zignorował mnie, wsuwając swój język coraz głębiej. Nie mogłam nic na to poradzić, ale puściłam się ściany. Umieściłam ręce na jego głowie, łapiąc garściami jego włosy, aby utrzymać równowagę. Im bardziej ciągnęłam go za włosy, tym bardziej jego język smagał mnie bezlitości. Nagle rozległo się pukanie do drzwi, ale Andrew nie zamierzał przestawać. Zamiast tego podniósł moją prawą nogę i założył ją sobie na ramieniu. Chwycił moje uda tak, że nie mogłam się ruszyć, a potem nieco głębiej wsunął we mnie swój język, liżąc każdy zakątek moich ścianek. Będąc na skraju orgazmu, złapałam go za ramiona, podczas gdy moja cipka pulsowała przy jego ustach. Ale niespodziewanie on się zatrzymał. Zsunął moją nogę i pocałunkami zaczął powracać w górę mojego ciała, przystając kiedy dotarł do moich piersi. Uchwycił jedną w dłoń i wykręcił sutek. – Mówiłem, żebyś nie puszczała się ściany – powiedział patrząc na mnie, kiedy rozpinał spodnie. Spojrzałam mu w oczy, ledwo łapiąc oddech. – Mówiłem, prawda? – Chwycił mnie za rękę i przycisnął ją do klatki piersiowej, powoli przesuwając ją coraz niżej.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

55

Kiedy moja ręka w końcu dotarła do jego penisa, spojrzałam w dół, w zupełnym szoku. Był ogromny, masywnie duży, aż szczęka mi opadła. – Nie podoba ci się? – Uniósł mój podbródek do góry i uśmiechnął się. Całkiem mnie zatkało, ale nie mogłam zaprzeczyć temu, jak byłam teraz podniecona. Pamiętając o tym, co powiedział przez telefon, zaczęłam obniżać się, aby go posmakować. – Nie dzisiaj. – Wyciągnął z kieszeni prezerwatywę i nadal wpatrując się we mnie, założy ją. Prowadząc mnie na kanapę, usiadł i wciągnął mnie na kolana. Pochyliłam się, aby pocałować go w usta, ale szybko zmienił moją pozycję tak, że byłam odwrócona twarzą od niego. Następnie zaczął drażnić mnie główką swojego penisa, pocierając nią moją łechtaczkę. Nie zatrzymując się. – Pamiętasz jak mówiłaś, że chciałabyś mnie ujeżdżać, aż dojdę w tobie? – wyszeptał mi do ucha. – Jak chciałaś ocierać się o mnie, aż nie zacznę błagać, abyś przestała? – Tak… – wyjęczałam. Pchnął mnie w dół i usadowił na swoim penisie, zatapiając się we mnie cal po calu. Im bardziej się we mnie wsuwał, tym bardziej jęczał. Częściej wypowiadał moje imię. Kiedy całkowicie znalazł się we mnie, przytrzymał mnie nieruchomo i przycisnął wargi do tyłu mojej szyi, pozwalając mi przystosować się do jego długości. – Ujeżdżaj mnie, Aubrey… – Pchnął mnie do przodu. – Cholernie mnie ujeżdżaj… Wzięłam głęboki oddech i zakołysałam się nad nim, powoli rozciągając moje wnętrze bardziej i bardziej. Ledwo mogłam utrzymać rytm; to jak mnie wypełniał doprowadzało mnie do szaleństwa, a dodatkowo pocierał kciukiem moją łechtaczkę spychając mnie w obłęd. – Czuć cię to takie kurewsko dobre… – Pociągnął mnie za włosy. – Nie przestawaj, do cholery. Dla równowagi trzymałam się jego nóg, lekko przesuwając ciało w górę i w dół. Starałam się w końcu ustanowić tempo, aby wreszcie przejąć kontrolę. – Andrewww… – Dłużej nie mogłam już sobie radzić z jego fiutem. – Zaraz… zaraz dojdę… – Nie. – Złapał mnie za biodra mocniej, niż kiedykolwiek wcześniej. – Jeszcze nie. Nagle wstał ze mną, wciąż z jego penisem w środku i pochylił mnie. – Chwyć się za ten stół i nie puszczaj.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

56

Palcami kurczowo uchwyciłam się brzegu stołu, a on wchodził we mnie nieustannie, dając mi klapsa za każdym razem, kiedy krzyknęłam. – Powiedziałem, że zawładnę twoją cipką – wyszeptał chrapliwie. – Nie dojdziesz, dopóki ja nie powiem, że możesz… – Jego penis pulsował we mnie, a moje mięśnie zaciskały się z każdym jego pchnięciem. – Kurwa… Kurrrrwa! – Moje nogi zaczęły poddawać się pod intensywną presją budującą się we mnie, podczas gdy on niemiłosiernie mnie pierzył. – Andrewwww… – Nie odpuszczaj – ostrzegł, ale ja nie mogłam się powstrzymać. Orgazm dopadł mnie w pośpiechu i opadłam do przodu. Zanim zdążyłam wylądować twarzą na stole, złapał mnie i uderzał we mnie, aż nie osiągnął swojego uwolnienia. Zamknęłam oczy i oparłam się o niego, dysząc ciężko, kiedy to oboje próbowaliśmy złapać oddech. Kilka minut później, Andrew, lekko uniósł moje biodra i wyszedł ze mnie. Wstał, a ja obserwowałam, jak wszedł do kuchni i wyrzucił prezerwatywę. Podniósł z podłogi mój ręcznik i podszedł do mnie. Nie próbowałam nawet wstawać, ale ponownie owinęłam się ręcznikiem. – Czy jest coś, o czym mnie nie okłamałaś? – Jego głos był szeptem. – Tak… – A co to będzie? – Tęskniłam za tobą… Uniósł brew, zachowując resztki swojej stoickiej twarzy. Twarzy pozbawionej wyrazu. Zaczął zapinać spodnie, nie spuszczając ze mnie wzroku. Miałam nadzieję, że coś powie, cokolwiek, ale tego nie zrobił. Wygładził koszulkę i podszedł do drzwi. Nagle zatrzymał się i spojrzał przez ramię. Potem podszedł do mnie i delikatnie pocałował mnie w usta, pocierając kciukiem po moim policzku. Chciałam porozmawiać, zapytać o czym myśli, ale odsunął się i wyszedł. Tym razem to on odszedł.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

57

PRZERWA (rzeczownik): Czasowe wycofanie się lub wstrzymanie od codziennej pracy, czy też aktywności.

ANDREW

W swoim życiu złamałem wiele zasad, ale spanie ze stażystką było prawdopodobnie jedną z najgorszych. Nie było dla tego precedensu i to mnie przeraziło. W chwili, kiedy opuściłem mieszkanie Aubrey, zrobiłem to, co normalnie robię, kiedy skończę pieprzyć kogoś poznanego online; poszedłem do domu, wziąłem prysznic, nalałem sobie szklankę ulubionej whisky i wyciągałem laptopa, przygotowując się do wyszukania kolejnej. Ale tym razem, nie chciałem szukać następnej. Chciałem pieprzyć Aubrey, wciąż i wciąż. Chciałem nieco głośniej słyszeć jej krzyki, czuć jej ciało owinięte wokół mojego i widzieć jej twarz, kiedy wnikam głęboko w nią. Cholera… Nie mogłem w to uwierzyć. Na palcach jednej ręki mogłem policzyć kobiety, o których pomyślałem po wyjściu z hotelu, i to nie dlatego, że któraś zapadła mi w pamięci w pozytywny sposób. Część mnie czuła się źle w powodu tego, że kiedy skończyliśmy, zostawiłem ją w ten sposób, nie mówiąc choćby słowa, ale musiałem wyjść. Po seksie nie przechodzę do pogaduszek przy poduszce. Nigdy. Mimo że byłem bardziej, niż skłonny wrócić tam powrotem i znowu ją posiąść, musiałem zaakceptować bardzo brutalny fakt. To było wbrew moim zasadom.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

58

***

– Gdzie jest moja kawa, Jessica? – Zadzwoniłem do stanowiska, przy którym siedziała. – Dlaczego panna Everhart jeszcze mi jej nie przyniosła? Czy ona się spóźnia? – Nie, proszę pana. – Brzmiała na zakłopotaną. – Jest dopiero siódma trzydzieści… Spojrzałem na zegar na ścianie i westchnąłem zanim zakończyłem połączenie. Z jakiegoś powodu byłem na skraju załamania nerwowego i to mi się nie podobało. Ostatniej nocy nieudało mi się wyspać i celowo zignorowałem wiadomość od Aubrey, którą przysłała mi o północy. Mogłem w niej przeczytać „Nie mogę spać… Czy możemy porozmawiać o tym co się pomiędzy nami wydarzyło?” Odpowiedz brzmiała nie. Nasze konwersacje zostały zakończone. Nie było o czym dyskutować. Rozmawialiśmy. Pieprzyliśmy się. To był koniec z nami. Zatrzymałem się na stronie randkowej Date–Match, zdeterminowany, aby wyrzucić ją z mojego umysłu. Wszystko czego potrzebowałem to znalezienie kogoś innego, a ona stanie się kroplą w morzu innych niezliczonych kobiet, ulotnym wspomnieniem, które będzie częściowo powracać, gdy ujrzę jej piękną twarz. Na stronie pojawiły się setki nowych kobiet, ale niewiele z nich wpadło mi w oko. To były te, które wydawały się zbyt piękne, aby były prawdziwe, więc nie zaprzątałem sobie głowy klikaniem w ich profil. Właśnie kiedy czytałem o profesorze matematyki, na moim biurku pojawiła się filiżanka kawy. – Dzień dobry – wyszeptała Aubrey. Nie odpowiedziałem. Kontynuowałem przeglądanie profili internetowych; w końcu zrozumie. Westchnęła. – Andrew… – Raczej panie Hamilton. – Spojrzałem w górę, natychmiast tego żałując. Dzisiaj wyglądała jeszcze bardziej oszałamiająco, niż wczoraj. Miała na sobie tę samą szarą sukienkę co na rozmowie kwalifikacyjnej, ale dzisiaj wydawała się obciślejsza, niż wtedy. Jej włosy spływały w miękkie loki dotykające ramion, a jej niebieskie oczy były jasne, pełne nadziei. – Czy mogę z tobą przez chwilę porozmawiać? – zapytała. WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

59

– Czy chodzi o twoją pracę? – Nie… – Czy chodzi o moją pracę? – Nie… – W takim razie nie. Wyjdź. – Chodzi o wczoraj. – Stała nieruchomo, sprawiając, że mój penis zesztywniał, kiedy przygryzła wargę. – Wczoraj było błędem, godnym ubolewania momentem w naszych karierach i zapewniam, że już nigdy się nie powtórzy. – Nie to miałam zamiar powiedzieć. – Panno Everhart – powiedziałem wstając od biurka i podchodząc do niej. – Ty i ja pracujemy wspólnie zawodowo. Gdybym wcześniej znał prawdę o wszystkich twoich absurdalnych kłamstwach, natychmiast przestałbym z tobą rozmawiać. A potem natychmiast zgłosiłbym cię za kradzież cudzych danych i użycie ich jako swoich. Niezmiennym faktem pozostaje to, że jesteś kłamczuchą i niestety, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności i to, że cię pieprzyłem, nie mamy sobie nic więcej do powiedzenia. Otworzyła usta, aby coś powiedzieć, ale ja przycisnąłem do jej warg palec. – Nic więcej – wyszeptałem, zbliżając swoją twarz do jej. – Rozumiałaś? – Jesteś… – Jej dolna warga zadrżała, gdy wyszarpnęła się ode mnie. – Jesteś dupkiem! Nie mogę uwierzyć, że z tobą spałam! – Uwierz w to. Jestem pewien, że skoro prawie wcale nie uprawiasz seksu to będzie dla ciebie dobre wspomnienie. Pokręciła głową. – Czy przez telefon też udawałeś? Nie przypominasz mężczyzny z którym rozmawiałam nocami, w ogóle… – Proszę, oszczędź mi ty emocjonalnie odwoławczych bzdur, panno Everhart. W południe poproszę moją kolejną filiżankę kawy. Dziękuję. – Trochę poczekasz. – Przewróciła oczami. – Przyniosę ją kiedy uznam za stosowne. – Chce pani, żebym ją zwolnił przez filiżankę kawy? – Szczerze mówiąc, na pana miejscu nie chciałabym tej kawy, panie Hamilton. – Zmrużyła na mnie oczy. – Nie wiadomo, co do niej włożę. – Zobaczymy… – Podszedłem bliżej.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

60

– Czy to groźba? – Wzruszyła ramionami. – To kurewska obietnica. – Pchnąłem ją na ścianę i przycisnąłem usta do jej, owijając jej nogi wokół mojej talii. Mój kutas był twardy odkąd położyła na biurku filiżankę z kawą, a teraz mrucząc pocierała dłonią o niego przez moje spodnie. Wyciągnąłem z kieszeni prezerwatywę i wcisnąłem ją w jej rękę, podczas gdy pochłaniałem jej usta, gryząc jej delikatne wargi, drażniąc jej język swoim. Gdybym mógł przez cały dzień pieprzyłbym jej usta. Podczas gdy ona rozpinała moje spodnie, ja wślizgnąłem dłoń pod jej sukienkę i przesunąłem majtki na bok, jęcząc, gdy poczułem jak wilgotna była. – Andrew… – Zbyt długo bawiła się z prezerwatywą, więc zrobiłem to za nią. Gdy tylko miałem ją na sobie, natychmiast wszedłem w nią głęboko, przygryzając jej wargę, aby nie mogła krzyczeć. Złapałem jej ręce i umieściłem je wokół szyi. – Zawsze taka wilgotna… – Czułem jak próbowała zabrać nogi z mojej talii, ale ją powstrzymałem. – Powiedz jeszcze raz moje imię… – Tak… – sapnęła, kiedy w nią uderzałem, bez końca. – Tak… – Powiedz je. – Ścisnąłem jej tyłek. Jej pomruki stawały się coraz głośniejsze. – Moje imię, Aubrey… – Pocałowałem ją w usta. – Powiedz moje imię… Jej cipka zaciskała się na moim fiucie coraz mocniej i mocniej, a paznokciami rysowała po mojej szyi. – Ja… ja zaraz… Natychmiast zatrzymałem się w połowie wejścia i surowo powiedziałem do jej ucha: – Powiedz moje pieprzone imię, Aubrey… Wbiła paznokcie w moją szyję. – Andrew… Na dźwięk mojego imienia na jej ustach, wsunąłem się w nią ponownie, a ona doszła, tak idealnie. Chwilę później poczułem moje własne uwolnienie i przyłapałem ją, jak ukrywała twarz w mojej klatce piersiowej, aby stłumić swoje jęki, ale uniosłem jej głowę. – Przestań… Dysząc, spojrzała na mnie. – Co mam przestać?

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

61

– Ukrywać przede mną swój głos… – Ponownie pocałowałem ją w usta, nie czyniąc żadnego ruchu, aby z niej wyjść i staliśmy tak spleceni ze sobą przez chwilę, która wydawała się wiecznością. Choć bardzo chciałem powiedzieć jej, żeby wyszła i wynosiła się z mojego biura, nie mogłem się do tego zmusić. Zamiast tego, pocałowałem ją w czoło i powoli wysunąłem się z niej, poprawiając jej sukienkę. Po wyrzuceniu prezerwatywy, podniosłem jedną z jej szpilek, która zsunęła się jej ze stopy i podałem jej. Jej loki były potargane na całej głowie, więc przygładziłem je na miejsce. W podzięce za przysługę, zapięła mój rozporek i poprawiła kołnierzyk koszuli. Potem staliśmy tak we dwójkę, wpatrując się w siebie. Nie miałem pojęcia co się do cholery właśnie stało i tylko części mnie się to podobało. Druga wprost to uwielbiała. – Musisz wracać do pracy. – Pociągnąłem za jej wisiorek z bucikiem baletnicy. – Zdegradowana, czy nie, nadal jesteś mi winna ten raport Brownsteina. – Powiedziałeś mi, że to nie jest degradacja. – Wziąłem z ciebie przykład i skłamałem. – Przewróciłem oczami i cofnąłem się. – Wracaj do pracy. – Dobrze, panie Hamilton. – Uśmiechnęła się i ruszyła w kierunku drzwi. – A kiedy znowu przyjdziesz – dodałem. – Po prostu połóż moją południową kawę na tej półce i wyjdź. Nie podchodź w pobliże mojego biurka i nic do mnie nie mów. – Dlaczego nie? – Bo jeśli to zrobisz, znowu będę cię pieprzył. Zarumieniła się i wyszła z pokoju. Gdy tylko zniknęła, opadłem na mój fotel i pokręciłem głową. Dwa razy w przeciągu dwudziestu czterech godzin. Jezu… Wyciągnąłem akta mojej ostatniej sprawy, ale nie mogłem się zmusić do ich przeczytania. Wszystko o czym mogłem myśleć to Aubrey. Wcześniej czułem już coś takiego i wiedziałem, że to doprowadzi do niczego więcej, jak tylko rozpaczy. To co czułem nie było niczym głębokim, niczym wszechogarniającym, jeszcze, ale to było prawdziwe i nie mogłem zrobić niczego, aby to powstrzymać. Budowałem ostatnie sześć lat mojego życia w oderwaniu od jakiejkolwiek szansy posiadania uczuć do drugiej osoby, odmawiając zawierania jakichkolwiek przyjaźni, ale w jakiś WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

62

sposób Aubrey zakradła się przez moje drzwi. I nie tylko zakradła, ale dokonała tego przy użyciu kłamstw, czegoś na co nigdy już nie pozwoliłbym drugiej osobie. Czegoś, co powinno sprawić, że natychmiast ją odrzucę i nigdy więcej już o niej nie pomyślę. Absolutnie nie miałem pojęcia, jak sobie z tym poradzić. To było niezbadane terytorium i nie miałem pojęcia dokąd mnie to zaprowadzi. Wzdychając, podniosłem akta i zmusiłem się to przeczytania kilku pierwszych stron, tak abym mógł się wziąć w garść. Zanim się zorientowałem, zatraciłem się w pracy i jedyną myślą w mojej głowie było to, jak przekonam ławę przysięgłych w bzdury mojego ostatniego klienta. Zanim zdążyłem zadzwonić do prokuratora i zapytać co ma zamiar zaoferować w zamian za ugodę, poczułem jak coś ciepłego rozpryskuje się na moich kolanach. – Czy ty jesteś do cholery dwubiegunowa? – Nie, jak to powiedziałeś jestem tylko kłamczuchą. Właściwie jestem taka, jak ty, ale przynajmniej umiem przyznać się do kłamstwa i przynajmniej mam do tego powód. – Słucham? Łzy spływały jej po policzkach. – W recepcji czeka na ciebie gość. – Czy to twoja następczyni? – zapytałem sucho. – Bo przysięgam na Boga, jeśli te plamy nie zejdą z moich spodni… – To twoja żona.

WHITNEY G. – REASONABLE DOUBT VOL. 1 – DREAMTEAM

63