Windows 7 Biblia Eksperta

Paul Mcfedrie

Microsoft

Windows 7 PL

KSIĘGA

EKSPERTA

Microsoft

Windows 7 PL Paul McFedrie

Poznaj od podszewki system Windows 7

i wykorzystuj wszystkie jego funkcje Jak skonfigurować niezawodne sieci z Windows 7? Jak zautomatyzować zadania systemu? Jak zapewnić bezpieczny dostęp zdalny i połączenia wirtualnej sieci prywatnej?

Microsoft

Windows 7 PL

KSIĘGA

EKSPERTA

Tytuł oryginału: Tłumaczenie:

Microsoft Windows 7 Unleashed

Piotr Pilch (wstw. rozdz. 1 - 7). Julia Szajkowska (rozdz. 8 - 13, 21 - 23, dodatki), Tomasz W al czak ( ro1.dz. 14 - 20, 24 - 31 )

Projekt okładki: Mateusz Obarek, Maciej

Pokoński

ISBN: 978-83-246-2581-9 Authorized translation from the English language edition, entitled: Microsoft Windows 7 Unlca'ihed, First Edition ISBN 0672330695, by Paul McFedries, published by Pearson Education, Inc., publishing as Sams Publishing, Copyright© 2010 by Pearson Education, Inc. All rights reserved. No part of this book may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mcchanical, induding photocopying, recording or by any information stnrage retrieval system, without pcrmission from Pearson F.ducation, Inc. Polish language edition published by HELION S.A., Copyright© 2010. Wszelkie prawa zastrzeżone. Nieautoryzowane rozpowszechnianie całości lub fragmentu niniejszej publikacji w jakiejkolwiek postaci jest zabronione. Wykonywanie kopii metodą kserograficzną. fotograficzną. a talde kopiowanie książki na nośniku filmowym, magnetycznym lub innym powoduje naruszenie praw autorskich niniejszej publikacji. Wszystkie znaki występujące w tekście są zastrzeżonymi znakami firmowymi bądź towarowymi il:h właścicieli.

Autor oraz Wydawnictwo HELION dołożyli wszelkich starań, by zawarte w tej książce informacje były kompletne i rzetelne. Nie biorą jednak żadnej odpowiedzialności ani za ich wykorzystanie, ani za związane z tym ewentualne naruszenie praw patentowych lub autorskich. Autor oraz Wydawnictwo HE.LION nie ponoszą również iadnej odpowiedzialności za ewentualne szkody wynikłe z wykorzystania informacji zawartych w książce. Materiały

graficzne na okładce zostały wykorzystane 1.a zgodą iStockPhoto Inc.

Wydawnictwo HELION uJ. Kościuszki le. 44-100 GUWICE tel. 32 231 22 19, 32 230 98 63 e-mail: [email protected] WWW: lrttp:lllrelion.pl (księgarnia internetowa, katalog książek) Drogi Czytelniku! Jeżeli chces7. ocenić tę książkę, zajrzyj pod adres lit tp:lll1elion.pll11serlopin ie?win7ke Możesz tam wpisać swoje uwagi, spostrzeżenia, recenzję. Printed in Poland.

Oczywiście

dla Karen. I dla Gypsy, Psa Spuszczonego ze Smyczy!

Podziękowania l'vlinęło już

ponad 18 lat (ojej~), odkąd zacząłem pisać książki informatyczne. To wystarczający okres, po którym można zrobić cokolwiek, lecz z pewności•} nie coś, co może tak przećwiczyć wiekowe już szare komórki, jak przygotoW)"N
zachowywanie entuzjazmu towarzysz
Spis treści O autorze ...................................................................................................... 21

Wprowadzenie ....................•................................•....................................... 23 Część

I

Dostosowywanie systemu Windows 7 ............................ 29

Rozdział

1.

Dostosowywanie programu Eksplorator Windows „„ ...... „ .. „ .. „ .....• „ .•. „ 31 Przywracanil' menu w ich właściwe miL·jsi.:e . „ .. „ .. „ .. „ .............. „ „ „ ...... „ .. „ .......... „ .. „ .. „ ... „ .. „ .. 32 7.1niana widoku ....... „ .................................................................•.• „ .............. „ .. „ .... „ ....... „ .......... 3.1 \'l/ys\victlanit' dodatkowy1..·h własi.:iwośd „ .. „ ...............................•............... „ .................. „ .. „ .. J4 Wy~wietlanie rozszerzl'1i plików ............................. „ .......... „ ... „ .. „ .. „ .. „ ... „ .. „ ..... „ ....... „ . „ . „ „ „ .16 Rczygnmvanil· / pot\vierdzania operacji muwania ......... „ . „ „ „ „ . „ ... „ . „ . „ „ „ .. „ .. „ . „ .. „ ... „ „ „ . . .18 Uruchamianie Eksploratora \\"indows w trybie pełnoekranowym . „ . „ . „ „ . „ .. „ „ „ . „ .. „ . „ .„. ·I I t )111ówienic opcji widoku .... „ .. „ . „ „ . „ .. „ .... „ ..... „ .. „ .. „ „ „ „ „ .. „ . „ „ „ „ „ . „ . „ „ ...... „ . „ . „ „ „ „ . „ „ „ „ . „ . ·I I Pr1e1wszl'nie katalogt'1w UŻ)1kownika „ .. „ ... „ .. „ . „ .. „ ...... „ ... „ . „ .......... „ .... „ .. „ „ .. „ ..... „ .. „ .. „ ... „ ·l'.i Przl'jmowanie prawa właśddda plih1w użytkownika „ „ .. „ . „ •.. „ . „ .. „ ...... „ . „ „ „ „ „ .. „ ... „ . „ „ ..• I(, Wykonywanie n icsta11dard1n,·ych opl'racj i wyszukiwania ............ „ „ .. „ ...... „ „ „ „. „ „ „ .. „. „ „ .. ·I H Zastosowanil' funkc_ji Advanc~·d tiul'ry Syntax do wyszuki\vania właśdwos1..·i „ . „ .. „. -19 Zastosowanie zapyta ii w ,it,~zyku naturalnym . „ ...... „ .. „ . „ .. „ •. „ .. „ . „ ... „ .. „ .. „ .. „ . „ „ „ ... „ „ „ .. :; I

Rozdział

2.

Dostosowywanie programu Internet Explorer .. „„„.„.„„„ .. „„.„.„.„„„ •. „ 55 VVy~wil'tlanii:' opcji internetowych ................................................... „ .............. 57 KontrolowaniL' buforu .~tron \VWW . „ .................. „ „ ..... „ . „ •.•. „ ..•. „ .. „ ................. „ .. „ .. „ .• „ „ ••.• 57 Konllgurowanie historii stron \VWW .. „ . „ „ „ „ „ . „ „ .. „ .. „ . „ . „ . „ „ .. „ .. „ ......... „ ... „ . „ .. „ . „ ... „ .. „ ... 59 Dodawanie wyszukiwarl'k do programu Internet Explor~·r . „ „ . „ . „ ...... „ ...... „ „ „ .. „ . „ „ „ „ „ „ .. 60 Użyi:i1..·
Rozdział

3.

Dostosowywanie systemu plików ... „„.„„ ..... „„„„„„.„„.„„„„.„„ .. „„ ..... „ 77 Typy plików „ •. „ ..................•.....•.•........••.•..• „ ..............•..• „ .. „ ..•.. „ .„. „ ...... „ •......................... „ .••.... 78 Typy plików i kh rozszerzenia „ ....... „ ..... „ ....... „ ... „ ..... „ . „ •.• „ „ „ ................. „ ........... „ •. „ .... 79 Typy plikó\V i rejestr ... „ ........••..••............. „ .. „ . „ ... „ ....... „ ..... „ .................•..... „ „ ..........••••....• 80 Praca z istnil'_iącymi łJ1)ami plików .. „ .............. „ ..• „ ......... „ .•• „ ....................... „ ........ „ . „ „ „ .... „. 82 Okrdlanie domy~lnej akcji .... „ .... „ „ „ „ .. „ .......................••• „ ...••........• „ . „ ..•....•............•.....•. 82 Tworzenil' dla tJ1m pliku nowej akc,ii .............. „ ..... „ .... „ ........................... „ .. „ . „ . „ . „ ... „ •... 8J Przykład. Otwieranie okna intl'rpretera polcce1l. dla bieżącego katalogu ... „ . „ .....• „ .•.. 85 Ukrywanie rozszerzenia typu pliku „ •.............. „ ......... „ ....................... „ . „ .......... „ .. „ ... „ .... 86 Puwi:}Zanie rozszerzenia z inną aplikac_iq ........... „ .......... „ . „ „ ................ „ ............. „ ...... „ „ 87 Kojarzenie aplikac_ii /. widoma t)vami plików . „ . „ .. „ .. „ „ „ ..... „ „ „ „ „ „ .. „ ........... „ . „ •. „ ..• „. 89

Tworzenie no"'·ego typu pliku ................................................................................................... 90 Powiązanie dwóch lub większej liczby rozszerzeń z pojedynczym typem pliku ................ 91 L1osloso\'v;.'wanie ntn,•ego nienu ............................................................. „ ................... „ •... „ .. „ .. 91 Dodawanie typów plików do menu Nowy ......... „ . „ ....... „ . „ ....... „ „ ... „ ... „ ......... „ .......•.. „ . 92 Usuwanie typ<'nv plików z menu Nowy ......... „ ... „ . „ .........• „ ...•...... „ .. „ .. „ ..... „ ... „ ........... „ . 93 Dostosowywanie okna dialogowego Otwieranie za pomocą systrmu Windows 7 ........... 93 Otwieranie dokun1entu przy użyciu niesko.iarzoncj aplikac.ii „ .• „ ....... „ „ ....•..... „ .......... 94 Opis działania polecenia Otwórz za pomocą ........ „ ...............•.... „ ............. „ ....... „ ......•. „ . 95 Usuwanie dla typu pliku aplikac,ii z menu Otwórz za pomoq .. „ ...... „ ..••.......... „ . „ ...... 96 Usuwanie programu z listy polecenia Otwórz za pomrn..:•1 . „ . „ ... „ . „ ..... „ .............. „ .. „ .... 96 Dodawanie programu do listy polecenia Otwórz 1.a pomoq ...... „ ......... „ .. „ .......•............... 97 \Vyl•)czanie polecenia Otwórz za pomocą .......... „ .......... „ •.•................... „ .................. 97 „ •••.

Rozdział 4.

Dostosowywanie procesów uruchamiania i zamykania .......................... 99 Dostosowywanie uruchamiania za pomocą danych konfiguracy_inych rozruchu . „ .. „ .... 100 Użycie okna dialogowego Uruchamianie i odzyskiwanie do modyfikacji magazynu BCD . „ .......... „ ......•.............. „ •...... „ .......... „ .......... „ . „ ....... „ 102 Zastosowanie narz~dzia Konfiguracja systemu do modyfikacji magazynu BCl1 . „ „ .. „ . „ lln \\' rknrzy·stanic narzt;dzia llCDF.T >l'ł' do dostosmvywan ia opcji urud10mil'n iowych .... „ I 07 Doslusowywanie uruchamiania przy u:iyciu menu opL·ji zaawansowanych . „ ... „ . „ ..... „ „ 11 l Przydatne stratcgit.• logowania w systemie \Vindows 7 . „ „ ..... „ . „ .. „ ... „ .. „ . „ . „ „ .. „ . „ „ . „ ..... „. 11 ·I l.ogowanie '" do111enie ..... „ .. „ ...... „ ....... „ .. „ .. „ . „ „ . „ .. „ .. „ .. „ . „ „ . „ ...... „ .. „ ....... „ . „ •. „ ..••.. „ ... 11·1 Wh1czanie konta Administrator . „ .............. „ .... „ „ .. „ .......... „ ..... „ ...••• „ . „ ... „ •.. „ .. „ . „ ..... „ .. 11 :l ł\onfigurowank automatycznego logowania . „ . „ ........•. „ . „ .... „ .......... „ .......... „ .... „ ... „ „ . 117 Uniemożliwianie wyłi)czenia automatycznego logowania ... „ ..... „ .......... „ .. „ . „ „ „ .. „ . „ . 119 Kun!lgurowanie operacji ponownego uruchamiania i zamykania \\'ymagai•)..:ych jednego kliknięcia „ . „ „ . „ .. „ .......... „ .. „ .. „ „ „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ ...... „ 119 Tworzenie skrótu polecenia restartowania systemu ........ „ ..... „ •.. „ ..... „ ......... „ „ ...... „ . „ 112 Tworzenie skrótu polecenia zamykai•)cego systl'm . „ .. „ ... „ ..... „ .. „ .•.... „ .. „ .. „ .. „ .. „ ..... „ . 123 Wyłączanie z dowolnego miejsca komputera z systemem \Vindows 7 ............ „ ....... 123 Dostosowywanie przycisku za.-;ilania nbe..:nego w menu Start ...... „ ..... „ „ ........ „ .. „ .. „ ...... „ 125 Dostosowywanie przycisków zasilania i uśpienia w komputerze przenośnym „ .. „ . „ ...... 126 „ .•••••

Rozdział

5.

Dostosowywanie menu Start i paska zadań ........................................... 129 Dostosowywanie menu Start w celu łatwiejszego uruchamiania programów i otwierania dokumentów ....... „ .•..•...... „ .•.••. „ ......•... „ ..... „ ..................... „ „ . „ ... 13 l U miesz..:7.anie ulubionych programów w menu Stan . „ „ „ .. „ •. „ ...•.. „ . „ ... „ ..........•.. „ .. „. 13 l Przypinanie na stałe ulubionego programu do menu Start .. „ ..••. „ ....•. „ ...................... 133 Czyszczenie zawartości listy nieda\\lno używanych programów ..... „ ....... „ „ . „ ............ 135 Określanie domyślnych programów i dostępu do nich .... „ .. „ .......... „ .•........ „ . „ 136 L:doskonalanie menu Start przez zamianę odnośnik<'>W na menu „ ...•....... „ .••..... „ .. „. 137 Dodawanie, przenoszenie i usuwanie innych ikon menu Start .... „ . „ .• „ .......... „ .......... 139 Dostosowywanie paska zadań w ..:elu latwie_jszego uruchamiania programów i otwierania dokumentów ... „ .......... „ ........... „ •..... „ ...••......... „ ...........•.......... „ .. 140 Zwiększanie wydajności za pomocą opcji paska zadar1 .............. „ .............. „ •......•. „ . „ .. 140 Przypinanie ulubionego program u do paska zadań .................... „ „ ..... „ .. „ ... „ ....... „ ..... 143 Przypinanie lokaJiz,~cji docelowej do listy szybkiego dostępu .... „ . „ .......... „ . „ ...... „„ ... 144 „

•.••••••.

Użycie klawisza z logo systemu \\Tindows do uruchamiania programów paska zadań ...... Kontrolowanie obszaru powiadomień ........................................................................ „ .. \Vyświetlanie wielu zegarów dla różnych stref czasowych .. „ •. „ •.•.••.••..•....... „ ..... „ . „ „ .. \Vyświetlanie wbudowanych pa~k<"iw nan.ędzi paska zadar1 „ ....•..... „ .„ .. „ .......... „ „ ......... „ Ustawianie wybranych opcji pa.sków narzędzi paska zadar1 .„ .. „ ... „ .. „ ... „ ...... „ .. „ . „ ...••...• Tworzenie now>·ch pasków narzędzi paska zadań .. „ „ .•. „ .. „ .. „ ...... „ .. „ .. „ ••. „ •.•...••.. „ ..•• Modyfikowanie menu.Start i paska zadań za pomocą zasad grupy ...... „ . „ „ . „ ••••.•••.••.. „ •. „

Część

li

Rozdział 6.

Wydajność

145 146 149 151 152 152 152

i konserwacja systemu Windows 7 ............. 155

Dostrajanie wydajności systemu Windows 7 „„ ••..•.•.• „ •••• „ ••••• „ ••••••• „.„ •• 157 I'vlonituruwanie \vydajności ................... „ .. „ ..... „ „ . „ .. „ ... „ . „ .. „ .....................•.............. „ •....... „ 158 Sprawdzanie klasyfikacji wydajności komputera ...................... „ ...... „ .. „ ...... „ .. „ . „ .. „ ... 159 Monitorowanie "")'dajności za pomoc.i narzędzia [\.'fenedżer zadari „ ............. „ ......... 161 Zastosowanie narz~dzia Muni lor zasobów „ .. „ •. „ •. „ •. „ •. „ .. „ ................... „ ..........•... „ ...... 165 Zastosowanie narz~dzia Monitor wydajności „ „ „ ... „ . „ .. „ .. „ .............. „ .......... „ .............. 167 Optymalizowanie procesu uruchamiania ....... „ •. „ .• „ .•. „ . „ .• „ ...... „ ................................ „ ....... 169 Ograniczanie lub eliminowanie tcst,)w wykonywanych przez BIOS „ .. „ . „ .... „ . „ . „ „ ... 170 Zmniejszanie o.<1su oczekiwania dla ml·nu opcji \vyboru systemu operacyjnego .„ ........ 170 Rezygnowanie z ekranu powitalnego podczas uruchamiania systemu ... „ .. „ ...... „ ...... 171 Aktualizowanie stcrownik,">w urz•1dzc..·11 ..... „ ..... „ . „ .. „ ... „ .. „ „ . „ .. „ •. „ •• „ .. „ .. „ . „ „ . „ .. „ . „ .... 171 Zastosowanie automatycznego logow•mia „ ••.•••• „ „ . „ ••••• „ ••• „ ••••••••• „ •.• „ ••••. „ •. „ „ „ .. „ .• „ „ . 171 Konfigurowanie wsl~pnego pobierania ....... „ . „ .............. „ . „ ........•.. „ „ „ ...••. „ . „ •. „ •..•.. „ „ . 172 Optymalizowanie aplikacji ......... „ „ .... „ „ ............ „ .•.. „ ...... „ . „ ......•..•....•...•...••..• „ .•••... „ .. „ ..... „ „ 172 Instalowanie dodatkowe.i pamit;ci .... „ ........ „ •....•. „ . „ . „ . „ . „ .. „ . „ „ . „ . „ •. „ „ .. „ .. „ . „ .. „ ....... 173 Instalowanie aplikacji na najszrbszym dysku twardym „ „ .. „ ....... „ „ .. „ ... „ .. „ .......... „ . „ 173 Optymalizowanie uruchamiania aplikacji . „ . „ ...... „ ........... „ ... „ .. „ .. „ . „ ... „ ............ „ .... „ .. 173 L'zyski\vanie najnowszych sterowników urządze11 „ . „ . „ .. „ ... „ .. „ . „ ... „ .. „ ..... „ .. „ .. „ .. „ „ . 173 Optymalizowanie systemu \Vindows 7 pod kqtcm programów . „ .. „ .. „ . „ . „ „ . „ .. „ . „ .. 174 Ustawianie priorytetu programu w oknie nam;dzia Menedżer zadar'1 .. „ . „ .. „ .. „ .• „ .•. 17~ Optymalizowanie dysku twardego „ .. „ . „ ....... „ ....... „ . „ .. „ „ . „ ..... „ ................................... „ . „ .. „ 176 Sprawdzanie parametrów wydajnosciowych dy~ku twardego ................ „ .......... „ .... „. 176 Konsenvacja dysku l wardego „ . „ .... „ ...•...•.• „ .... „ ........ „ ...... „ .. „ .. „ ...... „ ..... „ „ . „ „ „ .... „ „ .. „ 177 Wy!.1czanie kompresji i szyfrowania ......... „ .. „ .• „ .. „ .. „ . „ .. „ .. „ ... „ ..... „ ... „ „ ... „ .. „ . „ .. „ „ . „ . 177 \Vylączanie indeksmvania zawartości ............ „ ... „ ................. „ „ ............ „ ............... „ ...... 178 Uaktywnianil' buforowania operacji zapisu „ .. „ .. „ .. „ ...... „ ................... „ .............. „ . „ ..... 178 Konwertowanie partycji FAT16 i FAT32 na partycje NTf.S ...................... „ „ „ .. „ . „ .. „. 179 Rezygnowanie z tworzenia nazw plików w formacie 8.3 „ .......................... „ „ ........... „ . 180 Rezygnowanie ze znacznika czasu ostatniej operacji dostępu ... „ •.. „ . „ ... „ . „ ... „ . „ .. „ .... 180 Optymalizowanie pamięci wirtualnej .„ ..............................•..••...•••• „ •.• „ .•••..•• „. „ „ •..• „ „ ....... „. 181 Optymalne przechowywanie pliku stronicowania .. „ ......................... „ „ „ . „ ... „ .... „ „ .. „. 181 Dzielenie pliku stronicowania ...................................................... „ ....... „ ......................... 181 Dostosowywanie rozmiaru pliku stronicowania „ ..... „ ... „ ...... „ .. „ . „ •. „ •..•.. „ . „ „ . „ .. „ ..• „. 182 Monitorowanie rozmiaru pliku stronicowania ... „ .......... „ .. „ ... „ . „ .. „ . „ ••. „ . „ „ . „ „ .• „ •... „. 183 Zmienianie położenia i rozmiaru pliku stronicowania .............. „ .. „ ...... „ .. „ . „ ....... „ . „ •. 183 „

••

„

Rozdział 7.

Konserwacja systemu Windows 7 ..... „ ••• „.„.„ •.•..•.•..•..•.............•.•..•..•..•..• 187 Sprawdzanie dysku twardego pod k•item błędów .. „.„ ........... „ ............. „ ..... „ ... „ .. „ .. „ 188 Klastry ...... „ .... „ .... „ „ . „ „ •... „ „ ... „ . „ „ ............... „ .......... „ ...... „.„ ........... „ „ ... „.„.„ .. „ ... „ .. „ .. 190 „

•..•..•.

„

Cyk.Ie .. „

..

... „ ...... „ ..... „ ............ „ „ . „ „ „ „ „ ....•.. „ ... „ „ .............•..•...... „ ..... „ ..... „ ..... „ ................ „ ..

191

Uruchamianie graficznt'go interfr,isu narzędzia Sprawdź dysk „ „ „ . „ . „ .. „ . „ .. „ .. „ .. „ .. „ 192 Sprawdz;inie wolnej przestrzeni dyskowe.i ... „ ....... „ ... „ .. „ .. „ „ „ . „ „ . „ ...... „ .. „ .. „ „ .... „.„ 193 C'suwanie nicpotrzehnych plików ...... „ ... „.„.„.„ .... „ .. „.„.„ .. „ „ .. „ .. „ „ „ .. „ ... „ . „ „ ............. „ .... „ 196 Dl'frngmt'ntowanie dysku twardego .. „ „ .. „.„„.„.„ ........ „ .... „ ..... „ .... „ ... „ „ ... „ .. „ ....... „ „ . „ „ „ . „ 198 Urnrhamianie narzędzia Defragmentator dysków . „ „ „ . „ .. „ „ „ . „ „ .. „.„„.„ .. „.„„.„.„„„. 199 Zmiana harmonogramu narzędzia Defragmentator dysków .. „ .. „ .. „„.„.„ .. „ „ . „ „ „ .. „. 201 \Vybieranic dysków przemacwnych do clcfragmmtac,ii .. „ „ „ .. „.„.„„ .. „ „ „ .. „ „ „ ...... „. 201 Pr7ygoto,vanic na pnihlcn1r „ „ ...... „ .. „.„ .. „ .. „ ... „.„.„ ... „.„„.„ .•......... „ ... „ ....... „ ..... „.„.„ ......... 202 Tworzenie punktów pr:t.ywracania systemu ... „ .. „ ....... „ „ .... „ „ ... „ .. „ .. „.„ ... „„.„.„.„ „.„. 20.1 Tworzenie dysku naprnwr s7·st~mu „ .... „ „ ..•.... „ „ „ . „ .. „ .. „ .. „ ...... „ ... „ . „ . „ „ „ „ „ „ .. „ „ „ ... „. 2D6 SporZ<)dzanic kopii zapasowej plików „ .. „.„ .. „ ... „ .. „.„.„„.„.„„ ... „ „ . „ ..... „ ... „ „ ... „ ... „ „ .. „ .... „ 2117 Konfigurowanie automaty.:znego sporz<1dzania kopii zapasowe.i pliki'nv „ . „ „ „ . „ ... „. 20'J 'l'worzl.'nie kopi i ?a pasowe.i ohran1 systemu „.„ .. „ . „ „ „ „ . „ .. „.„ ... „.„ .. „ .. „ ... „ . „ „ . „ „ „ „ „ . 21.'.. Sprawdzanie dostępnosd aktualizac.ii i poprawek zahczpii:czd .„ ..... „ .. „ „ „ „ „ „ „ . „ „ . „ .. „. 21.~ Przcglqdank Jzicnniki}w za pomo.:11 narz\·dzia Podgl•1d zdarzct'l ... „ ...... „ ..... „ .. „.„.„„ .. „. 21 :1 Twon•.cnic lrnnnonogramu 9-krokowcgo prm:csu knnsenv;11.:ji .„.„„ .. „.„ .. „ .. „ .. „ . „ „ „ „ .. „. 218 „ ........

Część

111

Zaawansowane narzędzia systemu Windows 7 ............. 221

Rozdział 8.

Kontrolowanie działania systemu Windows 7 z panelu sterowania .... 223 Wp:i1.:uka pu panelu slcrowania „ .......... „ ..... „ ....... „ „ ...... „ .. „.„ ... „ „ . „ „ .. „ .. „ „ . „ ...... „ „ „ „ „ . „ . 22-1 Przcgh}d ikon panelu sterowania „.„ ... „ .. „.„„.„ .. „ .. „ „ „ . „ ... „.„ ... „.„„.„ .. „ „ „ .. „ „ „ .. „ .. „ .. „„.„. 226 Praca z plikami panelu stcrmvania .„ ............. „ .. „ .•. „.„ ... „ •• „ .. „ .... „ ........ „ .. „ .. „ „ „ .. „.„.„„ ... „. 2.~2 Prostszy dosti;p do pandu sterowania .. „ ... „ . „ .•• „ „ „ .. „ .. „ „ „ . „ „ „ ••. „ „ „ .. „ .. „ .. „„.„ .. „.„ .. „„.„ .. 2JJ Alternatywne metody otv.licrania programów panelu slerowania „.„ .. „ „ „ .. „.„„.„.„„ 2J:'l Panel sterowania w 111.:nu Start .. „ ... „.„ .. „ ... „.„.„„ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ „ „ .. „ .. „ „ „ „ „ .. „ „ . „ „ 2.'\6 Usuwilnie ikon z panelu stcrmvania ... „.„.„.„„ ................. „ ... „ .. „ .. „ .. „ ... „.„ ... „ .. „ .. „ „ „ . „ „ .. „. 2-'7 Wyświetlanie określonych ikon panelu sterowania .. „ .. „.„ .. „ „ ..... „ „ „ .. „.„„.„.„ ... „ .. „.„„.„. 2.'\8

Rozdział 9.

Regulowanie pracy systemu Windows 7 za są

pomocą

zasad grupy .„...•. 241

zasady grupy? ............ „ „ ... „ .. „ ...........•... „ ..•.......... „ .... „ „ ..... „.„.„ .. „.„.„ .... „ ... „ „ . „ ..... 2-12 EJ)ior lokalnych zasad grupy w różnych wydaniach systemu Windows ..... „ .. „.„ .•. „ .. „. 243 Uruchamianie t.:
Rozdział

1 O. Konfigurowanie konsoli Microsoft Management Console

.„.„.„ •.• „.„.„.

259

Przegląd

przystawek systemu Windows 7 .„ .. „ ... „ .......................... „ .. „ ........... „ .......... „ ........ 260 Uruchamianie konsoli IV1~v1C ........ „ „ . „ .. „ „ „ . „ ........... „.„ ..... „„.„„.„ ............ „ ................. „ .. „.„ 262 Dodawanie nov,re_j przystawki ................................................................. „ .... „ ..................... „ .. 263 Zapisy1,\'anie stanu konsoli ................................................................ „ ....... „ .. „ .. „ .................... 265 Tworzenie nowego widoku bloku zada1i ....... „.„ .... „.„ .......... „ .. „ „ „ „ . „ „ „ . „ .... „ „ „ „ .... „.„ .. „. 266 Operowanie przystawkami za pomocą zasad grupy ........... „ „ . „ ... „ .. „ „ „ .. „.„„.„„„.„ .. „„.„. 270 Rozdział

11. Zarządzanie usługami ................................... „„ ••••• „ .••..•..•....•..•....•..•.•.••.•••• 273 Zarządza n ie usługami

za pomocą przystawki U sługi .„ .. „ ... „.„ .. „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ . „ „ „ . „ . „ . „ „ 27 4 Zarządzanie usługami za pomocą. wiersza pole..:enia ... „.„ .. „.„„.„„„.„ .. „ „ . „ „ „ .. „ .. „ ......... „ 277 Z
12. Poprawianie rejestru systemu Windows 7 .... „.„.„„ •..•....•.•• „ •.• „ ......... „ •• 291 l;ru..:hamianic nlytora H'.il"stru .„ .. „ „ „ „ .... „ „ ..... „ .. „ ...... „ .. „ ..... „ ...... „ „ .. „ „ . „ ... „ .. „ ... „.„ ... „ ... 2YJ Pienvszc kroki w reicstrZL' „ .. „ .. „.„ .. „.„.„„.„.„.„ .. „ . „ „ „ „ . „ . „ „ .. „ . „ „ „ .. „ „ . „ „ .. „.„ .. „.„„.„ .. „ „ „ 2Y·I Poruszanie sili w pandu kluczy „ .. „ .. „ „ „ . „ .. „ .. „ „ . „ .. „.„.„„„„.„ .. „ .. „ .. „ „ „ „ „ „ . „ .. „.„„ .. „. 2Y·I Czym s;! wartości rejestruł „ „ „ „ „ „ . „ „ „ ..... „ ... „.„„.„ .. „ „ „ . „ „ . „ . „ „ „ „ „ „ . „ „ „ . „ . „ . „ „ „ . „ „ . „ .~Y:; Poznawanie możliwosci kluczy głównych rejestru . „ „ „ „ „ „ „ .. „ „ „ . „ „ „ ... „ „ . „ „ „ . „ „ „ „ „ . 2Y<' Czym S<) gałi;zic i pliki rl'jestru? ... „.„ .. „ ... „ .... „ „ .. „ .. „ .......... „ . „ „ „ .. „ ... „ „ . „ „ „ „ ... „.„„.„„. 298 Zapewnianie hczpieol'ilstwa rl'jt'stru ........ „ .............. „ .. „.„ .•. „ . „ „ „ „ .......... „ ...... „ ................. JOO i'.apohicganil' wprowadzaniu zmian w rcjcstrzl" przez innyd1 użytkow11ih1w „ „ „ „ . JOU \Vykon rwanie kupi i zapasowej rejestru „ ....... „ .. „ „ ... „.„.„„ .. „ . „ „ .. „ . „ . „ . „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ JO l /.„apisywanit' bieżącego stanu rejestru za pomoc) funkcji przywracania systl'mu „„ ... „„JO I E~portow.rnie kluo.v, rejestru do pliku na dvsku „ .. „.„ .. „ „ . „ .. „ .... „ ... „ . „ „ „ . „ „ . „ „ .. „.„. Jll2 . ' VVpisy w rejestrze ......... „ „ „ . „ .. „ „ .. „ „ . „ ................ „ .. „ ... „ ......... „ .. „ „ „ .. „ „ ..... „ ... „ .. „ . „ „ „ ........... JO·l Zmienianie danych wpisanych w rejestrze „ . „ „ „ .. „.„.„ .... „ . „ „ „ .. „ „ „ .. „ .. „ „ . „ .. „ .. „„„.„. JO:; Zmiana naZW}" klucza lub jego wartości ... „ .. „ . „ „ .. „.„ .. „ .. „ ... „.„ ... „ .. „ .. „.„ .. „ ...... „.„ .... „ J 11 Twurzl'nie nm-vego klucz.i lub nowej wartusd „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ „ „ „ „ „ „ „ . „ „ ... „.„ ... „ .. „.„„ 311 Usuwanie klucza lub wartości klucza ....... „.„„.„ .. „.„„.„„„.„ .. „ .......... „„.„.„ ..... „ .... „.„ .. 312 \'\! yszuki wanie wpisow w rejestrze .. „ .. „ .. „ „ . „ .. „.„ .. „ .. „ .. „ „ „ „ „ . „ „ . „ .............. „.„„.„.„ .. „ .. „„. 312

Rozdział

13. Obsługiwanie systemu Windows 7 z wiersza polecenia ........................ 315 Lruchamianie wiersza polecenia ................ „ ...... „ „ „ „ „ . „ .. „ „ . „ „ ... „ .. „ ....... „ .. „„„.„„„.„„.„„. 316 Uruchamianie wiersza polecl'nia z uprawnieniami administratora „.„.„„.„„„ .. „.„„. 317 Uruchamianie C.tv1D .............. „ •••................ „ •••................. „ ......• „ .• „ ... „ ........••.••................ 318 Praca ,~. \Vierszu polecenia ... „.„ .... „.„ ............... „ ......... ··············;:„ .. „ .. „.„„ .. „ . „ „ „ .. „ .. „ .. „ ..... „ 322 l I rucha1nianie poleceń ............. „ ...•..•. „ ............. „ „ „ ............ „ .......... „ •...• „ „ .. „.„ .. „ „ „ „ „ ..... J22 Długie nazwy· plikóv,r ..................... „ „ „ ... „ „ ....... „ ....... „.„ ... „ ...... „.„„.„ ... „ ......................... 323 Szybsze zmienianie katalogów .... „ ... „ ....................... „ .. „ .......... „ .. „ .... „„.„ ....................... 324 Wykorzystywanie narzędzia DOS KEY „ „ ..... „ ... „ „ ...... „ „ ..... „ .. „ „ „ ... „ ......................... „ 325 Przekierowy1,,·anie poleceń do urZ<}dze11 wejścia i wyjścia .............. „ .. „ ... „ .. „ ....... „ ..... 327 Poleceni a potokuj ące ...................................... „ ... „ ........... „ .. „ ................. „ .. „ .. „ .. „ „ „ .... „ .. 331

Podstawowe informacje o plikach wsadowych ................................ „ .... „ ........ „ ..........•........ 332 T\\'Orzenie pliku \\'sadowego „ „ „ „ . „ „ . „ •. „ . „ „ „ „ „ „ „ „ „ .. „ „ „ „ „ „ . „ .••. „ . „ . „ .. „ „ „ „ „ . „ „ . „ „ „ ... „ ... 333 REM - dodawanie komentarzy w pliku wsadowym „ „ „ „ „ „ „ . „ . „ . „ •.•• „ . „ „ „ .. „ . „ .. „ „ „ 333 ECHO - \\'}'Świetlanie wiadomości zawartych w pliku wsadowpn „ „ „ „ . „ „ . „ „ . „ . „ „ 334 PAUSE - chwilowe wstrzymywanie wykonywania pliku wsadowego . „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ 335 Parametry w p~iku wsadowym „ . „ „ . „ . „ „ „ . „ „ „ „ . „ . „ „ „ „ . „ „ „ . „ „ . „ . „ „ „ „ . „ „ „ „ „ . „ „ •. „ . „ „ „ 336 FOR - pętle w pliku wsadowym . „ . „ „ . „ „ „ „ . „ „ „ •. „ . „ . „ „ . „ „ „ „ ... „ . „ „ „ ... „ . „ ... „ .. „ . „ „ „ .. „ 337 GOTO - przechodzenie do wskazanego wiersza pliku wsadowego „ . „ . „ „ „ „ . „ „ „ . „ . 338 IF - warunki \\T plikach wsadowych „ . „ . „ „ . „ .. „ . „ „ . „ „ „ „ „ „ „ . „ „ . „ „ „ . „ ... „ „ „ „ „ . „ „ „ „ . „ „ 339 Narzędzia \\'iersza polecenia „ .. „ . „ .• „ .. „ .. „ .• „ . „ „ . „ .• „ . „ „ . „ . „ „ . „ . „ .. „ .....• „ .. „ „ . „ .. „ .. „ .. „ ... „ ...... 343 Narzc;dzia zarządzania dyskiem „ „ .. „ „ .. „ „ „ „ „ „ „ „ . „ ..... „ ... „ „ „ . „ ... „ . „ „ „ ... „ „ „ ..... „ . „ „ .. „ 3·13 Narzędzia zarządzania plikami i katalogami . „ . „ „ „ . „ „ „ . „ . „ „ „ „ „ .. „ . „ „ .. „ . „ .. „ „ „ . „ „ . „ „ . 350 Narzędzia zarządzania pracą systemu „ . „ „ .. „ . „ „ „ „ . „ „ . „ „ . „ „ „ „ „ . „ „ „ . „ . „ „ „ .... „ „ .. „ „ „ „ . 362

Część

IV

Rozdział

Bezpieczeństwo

systemu Windows 7 ........................... 371

14. Zabezpieczanie systemu Windows 7

.„„ .... „„„ •... „.„„„„ .• „.„„.„„ .• „„ .. „.

373

Powstrzymywanie szpiegów i crackl·rów „ „ . „ „ .. „ .. „ . „ ... „ . „ .. „ „ „ „ „ „ . „ „ „ „ .. „ „ . „ „ ... „ „ „ „ .... „ 37 4 Najpierw podstawowe środki ostrożności „ „ „ . „ ..... „ ... „ . „ „ „ „ „ „ „ .. „ „ . „ „ „ „ „ „ „ „ . „ . „ „ . „ J7:" Blokowanie komputera . „ ... „ .. „ . „ . „ „ . „ „ . „ .•. „ .. „ .. „ . „ „ . „ .• „ . „ „ . „ .. „ . „ ....... „ .. „ ... „ . „ .. „ .•. „ . „ . 377 Wymaganie u:i.y-lia kombinacii Ctrl+Altd)l'kll' pr1y uruchamianiu „ „ „ . „ . „ . „ „ . „ . „ 379 Sprawd1anic ustawici11abezpieczet1 komputera „ „ „ „ „ . „ „ . „ „ ... „ „ „ „ „ .. „ ... „ .. „ . „ . „ ... „ . „ „ „ „ 380 Upl·wnianie sit;. że Zapora systemu \Vindows .icst włąl1ona „ „ „ . „ „ „ „ ... „ „ „ „ „ „ „ „ . „ . 380 Upl'wnianie sic;, że program \Vindows Dctt.·ndcr .kst wL1cwny „ „ „ . „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ 381 Upewnianie sic;, że kontrola konia użytkownika ;est włą(zona „ .. „ . „ „ „ „ „ .. „ . „ „ „ „ „ „ . 38'.' Upewnianie się, że konto administratora jest wylqczone „ „ „ . „ . „ . „ „ „ . „ . „ „ „ „ . „ „ . „ „ „ „ J8:> Zarządzani.: Zapor•! S}'stt'mu Windows „ „ . „ „ „ „ „ „ „ . „ . „ . „ . „ . „ „ „ . „ „ „ „ .. „ „ „ „ . „ . „ . „ „ .. „ .. „ „ . „ 38ó Upewnianil' się. Żl' zapora działa zgodnie z oczekiwaniami „ . „ . „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ „ „ . „ . „ „ „ „ 387 Tworzenie wyjątków w ZapoHc sysll'mu \Vindows „ „ . „ . „ „ „ „ .. „ . „ „ „ „ „ . „ „ „ „ „ . „ „ „ . „ . 387 Rozdział

15. Konfigurowanie zabezpieczeń w programie Internet Explorer Zwiększanie prywatności

w sieli \V\V\V

„.„.„„ •.

393

395 Usuwanie historii pr1l'glądania „ . „ „ . „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ . „ „ „ . „ „ . „ . „ . „ „ .. „ . „ „ „ „ . „ . „ „ „ . „ „ „ . „ . 395 Czyszczenie listy z paska adresu „ „ . „ . „ „ „ „ „ „ „ . „ . „ „ . „ . „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ „ „ . „ . „ „ „ „ „ 399 Zwiększanie pf)'l\'atności w inll'rnecie prze1 zarz;i
Blokowanie wyskakujących okien .. „ . „ „ „ ... „ . „ „ „ „ „ „ . „ . „ „ „ „ „ .. „ .. „ „ . „ . „ „ .. „ . „ ... „ . „ . „ „ .•. 406 Dodawanie i usuwanie witryn w strefach ... „ „ „ „ „ „ . „ „ „ „ . „ . „ „ „ „ . „ . „ „ „ „ „ . „ „ „ . „ „ „ „ „ . „ -108 Zmienianie poziomu zahezpicczen dla strefy . „ „ „ „ „ „ „ „ . „ „ „ „ . „ „ „ „ . „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ . „ 410 Tryb chroniony - ograniczanie uprawnień Internet Explorera . „ „ „ „ . „ . „ „ „ . „ .. „ . „ „ . 411 Użrwanie filtra SmartScreen
„.„„„.„.„„.„„.„.„„„.

418

Rozdział

16. Zabezpieczanie poczty elektronicznej .............................. „ •.• „.„ •.••.•.••.•. 421 Zahczpieczanie si~ przed wirusami w e-mailach ......... „.......... „.„ ....... „.„ .. „.„„ ..... „ .......... „ 422 Konfigurowanie skanowania poczty elektroniczne.i w programie \Vindows Defender „„ .... 426 Blokowanie niechcianych wiadomości za pomocą filtrfrw antyspamowych w Poczcie usługi Windows Live „.„ .. „ ... „ .. „.„ ... „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ ........... „.„ .. „.„ .................. 427 Określanie poziomu ochrony przed niechcianą pocztą „.„.„ .. „ .............. „ .. „ .. „ .. „ .. „„„ 428 Określanie bezpietznych nadawców ............... „ ...... „.„ .. „ ............................... „„ .... „„„ .. 430 Blokowanie nadawców ................. „ ......... „.. „.„ .. „ ....... „„„ .. „„„ .... „ .. „ ...... „ .. „ .. „ .............. 430 Blokowanie par1stw i językow „.„ .... „............... „.............. „„.„ .. „ ...................... „ .. „ .......... 431 Zapobie~anie wyłudzaniu informacji we-mailach „„„.„„„ ........................... „..... „„ ... „„.„. ·132 Zapewnianie prywatności w czasie cz~'tania e-maili „ ... „ ... „.„.„ ... „.. „„„„„„„ .. „ .. „„„ .. „ .. „.433 111okowanie potwien.lzeri ............. „................................................... „ ...... „ .. „ ..... „ ............ 434 Blokowanie rysunków weh heacon .. „„ ....... „ .. „ ............... „ .. „ ..... „ ............... „ ... „......... „ .. 434 Wysyłanie i otrzymywanit' bezpiecznych e-maili ..... „ .......... „„„ ... „.„ .. „„ .. „„ .. „.„ ... „ ... „„ .. ·135 Konfigurowanie konta pocztowego z cyfrowym identyfikatorem .. „.„ ... „.„ ... „.„„„ ... 436 Pozyskiwanie klucza publicznego innej osoby „......... „ .. „.. „ .. „ ...... „ ...... „ .......... „.. „ .. „ .. '137 \Vysylanie bezpiecznych wiadomości .. „ ...... „ ... „.„ ... „ .. „ .... „.... „ .. „.„ .. „... „ ....... „ ........... 438 ( )dbieranie hezpiecznych wiadomości .„ .......................... „....... „.„„.„ ...................... „.... 439

Rozdział

17. Zabezpieczanie systemu plików ............................ „

•....•....•.••.••....•.••••.••.•

441

Ustawianie uprawnie11 do pliki1w i folderow „.„„„ ... „ ... „.„ ....... „„„ ...... „ .. „„„.„„.„ .. „ ... „ ....... 442 Przypisywanie użytkownika do grupy .. „„.„„.„ ... „.......... „.................................... „ ..... „. -1•1'1 Przypisywanie użytkownika do wielu grup ... „„„„„.„ .. „ ............ „„„.„„ .. „„„„.„„.„„.„ .. ·1·15 Przypisywanie standardowych uprawnier'l .. „ ....................................... „ .. „ .......... „ .. „ .. „ -14ó Przypisywanie uprawnier1 specjalnych ........ „.. „.... „ .. „ .. „ .. „ ... „.„„.„„„.„.„.„.„ .. „ ....... „.. ·1'17 Szyfrowanie plików i fó!tierów ..... „ ....... „ ...... „ .............. „ ....... „ .... „„ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ ...... „ .. „ .. „ ... 449 Szyfrowanie dysku metod;) BitLocker ... „.. „.. „ ...... „.......... „ ..... „ ....... „.„ .. „.„ .... „„ ... „ .. „.„ ..... 451 \Vlqczanie funkcji llitLockcr w systemach z mudulcm TPM ..... „„„ ...... „ .. „„„ .. „ .. „ .. „... 452 WLiczanie funkcji Bitl.ocker w systemach hez modułu TPM ... „ .. „ .. „„ .. „„„„„.„.„ ... „ ... 453 Rozdział

18. Konfigurowanie zabezpieczeń

użytkowników

„„.„„„ .•.• „ •. „„„.„„ •..• „„.

457

\.V prowadzenie du kontroli konta użytkownika (KKU) .„.„ .. „„„„.„ .. „„„.„ ... „.„ .. „ ... „ .. „ ... 459 Podnoszenie upr;nvnień ... „............................................ „ .. „ ...... „ ...... „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „. 460 Konfigurowanie kontroli konta użytkownika ... „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ ...... „.. „ .. „ . „ .. „ 462 Zasady kontroli konta UŻ)tkownika „„.„„.„„„„„ .. „ ............... „ ......... „ .. „.„„ .. „.„„ .......... 464 Tworzl'!1ic bezpiccznyd1 hasel i wymuszanie ich stosowania .. „ .. „ .. „„„ .. „ .. „.„ ... „ .. „ .. „ 466 Tworzenie silnvch haseł ................. „„ ............. „ ... „„ ... „ ..................................................... 466 Cstawienia haseł kont użytkowników ... „ .. „ .. „ ...... „ .............................. „... „.. „.„ .. „.„ ... „ 467 Cżywanie zasad haseł w \Vindows 7 ................. „ .. „ .. „ .. „„„ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „.„ ... „ .. „.„ ... „ 467 Przywracanie konta po zapomnieniu hasła „„.„ .. „ .. „ .............. „ .. „ .. „ ... „„„ .. „.„„ ........... -l69 Tworzenie kont użytkowników i zarZ
•.

Zarządzanie użytkownikami

i grupami za pomocą wiersza polecenia ........ „ „ .......... „ . „ . „ 478 Pokcrnie NET LTSER .............................. „ ... „ .. „ „ ..... „ „ ••• „ ..•...... „ •... „ ..........•.. „ .•...... „ .. „ „ ....... 478 Polecenie NET LOCALGROLJP .............. „ ..••....•........•..•.••. „ ... „ ................ „ .•............. „ . „ „ „ .... 480 Stosowanit' funkc.ii kontroli rodzicielskie.i w edu ograniczania mo7.liwości korzystania z komputera ... „ „ „ .. „ ....... „ . „ ... „ „ „ . „ „ „ . „ „ . „ ..• „ ..... „ ... „ . „ „ . „ .. „ . „ . 480 AkLywowanie kontroli rodzicielskiej . „ .. „ •. „ „ „ ... „ .. „ .• „ .. „ . „ „ . „ „ „ .•... „ ... „ „ „ . „ . „ .. „ „ .. „ . „ 4H I Przykład - konfigurowanie konlroli rodzicirlskiej w obszarze gier „ „ . „ .... „ . „ .. „ .. „ . 482 Inne sztuczki zwiąnne z zabezpieczeniami użytkowników . „ ... „ „ „ . „ „ . „ „ „ . „ „ . „ . „ „ . „ . „ „ .. 48~ Zapobieganie podnoszeniu uprawnie1i przez ws1.ystkich użytkown ikó".· standardowych .... „. „ . „ .............. „ ..•...• „ ....... „ ..... „ .. 486 Blokowanie komputera przez wylącz
19. Zabezpieczanie sieci ................................................................................. 495 Zab<.'7pi~czanie

sieci w \Vindows 7 „ „ „ .••... „ . „ . „ „ ... „ . „ „ „ .. „ ...... „ „ „ „ „ .. „ „ . „ „ „ „ „ ... „ „ „ „ „ .•• „ ·19ń L"pcwnianir si«;. że wlączonc jesl udust~·pni;mil' chronione haslcm ..... „ ............. „ „ . „ ·197 \Vyt.iuanie krL·atora udost«;pniania ... „ .....••••..• „ „ „ ............. „ ...•..• „ .. „ ... „ ..... „ .. „ .. „ ... „ . „ . ·llJ7 Ustawiani~ uprawnict'1 udostępniania Jo folderów udostępnianych ....... „ . „ .......... „ „ . „ ... •199 Ustawil'nia uprawnk11 zaha.pieczl'1i do foldcr(1w udostępnianych . „ .•. „ .•• „ „ „ . „ „ „ .•.•.. „ „ 501 L:krywanil' fuldl'rów udostępnianych „ ..........•.... „ .......... „ „ „ ......•....... „ ....... „ .. „ .. „ ...... „ .. „ .... S03 \Vyh)czanil' ukrytych wsp6lu:i.ytkowanylł1 udziałów administracyjnych „ „ „ . „ „ „ .. „ „ „ .. „ 3U:i Csuwanie zapisanych po~wiadczl'1'1 pulpitu zdalnego „ •. „ . „ .•.....•••••...... „ „ . „ .. „ „ . „ . „ . „ „ „ „ .. 51l
20. Zwiększanie bezpieczeństwa sieci bezprzewodowej .. „.„„.„ •.• „ .. „ .. „.„ 513 Wyświetlanie

stron konfigurac_ji roukra .......... „ „ .. „ ......•.. „ ..• „ ......•..............•.... „ .•.... „ .. „ „ „ . 515 \Vprowadzanie adresu IP routera „ . „ .•.•...... „ „ ••••...........••••. „ ...... „ ...••..... „ „ „ .. „ .. „ ... „ „ „ „ 515 Korzystanie z okna Sire ............ „ •.•.. „ ......... „ ••........•.. „ .•.•...... „ „ . „ ..... „ ... „ „ „ „ ........ „ . „ „ .... 517 Ustawianie nowego hasła administratora ... „ ...... „ ... „ .. „ ...... „ .....•........•...•..•........ „ „ •.•. „ ... „ . „ 518 Cmiejscawianie punktów dostępu pod k•)tem maksymalnego bezpieczeństwa ... „ . „ .. „ ..... 519 Szyfrowanie sygnałów w sieci bezprzewodowe.i za pomocą \VPA .... „ .. „ •.... „ .. „ .. „ ...... „ .... 521 Zmienianie ustawień zabezpil'o.e1i połączeń bl'zprzewo
Część

V

Rozwiązywanie

problemów z systemem Windows 7 ...... 531

Rozdział

21. Rozwiązywanie problemów i usuwanie skutków awarii systemu ........ 533 Strategie rozwiązywania prohlemi'iw - określanie przyczyn \\')'stępowani•' problemu . „ „ . 535 Czy wyświetlił się komunikat o błędzie? „ „ „ . „ ... „ ....... „ „ ... „ „ „ . „ . „ „ „ „ „ „ . „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ . 536 C:zy komunikat o hlędzie lub ostrzeżenie widnieje w oknie PodgL}d zdarzl'ń? „ „ „ .. 537 C:zy hląd jest widoóny w oknie Informacje o systemie? „ „ „ „ . „ „ „ . „ . „ „ „ „ „ „ „ „ . „ „ „ . „ . 537 Czy ostatnio l0 dytowaleś "1iisy w rei estrze? „ „ .. „ „ „ „ „ . „ „ „ „ „ „ „ „ . „ . „ „ „ .. „ „ ..• „ „ . „ „ . „ „ „ 538 Czy ostatnio zmieniałeś jakiekolwiek ust1rwienia w systemie Windows? . „ „ „ . „ „ „ . „ . 538 Czy \Vindows 7 niekiedy wyłącza si~ i uruchamia? „ „ „ „ „ .. „ „ . „ „ ... „ .. „ „ .. „ „ „ „ . „ „ „ ..... 538 Czy ostatnio zmieniałeś ustawienia ktt'1rejś aplikac_ii? „ „ „ „ „ „ „ „ . „ . „ . „ . „ .. „ . „ „ . „ „ „ „ ... „ 541 Czy ostatnio zainstalowałeś na sv.:oim komputerze nowy program? „ •. „ . „ „ . „ „ „ . „ „ „ 54~ Czy ostatnio podłączyłeś do komputera nowe urZ•)dzcnil' luh zainstalowałeś nowe sterowniki? . „ . „ „ . „ „ ... „ ... „ . „ .. „ .. „ „ . „ .. „ . „ „ „ . „ „ „ „ „ . „ „ „ „ „ .... 544 Czy ostatnio zainstalowałeś sterowniki niekompatybilne z systl'ml'm? „ .. „ .. „ . „ ... „ „ . 544 Czy ostatnio aktualizowałeś system. korzystaj;)c z usługi Windows Updatl'? . „ „ „ „ .. 544 Ogt'ilnc wska1.ówki dotyczące rozwiązywania problemów „ „ . „ ...... „ . „ .. „ ... „ . „ .. „ „ . „ . „ .. „ „ .. S4S Wi~l'l'_i nar1~dzi do rozwi•vywania problemów „ „ „ „ . „ „ „ . „ „ . „ „ „ .. „ . „ ... „ . „ .... „ .. „ .. „ . „ ... „ „ . 54ti Narn;dzia do rozwi<)Z}'Wania pruhll'mi'iw z„1impll'ml'11towanc w systemie \Vindows 7 „ . „ 5·16 J)iagnostyka dysku twardeg11 „ „ ... „ .. „ „ „ . „ „ . „ ... „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ ... „ „ „ . „ .. „ ... „ .. „ .. „ . „ „ . „ . 548 Wykrywanil' \vyczl'rpywania si~ zasob1'1w systemowych „ „ „ . „ „ . „ . „ „ . „ „ „ . „ „ . „ . „ „ „ „ „ . 5·19 Nan~dzil' Diagnosiyka pamii;ci systrmu Windows „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ „ „ . „ „ . „ „ „ „ „ „ „ 550 \Vyszukiwanil' n1zwiqza11 probkmów .. „ .. „ .. „ .. „ ... „ .. „ .. „ . „ „ . „ . „ .. „ ... „ .. „ . „ „ .. „ . „ ... „ .. „ . „ 551 Rozwiązywanie prohle111<'1w / wykorzystaniem informacji znalezionych w sil'd W\VW „ „ 555 Przywracanil' ustawil'rl systl'mt>wych . „ ... „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „ ... „ . „ .. „ „ . „ .. „ . „ „ . „ ... „ .. „ . „ „ „ 5.5<1 Uruchamianil' sysll'mu w trybie ostatniej znanej dohrcj konfigurac.ii „ „ . „ „ . „ „ „ „ „ . „ 557 Naprnwianil' systemu za pomocą funkcji Przywracanie systemu „ „ . „ „ „ „ „ . „ „ „ . „ . „ . „ 557

Rozdział

22.

Rozwiązywanie

problemów ze

Zarządzanie urządzeniami Z
sprzętem

...... „.„ •.•••••• „ .•••• „ ••• „„ •••••••••• „. 561

pomoq narzędzia Menedżer urzqdzeń „ . „ „ . „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ 563 sposoby wyświetlania urZ<}dzeń „ „ „ ...... „ „ „ „ „ . „ „ . „ „ „ „ „ .. „ „ „ „ „ . „ . „ „ „ .. „ .• „ „ . „ . „ 564 Przcgh1danie whlściwości urZ<}dzenia . „ „ „ „ „ „ „ . „ ... „ . „ .. „ „ .. „ „ „ . „ . „ „ ..... „ ... „ .... „ „ „ „ .. „ .. 564 Wyświetlanie odłączonych urZ
Zarządzanie

poh1czeniami siccio'")'llli „ .. „ ............. „ ...... „„„„.„.„ ... „.„ .. „„„ .. „ .. „.„ .. „„.„ .. „ .. 642 Otwieranie okna połączeń 5icciowych „ .......... „ ....... „„„.„.„ ... „ .. „ ..... „.„ .... „.„ ..... „„.„.„ 643 Zmienianie nazw poł•JCzeń siccim,1-ch ................ „.„ ............ „„ ...................... „ .......... „ .. 644 Włączanie automatycznego przypisr.... ania adresów IP .. „„ ............ „ ........... „.„ ... „.„ ... 644

Ustawianie statycznego adresu IP .„ ... „ ..... „ .. „ .......... „ .. „ ...... „ ...... „.„ .. „.„ ... „„.„.„ .. „.„.„ 647 Sprawdzanit' adrl'su t-.·1AC polączenia .„„.„„.„.„„.„„„„„ .. „„.„„„„„.„.„ .. „.„„.„„„„ .. „ ... 651 L'.żyw.mie połączenia

do wznawiania

sieciowego komputera w stanie

działania

uśpieni<\

„„.„„„.„„„„„„„„„„„.„„„„ 652

\Vyłączanie

pohiczenia siccicn.,..cgo „.„.„ ... „.„ ....... „ ............. „ .. „.„ ...... „ ... „ .. „.„ .. „ .. „ ... „ .. 655 z sieci
Zarządzanie poł;1czeniami

Tworzenie polqcze11 bl'zprzl'wodowych specyficznych dla użytkownika .. „„„.„„„.„ 663 Csuw;rnie poł.Jcze11 z sieóami bezprzewodowymi .„.„„.„„ .... „.„„„„„„„„.„„.„ ... „„„.„ 665 Rozdział

26. Łączenie się z siecią i korzystanie z niej .. „ •....•••••••••..•.•. „ ....... „ •......... „ .•. 667 UżywaniL' udosl~pnianych

zasob<'iw sieciowych ..... „ .. „.„ .. „ .. „„„.„„.„.„ ... „.„.„„.„ .. „.„„.„ .. 668 zasobów komputera „„.„.„„„„„„„.„„„„„„„„„„.„„„.„ 669 <\dresów sieciowyd1„ .. „ .. „ .. „ .. „ .. „.„ .. „„.„.„„„„.„„„.„„„ .. „ .. „ .. „„„ .. „ .. „.„ ... „.672

\Vyświl'llanie udost~pnianych Używanie

Mapowanil' folderu sieciowego na lit~·r~ dysku lokalnego .. „„„„„„.„„.„.„.„„.„„„„.„„„„„ 673 Tworzcnil' zmapowanego fuldnu sic~·iowego „„„.„„„„„„.„„ .. „ .. „„„„„„„.„.„„„„„„„„ (17·1 i\.1apuwanic folderów za ponWC•! wićrsza polecL·nia „.„.„ .. „„.„ .. „.„ ..... „„.„ .. „.„.„„ ..... (175 0Jh~C1
drukart'k ... „ .. „.„„.„ .. „ ... „.„ .. „ .. „.„.„„ .. „.„ ... „ .. „ .„ .............. „ ...... 6 79 zasob1'>w w -.kei „.„„„.„„„„„„.„„„.„„„„„„„.„„„.„„„„„„„„„.„.„„.„.„„„.„„ .. 680

Uslawianil' opcji

udostępniani•l

„„„„„„.„„„„.„„„.„.„„„„.„.„„„„.„„.„„„„ .. „.„.„„„.„.„. 6H I

kont użytkO\\'llików n•l potrzeby udusti;pnianiJ „„.„„„„„.„„„„„„.„„„„„. 682 ,\·lonitorowanie ud1i-;tępni;1nych za~ubów .„ ...... „ ......... „.„„ .. „.„.„„.„ .. „ ........ „ ....... „.„ .. 683 L.:żywanie pliki'>w siccinwych w trybie ufllinc „ .. „.„„.„ .. „.„ .. „ .. „„„ .. „„„„„„„.„„.„.„ .. „„„.„ 686 \Ył<1czanie obsługi plików trybu oflline „„„„„„„.„„ .. „„.„„„„.„„„„„„„.„„„„„„„„„„„„ ()/:{/ Twot'ZL'lliL'

Udostępnianie plików lub foldcrów do UŻ)1ku w tr~·bie ot'llinc „„„„„.„„.„„„„„„„„„ 688 7.rnienianie ilosci miejsL"a dla pliktm· trybu offline „.„„„„.„„„„„„„„„„.„.„„.„.„„„„„„ t'>H9

Rlokowanie udostępni.mia foldl'ru sieciowego w trybie offline „.„.„„.„„„.„„.„„„„„. 691 S1yi.rowanie plików trybu offline „„„„„„„„„„„„„„„„„„.„„„.„„„„„„„„.„.„„„.„„.„„„.„ 692 Używanie

plików o;iecim,ych w trybie ottline „„.„„„„„„„.„„„„„„ .. „ .. „„„.„„.„.„„„„.„ 693

Synchronizowanie plikow trybu offline ....... „„„ ..... „ ..... „„ ........ „„.„„ ...... „ ........ „.„.„„ .. 695 Hadzenic sobie z konfliktami w synchronizac_ji „ ... „„.„.„„„.„„ .. „.„ .. „.„„.„ .. „.„.„„.„.„ 698 Rozdział

27. Zdalne połączenia sieciowe

.„.„ ................................................................ 701

Konfigurowanie zdalnego komputera jako o;crwera „.„.„.„„.„.„.„„.„„„„„.„„„.„.„.„„„„.„. 703 Wers.il" systemu\\ induws, któr~· mogą pdni( funk~,ię s~n,·C'!'d „.„.„„.„„„„„.„„„„„„ 703 K1mfiguruw
Konfigurowanie systemu Windows 7 lub Vista, aby pełnił funkc_i~ serwera pulpitu zdalnego ........ „ .. „ . „ •.. „ .. „ .............. „ . „ ........... „ ... 70..,1 ł\.unfigurowanie systemu XP, abr działał jako serwer pulpitu zdalnego „ . „ „ „ „ „ „ . „ . 707 Instalowanie pulpitu zdalnego na komputerZl' klienckim z systemem XP „ . „ . „ „ „ „ „ „ „ „ 708 L}CZl·nic się z pulpitem zdalnym „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ .. „ „ „ •• „ .. „ . „ „ „ „ . „ .. „ „ „ „ „ . „ „ . „ . „ „ . „ „ „ „ „ 709 Nawiązywanie podstaWO\Vego rołączrnia ........ „ „ . „ „ . „ ... „ .............. „ . „ .. „ ... „ •. „ . „ . „ „ .. „ . 709 Nawiązywanie.zaawansowanych pułączcil „ „ .. „ „ . „ .. „ . „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ „ „ „ . „ „ „ .. „ „ „ . „ 711 Używanie paska poh!czcnia „ „ „ „ „ „ „ „ . „ „ . „ . „ „ „ „ „ . „ „ „ „ „ „ „ „ . „ „ „ „ „ „ „ . „ „ „ „ . „ „ . „ . „ „ „ „ „ 716 Odt)czanie pulpitu zdalnq~o „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ „ „ . „ „ „ „ „ „ . „ „ . „ „ „ „ . „ . 716 L1czenil' si~ z pulpitem zdalnym za pomocą internetu . „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ . „ . „ „ „ „ „ „ . „ . „ . 717 Zmit'nianie portu nasłuchu „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ „ „ „ „ „ . „ „ . „ . „ . „ „ „ „ . „ . „ „ „ . „ „ „ „ . „ „ „ . „ „ „ . „ „ „ „ „ 717 Konflgurowanic 7.apory systl'mlł Windows „ „ „ „ „ . „ „ „ „ „ „ „ . „ . „ „ „ „ . „ „ . „ „ „ „ „ „ . „ „ . „ „ „ 719 Określ;rnie .1dn·su TP komputna zdalnego „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ . „ „ „ „ . „ . „ „ „ „ 719 KonfigurowaniL' przckazyw;1nia portu . „ „ „ „ „ „ . „ „ „ . „ . „ „ „ „ „ „ .. „ . „ . „ „ . „ „ „ „ .. „ . „ . „ „ „ „ „ . 720 Podlqczanir pulpitu zdalnego za pomne;/ adresu IP i nmvcgo portu „ „ . „ „ „ „ „ . „ . „ „ „ 721 Używa n ie dy11amic111ych nazw [ lNS do !.~czcnia się L sieci;~ . „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ „ . „ „ „ „ . „ „ „ „ 7 21 1'011tlgurnwanil' komputera sieci11wl·~11 pod kqtem zdalnci adrninistr;h ii „ . „ . „ „ „ „ „ . „ „ „ 7 2.~ lli.ywanil' pol;~czrt1 VPN „ „ .. „ . „ . „ „ „ „ ... „ „ „ .. „ . „ .. „ . „ „ ... „ „ . „ „ „ .. „ „ . „ . „ . „ . „ „ „ „ . „ „ „ „ „ „ . „ „ ... „ 72.~ 1'1111 tlgurm,·a111e hr am~· sil·cinwci na pPtrzl'h}' poł<)Gt.'ll i;1 V PN „ . „ „ . „ „ „ „ .. „ „ „ . „ „ „ „ 72-1 1'ontlguniwanic klil'nt" VPN . „ .. „ . „ „ . „ „ „ .. „ . „ „ ... „ . „ „ . „ . „ . „ „ „ „ . „ „ „ ..... „ „ . „ „ „ . „ . „ . „ „ „ „ 7 2', \J;1\\'i<)l\'\\'
28.

Przekształcanie

systemu Windows 7 w serwer WWW ............................ 729

\\'pruwad1L·nil· do inlt'rtlL'lO\\'\·d1 usług inl°Prnlal~·jny·l·h „ „ „ „ „ „ „ . „ „ ..... „ .. „ „ .. „ „ . „ „ „ „ . 7\ I lnsLdu\\' \Vyswit·tłanit· witr~·ny prll'/ inll'l'lll'[ . „ .. „ .. „ .... „ „ . „ „ „ . „ „ „ „ . „ „ ... „ . „ . „ . „ „ .. „ ... „ „ „ . „ .. „ ... 7JS t jvm it'..;t witrvna d11111\·~l11a? „ „ „ „ „ „ „ . „ „ „ „ . „ . „ . „ . „ ... „ „ . „ „ „ .... „ „ „ . „ „ „ . „ „ „ „ „ „ ... „ .. „ . „ „ „ 7_17 \Vv~wil'll~rnil' lcild.;ru dunl\'slncj ,,·itr\'lly „ .. „ „ „ „ „ . „ ... „ „ „ . „ „ . „ „ „ .. „ „ „ „ „ ... „ . „ . „ „ „ . 7 37 \\'\'~Wil'tlaniL' dn111y~łnei \\'ilr~·n\· 1a pn111nL·<) lllL'nl'diL·ra u~lug !IS „ „ . „ . „ „ ......... „ . „ 73~ I )udaw,111il' foldt.•n1\\' i (~likó\\' du witryny domvslnl'i „ „ „ „ „ . „ . „ . „ „ „ ... „ „ „ „ .. „ „ „ „ „ . „ . „ „ „ . 7-lO llst;l\,iank upra\\'nie11 d11 follkru \\'itryn\· donw~lnL'i „ „ „ „ ... „ . „ „ „ „ „ . „ „ . „ „ . . . . . . . . . . . 7 -Hl Dlidaw.111it' pliku\\' du d11111y~J11,i witryn~· ........ „ . „ „ „ „ . „ „ „ . „ „ „ „ „ „ . „ ... „ . „ . „ . „ „ ... „ . „ . 7-l I Zrnicni.rnit' -;truny gl11\\'llcj witr\'JI\ dum~·-.lncj . „ „ .. „ „ .. „ „ „ „ „ „ „ . „ .. „. „ . „ „ . „ „ „ . „ ... „ 7-1„~ D0Ja\,·;1nie foldl'ru d(I \\•itr\'11\' domyslill'i „ . „ „ „ „ . „ . „ „ „ . „ . „ . „ „ „ „ „ „ . „ . „ .... „ . „ . „ „ „ „ .. „ 7"15 1'untrnlnwa11it' i do„111-.m1·\-w,111it' wilr\'11\'. „ „ . „ ... „ „ „ „ „ „ „ „ „ ... „ .. „ „ . „ ......... „ . „ . „ „ „ „ „ „ . „ „ . 7 -17 ' 7,1trzn11n\aniL· \\'itrn1~· ... „ . „ . „ „ . „ .. „ .. „ . „ „ . „ .. „ . „ „ . „ „ ... „ „ „ „ . „ „ „ . „ .. „ „ ... „ ... „ „ „ „ ... „ .. „ ... - -17 Ponu\,.11L' uru.::ha111i;111ic- \1·itHn\· „ . „ . „ . „ . „ . „ . „ . „ . „ . „ „ „ . „ „ „ . „ „ „ „ . „ . „ . „ . „ „ ... „ „ „ „ „ . „ „ „ ... 7-l:S L'.111ienia11iL' naZ\\T ,,·itryn\· dnnn·~lncj . „ „ .. „ „ . „ „ . „ . „ „ „ „ „ ... „ „ „ „ „ .. „ „ .. „ „ . „ . „ . „ „ . . . „ . „ 7-l';i L.111ie11ia11iL' l11kali1.k1 i \1 itn m „ .. „ „ „ . „ „ „ „ „ .. „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ „ . „ „ „ . „ „ . „ „ „ . „ . „ . „ „ „ „ „ „ . „ . 7 -I~ Ok.r.;~lanil' Jo111y-sl11c>~u dokumL'IHU witryrn· „ „ „ „ „ „ „ „ . „ „ „ „ „ „ „ . „ . „ „ „ „ „ . „ „ „ „ „ „ „ „ „ . 750 \Vitryn~· bL'Z dokumentu d11mnlncg1) „ „ . „ „ . „ „ . „ . „ . „ „ . „ . „ „ . „ . „ „ . „ . „ . „ „ „ . „ „ „ . „ „ „ . „ „ . „ „ 752 \\'~·L!.::zanie dost~pu ,111t1nim11\,·t'~ll . „ „ . „ „ „ .. „ „ . „ „ „ „ . „ „ „ „ . „ „ . „ „ „ „ „ . „ „ ....• .... „ . „ „ „ „ . „ 7S-l Sprawdzanie dzic>nnik11w 'L'l''.1·~·r.1 „ .. „ „ ... „ „ „ .. „ . „ . „ „ „ . „ „ . „ . „ .. „ . „ . „ „ . „ .. „ . „ „ „ „ „ .. „ . „ „ „ 7S6

Rozdział

29. Dodawanie komputerów Mac do sieci opartej na Windows 7 „.„ •........ 759 Sprawdzanie, czy \\r l\fac OS X Tiger wh1czona .kst obsługa protokołu S;\.fB „ . „ •• „ ...... „ .. 760 Lqczenic sic: z siecią opart<} na systemie \Vindows ....... „ .. „ .. „ .............................. „ ......... „ ... 762 L1cze11ie si~ z folderami udostępnianymi\\! systemie \Vin
Część

VII Tworzenie skryptów w systemie Windows 7 ................. 777

Rozdział

30. Skrypty WSH w Windows 7 .. „ ••••••••••••••••••• „.„ ••• „ •.••••........ „ •• „•••• „.„ ..... „ •••••• 779 Wprowadzenie d1i śrml l ·żywank programu ( :s.:ripl do urnlhami.rnia skryptc'iw z poziomu wierva poln·cnia .. „ „ .... „ „ „ .. „ ...... „ ... „ ...... „ ... „ ..... „ „ . „ ... „ . „ „ ... „ .... „ . /I-IS \Vlaś1..iwo'.li :.krvpt1'1w i pliki .wsh .. „ „ ........ „ ... „ „ ... „ „ .. „ „ ...•• „ . „ .... „ . „ „ ... „ .. „ ....... „. :·x:, llru.:h.11nianie skr~·pt1"1w ·1 upraw11k11i,uni administratora „ „ ... „ „ .. „ ... „ . „ .. „ . „ ... „ „ . „ . ;·s; I'rogr;u 1mwa nil· 11b ie k tt lWl' „ ...... „ .......... „ ... „ ....•. „. „ .. „. „ „ .... „ .•• „ .. „. „ .........••. „. „ •.... „ .... i"SlJ L: i. nvan il· whśL"iwt1ś1..i obiddll\\' „ „ „ .......•... „ ...... „ ..... „ ......... „ ....... „ .... „ „ •.. „ .... „ ... „ :·~,.J l'iyw.111il' l11L"h1d 11hil·kt1'1w „ „ .... „ .. „ „ ..... „ . „ . „ .. „ .. „ . „ „ . „ . „ ...... „ . „ „ ..... „ .................. „ .. „ „ 79~) Puypis~ wa11i1..· ohkktu du zmienne.i ...... „ ..... „ ..... „ ..... „ ... „ „ .... „ . „ „ „ „ . „ . „ . „ „ .... „ „ ..... „ . „ 7'12 U/y\\
„ ...••••

„ .......

„

„ ... „

••

••

„ ....•.

Uruchamikrót1H\' ... „ „ . „ „ „ •.•..... „ .. „ . „ .... „ . „ ..•.. „ „ . „ . „ .•••••• „ „ . „ „ „ ...... „ „ . „ ...•.. „ .......•• „ ..... S(l'; Zar1qdzanic wpisami rdi:stru „ „ „ . „ . „ „ .. „ „ „ . „ „ „ . „ .... „ . „ .. „ .. „ . „ ... „ „ ... „ .. „ •..... „ .• „ . „ . „ „ . „ :-:107 Używ.rnie zmil'nnych sn1Ll<1wiskowych .. „ „ „ .. „ ... „ . „ .•..•......... „ ..... „ .. „ ... „ ....•••.•.• „ „ ....... :)(ll) Obiektv tvpu \Vshl\l'lwork .. „ ... „ .. „ „ .•. „ „ „ .. „ . „ „ . „ „ „ •• „ „ . „ „ . „ „ . „ „ . „ .. „ . „ „ .. „ . „ „ „ ••••. „ „ . „ . „ „ . 81 l Pohieranie nhiektu I }'PU \ \'sh~t'l w ork . „ „ .. „ . „ „ . „ .• „ . „ „ . . . „ „ „ „ „ . „ „ . „ ... „ . „ . „ „ . „ . „ .• „ „ . „ 811 \Vla~dwośd ohi1..·ktu tvpu \VshNdwork .. „ . „ . „ „ . „ ••. „ „ „ .. „ .... „ „ ...... „ . . . „ „ .. „ . „ „ .... „ „ „ .. Sl 1 \lapow;mic druk,1rc-k sieciuwy.:h „ . „ ...... „ „ .... „ . „ .. „ „ . „ „ „ „ ... „ . „ .. „ „ ... „ .. „ .. „ ... „ . „ •• „ . „ „ Xl2 l\Iapowanie drskow :.ieciowvch . „ . „ .. „ ..... „ „ „ „ . „ •. „ ... „ . „ .. „ „ .... „ .... „ „ ... „ .•• „ .. „ .. „ „ „ . „ .... 813 Przyklad obsługa Internet Exploraa za pomocą ~kr~pro\\· ... „ .. „ . . . „ „ . „ . „ „ .. „ „ „ „ „ „ .. „ t\ l-1: \\' yśwktlanic :,tron intt..·rndO\\'ych . „ „ „ . „ „ „ .. „ .. „ .... „ „ .. „.... „.„ ... „ „ .. „ . „ „ ... „ .. „ .. „ . „ . ~ 1-1:

Przechodzenie

między

stronami ....................................................................................... „ .... 815 Używanie właściwości obiektu typu InternetExplorer .................... „ ......................... „ 815 Omówienie prostego skryptu „ ................................•.............................•..•......................• 816 Programo\1,'anie z wykorzystaniem usługi \V!vU ......... „ ..... „ .....................•.... „ ............. „ ..... 817 Pobieranie ohiektu usługi \V;\H ........................................................ „ ....................... „ .... 818 Pobieranie egzemplarzy kbs .. „ ..................................... „ ................•........ „ ....................... 818 ZarZ•}dzanic zdalnymi komputerami za pomocą skryptów „„ ..... „.„ .......... „ .. „„.„ .. „„ 822 Rozdział

31. Skrypty powłoki PowerShell .... „ •• „ ••••........•• „.„ ••••.•.••......••••••••••.•.•........•. 825 \Vprowadzcnk do powłoki PowerShell ....... „.„ ... „ .... „ ..... „ .. „„ ........................ „ ..... „ .. „ ... „ ... 827 Urudrnmianic powłoki PowerShelł ............................................................................... 827 \V prowadzenie do cmdletów powłoki PowerShdl „ .. „ ... „.„ .............. „ ..... „„ ... „„.„„ .. „. 828 Uruchamianie cmdkh'iw powłoki PowerShelł „ ...... „ ...... „ ... „.„ .. „ .. „ ...... „ ..... „ ... „ ...... „.„ ..... 831 Używanie obiektów w skryptach „.„„„.„ ... „ .. „.„ ...... „„.„.„ ....... „ .. „ .... „„„„ .. „ .. „ .. „.„ ... „„„„„ 835 Pohinanie składowych obiektów .... „ ...................... „ ................................ „ .............. 836 \Vyhicranil' składowych obiektu ............... „ ............... „ ....•...........•. „ ..................... 8J7 Kn'itkic uwagi na 11..·mat formatowania b tworzc..'nia skryp1<'1w powłuki Pmn:rShdl „ .. 8·17 Urud1.1mianit: skrvptów powłoki PowaShell „.„„.„ .. „„„ ...... „„„ .. „.„ .. „ ... „.„„„.„„„„„ t\.lX „

„

„

.••••••••

„

„

„

Część

•..••

•. „ . „ . • • • • • • •

•••••••••••••••.

•••••••••••••••••.••.••.•••

„ .•••

VI 11 Dodatki ................. „ •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• 851

Dodatek A

Skróty klawiaturowe w systemie Windows 7 ........ „„.„ ............... „„ ........ 853

Dodatek B

Krótko o protokole TCP/IP ..... „ ............. „ .................... „

...••.••............ „.„.„

863

Cty·m jest protukuł Tl:P/TP? .. „ .. „ .......... „„„.„ ..... „„ ...... „„„.„„„ ..... „„ .......... „.„„ ... „„„„.„„ ... ~05

Krótko o protokole lP „„„„.„„„.„ ... „ .. „ .. „„.„.„„„„„ ... „ ...... „ ..... „„ .. „„ ... „ ... „ ..... „.„„„ .. „ ... „ ... Stio BuJnwa datagram u prntokolu IP .„.„ „.„ .. „ .. „ ...... „ .. „.„ ....... „ .. „ ...... „.„ „„ „ .. „. „. „ ......... „ .%ti Budowa adrL·su IP „ ... „ .... „ ... „„„ .. „.„ .. „.„ .. „ .. „„ ..... „„„ .. „.„„„ .. „„.„.„„ .. „.„„.„„„.„ .. „„„. 86S RL1to1\·anie ............................................................................................................................ s71 Dy·namicznc pr1ydzidanic J.dr~sów lP .„ .. „„„„„„„.„ ... „„„.„„.„„„ .. „.„„.„ .. „ .. „ .. „„.„.„ 87 -:l Rozpoznawanie nazwy dl1111(·11y ........... „ ... „.„„„.„ ....... „.„ .......... „„„ ....... „.„ .. „ ...... „„„.„1:175 F-:rótko u prntokole TCP .. „„„„„.„„ .„„„ .. „ .. „ .. „ .. „.„„.„„„ .. „ .. „„.„.„ .. „„„„„ .. „„.„.„ .. „ .. „„„ .. S70 (~Ili~lZll~l -l"'C~P ---························· --·······················································-································ s;s ł:\ud
Zasady pracy

Skorowidz

TC:P .. „„ ... „„ ....... „„ .. „„„ ... „„„ .. „ ... „.„ ... „„ ... „ .... „ ..... „.„ .. „.„„„„.„„ .. 879 TCP „„„.„„.„.„„„„.„ .. „ .. „ ..... „ .. „ ... „.„.„„.„.„„.„ .. „ .. „„„.„:-: .. „„ 8Sl

protokołu

·················••t••···································••t„ ....... „•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• 883

O autorze Paul McFedries '"" pełnym wymiarze czasowym zajmuje się pisaniem książek specjalistycznych. Z komputerami ma do czynienia od 1975 r. Korzysta z systemu \Vindows, począwszy od \Versji 1.

Jest autorem ponad 60 książek informatycznych, któn: na całym świecie sprzedały si<; w liczbie przekraczającej 3 miliony t?gzemplarzy. \Vśród ostatnio napisanych przez niego książek znajdu_i<} się AJicrosoft \Vi11dows J-lo111e Scn cr Un/eashcd (\vyda\\11ictwo Sams Publishing), a także Twcak ft mul r:rctlk ft: A l\illcr G11ide to Afoki11g \Vi11do11's R1111 ł"o11r lV11y, IVctworki11g with 1\'f icrosop l\'i11dows \"ista i B11ild lt. Fix ft. Ow11 li: A Bcgi1mcr's Guide to JJ11i/di11g mul Upgrading n PC (wydawnictwo Que Publishing). Paul jest też właścicielem \\itryny \VordSpy (http://ii•l\w.wordspy.co111), poświę­ conej śledzeniu nowych słów i fraz, kt{'m: pnJawiajq się w języku angielskim. Możesz olhviedzić prywatn
Wprowadzenie iVic powinniśmy zaprzcstat! adkrywani11, A kmlcem naszego ehplorowa11iel Będ:ie przybycie tam, skqd wyrus;;;yfiśmy, I poz11a11ie mh:isrn po rnz pierwszy. T.S. Eliot Cóż,

proste. Po procesie pro_icktowania systemu \Vindows Vista, który okazał si<; „dv.·oma krokami do przodu i jednym wstea", po ciągnących się bez koóca wersjach beta tego sp.;tcmu i po wielkim szumie towarzyszącym jego wprowadzeniu do sprzedaży Windows 7 zjawiający się w progach naszych cyfrowych drzwi wydaje si<; ,.,,. pełni ukształtowany - jak swego rodzaju dektronicrna Atena, wyłaniająca się z głowy jakiegoś programującego Zeusa (lub czegoś podobnego). to

było

Zaprojektowanie i wprowadzenie na rynek na,imłodszego, tryskającego żydem dziecka Microsoftu, uyłi systemu operacyjnego Windows 7, zupełnie nic przypomina zdarzeó towarzysz<}cych pojawieniu się starszego poprzednika. Czy jednak oznacza to, że samego systemu \Vindows 7 w i.adnym razie nic można porównywać z systemem Windows Vista? faktycznie pod wieloma względami jest lo prawda. Jeśli jesteś zaznajomiony z systemem Windows Vista, z pewności
Dla kogo jest ta

książka?

\\T szyscy autorzr piszą z myślą o czytelnikach. \Vłaściwie nie jestem pe\\'11)', czy jest to prawda

i poetów. Jednak powinno to być zgodne z rzeczywistością, jeśli pod mvagę weźmie się dowolnego autora publikacji specjalistycznych, który zamierza napisać wartościową i kompletną książkę. Oto przedstawiciele mojej własnej v:yimaginowanej grupy czytelników:

w przypadku

powieściopisarzy

• Informatycy. Te dzielne duszyczki muszą zdecrdować. czr dokonać migracji do systemu \Vindows 7, zająć si-r kwestiami wdrożenia i zapewnić wsparcie dla nowych klientów z tym systemem - w całej ksią7.ce znajdują się informacje zwi
Użytkownicy

biznesowi. Jeśli szefostwo firmy, w której pracujesz, rozważa wdrożenie systemu \Vindows 7 lub już postanowiło wdrożyć go, musisz wiedzieć (a także muszą ·wiedzieć Twoi współpracownicy i cała kadra), z czym bc.;dzic się to wi
•

Właściciele małych

firm. kżcli prowadzis7, mah~ firmę lub biuro w domu, prawdopodobnie chcesz wiedzieć, czy \Vindows 7 zapewni dobr<} stopę zwrotu po poniesieniu kosztów na jego zakup. Czy srstem ten uprości konfigurowanie i utrzymywanie sieci? Czy komputery z systemem Windows 7 będą stabilniejsze? C1y pracownicy hędq mogli łatwiej współpracować? W przypadku wszystkich tych pytal'l odpowiedź jest twicrdZ<}Ca. W ksiqżce wyjaśnic;, dlaczego tak jest.

• Ui)1kownicy domowi. Jeśli z systemu \"lindows 7 korzystasz w domu, prawdopodobnie chcesz maksymalnie zwiększyć wydajność, zapewnić ci
Zakładam, że

rozdziałów, prz)i
dysponujesz

wiedzą

kilka

założeń dotyczących

na temat podstawowych

pojęć

tego, co Czytelnik

komputerowych, takich

jak pliki i katalogi. •

Zakładam, że

masz podstawowe wniejętności związane z obsług<} systemu Windows: posługiwanie się myszą, korzystanie z okien dialogov:ych, użyvvanie menu rozwijanych itp.

•

Zakładam, że

radzisz sobie z urZ
•

Zakładam, że

od jakiegoś czasu korzystasz z systemu \.Vindows i nie sprawiają Ci takie elementy, jak paski narzędzi, paski przewijania i oczywiście okna.

•

Zakładam, że

masz otwarty umysł i sporą

podłączonymi

wrodzoną ciekawość.

do komputera, kłopotu

Struktura Jak już ,„·cześniej wspomniałem, zastosowałem w te.i \\.indows. A zatem w kilku następnych punktach

książki

książce całkovdcie zaprezentuję

nowe podejście do systemu zestawienie tego, co znajdziesz

w każdej części.

Część

I. Dostosowywanie systemu Windows 7

/,1kur te.i książki (udana inwestycja, jeśli mogę wtrącić) wskazu,ie na to, że szukasz czegoś więcej niż tdko sposobfrw korzystania z systemu Windows 7 w jego standardov.'cj konfigurac.ii. Jeżeli chcesz Jnpasnwać system do własnych wymagań, zacznij ud pięciu rozdziałów części pienvszej. Dowiesz ~1~'. .iak dostosować Eksplorator Windows (rozdział 1.), przegh}dark~ Internet Explorer (rozdział 2.). ~\";tcm plików (rozdział 3.), procesy uruchamiania i zamykania systemu (rozdzial 4.) oraz menu -..111rl i pasek zadari (rozdział 5.).

Część

li. Wydajność i konserwacja systemu Windows 7

Ponieważ każdemu zależy

systemu Windows, bez wątpienia satysfakcjonują1.:y będzie fakt, że cały rozd1.iał poświęciłem temu ważnemu zagadnieniu (rozdział 6.). Każdy chce, -aby system Windows funkcjonował bezproblemowo, zatem na pe\vno ucieszysz się z tego, że na 01111'1wienie tej kwestii przeznaczyłem cały następny rozdział (rozdział 7.). na szybszym

działaniu

Część

Ili. Zaawansowane

Rozdziały

trzeciej

Część

IV. Bezpieczeństwo systemu Windows 7

części ksi<}żki

narzędzia

systemu Windows 7

systemu Windows 7 na wyższy poziom. Przedstawiłem w nich szczegóły dotycz4cc kilku ważnych zaawansowanych narzędzi systemu Vvindows 7, takich jak: Panel sterowania (rozdział 8.), Edytor lokalnych zasad grupy rnzdział 9.), Microsoft Management Console (rozdział 10.), dodatek Usługi (rozdział 11.), :.dytor rejestru (rozdział 12.) i \Viersz polecenia (rozdział 13.). przenioS<}

Twoją naukę obsługi

Bior<}C pod uwagę to, że obecnie ze wszystkich stron pojm\'iają się zagrożenia, które utrudniają funkcjonowanie w świecie technologii cyfrowych, w ich przypadku bezpieczd1stwo może być po prostu najbardziej podstawową k.·westią. A zatem być może z tego powodu ta część jest największa w całej książce. Aż siedem rozdziałów poświęcono różnym aspektom nviązanym z bezpieczer1stwem systemu Windows 7. Najpierw zaznajomisz się z kilkoma ogólnymi metodami blokowania dostępu do systemu Windows 7 (rozdział 14.), a następnie dowiesz się, jak skonfigurować zabezpieczenia przegh}darki internetowej (rozdział 15.), poczty elektronicznej (rozdział 16.), systemu plików (rozdział 17.), kont użytkowników (rozdział 18.), a także sieci przewodowych (rozdział 19.) i bezprzewodowych (rozdział 20.).

Część

V. Rozwiązywanie problemów z systemem Windows 7 Choć

V'{indows 7 może być najnowocześniejszym systemem uperaginym Microsoftu, nadal mamy do czynienia z systemem \Vindows. Oznacza tu problemy, błędy i mankamenty, które napr
Część

VI. Technologie sieciowe systemu Windows 7

Rzadkością

jest mała firma lub biuro w domu, które nic ma sieci (lub jej nie potrzebuje). Czt;ść VI _jest odzv·:ierciedleniem tego właśnie stwierdzonego przeze mnie faklu. \V tej części \Vyjaśniono, iak utworzyć nicwidk
Część

VII. Tworzenie skryptów w systemie Windows 7

W celu dopełnienia gł<'l\vnych zagadniei1 książki \'>' czc;ści siódmej dokonałem obszernego przcgk}du dwóch metod automatyzowania zadar1 systemu \Vindm„·s za pumoq skryptl'lw. Pierwsza metoda bazuje na środowisku \Vindows Scripting Host (rozdział 30.), a druga na środowisku \Vindows PnwerShell (rozdział 31.).

Część

VIII. Dodatki

Aby poszerzyć zakres Twojej \V:iedzy dotyczącej systemu \!Vindows 7, część VIII zawiera dwa specjalne dodatki. Znajdziesz w nich kompletną listę skrótów klawiaturowych systemu \Vindows 7 (dodatek A) i szczegółowy przegląd protokołów TCP/IP, które stanowią fundament środowiska sieciowego \Vindows 7 (dodatek 13).

Konwencje zastosowane w książce Użyłem różnych

konwencji, które

ułati.„1 iają

korzystanie z książki i samego systemu \!Vindows 7.

Kroki

realizowanych w S>'Stemie Windows 7 podzieliłem w książce na łatwe do prześledzenia procedury złożone z kroków.

\V prowadzane znaki

Zawsze, gdy zasugeruję wpisanie czegoś, zostanie to

\Viele

zadań

czcionką pogrubioną.

'tvyróżnione

~azwy

plików, katalogów, poleceń menu, opcji wyboru, ustawień, pól, kluczy i wpisów rejestru

W przypadku tych elementów używana jest kursywa.

Polecenia

Polecenia i ich składnia wyróżniane są za pomocą czcionki o· stałej szerokości. Symbole zastępcze (w ich miejsce wprowadzasz znaki) w poleceniach są wyróżniane kursywą.

listing kodu i

zawartość

plików W tym przypadku

użyto następującej

czcionki:

Listing

Zastosowano również poniższe ramki, które mają zwrócić uwagę na ważne (lub tylko interesujące) mformacje.

Ił

Opisuje nowe rozwiązania zastosowane w Windows 7.

Kontakt ze

mną

Jeśli

masz jakiekolwiek komentarze związane z książką bądż zamierzasz złożyć zażalenie lub przekazać wyrazy uznania (preferuję to drugie), nie wahaj si~ i wyślij do mnie wiadomość. Najlepiej odwiedź w tym celu moją witrynę WWW, rozejrzyj się i wyślij wiadomość na forum o adresie http://www.m<.fedries.com. Jeżeli

korzystasz z serwisu Twitter, możesz sprawdzić mój profil, znajdujący się pod adresem

ltt tp://twittcr. comlpaulmcf

Część

I Dostosowywa.nie systemu Windows 7

Rozdział

1. Dostosowywanie programu Eksplorator Windows

W tym rozdziale: • Przywracanie menu w ich właściwe miejsce • Zmiana widoku •

Wyświetlanie

•

Wyświetlanie rozszerze~

dodatkowych

właściwości

plików

• Rezygnowanie z potwierdzania operacji usuwania • Uruchamianie Eksploratora Windows w trybie pełnoekranowym • Omówienie opcji widoku • Przenoszenie katalogów

użytkownika

• Przejmowanie prawa właściciela plików użytkownika • Wykonywanie niestandardowych operacji wyszukiwania

Kto chce być człowiekiem, musi być nonkonformistą. Ralph Waldo Emerson Choć

jestem pewny, że swój cenny czas możesz poświęcić na mnóstwo ważniejszych rzeczy. przynajmniej jego a.ęść przeznaczoną na dostosowywanie systemu Windows 7 pochłonie zajmowanie się plikami, katalogami i innymi obiektami. Wprawdzie zadania konserwacyjne związane z systemem plików nie mają nic wspólnego z wytworną stroną „cyfrowego" stylu życia, ale niestety są niezbędne do zapewnienia spokojnego prowadzenia takiej egzystencji. Oznacza to, że w ciągu najbliższych lat prawdopodobnie spędzisz dużo czasu na korzystaniu z programu Eksplorator Windows. W związku z tym dostosowanie programu do własnych oczekiwań sprawi, 7.e praca stanie się efektywna i wydajna. Skonfigurowanie programu Eksplorntor Windows w zgodzie z własnym stylem powinno choć trochę pomóc ograniczyć uciążliwość codziennej konserwacji systemu plików. W tym rozdziale omówiłem kilka swoich ulubionych operacji związanych z dostosowywaniem tego programu.

Przywracanie menu w ich właściwe miejsce Najwyraźniej

z jakiegoś powodu Microsoft nie darzy sympatią menu rozwijanych. W dągu kilku ostatnich lat w wielu programach Microsoft ukrył system menu, a w pakiecie Office 2007 wyeliminował je całkowicie (aczkolwiek nadal działają dotychczasowe kombinacje klawiszy przypisane menu). W programach, w których menu są ledwie l.auważałne, możesz je w każdej chwili wyświetlić przez naciśnięcie klawisza Alt. Dotyczy to również Eksploratora Windows. Możliwość taka jest korzystna, gdyż menu rozwijane Eksploratora Windows zawierają kilka przydatnych poleceń, które po prostu nie są. dostępne z poziomu paska zadań, za pośrednictwem skrótów klawiaturowych, a nawet po kliknięciu prawym przyciskiem myszy.

W dalszym ciągu i.rytuje mnie to, że w celu uzyskania dostępu do menu Eksploratora Windows trzeba wykonać dodatkowy krok związ.any z użyciem klawisza Alt (zwłaszcza wtedy, gdy bazuję na myszy). Jeśli w pełni się ze mną zgachasz, wykonaj poniższe kroki, żeby E~loratorowi Windows nakazać nieustanne wyświetlanie menu. l. Po otwarciu okna katalogu z menu Organizuj wybierz pozycję Opcje folderów i wys:wkiwania (jeśli akurat nie są_ otwarte żadne okna katalogów, kliknij przycisk Start, a następnie wpisz folder i naciśnij klawisz Enter, aby z wyników wyszukiwania wybrać pozycję Opcje folderów). Pojawi się okno dialogowe Opcje folderów. 2. Uaktywnij zakładkę Widok.

3.

Włącz opcję

Zawsze pokazuj menu.

4. Kliknij przycisk OK. Eksplorator Windows (być może trochę niechętnie) przywróci menu w swoje właściwe miejsce.

Zmiana widoku Ikony w obszarze zawartości Eksploratora Windows

mogą być wyświetlane aż

na osiem różnych sposobów. Choć wydaje się to trochę przesadne, w przypadku opcji wyboru związanych z interfejsem użytkownika system Windows nigdy nie :tachowywał umiaru. Aby zobaczyć listę widoków. rozwiń menu przycisku Więcej opc:ji znajdującego się na panelu zadań lub kliknij w obrębie paska menu Widok. Dostępne są cztery rozmiary ikon: Bardzo duże ikony, Duże ikony, Średnie ikony i Małe ikony. Do wyboru są również c7.tery następujące widoki:

• Lista. Widok ten dzieli obszar zawartości na liczbę wierszy, jaka zmieści się w pionie, wyświetla

katalogi i pliki w kolejności alfabetycznej (najpierw w dół wierszy, a następnie w kolejnych znajdujących się obok siebie kolumnach). Dla każdego obiektu Eksplorator Windows prezentuje ikonę i nazwę.

•

Szczegóły.

Widok ten wyświetla pionową listę ikon, w której każda ikona pokazuje dane we wszystkich udostępnionych kolumnach właściwości (np. Nazwlł, Data modyfikacji, Typ i Rozmiar). Aby dowiedzieć się więcej na temat dodawania tych kolumn, zapoznaj się z treścią podrozdziału „Wyświetlanie dodatkowych właściwości", zamieszczonego w dalszej części rozdziału.

• Kafelki. Widok ten dzieli obszar zawartości na liczbę kolumn, jaka zmieści

się w

poziomie; wyświetla katalogi i pliki w kolejności alfabetycznej (najpierw w kolumnach, a następnie w kolejnych niżej położonych wierszach). Dla każdego obiektu Eksplorator Windows prezentuje ikonę, nazwę, typ pliku i rozmiar (dotyczy tylko plików).

IJU

ZawartoJć. Widok będący nowością w systemie Windows 7 - wyświetla pionową listę

obiektów. Dla .każdego obiektu prezentuje ikonę, nazwę, datę ostatniej modyfikacji, rozmiar (tylko dla plików) i wszelkie metadane powiązane z obiektem, takie jak personalia autorów i tagi. Poza tym widok ten pokazuje nazwę albumu, gatunek i długość utworu (dotyczy muzyki; rysunek 1.1), a także rozmiary i datę wykonania (w przypadku zdjęć).

Rysunek 1.1. W systrmic WindoW5 7 Ek!>-plorotor Windows oferuje nowy widok Zawartość

*

Biblioteka Muzyka

.,._ .,,....

,..... \OUllll
a........,

" !:!:..,.. ·

ui..i...c il~---

11 OolM.-y ł~ < 1 80....,

~....

.,.,_

lmlnllr. S,ll

02 • Abaut A Glł\Jnpl

OllipCt OOG2M

...,_

A :=. 04 - 5łM!r.mp3

.Widio

„.........

:!:"·05 • UR Tttn A'l :=ia · Come

~

"'SIK

Smełlł

06 •

iJ';j ,~u

.....

NIMll'll •

„ •

~

Wyświetlanie

I I „'~•

„

---.Ul~

łJ Nirwna ·Ol - Been A Son (8łew EP Venlan).mpJ '

,.

°"'9oiC CIOi007

"'' Nifvana • 01 • You ICnowYou're Right.mp)

.

follllll•

~~ ~UlMł

oi..pt. DllG1:U Ro_,_,.~

°""'""' łlOGMll

Spłritmp.'ł

~„Oil„

Dłllgot(l

Al You Ale.mp]

0001311

'-Ut~

01- Uhum.mp3

°"90"-~

!Wmlor.1•„

„_. . _

\~

...

"

~

'

,LJ' -

•

•

dodatkowych właściwości

Widok Szczegóły Eksploratora Windows jest preferowany w przypadku użytkowników zaawansowanych, ponieważ oferuje znaczną ilość informacji w stosunkowo zwięzłym formacie (nowy widok Zawartość też udostępnia mnóstwo informacji, lecz każdy obiekt zajmuje dość dużo miejsca. a ponadto nie możesz dostosowywać widocznych właściwości obiektów). Widok Szczegóły zapewnia również odpowiedni poziom elastyczności. Oto kilka metod, przydatnych w przypadku korzystania z widoku Szczegóły: •

Możliwa

jest zmiana kolejności kolumn właściwości przez przeciągnięcie nagłówków kolumn w lewą lub prawą stronę.

• Moż1iwe jest sortowanie za pomocą koJumny przez kliknięcie jej nagłówka. •

Możliwe

jest dostosowanie szerokości kolumny przez wskazanie kursorem myszy (przyjmie postać strzałki z dwoma grotami) prawej krawędzi nagłówka kolumny i przeciągnięcie kursora w lewą lub prawą stronę.

• Możliwa jest zmiana szerokości kolumny tak, aby była równa szerokości najdłuż.s1.ej nazwy danych. W tym celu dwukrotnie kliknij prawą krawędź nagłówka kolumny.

\\.idok Szczegóły pokazuje wiele infonnacji - nie tylko wyświetla nazwę każdego pliku, ale te-i. inne .U5ciwości (zależnie od katalogu).

Dokumenty - Nazwa, Data modyfikacji, Typ i Rozmiar Obrazy - Nazwa, Data wykonania, Tagi, Rozmiar i Klasyfikacja Wideo - Nazwa, Data utworzenia, Typ. Rozmiar i Muzyka - Nazwa, Nr,

Tytuł,

DfogoJł

Wykonawcy uczestniczący i Album

Kontakty - Nazwa, Adres e-mail. Telefon służbowy i Telefon domowy wszystkie te właściwości są przydatne; Eksplorator Windows może wyświetlić lncłCZllie większą ich liczbę. Okazuje się, że w sumie istnieje ich niemal 300. Zawierają one takie ..rtościowe informacje, jak rozmiar pliku obrazu, szybkość transmisji bitów pliku muzycznego ' szybkość klatek pliku wideo. Aby zobaczyć te i inne właściwości, możesz skorzystać z dwóch ftilStępujących metod:

ki

wątpienia

• W celu wyświetlenia najbardziej typowych właściwości dla bieżącego typu katalogu kliknij prawym przyciskiem myszy dowolny nagłówek kolumny i wybierz właściwość, która ma zostać dodana.

• Aby zobaczyć kompletną listę właściwości, prawym przyciskiem myszy kliknij dowolny nagłówek kolumny, a następnie wybierz pozycję Więcej. Pojawi się okno dialogowe Wybieranie szczegółów (rysunek 1.2), umożliwiające zaznaczenie symboli wyboru widocznych obok żądanych właściwości, a także zmianę kolejności uporządkowania kolumn.

Rysunek 1.2. Za pomoq okna dialogowego Wybieranie

,.

I

\

lli

•q

·'•'

~

twlt lififinii.

· ----· ---- ~ ··----

,

,,

I\ ~ ·1 I

'

' '

' llll ~

~ lłJ ~

.........,.,. s r

••o

'

....

11 I <1~11'

-..,,,~

\

\

' lA•·•tl

- - - - - - - . . '~"'Q&.a ~

l

I ~ WJIDllWCY ucasb*"'*t

"1 AluTI

I

„

q„11,,'

~

sT.czcgółów

mo7.csz dodawać lub usuwać kolumny właściwości programu Eksplorator Windows

· .- - -··

,-

•• •

'

-i..J

.--,

r::• "'!

&5 ARl!m.-y ~Mese-alll

I

I'

,1 I

l

' r.J Mes e1MI 2 l!!!IMB-.13 ~ Ma nedllwcy eJMs~

!lMs.W-V

P!l Altes tR.

'

~ MalllL •*SWtb uiyllaNll611 l!'.'ł Ma WlidanioAa bł••a 1anydi

•

Wyświetlanie rozszerzeń

plików

Niezależnie

od stanu faktycznego Microsoft uznaje, że pojęcie rozszerzeń plików po prostu jest zbyt skomplikowane, aby nowi użytkownicy mogli je zrozumieć. A 1.atem domyślnie Eksplorator Windows nie wyświetla rozszerzeń plików. Choć nie wygląda to na coś poważnego, brak moż­ liwości zobac7.enia rozs7.erzenia każdego pliku może spowodować spore zamieszanie. Aby się o tym przekonać, załóżmy, że dysponujesz katalogiem 7. wieloma dokumentami mającymi identyczną nazwę główną. Jest to częsta i niekorzystna sytuacja, w której bardzo trudno rozróżnić poszczególne pliki. na rysunku 1.3 pokazano katalog z 5 różnymi plikami, z których każdy ma nazwę Projekt. Wydaje się, że użytkownicy rozróżnią pliki za pomocą samych ikon. Jest to jednak mało realne. Sytuacja się pogorszy. gdy plik będzie zawierał obraz. Zamiast ikony system Windows 7 pokazuje miniaturę obrazu (ma to miejsce w przypadku widoków miniatur, takich jak Kafelki, Średnie ikony i Duże ikony). Jak widać na rysunku 1.3, efekt jest taki, że nic możesz od razu stwierdzić, który obraz ma format GIF, a który format JPEG. Na

przykład

Choć konieczność

ekspertem z dziedziny "ikonografii" systemu Windows już wystarczająco zraża, może być jeszcze gorzej. Brak możliwości zobaczenia rozszerzeń plików prowadzi również do dwóch innych następujących problemów: stania

się

• Nie możesz zmieniać rozszerzeń. Załóżmy, że istnieje plik tekstowy o nazwie index.txt i 1..amierzasz zinienić jego nazwę na index.html, żeby plik stał się plikiem strony WWW. Z przykrością muszę stwierdzić, że niestety nie będzie to możliwe, gdy rozszerzenia

Rnunek. 1.3. ',J~ nie są widoC7.ne ~'-'LSLerzenia

plików,

·:-~dnu odró7.nić

Biblioteka Dokumenty

..nkrl plik od drugiego

P'rGj
re-' ::i ;'1

-~ a,„,, • .11 ..........

iliJ Ollnty •

Wideo

~

plików są ukryte.

-'""?"'""'"11•1••

podejmiesz próbę, czyli klikniesz plik w celu wywołania polecenia Zmic1i nazwę. naciśniesz klawisz F2, a następnie wpiszesz index. html, w rezultacie uzyskasz jedynie plik tekstowy o nazwie indcx.lttml.txt.

• Nie

Jeżeli

możesz zapisać

dokumentu z utyciem wybranego rozszerzenia. Gdy nie

są

wyświetlane rozszerzenia plików, system Windows 7 wymusza zapisanie pliku z wykorzystaniem domyślnego rozszerlcnia powi;p.anego z aplikacją. Jeśli na prrykład używasz edytora Notatnik, każdy zapisywany plik musi mieć rozszerzenie .txt. Gdy tworzysz własne strony WWW, nie możesz takim plikom tekstowym nadawać potrzebnych rozszerzeń, takich jak .lrtm, .lttml, .asp itp.

,\'szystkie te problemy ~.me kroki:

możesz wyeliminować

przez

włączenie rozszerzeń

plików. Oto wyma-

1. Jeśli jest otwarte okno katalogu, z menu Organizuj wybierl pozycję Optje folderów i "Yszukiwania (jeżeli wyświetlono menu, możesz też z menu Narzędzia wybrać pozycję Opcje folderów; w przeciwnym razie kliknij przycisk Start, wpisz słowo folder, naciśnij klawisz Enter i w wynikach wyszukiwania wybierz pozycję Opcje folderów) . Pojawi się okno dialogowe Opcje.folderów.

2. Kliknij zakładkę Widok.

3. Wyłącz opcję Ukryj rozszerzenia znanych typów plików. 4. Kliknij przycisk OK.

Rysunek 1.4 prezentuje pliki projektów z widocznymi rozszerzeniami. Rysundt 1.4. Po włączeniu wyświetlania ro1J;zeruń

plików

1.nacznie łatwiej rouótnial! pliki

'11111

l• : ::J I-

l'ttipb

PIGJdit .f/I

„.... ElllMM6w.5

. . .... „ . . -

Rezygnowanie z potwierdzania • operaCJI•• usuwania W przypadku systemu Windows najwięk.ctzą przyczyną mojej irytacji są zadania wymagające wykonania dodatkowych, zupełnie niepotrabnych czynności. Na przykład kliknięcie przycisku Zamknij system znajdującego się w menu Start systemu Windows XP nie powoduje od razu wyłączenia komputera. Zamiast tego pojawia się okno dialogowe i trzeba ponownie kliknąć przycisk Zamknij system. Irytujące! Innym zbędnym oknem dialogowym wyświetlanym w każdej wersji systemu Windows jest okno z pytaniem Czy na pewno chcesz przenieść ten plik do Kosza?. Okno to pojawia się po naciśnięciu klawisza Delete. W tym przypadku za pomocą myszy trzeba kliknąć przycisk Tak lub zastosować klawiaturową kombinację klawiszy Alt+ T. W każdym razie jest to dodatkowa czynność, która po prostu spowalnia pracę.

Jednym ze sposobów uniknięcia takiego okna jest przeciągnięcie pliku, który ma zostać usunięty, a następnie upuszczenie go na ikonie Kosz, znajdującej się na pulpicie. Choć jest to miła informacja.obecnie większość użytkowników rzadko wyświetla pulpit W związku z tym metoda ta nie ~t zb}1 praktyczna. Znacznie lepszym rozwiązaniem jest skonfigurowanie kosza w taki sposób, aby w ogóle nie prezentował okna potwierdzenia. Oto- niezb~dne kroki: I. Prawym przyciskiem myszy kliknij ikonę Kosz, a następnie wybierz pozycję Właściwości. Windows 7 otworzy okno właściwości kosza.

1.

Wyłącz opcję Wyświetl okno

dialogowe potwierdzajqce usuwanie.

3. Kliknij przycisk OK, aby zastosować nowe ustawienie. Rozważmy tę modyfikację

z przeciwstawnego punktu widzenia. Powodem domyślnego wyświetla­ nia pina system Windows okna dialogowego potwierdzającego operację usuwania jest zapobiegnięcie rrzrpadkowemu usunięciu pliku. Zarówno Ciebie, jak i siebie mogę zaliczyć do użyt­ kowników doświadczonych, którzy wiedzą, kiedy chcą coś usunąć . Jednak nie każdy ma taką świadomość Jeśli z systemu Windows korzystają małe dzieci lub starsze osoby czy inni niedoświadczeni użytkownicy, z pewnością okno dialogowe potwierdzające operację usuwania będzie dla nich znakomitym zabezpieczeniem. Być może

teraz 1.astanawiasz się, czy istnieje sposób, który zapewni, że początkujący użytkownik nie będzie mógł zrezygnować z otwierania okna dialogowego potwierdzającego usuwanie. Okazuje się, że ~t takie rozwiązanie. Jednakże jest trudniejsze do zastosowania, ponieważ wymaga moclyfikacj i L.L~.w.ienia zasady w systemie. Ustawienie zasady to pewnego rodzaju reguła, używana w systemie \\'in
Dostępne są następujące

nia

J'O(\\ierdzeń

dwie metody uniemożliwiania operacji usuwania:

użytkownikowi wyłączenia

pokazywa-

• \V'yłączenie dostępności opcji Wyświetl okno dialogowe potwierdz,~jqce usuwanie widocznej w oknie właściwości kosza.

•

Wyłączenie

polecenia

wywołującego

ok.no nie będzie mógł otworzyć tego okna.

W celu zastosowania jednej z tych zasad wykonaj

właściwości

następujące

kosza.

Dzięki

temu

użytkownik

kroki:

1. W systemie komputera innego użytkownika kliknij przycisk Start, wpisz gpedit. msc,

a następnie naciśnij klawisz Enter i wybierz pozycję gpedit.msc widoczną w wynikach wyszukiwania. 2. Rozwiń gałąź Konfiguracja użytkownika. 3. Rozwiń gałąź Szablony administracyjne.

4.

Wyświetl

•

Jeśli

okno właściwości zasady, która ma być użyta.

okno dialogowe potwiercizajqce usuwanie ma być niedostępna, rozwiń gałąź Składniki systemu Windows, po czym kliknij pozycję Eksplorator Windows. Dwukrotnie kliknij zasadę o nazwie Wyświetl okno dialogowe potwierdzenia podczas u.suwania plików. Jeżeli nic masz dost~pu do edytora zasad grupy, uruchom narz~dzie Edytor rejestru i w poniższym kluczu utwórz wpis typu DWORD o nazwie ConfirmFileDelete i wartości 1. opcja

lVyświetl

HKHY_CURREN'J'_USER\Softwcire\Microsoft\ Windows\Ct"rentVersion\Policics\ Explorer • Aby wyłączyć polecenie wywołujące okno właściwości kosza, kliknij Pulpit, a nastc;pnie dwukrotnie kliknij zasad'r Usu1i polecenie Włdkiwości z menu kontekstowego ikony Kosz. Jeżeli nie dysponujesz dostępem do edytora 7.asad grupy, uruchom nartjfdzie Edytor rejestru i w poniższym kluczu utwón. wpis typu DWORD o nazwie NoProperties ~RecycleBin

i

wartości

1.

HKEY_CURRENT_USER\Software\Miaosoft\ Wimiows\CurrentVersicm\Policies\ Explorer

5. Uaktywnij opcję Włączone. 6. Kliknij przycisk OK, aby zastosować zasadę.

Rysunek 1.5 przedstawia okno właściwości kos1..a po uaktywnieniu zasady Wyświetl okno dialogowe potwierdzenia podczas usuwania plików. Jak widać, opcja Wyświetl okno dialogowe potwierdzające u.suwanie jest aktywna i niedostępna, więc nie możesz jej zmodyfikować. •~unck

1.5. p,, r.aslosowaniu

--- - ---~-.

.\ ; , ' I

••••I

•

I .

..

.. . • .... . . ..

„

\t

,·'I,,,, ', \ . ...

., . \\I\

i

• !

\

„

•. \

·-·· · - - - ,

I ' '

X .

~I

:.a.\.ldy \\')'świell *no dialogowe ~~n:lzcnia

podo.as iauwania plików

I

. n1e:Josi.;pna

97,6 m

Dy*labh.„ 97,6Gll ' Nowy (C:) 19,6Gll

<>kno dialogowe uwwanie .iest aktywna

-

' - ;.. '-'~

'

0y9i lalrlln...

~ja Wyświetl

ro>łwierdzające

,, ..,

I

~

~I

!\:

l.lltlnlllńaclll ~....,.,

·~~: R.olnill" (N!): ~y

1047

Uruchamianie Eksploratora Windows w trybie pełnoekranowym katalogu chcesz wyświetlić na jak największym możliwym obszarze ~kranu, naciśnij klawisz F 11, aby przełączyć Eksploratora Windows w tryb pełnoekranowy (możesz również kliknąć ikonę Maksymalizuj przy wciśniętym klawiszu Ctrl; jeśli okno Eksploratora Windows jest już zmaksymalizowane, najpierw musisz kliknąć ikonę Przywró,: w dól) . Tryb ten wykorzystuje cały ekran, a ponadto ukrywa pasek tytułu, pasek menu, pasek stanu, pasek adresu i pasek wyszukiwania. W celu użycia paska adresu lub wyszukiwania umieść kursor myszy na samej górle ekranu. Aby wyłączyć tryb pełnoekranowy, ponownie naciśnij klawisz Fl 1 lub wyświetl pasek adresu i pasek wyszukiwania, a następnie kliknij prlycisk Pełny ekran (widoczny z prawej strony pola wyszukiwania).

Jdli

zawartość każdego

Omówienie opcji widoku \Vidok Eksploratora Windows oferuje dużą liczbę opcji dostosowywania, z którymi trzeba się zapoznać. Aby zobaczyć te opc.ie. skorzystaj z jednej z dwóch następu.iących metod:

• W oknie Eksploratora Windows z menu Organizuj wybierl pozycję Opcje folderów i ~­ szukiwania (lub z menu Narzędzia wybierz pozycję Opcje folderów, jeśli został wyświetlony pasek menu). • Kliknij przycisk Start, wpisz folder, a następnie naciśnij klawisz Enter, żeby w wynikach wyszukiwania wybrać pozycję Opcje folderów. W obu przypadkach pojawi się wystarczająca liczba opcji na zakładce Widok okna dialogowego Opcje folderów (rysunek 1.6). Rysunek 1.6. Zakładka Widok zawil'ra sporo op,ji dostosowujących

Eksplorator Windows

'

I

i

I .1

- - ----- - - ---

Oto kompletna lista pozycji listy Ustawienia zaawansowane:

• z.awsze pokazuj ikony, nigdy miniatury. Opcj~ tę włącz w celu uniemożliwienia Eksploratorowi Windows pokazywania miniatur plików. Dzięki temu możesz przyspieszyć wyświetlanie katalogów zawierających dużą liczbę obrazów i innych typów plików. w prlypadku których mogą być użyte miniatury.

• Zawsze pokazuj menu. Jak już

wc1.eśniej

wspomniano (w podrozdziale „Przywracanie menu w ich właściwe miejsce"), opcję tę uaktywniasz. aby Eksplorator Windows cały czas wyświetlał pasek menu.

•

Wyświetl ikon~ pliku

na miniaturach. Gdy opcja ta jest włączona. Eksplorator Windows wstawia ikonę typu pliku w prawym dolnym narożniku miniatury każdego pliku. Zwykle jest to dobry pomysł, ponieważ dodatkowa ikona pozwala od razu zidentyfikować typ pliku. Jeśli jednak uznasz, że ikona ta zasłania obraz miniatury, wyłącz opcję.

Wyświetl informację

•

o rozmiarze plików w etykietkach folderów. Po uaktywnieniu tej opcji i umieszczeniu kursora myszy na ikonie katalogu Eksplorator Windows obliczy rozmiar plików i podkatalogów znajdujących się w katalogu i wyświetli w okienku rozmiar. Choć jest to przydatna informacja, możesz rozważyć wyłączenie tej opcji, gdy uznasz, że obliczanie rozmiaru plików zajmuje systemowi zbyt wiele czasu.

•

Wyświetl pelnq ścieżkę

na pasku tytulu (tylko kompozycja klasyczna). Włączenie tej opcji powoduje umieszczenie na pasku tytułu Eksploratora Windows pełnej ścieżki bieżącego katalogu. Pełna ścieżka zawiera literę dysku, nazwy katalogów nadrzędnych i nazwę bieżącego katalogu. Warto zauważyć, że dotyczy to wyłącznie klasycznych katalogów, które uaktywniasz przez włączenie opcji Użyj klasycznych folderów Windows widocznej na 1..akładce Ogólne.

• Sekcja Ukryj pliki i foldery. Domyślnie system Windows 7 ukrywa określonego typu pliki. Ma to sens w przypadku początkujących użytkowników, ponieważ omyłkowo mogą usunąć ważny plik lub zmienić jego nazwę. Jednakże zupełnie inaczej sprawa wygląda w przypadku użytkowników zaawansowanych, którzy mogą wymagać dostępu do ukrytych plików. Za pomocą opcji tej sekcji możesz poinstruować Eksplorator Windows, jakie ma wyświetlać plik.i. Oto dostępne opcje:

Nie pokazuj ukrytych plików, folderów ani dysków. Opcję tę uaktywnij w celu zapobiegni~cia wyświetlania obiektów, które mogą mieć ustawiony atrybut Ukr)'ty. Pokaż

ukryte pliki, foldery I dyski.

Włącz tę opcję,

aby pokazać ukryte pliki.

• Ukryj rozszerzenia znanych typów plików. Jak już wcześniej wspomniano (w podrozdziale „Wyświetlanie rozszerzeń plików"), możesz wyłączyć tę opcję w celu pokazania rozszerzeń plików.

• Ukryj chronione pliki systemu operacyjnego (zalecane). Domyślnie opcja jest aktywna. Nakazuje systemowi Windows 7 ukrycie plików, dla których ustawiono atrybut Systemowy. ZwykJe nie stanowi to probJemu, gdyż rzadko trzeba będzie cokolwiek robić z plikami systemu Windows. Jeśli jednak konieczne będzie wyświetlenie jednego z tych plików, włącz tę opcję. Gdy system Windows 7 zażąda potwierdzenia operacji. kJiknij prqcisk Tak. • Uruchom okna folderów·w osobnych procesach. Włączenie tej opcji spowoduje, że system Windows 7 dJa kai.dego otwartego katalogu utworzy w pamięci nowy wątek. Dzięki temu Eksplorator Windows będzie stabilniejszy. ponieważ problem z jednym wątkiem nie spowoduje awarii pozostałych. Oznaci.a to jednak również, że Eksplorator Windows będzie wymagał znacznie większych ilości zasobów systemowych i pamięci. Opcję tę uaktywnij tylko wtedy, gdy system dysponuje odpowiednimi zasobami i pamięcią. •

Pokaż litery dysków. Jeśli wyłączysz tę opcję,

•

Pokaż

zaszyfrowane lub skompresowane pliki NTFS w koloru. Po włączeniu tej opcji Eksplorator Windows nazwy plików zaszyfrowanych wyświetli w kolorze zielonym, a nazwy plików skompresowanych w kolorze niebieskim. Jest to wygodna metoda odróżniania tego typu plików od zwykłych. Opcję tę możes7. jednak wyłączyć, jeśli preferujesz wyświetlanie wszystkich plików w jednym koJorze. Zwróć uwagę na to, że opcja ta dotyczy wyłącznic plików wchodzących w skład partycji NTFS. Wynika to stąd, 7.e tylko takie partycje obsługują szyfrowanie i kompresowanie plików.

•

Pokaż podrrczny opis elementów folderów

Eksplorator Windows ukryje litery dysków w oknie katalogu Komputer i na pasku adresu (po wyświetleniu zawartości dysku).

i pulpitu. Niektóre ikony wyświetlają okienko,

gdy umieścisz na nich kursor myszy. Na przykład domyślne ikony puJpitu prezentują okienko z ich opisem. Opcji tej użyj w celu wyłączania i włączania wyświetlania okienek.

•

Pokaż elementy obsługi podglqdu w

•

Użyj pól

okienku podglqdu. Uaktywnienie tej opcji !,powoduje, że Eksplorator Windows uwzględni kontrolki obsługujące w panelu odczytu podgląd określonego typu plików. Gdy na przykład w panelu odczytu wyświetlisz plik wideo, Eksplorator Windows dołączy kontrolki odtwarzania, takie jak Odtwórz, Wstrzymaj i Zatrzymaj. wyboru do zaznaczania elementów. Opcję tę włącz, aby obok nazwy każdego katalogu i pliku pojawiło się pole wyboru. Dzięki temu możesz zaznaczać obiekty, uaktywniając pola ich wyboru.

•

Użyj

Kreatora udostflmiania (zalecane). Uaktywnienie tej opcji sprawi, że system Windows 7 użyje metody prostego udostępniania plików i katalogów określanej mianem Kreatora udostępniania. Użytkownicy zaawansowani będą raczej wyłączać tę opcję (więcej informacji zamieszczono w rozdziale 26.). • Zapoznaj się z treścią punktu „ Wyłączanie kreatora udostępniania" na stronie 497.

• Sekcja Poda.as wpisywania w-widoku listy. Opcje tej sekcji, wymienione poniżej, decydują o działaniu Eksploratora Windows, gdy otworzysz katalog i zaczniesz wprowadz.ać znaki.

Automatycznie wpisz w okienku wyszukiwania. Opcję tę uaktywnij, aby wprowadzane znaki automatycznie pojawiły się w polu wyszukiwania.

2'.a.macz wpisany element w widoku.

Włączenie

tej opcji spowoduje przejście w oknie

katalogu do pierwszego elementu o nazwie rozpoczynającej się wprowadzoną literą.

Przenoszenie katalogów użytkownika Domyślnie

wszystkie katalogi użytkownika są pod.katalogami katalogu %USERPROFTLE%, który zwykJe ma ścieżkę o następującej postaci (w miejsce łańcucha Użytkownik wstaw nazwę konta użytkownika):

C: \Użytkownicy\ Użytkownik Nie jest to zbyt dobra lokalizacja, ponieważ oznacza, że dokumenty użytkownika i pliki systemu \Vindows 7 znajdują się na tej samej partycji dysku twardego. Jeśli okaże się konieczne usunięcie lej partycji w celu ponownej instalacji systemu Windows 7 lub innego systemu operacyjnego. lrZeba będzie najpierw utworzyć kopię zapasową dokumenców. W systemie może być dostępna inna partycja z mnóstwem wolnej prlCstrzeni dyskowej. Jeśli tak jest, możesz zdecydować się na wykorzystanie jej do pnechowywania dokumentów. Z tych i innych powodów dobrym pomysłem ;est zmiana lokalizacji katalogu użytkownika. Oto wymagane kroki: L Utwórz katalog, w którym znajdzie się katalog użytkownika.

2. Kliknij przycisk Start, wprowadź ścieżkę c: \users\ (w miejsce litery c wstaw literę

dysku, na którym zainstalowany został system Windows 7), a następnie w wynikach wyszukiwania wybierz nazwę użytkownika. Windows 7 wyświetli katalogi profilu użytkownika.

3. Prawym przyciskiem myszy kliknij katalog użytkownika, który ma być przeniesiony, po czym z menu wybierz pozycję Właściwości. Pojawi się okno właściwości katalogu. 4. W obrębie 7.akładki Lokalizacja podaj w polu tekstowym pełną ścieżkę katalogu (litera

dysku i nazwa katalogu) utwononego w kroku 1. (możesz aby wybrać katalog za pomocą okna dialogowego).

też kliknąć

przycisk Przenieś,

5. Kliknij przycisk OK. Jeśli Eksplorator Windows wyświetli komunikat z pytaniem, czy chcesz utworzyć nowy katalog, a następnie pranieść dokumenty w nowe miejsce, w obu przypadkach kliknij przycisk Tak.

Przejmowanie prawa właściciela plików użytkownika Podczas pracy może pojawić się problem z katalogiem (lub plikiem), gdy system poinformuje o braku uprawnień do edycji (dodawania, usuwania lub innych modyfikacji) zawartości katalogu. Mogłoby się wydawać. że rozwiązaniem będzie nadanie własnemu kontu użytkownika uprawnień Pełna kontrola do katalogu (więcej informacji zamieszczono w rozdziale 17., "Zabezpieczanie systemu plików"). Jednak nie jest to takie proste. Wynika to stąd, że nie jesteś właścicielem katalogu (w pr7.eciwnym razie automatycznie uzyskałbyś wymagane uprawnienia). A zatem rozwiązanie polega na przejęciu najpierw prawa właściciela katalogu, a następnie przypisaniu własne­ mu kontu uprawnień Pełna kontrola do tego katalogu. • Zapoznaj się z treścią podrozdziału „Ustawianie uprawnień do plików i folderów" na stronie 442. Oto kroki, które trzeba wykonać: 1. Za pomocą Eksploratora Windows znajdź katalog, w którego przypadku chcesz przejąć

prawo właściciela. 2. Prawym przyciskiem myszy kliknij katalogi a następnie z menu wybierz pozycję Właici­ wości, aby otworzyć okno właściwości katalogu. Wyświetl zakładkę

Zabezpieczenia. 4. Kliknij przycisk 7.aawansowane, żeby wienia zabezpieczeń dla. 3.

wyświetlić

okno dialogowe Zaawansowane usta-

5. Uaktywnij zakładkę Właściciel. 6. Kliknij przycisk Edytuj. 7. Z listy Zmień 8.

właściciela

na wybierz własne konto użytkownika.

Włącz opcję Zamień właściciela

dla podkontenerów i obiektów.

9. Kliknij przycisk OK. System Windows 7 poinformuje o konieczności ponownego otwarcia okna właści~ości w celu zmiany uprawnień katalogu. 1O. W otwartych oknach dialogowych kliknij przycisk OK.

11. Prawym przyciskiem myszy kliknij katalog, po czym wybierz z menu pozycję Wła­ ściwości, aby otworzyć okno właściwości katalogu. 12. Wyświetl zakładkę Zabezpieczenia.

13.

Jeśli

na liście Nazwy grup lub użytkowników nie ma Twojego konta użytkownika, kliknij przyciski Edytuj i Dodaj, a następnie wprowadź nazwę konta i kliknij przycisk OK.

14. Kliknij nazwę konta. 15. W kolumnie Zezwalaj zaznacz pole wyboru uprawnień Pełna kontrola. 16. W otwartych oknach dialogowych kliknij przycisk OK.

Warto 1.auważyć. 7.e procedura jest dość pracochłonna. Jeżeli trzeba będzie wykonywać ją tylko raz n.i jakiś czas, nie ma większego problemu. Jeśli jednak konieczne będzie regularne przejmowanie prawa właściciela, prawdopodobnie wskazana będzie umożliwiająca to prostsza metoda - taka też atnieje. Listing 1.1 przed'itawia zawartość pliku narzędzia Edytor rejestru. Plik ten modyfikuje rtjestr w taki sposób, że ostatecznie w menu pojawiającym się po kliknięciu prawym przyciskiem mł·szy dowolnego katalogu lub pliku dostępne będzie polecenie Przejmij prawo właściciela.

Ualing I.I. Plik narzfdzia Edytor rejestru

tworzący polecenie Przejmij prawo właściciela

Windows Registry Editor Version 5.00 [HKEY_CLASSES_ROOT\*\shell\runas] @="Przejmij prawo właściciela" "NoWorkingDirectory"="" [HKEY _CLASSES ROOT\*\shell\runas\comrnand] @="cmd.exe /c takeown /f \"%1\" && icacls \"''61\" /grant administrators:F" "IsolatedCommand"="cmd.exe /c takeown /f \ "'61\" && icacls \"%1\ " „/grant administrators : F" [HKEY_CLASSES_ROOT\Directory\shell\runas) @="Przejmij prawo właściciela" UNoWorkingDirectory"="· [HKEY_CLASSES_ROOT\Directory\shell\runas\command) @="cmd.exe /c takeown /f \"\l\" /r /d y && icacls \"%1\" '+/grant administrators:F /t" ulsolatedCommand"=ucmd.exe /c takeown /f \a'tl\" /r /d y && icacls \"%1\" „/grant administrators : F /tu

W celu użycia tego pliku kliknij go dwukrotnie i po pojawieniu się komunikatu wprowadź dane uwierzytelniające KKU (Kontrola konta użytkownika)). Jak widać na rysunku 1.7, kliknięcie w tym przypadku katalogu prawym przyciskiem myszy spowodowało wyświetlenie menu podręcz­ nego z nowym poleceniem Przejmij prawo właściciela. Kliknij to polecenie, wprowadź dane uwierzytelniające KKU i poczekaj cierpliwie, aż system Windows sam wykona całą ciężką pracę! Rysunek I.7. Pu z.ainslalowaniu pliku modyfikujqccgo rejestr w menu podręcznym wyświetlonym

po kliknięciu pliku prawym prlyciskiem myszy pojawi si~ nowe polecenie Prujmij prawo właściciela

_

.....

_ _ __ t _ _ _ _ _ _ _ _t . . __ _

Wykonywanie niestandardowych operacji wyszukiwania Po otwarciu okna katalogu wiadomo już, że możesz kliknąć w polu wyszukiwania, wprowadzić tekst i uzyskać listę pasujących do niego plików i katalogów. Rozwiązanie to dobrze funkcjonowało w systemie Windows Vista. Z kolei w systemie Windows 7 wygląda to naprawdę znakomicie, ponieważ najnows1..a wersja mechanizmu Desktop Search jest jeszcze szybs1..a. Jednakże zwykłe wyszukiwania tekstowe nic zwięks1,ą radykalnie wydajności użytkowników lub nie pomogą znaleźć igły w stogu siana (pliku na dysku). Aby wyszukiwanie przenieść na następny poziom, trzeba zapoznać się z dwoma złożonymi, lecz bogatymi w możliwości funkcjami. Mowa o funkcji AQS (Advanced Query Syntax) i zapytaniach w języku naturalnym.

Zastosowanie funkcji Advanced Query Syntax do wyszukiwania właściwości Gdy z poziomu dowolnego pola wyszukiwania wykonujesz standardową operację wyszukiwa1u..a tekstowego, system Windows szuka pasujących łańcuchów nie tylko w nazwie pliku i jego 1;awartości, ale też w metadanych, ąyli właściwościach powią1.anych z każdym plikiem. Choć t.c2 dwóch zdań wygląda to znakomicie, co będzie, jeśli użytkownik chce dopasować tylko lbnkret'1q właściwość? Jeśli na przykład poszukujesz kolekcji muzycznej dotyc1..ącej albumów, k!ore w tytule zawierają słowo Uock, zwykłe wyszukiwanie z wykorzystaniem słowa rock spo•oduje znalezienie również plików, które wyrażenie rock zawierają w nazwie artysty i nazwie ptunku albumu. Nie o to jednak chodzi. .~poradzić

sobie z tego typu problemem, p17..eprowadź rozbudowane i ukierunkowane wyszuki.am.1. bazujące na specjalnej składni zapytań nazywanej składnią AQS (Advanced Query Syntax). ~· ~du

znalezienia właściwości pliku zastosuj następu_jącą składnię:

wlaściwośc:wartośc

Lańcuch wlaściwoś~

identyfikuje nazwę właściwości pliku, którą zamierzasz znaleźć, a łańcuch „rtost określa żądane kryteria. Właściwość może 1..aliczać się do dowolnej kategorii metadanych -..owanych przez system Windows. Na przykład w przypadku katalogu z muzyką dostępne są ...iępującc kategorie: Nazwa, Nr, Tytuł, Wykonawca alb1mrn, Allmm i Klasyfikacja. Prawym przyOllibem myszy kliknij nagłówek dowolnej kolumny. żeby zobaczyć więcej właściwości, takich jak C.Unek i Długość. W celu ~wicllenia kompletnej ILi;ty wła.~iwości wybierz z menu pozycji; Więcej. Ott)

kilka rzeczy, o których trzeba pamiętać:

•

Jeśli

jest pojedynczym słowem, wykorzystaj je w zapytaniu. Na przykład poniższy kod wyszukuje muzykę, w przypadku której wartością właściwości Wykonawcy uczestniczqcy jest nazwa Coldplay. nazwa

właściwości

wykonawcy:coldplay • Jeżeli nazwa właściwości zawiera co najmniej dwa słowa, usuń spację występującą między nimi i zastosuj w zapytaniu uzyskany tekst. Na przykład poniższy kod wyszukuje obrazy1 w przypadku których wartością właściwości Data wykonania jest data 23 sierpnia 2009. data wykonania:2009-0B-ll • Jeśli wartość jest złożona z co najmniej dwóch słów, a ponadto zamierzasz znaleźć dokładne wyrażenie, umieść je w znakach cudzysłowu. Na przykład poniższy kod wyszukuje muzykę. w przypadku której wartością właściwości GatwJek jest wyrażenie Alternatywna i Punk. gatunek: "alternatywna i punk"

•

Jeżeli wartość

jest złożona z co najmniej dwóch słów, a ponadto zamierzasz znaleźć wszystkie słowa w dowolnej kolejności, umieść je w nawiasach. Na przykład poni7.szy kod wyszukuje muzykę. w przypadku której wartość właściwości Album zawiera słowa Head i Goats.

album:(head goats) • Aby wyszukać pliki z okre~)oną właściwością niemającą żadnej wartości, jako wartość zastosuj puste nawiasy [ -i ] . Na przykład poniższy kod znajduje pliki, których wła­ ściwość Tagi nie ma wartości. tagi: [ 1 Operacje wyszukiwania wieloznacznych. >

możesz też sprecyzować

za

pomocą poniższych

operatorów i symboli

Dopasowuje pliki z określoną właściwością większą od podanej wartości. Na przykład poniższy kod znajduje obrazy, dla których wartością właściwości Data wykonania jest data 1 stycznia 2009.

data wykonania:>2009-0l-Ol >=

Dopasowuje pliki z określoną właściwością równą podanej wartości lub większą od niej. Na przykład poniższy kod znajduje plik.i, dla których wartość właściwości Rozmiar jest równa 10000 bajtów lub większa.

rozmiar:>=lOOOO <

Dopasowuje pliki z określoną właściwością mniejszą od podanej wartości. Na przykład poniższy kod znajduje pliki, dla których wartość właściwości Szybkośc.' transmisji bitów wynosi mniej niż 128 bitów na sekundę. szybkość

<=

transmisji bitów:
Dopasowuje pliki z określoną właściwością równą podanej wartości lub mniejszą. Na przykład poniższy kod znajduje pliki, dla których wartość właściwości Rozmiar jest równa 1024 bajtom lub większa.

rozmiar: >=1024 Dopasowuje pliki z określoną właściwością zawierającą się między dwoma wartościami (włącznie z nimi). Na przykład poniższy kod wyszukuje pliki, dla których wartość wła­ ściwości Data modyfikacji występuje między datami 1 sierpnia 2008 i 31 sierpnia 2008.

data modyfikacji:2008-08-0l .. 2008-08-31

*

Zastępuje

wiele znaków. Na przykład poniższy kod wyszukuje pliki, w przypadku których wartość właściwości Album zawiera słowo Hits.

album:*hits ?

Zastępuje

pojedynczy znak. Na

przykład poniższy

kod znajduje pliki, w przypadku których wartość właściwości Wykonawcy uczestniczqcy zaczyna się od łańcucha Blu i na czwartej pozycji zawiera dowolny znak.

wykonawcy:blu7

Aby realizować jeszcze bardziej zaawansowane operacje wyszukiwania, za pomocą operatorów logicznych możesz łączyć wiele kryteriów. AND (lub+)

Tego operatora możesz użyć w wyszukiwaniu plików spełniających wszystkie kryteria. Na przykład poniższy kod znajduje obrazy, w przypadku których data będąca wartością właściwości Data wykonania jest późniejsza niż 1 stycznia 2009, a wartość właściw~i Rozmiar jest większa od l OOO OOO bajtów. data wykonania:>2009-0l-Ol AND rozmiar:>lOOOOOO

Ten operator może być zastosowany w wyszukiwaniu plików spełniających co najmniej jedno z kryteriów. Na prr.ykład poniższy kod znajduje pliki, w przypadku których wartość właściwości Gatunek to Rock lub Blues.

OR

gatunek:rock OR gatunek:blues NOT (lub - )

Operator negacji. Na przykład poni7.szy kod znajduje obrazy, w przypadku których wartością właściwości Typ nie jest JPEG. typ:NOT jpeg

Zastosowanie zapytań w języku naturalnym' jak za pomocą zaawansowanej składni tworzyć zapytania wyszukujące o dużych mo:iliwościach. Jedyny problem polega na konieczności zapamiętania wszystkich operatorów i przeznaczenia każdego z nich. System Windows 7 oferuje jednak alternatywę w postaci wyszukiwania z użyciem jrzyka naturalnego, które pozwala wykonywać złożone operacje wyszukiwania bez wykorzystania jakiegokolwiek operatora. Urocze! W poprzednim punkcie

wyjaśniłem,

Sajpierw musisz wykonać poniższe kroki, aby umożliwić wyszukiwanie w języku naturalnym. 1. Po otwarciu okna katalogu z menu Organizuj wybierz pozycję Opcje folderów i wyszuki-

wania (lub z menu Narzędzia pozycję Opcje folderów, jeśli widoczne są menu; w przeciwnym razie kliknij przycisk Start, wpisz folder, naciśnij klawisz Enter i w wynikach wyszukiwania wybierz pozycję Opcje folderów). Pojawi się okno dialogowe Opcjefolderów. 2. Uaktywnij za.kładkę Wyszukiwanie. 3. Włącz opcję Użyj wyszukiwania z użyciem jrzyka naturalnego.

4. Kliknij przycisk OK, żeby nowe ustawienie zostało uwzględnione. 1

Opis dotyczy stosowania zapytań w języku naturaJnym w anglojęzycznej wersji systemu Windows 7

- przyp. tłum.

Opanowanie zapytań w języku naturalnym jest trochę czymś w rodzaju czarnej magii, ponieważ Microsoft nie udostępnił żadnej dokumentacji. Możesz do woli eksperymentować, aby zorientować się, na czym polegają te zapytania. Proste zapytanie w języku naturalnym wygląda następująco:

przymiotnik rodzaj czasownik Łańcuch

warto~~

która zawęża zakres wyszukiwania. Zwykle jest to wartość właściwości (na przykład gatunek muzyki łub typ pliku w przypadku obrazów). Łańcuch rodzaj określa typ pliku, taki jak music (muzyka) lub images (obrazy). Łańcuch czasownik to czasownik, w mniejszym łub większym stopniu odpowiadający właściwości, która ma być znaleziona. Przykłady czasowników to: modified (zmodyfikowany; właściwość Date Modifiecf), created (utworLony; wła4ciwość Date Createcl),from (od; wła.4ciwość From w programie pocztmvym) i by (przez; właściwość Artist w przypadku pliku muzycznego). Łańcuch wartość to konkretna wartość, która ma zostać \vyszukana.

przymiotnik reprezentuje

opcjonaJną wartość,

Jeśli

na przykład w wyniku wyszukiwania chcesz otrtymać utwory z muzyką pop, nagrane przez artystct Sloan, użyj następującego zapytania:

pop music by sloan Aby znałeit wszystkie utworzone w bie:7.ącym dniu obrazy JPEG, zastosuj następujące zapytanie:

jpeg images created today W celu sprecyzowania zakresu wyszukiwania możesz dodawać kolejne właściwości i wartości. Jeśli na przykład operacja wyszukiwania utworów artysty Sloan ma zwrócić wyłącznie pio.senki z oceną 5-gwiazdkową. zapytanie zmodyfikuj w następujący sposób:

pop music by sloan rating ••••• Zapytania w języku naturalnym umożliwiają wyszukiwanie z użyciem operatorów logicznych. Jeśli na przykład chcesz wyświetlić pliki dokumentów, których właściwość Author zawiera łańcuch /cm lub Adam, skorzy.staj z następującego zapytania:

documents by jan or adam Jeżeli

chcesz znaleźć wszystkie pliki wideo, z 'yYjątk.iem tych w formacie QuickTime, zastosuj następujące zapytanie:

videos not quicktime

GJy przetwarzasz daty, musisz wiedzieć o kilku słowach kluczowych, które mogą być użyte w :zapytaniach w języku naturalnym. Wśród tych słów kluczowych występują takie jak: yesterday,

today, tomorrow, week, month, year. last, this i next. Aby na przykład zobaczyć wszystkie obrazy TIFF utworzone w bieżącym tygodniu, wykonaj następujące zapytanie: jpeg images created this week

Rozdział

2. Dostosowywanie programu .·· Internet Explorer

W tym rozdziale: •

Wyświetlanie

opcji internetowych

• Kontrolowanie buforu stron WWW • Konfigurowanie historii stron WWW • Dodawanie wyszukiwarek do programu Internet Explorer •

Użycie

•

Zwiększanie efektywności

dowolnej wyszukiwarki z poziomu paska adresu kart

• Wczytywanie wielu stron głównych podczas uruchamiania przeglądarki • Zaawansowane opcje programu Internet Explorer

Wielkim wyzwmiiem, z którym mlisimy się zmierzyć, jest zcipewnienie, że w naszym społeczeństwie wielkości nie stłumimy glom krecitywności, że reguły gry nie będ9 górować nad jej celem, że wielka orkiestracja społeczeństwa pozostciwi dość miejsca dla człowieka, który nraszernje w takt muzyki innego dyrygenta. Hubert H. Humphrcy W czasie, gdy pisałem ten

Internet Explorer cieszył się zdecydowanie największą popularnością wśród przeglądarek internetowych. Zależnie od tego, z jakiego źródła się skorzysta, udział w rynku programu Internet Explorer wynosi od 70 do 75% (od chwili pojawienia się pod koniec 2004 r. przeglądarki firefox wartość ta spadła o około 20%). Ponieważ większość doświad­ C7.0nych użytkowników komputerów od kilku lat korzysta z internetu, można bezpiecznie stwierdzić, że program Internet Explorer prawdopodobnie jest jedną z najbardziej znanych obecnie aplikacji. Być może

rozdział,

powinienem powiedzieć, że większości osób znane są podstawy obsługi przeglądarki Internet Explorer. Jednak, jak w przypadku dowolnego złożonego programu, przeglądarka ta ma ukryte zakamarki, o których większość nie wie. Co ważniejsze, liczne r1.adko oglądane jej opcje nie są tak skomplikowane, jak można by pomyśleć. Wiele tego typu funkcji można od razu w wartościowy sposób wykorzystać. Dzięki temu przeglądanie witryn WWW będzie łatwiejsze, wydajniejsze i efektywniejsze. W niniejszym rozdziale zaprezentuję kilka swoich ulubionych elementów programu Internet Explorer, a także wyjaśnię, w jaki sposób mogą one usprawnić korzystanie z zasobów internetowych. Przekonasz się, że Internet Explorer dysponuje mnóstwem opcji dostosowywania, które pozwalają skonfigurować przeglądarkę odpowiednio do własnych wymagań.

Wyświetlanie

opcji internetowych

--~ość

omówionych w rozdziale operacji dostosowywania realizowana jest w obrębie r7.adko prrnu.nego okna dialogowego Opcje internetowe. Jak zwykle, system Windows 7 oferuje zbyt wiele mrt._-.J uzyskania dostępu do tego okna. Poniżej wymieniono tylko dwa sposoby, które mogą być aiune z.a najbardziej przydatne. już otworzyłeś

okno programu Internet Explorer, kliknij menu stępnie wybierz z niego pozycję Opcje internetowe.

• lesli

Narzędzia,

a na-

• Kliknij przycisk Start, wpisz internet op, po czym naciśnij klawisz Enter, aby w wynikach wyszukiwania wybrać pozycję Opcje internetowe.

Kontrolowanie buforu stron WWW sam sposób, w jaki bufor dyskowy przechowuje często wykorzystywane dane w celu • ~urnia wydajności, Internet Explorer utrzymuje bufor z plikami stron WWW wyświetlonych , meo przez użytkownika. Bufor jest tworzony dla poszczególnych użytkowników i znajduje 9lf - uralogu o następującej ścieżce: •

1m

%UserProfile%\AppData\Local\Microsoft\ Windows\ Temporary Internet Files "*i apisane w buforze Internet Explorer wykorzystuje do szybkiego wyświetlenia stron WWW - a ernrm razem, gdy użytkownik zażąda tego łub chwilowo pracuje w trybie offline. ,,,,. kontrolować bufor, otwórz okno dialogowe Opcje internetowe i uaktywnij zakładkę Ogólne. ~ ustępujących przycisków grupy Historia przegl9dania:

•

Usuń

- kliknięcie tego przycisku spowoduje wyświetlenie okna dialogowego Usuwanie lristorii przeglqdania (możesz też otworzyć to okno przez wybranie z menu Bezpieczeństwo pozycji Usurl liistorię przegl9dania lub stosując kombinację klawiszy Ctrl+Shift+Delete). Włącz opcję Tymczasowe pliki internetowe, po czym kliknij przycisk Usuń, żeby usunąć zawartość katalogu Temporary Internet Files.

• Ustawienia - kliknięcie tego przycisku spowoduje otwarcie okna dialogowego Ustawienia tymczasowych plików internetowych i historii (rysunek 2.1). -...-.w~"ae są następujące

opcje:

• Grupa Sprawdź, czy sq nowsze wersje przechowywanych stron - włącz opcję z tej grupy. aby określić, kiedy Internet Explorer ma sprawdzać dostępność aktualnych wersji buforowanych plików. Jeśli dysponujesz szybkim połączeniem i chcesz mieć pewność, że zawsze zobaczysz najbardziej aktualne dane, uaktywnij opcję Za każdym

razem, gdy odwiedzam

tę stronę.

Rynmekl.1. Za pomocą tego okna dialogowego możesz kontrolować

sposób działania buforu programu Internet Explorer

. . .'al

. n

J8;

~·

er•,,._.~~11un•._\Teć:a•"

"*'""1'1111\

.

!

I I

..... '

Cini; prar le CIŃ fnll'ml lnlmmlt bllber po"'1len

adv:liis\lllllt .... ocMtdlatąd1 ..-,nłlllldWeb, uabacH~ Rcinwłmłlllt: 20

• Miejsce na dysku do

użyda

j

- za pomocą tej kontrolki możesz

ustawić

rozmiar buforu jako wartość procentową pojemności dysku twardego. Większy bufor prqspies1.a przeglą­ danie witryn WWW, lecz zajmuje też więcej miejsca na dysku Lwardym.

•

Przenieśfolder-

kliknij ten prqcisk, :7.ehy zmienić katalog używany pr7.ez bufor. Możesz na przykład przenieść bufor na partycję z większą ilością wolnego miejsca, aby w ten sposób zwiększyć rozmiar buforu, łub na szybszy dysk twardy, aby poprawić wydajność buforowania. Zauważ. że po przeniesieniu katalogu buforu trzeba ponownie uruchomić komputer.

• Przeglqdaj obiekty - kliknięcie tego przycisku spowoduje otwarcie okna katalogu Downloaded Program Files, w którym znajdują się aplety Java i formanty ActiveX, pobrane i zainstalowane w systemie. •

Wyświetl pliki

- kliknięcie tego przycisku spowoduje wyświetlenie Temporary Internet Fi/es.

zawartości

katalogu

Konfigurowanie historii stron WWW Efektywność przeglądania

stron WWW możesz poprawić przez zwiększenie liczby dni, przez które program Internet Explorer przechowuje listę odwiedzonych witryn. Gdy wyświetli się stronę WWW, I ntemet Explorer doda jej tytuł i adres do listy Historia, stanowiącej część Centrum ulubionych. Lista Historia jest ważnym elementem przeglądarki Internet Explorer, ponieważ pozwala łatwo i szybko powrócić do wcześniej odwiedzonej strony. Lista ta umożliwia również przeglądanie najczęściej wyświetlanych stron WWW. Dzięki temu w prosty sposób możesz sprawdzić. które strony zaliczają się do faworyzowanych.

Domyślnie

Internet Explorer utrzymuje stronę WWW na liście Historia przez 20 dni. Po tym czasie strona jest usuwana. Jednakże bywa, że często ponownie odwiedza sic; strony WWW po upływie 20-dniowego okresu. W tym przypadku możesz tak skonfigurować przeglądarkę Internet Explorer, żeby przez dłuższy okres przechowywała strony WWW na liście Historia . Oto wymagane kroki: I. Otwórz. okno dialogowe Opcje internetowe.

2. Uaktywnij zakładkę Ogólne. 3. W grupie Historia przeglądania kliknij przycisk Ustawienia. Pojawi się okno dialogowe

Ustawienia tymczasowych plików internetowych i historii. -ł. Użyj

kontrolki Liczba dni trzymania stron w historii, aby za pomocą klawiatury lub myszy określić liczbę dni przechowywania witryn WWv\1. Ustaw wartość z przedziału od 1 do 999. Jeśli program Internet Explorer nie powinien na liście Historia utrzymywać żadnych stron WWW, wprowadź wartość O.

5. W oknie dialogowym kliknij przycisk OK, aby uwzględnić nowe ustawienie.

Dodawanie wyszukiwarek do programu Internet Explorer Oprócz możliwości bezpośredniego korzystania z witryny wyszukiwarki Internet Explorer pozwala też uruchamiać wyszukiwarki 7: poziomu pola wyszukiwania, które znajduje się po prawej stronie paska adresu. W polu wyszukiwania wpisz szukane wyrażenie, a następnie naciśnij klawisz Enter lub kliknij ikonę Wyszukaj (możesz też użyć kombinacji klawiszy Alt+Enter, aby wyniki wyświetlić w nowej karcie).

Domyślnie

Internet Explorer przesyła szukany tekst najpierw do wyszukiwarki Windows Live. Aby za pośrednictwem pola wyszukiwania uzyskać dostęp do innych wyszukiwarek lub dostawców wyszukiwania (terminem tym nieustannie posługuje się Microsoft), wykonaj następujące kroki: 1. Kliknij strzałkę listy rozwijanej widoczną z prawej strony pola wyszukiwania. 2. Z listy wybierz pozycję Znajdź więcej dostawców. Program Internet Explorer stronę WWW z odnośnikami do różnych wyszukiwarek (rysunek 2.2). Rysunek 2.2. Internet E.xplortr oftruje list~

dostawców wyszukiwania, których możesz dodać do pola wyszukiwania

-Galeńa

---

dodatków: Wyszukiwanie wzrokowe

.......

....... „....

5--.·...-~·

-..--· ----

~

-bbp

~-·-[

~

\

-· -..,..... Mopy

~

Z4tm•-

,_,

Udo........

.........

-....--

~

....

..a ==rl1 „.„\)Q ..... . J==-~.=:..i _,._..., ...

--„

F· tt'fl'

P' M1

wyświetli

3. Kliknij przycisk Dodaj do Internet Explorer znajdujący się obok wyszukiwarki, która ma zostać dodana. 4. Jeśli Internet Explorer ma domyślnie używać tej wyszukiwarki, włącz opcję Ustaw jako domyślnego dostawcę

wyszukiwania.

5. Kliknij przycisk Dodaj.

\\" celu zastosowania nowej wyszukiwarki (przy założeniu, że nie przypisano jej roli domyślnej) rol\\iń listę ikony Wyszukaj, aby wyświetlić listę wyszukiwarek, i kliknij żądaną.

Użycie

dowolnej wyszukiwarki z poziomu paska adresu

.....~"'SZU.kiwanie za pomocą pola wyszukiwania często jest prostsze od bezpośredniego odwiedzenia ~11y wyszukiwarki. Jednak użytkownik ograniczony jest do korqstania z domyślnej wyszukiwuki lub innego dostawcy wyszukiwania, którego dodał do programu Internet Explorer.

Co będzie, gdy regularnie używa się kilku wyszukiwarek, zależnie od szukanego tekstu lub uzyskiwanych wyników? W tym przypadku możliwe jest skonfigurowanie paska adresu pod kątem wyszukiwania z wykorzystaniem dowolnej liczby innych wyszukiwarek. Aby przekonać się, jak to działa, zaprezentuję przykład. Wykonaj poniższe kroki, żeby pasek adresu przygotować do wyszukiwania z użyciem wyszukiwarki Google. 1. Kliknij przycisk Start, wpisz regedit, naciśnij klawisz Enter i wprowadź dane uwierzytelniające KKU (w systemie Windows XP z menu Start wybierz pozycję Uruchom, wpisz regedit i kliknij przycisk OK). Pojawi się okno narzędzia Edytor rejestru. 2. Zlokalizuj następujący klucz:

HKEY_CURRENT_ USER\Software\Microsoft\lnternet Explore\Search URL 3. Utwórz nowy podklucz. Jego nazwa będzie łańcuchem wprowadzonym na pasku adresu

przed szukanym tekstem. Jeśli na przykład podkluczowi zamierzasz nadać nazwę google, wyszukiwanie z poziomu paska adresu rozpocznij od wpisania łańcucha googletekst, w którym tekst identyfikuje szukany tekst.

4. Zaznacz nowy pod.klucz i dwukrotnie kliknij jego wpis o nazwie poddać go edycji.

5.

(Domyślna), żeby

Wprowadź

adres URL, który zainicjuje szukanie za pomocą wyszukiwarki, a także wstaw łańcuch 'ts, pełniący funkcję symbolu zastępczego szukanego tekstu. W przypadku wyszukiwarki Google adres wygląda następująco:

http://www.google.com/search?q=%s 6. Musisz też określić znaki lub wartości szesnastkowe, które program Internet Explorer wstawi w miejsce znaków mających w obrębie łańcucha zapytania specjalne znaczenie. Są to takie znaki, jak spacja, #, '6, &, +, = i 1. W tym celu do nowego podklucza dodaj poniuze ustawienia. Zwróć uwagę na to, że wartości te są obsługiwane przez wszystkie wyszukiwarki.

---~

Nazwa

Dane



+

www• ewwwuu

.„_

#

\23

=·=·

-

\25

'\

&

w '"' "'

\26

.,_

+

\28

=

\30

7

%3F

Rysunek 2.3 przedstawia gotowy przykład Tekst wprowadzony na pasku adresu przed szukanym łańcuchem, czyli nazwa nowego podklucza, określany jest mianem prefiksu wyszukiwania.

„ . ......... • ..-r........ . „·~

......... C_Wiwd

I

'„

bfbe

NG.SZ

•o..sz lllG.SZ

Oalitop

l(G,.51

•·~~ o.-i..t

lllG.SZ

lllG..SZ

Holp.........UllLI

lllG.,SZ •G.SZ

.....,_

• • Wlld

.............., ....l......., ..

t

. • 1"1..-...1 ' •

LMllll# llftbbploNI

' • MAOS...,..

...........„ .,_, .•m.-r

• '-Wll*-

;

I

]

'

'

I I

• 1'..,.S....,

..........

s..ddc. . .

„__, •

~

•S-.

·~ • ą.t

-~„ ll ·-·· • ł ''....

6

l,,..aAI

·•

IASwdll looll

• u..'""-

•

aymaek 2.3. Przykładowy prefiks wyszukiwania dla wyszukiwarki Google

Jak

uzyskać

poprawny adres URL umożliwiający zastosowanie wyszukiwarki? W tym celu wyświetl witrynę wyszukiwarki i wykonaj operację szukania pojedynczego słowa. Po pojawieniu się wyników sprawdź adres URL widoczny na pasku adresu. Zazwyczaj adres ma następującą ogólną postać;

AdresURLSkryptu?ŁańcuchZapytania

AdresURLSkryptu identyfikuje adres skryptu wyszukującego witryny, a ŁańcuchZapytania to dane wysyłane do skryptu. W większości przypadków możesz po prostu skopiować adres URL i podcza4i konfigurowania prefiksu wyszukiwania w miejsce szukanego tekstu wstawić symbol \s. Często próbuję zredukować długość łańcucha 1.apytania do minimum niezbędnego do poprawnego przeprowadzenia operacji szukania. Na przykład typowa operacja szukania 1.a pomocą wyszukiwarki Google może wygenerow~ć adres URL o następującej postaci: http:l/www.google.com!search ?rls=ig&hl=en&q=mcfedries&btnG =Sea rch W tym łańcuchu zapytania każdy element oddzielony jest znakiem &. W związku z tym każdorazowo usuwam jeden element do momentu, aż wyszukiwanie zakończy si~ niepowodzeniem lub uzyskam szukany tekst (q=mcfedries w powyższym łańcuchu zapytania). Aby os1.czędzić 7.mudnej pracy, poniżej dla kilku witryn wyszukiwarek wymieniłem adresy URL o minimalnej długości. All the Web:

http://www.alltheweb.com/search?query=%s&cat=web AltaVista:

http:l/www.altavista.com/web!results?q=%s AOLSearch:

http:llse,irch.aol.com/aolcom/search?query=%s Asie.com:

http://www.ask.com/web?q=%s Encarta {tylko słownik):

http://encarta.msn.com/enrnet!features/dictionary/DictionaryResults Encarta (ogólnie):

http:l/encarta.msn.comlencnet/refpages/search.aspx?q=%s Excite:

http:l/msxml.excite.com/info.xcite!searcl1/web/%s Live.com:

http://www.live.com/?q=%s Lycos:

littp:l/search.lycos.com!default.asp?query=%s Technorati:

http:!/www. tech nora ti.com/search/%s Yahoo!:

http:llsearch.yahoo.comlbinlsearcl1?p=%s

Zwiększanie efektywności

kart

Podobnie jak przeglądarki Firefox, Opera, Safari i kilka innych, program Internet Explorer 7 wreszcie umożliwia przeglądanie stron z użyciem kart. Oczywiście, jest to kontynuowane w przypadku flagowej przeglądarki internetowej Microsoftu, czyli Internet Explorera 8. W każdym oknie możesz wyświetlić maksymalnie około 50 kart. Taka liczba powinna być dla każdego wystarczająca. Jedną z najprzyjemniejszych funkcji kart jest to, że Internet Explorer udostępnia każdą kartę w jej własnym wątku wykonawczym. Oznacza to, że w czasie czytania w obrębie ~dnej karty treści pobranej strony WWW możesz rozpocząć wczytywanie kolejnej strony. używając drugiej karty. Możesz również ustawić wiele stron głównych, które poda.as uruchamiania 5ię programu Internet Explorer 1.ostaną wyświetlone w obrębie własnych kart (omówiono to w dalszej części rozdziału, w podrozdziale „ W czytywanie wielu stron głównych podczas uruchamiania przeglądarki").

Poziom przydatności kart zależy wyłącznie od łatwości korzystania z nich. Internet Explorer sprawia, że rozpoczęcie przeglądania stron za pomocą kart nic stanowi większego problemu. Taki stan rzeczy wynika przede wszystkim z tego, że użytkownik ma do dyspozycji różne metody otwierania strony WWW w obrębie nowej karty. Oto sześć dostępnych metod: • Przytrzymanie wciśniętego klawisza Ctrl i kliknięcie odnośnika na stronie WWW - operacja ta powoduje utworzenie nowej karty i wczytanie w tle strony, do której odwołuje się odnośnik.

•

Kliknięcie odnośnika dostępny)

na stronie WWW środkowym przyciskiem myszy Oeśli jest - w efekcie pojawi się nowa karta i w tle zostanie wczytana strona, do której

odwołuje się odnośnik.

• Wprowadzenie adresu URL na pasku adresu, a następnie utycie kombinacji klawiszy Alt+Enter- zostanie utworzona i uaktywniona nowa karta oraz wczytana strona WWW. •

Wyświetlenie

pustej karty przez kliknięcie przycisku Nowa karta (lub zastosowanie kombinacji klawiszy Ctrt+n - na pasku adresu wpisz adres URL strony WWW, a następnie naciśnij klawisz Enter. W rezultacie w obrębie aktywnej karty pojawi się strona.

• Kliknięcie i pruciągn.ięcie odnośnika do strony WWW lub bieżącej ikony paska adresu, a następnie upuszczenie na przycisku Nowa karta - 7.ostanie utworLona nowa karta i w tle wczytana strona WWW. • Kliknięcie odnośnika w obrębie innego programu - operacja spowoduje utworzenie i uaktywnienie nowej karty oraz wczytanie strony WWW, do której odwołuje się odnośnik. Metoda otwierania w tle strony WWW w obrębie nowej karty przez przytrzymanie wciśniętego U."'isza Ctrl i kliknięcie odnośnika przydaje się, gdy 1..amierza się kontynuować czytanie zawarto.~ twżącej strony. Jednak7.e stwierdziłem, że przeważnie zależy mi na natychmiastowym przeczytalllU nowej strony. Jeśli dysponujesz dobrym połączeniem, strona WWW wczyta się wystarczająco Qł-bko. by odstęp czasu między kliknięciem i rozpoczęciem czytania był minimalny.

W takich sytuacjach możesz nakazać programowi Internet Explorer automatyczne uaktywnienie nowej karty. gdy zastosujesz pierwszą z wyżej wymienionych metod. Oto wymagane kroki: 1. W celu otwarcia okna dialogowego Opcje internetowe wybierz z menu Nc1rzędzia Opcje internetowe. 2. Uaktywnij

zakładkę

pozycję

Ogólne.

3. W grupie Karty klikni) przycisk Ustawienia, aby wyświetlić okno dialogowe Ustawienia przeglądania na kartaclr. 4.

Włącz opcję Ławsze przełączaj

na nowe karty po ich utworzeniu.

5. W każdym oknie dialogowym kliknij przycisk OK, żeby

uwzględnić

nowe ustawienie.

Wczytywanie wielu stron głównych podczas uruchamiania przeglądarki Jak wiadomo, strona domowa witryny WWW jest jej stroną główną, od której czt;sto rozpoczyna się eksplorowanie zasobów witryny (choć biorąc pod uwagę, że obecnie tak wiele osób uzyskuje dostęp do witryn 1.a pośrednictwem wyszukiwarek, blogów i .kanałt>w RSS, prawdopodobnie za. czniesz przeglądać zawartość witryny od jej strony wewnętrznej, a nie głównej; na przykład minęło kilka łat, zanim zobaczyłem stronę główną witryny Microsoftu). Internet Explorer stosuje też definicję strony głównej, wprowadzając przez to małe zamieszanie. Jest to strona, którą przeglądarka wyświetla automatycznie podczas uruchamiania. Choć domyślna strona główna używana prLCz program Internet Explorer to strona witryny MSN.com, większość osób zmienia ją na regularnie przeglądaną. W prqpadku najnowszych wersji przeglądarki Internet Explorer (7 i nowsze) idea strony głównej zyskuje na wartości. Jest tak dzięki nowej funkcji przeglądania z wykorzystaniem kart, która pozwala w tym samym oknie otworzyć wiele stron. Jeśli podczas przeglądania stron WWW możesz używ·ać wielu kart, równie dobrze można pracować z wieloma kartami od razu po uruchomieniu się przeglądarki. Coś takiego ma sens. I właśnie dokładnie na to pozwala Inter· net Explorer. Możliwe jest skon.figurowanie co najmniej dwóch stron głównych, które urucha· miana przeglądarka posłusznie wyświetla w obrębie oddzielnych kart. Możliwość

taka da Ci wiele korzyści, jeśli regularnie po uruchomieniu programu Internet Explorer wyświetlasz kilka witryn. Możesz na przykład wczytać stronę portalu, takiego jak MSN lub Yahoo!, stronę wyszukiwarki (np. Google), wewnętrzną lub publiczną witrynę firmy, stronę z wiadomościami, jedną lub kilka stron blogów itd Jeśli nawet wszystkie te strony WWW dodano do listy Ulubione, w dalszym ciągu trochę czasu zajmie utworzenie nowej karty, wczytanie witryny, a następnie powtórzenie tych czynności dla każdej strony, którą i.amieri.a się wyświetlić.

Gdy skonfigurujesz wiele stron głównych, Internet Explorer zajmie się wczytywaniem ich wszystkich. W związku z tym wystarczy usiąść i zezwolić na to, żeby wszystko działo się samoczynnie.

\\' ~·konaj poniższe

kroki, żeby w oknie programu Internet Explorer skonfigurować wiele stron

p;wnych. 1. Wyświetl stronę WWW, która ma być wczytana podczas uruchamiania przeglądarki. 2. Kliknij strzałk~ listy rozwijanej widoczną obok ikony Strona główna, a następnie wybierz pozycję Dodaj lub zmień stronę głównq. Otworzy się okno dialogowe Dodawanie lub

zmienianie strony głównej. 3. Włącz opcję Dodaj tę stronę sieci web do kart strony głównej.

4. Kliknij przycisk Tak.

5. Powtórz kroki od 1. do 4., żeby z kartami stron głównych powiązać inne strony WWW. 6. Jeśli istnieją karty stron głównych, których zamierzasz się pozbyć, kolejno kliknij strzałkę listy rozwijanej, znajdującą się obok ikony Strona główna, pozycję Usuń, nazwę strony WWW i przycisk Tak (w celu potwierdzenia operacji).

Zaawansowane opcje programu Internet Explorer Internet Explorer oferuje długą listę opcji dostosowywania, które dostępne są w obrębie zakładki Zaawansowane okna dialogowego Opcje intcmctowc (rysunek 2.4). Choć wiele z tych ustawień jest niejasnych, sporo innych bardzo przyda się przeróżnym miłośnikom przeglądania stron WWW. W niniejszym podrozdziale omówiono wszystkie te ustawienia. Rysunek 2.4. Zakładka

\ 1, ". ••',

Zauwansuwane okna c.lialuguwego Opcje internetowe 1.awicra długą list~ opcji dostosowywilllia

'\\~I

..

- -·

,,1'

..

--·

\ 111\

-·- . --- --···- ·-

0 ',\

'~~~:: ~·„::I

UlltMoMnl

W bn"" EJ Plaa!

sys12111ow4 •

mWllm

,..,_.~ ~

AaltuJ ~ lllcl1u M heh cli riowydi alien I 9t CTJ

przeglądarki

I ntcrnct Explorer

'

~ ~ nlłlllll' llbtu na heh podam powiljbm11a•

8l ~ lłDcia\ ~Ili cli nowydl alien I lrłrt

"'°

'1

iii~

'I

I

.„

fJ Wiiia llmallldlriafll't ut,cU iu.r. w nowych'* l'!'.I z... rGZWl)IJ tlibt ~y cli

I

rJ Dn.6uJ !dary I abruy tła

i

El ~octowe· ifJ Pdai IJWklnfanwj c111 mm ltDR1\ld1 aadw

l I

tr.:J

I

I 4

II

Utyj bnlltu UJF-e dl lipy m1MD

aesy ,„ "ll!Mny-lr*met&s*irw ~ Wfiił

I

·I

lR w bmade UW-e •

I

•IMllłmne PD IUWNl"'9 uudmin.asinvmu

Rele'-'i!! ua-'I pragmL1lntl!ml!tfllParer - - - - -

V'

I

Grupa Vos tępn ość zawiera sześć

następujących

opcji:

• Zawsze rozwijaj tekst alternatywny dla obrazów - większość projektantów witryn WWW wprowadza opis każdego obrazu wchodzącego w skład strony WWW. Jeśli program Internet Explorer zostanie ustawiony tak, żeby nie pokazywał obrazów (:zapoznaj się z zamieszczonym dalej opisem opcji Pokaż obrazy). w ich miejscu będą widoczne jedynie ramki. Każda ramka zawiera opis tekstowy (nazywany tekstem altematywnym). Włączenie tej opcji spowoduje, że Internet Explorer rozszerzy w poziomie ramkę obrazu w takim stopniu, żeby tekst alternatywny w całości był widoczny w jednym wierszu.

„-

• S1I Włącz tryb przeglądania przy utyciu kursora w nowych oknach i kartach uaktywnienie tej opcji sprawi, że program Internet Explorer R zostanie przełą­ czony w tryb przeglądania prly użyciu kursora. Standardowo 1.awartość strony WWW jest przeglądana poprzez klikanie odnośników i pr7.ewijanie ekranu. Klawiatura spora· dycznic jest wykorzystywana do przewijania (za pomocą klawiszy Page Down i Page Up) i rzadko do zaznaczania odnośników (przy użyciu klawisza Tab) . Jednakże wiele osób uważa mysz za trudną w obsłudze i woli przemies1.a.ać się w obrębie strony WWW w ten san1 sposób, co w przypadku dokumentu otwartego w oknie edytora tekstu. W edytorle nawigację w obrc;bie znaków umoiliwiają klawisze strzałek skierowanych w lewą i prawą stronę, między wierszami klawisze strzałek skierowanych w górę i w dół, a między słowami lub akapitami kombinacja klawisza Ctrl i klawisza strzałki (w przypadku słów są to klawisze strzałek skierowanych w lewą i prawą stronę, a w przypadku akapitów klawisze strlałek skierowanych w górę i w dół). Funkcja ta, będąca nowością w przeglądarce Internet Explorer 8, nosi nazwę trybu przeglqdania przy 11życiu kursora.

•

Przenieś karetą systemową

tej opcji nakaże programowi Internet Explorer przeniesienie karetki systemowej każdorazowo w chwili zmiany fokusu (karetka systemowa jest wizualnym wskaźnikiem części ekranu, która ak1ualnie jest aktywna; jeśli fokus ustawiono dla pola tekstowego, karetka będzie miała postać migającej pionowej kreski; jeżeli uaktywniono pole wyboru lub przycisk opcji, karetka będzie kresko'Yanym obrysem nazwy kontrolki). Opcja ta przydaje się, gdy dysponuje się czytnikiem ekranu lub narzędziem powiększającym obszar ekranu, które za pomocą karetki systemowej ustala, jaka część ekranu ma zostać odczytana lub powiększona.

:ze zmianami fokusu!wybom -

włączenie

• Resetuj rozmiar tek.stu na średni dla raowych okien i kart - uaktywnienie tej opcji spowoduje, że po otwarciu nowego okna lub karty program Internet Explorer przywróci ustawieniu Rozmiar tekstu wartość Srednici. Opcja ta przyda się. jeśli powiększenie tekstu uznasz za konieczne tylko dla kilku witryn. • Resetuj rozmiar tek.stu na średt1I podczas powiększania - włączenie tej opcji sprawi, 1.e w momencie użycia funkcji powiększania (z menu Strona wybierz pozycję Powiększenie) dla ustawienia Rozmiar tekstu program Internet Explorer przywróci wartość Średnia. Opcja ta przydaje się, ponieważ zapewnia proces powiększania cechujący sit; większą spójnością (zawsze na początku procesu ustawiony jest taki sam rozmiar tekstu). • Resetuj stopień powiększania dla nowych okien i kart - uaktywnienie tej opcji spowoduje, że po otwarciu nowego okna lub karty program Internet Explorer ponownie ustawi wartość powiększenia wynoszącą 100%. Przyda się to, gdy użytkownik dojdzie do wniosku, że trzeba powiększyć zawartość tylko kilku witryn. Oto opcje grupy Przeglądanie:

• li

W razie błędów układu strony automatycznie przechodź do Widoku zgodnośd - jeśli ta opcja zostanie uaktywniona, przez przełączenie w tryb zgodności program Internet Explorer automatycznie usunie wszelkie ewentualne problemy z ukła­ dem strony.

• Z.am/cni} nieużywane foldery w Historii i lnubionych - gdy włączysz tę opcję, Internet Explorer nie otworzy nieużywanych katalogów, gdy zostaną wyświetlone na listach Historia i Ulubione. Oznacza to, że jeśli otworzysz katalog, a następnie kolejny, program Internet Explorer automatycznie zamknie pierwszy katalog. Dzięki temu prościej jest nawigować w obrębie list Historia i Ulubione. A zatem najlepiej pozostawić tę opcję aktywną. Po jej zmodyfikowaniu trzeba ponownie uruchomić przeglądarkę Internet Explorer. • Wylqcz debugowanie skryptu (Internet .Explorer)- opcja ta wyłącza lub włącza debuger skryptów (jeśli jest zainstalowany) tylko w obrębie programu Internet Explorer. Należy uaktywnić ją wyłącznie wtedy, gdy projektuje się strony WWW ze skryptami, które muszą być poddane debugowaniu, zanim trafią na serwer WWW.

•

Wyląc.z

debugowanie skryptu (Inne) - opcja ta przypomina opcję Wyłącz debugowanie skryptu (Internet Explorer). Różni się jedynie tym, że wyłącza lub włącza debuger skryptów Oeśli jest zain~1alowany) w obrębie dowolnej aplikacji innej niż Internet Explorer, która potrafi wyświetlać zawartość stron WWW (np. program Windows Mail).

•

Wyświetl powiadomienie

o każdym błędzie skryptu - jeśli uaktywni się tę opcję. Internet Explorer otworzy okno -diaJogowe ostrzegające o wystąpieniu na stronie WWW błę­ dów skryptu JavaScript lub VBScript. Jeżeli opcja będzie wyłączona, Internet Explorer wyświetli komunikat o błędzie na pasku stanu. Aby zobaczyć cały komunikat, dwukrotnie kliknij go na pasku stanu. Tylko programiści piszący skrypty będą musieli włączyć tę opcję, i to tylko wtedy, gdy będą wykonywali operację debugowania skryptów. Wiele witryn WWW jest stworzonych prLCz kiepskich programistów i uwiera skrypty z błędami. A zatem włączenie tej opcji spowoduje, że podczas przeglądania stron trzeba bc;dzie borykać się z irytującymi oknami dialogowymi.

•

Wyłwietl przycisk Akceleratory dla

zaznaczenia - gdy opcja ta jest aktywna, zaznaczenie tekstu na stronie WWW sprawi, że obok tego tekstu program Internet Explorer 8 wyświetli przycisk Akcelerator. Kliknij przycisk, aby wbaczyć zainstalowane akceleratory (na pri.ykład Blog w rcmraclr usługi Windows Live i Wyszukiwanie przy użyciu dostawcy Ring).

• Wlqcz automatyczne przywracanie po awarii - po włączeniu tej opcji program Internet Explorer 8 spróbuje ponownie otworzyć zestaw bieżących kart zamknilftych na skutek awarii przeglądarki. Jest to mile widziane, zwłaszcza wtedy, gdy regularnie otwiera się dużą grupę kart.

• Wlqcz widok folderów FTP (poza programem Internet Explorer) - gdy po włąc1.eniu tej opcji nawiąże się połączenie z witryną Ff P (File Transfer Protocol), program Internet Explorer wyświetli jej zawartość, korzystając ze znajomego widoku katalogu systemu Windows. Dzięki temu można łatwo przeciągać pliki z witryny 1---rp i upuszczać w obrc;bie lokalnego dysku twardego. Ewentualnie możesz wykonywać inne aynności związane z konserwacją plików (zależnie ud uprawnień prrypisanych po stronie witryny). • Wlqcz efekty pnejlcla mifdzy stronami - opcja ta umożliwia włączenie lub wyłączenie obsługi przez program Internet Explorer efektów przejścia między stronami. Witryny używające serwera, który obsługuje rozsi.erzenia FrontPage, mogą definiować różne efekty przejścia między stronami (np. wymazywania i zanikania). Jednakże efekty te często spowalniają przeglądanie. Z tego powodu zalecam wyłączenie tej opcji.

• Wlqcz sugerowanie witryn - po włączeniu tej opcji mo7.esz kliknąć przycisk Sugerowane witryny programu Internet Explorer 8, aby wyświetlić listę tego, co przeglądarka uzna za witryny podobne do bieżącej (może się to okazać interesujące). • Wlqcz rozszerzenia przeglqdarki innych .firm - uaktywnienie tej opcji sprawi, że program Internet Explorer będzie obsługiwać zewnętrzne rozszerzenia interfejslL Na przykład pasek narzędziowy Google jest zewnętrznym rozszerzeniem, które z przeglądarką integruje wyszukiwarkę Google w postaci paska narzędziowego. Jeśli wyłączy się tę opcję, zewnętrzne rozszerzenia nie pojawią się i nie będą mogły być wyświetlone. Zdecydowanie

się na wyłączenie tej opcji to dobry sposób, żeby zrezygnować z części (niestety nie

wszystkich) irytujących i.ewnętrznych pasków narzędziowych, które instalują się samoczynnie bez pytania o zgodę. Po zmodyfikowaniu tej opcji trlCba ponownie uruchomić program Internet Explorer.

• Wlqcz style wizualne dla przycisków i fonnant6w na 1tronach sieci web - po uaktywnieniu tej opcji dla obiektów wszystkich stron WWW, takich jak przyciski fonnulan.a, przeglądarka Internet Explorer zastosuje bic-i;ący styl wizualny systemu Windows. Wyłą­ c1.enie opcji spowoduje, że przeglądarka dla wszystkich elementów strony WWW użyje domyślnego stylu wizualnego.

•

Umożliwiaj witrynom

sieci web używanie okienka wyszukiwania - przez włączenie tej

opcji umożliwi się witrynom WWW wyświetlanie zawartości z wykorzystaniem starszego panelu wyszukiwania, który, począwszy od wersji 7. programu Internet Explorer, jest niedostępny. Nie mam pojęcia, dlaczego ktokolwiek chciałby coś takiego robić.

• Wymuszaj składanie w trybie offscreen nawet w serwerze terminali -

jeśli uaktywni się

tę opcję, przed wyświetleniem wyników na ekranie Internet Explorer przeprowadzi

w pamięci operację pełnego składania (polega to na połączeniu dwóch lub większej liczby obrazów). W ten sposób eliminuje się efekt migotania obrazu, który występuje w przypadku uruchamiania programu Internet Explorer w ramach usług terminalowych. Nie 1.ałecam włączania tej opcji, gdyż może ona spowodować znaczący spadek wydajności. Po zmodyfikowaniu opcji konieczne będzie ponowne uruchomienie przeglądarki internetowej.

• Powiadom o zakońaeniu pobierania - powstawicnie tej opcji aktywnej sprawi, że po zakończeniu

pobierania (rysunek 2.5) program Internet Explorer nic usunie 7. ekranu wyświetlonego okna dialogowego informującego o postępie operacji. Dzięki temu możesz kliknąć prrycisk Uruchom, aby otwor.tyć pobrany plik, lub kliknąć przycisk Otwórz folder w celu wyświetlenia zawartości katalogu docelowego. Jeżeli wyłączysz tę opcję, Internet Explorer zamknie to okno dialogowe od razu po zakończeniu operacji pobierania. Rysunek 2.5. Gdy program Internet Explorer

-\1\1

''"

„,\L""a

1t

'li'}-.~

•• \

' •~ •

1-.'Jc 1'•"'..i.il'iL.ul

' ''I ~·I

-

-

•Ilf

I'

- : ,~-. 1'1'\"t:_,\'I"\

J 'h\ 11 ~6,IL11 1,,t...:łt.LW'•!!.J.l~

„. . . „ •. ;.t~...,"

1

)( ' ' \

1.akończy operację

pobierania, w celu ułatwienia

pra1..1' z plikiem p01.ostawi na ekranie to okno dialogowe •

I

,_(l;-.„-1-hlli_IM....,J {ijlillłiiil&f ~""';,-,__ ..._d__,J

I

Użyj ponownie okien

•

przy uruchamianiu skr6t6w (gdy pr::eglqdanie na kartach jest wylqczane) - gdy ta opcja jest aktywna i wyłączono funkcję prleglądania z użyciem kart, po kliknięciu skrótu do strony WWW (np. adres URL strony podany w wiadomości pocztowej programu Windows Mail) system Windows poszuka już otwartego okna przeglądarki Internet Explorer. Jeśli okno jest otwarte, wyświetli się w nim strona WWW. Zapobiega to niepotrzebnemu otwieraniu wielu okien pr.rez program Internet Explorer. Wyłączenie opcji spowoduje, że system Windows będzie otwierał stronę WWW zawsze w nowym oknie przeglądarki.

•

Pokaż

przyjazne komunikaty o blrdach HITP. Po włączeniu tej opcji program Internet Explorer będzie przechwytywał komunikaty o błędach (np. informujące o nieznalezionych stronach), które generują serwery WWW. Ponadto przeglądarka zastąpi te komunikaty własnymi, które zapewniają więcej informacji, a także możliwe rozwią1..ania problemu. Jeśli ta opcja będzie wyłączona, Internet Explorer wyświetli komunikat o błędzie wygenerowany przez serwer WWW. Zalecam wyłączenie tej opcji, ponieważ projektanci stron WWW często dostosowują komunikaty o błędach serwera WWW tak, żeby były bardziej pomocne niż ogólne komunikaty zgłas1.ane przez Internet Explorer.

• Grupa Podkreślaj łącza. Opcje tej grupy umożliwiają ustalenie, kiedy Internet Explorer powinien za pomocą podkreślenia fom1atować odnośniki do stron WWW. Opcja Aktywowanie powoduje, że podkreślenie pojawia się tył.ko wtedy, gdy na odnośniku umieści się kursor myszy. Ponieważ wiele witryn WWW używa kolorowego tekstu, bez podkreślenia często trudno szybko znaleźć odnośnik. A zatem zalecam włączenie tej opcji. •

Użyj

wbudowanego autouzupelniania (poz.a programem Internet F.xplorer). Opcja ta włącza i wyłącza funkcję wbudowanego autouzupełniania paska adresu. Gdy funkcja jest aktywna, Internet Explorer monitoruje tekst wprowad.7.any w pasku adresu. Jeśli tekst pasuje do wcześniej wpisanego adresu URL, przeglądarka automatycznie uzupełnia adres. Dodatkowo pojawia się lista rozwijana z innymi pasującymi adresami URL. Po wyłąc1..eniu funkcji wbudowanego autouzupełniania Internet Explorer wyświetli jedynie listę rozwijaną ze zgodnymi adresami URL.

•

Użyj

ostatnio używanej kolejności podczas przełączania kart za pomocq klawiszy Ctrl+ Tab. Po włączeniu tej opcji 1..astosowanic kombinacji klawiszy Ctrl+ Tab (i Ctrl+Shift+ Tab) spowoduje przełączanie kart do ostatniej kolejności wyświetlania.

•

Użyj pasywnego protokołu

FTP (dla zachowania zgodności z zaporami i modemami DSL). W przypadku normalnej sesji ł--rp program Internet Explorer tworty połączenie 7. serwerem FfP (w celu przesyłania poleceń), po czym serwer nawiązuje z przeglądarką drugie połączenie (na potrzeby transmisji danych). Jeśli jednak korzysta się 7. sieci 7. firewallem, zablokuje on połączenia prLychod7.ące z serwera. Gdy 1.astosuje się protokół FfP w trybie pasywnym, prLeglądarka sama ui.1anowi drugie połączenie (dla danych). A zatem, jeżeli w sieci występuje firewall lub używasz modemu DSL i nie możesz utworzyć połączenia fTP, włącz tę opcję.

•

Użyj płynnego

przewijania. Opcja ta włącza lub wyłącza funkcję nazywaną płynnym przewijaniem. Po włączeniu opcji naciśnięcie klawisza Page Down lub Page Up spowoduje przewijanie strony w dół lub w gór~ (z ustawioną wcześniej szybkością). Jeżeli opcja zostanie wyłączona, po naciśnięciu klawisza Page Down lub Page Up nastąpi natychmiastowe przejście w dół lub w górę strony.

Opcje znajdujące się w grupie Ustawienia HTTP 1.1 decydują o tym. czy program Internet Explorer zastosuje protokół HTTP 1.1. Oto dostępne opcje:

•

Użyj protokołu

HTTP I.I. Włączenie opcji sprawia, 7.e program Internet Explorer stosuje protokół HTTP 1.1 do komunikowania się z serwerami WWW (HTTP 1.1 to standardowy protokół wykorzystywany obecnie w internecie). Opcję tę powinno się wyłączyć tylko wtedy, gdy pojawi się problem z połączeniem się z witryną. Gdy wyłączy się opcję, Internet Explorer wykorzysta protokół H'rl'P 1.0, który może rozwiązać problem.

•

HTI'P l.I dla połqa.eń przez serwer proxy. Uaktywnienie tej opcji spowoduje, że program Internet Explorer zastosuje protokół HTTP 1.1 wyłącznie podc1.a.s nawiązywania połączenia za pośrednictwem serwera proxy. Użyj protokołu

P(.1nit.•waż

opcje grupy Międzynarodowe dotyczą zabezpieczeń, zapoznaj się z treścią rozdziału 15., .Konfigurowanie zabezpieczeń w programie Internet Explorer", w którym je omówiono. • Zobacz podrozdział „Zaawansowane opcje zabezpieczeń w programie Internet Explorer" na stronie 418. OJ'je grupy Multimedia włączają lub wyłączają różne efekty mu1timediałne. Oto dostępne

.astawicnia:

• Zawsze używaj technologii ClearType dla HTML. Po włączeniu tej opcji Internet Explorer wyświetli treść strony HTML przy użyciu technologii ClearType, która w przypadku monitorów LCD sprawia, że tekst jest wyraźniejszy. Jeśli nie korzystasz z takiego monitora, może Ci nie przypaść do gustu sposób, w jaki technologia ta przetwarza tekst. W tym przypadku powinno się opcję wyłączyć. Po wprowadzeniu modyfikacji konieczne będzie ponowne uruchomienie przeglądarki Internet Explorer. • Wlqcz automatyczne dopasowywanie rozmiaru obrazów. Włączenie tej opcji spowoduje, że Internet Explorer automatycznie zmniejszy duże obrazy, tak aby mieściły się wewnątrz okna p17.eglądarki. Przydaje się to w sytuacji, gdy pulpit systemu Windows Vista jest wyświetlany na ekranie małego monitora lub przy ustawionej stosunkowo niskiej rozdzielczości i gdy stwierdzisz. że wiele obrazów witryny WWW nic mieści się całkowicie w oknie przeglądarki. • Odtwarzaj animacje na stronach sieci web. Opcja ta włącza lub wyłącza animowane obrazy GIF. Ze względu na to, 7.e większość takich obrazów irytuje i nie jest mile widziana, po wyłączeniu tej opcji prawdopodobnie w znacznym stopniu zwiększy się komfort przeglądania stron WWW. Jeżeli wyłączysz ją, lecz postanowisz wyświetlić animację, prawym przyciskiem myszy kliknij ramkę, a następnie z menu wybierz pozycję Pokaż obraz. • Odtwarzaj dźwięki na stronach sied web. Opcja ta włącza i wyłącza efekty dźwiękowe na stronie WWW. Ponieważ zdecydowana większość dźwięków na stronach WWW to wyjątkowo kiepskie interpretacje MIDI popularnych utworów, wyłączenie opcji zapewni ulgę uszom.

•

Pokaż symbole zastFPcz.e

Explorer wyświetli

•

Pokaż

uaktywni się tę opcję, Internet ramkę o tym samym rozmiarze i kształcie, co pobierany obraz.

dla pobieranych obrazdw.

Jeśli

obrazy. Opcja wyświetla i ukrywa obrazy ma stronie WWW. W przypadku

wolnego połączenia internetowego wyłącz tę opcję. W efekcie Internet Explorer pokaże ramkę w miejscu, w którym normalnie pojawiłby się obraz (jeśli projektant dodał do kodu strony tekst alternatywny, zostanie wyświetlony wewnątrz ramki). Aby zobaczyć obrazy po wyłączeniu tej opcji, prawym przyciskiem myszy kliknij ramkę. a następnie z menu wybierz pozycję Pokaż obraz.

• Inteligentna symulacja obrazu. Opcja uaktywnia i wyłącza symulację obrazu. Symulowanie (ang. dithering) jest techniką, która nieznacznie zmienia obraz, 7.eby wygładzić poszarpane krawędzie. Jedyna opcja grupy Drukowanie o nazwie Drukuj kolory i obrazy tła decyduje o tym. C'Z'f podczas drukowania strony WWW Internet Explorer uwzględni jej tło. Jako tła wiele stron internetowych używa pełnych kolorów lub wyszukanych obrazów. Takie strony będą 1.atem szybciej drukowane, jeśli pozostawi się tę opcję wyłączoną. Opcje grupy Wyszukaj przy użyciu paska adresu dotyczą wyszukiwania z wykorzystaniem paska adresu programu Internet Explorer. Oto dost~pne ustawienia:

• Nie wysyłaj nieznanych adresów do dostawcy automatycznego wyszukiwania.

Włączenie

tej opcji spowoduje, że wyrażenia nieznane programowi Internet Explorer nie b~dą wyszukiwane z poziomu paska adresu.

• Po prostu

wyświetl

wyniki w głównym oknie. Po

przeglądarki wyświetli się

włączeniu

tej opcji w głównym oknie

lista witryn znalezionych przez wyszukiwarkę.

Grupa Zabezpieczeniil zawiera wiele opcji związanych z zabezpieczeniami programu Internet Explorer. Opcje te omówiłem w rozdziale 15. • Zobacz podrozdział „Zaawansowane opcje zabezpieczeń w programie Internet Explorer" na stronie 418.

Rozdział 3.

Dostosowywanie ·· systemu plików

W tym rozdziale: • Typy plików • Praca z istniejącymi typami plików • Tworzenie nowego typu pliku • Powiązanie dwóch lu_b większej liczby rozszerzeń z pojedynczym typem pliku • Dostosowywanie nowego menu • Dostosowywanie okna dialogowego Otwieranie za pomocą systemu Windows 7

Forma i funkcja SC} jednofriq, dwiema stronami monety. Aby rozszerzyć funkcję. musi istnieć lub zostać stworzona odpowiednia forma. Ida P. Rolf Zadziwiające

jest to, że w oficjalnej dokumentacji Microsoftu zignorowano lub omówiono tylko pobieżnie długą listę prtydatnych i bogatych w możliwości funkcji systemu Windows 7. Nie1.alcżnie od tego, czy mowa o przystawkach narzędzia Microsoft Management Console, zasadach grupy. czy rejestn.e (są to tylko trzy zagadnienia omawiane w biążce), Microsoft woli, aby ciekawi użytkownicy sami dochodzili, jak korzystać z tych technologii (oczywiście z pomocą ulubionej książki informatycznej). Temat niniejszego rozdziału to klasyczny przykład. Pojęcie typu pliku może być bez przesady przedstawione jako 1..asadniczy fundament systemu plików w Windows 7. Microsoft nie tylko oferuje skromną dokumentację i nieliczne narzędzia służące do pracy z typami plików, ale też najwyraźniej dokłada wszelkich starań, żeby zamaskować całe zagadnienie związane z typami plików. Jak zwykle, powodem tego jest ukrywanie odpowiednich wewnętrznych mechanizmów systemu Windows 7 przed ciekawskim wzrokiem początkującego użytkownika. Jednak, jak na ironię, w ten sposób początkujący mają do czynienia z zupełnie nowymi problemami, a doświad­ czeni użytkownicy więcej kłopotów na głowie. Rozdział

ten wyciąga z ukrycia zagadnienia związane z typami plików. Poznasz podstawy dotyczące typów plików, a następnie kilka bogatych w możliwości technik, które umożliwią kontrolowanie systemu plików w Windows 7 za pomocą typów plików.

Typy plików Aby jak najwięcej skorzystać z tego rozdziału, musisz 1..apoznać się z podstawami wyjaśniającymi, czym jest typ pliku, a także, jak system Windows 7 identyfikuje typy plików i używa ich. W kilku następnych punktach przedstawiono wszystko, co trzeba wiedzieć, aby poradzić sobie z resztą rozdziału.

Typy plików i ich rozszerzenia Jedną

z fikcji, którą Microsoft: próbował narLucić społeczności użytkowników komputerów, jest to, tt żyją oni w świecie bazującym na dokumentach. Oznacza to. że ludzie rzekomo dbają jedynie o tworzone dokumenty, a nie o aplikacje służące do generowania tych dokumentów. Jest to CLysty nonsens. W rzeczywistości w dalszym ciągu aplikacje są za trudne w obsłudze, a możliwość współużytkowania dokumentów przez różne programy nadal zbyt problematyczna. Inaczej mówiąc, nie będziesz w stanie tworzyć dokumentów, jeśli nie poznasz szczegółów aplikacji. Ponadto nic udostępnisz dokumentów innym, jeżeli nie zastosujesz zgodnej aplikacji. Siestety. jesteśmy skazani na uwielbienie dokumentu przez Microsoft i na wszystkie problemy z t)m związane. Dobrym przykładem jest ukrywanie rozszerzeń plików. Jak już wspomniano w rozdziale 1., „Dostosowywanie programu Eksplorator Windows", domyślnie system Windows 7 nie pokazuje rozszerzeń plików, powodując w ten sposób całe mnóstwo problemów (poc1.ąwszy od pomyłek przy próbach identyfikacji typu pliku na podstawie malutkiej ikony, a skończywszy na braku możliwości edytowania rozszerzeń i zapisania pliku z użyciem żądanego rozszerzenia). Wszystkim tym problemom możesz zaradzić przez wyświetlenie rozszerzeń plików w sposób zaprezentowany przeze mnie w rozdziale I. • Zobacz podrozdział „ Wyświetlanie rozszerzeń plików" na stronie 36. Dlaczego brak widocznych rozszerzeń plików może spowodować takie zamieszanie? Wynika to stąd, że rozszerzenia określają typ pliku dokumentu. Innymi słowy, jeśli Windows 7 ustala, że plik ma ro1.s1.erzenie .txt. oczywiste dla niego staje się, 7.e plik używa typu Dokument tekstowy. Podobnie plik z rozszerzeniem .bmp korzysta z typu Obraz - mapa bitowa. Z kolei typ pliku identyfikuje aplikację powiązaną z ro1.szerzeniem pliku. Jeżeli plik ma rozszerzenie .txt, Windows 7 skojarzy je z programem Notatnik. W ten sposób plik ten zawsze będzie otwierany za pomocą tego edytora. Nic innego charakterystycznego dla pliku nie określa jego typu. W związku z tym, przynajmniej z punktu widzenia użytkownika, cały system plików systemu Windows 7 spoczywa na słabym stelażu skromnego rozszerzenia pliku. Bez wątpienia taka metoda wyznaa.ania typów plików jest kiepską decyzją projektantów. Na przykład może pojawić się zagrożenie. że ktoś początkujący spowoduje bezużyteczność pliku przez nieopatrzną zmianę jego rozszerzenia. Interesujący jest fakt, że Microsoft najwyraźniej jest świadomy tego niebezpieczeństwa i w ostatnich wersjach systemu Windows (Vista i 7) wprowadził w kodzie subtelną zmianę postępowania. Gdy widoczne są rozszer7.enia plików i wywołasz polecenie Zmień nazwę (przez kliknięcie pliku i naciśnięcie klawisza f2), całą nazwę pliku system Windows umieści w zwykłym polu tekstowym. lecz zaznaczy jedynie główną nazwę pliku (część nazwy z lewej strony kropki). Widoczne jest to na rysunku 3.1. Choć wprowad7.enie dowolnego znaku usunie główną nazwę. ro7Ą4'zerzenie pliku pozostanie nienaruszone.

Jak się

okaże

w pozostałej części rozdziału, rozszerzenia plików pomimo mankamentów prowadzą do kilku bogatych w możliwości metod modyfikowania i kontrolowania systemu plików w Windows 7.

Rysunek3.1.

Po wywołaniu

Biblioteka Dokumenty z-;aa lolllbkji- Z

polecenia Zmień nazwę w przypadku wyświetlonych

rol.Surzeń

a..„M>J

plików

system Windows zaznaczy jedynie główną nazwę pliku

.'

'

·( '·S

~-· dnltop.ini

Pictuns

~ .00-t.doc

II I

-. ' iQl.t.doc:

II

l •

Typy plików i rejestr Jak mo7.esz oczekiwać, cała „wiedza" systemu Windows 7 o typach plików została zapisana w rejestrze (aby uzyskać szczegóły na temat rejestru i kor.tystania z niego, zobacz rozdział 12., „Poprawianie rejestru systemu Windows 7"). Ponieważ w rozd7.iale w pr7.ykładach pracy z typami plików zastosowano rejestr, przyjrzyjmy się, jak go obsługiwać. Uruchom program Edytor rejestru (kliknij przycisk Start, wpisz regedit, naciśnij klawisz Enter i wprowadź dane uwierzytelniające KKU) i sprawdź klucz HKEY_CLASSES_ROOT. Zwróć uwagę na to, że klucz ten dzieli się na nastę­ pujące sekcje: • Pierwsza część klucza HKEY_CLASSES_ROOT składa się z dziesiątek pod.kluczy rozszerzeń plików (np . .bmp i .txt). W podstawowej instalacji systemu Windows 7 istnieje dobrze ponad 400 takich podkluczy. W przypadku systemu z wieloma zainstalowanymi aplikacjami liczba ta z łatwością może wzrosnąć dwu- lub tr.tykrotnic. • Druga część podklucza HKEY_CLASSES_ROOT wyszczególnia róż.nc typy plików, które powiązane są z zarejestrowanymi rozszerzeniami. Gdy rozszerzenie wstaje powiązane z określonym typem pliku, określa się je mianem zarejestrowanego w systemie Windows 7.

Aby sprawdzić. co to wszystko oznac1.a. przyjrzyj się rysunkowi 3.2. Widać na nim, że zaznaczyłem klucz .txt, którego wpis (Domyślna) ma wartość txtf ile. ll)'Slmck 3.2.

fterwsza c~ść klucza HKEY_CLASSES_ IOOT zawiera podklucze dla wszystkich

~

'

I-~

JW

J .Ili: "~ il .... ~

~rowanych l'Onl'~rzcń

...

"~.li

„„

, .i. ·' ~-~ \&.!'!! I

plików

"~.;;.. ~ iAI .UOI.

• ) .ucl p

Jiłl .UllL

--l i -

• !M

.1111

;i .Ylf · ·,j.~

'

'.~-- - .

Wpis (Domyślna) jest wskaźnikiem do pod.klucza typu pliku powią7.anego z rozszerzeniem, który umieszczony jest w drugiej c~ści klucza HKEY_CLASSES_ROOT. Rysunek 3.3 przedstawia

podklucz txtfile typu pliku:

powiązany

z ro1.szerzeniem .txt. Oto kilka uwag

dotyczących

tego podklucza

• Wpis (Domyślna) opisuje typ pliku (w tym przypadku Dokument tekstowy). • Podklucz Defaultlcon typu.

określa ikonę wyświetlaną

z każdym plikiem, który używa tego

• Podklucz shell identyfikuje akcje podejmowane w przypadku tego typu pliku. Choć operacje zmieniają się w zależności od typu pliku, akcje Open i Print są wspólne. Operacja Open wyznac7.a aplikację powią7.aną z typem pliku. Na przykład w przypadku typu pliku Dokument tekstowy operacja Open ma postać następującego polecenia: '6SystemRoot~\system32\NOTEPAD.EXE ~l

a,...nsl.3. Druga część klucza HKEY_Cl.ASSES_ ROOT zawiera dant typów plików ~ych z każdym rozsurzeniem

„~T~allltl

.jT~all&l

'

p ,jT.cTLT~ 1t ~ TICTLT.--C~

·~~ • lM Oohullk«I

I

i-li ... ,ililT~

„~~

-i

Udlndl...oidt.. . .l

,.,.u.-.

„··~~ li w..P.o-;m' t I>

I I>

ij

UPt!llO...-~ SC& HI

lllllP.0-CałłD «"'

, ~· IJWJOUlllquosl

„c.. I ~

'._, · .....,,S(Mp~

\-

Praca z istniejącymi typami plików dowiesz się. jak pracować z istniejącymi typami plików systemu Windows 7. Wyjaśnię, w jaki sposób zmienić opis typu pliku, zmodyfikować akcje powiązane 7. typem pliku, skojarzyć rozszerzenie z innym typem pliku i usunąć powiązanie typu pliku z rozszerzeniem. Zauwa7„ że wcześniejs7.e wersje systemu Windows oferowały przyzwoity interfejs, który umożliwiał tego typu operacje. Mowa o zakładce Typy plików okna dialogowego Opcje folderu. Niestety w systemie Windows 7 takiej zakJadki nigdzie nie można znaleźć. W związku z tym w przypadku części niżej om<'>wionych czynności musisz skorzystać hezpośrednio z rejestru. Z tego

podrozdziału

Określanie domyślnej

akcji

Wicie typów plików ma ustawioną domyślną akcję, którą system Windows 7 wykonuje, gdy dwukrotnie klikniesz dokument konkretnego typu pliku. Ahy sprawdzić domyślną akcję, prawym przyciskiem myszy kliknij dokument i w menu podn;cznym poszukaj polecenia wyróżnionego pogrubieniem. W celu zmiany dla typu pliku domyślnej akcji możesz zmodyfikować rejestr. Dlaczego miałhyś to zrobić? Oto kilka przykładów: • W przypadku dokumentów HTML (z rozszerzeniem .lrtm lub .html) domyślna akcja to Open (otwiera dokument w oknie programu Internet Explorer). Jeśli ręcznie wprowadzasz kod stron HTML, być może wolis1„ aby domyślną akcją było Edi t, która po7.woli szybko wczytać dokumenty za pomocą edytora tekstu. • W przypadku obrazów domyślną akcją jest Preview (otwiera obrazy za pomocą narzędzia Przeglądarka fotografii systemu Windows). Jeśli często zajmujes7. się obrazami (tworzenie, przycinanie, konwertowanie itp.), możesz zdecydować, że Edit będzie domyślną akcją .

• W przypadku typów plików Windows Scripting Host, takich jak VBScript Script Filc (rozszcrlcnie . vbs) i JavaScript Script File (rozszerzenie .js). domyślną akcją jest Open (uruchamia skrypt). Jednakże skrypty te mogą zawierać złośliwy kod. Z lego powodu możesz poprawić bezpieczeństwo systemu, ustawiając dla tego typu plików domyślną akcję Edit:

..\by dla typu pliku zmienić domyślną akcję, wykonaj

następujące

kroki:

1. Uruchom narzędzie Edytor rejestru.

2. Odszukaj klucz powiązany z typem pliku, który zamierzasz poddać edycji. 3. Otwórz klucz i kliknij podklucz Shell. 4. Dwukrotnie kliknij wpis (Domys?na), aby otworzyć okno dialogowe Edytowanie ciągu.

5. Wprowadź nazwę akcji, która ma być akcją domyślną. Jeśli na pr.eykład akcją domyślną ma zostać Edi t, wprowadź łańcuch Edit. 6. Kliknij przycisk OK. Rysunek 3.4 przedstawia typ pliku VBSFilc (VBScript Script File), w przypadku którego dla wpisu 'Domyślna) podklucza ustawiono wartość Edi t . a,..unek 3.4. ,~.zmienić dla lypu Fłtku domyślną akcj~.

rmod)1ikuj warto~ć "l"'u ( l>omyślna) r-~k.luaa

Shell

Tworzenie dla typu pliku nowej akcji S;e jesteś ogrania.ony wyłącznie do akcji, które w systemie Windows 7 określono dla typu pliku. Możesz dodać taką liczbę

akcji, jaka przyjdzie Ci na

myśl. Jeśli

na przykład pracujesz z dokuEdi t (powoduje otwarcie pliku w oknie

mentami HTML, możesz pozostawić domyślną akcję cd~1ora Notatnik) i utworzyć nową akcję. Akcja ta może mieć nazwę Otwórz w edytorze HTML : otwierać plik za pomocą zainstalowanego edytora HTML. Gdy klikniesz prawym przyciskiem

myszy plik HTML, w wyświetlonym menu widoczne będą oba polecenia - Edytuj (dla Notatnika) i Otwórz w edytorze HTML (dla innego edytora; zauważ, że dla uproszczenia zakładam, że po zainstalowaniu edytor HTML nie zmodyfikował akcji Edi t, żeby wskazywała na niego samego). W celu utworzenia nowej akcji dla istniejącego typu pliku wykonaj następujące kroki: 1. Uruchom narzędzie Edytor rejestru.

2. Odszukaj klucz powiąuny z typem pliku, który 1..amierzasz poddać edycji. 3. Otwórz klucz i kliknij podklucz Shell.

4. Z menu Edycja/Nowy wybierz klawisz Enter.

pozycję

Klucz,

wprowadź nazwę

nowej akcji i

naciśnij

5. Z menu Edycja/Nowy wybierz pozycję Klucz, wpisz command i naciśnij klawisz Enter. 6. W podkluczu command dwukrotnie kliknij wpis (Domyślna), żeby otworzyć okno dialogowe Edytowanie ciqgu. 7. Wpisz uwag: •

pełną ścieżkę

Jeśli ścieżka

aplikacji, która ma

być użyta

pliku wykonywalnego zawiera cudzysłowu. Oto przykład:

dla nowej akcji. Oto kilka

spację. ścieżkę

trzeba

umiekić

ważnych

w znakach

"C:\Program Files\Mój program\program.exc" • Jeżeli będziesz korzystał z dokumentów ze spacjami w nazwach ich plików, na końcu ścieżki wstaw parametr '61. Oto przykład:

"C:\Program Files\Mój program\program.exe" "%1" Parametr %1 nakazuje aplikacji wczytanie określonego pliku (na przykład pliku, którego nazwę kliknąłeś), a znaki cudzysłowu :r.apewniają. że nie wystąpią żadne problemy w przypadku nazw plików zawierających wiele słów. • Jeśli dodajesz akcję Print, pamiętaj o wstawieniu za nazwą aplikacji opcji /p. Oto przykład:

"C:\Program Files\Mój program\program.exe" lp

8. Kliknij przycisk OK.

Przykład.

Otwieranie okna interpretera poleceń dla bieżącego katalogu Gdy pracujesz w Eksploratorze Windows, sporadycznie możesz uznać za konieczne wykonanie _jakichś działań w oknie interpretera poleceń. Na przykład bieżący katalog może zawierać wiele plików, które wymagają zmiany nazwy - zadanie to najłatwiej zrealizować w obrębie sesji wiersza polecenia. Ponieważ wybranie z menu Start pozycji Wszystkie programy/Akcesori"/Wiersz polecenia powoduje uruchomienie sesji w katalogu %UserProfilc%, aby uzyskać dostęp do katalogu, z którym zamierzasz pracować, musisz jedynie jednokrotnie lub więcej razy wykonać polecenie cd. Prostszą metodą będzie

utworzenie dla typu pliku Folder nowej akcji, która uruchomi interpreter poleceń i automatycznie wyświetli bieżący katalog otwarty w oknie Eksploratora Windows. W tym celu wykonaj następujące kroki: 1. Uruchom narzc;dzie Edytor rejestru.

2. Odszukaj klucz Folder. 3.

Wyświetl zawartość

klucza i kliknij podklucz shell.

4. Z menu Edycja/Nowy wybierz pozycję Klucz, wprowadź nazwę Otwórz za pomocą Wiersza polecenia i naciśnij klawisz Enter. 5. Z menu Edycja/Nowy wybierz

pozycję

Klucz, wpisz command i naciśnij klawisz f'1tcr.

6. W podkluczu command dwukrotnie kliknij wpis dialogowe Edytowanie ciągu.

(Domyślna),

aby

otworzyć

okno

7. Wprowadź następujące polecenie:

cmd.exe /k cd

11

9tl"

8. Kliknij prlycisk OK. Rysunek 3.5 przedstawia okno narzędzia Edytor rejestru z nową akcją Otwórz za pomocą Wiersza polecenia dodaną do klucza HKEY_CLASSES_ROOT\

Folder\shell.

lk \loidać na rysunku 3.6, prawym przyciskiem myszy kliknąłem katalog. W efekcie w menu pod~ym pojawiła się nowa akcja.

Rysunek 3.5. Zmodyfikuj kluci

HKEY _CLASSES_ ROOT\Folder\shdl,

aby 1..definiować nową akcję

dla typu pliku Folder

Rysunek 3.6. Po dodaniu nowej akcji do klu.:za shell typu pliku pojawia si~ ona w menu podręcznym powiązanym

l

katalogiem

.......

!ł~

J

MlllJU

•w.

Iii 0.aq

•

it.ftpulllr

... w

Ukrywanie rozszerzenia typu pliku Skrót jest plikiem wskazującym na inny obiekt, taki jak dokument, katalog, napęd, drukarka itp. Skróty używają rozszerzenia .lnk, które powiązane jest z typem pliku lnkfile. Dziwne jest to, że jeśli wyświetlisz rozszerzenia plików, sprawdzając plik skrótu, w dalszym ciągu nie zobaczysz rozszerzenia .lnk. Przypuszczalnie Windows 7 ukrywa to rozszerzenie, ponieważ użytkownicy nie mają traktować skrótu jako rzeczywistego pliku, a jedynie uwa7.ać go za łącze do pliku. Choć mi to nie pn..eszkacha, w jaki sposób system Windows 7 sprawia, że rozszerzenie pliku skrótu zaws1.e jest niewidoczne? Tajemnica tkwi w kluczu rejestru o nazwie lnkfile (typ pliku skrótu), który zawiera pusty wpis NeverShowExt. Gdy Windows 7 używa tego wpisu, zawsze ukrywa rozszerzenie typu pliku.

1.achowanie zwią.7.ane z plikiem skrótu możesz powielić w przypadku innego typu pliku. Jeśli na przykład z komputera korzysta wielu użytkowników, być może zechcesz wyświetlić ro1.szerzenia plików, lecz jednocześnie ukryć rozs7.er7.enia ważnych typów plików, aby zapewnić, i.e nikt nie będzie mógł ich zmienić. W celu ukrycia na stałe rozszerzenia typu pliku wykonaj następujące krok.i: I. Uruchom narzędzie Edytor rejestru.

2. Odszukaj klucz typu pliku, który zamierzasz zmodyfikować. 3. Z menu Edyc_ja/Nowy wybierz pozycję 4.

Wprowadź nazwę

Powiązanie

Wartość

ciqgu.

NeverShowExt i naciśnij klawisz Enter.

rozszerzenia z inną aplikacją

istnieje wiele powodów, dla których moi.esz postanowić nadpisać domyślne skojarzenia systemu \\'indows 7 i do otwierania pliku o określonym rozszerzeniu użyć innego programu. Na przykład zamiast edytora Notatnik do otwierania plików tekstowych mo7.esz zastosować narzędzie WordPad. Pliki HTML możesz otwierać za pomocą programu Notatnik lub innego edytora tekstu, a nie przeglądarki Internet Explorer. W tych przypadkach musisz powiązać rozszerzenie z aplikacją, która ma być wykorzystana w miejsce programu domyślnie skojarzonego przez system Windows. W systemie Windows 7 do zmiany skojarzonej aplikacji używa się okna dialogowego Otwieranie za pomocą. System ten oferuje wiele różnych metod wyświetlania tego okna. Oto one: •

IOiknięcie pnwym

przyciskiem myszy. Prawym przyciskiem myszy kliknij dowolny plik. który ma określone rozszen.enie, i z menu wybierz polecenie Otwórz za pomocq. Jeśli z typem pliku skojarzono już wiele programów, pojawi się lista tych aplikacji. W tym przypadku z wyświetlonego menu wybierz pozycję Wybierz program domyślny.

• Panel udań. Gdy klikniesz plik, panel zadań Eksploratora Windows udostępni przycisk, który reprezentuje domyślną akcję dla typu pliku. Jeśli na prLykład klikniesz obraz, na panelu zadań pojawi się przycisk Podglqd. Po kliknięciu pliku dźwiękowego na panelu bę­ dzie widoczny przycisk Odtwórz. W więksrości przypadków przycisk domyślnej akcji jest też dublowany w postaci listy rozwijanej. Wyświetl listę i wybierz pozycję Wybierz program domyślny. • Tworzenie skojarzeń. Z menu Start wybierz pozycję Programy domyślne, a następnie kliknij odnośnik Skojarz typ pliku lub protokół z programem. Otworzy się okno Ustaw skojarzenia widoczne na rysunku 3.7, które prezentuje listę rozszerzeń plików. Zaznacz żądany typ pliku, a następnie kliknij przycisk Zmień program. ~iezależnie

od użytej metody ostatecznie pojawi się okno dialogowe Otwieranie za (rysunek 3.8). Z poziomu tego okna wykonaj następujące kroki:

skojarzony z typem pliku (jeśli aplikacja nie jest widoczna, kliknij przycisk Przeglądaj, w kolejnym otwartym oknie Otwieranie za pomocą zaznacz plik wykonywalny programu, a następnie kliknij przycisk Otwórz).

1. Wybierz program, który ma

być

pomocą

Rysunek 3.7.

Okno dialogowe Ustaw skojar.tenia pozwaJa zmienić

Skojarz typ pliku lub prolotól z określonym progrmiem

skojarzoną aplikację

...,_.„.,....,fl"'INll\„~---Jml-.._,...

;r,,,........,_

z dowolnym z wyś\\ictlonych rozszerzeń plików

' -

•

•

\

, ,

:>..,,._.

•

-

'

\

'.

„. .

u-

~· ,)

•

"

'

1

~

....._~

.....

...

~~

~o.„,

„ASA

~D••r-s.w-tU..,.

Plił:.....,..,..,__w...,......,,.

WlndaMModio ......

„~~

,__~

PSUSP

;4"''

'

w............ ~ w..... Medii "-ww

-,....-.w-

::J„~""

I• '

•

oe..;.,„fonNCMNIF ~ lllftNICIC Nff

„

„...

•

___,,.,-*"lt,..........,..,,um.;....,.

~~~

t

I

r

I

,-

•

~-~~------~--r

Ryaunck 3.8.

Korzystajqc

z okna dialogowego Otwieranie za pomocq, skojarz typ pliku z innq aplikacją

ł

••-• • • - • - - ·····-;---···--- .. .. .,...\t.l.a, •

n~

i:!J

i

\'I

•t

!,

•

~

•-···~.~,~-.--·---~

\\ll. ~ \

1,11

I~

I ...\~

l

I\_.~

01

··-•·• ' I "'

·~

'

•I,\

, . I ' I\

• '

-·· .• - - -

.._\l\~µ~,1

\_\':

-~

,~'\

V

\1

\

\"

W'Vbllrt""*'•· '*1111 ch:WUtft• ótW.wclli _.,._ Pia

MIHS.lf

o"

I

bleane progmny

! -~~.ix.,

·.

--;:-~kw

C.w„.......~~~\w ......J

. . . .Mertac.m •

~ft Corporałlal'I

l'fh OM4PDF~ -

Twol'tlll

4'1

:!"tteapc11111an

-

-·

tłJ UTOrTent.ae •

2. Upewnij się, że aktywna jest opcja Zawsze używaj wybranego programu do otwierania tego typu plików (jeśli okno dialogowe Otwieranie za pomocą otworzyłeś za pośred­ nictwem okna Ustaw skojarzenia, opcja ta zawsze będzie aktywna i niedostępna).

3. Kliknij przycisk OK.

Kojarzenie aplikacji z wieloma typami plików wiele typów plików. Na przykład program Media Player może odtwarzać ponad 30 typów plików, w tym takie jak Windows Media Audio(. wma), MP3 ...,,3), CD Audio Track (.cda) i AVI (.avi). Windows 7 oferuje okno Ustaw programy domyślne, bórc umożliwia określenie, jakie typy plików będą skojarzone z konkretną aplikacją. W tym mu wykonaj następujące kroki:

Wiele aplikacji potrafi

obsługiwać

1. Z menu Start wybierz

pozycję

Programy

domyślne,

aby

wyświetlić

okno Programy

domyślne.

2. Kliknij odnośnik Ustaw programy domyślne. Otworzy się okno Ustaw programy domys1ne. 3. Za pomocą listy Programy wybierz aplikację. z którą chcesz pracować. 4. Do wyboru masz następujące dwie opcje:

•

Jeśli

zamierzasz skojarzyć z programem wszystkie obsługiwane przez niego typy plików, kliknij przycisk Ustaw ten program jako domyślny.

•

Jeżeli

planujesz skojarzyć z programem tylko niektóre obsługiwane przez niego typy plików, kliknij przycisk Wybierz ustawienia domyślne dla tego programu, aby otworzyć okno Ustaw skojarzenia programów. Dla każdego typu pliku, który ma być powiązany z programem, zaznacz pole wyboru, a następnie kliknij przycisk

Zapisz. 5. Kliknij przycisk OK.

Tworzenie nowego typu pliku Choć Windows 7 oferuje długą listę zarejestrowanych

typów plików, może nie uwzględniać każdego rozszerzenia, z którym spotkasz się w swojej karierze związanej z komputerami. W przypadku rzadkich ro7.5urzeń najlepiej po prostu użyć okna dialogowego Otwieranie za pomocą. Jeśli jednak masz do czynienia z często spotykanym rozszerzeniem, którego nie 1..arejestrowano, możesz to zrobić przez utworzenie dla rozszerzenia nowego typu pliku.

Poczciwe okno dialogowe Otwieranie za pomocq zapewnia łatwą metodę utworzenia prostego typu pliku dla niezarejestrowanego rozszerzenia. 1. W oknie Eksploratora Windows zaznacz plik, z którym zamierzasz pracować.

2. Kliknij przycisk Otwórz (w przypadku niezarejestrowanych typów plików system Windows 7 nie wyświetli polecenia Otwórz za pomocq). Windows 7 wyświetla okno dialogowe informujące o braku możliwości otwarcia pliku. 3. Uaktywnij opcję Wybrać program z listy zairistalowariych programów i kliknij przycisk OK. Otworzy się okno dialogowe Otwieranie za pomocą. 4. Wybierz aplikację, która ma posłużyć do otwonenia pliku, lub kliknij przycisk Przeglqdaj,

aby w oknie dialogowym zlokalizować program. pomocą

pola tekstowego Wpisz opis, którego chcesz wprowadź opis dla nowego typu pliku.

5. Za

używać

dla tego typu plików

6. Upewnij się, że aktywna jest opcja Zawsze używaj wybranego programu do otwierania tego

typu plików. 7. Kliknij przycisk OK.

Metoda ta tworzy nowy typ pliku o

następujących właściwościach:

• Liczba akcji konfigurowanych przez system Windows 7 dla typu pliku zależy od wybranej aplikacji. Jeśli możesz wykorzystać aplikację 1..arówno do wyświetlania, jak i edytowania pliku, Windows 7 utworzy akcje Open i Edi t. Jeżeli aplikacja może być zastosowana jedynie do otwierania pliku, Windows 7 po prostu zdefiniuje akcję Open.

• Ikona powiązana z plikiem jest taka sama jak używana przez skojarzoną

aplikację.

• W kluczu HKEY_CLASSES_ROOT rejestru pojawi się rozszerzenie. Skojarzony z nim typ pliku nosi nazwę roz_auto_file, w której roz identyfikuje rozszerzenie pliku.

Powiązanie

dwóch lub większej liczby rozszerzeń z pojedynczym typem pliku Problem z tworzeniem nowego typu pliku polega na tym, że często trzeba ponownie odkrywać koło. Załóżmy, że zamierzasz skonfigurować nowy typ pliku, który wykorzystuje rozszerzenie . lst. Zwykle takie rozszerzenie mają pliki tekstowe (np. readme. lst), zawierające instrukcje związane z instalacją. W związku z tym prawdopodobnie zdecydujesz się powiązać te pliki z programem Notatnik. Jednakże oznacza to powielanie części lub wszystkich istniejących typów plików Dokument tekstowy. Aby tego uniknąć, możliwe jest nakazanie systemowi Windows 7 skojarzenie drugiego rozszerzenia z istniejącym typem pliku. Oto kroki, które trzeba wykonać: 1. Uruchom narzędzie Edytor rejestru.

2. Zaznacz klucz HKEY_CLASSES_ROOT. 3. Z menu Edycja/Nowy wybierz pozycję Klucz. 4. Wprowadź rozszerzenie pliku używane dla nowego typu pliku (np. lst) i naciśnij

klawisz Enter. 5. W obrębie nowego klucza rozszerzenia pliku dwukrotnie kliknij wpis (Domyślna).

6. Wpisz nazwę klucza istniejącego typu pliku, który ma zostać skojarzony z nowym typem pliku. Jeśli na przykład chcesz nowy typ pliku powiązać z typem pliku Dokument tekstowy (.txt), wprowadź łańcuch txtf ile. 7. Kliknij przycisk OK.

Dostosowywanie nowego menu Jtdnym z najbardziej przydatnych elementów systemu Windows 7 jest menu Nowy, które pozwala utworzyć nowy plik bez konieczności uruchamiania aplikacji. W oknie Eksploratora Windows (lub na pulpicie) prawym przyciskiem myszy kliknij w pustym miejscu, a następnie z menu "1i>ierz pozycję Nowy. W wyświetlonym podmenu zobaczysz pozycje, służące do tworzenia nowych obiektów różnego typu plików (w tym folderu, skrótu, obrazu bitmapowego, dokumentu WordPad, dokumentu tekstowego, katalogu skompresowanego i ewentualnie wielu innych obiektów, zależnie od konfiguracji systemu i zainstalowanych aplikacji).

Jaki mechanizm określa, czy typ pliku pojawi się w menu Nowy? Oczywiście jest to rejestr. Aby przekonać się, jak to działa, uruchom narzędzie Edytor rejestru i zaznacz klucz HKEY_CLASSES_ ROOT. Jak już wiadomo, większość podkluczy rozszerzeń zawiera jedynie wpis (Domyślna), który jest pusty (jeśli rozszerzenie nie jest powiązane z zarejestrowanym typem pliku) lub przechowuje łańcuch wskazujący na typ pliku skojarzony z rozszerzeniem. Jednak w wielu z tych kluczy rozszerzeń znajdują się też podklucze, z których część zawiera podklucz o nazwie ShellNew. Gdy na przykład wyświetlisz 1.awartość klucza .bmp, :zobaczysz, że prLcchowuje on podklucz ShellNew. Właśnie ten podklucz decyduje o tym, czy typ pliku pojawi się w menu Nowy. Dokładniej mówiąc, jeśli rozszen.enie jest zarejestrowane w systemie 'Windows i i ma po
NullFile

Wpis ten, którego wartość zawsre jest łańcuchem pustym ( 11 11 ), powoduje, że system Windows 7 tworzy pusty plik skojarzonego typu. Spośród typów plików wyświe­ tlanych w domyślnym menu Nowy trzy używają wpisu NullFile. Mowa o typach plików Dokument tekstowy (.txt), Obraz - nzapa bitowc1 (.bmp) i Skrót (.lnk).

Directory

Wpis ten nakazuje systemowi Windows 7 utworzenie katal<>b'll· W menu Nowy wpis ten wykorqstuje polecenie Aktówka (w rejestrze sprawdź klucz I IKF.Y_CLASSES_

ROO'l'\/Jriefcase\ShcllNew). Command

Wpis instruuje system Windows 7, aby utworzył nowy plik przez wykonanie konkretnego polecenia. Polecenie zwykle uruchamia plik wykonywalny z kilkoma parametrami. Spośród poleceń menu Nowy dwa używają tego wpisu. Oto one: • Kontakt. Klucz HKEY_CLASSES_ROO'l'\.contact\ShellNcw zawiera wpis Command o następującej wartości:

"\programFilesllr.\Windows Mail\Wab.exe" /CreateContact "'al" • Dokument dziennika W kluczu HKEY_CLASSES_ROOnJnt\jrrtfile\SlrellNew zobaczysz wpis Commaml o następującej wartości: "\Programfiles\\Windows Journal\Journal.exe" /n O

Delta

Gdy system Windows 7 utworzy nowy plik, skopiuje do niego wartość znajdującą się w tym wpisie. Wpis wykorzystują nowe polecenia menu Nowy - Tekst sfomiatowany RTF (.rtj) i Folder skompresowany (zip) (.zip).

Dodawanie typów plików do menu Nowy Aby menu Nowy było jeszcze wartościowsze, możesz dodać do niego nowe typy plików dla dokumentów, z którymi regularnie pracujesz. W przypadku dowolnego typu pliku i.arejestrowanego w systemie Windows.7 wykonaj prostą procedurę złożoną z następujących trzech kroków:

1. \V odpowiednim kluczu rozszerzenia, znajdującym się w kluczu HKEY_CLASSES_ ROOT, umieść podklucz ShellNew. 2. Dodaj jeden z czterech omówionych wcześniej wpisów (NullFile, Directory, Command

lub Data). 3.

Wprowadź wartość

wpisu.

\\' większości przypadków najprostszym utworzenia pustego pliku.

rozwiązaniem

jest zastosowanie wpisu NullFile do

Usuwanie typów plików z menu Nowy Wiele aplikacji dla systemu Windows 7 (np. pakiet Microsoft Office) dodaje do menu Nowy własne ~"PY plików. Jeśli uznasz, że menu Nowy stało się zbyt rozbudowane, w celu ułatwienia zarząd7.ania nim możesz usunąć niektóre polecenia. Aby to zrobić, musisz w rejestrze znaleźć właściwe rozszerzenie i usunąć podklucz Shel/Ncw.

Dostosowywanie okna dialogowego Otwieranie za pomocą systemu Windows 7 Do tej pory w rozdziale kilkakrotnie pokazałem skorzystanie z okna dialogowego Otwieranie za pomocą. Choć jest to naprawdę przydatne okno, przez dostosowanie go możesz sprawić, że będzie przedstawiać jeszcze większą wartość. W reszcie rozdziału przedstawiłem różne operacje dostosowywania okna Otwieranie za pomocą.

Otwieranie dokumentu przy użyciu nieskojarzonej aplikacji Na podstawie wiedzy zdobytej po przeczytaniu dotychczasowej części niniejszego rozdziału będziesz w stanie zrozumieć proces realizowany przez system Windows 7, gdy dwukrotnie klikniesz dokument. I. W kluczu HKEY_CLASSES_ROOTposzukaj rozszerzenia dokumentu.

2.

Sprawdź

wpis

(Domyślna),

aby uzyskać

nazwę

podklucza typu pliku.

3. W kluczu HKEY_CLASSES_ROOT odszukaj podklucz typu pliku. 4. W celu pobrania wiersza polecenia dla skojarzonej aplikacji sprawdź wpis (Domyślna) znajdujący się w podkluczu shell\open\command. 5. Uruchom

aplikację

i otwórz dokument.

Co zrobisz, żeby pominąć ten proces i nakazać systemowi Windows 7 otwarcie dokumentu za pomocą nieskojarzonej aplikacji (jest to program inny niż ten, z którym powiązano dokument)? Co będzie, gdy na przykład postanowisz plik tekstowy otworzyć w edytorze WordPad? Jedną

z możliwości jest uruchomienie nieskojarzonej aplikacji i otwarcie dokumentu w jej oknie. W tym celu trzeba by z menu Plik wywołać polecenie Otwórz (lub inne podobne), a następnie w oknie dialogowym Otwórz z listy Pliki typu wybrać pozycję Wszystkie pliki. Choć

metoda ta przynosi po7.ądany skutek, pozbawi Cię możliwości otwarcia pliku be7.pośred­ nio z poziomu Eksploratora Windows. Oto kroki pozwalające sobie z tym poradzić: 1. W oknie Eksploratora Windows zaznacz dokument, z którym zamierzasz pracować.

2. Z menu Plik wybierz polecenie Otwórz za pomocą (alternatywnie prawym przyciskiem myszy kliknij dokument, a następnie z menu podręcznego wybierz pozycję

Otwórz za pomocą). 3.

Następny

krok zależy od przetwarzanego pliku:

• W przypadku większości plików system Windows 7 bezpośrednio wyświetla okno dialogowe Otwieranie za pomocą. Przejdź do kroku 4. • W pl"T.fPadku pliku systemowego Windows wyświetli komunikat z pytaniem, czy użyt­ kownik na pewno chce otworzyć plik. Kliknij polecenie Otwórz za pomocą. • W przypadku niektórych typów plików system Windows 7 wyświetli podmenu z sugerowanymi programami. Jeśli zobaczysz alternatywny żądany program, zaznacz go. W przeciwnym razie wybier.l z menu pozycję Wybierz program domyślny. której zamierzasz otworzyć dokument (jeżeli żądany program nie został wyświetlony na liście, kliknij przycisk Przeglądaj, a następnie w otwartym oknie dialogowym zaznacz plik wykonywalny aplikacji).

4. Wybierz

nieskojarzoną aplikację.

za

pomocą

5. Aby system Windows 7 nie zastosował dla typu pliku nieskojarzonej aplikacji, pamiętaj o wyłączeniu opcji Zawsze używaj wybranego programu do otwierania tego typu plików. 6. Kliknij przycisk OK, żeby dokument otworzyć w oknie wybranej aplikacji.

Zauważ, że

Windows 7 i.apamiętuje nieskojarzone aplikacje, które wybrano w oknie dialogowym Otwieranie za pomocq. Gdy następnym razem dla typu pliku wywołasz polecenie Otwórz za pomocq, Windows 7 wyświetli menu uwzględniające zarówno powiązany program, jak i wc7.eśniej wybraną nieskojarzoną aplikację.

Opis działania polecenia Otwórz za pomocą l.anim poznasz bardziej i.a.awansowane operacje dostosowywania okna dialogowego Otwieranie :a pomocq, musisz dowiedzieć się. jak system Windows 7 tworzy listę aplikacji wyświetlaną po

"·ybraniu polecenia Otwórz za pomocq. • Windows 7 sprawdza klucz HKEY_CLASSES_ROOT\roz (.roz jest rozszerzeniem, które definiuje typ pliku). Jeśli 7.najclzie podk1ucz Open With, wyszczególnione w nim aplikacje zostaną dodane do menu Otwórz za pomocą, a ponadto pojawią się w sekcji Zalecane programy okna dialogowego Otwieranie za pomocq. • Windows 7 sprawd.7.a klucz HKEY_CLASSES_ROOT\.roz, aby ustalić, czy dla typu pliku istnieje wpis PerceivedType. Jeśli tak, oznacza to, że z typem pliku jest też skojarzony typ postrzega"y (ang. perceived type). Jest to obszerniejszy typ. który w ramach jednej kategorii grupuje powiązane ze sobą typy plików. Na przykład typ ogólny imczge uwzględ­ nia pliku typu BMP, GIF i JPEG. Z kolei typ ogólny text obejmuje pliki typu TXT, HTM i XML. System Windows 7 sprawdza następujący klucz rejestru:

HKEY_CLASSES_ROOT\SystemFileAssociations\ TypPostrzegany\Ope" W itl1List TypPostrzega"y jest wartością wpisu PerceivedType zlokalizowanego w kluczu typu pliku. Klucze aplikacji wyszczególnione w kluczu Open Witl1List są dodawane do menu Otwórz za pomocq typu pliku i wyświetlane w oknie dialogowym Otwieranie za pomocq. • Windows 7 sprawdi.a kluc7. HKEY_CI.ASSF..S_ROOT\Applicatioris, który pr.teehowujc podkluczc o nazwach plików wykonywalnych aplikacji. Jeśli podklucz aplikacji 1.awiera podklucz \shel/\open\command, a ponadto wartością jego wpisu (Domyślna) jest ścieżka pliku wykonywalnego aplikacji, program pojawi się w oknie dialogowym Otwieranie zapomocq. • Windows 7 sprawcl7.a następujący kluc7.:

HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\ Windows\CurrentVersion\Explorer\ FileExts\.roz\Open WithList roz identyfikuje rozszerzenie typu pliku. W kluczu tym znajdują się wpisy dla każdej aplikacji, którą bieżący użytkownik wykorzystał do otwarcia typu pliku 1.a pośrednictwem polecenia Otwórz za pomocq. Wpisom tym są nadawane nazwy a, b, c itd. Istnieje też wpis MRUList, który wyszczególnia te nazwy w kolejności, w jakiej używano aplikacji. Aplikacje te są dołączane do menu Otwórz za pomocą powią7.anego 7. typem pliku.

Usuwanie dla typu pliku aplikacji z menu Otwórz za pomocą Gdy w celu wybrania alternatywnej aplikacji otwierającej plik określonego typu otworzysz okno dialogowe Otwieranie za pomocą, aplikacja ta pojawi się w menu Otwórz za pomocą typu pliku (jest to menu wyświetlane po wybraniu z menu Plik pozycji Otwórz za pomocq). Aby z tego menu usunąć aplikację, otwórz następujący klucz rejestru (roz identyfikuje rozszerzenie typu pliku):

HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\ Windows\CurrentVersion\Explorer\ FileExts\. roz\Open WithList Skasuj wpis dla aplikacji, która ma wstać usunięta z menu. Poza tym zmodyfikuj wpis MRUList, aby usunąć literę będącą nazwą właśnie skasowanego wpisu aplikacji. Jeśli skasowany wpis aplikacji nosił na przykład nazwę b, wewnątrz wpisu MRUUst usuń literę b.

Usuwanie programu z listy polecenia Otwórz za pomocą Zamiast dostosowywania tylko jednego typu pliku menu polecenia Otwórz za pomocą może być konieczne dostosowanie okna dialogowego Otwieranie za pomocą dla wszystkich typów plików. Aby program nie pojawiał się w menu polecenia Otwór.z za pomoc9, uruchom narzędzie Edytor rejestru i odszukaj następujący klucz:

HKEY_CLASSES_ROOT/Applications W kluczu tym znajdziesz kilka podkluczy, z których każdy reprezentuje aplikację zainstalowaną w systemie. Nazwy tych podkJuczy są nazwami plików wykonywalnych poszczególnych aplikacji (np. notepad.exe w przypadku edytora Notatnik). W celu uniemożliwienia systemowi Windows 7 wyświetlenia aplikacji na liście polecenia Otwórz za pomocq wyróżnij podklucz aplikacji i utwórz nowy wpis ciągu o nazwie NoOpenWith (dla tego wpisu nie musisz określać wartości). Aby przywrócić aplikację na listę polecenia Otwórz za pomocq, usuń wpis NoOpen With.

Dodawanie programu do listy polecenia Otwórz za pomocą Dla wszystkich typów plików możesz również w oknie dialogowym Otwieranie za pomocą wnieścić aplikację. I tym razem odszukaj następujący klucz rejestru:

HKEY_CLASSES_ROOT/Applications Wyświetl podklucz o nazwie pliku wfkonywalnego aplikacji (jeśli podklucz nie istnieje, utwórz go). Dodaj podklucz \shell\open\command, a następnie dla wpisu (Domyślna) ustaw ścieżkę pliku wykonywalnego aplikacji.

Wyłączanie

polecenia Otwórz za

pomocą

Ok.no dialogowe Otwieranie za pomocą pozwala zmienić aplikację skojarzoną z akcją Open typu pliku. W tym celu uaktywnij opcję Zawsze używaj wybranego programu do otwierania tego typu plików. Jeżeli z komputera korzystają inne osoby, można zdecydować, że nie będą one mogły zmieniać takiego skojarzenia (omyłkowo lub celowo). W tym przypadku możesz wyłączyć opcję przez zmodyfikowanie następującego klucza rejestru:

HKEY_CLASSES_ROOn Unknown\shell\opendlg\command \\'pis (Domyślna) tego klucza zawiera następującą wartość:

\SystemRoot\\system32\rundll32.exe \SystemRoot\\system32\shell32.dll,OpenAs_RunDLL 'l w oknie dialogowym Otwieranie za pomocą, na końcu wartości wpisu (Domyślna) wstaw łańcuch '62.

Aby

wyłączyć opcję

\SystemRoot\\system32\rundll32.exe \SystemRoot\\system32\shell32.dll,OpenAs_RunDLL \l \2

Rozdział4.

Dostosowywanie procesów uruchamiania i zamykania

W tym rozdziale: • Dostosowywanie uruchamiania za pomocą danych konfiguracyjnych rozruchu • Dostosowywanie uruchamiania przy użyciu menu opcji zaawansowanych • Przydatne strategie logowania w systemie Windows 7 • Konfigurowanie operacji ponownego uruchamiania i zamykania

wymagających

jednego

kliknięcia

•

Wyłączanie

z dowolnego miejsca komputera z systemem Windows 7

• Dostosowywanie przycisku zasilania obecnego w menu Start • Dostosowywanie przycisków zasilania i uśpienia w komputerze

przenośnym

Biały

Królik założył swoje okrllary. „Od czego mam zacząć, Wasza Królewska Mość?" - zapytał. „Zacznij od początku - powiedział Król bardzo poważnie - i kontynuuj aż do końca, a potem przestati". Lewis Carroll, Alicja w Krainie Czarów Taki tytuł całego rozdziału na pierwszy rzut oka może się wydawać zaskakujący. W końcu "procedura uruchamiania systemu Windows 7" nadaje znaczenie banałowi: włączasz komputer, a po krótkiej chwili system Windows 7 zgłas1.a gotowość do pracy. A zatem o czym tu pisać? Będziesz

zaskoczony. Przebiegowi typowego procesu rozruchu nie towarzyszą żadne zdarzenia tylko dlatego, że system Windows 7 używa całego zestawu domyślnych opcji uruchomieniowych. Zmieniając te domyślne ustawienia, możesz kontrolować proces uruchamiania i sprawić, że Windows 7 załaduje się w żądany sposób. W rozdziale tym od początku do końca omawiam proces uruchamiania i prezentuję opcje, które możesz wykorzystać w celu dostosowania rzeczonego procesu i diagnozowania go, gdy coś się nie powiedzie.

Dostosowywanie uruchamiania za pomocą danych konfiguracyjnych rozruchu komputer oferuje możliwość uruchomienia jednego łub większej liczby systemów operacyjnych innych niż Windows 7 bądź udostępnia kilka instalacji systemu Windows 7, podczas uruchamiania pojawi się menu podobne do poniższego.

li

Jeżeli

Wybierz system operacyjny, który chcesz

uruchomić,

lub

naciśnij

klawisz TAB,

~by wybrać narzędzie:

(Aby

wyróżnić

wybór,

użyj

klawiszy

strzałek,

a

następnie naciśnij

klawisz ENTER).

Wcześniejsza

wersja systemu Windows

Windows 7 Aby

określić zaawansowaną opcję

tego wyboru,

naciśnij

klawisz FB.

Narzędzia:

Diagnostyka

pamięci

systemu Windows

kYi na tym etapie nie wykonasz żadnego ruchu, po 30 sekundach Windows 7 zostanie automa""2nie uruchomiony. Możesz wybrać żądany system operacyjny, a następnie nacisnąć klawisz Ercur, żeby go uruchomić (w celu przełączenia między menu systemu operacyjnego i menu S.U-..ędzia naciśnij klawisz Tab). Sza.egóły powyższego menu są okreśJane przez nowy magazyn danych konfiguracyjnych BCD (Boot Configuration Data) rozruchu, który zastępuje plik BOOT.INI, tlOSOwany we wcześniejszych wersjach systemu Windows. Choć pJik ten nadal istnieje, używany ~ wyłącznie do uruchamiania starszych systemów operacyjnych w przypadku konfiguracji 1 •ieJoma systemami. Skąd taka zmiana? Oto trzy główne powody: • Brak sensu utrzymywania dwóch różnego typu magazynów informacji rozruchowych - jednego dla systemów bazujących na BIOS-ie, a drugiego dla innych systemów opartych na interfejsie EFI (F.xtensible Firmware Interface). BCD jest wspólnym magazynem dla obu typów systemów operacyjnych. •

Konieczność obsługi

aplikacji rozrocliowych, które dotyczą dowolnego procesu, uruchomionego w środowisku rozruchowym utworzonym przez menedżera rozruchu systemu Windows. Podstawowe typy aplikacji rozruchowych to partycje systemu Windows 7. starsze instalacje systemu Windows, a także narzędzia wczytywane podczas uruchamiania systemu, takie jak Diagnostyka pamięci systemu Windows (pojawia się w menu menedżera rozruchu systemu Windows). W tym znaczeniu menedżer rozruchu systemu Windows jest swego rodzaju miniaturowym systemem operacyjnym, wyświetlającym interfejs (menu menedżera rozruchu systemu Windows) umożliwiający wybranie aplikacji do uruchomienia.

• Potrzeba umożliwienia obsługi opcji rozruchu za pomocą skryptu. Magazyn BCD udostępnia interfejs skryptowy za pośrednictwem dostawcy WMI (Windows Management /nstmmcntation). Dzięki temu możesz tworzyć skrypty, które modyfikują wszystkie aspekty związane z magazynem BCD. Windows 7 oferuje cztery ~'Ilu BCD:

następujące

metody modyfikacji

• okno dialogowe Uruclramianie i odzyskiwanie, •

narzędzie

Konfiguracja systemu,

•

narzędzie

wiersza polecenia BCDEDIT,

• dostawca WMI magazynu BCD.

części

lub wszystkich danych ma-

Użycie

okna dialogowego Uruchamianie i odzyskiwanie do modyfikacji magazynu BCD okna dialogowego Uruchamianie i odzyskiwanie możesz zmienić ograniczony zestaw opcji magazynu HCD - domyślny system operacyjny, maksymalny czas wyświetlania menu menedżera rozruchu systemu Windows i maksymalny czas prezentowania opcji odzyskiwania podczas uruchamiania systemu Windows 7. Oto kroki do wykonania:

Za

pomocą

1. Po wyświetleniu menu Start prawym przyciskiem kliknij pozycję Komputer, a następnie z menu podręcznego wybierz pozycję Właściwości. Windows 7 otworzy okno System wchodzące w skład panelu sterowania. pozycję

Zaawansowane ustawienia systemu. Pojawi ściwości systemr,.

2. Kliknij

się

okno dialogowe

Wła­

3. Na zakładce Zaawansowane, w grupie Uruchamianie i odzyskiwanie, kliknij przycisk Ustawienia. Windows 7 wyświetli okno dialogowe Urucl1amianie i odzyskiwanie (rysunek 4.1). 4. Za pomocą listy Domyślny system operacyjny wybierz system, który podczas rozruchu będzie domyślnie wyróżniony w menu menedżera rozruchu systemu Windows (innymi słowy, jest to system operacyjny, który zostanie automatycznie uruchomiony, jeśli w menu nie dokonasz żadnego wyboru).

5. Przy użyciu kontrolki Czas wyświetlania listy systemów operacyjnych ustaw czas, po upływie którego menedżer rozruchu systemu Windows uruchomi domyślny system operacyjny. Jeżeli nic chcesz, aby menedżer automatycznie wybierał system, wyłącz opcję

Czas wyświetlania listy systemów operacyjnych.

Rysunek 4.1. u pomocą okna dialogowego l" ruchamianic 1 odzyskiwanie możcs7. 7.modyfikować

niektóre a!ipekty magazynu BCD

~.,.._,

I

. . . . . . . . . . . . .~

-

„.....

fiiiiljlk;l.;;:.;;;,,,,;.g;,łk;;;e;mt

llJC:.. lłlj.

„

1 ~

JO jA.\

~em.,._„„.„....,„

cda\11 •

-..

.....

I

jjJJ,{

•

r. i".iil , ......~

11„...... dlln1'il ...... 111A&iaa• •tcZ*"""'-,...._

_,,,„..._,o..,.1a

1rt.1

l1Mfiii101-n••;\lłJ tl.aR

6. Jeśli Windows 7 nie będzie 7.amknięty poprawnie, podczas rozruchu menedżer rozruchu systemu Windows wyświetli menu opcji odzyskiwania. Aby po ustalonym czasie automatycznie zostały wybrane domyślne opcje, uaktywnij opcję Czas wyświetlanic1 w razie potrzeby opcji odzyskiwania i w powiązanej 7. nią kontrolce ustaw czas. 7. Kliknij przycisk OK we wszystkich oknach dialogowych, żeby uwzględnić nowe ustawienia.

Zastosowanie narzędzia Konfiguracja systemu do modyfikacji magazynu BCD magazyn BCD, jego dane możesz zmodyfikować 7.a pomocą narzędzia Konfiguracja systemu. W celu uruchomienia go wykonaj następujące kroki:

Aby

dokładniej kontrolować

1. Kliknij przycisk Start, wpisz msconfig i naciśnij klawisz Enter. Pojawi się okno Kot1-

figuracja systemu. 2. Uaktywnij zakładkę Rozruch (rysunek 4.2). Duże

pole w górnej części zakładki prezentuje instalacje systemu Windows 7 w obrębie lokalnego komputera. Jak widać na rysunku, we wpisie aktualnie uruchomionej instalacji systemu Windows 7 majduje się łańcuch Bieżqcy system operacyjny. We wpisie instalacji systemu Windows 7 ustawionej Illo domyślna widnieje łańcuch Domyślny system operacyjny. Oto cztery podstawowe zadania, które możesz wykonać: • Kliknij przycisk Ustaw jako domyślne, aby wyróżnioną instalację systemu Windows 7 ustawić jako domyślną w menu menedżera rozruchu systemu \\Tindows.

R}'IUDek 4.2.

W oknie na~zia Konfiguracja systemu za pomocą zakładki Rouuch zmodyfikuj magazynBCD

'

-

-

•

l

•

\.....

,

'

\

'

'. --

-

- - --

--

'

ND-'tMm.Slne- 2DOll CF-"*1cloM) McrmDft . . . . Sine- 200I ~)

.,.,,.,.,GJI

rJ Amrudl bu fJ ruuct.i

°*"'*

!l~r

..._.,Wideo

l!'ł lnfarmlQe o l'OłNCtal

tY*ftl cpt1«"110D

pola tekstowego Limit czasu określ maksymalny czas, jaki upłynie, zanim menedżer rozruchu systemu Windows wybierze domyślny system operacyjny.

• Za

pomocą

• Użyj opcji w grupie Opcje rozruchu, aby dla aktualnie wyróżnionej instalacji systemu Windows 7 wprowadzić następujące ustawienia rozruchu:

Bezpieczny rozruch: Minimalny. Uruchamia system Windows 7 w trybie awaryjnym, który stosuje tylko minimalny zestaw sterowników ur7.ądzeń. Użyj tej opcji, jeśli system Windows 7 nic uruchomi się, urządzenie lub program spowoduje awarię systemu Windows 7 bądź nie można odinstalować programu w przypadku normalnej pracy systemu Windows 7. Bezpieczny rozruch: Powłoka alternatywna. Również uruchamia system Windows 7 w trybie awaryjnym, lecz dodatkowo powoduje pominięcie graficznego interfejsu użyt­ kownika systemu i wykorzystanie zamiast niego wiersza polecenia. Zastosuj tę opcję. jeśli programy niezbędne do usunięcia problemu mogą być uruchamiane z poziomu wiersza polecenia lub w sytuacji, gdy nie można uruchomić graficznego inteńejsu użytkownika systemu Windows 7.

Bezpieczny rozruch: Naprawa usługi Actlve Directory. Uruchamia system Windows 7 w trybie awaryjnym i odtwarza kopię zapasową usługi Active Directory (opcja ta dotyczy wyłącznie

kontrolerów domeny).

Bezpieczny rozruch: Sieć. Uruchamia system Windows 7 w trybie awaryjnym, a ponadto uwzględnia

sterowniki sieciowe. Użyj tej opcji, jeśli sterowniki lub programy niezbędne do usunięcia problemu znajdują się w udostępnionym zasobie sieciowym albo gdy w celu skorzystania ze wsparcia technicznego konieczne jest uzyskanie dostępu do poczty elektronicznej lub innej sieciowej metody komunikowania się bądź gdy komputer uruchomił instalację systemu Windows 7 udostępnioną w sieci.

Rozruch bez interfejsu GUI. Nakazuje systemowi Windows 7, aby nie wczytywał sterownika graficznego VGA, który standardowo używany jest do wyświetlania paska posti;pu podczas uruchamiania systemu. Zastosuj tę opcję, gdy Windows 7 zawiesi się w czasie przełączania trybów wideo na potrzeby paska postępu lub gdy zostanie on zniekształcony.

Dziennik rozruchu. Powoduje rozruch systemu Windows 7 i rejestrowanie pr7.ebiegu tego procesu w pliku tekstowym ntbtlog.txt, który znajduje się w katalogu %SystemRoot%. Po przejściu du końca zawartości tego pliku możesz znaleźć komunikat informujący o tym, jaki sterownik urządzenia uległ awarii. Prawdopodobnie konieczne będzie ponowne 7.ainstalowanie lub prtywróccnic sterownika (zobacz rozdział 22 .• „Rozwiązywanie problemów z urządzeniami"). Użyj tej opcji, jeśli nie powiedzie się uruchomienie systemu Windows 7, potrzebujesz szczegółowego zapisu procesu rozruchu lub podejrzewasz (po zastosowaniu jednej z innych opcji menu startowego), że sterownik jest przyczyną niemożliwości uruchomienia systemu Windows 7. • Zobacz punkt „Przywracanie poprzedniej wersji sterownika" na stronic 568.

Zmłebaa ftddowiskowa '5y$tWRoottf oclwohtJe 1lę do~

w .kt6r)'m ~owano.,.... WbKłows ;„ z~ Jest to kałalbs Ci\Wltcdows. Podstawowy tryb wideo. Uruchamia system Windows 7, używając standardowego trybu VGA, czyli rozdzielczości 640x480 z 256 kolorami. Tryb ten przydaje się du diagnozowania problemów ze sterownikiem monitora. Użyj tej opcji, gdy nie powiedzie się uruchomienie systemu Windows 7 z wykorzystaniem dowolnej z opcji trybu awaryjnego, ostatnio zainstalowano nowy sterownik karty graficznej i obraz na ekranie uległ zniekształceniu, sterownik odmawia posłuszeństwa po ustawieniu zbyt dużej rozdzielczości lub głębokości koloru albo nie można wczytać graficznego interfejsu

użytkownika

systemu Windows 7. Po uruchomieniu systemu możesz ponownie zainstalować lub przywrócić sterownik bądź dostosować ustawienia wyświetlania do wartości obsługiwanych przez sterownik.

Informacje o rozruchu systemu operacyjnego. Opcja ta prezentuje ścieżkę i położenie każdego uruchamianego sterownika urządzenia, a ta.ki..e wersję i numer kompilacji systemu operacyjnego, liczbę procesorów, pojemność pamięci systemowej i lyp procesu. • Kliknij przycisk Opcje zaawansowane, aby wyświetlić okno dialogowe Zaawansowane opcje rozruchu (rysunek 4.3). Możesz ustawić następujące opcje: Rysunek 4.3.

Na zakładce Rm:ruch kliknij przyci~k OP'=jc zaawnnsowlllle.

', rłuab111nc11•4w.

aby otworzy~ poka.J..ane oknu dialogowe

,1 r'

I

-- -

•

1

!SP tr ......Pa ' ~o.119i

ł

r~ ...~ ........... dar.llbM!QD '192

r . . - _: J

Liczba procesorów. W systemie wieloprocesorowym opcja ta pozwala

określić

mak-

symalną liczbę

procesorów używanych przez system Windows 7. Włącz tę opcję, jeśli podejrzewasz, że zastosowanie wielu procesorów powoduje zawieszenie programu.

Maksymalna pamięć. Opcja ta określa maksymalną pojemność pamięci (w megabajtach). która zostanie wykorzystana przez system Windows. Użyj tej opcji, jeśli podejrzewasz, że uszkodzony układ pamięci może wywoływać problemy.

Blokada magistrali PCI. Uaktywnij

tę opcję, żeby

podczas uruchamiania system Windows 7 nie przydzielał urządzeniom PCI dynamicznie zasobów sprzętowych. Zasoby przydzielane przez BIOS podczas wykonywania testu POST (Power-On Self Test) są blokowane. Zastosuj tę opcję. jeśli zainstalowanie UI7.ądzenia PCI spowoduje zawieszanie systemu w czasie uruchamiania.

Wykryj HAL. Włącz tę opcję, żeby nakazać systemowi Windows 7 podczas uruchamiania wykrycie wars™?' abstrakcji sprzętowej HAL (Hardware Abstraction Layer) komputera. HAL jest warstwą programową. znajdującą się między uri.ądzeniami komputera i jądrem systemu operacyjnego. Zadaniem tej warstwy jest ukrywanie różnic sprzętowych. Dzięki temu jądro może współpracować z różnymi urządzeniami. Jeśli nakażesz systemowi

Windows 7 wykrycie warstwy HAL, podczas uruchamiania za jej pomocą zostanie wywołana interakcja z urządzeniami komputera. Przydaje się to w sytuacji, gdy bezpośrednie korzystanie z urządzenia powoduje problemy w czasie rozruchu.

Debuguj. Opcja ta umożliwia zdalne debugowanie jądra systemu Windows 7. Informacje tego procesu są przesyłane do komputera zdalnego za pośrednictwem jednego z portów lokalnego komputera. Jeżeli włączysz tę opcję, za pomocą listy opcji Port debugowania możesz określić port szeregowy, port IEEE 1394 lub port USB. Jeśli wybierzesz port szeregowy, przy użyciu listy opcji Szybkość transmisji możesz ustawić szybkość transmisji informacji procesu debugowania. W przypadku zastosowania połączenia IEEE 1394 uaktywnij opcję Kanał i podaj wartość kanału. Dla portu USB w polu tekstowym Nazwa

obiektu docelowego USB wprowadź nazwę urządzenia.

Wykorzystanie narzędzia BCDEDIT do dostosowywania opcji uruchomieniowych Choć

program Konfiguracja systemu ułatwia modyfikowanie elementów magazynu BCD, nic zapewni dostępu do jego całej zawartości. Na przykład zakładka Rozruch nie wyszczególnia żadnych starszych opcji uruchomieniowych komputera. Ponadto nie istnieją opcje umożli­ wiające zmianę nazw pozycji uruchomieniowych lub modyfikację kolejności wyświetlania tych pozycji w menu mened.7..era rozruchu systemu Windows. Aby wykonać takie operacje i naprawd<; każde możliwe zadanie związane z magazynem BCD, musisz skorzystać z narzędzia wiersza polecenia BCDEDIT. Zwróć uwagę

na to, że ponieważ BCDEDIT jest narzędziem wyłącznie administracyjnym, trzeba je uruchomić po zalogowaniu przy użyciu konta Administrator (nie wystarczy konto nale7.ące do grupy Administratorzy). Warunek ten najprościej możesz spełnić przez zwiększenie przywilejów po uruchomieniu interpretera poleceń. Oto wymagane kroki: I. Kliknij przycisk Start i w polu wyszukiwania wpisz cmd. Na samej górze wyników wy-

szukiwania pojawi się pozycja cmd.exe. 2. Prawym przyciskiem myszy kliknij pozycję cmd.exe i z menu podręcznego wybierz polecenie Urucltom jako administrator. Pojawi się okno dialogowe Kontrola konta użytkownika.

3. Wprowadź hasło administratora i kliknij prqcisk Tak. Otworzy się okno interpretera poleceń.

Aby dowiedzieć się więcej o zwiększaniu przywilejów w systemie Windows 7, zajrzyj do rozdziału 18., „Konfigurowanie zabezpieczeń użytkowników". • Zobacz punkt nPodnoszenie uprawnień" na stronie 460. W tabeli 4.1 zestawiono ·parametry dostępne w przypadku

narzędzia

BCDEDIT.

Tabela 4.1. Parametry udostępniane przez narzędzie wiersza polecenia BCDEDIT

Parametr

1

Opis .

/bootdebug /bootems /bootsequence /capy /create /createstore /dbgsettings /debug /default /delete /deletevalue /displayorder /ems /emssettings /enum /export /import /mirror

..............., .,._

____ /set

...... -

A

/sto re

/types .....,_„...._.________.__„

~

/V

Aby łatwiej zrozumieć, jak działa narzędzie BCDEDIT, przyjrzyjmy po uruchomieniu programu z parametrem /enum.

się

wynikowi uzyskanemu

Menedżer

rozruchu systemu Windows

Identyfikator device description locale inherit default resumeobject displayorder

toolsdisplayorder timeout

{bootmgr} partition=D: Windows Boot Manager pl-PL {globalsettings} {current} {2e6e5dcb-9523-llde-ad02-94f46d3dda5a} {ntldr} {current} {c5481661-ed04-lldd-926c-91813773aa52} {796ec0lb-b025-lldd-b25d-a88690266d58} {memdiag} 30

Moduł ładujący starszą wersję

{ntldr} pa rti tion•D: \ntldr

Identyfikator device path description Moduł ładujący

systemu Windows

Wcześniejsza

wersja systemu Windows

rozruchu systemu Windows

Identyfikator device path description locale inherit recoverysequence recoveryenabled osdevice system root resumeobject nx

{current} partition=C: \Windows\system32\winload.exe Windows 7 pl-PL {bootloadersettings} {2e6e5dcd-9523·11de-ad02·94f48d3dda5a} Yes partition•C: \Windows {2e6e5dcb-9523-llde-ad02-94f46d3dda5a} Optln

magazyn BCD zawiera trzy wpisy - po jednym dla menedżera rozruchu systemu \\'indows, starszej instalacji systemu Windows i instalacji systemu Windows 7. Zauważ, że każdy wpis ma ustawienie identyfikatora o nazwie Identyfikator. Identyfikatory te są niepowta· rzalne dla każdego wpisu. Wszystkie identyfikatory są w rzeczywistości 32-cyfrowymi unikatowymi .Jentyfikatorami globalnymi GUID (Globally Unique ldentifier). Jednak domyślnie narzędzie BCDEDIT korzysta ze zbioru dobrze znanych identyfikatorów, uwzględniających następujące l\\-pisz polecenie bcdedit id /?,aby uzyskać pełną listę):

Jak

widać,

boot mgr

Określa

11tldr

Określa

cu r rent

wpis menedżera rozruchu systemu Windows.

można

wpis starszego modułu ładującego system operacyjny (NTLDR), którego użyć do uruchomienia poprzednich wersji systemu Windows.

Określa

wpis odpowiadający aktualnie uruchomionemu systemowi operacyjnemu.

def aul t

Określa

memdiag

Określa

Jeśli

wpis odpowiadający domyślnemu systemowi operacyjnemu menedżera rozruchu systemu Windows. wpis narzędzia Diagnostyka pamięci systemu Windows.

dla każdego wpisu chcesz zobaczyć pełne identyfikatory GUID, dodaj parametr /v.

bcdedit /enum /v Ponieważ

omówienie wszystkich parametrów narzędzia BCDEDIT zajęłoby dziesiątki stron, 1.aprezentuję jedynie kilka przykładów, które pozwolą zorientować się pobieżnie w działaniu tego bogatego w możliwości oprogramowania.

Tworzenie kopii zapasowej magazynu BCD Zanim w magazynie BCD wykonasz jakąkolwiek operację, powinieneś sporząd1.ić kopię zapasową. Dzięki temu zawsze będziesz mógł przywrócić z kopii zapasowej system do jego pierwotnego stanu, gdy podczas modyfikowania czegoś popełnisz błąd. Kopię 1.apasową możesz utworlyć

przy użyciu parametru /export. Na przykład poniższe polecenie zapisuje kopię zapasową magazynu BCO w pliku o nazwie bcd _kopia, znajdującym się w głów­ nym katalogu dysku C:.

bcdedit /export c:\bcd kopia Jeżeli okaże się

konieczne odtworzenie zawartości kopii zapasowej, 1.astosuj parametr /import,

jak w następującym przykładzie:

bcdedit /import c:\bcd_kopia

Zmiana nazwy wpisu Wiele do życzenia pozostawiają nazwy przypisywane aplikacjom rozruchowym przez menedżera rozruchu systemu Windows. Na przykład w przypadku starszego systemu operacyjnego domyślny wpis Wcześniejsza wersja systemu Windows nie jest szczególnie trafna. Znacznie przydatniejsza byłaby prost'iza nazwa Windows XP Pro. Wpisy wszystkich instalacji systemu Windows 7 uzyskują taką samą nazwę, Windows 7, która może wprowadzić spore zamieszanie. Nazwy takie jak Windows 7 Home Premium i Windows 7 Ultimate byłyby o wiele bardziej zrozumiałe. W celu zmiany nazwy wpisu za pomocą narzędzia BCDEDIT zastosuj następującą składnię:

bcdedit /set

{id}

description "nazwa"

W miejsce łańcucha id wstaw identyfikator wpisu (identyfikator GUID lub w miarę możliwości dobrze znany identyfikator). Z kolei łańcuch nazwa zastąp nową nazwą, która ma być użyta. Na przykład poniższe polecenie zastępuje bieżącą nazwę wpisu starszego systemu operacyjnego (ntldr) nazwą Windows XP Pro.

bcdedit /set {ntldr} description "Windows XP Pro"

Zmiana kolejności wpisów rozruchu mają być wyświetlone w innej kolejności, możesz to o.~iągnąć za pomocą parametru /displayorder nanędzia BCDEDIT. W najprostszym wariancie możesz zdecydować się na przeniesienie wpisu na początek lub koniec menu. W celu umieszc1.enia •-pisu na początku dodaj do polecenia bcdedi t parametr /addfi rst. Oto przykład:

Jdli wpisy menu

menedżera

bcdedit /displayorder {a8ef3a39-a0a4 - llda-bedf-97d9bf80e36c} /addfirst Ab)' wpis znalazł się na końcu menu, użyj z kolei parametru /addlast. Oto przykład:

bcdedit /displayorder {current} /addlast

W celu ustalenia ogólnego uporządkowania pozycji menu dodaj każdy identyfikator w żądanej kolejności i rozdziel je spacjami. bcdedit /displayorder {current} {a8ef3a39-a0a4-llda-bedf-97d9bf80e36c} {ntldr}

Dostosowywanie uruchamiania przy użyciu menu opcji zaawansowanych menu menedżera rozruchu systemu Windows, po \\)'różnieniu wpisu instalacji systemu Windows 7 zobaczysz następujący komunikat:

<.idy podczas uruchamiania komputera pojawi Aby

określić zaawansowaną opcję

się

tego wyboru,

naciśnij

klawisz FS.

Jeśli naciśniesz klawisz FB, wyświetli się menu opcji zaawansowanych. Wygląda ono następująco:

Zaawansowane opcje rozruchu Wybierz opcje zaawansowane: Windows 7 (Użyj klawiszy strzałek, aby wyróżnić

wybraną opcję).

Napraw komputer Tryb awaryj ny Tryb awaryjny z obsługą sieci Tryb awaryjny z wierszem polecenia rejestrowanie rozruchu wideo o niskiej rozdzielczości (640x480) Ostatnia znana dobra konfiguracja (zaawansowane) Tryb przywracania usług katalogowych Tryb debugowania Wyłącz automatyczne ponowne uruchamianie komputera po Wyłącz wymuszanie podpisów sterowników Włącz

Włącz

błędzie

systemu

Uruchom system Windows normalnie

Opcja Uruchom system Windows normalnie spowoduje uruchomienie systemu Windows 7 w standardowy sposób. Za pomocą innych opcji możesz kontrolować pr7.ebieg pozostałej części procedury. w systemie Windows 7, udostępnia ustawienia przywracania systemu, które między innymi umożliwiają na etapie rozruchu naprawę lub odtwarzanie systemu oraz przywracanie zawartości komputera PC z obrazu systemu. Szczegółowo opcję tę omawiam w rozdziale 23., „Rozwiązywanie problemów z uruchamianiem systemu".

• Napraw komputer. Opcja ta,

będąca nowością

• Zobacz podrozdział „Przywracanie ustawień za pomocą funkcji odzyskiwania systemu" na stronie 595.

• Tryb awaryjny. Jeśli pojawi się problem z systemem Windows 7 (na prqkład uszkodzony lub niepoprawny sterownik graficzny powoduje znieksztaJcenie obrazu na ekranie monitora bądź system nie uruchamia się), w celu uruchomienia jego uproszczonej wersji użyj opcji J'ryb awaryjny. Uproszczona wersja uwzględnia jedynie minimalny 1.estaw sterowników urządzeń, które system Windows 7 musi wczytać. Możesz ponownie zainstalować lub przywrócić sterownik urządzenia, który sprawia problemy. a następnie normalnie uruchomić system Windows 7. Uruchomienie systemu w trybie awaryjnym spowoduje wyświetlenie na ekranie powitalnym konta Administrator, stosowanego podczas diagnowwania problemów. Gdy system Windows 7 ostatecznie zostanie uruchomiony, w każdym narożniku pulpitu widoczny będzie komunikat Tryb awaryjny, przypominający o użyciu trybu awaryjnego (dodatkowo w oknie Pomoc i obsługa techniczna systemu Windows pojawią się informacje i odnośniki związane z trybem awaryjnym).

• Tryb awaryjny z obslugq sieci. Opcja ta różni się od opcji

zwykłego

trybu awaryjnego tylko tym, że podczas uruchamiania systemu Windows 7 są wczytywane sterowniki sieciowe. Dzięki temu możesz zalogować się w sieci. Przydaje się to, jeśli trzeba uzyskać dostęp do sieci, aby pobrać sterownik urządzenia, uruchomić narzędzie diagnozujące problemy lub wysłać do dziaJu wsparcia technicznego prośbę o udzielenie pomocy. Jeżeli połączenie nawiążesz za pośrednictwem bramy zlokalizowanej w sieci lokalnej, opcja ta zapewnia również dostęp do internetu. Możliwość taka okaże się przydatna, gdy trzeba będzie pobrać sterowniki lub skontaktować się z internetowym działem wsparcia technicznego.

• Tryb awaryjny z wierszem polecenia. Opcja ta

różni się

od opcji Tryb awaryjny tym, że nie wczytuje graficznego interfejsu użytkownika systemu Windows 7. Zamiast tego uruchamia program cmd.exe w celu rozpoczęcia sesji interpretera poleceń.

• Wlqcz rejestrowanie rozruchu. Opcja ta różni się od opcji Uruchom system Windows nonnalnie tym. że poda.as uruchamiania system Windows 7 w pliku tekstowym o nazwie ntbtlog.txt rejestruje przebieg procesu rozruchu. Plik znajduje się w głównym katalogu partycji systemowej.

• Wlqcz wideo o niskiej rozdzlelczośd (640x480). Opcja ta powoduje uruchomienie systemu Windows 7 ze s~erownikiem graficznym, dla którego ustawiono rozdzielczość 640x480 i 256 kolorów. Przydaje się to, gdy podczas uruchamiania systemu Windows 7 zostanie

zniekształcona zawartość

na przykład ustawienia monitora skonfigurowano dla rozdzielczości nieobsługiwanej przez kartę graficzną. uruchom system w trybie o niskiej rozdzielczości, a następnie określ ustawienia zgodne z używaną kartą. ekranu monitora.

Jeśli

• Ostatnia znana dobra konfiguracja (zaawansowane). Opcja ta sprawi, że system Windows 7 zostanie uruchomiony z zastosowaniem ostatniej konfiguracji sprzętowej. która umożliwiła roz~uch za.kończony powodzeniem. • Tryb przywracania usług katalogowych. Opcja ta powoduje uruchomienie systemu Windows 7 w trybie awaryjnym i odtworzenie kopii zapasowej usługi Active Directory (dotyczy wyłącznie kontrolerów domeny). • Tryb debugowania. Opcja ta umożliwia zdalne debugowanie jądra systemu Windows 7. • Wylqcz automatyczne ponowne urochamianie komputera po bl'dzie systemu. Opcja ta zapobiega automatycznemu zrestartowaniu systemu Windows 7, gdy ulegnie awarii. Wybierl tę opcję, jeśli chcesz uniknąć ponownego uruchomienia systemu. Dzięki temu możliwe będzie odczytanie komunikatu o błędzie lub uzyskanie innych informacji, które pomogą w rozwiązaniu problemu. • Wylqcz wymuszanie podpisów sterowników. Opcja ta zapobiega sprawdzaniu przez system Windows 7, cr.y sterowniki urLąclzeń mają podpi~)' cyfrowe. Wybierz ją, aby mieć pewność. że Windows 7 wczyta sterownik bez podpisu, gdy niepowodzenie tej operacji jest przyczyną problemów z systemem. Więcej

informacji na temat tyc:h opcji zamieszczono w rozdziale 23.

• Zobacz podrozdział „Kiedy używać poszc1.ególnych opcji uruchamiania" na stronie 592.

Przydatne strategie logowania w systemie Windows 7 Choć domyślna

metoda logowania w systemie Windows 7 jest w zupełności wystarczająca dla większości użytkowników, istnieje wiele sposobów zmiany przebiegu logowania. W niniejszym podrozdziale przedstawiono kilka porad i technik pozwalających zmienić sposób logowania w systemie Windows 7.

Logowanie w domenie Gdy w prqpadku wersji systemu Windows ~tarszych od wersji Vista logowałeś się w domenie, zawsze stosowana była klasyczna metoda logowania, która polega na użyciu kombinacji klawiszy Ctrl+Alt+Delete, a następnie wprowadzeniu nazwy użytkownika i hasła w oknie dialogowym logowania w systemie Windows (dostępna była również opcja wyboru innej domeny). Jednakże ta metoda logowania zo~tała wyeliminowana z systemu Windows Vista. Tak samo jest w przypadku systemu Windows 7. Aby zalogować się w systemie Windows 7, musisz określić domenę jako część nazwy użytkownika. Dostępne są dwie możliwości:

•

Nazwa_NetBIOS\Nazwa_użytkownilca.

W miejsce Nazwa_NetBIOS wstaw nazwę Nazwa_użytkownika zastąp sieciową nazwą konta użyt­

NetBIOS domeny, a łańcuch kownika (np. translacja\jnowak).

•

Nazwa_użytkownika@Domena.

cuch

Nazwa_użytkownika zastąp

W miejsce Domena wstaw nazwę domeny, a łań­ sieciową nazwą konta użytkownika (np. jnowak@

translacja.pl).

Włączanie

konta Administrator

Wną z niejasnych

kwestii związanych z systemem Windows 7 jest to, że po 1.akończeniu instalacji kJnlo Administrator wydaje się znikać. Wynika to stąd. że ze względów bezpieczeństwa Windows 7 ~ udostępnia tego konta o bardzo dużych możliwościach. Powinienem zaznaczyć, 7.e system nie oknije łatwego dostępu do tego konta. Ekran powitalny nie uwzględnia opcji wyboru konta ..l,,,,;/ministrcitor. Ponadto w oknach panelu sterowania dotyczących kont użytkowników nie istnieje ładna opcja, która umożliwi logowanie za pomocą konta Administrator. Prawdopodobnie taki stan rzeczy wynika też po prostu z troski o bezpieczeństwo większości .n1k.owników. Jednak jest to irytujące dla osób, które sporadycznie mogą wymagać dostępu do bat.a Administrator. Na przykład narzędzia, takie jak pakiet Windows Automated Instałłation l..rt. z.ądają zalogowania za pomocą tego konta. S.. va.ęście konto Administrator możesz uaktywnić na kilka sposobów. Oto krótka prezentacja

4iwodl metod: • Zastosowanie edytora Zasady zabezpieczeń lokalnych. Kliknij przycisk Start, wpisz secpol.msc, naciśnij kJawisz Enter i wprowadź dane uwierzytelniające KKU. W oknie Zasady zabezpieczeń lokalnych rozwiń kolejno gałęzie Zasady lokalne i Opcje zabezpieczeń. a następnie dwukrotnie kliknij zasadę Konta: Stan konta administratora. Uaktywnij opcję Włączone i kliknij prLycisk OK.

•

Użycie dodatku Użytkownicy i grupy lokalne.

Kliknij przycisk Start, wpisz lusnngr. msc,

naciśnij

klawisz Enter i wprowadź dane uwierqtelniającc KKU. W oknie dodatku Użytkownicy i grupy lokalne kliknij pozycję Użytkownicy, po czym dwukrotnie kliknij konto Administrator. W oknie dialogowym Właściwości: Administrator wyłącz opcję Konto jest wyłączone (rysunek 4.4), a następnie kliknij przycisk OK. Pncdstawione metody mają poważną wad~ - nie można ich wykorzystać we wszystkich wer.-ch S}'Stemu Windows 7 (dotyczy to zwłaszcza wersji Home Basic i Home Premium). A.kto nie wszystkie sposoby włączania konta Administrator systemu Windows 7. Oto metoda, bon sprawdza się w każdej wersji systemu Windows Vista: 1. Kliknij przycisk Start, wpisz cmd, w wynikach wyszukiwania prawym przyciskiem myszy kliknij pozycję cmd.exe, a następnie z menu wybierz polecenie Uruchom jako administrator. Pojawi się okno dialogowe Kontrola konta użytkownikcL

Rysunek 4.4. Jedna z metod uaktywniania konta Administrator polega na zastosowaniu dodatku Użytkownicy i grupy lokalne,

--

·- -

-

--·

-

·-

I

\.,-.,.,.

\

'

I~.

'

t&'

I

= lill@ 1

V

,=i

'

'

•

-

I

_li_ld_„„„_ _,__ ,,..,.,__

który udostępn ia

!

„-,-.-.---- 1

Wlluda . . . . . . . . . .

Opis·

llmipA& QJ•'dc•l ._

okno dialogowe

I

Właściwości:

~~IU~t.łol"\',...,._._.,

Administrator

r! ~ne.,.łllllri!t.ła li tWto

...,,„.,.....

I

~Karm-~ []Kino• ••

I

I

I

.„

1,

11 I~ I I

I

.,_ l - - - :- ·

r

.,,..--,.._--~-----~~--~-J I . (. ..._; ~

ł W11iltVii. -

1

l I

2. Aby kontynuować, wprowadź dane uwierzytelniające KKU. 3. Z poziomu wiersza polecenia wykonaj następujące polecenie:

net user Administrator /active:yes To tyle! Po wylogowaniu na ekranie powitalnym zobaczysz konto Administrator (rysunek 4.5). Ry1unek 4.5.

Po włęczeniu konta Administrator na ekranie logowania widoczna będzie ikona tego konta

~q •k6'cltałq ko~ła z

konta Admlniałl'ator pimiftaj, aby, je ~ownfe ~~~(a wzgkdów~~Sl'Q). W tym ~u z~ włerftll P,»ltetnla W)'koJl'1 a•pJtcepołecenłe:

net user iAdmhdstrator /aativetno lRJy uaktywnisz konto Administrator, dobrym pomysłem będzie zmiana jego nazwy (zobacz punkt _Zmienianie nazw wbudowanych kont w celu zwiększenia bezpieczeństwa" na stronie 490).

Konfigurowanie automatycznego logowania komputera wolno stojącego, do którego nikt inny nie ma dostępu (lub komputer będzie wykorzystywany przez zaufane osoby), podczas uruchamiania systemu możesz trochę n·\.kać na czasie, rezygnując z konieczności wprowadzania nazwy użytkownika i hasła. W tym ~J>adku najprościej osiągnąć to przez skonfigurowanie dla systemu Windows 7 tylko jednego •.onta użytkownika bez hasła. Oznac1.a to, że podC?.as uruchamiania Windows 7 automatycznie alogujc tego użytkownika. Jeżeli wykorzystujesz wiele kont (na przykład do celów testowych) lub dk~z. aby konto Administrator było automatycznie logowane, musisz skonfigurować system pod kątem automatycznego logowania.

lf"\li

używasz

··~naj następujące kroki:

I. Kliknij przycisk Start, wpisz cmd, naciśnij klawisz Enter, po czym w oknie interpretera poleceń wprowadź control userpasswords2 i dane uwierzytelniające KKU. Pojawi się

okno dialogowe Konta użytkowników.

2. Uaktywnij

zakładkę Użytkownicy.

3. Kliknij nazwę własnego konta użytkownika (lub nazwę dowolnego użytkownika, który

ma być automatycznie logowany). 4. Wyłącz opcję Aby używać tego komputera, użytkownik musi wprowadzić nazwę użyt­ kownika i hasło (rysunek 4.6). Rysunek 4.6. Za pomocą

okna dialogowego Konta użytkowników mot.csz skonfigurował automatyczne logowanie

I

•

' I •

HMlo„j._t

lbf mlilnit hdD, lllCiłllij ~ Qd-All·Dll I~ opqc

•

-

Zmień hdD.

c·,...~

I

1

5. Kliknij przycisk OK. Wyświetli się okno dialogowe Logowanie automatyczne. Automatycznie zostanie wprowadzona nazwa konta użytkownika, którą wybrano w kroku 3. 6. W polach tekstowych Hasło i Potwierdź hasło wpisz hasło użytkownika.

7. Kliknij przycisk OK. Gdy następnym razem uruchomisz komputer, system Windows automatycznie 1.aloguje wybranego użytkownika.

Uniemożliwianie wyłączenia

automatycznego logowania

Jak wspomniano we wskazówce w poprzednim punkcie, w celu pominięcia automatycznego logowania możesz przytrzymać wciśnięty klawisz Shift. W określonych sytuacjach nie jest to ~-skazane. Możesz na przykład skonfigurować system komputera dla konkretnego użytkownika i wymagać, aby tylko on logował się w systemie. W tym przypadku nie będzie pożądane pomi1anie automatycznego logowania. Aby zapobiec eliminowaniu funkcji automatycznego logowania przy użyciu klawisza Shift, ponownie uruchom narzędzie Edytor rejestru i odszukaj następujący klucz:

HKEY_LOCA.L_MACHINE\Software\Microsoft\ Windows NT\C11rrentVersion\ Win/ogon\ Ctwórz nowy wpis IgnoreShi ftOverride typu

łańcuchowego

i ustaw

wartość

1.

Konfigurowanie operacji ponownego uruchamiania i zamykania wymagających jednego kliknięcia Choć

wiem, że moje rzeczywiście obsesyjne dążenie do minimalizowania liczby kliknięć i wcirnięć klawiszy jest dziwne, ma to swoje uzasadnienie (ciągle sobie to wmawiam). W końcu im mniej do wykonania niezbędnych ruchów związanych z obsługą myszy i klawiatury (zwłaszcza gdy codziennie ciężko pracuje się przy komputerze), tym więcej czasu pozostanie na bycie wydajnym .;złonkiem społeczeństwa.

~iestety,

technika, którą poniżej zaprezentuję, nie jest zbyt dobrym tego przykładem, gdyż dotyczy zmniejszania liczby kliknięć potrzebnych do zrestartowania i zamknięcia systemu Windows 7. Zastanawiam się, jak często w ciągu dnia ludzie wykonują te operacje. Po prostu irytuje mnie to. że w celu zamknięcia systemu Windows 7 muszę wyświetlać menu Start (to jest po prostu bel sensu), a ponadto do osiągnięcia tego celu potrzebne są dwa kliknięcia. Ohyda! Z tego podrozdziału dowiesz się, jak ponownie uruchomić i zamknąć system Windows, wykonując ialedwie jedno kliknięcie. fundamentem omawianej techniki jest polecenie SHUTDOWN, którego możesz użyć do ponownego uruchomienia lub wyłączenia komputera (lub komputera zdalnego zlokalizowanego w sieci, ;ak się okaże trochę dalej, w podrozdziale „Wyłączanie z dowolnego miejsca komputera z systemem Windows 7"). Oto pełna składnia polecenia:

SHUTDOWN [[/R) I [/S] I [/LJ I [/H] I [/I] I [/P] I [/EJ I [/AJ) [/FI .... [/T sekundy] [/O [P: ]xx:yy] [/M \\NazwaKomputera] [/C "komentarz" J

/R

Ponownie uruchamia komputer.

/S

Zamyka komputer.

/L

Natychmiast wylogowuje bie7.ącego użytkownika.

/H

Przełącza

/I

Wyświetla

okno dialogowe zdalnego zamykania sy~1emu, które pozwała określić wiele opcji spośród zapewnianych pn.ez parametry polecenia SHUTDOWN.

/P

Natychmiast wyłącza komputer lokalny (bez standardowego czasu oc1.ekiwania po wyświetleniu ostrzeżenia).

/E

Dokumentuje przyczynę nieoczekiwanego zamknięcia systemu.

/A

Przerywa trwający proces restartowania lub zamykania systemu.

/F

Wymusza bez ostrzeżenia zamknięcie wszystkich aplikacji uruchomionych po stronie komputera docelowego. Oczywiście, jest to niebezpieczny parametr i powinien być stosowany tylko w ostateczności.

ID [P: Jg.lówna: 4dodatkowa

Podaje przyczynę 1..arnknięcia systemu. Dołącz P:, aby Za7.naczyć, :i.e zamknię­ cie systemu jest planowane. W miejsce łańcuchów g.lówna i dodatkowa wstaw wartości odpowiednio z przedziałów od O do 255 i od O do 65535. System Windows określa również dla parametrów g.lówna i dodatkowa kilka predefiniowanych wartości. Oto one:

komputer lokalny w stan hibernacji (jeśli jest obsługiwany).

glówna dodatkowa

o o

Przyczyna

o

Inne zadania (niezaplanowane)

5

Inna awaria: system nie reaguje 1

Sprzęt: konserwacja (nie1.aplanowana)

1

1

Sprzęt: konserwacja (1.aplanowana)

1

2

Sprzęt: instalacja (niezaplanowana)

1

2

Spri.ęt: instalacja (zaplanowana)

2

3

System operacyjny: uaktualnienie (zaplanowane)

2

4

System operacyjny: ponowna konfiguracja (nie1.aplanowana)

2

4

System operacyjny: ponowna konfiguracja (zaplanowana)

2

16

System operacyjny: dodatek Service Pack (zaplanowany)

2

17

System operacyjny: poprawka (niezaplanowana)

2

17

System operacyjny: poprawka (zaplanowana)

glówna dodatkowa Przyczyna 2

18

System operacyjny: poprawka zabezpieczeń (niezaplanowana)

2

18

System operacyjny: poprawka (zaplanowana)

4

1

Aplikacja: konserwacja (niezaplanowana)

4

l

Aplikacja: konserwacja (zaplanowana)

4

2

Aplikacja: instalacja (zaplanowana)

4

5

Aplikacja: nie odpowiada

4

6

Aplikacja: niestabilna

5

15

Awaria systemu: błąd zatrzymania

5

19

Problem

7.abezpicczcń

5

19

Problem

zabezpieczeń

5

19

Problem zabezpieczeń

5

20

Utrata połączenia sieciowego (niezaplanowana)

6

11

Awaria zasilania: odłączon)' przewód

6

12

Awaria zasilania: środowisko

7

o

Zamknięcie

/M \\Nazwa -.Komputera

Określa

komputer zdalny, który ma być wyłączony.

/T sekundy

Określa liczbę

/C "komentarz"

Łańcuch

zabezpieczeń

starszego interfejsu API

sekund, po których upłynięciu zostanie wyłączony komputer. Domyślnie jest to 30 sekund. Możesz ustawić dowolną liczbę (maksymalnie 600). komentarz (maksymalnie może liczyć 127 znaków) pojawia się w oknie dialogowym i ostrzega użytkownika o trwającym procesie zamykania systemu. Łańcuch ten występuje też w zdar.teniu dotyczącym zamknięcia systemu, które umieszczane jest w dzienniku System, dostępnym w oknie narzędzia Podgląd zdarzeń (poszukaj zdarzenia o identyfikatorze 1074).

Aby na przykład natychmiast zrestartować komputer, wykonaj następujące polecenie:

shutdown /r /t O Jeżeli

restartowanie lub zamykanie systemu zainicjowano z zastosowaniem dla parametru /T wartości różnej od zera, a ponadto trzeba anuJować trwający proces zamykania, przed upływem a.a.su oczekiwania wywołaj polecenie SHUTDOWN z parametrem I A.

shutdown /a

Tworzenie skrótu polecenia restartowania systemu Wykorzystajmy świeżo nabytą wiedzę na temat polecenia SHUTDOWN do skonfigurowania restartowania systemu Windows 7 za pomocą jednego kliknięcia. Oto wymagane kroki: 1. Prawym przyciskiem myszy kliknij w pustym miejscu pulpitu, a następnie z menu Nowy wybierz pozycję Skrót. Pojawi się okno kreatora Tworzenie skrótu. 2. W polu tekstowym wpisz polecenie shutdown /r /t O(rysunek 4.7). -

Rysunek 4.7. Zastosuj polecenie shutdown /r /t O do skrótu

~

•1 ~ , 1'\ / ,

\\

,• '', :1,h

I

II

I

,,.

'„ . '

••

\ •• 1,._

•

,

•

\

1

I I

o

11

" 11,

~\

1·

'

• ,

'

1 ,,, . 1''

• ''

,\1

'-

'~''\\,l,,1,\11\i,'' l11,\\\111i\\\H1\l\t\I \'' .\1\11· \\\ 1 11, \\1\1t,\w··\1t"·,i'\I\\ •l•\·,\,1 1,, 11 \l'\''\\11\\1 1 v'•1·1 1\1\,. \ "'l•• \ \\I ..1' \\\W.' ~-1\\1\Hl\~\\\H\1 ~\\,'.\ I ·:•1\11 \\u:'• \\ \1\1 ,IJ,.\ I'\ 1~'v.1•\\~\ 1<

I

i'

\ \

••

• 11 Hl

----·

' I ,

\ \

•

I

\

I

1 ' \ '· ' o , I

\

\

I •

•

, \ 1

'('

• • "'

Ol. j11ciego elemenbJ cłla!5Z utworzyt skr6ł?

pozwalającego zrestartować

\

• ~

•-..~~

---- - - · - - - - - - -

~-

system

I 11

3. Kliknij przycisk Dalej. Kreator zażąda podania nazwy skrótu. 4. Wpisz nazwę (np.

jednym

Zadziwiający

kliknięciu),

skrót

umoiliwiający

restart systemu po

po czym kliknij przycisk Zakończ.

5. Prawym przyciskiem myszy kliknij nowy skrót i z menu podręcznego wybierL. pozycję Właściwości.

Otworzy się okno właściwości skrótu.

6. W obrębie zakładki Skrót kliknij przycisk Zmień ikonę. System Windows poinformuje, że

program shutdown.exe nie zawiera żadnych ikon.

7. Kliknij przycisk OK. Pojawi się okno dialogowe Zmienianie ikony. 8. Wybierz ikonę, która nadaje się dla skrótu restartującego systemu i kliknij przycisk OK. 9. Kliknij przycisk OK. System Windows zastosuje nową ikonę dla skrótu. 1O. Prawym przyciskiem myszy kliknij skrót, a następnie z menu podręcznego wybierz polecenie Przypnij do paska zadań. System Windows 7 umieści ikonę na pasku zadań. Od tego momentu do zrestartowania systemu wystarczy tylko jedno kliknięcie.

Tworzenie skrótu polecenia zamykającego system Myślę, że już

wiesz. co będzie opisane jako nao;tępne. Zgadza się? W celu dodania do paska narzędzi Szybkie uruchamianie skrótu zamykającego system wykonaj następujące kroki (są bardzo podobne do powyższych): 1. Prawym przyciskiem myszy kliknij w pustym obszarze pulpitu, a następnie z menu Nowy wybierz pozycję Skrót. Pojawi się okno kreatora Tworzenie skrótu. 2. W polu tekstowym wpisz polecenie shutdown /s /t O. 3. Kliknij przycisk Dalej. Kreator 1.ażąda podania nazwy skrótu.

4. Wpisz nazwę (np.

jednym

Zadziwiający

kliknięciu),

skrót

umożliwiający zamknięcie

systemu po

po czym kliknij przycisk Zakończ.

5. Prawym przyciskiem myszy kliknij nowy skrót i z menu podręcznego wybierz pozycję Właściwości. Otworzy się okno właściwości skrótu. 6. W obrębie zakładki Skrót kliknij przycisk Zmień ikonę. System Windows poinformuje, że program shutdown.exe nie zawiera żadnych ikon.

7. Kliknij przycisk OK. Pojawi się okno dialogowe Zmienianie ikony. 8. Wybierl ikonę. która nadaje się dla skrótu zamykającego system i kliknij przycisk OK. 9. Kliknij przycisk OK. System Windows zastosuje nową ikonę dla skrótu. 1O. Prawym przyciskiem myszy kliknij skrót, a następnie z menu podręcznego wybierz polecenie Przypnij do paska zadań. System Windows 7 umieści ikonę na pasku zadań. Od tego momentu do zamknięcia systemu wystarczy tylko jedno kliknięcie.

Wyłączanie z dowolnego miejsca

komputera z systemem Windows 7 Jeśli

korzystasz z komputera sieciowego i 1.decydujesz. że musisz zrestartować lub komputer, operację tę możesz wykonać ze zdalnej lokalizacji sieciowej.

wyłączyć własny

W celu wyłączenia komputera zdalnego musisz w jego systemie wykonać polecenie SHUTDOWN, korzystając z konta z uprawnieniami administratora. Jeśli konto użytkownika, które zastosowano do zalogowania w systemie komputera lokalnego, istnieje też w systemie komputera zdalnego i należy do grupy Administratorzy, automatycznie uzyskasz uprawnienia wystarczające do wyłą­ czania komputera zdalnego. Aby to

zrobić,

wykonaj polecenie SHUTDOWN o następującej ogólnej

shutdown /s /m \\NazwaKomputera

składni:

tedurib~Mna.WWbt ~er.8~·1'1'~

~w~ 1.1a~wtec1ył gdy~•·• ~ę kantlOłikonta utytkowftłb.. Uwa&m,, fi,~~ ~i

W~JBl~ńiU ~ QW.wftlOClł~ ze.WO.yin ,;

t.alO)'bniemaptema. Z tcgo ~~~ ~-

Wlemę~ej~~JrAAtitutytkoly'nikai~wame ze ttoeowania omawianej techniki w ąst.,..Ue Wmdows 1 wł~

„.,.

komputera. w ramach tltematywy tbnfigunaj kmnputer z ~ mem Włttdows hblta ~ PalP,t zdałny(pr.qnłe>UnlUt, t.e o~t Je -w~a ułyf!.aąego mtenm WhicloM ?f •Jftjj dO 1'0ł:diiału 11'/„ ~e ~~"),N~ to~

nawt~ ~ettle z mmpaterean PC za pólrtduicł'We• sitci . . . . ~sdalaegozamknlędasyetlmao. Łańcuch NazwaKomputera

identyfikuje nazwę komputera zdalnego. Na przykład poniższe polcccnk wyłącza komputer zdalny o nazwie PC GRY.

shutdown /s /m \\pe gry Jeżeli

konto lokalne, którego użyto do zalogowania, nie występuje w systemie komputera zdalnego lub istnieje, k-cz nie dysponuje uprawnieniami administratora, musisz wykonać polecenie SHUTDOWN, korzystając ze zdalnego konta administracyjnego. Wymaga to zastosowania nar7.ęd7.ia wiersza polecenia RUNAS. RUNAS

/user:NazwaKomputera\NazwaUżytkownika

polecenie

NazwaKomputera

Nazwa komputera zdalnego.

NazwaUżytkownika

Nazwa konta użytkownika, przy użyciu którego zostanie wykonane polecenie.

polecenie

Polecenie do wywołania.

W przypadku operacji zdalnego zamykania systemu łańcuch NazwaUżytkownika będzie reprezentować zdalne konto z uprawnieniami administratora, a łańcuch polecenie polecenie SHUTDOWN, umieszczone w znakach cudzysłowu. Poniżej przedstawiono przykład, w którym wykorzystano konto ]an do wyłączenia (po upływie 120 sekund) komputera zdalnego o nazwie PC_BIURO.

runas /user:pc_biuro\jan "shutdown /s /m \\pc_biuro /t 120" Po wykonaniu polęcenia RUNAS system Windows zażąda podania hasła konta użytkownika.

Wpisz haslo dla pc_biuro\jan:

Wprowadź hasło

(nie pojawi się na ekranie) i naciśnij klawisz Enter.

Jeżeli okaże się

konieczne anulowanie trwającego procesu wyłączania komputera zdalnego, przed upływem czasu oczekiwania wykonaj polecenie SHUTDOWN z parametrem I A.

runas /user:pc biuro\jan "shutdown /a /m \\pc_biuro•

Dostosowywanie przycisku zasilania obecnego w menu Start Choć wcześniej krytykowałem procedurę zamykania systemu Windows 7, przyznam, że w porównaniu z systemem Windows Vista (aby go zamknąć, wymagane były trzy kliknięcia), trochę ją ulepszono. Pod tym względem Windows 7 wypada jeszcze lepiej w stosunku do systemu Windows XP (do jego zamknięcia potrLebnc były aż cztery kliknięcia). Co jednak będzie, jeśli rzadko wyłączasz komputer? Na przykład wiele osób woli przełączyć komputer w stań uśpienia, niż całkowicie go wyłączać. Możesz stwierdzić, że znacznie częściej blokujesz komputer lub przełączasz inne konta użytkowników, niż zamykasz system.

Siestety, wykonanie w systemie Windows 7 poleceń Uśpij, Zablokuj i Przełącz użytkownika wymaga trzech irytujących kliknięć (kliknięcie przycisku Start, str7.ałki widocznej obok przycisku Zamknij i polecenia). Na szczęście programiści systemu Windows 7 zlitowali się i w przypadku przycisku zasilania (przycisk w menu Start, który domyślnie nosi nazwę Zamknij) zapewnili pełne możliwości dostosowywania Oznacza to, że polecenie Zamknij możesz zastąpić dowolnym z następujących: Zablokuj, Wyloguj. Uruchom ponownie, Uśpij lub Przełącz użytkownika. To miłe! Oto kroki do wykonania: l. Kliknij przycisk Start.

2. Prawym przyciskiem myszy kliknij przycisk wyłączania, a następnie z menu wybierz pozycję Właściwości. Windows 7 otworzy okno dialogowe Właściwości paska zadań i menu Start z uaktywnioną zakładką Menu Start. 3. Za pomocą listy ~keja przycisku zasilania wybierz polecenie, które ma być etykietą przycisku zasilania. 4. Kliknij przycisk OK.

Rysunek 4.8 przedstawia menu Start systemu Windows 7 dostosowane tak, że po kliknięciu przycisku zasilania wykonywane jest polecenie Uśpij. Rysunek 4.8. Możes:r. wybrać

polecenie powiązane z przyciskiem 1.asilania menu Start

systemu Windows 7

41

Not.tnlll

~Fm t!ł PWN

Dostosowywanie przycisków zasilania i uśpienia w komputerze przenośnym Większość

nowszych komputerów prtcnośnych pozwala skonfigurować lrty „przyciski zasilania", powią7.ane z 1.amknięciem pokrywy laptopa. a tak7.e z użyciem przycisku włąa.ającego i wyłąa.ającego oraz przycisku uśpienia. Gdy uaktywnisz te przyciski, spowodują one przełączenie systemu w tryb uśpienia lub hibernacji bądź całkowite zamknięcie systemu. Niektóre komputery przenośne są pozbawione oddzielnego przycisku uśpienia (w tym przypadku po prostu szybko naciskasz przycisk wyłączający lub włączający komputer). Aby przyciski te skonfigurować pod kątem naj następujące kroki:

zarządzania energią

w systemie Windows 7, wyko-

l. Kliknij przycisk Start, wpisz opcje zasilania, a następnie naciśnij klawisz Enter.

Pojawi się okno Opcje zasilania. 2. Kliknij

odnośnik

Wybierz

działanie

wienia systemowe (rysunek 4.9).

przycisków zasilania, aby

wyświetlić

okno Usta-

Definiuj przyósłd usilani. I wfitc:z ochrone hasłem w,tioaz~

lillllw dlcar~

„...,...........,.. bwrf•

... i.;-dael"Z'~plln6wm1Mia. u--..~

..................

j""""""

I ~

„.

.....

CD „Neilnl9au~ ....... ~-. . . . . . G ,,._..._..~...... ltt!ift1 ..........,,;fJ

.,. „ ...._..,""""""'

lllłl

liMłl .,,a

1•a11e

, ,..,~ mm.........................,....

ltiłl..mvanadl

IM wm·mm md fiit..rwmrw·i=il

~ llllM!lpą:r---.pqcy

a.,.........,_,_.„,.,,....,, ... „ „ ............. ...... ........ „„ ........ „„„ ........ ,,...............,

• W)nllMłlllll ll*.-J

_...,..,....~

,woidl~

lb:6q„ .......

~

.....,....... ............ _..... .....

.....-..i........,_....,_„,rara ••· ........... ~

„~~

...,„.,'"*"~

~ 4.9.

7...a pomocą tego okno skonfiguruj operacje wykonywane pra-l syii1em Windows 7 po nocifa.i~u przycisku ~!Ania, przycisku uśpienia lub po :umkni~ciu pokrywy komputera przenośnego

3. Użyj list do skonfigurowania przycisku zasilania, przycisku uśpienia i przełącznika pokrywy komputera przenośnego w przypadku zasilania z baterii i pracy z zasilaniem sieciowym. 4. Kliknij przycisk Zapisz zmiany.

Rozdział 5.

Dostosowywanie menu Start i paska zadań

W tym rozdziale: • Dostosowywanie menu Start w celu dokumentów

łatwiejszego

uruchamiania programów i otwierania

• Dostosowywanie paska zadań w celu łatwiejs1.ego uruchamiania programów i otwierania dokumentów • Modyfikowanie menu Start i paska zadań za pomocą zasad grupy

Znakiem naszego czasu jest odraza do narzilCanych wzorców. Marshall McLuhan Microsoft poświęcił niezliczone godziny i wydał wicie milionów dolarów na wielokrotne testowanie interfejsu użytkownika systemu Windows 7 w swoich laboratoriach. Trleba pamiętać, że Windows 7 to system operacyjny dla mas. Jeśli podstawowa instalacja systemu wykorzystywana jest przez setki milionów osób, po prostu oczywiste będzie, że interfejs użytkownika systemu Windows uwzględni sporo z myślenia sprowadzonego do najmniejszego wspólnego mianownika. A zatem ostatecznie uzyska się interfejs, który przez większość osób zostanie uznany za raczej prosty w obsłudze. Będzie to interfejs ukierunkowany na neofitów i nowych miłośników technologii cyfrowych, a także zaprojektowany pod kątem typowego użytkownika komputera (kimkolwiek by on był). Inaczej mówiąc, jeśli nie uważasz się za typowego użytkownika (potwierdza to zakup tej książki), system Windows 7 w swojej domyślnej konfiguracji nie będzie zadowalający. Na szczęście nie brak opcji i programów, które umożliwiają prze.konfigurowanie systemu Windows 7. I właśnie temu są poświęcone wszystkie rozdziały pierwszej części książki. W końcu nic jesteśmy ukształtowani przez formę do wykrawania ciastek. Dlacugo i.atem miałoby być inaa.ej w przypadku wykorlystywanego system operacyjnego? Po stwierdzeniu tego powinienem również zaznaczyć, że moja filozofia głosi, iż papierkiem lakmusowym dla testu dowolnej operacji dostosowywania interfejsu jest odpowiedź na następujące pytanie: „Czy zwiększy to wydajność?". Do tej pory spotkałem się ze zbyt wieloma modyfikacjami, które polegały na bezużytecznej zabawie z jakimś niejasnym ustawieniem. W efekcie komfort codziennej obsługi systemu Windows przez użytkownika zwiększył się w znikomym stopniu lub wcale. Choć takie działania mogą nie stanowić problemu dla osób dysponujących mnóstwem wolnego czasu, większości z nas nie stać na taki luksus. W związku z tym celem procesu dostosowywania musi być efektywność i wydajność (zauważ, że w tym przypadku nie wyklucza sic; udoskonaleń interfejsu systemu Windows 7, które poprawiają estetykę; lepiej wyglądający interfejs systemu Windows zapewnia więks1.e 7.adowolenie użytkownika 7. korzystania z komputera, a tym samym większą wydajność). Niniejszy rozdział poświęciłem jednemu z najbardziej typowych 7.adań związanych z komputerami. Mowa o uruchamianiu programów i otwieraniu dokumentów. Zamieściłem tu przydatne rady i techniki pozwalające przebudować menu Start i pasek zadań systemu Windows 7. Dzięki temu będziesz w stanie uruchamiać programy i otwierać dok"Umenty tak szybko i łatwo, jak to tylko możliwe.

Dostosowywanie menu Start w celu łatwiejszego uruchamiania programów i otwierania dokumentów Jak wskazuje nazwa menu Start,

służy' ono

jedynie do rozpoczynania pracy, a zwłaszcza uruchamiania programów i otwierania dokumentów. Choć oczywiście możesz też uaktywniać te obiekty za pośrednictwem ikon skrótów widocznych na pulpicie, nie jest to zbyt wspaniała ahernatywa, gdyż przeważnie okna zasłaniają obszar pulpitu. Rozbudowany pasek 1..adań systemu Windows 7 umożliwia uruchomienie czegoś przez kliknięcie ikony. Jednak ze względu na to, że na pasku zadań nie ma zbyt wiele wolnego miejsca, tę przydatną metodę powinno się przeznaczyć dla najczęściej wykorzystywanych programów (więcej na ten temat znajdziesz w punkcie „Przypinanie ulubionego programu do paska zadań"). Jeśli

zatem chcesz, aby w systemie Windows 7 coś się zaczęło dziać, w zdecydowanej większo­ ści przypadków trzeba będzie posłużyć się menu Start. Dobrą wiadomością jest to, że menu Sttirt systemu Windows 7 jest wyjątkowo elastyczne i zapewnia duże możliwości dostosowywania. Okazuje się, że jeśli to możliwe, obiekty mogą być uruchomione po kilku kliknięciach lub naciśnięciach klawiszy. Aby jednak stało się to możliwe, musisz zastosować kilka dość zawiłych opcji i ustawień, które opiszę w kilku następnych punktach.

Umieszczanie ulubionych programów w menu Start Menu Start podzielone jest w pionie na dwie sekcje (rysunek 5.1). R)"iunck 5.1. Pu l~cj stronie menu

Najczęściej używane

programy

Su.rt wyszczególni11 ulubione programy, a po prawej stronic -tiudowane ikony funkcji systemu Windows 7

Funkcje wbudowane

• Ulubione programy. Jest to lewa strona menu Start, która domyślnie ma białe tło. Z tej strony menu znajdują się ikony skrótów 10 najczęściej używanych programów. Na począt­ ku listy możesz też „przypiąć" programy (jak to zrobić, wyjaśnię w na4'tępnym punkcie) .

.„.l P. >.a,.._ ... ~·

~

ttott

...........

~,~, ~~ ~---M ~m•• ·$4ri bl•._ ..­

,~„ Jbi~ ~f i 1diłnła ·~

~i.„~· n••fak.,...oaotPo~.....,"~ WhlłoWI 'I 1dfiłe#,t dA'ttWllf'Włbt-~ tl~J ~lesz jf!c1Mk am~~ Rodtil Ulłu8ł Wlfttlow. Uve·polmlpy ·z ~r·~40M the &sen~, ptJ~"' iłę póc1 1drelem. Jdqnll~.uw.oamc}. Po dr1tp, lkOna progauaU Internet

!xplorer~a~ ~'!)'Dl~ .a.w~ ~ed•f-1· nep lcQtqJtfda. A satem tak'. prr.eb~ menu Słlłr$ Jest lepiej wyko~ do ~esda wlębzej J1-1Jy ~gramów lab 'pr&yplnania ułlablonych.ap~h ' • Funkcje wbudowane. Jest to prawa strona menu Start, która domyślnie ma c7.arne lub szare tło. W tej części menu Start zlokalizowane są ikony różnych katalogów i funkcji systemu Windows 7. I.ista ulubionych programów to jedna z najlepszych funkcji systemu Windows 7, ponieważ zapewnia ona, że najczęściej używane aplikacje zawsze wymagają do uruchomienia tylko kilku kliknięć. Za wadę tej funkcji można uznać to, 7.e wyświetla jedynie 10 ikon. Lista pomija więc wiele często stosowanych programów. Jeżeli jednak dostępna jest wystarczająca ilość miejsca, możesz nakazać systemowi Windows 7 wyświetlenie w tym obszarze maksymalnie 30 ikon. Oto wymagane kroki: 1. Prawym prtyciskiem myszy kliknij przycisk Start i z menu wybierl pozycję Właściwości. Pojawi się okno dialogowe Właściwości paska zadmi i mełlu Start z uaktywnioną zakładką

Menu Start. 2. Kliknij przycisk Dostosuj. Otworzy się okno dialogowe Dostosowywałlie mem4 Start (rysunek 5.2). kontrolki Liczba niedawno używanych programów do liczbę ulubionych aplikacji, które mają pojawić się w menu.

3. Za

pomocą

wyświetlania określ

4. Je-.tcli uważa.~z. ie na ekranie nie będzie wolnego miejsca wystarci.ającego do pokazania wszystkich ikon, wyłącz opcję Duże ikony (znajduje się w pobliżu dołu listy funkcji menu Start). W ten sposób znacznie zmniejszy się ilość miejsca 1.ajmowanego przez każdą ikonę w menu Start.

-----

llpunek 5.2. l

I

------

'

"

I

\

------

,,

\

Okno dialogowe Dostosowywanie

menu Start pozwala

~· fa

ustawić maksymalną

babę

I

e.,.,..„........ • 'Nyilli!I-

ikon skrótów,

e~•-­ .,...mililty e„.,._...._...,

które pojawią się

menu Start na Liście ulubionych programów

w

I

I

•

.,....„

o~•-­ !!! Cil""9 am.

.fky

o Ne~ lllgDdf.nlsW .WyM!eł.„

o~-.-

.

111-.....

e Nll""'*llł „.....,

' ---·===:;.

.

~

,_...,~stlrt

I

um. ....~pNll'·i·IJ·W). . .„ „ I

l

•

„.dl .........„.

t.lall&. . . . . nllltldl.-. ......

~

s ..... L-wu'~ -~---.._-....,. -~-~~ 5. Kliknij przycisk OK w otwartych oknach dialogowych.

Przypinanie na stałe ulubionego programu do menu Start Usta ulubionych programów menu Start jest elementem pozwalającym uoszczędzić czas, mogą­

'-1111 jednak wywoływać frustrację, gdy określona aplikacja zniknie z listy. Kolejnym powodem 1111acji jest to, że często i~ony zmieniają położenie, gdyż system Windows 7 wyświetla programy według ich popularności. Gdy rozwiniesz menu Start, stałe przesuwanie ikon może być

przyczyną

niewielkiego zawahania w momencie spojrzenia na 7.ądaną ikonę (szczególnie dotyczy to sytuacji, w której zgodnie z wcześniejszym opisem maksymalnie zwiększono liczbę pokazywanych ikon). Czy nie byłoby wspaniale, gdyby można było poinstruować system Windows 7, aby konkretną ikonę

trwale umieścić w określonym miejscu? Cóż. możesz to zrobić! Dokładniej mówiąc. masz możli­ wość przypięcia ikony do menu Start. 07.nacza to, że system Windows 7 przenosi ikonę ponad listę ulubionych programów i utrzymuje ją w tym miejscu (nie1.ależnie od tego, co się stanie). W tym celu wyświetl najpierw menu Start i odszukaj skrót, z którym zamierzasz pracować. Do wyboru są następujące dwie możliwości: • Prawym przyciskiem myszy kliknij skrót, a

następnie

z menu wybierz

pozycję

Przy-

pnij do menu Start. •

Przeciągnij

skrót na górną krawędź menu Start i upuść go.

Rysunek 5.3 przedstawia menu Start z dwoma przypiętymi ikonami - Mozilla Thunderbird i Wiersz polece11ia. Rysunek S.J. Mo7L'S7. przypiąć ikony, dzięki

Ikony przypięte na stałe

cztmu na stałe

będą wiJoanc: na samej

gón.e menu Start

Techniki tej możesz również u7.yć, aby przypiąć do listy programów skróty 7.najdujące się na pulpicie. Jeżeli później postanowisz, że nie będziesz już korzystał ze skrótu przypiętego do menu Start, prawym przyciskiem myszy kliknij skrót i z menu wybierz polecenie Odepnij od menu Start.

Czyszczenie zawartości listy niedawno używanych programów \\.indows 7 umożliwia usunięcie zawartości listy ostatnio używanych programów menu Start. Z jakiego powodu to robić? Być może zechcesz od nowa zacząć zapełniać pustą listę często uiywanych programów skrótami aplikacji, które bądą uruchamiane w ciągu kilku następnych Jni. Ze względu na ochronę prywatnośd, możesz też zdecydować się na wyczyszczenie listy, ~śli inne osoby dysponują dostępem do komputera. W celu wyczyszczenia zawartości listy "'1'konaj następujące kroki: 1. Prawym przyciskiem myszy kliknij przycisk Start, a następnie z menu podn;cznego

wybierz pozycję Właściwości. Otworl}' się okno dialogowe Właściwości paskn zadań i menu Start z uaktywnioną zakładką Menu Start. 2.

Wyłącz opcję

Przechowaj i wyświetl niedawno otwierane programy w menu Start.

3. Kliknij przycisk Zastosuj. Windows 7 wyczyści

zawartość

listy.

4. Jeśli chcesz uzyskać nową listt;. uaktywnij opcję Przechowaj i wyświetl niedawno otwiercme programy w menu Start. 5. Kliknij przycisk OK.

Określanie domyślnych

programów i dostępu do nich

Możesz zmodyfikować

system Windows 7 tak, aby jako domyślnych używał innych programów, które obsługują takie funkcje, jak przeglądanie stron WWW, pocztę elektroniczną, wiadomości błyskawiczne i odtwarzanie plików multimedialnych. Dzięki temu ulubione programy mogą być dostępne w dogodniejszych lokalizacjach, a ponadto w określonych sytuacjach być automatycznie uruchomiońe. Twoja wersja systemu Windows 7 najprawdopodobniej jest skonfigurowana tak. że korzysta z programów Internet Explorer, Windows Mail, Windows Messenger i Windows Media Player jako domyślnych aplikacji, które obsługują odpowiednio przeglądanie stron WWW, pocztę elektroniczną, wiadomości błyskawiczne i odtwarzanie plików multimedialnych. Oznacza to, że programy te są automatycznie uruchamiane w odpowiedzi na określone zdarzenia. Gdy na przykład prawym przyciskiem myszy klikniesz plik multimedialny, po czym z menu wybierzes1. polecenie Odtwórz, plik zostanie odtworzony za pomocą aplikacji Windows Media Player. Od obsługi przeglądania stron WWW, poczty elektronicznej, wiadomości błyskawicznych i odtwarzania plików multimedialnych jako domyślne możesz zastosować dowolne inne zainstalowane programy. Masz również możliwość wyłączenia dostępu do programów, aby inni użytkownicy nic mogli uruchomić ich, pracując przy komputerze lokalnym. Oto kroki do wykonania: 1. Z menu Start wybierz pozycję Programy domyślne, żeby wyświetlić okno Programy domyślne.

2. Kliknij odnośnik Określ dostęp do programów i iclz ustawienia domyślne. Windows 7 otworzy okno dialogowe Określ dostęp do programów i iclt ustawienia domyślne. 3. Wybierz konfigurację

startową:

• Producent komputera. Konfiguracja ta pojawia komputera określił własne domyślne programy. • Microsoft Windows. Jest to przez Microsoft. • Inne

domyślna

się

tylko wtedy. gdy producent

konfiguracja systemu Windows ustalona

niż.firmy

Microsoft. Konfiguracja ta generowana jest przez system Windows 7, jeżeli w dowolnej kategorii (np. pr1.eglądarka internetowa lub program pocztowy) masz do dyspozycji co najmniej jedną aplikację producenta innego niż Microsoft.

• Niestandardowa. Pozycji tej gramów.

użyj

do skonfigurowania własnych domyślnych pro-

4. Jeżeli wybrałeś konfigurację Niestandardowa, pojawią się opcje podobne do pokazanych na rysunku 5.4. W przypadku tej konfiguracji możesz wykonać następujące dwie czynności:

• Uaktywnienie opcji dla programów, które w systemie mają mieć status domyślnych. • Wyłączenie opcji Wlqcz dostęp do tego programu dla dowolnego programu, do którego inni użytkownicy nie mają mieć dostępu.

Rysunek 5.4.

Za pomocą okna Określ dostęp

do programów 1 ich ustawienia domyślne możesz

dla systemu utworryć ni~tandardową konfigurację

programów

~

........

I; ...

„r.mr~.„„.

.„.„„.,

.,.._.„.•

-

"

•

............" ,.,„ ...„ „

„

,

. , ..........~ ... aht Mtledw.lli

n......_...,._ ,,I

W' ut 7jj::;:__ • I O

___.. r-.--..-

I II

,, \,

~

................... *'

'tl'IJ:

t

7

,

...

• UIJif.......................... nf1CM"Md . . . . Q\G

...,........_,..........„.......... • ......... nlMfllf„....„

~jdll---.

...„ ..............-......„&............ ...... F ,-.2 r-,-7;-2 bA?itti '

------

5. Kliknij przycisk OK, aby uwzględnić nowe ustawienia domyślne.

Udoskonalanie menu Start przez zamianę odnośników na menu rrawej stronie menu Start :znajduje się kilka pozycji wbudowanych funkcji systemu Windows 7, mają postać odnośników. Oznacza to, że w wyniku kliknięcia takiej pozycji otworzy się okno uruchomi się program. Nic stanowi to problemu w przypadku takich pozycji, jak Programy łlillmJ~.e. Jednak nie jest to zbyt efektywne rozwiązanie w przypadku takiej pozycji, jak Panel ll!&ID•Mmia, ponieważ zwykle oczekuje się uaktywnienia konkretnego obiektu powiązanego z ikoną bie panelu sterowania. Stratą c1.asu wydaje się konieczność otwierania okna Panel sterowania, D mklroblego klikania ikony, a następnie zamykania tego okna. l!dim!MiZ'Ytll wariantem będzie dokonanie konwersji odnośnika do postaci menu pozycji, które

i-r.;trmamie zostałyby wyświetlone w oddzielnym oknie. Na przykład pozycja Panel sterowania - phy udostępnić menu zawierające ikony panelu sterowania. Jedną z przyjemniejszych „SJ!.;Ji_ systemu Windows 7 jest to, że z łatwością możesz zamienić odnośniki menu Start na menU: wymagane kroki:

1. Prawym przyciskiem myszy kliknij przycisk Start i z menu podręcznego wybierz pozycję Właściwości. Pojawi się okno dialogowe Właściwości paska zadań i menu Start z uaktywnioną zakładką Menu Start.

2. Kliknij przycisk Dostosuj. Otworzy się okno dialogowe Dostosowywanie menu Start. 3. Na liście pozycji menu Start odszukaj poniższe pozycje i uaktywnij dla nich opcję

Wyświetl

jako menu. Komputer Panel sterowania Dokumenty Gry

Muzyka Folder osobisty (w menu Start pozycja ta ma nazwę konta użytkownika) Obrazy Nagrany program telewizyjny Wideo

4.

Włącz opcję

Menu Ulubione,

żeby

do menu Start dodać

zawartość

menu Ulubione pro-

gramu Internet Explorer. 5. Uaktywnij opcję Niedawno używane elementy. Spowoduje to dołączenie do menu Start menu ostatnio używanych elementów, które prezentuje 15 dokumentów otwieranych w ostatnim czasie.

Systemowe narzędzia administracyjne i uaktywnij opcję Wyświetl w menu Wszystkie programy i w menu Start. W efekcie w menu Start pojawi się menu Narzędzia administracyjne, które oferuje skróty do takich funkcji, jak

6. W grupie pozycji menu Start

znajdź

Zar7.ądzanie

komputerem, Menedżer urządzeń, Konfiguracja systemu i Zasady zabezpieczeń lokalnych. 7. Kliknij pr.tycisk OK, aby powrócić do okna dialogowego

Właściwości paska zadań

i menu

Start. 8. Upewnij się, że aktywna jest opcja Przechowaj i wyświetl niedawno otwierane programy w menu Start. W ten sposób zagwarantujesz, że system Windows 7 wypełni listę ostatnio używanych elementów. 9. Kliknij przycisk OK.

Dodawanie, przenoszenie i usuwanie innych ikon menu Start Oprócz głównego menu Start możesz też dostosować ikony menu Wszystkie programy i podmenu, aby dopasować je do stylu pracy. Za pomocą metod omawianych przeze mnie w tym punkcie możesz zrealizować następujące operacje poprawiające wydajność menu Start: • Prtcniesienie ważnych funkcji bliżej początku hierarchii menu Wszystkie programy. • Usunięcie nieużywanych funkcji. • Dodanie nowych poleceń dla funkcji, klóre aktualnie nie programy (np. narzędzie Edytor rejestru).

są dostępne

Windows 7 oferuje trzy metody dodawania i usuwania skrólów menu Start. w kolejnych trzech podpunktach. Przeciąganie

w menu Wszystkie

Ka.7.dą

z nich

omówię

i upuszczanie na przycisk Start

Najszybszym sposobem dodania skrótu jest p17.eciągnięcic pliku wykonywalnego z okna Eksploratora Windows i wykonanie nastt;pujących czynności: • Upuszczenie pliku na przycisku Start. Spowoduje lo przypięcie skrótu do menu Start. • Przytrzymanie kursora na przycisku Start. Po upływie sekundy lub dwóch pojawi się menu Stcirt. Gdy to nastąpi, przytrqmaj plik na pozycji Wszystkie programy do momentu wyświetlenia menu, po czym upuść plik w miejscu, w którym ma być widoczny skrót.

Praca z katalogiem menu Start Skróty menu Wszystkie programy przechowywane są w dwóch

następujących

miejscach:

• %AppData%\Microsoft\ Windows\Start Menu\Programs. Skróty w tym podkatalogu pojawiają się tylko w menu Start aktualnie zalogowanego użytkownika. W miejsce %AppData% zostanie wstawiona ścieżka %SystemDrive%\Users\użytkownik\AppData\ Roaming, w której łańcuch reprezentuje na7.wę konta bieżącego użytkownika. • %AllUsersProfile% \Microsoft\ Windows\Start Menu\Programs. Podkatalog Start Menu\Programs dotyczący wszystkich użytkowników. Skróty zawarte w tym katalogu będą obowiązywać

dla każdego konta użytkownika istniejącego w systemie. W miejsce %AJIUsersProfile% zostanie wstawiona ścieżka %SystemDrive%\ProgramData.

Pracując

z tymi katalogami, możesz uzyskać maksymalny poziom kontroli, dotyczący nie tylko mie_jsca wyświetlania skrótów menu Start, ale też nazw tych skrótów. Oto podsumowanie technik możliwych do zastosowania: • Wewnątrz katalogu Programs i jego podkatalogach istniejące skróty możesz przeciągnąć z jednego katalogu do drugiego.

• Aby utworzyć nowy skrót, przeciągnij plik wykonywalny i upuść go w obrębie katalogu, który ma być użyty. Pamiętaj o tym, że aby utworzyć skrót do dokumentu lub innego pliku niewykonywalnego, należy przeciągnąć plik, wykorzystując prawy przycisk myszy, a następnie po upuszczeniu go wybrać z menu podręcznego polecenie Utwórz skrót. • W hierarchii katalogu Programs możesz utworzyć własne katalogi, które w obrębie menu Wszystkie programy pojawią się jako podmenu. •

Nazwę

• Skrót

skrótu

możesz zmienić

możesz usunąć

w taki sam sposób, jak w przypadku dowolnego pliku.

tak samo jak dowolny plik.

Praca bezpośrednio ze skrótami menu Wszystkie programy wyszczególnionych zadań łatwiej wykonać, gdy operacje realizuje sit; bezpośrednio w obrębie samego menu Wszystkie programy. Oznacza to, że wyświetlasz menu Wszystkie programy, odnajdujesz żądany skrót i korzystasz następnie z dowolnej z następują· cych technik: Wicie

spośród wcześniej

•

Przeciągnięcie

skrótu do innej sekcji jej bieżącego menu.

•

Przeciągnięcie

skrótu do innego menu

•

Kliknięcie

łub

na

ikonę

Kosz.

skrótu prawym prlyciskicm myszy i wybranie polecenia (np. Uswi)

7.

menu

podręcznego.

Dostosowywanie paska zadań w celu łatwiejszego uruchamiania programów i otwierania dokumentów W systemie Windows 7 pasek zadań zachowuje się trochę jak miniaplikacja. Celem tej „aplikacji" jest wywoływanie innych programów, wyświetlanie przycisku dla każdego działającego programu i umożliwianie przełączania między dwoma programami. Jak większość obecnie stusowanyd1 aplikacji, pasek zadań również ma własne paski narzędzi, pozwalające w tym przypadku uruchamiać programy i otwierać dokumenty.

Zwiększanie wydajności za pomocą opcji paska zadań Pasek zadań oferuje kilka opcji, które mogą być pomocne w zwiększeniu wydajności (przez zredukowanie liczby kliknięć lub udostępnienie aplikacjom większego obs1..aru na ekranie). Zacznijmy zatem od tych opcji. W celu skonfigurowania opcji paska zadań wykonaj następujące kroki: 1. Prawym przyciskiem myszy kliknij pasek zadań i wybierz z menu pozycję Właściwości. Pojawi się okno dialogowe Właściwości paska zadań i menu Start z uaktywnioną zakładką

Pasek zadati (rysunek 5.5).

Rymnek.5.5. Za pomocą zakładki Pasek zadań możesz skonfigurować pasek zadań tak, ab y zwiększyć wydajność pracy

1

I I

1 1

Clllzir jl ...........

I 1

Dadllmł,llllirellll'l'IPD

. . . . paf

I

.„

i •

„..........

I

~~-~11"9-AeroPIS

I

ftw prrrJ&ll

„.

„..._•

a ..,._. . . . Pair.d . . .Nla\aipd:u•dll\.

....

~Wyj„„

„1 -l.>1Z•H111!1

An ..... ~pi.-,

.,.,.llld

I I I

I I I

I I I

I

I

2. Aby poprawić swoją wydajność, stosownie do potrzeb włącz łub wyłącz poni7-lize opcje.

• :lablokuj pasek zadań. Po włączeniu tej opcji nic będzie możliwa zmiana rozmiaru paska zadań, a także zmiana wielkości lub przeniesienie któregokolwiek paska narzędzi. Jest to przydatne, jeśli z komputera korzystają inne osoby i nie chcesz tracić czasu na ponowne konfigurowanie paska zadań zmodyfikowanego przez kogoś innego.

u~ hlb ~CDDlł' ~ ~ Ptttka udań moiliwe równid praz k1.....ęde prawym ptiydlldem myuy

,_t

w pustym obenne paka I wy,braołe z men'1 poącJI Z4blółoJ ,..~

• Wlqcz autoukrywanle paska zadań. Gdy włączysz tę opcję, a ponadto pasek zadań nie ~cizie używany. system Windows 7 zredukuje pasek do postaci cienkiej niebieskiej linii widocznej na dole ekranu. Przydaje się to, gdy musisz zapewnić aplikacjom więcej przestneni na ekranie. W celu ponownego wyświetlenia paska 1.adań umieść kursor myszy na dole ekranu. .zauważ jednak, że powinno się rozważyć pozostawienie tej opcji nieaktywnej, gdy często korzystasz z paska zadań W pneciwnym razie funkcja automatycznego ukrywania paska spowolni pracę, gdyż przywrócenie paska zadań (po umieszczeniu na nim kursora) zajmuje systemowi Windows 7 sekundę łub dwie.

•

Użyj małych

ikon. Włącz tę opcję, aby zmniejszyć rozmiar ikon programów widocznych na pasku zadań. W ten sposób nie tylko zredukuje się ogólną wysokość paska zadań (dzięki temu pulpit i używane aplikacje mają do dyspozycji więcej miejsca na ekranie), ale też umożliwi się zapełnienie paska większą liczbą ikon.

3. Za pomocą listy Położenie paska zadań na ekranie określ, gdzie ma być zlokalizowany pasek zadań. Dostępne· opcje to: Dół, Lewo, Prawo i Góra. Jeśli na przykład chcesz maksymalnie wykorzystać dostępną wysokość ekranu, przenieś pasek zadań na jedną lub drugą stronę ekranu.

4. Przy użyciu listy Przyciski paska zadań zdecyduj, w jaki sposób Windows 7 pogrupu_ie przyciski paska zadań, gdy otwarto wiele okien aplikacji (lub w oknie programu, takiego jak Internet Explorer, uaktywniono wiele kart).

• Zawsze scalaj, ukrywaj etykiety. podobne przyciski paska zadań.

Włącz tę opcję,

aby Windows 7 zawsze grupował

• Scalaj, gdy pasek zadań jest pełny. Uaktywnij tę opcję, aby Windows 7 grupował podobne przyciski paska zadań jedynie wtedy, gdy nie ma wolnej przestrzeni do wy~wictłania przycisków. • Nigdy nie scalaj. Włącz tę przycisków paska zadań.

opcję,

aby Windows 7 nigdy nie grupował podobnych

5. Kliknij pnycisk Dostosuj, aby skonfigurować obszar powiadomień zgodnie z własnymi oczekiwaniami (więcej informacji znajdziesz w punkcie „Kontrolowanie obszaru powiadomień" zamieszczonym w dalszej części rozdziału). 6.

„

l:'a Jeżeli z jakiegoś powodu nie chcesz korzystać z nowej funkcji Aero Peek systemu Windows 7, wyłącz opcję Użyj programu Aero Peek do podglądu pulpitu.

7. Kliknij przycisk OK.

Przypinanie ulubionego programu do paska zadań W czcśniej wspomniałem, że do menu Start możesz przypiąć ikonę u1ubionego programu. Choć to świetna sprawa, żyjemy w świecie „jednego (dobra strona) kliknięcia i dwóch {zła strona) kliknięć". A 1..atem nawet oczywista korzyść wynikająca z możliwości uruchomienia ulubionego programu po zaledwie dwóch kliknięciach traci na znaczeniu, gdy na domyślnie skonfigurowanym pasku zadań systemu Windows 7 zobaczysz ikony programów Internet Explorer, Eksplorator Windows i Windows Media Player, które do uruchomienia wymagają tylko jednego

U

kliknięcia.

Użytkownicy

popr.tednich wersji systemu Windows (Vista i XI') mogą pomyśleć.. 7.e ikony te to tylko sławne ikony paska nar7.ędzi Szybkie uruchamianie. Jednak różnica jest spora. Gdy w systemie Windows 7 klikniesz jedną z tych ikon, przyjmie ona postać ikony aktywnego programu! Inaczej mówiąc, nie pojawi się oddzielna ikona na pasku zadań. Zamiast tego system Windows 7 otoczy ikonę ramką. aby zaznaczyć, że aplikacja powiązana z tą ikoną jest uruchomiona. W jaki sposób wykorzystać więc możliwość wywołania programu pr.tez jedno kliknięcie w przypadku własnych aplikacji? Programy te możesz przypiąć do paska 1..adań. Do wyboru są trzy opcje: • Kliknięcie prawym przyciskiem myszy ikony lub skrótu programu i wybranie z menu pozycji Przypnij do paska zadań. • Jeśli program już działa, prawym przyciskiem myszy kliknij jego ikonę na pasku zadań, po czym z menu wybierz polecenie Przypnij ten program do paska zadań. • Pr7.eciągnięcie i upus1.a.enie ikony lub skrótu programu w pustym obszarze paska zadań. Je-łeli później

postanowisz, że nic będzie już potrzebny program przypięty do paska zadań, prawym przyciskiem myszy kliknij ikonę programu i z menu wybierz pozycję Odepnij ten program od

paska zadań.

Przypinanie lokalizacji docelowej do listy szybkiego dostępu

li

Nową funkcją systemu Windows 7 jest lista

szybkiego dostępu (ang. jump list). Ma ona postał

polecenia programu, 10 ostatnio używanych plików i inne funkcje, które pojawiają się po kliknięciu prawym pnyciskiem myszy ikony programu znajdującej się na pasku 1.adań. Na przykład lista szybkiego dostępu programu Internet Explorer uwzględnia histońę ostatnio odwiedzanych witryn. Z kolei lista szybkiego dostępu odtwarzacza Windows Media Player zawiera listę często odtwarzanych plików muzycznych i polecenie Odtwórz całą muzykę. menu

zawierającego

'

~ ~„~~u~Jedy»ałł'10-• ~~f.Cl\ '19,lc•llz•cJJ ~lOw,~. Aby ze.bł~~ laka~(hili~JllilJęj). . . . . ~łt~

W tyma!up"*"'1ne,~myaz,y~,P~~ł•enu 'W)'łłlen~ ~tkbkalJ~~k~ ~lli.dHin~wną ·~""*"~·~-

, Uitolh ~ ~ ~wpid'VOWiilf ~~( (mbymalnie 60} 1ldQąlV p~ OK. . Większość

list szybkiego dostępu 1.awicra też ukrytą sekcję, która pozwala prqpiąć do nich ulubione lokali1.acje docelowe. W tym przypadku lokalizacje docelowe zależne są od aplikacji. Dla progr.unów Internet Explorer, Eksplorator Windows i Windows Media Player są to odpowiednio witryny WWW, katalogi i obiekty multimedialne (utwór, artysta itp.). W przypadku dowolnej innej aplikacji są to dokumenty utworzone za jej pomocą. Przypięcie

lokalizacji docelowej do listy szybkiego dostępu programu jest wygodną metodą uzyskania dostępu do tej lokalizacji, g
-

Ryaunek 5.6. Każda lista szybkiego dost~pu zawiera

-

I ~--...._.,..,..---··· -·-

1

-

- ·--

-~ iJ Ond.pl- Pallllf Plllłlł.........,

obszar Zakolwiczony, w którym mo7.esz

CllM'----~-----~---~• c.nlny Dom MMfri:i PlboS.A.

prLypiąć ulubione lokalizacje docelowe programów

.:i E-r (igphic u.w.w- Softwlr9 / H IOOINt. Sa1bi w Google

8

Wymiki •liRWDDIDLiwa· Glleil dclck-

°"-

łł Kroblt downloed - 5lubj w Google

il &., Gnphk eon-t. OownlolCt (ł YouTube-SlullljwGaogle

Złdlnia --------

•

- .-- -

~......-Wńwlle

......

:! Ollir6a ftllWł .... ~

rl -Oclepnlj~ .....Cilfp.b.Ddl6

i :Z-'"i.......

„

1

I

Jd.ełi później

postanowisz, że nie będzie już potrzebna lokalizacja docelowa przypięta do listy ~i>kiego dostępu programu, kliknij ikonc; aplikacji widoczną na pasku zadań, po czym prawym przyciskiem myszy kliknij przypic;tą lokalizację i z menu wybierz polecenie Odepnij od tej listy.

Użycie

klawisza z logo systemu Windows do uruchamiania programów paska zadań systemu Windows 7, ponieważ c6ruje najprostszą metodę uruchamiania moich ulubionych aplikacji. Wystarczy kliknąć ikonę. !!lllllllimA nawet ta banalna metoda staje się trochę niewygodna, gdy akurat palce 1.ajęte są wprowaMem znaków z klawiatury. Można by uzyskać odrobinę większą efektywność, gdyby ikony paska -4tń dało się uaktywniać z poziomu klawiatury. jalcrn wielkim zwolennikiem nowego „superhiperpaska"

1.adań

„

-.--..-je się, że jest to możliwe! W przypadku systemu Windows 7 za pomocą klawisza Windows ~ klawiszy z cyframi znajdujących się w górnej części klawiatury (nie są to klawisze klawiatury ,•aeinryiycznej) możesz uaktywnić ikony paska zadań bez konieczności sięgania po mysz.

temu, że system Windows 7 numeruje ikony przypięte do paska zadań, począwszy od liczby l (prrypisana ikonie położonej najbardziej na lewo). Liczba 2 powiązana jest z ikoną widoczną po prawej stronie ikony oznaczonej liczbą 1 itd. Pierwsze 9 ikon ponumerowano od l do 9 (od lewej do prawej strony). Jeśli pojawi się dziesiąta ikona, będzie miała liczbę O. Aby za pomocą klawiatury wybrać konkretną przypiętą ikonę paska i.ad.ań, przytrzymaj wciśnięty klawisz lVindows i naciśnij klawisz zlokalizowany w górnej części klawiatury, który odpowiada numerowi ikony. Na przykład w przypadku większości instalacji systemu Windows 7 program Eksplorator Windows, licząc od lewej strony, to trzecia przypięta ikona paska zadań. Oznacza to, że program ten możesz uruchomić, używając kombinacji klawiszy Windows+J. Jest to

możliwe dzięki

Trneba wteddeto ... łe~łf;lłe$ ~ 7 auąi-.łtoay "8b l#łil\ .mdcaJtclJ.tlłe ~Ch lton. W4t.my_. te pomo-

~~l~.to pakaladaa\~~łnny program. Ikon• telo ~u~ ..... na~ zadań. lecz cr.Wutf~ W mlpku z tym w ąitu mu~nla~u aal~b)' r.u~waćtoP1bintcJę.ldariaą WindoWH4.

Kontrolowanie obszaru powiadomień Obszar powiadomień (czasami określany za pomocą starej nazwy zasobnik systemowy) widoczny z prawej strony paska zadań, począwszy od wersji 95, to stały element interfejsu użytkownika ~ystemu Windows. Ola jednych osób obs:t.ar powiadomień jest naprawdę przydatny. w przypadku innych stanowi jedynie pnykład kompletnie niewłaściwego wykorzystania cennej przestrzeni paska zadań, której można użyć w innym celu. Jeśli obszar powiadomień w Twoim systemie naje7.ony jest licznymi ikonami, jak na rysunku 5.7, to zaliczasz się raczej do drugiej z wymienionych grup.

li

- -

. Start

r:

·~

!~ - ~

- " · ·- - .

- -

- -

"

-

~

,~

"'' , 1fi

-

.

-

•·• · - -

-

Rysunek 5.7. Obs1.ar powiadumicri troch~ p01:bawiunr kontroli

PrLerai.ające

obsi.aru powiadomień, J...1óre zagra.fały opanowaniu paska zadań, musiały zainspirować Microsoft do tego, by wreszcie to ograniczyć. W systemie Windows 7 jest tak, że niezależnie od tego, jak wiele zainstalowanych programów podejmie próbę ingerencji • w obszar powiadomień, zawsze zobaczysz W nim wylc;cznie następujące ikony: Głośniki, Sieć, Centrum akcji i 7.asilanie (w przypadku używania komputera przenośnego). Cudownie! historie

dotyczące

Nie oznacza to, żt: wszystkie inne ikony obszaru powiadomień prLepadły na dobre. Są one po prostu trwale ukryte na następujące dwa ró:tne sposoby: • Aby zobaczyć niektóre ikony, musisz kliknąć strzałkę się z lewej strony obszaru powiadomień (rysunek 5.8).

skierowaną

w górę,

znajdującą

Rysunek 5.8. W systemie Windows 7 musisz kliknąć stn.ałkę, aby zobaczyć inne ikony obs1.aru powiadomień

• Wprawdzie część ikon jest zupełnie ukryta, ale możesz zobaczyć wszelkie komunikaty, które są wyświetlane przez te ikony. Taka nowa konfiguracja znacznie wszystko upraszcza i zapewnia paskowi zadań więcej wolnej przestrzeni. Jednak zdarzają się sytuacje, w których nic jest to tak wygodne rozwiązanie. Jeśli na przykład c1.ęsto kontrolujesz program, klikając prawym przyciskiem myszy jego ikonę, to w celu uzyskania do niej dostępu musisz wykonać dodatkowe kliknięcie; nieraz ikona w ogóle nie jest dostępna. Na szczęście możesz dostosować obszar powiadomień tak, aby ikona była widoczna bezpośrednio w zasobniku lub została ukryta w dodatkowym menu albo całkowicie usunięta z możliwością zobaczenia jedynie komunikatów. Oto wymagane kroki: 1. Kliknij strzałkę w obszarze powiadomień i wybierz pozycję

Dostosuj (możesz również

prawym przyciskiem myszy kliknąć pasek zadań, a następnie wybrać z menu pozycję Właściwości i kliknąć przycisk Dostosuj). Otworzy się oknu Ikony obszam powiadomień pokazane na rysunku 5.9. Rysunek S.9.

Za pomocą okna Ikony obsuiru powiadomień

Justosownć

moiesz ohszar

powiadomień

„..,......_...,.._...,.,,, ......... _.............,.... _ .,_....,....., .......,,.._,,, ................... .....................,...,,_ ..._,, ............ _._..

.

I

~ =~„._.._u...,_

.....".„...._........,..„....

'

- =:.-::.,..,„,_.... „ ::°"""•....._

lfllłMl9u;. . . .1wv•

r I

,___161__.a.l(TMI~·-.......... ~~~-.....,_.....__~_

..._,..,._„...

I

.....,..,

~diliwilx-;;:;:;;;; ·

_ ..llllll!U!l!11!6111111Mi!1811fe:::~::;;_..:.:.....::.=aL__~

~h

PvJ'ri'....,_~-

„„,..._

f!Z-........,....-., ...........

•

I

2. W przypadku każdej ikony użyj listy 7.achowania, aby wybrać jedną z następujących opcji:

•

Pokaż ikony

i powiadomienia. Ustaw tę opcję. żeby ikona pojawiła się w głównym

obs1.arze pow~adomień. ·

• Ukryj ikony i powiadomienia. Wybranie tej opcji spowoduje przeniesienie ikony do dodatkowego menu obszaru powiadomień.

• Pokazuj tylko powiadomienia. Ustaw tę opcję. aby ikonę całkowicie usunąć z głównego obs1..aru powiadomień. Jednak system Windows 7 w dalszym ciągu będzie wyświetlać powiadomienia powiązane z ikoną.

3. Kliknij odnośnik Włączanie i wyłączanie ikon systemowych. Pojawi mowe (rysunek 5.1 O).

się

okno Ikony syste-

Rysunek S.10. Okno Ikony systemowe umożliwia określenie,

jakie ikony systemowe będą

~i~ iluln ł)'Stwmawycoh

widocme

w obszar:te powiadomień

tfw

la

W

!Mt

't

X

iJ

~

.._.....,....,.._.._

C.....tt-r ...........

It

, .•„„n ,iiii;J

[~ .~~~~~~ . ~'~ 4. Ustaw opcję Wyłączone dla każdej ikony systemowej, która ma być niewidoczna wraz

z powiadomieniami. 5. Kliknij przycisk OK w każdym otwartym oknie. Jeśli

obszar powiadomień jest poniższe kroki.

zupełnie

niewykorzystywany,

wyłącz

go

całkowicie, wykonują(

1. Kliknij przycisk Start, wpisz gpedi t. msc i naciśnij klawisz Enter. Wyświetli się okno narzędzia

Edytor lokalnych zasad grupy.

2.

Rozwiń gałąź

Konfiguracja

3.

Rozwiń gałąź

Szablony administracyjne.

4. Kliknij

gałąź Menu

5. Dwukrotnie kliknij przycisk OK.

użytkownika.

Start i pasek zadań. zasadę

Ukryj obszar powiadomień, uaktywnij opcję

Włączone

i kliknij

6. Dwukrotnie kliknij 1.asadę Usuń zegar z obszam powiadomień systemu, uaktywnij Wł'1czone i kliknij przycisk OK. 7. Wyloguj

się

i zaloguj ponownie, aby

uwzględnić

opcję

skonfigurowane zasady.

Jeżeli

chcesz (lub musisz) 1.astosować zasadę za pośrednictwem rejestru, najpierw uruchom program Edytor rejestru (w tym celu kliknij przycisk Start, wpisz regedit, po czym naciśnij klawisz Enter i wprowadź dane uwierzytelniające KKU). Odszukaj następujący klucz:

HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\ Winclows\CilrrentVersion\Policies\Explorer lcśli

nit! jest widoczny klucz Explorer. kliknij klucz Policies, z menu Edycja/Nowy wybierz pozycję Klucz. a następnie wpisz Explorer i naciśnij klawisz Enter. Wykonaj

następujące

kroki:

I. Z menu Edycja/Nowy wybierz pozycję

Wartość

DWORD (32-bitowti).

2. Wpisz NoTrayitemsDisplay i naciśnij klawisz Enter. 3.

Naciśnij

klawisz Enter, aby otworzyć okno wpisu No1"rayltemsDisplay, po czym wprowadź wartość 1 i kliknij przycisk OK.

4. Z menu Edycja/Nowy wybierz pozycję

Wartość

DWORD (32-bitowa).

5. Wpisz HideClock i naciśnij klawisz Enter. 6. Naciśnij klawisz Enter, aby otworzyć okno wpisu HideClock, po czym wprowadź wartość 1 i kliknij przycisk OK.

7. Wyloguj się i zaloguj ponownie, aby uwzględnić skonfigurowane zasady.

Wyświetlanie wielu łoeli

zegarów dla różnych stref czasowych

Twoi koledzy, znajomi lub członkowie rodziny ~rflcują lub mieszkają w innej strefie czasowej, ~przyda Ci się znajomość dokładnego cusu w tej strefie. Na przykład raczej nie zadzwonisz bigos do domu o 9 rano ci.asu lokalnego, jeśli osoba ta znajduje się w strefie czasowej prLCsuniętej o trzy godziny do tyłu. Gdy wiesz, że kolega wychodzi z biura o godzinie 17 i pracuje w strefie ~wej przesuniętej o siedem godzin do przodu, wszelkie rozmowy telefoniczne z tą osobą -.zą mieć miejsce przed godziną 1O czasu lokalnego.

„

Jeśli

musisz znać aktualny czas w innej strefie, możesz tak dostosować wyświetlanie daty i czasu przez system Windows 7, aby pokazywał nie tylko aktualny czas lokalny, ale również bieżący czas w innej strefie. Oto wymagane kroki:

Zegar w obszarze powiadomień, a następnie odnośnik Zmień ustawienia daty i godziny. Otworzy się okno dialogowe Data i godzina.

1. Kliknij

ikonę

2. Uaktywnij zakładkę Zegary dodatkowe. Rysunek 5.11 przedstawia tę zakładkę w pełni skonfigurowaną. -- --

Rysunek 5.11. Za pomocą zakładki

. ----

-

-

- -

- --

-- -

T . \

V ,,

\

'

•

li'

Zegary dodatkowe dodaj jeJcm lub dwa dodatkowe zegary Jla rótnych slref aasowych u.'ltawionych w systemie Windows 7 W,.....„idllll41'11MC_ - -

1-...

\

\

.'

\ , ,

'

'"'

~·;111.,..~

•'

•

1

o

•

'.'

'

o'

--

3. Włącz pierwszą opcję Pokaż ten zegar. 4. Za pomocą listy Wybierz strefę czasową określ strefę czasową. która zostanie wyświetlona na dodatkowym zegarze. Wprowadź wyświetlaną '1azwę

5. W polu tekstowym

wpisz nazwę zegara.

6. Dla drugiego zegara powtórz kroki 4. i 5. 7. Kliknij pn:ycisk OK.

Aby wbaczyć zegary, kliknij c1.as systemowy. W efekcie pojawi się coś takiego jak na rysunku 5.12. Rysunek 5.12. Kliknij ~systemowy. aby zobaczyć dodatkowe zegary

:..nzona.

wnmień2009

PnWlŚ.uPtSoN

3l12J456 1 I IJ10UU13 14 lS 16 17 18 1.9 .J) 21 22 11 24 is a n

Dl) l!ł lO

5

ń

l

I .!

} j c 9 10 li

1l:ll pon!N:Ultol

L

_

_J

Wyświetlanie wbudowanych

pasków narzędzi paska zadań

Pasek zadań systemu Windows 7 wyposażony jest w cztery domyślne paski narzędzi. Oto one:

• Adres. Zawiera pole tekstowe, w którym możesz podać adres lokalny (np. ścieżka katalogu lub pliku}, adres sieciowy (ścieżka UNC) lub adres internetowy. Gdy naciśniesz klawisz Enter albo klikniesz prl}'cisk Przejdi, Windows 7 wczyta adres w oknie Eksploratora Windows (jeśli wprowadzono ścieżkę katalogu lokalnego lub sieciowego), aplikacji (jeżeli określono ścieżkę pliku) lub przeglądarki Internet Explorer (jeśli podano adres internetowy). Inaczej mówiąc, ten pasek narzędzi działa tak. jak pasek adresu w Eksploratorze Windows i programie Internet Explorer.

•

Łqcza.

Zawiera kilka przycisków, które odwołują się do predefiniowanych witryn internetowych. Pasek ten jest tożsamy 'l paskiem odnośników, pojawiającym się w oknie przeglądarki Internet Explorer.

• Panel wprowadzania na komputerze typu Tablet. Zawiera tylko jedną ikonc; o nazwie Panel wprowadzania na komputerze typu Tablet, której kliknięcie powoduje wyświetlenie panelu wprowadzania na komputerze typu tablet. • Pulpit. Przechowuje wszystkie ikony pulpitu, a także ikonę przeglądarki Internet Explorer, ikonę podmenu katalogu użytkownika oraz ikony następujących katalogów: Biblioteki, Komputer, Sieć, Panel sterowania i Kosz.

i wyłączać wymienione pac;ki nartędzi, prawym przyciskiem myszy kliknij puste miejsce na pasku zadań, a następnie zastosuj jedną z następujących metod:

Aby

uaktywniać

• Kliknij pozycję Paski narzędzi, a nac;tępnie pasek narzędzi, z którym zamier7„asz pracować. • Kliknij pozycję Właściwości, uaktywnij zakładkę Paski narzędzi, po CZ)m włącz opcję żąda­ nego paska narzędzi i kliknij przycisk OK.

Ustawianie wybranych opcji pasków narzędzi paska zadań Po wyświetleniu paska narzędzi pojawi się kilka opcji, które możesz ustawić w celu dostosowania wyglądu paska, a także zwiększenia komfortu pracy z paskami. Prawym przyciskiem myszy kliknij w pustym obszarze paska narzędzi i kliknij jedno z następujących poleceń: podmenu z dwiema opcjami - Duże ikony i Małe ikony. Decydują one o rozmiarze ikon paska narzędzi. Jeśli na przykład pasek narzędzi zawiera więcej ikon, niż można pokazać przy ich bieżącym rozmiarze, ustaw widok Małe iko11y.

• Widok.

Wyświetla

•

Pokaż

tekst. Pokazuje i ukrywa tytuły ikon. Jeżeli wyświetlisz tytuły, łatwiejsza będzie identyfikacja przeznaczenia poszczególnych ikon, lecz w obrlfbie określonego obszaru zmieści się mniej ikon.

•

Pokaż tytuł.

Pokazuje i ukrywa tytuł paska narz-;dzi (wyświetlany z lewej strony ikon).

Tworzenie nowych pasków narzędzi paska zadań Oprócz predefiniowanych pasków narzędzi paska 1.adań, możesz korzystać z nowo utworzonych pasków narzędzi, które wyświetlają zawartość dowolnego katalogu zlokalizowanego w systemie. Jeśli na prqkład istnieje kataJog z programami łub dokumentami, które są regularnie uruchamiane i otwierane, po udost1fpnieniu tego kataJogu w postaci paska narzędzi wystarczy jedno kliknięcie, aby móc skorzystać z zawartości katalogu. Oto wymagane kroki: I. Prawym przyciskiem myszy kliknij w pustym obszarze paska narzędzi, a następnie wy·

bierz

pozycję

Paski

narzędzi/Nowy

pasek

narzędzi.

Windows 7 otworq okno dialogowe

Nowy pasek ne1rzędzi. 2. Wybierz katalog, który ma pojawić się jako pasek narzędzi (ewentualnie kliknij przycisk

Nowy folder, aby wewnątrz aktualnie wybranego katalogu utworzyć nowy podkatalog). 3. Kliknij przycisk Wybierz folder. Windows 7 utworzy nowy pasek narzędzi.

Modyfikowanie menu Start i paska zadań za pomocą zasad grupy Lektura tej książki zapewne skłoni Cię do stwierdzenia, że zasady grupy oferują niesłychany poziom kontroli interfejsu systemu Windows 7 bez konieczności bezpośredniego modyfikowania rejestru. Dotyczy to szczególnie menu Start i paska zadań, które mają ponad 60 zasad. Zasady te realizują przeróżne operacje, począwszy od usuwania łączy z menu Start, takich jak Umchom i Pomoc, a skończywszy na ukrywaniu obszaru powiadomień paska zadań. Aby zobaczyć te zasady, uruchom narzędzie Edytor lokalnych zasad grupy (zobacz rozdział 9., „Regulowanie pracy systemu Windows 7 za pomocą 1.asad grupy"), a następnie wybierz pozycję Konfiguracja użytkownika/Szablony

administracyjne/Menu Start i pasek zadań.

Większość

zasad jest zrozumiała - przez uaktywnienie ich z menu Start lub paska zadań usuwasz wybraną funkcję. Na przykład włączenie zasady Usw1 menu Uruchom z menu Start uniemożliwi użytkownikowi dodanie do menu Start polecenia Uruchom (lub ukrycie go, jeśli użytkownik dodał już to polecenie), a ponadto :zastosowanie kombinacji klawiszy Windows+R. Przydaje się to, gdy chcesz zezwolić użytkownikowi na korzystanie tylko z tych programów i dokumentów, które znajdują się w menu Start. Oto kilka zasad, które według mnie są najbardziej

•

Wyczyść historię

wartościowe:

niedawno otwieranych dokumentów przy zakończeniu. Uaktywnij

tę

zasadc;, aby dla bieżącego użytkownika przy zamykaniu systemu Windows 7 zawsze usuwać wszystkie dokumenty z listy ostatnio otwieranych dokumentów.

•

Usuń opcję

przedqgania i upuszczania oraz menu kontekstowe z menu Start.

Włącz tę

zasadę,

aby bie7.ącemu użytkownikowi uniemożliwić prlCbudowę menu Start z wykorzystaniem metody przeciągania i upuszczania.

• Nie przechowuj historii niedawno otwieranych dokumentów. Uaktywnij zapobiec

śledzeniu

tę

zasadc;, aby przez system Windows 7 dokumentów otwieranych ostatnio przez

bieżącego użytkownika.

• Zapobiegaj zmianom

ustawień

Paska

zadań

uniemożliwienia bieżącemu użytkownikowi Właściwości

•

i menu Start. Włącz tę zasadę w celu uzyskania dostępu do okna dialogowego

paska zaclań i menu Start.

Wyłącz dostfP

do kontekstowych menu paska zadań. Uaktywnij

tę

zasadc;, aby bieżącemu użytkownikowi uniemożliwić zobaczenie menu skrótów (nazywanych też menu kontekstowymi) paska zadań, wyświetlanych po kliknięciu paska prawym prqciskiem myszy.

• Nie wylwietlaj żadnych niestandardowych pasków na1'%fdzl na pasku zadań. zasadę,

aby bieżącemu użytkownikowi dowych pasków narzędzi.

•

Usuń nazwę użytkownika

uniemożliwić

Włącz tę

dodanie do paska zadań niestandar-

w celu uniemożliwienia wyświetlenia na samej gó17.e menu Start nazwy bieżącego użytkownika Jest to dobry pomysł w sytuacji, gdy na potrzeby list przypinanych lub ulubionych programów w obrębie menu Start musisz uzyskać więcej wolnej przestrzeni.

z menu Start. Uaktywnij

tę zasadę

• Wylqcz wszystkie dymki powiadomień. Włącz tę zasadę, aby bie7..ącemu użytkownikowi uniemożliwić zobaczenie dymków, które system Windows 7 wyświetla, gdy informuje użytkownika o wykryciu nowego sprzętu, pobraniu automatycznych aktualizacji itp.

Część

Wydajność

li

i konserwacja systemu Windows 7

Rozdział6.

Dostrajanie wydajności systemu Windows 7

W tym rozdziale: • Monitorowanie wydajności • Optymalizowanie procesu uruchamiania • Optymalizowanie aplikacji • Optymalizowanie dys~ twardego • Optymalizowanie

pamięci

wirtualnej

Teraz widzisz. że pozostanie w tym samym miejscu wymaga biegnięcia z całych sił. Jeśli chcesz dotrzeć gdzieś indziej, musisz biec przynajmniej dwa razy szybciej! Lewis Carroll, Po drugiej stronie lustra Często

zastanawiamy się, dlaczego zadania realizowane codziennie przy komputerze po prostu zajmują tyle samo c1.asu co dotychczas, pomimo tego, 7.e generalnie sprzęt jest bardziej nie1.awoclny i wydajniejszy niż wcześniej. Odpowiedź na to pytanie ma postać prawa McFedriesa dotyczącego wzajemnej zależności technologii obliczeniowych. Brzmi ono następująco: „Wzrost wymagań oprogramowania systemowego jest wprost proporcjonalny do wzrostu możliwości sprzętu komputerowego". Wyobraźmy sobie, że do sprzedaży wprowadzono nowy udany układ, który daje nadzieję na 10-procentowy wzrost szybkości. Widząc, że układ ten został entuzjastycznie przyjęty. projektanci oprogramowania dodają 10% więcej funkcji do już przesadnie rozbudowanego kodu, aby wykorzystać wy7.szą wydajność. Później pojawia się kolejny nowy układ, a po nim następna aktualiz.acja oprogramowania Cykl ten do znudzenia jest kontynuowany, ponieważ te dwa bliźniacze koła 1.amachowc rozwoju branży komputerowej popychają się wzajemnie w przyszłość. A 1.atem w jaki sposób wyjść z impasu wydajnościowego stworzonego przez niewzruszony obiekt w postaci rozbudowanego kodu oprogramowania, który styka się z nieodpartą siłą postępu w dziedzinie sprzętu? Rozwiązaniem jest optymalizacja systemu w celu zminimalizowania efektów nadmiernie rozbudowanych aplikacji i maksymalnego wykorzystania wbudowanych funkcji un.ą­ dzeń. Oczywiście, pomocne będzie, jeśli system operacyjny zaoferuje dobry zestaw narzędzi umożliwiających poprawianie i monitorowanie wydajności, diagnozowanie problemów i dbanie o bezpieczeństwo danych. Windows XP wyposażono w przyzwoity zestaw narzędzi klienta. Windows Vista dysponował ulepszoną wersją tych narzędzi (choć nie pojawiło się nic zupełnie nowego lub przełomowego), a Windows 7 kontynuuje obrany kierunek.

Monitorowanie wydajności Optymalizacja wydajności ma w sobie coś z czarnej magii, gdyż każdy użytkownik ma inne wymagania, poszczególne konfiguracje potrzebują odmiennych parametrów operacyjnych, a każdy system mo~e reagować w unikalny i nieprzewidywalny sposób na modyfikacje dotyczące wydajności. Oznacza to, że jeśli zamier.lćlSZ zoptymalizować system, musisz wiedzieć, jak działa,

czego wymaga i jak reaguje na zmiany. W tym celu wystarczy korzystać z systemu i zwracać uwagę na to, jak prezentują się różne rzeczy i jak się ich używa. Jednak często konieczne będzie wnikliwe postępowanie. W kilku kolejnych punktach dokonam krótkiego przeglądu możliwości monitorowania wydajności systemu Windows 7.

Sprawdzanie klasyfikacji wydajności komputera Podobnie jak system Windows Vista, Windows 7 dostosowuje określone własne aspekty do możliwości komputera, na którym go zainstalowano. Na przykład interfejs systemu Windows 7 zmienia się w zależności od karty grafia.nej komputera. W przypadku mniej wydajnych komputerów zostanie użyta podstawowa kompozycja systemu Windows 7, a po wykryciu zaawansowanych układów graficznych system zastosuje pełną kompozycję Aero.

Jednak Windows 7 skaluje też inne aspekty, aby dopasować je do

możliwości sprzętowych

komputera. Na przykJad w przypadku gier Windows 7 udostępni wybrane funkcje tylko wtedy, gdy mogą być obsługiwane przez sprzęt. Wśród funkcji skalowanych odpowiednio do spr7.c;tu można wymienić nagrywanie programów telewizyjnych (na przykład ile kanałów jednocześnie może rejestrować urz.1d7.enie?) i odtwar?.anie plików wideo (jaki na przykład dla odtwarzanego wideo jest optymalny rozmiar klatek i szybkość ich wyświetlania, aby nie były gubione?). Narzędzie,

które odpowiada za to wszystko, nie tylko w przypadku samego systemu Windows 7, ale również zewnętrznych programów, nosi nazwę Windows System Assessment Tool (WinSA n. Jest ono uruchamiane podczas instalacji i ponownie każdorazowo, gdy dokonujesz w komputerze poważnych zmian sprzętowych związanych z wydajnością. Program koncentruje się na czterech elementach decydujących o wydajności systemu - karcie grafic7.nej, pamięci, procesorze i magazynach danych. Dla każdego z tych podsystemc>w WinSAT utrzymuje zestaw danych pomiarowych przechowywanych w formacie XML - tzw. ocenę. Windows 7 musi sprawdzić tylko najnowszą ocenę, aby ustalić, jakie funkcje mogą być obsługiwane przez komputer. Zauważ, że programy zewnętrzne mogą używać interfejsu programowania aplikacji, który pozwala im na dostęp do ocen. W związku 7. tym projektanci mają możliwość dostrajania funkcji programu, za.leżnie od danych pomiarowych narzędzia WinSAT. Oto

pięć

kategorii danych pomiarowych:

• Procesor. Tc dane pomiarowe określają, jak szybko system może przetwarzać dane. Kategoria Procesor wyznacza liczbę obliczeń wykonanych w ciągu sekundy. •

Pamifć

(RAM). Te dane pomiarowe pozwalają ustalić, jak szybko system jest w stanie przenieść duże obiekty za pośrednictwem pamięci. Kategoria Pamięć (RAM) wyznacza liczbę operacji, które w ciągu sekundy są realizowane w pamięci.

• Grafika. Te dane pomiarowe określają możliwość obsługi przez komputer pulpitu złożonego, takiego jak utworzony przez narzędzie Desktop Window Manager. Kategoria Grafika wyraża liczbę klatek na sekundę.

• Grafika w grach. Tc dane pomiarowe określają możliwość renderowania przez komputer grafild trójwymiarowej, zwłaszc1.a wykorzystywanej w grach. Kategoria Gra.fika w grach wyznacza faktyczną liczbę klatek na sekundę. • Podstawowy dysk twardy. Te dane pomiarowe pozwalają ustalić, jak szybko komputer jest w stanie 1.apisywać i odczytywać dane z dysku twardego. Kategoria Podstawowy dysk twardy wyraża liczbę megabajtów na sekundę. Oprócz narzędzia WinSAT Windows 7 jest też wyposażony w program Informacje wydajności i nari.ędzia, który klasyfikuje komputer na podstawie jego procesora, pamięci RAM, dysku twardego, a także przetwarzania zwykłej grafiki i stosowanej w grach. W efekcie uzyskuje się podstawowy wynik będący wartością indeksu wydajności systemu Windows. Aby uruchomić to nar7.ędzie, kliknij przycisk Start, wpisz wydaj noś ci i z menu wyników wyszukiwania wybierz pozycję Informacje wydajności i narzędzia. Je~li w oknie Informacje wydajności i narzędzia widzisz pr.tycisk Klasyfikuj ten komputer. kliknij go, żeby rozpoa.ąć początkową ocenę.

Jak widać na rysunku 6.1, d1a każdej z pięciu kategorii system Windows 7 prezentuje wynik c1.ąst­ kowy i oblicza ogólny wynik podstawowy. Klikając odnośnik Ponownie urucliom ocenę. możesz uzyskać nową wartość wydajność

I

indeksu (jeśli na przykład zostało wymienione urząd7.enie mające wpływ na

systemu).

.1...................... .,....,__,......„

.!

•

Kla•yfikuj 1popr.sw wy&1.1Jllll~ knmputt-r~

. . .„,

~
WIN-.

D"''" ,....__ .u..inw tytllmu" taofl od I.Odo I.V.

1-

....... ......

ą...w.

~aa,

...... ..,..

CJllloulDe N

J,I

.......

o,..ąi,.._,„

.........

_,,,_

H

~ .......... dll lllMlffll\'

~~~1•9'1<11

'ł!ł~

1,6

...

,.~~

~·

I

),I ( o J:N~a.A)ł tr N· 11r, 1

W1i"1'hl•• aut"'"·"'-„ ł""ł''-hlttn.• ...-,th,,.ł'ltCI '-n-,.pl.A.l'I •

l~.... ......u w ....f';łJ "'Pl'V9'~„.„

"''""'n "")" „ ~"' •

._ ł·')·N onMt

Rysunek 6.1. Bazując na pięciu kategoriach. ~1cm Windows 7 wyznacza indeks wydajności

H ••._ .... , ->\St1.1•·M.• :l~....:.C'o)~„,9

„.•

t.O łr.„ _JC

!,,

„·_. J.l1"·l':>':: I

~ \~l"'°'"I ~

Choć interpretowanie wartości oceny to trochę cz.arna magia. mogę prz.eka7.ać następujące informacje:

• Zasadniczo, im wyższa ocena, tym lepsza wydajność. •

Najniższa możliwa

•

Najwyższa

ocena to 1,0.

dopuszczalna ocena to 7,9 (w systemie Windows Vista jest to 5,9; odzwierciedla ulepszenia sprzętowe dokonane w kilku ostatnich latach).

różnica

• Wynik podstawowy bazuje na metodzie „najsłabszego ogniwa w łańcuchu". Oznacza to, że choć dla wszystkich pozostałych elementów komputera przenośnego uzyskasz wynik 5,0, wynik podstawowy będzie wynosił 1,0, jeśli tylko pojawi się jedna ocena 1,0 (na przykład z powodu braku obsługi przez komputer grafiki stosowanej w grach).

Monitorowanie wydajności za pomocą narzędzia Menedżer zadań .Menedżer zadań

znakomicie sprawdza się, gdy musisz szybko zbadać aktualny stan systemu. Aby uruchomić to narzędzie, zastosuj kombinację klawiszy Ctrl+Alt+Delete. Spowoduje to wyświetlenie ekranu bezpieczeństwa systemu Windows; kliknij w jego obrębie odnośnik Umchom .\ft:ncdżera zadań.

Wsku6Wka

..,.„.

W cela ttęmlędt ekftnu f)S:plftuilstwa Wlndo:wt ut» ko ·1naql·Plwiąy Otrl+Sldft+IJ# 1ub PJ'llwyw ~ m)'\Zf kHłałJ w,.....~,__ rdaA ł"'1błm

U"''*°"' Maedl:«o .-dofł.

Zakładka

z.._,.. ~Jt

programów, usług i składników systemu, które utualnie są uruchomione (domyślnie Windows 7 pokazuje jedynie proces uaktywniony przez ulogowanego użytkownika; aby zobaczyć wszystkie działające procesy, kliknij przycisk Pokaż poasy wszystkich użytkowników). Choć procesy są wyświetlane w kolejności ich uruchomienia, 9MJŻna to zmienić przez kliknięcie nagłówków kolumn (w celu przywrócenia oryginalnego chronologicznego uporządkowania musisz wyłączyć i ponownie uruchomić Menedżer zadań).

Procesy (rysunek 6.2)

udostępnia listę

Oprócz nazwy obrazu każdego procesu, jego opisu i użytkownika, który zainicjował proces, -;doczne są następujące dwa wskaźniki wydajnościowe:

• • Procesor CPU. Wartości w tej kolumnie informują o procentowym wykorqstaniu zaso-

bów procesora prlez pos1.c1.ególne procesy. Jeśli praca systemu wydaje się spowolniona, poszukaj procesu, który zużywa całość lub prawie wszystkie zasoby procesora. Sporadycznie przez krótki okres większość programów będzie monopolizować zasoby. Jednak z programem, który prlCZ długi c7..as w stu procentach wykorzystuje zasoby procesora,

Rysunek 6.2. Zakłildka Procesy wyszczególnia programy i usługi uruchomione w systemie

"\

----· ~

„ ., ,.,.

·~·

'

'1

t 1'

1 1 '

'

,11,;.

···-.

.

---·-- -11 • '•

O\

I\

~ 1\t::·~ :~32~~

"'v •

najprawdopodobniej zwią1.any jest jakiś problem. W takim prL)'Padku spróbuj 1.akończyć pracę programu. Jeżeli to nie pomoże, 1..aznacz proces programu i kliknij prlycisk 7Akończ proces. Kliknij przycisk Tak, gdy system Windows 7 zaiąda potwierdzenia operacji.

• Pami,t. Wartość ta w przybliżeniu określa, ile pamięci używa proces. Jest ona mniej przydatna, gdyż w rzeczywistości do działania proces może wymagać o wiele więcej pamięci. Jeśli jednak wartość ta ciągle zwiększa się w prlypadku nieużywanego procesu, może to wskazywać na problem. Taki proces powinno się zakończyć.

Zakładka Wydajność (widoczna

na rysunku 6.3) oferuje znac1.ący zbiór danych dotyci.ących wydajności, a zwłaszcza ważnego składnika komputera, jakim jest pamięć. Wykresy przedstawiają zarówno bieżącą wartość, jak i wcześniejsze wartości dotyczące użycia procesora (całkowita procentowa wartość 1.asobów procesora, które są wykorzystywane przez działające procesy) i pamięci fizycznej. Poniżej wykresów znajdują się różne wartości. Oto ich znaczenie:

• Razem (sekcja Pami,t fizyczna (MB)). stalowanej_ w komputerze.

Całkowita ilość pamięci

fizycznej RAM zain-

a,wnek6.3. Zakładka Wydajnośł

a""'icra różne wartości nn.µ.lne z rói.nymi ~i pamięci

tntemowej

IOZ2

A.Ima ~

~ ~ o...~;

si

waha

li07

311

u

....,., ~/ Sllor•cx1111H 8 „.._.. ~ ~-- =-·-:;--- ~·· I

14734

282

OICH:S2:: 1099 / 21>411

~

ftestj

iMcey...,

:

I

I

,--- -::-~.-ii.-hJ-M_L_OWi_'--, .J

J

,1

I

. łrotaot '~ )]~

• Buforowana (sekcja Pami,t fizyczna (MB)). Ilość pamięci fi7.ycznej RAM, którą system Windows 7 przeznaczył na przechowywanie ostatnio używanych programów i dokumentów. • Wolna (sekcja Pamięć fizyczna (MB)). Ilość pamięci fizycznej RAM, którą system Windows 7 ma do dyspozycji programów. Zauważ, że w tej wartości Windows 7 nic uwzględnia pojemności buforu systemowego (patrz poprzedni punkt listy). • Stronicowana (sekcja Pamięć jądra (MB)). strony w pamięci wirtualnej.

lłość pamięci jądra

• Niestronicowana (sekcja Pamięć jqdra (MB)) . Ilość być odwzorowywana na strony w pamięci wirtualnej.

odwzorowywana na

pamięci jądra,

która nic

może

•

Dojścia

(sekcja System). Liczba dojść obiektów używanych przez wszystkie działające procesy. Dojście jest wskaźnikiem do 1.asobu. Jeśli na przykład proces zamierza zastosować określoną usługę oferowaną przez konkretny obiekt, zażąda od obiektu dojścia do tej usługi.

•

Wątki

(sekcja System). Liczba wątków wykorzystywanych przez wszystkie aktywne procesy. Wątek to pojedyncze zadanie procesora wykonywane przez proces. W celu przyspieszenia wykonywania większość procesów może jednocześnie używać dwóch lub większej liczby wątków.

• Procesy (sekcja System). Liczba aktualnie działających procesów (czyli liczba pozycji widocznych wewnątrz zakładki Procesy po kliknięciu przycisku Pokaż procesy wszystkich użytkowników).

• Cz.as pracy (sekcja System). Liczba dni, godzin, minut i sekund, które upłynęły od czasu zalogowania się w systemie Windows 7 i zainicjowania bieżącej sesji.

•

~eklarowane

(MB) (sekcja System). Minimalny i maksymalny rozmiar pliku stronicowania. Czym jest plik stronicowania? Komputer może zaadresować pamięć przekraczającą pojemność zainstalowanej pamięci fizycznej. Pamięć, która nie jest fizyczna, to pamifć wirtualna tworzona przez przeznaczenie części przestrzeni dysku twardego do emulacji pamięci fizycznej. Ta przestrzeń dysku twardego to w rzeczywistości pojedynczy plik nazywany plikiem stronicowania (lub czasami plikiem wymiany). Gdy pamięć fizyczna zostanie zapełniona, system Windows 7 zapewnia miejsce dla nowych danych przez przeniesienie do pliku stronicowania części danych znajdujących sic; aktualnie w pamięci fizycznej.

Oto dwie uwagi dotyczące powyższych z wydajnością pamięci:

wartości,

które

pomogą monitorować

kwestie

związane

• Jeśli wartość Wolna w sekcji Pamirć fizyczna (MB) zbliża się do zera, oznacza to, że systemowi brakuje pamięci. Być może uruchomiono zbyt wiele programów lub pokaż.na aplikacja zużywa mnóstwo pamięci. • Jeżeli wartość Buforowana w sekcji Pamięć fizyczna (MB) jest znacznie mniejsza niż polowa wartości Razem, oznacza to, że system Windows 7 nie działa tale efektywnie, jakby mógł, gdyż nie jest w stanie 1.apisać w pamięci wystarczającej ilości ostatnio wykorzysty· wanych danych. Ze względu na to, że Windows 7 zwalnia część swojego buforu, gdy potrzebuje więcej pamięci RAM, zamknij programy, które nie są już używane. We wszystkich tych sytuacjach najszybszym rozwiązaniem będzie zmniejszenie poziomu wy· korzystania pamic;ci systemowej przez zamknięcie dokumentów lub aplikacji. W drugim przy· pad.ku 1.a pomocą 1.akładki Procesy określ, które aplikacje zajmują najwięcej pamit;ci. i 1.amknij te, bez których na razie się obejdziesz. Lepsze, lecz kosztowniejsze rozwiązanie, to zainstalowanie w komputerze dodatkowej pamięci fizycznej RAM. W ten sposób ograniczy się prawdopodobieństwo tego, że Windows 7 będzie zmuszony do zastosowania pliku stronicowania. Ponadto umożliwi się systemowi zwit;kszenie rozmiaru buforu, co znacznie poprawi wydajność.

Je$ '1e nwi~, ).w proeea ~wifzuiy jeat z p1Ggf8mem, wpwietl ~ 'Aj111'1i&je, PAWJJP P~ myay kliknlj programł~mm~~~do~M~ zadań qktywalakładkf 'Ptoalqi ·~~któ.,:~

~-~~

.

Zastosowanie narzędzia Monitor zasobów W Windows 7 dostępne jest nowe narzędzie służące do monitorowania samego systemu. Mowa o programie Monitor zasobów (w rzeczywistości jest to niezależna i prrebudowana wersja aplikacji ~1onitor zasobów obecnej w systemie Windows Vista). W ceJu uruchomienia narzędzia kliknij przycisk Start, wpisz monitor, a następnie w wynikach wyszukiwania wybierz pozycję Monitor zasobów. Rysunek 6.4 przedstawia wyświetlane okno.

----_.,._ ... -·--" ---· .--·...is,.t-.. __ , -- --

. . ........ I ;

nnf•

!·... ---~

1„ ...... I,

..--

17M JUi

•

,..._...,._.,. """ -

~

UIVOI-

u

~-

11 li li

IMllU--

lffłMl

--~

•

""'""-·

UO

11

.........

• ' a

~-

ł

o o

JUD

U4 J.i 0.11 D.1'

o.u

"

v•

-- --tn.nck 6.4. Nowe nar1.1;dlie Monitor l ilsobow umożliwia monitorowanie: różnych aspeklów i;ystemu

Program Monitor zasobów składa si~ z pięciu

następujących zakładek:

• Przeglqd. W cwnątrz tej zakładki widać kilka podstawowych danych pomiarowych

zawartych w czterech kategoriach: Procesor, Dysk, Sieć i Pamięć. Poza tym widoczne są wykresy informujące o bieżącej aktywności w każdej kategorii. Aby zobaczyć więcej informacji o kategorii (jak w przypadku kategorii Procesor widocznej na rysunku 6.4), kliknij strzałkę skierowaną w dól, zlokalizowaną z prawej strony nagłówka kategorii. tej zakładki (rysunek 6.5) prezentowane są zasoby procesora używane przez system. Na dwóch listach o nazwach Procesy i Usługi dla każdej pozycji możesz sprawdzić bieżący stan (np. Uruclzomiony), liczb~ używanych wątków, wartość procentową aktualnie wykorzystywanych zasobów procesora i średnią wartość procentową tych zasobów. Dostępne są również wykresy dotyczące łącznego użycia procesora, wykorzystania procesora przez usługę i samego procesora (lub rdzenia).

• Procesor CPU. W

obrębie

..:,. ,

•

'

'

·.'

•

• 11•

'·'.

'

.

1

•

., _

---Ili ",___

__ ·- ....... ._.,...._ „

,·

""80
.,...._

:L J... L.

--..

~

"'4

IW
~

i-.

l-

u-N-

Qlpler••

u....-..

...,. °"' __

""9fllł

,,._ -... __,_ ...........„ _.,,

IUI Ul

OPS

u.we-

l4•

ll'ł

Ul

-··

1411

m

• !1

i-.

• "'""'Ol

-

........_

--

---... --- ----· -,.- - -- -,..., a... .

„ ,,,,.„ ..........„.„. •,.. .....

l1 IJ 11 li

~-.

U.UO-.. u....-.,

l

„...

"

11

47

•

~--·11AO .„

I

o o

4.!I l.JI o.JO

l

Ul

o

o.u o.n

o a

UO

__ ,,,

,,.

__

GnlN

Dt-.. .-. .,,......., ~

u.-..

UruclL..

lecQ. L...is 1.-S..

.......

o

o

o o o o

OM

o.u V.W 007

.„ o.u

~

o

u......

.„

D

CIAKI

~

WlllOO-

w

-

IU'CSS

o

Ul

w,~

„

.~'I

dtf1 (_,t;i 1

I ----Rysunek 6.5. Zakładka Procesor CPU pr1.c:dstawi11

•

rółnt' aspekty użyda prnct'sora pr7.CZ proct'S)' i usługi

Pamięć. Wyświetla listę

procesów i dla każdego z nich prezentuje średnią liczb<; błędów „twardych" pamięci (występujących w ciągu minuty), całkowitą pojemność pamit;ci zadeklarowanej dla procesu, zestaw roboczy (liczba kilobajtów rezydujących w pamięci), ilość pamięci możliwej do udostępnienia (w razie potrzeby z pamic;ci tej mogą skorlystać inne procesy) i ilość pamięci prywatnej (przeznaczona wyłącznie na potrzeby procesu; bez możliwości udostępniania).

• Dysk. Prezentuje całkowitą szybkość transferu układu wejścia-wyjścia dysku twardego (liczba odczytów i zapisów danych na dysk"ll w ciągu minuty), a także szybkość transferu oddzielnie dla operacji odczytu i zapisu.

•

Sieć. Zawiera informacje o całkowitej szybko~ci

transferu danych sieciowych Oiczba

bajtów danych wysyłanych i odbieranych w ciągu minuty).

Zastosowanie narzędzia Monitor wydajności Monitor wydajności zapewnia raporty\\:' czasie rzeczywistym. które dotyczą efektywności różnych ustawień i składników systemu. Kliknij przycisk Start, wpisz wydaj noś ci, naciśnij klawisz Enter i w wynikach wyszukiwania wybierz pozycję Monitor wydajriości. W oknie programu Monitor wydajności rozwiń gałąź Narzędzia monitorowm1ia i kliknij pozycję Monitor wydajności. Monitor wydajności wy~etla dane w czasie rzeczywistym, używając liczników wydajno~ciowyd1. które dokonują pomiaru aktywności systemu dla jego bic7.ącego stanu. Dla ka7.dego licznika nilT7.ędz.ic Monitor wydajno~i udostępnia wykres wartości z ostatniego okresu (domyślnie jest to 100 sekund). jak również statystyki, takie jak średnie, maksymalne i minimalne wartości z tego przedziału. Domyślnie

program Monitor wydajności nie pokazuje żadnych liczników. Aby w oknie Monitor wydajności, wykonaj następujące kroki:

umieścić

licznik

1. Prawym przyciskiem myszy kliknij w dowolnym miejscu okna Monitor wydajności i z menu wybierz polecenie Dodaj liczniki. Pojawi sic; okno dialogowe Dodawanie

liczników. 2. W celu wykorqstania listy Dostępne lianiki kliknij ikonę plusa widoczną obok kategorii liczników (np. Pamięć, Plik stronicowania lub Procesor). Wyświetli się lista dostępnych liczników. 3. Wybierz licznik, który ma Pokaż

być użyty

(aby uzyskać

więcej

informacji o pozycji, włącz opcję

opis).

4. Jeżeli lic7.nik ma wiele wystąpień, pojawią się one na liście Wystąpienia wybranego obiektu. Kliknij żądane wystąpienie.

5. Kliknij przycisk Dodaj. 6. Powtórz kroki od 2. do 5., aby dodać dowolne inne liclniki, które mają być monitorowane. 7. Kliknij przycisk OK.

Lic;r.nik pojawi się na dole okna (rysunek 6.6). Każdy licznik reprezentowany jest przez linię w innym kolor.le, który odpowiada kolorowi linii widocznej na rysunku. Zauważ. że w przypadku danego licznika można uzyskać konkretne wartości - aktualną. średnią, minimalną i maksymalną. \V tym celu kliknij licznik i odczytaj 7..awartość .-,mek tuż poniżej wykresów. Nar7.ędzie Monitor wydajności powinno zostać skonfigurowane pod kątem interesujących użytkownika aspektów (rozmiar pliku stronicowania, ilość wolnej pamięci itd), a następnie pozostawione aktywne podci.as wykonywania normalnych zadań. Przez sprawdzanie od czasu do czasu odczytów dokonanych przez to narzędzie uzyskasz świadomość tego, co jest typowe w przypadk"U używanego systemu. Jeśli pojawią się problemy z wydajnością, możesz skorzystać z programu Monitor wydajności, aby stwierdzić, czy wystąpiły jakiekolwiek wąskie gardła lub anomalie.

Rysunek 6.6.

Za pomocą nan.ędzia Monitor wydajności mot.csz. kontrolował na bieżąco różne ustawienia i składniki systemu

.0 ----,.----..---.--~------~-.------i

l J.olldA

u~ u~

u,.,,

llMiO

CllMlłl

UJl1.G5 11147115

U.Ałł ~

•• ._.r-- B ........ .........:

Monitor wydajności oferuje kilka nowych funkcji, które ułatwiają jego jest narzędziem diagnostycznym o dużych możliwościach.

iUU

a.-...

obsługę

... ,UIQ&

a

r.40"

i sprawiają, że

•

Jeśli używasz

licznika ze znac:m ic różniącą się skalą, możesz tak przeskalować dane wyjściowe, że licznik pojawi się w obrębie wykresu. Na przykład oś pionowa wykresu ma skalę od O do 100. Jeżeli wyświetlisz licznik procentowy, w kolumnie Skala wartością będzie I ,O. Oznacza tu, że wykres stosuje numerowanie odpowiadające bezpośrednio wartościom procentowym (SO na wykresie odpowiada 50%). Jeśli na wykresie umieścisz też na przykład licznik limit deklaracji, który wyraża wartości w bajtach, liczby mogą być rzędu miliardów. W kolumnie Skala dla tego licznika pojawia się wartość 0,00000001. W związku z tym wartość 20 na wykresie odpowiada 2 miliardom bajtów.

•

Bieżący wykres możesz zapisać jaku plik

formatu GIE Prawym przyciskiem myszy kliknij wykres, a następnie z menu wybierz polecenie Zapisz obraz jako.

•

Możesz wyświetlać

i ukrywać poszczególne liczniki. czanie opcji widocznej w kolumnie Pokaż.

Umożliwia

to aktywowanie i wyłą­

• Masz możliwość zmiany a.asu trwania próbkowania (liczba sekund, w czasie których dane są widoczne na wykresie). Prawym prLyciskicm myszy kliknij wykres, z menu wybierz pozycję Wlaściwośd, uaktywnij zakładkę Ogólne, po czym zmodyfikuj wartość pola Czas tnvania. Możesz podać wartośt ~przedziału od 2 do 1000 sekund. •

Możesz zobaczyć

poszczególne punkty danych przez umieszczenie kursora myszy na liczniku. Po upływie sekundy lub dwóch narzędzie Monitor wydajności wyświetli nazwę licznika, czas i datę wykonania próbki oraz wartość licznika dla tej chwili (spójrz na rysunek 6.6).

Zestawy modułów zbierających dane Moduł zbierający

danych ś]edzenia zdarzeń i danych dotyc1.ących konfiguracji systemu, który tworzysz i zapisujesz w celu uzyskania możliwości generowania i przeglądania wyników, gdy okażą się potrzebne. Zestaw modułów zbierających dane możesz skonfigurować tak, aby działał przez z góry ustalony okres lub do momentu osiągnięcia przez moduł olaeślonego rozmiaru. Możesz też skonfigurować moduł zbierający dane pod kątem uruchamiania go zgodnie z harmonogramem. Na przykład w godzinach od 9 do 17 możesz uaktywniać moduł co godzinę na 15 minut Umoiliwi to porównywanie wydajności i analizowanie wyników nie tylko z jednego dnia (pozwala porównać wydajność w różnych porach dnia), ale również z wiciu dni (daje możliwość stwierdzenia, czy z czasem wydajność spada).

dane to niestandardowy zestaw liczników

wydajnościowych,

Raporty W tym węźle przechowywane są raporty utworzone przez każdy zestaw modułów zbierających dane. Pliki raportów mają rozszcr7.enie .big. W celu wyświetlenia wyników kliknij raport, a następnie uaktywnij widok monitora wydajności (kliknij znajdującą się na pasku narzędzi ikonę przedstawiającą wykres). Alternatywnie w oknie Eksploratora Windows możesz otworzyć katalog, który 1.awiera plik raporlu (domyślną lokalizację identyfikuje ścieżka %SystemDrive%\perflogs), i kliknąć go dwukrotnie.

Optymalizowanie procesu uruchamiania Jedna z najdłużej trwających dyskusji prowadzonych w kręgach komputerowców dotyczy tego, czy należy wyłączać komputer, gdy się z niego nic konysta. Zwolennicy wyłąc1..ania są przekonani, że w ten sposób zmniejs1.a się zużycie dysku twardego (gdyż talerze dysku pracują prq pełnych obrotach nawet wtedy, gdy komputer znajduje się w stanie be7.crynności), zapobiega się w;1.kodzeniu na skutek skoków napic;cia lub awarii zasilania (mających miejsce w czasie, gdy komputer nie pracuje) i oszczędza energię. Z kolei zwolennicy pozostawiania włączonego komputera uwa1.ają, że uruchamianie go po okresie przestoju stanowi obciążenie dla wielu komponentów sprzętowych, a energia może być oszczędzana z wykorzystaniem odpowiednich funkcji; ponadto ciągła gotowość komputera zapewnia większą efektywność pracy, ponieważ dzięki temu unika się czasochłonnego procesu uruchamiania systemu. Podsumowując, sądzę, że

to całkowity czas rozruchu jest tym, co zwykłe decyduje o tym, do którego obozu dołączysz. Jeśli czas uruchamiania systemu jest nieznośnie długi, z pewnością będziesz skłaniać się ku temu, aby komputer cały ci.as był włączony. Na szczęście system Windows 7 poczynil spore postępy w zakresie skracania c1..asu uruchamiania. Obecnie system uruchamia się regularnie w czasie znacznie poniżej minuty (zamiast trwającego wiele minut rozruchu, będącego normą w minionych latach). Jeśli jednak masz pr~konanie, że wyłączenie komputera jest rozsądnym posunięciem, lecz nie zniesiesz czekania nawet na zakończenie szybszego procesu uruchamiania systemu Windows 7, w kilku następnych punktach znajdziesz wskazówki pozwalające jeszcze bardziej poprawić wydajność procesu uruchamiania.

Ograniczanie lub eliminowanie testów wykonywanych przez BIOS Podc1,as uruchamiania systemu wiele komputerów przechodzi jeden lub więcej testów diagnostycznych. Na przykład typową sytuacją jest sprawdzanie integralności układów pamięci komputera. Choć wydaje się to potrzebne, ukończenie tej operacji może zająć nieokreśloną ilość czasu w przypadku komputera 7. pamięcią o sporej pojemności. Wyłącz te testy w ustawieniach BIOS-u komputera, aby zredukować całkowity czas trwania procedury testowej POST (Power-On Self Test), wykonywanej przez komputer.

Tot lf'J,lą epo96I> .,._doltfpdOastaw.leńBlOS-u(~td ~em ł~ot}I CM'QS), zalety od jego proclaceae&. ZW)tie ·mudel nadln~ Jdawm fankąjny (1tandardowo Pł, 112 hlb FlO),

klaws. Delete hab S. btdt astoeo• kombłaccJt ldawlaz)\ P®czu testu POST u .. . .le powhtltit poja'Włt alt tebt. kl4ą IDfo.-.-o ~jdl n.tet? n•„~ khlwiu.lubjalda klawisze.

Zmniejszanie czasu oczekiwania dla menu opcji wyboru systemu operacyjnego Jeżeli

na komputerze zainstalowano dwa lub wic;ksz..1 liczbę systemów operacyjnych, podczas rozruchu wyświetli się menu systemu Windows 7, które umożliwia wybranie jednego z systemów. Jeśli śledzisz proces uruchamiania, od razu po pojawieniu się tego menu możesz nacisnąć klawisz fa1ter. W rezultacie komputer uruchomi domyślny system operacyjny. Jeżeli jednak przegapi się ten moment, proces uruchamiania odczeka 30 sekund, zanim automatycznie wybierze domyślną opcję. Jeśli coś takiego ma czc;sto miejsce, w celu przyspieszenia uruchamiania możesz skrócić ten 30-sekundowy czas oczekiwania. Umożliwiają to następujące trzy metody: • Kliknij przycisk Start, wpisz system, po czym naciśnij klawisz Enter i z menu wyników wyszukiwania wybierz pozycję Konfiguracja systemu. W oknie Konfiguracja systemu uaktywnij zakładkę Rozmch i zmodyfikuj wartość w polu tekstowym Lirnit czasu. • Kliknij przycisk Start, wpisz zaawansowane ustawienia, po czym naciśnij klawisz Enter i z menu wyników wyszu~wania wybierz pozycję Wyświetl zaawansowane ustawienia systemu. Spowoduje to otwarcie okna dialogowego Właściwości systemu z uaktywnioną zakładką Zaawansowane. W grupie Umchamianie i odzyskiwanie kliknij przycisk Ustawienia, a następnie zmodyfikuj wartość kontrolki powiązanej z opcją Czas wyświetlania listy systemów operacyjnych.

• Kliknij przycisk Start, wpisz cmd, prawym przyciskiem myszy kliknij pozycję cmd.exe widoczną w menu wyników wyszukiwania, a następnie z menu podręcznego wybierz polecenie Umchom jako administrator i wprowadź dane uwierzytelniające KKU. W oknie interpretera poleceń wprowadź następujące polecenie (w miejsce ss wstaw liczbę sekund czasu oczekiwania):

BCDEDIT /timeout

SS

Rezygnowanie z ekranu powitalnego podczas uruchamiania systemu Możesz 1.apobiec pojawieniu się

ekranu powitalnego systemu Windows 7 i dzięki temu nieznacznie skrócić czas trwania rozruchu. Kliknij przycisk Start, wpisz system, po czym naciśnij kławis1 Enter i z menu wyników wyszukiwania wybiert porycję Konfiguracja sy.'itemu. W oknie Konfiguracja systemu uaktywnij zakładkę Rozmclr i włącz opcj~ Rozruch bez interfejsu GUI.

.,_.u

U~ol)Cft"-"'11&.~GUlpOw.otłuje,:łe~ ~a-. nle ~ ~ ko1"nlbłl\wo błf­ dldl~...._.mtłtaD.~.m6~#1l"Ylł9I~~ bfdzie tylb u..a.aę. ,fe4Mk ~·~mo. 'J.JA!ę powod•„ ~ nritzb z t:Jm DłeWie.Ud 'lftfO•t WJf.14Jno•m z.J~Y łl'U1. ~tej opcJJ łt4ł racze} ut,~~ dcn.oĄ1 -·~-~bftk.~ awC;~~1

to.u.,._

unida~.,..~

ru.

.

.....

Aktualizowanie sterowników urządzeń Sterowniki urządzeń zaprojektowane z myślą o użyciu ich w systemie Windows 7 przeważnie ~dą wczytywane szybciej niż starsze sterowniki. A 7.atem powinno si<; sprawdzić każdy sterownik urządzenia, aby stwierdzić, czy istnieje jego wersja zgodna z systemem Windows 7. Jeśli tak jest, dokonaj aktuali1.acji sterownika, postępując zgodnie z opisem zamieszczonym w ro7.dziale 22„ "Rozwiązywanie problemów ze sprzętem". • Zobacz podpunkt „Aktualizacja sterownika" na stronie 568.

Zastosowanie automatycznego logowania Jednym z najlepszych sposobów skrócenia czasu uruchamiania systemu jest całkowite zignorowanie przebiegu tego procesu i zajęcie się czymś innym (np. przygotowaniem filiżanki kawy) w czasie realizowania zadań związanych z rozruchem. Jednakże strategia taka nie powiedzie się,

jeśli

rozruch zostanie przerwany przez proces logowania. Jeśli jesteś jedyną osobą, która używa komputera, możesz poradzić sobie z tym problemem przez skonfigurowanie funkcji automatycznego logowania. Funkcję tę omówiłem w rozdziale 4., "Dostosowywanie procesów uruchamiania i zamykania". • Zobacz punkt „Konfigurowanie automatycznego logowania" na stronie 117.

Konfigurowanie wstępnego pobierania W przypadku systemu Windows 7 wstępne pobieranie jest funkcją wydajnościową, analizującą wykorzystanie dysku, a nastc;pnie wczytującą do pamięci dane, do których system lub użytkownik najc1.ęściej żąda dostępu. Wstępne pobieranie może pnyspieszyć rozruch, uruchamianie aplikacji lub jedno i drugie. W celu skonfigurowania wstępnego pobierania zastosuj poniższy wpis rejestru (uruchom program Edytor rejestru przez kliknięcie prtycisku Start, wpisanie regedit i naciśnięcie klawisza Enteri w rozdziale 12., „Poprawianie rejestru systemu Windows 7", zamieszczono wic;cej informacji).

HKEY_LOCA l._MA CHINE\S YSTEM \Curren tCon trolSet\Ccm tro/\SessionManager\ Memory Management\PrefetchParameters\l:.'nablePrefetclier Doscępny jest również

wpis EnableSuperFetch:

HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Control\SessionManager\ Memory Management\PrefetchParameters\EnableSuperjetclt W przypadku obu wpisów ustaw wartość 1 (pobieranie dotyczy tylko aplikacji), 2 (pobieranie dotyczy wyłącznie rozruchu) lub 3 (pobieranie dotyczy aplikacji i rozruchu; jest to domyślna wartość obu wpisów). Możesz spróbować poeksperymentować ze wstępnym pobieraniem tylko dla procesu rozruchu, aby stwierdzić, czy skróci to czas uruchamiania systemu. Jednak przeprowadzone pne1.e mnie testy wykazały minimalne zredukowanie tego czasu. Im wic;cej probrramów wczytasz podczas rozruchu, tym bardziej powinna się poprawić wydajność tego procesu, gdy wstępne pobieranie zastosujesz wyłącznie dla niego.

Optymalizowanie aplikacji Uruchamianie aplikacji to powód, dla którego używamy systemu Windows 7. Rzadkością będą przypadki, gdy użytkownikom nie będzie zależało na jak najszybszym uruchomieniu aplikacji. W kilku następnych punktach przedstawiłem wskazówki dotyczące zwięks1.ania wydajności aplikacji w systemie Windows 7.

Instalowanie dodatkowej pamięci Ponieważ oczywiście

wszystkie aplikacje działają w pamięci RAM, im więcej jest jej dostępnej, tym mniejsze prawdopodobieństwo tego, że Windows 7 zmuszony będzie do przechowywania nadmiaru danych programu lub dokumentu w pliku stronicowania 7.apisanym na dysku twardym (coś takiego jest naprawdę zabójcze dl?. wydajności). W celu sprawdzenia dostępnej pojemności pamięci użyj jednego z następujących narzędzi monitorujących systemu Windows 7:

•

Menedżer zadań. sprawdź wartość

Uaktywnij zakład.kę Wydajność i w sekcji Pamięć fizyczna (MB) wpisu Dostępna.

• Monitor zasobów. Uaktywnij

zakład.kę Pamięć i sprawdź wartość

• Monitor wydajności. Rozpocznij dodawanie nowego licznika, Pamięć i wybierając licznik Dostępna pamięć (MB).

wpisu Dostępna.

wyświetlając kategorię

Jcsli zaczyna brakować wolnej pamięci. powinno się rozważyć zainstalowanie w komputerze dodatkowej pamięci RAM.

Instalowanie aplikacji na najszybszym dysku twardym Jl-żeli

komputer wyposażony jest w wiele dysków twardych, które mają rĆ>żne wskaźniki wydajności, aplikacje zainstaluj na najszybszym z nich (zobacz zamieszczony w dalszej części rozdziału punkt .. Sprawdzanie parametrów wydajnościowych dysku twardego"). Dzięki temu umożliwi się systemowi Windows 7 szybsze uzyskanie dosti;pu do danych aplikacji i dokumentów.

Optymalizowanie uruchamiania aplikacji Jak .iuż wcześniej wspomniałem w tym rozdziale (zobacz punkt „Konfigurowanie wstępnego pohierania"), składniki funkcji wstępnego pobierania systemu Windows 7 mogą zoptymalizować pliki dyskowe pod kątem rozruchu, wczytywania aplikacji bądź obu procesów. Choć prawdopodobnie niewiele to zmieni, w celu optymalizacji uruchamiania aplikacji spróbuj poeksperymentować z ustawieniem wartości 1 dla wpisów rejestru o nazwach EnablePrefetcher i E11ezbleSuperfetch.

Uzyskiwanie najnowszych sterowników urządzeń Jeśli

aplikacja współpracuje z urządzeniem, skon~j się z jego producentem lub odwiedź witrynę \\'indows Update, aby sprawdzić, czy udostępniona jest nowsza wersja sterownika Przeważnie jest tak. że nowszy sterownik zapewnia większą wydajność. W rozdziale 22. wyjaśnię, jak dokonać .łktualizacji sterowników urządzeń. • Zobacz podpunkt „Aktualizacja sterownika" na stronie 568.

Optymalizowanie systemu Windows 7 pod kątem programów Możesz skonfigurować

!lystem Windows 7 tak, aby był zoptymalizowany pod kątem uruchamiania programów. Wiąże się z tym ustawianie planowania użycia procesora, które decyduje o tym, ile c1.asu procesor przeznaczy na poszczególne zadania realizowane przez komputer. W szczególności planowanie użycia procesora odróżnia program pierwszoplanowy (aktualnie używana aplikacja) od programów działajqcych w tle (podczas korzystania z innej aplikacji wykonują zadania, takie jak drukowanie lub tworzenie kopii zapasowej danych). Optymalizowanie programów oznacza laką konfigurację systemu Windows 7, aby na potrzeby aplikacji pl'ZC'tnaczył więcej czasu procesora. Choć jest to domyślne zachowanie systemu, warto poświęcić c1.as na upewnienie się, że taka domyślna konfiguracja faktycznie nadal obowiązuje w systemie. Oto wymagane kroki: I. Kliknij przycisk Start, wpisz zaawansowane ustawienia, po czym naciśnij klawisz Enter i z menu wyników wyszukiwania wybierz pozycję Wyświetl zaawansowm1e ustawienia systemu. Otworzy się okno dialogowe Właściwości system" z uaktywnioną zakładką

Zaawansowane.

2. W grupie Wydajność kliknij przycisk Ustawienia, aby wyświetlić okno dialogowe Opcje wydajności.

3. Kliknij

zakładkę 7..aawamowane

Rysunek 6.7. Za pomocą 7.akładki Zaa wan sowanc okna

(rysunek 6.7).

-

I I

•

~

..... ,..

,,'

'

'

'•if!_ł.!J.'·Y ,',,\\ ł ~ \~·. 1'11tA_t ~

'. 1\ I

(1•1/ I

\I

"('

',I

dialogow~gu

Opcje wydajności zoptymalizuj system Windows 7 pod kątem programów

Plll-WUIYQallfW•

Wybln ..... snrdidtłli• . . . . procan.

~--~ . . . . . . ~Ilf-........, O LINIDI.._. w Ile Pllllli9f ..n.hl Plll •miL»Wrllll li abmr dw*J l.w.dlgD un-tv Cl1l!Z .,.._.._..,.i*>\'bY'llD~UM.

4. W grupie Planowanie użycia procesora włącz opcję Programy.

5. Kliknij przycisk OK. 6. Gdy pojawi się komunikat o konieczności ponownego uruchomienia systemu w celu uwzględnienia zmian, kliknij przycisk OK, aby powrócić do okna Właściwości systemu.

7. Kliknij przycisk OK. Pojawi się okno z pytaniem, cxy komputer ma zostać zrestartowany. 8. Kliknij przycisk Tak.

Ustawianie priorytetu p_rogramu w oknie narzędzia Men•dżer zadań Możesz zwiększyć wydajność

programu przez 7.mianę priorytetu ustawionego dła niego przez procesor komputera. Procesor umożliwia programom działanie pr7.ez rozdzielanie między nie niewielkich porcji swojego czasu obliczeniowego. Porcje te nazywa się cyklami, gdyż są cyklicznie przekazywane programom. Jeśli na przykład aktywne są trzy aplikacje (A, B i C), procesor przydzieli po jednym cyklu kolejno każdemu z tych programów, a następnie ponownie pr7.ekaże cykl aplikacji A. Ponieważ proces ten przebiega szybko, podczas pracy z poszczególnymi programami jest niezauważalny.

Priorytet bazolry jest rankingiem, który określa

względną częstotliwość,

z jaką program uzyskuje

cykle procesora. Program o wyższym priorytecie otrzymuje więcej cykli, dzięki czemu zwięks1.a się .iego wydajność. Zalóimy, że dla programu A ustawiono wy7.szy priorytet. Procesor mo7.e przydzielić cykl kolejno programowi A, B, A, C, A itd. Aby zmienić priorytet programu, wykonaj następujące kroki: 1. Uruchom program, z którym zamienasz pracować.

2. Uruchom wc1.eśniej

narzędzie Menedżer zadań, post~pując

zgodnie z opisem zamieszczonym w rozdziale (zobacz punkt „Monitorowanie wydajności za pomocą narlędzia

Menedżer zadań") .

3. Uaktywnij zakładkę Procesy. 4. Prawym pnyciskiem myszy kliknij proces aplikacji, aby wyświetlić jego menu podręczne. 5. Z menu wybierz polecenie Ustaw priorytet, a następnie w rozwiniętym menu kliknij pozycję Czasu rzeczywistego, Wysoki lub Powyżej normalnego (priorytety uszeregowano w kolejności od najwyższego do najniższego).

Optymalizowanie dysku twardego Windows 7 używa dysku twardego do pobierania danych aplikacji i dokumentów, a także do tymczasowego przechowywania danych w pliku stronicowania. A zatem optymalizacja dysku twardego może znacznie zwiększyć ogólną wydajność systemu Windows 7. Więcej o tym znajdziesz w kilku następnych punktach.

Sprawdzanie parametrów wydajnościowych dysku twardego Jeśli

1.amicrmsz zainstalować w komputerze kolejny dysk, najpierw prryjrzyj się samemu napędowi, a dokładniej rzecz biorąc, jego teoretycznym parametrom wydajnościowym. Pod uwagę musisz wziąć trzy rzeczy: szybkość dysku twardego, rozmiar jego buforu i czas wyszukiwania danych. Szybkość dysku twardego Szybkość

dysku twardego jest miarą tego, z jaką prędkością (wyrażoną w obrotach na minute;) obracają się jego wewnętrzne talerze. Zasadniczo im większa liczba obrotów na minutę, tym łeps1..a wydajność dysku. Choć większość dysków twardych oferuje szybkość 7200 obr.Imin, część starszych napędów ma prędkość 5400 obr.Imin. Powinno się unikać tych napędów, ponieważ w ich prlypadku spadek wydajno~i jest znacz..1cy. a poza tym nie są dużo tańsze od odpowiedników o szybkości 7200 obr.Imin. Jeśli cena nic stanowi problemu, dostępne są napędy o prc;dkości 10 OOO obr.Imin, które oferują pokaźny wzrost wydajności.

Bufor dysku twardego Buforem dysku twardego nazywa

si~ układ pamięci

RAM wbudowany w napęd. Pamięć ta służy do przechowywania często używanych porcji danych. Jeżeli potrzebne dane procesor znajdzie w buforle dysku twardego, zaoszczędzi czas, gdyż dane może wczytać bezpośrednio do pamięci. bez konieczności żądania od dysku twardego pobrania ich. Im większy bufor dysku, tym więcej pomieści danych. W tym przypadku procesor z większym prawdopodobieństwem znajdzie wymagane dane, a tym samym zwic;kszy się ogólna wydajność dysku twardego. Tanie dyski twarde wyposażone są zwykle w bufor o rozmiarze wynoszącym zaledwie 2 MB. Z kolei większość dominujących dysków ma bufor o pojemności 8 lub 16 MB. Niektóre zaawansowane dyski mogą się mieć bufor o gigantycznym rozmiarze 32 MB.

Czas wyszukiwania danych przez dysk twardy Oto cztery parametry określające wydajność dysku twardego związaną z operacjami odczytu i 1.apisu danych: • Czas wyszukiwania. Jest to czas, jaki ramieniu pozycjonującemu dysku twardego zajmuje przemieszczenie głowicy odczytująco-zapisującej nad ścieżkę, która zawiera sektor do odczytania łub zapisania.

•

Opóźnienie.

Jest to czas potrzebny napędowi na takie obrócenie dysku, aby sektor znalazł się bezpośrednio pod głowicą odczytująco-1.apisującą (z tego powodu parametr ten czasami nazywany jest opóźnieniem obrotowym).

• Czas upisu. Jest to czas, jaki mechanizmowi zapisującemu głowicy odczytująca-zapisującej zajmuje zapisanie danych w sektorze. • Czas odczytu. Jest to czas„ jaki mechanizmowi odczytującemu zapisująccj zajmuje odczytanie danych z sektora. \\' przypadku

każdego

głowicy odczytująco­

z wymienionych parametrów krótszy czas przekłada się na więks1.ą wydaj-

~ napędu. ~ród

tych parametrów czas wyszukiwania jest najważniejszy lub przynajmniej najczęściej wysmcniany w reklamach i opisach dysków twardych. Zwykle stanowi on średnią wartość, gdyż mrraz głowica odczytująco-zapisująca musi pokonać wzdłuż ramienia stosunkowo duży dystans, •.:us.ami względnie krótki. Podobnie do opóźnienia oraz czasu zapisu i odczytu, czas wyszu'-wania mierzony jest w milisekundach. W przypadku taniego dysku średni czas wyszukiwania W\'tlosi przeważnie 12 ms lub więcej. Najpopularniejsze dyski mają zwykle średni czas wyszu'.awania wahający się w granicach 1O ms. Z kolei najdroższe dyski mogą mieć średni czas wyllllkiwania wynoszący mniej niż 9 ms (dla porównania większość dostępnych obecnie dysków o ~-bkości 10 OOO obr.Imin oferuje średni czas wyszukiwania osiągający niesamowicie niską .artośC - około 4,6 ms).

Konserwacja dysku twardego Wl•~
ma dla dysku takie same 7.naczenie jak optymalizacja. W związku z tym powinno się 'I! llotyt plan przeprowadzania konserwacji (omówiłem go w rozdziale 7„ „Konserwacja systemu lndows 7"). W przypadku dysku twardego oznacza to wykonanie następujących zadań: • Monitorowanie wolnej przestrzeni na dysku w celu do zbyt niskiego poziomu.

1.apobiegnięcia

zmniejs1.enia

się

jej

• Okresowe usuwanie z dysku wszelkich niepotrzebnych plików. • Odinstalowywanie wszystkich programów lub urządzeń, które nie są już używane. •

Częste

sprawdzanie wszystkich partycji pod kątem występowania błędów.

• Regularne defragmentowanie partycji zgodnie z harmonogramem.

Wyłączanie

kompresji i szyfrowania

dla partycji użyto systemu plików NTFS, Windows 7 wnożliwi kompresję plików w celu zaosz~ łz•nia miejsca, a także szyfrowanie plików ze względów bezpieczeństwa (wbacz znajdujący się dalszej części rozdziału punkt „Konwertowanie partycji FAT16 i FAT32 na partycje NTFS").

Jednak z punktu widzenia wydajności, jeśli nie jest to konieczne, nic powinno się stosować dla partycji kompresji i szyfrowania. Obie technologie '"'ydłużają czas dostępu do dysku z powodu dodatkowego obciążenia spowodowanego przez procesy kompresji i dekompresji oraz szyfrowania i rozszyfrowywania.

Wyłączanie

indeksowania zawartości

Indekser to działający w tle proces systemu \Vindows 7, który dynamicznie indeksuje zawartość dysku podczas dodawania lub usuwania danych. Rozwi
ł

L

1. Z menu Start wybil'rz

„

pozycję

ł

l\0111p11tcr.

Prawym przyciskiem myszy kliknij Ż<)dany dysk i z menu podręcznego wybierz pozycję \Vlaściwości. Windows 7 wyświetli okno wlaściwnści dysku.

3. \VeWil•}trz ty111 dysk11

zakładki ll'rtlZ:::

Ogól11c wrhJCZ opcje.; Zc::w11l11j ich wł11ściwvści11111i.

/Ili

i11dckso11•1111ic ::11wt1r/o~'ó pW.ów 1111

·I. Kliknij przycisk O/\.

Uaktywnianie buforowania operacji zapisu Dysk twardy powinien mieć wh1cz
wybierz pozycję Arfrnedżer 11rztpfze1I.

„

Rozwi11

węzeł

Stiu)e dysków.

3. Dwukrotnie kliknij

ikonę

4. Upewnij sit;. że w obrębie 1111 llrZt.1d:::e11i11.

dysku twardego, aby zakładki

5. \V celu uzyskania maksp11alnej 1w tym 11rzqdze11i11. 6. Kliknij przycisk OK.

wyświetlić

okno jego

l\Tłqcz [71~forom111ie

zc1pis11

lVyłqcz opróżnianie ln~fom

:::11pis11

Zasady akty\. .1rn jest opcja

wydajności włącz

opcj9

właściwoki.

Konwertowanie partycji FAT16 i FAT32 na partycje NTFS System plików NTFS to najlepszy wybór, jeśli oczekujesz optymalnej wydajności dysku twardego. \\'ynika to stąd, że w większości przypadków NTFS dystansuje zarówno system plików f AT16, t41k i fAT32 (dotyczy to szczególnie dużych partycji i tych, które zawierają mnóstwo plików). Zwróć jednak uwagę na to, że w celu uzyskania najlepszej wydajności systemu plików NTFS partycja powinna zostać najpierw sformatowana przy jego użyciu, a dopiero potem powinny być zapisane pliki. Jeśli nie jest to możliwe, Windows 7 oferuje nar.~ędzie CONVERT, które konwertuje partycję FAT16 lub FAT32 na partycję NTFS.

CONVERT wolumin /FS:NTFS [/V] [/CvtArea:nazwa pliku) [/NoSecurity] [/X] łrfOlumin

Określa literę

/FS:NTFS

Określa, że

/V

Używa

/CvtArea: nazwa pliku

Określa

/NoSecurity

Określa, że domyślne

uprawnienia NTFS nie zostaną użyte dla wybranego woluminu. Wszystkie konwertowane pliki i katalogi będą dla każdego dostępne.

/X

Wymusza uprzednie odłączenie woluminu, jeśli aktualnie zawiera otwarte pliki.

dysku (z dwukropkiem) lub ma być poddany konwersji.

trybu informacji szczegółowe dane.

przykład

który

system plików ma zostać skonwertowany na NTfS. pełnej,

który podczas konwersji zapewnia

plik ciągły w katalogu głównym, który będzie symbolem zastępczym dla plików systemu NTFS.

wykonanie poniższego polecenia w oknie interpretera ~·ertowanie dysku O: na partycję NTFS. '

Sa

nazwę woluminu,

poleceń

spowoduje skon-

convert d: /FS:NTFS W niektórych przypadkach może pojawić się następujący komunikat:

Program Convert nie może uzyskać wyłącznego dostępu do dysku D:, więc konwersja i..nie jest obecnie możliwa. Czy ma być wykonana po najbliższym uruchomieniu ~ystemu (T/N)?

W tym przypadku

naciśnij

klawisz T, aby zaplanować konwersję.

Jeśli

dokonasz migracji do systemu plików NTFS przez sformatowanie partycji podczas instala\.,l systemu albo za pomocą narLęclzia CONVERT, w celu maksymalizacji wydajności tego systemu plikó" możesz zastosować kilka innych modyfikacji. Omówiłem je w następnych dwóch punktach.

Rezygnowanie z tworzenia nazw plików w formacie 8.3 Aby wspierać starsze aplikacje, które nie rozpomają długich nazw plików, dla każdego pliku system NTFS utrzymuje krótszą nazwę zgodną ze standardem 8.3 (wykorzystywany przez oryginalne: systemy plików DOS-a). Choć dodatkowe obciążenie związane z monitorowaniem dla jednego pliku dwóch nazw nie jest zbyt duże w prqpadku niewielkiej liczby plików, może stać się znac1.ące. jeśli w katalogu znajduje się ogromna liczba plików (300 OOO lub więcej). W celu wyłączenia monitorowania dla każdego pliku nazwy 8.3 wprowadź w oknie interpretera poleceń następujące polecenie: f sutil Zauważ, że

behavior set disable8dot3 1

to samo możesz (domyślna wartość to 2):

zrobić

przez ustawienie

wartości

1 dla następującego wpisu rejestru

HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Control\FileSystem\ Ntf'iDisable8dot3NameCreation

Rezygnowanie ze znacznika czasu ostatniej operacji dostępu Dla każdego katalogu i pliku system NTFS przechowuje atrybut o nazwie Last Access Time, który pozwala ustalić, kiedy użytkownik po raz ostatni uzyskał dostęp do katalogu lub pliku. Jeśli dysponujesz katalogami z dużą liczbą plików i korzystasz z programów, które często uzyskują dostęp do tych plików, zapisywanie wartości atrybutu Last Access Time może zmniejszyć wydajność systemu plików NTFS. Aby zrezygnować z tej operacji, w oknie interpretera poleceń wykonaj następujące polecenie: f sutil

behavior set disablelastaccess 1

Ten sam efekt możesz osi
,\;(tsDist1I1/d nsL--\. cccss Lrp1 lu te

Optymalizowanie :-Jiezakżnic od kgll,

iak puil'lllll<}

pamięci

wirtualnej

pami~ć podstawnw'~ 111<1 komputt'r, s~·stem \'\'indow-. 7 zawsze

t\\'orzy plik slronic
Optymalne przechowywanie pliku stronicowania J'l1lużcnil.'

pliku strn11icllwa11ia moi.l' mieć pmvaż11y wpływ 11.i icgo wydajnoś(. Oto tr1.y 17l'll~" k11'irl' powinno si~ rozważyć: •

Jeśli

w komputerze znajduje się wicie dysków twardych, plik stronicowania umidć

na tym dysku, ktbry oferuje najkrbtszy czas dost<;pu. \V dalszl'j osści podrmdziału ok.ai.c si\'. Żl' mui.l'sz. poinforn1m,·a( system Windows 7, _jakiq~o dysku twardego ma uży( dla pliku slronkowania. •

Plik stronicowania przechm,·uj na partycji bez zastosowanej kompresji. \Vindows 7 bez problemu może magazynowa( plik stronicuwania na sknmpn:sowanej partycji NTFS. Jednak, jak w przypadku wszystkich operacji plikowych w obn:bit· skompre~owane_i partycji, spadnie wydajność pliku stronicowania

7.

powodu konifczności wykonywania

kompresji i dekompresji. A zatem plik stronicowania powinno się przechowpvać na partycji ba kompresji. •

Jeżeli

dysponujesz wieloma dyskami twardymi, plik stronicowania zlokalizuj na dysku,

ktbry ma najwięcej wolnej przestrzeni. \Vindows 7 dynamicznie Z\Vi~ksza i zmniejsza rozmiar pliku stronicowania'" zależności od \vymagail. Przechmvywanie pliku stronicowania na dysku o największej ilości wolnego miejsca zapewnia systemowi najv\'·yższy slopieil elastyczności. \\'ięcei informacji u przenoszeniu pliku stronicowania znajdziesz

w dalszej

części rozdziału,

w punkcie „Zmienianie położenia i rozmiaru pliku stronicmvania ".

Dzielenie pliku stronicowania ksi i '" komputerze znajdują się co najmniej dwa dyski twarde (nie partycje w obrębie jednego dysku t!zyczncgo), rozmieszczenie pliku stronicmvania w częściach na każdym dysku może poprawi( \\-ydajność. 'Vynika to z tego, że po takim zabiegu system \Vindows 7 może .iednool'snie wyodr~bniać

dane z części pliku stronicowania zapisanych na poszczególnych dyskach. Jeśli na przykład aktualny początkmvy rozmiar pliku stronicmvania wynosi 384 MB, można by na jednym dysku utworzyć plik stronicowania o pocZ<}tkowej \vielkości 192 MB, a na drugim dysku kolejny plik stronicowania o identycznym rozmiarze. Aby dowiedzieć się, jak podzielić plik stronicowania, zobacz punkt „Zmienianie położenia i rozmiarn pliku stronicowania".

Dostosowywanie rozmiaru pliku stronicowania Domyślnie

\Vindows 7 ustawia początkowy rozmiar pliku stronicmvania, który jest 1,5 razy więk szy od pojemności pamięci RAM komputera. Z kolei maksymalna wielkość pliku stronicowania trzykrotnie przekracza pojemność pami'r'ci RAJ\1. Na przykład w przypadku komputera z pamit.;Li
Jeśli

przestrzeli. dyskowa jest na wagę złota i nie możesz przenieść pliku stronicowania na dysk z wilikszą ilości<} wolnego miejsca, ustaw początkowy rozmiar pliku \"}'llOSZ<}C\' 16 MB (minimalna wid.kość obsługi\vana przt::z system \Vindows 7). Choć ostatecznie powinno to spowodować uzyskanie najmniejszego możliwego pliku stronicowania, zauważysz niewielki spadek wydajności, gdyż podczas praq· z aplikacjami system \Vindows 7 będzie musiał często dynamicznie zwiększać rozmiar pliku stronicowania.

•

Być może pomyślisz, że

ustawienie początkowego i maksymalnego rozmiaru plik'U stronicowania o tej samej stosunkowo dużej wartości (na przykład d'A'U- lub trzykrotnie więk­ szej od pojemności pamięci RAM) poprawi wydajność, gdyż spowoduje to, że V./indows 7 nigdy nie będzie zmieniał wielkości pliku stronicmvania. Jednak w praktyce okazuje się, że taki zabieg nie zwiększy wydajności, a w niektórych przypadkach w rzeczywistości _ją zmniejszy.

•

Jeżeli

dysponujesz pamięcią RAM o dużej pojemności (co najmniej 2 GB), możesz umać, że Windows 7 nigdy nie będzie potrzebował pamięci wirtuaJnej. A zatem właściwą decyzją będzie zrezygnowanie z pliku stronicowania. Jednak to się nie sprawdzi, ponieważ Windows 7 zawsze będzie wymagał pliku stronicowania. Ponadto część programów może ulec zawieszeniu, gdy nie będzie istniała pamięć wirtua1na.

Aby dowiedzieć się, jak dostosować rozmiar pliku stronicowania, zobacz punkt „Zmienianie poło­ żenia i rozmiaru pliku stronicowania".

Monitorowanie rozmiaru pliku stronicowania Monitoruj wydajność pliku stronicowania, aby mieć ońentatję. jak się on sprawuje w normalnych warunkach. Używając określenia normalne, mam na myśli uruchamianie typowego zestawu aplikacji oraz otwieranie standardowej liczby okien i dokumentów. Uruchom wszystkie normalnie używane programy (i być może kilka dodatkowych, aby uzyskać dobre wyniki pomiarowe), a następnie w oknie narzędzia Monitor wydajności obserwuj liczniki Bajty pliku stronicowania i Maksimum bajtów pliku stronicowania (kategoria Proces).

Zmienianie położenia i rozmiaru pliku stronicowania Plik stronicowania nosi nazwę Pagefile.sys i znajduje się w katalogu głównym ścieżki %System Drive%. Poniżej zamieszczono kroki procedury pozwalającej zmienić dysk twardy, którego system WinJows 7 użyje do przechowywania pliku stronicowania, a także zmodyfikować rozmiary tego pliku.

1. W razie potrzeby dokonaj defragmentacji dysku twardego (proces ten opisano w rozdziale 7.), na którym zostanie umieszczony plik stronicowania.

• Zobacz podrozdział „Defragmentowanie dysku twardego" na stronie 198.

2. Kliknij przycisk Start, wpisz zaawansowane ustawienia, po czym naciśnij klawisz Enter i z menu wyników wyszukiwania wybierz pozycję Wyświetl zaawansowane ustawie,1i<1 systemu. Spowoduje to otwarcie okna dialogowego Właściwości systemu z uaktywnioną zakładką

Zaawansowane.

3. W grupie Wydajność kliknij przycisk Ustc1wienia, żeby otworzyć okno dialogowe

Opcje wydajności. 4. W grupie Pamięl wirtualna zakładki Zaawcmsowane kliknij przycisk Zmie,i. Windows 7 wyświetli okno dialogowe Pamięć wirt1wlne1.

5.

Wyłącz opcję

Automatycznie zarządzaj rozmiarem pliku stronicowania dla wszystkiclr

dy.sków. Windows 7 Rysunek 6.8. Za pomocą okna Jialol(owego 1'11mięl' wirtualna wybiert inny dysk twardy, na którym ~d7.ie prle~huwywany

n -

udostępni reszt~

-

•

rr r

kontrolek okna dialogowego (rysunek 6.8).

„ ' : , -~: - .:

plik

stronicowani:i

CilailwftyW . . . . lllril!MNI dl~.,.,.... ""'

...........

16

„

6. Użyj listy Dysk, aby wybrać dysk twardy, który ma byt zastosowany. 7. Uaktywnij jedną z następujących opcji rozmiaru pliku stronicowania:

• Rozmiar niestandardowy. Włącz tę opcję, aby w polach tekstowych Rozmiar początkowy (MB) i Rozmiar maksymalny (MB) samodzielnie ustawić rozmiary pliku stronicowania. Podając rozmiar maksymalny większy od poa.ątkowcgo. zapewnisz. że w razie konieczności system Windows 7 będzie w stanie dynamicznie zmienić wielkość pliku stronicowania. · • Rozmiar kontrolowany przez system. Uaktywnij tę opcję. żeby zezwolić systemowi Windows 7 na zarządzanie rozmiarami pliku stronicowania. • Bez pliku stronicowania. Uaktywnij tę opcję, aby dla wybranego dysku z pliku stronicowania.

zrezygnować

Jd,Ji che• ~ ;Bk stro~ na bmy ~ zunacz najpi.w o~ clpk. a~ włąa opcję Bez fililat tttom~ aJJy ~tego dysku~ plik~ WyJ>lerz tany ~ i w "1u qtwon.ema dla ldego nowego pliką stronicowania kliknij opcjf Rl&miar ~lub Ro*""4r konltolo~ prze,,..,.,..

Jdell ~pliku stronicowania zanderzuz llDlWd~ na drugim dysko, omtnałny elfek pozostaw bez~ wyblen dodatkowy

dt* ł ~ opąt Roonłtd' ~bd> Rorltliltr.,.,,... Wffy

,,_.,.,.,.,aby na tfDl d,.a

atworątpUk.~

8. Kliknij pr7.ycisk Ustaw. Zamknij wszystkie okna dialogowe. Jeśli został zmieniony dysk bądź zmniejszony początkowy lub maksymalny rozmiar pliku stronicowania, do uW7.ględnienia tych modyfikacji konieczne będzie ponowne uruchomienie komputera.

Rozdział 7.

Konserwacja systemu Windows 7 ..

\V tym rozdziale: • Sprawdz
kątem

b!\·dów

• Sprawdzanil' \\'olnej przestrzeni dyskcl\wi • Usuwanie niepotrzehnych plików • Dcfragmentcl\\·
•

T\\'orzęnic

•

Spnr!<~J1aniL'

~frsku •

tw,1rdcgo .....

punktów przywracania

s~·sll'mu

kopii Zj plików zahczpico.l'ń

• Spr<1wdn11ie dn-;tc;pnosci aktu.11iz;icii i popr
Przq~L)d
d1ien11iknw za p<1moq n
• Twpueniv h;1rn111nogra111u 9-krokowcgu 11n1L"rsu k1111sl'rwacji L

·rc11 udmmi sir

L

pr::.t:d 11id1c::11it·c::c1/_,t11·t·111, /..:to stoi 1111 _,tr11::y. 11u11·r/ g1/r/rsl /1l·:1iit'c":n1·. Pulililius Snu-;

Tak jak śmierć i podatki, problemy z komputerami wydai<) się _jednym /. pcw11ih1w, tnwar1~ szacvch nam w żvciu. Nil'zależnir od tego. czy dvsk twardv „\\'\'Zionil' ducha", awaria zasil.rni.i spowoduje ut ratc; plikl'l\v o:y wirus zainfekuje system, n i1.: L"lrnd1.i o to, l"::y (os pl·i_idziL' 11 ie tak. altraaej, kit:dy do tego dojdzil'. Zamiast czekać, aż trzl.'ba bc;dzic puradzić sohit- z tymi trudnusciallli. gdy już W}'St~pi<) (określam to mianl'm gm11111 k11rt1<)i), musisz \\·ykazać się <1ktywnnśri<~ i zawL"za~u przl'pruwadzić konsl'rwację systl'mu (a w tym przypadku n11'1wi~· o c~nmi ie ::::1111oliicga 11 ia). \V kn sposób nic tylko ograniczy sic; ryzyko tego, że stanic sic; coś złl'gu, ale tó. przygotuje się sysll:'m na łatwiejsze przywn')cenie go po \vysqpieniu jakil'guś problemu. \V rmdzi.1lc zapn.·zentowalcm różne narzędzia syskmu \Vindows 7 i tl'chniki, które mogL'nvacji. t\;1 kor1cu rozdziału krok po kroku przedstawiłem plan konsenv
J

J

•

I

ł

I

Sprawdzanie dysku twardego pod kątem błędów Dyski tv·:arde przechowują programy i, co ważniejsze, cenne danl'. \V związku z tym na komputerowym firmamencie mają specjalne miejsce. Aby dyskom zapewnić długą i bezproblemową egzystencję, powinny hyć traktowane z namaszczeniem i troską. Jednak niestety należy to do rzadkości - rozważmy \Vszystko, na co narażony jest nowoczesny dysk twardy. • Ogólne zużycie na skutek eksploatacji. Jeśli komputer, ktory posiadasz, właśnie jest uruchomiony, talerze jego dysku nvardego obraca_ią się z prędkością wynoszącą prawdopodobnie 7200 obr.Imin. Jest tak nawet wtedy, gdy nic wykonujesz żadnej operacji. Dysk h''ardy ciężko pracuje. Z pmvudu tej nieustannej aktywności wi~kszość dysków twardych po prostu zużywa się po upływie kilku lat.

• Uderzenia i wstrząsy. Dysk twardy wyposażony jest w głowice odczytująco-zapisujące, które służą do odczytu i zapisu danych. Głowice unoszą się na poduszce powietrznej tuż nad obracającymi się talerzami dysku. Wystarczająco intensywne uderzenie lub wstrząs może spowodować spadnięcie głowic na powierzchnię dysku, co z łatwością mo7.e zakończyć się uszkodzeniem danych. Jeśli zdarzy się. że głowice uder1..ą w wyjątkowo wrażliwy obszar, awarii może ulec cały dysk. Na tego typu problem 57..czególnie narażone są komputery przenośne. •

Przepięcia.

W normalnych warunkach napięcie doprowadzane do komputera jest W7.ględnie stałe. Jednak istnieje możliwość, że komputer padnie ofiarą sporych przepięć (np. w a.asie burzy z piorunami). P17.epięcia mogą zdewastować starannie skonfigurowany dysk twardy.

Jak zatem możesz sobie z tym poradzić? Windows 7 oferuje program o nazwie Sprawdź dysk, który potrafi sprawdzić dysk twardy pod kątem ewentualnych problemów i usunąć je automatycznie. Choć narzędzie może nie być w stanie przywrócić całkowicie zniszczonego dysku twardego, może przynajmniej poinformować użytkownika, że dysk sprawia problemy. Narzędzie Sprawdź

dysk wykonuje serię testów dysku twardego, włącznie z wyszukiwaniem niepoprawnych nazw oraz dat i aasów plików, uszkodzonych sektorów i nieprawidłowych struktur kompresji. W obrębie systemu plików dysku twardego program ten szu.ka też następujących błędów: • zagubione klastry, • niepoprawne klastry, • klastry skrzyżowane, • cykle systemu.plików.

W kilku następnych pwtlctach szczegółowo objaśnię te błędy.

Klastry Duże

dyski twarde same z siebie są nieefektywne. Proces formatowania dysku dzieli jego nośnik magnetyczny na niewielkie obsi.ary magazynowania, które nazywane są sektorami. Zwykle sektory mogą przechowywać maksymalnie 512 bajtów danych. Ponieważ bardzo pojemny dysk twardy może 1.awierać dziesiątki milionów sektorów, dJa systemu Windows 7 zbyt mało efektywne byłoby zajmowanie się poszczególnyffii sektorami. Zamiast tego system grupuje sektory w klastry, których rozmiar zależy od systemu plików i wielkości partycji (zapoznaj się z tabelą 7.1). Tabela 7.1. Domyślne rozmiary klastra w przypadku różnych system6w plików i wielkości partycji

Rozmi.ar partycji

Rozmiar k~astra systemu pHków FAT16

Rozmiar klastra systemu plików FAT32

-

7MB-16MB

Nie dotyczy

17 MB-32 MB

Nie dotyczy

33MB-64MB

512 bajtów

65MB-128MB

1kB

••

....,._lllłt

Ro·z:miar klastra systemu ptrków NTFS

, w

•.• ,,

. „.............

IUllUOt

129 MB-256 MB 257 MB-512 MB

2GB-4GB w

-

·-

4GB-8GB

Nie dotyczy

Ze wLględu na to, że w dalszym ciągu na każdym dysku twardym jest wiele tysięcy klastrów, zadaniem systemu plików jest monitorowanie tego wszystkiego. Dokładniej mówiąc, dla każdego pliku zapisanego na dysku system plików utrzymuje wpis w katalogu plików, czyli odmianie tabeli z zawartością plików (w przypadku partycji NTFS jest to tabela Master File Table).

Zagubione klastry Zagubiony klaster (czasami nazywany również osieroconym) jest k1astrem, który według systemu plików został skojarzony z plikiem, lecz nie ma dowiązania do żadnego wpisu katalogu plików. Awarie programów, przepięcia lub zanik zasilania to typowe przyczyny pojawiania się ugubionych klastrów.

Jeśli narzędzie Sprawdź

dysk znajdzie zagubione klastry, zaproponuje zamianę ich na pliki i umieszczenie w oryginalnym katalogu pliku (gdy program jest w stanie określić właściwy katalog) lub w nowym katalogu o nazwie Folder.OOO, który znajduje się w katalogu głównym ścieżki %SystemDrive% Qeżeli katalog Folder.OOO już istnieje, narzędzie utworą nowy katalog o nazwie Folder.DOI). W katalogu tym program Sprawdź dysk skonwertuje zagubione klastry na pliki o nazwach takich jak PlikOOOO.chk i Plikoąo1.chk. Możesz przyjrzeć się

tym plikom (za pomocą edytora tekstu), aby stwierdzić, czy zawierają jakiekolwiek wartościowe dane, a następnie podjąć próbę uratowania ich. Jednak najczęściej pliki te są bezużyteczne i większość osób po prostu usuwa je.

Niepoprawne klastry Niepoprawny klaster to laki, który można zaliczyć do jednej z następujących trzech kategorii: • Wpis systemu plików z niedozwoloną wartością (na przykład w systemie plików FAT16 wpis, który odwołuje się do klastra o numerze 1 jest niepoprawny, gdyż numeracja klastrów dysku zaczyna się od liczby 2). • Wpis systemu plików, który odnosi klastrów dysku.

się

do

wyższego

numeru klastra

niż całkowita

liczba

• Wpis systemu plików, który oznaczony jest jako nieużywany, lecz wchodzi w skład łańcucha klastrów. W przypadku niepoprawnego klastra na17.ędzie Sprawdź dysk wyświetli komunikat z pytaniem, czy zagubione fragmenty pliku zamienić na pliki. Gdy wyrazisz zgodę, program obetnie plik, zastępując niepoprawny klaster znacznikiem końca pliku EOF (End of File), a następnie zagubione c1.ęki pliku ~onwertuje na pliki. Ponieważ prawdopodobnie pliki te będą obciętą częścią pliku, możesz je przejrzee i ~-próbować poskładać wszystko w jedną całość. Jednak raa.ej tneba ~dzie po prostu usunąć je.

Klastry skrzyżowane Klaster skrzyżowany to klaster przypisany do dwóch różnych plików (lub dwukrotnie do lego ~mego pliku). Narzędzie Sprawdź dysk oferuje usunięcie takich plików, skopiowanie klastra ~-.iowanego do każdego powiązanego z nim pliku lub całkowite zignorowanie plików skrryżo­ „anych. \V większości sytuacji najbezpieczniejszym wariantem będzie skopiowanie klastra skrzy/LlWanego do każdego powiązanego z nim pliku. Dzięki temu do użycia powinien się nadawać r~·najmniej jeden z plików skrzyżowanych.

Cykle

°"'. przypaciln1 partycji NTFS mianem cyklu określa się uszkodzenie w systemie plików, na skutek bor-rgo katalog nadrzędny podkataJogu jest wyszczególniany jako on sam. Na przykład katalog a 11.-ri.ce C:\Dane powinien mieć katalog nadrzędny identyfikowany przez ścieżkę C:\. Jeśli katalog ....:.. .Dane _jest cyklem, sam podawany będzie jako własny katalog nadrzędny. Tworzy to swego ~~uiu pętlę w systemie plików. W efekcie katalog, będący cyklem, może „zniknąć".

Uruchamianie graficznego interfejsu narzędzia Sprawdź dysk Narzędzie Sprawdź

dysk udostępnia dwie wersje - z graficznym interfejsem użytkownika i obsłu­ giwaną z poziomu wiersza polecenia. W dalszej części rozdziału dowiesz się, jak korqstać z drugic_ i z wymienionych wersji. Oto kroki, które musisz wykonać, aby wyświetlić graficzny interfejs narzędzia Sprawdź dysk: 1. Z menu Start wybierz pozycję Komputer, prawym przyciskiem myszy kliknij dysk do spr.iwdzenia, a następnie z menu podręcinego wybierz pozycję Właściwości. Otworzy się okno właściwości dysku.

2. Uaktywnij zakładkę Narzędzia. 3. Kliknij przycisk Sprawdź. Pojawi się okno Sprawdź dysk (rysunek 7.1). Rysunek 7.1. Za pomocą okna Sprawdt dysk moks7. poszuka!! błędów w obr~bie

parrycji

dysku twarcJ~go

. .•u.~

• .'-.. l•

.

-

----

·--

-----

~\Ja,',...;'' .:..~1A"fi....t1\,,' \•','•I~\_

QlrJI . . . . . . ~

',

','„\

- -

--

~··'

l

y

'

..........

lłllll• --~łllldr m .............~_., -~ -·,m„ . , "" , .w , „ '?'!

li

4. W razie potrzeby włącz jedną lub obie następujące opcje:

• Automatycznie napraw blrdy systemu plików. Uaktywnienie tej opcji spowoduje, że

program Sprawdź dysk automatycznie usunie wszelkie wykryte błędy systemu plików. Jeśli pozostanie ona wyłączona, narzędzie poinformuje jedynie o znalezionych błędach.

• Skanuj dysk l próbuj odzys1cać uszkodzone sektory. Jeżeli uaktywnisz tę opcję, narzędzie Sprawdź

dysk sektor po sektorze sprawdzi przestrzeń dysku twardego. Gdy program napotka uszkodzony sektor, automatycznie spróbuje odzyskać wszelkie przechowywane w nim informacje i oznaczy sektor jako wadliwy. Dzięki temu w przyszłości nie będą umieszczone w nim żadne informacje. 5. Kliknij przycisk Rozpocznij. 6. Jeśli uaktywniono opcję Automatycznie napraw błędy systemu plików i sprawdzana jest partycja z otwartymi plikami systemowymi, narzędzie Sprawdź dysk poinformuje o braku możliwości kontynuowania działań, gdyż wymaga do tego wyłącznego dostępu do dysku. Pojawi się okno z pytaniem, czy chcesz zaplanować skanowanie, które zostanie zrealizowane po ponownym uruchomieniu komputera. Kliknij przycisk Zaplanuj

sprawdzanie dysku. 7. Po ukończeniu skanowania na.rzędzie Sprawdź dysk wyświetli odpowiedni komunikat i raport dotyczący znalezionych błędów (jeśli istniały).

Dla •wpład ..-~a8und·c:rau~ lmlym ~ UllaWieałacwu

ocr.eldwmaje'lt~~~ )Ytfc.z'.u·J,w~aasidtnty8knje liczbf sebu4 oc;uldwwa (Jęśłl pąmiPte.ł. . . .ot tz••,fOl~e ctłł(NTFS IWr4d blełtącw~, N'a~a ' ~bze~utawlł-.. '~~ llOll4C)'60 sekUad.

OłKNTFS'

\

rt:•:

Gclyr.apJamijm\Ulldlo_.. . . .~• • ~.,,~ ~·o~ po ponownym ur.uchomfedlukopagutm pqjawl -1ł ~~c,ylcDopanQmb A dis~ cbeck has bMb ,sc„Ul•tl. (i1ra•chaoie cl1$1m lostało ząlanowaoe):

·„r:e••,.

To sidła clisk ~•cldAO, łlt'1: . h ł apnwdzt.ąle4faiu, U.Wnłj
w.itbin

·eo· s~d(s).

Wiiz.• •n '° sekDnd}.

(Abypnmh'fł

'

Motesz~.~--lłd.\p.-.. nact~ ....... pnedup!fwelb ewo

eaeldwaniL

. '

Sprawdzanie wolnej przestrzeni dyskowej Obe'l.llie dyski twarde o pojemnościach wyrażanych w setkach gigabajtów spowszedniały nawet • u.nich komputerach. Z tego powodu przestrzeń dyskowa jest 7.nacznie mniejszym problemem az dotychczas. Jednak konieczne jest monitorowanie ilości wolnego miejsc.a. Dotyczy to zwłaszcza ~u o ścieżce %SystemDrive% (zwykle jest to dysk C:), który zazwyczaj przechowuje plik croni..:owania pamięci wirtualnej.

Jedna z metod sprawdzania wolnej przestrzeni dyskowej polega na wyświetleniu zawartości katalogu Komputer w widoku Kafelki lub Zawartość (obok każdej ikony dysku podawana jest wolna i całko­ wita przestr.teń). Mo7.esz też zastosować widok Szczegóły, który uw~ędnia kolumny Całkowity rozmiar i Wolne miejsce (rysunek 7.2). Alternatywnie kliknij prawym przyciskiem myszy w oknie Eksploratora Windows ikonę dysku i z menu wybierz pozycję Właściwości. Całkowita, jak również aktualnie wykorzystywana i wolna przestrzeń dysku zostaną podane wewnątrL zakładki Ogólne okna właściwości dysku. Rysunek 7.2. Otwónokno katalogu Komputer z wybranym widokiem s~-leSóły, aby sprawd7.ić całkowitą i wolną pn.estrzcń

dysk<1w

kompulera tł....-

& Nooo)'ICll ~Dtlt.....,~1

• Ur%4dlea11 i

:w c.:a CE

916 c.11

t

'76Gł

tHGI -

'EP --l

wyrrnenn~rni n®llbm1 PlłlllfCI 12)

·1łaql~~

lląłfll-'

.ISl8ąllr*!WIM>- ~d,INwCD

wO...ll:I 11111 Drlt

°"

lalrllnr (f:)

o,.k ...... (03

~......

...,_,,.._----=::i ·t.ll-, Wnt..w;.n ~.-...,Hm

t-11..1 Ol

11.2GI

~l~----

Listing 7.1 prezentuje procedurę utwononą w języku VBScript, która podaje statuc; i strzeń każdego dysku komputera. Listing 7.1 . Przykład skryptu VBScript, który wyświetla status dysków komputera i

wolną

ilość wolnego

miejsca

Option Explicit Dim objFSO, colDiskDrives, objDiskDrive, strMessage ' Urll'nr:t•nit• ubie/rt11 .tyu1•m11 plików

Set objFSO

= CreateObject("Scripting . FileSystemObject")

'U::y.tkanle lwleki.ji ~·.tkńll'

Set colDiskDrives

= objFSO.Drives

'Pr::efll'nrw11it• kulekcji

strMessage = "Raport dotyczący statusu dysków" & vbCrlf & vbCrLf For Each objDiskDrive in colDiskDrives ' Doda11ie dn lwmrmikatu lirery

strHessage

c~r:;ku

= strMessage

prze-

& "Dysk: " & objDiskDrive.Driveletter & vbCrlf

'Sprmwlzt•nie .ttatu.m dysku

If objDiskDrive.IsReady

= True

Then

' W pr=ypadk.u gotowości 1~1•.flru do komuniku/u :mianie dcxluny slatll.f i ilol'c: wulnc•gn miejsca

strMessage strMessage strMessage

= strMessage & "Status: gotowy" & vbCrlf = strMessage & "Wolne miejsce: " & objDiskDrive.FreeSpace

= strMessage

& vbCrlf & vbCrLf

Else ' W pr=ec:iwnym razie do lwm11nikat11 zo.ttanit• duJU11y tylko status

strMessage

= strMessage & "Status: brak

gotowości"

& vbCrLf & vbCrlf

End If

Next ' Wy.fo·ietlt•nit• Aomu11ikat11

Wscript.Echo strMessage

Skrypt tworq obiekt FileSystemObj ect, a następnie za pomocą jego właściwości Drives 7.Wraca zbiór dysków komputera. Zbiór ten prtetwal7.a następnie pętla For Each ... Next, która uzyskuje literę dysku, status i informację dotyczącą ilości wolnej przestrzeni (jeśli dysk jest gotowy). Na końcu skrypt wyświetla dane dotyczące dysków (rysunek 7.3). a,.unek 7.3. ~'Pl pr~untujc

tUtus ka:i. dego dysku k.ompulcra i ilość aulnt'go miejsca ~nh:h

C>fsł; E 5Utus: gotowy

Wolne mi.pc.1449910272 Dysie F Sbiltm gołOllW)' Wolne miljscc l390Z3590C

Ol

'I

Usuwanie niepotrzebnych plików Jeżeli

uznasz, że na partycji dysku h•:ardego z..Kzyna brakować ,.,.·olnego miejsca, pov.inieneś usuną( wszelkie niepotrzebne pliki i programy. \Vindows 7 oteruje narzędzie Oczyszczanie dysku, które pozwala szybko i łatwo usunąć określonego tn1u pliki. Zanim je omówię, prz)jrzyjmy się kilku metodom umożliwiającym rc;czne przeprowadzenie gruntownych porządków na dysku twardym. • Odinstalowanie nicużyw·anych programów. Jeśli dysponujesz połączeniem internetowym, możesz łatwo pobrać nowe oprogrammvanie w celu przetestowania go. >Jiestety. oznacza to również, że nieużywane programy mogą lal wo spowodować nii;.:porz~}dck na dysku twardym. \V celu odinstalowania niechcianych prngr<1111ów wykorzystaj ikonę Programy widoon
Usunięcie

archiwów pobranych programów. Skoro mowa o aplika(iach pobicrany(h z sk(i, prawdopodohnic na dysku twardym _il-st nrncistwo plików ZIP lub innych pohranych <1rchiwl'.1w. \V ~nzypadku ui.ywanych aplikacji, powinno si~ rn:tważyć przcniesienil' plikt'1w archiw1'>\v na nośnik wymienny. Z kolei pliki an:hiw('1w zb~dnych program1'1w należy usun~L:.

• Uh\'Orzenic kopii zapasowej dokumentów, które nic są zbyt często otwierane. >Ja dyskach twardych rnajduie si.; mnóstwo wiekowych dokumcn!l'iw, kt('ire wykorzy stywanc S<} tylko sporadyonie lub nil' s~) wykorzystywane wcale. i\log<) to hy( dokument~ staryrh prukkt<'iw. wpisy z dawnych i.:zast'iw zwi~)Zw i pliki trybu offline. Oto wymagane kroki: I. Z menu Start wybierz pozycję Ko111p11ter, prawym przyciskiem myszy kliknij dysk do

oczyszczenia, a następnie z menu się okno właściwosci dysku. '

podręcznego

wybierz

pozycję \\'łaściwofri.

Otworzy

Kliknij przycisk (kzyszc:::anie dysku. Karzędzie Oczyszczanie dysku skanu.ie dysk, aby ustalić, które pliki mog
------ ···-----------------·~.

Rylu.nck 7.4.

~. 1 ~ 1 11

San.ędzic

Oaysz.czanic dysku 80ir automatycz.njc 1 brzpiecznic usunął a ~u twardego pliki ebdlonrgo typu

. O

, '•

t

I

'\•

''

>'

\

'••1'

,, \

\

''

, 1\

I\

, 11 \

, , X .. \\

\\

\\

I\\

\\

\

~Ocąuuiille ........ ~. 352Mll -..ca „ dflkal ,._,. J;:).

•

Pldda~:

.~

= ~

IltJ ;l) T~ ...llllnlł Rei

~-.".

.

Webw~allne

El _,L;, Pio dllerw1b karłiglncf

30.SMB

3. Kliknij przycisk Oczyść pliki systemowe. Nar1.ęd.zic Oczyszczanie dysku wyświetli rozbudowaną list~

„. \\'

typów plików.

obrębie

listy Pliki do usunięcia uaktywnij pole wyboru obok każdej kategorii plików, które zamierzasz usunąć. Jeśli nic masz pewności, do czego odnosi si~ określona pozycja. zaznacz ją i przeczytaj tekst widoczny w sekcji Opis. Zwróć również uwagę na to, że w prLypaclln1 większości tych pozycji możesz kliknąć prqcisk Wyświetl pliki, aby 7.obaczyć, co zostanie usunięte.

'.' Klikni.i przycisk OK. Program Oczyszc.tanie dysku wyświetli okno z pytaniem, czy na pev.110 chcesz usunąć pliki.

!

o Kliknij przycisk Tt1k. Narzędzie Oczyszczanie dysku usunie wybrane pliki.

I

·z1Rfsywa1;1ie ustawłeil n8'Zfłdala O~lrit•·drsku ~e mOfliwo.łt ~JaaQda ustawieD narztdd• ~~i~ ·~ kti w~et ~wDL·lfęd•to ~U..J• p~łd ·~, rrzy ~IWihl ~e­

dr.

mu~ '~wsi}'StłdipobrulepWd ~lu.:Ji l Rlłll~Pfl...,,.rłd ~

ExP.lor.u. Klikilij p~ ~

isz po~u olecełlłe l -·Ci(nłf lldawinrEnter„ 1

Defragmentowanie dysku twardego Windows 7 dysponuje narL~dzicm Defragmentator dysków, które odgrywa kluczową rolę podczas dostrajania dysku twardego. Zadaniem tego narL~dzia jest wyeliminowanie fragmentacji plików zapisanych na dysku twardym.

Fragmentacja plików to jedno z tych pojęć, które tylko brzmią przerafająco. Termin ten po pro~tu oznacza, że plik pr7.echowywany na dysku twardym jest rozmieszcwny w czc;ściach ,,. nieciągłych obs1.arach. Pogarsza lo wydajność, ponieważ w momencie, gdy Windows 7 próbuje otworzy( taki plik, w celu zebrania różnych jego fragmentów kilka razy musi przerywać pracę. Jeśli fragmentac,ii uległo mnóstwo plików, nawet najszybszr dysk twardy może niesamowicie zmniejszy( wydaj noś(. Dlaczego system Windows 7 nie przechowuje płikó,..,, w ci•rnłych obszarach? Przypomnij !'lohie, że Windows 7 zapisuje pliki na dysku w klastrach, które mają stały rozmiar (zależny od pojemności dysku). Pamicrta.j też o tym, że system ten-wykorzystuje katalog plików do śkdzcnia lokalizadi każdego pliku. GJy usuniesz plik. w rzeczywistości Windows 7 nie ,„ryczyści zawartośd klastrów powiązanych 7. tym plikiem. Zamiast tego po prostu oznaczy klastry usuniętego pliku jako nieużywane.

Abr zrozumieć. jak dochodzi du fragmentacji. przyjrzyj się przykładowi. Załóżmy. że trzy pliki (PIER \ \'SZl-. TXT, DR UG!. TXT i TRZECI. IX'[) przechowywane są na dysk-u i zajmują odpowiednio cztery. trzy i pięć klastrów. Rysunek 7.5 pre:t.l'ntujc, jak pliki mogą wyglądać na dysku.

PIERWSZY.TXT

DRUGI.TXT

I

I

2

lllastry

li

3

4

s

6

Puste

TRZECI.TXT

I

9

8

7

10

11

13

12

14

15 ...

Rywnck 7.S. Tr.ty pliki pn.ed wystąpieniem fragmentacji

lcieli usuniesz plik DRUGI. 'fXT, klastry 5„ 6. i 7. staną się dostępne. Jednak przyjmijmy, że następny zapisywany plik o nazwie CZWAR TY.TXT zajmuje pięć klastrów. Co się stanic? System \\'indows 7 poszuka pierwszych dostępnych kla.c;trów. Ustali, że klastry 5., 6. i 7. są wolne. A 1.atem -1·korzysta je jako pierwsze trzy klastry pliku CZWARTY. TX'f'. System Windows kontynuuje działania i identyfikuje klastry 13. i 14. jako wolne. W związku z tym używa kh w roli dwóch o~tatnich klastrów pliku C.ZWAR1Y.TXT. Na rysunku 7.6 pokazano efekt tych operacji. CZWARTY.TXT (z fragmentacją)

PIERWSZY.TXT

TRZECI.TXT

I

-

2

3

4

s

6

ananck 7.6. Plik z ir.iKmentacją ,~ ,„;dać,

••••• • -

7

-

B

9

-

10

11

-

12

14

15

plik CZWA/fl'Y. TXT przechowywany jest w nieciągłych obszarach. Inaczej mówiąc, plik

ukgł

fragmentacji. Choć 1.apisanic pliku jako dwóch fragmentów nie jest takie „,~. że duże pliki będą podzielone na dziesiątki bloków.

złe.

istnieje 11107.li-

Uruchamianie narzędzia Defragmentator dysków jest taka, Żt.' narzędzie Defragml'ntator dysków llC': Jutumatycznic uruchamiane (zgodnie z domyślnym harmonogramem tygodniowym w każdq -:• "1.; o pit·rwszej w nol.-y). Oznacza tll, że nigdy nic powinno być konieczne ręczne defragmento• .u11c Jysków komputera. Jednakże możesz zdecydować si<; na przeprowadzenie defragmentacji uruchomieniem szczególnie rozbudowanego oprogramowania. W pr1.ypadku S}'Stemu Window::; 7 dobra

wiadomość

za'\tosowaniem narzędzia Defragmentator dysków powinno się wykona( kilka

następu.iąl.-ych

ości porządkowych:

•

Usunięcie

z dysku twardego wszelkich nicpotrzehnych plików (zgodnie z opisem 1.av;art)nl w poprlc:dnim podr01.dzialc). Defragmentacja zhądnych plików tvlko spowolni cały proces.

• Sprawdzenie systemu plików pod k
Aby u7.yć narzędzia Defragmentator dysków, wykonaj

następujące

kroki:

1. Kliknij przycisk Start, wpisz def rag, a następnie z menu wyników wyszukiwania wybierz pozycję Defragmentator dysków. Alternatywnie w oknie Eksploratora Windows prawym przyciskiem myszy kliknij dysk pn:eznaczony do defragmentacji, z menu wybierz pozycję Właściwości, w otwartym oknie dialogowym uaktywnij zakładkę Narzędzia, po czym kliknij przycisk Defragmentuj„ W ka7.dym przypadku ostatecznie pojawi się okno Defragmentator dysków (rysunek 7.7). -

Rymnck7.7. Za pomocą narz~dzia

l

- --

.·'

1

',•

•

„. „ '

\,

----- \'I

\,

"

----·

~t\'i

1 1\

,•

I

·---

• :\

,

1 1

·---''

1 , , • ,\

'., 1

·----·\

\

11\il

--

. ----. 1 ',

~~.;;;~ \,.~

••

V

Dcfrngmentator dysków możesz usunąć fragmentację

plików i zwiękseyć wydajność dysku twardego

twnlollOglllft Zętn

a

u*fngmn__,.jenewlpanm

Ul\ICMrnllj o godz. 01:00 co aO«M ~

upa.-.ne UNChomlBlie: 2009.00·23 01:00

~. SłMt bieł4Cy. omtnte Ul\IChomMnle Nigdy

„

UNCMmilj

Nigdy nie UNchlmYj Nigdy nie lllVChlmlaf ~nie uruchlmlej

_J P~~ ~ d)oslrl, ~ mG9' zosta( zdefregmentowlne. Ałltf ustellt. ay pcitrmbn1 , . ckfngmcntKjl ~ nelGy RIJt"CIW przeellłlizowK dysti.

cdJ~] fJW.m~

2. Kliknij dysk przeznaczony do defragmentacji. 3. Kliknij przycisk Defragmentuj dysk. System Windows 7 dokona defragmentacji dysku twardego. 4. Po ukończeniu defragmentacji kliknij przycisk Zamknij.

Wskaz6wka

I

I

Wniektól'ft!t p~zpadbch mot.esz pną>rowadZłł defragmentację dysku jeszae do~iej przez .urucboinienic nari:ędzia Defragmentator dyskóW dwa razy pOd rząd (gdy roąoczęta.defragqlentacja zakończy sif, od razu zainicjuj proces ponownie).

Zmiana harmonogramu narzędzia Defragmentator dysków Jeśli

chcesz uruchomić narzędzie Defragmentator dysków w inny dzień, o innej godzinie, czę­ ściej lub n.adziej, w celu modyfikacji domyś1nego harmonogramu wykonaj następujące kroki: 1. Kliknij przycisk Start, wpisz def rag, a następnie z menu wyników wyszukiwania wybierz pozycję Defragmentator dysków.

2. K1iknij przycisk Konfigumj harmonogram, aby

otworzyć

okno dialogowe Defragmentator dysków: modyfikowanie harmonogramu (rysunek 7.8). . .

Rysunek 7.8.

W oknie dialogowym

'

-

.. I

'

•

----. --·

- -

'

•

'

:

I

-----~-

~

'

_w

'

'

i

I

I •

1111'

'.:'i,

y

\I

Ddragmentałor

dysków: modyfikowanie

harmonogramu skonfiguruj mcl>tanJarJuwy h.lrmonogram

Jcfr.igmentacji

fM•i•uwM"NfrlNM! r,

liiwf

d

I ?ZllES'!'Pll'?'!10'Sd

lidlu '"'

!fi•

nrrm;mi;.'M*?

r;!hw~~

3. Upewnij się. że aktywna jest opcja Uruchom zgodnie z liarmonogramem (ze1leecme).

4. Za pomocą listy Częstotliwość określ częstotliwość defragmentacji. Dostępne wartości to: Codziennie, Cotygodniowo lub Comiesięcznie.

5. Aby ustawić harmonogram cotygodniowy, z listy Dzień wybierz dzień tygodnia, w którym ma być przeprowadzana defr.igmcnta..:ja. W przypadku ham10nogramu comiesięc.:7.nego za pomocą listy Dziet1 ustaw dzień miesiąca, w którym ma odbywać si~ defragmentacja. 6. Przy użyciu listy Godzi1w określ porę dnia, w której będzie wykonywana defragmentacja, 7. Kliknij przycisk OK, aby powrócić du okna Defmgmentator dysków, 8. Kliknij pr7.ycisk Zamknij.

Wybieranie dysków przeznaczonych do defragmentacji S.m:ędzie

Defragmentator dysków ma też funkcję po7.walającą określić, jakie dysk.i zostaną _,."lględnione, gdy program rozpoc7.nie cotygodniową (lub dowolną inną) defragmentację. Jest ~ rrzydatne, jeśli w komputerze znajduje sit; wiele dysków twardych lub partycji. a ponadto ~· \\'edu skrócenia czasu trwania procesu defragmentacji zamierzasz ograniczy( liczbę dysków ~łych _ jego zakresem.

Aby określić dyski przeznaczone do defragmentacji, wykonaj następujące kroki:

l. Kliknij przycisk Start, wpisz defrag, a następnie z menu wyników wyszukiwania wybiert pozycję

Defragmentator dysków.

2. Kliknij przycisk Konfiguruj hamronogram, aby otwortyć okno diaJogowe Defragmentator

dysków: modyfikowanie harmonogramu. 3. Kliknij przycisk Wybierz dyski. Wyświetli się okno diaJogowc Defragmentator clysków: wybieranie dysków do harmonogramu (rysunek 7.9). Rysunek 7.9. W oknie dialogowym Defragmentator dysków: wybieranie d)'Sków do harmonogramu W)'bier1. dyski, kttirc maj~ być poddane Jcfragmcnla~ji

4.

Usuń

7.aznaczcnir z pola wyboru widocznego ohok kaidcgo dysku, który nic ma defragmentowany.

być

5. Jdli narz~dzie Oefragmentator d)·sków ma 7.aprzestać dodawania nowych dysków do listy dysków defragmentowanych, wyłącz opcję Automatycznie defragmentuj nowe dyski. 6. Kliknij prLycisk OK, aby powródć do okna dialogowego Defragmentator dy.i;ków: mocly/i-

kowanie harmonogramu. 7. Kliknij przycisk OK.

Przygotowanie na problemy Pojęcie

grama zapobiegania, o którym wspomniałem na samym początku rozdziału, w duże.i micrze ma związek z niczach\\~aną wiarą w.lo, że pc\'.nego dnia coś złego ste1nic: się z komputerem. Choć może

to brzmi zbyt pesymistycznie, w k011cu mowa tu o komputerze PC. Poza tym nigdy nie należy się 7..astanawiać, czy coś pewnego dnia przestanie działać, leC7. raczej, kiedy ten dzier1 nastąpi.

Bior<)C pod uwagę tak ponure mysli, jedyna rozsądna rzecz, jaki.! możesz zrobić, to przygotowa( się na len złowieszczy dzie11 cak. aby móc przywródc system do pełnej sprawności. A zatem część zadan związanych z konsenvac.ią systemu \Vindows 7 powinna polcgac na przygotowaniu kilku rzec7.y, które będ•} dobrze ~łużyć w dniu. gdy komputer odmówi posłuszeństwa . Opr
zapasowej obrazu systemu (omówię to trochę dalej) powinno się utworqć punkty przywracania systemu i wygenerować dysk przywracający system. Następne dwa podrozdziały opisują dwie ostatnie z wymienionych czynności.

Tworzenie punktów pr~ywracania systemu W przeszłości jedną z największych przyczyn niestabilności systemu Windows była tendencja niektórych nowo zainstalowanych programów do niepodejmowania współpracy z systemem. Problemem mógł być plik wykonywalny, niezgodny z systemem Windows, lub modyfikacja rejestru, powodująca zamieszanie w innych aplikacjach lub systemie. Problemy często są wywoływane również przez instalowane urządzenia, które dodają do systemu wadliwe sterowniki lub powodują uszkodzenie rejestru. Aby pomóc w ochronie przed instalacją oprogramowania lub sprzętu, które paraliżują system, Windows 7 oferuje funkcję przywnlcania systemu. Jej zadanie jest proste, lecz pomysłowe. Polega ono mianowicie na okresowym tworzeniu obrazów systemu (nazywanych punktami przywracania lub punktami ochrony), z których każdy 1.awiera pliki aktualnie zainstalowanych programów, ustawienia rejestru i inne krytyc7.ne dane systemowe. 7..amysł jest tak.i, że jeżeli instalacja aplikacji lub un.ądzenia spowoduje problemy z systemem, za pomocą funkcji przywracania systemu możesz prlywrócić go do ostatniego punktu przywracania utworzonego przed instalacją. Funkcja przywracania systemu tworzy automatycznie punkty prqwracania w

nastc;pujących

IJIUacjach: • Po upływie doby. W tym przypadku generowany jest tak zwany punkt kontrolny systemu (tworzony raz dziennie, pod warunkiem 7.e komputer jest włąc1.0ny). Jeśli komputer wyłączono, punkt kontrolny systemu będzie utworzony przy naslc;pnym rozruchu (przy 1.ałożeniu, że upłynęły co najmniej 24 godziny od chwili wygenerowania poprzedniego punktu kontrolnego systemu).

Za ~~~.~w·mntrolliydt systemu odpowiada mdariie~ Hann~ Zadań (ldiktrii pn;ydśk$farl, wpisz hana0nogrB11; a następnie z menu Wynuc6w wyszukiwania wybierz poz1tję' Harmattogr.pm %4dań). Kol,jno rozwiń wędy Bl,b'llot.tlca Harmonogramu i.ada-IĘ'flcrosoft i w~ po czym kllknij udanie S~re. Aby zmoclfmmWać· zachude„ 8' panela Ałcje kliknij pozycję Wlaśdwośd. Ó1wor:ty się okno dialogo\.ve Wlaśdwoki: SR. W celu wprowadzenia zmian w .harmonogramie wykorzystywanym pa.ez~ Windows 7 do llYQrz.enia punktów kontrolnych uaktywnij układlcę Wyzwalacze, wyfneiz WyzWala~ który zamierzasz poddać edytji (Codziennie lub Przy uruchamianiu), i kliknij przycisk Edytuj.

• Pn.ed instalacją określonych aplikacji. Niektóre nowsze aplikacje (szczególnie pakiet Office 2000 i jego następcy) rozpoznają funkcję przywracania systemu i wyświetlą okno z pytaniem, czy przed rozpoczęciem instalacji ma być utworzony punk"t przywracania.

• Przed instalacją poprawki pobranej z witryny Windows Update. Funkcja przywracania systemu tworzy punkt przywracania przed instalacją poprawki, wykonywaną ręcznie bądź za pośrednictwem witryny Windows Update lub funkcji automatycmego aktualizowania.

• Pned instalacją sterownika urządzenia bez podpisu. Windows 7 ostrzega o próbie 1.ainstalowania sterowników bez podpisu. Jeżeli postanowisz kontynuować zainstalowaniem sterownika system utworzy punkt przywracania.

operację,

przed

• Przed odtworz.eniem plików z kopii 7.apasowej. Gdy do odtworzenia jednego lub więk­ szej liczby zarchiwizowanych plików zastosujesz narz~dzie Kopia zapasowa systemu Windows 7, funkcja przywracania systemu wygeneruje punkt przywracania, tak na wszelki wypadek, gdyby proces odtwarzania spowodował problemy z plikami systemowymi. • Przed przywróceniem poprzedniej konfiguracji za pomocą funkcji przywracania systemu. Czasami przywrócenie wcześniejszej konfiguracji nie usuwa bieżącego problemu lub powoduje dodatkowe kłopoty. W tego typu sytuacjach przed wykonaniem operacji przywracania funkcja przywracania systemu tworzy punkt przywracania tak, ahy możliwe było cofnięcie efektów tej operacji. Możliwe

jest również r~czne utworlenie punktu przywra,ania przy użydu funkcji przywra,ania systemu. Oto wymagane kroki: 1. Kliknij przycisk Start, wpisz punkt przywracania, a następnie z menu wyników wyszukiwania wybierl pozycję Utwórz punkt przywrt1c:t1nin. Spowoduje to wyświetlenie okna dialogowego Właściwości systemu z uaktywnioną zakładką Ochrona systemu (rysunek 7.10). Rysunek 7.10. Kom·stająL 7. 1.aklaJki O~hrona systemu, utwórz punki prtrwrucania

Pntm•.,.,_, Zlawclcllca-.w.-.-~

po.-1C4'c do~ IUllcD.I inrwm lcallUwa

1 Ulł--. oc:hllnr

I I

f._..•

:.o.-..-.gł'J

~.ew....

•'*'.wt~l~)

I

Io.o..Cil

Ili

~·~„n.tv~„

I

~ WI~

Wił•-

~.-. ~Clbmnrr.

lhdlJ łllm m*1 llRYWRIC8"lil dit clyMOw ' llł812111liS ocmni WllBllU

I

~

..

~-J '

I I

'

2. Domyślnie Windows 7 tworzy automatycznie punkty przywracania tylko dla dysku systemowego. Jeśli w komputerze są inne dyski, dla których też samoczynnie mają być generowane punkty przywracania, w obrębie listy Ustawienia ochrony zaznacz dysk, kliknij przycisk Konfiguruj, włącz opcję Przywróć wtawienia systemu oraz poprzednie wersje plików i kliknij przycisk OK. 3. Kliknij przycisk Utwórz, aby .otworzyć okno dialogowe Utwórz punkt przywracania. 4. Wprowadź opis nowego punktu przywracania, a następnie kliknij przycisk Utwórz. Funkcja przywracania systemu generuje punkt przywracania i wyświetla okno dialogowe informujące o tym fakcie. 5. Kliknij przycisk Zamknij, aby zamknąć okno dialogowe

Właściwości systemu.

6. Kliknij przycisk OK.

Jeżeli często

korzystasz z ustawień punktów przywracania, męczące mo7.e być wykonywanie każdo­ razowo tych kroków. Znacznie szybszą metodą będzie użycie skryptu, który natychmiast tworry punkt przywracania. Listing 7.2 prezentuje kod właśnie takiego skryptu.

Listing 7.2. Skrypt

tworzący punkt przywracania

Option Explicit Dim strComputer, objWHI, objSR, strDesc, intResult

.

' U:)·skanie obieklu Sy:stcmRc.rtore

strComputer = •.• Set objWMI = GetObject("winmgmts:\\• & strComputer & •\root\default") Set objSR = objWHI . Get("SystemRestorea)

'Ztr.qdanit• opi:m punktu pr=J11ram11ia

strDesc = InputBox ("Podaj opis punktu przywracania:", , "Bieżący punkt przywracania") ' U111·or=eni1· p11nA111 pr=yll'r11n111it1

,

intResult

.

= objSR.CreateRestorePoint

(strDesc, O, 100)

'Sprawdzenie 11:1•n/ku

If intResult

=

O Then

'Pułl'ud:i:nit' !

WScript.Echo "Bieżący punkt przywracania '" & strDesc & "' ...z powodzeniem utworzony!"

został

Else ' Nic•puK'c1d:t•nit• !

,

WScript. Echo "Bieżący punkt przywracania '" & strDesc & "' ~ie zestal utworzony I" & vbCrLf & "Kod błędu: " & intResult End If 'Zwulnienit• ubit'ktuw

Set objWHI • Nothing Set objSR • Nothing Zauważ, że skrypt się

ten musisz uruchomić z użyciem konta Administrator (odpowiedni opis znajduje: w rozdziale 30., „Skrypty WSH w Windows 7"). • Zobacz punkt „Uruchamianie skryptów z uprawnieniami administratora" na stronie 787.

Skrypt len korqsta z technologii WMI (Windows Management lnstrumentation), aby zwrócić klasę SystemRestore. Otwierane pn.ez niego okno dialogowe umożliwia wprowadzenie opisu punktu przywracania. Opis jest używany w momencie wywoływania metody CreateRestorePoint. Skrypt sprawdza wynik i wyświetla okno dialogowe informujące o tym, czy punkt przywracania 7.ostał 7. powod7.eniem wygenerowany.

Tworzenie dysku naprawy systemu Aby w przypadku systemu Windows Vista podjąć próbę przywrócenia do normalnego funkcjonowania ile d7.iałającego komputera, można było przeprowadzić rozruch z użyciem dysku instalacyjnego systemu, a następnie wyświetlić opcje przywracania systemu. Choć takie rozwiązanie było wygodne, można było z niego skorzystać tylko wtedy, gdy dostępny był dysk instalacyjny (jeśli w ogóle kiedykolwiek taki dysk utworzono!). Windows 7 eliminuje ten problem przez zaoferowanie opcji utworzenia własnego dysku naprawy systemu. Oto wymagane kroki:

1. Kliknij przycisk Start, wpisz dysk naprawy, a następnie z menu wyników wyszuki-

wania wybierz pozycję Utwórz dysk naprawy systemu. Otworzy się okno dialogowe Tworzenie dysku naprawy systemu (rysunek 7.11). ' ......

~······1

Rysunek 7.11.

~ ,,~\

\1T"',

•

Windows 7 zapobiegliwie

1'

I

1

,

1 t•

l

,

'

I

,

„„-~-~„---·

I

,i

l•...U

'I>

\

11

'

1 ,11\11 \\

u.łJ.u.

....1~'' ..,_.___ _ „--':"1 \"•\'\ • '._~

1\\o\,,I I \ \ I\> l

1

,

11'",..,..!.''

'V

\I 1•1

„ h... h 1 'ol ~ ł

\

\

umożliwia

utworzenie dysku

naprawy systemu

\I I

2. W nagrywarce umieść czysty dysk CD lub DVD, który można i.apisać. Jeśli pojawi si~ okno automatycznego odtwarzania, zamknij je. 3. Jeżeli w komputerze je~1 wiele nagrywarek, wybierz odpowiednią z listy Stacja dysków. 4. Kliknij prlycisk Utwórz dysk. Windows 7 tworzy dysk (operacja zajmuje do dwóch minut),

po czym wyświetla szczególnie mało przydatne okno dialogowe. 5. Kolejno kliknij przyciski Zamknij i OK. Wyjmij dysk, opisz go i umieść w miejscu, w którym później będziesz w stanie go znależć. Aby dowiedzieć się, jak użyć dysku naprawy systemu w prqpadku rzeczywistego niebezpieczeństwa, zajrzyj do rozdziału 21., „Rozwiązywanie problemów i usuwanie skutków awarii systemu''. • Zobacz podpunkt „Naprawianie systemu za na stronie 557.

Sporządzanie

pomocą

funkcji Przywracanie systemu"

kopii zapasowej plików

\\" teorii teoria i praktyka to jedno i to samo. W praktyce jest inaczej. To stare powiedzenie doskonale sprawdza się w przypadku tworzenia zapasowych kopii danych. W teorii archiwizowanie danych to istotny element codziennej pracy przy komputerle. Dobrze przecież wiemy, że Jane przedstawiają wartość do momentu, gdy motna je odryskać. Wcześniej wspomniano, że nic brak zdarzeń mogących spowodować uszkodzenie dysku twardego, takich jak skoki napięcia, ukodliwe aplikacje, wirusy lub po prostu zużycie urządzenia na skutek eksploatacji. Jednak w praktyce sporządz.anie kopii zapasowej danych bywa jednym z tych zadań. które odkłada się na .1urro". W końcu ten poczciwy dysk twardy szumi po prostu znakomicie! To tyle ode mnie.

Gdy mowa o kopiach zapasowych, teoria i praktyka zwykle nie zbliżają się do siebie, aż do dnia, w którym po uruchomieniu komputera zobacqsz mało przyjemny komunikat Invalid system configuration (niepoprawna konfiguracja systemu) łub Hard disk failure (awaria dysku twardego). Uwierz mi, że utrata dysku twardego wypełnionego niezarchiwizowanymi danymi (w efekcie dane przepadają) naprawdę szybko sprawia, że kwestia tworzenia kopii zapasowych nabiera dużego znacania. Aby ~iknąć takiego smutnego losu, musisz znald..ć metodę pozwalającą wygodnie archiwizować dane. W wersjach systemu Windows starszych od wersji Vista tworzenie kopii zapasowej plików nigdy nie było tak proste, jak być powinno. Używane od dawna nan.ędzie Kopia zapasowa opracowane przez Microsoft w najlepszym razie (i to po dłuższym namyśle) wydawało się czymś dorzuconym, gdyż system operacyjny powinien dysponować jakimś programem archiwizującym. Większość użytkowników poważnie traktujących twortenie kopii zapasowych od razu 1.astąpiła to narzędzie solidnym alternatywnym oprogramowaniem zewnętrznym. Nar7.ędzie

Kopia zapasowa systemu Windows zadebiutowało w systemie Windows Vista i w porównaniu do poprzednika cechuje się następującymi ulepszeniami: • Dane możesz archiwizować na zapisywalnym dysku optycznym. dysku flash USB. zewn!ftrznym dysku twardym lub innym nośniku wymiennym. •

Kopię zapasową

danych

możesz umieścić

w udziale sieciowym.

• Po skonfigurowaniu programu archiwizowanie pr.rebicga w sposób całkowicie zautoma· lylowany, zwłaszcza w prtypadku sporz.1dzania kopii 1.apasowej zasobu, który 1.awiera mnóstwo wolnego miejsca do przechowywania plików (np. dysk twardy lub pojemny udział sieciowy). •

Możesz utworzyć kopię 1.apasową

obrazu systemu, który zapamiętuje dokładny stan komputera. Dzięki temu masz możliwość całkowitego odtworzenia zawartości komputera, jeśli przestanie działać lub zostanie skradziony.

Kopia 1.apasowa systemu Windows jest to, że nic jest zbyt przyjazne dla użytkowników zaawansowanych. Jego obsługę całkowicie oparto na kreatorach, a ponadto nie ma żadnej możliwości ręcznego skonfigurowania procesu archiwizowania danych. Mankamentem

nan.ędzia

„

S'JI

Wersja nanędzia Kopia zapasowa systemu Windows dołączona do systemu Windows 7 jest ulepszona w stosunku do poprzednika i oferuje dość sporą kontrolę nad tym, co będzie archiwizowane. Poza tym kiepskie Centrum kopii zapasowych i przywracania należy już do przeszłości. Sporym udoskonaleniem jest przebudowane okno Kopia zapasowa/Przywracanie. W celu uruchomienia narzędzia Kopia zapasowa/Przywracanie kliknij przycisk Start, wpisz kopia zapasowa, a następnie z menu wyników wyszukiwania wybierz pozycję Kopia zapasowa/ Przywracanie. Rysunek 7.12 przedstawia wstępną konfigurację okna.

r,..,.....-

,..._..,...,.._....,'llllnllml„_.. „ ......,

~ ~WwodDllł·-~

ew,.._.,.,,. ............

„.,_,.• .....,....„

„~.,,..,„

Ry1uock 7.12. Gdy po raz pierwszy uruchomisz nnrz~dzic Kopia zapasowa/Przywracanie, zobnczys7. tak wyglqdnjącc okno Kopia zapasowa/Pr7.ywra,anic

Konfigurowanie automatycznego sporządzania kopii zapasowej plików Wykonaj poniżs1.e kroki, aby skonfigurować i uaktywnić dosh;pną w systemie Windows 7 funkcję automatycznego tworzenia kopii zapasowej plików. 1. Kliknij odnośnik Konfiguruj tworzenie kopii ztlpasowej, aby uruchomić kreator Konfig"ruj kopię zapasową.

2. Najpierw trzeba podać miejsce docelowe kopii zapasowej. Do wyboru są następujące dwie opcje (kliknij przycisk Dalej, aby kontynuować):

• Lokalny dysk twardy lub optyczny. Lista Zapisz kopię zapasową w prezentuje dostępne dyski komputera. Za pomocą tej listy wybierz żądany dysk. •

Udział

sieciowy. Skorzystaj z tej opcji, jeśli do przechowywania kopii zapasowej zamierzasz zastosować katalog udostępniony w sieci. Kliknij przycisk Zapisz w sieci, po czym wpisz adres UNC udziału lub kliknij przycisk Przeglądaj, aby za pomocą okna dialogowego Przeglqdanie w poszukiwaniu folderu wybrać katalog sieciowy. Wprowadź nazwę konta użytkownika i hasło umożliwiające uzyskanie dostępu do udziału, a następnie kliknij przycisk OK. Upewnij się, że na liście Zapisz kopię zapasowtJ w zaznaczono udział sieciowy.

3. W oknie dialogowym Co ma zawierać kopia zapasowa dostępne są dwie opcje (po dokonaniu wyboru kliknij przycisk Dalej).

• Wybierz automatyczni.e (zalecane). Uaktywnij tę opcję, aby Windows 7 sam okreśW, co będzie 1.archiwizowane. vV kopii zapasowej zostanie uwzględniona cala zawartość profilu użytkownika, włącznie z dokumentami, obrazami, wideo i wiadomościami pocztowymi.

• Pozw6l mi wybrać. Skorzystaj z tej opcji, jeśli chcesz mieć większą kontrolę nad tym. co jest archiwizowane (któżby nie chciał więks1.ej kontroli w prąpadku tak istotnej procedury?). Jest to duże ulepszenie w porównaniu z programem archiwizującym systemu Windows Vista, zapewniającym niewielki stopień kontroli. Gdy klikniesz przycisk Dalej, pojawi się okno dialogowe widoczne na rysunku 7.13. Domyślnie zaznaczane są wszy~tkie katalogi w profilu użytkownika. Aby uwzględnić dowolny inny katalog, rozwiń węzeł Komputer. odszukaj żądany katalog, a następnie kliknij widoczne obok niego pole wyboru. Po ukończeniu operacji kliknij przycisk Dalej. Ryr;unek 7.13. Kliknij pok wyboru obok kaiJego katalogu, który

ma hyć uwzględniony w kopii ~pasowej

Co ma zawierat kopia zapasowa? Wytilerz pcM ~N abak elementu, b6fy IN mstK d~ da lropll up-J. Jtbt pljkt s.t słprm>bt rtWw-mnc; kqpu zwwea'

I••

Pld tfllnJich

1>wr9tdnllj~ n-utwononych ~· kopt H,..-j

Q

~ ~ił& 1•-'* lllbhottti

"„~I

,.._.

llalloteld

IComputct -.. Nowy((:)

I

I

„

• ...., 4'

~ loUlny ID:)

DeN lf:)

'1 Doltaobru~ ~CD:!. Nowy IC:J OłlrlZ systemu Jest l.opie dylllów W)""ł9Ml)'dl do uruchcim_, ~ WindoM. MaZN fJO uzyc! do P")'WfO
4. W oknie dialogowym Przejrzyj ustawimia kop;; zapasowej kliknij odnośnik Zmie1i lwmwnogmm, ahy otworzyć okno Jc1k często chcesz wykonywać kopię zapasowe.i?. 5. Upewnij się, że aktywna jest opcja Uruchmniaj wykonywanie kopii zc1pasowej ::god11it.' :: lumnonogramem (zalecane), po czym stosownie do własnych wymagań skonfiguruj harmonogram sporządzania kopii zapasowych (po ukończeniu czynności kliknij przycisk OK).

• Jak CZfsto. Z listy pola wybierż Codziennie, Cotygodniowo lub Comiesięcznie. • Którego dnia. Jeśli wybrałeś pozycję Cotygodniowo, określ dzień tygodnia, w którym mają być tworzone kopie zapasowe. W przypadku pozycji Comiesięcznie wybierz dzień miesiąca, w którym będzie się odbywała archiwizacja danych.

• O której godzinie. Ustal porę dnia, o jakiej zostanie zainicjowana archiwizacja czas, w którym nie korzystasz z komputera).

(określ

6. Kliknij przycisk Zapisz ustawienia i uruchom wykonywanie kopii zapasowej, aby zapisać konfigurację i rozpocząć proces archiwizowania danych. Windows 7 ponownie wyświetli okno Kopia zapasowa/Przywracanie wraz z informacją o postępie archiwizacji. Po utwor7.eniu kopii zapasowej okno Kopia zapasowa/Przywracanie będzie wyglądać podobnie jak na rysunku 7.14. Jak widać, w oknie znajdują się wszelkiego rodi.aju przydatne informacje, w tym rozmiar kopii zapasowej, wolne miejsce na dysku archiwizującym. data poprzedniej i następnej archiwizacji oraz ustalony harmonogram. Okno udostępnia również następujące trzy nowe ustawienia:

• Utwórz kopif zapasową teraz. Kliknij ten przycisk, aby ponownie

utwor1.yć całą kopię

zapasową.

•

Zmień

aby zmodyfikować konfigurację archiwizacji przez ponowne wyświetlenie okien dialogowych kreatora Konfigumj kopię zupasow9.

ustawienia. Kliknij ten

odnośnik,

aby wyłączyć funkcję automatycznego archiwizowania (w celu przywrócenia tej funkcji kliknij odnośnik Włącz harmonogram) .

• Wylqcz hannonogram. Kliknij ten

odnośnik,

.... .

(J I

_„

N..!'"''" Io'"'

ut>-• n„„,...

~

u.••„.... ~-

MolN p..,-c..-

...

~

...;.

~-topo · - l69 Ol t.•

lOO!I

O')

111qm

;ivo,l,'PJ·/ll\~I

Pllio H IMbłootN•1' • "~""'••h OiO~h '""Y'll•h 11ł)tlc„.,._ 1...,.ti1onc loldtl)

Z - • l'f"' *''" "„~ n godt>-IAOO

,..„\ 11.:..,..i. •-up...,..c

1n.t1 uł•ou„..,.

„ bouł
i - ~~'

.

.,_,', ; 1 · „···~\ l"A,, :.:~":lr .•· t1 ·1 -, •~1.„~.1l1.'••

~\\':~~b„ l'.ń' \Of.ł( Uf'~""'' ''"'• r·•°'''-'°'~'U'.

! •-ttt

1il t'!

8na.nek 7.14. Okno Kopia zapasowa/Prqwra(;aniC po pr7.cprowalheniu co najmniej jednej archiwizacji

Tworzenie kopii zapasowej obrazu systemu W przypadku problemów z komputerami najgorszym wariantem jest awaria powodująca bezużyteczność dysku twardego lub plików systemowych. W takiej sytuacji jedynym rozwi;p.aniem jest rozpoczęcie wszystkiego od początku z 1.astosowaniem ponownie sformatowanego lub nowego dysku twardego. Zwykle oznacza to, że musisz ponownie zainstalować system Windows 7, a następnie wszystkie aplikacje, które wymagają również konfiguracji. Inaczej mówiąc, na przywrócenie komputera do poprzedniego stanu trzeba przeznaczyć sporą część dnia, a raczej kilka dni. Jednak w systemie Windows 7 jest funkcja eliminująca większość trudności związanych z procesem prqwracania. Nosi ona nazwę kopii zapasowej obrazu systemu i stanowi jedną z opcji przywracania systemu, które omówię w rozdziale 22., „Rozwiązywanie problemów ze sprzętem". • Zobacz podrozdział „Prqwracanie ustawień za pomocą funkcji odzyskiwania systemu" na stronie 595. W rzeczywistości kopia zapasowa obrazu systemu jest kompletną kopią instalacji systemu Windows 7. Choć utworzenie obrazu systemu zajmuje dużo czasu (co najmniej kilka godzin, w zależności od ilości danych), dla spokoju warto nim dysponować. Oto kroki wymagane do sporządzenia obrazu systemu: 1. Kliknij przycisk Start, wpisz kopia zapasowa i z menu wyników wyszukiwania wybierz pozycje; Kopia zapasowa/Przywracanie.

2. Kliknij odnośnik Utwórz obraz systemu. Uruchomi się kreator Tworzenie obrazu systemu. 3. Kreator

będzie wymagał

podania docelowej lokalizacji kopii zapasowej. stępujące trzy opcje (aby kontynuować, kliknij przycisk Dalej):

Dostępne są

na-

• Na dysku twardym. Kliknij ten przycisk, jeśli chcesz użyć dysku twardego lokalnego komputera. Jeżeli dostępnych jest wiele dysków, do wybrania żądanego skorzystaj z list)'. • Na jednym lub kilku dyskach DVD. Kliknij ten odnośnik. aby do przechowywania kopii zapasowej użyć dysków DVD. ma być zastosowany katalog udostępniony w sieci. Wprowadź adres UNC udziału lub kliknij przycisk Wybier:, a następnie wpisz adres UNC udziału lub kliknij przycisk Przeglądaj. W otwartym oknie dialogoW)'nl Przeglqdm1ie w posz11kiwm1iu foldem zaznacz katalog udostępniony w sieci. Wprowadź nazwę konta UŻ)'lkownika i hasło dostępu do udziału. po czym kliknij przycisk OK.

• W lokalizacji sieciowej. Kliknij ten

odnośnik, jeśli

4. Kopia zapasowa obrazu systemu automatycznie uwzgli;dni zawartość wewnętrznych dysków twardych. Nie możesz tego zmienić. Jeśli jednak dysponujesz też zewrn;trznymi dyskami twardymi, możesz dołączyć je do kopii zapasowej przez kliknięcie widocznych obok nich pól wyboru. Kliknij przydsk Dalej. Narzędzie Kopia zapasowa/Przywracanie zażąda potwierdzenia zmienionrch ustawień archiwizacji.

5. Kliknij przycisk Rozpocznij wykonywanie kopii zapasowej. systemu.

Narzędzie

utworzy obraz

6. Po ukończeniu procesu kliknij przycisk Zamknij.

Sprawdzanie dostępności aktualizacji i poprawek zabezpieczeń Microsoft ciągle udoskonala system Windows 7 - udostępnia poprawki błędów, poprawki zabezpieczeń, nowe wersje programów i aktualizacje sterowników urządzeń. Wszystkie te nowe i ulepszone składniki zamieszczane są w internecie; należy często z tego korzystać. Podstawowa witryna z aktualizacjami systemu Windows 7 nosi nazwę Windows Update. Wyświetli się ona w oknie przeglądarki Internet Explorer, gdy z menu Start/Wszystkie programy wybicrleS7. pozycję Windows Update. Trzeba regularnie odwiedzać tę witrynę i szukać nowych istotnych ~adników systemu Windows 7, które sprawią, że będzie bardziej niezawodny i bezpieczniejszy. \\iindows 7 jest też wyposażony w funkcję automatycznych aktualizacji, mogącą samoczynnie pobierać i instalować aktualizacje. Jeżeli wolisz wiedzieć, co się dzieje z komputerem, istnieje możliwość kontrolowania tej funkcji. Oto wymagane kroki: 1. Kliknij przycisk Start, wpisz windows update i z menu wyników wyszukiwania wybierz pozycję Windows Update. Otworzy się okno Windows Update, które informuje o bieżą­ cym stanie aktualizacji i umożliwia przeglądanie aktualizacji już zainstalowanych.

2. Kliknij odnośnik Zmień ustawienia, aby wyświetlić okno Zmień u.stawienia (rysunek 7.15). 3. Uaktywnij jedną z poni7.szych opcji, żeby określić sposób prleprowadzania aktualizacji przez system Windows 7.

• Zainstaluj aktualizacje automatycznie (zalecane). Opcja ta nakazuje systemowi Windows 7 automatyczne pobranie i zainstalowanie aktualizacji. W ustalonym dniu i o określonej godzinie (np. codziennie lub w każdą niedzielę) system sprawdza dostępność nowych aktualizacji. Możesz na przykład zdecydować się na porę, gdy nie korzystasz z komputera.

Rysunek 7.15. W oknie Zmień ustawienia skonfiguruj funkcK automatycznych aktualizacji systemu Windows 7

Wybiea sposób instakMania alttuałiz.ocji w systemie Windows Gdy......,..jlllwll)'lllll--.."*"'~-~~-~

pmd..,..._._,,_.,

; ......... ~~t)'dl~Gdybcdedmq:pn•-~-rtMWa~jr

-

llillMlllq "'*'c

o !Mli!i~·--ft!l~„11 .„ „

-;::;i

Qa ""ltt llllUlowK~

WIZ--."'Sl)'llbnlilł'lb•'*-MW.......~Nttwm._,..._

„_.,.., -z.un.

"""9&1MupW.......UpdlH-"'.U....r.-t~- ..... ~­ ~ U
w"""""'*"

Niekłóre lktuallacje ~J4 pollO\ftl• urudl6'młenl• to•„ puten> ał,:y ~ogfy, Zd$~l -ą~mon.e. Jdlł w
nmoczyn~e Żresta:rtuje kmttputtt• M~ to alowądo:wa~ probł~, jdelł otwarte q .4okameoty b• zapt~b nałtn lub o.kdłioay p,~m 01*'81 byd cclycas ~. Probkmay te inó-

taz ~nowat~lł1lłe1apl1~~4~

.ołe .U~~ l~.(lobt'CI ~ ~~~~ ,~Jo~w:~4., .,l>OstoeO~~~ ce;ówuru~l-.,...'? i UJDi~&wlQlbUogQA*'" lłll1't menu' Start skrótu do ·wybrUqo p~a. '.ktdry ~ ~Cbondon)'. . .

„t

• Pobierz aktualizacje, ale pozwól mi

wybrać,

czy je zainstalować.

Jeśli

klikniesz tę opcję, Windows 7 sprawdzi dostępność nowych aktualizacji, a następnie automatycznie pobierze wszystkie, które znajdzie. System wyświetla w obszarze powiadomień ikonę. aby poinformować użytkownika o gotowości aktualizacji do zainstalowania. Kliknij ikonę. żeby zobaczyć listę aktualizacji. Jeżeli uznasz, że określona aktualizacja nie ma być instalowana, usuń symbol zaznaczenia z jej pola wyboru.

• Wyszukaj aktualizacje, ale pozwól mi wybrać, czy je pobrać i zainstalować. Po włączeniu tej opcji system Windows 7 sprawdzi dost~pność nowych aktualizacji i jeśli takie znajdzie, w obszarze powiadomień wyświetli ikont; informującą u gotowości aktualizacji do pobrania. Kliknij ikunc;, aby zobaczyć listę aktualizacji. Jeśli zobac:tysz aktualizację. która nie ma być pobierana, usuń symbol zaznaczenia z jej pola wyboru. Kliknij przycisk Rozpocznij pobieranie, aby zainicjować pobieranie. Po ukmkzeniu operacji Windows 7 w obszarLC powiadomień pokaże ikonę informującą o gotowości aktualizacji do instalacji. Kliknij ikonę. a nastt;pnie przycisk Zainsta/11j, żeby zainstalować aktualizacje. • Nigdy nie sprawdzaj, czy sq aktualizacje (niatJlecane). Uaktywnij tę npcjt;. aby uniemożliwić systemowi Windows 7 sprawdzanie dostc;pności nowych aktualizacji. 4. Kliknij przycisk OK, aby uwzględnione zostały nowe ustawienia.

Przeglądanie

dzienników

za pomocą narzędzia Podgląd zdarzeń Windows 7 cały czas monitoruje nietypowe łub ważne zdarzenia. Może to być usługa. która się nx uruchomiła, instalacja urządzenia łub błąd aplikacji. System śledzi te zdarzenia w kilku .,."'""eh dziennikach zdarzeń. Na przykład dziennik Aplikacja przechowuje zdarzenia powią­ une z aplikacjami, w tym z programami systemu Windows 7 i aplikacjami zewnętrznymi. dzienniku System znajdują się zdarzenia wygenerowane przez system Windows 7 i składniki, 'l lkie jak usługi i sterowniki urządzeń . ..:elu sprawdzenia tych dzienników skorzystaj z narzędzia Podgląd zdarzeń. Kliknij przycisk 9ilrt. wpisz eventvwr i naciśnij klawisz Enter. Rysunek 7.16 przedstawia główne okno narzę­ . . . które zawiera podsumowanie zdarzeń, ostatnio użyte widoki i dostępne akcje.

I'

-

„i..., \~~· • '" L ,.,.. I

r • "' '

----

~-~-----

-------

f','ł:f'l~•'f'l 1f'i1d 1 ~'1l~ll1'1'3'itt!

'i s'fsr mm

i

i

i

i

..,z...... ........... ~,,,....-..r.....

I

•

aau~a.............

p :! '

i

;,„ .......

fB.:;lUBm

~-

W!ft!l!Cj! --

i

,_

i>.--

.„

10........~Wwlo-lnll:

~~Wllldo-

24......,

o a

a 1łl

"'--

JDOMlł.1101~

Jllll:4:Jl7Ul:Ot

,!UDIMlll·U 07:SIOI 2llll!Mlt-111J:.!10J

1CJ11J a :tlAll 2DD84l JI 71 ·U:•

"--1- ~··

............... '1

llprl„„

u.n-

.,.,.i_

lllł- &pa.11

l

81 d/J:I ...

°' 01:510ł JGDMt.19 ll:U.eG

li 111/LD-

:llllł4l 1 JI lUHO

l01 Mll1-- ICJ1IJ

1.-, ~- ~--~11/JD „

Rysunek 7.16: Za pomocą narzędzia

_

ll

.J!!!J ··~:lł!L~

Podgląd 1.darzcń

.Jl •

tt d

,„---------., i)I

•I

o g

°'

n

l °"""""*' "~~~·„ rt --,-u Ponlril łrt!Wł'tt'tt"rrtte=t'S'm iii m ~..,.a-wtN1o_llł111r

r~ ,;J

~:

-

- --

<.:J~-1

T'~widDli-

..........,....__

,.....,.......

.

w-

~ Od-.

,_

XI

z.-i,1.__

I

.

a_,_

o 19

•

)si: :-a a

'

W'f

:! ?Wt' •amer•,=•'' rnttrrmew 'M't

Ot1rnttnoe

,' I

nnrsr zrr '52

i

........,..................Jint ...... „ldllr6*

N

I

l~l M'\lrl~ .!.' l~ .:J 1:

lub ........................ ~Wldllt1. . . . . .

-•

I

ww -nmr sr mrr:rir

~\)\11\t

"'1~ ....... ..._.,...,,,.ti-~•illl.......,.llodb6-....,..

•

I

":l!\t'I\••

--~'·

--~, t,,

i

1

•' •U·- -' I

'5

rnr n

„

d

~-z-tr .....;,;:.;, .:.--

:::.1

Wlt
Lll&ep 1111- ...... -

•:.Il

~

z.....,,.._._„,__

'Mlr.:!wc

i-..-~~··--~

.,,..._ 1.„„-......„,mo_

I I

monitoruj 7.dan:enia w systemie Windows 7

Lewy panel zawiera trzy gałę7.ie - Widoki niestandardowe, Dzienniki systemu Windows ora7. Dzienniki aplikacji i usług: Gałąź

Widoki niestandardowe wyszczególnia widoki zdar7.eń zdefiniowane w systemie (opis zamieszczono w dalszej części rozdziału), Jeśli przefiltrujesz dziennik zdarzeń lub utworzysz nowy widok zdarzeń, 7.ostanie on umies7.czony w węźle Widoki niestandardowe: Gałąź

Dzienniki systemu Windows zawiera kilka podgałęzi, z których cztery repre1:entują dzienniki monitorowane przez system (rysunek 7.17): • Aplikacja. Pri.echowuje zdarzenia powią7:ane z aplikacjami, z mów systemu Windows 7 i aplikacji zewnętrznych.

uwzględnieniem

główne

progra-

• Zabezpleaenia. W tym dzienniku znajdują się zdar7:enia dotyczące elementów zabezpieczeń systemu, takich jak logowanie, konta użytkowników i ich przywileje. • Ustawienia. Maga7.ynuje zdarzenia powiązane z ustawieniami systemu Windows, • System. Przechowuje zdarzenia generowane przez system Windows 7 i składniki, takie jak usługi i sterowniki urządzeń.

;~~•{1r~·· ............ lllllm\~

I o".t ~ .•I•

~V..lt'J:.Nf:U'l'l

• l1 o - . ; l)'UBr'OI WnlDM I ........, ii1 ApliU
@"""' .....,. rn w_,.

Iii lal•••. ~

u.r-.u

li1 S,-..

0

I

(ł)w__,.

i--...,....,.._~ tlfw-~

. zi:~......,

\!! ~

....

.....,,_

------------------------

. JtWldob-•*-

I

(J)w-;.

I

(l)Wvrmł
; @wa-jr

rDw_,. . (jw-„

: citw.,.,....„

, {9w-.qr @w........

:

„

rJłw,,,,,..q.

@...._,.

~ i ~ lr6clta ,llllHll-. VW

UN


a.o.u,

lDll!I •••

YSS

...... ...__

m IJOl9

822' 2l2lJ ł6lU

......_ ...,_

.1111111.w•• WlnlDtJ21111H11- !ocM
...... 2mGł-

UINT ESUfT

.111119-G'ł .

l!ilNI

....

.„.... „

Q

OboclrrDp!SI--

•

ia-, ....... _

1224 Init

,..._,na...

YS.S O*dlll: .!llllH!I- Cl*ibl< DMll- Soaft.. .ZDOllG9•• omto.•

.......

- --·--

~---

IODJ 9003 łlCIDD

4101 lCllJ JOZ

...,........._ W,at4' dllM....

"*

.......... ...

I

~..,......_

....,_INll'Odzri-

JIU ~ JOD ~o-.iOll

.,,.

fllnlll~­

fi

~

~=-~

Oaltcz---Widoli

g

OtlliMG

. u ,_

•

•

·~=========================-=-==-:::.~-=;:_.:...-:,;...:...~:.....:;;;=

----·--·--·------·-·-·----------- w WW-..CC.111. opi... ~ll!łd

' Z....W.."5$

. . . . . . . . „.......... ............. ~

,.....

,..ą

vss

...... ........ ..,_,. ~

~

........

IM~ ~

12~

...

~

._ ......

s

_

~

.... sio...._ ...

JD111•uUiaat

~--

DoleczllildllllC-

"""".... u z..

lid.

~

„ ..•.,.) .~ -·- ·---·----------- .::__·.„ ·- ·-'---

· ~....„ ••

i

aa-

u ,_

•

..... ----:-:-· -=-=----_ -__ -_-_-_-___ ---- -,

r...,ullll

~

~

Rysunek 7.17. Kliknij dziennik, 11by zobaczyć list~ jego zdarzeń Należy

regularnie przeglądać dzienniki zdarzeń Aplikacja i System, aby zidentyfikować istniejące problemy lub znaleźć ostrzeżenia, które mogą być zapowiedzią prryszłych kłopotów. Dziennik 7.abezpieczenia nie jest tak istotny, 7.eby musiał być codziennie sprawd.7.any. Mu.i;isz z niego skorzystać tylko wtedy, gdy podejrzewai;z problem z ubezpieczeniami komputera (jeśli chcesz na przykład sprawdzać, kto loguje się w systemie).

Gdy zaznaczysz dziennik, w środkowym panelu wyświetlą się dostępne zdarzenia, z uwzględ­ nieniem między innymi takich infonnacji, jak data i czas utworzenia zdanenia, jego źródło i poziom (Informacje, Ostrzeżenia lub Błędy). Oto zestawienie podstawowych zmian w interfejsie i nowych funkcji, które są do dyspozycji podczas przeglądania dziennika za pomocą narzędzia Podgląd zdarzeń systemu Windows 7: • Panel podglądu w obrębie zakładki Ogólne pokazuje podstawowe dane dotyczące zdarzenia, a wewnątrz zakładki Szczegóły dokładniejsze informacje. Za pomocą pozycji Okienko podglqdu menu Widok możesz wyświetlać lub ukrywać panel podglądu. • Obecnie dane

zdarzeń są

wewnątrz zakładki

przechowywane w formacie XML. Aby zobaczyć schemat. Szczegóły panelu podglądu kliknij opcję Widok XML.

• Obecnie polecenie filtrowania generuje zapytania w formacie XML. •

Możesz użyć

polecenia Utwórz widok niestandardowy, aby utwor~yć nowy widok na podstawie dziennika zdarzeń, ich typu, identyfikatorów itp.

zdarzeń

kojarzenia zadań ze zdarzeniami. Z1Znacz zdarzenie, z którym chcesz pracować, a następnie w obrębie panelu Akcje kliknij polecenie Dołącz zadanie do tego dziennika. Spowoduje to uruchomienie narzi;dzia Kreator tworzenici zacimi pocistc,wo· wycli, umożliwiającego uruchomienie programu lub skryptu bądź wysłanie wiadomosci pocztowej do użytkownika każdorazowo. gdy zostanie wygenerowane zdarzenie.

• Masz

możliwość

• Wybrane zdarzenia możesz zapisać w pliku formatu Event Filc (rozszerzenie .elj). Gałąź

Dziermiki aplikacji i usług wyszczególnia programy, składniki i uslugi, które obsługują standardowy forma! rejestrowania zdarzeń, będący nowością w systemie Windows 7. Dotychczas wszystkie pozycje znajdujące się w tej gałi.;zi swoje dzienniki przechowywały w oddzielnych plikach tekstowych, które nic były dostępne w starszych wersjach narz~dzia Podgląd zdarze11 (chyba że ręcznie otworzono plik dziennika).

Tworzenie harmonogramu 9-krokowego procesu konserwacji Konserwacja jest skuteczna tylko wtedy, gdy przeprowadza się ją regularnie. Trzeba jednak obrać właściwy tor postępowania. Jeśli konserwacja wykonywana jest zbyt często, może ~tać się uciążliwa i przeszkadzać w bardziej interesujicych 1.adaniach. Z kolei, gdy konserwacja ma miejsce zbyt rzadko, staje się nieskuteczna. Oto harinonogram 9-krokowego procesu konserwacji: I.

Sprawdź

dysk twardy pod kątem błędów_ Raz w tygodniu przeprowadź operację prostego skanowania. Raz w miesiącu wykonaj dokładne sprawdzanie dysku_ Ponieważ jest to czasochłonny proces, przeprowadź go, gdy przez jakiś czas nie będziesz korzystał z komputera.

2.

Sprawdź ilość Jeśli

wolnego miejsca na dysku. Trzeba to robić przynajmniej raz w miesiącu. na dysku zaczyna brakować miejsca, operację trzeba wykonywać raz w tygodniu

lub częściej. 3.

Usuń

niepotrzebne pliki. Je7.eli wolne miejsce na dysku nie stanowi problemu, 1..adanie to wykonuj raz na dwa lub trzy miesiące.

4. Defragmentuj dysk twardy. To, jak często trzeba defragmentować dysk, zależy od czę­ stotliwości korzystania z komputera. Jeśli ma to miejsce codziennie, narlędzie Defragmentator dysków powinno być uruchamiane raz w tygodniu. Jeżeli komputer nie jest mocno eksploatowany, prawdopodobnie narz'idzic to trzeba będzie stosować tylko raz w miesiącu. 5. Utwórz punkty przywracania. Ponieważ domyślnie system Windows 7 ustanawia zwykłe punkty kontrolne, własne punkty trzeba tworzyć tylko w przypadku instalowania programu lub urządzenia bądź dokonywania w systemie innych poważnych zmian. 6.

Sporządzaj

kopie zapasowe plików. Jeśli często używasz komputera i każdego dnia generujesz mnóstwo danych, skorzystaj z automatycznie tworzonej codziennej kopii zapasowej. W prrypadku r.1..adko używanego komputera wystarc1.ające będzie sp<>rz.1dzanic miesięcznej kopii zapasowej.

7. Utwórz kopię 1.apasoWi) obrazu systemu. Tego typu kopię zapac;ową p<>winno się tworzyć rv. w miesiącu lub za ka7.dym razem po wprowad7.eniu w systemie poważnych modyfikacji. 8. Odwiedzaj witryni; Windows Update. Jeśli wyłączono funkcję automatycznych aktua1i7.acji, raz w tygodniu powinno się sprawdzać, czy nie pojawiło się coś nowego w witrynie Windows Update. 9.

Przeglądaj

dzienniki za pomocą narlędzia Podgląd zdarzeń. Jeżeli system działa dobrze, zawartość plików dzienników Aplikacja i System musisz ~-prawdzać tylko raz w tygodniu lub co kilka tygodni. Jeśli w systemie wystąpił problem, codziennie sprawdzaj dzienniki, szukając zdarzeń o poziomie Ostrzeżenia lub Błędy.

Pamiętaj, że

Windows 7 oferuje kilka opcji kroków procesu konserwacji. •

pozwalających

automatycznie

wykonywać większość

Jeśli

chcesz codziennie realizować zadanie, skonfiguruj je tak, aby było automatycznie inicjowane podczas rozruchu systemu.

• Za

pomocą na17.ędzia

Akcesoria/Narzędzia

Harmonogram zadań (z menu Start wybierz Wszystkie programy/ systemowe/Harmonogram zadań) zaplanuj regularne uruchamianie

programu zgodnie z harmonogram~

Część

111 1

Zaawansowane narzędzia · systemu Windows 7

Rozdział 8.

Kontrolowanie działania systemu Windows 7 z panelu sterowania

W tym rozdziale: • Wycieczka po panelu sterowania • Przegląd ikon panelu sterowania • Praca z plikami panelu sterowania • Prostszy dostęp do pan~lu sterowania • Usuwanie ikon z panelu sterowania • Wyświetlanie określonych ikon w panelu sterowania Posługiwanie się ograniczoną wiedzą

jest wcirte nieskończenie więcej niż posiadanie rozległej wiedzy, z której się nie korzysta. Kahlil Gibran

Pisząc tę książkę, chciałem

pomóc Ci uwolnić prawdziwą moc systemu Windows 7. Wydaje mi się, że nie da się tego osiągnąć, trzymając się ściśle wytycznych zapisanych w pomocy systemu. Jestem przekonany. że odkrycie możliwości Windows 7 stanie się możliwe jedynie po zejściu z udeptanych ścieżek i wyłamaniu się z ortodoksyjnych ram, jakie narzuca nam Windows. Myślę,

7.e ro1.działy uwarte w III części tej książki są dobrym odbiciem moich 1.amier7.eń. Nar7.ędzia, które tu opisuję - panel sterowania, wiersz polecenia, edytor zasad grupy. Konsola MMC (Microsoft Management Console). Usługi czy Edytor rejestru - są stosunkowo proste w obsłudze, a przy tym dają do dyspozycji potężną i wszechstronną broń. Omówię je wszystkie szczegółowo, ponieważ już do końca lektury będziesz mieć z nimi dużo do czynienia. Zapewniam Cię, że mógłbyś spęd.7.ić cały dzień na wertowaniu plików pomocy systemu Windows 7 w poszukiwaniu informacji na temat tych programów i nie znalazłbyś wiele więcej ponad kilka zdawkowych uwag. Niewątpliwie Microsoft zdecydował się na ograniczenie opisu tych narzędzi dlatego, że są one naprawdę potężne, przez co w niewprawnych rękach przeciętnego użytkownika systemu mogłyhy dokonać niewyobrażalnych szkód. Niemniej fakt zakupienia tej książki świadczy o tym, że nie jesteś przeciętnym użytkownikiem, więc jeżeli tylko będziesz trzymać si~ wytycznych zawartych w następnych kilku rozdziałach, z pewnością doskonałe opanujesz te narzędzia. Omówienie wspomnianych programów 1.acznę tu, w rozdziaJe 8., od szczegółowego opisu panelu sterowania - jego możliwości, sposobu poruszania się po nim i dostosowywania jego wyglądu do własnych potrzeb.

Wycieczka po panelu sterowania W folderze Panel sterowania znajdziesz przytłac1.ającą liczbę ikon - w widoku klasycznym przy standardowych ustawieniach systemu jest ich blisko sześćdziesiąt (w zalc-i.nośd od wersji Windows 7. jaką dysponujesz), a zmiany konfiguracji mogą sprawić, że liczba ta .ieszcze wzrośnie. Każda 7. ikon

pozwala zmieniać ustawienia innego obszaru systemu operacyjnego. Dzięki nim mo7.esz ingerować w ustawienia sprzętowe, programowe, zmieniać wygląd czcionek. urząchać pracą drukarek, określać sposób pracy z plikami multimedialnymi - to jeszcze nie wyczerpuje listy możliwości. Kliknięcie

wybranej ikony otwony okno lub okno dialogowe, w którym będziesz mógł zmieniać właściwości wybranego obszaru syste~~ Przykładowo ikona Programy pozwala instalować i usuwać oprogramowanie zewnętrzne oraz aktywować i dezaktywować składniki systemu Windows 7. Aby otwonyć folder panelu sterowania, kJiknij przycisk Start/Panel sterowania.

Domyślnym układem

ikon w oknie Panel sterowania jest widok Kategoria zaprezentowany na rysunku 8.1. W układzie tym każda ikona została zaklasyfikowana do jednej z ośmiu kategorii (System i zabezpieczenia, Sieć i Intemet i tak dalej). Dodatkowo pod ikoną każdej kategorii znajdziesz dwa lub trzy odnośniki do najczęściej wykorzystywanych poleceń. Podobny układ ikon znamy z okna panelu sterowania systemu Windows XP. Rozwiązanie to miało pomóc początkującym użytkownikom w zarządzaniu systemem, ale dla nas wszystkich stanowiło tylko niepotrzebne utrudnienie opóźniające pracę, więc zawsze radziłem moim uczniom, by od razu przełączali układ ikon do widoku klasycznego. Rysunek 8.1.

Ikony strony głównej okna Panel sterowana 5-1 pogrupowane w ośmiu kategoriach

Zrezygnowałem

z tego kroku zarówno w przypadku pracy w systemie Windows Vista, jak i teraz, w Windo~ 7. Gdy tylko prz:yzwycr.aiłem się do układu strony głównej panelu sterowania i nawigacji po jej podstronach, znajdowanie potrzebnych mi składników systemu przestało stanowić jakikolwiek problem. Jednak zawsze, kiedy przełączam układ do wyglądu Małe ikony (wybierając tę pozycję z listy Widok według), okazuje się, że znalezienie tej jednej potr7.ebnej ikony pośród pr7.es7.ło pięćd7.iesięciu innych (rysunek 8.2) kosztuje mnie mnóstwo nerwów i czasu. Ry!lunck 8.2. Żeby "''Y~wietłić

wszystkie ikony w jednym oknie, zmień sposób ich preientowania na Małe ikony

Du.tasuj ui.llMeni. komputer1

I

llAmlD--111

.........,.,,__WA..

;r c.-u..i.-.......,...

~C-llqa

... (8llNrn

ee..,_~„

ee-~

&U-'a

.C...,.ałloblaąl­

dO...•gDdnlll

„~

• ....,,...._.„,

•

• w-;...,...,.............

„a.u,..__

Ellran

'JhsbwM

·bNINll~

• kOllłll ...,._ ....

• l(ople....-.~·­

„ Mru

.

•~;.

•

..........

Opąt urlMlla

........

•·~łl~ .....,.._,_,acy.... ao,,,."°'• ,_._fNIDIA

• MoM1t181 """'""

r0diylbo-

1'10i>t„........._ ~,__.._,_SIM

··~· Iii..._.,.„,......_

llSrttt""

i'I lddon •-*""

Ili~ lllillftlctl)an

„

"z..."I"_.,....

• llnedwor ...,_

........,.~

. . . . . c....... ..... Wp:

...""'

··~ .......... lcmol.....

"~·~

„W........_Dof_..,

.,,.......,~ i-.

• ....._„.,_.

•w-~

.....---

uozee-141'*"911

•w......~

w.,_......,,,,

Jd.eU 1ł'OUlz ~n:sitać sitwwłcl)łm PIWilu'*'°"' ~-inlłe~ ..,m,t ~ mołaz Dlec:o ułatd.die

.... wjtirat~kh~~-.~,.~~ ~Ob.pfru~~~ndlła.iwdo~ ~ . . . . „ .~~łpOIÓb~ . . . Jddadj Wldok·~~'"°"'·

Przegląd Ponieważ chcę, 7.ebyś poznał

ikon panelu sterowania

lepiej możliwości panelu sterowania, w tym podrozdziale opiszę krótko te ikony, które znajdziesz w nim po pr.leprowadzeniu standardowej instalacji systemu Windows 7. Pamiętaj jednak, że w zależności od wybranych ustawień sprzętowych i zainstalowanych już programów, okno Panel sterowania na Twoim komputer7.e może zawierać również inne ikony.

• IJ

wyświetla listę

Centrum akcji -

zagrożeniach bezpiec1.eństwa

komunikatów informujących Cię o ewentualnych systemu oraz kłopotach ze sprzętem czy oprogra-

mowaniem.

• Narzfdzia administracyjne - w tym oknie pojawiają wość zarządzania

• IJ

się

dalsze ikony, dające możli­ konkretnymi aspektami pracy systemu Windows 7.

Usługi składowe _: otwiera okno Usługi składowe, w którym możesz sprawdzić właściwości aplikacji i usług modeli COM (Component Objcct Model) oraz DOM (Distributed COM).

• Zarzqdzanie komputerem - pozwala zarządzać lokalnym komputerem oraz maszynami zdalnymi. W otwartym oknie możesz między innymi sprawdzać stan współ­ dzielonych folderów, zarówno tych ukrytych. jak i tych widocznych, ustalać reguły grup, uruchomić menedżera urządzeń czy zarządzać pracą dysków twardych. • tr6dla danych (ODBC) - to okno pozwala definiować nowe nazwy tródeł danych, dzięki którym połączysz si\! z lokalną lub zdalną bazą danych. Tutaj też możesz 1.organizować pracę z tymi 7.ródłami.

• Podglqd z.darzeń - zawiera

list~ zdarzeń pojawiających się

w systemie Windows 7, czyli wystąpień nietypowych dla pracy systemu lub godnych uwagi z innych przyczyn, na przykład informacje o usłudze, która nic rozpoczęła poprawnie działania, dane o błędach pojawiających się w czasie instalacji urządzenia czy programu. Więcej informacji na temat tego nar7.ędzia znajdziesz w podro1.dzialc „Przeglądanie dzienników za pomocą narzędzia Podgląd zdarzeń" rozdziału 7., „Konserwacja systemu Windows 7". tej ikony wyświetla okno właściwości inicjatora iSCSI. w którym możesz zarządzać podłączaniem do inicjatora iSCSI różnych urządzeń, na przyk1ad napędów taśmowych.

• Inicjator iSCSI -

kliknięcie

• Zasady zabezpieczeń lokalnych - po

ikony pojawi się przystawka Zasady zabezpieczeń lokalnych, w której możesz ustalać zasady 1..abezpieczeń poszczególnych części systemu. W rozdziale 9„ „Regulowanie pracy systemu Windows 7 za pomocą zasad grupy", znajdziesz szersze omówienie tego tematu.

• Monitor

wydajności

kliknięciu

- uruchamia okno monitora

wydajności pozwa1ającc

kontrolować poprawność pracy systemu. Więcej na jego temat dowiesz się z punktu „Zastosowanie nanędzia Monitor wydajności" rozdziału 6., „Dostrajanie wydajności systemu Windows 7".

• Zarzqdzanie drukowaniem pozwala w sieci.

•

Usługi

zarządzać pracą

wyświetla konsol~ zarządzania

drukowaniem, która drukarek i serwerów drukowania, dzielić je i rozmieszc1.ać

- pokazuje listę wszystkich

usług

systemu Windows 7. Usługi to działające w tle pracy systemu programy standardowe, dzięki którym system może logować się do sieci, zarządzać dyskami, obsługiwać urządzenia typu Plug and Play, dzielić połączenie internetowe czy określać działania podejmowane podczas rozpoczynania i kończenia pracy. S1.czegóły znajdziesz w rozdziale 11„ „Zarządzanie usługami".

tej ikony otwiera okno narzędzia konfiguracji systemu. Pisałem już o nim w rozdziale 4„ „Dostosowywanie procesów uruchamiania i zamykania", a konkretnie w punkcie "Zastosowanie narzędzia Konfiguracja systemu do modyfikacji magazynu BCD". Jeżeli ten temat interesuje Cię bardziej, zapoznaj się też z podrozdziałem „Rozwiązywanie problemów ze startem systemu za pomocą narzędzia Konfiguracja systemu" rozdziału 23., „Rozwiązywanie problemów z uruchamianiem systemu".

• Konfiguracja systemu -

kliknięcie

• Hannonogram zadań - otwiera konsolę harmonogramu zadań, w której 1.aplanujesz automatyczne uruchamianie programów lub skryptów o porach.

określonych wcześniej

• Zapora systemu Windows z zabezpieczeniami zaawansowanymi - to

narzędzie

pozwalające kontrolować

wszystkie aspekty pracy dwukierunkowej zapory systemu Windows. Szerszy opis znajdziesz w ro1.dziale 14., „Z.abe-Lpieczanie systemu Windows 7".

• Windows PowerShell Modules - uruchamia program Windows PowerShell, który instaluje wszystkie dostępne w systemie moduły PowerShell. Opis możliwości narzę· dzia PowerShell znajdziesz w rozdziale 31„ „Skrypty powłoki PowerShelł ".

• Autoodtwarzanle - otwiera okno Autoodtwarzanie, w którym działania mają zostać podjęte

możesz określić,

przez system po włożeniu danego lub po podłączeniu do komputera wskazanego urządzenia.

• Kopia z:apasowa/Przywraca11ie - to podstawowe systemu Windows (więcej

„

nośnika

do

jakie

napędu

narzędzie

tworzenia kopii 1.apasowcj na ten temat w rozdziale 7., „Konserwacja systemu Windows 7").

• SW Urzqdzenia biometryczne -

narzędzie pozwalające skonfigurować urządzenia

biometryczne, na przykład czytnik linii papilarnych.

• Szyfrowanie dysków funkcją BitLocker - uruchamia

funkcję

szyfrowania dysków i pozwala skonfigurować tę usługę. Po jej uruchomieniu dysk systemowy będzie chroniony prLcd dostępem osób nieupoważnionych. Więcej danych na temat tej funkcji 7.najdziesz w podro1.d7.iale „Szyfrowanie dysku metodą Bitlocker" ro1.d7.iału 17„ „Zabezpieczanie systemu plików".

• Zarzqdz,anle kolorami - pozwala

skonfigurować

profile kolorów monitora i drukarki tak, by efekt barwny otrzymywany w urządzeniu wyjściowym był jak najlepszy.

„

• l:W Menedżer poświadczeń -

to nowa funkcja pozwalająca przechowywać na7.W}' użytkownika i hasła dostępu do serwerów, stron internetowych, zasobów sieci i innych zabezpieczonych źródeł. '

• Data i godzina -

narzędzie umożliwiające zmianę

daty i godziny w systemie, pozwalające określić strefę czasową, w jakiej znajduje się komputer, i synchronizujące godzinę systemową z c7..asem pobieranym z internetu. W oknie Data i godzina ustawisz też opcje wyświetlania kilku zegarów dla różnych stref czasowych (dokładne omówienie tego zagadnienia majdziesz w pnnkcie "Wyświetlanie wielu zegarów dla różnych stref aasowych" rozdziału 5., „Dostosowywanie menu Start i paska zadań").

• Programy domyJlne - otwiera okno Programy domyślne, w którym

możesz zmienić

powiązania

plików danego typu w systemie Windows 7 z domyślnymi programami (piszę o tym również w punkcie „Powiązanie rozszerzenia z inną aplikacją" rozdziału 3., „Dostosowywanie systemu plików").

•

„

~ Gadżety

pulpitu - ta ikona kryje

narzędzie pozwalające dodawać

do pulpitu systemu Windows 7 nowe gadżety i usuwać z niego już niepotrzebne. (W Windows 7 nic ma już paska bocznego, a gadżety umieszcza się bezpośrednio na pulpicie).

• SJ1 Urzqdunia

„ • S. „

i drukarki - klikając tę ikon.;, wyświetlisz listę najważniejszych urządzeń podłączonych do komputera. To samo okno otworzysz. Y.')'hierając

Start/Urządzenia

i drukarki.

Ekran - da.ie

możliwość zmieniania rozmiaru tekstu na ekranie i regulowania

innych parametrów związanych z wyświetlaniem obrazu.

sposób pracy z urządzeniami wejścia (klawiatura, mysz) oraz wyjścia (głośniki i ekran) tak, by ułatwić wykonywanie zadań na komputerze wszystkim, którym do pracy niezbędne są specjalne warunki ruchowe, akustyczne lub wizualne.

• Centn1m

ułatwień

dostfpu - pozwala

• Opcje folderów - pod

modyfikować

tą ikoną kryją się narzędzia pozwalające dostosować wygląd

folderów systemu Windows 7 do indywidualnych potrzeb użytkownika. Tu określisz, czy Windows 7 ma reagować na pojedyncze, czy na dwukrotne kliknięcie, zmienisz ustawienia dla plików danego typu i skonfigurujesz prac.; z plikami tworzonymi w trybie offline.

• Czcionki - otwiera folder Czcionki, w którym

możesz przeglądać

zainstalowane w ~")'S­

ternic czcionki, dodawać nowe i usuwać już niepotrzebne.

„

• IE1I Wprowadzenie -

okno to wyświetla podstawowe informacje o Twoim kompulc17.e i daje Ci dosti;p do 1.adań wykonywanych najczęściej w systemie. Jest to następca znanego z systemu Vista ekranu Centrum powitalne Windows.

• fJ

Grupa domowa - daje

dostęp

do grupy domowej, czyli nowej, pozbawionej systemu kont technologii sieciowej w Windows 7. Polecam lekturę punktu „Tworzenie grupy domowej" z rozdziału 25., „Konfigurowanie małej sieci".

pozwala przeprowadzić indeksowanie, z którego skorzysta potem nowy silnik wyszukiwarki w Windows 7.

• Opcje Indeksowania -

okno zawierające liczne parametry kontrolne pozwalające dostosować połączenie internetowe do potrzeb użytkownika.

• Opcje internetowe -

wyświetla

• Klawiatura - pozwala dostosować ustawienia klawiatury, stalować

• li

zmienić

jej język i przein-

sterownik.

Czujniki lokalizacji i inne -wyświetla listę czynników lokalizacji zainstalowanych

w komputerze. Dzięki tym czujnikom możesz określić położenie geograficzne komputera w danej chwili (jeżeli dysponujesz oprogramowaniem GPS) i jego usytuowanie w przestrzeni.

• Mysz- pozwala zmieniać ustawienia trybu pracy myszy i zainstalować inne sterowniki.

• Centrum sieci i udostttmiania - otwiera okno

wyświetlające szczegóły połączenia

sieciowego i ustawienia zasad udostępniania plików. Więcej na ten temat znajdziesz w punkcie „Otwieranie Centrum sieci i udostępniania", w rozdziale 25.

•

„

~Ikony

obszaru powiadomień - dzięki tej ikonie uzyskujesz dostęp do opcji modyfikowania obs1.aru powiadomień systemu Windows 7. Zapoznaj się z punk-

tem „Kontrolowanie obszaru powiadomień" z rozdziału 5.

• Kontrola rodzicklska - pozwa.Ja ograniczyć prawa innych użytkowników do korzystania z Twojego komputera. W rozdziale 18., „Konfigurowanie zabezpieczeń użytkowników", znajdziesz podrozdział „Stosowanie funkcji kontroli rodzicielskiej w celu ograniczania możliwości korzystania z komputera" poświęcony temu właśnie zagadnieniu. okno dialogowe Pióro i urządzenia dotykowe, w którym możesz skonfigurować ustawienia pióra cyfrowego swojego tabletu PC.

• Pióro i urzqdzenia dotykowe -

indeks wydajnoki systemu (więcej na ten temat w punkcie „Sprawdzanie klasyfikacji wydajności komputera" rozdziału 6.).

• lrlfonnacje

wydajnołci

wyświetla

i

nanędzia

wyświetla

-

• Personalizacja - tu znajdziesz opcje

pozwalające zmienić kompozycję wyglądu

systemu Windows 7. Możesz na przykład ustawić efekt szkła, określić kolory poszczególnych elementów pulpitu, jego tło, wybrać wygaszacz ekranu, ustawić dźwic;ki czy kształt kursora myszy.

• Telefon i modem -

umożliwia konfigurację połączeń

telefonicznych oraz zainstalo-

wanie i konfigurację modemu.

• Opcje zasilania - otwiera okno

zawierające narzędzia

konfiguracji planu zasilania komputera. W planie zasilania określasz warunki dostarczania napięcia do poszczególnych elementów komputera (na przykład ustalasz moment wyłączenia monitora czy dysku twardego), decydujes1„ kiedy mają się pojawić ostrzeżenia o niskim poziomie energii w komputerze prlcnośnym, ustalasz warunki prlechodzenia w tryb uśpienia czy hibernacji oraz przypisujesz wybraną akcję do przycisku zasilania. to okno daje możliwość instalowania nowych programów, usuwania niepotrzebnych, włączania i wyłąc1.ania składników !t-ystemu Windows 7 oraz przeglądania zainstalowanych aktualizacji.

• Programy i funkcje -

• li

Odzyskiwanie - pozwala

odzyskać

system poprzez przywrócenie ostatniej działającej konfiguracji. Jeżeli interesuje Cię ten temat, zapoznaj się dokładniej z treścią rozdziału 21„ „Rozwiązywanie problemów i usuwanie skutków awarii".

• Region i j,zyk - tu ustawisz opcje

zależne

od kraju zamieszkania -

format zapisu

liczb, walutę, format daty i godziny.

• li

Polqczenia programu RemoteApp i pulpitu - te narzędzia pozwalają pracować z programami zdalnymi i pulpitem zdalnym.

• DiwiFk - daje kontrolę nad głośnością dźwięków systemowych, pozwala przypisać różne dźwięki konkretnym zdarzeniom w systemie (na przykład zamknięciu programu czy zminimalizowaniu okna) oraz określić ustawienia urządzeń multimedialnych i służących do nagrywania i odtwarzania dźwięku. • Rozpoznawanie mowy1 - umożliwia konfigurację funkcji rozpoznawania mowy. • Centrum synchronizacji - pozwala 1..synchronizować komputer z innymi ur7.ądzeniami oraz plikami tworzonymi w trybie offline i utrzymywać ten stan na bieżąco. • System - wyświetla podstawowe informacje o systemie, włącznie z danymi dotyczącymi wersji systemu Windows 7, klasyfikacji wydajności sprzętu, typu procesora, rozmiaru pamięci, nazw komputera i grupy roboczej oraz określeniem, czy system został aktywowany. W oknie tym znajdziesz również odnośniki do menedżera urządzeń oraz narzędzi zwiąunych z wydajnością systemu, jego zachowaniem podc1.as uruchamiania, ochroną, ustawieniami zdalnymi i pracą z pulpitem zdalnym. • Ustawienia komputera typu Tablet rować narzędzie rozpoznawania pisma tablecie PC.

wyświetla ręcznego

ustawienia pozwalające skonfiguoraz określić inne aspekty pracy na

• Pasek zadań i menu Start - pozwala personalizować ustawienia paska Start. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w rozdziale 5.

• li

Rozwiązywanie problemów -

zadań

i menu

wyświetla listę narlędzi pozwalających zdiagnuwwać

problemy związane z działaniem różnych obszarów systemu Windows 7.

• Konta

użytkowników

- pozwala

tworzyć

i konfigurować konta użytkowników.

• Windows CardSpace - daje dostęp do usługi CardSpace, zarządzać jego danymi osobistymi w sieci.

pozwalającej użytkownikowi

• Windows Defender - uruchamia Windows Defender, oprogramowanie antyszpiegujące zintegrowane z systemem Windows 7. Więcej na temat pracy z tym programem znajdziesz w rozdziale 14., w punkcie „Upewnianie się, że program Windows Uefendcr jest włączony". • Zapora systemu Windows - narzędzia konfiguracji zapory systemu Windows 7. O ich użyciu przeczytasz w rozdziale 14., w podrozdziale „Zarządzanie Zaporą systemu Windows". • Centrum mobilności w systemie Windows - wyświetla okno centrum zaprojektowanego z myślą o użytkownikach komputerów przenośnych.

mobilności

• Windows Update - pod tą ikoną kryją się narzędzia pozwalające skonfigurować usługę aktualizacji systemu Windows 7, sprawdzić dostępność plików do pobrania, zapoznać się z historią aktualizacji systemu i ustalić harmonogram pobrań i instalacji plików aktualizacyjnych. W .:hwili przygotowywania tłumaczenia opcja ta nie była dostępna 't\' .ndows

7 - przyp.

tłum.

w polskiej wersji językowej systemu

w~~·~.~~fl~--.-."M:~·~ ·~~~-·~-·~'i"ąr

Rn-Ml~:;-- ~~atę· killta ~~~na ~~~~ WW'mdow.1nie. . .y

~ft~Doll#J~ ~Blwroodr„Kori,,.,,,

gW. ~ lnk}otoriłCSI, Plild.tlybu oj/line,~ wpoWltu fale·lapo!maj ait·łeł. s ~tabeli &1)• Dttlłarld (ta ikona Włai* lltłVióU,.... ~ ~14 t '1wkorld)11 ~ ,~„,,.,,...s.~ Pl!lłlłkontOHdniialłłąl).

TiW•,,,_,, ~I.,,.,~,._ t'entrrun .......

ad (._.oaa 1iaz·ikDQf Centnmr '*Jl), s,.t• Wl"4ows ~1'<~· paa: ~W,.~). WWdwo.łtl ptllło ...... Windowi (~a paa: G04żd1pulJtllu)

,,,,.,.„

I WWows Sł.dl&how.

Praca z plikami panelu sterowania Niejedna spośród ikon widocznych w panelu sterowania uruchamia plik z rozszerzeniem panelu sterowania, .cpi. Pliki te znajdują się w folderze %SystcmRoot%\System32. Po otwarciu okna Panel sterowania system automatycznie przystc;puje do przeszukania katalogu System32 pod kątem 1.awartości plików CPL, a następnie wyświetla w otwartym oknie ikonę każdego z nich. Uruchomienie pliku CPI. to alternatywa dla uruchamiania danego programu z poziomu panelu sterowania. Możesz wywołać w wierszu polecenia program control.exe i podać nazwę pliku CPI. jako jego parametr. W ten sposc)b unikasz otwierania okna panelu sterowania i otwierasz bezpośrednio program kryjący się ia daną ikoną. Oto składnia polecenia, które musisz podać. control plikCPL [,parametrl [, parametr2]] plikCPL - nazwa pliku uruchamianego kliknięciem wybranej ikony w panelu sterowania (spis nazw znajdziesz w tabeli 8.1 ).

parametrl -

ponieważ

ten parametr jest prastarzały, podaje się go wyłącznie w celu zachowania wstecznej kompatybilności z plikami Wbdowymi i skryptami, które wykorzystują aplikację control.exe do uruchamiania programów panelu sterowania.

parametr2 -

wartością tego parametru jest liczba porządkowa zakładki wielozakładkowcgo

okna dialogowego. Wiele ikon panelu sterowania otwiera okna, w których znajduje się kilka zakładek, więc jeśli zależy Ci na pracy w konkretnej z nich, możesz podać jej numer w drugim

argumencie wpisywanego polecenia. Wartością argumentu mogą być wyłącznie liczby naturalne, odpowiadające położeniu karty względem lewej krawędzi okna. Pierwsza karta (znajdująca się najbardziej z lewej strony) opisywana jest wartością O, następna zakładka ma numer 1 i tak dalej.

'

,.~„~~~·-~~WlllldDll'lcję ~~fl~N~1łoi'fl~t.idohtdo8Ó'J'.~Zi,mł

W11~..,...wdear«Mtwobtewd'M'kll~pocd1!&7 wtcddfa ~ allliM!IOwaoe ~od 8 do 3 ·~ ~l~od4do '1tt·clntslm- W obydwa~ nu~toinie od~ 8koaycloprawej. '

hmftbU teł., te~ zmłenaa ,.,...tr.t me pojaw elf Jut

w,.,„ .....

wot.a1u .,.,.,.... ...,..,,..,., ~clodatlcmvym dlłkłe»a.

Aby otworzyć okno Właściwości systemu z aktywną zakładką Sprzft, wpisz podane niżej polecenie w oknie Uruchom lub samą nazwę pliku bezpośrednio w polu Wyszukaj programy i pliki menu Start.

control sysdm.cpl,,2 \\' tabeli 8.1 znajdziesz spis ikon panelu sterowania oraz polecenia, którymi można wywołać kryjące się i.a nimi programy. (Zauważ jednak, że niektóre ikony - na przykład Pasek zadań i men" St11rt - są niedostępne z poziomu aplikacji control.exe).

...„„,.

Jdb . _ wrd.eole. te ołmo paoelu stemWaała lltb w ~ 01U114f t&;s.ay, których aigdy nie ak9t_.. ~w~eWlndoW11 nawia.,...

utywuz.,...

„

~,ale naJł~twhlJ.ł• ~ o4po.... •~d~grupy.

~-·~~Jdd•.w~.uauwanieikoa z~•-~·„

Prostszy dostęp do panelu sterowania Pmel sterowania systemu Windows 7 jest wyjątkowo użytecznym narzędziem, którego nie wolno ignorować. Co więcej, im łatwiej się do niego dostać, tym bardziej okazuje się przydatny.

W tym podrozdziale przedstawię Ci kilka rozwiązań, które pozwolą jeszcze szybciej dostać się do okna panelu lub jego konkretnych ikon. Tabela 8.1. Polecenia wywołujqce programy panelu sterowania

Ikona w panelu sterowania

Polecenie

Liczba zakładek w oknie programu

Centrum akcji

nie dotyczy

Norzr<}zio administracyjne

nie dotyczy

Dato I godzino

3

Pmonollzocjo Centrum ułorwietł dostępu

nie dotyczy

Opcje folderów

nie dotyczy

Czdonkl

nie dotyczy

Kontro/ety gier

nie dotyczy

Opcje internetowe

7

Klawiaturo „ - uu • Mysz

nie dotyczy

- ·-

nie dotyczy

Połączenia sieciowe

nie dotyczy

Osoby wpoblliu

2

Pl6ro I urządzenia dotykowe

nie dotyczy

Telefon i modem

nie dotyczy

Opcje zasilania

nie dotyczy

Urządzenia i drukarki

nie dotyczy

Programy i usługi

nie dotyczy

Region ijęzyk

4

Skanery I aparaty fotograficzne

nie dotyczy

Diwięk

3

System

s

Toble PC Settings

---....:.'----'

--------·3

Konto użytkowników

nie dotyczy

Windows (ardSpace

nie dotyczy

Zaporo systemu Windows

nie dotyczy

Alternatywne metody otwierania programów panelu sterowania Ikony znane z panelu sterowania są rozr.tucone po całym interfejsie systemu Windows 7, a to oznacza, że dostęp do każdej z nich można uzyskać na kilka różnych sposobów. Niejednokrotnie alternatywne rozwiązania dają łatwiejszy dostęp do interesujących Cię funkcji. Oto spis najważniejszych skrótów oferowanych przez interfejs systemu.

C.entrom akcji w obszarL.C powiadomień (możesz też zrobić to prawym przyciskiem myszy), a następnie wybierz polecenie Otwórz Centnm1 akcji.

• Centrum akcji - kliknij •

Na~dzia głównego

ikonę

administracyjne - narzędzia te mogą być dostępne w postaci podmenu menu Start. Jeżeli interesuje Cię ta opcja, przeczytaj punkt ,,Udoskonalanie

menu Start przez zamianę odnośników na menu" rozdziału 5.

• Data i godzina - kliknij prawym przyciskiem myszy zegar znajdujący powiadomień, po czym wybierz opcję Ustaw dc1tę/godzinę. •

Gadżety pulpitu

się

w obszarze

- wybierz Start/Wszystkie programy/Galeria gadżetów pulpiW.

• Urzqdzenia i drukarki - wybierz Start/Urzqdzenia i drukarki. • Personalizacja - kliknij prawym przyciskiem myszy w dowolnym miejscu pulpitu i wybiel7. opcję Spersonalizuj. • Opcje folderów - w oknie eksploratora Windows wybiel7. Organiz14j/Opcje folderów i wyszukiwanic1. • Czcionki - w oknie eksploratora otwórz folder %SystemRoot%\Fonts. • Opcje Internetowe - w oknie internetowe.

prL.eglądarki

Internet Explorer wybier1. Narzędzia/Opcje

• Centrum sied i udostnmiania - kliknij lewym bądź prawym przyciskiem myszy ikonę sieci w obszarze powiadomień i wybierz opcję Otwórz Centrum sieci i udos tępnicmia. • Ikony obszaru

powiadomień

- kliknij prawym przyciskiem myszy w pustym fragmencie obszaru powiadomień, po czym wybierz opcję Dostosuj ikony powiadomieti.

• Opcje zasilania - kliknij ikonę opcji zasilania w obszarze polecenie Więcej opcji zasilania.

powiadomień

i wybierz

• Programy domyślne - wybierz Start/Programy domyślne.

•

Dźwifk -

kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę ustawiania głośności i wybierz z menu

pozycję Dźwięki.

• System - otwórz menu Start, po czym kliknij prawym przyciskiem myszy przycisk Komputer i wybierz opcję Właściwości. • Pasek zadań i menu Start - kliknij prawym przyciskiem myszy przestrzeń

paska zadań i wybierz opcję Właściwości.

ikonę

Start albo pustą

• Rozwiqzywanie problem6w - kliknij prawym przyciskiem ikonę Centrum akcji znajdującą się w obszarze powiadomień i wybierz opcję Rozwiąż problem. • Windows Update - wybierz Start/Wszystkie programy/Windows Update albo klikni_j prawym przyciskiem myszy ikonę Centrum akcji w obszarze powiadomień i wskaż opcję Otwórz program Windows Update. Innym dość prostym sposobem uruchamiania programów kryjących się za ikonami panelu sterowania jest skorzystanie z możliwości, jakie daje silnik wyszukiwania wbudowany w system Windows 7, indeksujący również panel sterowania. (Zakładam przy tym, 7.e nie wyłączyłeś funkc_ii indeksowania, co sugerowałem w rozdziale 6.). Kliknij przycisk Start, wpisz w polu wyszukiwania nazwę interesującej Cię ikony z panelu sterowania lub jej część, a następnie kliknij ją, gdy pojawi się w polu Panel sterowania, w wynikach wyszukiwania. Spójrz na przykład umieszczony na rysunku 8.3 -wpisałem w polu wyszukiwania słowo tekst, więc pierwszymi wynikami wyszukiwania są ikony Zmień wielkość tekstu i innych elementów oraz Dopasuj tekst ClearType. Ryauntk 8.3. Ikony panelu sterowaniu znajd1ici;1 równi~:i. użpvajqc

pola wyszuk.iwunia menu Start

Panel sterowania (7)

f.:!:.'-r~„„ lebt OopłsuJ

•

0-T~

=

Sluchlj ld:stv aytlNgO 1\1 glos pmz Nlmlon

OZmeef\ usUwłlnle """'"1 '-btu na mowe

•#'llniłllJCIY\~nil ~ °"""

llUdlo dla Wideo

#Zmiel\ jf.IYb UlyW- die czdclowo płUllumaaon,ch IMIN 1PlilCJ (2)

ll•LdDc llrlO·l.doc

Panel sterowania w menu Start Jeżeli

chcesz, żeby ikony panelu sterowania pojawiały się w menu Start w postaci rozwijanej w nim listy, wykonaj, co następuje. 1. Kliknij prawym przyciskiem myszy pr.eycisk Start i wybier.t opcję Właściwości. Pojawi się okno dialogowe Właściwości paska zadań i menu Start z aktywną kartą Menu Start.

2. Kliknij przycisk Dostosuj. Pojawi się okno Dostosowywanie menu Start. 3. Z listy komponentów menu wybierz pozycję Panel sterowania i zaznacz opcję Wyświetl

jako menu. 4. Zaakceptuj nowe ustawienia, klikając przycisk OK. Rysunek 8.4 przedstawia widok menu Start z panelem sterowania pojawiającym się w nim w postaci rozwijanej listy. W 1..ależności od ro1.dzielczości ekranu, na jakim pracujesz. będziesz widzieć więk­ s1.ą lub mniejs1.ą liczbę ikon panelu sterowania. Czasami nie wszystkie zmieszczą się na ekranie. W takim przypadku, 7.eby dostać się do niewidocznych ikon, musisz przesunąć wskaźnik myszy na dół listy i najechać nim na trójkątny symbol umieszczony pod ostatnią widoczną ikoną. Lista przewinie się w gorę, ukazując niewidoczne dotąd ikony. (Aby dostać się ponownie do niewidocznych teraz górnych ikon, najedź na widoczny na górze trójkąt i przewiń nim listę w dół). Rrsunek 8.4. Pand stl.'rowania lłlT!ie57.czony jako ~l.'nu ml.'nu Start.

.N.lf„

1a1- - -

"'c-„

1 1 c - -......-

JfC--•.......

.,.~ ..... „„_ ... ·· ~

Dknięclc ~trzalki

ll~

.......... ;= ....,._

'\' ~~·-

rn~wija listę

.to.ł~nychikon

_ .......__.... ... ~

_....,.....,,_

~---~

,_.

_......., ......

„,_• ...._,..._.. ....,.., .._uu

"" ... a,..-.„ .„ ••

(t ......

1*'._.,._ 4'-

.,.

·---

·~

ti----

lewo·~­

---°'""°"""-

I

Kliknij strzałkę, by przewinąt menu

Usuwanie ikon z panelu sterowania ~erowania może stać się narlę(łziem

jeszcze poręczniejszym, jeżeli skonfigurujesz jego okno ~·nie pojawiały się w nim ikony, których nie używasz. Operację tę przeprowadza się, defiodpowicdnie zasady grupy (więcej na ten temat w rozdziale 9.). Oto niezbędne kroki.

1. W menu Start wpisz gpedi t. msc, po czym w wynikach wyszukiwania wskaż plik o nazw~

gpedit. Otworzysz w ten sposób okno Edytor lokalnych zasad grupy. 2. Z gałęzi Konfiguracja

użytkownika

wybierz Szablony administracyjne/Panel sterowania.

3. Kliknij dwukrotnie zasadę Ukryj określone elementy Panelu sterowania. 4. Zaznacz pole

Włączone.

5. Kliknij przycisk Pokaż. Pojawi się okno dialogowe Pokaż zawartość. wpisz nazwę każdej z ikon panelu sterowania, którą chcesz ukryć. Wciśnięcie klawisza Enter spowoduje dodanie nowego wiersza tabeli. Rysunek 85 przedstawia okno dialogowe Pokaż zawartość z podanymi nazwami kilku ikon.

6. W polu

Wartość

Rysunek 8.5. Podaj nv.wy tyc.:h ikon, które chces:t ukryć I Włl\c"6

Caancl

~~

-' ~--

......

-----·- --

•

7. Kliknij przycisk OK, by powrócić do okna Ukryj określone elementy Panelu sterowanicJ. 8. Kliknij przycisk OK - system Windows 7 wprowadzi nowe zasady.

Wyświetlanie określonych

ikon panelu sterowania

Usunięcie

z panelu sterowania kilku zbędnych ikon jest niezwykle przydatne, gdyż pozwala zapanować nieco nad chaosem wiążącym się z wyświetlaniem przeszło pięćdziesięciu symboli programów w oknie Wszystkie elementy Panelu sterowania. Co masz jednak zrobić, gdy zechcesz przygotować komputer dla zupełnego nowicjusza, tak by dać mu dostęp jedynie do kilku nieszkodliwych funkcji jak na przykład Personalizacja czy Wprowadzenie? Ukrywanie wszystkich zb~ych ikon byłoby w takim przypadku zdecydowanie zbyt pracochłonne. Znacznie łatwiej jest wskazać te nieliczne ikony, które mogą pojawić się w oknie panelu sterowania. W tym celu zastosuj się do poniższych instrukcji.

1. W menu Start wpisz gpedi t. msc, po czym w wynikach wyszukiwania wskaż plik

o nazwie gpedit. Otworzysz w ten sposób okno Edytor lokalnych zasad grupy. 2. Z gałęzi Konfiguracja użytkownika wybierz Szablony administracyjne/Panel sterowania. 3. Kliknij dwukrotnie

zasadę Pokaż

tylko określone elementy Paneli' sterowania.

4. Wybierz opcję Włączone.

5. Kliknij przycisk Pokaż. Otworzysz w ten sposób okno dialogowe Pokaż zawartość. 6. Podaj nazwy tych ikon panelu sterowania, które mają pojawiać się w jego ok.nie, i zatwierdź każdą z nich klawiszem Enter. 7. ·Kliknij przycisk OK, by powrócić do okna Pokaż tylko określone elementy Panelu

sterowania. 8. Kliknij przycisk OK - system Windows 7 wprowadzi nowe zasady.

Rozdział 9.

Regulowanie pracy systemu Windows 7 za pomocą zasad grupy

W tym rozdziale: • Czym są zasady grupy? • Edytor lokalnych zasad grupy w różnych wydaniach systemu Windows • Uruchamianie edytora lokalnych zasad grupy • Tworzenie zasad grupy • Przykładowe zasady grupy

Zasady to cieszące się chwilowo poważaniem poglądy, które zapewne wkrót1.·e ulegną zmianie, jednak dopóki obowitJzujc;. należy wcielać je w życie z niezachwianą żarliwości'}Mahatma Gandhi Zapewne nieraz podczas lektury tej książki przekonałeś się. że edytor lokalnych zasad grupy - potężne narzędzie ukryte głęboko w czeluściach systemu - potrafi zdziałać prawdziwe cuda. Nie dziwi specjalnie, że Microsoft umieścił je w najmniej uczęszc1.anym obszarze systemu, gdyż w niewłaściwych rękach edytor lokalnych zasad grupy może wyrządzić nieodwracalne szkody w struktune systemu. Można powiedzieć, że to elektroniczna puszka Pandory, która otwarta p17.ez beztroskiego i niedoświadczonego użytkownika może sprowadzić na świat systemu Wind<>ws wszystkie okropności, jakie można sobie wyobrazić. Oczywiście, żadna

z tych mrocznych wizji nie dotyczy Ciebie, gdyż, jak sądzę, dzicr.lysz nan.ędzia systemowe pewną ręką. Wiem pn.ecież, że będziesz korzystać z edytora zasad grupy roztropnie. :zachowując wszelkie 1.a..~dy bezpieczeństwa, i 7.e przed dokonaniem jakiejkolwiek większej zmiany utworzysz punkt przywracania systemu. Wiedziałem, że mogę na Ciebie liczyć.

Jak się wkrótce prlckonas1„ edytor lokalnych zasad grupy nie jest ani

trochę

skomplikowany, ale

ponieważ

daje naprawdę ogromne możliwości modyfikowania systemu, powinieneś dokładnie poznać 1.asady jego działania. Dzięki temu unikniesz problemów podczas wprowadzania zmian.

Czym są zasady grupy? Mówiąc

wprost, zasady grupy to zbiór ustawień definiujących pracę systemu Windows. Zmieniając je, dostosujesz do swoich potrieb wygląd interfejsu, ograniczysz dostęp do wybranych części systemu, określisz zabezpieczenia itp. przede wszystkim administratorzy systemu, chcący upewnić się, że do ważniejszych narzędzi systemowych (na przykład do edytora rejestru) nic będzie miał dostępu użytkownik niepowołany do tego łub pragnący uzyskać jednakowe warunki pracy na różnych Z zasad grupy

korrystają

maszynach. Zasady grupy sprawdzają się też idealnie w sytuacji, gdy wielu użytkowników chce korzystać z tego samego komputera. Oczywiście, nie umniejszam ich przydatności dla jedynego użytkownika maszyny, co chyba udało mi się pokazać w tej książce.

Edytor lokalnych zasad grupy w różnych wydaniach systemu Windows O potędze narzędzia, ja.kim jest edytor lokalnych zasad grupy, równic dobitnie, co ukrycie go w czeluściach systemu, świadczy fakt, że Microsoft nie zdecydował się udostępnić go w systemach Windows 7 Home Basic i Windows 7 Home Premium. Edytor był niedostępny również we wcześniejszych wydaniach systemu Windows - Windows XP Home, Windows Vista Home Basic i Windows Vista Home Premium. Okazuje się, że wersje, któr_~ Microsoft przeznaczył dla laików, w ogóle nic narażają systemu na niebezpieczeństwo modyfibcji 1...a pomocą edytora lokalnych zasad grupy. Oczywiście,

wielu doświadczonych użytkowników komputerów zdecydowało się na zakup wymienionych tu wersji systemu Windows tylko dlatego, że były one tańsze niż profesjonalne wydania, jak na przykład Windows 7 Ultimate. Co ma zatem począć niedoszły admini~trator systemu, któremu definitywnie odebrano szansę na posługiwanie sic; edytorem lokalnych zasad grupy? c. ldpowicdź jest prosta - nie wpadać w panikę. Prlccicż edytor lokalnych 1..asad grupy, choć niewątpliwie wygodny w użyciu, nie jest jedynym narzędziem pozwalającym wprowadzać zmiany

• L1.."3dach funkcjonowania systemu. Większość zasad grupy ma swoje odpowiedniki we wpisach ~ru systemowego, więc modyfikując odpowiednie wartości kluczy rejestru, uzyskasz żądane ~y nawet w systemie Windows 7 Home. Wolałem dmuchać na zimne, więc wraz z opisami mmn wprowad1.anych za pomocą edytora zasad grupy starałem się prlcdstawić opisy analogicz9'1Ch zmian wprowadzanych w edytorze rejestru - na wypadek, gdybyś nie miał dostępu do tego pe ttSzego narzędzia.

To~. -~~~pttpy~-..

ten,..

_

kteme....,„~.,._u)e-ullcha,-.ieu~ tpięCf ~Www~'*wWdwyf SW. l ifft>tó~a

metoda~-~~ ebpó(łU ~Jelttu do p1Um dQ 'Wpłę: I

~~......~~~wctgrupy.~ . n,.. wytolWtłu '*8poaitu rejeatna ł fOtó~an~n. obydwu "'!'l'I~.

1'd~~~(ftłe~ofymt te ntemofllwedo ~ wwenJach Home systema Włndówa)! O> prawda~ lftO.łal 8.Ptóbowlł ftlttowuda ZMacl (ockyłlm do

.

~~~..ad")tałena·na.ęKie.U.n•~ft ndOltfpnła •rlaiaz ~ll Excel. w kt6~ Wf,tl!cze&ółnłono waąetkte ~__.grupy wraz z Qdpowladaj~.im warto·

ayatemó( ·-

~I Idu_, \Y ~ Arkual zawltnj~ dam dla Włndows XP l Willdows Viata (Da'8dełłłe dydult nic na tem Windows 1) znejcldeaz tataj1

lfltp:,1/tfW1V.młctoloft.«Jtr1lrll>WttlDądfldeł4JJ1.~xtPamil11D= 41DCt191Ji.!1321MSSO-ADBJ„Q1Dn89ff'~lan~

Uruchamianie edytora lokalnych zasad grupy Jak już wspominałem,

żeby wprowadzić

zmiany w lokalnych zasadach grupy. musisz uruchomi( moduł dodatkowy konsoli Microsoft Management Console nazywany Edytor lokalnych zasad grupy. W tym celu wykonaj następujące kroki: 1. Kliknij przycisk Start.

2. W polu wyszukiwania wpisz gpedit.msc.

3.

Naciśnij

klawisz Enter.

Rysunek 9.1 przedstawia okno edytora lokalnych zasad grupy w chwili jego otwarcia. (Słowo „lokalne" oznacza tylko tyle, 7..e wprowa~tmiany dotyc1.ą systemu zainstalowanego na Twoim komputerze, a nic na maszynie obsługiwanetzdalnie).

Rysunek 9.1.

---- -- ~',fJ

- -

'

1 •

,

•

,

- -·,~1.L
--- ---

-.»._\'a.I

---~--

'

--

--

~::::-~

.

Y.

Zmieniaj lokalne zasady grupy

w oknie ich edytora

I

I • # .:..nt"J"ocie korncNCa• , fil ~. . .- - -

• a .,...._ IJSlllllll WindDM • i.I Sr.llllDnJ .... 'lllK)JM

• "

CallllgulacJI ._._....

U..Wopeot••·--

I> •

Sullklli)' lilhaillllaqjnl

, il:I

.............jl~

••

• iii

"-

... ....... „~,... .ICamgurmqa ........

! ~

.,,._..~WINIDM

._..__ _ __ _ __ 1

--"-' .l \._11.a~n=Oftf.J;.·,..,.A' ·=~:_:_:_:_...,.7,::----~-~----

Tworzenie zasad grupy Okno edytora zasad grupy jest podzielone na dwie części:

• Lewy panel - w tej części znajdziesz dr1.ewo kategorii zasad. Jego dwie główne gałęzie to Konfiguracja komputera i Konfiguracja użytkownika. 7.asady gałęzi Konfiguracja komputera mają wpływ na pracę wszystkich użytkowników danego komputera i są wdra1.ane jeszcze przed zalogowaniem się kogokolwiek do systemu. Zasady gałęzi Konfiguracja użytkownika odnoszą się wyłącznie do konta bieżącego użytkownika, więc nic zostaną uruchomione, dopóki nie zaloguje się on do systemu. • Prawy panel - ta panelu.

część

okna zawiera wszystkie zasady kategorii wybranej w lewym

( lbsługa okna jest prosta - w lewym panelu wyszukujesz w hierarchii kategorii interesującą Cię płąż i wskazujesz w niej wybraną kategorię. Po kliknięciu jej nazwy w prawym panelu pojawiają łię z.asady grupy. Przykładowy zrzut widoku z ekranu przedstawiony na rysunku 9.2 prezentuje układ okna edytora dla kategorii Konfiguracja u~ownika/Szablony administracyjne/Menu Start 1 pusek zadań. '' ·

~l~'-"-'

·"~......... . . ;uwwwc1a I ~--....,..,-.łw,..,..

..-

•rl.,.....'

•llU.......,-........

'.„ ...........,....„. >·~-·u

.„ ..................... „.~

I

I -

l!W)ear't._,. _ lli\W}qłtlilllt

a ~··

•=•

„'~-.:\ ,,,..

Ml~L

I

~,..._„

,I\\ l l e d o j - ~--Sblt

1

NliłrDiCCfwacaa•

ili:Wl'9"'*MJ .........,.,. ......................._

•Ili~_..,,...

il~~!-*•

._.._i..t ...„l'"... _ . . . , . . . _ . . . , __ ........ __ ..........

:i(~.....;w;;..:.. •

......................

...„ ..... . ........... , „......,.,...

...

......... ......

... °""""""..,....... •.......,....._... ,..__ .......... ... „ .... ... .~*"""----I·­ i; 1_.....,.,._..._______ ....... i1J111uo1.,.,.,,_. „. .• ... ...... ...,._. ... Urur-""""'............,...,._, ............. ...... ............._„ ,..„.pil ......„........ .... . ...... ~' ~

~z-. ..... il'.!

1

11

• ł1l w ••Slilldlllll..-~

.~

Na

__

T

~-lbrł

·•s.ea.....--

:t>: ~.--1~

~UN\--•-*"'

Na

... „11p„••

Na

ui,-ie • .-..

il.:;Uluflltao~·- ....

ffi"""'""'~~ .......... ,-llllł ,11111111111ouoa.,1 .........

•"""'-"""-•-llllł

u

Ilio

łll*2Ap1111m

Na

Rysunek 9.2. Gdy w lewym panelu wskatcsz kategorię, w prawym pojawią się jej lasady

Znajdująca się

w prawym panelu kolumna Ustawienie podaje nazwę zasady. W kolumnie Stan odcqtasz bieżący stan zasady. Jeżeli klikniesz nazwę zasady, po lewej stronie prawego panelu pojawi się jej opis, co widać na rysunku 9.3. Jeśli nic widzisz opisu zasady, kliknij zakładkę Rozszerzony.

Konfigurowanie zasady Aby skonfigurować działanie 1.asady, kliknij dwukrotnie jej nazwę. To, jakie okno pojawi się na ekranie, zależy od wybranej przez Ciebie Usady: • Proste za.sady konfiguruje się w oknach podobnych do przedstawionego na rysunku 9.4.

Tego rodz.aju

reguły przyjmują

działa), Włączone wyłączona).

jeden z tr7..ech stanów - Nie skonfigurowano (zasada nie (zasada działa i jest włączona) lub Wyłączone (1.asada działa, ale jest

... _„ ....... „„.,._„

.......,..._ ...... ...... ........... ....... „,„._ ...... ,.....,...._. ...... „.......,.._ ...."... „„ ... -"-„. .. •. ......... ~ ...,.._ ..... ... .._....,_ . .... ,..... l~- --..,L 6~·il -· . . ~. . . . .~.~--~.._ ____________________ji~ ...:::~~~:::~::~.:~_::~::~~~~:::::.:::~:~~~-.-:...d:=.~.„-~~~~~~-:.~~-~ .. __:~:.:"'"""_ ·~; Ne

Ne

~„

....,_,._...,..~

-~· """"'_....._,__

.„. .

.„

Rytunek 9.3. Kliknij nozwę 1.a.o;ac.ly, by zobac7.yć jej opis

Ry1Unek 9.4. l'rrn1le zasady są nłcskonllgurowonc. włąc:tonc

•

lub wyłączone

„

,._I ,' '

Jmłlt.z...u_..,-,_ i.cza~..,.....,_,. -~„,,....._, fdy..,.._.......,.~adul

wyaubw-

„ polu~- -5'M.

JaOt.uMdenll&UllMW......,.9"_(_ dom)'łln~l w "*IUSblt Ne . . . . ~Mlt
„...._...

,_,

~

L.~ r

• 7..asady drugiego typu wymagają podania dodatkowych informacji w przypadku włąe7..enia danej zasady. Znajdujący się na rysunku 9.5 prtykład przedstawia okno uruchamiane po kliknięciu :zasady Elementy wyświetlane na pasku miejsc (szczegółowy opis dotarcia do tego okna :zamieściłem w podrozdziale „Personali1.owanie paska miejsc"). Wybierając opcję Włączone, odblokujesz kilka pól tekstowych, w których można podać ścieżki dostępu do katalogów mających znaleźć się na pasku miejsc. R}'5unck 9.S. Bardziej skomplikowane zasady wymagają po
IConl'iguNJ• ~ łl>trnettl6w ~h M pnku ~"" okni. dlllogowym ~ ayst.mu WindoM. Jad IO ~-c-~ manwobftll( octl da5 .i.m.it6w -~"' pllku mifiK.

Mlfi1e1. 11tM mlje ~ W)'JwleUlne

~ fłtment 1 c..\~ e..-t 2 C."\URn\Jull\Dllwn!Oedl

°"""'')

I\

! Element• ' e.m..t 5

„

l'.-.a.m.nty, Wiie ftlO!M ~ W/iwidllne M ,.UU

"""""tor

~\Maje~

MMoft ~·"' \\lullołMlii'łl

I) 5"6ey•t....... ~-(111 pn)'Wld Ct\W....., Z) Skr6ly da fold9rOw zdllnydl- (\~udml)

'

3)FoldaynP

~

4) Fllldely WCI Wdl

~

S) Yhp61nefoldmy powłnb.

l..ilłl~fołderłw ~ ldOfe- DllrdlC:

J

Pulp11, OsbllNt ~ Dotumenty, Olnly, Muiyb. C>mbuo

'---~~~~~~~~~~-·

Filtrowanie zasad Od lat utrlymuję. że edytor lokalnych zasad grupy powinien otrzymać narzędzie wyszukiwania. Ostatecznie w dziesiątkach folderów kryje się blisko trzy tysiące zasad. Próba znalezienia 7.ądanej zasady metodą przeglądania kolejnych gałęzi drzewa hierarchii w oknie edytora przypomina poszukiwanie wyjątkowo małej igły w wyjąt)ść prowadzenia filtrowania na bardzo podstawowym poziomie, definiując jednocześnie na nowo określenie bezużyteczny. Co prawda w edytorze lokalnych zasad grupy systemu Windows 7 nie doczekaliśmy się nadal opcji wyszukiwania (chyba że wyeksportujesz jego :zawartość do pliku tekstowego, klikając Akcja/Eksportuj listę, i tam przeprowadzisz wyszukiwanie), ale twórcy systemu dali nam przynajmniej do dyspozycji dwa nowe narzędzia. które ułatwiają nieco znajdowanie potrzebnych zasad.

• Gałęzie Szablony administracyjne w głównych gałęziach drzewa hierarchii - Konfiguracja komputera i Konfiguracja użytkownika - zawierają teraz poziom Wszystkie ustawienia. Po wybraniu tej gałęzi zobaczysz listę wszystkich zasad zebranych pod hasłem Szablony administracyjne. (Do tej kategorii należą prawie wszystkie zasady niezwiązane z bezpieczeństwem systemu i dlatego doczekały się specjalnego traktowania). • Funkcja filtrowania została poprawiona ·do tego stopnia, 7.e czyć nieco zalew dostępnych zasad. 1

n.eczywiście

pozwala ograni-

ołączenie

tych dwóch usprawnień znacznie ułatwi Ci znalezienie potrzebnej w danej chwili zasady. oszukiwania rozpoczniesz od wybrania tej gałęzi Wszystkie ustawienia, która może zawierać 1teresującą Cię regułę. Następnie ustawisz filtr ogranic1.ający zasady do tych, które odpowiadają t>danym przez Ciebie kryteriom. W oknie edytora pojawi się tylko kilka wybranych zasad. lcrywiście,

najlepiej jest zademonstrować to, o czym pis1.ę, na przykładzie. Załóżmy, że chciałbyś 1aleźć zasadę Elementy wyświetlane tra pasku miejsc, której okno konfiguracyjne pokazałem już a rysunku 9.5. Oto poszczególne kroki ustawiania filtra, mającego pomóc Ci w tym zadaniu. 1. Zaznacz gałąź Konfiguracja użytkownika/Sza'1lony administracyjne/Wszystkie ustawienia.

2. Z menu głównego wybierz Akcja/Opcje filtru. Otworzy się okno dialogowe Opcje filtm. 3. Upewnij się, że zaznaczyłeś pole wyboru Wlqcz.filtry słów kluczowych.

4. W polu tekstowym Filtr dla »yrazów podaj słowo lub całą frazę, według których chcesz odszukać interesującą Cię zasadę. Wiemy, że w nazwie zasady pojawia sit; słowo „miejsc", więc właśnie ono posłuży nam za filtr. 5. Z umieszczonej koło pola tekstowego listy wybierz opcję opisującą :zasady, które chcesz wyświetlić.

• Dowolna - wybranie tej opcji sprawi, 7.e edytor wyświetli wszystkie zasady zawierające co najmniej jedno wystąpienie frazy wyszukiwania. • Wszystko - wybranie tej opcji sprawi, że edytor wyświetli te zasady, w których wszystkie wyszukiwane słowa pojawią sit; w dowolnej kolejności. Dokładne

- wybranie tej opcji spowoduje wyświetlenie tylko tych zasad, które opisane dokładnie podaną przez Ciebie frazą.

•

są

6. Pola wyboru grupy W zakresie pozwolą Ci określić miejsca, w których ma si~ odbywać wvszukiwanie. I

•

Tytuł ustawienia zasad -

zaznacz to pole, Jeże}i chcesz przeszukać nazwy zasad. Słowo „miejsc" pojawiające się w naszym przykładżie jest właśnie częścią nazwy zasady i jednocześnie występuje wystarczająco rzadko, byśmy mogli posłużyć się wyłącznie tym filtrem (patrz rysunek 9.6).

!\1estety, w chwili przygotowywania tłwnaczenia, fiJtr ten nie działał poprawnie i uzyskani~ opisywanego efektu nie było możliwe -przyp. red.

Rysunek 9.6. Edytor lokalnych zasad grupy systemu Windows 7 pozwala

-~--

------ -·-··--·- .

.-

I

I.',

I"

\

•

I

l

•

'

-·-····-------~----··

'

,\

\. ,1''

- -·· .

:

•

..._.„

.

.. . . ],,I\

-.

. -

~„

\

'

u

-

V

\

zdefiniować

ustawienia filtra zasad

wyświetlania

· I

„„~

·--=

fimiiiłOd.,,,„,;til

L_,..i

~-----

r:l~

f)Tl!laltPQlllllCY

~~1'-Y~'
r~.~~~~~-~~~~·-··••• 00 •-::.),~---(]li.1Wot.S „ \.;,„ ......,....,.„ -„„

I

I

_g:~

' -~~

I

OJnnllliur:\~ 2.0

·-~M1dD8s "" 01rww111r Włmd-..o

1

Olnłiilfllł~ a.o

:J.....

4..0

•

I

• Tekst pomocy - zaznacz to pole, je-i.cli chcesz wyświetlić zasady, dla których podana fraza pojawia się w ich opisie.

• Komentarz - zaznacz to pole, by przeszukać zawartość komental7.a.

(Każda

możesz wpisać własne dotyczące jej

uwagi).

ma pole komentarza, w którym

z 1.asad

7. Kliknij OK. Po zdefiniowaniu ustawień filtra wybierz z menu głównego Akcja/Filtr włączony (albo kliknij znajdujący się na pasku narzędzi przycisk Filtruj). Edytor lokalnych 1.a.c;ad grupy wyświetli teraz tylko te zasady, które spełniają podane przez Ciebie kryteria.

P~zykładowe Choć

zasady grup

w całej książce znajdziesz mnóstwo przykładów stosowania zasad grupy. jestem święcie przekonany, że to nie ugasi Twojej niezaspokojonej żądzy wiedzy. Mając to na uwadze, postanowiłem poświęcić resztę rozdziału kilku swoim ulubionym zasadom grupy.

Personalizowanie okna zabezpieczeń Windows Gdy w czasie pracy w systemie Windows 7 naciśniesz kombinację klawiszy Ctrl+Alt+Delete, widoczne dotychczas okna skryją się za planszą okna zabezpieczeń systemu Windows. Okno to, co widać na rysunku 9.7, zawiera kilka przycisków:

• Zablokuj ten komputer - kliknij ten przycisk, jeżeli chcesz ukryć pulpit i wyświetlić na ekranie okno Zablokowany. Aby powrócić do systemu, będziesz musiał podać hasło logowania użytkownika. To bardzo przydatna opcja, szczególnie wtedy, gdy masz zamiar oddalić się od komputera i nie chcesz, by inni ludzie mieli dostęp do Twojego pulpitu. Jednak system Windows 7 pozwala zablokować system szybciej - wystarczy nacisnąć kombinację klawiszy Windows+L.

• Prr.elqcz użytkownika - kliknij ten przycisk, żeby uruchomić konto innego użytkownika, nie zamykając przy tym sesji bieżącego.

• Wyloguj - kliknij ten przycisk, by wyświetlić ekran powitalny systemu Windows, z którego możesz logować się na dowolne konto istniejące w systemie.

•

Zmień hasło

- kliknij ten przycisk, aby otworzyć okno zmiany hasła, w którym będziesz

mógł zmienić

to ustawienie swojego konta.

• Un4t:hom Menedi.era zadań - kliknij ten przycisk, żeby otworzyć okno menedżera zadań. Rysunek 9.7. Widok ekranu \)'~temu Windows 7

po wdśni~iu klawiszy Ctrl+Alt+Dclcte

Cztery spośród tych poleceń (z wyjątkiem Przełącz użytkownika) mot.na zmienić, odwołując się do pomocy edytora lokalnych zasad grupy. Jeśli zatem odkryjesz, że niektórych z nich wcale nie wykorqstujesz, albo gdy dojdziesz do wniosku, że nie chcesz, by inny użytkownik miał do nich dostęp (co jest znacznie bardziej prawdopodobne), możesz usunąć je z okna zabezpieczeń systemu Windows. Oto kroki, które musisz w tym celu wykonać. 1. Otwórz okno Edytor lokalnych zasad grupy w sposób, który opisywałem we wcześniejszej części tego rozdziału. 2. Otwórz gałąź Konfiguracja użytkownika/Szablony administracyjne/System/Opcje klawiszy

Ctrl+Alt+Del. 3. Dwukrotnie kliknij wybraną zasad~.

•

Usuń

opcjF Zmień hasło - ta zasada usuwa z okna przycisk Zmień hasło.

•

Usuń

opcjF Zablokuj komputer - ta zasada usuwa z okna Windows przycisk Zablokuj ten komputer.

•

Usuń Menedżera zadań

przycisk Uruchom

•

Usuń

- ta zasada usuwa z okna

zabezpieczeń

systemu Windows

zabezpieczeń

zabezpieczeń

systemu

systemu Windows

Menedżera zadań.

wylogowywanie - ta zasada usuwa z okna przycisk Wyloguj.

zabezpieczeń

systemu Windows

4. W otwartym oknie dialogowym zasady zaznacz opcję Włqczone, po czym kliknij przycisk OK. 5. Powtarzając kroki od 3. do 5., wyłącz wszystkie niepotrzebne Ci opcje.

Rysunek 9.8 przedstawia widok okna zabezpieaeń po usunięciu wszystkich czterech pnycisków. Rysunek 9.8. Bdytor lokalnych zasad grupy pozwaJa uaun,ć wi~kszośt

przycisków ekranu 7.llbe7.pieaeń Windows

Jeżeli

chcesz przeprowadzić tę operację za pomocą edytora rejestru (więcej w rozdziale 12., „Poprawianie rejestru systemu Windows 7"), otwórz w nim podany poniżej klucz:

HKCU\Software\Microsoft\ Windows\Curren t Version \Polices\System Przypisanie podanym niżej parametrom wartości 1 wyłączy przyciski umożliwiające odpowiednio zmianę hasła, zablokowanie komputera i włączanie menedżera zadań:

DisableChangePassword DisableLockWorkstation DisableTaskMgr Ahy usuD:ąć przycisk Wyloguj z poziomu rejestru, otwórz klucz:

HKCU\Software\Microsoft\ Windows\CurrentVersion\Polices\F.xplorer i zmień wartość parametru Nologoff na 1.

Personalizowanie paska miejsc Lewą stronę

utrzymanych w starym stylu okien Otwórz i Zapisz jako systemu Windows zajmują ikony prowadzące do kilku najczęściej wykorzystywanych katalogów użytkownika - Ostatnie miejsca, Pulpit, Biblioteki, Komputer i Sieć. Widok takiego okna przedstawia rysunek 9.9. Rysunek 9.9. St.irv układ okien J1.1logowych Otwórz 1 lapis:.' jako daje dc."t~p Jo n11ja~śdej oJwicJzanych lol...11i 7..lC j i

.

"'

L.:..._~:._.:1

'I

-,,,

,•

-;----~

~

-·

~

~~\

I

.j

1'•

.._„ ,fi~

~......

• "'-

I

I

b

~

~

31

••

'

•

I

Obszar, w którym znajdują się ikony nawigacyjne, to tak zwany Pasek miejsc. Jeżeli masz wśród swoich dokumentów katalogi wykorzystywane częściej niż irulc (możesz p17.ecież mieć oddzielny folder dla każdego projektu, nad którym aktualnie pracujesz), ręczne wyszukiwanie ich na dysku może stać się prawdziwym utrapieniem. Dodaj ich ikony do paska miejsc, a nawigacja stanie się nagle dui.o łatwiejsza, ponieważ zawsze, niezależnie od tego, jaka lokali1.acja wyświetli się w głów­ nym obszarze okna Otwórz czy Zapisz jako, będziesz mógł przenieść się do potrzebnego Ci katalogu jednym kliknięciem przycisku myszy. Najprostszą metodą dodawania katalogów do

paska miejsc jest użycie edytora lokalnych zasad grupy.

1. Otwórz okno edytora w opisywany tu wcześniej sposób.

2. Otwórz gałąź Konfiguracja użytkownika/Szablony administracyjt1e/Składniki systemu

Windows/Eksplorator Windows/Wspólne okno dialogowe otwierania plików. 3. Kliknij dwukrotnie zasadę Elementy wyświetlane na pask11 miejsc. 4. Zaznacz opcję

Włączone.

5. W polach tekstowych opisanych numerami od 1 do 5 podaj ścieżki dost<;pu do interesujących Cię katalogów. Scieżki te mogą prowadzić do katalogów znajdujących si~ na dysku lokalnym albo w wybranej lokalizacji sieciowej, co ilustruje rysunek 9.5. 6. Kliknij prLycisk OK, by zasada zaczęła obowiązywać. Rysunek 9.10 prLedstawia widok okna otwierania zawierającego na pasku miejsc ikony folderów podanych na rysunku 9.5. Rysunek 9.10. Okno dialogowe ze sper.mnalizowanyrn puski~m miejsc

'

.. . . . 1,.,, ''1\.~1

-

- ·- . . . '11\·~·.~1 ~··\q\'.\,,~~1·~~'\1'\'~·'\i„~.W•f"' 'i\\\\ll ~·

\,ii..,

~

3 ,„ llH:łD•

lu

... ···--· l~\' v

\

...

!) IPo formacie

Jeżeli

Twoja wersja systemu nie daje dostępu do edytora zasad, zawartość paska miejsc możesz zmienić za pomocą odpowiedniej modyfikacji klucza rejestru. Otwórz edytor rejestru i znajdź w nim klucz:

HKCU\Software\Microsoft\ Wi ndows\CurrentVersion \Policies

Teraz zastosuj się do poniższych instrukcji. 1. Wybierz z menu Edycja/Nowy/Klucz, wpisz comdlg32 i naciśnij Enter.

2. Wybierz z menu Edycja/Nowy/Klucz, wpisz Placesbar i naciśnij Enter. 3. Wybierz z menu Edycja/Nowy/Wartość ciqgu, wpisz PlaceO i naciśnij Enter. 4. Edytuj nową wartość naciśnięc!em klawisza Enter, wpisz w niej ścieżkę dostępu do wybranego katalogu i kliknij przycisk OK.

5. Powtórz kroki 3. i 4., aby dodać pozostałe katalogi (zmieniaj nazwy wartości od Placel do Place4).

Zwiększanie rozmiarów listy Niedawno używane elementy W rozdziale S. pokazałem Ci, w jaki sposób zmodyfikować menu Start systemu Windows 7 tak, by zawierało odnośnik do listy Niedawno używane elementy. Kliknięcie tego przycisku otwiera menu zawierające listę piętnastu otwieranych ostatnio dokumentów. Jeżeli w pewnym momencie odkryjes1„ że choć jeszcze chwilę temu pracowałeś z jakimś dokumentem, a teraz nie możesz odnaleźć go na wspomnianej liście, będzie to znaczyło, że owe piętnaście miejsc w menu po prostu Ci nie wystarcza. Możesz wtedy uruchomić Edytor lokalnych zasad grupy i zwiększyć liczbę miejsc na liście. •

Jeśli

chcesz dowiedzieć się, w jaki sposób dodać do menu Start pozycję Niedawno używane elementy, prlCczytaj podrozdział „Udoskonalanie menu Start prlCZ zamianę odnośników na menu" ze strony 137.

tłll*I' znajduje się opis czynności niezbędnych do dosto.sowania ~.-nych

do własnych potr7.eb listy niedawno

elementów.

I. Otwórz okno edytora lokalnych zasad grupy, korzystając z wytycznych, które podałem we wcześniejszej części tego rozdziału.

„

Znajdź gałąź

Konfiguracja użytkownika/Szablony administracyjne/Składniki systemu Windows/Eksplorator Windows.

3. Kliknij dwukrotnie ikonę zasady Maksymalna liczba niedawno otwieranych dokumentów. 4. Zaznacz opcję

Włączone.

5. W polu pokrętła Maksymalna liczba niedawno otwieranych dokumentów podaj dokumentów. które mają być wyświetlane w menu Start.

licz~

6. Kliknij przycisk OK.

wpom po1qt1a ~ poc1at dOwo!af warfOłć z t.lktm Od 1 c1o

9999 (l). Jet.elf podana Uczba d0łmment6w nie 1Jtd& mieklt się na

. . . _ ~'1doda.to1lstyp~na~~ ~~w~~ .

$1edzenie zdarzeń zamknięcia systemu Gdy klikasz umies1..a.ony w menu Start przycisk Zamknij. system Windows 7 uruchamia proced~ kończenia pracy bez żadnych potwierdzeń (z wyjątkiem sytuacji. gdy w chwili jej uruchomienia działają jes1.a.e jakieś programy wymagające 1.apisania danych pri.ed zamknięciem). Zazwyczaj jest to najlepsze rozwiązanie 7. możliwych, ale zdarzają się sytuacje, w których chciałbyś wiedzieć, dlaczego i jak często zamykasz lub restartujesz system albo dlaczego on sam kończy swoją pracę. Odpowiednią statystykę zbierlC narzędzie śled7.ące zdarzenia zamknięcia systemu. Możesz w nim określić. czy zamknięcie systemu było zaplanowane czy niezaplanowane, wybrać powód zan1knift\.ia systemu oraz dodać komentarz dotyczący okoliczności zakończenia pracy Windows. Oto kroki. które pozwolą Ci uruchomić

narzędzie śledzenia zdarzeń zamknięcia

systemu.

I. Otwórz okno edytora lokalnych zasad grupy, korzystając z wytycznych. które podałem

we wcześniejszej części tego rozdziału. Znajdź gałąź

Konfiguracja komputera/Szablony administracyjne/System. 3. Kliknij dwukrotnie ikonę zasady Wyświetl śledzenie zdarzeń zamknięcia systemu. 2.

4. Wybierz opcję Włączone.

5. Z listy śledzenie zdarze1i zamknięcia systemu ma być wyświetlane wybierz pozycję Zl1wsze. 6. Kliknij przycisk OK. Gdy następnym razem naciśniesz przyclslt Zamknij w menu Start. na ekranie pojawi się okno Zamykanie systemu Windows widoczne na ·rysunku 9.11. W polu Śledzenie zdarzeń zamknięcitJ systemu znajdziesz trzy parametry pozwalające opisać dane zdarzenie. • Zaplanowane - jeżeli zamknięcie systemu ma nastąpić z przyczyn zaplanowanych, pozostaw to pole zaznaczone. Jeśli nie miałeś zamiaru zamykać systemu (mogłeś zdecydować się na takie działanie w wyniku problemów z aplikacją albo niestabilnego zachowania się samego systemu), usuń zaznaczenie tego pola.

Rysunek 9.11. Okno Zamykanie systemu Windows pojawi się zawsze, gdy uruchomisz usługę

-

·~ ·

'

~

,

I

\'

, \

,

\'

-- - - -- -- - - -- - I

\•l~iX.'

'\·~'

'\1 \

,11

I~

1 \ \,

1 1

l' >

\\

\

I\

e Windovvs7 Ułtimate

śledzenia zdarzeń

I

zamykania systemu

~

. _.„. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. , . . . .

_.. •

........,.

ttt

'

• Opcja - to lista, na której znajdziesz różne przyczyny zamknięcia systemu. (Zwróć uwagę na fakt, że jej pozycje zmieniają się w zależności od tego, czy zamknięcie jest zaplanowane, czy nie). • Komentarz - pole tekstowe, w którym możesz podać własny komentarz do zaistniałej sytuacji. Jeżeli z listy Opcja wybrałeś pozycję Inne zadania (zaplanowane) lub Inne zadania (niezaplanowane), musisz wpisać swój komentarz, gdyż w przeciwnym razie przycisk OK pozwalający zamknąć system pozostanie nieaktywny. Uruchomienie narzędzia śledzenia zdarzeń zamknięcia systemu jest możliwe rejestru systemu. Musisz w tym celu znaleźć w nim następujący klucz:

HKML \Software\Policies\Microsoft\ Windows NnReliability i zmienić na 1 wartość parametrów: ShutdownReasonOn ShutdownReasonUI

również

z poziomu

Rozdział

1 O. Konfigurowanie konsoli Microsoft Management Console

W tym rozdziale: • Przegląd przystawek systemu Windows 7 • Uruchamianie konsoli MMC • Dodawanie nowej przystawki • Zapisywanie stanu konsoli • Tworzenie nowego widoku bloku zadań • Operowanie przystawkami za pomocą zasad grupy Zarządzanie

podlega dwóm żelaznym reg1.Jłom. Po pierwsze, klient ma zawsze rcll~ir po drugie, jego arogancję należy bezwzględnie karne. Scott

Adam~

Konsola Microsoft Management Console to program administrowania systemem, który odgrywa rolę aplikacji hosta dla różnego rodzaju narzędzi. Główną zaletą MMC jest to, że wszystkit' dostępne w niej narzędzia są wyświetlane w postaci oddzielnych konsoli - okien złożony'h z dwóch paneli. W lewym panelu mieści się drzewo hierarchii narzędzi (dlatego panel ten nazywa się czasami oknem drzewa), a w prawym znajduje się blok zadań, w którym konsola wyświetl~ zawartość każdej gałęzi drzewa (stąd inna nazwa panelu - okno wyników). Takie rozwiązanie sprawia, że każde z obsługiwanych przez konsolę narzędzi systemowych ma podobny intcrfcjf.. dzięki czemu jest prostsze w obsłudze. Oczywiście, możesz dostosować wygląd konsoli do własny'h potrLeb, twonąc nowe widoki bloku zadań czy 1..apisując konkretny układ narzędzi do późniejs1.ego użycia. Narzędzia te określa się wspólną nazwą przystawek (lub modułów dodatkowych'· ponieważ ,,dodaje się je" (czy też przystawia) do katalogu głównego w postaci nowych węzłów. Rozdział

ten stanowi krótki przegląd możliwości konsoli MMC, a także opisuje kilka przydał· nych rozwiązań pozwalających maksymalnie wykorzystać potencjał narzędzi systemowych.

Przegląd Uruchamiając

przystawek systemu Windows 7

interfejs konsoli MMC, tak naprawdę otwierasz po prostu dokument Micros1~t: Management Console, czyli plik .msc, w którym znajdują się informacje o modułach dodatkowy\.'.h widoku konsoli i bloku zadań używanych przez każdą z gałęzi przystawek. W dalszej częS..:1 rozdziału opiszę procedury tworzenia własnych plików MSC, ale na razie powinieneś pozna~ bogatą gamę gotowych przystawek oferowaną przez system Windows 7. Ich nazwy wraz z krótkinu opisami zamieszczono w tabeli 10.1.

Tabela IO.I. Domyślne moduły dodatkowe systemu Windows 7 -

Przystawka

--

PHk

-

-

Opis

Formant AdiveX

Uruchamia Kreator wstawiania formantu ActlveX, dzięki któremu będziesz mógł wyświetlić formant ActiveX wpostad węzła konsoli MMC Na razie nie udało mi się znaleźć zastosowania dla tego rozwiązania!

Menedżer autoryzacji

Twórcy oprogramowania używają go, by przyznawać uprawnienia poszaególnym aplikacjom.

Certyfikaty

Pozwala przeglądać certyfikaty zabezpleaeń dostępne wsystemie.

Usługi składowe

comtJ(IJ.msc

Zestaw modułów dodatkowych pozwalających zarządzać różnymi aspektami pracy wsystemie Windows 7. Pozwala sprawdzać zawartość folderów ukrytych oraz widocznych udostępnionych, ustawiać zasady grupy, daje dostęp do Menedżera urządzeń, pozwala zarządzać dyskami twardymi itp.

Zarządzanie komputerem

Menedżer urządzeń

Pozwala przeglądać usługi modelu obiektów składowych COM i organizować pracę znimi.

devmgmt.mst

Pozwala dodawać nOWJ sprzęt oraz zarządzać pracą już zalnstalowanych urządzeń. Więcej Informacji na ten temat znajdziesz wrozdziale 22., „Rozwiązywanie problemów ze sprzętem". ~

Pozwala przeglądać wszystkie dyski identyfikowane przez system i organizować ich pracę.

Zarządzanie dyskami

Podgląd zdarzeń

-

eventvwr.msc

Daje podgląd dzienników zdarzeń systemu Windows 7. Więcej informacji na temat tego narzędzia znajdziesz wrozdziale 7., „Konserwacja systemu Windows 7".

Folder

Dodaje folder węzłowy do katalogu głównego konsoli.

Edytor obiektów zasadgrupy

Umożliwia pracę zzasadami grupy. Więcej informacji na temat tego narzędzia znajdziesz wrozdziale 9., „Regulowanie pracy systemu Windows 7za pomocą zasad grupy".

Pozwala sprawdzać ustawienia zabezpieaeń protokołu IP.

Monitor zabezpleaeń IP

~- ~ -----------~

Pozwala tworzyć zasady zabezpieaeń protokołu IP (IPSec).

Zarządzanie zasobami zabezpieaeń IP

łąae do adresu internetowego

nie dotyczy

Pozwala dodawać, zmieniać i usuwać konta użytkownika. Zasady pracy ztym narzędziem opisałem dokładniej wrozdziale 18., „Konfigurowanie zabezpieaeń użytkowników".

Użytkownicy i grupy lokalne

Konflgura
Dodaje węzeł wyświetlający zawartość określonej strony internetowej.

napdcfg.msc

Pozwala skonfigurować klienta ochrony dostępu do sieci dla danego komputera.

Tabela 10.1. Domyślne moduły dodatkowe systemu Windows 7 -

Przystawka

ciqg dalszy

Opis

, Plik

:

Pozwala kontrolować wartości liczników wydajności. Więcej na ten temat znajdziesz wrozdziale 6., „Dostrajanie wydajności systemu Windows 7".

Monitor wydajnoJci

pedmonmsc

Zarządzanie drukowaniem

prlnttnanai/lmtntM Pozwala przeglądać informacje odrukari
Wynikowy zestaw zasad

Pokazuje zasady grupy zastosowane dla konta bieżącego użytkownika.

Konfiguracja i analiza

Pozwala otwierać istniejącą bazę danych zabezpleaeń lub zbudować nową na podstawie szablonu zabezpieczeń utworzonego wprzystawce Szablony zabezpieaeń.

zabezpieczeń

Szablony zabezpieaeń

Pozwala tworzyć szablony zabezpieczeń i konfigurować zasady zabezpieczeń.

Usługi

Pozwala uruchamiać, zatrzymywać, włączać Iwyłączać usługi. Więcej na ten temat wrozdziale 11., „Zarządzanie usługami".

Foldery udostępnione

Pozwala kontrolować ruch wfolderach udostępnionych. Opis tego narzędzia znajdziesz wrozdziale 26., „Łączenie się zsiecią Ikorzystanie z niej".

Harmonogram zadań

Pozwala ustalać harmonogram uruchamiania programów oraz skryptów, a takie podejmowania innych działań podlegających planowaniu.

Zarządzanie modułem TPM

Pozwala konfigurować zabezpieczenia sprzętowe modułu TPM (Trusted Platform Module).

Zapora systemu Windows zzabezpieaeniami zaawansowanymi

Otwiera zaawansowany Interfejs zapory systemu Windows.

Sterowanie usługą WMI

Pozwala definiować właściwości narzędzia lnstrumentatja zarządzania Windows. Więcej na ten temat znajdziesz wrozdziale 30., „Skrypty WSH wWindows 7".

Uruchamianie konsoli MMC Wywołanie

konsoli MMC na ekran można zrealizować dwoma sposobami.

• Jeżeli chcesz rozpocząć pracę z pustym oknem konsoli, kliknij przycisk Start, wpisz w polu wyszukiwania mmc i naciśnij Enter. • Jeżeli chcesz uruchomić jedną z istniejących przystawek, kliknij przycisk Start, wpisz nazwę pliku .msc, który chcesz uruchomić (odwołaj się do tabeli 10.1) i naciśnij Enter.

Rysunek 10.1 przedstawia puste okno konsoli MMC. W dodawać do niego kolejne przystawki.

następnym

podrozdziale wyjaśnię, jak

Rysunek 10.1. Gotowe do modyfikowania okno konsoli Miaosoft Management Console

Dodawanie nowej przystawki Tworzenie własnego pliku konsoli rozpoczyna się zawsze od dodania do głównego katalogu konsoli wybranej przystawki (lub kilku przystawek). Katalog główny konsoli zawsze jest nadrzędną strukturą hierarchii jej drzewa, nawet jeżeli okno MMC zostało otwarte poprzez uruchomienie istniejącego modułu dodatkowego (do takiego modułu też można dodawać kolejne przystawki). Oto kroki niezbędne do dodania nowej pozycji w katalogu głównym konsoli. 1. Wybieri: z menu głównego Plik/Dodaj/Usuń przystawkę (albo użyj skrótu Ctrl+M). Konsola otworzy okno Dodawanie lub usuwanie przystawek przedstawione na rysunku 10.2. Rysunek 10.2. Okno dialogowe

Dodawanie lub usuwanie przystawek pozwala tworzyć nowe w~zły konsoli MMC

......

~

. ............, ...

. '. ~!~!_._ I ·>~ L~ - IJiu't • ! I:!, ~--,_....„ Jl' I

2.

Wskaż

na liście Dostępne przystawki tę, która Cię interesuje.

3. Kliknij pri:ycisk Dodaj.

tit i

.

""'

4

4. Jeżeli dana przystawka może działać na komputerach zdalnych, zobaczysz na ekranit okno podobne do przedstawionego na rysunku 10.3. Aby moduł zaczął 1.ar7.ądzać komputerem zdalnym, zaznacz opcję Inny kompllter, podaj w polu tekstowym nazwę udziału sieciowego i kliknij przycisk Zakończ. Rysunek 10.3. Niektóre pr.t.ylitawki mogą zarąd1.ać

zasobami komputera

7.dalncgo tnk sarno dobra, jak 1.asob11mi komputera lokalnego

__ I I

.

_,,. ''

.

'

"''

'

"

•

I I\,'

. ~

~

I"

~ ,'q

.

-··--

' Il

',"\

\\

•' \

',\'\\

\\\1

I\• ''

'11!'

i\I

\ •\'

V

„\

,.,.......,..._........_.

Wlilltl...... ...,_............._ ........ o·..,_~....,.„...,..~,..„.._..

• .............

[fi SM ·rł

iiiiiiC'

li

• Żeby przystawka mogła działać na komputer7.e 1.clalnym, musisz najpierw uruchomic na nim usługę zdalnego administrowania zasobami komputera. Więcej na ten temal przeczytasz na stronie 722, w podrozdziale „Konfigurowanie komputera sieciowego pod kątem zdalnej administracji". 5. Powtórz kroki 2. - 4., aby dodać do konsoli inne moduły. 6. Kliknij przycisk OK.

Rysunek 10.4 przed.stawia widok okna konsoli MMC uwierającego kilka przystawek oraz podkatalogów.

,._. ~""""' .Monednr ~dul'l ni~ (\\x.- WWW)

lobl(Jy

W'oeaj *ii

ltl.wudunle~obln;J m~

• '

•5bafltwww

Rysunek I0.4.

Własna

konsola MMC

Zapisywanie stanu konsoli Jeśli

planujesz używać w przyszłości raz zaprojektowanej konsoli, w pliku .msc. Oto opis niezbędnych kroków. głównego

Plik/Zapisz (albo okno dialogowe Zapisz jako.

1. Wybierz z menu

2. Podaj

na7.Wę

naciśnij

powinieneś zapisać

klawisze Ctrl+S),

jej stan

żeby otworzyć

konsoli.

3. W skaż katalog, w którym chcesz ją zapisać. •

Odsyłam Cię do podrozdziału

na menu" na stronie 137. 4. Kliknij przycisk Zapisz.

„Udoskonalanie menu Start przez i.amianę odnośników

Tworzenie nowego widoku bloku zadań Widok bloku i.adań to spersonalizowany

układ

okna wyników (prawego panelu) konsoli MMC dla wybranej przystawki. W układzie domyślnym widok bloku zadań zawiera listę elementów danego modułu - dla Menedżera urzcJdzeń będzie to lista kategorii i urządzeń, dla przystawki Usługi będzie to lista usług - ale możesz też dostosować wyświetlane tam informacje do własnych potrzeb, korzystając z bloków zadań, które uruchomią polecenia przypisane danemu modułowi CZ). też dowolny wskazany przez Ciebie skrypt lub program. Dodatkowo możesz zmieniać rozmiar listy. sposób jej wyświetlania (w pionie lub w poziomie) i kilka innych parametrów decydujących o wy· glądzie okna konsoli. Poniżej

znajdziesz wskazówki dotyczące personalizacji widoku bloku zadań.

1. W skaż przystawkę w panelu drzewa zgodnie z podanymi niżej wytycznymi.

•

Jeżeli

chcesz, by w widoku bloku zadań znalazły się opcje dostępne dzięki danej przy· stawce, zaznacz na liście wybraną przystawkę.

• Jeżeli chcesz przypisać widok bloku zadań grupie przystawek, które utworzyłeś n~ podstawie jednego rodzaju modułu, zaznacz jedną pl'7}'Stawkę z tej grupy. Jeżeli chcesz. by zmiany dotyczyły sposobu wyświetlania zawartości wszystkich folderów, za:znaa jeden z folderów dn.ewa (na przykład Katalog główny konsoli); jeżeli chcesz dostosowac sposób wyświetlania zawartości przystawki Łącze do adresu internetowego, wybierz jedną z dodanych do konsoli przystawek tego typu. 2. Wybierz z menu głównego Akcja/Nowy widok bloku zadań. Uruchomisz w ten sposób okno Kreator nowego widoku bloku zadań.

3. Kliknij przycisk Dalej. Na ekranie pojawi się okno Styl bloku zadań widoczne na f)·· sunku 10.5.

Rysunek 10.5. Dostosuj do własnych potrzeb wygląd bloku

9111 .... mlll\

Mua.a cMłDlont . . . . . . . . . . . ttiu llldll\ w ddriu .pmw.

____ _____ _,

zadań, korzystając

z Kreatora nowego

„„ . . ._

~.....""*6w:

widoku bloku :tadań

.„„ ·----

ei.. ......

··--

eu.....c„.., lllllll• ••Jwy _.....w: Cl'łlal

......--~· .„ . „

4.

Określ wygląd

4

...

......... dlll!llch„.

- -

okna za pomocą dostępnych opcji.

• Styl okienka wynik6w - wybierz jedną z opcji określających sposób wyświetlania wyników działania przystawki. Masz do wyboru trzy opcje: Lista pionowa (nadaje się najlepiej do wyświetlania długich list), Usta pozioma (sprawdza się wyśmienicie podczas wyświetlania zawartości stron internetowych lub list składających się z wielu kolumn) i Bez listy (tę opcję wybierz wtedy, gdy w oknie wyników mają pojawiać się wyłącznic zadania). • Ukryj list, Standardowy - konsola MMC wyświetla domyślnie w nowym widoku bloku zadań dwie karty z oknami wyników. Twój spersonalizowany wygląd bloku zadań będzie umieszczony na karcie Rozszerzony, natomiast karta Standardowy będzie pokazywać domyślny układ okna. Jeżeli nic chcesz stracić dostępu do domyślnego widoku bloku zadań, usuń zaznaczenie z pola Ukryj kartę Standardowy. • Styl opisu z.adań -

możesz już

teraz ułecydować, jak mają wyglądać opisy 1..adań, które będziesz mógł dodać później do tworzonego widoku. Konsola MMC wyświetla każdy opis w postaci tekstu pod odnośnikiem albo jako dymek z podpowiedzią, który pojawi się, gdy najedziesz kursorem myszy na odnośnik.

• Rozmiar listy- wybierz rozmiar listy: Mała (doskonale nadaje się do widoku zawierają­ cego wiele zadań}, Srednia (to ustawienie domyślne) lub Duża (świetnie sprawdza się, gdy na liście znajduje się kilka zadań lub nie ma ich wcale). 5. Kliknij przycisk Dalej. Na ekranie pojawi się okno Ponowne użycie bloku zadań. 6. Kreator widoku bloku :zadań zakłada, 7.e chcesz zastosować utworwny właśnie układ do

wszystkich modułów tego samego rodzaju. Jeżeli chcesz, by obowiązywał on tylko dla zaznaczonej przystawki, zaznacz opcję Wybrany element drzewa. 7. Kliknij przycisk Dalej. Na ekranie pojawi się okno Nazwa i opis. 8. Podaj nazwę widoku i dodaj opis, jeśli uwai..asz, że istnieje taka potrzeba, a następnie kliknij

przycisk Dalej. Na ekranie pojawi się ostatnie okno kreatora.

9. Jeżeli nie chcesz dodawać nowych 1..adań do utworzonego właśnie widoku, usuń i.a.zna-

czenie opcji Dodaj nowe zadania do tego bloku zadań po zamknięciu kreatora. 10. Kliknij przycisk Zakończ. Jeżeli zdecydowałeś się jednak dodać nowe zadanie, na ekranie

pojawi się okno Kreator nowego zadania. 11. Kliknij przycisk Dalej. Otworzysz w ten sposób okno Typ polecenia. 12. WybierL jeden z dostęp.nych .typów polecenia:

• Polecenie menu - wybierz tę opcję. by utworzyć zadanie lub konsolę za pomocą polecenia menu.

uruchamiające przystawkę

• Polecenie powłoki - wybierL tę opcję, jeżeli chcesz utworzyć zadanie uruchamiając~ program, skrypt lub plik wsadowy. • Nawigacja - wybierz tę opcję, jeżeli chcesz utworzyć zadanie, które prteniesie Cię do innego modułu dodanego do listy Ulubione programu MMC.

13. Kliknij przycisk Dalej.

14. Dalsze postępowanie zależy od tego, którą z opcji wybrałeś w kroku 12.

• Polecenie menu - w oknie dialogowym Polecenie menu znajduje się rozwijana li~ lródło polecenia. Wybierz z niej Element na liśde w okienku wyników, aby zastosowa.: polecenie do dowolnego elementu wyświetlanego właśnie w panelu wyników, albo użyj opcji Węzeł w drzewie, jeżeli chcesz dodać polecenie dla konkretnego elementu drzewa. • Polecenie powłoki - okno dialogowe Polecenie powłoki zawiera kilka pól tekstov.·ych pozwalających sprecyzować parametry nowego zadania. W polu Polecenie pod..1 ścieżkę dostępu do pliku wykonywalnego, skryptu lub pliku wsadowego, który chcesl uruchamiać. Możesz też określić parametry rozruchu programu (pole Parametry·l. podać folder, w którym program ma rozpoczynać działanie (pole RozpocznU "'>. i określić sposób uruchamiania (pole Uruchom). • Nawigacja - w oknie dialogowym Nawigacja możesz wybrać żądane elementy z lisn" ulubionych. 15. Kliknij przycisk Dalej. Na ekranie pojawi się okno Nazwa i opis. 16. Wpisz nazwę zadania i podaj jego opis, a następnie kliknij przycisk Dalej. Pojawi się okno Ikona zadania przedstawione na rysunku 10.6. 17. Kliknij przycisk Dalej. Pojawi się okno Kończenie pracy Kreatora nowego zadania.

Rysunek 10.6. Wybierz ikonę dla definiowanego zadania

'

- - -- -

-

-----~ -·-

......... „ ....„................. „„.......... : \

,

•

~ •' "1J

_-ir.l.~1

'j "

...._.,._~llllln

I

\

!

I\

\

•

\\ \

V

'

~in-....-MMC•

IT

18. Jeżeli chcesz dodać więcej zadań do danego bloku zadań, zaznacz opcję Uruchom ponownie

kreatora, gdy kliknę przycisk Zakończ. 19. Kliknij przycisk Zakończ.

20.

Jeśli zdecydowałeś się dodać większą liczbę zadań,

powtórz kroki 11. - 19. Łqcze

Rysunek 10.7 przedstawia spersonalizowany widok okna konsoli dla przystawki internetowego.

do adresu

•.

kslęsarnlałn (

informatyka w najlepszy

;\)tm::s.a:P'

;

•

,1

• • •

,.

_....._,...,... .......

I!) UDcbwn

tr

HM

o..;..,..,.~KNI.

._,....

______...,.._ ~-

.lJnedanWwprfrme

·~ Rysunek 10.7. Spersonalizowany widok bloku zadań

Operowanie przystawkami za pomocą zasad grupy Jeżeli

z Twojego systemu operacyjnego ma korzystać więcej osób, możesz określić. które przystawkJ będą dostępne dla pozostałych użytkowników. Możesz też odebrać im uprawnienia do doda"ń--ani.a nowych modułów do konsoli MMC. jest prostsze, więc zacznę wyjaśnienia właśnie od niego. Program MMC może pracować w tak zwanym trybie autora, w którym użytkownik ma możliwość dodawania do konsoli własnych przystawek. Jeżeli zabronisz uruchamiania konsoli w tym trybie, odbierzeu użytkownikom narzędzie pozwalające dodawać nowe przystawki do konsoli. Ograniczenie Io wprowadzisz bez problemów z poziomu edytora lokalnych zasad grupy. (Zauważ też. 7.e uniemo1· liwiając pracę konsoli w trybie autora. zabezpieczasz się od razu prlCd uruchamianiem tych pr~-su wek, które mogą pracować jako oddzielne aplikacje wywoływane na przykład z pola wyszukiwana menu Start, okna Umchom. wiersza polecenia, za pomocą nar~dzi administracyjnych i tak ciaktJ Aby wyłączyć tryb autora, wykonaj poni7.sze czynności. Drugie

rozwiązanie

1. Otwórz edytor lokalnych zasad grupy. postc;pując zgodnie z opisem zawartym w n•1 dziale 9., „Regulowanie pracy systemu Windows 7 za pomocą zasad grupy".

2.

Pr.tejdź do gałęzi

Konfiguracja użytkownika/Szablony administracyjne!Skład11iki S}'Slt'ma Windows/Program Microsoft Mcmagement Console.

3. Kliknij dwukrotnie

ikonę

zasady Ogranicz

użytkownikom możliwość

wprowatl=.un,,.

trybu autora. 4. Włącz opcjir Włączone.

5. Kliknij przycisk OK. Oczywiście, całkowite zablokowanie

pracy konsoli w trybie autora może Ci pr.reszkacb.ać. W użytkownikom dostęp do wybranych przystawek. W tym

przypadku możesz zablokować postępuj zgodnie z poniższą instrukcją.

1. Otwór.t edytor lokalnych zasad grupy. postępując zgodnie z opisem zawartym w dziale 9., „Regulowanie pracy systemu Windows 7 za pomocą zasad grupy".

r<11

2. Pr.rejdź do gałęzi Konfiguracja użytkownika/Szablony administracyjne/Składniki ~

Windows/Program Microsoft Management Console.

3. Kliknij dwukrotnie

ikonę

zasady Ogranicz prawa

dostępu użytkowników

do dozwolonej

listy przystawek. 4. U ruchom opcję

Włączone.

5. Kliknij przycisk OK. 6. Przejdź do gałęzi Konfiguracja użytkownika/Szablony administracyjne/Składniki systemu

Windows/Program Microsoft' Management Console/Przystawki zabronione/dopuszczalne. 7. Kliknij dwukrotnie ikonę przystawki, do której chcesz udzielić dostępu. 8. Uruchom opcję Włączone.

9. Kliknij przycisk OK. 10. Powtórz kroki od 7. do 9. dJa każdej przystawki, którą chcesz udostępnić użytkownikom.

Rozdział

11.

Zarządzanie usługami

W tym rozdziale: • Zarządzanie usługami za pomocą przystawki Usługi • Zarządzanie usługami za pomocą wiersza polecenia Zarządzanie usługami

•

za pomocą skryptów

• Wyłączanie usług w celu usprawnienia pracy systemu • Szybsze zamykanie usług przez system Windows • Naprawianie uszkodzonej usługi Któż

wie, co śpi ukryte u zarania czasu? Fryderyk Schiller

Gdzieś

w zakamarkach systemu Windows 7, skryte przed oczyma użytkownika, działają niczlicwne programy zwane usługami. Wykonują 1.adania niezbędne do poprawnej pracy systemu czy innych aplikacji, ale równie często pracują samodzielnie. Usługi to działające w tle systemu programy standardowe, dzięki którym system może wykonywać takie operacje, jak logowanie do sieci, 1.arządzanie dyskami, zbieranie danych o wydajności urządzeń czy twor.renie dzienników zdarzeń. W systemie Windows 7 działa przeszło 1SO zainstalowanych usług, co ustanawia nowy rekord w tej rodzinie systemów operacyjnych. Nieaęsto będziesz mieć do czynienia z usługami, ale gdy już pojawią się na Twojej drodze, z radością

przypomnisz sobie zawartość tego ro1.działu. Nieraz zdarzy się, że będziesz musiał wstrzyma\: działanie usługi, zatrzymać ję całkowicie, uruchomić ponownie czy skonfigurować jej uruchamianie w czasie rozruchu systemu, choć zazwyczaj w ogóle nie będziesz myślał o tych pracujących z dala od Ciebie aplikacjach. Kilka pierwszych podrozdziałów poświęcę zatem przedstawieniu różnych metod 1.arządzania pracę usług.

Zarządzanie usługami

za

pomocą

przystawki

Usługi

Usługami

systemu Windows 7 1.arządza się zazwya.aj z poziomu przystawki Usługi, ktc)rą moiar uruchomić w dowolny z przedstawionych poniżej sposobów. • Otwórz menu Start i wpisz w polu wyszukiwania services. msc. • Wybierz Start/Panel sterowania/Wszystkie elementy Panelu sterowania/Narzętb:M administracyjne/Usługi.

• Otwórz menu Start, kliknij prawym przyciskiem myszy przycisk Komputer, wybien. Zarzqdzaj, a następnie rozwiń gałąź drzewa Usługi i aplikacje/Usługi. Na ekranie pojawi się okno przystawki Usługi, w którym znajdziesz listę wszystkich za~ wanych na komputerze usług. Każda pozycja listy zawiera nazwę usługi, jej krótki opis, stm ( Urucliomiono, Wstrzymano lub puste pole, jeżeli usługa jest zatrzymana), typ uruchomiam

(na przykład Automatyczny lub Rrczny) oraz nazwę konta, z którego uruchamiana jest dana usługa Gdy wybier7.esz jedną z usług, na karcie Rozszerzony widoku bloku 1..adań pojawi się jej nazwa, opis oraz odnośnik pozwalający nadać usłudze nowy status (Uruchom, Zatrzymaj lub Uruchom ponownie). Rysunek 11.1 przedstawia widok okna pr.tystawki Usługi. Rysunek li.I. Okno prlyslawki Usługi daje możłiwośt

Zatrzymaj usługę Uruchom usługę

Wstrzymaj usługę Wznów usługę r

zarządzania usługami

zainstalowanymi w systmrie Windows 7

..,.__ -- Q----= .......... ..... .... __ ---- --....-- ..... . . ... '----· 1\-... ------........ · --..... --____ ---· --____ ··-----·-·· „-------·...- __ ........

·r-p;:s;;; i· =~ \

.....,_,,_....

Q --~~~·Q ...... ' ' ft .• &..

I GJ-

=-=--""'T'~·

.-::::--..::::::·

„„

ł.l-.-...-.---

....

------

ci _ _ , _ _

_ _ _, , , . _ , :::-:-~--.....

QJ-~..---"-

....

~----

.....................

-..-..--.. „...., __ _

-

.._,_......,._ --- ...., ............ ......................_ ........_. ....., ,, _

_..,,. _

_

~.----..............,,,._„ ~~. ..._ .....-... - ... ...........-„ ....... ~--·--......-"""'"" ·· ·.:..-~ ... .......................... ==~·· ,,!.. ...........,__.._,.."",

_. r-1•• '·

Q ..._.. _ _...., ~ --

li\-,....-

':i _.....,....,._~.

...

...... .....,

...__~

'~~

~­ ....,.._ ............ ...... ...... _,,_ -.. ..,_ ....,.._ _,_......, .,...._ .,...._ ~-.

....... -..-.... -..._..,......, _ _ ........... ,..._._..„ ...... ..,._ ...... ...,_ ..,._. ._.. -....,_......, .......... -- ........-..... ______............ ---_,.

----~ ~------:----·---··----

.

Zmiana stanu usługi wymaga zastosowania jednej z opisanych poniżej metod. • Aby uruchomić zatrzymaną usługę, kliknij znajdujący się w bloku Uruchom albo przycisk Uruchom uslugr na pasku zadań.

-

zadań odnośnik

• Aby zatrtymać działającą usługę, kliknij znajdujący się w bloku zadań odnośnik Zatrzymaj albo przycisk Zatrzymaj usługę na pasku zadań. • Aby wstrzymać działającą usługę, kliknij znajdujący się w bloku zadań odnośnik Wstrzymaj albo przycisk Wstrzymaj usługę na pasku zadań. (Zwróć uwagę na to, że jedynie kilka usług oferuje opcję wstrzymywania). • Aby ponownie uruchomić wstrzymaną usługę. kliknij znajdujący się w bloku zadań odnośnik Uruchom ponownie albo przycisk Wznów usługę na pasku zadań .

Jeśli

chcesz zmienić sposób uruchamiania usługi w chwili rozruchu systemu, postępuj zgodnie z podanymi poniżej wytycznymi. l. Dwukrotnym kliknięciem nazwy usługi otwórz okno jej właściwości. Rysunek 11.2 przedstawia wygląd takiego okna.

.

,, .

Ry11unek J 1.2.

Okno Właściwości pozwala określić typ uruchomienia usługi

'\

'

' ' .:

'

..

-·--·- ··--' ·--·· .

·--~--

'•l' • l :

'• ' '

'

I

' ' ,\ 1 I'• •

g.,111119

~

l;i11ł19;;Jł

f,.___J

·- ·-· - - . ....... '

\ ' '

L~.J

' 1

._

'

c_

'!<#:

'

_

1

~\

j

Miiim ala9ile PIDMllYPCICZl(lłl-. ldlil ~._..prir

~Ulluglztego..._..

1

~

L~.---

2. Na zakładce Ogólne znajdziesz rozwijaną listę Typ uruchomienia. Wybierz z niej któr.fł z dostępnych opcji.

• Automatycznie (opóźnione uruchomienie) -

usługa

jest uruchamiana automatyc:mr

w chwili inicjowania systemu, ale nie zad.ziała, dopóki nie zalogujesz się na swoim koncie

• Automatyczny - usługa jest uruchamiana automatycznie w chwili inicjowania systemu i zaczyna działać jeszcze przed pojawieniem się ekranu logowania. • Rfczny - usługa nie uruchamia się w chwili startu systemu. Musisz uruchomić ją ręcznie.

•

Wyłączony mić

jej

-

usługa

nie uruchamia się w chwili startu systemu; nie

możesz

urucho-

ręcznie.

3. Kliknij przycisk OK.

Uwaga Jd.dł.......,""'madl.....·.ali..-i9l0iliwe~a~ to,. kcła"D•_...PM ~do

,o,_,.. ..... .,._. automatycmie w.

Włndo.W. 7, ~ maał ~ oruChomłoaa

chwili·

rolll'lkdau: 111tem~.

Zarządzanie usługami

za pomocą wiersza polecenia Jeżeli

regularnie zatrzymujesz i uruchamiasz pewne usługi, każdorazowe uruchamianie w tym 'elu przystawki usług może być nieco kłopotliwe. W takim przypadku zdecydowanie lepiej jest "1·korzystać narzędzia wiersza polecenia - NET STOP i NET START - pozwalające zatrzymać i uruchomić dowolną usługę, dla której te opcje są dostępne. Jeśli daje się wstrLymać działanie usługi, • następnie wznowić je, będziesz mógł posłużyć się poleceniami NET PAUSE i NET CONTINUE. Każde z podanych tu poleceń ma identyczną składnię.

NET NET NET NET Usluga

STOP usluga START usluga PAUSE usluga CONTINUE usluga Nazwa usługi, której działaniem chcesz z.anądzać. Jeżeli nazwa zawiera spacje, umieść ją w cudzysłowie.

Oto kilka przykładów wywołań podanych

net net net net

wyżej poleceń.

start Telefonia stop "Bufor wydruku" pause "Logowanie pomocnicze" continue Serwer

Oczywiście, możesz połączyć

ki1ka poleceń, zapisując je w jednym pliku wsadowym.

Zarządzanie usługami

za pomocą skryptów Jeżeli

chcesz zautomatyzować zarządzanie usługami, ale jednocześnie chcesz też zachowa( kontrolę nad typem uruchamiania danej usługi, musisz sięgnąć po bardziej zaawansowane narzędzia niż wiersz polecenia. Takie możliwości pracy z usługami daje tworzenie odpowiednich skryptów kontrolujących ich zachowania. Interfejs WMI (Windows Management Instrwnen tation) daje dostęp do klasy Win32_Service odpowiadającej za usługi Windows. Aby pracow
Szczegółowy

opis metod tworzenia skryptów WMI znajdziesz w podrozdziale „Pro· gramowanie z wykorzystaniem usługi WMI", na stronie 817.

Kod z listingu 11.1 zawiera większość wymienionych tu metod i właściwości.

Listing 11.1. Skrypt WMI, który przełącza stan

usługi pomiędzy

uruchomionym a zatrzymanym

Option Explicit Dim strComputer, strServiceName, intReturn Dim objWMI, objServices, objService

.

'Pobiera usługę

Wł.ff.

strComputer = "localhost" Set objWMI a GetObject("winmgmts:{impersonationLevel=impersonate}!\\" & strComputer & "\root\cimv2")

.' Okre.Ua

mrwę 11sł11gi.

strServiceName

.' Twur:y ubil'l
= "Remote

Registry"

11.sł11gl.

Set obj Services = objWMI. ExecQuery( "SELECT • FROM Win32_Service " & "WHERE DisplayName • "' & strServiceName & '" ") For Each objService In objServices

. .'7.apLUl}e

nazwę usługi.

strServiceName • objService.DisplayName 'C:y 11.fługajest 11ruC"humiuna~ I

If objService.Started Then 'C.:y mużnajq .:utr:ymał?

'

If objService.AcceptStop Then ' Próhuje zatrzymać ro·ługę. I

intReturn • objService.StopService I

.'Sprawdza

.:wraC"aną wartuść.

If intReturn

<>

O Then

' Wyświetla komwrikat o bł('tlzie. I

WScript.Echo "BŁĄD: Nie można zatrzymać "Kod błędu to " & intReturn Else

.'

Wy.łwietla

usługi

" & strServiceName & _

stan w·ługi.

WScript.Echo "Stan usługi " & strServiceName & • to " & objService.State End If El se ' Wyświetla komunikat o błęd::ie.

'

WScript.Echo End If

"BŁĄD:

Nie

można zatrzymać usługi

" & strServiceName

Else ' Prohuje uruchumii' uslugf. '

.intReturn = objService.StartService ' Sprawdza :wracan" wartuH·. ' If intReturn <> O Then

.

' Wy.fa·ietla komunikat u blt;d:ie .

WScript.Echo "BŁĄD: Nie można "Kod błędu to " & intReturn El se

uruchomić usługi

u

& strServiceName &

' Jł)•.iwietla a/rt11alfly .flafl usługi.

•

WScript.Echo "Stan obj Service.State

usługi

" & strServiceName & " to " &

End If End If Next 'Zll'a/mCJ ohlek~··

Set objWMI = Nothing Set objServices = Nothing Set objService = Nothing metody ExecQuery obiektu WMI danej usługi, aby zwrócić wystąpienie klasy Win32_Service. W tym celu blok instrukcji WHERE wyszukuje konkretną nazwę usługi. Nazwa~ jest następnie zapisywana w zmiennej strServiceName. Pętla For Each ... Next sprawd1a. czy usługa jest uruchomiona, określając wartość właściwości Started. Skrypt ten

używa

• Jeżeli właściwość Sta rted zwraca wartość True, wiadomo, że usługa jest uruchomioru.. więc można przejść do etapu jej zatrzymywania. W następnym kroku skrypt sprawdu wartość właściwości AcceptStop. Właściwość la prąjmuje wartość False w przypadku wszystkich usług niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania systemu Windows -:. Jeżeli skrypt napotka tę wartość, zwróci komunikat błędu. Jeżeli właściwość AcceptStop przyjmuje wartość True, skrypt będzie dążył do zatrqmania działania usługi, urucha· miając metodę

StopService.

• Jeżeli właściwość Started przyjmuje wartość False, wiadomo, że usługa jest u· trzymana i że można podjąć próbę uruchomienia jej. Skrypt uruchamia w tym celu metodę

StartService.

Metody StopService i StartService zwracają kody zebrane w tabeli 11.1.

Tabela li.I. Kody generowane przez metody StartService i StopService

1111 o

'

-

-

-

--

-

-

-

-

: Opis ~~~7"W~Mlrn~~~CT)l'~~ii'\i';\TMr.M~~T:ft'~~~~~m;~~~~~~~

6

„ ......."""'„.....

7

10 11

1l

13 14

15 16

17 18 19 20

21 21

23

lll•mn·y skrypt przechowuje kod zwracany przez obydwie metody w zmiennej intRetu rn, lg>nie sprawdza, Cl)/ wartość kodu jest różna od zera. Jeżeli warunek jest spełniony, skrypt ...,ietla komunikat błędu, w którym podaje upisany kod W przeciwnym razie skrypt podaje "''tą' stan usługi (zawarty we właściwości State). a

Wyłączanie usług

w celu usprawnienia pracy systemu Usługi są

programami i jako takie uruchamiają się w pamięci, zajmując nieco zasobów komputera. Pojedyncza usługa nie spowolni zn~cząco pracy komputera, ale gdy uruchomisz ich wiele, natychmiast spadnie komfort pracy w systemie. Twórcy systemu Windows pamiętali o tej zale-łności, więc większość usług nie uruchamia się wcale w chwili rozruchu systemu, tylko czeka, aż użytkownik otworzy program wymagający działania danej usługi. Oznacza to, że możesz usprawnić działanie systemu, podejmując jedną z podanych niżej czynności:

•

uniemożliwienie

uruchamiania niektórych usług w chwili startu systemu,

• uniemożliwienie uruchamiania usług, których nie potrzebujesz. W obydwu przypadkach będziesz musiał zablokować usługi, których nic potrLCbujcsz (albo prqnajmniej wydaje Ci się, że ich nie potrlebujesz). Ogólnie blokowanie usług polega na wykonaniu podanych poniżej czynności. I. Kliknij przycisk Start, wpisz w polu wyszukiwania

services. msc i naciśnij Enter. Na

ekranie pojawi się okno przystawki Usługi. 2. Kliknij dwukrotnie ikonę usługi, którą chcesz wyłączyć. 3. Wybierz pozycję Wył9czony z listy Typ uruchamiania na 1.akładce Ogólne. 4. Kliknij przycisk OK.

Technicznie.zagadnienie to nie jest wcale skomplikowane - cały problem polega na tym, żeby wiedzieć, które usługi można bezpiecznie wyłączyć. Żeby pomóc Ci nieco w usprawnianiu działania systemu, 1.ebrałem w tabeli I I .i spis tych usług, które być może będziesz chciał wyłączyć. żadna z nich nie jest niezbędna do działania innych usług, więc wyłączając je, nie narażasz się na ryzyko utraty stabilności systemu, niemniej zalecam Ci wzmożoną ostrożność. Wyłączaj usługi pojedynczo, uruchamiając ponownie komputer po każdej takiej operacji, by upewnić się, że system Windows funkcjonuje poprawnie. Poza tym, jeśli Twój komputer pracuje w sieci firmowej, skonsultuj swoje plany z pracownikami działu informatycznego, zanim zaczniesz zmieniać cokolwiek w ustawieniach systemu.

Tabela 11.2. Usługi systemu Windows, które możesz spróbować wyłączyć -

Typ uruchomienia Wytąa, jei~Ji .••

Usługa

Twój monitor lub komputer przenośny nie mają wbudowanego czujnika jasności albo gdy nie chcesz, by jasność ekranu była regulowana automatycznie;

Jasność adaptacyjna

....................,...,....„~........................ ~,.:::::;:-::::;;::;::: - - - - - - - - - - - - - - - - -

Tożsamość aplikacji .....................""'"'"•.„ ,.......,..,,...,,........._, Użytkowanie aplikacji

·--·-----·-··-„--

nie wymuszasz zasad ograniczeń oprogramowania;

__ ----·----------·-·

~„.c~.\"_........,

nie uruchamiasz programów nieprzeznaczonych do pracy wsystemach Windows Vista lub Windows 7;

· - - - - - -...............„ ..... „ . .,...,_--~.:!:" .....-_-- - - - - - - - - - - - - - - - -

'

-·---------------

Usługa

szyfrowania dysków funkcją Bltlocker

nie używasz funktjl Bltlod
Usługa Aparat kopii zapasowej

nie używasz systemowych narzędzi wykonywania kopii zapasowych;

Usługa bramy warstwy aplikacji ····~-..,~ .,...._.,,~"""'""'.._....,..., -~~--==::::: Zarządzanie aplikacjami

na poziomie bloku

nie używasz udostępniania połączenia internetowego;

nie zarządzasz oprogramowaniem za pomocą zasad grupy;

BranchCache

nie pracujesz wsieci lokalnej, składającej się z wielu zdalnych jednostek (gałęzi);

Propagacja certyfikatu

nie korzystasz z kart Inteligentnych;

Przeglądarka komputera

~-~------~ -------------------------------nie pizeszkadza aręczne ocliwieżanle okna połączeń sieciowych (ta usługa odpowiada za automatyczne wyszukiwanie komputerów podłączonych do sieci);

Menedżer sesji Menedżera okien pulpitu

nie ufywasz kompozycji Windows 7 Aero;

Usługa zasad diagnostyki

uważasz, że składniki systemu Windows nie potrzebują

dostępu do systemowych narzędzi diagnostycznych (wykrywanie problemów IIch rozwiązywanie);

Host usługi diagnostyki

uważasz, że składniki systemu Windows nie potrzebują

do systemowych narzędzi diagnostycznych (wykrywanie problemów i ich rozwiązywanie);

dostępu

Host systemu diagnostyki

uważasz, że składniki systemu Windows nie potrzebują dostępu

do systemowych narzędzi diagnostycznych (wykrywanie problemów IIch rozwiązywanie);

Koordynator transakcji llilJM'OSZOnych

nie korzystasz zoprogramowania, które wymaga obsługi transakcyjnej (programy takie spotyka się wzasadzie wyłącznie wdużych firmach, na przykład transakcyjne bazy danych);

Fm

nie wysyłasz faksów za pomocą komputera;

l.mądzanie kluaaml

nie używasz oprogramowania wymagającego certyfikatów szyfrowania X.509;

"""

•mtyfikatami kondycji

_ ,..... tum

Tabela I 1.2. Usługi systemu Windows, które możesz spróbować wyłączyć - ciqg dalszy -

-

- -

Typ uruchomienia

Usługa

Wyłącz, jeżeli ...

nie udostępniasz plików za pomocą grupy domowej;

Usługa nasłuchująca grup

domowych Dostawca grupy domowej nie udostępniasz plików za pomocą grupy domowej; .............,„ OWA UMA _ _ _ _ _ _ u ,..--,,,...._,,_...!--,-..... - - - - - · - - - - - - - - - - - - Dostęp do urządzeń interfejsu klawiatura, piloty zdalnego sterowania I Inne urządzenia wejściowe mają własne sterowniki obsługujące ich funkcje specjalne (na przykład przycisk kopiowania na skanerze);

HID

nie używasz zaawansowanych protokołów uwierzytelniania wInternecie; Udostępnianie połąaenla

nie zezwalasz innym komputerom na dzielenie Twojego łącza internetowego;

internetowego (ICS) „--·-· __,. . . . . . . _„-„.~

"„~'

....,,

. ,~

„,„_, - - - - - - •.„

....-.....-

W

WM

„ ...............„.

li

www

"

_„.....

„.

t

•••www- • - - - - - - --.....

"''-tM"'Mt'9'",....,........,....... Usługa KTMRM dla usługi

n

--

._„_....,

.....

nie używasz baz danych ani innych zasobów wymagających odwoływania się do Koordynatora transakcji rozproszonych Microsoft (wykorzystywanego wyłącznie przez aplikacje grupowe);

Koordynator transakcji rozproszonych „ .....„~....~~............_......._.___ - - - - - - „

.„-"' .....""''""""""'""""~

.......

nigdy nie używasz narzędzia mapowania Microsoft;

Mapowanie z odnajdowaniem topologii warstwy łąaa o

Wt

nie wdrażasz żadnych zasad grupy, które wymagałyby protokołu IPsec;

Agent zasad lpsec

. ......

"WN-1•1*4M

nie używasz najnowszej wersji protokołu IP (1Pv6), co można założyć z dużym prawdopodobieństwem, gdyż 1Pv4 jest nadal obowiązującym standardem;

Pomoc IP

„

Usługa inicjatora ISCSI firmy

nie używasz zdalnych urządzeń SCSI;

Microsoft nie potrzebujesz dostępu wtłe do kopii woluminów (a konkretnie do obrazów plików i folderów), dzięki któtym mógłbyś przymócić poprzedni stan obiektu;

Dostawca kopiowania wtle oprogramowania finny Miaosoft - - - - - - - - - - ...............------,,.,,,.,..,.... -

Usługa udostępniania portów

Net.lep

,...,.,„_...._MMIW.........,._

nie potrzebujesz udostępniać portów TCP (ani nie potrzebują tego żadne aplikacje, z których korzystasz); nie używasz kontrolera domeny;

-~- _...

il

a

....._ .

..,...._,.,....

W1%

hCMI

nie dysponujesz serwerem oferującym ochronę dostępu do sieci;

nigdy nie użyNasz plików sieciowych, gdy nie masz dostępu do sieci;

Pliki trybu offline Protokół rozpoznawania

nazw

równorzędnych

Grupowanie sieci równorzędnej

nie używasz aplikacji równorzędnych, takich jak Windows Meeting Space; nie używasz aplikacji równorzędnych, takich jak Windows Meeting Space;

Tabela 11.2. Usługi systemu Windows, które możesz spróbować wyłqczyć - ciqg dalszy --

-

~

--

-

' Usługa ~---

-

TYP uruchomienia -

równorzędnej I

I

'

M

~

- - - -

-

-

-

-

nie używasz apllkacjl równorzędnych, takich jak Windows Meeting Space;

Menedżer tożsamości sieci

„.................. -

-

Wyłącz, jeżeli. ..

"M'

. _ , , .....

'C

Dzienniki wydajności I alerty

nie używasz dzienników wydajności i alertów;

Moduł wyliczający magistrali PnP-

nie masz nic przeciwko temu, by Windows nie wyświetlał automatycznie zewnętnnych urządzeń sieciowych;

XIP Usługa publlkowanla nazw

-

nie używasz programów, które potrzebowałyby protokołu rozpoznawania nazw równorzędnych;

komputerów PNRP Bufor wydruku

nie drukujesz;

_......._........_M„.M,.,._.............__ .............___

_,...__._..,. - - - - - - - - - - - - - - - - -

nie używasz narzędzia raportowania błędów i wyszukiwania rozwiązań systemu Windows 7;

Pomoc techniczna panelu sterowania Raporty i rozwiązania problemów Usługa Asystent zgodności programów

nie przesyłasz strumieni audio i wideo wsieci domowej;

Quality Windows Audio Video Experlence

- ....................„ _ _ _ _ _ _ ~-:::::;::-".:::::::=~

Rejestr zdalny

--·---·-

~--··.........·-··-·

Centrum zabezpieczeń

_______~~

___...__,_

„ . .... _.......• ._.....____,_,- · - · - - - - - - - - - . . . . - -.............

-

........,.__...... - l t

Zasady usuwania karty inteligentnej SNMPTrap

---------------nie musisz używał centrum zabezpleaeń, by sprawdzał poziom zabezpieczenia komputera; _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _..,_ _ __

I

.

----~~....._......--

Inne komputery nie muszą miel dostępu do rejestru Twojej maszyny;

nie używasz kart lntellgentnych;

Karta inteligentna •-.-.....łlll...,._

----------------

nie używasz kart Inteligentnych;

......._..

Wstępne ładowanie do pamięci

Twoja sieć nie używa żadnego zprogramów posługujących się protokołem SNMP; nie chcesz, by Windows 7 używał pamięci podręcznej SuperFetch (opis niezbędnych aynno~ci znajdziesz wrozdziale 6., "Dostrajanie wydajności systemu Windows 7");

• przeczytaj podrozdział „Konfigurowanie wstępnego pobierania" ze strony 172. Usługa wprowadzania na komputerze typu Tablet

-

Harmonogram zadań Kompozycje

UWgi podstawowe modułu TPM

Twój komputer nie jest tabletem;

Tabela 11.2. Usługi systemu Windows, które możesz spróbować wyłqczyć-ciqgdalszy --

--

Typ uruchomienia

Usługa

-

-

Wyłącz, jeżeli •.. -

-

--

---

-

-

-

---

-

nie używasz narzędzia systemowego do tworzenia kopii zapasowych; Usługa biometryczna systemu Windows

nie korzystasz z urządzeń biometrycznych (na przykład z aytnika linll papilarnych);

Windows CardSpace

nie używasz cyfrowego identyfikatora CardSpace;

Połącz teraz wsystemie Windows

żadne zurządzeń siedowych nie używa Wlfl Protected Setup;

- Rejestrator konfiguracji Windows Defender

używasz oprogramowania zabezpleaającego innego niż Windows Defender;

Usługa raportowania błędów systemu Windows

nie wysyłasz raportów o błędach do Microsoft;

------· ------------Zapora systemu Windows ......

Usługa Media Center Extender ........,,, _ _ft'"'9, ........... . . . . - -....................

Odbiornik Windows Media Center Usługa

Usługa harmonogramu programu Windows Media Center

używasz Innego oprogramowania antywirusowego lub dysponujesz zaporą sprzętową;

!::::=;::::;:;:::::~=~

nie używasz urządzenia Media Center Extender; ---------------nie odbierasz wkomputerze fal telewizyjnych Iradiowych; nie nagrywasz programów telewizyjnych za pomocą Windows Media Center

. . . . ~-. . .,---- :::::~===:::::;.: ---------------nie udostępniasz blblloteld programu Windows Media Player;

Usługa udostępnienia wsieci

programu Windows Media Player Windows Search

nie używasz sllnlka wyszukiwania Windows 7(ani Innych podobnych programów, np. Google Desktop Search};

Usługa Czas systemu Windows

nie synchronizujesz czasu za pomocą narzędzi systemu Windows 7;

WMI Peńormance Adapter

nie korzystasz zprogramów sieciowych, które używałyby Interfejsu WMI do kontrolowania danych owydajności.

Szybsze zamykanie usług przez system Windows Jeżeli

wydaje Ci się, 7.e system kończy pracę całe wieki, szukaj winowajcy wśród uruchomionych w systemie usług, ponieważ przed zakończeniem swojej pracy Windows musi zakończyć pracę wszystkich uruchomionych w tle usług. Podczas W.dej takiej operacji system odc1.ekuje trochę.

dając usłudze

czas na zakończenie pracy, i dopiero, gdy okazuje się, że usługa nie zdołała wykorzystać tego czasu, system wyłącza ją. To właśnie owo oczekiwanie na 7.akończenie pracy każdej usługi wydłuża w nieskończoność proces zamykania samego systemu. Skoro jednak wit;kszość usług 1..amyka się dokładnie w chwili otrzymania takiego polecenia od systemu, ofiarowanie im cennych sekund na zamknięcie, choć może grzeczne, jest zwyczajną stratą czasu, szczególnie że te usługi, które ociągają się z zakończeniem pracy, i tak zostaną najprawdopodobniej wyłączone pr7.ez system. Możesz zatem skonfigurować m;tawienia Windows 7 tak, żeby szybciej przystępował do ich wyłączania. Oto wytyczne. l. Kliknij Start, wpisz w polu wyszukiwania regedit i naciśnij Enter. Na ekranie pojawi się

okno edytora rejestru.

2. Otwórz klucz:

HKLM\SYSTEM\CurrentControlSet\Con troi 3. Kliknij dwukrotnie wartość Wait1'oKillServiceTimeout. 4. Zmniejsz podaną tam liczbę z 20000 do 1000. 5. Kliknij przycisk OK.

Mm.al~•-)ią.1'ci...~~-. . . . . . ptoee-

IÓW fmldlc.nlon)'dl .PUbcJł w chWIU~ .,.aema. ZąaJti

wr$ltde ł4Qm

SlCCIACofdriłt~

KllkiłJ chriabotiile wrtua WiłlTotittA,;~. (JdeJl aJe · wtclm Wwaitołcl. WJblen Bflyt:}łl/Nt/WllWailoM dflx, wpla

.„

.

a. sooo ~ klłkniJ ......o.te.

lldlblJ~~lduaa

Naprawianie uszkodzonej usługi Przyczyną

niestabilnego działania systemu Windows 7 (a może raczej powinienem powiedzieć „działania mniej stabilnego niż zazwyczaj") może być uszkodzona usługa. Jak potwierdzić lub obalić tę diagnozę? Najbardziej oczywistym śladem będzie komunikat błędu informujący, że dana usługa przestała działać lub nie mogła być uruchomiona. Możesz też sprawdzić, czy w oknie Podglqd zdarzeń nie pojawiły się komunikaty o błędach usług. Wreszcie, jeżeli problemy z pracą systemu pojawiają się w ściśle określonych okolicznościach, a Ty wiesz, jaka usługa wiąże się z danym obszarem systemu, możesz zakładać, że to właśnie ona powoduje komplikacje.

problem (a przynajmniej mieć nadzieję, że się to osiągnie!), możesz spróbować naprawić funkcjonującą niepoprawnie usługę. Procedura naprawy przebiega w ogólnym zarysie zgodnie z podanymi niżej punktami. Aby

rozwiązać

1. Określ nazwę uszkodz.onej usługi (ewentualnie usługi, o której sądzis1„ że jest uszkodzona). 2. Usuń usługę.

3. Następnie wczytaj kopię zapasową gałęzi do rejestru. 4. Skopiuj usługę z kopii zapasowej gał~zi do właściwej lokalizacji

usługi

w rejestrze.

Na początku musisz określić nazwę sprawiającej kłopoty usługi. 1. Kliknij przycisk Start, wpisz w polu wyszukiwania Services. msc i naciśnij Enter. Windows 7 otworzy na ekranie okno przystawki Usługi.

2. Kliknij dwukrotnie nazwę usługi, którą chcesz uruchomić ponownie. 3. Na zakładce Ogólne znajdź wartość pola Nazwa usługi (rysunek 11.3) i zapisz ją sobie. Rysunek 11.3. Otwórz oknu

..-li

·-

'

--·· \'

.

---

-

··-···

,,

.

.

•

\ .

•

'

'

-

.

--V

\

.

. '

\.&;,&.a·~"·

I

\

'

włilkiwoki usługi, którą chcesz uruchomił

ponownie, i zapi.~z jej nazw~

s... • ...,.,........:

,I! c....._~-"'n11ncm

w>~· I• · "'"" i r n

1

ntt rai

. . . ~~~.llldllbtdtubleinr ~UlkQ1tlgD...--.

!'...-, ~

I

.._._______________ J

'*'*•·'~{ ~ .l~ 4. Kliknij przycisk OK. Aby usunąć usługę, musisz wykonać następujące kroki: 1. Kliknij przycisk Start, wpisz w polu wyszukiwania słowo wiersz, kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę Wiersz polecenia, która pojawi się w wynikach wyszukiwania. wybierz opcję Uruchom jako administrator i potwierdź swoje uprawnienia w oknie

kontroli konta użytkownika.

2. W oknie wiersza polecenia wpisz następującą instrukcję (wstawiając w miejsce usluga spisaną wcześniej nazwę wadliwie działającej usługi):

słowa

se delete usluga 3. Naciśnij Enter. System Windows 7 spróbuje usunąć tę usługę. Jeżeli

operacja powiodła się, w oknie wiersza polecenia pojawi się komunik.at:

[SC] DeleteService POWODZENIE Na razie nie kończ sesji wiersza polecenia, gdyż będziesz go jeszcze potrzebować.

Jan ale·~ a~

w..,.

ulbJgi.

..-.u jellae az. cą podaW

~~Jet4lłob#.eif, ł.e nie „.„łltw..-„..,i.

~•ldbaJ ........ w~~~ZDJdt

wsdm·tdUctl:fUM\S,.,.\~...,_t...,.....

aahlał· J
o.PQtUld. Pora zająć się przywróceniem kopii gałęzi rejestru. 1. Kliknij prrycisk Start, wpisz w polu wyszukiwania regedit, naciśnij Enter i swoje uprawnienia do edycji rejestru w oknie kontroli konta użytkownika. 2.

Znajdź

potwierdź

klucz HKEY_l.OCAL_MACHINE.

3. Wybieri z menu Plik/Załaduj gałflŹ Reje.stn1, żeby otworryć okno dialogowe Załaduj galqi

Rejestru. 4. Otwórz plik z kopią systemu, który znajduje się w katalogu

%System Root 96 \system32\config\RegBack\SYSTEM. OLD 5. Kliknij przycisk Otwórz. Edytor rejestru będzie wymagał podania nazwy klucza. 6. Wpisz reset i kliknij przycisk OK.

Od tej chwili kopia systemu znajduje się we wczytanej gałęzi rejestru, w kluczu HKLM\reset. Od ukończenia zadania dzieli Cię wyłącznie skopiowanie usługi z kopii zapasowej. 1.

Powróć

do okna wiersza polecenia.

2. Wpisz w nim następującą instrukcję, zastępując sie wykonywania pierwszego zestawu instrukcji.

słowo

usluga nazwą spisaną w c1.a-

reg copy hklm\reset\controlsetOOl\services\usluga hklm\system\ -.currentcontrolset\services\usluga /s /f 3. Naciśnij Enter. Windows 7 skopiuje kopię zapasową usługi do właściwego jej miejsca w rejestrze. 4. Uruchom ponownie komputer,

żeby uaktywnić

wprowadzone modyfikacje.

Rozdział 12.

Poprawianie rejestru systemu Windows 7

W tym rozdziale: • Uruchamianie edytora rejestru • Pierwsze kroki w rejestrze • Pliki rejestru • Zapewnianie bezpieczeństwa rejestru • Wpisy w rejestrze • Wyszukiwanie wpisów w rejestrze

1'o powszechna rzecz, że większość plonów ludzkiej kreatywności zalega w mroku skarbnic wiedzy i mądrości natychmiast po ujrzeniu światła dziennego. G.C. Lichtenberg System Windows 7 pamięta kolor tła pulpitu, który ustawiłeś w oknie Personalizacja panelu sterowania podczas poprzedniego uruchomienia systemu. Rodzi się pytanie, gdzie system prlcchowuje informacje na temat wybranego koloru czy ustawionego na pulpicie obrazu. Skąd „wie·. że należy użyć nowego sterownika karty graficznej, który właśnie 1.ainstalowałeś, a nie oryginalnie dostarczonego oprogramowania? Inaa.ej mówiąc, w jaki sposób system Windows 7 zapamiętu.ic różne ustawienia i opcje, które Ty uznajesz za najodpowiedniejsze dla systemu? Sekret doskonałej pamięci systemu Windows 7 tkwi w rejestrze. Rejestr jest centralną skarbnic~ wiedzy całego programu operacyjnego. Tam przechowywane są informacje o wszystkim, co m• związek 7. jego ustawieniami. W rejestrze znajdziesz dane dotyczące: • sprzętu zainstalowanego w komputerze, • zasobów zużywanych przez te urządzenia, • sterowników uruchamianych w chwili startu systemu, • wewnętrznych ustawień systemu Windows 7, • typu plików skojarzonych z konkretnymi aplikacjami, • tła pulpitu, jego kompozycji i innych ustawień interfejsu, • osobistych

ustawień

menu Start i paska zadań,

• dostępu do internetu, sieci, haseł dostępowych, • ustawień aplikacji działających w systemie Windows 7, na przykład Eksploratora Windo"-. czy przeglądarki Internet Explorer, • ustawień użytkownika wielu aplikacji zewnętrznych. Wszystkie te dane są przechowywane w głównym zbiorze wiadomości o systemie, który moż02 edytować dowolnie (choć oczywiście ostrożnie!) dzięki wyjątkowo wygodnemu narLędziu Z\'i'a· nemu edytorem rejestru. Właśnie jemu jest poświęcony ten rozdział.

Uruchamianie edytora rejestru Wszystkie bezpośrednie zmiany w rejestrze wprowadza się, korzystając z całkiem przyjemnego w obsłudze programu, tak zwanego edytora rejestru, umożliwiającego przeglądanie wartości kluczy. edytowanie ich, dodawanie nowych i usuwanie już istniejących. Poza tym edytor rejestru oferuje użyteczną funkcję wyszukiwania oraz narzędzie importowania i eksportowania wpisów, które możesz zapisać do pliku tekstowego, a potem odczytać je z niego. Aby uruchomić edytor rejestru, otwórz menu Start, wpisz w polu wyszukiwania regedit i naciśnij klawisz Enter. Następnie potwierdź swoje uprawnienia w oknie kontroli konta użytkownika. Rysunek 12. l pr7.edstawia okno edytora rejestru, pojawiające się po wykonaniu tych czynności. (Choć jeśli ktoś wykorzystywał wcześniej edytor, zawartość okna może być nieco inna. Jeżeli chcesz uzyskać widok przedstawiony na rysunku 12.1, zamknij wszystkie gałę-Lie drzewa nawigacji widoczne w lewym panelu okna). .

Rysunek 12.1. •'

Polecenie regcdit uruchamia Edytor rejestru - program

-ł

j

•

!

'

•

'

<

~

'l,

'~

\

,„

H

~

--''p

'

'

----- -···

I '.~ ~-~ ':'"''~ „ ;.

pozwnllljący zmieniał

wpisy w rejestr7.e ~-yi.'kmu

!clytor~tO~~-~iecźoiejsąch~ ~~·~.1~-,...jataier.aniemieCIAlły

118 . . . .,~" ~

r.feą:od niego do tego itOpldl.: k~~tdero. . . . indana wrejelba, by.,.._

1

w.,,.i._ •.,~.-.·~ta:az~ tegop,.....

•Wl'~J·w•-..O•~~.kicż-.;pierw..,_.., 4it~ trdcq~~-~ieczeńatwatejestnł',

~ zn~j~z ~ tff ~.bfcych ~łeczfć·•'wattofl ·-~~~·~~. .

-

Pierwsze kroki w rejestrze Rejestr jest niewątpliwie niebezpieczny, ale mo7.esz nieco zminimalizować ryzyko pracy z rum. jeżeli poznasz jego budowę i dowiesz się, do czego słui.ą poszczególne jego elementy. Drięb temu będziesz w stanie unikać obszarów zwiękswnego ryzyka i trzymać się bezpiecznych ściei.c'L Kilka następnych podrozdziałów wprowadzi Cię w najważniejsze obszary rejestru.

Poruszanie się w panelu kluczy Edytor rejestru przypomina swoim układem okno Eksploratora Windows i działa na bardzo zbliżonej zasadzie. Lewa strona okna edytora przypomina nieco panel folderów znany z okna Eksploratora Windows, tyle że zamiast katalogów znajdziesz w nim klucze. Z braku lepszego pomysłu będę zatem nazywać tę część okna edytora rejestru panelem kluczy. Panel kluczy, podobnie jak panel folderów Eksploratora Windows, 1.achowuje hierarchiczny układ drlewa. Gdy otworzysz okno edytora, pojawi się pięć specjalnych kluczy rejestru, tak zwanych uchwytów (to dlatego wszystkie ich nazwy 1.aczynają się od wyrażenia HKEY 1). Klucze te określa się wspólnym mianem kluczy głównych. Później opiszę dokładnie, czego można się ~-podziewać podczas modyfikowania ka7.dego z nich (1.ajrryj do podrozdziału „Poznawanie możliwości kluczy głównych rejestru" w dalszej części tego rozdziału). Ka7.dy z tych kluczy zawiera zestaw podkluczy. Klikając strzałkę widoczną obok każdego klucza, możesz wyświetlić ich listę. Ten sam efekt uzyskasz, zaznaczając klucz i naciskając klawisz + na numerycznej części klawiatury. Aby zamknąć klucz. kliknij widoczną obok ciemną strzałkę albo naciśnij klawisz numeryczny -, mając 1.aznaczoną nazwę kluc1.a. I znów okazuje się, że poruszanie się w oknie edytora rejestru jest bardzo podobne do działania w oknie Eksploratora Windows. Żeby dotrzeć do interesującego Cię wpisu w rejestrze, będziesz zazwyczaj musiał przedrzeć się prle'L

kilka warstw kluczy. Spójrz na przykład widoczny na rysunku 12.2. Otworzyłem w oknie edytora rejestru klucz HKEY_CURRENT_USER, następnie jego podklucz Control Panel, po czym kliknąłem podklucz Mouse. Zauważ, że w pasku stanu wyświetla się pełna ścieżka dostępu do bieżącego klucza, która swoją budową nie różni się niczym od ścieżek dostępu do katalogów.

1

Od ang. Jiandler - uchwyt - przyp. tłum.

Rysunek 12.2. rejestru znajdziesz wewnqtn kluczy i ich pudklucr.y

Wartości

~_OASSES_ROOT

• j

' • j ..._

„ ~ HlllY.CURlllNl.llSEA I ~{DamJilnol I „ l I ai~T!Kłing ,_-·_,, """'~ a..ai. ,,.,...._ I ·;;,~-... I „ Ili••CeroóolP..e Attawłlill)o I ~DllubllCldt:Heg I

I

UG_IJWCIUJ RRi.5'l

OiGIXIOOOOO 1111

I ..• Oo..bltrClictSpftd

REG_Sl llEG_SZ lllG_SZ

•

No

I

I

~

I „•ii •

.,,..._.

I ~'\DoubltCldtW....

CGllW

M tlnOIS

I

11Bi_5l

łCIO

MG-5l

•

lllG.5'l

10

: I

' .,. ....- Mcthod

I

•

Ji ..,_.,..

.I~

~

~~)

~)~dit,

I ·J~ '·1 "!!)J.to.....

~Mouul'llnolloldl

:!if1MOV\łllwnholdl I~)MowMT... Iłtt~McM.xCUIW 1 •s.-11Mouwvcur-.c

• • "-ttt

-li_...,

Jł ' - ' I l

• Jił

i jlll)W,TGOtfaulllutl . . ""

[UC)C

4 I ~~....L!.IL...l&-.......~.·----·

m_sz lllG. SZ

„ M P...-.111oo1 J

i ~i~ I ~]Mol.MHclveTinw

51:111

4 No 4

' I ~)Moino:ł'-rtlagłtt

~ Oeiiila, • ,M ...,....

•

ł

I

llwtoodt

•

~i S...opMouwe..n1-

,~

,. I

I

llEG.SZ llfGJiZ

1 6

llEG.SZ lllG.Sl

o

lllG.DMIY

oo oo oo oo oa oa oa oo u'" oo oa oo

lllG.SZ Rf G.'il

O

~GJ1t~11v

I~

IO

oooaoooooooooaoott115..0100001 O

f ą-;;..-;;;;·;.;;;;he;;.Mw;p;;:ii:t,,;;,;.-w;;;;;;;;;;,-;;;;,:;:-J

J

t~

Czym są wartości rejestru? Jeżeli lewa strona okna edytora rejestru jest odpowiednikiem panelu folderów Eksploratora Win-

dows, to prawa strona jest analogiem panelu zawartości tegoż programu. Edytor rejestru wyświetla tam wartości przypisane konkretnym kluczom (zatem będę odtąd posługiwać się nazwą panel wartości). Panel wartości zawiera trzy kolumny.

• Nazwa - w tej kolumnie znajdziesz nazwy wszystkich wartości danego klucza (to odpowiednik nazwy pliku w Eksploratorze Windows}.

• Typ - ta kolwnna podaje typ danych :zapisanych w konkretnej wartości. Każda wartość może przyjmować jeden

z sześciu dostępnych typów danych:

REG_SZ - to wartość ciągu. REG_MUL TI_SZ - to wartość ciągu wielokrotnego. REG_EXPAND_SZ - to

wartość ciągu

rozwijalnego. Zawiera ona nazwę zmiennej środowiskowej, która „rozwija" się w dane wartości zmiennej. Na przykład zmienna śro­ dowiskowa \SystemRoot\ pr7.echowuje nazwę katalogu. w którym zainstalowano system Windows 7. Je:i.eli zatem natkniesz się na wartość zawierającą dane %SystemRoot%\ System32\, a wiesz, że system Windows został 1.ainstalowany w katalogu C:\ Windows, możesz rozwinąć wartość klucza do postaci C:\ Windows\System32\. REG_DWORD - to wartość typu DWORO, czyli podwójnego słowa, co oznacza 32 -bitową wartość zapisaną w ośmiu znakach w układzie szesnastkowym. Przykładowo wartość 11 zapisana w układzie szesnastkowym wygląda następująco: 17. Liczba ta zapisana za pomocą danych typu DWORD miałaby postać OxOOOOOOll (17). (Skąd nazwa „podwójne słowo"? Wartości 32-bitowe są zapisywane w postaci czterech bajtów danych, a w kręgach programistycznych wielkość dwóch bajtów nazywa się słowem ( word), zatem cztery bajty to podwójne słowo (double word)).

REG_QWORD - to wartość typu QWORD, czyli czterokrotne słowo, a zatem 64-bitowa wartość zapisana w postaci szesnastu znaków. 1.auważ, że znajdujące się na początku zapisu zera zostały skompresowane do ośmiu znaków. Zgodnie z tymi regułami liczba 11 zapisana w układzie szesnastkowym jako wartość QWORD przyjmie postać OxOOOOOO11 (17), a zapisana tak samo liczba 100 OOO OOO pojawi się jako OxlOOOOOOOOO (4294967296). REG_BJNAR Y - to wartość binarna.

• Dane - ta kolumna zawiera dane każdej wartości.

Poznawanie możliwości kluczy głównych rejestru Klucze główne to początek każdej wyprawy w głąb rejestru, dane są przechowywane w każdym z nich.

więc powinieneś dowiedzieć się,

jakie

Klucz HKEY_CLASSES_ROOT Klucz HKEY_CI.ASSES_UOO'J'. określany zazwyczaj skrótem HKCR, zawiera dane związane z roz.szerzeniami plików i skojarzonymi z nimi aplikacjami, obiektami systemu Windows 7, działającymi w nim programami oraz dane dotyczące ich automatyzacji. Tutaj mieszczą się też klucze związane ze skrótami prowadz.1cyini do programów i ich wyglądem w interfejsie systemu. Pierwszy poziom tego klucza zawiera podklucze opisujące pos1.c1..ególne roz.._zerzenia. Jest tu klucz .bmp map bitowych (plików programu Paint), .txt plików tekstowych (Notatnik) i tak dalej. W ka7.dym z tych kluczy znajdziesz wartość (Domyślna), określającą, z jakim typem pliku skojarzono dane rozszerzenie. (O typach plików pisałem szerzej w rozdziale 3„ „Dostosowywanie systemu plików"). Na przykład rozszerzenie .txt jest skojarzone z plikami typu textfile. • Przeczytaj podrozdział „Typy plików" ze strony 78. Zapisane w tym miejscu typy plików pojawiają się później w postaci podkluczy klucza głównego HKEY_Cl.ASSF~_ROO'J'. Rejestr zapisuje tam wszystkie ustawienia dotyczące konkretnego typu plików, na przykład wartość (Domyślna) podklucza shell\open\command 1.awiera ścieżkę dostępu do pliku wykonywalnego otwierającego dany typ pliku. Rysunek 12.3 prLcdstawia ten podkłucz dla plików tekstowych. Rysunek 12.3. Wpisany w rejestr:.i:e typ plików określa

ustawienia dotyczące plików danego typu, łącznie z podejmowanymi

dla nich działaniami

Klucz główny HKEY_CLASSES_ROOT jest w rzeczywistości kopią (bądź aliasem, bo tak określa się skopiowane klucze) podkluc1.a innego klucza głównego HKEY_LOCAL_MACHINE:

HKEY_LOCAL_MAHINE\Software\Classes Rejestr tworzy alias w kluczu HKEY_CLASSES_ROOT, żeby programy szybciej znajdowały właściwe wpisy oraz aby ułatwić rozwiązywanie problemów z kompatybilnością starszych wersji programów.

Klucz HKEY_CURRENT_USER Klucz HKEY_CURRENT_USER, określany 1.azwyczaj skrótem HKCU, zawiera dane zalogowanego w systemie użytkownika. Tu właśnie znajdziesz wszystkie ustawienia opcji panelu sterowania, połączeń sieciowych, programów itp. Pamiętaj, że jeżeli kontem użytkownika zawiadują zasady grupy, wszystkie ustawienia będą przechowywane w podkluczu HKEY_USERS\sid (gdzie sid to identyfikator zabezpieczeń danego użytkownika). W chwili, gdy użytkownik zaloguje się do systemu, dane te są kopiowane do klucza HKEY_CURRENT_USER. Dane wszystkich innych kont są przechowywane domyślnie w tym kluczu w postaci pliku profilu ntuser..dat (zapisanym w wartości %UserProfile96).

Oto krótki opis najważniejszych pod.kluczy klucza HKEY_CURRENT_USliU.

AppEvents

Zawiera pliki dźwiękowe odtwat7.ane podczas występowania określonych zdarzeń systemowych (na przykład podczas minimalizowania rozmiarów okna).

Control Pcmel

Zawiera ustawienia ikon panelu sterowania.

Keyboard Layout 1.awiera ustawienia klawiatury wskazane za nego z panelu sterowania.

pomocą

okna Klawiatura otwiera-

Network

Zawiera ustawienia związane z mapowanymi dyskami sieciowymi.

Software

Zawiera ustawienia aplikacji i systemu Windows dla różnych kont użytkowników.

Klucz HKEY_LOCAL_MACHINE Klucz HKEY_LOCAL_MACHINE (HKI.M) zawiera dane konfiguracyjne u.rządzeń systemowych i programów niezależne od konta użytkownika. Najczęściej będziesz odwoływać się do nastę­ pujących jego podkluczy:

Hardware

Zawiera podklucze opisujące porty szeregowe i modemy oraz procesor zmiennoprzecinkowy.

Software

Zawiera ustawienia poszczególnych programów zależne od konfiguracji sprzętowej. Podklucz Classes jest skopiowany do klucza głównego HKEY _ CLASSF.S_ROOT. Pod.klucz Microsoft zawiera ustawienia systemu Windows (oraz innych programów tej firmy, jeżeli masz takie na dysku).

System

Zawiera podklucze i ustawienia Windows.

określające

warunki uruchamiania systemu

Klucz HKEY_USERS Ustawienia 1.apisane w kluczu HKEY_USF.RS (HKU) są barcb.o podobne do tych, które znajdziesz w kluczu HKEY_CURRENT_USER. Klucz HKEY_USERS przechowuje dane dotyczące kont użytkowników z określonymi 1.asadami grupy oraz domyślne ustawienia (zapisane w podkluczu .DF.FAUL1j, mapowane na profil nowego użytkownika.

Klucz HKEY_CURRENT_CONFIG Klucz HKEY_CURREN'J'_CONFIG (HKCC) zawiera dane bieżącego profilu sprzętowego. Je7.eli komputer korzysta wyłącznie z jednego profilu sprzętowego, klucz HKEY_CURRENT_CONFIG będzie aliasem klucza HKEY_LOCAl,_MACHINE\SYS'f'EM\ControlSetOOJ. Jeśli i.aś na komputerze zdefiniowano kilka profili sprzętowych, klucz HKEY_CURRENT_CONFIG będzie alia.~m klucza HKEY_LOCAL_MACHJNE\SYSTEM\ControlSetnnn, gdzie nnn to identyfikator liczbowy bieżącego profilu. Identyfikator ten mieści się w kluczu:

HKLM\SYSTEM\CurrentControlSet\Control\IDConfigDB

Czym są gałęzie i pliki rejestru? Baza danych rejestru składa się tak naprawdę z pewnej liczby plików zawierających fragmenty rejestru zwane gałęziami Gałąź składa się z przynajmniej jednego klucza rejestru, jego podkluczy i ich wartości. Każdej gałęzi przypisanych jest kilka plików o rozszerzeniach zebranych w tabeli 12.1. T8Mla 12.l. Rozszerzenia plików gałęzi -

Rozszerzenie Brak

„„.,_

.log1 .----.-----~

.log, .logl

-

Opis

Tabela 12.2 zawiera listę plików każdej z gałęzi. się w Twojej wersji systemu).

(Pamiętaj, że

nie wszystkie z nich muszą pojawiać

Tabela 12.2. Pliki używane przez poszczególne gałęzie -

Gałąź

HKLM\8(000000000 HKLM\COMPONENTS

HKLM\SAM

HKLM\SECURITY

HKLM\SOFTWARE

Pliki

Po1.a tym każdy użytkownik komputera ma własną gałąź, mapowaną do kluaa HKEY_CURRENT_ USER w chwili, gdy dany użytkownik zaloguje się do systemu. Pliki obsługujące gałęzie użyt­ kowników znajdują się w katalogu \Users\użytkownik, gdzie użytkownik jest nazwą konta. Dane gałęzi użytkownika są zapisywane zawsze w pliku ntuser.dat, a w pliku ntuser.dat.logl pojawiają się informacje o zmianach dokonanych w tej gałęzi. (Jeżeli użytkownik korzysta z zasad grupy. jego dane będą przechowywane w podkluczu HKEY_USERS).

Zapewnianie bezpieczeństwa rejestru Zgromadzenie takiej ilości danych w jednym miejscu wydaje się czymś dobrym, ale właśnie ta cecha rejestru sprawia, że jest on najwrażliwszym składnikiem systemu. Gdyby dane z rejestru 1.aginęły lub zostały z jakichś przyczyn uszkodzone, system po prostu nie uruchomiłby się. Metody postępowania opisane w tym podrozdziale powinny uchronić Cię prled uszkodzeniem systemu w wyniku błędnego edytowania rejestru.

Zapobieganie wprowadzaniu zmian w rejestrze przez innych użytkowników Czy na Twoim komputerze pracują inne osoby? Podziwiam Twoją odwagę! Ale skoro zdecydowałeś się już na taki krok. pewnie wolałbyś, żeby żadna z nich nie miała dostępu do edytora rejestru. Użytkownicy systemu Windows 7 pracujący na standardowych kontach domyślnie nie mają dostępu do edytora rejestru, ponieważ Kontrola konta użytkownika żąda podania hasła administratora przed uruchomieniem tego programu. Jeżeli chcesz 1.abronić dostępu do rejestru innym użytkownikom korzystającym z kont administratorów, musisz zdefiniować odpowiednie 1.asady grupy: 1. Kliknij przycisk Start, w polu wyszukiwania wpisz gpedit. msc i naciśnij Enter. 2. Otwórz gałąź Konfiguracja

llżytkownika/Szablony

administracyjne/System.

3. Kliknij dwukrotnie ikonę zasady Zapobiegaj dostępowi do narzędzi edycji rejestru. 4. Zaznacz opcję Włączone. 5. Z listy Czy wyłączyć pracę programu regedit w trybie cichym? wybierz

pozycję

Tak.

6. Zatwierdź ustawienia, klikając przycisk Tak. Takie rozwiązanie ma jedną wadę - Ty też nie będziesz mógł edytować wpisów w rejestrze. Oczywiście, zawsze możesz zmienić chwilowo ustawienia zasady, zanim spróbujesz uruchomić edytor rejestru. Mam nawet jeszcze lepsze rozwiązanie. Możesz posłużyć się skryptem, który będzie przełączać opcję edytowania rejestru pomiędzy dwoma wartościami - możliwa i niemożliwa.

Set objWshShell

= WScript.CreateObject("WScript.Shell")

'Pobiera bietąct! us1awieni<1

, intDisableRegistryTools = Int(objWshShell.RegRead("HKCU\Software\Microsoft\ Windows\CurrentVersion\Policies\System\DisableRegistryTools")) 'Przelqc;:a hie~ące wlawieniu

,

If intDisableRegistryTools = O Then objWshShell.RegWrite ~HKCU\Software\Microsoft\Windows\CurrentVersion\ Policies\System\DisableRegistryTools", 2, "REG DWORD" WScript.Echo "Edycja rejestru jest zablokowana." Else objWshShell.RegWrite "HKCU\Software\Microsoft\Windows\CurrentVersion\ Policies\System\DisableRegistryTools", o, "REG DWORD" WScript.Echo "Edycja rejestru jest odblokowana." End If Chciałbym zwrócić Twoją uwagę

na jeden szczegół. Aby powyższy skrypt zadziałał, musisz uruchomić go jako administrator. Informacje o tym, jak to zrobić, znajdziesz w rozdziale 30. • Odsyłam Cię do punktu „Uruchamianie skryptów z uprawnieniami administratora" na stronic 787.

Wykonywanie kopii zapasowej rejestru System Windows 7 zapisuje ustawienia znane pod nazwą stan systemu, czyli wszystkie te pliki, które są niezbędne do właściwego działania systemu. W stanie systemu mieszczą się pliki wykorzystywane podczas rozruchu systemu, chronione pliki Windows 7 i oczywiście pliki rejestru. Narzędzie twol7.enia kopii zapasowej systemu Windows 7 oferuje Ci opcję Utwól7. obraz systemu, dzięki której bez żadnych problemów przywrócisz bieżący stan systemu. Jest to zapewne najmniej skomplikowana metoda tworzenia kopii :zapasowej rejestru. Szczegóły dotyczące wykorzystania tej opcji przedstawiłem w rozdziale 7., „Konserwacja systemu Windows 7". • Zapoznaj się z treścią podrozdziału "Tworzenie kopii zapasowej obrazu systemu" ze strony 212.

Zapisywanie bieżącego stanu rejestru za pomocą funkcji przywracania systemu Innym prostym sposobem zapisania bieżących ustawień rejestru jest użycie opcji przywracania systemu dostępnej w systemie Windows 7. Aplikacja ta wykonuje „zdjęcie" aktualnej konfiguracji

systemu, a więc również rejestru. Jeżeli system zostanie z jakiejś przyczyny uszkodzony, program ten pozwoli przywrócić poprzednie ustawienia. Zanim przystąpisz do edycji wpisów w rejestr7..e, powinieneś utworzyć nowy punkt przywracania systemu. Pracę z narzędziem przywracania systemu opisałem w rozdziale 7. • Przeczytaj podrozdział „Tworzenie punktów przywracania systemun ze strony 203.

Eksportowanie kluczy rejestru do pliku na dysku Jeżeli

masz zamiar wprowad7.ać niewielkie zmiany we wpisach rejestru, wykonywanie kopii zapasowej ze wszystkich jego plików wydaje się działaniem lekko przesadzonym. Możesz wykonać kopię tylko tych fragmentów rejestru, które masz 1.amiar edytować. Załóżmy, 7.e chcesz dokonać zmian w kluczu HKEY_CURREN'J'_USF.R. W takiej sytuacji hardziej opłaca się zapisać kopic; wartości wyłącznie tego kluc1.a, a może nawet tylko wybranego podklucza. Operację te; wykonuje się popr7.e7. wyeksportowanie zawartości klucza do pliku rejestru, czyli pliku tekstowego o rozszerzeniu .reg. Gdyby okazało się, że wprowadzone modyfikacje zakłócają w jakiś sposób pracę systemu. będziesz mógł 1.awsze przywrócić poprzednie wartości wpisów, importując zawartość pliku .reg.

Eksportowanie zawartości całego rejestru do pliku .reg Najproslli7.ą metodą

chronienia całej 1.awartości rejestru jest wyeksportowanie całości do pliku .reg zapisanego na innym dysku niż systemowy lub na którymś z dysków sieciowych. Pamiętaj, że plik wynikowy będzie miał rozmiar około 150 MB, jeżeli na dysku znajduje się sam system Windows 7. Jeśli instalowałeś wiele programów, jego rozmiar będzie przynajmniej dwukrotnie większy. Musisz zadbać wcześniej, hy dysk docelowy miał odpowiednio dużo wolnego miejsca. Oto instrukcja wykonania eksportu całego rejestru. l. Otwórz okno programu Edytor rejestru.

2. Wybierz z menu

głównego

Eksportuj plik rejestru.

Plik/Eksportu}. Na ekranie pojawi

się

ok.no dialogowe

3. Wybierz miejsce, w którym chcesz zapisać kopię zapasową. 4. W polu Nazwa pliku podaj nazwę, pod jaką chcesz go zapisać. 5. W polu Zakres eksportu wskaż opcję Wszystko. 6. Kliknij przycisk Zapisz.

Eksportowanie zawartości wybranego klucza do pliku .reg Jeżeli

chcesz wykonać kopię zapasową wybranego kluc1.a, postępuj zgodnie z poniższymi wskazówkami.· 1. Otwórz edytor rejestru i wskaż w nim klucz, którego zawartość chcesz eksportować.

2. Wybierz z menu głównego Plik/Eksportuj. Na ekranie pojawi się okno dialogowe

Eksportuj plik rejestru. 3. Wybierz miejsce, w którym chcesz zapisać

kopię zapasową.

4. W polu Nazwa pliku podaj nazw~. pod jaką chcesz go zapisać.

5. W polu Zakres eksportu wskaż opcję Wybrana gałąź. 6. Kliknij przycisk Zapisz.

ZnaJdo*anła zmlatt w rejestne

.- ...--...---------„..........._

N~-~~ola:chlt. ,.,.nnllAypo,..,.llf w~ (albo '*f woscH•Jdłelf ~)po·~ -.W1e6 .,.temu '8 ~&lytot# ~ """1· Zwatyway ~aa llu•ae imłaą rejatra. adanie to P17ł""' polidaaazuktate łslY wstop dane ł..,..., ~ a:,lio lnttrack ~

-*"

Na~-... ua~*'~*~wazflłkkh

,.."'*"

ttae. W,.csy~.„-~ (fab ~w,b~ kh1czy) pmd ClolconanłemfaiłchJdwiekmdallwd&włeniach l)'łłemuoraz-.pokb wprowadzenia.. Następnłe•~~p~pcriwnu}e„1V)'W01a~w~poa.nta llllnt' di.ie IC CJile,,,,.,. - porównanie pli&w). Polecenie to wabzuje rótnke w zawartolci dwóch wybrahych plików. Aiy 1neprowadlłć o~ tu~ uruchom' je w Nl-

~~ą sposąb: FC /0 ptzed_itrdanlłltl.. reg pa_ZJld.anach. reg > zm1any_w_reje5trze. feg

Teru~ tyQto ~pf~ ~ p'Dką ~#f ftaZWlł pliku~, który

~·ptpd~an~NJ~-.~pllltujl!l....zmfowb.ttg ~lWł eksportia ąwartold r,ejestrit Pf dokonaniu modyfibą1 i ~lt ~ piłko zmlany,..w~nj'QGW'ą pliku, dó'it6ftgo dtcesżapW w,niJd działania pnlttmla f;C. P~ o utydu IU:. Jfyt pllkt re~tiv q ~sywane za ~

,...,.c:ada

z~w t1Jd'*1e.

Importowanie zawartości pliku .reg Jeśli będziesz musiał przywrócić wartość

zastosuj

się

klua.a z kopii zapasowej przechowywanej w pliku .reg,

do poniższych wskazówek.

1. Otwórz okno edytora rejestru.

2. Wybierz polecenie menu Plik/Importuj. Na ekranie pojawi

się

okno dialogowe Importuj

plik rejestru. 3. Znajdź katalog, w którym zapisałeś kopię zapasową kluc1,a, i zaznacz odpowiedni plik rejestru. 4. Kliknij przycisk Otwórz. 5. Gdy system Windows 7 poinformuje Cię, że zmiany w rejest17.e zostały wprowadzone, kliknij przycisk OK.

Wpisy w rejestrze Masz już ogólną orientację w zagadnieniach związanych z pracą w rejestrze, więc pora przystą­ pić do pracy z jego kluczami i wartościami. W tym podrozdziale przedstawię ogólne metody przeprowadzania podstawowych prac w rejestrze - modyfikowania wpisów, dodawania ich. zmieniania ich nazw czy usuwania wpisów. Wkrótce przekonasz się, że do końca lektury będziesz spotykał się z kolejnymi ich zastosowaniami, gdyż w dalszych częściach książki mam zamiar omawiać konkretne zmiany wpisów w rejestrze.

Zmienianie danych wpisanych w rejestrze Wprowadzenie zmian we wpisach rejestru wiąże się zawsze ze znalezieniem właściwego klucza, wyświetleniem wartości, którą chcesz zmienić, i edycją jej danych. Niestety. znalezienie określonego klucza bywa czasami skomplikowane. Znajomość kluczy głównych i ich najczęściej wykorzystywanych podkluczy, o których pisałem wcześniej, będzie niewątpliwie pomocna, ale nic zapominaj o nieocenionej funkcji wyszukiwania, w jaką wyposażono edytor rejestru. (Później zademonstruję, jak jej używać). Pora na małą prezentację edycji danych rejestru. Załóżmy, że chcesz zmienić na7.wę użytkownika i organizacji, dla których 1..arejestrowano system. Wcześniejsze wersje Windows wymagały podania tych danych (nazwy organizacji opcjonalnie) w czasie instalacji systemu. Tak uzyskane dane rejestracyjne pojawiają się w kilku miejscach systemu. • W większości programów systemu Windows 7 dane te pojawiają się po otwarciu okna informacji o programie w menu Pomoc. • Jeżeli instalujesz aplikację 32-bitową, dane te są wykorT.}'stywane na potrzeby tego programu, choć zazwyczaj w czasie instalacji masz możliwość je zmienić. Niestety, w czasie instalowania pełnej wersji systemu Windows 7 instalator nie żąda podania ty'h danych, przypisując nazwę użytkownika nazwie wykorzystywanej do rejestracji. (Jeśli aktualizujesz system Windows XP do wersji Windows 7, dane właściciela systemu i organizacji zostaną przeniesione). Ponieważ dane te pojawiają się w wiciu miejscach systemu, dobrze jest mieć możli­ wość dokonania ich edycji (na przykład podania nazwiska i nazwy organizacji, jeśli nie są znane systemowi Windows 7 lub gdy udostępniasz komputer innym osobom). Cały sekret polega na znalezieniu klucza:

HKLM\SOFTWARE\Microsoft\ Windows NT\Currentversion Aby dostać się do jego wartości, musisz otworzyć kolejne gałęzie rejestru HKEY_LOCAL_ MACHINE, następnie SOFTWARE. pótniej Microsoft i wreszcie Windows NT. Teraz pozostaje już tylko zaznaczyć kliknięciem pod.klucz CurrentVersion. Znajdziesz w nim wiele różnych wartości, ale w tej chwili interesują nas tylko dwie (spójrz na rysunek 12.4):

RegisteredOrganization

Tu zapisano nazwę organizacji, dla której zarejestrowano system.

RegisteredOwner

Tu 1..apisano nazwę

użytkownika,

dla którego dokonano rejestracji.

Teraz pozostaje otworzyć wartość klucza dowolną z dostępnych metod. • Wskaż nazwę wartości wybierz Edycja/Modyfikuj albo naciśnij klawisz Enter. • Kliknij dwukrotnie

nazwę wartości.

• Kliknij prawym przyciskiem myszy nazwę wartości i wybierz z menu opcję Modyfikuj.

I

'·"\.

•I„'_

„ ·

1 '...

I&:..,'

''

' t , ' ...

'

••

·,

",'1'J

n,•I,_

'• 1

,'

.•

-· . .. ·„.\'iP\'~•L.'1\~\\li_'._!~1

1

. ~~ t~

y'

T)P

lfi.SZ lllG..SZ 1116.SZ lllG.SZ lllG.SZ lllG_Sl

lllG..SZ

~-........,

16d11311 0116 ~de ...,_ ł11199810. 11110-..WrcJl9M!l JJIJD noo.o~_....JidllMll-1100

noo 1100

~'-

RlG_.Sl lllG_llNAl!Y ll(G_94AllV llEG.SZ RIGSZ

u

lll(,JMOllD lllG.O UG.,SZ

~uaJł6~J

lllO.SZ RlG SZ lllUl

~oommmoomoo~»M~•unu~­

........

•~oooo~oooooo~oo~ooMmuoo•­

C':\wi...io...

00ta-32S·100U13·100ł7 WlnOowl 7 UlllrM1

llKl..SZ 1110..SZ

Rysunek 12.4. Nazwy rejestracyjne 7.najd7jcsz w podkluc7.U I łKl.M\SOF'IW ARE\Microsoft\ Windows N'l\CurrcntV crsion

Jdeli niektóre lduae odwleckuz.c qKlej .Qii ione. mołai dodat je do btep.lti alabJon)dl. ddęld a.emu oer.cztcłrlll IOble trudu pne. . . . . llę ,,_ aieskodczone płfde pulłllu lclaczy, W &ym celu awcz~QfłdUC&IWJblen~menuopc:Jt~J doulublonydr. W oblecllalopwymDodajdo~~

odpowiednie duae w polu N~ ul1'61onep, a DalłfpDie ldllmlj przydlk OK. Ahy ~•Ił do ~ogowuego ~ rcmriń llleDU Ulllblone i "1blerz z niego WidnleJM na dole nazwę hltere- .

·~ Cltłducr.a. Wygląd

otwartego w ten sposób okna dialogowego zalc-i:y od l)'PU danych, które prlyjmujc dana wartość. Szczegółowy opis możliwych okien zna.idziesz w następnych podrozdziałach. Pamięta.i też. że zmiany zostają zapisane w rcjcstnc cxł razu, ale nic zawsze wchodzą natycłuniast w życit:. Niejednokrotnie stwierdzisz, że musisz wcześniej zamknąć okno edytora rejestru i albo wylogować się ze swojego konta, albo ponownie uruchomić system Windows 7.

Edytowanie wartości typu Wartość ciągu Jeżeli wartość

klucza jest typu REG_SZ (jak w naszym przykładzie), REG_MULTl_SZ lub RECi_ EXPAND_SZ, po jej otwarciu zobaczysz okno dialogowe Edytowanie ciągu, takie jak poka7.ane na rysunku 12.5. W polu Dane wartości wpisz nowy ciąg albo zmień już istniejący i kliknij przycisk OK.

Rysunek 12.5. Zmieniając dane wartości ciągu,

otworzysz okno Edytowanie ciągu

(Okno dialogowe danych REG_MUTLI_SZ zawiera pole teb1owe pozwalające wprowadzać kilka wierszy tekstu. Każdy ciąg danych wartości wpisz w osobnym wicrszlL Naciśnięcie klawisza Enter przeniesie kursor o linijkę niżej).

Edytowanie wartości typu OWORD lub QWORD Jc7.eli wartość przyjmuje dane typu REG_DWORD, zobaczysz okno Edytowanie wartości DWORD (32-bitowej), takie jak przedstawione na rysunku 12.6. W grupie System 1.aznacz jedną z dostc;pnych opcji - Szesnastkowy lub Dziesiętny - po czym w polu Dcme wartości wprowadt nowe dane. (Jeśli wybrałeś wcześniej opcję Szesnastkowy, zapisz dane w postaci szesnastkowej; jeśli zdecydowałeś się na opcję Dziesi~tny, podaj je w postaci dziesiętnej) . Okno edycji danych typu QWORV różni się jedynie nazwą - Edytowanie wartości QWORV (64-bitowej). Rysunek 12.6. Zmieniając dane wartości

podwójnego słowa, otworzysz okno edycji w41rtości

DWORD .lll

Edytowanie wartości binarnej Jeżeli

chcesz zmienić dane prqpisane wartości REG_BINARY, musisz posłużyć się oknem Eclytowanie wartości binarnej, przedstawionym na rysunku 12.7. Rysunek 12.7. Zmienianie wartości binarnej wymaga pracr w oknie edycji Edytowanie warlośd binarnej

„. •'

I ••

i„

,\ ~·· .• '

l

,

···: 1,' ' .1' '.~

--

"'N "'-:~=:·.I

..... WlliWd: ·-·~····...

···--

~

DnWlllllkt '

ooo 008 O!O 01!1

At 30 '1 33

,.

oo oo oo

03

oo oo oo

12 2D 37 30 2D 37 30

31

ZD S3 S1 32

30

30 30

32 31

3t

37

oo

31

:H

20

00t21-S2 1-700121 3-"10047.

020

ac oo oo oo sa

0211

39

33

36

3t

oo oo oo oo

oo !IO oo n: u OD

9364! •••

030

38 36

CS

A9

52

61

BF 18

p.lORal.

OtC

70 39

D8 6A

01 86

oo oo oo oo oo

911 • •••••

56 90 Al

.j!JGV.i

DO

oo oo oo oo oo oo

1)48

Oł

050

oo

łA

47

DB

•••• Xlt• , •• 6ł>I.

.0

........

ttiifułł~.„ł

Okno edycji wartości binarnych jest podzielone na trzy pionowe części.

• Numer bajta poczqtkowego - czterocyfrowe wartości widoczne po lewej stronie pola Dane wartości podają liczbę por7.ądkową pierwszego bajta każdego wiersza liczby szesna.~owej. Ciąg tych wartości rozpoczyna się zawsze cyfrą O, więc liczba porządkowa pierws1.ego bajta w pierwszym wierszu będzie miała postać 0000. W każdym wierszu jest osiem bajtów, więc liczba por1,ądkowa pierwszego bajta drugiego wiersza to 0008 i tak dalej. Te wartości nie podlegają edycji. • Liczby szesnastkowe (bajty) - znajdujące się w centrum pola osiem kolumn zawierających dwucyfrowe 1.estawy liczb to dane wartości zapisane w postaci szesnastkowej. Każda para cyfr odpowiada jednemu bajtowi danych. Te wartości podlegają edycji. • Odpowiednik ANSI - trzeci obszar pola po jego prawej stronic zawiera odpowiedniki wartości szesnastkowych zapisane w kodzie ANSI. Na przykład pierwszy bajt drugiego wiersza to 30 (zapis szesnastkowy), co odpowiada znakowi O. Wartości trlCciej kolumny również podlegają edycji.

Edytowanie pliku .reg Jeżeli zapisałeś wcześniej zawartość

klucza w pliku rejestru, możesz teraz przystąpić do edycji zawartości eksportu, a następnie zaimportować go z powrotem do rejestru. Aby przeprowadzić edycję pliku .reg, znajdz go w Eksploratorze Windows, kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję Edytuj. System Windows 7 otworzy plik w Notatniku.

Tworzenie pliku .reg Możesz też oczywiście utworzyć

plik rejestru od zera i dopiero wtedy zaimportować jego zawartość do rejestru. To bardzo dobre rozwiązanie, jeśli masz zamiar wprowadzać identyczne zmiany w rejestrach kilku komputerów. Podstawową strukturę pliku rejestru przedstawia rysunek 12.8, na którym widać okna dwóch programów - górne okno to Edytor rejestru z zaznaczonym kluczem Test. W panelu wartości znajdziesz sześć prostych wpisów - wartość (Domys1na) oraz po jednym przykładzie każdego z pięciu dostępnych typów danych (wartość binarna, wartość ciągu, wartość ciągu rozwijalnego, wartość ciągu wielokrotnego i wartość DWORD). Dolne okno przedstawia plik (test.reg) z eksportem tego klucza otwarty w Notatniku.

Rysunek 12.8. Wartości

kluo..a Test

widoczne w oknie rejeslru odpowiadają wpisom w oknie Notatnika

__

.......

_...

...............

__........,_..,,_.~~

~,

-

.....

'•

·~·

~

.-.·-~

,,r1

IECtSZ 11111.aiMIY

...--~ »•n11•1HHH1„k1u11t11

1l·

lti.R lllGJXP•sz

-....

11

~llU.1Ul

IWl.IMOID

li

~

I'l

T••lllllallllllOll Ili

H

(IUY,.tUUlłfl'_USP\T'Ul I

"wrtmc lltnwna"-Na:SJ ,n,72,74,61 ,71,IJ,JO,N,M,k,U,71,„,u

·_.rcdt - · . - o r d : rCllWIJ•lnego"..,,.•(l):l),00,U oo 1' oo n oo 1•.00 H,OO.lld OO,\ u.oo,tt ,oo,6f ,oo, •,oo,,c.oo, u.00.11.00, ~J.Oó,h .óó.is.Oó.eca,óO.n.oo.h.' oo,u,00 00.00 "lNrtmC t 14911 wltlolrDl~"_,,.1(7) :'4 ,00,ef ,OO,OO,OO,M,00,00,00,14 ,00,11,00, \ w.00 114 00,tr 100,00100, ,oo

._,...,''"°"

„ ..

"lfwtcdc c 1

-lii.(

• c'

c ..,...

• ·' C' n•

d8A"n'?d'1''

eno=m:n2==:1•

•

"'C'

-„.

Wszystkie pliki rejestru systemu Windows 7 zaczynają sii; identycznym nagłówkiem:

Windows Registry Editor Version 5.00

Następnie

pojawia się pusty wiersz i pełna ścieżka dostępu do klucza rejestru przechowującego dodawane z pliku wartości. Scieżka dostępu musi być umieszczona w nawiasach kwadratowych:

[HKEY_CURRENT _USER\Test] Teraz możesz już wprowadzić nazwy wartości i przypisać im odpowiednie dane 7.godnie z podanym niżej sposobem formatowania.

NazwaWarto~ci

Nazwa wprowadzanej zentowana znakiem @.

identyfikator

Kod określający typ danych. Wartości REG_SZ nie tora, ale pozostałe typy muszą je mieć.

DaneWarto~ci

wartości. Wartość (Domyślna)

klucza jest repre-

potrzebują

identyfika-

dwo rd

To identyfikator wartości DWORD.

hex(b)

To identyfikator wartości QWORD.

hex

To identyfikator wartości binarnej.

hex(2)

To identyfikator wartości ciągu rozwijalnego.

hex(7)

To identyfikator wartości ciągu wielokrotnego.

To dane przypisane wartości klucza. Ciąg

Umieść

DWORD

Wprowadź ośmiocyfrową wartość

OWORD

Wprowadź

Wartość

dane w cudzysłowie. DWORD.

osiem par cyfr reprezentujących wartości szesnastkowe. Pary te muszą być oddzielone od siebie przecinkami i ustawione od najwyższej do najniższej. Żeby wprowadzić z pliku wartość OWORD np. 123456789abcd, musiałbyś zapisać w nim następujące wyrażenie cd, ab, 89, 67, 45, 23, 01, oo. binarna

Podaj wartość binarną w postaci szeregu dwucyfrowych liah 57.esnastkowych, oddzielając je od siebie przecinkami.

Ciąg

rozwijalny

Przekształć każdy

znak na wartość s1.esnastkową i wprowadź ją do pliku w postaci szeregu dwucyfrowych liczb szesnastkowych, oddzielając liczby od siebie przecinkami. Poszczególne znaki oddzielaj wyrażeniem OO.

Ciąg

wielokrotny

Przekształć

znaki na ich szesnastkowe odpowiedniki i wprowadź każdą wartość jako szereg dwucyfrowych liczb szesnastkowych, oddzielając liczby od siebie przecinkami; każdy znak separuj od pozostałych wyrażeniem 00, a każdy ciąg spacją (OO w zapisie szesnastkowym).

•o.~~f."-~ ~~r ~-ft~ .$.~Gę

f .JQ<6V~~...--\1*tt1ł Zmiana nazwy klucza lub jego wartości Co prawda nieczęsto będziesz miał okazję zmieniać nazwę istniejącego klucza cr.y jego wartości, ale na wszelki wypadek wyjaśnię Ci, jak to zrobić. 1. Znajdź w edytorze rejestru interesujący Cię klucz lub jego wartość i zaznacz go lub ją. 2. Z menu wybierz polecenie Edycja/Zmień nazwę lub naciśnij klawisz P2. 3.

Zmień nazwę

wpisu i naciśnij Enter.

Tworzenie nowego klucza lub nowej wartości Wprowadzanie zmian w rejestrze wymaga często nie tyle edytowania istniejących wpisów, co t"'·or.tc:nia własnych. Poniżej przedstawiam wskazówki pozwalające utworzyć nowy klucz lub dodać do klucza nową wartość. 1. OtwórL edytor rejestru i zaznacz klucz, do którego chcesz dodać nowy podkJucz łub nową wartość.

2. Wybierz z menu polecenie Edycja/Nowy. (Możesz też kliknąć prawym przyciskiem myszy w pustym obszarze panelu wartości i wybrać polecenie Nowy). Na ekranie pojawi się kolejna warstwa menu.

3.

Jeżeli

chcesz utwonyć nowy klucz, kliknij opcję Klucz. Jeżeli chcesz dodać nową wartość. wybierz jeden z możJiwych typów danych - Wartość d9gu, Wartość binarna, Wartośt DWORD (32-bitowa). Wartość QWORD (64-bitowa), Wartość ci9gu wielokrotnego lub W artość ci9gu rozwijalnego.

4. Podaj

nazwę

klucza lub wartości.

5. Naciśnij klawisz Enter.

Usuwanie klucza lub wartości klucza Aby usunąć klucz lub jego wartość, musisz: 1. Otworzyć okno edytora rejestru i wskazać w nim klucz lub wartość, które chcesz usunąć.

2.

Wybrać zażąda

z menu polecenie Edycja/Usu1i albo potwierdzenia decyzji.

nacisnąć

klawisz Delete. Edytor rejestru

3. Kliknij przycisk Tak.

Wyszukiwanie wpisów w rejestrze Choć

rejestr zawiera tylko pięć kluczy głównych, to przecież w każdym z nich mieszc1.ą się setki podkluczy. To, że niektóre z kluczy są aliasami podkluczy z innych gałęzi, zwiększa tylko panujący w rejestrze zamęt. Jeżeli wiesz dokładnie, którego klucza szukasz, znalezienie go w hierarchii drzewa rejestru będzie banalnie proste, ale jeżeli nic znasz jego położenia, poszukiwania mogą zabrać Ci nawet cały dzień, a ich efekt wcale nie musi być pozytywny. Na szczęście edytor rejestru jest wyposażony w narzędzie wyszukiwania, pozwalające wyszukiwać klucze, wartości i dane. Posługiwanie się nim jest bardzo proste. 1. Zaznacz ikonę

Komputer w panelu kluczy (chyba,

że

wiesz, który z kluczy zawiera interesujące Cię wartości; w takim przypadku zaznacz wybrany klucz).

2. Z menu głównego wybierz Edycja/Znajdź albo naciśnij klawisze Ctrl+F. Edytor rejestru otworzy okno Znajdowanie, przedstawione na rysunku 12.9.

Rysunek 12.9. Okno Znajdowanie pozwoli znalc7..ć w rejestru wybrane klucze, wartości lub dane

3. W polu tekstowym Znajdi wpisz poszukiwany ciąg znaków. Możesz wpisać tylko fragment słowa lub wyrażenia, dzięki czemu zwiększysz swoje szanse na znalezienie pasują­ cych do tej frazy wyników w rejestrze. 4. W grupie opcji wyboru Uwzględnij zaznacz pola tych elementów, które chcesz przeszukać. W większości przypadków warto pozostawić wszystkie trzy zaznaczenia. 5. Jeśli chcesz, by wyszukiwanie objęło tylko wpisy dokładnie odpowiadające podanemu tekstowi, zaznacz opcję Uwzględnij tylko całe ciqgi. 6. Kliknij przycisk Znajdź następny. W oknie edytora rejestru pojawi się pierwszy wynik wyszukiwania. 7. Jeżeli pierwszy wynik nie jest tym. o który Ci chodzi, ponownie wybierz polecenie Edycja/Znajdź (lub naciśnij klawisz FJ). Powtarzaj tę czynność tak długo, aż znajdziesz potrzebny Ci klucz.

Gdy edytor rejestru znajdzie we wpisach podany ciąg znaków, wyświetli w swoim oknie odpowiadający mu klucz lub wartość. Zauwa.7„ że jeżeli znaleziona fraza pojawia się w wartości klucza lub przypisanych jej danych, narzędzie wyszukiwania nie zaznacza kluaa, w którym znalazło wynik.. To trochę frustrujące rozwiązanie, ale pamiętaj. że na dole panelu kluczy 1..awsze widnieje ścieżka dostępu do kluc1.a.

Rozdział

13.

Obsługiwanie

systemu Windows 7 z wiersza polecenia

W tym rozdziale: • Uruchamianie wiersza polecenia • Praca w wierszu polecenia • Podstawowe informacje o plikach wsadowych • Narzędzia wiersza polecenia

Wykonywanie nonnalnych rzeczy w niecodzienny spo.st)b przyciąga uwagę świclta.

George Washington Cravcr Za wszystkimi edycjami systemu Windows kryje się jedna i ta sama idea - praca i zabaw~ w interfejsie graficznym (GUI - Grciphical User Interface) jest prostsza, szybsza i bardziej intuiąjn.1 niż wykonywanie tych samych czynności za pomocą staromodnego, znanego z czasów prac~· w systemie MS-DOS, wiersza polecenia. Dziś mało kto śmie (a może w ogóle nikt) dyskutowa' z tym założeniem. Ostatnia z bitew systemu Windows z systemem MS-DOS rozegrała si~ lata temu. To wszystko nie znaczy jednak, że GUI jest jedynym sposobem 1.awiadywania pracą komputera. Każda wersja systemu Windows daje dostęp do wiersza polecenia. To całkiem normalne, zaskaku_ic natomiast potęga i elastyczność tego narzędzia. Prosty, migający kursor na czarnym ekranie zwiastuje dostęp do niezmierzonych zasobów polecenia, narzędzi i programów. Mając je do dyspozycji, zyskujesz nowe możliwości zarząd7.ania dyskami czy plikami, kontrolowania urządzen i systemu czy zanądzania siecią. Z tego rozdziału dowiesz się, jak pracować z wierszem polecenia systemu Windows 7, poznasz też kilka przydatnych narzędzi.

Uruchamianie wiersza polecenia Aby skorzystać ze wszystkich dobrodziejstw wiersza polecenia, musisz go najpienv uruchomić. System Windows 7 udostępnia kilka metod prowad7.ących do wyświetlenia tego okna. Najłatwiei jest kliknąć przycisk Start, po czym wpisać w polu wyszukiwania wiersz. (Możesz też posłużyć się krótszym poleceniem i wpisać w polu wyszukiwania cmd, po czym nacisnąć klawisz Enter). Otworzy się okno wiersza polecenia widoczne na rysunku 13. l. • Możesz też skonfigurować opcje folderów tak, by wiersz polecenia pojawiał się w aktualnie otwartym oknie eksploratora. W tym celu postępuj zgodnie z zaleceniami z przykładu „Otwieranie okna interpretera poleceń dla bieżącego katalogu" ze strony 85.

Rysunek 13.1. W oknie Wiersz polecenia llYLpOCZDiCS7. swoją przygodę

z poleceniami wpisywanymi w konsoli

Uruchamianie wiersza polecenia z uprawnieniami administratora sytuacje, w których zwykła sesja w wierszu polecenia nie wystarczy. Wtedy będziesz musiał rozpocząć sesję z podwyższonymi uprawnieniami. Uruchomienie niektórych narzędzi i poleceń systemu Windows wymaga uprawnień administratora. W czasie pracy w interfejsie graficznym uprawnienia sprawdza funkcja Kontrola konta użytkownika (KKU, ang. UAC - User Account Control), jednak w wierszu polecenia jest ona niedostępna. Czasami

1..achodzą

Przypomnij sobie, jak w rozdziale 4. uczyłeś się obsługi nar7.ędzia BCDEDIT, pozwalającego zmieniać ustawienia menedżera rozruchu systemu Windows 7. BCDEDIT wymaga praw administratora, ale ponieważ narzędzie to uruchamia się z wiers1.a polecenia, funkcja KKU nie z.ostanie włączona. ż.eby z powodzeniem skorzystać z narzędzia BCDEDIT (czy jakiegokolwiek innego wymagającego podwyższonych uprawnień), musisz otworzyć okno wiersza polecenia z prawami administratora. Oto, jak tego dokonać. 1. Kliknij przycisk Start i w polu wyszukiwania wpisz wiersz. W wynikach pojawi się ikona

wiersza polecenia. 2. Kliknij ją prawym przyciskiem myszy, po czym wybierz z menu opcję Uruchom jako administrator. Pojawi się okno funkcji KKU, w którym będziesz musiał potwierdzić swoje uprawnienia. 3. Podaj hasło administratora, by kontynuować. Otworzy się znane Ci już okno wiersza polecenia, ale tym razem na pasku tyturu znajdziesz opis Administrator: Wiersz polecenia (rysunek 13.2), przypominający o dodatkowych uprawnieniach, _jakimi właśnie dysponujesz.

R}'Alnek 13.2. Po uruchomieniu wierna polecenia l podwytnonyml uprawnieniami na pasku tytułu okna pojawł si~ dodatkowe słowo ..Administrator'"

„..,uwa

Po uruchomienia w~ a~ z WJenzom poł,,ceada (wlpj wtmdzlale!-4.) bł.de otwamłe konaob włącZa Ję Od razu wtrybie admblł1tratora.

Uruchamianie CMD Okno wiersza polecenia otwiera się także po uruchomieniu pliku wykonywalnego CMD. Taka metoda pozwała podać dodatkowe przełączniki po wprowadzonej nazwie pliku cmci.cxe. Większość z nich nie przydaje się specjalnie, więc na razie zajmiemy się najprostszymi przykładami składni, z których będzies7. korzystać najczęściej.

CMD [[/SJ [/Cl [/KJ polecenie] /5

Usuwa 7. polecenia pierwszy i ostatni znak cudzysłowu, zakładając oczywiście. że pierwszy znak cudzysłowu jest jednocześnie pierwszym znakiem polecenia.

/(

Wykonuje polecenie i kończy pracę wiersza polecenia.

/K

Wykonuje polecenie i zatrzymuje okno konsoli.

polecenie

Wykonywane polecenie.

Pora na przykład. Załóżmy, że Twój dostawca usług internetowych przydziela Ci dynamiczny adres IP. W takim przypadku niektóre problemy związane z połączeniem sieciowym daje się rozwiązać, żądając od usługi IP pobrania nowego adresu. W tym celu wpisujesz w wierszu polecenia ipconf ig I ren ew. Po wydaniu tego polecenia nic musisz zachowywać otwartego ok.na konsoli, wi~c możesz posłużyć się przełącznikiem /C, aby zamknąć je natychmiast po pobraniu nowego adresu sieciowego. W tym celu wpisz w wierszu polecenia: cmd /c ipconfig /renew

Bywa jednak również tak, że po wykonaniu danego programu chcesz mbaczyć skutki jego działania albo po prostu chcesz mieć okno wiersza polecenia na pulpicie, żeby móc pracować w nim dalej. Wtedy uruchom program z przełącznikiem /K. Przykładowo podane niżej polecenie włącza narlędzie SET (wyświet1ające bie7.ące wartości zmiennych środowiskowych Windows 7) i pozostawia aktywne okno wiersza polecenia.

cmd /k set Oto zapis pełnej składni uruchomienia pliku cmd.exe.

CMD [[/A) [/U) [/Q) [/O] [/T:bf) [/E:ON) (IE:OFF) [/F:ON) [/F:OFF) [/V:ON] ... (/V:OFF) [/S] [/Cl [/Kl polecenie]

/O

Wyłącza wyświetlanie poleceń

w oknie Wiersz polecenia. Jeśli podane w przykładzie polecenie jest w rzeczywistości plikiem wsadowym. w oknie konsoli nie pojawią się żadne z zapisanych w nim poleceń. Przełącznik ten jest równoważny z wpisaniem na początku takiego pliku polecenia @ECHO OFF.

/0

Blokuje wykonanie polecenia autouruchamiania z rejestru. Polecenia takie zawsze po otwarciu sesji wiersza polecenia. Ich wartości znajdziesz w:

są

uruchamiane

HKLM\Software\Hicrosoft\Command Processor\AutoRun HKCU\Software\Microsoft\Command Processor\AutoRun

Jallwktólyudlc\to;U. <•wobjdn)ńle~wutoldAtdalłun, 2łlb8CZ ~Mucz, nutęjmłe wybierz Plłlt/Nowy/Wlłf10M fflff, M>łlz Auto'ltan i utidłnlj ..,.,..

' Okroile~ie optj't .utO~ham~ w reJ~trze.fett~ętkowo Vot'f'*"'1 ro~em, jeł.ełi napociętku bł&J sesjl wiersza t

.,

~~awsze-to laJ!Młpóleanie. Jeśli t:hdaurutbamiać kilka poi~ m~ równid dodłtt je do obydwU wartoki kluci.a

oddziellt ~e z nłch łańcuchem:&&. Jrieli. mdałbyś :za~ bł.dą sesję od uruchomienia r polccęń IPCON~IG i' SEI1 mUsialbyil~ienit wartości' kluaaAutalbm na następnjęce:

:AutoRun. W 'takim· przypadW

I

'

•uałtz

I

. iP.c.onfJ:l&&.$et • .

'„

IA

Sprawia, że dane przekazywane do potoku lub pliku są zapisywane w formacie ANSI.

/U

Sprawia, że dane przekazywane do potoku lub pliku są zapisywane w formacie Unicode.

T: b f

Zmienia ustawienia kolorów pierwszego i drugiego planu W podanym zapisie f jest kolorem pierwszego planu, a b jest kolorem tła. Obydwa przełączniki przyjmują wartości szesnastkowe zgodne z podaną poniżej listą.

/E: ON

o

czarny

8

szary

1

niebieski

9

jasnoniebieski

2

zielony

A

jasnozielony

3

błękitny

B

jasnobłękitny

4

czerwony

c

jasnoczerwony

5

purpurowy

D

jasnopurpurowy

6

żółty

E

jasnożółty

7

biały

F

jaskrawobiały

Umożliwia używanie rozszerzeń,

poznać listę rozszerzeń,

które modyfikują podane poniżej polecenia (Jeżeli chcesz

wpisz w wierszu polecenia nazwę polecenia, naciśnij spację

i wprowadź znaki/?).

ASSOC CALL CD lub CHDIR COLOR DEL lub ERASE ENDLOCAL FOR FTYPE GOTO /E:OFF

IF MD lub MKDIR POPD PROM PT PUSHD SET SETLOCAL SHIFT START

Wyłącza możliwość używania ro1.szerzeń.

/ F : ON

Włącza funkcję uzupełniania

nazw plików i katalogów. Dzięki niej podczas korzystania ze specjalnych kombinacji klawiszy możesz sprawdzać listę wszystkich tych plików i podkatalogów bieżącego katalogu, które rozpoczynają się od wpisanych już znaków. Załóżmy, że katalog bieżący zawiera pliki o nazwach budzet2006.doc, budzet2007.doc i budzet2008.doc. Gdy w oknie wiersza polecenia, w którym uruchomiłeś wcześniej przełącznik /F: ON, wpiszesz start bud zet, a potem naciśniesz Ctrl+,.., Windows 7 wyświetli pierwszy plik lub podkatalog o nazwie rozpoczynającej się od słowa „budzet". Kolejne naciśnięcie kombinacji k1awisry Ctrl+F wyświetli następny plik lub podkatalog o tej nazwie i tak dalej. Możesz też przeglądać same nazwy podkatalogów, używając skrótu Ctrl+D.

-~-.~ ~IWR ~f.llklt~ btatop.

Dfe•9*1'mhtpadtW14p~lka/P~ON. ~mpoleceala ofemle~~~Je,bn,,_1"łplne

~ .w chwlH urudlomhnłł Jrond Wklqc tiaaolt, wpla Je4atW,„~1ltaypaw)'p1Dm.CJ!)".............. DaCłU.J w..-~ l>y~tW kolejne pozycje btalogu ~sit .„~Zmlków.Jddlchcesz~ funkc:Jt1 autonzupęłnłmlllt otwlln.ma.u. oba wiersza pdlece.nła

(ldlłml) pmvya ~ myay w obeur1.e pub tytułu okna), W)'bwrz ~Jt D01'11ilM l muli za1nawmłe z pola wybc»ru

A..._pdls,_l•~wJduJłceatlłttr_...ce~.

/F:OFF

Wyłącza funkcję uzupełniania

/V:ON

Włącza opóźnione

nazw plików i katalogów.

rozwijanie zmiennych środowiskowych, traktując znak ! jako ogranicznik. na przykład ! var!, gdzie var to nazwa zmiennej. Polecenie to przydaje się s1.o:ególnie podczas tworL.enia plików wsadowych, gdy chcesz opóźnić rozwinięcie zmiennej środowiskowej. W normalnym trybie pracy Windows 7 rozwija wszystkie zmienne środowiskowe do ich bieżących wartości podczas odczytywania tych zmiennych z pliku wsadowego. Przy włączonym opóźnieniu rozwijania zmiennej system nie rozwinie zmiennej, dopóki nie wykona wyrażenia zawierającego tę zmienną.

/V:OFF

Wyłącza opóźnione

rozwijanie zmiennych środowiskowych.

/S

Usuwa z polecenia pierwszy i ostatni znak cudzysłowu, zakładając oczywiście, że pierwszy znak cudzysłowu jest jednocześnie pierwszym znak.iem polecenia.

/(

Wykonuje polecenie i kończy działanie okna.

/K

Wykonuje polecenie i pozostawia działające okno wiersza polecenia.

polecenie

Wykonywane polecenie.

Praca w wierszu polecenia Po uruchomieniu sesji wiersza polecenia możesz swobodnie prqstąpić do wykonywania poleceń, włączania programów, tworzenia i wykonywania plików wsadowych, wykonywania działań konserwacyjnych itp. Jeśli od czasów DOS-a nie miałeś styczności z pracą w konsoli, z radością odkryjesz, że w systemie Windows 7 istnieją dodatkowe i bardzo przydatne rozwiązania. Kilka następnych podrozdziałów poświ~ciłem najciekawszym z nich.

Uruchamianie poleceń Choć większość narzędzi

systemu Windows 7 ma łatwo dostępne i bardzo rozbudowane alternatywy poleceń konsoli, to nadal część z nich nie posiada swoich graficznych odpowiedników. Do tej grupy zalicza się na przykład polecenie REN, a także wiele poleceń właściwych tylko konsoli, na przykład CLS, DOSKEY czy PROMPT.

Po~ ~. po.tid •'*rdł pltk61't ~ • .ptl~ CHICDSK. DEF.MG'"Y ~COPY ._. tł~leccQia --~~ P~· ,_,. na prą~~-. CD,ł ·~~„~ q iaaoe.:~ Uiw4 poJ.eceń ·~• ~~łstan

-~~GMJ),„

.

.

Sposób uruchamiania konkretnego polecenia zależy od tego, czy zalicza się ono do grupy poleceń wcwn~trznych czy zewnętrznych, oraz od tego, co system ma zrobić po zakończeniu wykonywania polecenia. W przypadku wywoływania polecenia wewnętrznego masz do wyboru dwie drogi - uruchomić je w oknie wiersza polecenia albo podać je jako parametr polecenia CMD. Jak już pokazywałem, polecenia wewnętrzne można uruchamiać jako parametry CMD, określając potem działanie systemu za pomocą przełączników/( i /K. Jeżeli wprowadzisz do polecenia przełącznik /C, system 1.amknie sesję wiersza polecenia po jego wykonaniu. To rozwiązanie jest idealne w prlypadku poleceń, których wyniki mogą pozostać dla Ciebie nieznane. Przykładem wykorzystania tej metody jest wyeksportowanie informacji o zawartości katalogu z profilem użytkownika do pliku profil.txt. W tym celu wpisz w polu tekstowym okna Uruchamianie (otwórz je za pomocą kombinacji klawiszy Windows+R) następujące polecenie: cmd /c dir %userprofile%

>

%userprofile%\profil.txt

Z drugiej strony możesz zechcieć dowiedzieć się, jaki będzie wynik działania polecenia, zanim okno konsoli zniknie z pulpitu. Wtedy musisz zastosować przełącznik /K. Podany poniżej ciąg uruchamia polecenie DIR w folderze profilu użytkownika; gdy zostanie ono wykonane, zobaczysz otwarte okno Wiersz polecenia.

cmd /k dir %userprofile% Polecenia zewnętrzne można uruchamiać na trzy sposoby - wpisywać je w oknie wicrs1.a polecenia, wywoływać z poziomu systemu Windows 7 albo podawać je jako parametr polecenia CMD.

\Vpisanie polecenia w oknie systemu Windows 7 wiąże się z uruchomieniem wiersza polecenia w eksploratorze, podaniem tego polecenia w polu okna Uruchamianie albo utworzeniem skrótu do pliku programu wykonywalnego polecenia.

Długie

nazwy plików

Gdy chcesz wykorzystać w poleceniu długą nazwę pliku, musisz postępować bardzo ostrożnie. Jeżeli w nazwie tej pojawiają się spacje lub inne znaki zakazane w formacie nazw 8.3, będziesz musiał otoczyć ją znakami cudzysłowu. Jeżeli na przykład spróbujesz uruchomić poniższą instrukcję, system Windows 7 zareaguje komunikatem Składnia polecenia jest niepoprawna.

copy Rok fiskalny 2009 . doc Rok fiskalny 2010.doc Musiałbyś wpisać

raczej:

copy "Rok fiskalny 2009.doc" "Rok fiskalny 2010 .doc" \\'pisywanie długich nazw plików w wierszu polecenia to prawdziwa mordęga. Na szczęście system \\'indows 7 oferuje kilka ułatwień. • W oknie eksploratora zaznacz żądany plik lub folder i przeciągnij go w obsur okna wiers:za polecenia. System wklei pełną ścieżkę dostępu do wskazanego obiektu tuż za znakiem zachęty widocznym w oknie wiersza polecenia.

• Wskaż w oknie eksploratora wybrany plik lub folder, a potem skopiuj widoczną w pasku adresowym ścieżkę dostępu. (Żeby wyświetlić adres zamiast ścieżki powrotu, kliknij gdziekolwiek w pustym obszarze paska adresowego). Wróć do okna wiersza polecenia, wpisz polecenie w miejscu, w którym ma pojawić się ścieżka, następnie kliknij prawym przyciskiem myszy pasek tytułu okna i wybierz Edytuj/Wklej. • Jeśli chcesz uruchomić program znajdujący się w folderze o długiej ścieżce dostępu. dodaj ten folder do instrukcji PATH. Dzięki temu będziesz mógł uruchamiać wszystkie zawarte w nim programy bez podawania całej ścieżki dostępowej .

. . . . --~M:r'fł~~1aaa- ...... .Mołeii~~włlma~nu~Q4~·(s'd*

~ - MMłł dólttf.b" ·~-;' ktOry m.t wtat ~

do po1Hflł'łłl.PA11): pa'tb

~~;tolt/llr

MoictdWłłrpt~;pnydlkSJIMt1 1dłkqtpra"°'~Rl1'Zf piądel Ko,,,,..,~ WWdwOltłlZao~ wtoWilnła

.,,.,_li .

I W otnttym olmle w.S-.~ •lcładkt ~iłlOWtl#e.

NastępnleldlkalJ pn)'dek ZmilrłM lrodo~ z

~ połecto11 ~41„, JdilmlJ

'WidoaaeJ HstY

pnydll Baytuj l ćlbclaj kl.e.ł.lCę

.doełfpudo pllk1ul&.końcu n.t, Wlll1ol4omennf!I. PamiftaJ,.Mby wszystkie Kłeild odCWelit ocl 1iebie~ ,.~• •

• Polecenie SUBST pozwala przypisać długiej ścieżce dostępu literę wirtualnego dysku. Podana poniżej instrukcja przypisuje folderowi zawierającemu menu Start dysk 8:. subst s: "'aAllUsersProfile\\Start Menu\Programs\Accessories\System Tools"

Szybsze zmienianie katalogów Przejście

do innego katalogu znajdującego się na bieżącym dysku twardym z poziomu wiersza polecenia realizuje się poleceniem CD. Jednak poza nim wiersz polecenia udostępnia kilka rozwiązań skrótowych, pozwalających znacznie oszczędzić czas. Być może wiesz już, że zarówno

w wierszu polecenia, jale i w samym systemie Windows 7 kropka ( . ) symbolizuje katalog bieżący, natomiast podwójna kropka ( .. ) odpowiada katalogowi nadrzędnemu. Możesz zatem połączyć polecenie CD z symbolem kropki, by przejść natychmiast do katalogu nadnędnego albo przenieść się jeszcze wyżej w strukturze drzewa katalogów. Posłużę się

konkretnym przykładem. Załóżmy, że aktualnie masz otwarty katalog D:\Zwierze\ Ssak\Delfin. W tabeli 13.l znajdziesz wykaz poleceń, które pozwolą Ci przechodzić pomiędzy katalogami nadrzędnymi i podrzędnymi, przesuwając się o dwa, a nawet trzy poziomy naraz.

Tabela 13.1. Polqczenie polecenia CD z zapisem kropkowym --

Bieżący

Polecenie

katalog

- - - -

Nowy katalog

D:\lwierze\Ssak\Dtlffn

D:\lwierze\Ssak

D:\lwierze\SsakVJelfin ______________ _____ D:\lwierze\Ssak\lJelfin ,__

: ....„n...,......_

D:\lwierze ~~~~~~~~~~~~ ------------·--------·----

D:\

D:\lwierze\SsakVJelfin

•..•.

„.„_„„,.„...„,......._..

D:\lwierze\SsakV'awian

Wykorzystywanie narzędzia DOSKEY Przy rozpoczynaniu ka7.dej sesji wiersza polecenia system Windows 7 uruchamia nanędzie DOSKEY. Ten niewielki, ale bardzo pomocny program usprawnia znaC7.ąco pracę w konsoli. •

Dzięki

niemu poprzednio.

możesz

dwoma

naciśnięciami

klawisza

wywołać

polecenie wpisane

• Pozwala wpisywać kilka poleceń w jednym wierszu. • Dzięki niemu możesz edytować polecenia, zamiast przepisywać je w celu naniesienia poprawek. Sastępne podrozdziały poświęcę właśnie możliwościom

Wywoływanie wpisanych Sajprostszą

tego programu.

uprzednio poleceń

z mo7Jiwości, jakie daje funkcja DOSKEY, jest wywołanie w konsoli wpisanego wcześniej polecenia. Program ten tworzy bufor historii poleceń, w którym przechowuje wszystkie wpisane ". danej sesji instrukcje. Aby przejrzeć jego zawartość od najnowszego wstecz, naciśnij klawisz strzałki w górę. Gdy zrobisz to choć raz, zyskasz automatycznie możliwość przewijania listy w drugą stronę za pomocą klawisza strz.ałk.i w dół. Aby wykonać interesującą Cię instrukcję. znajdź w buforze i zaakceptuj naciśnięciem klawisza Enter.

„

W tabeli 13.2 znajdziesz wszystkie skróty klawiszowe podane uprzednio polecenia.

pozwalające wywołać

w nowym wierszu

Tabela 13.2. Klawisze wywolywanici poleceri

Skrót lub klawisz

Skutek

Strzałka wgórę

Page Up Page Down

Fl Alt+Fl f8

--

f9

._Jilatodl~jt~SOpohad. ,_.mmtroł.e

potnebpa~ Ci . . . lita; ~poleaenleDOlt!Y~~,.. alWetn /LISlSIZEi=błlfter.s. jdlle ~· błfffers .bf6de odpowiacW po~aeJ ~a.ble~~ Nie lQODUUJ p,ą tym o~ }~•U., kt6q ~ ..... btdt.•-

c1

~ OOSKEY-J~O aOltfij~~.ca..:-..

aątlłlłębuforodo 100~--~titłlkba~ ~!

dasJ(eV

.

il:t.st.s1a-100 :/tei~

Wpisywanie wielu poleceń w jednym wierszu Dzięki DOSKEY możesz uruchomić

kilka poleceń w jednym wierszu - wystarczy, że połączysz je znakami &&. Oto przykład często stosowanego połączenia dwóch poleceń - zmiany katalogu i wypisania jego zawartości po zmianie. Zazwyczaj wykonuje się to dwoma oddzielnymi poleceniami:

e: dir Narzędzie

DOSKEY pozwala wprowadzić je w jednym wierszu:

e: &&dir

I

.

w~••·~•tlkłł~' łip;IJt~Ą,•·tle:•„ ~.~:Wttęj 4.łOzMtJOa;i' „~ :wi.-czytłlttl. ..... (afb·~oQ··~dodto).

·

Edycja wiersza polecenia Czasami samo uruchomienie poprzednio podanego polecenia nie wystarcza. Bywa tak, że musisz wykonać podaną niegdyś instrukcję z innymi przełącznikami czy paranu.1rami. Wtedy 1.amiast pisać całe polecenie od nowa, skorzystaj z możliwości edycyjnych narzędzia DOSKEY. Za pomocą kilku klawiszy możesz umieścić kursor w dowolnym miejscu wiersza polecenia i dokonać tam niezbędnych zmian. Tabela 13.3 zawiera listę klawiszy pozwalających edytować wiersz polecenia dzięki narzędziu DOSKEY. TaMla 13.3. Klawisze edycyjne ncirzędzia DOSKf:Y

Skrót lub kławisi

Skutek -

-

---

-

-

-

~

-

-

-

,

-

Strzałka wlewo Strzałka wprawo (rrl+strzałka wlewo

Orł+strzałka wprawo

.........'--.................."'"'-'""'""".........--'-"'-'--------""---=-

;.._--,..:....;..~--='--~----"-----"-

Home

End

----

Delete

-~

.....................„

Backspace

--·„„-....

1111„~

......

(trl+Home

Przekierowywanie poleceń do urządzeń wejścia i wyjścia System Windows 7 ciągle kieruje różne rzeczy to tu, to tam. Zazwyczaj sprowadza się to do rrzeprowadzenia ruchu w jednym z dwóch podstawowych kierunków: • przekazania danych ze standardowego urządzenia wejścia do poleceń wejściowych; • przekazania danych do standardowego urządzenia wyjścia z poleceń wyjściowych.

Zazwyczaj obsługa standardowych urządzeń wejścia-wyjścia, czyli monitora i klawiatury, należy do narzędzia zwanego CON (konsola). System Windows 7 zakłada, że wszystkie dane poleceń są wprowad7.ane z klawiatury, a wszystkie wyniki wykonania poleceń (na przykład efekty działania polecenia DIR czy powiadomienia systemowe) mają być wyświetlone na monitorze. Przekierowanie polega na przesłaniu tych danych do innego urządzenia.

Przekierowywanie do urządzeń wyjścia Aby skierować wynik działania polecenia do urządzenia innego niż ekran, zastosuj operator przekierowania danych wyjściowych (> ). Używa się go najczęściej do wysłania wyników działania polecenia do pliku tekstowego. Możesz na preykład wykorzystać raport generowany przez polecenie SYSTEMINFO w dowolnym dokumencie tekstowym. (Szczegóły działania polecenia SYSTEMINFO znajdziesz w podrozdziale „SYSTEMINFO - dane konfiguracyjne systemu", w dalszej części tego rozdziału). Poniższa instrukcja pozwala zapisać dane zwracane przez wspomniane polecenie w pliku systeminfo.csv.

systeminfo /fo csv

>

\usersprofile\\systeminfo.csv

Dane, które zazwyczaj pojawiają się na ekranie po wykonaniu pok-cenia SYSTEMINFO, tym razem nic będą na nim widoczne, ponieważ skierowałeś je bezpośrednio do pliku systeminfo.csv. W ten sam sposób możesz przechwycić listy katalogów generowane poleceniem DIR, raporty programu CHKDSK i wiele innych przydatnych informacji. Jedna uwaga - jeżeli plik, w którym system Windows 7 ma zapisać interesujące Cię dane, już istnieje, jego dotychczasowa zawartość 1.0stanie zastąpiona wynikami działania polecenia bez żadnego ostrze7..enia. Aby uniknąć zwią7.anych z tym komplikacji, możesz posłużyć się podwójnym operatorem przekierowania danych wyjściowych(>>). Operator ten sygnalizuje systemowi, że wszystkie nowe dane mają być dopisane na końcu istniejącego pliku. Załóżmy, 7.e chcesz wysłać do pliku clikdsk.txt wyniki przeprowad..7..enia operacji CHKDSK C:. Możesz wykorzystać do tego następujące polecenie:

chkdsk c:

>

\usersprofile\\chkdsk.txt

Jeśli później

postanowisz dopisać do tego pliku wyniki sprawd7Alnia dysku D: (CHKDSK D: ), musisz wykonać następujące polecenie:

chkdsk d:

>>

%usersprofile\\chkdsk.txt

Możesz też skierować

dane wyjściowe do innych urządzeń. W tabeli 13.4 znajdziesz które są instalowane przy każdym uruchomieniu systemu Windows 7.

listę

tych,

Podanym poniżej poleceniem DIR możesz wysłać listę katalogów do drukarki. (Oczywiście, zanim przejdziesz do wykonywania polecenia, musisz upewnić się, czy drukarka jest włączona. Pamiętaj też, że polecenie to zadziała wyłącznie z drukarkami podłączonymi do portu równoległego; drukarki podłączone do gniazda USB nie będą mogły poprawnie go zinterpretować).

dir

>

prn

Tabela 13.4.

Urządzenia

9'azwa urządzenia

instalowane przy każdorazowym uruchomieniu systemu Windows 7 Urządzenie

AUX

CLOCK$ COM n CON LPT n

NUL PRN

Ludzie mający pierwszy raz do czynienia z urządzeniem zerowym czują się lekko zdezorientowani. t:rząd.7.enie

to (nazywane czule zsypem bitów) jest, zupełnie dosłownie, niczym. Pliki wsadowe prukazują do niego zazwyczaj komunikaty, jakie system Windows 7 wysyła po zakończeniu wykonywania polecenia. Chodzi na przykład o komunikat 1.iczba skopiowanych plików: 1„ jaki pojawia się po każdej operacji kopiowania. Podane niżej polecenie wyśle taką informacjt; do urządzenia NUL, więc nie zobaczysz na ekranie żadnego komunikatu:

copy jakisplik.cod \\server\users\paul\

>

nul

Przekierowywanie z urządzeń wejścia Operator przekierowania danych wejściowych(<) pozwala wprowadzać polecenia wejściowe do konsoli systemu Windows 7 w sposób inny niż z klawiatury. W większości przypadków stosuje się go do wprowadzenia do wiersza polecenia danych zawartych w pliku tekstowym.

Oczywistym przykładem jest wykorqstanie polecenia MORE, które ogranicza ilość wyświetlanych informacji do jednego ekranu naraz. Je7.eli zawartość pliku jest tak dufa, 7.e po użyciu polecenia TYPE zajmuje kilka ekranów konsoli, możesz zastosować w zamian polecenie MORE, które wyświetli tekst zawarty w duzyplik.txt w odpowiednio małych porcjach.

more

<

duzyplik.txt

Po wykonaniu tego polecenia ekran zapełni się tą częścią zawartości pliku, która mieści się w jego obszarze, a w ostatniej linijce pojawi się polecenie:

-DalejWystarczy, 7.e wciśniesz dowolny klawis1„ a polecenie MORE wyświetli następny ekran z zawartością pliku. (Pamiętaj, żeby używając polecenia MORE, pod żadnym pozorem nie pomylić operatorów , ponieważ polecenie mare > duzyplik. txt usunie 1.awartość pliku DUZYPLIK. TXn). MORE jest przykładem polecenia filtrującego. Polecenia takie przetwarzają każdy tekst, jaki jest przez nic przekazywany. Innymi poleceniami z tej grupy są SORT i FINO, o których napiszę za chwilę. Innym prqdatnym rozwiązaniem jest przekazywanie w ten sposób do systemu efektów wciśnięcia konkretnego klawis1.a. Załóżmy, że twor~ysz plik tekstowy u nazwie enter.txt, 1.awierający wyłącznie znak będący skutkiem jednokrotnego naciśnięcia klawisza Enter, a potem wpisujesz w konsoli następujące polecenie:

date < enter. txt Windows 7 wyświetli bieżącą datę i nic czekając na to, czy podasz nową. czy też naciśniesz Enter, odczyta dane z pliku tekstowego enter.txt, czyli pobierze na wejściu pojedynczy znak powrotu karetki. (Opis jes7.c7.e prostszego sposobu wprowadzenia wciśnięcia klawisza Enter do polecenia znajdziesz w następnym podrozdziale). Polecenie SORT bardzo często odbiera przekierowane do niego dane wejściowe. Jak można domyślić się z jego nazwy, sortuje ono prlckazane do niego dane i wyświetla efekty tej operacji na ekranie. W podanym przykładzie będziemy porządkować dane z pliku POMIESZANE. TXT.

sort
7.amiast po prostu wyświetlać wyniki na ekranie, by przekazać je do innego pliku.

możesz posłużyć się

operatorem >,

Polecenia potokujące Polokowanie to technika łącząca przekazywanie danych w obydwu opisanych wyżej kierunkach. Operator potoku ( I) sprawia, że dane wyjściowe jednego polecenia zostają natychmiast przechwycone i skierowane do innego polecenia jako dane wejściowe. Na przykład polecenie SYSTEMINFO wyświetla około pięciu ekranów danych, więc zazwyczaj trzeba przewijać wyniki jego wywołania, by znaleźć dany parametr. Możesz jednak zatnymać chwilowo dane wyjściowe na ekranie, potokując je do polecenia MORE.

systeminfo I mare Operator potoku przechwytuje dane wyjściowe polecenia SYSTEMINFO i wysyła je w charakterze danych wejściowych do polecenia MORE, które z kolei wyświetla wyniki działania polecenia SYSTEMINFO po jednym ekranie.

•

W poprzednim podrozdziale demonstrowałem, jak wykorzystać przekierowanie danych do przesłania do polecenia skutków naciśnięcia klawisza. Jeśli jednak chcesz pn.ekazać do polecenia tylko jeden znak, polokowanie oferuje znacznie elegantsze rozwiązanie. Sekret polega na tym, żeby 1.astosować polecenie ECHO, wywołujące na monitorze żądany znak, który następnie będzie potokowany do innego polecenia systemu Windows 7. na przykład będziesz chciał użyć polecenia DEL * . *, Windows 7 zawsze będzie wymagał potwierdzenia, czy na pewno chcesz usunąć wszystkie pliki z bieżącego katalogu. To bardzo rozsądne zabezpieczenie, ale można ominąć je w ten sposób: Jeżeli

echo t I del •.• \\' tym przypadku znak t, który normalnie pojawiłby się na ekranie, zostanie przekazany do polecenia DEL, które potraktuje go jako odpowiedź na wysłane do użytkownika zapytanie. To rozwiązanie przydaje się niezwykle podczas pracy z plikami wsadowymi, kiedy chcesz ograniczyć do minimum, a czasami wręcz wyeliminować potrzebę interakcji użytkownika z komputerem.

Podstawowe informacje o plikach wsadowych Jak się już zapewne przekonałeś. wiersz polecenia jest nadal wyjątkowo użytecznym narzędziem, a czasami staje się wręcz niezbędny dla osoby pracującej na komputerze. Nie dziwi zatem. że najbardziej doświadczeni użytkownicy wykonują choćby część swoich obowiązków w skromnym oknie wiersza polecenia. Może to być tworzenie krótkich programów umies7.czanych w plikach wsadowych. dzięki którym można zautomatyzować najuciążliwsze czynności - tworzenie najprostszych kopii zapasowych plików czy usuwanie plików już niepotrzebnych. A jeżeli wprowadzisz do pliku polecenia ro1.s1..erzające jego możliwości. szybko odkryjesz, 7..e jest on niezwykle wygodnym i użytecznym narzędziem. Gdy uruchamiasz polecenie w oknie wiersza polecenia, program Wiersz polecenia wykona je lub też dowolny wywołany przez Ciebie program i zwróci wyniki w konsoli, oczekując na dalsze instrukcje. Natomiast wykonanie poleceń zawartych w pliku wsadowym powoduje nieco inne działanie. Program Wiersz polecenia, przyjmując polecenia z poszczególnych wierszy pliku wsadowego, pracuje w trybie wsadowym. Polecenia te (zazwyczaj) nie różnią si~ od tych, które tak czy inac1..ej wpisałbyś ręcznie. Pracując w trybie wsadowym, program Wiersz polecenia powtarza następującą, czterostopniową procedurę:

1. Odczytuje wiersz pliku wsadowego.

2. Zamyka plik wsadowy. 3. Wykonuje odczytane polecenie. 4. Ponownie otwiera plik wsadowy i odczytuje następny wiersz. Główną zaletą

pracy w trybie wsadowym jest możliwość zebrania kilku poleceń w jednym pliku i nakazanie wykonania ich poprzez podanie nazwy tego pliku. Rozwiązanie to idealnie nadaje się do automatyzacji takich procesów, jak tworzenie kopii zapasowej rejestru czy usuwanie po uruchomieniu systemu zbędnych już plików .tmp.

Tworzenie pliku wsadowego Zanim zaczniesz testować możliwości wiersza polecenia na przykładowych plikach wsadowych, musisz dowiedzieć się, jak je tworzyć. Przede wszystkim pamiętaj o kilku rzeczach.

• Pliki wsadowe to zwykłe pliki tekstowe, (albo innym podobnym programie).

więc najrozsądniej

jest

tworzyć

je w Notatniku

• Je-.leli zdecydujesz się na korzystanie z programu WordPad lub innego zaawansowanego edytora tekstu, pamiętaj, by zapisać plik jako zwykły plik tekstowy. • Pliki wsadowe muszą mieć rozszerzenie .bat. • Nazywając pliki wsadowe, pamiętaj, by unikać słów będących poleceniami interpretowanymi przez wiersz polecenia. Jeżeli na przykład tworzysz plik wsadowy, którego zadaniem jest usuwanie innych plików, nie nazywaj go Del.bat, gdyż w takim razie nie uda Ci się go uruchomić! Oto powód - program CHO sprawdza, czy wpisane przez Ciebie znaki nie tworzą nazwy znanego mu polecenia. Jeżeli nic, CMD sprawd.7.a (w podanej kolejności), czy na dysku znajdują się pliki o podanej naT.Wie i ro1.szerzeniach .eoni, .exe, .bat lub .cmd. Ponieważ wszystkie polecenia wiersza polecenia są w rzeczywistości programami o rozszerzeniach .com lub .exe, CMO w ogóle nie będzie szukał Twojego pliku wsadowego! Tworzenie pliku wsadowego to najtrudniejsza część czekającego Cię zadania. Później musisz ju7. ~iko wpisać w nim wszystkie te polecenia, które w innym przypadku wprowadziłbyś bezpośrednio w konsoli, uraz dołączyć instrukcje wsadowe niezbędne do działania Twojego miniprogramu.

REM - dodawanie komentarzy w pliku wsadowym Pierwszą właściwą

dla plików wsadowych instrukcją. którą poznasz, jest instrukcja REM (od mgielskiego słowa remark - uwaga). Informuje ona Wiersz polecenia, że należy zignorować wszystkie znaki pojawiające się w bie7.ącyrn wierszu pliku. Wprawieni w swej sztuce specjaliści od r-"<>rzenia plików wsadowych używają tej instrukcji prawie wyłącznie po to, by krótko komentować uwartość pliku.

REM Ten plik przenosi użytkownika na dysk C: REM i rozpoczyna procedurę skanowania CHKDSK w trybie automatycznym C: CHKDSK /F Po co to robić? Cóż, w przypadku krótkich plików wsadowych, zawierających kilka nieskomplikowanych instrukcji, nie jest to zapewne działaniem niezbędnym, ale złożone programy. z jakimi zetkniesz się podczas dalszej lektury tego rozdziału, wymagają już pewnych wyjaśnień, gdyż zawarty w nich kod może wydawać się na pierwszy rzut oka zupełnie niezrozumiały. Kilka zwięzłych wierszy komentarza może wszystko wyjaśnić (a wyjaśnienia te przydadzą się nic tylko innym, ale również Tobie, gdy 1.ajrzysz do własnego programu po kilku miesiącach).

ECHO - wyświetlanie wiadomości zawartych w pliku wsadowym Przetwarzając

plik wsadowy, system Windows 7 zazwyczaj będzie Ci pozwalał kontrolować poczynania programu. W tym celu każde polecenie przed wykonaniem jest wypisywane w oknie wiersza polecenia. To rozsądna metoda kontroli, ałe czasami nie jest wystarczająca. Zdarza się, że chcesz zobaczyć na ekranie szczegółowe wyjaśnienia, zwłaszcza gdy tworzysz plik wsadowy, z którym będą pracować inne osoby. Dzięki poleceniu ECHO możesz wyświetlił na ekranie każdy komentarz, ja.ki uznasz za niezbędny. Oto fragment pliku wsadowego, który usuwa wszystkie pliki tekstowe 7. katalogów Cookies i Recent zalogowanego użytkownika, ale wcześniej grzecznie informuje go o tym, co ma za chwilę nastąpić.

ECHO Ten plik wsadowy usunie zaraz wszystkie pliki pamięci podręcznej -.przeglądarki Internet Explorer. DEL '"\localappdata"e\microsoft\windows\temporary internet files\• .•" ECHO Ten plik wsadowy usunie zaraz listę bieżących dokumentów z katalogu '+zalogowanego użytkownika. DEL "~appdata~\microsoft\windows\recent items\•.lnk" Gdy system Windows 7 natknie się w pliku wsadowym na polecenie ECHO, wyświetli na ekranie pojawiającą się po tym poleceniu treść. Proste, prawda? A oto, jak będzie wyglądać wynik uruchomienia podanego kodu:

C:\>ECHO Ten plik wsadowy usunie zaraz wszystkie pliki pamięci podręcznej ~rzeglądarki Internet Explorer. Ten plik wsadowy usunie zaraz wszystkie pliki pamięci podręcznej przeglądarki „Internet Explorer. C: \>DEL '"\localappdata'5\mic rosoft\windows\ temporary internet files\ •. •" C:\>ECHO Ten plik wsadowy usunie zaraz listę bieżących dokumentów z katalogu „zalogowanego użytkownika. Ten plik wsadowy usunie zaraz listę bieżących dokumentów z katalogu „zalogowanego użytkownika. C:\>DEL "\appdata\\microsoft\windows\recent items\•.lnk" Straszny bałagan! Kłopot polega na tym, że Windows 7 wyświetla polecenie, a potem jeszcze wyrzuca na ekran treść wiersza za pomocą polecenia ECHO. Na szczęście istnieją dwa rozwiązania. • Jeżeli nie chcesz, żeby system wyświetlał polecenie przed jego uruchomieniem, popn".eclź je znakiem @:

@ECHO Ten plik wsadowy usunie zaraz wszystkie pliki pamięci podręcznej 41>rzeglądarki Internet Explorer. • Jeżeli nie chcesz, by system wyświetlał jakiekolwiek polecenia przed ich wykonaniem. umieść na początku pliku wsadowego polecenie: @ECHO OFF Oto jak prezentują się dane wyjściowe zmodyfikowanego pliku wsadowego. w którym ukryto wszystkie polecenia:

Ten plik wsadowy usunie zaraz wszystkie pliki pamięci podręcznej przeglądarki „Internet Explorer. Ten plik wsadowy usunie zaraz listę bieżących dokumentów z katalogu „zalogowanego użytkownika.

PAUSE - chwilowe wstrzymywanie wykonywania pliku wsadowego Czasami istnieje potrzeba zatrzymania na ekranie wyniku działania pliku wsadowego (na przykład listy katalogów generowanej poleceniem DIR), zanim program CMD przejdzie do wykonania następnego polecenia. Czasami zaś możesz chcieć powiadomić użytkownika o czymś "-ażnym i dać mu szansę na rozważenie potencjalnych konsekwencji (oraz na wycofanie się,

jeśliby się przestraszył).

W obydwu tych prl}'Padkach możesz czasowo wstrzymać wykonywanie pliku wsadowego za pomocą polecenia PAUSE. Gdy system Windows 7 napotka w pliku to polecenie, wyświetli następującą informację:

Aby

kontynuować,

naciśnij

dowolny klawisz_

Przetwarzanie pliku wsadowego zostanie wznowione, gdy użytkownik naciśnie jakikolwiek klawisz. Jeżeli chcesz zatrzymać działanie programu, naciśnij kombinację klawiszy Ctrl+C lub Ctrl+Break. Windows 7 zażąda ostatecznej decyzji:

Czy

zakończyć

zadanie w trybie wsadowym? (T/N)

Naciśnij

klawisz '/',by ostatecznie pr7.erwać wykonywanie pliku. lub N, by kontynuować wykonywanie zapisanych w nim poleceń.

Parametry w pliku wsadowym Większość poleceń

wpisywanych z klawiatury wymaga podania dodatkowych informacji, jak nazwa pliku (tego na przykład wymagają polecenia COPY i DEL) albo ścieżka dostępu (niezbędna do wykonania poleceń CD lub MO). Te dodatkowe informacje - tak zwane parametry - pozwalają Ci określić dokładnie. co chcesz uzyskać dzięki wprowadzanemu właśnie poleceniu. Tę samą precyzję możesz osiągnąć. zapisując kod w pliku wsadowym. Poniższy przykład lepiej odda, co mam na myśli.

@ECHO OFF ECHO. ECHO Pierwszy z parametrów to %1 ECHO Drugi z parametrów to \2 ECHO Trzeci z parametrów to \3 Jak widzisz. ten kod nie spowoduje niczego poza wyświetleniem na ekranie czterech linijek tekstu (z których pierwsza jest pusta). Twoją ciekawość może rozbudzić fakt, że każde z poleceń ECHO kończy się znakiem procentu(\) i liczbą. Przepisz ten kod do pliku i zapisz go jako parametry.bat. a następnie, żeby przekonać się, co oznaczają te niezwykłe symbole, wpisz w wierszu polecenia następującą instrukcję:

parametry A B C

W efekcie zobaczysz na ekranie następujący tekst:

C:>\parametry A B C Pieni1szy z parametrów to A Drugi z parametrów to 8 Trzeci z parametrów to C Podane poniżej polecenie wypisuje na ekranie wierszem):

ECHO Pierwszy z parametrów to \1

pierwszą linię

danych

wyjściowych

(poza pustym

Gdy system Windows 7 znajduje w pliku oznaczenie \1, sprawdza podane przez Ciebie ręcznie polecenie w poszukiwaniu pierwszego elementu, jaki pojawia się po nazwie pliku wsadowego. Pobiera tę wartość i wstawia ją w miejsce oznaczenia \1. W omawianym przykładzie po poleceniu parametry pojawia się litera A, więc Windows podstawia ją w miejsce symbolu \1. Dopiero po wykonaniu tej czynności przechodzi do kolejnego wiersza pliku, by za pomocą polecenia ECHO wyświetlić na ekranie jego zawartość.

FOR -

pętle w

pliku wsadowym

Polecenie FOR ma za zadanie zapętlić wykonywanie części instrukcji umieszczonych w pliku "-sadowym. Oto jego składnia:

FOR \\parametr IN (lista) DO polecenie \'¶metr

To parametr, którego wartość zmienia się po każdym wykonaniu pętli. Po dwóch znakach procentu może pojawić się dowolny symbol (z wyjątkiem liczb od O do 9). Składnia polecenia zawiera dwa znaki%, ponieważ system Windows usuwa pojedyncze wystąpienia procentu w a.asie pr7.etwarzania pliku wsadowego.

IN (lista)

To lista parametrów, jakie będzie pr.tyjmować zmienna \%parametr. Elementy listy możesz oddzielać od siebie spacjami, przecinkami albo średnikami, ale zawsze musisz umieszczać je w nawiasach.

OO polecenie

Dla każdego z parametrów listy pętla FOR wykona polecenie kryjące się za symbolem polecenie. Zmienna \\parametr pojawia się zazwyczaj gdzieś w tym poleceniu.

Oto przykład użycia pętli FOR w prostym pliku wsadowym. Z tajniki jej stosowania.

pewnością wyjaśni

on nieco

@ECHO OFF FOR \%B IN (A B C) DO ECHO 'a'eB Wykonanie tego pliku wsadowego (nazwij go parametry2.bat) spowoduje

następujący efekt:

D:\BATCH>parametry2 A B

c Zapisana

pętla

przebiega jedynie trzy elementy listy i podstawia pojawiającą się w poleceniu ECHO %\B.

każdy

z nich 1.a

zmienną 911%8

GOTO - przechodzenie do wskazanego wiersza pliku wsadowego Twój testowy plik wsadowy wied7.ie prosty, liniowy żywot. Najpienv jest wykonywane pierwsze polecenie, później drugie, trzecie i tak dalej aż do końca pliku. To strasznie nudne, ale w zupełności wystarcza w większości przypadków. Czasami jednak typowe podejście, zakładające wykonywanie jednego polecenia po drugim, nie wystarcza. Na przykład, co zrobić, gdy w zależności od pobranego wcześniej parametru czy wyniku przetwarzania wcześniejszego wiersza będziesz chciał opuścić jedną lub dwie linie kodu? Z pomocą przychodzi polecenie GOTO . .. . (polecenia

otwierające

plik wsadowy)

GOTO DALEJ

. . . (omijane polecenia) :DALEJ ...

(pozostałe

polecenia pliku wsadowego)

polecenie GOTO nakazuje znaleźć w pliku wsadowym wier~z rozpoczynający się od dwukropka i słowa DALEJ (tak zwanej etykiety), pomijając tym samym wszystkie polecenia znajdujące się pomiędzy tymi dwoma punktami. W prezentowanym

przykładzie

Polecenie to jest bardzo przydatne, gdy w zależności od wartości parametru trzeba uruchami~ inne polecenia zawarte w pliku wsadowym. Oto prosty przykład. @ECHO OFF CLS GOTO '\l

:A ECHO To część pliku wsadowego, która zostaje uruchomiona, gdy parametr -.przyjmuje wartość A. GOTO KONIEC :B ECHO To część pliku wsadowego, która zostaje uruchomiona, gdy parametr ~rzyjmuje wartość

e.

:KONIEC Załóżmy

teraz,

pojawia się

że powyższy

kod znajduje

się

w pliku GO'fOTest.bat, a w wierszu polecenia

następujące wywołanie:

gototest a

Wiersz GOTO %1 z pliku wsadowego staje się teraz wierszem GOTO A, więc interpreter przenosi się natychmiast do wiersza oznaczonego etykietą : A, wykonuje następujące po niej polecenie (w tym przypadku jest to zwyczajne wyświetlenie na ekranie prostego komunikatu) i przechodzi do wiersza oznaczonego etykietą : KONIEC, omijając pozostałe polecenia pliku.

IF - warunki w plikach wsadowych Nieradko zdarza się, że prlCd przystąpieniem do dalszego piletwar7.ania kodu pliku wsadowego trzeba podjąć pewne decyzje. Oto kilka przykładów warunków, jakie zdarza się sprawdzać w kodzie pliku wsadowego. •

Jeżeli

parametr '62 przyjmuje wartość /Q, przejdź do fragmentu opisanego QuickFo rmat. W przeciwnym razie wykonaj pełne formatowanie.

etykietą

•

Jeżeli

•

Jeżeli

w katalogu docelowym znajduje się już plik o nazwie identycznej z nazwą pliku, który użytkownik chce przesunąć, wyświetl odpowiednie ostrzeżenie. W przeciwnym razie przesuń plik.

•

Jeśli

ufytkownik zapomni sprecyzować wartość parametru, anuluj wykonywanie programu. W przeciwnym razie przejdź do następnego wiersza pliku wsadowego.

nie udało się wykonać poprzedniego polecenia, wyświetl komunikat o i wstrzymaj działanie programu. W przeciwnym razie kontynuuj.

błędzie

Wszystkie tego typu konstrukcje wymagają zastosowania instrukcji IF. Oto jej ogólna składnia: IF warunek polecenie

warunek

To test pozwalający określić odpowiedź (typu „tak" lub "nie") na pytanie kontrolne („Czy użytkownik zapomniał o podaniu wartości parametru?").

polecenie

Polecenie, które zostanie wykonane po uzyskaniu pozytywnej odpowiedzi na warunek ("Anuluj wykonywanie pliku wsadowego").

Instrukcji IF używa się najczęściej chyba do sprawdzania wartości parametru podanej przez u7.ytkownika i wybrania odpowiedniej części pliku wsadowego do wykonania w zależności od wprowadzonej wartości. Znany z poprzedniego podrozdziału prosty plik wsadowy używający instrukcji GOTO może zostać zapisany inaczej, z wykorzystaniem instrukcji IF. @ECHO OFF CLS

IF "\l"-"A" ECHO To część pliku wsadowego, która zostaje uruchomiona, i..gdy parametr przyjmuje wartość A. IF "\l"=="B" ECHO To część pliku wsadowego, która zostaje uruchomiona, i..gdy parametr przyjmuje wartość B.

Warunek instrukcji IF wygląda na skomplikowany. Przyjrzyjmy się wyrażeniu z pierwszego wiersza pliku - %1 ==" A". Pamiętaj. że warunek to zawsze pytanie, na które można udzielić wyłącznie odpowiedzi „tak" lub nnie", w tym przypadku pytanie można przełożyć na język polski następująco: 11

Czy

wartość

11

pierwszego parametru (\1) jest równa A?

Podwójny znak równości (==) wygląda nieco dziwnie, ale tak właśnie porównuje się dwa łań­ cuchy znaków w pliku wsadowym. Jeżeli na 1.adane pytanie można udzielić odpowiedzi twierdzącej. polecenie, które pojawia si\: po wamnku, zostanie wykonane. Jeśli odpowiedź będzie przec1.ąca, interpreter przejdzie do następnego wiersza pliku i sprawdzi następny warunek IF. badając, czy parametr przyjął wartość B.

Dobre zasady programowania wymagają, by sprawdzać nie tylko wartość parametru, ale również to, czy w ogóle został on wprowadzony. Nie jest to działanie pozbawione sensu, gdyż brak odpowiedniego parametru może sprawić, że wykonanie pliku wsadowego zakończy się nicpowocł7.eniem. Przyjrzyj się przykładowemu plikowi wsadowemu DontCopy.bat, którego zadaniem jest skopiowanie wszystkich plików z bie7.ącego katalogu do nowej lokalizacji (określonej drugim z parametrów). Wyjątkiem jest plik określony pierwszym parametrem.

@ECHO OFF CLS ATTRIB +H \l ECHO. ECHO Kopiowanie wszystkich plików z ECHO. XCOPY •.• \2 ATTRIB -H '61

wyjątkiem

\1 do \2:

Co by się stało, gdyby użytkownik zapomniał podać parametr określający katalog docelowy (%2)? Polecenie XCOPY przyjęłoby postać XCOPY • . *, co z kolei spowodowałoby pn.erwanie wykonywania pliku wsadowego i pojawienie się komunikatu o błędzie:

Pliku nie Rozwiązanie

można skopiować

na siebie.

tego problemu polega na dodaniu do pliku wiersza, który sprawdzałby, czy parametr

'2 istnieje:

@ECHO OFF CLS IF "'62"="" GOTO ERROR ATTRIB +H 'd ECHO. ECHO Kopiowanie wszystkich plików z wyjątkiem '61 do '62: ECHO. XCOPY32 •.• %2 ATTRIB -H '61 GOTO END :ERROR ECHO Nie podałeś katalogu docelowego! ECHO Spróbuj ponownie ... :END

Warunek "%2"="" porównuje drugi z parametrów dosłownie z niczym(""}. Jeśli okazałoby się, że warunek ten jest spełniony, program przejdzie (dzięki instrukcji GOTO) do etykiety : ERROR i wyświetli komunikat napominający użytkownika. Zwróć przy tym uwagę, że w sytuacji, w której użytkownik nie zapomni o drugim z parametrów, plik wsadowy zostanie wykonany normalnie, ponieważ interpreter pr.reniesie się od razu do wiersza oznaczonego etykietą : END. Użytkownik nie zobaczy żadnego komunikatu o błędzie. Inną formą

instrukcji warunkowej IS jest instrukcja IS EXIST, sprawdzająca istnienie pliku we wskazanej lokalizacji. Ta forma sprawdzania warunku jest wyjątkowo wygodna, gdy masz zamiar skorzystać z poleceń COPY lub MOVE. W takiej sytuacji zaczynasz od sprawdzenia, czy plik, który masz 1..amiar kopiować lub pr.teSuwać, w ogóle istnieje, następnie sprawdzasz, cq w katalogu docelowym nie znajduje się prLypadkiem plik o identycznej nazwie. (Jak zapewne wiesz, zawartość pliku zastąpionego innym plikiem o tej samej nazwie jest nie do odzyskania). Poniżej widnieje kod umieszczony w pliku SafeMove.bat, w którym pojawia się polecenie MOVE. Zanim jednak zostanie ono użyte, plik wsadowy sprawdza, czy w folderze docelowym nie ma pliku o nazwie identycznej z nazwą pliku przesuwanego. @ECHO OFF CLS

IF EXIST 'l GOTO SO_FAR_SO_GOOD ECHO Plik 'l nie istnieje! GOTO END :SO_FAR_SO GOOD IF NOT EXIST '2 GOTO MOVE IT ECHO W katalogu docelowym istnieje już plik ' l i ECHO Naciśnij Ctrl+C, żeby przerwać program. Jeżeli chcesz PAU SE :MOVE IT MOVE 'el %2

kontynuować ...

:END Aby wyjaśnić, co się stanie po uruchomieniu tego kodu, posłużę się prostym poleceniem: safemove przesun.txt "'userprofile\\documents\przesun.txt"

Pierwszy warunek IF sprawd.7..a, czy użytkownik podał wartość parametru %1 (w tym przykładzie jest to nazwa pliku PRZESUN. TX'I'). Jeżeli taki plik istnieje, program przechodzi do etykiety SO_ FAR__ SO GOOD. W przeciwnym razie informuje użytkownika, że plik nie istnieje, i przechodzi do etykiety END. Drugi z warunków IF działa nieco inaczej. W tym przypadku zależało mi na kontynuowaniu programu wyłącznie w sytuacji, gdyby w katalogu Moje dokumenty zalogowanego użytkownika nie istniał żaden plik o nazwie PRZF..SUN. TXT, więc dodałem do niego słowo kluczowe NOT. (Może ono pojawić się w każdym warunku IF). Jeżeli warunek jest spełniony (czyli plik określony parametrem %2 nie istnieje), interpreter przechodzi do wykonania polecenia oznaczonego etykietą :MOVE_IT i dokonuje przesunięcia pliku. Gdyby plik o tej nazwie istniał już we wskazanej lokalizacji, program wyświetliłby odpowiednie ostrzeżenie i dał użytkownikowi możliwość przerwania podjętej akcji.

Narzędzia

wiersza polecenia

Prawdziwa moc wiersza polecenia objawi się dopiero wtedy, gdy połączysz wszystkie techniki, o których pisałem do tej pory, z jednym z dziesiątek narzędzi systemu Windows 7. Nie mam możliwości, by w tej książce zmieścić opis każdego narzędzia (to temat na osobną książkę), więc w pozostałej części rozdziału postaram się skupić na najpożyteczniejszych i jednocześnie najpotężniejszych narzędziach wiersza polecenia w trzech kategoriach - zarządzania dyskiem, zarządzania plikami i zarządzania pracą systemu.

Narzędzia zarządzania

dyskiem

W systemie Windows 7 jest spora kolekcja narzędzi wiersza polecenia, których jedynym 1.adaniem jest sprawdzanie dysku w poszukiwaniu błędów, defragmentowanie go, formatowanie, dzielenie na partycje i przeprowadzanie konwersji. Spis narzędzi do zarządzania dyskiem systemu Windows 7 znajdziesz w tabeli 13.5. TaMla 13.5. Narzrdzia zarzqdzania dyskiem z wiersza polecet1it1 w systemie Windows 7 Nanędzłe

CHKDSK CHKNTFS CONVERT OE FRAG DISKCOMP DISKCOPY DISK PART EXPAND FORMAT FSUTIL LABEL NTVOL VOL

Opis

-

sprawdzanie dysku twardego w poszukiwaniu błędów

CHKDSK Z

rozdziału

7.

dowiedziałeś się.

pomocą narzędzia Sprawdź

jak

dysk.

sprawdzać

Narzędzie

dysk twardy przez poszukiwanie błędów za to jest dostępne także z wiersza polecenia po

podaniu w nim polecenia CHKDSK. • Więcej informacji o programie Sprawdi dysk i rodzajach błędów przez niego wykrywanych znajdziesz w podrozdziale „Sprawdzanie dysku twardego pod kątem błędów", na stronic 188. Oto składnia polecenia CHKDSK: CHKDSK (wolumin [nazwa pliku)] [/FI (IV) (/R] (/BI (/X) [/I] (/C] [/L: [rozmiar) I

wolumin

Litera będąca oznaczeniem dysku lub punktu montowania (wraz z pojawiającym się po niej dwukropkiem).

nazwa pliku

Na dyskach o systemie plików FAT16 lub FAT32 można sprawdzać poprawność pojedynczych plików. Jeżeli plik nie znajduje się w katalogu bie7.ącym, pamiętaj o podaniu pełnej ścieżki dostępu.

.

/F

Zleca programowi CHKDSK automatyczne naprawianie błędów. Ten sam efekt osiągniesz, uruchamiając program Sprawdź dysk dostępny z interfejsu GUI z opcją Automatycznie napraw błędy systemu plików.

/V

Uruchamia program CHKDSK w trybie rozszerzonym. Na partycjach FAT16 i FAT32 program CHKDSK wyświetla pełne ście7.ki dostępu i nazwy wszystkich plików na dysku. Na partycjach NTFS wyświetla komunikaty pon.ądkowania, jeśli takie istnieją.

/R

Lokalizuje uszkodzone sektory i zleca odzyskanie z nich danych. jeżeli jest to możliwe. (Implikuje użycie przełącznika /f). Uruchomienie CHKDSK w tym trybie jest równoznaczne z uruchomieniem programu Sprawdź dysk dostępnego w inteńejsie GUI z opcją Skanuj dysk i próbuj odzyskać uszkodzone sektory.

/8

Nakazuje programowi CHKDSK wyczyścić listę uszkodzonych sektorów na dysku i przeprowadzić ponowne sprawdzanie. Podanie tego parametru jest tożsame z uwzględnieniem parametru /R.

/X

woluminu na dyskach o systemie plików innych niż NTFS, na których znajdują się otwarte pliki. usuwa otwarte dojścia do plików i powraca do skanowania. (Implikuje użycie przełącznika /F).

Wymusza

deinstalację

/I

Na dyskach NTFS sprawdza tylko wpisy indeksu systemu plików.

/(

Na dyskach NTFS pomija sprawd7.anie zapętleń w !itrukturze folderów. Błędy tego rodzaju pojawiają się niezwykle rzadko, więc użycie prałącznika /( pozwala znacznie przyspieszyć proces sprawdzania dysku.

/l: (rozmiar]

Na dyskach NTFS zmienia rozmiar dziennika na podaną przez użytkownika liczbę kilobajtów. Domyślny rozmiar dziennika to 65 536 kB, co w zupełności wystarcza w przypadku większości systemów, więc raczej unikaj zmieniania tej wartości. Pamiętaj, że użycie tego przełącznika bez podania nowego rozmiaru spowoduje wyświetlenie informacji na temat bieżącego rozmiaru dziennika.

ktdi na przykład chcesz uruchomić sprawdzanie dysku C: w trybie odczytu, czyli takie, które IUC będzie naprawiać błędów,

musisz wpisać w wierszu polecenia następującą instrukcję:

chkdsk c: Puniętaj też, że jeśli

chcesz rozpocząć naprawę błędów (przełącznik I F), program CHKOSK będzie musiał zablokować wolumin, aby żaden proces nie został na nim uruchomiony w czasie sprawdzania. Jeżeli spróbujesz użyć przełącznika /F na dysku 96SystemDrive%, czyli tam, gdzie uinstalowałeś system Windows 7 (zazwyczaj jest to dysk C:), program CHKDSK nie będzie w stanie zablokować woluminu, o czym poinformuje Cię nasti;pującym komunikatem:

Nie

można zablokować bieżącego

dysku.

Program CHKDSK nie może działać, ponieważ wolumin jest używany przez inny proces . ...Czy wolumin ten ma być sprawdzony przy następnym uruchomieniu komputera? (T/N)

Id.cli wybierzesz T i zaakceptujesz swoją decyzję klawiszem E11ter, program CHKDSK wpisze do harmonogramu zadań sprawdzenie dysku C: przy następnym uruchomieniu systemu.

CHKNTFS -

ustawianie automatycznego sprawdzania dysku

Z poprzedniego podrozdziału wiesz już, że program CHKOSK może zarządzić automatyczne tpnwdzanie dysku systemowego (zazwyczaj jest to dysk C:) podczas kolejnego uruchamiania systemu (jeśli wcześniej wprowadzisz w wierszu polecenia instrukcję CHKDSK /F). lcżcłi

na zadane przez program pytanie odpowiesz twierdząco, CHKDSK doda do wpisu w rejestrze

HKLM\SYSTEM\CurrentControlSet\Control\Session Manager\BootExecute nazwę narzędzia

AUTOCHK.

Podane tam wartości określają. jakie programy powinny być uruchamiane w chwili rozruchu systemu Windows 7 po włączeniu menedżera sesji. Program AUTOCHK to działająca automatycznie wersja programu CHKDSK, która jest uruchamiana w chwili startu systemu.

System Windows 7 oferuje także narzędzie o nazwie CHKNTFS. Dzięki niemu usuniesz oczekujące w kolejce automatyczne sprawdzania dysku, ustalisz harmonogram sprawdzania dysków podc1.as uruchamiania systemu bez potrzeby włączania programu CHKOSK i ustawisz odliczanie przed rozpoczęciem automatycznego sprawdzania dysku programem AUTOCHK. Oto składnia polecenia CHKNTFS.

CHKNTFS [wolumin) (/C wolumin:) [/X wolumin:) [/DJ [/T:[czas]]

wolumin

Litera będąca oznaczeniem dysku lub punktu montowania (wraz z pojawiającym się po niej dwukropkiem).

/C

wolumin

Nakazuje programowi CHKNTFS rozpocząć automatyczne sprawdzanie określo­ nego dysku podczas startu systemu. Parametrami tego wywołania mogą być nazwy kilku woluminów oddzielone od siebie średnikami.

/X

wolumin

Nakazuje programowi CHKNTFS włączyć określony dysk z listy woluminów sprawdzanych podczas uruchamiania systemu. Parametrami tego wywołania mogą być nazwy kilku woluminów oddzielone od siebie średnikami.

/0

Nakazuje programowi CHKNTFS wyłączyć wszystkie dyski z listy woluminów sprawdzanych automatycznie podczas uruchamiania systemu.

/T: [czas]

Określa,

ile sekund ma odliczyć program AUTOCHK przed uruchomieniem automatycznego sprawdzania dysku podczas startu systemu.

Gdy uruchomisz program CHKNTFS, podając samą polecenia jeden z następujących komunikatów:

nazwę

dysku, zobaczysz w oknie wiersza

• Jeżeli nie :zaplanowałeś dla tego dysku sprawdzania poprawności w chwili uruchomienia komputera, otrzymasz informację o jego systemie plików:

Typ systemu plików to NTFS. • Jeżeli zażądałeś automatycznego sprawdzenia poprawności danych na wybranym dysku podczas następnego uruchomienia systemu, zobaczysz komunikat: Program chkdsk został zaplanowany ręcznie do uruchomienia na woluminie C: -.podczas następnego rozruchu . • Je7.eli Storage Manager systemu Windows 7 znajdzie na dysku uszkodzenie, natychmiast oznaczy dane na tym woluminie jako zakłócone. Oto przykład komunikatu, jaki otrzyma użytkownik sprawdzający dysk C:: Dane na dysku c : są zakłócone. -.użycie chkdsk dla tego dysku.

Możesz użyć

opcji /C, aby

zaplanować

Komunikat ten jest nieco mylący. ponieważ system Windows 7 zawsze wykonuje automatyczne skanowanie dysku, na którym jakieś dane 1.ostały oznaczone jako zakłócone. Możesz jedynie obejść żądanie automatycznego sprawdzania takiego dysku przy każdym starcie systemu, uruchamiając program CHKNTFS z przełącznikiem /X, na przykład:

chkntfs /x c:

Jeżeli

w chwili startowania systemu chcesz przeprowadzić proces automatycznego sprawdzania poprawności danych na dysku, na którym nie stwierdzono jeszcze żadnych zakłóceń, możesz uruchomić program CHKNTFS z przełącznikiem /C. Podany niżej przykład wymusza automatyczne sprawdzanie danych na dysku D:.

chkntfs /c d: Zwracam uwagę na fakt, że działanie przełącznika /C kumuluje się, a to oznacza, że jeżeli uruchomisz program kilkakrotnie. za każdym razem podając inny dysk, jego etykieta zostanie dodana do listy woluminów sprawdzanych podczas uruchamiania systemu. Jednakże zamiast podawać kilkakrotnie to samo polecenie dla różnych dysków, możesz wymienić je wszystkie w jednym wierszu:

chkntfs /c c: d: Jeżeli

wiesz, że dany dysk ma być sprawdzany automatycznie podc1.as startu systemu. a chciałbyś tego uniknąć. uruchom CHKTFS z przełącznikiem /X, jak w poniższym przykładzie:

chkntfs /x d: Możesz też zażądać

sprawdzania kilku dysków:

chkntfs /x c: d: Jeżeli

wies1„ że w trakcie uruchamiania systemu ma nastąpić sprawdzanie kilku dysków. możesz anulować ten proces dla nich wszystkich, stosując polecenie CHKNTFS z przełącznikiem /0:

chkntf s /d Jeżeli ustaliłeś

automatyczne sprawdzanie jednego dysku (lub kilku woluminów) podczas uruchamiania systemu, po przeładowaniu zobaczysz następujący komunikat (dysk C: został tu podany jako przykład):

Sprawdzanie systemu plików na C: Typ systemu plików to NTFS. Etykieta woluminu: SYS. Jeden z dysków wymaga sprawdzenia spójności danych. Możesz anulował to sprawdzanie, i..ale zaleca się jego kontynuowanie. Żeby anulował sprawdzanie spójności danych, naciśnij dowolny klawisz w ciągu „10 sekund . Liczba podana w ostatnim wierszu maleje, dopóki nie osiągnie wartości O. Jeżeli przed końcem odliczania naciśniesz dowolny klawisz, Windows 7 anuluje sprawdzanie spójności danych. W przeciwnym razie uruchomi się program CHKDSK.

Przełącznik /T

polecenia CHKNTFS pozwala zmienić początkową wartość odliczania. Możesz na przykład przestawić ten zegar na wartość 30 sekund:

chkntfs /t :30 Pamiętaj, że wywołanie

polecenia CHKNTFS /T (bez podania woduje wyświetlenie informacji o bieżącej wartości licznika.

wartości

czasu odliczania) spo-

DEFRAG - defragmentacja dysku Z rozdziału 7. wiesz już, jak przeprowadzić defragmentację dysku za pomocą programu Defragmentator dysków. Jeżeli chcesz zaplanować pótniejsze przeprowadzenie defragmentacji lub uruchomić ją z pliku wsadowego, musisz posłużyć się poleceniem DEFRAG. Poniżej znajdziesz jego składnię.

DEFRAG dyski [la) [/c) [le)

[/f)

[/h) [Ir)

[/t]

[/u] [/v]

dyski Parametr ten to litera każdego z dysków (i następujący po niej dwukropek), które chcesz poddać defragmentacji (litery dysków rozdzielaj spacjami).

Ia

Poleca programowi DE FRAG jedynie zanalizować dysk.

Ic

Poleca programowi DE FRAG przeprowadzić defragmentację wszystkich dysków systemowych.

le

Poleca programowi DEFRAG przeprowadzić defragmentację wszystkich dysków z wyjątkiem tych, które podałeś w parametrze dyski .

/f

Wymusza na programie DEFRAG przeprowadzenie defragmentacji dysku nawet wtedy, gdy nie wymaga on tego lub gdy nie ma na nim więcej niż 7% wolnego miejsca (Program DEFRAG wymaga zazwyczaj takiego marginesu swobody, by móc bez problemów sortować pliki).

/h

Uruchamia program DEFRAG z wyższym priorytetem, żeby zapewnić jego lepsze działanie.

Ir

Poleca programowi DEFRAG przeprowadzenie defragmentacji wszystkich podanych dysków naraz.

/t

Poleca programowi DEFRAG pokazać postęp prowadzonej defragmentacji.

/u

Poleca programowi DEFRAG pokazać postęp defragmentacji.

/V

Uruchamia program DEFRAG w trybie rozszerzonym, który pokazuje raporty z analizy i defragmentacji dysku.

deilra.g «u -A ).(tdanfe~mitel:p~~wan& Jeżeli chcesz uzyskać na prLykład raport z analizy dysku

C:, wpisz następujące polecenie:

defrag c: -a Jeżeli wolumin nic jest zbyt mocno pofragmentowany, zobaczysz następujący raport:

Post Defragmentation Report: Informacje o woluminie: Rozmiar woluminu = 116,49 GB

Wolne miejsce = 106,89 GB Łączny pof ragmentowany obszar = l\ Największy obszar wolnego miejsca = 56,49 GB Uwaga: fragmenty plików większe niż 64 MB nie są uwzględniane w statystykach „f ragmentacj i. Nie jest konieczne przeprowadzenie defragmentacji tego woluminu. Jeżeli jednak dysk jest

mocno pofragmentowany, pojawi się następujący komunikat:

Post Defragmentation Report: Informacje o woluminie : Rozmiar woluminu= 397,12 GB Wolne miejsce = 198 , 32 GB Łączny pof ragmentowany obszar = 9\ Największy obszar wolnego miejsca = 158,43 GB Uwaga: fragmenty plików większe niż 64 MB nie ...fragmentacji. Należy defragmentować ten wolumin.

są uwzględniane

w statystykach

Jeżeli

spróbujesz przeprowadzić defragmentację dysku, na którym wyraźnie brakuje miejsca, program DEFRAG poinformuje o tym. Jeżeli nie możesz usunąć żadnych plików z dysku (bo na przykład jest to partycja systemowa), spróbuj uruchomić program DEFRAG z przełącznikiem -f, który wymusza przeprowadzenie tej operacji.

defrag d: -f

Narzędzia zarządzania Większość

plikami i katalogami

operacji zwhp..anych z 1.arządzaniem plikami i katalogami będziesz zapewne wykonywać w oknie Eksploratora Windows, czyli za pomocą interfejsu GUI. Nie zapominaj jednak, że wiersz polecenia oferuje naprawdę szeroki wybór narzędzi pozwalających zmieniać nazwy plików i katalogów, kopiować je, przenosić czy usuwać. Poza tym znajdziesz też polecenia umożliwiające wykonywanie złożonych operacji, takich jak zmienianie atrybutów plików czy porównywanie ich 1.awartości. Tabela 13.6 zawiera spis narzędzi zarządzania plikami, których możesz używać w systemie Windows 7.

Tabela 13.6. Narzędzia zarzqdzania plikami i katalogami w wierszu polecenia Windows 7 Narzędzia

Opis

ATIRIB CD

COMP I

•

--·

COMPACT

-

COPY

FC

_F_I_N_o_____ ~~111111! FI NOSTR MKDIR

_ _ ,___„ _ _ RMDIR

SORT SFC

TREE awaAU1

n•

,....,

WHERE XCOPY

\V następnych podrozdziałach prlCdstawię bliżej sześć poleceń z powy-łszej listy - ATIRIB, FINO, REN, REPLACE, SORT i XCOPY. l.anirn jednak pr7.ejdę do omawiania ich możliwości, powinienem nadmienić, że większość nanędzi zarządzania plikami i katalogami obsługuje znaki globalne ? i *. Wieloznacznik ? zastępuje dowolny pojedynczy znak, a wieloznacznik* zastępuje wiele znaków. Oto kilka przykładów.

Opis pliku

Odpowiadające mu pliki

BudzttlOO?.xlsx Notka.doc?

*.txt •200?.pptx

•• ATIRIB - zmienianie atrybutów pliku lub folderu Atrybuty pliku to ściśle określone kody opisujące jego status. W systemie Windows 7 możesz zdefiniować wartości czterech z nich.

• Archiwalny - gdy jest włączony, oznac1.a to, był zmieniany.

że

od czasu ostatniej archiwizacji plik

tego atrybutu sprawi, że plik nie pojawi się w spisie generowanym poleceniem DIR ani nie da się zmodyfikować przez większość narzędzi wiersza polecenia. Przykładowo uruchomienie polecenia DEL "'."' w folderze, w którym znajdują się pliki ukryte, sprawi, że system Windows 7 usunie z niego wszystkie pliki z wyjątkiem oznaczonych tym atrybutem.

• Ukryty -

włączenie

• Tylko do odczytu - gdy ten atrybut jest włączony, wartości pliku ani go usunąć.

użytkownik

nie może zmienić za-

• Systemowy - gdy plik jest opisany tym atrybutem, oznacza to, że jest plikiem systemowym (czyli plikiem instalowanym razem z systemem Windows 7). Polecenie ATIRIB pozwala włączać i wyłączać wymienione wyżej atrybuty. Oto jego składnia. ATTRIB [+A] [-AJ [+H] [-H] [+R] [-R] (+S] (-5) nazwa pliku [/S [/DJ]

+A

Nadaje plikowi atrybut „archiwalny".

-A

Usuwa atrybut „archiwalny".

+H

Nadaje plikowi atrybut „ukryty„.

-H

Usuwa atrybut „ukryty„.

+R

Nadaje plikowi atrybut „tylko do odczytu".

-R

Usuwa atrybut „tylko do odczytu".

+S

Nadaje plikowi atrybut „systemowy".

-5

Usuwa atrybut „systemowy".

nazwa pliku Nazwa pliku, którego atrybuty chcesz zmieniać. /S

Zmienia atrybuty wszystkich plików o podanej nazwie w katalogu bieżącym i jego podkatalogach.

Zmienia atrybuty samych podkatalogów katalogu używaj w połączeniu z przełącznikiem /5.

/D

bieżącego.

Tego

przełącznika

Je7.eli chcesz na przykład ukryć wszystkie pliki DOC w katalogu biei.ącym. posłuż się następującym poleceniem: attrib +h *.doc

Oto inny przykład.

Jeżeli

poda.as próby usunięcia pliku pojawił się komunikat Odmowa dostFJ1U, możesz założyć, że najprawdopodobniej masz do czynienia z plikiem przeznaczonym tylko do odczytu. Możesz usunąć ten atrybut, uruchamiając polecenie ATTRIB z przełącznikiem -R: attrib ·r tylko_do_odczytu.txt

Polecenie ATTRIB pozwala też chronić ważne pliki. Jeżeli nadasz któremuś ze swoich plików atrybut "ukryty", plik ten nie pojawi się na liście utworzonej poleceniem DIR Człowiek nie zaprząta sobie głowy tym, czego nie widzi, więc skoro przypadkowy użytkownik pn.eglądający Twoje pliki nie będzie miał okazji dostrzec tych. które są u.kryte, nie pomyśli też o ich otwieraniu czy usuwaniu. Pliki ukryte, choć niewidoczne, nie są jednak całkowicie bezpieczne. Ktoś znający nazwę pliku mógłby próbować zmodyfikować go, otwierając go w odpowiednim programie. Możesz 1.atem zastosować dodatkowe zabezpieczenie i zmienić status pliku na tylko do odczytu. Gdy to zrobisz. nikt nie będzie mógł zmienić jego zawartości. Obydwa atrybuty możesz zmienić jednym poleceniem: attrib +h +r wyplaty.xlsx

FINO -

wyszukiwanie łańcucha znaków w pliku

Polecenie FINO pozwała znaleźć w pliku dowolny łańcuch znaków. Oto składnia tego polecenia. FINO [/CJ [/I) [/N] [/V]

"lańcuchu

nazwa pliku

pn.ełącznikiem

Polecenie z tym pliku.

/I

Polecenie z tym przełącznikiem nie będzie rozróżniać wielkości liter.

/N

Wyświetli każde wystąpienie łańcucha

się

/V

poda

liczbę wystąpień łańcucha

/(

we wskazanym

w pliku wraz z numerem wiersi.a, w którym

ono pojawiło.

Wyświetli

wszystkie wiersze niezawierające wskazanego łańcucha.

lańcuch

Ciąg znaków,

który chcesz znaleźć.

nazwa pliku Plik, w którym chcesz szukać danego ciągu. (Niestety, w poleceniu FINO nie można używać

znaków globalnych).

Jeżeli

nazwa pliku zawiera spacje, wpisz ją

w cudzysłowie.

Załóżmy

teraz, że chcesz znaleźć wyraz DVD w pliku o nazwie ListaZyczen.txt. posłużyć się następującym poleceniem:

Będziesz musiał

find "DVD" ListaZyczen.txt Jeżeli

w ciągu znaków, który chcesz wyszukać w pliku, znajdują się znaki cudzysłowu, musisz wpisać je podwójnie w poleceniu FINO. Załóżmy, że chcesz znaleźć w pliku zawodnicy.doc wyrażenie Tomasz „Kosa" Kosecki. Posłuż się następująco sformułowanym poleceniem:

find "Tomasz ""Kosa"" Kosecki" zawodnicy . doc

Polecenie FINO jest wykorzystywane najczęściej jako filtr operacji potokowania (wróć do podrozdziału „Polecenia potakujące"). W takim przypadku zamiast nazwy pliku potokujesz do polecenia FINO wynik działania innej instrukcji. Zadaniem polecenia FINO jest wtedy przeszukanie danych wejściowych pod kątem występowania w nich określonego ciągu znaków. Jeżeli ciąg zostanie znaleziony, polecenie FINO wyświetli na ekranie zawierający go wiersz. Oto przykład. Ostatni wiersz listy generowanej poleceniem DIR zawiera informację o liczbie wolnych bajtów na dysku. Zatem zamiast szukać tej wartości wśród wszystkich danych wyjściowych polecenia OIR, lepiej posłuż się następującym poleceniem: dir I find "wolnych"

Efektem będzie informacja podobna do poniższej: 11 katalog(ów) 59 559 727 104 bajtów wolnych

Polecenie FINO szuka słowa wolnych w przesłanej do siebie liście będącej wynikiem działania polecenia DIR. W ten sarn sposób możesz znajdować konkretne dane w wynikach działania polecenia CHKDSK. Na prqkład wyszukiwanie słowa 1uzkodzonych pozwoli szybko określić liczbę US7.kodzonych sektorów na dysku.

REN - zmienianie nazwy pliku lub folderu Polecenie REN (lub RENAME) zmienia nazwę wskazam.-go pliku lub folderu (można też zmieniać nazwy kilku plików lub folderów naraz). Oto składnia tego polecenia.

REN stara_nazwa_pliku nowa_nazwa_pliku stara_nazwa_pliku

Nazwa pliku przeznaczona do zmiany.

nowa_nazwa_pliku

Nazwa pliku po zmianie.

Podane niżej przykładowe polecenie zmienia nazwę pliku Budzet 2007.xlsx na Budzet 2009.xlsx: ren "Budzet

2007.xlsx~

"Budzet 2008.xlsxM

Oc-L)'Wiście,

nie sądzę, żebyś uruchamiał wiersz polecenia z powodu tak nieskomplikowanej operacji, jak zwykła zmiana nazwy pliku czy folderu, ponieważ znacznie szybciej osiągniesz swój cel, pracując w interfejsie graficznym systemu Windows. Prawdziwa potęga polecenia REN polega na tym, u przyjmuje ono znaki globalne w przeznacwnych do zmiany nazwach plików. Dzięki temu możesz zmienić nar.wy kilku plików naraz, a tego nie da się osiągnąć w oknie eksploratora. Załóżmy, że

masz cały katalog plików, spośród których kilka zawiera w nazwie ciąg 2009. Aby zmienić ich nazwy tak, by i.a.miast liczby 2009 znalazła się w nich liczba 2010, możesz posłużyć się następującym poleceniem: ren *2009* *2010*

Podobnie wygląda polecenie mające zmienić rozszerzenia plików z .htm na .asp: ren •. htm •. asp

Chciałbym

tu zauważyć, że wielokrotna zmiana nazwy jest możliwa zazwyczaj tylko wtedy, gdy

stara nazwa pliku i nowa nazwa są tej samej długości. Przyjrzyjmy się teraz przykładowi plików pobranych z karty pamięci aparatu cyfrowego. Większość aparatów nadaje plikom nazwy typu img_1234.jpg czy img_5678.jpg. Jeżeli masz w katalogu pewną liczbę zdjęć z jednej sesji, możesz nadać im opisowe nazwy. Gdyby były to zdjęcia z wakacji w Rzymie, nazwałbyś je zapewne Walcacje_Rzym_l234.jpg czy Wakacje_Rzym_5678.jpg. Niestety, polecenie REN nie zdoła tego zrobić, natomiast bez trudu zamieni nazwy plików na Rzym 1234.jpg i Rzym5678.jpg. ren img_• Rzym•

Istnieje wyjątek od reguły mówiącej, że nowy ciąg znaków musi być równy ciągowi zastępowa­ nemu - liczba zmienianych znaków może być różna, jeżeli zmiana pojawia się na końcu pliku. Oto przykład, w którym rozszerzenie plików .jpeg zostaje zamienione na .jpg. ren • . j peg • . j pg

REPLACE -

inteligentne kopiowanie plików

Gdyby zorganizować konkurs na Najbardziej Niedoceniane Polecenie, to bez żadnych kłopotów wygrałoby polecenie REPLACE. Być może nawet o nim nie słyszałeś - potrafi ono zrobić trzy bard.w przydatne (i zupełnie odmienne) rzeczy. • Kopiuje pliki, ale tylko wtedy, gdy ich nazwy pojawiają się już w katalogu docelowym. • Kopiuje pliki, ale tylko wtedy, gdy ich nazwy nie pojawiają się w katalogu docelowym. • Kopiuje pliki, ale tylko wtedy, gdy ich nazwy ale z wcześniejszymi datami.

pojawiają się

w katalogu docelowym,

Oto składnia polecenia REPLACE. REPLACE plik1 _iródiowe katalog docelowy /A /U /P /R /S /W

pliki iródlowe

Scieżka dostępu

i nazwy plików, które chcesz skopiować.

katalog_ docelowy

Katalog, do którego chcesz skopiować pliki.

/A

Kopiuje do katalogu docelowego tylko nowe pliki. Tego przełącznika nie można używać w połączeniu z przdącznikami /5 i /U.

/U

Kopiuje pliki, których nazwy pokrywają się z nazwami plików w katalogu docelowym, ale są nowsze niż te, które mają zostać nadpisane. Tego przełącznika nie da się łączyć z przełącznikiem I A.

/P

Pyta o potwierdzenie przed nadpisaniem pliku.

/R

Zastępuje

IS

Zastępuje pliki

/W

Przed rozpoczęciem operacji czeka na nowego dysku.

tylko pliki z atrybutem tylko do odczytu.

w podkatalogach katalogu docelowego. Przełącznik ten nie działa w połączeniu z przełącznikiem I A. podłączenie (włożenie

do

napędu)

Jeżeli nie określisz żadnych przełączników,

polecenie REPLACE skopiuje pliki z katalogu źródłowego do katalogu docelowego wtedy i tylko wtedy, gdy znajdzie w nim plik o takiej samej nazwie. Pnydatniejszy jest tryb aktualizacji polecenia REPLACE, który kopiuje pliki do katalogu docelowego tylko wtedy, gdy znajdzie w nim plik o takiej samej nazwie i wcześniejszej dacie modyfikacji. Przydaje się to szczególnie wtedy, gdy często kopiujesz pliki na dysk przenośny, by pracować z nimi na innym komputerze (na przykład, gdy zabierasz je z pracy do domu). Potem musisz przenieść pliki z powrotem na dysk pierwszego komputera i wtedy właśnie polecenie REPLACE odda Ci nieocenione usługi. (W przykładzie zakładam, że ur1.ądzenie p17.enośnie zostało oznaczone literą G:).

replace g:•.•

%UserProfile~

Is lu

Polecenie REPLACE sprawdza każdy plik na dysku G: i szuka identycznie nazwanego pliku w podkatalogach (dzięki obecności przełącznika /S) katalogu %UserProfile%, zastępując nowymi wersjami tylko te pliki, które są starsze od kopii 1.apisanej na dysku G: (dzięki przełącznikowi /U}. A co zrobić, jeśli pracując na innym komputcrtc, utwonyłeś zupełnie nowe pliki? żeby skopiować je do swojego komputera, użyj polecenia REPLACE z przełącznikiem /A.

replace g:•.•

~serProfile\\Documents

la

W tym przypadku polecenie REPLACE skopiuje z dysku G: tylko te pliki, które nie mają swoich odpowiedników w katalogu %UserProfile%\Docwnents. (Tym razem musisz określić katalog docelowy. bo użycie przełącznika /A nie pozwala na wykorzystanie prlclącznika /S).

SORT - sortowanie zawartości pliku Dane zapisane w plikach pobranych 7. internetu czy też innych źródeł zewnętrznych mogą być poukładane w kolejności, która wcale Ci nie odpowiada. Ja w takich pr7.}'Padkach importuję takie dane do Worda lub Excela i sortuję je alfabetycznie. Takie podejście wymaga czasami dodatkowych przygotowań (na przykład wykonania konwersji danych tekstowych na tabelę w Wordzie), więc nie zawsze opłaca się je stosować . Jeżeli zaś interesujący Cię

plik nie jest plikiem tekstowym, szybciej i łatwiej będzie posortować jego zawartość poleceniem SORT wiersza polecenia. Domyślne ustawienia tego narzędzia ~prawiają, że pobiera ono dane z pliku i sortuje je alfabetycznie w porządku rosnącym (najpierw dane liczbowe od O do 9, a następnie litery w porządku od A do Z). Początkiem sortowania jest początek każdego wiersza w pliku. Wyniki sortowania są następnie wyświetlane na ekranie. Możesz oczywiście zażądać sortowania w kolejności malejącej, zapisać wyniki pracy polecenia "'pliku źródłowym bądź w zupełnie innym, a to jeszcze nic koniec możliwości narzędzia SORT. Oto jego składnia:

SORT [plik_wejściowy] [/+n] [/R] [IL ustawienia_regionalne) (IM kilobajty] „[/REC znaki] [T katalog_ tymczasowy} [/O plik_wyj~ciowy]

plik

wej~ciowy

Plik, którego zawartość chcesz posortować.

/+n

Określa

IR

Sortuje zawartość pliku w porządku malejącym.

IL ustawienia -.regionalne

parametru ustawienia_regionalne, jeżeli ma być inna niż pobierana do sortowania wartość systemowa. Możesz przypisać mu jedynie wartość „C", co spowoduje sortowanie zawartości pliku według binarnych wartości znaków.

IM kilobajty

Określa

/REC

znak (n), od którego ma rozpocząć się sortowanie. Domyślnie parametr ten przyjmuje wartość 1 (czyli pierwszy znak każdego wiersza).

znaki

Określa wartość

rozmiar pamięci (w kilobajtach), z której może korlystać polecenie SORT. Jeżeli nie podasz tej wartości, SORT zajmie podczas pracy nie mniej niż 160 KB, ale nic więcej niż 90% dostępnej pamięci operacyjnej. Określa maksymalną długość każdego

wiersza w pliku {podaną w znakach). Domyślnie jest to 4096 znaków, a maksymalnie może być 65 535 znaków.

IT katalog_ ...tymczasowy

Określa położenie

/0 plik_

Określa,

~yj~ciowy

folderu, w którym polecenie SORT może prlechowywać pliki tyme7.asowe potrzebne do przeprowadzenia operacji sortowania.

w jakim pliku 1..apisać wyniki sortowania. Plik być tym samym plikiem, co plik wejściowy.

Poniższe przykładowe

polecenie posortuje dane

znajdujące się

wyjściowy

nie musi

w pliku rekordy.txt i zapisze je

w pliku posortowane_rekorcly.txt. sort rekordy.txt posortowane rekordy.txt

XCOPY - zaawansowane kopiowanie plików Polecenie XCOPY jest jednym z najpotężniejszych narzędzi wiersza polecenia z grupy zarządza­ nia plikami. Dzięki niemu kopiowanie może przybrać naprawdę rozbudowaną postać. Oto składnia tego polecenia. XCOPY tr6dlo cel [/A I /Ml [/C] [/O [:11111-dd-rrrr]] (!EXCLUDE:plikl+[plik2(+[plik3))) ,,.[/F] (/G) [/H] (/I] [/KJ [/LJ [/N] (/O] [/P] [IQ) (/R] [/S (/E)] [/TJ [/U) [/V)

... (/W] (/X] (/Y] [-Y] [/Z]

iródlo

Scieżka dostępu i nazwy plików, które chcesz skopiować.

cel

Położenie katalogu

[/A]

Nakazuje poleceniu XCOPY kopiować tylko pliki z atrybutem „archiwalny". Atrybut kopii nie ulega zmianie. Użycie przełącznika I A wyklucza jednoczesne wykorzystanie przełącznika /M.

[/Ml

Nakazuje poleceniu XCOPY kopiować tylko pliki z atrybutem „archiwalny". .Atrybut kopii nie zostaje wyłączony. Użycie przełącznika /M wyklucza jednoczesne wykorzystanie przełącznika I A.

docelowego kopiowania plików.

( /CJ

Nakazuje poleceniu XCOPY ignorować wszystkie błędy, jakie pojawią się podczas operacji kopiowania. Jeśli ta opcja nie będzie włączona, polecenie XCOPY przerwie kopiowanie po napotkaniu pierwszego błędu.

[/D:mm-dd-rrrr]

Kopiuje tylko te pliki źródłowe, które zostały zmodyfikowane w dniu podanym w przełączniku /0 lub po tej dacie. Jeżeli nie określisz daty, przełącznik /0 nakaże poleceniu XCOPY skopiować wszystkie te pliki źródła, które są nowsze niż pliki docelowe o tej samej nazwie.

[ /EXCLUOE: plikl Nakazuje poleceniu XCOPY pominąć poda.as kopiowania pliki lub ich specy"-[ +plik2 [ +plik3] J] fikacje zadane parametrami plikl, plik2, plik3 itd [/F]

Wyświetla w czasie kopiowania nazwy źródła i celu.

[/GJ

Tworzy odszyfrowane kopie zaszyfrowanych plików źródłowych.

[ /H]

Nakazuje poleceniu XCOPY kopiować znajdujące się w folderze źródłowym.

[/I]

Nakazuje poleceniu XCOPY utworzyć katalog docelowy. Przełącznik ten zadziała wyłącznie wtedy, gdy źródło jest także katalogiem lub plikami określonymi za pomocą znaków globalnych.

(/KJ

Nakazuje poleceniu XCOPY zachować atrybut „tylko do odczytu" z tych skopiowanych plików zapisywanych w katalogu docelowym, których źródło też było opatrzone takim atrybutem.

[/L]

Wyświetla listę

plików przeznaczonych do kopiowania poleceniem XCOPY. (Użycie tego przełącznika sprawi, że 1..aden z nich nie zostanie na razie skopiowany).

(IN]

Nakazuje poleceniu XCOPY zapisywać nazwy plików w katalogu docelowym w formacie 8.3. Używaj tego przełącznika wtedy, gdy kopiujesz pliki na partycję FAT, która nie obsługuje długich nazw plików.

[/OJ

Kopiuje informacje o prawach

l/P]

żąda potwierdzenia kopiowania każdego ze wskazanych plików.

[/Q]

Sprawia,

(IR]

Kopiuje wyłącznie pliki oznaczone atrybutem tylko do odczytu.

[IS]

Kopiuje

[IE)

lub /T, polecenie XCOPY skopiuje również puste podkatalogi katalogu docelowego.

[/TJ

Nakazuje poleceniu XCOPY skopiować strukturę katalogu źródłowego. (Kopiowane są tylko podkatalogi bez żadnych plików).

Jei.eli

że

również

własności

pliki ukryte i systemowe

pliku i

liście

kontroli dostępu.

podczas kopiowania nie pojawiają się żadne komunikaty.

również

podkatalogi katalogu

źródłowego.

użyłeś przełączników /S

źródłowego,

istnieją już

[/U]

Kopiuje tylko te pliki z katalogu logu docelowym.

[/V]

Nakazuje poleceniu XCOPY sprawdzić, czy W.da kopia utworzona w katalogu docelowym jest identyczna z oryginalnym plikiem z katalogu tródłowego.

[/W]

Przed rozpoczęciem kopiowania wyświetla komunikat Naciśnij dowolny klawisz, aby rozpocząć kopiowanie plik (ów). Żeby przystąpić do kopiowania, musisz nacisnąć jakiś klawisz. (Możesz też anulować operację, naciskając Ctrl+C).

(/X]

Kopiuje

również

łącznika

/0).

które

ustawienia inspekcji plików (implikuje

w kata-

użycie

prze-

(/Y)

Nadpisuje kopiowane pliki w katalogu docelowym bez pytania użytkownika o pozwolenie.

l/-YJ

Wymusza pytanie użytkownika o pozwolenie nadpisania pliku w katalogu docelowym. Skorzystaj z tego przełącznika, jeżeli ustawiłeś wcześniej zmienną środowiskową '6COPY(M[)łg na wartość /Y, blokując tym samym wyświetlanie pytania o nadpisanie pliku w poleceniach XCOPY, COPY i MOVE.

[/Z)

Użyj

tego

przełącznika

podczas kopiowania plików do katalogów udostępnianych przez sieć. W razie utraty połącania polecenie XCOPY wznowi kopiowanie plików po jego odzyskaniu.

Polecenie XCOPY w swojej najprostszej postaci działa tak samo jak polecenie COPY. Jeżeli zatem chcesz skopiować za jego pomocą wszystkie pliki .doc znajdujące się w katalogu bie7.ącym do katalogu docelowego Dokumenty na dysku G:, musisz posłużyć się następującą instrukcją: xcopy •.doc d:\dokumenty

Polecenie XCOPY jest nie tylko szybsze od żałośnie ograniczonego polecenia COPY - ma też kilka innych cech, których brak temu drugiemu. W zasadzie można powiedzieć, że XCOPY to polecenie COPY działające na środkach dopingujących. {Litera X przed nazwą COPY pochodzi od angielskiego słowa extended - rozszerzony). Załóżmy, że zechcesz skopiować wszystkie pliki o rozszerzeniu .doc znajdujące się w bieżącym katalogu, a także wszystkie dokumenty tego typu z jego podkatalogów do folderu G:\Dokumenty. Gdybyś miał posłużyć się w tym celu poleceniem COPY, musiałbyś utworzyć odpowiednie katalogi w folderz.e docelowym i dla każdego z nich przeprowadzić oddzielną operację kopiowania. Delikatnie mówiąc, nie jest to najefektywniejsze rozwiązanie. Polecenie XCOPY wspomagane jednym dodatkowym przełącznikiem radzi sobie z tym wyśmienicie: xcopy •.doc g:\dokumenty /s Prz.ełącznik /5

nakazuje kopiowanie całego kataJogu wraz ze wszystkimi niepustymi podkatalogami do katalogu docelowego. Dzięki temu od razu odtwarzasz w nim potrzebną Ci strukturę katalogów. (Gdybyś chciał dołączyć również puste podkatalogi, musiałbyś dodać do polecenia także przełącznik /E).

Kolejną bardz.o przydatną cechą

polecenia XCOPY jest możliwość kopiowania plików zgodnie z datą ich utworzenia. Przydaje się ona szczególnie podczas tworzenia przyrostowych kopii zapasowych plików modyfikowanych w określonym dniu lub po nim. Przyjmijmy, że wszystkie dokumenty tekstowe przechowujesz w katalogu 96UserProfile96\Documents i chcesz wykonać w katalogu udostępnionym systemu Windows 7 kopię zapasową znajdujących się tam plików .doc, które nie zmieniły się od dnia 23 sierpnia 2007 r. Musiałbyś w tym celu podać w oknie wiers1.a polecenia następującą instrukcję:

xcopy 'userprofile,\documents\*.doc\\server\users\%Username%\ /d:OB-23-2007 Polecenie XCOPY pojawia się bardzo często w plikach wsadowych, ale pamiętaj, żeby w takim przypadku zadbać o należytą obsługę błędów. Musisz zastanowić się, co zrobić, gdy plik wsadowy spróbuje wykonać swój program, nie mając odpowiedniej ilości pamięci, albo co się stanie, gdy użytkownik naciśnie klawisze Ctrl+C. Wydaje Ci się, że sprawdzenie wszystkich tych możliwości nie jest wykonalne? Wręcz przeciwnie, to całkiem proste. Każde polecenie po zakończeniu działania wysyła raport dotyczący postępu wykonywanych operacji.

Raport ten, zwany kodem wyjściowym, to liczba opisująca stan wykonania polecenia. Tabela 13.7 zawiera spis kodów wyjściowych polecenia XCOPY. Tabela 13.7.

Kody wyjściowe polecenia XCOPY

Kod wyjściowy

Znaaenle

o 1 2 4

5

-

-

--

Jak to się ma do kodu zapisanego w pliku wsadowym? Możesz posłużyć się odmianą instrukcji IF - IF ERRORLEVEL - sprawdzając nią wartość kodu wyjściowego. W przykładach znajdziesz plik CheckCopy.bat, wykorzystujący niektóre z kodów wyjściowych polecenia XCOPY do przeprow.idzenia obsługi błędów:

@ECHO OFF XCOPY !\Il '62 IF ERRORLEVEL 4 GOTO ERROR IF ERRORLEVEL 2 GOTO CTRL+C IF ERRORLEVEL 1 GOTO NO_FILES GOTO DONE :ERROR ECHO Złe wieści! Kopiowanie nie powiodło się z braku news! ECHO wystarczającej ilości pamięci lub miejsca na dysku, ECHO ewentualnie z powodu niepoprawnej specyfikacji pliku ... GOTO DONE :CTRL+C

ECHO Hej, co jest? Naciskając Ctrl+C, przerwałeś procedurę kopiowania ... GOTO DONE :NO FILES ECHO Złe wieści! Nie znaleziono plików do kopiowania ... :DONE Jak widzisz, warunek ERRORLEVEL sprawdza pojawienie się każdego kodu z osobna, a przenosi interpreter do odpowiedniego wiersza za pomocą instrukcji GOTO.

następnie

Najważniejszą sprawą

jest sposób interpretacji testu IF ERRORLEVEL przez system Windows 7. Rozważmy następujące przykładowe polecenie:

IF ERRORLEVER 2 GOTO CTRL+C System Windows 7 zinterpretuje je następująco: „Jeżeli kod wyjściowy ostatniego polecenia ma wartość większą lub równą 2, przejdź do etykiety Ctrl+C". Wiąże się to z dwiema poważnymi konsekwencjami dla kodu zawartego w pliku wsadowym. • Przeprowadzenie testu IF ERRORLEVEL O nie da Ci zbyt wielu cennych informacji, ponieważ warunek ten jest zawsze prawdziwy. Jeśli chcesz się dowiedzieć, czy operacja nie powiodła się. musisz sprawdzić warunek IF NOT ERRORLEVEL O. • Aby uzyskać poprawne wyniki, zaczynaj sprawdzanie od ERRORLEVEL, a potem stopniowo ją zmniejszaj.

Narzędzia zarządzania pracą Zarządzanie pracą

najwyższej wartości

kodu

systemu

systemu to jedno z uniwersalnych określeń, kryjących w sobie szeroki wachlarz zadań od prostych poprawek polegających na zmianie daty czy godziny do złożonych modyfikacji wymagających pracy w rejestrze systemowym. Wiersz polecenia systemu Windows 7 pozwala monitorować pracę systemu, zamykać lub uruchamiać ponownie komputer, a nawet modyfikować interfejs WMI (Windows Management lnstrumentation). Tabela 13.8 zawiera listę narzędzi zarząd.7..ania pracą systemu, z których można korzystać w systemie Windows 7.

Tabela 13.8. Narzfdzia zarzqdzania prac9 systemu Windows 7 Narzędzie

Opłs

.

BCDEDIT

TYPE PE RF

WHOAMI ........ „,..-.,,.,.._....,....,......

WMIC

W następnych podrozdziałach 1.ajmę się szc1.egółowym opisem pięciu nan.ędzi - REG, SYSTEMINFO, TYPEPERF i WHOAMI. • O poleceniu SHUTDOWN pisałem już w rozdziale 4., na stronie 119, w podrozdziale „Konfigurowanie operacji ponownego uruchamiania i zamykania wymagających jednego kliknięcia".

REG -

praca z wartościami I kluczami rejestru systemowego

Z rozdziału 12. wiesz już, jak za pomocą Edytora rejestru przeglądać klucze rejestru i ich wartości, jak dodawać nowe i zmieniać już istniejące. To najprostszy i najbezpieczniejszy sposób wprowadzania zmian w rejestr7.e systemowym. Jednak niektóre z wartości rejestru zmienia się zbyt często, by za każdym razem uruchamiać edytor - jest to po prostu zbyt kłopotliwe. W takich przypadkach lepiej jest utworzyć skrót do odpowiedniego wpisu lub napisać plik wsadowy, który zastosuje polecenie REG, by wprowadzić odpowiednie zmiany w rejestrze. Polecenie REG to w rzeczywistości jedenaście podpoleceń, z których każde wykonuje inne zadanie w rejestrze systemu. REG ADO

Dodaje nowy klucz lub nową wartość do rejestru. Tym samym poleceniem zmodyfikujesz też istniejące już wartości.

REG QUERY

Wyświetla bieżące

REG COMPARE

Porównuje dwa klucze lub dwie wartości rejestru.

klucze i

wartości.

REG COPY

Kopiuje klucz rejestru lub jego wartość do innej części rejestru.

REG DELETE

Usuwa klucz lub wartość.

REG EXPORT

Eksportuje klucz do pliku .reg.

REG IMPORT

Importuje zawartość pliku .reg.

REG SAVE

Kopiuje klucze rejestru lub wartości do pliku .hiv.

REG RESTORE

Dopisuje gałąź do istniejącego kluc1.a rejestru. Gałąź należy utworzyć wcześniej za pomocą polecenia REG SAVE.

REG LOAD

Otwiera plik gałęzi w nowym kluczu rejestru. Gałąź należy utworzyć wcześniej za pomocą polecenia REG SAVE.

REG UNLOAD

Zamyka plik gałęzi otworzony wcześniej poleceniem REG LOAD.

Nie będę opisywać szczegółowo wszystkich podanych wyżej poleceń. Skupię się na trzech naj· częściej wykonywanych w rejestrze zadaniach - przeglądaniu wpisów, dodawaniu ich i modyfikowaniu już istniejących. Aby przejrzeć bieżące wartości rejestru, posłuż się poleceniem REG QUERY: REG QUERY NazwaKlucza (/V NazwaWarto~ci I /VE) [/C) (/O) (/EJ [/F dane) [/KJ [/SI i.[ISE separator) I IT typ J [IZJ NazwaKlucza

Klucz rejestru o interesujących Cię wartościach. Parametr NazwaKlucza musi zawierać wartość lduc1.a głównego: HKCR, HKCU, HKLM lub HKCC. Jeżeli nazwa klucza zawiera spacje, umieść ją w cudzysłowie.

/V NazwaWartości

Wartość

/VE

Nakazuje poleceniu REG szukać pustych wartości

/F dane

Określa

/C

Tworzy zapytanie uwzględniające wielkość znaków.

/E

Zwraca tylko dokładne dopasowania.

/K

Wyszukiwanie obejmuje wyłącznie

/S

Zapytanie obejmuje podkłucze klucza NazwaKlucza.

/SE separator

Określa

IT typ

Określa

typ danych wartości rejestru: REG_SZ, REG_MULTI_ SZ, REG_ ~EXPAND_SZ, REG_DWORD, REG_BINARY lub REG_NONE.

/Z

Nakazuje umieścić w wyniku zapytania liczbowy odpowiednik typu wartości klucza.

lducza, którą chcesz wyświetlić. (wartości

zerowych).

dane mające odpowiadać wartości klucza NazwaKlucza.

nazwę

klucza, a nie jego wartość.

separator w ciągu danych REG_MUL TI_ SZ.

Jeśli

na przykład chcesz poznać bieżącą wartość klucza HKLM\Softwar\Microsoft\ Windows NT\ CurrentVersion, musisz uruchomić poJecenie: reg query "HKLM\Softwar\Microsoft\Windows NT\CurrentVersion" registeredowner Narzędzie

Edytor rejestru zawiera opcję Znajdź, dzięki której możesz wyszukiwać określone ciągi maków we wszystkich wpisach rejestru. Czasami jednak warto byłoby dysponować listą wszystkich kluczy rejestru i ich wartości, żeby móc samodzielnie znaleźć żądany wpis. Wykorzystaj w tym celu przełącznik /F. Załóżmy, że interesuje Cię lista wszystkich kluczy HKLM i ich wartości zawierających wyrażenie Windows Defender. Wpisz w wierszu polecenia następującą instrukcję: reg query hklm /F "Windows Defender" /s

Aby dodać do rejestru klucz lub jego wartość, posłuż się poleceniem REG ADO. REG ADO NazwaKlucza [/V

NazwaWarto~ci

I /VEJ (/0 dane) [/FJ [/S separator) [/T typ]

NazwaKlucza

Klucz rejestru o interesujących Cię wartościach. Parametr NazwaKlucza musi zawierać wartość klucza głównego: HKCR, HKCU, HKLM lub HKCC. Jeżeli nazwa klucza zawiera spacje, umieść ją w cudzysłowie.

/V NazwaWarto~ci

Wartość, którą chcesz dodać do

/VE

Dodaje pustą

/0 dane

Określa

/F

Zmienia istniejący klucz lub jego wartość, nie wymagając zgody użytkownika.

IS separator

Definiuje separator w ciągu danych nowej wartości klucza REG_MUL TI_ SZ.

/T typ

Określa

klucza NazwaKlucza.

(zerową) wartość.

dane mające stać się nową wartością klucza.

typ danych wartości rejestru: REG_SZ, REG_MULTI_SZ, REG_ '"-EXPAND_SZ,REG_DWORD,REG_DWORD_BIG ENDIAN,REG_DWORD_LITTLE '"-END IAN, REG _BI NARY lub REG _NONE.

Podany poniżej przykład doda klucz MojaWartosc do klucza głównego HKCU: reg add hkcu\MojaWartosc

A teraz polecenie, które doda do klucza MojaWartosc podklucz ObecnyProjekt i przypisze mu wartość

Windows 7 PL. Księga eksperta:

reg add hkcu\MojaWartosc /v ObecnyProjekt /d "Windows 7 PL.

Księga

eksperta"

Jeżeli

chcesz zmienić istniejącą wartość klucza, uruchom polecenie REG ADO tak, jakbyś chciał przypisać nim nową wartość klucza. Żeby na przykład zmienić wartość klucza HKCU\ MojaWartosc\ObecnyProjekt na Windows 7 PL. Księga eksperta, powinieneś wprowadzić następujące poJecenie: reg add hkcu\MojaWartosc /v ObecnyProjekt /d "Windows 7 PL.

Windows 7 zareaguje pytaniem: Wartość

ObecnyProjekt istnieje,

zastąpić

(Tak/Nie}?

Księga

eksperta"

Jeżeli

faktycznie chcesz dokonać zmiany, naciśnij klawisz 7', a potem Enter.

SYSTEMINFO - dane konfiguracyjne systemu Jeśli

chcesz poznać szczegóły ustawień komputera i systemu, odwołaj się do polecenia SYSTEMINFO. Dzięki niemu poznasz m.in.: • nazwę, wersję i rodzaj konfiguracji systemu operacyjnego; • osobę i organizację, dla których zarejestrowano system; • datę oryginalnej instalacji; • czas rozruchu systemu; • informacje o producencie sprzętu, modelu sprzętu i jego wersji; • informacje o procesorach komputera; •

wersję

BIOS-u;

• rozmiar całkowitej

pamięci

fizycznej oraz rozmiar pamięci dostępnej;

• lokaJizację pliku stronicowania, jego maksymalny rozmiar oraz wartość użytkową; • dane dotyczące zainstalowanych poprawek; • dane karty sieciowej - jej nazwę. nazwę połączenia, status DHCP i adres (lub adresy) IP. To samo polecenie pozwoli Ci kontrolować dane wyjściowe. Oto jego składnia:

SYSTEMINFO [/S komputer) [/U

[domena]\użytkownik)

[/P haslo) [/FO format) [/NH]

/5 komputer

Nazwa komputera zdalnego, którego konfigurację chcesz poznać.

/U [domena] '+\użytkownik

Nazwa konta użytkownika, dla którego chcesz uruchomić polecenie SYSTEMINFO oraz opcjonalnie domena.

/P haslo

Hasło

/FO format

Format wyjściowy, mogący pnyjmować jedną z podanych poni7.ej wartości:

konta określonego parametrem /U.

table

Dane wyjściowe są zebrane w postaci wierszy i kolumn. Pierwszy wiersz to nagłówek tabeli: pozostałe zawierają wartości danych wyjściowych.

list

Dane wyjściowe są wyświetlane w postaci dwukolumnowej listy. Pierwsza kolumna zawiera nagłówki, a druga wartości.

csv

Nagłówki i wartości

danych wyjściowych są oddzielone od siebie przecinkami. Nagłówki znajdują się w pierwszym wierszu.

/NH

W formatach table i csv wyświetla dane bez cenie SYSTEMINFO z przełącznikiem /FO.

Ponieważ

nagłówków,

polecenie SYSTEMINFO zwraca wiele informacji, warto jest MORE tak, by pojawiał się tylko jeden ekran wartości jednocześnie.

gdy

potokować

wywołasz

pole-

dane poleceniem

systeminfo I more Jeżeli

chcesz sprawdzić otrzymane w ten sposób dane w zewnętrznym programie albo importować je do Excela c:ty bazy Access, skieruj je do wybranego wcześniej pliku, podając odpowiedni format. Excel potrafi na przykład odczytywać pliki .csv, więc możesz wysłać do niego wyniki działania polecenia SYSTEMINFO zapisane właśnie w tym formacie.

systeminfo /fo csv

>

systeminfo.csv

TYPEPERF - kontrola wydajności W rozdziale 6. poznałeś narzędzie Monitor wydajności, pozwalające śledzić wydajność pracy pamięci czy procesora w czasie rzeczywistym. • Patrz „Zastosowanie narzędzia Monitor wydajności" na stronie 167. Wszystkie dostępne tam wskazania możesz uzyskać 1.a pomocą polecenia TYPEPERF, dzięki czemu nic musisz uruchamiać aplikacji graficznej. Oto jego składnia:

TYPEPERF (licznikl [licznik2 .. . ]) [-CF plik] [·O plik) [-F format] [-SI inten.'al] „[-SC prdbki] [-0 [obiekt]] [-QX [obiekt]] [-CONFIG plik) [-5 komputer) Określa ścieżkę

licznikl ~[licznik2 ...

J

licznika wydajności, który ma być monitorowany. Jeżeli chcesz śledzić wskaiania kilku liczników, oddziel ich ścieżki spacjami. Je7.eli w którejkolwiek ścieżce pojawia się spacja, otocz tę ścieżkę znakami cudzysłowu.

-CF plik

-O

plik

Pobiera liczniki z pliku. Liczniki są spisane w oddzielnych wierszach pliku tekstowego. Określa nazwę

i

ścieżkę dostępu

do pliku, w którym

zostaną

zapisane

dane dotyczące wydajności. -F format

Określa

format pliku z danymi wyjściowymi, utworzonego za pomocą prlCłąa.nika /0. Fonnat może przyjmować jedną z podanych niżej wartości: csv

Liczniki są oddzielone od siebie przecinkami. Każda próbka znajduje się w oddzielnym wierszu. To domyślny format wyświetla­ nia danych.

tsv

Dane wyjściowe są oddzielone od siebie tabulatorami, a każda próbka znajduje się w oddzielnym wierszu.

bin

Dane są wyświetlane w formacie binarnym.

Określa czas oddzielający pobieranie kolejnych próbek.

-SI interwal

Parametr interwal jest podawany w formacie [mm:] ss. Domyślny interwał to 1 sekunda.

-SC próbki

Określa liczbę

pominiesz ten przełącznik. polecenie lYPEPERF będzie próbkować dane, dopóki nie naciśniesz Ctrl+C.

-0 [obiekt]

Podaje listę dostępnych liczników dla danego obiektu. nie jego wystąpień.

uwzględniając

-QX [obiekt)

Podaje listę dostępnych liczników dla danego obiektu. jego wystąpienia.

uwzględniając

-CONFIG [plik)

Podaje ścież.kę dostępu do pliku zawierającego ustawienia parametrów polecenia TYPEPERF, których chcesz użyć.

-S komputer

liczniki wydajności na urządzeniu określonym nazwą komputer, jeśli żadne inne urządzenie nie zostało zdefiniowane w ścieżce licznika.

-Y

Odpowiada

Nakazuje

próbek do pobrania.

Jeżeli

uruchomić

twierdząco

na wszystkie pytania 1.adane przez polecenie

lYPEPERF.

Formalnie rzecz biorąc. składnia ścieżki dostępu do licznika wygląda tak: [\\Komputer)\Obiekt([Rodzic/J[Wystąpienie)[#Indeks])\Licznik

Komputer

Urządzenie

monitorowane. Jeżeli nie podasz tego parametru, polecenie TY PEPERF podda kontroli licznik na komputerze lokalnym.

Obiekt

Element ur.ądzenia - na przykład Processor (procesor), Memory (pamięć) czy PhysicalOisk (dysk fizyczny) - zawierający licznik.

Rodzic

Kontener określonego wystąpienia.

Wystąpienie

Określa wystąpienia

obiektu, jeśli jest ich więcej niż jedno. Przykładowo w komputerze dwuprocesorowym (lub dwurdzeniowym) Wystąpienie moi.e przyjmować wartości O (dla pierwszego procesora), 1 (dla drugiego procesora) lub Total (dla obydwu procesorów). Gwiazdka(*) oznaa.a wszystkie wystąpienia obiektu naraz.

Indeks

Numer kolejny określonego wystąpienia.

Licznik

Nazwa licznika wydajności. Mo7.esz też użyć gwiazdki(*). by oznaczyć wszystkie liczniki dla danego wystąpienia obiektu.

W praktyce bardw I?..adlco używa się elementów ścieżki Komputer. Rodzic i Indeks. ścieżek przyjmuje jedną z podanych niżej dwóch postaci. \Obielct\Licznik \Obielct(Wystąpienie)\Licznik

Większość

Oto przykładowa ścieżka licznika Available MBytes obiektu Memory:

\Memory\Available MBytes Chcąc wyświetlić pięć

próbek tego licznika,

powinieneś posłużyć się

poleceniem TYPEPERF

w następującej postaci:

typeperf "\Memory\Available Mbytes" -se 5 Scieżka pozwalająca wyświetlić licznik '\ Processor Time dla pierws1.ego wystąpienia obiektu

Processor będzie wyglądać analogicznie do podanych poprzednio przykładów: \Processor(O)\~

Processor Time

Polecenie TYPEPERF wyświetlające dziesięć próbek tego licznika, pobieranych co 3 sekundy i zapisywanych w pliku ProcessorTime.txt, będzie miało postać:

typeperf

"\Processor(O)\~

Processor Time" -se 10 -si 3 -o ProcessorTime.txt

Jeżeli

chcesz wykorzystać w tym poleceniu parametr -CONFIG, musisz najpicnv utworzyć plik, w którym zapiszesz wszystkie niezbędne parametry wiersza polecenia. Plik konfigura,yjny zawiera szereg par parametr-wartość podanych w następującym formacie: [Parametr) Warto~t

\V tak skonstruowanej parze Parametr odpowiada pr7.ełącznikom polecenia TYPEPERF - F będzie reprezentować przełącznik - F, S będzie przełącznikiem -5. Jeżeli chcesz zapisać w pliku ścieżki liczników, posłuż się parametrem C. Natomiast za zmienną Warto~t podstaw tę wartość, którą ma przyjąć podany wyżej parametr. Przyjrzyj się teraz przykładowemu poleceniu:

typeperf "\PhysicalDisk(_Total)\\ Idle Time" -si S -se 10 -o idletime.txt Aby uruchomić to polecenie z parametrem -CONFIG. musisz najpierw utworzyć plik tekstowy o podanej niżej zawartości: Ic I \PhysicalDisk( Total)\\ Idle Time (si] 5

[se] 10 (o]

idletime.txt Załóżmy, że

plik konfiguracyjny ma nazwę IdleTimeCounter.txt i znajduje się w bieżącym katalogu. Wiedząc to, możesz uruchomić narzędzie TYPEPERF następującym poleceniem:

typeperf -config IdleTimeCounter.txt

WHOAMI - pobieranie informacji o użytkowniku Polecenie WHOAMI pozwala uzyskać dane na temat użytkownika, który jest właśnie 7.alogowany na komputerze.

WHOAMI [/UPN I /FODN I /LOGONID] [/USER I /GROUPS I /PRIV] [/ALL] [/FO format] /UPN

(Wyłącznie

dla domen). Zwraca nazwę zalogowanego użytkownika w formacie głównej nazwy użytkownika (UPN).

/FQDN

(Wyłącznie

dla domen). Zwraca nazwę zalogowanego pełnej, jednoznacznej nazwy domenowej (FQDN).

/LOGONID

Zwraca identyfikator zabezpieczeń użytkownika SID.

/USER

Zwraca nazwę zalogowanego użytkownika, podając ją w formacie komputer\

użytkownika

w formacie

"żytkownik.

/GROUPS

Zwraca nazwy grup, do których należy zalogowany użytkownik.

/PRIV

Zwraca uprawnienia zabezpieczeń dla zalogowanego użytkownika.

I ALL

Zwraca wartości identyfikatora SIO zalogowanego użytkownika, jego nazwę, grupy. do których należy, oraz uprawnienia.

/FO format

Określa

format danych wyjściowych. Format może przyjmować jedną z podanych

niżej wartości:

table Dane

są wyświetlane

nagłówki,

list

csv

w postaci wierszy i kolumn. Pierwszy wiersz tu a następne wiersze zawien\j() wartości danych.

Dane są wyświetlane w postaci listy złożonej z dwóch kolumn. Pierwsz
pliku to

oddzielone od siebie pnccinkami. Pierwszy wiersz

nagłówki.

Zakładam, że

podczas pracy w systemie Windows 7 nie będziesz korzystać zbyt często z tego poJecenia, gdyż w wi"kszości przypadków przyjdzie Ci używać konta administratora. Pamiętaj jednak, że polecenie WHOAMI bywa bardzo pomocne, gdy używasz komputera klienta i nie jesteś pewien, jaki użytkownik jest na nim zalogowany. Podane niżej przykładowe wywołanie kieruje informacje o identyfikatorze SID, nazwie użytkownika. grupach i uprawnieniach do pliku wliocm1i.txt, zapisując je w formacie listy: whoami /all /to list> whoami.txt

Część

IV

Bezpieczeństwo

systemu Windows 7

Rozdział

14. Zabezpieczanie systemu Windows 7

W tym rozdziale: • Powstrzymywanie szpiegów i crackerów • Sprawdzanie ustawień zabezpieczeń komputera •

Zarządzanie Zaporą

systemu Windows Niepewtiość

to jedyna pewna rzecz. a bezpieczeristwo można osiqgnqć wyłącznie przez nauczenie się. jak żyć w obliczu jego braku. John Allen Paulos Niektórzy uważają, że nikt nie jest zbyt s7.czupły lub za bogaty. Inni mogą nic zgadzać się z tym stwierdzeniem, jednak wątpię, żeby ktokolwiek sprzeczał się z Tobą, jeśli powiesz, że komputer z systemem Windows nigdy nie jest zanadto bezpieczny. Jest tak, ponieważ na użytkownika czyha wiele zagrożeń i istnieje dużo sposobów na przełamanie zabezpieczeń. Dlatego w tej książce znajdziesz aż siedem rozdziałów poświęconych różnym aspektom bezpieczeń­ stwa w systemie Windows 7, między innymi ochronie w sieci WWW. zabezpieczeniom poczty elektronicznej, systemu plików, użytkownika, sieci przewodowych i bezprzewodowych. W tym rozdziale koncentruję się na ogólnych zabezpieczeniach komputera - m.in. na podstawowych krokach ostrożności, które każdy powinien przedsięwziąć. Przedstawiam też przegląd ustawień zabezpieczeń komputera i instrukcje dotyczące zarządzania pierwszą linią obrony w systemie Windows 7 - zaporą.

Powstrzymywanie szpiegów i crackerów Zacznijmy od zabezpieczania komputera przed bezpośrednimi atakami. Polegają one na tym. że nieuprawniony cracker (tak określam hakerów, którą przeszli na „ciemną stronę mocy") siada przy klawiaturze i próbuje włamać się do cud7.ego systemu. Oczywiście, jest mało prawdopodobne, że złośliwy użytkownik uzyska fizyczny dostęp do komputer.i w Twoim domu lub biurze, ale jest to możliwe. Crackerzy specjalizują się we włamaniach do systemów (w „crackowaniu", czyli łamaniu zabezpieczeń; stąd ich nazwa) i w każdym momencie setki, a może nawet tysiące takich osób szukają w cyberprzestrzeni potencjalnych celów. Jeśli masz komputer podłączony do sieci, to niestrudzeni napastnicy z pewnością kiedyś Cię dojrzą. Mówisz, że wydaje Ci się to mało prawdopodobne? Chciałbyś. Crackerzy są uzbrojeni w programy. które automatycznie analizują miliony adresów IP (są to niepowtarzalne adresy umożliwiające identyfikację komputerów i urządzeń podłączonych do internetu). Napastnicy szukają niezabezpieczonych komputerów, a kiedy znajdą ofiarę, szybko atakują i włamują się do systemu.

Jeśli uważasz, że

to nieprawdopodobne łub że namierzenie Ciebie zajmie crackerom wieczność, dobrze się zastanów. Testy wykazały, że napastnicy włamują się do nowych i całkowicie niezabezpieczonych systemów średnio po 20 minutach od podłączenia takich komputerów do internetu!

Najpierw podstawowe środki ostrożności Jak więc możesz powstrzymać liczne grono crackerów? Często 7.artu_ię. że jest to łatwe, jeśli zastosujesz prosty czteropunktowy plan: • Nie podłączaj komputera do internetu - nigdy. • Nie instaluj na komputerze żadnych programów - nawet jednego. • Nie pozwalaj nikomu używać Twojego komputera, dotykać go. patrzeć na niego ani zbliżać się do maszyny na mniej niż 6 metrów. • Zabezpiecz dom łub biuro przed włamaniami. Problem polega na tym, że jeśli korzystasz z komputera w nonnalny sposób i prowadzisz zwyczajne życie, narażasz komputer na zagrożenia. To stwierdzenie nic napawa optymizmem, jednak na s1.częście mo7.esz stosunkowo łatwo zmaksymalizować bezpieczeństwo maszyny. Techniki zabezpieczania opisane w tym rozdziale (i w sześciu następnych) doprowadzą Cię do celu, jednak najpierw upewnij się. że prlestrzegasz podstawowych zasad. • Nie wyłąa.aj kontroli konta ufytkownika. To prawda, ten mechanizm bywa uciążliwy, jednak w systemie Windows 7 został znacznie usprawniony, ponieważ aktywuje się dużo 17.adziej. Kontrola konta użytkownika (KKU) to najlepszy nowy mechanizm w zabezpieczeniach systemu Windows od długit-go c1..asu. Komputer z pewnością będzie chroniony znacznie lepiej, kiedy będzie czuwała nad nim funkcja KKU. Zobacz też punkt „Upewnianie się, że kontrola konta użytkownika jest włączona" w dalszej części rozdziału. • 1.achowuj się jak paranoik. W prawdziwym świecie wiara w to, że wszyscy sprzysięgli się przeciw Tobie, może sygnalizować problemy. jednak w krainie komputerów takie p17.ekonanie to oznaka 1.drowego ro1-~dku. Powinieneś zakładać, że ktoś może usiąść przy Twoim biurku, kiedy odejdziesz od komputera; że ktoś spróbuje zalogować się do systemu, kiedy pozostawisz maszynę bez dozoru w nocy; że wszystkie nieoczekiwane załączniki w c-mailach to wirusy; że każda nieznana witryna może wyrządzić szkody: że oferty, które wyglądają na zbyt dobre, aby były prawdziwe, to oszustwa. • Zachowuj informacje dla siebie. Obecnie wszyscy udostępniamy w internecie wiele informacji na swój temat, jednak można robić to w ostrożny sposób lub prosić się o kło­ poty. Nie podawaj nikomu haseł. Nie umieszczaj adresu e-mail na stronach WWW, chyba że w specjalnej postaci (na przykład w formie nazwa użytkownika małpa domena kropka pl). Nie ujawniaj poufnych danych osobowych, takich jak nwncr PESEL, nwner konta bankowego, a nawet adres zamieszkania i nwner telefonu (wyjątkiem są zakupy w sklepach cieszących się dobrą reputacją). Nwner karty kredytowej podawaj tylko tym sklepom internetowym, którym ufasz (jeszcze lepsze jest używanie bezpiecznego konta PayPal).

• Testuj zaporę. Zapora jest bezużyteczna, jeśli nie chroni komputera przed atakami, dlatego powinieneś ją przetestować, aby się upewnić, że dobrze spełnia swoją funkcję. Możesz to zrobić na kilka sposobów, które opisuję w dalszej części rozdziału (zobacz punkt "Upewnianie się, że zapora działa zgodnie z oczekiwaniami").

• Wykorzystaj także zaporę routera. Dlaczego miałbyś stosować tylko jedną linię obrony, jeśli prawdopodobnie możesz użyć dwóch? Router łączący się z internetem także ma adres IP, który crackerzy mogą sprawdzić pod kątem luk (zwłaszcza narażających sieć na atak). Aby temu zapobiec, producenci zwykle wyposażają routery we wbudowane solidne zapory sprzętowe. Otwórz strony konfiguracji routera, znajdź ustawienia zapory (rysunek 14.1), a następnie upewnij się, że jest ona włączona. Rysunek 14.1. Jeśli

korzyslas7. 7. sieci

1.a pomocą routera, upewnij Sifł. Żt' :t.apora w l)'m urządzeniu jest wlą.:~una

llOl'C......,..„...,.,

0 11"*'°"'~1

~11.....a.1

1ur..-,.,.,..,

~~

AddrmAn~

C\ l'Vl ..... Addt_R.....W _ ...,, ... -...llemCUd

• Aktualizuj, aktualizuj, aktualizuj. Wielu crackerów wykorzystuje znane luki w systemie Windows, aby włamać się do niego. Aby temu zapobiec, instaluj na komputerze najnowsze poprawki i zestawy uaktualnień . Wiele z nich usuwa luki w zabezpieczeniach.

• Zobacz punkt „Sprawdzanie dostępności aktualizacji i poprawek zabezpieczeń" na stronie 213.

•

Bądź

przygotowany na najgorsze. Regularnie archiwizuj dane, przechowuj paragony

i całą korespondencję e-mailową oraz czytaj informacje podane małą czcionką.

Blokowanie komputera W rozdziale 17., „Zabezpieczanie systemu plików", poznasz kilka następnych uspmwnień z obszaru 7..abezpieczeń, w tym ważne techniki, takie jak ustawianie zaawansowanych uprawnień do plików i szyfrowanie. Te dwie funkcje są bardzo wartościowe, jednak obie mają pewną wadę - są oparte na 1.ałożeniach, że podałeś poprawną nazwę i właściwe hasło, aby zalogować się do konta użytkow­ nika systemu Windows, a także że tylko Ty korzystasz z komputera. Oznacza to, że po zalogowaniu stajesz się zaufanym użytkownikiem i masz pełen dostęp do plików, nawet jeśli są zab~zpie­ l-7.one za pomocą uprawnień lub szyfrowania.

Pozornie ma to sens. W końcu kto chciałby podawać dane uwierzytelniające za każdym razem, kiedy potrzebuje otworeyć, zmodyfikować, utworzyć lub usunąć dokument? Dlatego dopóki jesteś 1.alogowany, masz pełny dostęp do własnych materiałów.

Co

się jednak stanie, kiedy odejdziesz od biurka? Jeśli pozostaniesz 1.alogowany, każda osoba,

która usiądzie przy komputerze, będzie mogła wykorzystać Twój status zaufanego użytkownika do wyświetlania zabezpieczonych plików i manipulowania nimi. Będzie mogla też skopiowa' .ie na pendrive'a. To właśnie mam na myśli, kiedy piszę o wadach uprawnień i szyfrowania. Jest to poważna luka w 1.abezpieczeniach w dużych biurach, gdzie łatwo można 1.ająć miejsce osoby. która „zasiedziała si( na następnym zebraniu. Jednym z rozwiązań jest wyłączanie komputera przy każdym odejściu od biurka. Wtedy potencjalni szpiedzy muszą najpierw się zalogować, aby uzyskać dostęp do plików. Jednak to podejście jest bardzo niepraktyczne i niewydajne.

Czy istnieje lepsz:e rozwiązanie? Oczywiście. Możesz przed odejściem od biurka zablokować system Każdy,

kto spróbuje użyć Twojego komputera, będzie musiał wpisać hasło, aby uzyskać dostęp do pulpitu.

Ręczne blokowanie komputera

Windows 7 udostępnia trzy metody blokowania komputera przed odejściem od biurka: • Wybierz opcję Start/Zamknij/Zablokuj. • Jeś1i regularnie blokujesz komputer, zastanów się na zastąpienie prlycisku Zamknij opcją Zablokuj. Zobacz punkt „Dostosowywanie przycisku zasilania obecnego w menu Start" na stronie 125. • Wciśnij kombinację klawisz Windows+L. • Użyj kombinacji Ctrl+Alt+Delete, a następnie wybierz opcję Zablokuj ten komputer. Niezależnie

od tego, której metody użyjesz, pojawi się ekran logowania do systemu Windows widoczny na rysunku 14.2. Zauważ, że pod nazwą użytkownika znajduje się napis Zablokowane. Rysunek 14.2. Kiedy 1.ablokujcsz kompuler z syslemem Windows 7, whacryn podobny ekran

Automatyczne blokowanie komputera Techniki blokowania opisane w poprzednim podpunkcie są łatwe, jednak trudniej jest pamiętać o ich stosowaniu. Jeśli jesteś spóźniony na zebranie lub randkę, blokowanie komputera to prawdopodobnie ostatnia rzecz, o której będziesz pamiętał przy wybieganiu z domu. Zwyk1e po dotarciu na miejsce przypomnisz sobie, że nie zablokowałeś systemu, i przez całe spotkanie będziesz myślał o bezbronnym komputerze.

Aby uniknąć 1.martwień (nie wspominam już nawet o możliwym włamaniu), możesz skonfigurować komputer tak. aby blokował się automatycznie po określonym ci.asie bezczynności. We wcześniej­ szych wersjach systemu Windows trzeba było użyć wygaszaca ekranu, jednak w Windows 7 nie jest to konieczne. Wykonaj poni7.sze operacje: 1. Kliknij prawym przyciskiem myszy opcję Personalizuj, aby otworzyć okno Personalizacja. 2. Kliknij opcję Wygaszacz ekranu. 3. Jeśli chcesz, aby po okresie bezczynności komputera włączył się wygaszacz ekranu,

wybierz jeden z nich z listy Wygaszacz ekranu. 4. Użyj pola Czekaj, by określić, po ilu minutach bezcqnności Windows 7 ma 1.ablokować

komputer. 5. Zaznacz pole Po wznowieniu wyświetl ekran logowani<~. 6. Kliknij przycisk OK.

Wymaganie użycia kombinacji Ctrl+Alt+Delete przy uruchamianiu Choć

systemu Windows 7 hasłem (co opisuję w rozdziale 18.) to doskonały pomysł, rozwiązanie to nie jest pozbawione wad. Hakerzy są niezwykle pomysłowi, a niektórzy znają sposoby na poznanie haseł. Sztuczka polega na zainstalowaniu wirusa lub trojana (zwykle za pomocą zainfekowanego e-maila lub szkodliwej witryny), który uruchamia się w czasie rozruchu komputer.i. Ten program wyświetlafałsz)'l't'CJ wersję ekranu powitalnego systemu Windows 7. Kiedy podasz w oknie dialogowym nazwę i hasło, program 1.arejcslruje je, a system przestanie być bezpieczny. zabezpieczenie konta

użytkownika

Aby udaremnić tę sprytną sztuczkę. można skonfigurować system Windows 7 tak, aby użytkownik przed zalogowaniem musiał wcisnąć kombinacj~ Ctrl+Alt+Delete. Gwarantuje to, że pojawi się autentyczny ekran powitalny. W celu wymuszenia na użytkownikach wykonaj poni7.sze operacje:

1.

Użyj

wcifoięcia

kombinacji Ctrl+Alt+Delete pr1.ed logowaniem

kombinacji klawisz Windows+R, aby wyświetlić okno dialogowe Urndiom.

2. Wpisz instrukcję control userpasswords2, a następnie kliknij przycisk OK. Pojawi się okno dialogowe Konta użytkowników. 3. Otwórz zakładkę Zaawansowane.

4. Zaznacz opcję Żqdaj od użytkowników naciśnięcia klawiszy Ctrl+Alt+Delete.

5. Kliknij przycisk OK.

Sprawdzanie ustawień zabezpieczeń komputera Windows 7 domyślnie ma włączone cztery mechani7.my zabezpieczeń: • Włączona jest Zapora systemu Windows. • Windows Defender chroni komputer przed oprogramowaniem szpiegującym. Robi to w czasie rzeczywistym i przez skanowanie systemu według planu. •

Włączona

jest kontrola konta

użytkownika.

• Wyłąc7.one jest konto administratora. Choć są

to ustawienia domyślne, mają na tyle du7.e znaczenie, że warto im się przyjn:eć. Z czterech następnych punktów dowiesz się. jak sprawdzić, czy te kluczowe mechanizmy zabezpieczeń rzeczywiście są odpowiednio ustawione.

Upewnianie się, że Zapora systemu Windows jest włączona Zdecydowanie najważniejszą rzec1.ą, jaką trzeba zrohić, aby powstrzymać crackerów, jest uruchomienie na komputerze programowej zapory. Zapora to mechanizm zabezpieczający. który blokuje próby nieuprawnionego przesłania danych do komputera. Najlepsze zapory całkowicie ukrywają maszynę w internecie, dlatego podstępni crackcr:ty nawet nie wiedzą o jej istnieniu! Zapora systemu Windows jest domyślnie włączona, ale na wszelki wypadek powinieneś się o tym upewnić.

J. Otwórz menu Stt1rt. 2. \Vpisz słowo zapora, a następnie wybierz opcję Zapora systemu Windows w wynikach wyszukiwania. Pojawi się okno Zapora systemu lVindows. Sprawdź ustawienie Stan Zdpory systemu Windows. Jeśli ma ono wartość Wł., to dobrze; w przeciwnym razie przejdź do kroku 3. 3. Kliknij opcję Wł9cz lub wylqcz Zaporę systemu Windows. Pojawi się okno Dostoso-

wywanie ustawień. 4. W części Ustawienia lokalizacji siec:i domowej lub firmowej (prywatnej) zaznacz opcję Włqcz Zaporę systemu

Windows.

5. W sekcji Ustawienia lokalizacji sieci publicznej zaznacz opcję

Windows. 6. Kliknij przycisk OK.

Włqcz Zaporę

systemu

Upewnianie się, że program Windows Defender jest włączony Rozwiązuję

problemy z komputerami z systemem Windows już od wielu lat. W przeszłości naj~1szą prr.yczyną kłopotów było przypadkowe usunięcie plików systemowych przez użytkownika oraz próby edycji rejestru lub innych ważnych plików konfiguracyjnych na podstawie złych rad. Jednak w nowszych wersjach systemu Windows (zwłaszcza w XP) można łatwo zapobiec kłopotom typu PIMKIK (problem istnieje między krzesłem i klawiaturq) lub przywrócić system po ich wystąpieniu. Podejrzewam, że wszyscy zbyt dobrze znają czynnik, który w ostatnich latach stał się główną przyczyną telefonów od zdesperowanych użytkowników. Mam na myśli szkodliwe oprogramowanie (ang. malware). Jest to ogólne określenie złośliwych programów, takich jak wirusy i trojany. Obecnie największym utrapieniem jest oprogramowanie szpiegujące. To prawdziwa plaga, która grozi doprowadzeniem duiej części internetowego świata do szaleństwa. Nazwa oprogramowanie szpiegujące - jak często się to zdarza w przypadku nowych pojęć - mn kilka znaczeń, ponieważ ludzie łączą podobne zagadnienia 7. wygodną i popularną etykietką. Ogólnie wyrażenie to oznacza dowolny program, który niejawnie śledzi działania UŻ)1kownika (zwłas7.cza wpisywanie haseł, PIN-ów i numerów kart kredytowych) lub zbiera poufne dane na komputerze, a następnie przesyła pozyskane informacje do osób lub firm przez połączenie internetowe (tak 7.wany kanał zwrotny) bez zgody właściciela maszyny. Możesz sądzić, że

solidna zapora odgradzająca komputer od napastników sprawia, iż problemy związane ze szkodliwym oprogramowaniem Cię nie dotyc1.ą. Niestety, jest inaczej. Takie programy są dołączane do innych, legalnych aplikacji, które użytkownicy chc9 pobrać, na przykład do narzędzi do wymiany plików, menedżerów pobierania plików i wygaszaczy ekranu. Ataki typu drive-by download polegają na przesyłaniu i instalowaniu aplikacji bez wiedzy lub zgody uż)'t­ kownika. Związana jest z tym technika pop-up download, kiedy to program jest wysyłany i instalowany po tym, jak użytkownik kliknie opcję w oknie wyskakującym przeglądarki (zwłaszcza jeśli przeznaczenie danej opcji jest niejasne lub mylące). Co gorsza, większość programów szpiegujących zagnieżdża się głęboko w systemie, dlatego ich usuwanie to delikatny i czasochłonny proces, który wykracza poza możliwości nawet doświad­ czonych użytkowników. Niektóre aplikacje mają opcję Odinstaluj, ale jest to tylko oczywiście zmyłka. Program na pozór zostaje usunięty z systemu, jednak w rzeczywistości ma miejsce niejc1wtia reinstalacja. Aplikacja instaluje się ponownie, kiedy komputer jest bezczynny. Oznacza to, że musisz wesprzeć zaporę mechanizmem wykrywania oprogramowania szpiegu.;ącego, który wyśledzi niepożądane programy i zapobiegnie ich zainstalowaniu w systemie. W wersjach starszych od Visty trzeba było użyć do tego odrębnego programu. Jednak we wspomnianym systemie udostępniono aplikację Windows Defender, służącą do wykrywania oprogramowania szpiegującego. To samo narzędzie jest też częścią systemu Windows 7.

Windows Defender chroni komputery prad oprogramowaniem szpiegującym na dwa sposoby. Skanuje system w poszukiwaniu zainstalowanych programów szpiegujących (i w razie potrzeby usuwa lub wyłąc1.a je), a także śledzi system w czasie 17.eczywistym, aby wykrywać operacje, które wskazują na obecność takiego oprogramowania. Te działania to na przykład ataki drive-by download lub przesyłanie danych kanałem zwrotnym. Jeśli

w aplikacji Windows Defender wyłączona jest funkcja ochrony w czasie rzeczywistym, zwykle pojawia się komunikat Centrum akcji widoczny na rysunku 14.3. Kliknij tę wiadomość, aby uruchomić program Windows Defender i włączyć ochronę w czasie rzeczywistym. Możesz też otworzyć menu Start, wpisać słowo defender i wcisnąć klawisz Enter. Rysunek 14.3. Jc.-~li

Windows nil' bi;
D~fcnd<'r

poszukiwał

w cusi<'

rZC(:tywisl ym oprogramow:ini.1 s1.pic:gująccgo.

Centrum ak(ji S)'slc:mu Windows 7 poinfommjc Ci~ o tym

W obszarze Stan programu Windows Defender sprawdź poniższe ustawienia: • Harmonogram skanowania. Opcja Nie skanuj automatycznie oznacza, że Windm'·" Defender nie jest skonfigurowany tak, aby automatycznie skanował system pod kątt'm oprogramowania szpiegującego. • Ochrona w czasie rzeczywistym. Jeśli zobaczysz opcj-r Wł9czona, oznacza to, że Windows Defender aktywnie chroni system przed działaniem oprogramowania szpiegującego.

Wykonaj poniższe operacje, aby się upewnić, że Windows Defender nie tylko regularnie automatycznie skanuje system w poszukiwaniu oprogramowania szpiegowskiego, ale też aktywnie śledzi podejrzane działania programów. 1. Wybierz menu Narzędzia.

2. Kliknij odnośnik Opcje. 3. Kliknij opcję Skanowanie automatycz„e. 4. Zaznacz pole Automatycznie skanuj mój komputer. 5. Kliknij opcję Ochrona w czasie rzeczywistym. 6. Za7.nacz pole

Użyj

ochrony w czasie rzeczywistym.

7. Kliknij przycisk OK.

Skanowanie systemu Windows Defender obsługuje trzy różne rodzaje skanowania:

• Szybkie skanowanie. To ustawienie powoduje sprawdzanie tylko tych obszarów systemu, w których prawdopodobne jest znalezienie dowodów na działanie oprogramowania szpiegującego. Skanowanie tego typu zajmuje zwykle tylko kilka minut. Jest to domyślna technika, którą można uruchomić w dowolnym momencie prze7. kliknięcie odnośnika

•

Skcmuj.

Pełne

skanowanie. Przy tym ustawieniu aplikacja szuka dowodów na działanie oprogramowania szpiegującego w pamięci systemu, wszystkich uruchomionych procesach i na dysku it"}'Slemowym (7.wyklc jest to dysk C:). Wykonuje prry tym głębokie skanowanie wszystkich folderów. Ten proces może (w zależności od systemu) 1.ająć 30 minut lub dłużej. Aby uruchomić to skanowanie, rozwi.r1 menu Ska„uj i wybierz opcję Pełne skanowm1ie.

• Skanowanie niestandardowe. Przy tym ustawieniu aplikacja sprawdza tylko te dyski i foldery, które wskażesz. C1.as skanowania zależy od liczby wybranych lokalizacji i dosh;pnych w nich obiektów. Aby uruchomić ten proces, rozwiń menu Skanuj i kliknij opcję Skm1owa11ie niesta„clardowe. Zobaczysz 'ń'tedy stroni( z opcjami skanowania, przedstawioną na rysunku 14.4. Kliknij przycisk Wybierz, zaznacz pola wyboru przy dyskach, które chcesz sprawdzić. a następnie kliknij przycisk OK. Aby uruchomić skanowanie, kliknij przycisk Skanuj teraz.

Ustawienia aplikacji Windows Defender Domyślnie

Windows Defender przeprowad1.a szybkie skanowanie systemu w każdą noc, o godzinie 2.00. Aby to zmienić, wybierz opcję Narzędzia/Opcje/Skanowanie m1tomatyczne, a następnie użyj kontrolek, aby określić c1,ęstotliwość, godzinę i typ skanowania.

Rysunek 14.4. W menu Skanuj wybierz Skanowanie niestandardowe,

aby zobaczyć stronę 7. opcjami skanowania

'P Opcje skanowania Wybim demmty do sbnow•nla:

e Szybkie sltanowlnie Pełne sbnowanie

Sbnuj wyb••ne dyski i foldey

Pozostałe

ustawienia na stronie Opcje umożliwiają dostosowanie Defender. Znajdziesz tu także sześć innych kategorii:

działania

programu Windows

• Akcje domyślne. Służą do ustawiania działań, które Windows Defender powinien podjąć po wykryciu elementów (potencjalnie programów szpiegujących) z poważnym, wysokim, średnim i niskim poziomem ostrzegania. Tc akcje to: Akcja zalecana na podstawie definicji (dom~Jne działanie programu Windows Defender wobec wykrytego oprogramowania szpiegującego), Kwarantanna (unieszkodliwia zagrożenie bez usuwania podejrzanego programu), Usuń i Zezwalaj. • Ochrona w czasie rzeczywistym. Oprócz ochrony w czasie rzeczywistym możesz też włączyć łub wyłączyć agenty zabezpieczeń. Agenty zabezpieczeń śledzą komponenty systemu Windows, które są częstym celem działań oprogramowania szpiegującego.

• Wykluczone pliki i foldery. Użyj tej zakład.ki, aby wskazać pliki lub foldery, których Windows Defender ma nie skanować. • Wykluczone typy plików. W tym obszarze możesz podać rozszerzenia plików, które Windows Defender ma pomijać w czasie skanowania. • Zaawansowane. Użyj opcji z tej grupy. aby umożliwić skanowanie plików w archiwach, listów elektronicznych i nośników wymiennych. • Administrator. W tym miejscu znajduje się pole wyboru, które pozwala włączyć i wyłą­ czyć program Windows Defender. Inne pole umożliwia podgląd elementów (na przykład dozwolonych programów) wszystkich kont użytkowników komputera.

Upewnianie się, że kontrola konta użytkownika jest włączona Kontrolę

konta użytkownika omawiam że jest ona włączona.

szczegółowo w

rozdziale 1R. Na razie upewnij sic; tylko,

1. Otwórz menu Start, wpisz słowo kontrola, a następnie kliknij opcj~ Zmietl ustawienia funkcji Kontrola konta użytkownika na liście wyników wyszukiwania. Pojawi się okno Ustawiet1ia kontroli konta użytkownika. 2. Upewnij się, 7.e suwak nie jest ustawiony na opcję Nie powiadamiaj nigdy (na samym dole). Jeśli nie jesteś pewny, co zaznaczyć, na razie wybierl opcję Domyślnie (druga od góry).

• Zobacz punkt „Konfigurowanie kontroli konta użytkownika" na stronie 462. 3. Kliknij przycisk OK. 4. Ponownie uruchom komputer, aby wprowadzić nowe ustawienia.

Upewnianie się, że konto administratora jest wyłączone Jednym z mylących aspektów Windows 7 jest to, że konto administratora na pozór znika po zakończeniu konfigurowania systemu. Dzieje się tak, ponieważ ze względu na bezpieczeństwo system Windows 7 nie udostępnia tego „wszechmocnego" konta. Jednak istnieją sposoby na jego aktywowanie, dlatego warto poświęcić chwilę na upewnienie się. że nadal jest wyłączone. Można to zrobić

na kilka sposobów; przedstawiam dwa z nich.

• Wykorzystanie edytora Zasady zabezpieczeń lokalnych. Otwórz menu Start, wpisz nazwę secpol.msc, a następnie wciśnij klawisz Enter. W edytorze Zasady zabezpieczeń lokalnych otwórz węzeł Zasady lokalne/Opcje zabezpieczeń i kliknij dwukrotnie opcję Konta: Stan konta administratora. Zaznacz pole Wyłqczone i kliknij przycisk OK. •

Użyj

przystawki Użytkownicy i grupy lokalne. Otwórz menu Start, wpisz nazwę lusrmgr .msc, a następnie wciśnij klawisz Enter. W przystawce Użytkownicy i grupy lokalne kliknij węzeł Użytkownicy, a następnie kliknij dwukrotnie opcję Administrator. W oknie dialogowym Właściwości: Administrator zaznacz pole wyboru Konto jest wyłq­ czone i kliknij przycisk OK.

Te metody mają poważną wadę - nie działają w niektórych wersjach systemu Windows 7 (w Windows 7 Home Basic i Windows 7 Home Premium). Na szczęście to jeszcze nie wszystkie sposoby na aktywowanie konta administratora w tym systemie. Oto rozwiąianie działające we wszystkich wersjach Windows 7. I. Otwórz menu Start, wpisz słowo wiersz, kliknij prawym przyciskiem myszy opcję Wiersz polecenia, a następnie wybierz opcję Uruchom jako administrator. Pojawi się okno dialogowe Kontrola konta użytkownika. 2.

Wprowadź

dane uwierzytelniające wymagane przez funkcję KKU, aby przejść dalej.

3. W wierszu polecenia wpisz następującą instrukcję:

net user Administrator /active:no

Zarządzanie Zaporą

systemu Windows

Jeśli

korzystasz z internetu za pośrednictwem połączenia szerokopasmowego (przez modem sieci kablowej lub połąc1.enie DSL), Twój komputer prawdopodobnie jest podłączony do sieci prze7. cały czas. Znacznie zwiększa to prawdopodobieństwo namierzenia maszyny przez złośliwego hakera, który spróbuje ją zaatakować. Być może sądzisz, że skoro do internetu cały czas są podłączone miliony komputerów, to jest wątpliwe, iż niedo~wiadczony napastnik wybierze Twój spośród wielu innych. Niestety, jedną z najczęściej używanych broni w arsenale nieetycznych hakerów jest program, który automatycznie skanuje miliony adresów IP i wyszukuje aktywnl' połączenia. Problem dodatkowo jest potęgowany przez fakt, ie w widu systemach sieci kablowych i niel'1órych systemach DSL adresy IP są skupione w wąskich przedziałach, co ułatwia wykrycie zawsze aktywnych połączeń.

Kiedy cracker znajdzie Twój adres, może dostać się do komputera licznymi drogami. System używa wielu różnych portów do wysyłania i pobierania danych. Na prlykład protokół FTP wykorzystuje porty 20 i 21, dane oraz polecenia z sieci WWW są zwykle przekazywane portem 80, do obsługi poczty elektronianej służą porty 25 i 110, ~;rstem DNS używa portu 53 itd. Istnieją dziesiątki portów. a każdy z nich to furtka, przez którą sprytny cracker może uzyskać dostęp do komputera. Ale to jeszcze nie wszystko. Napastnicy mogą sprawdzić system pod kątem możliwości zainstalowania w nim trojana lub wirusa. Szkodliwe załączniki do c-maili czasem instalują takie programy. Jeśli haker znajdzie odpowiednie oprogramowanie, może przejąć kontrolę nad maszyną (przekształcając ją w komputer zombie) i albo uszkodzić jej zawartość, albo wykorzystać komputer do ataków na inne systemy. Jeśli sądzisz. że Twój

komputer jest nie1.auważalny lub bezwartościowy i że z tego powodu nikt nie będzie chciał się do niego włamywać, przemyśl to jeszcze raz. Jeśli komputer jest podłączony do internetu przez cały dzień, hakerzy zwykle przynajmniej kilkakrotnie sprawdzą podatne na atak porty i poszukają zainstalowanych trojanów.

Upewnianie się, że zapora działa zgodnie z oczekiwaniami Jeśli

chcesz zobaczyć, jak podatny jest komputer na ataki, użyj za z kilku dobrych witryn, które służą do testowania zabezpieczeń:

pomocą

sieci WWW jednej

• Gibson Research (ShieldsUp) - grc.com/default.html; • DSL Reports - www.dslreports.com/secureme_go; • HackerWhacker - www.hackerwhacker.com. Dobra wiadomość jest taka, 7.e system Windows udostępnia narzędzie o nazwie Zapora systemu \\·indows. Jest to zapora, która pozwala zablokować porty i zapobiec nieuprawnionemu dostępowi Jo maszyny. Sprawia to, że komputer staje się niewidoczny w internecie (choć nadal możesz przeglądać zasoby sieci WWW i korzystać z poczty elektronicznej). Dostępne są też inne podobne narzędzia, ale Zapora systemu Windows to dobry program. Rysunek 14.5 przedstawia wynik sprawdzenia typowego komputera z systemem Windows 7 przez narlędzie ShieldsUp z witryny Gibson Research. Jak widać, Zapora systemu Windows zdała test.

..""

R~unek 14.5. '\t.inJardowy komputer /. syslemcm W111Juws 7 pn:csuJI w,1ystkie testy rrll'prowadwne

"

...""

•„„.

1.•• lll

UO I•.'.

::i

„., ·''

::•

„.„. „. ~h

:u

'"

I! I

1:1

. .,.,""

ltl

„. łll

.„ "' .„

pr1c1. narz~dzic

~·

„,

111

·.1;

~ :'~

...'"•••„,

Shidd.sUp

"~

~Dl

.„ "' .„

''."Cl .".„

„.

IU

"i „, „. •„.„

"' "I

„..,. „~

Oli

:Ol<

.,........ ..._....

-

-

.... -·--... „ ___......._._.... _ . ......... . . . . ,.........„ ......

"I lll1

1nn

~

............ ·- .......___ - „ ..........„. „ .......... „ ·---...

--....··--~„.

~~;:.7:„~.::: ~~==·

-„...

..,••, .

TrultHIUI

An••r•••

~::::.... ~. ~:':'i.:n;::"~t.:'t: =-~~:!',.~~o~:·=;.,';.~~:.--= •1==1~;':. ~: .,Dtie vf

.„

~

'r•nt--~

b

.....

~don rul · - ·

pt..,.,

~,.,.......

„

v„,•lf"óM,,,,.,. ,...,•.

PN IM9"11 . . _ ......~ ~ Ho;y1t; ' " ' - -

...._...__.,.

~

""'"-' .... r--.d...,.,

""....-w ·~r

•'

~.,,. „u.-..,1.1"4 ID

Tworzenie wyjątków w Zaporze systemu Windows Przed chwilą wyjaśniałem, jak ważne dla bezpieczeństwa komputera jest korzystanie z zapory. Dlatego może wydawać się dziwne, że teraz pokazuję sposób na tworzenie luk. W praktyce jest to jednak standardowa procedura (przynajmniej na zapleczu). Programy takie jak Microsoft Office Outlook lub iTunes często konfigurują Zaporę ~-ystemu Windows tak, aby móc korzystać z zasobów internetowych. Dobrze, ale dlaczego Ty miałbyś to robić? Jest wiele powodów, które zwykle sprowachają się do tego, że potrzebujesz przesłać przez zaporę określone dane. Na przykład jeśli chcesz wykonywać operacje administracyjne na komputerze w sieci, musisz skonfigurować

7.aporę odpowiedniej

maszyny tak. aby nie blokowała usług zdalnej pomocy. Także jeśli aktywujesz w systemie Windows 7 wbudowany serwer sieci WWW, będziesz musiał skonfigurować komputer. aby pozwolił na przesyłanie danych przez port 80. To byty

przykładowe wyjątki

zapory.

Poniżej

znajdziesz trzy rodzaje

wyjątków,

które

można

ustawić.

• Aktywuj istniejący wyjątek. Windows przechowuje listę programów i usług. którym

zapora często zezwala na dostęp.

Możesz je włączyć

lub wyłączyć jako wyjątki.

• Dodaj program lub usługę jako nowy wyjątek. Jeśli na liście nie ma programu, którego chcesz użyć, możesz sam go dodać.

• Dodaj port ja.ko nowy wyjątek. Możesz też skonfigurować port jako wyjątek - zapora pozwoli na przekazywanie danych przy jego użyciu. W trzech następnych podpunktach opisuję, jak utworzyć wyjątki wszystkich trzech typów.

Aktywowanie Istniejącego wyjątku Zapora systemu Windows przechowuje listę programów, usług i - czasem - portów, które są obecnie traktowane jako wyjątki (lub często są za nie uznawane). Przy jej użyciu można najłatwiej ustawić wyjątek, ponieważ wystarczy zaznaczyć jedno lub dwa pola wyboru. 1. Otwórz menu Start, wpisz słowo zapora, a

na.~tępnie

kliknij

opcję

na dostęp przez Zaporę systemu Windows. 2. Kliknij przycisk Zmień wtawienia. Zapora systemu Windows

Zezwalaj programowi

wnożliwia komunikację

programom zaznaczonym jako wyjątki, co ilustruje rysunek 14.6. 3. Zaznacz pole wyboru Domowe/firmowe (prywatne) przy wyjątkach, które chcesz włączyć. Ryaune.k. 14.6.

Okno Dozwolone programy Zapory ~emu Windows umotliwia prtcgląd wyjątków

UdOStępnlaj programom moiliwe>U komunikacji za po~redniawem Zapory sys1emu Windows ~ clodK. lml«flit lub

UJuntl dozwoion• P'CKJ'""'Y i puńy, ~ op ...._....

eay! o „11rc _11o-u,.,.01to1e111oa

muni

P<~

[_

_°l!"' us~

I ~ "'"9""''Y .....„.,...

~~~~~~~~~~~-

. ~

I I I

I

~·

o...,._.„....

~.

,...,..~

.

O BrW>d!Ca
. . . . hOSl~nof pomię
l o lllanCa~ - - ho
I l

!

Ofuntrjl PoS-• 'Mpólpfxy w sleci r~-

&..,..~

D~~ni.tw...-(WM?) O "-dynotcw IT•nwlttj. '°"""uonydl ł !iii Odtwjclowllllie siKi

I

1

Iii!! Pocht«m>wt: lll!CIKll: ~ -

~~

a O 0

o o

o

o

o o o

P~ 1·

o o o

o

o o

1

komputer jest podłączony także do sieci publicznych (na przykład przez be-zpn.ewodowe punkty dostępu) i chcesz włączyć wyjątki również dJa nich, zaznacz pole wyboru Publiczne przy odpowiednich programach. 5. Kliknij OK, aby aktywować wyjątki.

4.

Jeśli

Dodawanie programu jako nowego wyjątku Jeśli

na liście nic ma programu lub portu, którego chcesz użyć, możesz dodać go ręcznie. 1. Otwól'7. menu Start, wpisz słowo zapora, a następnie kliknij nazwę 7..ezwalaj programowi na dostęp przez 7.aporę systemu Windows. Pojawi się okno Dozwolone programy. 2. Kliknij przycisk Zmień ustawienia. Zapora systemu Windows umożliwi zmianę ustawień wyjątków.

3. Kliknij przycisk Zezwalaj na dostęp innego programu. Pojawi się okno dialogowe Dodawanie programu. 4. Jeśli widzis7. szukany program na liście, kliknij jego nazwę. Jeżeli nic zobaczysz potncbnej aplikacji, kliknij przycisk Przeglądaj, a następnie skorzystaj z okna dialogowego o tej samej nazwie do znale7.ienia pliku programu i kliknij przycisk Otwórz. 5. Kliknij pr7.ycisk Dodaj. Zapora systemu Windows
Dodawanie portu jako nowego wyjątku łrili

chcesz otworzyć port w komputerze, nie możesz zrobić tego za pomocą okien Dozwolone programy. Musisz użyć pnystawki Z-apora systemu Windows z zabezpieczeniami zaawansowanymi w konsoli Microsoft Management Console. Aby wyświetlić tę przystawkę, otwórz menu Start, ""l'isz nazwę wf. msc, a następnie wciśnij Enter. Podaj dane uwierzytelniające w oknie Kontroli konta użytkownika. Rysunek 14.7 przedstawia omawianą przystawkę.

Rysunek 14.7. Pn:ystawka Zapora systemu Windows z zabezpieczeniami T.aa wansoYt"illlymi udostępnia

. . . .•

~ ..,..,,...,._... .

·~

' -

"9oa

-

.„!#<--„-..-~-

„

le;

-""'-- ~-

•--...~,....,......,.

.

zaawammwane funkcje zarządz.ania

~-:;:::::::~

•·~-~ ...,. -...-1<.-. •-oc-i..--...-. .... h(,p ...

I

- -

-

-

- --

~

-

w..,.... ...

~ "'°

...

- - - - - - W"Y'-

·-- rw-lt~ll - ........... •·~~·.., -•"'l"'„_""""Ylrvd!...,..._ ~ ....... ,~ .,__ ""' ·-w1•l•r-ll'"""rl,_~

.• •,....,„_..........,..lild".......

°"""""' •r•••ołcll ...

·0.--W~ l ..,. (Ndooapdl- _..,.................

zaporą

r...tcjo _

,.,,.__Ilio .„.

_......_ w..,._

,„

.• ....."' __ _,......,„_ ""*'Io_..,...._ „..,._ .... w.,._

,,,__ t• "'>""'- .„

Ntr

, _ Ho.

Hit

?-.. ....

· -......---„„.„.„.... _. . . . . ....... .............

z.-.. ...

....ą.

.....-i .......... ,_.._........_

~""

"'-- .,_. .·--„·--"""" ......___ -„--, ----- . . : . . .____ 1-·-~

F..ioq.-~„._..._

e o-.,......-...~--·- ~...,-(1'11., ·~

~-

-(

• .._...,. _ _ .,.._ ....-"'llo

•

. .............„„ ......-..-...._ _,. _ ·~·-,_.,,„,.,..._... . „.~......,_.....,.,.

_-

~~--

• .....,,,.....,.....,~ ~ · ~...-.,-·

...,._ ...

......,.„".„......

j_

~~--

.... lioł

~·

...

°"'' ...

r-.;,.,..„_,_ ,.,__...

- ... ""' ,.,.._ z-- ...

""

i-

....

I ,_

,... ...

z-. ...

Na stronic głównej przystawki znajduje się przegląd bieżących ustawień zapory, a także wiele odnośników, które umożliwiają skonfigurowanie opcji i poznanie możliwości omawianego nar.tędzia. Proces konfigurowania polega na określaniu reguł i zapisywaniu ich w trzech profilach. Profil domeny jest używany po podłączeniu komputera do domeny sieciowej. Profil prywatny obowiązuje, kiedy maszyna działa w sieci prywatnej, a profil publiczny - po podłączeniu komputera do sieci publicznej. Aby zmienić ustawienia profili, kliknij łącze WłaJciwoJci 7Apory systemu Windows, a następnie użyj zakładek Profil publiczny, Profil domeny i Profil prywatny (dla większości użytkowników odpowiednia jest konfiguracja domyślna). W panelu określającym

zasięg

zasad znajdują

się

cztery główne węzły:

• Reguły przychodzęce. Ten węzeł wyświetla listę reguł zdefiniowanych dla połączeń przychodzących. Większość tych zasad jest wyłączona. Aby włączyć regułę, kliknij ją prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję Włącz regułf. Możesz też kliknąć zasadę, a następnie wybrać opcję Włącz regułę w panelu Akcje. W celu utworunia własnej reguły (wkrótce to 7.robisz) kliknij prawym przyciskiem my~ węzeł Reguły przychodzące, a nast~pnie wybierz opcję Nowa reguła (lub kliknij ją w panelu Akcje). Spowoduje to wyświe­ tlenie okna Kreator nowej reguły ruchu przychodzącego. • Reguły wychodzące. Ten węzeł daje dostęp do listy reguł zdefiniowanych dla połączeń wychodzących. Podobnie jak przy regułach przychodzących możesz włączyć zasady, których chcesz używać, a także tworzyć własne reguły. Zauważ też, że możesz dostosować dowolną zasadę przez dwukrotne kliknięcie jej, co spowoduje wyświetlenie ekranu wła­ ściwości. Umożliwia on zmianę programu, do którego wyjątek ma zastosowanie, zezwolenie na połączenia, zablokowanie ich, określenie autoryzowanych komputerów i użytkowników, modyfikację portów oraz protokołów, a także określanie typów interfejsów i usług.

•

Reguły zabezpieczeń połączeń.

tworzenie reguł uwierzytelniania i zarządzanie nimi. Zasady te określają ograniczenia i wymogi dotyczące połączeń ze zdalnymi komputerami. Kliknij węzeł Reguły zabezpieczeń połączeń prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję Nowa reguła (możesz też kliknąć tę opcję w panelu Akcje), aby uruchomić Kreator nowej reguły zabezpieczeń połączeń. Ten

węzeł umożliwia

• Monitorowanie. Ten węzeł wyświetla włączone ustawienia zapory. Na prqkład węzeł podrzędny 7Apora przedstawia włączone reguły przychodi.ące i wychodzące, a Wę7..eł Reguły zabezpieczeń połączeń - aktywne zasady uwierzytelniania. Za pomocą poniższych kroków możesz utworzyć w omawianej przystawce wyjątek dla portu. I . Kliknij węzeł Reguły przychodzące. 2. W panelu Akcje kliknij opcję Nowa reguła, aby uruchomić Kreator nowej reguły ruchu przychodzącego.

3. Zaznacz pole Port i kliknij przycisk Dalej. Pojawi się okno dialogowe Protokół i porty. 4. Kliknij protokół danych (TCP lub UDP), którego ma dotyc-qć wyjątek. Jeśli nic wies1..,

które ustawienie będzie odpowiednie, wybierz opcję TCP. 5. Zaznacz opcjt; Określone porty lokalne i wpisz w polu tekstowym numer portu, dla którego chcesz ustawić wyjątek. 6. Kliknij przycisk Dalej. Pojawi się okno dialogowe Akcja. 7. Zaznacz pole 7.ezwalaj na połączenie i kliknij przycisk Dalej. Zobaczysz okno dialogowe Profil. 8. Zaznacz pole wyboru przy każdym z używanych profili (Domena, Prywatny, Publiczny) i kliknij przycisk Dalej. Pojawi się okno dialogowe Nazwa.

Nazwa wpisz określenie wyjątku. Ta nazwa będzie widoczna w zakładce Wyjqtki, dlatego powinna być opisowa (na przykład Port 80 dla serwerci WWW).

9. W polu tekstowym

10. Kliknij przycisk Zakończ, aby aktywować wyjątek.

Rozdział

15.

Konfigurowanie zabezpieczeń w programie Internet Explorer

W tym rozdziale: •

Zwiększanie prywatności

•

Zwiększanie bezpieczeństwa

w sieci WWW w sieci WWW

• Zaawansowane opcje 7.abezpieczeń w programie Internet Explorer

Fantastyczne postrpy w obszarze komunikacji elektronicznej stanowi9 poważne zagrożenie dla prywatności ludzi. Earl Warren Wraz ze zwiększaniem się liczby ludzi, firm i organi7.acji obecnych w internecie świat staje się coraz bardziej powiązany. Daje to nowe możliwości w zakresie komunikowania się, prowadi.cnia badań, wymiany infonnatji i W~J>ółpracy nad projektami. Drugą stroną medalu jest większe ryzyko nawią1.ania połączenia 1.e. zdalnymi użytkownikami o złych intencjach. Możesz skontaktować się z oszustem, który tworzy strony wyglądające na legalne, aby ukraść Twoje hasło lub numer karty kredytowej. Napastnikiem moi.e być także cracker włamujący się do konta internetowego, programista wirusów, który wysłał trojana w ułączniku e-maila, lub administrator witryny wykorzystują~)' luki w zabezpieczeniach przeglądarki do uruchamiania szkodliwego kodu w komputerach innych użytkowników.

Kiedy

pojawiły się

wszystkie te problemy, systemy operacyjne opracowane przez Microsoft 1.aczęły wydawać się niezbyt bezpieczne. Trudno powiedzieć, czy w każdej nowej wersji spadał poziom ogólnego bezpieczeństwa, jednak łatwo można było zauważyć, że narastają poważne problemy w obszarze zabezpiecze{i. • Internet doprowadził do szybkiego i sprawnego rozpows1.echniania informacji o nowych lukach. • Coraz

więks1.a

średnictwem

liczba złośliwych internetu.

użytkowników próbowała wykorzystać

luki za po-

• Coraz większa liczba użytkowników systemu Windows korzystała z internetu, a większośC tych osób nie instalowała najnowszych aktuali1.atji zabezpieczeń udostępnianych prze7. Microsoft. • Coraz większa liczba użytkowników internetu miała stałe łącze szerokopasmowe, które daje napastnikom więcej czasu na zlokalizowanie niedostatecznie zaktualizowanych systemów i włamanie się do nich. Dlatego, nawet jeśli każda nowa wersja systemu Windows nie była gorzej zabezpieczona od poprzednich, wydawało się, że system ten stawał się coraz podatniejszy na ataki. W 2003 roku Microsoft uruchomił program Trustworthy Computing Initiative (TCI), który miał wyeliminować nie tylko złe wrażenie, ale też podstawowe błędy projektowe prowadzące do powstawania luk w zabezpieczeniach. Celem było doprowadzenie do tego, aby „używanie urządzeń opartych na komputerach i oprogramowaniu stało się tak komfortowe jak korzystanie

z narzędzi opartych na elektrycznościn. W jaki sposób Microsoft chce do tego doprowadzić? Wspomniany program jest bardzo rozbudowany, jednak działania w jego ramach sprowadzają się do dwóch kwestii: • Zmniejszenia „obszaru podatności na atak". Oznacza to ograniczenie liczby miejsc, w których napastnik może włamać się to systemu. Na przykład w jakim celu uruchamiać kontrolki ActiveX, których użytkownik lub system nie potrzebuje, zwłaszcza jeśli dany obiekt może zostać wyzyskany w czasie ataku?

• Pomaganie użytkownikom w uniknięciu „złych decyzji w zakresie zaufania". Jeśli użytkownik trafi na stronę wykorzystywaną do wyłudzania informacji. przeglądarka powinna poinformować go, że dana witryna prawdopodobnie nie jest godna zaufania. \V Windows 7 zastosowano wiele rozwiązań z obu obszarów. W tym rozdziale poznasz mechanizmy zabezpieczeń związanych z siecią WWW wbudowane w ten system.

Zwiększanie prywatności

w sieci WWW

Być może

uwafasz, że największe zagrożenia prywatności w internecie czyhają na Ciebie w cyberprtcstrzeni. To nieprawda. Gdy siedzisz przy komputerze, największy problem znajduje się tuż przed Tobą - to Internet Explorer. Dzieje się tak, ponieważ Internet Explorer (podobnie jak Firefox, Safari i każda inna przeglądarka) zapisuje mnóstwo informacji związanych z Twoimi działaniami w internecie. Dlatego pierwszy krok w zacieraniu śladów polega na zarządzaniu danymi przechowywanymi w tej przeglądarce. W kilku następnych punktach znajdziesz zestaw proponowanych rozwiązań.

Usuwanie historii przeglądania Kiedy surfujesz po sieci WWW, Internet Explorer zapisuje historię przeglqdania. która składa się z danych sześciu rodzajów. Są to: • Tymczasowe pliki internetowe. To pamięć podręczna Internet Explorera, która obejmuje kopie tekstu. rysunków, multimediów i innych elementów niedawno odwiedzonych stron. Przeglądarka zapisuje te dane, aby przy następnych odwiedzinach na stronach móc wydobyć materiały z pamięci podręcznej i dużo szybciej je wyświetlić. Jest to oczywiście poważny problem w obszarze prywatności, ponieważ każdy może zajrzeć do pamięci podręcznej, aby zobaczyć, co oglądałeś. • Pliki cookies. To zestaw małych plików tekstowych Internet Explorera przechowywanych w komputerze. Szczegółowo omawiam je w dals1.ej części rozdziału. Na razie zapamiętaj, że choć większość plików cookies jest nieszkodliwa, to można je wykorzystać do śledzenia poczynań użytkowników w internecie.

• Historia. To lista adresów witryn, które odwiedziłeś, a tak:l.e stron wyświetlonych w poszczególnych serwisach. Domyślnie Internet Explorer przechowuje historię 7. ostatnich 20 dni. Jest to następne poważne zagrożenie z obszaru prywatności, ponieważ każdy. kto usiądzie przy Twoim komputerze, będzie mógł precyzyjnie określić, jakie strony odwiedziłeś w internecie w ciągu ubiegłych 20 dni. • Dane w fonnulanu. Ten punkt związany jest z funkcją autouzupełniania, która zapisuje dane wprowadrone w formularzach, a następnie na ich podc;tawie proponuje pasując~ informacje, kiedy użytkownik wypełnia podobne pola. Jeśli na przykład często korzyst~ z pola wyszukiwania, Internet Explorer zapamięta użyte łańcuchy znaków i wyświeth te, które pasują do wpisanych liter, co ilustruje rysunek 15.1. Aby wybrać odpowiedni tekst, wciśnij klawisz strzałki w dół, a następnie wciśnij klawisz Enter. Bez wątpienia jest to wygodny mechanizm, jednak powoduje on, że inne osoby używające Twojego komputera mogą zobaczyć wpisany wcześniej przez Ciebie tekst. Rysunek IS. I. l;unkc;a aulou7.updniania

w pr7.cględ11rcr Internet Explorer proponujr wczdnirj

wprowadzony tekst, kt<\ry pasujr do wpisanych liter

c~

__

~ ~

J •

~· ~ llt!llfl11Ch1Jjo

„-

•

~

JOO" •

• Hasła. I ntemet Explorer używa funkcji autouzupełniania także w prrypadku wpisywani.a haseł do formularzy. Jeśli na przykład wprowadzisz na stronie nazwę użytkownika i hasło. pr.regłądarka zapyta, czy chcesz je zachować. Jeśli klikniesz Tak, Internet Explorer zapisu hasło i poda je automatycznie, kiedy w przyszłości będziesz wypełniać dany formulan Qeśli wprowadzisz tę samą nazwę użytkownika). Tak7.e la funkcja jest ciekawa i wygodna. jednak jej stosowanie naraża Cię na kłopoty, ponieważ osoba, która usiądzie prą Twoim komputerze, będzie mogła zalogować się do witryny. Będzie to jeszcze łatwiejsze. jeS.li aktywujesz opcję zapisywania nazwy użytkownika! • Dane Filtrowania lnPrivate. Te dane Internet Explorer 8 zbiera, aby wykryć, kied~· niezależni dostawcy udostępniają dane w odwied7.anych witrynach. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w punkcie „Pełna prywatność - przeglądanie i filtrowanie InPrivate", w dalszej części rozdziału.

Na szczęście możesz zlikwidować każdą 7. wymienionych luk w prywatności przez zapisanych danych. Poniżej opisuję, jak to zrobić w Internet Explorerze 8.

usunięcie

1. Wybierz opcję Bezpieczeństwo/Usuń historię przeglqdania (lub wciśnij kombinację klawiszy Ctrl+Shift+Delete), aby wyświetlić okno dialogowe Usuwanie historii pruglqdania widoczne na rysunku 15.2. 2.

Jeśli nie chcesz zapisywać pamięci podręcznej

usuń

i plików cookies witryn z listy ulubionych,

zaznaczenie pola Zachowaj dane ulubionych witryn sieci Web.

3. Pozostaw zaznaczone pole Tymczasowe pliki internetowe, aby usunąć wszystkie pliki z pamięci podręcznej Internet Explorera. Znajdują się one w foldcrle: %ProfilUżytkownika96\AppData\Local\Microsoft\ Windows\ Temporary

Internet Fi/es.

4. Pozostaw zaznaczone pole Pliki cookie, aby usunąć wszystkie pliki cookies z folderu: 96Profi1Użytkownika96 \AppData \Roaming\Microsoft\Cookies.

Rysunek 15.2. Użyj okna dialogowego Usuwanie histońi przeglądania,

aby częściowo lub w całości wykasować hislońę pn.cglądania

w przeglądarce

Internet explorer 8

T\'h a•WBRłliM: ICapiel»al>lledWlb, . . . ~-JWWWll! w ~

...,........

ca.

Pllld~ FlilprndiowwlllMneM~j:lriu~*'fWd>w

......

aiir apialD siref'eed1 tlllld'I )lkitbmlc:1e ....,._

tA ~

r:Jo.e•·

....

I

...,,.,tled we.

ny

~„funaeQe, bn~ ~- fontdlrilldt,

~ hellit, lcldre q a11am1tyai;e oodlWane.ptry 1$-óDWeil&i,9ę •udNedzciitf ~~)'nie lled Web.

E:l o..efftrowula lllMVate ~d.wle UfyWltlt ptal Fł~ llAMle w aik.i w~vwn.

k*e ~lledwm~~anJelJdaltlpac~ 1\9 ""'9t~

5, Pozostaw zaznaczone pole Historia, aby się ona w folderze:

usunąć listę

odwiedzonych witryn. Znajduje

96ProfilUżytkownika96\AppData\Local\Microsoft\ Windows\History.

6. Zaznacz pole wyboru Dane formularzy, aby usunąć zapisane informacje z formularzy. 7. Zaznacz pole wyboru Hasła, aby wykasować zarejestrowane hasła. 8. Zaznacz pole wyboru Dane Filtrowania InPrivate, mechanizmu filtrowania InPrivate.

9. Kliknij przycisk

Usuń.

żeby usunąć

zapisane informacje

Internet Explorer wykasuje zaznaczone dane.

I,

Czyszczenie listy z paska adresu Jedna z funkcji autouzupełniania w Internet Explorerze dotyczy adresów internetowych, które podajesz w pasku adresu. Kiedy zaczniesz wpisywać w nim adres URL, przeglądarka wyświetli listę stron pasujących do wprowadzonych znaków. Jeśli zobaczysz odpowiedni adres, użyj klawiszy ze strzałkami, aby go wybrać, a następnie wciśnij klawisz Enter w celu przejścia do danej strony. Jest to bardzo wygodne, jednak nie zapewnia prywatności, ponieważ inne osoby, które mają dostęp do danego komputera, także mogą zobac.lyć zapisane adresy. Dlatego następny sposób na zwięk­ szenie prywatności polega na wyczyszczeniu omawianej listy, aby w czasie pisania nie pojawiały się adresy URL Jedną

z metod na wyczyszczenie listy jest usunięcie plików historii, co opisano w poprzednim punkcie. Wybierz opcję Bezpieczeństwo/Usuń historię przeglądania, zaznacz pole wyboru Historia, usuń zaznaczenie wszystkich pozostałych pó1, a następnie kliknij przycisk Usuń .

dobrze, ale oznacza, że utracisz całą historię przeglądania. Możliwe, że włdnie na tym Ci zależy, jednak być może chcesz upisać pliki z historią. W tym punkcie prtedstawiam skrypt, który usuwa adresy URL z paska adresów, a przy tym pozwala zachować historię

To

rozwiązanie działa

przeglądania.

Przede wszystkim zauważ, że Internet Explorer przechowuje w (zobacz rysunek 15.3) 25 ostatnio wprowadzonych adresów URL:

poniższym

kluczu rejestru

HKCU\Software\Microsoft\Internet Explorer\ TypedURLs. R}'IDDek 15.3. 25 ostatnich adresów, które podałeś w pa.'iku adresu, system pn.echowuje w rejestrze, w kluclu

o.,,-. t.-toU ni. UCUloN) twtt,Vtw-.pl pł/

TypcdURL"

RlG,,.SZ

hlll"ll-.spon.Jftiala.pV

lllG,SZ REGSZ

hltpt//-.~

lllG.SZ Rl
sz

hltfi
RE
MlłaJ,_.youtlJkpA/

llE.G. SZ

hllplll-I*"-b.pCI

llEG_SZ

hłlpt//_,.,,. pł/

m_sz

tdlplltwww.-.pll

REG_SZ

hłlp:/,__pll

RlG_SZ

hltpu'/www~.pll

REG_SZ

hlłp:l/-.i..tw~pł/

111G_SZ AlG,.Sl

tęl'-~.ortl

REG_SZ

http://-Jw'-pV

RlG5Z RlG.SZ

httJ!lll-"JOOlłlt&.pU

RlG..S:Z

trap./t-.rU.pll

REG_SZ REG...SZ RE
hap://-~pV

1-Atp:/J-~

tctv.J,_,,...um1 hn,p:l/-.!Vnlllfbo.plf hfJvJ'-JNn.pł/

hltpu', _,tvp.pll hłlP'.//-~o.pV

~

Oznacza to, że możesz wyczyścić listę paska adresu przez zamknięcie wszystkich okien Internet Explorera i usunięcie ustawień od urll do url25 we wspomnianym kluczu. Listing 15. l przedstawia skrypt, który zrobi to za Ciebie.

listing IS.I. Skrypt, który usuwa adresy URL wpisaue w lnternet Explorerze

Option Explicit Dim objWshShell, nTypedURLs, strRegKey, strURL, i Set objWshShell = WScript.CreateObject("WScript.Shell") On Error Resume Next ' Nujpient· rr:eba uli.re.tlić lk:bt: udre.fńw URL :opl.fanych w reje.fine. I

nTypedURLs • O strRegKey = "HKCU\Software\Microsoft\Internet Explorer\TypedURLs\" Do While True •

lł'c:ytywe1nie na.ft(fmegu udre.m

URL.

strURL • objWshShell.RegRead(strRegKey & ·url" & nTypedURLs

+

1)

' Wystąpienie bl('du n:na<·=u, .!1• .dcrypt 11·c :wul w.f~·stA:ir ' udre.fy URL, cllutep,o na/1•:.y llJJ.1'<': pętli If Err <> O Then

Exit Do End If nTypedURLs = nTypedURLs + 1 Loop '

Pr:ejśclc pr:e: ut/re.\)'

URL.

I

For i

=1

to nTypedURLs

' Usuwanie 1111/.~ów: rt'j1~,·1ru.

•

objWshShell.RegDelete strRegKey & "url" & i Next 'i objWshShell.Popup Zakończono usuwanie wpisanych adresów URL (" & nTypedURLs & _ ").", , "Usuwanie wpisanych adresów URL" 11

Skrypt najpierw przechodzi przez wszystkie wpisy w kluczu TypedURLs i zlicza je. Jest to niezbędne, ponieważ nie zawsze dostępnych jest 25 adresów URL, a jeśli skrypt spróbuje usunąć nieistniejący klucz rejestru, wystąpi błąd. Po określeniu liczby adresów skrypt wkracza w drugą pętlę i usuwa odpowiednie wpisy z rejestru.

Zwiększanie prywatności

w internecie przez zarządzanie plikami cookies

pliki tekstowe przechowywane w komputerze. Witryny wykorzystują je do „zapamiętywania" informacji o sesjach użytkowników - zawartości koszyków zakupów, spersonalizowanych ustawień strony, nazw, haseł itd.

Cookies to

małe

Witryny nie mają dostępu do plików cookies dodanych przez inne serwisy, dlatego zwykle (choć nie zawsze) pliki te są bezpieczne. Aby zrozumieć, dlaczego jednak czasem pliki cookies prowadzą do naruszenia prywatności, musisz poznać różne ich rodzaje. tylko w c1.asie działania Internet Explor.era. Przeglądarka usuwa wszystkie takie pliki, kiedy użytkownik ją 1.amknie.

• Tymczasowe pliki cookies. Pliki tego rodzaju

istnieją

na dysku twardym między wieloma sesjami Internet Explorera. Czas ich istnienia zależy od ich ustawień i może wynosić od kilku sekund do wielu lat.

• Trwale pliki cookies. Pliki tego typu

pozostają

• Pliki cookies danej firmy. Są to pliki ustawione przez witrynę. którą przeglądas1„ • Pliki cookies innych firm. Są to pliki dodane przez inne firmy (nie przez właściciela danej witryny). Zwykle tworzą i zapisują je reklamodawcy. którzy umieścili swoje ogłoszenie w oglądanym przez Ciebie serwisie. Pliki cookies mogą doprowadzić do naruszenia prywatności w dwóch sytuacjach: • Witryna może zapisać dane identyfikacyjne (imię i nazwisko, adres e-mail, adres zamieszkania, numer telefonu itd.) w trwałym pliku cookie włakiciela serwisu lub innej firmy, a następnie wykorzystać te informacje bez Twojej zgody na przykład przy wypełnianiu formularza. • Witryna może 1.apisać informacje na temat użytkownika w tymczasowym pliku cookie innej firmy, a następnie wykor.eystać ten plik do śledzenia poczynań tej osoby w internecie. Reklamodawcy mogą to robić, ponieważ mają w dziesiątkach lub setkach serwisów reklamy, które umożliwiają ustawianie i wczytywanie plików cookies. Właściciele witryn z reklamami powinni opracować politykę prywatności i zobowiązać się do tego, że nie będą angażować się w niejawne śledzenie użytkowników, sprzedawanie danych klientów itd. Aby pomóc w rozwiąi.aniu tych problemów, w Internet Explorerze wprowadzono funkcję ochrony prywatności, która umożliwia użytkownikom kontrolowanie, ery witryny mogą zapisywać pliki cookies na komputerze. Aby wypróbować ten mechanizm, wybierz opcję Narzędzia/Opcje intemetowe w Internet Explorerze, a następnie otwórz zakładkę Prywatność (rysunek 15.4). Poziom prywatności dla plików cookies możesz ustawić za pomocą suwaka w obszarze Ustawienia.

Rysunek 15.4.

\• .,

f

1

I

~ ~·

•• •••• ••

\•\

,1 1., , ,\,11

:\by urząd.lać plibmi cookies,

• •••

•

I\•

\'

•• '

•

\'I

1 >

'

• •••••••·

1 "',

t \ 't \\\\ \\\•\ 1~1u'h

\~,~

,

\

l\ \•

·-- •· ·~·•t•••• ••·· ·· ·-T•• -•-...----·..-· ~

1

,'

\\

\i"''~

•,\1'

\\ 'l\l"~ , .-.~,.,

~- ~;\•ł'\,\\,1\H,\t.\ . ~ „~„\ul 1 „'"" . \

skorz}'staj z zakładki Prywatność

w oknie

dialogowym Opcje

Llst.ilwela

!_

•;

W)4lien ~da snfy lill!metoft), Śftdlli

- ~ p9il cDOlde mydl frm, lddre rie INIJll •óaioydl zmed~tnoid - ~~~lmrdi ~nformaQe,

mn

ktir4 moo4 być ułyU: do llaritaktowaril li; zTob4 bez

TWOjej ąahj zgody - ~ plld cDOlde ~ rifonnaqe, ~ lllCllM być utytl! do tlcontllktowria lię l TC1b4 ber TWoje) ~1g0dy

~-­

lli:owzne ~ oloenelt z~~*:~ ~~

- ------Nie zbiera.I dswch do utvda rinu Fflrow.ne 111'rrvate Wyłlta pBi nini:chi I ro~ podczas llUd'llmlna ~w>rtvate

Aby ustawić poziom prywatności dla plików cookies, rzyjmy się najpierw dwóm skrajnym opcjom.

użyj

suwaka w obszanc Ustawienia. Przyj-

• Akceptowanie wszystkich plików cookies. To ustawienie (suwak na samym dole) informuje Internet Explorer, że powinien akceptować wszystkie żądania zapisywania i wczytywania plików cookies. • Blokowanie wszystkich plików cookies. To ustawienie (suwak na samej gór7.e) informuje Internet Explorer, że powinien odrzucać wszystkie żądania zapisywania i wczytywania plików cookies.

~łiędzy

tymi skrajnościami znajdują się cztery precyzyjniejsze ustawienia. W tabeli 15.1 zamieszczono opis wpływu każdej opcji na trzy obszary związane z prywatnością.

Tabela 1s.1.

Ustawienia plików cookies i ich wpływ na prywatnośł w czasie przeglądania sieci WWW

PJiki cookies innych finn bezskrc)(onychza$ad

Pliki cookies innych finn wykorzystujące dane osobowe

prywatności

bez zgody użytkownika

.„Ograniaone

Niski Sredni ....

Pliki cookies danej firmy wykorzystujące dane osobowe bez zgody użytkownika

Blokowane (zgoda domniemana)

11

-·

Sredni-wysokl

Blokowane (zgoda wyraźna)

Wysoki

Blokowane (zgoda wyraźna)

Oto kilka uwag na temat terminologii zastosowanej w tabeli:

• Ograniczone oznacza, że Internet Explorer nie zezwoli witrynie na ustawienie trwałe­ go pliku cookie (można dodać tylko pliki tymczasowe).

• Skrócone zasady prywatności to

zwięzła

wersja polityki prywatności, przesylana wraz

z plikiem cookie i wczytywana przez przeglądarkę. przynajmniej na jednej ze stron prowadzących do pliku cookie znalazło się ostrzeżenie o możliwości użycia przez witrynę danych osobowych i że nie wyraziłeś sprzeciwu.

• Zgoda domniemana oznacza,

że

oznacza, że na stronie, która wczytuje plik cookie, znalazło się ostrzeżenie o możliwości użycia przez witrynę danych osobowych i że zgodziłeś się na to.

• Zgoda

wyraźna

Jest to dobre rozwiązanie na ogólnym poziomie, jednak możesz doprecyzować zarządzanie plikami cookies przez uniemożliwienie wybranym witrynom umieszczania takich plików w komputeri.e. Na przykład możesz zablokować firmie Google możliwość śledzenia szukanych przez Ciebie materiałów. W tym celu wystarczy uniemożliwić jej zapisywanie plików cookies w systemie. Możesz też zablokować serwisy z reklamami, na przykład doubledick.net. Aby

zablokować

witrynie poniższe operacje:

możliwość

dodawania plików cookies. wykonaj w Internet Explorerze

1. Wybierz opcję Narzędzia/Opcje internetowe. 2. Wyświetl zakładkę Prywatność.

3. Kliknij przycisk Witryny.

4. Wpisz domenę witryny w polu tekstowym Adres witryny sieci Web. 5. Kliknij przycisk Zablokuj. 6. Powtórz kroki 4. i 5., aby dodać wszystkie witryny, które chcesz zablokować.

7. Kliknij przycisk OK we wszystkich otwartych oknach dialogowych.

Pełna prywatność -

B

przeglądanie

i filtrowanie lnPrivate

Opisane wcześniej techniki zapewniania prywatności mają kilka poważnych wad: •

Działają

po fakcie. Jeśli na przykład udostępnisz w witrynie poufne dane, będziesz musiał usunąć historię przeglądania po opus1..czeniu serwisu. Jest to problem, ponieważ możesz o tym zapomnieć.

•

Działają

na zasadzie „wszystko albo nic„. Kiedy usuwasz dane z formularzy, hasła, historię, pliki cookies i pliki z pamięci podręcznej, kasujesz je wszystkie (chyba że zachowasz pliki cookies lub pamięć podręczną dla ulubionych witryn). Stanowi to problem, ponieważ użytkownik często chce usunął! informacje tylko z jednej witryny lub kilku serwisów.

Na s1.c1.ęście w Internet Explorcrll 8 wprowadzono nową funkcje;. która rozwiązuje oba te problemy. Jest to przeglądanie lnPrivalc. Kiedy aktywujesz ten mechanizm, Internet Explorer przestanie 1..apisywać prywatne dane w witrynach, które odwiedzas1_ Nie będzie rejestrował tyma..asowych plików internetowych, plików cookies, historii przeglądania, danych z formularzy i haseł. Oto, w jaki sposób pozwala to rozwiązać wymienione wcześniej problemy z prywatnością: •

Działa przed faktem. Jeśli włączysz pr.reglądanie

nic będziesz musiał martwić ich nie 7.arejestruje.

•

się

lnPrivate pr7.ed odwiedzinami w witrynie, o pófoiejsze usuwanie danych, ponieważ przeglądarka

Działa

tylko wtedy, kiedy jest włączone. Kiedy aktywujesz pn.eglądanie InPrivate i odwiedzisz witryny, w których podasz poufne informacje, prLcglądarka ich nic zapisze, jednak wszystkie inne prywatne dane pozostaną nietknięte. Kiedy wyłączysz tę funkcjt;. Internet Explorer ponownie zacznie rejestrować informacje.

InPrivate, wybierz opcję Bezpieczeństwo/Przeglądanie InPrivate (lub wciśnij kombinację klawiszy Ctrl+Shift+P). Internet Explorer otworzy wtedy nowe okno przeglądarki, przedstawione na rysunku 15.5. Zwróć uwagę na dwa elementy informujące o włączeniu tej funkcji: Aby

użyć przeglądania

• W pasku

tytułu

pojawia się napis InPrivate.

• W pasku adresu pojawia się wskaźnik mechanizmu lnPrivatc. Podobnie działa filtrowanie InPrivate. Niektóre witryny wczytują część materiałów (na przykład reklamy, mapy, filmy z serwisu YouTube lub rysunki) od innego dostawcy. Jeśli zdana się to sporadycznie, nie stanowi to problemu, jednak jeżeli dana firma udostępnia dane dla wielu różnych witryn, może zbudować profil zachowań użytkownika w internecie.

Rysunek 15.5. Kied)· włąceysz przeglądanie

lnPrivate, Internet Explorer 8 otworzy nowe okno i wyświetli wskainiki w paskach tytułu oru. adresu

~~ pro91_..W~"'4f~tl'Uf)~p~ d~ «< pn~ Octyay ro mit lr,;iyml ~ cocti., tyOICZ~ pl.tt)olll ri41'!1fłOW,fdl i hlsl.UtiPiUb nantdzł1 IOłQt~ U domy1lnlr ~OM. ~e
dllC')

Aby~ pm~dltllt Hrwatt, umbJ!Jto

okno pn~~kl.

llł.!ltl

.,,

1>t09flln

lnl I I E"11ol

- l')tllt

.„.. Mechanizm filtrowania lnPrivate wykrywa niezależnych dostawców i śledzi udostępniane przez nich dane. JeśH funkcja ta ustali, że inna firma często dostarcza materiały na strony, które odwiedzasz, zacznie blokować zawartość z odpowiednich witryn, aby uniemożliwić utworzenie profilu Twoich zachowań. Domyślnie

filtrowanie InPrivate jest wyłączone. Aby je uruchomić, wybierz opcję Bezpieczeństwo/ Filtrowanie JnPrivate (lub użyj kombinacji klawiszy Ctrl+Shift+F).

Zwiększanie bezpieczeństwa

w sieci WWW

Suńowanie

w sieci WWW może być niebezpieczne, jednak na szczęście Internet Explorer 8 udostępnia wiele defensywnych rozwią7.ań. które możesz zastosować. W kilku następnych punktach opisuję najważniejsze mechanizmy z tej grupy.

Blokowanie wyskakujących okien Jedną

z najbardziej irytujących rzeczy w sieci WWW są wszechobecne wyskakujące okna, które w wielu witrynach zapełniają ekran reklamami. Odmianą tej techniki są okna typu pop-under, pojawiające się pod przeglądarką, dlatego użytkownik nie wie o ich istnieniu do momentu zamknięcia głównego okna. Wyskakujące okna bywają niebezpieczne, ponieważ nieetyczni producenci oprogramowania potrafią użyć ich do zainstalowania oprogramowania na komputerze bez zgody właściciela. Okna te są więc kłopotliwe z wielu względów.

Na szczęście Microsoft umożliwia zablokowanie większości wyskakujących okien. Internet Explorer udostępnia funkcję o nazwie Blokowanie wysktlkujqcych okienek. która wykrywa takie okna i zapobiega ich otwarciu. Mechanizm ten nie jest bezbłędny (czasem okno typu pop-under „sforsuje" linię obrony), jednak znacznie uprzyjemnia przeglądanie witryn. Aby użyć omawianej funkcji i skonfigurować ją, wykonaj następujące operacje: 1. Wybierz opcję Narzędzia/Blokowanie wyskakujących okienek.

2. Jeśli zobaczysz polecenie Wyłącz blokowanie wyskakujqcych okienek, przejdź do kroku 3. Jeżeli dostępna jest opcja Włącz blokowanie wyskakujących okienek, wybierz ją, a następ­ nie kliknij przycisk Tak, kiedy Internet Explorer wyświetH okno z prośbą o zatwierdzenie operacji. 3. Wybierz opcję Narzędzia/Blokowanie wyskakujących okienek/Ustawienia blokowania wyskakujących okienek. Dostępne są tu poniższe ustawienia:

• Adres witryny sieci Web, która ma byt dozwolona. Użyj tej opcji dla witryn wyświetlających wyskakujące okna, które chcesz zobaczyć. Wpisz adres strony, a następ­ nie kliknij przycisk Dodaj.

• Odtw6rz dźwięk po mblokowaniu wyskakuj9cego okienka. Kiedy to pole wyboru jest 1.aznaczone, Internet Explorer odtwaaa krótki dźwięk za każdym razem, kiedy 1.ablokuje wyskakujące okno. Jeśli po pewnym c1.asie zacznie Cię to irytować, wyłącz tę opcję.

• Pokaż pa.sek Informacji po z.ablokowanlu wyslcakujqago okienka. Jeśli to pole wyboru jest 1.a7naczone, Internet Explorer wyświetla żółtą listwę pod paskiem adresu za każdym razem, kiedy 1.ablokuje wyskakujące okno. Dzięki temu wiesz, że mechanizm zadziałał. • Poziom blokowania. Użyj tej listy do określenia, jak agresywnie przeglądarka ma blokować wyskakujące okna. Dostępne poziomy to Wysoki (żadne wyskakujące okna nie są pokazywane), Srecini (ustawienie domyślne) i Niski (zezwala na wyświetlanie wyskakujących okien bezpiecznym witrynom). 4. Kliknij przycisk Zamknij. Włączony mechanizm blokowania wyskakujących

okien śledzi, jak surfujesz po internecie, i wkracza do akcji, kiedy wykryje wyskakujące okno, które próbuje zakłócić Ci spokój. Pod paskiem adresu pojawia się wtedy żółta listwa, informująca. że funkcja blokowania powstrzymała wyskakujące okno. Kliknięcie tej listwy powoduje wyświetlenie menu z poniższymi opcjami:

• Tymczasowo zezwalaj na wyskakuj9ce okienka. Kliknij to polecenie, aby wyskakujące okna z danej witryny tylko w bieżącej sesji.

wyświetlić

• Zawsu uzwalaj na wyskakujqce okienka dla tej witryny. Wybierz tę opcję, aby zezwolić na wyświetlanie wyskakujących okien z bieżącej domeny.

• Ustawienia. Kliknij to polecenie, aby wyświetlić menu podrzędne z trzema opcjami. Wybierz Wylqcz blokowanie wyskakujących okienek, aby całkowicie wyłączyć mechanizm; kliknij Pokaż pasek informacji dla wyskakujących okienek, żeby Internet Explorer przestał wyświetlać listwę informacyjną po zablokowaniu wyskakującego okna, lub użyj polecenia Więcej ustawień w celu wyświetlenia okna dialogowego Ustawienia

blokowania wyskakujących okienek.

Dodawanie i usuwanie witryn w strefach W czasie tworzenia systemu bezpieczeństwa dla Internet Explorera Microsoft odkrył, że dla różnych witryn potrzebne są inne zabezpieczenia. Na przykład uzasadnione jest stosowanie ścisłych zabezpieczeń dla witryn internetowych, jednak raczej można rozluźnić zasady przy przeglądaniu stron w korporacyjnym intranecie. Aby :zapewnić obsługę różnych rod:zajów witryn, w Internet Explorerze zdefiniowano kilka stref zabezpieczeń, a użytkownicy mogą dostosować ustawienia dla każdej z nich. Obecnie aktywną strefę wyświetla pasek stanu. W celu zmiany ustawień dla stref możesz albo wybrać opcję Narzędzia/Opcje internetowe w Internet Explorerze, albo przejść przez sekwencję Start/Panel sterowania/Zabezpieczenia/Opcje internetowe. W oknie dialogowym Opcje internetowe, które się pojawi, wybierz zakładkę 7..abezpieczenia. Przedstawia ją rysunek 15.6. Rysunek I 5.6. Użyj zakładki

--··· .. 'I'

•

.

·:.

„

.,

. -------·, .•

\'I

•

I

„,

.. . . -------·---·-····.

- ···.

l,:.

I,',

1\

I )1°1 \,

1. 1\ ' \ \ ,I

.i.„. \~„~~~." Y '"

Z..~:t.piec7.c:nia,

ahy skonfigurowa~ strefy :ta~:tpic:C7.eń i dostosować

ustawienia zube:tpiecuń

dla każdej 7. nich Jntemet

*°

Ta slrcfa '6t da ln!B'netowtdl wllr~ web, któ-}'d1 rie U'Neaaot„ w ńefadl wilryn zaufsi)'th1 "'słrefadl wllrVfl z cqaillaallem.

r

-~

Pa1IOnl ~~eta li!; strefy Oo~ pmlomy da

tej slrcfy: od irediego do wyao6deoo

~wysołd

l l

...L

ur

. ~da wll:bzośd ~lrY'l aed web

· Man'luje P'zed pobraniem po~ nid>ezpleanej

-'°'°

• ~ bm.nty AdiveX rie będl! pobler--

Wlitcz tryb dYcnany (W)llMOll PD1 IOWI teQO ~ prO!J'-.i lnltmet fldorer)

I

~J

I

Lista w górnej części wspomnianego okna dialogowego przedstawia ikony czterech dostępnych stref:

• Internet. Witryny, które nie należą do 7.adnej z pozostałych stref. zabezpieczeń dla tej strefy to Srednio-wysoki.

Domyślny

• Lokalny intranet. Strony WWW na danym komputerze i w Twojej sieci. poziom zabezpieczeń dla tej strefy to Srednio-niski.

poziom

Domyślny

• Zaufane witryny. Witryny z bezpiecznymi stronami i serwisy, co do których pewny, że to Sredni.

mają bezpieczną zawartość. Domyślny

poziom

• Witryny z ograniczeniami. Witryny, w których nie są

zabezpieczeń

jesteś

dla tej strefy

używane

i serwisy. którym z określonych przyczyn nie ufasz. Domyślny dla tej strefy to Wysoki.

bezpieczne strony, poziom zabezpieczeń

I

M~ Qtfć edytr)ra Q&ad grupy, abyukąt zakładki Za~

i Prytvotnolt w o

e dialogowym Opcje intemetowe. Otw6;rz

węuł' l
,,,.,,,u

Wlndowl/lntemd &plorer./lntmuJlowy pmNI ~

_._.t'Wll!CZ D88CIY·· W,,,..#l'Onf~.I W)łfodf!Onf

._...,...~.,.,j 'wtl~~~~vuo1•~ ·~dJN~

Do trzech stref (Lokalny intranet, Zaufane witryny i Witryny z ograniczeniami) witryny. Aby to zrobić, wykonaj następujące operacje:

można dodawać

l. Wybierz strefę, której chcesz użyć, i kliknij przycisk Witryny.

2. Jeśli wybrałeś strefę /Aufane witryny lub Witryny z ograniczeniami, przejdź do kroku 4. Jeżeli wskal.ałeś strefę Lokalny intranet, zobaczysz okno dialogowe z czterema polami wyboru. Domyślnie zaznaczone jest pole Automatycznie wykryj sieć intranet. To ustawienie powoduje, że Windows 7 będzie automatycznie wykrywać sieci intranetowe. Zwykle jest to odpowiednie rozwiązanie. Jeśli potrzebujesz precyzyjniejszej kontroli, usuń zaznaczenie wspomnianego pola. Uzyskasz wtedy dostęp do trzech następnych opcji:

• Uwzglfdnij wszystkie lokalne witryny (sieć intranet), które nre należq do innych stref. Ta opcja powoduje umieszczenie w omawianej strefie wszystkich witryn z intranetu. Serwisy intranetowe dodane do innych stref przestają przynależeć do tej grupy.

•

Uwzględnij

że

wszystkie witryny, kt6re nie

używajq

do strefy intranetowej przydzielane pomijać serwer proxy (jeśli z niego korzystasz).

sprawia,

są

serwera proxy. To ustawienie wszystkie witryny, które

mają

• Uwzglplnij wszystkie ścieżki sieciowe (UNC). Jeśli włączysz tę opcję, wszystkie ścieżki sieciowe w standardzie UNC (ang. Universal Naming Convention) zostaną dodane do omawianej strefy. UNC to standardowy format adresów sieciowych. Zwykle mają one postać \ \serwer\zasób, gdzie serwer to nazwa serwera sieciowego, a zasób to nazwa współużytkowanego zasobu sieciowego. 3. Aby dodać witryny do strefy Lokalny intranet, kliknij przycisk Zaawansowane.

4. Wpisz adres witryny w polu tekstowym Dodaję tę witrynę sieci Web do strefy i kliknij przycisk Dodaj.

5. Jeśli popełnisz błąd i wpiszesz niewłaściwą witrynę, zaznacz ją na liście Witryny, a następnie kliknij przycisk Usuń. 6. Dwa okna dialogowe (Lokalny intranet i Zaufane witryny) obejmują pole wyboru Żqdaj weryfikacji serwera (https:) dla każdej witryny w tej strefie. Jeśli je zaznaczysz, każda witryna, którą odwiedzisz, będzie musiała używać protokołu HTIPS. 7. Kliknij przycisk OK.

Zmienianie poziomu zabezpieczeń dla strefy Aby zmienić poziom zabezpieczeń dla danej strefy, zaznacz ją, a następnie określ ustawienia za pomocą suwaka Poziom zabezpieczeń dla tej strefy. Jeśli chcesz utworzyć własne ustawienia 1.abezpieczeń, kliknij przycisk Poziom niestandardowy. Pojawi się wtedy okno dialogowe Ustawienia zabezpieczeń, widoczne na rysunku 15.7. Okno dialogowe Ustawienia zabezpieczeń udostępnia długą listę opcji. Twoje zadanie polega na określeniu, w jaki sposób Internet Explorer ma traktować poszczególne elementy. Zwykle dostępne są trzy ustawienia:

•

Wyłącz.

Zabezpieczenie jest aktywne. Jeśli na przykład elementami są kontrolki ActiveX, system nie będzie ich włączał.

• Wlqcz. Zabezpieczenie jest nieaktywne. Jeśli na przykład obiektami są kontrolki ActiveX, przeglądarka będzie automatycznie je włączać.

--------~.

Rysunek 15.7.

1 '

Użyj lego okna dialogowego,

H

,,· ' "

t1

':I:~.?

• \: V1\,

, 1t •\I U l

-··----- -- - - -

uu\\\~\~'\\\

\\,\'

\\~'~ ~·~

'\ ,,\\\\'

1 \' •• ')( . , ,

aby ustawić

niestandardowy poziom 7.abczpieczeń dlo wybranej strefy

'

'

~1 1' u nusm.6eńł111!1w•o:Dwwch

~·lll!!l!!ltłrl!!ll~ll!!!!l_::..=:~

• Monituj. Internet Explorer wyświetli okno z prośbą o podjęcie decyzji (na przykład czy chcesz uruchomić, czy zablokować kontrolkę ActiveX).

Tryb chroniony - ograniczanie uprawnień Internet Explorera Ponieważ

oprogramowanie szpiegujące często dostaje się do systemu w wyniku ataków driveby download lub pop-up download, warto ustawić przeglądarkę tak, aby była pierwszą linią obrony. Microsoft umożliwił to, udostępniając w Internet Explorerze tryb chroniony. Jest on oparty na funkcji kontroli konta użytkownika systemu Windows 7. Mechanizm ten sprawia, że Internet Explorer działa z uprawnieniami, które umożliwiają przeglądanie sieci \\rwv\', ale nie pozwalają na wykonywanie innych zadań. Przeglądarka nie może instalować oprogramowania bez zezwolenia, modyfikować plików lub ustawień użytkownika, dodawać skrótów do folderu startowego, a nawet zmieniać własnych ustawień w zakresie domyślnej strony głównej i wyszukiwarki. Kod Internet Explorera jest w pełni odizolowany od innych aplikacji i procesów działa­ jących w systemie. Przeglądarka może zapisywać dane tylko w folderze Temporary Internet Files. Jeśli zechce umieścić je w innym miejscu (na przykład przy pobieraniu plików), musi uzyskać zezwolenie. Dlatego jeszcze zanim Windows Defender wykryje intruza, Internet Explorer zablokuje wszystkie dodatki i szkodliwe oprogramowanie, które spróbują niejawnie zainstalować się za pomocą tej przeglądarki.

Używanie filtra

SmartScreen do powstrzymywania wyłudzeń informacji

li

Wyłudzanie

informacji (inaczej phishing) polega na utworzeniu repliki istniejącej strony

internetowej w celu nakłonienia użytkownika do podania danych osobowych lub finansowych albo haseł. Nazwa „phishing" pochodzi od angielskiego słowa „fish" („ryba") i zwią1.ana jest z tym, że oszuści internetowi używają coraz bardziej skomplikowanych „przynęt", kiedy „łowią" dane finansowe i hasła. Najczęściej stosowany podstęp polega na skopiowaniu kodu strony WWW ze znanej witryny (na przykład AOL lub eBay) i wykorzystaniu go do przygotowania repliki tej strony, która wygląda jak fragment serwisu firmy (dlatego inne określenie phishingu to spoofing, czyli „podrabianie"). Oszust wysyła następnie sfałszowany c-mail z odnośnikiem do spreparowanej strony, która wymaga podania numeru karty kredytowej lub hasła. Kiedy odbiorca wypełni fonnulari., strona przesyła dane do oszustów i kieruje użytkownika do prawdziwej firmowej witryny. aby nie wzbudzać podejrzeń.

Strony wykorzystywane do wyłudzania informacji wyglądają identycznie jak prawdziwe firmowe strony, ponieważ oszuści po prostu kopiują kod źródłowy z oryginalnego dokumentu. Jednak żadna podrobiona strona nie jest idealna. Oto pięć elementów, na które należy zwrócić uwagę: • Adres URL w pasku adresu. Poprawne strony mają właściwą domenę, na przykład aol.com lub ebay.com, natomiast sfałswwane - tylko podobny tekst, taki jak aol. coś.com lub bla.com/ebay.

• Adresy URL powiązane z odnośnikami na stronie. Większość odnośników zwykle prowadzi do poprawnych stron z oryginalnej witryny, jednak niektóre łącza mogą kierować użytkownika do stron w witrynie oszusta. • Adres wykorzystywany przy przesyłaniu formularza. Prawie wszystkie sfałszowane strony zawierają formularz, w którym użytkownik ma wpisać poufne dane potrzebne oszustowi. Wybierz opcję Widok/tródlo i sprawdź wartość atrybutu action w znaczniku

. Jest to adres, pod który formularz prześle dane. Jeśli strona nie przekazuje danych do poprawnej domeny, jasne jest, że masz do czynienia z oszustem. • Tekst lub rysunki niepowiązane z witryną. Wiele sfałszowanych witryn działa w bezpłatnych serwisach hostingowych, które często umieszczają reklamy na każdej stronie. Dlatego warto zwrócić uwagę na ogłoszenia i inne materiały pochodzące od firmy hostingowej. • Ikona kłódki w pasku stanu ł w obs7.arze powiadomień o zabezpieczeniach Internet Explorera. Poprawne witryny prlesyłają poufne dane finansowe tylko za pomocą bezpiec.mego połączenia HTfPS. Internet Explorer informuje o jego użyciu przez wyświetlenie ikony kłódki w pasku stanu i w nowym obszarze powiadomień o zabezpieczeniach w pasku adresu. Jeśli nie dostrzegasz takiej ikony na stronic, która pobiera dane finansowe, prawie na pewno ktoś próbuje Cię oszukać. Jeśli

T.Wrócisz uwagę na te elementy, prawdopodobnie żaden oszust nie skłoni Cię do udostępnienia poufnych danych. Jednak często sytuacja nie jest tak prosta. Niektórzy oszuści stosują łatwe do przeoczenia sztuczki przy fałszowaniu domen - na przykład zamieniają małą literę I. na cyfrę I Jub dużą literę O na cyfrę O. Jednak większość doświadczonych użytkowników nie da się zmylić podrobionym witrynom, dlatego tego typu techniki nie stanowią dla tych osób więks1.ego problemu. Natomiast początkujący potrzebują wszelkiej możliwej pomocy. Zwykle zakładają. że wszystkie strony w sieci WWW, które wyglądają na legalne i godne zaufania, takie właśnie są. Nawet jeśli zdają sobie sprawę z istnienia sfałszowanych witryn, nie wiedzą, jak je wykryć. Aby pomóc tym użytkownikom, w Internet Explorerze 8 udostępniono nowe narzędzie - Filtr SmartScren1. Filtr ten ostrzega p!7.ed potencjalnym oszustwem i wykonuje przy każdych odwi<.-dzinach w witrynie dwie operacje: • Analizuje zawartość witryny pod kątem znanych technik wyłudzania informacji (aby określić, czy strona jest podejrzana). Najbardziej standardową metodą analizy jest sprawd7..anie, czy domena nie jest podrobiona. To powszechnie stosowane oszustwo jest nazywane też fałszowaniem z wykorzystaniem homografów (ang. homograpli spoo_fing) łub atakiem przez użycie podobnych znaków (ang. lookalike attack). Internet Explorer 8 obsługuje nazwy IDN (ang. lntcrnationalized Domain Names; są one zapisane w językach innych niż angielski) i sprawdza, czy nie nastąpiło fałszerstwo nazwy /DN w wyniku wykorzystania podrobionej nazwy domeny, która wygląda jak oryginalna w wybranym prLez użytkownika języku przeglądarki.

• Przeszukuje globalną bazę danych sfałszowanych witryn, aby sprawdzić, czy dana strona znajduje się na liście. Tą bazą danych 1.arządza sieć dostawców, takich jak Cyota, Inc., Internet Identity i MarkMonitor. Uwzględniane są w niej tili..e raporty od użytkowników, którzy w trakcie surfowania natrafili na sfałszowane strony. Według Microsoftu ten „serwis oceny reputacji adresów URL" jest aktualizowany za pomocą nowych danych kilka razy w ciągu godziny. Filtry SmartScreen działają tak: • Jeśli odwiedzisz witrynę, o której Internet Explorer „wie", 7..e jest sfałszowana, filtr zmieni kolor tła paska adresu na cL.erwony i wyświetli komunikat Niebezpieczna witryna sied Web w polu Raport zabezpieczeń. Rlokuje też odwiedziny w witrynie przez wyświetlenie odrębnej strony z informacją, że dana strona jest sfałszowana. Dostępny jest też odnośnik. który - jeśli się na to zdecydujesz - pozwoli Ci przejść do witryny.

•

Jeśli

odwiedzisz witrynę, która według Internet Explorera może być sfałszowana, przeglądarka zmieni kolor tła paska adresu na żółty i wyświetli komunikat Podejrzana witryna sieci Web w polu Raport zabezpieczeń.

Jeśli

witryna jest podejrzana, kliknij tekst Podejrzana witryna sieci Web - Internet Explorer wyświetli raport na temat bezpiec1..eństwa. Jeżeli jesteś przekonany, że strona jest sfałszowana, zgłoś ją. aby ulepszyć bazę danych i zapobiec ujawnianiu poufnych danych pri.ez inne osoby. Powinieneś wysłać raport także wtedy, gdy masz pewność, że dana witryna nie służy do wyłud7.ania informacji. Również tego typu raporty pozwalają ulepszyć ba7.ę danych. Aby zgłosić witrynę. kliknij odnośnik Zaraportuj w raporcie na temat bezpiec1.eństwa lub wybieri. opcję Bezpieczeństwo/Filtr SmartScreen/

Zaraportuj niebezpieczną

witrynę

sieci Web.

Kodowanie adresów w celu zapobiegania fałszowaniu nazw IDN Wspomniałem wc1.eśniej, że oszuści często uciekają się

do fałszowania nazw IDN, aby przekonać użytkowników, iż adres jest poprawny. Na pl7.}'kład zamiast adresu ebay.com fałszerz może wykori;ystać nazwę cbay.com z greckimi 1iterami „E" (epsilon) i .,a" (alfa) zamiast „e" i „a". Prawic

wszystkie znaki mają określoną wartość w systemie Unicode, jednak Internet Explorer zwykle jest tak skonfigurowany, że rozpoznaje tylko jeden język (na przykład angielski). Jeśli natrafi na nieznany symbol, rozwiązuje problem przez konwersję wszystkich wartości z systemu Unicode na ich odpowiedniki w postaci znaków ASCII obsługiwanych przez stosowany system DNS. Omawiana konwersja jest oparta na standardzie Punycode. Jeśli w nazwie domeny są obeme tylko znaki ASCII, wartości w Punycode i Unicode są identyczne. Dla domeny o nazwie tbay.com odpowiednikiem w systemie Punycode jest xn--by--mia42m.com (przedrostek xn-- pojawia się zawsze i informuje o tym, że nazwa domeny jest zakodowana). Internet Explorer koduje nazwę do standardu Punycode, a następnie przechodzi do witryny. Na rysunku 15.8 widać na przykład, że podałem w pasku adresu nazwę rbay.com, natomiast Internet Explorer w pasku stanu wyświetlił wartość w formacie Punycode - http://xn--by--mia42m.com. Gdyby udało Ci się przejść do tej witryny (oczywiście taka strona nie istnieje), w pasku adresu także zobaczyłbyś nazwę domeny w wersji Punycode (Internet Explorer wyświetla też w pasku informacji wiadomość, że adres zawiera nierozpoznane znaki). Zmniejsza to skuteczność fałszowania domen IDN, ponieważ URL widoczny w pasku stanu i pasku adresu nic przypomina już adresu właściwej witryny. Rysunek IS.8. Prud przejściem

Wpisany adres w formacie Unicode

do witryny lnłernct

F.xplorer kodujt! muwy domen mN nu ich odpowiedniki w standnrd7.ie Punycodt

•'

Wersja w formacie Punycode

Zauważ, że

Internet Explorer nie zawsze wyświetla adresy w formacie Punycode. używa tego standardu zamiast systemu Unicode w trzech sytuacjach:

Przeglądarka

• W adresie znajdują się znaki, które nie występują w żadnym ję-.eyku dodanym do Internet Explorera. Aby dodać język, wybierz opcję Narzędzia/Opcje internetowe, kliknij przycisk Języki w zakładce Ogólne, a następnie kliknij przycisk Dodaj. • W adresie są obecne znaki z prqnajmniej dwóch różnych języków (na przykład symbol grecki i arabski). • W adresie znajduje się przynajmniej jeden znak, który nie występuje w 7.adnym języku.

W Internet Explorerze 8 fałszowanie nazw IDN działa tylko w ramach jednego języka i wyłączrńe wtedy, gdy użytkownik dodał go do przeglądarki. Internet Explorer udostępnia kilka opcji, które umożliwiają kontrolowanie różnych aspektów procesu kodowania i powiązanych funkcji. Wybierl opcję Narzędzia/Opcje internetowe, otwórz. zakładkę Zaawansowane i przejdź do kategorii Międzynarodowe, gdzie znajdują się opisane poniżej pola wyboru. Jeśli zmienisz ustawienia w tym miejscu, będziesz musiał ponownie uruchomić Internet Explorer.

• Zawsze pokazuj zakodowane adresy. Zaznacz to pole, jeśli chces1„ aby Internet Explorer wyświetlał zakodowane adresy w formacie Punycode w paskach stanu i adresu. Jeżeli nie obawiasz się fałszowania nazw serwerów IDN, usuń zaznaczenie - wtedy zobaczysz znaki Unicode. •

Wyślij

nazwy serwerów IDN. Zaznaczenie tego pola powoduje, że Internet F.xplorcr będzie kodował adresy na format Punycode przed przesłaniem ich w celu określenia domeny.

• Wyślij nazwy serwerów IDN dla adre.s6w Intranetowych. Zaznaczenie tego pola powoduje, że Internet Explorer będzie kodował adresy intranetowe na format Punycode przed przesłaniem ich w celu określenia domeny. Niektóre witryny w intranetach nie obsługują tego formatu, dlatego domyślnie opcja ta jest wyłączona. • Wyślij adresy URL w formacie UTF-8. Zaznaczenie tego pola powoduje, że Internet Explorer będzie wysyłał adresy stron WWW za pomocą standardu UTi:-8. który jest obsługiwany w każdym języku. Jeśli masz problemy z dostępem do strony. w której adresie URI. występują nieangielskie znaki, możliwe, że serwer nie obsługuje formatu UTF-8. Należy wtedy wyłączyć tę opcje;. •

Pokaż

pasek infonnacjl dla uakodowanych adresów. Jeśli zaznaczysz to pole, Internet Explorer po przckonwertowaniu adresu na format Punycode będzie wyświetlał w pasku informacji komunikat: J'en adres sieci Web zawiera litery lub symbole, których nie można wyświetlić przy bieżących

•

ustawieniach języka.

Użyj formatu

UTF-8 dla l9czy mailto. Zaznaczenie tego pola powoduje, że Internet Explorer bc;dzie używał formatu UTF-8 dla adresów w odnośnikach mailtu.

Zarządzanie

dodatkami

Internet Explorer 8 udostępnia znacznie usprawniony interfejs do zarządzania wszystkimi dodatkami przeglądarki, w tym kontrolkami ActiveX, paskami narzędzi, obiektami pomocniczymi itd. Wybierz opcję NaT'Zfdzia/Zarzqdzaj dodatkami, aby wyświetlić okno dialogowe Zarzqdzanie dodatkami widoczne na rysunku 15.9. Zaznacz dodatek, którym chcesz zarządzać, a następnie kliknij przycisk Wyłqcz (lub Włqcz, jeśli wcześniej dezaktywowałeś dane narzędzie).

li

Rysunek 15.9. Okno dialogowe 7.ar.tqdzanie dodatkami służy do wyświetlania, wyłączania i włęa.ania dodatków I ntemet Explorera

'

•

,

W~ctl

,

,

•

,\1

I

1 1 •

'•

"

•'

I

I'

,',

,

I

•

"

,

I

•

V

I

doda! · do programu Internet Explorer i UrzqdlllJ nimi

,,..,,..

\~

St.ot

o.pa.. i.'009.(9-0I 00-.15 .lDll9..Q9..(Jl01U6 21X»41!Hl& 00-.15

I Goog•1nc I I I

Google ToolblT Helper Googht Toolb.. Motii'"' llHO

{',ooglelnc

~

Goog11m

~


G~lnc

Wleaon•

--·

; ~ Cotpomion I fol!Nlll ,q.,.,ocj UIAugl Wind- MkTVSOft Co;,.._,.,., W'onclows llW T-or MkrosdtC~

I

~Holpor

.u 1):Al

~ODnl

am-cl

WltaoM

21X»-4ł-o6 llkl7

~

2009-Gl -H 17:'9

Goog e Toolbat

-

GoO'lllllnc

V. . Ottt"' Wot<"ą

Il

111fmnaq1

Jeżeli

dodatek jest powiązany z innymi mechanizmami, Internet Explorer wyświetli okno dialogowe Wyłącz dodatek, które umożliwia dezaktywowanie także zależnych obiektów. Kiedy skończysz wprowadzać zmiany, kliknij przycisk Zamknij, a następnie ponownie uruchom Internet Explorer.

Pełne bezpieczeństwo

-

Internet Explorer bez dodatków

Aby zmaksymalizować bezpieczeństwo w czasie surfowania po internecie, w systemie Windows 7 udostępniono dodatkowy skrót, który pozwala uruchomić przeglądarkę bez dodatków, rozszerzeń, pasków narzędzi i kontrolek ActiveX niezależnych producentów. Jest to przydatne, kiedy podejrzewasz, że komputer został zainfekowany oprogramowaniem szpiegowskim, kontrolującym przeglądarkę. Takie oprogramowanie często nie tylko zmienia stronę główną, ale też blokuje dostęp do witryn poświęconych zwalczaniu programów szpiegujących i wirusów. Uruchomienie Internet Explorera bez dodatków powoduje wyłączenie oprogramowania szpiegującego i umożliwia przejście do potrzebnego serwisu. Przeglądarka w tej wersji jest też w pełni zabezpieczona przed zainfekowaniem programami szpiegującymi, dlatego warto z niej korzystać w czasie odwiedzin mrocznych zakątków internetu, gdzie ryzyko ataku jest bardzo wysokie.

li

Wybierz opcję Start/Wszystkie programy/Akcesoria/Narądzia systemowe/Internet Explorer (bez dodatków). Internet Explorer uruchomi się i wyświetli stronę Dodatki wyłączone. Kliknij przycisk Strona główna lub wpisz adres, aby kontynuować przeglądanie sieci WWW.

Zaawansowane opcje zabezpieczeń w programie Internet Explorer Aby uzupełnić omówienie funkcji ochrony w sieci WWW w systemie Windows 7, w tym podrozdziale przedstawiam zaawansowane opcje zabezpieczeń Internet Explorera. Wybierz opcję Narzędzia/Opcje internetowe, wyświetl zakładkę Zaawansowane, a następnie przejdź do grupy Zabezpieczenia. Znajdziesz tam poniższe ustawienia:

• Zezwalaj zawartośd aktywnej z dysk6w CD na działanie na moim komputerze. Pozostaw to pole bez zaznaczenia, aby zapobiec uruchamianiu na komputerze zawartości aktywnej w rodzaju skryptów i kontrolek ze stron WWW z płyt CD. Jednak jeśli zauważysz, że program z płyty CD nic działa, uruchomienie go może wymagać 1..aznaczenia tego pola.

• Zezwalaj zawartośd aktywnej na działanie w plikach na moim komputerze. Pozostaw to pole bez zaznaczenia, aby zapobiec uruchamianiu na komputer7.e zawartości aktywnej w rodzaju skryptów i kontrolek z lokalnych stron WWW. Jeśli testujesz stronę WWW z zawartością aktywną, zaznacz omawiane pole, aby móc sprawdzić stron~ lokalnie.

• bzwalaj na un1chamianie lub instalowanie oprogramowania, nawet Jeśli podpis jest nieprawidłowy. Pozostaw to pole be7. zaznaczenia, aby uniknąć uruchomienia lub

zain-

stalowania oprogramowania bez poprawnego podpisu cyfrowego. Jeśli nic możesz włączyć lub zainstalować programu, spróbuj zaznaczyć omawiane pole.

•

Sprawdź,

czy certyfikat wydawcy nie został cofnifty.

Jeśli

to pole jest zaznacwne, Internet Explorer sprawdza cyfrowe certyfikaty bezpieczeństwa witryn, aby ustalić, czy ich nie cofnięto.

•

Sprawdź,

czy certyfikat serwera nie został cofnifłY.

•

Sprawdź podpisy dla pobieranycli programów. Jeśli

Jeśli

to pole jest zaznaczone, Internet Explorer sprawdza ponadto cyfrowy certyfikat bezpieczeństwa serwera.

1..aznaczysz to pole, Internet Explorer będzie sprawdzał podpisy cyfrowe wszystkich pobieranych programów. Jeśli zaznaczysz tę opcj~. Internet Explorer nic będzie zapisywał zaszyfrowanych plików w folderze tymczasowych plików internetowych.

• Nie :zapisuj zaszyfrowanych stron na dysku.

•

Opróżnij folder

tymczasowych plik6w internetowych podczas :zamykania przeglqdarki.

Jeśli

ta opcja jest włączona, w czasie zamykania Internet Explorera zostaną usunięte wszystkie dokumenty z folderu tymczasowych plików internetowych.

• Wlqcz przechowywanie DOM. Jeśli to pole jest zaznaczone, Internet Explorer p17.echowuje dane DOM (ang. Document Object Model). Technika ta działa podobnie jak pliki cookies, ale pozwala zapisać dużo więcej informacji (aż do IO megabajtów w porównaniu z maksymalnie IO kilobajtami w plikach cookies). Jeżeli wyłączysz tę opcję, Internet E.~lorer 8 może mieć problemy z zapisaniem danych sesji. Nie obawiaj się, że pr7..eglą-

darka będzie przechowywać du7.ą ilość danych osobowych - są one automatycznie usuwane po zamknięciu w Internet Explorerze zakładki lub ok.na, gdzie potrzebne są określone informacje. Usunięcie plików cookies (co opisano wcześniej) powoduje także wykasowanie danych DOM. • Wlqcz zintegrowane uwierzytelnianie systemu Windows. Jeśli to pole jest zaznaczone, Internet Explorer używa zintegrowanego uwierzytelniania systemu Windows (nazywanego wcześniej Windows NT Challenge/Response Authentication) przy logowaniu do 1..a.strzeżonych witryn. Oznac1,a to, że przeglądarka poda dane uwierzytelniające wykorzystane prze-t użytkownika prą logowaniu do domeny sieciowej. Jeśli próba zakończy się niepowodzeniem, Internet Explorer wyświetli okno dialogowe z pytaniem o nazwę i hasło. • Wlqcz ochronę pamifci, aby ponróc w osłabianiu atak6w w trybie online. Ta opcja (nie można jej wyłączyć) aktywuje funkcję zapobiegania wykonywaniu danych (DEP) w Internet Explorerze. która uniemożliwia uruchamianie szkodliwego kodu w chronionych obszarach pami~ci.

• Wlqa obsługę macierzystego protokołu XMLH1TP. Jeśli to pole jest zaznac1.one, Internet Explorer poprawnie obsługuje witryny, które używają interfejsu API XMLHttpRequest do przesyłania danych XML między pr7.eglądarką i serwerem. Ten interfejs najczęściej jest stosowany w serwisach ajaksowych. Ajax (ang. Asynchronous JavaScript tmd XML) to technika programowania aplikacji sieciowych, która pozwaJa tworzyć strony działające podobnie jak tradycyjne programy. API XMLHttpRequest umożliwia przeglądarce żą­ danie danych i pobieranie ich z serwera bez odświefania strony. Włqcz filtr

•

SmartScrun. Ta opcja pozwala chronią przed wyłudzaniem informacji.

•

Użyj

włączyć

i wyłączyć filtry SmartScreen, które

SSL 2.0. To pole pozwala włączyć i wyłączyć obsługę protokołu Secure Sockets Laycr w wersji 2. Ta wersja SSL-a jest obecnie standardowym protokołem bezpiecznej komunikacji w sieci WWW.

• Użyj SSL 3.0. To pole pozwala włączyć i wyłączyć obsługę protokołu SSL w wersji 3.

SSL 3.0 zapewnia więks1..e bezpieczeństwo niż SSL 2.0 (umożliwia uwierzytelnianie zarówno klienta, jak i serwera), jednak nic jest tak popularny. •

Użyj

TLS 1.0. To pole pozwala włączyć i wyłączyć obsługę protokołu Transport Layer Security (TLS) w wersji J.O. TLS to następca SSL-a i jest coraz powszechniej stosowany (możliwe, że właśnie dlatego to pole jest domyślnie zaznaczone w Internet Explorerze 8).

•

Użyj

szyfrowania TLS 1.1. To pole pozwala włączyć i wyłączyć obsługę protokołu TLS 1.1. Zaznacz to pole, jeśli masz problem z dostępem do zabezpieczonych witryn (na przykład je7.eli Internet Explorer zgłasza błąd i informuje, że nie może potwierdzić certyfikatu bezpieczeństwa serwisu).

•

Użyj

szyfrowania TLS 1.2. To pole pozwala włączyć i wyłączyć obsługę protokołu TLS 1.2. Zaznacz to pole, jeśli masz problem z dostępem do zabezpieczonych witryn, a włączenie obsługi protokołu TLS 1.1 nie pomogło.

• Ostrzegaj przed niezgodnością adresów certyfikat6w. Jeśli to pole jest zaznaczone, Internet Explorer wyświetla okno dialogowe z ostrzeżeniem, gdy witryna udostępnia nieprawidłowy cyfrowy certyfikat bezpieczeństwa. • Ostrzegaj przy zmianie trybu zabezpieczonego na niezabezpieczony. Jeśli ta opcja jest włączona, Internet Explorer wyświetla okno dialogowe z ostrzeżeniem przy wchodzeniu do bezpiecznej witryny i opuszczaniu jej. • Ostrzegaj, jeśli przesyłanie ogłoszeń jest przekierowywane do strefy, w której ogłoszenia są niedozwolone. Je.~li to pole jest zaznaczone, Internet Explorer wyświetla okno dialogowe z ostrzeżeniem, gdy formularz jest przesyłany poza źródłową witrynę.

Rozdział

16.

Zabezpieczanie poczty elektronicznej

W tym rozdziale: • Zabezpieczanie się przed wirusami w e-mailach • Konfigurowanie skanowania poczty elektronicznej w programie Windows Defender • Blokowanie niechcianych usługi Windows Live

wiadomości

za

pomocą

filtrów antyspamowych w Poczcie

• Zapobieganie wyłudzaniu informacji w e-mailach • Zapewnianie prywatności w czasie czytania e-maili •

Wysyłanie

i otrzymywanie bezpiecznych e-maili

E-mail - kiedy koniecznie chcesz coś zgubić z prędkościq światła. Anonim Choć

ludzie coraz częściej kontaktują się 1.a pomocą komunikatorów i sieci społecznościowych, poczta elektroniczna pozostaje głównym mechanizmem wymiany wiadomości (choćby dlatego. że prawie wszyscy użytkownicy internetu mają przynajmniej jedno konto pocztowe). Dla wiciu osób e-maile są niezbędne przy prowadzeniu firmy oraz komunikowaniu się ze znajomymi i członkami rodziny z innych miast. Codzienna zależność od poczty elektronicznej sprawia, że problemy z bezpieczeństwem i prywatnością w tym obszarze są bardzo irytujące. Istnieje mnóstwo wirusów e-mailowych, z każdym dniem pojawia się nowy spam, a wiadomości, które powinny być tajne, są tak bezpieczne, jakby nadawca napisał je na pocztówce. Na szczęście można łatwo rozwiązać te i inne problemy z pocztą elektronic7.ną. o czym przekonasz się w tym rozdziale.

Zabezpieczanie się przed wirusami we-mailach Osoby, które od lat używają komputerów, pamiętają, że niegdyś głównym sposobem rozprzestrzeniania się wirusów były dyskietki. Użytkownik zainfekowanej maszyny kopiował pliki na dyskietkę, a wirus potajemnie zapisywał się wraz z nimi. Kiedy odbiorca włożył dyskietkę do napędu, kopia wirusa aktywowała się i atakowała następny komputer. Większość

z nas od lat nawet nie widziała dyskietki, jednak nie powstrzymało to wirusów. Wprost przeciwnie - powszechny dostęp do internetu znacznie ułatwił pracę twórcom wirusów, którzy z radością zaadaptowali się do nowych warunków i szybko zaczęli rozsyłać szkodliwe oprogramowanie za pomocą złośliwych witryn lub 1.ainfekowanych plików pobieranych przez użytkowników.

Jednak najefektywniejszą metodą replikacji wirusów okazały się skromne e-maile. Melissa, I Love You, BadTrans, Sircarn, Klez - lista wirusów i trojanów e-mailowych jest długa, jednak wszystkie te programy działają w podobny sposób: są przesyłane w załączniku wiadomości

pochodzącej

zwykle od znanej Ci osoby. Kiedy otworzysz załącznik, wirus zainfekuje komputer, a następnie bez Twojej wiedzy użyje klienta pocztowego i książki adresowej do wysłania kolejnych wiadomości z załączoną własną kopią. Złośliwsze wersje atakują komputer i usuwają dane lub uszkadzają pliki. Możesz uniknąć

zainfekowania komputera takim wirusem, jeśli będziesz przestrzegał kilku

podstawowych reguł: • Nigdy nie otwieraj załączników od nieznanych nadawców. • Nawet jeśli znasz nadawcę. to po otrzymaniu nieoczekiwanego załącznika powinieneś 1.ałożyć, że system autora wiadomości jest zainfekowany. Napisz do nadawcy i upewnij się, czy to on wysłał list. • Niektóre wirusy mają postać skryptów ukrytych w wiadomościach w formacie HTML. Oznaa.a to, 7.e możesz uruchomić wirusa przez samo wyświetlenie listu! Jeśli wiadomość wygląda podejrzanie, nie otwieraj jej i natychmiast usuń list. Przed usunięciem wiadomości powinieneś wyłączyć okienko odczytu. Jeżeli tego nie zrobisz, to kiedy zaznaczysz e-mail, pojawi się on w tym okienku, co może doprowadzić do uruchomienia wirusa. Kliknij ikonę Menu w pasku narzędzi (lub wciśnij kombinację klawiszy Alt+M), wybierz opcję Układ, wyłącz opcję Pokaż okienko odczytu i kliknij przycisk OK.

• :zainstaluj dobry program antywirusowy, który sprawd.7.a przychodi.ącc e-maile. Ponadto koniecznie aktualizuj listę wirusów w tej aplikacji. W czasie, kiedy to czytasz, prawdopodobnie dziesiątki, a może nawet setki oszustów projektują jeszcze złośliwsze wirusy. ReguJarne aktualizacje pomogą Ci się przed nimi obronić. Oto kilka pakietów 1.abczpieczeń, które możesz wypróbować: Norton Internet Security (www.symantec.com/index.jsp).

McAfee Internet Security Suite (http://mcafee.com/us). avast! antivirus (www.avast.com),

A VG Internet Security (http://free.grisoft.com/).

Oprócz tych ogólnych rozwiąuń możesz wykorzystać specjalne funkcje ochrony przed wirusami dostępne w Poczcie usługi Windows Live. Możesz ich użyć w następujący sposób: 1. W Poczcie usługi Windows Live kliknij ikonę Menu (lub wciśnij kombinację klawiszy Alt+M), a następnie wybierz opcję Opcje zabezpieczeń. Poczta usługi Windows Live otworzy okno dialogowe Opcje zabezpieczeń.

2. Otwór?. zakładkę Zabezpieczenia. 3. W obszarze Ochrona przed wirusami znajdziesz następujące ustawienia:

• Wybierz strefę z:abezpleczeń, która ma być używana pnez program Internet Explorer. W rozdziale 15., „Konfigurowanie zabezpieczeń w programie Internet Explorer", opisałem model stref 1..abezpieczeń używany w Internet Exploren,e. W Poczcie usługi Windows Live te strefy służą
Strefa internetowa. Jeśli wybierLCsz tir strcfir. aktywna zawartość będzie mogła działać.

Strefa witryn z ograniczeniami. Jeżeli zaznaczysz tir opcji;, aktywna zawartość będzie blokowana. Jest to domyślne ustawienie i zachęcam do jego stosowania.

• Ostrugaj mnie, kiedy inne aplikacje próbują Wspomniałem już, że

programy i skrypty

wysłać pocztę

w moim imieniu.

mogą wysyłać wiadomości

bez Twojej

wiedzy. Służą Jo lego wywołania Simple MAPI (ang. Messaging Application Pro· gramming Interface), które umożliwiają przesłanie listu przez domyślnego klienta pocztowego w tajemnicy przed użytkownikiem. Jeśli zaznaczysz to pole, Poczta usługi Windows Live wyświetli okno dialogowe z ostr~cżeniem, kiedy program lub skrypt spróbuje wysłać wiadomość za pomocą interfejsu Simpłe MAPI.

\'ływłaP

e wladcunośd za pąm~1 ob1'1Cló• m.

"*

w

Wł CUhłe opqi Ol~ mld$ kiedy oplikMj }it6bąlq ~ lodlf •ob# iinłenhl ~Iem~ ~tQti, óre ~ł>JlJtf.Otalę$Dt•~ wt.aou.ilO.łGi za WfWOłd Shv.le MAPf. J ~„ tłi ~ t~ DJ Jłi e ~~liltów. U$o!ll~• to.~eltf c:D~ (~. CtiUobom.ti9n1'tif4 Qh}~),

pom_,

• Włn~W*1 ~anyiklkłfe łn$tahije. ()top~~ ~ey: ~tłf~.Qd't d ~ łPla ~onioid: '

''.·łl~'.~~'ti11~,:~ :i

<"•<'·"-'·"'"·"' •

1°6

"'f

•

'

~' Clatft I "Jl 'u. ~Jf

•

obj Config

~tł ęc:-t ~ ~Test CD0 11

· ~ ~~ ~
= '"To

~~ ~~eą~1io

• Hething

"

$~ ~ )~~~e

tYlko test ..•

=Nothing

~ ~ mide. l#My Inne aptlkac:je pr6buj9 wysiał pocztę w .moim Jminthl lB p(>_. p~h~ QiałM.ia ikleyptó:w tego rodzaju., dlatego pamiętaj~ ie sytteni ~ bę,dzłe MhtO 't ~jaslóW1 które pn.esyłajf · omośd za pomoą kont ~m.

"/. Wp~()~ kąćhie mni &agment :w:ądujący uwi.e~em SMTP (u ~a~ gcfybyj flhciał wypróbo t dostawca usług ~~~da~~ uwt~ia). W praktyce programy opraco przez inne osobr .~ JN]' d~wu l\l )\~ StłrJ, dł~ slafpt koaystaj z ob" CDO nie ~zte ddatłił• bnWb, .któte wyntAg•j• uwr.tttemienia. W:

• Nie zezwalaj na zapisywanie lub otwieranie z.alqcznik6w, które mogq potencjalnie zawierać wirusy. Jeśli zaznaczysz to pole, Poczta usługi Windows Mail zacznie sprawdzać załączniki

pod kątem typbw plików, które mogą zawierać wirusy lub szkodliwy kod. Jeśli aplikacja wykryje taki plik, uniemożliwi jego otwarcie i zapisanie oraz wyś ....;etli nad wiadomością komunikat, aby Cię poinformować, że załącznik jest niebezpieany.

~ pltk+w b..lo~wane p,i

z Po 1 u$1Ugi Windows Live

WhuaQ~ wJntanet~ID.- U.~~ Ji,Uldiw. ~które

doku~ ma; 'bl~wad ~~ ~ WmdoWS M ~bta ta obejmuje pliki po • e 2 nNł~ m~ .a4 ~ -~ .,,., . .błt,t-, w."*1n, .trnd, .com, .cpi, .at, .en, ~~ ~~ op, ~ ' ~ .~ .-. ~ ~ ·~ .mst, .pal, .pif, .ur, .~~~~ · (d.(. ~~t~}~„~ ~.wt.~~~-.~~~-

.„

_,.,,, _ ·*

..

4. Kliknij przycisk OK. aby zastosować nowe ustawienia.

Konfigurowanie skanowania poczty elektronicznej w programie Windows Defender Oprogramowanie szpiegujące zwykle infekuje komputery przez przyciąganie nieświadomych zagrożenia internautów do złośliwych witryn. które albo używają skryptów do zaatakowania niezabezpieczonej przeglądarki, albo skłaniają użytkownika do kliknięcia w wyskakującym oknie przycisku rozpoczynającego instalację szkodliwych programów (jest to atak drive-by download). Jednak crackerzy tworzący oprogramowanie szpiegujące rozsyłają swoje produkty tak.że jako załączniki listów elektronicznych. Ustawienia antywirusowe w Poczcie usługi Windows Live powinny zapobiegać takim atakom, lecz aby zapewnić sobie dodatkową linię obrony, możesz skonfigurować skanowanie e-maili w programie Windows Defender. Możesz to zrobić w następujący sposób: I. Wybierz menu Start, wpisz słowo defend, a następnie wciśnij klawisz Enter, aby otworzyć aplikację Windows Defender. 2. Kliknij

łącze Narzędzia.

3. Kliknij

łącze

Opcje. Pojawi się okno dialogowe Opcje.

4. Wybierz opcję Zaawansowane. 5. Zaznacz pole wyboru Skanuj pocztę e-mail. 6. Kliknij przycisk Zapisz.

Blokowanie niechcianych wiadomości za pomocą filtrów antyspamowych w Poczcie usługi Windows Live Spam (czyli niezamawiane

wiadomości

komercyjne) stał się prawdziwym utrapieniem użyt­ kowników. Jeśli nie opanowałeś sztuki ukrywania adresu e-mail, pewnie otrzymujesz przynajmniej kilka niechcianych listów dziennie, a prawdopodobnie jest ich nawet kilkadziesiąt. Zła wiadomość jest taka, że zdaniem ekspertów sytuacja jeszcze się pogorszy. Dlaczego miałoby być inaa.ej? Spam to jeden z bardzo nielicmych środków masowego pr7.ekazu reklam, których koszty ponoszą głównie użytkownicy, a nie reklamodawcy.

Najlepszy sposób na uniknięcie spamu to przede wszystkim zapobieganie umieszc1.aniu swojego adresu e-mail na listach wysyłkowych spamerów. Obecnie nie jest to proste, jednak możesz przedsięW7.iąć pewne kroki: • Nigdy nie używaj prawdziwego adresu e-mail na listach dyskusyjnych. Jedna z najczęściej stosowanych przez spamerów metod polega na automatycznym pobieraniu adresów z wpisów na takich listach. Użytkownicy bronią się przed tym przez dodawanie tekstu, który sprawia, że adres jest nieprawidłowy, ale zrozumiały dla innych osób, na przykład: użytkownik@isp. usuri_to_aby_ wyslac_mail.com.

• Gdy rejestrujesz się w internecie, zawsze, kiedy to możliwe, podawaj fałszywy adres. Jeśli potrzebujesz (lub chcesz) odebrać e-mail od danej firmy i musisz podać prawdziwy adres, koniecznie usuń zaznaczenie pr7.y polu z pytaniem, czy chcesz otrzymywać promocyjne oferty. Możesz też podać adres z bezpłatnego konta, którego używasz w internecie (na przykład w serwisie Hotmail), aby cały spam trafiał tam, a nie pod główny adres. Jeżeli takie bezpłatne konto wstanie przepełnione niechcianą pocztą. po prostu zlikwiduj je i załóż nowe. Możesz też wykorzystać w tym celu konto od dostawcy usług internetowych, jeśli zezwala on na tworzenk wielu adresów. • Nigdy nie otwieraj podejrzanej wiadomości. Jeśli ją wyświt!tlisz, powiadomisz spamera o tym, że otworzyłeś list. Potwierdzisz w ten sposbb, że adres jest popr,l\'my. Z tego samego powodu nigdy nic powinieneś wyświetlać wiadomości ze spamem w okienku odczytu Poczty usługi Windows Live. Zamknij to okienko (wybierz opcję Menu/Układ, usuń zaznaczenie pola Pokaż okienko odczytu i kliknij przycisk OK) przed zaznaczeniem niechcianych listów, które chcesz usunąć. • Nigdy (powtarzam - nigdy) nie odpowiadaj na spam, nawet przez użycie łącza służącego na pozór do usuwania adresów z listy wysyłkowej. Odpowiedź tylko potwierdzi, że Twój adres jest poprawny, dlatego zaczniesz otrzymywać więcej spamu.

~t~tt ~av• ~ ~a$~~i)'t" t~e·i. ~t/javasGrii>-t'~ '

.

~~

ł adj 1 ~a:r a.dd~

~ar adłł$

: =

•

"Wiłbm•$;ter•

"@"'

~nomeba.aollł~

ckk~.~rite(addl

add2 + add3>

li··> <'/SC: r.&pt>

Je~1i

mimo zastosowania tych środków zapobiegawczych nadal otrzymujesz spam, skorzystaj z mechanizmu zarządzania niechcianymi wiadomościami udostępnianego przez Pocztę usługi Windows Live. Ta funkcja to filtr antyspamowy. Aplikacja sprawdza każdy przychodzący list i przeprowadza skomplikowane testy, aby ustalić, czy nic jest to spam. Jeśli się okaże, że wiadomość prawdopodobnie jest niechciana, Poczta usługi Windows Liw umieści list w odrębnym folderze Wiadomoici-śmieci. Filtr antyspamowy oparty jest na cies1.ącym się dobrą opinią filtrze 7. aplikacji Microsoft Outlook. Nie jest doskonały (podobnie jak każdy inny filtr), ale po dopracowaniu go, co opisuję w kilku następnych punktach, może być bardzo przydatnym zabezpieczeniem przed spamem.

Określanie poziomu ochrony przed niechcianą pocztą Filtrowanie spamu zawsze wymaga uwzględnienia 7. jednej strony ochrony, a z drugiej - wygody. Im mocniejsze są i'.abczpicczcnia, tym mniej komfortowe jest korzystanie z filtra (i vice versa). Ta odwrotna zależność jest skutkiem fałszywych alarmów. Polegają one na uznaniu przydatnej wiadomości za spam i - przyna.imniej w Poczcie usługi Windows Live - umieszczeniu jej w folderze Wiadomości-śmieci. Im wyższy poziom zabezpieczeń , tym bardziej prawdopodobne, że wystąpią fałszywe alarmy. Wymaga to dłuższego przeglądania folderu Wiadomości-śmieci w poszukiwaniu listów, które należy odzyskać. Poczta usługi Windows Live udostępnia kilka poziomów ochrony, dlatego możesz wybrać ustawienia, które zapewnią zadowalające Ci~ bezpieczeństwo i komfort. Aby określić poziom ochrony, kliknij łącze Menu (lub użyj kombinacji klawiszy Alt+M), a na!.1ępnie wybien opcję Opcje zabezpieczeń. Poczta usługi Windows Live wyświetli okno dialogowe Opcje zabezpieczeń. Zakład.ka Opcje udostępnia cztery ustawienia do określania poziomu ochrony przed spamem: Na

szczęście

• Bez filtrowania automatycznego. Ta opcja wyłącza filtry antyspamowe, jednak Poczta usługi Windows Live nadal będzie przenosić wiadomości od 1.ablokowanych nadawców do folderu Wiadomości-śmieci (zobacz punkt „Blokowanie nadawców" w dalszej części

rozdziału).

Z tej opcji powinieneś korzystać tylko wtedy, gdy używasz filtrów antyspamowych niezależnych producentów lub zarządzasz spamem za pomocą własnych reguł przetwarzania wiadomości.

• Niska. Jest to domyślny poziom zabezpieczeń, powodujący umieszczanie w folderze Wiadomości-śmieci

tylko tych listów, które z całą pewnością są spamem. Jest to dobre ustawienie poc1.ątkowe (zwłaszcza jeśli odbierasz tylko kilka niepożądanych wiadomości dziennie), ponieważ przechwytuje większość spamu, a ryzyko wystąpienia fał­ szywego alarmu jest minimalne.

• Wysoka. To ustawienie powoduje agresywne traktowanie spamu i program rzadko przepuszcza wtedy niechciane wiadomości. Minusem jest to, że od czasu do czasu blokowane są też przydatne listy, dlatego należy regularnie szukać ich w folderze Wiadomości-śmieci. Użyj tego poziomu, jeś1i otrzymujesz dużo spamu (kilkadziesiąt wiadomości dziennie).

• Tylko lista bezpiecznych. Przy tym ustawieniu wszystkie

wiadomości przychodzące są

traktowane jak spam. Wyjątkiem są listy od osób lub z domen umieszczonych na liście Bezpieczni nadawcy (zobacz punkt „Określanie bezpiecznych nadawców" w dalszej aęści rozdziału), a także wiadomości wysyłane pod adresy z tej listy. Użyj tej opcji, jeśli nie kontrolujesz spamu (otrzymujesz przynajmniej sto niechcianych wiadomości dziennic), a większość przydatnych listów pochodzi od znanych Ci osób i z list mailingowych, do których się zapisałeś. Jeśli

nie znosisz spamu tak bardw, 7..e nigdy nie chcesz go oglądać, a tym bardziej zarządzać nim, zaznacz pole wyboru Trwale usuwaj wiadomości wydające się wiadomościami-śmieciami.

Możesz zwiększyć wydajność

filtra antyspamowego przez podanie Poczcie

dodatkowych informacji, a konkretnie jednostek oraz państw.

Określanie

usługi

Windows Live określenie bezpiecznych nadawców i blokowanych

bezpiecznych nadawców

Jeśli używasz

ochrony na poziomie niskim lub wysokim, możesz zmniejszyć liczbę fałszywych alarmów przez wskazanie Poczcie usługi Windows Live osób i instytucji, które regularnie wysyłają do Ciebie wiadomości. Aplikacja automatycznie zapisuje listy od bezpiecznych nadawców w skrzynce odbiorczej i nigdy nie umieszcza ich w folderze Wiadomoki-śmieci. Oczywiście, jeśli używasz ustawienia Tylko lista bezpiecznych, musisz wskazać bezpiecznych nadawców, ponieważ Poczta usługi Windows Live uzna wszystkich innych autorów za spamerów (chyba że ktoś przesłał wiadomość pod adres ze wspomnianej listy- zobacz następny punkt). I.ista bezpiecznych nadawców obejmuje adresy trzech rodzajów: • Określone adresy w postaci [email protected]. Wszystkie wiadomości spod tych adresów nie będą traktowane jak spam.

• Nazwy domen w [email protected]. Wszystkie będą

wiadomości

z takich domen nie

traktowane jak spam.

• Adresy z listy kontaktów. Możesz nakazać Poczcie usługi Windows Live, aby traktowała wszystkie osoby z listy kontaktów jak bezpiecznych nadawców. Ma to sens, jest mało prawdopodobne, że znajomi będą wysyłać Ci spam.

ponieważ

Adres bezpiecznego nadawcy możesz podać na dwa sposoby: • Przez wpisanie go ręcznie. Otwórz zakładkę Bezpieczni nadawcy w oknie dialogowym Opcje zabezpiecze,i, kliknij przycisk Dodaj, wprowadź adres, a nastc;pnic kliknij przycisk OK. • Przy użyciu istniejącej wiadomości od nadawcy. Kliknij list prawym przyciskiem myszy, wybierz opcję Wiadomości-śmieci, a następnie kliknij opcję Dodaj nadcJwcę do listy bezpiecznych nadawców lub Dodaj domenęnadawcy(@firma.com) do listy bez-

piecznych nadawców.

Blokowanie nadawców Jeśli 1.auważysz. że spod danego adresu przychodzi dużo spamu lub innych irytujących wiadomości, najłatwiejszym

sposobem na powstrzymanie nadawcy jest zablokowanie wszystkich listów od niego. Możesz to zrobić za pomocą listy blokowanych nadawców, która służy do wykrywania wiadomości spod danego adresu i kierowania ich do folderu Wiadomości-śmieci. Podobnie jak w przypadku listy bezpiecznych nadawców, adresy blokowanych jednostek możesz dodać na dwa sposoby:

• Prz.ez wpisanie ich ręcznie. Otwórz zakładkę Zablokowani nadawcy w oknie dialogowym Opcje zabezpieczeń, kliknij przycisk Dodaj, wprowadź adres, a następnie kliknij przycisk OK. • Przy użyciu istniejęcej wiadomości od nadawcy. Kliknij list prawym przyciskiem

myszy, wybierz opcję Wiadomości-śmieci, a następnie kliknij opcję Dodaj nadawcę do listy zablokowanych nadawców lub Dodaj domenęnadawcy(@firma.com) do listy zablokowanych nadawców.

Blokowanie państw i języków Poczta usługi Windows Live udostępnia dwie funkcje. które umoiliwiają 1.an.ącł7.anie niechcianymi wiadomościami z innych państw . • Niechciane wiadomości z określonego kraju lub regionu. Jeśli nie otrzymujesz przydatnych listów z danego państwa lub obszaru, możesz potraktować wszystkie wiadomości z tych miejsc jak spam. W Poczcie usługi Windows Live do wskazywania takich lokalizacji s\u·i.ą domeny najwyższego poziomu, c1.y\\ końcowe przyrostki w nazwie domeny. Są dwa rodzaje takich domen: ogólne, na prrykład com, edu i net, oraz krajowe, takie jak ca (Kanada) ifr (Francja). Poczta usługi Windows Live używa tych ostatnich do filtrowania niechcianych wiadomości z wybranych państw.

• Niechciane wiadomości w obcym języku. Jeśli nie znasz danego języka, możesz śmiało potraktować wszystkie napisane w nim listy jak spam. Dla zestawów znaków używanych w obcych językach zawsze wykorzystywane jest specjalne kodowanie (kodowanie to zestaw reguł, które łączą kody znaków z ich reprezentacją). Poczta usługi Vvindows Live na podstawie kodowania filtruje spam przychodzący w określonym języku.

Otwór.l okno dialogowe Opcje zabezpieczeń i wykonaj poniższe operacje, aby skonfigurować opisane ustawienia filtra antyspamowego: 1. Otwórz zakładkę Międzynarodowy. 2. Aby filtrować spam na podstawie państw, kliknij przycisk Lista zablokowanych domen najwyższego

poziomu. Pojawi się okno dialogowe o tej samej nazwie, widoczne na

rysunku 16.1. 3. Zaznacz pole wyboru przy każdym kraju, który chcesz odfiltrować. 4. Kliknij przycisk OK.

Rysunek 16.1. Użyj okna dialogowego Lista zal>k>kowanych domen najwyiszego poziomu, aby wybrać domeny państw, lctó~ chce.-z traktować jak żródło spamu

- - -- - - - -----··· , . , , ., ''\Lt

• ~\

' " I .I

~·

'")•\

••• 1, \

, ,. ·\~.

~ •1•·

\ ' ·.\. ~

.

~

~ \ ~H \1

, V' · '

~łn)rlb,.,,dD~cWlaly~cbner:i 1lii1'ilrmeoo~(dotra\I tył.o kilr)tfla>JDW), N)~)

/IE ~IC! fnntv..,.abllde) ~

(Afg;rimn) KJ (Mllp I Barbudo) ·~ Ar (Ar9iia)

[l AL(AbPa)

• 5. Aby odfiltrować spam na podstawie języka wiadomości, kliknij prqcisk Lista zablokowanych kodowań. Zobaczysz okno dialogowe o tej samej nazwie. Przedstawia je rysunek 16.2. Rysunek 16.2. Użyj okna dJalogowcgo I.ista zablokowanych kodowań, aby wslwać j~zyki, które aplikacja ma traktowa( jako sygnalizator spamu

1 ·-·· '.' 1 ,,

••• ••. 11 •'"'A

• 'I'''• ,

\ ·~

!

q,1,1

,Ił

\\'

I \ \'.\\'\ \+111 \

,·

'" '

-~~--,- , '

I 11 I' 1

• 1 1, •\"\l

o\\ ,

q

~,.-.~,' I

•

1

•

~

~illh>"Pl*a~dlldl:lda1adD»ty~ ~(dotyQy~lllntflQPIJ)W).

ł

~ kllbdd 8altydd

~ Oińlld ~oauo •V O.wd ndycv;iy

C'trYka

6. Zaznacz pole wyboru przy każdym języku, który chcesz odfiltrować. 7. Kliknij pn.ycisk OK. 8. Zamknij okno, aby zastosować nowe ustawienia.

Zapobieganie wyłudzaniu informacji we-mailach Filtr SmartScreen w Intemet Explorerze działa dobrze, jeśli w cusie surfowania po sieci WWW natrafisz na witrynę wykorzystywaną do wyłudzania informacji. Jednak większość „wabików" to e-maile, które na pozór pochodzą od uczciwych firm i obejmują łącza kierujące odbiorcę do witryn używanych do phishingu. Oszuści mają nadzieję. że na tych stronach skłonią użytkownika do podania poufnych danych. Aby zabezpieczyć

użytkowników

przed wpadnięciem w pułapkę, Poczta usługi Windows Live udostępnia odrębny mechanizm ochrony przed wyłudzaniem informacji. Jeśli aplikacja wykryje potencjalnie sfałszowany e-mail, zablokuje jego wyświetlanie. Do kontrolowania tej funkcji

służy zakładka Wyłudzanie

informacji w oknie dialogowym Opcje zabezpieczeń. Koniecznie 1,aznacz pole Chroń mojq skrzynkę odbiorczą przed wiadomościami zawierajqcymi potencjalne łqcza do witryn wyłudzajqcycli informacje. Zauważ, że możesz też skierować podejrzane listy do folderu Wiadomości-śmieci. W tym celu zaznacz pole Przenieś wiadomość e-mail wyłudzajqcq informacje do folderu wiadomości-śmieci. Jeśli

Poczta usługi Windows Live wykryje wiadomość wyłudzającą informacje, powiadomi Cię o tym za pomocą komunikatu {zobacz rysunek 16.3) i wyświetli nagłówek listu czerwoną czcionką. Kiedy otworzysz podejrzaną wiadomość, Poczta usługi Windows Live włączy pasek 7. odpowiednią infonnacją, widoczny na rysunku 16.4, i zablokuje rysunki oraz łąca we-mailu. Jeżeli jesteś prlckonany, że nadawca nie próbuje wyłudzić informacji, k1iknij przycisk Odblo-

kuj wiadomość. Ry1unek 16.3. Jeśli

Poczta usługi Windows Li\-e „podrjrLewa",

ie wiadomość

została

użyta

do pn'1by wyłud1.rnia informacji, poinformuje Cię o tym :ai pomocą komunikatu

Rysunek 16.4. Jrżdi otwonys:.c wiadomość

potrncjalnic wyłudzającą

informacje.

Poc:.clu

usługi

Windows Livr ublokujr łącza i rysunki w r-mailu

Rogen Wireless I• 1to

•,mJ Oodlrf h>mMi

mdtdnn.mm;

YOUR WIRELESS WORLD: Happy Holidays from Rogers Wireless

Zapewnianie prywatności w czasie czytania e-maili Jeśli sądzisz, że

w czasie czytania e-maili Twoja prywatność jest niezagrożona, jesteś w błędzie. Naruszenie prywatności może nastąpić z dwóch przyczyn: potwierdzeń przeczytania wiadomości i znaczników web beacon.

Blokowanie potwierdzeń Potwierdzenie przeczytania to powiadomienie, które informuje

nadawcę, że otworzyłeś

otrzymaną wiadomość. Jeśli nadawca zażąda potwierdzenia przeczytania, a Ty zaznaczysz wiadomość, tak że jej tekst pojawi się w okienku podglądu, lub klikniesz dwukrotnie list, aby go otworzyć, Poczta usługi Windows Live wyświetli okno dialogowe widoczne na rysunku 16.5. Kliknij przycisk Tak, aby wysłać potwierdzenie, lub Nie, żeby pominąć tę operację. Rysunek 16.5. Kiedy otworzysz windomość, której

'„- - - -·-----------··-·-,,,'t:•~" •I:.,\ ~ ",' •,J'~ 1'\ , , l\ I','· _.

.'lt••' 'o, •'1

,'':I

','

nndawca :tażądal pot wierJzen ia pn:cC7yti.lnia,

zobaczysz to okno dialogowe

Wiele osób lubi prosić o potwierdzenie przeczytania, ponieważ jest to dowód na dostarczenie wiadomości. Jednak według moich doświadczeń nadawca po otnymaniu potwierdzenia zaczyna przewidywać. jak długo odbiorcy zajmie odpowiedzenie na list po zapoznaniu się z nim. Z uwagi na ten irytujący fakt i przekonanie, że nikogo nie powinno interesować, kiedy przeczytałem wiadomość, zawsze klikam Nie pri.y pro~bie o przesłanie potwierdzenia (ponadto spamerzy c1.ascm używają potwierdzenia przeczytania do sprawdzania poprawności adresów e-mail). Możesz pójść o krok dalej i nakazać Poczcie usługi Windows Live, aby nigdy nie wysyłała potwierdzcr\:

1. Kliknij ikonę Menu (lub wciśnij kombinację klawiszy Alt+M), a nastc;pnie wybierz polecenie Opcje, aby wyświetlić okno dialogowe o tej nazwie. 2. Otwórz zakładkę Potwierdzenia. 3. W grupie

Wysyłanie potwierdzeń

przeczytania zaznacz opcję Nigdy nie

wysyłaj

potwier-

dzenia przeczytania. 4. Kliknij przycisk OK.

Blokowanie rysunków web beacon Web beacon to rysunek zapisany na zdalnym serwerze i dołączony do wiadomości w formacie HTML przez wskazanie adresu URL z tego serwera. Kiedy otworzysz e-mail, Poczta usługi Windows Live użyje tego adresu do pobrania grafiki, aby wyświetlić ją w wiadomości. Na pozór jest to niegroźne, jednak w przypadku spamu adres URL może obejmować Twój adres c-mail. Kiedy zdalny serwer otrzyma 7.ądanie skierowane pod dany adres URL. wykryje nic tylko to, że otworzyłeś wiadomość, ale też to, iż Twój adres e-mail jest poprawny. Są

trzy sposoby zabezpiec1.ania się przed rysunkami web bcacon: • Nie otwieraj wiadomości, jeśli podejnewasz, że są spamem. Nie wyświetlaj ich w okienku podglądu

Poczty usługi Windows Live. Zanim będziesz mógł usunąć e-mail, wyłącz na chwilę okienko podglądu (opis tej operacji znajdziesz we wcześniejszej części rozdziału).

sformatowane jako zwykły tekst. W Poczcie usługi Windows Live kliknij ikonę Menu (lub użyj kombinacji klawiszy Alt+M), a następnie wybierz polecenie Opcje, aby otworzyć okno dialogowe o tej samej nazwie. Wyświetl zakładkę Czytanie, a następnie zaznacz pole Czytaj wszystkie wiadomości w postad zwykłego tekstu. Zapobiega to wczytywaniu rysunków web beacon prle'l Pocztę usługi Windows Live, ponieważ e-maile będą wyświetlane jako zwykły tekst (oznaC?.a to też usunięcie formatowania wiadomości).

• Czytaj

wiadomości

• Zablokuj wyświetlanie rysunków. W Poczcie usługi Windows Live kliknij ikonę Menu (lub użyj kombinacji klawiszy Alt+M), a następnie wybierz opcję Opc.je zabezpiecze1I, aby otworzyć okno dialogowe o tej samej nazwie. Wyświetl zakładkę Zabezpieczenia i zaznacz pole Zablokuj olmizy i innq zewnętrzną zawartość w wiadomości e-mail w formacie HTML. Powstrzyma to Pocztę usługi Windows Live przed wczytywaniem rysunków web beacon i innych elementów, które standardowo są pobierane ze zdalnych serwerów.

Wysyłanie

i otrzymywanie bezpiecznych e-maili

Kiedy łączysz się z witryną, przeglądarka tworzy bezpośrednie połączenie (tak zwany kanał) między maszyną i serwerem WWW. Ta bezpośredniość sprawia, że można stosunkowo łatwo zadbać o ochronę połączenia, ponieważ wystarczy zabezpieczyć kanał. Bezpieczeństwo

poczty elektronicznej wygląda zupełnie inaczej i dużo trudniej jest je zapewnić. Problem polega na tym, że we-mailach nie ma bezpośrednich połączeń z serwerem SMTP (ang. Simple Mail Transfer Protocol). Wiadomości są zwykle przekazywane z serwera na serwer do momentu dotarcia do punktu docelowego. Ponadto standardy związane z pocztą elektroniczną są otwarte i dobrze udokumentowane. Prowadzi to do trzech problemów z zabezpieczaniem e-maili: • Prywablość. Ponieważ wiadomości często przechodzą przez inne serwery i mogą nawet trafić na dysk twardy zdalnego systemu, osoba z dostępem do niego oraz odpowiednią wiedzą może łatwo odczytać list.

• Manipulacje. Ponieważ użytkownik może przeczytać wiadomość na zdalnym serwerze, nie powinno Cię zdziwić to, że może również zmienić tekst e-maila.

•

Autentyczność. Ponieważ

standardy związane z

pocztą elektroniczną są

w

pełni

jawne,

sprawny użytkownik może łatwo podrobić (sjałszowac') adres e-mail. te problemy, specjaliści od internetu wymyślili szyfrowanie. Kiedy szyfrujesz wiadomość, system wykorzystuje złożony wzór matematyczny do przekształcenia zawartości listu na nieczytelną postać. W c wspomnianym wzorze stosowany jest klucz. Aby odczytać wiadomość, odbiorca musi podać klucz do wzoru, który odszyfruje tekst. Aby

rozwiązać

Metoda szyfrowania pojedynczym kluczem dziala, ale ma poważną wadę - zarówno nadawca, jak i odbiorca muszą korzystać z tego samego klucza. Rozwiązaniem tego problemu jest szyfrowanie za pomoct} klucza publicznego. Metoda ta opiera się nad dwóch kluczach: publicznym i prywatnym. Pierwszy z nich jest dostępny dla każdego. Można go przesłać bezpośrednio do odbiorcy lub udostępnić w internetowej bazie danych. Klucz prywatny jest tajny i znajduje się na komputerze użytkownika. Oto w jaki sposób szyfrowanie za pomocą klucza publicznego pozwala ro7.Wiązać opisane wcześniej problemy: • Prywatność. Kiedy wysyłasz wiadomość, musisz zdobyć klucz publiczny odbiorcy i użyć go do zaszyfrowania listu. Zakodowany e-mail można będzie odczytać tylko prry zastosowaniu klucza prywatnego odbiorcy, co gwarantuje zachowanie prywatności. • Manipulatje.1..aszyfrowaną wiadomość można zmodyfikować, ale tylko losowo, ponieważ zawartość e-maila jest nieczytelna. Uniemożliwia to oszustom iastosowanie najważniej­ szej metody - zmiany wiadomości w taki sposób, aby wyglądała na prawdziwą. • Autentyczność. Kiedy wysyłasz wiadomość, wykorzystujesz klucz prywatny do cyfrowego podpisania listu. Odbiorca może następnie użyć Twojego klucza publicznego, aby sprawdzić podpis cyfrowy i ocenić, czy e-mail pochodzi od Ciebie. Jedyny problem 1. szyfrowaniem za pomocą kłucr.a publicznego polega na tym, ie odbiorca musi pozyskać klucz publiczny nadawcy z internetowej bazy danych. Nie można po prostu przesłać tego kluc1.a, ponieważ odbiorca nie będzie mógł się upewnić, że dane pochodzą od nadawcy. Dlatego, aby ułatwić ten proces, można użyć '-Yfrowego id1mtyfikatora. Jest to cyfrowy certyfikat wydawany przez zaufaną jednostkę certyfikacyjną, która potwierdza prawdziwość klucza publicznego nadawcy. Umożliwia to autorowi umieszczenie swojego klucza publicznego w wysyłanych wiadomościach.

Konfigurowanie konta pocztowego z cyfrowym identyfikatorem Aby wysyłać bezpieczne wiadomości za pomocą Poczty usługi Windows Live, musisz najpierw pozyskać <.-yfrowy identyfikator. Wykonaj nast~pujące operacje: l. W Poczcie usługi 'Windows Live kliknij ikonę Menu (lub użyj kombinacji klawiszy

Alt+M), a

następnie

wybierz polecenie Opcje logowe o tej samej nazwie.

zabezpieczeń,

aby

wyświetlić

okno dia-

2. Otwórz zakładkę Zabezpieczenia. 3. Kliknij przycisk Pobierz identyfikator cyfrowy. System otworzy Internet Explorer i wyświetli stronę WWW

z identyfikatorami cyfrowymi dla pakietu Microsoft Office.

4. Kliknij łącze prowad.7.ące do wybranej jednostki certyfikacyjnej (na przykład organizacji

VeriSign). 5. Zastosuj się do instrukcji, aby otrzymać cyfrowy identyfikator. Pamiętaj, 7.e takie identyfikatory nie są bezpłatne. Zwykle kosztują około 20 dolarów rocznie.

Po zainstalowaniu cyfrowego identyfikatora następny krok polega na powiązaniu go z kontem pocztowym: 1. W Poczcie usługi Windows Live wciśnij klawisz Alt, aby wyświetlić pasek menu. Następ­ nie wybierz opcję Narzędzia/Konta, aby otworzyć okno dialogowe o tej samej nazwie. 2. Zaznacz wybrane konto i kliknij przycisk Właściwości. Pojawi się okno z ustawieniami

danego konta.

3. Otwórz zakładkę Zabezpieczenia. 4. Kliknij przycisk Wybierz w grupie Certyfikat pocipisywcmia. Poczta

usługi

Windows Live wyświetli okno dialogowe Wybierz identyfikator cyfrowy ciomyśln~go konta.

5. Zaznacz zainstalowany certyfikat, a następnie kliknij przycisk OK. Twoja nazwa pojawi się w pierwszym pulu Certyfikat, w zakładce Zal1ezpieczeni1~ . 6. Kliknij przycisk OK, aby wrócić do okna dialogowego Konta. 7. Kliknij przycisk Zamknij.

Wskazówka A.by utworzyc kopię za.pascnvą'cf&owe$o idęnty,6Mtora, f>tWórz l ternet lorer i wybietz op fę NąrąmialOfHde i ternetowe. Wyświetl zakładkę Zawartość i kliknij przy~sk Certyfflcm;y, at>y ' Zdbaczyć listę zainstalowanych cettyfi:katów (użyj karty Osobisty). JQihnij cyfrowy i~entyfikator a następnie przyciskBksPortUJ.

Pozyskiwanie klucza publicznego innej osoby Zanim będziesz mógł wysłać zaszyfrowaną wiadomość do innej osoby. musisz zdobyć jej klucz publiczny. Sposób jego pozyskiwania 1.ależy od tego, czy masz wiadomość z podpisem cyfrowym od danego nadawcy. Jeśli

posiadasz takie-mail, otwón go (opisuję to w punkcie „Odbieranie bezpiecznych wiadomości", w dalszej części ro1.działu). Poczta usługi Windows Live automatycznie doda cyfrowy identyfikator do listy kontaktów.

• Poczta usługi Windows Live dodaje cyfrowe identyfikatory do kontaktów, które mają adres e-mail powiązany z danym identyfikatorem. Aby zobaczyć efekt tej operacji, kliknij opcję Kontakty, aby otworzyć okno Kontakty usługi Windows Live, wybierz kontakt i wyświetl zakładkę Identyfikatory. •

Jeśli

adres nie pasuje do nowy kontakt.

żadnej

osoby z listy, Poczta

usługi

Windows Live utworzy

Je7.eli nie masz cyfrowo podpisanej wiadomości od danej osoby, musisz odwiedzić witrynę jednostki certyfikacyjnej i znaleźć identyfikator odbiorcy. Na przykład możesz przejść do serwisu firmy VeriSign (www.verisign.com), aby małeźć cyfrowy identyfikator i pobrać go do systemu. Następnie wykonaj poniższe operacje: 1. Kliknij opcję Kontakty, aby otworzyć okno Kontakty usługi Windows Live.

2. Wyświetl informacje o danej osobie lub utwórz nowy kontakt. 3. Wpisz odpowiednie adresy e-mail i podaj inne potrzebne dane. 4. Wyświetl zakładkę Identyfikatory. 5. Na liście Wybierz adres e-mail zaznacz adres powiązany z pobranym identyfikatorem.

6. Kliknij przycisk Importuj, aby wyświetlić okno dialogowe Wybierz plik identyfikatora

cyfrowego do zaimportowania. 7. Znajdź i uznacz pobrany plik identyfikatora cyfrowego, a następnie kliknij prr.ycisk Otwórz. 8. Kliknij przycisk OK.

Wysyłanie bezpiecznych wiadomości Po zainstalowaniu cyfrowego identyfikatora możesz dwie możliwości:

bezpiecme wiadomości. Masz

Utwórz nową wiadomość, wciśnij klawisz Alt, aby wyświetlić pasek menu, a następnie wybierz polecenie Narzędzia/Podpisz cyfrowo. Po prawej stronie nagłówka pojawi się ikona certyfikatu.

• Cyfrowo

podpisać wiadomość,

zacząć wysyłać

aby

udowodnić, że jesteś nadawcą.

• Zaszyfruj wiadomość, aby uniknąć podglądania e-maila i manipulowania nim. W oknie Nowa wiadomość wciśnij klawisz Alt, a następnie wybierz polecenie Narzędzia/Szyfruj. Po prawej stronie nagłówka pojawi się ikona kłódki.

Odbieranie bezpiecznych wiadomości Technologie i obliczenia matematyczne związane z cyfrowymi identyfikatorami są złożone, jednak nie ma nic skomplikowanego w obsłudze przychodzących bezpiecznych wiadomości. Poczta usługi Windows Live zarząd1.a całym tym procesem na zapleczu - między innymi uwierzytelnia nadawcę (w przypadku e-maili podpisanych cyfrowo) i odszyfrowuje list (jeśli jest 1.aszyfrowany). W tym ostatnim przypadku pojawia się okno dialogowe z informacją. że Poczta usługi Windows Live odszyfrowała wiadomość przy użyciu Twojego klucza prywatnego. Poczta

usługi

Windows Live

udostępnia

kilka wizualnych

wskaźników,

które

informują, że

odebrałeś bezpieczną wiadomość:

• Wiadomość jest wyświetlona z ikoną certyfikatu. • Tekst wiadomości nie jest widoczny w okienku podglądu. •

Tytuł

okienka podglądu to Pomoc dotycząca zabezpiecze11, a dalszy tekst informuje o rodzaju zastosowanych zabezpieczeń (Podpisana cyfrowo lub Zaszyfrowanci).

• Tekst w okienku podglądu opisuje zabezpieczenia użyte w wiadomości. Aby przeczytać list, kliknij przycisk Kontynuuj w dolnej części okna. Jeśli nie chcesz w przyszłości oglądać ekranu podglądu związanego z zabezpieczeniami, zaznacz pole Nie pokazuj więcej tego

ekranu Pomocy.

Rozdział

17. Zabezpieczanie systemu plików

W tym rozdziale: • Ustawianie uprawnień do plików i folderów • Szyfrowanie plików i folderów • Szyfrowanie dysku metodą BitLocker

W drzwiach mam sześć zamków umieszczonych jeden pod drugim . Kiedy wychodzę, zamykam co drugi. Nieważne, jak dfogo ktoś będzie próbował się włamać, bo zawsze zamknie trzy zamki. Elayne Booslcr Z wyjątkiem elementów wprowadzanych „w locie", na przykład haseł i kluczy, większość informacji, które chcesz uchronić przed niepowołanymi osobami, znajduje się w plikach. Te dane to na przykład wysokość wynagrodzenia w arkuszu kalkulacyjnym, prywatne informacje finansowe w pliku do zarządzania wydatkami osobistymi lub sekrety firmy w dokumencie tekstowym. Niezależnie od rodzaju danych i miejsca ich przechowywania na komputerze chronienie informacji przed intruzami sprowadza się do zabezpieczania części systemu plików. Windows 7 udostępnia w tym zakresie ograniczone możliwości, jednak możesz zrobić trzy rzeczy, aby zapewnić bezpieczeństwo plików: ustawić uprawnienia do plików i folderów, zaszyfrować pliki i foldery oraz zaszyfrować cały dysk twardy. W tym rozdziale poznasz wszystkie te techniki.

Ustawianie uprawnień do plików i folderów Na poziomie systemu plików bezpieczeństwo w Windows 7 najczęściej jest zapewniane przez ustawianie uprawnień do pliku lub folderu. Od uprawnień zależy, czy użytkownik lub grupa ma dostęp do danego pliku albo katalogu. Określają one także, co użytkownik lub grupa może zrobić z plikiem albo folderem. Na przykład jeden użytkownik może tylko odczytać zawartość pliku lub katalogu, natomiast inny może ją modyfikować. Windows 7 udostępnia podstawowy zestaw sześciu uprawnień do folderów i pięciu do plików: • Pełna kontrola. Użytkownik lub grupa może wykonywać wszystkie wymienione operacje, a także zmieniać uprawnienia. • Modyfikacja. Użytkownik lub grupa może wyświetlać zawartość pliku albo katalogu, otwierać i modyfikować pliki, tworzyć nowe pliki oraz podfoldery, usuwać pliki i uruchamiać programy. • Odczyt i wykonanie. Użytkownik lub grupa może katalogu, otwierać pliki i uruchamiać programy. •

Wyświetlanie zawartości

wyświetlać zawartość

folderu (tylko dla katalogów). wyświetlać zawartość folderu.

Użytkownik

pliku albo

lub grupa

może

• Odczyt. Użytkownik lub grupa może otwierać pliki, ale bez możliwości edycji. • Zapis. Użytkownik lub grupa i edytować istniejące pliki.

może tworzyć

nowe pliki i podkatalogi, a także otwierać

Jest też długa lista tak zwanych uprawnień specjalnych, które umożliwiają precyzyjniejsze kontrolowanie zabezpieczeń plików i folderów. Tę kategorię opisuję w punkcie „Przypisywanie uprawnień specjalnych", w dalszej części rozdziału. Często najłatwiejszym

sposobem na zarządzanie uprawnieniami jcsl wykorzystanie wbudowanych grup. Mają one określone zestawy uprawnień, które automatycznie otrzymuje każdy użytkownik dodany do grupy. Istnieją dwie główne grupy: • Administratorzy. Członkowie tej grupy mają pełną kontrolę nad komputerem, co oznacza, że mają dostęp do wszystkich folderów i plików, mogą instalować i odinstalowywać programy (w tym starsze oprogramowanie) oraz urządzenia, tworzyć, modyfikować i usuwać konta użytkowników, instalować aktualizacje systemu Windows i pakiety poprawek, utywać trybu bezpiecznego, naprawiać system Windows, przejmować obiekty na własność itd. • Ufytkownicy. Członkowie tej grupy (standardowi użytkownicy) mają dostęp do plików tylko z własnych katalogów i re współużytkowanych folderów komputera. Mogą zmienić hasło i ikonę konta, a także uruchamiać i instalować programy, które nie wymagają uprawnień administratora. Oprócz tych grup w Windows 7 istnieje też kilkanaście innych, które są używane nadziej. Zauwai. że uprawnienia nadawane tym grupom są automatycznie przyznawane także członkom grupy administratorów. Oznacza to, że jeśli masz konto administratora, nie musisz być członkiem żadnej innej grupy. aby móc wykonywać specyficzne dla niej zadania. Oto lista wszystkich grup: • Operatorzy kopii zapasowych (Backup Operators). Członkowie tej grupy mają dostęp do programu Kopia zapasowa i mogą używać go do archiwizowania oraz przywracania folderów i plików niezależnie od uprawnień określonych dla tych obiektów. • Operatorzy kryptograficzni (Cryptographic Operators). wykonywać zadania związane z szyfrowaniem. •

Członkowie

tej grupy

mogą

Użytkownicy

DCOM (Distributed COM Users). Członkowie tej grupy mogą uruchamiać i aktywować obiekty DCOM (ang. Distributed COM) oraz używać ich.

• Kontrolerzy plików dziennika (Event Log Readers). Członkowie tej grupy mają dostęp do plików dziennika systemu Windows 7 i mogą je przeglądać. •

Goście

(Guests). Członkowie tej grupy mają te same uprawnienia, co osoby z grupy użyt­ kowników. Wyjątkiem jest domyślne konto gościa, które nie umożliwia zmiany hasła.

•

Użytkownicy

domowi (HomeUsers). Członkowie tej grupy mają dostęp do zasobów współużytkowanych za pomocą grupy domowej - nowej funkcji sieciowej w Windows 7.

• IIS_IUSRS. Członkowie tej grupy mają dostęp do witryny senvera IIS zainstalowanego w komputerze z systemem Windows 7.

• Operatorzy konfiguracji sieci (Network Configuration Operators). Członkowie tej grupy mają podzbiór uprawnień administracyjnych, który umożliwia instalowanie ikonfigurowanie funkcji sieciowych. •

Użytkownicy

dzienników wydajności (Performance Log Users). Członkowie tej grupy mogą używać monitora wydajności systemu Windows do lokalnego i zdalnego śledzenia liczników wydajności, dzienników oraz alertów.

• Użytkownicy monitora wydajności (Peńormance Monitor Users). Członkowie tej grupy mogą używać monitora wydajności systemu Windows do zdalnego i lokalnego śledzenia samych liczników wydajności. • Użytkownicy zaawansowani (Power Users). Członkowie tej grupy mają podzbiór uprawnień administracyjnych. Użytkownicy zaawansowani nic mogą archiwizować ani przywracać plików, zastępować plików systemowych, pn.ejmować plików na własność, ani instalować i u.~uwać sterowników un.ądzeń. Ponadto nie mogą instalować aplikacji, przy których wymagane jest, aby użytkownik był bezpośrednio członkiem grupy administratorów. • Utytkownicy pulpitu zdalnego (Remote Desktop Users). Członkowie tej grupy mogą logować się do komputera ze zdalnej lokalizacji za pomocą funkcji Pulpit zdalny. • Replikator (Replicator). Członkowie tej grupy mogą replikować pliki między domenami.

Przypisywanie użytkownika do grupy Używanie

grup \\' porównaniu z przypisywaniem uprawnie1i ma tę zalctc;. fr po ustawieniu uprawnień grupy do pliku łub folderu nic będziesz musiał w prt.yszłości zmieniać zabezpieczeń dla danego obiektu. Wystaray, że przypiszesz każdego nowo utworzonego użytkownika do odpowiedniej grupy, a konto automatycznie odzied7ic:r.y uprawnienia tej grupy. Proces przypisywania

użytkownika

do grupy w systemie Windows 7

wygląda

tak:

1. Użyj kombinacji klawisz \Vindows+R (luh wybierz opcję Stt1rt/Wszystkie progmmyl Akcesori,z/Urnclrom), aby wyświetlić okno dialogowe Urud1om.

2. W polu tekstowym Otwórz wpisz polecenie control userpasswords2. 3. Kliknij przycisk OK. Windows 7 wyświetli okno dialogowe Konta użytkowników widoczne na rysunku 17.1. 4. Wybierz użytkownika, którego ustawienia chcesz zmienić, a następnie kliknij przycisk Właściwości. Pojawi się okno z ustawieniami danego konta.

5. Otwórz zakładkę Członkostwo grupy. 6. Zaznacz opcję Inny, a następnie wybierz grupę z listy. 7. Kliknij przycisk OK. Windows 7 przypisze użytkownika do grupy.

Rysunek 17.1. Okno dialogowe Konta użytkuwników umożliwia pn:ypisanie użytkowników

do dowolnej grupy syslemu Windows 7

- - - - - --

- · ··· - - - - - · · · · '

,

\

\ ........ . \

"\ •

"

\

••

','''

„ \ \ '' \

•I

•,',,

\ 1,

...........,,'

,•,•

- -- .•'',ui.lJ....L''~„~·'

V

POl'litsll lisu umozliwil udzielanie lub odmewianie uzytltownikom dostepu do tego komputera, vnl1rie htsd i innych ust.Mt!\. Aby utyw.ć tego komputera, ufytkownik musi wprowadzi~ nazwę ufytkownike i hasło

Ufytkownicy tego omputera: --------~-----,

Grup• Go~ia

HomeUsers; Administmorzy

M.gcla

Uzytkownicy

[

~·

~

1-14slo dla Tomek Aby un tn!t h•slo, n.c t:śnij ki.wtslt Clrł·Alt ·Del 1wybierz opC]f Zm1tnhasło.

Ili

Przypisywanie użytkownika do wielu grup Jeśli

chcesz przypisać użytkownika do więcej niż jednej grupy, przedstawiona w poprzednim punkcie metoda z zastosowaniem okna dialogowego Konta użytkowników nie zadziała. Jeśli korzystasz z wersji Uhimate, Enterprise łub Ru~iness systemu Windows 7, możesz użyć przystawki Użytkownicy i grupy lokalne, aby przypisać użytkownika do wielu grup. Odbywa się to w nast~pujący sposób:

1. Otwórz menu Start, wpisz lusrmgr .msc, a następnie wciśnij klawisz Enter. Pojawi się przystawka Użytkownicy i grupy lokalne. 2. Kliknij _dwukrotnie nazwę użytkownika, którego ustawienia chcesz zmodyfikować. Pojawi się okno właściwości danego konta. 3. Wyświetl zakładkę Członek grupy.

4. Kliknij przycisk Dodaj. Windows 7 wyświetli okno dialogowe Wybieranie: Grupy. 5. Jeśli znasz nazwę potrzebnej grupy, wpisz ją w dużym polu tekstowym. Jeżeli jej nie znasz, wybierz opcję Zaawansowane/Znajdź teraz, a następnie kliknij dwukrotnie odpowiednią grupę na liście, która się pojawi.

6. W razie potrzeby powtórz krok 5., aby przypisać

użytkownika do innych grup.

7. Kliknij przycisk OK. W zakładce Członek grupy zobaczysz przypisane grupy, co przedstawia rysunek 17.2.

Rysunek 17.2. liiywanie prlyslawlU Użytkownicy

i grupy lokalne

do przypisywania u7.)1kownika do wielu grup

j

lctrmlnllcny

J I lJt)41c.own1cy cblennl<ów ~

ł i u~mon1ora~ ł I Ui}4ltowrky ~ zdłhgo

8. Kliknij przycisk OK. Windows 7 przypisze użytkownika do wybranych grup przy następnym logowaniu do danego konta.

Przypisywanie standardowych uprawnień Kiedy zdecydujesz si~ na prqpisanie opisanych wcześniej standardowych uprawnień W:ytkownikowi lub grupie, wykonaj następujące operacje: l. W Eksploratorze Windows wyświetl plik lub folder, który chcesz zabezpieczyć.

2. Kliknij plik lub folder prawym przyciskiem myszy, a następnie wybierz opcję Właśdwości (jeśli katalog jest otwarty, możesz też użyć polecenia Organizuj/Właściwości). 3. Otwórz zakładkę Zabezpieczenia. 4. Kliknij przycisk Edytuj. Pojawi się okno dialogowe Uprawnienia dla „obiekt", gdzie „obiekt" to nazwa wybranego pliku lub folderu.

5. Kliknij przycisk Dodaj, aby otworzyć okno dialogowe Wybieranie: Użytkownicy lub Grupy. 6.

Jeśli

znasz potrzebną nazwę użytkownika lub grupy, wprowadź ją w dużym polu tekstowym. Jeżeli jej nie znasz, wybierz opcję Zaawansowane/Znajdź teraz, a następnie kliknij dwukrotnie właściwą nazwę na liście, która się pojawi.

7. Kliknij przycisk OK. Windows 7 powróci do okna dialogowego Uprawnienia dla „obiekt", gdzie widoczna będzie dodana nazwa użytkownika lub grupy.

8. Użyj pól wyboru w kolumnach Zezwalaj i Odmów, aby przypisać potrzebne uprawnienia użytkownikowi lub grupie, jak ilustruje to rysunek 17.3. Ry1unek 17.3. Użyj

okna dialogowego Uprawnienia dla pliku lub folderu,

.- - - - - -···-·-:-- - - - - - - - ..,

f."

I~I , •'\\ ł • . Ił

•

" . '''. '.. ' " '

t

t

,...,,

•

•

'

•

9

lj'

I

• 1\

\!

aby przypisał standardowe

ł. Klllia ~S.IMAPTOP\Kama)

uprawnienia

l

użytkownikowi

'

I •'

l

l

••

li

'

.

•• 1, ' . '

ł

• l\ •• •' I

ł

„...... '' X •

I

SYSTEM T
lub grupie

Pełne korcroia

~·

9. Kliknij przycisk OK we wszystkich otwartych oknach dialogowych.

Przypisywanie uprawnień specjalnych C7.a.5em potrzebna jest precyl)'jnicjs1.a kontrola nad uprawnieniami użytkownika lub grupy. Na prlykład możesz pozwolić danej osobie na dodawanie nowych plików do folderu, ale już nie do podkatalogów. Podobnie możesz prl)'znać użytkownikowi pełną kontrolę nad plikiem lub folderem, ale uniemożliwić mu modyfikowanie uprawnień lub pr7.ejmowanic obiektów na własność. te specyficzne potrzeby, w Windows 7 udostępniono zestaw 14 specjalnych uprawnień do folderów i 13 specjalnych uprawnień do plików:

Aby

zaspokoić

•

Pełna

kontrola. operacje.

Użytkownik

lub grupa może wykonywać wszystkie wymienione dalej

• Przechodzenie przez folder/Wykonywanie pliku. Użytkownik lub grupa może otworzyć folder, aby przejść do następnego katalogu, a także wykonywać pliki programów. •

Wyświetlanie zawartości folderu/Odczyt danych. Użytkownik

zawartość

lub grupa

może wyświetlić

folderu ]ub odczytać zawartość pliku.

• Odczyt atrybutów. Użytkownik lub grupa może sprawdzić atrybuty folderu lub pliku (na przykład Tylko do odczytu lub Ukryty).

• Odczyt atrybutów roz.surzonych. rozszerzone folderu lub pliku. które programy).

(Są

• Tworzenie plików/Zapis dat1ych.

Użytkownik

lub grupa może sprawdzić atrybuty to dodatkowe właściwości zapisywane przez nie-

Użytkownik

lub grupa może tworzyć nowe pliki

w folderze lub wprowadzać zmiany w plikach. lub grupa może tworzyć nowe podkatalogi w folderi.e i dodawać nowe dane na koniec pliku (nie może jednak zmieniać informacji już zapisanych w pliku).

• Tworzenie folderów/Dolqczanie danych.

Użytkownik

• ZApis atrybutów. Użytkownik luh grupa może modyfikować atrybuty folderu lub pliku. • Zapis atrybutów roz.szenonych.

Użytkownik

lub grupa może modyfikować atrybuty

rozszerzone folderu lub pliku.

• Usuwanie podfolder6w i plik6w (dotyczy tylko katalogów). może usuwać

• Usuwanie. • Odczyt

Użytkownik lub grupa

podfoldery i pliki z katalogu .

Użytkownik

lub grupa może usunąć folder albo plik.

11prawnień. Użytkownik

lub grupa może sprawdzić uprawnienia do folderu

albo pliku.

• Zmiana

uprawnień. Użytkownik

lub grupa może zmienić uprawnienia do folderu

albo pliku.

•

Przej~de na własność. Użytkownik lub grupa może przejąć

folder albo płik na własnoś(.

Aby przypisać specjalne uprawnienia do pliku lub folderu, wykonaj poniższe operacje:

1. W Eksploratorze Windows wyświetl plik lub folder, który chcesz zabezpieczyć. 2. Kliknij plik lub folder prawym przyciskiem myszy. a następnie wybier.t opcję Właściwo.śc:1 (jeśli katalog jest otwarty, możesz w zamian użyć polecenia Organizuj/Właściwości).

3. Otwórz zakładkę Zabezpieczenia. 4. Kliknij przycisk Zaawansowane. Pojawi się okno dialogowe Zaawansowane ustawienia zabezpieczeń dla: „obiekt", gdzie „obiekt" to nazwa wybranego pliku lub folderu. 5. Kliknij przycisk Zmień uprawnienia w zakładce Uprawnienia. 6. Zaznacz istniejące uprawnienie, które chcesz zmienić.

7. Kliknij przycisk Edytuj. Pojawi się okno dialogowe Wpis uprawnienia dla: „Obiekt".

8.

Użyj

pól wyboru w kolumnach Zezwalaj i Odmów, aby przypisać odpowiednie uprawnienia dla użytkownika lub grupy. Ilustruje to rysunek 17.4.

Rysunek 17.4. Utyj okna dialogowego Wpis uprawnienia dla

pliku lub folderu, aby prqpisać specjalne

uprawnienia użytkownikowi

grupie

lub

~:

Przedcxhelil! pr:ru falda'NĄłzlnyw••• w~--~fakłen.I~„ . Odczyt ałl'lbutów

Odczyt ałl'lbutów rCIJ:SJIS1Qlydi

1'Wor1wM Jllólfla4* dlr)ydi ~ faida"6w~ denydi ~ atr,butiS.w

ZIPs alr}bul6w rozszerzonych lJIUWlnle podfdder6w ł fAÓW

UsJWll1ie ZaslDluj ~~~do

oblśtów}.AbkonlB!erów ~tię • • • • wewll4'tn ~ lconteiera

l«zadzn: IP'l'ftl'jeljam

9. Kliknij przycisk OK we wszystkich otwartych oknach dialogowych.

Szyfrowanie plików i folderów Czy dane są bezpieczne, jeśli intruz nie może zalogować się do systemu Windows? Niestety, prawie na pewno jest inaczej. Kiedy cracker uzyska fizyczny dostęp do komputera (na przykład przez włamanie się do biura lub kradzież maszyny), będzie mógł użyć zaawansowanych narzędzi do podejrzenia zawartości dysku twardego. Oznacza to, że napastnik nie będzie miał dużych problemów z odczytaniem, a nawet skopiowaniem wysoce wrażliwych lub poufnych informacji (zestawień finansowych, historii medycznej, wynagrodzeń w finnie, tajemnic handlowych, planów biznesowych, dzienników lub pamiętników), które przechowujesz na komputerze. Jeżeli

obawiasz się. że ktoś może uzyskać dostęp do plików przeznaczonych ndo użytku wewnętrznego", skorzystaj z funkcji szyfrowania danych dostępnej w Windows 7. W ten sposób zakodujesz plik i stanie się on zupdnie nieczytelny dla osób, które nie zalogują się do Twojego konta w systemie. Po :za.szyfrowaniu danych możesz korzystać z nich w standardowy sposób bez zauważalnego spadku wydajności.

Wykonaj poniższe operacje, aby zaszyfrować ważne dane: 1. Użyj Eksploratora Windows, aby wyświetlić ikonę folderu z danymi, które chcesz zaszyfrować.

'Cl-~ęyh ~pqj~ ~~j-~ aly. ~ p>JiieWai WitJdOWI 1 ~wtedy •Ub)~ fruwał nowe pliW d•'Wt.'U~ do tqb bfalelp.

ć

„.

2. Kliknij ikonę folderu prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję Właściwości, aby otworzyć okno właściwości. 3. Wyświetl zakładkę Ogólne. 4. Kliknij prtycisk Zaawansowane. Pojawi się okno dialogowe Atrybuty zaawansowane. 5. Zaznacz pole Szyfruj zawartość, aby zabezpieczyć dane. 6. Kliknij przycisk OK w każdym otwartym oknie dialogowym. Pojawi się okno Potwierdzanie

zmiany atrybutów. 7. Wybierz opcję Zastosuj zmiany do tego folderu, podfolderów i plików. 8. Kliknij przycisk OK. Windows zaszyfruje zawartość folderu.

Szyfrowanie dysku metodą Bitlocker \\'eż

technologie

zabezpieczeń

systemu Windows 7, takie jak dwukienmkowa 1..apora. Windows

Defender i funkcja Windows Service Hardening, dorzuć dobre zasady z.arL1dzania poprJwkami !(ryli instalowanie ich zaraz po udostępnieniu) i dodaj szczyptę zdrowego roz ądku. ] i t bi z żadne szkodliwe oprogramowanie nie sforsuje zabezpieczeń Twojego komputera, d n nim Windows 7.

Co się jednak dzieje, kiedy Windows 7 nie działa? Jeśli napastnik ukradnie komputer lub wła­ mie się do biura albo domu, będzie mógł dostać się do danych na dwa sposoby: • przez załadowanie systemu z dyskietki i użycie narzędzi uruchamianych z wiersza poleceń do zmiany hasła administratora. • przez użycie systemu operacyjnego uruchamianego z płyty CD w celu uzyskania dostępu do dysku twardego i zmiany uprawnień do folderów oraz plików. Obie metody zapewniają napastnikowi dostęp do zawartości komputera. Jeśli przechowujesz w nim poufne dane (na przykład finansowe, tajemnice firmy itd.), skutki mogą być katastrofalne. Aby ułatwić zablokowanie dostępu do poufnych danych. w Windows 7 udostępniono mechanizm o nazwie Bitl.ocker, który szyfruje cały dysk twardy. Nawet jeżeli napastnik uzyska fizyczny dostęp do komputera, nie będzie mógł odczytać 1.awartości zaszyfrowanego dysku twardego. BitLocker przechowuje klucze używane pr.ty szyfrowaniu i odszyfrowywaniu sektorów dysku systemowego w module TPM 1.2 (ang. Trusted Platform Module; jest to układ sprzętowy dostępny w wielu nowych maszynach).

Włączanie funkcji

Bitlocker w systemach z modułem TPM

Aby włączyć funkcję BitLocker w systemie z modułem TPM, wybien Start/Panel sterowania/System i zabezpieczenia/Szyfrowanie dysków funkcją BitLocker. W oknie Szyfrowanie dysków funkc_iq BitLocker (widocznym na rysunku 17.5) kliknij łącze Włącz funkcję BitLocker powiązane z dyskiem twardym.

Rysunek 17.S. t:żyj okna Seyfrow.uiie dysków funkcją BitLockcr, aby włączyć lub w)·łączyć ten mechani1.m

lwi~ksz ochronę

plików i foldtorów prrrz Zd~.tyfrowanie dysków

~~ dyskowf..m,. litl.ocbr upolŃe9a ~ ........~ckKqpu do pliliów P'lkh
plittlw

•

..,.._..y

.-, "'•fV• „,td2,,.. o cytrcw1""' cłfl.,_ "'"kcJ• Bit\o(ktr P'ltd ICJ ~"''

Srrfr-.nic ~ lunliqt llitlocb< -

IMI Mh• To Go

Wló: dyM- wymo...,,y, oby oay( lunltji 8iU.D< b• Tu Go

lo.Natu AlllMlllblNlllll INdullln TllM

·~..,._ ~ra..ty„,_„ ,__,,,,anneql.,,,~

~

Włączanie funkcji

Bitlocker w systemach bez modułu TPM

Funkcję

BitLocker możesz włączyć także wtedy, gdy korzystasz 7. komputera niemającego modułu TPM. Wtedy musisz użyć pendrive'a, na którym BitLocker zapisze k.Jua uruchamiania. Będlies7. musiał zawsze podłączać pcndrivc do komputera, aby móc go uruchomić. odszrfrować dysk i korzystać z systemu w normalny sposób. Najpierw musisz skonfibrurować system Windows 7, aby zezwalał na włączenie funkcji BitLockcr be7. modułu TPM. Wykonaj następujące operacje: 1. Otwórz menu Start, wpisz nazwę gpedit. msc, a następnie wciśnij klawisz Entt•r, aby uruchomić

Edytor lokalnych zasad grupy.

2. Otwórz węzeł Kot~figuracja komputera/Szablony c1dmit1istraqim·/Skł,1,foiki systemu

Windows/Szyfrowanie dysków funkcją Bitlocker/Dyski z systemem operacyjnym. 3. Kliknij dwukrotnie regułę Wymagaj dodatkowego uwierzytelniarria Pr=J' uruchamianiu. 4. Zaznacz opcję Wł9czone. 5. Zaznacz pole wyboru Zezwalaj na używanie funhji BitLocker bez zgodnego modułu TPM, jak przedstawia to rysunek 17.6. 6. Kliknij przycisk OK. 7. Aby się upewnić, że Windows 7 od razu zastosuje nową zasadę, otwórz menu Stcirt, wpisz instrukcję gpupdate /force i wciśnij klawisz Enter.

Rysunek 17.6. Użyj reguły Wymagaj

dodatkowego uwierzytelniania przy uruchamianiu, aby umożliwić wykorzyslywan ie w systemie Windows 7

funkcji Bitlockcr bez modułu TPM

Ze:w.11.tj N \dyw..... fu.C,1

ło\Loo: .... ber

"J"dn"JO ,.,.,0.,iu 1"1.A

•

lo~u...t~alr......,a,1...,..jeł!iilLcd„

•

bcdac wyl'N9ot dodlltowogo """"'>~........ ""1 btd)m

(WJ"N91 ~t:. "'"'~ ru dt•lo. ~..i, USI)

1.1\kt.omMniu ........... ayfllnltja 8illochr IN byt wyw.na wraz 1 """""""' TPM, tt'f Dct niogo. To ......._.,

u.-;.,,.. dlo lmmput.cYOw. modultm "'"''

u...trni-po~lunl<1Ulod„.

Teraz możesz włączyć funkcję Bitlocker: I. Wybierz Start/Panel sterowania/System i zabezpieczenia/Szyfrowanie dysków ftmh:~ BitLocker, aby otworzyć okno dialogowe Szyfrowanie dysków funkcj9 Bitlocker. łącze Wł9cz funkcję

BitLocker obok ikony dysku twardego. Pojawi Szyfrowanie dysków fu11kcj9 BitLocker.

2. Kliknij

się

kreator

3. Kliknij przycisk Dalej. Kreator poinformuje Cię, że użyje innego napędu lub wolnego obszaru na dysku systemowym, aby włączyć funkcję BitLocker. 4. Kliknij przycisk Dalej. Kreator przygotuje dysk twardy, a następnie wyświetli okno z prośbą o ponowne uruchomienie systemu.

5. KJiknij przycisk Uruchom ponownie teraz. Komputer ponownie się uruchomi, a kiedy wrócisz do systemu Windows, zobaczysz okno kreatora. 6. Kliknij przycisk Dalej. Pojawi się okno dialogowe Ustaw preferencje 11mcl1mnia11ia

funkcji BitLocker. 7. Wybier.t opcję Wymagaj klucza urncliomiania przy każdym urnchomieni11, a następnie kliknij przycisk Dalej. 8. Podłącz do komputera pendrive, na którym chcesz zapisać klucz uruchamiania.

9. Wybierz pendrive z listy napędów, a następnie k1iknij przycisk Zapisz. Pojawi munikat z prośbą o określenie, jak chcesz przechowywać klucz odzyskiwania.

się

ko-

10. Wybierz jedną z poniższych opcji, a następnie kliknij przycisk Dalej:

• Zapisz klucz odzyskiwarria na kluczu USB. Wybierz te; upcj<;. aby zapisać klucz odzyskiwania na pendrive'ie. Jest to prawdopodobnie najlepsze rozwiązanie, ponieważ o:mac1.a, że będziesz mógł odzyskać pliki prtcz samu umieszczenie pendńve'a w stacji. Podłącz pendrive, wybierz go na liście, która się pojawi, a nast~pnie kliknij przycisk Ze1pisz. • :lapis% klucz odzyskiwania w pliku. Kliknij tę opcję. aby 1.apisać klucz odzyskiwania na odrębnym dysku twardym w systemie. Użyj okna dialogowego Zapis:: klucz funkcji Bittocker jako, aby wybrać lokalizację, a następnie kliknij przycisk Zapisz. • Drukuj klucz odzyskiwania. Kliknij tę opcję. aby wydrukować klucz odzyskiwania. Wyhierz drukarkę w oknie dialogowym, które się pojawi, a następnie kliknij pr1.ycisk

Drukuj. 11. Kliknij przycisk Kontynuuj. Funkcja Bitl.ocker poinformuje Cię, ie musisz ponownie uruchomić system. 12. Jeśli zdecydowałeś się 1.apisać klucz odzyskiwania na pendrive'ie, włóż go do stacji (jeżeli jeszcze tego nie zrobiłeś), a następnie kliknij przycisk Urucliom ponowt1ie tera::.

Kiedy komputer ponownie się uruchomi, funkcja RitLockcr rozpocznie szyfrowanie dysku. Zobaczysz powiadomienie widoczne na rysunku 17.7. Możesz kliknąć komunikat, aby zobaczyć postęp szyfrowania. Rysunek 17.7.

Kiedy komputer ponownie si~

uruchomi, funkcja Bitlucker lac:mie s:r.yfrować

dysk twardy

Rozdział

18. Konfigurowanie zabezpieczeń użytkowników

W tym rozdziale: • Wprowadzenie do kontroli konta użytkownika • Tworzenie bezpiecznych haseł i wymuszanie ich stosowania • Tworzenie kont użytkowników i zarząd7.anie nimi • Ustawianie zasad dla kont • Zarządzanie użytkownikami i grupami za pomocą wiersza polecenia • Stosowanie funkcji kontroli rodzicielskiej w celu ograniczania możliwości korzystania z komputera • Inne sztuczki

związane

z zabezpieczeniami

użytkowników

PIMKIK (akronim) - problem istnieje między krzesłem i klawiaturą. Anonimowy żartowniś z branży IT Jeśli jesteś

jedynym użytkownikiem danego komputera, nie musisz obawiać się o bezpieczeństwo swojego profilu (czyli własnych plików i ustawień w systemie Windows 7). Jednak je7.eli współużytkujesz maszynę z innymi osobami w domu lub biurze, musisz skonfigurować pewne zabezpiec1.enia, aby mieć pewność, 7.e każdy użytkownik będzie kor7.ystał ze „swojego" systemu Windows i że nie uszkodzi celowo lub przypadkowo cudzych danych. Także jeśli odpowiadasz za konfigurowanie kont na innych komputerach, musisz od początku myśleć o bezpiecze11stwie. Oto lista środków bezpieczeństwa, które warto stosować przy współużytkowaniu komputera lub konfigurowaniu ustawień dla kont w innych systemach:

• Utwórz odrębne konto dla każdego utytkownika. Wszystkie osoby, które nawet okazjonalnie korzystają z komputera, powinny mieć swoje konto. Jeśli ktoś potr7.ebuje dostępu do maszyny bardzo 17.adko (lub tylko raz), aktywuj konto gościa i udostępnij je. Kiedy dana osoba zakończy sesję, wyłącz wspomniane konto. konta. Jeśli w systemie znajdują się konta skonfigurowane dla użytkowników, którzy nie potrzebują już dostępu do komputera, powinieneś je usunąć.

• Usuwaj

nieużywane

administratorów. Członkowie grupy administratorów mogą zrobić wszystko w systemie Windows 7 po kliknięciu przycisku Tak w oknie dialogowym Kontrola konta użytkownika. Należy ograniczyć liczbę tych zaawansowanych kont do minimum - najlepiej do jednego (oprócz wbudowanego konta administratora).

• Ogranicz

liczbę

• Zmień nazwę konta administratora. Zmiana nazwy konta administratora gwarantuje. że inni nie będą wiedzieć, które konto należy do głównego użytkownika komputera.

•

Umieśt

wszystkie pozostałe konta w grupie użytkowników (standardowych). Więk­ szości osób do wykonywania prawie wszystkich codziennych i.adań wystarczą uprawnienia i prawa przypisane do grupy użytkowników, dlatego powinieneś umieścić w niej wszystkie konta oprócz administracyjnego.

• Dla każdego konta utwórz silne hasło. Powiąż każde konto z silnym hasłem, aby żaden użytkownik nie mógł zalogować się jako inna osoba za pomocą pustego lub prostego hasła.

• Skonfiguruj w kat.dym koncie wygaszacz ekranu i upewnij się, że komputer po ponownym aktywowaniu będzie wyświetlał ekran powitalny. Aby to zrobić, kliknij prawym pl'7.)'ciskiem myszy pusty fragment pulpitu, wybierz opcję Personalizuj, a następnie kliknij ikonę Wygaszacz ekranu. Wybierz ustawienie z listy Wygaszacz ekranu i zaznacz pole Po wznowieniu wyświetl ekran logowania. • Blokuj komputer. Kiedy odchodzisz od biurka na dłuższy czas, koniecznie blokuj komputer. Wybierz opcję Start/Zablokuj lub użyj kombinacji klawisz Windows+L. Spowoduje to wyświetlenie ekranu powitalnego, dzięki czemu nikt nie będzie mógł skorzystać z komputera bez podania hasła. • Ustawiaj przydziały. Aby :zapobiec 1.ajęciu przez użytkowników zbyt dużej prLCstrzeni dysku twardego (na przykład pl'U"l pobranie wielu plików MP3), możesz ustawić przydziały dla każdego konta. Wybierz opcję Start/Komputer, kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę dysku twardego i wybierz opcj~ Właściwości. Zobaczysz ekran atrybutów dysku. Otwórz zakładkę Przydział. Kliknij przycisk Pokaż ustawienia przydziałów, podaj poświadczenia, a następnie zaznacz pole Włt;cz zarządzanie przydziałami. W tym rozdziale poznasz wszystkie wymienione techniki, a

także

wicie innych

rozwiązań.

Wprowadzenie do kontroli konta

użytkownika (KKU)

Większość

(kusi mnie, aby napisać „zdecydowana większość") problemów 7.wiązanych l bez· pieczeństwem w wersjach systemu Windows starszych od Visty wynikała z jednej podstawowej prtyczyny - użytkownicy zwykle korzystali z komputera z uprawnieniami administratora. Administrator może zrobić wszystko na komputer7.e z systemem Windows. Może między innymi instalować programy, dodawać urządzenia, aktualizować sterowniki, wczytywać aktuałizac.ie i poprawki, zmieniać ustawienia rejestru. uruchamiać narzędzia administracyjne oraz tworzyć i modyfikować konta użytkowników. Jest to wygodne, ale prowadzi do poważnego problemu. Każdy złośliwy program po zainstalowaniu się w systemie także będzie działał z uprawnieniami administratora, co umożliwi wyrządzenie poważnych szkód w komputerze i podłączonych do niego un.ąd.zeniach. W Windows XP próbowano poradzić sobie z tym problemem przez udostępnienie konta niższego poziomu (użytkownika z ograniczeniami), które miało tylko bardzo podstawowe uprawnienia. Niestety, to „rozwiązanie" miało trzy poważne luki: • Windows XP w trakcie instalacji wyświetlał komunikat 'l prośbą o utworzenie przy· najmniej jednego konta użytkownika, jednak nie zmuszał do tego. Jeśli pominąłeś tę operację, system był uruchamiany z konta administratora.

• Nawet jeśli dodałeś użytkowników, program im1alacyjny nie umożliwiał określenia poziomu bezpieczeństwa kont. Dlatego każde konto, które dodałeś w czasie instalowania systemu Windows XP. było automatycznie dodawane do grupy administratorów. •

Jeśli ktoś utworzył

konto użytkownika z ograniczeniami. zwykle szybko rezygnował z korzystania z niego. ponieważ pozwalało na wykonywanie tylko najbardziej pod~ta­ wowych zadań. Nie można było nawet zainstalować większości programów, ponieważ zwykle wymagało to uprawnień do zapisu danych w folderze %SystemRoot% i rejestrze, a omawiane konto ich nie posiadało.

W Windows Vista podjęto następną próbę. Rozwii}7.aniem była funkcja kontroli konta użytkownika (KKU), oparta na zasadzie najmniej uprciwnioncgo 14żytkownikti. Podejście to polega na udostc;pnicniu konta, które ma najmniejszy zbiór uprawnień potrlCbnych danemu użytkownikowi. Takie konto nie umożliwia edycji rejestru i \vykonywania innych 1..adań administracyjnych. Użytkownicy mogą jednak wykonywać inne codzienne zadania, takie jak: • instalowanie programów i aktualizacji. • dodawanie sterowników drukarki, • modyfikowanie opcji zabezpieczer~ sieci bezprzewodowych (na kluczy WEP lub WPA).

przykład

podawanie

i'.asada najmniej uprawnionego użytkownika zostłlła zrealizowana w postaci konta nowego typu o nazwie „standardowy użytkownik ". Oznacza tu, że w Windows Vista S•f trzy podstawoWl' rodzaje kont: • Konto administratora. To wbudowane konto pozwJ.la wykonać na komputerze wszdkit: operacje. • Grupa administratorów. Członkowie tej grupy (z wyjątkiem konta administratora) mają uprawnienia standardowych użytkowników, ale kiedy jest to potrzebne, mogą je podnieś( przez kliknięcie przycisku w oknie dialogowym (zobacz następny punkt). • Grupa użytkowników standardowych. Są to użytkownicy o najmniejszych uprawnieniach, choć także oni mogą w razie potrzeby podnieść swoje uprawnienia. Wymaga to jednak znajomości hasła administratora. W Windows 7 także funktionujc 1'.'KU, jednak mechanizm ten - jak tu znacznie mniej zauważalny.

niedługo

zobaczysz - .iest

Podnoszenie uprawnień Podnoszenie uprawnień to istota modelu zabezpieczeń opartego na KKlJ. W systemie Windows XP dostępne było polecenie Uruchom jako, które umożliwiało wykonanie zadania za pomocą konta innego użytkownika (o większych uprawnieniach). W Windows 7 (podobnie jak w Viście) zwykle nie trzeba tego robić, ponieważ system automatycznie wymaga potwierdzenia podniesienia uprawnień.

Jeśli należysz

do grupy administratorów, to korrystasz z uprawnień standardowego użytkownika, co zapewnia dodatkowe bezpieczeństwo. Kiedy spróbujesz wykonać zadanie, które wymaga uprawnień administratora, Windows 7 będzie wymagał zatwierdzenia tej operacji, wyświetlając okno dialogowe Kontrola konta użytkownika, podobne do ekranu z rysunku 18.1. Kliknij przycisk Tak, aby zezwolić na wykonanie zadania. Jeśli to okno pojawi się nieoczekiwanie, to możliwe, że szkodliwy program próbuje przeprowadzić operacje wymagające uprawnień administratora. Kliknij wtedy przycisk Nie, aby zablokować wykonywanie zadania. Rysunek 18.1. Ki~Jy administrator uruchomi 1.adanie, które wymaga

----- '.„ .„.„.„. . "

..

.~

i,·.:..\.. 1\

'"'>

I

-----------

"''!"·"""'"., ·''" '·"· '' I

.

•

uprawnień

•

'

•

'

'

'

-

"

,'

•

. „'.·.-.-.\,

'

;:

•


Windowi lnt!M'lllł bplore-8 Mkrmoft Ccwporation ~twardy w tym komputme

Nuwt Pf<>gnmu:

administratora, Windows 7

•

•

„„

Sp~onywydtWU! P~ plibA:

wyświetli

powy7.s1.c okno dialogowe

T

HM

z pytaniem o zgodf na wykonanie operacji Jeżeli

korzystasz z konta standardowego użytkownika i spróbujesz przeprowadzić operację, która wymaga uprawnień administratora, Windows 7 zastosuje dodatkowe środki bezpieczeństwa. Zamiast tylko wymagać zgody, 1.37.ąda podania poświadczeń administratora, co ilustruje rysunek 18.2. Jeśli w systemie jest kilka kont administracyjnych, w omawianym oknie dialogowym pojawi się każde z nich. Wprowadź hasło dowolnego z widocznych kont, a następnie kliknij przycisk Tak. Jeśli okno dialogowe pojawi się nieoczekiwanie, może to być efekt działania 57.kodliwego oprogramowania, dlatego powinieneś wtedy kliknąć przycisk Nie, aby zapobiec wykonaniu operacji.

R)'lunek 18.2. Kiedy standardowy

ufytkownlk uruchomi 1.adanie. które wymaga uprawnień

administralora, Windows 7 wyświetli to okno dialogowe z prośbą

o poświadczenia administratora

t ',~

I'

,: .„ •....,

'

I

'

'

.

„

.

.

'

'

„ . . " ....„.

'

Naw1 ptOgflf'l\U: Sp~ony wydlWCł.!

Pochodnnie pliku:

Tomek

IH.uło (

l

'

•

'

'

'

. ''.

'„ „:. „

'

Windows ~et Eąlofw 8 Mlavloh Dysk twwdy w tym komputerze

c.w,_..-.

'

'y

„ ..

\I

~

Zauważ też, że

w obu przypadkach Windows 7 przełącza si~ do trybu bezpiecznego pulpitu, w którym nie można przeprowadzić w systemie i.adnych operacji do momentu wyrażenia zgody, podania danych uwierzytelniających łub anulowania zadania. Windows 7 informuje o włączeniu bezpiecznego pulpitu przez zaciemnienie całego ekranu oprócz okna dialogowego Kontrola konta

użytkownika.

·MWłJi._,.„, Cło*bl~ptopunu. W

tym

·pB;~1~v-~~,:~~Daa't#lf i~~

WirtU•lłacja· płHtu ł rejtstm u!P"':ilW.\':\'°Ui'ITTi-U:"'""''~·r~.l""".....~'J--łM-:~.o;·~~~-....falf·--f1D'dSWll7~hyt ~~~

Konfigurowanie kontroli konta

„

SW

użytkownika

Opisane do tej pory funkcje KKU działają w Windows 7 tak samo jak w Viście. Jednak w Viście system KKU sprawiał problemy, ponieważ był nieco „entuzjastyczny" (delikatnie mówiąc). Kai.da, nawet drobna zmiana ustawień (na przykład daty lub czasu) wymagała podniesienia uprawnień. Osoby, które wprowadzały dużo modyfikacji, bardzo się przez to denerwowały.

Dobra (dla niektórych doskonała) wiadomość jest taka, 7.e w Windows 7 Microsoft wprowadził dwie zmiany, aby ograniczyć aktywność KKU: • Obecnie można konfigurować KKU i do swoich potrzeb.

dostosować

sposób

wyświetlania powiadomień

• Prly domyślnych ustawieniach KKU rzadko wymaga podniesienia uprawnień, kiedy użytkownik zmienia ustawienia komputera. Dwa znaczące (i zrozumiałe) wyjątki to modyfikowanie konfiguracji KKU oraz uruchamianie edytora rejestru. Z pewnością są to korzystne zmiany, choć - o czym się wkrótce przekonasz - opcje konfiguracji KKU są nieco ograniczone. Proces zmiany ustawień KKU w Windows 7 wygląda tak: 1. Otwón menu Start, wpisz słowo kontrola, a następnie kliknij nazwę Zmień 14stawienia funkcji Kontrola konta użytkownika. Pojawi się okno dialogowe Ustawienia kontroli ko„tn użytkownika widoczne na rysunku 18.3. Rysunek 18.3. W Windows 7 możesz !ikorzystac 7. okna dialogowego

'edy powi11d11m a o zmianach na komputerze odl},,ym pr09ramom molf1~

Ustawienia kontroli konta użytkownika, aby doslosowa~ działanie funkcji KKU do swoich potrzeb •

NI pov.'Wld.im

mn gdy wprow•dum onl4uy...,

11•1uwl~f\l.łch t)'UtmtJ Wlncfow)

Z..lrcanc. }eSll tJZYWIM u z.n111c Ul)'tkowni\:olNi P<09lllmy I odw1td:l.anc 14 aionc wruyny • cd Wrb.

2.

Użyj

suwaka, aby wybrać jedno z poniższych

ustawień

KKU:

• Zawsze powiadamiaj. Jest to najwyższy poziom, przy którym KKU działa podobnie jak w Viście, ponieważ wymaga podniesienia uprawnień przy zmianie konfiguracji systemu Windows oraz przy próbach zmiany ustawień i instalowania oprogramowania przez aplikacje. •

Domyślnie.

Jest to drugi poziom, przy którym KKU wymaga podwyższenia uprawnień tylko wtedy, kiedy aplikacje próbują zmienić ustawienia lub zainstalować oprogramowanie. Ta opcja powoduje przyciemnienie pulpitu na czas wyświetlania okna dialogowego KKU.

• Nie przyciemniaj pulpitu. Jest to drugi z najłagodniejszych poziomów. Przypomina ustawienie domyślne (czyli wymaga podwyższenia uprawnień tylko wtedy, kiedy aplikacje próbują zmienić ustawienia lub 1.ainstalować oprogramowanie), jednak nie powoduje włącania bezpiecznego pulpitu na ci.as ~Wietlania okna dialogowego KKU. • Nigdy nie powiadamiaj. Jest to najniższy poziom, który powoduje wyłączenie KKU. Oczywiście, jako odpowiedzialny użytkownik komputera nigdy nic wybrałbyś tego ustawienia, prawda? 3. Kliknij przycisk OK. Pojawi się okno dialogowe Kontrola konta

użytkownika.

4. Wpisz poświadczenia, aby zastosować nowe ustawienia.

Zasady kontroli konta użytkownika Możesz do

pewnego stopnia zmienić działanie funkcji KKU za pomocą zasad grupy. W przystawce 7..asady zabezpieczeń lokalnych (otwórz menu Start, wpisz nazwę secpol.msc, a następnie wciśnij klawisz Enter) otwórz węzeł Ustawienia zabezpieczeti/Zasady lokalne/Opcje zabezpieczeń. Znajduje się tu dziesięć zasad związanych z kontrolą konta użytkownika (przedstawia je rysunek 18.4).

IM--" ulMilpioadl

Z-V

2.d.dy._. z-lyloUlne

, lOl'ltll ~ NZW
•

7-0y~i P~,....-,,.,..~b

~ ~~

~

Qpfje . . .lpij(11#1

podno-llicU..-~\)O tyd1~1~l1Acc-.kt0tc .., ~

pv.....,.._ "!"--'

f!ojlkol)4 pod... Wyltaony

łilryt-4 p<1~N~Jl4ApCpaf-O~~ W)l4n""l'

" Konlrcl. lot!l.a ~

Z.0,.~~łU

Uw6J ~„. Ilu

l:oftlloqli:otlłA~OWl'll

liyb utwietcmni. pn.a ldmnldtnlort dla~ i.ortta ..lrnln

•-=-

ICOl'CrQl.o tor.ta .uytt....-. \llUCll""Lłnlt~ eOmtnnltlllor~ "'toył>la pnc K.ontiolł br.u .nyU;ownilla: .-tllllmo biedy- pMr.6w 11.jnlrv ~ połW~ -

lNocl

„„...,„

z..dy~ pubfoan;.11

OIJ"'9'..,__

„

~ tOl1tl ~Ił< IH)'lnb urytkOWllfirk U~ """'Ilu o podt. . . . . Liprł*nltl\ dll ~IWllOfOw W "Y·• ~ ubapeani ll'w Camputn I 1 ' ~ ltont. ~" rxJ>-«>lt..-ll~ o ~Io up.........., dla~ standorltonllgw~ ._......_~ usacj I ' I l:onirob ltonb uiy\l........., ._...., ~ ł p o ó - l.IA(<'" N ITIOM-- O~

""'*"q.tnl

,

I

' ~ł'lłlOltt domeny. odrnKAj m"6n)' h.Wo b>nć. ~" •

~

°"""°""V Wlłaony

Wltaony Monol.Uj O~ N pM AIAOfNl!y
~-

Rysunek 18.4. Zasady S)'!itemu Windows 7 :t.wią:t.ane z kontrolą konta u7.ytkownika

• KonlTola konta użytkownika: tryb zatwierdzania przez administratora dla wbudowanego konta administratora. Ta zasada określa, kiedy konto administratora podlega kontroli konta użytkownika. Jeśli aktywujesz tę regułę, konto administratora będzie traktowane jak wszystkie inne konta z grupy administratorów, a jego użytkownik będzie musiał kliknąć przycisk Tak, kiedy Windows 7 zażąda zatwierdzenia operacji. • Kontrola konta użytkownika: zawalaj aplikacjom z poziom UIAccess na monitowau o podniesienie uprawnień bez używania bezpiecznego pulpitu. Skorzystaj z tej zasady. aby określić, czy Windows 7 ma 1.ezwalać bez używania bezpiecznego pulpitu na podniesienie uprawnień dla aplikacji związanych z dostępnością, które wymagają dostępu do interfejsu użytkownika z innego okna.

• Kontrola konta użytkownika: zachowanie monitu o podniesienie uprawnień dla administratorów w trybie zatwierdzanin przez administratora. Ta zasada pozwala określić, czy system ma wyświetlać monity, kiedy administrator wymaga wyższych uprawnień. Domyślne ustawienie to Monituj o zgodę, co wymaga zezwolenia lub odmowy. Możesz te-ł wybrać opcję Monituj o poświadaenia, aby użytkownik musiał wprowadzić ~woje hasło. Jeżeli użyjesz ustawienia Podnieś l1ez monitowania, system będzie podnosił uprawnienia administratorów automatycznie. • Kontrola konta użytkownika: zachowanie manitu a podniesienie uprawnień dla użyt­ kownik6w standardowych. Ta zasada służy do kontrolowania monitów, które pojawiają się, kiedy standardowy użytkownik wymaga podniesionych uprawnień. Szczegółowe omówienie tej reguły znajdziesz w punkcie „Blokowanie podnoszenia uprawnień wszystkim użytkownikom standardowym" w dal~zej części rozdziału. • Kontrola konta użytkawnikn: wykrywanie instalacji apllkncji i monitowanie o podniesienie uprawnień. Za pomocą tej zasady możesz włączyć łub wyłączyć automatyczne podnoszenie uprawnień przy instalowaniu programów. • Kontrola konta użytkownika: podnoszenie uprawnini tylko tyci• plików wykorrywaltrych, kt6re sq podpisane I majq sprawdzonq poprawność. Użyj te.i zasady. ahy określić, czy Windows 7 ma sprawdzać podpisy cyfrowe programów. które Ż
• Kontrola konta użytkownika: podnoszenie uprawnień tylko tycli aplikacji z poziomem UIAccess, które sq zainstalowane w bezpiecznych lokalizacjach. Uiyj tej zasady. aby określić, czy Windows 7 ma zezwalać na podniesienie uprawnień tylko tym aplikacjom, związanym z dostępnością i wymagającym dostępu do interfejsu użytkownika innego okna. które są 1.ainstalowane w bezpiecznej lokałi1.acji (na przykład w fokłertc %ProgmmFilt·s''ti ). • Kontrola konta użytkownika: umchamianle wszystkich administratorów w trybie uitwierdzanla prze.z administratora. Użyj tej zasady, aby włączyć lub wyłączyć traktowa nit• kont administratorów (oprócz wbudowanego konta administratora) jak kont standardowych użytkowników. • Kontrola konta 11żytkownika: przel9cz na bezpieczny pulpit przy mor1itowaniu o podniesienie uprawnień. Za pomocą tej zasady możesz określić, czy Windows 7 ma włączać bezpieczny pulpit przy wyświetlaniu monitu o podniesienie uprawnień. • Kontrola konta użytkownika: wirtualizuj blfdy zapisu plików i reje.stru w lokalizacjach poszczególnych użytkowników. Użyj tej 1.asady, aby włączyć lub wyłączyć wirtualizację plików i rejestru dla użytkowników standardowych.

Tworzenie bezpiecznych haseł i wymuszanie ich stosowania Można

czasem odnieść wrażenie, że w Windows 7 hasła nie mają dużego znaczenia. Na przykład można usunąć hasło konta użytkownika utworzonego w czasie instalowania systemu. Ponieważ to konto ma uprawnienia administratora, jest to niebezpieczna sytuacja - oznacza, że dowolna osoba może uruchomić komputer i automatycznie uzyskać uprawnienia administracyjne. Ponadto standardowi użytkownicy mogą wtedy podnosić uprawnienia bez konieczności podawania hasła. Jednak można łatwo zapobiec tym problemom przez przypisanie hasła do każdego lokalnego konta. W tym podrozdziale znajdziesz porady na temat tworzenia silnych haseł, a także informacje o związanych z hasłami opcjach i zasadach systemu Windows 7.

Tworzenie silnych haseł Nic wystarczy korzystać ciągle z dowolnego, tego samego hasła. Możesz zwiększyć bezpieczeństwo systemu Windows (a tym samym całej sieci) przez tworzenie haseł trudnych do odgadnięcia i złamania przez programy, które wypróbowują różne kombinacje znaków. Są to tak zwane silne hasła. Najlepsze hasła to takie, które zapewniają maksymalne bezpieczeństwo, a jednocześnie są łatwe do zapamiętania. W wielu książkach prezentowane są niezwykle wymyślne systemy tworL.enia haseł (sam kilka takich tekstów), jednak musisz pamiętać przede wszystkim o trzech sprawach:

napisałem

• Ufywaj haseł, które mają przynajmniej osiem znaków. Krótsze hasła można złamać za pomocą programów, które wypróbowują wszystkie kombinacje znaków. 26 liter alfab~tu angielskiego można ułożyć w około 12 milionów 5-literowych kombinacji, których wypróbowanie nie stanowi problemu dla szybkiej aplikacji. Jeśli jednak wydłużysz hasło do 8 znaków, liczba możliwości wzrośnie do 200 militłrdów. Sprawdzenie tylu kombinacji nawet szybkim komputerom zajmie dużo czasu. Przy 12 znakach, którą to licz~ zaleca wielu ekspertów, liczba możliwości wynosi niewyobrażalne 90 kwadrylionów (90 OOO trylionów). •

Łącz różne

rodzaje znaków. Kluczem do tworzenia silnych haseł jest użycie znaków z następujących kategorii: małe litery, duże litery, cyfry i symbole. Jeśli użyjesz przynajmniej jednego znaku z trzech (a najlepiej z wszystkich czterech) grup, będziesz na dobrej drodze do przygotowania silnego hasła.

• Unikaj oczywistych pomysłów. Ponieważ zapomnienie hasła może prowadzić do kłopotów, wiele osób używa znaczących dla nich słów lub liczb, aby łatwiej 1.apamięt3' sekwencję znaków. Niestety, oznacza to, że nieraz stosują oczywiste rozwiązania, na przykład własne imię, imię członka rodziny lub znajomego, datę urodzenia, numer PESEL a nawet nazwę użytkownika. Używanie takich danych jest bardzo ryzykowne.

Ustawienia haseł kont użytkowników Każde

konto użytkownika ma wiele usta\\ień związanych z hasłem. Aby wyświetlić te opcje, otwórz przystawkę Użytkownicy i grupy lokalne (w punkcie „Wykorzystywanie przystawki Użytkownicy i grupy lokalne", w dalszej części rozdziału, opisuję. jak to zrobić) i kliknij dwukrotnie użytkownika, którego ustawienia chcesz zmienić. \\' oknie właściwości, które się pojawi, znajdują się trzy pola wyboru związane z hasłami: • Użytkownik musi zmienić hasło przy następnym logowaniu. Jeśli zaznaczysz tu pole, użytkownik przy następnym logowaniu zobaczy okno dialogowe z informacją, że musi zmienić hasło. Kiedy dana osoba kliknie przycisk OK, pojawi się okno dialogowe .Zmit.·ti liaslo, gdzie trzeba wprowadzić nowe dane. • Użytkownik nie może zmienić hasła. Zaznacz to pole, jeśli chcesz unicmoiJiwić uż}1kownikowi zmianę hasła. •

Hasło

nigdy nie wygasa. Jeśli usuniesz zaznaczenie tego pola, hasło użytkownika wygaśnie. Datę wygasania określa zasada Maksymalny okres ważności hasła, którą omawiam w następnym punkcie.

Używanie zasad haseł w

Windows 7

\Vindows 7 udostępnia kilka przydatnych zasad związanych z hasłami. Możesz wykorzystać te rt.'gllły na przykład do określenia czasu wygasania haseł i ich minimalnej długości. W przystawce Zasady :zabezpieczeń lokalnych (otwórz menu Start, wpisz nazwę secpol. msc, a następnie wciśnij klawisz Enter) wyświetl zawartość węzła Ustawienia zabezpieczeń/Zasady konta/Zasady haseł, jak przedstawia to rysunek 18.5. Dostępnych

jest sześć zasad:

• Wymus?.aj twonenie bistoru haseł. Ta 1.asada określa liczbę poprzednich haseł, które Windows 7 pr7.echowuje w przypadku każdego użytkownika. Ma to zapobiegać powtórnemu wykorzystaniu dawnego hasła przez daną osobę. Jeśli ustawisz tę wartość na przykład na 10, użytkownik nie będzie mógł zastosować hasła, jeśli nie korzystał wcześniej z przynajmniej 10 innych haseł. Możesz podać tu liczbę od O do 24.

Rysunek 18.5. W wę7.le Zasady haseł skorzystaj

z sześciu widocmych na rysunku reguł w celu wymuszenia stosowania silnych haseł i włączenia innych zabezpieczeń

Hodo mus:i i:p
~

MlhyrnM')' ob15 ....1no
Uac1y ~ k1>nh

' M"""'*'Y obcs-1noKJ hasla ··~ bwottcrW.hlStońi ......

Zludylobin.

'

C.Zdnl

Mi!1irNlna dlu9all hetl•

bp0<•

bpts;t .... li:ol'l)'lbJł< z ll)'f.-W. -.tUINgo

ZMMty ogrM>luc:ń ~..,„

•

l.-6t Jta-Wllł tplibcjlml •

Za..dy ~IP w K""'Plil" I

Kord'ogu
„...,

• Maksymalny okres ważności hasła. Ta zasada określa liczbę dni, po których hasło wygasa. Dotyczy to tylko tych kont. dla których wyłączone jest opisane w poprzednim punkcie ustawienie Hasło nigdy nie wygasa. Możesz podać tu wartość od O do 999. • Minimalny okres ważności hasła. Ta zasada określa liczbę dni. przez które hasło musi być stosowane, 1.anim użytkownik będzie mógł je zmienić. Wpisz wartość z prledziału od 1 do 998 (ale mniejszą niż wartość ustawienia Maksymalny okres ważności hasła). • Minimalna długość hasła. Użyj tej 1.asady, aby określić minimalną liczbę znaków w haśle. Podaj wartość od O do 14 (O oznacza, że hasło nie jest wymagane). • Hasło musi spełniać wymagania co do złożoności. Jeśli włączysz t~ zasadę, Windows 7 sprawdzi każde nowe hasło i zaakceptuje je tylko wtedy, gdy spełnia ono następując~ kryteria: nic obejmuje nazwy użytkownika lub jej części, ma przynajmniej szeU znaków i zawiera znaki z przynajmniej trlcch z czterech kategorii (duże litery, małe litery. cyfry i symbo]c alfanumeryczne, na pr7.ykład „$" lub „#"). • Zapisz hasła korzystając z szyfrowania odwracalnego. Włączenie tej zasady powodu_jc. że Windows 7 będzie zapisywał hasła za pomocą szyfrowania odwracalnego. Nicktó~ aplikacje tego wymagają. jednak jest ich niewicie. Nigdy nie powinieneś stosować tt"t reguły. ponieważ znacznie zmniejsza bezpieczeństwo haseł.

Ostrzeienłe Prą ~waniu ~ym daaw są ~owane u pomocą okre&negom~yflbt~~rt~ j ~„ 1'@$UJ1mocly8k.\ltor 'j-~dO~lQfu$t~ćJ~ Ni~,~ $~SZ)'­ ~PW,ł'l~, I w sim WWW nutW łatWQ znsl~ grapt1~ które pottlftą GCQ(odnwat ~-pisane. tę nJBtodą. °"'8cza

eto-

~tęba~~~~~·~~~~wplOSty

~~~j

·~\·

.

~ -~~

--dt~~ł~- .~ ~ą!f~~-

Przywracanie konta po zapomnieniu hasła Niewiele 17.eCZf jest tak frustrujących jak zapomnienie hasła. Aby pomóc w uniknięciu tego problemu, w Windows 7 udostępniono kilka środków zaradczych. Pierwsza technika to podpowiedź do hasła (zobacz podrozdział „Tworzenie kont użytkowników i zarządzanie nimi"). Jest to słowo, zwrot lub inna mnemoniczna sekwencja znaków, która ma pomóc użytkownikowi w prqpomnieniu hasła. Aby zobaczyć podpowiedź na ekranie powitalnym, wprowadź błędne hasło i wciśnij klawisz F.nter. Kiedy Windows 7 rozpozna, że dane są nieprawidłowe, kliknij przycisk OK. System wyświetli wtedy pole tekstowe H1ulo, a pod nim podpowiedź. Druga metoda to dysk resetowania hasła. Polega ona na użyciu pendrive'a umożliwiającego utworzenie nowego hasła dla konta bez znajomości dotychczasowego. Aby przygotować dysk resetowania hasła, wykonaj poniższe operacje: l. Zaloguj sic; jako użytkownik, dla którego chcesz utworzyć dysk.

2. Wybierz

opcję

Stcirt/Panel $lf!rowcmia/Ko11ta

użytkow11ików

i Filtr rodzinny/Konta

użytkowników.

3. W okienku zadań kliknij łąC7.e Utwórz dysk resetowarria lrtula. Spowoduje to wyświetlenie kreatora przypominania hasła. 4.

Włóż

pcndrive do stacji, a następnie kliknij przycisk Dalej.

5.

Wskaż

pendrive i kliknij przycisk Dalej.

6. Wpisz hasło konta i kliknij przycisk Dalej. Windows 7 utworzy dysk resetowania hasła.

7. Kliknij przycisk Dalej. R. Kliknij przycisk Zakończ. Dysk resetowania hasła zawiera jeden plik o nazwie Userkey.psw, który jest zaszyfrowaną kopią zapasową hasła. Koniecznie przechowuj ten dysk w bezpiecznym miejscu. Aby zapewnić sobie dodatkową ochronę, nic podpisuj dysku. Jeśli będziesz chciał go użyć, wykonaj poniższe operacje: 1.

Uruchom Windows 7 w standardowy sposób.

2. Kiedy zobaczysz ekran powitalny, nie wpisuj hasła i wcisnij klawisz Enter. Windows 7 poinformuje Cię, że hasło jest nieprawidłowe. 3. Kliknij przycisk OK. 4. Kliknij łącze Resetuj hasło. 5. W kreatorze resetowania hasła kliknij przycisk Dalej. 6.

Włóż do

stacji pendrive do resetowania hasła.

7. Wybierz w opcjach pendrive i kliknij przycisk Dalej. 8. Dwukrotnie wpisz nowe hasło, podaj podpowiedź i kliknij przycisk Dalej. 9. Kliknij przycisk ~akończ.

Tworzenie kont użytkowników i zarządzanie nimi Windows 7 udostępnia wiele metod zarządzania kontami użytkowników. Najbardziej bezpośred­ nia z nich polega na wykorzystaniu okna Zarządzanie kontami w Panelu sterowania (wybierz opcję Start/Panel sterowania/Dodaj lub usuń konta użytkowników). TworLenie nowych kont przebiega tak: l. Kliknij łącze Utwórz nowe konto. Pojawi się okno Tworzenie nowego konta.

2. Wpisz nazwę konta. Może ona mieć do 20 znaków i musi być niepowtarzalna w systemie. 3. Zaznacz opcję Administrator (jeśli chcesz dodać użytkownika do grupy administratorów) lub Użytkownik standardowy (jeżeli konto ma należeć do grupy użytkowników). 4. Kliknij przycisk Utwórz konto.

Aby zmodyfikować istniejące konto, możesz skorzystać z dwóch rozwiązań: • W celu zmiany ustawień własnego konta kliknij łącze Przejdź do głównej strony konta użytkowników, aby otworzyć okno Konta użytkowników. Zauważ, że dostępne są tu nieco inne łącza niż przy modyfikowaniu cudzych kont. Na przykład zamiast opcji Zmień nazwę konta widnieje polecenie 7.mień swojq nazwr konta. • Aby

zmodyfikować

konto innego

użytkownika,

zaznacz je w oknie Zarz9dzanit

kontami. Ta ostatnia czynność po7.Wala otworzyć okno Zmienianie konta obejmujące niektóre (lub wszystkie I z poniższych opcji:

•

Zmień nazwę

aby zmienić nazwę konta. W oknie Zmieniam~ nazwy konta wprowadź nowe dane i kliknij przycisk Zmień nazwę.

konta. Kliknij to

łącze,

• Utw6rz hasto. Ta opcja jest dostępna wtedy, gdy użytkownik nie ma jeszcze hasła. Kliknif to łącze, aby wyświedić okno Tworzenie hasła. Dwukrotnie wpisz hasło, podaj podpowiedź,

a

następnie

kliknij przycisk Utwórz hasło.

•

Zmień hasło. Jeśli użytkownik

ma już hasło, możesz je zmienić po kliknięciu tego łącza. dwukrotnie wpisz hasło, podaj podpowiedź, a następnie

W oknie Zmienianie lia.sła kliknij przycisk Zmie11 hasło.

•

Usuń hasło. Jeśli użytkownik

ma już hasło, możesz je usunąć po kliknięciu tego łącza. W oknie Usuwania hasła kliknij przycisk Uswi hasło.

•

Zmień

obraz. Kliknij to łącze, aby zmienić rysunek losowo przypisany do konta przez Windows 7. W oknie Wybieranie obrazu wskaż jeden z dostępnych rysunków. a następnie kliknij pnycisk Zmień obraz. Możesz też użyć łącza Pr.:egleJda_i w poszukiwaniu obrazów, aby wyświetlić okno dialogowe Otwieranie i \\'}-brać grafikę z folderu Obrazy lub z innej lokalizacji. aby zastosować kontrolę rodzicielską do użytkownika. Zobacz podrozdział "Stoso'ń-anie funkc.ii kontroli rodzicielskiej w celu ograniczania możliwości korzystania z komputera" w dalszej części

• Konfigurowanie

ustawień

kontroli rodzicielskiej. Kliknij to

łącze.

rozdziału.

•

Zmień

aby otwor.tyć okno Zmienitmie typu konta. Zaznacz opcję Użytkownik standardowy lub Administrator, a następnie kliknij przycisk Zmietl

typ konta. Kliknij to

łącze,

typ konta. •

Usuń

aby usunąć konto użytkownika. W oknie Usuwanie konta kliknij przycisk Uslłń pliki lub Zachowaj pliki (aby usunąć lub zapisać dokumenty użytkownika), a następnie wybierz opcję Usuń konto.

konto. Kliknij to

Używanie

łącze,

okna dialogowego Konta użytkowników

Okno Konta użytkowników w Panelu sterowania ma poważne ograniczenie - pozwala tworzyć jedynie konta administratorów i użytkowników standardowych. Jeśli chcesz przypisać daną osobę do innej grupy, musisz skorzystać z okna dialogowego Konta użytkowników. Aby je otworzyć, wykonaj następujące operacje: 1. Użyj kombinacji klawisz

Windows+R (lub wybierz

opcję

Start/Wszystkie programy/ Akcesoria/Uruchom), aby wyświetlić okno dialogowe Urucl1om.

2. W polu tekstowym Otwórz wpisz nazwę control userpassword2. 3. Kliknij przycisk OK. Windows 7 wyświetli okno dialogowe Konta na rysunku 18.6.

użytkowników

widoczne

Rysunek 18.6. Okno dialogowe Konta użytkowników umożliwia przypisanie

Ponitsza list.I umolfiwi
dostftJu do lt!90 la>mputera, DT1iant "'5eł i innych ~

użytkownika

do dowolnej grupy systemu Windows 7 GNp• ł·łomf.(Juri; ~

HomeOnu; AdministmOfl

Lista użytkowników jest dostępna tylko wtedy, gdy zaznaczone jest pole Aby l4żywać tego komputem, użytkownik

musi wprowadzU nazwę użytkow11ika i lias/o.

Dodawanie nowych użytkowników Aby dodać nowego poniższe zadania:

użytkownika

za

pomocą

okna dialogowego Konta

użytkowt1ików,

1. Kliknij przycisk Dodaj, aby wyświetlić kreator Dodawanie nowego

wykonaj

użytkownika.

2. Wpisz nazwę nowego użytkownika (musi być niepowtarzalna i mieć nie więcej niż 20 znaków). Możesz też podać imi~ i nazwisko danej osoby oraz opis konta, jednak dane te nie są wymagane. Kliknij przycisk Dalej. 3.

Wprowadź hasło użytkownika,

a

następnie

wpisz je ponownie w polu

Potwierdź hasło.

Kliknij przycisk Dalej. 4. Zaznacz

opcję,

aby

określić grupę: Użytkownik

standardowy (Grupa

użytkowników).

Administrator (Grupa administratorów) lub Inny. Wybierz to ostatnie ustawienie, aby przypisać użytkownika

do dowolnej z 14 domyślnych grup systemu Windows 7.

5. Kliknij przycisk Zakończ.

Wykonywanie innych zadań związanych z użytkownikami Oto lista innych zadań, które można wykonać w oknie dialogowym Konta

użytkowników:

• Usuwanie konta. Zaznacz użytkownika i kliknij przycisk Usuń. Kiedy Windows 7 zai.ą
• Zmienianie nazwy lub grupy użytkownika. Zaznacz użytkownika i kliknij przycisk Właśdwości, aby wyświetlić ekran z atrybutami konta. l.akładka Ogólne pozwala zmienić nazwę, a zakładka Członkostwo grupy - przypisać użytkownika do innej grupy. Zauważ, że za pomocą tej techniki możesz powiązać konto z tylko jedną grupą. Jeśli chcesz prrypisać użytkownika do kilku grup, zapoznaj się z następnym punl'1em - „ Wykorrystywanie przystawki Użytkownicy i grupy lokalne". • Zmienianie hasła użytkownika. Zaznacz konto i kliknij przycisk Resetllj Jrasło. Wpisz hasło w polach tekstowych Nowe ha.sio i Potwierdź nowe hasło, a następnie kliknij przycisk OK.

Wykorzystywanie przystawki Użytkownicy i grupy lokalne W Windows 7 największe mo7Jiwości w zakresie 1..ari.ąd7..ania kontami daje pr.eystawka Użytkownicy i grupy lokalne w konsoli MMC. Narzędzie to można uruchomić na trzy sposoby: • W oknie dialogowym Konta użytkowników (zobacz poprzedni punkt) 7.aawansowanc i kliknij przycisk Zaawansowane.

wyświetl zakładkę

• Otwórz menu Start, wpisz nazwę lusrmgr .111sc, a następnie wciśnij klawisz Enter. • Otwórz menu Start, kliknij opcję Komp11ter prawym przyciskiem myszy. a nastt;pnic wybier~ polecenie 7ArzLJdzaj. W oknie 7.arzqdzanie komputert.,,, zaznacz w~1.d Nar:ędzia systemowe/Użytkownicy i grupy lokalne. Nie1.a1eżnie

od wybranej metody 1..aznacz w oknie przystawki listę kont w systemie, którą przedstawia rysunek 18.7.

węzeł Użytkownicy,

aby

wyswictlić

Rysunek 18.7. Węuł Użytkownicy wyświetla

wszystkich

użytkowników !1)'8lcmU

i wno1liwia dodaw.mic,

modyfikowanie oroz usuwanie kont

Op11 lloolt-ln .,...,....., ła1 ~""'9 U.C <..._Aft, ~li>-.

• Grupy

BwlHn •
to

tornpA91

W tym miejscu możesz wykonać nastt;pujące operacje: •

Dodać

nowego użytkownika. Upewnij się, że żaden użytkownik nie jest zaznaczony, a następnie wybierz opcję Akcja/Nowy użytkownik. W oknie dialogowym Nowy użyt­ kownik wpisz nazwę użytkownika, hasło i jego potwierdzenie (pola wyboru związane z hasłami opisałem we wcześniejszej części rozdziału). Kliknij przycisk Utwórz.

•

Zmienić nazwę użytkownika.

Kliknij konto prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję

Zmień nazwę.

•

Zmienić hasło użytkownika. Zmień hasło.

Kliknij konto prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję

•

Dodać użytkownika

do grupy. Kliknij dwukrotnie nazwę użytkownika, aby wyświetlić ekran z właściwościami konta. W zakładce Członek grupy kliknij prr.ycisk Dodaj i wpisz nazwę grupy w polu Wprowadź nazwy obiektów do wybrania. Jeśli nie znasz tej nazwy, kliknij przycisk Zaawansowane, aby otworzyć okno dialogowe Wybieranie: Grupy, kliknij przycisk Znajdź teraz w celu wyświetlenia listy grup, zaznacz odpowiednią opcję, a następnie kliknij przycisk OK. Kliknij następny taki przycisk, aby zamknąć ekran właściwości.

•

Usunąć

utytkownlka z grupy. Kliknij dwukrotnie nazwę użytkownika, aby otworzyć ekran właściwości konta. W zakładce Członek grnpy zaznacz grupę, z której chcesz usunąć użytkownika, a nasti;pnie kliknij prr.ycisk Usuń. Kliknij prlycisk OK, aby 1.amknąć ekran właściwości.

•

Zmienić

Kliknij dwukrotnie nazwę użytkownika, aby otworzyć ekran właściwości konta. Użyj zakładki Profil do zmiany ścieżki do profilu, skryptu logowania i folderu macierzystego (zaznacz opcję Scieżka lokalna, aby określić folder lokalny; jeśli wybierzesz opcję Podłącz, będziesz mógł wskazać współużytkowany folder sieciowy).

•

Wyłączyć konto.

•

Usunąć użytkownika.

profil

użytkownika.

Kliknij dwukrotnie nazwę użytkownika, aby otworzyć ekran właściwo­ ści konta. W zakładce Ogólne zaznacz pole Konto jest wyłączone. Kliknij dwukrotnie nazwę użytkownika, a następnie kliknij przycisk Uswi. Kiedy Windows 7 zażąda zatwierdzenia operacji, kliknij przycisk Tak.

Ustawianie zasad dla kont Windows 7 udostępnia kilka zestawów zasad, które wpływają na konta użytkowników. Są trzy rodzaje takich reguł: związane z opcjami zabezpieczeń, uprawnieniami użytkowników i blokowaniem konta. Omawiam je w trzech następnych punktach.

Ustawianie zasad związanych z zabezpieczeniami kont Aby wyświetlić te 1.asady, uruchom przystawkę Zasady zabezpieczeń lokalnych (otwórz menu Start, wpisz nazwę secpol. msc i wciśnij klawisz Enter} i zaznacz węzeł Ustawienia zabezpieczeń/Zasady lokalne/Opcje zabezpieczeń, co ilustruje rysunek 18.8.

;. ~ DbGpiec-' ZKady konta

z.-lt"'Ulnc UHdy lnspd< Ojl(je~W+

W..a.ony V/y4a.OIP/

Ko..-.o: Z - n.111>oy ~ ..,_trll.ort

Aclmrnklnł0<

~aony

P~ Pt9W ldyłlOWf'l...

-

ICont& 09"""Cl wyw.w ~ h.ICI P
!Canta: z , , , _ N%W)' CJO'c>ł , ' Kontrolo i.one.. ~ podr-.mo« ...........,.., tylto tyci! •pliltM r ponomc...

Zlf>ont ~_.. WtndOW$: ubctJ> Z.Wdy mcncdtcu ltsty w d ZAl»dy kluczy publianyc h Zasady Dgf1lflictef\ op11;9

•m-•

~

\Vl4aony

• IContrala tonb ~ ~ ~ lylbl tych pl! bw ...yton)""'tłn- ~aony Konttołe lottl.ł ~ ptttłtu,.. bapocany pulpol IJłiy monll_t,..u o pod- ~

budyłle-11U••~

Za.dy ub~a.of\ IP w IC.ornpule I ico..r..,..ąa -•-•ny<:h ~ ~

KOtC!Ola ~Ul)'t tl)t>~ pma~rllo<• ~~ ~ IConttola kDnLI wyt.__ ~~ retoiow w tryb
Rysunek 18.R. W ~c Opcje zabeq>ica.eń moł.es7. skorzystał z pięciu zasad z kategorii Konta du U)lawicmia 1.aha.piC\.7.eń koni

Kategoria Konta obejmuje pięć zasad:

• Stan konta administratora. Użyj tej zasady, aby włączyć lub wyłączyć konto administratora. Warto je 1..ablokować, jeśli podejl'7.ewasz, że inna osoba może logować się jako administrator. Mniej radykalne administratora.

• Stan konta gośda.

Użyj

rozwiązanie

polega na zmianie hasła lub nazwy konta

tej opcji, aby włączyć lub wyłączyć konto gościa.

• Ogranicz używanie pustych

haseł przez

konta lokalne tylko do logowania do konsoli.

Kiedy ta opcja jest włączona, Windows 7 umożliwia użytkownikom z pustym hasłem bezpośrednie logowanie się do systemu tylko 1..a pomocą ekranu powitalnego. Osoby te nie mogą zalogować się za pomocą polecenia RunAs lub zdalnie za pomocą sieci. Ta zasada zmienia wartość poniższego ustawienia rejestru:

HKLM\SYSTEM\CurrentControlSet\Control\Lsa\Umitblankpassworduse. • Zmienianie nazwy konta administratora.

Użyj

tej opcji, aby

zmienić nazwę

konta

administratora.

• Zmienianie nazwy konta gościa.

Użyj

tej opcji, aby zmienić nazwę konta gościa.

Ostrzeżehi

Ustawianie zasad praw użytkownika Windows 7 udostępnia długą listę 1.asad związanych z prawami użytkownika. Aby wyświetlić te reguły, uruchom przystawkę Zasady zabezpieczeń lokalnych (otwórz menu Start, wpisz nazwę secpol. msc i wciśnij klawisz Enter) i wybierz węzeł Ustawienia zabezpieczeń/Zasady lokalne! Przypisywanie praw użytkownika, widoczny na rysunku 18.9. Każda

zasada jest powiązana z określonym zadaniem lub specyficzną akcją (na pri.ykład Przywran~; pliki i katalogi, Odmowa logowania lokalnego lub Zamknij system). Przy każdej regule w kolumnie Ustawienia z.abezpiecze,1 znajdują si~ nazwy użytkowników i grup z uprawnieniami do wykonywania danego 1.adania (lub których dotyczy określona akcja). Aby zmienić ustawienia, kliknij dwukrotnie zasadę. Kliknij przycisk Dodaj użytkownika lub grupę. aby powiązać obiekt z zasadą. Możesz też usunąć element przez zaznaczenie go i kliknięcie przycisku Uswi.

Ustawianie zasad blokowania konta Windows 7 udostępnia też kilka zasad, które określają, kiedy konto zostaje Ztlblokowane (użytkownik nie może się wtedy do niego zalogować). Blokada następuje, kiedy dana osoba nie zdoła się zalogować określoną liczbę razy. Jest to dobre zabezpieczenie, ponieważ uniemożliwia wypróbowanie wielu różnych haseł przez nieuprawnionego użytkownika.

a. U~ Ubi!Zp!~.,,; ~

, „ ·

BloblJ stn>t?f „ JMmlęri

ZoQdykonh

Z..Hdy 1ou1ne ZoQcty inspchji

' Debuguj pro9r•my • Oodlj stacje robocu do domeny ' Dostosuj pnydzialy pamlecl dl• procc:s6w Dnolwti„jolo ałlł syrtcmu op8K)')M9o 1G.ntNJ11\Sp<:ktje ubł'Cpi~ Utług1 l~ie w bytlie WA
---.--

USlUGA lOICAl..NA,USL. USllJGA l01CALNĄ.U51:­ W SCJMa\AU 5ERVICAdrNn1ńralOf'!l.Btckup ~

Admini
, Modyfotu1 dybdc obt8'tV

• Mod)fikuj

-rtoK• itodowiskow" oprog<-ni. utl.odowe

A.dmlnntr„
Obqdt łf>•-•- pl'?)' pu tlodnniu '' OdmłW1ej l~nbl u c>0mot4 uslug pulpitu zdo~ , Odmowa dent""' do ttgo komputr1• L1i«I 1 Odmow1 logow.,,.. lohJ~o

W")"cy,USlUGA l

I

GoW!

•s 1+2J-hU57e1HO•.

Odm-• loqowM>Q w ll)'btt i>W9' Odm-. logow.nle w llybic .,,..dawym , O 11-0 kont• ltompull'fÓW 1 u:ytltown 6rw J"k.o .twl•M.., ~ dtl~arw•

Pcnooo

tent• po .,..,..,iytm...,.u

USlUGĄ LOKAI NA,USl •• Admlnlrttłlon

Prof'1'UJ poicdy. p
Adminl•lr•tori.Nt S(ĄVJ .

R)"l'untk 18.9. Węzeł Przypisywanie praw użytkownika wwicra 1.a'lildy. któr~ umo.i.liw1Ji..J ustawil·nil" praw pr1nlisanych

do utytkownlków lub Mrup

Aby wyświetlić te zasady, uruchom przystawkę Zasady 7.abezpicczeń lokalnych (otwórz menu Ste1rt, wpisz nazwę secpol.msc i wciśnij klawisz farter) i wybierz węzeł Zabezpieczenic1 lokalne/Zasady konta/Zasady blokady konta, widoczny na rysunku 18.10. Rysunek 18.10. W węźle Zasad)'

blokady konta

1z:a:(-6"1ł ~~~ l . P1oq blobdy tunh

możesz określić,

kic:dy system ma 1.ablokować konto

, „

1

Z. ..ty loulnr

•:

WV.tłUJ han•~ obdy konlł po

.„.„ Bu

7~po·• C)'d...,., WwloM : ubqllr<;

•

z-dy mtndw• ~'

~

uta

7.....dy \luay publounv
i

• .„ Z.u4v 09fWlteuń "f"oqntnow•rw• bud s t _ , . . ·~)lml S Z;ody al11:zp~ IP w amputn 1 I I

Konliąuraą. ,......,..,...~eh t...d

I •

Dostępne są tu

t...:::::--•

I 1,

trzy zasady:

• CZIJS trwania blokady konta. Ta zasada określa czas blokady konta w minutach.1.auważ, że aby móc zmienić tę wartość, musisz ustawić w opisanej dalej zasadzie Próg blokady konta liczbę większą od zera. • Próg blokady konta. Ta zasada określa maksymalną liczbę prób logowania, po której użytkownik jest blokowany. Zauważ, że jeśli wpiszesz tu wartość większą od zera, Windows 7 ustawi czas w dwóch pozostałych zasadach na 30 minut.

• Wy.zeruj licznik blokady konta po. Ta zasada określa w minutach maksymalny nas, po którym licznik śledzący liczbę niepoprawnych prób logowania jest zerowany.

Zarządzanie użytkownikami

i grupami za pomocą wiersza polecenia

Przy użyciu poleceń NET USER i NET LOCALGROUP możesz 7.a.nąd.zać zbiorami użytkowników i grup. Te instrukcje umożliwiają dodawanie użytkowników, zmienianie haseł, modyfikowanie kont, a także dodawanie i usuwanie użytkowników z grup. Polecenia te trzeba wywoływać z poziomu konta administratora, dlatego najpierw wykonaj poniższe operacje, aby uruchomić wiersz polecenia: 1. Otwórz folder Start/Wszystkie programy/Akcesoria.

2. Kliknij prawym pnyciskiem myszy instrukcję Wiersz polecenia, a następnie wybierz opcję

Uruchom jako administrator. 3. Podaj poświadczenia w oknie KKU.

Polecenie NET USER Instrukcja NET USER umożliwia dodawanie użytkowników, ustawianie haseł, wyłączanie kont, zmienianie ich ustawień (na przykład godzin, w których użytkownik może się logować) i usuwanie kont. Przy zarządzaniu użytkownikami lokalnymi składnia polecenia NET USER wygląda tak:

NET USER nazwa ~żytkownika

[nazwa_użytkownika

[haslo I • I /RANDOM] (/ADO] [/DELETE) [opcje]]

Jest to nazwa konta, które chcesz dodać (lub zmodyfikować). Jeśli wywołasz polecenie NET USER i podasz tylko nazwę istniejącego użytkownika, otrzymasz dane na temat jego konta.

haslo

Jest to hasło, które chcesz przypisać do użytkownika. Gdy wprowadzisz gwiazdkę (*),Windows 7 zażąda podania hasła. Jeżeli podasz opcję /RANDOM, system wygeneruje losowe hasło (składające się z ośmiu różnych znaków - liter. cyfr i symboli) i wyświetli je w oknie konsoli.

/ADO

Ta opcja tworzy nowe konto użytkownika.

/DELETE

Ta opcja usuwa wskazane konto użytkownika.

opcje

Tu możesz podać opcjonalne modyfikatory dodawane do instrukcji:

I ACTIVE: {YES I NO} /EXPIRES: {data

I

Określa, czy konto jest aktywne,

C'z.y wyłączone.

NEVER} Data wygasania konta w systemowym formacie

Short Date.

/HOMEDIR: ~cieżka

Katalog główny użytkownika. Powinien to być podkatalog w foldera %SystemDrive% \Użytkownicy (upewnij się, że podany folder istnieje).

/PASSWORDCHG: {YES

NO}

Określa, czy użytkownik może zmienić hasło.

/PASSWORDREQ: {YES

NO}

Określa, czy użytkownik musi mieć hasło.

/SCRIPTPATH : ścieżka

Katalog, który zawiera skrypt logowania kownika.

/PROFILEPATH: ścieżka

Katalog, który zawiera profil użytkownika.

/TIMES: {czas I ALL}

Określa,

użyt­

użytkownik może logować się

do systemu. Użyj pojedynczych dni lub ich przedziałów (na przykJad Sa lub M- F). W przypadku godzin zastosuj 1.apis 24-godzinny lub 12-godzinny z prqrostkami am i pm. Dni należy oddzielać od godzin prucinkami. a odrębne pary dni-godziny - średnikami. Oto kilka przykJadów: kiedy

M-F,9am-Spm M,W,F,08:00-13:00 Sa,12pm-6pm;Su,lpm-Spm

Zauważ, że jeśli

uruchomisz instrukcję NET USER bez listę lokalnych kont użytkowników.

żadnych

parametrów, system

wyświetli

Polecenie NET LOCALGROUP Instrukcja NET LOCALGROUP tego polecenia wygląda tak: NET

umożliwia

dodawanie i usuwanie

użytkowników

z grup.

Składnia

LOCALGROUP [grupa nazwal [nazwa2 .. . ] {/ADO I /DELETE}

grupa

Jest to nazwa grupy, której chcesz

nazwal [nazwa2 ... ]

To nazwy kont, które chcesz

użyć.

dodać

lub

usunąć. Należy rozdzielić

je

odstępami.

/ADO

Ta opcja dodaje użytkownika (lub użytkowników) do grupy.

/DELETE

Ta opcja usuwa

użytkownika

(lub użytkowników) z grupy.

Stosowanie funkcji kontroli rodzicielskiej w celu ograniczania możliwości korzystania z komputera Jeśli

masz dzieci, które korzystają 7. tego samego komputera, co Ty, a tak.że jeżeli konfigurujcs1 system do użytku przez młodzież, zastosuj środki ostrożności związane z materiałami i programami dostępnymi dla użytkowników. Jeśli chodzi o zasoby systemu, możesz między innymi zablokować wybrane programy (na przykład finansowe), zastosować system klasyfikacji do kontrolowania gier i wyznaczyć limity czasu korzystania z maszyny.

Techniki te mogą wydawać się skomplikowane, ale system kontroli rodzicielskiej w Windows 7 ułatwia zarządzanie komputerem, ponieważ ma przystępny inteńejs, który pozwala włączyć wszystkie wymienione opcje (a także wiele innych ustawień). Kontrola rodzicielska jest dostępna w wersjach Home Basic, Home Premium i Ultimatc systemu Windows 7. Zanim zaczniesz wprowadzać zmiany, utwórz konto standardowego użytkownika dla każdego dziecka, które będzie korzystać z komputera. Kiedy to zrobisz. możesz przejść do ustawień kontroli rodzicielskiej przez wybranie menu Start, wpisanie słowa rodzic i wciśnięcie klawisza Enter. W oknie Kontrola rodzidelska kliknij nazwę wybranego użytkownika, aby wyświetlić okno Kontrola użytkowników.

Aktywowanie kontroli rodzicielskiej Po otworzeniu okna Kontrola użytkowników zaznacz pole \Vłc1czoł111, egzekwuj bieżqce ustawienia. Uzyskasz wtedy dostęp do łączy Limity czasu, Gry oraz Dozwc1la,i i blokuj określone programy w obszarze Ustawienia systemu Windows, które przedstawia rysunek 18.11. Rysunek 18.11. Strona Kontrola użytkowników

umoiliwla ustawienie dla wybranego konta ogranic1~ń w zakresie czasu, gier i programów

Skonfiguruj sposób korzystania z komputera przez ~oi.

rodncldsb:

~

C9'chn.tl bie.tt
~ ~. ~""" Wiftdotlrl i tnVcy <'»U

Ok.dl ~ Ml
•

lim.ty~

Kl.yfluqe 9Kt: lim.ty P1091-0W

IY/ł

OazwdlJ 1bloln.IJ Dll•.-JQM pro9rar1ty Oa:włiłf I b1o4tut dowolne Pf09'łmy"' łomf1Ulłłtt

Okno Kontrola użytkowników udostępnia łącza, które możesz wykorzystać do skonfigurowania ustawień dla danego konta: aby wyświetlić stronę Ograniczenia czasu. Przedstawia ona siatkę. w której każde pole odpowiada godzinie w danym dniu tygodnia. Stronę tę 1.amieszczono na rysunku 18.12. Kliknij wybrane pola, aby zablokować użytkowanie komputera w tych godzinach.

• Limity czasu. Kliknij to

łącze,

Rysunek 18.12. Skorzysta.i z siatki na stronic Ograniczenia Ci'.a..'iu,

aby zablokować komputer

Określ, kiedy

Goailrwl

w określonych

go
Magda będz.ie korzystać z komputera

I01knij i PIJ.Ki49"'J 9odńny, l:tótt
•• •• •

~ n\O!t k aodł

aw1rtdt pi~•łc

>Obol.t nt..Wcl•

0

Oozwolon<

•

Z.blo~•.na.

•• ••••• •• •• •• •••• ••• •• •• ••• ••• ·········1· •••

·-······ . L

J~~„„wu.y,,kWf1Jlłk-~~~ w~~PQ~nli~ PD. ~~~zo410~JfilQ-....

1.teii dana 0$ob. ole ~)o sit we ~ai tQstanic

n.•lJ'thł;lllast wyiognwan. i nle ~e ll'IOgła pc,lne>wnie umcbo~t ~nta do momentu ~fCl,a ~.nydl: g~~ Na ~~e Wind°"8 1 }est n• tyle ~upnejo.y", te p~ programy i aokumenty.ut,tk~ ~Y ki ponoWlii~iif uloguje,

• Gry. Kliknij to h1cze, aby

wyświetlić stronę

Kontrola gier. W tym miejscu

możesz

zablokować lub udostępnić gry, ograniczyć dostęp do nich na podstawie klasyfikac_ji i typów zawartości, a także zablokować lub udostępnić wybrane tytuły. Działanie tych ustawień poznasz w następnym punkcie.

• Dozwalaj i blokuj określone programy. Wybierz to łącze, aby wyświetlić stron~ Ograniczenia aplikacji. Wyświetla ona listę programów zainstalowanych w systemie. Zaznacz pole „ Użytkownik" może używać tylko programów dozwolonych, a następnie kliknij pola przy programach, które chcesz udostępnić danej osobie.

Przykład

- konfigurowanie kontroli rodzicielskiej w obszarze gier Jeśli

masz dzieci, prawdopodobne jest, że używają komputera (własnego lub współużytkowanego z innymi członkami rodziny). Ponadto najpewniej grają na nim w gry. Nie stanowi to problemu. jeśli nadzorujesz dzieci, jednak mało kto ma czas i energię, aby przez cały czas siedzieć przy nich.

kiedy korzystają z komputera. Ponadto młodzież uwa7..a kontrolujących ich rodziców i.a natrętów. Oznacza to, że wszystkie dzieci oprócz tych najmłodszych często będą grały na komputerze bez dozoru. Aby uniknąć obaw o to, czy ośmiolatek nie będzie grał w Grand Theft Auto lub równie nieodpowiednie gry, możesz wykorzystać stronę Kontrola gier, aby ograniczyć dostęp do gier na podstawie znaczników klasyfikacji i typów zawartości. Zanim ustawisz opcje, powinieneś wybrać, którego systemu klasyfikacji chcesz użyć. Wróć do okna Kontrola rodzicielska i kliknij łąc1.e Systemy klasyfikacji gier, aby wyświetlić okno o tej samej nazwie (rysunek 18.13). Wybierz !.)'Stern, który Ci odpowiada, a następnie kliknij przycisk OK i wróć do okna Kontrola rodzicielska. Rysunek I 8.13.

Skorzystaj okn;1 Syslcmy kJa5yflkacji gier. aby wybrać .!lyslem, klórcgo ch,cs1 uiywać w kunlroli rodziciclskitj

1

Jakiego systemu ldasyflkacjl g er chces7 utyl? 'TM '}"ttm "-Jl'fiUQl :o.tanie 1.,.io~ll'l'•"Y w~ ws:yrtbcłl l&l)ilro.on;t6w

Comf'4111!f EnttN!Mlłnt Rltlnq 019ł1Wutlon Od-

,.,.. f;i(

I\

ll S)\ltM\I CU10

( Of'llf'Ułlf ~.,.. ~ flł9uletion

Cl

łll

1W-bi~crn

~~ Sottwett

l'lllffltcU

1

P.atl"9 eo„d

Web ~llcmu

8

On;i1nluc:„ 0.mt Rat~ Bc„d rtM •l•ł"'" , \1 1 /Jffb ")"1'.tmu 1,,,;191n~;s CFfl

wybranego użytkownika, aby wyświetlić okno Kontro/1i użytkownikó'"'· Zaznacz opcj~ Włqczona, egzekwuj bieżące ustawienia (jeśli wa.eśniej tego nie zrobiłd), a następnie kliknij łącze Gry, aby wyświetlić okno Kontrola gier, widoczne na rysunku 18.14. Kliknij

nazwę

W trzech

następnych

podpunktach opisuję trzy sposoby na kontrolowanie korzystania z gier.

Blokowanie gier Jeśli

dzieci są zbyt małe, aby grać w jakiekolwiek gry, lub jeśli chcesz, żeby spędzały czas przy komputerze w pożyteczny sposób, możesz całkowicie wyłączyć możliwość grania. W obszarze C=y „użytkownik" może grać w gry? 1.aznacz pole Nie, aby „użytkownik" nie mógł uruchamiać aplikacji z okna Eksplorator gier. Jeśli wybierzesz pole Tak, będziesz mógł wykorzystać techniki opisane w dwóch następnych podpunktach do kontrolowania gier, w które może grać dana osoba.

Rysunek 18.14. Użyj okna Kontrola gier, aby ustawić ograniczenia w 1.akresie gier dla wybranego

Okrf"ŚI

typy gier, w kt6r!' Mitgda mote grac

C:y M gdo mot• g•tł

użytkownika

„ gry.

ltk

f'

~

~ ...

"9•11• \ICj
M• ym 1111 dOMUlctlł

1)f!Q j.: rtl.9'0 • 8'•k

A DOROSl YCH.

tym niMld yfirowane 9')'

z„blo~o„„ne dcsh )pCDf)' g.i

Z1blot"I o~ •" n 9"'' lub ,..,,.111 nt n z.,..~, ublokow...,c 611 Z•wuc clorwvlonc 811

Kontrolowanie gier na podstawie klasyflkacjl I deskryptorów Zamiast blokować wszystkie gry. prawdopodobnie będziesz chciał uniemożliwić granie tylko w ich określone rodzaje. Najłatwiej 7.robić to 1.a pomocą klasyfikacji i deskryptorów. W oknie Kontro/" gier kliknij łąc1.e Ustaw klasyfikacje gier, aby wyświetlić okno Ograniczenia gier, które przedstawia rysunek 18.15. Wybierz kategorię. która określa najwyższy poziom gier. w jakie może grać dany użytkownik. Jeśli na przykład korzystasz z systemu ESRB i wybienesz opcję Dla nastolatków, dana osoba będzie mogła grać w gry dla dzieci, dla wszystkich, dla wszystkich w wicku co najmniej l O lat i dla nastolatków. Nie będzie mogła uruchomić gier dla osób dojrzałych i tylko dla dorosłych. Możesz też zablokować

granie w gry niesklasyfikowane. W tym celu zaznacz pole Zablokuj gry

nieskliisyfikowane. Do blokowania gier można też zastosować deskryptory zawartości. Jeśli przejdziesz w dół okra Ograniczenia gier, zobaczysz kompletny zestaw takich deskryptorów. Przy każdym 7. nich znajduje się pole wyboru. Jeśli je 1.aznaczysz, użytkownik nie będzie mógł grać w gry z danym deskryptorem. nawet jeśli klasyfikacja danego tytułu zezwala na jego uruchomienie.

Blokowanie i udostępnianie określonych gier Możesz zechcieć doprecyzować kontrolę

gier przez określenie wyjątków dla ograniczeń, któtt ustawiłeś na podstawie klasyfikacji i deskryptorów zawartości. Załóżmy, że zaznaczyłeś oixię Zablokuj gry niesklasyfikowane, a w systemie znajduje się niesklasyfikowana gra, którą chcesz udostępnić dzieciom. Z kolei inną grę Windows 7 może udostępnić na podstawie klasyfikacu i deskryptorów zawartości, jednak chcesz zablokować możliwość jej uruchamiania.

Rysunek 18.15. Wykorqstaj okno Ograniczenia gier do kontrolowania gier na podstawie klasyfikacji i deskryptorów z.awartoki

Zaw611„ gry~ol:-·•~

bblcl.., 9'Y nlald_.,.._.,,.

Z..lllO

• P'J ...

" 0'.<1

q<ł IN dOl #C
QI

•11'

Oki

""'"J1 l

1'~„•ltj•" lr)'ł;"' ot1k114 nk

„

U.n

'W oknie Kontrola gier kliknij łąae Zablokl4j określone gry lub zawól nc1 11ic, abr '''Y~wil'llic ~kr.m Zastępowanie gier. pncdstawiony na rysunku 1R.16. Widoczna tu tabela zawiera 1)1u~· i klasyfik.Kit' zainstalowanych gier oraz aktualny stan - Może gmć lub Nie może grai.:. Aby po1woli( Jane i osobil' na uru,homienic określonej gry, za7.nacz opcję Zawsze zezwalaj. jeśli chcesz u11i~n10iliwi( granie w daną grę, włącz ustawienie Zawsze blokuj.

Inne sztuczki związane z zabezpieczeniami użytkowników Zarządzanie kontami użytkownik.ów na pozór jest proste. jednak związanych .iest z

tym wiele

ukrytych U.liitawicń. Prawdopodobnie wiesz. że w Windows 7 wszyscy standardowi użytkownicy muszą podawać poświadczenia administratora, aby wykonać pewne operacje (na przykład zainstalować niektóre programy lub zmodyfikować ustawienia systemu). Czy jednak wiesz, że można ·wyłączyć monity o podniesienie uprawnień dla takich użytkowników? Czy wiesz, że możesz

R)'lunck 18.16. UT.)i okna Zast~powanie gier. reśl konk"retnf! !J'Y· w klćre

Magd mu.le i nit' mu!e g1ae

aby zablokować określone gry lub

o

zezwolić

ElO- · OLA~ W ~'U CO NAJMN!E.110 lAl. T • OlA NASTOI.AT OW. Ao • lYU:O DLA OOROSŁYCH. E-W'iZVSC.Y, Ee · OlA MAt YCH 071EQ 111 - OlA OSÓtl OOJA.ZJ,tYCH

0oLWC>IDnC l:la~*"CJe

na ich uruchamianie

Ntnlotwołonc d
......__,.........,,_

Ę:lfw"9 ~~~

UybkMllrie. ~,...111d E: Uwagł dotyu.1u lóuyf~"'-i' w

lrytiic online ....._,.,.w„„-,

"

9'•

U-Ot~~w

tryMonllnr io.ttd

...........,nt.a ,........

I'

Mou ; ..t

(

l

wyłączyć

wszystkie konta (oczywiście oprócz własnego)? Czy wiesz, że możesz wykorzystać wbudowane konto gościa, aby w łatwy sposób przyznać komuś tymczasowy (i ograniczony) dostęp do komputera? Czy wiesz. że możesz ustalić, kto jest 1.alogowany na innym komputerze w sieci? Wszystkie te operacje

są możliwe

- w

pozostałych

punktach tego

rozdziału pokazuję,

jak je

przeprowadzić.

Zapobieganie podnoszeniu uprawnień przez wszystkich użytkowników standardowych We wcześniejszej części rozdziału (zobacz punkt „Podnoszenie uprawnień") dowiedziałeś się, 7.e kiedy użytkownik standardowy próbuje wykonać zadanie, które wymaga podniesionych uprawnień, pojawia się okno dialogowe KKU z żądaniem hasła administratora, a system włącza bezpieczny pulpit. Z tym rozwiązaniem •

związane są

dwa problemy:

Użytkownicy standardowi

prawie nigdy nie znają potrzebnych danych, aby móc wykonać

operację.

• Nagłe pojawienie sic; okna dialogowego Kontrola konta użytkownika w połączeniu z przejściem pulpitu w tryb bezpieczny może zaskoczyć wiele osób (zwłaszcza te niedoświadczone).

Te dwa i.astrzeżenia powodują, że w większości przypadków lepiej nie wyświetlać użytkownikom standardowym monitów o podniesienie uprawnień. W zamian można pokazać komunikat o braku dostępu i pozwolić na wykonywanie dalszych zadań.

Aby 7.aStosować to rozwiązanie, skorzystaj z przystawki Zasady zabezpieczeń lokalnych. Wykonaj poniższe operacje:

~ ~~j· ~

• t,a8'dj' ~leaed łokal­ ll'fGh, ktÓG jest dostępnaitylkO·w wmja& P~-1) ~te(prłse i WtbtQlte systemu WJn&f . ~ wa P8Plt ktlirę tuflJł ~- we,tSje,

lfl,o~~ zapre-zento~~ ~ #:~ fia ~i ~~ Nle!śtety, u ~h ~ ~ $~

Dej~nie ma odpowi~ w~j~e.

I. Otwórz menu Start, wpisz w pulu \\ryszukiwania nazwę secpol. msc, a następnie wciśnij

klawisz Enter. Pojawi

się

przystawka Zasady zabezpieczeń lokalnych.

2. Otwórz węzeł Zasady lokalne.

Opcje zabezpieczeń. 4. Kliknij dwukrotnie zasadę Kontrola korrta użytkownika: zachowanie monitu o podniesienie uprawnień dla użytkowników standardowych. 3. Kliknij

węzeł

5. Z dostępnej listy wybierz opcję Automatycznie odrzuccij przedstawia to rysunek 1R.17. Rysunek 18.17.

Otwc'tr7. zasadę Kontrola konia uiytkownika: 1.achowanic monitu o podniesienie uprawnic.'ń dla ut.ytkuwników

standardowych i wybierz opcj~ Automatycznie

odr7.ucaj żądanfa podniesienia

6. Kliknij przycisk OK, aby zastosować nowe ustawienie.

tądm1ici

pod11iesie11ia, jak

Teraz, kiedy użytkownik standardowy spróbuje wykonać operację, która wymaga podniesionych uprawnień, zobaczy proste okno dialogowe, przypominające te widoczne na rysunku 18.18. Windows 7 nie włączy bezpiecznego pulpitu, a użytkownik będzie mógł przejść do dalszych 1.adań, klikając po prostu przycisk OK. Rysunek 18.18. Jeśli

- „.· · · ·\ ·\\\'·\ ·',,~„\ \,.·,'· . ,•·'· .,,„.· i\'\Il',\~'"

.---.. ~. \

unicmotllwisz podniesienie

'

• (Hl

•

• \

uprawnień użytkoWTiikom

•

~

1,' \

1'

•••

't"I•\«

U.:.

}P,.~

\

~

l,

l··-···-~----::::::::- \

'j•

t

. I,

~\\].\

\

X

~

Ten j>(ogram jest blokowany przez us.dy gtupy. Aby utysbć ~rj infomu1tj~ skontlktuj się z administmorem systemu.

s1andardowym, zobaczą oni proste okno dialogowe, kiedy spróbują wykonał! zadania udmi.nistracyjne

Wygląd okna~, lcłó~ ~ \IŹ)'dCOwnik, U1fty od ap:li-

kacjt lub usługi w.ymap~j pod.n~etlia upra~. Z.wae jedoak jed)'aąm~do.ttęp~dla ~je$tklłlmłędep~ (~wykle

o nuwte ·o Klub ~ł)).

Blokowanie komputera przez wyłączanie kont wszystkich innych użytkowników Jesli masz w systcmil' kilka kont. prawdopodobnie zdarza się. 7.e nie chcesz, aby prlez pewien aa~ ktokolwiek używał komputera. Możliwe, że dysk twardy sic; pri.cpelnia i wolisz 1.ablokować
ud przyczyn potrzebujesz sposobu na wyłączenie wszystkich kont. Standardow~ nar1.ędzia systemu Windows do 1.ar1.ądzania kontami użytkowników na to nic pozwalają. Możesz jednak uzyskać pożądany efekt za pomocą przystawki Użytkownicy i grupy lokalne. Wykonaj poniższe operacje, aby wyłączyć konto użytkownika (lub ich grupę): 1. Otwórz menu Start, "'Pisz w polu wyszukiwania nazwę lusrmgr .msc, a nastc;pnie wciśnii klawisz Enter. Pojawi się przystawka Użytkownicy i grupy lokalne.

„

\.Vybicrz opcję

Użytkownicy.

Windows wyświetli

listę użytkowników

systemu.

3. Kliknij dwukrotnie konto, które chcesz wyłączyć. Pojawi się okno dialogowe Właściwo.Śc.~ konta.

4. Zaznacz pole Konto jest wyłączone. 5. Kliknij prącisk OK, aby wrócić do okna

Użytkownicy i grupy lokalne.

6. Powtórz krok.i od 3. do 5., aby wyłączyć inne konta, które chcesz zablokować. 7. Wybierz opcję

Plik/Zakończ,

aby zamknąć

przystawkę Użytkownicy

i grupy lokalne.

Kiedy konto jest wyłączone, Windows nie wyświetla jego ikony na ekranie logowania, dlatego użytkownik nie może się zalogować. Jeśli będziesz chciał przywrócić mu dostęp do komputera, powtórz wcześniejsze kroki, jednak tym razem usuń zaznaczenie pola Konto jest wylqczone.

Ukrywanie nazw użytkowników na ekranie logowania Przy uruchamianiu wic;kszości komputerów z systemem WinJm,·s pojawia sit; ekran logowania, na którym można wybrać nazwę użytkownika i - po podaniu hasła - 1..ałogować sic;. \V \Vindows 7 ekran logowania zawsze wyświetla ikony wszystkich kont, a przy każdej z nich widnieje nazwa. Rysunek 18.19 przedstawia typowy ekran logowania do systemu Windows 7. Ry1unek 18.19. Ekran logowania Jo systemu Windows i \\'}·~wictla na;:wy

koni u:lytkownik<'1w kompul~ra

Może się wydawać, że

nie jest to zbyt istotne, jednak ekran logowania ułatwia crackerom zadanie. Dlaczego? Napastnik zyskuje dzięki tej planszy dodatkowe informacje, ponieważ może poznać nazwy wszystkich kont (lub - jak ma to miejsce w systemie Windows XP Professional - jednego

z kont). To prawda, włamywacz musi jeszcze odkryć hasło, jednak można znacznie utrudnić mu zadanie, zmuszając go dodatkowo do odgadnięcia nazw użytkowników. Jak to zrobić? Przez zmodyfikowanie systemu Windows w tak.i sposób, aby nie wyświetlał nazw kont na ekranie logowania. Bardzo sprytne! Aby uzyskać opisany efekt, wykonaj

poniższe

zadania:

re „~ wym~ uty& ~i.ww ~·sMr iabdp1eaeil Jnbl-

nych, któn je8t dóstęp tylko wwelij~ Pro o , Entapnse {UJłilullte , U ~4o'W& 1 (IO• ~1 WinćlOW. Xfł ftd~. DJa ~ J&\~naa)ę buu}~}! ~~~ł~ J$kwprowa@"'t te sąme*1

IQ~~ów..nt~r~ttu.

I. Otwórz menu Stcirt, wpisz w polu wyszukiwania nazwę secpol. msc, a następnie wcifoi_i klawisz Enter. Pojawi się przystawka Zasady zabezpieczeń lokalnych. 2. Otwórz węzeł Zasady lokalne. 3. Kliknij

węzeł

Opcje zabezpieczeri.

4. Kliknij dwukrotnie zasadę Logowanie interakcyjne: nie wyświetlaj nazwy ostcitnicgo użytkownika.

5. Zaznacz pole Wlqczone. 6. Kliknij przycisk OK, aby zastosować nowe ustawienie. Jeśli

nie możesz użyć przystawki Zasady zabezpieczeń lokalnych, otwórz edytor rejestru i utwórz (jeśli jeszcze nie istnieje) ustawienie DontDisplayLastUserName typu DWORD. Przypisz mu wartość 1. Ustawienie to powinno znajdować się w następującym kluczu:

HKLM\Software\M ierosoft\ Windows\Curren tVersion \Policies\System. Kiedy ponownie uruchomisz komputer, na ekranie logowania nie będzie widoczna 7.adna nazw.a użytkownika. Rysunek 18.20 pri.edstawia ekran logowania do systemu Windows 7 bez nazw kont.

Zmienianie nazw wbudowanych kont w celu zwiększenia bezpieczeństwa Windows 7 ma wbudowane konto administratora. Umożliwia ono wykonywanie wszelkich operacji w systemie, więc niepożądane jest, aby złośliwy użytkownik uzyskał do niego dost~ Dlatego konto administratora jest domyślnie wyłączone. We wcześniejszej części książki pou· załem, jak włączyć to konto. • Zobacz punkt „ Włączanie konta administratora" na stronie 115.

Rysunek 18.20. Po włączeniu 1..asady Nie wyświetlaj nazwy ostatniego użytkownika ekran logowania nie będzie pokazywał nazw kont utytkowników komputera

Windows 7 ma też wbudowane konto gościa, które można włączyć, aby dać komuś tymczasowy dostęp do komputera, co opisałem w jednym z wcześniejszych punktów. Domyślnie konto to

jest wyłączone. Jeśli

konta administratora i gościa są wyłączone, nie musisz się nimi przejmować. Jeżeli jednak je włączysz, hakerzy zyskają punkt zaczepienia do ataku, ponieważ będą znali nazwy dwóch kont: Administrator i Guest. Pozostanie im odgadnąć hasło powiązane z jednym z nich. Jeśli zabezpieczysz konta administratora i gościa silnymi hasłami, możesz być prawie zupełnie spokojny. Możesz

jednak całkowicie zablokować dostęp intruzom przez zabranie im jedynej dostępnej informacji - nazw wspomnianych kont. Jeśli zamiast Administrator i Guest wykorLystasz inne, trudne do odgadnięcia nazwy, dodatkowo wzmocnisz zabezpieczenia systemu Windows. Oto operacje, które musisz wykonać, aby zmienić nazwy tych kont: 1. Otwórz menu Start, wpisz nazwę lusrmgr .msc, a Pojawi się przystawka Użytkownicy i grupy lokalne.

następnie wciśnij

klawisz f.nter.

2. Kliknij prawym przyciskiem myszy konto administratora, a następnie wybierz opcję Zmień nazwę.

3. Wprowadź nową nazwę i wciśnij klawisz Enter. 4. Kliknij prawym pr.tyciskiem myszy konto gościa, a następnie wybierz opcję Zmień nazwę. 5. Wprowadź nową nazwę i wciśnij klawisz Enter.

Używanie

konta gościa do przyznawania użytkownikom tymczasowego dostępu do komputera Co zrobisz, kiedy ktoś Cię odwiedzj i będzie chciał na przykład posurfować po internecie lub przejrzeć pliki multimedialne na Twoim komputerze? Możesz pozwolić gościowi na zalogowanie się do istniejącego konta, jednak z uwagi na kwestie związane z prywatnością i bezpieclcństwem nie jest to najlepszy pomysł. Możesz też przygotować dJa tej osoby nowe konto użytkownika, jednak - zwłaszcza jeśli wizyta jest krótka - wydaje się to przesadą. Lepsze rozwiązanie polega na włączeniu konta gościa i umożliwieniu logowania się do niego osobie, która Cię odwiedziła:

JeQI ~ ~d lcQntO go.kła ~e na pewien a.as. powin .zmteni~ jego, nazw9. ~wy opis tą operaqi zn•jdz.iesz

wpopnednim punkcie. 1. Otwórz menu Start, wpisz słowo użytkownik i kliknij nazwę Kcmtci użytkowników na liście wyników. Pojawi się okno Konta 11iytkow11ików.

2. Kliknij

łącze

Zarzc,ul::e1j i1111y111 km1tt•111. Zobaczysz okno Z11rzc1cl::cmic km1tcm1i.

3. Kliknij ikont; konta gościa. 'Nindows wyświetli pytanie o to, 'ZY chcesz je włąG)'Ć. 4. Kliknij przy,isk Wlc;cz. Windows aktywuje konto gościa . Gość może

tera1. bezpiecznie korzystać z komputera. Wystarcq, że \V)1hicrzc ikonę GośL: na cknmil' logowania do systemu Windows 7 (zobacz rysunek 18.21 ).

Określanie, kto jest zalogowany Czy wiesz, kto jest w danym momencie zalogowany w systemie Windows 7? Możesz na przykład lL~iąść przy cudzym komputerze i nie być pewnym, kto jest zalogowany i czyich uprawnień będzies1 używał. Łatwo

to sprawdzić. Infom1acje o zalogowanym użytkowniku udostępnia polecenie WHOAMI:

WHOAMI (/UPN I /FQDN I LOGONIDJ [/USER I /GROUPS I /PRIV) [/ALL] [/FO formatowanie) To polecenie zapisuje przy zastosowaniu określonego formatowania identyfikator SIO, nazwę. grupę i uprawnienia obecnego użytkownika do pliku whoami.txt, a następnie wyświetla ten dokument.

Rysunek 18.21.

Po włąc:teniu konta :wbaczysz

gościa

odpowiadającą

mu

na ekranie logowania
Window!i 7

Uruchom na komputerze wiersz polecenia (w Windows 7 otwórz w tym celu menu Start, wpisz w polu wyszukiwania słowo wiersz i wciśnij klawisz Enter), a następnie wpisz poniiszą instrukcjt;:

whoemi /all /fo list> whoami.txt&&start whoami.txt

...

·~~

~-'~t.\G!~*l'!~~·..,---operatorem

·~~•nt.\I• •łl•~ ~j~l~\~N«lnvm w1eraa.

/UPN

(Tylko dla domen). Zwraca nazwę bieżącego ufytkownika w formacie UPN (ang. User Principal Name).

/FQDN

(Tylko dla domen). Zwraca pełną nazwę bieżącego użytkownika w formacie FQDN (ang. Fully Qualified Domain Name).

/LOGON ID

Zwraca identyfikator SID bieżącego użytkownika.

/USER

Zwraca nazwę bie7..ącego użytkownika w formacie komputer\ użytkownik.

/GROUPS

Zwraca nazwy grup, do których

/PRIV

Zwraca listę uprawnień bieżącego użytkownika.

/ALL

Zwraca identyfikator SID, nazwę, grupy i uprawnienia bieżącego użyt­ kownika.

należy bieżący użytkownik.

/FO formatowanie

Formatowanie danych

wyjściowych.

Opcja formatowanie przyjmuje

następujące wartości:

table

Dane są wyświetlane w wierszach i kolumnach. Pierwszy wiersz zawiera nagłówki, a następne - wartości.

list

Dane są wyświetlane w dwukolumnowej liście. Pierwsza kolumna 1.awiera nagłówki, a druga - wartości.

csv

Wartości i nagłówki są

zawiera nagłówki.

rozdzielane przecinkami. Pierwszy wiersz

Rozdział

19. Zabezpieczanie sieci

W tym rozdziale:

• Zabezpiec1.anic sieci w Windows 7 • Ustawianie uprawnień

udostępniania

do folderów udostępnianych

• Ustawianie uprawnień 7.abczpieczeń do folderów udostępnianych • Ukrywanie folderów udostępnianych • Wyłączanie ukrytych współużytkowanych udziałów administracyjnych • Usuwanie zapisanych poświadczeń pulpitu zdalnego • Blokowanie logowania w określonych godzinach

Nieustannie się zastarwwimn, czy ludzie naprawdę muszą poświęcać tyle energii jrzycznej i umysłowej na prowadzenie cywilizowanego życicJ . William Allingham Kiedy połączysz ze sobą przynajmniej dwa komputery, ahy zbudować sieć, zawsze pojawia się problem z bezpieczeństwem. Na poziomie użytkowników należy się upewnić, 7.e inne osoby mają dostęp tylko do tych części systemu, które uznałeś za odpowiednie do użytku publicznego. Nikt - nawet znajomi i administratorzy - nic powinien mieć możliwości zaglądania do prywatnych obs1.arów komputera. Na poziomie sieci administratorzy muszą się upewnić, że komputery mają odpowiednie ograniczenia dostępu. Jeśli

chcesz kontrolować nie tylko to, kto ma dostęp do danych, ale też to, co użytkownicy z nimi robią, musisz zastosować kilka środków ostrożności z zakresu bezpieczeństwa sieci. Oczywiście. jednym z problemów jest to, 7.e inni użytkownicy zobaa.ą dane, których nie powinni wykorzystywać. Kolejny kłopot to nieuwierzytelniony dostęp intruzów do sieci. Na szczęście możesz zminimalizować prawdopodobieństwo takich ataków. W tym rozdziale poznasz szereg przydatnych technik zabezpieczania sieci. Pamiętaj, że bezpieczeństwo

sieci zależy też od zabezpieczeń komputerów klienckich, dlatego koniecznie zapoznaj się ze wskazówkami i technikami, które pomogą Ci zabezpieczyć system Windows 7 w większym stopniu niż rozwiązania opisane w poprzednich rozdziałach. Ponadto z ro1.działu 20., "Zwiększanie bezpieczeństwa sieci bezprzewodowej", dowiesz się. jak zabezpieczyć sieć bezprzewodową.

Zabezpieczanie sieci w Windows 7 Zabe-Lpieczenia sieci w Windows 7 są domyślnie ustawione na wysokim poziomie, jednak trzeba zrobić kilka rzeczy, aby zmaksymalizować bezpiec1.eństwo środowiska sieciowego. Upewnij się. że włączone jest udostępnianie chronione hasłem. Wyłącz niskopoziomowy kreator udostępniania. aby zamiast niego można było wykorzystać wysokopoziomowe uprawnienia.

Upewnianie się, że włączone jest udostępnianie chronione hasłem Udostępnianie

chronione hasłem polega na tym. że osoby, które mają dostęp do udziałów sieciowych, muszą znać nazwę użytkownika i hasło konta z danego systemu. Jest to najbezpieczniejszy sposób na współużytkowanie udziałów sieciowych, dlatego w Windows 7 ochrona hasłem jest domyślnie włączona. Jeżeli bezpieczeństwo sieci ma dla Ciebie jakiekolwiek znaczenie (w przeciwnym razie zastanawiam się. dlaczego cqtasz ten rozdział), warto poświęcić chwilę na upewnienie się, że omawiana funkcja jest włączona: 1. Kliknij ikonę Sieć w obszarze powiadomień.

2. Kliknij

łącze

Otwórz Centmm sieci i udostępniania.

3. W nowym oknie kliknij łąc1.e Zmień zaawansowane ustawienia udostępniania. Windows 7

otworzy okno Zaawansowane ustawienia udostępniania. 4. W obszane Dom i praca znajdź kategorię Udostępnianie chronione hasłem i wybierz opcję Włqcz udostępnianie chronione liaslem, jak ilustruje to rysunek 19. l. Rysunek 19. J. Zunaci opcję Włącz udostępnianie

chronione hasłem

"*"'''"""'ni•

Sytt- Windowi 1 do odlkbw (1.i..-.) '~' Wltcz udem"""'* plollO.. cla ln4dmf\ k~ I Cl)f.-- Cl·~ lub

56-1111-vo

clv......,.,.......,.., ,..„ rono,

Gdy udoa~nil~ rw tym ~do łl'JO

~o

'"'°"'Y. ~tft"""

•-o

11;,.~ 1

•o........ ""'94 111)'\liiw.oi dool'f' do .......,"""°"''h ....6'.. dnobld: •""'P"•• loldonN. .,..li
""''"'~J)'(

1

udod"'""_' . .

_thnl
• W\tU o.Kkrll~t thtOft•CUlt hositm •. Wyl4audo
„. :.; 5. Kliknij przycisk Zapisz zmiany.

Wyłączanie kreatora udostępniania Udostępnianie

bywa skomplikowane, kiedy wymaga za.rządz.ania uprawnieniami i innymi s1.czegółami. Ta książka poświęcona jest właśnie detalom systemu Windows 7, dlatego udostępnianie nie powinno przerażać takich użytkowników, jak Ty lub ja Jednak nowicjusze zwykle chcą, aby proces ten był łatwy i prosty. Dla takich osób w Windows 7 wbudowano kreator udostępniania Ten mechanizm oferuje ostrożnym użytkownikom ograniczony zestaw opcji i metod informowania innych osób o obecności udostępnianych udziałów.

Kreator udostępniania jest domyślnie włączony. Wkrótce dowiesz się, jak to zmienić. Aby wiedzieć, z czego rezygnujesz. popatrz na poc1.ątkowe okno dialogowe, widoczne na rysunku 19.2. Aby je otworzyć, kliknij folder lub plik prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję Udostępnij! Określonym osobom. Określ za pomocą listy konta użytkowników komputera, a następnie przypisz wybranym osobom jeden z dwóch poziomów uprawnień - Odczyt (tylko do odczytu) lub Odczyt/zapis (do odczytu i zapisu). Kiedy klikniesz przycisk Udostępnij, kreator udostępniania wyświetli adres zasobu i prowadzący do niego odnośnik, który można przesłać e-mailem do innych użytkowników. Rysunek 19.2. Kreator udost~pniania tu prost)·, prurnac1.0ny dlo nowicjuszy interfejs do udosl~pniania udziałów

Wybierz osoby do objęcia udostępnianiem Wpisz n~ i kfiknij pnyci~ Oo«S.J lub klilcnij $trułkf. •by mik.U osobę.

------·--··-·- -

„

. ·I I

... . "j , '"m..:-~--...u...·.;~--...:.!illO........._.a..1.-....-Mo..-.......-..-.i.....~;w.--..i T I

Wldcidtl

odczyt Odayt/upi' Usuń

Moro problmi '

11d%\tpn!łnimi

Kreator udostępniania to odpowiednie rozwiązanie dla początkujących. Jednak pozostali uż~1 kownicy chcą zwykle korzystać z pełni możliwości związanych z uprawnieniami i innymi ciekawymi technikami. Aby uzyskać do nich dostęp. należy wyłączyć kreator udostępniania. W tym celu wykonaj poniższe operacje: 1. Otwórz menu Start, wpisz słowo folder, a następnie kliknij nazwę Opcje folderó• w wynikach wyszukiwania (możesz też w dowolnym oknie folderów wybrać opdę

Organizuj/Opcje folderów i wyszukiwania). 2. Wyświetl zakładkę Widok. 3. Usuń zaznaczenie pola Użyj Kreatora udostępniania. 4. Kliknij prLycisk OK.

Ustawianie uprawnień udostępniania do folderów udostępnianych Kiedy kreator udostępniania plików jest wyłączony, możesz przy udostępnianiu folderów użyć zaawansowanych uprawnień. PozwaJają one określić, kto ma dostęp do folderów i co dani użyt­ kownicy mogą z nimi robić. Możesz też ustawić zaawansowane uprawnienia dla całych grup zamiast dla poszczególnych kont. Jeśli na prlykład przyznasz uprawnienia grupie administratorów, zostaną one automatycznie powiązane ze wszystkimi jej członkami. • Zanim pr7.ejdziesz dalej, upewnij się, że przygotowałeś konto dla każdej osoby. która ma mieć dostęp do zasobu (1.obacz punkt „Tworzenie kont użytkowników i zarządzanie nimi" na stronie 470). Wykonaj poniższe opcr.1cje, aby udostępnić folder z zastosowaniem zaawansowanych uprawnień: 1. W Eksploratorze systemu Windows zaznacz folder, który chcesz udostępnia(. Jesli planujesz udostępnić podfolder lub plik, otwórz katalog, w którym znajduje się dany obiekt. Następnie kliknij właściwy podfolder lub plik.

2. Kliknij przycisk Udostępnij w okienku zadań, a następnie wybierz opcję Udostęprrianie zaawansowane. Windows 7 wyświetli ekran właściwości obiektu z otwartą zakładką Udostępnianie.

3. Kliknij przycisk Udostępnianie zaawansowane. Pojawi się okno dialogowe o tej samej nazwie. 4. Zaznacz pole Udostępnij ten folder, co przedstawia rysunek 19.3. 5. Domyślnie Windows 7 wykorzystuje nazwę folderu jako nazwę udostępnianego udziału. Jeśli wolisz inne określenie, wprowadź zmiany w polu Nazwa udziału. 6. W małych sieciach zwykle nie trzeba ograniczać liczby osób, które mają dostęp do danego 1.asobu. dlatego możesz pozostawić w polu Ogranicz liczbr jednoczesnych użytkowników do wartość 20. 7. Kliknij przycisk Uprawnienia, aby wyświetlić okno dialogowe Uprawnienia dla „dane", gdzie „dane" to nazwa udziału określona w kroku 5. 8. Wybierz grupę Wszyscy na liście Nazwy grup lub użytkowników, a następnie kliknij przycisk Usuń. 9. Kliknij przycisk Dodaj, aby wyświetlić okno dialogowe Wybieranie: Użytkownicy lub Grupy.

Rysunek 19.3.

Zaznacz pole Udost~pnij

ten folder

~blr~-----·"-····-·-·-„...„ ...„.„. .„ ...•.....-„.„„... '

I

nazwy obiektów do wybranicł wpisz nazwy użytkowników. którym chcesz przyznać uprawnienia do udostępnianego udziału (poszczególne nazw)· rozdziel średnikami). Kiedy to zrobisz, kliknij przycisk OK.

1O. W polu tekstowym

11.

Wprowadź

Zaznacz użytkownika na liście Nazwy grup lub

użytkowników.

12. Za pośrednictwem listy Uprawnienia (zobacz rysunek 19.4) możesz włączyć lub ""' · łączyć następujące

uprawnienia:

• Odczyt. Umożliwia grupie lub użytkownikowi jedynie odczyt zawartości foldcna lub pliku. Dana osoba nic ma uprawnień do wprowadzania jakichkolwiek zmia w l ych obiektach.

Rysunek 19.4. Ut.yj okna dialogowego Uprawnienia w celu określenia uprawnień

•-·~ ·r.,.·------

\

~ .·

\ ,[,\.

L ' , , ••

„ ,

„„„ \" \„\'1 •

'1'

•'

\•

'

l

., , . ,.. ~.,~„

· ,11\\\"·'· '}X I· •

,,, \

\'

'1

' }~

--y-. .•.:

~udziału ~--~----~-~

Nm,vy~U>~

do udostępnianego ud:tiału

• Zmiana. Powoduje nadanie grupie luh u7.~1kownikowi uprawnienia Odczyt i liwia modyfikowanie zawartości udostępnianego udziału. •

Pełna

kontrola. Powoduje nadanie grupie lub

użytkownikowi

umoż­

uprawnienia Zmiana

i umożliwia przejęcie udostępnianego udziału na własność. 13. Powtórz krok.i od 9. do 12., aby dodać i skonfigurować inne konta lub grupy. 14. Kliknij przycisk OK, aby

wrócić

du okna dialogowego

Udostępnianie

zaawansowane.

15. Kliknij przycisk OK, aby wrócić do zakładki Udostępnianie. 16. Kliknij przycisk ZamknU. aby udostępnić udział w sieci.

Ustawienia uprawnień zabezpieczeń do folderów udostępnianych Jeśli

chcesz uzyskać jeszcze większą kontrolę nad udziałami udostępnianymi w sieci, powinieneś dodatkowo ustawić uprawnienia zabezpieczeń systemu NTFS. Przypominają one uprawnienia udostępniania, jednak umożliwiają zmianę większej liczby opcji. Proces ustawiania uprawnień zabezpieczeń do udostępnianych folderów wygląda tak: 1. W Eksploratone Windows kliknij prawym przyciskiem myszy folder, którego chcesz użyć, a następnie wybierz opcję Właściwości, aby wyświetlić okno dialogowe o tej samej nazwie.

2. Otwórz zakładkę Zabezpieczenia. 3. Kliknij przycisk Edytuj. aby otworzyć okno dialogowe Uprawnienia dla ,.folder'". gdzie ,,folder" to nazwa katalogu. Jak widać na rysunku 19.5, okno to przypomina ekran do ustawiania uprawnień udostępniania, który przedstawiono wcześniej (zobacz rysunek 19.4). Rysunek 19.S. Uiyj tej wer!iji okna

_ _ _ _ _ _ _ _ __ .„ ...... -·-- ·- - - - - - - ! .li~ ;· , , ' ._ v "· .1. \.\

, ,„,.„\

...,,,.1\\1,\~-_1 1,,·ov_L\1\11•

l

\\\\\\\

\"•\'\

.... ·••

,

dialogowego Uprawnienia, aby określić uprawnienia :r.abc:r.picc1,cń

do udostępnianego udziału

Pełna

koraola

Mod)łbąa

~I~ ~ ~oklfaldlN

OdcZ)t

4. Aby zastosować istniejące uprawnienia, zaznacz grupę łub użytkownika i przejdź do kroku 10.

5.

Jeśli

chcesz dodać nowe uprawnienia, kliknij przycisk Dodaj. aby dialogowe Wybieranie: Użytkownicy lub Grupy.

wyświetlić

okno

6. W polu tekstowym Wprowadź nazwy obiektów do wybrania wpisz nazwy użytkowników, którym chcesz przyznać uprawnienia do udostępnianego udziału (poszczególne nazwy rozdziel średnikami).

7. Kliknij przycisk OK. aby wrócić do okna Uprawnienia. 8. Zaznacz użytkownika na liście Nazwy grup lub użytkowników. 9. Użyj pól wyboru Zezwalaj i Odmów na liście Uprawnienia, aby włączyć lub wyłąCZ)·~

poszczególne uprawnienia. • Zobacz punkt „Przypisywanie standardowych uprawnień" na stronie 446. 10. Powtórz kroki od 5. do 9., aby dodać i skonfigurować inne konta lub grupy. 11. Kliknij przycisk OK. aby wrócić do za.kładki Zabezpieczenia.

12. Kliknij przycisk OK, aby zastosować nowe ustawienia zabezpieczeń.

Ukrywanie folderów udostępnianych Dodanie silnych haseł do kont, a następnie przyznanie użytkownikom uprawnień do udostęp­ nianych folderów to niezbędne operacje zabezpieczające sieć. W większości małych sieci wystarcza to do zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa. Jednak kiedy chronisz sieć, następnym skutecznym „narzędziem" jest „paranoiczne nastawienie„. Na przykład odpowiednio podejrzliwy administrator sieci nie 1.akłada, że nikt nie zdoła się do niej włamać. Wprost przeciwnie - przyjmuje, że któregoś dnia ktoś uzyska dostęp. dlatego zastanawia się, co zrobić, aby zminimalizować potencjalne szkody. Jedną

z pierwszych rzeczy, jaką robią (lub powinni robić) „paranoiczni" administratorzy, jest ukrycie cennych, prywatnych lub wrażliwych danych. Jeśli na przykład udostępniasz folder o nazwie Poufne dokumenty, zachęcasz potencjalnego złodzieja, aby zajrzał do tego katalogu. To prawda, możesz zmienić nazwę na mniej prowokującą. ale napastnik mo7..e dotrzeć do takiego folderu choćby przypadkiem. Aby temu zapobiec, możesz udostępnić udział i jednocześnie ukryć go. Ukrywanie udostępnianych folderów jest bardzo proste. Kiedy two~z udział, dodaj symbol dolara ($)na końcu nazwy. Jeśli na przykJad udostępniasz dysk L:, nazwij go L$. Zapobiega to wyświetla­ niu udziału na liście 1.asobów, kiedy wyświetlasz zawartość 1.dalnego komputera w oknie Sieć. Aby 1..obaczyć, jak działa ta technika, przyjrzyj się rysunkowi 19.6. W oknie dialogowym Właściwości dysku E: zobaczysz, że udział jest udostępniany za pomocą następującej ścieżki:

\ \ATW-laptop3\e$. Rysunek 19.6. lJkryt~ udostępniane

Dysk E: nie pojawia się na likie udostępnianych udziałów komputera

Dysk E: skonflgurowano jako udział ukryty (nazwa ES)

ud1.ialy (takie jnk widoczny tu Jysk E:) nie pujowiają ~i~ na li~e współużytkow.inych

1„asobów komputera

• Mot ~

·'-

"'°""'"-· „._ .:t

"*..,........."''

Clr"'"""""

łl:J

...

O,łol~

r:MW C\'.

.., ""

•n•11.l:1

--

AIW"-"lCJ!'J

• r-

~

~

LlnM\&11.....,..... ............... ~ ..... ~ I ~W-.~mQt.........-.

--„

_ _ ,..;.._...,--..._„_

a..-

.~...,-~.~~,

Oznacza to, że udział jest udostępniany pod nazwą E: na komputerze ATW-LAPTOP3. Jednak w oknie folderów dysk E: nie jest widoczny na liście zasobów udostępnianych przez tę maszynę.

Jak uzyskać dostęp do ukrytego zasobu? Musisz oczywiście znać jego sować poniższe

nazwę,

co pozwoli Ci zasto-

techniki:

• Użyj kombinacji klawisz Windows+R (lub wybierz opcję Start/Wszystkie programy! Akcesoria! Umchom), aby otworzyć okno dialogowe Umchom. Wpisz nazwę ukrytego udziału i kliknij przycisk OK. Aby na przykład wyświetlić ukryty zasób E$ z komputera ATW-LAPTOP3, wpisz polecenie:

\\atw-laptop3\e$. • W wierszu polecenia wpisz instrukcje; start, odstęp i ścieżkc; sieciową. a następnie wciśnij klawisz Enter. Aby uzyskać dost~p do ukrytego udziału ES z komputera ATW-LAPTOP3, wpisz polecenie:

start \\atw-laptop3\e$. • Użyj opcji Mapuj dysk sieciowy, którą opisuję w rozdziale 26., „Łączenie się z siecią i korzystanie z niej". W polu tekstowym Folder, w oknie dialogowym Mapowanie dysku sieciowego, wpisz ścieżkę UNC do ukrytego udziału . • Szczegółowe informacje o mapowaniu udostępnianych folderów znajdziesz w punkcie „Mapowanie folderu sieciowego na literę dysku lokalnego" na stronie 673. • Aby uzyskać dostęp do ukrytych drukarek, zastosuj się do instrukcji łączenia sic; ze współużytkowanymi drukarkami; instrukcje te przedstawiam w rozdziale 26. Kiedy Windows 7 zacznie szukać dostępnych urządzeń, wybierz opcję Szukanej drukarki nie ma na liście i kliknij przycisk Dalej. W oknie dialogowym, które się pojawi, podaj w polu tekstowym Drukarka ścieżkę sieciową do ukrytej drukarki. •

Więcej

informacji o używaniu drukarek sieciowych znajdziesz w punkcie udostępnianych drukarek" na stronie 679.

„Używanie

Wyłączanie

ukrytych

współużytkowanych udziałów

administracyjnych W poprzednim podrozdziale wspomniałem, że mo7.esz dodać do nazwy symbol $, aby ukryć dany udział. Warto też zmienić nazwę 1.asobu w taki sposób, aby szpiedzy nie mogli łatwo odgadnąć zawartości folderu. Ponadto Windows 7 tworzy dla celów administracyjnych określone ukryte udziały, między innymi dla dysku C: (CS) i innych partycji dysku twardego obecnych w systemie. System dodaje następujące obiekty: Udział

Sdeżka do udostępnianego udz.iału

ADMIN$

~

IKS

lk#

........„ ...,..-ei....-..............

Prz.emaaenie Zdalna administracja - - - ···-...·--·.... ......~ Zdalna komunikacja między procesami

·-·

-

-

wyświetlić

te zasoby, wybierz Start/Wszystkie programy/Akcesoria/Wiersz polecenia, aby uruchomić wiersz polecenia. Wpisz instrukcję net share i wciśnij klawisz E'1tcr. Zobaczysz listę podobną do poniższej: Aby

Udział

Zasób

Uwaga

C$

C:\ O:\

Domyślny udział

C:\Windows

Administracja zdalna Zdalne wywołanie IPC

0$

ADMIN IPC$ Choć

Domyślny udział

C$, D$ i ADMIN$ to udziały ukryte, są jednocześnie dobrze znane. Powoduje to niewielkie

zagrożenie

w obs1..arze bezpiec1.eństwa, związane z możliwością uzyskania dostępu do sieci przez

intruza. Aby

zlikwidować tę lukę. możesz wymusić

~ależy

to

zrobić

na systemie Windows 7

wyłączenie

tych

udziałów.

w następujący sposób:

1. Otwórz menu Start, wpisz instrukcje; regedit, a następnie jawi się okno dialogowe kontroli konta użytkownika.

wciśnij

klawisz Enter. Po-

2. Wprowadi poświadczenia, aby kontynuować. Windows 7 otworzy edytor rejestru.

3. Otwórz węzeł HKEY_LOCAL_MACHINE. 4. Otwórz węzeł SYSTEM.

5. Otwórz węzeł CurrentControlSet. 6. Otwórz węzeł Services. 7. Otwórz węzeł LanmanServer.

8. Zaznacz węzeł Parameters. 9. Wybierz opcję Edycja/Nowy/Wartość DWORD (32-bitowa). Windows 7 doda wartość do klucza Parameters. 10. Wpisz ustawienie AutoShareWks i ustawienia wartość domyślną (O).

wciśnij

klawisz Enter.

Możesz zostawić

nową

dla nowego

11. Ponownie uruchom Windows 7, aby zastosować nowe ustawienia. Po raz kolejny wybierz opcję Start/Wszystkie programy/Akcesoria/Wiersz polecenia, aby otworzyć wiersz polecenia. Wpisz instrukcję net share i wciśnij klawisz Enter. Tym razem zobaczysz następujące dane: Udział

IPC$

Zasób

Uwaga

Zdalne

wywołanie

IPC

Usuwanie zapisanych poświadczeń pulpitu zdalnego Kiedy logujesz się do komputera w sieci za pomocą funkcji Podłączanie pulpitu zdalnego (zobacz rozdział 27., „Zdalne połączenia sieciowe"), w oknie dialogowym logowania znajduje się pole o nazwie Zapamiętaj moje poświadczenia, co ilustruje rysunek 19.7. Jeśli zaznaczysz to pole, Windows 7 nie zażąda hasła, kiedy w przyszłości spróbujesz połączyć się z danym komputerem.

Rysunek 19.7.

Funkcja Podłącz pulpit zdalny umożliwia zapisanie danych uwierątelniających

używanych

1 ~-- ····· \,'. ,.

',,,,'.

....

„~ · ·····-.-.-------~···-·"~

H\

\ ,

:.\

, ...

;~'

\ , _.._

'li'.\:\\\

'

\1'

l ' \.'

>.• \\,1 ,\\ ~\ \\ \~\\

_•11'1".'.1..i.J.'.

X- •

1

Wprowadf poświadczenia Te poświ.daenia b~• używane podcus ~enia się z komputerem ATW-PECEU.

do

logowania

Tomek

~

']

Utyj innego konta

Zepami$j moje ~enia

• Aby dowiedzieć się, jak zalogować się 1.a pomocą funkcji Podłączanie pulpitu zobac7. punkt nlączenie się 7. pulpitem zdalnym" na stronie 709.

ułalnego.

Jest to z pewnością wygodne, jednak powoduje lukę w zabezpieczeniach, ponieważ oznacza, że każdy, kto ma dostęp do danej maszyny, będzie mógł też wykorzystać pulpit 1.dalny komputera. Dlatego nigdy nie należy zaznaczać pola Zapamiętaj moje poświadczenia. Co jednak zrobić, jeśli omawiana opcja była wcześniej 1.aznaczona? Na szczęście można ten problem, ponieważ Windows 7 pozwala usunąć zapisane dane uwierzytelniające.

ronr.iąz..ać

Oto operacje, które powinieneś wykonać: 1. Otwórz menu

Start, wpisz słowo

poświadczenia,

a

następnie wciśnij

klawisz Enter.

Windows 7 wyświetli okno Menedżer poświadczeń. 2. Kliknij poświadczenia, które chcesz usunąć. Nazwy poświadczeń funkcji Podłączanie pulpitu zdalnego zawsze zaczynają się od sekwencji „TERMSRV" (to skrót od ang. Terminal Server). Menedżer wyświetli szczegółowe informacje o poświadczeniach, co ilustruje rysunek 19.8.

Rysunek 19.8. Możes7. użyć

Menedżera poświadczeń

Przechowuj poświadCllflia w celu automatycznego logowania

usunięcia

Mcnedm ~dai:i\ >klż1 clo pnKhoW)'Winif W ~Kh poe.;.cjcza\. \Mkh jlt nlnwy ~ob 1 hlsl.o. ·~ umadtMt ,_, logowm\c.,. ~ompUltneh "witrynoch lłlci Web.

do 1.apisanych

poświadczeń

logowania 7. funkcji Podłączanie pulpitu 1.dalncgo

Pe.I

h•tMł'M....,..Nctilr ...cadl

""""-la.............. TfAMSRV/ •

ltptopl

.A.dra lnumt1owy luli llKJOWy. lDIMSRVl.olw-lop10j!J Nu.o Ul,)~ AlW· pKllZ\Anlo ~

••.•• „.

Trwe!oy

t 1''9 U-..it\: moqa:ynu ICWMl.W~"'1 COftl

3. Kliknij przycisk Usuń z magazynu. Menedt.er poświadc7.eń o zatwierdzenie operacji.

wyświetli

komunikat z prośbą

4. Kliknij przycisk Tak.

5. Powtórl kroki od 2. do 4„ aby usunąć inne lapisane poświadczenia funkcji Podłączanie pulpitu zdalnego.

Blokowanie logowania w określonych godzinach Jeśli skonfigurowałeś

konta w taki sposób, aby inni użytkownicy sieci mogli korzystać z Twojego komputera, domyślnie osoby te będą mogły przeglądać udziały i używać ich o dowolnej porze. Zwykle nie stanowi to problemu, jednak możesz też zablokować dostęp do systemu w określonych godzinach. Jeśli na przykład ka7..dego popołudnia używasz do pracy pewnego udostępnianego folderu, możesz nie chcieć, aby w tym czasie korzystały z niego inne osoby. Windows 7 umo7.liwia wskazanie dni tygodnia i godzin dnia, w których określony użytkownik może logować się do systemu. Jeśli dana osoba spróbuje uzyskać dostęp do komputera w innym czasie, zobaczy okno podobne do widocznego na rysunku 19.9. Rysunek 19.9. Ieśli określiS?. gnJzln y logowani•\ Jla ut.ytkuwnika, usoba la wbaczy okno dialogowe podobne Jo powy:tszcgo, ki~Jr 'rn'1bujc 1.alogować ~i~ w innym c101sie

W kilku

-',

następnych

··~~---------·

\

L\.;1

,..,.„.\

I\

I

.'

',

--

--

--·

· - -- -- --------· ----------

--·-------,

1

•,"

I•''>

I

'••'...I.

11' 11

l,l,~\l.\.1ł"a'.l\lt\H\\H

I

11' 1

\'l.L • .i\.. l

\1''"

\).U..qtJ,,\~

I

•tll.

t

,.J..\,~\j\_

:-ie '

I

-

\\ATW-PECm me Jest dost~pny. Mo2esz nfe mieł uprawnień do u.tyw1ni. tego usobu s1ec1owego. Sllont1k1uJ s1~ z admrnlstmorem tego serwer1, łby uzysk.tć Upł-nimMI dostepu. Ufy11cowmk "" rN prawa logował sie o lq pone.

~:J

punktach opisuję korzystanie z tej funkcji.

Określanie godzin

logowania użytkownika

Niestety, \.Yindows 7 nie udostępnia okna dialogowego ani innego interfejsu do ustawiania godzin logowania użytkownika. Musisz skc-".'zystać z wiersza polecenia i wpisać w nim instruhit; o poniższej, ogólnej składni: net user

nazwa_użytkownika /times:dzieńl,godzinyl;dzień2,godziny2 ,

. ..

nazwa_użytkownika

Nazwa konta, które chcesz ustawić.

dzieńl, dzień2

Dzień

tygodnia, w którym użytkownik może się logować. Możesz podać całe nazwy dni, jednak szybsze jest wpisywanie ich kodów (wielkość znaków nie ma znaczenia): Su, M, T, W, Th, F i Sa. Można też określić przedział, na przykład M-F (od poniedziałku do piątku).

godzinyl, godziny2

Zakres godzin, w których

użytkownik może się logować w

danym dniu. Składnia określania przedziału to początek-koniec, gdzie początek określa poa.ątek godzin logowania, a koniec - ich koniec. Obsługiwany jest zapis 24- i 12-godzinny, jednak w tym drugim przypadku trzeba dodać przyrostek AM lub PM.

Oto kilka przykJadów:

net user kasia /times:M-F,9AM-5PM net user stefan /times :M,18-24 net user emilka /times:Sa,10PM-6PM; Su,12PM-6PM

Wykonaj poniżs7.e operacje, aby określić godziny logowania użytkownika: 1. Otwórz menu

Start i wpisz słowo wiersz.

2. W wynikach wyszukiwania kliknij prawym pr7.)'ciskiem myszy nazwę Wiersz polecenia i wybien opcję Uruchom jako administrator. Pojawi się okno kontroli konta użytkownika. 3. Wpisz poświadczenia KKU, aby kontynuować. Windows 7 otworzy wiersz polecenia z uprawnieniami administratora. 4. Wpisz odpowiednią instrukcję net user /times i wciśnij klawisz Enter. Instrukcja NET USER wyświetli komunikat Polecenie zostało wykonane pomyślnie. 5. Powtórz krok 4„ aby wprowadzić wszystkie potrzebne godziny logowania. 6. Wpisz instrukcję exit i wciśnij klawisz Enter, aby zamknąć wiersz polecenia.

Automatyczne wylogowywanie użytkownika po upłynięciu godzin logowania Domyślnie

Windows 7 nie robi nic, jeśli godziny logowania upłyną w momencie, kiedy użytkownik korzysta z komputera. Oznacza to, że nie możesz powstrzymać nastolatka przed suńowaniem po internecie przez całą noc. Aby rozwiązać ten problem, możesz skonfigurować Windows 7 tak, aby automatycznie wylogowywał użytkownika, kiedy upłyną godziny logowania. Oto, jak to zrobić:

1. Otwórz menu Start, wpisz

nazwę

secpol. msc i

wciśnij

klawisz Enter.

2. Otwórz węzeł Ustawienia zabezpieczeń/Zasady lokalne/Opcje zabezpieczeń. 3. Kliknij dwukrotnie zasadę Zabezpieczenia sieciowe: Wymuś wylogowanie

ków po upłynięciu czasu logowania. 4. Wybierz opcję Wł9czone, jak przedstawia to rysunek 19.10. Rysunek.19.10. Włącz zasadę

~···------·-------·····„-~--.

.\,\

,~

,\.' \„I\'.,• \ \, '

\· .

. .

.

. .

I

Zabezpieczenia sieciowe: Wymuś wylogowanie użytkowników

po upłynięciu czasu logowania

. w1~

Wył~

!Of IJIUlwler1ie miało M>ływ na k:crta domeny. !!ul być ~w~ zaadadldomeny.

5. Kliknij pnycisk OK.

······---

1 ' 1; ~;WJ' '"Y,"'' \' n.; •,v "'\I 1 I„ \' 1 '~ . "\~ ~ \, t' 1 \.,u..l'•'.._ •

Rozdział

20.

Zwiększanie bezpieczeństwa

sieci bezprzewodowej

W tym rozdziale: • Wyświetlanie stron konfiguracji routera • Ustawianie nowego hasła administratora • Umiejscawianie punktów dostępu pod kątem maksymalnego bezpieczeństwa • Szyfrowanie sygnałów w sieci bezprzewodowej za pomocą WPA • Wyłączanie emisji sieciowego identyfikatora SSID • Zmienianie domyślnego identyfikatora SSID • Włączanie filtrowania adresów MAC

Nietrudno jest zrozumieć dzialariie bezprzewodowego telegrafu. Zwykły telegraf przypomina bardzo długiego kota. Ciqgniesz za ogon w Nowym Jorku, a kot miauczy w Los Angeles. Telegraf bezprzewodowy działa tak samo, tylko że bez kota. Albert Einstein Doświadczeni użytkownicy

komputerów mogą znać pojęcie wardialing. Jest lo technika wykorzystywana przez złośliwych hakerów, którzy automatycznie dzwonią pod tysiące numerów telefonów, aby wykryć, które z nich mają podłączony modem. Określenie to mogłeś usłyszeć w filmie Gry wojenne z 1983 roku, uznawanym za klasykę w kręgach crackerów. Opowiada on o młodym cracker-Le (granym przez Matthew Brodericka), używającym wardialingu do wyszukiwania gier i internetowych tablic ogłoszeniowych. Bohater przypadkowo nawiązuje bezpośrednie połączenie z jednym z głównych komputerów wojskowych, który zapewnia crackerowi kontrolę nad amerykańskim arsenałem broni nuklearnej. Prowadzi to do wielu przygód. Dziś jednak modemy są spotykane coraz rzadziej, dlatego wardialing stanowi mniejsze zagrożenie. Nic oznacza to jednak, że jesteśmy bezpieczniejsi. W domach i biurach nie ma już modemów, ale często działa w nich stosunkowo nowa technologia - sieć bezprzewodowa. Wardialing został zastąpiony przez wardriving. Cracker stosujący tę technikę sprawdza za pomocą przenośnego komputera lub innego urządzenia, czy w okolicy nie ma dostępnej sieci bezprzewodowej. Jeśli napastnik znajdzie niezabezpieczoną sieć, może użyć jej do uzyskania bezpłatnego dost~pu do internetu (takie osoby są określane mianem piggybackers) lub uszkodzenia udostępnianych udziałów sieciowych. Haker może też zastosować technikę o nazwie warchalking, czyli oznaczyć niezabezpieczone sieci bezpn.ewodowe przez narysowanie kredą specjalnych symboli na chodniku lub innej powierzchni.

Crackerzy stosują te techniki z prostej przyczyny - sieci bezprzewodowe są mniej bezpieczne od tradycyjnych. Dzieje się tak, ponieważ sieć bezprzewodowa, do której możesz uzyskać dostęp z kuchni lub sali konferencyjnej, często umożliwia też włamanie intruzowi znajdującemu się na zewnątrz domu lub biura. Na szczęście możesz ubezpieczyć sieć bezprzewodową przed tymi i.agro7.eniami za pomocą kilku prostych usprawnień i technik, które poznasz w tym rozdziale.

Wyświetlanie

stron konfiguracji routera

Wszystkie routery mają wbudowany program konfiguracyjny. Obejmuje on kilka stron WWW, które możesz wyświetlić za pomocą przeglądarki na jednym z komputerów w sieci. Strony te pozwalają skonfigurować wiele różnych ustawień routera, w tym opcje zabezpieczeń bezprzewodowych, jeśli urządzenie działa też jako bezprzewodowy punkt dostępu . Ustawienia te opisuję w tym rozdziale. W dwóch następnych punktach poznasz metody, które pozwolą Ci uzyskać dostęp do stron konfiguracji routera i zastosować opisane dalej techniki.

Wprowadzanie adresu IP routera Wykonaj poniższe operacje, aby uzyskać dostęp do stron konfiguracyjnych routera za pomocą adresu IP urządzenia: 1. Uruchom Internet Explorer. 2. W pasku adresu wpisz adres routera, a następnie wciśnij klawisz Enter. Właściwy adres znajdziesz w dokumentacji urządzenia. Zwykle odpowiedni URL to http:!I 192.168.1 .1 lub http:l/192.168.0.1. Możliwy jest jeden z dwóch scenariuszy: • Pojawi się okno dialogowe Połącz, podobne do widocznego na rysunku 20. l. Rysunek 20.1 .

Przy logowaniu do niektórych routerów Windows 7 wyświetla

okno

Olhtisill!: IBI.,._ illdl wyslsu T~ nowy U1Yllmw*a 1hmll • 1ez•eoqiieaDly !SllBl!b (wte! llWe ~bu beąia::aeyo ~).

dialogowe Połącz

o•• • m:•·•·, -

-

•

• Pojawi się strona logowania, podobna do tej z rysunku 20.2.

Rymnek 20.2. Inne router)' udo tępniają własną tronę logowania

3. Wpisz domyślne dane (nazwę użytkownika i hasło). W większości przypadków wystarczy podać hasło, Szczegółowe informacje znajdziesz w dokumentacji urządzenia.

Jdlime~~J*e} ~łjakiem ~.PrOblJJwobu p.olłdl wpl• two łMJJftin. ~rto z.dtWa, nie PQ.da~ ~ uł)rtJlqwJi'ika l •'Próbuj w,isać h'Gło adla~n lub pa$s~~'

•

Jdai ~ tiłe m~ uzy&k4kt d.olttpU. ,,,,,_wdi, C'łJf ~yślne hasło~ ~.ó ._dzenit majda.fe~ na \Ude ;piucho~

w ~ie ~ ~nlttlplł#iwaNI łub WWM141hm•tft"'~óJJltlft1!

4pl.lttrnl+ . 4.

Jeśli

zobaczysz okno dialogowe Połącz i jesteś jedyną osobą, która korzysta z danego komputera, a konto jest chronione hasłem, zaznacz pole wyboru Zapamiętaj moje poświadczenia. Dzięki temu nie będziesz musiał w przyszłości wprowadzać danych potrzebnych w czasie logowania.

5. Kliknij przycisk OK. Pojawi się ekran konfiguracji routera. Rysunek 20.3 przedstawia przykładową stronę z ustawieniami.

~!ledftY..· ·

w ~anie Win~•~ .MJea . • ~,że~~ · ·"•~h~\)D~~w~ ~im, gat po zalop~ ~ '*~od ,utera. I~• ~~wtedy łatwo&..~ ttt ~ ~~ łtł»ntl.. N. 1 ~„ ®• :t, łukę, koniecznie blbkuj ~ pozostaWi~~m ~lll ~bez domm. Aby to ?'ZOl) utyj ~~· l&MiZ WW~ lub otwórz menu Stlłr4 ' ~~~- o Zablo1cu,J. ~eto wyświetlenie ektQ..\l !QgO~śpttlńU ·W inclow. 7, Ą\r ndbtokowa~ komputer, wpist: 1-$ło'l ~hdj ldi~Qi IĘtt~.

Men1i z zapali

$1

.yst.

Rysunek 20.3. Typowa strona 1. ustawieniami routera

r idlhlidi= WM l'Wt -

:

- - . . . .-

._„_. .---......

~--·~.,.ntwnJ olJ'll",....· -11'-•tt..I ~edhon•h>ll' .łdrit-. l'C"J ..._ _ _ lllAt'°"-11-hW!rlt~--llWfaca,lf.,_,d""'91fl111'-... hort, fłlU""Y~u -.t"""

-·~· 1uii..u

w-."°'""'

~'is u

lecal---1

(_...,

hoo1Mom5""""' :

Korzystanie z okna Sieć Jeśli

masz router, który obsługuje technologię UPnP (ang. Universal Plug and Play), możesz uzyskać dostęp do stron z ustawieniami w następujący sposób: 1. Na komputerze podłączonym do routera wybierz opcję Start/Sieć. \Vindows 7 wyświetli

router obsługuje technologię UPnP, powinieneś zobaczyć jego ikonę. Nazwa przy tej ikonie odpowiada zwykle numerowi lub nazwie modelu routera. Na przykład na rysunku 20.4 ikona routera ma nazwę GameLounge

okno

Sieć

z

listą podłączonych urządzeń. Jeśli

Broadband Gigabit Gaming Router. 2. Kliknij

ikonę

routera prawym przyciskiem myszy.

Rysunek 20.4. masz router z obsługą UPnP, Jeśli

powinien~ś zobaczyć

jego ikon~ w oknie Siee

3. Kliknij polecenie Wyświetl stronę sieci web urzqdzenia (zobacz rysunek 20.4). 4. Wpisz domyślne poświadczenia (nazwę użytkownika i hasło). Szczegółowe informacje na temat logowania znajdziesz w dokumentacji uriądzenia . 5. Jeśli korzystasz z okna dialogowego Połqcz i nic chcesz w przyszłości wprowadzać poświadczeń, zaznacz polecenie Zapamiętaj moje poświadczenia. 6. Kliknij przycisk OK. Pojawi się strona z ustawieniami routera.

Ustawianie nowego hasła administratora Zdecydowanie najważniejszym zadaniem konfiguracyjnym przy instalowaniu każdego nowego routera jest zmienienie domyślnego hasła logowania (i nazwy użytkownika, jeśli urządzenie _iei wymaga). Zauważ, że mam na myśli hasło administratora, które należy wprowadzić, aby zalogować się do stron z ustawieniami routera. Nie ma ono nic wspólnego z hasłem potrzebnym przy logowaniu się do sieci dostawcy usług internetowych lub sieci bezprzewodowej.

Modyfikowanie domyślnego hasła administratora jest szczególnie ważne, jeśli router jest jednocześnie bezprzewodowym punktem dostępu (znajdujący się w pobliżu haker może wykryć takie urządzenie). Jeżeli nie wprowadzisz zmian, napastnik będzie mógł łatwo uzyskać dostęp do stron z ustawieniami. Wystarczy, że przejdzie pod jeden ze standardowych adresów routera (http:l/192.168.1.1 lub http:/1192.168.0.1) i wpisze domyślne hasło, które dla większości takich urządzeń jest znane i łatwe do odgadnięcia. Otwórz strony z ustawieniami routera, co opisałem w poprzednim podrozdziale, znajdź obszar z hasłem administratora (zobacz rysunek 20.5), a następnie wprowadź silne hasło. Rysunek 20.5. Olwón~ nbs:tiłr 1

hasłem

adminislratora na stronach L uslawieniami roul~ru i wprowadi ~ilnc hasło

l'l. l t flłl6

___.._....

p :.•., .'Jl 11: I

_.,....,..._

....-..-

~ f ·•••• ·-· · · · · · · · · · .,...,.._. „•••••••

• Wskazówki na temat tworzenia trudnych do złamania hasd znajdziesz w punkcie „Tworzenie silnych haseł" na stronie 466.

Umiejscawianie punktów dostępu pod kątem maksymalnego bezpieczeństwa Prawie wszystkie kłopoty z bezpieczeństwem sieci bezprzewodowych biorą się z jednej przyczyny - wychodzenia sygnału sieci bezprzewodowej poza dom )ub biuro. Jest to tak zwane wyciekanie sygnału. Jeśli uda Ci się zminimalizować ten problem, będziesz na dobrej drodze do zbudowania bezpiecznej sieci bezprzewodowej. Oczywiście zakładam, że wardriver wykrywa sygnał sieci bezprzewodowej za pomocą standardowej anteny. Czasami rzeczywiście tak jest, jednak wielu napastników używa anten o bardzo dużej czułości, które mają zasięg kilka razy większy niż standardowe urządzenia. Niestety, nie możesz nic zrobić, aby ukryć sygnał przed takimi hakerami. Warto jednak zmienić umiejscowienie punktu dostępu, tak aby zminimalizować wyciekanie sygnału. Zabezpieczysz się w ten sposób przed przeciętnymi hakerami.

Niestety, minimalizowanie wyciekania sygnału nie jest łatwe, ponieważ czenia związane z lokalizacją bezprzewodowego punktu dostępu:

większość

sieci ma ograni-

• Jeśli używasz bezprzewodowego punktu dostępu jako routera sieciowego, musisz ustawić urządzenie stosunkowo blisko modemu szerokopasmowego, abyś mc>gł pociągnąć kabel ethcrnetowy od portu ethernetowego lub LAN w modemie do portu internetowego albo WAN w routerze. • Jeżeli bezprzewodowy punkt dostępu działa jako przełącznik sieciowy, musisz ustawić urządzenie stosunkowo blisko komputerów z kartami sieciowymi (ang. Network Interface Card - NIC), abyś mógł połączyć te karty kablem ethernetowym z wejściem RJ-45 w przełączniku. Jednak nawet mimo tych ograniczeń prawie zawsze możesz odsunąć bezprzewodowy punkt dostępu od okna. Szkło nie blokuje sygnałów ro1~c;yłanych na częstotliwościach radiowych, dlatego urządzenia w pobliżu okna są głównym źródłem wyciekania sygnału. Jeśli bezprzewodowy punkt dostępu musi znajdować si~ w określonym pomieszczeniu, spróbuj ustawić urządzenie jak najdalej od okna. Idealnym rozwiązaniem jest umiejscowienie bezprzewodowego punktu dostępu blisko środka domu. Pozwala to zagwarantować, że sygnał nie będzie wychodził znacznie poza budynek. Je-i.eli musisz zadbać jedynie o podłączenie routera do modemu szerokopasmowego, poproś firm~ telekomunikacyjną lub operatora sieci kablowej o dodanie nowego gniazda w centralnym pomieszczeniu (jeśli w danym pokoju nie ma jeszcze potrzebnej wtyczki). Następnie, jeśli jest to wykonalne, podłącz komputery i urządzenia w tym pomieszczeniu 1.a pomocą kabli, a w przypadku pozostałych urządzeń użyj połączenia bezprzewodowego. Oczywiście, jeśli w całym biurze (lub - co mniej prawdopodobne - domu) dostępne są kable ethernetowe, łatwiej będzie znaleźć centralną lokalizację dla bezprzewodowego punktu dostępu.

Szyfrowanie sygnałów w sieci bezprzewodowej za pomocą WPA Wardriverzy zwykle szukają sygnałów sieci bezprzewodowych po to, aby móc za darmo podłą­ czyć się do internetu. Możliwe, że chcą po prostu pobierać 1.a darmo
Rysunek 20.6. Otwórz ustawienia zabezpieczeń sieci bezprzewodowej na stronic z konfigurację routera, aby wybrać protokół szyfrowania i wprowad:tić kluc7.

\Vlflf L l -.. ·~ "' rwo K" ' 1111'4'· '

ENbie 'llttll :

1.abczpieczeń

f.\llo ałtd tlił SSID} fł>łl>le

Aulo O..

@ I nłl :

SulKt G MOdt •

1\.nlO

eiilł>!i Ellttnd•d ~e '4<1d• :

WPA2

"'®'" tUt!Onl to uu ~ ~dt ...,cry;wn ~d autllt' Q)h

ll'P• :

TI(!;>

r~/ E"tł
Jso/111H: Co!tf'I

Ostrzeżenie

•

~

:

•

ton.

Zmienianie ustawień zabezpieczeń połączeń bezprzewodowych Jeśli

zmienisz metodę szyfrowania bezprzewodowego punktu dostępu, jak opisałem to w poprzednim fragmencie, musisz też zaktualizować każdy podłączony do sieci komputer z systemem Windows, aby używał nowego rozwiązania. Oto, co musisz zrobić, aby zmienić ustawienia zabezpiecr.eń połączenia bezprzewodowego: 1. Kliknij ikonę Sieć w obszarze powiadomień paska zadań, a następnie wybierz opcję Otwórz Centrum sieci i udostępniania. 2. Na liście zadań w Centrum sieci i udostępniania wybierz opcję Zarzqdzaj sieciami bezprzewodowymi. Windows 7 otworzy okno dialogowe o tej samej nazwie. 3. Kliknij dwukrotnie sieć, dla której zmieniłeś metodę szyfrowania. Windows 7 otworzy

okno dialogowe Właściwości sieci bczprzewotlowcj. 4. Otwórz zakładkę Zabezpieczenia, co przedstawia rysunek 20.7. Rysunek 20.7. Użyj zakładki

.... ··--·- - ..... ___......

., \ 1

~

•

I

••

~

L

I

,1

...,: r,\

- .. ----- -··'

' •\ l

,'

I

'

t

\

I

'

' I

I

•' t

-

•

-----

-• ,,

'"' _..

)t

i'..abc::r.pic:c:.cc:nia. aby dopasować właściwości

zabezpieczeń połączeń

sieciowych Jo nowych ustawień szyfrowania

TYpube~:

f'f'P~ I na~ ~

•••••••••

bt:zpruwoduwc:go punktu do~t~pu

5. Jeśli to konieczne, zmień trzy poniższe ustawienia:

• Typ zabezpieczeń. Wybierz standard szyfrowania, który dowego punktu dostępu.

ustawiłeś

dla bezprzewo-

• Typ szyfrowania. Wybierz typ szyfrowania używany przez punkt dostępu. • Klucz zabezpieczeń sieciowych. Wprowadź klucz zabezpieczeń. 6. Kliknij przycisk OK.

Wyłączanie

emisji sieciowego identyfikatora SSID Windows 7 wykrywa sieć bezprzewodową, ponieważ punkt dostępu rozpowszechnia sieciowy identyfikator SSID, przy czym system zapamiętuje sieci bezprzewodowe, z którymi udało Ci się nawiązać połączenie. Dlatego kiedy wszystkie komputery przynajmniej raz połączyły się z siecią bezprzewodową, emisja identyfikatora SSID nie jest już konieczna. Powinieneś skorzystać 7. programu do konfiguracji punktu dostępu, aby zablokować rozpowszechnianie identyfikatora i zapobiec wykryciu sieci przez inne osoby. Musisz jednak wiedzieć, że kiedy uwierzytelnione wcześniej urządzenia próbują połączyć sic; z siecią, która nie rozpowszechnia identyfikatora SSID, przesyłają go w ramach próbnego 7.ądania wysyłanego do wszystkich sieci w zasii;gu danej maszyny. Identyfikator jest wysyłany jako niezaszyfrowany tekst, dlatego szpieg dysponujący odpowiednim oprogramowaniem (można je łatwo znaleźć w internecie) potrafi bez problemów ustalić SSID. Jeśli blokujesz emisję identyfikatora, aby ukryć sieć, która jest niezabezpieczona lub używa łatwego do złamania protokołu szyfrowania (takiego jak WEP). blokowanie SSID może nawet zmniejszyć bezpieczeństwo sieci. Oczywiśde

Ty nie

próbowałbyś ukrywać

niezabezpieczonej sieci, prawda? Po przeczytaniu wcześniejszych podrozdziałów prawdopodobnie włączyłeś już szyfrowanie \\'PA lub W PA2. Dlatego wyłączenie emisji SSIU pozwoli Ci zwięksr.yć bezpieczeństwo, a przynajmniej 7.apewnić jego wyjściowy poziom: •

Jeśli

cracker ustali nieemitowany SSID, poziomie.

bezpieczeństwo

pozostanie na tym samym

• Je7..eli szpieg nie ma oprogramowania potrzebnego do wykrycia nieemitowanego identyfikatora, nie zobaczy sieci, dlatego jej bezpieczeństwo wzrośnie. Jeśli

zatem sygnały sieci bezprzewodowej są szyfrowane za pomocą standardu WPA lub WPA2, powinieneś wyłączyć emisję SSID. Otwć1rz strony konfiguracji routera, jak opisałem to we wcześniejszej części rozdziału, znajdź obszar 7. ustawieniami sieci bezprlcwodowej (zobacz rysunek 20.8), a następnie zaznacz odpowiednią opcję. aby ukryć identyfikator SSID.

Rysunek 20.8.

Otwórt obszar z ustawieniami sieci bezprzewodowej na stmnach konfiguracji routera, a nast~pnie wyłącz cmisj~

identyfikatora ssm

(Mo altd tllt SS"ll)

Łączenie się z ukrytą siecią bezprzewodową Każda sieć

bezprzewodowa ma nazwę (identyfikator SSID), która umożliwia zidentyfikowanie sieci przez urlć}d.zenia i komputery z be'lpn.ewodowymi kartami sieciowymi. Domyślnie większość sieci emituje identyfikator, aby użytkownicy mogli je wykryć i połączyć się z nimi. Jednak w niektórych sieciach ze W7.głędów bezpica.eństwa rozpowszechnianie nazwy jest wyłączone. Jak wspomniałem w poprzednim punkcie, rozwiązanie to opiera się na założeniu, że jeśli nieuprawnieni użytkownky nic będą mogli zobaczyć sieci, nie spróbują się do niej włamać. Jednak z siecią bezprawodową można połączyć się także przez wpisanie ręcznie ustawień połą­ czenia. Musisz znać nazwę sieci, typ zabezpieczeń, metodę szyfrowania i klucz zabezpieczeń (lub hasło).

Ahy w Windows 7 połączyć się z bezprzewodową siecią, która nie rozpowszechnia identyfikatora, wykonaj

następujące

operacje:

1. Kliknij ikonę Sieć w obszarze powiadomień paska zadań, a następnie wybierz opcję

Otwórz Centrum sieci i udostępniania. 2. W oknie Centrum sieci i udostępniania kliknij łącze Skonfiguruj nowe polqczenie lub nową sieć. Pojawi się okno dialogowe Wybierz opcję połączenia. 3. Zaznacz opcję Ręcznie nawiqż połączenie z siecią bezprzewodową. a następnie kliknij przycisk Dalej. Windows 7 za7.ąda podania danych połąa.enia sieciowego, jak ilustruje to rysunek 20.9 {widać tu uzupełnione okno dialogowe). 4. Podaj poniższe dane:

• Nazwa sieci. Identyfikator SSID ukrytej sieci bezprzewodowej.

• Typ

zabezpieczeń. Protokół zabezpieczeń

wykorzystywany w danej sieci bezpn.ewodowej. Wybierz opcję Bez uwierzytelnienia (otwarte), jeśli sieć nie jest zabezpieczona.

Rysunek 20.9. UŻ}i lego okna dialogowego, aby określić

Wprowadf informacje o sieci bezprzewodowej, którą chcesz dodal

ustawienia połączenia w przypadku ukrytej sieci bezprzewodowej

logophiha

......... UNchom to poł4cunie •utom.tya:ni• n..- jdli si« ni~ wył
P~

• Typ szyfrowania. Metoda szyfrowania bezprzewodowej.

używana

w protokole

zabezpieczeń

sieci

• Klucz zabezpieczeń. Klucz (lub hasło), który zapewnia dostęp do sieci. • Uruchom to połqczenle automatycznie. Pozostaw to pole zaznaczone, aby Windows 7 od razu (czyli po kliknięciu przycisku Dale_j w punkcie 5.) podłączył komputer do sieci i automatycznie nawiązywał połączenie, kiedy dana sieć będzie dostępna. Jeżeli wolisz zawsze łączyć się ręcznie, usuń zaznaczenie pola.

• Polqcz, nawet jeśli sieć tiłe wykonuje emisji. Jeśli zaznaczysz to pole, to nawet gdy siec nie będzie emitować identyfikatora SSID, Windows 7 wyśle próbne żądanie, aby sprawdzić, czy dana sieć znajduje się w zasięgu. Zauważ jednak, że zmniejsza to bezpieczeństwo (ponieważ SSID w próbnym żądaniu jest wysyłany jako zwykły tekst, co opisałem w poprzedniej poradzie), dlatego nie powinieneś zaznaczać tego pola. 5. Kliknij przycisk Dalej. Windows 7 połączy się z siecią i doda ją do listy sieci bezprzewodowych. 6. Kliknij przycisk Zamknij.

Zmienianie domyślnego identyfikatora SSID Nawet jeśli wyłączysz emisję SSID, napastnicy nadal będą mogli próbować nawiązać połącze­ nie z siecią przez zgadywanie identyfikatora. Wszystkie bezprzewodowe punkty dostępu mają wstępnie zdefiniowaną nazwę (na przykład linksys, dlink lub default), od której intruzi mogą zacząć próby. Dlatego zmiana identyfikatora na nową, trudną do odgadnięcia nazwę pozwala zwiększyć bezpieczeństwo.

!"lławet jeśli sieć

emituje identyfikator, to również warto zmienić jego domyślną wersję. Ponieważ zwykle domyślny SSID obejmuje nazwę producenta, udostępnia intruzowi cenne informacje o typie punktu dostępu. W niektórych przypadkach domyślny SSID obejmuje nie tylko markę, ale też określony model sprzętu (na przykład belkin54g), co jest oczywiście jeszcze przydatniejsze dla crackera. Ponadto zmiana domyślnego identyfikatora to przynajmniej drobna oznaka tego, że wiesz, co robisz. Jedną z charakterystycznych cech niedoświadczonych użytkowników jest to, że nie zmieniają ustawień domyślnych, ponieważ obawiają się popsucia systemu. Jeśli wardriver wykryje sieć bezprzewodową z domyślnym identyfikatorem, uzna, że ma do czynienia z początkującym administratorem, i prawdopodobnie podejmie próbę włamania. Otwórz stron1t konfiguracji routera, jak opisałem to we wcześniejszej części rozdziału, znajdź obs1.ar z ustawieniami sieci bezprzewodowej (rysunek 20.10), a następnie zmień wartość identyfikatora SSID. Rysunek 20.10. Otwórz uslawienia sieci bezprtewo
ssm

Włączanie filtrowania

adresów MAC

Adres MAC (ang. Media At.·cess Control) to fizyczny adres karty sieciowej. Jest niepowtarzalny dla ka7..dego urządzenia, dlatego możesz zwiększyć bezpieczeństwo przez włączenie filtrowania adresów MAC w punkcie dostępu. Ten mechanizm powoduje, że punkt dostępu przyjmuje połączenia tylko z listy dozwolonych adresów MAC. Jeśli haker spróbuje połączyć się z siecią przy użyciu karty sieciowej, której adres MAC nie znajduje się na liście, punkt dost~pu odrzuci żądanie. Niestety, filtrowanie adresów MAC nie jest solidną metodą 7.abe7.pieczania. Problem polega na tym, że pakiety w sieci bezprzewodowej mają nieszyfrowany nagłówek, który obejmuje adres MAC urządzenia wysyłającego pakiet! Dlatego każdy choć trochę zaawansowany cracker może przechwycić pakiety, określić adres MAC jednego z urządzeń bezprzewodowych, a następnie użyć specjalnego oprogramowania do sfałszowania tego adresu. Wtedy punkt dost~pu uzna, że pakiety hakera pochodzą z uprawnionego sprzętu. Czy oznacza to, że nic warto konfigurować filtrowania adresów MAC? W żadnym razie. Po pierwsze, nawet jeśli doświadczony wardriver zdoła „przekonać" punkt dostępu, że jego urządzenie jest uprawnione do nawiązania połączenia, będzie musiał pokonać inne zabezpieczenia. Po drugie, nie każdy cracker wykorzystuje zaawansowane nar7.ędzia, takie jak programy do pr7.echwytywania pakietów i fałs1.owania adresów MAC, dlatego filtrowanie powstrzyma przynajmniej część potencjalnych intruzów.

Otwórz strony konfiguracji routera, jak opisałem to we wc1.eśniejszej części rozdziału, znajdź obszar dotyczący filtrowania adresów MAC (zobacz rysunek 20.11 ), włącz tę funk.ej~. a następnie określ adresy MAC, którym chcesz zezwolić na łączenie się z siecią. Rysunek 20.11. Otwórz ustawienia filtrowania adresów MAC na stronach konfiguracji routera. a nast~pnie włącz i skonfiguruj tę funkcj~

Określanie

adresów MAC bezprzewodowych kart sieciowych Dobra wiadomość dotycząca filtrowania adresów MAC jest taka, że większość nowych punktów dostępu ma funkcję wyświetlania listy aktualnie podłączonych urządzeń, co umożliwia szybkie dodanie ich adresów MAC do filtra. Jeśli jednak używasz punktu dostępu bez takiego mechanizmu, w Windows 7 możesz określić adres MAC bezprzewodowej karty sieciowej w następujący sposób: 1. Kliknij ikonę Sieć w obszarze powiadomień paska zadań, a następnie wybierz opcję Otwórz Centrum sieci i udostępniania. 2. Na liście zadań Centrum sieci i udostępniania kliknij łącze Zmień ustawienia karty sieciowej. Windows 7 wyświetli okno Poł9cze,1ia sieciowe. 3. Kliknij dwukrotnie połączenie bezprzewodowe, aby otworzyć okno dialogowe Stm1. 4. Kliknij przycisk Szczegóły. aby otworzyć okno dialogowe Szczegóły połączenia sieciowego. 5. Zwróć uwagę na wartość atrybutu Adres fizyczny (rysunek 20.12). To jest właśnie adres

MAC. Rysunek 20.12. W oknie dialogowym

·--------..--•··-·•••••

'• '' '

.

•

•

1 '' ' ' ' '

"

-

; \ ' ~ ''

• .„ ' •„ '

I '

'

• •• ·~•'-•••-•---

T, I ' ' •'

• •

\

,li \

I:.~ :I" I

'

\

l

·•••

N~ ~ I

'

I

'

\ \

\

'

V.

S7.c7.egt'>ły poł~czcnia

sieciowego adres MAC bczpn.cwodowej

karty sieciowej 10 wartość atrybutu Adres fiZ)'C7.n}'

Wl~

SMcw DHS koiialb'6!1„

Oilll ~Qzyczny

OHO' wlipono

Mr.IP„• M.ita l!Odaied fPv• o~~

o-t-ewygeu &.. dcmrfr>o I~ S . - DICP 1Pv4 .se-y DNS 1Pv4

~ Nm.BIOS pnel T ...._ lMpol'ICłllf1ll 1-

&..~1Pv6

::~U~f-~ń ~-OIHF Il Tak

192 16& 105 29

255.255 255.0 9 ~ 2009 09:51.28 9...,.... 2009 1Hi1:28 1'2.168.105 1 10 168.68.1 S3 175,, !IO.JO 83.175.180.11 Tik leł0:'.llc7-.57161163'ld5c'L 11

;·. ---------=--......-- - ---.

6. Kliknij przycisk Zamknij.

\

\

Część V

Rozwiązywanie

problemów z systemem Windows 7

Rozdział 21.

Rozwiązywanie

problemów i usuwanie skutków awarii systemu

W tym rozdziale: • Strategie rozwiązywania problemów - określanie przyczyn występowania problemu • Ogólne wskazówki dotyczące rozwiązywania problemów • Więcej narzędzi do rozwiązywania problemów •

Rozwiązywanie

problemów z wykorzystaniem informacji znalezionych w sieci WWW

• Przywracanie ustawień systemowych Jeżeli

tak było, to by mogło tak być; a gdyby tak było, to byłoby; ale że tak nie ma, więc nie jest. To się nazywa logika!' Lewis Carroll

Dawno temu ktoś dowiódł matematycznie, że nie da się napisać złożonego programu tak, aby działał be1.awaryjnie. Im więcej zmiennych znajduje się w programie, tym bardziej skomplikowane stają się interakcje między jego podprogramami i obiektami, natomiast gdy zrozumienie logiki Idącej u podstaw działania danej aplikacji okazuje się niemożliwe dla jednej osoby. do kodu źródłowego nieuchronnie wkradają się pomyłki. Ponieważ Windows 7 pretenduje do miana najbardziej złożonego programu, jaki kiedykolwiek napisano, musimy pogodzić się 7. faktem, 7.e korzystając z niego, doświadczymy pewnych niedogodności. Na szczęście przewa7..ającą większość problemów, z jakimi możemy mieć do czynienia, stanowią problemy, które występują bardw n.adko, w wyjątkowych sytuacjach. To oczywiście wcale nie oznacza, że podc1.as korzystania z systemu Windows 7 z całą pewnością nie zdarzy Ci się borykać z żadnymi problemami - nic z tego. W większości przypadków źródłem błędów i utrudnień w pracy z komputerami okazują się zewnętrzne aplikacje oraz urządzenia peryferyjne, które albo same z siebie nie są idealne, albo niezbyt poprawnie współpracują z systemem Windows 7. Bardzo wielu problemów można uniknąć, instalując w swoim komputerze programy i sterowniki urządzeń dedykowane dla Windows 7 - w ten sposób dba się o to, żeby system pozostawał w dobrym stanie i działał poprawnie, o czym wspominałem w rozdziale 7. Niemniej problemy w pracy z komputerami są czymś tak pewnym, jak śmierć i podatki - bez wątpienia prędzej czy później ich doświadczysz i właśnie dlatego powinieneś wiedzieć, jak je rozwiązywać. W tym rozdziale pokażę Ci, jak radzić sobie z rozmaitymi trudnościami, przedstawię swoje ulubione techniki określania przyczyn występowania problemów, a także opiszę wszystkie narzędzia przywracania systemu wchodzące w skład programu Windows 7.

1

Lewis Carroll, Po drugiej stronie lustra, tłum. R. Stiller, Warszawa 1990, s. 144 - 145 - przyp. tł14m.

Strategie rozwiązywania problemów - określanie przyczyn występowania problemu Jedną

z największych zagadek, z jakimi prędzej czy później styka się każdy użytkownik systemu z rodziny Windows, są problemy typu „raz jestem, a raz mnie nie ma". Problemy takie mają to do siebie, że przez jakiś czas przeszkadzają ludziom pracującym na komputerach, a później po prostu znikają bez 7.adnej przyczyny. (Niejednokrotnie cechują się również tym, że znikają. gdy do

i 3

przyp. tłum. Ang. issues - problemy - przyp. tłum.

Ang. bug - robak -

naszego komputera zasiada kolega z pracy albo ktoś z działu informatyki. Podobnie jak problemy z samochodem stają się historią po oddaniu pojazdu do warsztatu, problemy z komputerami znikają dokładnie w chwili, gdy za klawiaturą 1.najdzie się jakiś do~wiadczony użytkownik komputerów). W takich chwilach ludzie kręcą głową i zabierają się do pracy, ciesząc się, że więcej nie będą mieli do czynienia z tą usterką. Niestety, większość problemów z komputerami wymaga podjęcia pewnych działań. W przypadku usterki, która nęka nas nieustannie i nie chce zniknąć sama, najważniejsze jest określenie, co jest jej przyczyną. Przyczyny błędnego działania komputera są czymś tak oczywistym jak reguły czarnej magii, mimo to jednak zdołasz je znaleźć, jeśli tylko będziesz systematycznie prowadził poszukiwania W ciągu lat pracy z komputerami zauważyłem, że najskuteczniejszą metodą szukania powodów ich awarii jest każdorazowe odpowiedzenie sobie na kilka pytań, które 1.ostały wymyślone tak, by za ich pomocą dało się zebrać wszystkie niezbędne informacje lub chociaż zawęzić zakres poszukiwań czynnika generującego określony problem. W kilku kolejnych podrozdziałach poznasz te pytania.

Czy wyświetlił się komunikat o błędzie? Większość

komunikatów o błędach to mgliste, niezbyt zrozumiałe notki, które niezbyt pomagają nam w bezpośrednim rozwiązywaniu problemów z komputerem. Jednakże kody błędbw i teksty notek niejednokrotnie okazują się pomocne, ponieważ korzystając z nich, możesz szukać w sieci WWW rozwią7..ania nękającego Cię problemu lub odpowiednio formułować wiadomości adresowane do pracowników działu wsparcia technicznego firmy, której oprogramowanie nie działa poprawnie. Pamiętaj, że pis1.ąc wiadomość do pracownika działu wsparcia technicznego, powinieneś 7.awrzeć w niej pełny tekst komunikatu o błęd7.ie.

Czy komunikat o błędzie lub ostrzeżenie widnieje w oknie Podgląd zdarzeń? Przejdź

do okna Podglqd zdarze1i, otwórz gałąź Dzienniki systemu Windows i przejrzyj wpisy w dziennikach Aplikacja oraz System. (Więcej informacji na temat narzędzia Podglqd zdarzeń znajdziesz w rozdziale 7.). Szczególną uwagę powinieneś zwracać na wpisy w kolumnie Poziom, w której mogą pojawić się pozycje takie jak Błqd i Ostrzeżenie. Jeśli we wspomnianej kolumnie zobaczysz wpisy typu Błqd i (lub) Ostrzeżenie, dwukrotnie kliknij każdy z nich w celu zapoznania się z opisem zdarzenia. Na rysunku 21.1 widać przykładowe okno z opisem bł'idu aplikacji. Rysunek 21.1. Otwórz oknn l'ndgląd :Ldarzcń.

a nast~pnii: sprawdt, .::Z)' w dziennikach

r. . .__

„..,.. .........

,;;.,ww„.......

Aplikacja i System nie pojawiły si~ wpisy typu RląJ i Ostrzctcnic ~~

~ ~·lot

Pooomi

SysUm 2009-Qlil,27 23:2189

fWnll.,Q9

l'41iogow'°'OI

eoo& 814d

ltltl!fOl'e ~ tl!:llt si-. lifuaowc ~ Ko~ Edł l·PC.

NlćdótyQ)I

lr,cid'openqn

~«i inform.KJ · ~"'°' rłd
• Zobacz „Przeglądanie dzienników za pomocą nar.tędzia

Podgląd zdarzeń"

na stronie 215.

Czy błąd jest widoczny w oknie Informacje o systemie? Kliknij przycisk Start, wpisz msinfo32 i wciśnij Enter, żeby uzyskać dostęp do narzędzia Informacje o systemie. Wybierz gałąź Zasoby sprzętowe, a następnie podgałąź Konflikty/Udostępnianie i sprawdź, czy w Twoim komputerze nie występują konflikty sprzętowe. Warto również sprawdzić, ery po wybraniu gałęzi Składniki\ Urządzenia powodujące problemy nie pojawi się lista urzą­ dzeń funkcjonujących niepoprawnie, taka jak widoczna na rysunku 21.2.

Q --

li ~·pnl!f..... ~dil

ml(NlA<\J]llOQCl(~lHIOllO·JOCO-llOCIHICL

Tht, drlYtn lor ltis -

-'• no1

n~

; CP llOM

-u.~-~

I~I ,~

J

! J; WfJ\tlr :

•

~ MQdtJ"n

51tl POC1)' I Milqiłlyłl

,

r:-

$.oda•...., oprogr-

Rysunek 21.2. l>zi~ki nart~dziu Informacje o systemie możesz sprawdzić, cr.y w Twoim komputer7.c nie występują konnikty sprzętowe i C7.Y wszystkie ur.tądunia dzial11Jq prawidłowo

Czy ostatnio edytowałeś wpisy w rejestrze? Nieprawidłowe

modyfikacje rejestru mogą być przyczyną kłopotów każdego rodzaju. Jeśli problemy z systemem pojawiły się po wprowadzeniu przez Ciebie zmian w rejestrze, spróbuj przywrócić oryginalne wartości zmodyfikowanych kluczy lub ustawień. Byłoby najlepiej, gdybyś mógł zaimportować kopię zapasową klucza, wykonaną przez siebie przed przystąpieniem do modyfikowania jego wartości. Tworzenie kopii zapasowych rejestru opisałem w rozdziale 12. • Zobacz „Zapewnianie bezpieczeństwa rejestru" na stronie 300.

Czy ostatnio zmieniałeś jakiekolwiek ustawienia w systemie Windows? Jeżeli

problem z systemem pojawił się po dokonaniu przez Ciebie zmiany jego ustawień, spróbuj przywrócić wcześniejsze ustawienia systemu. Nawet taka błahostka jak włączenie wygaszacza ekranu może stać się źródłem kłopotów. Szukając rozwiązania problemu, nie powinieneś odrLucać 7.adnej z potencjalnych przyczyn jego powstania Jeżeli dokonałeś kilku zmian w opcjach systemu i nie jesteś pewien, czy o wszystkich pamiętasz, albo jeśli ręczne przywracanie poprzednich ustawień systemu miałoby okazać się zbyt czasochłonne, skorzystaj z funkcji Przywracanie systemu w celu odzyskania jego najnowszej wersji pozbawionej modyfikacji ustawień. W dalszej a.ęści tego rozdziału znajdziesz podrozdział „Naprawianie systemu za pomocą funkcji Przywracanie systemu".

Czy Windows 7 niekiedy wyłącza się i uruchamia? W wyniku wystąpienia niektórych błędów system Windows 7 sam się wyłącza i uruchamia. To najwyraźniej losowe zachowanie systemu jest tak naprawdę zdarzeniem powiązanym z jego awariami (znanymi również jako stop error" lub blue screen ofdeath\ w skrócie BSOD). Windows 7 domyślnie 4

Ang. stop error - błąd zatrqmania - przyp. tłum.

odnotowuje w dzienniku systemowym zdanenie będące awarią, zapisuje i.awartość pamięci do pliku, a następnie wyłąa.a się i ponownie uruchamia Jeśli więc Twój komputer sam się restartuje, skorzystaj z opcji Podgl9d zdarzeń, aby dowiedzieć się, co zaszło podczas ostatniego restartu. Aby uzyskać kontrolę nad sposobem, w jaki Windows reaguje na swoje awarie, mo7.esz opisane niżej kroki.

wykonać

l. Kliknij przycisk Start, wpisz frazę systempropertiesadvanced i naciśnij Enter. Otworzy się okno Właściwości systemu, a aktywną zakładką będzie zakładka Zaawamowane.

2.

Znajdź grupę

Uruchamianie i odzyskiwanie i kliknij prqcisk Ustawienia. Na rysunku 21.3 możesz zobaczyć okno Uruchamianie i odzyskiwanie, które się pojawi.

Rysunek 21.3. W oknie dialogowym Uruchamianie i odzyskiwanie moksz ustawić to, w jaki sposób Windows 7 będzie

-·-·

1,.. ~ \ \

,.

''

'

----,' ', ' • \\'

-- - - \. ' \

,'

'

' ' '',.\ ' ..... ,1\

--· '' ',\ '\\ .

,.\ 1 • •"

1\1._

··----,- '.'( .~l\'

zachowywał się

w prtypodku awarii ~~

„...,

Zlplll. . . . .

~~---­

~„~o~

3. Skonfiguruj system Windows 7, korzystając z odpowiednich opcji w grupie Awaria systemu.

• 7.apisz marunie da dziennika systemu - zaznacz to pole wyboru. jeśli chcesz. 7.eby awaria systemu została zapisana w dzienniku systemu. Dzięki temu zapoznać się ze zdarzeniem za pomocą narzędzia Podgląd zdarzeń.

• Automatycznie uruchom ponownie -

jeżeli

będziesz mógł

zaznaczysz to pole wyboru. Twój system będzie uruchamiał się ponownie po każdym wystąpieniu błędu zatrzymania systemu. Jeśli chcesz uniknąć automatycznego uruchamiania się systemu po awarii, usuń zaznaczenie opisywanego pola wyboru. Możliwość taka okazuje się przydatna, gdy tuż przed ponownym uruchomieniem się systemu Windows 7 na ekranie monitora wyświetlany jest komunikat o błędzie. Wyłączając automatyczne uruchamianie się systemu po wystąpieniu awarii, zyskasz czas na przeczytanie i zapisanie treści komunikatu.

5

Ang. blue screen ofdeath - niebieski ekran śmierci - przyp. tłum.

tej listy możesz ustalić, jakie informacje zostaną zapisane na dysku (w katalogu. którego nazwę podano w oknie tekstowym widocznym pod listą) w przypadku wystąpienia awarii Windows 7. Informacje te, zwane zrzutem pamięci, zawierają dane. które mogą pomóc pracownikowi wsparcia technicznego ustalić prryczynę występowania problemów, jakich doświadczasz, usiłując pracować na swoim komputeru. Po rozwiniędu listy będziesz miał do wyboru opcje opisane poniżej.

• Zapisywanie informacji o debugowaniu - 1.a

(brak) - po

wystąpieniu

awarii systemu

pomocą

żadne

informacje o debugowaniu nie

będą

zapisane na dysku. Mały

zrzut pamifci (128 KB) - jeżeli \\'}'bierzesz tę opcję. na dysku bt;dzie zapisana minimalna ilość informacji, które mogą się prrydać podczas szukania prryczyn wystę· powania błędu systemu. W pliku o objętości 128 KB znajdą się takie
Zrzut pami'ci jqdra - gdy wybierzesz tę opcję. w przypadku wystąpienia awarii systemu zawartość pamięci jądra wstanie zapisana na dysku. (Mianem jądra określa sic; jeden z komponentów systemu Windows 7. Komponent ten odpowiedzialny jest za zarządzanie niskopoziomowymi funkcjami systemu oraz obsługę procesów zwicp.anych z działaniem procesora lub procesorów, czyli na przykład szeregowanie wątków i dysponowanie nimi. obsługę przerwań i wyjątków, synchronizacje; pracy rdzeni procesorów wielordzeniowych). Zri:ut pamięci jądra to zawartość pamięci przydzielonej jądru, warstwie HAL oraz sterownikom i programom wykorzystywanym przez jądro. Dane o pamięci nieprrydzielonej oraz pri:ydzielonej programom użytkownika

nie są zapisywane na dysku. Informacje zawarte w zrzucie pamięci jądra są najprzydatniejsze podczas poszukiwania przyczyn występowania awarii systemu, dlatego też zalecam Ci wybranie właśnie tej opcji.

Zrzut całej pamifci - jeśli zdecydujesz się wybrać tę opcję. po wystąpieniu systemu cała zawartość pamięci RAM będzie zapisana na dysku.

awańi

• Zobacz „Zmienianie położenia i rozmiaru pliku stronicowania" na stronie 183.

• l:astqp wszystkie i.stnkjqce pliki - kiedy ta opcja jest aktywna. Windows 7 nadpisuje istniejący

plik zrzutu pamięci nowym plikiem zrzutu. Jeśli wyłączysz omawianą opcję, po każdej awarii system będzie tworzył nowy plik zrzutu, nie kasując starszych plików. Zauwai„ że opcja ta dostępna jest tylko wtedy. gdy wcześniej z listy Zapisywarrie informacji o debugowaniu wybrałeś opcję Zrzut pamięci jądra lub Zrzut całej pamięci (po wybraniu tych opcji system domyślnie zapisuje zrzuty pamięci do pliku

%System Root% \Memory.dmp ). 4. Kliknij przycisk OK we wszystkich otwartych oknach dialogowych. aby nowe ustawienia zaczęły obowiązywać.

Czy ostatnio zmieniałeś ustawienia którejś aplikacji? Jeśli odpowiedź

brzmi „tak", spróbuj anulować zmiany wprowadzone w ustawieniach aplikacji. żeby sprawdzić, czy w ten sposób nie da się rozwiązać problemu, z którym się borykasz. Jeśli przywrócenie poprzednich ustawień opcji programu nie pomoże, spróbuj wykonać trzy czynności opisane poniżej.

•

Sprawdź,

cey na stronie producenta oprogramowania nie pojawiły się poprawki bądź aktualizacje do aplikacji będącej potencjalną preyczyną problemu.

• Skorzystaj z opcji Napraw aplikacji (jeśli dana aplikacja oferuje taką możliwość). Taka opcja często okazuje się przydatna, gdy trzeba naprawił uszkodzone pliki bądź zapisać na dysku brakujące. Aby sprawdzić, cey dany program ma opcję Napraw, kliknij przycisk Start, wpisz programy, a następnie wybierz opcję Programy i funkcje. Wyświetli się lista aplikacji zainstalowanych na komputerze. Kliknij wpis odpowiadający nazwie aplikacji, która stanowi przyczynę problemów pojawiających się podczas pracy z komputerem, i sprawdź, cr,y na pasku 7.adań nie pojawi się opcja Napraw (rysunek 21 .4).

Odinmłuj

lub zmiQf\ program

A.l>t ~ Pf09'- ...,..a 90,.. ~ • nooto- ld.im.j ptzyt.ht ~ ~ h.i. H..,t'IW.

MoyM RV OoWnlooolw - - . , J,t61).17 Mo)>w flll Plopt ........... l IJIJJI • Molib Filftlł B.S31

·~"""'~

llllllll~n

JOC».411-ll ~

l , Nerol

. ~ Mtgo Pii.gin , id

Hllll)IĄ

°""""

IMDC4~

tlO.łUll t.M# "'~Ul . Q.-TIMt

.$1(łłi.

·-

;iooo.os..

MoCJO

:IOll9-0P-45

l.S.J (pfJ 1.1,0 111 Ml Il„ IJ,ł Ml 2.0

u

NVQA.c...,_Nlll)IĄ Co
A4 łf Ctl P)Vlon Sol"'- r~

·~~... „

U9 Ml >AJ Ml

łDll.IUO I

4.10.0000

nJ Ml 1.iu1'° 74.6 Ml

7.R.14..0

..~-::-~

Rysunek 21.4. OtwórL okno l'rogramy i funkc_ic. o nilslępnie sprawdt. ~zy w pl7.)'J>3dku inh:resując('.i Ci~ aplwu.:ji na p.i.\ku iadań

nie pojawi si~ opcja Napraw

• Odinstaluj i zainstaluj ponownie kłopotliwą aplikację.

Jdlł uruGbemW'na ~
~ W$~e~ętjęj Ją>Qw~metodamL Próby jej

~mogą dop~ ~ pojawtemasir• ~o „~~ do ~ ..(pl~ powinieneś zo.. ~ć&t, ~wietająą, . ~ apm<ącJ~, ~którą pip~ kłopot; p ~ji tej, w kolumnie Stan,. najprawdq~obni~ pojawi i ~ ~~· ~WPis ~Wiada1łłq'n@Wie sprawiaj ·~Y pIV~tf, a następnie kliknij ptzyęł~kZakoriazadanie.. u

Czy ostatnio zainstalowałeś na swoim komputerze nowy program? Jeśli wydaje

Ci się, 7.e i.a niestabilną pracę systemu odpowiada nowo zainstalowane oprogramowanie, spróbuj zamknąć i ponownie uruchomić Windows 7, a później pracować przez jakiś czas na komputerze bez korzystania z potencjalnie kłopotliwej aplikacji. (Niektóre programy zawierają komponenty uruchamiające się automatycznie w chwili startu systemu. Pamiętaj, że powinieneś je dezaktywować. O tym, jak się to robi, napisałem w rozdziale 4.). Jeżeli problem, z którym wcześniej miałeś do czynienia, zniknie, będziesz wiedział, że jego pojawienie się najprawdopodobniej związane jest z zainstalowaniem w systemie określonej ap1ikacji. Spróbuj przez jakiś czas korzystać z podejrzanej aplikacji bez uruchamiania i używania innego oprogramowania. • Zobacz „Dostosowywanie uruchamiania za pomocą danych konfiguracyjnych rozruchu" na stronie I OO. Powinieneś również przejrzeć

plik czytaj to (ang. readmt•) programu (jeśli taki jest dostępny). żeby zorientować się, jakie problemy może on sprawiać oraz jak pokonać ewentualne trudności. Warto także poszukać wersji aplikacji kompatybilnej z systemem Windows 7. Oczywiście, możesz też zrobić to, o czym wspomniałem, pis?.ąc o rozwiązywaniu problemów zwi;p..anych z ustawieniami opcji programów, czyli spróbować naprawić i (lub) prteinstalować kłopotliwe oprogramowanie. Jeśli

problemy z systemem pojawiły się po zaktualizowaniu którejś z zainstalowanych aplikacji, spróbuj odinstalować potencjalnie kłopotliwe uaktualnienie.

J6)dną z częstych przyczyn wyst9~.U. ~w w dzldiidu ~­ gramów są uszkodienia plików ~ ~tm ~zeń nJ&ó„

iych sektorów dysku twardego.~ p~ ~() i ale~­ wldłowo dzlalajęcego prognun'Q s~~ JK)~ dysku w celu znalezienia i ~ł;>lę~ t1$tJrodro11yd\ sektt,;rów. O tym, w jaki sposób pn:e ro-wadza się test ~wierzchni dyłku

twU'dego, pisałem w rozdzWę 1. • Zobacz „Sprawdzanie dysku twardego pod kątem

błędów"

na stronie 188.

G4y jaka~ aplikacja przestaje ~iał~ w.lndQws' 7 wyświetla okno dialog,~ 'W którym p<>ja'Wia ~ę J.>~e, q;y dicesz szukać YO'LWią­ ·zania p~oblemu. Jeśli chcesz 1 ~:ritrolować to, w jaki sposób działa .nanędzle wys.zuknjące to~ próblemów, zajrzyj do podrozdziału

»W,yszukiwanie

ro~ń

w dalszej części tego rozdziału.

problemów'', znajdującego

się

Czy ostatnio podłączyłeś do komputera nowe urządzenie lub zainstalowałeś nowe sterowniki? Problemy z systemem mogą pojawić się także wtedy, gdy podłączysz do komputera nowe llf7.ą­ dzenie bądź 7.aktualizujesz sterownik zarząd7.ający którymś z od dawna podłączonych urządzeń. Aby sprawdzić, czy źródłem nękającego Cię problemu jest nieprawidłowo działający spr7~t, skorzystaj z nan.ędzia Menedżer urządzeń. W rozwiązywaniu problemu z urząd7.eniem pomogą Ci wskazówki, które znajdziesz w rozdziale 22. • Zobacz „Rozwiązywanie problemów ze sprzętem" na stronie 576.

Czy ostatnio zainstalowałeś sterowniki niekompatybilne z systemem? W rozdziale 22. napisałem, że Windows 7 umożliwia instalowanie sterowników, które przygotowano z myślą o innym systemie z rodziny Windows. Jednocześnie za każdym razem, gdy zechcesz zainstalować takie sterowniki, system wyświetli ostrzeżenie, że to raczej kiepski pomysł. Niekompatybilność sterowników z systemem operacyjnym jest jedną z najczęstszych przyczyn jego niestabilnej pracy, dlatego zawsze, gdy jest to możliwe, powinieneś odinstalowywać sterowniki dedykowane dla systemu innego niż Windows 7 i instalować kompatybilne z najnowszym produktem Microsoft. Niekiedy może się okazać, że zainstalowanych sterowników nie Ja się odinstalować. Na szczękie jednak Windows 7 tworzy punkt pnywracania systemu przed każdą instalacją sterowników, dzięki czemu w ra7.ie potraby będziesz mógł przywrócić swój system do właściwego stanu. (W dalszej części tego rozdziału znajdziesz podrozdział „Naprawianie systemu za pomocą funkcji Przywracanie systemu").

Czy ostatnio aktualizowałeś system, korzystając z usługi Windows Update? Niestety, prawdą jest, że od czasu do czasu aktualizacje systemu, zaprojektowane, by rozwiązac jeden problem, powodują powstanie innego. Na szczęście istnieją metody, którymi można próbować rozwiązywać problemy związane z aktualizacjami systemu. • Kliknij przycisk Start, wpisz aktualizacje i z listy programów wybierz Wyświetl zainstalowane aktualizacje. Gdy otworzy się okno Zainstalowane aktualizacje, wybierz z listy tę. którą chcesz odinstalować, i kliknij Odinstaluj. •

Jeśli

zdecydujesz się zainstalować aktuafuacje pobrane za pomocą usługi Windows Update. Windows 7 utworzy punkt przywracania systemu o nazwie Windows Update. Jeśli po zainstalowaniu aktualizacji system zacznie działać niestabilnie, skorzystaj z funkcji Przywracanie systemu w celu przywrócenia poprzedniej działającej konfiguracji Windows 7.

Ogólne wskazówki dotyczące rozwiązywania problemów Choć

rozpoznanie przyczyn występowania problemu bardzo często okazuje się najtrudniejszym etapem poszukiwania jego rozwiązania, samo w sobie nie stanowi panaceum. Wied1.ąc. skąd biorą się trudności, które napotykasz, musisz wykorzystać i.dobyte informacje do opracowania metody rozwiązania okre~lonego problemu. W poprzednim podrozdziale omówiłem kilka konkretnych sposobów rozwiązywania problemów z systemem, niemniej jednak przydadzą Ci się również inne, ogólne wskazówki.

• Zamknij wszystkie działające programy - dziwne zaburzenia pracy systemu

często

można wyeliminować

popr7.ez zamknięcie i ponowne uruchomienie wszystkich działają­ cych aplikacji. Procedura ta okazuje się szczególnie przydatna, gdy przyczyną problemu jest zbyt mała ilość dostępnej pamięci operacyjnej lub zasobów systemowych. • Wyloguj się - wylogowanie się z konta użytkownika w systemie Windows 7 powoduje wyczyszczenie pamięci RAM. Metoda ta sprawdza się nieco lepiej, jeśli zależy nam na zwolnieniu pamięci operacyjnej. • Zamknij i uruchom system - jeśli problem, z którym się borykasz, związany jest z plikami systemowymi albo z urządzeniami podłączonymi do komputera, wylogowanie się nic pomoże, ponieważ sprawiające kłopoty oprogramowanie pozostaje aktywne. Zamykając i uruchamiając system, przeładowujesz go całkowicie, co w wielu przypadkach wystarczy do usunięcia jego chwilowej awarii.

• Wyłącz i włącz komputer - niektóre problemy 1.e sprzętem można rozwiązać. po prostu wyłączając komputer. Po wyłączeniu maszyny poczekaj około 30 sekund, aż wszystkie podłączone do niej urządzenia zupełnie przestaną pracować, a następnie ją włącz.

• Sprawdt, czy wszystkie kable są właściwie podłączone, czy wszystkie unądzenia są włą­ czone itd. - liczne najczęściej spotykane (i zarazem najbardziej frustrujące) problemy ze sprzętem to proste niedopatrzenia montażowe. Upewnij się, że uri.ądzenie, które sprawia problem, jest włączone, sprawdź, C'L)' kable są w dobrym stanie i czy zostały prawidłowo podłączone do sprzętu, zadbaj o to, by wtyki były prawidłowo osadzone w gniazdach.

Więcej narzędzi

do rozwiązywania problemów W systemie Windows 7 zaimplementowano narzędzia (ich zestaw znany jest pud wspólną nazwą Windows Diagnostic Infrastructure - w skrócie WDI), które nie tylko lepiej niż kiedykolwiek radzą sobie z wykrywaniem przyczyn typowych zaburzeń pracy dysku oraz problemów z pamięcią i połączeniem komputera z siecią, lecz również są w stanie wykryć przyszłe nieuniknione awarie i poinformować Cię, że powinieneś podjąć kroki mające na celu powstrzymanie bądź złagodzenie skutków ewentualnych usterek (krokiem takim może być na przykład wykonanie kopii zapasowej plików). W kilku kolejnych podrozdziałach znajdziesz opis wspomnianych tu narzędzi do rozwiązywania problemów z komputerem.

Narzędzia

do rozwiązywania problemów zaimplementowane w systemie Windows 7 Idea narzędzia do rozwiązywania problemów znana jest z systemu Windows Vista. Tam stanowiło ono komponent pomocy i składało się z zestawu rozmaitych pytań i odpowiedzi, pozwalają­ cych zgłębić charakter danego problemu i spróbować znaleźć jego konkretne rozwiązanie. W systemie Windows 7 narzędzia do rozwiązywania problemów zyskały na znaczeniu i stały się jednym z elementów interfejsu panelu sterowania. Aby przyjrzeć się im bliżej, kliknij przycisk Start, wpisz słowo problem i z listy wyników wyszukiwania wybierz pozycję Rozwiązywm1ic problemów. W oknie Rozwiązywanie problemów (rysunek 21.5) znalazło się kilka kategorii (Programy, Sprzęt i dźwięk itd.), z których każda zawiera odnośniki umożliwiające wykonywanie różnych zadań związanych z procedurami usuwania awarii systemu. Zwróć uwagę

przy dolnej krawędzi okna pole wyboru z opisem Pobierz najaktrmlniejsze narzędzia (... ). Jeśli aktywujesz opcję powiąuną z tym polem wyboru i wybierzesz którąś z kategorii wypisanych w oknie Rozwiązywanie problemów, Windows 7 wyśle zapytanie do serwisu Windows Online Troubleshooting w celu pozyskania najnowszych pakietów narzędzi do rozwiązywania problemów i wyświetli listę narzędzi dostępnych w przypadku wybranej przez Ciebie kategorii. Na przykład rysunek 21.6 przedstawia nanędzia do rozwiązywania problemów, które były dostępne dla kategorii Programy w chwili powstawania polskiej wersji niniejszej książki . na

znajdujące się

Rozwi~nie problemów z lc.ompute~m aa.ii nclonio, łby ..aomatyanoc ~ lypehot probllmy i bllogońc hlb uiyj pai.

łtv!npuletm. Al:>/~_.,_,~ do """""'YWlftił p

-, "*"!

wymov...ni&.

"4-·-

lonl'll"'uf utlł
~ p
~l'ł)"t
flo~

ptO

i lnlłl.met

1

Polia : Jnlmv1.,.. \l:fW~ donqi 4o foldn6.o t pl;~... udO>ltl"'~ N

iMy
Wygl.ld i ~>t $0Nlll.lltj11 •

\Yyt>óodlof oł.l_I) pvlpotu """

System i zabezpieczen F.olW'4t p'l>tlcn')' i~· Wll1do.., IJrtt.tnlt protl""6wt"' ca

Sil'"'

'4

R)'lunck 21.5. W oknie Rozwiązywanie problemów systemu Windows 7 dn!itępne są kategorie narzędzi i odnośniki do rozmaitych zadań, które można wykonać w celu :t.nalezienia rozwiit:tania problemu

OdlwWDCJ~ -

----··

~ IJ........i.ptognmuW.-.Mdł,.., ~lq ~ ""l'\W \\...,o... M..i..

Il.El

Ullialab_W_Media,.._ IM),..... . .
naprawc~·ch

-----

!ort do -...ok• lio>mr\ln)

~.,. •b\I pl '1l
~'"""'°"'

Pl..,..,

Rysunek 21.6. Wybierz kategorię, aby zobaczyć, jakie narzędzia do rozwiązywania problemów są dla niej dostnme

Diagnostyka dysku twardego Dyski twarde czasami psują się nagle. Powodem awarii dysku może być jego upadek 1.e znacznej wysokości, uderzenie pioruna w pobliżu naszego domu albo zwya.ajne zużycie się jakiejś c1.ęści urządzenia. Jednakże w większości przypadków dyski umierają powolną śmiercią, której oznaki prawic zawsze daje się zauważyć. Oto one: • coraz dłuższy czas rozruchu, • coraz wyższa temperatura pracy. • coraz większa liczba błędów wyszukiwania, • coraz większa liczba błędów odczytu, • coraz większa liczba błędów zapisu, • coraz większa liczba przemieszczonych sektorów, • coraz większa liczba uszkodzonych sektorów, • w trakcie przeprowadzania testu CRC (cyclic redundancy check6) otrzymuje się coraz większą liczbę błędów.

Innymi czynnikami, które wskazują na możliwość wystąpienia awarii dysku, są: liczba uruchomień urządzenia, liczba godzin jego pracy, liczba rozruchów i zatrlymań talerzy nośnika. Mniej wic;cej od 1996 roku niemal wszyscy producenci dysków twardych stosują technologię SMART (Self-Monitoring. Analysis, and Reporting Technology). System kontroli stanu dysku twardego SMART analizuje wszystkie wymienione wyżej czynniki (najczęściej oprócz nich badając także inne parametry techniczne urządzenia) i z użyciem skomplikowanego algorytmu prlClicza uzyskane dane na wartość liczbową reprezentującą ogólnie rozumianą kondycję nośnika. Gdy wartość liczbowa będąca oceną stanu technicznego dysku spada poniżej pewnej określonej wartości granicznej, system SMART wysyła ostrzeżenie o możliwości wystąpienia awarii monitorowanego urządzenia.

Mimo że technologia SMART jakiś czas temu na stałe zagościła w dyskach twardych i stała się standardem, do niedawna pożytki płynące z jej wykorzystania mogliśmy docenić jedynie po zainstalowaniu w systemie odpowiedniego oprogramowania. Sytuacja ta uległa zmianie za sprawą pojawienia się na rynku systemów operacyjnych programu Windows 7. Najnowszy produkt Microsoftu wzbogacony jest o tLc;ługę 1.asad diagnostyki (Diagnostic Policy Service - w skrócie DPS), której komponentem jest narzędzie Diagnostyka dysku, monitorujące wyniki analiz przeprowadzanych przez system SMART. Jeśli SMART zgłosi błąd, w systemie Windows 7 wyświetli się informacja o tym, że dysk twardy niebawem może się zepsuć. Ponadto Windows 7 umożliwia wykonanie kopii zapasowej plików z 1.agrożonego awarią dysku, dzięki czemu można mieć pewność, że przed wymianą zużytego nośnika na nowy nie utraci się żadnych danych.

6

Ang. cyclic redundancy check - cykliczny kod nadmiarowy - przyp. tłum.

Wykrywanie wyczerpywania się zasobów systemowych Jeśli

Twój system będzie miał do dyspozycji niewielką ilość pamięci wirtualnej, może zaC?.ąć pracować niestabilnie. Wynikiem całkowitego braku pamięci wirtualnej nierzadko bywa zawieszenie się systemu. Starsze wersje systemu reagowały na wyczerpywanie się zasobów pamięci wirtualnej w następujący sposób: wyświetlały jedno ostrLeżenic, gdy pamięci wirtualnej 1.aczynało brakować, i drugie po całkowitym wyczerpaniu je_j zasobów. VI/ każdym z dwóch przypadków użytkownik komputera był informowany o tym. że powinien po prostu zamknąć niektóre bądź wszystkie uruchomione programy. Zamknięcie ws::)'stkiclr uruchomionych aplikacji zwykle rozwiązywało problem niestabilnej pracy systemu, jednocześnie jednak było działaniem mało sensownym, ponieważ za kłopoty z niedostateczną ilością dostępnej pamięci wirtualnej odpowiada zazwyczaj tylko jeden program łub proces. Twórcy systemu Windows 7 dostrzegli tę nit.-w zaczął pracowa( stabilnie. \\'artu również wspomnieć, że Microsoft umożliwia programistom innych łirm kor0'Stanic z narzędzia

RADAR oraz implementowanie w pisanych przez nich aplikacjach obsługi :.ysternow~j detekcji wyczerpywania się zasobów pamięci wirtualnej. Aplikacja współpraruJąca z nan..;dziem RADAR może sprawdzać, czy nie zużywa zbyt dużej ilości zasobów pamięci \\irtualne.i or.i.z ay ilość pamięci wirtualnej pozostającej do dyspozycji systemu nie jest zhyt mała, i w razie potrzeby 7.wolnić część pamięci w celu zwiększenia stabilności pracy systemu.

~ .Resource BXhaustion Detedion and

Recovery dzieli .ictwalnie zadeklarowanej pamięci wirtPalrięj pr.le'L tzw. limit dddaraqt ceyJi in~;dny ~ pliktł stronicowanią. Gdy wynik dzideola ~y W't>.tocentadi WynóSi 100, RA.PAA wysyła ostrzeżenie. Jeśli chcesi~t e(ęktydzijłąnJan~:Q.ADAR, uruchomMonitur Wydajn(>Ści (pab;Z mzd$} 6,)

i dc>daj do niego licznik .zadeJclarowane bąjty W~ (%), clmtępoy,po Wj'brQiU Z odpowiedniej łisfy obiektu

P~ Jłd'.ełi in,~~ją,Cię ~kladPelkzby opisujące zadeklarowanę pamięć wittuahląt ~ wzbogacić Mohitor wydajności

o liczniki Z4delclamW.an8 &qjty o~ Limit dek1arr4cji Oe również znajdziesz

po zaznaczeiti'CI we wł~ oknietibiektu Pamięć). • Zajrzyj do podrozdziału „Zastosowanie narzędzia Monitor \vydajności" na strunie 167.

Narzędzie

Diagnostyka pamięci systemu Windows

Niewiele jest tak irytujących błędów w działaniu systemu, jak te spowodowane uszkodzeniami pamięci fizycznej. Wspomniane błędy występują sporadycznie i zazwyczaj stają się przyczyną dysfunkcji rozmaitych podzespołów komputera oraz aplikacji, przez co szukanie na chybił trafił ich przyczyny często okazuje się zwykłą stratą czasu. Dlatego wła.~nie z radością powinniśmy przyjąć wiadomość, że w Windows 7 zaimplementowano narzędzie Diagnostyka pamięci systemu Windows, współpracujące z narzędziem Microsoft Online Crash Analysis i sprawdzające, czy błąd działania aplikacji, której awarii właśnie doświadczyliśmy, nie był wynikiem uszkodzenia pamięci fizycznej komputera. Kiedy jakiś program pr7.estanie poprawnie działać z powodu awarii pamięci, narzędzie Diagnostyka pamięci systemu Windows poinformuje Cię o tym oraz zaplanuje przeprowadzenie testu pamięci w trakcie najbliższego rozruchu komputera. Jeśli test pamięci wykaże, że nie jest ona całkowicie sprawna, system oznaczy jej uszkodzone fragmenty jako nieużyteczne. Dzięki temu możliwe staje się uniknięcie przyszłych kłopotów z komputerem. W systemie Windows 7 udostępniono także narzędzie Memory l.eak Diagnosis, wchod7.ące w skład usługi zasad diagnostyki. W sytuacji, gdy jakiś program spowoduje wyciek pamięci (czyli wraz z upływem czasu będzie rezerwował coraz więcej pamięci), wspomniane narzędzie znajdzie źródło problemu i uruchomi procedury mające na celu jego usunięcie. Aby uruchomić instrukcjami.

nari.ędzie

Diagnostyka pamięci systemu Windows, postępuj zgodnie z poniższymi

1. Kliknij przycisk Start, wpisz pamięci i spośród ~wietlonych wyników wyszukiwania wybierz pozycję Diagnostyka pamięci systemu Windows. Na ekranie pojawi się okno identyczne z przedstawionym na rysunku 21. 7. Ryaunek 21.7. Problemy i pamięcią fizyczną

mo7.csz wykrywać i

rozwiązywać

'

\1.~ .·.

1

-

.. .

.

,~

••••••

~.~

'.', •

. ..

...:..,,•,u.•„\.\~·~:,„,Ł..... 1 ::.... ••• 1 }.' 1ł\~ 11',''.

Sprawdź występowanie

~

\'•.

1 \ 1••

1 .:.•• ••

•11 •1~11.' 1;

1 ••• t

n\

1

.•

'·

problemow z pamięcią w komputerze

Problcmy zf!!ml~ mog~t w.t~d~~~ł dzlałanlc komputcn. fłł jid)>ób ~OWł d:a~ e1eb!ęmy z ptmiępp

za pomocą narLędzia Diagnostyka pamięci systemu Windows

Uruchom ponownie teraz i sprawdź występowanie problemów (zalecane) Pned f>OOOWl'IY11I urudiomienitm uplu-oj 4 prKę i umknij~ o~rte Pl'OCJ™"Y•

Sprawdź występowanie problemów po następnym

uruchomieniu komputera

"<

1 _l

2. Wybierz jedną z dwóch opisanych niżej opcji.

• Un1chom ponownie teraz i sprawdi

występowanie problem6w

- wybierz

tę opcję.

jeśli

chcesz natychmiast ponownie uruchomić komputer i wykonać test pamięci w trakcie rozruchu systemu. Pamiętaj, że przed wybraniem tej opcji powinieneś zapisać efekty swojej pracy.

• Sprawdt wystrpowanie problem6w po następnym unlChomieniu komputera - wybierz tę opcję,

aby zaplanować przeprowadzenie testu pamięci w trakcie najbliższego rozruchu systemu. Po wykonaniu procedury sprawdzania pamięci (test pamięci zajmuje od 10 do 15 minut w zależ­ ności od tego, ile pamięci RAM zainstalowano w komputerze) Windows 7 uruchomi się ponownie. Na pasku zadań przez pewien czas (niezbyt długi) widoczna będzie ikona narzędzia Diagnostyka pami~ci systemu Wi,idows, umożliwiająca Ci zapoznanie się z wynikami przeprowadzonego testu.

Wyszukiwanie rozwiązań problemów

„

SW

Microsoft nieustannie gromadzi informacje na temat działania systemu Windows 7. Jeśli Windows 7 zainstalowany na Twoim komputerze przestanie działać prawidłowo, pojawi się ok.no z pytaniem, czy chcesz, aby do firmy Microsoft została wysłana informacja o awarii systemu. Za każdym razem, gdy udzielisz zgody na wysłanie raportu, odpowiedni opis błędu trafi do wielkiej bazy danych, którą przeglądają pracownicy Microsoft zajmujący się szukaniem rozwiązań rozmaitych problemów z oprogramowaniem (tym eufemizmem lubią oni zastępo­ wać słowa takie jak „awaria" czy „błąd").

Jedną

z najbardziej obiecujących funkcji, jakie znalazły się w Windows 7, jest Raportowanie problemów (w systemie Windows Vista funkcję tę nazwano Rozwi9zywaniem i raportowaniem problemów). Raportowanie błędów zaprojektowano po to, by ci, którzy szukają rozwiązań problemów z systemem, mogli łatwo je zna1e7..ć. Windows 7 tworzy i przechowuje listę problemów, jakie wykrył w Twoim komputerze, dlatego w dowolnej chwili możesz połączyć się z odpowiednim serwerem w sieci WWW i sprawdzić, czy nie pojawiły się ich rozwiązania. Jeśli jakieś rozwiązania są dostępne, system automatycznie pobierze niezbędne poprawki i je zainstaluje. Aby dowiedzieć się, czy dostępne są rozwiązania problemów wykrytych w Twoim komputerze, wykonaj opisane poniżej czynności. 1. Kliknij przycisk Start, wpisz akcji i spośród wyświetlonych wyników wyszukiwania

wybierl pozycję Centrum akcji (możesz również kliknąć ikonę Centrum akcji znajdującą się na pasku zadań, a następnie wybrać opcj~ Otwórz Centrum akcji). Otworq się okno

Centrum akcji. 2. Kliknij pole Konserwacja, aby uzyskać dostęp do wszystkich narzędzi i wiadomości powiązanych z konserwacją systemu. 3. Kliknij

odnośnik

rozwiązań

Wyszukaj rozwi9zania. Windows 7 zacznie

sprawd7..ać dostępność

problemów wykrytych w Twoim komputerze.

4. Jeśli pojawi się okno z pytaniem o to, czy chcesz wysłać więcej informacji na temat problemów, jakich doświadczasz podc7.as pracy na swoim komputer7.e, możesz kliknąć pole Pokaż szczegóły problemu, aby dowiedzieć się więcej na lemat problemów 7. systemem (rysunek 21.8). Gdy już zapoznasz si~ z treścią komunikatów o problemach, kliknij przycisk Wyślij infornwcje. Rysunek 21.8. Windows 7 poinformuje Cii;. że potrubujc włfccj informacji na lemat problemów 7. komputerem, kliknij pole Pokaż s7.czcgóły problemu, aby dowied:tieć sill wi'łcej na temat Jeśli

hł~ńw

systemu

Firma v1krosoft potrzl'buje więc.ej inforl'nacjr. aby podj~ć próbę rozwiiµan a problemów. (Llczb probl m6w: 4). Oodłtlrowt lntomwcjt o nitpo.,odaniu mc>C}ł pomó< h1mie MlaCK
lrybiton nr

Windowi Problem: Nłsąpllo nleoczt.Uw~ umknięcie.

P ilu pomag.jłu op~~ OSl 109-229M-Ol.dlftp ~

łlytv!'t!ł !)1!!!UU!\O 1 i:pP-'f

t.i::ll I•

0strrd:enle JośJi pr~lt!TI ~ JpCJW'Odow.n prz:u wtNH rub ihM ugte.iitnlł ubup•=ei\ otw1rc1e kopa tych p łów moic taUócić dzWtlanie komp~.

5. Jeśli okaże się, że dostępne są rozwiązania problemów wykrytych w Twoim komputerze. ich lista zostanie wyświetlona w sekcji Konserwacja okna Centrum akcji. Aby zainstalować którąkolwiek z poprawek, kliknij ją.

Po wystąpieniu problemu z komputerem Windows 7 domyślnie podejmuje następujące działania: • automatycznie sprawdza dostępność

rozwiązań

problemu;

• wyświetla okno z pytaniem, czy chcesz wysłać więcej informacji na temat problemu do firmy Microsoft. Możesz kontrolować

te zachowania systemu, wybierając jedną z kilku dostępnych opcji.

1. Kliknij przycisk Stcirt, wpisz akcji i spośród wyświetlonych wyników wyszukiwania wybierz pozycję Centmm akcji (mo7.esz również kliknąć ikonę Centnmi akcji znajdującą się na pasku zadań, a następnie wybrać opcję Otwórz Centn1m akcji). Otworzy się okno

Centrum akcji. 2. Kliknij pole Konserwacja. aby uzyskać dostęp do wszystkich narz~dzi i wiadomości powiązanych z konserwacją systemu. 3. Kliknij odnośnik Ustawienia. Pojawi się okno Ustawienia raportowania problemów, takie jak przedstawione na rysunku 21.9. Ry1unck 21.9. Aby określić

zasady działania funkcji Kaporlowanlc problemów, kliknij odnośnik Ui;tawienia widoczny w sekcji Konserwacja okna l.enlrum akcji

W bierr rTos wyswlU

nł,l

ro?WI z

ń dl.i

1apomw1 p11 blcrnów

l'o „yW.nou rłl)OllÓ# o ptollltn..ch do r""'Y Mluo10lt IM)'łb.M udoltę!'ft'GW. Mcr,,_ j.il ~-•fr

„

r

.,.,,,

llr.:1\"'110,,.\(„.... pO

Alrtomoly
"""'u

„

„

,.i.ll')Och ml0tmo
„.

1~ Ułdyrn llUft\ 9d)o "')'\l4P' ,,,.~ ll~j """' N19'n (łl
-u

ptl#d "'"""

. ..

4. Raportowanie błędów i wyszukiwanie rozwiązań problemów możesz 1.definiować, wybierając jedną z opisanych niżej opcji.

• Automatycznie wyszukaj rozwiqzanla - wybierz tę opcję, jeśli chcesz. aby Windows 7 automatycznie szukał w sieci rozwiązań problemów wykrytych w Twoim komputerze. Opcja ta jest wybrana domyślnie po zainstalowaniu systemu Windows 7.

• Automatycznie wyszukaj rozwiqzanla i w razie potrzeby wysyłaj dodatkowe dane raportowania - wybierz tę opcję, jeśli chcesz, aby Windows 7 automatycznie szukał

w sieci rozwicµań problemów wykrytych w Twoim komputerze i w razie potrzeby sam wysyłał dodatkowe informacje o nierozwiązanych problemach do firmy Microsoft

• z.a każdym razem, gdy wystqpi problem, zapytaj mnie pned wyszukiwaniem rozwlqzań

- wybierz tę opcję, jeśli chcesz, żeby Windows 7 u

każdym

razem pytał Cię o pozwolenie na wyszukiwanie rozwiązań problemów w sieci WWW i wysyłanie dodatkowych informacji o nierozwiązanych problemach do firmy Microsoft.

• Nigdy nie szukaj rozwiązań - wybierz tę opcję. jeśli chcesz całkowicie zrezygnować z usługi raportowania w sieci WWW.

błędów

i wyszukiwania

rozwiązań

problemów z komputerem

5. Windows 7 domyślnie traktuje wybór którejkolwiek z opcji opisanych w punkcie 4. jako zmianę ustawień obowiązującą dla jednego użytkownika komputera. Jeśli chcesz skonfigurować raportowanie błędów i wyszukiwanie rozwiązań problemów dla wszystkich użytkowników naraz, kliknij odnośnik Zmień ustawienia raportów dla wszystkich użyt­ kowników. Gdy otworzy się okno dialogowe Raportowanie problem6w, wybierz regułę dotyc1.ącą raportowania błędów, która będzie obowiązywać wszystkich użytkowników, i kliknij przycisk OK.

6. Jeśli nie chcesz, aby Windows 7 wysyłał do firmy Microsoft informacje o którymś z zainstalowanych na komputerze programów, kliknij odnośnik. Wybierz programy. które majq zostać wykluczone z raportowania. Gdy otworzy się okno Zaawansowane ustawienia raportowania problemów, kliknij przycisk Dodaj ... , znajdź i wybierz plik wykonywalny programu, który ma być wykluczony z usługi raportowania błę­ dów, a następnie kliknij po kolei pnyciski Otwórz oraz OK.

7. Kliknij przycisk OK, aby zatwierdzić wszystkie wprowadzone ustawienia.

Rozwiązywanie

problemów z wykorzystaniem informacji znalezionych w sieci WWW Mimo że internet jest miejscem, w którym można znaleźć informacje na niemal każdy temat, jego najmocniejszą stroną zawsze była imponująca baza wiedzy o komputerach. Niezależnie od tego, z jakim problemem się borykasz, istnieje duża szansa, że ktoś inny również miał z nim do czynienia i znalazł jego rozwi;p.anie, które następnie podał na stronie WWW, opisał na jednym z wielu forów tematycznych lub którym skłonny jest podzielić si~ z Tobą, jeśli tylko o to poprosisz. Oczywiście, niekiedy bardzo trudno jest znaleźć odpowiedź na konkretne pytanie i często nie ma się pewności, czy znalezione rozwiązania rzeczywiści~ okażą się pomocne. Wystarczy jednak pr7.eglądać witryny cieszące się dobrą reputacją i czytać opinie na temat rozwiązań problemów pisane przez innych internautów, by odkryć. 7.e sic:ć WWW to wspaniałe źródło wiedzy na temat komputerów i oprogramowania. Poniżej zamieszczam listę miejsc, które odwiedzam, gdy chcę się dowiedzieć czego~ na temat błędów systemu i innych programów. • Pomoc Techniczna Microsoft - to główna strona pomocy technicznej firmy Microsoft. Znajdziesz na niej dział najczęściej 1.adawanych pytań dotycząL-ych \\'in
• Windows Update - zajrzyj na tę stronę, aby pobrać najnowsze sterowniki urządzeń, poprawki podnoszące bczpiec1.eństwo oprogramowania, pakiety typu service pack oraz inne aktualizacje aplikacji. Adres strony: windowsupdate.microsoft.com. • Centrum Bezpieczeństwa Microsoft - na tej stronie zamieszczane są aktualne informacje na temat polityki prywatności finny oraz działań mających na celu podniesienie bezpieczeństwa danych użytkowników produktów Microsoft. Szczególnie istotne są pojawiające się na stronie aktuali1.acje zabezpieczeń implementowanych w programach. Oto adres strony: www.microsoft.com/polandlsecurity.

• Witryny twórców oprogramowania - praktycznie wszystkie większe finny zajmujące się tworzeniem oprogramowania udostępniają swoim klientom strony WWW, na których można znaleźć aktualizacje i poprawki do aplikacji, porady, odpowied1.i na najczęściej zadawane pytania, a niekiedy nawet czaty i funkcje usługi typu bfłlletin boelrd. • Grupy dyskusyjne - w sieci istnieje mnóstwo grup dyskusyjnych; na ich stronach poruszane są setki tematów dotyczących rozmaitych urządzeń i aplikacji. Microsoft prowad7.i własną grupę dyskusyjną za pośrednictwem serwera msnews.microsoft.com (konto w niej jest przydzielane automatycznie podczas 1.akładania konta w poczcie systemu \Vindows), ponadto wicie interesujących grup mo7.na znaleźć w obrębie ogólnoświatowego systemu grup dyskusyjnych Usenet. Pamiętaj, 7.e przed zadaniem pytania na forum jakiejkolwiek grupy dyskusyjnej powinieneś sprawdzić za pośrednictwem serwisu Google Grupy dyskusyjne, a.y nie została już udzielona na nie odpowiedź. Oto adres serwisu Google Grupy dyskusyjne: grcmps.google.pl.

Wskazówka Moiesz Tównld weJ" na aniony grupy dyśkUayjnej

po,Więco.oeJ

systemowi WlndoW$ 'fi Aby to zrt)blt, odwiedź ~tt)Ut~hftp://ąnswer3. microsoft.comlpl„pllwin'dąws/dęfatltl(en„q;) osp~ (witryn• gł

w j~

$kbii).

Przywracanie ustawień systemowych W idealnym przypadku rozwiązanie prohJemu z systemem polega na wprowad1.eniu w nim jakie.is drobnej poprawki: zmienieniu ustawier1 rejestru, zaktualizowaniu jakiegoś sterownika albo odinstalowaniu kłopotliwej aplikacji. Zdarza się jednak, 7.e trzeba podjąć radykalne kroki w celu przywrócenia sprawności systemu operacyjnego. Działającą konfigurację systemu Windows ; możemy spróbować odzyskać na trzy sposoby. Pierwszym z nich jest uruchomienie ostatnie.i znanej dobrej konfiguracji systemu, drugą skorzystanie z funkcji Przywracanie systemu, trzecią natomiast posłużenie się narzędziem Opcje odzyskiwania systemu. W razie awarii systemu

powinniśmy starać się

w takiej kolejności, w jakiej je przedstawiłem. Owa kole.ine podrozdziały poświęcę na omówienie dwóch pierwszych narz~dzi. Opcje odzyskiwania systemu dokładniej opiszę w rozdziale 23. go

naprawić, korzystając

z

powyższych możliwości

• Zobacz „Przywracanie ustawień 1..a pomocą funkcji odzyskiwania ~}'stcmu" na stronie 595.

Uruchamianie systemu w trybie ostatniej znanej dobrej konfiguracji Windows 7 zapisuje zestaw ustawień systemowych 1..a każdym razem, gdy po wczytaniu tego zestawu ustawień udaje mu się poprawnie uruchomić w trybie normalnym. W skład informacji o działającym zestawie ustawień wchod1.ą dane dotyczące konfiguracji sprzętowej komputera oraz wczytanych sterowników. Po poprawnym starcie systemu w przytoczonym niżej kluczu rejestru zapisywana jest odpowiednia wartość.

HKLM\S YSTEM\Select\Last KnownGooci Jeśli

na przykład rozruch systemu powiódł się po wczytaniu zestawu ustawień oznaczonego numerem jeden, w kluczu zobaczymy wpisaną warto~ć 1.

HKLM\SYSTEM\ControlSetOOl Załóżmy, że

Windows 7 nic chce się uruchomić po dokonaniu przez Ciebie zmian w konfiguracji sprzętowej komputera lub zainstalowaniu nowych sterowników. W takiej sytuacji możesz spróbować uruchomić system z użyciem zestawu ustawień, który sprawdził się podc1.as jego ostatniego poprawnego rozruchu. Zestaw ten, zwany ostatnią znaną dobrą konfiguracją, nic 1.awiera informacji o dokonanych przez Ciebie zmianach w konfiguracji sprzętowej komputera stanowiących źródło problemów z systemem, więc powinien umożliwić systemowi uruchomienie się. Poni7.ej znajdziesz opis tego, w jaki sposób można uruchomić Windows 7, korzystając z funkcji Ostatnia znana dobra konfiguracja. 1. Wyłącz i włącz komputer. 2. Gdy uruchomi się Windows Boot Manager (więcej informacji na ten temat zamieściłem w rozdziale 4.), naciśnij FB. Wyświetli się menu Zaawansowane opc..je rozruchu. 3. Wybierz opcję Ostatnia znana dobra konfigumcja.

Naprawianie systemu za pomocą funkcji Przywracanie systemu Uruchamianie ostatniej znanej dobrej konfiguracji najlepiej sprawd7.a się wtedy, gdy Windows 7 nie chce uruchomić się w trybie normalnym i podejrzewasz, że winę za ten stan rzeczy ponos1.ą dokonane przez Ciebie zmiany w konfiguracji sprzętowej komputera. W związku z tym można by sądzić, że ostatnia znana dobra konfiguracja systemu może okazać się przydatna również w sytuacjach, gdy Windows 7 startuje, lecz działa niestabilnie. Niestety tak nie jest, ponieważ

poprawne uruchomienie się systemu w trybie normalnym powoduje dodanie informacji o wykrytych zmianach sprzętowych do ostatniej znanej dobrej konfiguracji. Jeśli więc jesteś w stanie uruchomić Windows 7 w trybie normalnym, pozostaje Ci przywrócić jego działającą wersję za pomocą funkcji Przywracanie systemu. W rozdziale 7. opisałem zagadnienie twon.enia punktów prqwracania systemu z użyciem funkcji Przywracanie systemu. Powinieneś również pamiętać o tym, że Windows 7 automatycznie tworzy punkty przywracania systemu każdego dnia oraz wtedy, gdy wykonujesz określone czynności (na przykład kiedy instalujesz niecertyfikowane sterowniki jakiegoś urządzenia). • Zajrzyj do podrozdziału „Tworzenie punktów przywracania systemu„ na stronie 203. Jeśli

chcesz przywrócić system, korzystając z konkretnego punktu prtywracania systemu, postępuj z podanymi niżej instrukcjami. l. Kliknij przycisk Start, wpisz przywracanie i z wyświetlonej listy wyników wyszuki-

wania wybierz pozycję Przywracanie systemu. Otworzy Przywracanie systemu.

się

ok.no dialogowe funkcji

2. W pierwszym oknie dialogowym funkcji Przywracanie systemu, takim jak to przedstawione na rysunku 21.10, zobaczysz dwie opcje.

• Zalecane przywracanie - jeżeli wybierzesz tę opcję. zatwierdzisz przywrócenie systemu z użyciem zaproponowanego przez system punktu przywracania systemu {zazwyczaj jest to najnowszy dostępny punkt). Po wybraniu tej opcji przejdź do punktu 5. niniejszej instrukcji. • Wybierz inny punkt przywracania - wybierl tę opcję, aby samodzielnie wybrać z listy określony punkt przywracania systemu. Jeśli chcesz skorzystać właśnie z tej opcji. 1.aznacz ją. kliknij przycisk Dalej i przejdź do punktu 3. niniejszej instrukcji. Rysunek 21.10. Pierwsze 7. okien funkcji Przywracanie systemu po7.wala

Przywracanie plików i ustawień systemowych

zdecydować się

na jedną z dwóch opcji wyboru punktu przywracania ~-ystemu

'*

lllPlywa i.. driluaeitv, cbruy .,, mr c1re o.abiat-=. Ostałńo ~ prcąamy mOWlld ~ ł'OAać octrwt.lowine. Czy b:n prom jest~?

Prlyl!lr_. s)'Sll!nLI

~prrrwr-*:

Wyłittn .... apQę, aby wymfiić ostalrWI! ~ ~• .w-*aUJairogr--, je9

u.ebm.~~-~.

Ciel: 2009-09-28 12:SO:S. Os*: ~:

ntall!d Snaglt 8

~ lftfJICDSDWil! śr~cnsltl'li

SbnA,., poajawanU ultJrtym mx@!!ÓW

3. Jeśli lista punktów przywracania systemu nie zawiera interesującej Cię pozycji, zaznacz pole wyboru Pokaż więcej punktów przywracania. W ten sposób uzyskasz dostęp do listy wszystkich dostępnych punktów przywracania systemu (rysunek 21.11). Rysunek 21.11. W tym oknie

- -·

\ } ,\1'

---

::lU\ti\:..:

li

- - - - · -······ · - - -- ·-·------· du.la.\\~\~~\\\'\. 1',\11:1\\\,, •\\"!~'' ,'~ ~·•'•,' ,'~•~\;~1 ~,„\'1\

·- ~

,.'„\

~ . 11 \'

możc5z wybrać

punkt prrywracania którego

syst~mu,

chciałbyś użyć

do naprawienie Windows7 o.tal~„

llXJ9.G9·a U: 16:» 2009--09-28 12:51:59 ~-411 1.2:58:111 2009-09-lll 12: 50!54 3Xl9-09·l9 12:11115

'-....~ prm:l.tta~

wni.-~

11'-*d Sneolt a b*atlbwww~ * - f t OIYlcr Pl'~ &tt. ..

4. Wybierz punkt przywracania, który chciałbyś wykorzystać. Istnieje siedem typów punktów przywracania systemu. Poniżej zamieszczam ich omówienie.

• System - punkt tworzony automatycznie przez system Windows 7. Na przykład Automatyczny punkt przywracania jest punktem przywracania tworzonym każdego dnia po wyłączeniu i włączeniu komputera.

• Aktualizacja krytyczna - punkt przywracania tworzony przed zainstalowaniem ważnej aktualizacji.

• Z.Oinstaluj - punkt przywracania tworzony pned 1.ainstalowaniem dowolnej aplikacji lub opcjonalnej aktualizacji.

• Odinstaluj - punkt przywracania tworzony przed odinstalowaniem dowolnej zainstalowanej aplikacji lub aktualizacji.

• Rfczne - punkt przywracania, który tworzysz własnoręcznie.

• Cofnij - punkt przywracania tworzony przed ostatnim skorzystaniem z funkcji Prąwracanie

systemu w celu odzyskania poprzedniej konfiguracji systemu.

• Nieznany - każdy punkt przywracania nienależący do żadnej z opisanych wyżej kategorii.

5. Kliknij przycisk Dale}. Jeśli punkt przywracania systemu zawiera dane dotycące innych dysków twardych, Windows 7 wyświetli listę tych dysków. Zaznacz pola wyboru obok wszystkich dysków, które powinny być uwLględnione podczas procedury przywracania systemu, a następnie ponownie kliknij przycisk Dalej. 6. Kliknij przycisk Zakończ. Windows 7 wyświetli okno z pytaniem, czy na pewno chcesz przeprowadzić procedurę przywracania systemu. 7. Kliknij przycisk Tak. Narzędzie Przywracanie systemu zacznie praprowadzać procedurę naprawiania systemu. Po ukończeniu pracy narzędzie zresetuje komputer i wyświetli komunikat zawierający informacje na temat wykonanej przed chwilą operacji. 8. Kliknij przycisk Zamknij.

Rozdział

22.

Rozwiązywanie

problemów ze sprzętem

W tym rozdziale: •

Zarządzanie urządzeniami

•

Zarządzanie

•

Rozwiązywanie

za pomocą narzędzia Menedżer urządzeń

1.asadami bezpieczeństwa urządzeń problemów ze sprzętem Człowiek jest sprytnym

wynalazc9, który obserwuj9c sam siebie, tworzy coraz to nowe maszyny, potrafi bowiem zamykać sekrety swej anatomii w spełniających rozmaite funkcje konstrukcjach z metalu, drewna oraz skóry. Rai ph Waldo Emerson Mimo że opis „maszyny" Emersona odnosi się do urządzeń niezbyt zaawansowanych technologicznie, skonstruowanych „z metalu, drewna oraz skóry", zawarta w nim idea wynalazków będących odwzorowaniem różnych części ludzkiego ciała nie zdewaluowała się i ma sens nawet w naszych c1.asach - czasach wysokiego rozwoju technologicznego. Człowiek, „obserwując sam siebie", dostrzegł kolejny „sekret swej anatomii" - mózg, po czym stworzył komputer. I choć najpotężniejszy istniejący dziś komputer wciąż jest tylko nieskomplikowaną zabawką w porównaniu do wnysłu przeciętnego człowieka, ostatnimi czasy ludzkość poczyniła spektakularne postępy w dziedzinie projektowania i produkcji sprzętu komputerowego. Jedną 7.

istotnych funkcji systemu operacyjnego jest pełnienie roli mediatora między urządze­ niami elektronicznymi a ich użytkownikiem. Każdy wart swej ceny system mlL~i umieć 1.amieniać sygnały wysyłane przez urządzenia elektroniczne na język, który będziesz w stanie zrozumieć. Ponadto dobry system operacyjny powinien dbać o to, żeby cały sprzęt. z jakiego chcesz korzystać, czekał na Twe polecenia i - gdy tego 1.apragniesz - posłusznie je wykonywał. Biorąc pod uwag~ różnorodność i stopień skomplikowania urządzeń dostępnych na rynku sprzętu komputerowego, musimy przyznać. ie zadaniom tym niełatwo sprostać. Zapewne wielu ucieszy fakt, że Windows 7 oferuje swym użytkownikom wsparcie dla bardzo wielu typów urządzeń, od sprzętu, z którego korzystamy na co dzień, takiego jak klawiatury. myszy komputerowe, drukarki, monitory oraz karty graficzne, muzyczne i sieciowe, po rzadziej spotykane technologie, takie jak skomplikowane panele dotykowe czy najnowsze standardy sieci bezprzewodowych. W tym miejscu muszę jednak zaznaczyć, że w najnowszym systemie firmy Microsoft nic zaimplementowano obsługi znacznej liczby starszych urządzeń. Dlatego, mimo że niektórzy producenci sprzętu komputerowego podjęli kroki mające na celu poprawienie kompatybilności swych produktów z Windows 7, zarządzanie urL
Zarządzanie urządzeniami

za

pomocą narzędzia Menedżer urządzeń

Wszystkie informacje na temat urządzeń podłączonych do komputera przechowywane są w rejestnc systemowym. Ich graficzny podgląd możliwy jest dzięki narzędziu Menedżer urządzeń. Aby otworzyć Menedżera urL.ądzeń, kliknij przycisk Start, wpisz menedżer i z listy wyświetlonych wyników wyszukiwania wybierz pozycję Merredżer urządzeń.

Okno Menedżera urządzeń zawiera pogrupowaną w drzewa listę typów ur1.ądzeń podłączonych do komputera. Jeśli chcesz 1.apoznać się z informacjami na temat urządzenia określonego typu, kliknij strzałkę widniejącą po lewej stronie wpisu odpowiadającego wybranemu przez Ciebie rodzajowi sprzętu. Jeśli na przykład klikniesz pozycję Stacje dysków, rozwinie się gałąź dysk
:tbicra I pon.ądkujc informilcjc o urąJuninch

8411C'fie IMł~

podłąc:r.onych

ICMTy plCZM

do Twojego komputera. Wpisy odpoYtiadające poszczególnym

~ny~

IO.......ury IComjK&C'f ~

·i

urądzeniom

Mon&Oł)I

~

~

wyświetlane

o

Mya 1 IMC ~ w.btt!i•<• Odbiom.-; 'edlo.t lliudooth Porty (COM 1 lPl) P1oce>o
w postaci anillogiczncj

do dn.ewa katalogów

~·ol4ty~ mMJiStnlr ~ ' Mod....y

pogrupowane są według typów i

IConttoltry ~ Wideo • 'i)lel K.onłrolfty I)( AT AJAl API

1

Stx~dyUów

CBM 2Df\osh DM USB C>mc• woc WOll008EKT .W']to P i;fł 5U-ROWOYO

v

Sle:townit ~ J>MNł
U~ biomdl)'CZN

Ult4dunil do ClbtRDWaNI

>-Ol u~ inc..t łll UrT.idlmil prnnoW .,

u~~

Różne

sposoby wyświetlania urządzeń

Urządzenia

widoczne w Menedżerze urządzeń domyślnie grupowane są według typów, niemniej jednak istnieje możliwość skorzystania również z innych metod wyświetlania informacji na temat sprzętu podłączonego do komputera. Jeśli chcesz zmienić sposób, w jaki Menedżer urządzeń prezentuje dane na temat sprzętu, musisz użyć opcji dostępnych w rozwijanym menu o nazwie Widok. Poniżej znajdziesz ich opis. •

Urządzenia według połączeń

- w tym widoku każdą grupę stanowią urządzenia podłączone do konkretnej c1.ęści komputera. Aby na prLykład wbaczyć, które z un.ądzeń zostały podłączone do magistrali PCI, w więks7.ości systemów powinieneś kliknąć gałąź ACPJ, następnie podgałąź System zgodny ze standardem Microsoft ACPI i ostatecznie pozycję opisaną jako Magistrala PCI.

•

~oby według typów

- ta opcja pozwala wyświetlić urządzenia pogrupowane według informacji na temat tego, jakich zasobów sprzętowych potr7.ebują do poprawnego działania. Zasobami Twego komputera są kanały komunikacyjne, którymi poszczególne urządzenia kontaktują się z programami. Istnieją cztery rod1.aje kanałów: 7.c1danie przcnvania (IRQ), Wejście/Wyjście (We/Wy), Bezpośredni clostęp do pamięci (DMA) i Pamięć (c;zęś' pamięci komputera przydzielona urządzeniu, w której przechowywane są dane niezbędne do działania tego urządzenia).

• Zasoby według połączeń - ten widok przedstawia pogrupowane przydzielone zasoby komputer&\.

•

według połączeń

Poktiż

ukryte urządzenia - gdy zaznaczysz tę opcję, w Menedżerze urządzeń zostaną wyświetlone wpisy odpowiadające urządzeniom niebędącym !t-przętem typu Plug and Play. c;zyli takim, w przypadku którego zazwyczaj zbędne jest modyfikowanie jakichkolwiek ustawieri systemowych oraz pn.eprowad7.anie napraw. Wybranie umawianej opcji spowoduje również pojawienie się w Menedżerze urząd7.eń informacji na temat urządzeń odłączonych od komputera (zainstalowanych w systemie, lecz w danej chwili niepodłą­ czonych do komputera). Jeśli chcesz mieć pewność, że w oknie Menedżera urządze11 pojawiła się lista wszystkich urządzeń 7.ainstalowanych w systemie, zapoznaj si\: z podrozdziałem „Wyświetlanie odłączonych urządzeń w Menedżerze urządzeń" .

Przeglądanie właściwości urządzenia Każde urządzenie,

które pojawia się na liście wyświetlanej w oknie Menedżera urządzeń, ma swoje okno właściwości. Okna właściwości urządzeń przydadzą Ci się nie tylko wtedy, kiedy zechces7. dowiedzieć się czegoś na temat sprzętu zainstalowanego w komputerze, lecz również wtedy, gdy zajdzie potrzeba zmienienia ustawień związanych z zasobami wykorzystywanymi przez konkretne uri.ądzenie łub zainstalowania innych sterowników dla un.ądzenia czy zmodyfikowania opcji jego pracy (jeśli jakiekolwiek opcje będą dostępne).

Aby otworzyć okno właściwości ur7.ądzenia, dwukrotnie kliknij wpis odpowiadający temu urzą­ d7.eniu w Menedżerze urządzeń. Możesz również zaznaczyć odpowiednie urządzenie na liście Menedżera urządzeń, a następnie z menu Akcja wybrać opcję Właściwości. Lic7.ba zakładek wyświetlanych w oknie właściwości urządzenia zależy od typu sprzętu, którego właściwości chcemy poznać, niemniej jednak w przypadku większości urządzeń zainstalowanych w komputerze dostępne okażą się zakładki opisane poniżej. znajdziesz ogólne informacje na temat urządzenia, takie jak nazwa ur1.ądzenia i jego producenta oraz typ. W grupie opisanej jako Stan urządzenia wyświetlana jest informacja o tym, czy urlć}dzcnie działa poprawnie, or.iz - jeśli są z nim jakieś problemy - komunikat o błędzie.

• Ogólne - na tej

zakładce

• Sterownik - z tej zakładki dowiesz się wszystkiego o sterowniku urządzenia Ponadto 1..awiera ona kilka przycisków, 1..a pomocą których będziesz mógł zarządzać sterownikami (w dalszej c1.ęści tego rozdziału zamieściłem podrozdział „Zartądzanie sterownikami"). • Zasoby - na tej 1..akładce mies7.Czą wanych przez dane urządzenie.

się

informacje na temat zasobów sprzętowych

uży­

Wyświetlanie odłączonych urządzeń

w Menedżerze urządzeń Wspomniałem wcześniej

niebędących sprzętem

o tym, że jeśli chcesz uzyskać do~tęp do informacji o unądzenia(h typu Plug and Play, powinieneś w Menedżerze urządzeń otworzy( m~nu

Widok i wybrać opcję Pokaż ukryte urządzenia.

Opisana przeze mnie metoda działa, ale po jej zac;tosowaniu nic można mieć całkowite.i pewności, że w Menedżerze urządzeń została wyświetlona lista wszystkich urządzeń zainstalowanych w systemie. Jeśli kon:ystasz z ur1.ąclzeń, które podłączasz do komputera tylko raz na jakiś czas (na przykład aparat cyfrowy podłączany do komputera przez gniazdo USB), Mened7.er urządzeri nie poka7.e żadnych informacji na ich temat (urządzenia odłączone od komputera w systemie Windows opisywane są jako urzącb.enia niepodłączone do komputera). Ta właściwość Menedżera urządzeń bywa przydatna, ponieważ przeglądanie informacji o urządzeniach w danej chwili niepodłączo­ nych do komputera niejednokrotnie mogłoby się okazać frustrujące. Jednakże urządzenia,

które podłączasz do swojego komputera tylko od czasu do czasu, również mogą zacząć sprawiać problemy. Jak sobie z nimi radzić? Załóżmy, że system Windows 1.awiesza się za każdym razem, gdy podłąc1..asz do komputera jedno i to samo urządzenie. Idealnie by było, gdybyś mógł po prostu odinstalować sterownik niedziałającego urządzenia, ale nie jesteś w stanie tego zrobić, ponieważ po każdym podłączeniu kłopotliwego sprzętu Windows „wywraca się brzuchem do góry". Co powinieneś zrobić w takiej sytuacji? Rozwiązanie

opisanego problemu jest następujące: nie pozostaje Ci nic innego, jak zmusić Menedżera urządzeń do wyświetlenia urządzeń, które aktualnie nie są podłączone do komputera Poniżej znajdziesz instrukcję, jak to zrobić.

1. Kliknij przycisk Start, wpisz polecenia, a następnie kliknij pozycję Wiersz polecenia. Windows 7 uruchomi nową sesję wiersza polecenia. 2. W wierszu polecenia wpisz podane niżej polecenie i

naciśnij

set devmgr show_nonpresent=l 3. W wierszu polecenia wpisz podane niżej polecenie i

naciśnij

Enter. Enter (otworq

się

okno

Menedżera urządzeń).

devmgmt.msc

4. W oknie Menedżera un.ąd:r.eń otwórz menu Widok i 1..aznacz w nim opcję Pokaż ukryte urządzenia. Menedżer urządzeń uzupełni listę wyświetlanych urządzeń o informacje o sprzęcie, który aktualnie nie jest podłączony do komputera.

Zarządzanie

sterownikami

W opinii większości użytkowników komputerów sterowniki są czymś, co istnieje tylko w najgłębszych czeluściach komputerowego świata i tkwi w nieprzeniknionym mroku tajemnicy spowijającym ję-Lyk programowania asembler. Jednak niezależnie od naszych wyobrażeń na ich temat te skomplikowane kawałki kodu źródłowego pełnią bardzo ważną funkcję pośredników w dialogu między systemem Windows 7 i urządzeniami podłączonymi do naszego komputera. Nie da się w pełni korzystać z mocy sprzętu komputerowego, jeśli zarządzający nim system oper.1cyjny nie działa w pełnej harmonii ze wszystkimi składającymi się nań unąd7.eniami. Dlatego zawsze powinieneś dbać o to, żeby w systemie Windows 7 zainstalowane były odpowiednie sterowniki do wszystkich urządzeń, których używasz. Twoim zadaniem jest instalowanie najnowszych wersji sterowników oraz przywracanie starszych, jeśli nowe nie chcą działać poprawnie.

Sprawdzanie dostępności i pobieranie sterowników za pomocą usługi Windows Update Przed przystąpieniem do instalowania i aktualizowania sterowników w Windows 7 powinieneś dowiedzieć się, jak w systemie tym rozwiązano kwestie związane z zarządzaniem sterownikami unądzeń. Otóż za każdym razem, gdy podłączysz do komputera urządzenie, którego sterownik nie może być automatycznie zainstalowany, system połączy się z witryną Windows Update i na niej będzie szukał właściwego oprogramowania. Jeśli okaże się, że sterownik jest dostępny

w sieci WWW. system Windows 7 pobierze go i zainstaluje. W większości przypadków takie zachowanie systemu można by nazwać pożądanym, ponieważ nie wymaga od nas 7.adnego wysiłku, niemniej wielu ludzi unika ciągłego posługiwania się systemowym „automatycznym pilotem„, którego działania mogą prowadzić do rozmaitych problemów z Windows 7. Na przykład możesz chcieć korzystać ze sterownika, który znalazłeś na stronie producenta danego urządzenia. a nie z nieznanego oprogramowania dostępnego na witrynie Windows Update. Aby uzyskać pełną kontrolę nad pobieraniem i instalowaniem przez system sterowników z witryny Windows Update, postępuj według podanych niżej instrukcji. 1. Kliknij przycisk Start, wpisz systempropertieshardware i naciśnij klawisz Enter.

Otworzy się okno dialogowe Właściwości systemu. W oknie tym widoczna będzie zakładka o nazwie Sprzęt. 2. Kliknij przycisk Ustawie'1ia instalac.ji 11rz9dzcri. Na ekranie pojawi si~ okno dialogowe o nazwie takiej samej jak przycisk, który właśnie kliknąłeś. 3. Wybierz opcję Nie, pozwól mi wybrać, co zrobić. W oknie dialogowym kowe opcje (rysunek 22.2).

pojawią si~ dodat-

Ryaunek 22.2.

Jdli 'hccsz mieć wplyw na to, w jo.ki sposób Windows 7 kor1.ysta z usługi Windows Update Jo wys7.ukiwania i instalowania sterowników, poslut si~ opcjami

C.zy chcesz. by syste m Windows pob erał oprogramowanie sterown k6w oraz realistyczne Ikony dla umJdzeń . 1.11. v6b to •utO!Nłya:n+e (al«cMie) NW. potwól m1 ~ {o zroblt

Z - instAluj n~ opn>grMIOWtn sterownob 1 witlynyWlndows Opdlł• lnsbluj oprogiwnow.rnt 1tt1ownlb 1 ~Windows Update wtedy, fełli nie zn&laiono go na komputem

Jost~pnymi

Nigdy nie instaluj oprogramowani1 sterown>b 1 witlyny Wmdows Updak

w oknie dialogowym

Ustawienia instalacji urLitdzcń

Oyącgą

wtem W1!!dqw1 powtt11ęn robtć 10 tu1ąmotyqpjc!

4. Zaznacz jedną z trzech opisanych

poniżej

opcji.

• Liw.su instaluj najlepsze oprogramowanie sterownika z witryny Windows Update -

ta opcja jest w systemie Windows 7 domyślnie wybrana. Gdy jest aktywna, system

wyszukuje i instaluje sterowniki po

każdym podłączeniu

do komputera nowego

un.ąchenia.

• Instaluj oprogramowanie sterownika z witryny Windows Update wtedy, jeśli nie znaleziono go na lcomputeru - aktywuj to ustawienie, jeśli chcesz, żeby Windows 7 instalował sterowniki dostępne na witrynie Windows Update tylko wtedy, gdy okaże

się, że

dla podłączonego urządzenia nie ma odpowiedniego oprogramowania w systemie. Omawiana opcja świetnie nadaje się do kontrolowania instalacji sterowników z Windows Update, ponieważ pozwala uniknąć automatycznych instalacji oprogramowania, którego zamiennik jest dostępny lokalnie, czyli znajduje się w Twoim komputerze.

• Nigdy nie instaluj oprogramowania sterownika z witryny Windows Update - wybierz tę opcję. jeśli nie chcesz, żeby Windows 7 pobierał i instalował sterowniki urzą­ dzeń dostępne na witrynie Windows Update. Opcja ta może okazać się przydatna, gdy zdecydujesz się korzystać jedynie ze sterowników udostępnianych prlez producentów urządzeń, których używasz. Sterowniki takie możesz pobierać ze stron producentów sprzętu komputerowego i elektronicznego albo instalować z płyt nierzadko dołączanych do urządzeń. 5. Kliknij przycisk Zapisz zmiany.

Aktualizacja sterownika Jeśli chcesz zaktualizować sterownik urr.ądzenia, postępuj

zgodnie z podanymi niżej instrukcjami.

I. Jeśli posiadasz płytę z najnowszym sterownikiem, włóż ją do napędu CD/DVD-ROM. Jeżeli pobrałeś

sterownik z sieci WWW, rozpakuj go (uwaga - nie każdy sterownik pobrany z internetu wymaga rozpakowania przed instalacją!). 2. Otwórl okno Menedżera urr.ądzeń, a następnie kliknij wpis odpowiadający un.ądzeniu,

którego sterownik chcesz zaktualizować. 3.

Rozwiń

menu Akcja i wybierz z niego opcję Aktualiziłj oprogramowanie sterownika (możesz również kliknąć przycisk Aktuidizuj oprogramowanie sterownika dostępny na pasku nar7.ędzi Menedżera urząd.7..eń albo otworzyć okno właściwości urlć)dzenia, prr..ejść do zakJadki Sterownik i kliknąć przycisk Aktualizuj sterownik). Na ekranie pojawi się Kreator aktualizacji sterowników.

4. Po wykonaniu kroku opisanego w punkcie 3. b~dziesz miał do wyboru dwie opcje. Poniżej zamieszc1..am ich opis.

• Wyszukaj automatycznie zaktualizowane oprogramowanie sterownika - wybierz tę opcję, jeśli chceS7„ żeby Windows 7 spróbował znale7..ć sterownik na witrynie Windows Update. • Pruglqdaj m6j komputer w poszukiwaniu oprogramowania sterownika - jeśli sterownik, który chcesz 7.ainstalować, jest dostępny lokalnie (masz go na płycie lub pobrałeś go na dysk twardy komputera z sieci WWW), możesz wybrać tę opcję. Gdy to zrobisz. otworzy się okno dialogowe z przyciskiem Pruglqdaj.... Kliknij ten przycisk. a następnie wskaż kreatorowi ścieżkę dostępu do plików sterownika.

Przywracanie poprzedniej wersji sterownika Czasami nowsza wersja sterownika może spowodować zaburzenia pracy systemu. W takim przypadku możesz postąpić na jeden z dwóch sposobów.

•

Jeśli

aktualizacja sterownika była ostatnią dokonaną przez Ciebie modyfikacją systemu. przywróć system, korzystając z najnowszego dostępnego punktu przywracania.

• Jeżeli po zaktualizowaniu sterownika dokonałeś jeszcze innych zmian w konfiguracji systemu, posłużenie się funkcją przywracania systemu może okazać się kłopotliwe. W takiej sytuacji z pomoc.ą przyjdzie Ci funkcja pr~ywracania starszego sterownika, który działał prawidłowo przed instalacją nowszego. Aby przywrócić poprzednią wersję sterownika, postępuj zgodnie z poniższą instrukcją. 1. Korzystając z Mened7.era urządzeń, otwórz okno właściwości urządzenia. którego po-

prtedni sterownik chcesz przywrócić. 2. Przejdź do zakładki Sterownik.

3. Kliknij przycisk Przywró'-: sterownik.

Konfigurowanie systemu Windows 7 tak, żeby ignorował brak podpisu cyfrowego sterowników Sterowniki testowane pod kątem kompatybilności z oprogramowaniem Microsoft i spełniające wymogi ujęte w specyfikacji Designed for Windows 7 są opatrywane odpowiednim podpisem cyfrowym. Podpis cyfrowy jest informacją o tym. że wyróżniony nim sterownik na pewno prawidłowo współpracuje z systemem Windows oraz że nie był w 7..aden sposób modyfikowany od chwili pr7.eprowadzenia jego testów (na przykład nie został zainfekowany żadnym wirusem ani nie dodano do niego konia trojańskiego). Jeśli spróbujes-z uinstalować w s~temie Windows 7 sterownik bez podpisu cyfrowego. zobaczysz okno podobne do tego, które widać na rysunku 22.3. Rysunek 22.3. Takie okno wyświetla się w systemie Windows 7 podc1.as prób Instalowania sterownikt'1w bez podpisu cyfrowego

tł

Zainstaluj opr09,ramow lmnluj ~QPl'O~-,.. mr--.u dysku od ptoducenta Hąl~- ot:~""'°"­ uszkodzi lc~mpuler

Jeżeli

wybierzesz opcję Nie instaluj oprogramowania sterownika. instalacja sterownika zostanie pr7.erwana i nie będziesz w stanie korzystać z urządzenia, które właśnie podłączyłeś do komputera. Wybór tej opcji jest najrozsądniejszy, ponieważ instalacja niepodpisanych cyfrowo sterowników może prowadzić do występowania rozmaitych awańi systemu (powodować zawieszanie się systemu lub jego niestabilną pracę, prowadzić do występowania problemów typu BSOD). Aby uniknąć

kłopotów

ze sterownikiem, powinieneś sprawdzić, czy na stronie producenta urządzenia, którego chcesz używać. nie ma sterownika przygotowanego z myślą o zainstalowanej w Twoim komputerze wersji Windows, albo zastąpić starsze urządzenie nowszym, obsługiwanym przez Twój system operacyjny. Jednakże

w większości przypadków mądrzejsze rozwiązanie, czyli przerwanie instalacji niepodpisanego cyfrowo sterownika, wcale nie jest praktyczne, ponieważ tak naprawdę chcesz natychmiast użyć urządzenia, które właśnie podłączyłeś do komputera. Prawdę mówiąc, sterowniki bez podpisu cyfrowego zazwyczaj działają bez zarzutu i nie powodują żadnych awarii systemu, a więc ich instalowanie w systemie najczęściej okazuje się zupełnie bezpieczną procedurą. Ponadto Windows 7 tworzy punkt przywracania pr7.ed każdą instalacją niepodpisanego cyfrowo sterownika. Jeśli nowy sterownik stanie się źródłem problemów z komputerem, będziesz mógł skorzystać z opcji przywracania systemu.

Podczas instalacji niepodpisanego cyfrowo sterownika Windows domyślnie wyświetla okno 7. pytaniem, co chcesz zrobić: zainstalować sterownik, czy przerwać jego instalowanie. Możesz zmienić to zachowanie systemu i włączyć automatyczne akceptowanie sterowników bez podpisu cyfrowego lub automatyczne pr7.erywanie ich instalacji, postępując według ponii.szych instrukcji. 1. Kliknij przycisk Start, wpisz gpedit. msc i naciśnij klawisz Enter. Otworzy się Edytor lokalnych zasad grupy.

2. Rozwiń gałąź Konfiguracja użytkownika\Szablony administracyjne\System\Instalacja

sterowników. 3. Dwukrotnie kliknij wpis Podpisywanie kodu dla sterowników urzqdzeń. Otworzy się okno

dialogowe o takiej samej nazwie. 4. Wybierz opcję Włączone.

5. Z listy zatytułowanej Kiedy system Windows wykryje plik sterownika bez podpisu cyfrowego wybierz jedną z opisanych niżej opcji (rysunek 22.4). • Ignoruj - wybierz tę opcję, aby insta1owanie sterowników niepodpisanych cyfrowo było zawsze możliwe.

• Ostrugaj - aktywuj to ustawienie, jeśli chcesz, żeby Windows 7 wyświetlał okno przedstawione na rysunku 22.3 za każdym razem, gdy będziesz próbował zainstalować

sterownik bez podpisu cyfrowego.

• 7.ablolcuj - gdy wybierzesz tę opcję. w Twoim systemie Windows 7 nie będzie można instalować sterowników niepodpisanych cyfrowo. Rysunek 22.4. Jeśli chcesz określić,

jak ma się zachowywać

..

~

•

'

'

-

. '

'

"

'

'"

'

•

--·

--

'

-=-

- --· --

~~- - ·

'

\1\ '

.. ' ' ,'

\1\1'

----· 1:·:: '' :::•;•:

V

ml ~.,.IODclu••~~

Windows 7 podczas prób zainstalowania sterowników niepodpisanych cyfrowo, otwórz okno Podpisywanie kodu dla sterowników

~

urządzeń Kledy ~ Windows ...ybyje plo podpku cyfrowego:

łt.e:l'Ownob ba

fJd'I

~ lpOS6b, w.„IO 'Y'fetn odpowoack. U?ytl
które n~ zoJtaly pocłpis.nc ~yftawo, To usr.wienic oludU n.jmruej bą>~,.. o~ dolwolo,.. w ~otmacll Ul)'łtownik6w w 9Npic. ~ "'°94 skonyUal 2 •pldu Syltan w PłM!u ~łby wybrłć ~~~Ile ~to ~lCKWlle ~w systaNt

Ne,_ 2lllrnplcmentow-

~

~tnnl«I od niego~

Gclyto ~-~przy utyou pola ~moma~ ~oclpcNMdl.

-~JoJr-uj · ~~ ~ insUłKji. 1..-łjdli obąmujc ON pair~

-()pe:;. .~'~~ ttplim nie zmuly poctpG.ne cyftoMI, i umoifiwii mu podję.de decytji. czy umymK ;,,mi.C)t. ay ,ił~ l ayz~(M

inmiowne plików~ opq. .Ostttepf" ;est opc:}4 •

6. Kliknij przycisk OK.

~

JeśJi

w Twojej wersji systemu Windows 7 nie ma możliwości kori;ystania z Edytora lokalnych zasad grupy, a chciałbyś zmienić ustawienia reguł podpisywania sterowników, postępuj zgodnie z podanymi niżej instrukcjami. I. Kliknij przycisk Start, wpisz regedit, wciśnij klawisz Enter i podaj dane uwierzytelniające

KKU. Otworzy się edytor rejestru.

2. Znajdź następujący klucz:

HKCU\Software\Policies\Microsoft\ 3. Jeśli nie ma klucza Windows NT, rozwiń menu Edycja, a następnie wybierz opcję Nowy\Klucz. Wpisz Windows NT i kliknij przycisk OK. 4. Rozwiń menu Edycja, wybierz opcję Nowy\Klucz, wpisz Driver Signing i kliknij przycisk OK.

5.

Rozwiń

menu Edycja. wybierz opcję Nowy\ Wartość DWORD (32-bitowa), wpisz BehaviorOnFailedVeri fy i kliknij przycisk OK.

6. Dwukrotnie kliknij wartość BehaviorOnFailedVerify, aby móc ją edytować. 7. W oknie Dane wartości wpisz jedną z podanych niżej cyfr. {odpowiednik ustawienia Ignomj) wpisz tę cyfri;. aby instalowanie sterowników niepodpisanych cyfrowo było zawsze możliwe.

• 1-

• 2 - {odpowiednik ustawienia Ostrzegaj) wpisz tę cyfrę. jeśli chcesz, żeby Windows 7 wyświetlał okno przedstawione na rysunku 22.3 za każdym razem, gdy będziesz próbował zainstalować sterownik bez podpisu cyfrowego. • 3 - (odpowiednik ustawienia Zablokuj) po wpisaniu tej cyfry w Twoim systemie Windows 7 nie będzie można instalować sterowników niepodpisanych cyfrowo. 8. Kliknij przycisk OK.

Tworzenie pliku tekstowego z pełną listą zainstalowanych sterowników urządzeń Czasami chcielibyśmy dysponować listą wszystkich sterowników zainstalowanych na komputerze. Gdy nasz system odmawia posłuszeństwa, dobrze byłoby wiedzieć, jakie sterowniki w nim 1.ainstalowaliśmy. Albo, co jest nawet bardziej prawdopodobne, taka lista mogłaby się okv..ać pomocna, gdybyśmy musieli od nowa skonfigurować system - dzięki niej wiedzielibyśmy, które sterowniki wymagają aktualizacji. Skąd wziąć taką listę?

Nieco dziwi fakt, że sam Windows nie oferuje swoim użytkownikom prostej metody tworzenia listy zainstalowanych sterowników. Niemniej jednak możesz utworzyć spis sterowników zainstalowanych w systemie, korzyslając z odpowiedniego skryptu. Przykładowy skrypt przedstawiony jest na listingu 22.1.

Pllkzkodetnttódłowym vłJ

z

22.1 (Wrl~t~

m , a ~naldć pod adr

m ftp://ftp.heUon.pl/przyJ~lqd1I "f'V~.dp ~ do rozddału __ dowiedzieć się wię
~l._'9f

'n•

diJmlanlaskryptów.

I

I.łsting 22.1. Skrypt twurząfy plik tekstowy z

/isti,1 wszystkie/i sterowników ur:1,1cfo„·1i :11i11stalow1m)\'h w s.rs1t·1111l'

Option Explicit Dim strComputer, objWMI, col!Drivers, objDriver, intDrivers Dim objFSO, strFolder, objFile ' Hi11w.i cią p1 mi:.~:t'_j :mi1•m1<'i po11·m11u by1.·· .f rh':!ku Jo.~l(JJ/I

'du Ji1/d1•r11.

11·

strFolder

który.,,, ;ostemil! unrnr:u11y plik 11•htnll'.\'·

"d:\kopiezapasowe\"

=

' 'lni1 j 1111·1111ie ubil'kt11 ,\ y.1fl'nlll plików.

Set objFSO

=

CreateObject("Scripting.FileSystemObject")

' ' T11"Ur:1•11ie pliku tt'h·tmH•go. '

Set objFile

= objFSO.CreateTextFile(strFolder & "sterowniki . txt" , True)

' ' l'ubit'runie ohielrt11 WMl.

strComputer = "." Set objWMI = GetObject("winmgmts:\\" & strComputer) '

.

'Zwrucunil! .~pLm .Heruwników 11r=ąd:eń :uinst11/owa1~1·cl1 w lwmp11lt'r:I'.

Set collDrivers = objWMI.ExecQuery _ ("Select • from Win32_PnPSignedDriver")

.' Pi:tlu

przechnd::ącu pr=t-::

kal.dy element lpisu.

intDrivers = O For Each objDriver in collDrivers

.'Zopi'J'"'tlnit• clcmych

o

,,terowniku tło pliku telistrJwł!Ro .

objFile .Writeline(objDriver.DeviceName) obj File. Wri teline ( "====--==-==== =====- -==-•a:== objFile.Writeline( Klasa urządzenia: & objDriver.DeviceClass) objFile.Writeline("Opis urządzenia: & objDriver.Description) objFile.Writeline( Numer identyfikacyjny urządzenia: " & objDriver.DeviceID) objFile.WriteLine("Nazwa pliku INF: " & objDriver . InfName) objFile.Writeline("Dostawca sterownika: " & objDriver . DriverProviderName) objFile.Writeline("Wersja sterownika: " & objDriver.DriverVersion) objFile.Writeline("Data sterownika: " & ReturnDriverDate(objDriver.DriverDate)) objFile.Writeline( "") intDrivers = intDrivers + 1 Next 11

)

11

11

11

11

'Zamykanie plik11 tck.Ttowego.

'

objFile.Close WScript.Echo "Zapisano" &intDrivers & "listę sterowników do pliku tekstowego.

11

'Rerurn/Jrfrt•rDatc·() '1iJ.fu11k1j11 :ami~·ni11 dani~ typu dutetime pobrunt• dla .Ttemwniktl

.

'"" clati; I 1-=us :apisane 11· hurd=it1 P'-.l'Stf)mym jormade.

Function ReturnDriverDate(dDriverOate) Dim eventDay, eventMonth, eventYear Dim eventSecond, eventHinute, eventHour eventYear = Left(dDriverDate, 4) eventMonth = Mid(dDriverDate, 5, 2) eventDay a Mid(dOriverDate, 7, 2) eventHour = Mid(dDriverOate, 9, 2) eventMinute • Mid(dDriverDate, 11, 2) eventSecond = Mid(dDriverDate, 13, 2) ReturnOriverDate = DateSerial(eventYear, eventMonth, eventDay) & TimeSerial(eventHour, eventMinute, eventSecond) End Function

11

"

&

W skrypcie widocznym na listingu 22. l pojawił się obiekt klasy FileSystemObj ect, dobrze znanej programistom języka VBScript. Za pomocą obiektów tej klasy uzyskuje się dostęp do systemu plików zapisanych na dysku twardym komputera. W omawianym tu skrypcie obiekt klasy FileSystemObj ect służy do tworzenia pliku tekstowego w katalogu, którego ścieżkę dost~pu określa wartość zmiennej strFolder. Następnie, po utworzeniu katalogu i pliku tekstowego, initjalizowany jest typowy obiekt Windows Management Instrumentation (WMI), który zwraca

listę

zainstalowanych w systemie sterowników urządzeń. Pętla For Each„.Next przechodzi przez zbiór wszystkich ur1.ądzeń i zapisuje w pliku tekstowym rozmaite informacje na temat każdego z nich (na przykład nazwę i opis urządzenia, wersję i datę zainstalowanego sterownika).

Odinstalowywanie urządzenia Za każdym razem, gdy odłączasz od komputera jakieś urządzenie typu Plug and Play, BIOS informuje o tym system operacyjny. Windows 7 natychmiast aktualizuje przechowywaną w rejestrze listę urządi.cń, w wyniku a.ego odłącrony sprlęt przestaje być widoczny w oknie Menedżera urządzeń. Jeśli

jednak zdarzy Ci się odłączyć od komputera starsze urządzenie, będziesz zmuszony sam poinformować o tym Menedżera urządzeń. Aby to zrobić, postępuj zgodnie z podanymi niżej instrukcjami. 1. Otwórz Menedżera urządzeń i kliknij wpis odpowiadający urządzeniu, które chcesz odinstalować.

2.

Rozwiń

menu Akcja i wybierz opcję Oclinstaluj. Możesz również kliknąć przycisk Odinstaluj dostępny na pasku nar~dzi Menedżera urządzeń bądź analogiczny znajdujący się na zakładce Sterownik, będącej częścią okna właściwości urządzenia.

3. Gdy system Windows 7 wyświetli przycisk OK.

ostrzeżenie o

próbie odinstalowania urządzenia, kliknij

Zarządzanie

zasadami

bezpieczeństwa urządzeń

W Edytorze lokalnych zasad grupy jest kilka zasad pozwalaJących zarz..1dzać unądzeniami. Aby się im przyjrzeć, otwórz Edytor lokalnych zasad grupy (kliknij przycisk Sttirt, wpisz gpedit. msc, a na.~tępnie wciśnij klawisz Enter) i rozwiń gałąź 7.asady Komputt.7 lok11lny!Kvrrfiguralja komputem/ Ustawienia systemu Windows/Ustawienia zal1ezpieczeń!Z.asady loknlne/Op<.je ::abe=piec:cri. W kategorii Urządzenia znajdziesz wymienione niżej zasady.

• zezwalaj na oddokowywanie bez potrzeby logowania się - gdy ta zasada jest włączona, użytkownicy mogą oddokowywać komputer przenośny bez logowania się do systemu Windows 7. (Oznacza to, że komputer można oddokowywać. wciskając przycisk wysuwania sprzętu zewnętrznego znajdujący się na stacji dokujące.i). Jeśli chcesz móc ustalać, kto powinien mieć uprawnienia do oddokowywania komputera przenośnego w opisany tu sposób, wyłącz omawianą zasad~.

• ogranicz dostfp do stacji CD-ROM tylko do użytkownika zalogowanego lokalnie -

włącz

tę zasadę,

aby zapobiec jednoczesnemu korzystaniu z napędów CD-ROM lub DVD komputera pr1.ez użytkownika loka1nego i użytkowników sieciowych. Po aktywowaniu omawianej zasady użytkownik sieciowy będzie mógł korzystać z napędu CD-ROM lub DVD komputera tylko wtedy, gdy napęd len nie będzie używany przez użytkownika lokalnego. • ogranicz dost,p do stacji dyskietek tylko do użytkownika zalogowanego lokalnie - włącz tę zasadę,

aby zapobiec jednoczesnemu korzystaniu ze stacji dyskietek komputera przu użytkownika lokalnego i użytkowników sieciowych. Po aktywowaniu omawianej zasady użytkownik sieciowy będzie mógł kon:ystać ze stacji dyskietek komputera tylko wtedy, gdy stacja ta nie będzie używana przez użytkownika lokalnego. • zapobiegaj instalacji sterowników drukarek przez użytkowników -

włącz tę zasadę.

jeśli

nie chcesz, aby użytkownicy mogli instalować na komputerze drukarki udostęp· nione w sieci. Uwaga: omawiana zasada nie wpływa na instalacje sterowników drukarek lokalnych.

• zawalono na fonnatowanie i wysunięde wymiennego nośnika -

zmieniając właściwośd

tej zasady, możesz określać grupy użytkowników, które będą miały uprawnienia do formatowania nośników wymiennych {na przykład dyskietek) i wysuwania z napc.;dów płyt CD i innych.

Rozwiązywanie

problemów ze sprzętem

Faktem jest, że Windows 7 doskonale sobie radzi z obsługą większości nowoczesnych urządzeń. Ponadto bardzo wielu liczących się na rynku producentów sprzętu komputerowego i elektronicznego zaktualizowało udostępniane oprogramowanie, a także podjęło inne kroki niezbędne do uzyskania jak najlepsi.ej zgodności oferowanych produktów z systemem Windows 7. Jeśli używasz tylko najnowszego sprzętu typu Plug and Play, który dodatkowo oznaczono logo Designed for Windows 7, nie powinieneś doświadczać żadnych problemów podczas pracy z komputerem (przynajmniej sam sprzęt podłączany do komputera nie powinien sprawiać zupełnie żadnych problemów). Oczywiście. wiara w sens połączenia wyrażeń „żadnych problemów" i nZ komputerem"

to nic innego, jak proszenie się o kłopoty. Sprzęt elektroniczny i komputerowy nie jest i nigdy nie będzie odporny na działania mało doświadczonych użytkowników. Poza tym zawsze coś się może zepsuć (i na pewno prędzej czy później to się stanie), a wtedy będziesz musiał poszukać jakiegoś rozwiązania problemu (zakładam tu, że urządzenie, które odmówi posłuszeństwa, nie okaże się uszkodzone fizycznie i nie będzie wymagało oddania go do serwisu). Na szczęście w systemie Windows 7 zaimplementowano kilka narzędzi, za pomocą których daje się diagnozować i naprawiać rozmaite usterki.

Rozwiązywanie

problemów

z użyciem Menedżera urządzeń Menedżer urządzeń

jest nie tylko rozbudowaną bazą wiedzy na temat sprzętu zainstalowanego w komputerze, lecz również potężnym narzędziem do rozwiązywania problemów z urządzeniami. Jeśli chcesz się dowiedzieć, co mam na myśli, przyjrzyj się oknu Menedżera urządzeń widocznemu na rysunku 22.5. Czy widzisz wykrzyknik widniejący przy ikonie zewnętrznego urządzenia Bluetooth (oraz przy dwóch urządzeniach opisanych jako nieznane)? Oznaczenie takie jest informacją o tym, że wymienione ur7.ądzenia nie działają prawidłowo. Ryaunek 22.s.

To urządzenie nie działa

Jeśli jakieś un.ędzenie

nie działa prawidłowo. Menedżer urz.ąd:teń

informuje Ci~ o tym, n:tnacują'

ji:

odpowiednią ikoną

.. '

..__... i......,_ ...........

lloflJ..,._ ~

~ ~

-

_....,. ..... K_.,._..........,......,.....,..... . ....._, ~"°'Y li>UlWAt»l

•· I

~

......

~1-_......... ~ .........

,_.,. SlMJo .,._.

1 "f~~()lo.l1Lm ~

•

fl.ąo ..,...... CO-AOMIO'IO

•

., u...-........,,.... .

~~P'rit
Ui....,i.olo_......,

• -łfl ~'-fllio»HU

„ ·

u.-..w,.._... ~~

- - - - - - -· - - - · -- - · „._ _

Jeśli

-

-

otworzysz okno właściwości ur7.ądzcnia sprawiającego problemy (rysunek 22.6), w polu Stan urzqdzenia znajdziesz więcej informacji na temat jego awarii. Jak widać na rysunku 22.6, urządzenie Bluetooth nie działa, ponieważ nie zainstalowano w systemie niezbędnego sterownika.

Rysunek 22.6. Jeżeli jakieś unądzenie

1

. ··· ·-----•

~·•lu

n'\, •u\t'

'~:~-. 1

,n: 1..nt\

tH,

. ,·

·-- - - - - - '

n.„„._.

\ł..-'.it\4\nt\l\~~1,\\

.

··-

-·---

'

\ u1\1. \\\\t.•11.\\,\t\\\.\\\\l\h,'

.

"'<. ..._J'

nie działa

poprawnie,

informacja o tym pojawi si~ w polu

T>P~:

Stan urządz.cnia

f'nxb:ert_

tłeznQ

~-

NI

Q-e~

Mocl.11 ~ lbloofifimy

Maod

·fi~•· lrołdnria rie 14 . . . . . .. llC"od 28'1

Nie „ . i w)łKsrr sero'Mlk da nn1JnoU u,~ t1oneą o~

"°'

D'delć

Serowni!.

._..tego

inądzenia. kitr4 opQę ~

"' I I

Menedżer un.ąd7.eń

zazwyczaj daje możliwość skorzystania z sugerowanej metody rozwiązania danego problemu (w przypadku opisanej przeze mnie przykładowej usterki możliwe jest kliknięcie przycisku Aktualizuj sterownik ... ). W oknie Menedżera urządzeń możesz natknąć się na jedną z tn.ech ikon informacyjnych, określa­ jących stan urządzenia. • Czarny wykrzyknik (!) na nie działa prawidłowo.

żółtym

• Czerwony znak X pojawia odłączone od komputera.

się

tle jest

wtedy, gdy

informacją, że

oznaczone nim

jakieś urządzenie

zostanie

urządzenie

wyłączone

lub

• Niebieska litera „i" przedstawiona na białym tle informuje Cię o tym, że pole wyboru Uż)'j ustawień automatycznych znajdujące się na zakładce Zasoby, w oknie właściwości urządzenia, nie jest zaznaczone i jakieś zasoby przydzielono mu ręcznie. Un.ądzcnic ze zmienionym przydziałem zasobów może pracować poprawnie, więc niebieskie „i" na białym tle wcale nie musi być ostrzeżeniem, i.e oznaczony nim spr~ działa nieprawidłowo. Jeśli jednak urządzenie, które w Menedżerze urządzeń jest zaznaczone opisywaną tu ikoną, nie pracuje poprawnie, trzeba brać pod uwagę możliwość, że jego awaria jest wynikiem ręcznie wprowadzonych ustawień zasobów. (Na przykład za pomocą zworki lub przełącznika DIP urządzeniu mogły zostać przydzieJone inne zasoby). Nawet jeśli Twój system oznaczył któreś z poprawnie działających un.ąd7.eń jedną z wyżej opisanych ikon, najprawdopodobniej możesz po prostu zignorować to ostrzeżenie. Spotkałem już bardzo wiele systemów, które mimo wyświetlania ostrzeżeń o potencjalnych problemach z rozmaitymi urządzeniami funkcjonowały właściwie. Wydaje się więc, że w tym przypadku należy kierować

się następującą za"adą:

"Nie naprawiaj tego, co nie jest popsute". Pamiętaj, że starając się poprawić działanie systemu i pozbyć się denerwującej ikony informacyjnej z Menedżera urządzeń, możesz doprowadzić do pojawienia się prawdziwych, nierudko bardzo poważnych problemów z komputerem.

Wyświetlanie

listy niedziałających urządzeń

Omówione w poprzednim podrozdziale ikony informacyjne wyświetlane w Menedżerze Ur7.ądzeń bywają przydatne, ale przecież nie zawsze musimy uruchamiać Menedżera urządzeń, żeby dowiedzieć się, czy w naszym komputerze wszystko funkcjonuje, jak trzeba. Aby uniknąć szukania informacji na temat ewentualnych awarii sprzętu w oknie Menediera urządzeń, mo:7.esz skorzystać ze skryptu, którego kod źródłowy przedstawia listing 22.2. Skrypt ten wyświetla listę urządzeń niedziałających prawidłowo.

Listing 22.2. Skrypt slużqcy do

wyświetlania

listy niedzialaj9cych urz9dzeń

Option Explicit Dim strComputer, objWMI, collDevices, objDevice Dim intDevices, strMessage

.

'/'obieranie ob/l!ktu H'Ml.

strComputer = "." Set objWMI = GetObject("winmgmts:\\" & strComputer & "\root\cimv2•)

.'Lwrac·anie splru 11/edzialajqcyC'h

ur:ądzeń.

Set collDevices • objWMI.ExecOuery _ ("Select • from Win32_PnPEntity w _ & "WHERE ConfigManagerErrorCode <>O")

.

'Pętla pr.echod::ąca przez każdy element spisrt.

intDevices = O st rMessage = '"' For Each objDevice in collDevices strHessage = strHessage & "Nazwa urządzenia: " & objDevice.Name & vbCrlf strMessage = strHessage & uProducent: M & objDevice.Manufacturer & vbCrlf

strHessage = strMessage & •Numer identyfikacyjny urządzenia: • & -.objDevice.DeviceID & vbCrlf strMessage = strHessage & "Usługa: u & objDevice.Service & vbCrlf strHessage = strMessage & •Kod błędu: " & objDevice.ConfigManagerErrorCode & vbCrlf strHessage intDevices Next

~

strMessage & vbCrlf & vbCrLf + 1

= intDevices

.

' Wyświetlanie ra11/101ów.

If intDevices m O Then WScript.Echo "Znaleziono Else WScript.Echo "Znaleziono vbCrLf & vbCrLf & strMessage End If

niedziałające urządzenia!" niedziałających urządzeń:"

& " " & intDevices &

Po uruchomieniu skryptu tworzony jest obiekt WMI, który- korzystając z interfejsu WMl - zwraca listę niedziałających urządzeń (czyli urządzeń, dla których wartość właAciwości ConfigManager '+ErrorCode jest różna od O). Pętla For Each•.Next przechodzi przez spis wszystkich un.ądzeń i zamienia informacje o każdym z nich na wartość zmiennej typu łańcuchowego. Do zmiennej łańcuchowej zapisywane są takie dane, jak nazwa i numer identyfikacyjny urządzenia czy kod błędu. Następnie wyświetlane są rezultaty wykonania się skryptu (patrz rysunek 22.7). Rysunek 22.7.

I ·, · : · - - - --;-- :. - - '~

•„ ·

Pn.ykładowy efekt

·

-

'

, . . . • ,-~··:·. -···• ',

-~1'łl·•Nt111,.,....,,'u~1!~" 1 \\>' \\':·

... _.._

' : .,. ,. ··-··-..-,

' ~1\'l\111W•\ \' ~1i.1n\\t1'1<•.u\;.i\1ii\I \\ "' 1

dliałania

skryptu z listingu 22.2

Nazw• urqdz~ Ze.wnętm>~ urqdu1..e Bluetooth Productntt Numet idcn.tyflbcyjny Ufl4dzmił: BTHENUM\(00000002-0000-1000-8000-«l02U000002lVID&OOOOOOOO_PID&C.087\ 7&U9AAllOS&0&0023flFC93Cl_C00000001 lklu980 IC.od~u:28

Nazw• u~enia: Producent; Nwner identyfibcyjny Ur?4d?eni1; ACPl\CPL0001\l&DABA3ff&l

Wuga: ICod~lB

i

~ł Ufl4dz.tnla!

Produc:mt: Numer identyfibcyjny urqdzmir. ACPMNE0100\3&115836s.9&0 U1ług1:

Kod~u:111

01(

W tabeli 22. l znajdzies7. kody błędów wyświetlane przez skrypt oraz ich znaczenie.

Tabela 22.1.

lijiij§!M o

, 2 3

4

s 6 7 8

9 10 11

12

..........„.„ .... 13

15 16

„ .......

17

-18

19

23 24

25

Kody błędów wykrywanych przez skrypt wyświetlajqcy listę niedzialajqcych urzqdzeń

Opis

Tabela 22.1.

Kody błędów wykrywanych przez skrypt wyświetlający listę niedziałających urzqdzeń - ciqg dalszy

t:@H@M

Opis

27

28 29

30 31

Rozwiązywanie

problemów ze sterownikami urządzeń

Problemy z urządzeniami podłączonymi do komputera nie zawsze wynikają z awarii samego sprzętu. Za nieprawidłowe działanie rozmaitych urząd7.eń bardzo często odpowiadają ich sterowniki. Może się tak dziać nawet wtedy, gdy w Menedżerze urządzeń nie jest wyświetlana żadna z ikon informacyjnych, o których wspominałem wcześniej. Jeśli otworzysz okno właściwości niedziałają­ cego urządzenia i pokaże się w nim komunikat To urzqdzenie działa poprawnie, dowiesz się tak naprawdę, że Windows 7 nie jest w stanie nawiązać połączenia z tym urządzeniem. Jeżeli więc jakieś uri.ądzenie podłączone do Twego komputera nie funkcjonuje prawidłowo, choć Windows 7 informuje Cię, że jest inaczej, najprawdopodobniej doświadczasz problemów ze sterownikiem. Poniżej znajdziesz kilka wskazówek i sugestii dotyczących naprawiania usterek sprzętu spowodowanych kłopotami z oprogramowaniem.

• Przeinstaluj sterownik - sterownik może źle działać z powodu uszkodzenia jednego lub większej liczby plików. W takich sytuacjach zazwyc1.aj wystarczy prainstalować sprawiający kłopoty sterownik. Na wszelki wypadek, gdyby miało się okazać, że usz.kod7.enie plików sterownika jest wynikiem uszkodzenia dysku twardego, przed przeinstalowaniem oprogramowania powinieneś sprawdzić odpowiednią partycję dysku. (W rozdziale 7., „Konserwacja systemu Windows 7", znajdziesz podrozdział „Sprawdzanie dysku twardego pod kątem błędów". W podrozdziale tym zawarłem instrukcje dotyczące sprawdzania dysku twardego). • Zainstaluj sterownik podpisany cyfrowo - sterowniki bez podpisu cyfrowego są potencjalnym źródłem problemów, które mogą wystąpić w systemie Windows 7, dlatego zawsze, kiedy tylko jest to możliwe, powinieneś instalować sterowniki podpisane cyfrowo, zastępując nimi te niepodpisane. W jaki sposób można stwierdzić, czy dany sterownik jest sterownikiem bez podpisu cyfrowego? Należy otworzyć okno właściwości odpowiedniego urządzenia i przejść do zakładki Sterownik. Jeżeli sprawdzany sterownik jest podpisany, w polu Podpis cyfrowy pojawi się jakaś nazwa firmy, jeśli zaś nie jest, 1..amiast nazwy firmy zobaczysz komnnikat Nie podpisane cyfrowo. Aby dowiedzieć się więcej na temat aktualizacji sterowników, zajrzyj do podrozdziału „Aktuali1.acja sterownika", który pojawił się wcześniej w tym rozdziale.

•

Wyłącz

sterownik bez podpisu cyfrowego - jeśli przyczyną niestabilnej pracy systemu jest sterownik bez podpisu cyfrowego i nie mo7..esz zastąpić go sterownikiem podpisanym

cyfrowo, spróbuj wyłączyć kłopotliwy sterownik. Aby to zrobić, kliknij przycisk Wył9cz znajdujący się na zakładce Sterownik okna właściwości urządzenia sprawiającego problemy. •

Użyj narzędzia Weryfikacja

podpisu pliku - skorzystanie z tego narzędzia spowoduje przeszukanie całego systemu w celu wyszukania sterowników bez podpisu cyfrowego. Aby użyć omawianego nanędzia. kliknij przycisk Start, wpisz sigverif i naciśnij klawisz Enter. Następnie kliknij przycisk Rozpocznij widoczny w oknie Weryfikacja podpisu pliku. Gdy zakończy się przeszukiwanie dysku przez aplikację, wyświetlona zostanie lista wszystkich sterowników niepodpisanych cyfrowo, jeśli takie zainstalowano w systemie. Pełny raport 7. wyszukiwania niepodpisanych sterowników jest 7.apisywany jako plik dziennika Sigveri.ftxt. Plik ten jest automatycznie kopiowany do katalogu %SystemRoot% po zamknięciu okna z rczu1tatami skanowania wyświetlanymi przez nar7.ęcfzie Weryfikacja podpisu pliku. Po otwarciu pliku powinieneś pn:yjrLCĆ się kolumnie wpisów Stan i sprawdzić, ery nie pojawia się w niej opis Nie podpism1t•. Jeżeli okaże się. że w Twoim systemie 7.ainstalowane są sterowniki bez podpisu cyfrowcgo, zastanów się na<.I ich aktualizacją do wersji z podpisem cyfrowym.

• Spróbuj

zainstalować

sterownik dołączony do

urządzenia

-

jeśli

wraz z

u17.ądzenicm

otrzymałeś nośnik ze sterownikami,

spróbuj zastąpić sterownik 1..ainstalowany w systemie sterownikiem dostarczonym przez producenta sprzętu albo uruchomić instalator oprogramowania sprzętu. • Pobierz najnowszą wersję sterownika ze strony producenta urządzenia - producenci sprzętu komputerowego i elektronicznego często udostępniają swym klientom nowe

sterowniki. Nowsze wersje oprogramowania nierzadko zyskują dodatkowe funkcje. usprawniają działanie sprzętu i, co najważniejsze, działają lepiej niż starsze. Odwiedź stronę producenta urządzenia, z którym masz problemy, aby sprawdzić, czy nie da się z niej pobrać nowszej wersji interesującego Cię sterownika. (Zachęcam Cię do 1..apoznania się z następnym podrozdziałem, „Wskazówki dotyczące pobierania sterowników z sieci WWW"). z usługi Windows Update - na stronie Windows Update często pojawiają się nowe wersje sterowników do pobrania. Kliknij przycisk Start, wybier~ opcję Wszystkie programy/Windows Update i zgódź się na przeskanowanie systemu p17.ez witrynę (kliknij odnośnik Wyszukaj aktualizacje). Następnie kliknij odnośnik Wyświetl aktualizacje, aby zapoznać się z listą sterowników dostępnych dla Twojego systemu.

• Spróbuj

•

skorzystać

Przywróć

jeśli jakieś urządzenie przt."Stało prawidłowo działać

po zainstalowaniu nowszej lub innej wersji sterownika, spróbuj przywrócić starszy sterownik. (Więcej informacji na temat przywracania sterowników znajdziesz we wcześniejszym podrozdziale tego rozdziału, „Przywracanie poprzedniej wersji sterownika"). starszy sterownik -

Wskazówki dotyczące pobierania sterowników z sieci WWW Szukanie sterowników w sieci WWW to nie lada sztuka. Nie jestem w stanie powiedzieć Ci, ile czasu zmarnowałem, przeglądając niezliczone strony producentów sprzętu komputerowego i usilnie starając się znaleźć taki czy inny sterownik. Większość stron internetowych producentów rozmaitych urządzeń wydaje się stworzona bardziej z myślą o sprzedaży sprzętu niż o pomaganiu klientom, którzy coś kupili. Zaopatrzenie się w nową drukarkę wymaga od internauty jednego bądź dwóch kliknięć myszą, natomiast próby znalezienia nows1.ej wersji sterownika przygotowanego z myślą o tej drukarce zwykle zabierają nieszczęsnemu jej posiadaczowi nieporównanie więcej czasu. Poniżej znajdziesz kilka porad będących wynikiem mojego w bólach zdobywanego doświadczenia. Mam nadzieję. 7.e pomogą Ci one uniknąć frustracji związanej z bezproduktywnym błądzeniem po stronach WWW. • Jeśli producent sprzętu komputerowego lub elektronicznego oferuje kilka wersji swojej strony WWW (na przykład wersje witryny przygotowywane z myślą o mieszkańcach różnych państw), zawsze przeglądaj zawartość oryginalnej strony firmy. Większość stron mających być wiernymi kopiami głównej witryny trudno nazwać jej prawdziwymi duplikatami. W tym przypadku sprawdza się następujące prawo Murphy'ego: na stronach będących jakimiś tam odpowiednikami innych stron WWW 1.azwyczaj brakuje akurat tego jednego sterownika, którego szukamy. • Po wejściu na stronę WWW producenta sprzętu komputerowego natychmiast rodzi si~ w nas pokusa, 7.eby szukać tego. co nas interesuje, za pomocą dostępnej na witrynie opcji wyszukiwania. Niestety, wyszukiwarki umieszczane na stronach firmowych rzadko przydają się ludziom szukającym sterowników, ponieważ w pierwszej kolejności wyświe­ tlają rozmaite oferty oraz informacje handlowe. • Zamiast korzystać z wyszukiwarki zaimplementowanej na stronie WWW, skup się na szukaniu części witryny stworzonej z myślą o udostępnianiu klientom sterowników. Na dobrych stronach znajdziesz odpowiednie odnośniki, na przykład Do pobrania albo Sterowniki, jednak7.e najczęściej będziesz musiał przejść przez sekcje o nazwach Pomoc techniczna (Wsparcie techniczne) czy Obsługa klienta. • Nigdy nic idź na skróty tam, gdzie - jak Ci się "ydaje - mógł zostać ukryty sterownik, którego szukasz. Dążąc do celu, cierpliwie wykonuj wszystkie kroki prlcwidziane prlcz twórców witryn internetowych. Na przykład prlyjęło się, że osoba poszukująca sterowników na stronie producenta sprzętu najpierw wybiera sterowniki jako kategorię interesującego ją oprogramowania, następnie za.~ po kolei rodzaj, linię i model posiadanego urządzenia. Procedura ta jest nużąca, ale jej wykonanie prawie zawsze umożliwia dostanie się tam, gdzie rzeczywiście chcemy dotrzeć. •

Jeśli

trafisz na naprawdę złośliwie zaprojektowaną stronę WWW, trzymanie się nudnego, utartego szlaku może nie przynieść oczekiwanych rezultatów. W takim przypadku warto wypróbować działanie wyszukiwarki zaimplementowanej w obrębie witryny. KorLystając z takiej wyszukiwarki, powinieneś brać pod uwagę fakt, że sterowniki zazwyczaj są

kiepsko indeksowane. Może się oku.ać. że 7Alnim majdziesz interesujące Cię oprogramowanie, będziesz zmuszony wpisać w okienko wyszukiwarki wiele wariantów tekstu będącego nazwą lub częścią nazwy sterownika. Istnieje jedna dość dobra metoda szukania sterowników za pomocą wyszukiwarek implementowanych na witrynach producentów sprzętu komputerowego: podczas wyszukiwania należy podawać dokładne nazwy plików sterowników. Skąd wziąć dokładną nazwę pliku sterownika? Ja szukam potrzebnych nazw za pomocą wyszukiwarki Google (www.google.com) lub w serwisie Google Grupy dyskusyjne (www.groups.google.com) albo za pomocą innych wyszukiwarek dostępnych na rozmaitych stronach WWW, istnieje bowiem spora szansa, że ktoś już wcześniej prowadził poszukiwania interesującego mnie pliku i podał gdzieś jego nazwę. Przy odrobinie szczęścia czasem można natknąć się również na odnośnik prowad1.ący bezpośrednio do określonego sterownika. • Gdy ju7. uda Ci się dostać na stronę z oprogramowaniem do określonego urządzenia, zwróć uwagę na to, który z plików 1.aa.ąłeś pobierać. Upewnij si~. że pobierasz wersję sterownika przeznaczoną dla systemu Windows 7, a nie jakiś inny sterownik czy też program w ogóle niebędący sterownikiem. •

Rozpoczynając

pobieranie sterownika, pamiętaj, żeby 1.apisać go na dysku twardym swego komputera. Unikaj otwierania plików znajdujących sit; w sieci WWW. Jeśli kiedyś 7.echcesz sformatować dysk albo zainstalować un.ądzenie, którego sterownika szukałeś, na innym komputerze, będziesz dysponował lokalną kopią sterownika, co pozwoli Ci uniknąć powtarzania skomplikowanej procedury s7.ukania programu.

Rozwiązywanie

problemów

z nieprawidłowym współdzieleniem zasobów przez urządzenia W dzisiejszych a.asach, gdy nowOl.--zesnc systemy komputerowe są kompatybilne z technologią Advtmced Ccmfiguration and Power Jnterfai:c (ACPI) oraz gdy korzystamy z kart PCI i urząd7.eń typu Plug and Play, konflikty zasobów stały się prawdziwą rzadkością. Wynika to z faktu, że interfejs ACPI świetnie sobie radzi z zartądzaniem 1.asobami systemowymi i nic dopuszc1.a do powstawania tego typu konfliktów. Je7.eli na przykład system dysponuje zbyt małą liczbą linii IRQ, interfejs ACPI prl)'pisuje dwa lub więcej urt.ądzcń do tej samej linii IRQ, a następnie steruje tymi un.ądzeniami tak, by mogły one współdzielić te same zasoby bez szkodzenia sobie nawzajem. (Aby zobaczyć, które urządzenia korzystają z te.i samej linii IRQ, uruchom Menedżera urządzeń, rozwiń menu Widok, wybierz opcję Zasoby według połączeń i kliknij wpis Żądanie przerwania (IRQ)). Ponieważ interfejs

ACPI rzeczywiście bardzo dobrze sprawd7.a się jako narzędzie do automatycznego urząd7..ania zasobami systemowymi, w Windows 7 nie mamy możliwości ręcznego przydzielania zasobów poszczególnym ur7.ądzeniom. Jeśli otwor.tysz okno właściwości któregoś z podłączonych do komputera uri.ądzeń i wybien.esz i.akładkę Zasoby, zobaczysz. 7.e nie oferuje ona żadnych opcji umożliwiających dokonanie zmiany przydziału zasobów.

Jednakże

sprawy będą pr7.edstawiały się nieco inaczej, jeżeli podłączysz do komputera unąclzenie starszego typu. Wówczas mogą pojawić się konflikty zasobów wynikające z tego, że system Windows 7 nie będzie w stanie właściwie przydzielić 1.asobów temu urządzeniu. Jeśli w Twoim komputerze wystąpi konflikt z:asobów, poinformuje Cię o tym Menedżer urządzeń. Aby rozwiązać zaistniały problem, otwórz okno właściwości sprawiającego kłopoty urządzenia i przejdź do zakładki Zasoby. Dostępna w niej lista o nazwie Ustawienia zasobów składa się z dwóch kolumn: lewej, opisanej jako Typ zasobu, oraz prawej, opisanej jako Ustawienia. Jeżeli wydaje Ci się, że jakieś urządzenie powoduje powstawanie konfliktu zasobów, powinieneś 1.apoznać się z komunikatem wyświetlanym w polu Lista urządzeń powodujących konflikty, znajdującym się pod opisaną wyżej listą Ustawienia zasobów. Jeśli w polu Lista urzqdzeń powodujących konflikty widnieje napis Nie ma konfliktów., urządzenie, którego właściwości prleglądasz, nie współdzieli w nieprawidłowy sposób zasobów z żadnym innym urządzeniem. Co powinieneś zrobić, gdy okaże się. że w Twoim komputerze istnieje konflikt zasobów? Nie pozostanie Ci nic innego, jak zmienić ustawienia zasobów przydzielanych kłopotliwemu urządzeniu. W przypadku niektórych ur7.ąd7.eń możesz mieć do wyboru kilka gotowych wariantów ustawień . Jedyną metodą wyboru właściwego wariantu jest aktywowanie dowolnej innej konfiguracji niż ta, która powoduje konflikt 1.asobów, i sprawdzenie, czy działanie takie przyniosło pożądany efekt. Aby to zrobić, usuń zaznaczenie pola wyboru Utyj ustawień automatycznych i 7. listy rozwijanej Ustawimia oparte na wybierz inny wariant ustawień przydziału zasobów systemowych. Jeśli wykonanie opisanej tu procedury okaże się niemożliwe lub nie przyczyni się do rozwiązania problemu z zasobami, będziesz musiał spróbować ręcznie zmienić opcje przydziału zasobów. Poniżej pr7.edstawiam instrukcję zmieniania ustawień zasobów. 1. Z listy Typ zasobu wybierz typ zasobu, którego ustawienia chcesz zmienić.

2.

Jeżeli

pole wyboru

Użyj ustawień

automatycznych jest zaznaczone, anuluj zaznaczenie.

3. Dwukrotnie kliknij ustawienie, które chcesz zmienić, albo zaznacz je i kliknij prqcisk Zmie'I ustawienie. (Jeśli system Windows 7 wyświetli komunikat, że przy obecnie wybranej konfiguracji nic da się zmienić wybranego przez Ciebie ustawienia, określ, korzystając z listy rozwijanej Ustawienia oparte na, inną konfigurację przydziału zasobów systemowych). Otworzy się okno dialogowe, w którym będziesz mógł dokonać zmiany ustawienia zasobu. 4. Wybierz inny zasób z przewijanego pola danych Wartość. Obserwuj grupę Informacje o konfliktach, aby mieć pewność. że nowe ustawienie nie będzie kolidowało z wcześniej wybranym ustawieniem. 5. Kliknij przycisk OK, aby powrócić do zakładki Zasoby. OK. Jeżeli Windows 7 wyświetli okno z pytaniem, czy chcesz ponownie uruchomić komputer, kliknij Tak.

6. Kliknij

prącisk

Rozdział 23.

Rozwiązywanie

problemów z uruchamianiem systemu

W tym rozdziale:

• Zacznij od początku, czyli innego

czynności,

które

należy wykonać,

zanim zrobi

się

cokolwiek

• Kiedy używać poszczególnych opcji uruchamiania? • Co zrobić, jeśli system nie chce uruchamiać się w trybie awaryjnym? • Przywracanie ustawień za pomocą funkcji odzyskiwania systemu •

Rozwiązywanie

problemów 1.e startem systemu i.a pomocą narT.ędzia Konfiguracja systemu

Nigdy nie pozwól komputerowi zauważyć, że się spieszysz. Autor nieznany Komputery bardzo często wywołują w nas frustrację. ale mało jest tak denerwujących zjawisk w świecie informatyki, jak komputer, który nie chce działać, czy system operacyjny, który nie wykonuje żadnych operacji. Jeśli nie jesteś w stanie uruchomić systemu Windows, nie masz co marzyć o korzystaniu z zainstalowanych w nim programów. Ostatecznie okazuje się. że to właśnie Ty nie możesz wykonać pracy, która musi zostać wykonana. W takiej sytuacji Twój komputer staje

się czymś

równie przydatnym, jak bardzo droga kotwica. przed Tobą 1.aś pojawia się prawdziwe wyzwanie, bo przecież niedziałający sprzęt musi być natychmiast naprawiony. Napisałem ten ro1.dział, aby oszczędzić Ci rwania włosów z głowy i zgnytania zębami podczas prób uruchomienia komputera. Opisałem w nim kilka częstych przyczyn występowania problemów z uruchamianiem systemu i omówiłem metody radzenia sobie z podobnymi kłopotami.

Zacznij od początku, czyli czynności, które należy wykonać, zanim zrobi się cokolwiek innego Problemy z uruchamianiem systemu zasadniczo dzielą się na dwie grupy. Pienvszą stanowią usterki bardzo łatwe do usunięcia, drugą 1.aś awarie typu „ weź komputer pod pachę i zanieś go do serwisu". Na szaęście więkswść zagadek dotyaących rozruchu systemu zalicza się do pierwszej grupy i daje się rozwiązać jedną z opisanych niżej metod. •

Część

problemów z uruchamianiem systemu to tak zwane chwilowe usterki cechujące się tym, że komputer nagle przestaje nadawać się do użytku i przez pewien czas nie chce działać prawidłowo. Aby sprawdzić, cey masz do czynienia z chwilową usterką. wyłącz komputer na przynajmniej 30 sekund, pozwól wszystkim częściom maszyny zatnymać się i złapać oddech. Następnie, po odczekaniu odpowiedniego czasu, włącz komputer i trzymaj za niego kciuki (łub dowolne inne części swego ciała, jeśli tylko uważasz, że to może pomóc).

•

Może się okazać, że jakieś

ustawienie w oprogramowaniu BIOS uniemożliwia normalny rozruch komputera. Miałem kiedyś do czynienia z komputerem, który nie chciał się uruchomić niezależnie od tego, co zrobiłem. Gdy wreszcie zdecydowałem się zajrzeć do ustawień BIOS-u, okazało się, że dysku twardego w ogóle nie było na liście napę­ dów używanych do rozruchu komputera! Ustawiłem dysk twardy jako nośnik wykorzystywany do rozruchu komputera i od tego czasu maszyna zaczęła działać, jak należy. Dlatego, jeśli Twój komputer nie uruchamia się prawidłowo, wyłącz go i włącz, a następnie w odpowiednim momencie wciśnij klawisz (lub kombinację klawiszy) odpowiedzialny za dostęp do opcji oprogramowania BIOS (najczęściej jest to klawisz Delete lub Fl). Jeżeli podczas przeglądania ustawieri rozmaitych opcji nie znajdziesz żadnej oczywistej przyczyny dysfunkcji komputera (na przykład źle skonfigurowane opcje rozruchu), spróbuj przywrócić BIOS-owi ustawienia domyślne.

• Czasami na rozruch komputera może wpływać podłączony do niego niesprawny sprzęt. Aby upewnić się, że przyczyną awarii Twego komputera nie jest jakieś zepsute urządzenie zewnętrzne, odłącz od niego wszystko, co się tylko da, i spróbuj go uruchomić. Jeśli maszyna uruchomi się poprawnie, będziesz wiedział, że przyczyną problemów najprawdopodobniej była usterka jednego z podłączonych do niej urządzeń. W takiej S)1uacji nie pozostaje Ci nic innego, jak podłączać do komputera kolejne urządzenia (ale po jednym naraz) i uruchamiać go aż do chwili, kiedy znajdziesz winowajce; zabun..ającego procedurę rozruchu systemu. Gdy już zorientujes7. się. które z ur7.ądzeń nie chce d7.iałać prawidłowo, moi.esz odłączyć je od komputera. włączyć komputer, zaktualizować sterownik tego urządzenia i ponownie spróbować uruchomić maszynę, podłąc1.ając do niej sprawiający kłopoty sprzęt. Jeśli to nie pomoże, będziesz mógł uznać, że urządzenie uniemożliwiające poprawny rozruch komputera jest zepsute i wymaga naprawy lub powinno być wymienione na inne. •

Jeżeli

po wciśnięciu włącznika na obudowie komputer w ogóle nie pobiera prądu, przyczyną awarii najprawdopodobniej jest niesprawny zasilacz. Zasilacz może być zepsuty, lecz istnieje również szansa, że poluzowały się jakieś połączenia kabli wychodzących z zasilacza. Sprawdź, czy wszystkie kable są prawidłowo osadzone w gniazdach i czy wszystkie styki wyglądają tak, jak powinny. Jeśli okaże się, że komputer nie włącza się, mimo że zasilacz został do niego poprawnie podłączony, będziesz musiał wymienić zepsuty zasilacz na nowy.

• Kolejnym wartym wypróbowania sposobem na ominięcie problemu nieprawidłowego rozruchu systemu jest skorqstanie z opcji uruchamiania ostatniej znanej dobrej konfiguracji systemu, o której pisałem w rozdziale 21., "Rozwiązywanie problemów i usuwanie skutków awarii systemu". • Patrz "Uruchamianie systemu w trybie ostatniej znanej dobrej konfiguracji" na stronie 557.

Kiedy używać poszczególnych opcji uruchamiania? Z rozdziału 4., „Dostosowywanie procesów uruchamiania i zamykania", dowiedziałeś się, 7..e Windows 7 oferuje użytkownikom pewne praktyczne opcje w menu Zaawansowane opcje rozruchu. Rodzi się jednak pytanie, w jakich okolicznościach powinno się korzystać z określonej opcji. Ponieważ są one do siebie podobne, nie da się odpowiedzieć na to pytanie jednoznacznie. Niemniej mogę udzielić Ci kilku ogólnych wskazówek dotyczących przydatności każdej z zaawansowanych opcji rozruchu systemu.

Tryb awaryjny Powinieneś skorzystać

z trybu awaryjnego, gdy spełniony jest któryś z niżej opisanych warunków.

• Windows 7 nie uruchamia się po przeprowadzeniu testu POST. • Windows 7 zawiesza się na pewien czas podczas wykonywania różnych zadań. • Nie możesz korzystać z drukarki

podłączonej

do komputera.

• Obraz wyświetlany na ekranie monitora jest zniekształcony tak bardzo, że nie da się używać komputera. • Twój komputer co jakiś czas na chwilę się zawiesza. • Twój komputer bez powodu nagle zwalnia i nic wraca do normalnego stanu bez zamknięcia i uruchomienia systemu. • Chcesz sprawdzić warunek zachodzenia tzw.

błędu

sporadycznego.

Tryb awaryjny z obsługą sieci Powinieneś skorzystać z

trybu awaryjnego z obsługą sieci, gdy wydarzy się któraś z opisanych niż.tj

sytuacji. • Nic udaje się uruchomić systemu Windows 7 w żadnym z innych trybów awaryjnych. • Wymagające naprawy programy bądź sterowniki są dostępne w sieci, do której podłączony jest Twój komputer.

• Chcesz mieć dostęp do skrzynki poczty elektronicznej bądź innych usług sieciowych niezbędnych do tego, by móc skontaktować się z pomocą techniczną. • Musisz połączyć się z internetem za pomocą uszkodzonego komputera w celu pobrania sterowników lub skorzystania z pomocy online. • Twój komputer działa na podstawie współdzielonej instalacji systemu Windows 7.

Tryb awaryjny z wierszem polecenia Powinieneś skorzystać

nych

niżej

z trybu awaryjnego z wierszem polecenia, gdy wydarzy się

któraś

z opisa-

sytuacji.

• Nie udaje się uruchomić systemu Windows 7 w żadnym z innych trybów awaryjnych. • Oprogramowanie naprawc1.e, którego chcesz polecenia.

użyć, można uruchomić

jedynie z wiersza

• GUI systemu Windows 7 nie wczytuje się.

Włącz

rejestrowanie rozruchu

Powinieneś posłużyć się opcją Włqcz niżej

rejestrowanie rozrochu, gdy wydarzy się

któraś

z opisanych

sytuacji. • Windows 7 zawiesza się po przełączeniu do trybu chronionego. • Chcesz mieć szczegółowy zapis procesu rozruchu systemu. • Podejrzewasz (po próbie skorzystania z którejś z pozostałych opcji rozruchu), że Windows 7 nie uruchamia się prawidłowo z winy sterownika działającego w trybie chronionym.

Jeśli

uruchomisz (bądź tylko spróbujesz uruchomić) Windows 7 za pomocą tej opcji, w katalogu %SystemRoot% powstanie plik o nazwie ntbtlog.txt. Jest to plik tekstowy, więc możesz otworzyć go w dowolnym edyton.e tekstu. Na przykład możesz uruchomić wiersz polecenia (wybierając opcję rozruchową Tryb awaryjny z wierszem poleceń), a następnie otworzyć plik 1.a pomocą programu Notepad. Na końcu pliku może znajdować się informacja o tym, który sterownik nic działa poprawnie. W takim przypadku zazwyczaj wystarczy przeinstalować sterownik lub przywrócić jego starszą wersję.

Włącz wideo o niskiej rozdzielczości (640x480) Powinieneś skorzystać któraś

z opcji Wlqcz wideo o niskiej

rozdzielczości (640x480),

gdy wydarzy się

z opisanych niżej sytuacji.

• Nie udaje się uruchomić systemu Windows 7 w żadnym z trybów awaryjnych. •

nowy sterownik karty graficznej i obraz .iest obrócony lub sterownik sprawia problemy podczas prób ustawienia zbyt dużej głębi kolorów albo rozdzielczości ekranu. Zainstalowałeś ostamio

• GUI systemu Windows 7 nie wczytuje się.

Po ponownym uruchomieniu systemu Windows możesz albo odinstalować sterownik, albo przywrócić jego wc1.eśniejszą wersję. Oczywiście, możesz też dobrać opcje ustawienia ekranu tak, by sterownik nie miał trudności z poprawnym wyświetleniem obrazu.

Ostatnia znana dobra konfiguracja (zaawansowane) Z opcji Ostatnia znana dobra konfiguracja powinieneś skorzystać w opisanych niżej okolicznościach. • Przypuszczasz. i.e źródłem problemów jest nieprawidłowe działanie sprzętu, ale nie masz pojęcia, który sterownik zawodzi. • Nie masz czasu na szukanie innej, sprecyzowanej metody usunięcia usterki.

Tryb przywracania usług katalogowych Tryb przywracania usług katalogowych przygotowano z myśl~ o rezerwowych kontrolerach domen, więc nie przyda Ci się on nigdy podczas u7.ywania domowego czy firmowego komputera.

Tryb debugowania Z trybu debugowania warto skorzystać, jeśli podczas rozruchu systemu występuje bląd i.atrrymania i pracownik działu pomocy technicznej poprosił Cię o przysłanie danych uzyskanych przez narzędzie debugujące.

Wyłącz automatyczne ponowne uruchamianie komputera

po błędzie systemu Wybranie opcji Wyłącz automatyczne ponowne uruchamianie komputera po błędzie systemu powoduje, że komputer nie wyłącza się sam po wystąpieniu awarii systemu. Opcja okaże się przydatna wtedy, gdy zechcesz zapoznać się z treścią wyświetlanego po awarii systemu komunikatu o błędzie lub uzyskać inne przydatne informacje na temat usterki.

Opcja Wyłącz wymuszanie podpisów sterowników Opcja Wył'}cz wymuszanie podpisów sterowników zapobiega sprawdzaniu tego, czy instalowane sterowniki są podpisane cyfrowo przez wydawcę. Włącz ją. jeżeli chcesz, by system uruchamiał niepodpisane sterowniki. Niewykluczone, że problemy z uruchomieniem systemu wynikają właśnie z niemożności uruchomienia któregoś sterownika.

Co zrobić, jeśli system nie chce uruchamiać się w trybie awaryjnym? Gdyby okv.ało się, że system Windows 7 nie chce ustąpić i nie daje uruchomić się nawet w trybie awaryjnym, musisz liczyć się z tym, że dotknęła go jedna z poniższych przypadłości. • System został zainfekowany wirusem. W takim przypadku uruchom program antywirusowy, żeby pozbyć się szkodliwych plików. • Ustawienia BIOS-u systemu są niepoprawne. Uruchom ustawienia programu BIOS i sprawdź, czy nie należy zmienić podanych tam wartości lub czy bateria CMOS nie wymaga wymiany. • W systemie pojawił się konflikt sprzętowy. Zajrzyj do rozdziału 22., problemów ze sprzętem", i wypróbuj opisane w nim rozwiązania. •

„Rozwiązywanie

Pojawił się

problem z urządzeniem SCSI. W takim przypadku system będzie zawieszać się w czasie inicjalizowania procesu SCSI BIOS. Spróbuj odłączać kolejno urządzenia od magistrali SCSI tak długo, aż system uruchomi się normalnie.

Przywracanie ustawień za pomocą funkcji odzyskiwania systemu Jeżeli

system Windows 7 nic chce uruchomić się normalnie, pierwszym odruchem jest próba uruchomienia go w trybie awaryjnym. Możesz wtedy sprawdzić, co jest przyczyną problemu, i wprowadzić niezbędne zmiany (na przykład wyłączyć lub usunąć sterownik url4Jdzenia). Ale co poC7,ąć, jeżeli system nie chce uruchomić się w trybie awaryjnym? W takim prLypacłku powinieneś spróbować przywrócić ostatnią dobrą konfigurację systemu. A jeśli i to nie zadziała? Nie martw się. Ciągle jeszcze jest nadzieja, że uda się prLywrócić sprawność pomocą narLędzia

Opcje odzyskiwania systemu, które pozwala naprawiające system i daje dostęp do wiersza polecenia.

systemu za

uruchomić

programy

Oto, jak go używać. 1. Uruchom ponownie komputer.

2.

Będąc w

menu Windows Boot Manager (odsyłam Cię do rozdziału 4.), naciśnij klawisz FS. żeby wyświetlić Zaawansowane opcje rozruchu.

3. Wybierz opcję Napraw komputer. Nanędzie Opcje przywracania systemu będzie wymagało podania metody wprowadzania danych.

4. Kliknij przycisk Dalej. gowania.

Narzędzie

Opcje przywracania systemu będzie wymagało zalo-

5. Wybierz nazwę użytkownika konta administratora i podaj odpowiednie hasło. Następnie kliknij OK. Pojawi się widoczne na rysunku 23.l okno Opcje przywracania systemu. Rysunek 23.1. Okno opcji

pn:ywracania systemu kilka nari.ęd7.i

oferuj~

pu:t.walają'-'"}'Ch pr7.ywródć

do

sy!'item

ładu

W oknie opcji pn:ywracania systemu 7.najdziesz dostęp do pięciu nar7.ędzi pozwalających uzdrowić uszkodzony system.

•

Nanędzie

naprawy systemu podczas un1chamiania - to narzędzie sprawdza, jakie trudności mogą pojawić się w chwili ro7.ruchu systemu. Jeżeli napotka jakiekolwiek problemy. postara się je rozwiązać.

• Przywracanie systemu - narLędzie to uruchamia program przywracania systemu, który odtwarm stan systemu 1.apisany w ostatnim punkcie prqwracania (zajrzyj do podrozdziału „Naprawianie systemu za pomocą funkcji Przywracanie systemu" znajdującego się w rozdziale 21.). • Odzyskiwanie obrazu systemu - narzędzie to przywraca system z obrazu. O tym, jak wykonać obraz systemu, pisałem w rozdziale 7., "Konserwacja systemu Windows 7". • Zajrzyj do podrozdziału „Twol7.enie kopii 1.apasowej obrazu systemu" na stronie 212.

• Diagnostyka pamifci systemu Windows - to narzędzie pozwala sprawdzać podzespoły pamięci, co opbi)'Wałem już w podro1.dziale ,,Nar7.ędzie Diagnostyka pamięci systemu Windows", w rozdziale 21. • Wiersz polecenia - nari.ędzie to pozwala uruchomić wiersz polecenia systemu Windows 7. w którym możesz uruchomić na przykład program CHKDSK. (Więcej informacji na ten temat zamieściłem w rozdziale 13., „Obsługiwanie systemu Windows 7 z wiersz.a polecenia".

Wszystkie te rozwiązania są oparte na założeniu, że możesz nadal uruchomić system z dysku twardego. Jeżeli jest to niemożliwe, zawsze pozostaje Ci rozruch z płyty instalacyjnej systemu Windows 7, która daje dostęp do opcji przywracania systemu. W tym celu: l. Włóż do napędu płytę z systemem Windows 7.

2. Uruchom ponownie komputer.

3. Gdy na ekranie pojawi się pytanie o uruchomienie systemu z płyty, naciśnij odpowiednią kombinację klawiszy.

rem l)'Słem

te m...U.Z nnienłł i znajdź • qstemu BIO ( tJptjl uruchamiania

uruchomić~~·--·" ~l'' l OIO--·

BIOS-o. 'C~ato1.1DOilCMdJmcbltll•· • powitalnej informaaJt o~li~cusam.ł

tup).~~~ u (Boot optlons) i albo zezwól tta ~a-

$1a:tllesyatemu z płyty DVD, ~~przed u.ruch go z ~~ podhfCZUlej do portu U dobnł~ ~ orJę pozwala po lcondiu POST, al p

opcję urudtamiania ąstel'nu

rudego. Jeżeli utywasz

a.tziaz

iał

prawdop;>klawiszy ma..

4. Kliknij przycisk Dalej na pierwszym ekranie instalatora.

5. Kliknij odnośnik Naprciw komputer (narz1tdzic przywracania systemu będzie wymagało wskazania systemu, który chcesz naprawić). 6. Kliknij ikonę systemu Windows 7 i przycisk Dalej; narzędzie przywracania systemu uruchomi programy sprawdzające sprawność systemu, rozpuczyna_i•~c od narzc;dzia do naprawy podczas uruchamiania systemu.

Rozwiązywanie

problemów

ze startem systemu za pomocą narzędzia Konfiguracja systemu Rozwiązywanie

problemów uruchamiania systemu Windows 7 wiąże się zazwyoaj ze zmienianiem zaawansowanych opcji rozruchu systemu. Prawie zawsze jest to żmudna czynność . Co .i ednak zrobić, gdy system Windows 7 zdoła się uruchomić, ale w trakcie wczytywania po~zczególnych składników napotka jakiś problem? Albo co masz zrobić, gdy chcesz s prawdzić nowe ustawienia, żeby prtckonać si<;, czy nie zdołasz usunąć w ten sposób kłopotów podczas rozruchu

lub po prostu poprawić jakości pracy z systemem? W takich przypadkach nie warto wprowacb.ać ręcznych zmian w konfiguracji systemu. Zamiast tego spróbuj wykorzystać narzędzie Konfiguracja systemu, o którym pisałem już wcześniej (rozdział 4.). Jak zapewne pamiętasz. jest to graficzny interfejs pozwalający w znacznym stopniu kontrolować warunki uruchamiania systemu Windows 7. •

Odsyłam Cię

do podrozdziału „Zastosowanie nanędzia Konfiguracja systemu do modyfikacji magazynu BCD" na stronie 103.

Uruchom narzędzie Konfiguracja systemu (kliknij menu Start, wpisz w polu wyszukiwania msconfig i naciśnij Enter). Na zakładce Ogólne otwartego okna znajdziesz trzy opcje uruchamiania systemu.

• Uruchamianie nonnalne - powoduje zwyczajne uruchomienie systemu Windows 7. • Uruchamianie diagnostyczne - ta opcja sprawia, że system uruchamia się wyłącznie z tymi sterownikami i usługami, które są niezbędne do jego działania. To odpowiednik opcji Uruchamianie selektywne z usuniętymi pozostałymi opcjami.

• Uruchamianie selektywne - po wybraniu tej opcji uzyskujesz dostęp do następujących innych opcji (rysunek 23.2): Załaduj usługi systemowe, Załaduj elementy startowe i Użyj oryginalnej konfiguracji rozruchu. Poniżej opisuję je szcugółowo; na razie wystarczy Ci wiedza, że za ich

pomocą określasz,

które fragmenty systemu

mają być

uruchomione.

Ryaunek 23.2. ZakłBdka

Ogólne

narLęchia Konfiguracja

systemu pozwala rozwiązywać problemy z uruchamlnnlem sys1emu Windows 7

W,bdr~

~~

i..~~--~~· uslo ~ degiatyane Z.~

tvb pods1- urlilÓZ\!t'lll I usł.q

Zllla
z.w., detrrent'f ICllr1DM •• !llYJ ~ lainf\pOC)l 11>lNd..i

Opcja Uruchamianie selektywne daje Ci kontrolę nad sposobem uruchomienia systemu poprzez wybór opisanych poniżej dwóch kategorii (opcja Użyj oryginalnej konfiguracji rozruchu jest zaznaczona domyślnie i nie można jej wyłączyć).

•

Załaduj usługi

systemowe - opcja ta reguluje uruchamianie wszystkich elementów

systemu wczytywanych w chwili rozruchu. To, które startu systemu, sprawdzisz na zakładce Usługi.

usługi są

uruchamiane w chwili

•

Załaduj

elementy startowe - opcja ta odnosi się do elementów wchodzących w skład grupy Uruchamianie Windows 7 i jej elementów wpisanych w rejestrze. Wartości wpisów są przechowywane w dwóch kluczach: HKEY_CURRENT_USER\SOFTlVARE\Microsoft\ Windows\CurrentVersion\Run HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\ \VitJdows\Cu"entVersion\Run Elementy grupy Uruchamianie znajdziesz na racja systemu.

zakładce

Uruchamianie okna Konfigu-

Elementy grupy uruchamiania możesz kontrolować i.a pomocą dwóch dostępnych opcji narzędzia konfigurowania systemu.

•

Jeżeli

nie chcesz, by system uruchamiał wszystkie składniki danej kategońi, wybierz opcję

Uruchamianie selektywne na zakładce Ogólne, a nast~pnie usuń zaznaczenie tej opcji. której elementy chcesz wyłączyć. Jeżeli na przykład chcesz uniemożliwić rozruch wszystkich elementów wymienionych na zakładce Uruchamianie, powinieneś usunąć zaznaczenie pola Załaduj elementy startowe. • Aby zapobiec uruchamianiu wybranych elementów tej kategorii, otwórz jej i usuń zaznaczenia odpowiednich pól.

zakładkę

Oto ogólne kroki, jakie należy wykonać, by rozwiązywać problemy z uruchamianiem systemu 1.a pomocą narzędzia Konfiguracja systemu. (Zakładam przy tym, że udało Ci się uruchomić system \Vindows 7 za pomocą opisanych wcześniej metod). Konfiguracja systemu zaznacz opcję Uruchamianie diagnostyczne i uruchom ponownie komputer. Jeżeli w czasie ponownego uruchamiania systemu problem się nie pojawił, będziesz wiedział, 7.e jego przyczyną jest jedna z usług systemowych lub któryś z elementów grupy Uruchamianie.

1. W oknie

narzędzia

2. W oknie narzędzia Konfiguracja systemu zaznacz opcję Uruchamianie selektywne.

3. Z.a.znacz pole Załaduj usługi systemowe i usuń zaznaaenie poJa Załaduj elementy startowe, po czym uruchom ponownie komputer. 4. Usuń zaznaczenie pola Załaduj usługi systemowe i 1.aznacz poJe Załaduj elementy startowe,

po czym uruchom ponownie komputer.

5. Problem powinien pojawić się w trakcie ponownego uruchamiania systemu po wykonaniu któregoś z dwóch powyższych kroków. Gdy już się pojawi, będziesz wiedział, że jego źródłem jest ten element systemu, który aktywowałeś przed ostatnim uruchomieniem. Otwón teraz zakładkę elementów powodujących problemy. Jeśli przykładowo ich źródłem były elementy startowe, otwórz zakładkę Uruchamianie. 6. Kliknij przycisk w oknie pól.

Wyłqcz

wszystkie, aby usunąć zaznaczenia wszystkich widocznych

7. Zaznacz jedno z pól i uruchom ponownie komputer. 8. Powtarzaj krok 7., dopóki znów nie napotkasz znanego problemu. Gdy system ponownie nie będzie chciał się poprawnie uruchomić, będziesz już wiedział, że prtyczyną jest włączona przed restartem opcja.

.,.,. m~ąntł "tlOJU'*

- ~esz~ ł~ te~-rn opo1'wtety po at teł' ~~tdl pl\Mtl roznM opcj Wtu/i wszysttie -.n~• i z.zna•;tylko potowęz~~ pop~ oP.'ji.

nle &fdde cihci-1 ~olniĆ słę .pop.ra'Wni~ - bęJbie to ~aczałoł t.e kłopoc ~e któtd z 1#n8CZC)nycb opcji. tłmaa: tylko J>')łoWł z ntclt i~ łystem.

•'f

9. Zaznacz opcję Urucl1amia11ie normalne, widniejącą na zakładce Ogólne okna racja system".

K01~/i~i;11 ·

10. Napraw problem lub znajdź opcję omijania go w przyszłości. •

Jeśli

problemem jest usługa systemowa, możesz ją wyłączyć. W tym celu kliknij przycisk Stc1rt/Panel sterowanicJ/System i zabezpieczenia/Narzędzia admi11istrncyjne!Usl11gi. Kliknij dwukrotnie ikonę kłopotliwej usługi i otwórz za.kładkę Ogólne. Z listy trybów uruchomienia wybierz opcję Wylqczony, po czym kliknij przycisk OK.

•

Jeśli kłopoty

sprawia kt
Część VI

Technologie sieciowe systemu Windows 7

Rozdział

24.

Rozwiązywanie

problemów z siecią

W tym rozdziale: • Naprawianie połączenia sieciowego • Sprawdzanie stanu połączenia • Ogólne rozwiązania problemów z siecią • Rozwiązywanie problemów z poziomu wiersza polecenia • Rozwiązywanie problemów z kablami •

Rozwiązywanie

problemów z kartą sieciową

• Rozwiązywanie problemów z siecią bezprzewodową

Im

większe trudności,

tym większa chwała. Cyceron

Prawdopodobnie sarn już odkryłeś na podstawie bolesnych doświadczeń, że zarządzanie siecią to nieraz złożone, skomplikowane zagadnienie, które może wyczerpać cierpliwość wszystkich oprócz najbardziej wytrwałych ndrucianogłowych" Qcst to żartobliwe określenie hakerów i guru interesujących się sieciami). Jest tak wiele komponentów sprzętowych (od kart sieciowych przez kable po przełączniki i routery) i warstw oprogramowania (od sterowników urządzeń przez protokoły i mechanizmy przekierowań po systemy dostawców sieci), że może się wydawać, iż wystąpienie problemów to tylko kwestia czasu. Jeśli

Twoja sieć nie działa prawidłowo, w tym rozdziale znajdziesz kilka pomocnych rozwiązań. Nie twierdzę jednak, że jest to kompletny przegląd problemów. W końcu wszystkie kłopoty z siecią mogą wynikać z kilku przyczyn, dlatego są stosunkowo trudne do zrozumienia i odtwon.enia. Opisuje; tu zbiór ogólnych strategii wykrywania problemów i przedstawiam rozwiązania najczęściej występujących awarii.

Naprawianie połączenia sieciowego Jeśli nprLcsiadłeś" się

na Windows 7 z Windows XP, możliwe, że znasz już narzędzie do naprawiania sieci dostępne w tym starszym systemie. Było ono całkiem skuteczne, ponieważ więk­ szość problemów z siecią można rozwiązać przez wykonanie podstawowych zadań: zerwanie połączenia, odświeżenie DHCP (ang. Dynamie Host Configuration Protoco/), opróżnienie różnych sieciowych buforów pamięci i ponowne nawiązanie połączenia. Niestety, wspomniane narzędzie zbyt często informuje, że nic może naprawić sieci. bvykle oznac1.a to, że problem wystąpił na głębszym poziomie stosu protokołów sieciowych, do którego omawiana funkcja nie ma dostępu. Aby pomóc w rozwiązywaniu bardziej skomplikowanych usterek, w Windows 7 udostępniono narzędzie Diagnostyka sieci (zapożyczone z Visty), które przy próbie wykrycia i rozwiązania trudności analizuje wszystkie warstwy stosu protokołów sieciowych. W Windows 7 można uruchomić je na kilka sposobów:

• Kliknij prawym przyciskiem myszy wybierz opcję Rozwi9ż problemy.

ikonę Sieć

w obszarze

powiadomień,

a

następnie

• W Centrum sieci i udostępniania kliknij łącze Rozwi9zywanie problemów. • W oknie Pol9czenia sieciowe kliknij zepsute

połączenie,

a

następnie

wybierz

opcję

Diagnozuj.

użyje

nowej platformy NDF (ang. Network Diagnostics Framework). obejmującej narzędzia, technologie, algorytmy, interfejsy, usługi i mechanizmy do rozwiązywania problemów. NDF przekazuje informacje o awarii do systemu NDE (ang. Network Diagnostics Engine), generującego listę możliwych przyczyn kłopotów. Dla każdego potencjalnego powodu NOE uruchamia określony mechanizm rozwiązywania problemów, który sprawdza, czy aspekt działania sieci powiązany z danym mechanizmem mógł spowodować awarię. Istnieją mechanizmy specyficzne na przykład dla połączeń bezprzewodowych, połączeń TCP, pobierania adresów itd. Ostatecznie powstaje lista możliwych rozwiązań problemu. Jeśli jedno z nich moi.na i.astosować automatycznie, NDF spróbuje to zrobić. Jeżeli dostęp­ nych jest kilka możliwości (lub jedno rozwiązanie, które jednak wymaga podjęcia pewnych działań przez użytkownika), pojawi się okno Diagnostyka sieci systemu Windows, podobne do tego z rysunku 24.1. Kliknij rozwiązanie lub zastosuj się do wyświetlonych instrukcji. Kiedy uruchomisz diagnozowanie, Windows 7

Rysunek 24.1. Przykładowe okno dialogowe funkcji Diagnostyka sieci systemu Windows

Podłącz

kabel Ethernet do tego komputera.

Jest on podobny do luiblł telefonicznego, •le m• ~e wtymi N

lcońc•ch. P1>dł4a ten lc:lbel z boku tomputt1lll. Upewnij się, te drugi konłec bbla jest ~ny do routen. leif1 \o nie pomoU. użyj innego

tyłu lub l

kabla.

•

Sprawdź. Kliłru} tuuj

„

czy problem został rozwiązany

po wykon•niu powytuych instNkcji.

Pomiń ten

krok

~~~ · ~~,~~

Sprawdzanie stanu połączenia Pierwszą rzeczą, jaką powinieneś sprawdzić,

kiedy podejrzewasz, jest ikona Sieć w Windows 7. Ma ona cztery stany:

problem z

siecią,

Połączenie

przewodowe z dostępem do internetu. Stan ten (rysunek 24.2) oznacza. że masz dostęp zarówno do sieci, jak i do internetu przez połączenie kablowe.

•

c.·L

że zaistniał

,.

- - - -. (1q ..1;

1•X

,..

l!J

-

·-·~·

I•

1==1

-

X

~'ll-1''.:r-\)~•-

..:...l

riri

1) "

~

Rysunek 24.2. Ikona Sieć kablowego połącr.cnia 7. dosti;pem do internetu

• Bezprzewodowe połączenie z dostępem do internetu. Ten stan (rysunek 24.3) oznacza. że masz dostęp zarówno do sieci, jak i do internetu przez połączenie bezprzewodowe.

"", r_

---

[•.;

....

.• 111

~ 1"_;1(

r•o ..1 ·-

0 „-„.,··-····_

~„

.:.\.h.r::J- 0::.i-IJ:;i

Ry1unek 24.3. Ikona Sieć bezprzewodowego połącania z dostępem do internetu

•

Sieć podłączona,

ale wystąpiły błędy. Ten stan (rysunek 24.4) oznacza, że masz dostęp do sieci, ale albo komputer nie ma dostępu do internetu, albo masz ograniczony dostęp do sieci. ---

Pi_ .._

„

-

l!l"l 1 ~ I• llll:X

1•~

X

ną . \.i:.

„,J

__ _ - ~ -,-,...,~-.."'

.:..\JU:.1 -u:::.1·1}~'

Rysunek 24.4. Ikona Sieć poląC7.cnia, które albo nie ma

dost~pu

do internetu, albo mn ograniczony dosti;p do sic:.::1

• Brak połączenia. Ten stan (rysunek 24.5) oznac1.a, 7.e w ogóle nie masz dostępu do sieci - -

PL'

I·_

··

...

Rysunek 24.5. Ikona Pami~taj też, że

- --

1•x -

- - - -- .

.

-

l!J•

1:-

I

~

09:45

)(

")nnq ~ n "J ~ .:..l 1.f_ -l1 !(-1 '.::,1

Sieć niedziałającego połączenia

sieciowego

Centrum sieci i udostępniania (kliknij ikonę Sieć, a następnie wybierz opo~ Otwórz Centrum sieci i udos tępniania) również wyświetla graficznie status połączenia. ~~ przykład na rysunku 24.6 widać, że kiedy użytkownik ma połączenie z siecią, ale nie ma dostępu do internetu, Centrum sieci i udostępniania wyświetla c1.erwony znak X w obszarze mapy sieciol'I~ powiązanym z internetem.

Rf511nek 24..6. \fapa sieci połąacnia wcciowego bez dostwu Jo internetu

Wyświetl

__ __ .......,\li

~~r.t; ~ ~, l.ldmcąw-.

podstawowe informac;je o sieci i skonfiguruj połąc:zl'nia

-

ATW-9a:m (T m tompolfl) ~~
T~ doU: 1

Polta
ll
9 l'C.U~ I.;

ZmlomotW "'2.ewief\ MtOOWydl ~

ml""9U11,\! •

•!Ub,_ \łt'(

Slonf'9'J!lll połecpntwOdow„ ""~ teN!onoant, ..J hO( lub VPN ..,., .b.<'9'1NJ klb punb dcntłf>U.

,_„

" „

„

Poi.a lub~ "°'4
- li"'"

.„

~ dodłfl dq

~cpn...... I ~ ~h

tnwll-·-.-....

"'n.

"'"Y(h kompult1ł
~*"""­ ~~ \Y'l~ll

Windowi

Ogólne rozwiązania problemów z siecią \\'ykrycie problemu to jedna rzeC7.; c1..ęsto zupełnie inną jest znalezienie rozwiązania. W daJszych punktach opisuję kilka s1.czegółowych technik, natomiast tu przedętawiam pewne ogólne pomysły, o których trzeba pamiętać: • Włącz odnajdowanie sieci. Jeśli nie możesz uzyskać dostępu do sieci, najczęściej powodem jest wyłączenie wykrywania sieci w Windows 7. Upewnij się, 7.e funkcja ta jest włącwna (opis tej operacji znajdziesz w punkcie „Włączanie odnajdowania sieci", w dalszej części rozdziału).

• Zamknij wszystkie programy. Często można poradzić sobie z nietypowym działaniem sieci przez zamknięcie wszystkich otwartych programów i ponowne ich uruchomienie. Rozwiązanie to szczególnie dobrze sprawdza się, jeśli przyczyną kłopotów jest mała ilość pamięci i zasobów systemowych. • Wyloguj się z Windows 7. Wylogowanie resetuje pamięć RAM, a tym samym powoduje lepsze wyczyszczenie systemu niż samo zamknięcie wszystkich programów. • Ponownie uruchom komputer. Jeśli wystąpią problemy z plikami systemowymi i urzą­ dzeniami, wylogowanie się nic pomoże, ponieważ dane elementy nadal będą wczytane. Ponowne uruchomienie komputera spowoduje powtórne załadowanie systemu, co wystarczy do rozwiązania wielu kłopotów.

• Wyłącz komputer, a nast~pnie go uruchom. Często możesz rozwiązać problemy ze sprzętem przez zamknięcie maszyny. Odczekaj 30 sekund, aby dać wszystkim urLądze­ niom czas na zatrzymanie działania, a następnie uruchom komputer. Nazwa tej techniki to power cycling. • Wyłącz i włącz router. Jeśli występuje błąd sieci lub nic możesz uzyskać dostępu do internetu, przyczyną awarii może być router. Wyłącz go, a następnie włącz ponownie. Poczekaj do czasu ustabilizowania się światełek informujących o stanie, po czym spróbuj połączyć się z siecią. • Wyłącz i włącz modem. Jeśli nie możesz uzyskać dostępu do internetu, przyczyną awarii może być modem szerokopa.~mowy. Wyłącz go, a następnie włącz ponownie. Poczekaj do c1..asu ustabilizowania si~ światełek informujących o stanie, po czym spróbuj połączyć się z internetem. • Sprawdf wtyczki, przełączniki itd. Jedną z najczęstszych (i najbardziej wstydliwych) przyczyn problemów ze sprzętem są proste fizyczne elementy. Dlatego upewnij Silf, że urządzenie (na przykład router) jest włączone, sprawdź, czy kable (przede wszystkim między kartą sieciową i routerem) są dobrze podłączone, a urządzenia wymienne (karty sieciowe podłączane przez USB lub PC Card) - odpowiednio włożone.

• Poszukaj rozwip.ań problemu. Kliknij ikonę Centrum akcji w obszar.te powiadomien, a następnie wybierz opcję Otwórz Centnm1 akcji. Sprawdź, czy na liście usterek znajduje się Twój problem i jego rozwiązanie. • Przywróć działające ustawienia. Jeśli wcześniej sieć była dostępna, możesz spróbował rozwiązać problem przez przywrócenie systemu do poprawnego stanu, co opisałem w rozdziale 21„ „Rozwiązywanie problemów i usuwanie skutków awarii systemu''. • Zobacz punkt „Przywracanie ustawień systemowych" na stronie 556.

• Zaktualizuj firmware routera. Niektóre problemy z siecią to efekt usterek w opro· gramowaniu routera. Jeśli producent je naprawił, aktualizacje pojawią się w najnows1~ wersji finnware'u, dlatego powinieneś ją zainstalować. co opisuję w dalszej części (zobacz punkt „Aktualizowanie firmware'u routera").

rozdziału

• Zresetuj router. Problemy z siecią mogą wynikać z błędnej konfiguracji routera lub uszkodzenia jego wewnętrznych ustawień. Prawie wszystkie takie urządzenia mają funkc~ resetowania, umotliwiającą przywrócenie konfiguracji fabrycznej. Najlepiej, jeśli roultt ma przycisk Reset, który wystarczy wcisnąć. Jeśli jest inaczej, musisz użyć stron konfigu· racji urządzenia.

Włączanie odnajdowania

sieci

Przy łączeniu komputerów w sieci najważniejszy jest dostęp.

Być może

chcesz uzyskać d do innej maszyny, aby wyświetlić zapisane na niej pliki lub użyć drukarki. Z drugiej tr< chcesz może udostępnić własny komputer innym osobom, aby mogły korzystać z Twoich zas:>bOw multimedialnych. Jednak w Windows 7 dostęp nie zawsze jest automatyczny. W systemie dziala funkcja odnajdowania sieci. Jeśli jest włączona, możesz zobaczyć (wykryć) inne maszyny w słca.

inne komputery mogą wbaczyć (wykryć) Twój system. W sieciach komputerowych zwykle jest k. że jeżeli widzisz dany zasób, możesz uzyskać dostęp do niego {piszę zwykle, ponieważ ze Eględów bezpieczeństwa czasem dostęp jest zablokowany lub ograniczony). >. czy odnajdowanie jest włączone, zależy od typu sieci, do której komputer jest podłączony:

• W sieci prywatnej, na przykład w domu lub biurze. zapewne chcesz widzieć inne komputery i umożliwiać wykrycie Twojej maszyny, dlatego warto włączyć wykrywanie. • W sieci publicznej, na przykład w bezprzewodowym punkcie dostępu. warto wyłączyć odnajdowanie, ponieważ prawdopodobnie nie chcesz, aby inni użytkownicy w kafejce lub podobnym miejscu mieli dostęp do Twojego komputera. ~ są

to jednak sztywne reguły. Czasem trzeba zrobić wyjątek. Na przykład w sieci w domu lub J.rze może działać komputer, którego nie chcesz udostępniać innym osobom. ponieważ 1.awiera ,ufne informacje. Wtedy warto wyłączyć odnajdowanie sieci na tej maszynie. Z drugiej strony ożesz chcieć udostępnić zasoby komputera znajomemu w sieci publicznej, aby umożliwić szybką rmianę plików. Wtedy należy włączyć wykrywanie sieci (przynajmniej na pewien c1.as).

:o operacje, które należy wykonać, aby zmienić bieżące ustawienia odnajdowania sieci: I. Kliknij ikonę Sieć na pasku zadań, a następnie wybierz opcję Otwórz Centrum sieci

i udostępniania. Windows 7 wyświetli okno o tej samej nazwie. 2. Kliknij łącze Zmień zaawansowane ustawienia udostf!miania. Pojawi sowane ustawienia udostępniania.

się

okno Zaawan-

3. Otwórz obszar Dom lub praca, jak ilustruje to rysunek 24.7. IUDH24.7. wórz obs-L&r Dom

' praca w oknie awansowane awicnia ut~pniania

'\

•

'

,

•

"

11 ' '

\

1'\('

I

IH

A

H

'.

1 I"

,

•

\

,,

l

,

•

-·

--.:·" :"-~~ Zmień opcje udosti:pnlaoi• dla

.........-..

nnydi profili sledowych

s,.i-w..-. .-.,. ~....,,,. ti«'°"'Y• w.;~._.. -

°""'..,.,....... c-... •

..,-x . , - . Ol><ło,..

ll'ałiO

„•.

Włea. ...

l

~-.......„

..

I,._, ~.

lldow..,.,;.... ,......-

u_,.,. __ ......,._.., _..,„_""'94

Gdr ............ ,a... ........_pllo6or i ........,........_ ......

~

-„. .

w.,..-......-pa.6w -

(\ w,.i.a .............

„ ....1-

4. Zaznacz opcję Wl9cz odnajdowanie sieci (funkcja ta działa tylko wtedy, kiedy jesteś podłączony do sieci) lub Wyłącz odnajdowanie sieci.

5. Otwórz obszar Publiczny. 6. Zaznacz opcję Wl9cz odnajdowanie sieci lub Wyl9cz odnajdowanie sieci. 7. Kliknij przycisk Zapisz zmiany, aby zastosować nowe ustawienia.

Jeśli wyłączysz

odnajdowanie sieci i otworzysz folder Sieć (w dowolnym oknie Eksploratora Windows kliknij łącze Sieć w okienku nawigacji), Windows 7 wyświetli pasek informacji z ostrzeżeniem, że funkcja wykrywania sieci jest wyłączona (rysunek 24.8), dlatego w oknie nie widać żadnych ikon. Jeśli zechcesz włączyć wykrywanie sieci, kliknij pasek informacji, a następnie wybierz opcję Włącz odnajdowanie sieci i udostępnianie plików. Rysunek 24.8. Okno Sieć wyświetla pa'iek informacji 7. ostrzeżeniem,

że odnajdowanie

sicd jest wyłączone Pobt1M

•

Pulpi1

4• P"""1 ~

e.t>fiOlekl

(' ~ GNfN don-.

Aktualizowanie firmware'u routera do wykonywania zadań związanych z zaraidzaniem ruchem sieciowym, wyświetlania stron konfiguracji i przetwarzania wprowadzanych zmian. Producenci routerów często aktualizują firmware, aby naprawić błędy, poprawić wydajność i dodać nowe funkcje. Dlatego warto zainstalować najnowszą wersję tego oprogramowania (nie powoduje to utraty zapisanych ustawień).

Firmware routera to wbudowany program, którego

urządzenie używa

Sposób aktualizowania firmware·u routera zależy od urządzenia, dlatego najlepiej jest aJbo zajrzeć albo odwiedzić witrynę producenta. Oto ogólna procedura wyszukiwania. pobierania i instaJowania najnowszej wersji firmware'u:

do

podręcznika użytkownika.

1. Odwiedź witrynę producenta routera. korzystając z Internet Explorera.

2.

Przejdź do

strony Support (lub Pomoc techniczna).

3. Przejdź do strony Download (lub Pobieranie). 4. Użyj interfejsu, aby przejść do strony pobierania używanego przez Ciebie oprogra-

mowania routera.

5.

Powinieneś zobaczyć listę

wersji firmware'u do pobrania.

Sprawdź

numery i porównaj

je z wersją. której obecnie używasz. 6.

Jeśli

ostatnia wersja jest nowsza od tej, z której korzystasz. kliknij na komputerze plik do aktualizacji flrmware'u.

łącze

pobierania i 1.apisz

7. Otwórz strony konfiguracji routera i zaloguj się. 8.

Przejdź

do strony aktualiz.atji firmwarc'u. Rysunek 24.9 przedstawia typowy ekran tego

typu. 9.

Znajdź pobraną aktualizację

- kliknij przycisk Browse (lub wybierz plik z firmware' em, który pobrałeś.

10. Kliknij przycisk Upload (lub Otwórz). Router wczyta plik, a aktualizację.

Przeglądaj),

następnie

a

następnie

przeprowadzi

Rysunek 24..9. Typowa strona aktualizacji firmware'u routera

I li ! I

.1

f, l I

11,i

•Ił

11 ',I I•' i

~-~ ·i.•

~--• IA

~-- 1 Dl7/4J/OI , t.

1;1 IT."1 "•

I

,,, i

f, ' ,J„„ '•

„

I, • I •l„„11,•-·••••

\,.,,„"

"r•I

___ _..._dior ....... --.i..-t.-ll>e<_'*,.. __ ..,.r.,... .>S,..l---. t . _ _ .._.._...._K ___ ft

-...-mlMłKłary

_,,_._tM_.

....,.~.

r.-~--'D.-.

----•dkk•łlwu,6Mil-

~·

Rozwiązywanie

problemów z poziomu wiersza polecenia W Windows 7 do obsługi protokołu TCP/IP służy kilka narzędzi uruchamianych z wiers7.a polecenia. Dzięki nim możesz przejrzeć ustawienia i rozwiązać problemy. Oto lista dostępnych narzędzi: ARP

To narzędzie wyświetla (lub modyfikuje) tabele translacji adresów na linii IP-Ethernet lub IP-Token ring. Tabele te są używane w protokole ARP (ang. Addre.ss Resolution Protocol) w TCP/IP. Aby poznać składnię narzędzia, wpisz instrukcję arp - ? .

NBTSTAT

To narzędzie wyświetla statystyki i bieżące połączenia TCP/IP używające protokołu NBT (ang. NetBIOS over TCP/IP). Aby poznać składnię narzędzia, wpisz instrukcję

nbtstat -7. NETSTAT

To narzędzie wyświetla statystyki protokołów i bieżące połączenia TCP/IP. Aby poznać składnię narzędzia, wpisz instrukcję netstat -1.

PING

To polecenie bada połączenie sieciowe ze zdalnym komputerem. Jest to jedno znajczęściej używanych narzędzi diagnostycznych dla protokołu TCP/IP, dlatego w następnym punkcie opisuję je szczegółowo.

ROUTE

To polecenie pozwala manipulować tabelą routingu (LMHOSTS). Aby składnię narzędzia, wpisz instrukcję ro ute ·?.

poznać

TRACERT

To polecenie pozwala sprawdzić trasę do zdalnego serwera Dalej opisuję szczegółowo to cenne narzędzie diagnostyczne.

IPCONFIG To narzędzie wyświetla aktualną konfigurację sieci TCP/IP. Jeśli uruchomisz polecenie ipconfig bez podawania i.adnych opcji, narzędzie zwróci adres IP systemu, maskę podsieci i domyślną bramę. Jeżeli użyjesz instrukcji ipconfig /all, otrzymasz szc1..egółowe informacje, które przedstawiam poniżej: Konfiguracja IP systemu Windows Nazwa hosta . . . . . . . . . Sufiks podstawowej domeny DNS Typ węzła . . . . . . . . . Routing IP włączony . . . . . Serwer WINS Proxy włączony. . Lista przeszukiwania sufiksów DNS Karta Ethernet

Połączenie

Sufiks DNS konkretnego

ATW-Laptop3 Hybrydowy Nie Nie phub.net.cable.window.com

lokalne: połączenia

Opis. . . . . . . . . . .

phub.net.cable.window.com

. : Intel(R) PR0/1000 HT Desktop Adapter

Adres fizyczny . . . . . . 08-00-27-1E-19-2C DHCP włączone . . . . . . Tak Autokonfiguracja włączona Tak fe80::284b:9360:5827:f64d9.ll(Preferowane) Adres IPv6 połączenia lokalnego 192.168.0.84(Preferowane) Adres IPv4 . . . . . 255.255.255.0 Maska podsieci . . . Dzierżawa uzyskana . . . . . . : 5 września 2009 11:18:09 . . 6 września 2009 11:42:51 Dzieriawa wygasa. Brama domyślna . . . 192 .168 .1.1 192.168.1.1 Serwer DHCP . . . . Identyfikator IAID DHCPv6 . . 235405351 Identyfikator DUID klienta DHCPv6 OO-Ol-00-0l-12-28-A3-8D·08·00-27-1E·l9·2C Serwery DNS . . . . . . . . . . . 192 . 168 . 1. 1 NetBIOS przez Tcpip . . . . . . . Włączony Karta tunelowa isatap.phub.net.cable.rogers.com Stan nośnika . . . . . . . . . . Sufiks DNS konkretnego połączenia Opis . . . . . . Adres fizyczny . . . . . . DHCP włączone . . . . . . Autokonfiguracja włączona

Nośnik odłączony

phub.net.cable.rogers.com Microsoft ISATAP Adapter 00-00-00-00-00-00-00-EO Nie Tak

Karta tunelowa Teredo Tunneling Pseudo-Interface: Sufiks DNS konkretnego połączenia Opis. . . . . . Adres fizyczny. . . . . . . . . .

Microsoft Teredo Tunneling Adapter 00-00-00-00-00-00-00-EO

DHCP włączone . . . . . . Autokonfiguracja włączona Adres IPv6. . . . . . . . Adres IPv6 połączenia lokalnego Brama domyślna . . . . . . . . . NetBIOS przez Tcpip . . . . . . . . Karta tunelowa

Połączenie

Nie Tak 200l:O:d5c7:a2d6:c03:2b6l:ace9:1858 o.( Preferowane) fe80::c03:2b6l:ace9:1858%18(Preferowane) Wyłączony

lokalne• 12:

Stan nośnika . . . . . . . . . , .. Nośnik odłączony Sufiks DNS konkretnego połączenia Opis. . . . . . . . . . . Karta Microsoft ISATAP #2 Adres fizyczny. . . . . . 00-00·00-00-00-00-00-EO DHCP włączone . . . . . . Nie Autokonfiguracja włączona Tak

Podstawowa procedura rozwiązywania problemów za pomocą wiersza polecenia Oto podstawowa procedura, którą można zastosować, aby narzędzi uruchamianych z wiersza polecenia:

rozwiązać

problemy z siecią 1,a pomocą

1. Zwolnij dzier7.awę DHCP za pomocą polecenia:

ipconfig /release 2. Odśwież dzierżawę DHCP przez wywołanie poniższej instrukcji: ipconfig /renew

3. Opróżnij pamięć podręczną protokołu ARP. ARP obsługuje konwersję adresu IP na

fizyczny adres karty sieciowej (aby sprawdzić adres fizyczny, otwórz okno dialogowe Stan połączenia i kliknij przycisk Szczegóły). W celu poprawy wydajności Windows 7 zapisuje przekształcone adresy na krótki czas w pamięci podręcznej ARP. Niektóre problemy z siecią wynikają z tego, że wpisy w tej pamięci są nieaktualne lub niepełne. Zwykłe pamięć podręczna jest regularnie opróżniana, jednak aby wymusić jej wyzerowanie, wywołaj polecenie:

arp -d

„~-~·dane poclobnedb 1l~mJ•··

i~~~~~~~~~l,~:~;

lnt&rfej s: 192 .168 .1.1

Adres internetowy 192.168.1.1 192.168.1.100 192.168.1.103

4.

Opróżnij pamięć podręczną

nazw NetBIOS. System NetRIOS zarządza konwersją między nazwami komputerów sieciowych i ich adresami IP. W edu poprawy wydajności Windows 7 zapisuje przekształcone adresy na krótki C7.as w pmnięci podręczne} „azw NetBJOS. Aby rozwiązać problemy wywołane przez nieaktualne lub błędne nazwy w pamięci podręcznej nazw NetBIOS, w tym kroku opróżnij jej zawartość. Wywołaj poniższe polecenie: nbtstat -r

5. Ponownie zarejestruj komputer na serwerlc WINS sieci. Polega to na wysłaniu do serwera WINS żądania zwolnienia zarejestrowanych nazw NetBIOS maszyny i powtórnego ich zarejestrowania. Jest to przydatne, jeśli masz problem z połączeniem się z innymi komputerami za pomocą ich nazw sieciowych. Wywołaj poni7szą instrukcję: nbtstat -rr

6.

Opróżnij pamięć podręczną

DNS. System DNS obsługuje konwersję nazw domeny na adresy IP. W celu poprawy wydajności Windows 7 zapisuje przekształcone nazwy domeny w pamięci podręcznej DNS. Aby rozwiązać problemy wywołane przez nieaktualne lub błędne nazwy w pamięci podręcznej DNS, opróżnij jej zawartość prze-l uruchomienie polecenia: ipconfig /flushdns

7. Ponownie zarejestruj komputer na serwerze DNS. Jest to przydatne, jeśli masz problemy z przekształcaniem nazw domeny lub dynamicznym serwerem DNS. Wpisz poniższą instrukcję:

ipconfig /registerdns

Badanie połączenia za pomocą polecenia PING Jak może wiesz, łódź podwodna potrafi wykryć pobliskie obiekty za pomocą sonaru, który wysyła fale dźwiękowe, a następnie sprawdza, w jaki sposób się one odbijają. Jest to tak zwane badanie lub pingowanie.

Windows 7 udostępnia narzędzie PING, które działa w podobny sposób. Wysyła ono specjalny rodzaj pakietu IP (pakiet ICMP Echo) do 1.dalnej maszyny. Pakiet ten zawiera żądanie przesłania odpowiedzi przez zdalny komputer. Narzędzie PING określa wtedy, czy otrzymało odpowiedź. W ten sposób mo7.esz zbadać konfigurację sieci i ustali~ czy komputer potrafi połączyć się ze zdalną maszyną.

Aby użyć narzędzia PING, najpierw otwórz wiersz polecenia (wybierz Start/Wszystkie programy/ Akcesoria/Wiersz polecenia). Oto uproszczona wersja składni tego programu:

ping [-t] [-n liczba] docelowa_maszyna Wysyła

-t

pakiety do docelowa_ maszyna do momentu pn..erwania działania

narzędzia.

-n liczba

Określa liczbę wysyłanych

docelowa_ maszyna

Określa

pakietów Echo.

Wartość domyślna

to 4.

adres IP lub pełną nazwę domeny zdalnego serwera, do którego chcesz wysłać pakiety.

Oto, jak można wykorzystać narzędzie PING do zbadania domeny Google.com:

C:\Users\Tomek>ping google.com Badanie google.com (74.125.127.100] z 32 bajtami danych: Odpowiedt Odpowied1 Odpowied1 Odpowiedt

z z z z

74.125.127 . 100: 74.125.127.100: 74.125.127.100: 74.125.127.100:

bajtów::32 bajtówa32 bajtów::32 bajtów::32

czas=227ms czas=227ms czas=226ms czas=228ms

TTL=45 TTL=45 TTL=45 TTL=45

Statystyka badania ping dla 74.125.127 . 100: Pakiety: Wysłane= 4, Odebrane= 4, Utracone= O (0\ straty), Szacunkowy czas błądzenia pakietów w millisekundach: Minimum = 226 ms, Maksimum = 228 ms, Czas średni = 227 ms Dane wyjściowe pokazują. możesz nawiązać

że

uzyskano odpowiedź dla każdego wysłanego pakietu Echo. Jeśli nie połączenia ze zdalnym hostem, narzędzie PING zwróci dla każdego pakietu

komunikat Upłynął limit czasu żqdania. Jeśli

nie możesz połączyć się ze zdalnym serwerem, zapoznaj się ze wskazówkami na temat rozwiązywania problemów za pomocą narzędzia PING: • Najpierw sprawdź, czy możesz użyć narzędzia PING do uzyskania odpowiedzi od urządzenia loopback:

ping 127.0.0.1

Jedyny powód niepowodzenia takiej próby to brak zainstalowanego protokołu IP. Jednak jest on obemy na wszystkich komputerach z Windows 7, a opcja odinstalowania go jest niedostępna. dlatego prawie na pewno uda Ci się uzyskać odpowiedź. Opisałem tę technikę w tym miejscu tylko dlatego, że jeśli nie zadziała, będzie to oznaczać, iż masz poważny problem z komputerem. Wtedy możesz przywrócić działającą konfigurację, ponownie zainstalować Windows 7 albo oddać komputer do naprawy. • Spróbuj skorzystać z narzędzia PING do zbadania adresu IP swojego komputera (jeśli używasz DHCP, możesz sprawdzić adres IP za pomocą narzędzia IPCONFIG). Jeżeli nie otrzymasz odpowiedzi, możliwe, że karta sieciowa nie jest odpowiednio włożona lub brakuje sterowników urządzenia. Zobacz punkt „Rozwiązywanie problemów z kartą sieciową" w dalszej części rozdziału. • Teraz wykorzystaj narzędzie PING do zbadania innego komputera w Twojej sieci. otrzymasz odpowiedzi, sprawdź połączenie przewodowe lub bezprzewodowe.

Jeśli

nie

•

Następny

test powinieneś przeprowadzić dla domyślnej bramy (czyli routera). Jeśli nie otrzymasz odpowiedzi po wywołaniu wewnętrznego adresu IP routera, nie będziesz mógł uzyskać dostępu do witryn internetowych. Sprawdź wtedy adres IP bramy i połą­ czenia przewodowe, a także upewnij się, że router jest włączony. Możliwe, że będziesz musiał go wyłączyć i włączyć.

•

Jeśli

dojdziesz do tego etapu, spróbuj użyć narzędzia PING do zbadania zdalnego serwera, z którym próbujesz się połączyć. Jeżeli Ci się to nie uda, upewnij się, że podajesz właściwy adres. Spróbuj wyłączyć i włączyć modem szerokopasmowy.

$1edzenie pakietów za pomocą polecenia TRACERT Jeśli

nie możesz zbadać zdalnego serwera za pomocą narzędzia PING, możliwe, że pakiety są zatrzymywane po drodze. Aby to sprawdzić, wykorzystaj polecenie TRACERT (od ang. trace route, czyli „śledź drogę"):

tracert [·dl [-m maks _liczba skokdw] (-j lista_serwerów] docelowa_maszyna

[-w

limit czasu]

-d

Blokuje przekształcanie adresów IP na nazwy serwerów.

-h maks liczba skoków

Określa maksymalną liczbę

przeskoków przy poszukiwaniu docelowej maszyny (domyślna wartość to 30).

- j lista_serwerów

Określa swobodną trasę źródłową

-w

limit czasu

docelowa maszyna

Określa w

na podstawie listy serwerów.

milisekundach limit czasu oczekiwania na odpowiedź.

Nazwa docelowego komputera.

Narzędzie

TRACERT przesyła pakiety ICMP Echo o różnych wartościach TTL (ogranic7.ają one lic7.bę p17.eskoków pakietu). Każdy serwer na trasie pakietu zmniejs1.a wartość rn do momentu, w którym dojdzie ona do O. Wtedy pakiet jest usuwany (jeśli nie dotarł wcześniej do celu). Pakiety ICMP wysyłane przez na17.ędzie TRACERT informują, że serwer, który zmniejszy wartośC TfL do O, powinien zwrócić odpowiedź. Pierwszy pakiet ma wartość TTL równą l, drugi - równą 2 itd. TRACERT wysyła pakiety o coraz większej wartości TIL do czasu otrzymania odpowiedzi od docelowego serwera lub braku odpowiedzi dla jednego z pakietów. Oto przykład działania tego polecenia: ~ledzenie

z

trasy do google.com [74.125.127.100) 30 przeskoków:

maksymalną liczbą

1

•

2

5

27 13 19 42

6

57 ms

3 4

7 8 9 10

•

• ms ms ms ms

13 14 19 43

ms ms ms ms

58 ms

15 13 18 65

ms ms ms ms

57 ms

Upłynął limit czasu żądania . kat-ru4.neo.tpnet.pl [213.25.2.195) z.kat-ru4.do.kat-rl . tpnet.pl [212.160.0.9) so-2-3 -0.war-r3.tpnet.pl [194.204.175.113) xe·2 · 1·0·0.ffttr2.Frankfurt.opentransit.net „[193.251.250.77) tengige0-8-1-0.lontrl . London.opentransit.net „[193 . 251.129.42) xe-8-0-0.edge3.Londonl.level3.net [4 .68.111.65) ae-34-52.ebr2.Londonl . Level3.net [4.69.139.97) ae -41 -41 .ebrl.NewYorkl . Level3.net (4 .69.137 .66) ae-81-81 . csw3.NewYorkl.Level3.net (4 .69.134.74) ae-84 -84 . ebr4.NewYorkl.Level3.net (4.69 . 134 . 121) ae-3.ebr2.Dallasl.Level3.net [4.69.137.1211 ae-2.ebrl.Denverl.Level3.net [4.69.132.105] ae-l-100.ebr2.Denverl.Level3.net (4.69.132.38) ae-2 .ebr2.Seattlel . Level3.net [4.69.132.531 ae-21-52 . carl.Seattlel.Level3 . net (4.68.105 .34) GOOGLE -INC.carl.Seattlel.Level3.net (4.79.104 .74

12 13 14 15 16 17

49 50 123 126 132 162 184 179 456 216 220

ms ms ms ms ms ms ms ms ms ms ms

49 61 124 124 126 161 179 390 330 217 220

ms ms ms ms ms ms ms ms ms ms ms

50 51 123 125 125 162 180 228 331 216 221

ms ms ms ms ms ms ms ms ms ms ms

18 19 20 21 22 23

219 237 221 248 237 228

ms ms ms ms ms ms

219 225 222 226 228 229

ms ms ms ms ms ms

298 225 224 224 226 227

ms 209.85.249.34 ms 209.85.250.126 ms 209 .85.250 . 144 ms 64.233.174.125 ms 216.239.46.22 ms pz-in-flOO.google.com (74.125.127.100)

11

]

Śledzenie zakończone.

Pierwsza kolumna określa numer przeskoku (czyli wartość TTL pakietu). Zauważ, że w tym przypadku przejście do serwera Google.com zajęło 23 przeskoki. Trzy następne kolumny określają czas przesyłania danych tam i z powrotem dla prób dotarcia do lokalizacji o danej wartośa TfL. Gwiazdka oznacza, że upłynął limit czasu. W ostatniej kolumnie znajduje się nazwa serwera (jeśli 7.ostała przekształcona) i adres IP odpowiadającego systemu.

Rozwiązywanie

problemów z kablami

Jeśli

jeden z wymienionych do tej pory problemów nie okazał się przyczyną awarii, podejrzane stają się kable łączące stacje robocze. W tym punkcie przedstawiam kilka porad związanych z zapobieganiem kłopotom z kablami i omawiam typowe usterki. Choć

za większość wykonywanych na dużą skalę operacji z kablami odpowiadają niezależne firmy instalacyjne, sieci domowe powstają zwykle metodą „zrób to sam". Możesz zapobiec niektórym kJopotom i uprościć późniejsze rozwiązywanie problemów, jeśli od początku zastosujesz pewne środki ostrożności i podejmiesz działania zapobiegawcze. • Przede wszystkim zawsze kupuj kable najwyższej jakości (na przykład w przypadku skrętki powinny mieć kategorię Se, 6 lub wyższą). Pamiętaj, że otrzymujesz to, za co płacisz.

• Kable wysokiej jakości są opisane. Powinieneś też dodać własne etykiety i określić między innymi, jakie urządzenia kabel łączy. elektromagnetycznych, nie umieszczaj kabli w pobliżu urzą­ dzeń elektronicznych, linii zasilania, klimatyzatorów, oświetlenia fluorescencyjnego, silników i innych źródeł promieniowania elektromagnetycznego.

• Aby

uniknąć zakłóceń

• Staraj się unikać korzystania z linii telefonicznych, ponieważ sygnał dzwonka może zakJócać dane sieciowe przenoszone za pomocą skrętki. • Aby uniknąć przypadkowego nadepnięcia na kable, nie umieszczaj ich pod dywanem. • Aby uniknąć potknięcia się (i możliwego uszkodzenia wtyczki, portu karty sieciowej lub urazu osoby, która zahaczyła o przewód!), unikaj układania kabli w miejscach uczęszczanych przez ludzi.

•

Jeśli

planujesz

układać

kable na dworze, zastosuj rurki lub inne aby zabezpieczyć przewody prud wilgocią.

materiały

izolacyjne,

• Nie używaj nadmiernej siły przy kładzeniu lub wyciąganiu kabli. Niedelikatne obchodzenie się z nimi może doprowadzić do ich nadmiernego ściśnięcia, a nawet przerwania. Jeśli

podejrzewasz, że kable mogą gadnień, które warto uwzględnić. •

powodować

problemy z

siecią, poniżej

znajdziesz

listę

za-

Zwróć uwagę

na inteńerencje elektromagnetyczne. Jeśli pojawia się nieczytelny obraz na ekranie stacji roboczej, zdarza się utrata pakietów lub tymczasowa niedostępność węzłów, problemem mogą być interferencje elektromagnetyczne. Sprawdź kable, aby się upewnić, że znajdują się przynajmniej 15 - 30 centymetrów od źródła zakłóceń. wtyczki to typowe źródło kłopotów z kablami. Koniecznie sprawdź wszystkie gniazda w problematycznej stacji roboczej. Skontroluj także kartę sieciową. router, przełącznik itd.

• Sprawdt wtyczki.

•

Sprawdź ułotenie działanie

•

Luźno włożone

kabli.

Pętle

kabla

sieci. Staraj się unikać

mogą generować

układania długich

pole elektryczne, które kabli w zwoje.

zakłóca

Sprawdź,

czy kable nie są ściśnięte lub przerwane. Mocno ściśnięty kabel może spowodować zwarcie i okresowe problemy z połączeniem. Upewnij się. że żadna część kabla nie jest nadmiernie przyciśnięta, zwłaszcza jeśli komputer znajduje się blisko ściany. Brak połączenia z siecią może być efektem przerwania miedzianej głównej żyły kabla. Trzeba wtedy wymienić przewód.

Rozwiązywanie

problemów

z kartą sieciową Karta sieciowa jest następną po kablach przyczyną problemów z siecią. Oto lista elementów, które powinieneś sprawdzić, jeśli podejrzewasz. że Windows 7 i karta sieciowa nie współdziałają ze sobą.

• Upewnij się, ł.e Wmdows 7 :zainstalował właściwą kartę sieciową. Windows 7 zwykłe poprawnie wykrywa karty sieciowe. Jednak drobny błąd (na przykład wybranie złego typu urządzenia nadawczo-odbiorczego) może doprowadzić do poważnych problemów. Dokładnie sprawdź, czy karta sieciowa wyświetlona w menedżerze urządzeń i karta w kompute~ to te same urzącł7..enia. Jeśli nie, kliknij przycisk Usuń, aby usunąć urządzenie; uruchom kreator dodawania sprzętu i ręcznie wskaż właściwą kartę.

•

Sprawdź

fizycznie kartę sieciową. Otwórz prawnie umocowana w gnieździe.

obudowę

i upewnij

się, że

karta jest po-

•

Wyłącz brtę sieciową zintegrowaną

z płytą główną. Jeśli dodałeś nową kartę sieciową, aby zastąpić kartę zintegrowaną, możliwe, że pierwotne urządzenie 7.akłóca działanie nowego sprzętu. Aby rozwiązać ten problem, zamknij system Windows 7, ponownie uruchom maszynę i otwórz program do konfigurowania BIOS-u. Powinieneś znaleźć w nim opcję, która umożliwi wyłączenie karty sieciowej płyty głównej.

• Spróbuj utyć nowej karty sieciowej. Zamień obecną kartę na inną, o której wiesz, że działa prawidłowo. Jeśli aktualnie wykorzystujesz kartę zintegrowaną, umieść sprawną kartę sieciową w pustym gnieździe. Jeżeli to rozwiąże problem, będziesz musiał usunąć niesprawne urządzenie (jeśli jest to możliwe) i dodać nowe. • Pobierz najnowsze sterowniki. Sprawdź w witrynie producenta karty sieciowej, czy udostępnia nowsze sterowni.ki dla systemu Windows 7. Jeśli tak, pobierz je i zainstaluj.

Rozwiązywanie

problemów

z siecią bezprzewodową Sieci bezprzewodowe powodują trudności zupełnie nowego rodzaju w obszarze rozwiązywania problemów. Jest to wynik zagadnień związanych z 1.akłóceniami, zgodnością i zasięgiem urząd7.eń. Oto lista kilku rzeczy, które należy sprawdzić, aby rozwiązać problemy z połączeniem bezprzewodowym. • Napraw połączenie. Narzędzie do naprawiania sieci systemu Windows 7 szczególnie dobrze nadaje się do rozwiązywania problemów z sieciami bezprzewodowymi, dJatego zawsze powinieneś najpierw użyć właśnie jego (zobacz punkt "Naprawianie połączenia sieciowego" we wcześniejszej części rozdziału). • Uruchom ponownie lub wyłącz i włącz urządzenia. Zresetuj sprzęt przez wykonanie poniższych zadań (zachowaj prudstawioną kolejność): wyloguj się z systemu Windows 7, ponownie uruchom komputer, wyłącz i włącz komputer, wyłącz i włącz bezprzewodowy punkt dostępu, wyłącz i włącz modem szerokopasmowy. •

Sprawdź

wtyczki. Upewnij się, że bezprzewodowa karta sieciowa jest poprawnie zainstalowana, a antena została solidnie umocowana.

•

Przenieś antenę. Jeśli

antena bezprzewodowej karty sieciowej jest połączona kablem, umieść ją w wyższym punkcie.

•

Sprawdź przełącznik sieci WLAN w laptopie.

Wiele laptopów ma przełącznik, który pozwala włączyć i wyłączyć wewnętrzną bezprzewodową kartę sieciową. Upewnij się. że przypadkowo nie wyłączyłeś tego urządzenia.

•

Sprawdź,

na przykład „elektryczne nianie" i telefony bezpn.ewodowe używające częstotliwości 2,4 gigaherca, mogą poważnie zakłócić sygnał sieci bezprzewodowej. Spróbuj albo przenieść, albo wyłączyć taki sprzęt, jeśli znajduje się w pobliżu bezprzewodowej karty sieciowej lub punktu dostępu.

•

Zmień kanał. Możesz skonfigurować

bezprzewodowy punkt dostępu tak, aby przesyłał sygnały na konkretnym kanale. Czasem jeden kanał zapewnia najmocniejszy sygnał - spróbuj skorzystać z tego rozwiązania. W tym celu zaloguj się na stronach konfiguracji punktu dostępu i poszukaj ustawień kanału.

•

Sprawdź zasięg. Jeśli

nic ma sygnału lub jest on bardzo słaby, możliwe, że be7.pr7.ewodowa karta sieciowa 7.najdujc się za daleko od punktu dostępu. Zwykłe jakość sygnału zaczyna spadać po oddaleniu się od punktu dostępu na więcej niż 35 metrów (dla urządzeń 802.11 n jest to 70 metrów). Przybliż się do punktu dostępu albo włącz funkcję wzmacniania sygnału, jeśli ją ma punkt dostępu. Możesz też zainstalować urządzenie do zwiększania 7.asięgu sieci bezprzewodowych.

•

Sprawdź zgodność urządzeń

czy nie występują

:zakłócenia.

Niektóre

urządzenia,

ze standardami 802.1 lb/g/n. Aby bezpr~wodowa karta sieciowa współdziałała prawidłowo z bezprzewodowym punktem dostępu, oba uri.ądzenia mus1.ą używać zgodnych wersji standardu 802.11. Jeśli na przykład karta obsługuje tylko standard 802.11 n, a punkt dostępu wyłącznie 802.11 g, nie będzie można połączyć ich ze sobą.

• Zresetuj router. Jako ostatnią deskę ratunku możesz potraktować zresetowanie routera do ustawień fabrycznych. Z dokumentacji urządzenia dowiesz się, jak to zrobić. Pamiętaj, że jeśli zastosujesz to rozwiązanie, będziesz musiał skonfigurować sieć od podstaw.

Rozdział 25.

Konfigurowanie małej sieci

W tym rozdziale: • Tworzenie sieci typu P2P •

Używanie podstawowych narzędzi

•

Zar7.ądzanie połączeniami

•

Zar1.ąd1..anie

i wykonywanie zadań związanych z siecią w Windows 7

sieciowymi

bezprzewodowymi połączeniami sieciowymi

Przesyłanie poczty,

ludzkiego głosu i ruchomych obrazków - w tym stuleciu, podobnie jak w innych, nasze największe osiągnięcia dotyczą jednego celu, którym jest zbliżenie ludzi do siebie.

Antoine Saint-Exupery Prtez wiele lat sieci były prywatnymi królestwami „dostojników" z działu IT. Tajemniczy żargon i sprawy związane ze skomplikowanym sprzętem były zrozumiałe tylko dla małej grupy specjalistów. Pracownicy, którzy potrzebowali dostępu do zasobów sieciowych, musieli oddawać hołdy przedstawicielom „grupy trzymającej władzę" i giąć się w ukłonach. Jednak od niedawna następuje demokratyzacja w omawianym obszarze. Dzięki odchodzeniu od komputerów głównych w kierunku systemów klient-serwer, dzięki przechodzeniu od prostych terminali do zaawansowanych komputerów PC i dzięki pojawieniu się prostych konfiguracji typu P2P zarządzanie sieciami nie jest już tylko domeną elit. Podłączenie się do istniejącej sieci lub skonfigurowanie własnej sieci w domu lub małej firmie nigdy nie było prostsze niż teraz. Z tego rozdziału dowiesz się, w jaki sposób Windows 7 jeszcze bardziej ułatwia obsługiwanie sieci. Zobaczysz, jak skonfigurować własną prostą sieć i jak wykonać potrzebne zadania administracyjne. Szczegółowe informacje na temat dostępu do zasobów sieciowych znajdziesz w rozdziale 26., "Łączenie się z siecią i korzystanie z niej".

Tworzenie sieci typu P2P Jednym z największych usprawnień w najnowszej wersji systemu Windows jest nowy proces konfigurowania sieci. Jeśli komputer jest poprawnie podłączony (więcej na ten temat już za chwilę), system automatycznie wybierze właściwe ustawienia. Jest to prawdziwe ro7.wiąi.anie typu "pług and play" - wystarczy podłączyć maszynę do sieci, a za kilka sekund można już korzystać z 7.aSObów sieciowych. Zauważ. i.e nie dotyczy to połączeń bezprzewodowych, które ze względów bezpieczeństwa wymagają kilku dodatkowych operacji (choć, jak się wkrótce przekonasz. Windows 7 pozwala zapisać połąa.enie bezprzewodowe i automatycznie użyć go, kiedy komputer następny raz znajdzie się w zasięgu danej sieci).

Jak więc

konfiguracja sieci niezbędna do automatycznego podłączenia do niej komputera? W przypadku sieci przewodowych musisz tylko wykonać następujące zadania: •

wygląda prawidłowa

Każdy

komputer musi

mieć kartę sieciową

(na

przykład wewnętrzną kartę sieciową,

kartę sieciową podłączaną

przez USB, zintegrowaną kartę sieciową na płycie głównej lub kartę sieciową typu PC Card). • Potrzebny jest zewnętrzny router lub przełącznik. • Musisz włączyć w routerze protokół DHCP. Automatycznie przypisze on niepowtan.alny adres IP do każdej maszyny w sieci. •

Każdy komputer musi mieć kabel

sieciowy biegnący z karty sieciowej do portu w routerze

(lub przełączniku). •

Jeśli

masz szybki modem, musisz połączyć kablem sieciowym port internetowy (lub W AN) w routerze z portem sieciowym modemu. Gwarantuje to, że każdy komputer w sieci będzie mógł korzystać z połączenia internetowego.

•

Każdy komputer

musi

mieć niepowtarzalną nazwę.

• W każdym komputerze trzeba ustawić grupę roboczą o tej samej nazwie. Jeśli

nie jesteś pewny, jak spełnić dwa ostatnie warunki, zapoznaj nazwy komputera i grupy roboczej" w dalszej części rozdziału.

się

z punktem „Zmienianie

W przypadku sieci bezprzewodowych konfiguracja powinna wyglądać podobnie (wyjątkiem jest oczywiście to, że nie trzeba łączyć każdego komputera kablem z routerem). Oto kilka cech charakterystycznych dla sieci bezprzewodowych:

•

Każdy

komputer musi mieć kartę sieciową, obsługującą połączenia bezprzewodowe.

• Musisz mieć bezprzewodowe cześnie jako router.

urządzenie

(punkt

dostępu

lub

bramę),

które

działa

jedno-

• W czasie wstępnego konfigurowania sieci jeden komputer musi być podłączony do punktu dostępu kablem sieciowym. Umożliwia to skonfigurowanie punktu dostępu przed nawiązaniem połączenia bezprzewodowego. Zobacz punkt „Nawiązywanie połączenia z siecią bezprzewodową" w dalszej części rozdziału, aby dowiedzieć się, co trzeba zrobić w celu nawiązania połączenia bezprzewodowego w Windows 7.

Zmienianie nazwy komputera i grupy roboczej Wspomniałem wcześniej, że

zbudowanie poprawnej sieci w Windows 7 wymaga, aby każdy komputer miał niepowtarzalną nazwę, a wszystkie maszyny miały tę samą nazwę grupy roboczej. Zakładam tu, że budujesz prostą sieć w domu lub małym biurze. Większe sieci są zwykle podzielone na kilka grup roboczych, w których wszystkie maszyny z danej grupy są ze sobą powiązane (na przykład należą do działu marketingu, IT, sprzedaży itd.). Oto operacje, które należy wykonać, aby zmienić nazwę komputer.i i grupy roboczej w Windows 7: 1. Otwórz menu Start, wpisz nazwę systempropertiescomputername, a następnie wciśnij

klawisz Enter. Pojawi się okno dialogowe Właściwości systemu z otworzoną zakładką Nazwa komputera. 2. Kliknij przycisk Zmień. Pojawi się okno dialogowe Zmiany nazwy domeny/komputera, widoczne na rysunku 25.1. Ryaunek 25.1. Skorzystaj z tego okna dialogowego, aby zmienić nazwę komputera i grupy roboczej

.

.

\

„

' •\

I

1

"

, 111 1

1

. . . . . 1

edu iłuwłwo

• 11

\

1

•~1

• •

tu'ln

.

' I

.

.1

11\\\11 ,\

I

' 1

'•,

•\\'

\~\\\\

~

.oi...~

r-------·-· l.-.._ _ _ _ _ _ _ _ __ Gn4>lt .roboaa: WORKGOOUP

1I

' )( ''\'

~

3.

Wprowadź nazwę

komputera.

4. Zaznacz opcję Grupa robocza i wpisz wspólną nazwę grupy roboczej. 5. Kliknij przycisk OK. Windows 7 poinformuje komputer, aby wprowadzić zmiany.

Cię. że

6. Kliknij przycisk OK. aby wrócić do okna dialogowego

uruchomić

musisz ponownie

Właściwości systemu.

7. Kliknij przycisk Zamknij. Windows 7 zażąda ponownego uruchomienia komputera. 8. Kliknij przycisk Uruchom ponownie teraz.

Nawiązywanie połączenia

z siecią bezprzewodową

Po zainstalowaniu bezprzewodowych kart sieciowych i skonfigurowaniu bezprzewodowej bramy (albo punktu dostępu) możesz połączyć się z siecią bezprzewodową. Zapewni Ci to dostęp do zasobów sieci, a także do internetu, jeśli używasz bezprzewodowej bramy. Wspominałem już, że Windows 7 nie nawiązuje automatycznie połąa.enia z siecią bezprtcwodową. Wynika to głównie ze względów bezpieczeństwa, ponieważ większość sieci bezprzewodowych jest chroniona hasłem lub kluczem zabezpieczeń. Ponadto Windows 7 często (zwłaszcza w gęsto zaludnionych obszarach) wykrywa wiele sieci bezprzewodowych, dlatego uŻ)1kownik musi wskazać, z którą z nich chce się połączyć. Na szczęście możesz skonfigurować system tak. aby zapamiętywał ustawienia sieci bezprzewodowej i automatycznie nawiązywał połączenie, kiedy znajdzie się w zasięgu odpowiedniej sieci. Dlatego zwykle trzeba przejść przez procedurę podłączania tylko raz. Oto operacje, które musisz wykonać, aby połączyć się z siecią bezprzewodową: 1. Kliknij ikonę Sieć w obszarze powiadomień paska zadań. Windows 7 wyświc:tli łistc; dostępnych

sieci bezprzewodowych, co prledstawia rysunek 25.2. Dla przedstawione są trzy rodzaje informacji:

Rysunek 25.2.

Kliknij

ikon~ Sieć,

Obecnie pol•c.rono i; SircAdHoc2 Brak dostepu do Internetu

aby wbaczył listę bezpr.tewudowych sieci w 1.a.„ięgu komputera

Sl«AdHoc.J o~

BB

llCłeł

dfinl::

OtylórzUnłrun\ sieci i udostępniania

każdej

sieci

• W lewej kolumnie znajduje się nazwa sieci (nazywana też identyfikatorem SSID). •

Siła sygnału

jest określona za pomocą pięciu słupków (im więcej z nich ma kolor zielony, tym silniejszy jest sygnał). Zauważ, że sieci są uporządkowane według siły sygnału.

• System informuje też, czy sieć wymaga hasła lub klucza pieczone sieci mają ikonę ostrzegawczą obok siły sygnału.

zabezpieczeń.

Niezabez-

2. Wybierz sieć, której chcesz użyć. 3. Jeśli chcesz, aby Windows 7 automatycznie łączył się z daną siecią, kiedy komputer

znajdzie się w jej zasięgu, zaznacz pole Połqcz automatycznie. 4. Kliknij przycisk Połącz. Jeśli sieć, z której chcesz skorzystać, nie jest zabezpieczona (tak działa wiele publicznych hotspotów), Windows 7 natychmiast się z nią połączy. Możesz

wtedy pr7.ejść do punktu 5. Jednak większość prywatnych sieci bezprzewodowych jest (lub przynajmniej powinna być) zabezpieczona przed nieuprawnionym dostę­ pem. Wtedy Windows 7 będzie wymagał klucza zabezpieczeń lub hasła, co ilustruje rysunek 25.3. Rysunek 25.3. Aby U7.y!ikać dostęp

I

..

'„

~\•\' ł

do z.abczpicczoncj sieci bezprzewodowej, musisz podać klucz zabezpieczeń łub hasło

\\•,

'

. •

Wprowadź

•

l\•~I

,

·-

•,•.i\11l\l•1t1'

.

1\

l\\1j,lł ,,~,

• '

l\1I 1

, ··

·-

111\',\\\.„\h\l\

1

..

.,

.y '~ I~

Wpisz klua zabezpieaeń sieci Klucz

I

ubezpiecuń:

5.

.

:,\\'-,\,,,, \\\ 1 .11\,\\,

klucz lub z internetem.

l ~ Ubyjzn1ki

hasło

i kliknij przycisk OK. Windows 7

nawiąże połączenie

Używanie

podstawowych narzędzi i wykonywanie zadań związanych z siecią w Windows 7 Po kupieniu, rozpakowaniu i podłączeniu potrzebnego sprzętu sieć powinna działać (jeśli jest inaczej, możesz zajrzeć do rozdziału 24., „Rozwiązywanie problemów z siecią"). Zwykłe bę­ dziesz używał sieci do wykonywania przydatnych zadań. takich jak wymiana plików, przesyła­ nie strumieniowe danych multimedialnych, twor?.enie kopii zapasowych i korqstanic z internetu. Jednak nieuniknione jest, że niektóre zadania będą związane bezpośrednio z siecią, ponieważ nawet najmniejsze z nich wymagają administrowania i konfigurowania. Operacje związane z siecią polegają zarówno na zwykłym sprawdzaniu aktualnego stanu sieci łub wyświetlaniu podłączo­ nych komputerów i urządzeń, jak i na zmienianiu różnych ustawień, takich jak nazwa sieci. Są

to podstawowe zadania, a jeśli pełnisz w domu łub biurze funkcję administratora sieci, musisz \\iedzieć, jak je wykonać. Na szczęście żadne z nich nie jest skomplikowane, dlatego nie oderwie Cię na długo od bardziej użytecznych lub interesujących czynności. W tym podro1.dziale dowiesz się wszystkiego, co jest Ci potrzebne.

Otwieranie Centrum sieci i udostępniania Jedną

z rzeczy, na które często narzekali użytkownicy Windows XP (i wcześniejszych wersji systemu Windows), było rozproszenie funkcji sieciowych po wielu miejscach interfejsu. Utrudniało to znalezienie potrzebnych narzędzi. Pewną pomocą był folder Moje miejsca sieciowe w Windows XP, w którym w panelu Zadania udostępniono obszar Zadania sieciowe, jednak znajdowało się tam tylko kil.ka przydatnych poleceń. trzeba ułatwić administrowanie siecią - zwłaszcza nieprofesjonalistom. Doprowadziło to do powstania Centrum sieci i udostępniania, które pojawiło się w Windows Vista. Było to okno pełniące funkcję punktu wyjścia do zarządzania siecią. Dowodem na to, że Microsoft zmierza w dobrym kierunku, jest długa lista zadań związanych z siecią, które można wykonać za pomocą omawianego okna. Są to między innymi: Microsoft

uznał, że

• Przełączanie się między połączeniami grupy domowej i konta użytkownika. •

Wyświetlanie

listy połączeń sieciowych.

• Wizua1i1.owanie sieci w postaci mapy (zobacz punkt „Wyświetlanie mapy sieci° w dalszej części rozdziału).

• Zmienianie nazwy, typu i ikony sieci (zobacz punkt „Dostosowywanie ustawień sieci" w dalszej części rozdziału). • Zmienianie opcji znajdowania komputerów (zobacz rozdział 24.) i udostępniania 1.asobów (zobacz rozdział 26.). • Zobacz punkt „Włączanie odnajdowania siect na stronie 608. • Zobacz punkt

„Udostępnianie

zasobów w sieci" na stronie 680.

• Sprawdzanie stanu każdego poląc1.enia sieciowego (zobacz punkt „Wyświetlanie szczegółowych informacji o stanie sieci" w dalszej części rozdziału). • Wyświetlanie komputerów i urządzeń podłączonych do sieci (zobacz punkt „Wyświetla­ nie komputerów i urządzeń dostępnych w sieci" w dalszej części rozdziału). • Podłączanie komputera do innej sieci. •

Zarządzanie połączeniami

ciowymi" w dalszej

sieciowymi (zobacz punkt

„Zarządzanie połączeniami

sie-

części rozdziału).

• Zarl..ądzanie sieciami bezprzewodowymi (zobacz punkt „Zarl..ądzanie połączeniami z siecią bezprzewodową" w dalszej części rozdziału). • Diagnozowanie i naprawianie połączenia sieciowego (zobacz rozdział 24.). • Zobacz punkt „Naprawianie połączenia sieciowego" na stronie 604. Centrum sieci i udostępniania to wygodne narzędzie, którego prawdopodobnie będziesz często używał, zwłaszcza kiedy już uda Ci się właściwie skonfigurować sieć. Może dlatego Microsoft udostępnia tyle sposobów na otworzenie tego okna. Oto dwie najprostsze metody: • Kliknij (lewym lub prawym przyciskiem myszy) ikonę Sieć w obszarze powiadomień, a następnie wybierz opcję Otwórz Centrum sieci i udostępniania.

• Otwórz menu Start, wpisz słowo siet w polu wyszukiwania, a zwę Centrum sieci i udostępniania w wynikach wyszukiwania.

następnie

wybierz na-

Niezależnie

od tego, z której metody skorzyi,1asz, pojawi się Centrum sieci i udostępniania Będzie ono wyglądać podobnie do okna z rysunku 25.4. Rysunek 25.4.

.

Centrum sieci i udost~pniania

to główny punkt zarządzania sieciami wWinJows7

WySWietl podstawow~ infomlKjc o sieci I skonfiguruj 1)()1ąam

--

.......... ,,... ,...._....... TaqdMjtl,cMi

'

......

r~,...._ ~

-

•

.„.....

~rtętt.lo

,.,_ i ,

bln<

19'Qt._..,.„ . .........,...udo..,,..„

~ll"IPC

u.,...,....,, ......,_

...,..l'ICJ'dl„„..,...~„_,

... ,,,_

Okno Centrum sieci i udostępniania składa się z czterech głównych obszarów. Są to: • Mapa. Tu znajduje się mała wersja mapy sieci, czyli obraz używanego połączenia. Zobacz punkt „Wyświetlanie mapy sieci" w dalszej części rozdziału. • Wyświetlanie aktywnych sieci. W tym miejscu znajdziesz nazwę sieci, do której podłą­ c1.ony jest komputer, kategorię tej sieci (domowa lub publiczna), informację o tym. czy masz dostęp do internetu, a także, z którego połączenia korzystasz (w przypadku połączeń przewodowych zwykle jest to Połączenie lokalne; inna opcja to Poł~czenie bezprzewodowe). Jeśli maszyna jest podłączona do kilku sieci lub ma wiele połączeń z jedną siecią (na przykład przewodowe i bezprzewodowe), zobaczysz w tym miejscu wszystkie połączenia. • Zmienianie ustawień sieciowych. Ten obszar wych operacji związanych z siecią.

udostępnia

• Zadania. To okienko po lewej stronie Centrum sieci i

cztery

łącza

do standardo-

udostępniania umożliwia

uru-

chomienie dodatkowych przydatnych operacji jednym kliknięciem myszy. pozostałej aęści rozdziału opisuję najczęściej

wykonywane zadania z obszaru administrowania siecią. Wszystkie je można uruchomić za pomocą Centrum sieci i udostępniania. Jeśli istnieje łatwiejszy sposób na wykonanie danej operacji, poinformuję Cię o tym. W

Tworzenie grupy domowej

„

~ Jedną

z istotnych innowacji związanych z siecią są w Windows 7 grupy domowe. Taka grupa to zbiór komputerów w sieci P2P, które używają wspólnego hasła do wymiany danych. Pomysł polega na tym, aby po dołączeniu maszyny do grupy przez podanie hasła nie trzeba było w przyszłości przejmować się obsługiwaniem sieci, ponieważ zajmie się tym automatycznie Windows 7. Różni się to od tradycyjnego sposobu zarząchania połąa..eniami sieciowymi i udostęp­ nianiem zasobów, polegającego na tworzeniu kont i haseł użytkowników oraz przyznawaniu uprawnień do każdego współużytkowanego zasobu. ułatwienia zarządzania siecią początkującym

i niedoświadczonym użytkownikom. Oczywiście, każde rozwiązanie, które ma upras7.e7.aĆ pracę nowicjuszom, jest prawie zawsze gorsze od mechanizmów dla doświadczonych i zaawansowanych użyt­ kowników, ponieważ łatwość obsługi wiąże się z mniejszą liczbą funkcji, opcji oraz ustawień. Grupy domowe zaprojektowano w celu

Jeśli 1.akupiłeś tę książkę,

prawdopodobnie jeste.~ doświadczonym lub zaawansowanym użytkowni­ kiem, dlatego zakładam, że grupy domowe mogą Cię nie interesować. Większa część rozdziału poświęcona jest tradycyjnym zadaniom i ustawieniom :r.wi&p.anym z małymi sieciami. Jednak mo7Jiwc, że będziesz musiał skonfigurować prostą sieć dla kogoś innego (na przykład dla rodziców lub dziadków), dlatego warto poznać tę technikę. Opisuję ją w kilku następnych podpunktach. Włączanie połączeń

w ramach grupy domowej

Domyślnie

grupy domowe po pełnej instalacji Windows 7 są włączone. Aby się o tym upewnić lub włączyć tę funkcję po aktuali1.acji systemu, wykonaj poniższe operacje w każdym komputerze sieciowym z Windows 7: I. W Centrum sieci i udostępniania kliknij łącze Zmień zaawansowane ustawienia "dostępniania.

2. Otwórz profil Dom lub praca.

grupy domowej zaznacz opcję Zezwalaj systemowi Windows na zarządzanie połqczeniami grupy domowej, jak przedstawia to rysunek 25.5.

3. W obszarze

Połqczenia

Rysunek 25.5.

Aby używać w sieci grupy domowej systemu Windows, zaznacz opcję Zezwalaj systemowi Windows na zarządzanie połączeniami grupy domowej

lawycuj ~em Windo.n lla4du poa.aenWni z mymi komputerami 'JIUlfl'I domowr,j.Ja.di jediwl< mnz QlDe ltonł.I uzytkownib I htill n.t ~swoich komp
ZezwUlj ~emowi Windows ,.. ~ie połtcUniM!i 9'\IPY domowej (Uleunc) Utyj kont·uzytlaJwnib i Nsd do qaeriU 5ie z ir!nyml kompWer•mi

Pubiany

4. Kliknij przycisk Zapisz zmiany. Windows 7 poinformuje, że musisz się wylogować, aby 1.astosować nowe ustawienia. 5. Kliknij prqcisk Wyloguj teraz. Windows 7 wyloguje Cię z konta.

Kiedy ponownie się zalogujesz, będziesz mógł utworzyć grupę domową, co opisuję w następnym podpunkcie.

Tworzenie grupy domowej Po skonfigurowaniu wszystkich komputerów pod kątem sieci grupy domowej wybierz jedną z maszyn z systemem Windows 7, aby utworzyć taką grupę. Wykonaj następujące operacje: 1. W Centrum sieci i udostępniania znajdź ustawienie HomeGroup (czyli „grupa domowa") i kliknij łącze Gotowe do utworzenia. Możesz też otworzyć menu Start, wpisać nazwę grupa domowa i wcisnąć klawisz Enter. Poja,„; się okno dialogowe z zadaniami dotyczą­ cymi grupy domowej.

2. Kliknij przycisk Utwórz grupę domową. Pojawi się kreator grupy domowej. W pierwszym oknie możesz określić, które elementy chcesz udostępniać (rysunek 25.6). Ry1unck 25.6.

Kreator grupy Jomowej pruprowadzi Ci~ przez proces

Udostępnianie usobów innym

komputerom w domu z systemem Windows 7

konfigurowania takiej grupy w Twojej sieci

Ozięti gruplit domowej motN udosl~ p6it> t dNbRI iftnym lcomputetom z systemem Windows 7 OB?~ Unim1en1DWO mubnedil n1 ~ GNpa domow•jest chronione hlsftm, • uiytlcOWŃk uwa~ ""' motbwoU olaeśłeNł dernenł6w, ll:t&t ~ w niq udggępniene.

Wrectj inlonnacu o gruptcb domowych

Obf1:zy

Wideo

3. Zaznacz pole przy każdym typie plików, które chcesz udostępniać, a następnie kliknij przycisk Dalej. Kreator wyświetli wtedy hasło grupy domowej. 4. Z.apisz to hasło (lub kliknij łącze Wydrukuj hasło i instrukcje, a następnie wybierz opcję

Drukuj tę stronę). 5. Kliknij przycisk Zakończ. Windows 7 wyświetli okno grupy domowej, które opisuję w dalszej części rozdziału (zobacz podpunkt "Zmienianie ustawień grupy domowej").

Dołączanie do grupy domowej

Kiedy już utworzysz grupę domową, następne zadanie polega na dołączeniu do niej wszystkich innych komputerów z Windows 7. Przebiega to w następujący sposób: 1. W Centrum sieci i udostępniania znajdź ustawienie HomeGroilp i kliknij łącze Gotowa do dołączenia. Możesz też otworzyć menu Start, wpisać nazwę grupa domowa i wcisnąć

klawisz Enter. Pojawi się okno grupy domowej. 2. Kliknij przycisk Przyłącz się teraz. Pojawi się kreator dołączania do grupy domowej. W pierwszym oknie możesz określić, które elementy chcesz udostępniać.

3. Zaznacz pole przy każdym typie plików, które chcesz udostępniać, a następnie kliknij przycisk Dalej. Kreator wyświetli komunikat z prośbą o podanie hasła grupy domowej. 4. Wprowadź hasło i kliknij przycisk Dalej. Kreator doda komputer do grupy domowej.

5. Kliknij przycisk Zakończ. Windows 7 wyświetli okno grupy domowej. które omawiam w dalszej części rozdziału (zobacz podpunkt „Zmienianie ustawień grupy domowej").

Uzyskiwanie dostępu do grupy domowej Aby wyświetlić komputery podłączone do grupy domowej i uzyskać dostęp do udostępnianych na nich zasobów, otwórz dowolne okno Eksploratora Windows i wybierz opcję Grupa domowa w okienku nawigacji. Spowoduje to wyświetlenie ikony każdego komputera w sieci. Po jej kliknię­ ciu zobaczysz zasoby udostępniane na tej maszynie, co ilustruje rysunek 25.7. Rysunek 25.7.

Kliknij łitcze Grupa domowa w okienku nawigacji, a następnie wybierz

ikon~

komputera. aby 1.obaczyć udostępniane

na nim 1.asoby

libiolei ·~

.,____...... 4r.n.p....,_,.

J-(ĄJW..IMT<»J) ,

,

r-

ic....,....

4'i SW

(Ag

,..,...--, -

„.

~

••

•

•

o.t. ~ 2ll0Mt-U17:11

tuntlł<ł

Zmienianie ustawień grupy domowej Jeśli

chcesz zmienić typy udostępnianych plików, wykonaj poniższe zadania: 1. W Centrum sieci i udostępniania k1iknij łącze Wybierz grupę domową i opcje udostępnia­ nia. Możesz też otworzyć menu Start. wpisać nazwę grupa domowa i wcisnąć klawisz Enter. Pojawi się okno grupy domowej, które przedstawia rysunek 25.8.

Rysunek 25.8.

l"t)i okna grupy Jomowrj, aby zmienić ICi ustawienia

Zm~

W

ustawienia grupy domowej

._oóudo
~

...........

b
WJ•knpo>Ob Nytluayc pll tlolday'

~-

.......ltjo~·P"" .......... ~lub..,..,.,..., hftlo 9"'flY ~

Zn...,\J\i

2. Zaznacz pole przy każdym typie plików, które chcesz udostępniać. 3. Jeśli chcesz przesyłać strumieniowo pliki multimedialne do innych komputerów w sieci domowej. 7.aZnacz pole Przesyłaj strumieniowo moje obrazy. muzykę i filmy wideo wszyst-

kim urządzeniom w sieci domowej. Możesz też kliknąć łącze Wybierz opcje przesyłania strumieniowego, aby skonfigurować tę funkcję. 4. Jeśli chcesz wygenerować nowe hasło, kliknij łącze Zmień hasło. 5. Kliknij przycisk Zapisz zmiany.

Wyłączanie połączeń

„

z grupą domową

~ Wsponmiałem już, że zakładam, iż będziesz potrzebował możliwości

i elastyczności tradycyjnych sieci opartych na kontach użytkownika. Jeśli tak jest, musisz wyłączyć grupę domową.

W tym celu wykonaj poniższe operacje: L W Centrum sieci i udostępniania kliknij łącze Zmień zaawansowane ustawienia udostępniania.

2. Otwórz profil Dom lub praca. Połqczenia

grupy domowej zaznacz łączenia się z innymi komputerami.

3. W obszarze

opcję Użyj

kont

użytkownika

i haseł

cl,,

4. Kliknij przycisk Zapisz zmiany. Windows 7 poinformuje Cię, że musisz się wylogowa,,

aby zastosować ustawienia. 5. Kliknij przycisk Wyloguj teraz. Windows 7 wyloguje Cię z konta.

Kiedy ponownie się 1.alogujesz. będziesz mógł korzystać ze zwykłych na kontach użytkownika.

połączeń

sieciowych opart)·'h

Wyświetlanie komputerów i urządzeń dostępnych w sieci Jeśli

ikona Sieć wskazuje na to, że komputer jest prawidłowo podłączony do sieci (zobacz ro1dział 24.), możesz sprawdzić, jakie zasoby są w niej dostępne. Jednym ze sposobów jest wyświctlcnk mapy sieci w Windows 7 (zobacz punkt "Wyświetlanie mapy sieci" w dalszej części rozdziału\ Możesz jednak posłużyć się prostszą metodą - wykorzystać okno Sieć. • Zobacz punkt „Sprawdzanie stanu

połączenia"

na stronie 606.

Aby otworzyć okno Sieć, uruchom Eksplorator Windows i kliknij węzeł Sieć w okienku nawigacjl Rysunek 25.9 przedstawia zawartość tego okna dla typowej małej sieci. Widać tu główne i.a~ sieci, na przykład komputery i urządzenia multimedialne. Jak ilustruje to rysunek 25.10, widok szczegółowy (wybierz Zmień widok/Szczegóły) przedstawia nazwę 1.asobu, kategońę. nazwę grurr roboczej i nazwę profilu sieci. Prawdopodobnie zauważyłeś, że na rysunkach 25.9 i 25.10 nazwy niektórych zasobów sieciowych się powtanają (na przykład w kategorii Komputer i Urzqdzenia multimedialne). Oznacza to. że dany komputer lub sprzęt ma kilka funkcji sieciowych, które są opisywane jako „urządzenia• w oknie Sieć. Najczęściej druga ikona związana jest z programem Windows Media Connect (WMCl i pojawia się. jeśli na komputerze skonfigurowano program Windows Media Player (w przypadba maszyn z Windows 7) do przesyłania strumieniowego multimediów w sieci.

Rysunek 25.9. Okno Sieć wyświetla główne zasoby dostępne w sieci • Komputer (6) o.utnie mitjsa

•

,

Pobnnt

•

Pulp!

ATW· PECET2

DOM-1&800039

Pulpit Biblio1di

dom-•

'Ił Grupo I Tomdt IComputet

• Umictten a multimedialne (4)

.~ SW p_,_.....

GOGll· lllUllOWV: GOQ:

K.cm

Adot>. R.uda9~

Rysunek 25.1 O. Okno Sieć w widoku Szczegóły •

KomlM/I~

(6}

~IU· K

ATWl>Km GOG&· IUWW'ł OOM-111000111

... ........., .. ,_

--·'Mllł•~

......

„

~l
MADU1Hł . EQJfl

•

Ur~ctt1il

. llDUI'

W nA

EW•·K

o& c;...,..""-

„"-•

QOt.P

w

Gl\~'9~ -~"ll!Y7 ~

multlmt'dll!M ('4)

..ut

.,....,.,.•...,,,,

KOMPUTU! l'Ct '-,..... CiOGl.·B.M.OWV1GOCil.: ATW Pf0111.....,

U,1.tdJ-~ ~td..trw

AIW·PECflll..-

u,._.,. ,.,..,,.~ol
Ul

L\14'il>l<1 ,,,....,.,..• ...,.

'"

\Mt

Wyświetlanie

mapy sieci

Okno Sieć przedstawia listę dostępnych komputerów i urządzeń, jednak nie informuje o tym. w jaki sposób są one połączone ze sobą w sieć. Widok „z lotu ptaka" na sieć można uzyskać za pomocą funkcji Mapa sieci systemu Windows 7. Wyświetla ona w wizualnej formie wsrystki~ elementy w otoczeniu sieciowym komputera - połączenia sieciowe (przewodowe i bezprzewodowe), sieci ad hoc (komputer-komputer), połączenia internetowe i urządzenia powiązane z tymi połączeniami. Mapa sieci przedstawia też stan połączenia, co pozwala łatwo wykryć problemy. lokalny fragment mapy sieci, a jego układ 1.ależy od używanych połączeń. Po lewej stronie zawsze znajduje się ikona Twojego komputera. Jeśli jest on podłączony do sieci (jak na rysunku 25.4), zielona linia łączy ikonę komputera i sieci. Jeżeli sie< ma połączenie z internetem, następna zielona linia znajduje się między ikonami sieci i internetu (po prawej stronie). Brak połączenia jest oznaczany czerwonym znakiem X na linii.

Centrum sieci i

udostępniania wyświetla

Centrum sieci i udostępniania umożliwia td wyświetlenie szczegółowej wersji mapy sieci. Aby .'4 zobaczyć, kliknij łącze Zobacz pełnq mapę. Rysunek 25.11 przedstawia przykładową pełną ma~ sieci. Jeśli masz kilka połączeń sieciowych, skorzystaj z listy Mapa sieci, aby wybrać inne połączenit i wyświetlić jego mapę. Rysunek 25.11. Pełna

wersja mapy

sieci

"'""' p,......,.

_:.l

Wyświetlanie szczegółowych

informacji o stanie sieci

\V rozdziale 24. dowiedziałeś się, że możesz użyć ikony Sieć z obszaru powiadomień systemu

\Vindows 7, aby szybko określić stan sieci. Jeśli ikona pokazuje, że komputer jest podłączony do sieci, mogą 1.ainteresować Cię su:zegółowe informacje na temat stanu połączenia. Jak długo jest aktywne? Jaka jest szybkość transferu danych? • Zobacz punkt „Sprawdzanie stanu połączenia" na stronie 606.

Windows 7 udostępnia te i inne informacje na temat połączenia sieciowego. Aby je zobaczyć, wykonaj następujące zadania: 1. Otwórz Centrum sieci i udostępniania w opisany wcześniej sposób (zobacz punkt „Otwieranie Centrum sieci i udostępniania"). 2. W obszarze Wyświetlanie aktywnych sieci przy opcji Połączenia kliknij łącze z nazwą połączenia, którego chcesz użyć: • Połączenia przewodowe mają zwykłe nazwę Połączenie lokalne. dlatego kliknij łącze o tej nazwie. Rysunek 25.12 przedstawia okno dialogowe Stan z informacjami o takim połączeniu.

Rysunek 25.12. Okno dialogowe Stan dla przewodowego połączenia

sieciowego

Połitcnna JP\o-4:

lnllmeł

Poi.c-a IPw6.: si.n ,..,..,..,,

lnk dańpJ do lntl!mrlu Włllame

CZllls~:

02:09: 10

Szybmść;

100,0MJ/I

28U2U

.'

11"2fi008

•

Połączenie

bezpruwodowe ma zwykle nazwę Połqczenie bezprzewodowe. Kliknij je. Rysunek 25.13 pr7.edstawia okno dialogowe Stan dla połączenia bezprzewodowego. Widać tu dodatkowo identyfikator SSID sieci, a także bieżącą siłę sygnału.

Rysundt 25.13. Oknu dialogowe Stan dla połączenia sieci bc;r.przewodowej

..

..

1

o

.

-----------~·

_____

,i\ ,

•

\

1 ' ·\•

"I' ,

. 'I' t\

I

\

'\Il\

V

,

Ogih .__ ~

·-·--- - - - - - - - -&-illk ~do lntene\i .... dol1lpł do lnllsneb.I

~IJ>v+. Połipwria

Fv6:

Stlr'I no9nb:

W1lpone

SSI>: C. . . . . .:

s.:cAlt1oc2 Oll l'llł:lO

~

51,0fot)/&

~..,,,.:

~ -

WY*ol„1671

3. Kliknij przycisk Szczegóły. Windows 7 wyświetli okno dialogowe Szczegóły połączenia sieciowego, widoczne na rysunku 25.14. W tym oknie znajdziesz między innymi adres MAC karty sieciowej (wartość Adres fizyczny), adres IP komputera i adresy serwerów

DNS dostawcy usług internetowych. Rysunek 25.14. Okno dialogowe

. ,,_\ •••

,

1

'·•

_.,

•

-'"l ,

, '"

•

I

1 \\•'•\'111 • 11

I

11

. ,\

. V

'

S1.c1.cgóły połączenia

sieciowego wyświetla między innymi adres IP komputera

WI~

WaiWć

~

cłwwl411 IMfłn•~F-~

....

OHSkcnaw.o..

Ol:a

~1J:

~

OICPwt~

MnlPv• MMlc.a ~ tPv•

Da.n-..,,._

o.rtww. WJ9M8 &wu~IPv•

S.-- OHCP IPw-ł s..w.y DNS 1Pv4

T.it 1!12. 168.105..29

2515255.255-0 13~ 200908;18:21 13.,... 2009 13:18:20 192..168.105. 1 10.168.68. l 83.175.180.30 83.175.180.11

li

Serws WINS Wv.C S,.- Nlll!OOS pnm T•.. T.ic IÓlle IPvfipol~I-. le80:-:dc:7:571U63:ld5c't.11 &.-~1Pv6

hi

I

•·

4. Kliknij przycisk Zamknij, aby wrócić do okna dialogowego Stan. 5. Kliknij przycisk Zamknij.

Dostosowywanie ustawień sieci Kiedy pierwszy raz otworzysz Centrum sieci i udostępniania, ustawienia prawdopodobnie nie będą dopasowane do danej sieci, dlatego Windows 7 zastosuje trzy domyślne opcje: • domyślną nazwę (zwykle Sieć lub identyfikator SSID sieci bezprzewodowej), • typ sieci, który zależy od lokalizacji sieci wybranej przy pierwszym łączeniu się z nią,

• domyślną ikonę dopasowaną do lokali:r.acji sieci, którą wybrałeś przy pierwszym łączeniu się z nią. Na małej mapie sieci widocznej na rysunku 25.4 domyślna ikona domu znajduje się nad nazwą Sieć. Aby zmienić te ustawienia, wykonaj

następujące

operacje:

1. Otwórz Centrum sieci i udostępniania w opisany wcześniej sposób („Otwieranie Centrum sieci i udostępniania").

2. Aby zmienić nazwę i ikonę sieci, kliknij jej symbol w obs:r.arze Wyświetlar1ie aktywnych sieci. Pojawi się okno dialogowe Ustaw właściwości sieci widoczne na rysunku 25.15. 3. Wpisz nazwę w polu tekstowym Nazwa sieci. kliknij przycisk Zmień. Zobaczysz okno dialogowe Zmienianie ikony sieci. Wybierz grafikę i kliknij przycisk OK.

4. Aby

zmienić ikonę.

Rysunek 25.15.

W Centrum sieci i udostępniania kliknij ikonę sieci, aby wyśv.;etlić to okno diologowe. Możesz w nim zmienić nazwę i ikonę sieci

Wpisz nazwę sieci i wybierz ikonę : logophiliii

Sui lub .,.,MÓ lokt!juqs: Mec1ows

5. Kliknij przycisk OK, aby wrócić do Centrum sieci i udostępniania. 6. Aby zmienić rodzaj sieci, kliknij w obszarze Wyświetlanie aktywnych sieci jej typ (pod nazwą sieci). 7. Kliknij typ sieci, którego chcesz użyć (Sieł domowa, Sieć finnowa lub Sieć publiczna). Windows 7 zmieni rodzaj sieci i odpowiednie ustawienia (na przykład wyłączy odnajdo· wanie sieci, jeśli wybierzesz sieć publiczną). 8. Kliknij przycisk Zamknij. Windows 7 zaktualizuje Centrum sieci i podstawie nowych ustawień.

Zarządzanie połączeniami

udostępniania

na

sieciowymi

W Windows 7 możesz korzystać z wielu rodzajów 1..asobów zdalnych, między innymi wdzwania· nych i szerokopasmowych usług internetowych, wdzwanianych i opartych na internecie sieci VPN (ang. Virtu,d Private Networking) oraz sieci ethernetowych i bezprzewodowych, które są tematem tego rozdziału. W Windows 7 wszystkie te zdalne łącza są nazywane połączeniami sieciowymi, a system udostępnia ich listę w oknie Połączenia sieciowe. Każda karta sieciowa (ang. Network Interface Card - NIC) podłączona do komputera ma osobną ikonę na liście. Za po· mocą tych ikon możesz zarządzać poszczególnymi połączeniami. Możesz

na przykład zmienić nazwę połączenia, wyłączyć nieużywane połączenie, zmienić pl'7.)'dział adresów IP z dynamicznego na statyczny i na odwrót, a także sprawdzić adresy IP (ang. Internet Protocol) i MAC (ang. Media Access Control) komputera Z tego podrozdziału dowiesz się, jak wykonać te i inne zadania związane z połąa.eniami pr7.eWodowymi. Więcej informacji o połączeniach bezpr7.eWodowych znajdziesz w podrozdziale "Zarz.ądzanie połączeniami z siecią bezprzewodową„, w dalszej części rozdziału.

Otwieranie okna połączeń sieciowych Większość zadań

opisanych w tym punkcie wykonasz w oknie Połqczenia sieciowe. Windows 7 umożliwia otworzenie go na dwa sposoby: • W Centrum sieci i

udostępniania

kliknij łącze Zmień ustawienia karty sieciowej na

liście

zadań.

• Otwórz menu Start, wpisz połqczenia

słowo połączenia,

a

następnie

kliknij

nazwę Wyświetl

sieciowe.

Rysunek 25.16 przedstawia przykładową 1.awartość okna Połqczenia sieciowe. Rysunek 25.16. Okno Połączenia si«iowe w Windows 7 P~loblne

logo11hlli• V\Ą IUwn~ li

ompf!ibłe

r„;

[the

Jeśli dodałeś wcześniej bezpośrednie

szerokopasmowe połączenie internetowe, wdzwaniane połą­ a.enie internetowe lub połączenie z siecią VPN, zobaczysz odpowiadające im ikony. Ikona jednego z dwóch rodzajów dostępna jest zawsze:

•

Połączenie

przewodowe. Jest to połączenie ethernetowe o domyślnej nazwie Połq­ czenie lokalne. Można je rozpoznać na podstawie wtyczki RJ-45 widocznej na ikonie. Jeśli

masz w komputerze więcej niż jedną ethernetową kartę sieciową, zobaczysz połączenie przewodowe dla każdej z nich (następne połączenie ma nazwę Połqczenie lokalne 2 itd.).

•

Połączenie

bezprzewodowe. Te połączenia domyślnie mają nazwę Połqczenie sieci bezprzewodowej. Możesz je rozpoznać na podstawie zielonych słupków widocznych na ikonie.

Kiedy używasz domyślnego widoku Kafelki, przy ikonach połączeń przewodowych i bezprzewodowych widoczne są nazwy powiązanych z nimi sieci Qeśli dane połączenie nie jest dostępne, pojawi się napis Brak połqczenia) i kart sieciowych. Widok Szczegóły przedstawia więcej informacji, na przykład na temat łączności (Brak dostępu do internetu lub Dostęp do internetu) i kategorii sieci. Jeśli występuje problem z połączeniem, zobaczysz czerwony znak X przy ikonie (zobacz rysunek 25.16), a w polu Stan pojawi się komunikat o błędzie (na przykład Kabel

sieciowy odlqczony).

Zmienianie nazw połączeń sieciowych Domyślne

nazwy połączeń (Połqczenie lokalne i Połączenie sieci bezprzewodowej) informują tylko o tym, czy połączenie jest przewodowe, czy bezprzewodowe. Także jeśli komputer ma dwie ethernetowe karty sieciowe, nazwy Połączenie lokalne i Połqczenie lokalne 2 nie ułatwiają odróżnienia ich od siebie. Dlatego warto rozważyć zmianę nazw połączeń. Jeśli na przykład masz w sieci routery Linksys i O-Link, możesz wykorzystać nazwy Połączenie Linksys i Połączenie D-Link w następujący sposób: 1. Otwón okno Połączenia sieciowe, jak opisałem to wcześniej.

2. Kliknij ikonę połączenia, którego nazwę chcesz zmienić. 3. Wybierz w menu opcję Zmień nazwę tego połączenia na pasku zadań lub wciśnij klawisz F2. Windows 7 wyświetli pole tekstowe z nazwą połączenia. 4.

Wprowadź nową nazwę i wciśnij

Włączanie

klawisz Enter.

automatycznego przypisywania adresów IP

Każdy

komputer w sieci musi mieć niepowtarzalną nazwę, aby można było skierować pakiety do odpowiedniej lokalizacji przy przesyłaniu informacji w sieci. W domyślnych sieciach P2P w systemach Microsoftu do obsługi transferu danych służy protokół TCP/IP (ang. Transport Control Protocol/lnternet Protocol), a niepowtarzalnym identyfikatorem każdej maszyny jest adres IP. •

S7..c1.egółowe

informacje o protokole TCP/IP 7..najdziesz w dodatku 8, „Krótko o protokok TCP/IP", na stronie 863.

Domyślnie

komputery 7.. systemem Windows 7 otrzymują adresy IP przy użyciu protokołu DHCP (ang. Dynamie Host Configuration Protocol). W większości małych sieci serwer DHCP routera udostępnia każdemu komputerowi sieciowemu w czasie logowania użytkownika adres IP z prudziału dostępnych adresów. Jednak włączenie serwera DHCP routera to dopiero pierwszy krok w kierunku zautomatyzowania przypisywania adresów IP w sieci. Drugi etap wymaga upewnienia się, że każda maszyna z 'Win· dows 7 jest ustawiona tak, aby obsługiwała automatyczne przypisywanie adresów. W większości wersji Windows 7 ta funkcja jest domyślnie włączona, jednak warto to sprawdzić.

Sprawdzanie, czy ustawienia Windows 7 umożliwiają dynamiczne przypisywanie adresów IP Oto operacje, które należy wykonać, aby sprawdzić (i ewentualnie tycznego przypisywania adresów IP w Windows 7:

zmienić)

ustawienie automa-

1. Otwórz okno Połączenia sieciowe w opisany wcześniej sposób. 2. Zaznacz połączenie, które chcesz sprawdzić. 3. Wybierz opcji; 7.mieti ustawienia tego połqc=enia

dostępną

na pasku zadań.

4. Na liście składników w zakładce Sieć wybiel"7. punkt Protokół internetowy w wersji 4

(TCP/1Pv4). 5. Kliknij przycisk Właściwości, aby otworzyć okno Właściwości: Protokół internetowy

w wersji 4 (TCP/fPv4). 6. Zaznacz opcję Uzyskaj adres IP automatycz11ie, jak przedstawia to rysunek 25.17. 7. Zaznacz opcję Uzyskt1j tidres serwera DNS automatycznie. 8. Kliknij przycisk OK. aby wrócić do okna dialogowego

Właściwości połączenia.

9. Kliknij przycisk Zamknij. 10. Powtórz kroki od 2. do 9. dla pozostałych połączeń internetowych. Wyświetlanie bieżącego

adresu IP komputera

Czasem musisz określić adres IP przypisany do komputera z systemem Windows. Na pr7.ykład jednym z etapów rozwiązywania problemów z siecią jest sprawdzanie, czy możesz skontaktować się z maszyną przy użyciu danego połączenia (jest to tak zwane badanie łub pingowanie komputera; nazwa pochodzi od polecenia PING dostępnego w Windows 7). W niek'tórych prlypadkach musisz znać adres IP komputera, aby móc skorzystać z tej techniki.

Rysunek 25.17. Zaznacz optj~ Uzyskaj adres IP automatycznie, aby Windows 7

· - · -- - --·

- - ------. .

.

l'

- - - - ---

'

'

\

I

I

,\'

'

•'

'

' 11

'

•

' '\

'

lq

'•

'

.„.,

~

'

Ogdft - - - - -- - - - - - - - - - .

przyjmował Ll2:ylbiJ Ga IP ..U.tyarle

dynamiczne adresy IP prqpisywane pr.tez router sieci

utyj~lllteuJP:

;.

IL

~Ga "'1'1fr• DNS .._trarR

utrl~.tesów~DHS:

• Drele '"" •Y ~ c•

•

rC

•

S1.czegółowe informacje o używaniu narz.ędzia

PING do rozwiązywania problemów znajdziesz w punkcie „Badanie połączenia za pomocą polecenia PING„ na stronie 615.

Aby ustalić bieżący adres IP komputera z systemem Windows 7, metod.

posłuż się dowolną

z poniższych

• W oknie Polqczenia sieciowe zaznacz ikonę sieci i wybierz opcję Wyświetl stan tego połq­ czenia (lub k1iknij ikonę dwukrotnie), aby otworzyć okno dialogowe Stan. Kliknij przycisk Szczegóły, aby wyświetlić okno dialogowe Szczegóły połqczenia sieciowego. Jak przedstawia to rysunek 25.18, obecny adres IP komputera jest widoczny jako wartość Adres 1Pv4. Rysunek 25.18. W oknie dialogowym Szczegóły pol4cunia

sieciowego wartość Adres 1Pv4 określa obecny adres IP komputera

z systemem Windows 1

.....

.~* s.Aa DNS kor*nnlo~

Mmlizyany ota wfllQllrle M..1Pv4 ..... podlied 1Pv4 ~~

Tllk

192.168.105.29 ~.255.0

13 'llllllllhl 2009 118:18:21

~~

13. - - 2009 15:47:
&..~IPY4

192.168..105.1

Serw. DtCP 1Pv4

10.161ł.68. 1

5-ay DNS IP\'4

13.115.180.30

33.175.180.11 Selws WlNS lf'v4 SyMn NetBK>S pnm T••• TIK Mes 1Pv6 poł~ L lellł".:dc7:571161'U..ld5c'l 11

lAillll ~ IPri

f

• Wybierz Start/Wszystkie programy/Akcesoria/Wiersz polecenia, aby otworzyć wiersz polecenia. Wpisz w nim instrukcję ipconfig I more i wciśnij klawisz Enter. Windows 7 wyświetli informacje o każdym połączeniu sieciowym, w tym powiązane z nimi adresy IP, co przedstawiają poniższe (niepełne) dane wyjściowe:

Konfiguracja IP systemu Windows Karta Ethernet

Połączenie

lokalne:

Sufiks DNS konkretnego połączenia fe80::452f:6db7:eaf2:3112\ll Adres IPv6 poł,czenia lokalnego • . 192.168.0.84 Maska podsieci. 255.255.0.0 Brama domyślna . . . . . . . . . 192 .168.1.1 Karta bezprzewodowej sieci LAN

Połączenie

sieci bezprzewodowej:

Sufiks DNS konkretnego połączenia Adres IPv6 połączenia lokalnego fe80::130:2a68:fde5:d668'.8 Adres IPv4. • . . • • . . : 192.168.0.52 Maska podsieci. . : 255.255.0.0 Brama domyślna. ' : 192. 168. 1 . 1

Ustawianie statycznego adresu IP Serwer DHCP routera dzieri.awi każdemu komputerowi adres IP. Zwykle dzierżawa wygasa po 24 godzinach. Kiedy zbliża się koniec tego czasu, klient żąda przydzielenia nowego adresu. W małych sieciach serwer DHCP c1.ęsto przypisuje klientom za każdym razem ten sam adres IP. ale nie zawsze tak się dzieje. Ponieważ przy korzystaniu z Windows 7 rzadko musisz znać adres IP połączenia, zazwyczaj jego zmiana nie ma znaczenia. Czasem jednak nieustanne zmienianie adresu IP może stanowić poważny problem. Na przykład kiedy nauczysz się tworzyć prosty serwer sieci WWW z komputera z systemem Windows 7 (rozdział 28.• "Przekształcanie systemu Windows 7 w serwer WWW"), zobaczysz. że dynamiczny adres IP znacznie utrudnia użytkownikom znalezienie Twojej witryny. Możesz rozwiązać ten problem przez przypisanie do połączenia sieciowego statycznego adresu IP.

Wyświetlanie bieżącego adresu

DNS

Kiedy używasz dynamicznego adresu IP, zwykle korrystasz także z dynamicznych adresów D?\S (ang. Domain Name System) udostępnianych przez dostawcę usług internetowych (system DNS umożliwia komputerom i serwerom podłąc1.0nym do internetu wyszukiwanie 1..asobów za pomoq nazw domen, a nie adresów IP}. Kiedy włączysz w komputerze 7. Windows 7 statyczny adres IP jak opisuję to w następnym podpunkcie, system wyłączy funkcję, która umożliwia automatyczmc pozyskiwanie adresów DNS. Oznac1.a to, że kiedy podajesz statyczny adres IP, musisz też określh: statyczne adresy DNS. Dlatego, zanim użyjesz statycznego adresu IP w Windows 7, musisz określić obecne adresy DSS dostawcy usług internetowych. Aby znaleźć adresy DNS dla połąc1.enia sieciowego, wykorzystM jedną z poni7.szych metod: • W oknie Połączenia sieciowe kliknij ikonę połączenia, którego chcesz użyć, i kliknij pok· cenie Wyświetl stan tego polqczenia na pasku narzędzi (lub kliknij dwukrotnie ikonę połączenia), aby otworzyć okno dialogowe Stan z informacjami o połączeniu. KlikntJ przycisk Szczegóły, aby wyświetlić okno dialogowe Szczegóły połqczenia sieciowego. Jak przedstawia to wcześniejszy rysunek 25.18, obecne adresy DNS pojawiają się jako wartośa atrybutu Serwery DNS 1Pv4. • Wybierz Start/Wszystkie programy/Akcesoria/Wiersz polecenia, aby uruchomić wiera polecenia. Wpisz w nim instrukcję ipconfig /all I more i wciśnij klawisz Entn. Windows 7 wyświetli informacje o każdym połączeniu sieciowym, w tym adresy IP serwerów DNS dostawców usług internetowych, co przedstawiają poniższe (niepełnrt dane wyjściowe.

Konfiguracja IP systemu Windows Nazwa hosta . . . . . . . . . Sufiks podstawowej domeny DNS Typ węzła . . . . . . . . . Routing IP włączony . . . . . Serwer WINS Proxy włączony. . Karta Ethernet

Połączenie

A1W-Laptop3 . . Hybrydowy Nie Nie

lokalne:

Sufiks DNS konkretnego połączenia Opis . . . . . . . . . . . Adres fizyczny . . . . . . . . . DHCP włączone . . . . . . . . . Autokonf iguracja włączona . . . Adres IPv6 połączenia lokalnego

Intel(R) PR0/1000 MT Desktop Adapter 08-00-27-1E-19-2C Tak Tak fe80::284b:9360:5827:f64d'611 ... (Preferowane) 192.168.l.84(Preferowane) 255.255.255.0 8 września 2009 08:44:30 9 września 2009 08:44:29 192. 168. 1. 1

Adres IPv4 .• . •. Maska podsieci . . . Dzierżawa uzyskana. Dzierżawa wygasa . . Brama domyślna . . . Serwer DHCP . . . . Identyfikator IAID DHCPv6 Serwry DNS • • • .

192 .168.1.1

235405351 . : 207.164.234.193

67.69.184.223

NetBIOS przez Tcpip

:

Włączony

Określanie statycznego adresu IP Jesteś już prawie gotowy do

preypisania statycznego adresu IP do komputera z systemem Windows 7. Ostatnia porcja informacji to nowy adres IP. Jest to ważne, ponieważ nie powinieneś podawać adresu, który router przypisał już do innej maszyny. Dlatego najłatwiej użyć adresu spoi.a przedziału adresów wykorzystywanych pn.ez serwer DHCP. Jeśli na przykład skonfigurowałeś serwer DHCP tak. aby przypisywał adresy z zakresu od 192.168.0.100 do 192.168.0.150, odpowiednie będą adresy 192.168.0.50 i 192.168.0.200. Uważaj też.. aby nie użyć adresu przypisanego do routera.

Po ustaleniu nowego adresu IP wykonaj sieciowego w Windows 7:

poniższe

operacje, aby

przypisać

I. Otwórz okno Polqczenia sieciowe, jak opisałem to we wcześniejszej

go do

połączenia

części rozdziału.

2. Wybierz połączenie, którego chcesz użyć. 3. W pasku zadań kliknij polecenie Zmień ustawienia tego połqczenia (mo7.esz też kliknąć ikonę połączenia prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję Właściwości). Windows 7 wyświetli okno dialogowe Właściwości z informacjami o połączeniu. 4. Na liście w zakładce Sieć zaznacz punkt Protokół internetowy w wersji 4 (TCP/1Pv4). 5. Kliknij przycisk Właściwości, aby wyświetlić okno dialogowe Właściwości: Protokół

inten1etowy w wersji 4 (TCPIIPv4). 6. Zaznacz opcję

Użyj

nastrpujqcego adresl4 IP.

7. W polu Adres IP wprowadź adres IP, którego chcesz użyć.

8. W polu Maska podsieci podaj adresy IP dla maski podsieci. Windows 7 powinien uzupełnić to ustawienie automatycznie; najczęściej wykorzystywana wartość to 255.255.255.0. • Aby dowiedzieć się czegoś więcej o maskach podsieci i innych zagadnieniach zwią­ zanych z protokołem TCP/IP, zajrzyj do dodatku B, „Krótko o protokole TCP/IP", na stronie 863. 9. W polu Brama domyślna wpisz adres IP routera sieci. 10. W połach Preferowany serwer DNS i Alternatywny serwer DNS podaj adresy IP serwerów DNS dostawcy usług internetowych. Rysunek 25.19 przedstawia omawiane okno dialogowe z przykładowymi danymi. Rysunek 25.19.

W komputem~ z 5)'5lcmcm Windows 7 możesz przypisac!

.......... '

.. ,\'\1\

H.\„l

, ' 1'

'•

'

''t •"

•o•

'

'\I•\~ 1

.

. 11

'o-~·'

\'

,\'\'r,)\\ 1\\ \'.\', Lo•ft..~

I

\'

statyc2ny adres IP

Jo połączenia sieciowego l92 . 16S .

o

255.255.

o . o

. 100

192 . 168 • 1 • 1

. U?ysbj adres serwrni OłlS IMXlmah"One Użyj~ .0-esów~ONS:

Pre'80MW1~ ~DNS:

207 • 161 • 234 . 19J

Alll!miily'M1y-- DNS:

67 . 69.114.223

V

•

'

~

11. Kliknij przycisk OK, aby wrócić do okna dialogowego z właściwościami połączenia.

12. Kliknij przycisk Zamknij.

Sprawdzanie adresu MAC połączenia Adres MAC karty sieciowej to na pozór tylko skomplikowana wartość, jednak jest ona potrzebna zaskakująco często. Oto dwa przykłady z tej książki: • W daJszej części rozdziału pokazuję. jak wznowić działanie komputera, który znajduje się w trybie uśpienia dostępnym w Windows 7. Umożliwiające to narzędzie wymaga podania adresu MAC karty sieciowej zdalnego komputera. • Z rozdziału 20., "Zwiększanie bezpieczeństwa sieci bezprzewodowej", dowiedziałeś się, że możesz użyć adresu MAC bezprzewodowej karty sieciowej w celu wzmocnienia zabezpieczeń sieci bezprzewodowej. • Zobacz podrozdział „Włączanie filtrowania adresów MAC" na stronie 528.

Aby sprawdzić adres MAC karty sieciowej z poniższych metod:

powiązanej

z połączeniem sieciowym, posłuż się jedną

• W oknie Połączenia sieciowe kliknij ikonę połączenia, którego chcesz użyć, i wybierz polecenie Wyświetl stan tego połqczenia (lub kliknij dwukrotnie ikonę danego połą<."zenia sieciowego), aby wyświetlić okno dialogowe Stan. Kliknij przycisk Szcugó~·. Pojawi się okno dialogowe Szczegóły poł9czenia sieciowego. Adres MAC połączenia to wartość atrybutu Adres fizyczny, widoczna na wcześniejszym rysunku 25.3. • Wybierz Start/Wszystkie programy/Akcesoria/Wiersz polecenia, aby uruchomić wiersz polecenia. Wpisz w nim instrukcję ipconfig /all I more i wciśnij klawisz Enter. Windows 7 wyświetli informacje o połąaeniach sieciowych, w tym adresy MAC. widocme w poniższych (niepełnych) danych wyjściowych (zwróć uwagę na wartość Adres fizyczny):

Konfiguracja IP systemu Windows Nazwa hosta . . . . . . . . . Sufiks podstawowej domeny DNS Typ węzła . . . . . . . . . Routing IP włączony . . . . . Serwer WINS Proxy włączony. . Karta Ethernet

Połączenie

A1W-Laptop3 Hybrydowy . . Nie Nie

lokalne:

Sufiks DNS konkretnego połączenia Intel(R) PR0/1000 MT Desktop Adapter Opis . . . . . . . . . . . . Adres fizyczny • • . • • • • • • • : 08-00-27-1E·l9·2C DHCP włączone . . . . . . . . . : Tak Autokonfiguracja włączona . . . : Tak fe80::284b:9360:5827:f64d'tsll Adres IPv6 połączenia lokalnego <+(Preferowane) 192.168.1.84(Preferowane) Adres IPv4 . . . Maska podsieci. 255.255.0.0

8 września 2009 08:44:30 uzyskana. wygasa . . . . 9 września 2009 08:44:29 192.168.1.1 Brama domyślna . . . Serwer DHCP . . . . 192.168.1.1 Identyfikator IAID DHCPv6 235405351 Identyfikator DUID klienta DHCPv6 OO-Ol-OO-Ol-12-28-A3-80-08-00-27<+1E-19-2C Sentery DNS • . . . 207.164.234.193 67.69.184.223 NetBIOS przez Tcpip : Włączony

Dzierżawa Dzierżawa

Karta bezprzewodowej sieci LAN Sufiks DNS konkretnego Opis . . . . . .

Połączenie

sieci bezprzewodowej:

połączenia

Intel(R) PRO/Wireless 3945ABG -.Network Connection Adres fizyczny. 00·1C·Bf·BA·56·F9 : Tak DHCP włączone . Autokonfiguracja włączona .. Tak Adres IPv6 połączenia lokalnego . : fe80::130:2a68:fdeS:d668'e8 '-(Preferowane) Adres IPv4 . . . . . 192.168.l.52(Preferowane) 255.255.255.0 Maska podsieci .. . 8 września 2009 08:44:30 Dzierżawa uzyskana. Dzierżawa wygasa .. 9 września 2009 08:44:29 Brama domyślna . . . 192 .168 .1. 1 Serwer DHCP . . . . 192 .168. 1. 1 Identyfikator IAID DHCPv6 235405351 Serwery DNS . . . . 207.164.234.193 67.69.184.223 : Włączony NetBIOS przez Tcpip I

I

I

I

I

I

. I

Używanie połączenia

sieciowego do wznawiania działania komputera w stanie uśpienia Wię~zość komputerów z Windows 7 wchodzi

w tryb uśpienia po określonym czasie bezczynn~"'l Jeśli wcześniej używałeś systemu Windows XP, wiedz, że tryb uśpienia to stan niskiego poboN mocy, który udostępniono w Windows 7 zamiast nieintuicyjnych trybów wstrzymania i hiberna...-. używanych w XP. Tryb wstrzymania 1.apisuje pracę i umożliwia szybkie uruchomienie systemu. jednak wymaga stałego zasilania maszyny. Hibernacja powoduje zapisanie pracy i całkm„ik wyłączenie komputera, natomiast wymaga stosunkowo długiego wznawiania działania. Jest on krótszy niż przy zamknięciu systemu, ale dłuższy niż przy wstrzymaniu.

Stan uśpienia w Windows 7 łączy najlepsze cechy trybów wstrzymania i hibernacji: • Komputer przechodzi w stan uśpienia w zaledwie kilka sekund, podobnie jak w przypadku trybu wstrzymania. • W trybie uśpienia, podobnie jak przy wstrzymaniu i hibernacji, zachowywane są wszystkie otwarte dokumenty, okna i programy. • Tryb uśpienia, podobnie jak hibernacja, powoduje zamknięcie komputera. Zachowane jest tylko zasilanie układów pamięci, co pozwala odtworzyć i.awartość pamięci RAM przy wznowieniu działania. • Z trybu uśpienia, podobnie jak przy wstrzymaniu, można wznowić działanie w pruciągu kilku sekund. Komputer można przełączyć w tryb uśpienia na dwa sposoby: • Aby zrobić to ręcznie, otwórl menu Start, kliknij strz.ałkę pr.cy pr.cycisku Zamknij, a następnie wybierz opcję Uśpij. Windows 7 w kilka sekund 1.achowa stan systemu i 1..amknie komputer. • Jeśli chcesz, aby Windows 7 automatycznie przechodził w stan uśpienia, otwórz menu Start, wpisz słowo uśpienia, a następnie kliknij nazwę Zmie,i moment przejścia komputera w stan uśpienia. Na liście Przełqcz komputer w tryb iupienia zaznacz liczbę minut lub sekund bezczynności. Po ich upłynięciu Windows 7 automatycznie przełączy komputer w stan uśpienia. Kliknij przycisk Zapisz zmiany. Przełączanie

komputera w stan uśpienia w c1.asie, kiedy nie używasz maszyny, to dobry pomysł, ponieważ oszczędzasz w ten sposób energię. Może to jednak prowadzić do problemów. jeśli potrzebujesz zdalnego dostępu do komputera przez sieć, ponieważ nie będziesz mógł wznowić jego działania. Zwykle wymaga to podjęcia bezpośrednich kroków, na przykład poruszenia myszy lub wciśnięcia przycisku zasilania. Na szczęście większość nowych kart sieciowych ma funkcję Wake-on-LAN (czyli „wznawianie p17.ez LAN"), która umożliwia karcie wznowienie działania komputera po otrzymaniu specjalnego pakietu ethemetowego. Jest to tak zwany pakiet Magie (inaczej magiczny pakiet). składający się zwykle ze stałej w systemie szesnastkowym, FF FF FF FF FF FF, po której następuje kilka powtóruń adresu MAC maszyny. Aby ta technika zadziałała, musisz najpierw skonfigurować kartę sieciową, aby obsługiwała wznawianie przez LAN. W tym celu wykonaj następujące operacje: 1. W oknie Polqczenia sieciowe kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę połączenia używają­ cego karty sieciowej, którą chcesz skonfigurować. Następnie wybierz opcję Właściwości. Pojawi się okno właściwości połączenia. 2. W zakładce Sieć kliknij pnycisk Kon.figuruj, aby otwonyć okno właściwości karty NIC. 3. Otwórz zakładkę Zarządzanie energią.

4. Zaznacz pole Zezwalaj temu urządzeniu na wznawianie pracy komputera.

5. Zaznacz pole Zezwalaj tylko pakietowi Magie na wznawianie pracy komputera. co ilustruje rysunek 25.20. Rysunek 25.20.

Aby wlęczyć obsługę

· - - - - - - - - - - · .. ... '

-·----- ---·-·-··

.. \\,,i

1•'11

1ł•

'

i

t

1

\i\

• !•

:

11

1 1 I

I,'

„, \,.t''•

•

•i1\

ł

•

1

1 1'

'li

\

ł

1,d'

y

1

• \1

wznawiania pr7.ez I.AN. zaznacz pole

Zezwalaj temu urządzeniu

na w7.nawianie pracy komputera

lnwlilj ~na wyłl!Clftllego ~w aiJ ~-vi ~18111J ~na włM'lliiril pra:y~

l.elWllllj l)łu> pelddCl'llł Magle na __... pracy

karrcU„

6. Kliknij przycisk OK.

Po skonfigurowaniu karty sieciowej komputera musisz pobrać narzędzie, które prześle magiczne pakiety do 1.dalnego komputera. kiedy będziesz chciał wznowić jego działanie. Ja używam bezpłatnego programu Wake-on-LAN finny MatCode Software (znajdziesz go pod adresem www.matcode.com wol.htm). To narzędzie wymaga podania adresu MAC karty sieciowej (zobacz punkt „Sprawdzaniie adresu MAC połączenia" we wcześniejszej części rozdziału). Aby znaleźć inne programy, wpiu w wyszukiwarce Google wyrażenie „ Wake-on-LAN utility".

Wyłączanie połączenia

sieciowego

Możliwe, że

w systemie Windows 7 działa połączenie sieciowe, którego nie wykorąstujcsz. Jeśli na przykład 1.ainstałowałeś kartę obsługującą standard Gigabit Ethernet, możliwe, że nie będziesz używał starej karty ze standardem Fast Ethernet, zintegrowanej z płytą główną. Nie można odłączyć zintegrowanej karty sieciowej od komputera (przynajmniej nie w łatwy sposób), dJatego w systemie pozostanie ikona połączenia sieciowego, która będzie zmniejszać prLCjrzystość okna Połqczenia sieciowe (a sama karta będzie zużywać zasoby systemu Windows 7). Jeśli nie planujesz korzystać z danego połączenia, powinieneś je wyłączyć: 1. W oknie Połqczenia sieciowe kliknij połączenie, które chcesz wyłączyć, a następnie wybierL opcję Wyłqcz to urządzenie sieciowe na pasku zadań. Możesz też kliknąć ikonę połączenia prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję Wyłącz. Pojawi się okno kontroli konta użytkownika.

2. Wpisz poświadczenia. aby kontynuować. Windows 7 zmieni stan urządzenia na Wyłączorre. Jeśli będziesz chciał w przyszłości skorzystać z połączenia, zaznacz je, a następnie kliknij na pasku zadań polecenie Włącz to UT'UJdzenie sieciowe.

Zarządzanie połączeniami

z siecią bezprzewodową W większości małych sieci dostępne jest tylko jedno połączenie bezprzewodowe, które prowadzi do bezprzewodowego punktu dostępu. Jednak zdarza się, że na komputerze skonfigurowanych jest wiele sieci bezprzewodowych. Na przykład w domu lub w biurze może znajdować się kilka bram bezprzewodowych, a w pobliżu dostępny może być bezprzewodowy hotspot. Jak zobaczysz w tym podrozdziale, Windows 7 umożliwia też konfigurowanie połączeń bezprzewodowych

między

komputerami w celu wymiany plików lub współużytkowania bez konieczności korzystania z bezprzewodowego punktu dostępu.

połączenia

interneto .

Windows 7 udostępnia funkcję Zarzqdzaj sieciami bezprzewodowymi, która wyświetla listę bezprzewodowych i umożliwia dodawanie nowych połączeń, zmienianie ich kolejności i usu istniejących połączeń. Z tego podrozdziału dowiesz się, jak wykonywać te i inne zadania z sieciami bezprzewodowymi.

Otwieranie okna Zarządzaj sieciami bezprzewodowymi Większość zadań

opisanych w tym punkcie należy wykonać w oknie Zarzqdzaj sieciami b·P7ft~•" wodowymi systemu Windows 7. Aby je wyświetlić, otwórz Centrum sieci i udostępniania, a nasl~' nie kliknij łącze Zarzqdzaj sieciami bezprzewodowymi na liście zadań. Rysunek 25.21 prze·rin· -omawiane okno z widoczną jedną siecią. Rysunek 25.21.

Okno Zar7.ądzaj sicci11mi bezpr.tewodowymi w Windows 7

--"'*I'< ....,,_,,___ Cll

Go<\•"'-~~ •"'6łitl

I

,.,.,....

'

r \\~}..}

.......

li

._., • '' _,

I

T„

r,,..

Oowolot~

,w.o~

Domyślnie

Windows 7 grupuje sieci bezprzewodowe za pomocą rozszerzonego widoku ~·aa.~1 (nie można tego zmienić). Sieci są wymienione w kolejności, w jakiej Windows 7 próbuje się połączyć (więcej informacji na ten temat znajdziesz w punkcie „Zmienianie kolejności IXXii~•I bezpn.ewodowych"). Jeśli w komputen.e zainstalowanych jest kilka bezprzewodowych kart SICC»·I wych i używasz ich do nawiązywania odrębnych połączeń, możesz przełączać się międz}· lnlrrM•I przez rozwinięcie listy Zmień kartę i wybranie odpowiedniego urządzenia.

Tworzenie sieci bezprzewodowych typu ad hoc Jeśli

nie masz bezprzewodowego punktu dostępu, Windows 7 wnożliwia utworzenie tym "'..,,.... ._~, sieci obejmującej kilka komputerów. Jest to tak zwane połqczenie ad hoc, które przydaje~ miany plików lub tymczasowego współużytkowania unądzeń albo połączenia intemetowąp uważ, że aby taka sieć działała, maszyny mogą być oddalone od siebie o nie więcej niż 1O metro-

rworzenie bezprzewodowych sieci ad hoc przebiega następująco: 1. Otwórz okno Zarzqdzaj sieciami bezprzewodowymi w opisany wcześniej sposób.

2. Kliknij przycisk Dodaj. Windows 7

wyświetli

okno dialogowe W jaki sposób chcesz

dodać sieć?.

3. Wybierz opcję Utwórz sieć ad hoc. Windows 7 wyświetli okno dialogowe Skonfiguruj

bezprzewodow9 sieć ad hoc.

4. Kliknij przycisk Dalej. 5. Podaj

poniższe

dane, aby skonfigurować sieć (zobacz rysunek 25.22):

• Nazwa sieci. Nazwa sieci ad hoc.

• Typ :zabezpieczeń. Protokół zabezpieczeń używany w danej bezprzewodowej sieci ad hoc. Wybierz opcję Bez uwierzytelnienia (otwarte), zabezpieczona.

• Klucz :zabezpieczeń. Podaj klucz lub

hasło

jeśli

chcesz, aby

sieć była

nie-

potrzebne do uzyskania dostępu do danej

sieci ad hoc.

• Zapisz tf sieł. Zaznacz to pole, aby zapisać bezprzewodowymi.

sieć

na

liście

okna Zarzqdzaj sieciami

Ry1u.nek 25.22. l'7.yj powyts1.ego okna Jialogowrgo,

•br okrdlić nazwę ' trp zabezpieczeń sieci ad hoc

Nadaj sieci nazwę i wybierz opcje zabezpieczeń

pom ću

IClua~

..••„ ..

m 1 W"fbroć

6. Kliknij przycisk Dalej. Windows 7 skonfiguruje sieć ad hoc. 7. Jeśli chcesz udostępnić połączenie internetowe komputera, kliknij opcję Włącz udo-

str/mianie połączenia internetowego. 8. Kliknij przycisk Zamknij. Windows 7 doda nową sieć ad hoc do listy w oknie Zarzqdzaj sieciami bezprzewodowymi, co ilustruje rysunek 25.23. Rysunek 25.23. Nowa sieć ad hoc

jest widoana w oknie Zarządzaj sieciarni bezprzewodowymi

..

~....,.,.._

I

,,,.,_

Teraz inne osoby znajdujące się w odległości mniejszej niż 1O metrów od danego komputen zobaczą sieć ad hoc na liście dostępnych sieci bezprzewodowych, co przedstawia rysun6 25.24. Zauważ, że sieć pozostaje dostępna, dopóki podłączona jest do niej choć jedna maszyn1 (liczy się też komputer, na którym utworzono sieć). Sieć jest usuwana, kiedy wszystkie kom· putery (w tym system użyty do zbudowania sieci) zerwą połączenie. Rysunek 25.24. Sieć ad hoc

Jest

•

dostępna

dla komputerów w za.'iięgu I O metrów od głównej maszyny

i---------·----„. mazu re.le Odyssey

BB MIS Kuci~

~rs;~

OtWórz C.Mtrum siec i udo~oi.mi.a

Zarządzanie właściwościami

połączenia bezprzewodowego Kiedy podłączysz komputer do sieci bezprzewodowej, Windows 7 niem, wykonując dwie operacje:

ułatwi zarządzanie połącze­

• Automatycznie 1.apisze sieć w oknie Zarządzaj sieciami bezprzewodowymi. • Jeśli nakażesz systemowi zapisanie danych połączenia (przez 1.aznaczenie pola Połącz automatycznie), Windows 7 nawiąże połączenie, kiedy wykryje sieć po zalogowaniu się użytkownika. W oknie Zarzqdzaj sieciami bezprzewodowymi system wyświetla przy takich sieciach informację Połqcz automatycznie w polu Tryb. po pierwszym nawiązaniu połączenia z siecią bezprzewodową nie będziesz musiał w przyszłości martwić się o szczegóły. Jednak jeśli zmienią się ustawienia sieci, \Vindows 7 umożliwi Ci zmodyfikowanie jej właściwości, co opisuję w dwóch następnych podpunktach.

Te dwie funkcje

powodują, że

Zanim przejdziesz do szczegółów, zapoznaj się z dwoma technikami otwierania okna dialogowego z właściwościami połączeń z siecią bezprzewodową: • Otwórz okno Zarządzaj sieciami bezprzewodowymi w opisany wcześniej sposób, a następnie kliknij dwukrotnie sieć bezprzewodową, z którą chcesz się połączy,. •

Jeśli połączenie

z siecią bezprzewodową jest widoczne w Centrum sieci i udostępniania, kliknij łącze tego połączenia, aby otworzyć okno dialogowe Stan. Następnie kliknij przycisk Właściwości sieci bezprzewodowej.

Modyfikowanie właściwości połączenia \V oknie dialogowym właściwości połączenia z siecią bezprzewodową znajduje się zakładka Połą­ czenie (rysunek 25.25), która wyświetla podstawowe informacje na temat połączenia - jego lokalną nazwę, identyfikator SSID, typ sieci (punkt dostępu lub sieć ad hoc) i dostępność (czyli którzy użytkownicy mogą z niego korzystać). Dostępne są też trzy następujące pola wyboru:

• Polqcz automatycznie, gdy ta

sieć jest

w zasifgu. Pozostaw to pole zaznaczone, aby Windows 7 automatycznie łączył się z siecią, kiedy ta znajdzie się w zasięgu. Jeśli wolisz łączyć się ręcznie, usuń zaznaczenie.

Rysunek 25.25. W oknie dialogowym

- · ··--- - -''

1\

1• 1

'

~

• \1\

,,

\\\l ~,_\I,

li \\\'

i \ li• 1 .-1

--- -- - - l 11

łł'

•

"\l\11 • •

'

1

V .

,

\I ,

\.

1, \ I

wła~ści połącunia 7. siecią bezpnewodową

znajduje się 1.akładka Połączenie, która umożliwia

skonfigurowanie kilku atrybutów związanych

z połączeniem

1

~=

~

ssm:

~

Tyii Md:

Plritt doabpl

Oosb;plOlć *
war-cy~

Połita aJtDmatyatie, gdy ta *ł. jest"" DlliW' ~ Paliła z~ IR~ )!!A jest doatlp1a Paliła,

..-etjdll tlełróe.enituje na.iwy (SSID)

I. • Polqcz z sieciq preferowanq, je.Ili jest dostnma. Pozostaw to pole zaznaczone,

a~·

Windows 7 automatycznie zrywał połączenie z obecną siecią, jeśli w zasięgu znajdzx się sieć umieszczona wyżej na liście w oknie 7.arzqdzaj poł9czeniami bezprzewodo· wymi (więcej informacji o sieciach preferowanych zamieszczono w punkcie „Zmatnianie kolejności połączeń bezprzewodowych").

• Palqcz, nawet jeJli siet nie wykonuje emisji.

Jeśli

zaznaczysz to pole, Windows 7 spr.a-.· dzi, czy sieć jest w zasięgu, nawet jeśli nie rozpowszechnia ona identyfikatora SSID Ze względów bezpieczeństwa nie zaznaczaj tego pola (szczegółowe informacje na te11 temat znajdziesz w rozdziale 20.). • Zobacz podrozdział nie 524.

„Wyłączanie

emisji sieciowego identyfikatora SSID" na

stn~

Modyfikowanie właściwości zabezpieczeń Po pierwszym nawiązaniu połączenia z siecią bezprzewodową możesz później zauwa~·~. lir ustawienia zabezpieczeń sieci się zmieniły. Na przykład właściciel otwartej sieci może zdeadować się na zastosowanie szyfrowania, aby zwiększyć bezpiec1.eństwo. Administrator może wprowadzić bezpieczniejsze szyfrowanie albo zmienić klucz zabezpiec1.eń lub hasło. Aby d~ua.11""'' wać ustawienia zabezpieczeń istniejącej sieci, skorzystaj z zakładki Zabezpieczenia w dialogowym właściwości połączenia z siecią bezprzewodową. Jak ilustruje to rysunek 2 • zakładka ta udostępnia następujące kontrolki:

• Typ

zabezpieczeń. Protokół zabezpieczeń używany

w danej sieci bezprzewodowej. Wybierz opcję Bez uwierzytelnienia (otwarte), jeśli sieć jest niezabezpieczona.

• Typ szyfrowania. Określony typ szyfrowania wykorzystywany w protokole zabezpieczeń sieci.

• Klua zabezpieczeń sieciowych. Klucz lub hasło potrzebne do uzyskania dostępu do sieci Ryaunek 25.26. Zakładka

-- - - - - - · - - - - - - - - · - - · - - - - - - - - (

V I

, •

1'

,l

"

• ,•

\I I

, •

•

•

,

o

,

•

1

t

\I

~~

Za~zpieczenia ~·oknie właściwości połączenia

z siecią

baprzcwodową

Typ~ ;

TYP srvłowlAI:

pozwala Jmnfigurować

kilka

ustawień związanych

Kl.a~

llledolł~

••••••••

1 ~:tpicczcństwcm

• Więcej informacji o zabezpieczaniu sieci bezprzewodowych za pomocą szyfrowania znajdziesz w podrozdziale „Szyfrowanie sygnałów w sieci bezprzewodowych za pomocą WPA" na stronie 521 .

Zmienianie nazw połączeń bezprzewodowych Domyślnie Windows 7 przypisuje do połączeń z sieciami bezprzewodowymi nazwy lokalne odpowiadające

identyfikatorom SSID tych sieci. Ponieważ taki identyfikator jest często ogólny (na przykład początkowo wiele punktów dostępu ma SSID default) lub niezrozumiały, warto zmienić nazwę lokalną, aby móc łatwiej rozpoznać połąa.enie. Aby wprowadzić zmiany, podejmij następujące kroki: 1. Otwórz okno Zarządzaj sieciami bezprzewodowymi w opisany wcześniej sposób. 2. Wybierz sieć bezprzewodową, której 3.

Wciśnij

klawisz F2

nazwę

chcesz zmienić.

(możesz też kliknąć ikonę

stępnie wybrać opcję Zmień nazwę).

sieci prawym przyciskiem myszy, a na-

4. Wpisz nową nazwę bezprzewodowego połączenia sieciowego.

5. W ciśnij klawisz Enter.

Zmienianie kolejności połączeń bezprzewodowych Windows 7 automatycznie łączy się z sieciami bezprzewodowymi, co sprawia, że uzyskujesz dostęp do sieci bezpośrednio po jej wykryciu przez system (zakładam, że zaznaczyłeś pole Połącz tlutomatycznie w czasie tworzenia połączenia). Jeśli korzystasz z kilku sieci bezprzewodowych. Windows 7 rejestruje hierarchię ich ważności i najpierw próbuje połączyć się z sieciami umieszczonymi wyżej na liście (są one bardziej preferowane). Jeśli nie możesz połączyć się z wybraną siecią, możliwe, że znajduje się ona nisko na liście. Aby rozwiązać problem, musisz przenieść daną sieć na wyższą pozycję. Lista sieci bezprzewodowych w Windows 7 jest dostępna w oknie Zarz11dzaj poł9czeniami bezprzewodowymi. W oknie tym możesz zmienić kolejność sieci: 1. Otwórz okno Zarządzaj sieciami bezprzewodowymi w opisany wcześniej sposób. 2. Wybierz sieć

bezprzewodową, którą

chcesz przenieść.

3. Jak widać na rysunku 25.27, na pasku zadań znajdują się polecenia Przenieś w gór~ i Przenieś w dół. Możesz ich użyć, aby określić pozycję sieci w hierarchii:

• PrunieJ w górf. Kliknij to polecenie, aby podnieść pozycję sieci w hierarchii. Możesl też kliknąć daną sieć prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję Przenieś w górę. •

Pnenieś w d6l.

Kliknij to polecenie, aby obniżyć pozycję sieci w hierarchii. Możesz też kliknąć daną sieć prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję Przenieś w dół.

Rysunek 25.27. r~i poleceń Prlenieś

w gór~ i Przenieś w dół w oknie

Zarządzaj .sledami ~mwodowymi. kth~ utywaję

(Poliiaenie sieci bezprzewodowej)

brządzaj

sieciami klpn:ewodowymi,

lln· zmienić kolejn~ erci bc!L;pr.teWodowych

~

'p• lłl T,,.llb~

~ ~P.-.1

Tworzenie połączeń bezprzewodowych specyficznych dla użytkownika Kiedy utworzysz połączenie z siecią bezprzewodową i ją zapiszesz (przez zaznaczenie pola Zapisz tę sieć

w czasie nawiązywania połączenia), Windows 7 domyślnie udostępni dane połączenie wszystkim użytkownikom komputera. Dzieje się tak, ponieważ system zapisuje połączenia w profilu All Users, który służy do udostępniania obiektów we wszystkich kontach. Zwykle jest to najlepsze rozwiązanie, ponieważ oznacza, że wystarczy raz połączyć się z siecią bezprzewodową, aby mogli korzystać z niej wszyscy użytkownicy komputera. Czasem jednak nie chcesz, aby inne osoby miały dostęp do określonego połączenia z siecią bezpnewodową. Na przykład sąsiad może Ci pozwolić na korzystanie z jego sieci bezprzewodowej, pod warunkiem jednak, że nie udostępnisz jej dzieciom. \\'indows 7 umożliwia utworzenie w takich sytuacjach połączenia bezprlewodowego specyficznego d.Ja użytkownika. Oznacza to, że kiedy dana osoba połączy się z siecią, system zapisze ustawienia w profilu konta. Pozostali użytkownicy komputera nie będą mieli dostępu do takiego połączenia. Jeśli

chcesz włączyć profile specyficzne d.Ja użytkownika (w Windows 7 są one nazywane profilami d/11 konkretnych użytkowników) w odniesieniu do sieci bezprzewodowych, wykonaj poniższe operaqe: 1. Otwórz okno Zarządzaj sieciami bezprzewodowymi w opisany wcześniej sposób.

2. Wybierz opcję Typy profilów na pasku zadań. Windows 7 wyświetli okno dialogowe

Typ profilu sieci bezprzewodowej. 3. Zaznacz opcję Użyj profilów dla wszystkich użytkowników i profilów dla konkretnych użytkowników,

jak ilustruje to rysunek 25.28.

Rysunek 25.28. Użyj

tego okna dialogowego, aby ~wać do sieci bezprzewodowych profile dla konkretnych użytkowników

•

1

,

\

,

'"

,

•

\

•,

''

I'

• •

,

'

, \

:,

,> 1

'~.:

•

,,

I•

1

'

ot

• •11 11 \

,

•11

'

'\l \

,, \

~' ~

Wybierz typ profilu pn:ypisywany nowym sieciom bezprzewodowym DomyUnie ~zsie&rni bapmwodowymi złego blmpWr• ~ ~ cA. bldfj ~ nvjłclj na tym lmmp.ma~~ (wszysq~).JdlizmieNszto ~ ~~ mo9'i~ ~cło ld6iyth tyh onibtdł,miełi~ lb6tttyb onl ~magii~(·~~).

o Wyj tylro ptdi6w. ~utjdtowęitiw (aleone) Uł)jpnlR6w cMe ~ ut)4bwcitiw i pni$6w cla blobt.t»i!J
4. Kliknij przycisk Zapisz. Windows 7 zastosuje nowe ustawienia. Teraz, kiedy użytkownik będzie tworzył połączenie z siecią bezpruwodową. Windows 7 wyświetli okno dialogowe widoczne na rysunku 25.29. Znajdują się tu trzy opcje: Rysunek 25.29.

Po włączeniu profilów dla konkretnych utytkowników

Nadaj sieci nazwę i wybierz opcje zabezpieczeń

można 7.apisać

połączenie

z siecią we własnym profllu bezprzewodową

Typ~

fomót ml wybił(

Zapisz tt siK die wuystbch u.tytkowników tego komputen

e Zapisz., Wł tylko dla mnie Nie upisuj tej sieci

•

tv

• ?Apisz .sieł dla wszystkich użytkowników tego lcomputera. Jeśli wybierzesz tę system zapisze połączenie z siecią bezprzewodową w profilu All Users, co oznacu. wszystkie konta będą miały dostęp do danej sieci.

• Lipisz tf sieć tylko dla mnie. Ta opcja powoduje zapisanie połączenia z siecią bezp dową tylko

w profilu użytkownika. Inne konta nie będą miały dostępu do danej siea.

• Nie zapisuj tej sied. Ta opcja powoduje, że system nie zapisze połączenia siecio~·ąio

Jsuwanie połączeń z sieciami bezprzewodowymi eśli

nie wykorzystujesz już danej sieci bezprzewodowej lub istniejąca sieć zmieniła się i chcesz tworzyć dla niej nowe połączenie, możesz usunąć ją za pomocą okna Zarządzaj sieciami bezrzewodowymi. W tym celu wykonaj poniższe operacje: 1. Otwórz okno Zarządzaj sieciami bezprzewodowymi w opisany wcześniej sposób. 2. Zaznacz sieć bezprzewodową, którą chcesz usunąć. 3. Kliknij przycisk Usuń lub wciśnij kJawisz Delete. Windows 7 wyświetli komunikat z ostrzeżeniem, że nie będziesz mógł automatycznie połączyć się z daną siecią.

4. Kliknij przycisk OK. System usunie wybraną sieć bezprzewodową.

Rozdział 26. Łączenie się

z siecią i korzystanie z niej

W tym rozdziale: • Używanie udostępnianych zasobów sieciowych • Mapowanie folderu sieciowego na literę dysku lokalnego • Tworzenie lokalizacji sieciowej dla zdalnego folderu • Używanie udostępnianych drukarek • Udostępnianie zasobów w sieci •

Używanie

plików sieciowych w trybie offline

zastanawiam. czy ludzie naprawdę mi,szq poświęcać tyle energii fizycznej i umyslowtJ na prowadzenie cywilizowanego życia Niełłstannie się

William Allingham Wiele sieci domowych i w małych biurach słufy tylko do udostępniania szerokopasmowego łącu internetowego. Administratorzy takich sieci podłączają modem szerokopasmowy do routera. konfigurują router, kładą kable ethemetowe (lub tworzą połączenie bezprzewodowe) i przesta.1'4 martwić się o sieć. Nie ma oczywiście nic złego w takim podejściu, jednak utworzona w ten sposób sieć jest w pewnym sensie niekompletna. Użytkowanie wspólnego połączenia internetowego to nieodzowna funk...„ każdej nowoczesnej sieci, jednak można udostępniać tak7..e wiele innych elementów: dyski, fold('n-. dokumenty, pliki muzyczne, zdjęcia, filmy wideo, nagrane programy telewizyjne, drukarh skanery, nagrywarki CD i DVD, projektory itd. W tym szerszym spojrzeniu na sieć uwzględniane są: praca, zabawa i kontaktowanie się z inn)na użytkownikami sieci. Najważniejsze jest tu współużytkowanie i tego właśnie dotyczy ten rozdz.ut Dowiesz się, jak korzystać z zasobów sieciowych innych osób i jak używać udostępniam·da udziałów. kiedy komputer nie jest podłączony do sieci.

Używanie udostępnianych

zasobów sieciowych Po nawiązaniu połączenia z siecią pierwszą rzeczą. jaką użytkownik chce zrobić, jest zw\"łJr sprawdzenie tego. co znajduje się w sieci, i uzyskanie dostępu do 7.asobów. W Windows 7 mozem rozpocząć eksplorację na trzy sposoby: • Otwórz menu Start, wpisz słowo siet i kliknij

nazwę Sieć w

• W dowolnym oknie Eksploratora Windows kliknij

wynikach wyszukiw.u:.a

nazwę Sieć

w okienku nav.;ga.:T.

• W Centrum sieci i udostępniania kliknij ikonę Sieć na małej mapie sieci.

Wła

z tych metod powoduje wyświetlenie okna Sieć, w którym widoczne są główne zasoby sieci, przykład komputery i urządzenia multimedialne w grupie roboczej. Jak widać na rysunku . I, widok Szczegóły pozwala zobaczyć nazwę zasobu, jego kategorię, nazwę grupy roboczej lub •meny i nazwę profilu sieciowego. 1unckl6.l . .no

Sieć

1Vindowi; 7 łwictlo główne

oby sieci

.

.... ""' ,....._ ...,,,..

bi-

~

••

• Kompvt~fl) „A'IW·KCm ~1110001(1

fWA,,c

rv,,.i

ICX'Ml'llffR P<

• ii!IW-

„ ,.......

~ „GNpe-.

.· --·-•

~

lłlil

lOlł

~

.......

!Mn:

~~-

QU;l& ~000-::U:

MAOlllNMłutl

~

QVS A

•

llOIOllANOCAM·'C

•

U~tn!.1 multimedlłłM

wet

l!O DXZĄ

I'

....

• orM u

(4

ATW·"Ct'T1l~

ATWl'fa:T'b-

„ .

.....

f' COM'\ITIA•

~

11

• Aby dowiedzieć się, jak wyświetlić szczegółowe informacje o elementach widocznych w oknie Sieć, zapoznaj się z punktem „Wyświetlanie komputerów i ur7.ądzeń dostępnych w sieci" na stronie 636.

'yświetlanie udostępnianych

zasobów komputera

oknie Sieć prawdopodobnie widoczne będą głównie komputery. Są to elementy sieci, których iziesz używał najczęściej. Komputer przedstawia ikona z monitorem i obudową typu minitower. li nie jesteś pewny, które obiekty to komputery, wybierz Widok/Szczegóły i poszukaj pozycji ra.rtością Komputer w kolumnie Kategoria. Jeżeli nie widzisz określonej maszyny, prawdopodob. jest ona wyłączona lub działa w trybie uśpienia. Musisz wtedy włączyć komputer łub wznowić o działanie: • Czasem można zdalnie wznowić działanie komputera z trybu uśpienia (zobacz punkt „Używanie połączenia sieciowego do wmawiania działania komputera w stanie uśpienia" na stronie 652). li znalazłeś komputer, z którego chcesz a scenariusze: •

Jeśli używasz

skorzystać,

kliknij dwukrotnie jego

ikonę. Możliwe są

konta, które jest skonfigurowane także na zdalnym komputerze i ma uprawnienia do wyświetlania jego zasobów, Windows 7 wyświetli udostępniane udziały danej maszyny.

•

Jeżeli używasz

konta, które nie działa na zdalnym komputerze, a maszyna ta ma włączont udostępnianie chronione hasłem (wbacz punkt n Ustawianie opcji udostępniania" w dalszrt części rozdziału), Windows 7 wyświetli okno dialogowe Wprowadzanie hasła sieciowego. Musisz wpisać nazwę użytkownika i hasło konta ze zdalnego komputera, co przedstawia rysunek 26.2.

Rysunek 26.2. Możliwe, że będziesz

.. I

\

musiał :t.alogować się

I

'I\\•

„„

'

•

'\

1

i

'"''

'I\\' •1 H. ,, \1> •\il1 '~'1l11\\1\\'I\

.·'

1

•

t\\\\',\\\\1 ·.:·,,\',\\\

''

lll

j\

'

...

. .

-· · ········---·---------------- ~

'\\\0Hl1ł 1

,

'.

,,\\\ 1H~1lt;,,\\·,1 °\' 1\ 0

„ „ '' ., y h'

Wprowadzanie hasła sieciowego

do 7.dalnego

Wprow•di hasło, 1by ~l z: ROBfRTANDKAM-PC

komputera, aby 7.ohacryć udostępniane

zasoby

O

Bł4d logowania: nie:zNN nazw• utytkowniltl lub nieprawidłowe hlSło.

Rysunek 26.3 przedstawia typowy zestaw zasobów udostępnianych na komputerze. Rysunek 26.3. Kliknij dwukrotnie komputer sieciowy, aby wyświetlić udostępniane

na nim

•

Pulpk

zasoby • • Pulp•

. ł

t ...... ~

5tacjl ~(A:) ~ t* llyQ. loblnv COi

I'

st.c;o cly*óW OYll/CD• llW [O;)

J~

SUcJo dylliM DVD RW IE;)

\

~ "')'mlonny (F-J

•41p SIK • - - -- -·

Komputer widoczny na rysunku 26.3 udostępnia foldery o nazwach Pobrane, Tomek i dwa dyski twarde (c i d), napęd DVD i drukarkę. Dostępny jest też katalog Publiczny. ~„'"Dll•j wszyscy użytkownicy sieci mogą korzystać z niego z pełnymi uprawnieniami do odczytu 1 z:Jll..;.-.-..• Możesz też zabe-q>iec.tyć ten folder przez przyznanie innym osobom uprawnień tylko do Jub przez ukrycie tego katalogu.

iknij dwukrotnie udostępniany folder, aby zobaczyć jego zawartość. Na przykład rysunek .4 ilustruje elementy z katalogu Tomek widocznego na rysunku 26.3. Operacje, które możesz -konać na zawartości folderu, zależą od uprawnień ustawionych dla niego przez właściciela mputera. 1unek 26.4.

knij dwukrotni~ >st~pniany folder, · wyświetlić jego r'ilrtOŚĆ

Ulułiione

;

cnutnle PobrtM

•

Pulpit

i

I

'"'IJS"

Kont.by Foldc:t flł

l4CU fo drr plib>

"

Bibliotfti

Moj~obnzy

Oolrumenły

I> •

r ofo

Ji Muzyb

plil 6.-

~

Ob
M*..,deo

Pobr~

)•

Widtii

Fohlt'T 111 ó"'

folde.r

'

Pułpit fold~r pli~(JW

"ł I'

Komputu Dysie loblroy (C:)

P rtt;; SyUem (O:) ~Q

OATA(E:)

Ekmentów: 13

Ulubionr. Fol~ pli._o

..

tl ciw

TrltC.ing foldct prr1tó„

Używanie adresów sieciowych Na rysunku 26.4 pasek adresu przedstawia ścieżkę do udostępnianego folderu: Sieć

> ATW-PECET2 > Tomek.

Kliknięcie

pustego fragmentu paska adresu (lub ikony widocznej po lewej stronie tego paska) prowadzi do przekształcenia ścieżki na poniższy adres sieciowy, widoczny na rysunku 26.5: \\A TW-PECET2\ Tomek. Rysunek 26.S.

Adres sieciowy

Kliknij pusty obszar paska adresu, aby wyświetlić adres sieciowy

libllołlłi

Dobnntnly

Jl ~

Moje~ fo~pll„Aw

Okay

Mojtw!Mo

Wideo

fofil«t

·~do-

Pulpit

•

~„

~loulny(C)

Pob,_ N

Fol
foldr:t p ów

Uh1boo11e Fokkr~

~(O:)

DATA('f:)

~IJl'f okltl pll\'..OW

IW Ełtmtnł~ 13.

S.&n ~ Oo~

o..w.

·l\C~ł

Jak widać, adres sieciowy ma następujący format:

\ \NazwaKomputera\Nazwa Udziału. NazwaKomputera to nazwa komputera sieciowego, a

NazwaUdziału

to nazwa zasobu stępnianego na danej maszynie. Ten format adresów sieciowych to UNC (ang. Universal N4J!Glfl Convention). Jeśli nazwa UNC określa dysk łub folder, to aby uzyskać dostęp do katal i podkatalogów z danego udziału, możesz użyć zwykłej ścieżki stosowanej w systemie Win Na przykład jeśli udział Tomek na komputerze ATW-PECET2 zawiera folder BazyDunJ,.... adres sieciowy tego katalogu będzie wyglądał tale \\A TW-PECET2\ Tomek\BazyDanych.

Jeżeli

folder BazyDanych zawiera podfolder Access, adres sieciowy tego ostatniego elementu to:

\\A TW-PECET2\ Tomek\BazyDanych\Access. Dlatego, choć zwykle do poruszania się po udostępnianych zasobach będziesz skorzystał z ikon w oknach folderów, adresy sieciowe zapewniają Ci dodatkowy sposób na określanie udziału, którego chcesz użyć. Oto kilka przykładowych miejsc, w których możesz zastosować takie adresy: • W Eksploratorze systemu Windows kliknij pusty fragment paska adresu, wprowadź adres sieciowy udostępnianego udziału i wciśnij klawisz Enter. • Użyj kombinacji klawisz Windows+R (łub wybierz Start/Wszystkie programy/Akcesoria/ Uruchom), aby otworxyć okno dialogowe Uruchom. Wpisz adres sieciowy udostępnianego zasobu, a następnie kliknij przycisk OK, aby wyświetlić udział w oknie folderów. • W oknie dialogowym Otwórz lub Zapisz jako możesz wpisać adres sieciowy w polu

Nazwa pliku. • W wierszu polecenia (wybierz opcję Start/Wszystkie programy/Akcesoria/Wiersz polecenia) wpisz słowo start, odstęp. a następnie adres sieciowy zasobu, który chcesz wyświetlić. Oto przykład:

start \\atw-pecet2\tomek\bazydanych • W wierszu polecenia możesz wykorzystać adres sieciowy jako fragment instrukcji. Aby na przykład skopiować plik o nazwie projekty.mdb z lokalizacji \\A TW-PECET2\ Tomek\ BazyDanych\Access do bieżącego folderu, zastosuj poniższe polecenie: capy N\\atw-pecet2\tomek\bazydanych\access\projekty.mdb"

Mapowanie folderu sieciowego na literę dysku lokalnego Poruszanie się po udostępnianych folderach komputera jest proste i nie różni się od przeglą­ dania katalogów we własnym systemie. Możliwe jednak, że będziesz chciał stosunkowo często używać określonego katalogu z udostępnianego udziału. Nie stanowi to problemu, jeśli folder jest udostępniany bezpośrednio (tak jak katalog 'J'omek na rysunku 26.3), ale nieraz jest głębo­ ko ukryty. Musisz wtedy otworzyć katalog Tomek, następnie BazyDanych, później Access itd. Wymaga to wielu dwukrotnych kliknięć. Zamiast tego możesz podać adres sieciowy, jednak nawet on może stać się długi i nieporęczny. A zgodnie z prawem Murphy'ego im dłuższy adres, tym większe prawdopodobieństwo popełnienia literówki. Możesz uniknąć kłopotów

z poruszaniem się po niezlicwnych folderach sieciowych i wpisywania długich adresów sieciowych, jeśli zmapujesz dany katalog sieciowy na własny komputer. Mapowanie polega na tym, że Windows przypisuje literę dysku (na przykład G: lub Z:) do folderu sieciowego.

Zaletą

tego rozwiązania jest to, że folder sieciowy będzie pojawiał się jako nowy dysk maszyny. co umożliwia szybki dostęp do danych przez wybranie opcji Start/Komputer.

tward~­

Tworzenie zmapowanego folderu sieciowego Aby zmapować folder sieciowy na literę dysku lokalnego. wykonaj następujące operacje: l. Otwórz menu Start. kliknij nazwę Komputer prawym przyciskiem myszy i opcję

Mapuj dysk sieciowy. W dowolnym oknie folderów

polecenie na pasku

zadań.

Windows 7

wyświetli

możesz też kliknąć

U!Vln,...P"!!'

to

okno dialogowe Mapowanie •

sieciowego. liście

rozwijanej Dysk zaznaczona jest ostatnia litera dysku możesz jednak rozwinąć listę i wybrać dowolną inną literę.

2. Na

dostępna

w

3. W polu tekstowym Folder wpisz adres sieciowy katalogu, jak ilustruje to rysunek Możesz też kliknąć przycisk Przeglądaj. wybrać udostępniany folder w oknie gowym Przeglądanie w poszukiwaniu folderu. a następnie kliknąć przycisk OK.

Rysunek 26.6. Użyj okna dialogowego Mapowanie dysku sieciowego, aby przypisać literę dysku du zasobu sieciowego

Jaki folder sieciowy chcesz .zamapowat? Określ lit6ę

dysku dla połączenia i fołdef, ~ kt6fym chcesz się połączyć

Dysie: Folder.

\\ATW-PECET2\Tomeł\Oocummb Pnykhtd: \\s-'udDeł Połła

ponownie pny logowaniu

PIM4a pny utyciłJ innych poświadaen

Polta:. wrtMl• sjes:i Wd>

któ!ł umin!iw11 pms:h qwywroic dokumentów i obc1161Y.

4. Jeśli chcesz, aby Windows 7 zmapował folder sieciowy na literę dysku za każdym razem, kiedy zalogujesz się do systemu, pozostaw zaznaczone pole Połqcz ponownie

przy logowaniu.

5. Kliknij przycisk Zakończ. Windows 7 doda do systemu zawartość katalogu w nowym oknie folderów.

nową literę

dysku i

wyświetli

Jeśli

zechcesz później otworzyć zmapowany folder sieciowy, wybierz opcję Start/Komputer, a następnie kliknij dwukrotnie dysk w grupie Lokalizacje sieciowe, którą przedstawia rysunek 26. 7.

Mapowanie folderów za pomocą wiersza polecenia Folder sieciowy możesz zmapować na literę dysku lokalnego także za pomocą wiersza polecenia i instrukcji NET USE. Choć prawdopodobnie nie będziesz często stosował tej techniki, warto na wszelki wypadek wiedzieć, jak ona działa. Oto podstawowa składnia polecenia NET USE: NET USE [dysk] [udzial] [haslo]

[/USER:użytkownik]

[/PERSISTENT: [YES

I NO] I /DELffi]

Zmapowany dysk sieciowy

Ryaunek 26.7.

Kiedy zmapujcsz folder sieciowy na literę dysku lokalnego, zmapowany katalog pojawi się w oknie Komputer, co ułatwia dostęp do danych

dysk

Litera (z dwukropkiem) lokalnego dysku, na który chcesz folder sieciowy.

udzial

Adres sieciowy folderu.

haslo

Hasło

potrzebne do połączenia się z udostępnianym folderem (czyli hasło powiązane z określoną dalej nazwą użytkownika).

/USER:użytkownik

Konto, z którego chcesz nym folderem.

/PERS I STENT

Użyj

opcji YES, aby połączyć się ze zmapowanym dyskiem sieciowym, kiedy ponownie się zalogujesz.

/DELETE

Usuwa istniejące mapowanie powiąi.ane z określoną literą dysku (dysk).

Na

przykład poniższa

Książki

udostępniany

do

połączenia się

z

udostępnia­

folder \\A TW-PECEn Tomek\ Teksty\

na dysk Z::

net use z:

Odłączanie Jeśli

instrukcja mapuje

skorzystać

zmapować

\\atw-pecet2\tomek\teksty\książki

\persistent:yes

zmapowanego folderu sieciowego

nie potr.lebujesz już zmapowanego zasobu sieciowego, odłącz go w następujący sposób: 1. Wybierz opcję Start/Komputer, aby otworzyć okno Komputer. 2. Kliknij zmapowany dysk prawym przyciskiem myszy, a Odłącz.

następnie

wybierz

opcję

3. Jeśli otwarte są pliki z danego zasobu, Windows 7 wyświetli ostrzeżenie z informacją, że odłączanie jest niebezpieczne. Masz wtedy dwie możliwości: • Kliknij przycisk Nie, zamknij wszystkie otwarte pliki ze zmapowancgo zasobu, a następnie powtórz kroki 1. i 2. • Jeśli jesteś pewny, że wszystkie pliki są zamknięte, wybierl opcję Tak, aby odłączyć zasób.

Tworzenie lokalizacji sieciowej dla zdalnego folderu Kiedy zmapujcsz folder sieciowy na dysk komputera, Windows 7 doda ikonę dła zmapowanego dysku w kategorii Lokalizacje sieciowe, w folderze Komputer. Jednak jeśli używasz wielu dysków twardych, napędów CD i DVD. czytników kart. pendrive'ów itd., możesz odkryć, że liczba dostępnych liter jest bardzo mała .

Aby rozwiązać ten problem, możesz dodać własne ikony do kategorii Lokalizat.je sieciowe w folderze Komputer. Tc ikony są nazywane (zresztą zgodnie 7. przeznaczeniem) lokalizat.jami sieciowymi, a każda z nich odpowiada określonemu folderowi sieciowemu. Oznacza to, że kiedy utworzysz lokali1.ację sieciową. będziesz mógł uzyskać dostęp do powią1.anego z nią folderu przez dwukrotne kliknięcie odpowiedniej ikony. Jest to zwykle dużo szybsze niż przeglądanie wielu warstw folderów na komputerze sieciowym, dlatego warto utworzyć lokalizacje sieciowe dla tych katalogów, które wykorzystujesz najczęściej. Aby

utworzyć

lokalizacjt; sieciową, wykonaj

poniższe

zadania:

1. Wybierz opcję Start/Komputer, aby otworzyć folder Komputer. 2. Kliknij prawym przyciskiem myszy pusty obszar w folderze Komputer, a następnie wybierz opcję Dodaj lokalizację sieciową . Windows 7 uruchomi kreator Dodawanie

lokalizacji sieciowej. 3. Kliknij przycisk Dalej w pierwszym oknie dialogowym kreatora. 4. Zaznacz opcję Wybierz niestandardow9 lokalizację sieciowq, a następnie kliknij przycisk Dalej.

5. Wpisz adres sieciowy folderu, którego chcesz użyć. Zauwai, że w czasie wprowadzania adresu kreator dodawania lokalizacji sieciowej wyświetli listę obiektów, które pasują do wpisanych znaków. Dlatego możesz zaoszczędzić sobie pisania, jeśli wybierzesz elementy z listy, kiedy się pojawią (zobacz rysunek 26.8). Możesz też kliknąć przycisk Przeglqdaj, aby skorzystać z okna dialogowego Przeglądanie w poszukiwaniu folderu do wskazania potrzebnego katalogu.

Rysunek 26.8.

Kiedy wpisujesz adres sieciowy, kreator wyświetla listę

obiektów, które parują do wprowadzonych

Określ lokalizację

swojej witryny sieci Web

znaków

Adres internetowy lub sieciowy:

:,~\\A=-=-TW~-~P.=.=ECETZ'J=..s_ _~~----------~~· ~ ~Ilf~~ \\ATW-PECET2\c , \ \A1W-PECET2\d \\ATW·PECET2\dvd \ \A1W·PECET2\hp deskjd 5100 \\ATW·PECET2\P~

\\A1W· PECET2\Publiany \\A1W· PECET2\Telrsty \\ATW·PECET2\Tomek

,;1.

6. Kliknij przycisk Dalej. 7. Wpisz nazwę lokalizacji sieciowej i kliknij przycisk Dalej. 8. Kliknij przycisk Zakończ. Kreator Dodawanie lokalizacji sieciowej umieści ikonę folderu sieciowego w oknie Komputer, co przedstawia rysunek 26.9. Ry1unck 26.9. Po powiązaniu folderu sieciowego

Lokalizacja sieciowa

:t lokalizacją sieciową

ikona no~; lokalizacji pojawi się w oknie Komputer

• 0\4ld IW&rde (1) o,.t~\"I

I

. ,. .,.

'ł --=-·-··-~~··-=---~ ~.) Gl ~t1U

•U~z~noenlbmi~(4)

.i;j..,.~~1

.Ił S&aqe . . - ""'

„Dr'*........,IC\l

~~DW/CD-«W~ I

i j SlKjo ~ IMI .:łl CJ::l

• °'*..,.....,,,

,

!'"<)

" ""'jt.,,... IM>~

.„.

(li)

• loQliuql siedowł (2)

0..-

1\\AlW-ł{tnl\T_., ~

- - - · --=i

Używanie udostępnianych

drukarek

Oprócz dysków najczęściej udostępnianym urządzeniem w małych sieciach jest drukarka. Jest to uzasadnione, ponieważ prawic każdy użytkownik musi czasem coś wydrukować. Jednego dnia będzie to list na drukarce laserowej, a innego - zdjęcie na drukarce atramentowej. Oczywiście, podłączanie obu drukarek do każdego komputera jest nieekonomiczne (i bardzo niepraktyczne). Dużo łatwiej i taniej jest udostępnić po jednej drukarce każdego typu w sieci, aby wszyscy mogli ich używać. Aby skorzystać z udostępnianej drukarki, musisz się z nią połączyć. Możesz to zrobić w nastę­ pujący sposób: 1. Otwórz komputer sieciowy lub serwer drukowania

chcesz

z zainstalowaną

drukarką,

której

użyć.

2. Kliknij udostępnianą drukarkę prawym przyciskiem myszy.

3. Wybien opcję Połącz. Jeśli w Windows 7 nie ma sterowników dla danej drukarki, system poinformuje, że musisz je 1..ainstalować, aby móc skorzystać z udostępnianego zasobu. 4. Kliknij przycisk Zainstaluj sterowniki. Windows 7 zainstaluje sterowniki drukarki.

Moiesz też dodać w Windows 7 udostępnianą drukarkę sieciową za pośrednictwem kreatora dodawania drukarek. Wykonaj poniższe zadania; 1. Wybierz Start/Urządzenia i drukarki, aby otworzyć okno Urządzenia i drukarki. 2. Kliknij przycisk Dodaj drukarkę na pa.-.ku zadań, aby otworzyć kreator dodawania

drukarek. 3. Wybierz opcję Dodaj drukarkę sieciową. bezprzewodową lłlh Bluetootlr. Windows 7

poszuka

udostępnianych

drukarek w sieci, a urządzeń, co ilustruje rysunek 26.10.

następnie wyświetli list~

znalezionych

4. Wybierz drukarkę sieciową. 5. Kliknij przycisk Dalej. Jeśli na komputerze nie ma sterowników dla udostępnianej drukarki, Windows 7 poinformuje Cię o konieczności ich zainstalowania. 6. Kliknij przycisk Zainstaluj sterowniki. Windows 7 zainstaluje sterowniki drukarki.

7. Kliknij przycisk Zakończ. Po podłączeniu drukarki sieciowej Windows 7 doda jej Nazwa ikony będzie miała ogólną postać:

ikonę

do okna

Urządzenia

i drukarki.

NazwaDrukarki na NazwaKomputera. NazwaDrukarki to nazwa urządzenia określona na podstawie sterowników, a NazwaKompłlte­ ra to nazwa komputera lub serwera drukowania, do którego podłączona jest dana drukarka. Na przykład na rysunku 26.11 znajduje się drukarka sieciowa o nazwie:

hp deskjet 5100 na ATW-PECET2.

Rysunek 26.1 O.

Kreator dodawania drukarek wyświetla listę udostępnianych W7.ąChcń

malezionych

'

------ -

- - - - ---

-- - - - ----- ----

-

I

1

y

.\.~.'I ~':'

.,„·"„"\',

'',

:,'.„,„,' ,'}„„:

,.:.1.'..' "."..:.'„\.,_'

"•,

"':,,"I

,

,··"'.

Tiwa wyszukiwanie dostępnych drukarek...

w sieci

Adte ,. •

ił

,.. •

•

. •

l

'

•

' ' . ,_ .

• •

:

..._ ....

~ ~

„

\\A1W·PECET2\hp delfid.5100

Drukarki. której szukam, nie ma na liście

Rysunek 26. J 1.

Kiedy podłąi:zysz zdalną udostępnianą drukarkę.

Windows 7 doda jej Ikonę do okna Ur1.ądzenia i drukarki

. 4 Drukarki i faksy (3)

ATW·v.PTOPZ

hp dlsijeł 51DÓ M AlW-PeCEn

.tł\: 0 i, Modt'łl hp ~!100 ńsł>Nbtb

Zdalna drukarka

Udostępnianie

zasobów w sieci

sieci są zazwyczaj negalitarne". ponieważ i.aden komputer nie jest ważniejszy od innych. Jed nym ze sposobów wyrażania się tej równości jest powszechne udostępnianie pnynajmniej ~ i.asobów każdego komputera. Ludzie nacłko udostępniają innym użytkownikom sieci całą zawar tość maszyny, jednak równie rzadko zabraniają dostępu choćby do jednego dysku lub folderu Małe

Ustawianie opcji udostępniania przy udostępnianiu zasobów w sieci Windows 7 umożliwia kontrolowanie, z jakich części komputera będą mogły korzystać inne osoby. Udostępnianie zasobów w Windows 7 rozpoczyna się od ustawienia pięciu podstawowych opcji: Na

su:zęście

• Udostnmianie plików i drukarek. Ta opcja służy do włączania i wyłączania

udostęp­

niania plików oraz drukarek.

• Udostnmlanie folderu publicznego. udostępnianie

Możesz dzięki

tej opcji

włączyć

lub

wyłączyć

folderu publicznego.

i wyłączanie udostępniania multimediów. Zauważ, że jest ona obecna tylko w sieciach opartych na grupie domowej (zobacz rysunek 25.).

• Prusylanie strumieniowe multimediów. Ta opcja

umożliwia włączanie

• Zobacz punkt „Tworzenie grupy domowej" na stronie 632.

• Polqczenla do wymiany plik6w. Użyj tej opcji, aby określić poziom szyfrowclnia połączeń sieciowych. Domyślnie Windows 7 stosuje silne szyfrowanie 128-bitowe do zabezpieC7.ania połączeń przed szpiegami. Jeśli używasz ur1.ądzeń, które nie obsługują tej metody. wybierz mniej zaawansowane szyfrowanie.

• Udostfjmianie chronione hasłem. Ta opcja pozwala

włączyć

lub wyłączyć udostęp­ nianie chronione hasłem. Jeśli włączysz tę funkcję. dost~p do zasobów będą miały tylko te osoby, które znają nazwę użytkownika i hasło konta na danym komputerze.

Aby ustawić te opcje, wykonaj poniższe kroki: 1. Otwórz menu Start, wpisz słowo

udostępnianie

i wybierz nazwę Z-arzqdzaj zaawansowanymi ustawieniami udostępniania w wynikach wyszukiwania (możesz też otworzyć Centrum sieci i udostępniania oraz kliknąć łącze Zmień zaawansowane ustawienia udostępniania). Pojawi się okno Zaawansowane ustawienia udostępniania, widoczne na rysunku 26.12.

2. Kliknij skierowaną w dół str7..ałkę po prawej stronic profilu Dom lub praca, aby rozwinąć ten obszar. 3. Wybierz opcję w punkcie

Udostępnianie plików i drukarek.

4. Wybierz opcję w punkcie

Udostępnianie folderu

publicznego.

5. Aby włączyć udostępnianie multimediów w grupie domowej (jeśli ją utworzyłeś), kliknij łącze Wybierz opcje przesyłania strumieniowego multimediów, a następnie przycisk Zezwalaj na wszystko. 6. Wybierz opcję w punkcie Pol9czenia

udostępniania

plików.

7. Wybierz opcję w punkcie Udostępnianie chronione hasłem. 8. Kliknij przycisk Zapisz zmiany, aby zastosować nowe ustawienia.

Rysunek 26.12. W oknie Zaawansowane ustawienia udostępniania rozwiń

profil Dom lub praca, aby zohao:yć powiązane z nim opcje udostępniania

Zmień

optje udostępniani11 dla innydl profili sieciowyth

~ WondOMIWOIJY ~...,r• VKW#ł/ • ~·pn&..

U"'9 ...,._..; &ito. Mazaz "'Y1x..t ob.u.-_ . .

Dom IMb prKa 1-..Y profil) O....,wwwwlicó

·-

lid)'ocm.;i-Wl>l
WIKz.odrw.Jd-- ... ~ odM)dowonit liocl

u-opn1..... ,...............

.....

Gd)'..-......... ~.~jnt........__ ~ i .,._,.l lldo11,„_,m na iym tvmpvtcr.e.

cno11y„u.c.._~-tl'do

WIKl..,...,.-W,M.ówt..._... ' .....,...., lldottq1„io11lc p(ol6w I dnib
Gdy . . ._ ....,_~

,oldtrv PllM!a"""'

J-1......_ ......, „ _, ..... cdonl-"""'

"'°9' ~~do~ wlolde-.h ~ Cg !!IM fgltlltxaid:I

I

W..O~ ..,._...-i..,.....,_dlo_1mo9'1~

·~I( pfikl ......... ""„'*"'""'~ f> ~

.....

_,__~,~

........... ._ ............. _

.... ,..., ~ ~ llol)'
Tworzenie kont użytkowników na potrzeby udostępniania Jeśli włączysz opcję Udostępnianie zastosować

jedno z dwóch

chronione

hasłem

(zobacz poprzedni punkt), będziesz musiał

rozwiązań:

• Skonfigurował odrębne konta dla wszystkich utytkowni.ków, którzy mają korzystać z udostępnianego zasobu. Zrób to, jeśli chcesz przypisać każdej osobie inne uprawnienia lub dopasować nazwy i hasła do lokalnych nazw i haseł poszczególnych użytkowników. •

Skonfigurować

jedno konto dla wszystkich zdalnych użytkowników. Zrób tu, jdh chcesz wszystkim osobom przyznać te same uprawnienia.

Oto kilka istotnych zagadnień związanych z tworzeniem kont użytkowników dla osób, któr~ będą korzystać z komputera przez sieć: • Windows 7 nie zezwala użytkownikom bez hasła na dostęp do zasobów sieciowych. Dlatego konta użytkowników sieciowych muszą mieć hasła. • Nazwy tworzonych kont nie muszą odpowiadać nazwom użytkowników na lokalnych maszynach. Jeśli chcesz, możesz zastosować własne nazwy.

•

Jeżeli

nazwa i hasło utworzonego konta są tak.ie same, jak dla konta na maszynie lokalntj. użytkownik będzie mógł uzyskać bezpośredni dostęp do zasobów. Jeśli dane są różne, to - jak widziałeś na rysunku 26.2 - pojawi się okno dialogowe Zabezpieczenia system„ Windows, w którym można wpisać nazwę użytkownika i hasło konta z komputera z danym zasobem.

Szczegółowe

informacje o tworzeniu kont

użytkowników

znajdziesz w rozdziale 18„ „Konfiguro-

wanie zabezpieczeń użytkowników". • Zobacz podrozdział"Tworzenie kont użytkowników i zarządzanie nimi" na stronie 470. • Aby dowiedzieć się, jak udo!ttępniać foldery z wykorzystaniem 7.aawansowanych uprawnień, zobacz podrozdział „Ustawianie uprawnień udostępniania dla folderów udostęp­ nianych„ na stronie 499.

Monitorowanie udostępnianych zasobów Po pewnym czasie możesz zapomnieć o tym, które foldery udostępniłeś. To prawda, możesz przejrzeć wszystkie katalogi i sprawdzić, przy których znajduje się ikona udostępniania, ale wymaga to wiele pracy, a ponadto łatwo jest pominąć niektóre foldery. Na szc7...ęście Windows 7 ma przystawkę o nazwie Foldery udostępnione, umożliwiającą śledzenie różnych aspektów zwi1J7.anych z katalogami udostępnianymi w sieci. Na przykład możesz zobaczyć, którzy użytkownicy korzystają z folderu, jak dawno i które pliki otworzyli. Możesz też odłączyć daną osobę od zasobu lub 1.amknąć otworzone pliki z udostępnianego katalogu. W kilku następnych podpunktach dowiesz się, jak to zrobić. Najpierw musisz uruchomić przystawkę Foldery udostępnione. W tym celu otwórz menu Starr, wpisz nazwę fsmgmt.msc i wciśnij klawisz Enter. Wyświetlanie bież~cych połączeń

Aby zobaczyć listę użytkowników połącwnych z dowolnym folderem udostępnianym w Windows 7, otwórz węzeł Foldery udostrpnionc/Se.sje. Przykładowe dane przed.stawia rysunek 26.13. W przypadku każdego użytkownika możesz uzyskać następujące informacje: Użytkownik

Nazwa użytkownika.

Komputer

Nazwa komputera danego użytkownika. Jeśli Windows 7 nie rozpoznaje maszyny, wyświetli w zamian jej adres IP.

Typ

Rodzaj połączenia sieciowego. Windows 7 zawsze pokazuje typ Windows (nawet jeśli użytkownik korzysta z systemu Mac lub Linux).

Liczba otwartych plików Liczba otworzonych plików z udostępnianych folderów.

Czas połqczenia

Czas połączenia użytkownika ze zdalnym komputerem.

Czas bezczynności

Czas, przez który użytkownik nie pracuje nad otworzonymi plikami.

Gość

Informuje, czy użytkownik jest zalogowany jako gość.

Rysunek 26.13.

Przycisk Od~le2

Węz.eł Sesje wyświ~ użytkowników

aktualnie połączonych z folderami udostępnianymi

na zdalnym komputerze

Wyświetlanie połączeń ze zdalnymi folderami

Przystawka Foldery udostępnione umożliwia też wyświetlenie połączeń z folderami udo~tw nianymi w Windows 7. Aby je zobaczyć, otwórz węzeł Foldery udostępnione/Udziały. Jak kazuje rysunek 26.14, ten widok przedstawia następujące informacje: udziału

Nazwa udostępnianego folderu. Zauważ, że na liście znajdują sięo ukryte udziały systemu Windows 7.

•

Ścieżka folderu

Dysk lub folder odpowiadający udziałowi.

~

Typ

Typ połączenia sieciowego (Windows 7 zawsze określa go jako Win

Nazwa

Liczba połqczeń klientów Liczba komputerów połączonych z udziałem. Opis

Opis udziału.

Rysunek 26.14. Przystawka Foldery udostępnione wyświetla połąa.enia

z serwerem

według

-w-

w......

udostępnianych

"'

katalogów

O:\

w...... ~

f:\ C.~Jlł.')'>

"'~

e:~.,..CńT«Wy

Wyświetlanie otwartych

o

°"'"Y'l"Y uciriol

o o o

~..,...-..l'C

-

~

V.WO...

........

~

plików

Przystawka Foldery udostępnione wyświetla też listę otwartych plików z udziałów systemu Windows 7. Aby włączyć ten widok, wybierz węzeł Foldery udostępnione/Otwarte pliki. Efekt jest widoczny na rysunku 26.15. Oto krótki opis kolumn tego widoku:

Otwórz plik

Pełna ścieżka

Używany przez

Nazwa użytkownika, który korzysta z otworzonego pliku.

Typ

Typ połączenia sieciowego (Windows 7 zawsze określa go jako Windows).

Liczba blokad

Liczba blokad pliku.

Tryb otwierania

Uprawnienia użytkownika do pliku.

do pliku.

Rysunek 26.15.

Przystawka Foldery udostępnione wyświetla talde otwon.one pliki

z udziałów zdalnego komputera

o o

w......

w.....

o o

Zamykanie sesji użytkownika lub pliku Aby korzystanie z sieci przebiegało 1.godnie, warto :zezwalać użytkownikom na łączenie się i rozłą­ czanie w dowolnym momencie. Jednak czasem zachodzi potrleba odłączenia danej osoby. Na przykład możesz dostrzec, że ktoś uzyskał nieuprawniony dostęp do udziału. Aby odłączyć takiego użytkownika, wykonaj poniższe operacje:

1. Otwórz węzeł Foldery udostępnione/Sesje w przystawce Foldery udostępnione. 2. Kliknij prawym przyciskiem myszy nazwę użytkownika, którego chcesz odłączyć. 3. Wybierz opcję Zamknij sesję. Windows 7 zażąda zatwierdzenia operacji. 4. Kliknij przycisk Tak.

Ponadto zwykle warto zezwalać użytkownikom na samodzielne otwieranie i zamykanie plików, co zapobiega utracie danych. Jednak możesz odkryć., że użytkownik otworzył plik. którego wolałbyś nie udostępniać tej osobie (na prqkład dlatego, że sam chcesz otworr.yć ten dokument, lub dlatego, że zawiera on informacje nieprzeznaczone dla danej osoby). Aby zamknąć plik otworzony przez użytkownika, wykonaj następujące zadania: 1. Otwórz węzeł Foldery udostępnione/Otwarte pliki w przystawce Foldery udostępnione. 2. Kliknij prawym przyciskiem myszy nazwę pliku, który chcesz zamknąć. 3. Wybierz opcję Zamknij otwarty plik. Windows 7 zażąda zatwierdzenia operacji. 4. Kliknij przycisk Tak.

Używanie

plików sieciowych w trybie offline

Z rozdziału 27., „Zdalne połączenia sieciowe", dowiesz się, jak łączyć się z komputerami w si«i za pomocą połączenia internetowego. Jest to bardzo przydatne, kiedy znajdujesz się daleko od swojej sieci, a potrzebujesz określonych plików lub chcesz sprawdzić dane w dokumencie. Co jednak zrobić, jeśli połączenie internetowe nie jest dostępne? Wtedy nie można podłączyć komputera do sieci. Jednak jeżeli wszystko odpowiednio zaplanujesz, możesz zastosować drugie z Ritlepszych rozwiązań - „zabrać" część sieci ze sobą.

·est to możliwe dzięki funkcji o nazwie pliki trybu offline, dostępnej w Windows 7. Te dokumenty .o pliki lub foldery sieciowe, które Windows 7 kopiuje do specjalnego katalogu na lokalnym
W pozostałej części rozdziału opisuję, jak włączać pliki trybu offline, używać ich i synchronizować ie, aby wszystkie dane były aktualne. Zauważ, że nie wszystkie wersje Windows 7 obsługują tę funkcję. Jest ona dostępna tylko w edycjach Business, Enterprise i Ultimate tego systemu. • Szczegółowe informacje o nawiązywaniu zdalnych połączeń z siecią znajdziesz w punkcie „Łączenie się ze zdalnym pulpitem za pomocą internetu" na stronie 717.

Włączanie obsługi plików trybu offline W większości komputerów z Windows 7 pliki trybu offline są domyślnie obsługiwane, jednak warto to sprawdzić. W tym celu wykonaj nast~pujące kroki:

1. Otwórz menu Start, wpisz słowo offline, a następnie wybierz nazwę Zarządzaj pli· kami trybu offline w wynikach wyszukiwania. Windows 7 wyświetli okno dialogowe Pliki trybu offline, widoczne na rysunku 26.16. Rysunek 26.16.

Kliknij pn.ycisk pliki trybu offline, nby włączyć Włącz

omawianą funkcj~

Uty) Cen11Un syridy~. jeili chcesz t2rllZ Zl'f'l'!Ch'CllVOWałdlli tr~ offtne Ul ip~ kunllkty syndTarVac;j.

2. Kliknij przycisk Wl9cz pliki trybu offline. Jeśli dostępny jest przycisk Wyłącz pliki trybu

offline, oznacza to, że funkcja jest włączona. Kliknij wtedy przycisk Anuluj.

3. Kliknij przycisk OK. Windows 7 będzie wymagał ponownego uruchomienia komputera, aby zastosować ustawienia. 4. Kliknij przycisk Tak. Windows 7 ponownie uruchomi komputer.

Udostępnianie

plików lub folderów do użytku w trybie offline Po włączeniu obsługi plików trybu offline możesz udostępnić pliki lub foldery sieciowe w tym trybie. Najpierw określ, jakich danych będziesz potrzebował. Pamiętaj, że im więcej plików udostępnisz w trybie offline, tym dłużej potrwa ich synchronizowanie i tym więcej miejsca pliki 1,ajmą w systemie. Zauważ jednak, że Windows 7 ogranicza maksymalną przestrzeń zajmowaną przez pliki trybu offline. Zobacz punkt „Zmienianie ilości miejsca dla plików trybu offline" w dalszej części rozdziału.

Kiedy wybierzesz pliki i foldery, których chcesz używać w trybie offiine, udostępnij je w następujący sposób: 1. Za pomocą Eksploratora Windows otwórz folder zawierający udostępniane pliki lub katalogi sieciowe, które chcesz wykorzystywać w trybie offline. 2. Zaznacz wybrane pliki lub foldery. 3. Kliknij dowolny z zaznaczonych obiektów prawym przyciskiem myszy i wybierz Zawsze dostępne w trybie offline.

opcję

4. Windows 7 zsynchronizuje pliki lub foldery do użytku w trybie ofiline. W czasie pierwszej

synchronizacji system wyświetli okno dialogowe Zawsze dostępne w trybie offline. Jeśli chcesz korzystać w ten sposób z dużej liczby plików, synchronizacja może zająć dużo czasu. Kliknij wtedy przycisk Zamknij, aby ukryć wspomniane okno dialogowe. Kiedy udostępnisz plik lub folder w trybie offline, Windows 7 zmieni właściwość obiektu na Zawsze dostępne i doda ikonę centrum synchronizacji do standardowego symbolu obiektu, co ilustruje rysunek 26.17. Zwróć też uwagę na przycisk synchronizacji w okienku zadań, który umożliwia szybkie zsynchronizowanie plików lub folderów dostępnych w trybie offline (zobacz punkt „Synchronizowanie plików trybu offline" w dalszej części rozdziału).

Rysunek 26.17. Właściwość

Dostępność offiine plików i folderów trybu offline ma wartość

Zaws1.r Przy ikonie takich obiektów dostępne.

znajduje się też symbol centrum synchronizacji

Ikona centrum synchronizacji

Dostępnołt w trybie offline

Po zakończeniu początkowej synchronizacji możesz zerwać połączenie z siecią i zacząć używać plików trybu offline.

Zmienianie ilości miejsca dla plików trybu offline Wspomniałem wcześniej,

7.e warto zachować ostrożność w związku z ilością materiałów dostęp­

nych w trybie oilline, ponieważ synchronizowanie wielu danych może zająć dużo czasu, a każdy plik lub folder 1.ajmuje miejsce na komputerze. Na szczęście Windows 7 ograniC7.a ilość miejsca na dysku, jaką mogą zająć zarówno same pliki trybu offline, jak i tymczasowe pliki tego rodzaju (le ostatnie to lokalne kopie niedawno używanych plików sieciowych; \.Yindows 7 automatycznie zapisuje je w pamięci podręcznej, abyś mógł otworzyć je w trybie offline, kiedy zajdzie taka potrzeba). Domyślny

limit ilości miejsca, które Windows 7 udostępnia zwykłym i tymczasowym plikom trybu offline, zależy od wielkości dysku twardego i wolnej przestrzeni na nim (a dokładniej - ważne są rozmiar i wolne miejsce na dysku twardym, na którym zainstalowany jest system). Im większy dysk i im więcej jest wolnej przestrzeni, tym większy procent pamięci Windows 7 pr7.eznaczy na dane trybu offline. Zwykle limit wynosi od IO do 24 procent wielkości dysku. Na przykład dla dysku o pojemności 15 gigabajtów Windows 7 wyznaczy ograniczenie na poziomie 10%, co daje 1,5 gigabajta miejsca na oba rodzaje plików trybu offline. Z kolei jeśli dysk ma 190 gigabajtów, system wyznaczy limit 24%, co oznacza 50 gigabajtów przestrzeni na pliki trybu offline.

Poni7..sze kroki pozwolą Ci sprawdzić bieżące ograniczenia i dostosować je, jeśli uznasz limit za zbyt wysoki lub niski:

I. Otwórz menu Start, wpisz słowo offline, a następnie wybierz nazwę Zarzqdzaj plikami trybu offline w wynikach wyszukiwania. Windows 7 wyświetli okno dialogowe Pliki trybu offline.

2. Otwórz zakładkę Użycie dysku. Jak pr7.edstawia to rysunek 26.18, zakładka ta informuje, ile miejsca na dysku system aktualnie przeznacza na zwykłe i tymczasowe pliki trybu offline. Określa także limity dla obu typów dokumentów. Rysunek 26.18. Zakładka

Utycie dysku pokazuje. ile pr.restr.reni na dysku zajmują pliki trybu offline, o t11kie, jaka jest mo.ksymalna ilość tego miejsca

··-----·-:"f'\\"

\\

\~'

\

,\

'I'\

\

\

1

„~,·:,\,

·--··----- ----1 \·I 1

~ ,„'.,'

···----·-··--

:1'.1

,•

„\1''"'

'

,„\

1

• ·;'."' ''.

1 1 ~ :. 0'~.

.„,.

Y.

~\

~na dy9w obe0'1e uiyw- I dosbple do ~ywat1a plllcdw ~ ofllne na tym kolnilutme.

Wszyrile pia b'yblJ o~

W UlyQJ: 12.,6 "8 (dosbple: 3,65 GB) ~~~~al.~\~~

Linlt 3,66 GB (l8,8"Mt dy9w 19,5 GB)

Piki~:

W uiydu: Obajtdw (dolbple: 3,65 GB) W\.\~Lili!ll~!cl.!!5.ll.lisl.il::W

lilit 3,66 GB (18,8"Mt dysku 19,S GB)

3. Kliknij przycisk Zmień limity. Pojawi się okno dialogowe kontroli konta użytkownika 4. Wprowadź potrzebne poświadczenia. Pojawi sit; okno dialogowe Limity użycia dysk„ dla plików trybu o.IJline, widoczne na rysunku 26.19. Rysunek 26.19. Okno dialogowe

Limity użycia dysku dla plików trybu offline po~wala

l}Nt3,66 (j8

dostosować

(l818.r.dysb:i 1.9,SGB}

maksymalną ilość

miejsca ujmowaną prze7. 7.wykłc i tymczasowe pliki trybu offline

..„ ...__,..Q..._....,.._.~h••

„„~

•

~t 3,65'GIJ

(1BA.r. ~ 19,S ~

5.

Użyj

suwaka Maksymalna ilość miejsca. której mogq używać wszystkie pliki trybu ofjline, aby określić limit przestrzeni dla plików trybu offline.

6.

Użyj

miejsca, której mogq używać pliki tymczasowe, aby ograniczyć przestrzeń zajmowaną przez pliki tymczasowe.

suwaka Maksymalna

ilość

7. Kliknij przycisk OK, aby wrócić do okna dialogowego Pliki trybu offline.

8. Kliknij przycisk OK.

81okowanie udostępniania folderu sieciowego N trybie offline '1iekt6rych folderów lub plików sieciowych zwykle nie należy udostępniać w trybie offline. • Warto zablokować udostępnianie w trybie offline folderu z nagranymi programami telewizyjnymi, ponieważ jego synchronizacja zajmie za dużo czasu i będzie wymagać wykorzystania zbyt wielu zasobów sieci. • Folder lub plik mo7..e zawierać prywatne albo wrażliwe dane, które nie powinny wydostać się poza biuro. •

Możesz

aktywnie pracować nad plikami z określonego folderu i nie chcieć, aby inny zmodyfikował je w trybie offline.

l tych i innych przyczyn Windows 7

umożliwia

zablokowanie

ktoś

udostępniania

danego folderu ;ieciowego w trybie offline. Oznaa.a to, że kiedy użytkownik prujdzic do danego kataJogu lub pliku, iystem nie wyświetli polecenia Zawsze dostępne offline, dlatego użytkownik nie będzie mógł udostępnić obiektu w trybie offline. W tym celu wykonaj następujące operacje: 1.

Zaloguj się do komputera, na którym chcesz zastosować ograniczenia. Najlepiej, jeśli zalogujesz się jako administrator.

2. Otwórz menu Start, wpisz wyświetli

nazwę

gpedit. msc i wciśnij klawisz Entttr. Windows 7

Edytor lokalnych zasad grupy.

3. Otwórz węzeł Konfiguracja użytkownika/Szablony administracyjne/Sieć/Pliki trybu

offline.

4. Kliknij dwukrotnie plików i folderów. 5. Wybierz opcję

opcję Zabroń użycia

opcji

„Udostępnij w

trybie off1ine" dla tych

Wł9czone.

6. Kliknij przycisk Pokaż, aby wyświetlić okno dialogowe Pokaż zawartość. 7. W kolumnie Nazwa wartości wpisz adres sieciowy folderu lub pliku, który chcesz zablokować

(rysunek 26.20).

RJ5unck 26.20. Określ adres sieciowy pliku lub folderu, którego nic chcesz udostępniać w trybie offiine

--·--····------··-·------

•..„ ",,.. „. ,,„ .. .„

„

Pliki i fcldsy;

,„J;··~

! H,lµwa·watoici .I

*

- - - -- - -· - -„„ ., . :.~„„„„:„'.~„-.se: :

„„,„ .. "' .... „. „ .. , . . .

'°-

Włlt,llić

r~~~ .....„

~

,

·'' -=~:~

..

-.

8. W ciśnij klawisz Enter.

9. Powtórz kroki 7. i 8. dla innych plików lub folderów, które chcesz 1.ablokować. 1O. Kliknij przycisk OK, aby

wrócić

do okna dialogowego w trybie offline" dla tych plików i folderów.

Ztlbroń użycia

opcji „ Udostępt1iJ

11. Kliknij przycisk OK.

Szyfrowanie plików trybu offline W poprzednim punkcie wspomniałem, że jedną z przyczyn blokowania udostępniania plików i folderów w trybie offline jest to, iż mogą one zawierać prywatne lub poufne dane, które nit' powinny „wyciec" poza dom albo biuro. Jest to uzasadnione, ponieważ złodziej może ukra~ laptop i uzyskać dost~p do poufnych danych. Jednak rezygnacja z udostc;pniania dokuml'ntów stanowi problem, jeśli naprawdę musisz ich używać w czasie, kiedy nie masz dostępu do sic(i. Aby rozwiązać ten problem, możesz zaszyfrować pliki trybu offline. Dzięki temu dokument~ będą nieczytelne dla osób, które nie zalogują się do komputera za pomocą Twojego konta w systc· mic Windows 7. Ponieważ jest to mało prawdopodobne (zakładam, że konto jest chronion~ silnym hasłem; powinno tak być, jeśli przechowujesz wrażliwe dane), dane hęd•) bezpiecrne.

~kiedyjestei~do~~powiniend ~'WW~ bez~ N~bJiwo(ł w tym. -względzie nle.,tylkduktWia docMe1owi -.&aei ~, łiłe tet ą~ ze ~e traci sent. po,niewat ~ pnoel.rau ł8J.ogp,wao1.

Aby zaszyfrować pliki trybu offline, wykonaj poniższe zadania: 1. Otwórz menu Start, wpisz słowo off line, a następnie wybierz nazwę 7Arzqdzaj plikam; trybu offline w wynikach wyszukiwania. Windows 7 wyświetli okno dialogowe Plik;

trybu offline. 2. Otwórz zakładkę Szyfrowanie.

3. Kliknij przycisk Szyfruj. Windows 7 zaszyfruje pliki trybu offline. 4. Kliknij przycisk OK.

Używanie

plików sieciowych w trybie offline

Po zerwaniu połąa.enia z siecią możesz zacząć używać plików trybu offline w taki sam sposób, jak przy aktywnym połączeniu. Windows 7 daje dwie możliwości: •

Dostęp

•

Dostęp

do plików trybu offline za pomocą Centrum synchronizacji.

do plików trybu offline przez pozostawienie otwartego okna folderu zdalnego komputera.

\'V następnych podpunktach szczegółowo opisuję te techniki.

Używanie plików trybu offline za pomocą Centrum synchronizacji

Centrum synchronizacji w Windows 7 to ośrodek 7.anądzania obiektami (głównie plikami trybu offline), które wymagają synchronizacji. Aby otworzyć Centrum synchronizacji i wyświetlić pliki trybu offline, wykonaj następujące operacje: 1. Otwórz menu Start, wpisz nazwę centrum synchronizacji i wciśnij klawisz Enter. Windows 7 otworzy okno Centrum synchronizacji.

2. 1.aznacz łącze Wyświetl powiqzania synchronizacji (system powinien je wybrać domyślnie). Zobaczysz pliki trybu offline. 3. Kliknij dwukrotnie opcję Pliki trybu offline. Centrum synchronizacji wyświetli szczegółowe informacje o powiązaniach synchronizacji, co ilustruje rysunek 26.21.

Rysunek 26.21. Kliknij dwukrotnie powiązanie

synchronizacji, aby wyświetlić pliki trybu offline

4. Kliknij dwukrotnie powiązanie synchronizacji, aby wyświetlić pliki trybu ofłline w oknie folderów. Teraz możesz otwierać i edytować pliki w taki sam sposób, jak przy aktywnym połączeniu z siecią. Używanie Jeśli

plików trybu offline za pomocą folderu zdalnego komputera

powstawisz folder zdalnego komputera otworrony w momencie zrywania połączenia, możesz użyć tego katalogu do uzyskania bezpośredniego dostępu do plików trybu offline. Rysunek 26.22 przedstawia folder komputera sieciowego na maszynie, która została odłącwna od siC'Ci (wskazuje na to ikona Sieć w obszarze powiadomień). Wcześniej dowiedziałeś się, że obiekty dostępne w trybie offline mają specjalną dodatkową ikonę. Kiedy zaznaczysz taki obiekt. w okienku szczegółów zobaczysz, że wartość właściwości Stan offline to Tryb offline (nie pol9czono), jak ilustruje to rysunek 26.22.

Rysunrk 26.22. Udostępniany folder sieciowy widoczny w trybie offiine

Stan offline

Brak połączenia z siecią

Synchronizowanie plików trybu offline Kiedy ponownie nawiążesz połączenie z siecią, Windows 7 automatycznie zsynchronizuje pliki. System wykonuje przy tym dwie operacje. Po pierwsze, aktualizuje lokalną wersję folderu trybu offline przez utworzenie kopii wszystkich nowych lub zmodyfikowanych plików z udostępnia­ nego folderu sieciowego. Po drugie, aktualizuje udostępniany folder sieciowy na podstawie zmian w dokumentach, jakie wprowadziłeś w trybie offline. Ta synchronizacja następuje automatycznie, kiedy logujesz się do sieci i wylogowujesz z niej. Możesz też na cztery sposoby samodzielnie zsynchronizować pliki trybu offline: • Otwórz udostępniany folder sieciowy i wybierz Synchronizuj/Synchronizuj pliki trybu offline w tym folderze w okienku zadań. • Otwórz Centrum synchronizacji, kliknij łącze Wyświetl powiązania synchronizacji, kliknij dwukrotnie opcję Pliki trybu offline, wybierz folder trybu offline i kliknij przycisk Synchronizuj. • Otwórz Centrum synchronizacji, kliknij łącze Wyświetl powiązania synchronizacji, kliknij dwukrotnie opcję Pliki trybu offline, a następnie przycisk Synchronizuj wszystko. • Kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę Centrum synchronizacji w obszarze powiadomień

i wybierz opcję Synchronizuj wszystko.

Możesz też utworzyć

harmonogram synchronizacji na podstawie czasu lub wydarzeń. Te moż­ liwości opisuję w dwóch następnych podrozdziałach.

Tworzenie harmonogramu synchronizacji na podstawie czasu Jeśli

chcesz, aby synchronizacja zachodziła automatycznie, i wiesz, kiedy ma się to dziać, wykonaj poniższe operacje w celu utworzenia harmonogramu synchronizacji na podstawie czasu: l. W Centrum synchronizacji kliknij łącze Wyświetl powiązania synchronizacji.

2. Wybierz opcję Pliki trybu offline. 3. Kliknij przycisk Hannonogram. Pojawi się okno dialogowe Harmonogram synchronizacji Pliki trybu offline. 4. Jeśli jeszcze nie utworzyłeś harmonogramu synchronizacji, kliknij przycisk Utwórz no"?' harmonogram synchronizacji. W przeciwnym razie przejdź do kroku 5.

5. Pozostaw zaznaczone pole obok każdego folderu, który chcesz uwzględnić w czasie synchronizacji. a następnie kliknij przycisk Dalej. 6. Wybierz opcję O zaplanowanej godzinie, aby wyświetlić okno dialogowe widoczne na rysunku 26.23. Rysunek 26.23. Użyj lego okna

dialogowego, aby utworzyć prosty

----

-- - -

-- -

--

-- ---------

.-

'

.

-

'

•\1\\\\ \ \

I' 1' \

I

. \I.__„\\' ~\1\ll1\\\11ih"\\

1'1 '

'

',

' I ,•

\

''

,',

l\ 'i•\ \\

'

I

I

' 1'

I ,\

' \

'!

,l\'o\ 1\\\\\\\"IX1i \\\ll•!;,,',\'~1\\\\ Xl'\\\'\'~"'•1\\1\11~,H\11,\\ 1.\\\1\\\1\\'1\

'

~ \•:%. .

'

'

Ił

-

---- - - - - V

t\ł '.\ lf.- I:, ,\i\', 1.,' ' ""' " ·:. ";' '' '" ', ' ' '.'( . ' \'.',I:' \1" '' '•'\,• ~:•\1\\\'.,„W.\\\~\\I\\• \\:(\\\\\\\\:1\.\1\1'. ·: '\o\',\\\\1\1\\n,1\\1 ~\\1\1\1• 1\11,l~\\1 \I,:

~\'

---

\

'

'

'

.'t

'.\'.•\1\\W '"~·'"'~ ~\ 11, 1\\1 I ~W.\\ I~

"'

'

\1"łi\'

O której godzinie chcesz synchronizować obiekt Pliki trybu offline?

harmonogram

synchroni1..acji Uruchom:

li• Jł

o

,18:01:29

Powt.ruj co:

7. Za pomocą kontrolek z grupy Uruchom określ datę i cz.as początku synchronizacji. 8.

Użyj

kontrolek z grupy Powtarzaj co, aby określić lub miesięcy między kolejnymi synchronizacjami.

liczbę

minut, godzin, dni, tygodni

9. Kliknij przycisk Więcej opcji, aby wyświetlić okno dialogowe Więcej opcji planowania. Znajdują się

tam następujące ustawienia:

• Uruchom synchronizacj' tylko, jeśli: Komputer jest w stanie aktywności. Pozostaw to pole zaznaczone, aby mieć pewność, że synchronizacja odbędzie komputer nie będzie w stanie wstrzymania lub hibernacji.

się

tylko wtedy. gdy

• Uruchom synchronizacj, tylko, jeJli: Komputer jest bezczynny przez co najmniej. Zaznacz to pole, aby Windows 7 uruchamiał synchronizację tylko wtedy. kiedy nie używasz komputera. W dostępnym polu możesz określić c7.a.5 bei.czynności, po którym można rozpocząć synchronizację. • Uruchom synchronizację tylko, jeJli: Komputer działa na zasilaniu uwnętrznym. Zaznacz to pole, aby uniknąć uruchamiania synchroni1..acji, kiedy komputer przenośny działa na zasilaniu bateryjnym. • :zatrzymaj synchronizacjf, jeśli: Komputer wraca do stanu aktywności ze stanu bezczynności. Zaznacz to pole, aby Windows 7 przerywał synchronii.ację. kiedy i.aczniesz używać komputera. • 7Atnymaj synchronizacjf, jeśli: Komputer nie działa już na msllaniu uwnętrznym. l.aznacz to pole, aby Windows 7 przerywał synchroni1.ację, kiedy przełączysz komputer przenośny na zasilanie bateryjne. 1O. Kliknij przycisk OK. 11. Kliknij przycisk Dalej. 12. Wpisz nazwę harmonogramu. 13. Kliknij przycisk Zapisz harmonogram.

Tworzenie harmonogramu synchronizacji na podstawie zdarzeń Jeśli

chcesz, aby synchronizacja zachodziła automatycznie, i wiesz, w jakich sytuacjach system ma ją uruchamiać, wykonaj poniższe i.adania w celu skonfigurowania harmonogramu synchroni7.acji opartego na zdarzeniach: 1. W Centrum synchronizacji kliknij łąc7.e Wyświetl powiązania synchronizacji.

2. Wybierz opcję Pliki trybu offline. 3. Kliknij przycisk Harmonogram. Pojawi się okno dialogowe Harmonogram synchroni-

zacji Pliki trybu offline. 4. Jeśli jeszcze nie utworzyłeś harmonogramu synchronizacji, kliknij prrycisk Utwórz noM-'.)' harmonogram synchronizacji. W przeciwnym razie przejdź do kroku 5.

5. Pozostaw i.aznaczone pole obok każdego folderu, który chcesz uwzględnić w czasie synchronizacji, a następnie kliknij przycisk Dalej.

6. Wybierz opcję Gdy wystąpi zdarzenie, aby wyświetlić okno dialogowe widoc7.ne na rysunku 26.24. 7. Określ zdarzenia lub akcje, które uruchamiają synchronizację. W tym celu zaznacz wybrane z poniższych pół:

•

Zaloguj~ się

do komputera. Zaznacz to pole, aby system cję po :zalogowaniu się.

uruchamiał

synchroniza-

Rysunek 26.24. Za pomocą tego okna dialogowego mo7.cs7. uruchamiać synchroni1.atj~

plików trybu offiinc na podstawie zdaneń

Wybierz zdarzenia lub akcje, które spowodują automatyczną synchronizację obiekt\J Pliki trybu offline lhuchom synchroniucif. gdy.

Z.loguje się do lcomputer. M6j komputer bedzie baaynny pn.u Zltllotuje sY*m Windows Odbłoia.ik system Windows

• M6j komputer brdzie bezczynny pruz. Zaznacz to pole, aby system

uruchamiał

synchronizację

po określonym czasie bezczynności komputera (możesz go podać w minutach lub godzinach).

• Zabloku}r system Windows. Zaznacz to pole. aby system uruchamiał synchronizację

w momencie blokowania komputera.

• Odblokujf system Windows. Zaznacz to pole, aby system zację

uruchamiał

synchroni-

w momencie odblokowywania komputera.

8. .Kliknij przycisk Wifcej opcji, aby wyświetlić opisane wcześniej okno dialogowe Wircej opcji planowania. Zaznacz odpowiednie opcje, a następnie kliknij przycisk OK. 9. .Kliknij przycisk Dalej. 10. Wpisz nazwę harmonogramu. 11. Kliknij przycisk Zapisz harmonogram.

Radzenie sobie z konfliktami w synchronizacji W czasie synchroniz.acji plików trybu offline Windows 7 może wykryć, że dokument zmienił się zarówno w 1.aS0bie sieciowym, jak i w komputerze działającym w trybie offline. Wtedy Centrum synchronizacji wyświetli komunikat o wystąpieniu konfliktu. Postępuj w następujący sposób: l. Kliknij komunikat o wystąpieniu konfliktu, aby otworzyć Centrum synchronizacji.

2. Kliknij

łącze Wyświetl konflikty.

Centrum synchronizacji wyświetli

listę

konfliktów.

3. Wybierz konflikt, który chcesz rozwiązać. 4. Kliknij przycisk Rozwiqż. Windows 7 wyświetli okno dialogowe Rozwfr1ż konflikt. podobne do ekranu widocznego na rysunku 26.25. Rysunek 26.25. Użyj

okna dialogowego Rozwiąż konflikt, aby poinformować Windows 7, w jaki sposób ma potraktować plik zmodyfikowany lokalnie i w trybie offline

-I

--·

'\''

--, I'

-- ---- Il

------

• 1 1•

•

----- -- ------------------- -------- - --- - - - -- --

' " „'\

1

• \

• •

I

"

\

111 •'l•

•

•

',

• ,

•

V

\\

KJiknij wersję, którą chcesz zachować. Od octltn~ syncłlroniu
,„Zachowaj

tę wersję

l>ine.l1:f N1 tym komputene Rcnmi
Zachowaj tę wersję o-utf \\ATW~PECET2\Dok.umtnty

Rozmilr. 561 b.jt6w (~) Data modyfibcjC 2009--09·13 18:12 (nowszy)

Zachowaj obie wersje (Nazwa Nj~ej wersji iostanie zmieniona na . Dane (Tomet vl).rtf"). Jolr. rozwjmł konflikty synchronizacji?

5. Kliknij wersję, którą chcesz zachować, albo wybierz opcję Zachowaj obie wersje, aby zapisać dokument trybu offline z nową nazwą.

Rozdział 27.

Zdalne połączenia sieciowe

W tym rozdziale: • Konfigurowanie zdalnego komputera jako serwera • Instalowanie pulpitu zdalnego na komputerze klienckim z systemem XP • Łączenie się z pulpitem zdalnym • Odłączanie pulpitu zdalnego • Łączenie się z pulpitem zdalnym za pomocą internetu •

Używanie

dynamicznych nazw DNS do łączenia się z siecią

• Konfigurowanie komputera sieciowego pod kątem zdalnej administracji • Używanie połączeń VPN Wszędzie

dobrze, gdzie nas nic ma. Przysłowie

polskie

Jedną

z istotnych zalet sieci jest to, że można w niej udostępnić innym osobom swoje foldery. a także korzystać z katalogów udostępnionych praz innych użytkowników. Jest to dużo łatwiejsze niż wymiana danych za pomocą innych środków, na przykład tradycyjnej „sieci pantoflowej'° (technika ta polega na tym, że zapisujesz plik na karcie pamięci lub podobnym urządzeniu wymiennym, idziesz z nośnikiem do innego komputera - pantofle są przy tym opcjonalne i wkładasz kartę do tej maszyny). Foldery udostępniane to doskonałe narzędzie, jednak jest wiele problemów, których nie można rozwiązać przy ich użyciu. • Czasem program, którego potrzebujesz. jest zainstalowany na zdalnym komputerze, a nie na Twojej maszynie. Na przykład możesz chcieć otworzyć lub zmodyfikować dokumenł z folderu udostępnianego, jednak potrzebna aplikacja znajduje się tylko na zdalnym komputerze. • Zdalny komputer może zawierać dane, których udostępnienie jest niemożliwe (lub trudne). Wyobraź sobie, że chcesz odczytać e-mail odebrany na zdalnej maszynie lub odpowiedzieć na niego albo odwiedzić witrynę internetową o adresie znajdującym się na liście ulubionych stron w przeglądarce Internet Explorer na zdalnym komputerze. • Potrzebne Ci dane mogą być przechowywane na zdalnym komputerze w nieudostęp­ nianym folderze. Aby rozwiązać te i podobne problemy, musisz wyjść poza foldery udostępniane i nawiązać zaawan· sowane połączenie ze zdalnym komputerem. Potrzebujesz dostępu do pulpitu zdalnej maszyn)-. Technologia ta umożliwia otwieranie katalogów, uruchanlianie programów, edytowanie doku· mentów i zmienianie ustawień. Ujmę to krótko - wszystko, co możesz zrobić na innym komputcru. siedząc bezpośrednio przed nim, możesz też wykonać na nim zdalnie za pomocą własnej maszyn~·­ Jak się dowiesz z tego rozdziału, pulpit zdalny w Windows 7 umożliwia połączenie się z pulpitem

innego komputera przez

sieć. Możesz skonfigurować sieć

w taki sposób, aby technika ta dzia-

łała także 1..a pośrednictwem

internetu. Jest to doskonały sposób na zapewnienie sobie do domowego komputera w trakcie podróży z laptopem.

dostępu

Być może sądzisz, że

zdalne zarządzanie innym komputerem odbywa się zbyt wolno, aby ta technika była użyteczna. Jednak czas reakcji w zdalnej sesji zależy w dużym stopniu od szybkości połączenia. Do pracy w sieci LAN połączenie ethernetowe (10 Mb/s) lub 802.llb (11 Mb/s) jest zbyt wolne, natomiast Falt1 Ethernet (100 Mb/s) i standard 802.1lg (54 Mb/s) zapewniają wydajność wystarczającą do wykonywania większości 7.adań. Jeśli chcesz grać w gry lub wykonywać inne zadania związane z wieloma operacjami graficznymi, będziesz potrzebował połączenia typu Gigabit Ethernet (I Gb/s) lub bezpr7.ewodowego połączenia 802.11 n (248 Mb/s). Przy korzystaniu z internetu nie myśl nawet o połączeniach wdzwanianych. Będziesz potrzebował szerokopasmowego połączenia kablowego lub DSL (przynajmniej 1 Mb/s); nawet wtedy powinieneś unikać konystania z dużych plików i wykonywania zadań związanych z grafiką.

Konfigurowanie zdalnego komputera jako serwera Pulpit zdalny jest łatwy w konfiguracji i użyciu, jednak aby zapewnić sobie bezproblemowe działanie tej funkcji, mtLc;isz wykonać kilka zadań przygotowawczych. Zacznę od zdalnego komputera, nazywanego też serwerem lub hostem. W kilku następnych punktach dowiesz się, jak skonfigurować maszynę. aby działała jako serwer pulpitu zdalnego.

Wersje systemu Windows, które mogą pełnić funkcję serwera Trzeba pamiętać, że nic wszystkie wersje systemu Windows mogą działać jako serwer pulpitu zdalnego: • W Windows 7 i Windows Vista omawianą funkcję obsługują tylko wersje Professional, Enterprise i Ultimate.

•

Jeśli

chcesz użyć jako serwera komputera z systemem Windows XP, możesz wykorzystać dowolną wersję oprócz XP Home.

Konfigurowanie kont użytkowników na zdalnym komputerze nie każdy może połączyć się z pulpitem zdalnego komputera. Domyślnie Windows umożliwia zdalne łączenie się z serwerem poniższym kontom:

Ze

vn.ględów bezpieczeństwa

•

użytkownikom,

którzy są aktualnie zalogowani na serwertc,

• członkom grup administratorów i użytkowników zdalnego pulpitu na serwerze.

Zauważ

jednak, że wseyscy ci użytkownicy musi.ą mieć konta chronione hasłem, jeśli stać z pulpitu zdalnego.

chcą

korzy-

Jeżeli

zechcesz umożliwić zdalne łączenie się z serwerem danej osobie, najpierw musisz przygotować dla niej konto z nazwą występującą na maszynie klienckiej. Konto to musi być chronione hasłem.

• Aby dowiedzieć się, jak skonfigurować konto użytkownika w Windows 7, zobacz punkt „Tworzenie kont użytkowników i zarządzanie nimi" na stronic 470.

Konfigurowanie systemu Windows 7 lub Vista, aby pełnił funkcję serwera pulpitu zdalnego Jeśli

na zdalnym komputene działa wersja Business, Enterprise łub Ultimate systemu Windows 7 albo Windows Vista, musisz zrobić trzy rzeczy, aby przygotować go do pełnienia funkcji serwera pulpitu zdalnego: •

Wyłącz

automatyczne przechodzenie w tryb uśpienia.

• Pozwól na połączenia z pulpitem zdalnym w Zaporze systemu Windows. •

Włącz usługę

Pulpit zdalny.

Wyłączanie automatycznego

przechodzenia w tryb uśpienia

Domyślnie większość

komputerów z systemami Windows 7 i Vista przechodzi w tryb uśpieni.i po godzinie bezczynności. Jest to tryb niskiego poboru mrn..,,, w którym wyłączone są wszyslki~ mechanizmy maszyny oprócz układów pamięci (przechowują one bic-lącą konfigurację pulpitu l. Kiedy ponownie whJc:l.ysz komputer, pulpit oraz otworzone programy i dokumenty pojawią silf n.1 ekranie w przeciągu kilku sekund. Jednak jeśli serwer znajduje sic; w trybie uśpienia, zdaln~ klient nie może nawiązać połączenia, dlatego musisz wyłączyć omawianą funkcję.

a tyt,) e p e w~ tyl)(o ~ę~yć t\Jękcję aqtom~go przedi~pia komputeta w tlo/b uśpimdl _po o~ ~i. Wl'Ule po~y na"-t ~- :dgł ~ę ~ -.111b. W fym l!elil otwó,tz nienll Stąrti l(l tj ~lt '1Jłp,1J Wykonaj

następujące

operacje:

1. Otwórz menu Start, wpisz słowo zasilania, a następnie kliknij nazwę Opcje zasilan na liście wyników wyszukiwania. Pojawi się okno Opcje zasilania. 2. Kliknij łącze Zmień moment przejścia komputera w tryb uśpienia. Windows otworzy o .Zmień ustawienia planu.

3. Na liście Przel9cz komputer w tryb rysunek 27.1.

uśpienia

wybierz

opcję

Nigdy, jak iJustruje to

Ry&unek 27.1.

Na ~rwerze pulpitu 1.dalnego wyłącz funkcj~

automatycznego

Zmień

ustawienia planu: Zr6wnowatony

WybleJ ~ ułpłenll i okmw. t klól)'Ch mo l:DaysUt kOfTlf>CAW.

przechodzenia komputera w tryb uśpienia

4. Kliknij przycisk Zapisz zmiany.

Dodawanie wyJittku dla pulpitu zdalnego w Zaporze systemu Windows Zapora systemu Windows domyślnie nie zezwala na połączenia z pulpitem zdalnym. Jest to uzasadnione zabezpieczenie, ponieważ połączenie się z czyimś pulpitem zapewnia użytkownikowi niemal całkowitą kontrolę nad zdalnym komputerem. Aby zezwolić na zdalne połączenia, musisz dodać wyjątek dla pulpitu zdalnego w Zaporze systemu Windows. Wykonaj poniższe 1.adania: 1.

Otwórz menu Start. wpisz słowo zapora. a następnie wybierz nazwę Zapora systemu Windows w wynikach wyszukiwania. Pojawi się ok.no Zapora systemu Windows.

2. Kliknij łącze Zezwalaj programowi lub funkcji na dostęp przez Zaporę systemu Windows. 3. W Windows 7 kliknij przycisk Zmień ustawienia. W Windows Vista wprowadź poświad­

czenia w oknie kontroli konta użytkownika, aby kontynuować. 4. Zaznacz pole przy nazwie Pulpit zdalny. jak ilustruje to rysunek 27.2. 5. Kliknij przycisk OK. Windows utwony wyjątek w zaporze dla pulpitu zdalnego.

Włąaanie usługi Pulpit zdalny

Teraz wykonaj poniższe operacje, aby włączyć usługę Pulpit zdalny: 1. Otwórz menu Start, wpisz nazwę systempropertiesremote i wciśnij klawisz Enter.

W Windows Vista podaj poświadczenia w oknie KKU. aby kontynuować. W Windows 7 pojawi się okno dialogowe Właściwości systemu z otwartą zakładką Zdalny. co ilustruje rysunek 27.3.

Rysunek 27.2. Na serwen.e utwórz w

zapor7.c wyjątek

systemu Windows

dla pulpitu zdalnego

N>y clode(. unionit lub ~ ~c ""'9fł"'"I' porty, k&:n; opcjr Zmocń ...,._...

JWt ryzyto „'fl ~ t1;1Wol„'!CfT1 Nl•>muni1'>
fL!!'J!.~~-~-,,,_-....,-.,,- • . I

.-

' Oolwolonc pn>gramy l I~

11

I I Nuwll

Domow.if,,,,_ (pryw-)

PubliaM

0

0 li1l

Polia I pt0J4łł_,,, slca""'Y"' I I li'!Pomoc zdalN

::0 ] I

I I

li'!

OPto1..tMmP

o

o

o llO
o

o

•

!

I I

l: 11

Mii11lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllll•• l i 0

OSNMPToop

· 1 li'! Udo11q>nllni« p6t6w i dNu.rt 11 D~u.ótC-&llfldlf : j O U14u9e ISCSI :: o~~...

ia

li'!

.Wlf>-

o

o

O

o0

I! I I

0

o 0

i , 01kiugł '1jtstracjl,..,.. kompum6.,wfuntcJI

• lia,~~-u.q~

O

o

llldqws „,

,.--..,----, '

....:J :I

_u!_~_: I I

Ry1unek 27.J. Na 1.dalnym kompuleru zaznacz opcję w

'\\ '• ,,'.,,, ,'„

'>•

,

\•\

,

\,\,•

-· ·-- .

.. --------- ----

----- --· .

-·~-

I

,\11\\'

,' \\ 1 •:„,•I,\ ł-_l\\.l'

' . ' ,\

'

' V

\

ob57.arzc

Pulpit zdalny, aby zezwolić

na zdalne

łączenie się

z pulpitem

komputera

, IQla1' opc:M, I

a,.......

w IUe potmby aki.tl. Ido moie lit I~.

e tfe ~N połiperia Zl)'lllk~ ~ nlł połitCZWM z ~trów ł dowohlt ~ fltilu ~~~)

PqnOr mwvbrać

2. W obszarze Pulpit zdalny dostępne są trzy opcje: • Nie zezwalaj na połączenia z tym komputerem. Ta opcja wyłącza obsługę Pulpitu zdalnego. • Zezwalaj na połqaenia z komputer6w z dowolną wersją Pulpitu zdalnego. Zaznacz tę opcję. jeśli chcesz, aby komputery ze starszymi wersjami Pulpitu zdalnego (z systemu Windows XP i wcześniejszych) mogły uzyskać dostęp do serwera.

• hzwalaj na połqczenia tylko z komputerów, na kt6rych Pulpit zdalny jest uM1chomiony z uwierzytelnianiem na poziomie sieci. Wybieri tę opcję, jeśli chcesz używać najbe-Lpieczniejszej formy dostępu do Pulpitu zdalnego. Windows 7 sprawdzi wtedy na komputerze klienckim, cey zainstalowana na nim wersja Pulpitu zdalnego obsługuje protokół NLA (ang. Network Level Authentication). Jest to protokół uwiereytelniania wymagający podania przez użytkownika poświadczeń przed nawiąi.aniem połączenia za pomocą Pulpitu zdalnego. Protokół NLA jest wbudowany we wszystkie wersje Windows 7, jednak nie jest obsługiwany w starszych systemach Windows. 3. Jeśli nie dodałeś wcześniej nowych użytkowników. przejdź do punktu 6. W pn..eciwnym razie kliknij przycisk Wybierz użytkowników, aby wyświetlić okno dialogowe Użytkownicy

pulpitu zdalnego. 4. Kliknij przycisk Dodaj, aby otworzyć okno dialogowe Wybieranie: Użytkownicy. Wpisz nazwę użytkownika i kliknij przycisk OK. Powtórz ten krok, aby dodać innych użyt­ kowników. 5. Kliknij przycisk OK, aby wrócić do okna dialogowego Właściwości systemu. 6. Kliknij przycisk OK.

Konfigurowanie systemu XP, aby działał jako serwer pulpitu zdalnego Możesz podłączyć komputer z Windows 7 do pulpitu zdalnej maszyny z systemem XP. Je~li na

zdalnym komputerze działa dowolna wersja systemu XP inna niż XP Home, wykonaj poniższe operacje, aby skonfigurować tę maszynę jako serwer: 1. Zaloguj się jako administrator na komputerze z systemem XP. 2. Wybierz Start/Panel sterowania, aby otworzyć okno Panel sterowania. 3. Kliknij dwukrotnie ikonę System, aby otworzyć okno dialogowe Właściwości systemu. 4. Otwórz zakładkę Zdalny.

5. W obszarze Pulpit zdalny zaznacz pole Zezwalaj użytkownikom na zdalne łqczenie się z tym komputerem, jak ilustruje to rysunek 27.4. Rysunek 27.4. W Windows XP musisz zaznaczyć pole uzwalaj

\'f (d', ł l'\-"Jlł'I

J ' ••:~ fPJlllJ

'x

?

użytkownikom

na zdalne łączenie si~

z tym komputerem, aby umożliwil! uruchamianie sesji pulpitu 1dalnego na danym komputem~

I Pamoa ldarwt

-

l

···-- ·--

: o z~ no y,yf)łrii zllll'Omlń fornocy zdalnei z teoo k~efa Co 1p int PQOX>C zdobo? I

H!I'

- -; I

"li -

t

I I

. „

I

~Zmoalel ~kDM!ikoni na zdlih t~ iit z~ kOIT()Uleiern ~~l\~el«

~

I

Ca IQ !et! Pl# zdoba

[~~~- 1 :

~~.t.:?!lif~11~k~i..or.o

!

Zrn•MIW''#Mom~~~i.j\. .tl)inlWlllC

I

ne~~ld"lłwooztp.karcu-

6.

Jeśli

nie dodałeś wcześniej nowych użytkowników, przejdź do punktu 9. W przeciwnym razie kliknij przycisk Wybierz użytkowników zdalnych, aby wyświetlić okno dialogowe Użytkownicy pulpitu zdalnego.

7. Kliknij prtycisk Dodaj, aby wyświetlić okno dialogowe Wybieranie: Użytkownicy. Wpi!i.7. nazwę użytkownika i kliknij przycisk OK. Powtórz te operacje, aby dodać inne konta. 8. Kliknij przycisk OK, aby wrócić do okna

Właściwości systemu.

9. Kliknij przycisk OK.

Instalowanie pulpitu zdalnego na komputerze klienckim z systemem XP Komputer podłączony do pulpitu zdalnej maszyny to tak zwany klient pulpitu zdalnego. Aby system mógł pełnić funkcję klienta. musi mieć 2.ainstalowany program Podłączanie pulpitu zdalnego. Aplikacja ta jest domyślnie instalowana we wszystkich wersjach Windows 7, natomiast w niektórych wersjach Windows XP program ten jest niedostępny. Możesz jednak zainstalować narzę­ dzie Podłączanie pulpitu zdalnego z płyty CD z systemem Windows XP (jeśli ją posiadasz): I. Włóż płytę CD z systemem Windows XP i poczekaj na pojawienie się ekranu System

Microsoft Windows XP - Zapraszamy.

2. Wybierz opcję Wykonaj zadania dodatkowe. 3. Wybierz opcję Konfiguruj Podłqczanie pulpitu zdalnego.

Łączenie się

z pulpitem zdalnym

Po skonfigurowaniu komputera z Windows 7, Windows Vista łub Windows XP jako serwera pulpitu zdalnego jesteś gotowy do nawiązania połączenia. W dwóch następnych punktach opisuje;, .iak to zrobić.

Nawiązywanie

podstawowego połączenia

Program Podłączanie pulpitu zdalnego ma wicie zaawansowanych opcji i ustawień do zarzą­ dzania połączeniem. Jeśli na razie nie interesują Cię te skomplikowane funkcje, możesz połączyć się ze 1.dalną maszyną za pomocą kilku prostych kroków. Jeśli używasz komputera z Windows 7, wykonaj nast!fpujące operacje: 1. Otwórz menu Start, wpisz słowo zdalnego, a pulpitu zdalnego w wynikach wyszukiwania.

następnie

wybierz nazwc;

Podłqczcmie

2. W polu tekstowym Komputer wpisz nazwę lub adres IP serwera, jak przedstawia to rysunek 27.5. Rysunek 27.5.

W oknie dialogoW}'nt Podląc:Llnie pulpitu 1dałnego wpisz naZWft łub adres IP zdalnego serwera

" Podłłtczanie

pulpitu zdalnego

Poder.-~---· pimum

-

fi IJ' lllllnł o podmR

J 3. Kliknij przycisk Podłqcz. Windows 7 zażąda podania poświadczeń.

4. W Windows 7 wpisz nazwę użytkownika i hasło konta zdalnego komputera, do którego chcesz się 1.alogować, a następnie kliknij przycisk OK. Zauważ, że przy następnym logowaniu będziesz musiał podać tylko hasło.

W Windows 7 program Podłączanie pulpitu zdalnego udostępnia listę, która obejmuje niedawno nawiązane połączenia. Na przykład na rysunku 27.6 widać, że na liście dostępne jest niedawno nawiązane połączenie z komputerem atw-laptop2. Można szybko ponownie połączyć się z tą maszyną przez wskazanie jej na liście.

li

Rysunek 27.6.

Program Podłączanie pulpitu zdalnego w wersji z systemu

etw-llptopZ

Windows 7 udostwnia niedawne połąc1.enia na liście wyskakującej

Menedier int~netowych usług informacyjnych (US}

Program lupa

Nawiązywanie

zaawansowanych połączeń

Podstawowe zdalne połączenie opisane w poprzednim punkcie może wystarczyć do przeprowadzenia zdalnej sesji. Jednak program Podłąc:lanie pulpitu zdalnego udostępnia wie]e ustawień. które umożliwiają określenie wielkości ekranu pulpitu zdalnego, ustalenie, czy skróty klawiaturowe (na przykład Alt+ Tab) mają dotyczyć zdalnego, czy lokalnego komputera itd. Aby użyć tych ustawień do nawiązania zaawansowanego połączenia z pulpitem zdalnej maszyny, wykonaj następujące operacje:

Start. wpisz słowo podłączanie. a pulpitu zdalnego w wynikach wyszukiwania.

1. Otwórz menu

następnie

kliknij

nazwę Pocllączanie

2. W polu tekstowym Kompi,ter wpisz nazwę lub adres IP serwera. 3. Kliknij przycisk Opcje, aby wyświetlić okno dialogowe w wersji widocznej na rysunku 27.7. Rysunek 27.7. Kliknij prtyctsk Opcje, aby ro7.winąć okno Jialogowc, co pozwoli Cl

~,··~,------. 1\.1.. •

\

1

•

'•

---·-:·. -.---- ···.--:·-;.-,

·-:-·-:-~~~···

''

„.,

tl

i.I

•

h

\

•

.\

,I,

.. 1

I

.-·-~.~-'!.~ ·,,,,:·:~·; ;.:;..-.~

l\ ...o-•••

,„„„.•„„\\

\

PodJQczenie pulpitu zdalnego

zmodyfikować d7.iałaniu

pulpitu 7.dalnego

Podczas lltCZril roltaile ~",_,.o~

~.

~ l.ezwalat "' na ~ pojwladc:zeń ~połipenia

a.pm ua.tril bielącego poł~ w plru ROP U, atMn zapisane poi~.

4. Zakładka Ogólne udostępnia następujące opcje:

• Komputer. Nazwa lub adres IP zdalnego komputera. • Nazwa użytkownika. Nazwa użytkownika, którą chcesz wykorzystać do zalogowania się na serwerze. •

Hasło.

(Tylko w systemie XP). Hasło, którego chcesz użyć do zalogowania się na zdalnym komputerze.

• Domena. (Tylko w systemie XP). Pozostaw to pole puste.

• Zapisz. (Tylko w systemach Windows 7 i Vista). Kliknij ten przycisk, aby system zapamiętał bieżące ustawienia. Dzięki temu nie będziesz musiał ich wpisywać przy następnej próbie nawiązania połączenia. Jest to przydatne, gdy łączysz się z tylko jednym zdalnym komputerem. • Zapisz jako. Kliknij ten przycisk, aby zapisać ustawienia połączenia do pliku typu Remote Desktop (.rdp) w celu jego późniejszego wykorzystania. Jest to wygodne, jeśli regularnie łączysz się z wieloma serwerami. • Otwórz. Kliknij ten przycisk, aby otworzyć zapisany plik .rdp.

5. Zakładka Ekran udostępnia trzy opcje przeznaczone do kontrolowania wyglądu okna pulpitu zdalnego:

• Rozmiar pulpitu zdalnego. Przeciągnij suwak, aby określić rozdzielczość pulpitu zdalnego. Jeśli prlcsuniesz kontrolkę do lewej krawędzi, ekran będzie miał wymiary 640><480. Przeciągnij suwak do prawej krawi;dzi, aby niezależnie od ustawień ekranu zdalnej maszyny pulpit zajmował cały ekran komputera klienckiego. • Kolory. Skorzystaj z tej listy, aby określić liczbę kolorów dla pulpitu zdalnego. Zauważ, że jeżeli liczba kolorów po stronie serwera lub klienta b~dzie niższa od usta· wionej, Windows użyje tej mniejszej wartości. •

Wyświetl pasek połqczenia

w trybie pełnoekranowym. Kiedy to pole jest zaznaczone. klient programu Poclłąc1.anie pulpitu zdalnego wyświetla pasek połączenia nad oknem pulpitu zdalnego, jeśli rozmiar pulpitu jest ustawiony na wartość Pełt1y ekran. Za pomocą tego paska możesz zminimalizować, przywrócić i zamknąć okno pulpitu zdalnego. Jeżeli pasek połączenia będzie przeszkadzał Ci w pracy, usuń zaznaczenie omawianego pola.

6.

Zakładka

Zasoby lokalne ma trzy opcje. które interakcji między klientem i serwerem:

służą

do kontrolowania

określonych

• Dźwifk z.dainy. Wykorzystując tę listę. możesz określil gdzie Windows ma odtwarzać dźwięki generowane przez komputer zdalny. Można słuchać ich po stronie klienta (jeśli chcesz wiedziel co dzieje się na ułalnej maszynie), po stronie zdalnego komputera (jeżeli to użytkownik siedzący przy nim ma słys1.eć dźwięki) lub w ogóle wyłączyć je (jeśli korzystasz z wolnego połączenia).

tej listy. aby określić. który komputer ma reagować na specjalne kombinacje klawiszy (na przykład Alt+ Tab i Ctrl+F.sc) wprowadzone na klawiaturze maszyny klienckiej. Kombinacje można przesyłać do klienta, zawsze na komputer zdalny lub na maszynę zdalną tylko w trybie pełnoekranowym. Co zrobić, jeśli wybrałeś jeden komputer, a potrzebujesz określonej kombinacji klawiszy na drugiej ma.c;rynie? W tak.ich sytuacjach pulpit zdalny udostępnia kilka odpowiedników standardowych kombinacji. Znajdziesz je w poniższej tabeli.

• Klawiatura.

Użyj

Odpowł~dnik na puJpłde zdalnym

Kombinacja klawiszy wsystemie Windows Alt+ Tab - - · · - •,..._.,_,,_...._..•

··~••••n•._..n.....,.,,....,....,",......,.,...,..._.,_„.__,

Alt+Shift+ rab

'"''.....,.Mi..,.•'Wll''"""''"'""•""•'-•..,..._u_u-..,_.„.„„...

1„11tRt..._.....,„..., " ,........

Alt+Esc

Ak+Poge.J)pwn „.,,, ~

„„...........„'"'...."......~............",.......,.,""'....,..............''---··-~„............

(trl+Esc lub klawisz Windows Print Screen Alt+Print Screen

Alt+ltł'$dt

• Lokalne urzqdzenia i zasoby. Pozostaw zaznaczone poJe Drukarki, aby wyświetlać drukarki klienta w oknie Drukarki i faksy komputera zdalnego. Drukarki klienta mają nazwę Drukarka na KOMPUTER, gdzie Drukarka to nazwa drukarki, a KOMPUTER to nazwa sieciowa maszyny klienckiej. W systemach Windows 7 i Vista pozostaw zaznaczone poJe Schowek, aby móc używać schowka klienta w czasie korzystania u 1.dalnego komputera. W Windows XP możesz ponadto podłączyć dyski i porty szere· gowe, co opisuję w następnym punkcie. 7. W Windows 7 i Vista kliknij przycisk Więcej, aby wyświetlić nowe okno dialogowe Podłą­ czanie pi4lpih4 zdalnego. Użyj poni7A11zych pół, aby udostępnić dodatkowe un..ącł7.enia i zasoby klienta na komputerze zdalnym (kiedy skończysz ustawianie, kliknij przycisk OK).

• Karty inteligentne. Pozostaw to pole zaznaczone, aby móc gentnych klienta na komputerze zdalnym.

korzystać

z kart inteli-

• Porty. Zaznacz to pole, aby udostępnić urządzenia podłączone do portów klienta (na przykład skanery kodów kreskowych) w czasie pracy z komputerem zdalnym.

• Dyski. Z.a.znacz to pole, aby wyświetlić partycje dysków twardych klienta i zmapowane dyski sieciowe w oknie Komputer (lub Mój komputer) maszyny zdalnej. Możesz lei otworzyć ten węzeł. aby wybrać określone dyski. Dyski klienta pojawiają się w grupie

Inne pod nazwą D ria Komputer, gdzie D to litera dysku, a Kompllter to nazwa sieciowa maszyny klienckiej.

• Inne obsługiwane unqdzenia Plug and Play (PnP). Zaznacz to pole, aby udost~pni( na zdalnym komputerze niektóre unądzenia typu Plug and Play (na przykład odtwa· rzacze multimedialne i aparaty cyfrowe) podłączone do maszyny kJienckiej. Możesz też otworzyć ten węzeł, aby zaznaczyć pola przy określonych urządzeniach. R. Skorzystaj z zakładki Programy, aby określić aplikacje, które chcesz uruchomić przy połą· C?..eniu. Zaznacz pole Uruchom następujący program przy połączeniu i w polu tekstowym Sdeżka programu i nazwa pliku wskaż aplikację. Po nawiązaniu połączenia użytkownik będzie mógł korzystać tylko z wybranego programu, a kiedy go zamknie, system zakończy sesję.

9.

Użyj zakładkj Wrażenia

(rysunek 27.8 przedstawia jej wersję z systemu Windows 7), ab)' ustawić opcje związane z wydajnością. Lista rozwijana W celu optymalizacji wydajności wybierz szybkość swojego połączenia pozwala określić szybkość połączenia. Ponieważ łączysz się przez sieć. powinieneś wybrać opcję Sieć LAN (10 Mb/s lub szybsza). W :zależ. ności od wskazanej szybkości Windows zaznaczy odpowiednie pola wyboru (im wyis1..a szybkość. tym więcej pól jest zaznaczonych).

• Tlo pulpitu. Pozwala włączyć lub wyłączyć tło pulpitu komputera zdalnego. • Wygladzan~ czcionek. (Tylko w Windows 7 i Vista). Pozwala włączyć lub wyłączy.: wygładzanie czcionek na komputerze zdalnym. • Kompozycja pulpitu. (Tylko w Windows 7 i Vista). Pozwala kompozycję pulpitu na komputerze zdalnym.

włączyć

lub wyłączyc

Rysunek 27.8. Za pomocą zakładki Wrażenia określ

ustawienia połąa.enia zwią7.ane z wydajnokią ~ i W c:et... ~zatł ~ W)'bierz ll)bkość swojego poi~

z.m-lii 1111 ,..,...,....,. opqe; no~ Wygł.wne c:zdonek

l'a!1io~~

Pok.al rawatołć okna podcas przecl.1g.ril ~ older1 llleRJ

g,te wl'Zulllne Trwałe IUarowane 1MP błowycłi

•

Pokaż zawartolć

okna podczas przeciągania. Pozwala

włączyć

lub wyłączyć wyświetlanie zawartości okna w czasie przeciągania okna komputera zdalnego za pomocą myszy.

• Animacja okien i menu. Pozwala włączyć lub wyłączyć animacje, których Windows zwykle używa przy rozwijaniu menu oraz minimalizowaniu i maksymalizowaniu okien. • Style wizualne. Pozwala włączyć lub wyłączyć style wizualne na komputerLC zdalnym. • Trwałe buforowanie map bitowych. Możesz zwiększyć wydajność, jeśli zrezygnujesz z zapisywania po stronie klienta elementów graficznych często wykorzystywanych na komputerze zdalnym. 10. Kliknij przycisk Podł9cz. Windows 7 zażąda wprowadzenia poświadczeń . 11. W Windows 7 wpisz nazwę użytkownika i hasło konta, które chcesz wykorzystać do 1.alogowania się na komputerze zdalnym. Następnie kliknij przycisk OK. Zauważ, że przy dalszych logowaniach wystarczy podać hasło. W Windows XP kliknij ikonę konta, którego chcesz użyć, wprowadź hasło i wciśnij klawisz Enter, aby nawiązać połączenie. 12. Jeśli 7.aZOaczyłeś pole Dyski lub Porty w 7.akładcc Zasoby lokalne, pojawi się okno dialogowe z ostrzeżeniem systemu zabezpieczeń. Jeżeli jesteś pewien, że udostępnianie zasobów na komputerze ułalnym jest bezpieczne, zaznacz pole Nie pytaj ponownie o poł9cze'1ia z tym komputerem. Kliknij przycisk OK.

Używanie paska połączenia Następnie

zobaczysz na monitorze swojego komputera pulpit komputera zdalnego. Jeśli pracujesz w trybie pełnoekranowym, umieść kursor w górnej części ekranu, aby zobaczyć pasek połączenia. widoczny na rysunku 27.9. Rysunek 27.9.

Pasek połączenia

Kiedy nawiążesz połączeni~ i wbaCT.}"i7.

Przywróć

Przypnij

pulpit zdalnego komputera, prunieś kursor w górną cz~ść ckninu. aby wyświetlić pasek polączenia

Jeżeli

chcesz. aby pasek zajdzie potrzeba użycia

połączenia był

widoczny przez cały c1.as, kliknij prlycisk Przypnij. Kieth własnego pulpitu, możesz zastosować jedną z dwóch technik:

• Kliknij przycisk Minimalizuj na pasku zdalnego.

połączenia,

aby zminimalizować okno pulpitu

• Kliknij przycisk Przywróć na pasku połączenia, aby wyświetlić pulpit zdalny w oknie.

Odłączanie

pulpitu zdalnego

Kiedy skończysz sesję zdalną, możesz odłączyć pulpit na dwa sposoby: • Aby zamknąć programy i okna na komputerze zdalnym, wybierz Start/Wyloguj pulpicie tej maszyny.

n~

• Aby pozostawić otworzone programy i okna, kliknij przycisk Zamknij na pasku połą­ c1..enia. Windows wyświetli okno dialogowe z informacją. że nastąpi z.erwanie sesji zdalntj. Kliknij przycisk OK.

Łączenie się

z pulpitem zdalnym za pomocą internetu

'...ączenie się

z pulpitem zdalnym przez własną sieć jest łatwe i szybkie, jednak nie zawsze będziesz niał dostęp do sieci LAN. Co zrobić, jeśli w trakcie podróży zechcesz połączyć się z pulpitem ;wojego komputera lub pulpitem innej maszyny w Twojej sieci? Jest to możliwe, jednak wymaga >ewnej ostrożności. Musisz się upewnić, że nie narażasz komputera lub sieci na ataki interneowych hakerów.

• Więcej o silnych hasłach dowiesz się z podrozdziału „Twor7.enie bezpiecznych haseł i wymuszanie ich stosowania" na stronie 466. :>oniższe

ogólne kroki pozwolą Ci skonfigurować system tak, aby możliwe było korzystanie z pul>itu zdalnego przez internet. W następnych punktach opisuję te operacje szczegółowo. 13. Skonfiguruj pulpit zdalny tak, aby używał do

nasłuchu

portu innego

niż domyślny.

14. Skon.figuruj Zaporę systemu Windows w taki sposób, żeby zezwalała na połączenia TCP przez port ustawiony w kroku 1.

15. Ustal adres IP serwera pulpitu zdalnego lub routera sieciowego. 16. Skonfiguruj router sieciowy (jeśli go używasz) tak, aby kierował do serwera zdalnego pulpitu dane, które trafiły do portu ustawionego w kroku 1.

17.

Użyj

adresu IP z kroku 3. i numeru portu z kroku 1. do połączenia się z serwerem zdalnego pulpitu przez internet.

Zmienianie portu nasłuchu Pierwsze zadanie polega na zmodyfikowaniu oprogramowania pulpitu zdalnego na serwerze. Powinieneś wybrać port nasłuchu inny niż domyślny (3389), ponieważ niektórzy hakerzy posługują ;ię skanerami do badania połączeń internetowych (zwłaszcza szerokopasmowych) pod kątem )tworzonych portów. Jeśli haker wykryje, że port 3389 jest dostępny, może założyć, iż służy on do

łąaenia się z pulpitem

zdalnym, dlatego sam spróbuje nawiązać takie połąaenie. Co prawda będzie musiał podać w czasie logowania odpowiednie poświadczenia (nazwę użytkownika i hasło). jednak ustalenie typu połączenia oznacza już pokonanie bardzo poważnej przeszkody. Aby zmienić port nasłuchu dla pulpitu zdalnego, wykonaj

następujące

1. Otwórz menu Start, wpisz nazwę regedit, a następnie okno dialogowe kontroli konta użytkownika.

wciśnij

operacje: klawisz Enter. Pojawi

s~

2. Wpisz poświadczenia KKU, aby kontynuować. Windows 7 otworzy edytor rejestru.

3. Otwórz następujący węzeł:

HKLM\SYSTEM\CurrentControlSet\Control\ TerminalServer\ WinStations\RDP· Tcp. 4. Kliknij dwukrotnie ustawienie PortNumber, aby otworzyć okno dialogowe Edytowa1111 wartości DWORD (32-bitowej). 5. Zaznacz opcję Dziesiętny. 6. Zastąp aktualną wartość (3389) inną liczbą z przedziału od 1024 do 65536, jak ilustruje rysunek 27.10. Rysunek 27.10. Zastąp port 3389 innym numerem z przedziału od 1024 do 65536

.

I \ ',

,

I

\

.,,„

, 11

~

-,

\

.. ~\,

.. -

...

. ,

,' ' . '

,•

\

:, 11 \

I I ,1" • \ \\\\

\

.. ":'(

~

.......

Nazwa Wllłołd: ~

\

. ~~~~~~~~~~-

112345

l u •••

I I

7. Kliknij przycisk OK.

8. Ponownie uruchom komputer, aby zastosować nowe ustawienia portu.

J j

Konfigurowanie Zapory systemu Windows Teraz musisz skonfigurować Zaporę systemu Windows, aby umożliwić port określony w poprzednim punkcie. Wykonaj poniższe operacje:

przesyłanie

danych przez

l. Otwórz menu Start, wpisz nazwę wf .msc, a następnie wciśnij klawisz Enter. Pojawi się

okno Zapora systemu Windows z zabezpieczeniami zaawansowanymi.

2. Otwórz węzeł Reguły przychodzące. 3. W okienku Akcje wybierz opcję Nowa reguła, aby uruchomić Kreator nowej reguły ruchu przychodzącego.

4. Zaznacz opcję Port i kliknij przycisk Dalej. Pojawi się okno dialogowe Protokół i porty.

5. Upewnij

się, że

1.aznaczony jest protokół TCP.

6. Zaznacz opcję Określone porty lokalne i wpisz w polu tekstowym numer portu, który ustawiłeś

w poprzednim punkcie.

7. Kliknij przycisk Dalej. Pojawi się okno dialogowe Akcja.

8. Wybierz opcję Zezwalaj na połączenie, a następnie kliknij przycisk Dalej. Zobaczysz

okno dialogowe Profil. profilu, którego używasz (Domena, Prywatny i Publiczny), a następnie kliknij przycisk Dalej. Wyświetli się okno dialogowe Nazwa.

9. Zaznacz pole wyboru przy

każdym

I O. W polu tekstowym Nazwa wpisz nazwę wyjątku. Pojawi się ona w zakładce Wyjqtki, dlatego

powinna być odpowiednio opisowa (na przykJad Zamiennik dla zdalnego pulpitu). 11. Kliknij przycisk Zakończ, aby dodać wyjątek.

Określanie

adresu IP komputera zdalnego

Aby połączyć się z pulpitem zdalnym za pomocą internetu, musisz podać adres IP, a nie nazwę komputera Geśli chcesz dowiedzieć się, jak uniknąć używania takich adresów, zapoznaj się z podrozdziałem „Używanie dynamicznych nazw DNS do łączenia się z siecią" w dalszej części rozdziału). To, który adres IP powinieneś wykorzystać, zależy od konfiguracji połączenia internetowego. •

Jeśli

serwer pulpitu zdalnego jest bezpośrednio podłącwny do internetu i dostawca usług internetowych przypisał mu statyczny adres IP, użyj właśnie tego adresu.

•

Jeżeli

serwer pulpitu zdalnego łączy się bezpośrednio z internetem, ale dostawca usług internetowych przy każdym połączeniu przypisuje mu dynamiczny adres IP, wykorzystaj narzędzie IPCONFIG do określenia aktualnego adresu (otwórz menu Start, wpisz słowo wiersz, wybierz nazwę Wiroz polecenia, w wierszu polecenia wpisz instrukcję ipconf ig i wciśnij klawisz Enter). Zapisz wartość Adres 1Pv4 zwróconą przez narzędzie IPCONFIG (mo:iliwe, że będziesz musiał przewinąć dane wyjściowe, aby ją i.obaczyć) i użyj tego adresu do połączenia się z serwerem pulpitu zdalnego.

•

Jeśli

w sieci jest router, ustal jego wewnętrzny adres IP na stronie stanu tego urządzenia W czasie podłączania pulpitu zdalnego nawiążesz połączenie z routerem, który następnie przekieruje je (związane z tym operacje wykonasz w następnym punkcie) do serwera pulpitu zdalnego.

• Aby dowiedzieć się. jak otworzyć strony konfiguracji routera, zobacz „Wyświetlanie stron konfiguracji routera" na stronie 515.

podrozdział

Konfigurowanie przekazywania portu Jeśli używasz routera,

musisz skonfigurować go w taki sposób, aby przekazywał do serwera zdalnego pulpitu dane przesłane do portu określonego w pierwszym etapie. Jest to tak zwane przekazywani~ portu, a obsługa tej techniki 1.ależy od konkretnego urządzenia. Rysunek 27.11 przedstawia ekran przekazywania portów na routerze w moim systemie. Zapora kieruje dane przesyłane do portu 12345 do komputera o adresie 192.168.0.56, którym jest serwer pulpitu zdalnego. Aby dowiedzieć się. jak skonfigurować prukazywanie portów, i..apoznaj się z dokumentacją urządzenia.

Rysunek 27.11. W konfiguracji routera ustaw przekazywanie

danych 7. nowego portu nasłuchu

pulpitu

zdalnego (ru jest to 12345) do serwera zdalnego pulpitu

(tu jest to komputer o adresie 192.168.0.56)

: :111 ·1 I f' 111/ I ' l 1'. J Il

tioeMio : _

,

.,...,..,

.

[;)

~ llf5ICT1J'

<•

l.U.1".0.56

« 1 ~~- J;]

_ _ . : (!!!

til -

--

i..iąii?iiin•

Podłączanie

pulpitu zdalnego za pomocą adresu IP i nowego portu Teraz jesteś gotowy na podłączenie pulpitu zdalnego praz internet. Wykonaj następujące operacje: I. Podłącz komputer do internetu.

2. Otwórz menu Start, wpisz słowo podłączanie, a następnie wybierz pulpitu zdalnego w wynikach wyszukiwania.

nazwę Podł9czanie

3. W polu tekstowym Komputer wpisz zewnętrzny adres IP routera lub zdalnego komputera i nowy port, który określiłeś w pierwszym etapie. Rozdziel te wartości dwukropkiem. Rysunek 27.12 przedstawia przykładowe dane. Ry11unek 27.12. W oknie dialogowym Podłącz.onic pulpitu ldalncgo wpis:r. zcwn~tn.ny adres lP, dwukropek i nowy port nasłuchu pulpitu zdalnego

P
pulpitu zdalnego ~

99.23166.200:12345

H.wrwe ~:

.,

Iła obBlano

4. Jeśli to potrzebne, ustaw inne opcje pulpitu zdalnego. Na przykład kliknij przycisk Opcje,

otwórz zakładkę Wrażenia, a następnie wybierz odpowiednią szybkość połączenia - Modem (56 Kbls), Wolne szerokopasmowe (256 Kb/s - 2 Mbls) itd. 5. Kliknij przycisk Podłącz.

Używanie Jeśli

dynamicznych nazw DNS do łączenia się z siecią

chcesz regularnie posługiwać się pulpitem zdalnym przez internet, nieustanne monitorowanie dynamicznego adresu IP będzie kłopotliwe, zwłaszcza jeśli zapomnisz sprawdzić go przed wyjściem z biura. Dlatego warto skorzystać z usług DDNS (ang. Dynamie Domain Name System), zapewniających statyczną nazwę domeny. Usługi tego typu wymagają zainstalowania na komputerze programu, który śledzi aktualny adres IP komputera i aktualizuje serwery DDNS, tak aby łączyły nazwę domeny z odpowiednim adresem IP. Oto kilka witryn firm świada.ących usługi z tego obszaru: • DynDNS (www.dyndns.org), • TZO (www.tzo.com),

• No-IP.com (www.no-ip.com), • O-Link (www.dlinkddns.com).

Możliwe

jednak, że nie chcesz polegać na programie w zakresie synchronizacji zewnętrznego adresu IP sieci i nazwy domeny. Załóżmy, że chcesz wyłączyć komputer, kiedy jesteś poza domem lub biurem. Większość routerów udostępnia funkcję DDNS, która obsługuje synchronizację za użyt­ kownika. Wystarczy, że określisz dostawcę usług DDNS, nazwę domeny i dane potrzebne przy logowaniu, a router zrobi resztę za Ciebie. Rysunek 27.13 przedstawia przykładowe ustawienia. Rysunek 27.13. Na stronach konfiguracji routera ustaw obsługę DDNS

--·...,.......... .- . -

_ _ ..,:

polio

..........

.__..

_.,.._._..,,

········eł

~'~"'

~

Konfigurowanie komputera sieciowego pod kątem zdalnej administracji Możesz użyć dostępnych

w systemie Windows narzędzi do zdalnej administracji, aby zarządzac zdalnymi komputerami ze swojej maszyny. Takie narzędzia zwykłe wykorzystują protokół RPC (ang. Remote Procedure Call) do komunikowania się ze zdalnymi komputerami. Protokół ten umożliwia lokalnej maszynie uruchamianie programów na zdalnym komputerze. Aby ta technika działała prawidłowo, musisz w zapor.le zdalnego komputera ustawić wyjątek zezwalający na przesyłanie danych RPC. Wykonaj następujące operacje: l. W Windows 7 otwórz menu Start i wpisz słowo wiersz.

2. Kliknij nazwę Wiersz polecenia prawym przyciskiem myszy, a następnie wybierz opcję Uruchom jako administrator.

3. Wpisz poświadczenia KKU, aby otworzyć wiersz polecenia z uprawnieniami administratora. 4. W wierszu polecenia wpisz następującą

instrukcję:

netsh firewall set service type=remoteadmin mode=enable

Używanie połączeń

VPN

W opisanych do tej pory zdalnych połączeniach 7.abezpieczenia działają głównie przy nawiązywa­ niu połączenia. Jeśli utworzysz nazwę użytkownika i silne hasło, nikt nie będzie mógł uzyskać dostępu do połączenia wdzwanianego lub ze zdalnym pulpitem bez podania poprawnych danych. To rozwiązanie działa dobrze, jednak nie chroni danych przekazywanych między zdalną maszyną i klientem. Haker nie może uzyskać bezpośredniego dostępu do systemu, ale z pewnością może wykorzystać program do przechwytywania pakietów lub podobne narzędzie do 7.arejestrowania przychodzących i wychod7.ących danych. Ponieważ te informacje nic są szyfrowane, napastnik z łatwością odczyta treść pakietów. Co więc powinieneś zrobić, jeśli chcesz przesłać poufne dane (na przykład informacje finansowe lub osobiste pliki), a przy tym cenisz sobie prostotę połączeń wdzwanianych? Rozwiązaniem jest wypróbowana technologia VPN (ang. Virtual Private Networking), która zapewnia bezpieczny dostęp do prywatnej sieci za pośrednictwem publicznego połąclenia, na przykład internetu lub linii telefonicznej. Połączenia VPN są bezpieczne, ponieważ oparto je na technice trmclowcmia. Pozwala ona połączyć dwa komputery (se1Wer VPN i klienta VPN) przy użyciu określonego portu (na przykład 1723). Tam i z powrotem przesyłane są pakiety kontrolne połączenia, które je podtrzymują (czyli gwarantują, że tunel będzie otwarty).

Kiedy maszyny przesyłają przez sieć właściwe dane (czasem nazywane ladu„kiem lub treścią zasadniczq), ka7.dy pakiet sieciowy jest szyfrowany, a następnie „hennety-rowany" w standardowym pakiecie IP, który następnie trafia do tunelu. Hakerzy mogą pr.techwycić pakiety IP przesyłane internetem, jednak nawet jeśli uzyskają do nich dostęp. nic się nie stanie, ponieważ zawartość pakietu - właściwe dane - jest zaszyfrowana. Kiedy pakiet IP dotrze do drugiego końca tunelu, technologia VPN „dehermetyzuje" gu, a następnie odszyfrowuje, aby odczytać informacje. Jest to jedna z przyczyn stosunkowo małej wydajności połączeń VPN. \.Yindows 7 ma wbudowanego klienta sieci VPN, który obsługuje dwa protokoły tunelowania:

• PPTP (ang. Point-to-Point Trmneling Protocol). Jest to

najczęściej używany protokół

w sieciach VPN. Został opracowany przez Microsoft i jest 7.wiązany z protokołem PPP (ang. Point-to-Point Protocol), który służy do przesyłania pakietów IP w internecie. Odrębny protokół MPPE (ang. Microsoft Point-to-Point Encryption) szyfruje pakiety (IP, IPX, NetBEUI itd.). Protokół PPTP tworzy tunel i „hermetyzuje" zaszyfrowane pakiety sieciowe w pakietach IP na potrzeby transportu. • IPSec (ang. IP Security). Ten protokół szyfruje właściwe dane (tylko w pakietach IP), tworzy tunel i „hermetyzuje" 7.aszyfrowane pakiety sieciowe w pakietach IP na potrzeby transportu.

Są

dwa podstawowe sposoby korzystania z połączeń VPN: • Przez internet. W tym przypadku najpierw trzeba nawią1..ać połączenie z internetem za pomocą dowolnego połączenia opartego na protokole PPP (wdzwanianego lub szerokopasmowego). Następnie należy połączyć się z serwerem VPN, aby utwo~\: tunel VPN z wykorzystaniem internetu. • Prz.ez połączenie wdzwaniane. W tej sytuacji najpierw trzeba połączyć się ze zdalnrm komputerem za pomocą zwykłego połączenia wdzwanianego. Następnie trzeba nawiąuc połączenie z serwerem VPN, aby utworzyć tunel VPN z wykorzystaniem sieci telefoniczntj.

Konfigurowanie bramy sieciowej na potrzeby połączenia VPN Połączenia

VPN są najwygodniejsze, jeśli klient ma szerokopasmowe połączenie z internetem. a serwer - publiczny adres IP lub publiczną nazwę domeny. Umożliwia to dostęp do serwtta bezpośrednio 1.a pomocą szybkiego połączenia internetowego. Co się jednak stanie, jeśli komputa z systemem Windows 7 ustawiony jako serwer VPN działa za bramą lub zaporą i dlatego używa tylko wewnętrznego adresu IP? Zazwyczaj można rozwiązać ten problem przez skonfigurowanie bramy sieciowej tak, aby pr7.cpuszczała pakiety VPN i prlekazywała je do serwera VPN. Niektóre routery szerokopasmowe wbudowaną obsługę technologii VPN, dlatego mogą automatycznie 1..ar7.ądzać przychodzą połączeniami VPN. Proces konfigurowania zależy od urządzenia, jednak zwykle pierwszy etap polega na włączeniu poziomie bramy przepuszczania połqczeń VPN, co umożliwi komputerom w sieci komunika\ się za pomocą protokołów używanych w technologii VPN (na przykład PPTP i IPSec). Ry u 27.14 przedstawia stronę aplikacji do konfigurowania bramy. Program ten umożliwia włąr'7...„ ... przepuszczania połączeń dla protokołów PPTP i IPSec.

Rysunek 27.14. W aplikacji do konfigurowania bramy włącz przepuszCT.anie połączeń VPN dla protokołów. których używai;z

~. ~ • l. I

·.i '

I

!1

I I •I I

•·•

I • • ; , , ' .· I

I

•

•.'

I

tł 1 .

l' '•

Czasem samo włączenie przepuszc1..ania połączeń VPN wystarczy, aby brama 1..aczęła je pr.tekazywać. Jeśli jednak połączenie VPN nie działa lub brama nie obsługuje prtepus1.czania takich połączeń, musisz otwo17.Yć port dla wykorzystywanego protokołu VPN, a następnie przekazywać dane z tego portu do serwera VPN. Przypomina to opisane wcześniej przekazywanie portów dla połączeń z pulpitem zdalnym. Potrzebne porty zależą od protokołu, którego chcesz użyć: PPTP

przekazywanie pakietów TCP do portu 1723,

IPSec

przekazywanie pakietów UDP do portu 500.

Rysunek 27.15 przedstawia przykładową konfigurację przekazywania portów. Rysunek 27.15.

W aplikllcji Jo konfigurowania brnm}' włącz prtekazywanie Janyi:h z portów protokołów VPN pod adres IP sieciowego serwera VPN

•, lh 1111.1 \ I I VI,., l ' ' , „~

___ rwt),,__ w-..1„„ ........

U'2.IA.O lt l lll'""I."""°° lł2.JM,a.7'1

IQ'

172Jłl1ll

lllJ. IA&Jl,7'ł

TCP

~lDo

_„„ .....

~

..... „

Konfigurowanie klienta VPN Teraz musisz zadania:

skonfigurować

zdalny komputer jako klienta VPN. W tym celu wykonaj

poniższe

1. Otwórl menu Start, wpisz słowo połączenie, a następnie kliknij nazwę Skonfigumj połączenie lub sieć w wynikach wyszukiwania. Windows 7 wyświetli okno dialogowe Wybierz opcję połączenia.

5. Wpisz dane potrzebne do zalogowania się na serwer VPN: i domenę (jeśli jest potrzebna).

nazwę użytkownika, hasło

6. Kliknij przycisk Utwórz. Windows 7 utworzy połączenie i uruchomi je (chyba że zaznaczyłeś pole Nie łqcz teraz w kroku 5.). 7. Kliknij przycisk Zamknij.

Windows 7 doda grupę Poł9czenia sieci VPN do folderu Połączenia sieciowe i umieści w tej grupie ikonę z nazwą określoną w kroku 5.

Nawiązywanie połączenia

VPN

Po skonfigurowaniu klienta VPN możesz użyć go do poniższe operacje na komputerze klienckim.

nawiązania połączenia

VPN. Wykonaj

1. Jeśli musisz nawiązać połączenie wdzwaniane z internetem przed połąc1.eniem się z ser-

werem VPN, zrób to teraz.

2. Kliknij ikonę Sieć w obszarze powiadomień paska zadań.

VPN, a następnie przycisk Połącz. Pojawi się okno dialogowe Łqczenie dla połączenia VPN. Wpisz nazwę użytkownika, hasło i - opcjonalnie - domenę.

3. Kliknij

ikonę połączenia

4. Jeśli chcesz, aby Windows 7 zapamiętał dane logowania, zaznacz pole Zapisz tę nazwę użytkownika

i hasło dla

następujących użytkowników, następnie

lub Dowolny użytkownik tego komputera. 5. KJiknij przycisk Połącz. Windows 7 nawiąże połączenie VPN.

wybierz opcję Tylko ja

Rozdział 28.

Przekształcanie

systemu Windows 7 w serwer WWW

W tym rozdziale: • Wprowadzenie do usług IIS • Instalowanie usług IIS •

Wyświetlanie witryny

• Czym jest witryna domyślna? • Dodawanie folderów i plików do witryny domyślnej • Kontrolowanie i dostosowywanie witryny Człowiek może poznać świat

bez opuszczania domu.

Lao-Tzu Windows 7 to zdecydowanie kliencki system operacyjny, jednak ma mechanizmy serwerowe. Na przykład przy tworzeniu folderu udostępnianego zobaczyłeś, jak skonfigurować Windows 7, aby działał jako specyficzny serwer. System ten pełni funkcję serwera także w bezprzewodowych sieciach ad hoc i kiedy zarząd1.asz spotkaniami za pomocą funkcji Windows Meeting Space. Są

to jednak zastosowania „pseudoserwerowe". Co ciekawe, Windows 7 może też działać jako zwykły serwer. Wystarczy uruchomić wbudowane internetowe usługi informacyjne (ang. Internet lnformation Services - IIS), umożliwiające udostępnianie stron WWW w systemie Windows. Dlaczego warto zainteresować się tą funkcją? Oto kilka scenariuszy, w których usługi IIS mogą być przydatne: • Kiedy prowadzisz biuro w domu lub małą firmę i chcesz utworzyć dla pracowników (tak zwaną witrynę intranetow9). • Kiedy chcesz rodziny.

zbudować prostą witrynę

ze

zdjęciami

wewnętrzną witrynę

i informacjami dla znajomych oraz

• Kiedy nie chcesz płacić firmie hostingowej za przechowywanie witryny. • Kiedy chcesz nauczyć się programowania aplikacji sieciowych i potrzebujesz serwera do ćwiczeń.

• Kiedy jesteś programów.

programistą

aplikacji sieciowych i potrzebujesz serwera do testowania

To prawda, przynajnutlej w niektórych sytuacjach łatwiej jest skorzystać z usług jednej z tysięcy firm hostingowych. Jednak jeśli chcesz mieć pełną kontrolę nad witryną. musisz zakasać rękawy i nauczyć się zarządzać usługami IIS. Na szczęście - jak zobaczysz w tym rozdziale - choć same usługi US są niezwykle skomplikowane, ich podstawowe funkcje (to wszystko, czego potrze· bujesz) można łatwo opanować.

Wprowadzenie do internetowych usług informacyjnych ?TWer

WWW to komputer przyjmujący i obsługujący zdalne żądania stron oraz innych przecho-

ywanych na nim materiałów. Większość takich żądań pochodzi od zdalnych użytkowników lternet Explorera, Firefoksa, Safari lub innej przeglądarki internetowej. IIS to serwer WWW licrosoftu i - co zaskakujące - firma ta dołączyła go do niektórych wersji Windows 7. IIS bejmują usługi WWW udostępniające domyślną witrynę wszystkim użytkownikom danej sieci 1 po pewnych zabiegach tak7.e wszystkim internautom) korzystającym z przeglądarki internetowej. to domyślnej witryny możesz dodawać własne strony i foldery, co oznacza, że za pomocą omputera z systemem Windows 7 możesz udostępniać niemal dowolne materiały. Usługi IIS bejmują też konsolę administracyjną umożliwiającą dostosowanie witryny do własnych potrzeb. /spomniałem wcześniej, że

niektóre wersje Windows 7 mają wbudowane usługi IIS. Znajdują ę one w edycjach Home Premium, Professional, Enterprise i Ultimate. Jednak w wersji Home remium usługi IIS wyglądają inaczej niż w pozostałych edycjach: • W Home Premium nie ma pewnych nowoczesnych rozwiązań, na przykład 1..aawansowanego uwierzytelniania. • W Home Premium niemożliwe jest zdalne administrowanie usługami IIS. • W Home Premium nie ma serwera FTP. • W Home Premium obsługiwane są maksymalnie trzy równoległe 7.ądania (w wersjach Business, Enterprise i Ultimate ten limit to 10 jednoczesnych żądań).

~śli używałeś usług

IIS 5.1 w Windows XP, zwróć uwagę na to, że w wersji IIS 7.5 dostępnej · Windows 7 zlikwidowano dwa poważne ograniczenia. Po pierwsze, nie ma już limitu połączeń. 'sługi IIS 5.1 w Windows XP pozwalały na nawiązanie tylko 10 połączeń, natomiast wersja IIS 7.5 ·Windows 7 nie ma takiego ograniczenia. Po drugie, nie ma już limitu liczby witryn. Usługi S 5.1 w Windows XP zezwalały na dodanie tylko jednej witryny, natomiast za pomocą usług S 7.5 w Windows 7 możesz utworzyć dowolną ich liczbę.

Instalowanie usług llS IIS 7.5 to funkcja wersji Home Premium, Business, Enterprise i Ultimate systemu Windows 7. jednak domyślnie nie jest zainstalowana w żadnym z nich. Aby ją dodać, musisz wykonać następu­ jące operacje:

Start, wpisz słowo funkcje, a następnie wybierL nazwę Wł9cz lub wyłącz funkcje systemu Windows. Windows 7 wyświetli okno Funkcje systemu Windows, którego

1. Otwórz menu

zapełnianie może chwilę potrwać.

2. Zaznacz pole Internetowe usługi informacyjne. Windows 7 wybierze najczęściej używane funkcje usług US. 3. OtwórL węzeł Internetowe usługi informacyjne, a następnie zaznacz poła przy komponentach, z których chcesz korzystać. Oto kilka sugestii (zobacz rysunek 2R. l ): Rysunek 28.1. Olwón: w~:tc:ł Internetowe usłu~i

informaqinc, aby 7.ainstalownc usługi llS

Włącz lub wyłęcz funkcje systemu Windows

-a;;

Abywqayc!tunt~ pe>klll)'łlotu. Aby ~tunktjc. wyczyU )ej póle~~· połe ~te tyłkO adt flri:cJI

)«St~.

r~ 9

Jnttm4tł;;;;~gi _,,for~ ,

~ u11·z4<1wiu Slt<'lł Web

IConiola unlfdunl. lilług1mi llS

Nantdlil i sbypcy untdnnił 1.1slug1tn1 llS Uslu91 lM?.łdlarua usl\Jgami IS , Zgodnost i Nn~iam ur?4dz.en„ uslu!Jtml DS w Sefwt1 FTP UsługłWWW

Sli1>n• HrWtt1I ~ttl Funktjewyd~noł.ciowe

SUn i diagnostyb Wspólne runkcje HTTP ~enl.

AutOl)'ZICJI adresów URl Ftltrow.nie zł(iln Pro1okól IPS« tM\mytdnianie ma~ń ctttyfiUtów klientów Uwieaytt!Nłn•e rnapow•li c ertyfrbtów klientów UvńenytełniMlc pomi.-c Uwim:ytclnilfl e szyfruwl}w;enytdnilllir Windows

• Nal'Zfdzia zarzqdzania siecią Web/Konsola zarzqdzania usługami IIS. Zains ten komponent, aby skonfigurować serwer WWW za pomocą dowolnego komput w sieci.

•

Usługi

WWW/Funkcje tworzenia aplikacji. Komponenty w tej gałęzi to funkcje

programowania powiązane z usługami IIS. Jeśli używasz tych usług do tworzenia i testowania aplikacji sieciowych, koniecznie zaznacz po1e d1a każdej technologii programistycznej, której potrzebujesz.

•

Usługi

WWW/ubezpieczenia/Uwierzytelnianie podstawowe. Zainsta1uj ten kom-

ponent, jeśli chcesz udostępniać witrynę tylko użytkownikom z poprawną nazwą i hasłem systemu Windows. 4. Kliknij przycisk OK. Windows 7 zainstaluje usługi IIS 7.5.

Wyświetlanie witryny Choć początkowo

w domyślnej witrynie nic ma zbyt wiele do oglądania, jest ona gotowa bezpośrednio po 1..ainstalowaniu usług IIS. Aby wyświetlić tę witrynę na komputerze z usługami JIS, wprowadź w przeglądarce dowolny z poniższych adresów:

• http://127.0.0.1/, • http://localhost/, • http://AdreslPI (zastąp fragment AdreslP adresem IP swojego komputera), • http://NazwaKomputera/ (zastąp fragment NazwaKomp11tera Rysunek 28.2 przedstawia stronę główną domyślnej witryny usług IIS. Rysunek 28.2. Strona główna domyślnej witryny usług

US 7.5

nazwą

komputera).

Tworzenie wyjątku Zapory systemu Windows dla serwera WWW Na tym etapie nowa witryna działa prawidłowo tylko wtedy, gdy wyświetlasz ją za pomocą przeglą­ darki na komputerze z systemem Windows 7, na którym działają usługi IIS. Jeżeli spróbujesz odwiedzić witrynę za pomocą innej maszyny sieciowej (lub komputera spoza Twojej sieci). pojawi się komunikat o błędzie, widoczny na rysunku 28.3. Rysunek 28.3. Inne komputery w sieci nie mają dostępu Jo nowego serwera

www P<0g1am lnletliel Exp lorer n e mote wyświetJłt witryny sieci Web Mo:tn 1p16bow.a~ ~ rw\~ aynnołcr.

l..(!Q111!„lf!•l!l~BJ (, „ Problem polega na tym, że Zapora systemu Windows na komputerze z Windows 7 nie zosta~ skonfigurowana tak, aby przepuszczała dane usług WWW używanych przez usługi IIS. Ab' witryna działała w zdalnej lokalizacji, musisz ustawić w zaporze wyjątek dla usług WWW. W tym celu wykonaj następujące operacje:

1. Otwórz menu Start, wpisz słowo zapora, a następnie wybierz opcję Zezwalaj programowr na dostęp przez Zaporę systemu Windows. Pojawi się okno Dozwolone programy. 2. Kliknij przycisk Zmień ustawienia, aby zapewnić sobie dostęp do kontrolek w oknie.

3. Zaznacz pole przy pozycji sunek 28.4.

Usługi

sieci World Wide Web (HTTP), jak ilustruje tu~· ·

4. Kliknij prLycisk OK, aby dodać wyjątek.

Rysunek 28.4. Aby umożliwić przesyłanie

danych pn:e-L usługi WWW. musisz skonfigurować Zaporę systemu Windows na komputer7.e 7. systemem Windows 7,

udostępniaj programom możliwość komunikacji za pośrednictwem Zapory systemu Windows 4by dod.K, zmielić lub usuf\4l dozwolone progqn1)' I porty, ldiknij ~UMI\ lntlWienll. ·-~----

'

: Oaz.wo1oM programy i fun«jc

:1 .._.

!t li!l0

udost~pniajęcym usługi

llS

1

~~

o

~ i do.tu> Ldalny

OSNMPTnop

o

I ' &!I ~r plC6w 1drv1ws ; o~ Medii CAntw &hncMt I , o u..g. iSCSI ł 01h1u9' Nf0o9on t 0 Uduga Njostratji nuw lt°'""utf!Ow w funktjl W1p...

la

t li!l Utiuge udostepmanla w tMci ptogramu Wtndows _ o~ udo• • w slc
li!l

I

„

I

1 O UtlilQt ulZłdz.lnla ~ Wtb {HTTP)

L;r_.

•,•

,.

,', ,

Pul>liczM

li!

Pulplt zdelny

I

',

\

, ••

14

1 ' ~

Ea

o o

o o o

o o

o o o o

o o I"

o o o

.----...,,

'

I I

U !!!!l• .J •

Wyświetlanie witryny z

I

I

I

poziomu sieci

Po ustawieniu w Zaporze systemu Windows wyjątku dla usług WWW możesz wyświetlić witrynę z poziomu dowolnego 1.dalnego komputera w sieci. Aby to zrobić, uruchom prlcglądarkę i wpisz jeden z poniższych adresów:

• http://AdresIP/ (zastąp fragment AdresIP adresem IP komputera z usługami IIS), • http://NazwaKomputerci/

(zastąp

fragment NazwaKomputera nazwą komputera z usłu­

gami IIS). Rysunek 28.5 przedstawia Internet Explorer z tym samym adresem IP, który wykorzystałem wcześniej na rysunku 28.3. Tym razem 1.amiast komunikatu o błędzie pojawiła się domyślna witr}na usług IIS.

Wyświetlanie

witryny przez internet

Na tym etapie do witryny mają dostęp użytkownicy Twojej sieci, jednak możliwe, że chcesz udostępnić strony także internautom. Aby to zrobić, musisz zrobić trzy rzeczy:

1. Skonfiguruj Windows 7, aby udostępniał witrynę za pomocą opisałem to w rozdziale 25., „Konfigurowanie małej sieci".

stałego

• Zobacz punkt „Ustawianie statycznego adresu IP" na stronie 647.

adresu IP, jak

Rysunek 28.5. Kiedy dodasz wyjątek do 1.apory, inne komputery w sieci uzyskają dost~p do serwera 'WWW

2. Skonfiguruj router, aby przekazywał pakiety TCP do portu 80 pod adres IP określony w kroku l. Szczegółowe informacje znajdziesz w rozdziale 27., „Zdalne połączenia s1ec1owe . '

•

'H

• Zobacz punkt „Konfigurowanie przekazywania portu" na stronie 720. 3. (Ta operacja jest opcjonalna). Jeśli chcesz, aby użytkownicy mogli wyświetlić witrynę za pomocą nazwy domeny, musisz zarejestrować si~ w serwisie świadczącym usł DDNS i skonfigurować je, jak opisałem to w rozdziale 27. • Zobacz punkt stronic 721.

„Używanie

Internauci będą mogli wtedy pujących adresów:

dynamicznych nazw DNS do

uzyskać dostęp

łączenia się

z

siecią·

do witryny przez wpisanie w przeglądarce

na

nastę

• http://AdreslP/ (zastąp fragment AdresIP zewnętrznym adresem IP routera), • http://NazwaDomenyl (zastąp fragment NazwaDomeny nazwą DDNS). •

Jeśli

chcesz ustalić zewnętrzny adres IP routera, zobacz punkt komputera zdalnego" na stronie 719.

adresu

DDNS tak, aby odwzorowywały dofMllł paulmcfedries.com na moją sieć lokalną. Następnie skonfigurowałem router, żeby kierował nd internetowy do komputera z Windows 7, na którym działają usługi llS. Jak widać na rysunku 2&& wprowadzenie adresu http://www.paulmcfedries.com/ powoduje wyświetlenie domyślnej witryny li~ Na potrzeby tego

rozdziału skonfigurowałem usługi

„Określanie

Rysunek 28.6. Kiedy skonfigurujesz usługi DDNS i przekazywanie portów, internauci będą mogli uzyskać dostęp do Twojego serwera sieci WWW w Windows 7 1.a pomocą na7.wy domeny

Czym jest witryna domyślna? Wiesz już, że domyślna witryna usług IIS nic jest interesująca. Nic ma w tym nic złego, ponieważ wkrótce dodasz do niej własne materiały. Na razie prostota witryny jest zaletą, ponieważ ułatwia przeanalizowanie jej budowy. Pomoże Ci to później dostosować witrynę i dodać odpowiednie treści.

Wyświetlanie folderu domyślnej

witryny

Zacznij od przyjrzenia się folderowi z zawartością witryny: 1. Wybierz Start/Komputer, aby wyświetlić okno Komputer.

2. Kliknij dwukrotnie dysk, na którym zainstalowany jest Windows 7. 3. Otwórz folder inetpub. 4. Otwórz podfolder wwwroot.

W katalogu wwwroot mieszczą się pliki domyślnej witryny usług IIS, co ilustruje rysunek 28.7. Ryaunek 28.7. Zawartośt folderu wwwroot

Folder wwwroot zawiera jeden podfolder (aspnet_client, który możesz zignorować) i dwa pliki:

iisstart.htm

Ten plik obejmuje kod używany do rysunkach 28.2, 28.5 i 28.6.

wyświetlania

welcome.png

Ten plik to rysunek z napisem „IIS7", widoczny na stronie głównej.

strony

głównej, widniejącej

na

Wyświetlanie domyślnej

witryny za pomocą menedżera usług llS Folder wwwroot umożliwia sprawdzenie fizycznych plików i podfolderów powiązanych z domyślnł witryną usług US. Jednak prawdopodobnie nie będziesz korzystał bezpośrednio z tego katalogu (ani z innych) pny tworzeniu i konfigurowaniu własnych stron oraz witryn. Większość osób używa do tego przystawki konsoli MMC - Menedżera internetowych usług informacyjnych (llS). Aby wyświetlić tę przystawkę i domyślną witrynę usług IIS, wykonaj poniższe operacje: 1. Otwórz menu Start, wpisz nazwę iis, a następnie wybierz opcję Menedżer inten1et0Yt".łdł usług

informacyjnych (IIS) w wynikach wyszukiwania. Pojawi ternetowych usług infom1acyjnych (IIS).

się

okno Menedżer r"

2. Otwórz węzeł Komputer (gdzie Komputer to nazwa maszyny z systemem Windows 7).

3. Otwórz węzeł Witryny. 4. Zaznacz węzeł Default Web Site. Menedżer usług

IIS umożliwia wyświetlanie plików witryny na dwa sposoby:

• Kliknij przycisk Widok zawartości, aby zobaczyć zawartość witryny. Jak ilustruje to rysunek 28.8, widoczne są te same pliki i podfolder, które wyświetliłeś wcześniej (rysunek 28.7), kiedy sprawdzałeś zawartość folderu wwwroot.

.___ """

,._. - ----~·

X ""'°

.„

Rysunek 28.8; Kliknij pnycisk Widok zawartości, aby zobaczyć plik.i i podfoldery witryny

• Kliknij przycisk Widok funkcji, aby wyświetlić zestaw ikon powiązanych z funkcjami witryny. Ten widok jest przedstawiony na rysunku 28.9. Liczne ikony w tym oknie odpowiadają zaawansowanym funkcjom, dlatego będziesz korzystał tylko z niewielkiej części opcji z tego widoku.

l; ,,

P'r.ff~ ~....,uq bfc~Cl""YMł Jlf l .Hłl

~ .....

'R-r"""""J«T ,....., - /

Ult--o,lbą

I

_,.,..., -

• ...,,,..,

M-

r---

Rysunek 28.9. Kliknij pn:ycisk Widok funkcji. aby zobaczyć ikony powią1.anc 7. funkcjami witryny Duże

fragmenty po1.0stałej części tego rozdziału dotyczą wykorzystywania menedżera usług IIS do tworzenia i konfigurowania zawartości witryn w Windows 7.

Dodawanie folderów i plików do witryny domyślnej Zdecydowanie najłatwiejszy sposób na dodanie własnych materiałów WWW w Windows 7 polega na dołączeniu ich do istniejącej witryny domyślnej. Nie wymaga to konfigurowania serwer~ usług IIS, zapory w Windows 7, komputerów klienckich ani routera. Wystarczy dodać informaqr i od razu można je oglądać.

Ustawianie uprawnień do folderu witryny domyślnej Windows 7 utrudnia modyfikowanie zawartości folderu wwwroot. Jest to nieco irytujące. Na przy· kład przy kopiowaniu plików do wspomnianego katalogu musisz podać poświadczenia KKL" Co gorsza, użytkownicy mają dostęp do plików w trybie tylko do odczytu, dlatego jeśli zmodyfibjcsz dane, nie będziesz mógł zapisać zmian.

Aby uniknąć tych przeszkód, musisz zmienić uprawnienia zabezpieczeń do folderu wwwroot i zapewnić odpowiedniemu kontu użytkownika systemu Windows 7 pełną kontrolę nad tym katalogiem. Wykonaj następujące operacje: 1. Wybierz Start/Komputer i przejdź do folderu inetpub na dysku systemowym. 2. Kliknij prawym przyciskiem myszy folder wwwroot, a następnie wybierz opcję Właściwości, aby otworzyć okno atrybutów. 3. Otwórz zakładkę Zabezpieczenia. 4. Kliknij przycisk Edytuj. Windows 7 wyświetli okno dialogowe Uprawn;enia dla wwwroot. 5. Kliknij przycisk Dodaj, aby wyświetlić okno dialogowe Wybieranie: Użytkownicy lub Grupy. 6. W polu tekstowym Wprowadź nazwy obiektów do wybrania wpisz nazwę uzj1kownika, a następnie kliknij przycisk OK, aby wrócić do okna właściwości. 7. Zaznacz swoją nazwę użytkownika na liście Nazwy grup lub użytkowników. 8. Na liście Uprawnienia zaznacz pole Pełna kontrola w kolumnie Zezwalaj, jak ilustruje to rysunek 28.1 O. Ryaunek 28.1 O. Aby móc be-l prus7.kód edytować 1.awartość

foldl'ru wwwroot, naJaj sobie uprawnienia Pdna kontrola

~ l"4' l.b ui)lkownkO.:

l

~(ĄlW~-> T. n.1 ·i . •t :. ' 1 .

U.. ~TW1*11ł2\UMn) NS_łU~ (ATW,,.ar2\llS_łUSRS)

Truit.d~

Peln1 k.o!Wala ~ OdaJ( I ~ ~ lllWllllc*> fald.u

Odct)C

9. Kliknij preycisk OK, aby wrócić do zakładki Zabezpieczenia. 10. Kliknij przycisk OK, aby zastosować nowe ustawienia.

Dodawanie plików do domyślnej witryny Jeśli

masz tylko kilka plików z materiałami sieci WWW, które chcesz dodać do witryny w Windows 7, możesz bezpośrednio wstawić je do folderu domyślnej witryny. Najpierw utwórz odpowiedni dokument (HTML, ASP lub podobny). Oto przykładowy plik HTML HelloWorld.htm:

Witaj, świecie Windows 71 I

Następnie

zapisz plik w folderze wwwroot.

Rysunek 28.11 przedstawia plikHelloWorld.htm skopiowany do folderu wwwroot. Na rysunku 28.12 widać ten sam plik wyświetlony w Internet Explorerze. Rysunek 28.11. Mniesz dodawać

pos7.c1.ególne plik.i bezpośrednio

Jo folderu wwwroot

· eł ~· -·

Rysunek 28.12. Plik llclloWorlJ.h1m wyświellony

w Internet F.xplorerze

Witaj, świeci e Windows 7 ! ! Zmienianie strony głównej witryny domyślnej Jedną

z pierwszych rzeczy, jakie prawdopodobnie będziesz chciaJ zrobić z nową witryną, jest zmienienie strony głównej. W tym celu musisz utworzyć nowy plik HTML (lub stron~ innego typu) w folderze wwwroot i nadać mu jedną z poniższych nazw:

• default.htm, • default.asp,

• index.htm, • index.html. Więcej

o tych specjalnych nazwach plików dowiesz się z punktu „Określanie domyślnego dokumentu witryny". Oto przykładowy szkieletowy kod HTML, który umieściłem w pliku o nazwie default.htm:

Witaj w naszej witrynie!

Rysunek 28.13 przedstawia stronę defarlit.htm dodaną do witryny domyślnej za pomocą menedżera usług HS. Na rysunku 28.14 znajduje się nowa strona główna witryny wyświetlona w przeglądarce. Rysunek 28.13. Plik dc:fault.htm dodany do witryny domyślne;

„a....-

Rysunek 28.14. Strona dcfault.htm pojawia się teraz jako strona główna witryny

Witaj w naszej witrynie!

Dodawanie folderu do witryny domyślnej W Windows 7 folder do witryny domyślnej

możesz dodać

na dwa sposoby:

• przez ręczne dodanie folderu, • przez dodanie folderu jako nowego katalogu wirtualnego. W dwóch następnych podpunktach szczegółowo opisuję te techniki. Ręczne dodawanie folderu

W Windows 7 dodawanie folderu do witryny dom)'ślnej przypomina umieszczanie w niej pliku. Oznacza to, że możesz utworzyć nowy podfolder w katalogu wwwroot lub skopiować albo prunieść do niego istniejący folder. Aby wyświetlić materiały z nowego folderu, dołącz jego nazwę i nazwę pliku do adresu witryny domyślnej. Jeśli na przykład zapiszesz podfolder fotografie w katalogu wwwroot i utworzysz w nowym folderze stron-; główną o nazwie fotografie.htm, będziesz mógł wyświetlić ją przez wpisanie w przeglądarce następującego adresu:

lrttp://locall10st/fotografielfotografie.lrtm. Zauważ,

:7.e możesz zaoszczędzić sobie pisania przez utworzenie strony głównej o jednej z poni7.szych nazw:

• default.htm, • default.asp,

• index.htm, • index.html, • default.aspx. Jeśli użyjesz jednej z tych nazw, usługi IIS domyślnie wyświetlą dany dokument, kiedy w adresie

URL pominiesz nazwę pliku. Jeśli na przykład zmienisz nazwę fotografie.htm na default.htm, b~dziesz mógł wyświetlić ten plik przez podanie w adresie URL samej ścieżki do folderu:

Ir ttp:lllocalhostlfotografie/. Pliki domyślne opisuję szczegółowo w dalszej części rozdziału (w punkcie „Określanie domyślnego dokumentu witryny").

Dodawanie folderu jako nowego katalogu wirtualnego Kiedy doda~z folder ręcznie, menedżer usług JIS wykryje go i doda do witryny. Jeśli nowy katalog nie jest od razu widoczny w menedżerze, włącz widok zawartości, kliknij prawym przyciskiem myszy węzeł Default Web Site, a następnie wybierz opcję Odśwież. Menedżera IIS możesz też wykorqstać do utworzenia nowego folderu witryny domyślnej. W tym celu wykonaj poniższe zadania: 1. W mened.7.erze usług IIS otwórz węzeł Komputer/Witryny/Default Web Site (gdzie Komputerto nazwa maszyny z Windows 7).

2. Kliknij prawym przyciskiem myszy węzeł Default Web Site i wybierz opcję Dodaj katalog

wirtualny. Menedżer usług IIS wyświetli wtedy okno dialogowe Dodawanie katalogu wirtualnego. Rysunek 28.15 przedstawia to okno z przykładowymi danymi. Rysunek 28.15. Użyj okna dialogowego Dodawanie katalogu wirtualnego, aby 1.a

: NuWa ~ OefiM.llt WtJJ Sh I ~

J

pomocą menedżera

usług

llS dodać

folder do witryny

l C:\indpub\wwwroot\fotogrń I

.

. -

-

-

~pmbzyWlne

3. W polu tekstowym Alias wpisz alias katalogu wirtualnego. Alias to nazwa, która pojawi się w menedżerze usług IIS jako węzeł witryny domyślnej.

4. Lokalizacj~ folderu wirtualnego możesz wskazać na trzy sposoby:

•

Jeśli

folder już istnieje i znasz pełną ścieżkę do niego (dysk i katalogi), wpisz te dane w polu Scieżka fizyczna.

•

Jeżeli

folder istnieje, ale nie znasz dokładnej ścieżki (lub jest ona zbyt długa, aby jif wpisać), kliknij przycisk Przeglqdaj (... ). wskaż katalog w oknie dialogowym Przeg/tJ· danie w poszukiwaniu folderu, a następnie kliknij przycisk OK.

•

Jeśli

folder jeszcze nie istnieje. kliknij przycisk Przeglądaj(. .. ), wskaż w oknie dialogo-wym Przeglądanie w poszukiwaniu folderu katalog (na przykład wwwroot), w którym chcesz umieścić nowy folder, kliknij przycisk Utwórz nowy folder, wpisz nazwę folderu, wciśnij klawisz Enter, a następnie kliknij przycisk OK.

5. Kliknij przycisk OK.

Rysunek 28.16 pr7..edstawia dodany katalog wirtualny.

witrynę domyślną

w menedżerze usług IIS. Witryna obejmuje no·wo

•

Zawartośt Oefault Web Site

·ii>~ f .....~ - - - .

• •

_,.......

„! T)1ł

-·""'-

"-- ........... Ob
• Od

)( u. _...._ __ ___

·· ~- ....... ~

y1unck 28.16. Nowy katalog wirtualny pojawia się jako element witryny domyślnej w mcnedt.el'7.c uslug llS

Kontrolowanie i dostosowywanie witryny Ja tym etapie możesz wykorzystywać witrynę w jej obecnej postaci i po prostu dodawać do niej

owe strony, foldery oraz inne elementy. Jednak menedżer usług HS udostc;pnia wiele funkcji i usta· lień, które umożliwiają kontrolowanie witryny oraz dostosowywanie jej wyglądu i stylu. Na rzykład mo7.esz 1.atrzymać i uruchomić witrynę. zmienić jej domyślną nazwę lub określić stronę łówną. W po1.0stałej części rozdziału poznasz najprzydatniejsze funkcje mened7.era usług IIS.

~atrzymywanie

witryny

Vindows 7 w momencie uruchamiania się domyślnie włącza usługi WWW, które z kolei automafcznie udostępniają witrynę. Jest to uzasadnione, ponieważ zwykle witryna powinna działać prlcz ały czas (czyli tak długo, jak uruchomiony jest komputer z Windows 7). Jednak czasem zdarzają ie; sytuacje, gdy trzeba zablokować dostęp do witryny: • Kiedy planujesz znacznie wadzania zmian.

zmodyfikować

•

Możesz udostępniać witrynę

•

Jeśli

strony,

możesz wyłączyć witrynę

na czas wpro-

tylko o określonych porach dnia.

tworzysz aplikacje sieciowe, niektóre zmiany wymagają zatrzymania, a następnie ponownego uruchomienia witryny.

"by zatrzymać witrynę, wykonaj poniższe operacje: 1. Otwórz menedżer usług US.

2.

Wyświetl węzeł

Komputer/Witryny/Default Web Site (gdzie Komputer to nazwa maszyny,

na której działają

usługi

JJS).

3. W okienku Akcje kliknij łącze Zatrzymaj. Możesz też kliknąć węzeł Default Web Site prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję Zarządzaj witryną sieci Web/Zatrzymaj. Menedżer usług IIS zakończy udostępnianie witryny.

Ponowne uruchamianie witryny Kiedy będziesz gotowy na ponowne udostępnienie witryny, wykonaj poniższe kroki: 1. Otwórz menedżer usług IIS. 2. Wyświetl węzeł Komputer!Witryny/Default Web Site (gdzie Komputer to nazwa maszyny. na której działają usługi llS). 3. W okienku Akcje kliknij łącze Rozpocznij. Możesz też kliknąć węzeł Default Web Site prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję Zarządzaj witryn9 sieci Web/Rozpocznij. Menedżer usług IIS uruchomi witrynę.

Zmienianie nazwy witryny domyślnej Nazwa Default Web Site jest nieszkodliwa, ale

mało

sującego określenia, zmień tę nazwę, wykonując

ciekawa. Jeśli chcesz następujące operacje:

użyć

bardziej intere-

1. Otwórz menedżer usług IIS.

2. Otwórz węzeł Komputer/Witryny (gdzie Komputer to nazwa maszyny, na której działają usługi US). 3. Kliknij Zmień

węzeł

Default Web Site prawym przyciskiem myszy, a następnie wybierz opcję nazwr w menu podręcznym. Menedżer IIS wyświetli nazwę witryny w polu

tekstowym. 4. Wprowadt nową nazwę witryny. 5.

Wciśnij

klawisz Enter.

Zmienianie lokalizacji witryny Domyślnie folder główny

witryny to wwwroot, jednak można to zmienić. Możesz pr.lenieść witrynę do innego katalogu lub zmienić nazwę obecnego. W obu przypadkach musisz użyć menedżera usług IIS. Wykonaj następujące operacje: 1. Otwórz menedżer IIS. 2. Otwórz węzeł Kornputer/Witryny (gdzie Komputer to nazwa maszyny, na której działają usługi IIS). 3. Zaznacz węzeł Default Web Site. 4. Kliknij przycisk Widok funkcji. 5. W okienku Akcje kliknij łącze Ustawienia podstawowe, aby otworzyć okno dialogowe Edytowanie witryny, widoczne na rysunku 28.17. 6. Nowy katalog główny witryny możesz wskazać na trzy sposoby: • Jeśli folder już istnieje i znasz pełną ścieżkę do niego (dysk i katalogi), wpisz te dane w polu Scieżka fizyczna. • Jeżeli folder istnieje, ale nie znasz dokładnej ścieżki (łub jest ona zbyt długa, aby ją wpisać), kliknij przycisk Przeglądaj (... ), wskaż katalog w oknie dialogowym Przeglą­ danie w poszukiwaniu folderu, a następnie kliknij przycisk OK.

Rysunek 28.17. Aby z.mienić folder główny

witryny, skorzystaj z okna dialogowego Edytowanie witryny

ŚCidb~~~~~~~~­ ~%\indpub\~ ~„....,_„

•

Jeśli

folder jeszcze nie istnieje, kliknij przycisk Przeglqdaj (...),wskaż w oknie dialogowym Przeglqdanie w poszukiwaniu folderu katalog, w którym chcesz umieścić nowy folder, kliknij przycisk Utwórz noKY folder, wpisz nazwę folderu, wciśnij klawisz Enter, a następnie kliknij przycisk OK.

7. Kliknij przycisk OK.

Określanie domyślnego

dokumentu witryny

Standardowy adres URL ma następującą postać:

http://nazwalfolderlplik. W tym adresie nazwa to nazwa domeny lub serwera, folder to ścieżka do katalogu, a plik to nazwa strony lub innego zasobu. Oto przykład:

http://localhost/fotografie/dejault. htm. Co ciekawe, tę samą stronę możesz wyświetlić przez wpisanie w przeglądarce poniższego adresu:

http://localhost/fotografie/. Jest to możliwe, ponieważ usługi llS traktują nazwę default.htm jako jedną z domyślnych nazw dokumentów. Oto inne takie nazwy:

• dejault.asp, • index.htm, • index.html, • iisstart.htm, • default.aspx. Oznacza to, że jeśli folder i.awiera plik o jednej z tych nazw, możesz wyświetlić stronę bez podawania w adresie URL nazwy dokumentu.

Zauważ też, i.e domyślne nazwy mają określoną pozycję w hierarchii. Najwyżsą ma plik default.htm,

potem default.asp, następnie index.htm, index.html, iisstart.htm i default.aspx. Pozycja wyznacza kolejność, w której usługi IIS wyszukują i wyświetlają strony domyślne. Oznacza to, że usługi US najpierw szukają strony default.htm. Jeśli nie mogą jej znaleźć, próbują wyświetlić dokument default.asp itd. We własnych witrynach możesz dodawać nowe dokumenty domyślne (na przykład default.html i index.asp). usuwać istniejące pliki tego rodzaju i zmieniać ich pozycje. Wykonaj następujące operacje: 1. Otwórz menedżer usług IIS. 2. Otwórz

węzeł

działają usługi

Komputer/Witryny (gdzie Komputer to nazwa maszyny, na której IIS).

3. Zaznacz węzeł Default Web Site. 4. Kliknij przycisk Widok funkcji. 5. Kliknij dwukrotnie ikonę Dokument domyJlny. Menedżer IIS wyświetli stronę Dokument domyślny, co przedstawia rysunek 28.18.

~-

-·~~-· '~

.....

~

~

Odz' 1Daonit O„leołlioaont

OdótdDc:uw•

Rysunek 28.18. Skorzystaj ze strony Dokument domyślny, aby dodać lub usunąć strony domyślne witryny albo zmienić ich kolejność

6. Aby określić nowy dokument domyślny, kliknij łącze Dodaj, wpisz tekstowym Nazwa, a następnie kliknij przycisk OK.

nazwę

pliku w polu

7. Aby zmienić pozycje domyślnych dokumentów, zaznacz wybrany plik, a następnie łączy Przenieś w górę i Przenieś w dół w celu określenia nowej kolejności.

8.

Jeśli

chcesz usunąć domyślny dokument, zaznacz go i kliknij łącze

Usuń.

9. Kliknij przycisk Wstecz, aby wrócić do strony witryny w menedżerze usług 115.

użyj

Witryny bez dokumentu domyślnego Zwykle warto stosować dokument domyślny, ponieważ umożliwia to użytkownikom dostęp do serwisu bez znajomości nazwy jakiegokolwiek pliku. Jednak ze względów bezpieczeństwa możesJ zezwolić na dostęp do witryny tylko tym użytkownikom, którzy znają nazwę określonego dokumentu (na przykład dzięki podanemu przez Ciebie adresowi URL). Masz wtedy dwie możliwości • Nie dołączaj plików o domyślnych nazwach. •

Wyłącz uwzględnianie

dokumentów domyślnych.

Aby wyłączyć w witrynie dokumenty domyślne. wykonaj

następujące

operacje:

1. Otwórz menedier usług 115.

2. Otwórz węzeł Komputer/Witryny (gdzie Komputer to nazwa maszyny. na której usługi IIS).

działa~

3. Zaznacz węzeł Default Web Sile. 4. Kliknij przycisk Widokfu„kcji. 5. Kliknij dwukrotnie ikonę Dokument domyślny, aby wyświetlić stronę o tej samej na:r nie. 6. W okienku Akcje kliknij łąc1.e

Wyłqcz. Menedżer usług

IIS wyłączy dokumenty dom

7. Kliknij przycisk Wstecz, aby wrócić do strony witryny w menedżerze IIS. Na tym etapie bezpieczeństwo nadal jest zagrożone. ponieważ anonimowy użytkownik, kt przejdzie do serwisu bez podawania nazwy pliku, zobaczy listę wszystkich dokumentów i podfoL rów w katalogu głównym witryny! Przykład przedstawia rysunek 28.19. Rysunek 28.19. Jeśli wyłączysz

dokumenty domyślne, a włąc:t.one jest pruglqdanie katalogbw, anonimowi użytkownicy, któny nie określą

atw-pecet2 - I

nazwy pliku, zobacą listę elementów katalogu głównego

lOOt-09-H 200 -09- 1~ lOOt - 01-11 2 00 <19-11 2009-09-17 2009-09-11 2005-09-17

07:19 08:tł

0 8rU 08: 4 1

o

137

lO: i O 07:'7

,.



ygn$",

~ • •m t.

~ef•~

!otc g-rtr,,. 213 L_llollodc.l.i.1:11

09 :b!••r [rt·hs:! 21J ~n .2nnf.ig

t •H'

v~l

Jest to efekt włączonej funkcji przeglqdania katalogów. W IIS 7.5 jest ona zwykle wyłącr.ona, jednak aby się o tym upewnić, wykonaj poniższe operacje: 1. Otwórz menedżer usług IIS.

2. Otwórz węzeł Komputer/Witryny (gdzie Komputer to nazwa maszyny, na której usługi JJS).

działają

3. Zaznacz węzeł Default Web Site.

4. Kliknij przycisk Widok funkcji. 5. Kliknij dwukrotnie ikonę Przegl9danie katalogów, aby wyświetlić stronę o tej samej nazwie. 6. W okienku Akcje poszukaj komunikatu Przeglqdanie katalogów zostało wył9czo11c, widocznego na rysunku 28.20. Jeśli zobaczysz ten napis, przejdź do kroku 8. Zwróć uwagę

na ten komunikat

, ___.......,....

"

~ „

ł

-

I

"

I I

1.,.• ....-...

A'IW·PECETJ Ci'IW

Pult.~ Wtryrrr

ctl\

li«

Przeglądanie katalogów Il.I)) lit/fi.IM<}" M•

1

OtłMW.SM,,

I

..,..._cliont

t

~ ......

l" lt

F"'°9fh

obt
1JcKWll•

I

Mt

•• o„ I

I 1\11• lllU)M

11,1

,.

l'

Rysunek 28.20. Upewnij sit;. że pneglądani~ katalogów jest wyląe7.one

7. Jeśli wspomniany komunikat jest niewidocmy, kliknij opcję Wyłącz. aby wyłączyć przeglądanie katalogów. Menedżer

HS zablokuje przeglądanie katalogów dla danej witryny.

8. Kliknij przycisk Wstecz, aby wrócić do strony witryny w menedżerze IIS. Kiedy anonimowy użytkownik odwiedzi witrynę. ale nic poda nazwy pliku (zakładam, że dokumenty domyślne nadal są wyłączone), zobaczy komunikat o błędzie, widoczny na rysunku 28.21.

Rysunek 28.21. Jeśli wyłączysz

dokumenty domyślne i przeglądanie katalogów, anonimowi wytkownicy, którzy nie określą nazwy pliku. zobaczą komunikat u błędzie

403 ~

Dostęp

zabroniony: odmowa

dostępu.

•prewNenla ~ pwwitlak Ila wyłwiełt..V. z.awwtołd ,.,., liahltog9 lllb ser-y.

Wyłączanie dostępu

anonimowego

We wcześniejszej części rozdziału pokazałem, jak przyznać sobie pełną kontrolę nad folderem wwwroot, aby ułatwić (a w niektórych przypadkach umożliwić) dodawanie i edytowanie zawartości tego katalogu. Kiedy wyświetlasz witrynę za pomocą komputera z usługami IIS i adresu http://localhost/, http:/1127.0.0.1 łub http://Komputerl (gdzie Komputer to nazwa maszyny z usłu­ gami IIS), odwied7.asz strony za pomocą swojego konta. Wszystkie inne osoby w sieci i internauci (w tym Ty sam, jeśli otwierasz witrynę przy wykorzystaniu adresu http://AdresIP/, gdzie AdresIP to zewnętrzny adres IP routera) wyświetlają strony jako użytkownicy anonimowi. Oznacza to, że usługi IIS przyznają tym osobom dostęp tylko do odczytu, który nie wymaga podania nazwy użytkownika i hasła. Ta technika to tak zwane uwierzytelnianie anonimowe. Możliwe, że

chcesz udostępnić niektóre materiały tylko osobom mającym konto w systemie Windows 7. Musisz wtedy wyłączyć anonimowy dostęp do witryny i zastosować uwierzytelnianK podstawowe. Jeśli je włączysz, usługi IIS będą wymagać od każdego użytkownika nazwy i hasła przed udostępnieniem witryny. Wykonaj poniższe operacje, aby wyłączyć dostęp anonimowy: 1. Otwórz menedżer usług IIS. 2. Otwórz węzeł Komputer/Witryny (gdzie Komputer to nazwa maszyny, na której działaj' usługi

IIS).

3. Jeśli chcesz wyłączyć uwierzytelnianie anonimowe dla całej witryny, zaznacz węuł Default

Web Site. Jeżeli planujesz zabezpieczyć tylko wybrany folder, otwórz Web Site i zaznacz odpowiedni katalog.

węzeł

Default

4. Kliknij przycisk Widok funkcji. 5. Kliknij dwukrotnie ikonę Uwierzytelnianie, aby otworzyć stronę o tej samej nazwie.

6. Zaznacz opcję Uwierzytelnianie anonimowe.

7. W okienku Akcje kliknij łącze

Wyłącz.

8. Zaznacz opcję Uwierzytelnianie podstawowe. 9. W okienku Akcje kliknij łącze Włcµ:z. Strona Uwierzytelnianie powinna teraz wyglądać tak, jak na rysunku 28.22.

~ 28.22. Aby ube'zpicczyć witrynę lub jtj folder, wył:ta uwicnytdnianic ano~ i włąa. uwierzyt.clniaruc podstawo~

10. Kliknij przycisk Wstecz. aby wrócić do strony witryny w menedżerze IIS.

Kiedy anonimowy użytkownik spróbuje wyświetlić witrynę lub jej folder, wbaczy okno dialogowe połączenia,

podobne do tego z rysunku 28.23. Użytkownik musi wpisać z komputera z systemem Windows 7, na którym działają usługi IIS. Rysunek 28.23. Przy wł"20nym uwierzytelnJaniu podstawowym użytkownik musi

~ aw-peatl w lobliucji ~łt2 wym.ga MZWf utyttowrNb i

ha9A.

wprowadził

prawidłowe dane

konta (nazwę i hasło), aby uzyskał dostęp do witryny lub folderu

INaw• uźytkownib

nazwę

i hasło konta

Sprawdzanie dzienników serwera Kiedy serwer już działa i udostępnia strony, być może się zastanawiasz, które 7. nich są ciekawe dla internautów, a których nikt nie odwiedza. Możesz też chcieć się dowiedzieć, czy użytkownicy natrafiają na błędy przy próbie dostępu do witryny. Te i inne informacje znajdziesz w dzienniku usług llS. Dziennik (inaczej log) to plik tekstowy. w którym rejestrowane są wszystkie operacje związane z witryną, w tym adres IP i nazwa komputera (jeśli jest dostępna) internauty, wyświetlony plik, data i c1..as pr7.esłania dokumentu do przeglądarki oraz kod zwrócony przez serwer (zobacz następną ramkę - „Kody zwracane przez serwer"). Przy każ.dym żądaniu otrzymanym przez serwer w dzienniku zapisywana jest sekwencja wartości rozdzielonych odstępami, co ułatwia 1..aimportowanie pliku do bazy danych lub arkus1..a kalkulacyjnego na potrzeby analiz. Dzienniki są przechowywane w folderze \inetpub\logs\l.ogFiles\ W3SVCI na dysku z 1..ainstalowanym systemem Windows. W czasie przechodzenia do tego katalogu możesz natrafić na okno dialogowe z informacją, że nie masz uprawnień do otworzenia danego folderu. Kliknij \\1edy przycisk Kontynuuj i wpisz poświadczenia KKU. Nazwy plików dziennika mają format u_exrrmmdd.log, gdzie rr to rok zapisany za pomocą dwóch cyfr, mm to miesiąc, a dd - dzień miesiąca. Na przykład plik z 23 sierpnia 2008 roku ma nazwę u_ex080823.log. Rysunek 28.24 przedstawia zawartość typowego dziennika. Dziennik usług IIS na pozór zawiera tylko zlepek liter, cyfr i symboli. Jednak w tym szaleństwie jest metoda. Po pierwsze, zauważ, że każdy wiersz (każdy, który nie zaczyna się od symbolu ~) przedstawia obiekt zwrócony przez usługi IIS. Może to być plik, rysunek lub inny element witryny.

~11:

M1crosoft t.me-net Inf...--tion se-vices 7 .5

IVH'Sion: 1 . O

4'0.lt•: 2009--09-17 OS : •O:l.S ft'ii!!lds : d.lte 'ti• s- łp es-hod cs-url-ste11 a - urf - query s - port a-usn-,,_ c-fp cs(user-Agll!nt) sc-natus sc-subst:atus se... 1 20<>9-09-17 os : •o:H ::1 ~ / - IO - ::1 Moz11la/•.o+Cc0111Pnfble;tflSIE+l.O;+'Wf~+NT+6 . t;+Trident /•.O;+Sl.cc2;+ . NET..c.La+1.o. ' 2009-09-17 05 :.CO:U ;: 1 ~ ~lc-.pog IO - : :l l!oz111a/4.o+~COlllPilt1ble;+fCSIHS. 0;+"1ndows-+HT+6. l;+Tr1dent/ • .o;+Sl.CC2; .... N 2009-09-l.7 05 : .CO:U : :l. ~· / fav1con.ico - IO - ::1 ll!OZ1lla/4.o+ C~tfble;+fCSIEł-8.0;+vindooa•NT 6 . l;+Tridll!nt/ „.O;+St.CC2;+. N 7009-09-17 os:•9:09 : :1. ~ / f;avfcon.fco - ao - ::1 Moz111a/„.o+ C0111Pat1ble:•HSIE+a.o;+windoo
Mo~lla/• . o.. c0111pnible1~sn+11.o;+wlndows.+kT+ll.t:+Trldent/•.o:+SlCCZ:•.1tn'+cL••Z . o.

C*T I - IO - f•llO ::dc7 : S716: ff6J : ldSCX11 '40lllla/4.0.(c011Pat1ble;1MSll1S. O;•• c;&;T / - eo - ::1 "'°'llla/S.o+(w-lndolrs:+u;+wlndools.+HT+ll.l:•pl;+rv:l.9.1.Z)H•ll!dco/200907Z9+Fłrefos/J . S. Q;T I - IO n.tit : :l '40Z1 na/ S. 01 CW1ndcMs: •U: ut11'ldood
2009-09·.17 07:36:59 felO::dc7:S786: tf6J: JdSdl11

2009- 09-17 07 :46: 01 : : t 2009-09-1.7 07:46: 01 : :1 2009-09-17 07:46:01 : :.l 1009-09-17 07:46:11 ::1 2009-09-17 07:46: 111 ::1

Ry1unek 28.24. Zawartośł typowego dziennika usług JIS

Po drugie, pamiętaj, że poszczególne pola są rozdzielone odstępami. Po trzecie, wiersz #Fields, który od czasu do czasu pojawia się w dzienniku:

zwróć uwagę

na

#Fields: date time s-ip cs-method cs-uri-stem cs-uri-query s-port cs-username c-ip cs(User-Agent) se-status sc-substatus sc-win32-status

Ten wiersz określa nazwę każdego pola w dzienniku. Aby pomóc Ci plików, w tabeli 28.1 przedstawiam opis poszczególnych pól. Tabela 28.1. Opisy pól dziennika

usług 115

Opis

Pole

date

...,.........,.._,...........,„. ~""\ill'ltl"Mlt'.mM:.

time

~;.-~-------- ~~~~~~il!ljil~~--~---a-merhod cs-uri-stem a-uri-query s-port a-usernome WM

.............

....„ ==· c-ip a(User-Agent) =ww ,...._ se-status v••--• se-substotus

zrozumieć zawartość

takich

Nlepraw.Jdtowa brama. Usługa oled0$1ł~

Rozdział 29.

Dodawanie komputerów Mac do sieci opartej na Windows 7

W tym rozdziale: • Sprawdzanie, czy w Mac OS X Tiger włączona jest obsługa protokołu SMB •

Łączenie się z siecią opartą

•

Łączenie się

•

Używanie komputerów

•

Udostępnianie udziałów

z folderami

na systemie Windows

udostępnianymi w

systemie Windows

Mac do łączenia się z pulpitem zdalnym S)'!'temu Windows 7 z komputerów Mac systemowi Windows Użytkownicy Maców klną

przy komputerach; rlżytkownicy PC przeklinajq swoje maszyny. Anonim

Efekt halo zwiąi.any z iPodami dotyczy wzrostu sprzedaży i prestiżu produktów firmy Apple w wyniku olbrzymiej popularności iPoda - cyfrowego odtwarzacza muzyki (telefon iPhone jest niemal równie modny jak iPod, dlatego efekt halo dotyczy także tego un.ąd7.enia). W przypadku komputerów Mac zjawisko to znajduje odzwierciedlenie w ciągłym wzroście ich udziału w rynku w ostatnich latach. Nie chcę przez to powiedzieć, że firma Apple zyskuje pozycję lidera w branży. Według ostatnich danych w Stanach Zjednoczonych komputery Mac mają od 8% do 9% rynku (różne tródła podają odmienne liczby), co oznacza wyraźny wzrost w porównaniu ze skromnymi 3% jeszcze kilka lat temu. Jednak nawet po tak du7.ej zmianie jest to liczba nieporównywalna z 88% rynku należącymi do komputerów przystosowanych do systemu Windows. Jednak jeśli prawie 1 na 10 komputerów to Mac, motliwe, że w Twojej sieci opartej na Windows w prtyszłości znajdzie się taka maszyna Ueśli jeszcze jej nie ma). Ujmę to inacuj - może trafi się ufytkownik Maca, który będzie chciał podłączyć się do Twojej sieci. Z tego rozdziału dowiesz się. że nie tak trudno jest połączyć przez sieć komputery z systemami Mac OS i Windows (cho( jednocześnie nie jest to też całkiem proste zadanie).

Sprawdzanie, czy w Mac OS X Tiger włączona jest obsługa protokołu SMB Jedną

z ważnych warstw obecnych we wszystkich sieciach zbudowanych za pomocą produktów Microsoftu - w tym oczywiście w Twojej sieci opartej na systemie Windows - jest protokół SMB (ang. Server Message Błock). To dzięki temu protokołowi komputery z Windows mogą udostępniać w sieci foldery i korzystać z ich zawartości. W pewnym sensie protokół SMB jest siecią. Jeśli używasz

komputera Mac w domu lub małym biurze, kluczowa rola protokołu SMB w sieciach opartych na Windows jest dla Ciebie pozytywna, ponieważ wszystkie wersje systemu Mac OS X mają wbudowaną obsługę tego protokołu. Dzięki temu możesz użyć Maca nie tylko do przeglądania udziałów z Windows 7, ale też do otwierania plików z tego systemu i korzystania z nich.

riście zakładam, że

masz uprawnienia do dostępu do odpowiednich udziałów, a w Mac OS X działa plikacja, która obsługuje potrzebne pliki. Możesz też zmienić perspektywę i wyświetlić udziały Maca w systemie Windows. W kilku następnych podrozdziałach poznasz potrlebne techniki.

fac OS X Leopard (10.5) i nowsze wersje tego systemu domyślnie obsługują protokół SMB.

!dnak jeśli używasz wersji Mac OS X Tiger (10.4) lub starszej, przed przejściem do następnych adań poświęć chwilę na upewnienie się, że obsługa tego protokołu jest włączona. Wykonaj astępujące operacje. 1. Na komputerze Mac kliknij ikonę programu Finder na pasku Dock. 2. Wybierz Applications/Utilities (Programy/Narzędzia), aby otworzyć folder Utilities (Narzędzia). Możesz też wybrać

Go/Uti/ities (Icii!Narzędzia) lub użyć kombinacji klawiszy

Shift+Command+U. 3. Kliknij dwukrotnie opcję Directory access (Narzędzie katalogowe), aby otworzyć okno o tej samej nazwie. 4. Otwórz 1.akJadkę Services (Usługi).

5. Sprawdt, czy pole SMB/CJFS jest zaznaczone. 6.

Jeśli

tak jest, przejdź do kroku 8. W przeciwnym razie kliknij ikonę kłódki, a następnie wpisz hasło administratora, aby włączyć omawiane ustawienie.

7. Zaznacz pole SMB/CIFS, jak przedstawia to rysunek 29.1. ~yaunek 29.1. eśli używasz systemu ·łac OS X Tiger Jb starszego, upewnij

•Vtrrlon

lę. t~ pole SMB/CU:S

1.S.8 l .2. 1

:st uznacwne

1.2.1

;:.

Nellnfo

1.2.2 1.7.4 l .7.4

SU'

1.3.l

SMil /(!F~

l 7 l

( &>nfivu

•) ( ~ .:.

8. Wybierl Directory access/Quit directory access (Narzędzie katalogowe/Zakończ Narzędzie katalogowe).

Łączenie się

z siecią opartą na systemie Windows Teraz jesteś przygotowany do podłączenia Maca do sieci opartej na Windows. Jeśli Mac znajduje się blisko routera sieciowego (lub przełącznika) i ma port ethernetowy (na przykład MacBook Air nic ma takiego portu), podłącz komputer z odpowiednim urządzeniem u pomocą kabla sieciowego. Jeżeli

korzystasz z połączenia bezprzewodowego, wykonaj Maca do bezprzewodowej części sieci opartej na Windows:

poniższe

operacje, aby

podłączyć

l. Kliknij ikonę System prejerences (Preferencje systemowe) na pasku Dock (lub rozwiń menu

Apple i wybierz opcję System preferences). 2. Kliknij ikonę Network (Siec1, aby wyświetlić właściwości sieci. 3. Wybierz opcję AirPort. 4.

Jeśli narzędzie

Air Port jest

wyłączone, włącz je.

5. Wybierz identyfikator odpowiedniej sieci bezprzewodowej w menu rozwijanym Network

name (Nazwa sieci).

Mac OS zwyld' ~tl ft pa&lw e;sut ikp.nę $łanu. ~la AirPort. J• Wklil&Z ten elqenJ. tnQt..; ~ ~ ~ p~we ~ łpql'6b-~kliknąćiłconę,a . . ..nie wykat nqwę odpowi~i~ słecl. 6. Jeżeli sieć wymaga podania hasła, Mac OS X wyświetli okno z prośbą o jego wprowa-

dzenie, co przedstawia rysunek 29.2. Rysunek 29.2. Th• networit • 1o9~· requlras • WP:A pusword.

Jeżeli sieć

bezpn.ewodowa jest 1~bezpiec:r.ona, bęthiesz musiaJ podać hasło , aby się z n ią poląe1:yć

Show panM>rd

t1!f Remem~r thls "ttWOrk ( <:&nul )

7.

Wprowadź

8.

Jeśli chcesz.

t.:.:;;..;;;..-__,}

klucz zabezpieczeń w polu tekstowym Password (Hasło).

aby Mac OS X automatycznie połączył się z siecią, kiedy komputer ponowni~ znajdzie się w jej zasięgu, uznacz pole Remember this network (Zapamiętaj tę siec}

9. Kliknij przycisk OK, aby wrócić do okna właściwości sieci. Jak przedstawia to rysunek 29.3. stan narzędzia AirPort to obecnie Connected (Połączono).

Rysunek 29.3.

Kiedy podłączysz Maca do sieci bezprzewodowej opartej na Windows, w zakładce AirPort zobaczysz informacje o stanie połąc1..enia

Asslltmt.••

1O. Zamknij okno właściwości sieci.

J8'1ł·di~ aby MM OS X'W1śM

dą>nę na~łt AitJ;lort na pas1ąJ men~ Zlftao: l'fOle Show ~-łtl!orl S4'tr# in menu btJr (P""4ż

1tah#1UrPott ~,~„ 11tmu).

Łączenie się z

folderami udostępnianymi w systemie Windows

Domyślnie w Mac

OS X włączona jest obsługa wyświetlania folderów udostępnianych w Windows, dlatego nie musisz wykonywać żadnych operacji przygotowawczych, aby podłączyć Maca do komputera sieciowego z systemem Windows i wyświetlić dostępne katalogi. Sposób nawiązywania połączenia i.a.leży od tego, czy Mac wykrywa komputer z systemem Windows. Aby to sprawdzić. uruchom program Finder, a następnie wykonaj jedną z poniższych operacji; • Otwórz sekcję Shared (Udostępniane) na pasku bocznym i poszukaj ikony reprezentującej

komputer PC. • Wybiel'"l. Go/Network (ldiJSiec} lub użyj kombinacji klawiszy Shift+Command+K, a następnie poszukaj w oknie Network (Siec} ikony reprezentującej komputer PC.

Łączenie się Jeśli

z widocznym komputerem PC

widzisz ikonę komputera PC, wykonaj 1. Kliknij ikonę komputera

następujące kroki:

PC.

2. Wybierz opcję Connect as (Połqcz jako). Mac OS X wyświetli okno dialogowe widoczne na rysunku 29.4. Rysunek 29.4.

W a..asic podłączania

Maca do komputera :t. systemem Windows musisz podać na7.wę i hasło u:t.ytkownika komputera PC

1(1(:9~ YoUr M(M -and pJO~nl for~ Ił.Mt "1*11spe.

cronllKtU: Qcuut

e 11t11tst•rtd Us„

._.IM! r,;j' ~: 1„...:;.~~

.:::: :: :

i

li ~~th(S plś1word '" ""'11wtdiłl11 ( canceł) @li!~

3. Wybierz opcję Registered user (zarejestrowany

użytkownik).

4. Wpisz nazwę i hasło konta z komputera z systemem Windows. 5. Zaznacz pole Remember this password in my keychain (Pamiftaj to

hasło

w moim pęku

kluczy). 6. Kliknij przycisk Connect (Połqcz). Mac OS X wyświetli listę folderów udostępnianych

w systemie Windows, co ilustruje rysunek 29.5. Rysunek 29.S. Po połączeniu się z komputerem

z systemem

Selta tłle· wlll nw• .,.,u w.nt fo fl!OCl!!l on ~ułsp(":

Windows wybierz folder udostępniany, który chcesz zamontować

w programie Finder

7. Zaznacz folder, który chcesz zamontować, a następnie kliknij przycisk OK. Mac OS X zamontuje w programie Finder udostępniany katalog i wyświetli jego zawartość.

Łączenie się z

niewidocznym komputerem z systemem Windows Jeśli

komputer z systemem Windows nie jest widoczny na pasku bocznym ani w oknie Network ~Sieć), najpierw upewnij się, czy jest włączony i cq nie znajduje się w trybie lL~ienia. Jeżeli maszyna nadal jest niedostępna, spróbuj nawiązać połączenie w następujący sposób: 1. W programie Finder wybierz Go/Connect to server (ldź!Poł9cz się z senverem) lub użyj

kombinacji klawiszy Command+K. Pojawi się okno dialogowe Connect to sen•er (Połącz się z serwerem).

2. W polu tekstowym Server address (Adres serwera) wpisz adres smb: I !łlindowsPC, gdzie WindowsPC to nazwa lub adres TP komputera, z którym chce!\z nawiązać połąc1enie. Przykładowe dane przedstawia rysunek 29.6. Rysunek 29.6. fc.-śli "1Jrogramk Finder nic widzisz komputera :t systemem Windows, spróbuj nawią7.aĆ puląt"Lenie bapośrednio,

za pomocą

~s-m-b:~/~m-ed~a~p.-...M_~_...___._..._..,_.,.~_.,_,. (!:) Favol11e S!lrvt11;

, !: smb://-192-.16S.0.81-~'-'------"~=__._--.

polecenia Connecl to scrvcr (Połącz sii; 7. serwerem)

1

smb:// 192.168.0.111

1

smb:/ / paulspc

(

3.

Jeśli chcesz zapisać

łrowse ) ( Connea )

adres na liście ulubionych (jest to pr.tydatne, jeżeli planujesz łączyć się regularnie z danym komputerem), kliknij ikonę dodawania (+), aby umieścić adres na liście Favorite Servers (Ulubione senvery}. widocznej na rysunku 29.6.

4. Kliknij przycisk Connect (Połqcz). Mac wyświetli okno z prośbą o podanie poświadczeń konta z systemu Windows. 5. Wybierz opcję Registered user (zarejestrowany użytkownik). 6. Wpisz nazwę i hasło konta z systemu Windows.

7. Zaznacz pole Remember this password in my keychain (Pamiętaj to hasło w moim pęku

kluczy). 8. Kliknij przycisk Connect (Polqcz). Mac wyświetli listę folderów udostępnianych na komputerze z systemem Windows. 9. Zaznacz folder, który chcesz zamontować, a następnie kliknij przycisk OK. Mac OS X zamontuje w programie Finder udostępniany katalog i wyświetli jego zawartość.

Używanie folderów udostępnianych

na komputerze z systemem Windows Kiedy po raz pierwszy nawiążesz połąc-anie z udziałem z systemu Windows, Mac OS X 7.amontuje w programie Finder udostępniany katalog i wyświetli jego zawartość, co ilustruje rysunek 29.7. Od tego momentu można używać materiałów z katalogu tak samo jak zawartości innych folderów udostępnianych (zakładam, że na Macu zainstalowane są potrzebne aplikacje). Rysunek 29.7. Po zamontowaniu

Zamontowany komputer z systemem Windows

folderu udostępnianego na komputcr7.c z systemem Windows 7.awartość katalogu pojawi się w oknie programu Findcr

' ......

. łOte''••

Aby przejść do innego folderu komputera z systemem Windows. możesz wybrać jedną z dwóch technik: • Kliknij na pasku bocznym programu Finder ikonę komputera z systemem Windows. • Wybierz Go/Network {ldi.!Sieć) w programie Finder lub użyj kombinacji klawiszy Shift+Command+K, aby otworzyć okno Network (Siec}, a następnie kliknij dwukrotnie ikonę komputera z systemem Windows.

obu przypadkach Mac OS X wyświetli foldery udostępniane w systemie Windows, co przedstawia .unek 29.8. Otwórz odpowiedni katalog. 'unek 29.8. -świctl w programie 1der zawartość

Ikona wysuwania

nputera 7. syi.temem

ndows. aby 1.obaCT.)·ć Jery udostępniane

dmontowywanie folderów udostępnianych :dy skończysz korzystać z komputera z systemem Windows, możesz od.montować go za pomocą lnej z poniższych metod: • Kliknij ikonę wysuwania na pasku bocznym programu Finder (znajduje się ona po prawej stronie ikony komputera z systemem Windows; zobacz rysunek 29.8). • Wybierz Go/Network (Idź/Sieć) w programie Finder lub użyj kombinacji klawiszy Shift+Command+K, aby otworzyć okno Network (Sieć) . Następnie kliknij dwukrotnie ikonę komputera z systemem Windows i kliknij przycisk Disconnect (Rozłqcz).

rchiwizowanie danych z Maca ·folderach udostępnianych systemu Windows >żliwe jest

nie tylko otwieranie plików z udziałów z Windows w aplikacjach z systemu Mac OS X. >żesz też wykorzystać udział z Windows 7 do prz.echowywania kopii danych z Maca Jest to godne. jeśli nie masz drugiego dysku twardego podłączonego do Maca. a kopie zapasowe są zbyt że, aby zapisać je na płycie DVD. Najłatwiejsza metoda polega na zarchiwizowaniu folderu lub ego systemu w pliku obrazu za pomocą programu Disk Utility (Narzędzie dyskowe) i zapisaniu nych w udziale na komputerze z Windows 7. Cały proces powinien przebiegać tak: 1. W Windows 7 utwórz udział, w którym chcesz zapisać kopię zapasową systemu Mac OS X. •

Szczegółowe

informacje o tworzeniu nowych udziałów w Windows 7 znajdziesz w podrozdziale "Udostępnianie zasobów w sieci" na stronie 680.

2. Wykonaj operacje opisane we ud.ział w systemie Mac OS X.

wcześniejszej części rozdziału,

aby

zamontować

nowy

3. Kliknij ikonę programu Finder na pasku Dock.

4. Wybierz Applications/Utilities (Programy/Narzędzia), a następnie kliknij dwukrotnie nazwę Disk utility (Narzędzie dyskowe). Mac OS X uruchomi aplikację Disk utility (Nar.1;ędzie dyskowe). 5. Jeśli chcesz utworzyć kopię zapasową całego systemu, zaznacz w oknie Disk utility (Narzędzie dyskowe)

dysk twardy z systemem Mac OS X.

6. Wybierz File/New (Plik/Nowy), a następnie kliknij polecenie Disk image from folder {Obraz

dysku z katalogu) lub Disk imagefrom disk (Macintosh HD) (Obraz dysku z dysk (dysk twardy systemu Mac OS)), gdzie disk to nazwa dysku twardego Maca. 7. Jeś1i wybrałeś opcję Disk imagefromfolder (Obraz dysku z katalogu), pojawi się okno

dialogowe Select folder to image (Zazmicz katalog. z którego utworzysz obmz). Zainacz folder, który chcesz zarchiwizować, a następnie kliknij przycisk Image (Obraz). 8. W oknie dialogowym New image (Nowy obraz) użyj pola tekstowego Save as (Zachowaj

jako), aby -

jeśli

to potrzebne -

zmienić nazwę

pliku.

9. Zaznacz udział z systemu Windows zamontowany w kroku 2. Rysunek 29.9 p17.edstawia przykładowe ustawienia, które powodują zapisanie obrazu do folderu Backups zamontowanego udziału Dna komputerze PAULSPC. Rysunek 29.9. Zaznacz folder udost~pniany

1.amontowancgo komputera z systemem Windows, aby określić miejsce zapisywania obrazu Jysku

'

'f

,.

10. Kliknij przycisk Save (Zachowaj). Mac OS X ulwor.ty obraz dysku w udziale z komputen

Windows 7. W 1.aleiności od ilości archiwizowanych danych proces ten może zająć nawct kilka godzin. 7.

11. Kiedy system zakończy twor7.enie obrazu, wybier7. Disk utility/Quit disk utility (Narzęb dyskowe/Zakończ Narzędzie dyskowe).

Używanie

komputerów Mac do łączenia się z pulpitem zdalnym systemu Windows 7 ~ roułziału

27., „Zdalne połączenia sieciowe", dowiedziałeś się, jak i.a pomocą programu Podłą­ :zanie pulpitu zdalnego uzyskać dostęp do pulpitu innego komputera w sieci. Zdalne połączenie ~ systemem Windows można też nawiązać z poziomu Maca. Szczegółowe

informacje o łączeniu się z pulpitem zdalnym znajdziesz w podrozdziale „Łączenie się z pulpitem zdalnym" na stronie 709.

•

i\by nawiązać omawiane połączenie, musisz zainstalować na Macu aplikację Remote Desktop :onnection Client for Mac 2, udostępnianą przez Microsoft Odwiedź stronę www.microsoft.com/ iownloads i wpisz w polu wyszukiwania wyrażenie „Remote Desktop Mac". Rysunek 20.10 przedstawia stronę pobierania omawianego programu .

........... ......

,.,.,.. _,.,._,.

Ol'llll

.......

„_

•rtlł Dualpdon

Dffirll>p C.n„mpul.llr and tnen ....,r1c ""'1 appllQaol\I •nd ftla on U.. Wlll
........... ~

Microsoft Remote Desktop Connectlon Cllent for Mac 2

°" T1lll l'•te

--Miii

~ll'l!lllll

Ou!dt O,gijt


„~

Srttem Btoulrcrrw:nb

AddA!pn11 lntoan•non

„

*

~

ln1truqł9"1j

Wbot

Ołhfn Ałl OPJrnladlng

--~ c;.,.. DlleaX

--~·~ ~!)!tftlS

_,Ol!lca

.-eo..-.

-•'odw,..._ $'f'U'll , _

~t

a.o,o

pa~ ~·

?(ll290ł

~!

~

~-.1

7~„

„.~TINI

1t~561C

. •

Rysunek 29.10. Pobierz i 1.ainslaluj aplikację Remote Desktop Connection Client for Mac 2

Po zainstalowaniu na Macu aplikacji Remote Desktop Connection Client wykonaj operacje:

komputer z systemem Windows, z którym chcesz się połączyć, akceptuje połączenia z pulpitem zdalnym.

1. Upewnij

się, że

następujące

• Aby dowiedzieć się. jak skonfigurować komputer pod kątem połączeń z pulpitem zdalnym, zobacz podrozdział „Konfigurowanie zdalnego komputera jako serwera· na stronie 703. 2. W programie Finder otwórz folder Applications (Programy), a nao;tępnie uruchom aplih· tję Remote Desktop Connection. 3. W polu tekstowym Computer wpisz nazwę lub adres IP 1.dalnego komputera, jak przed· stawia to rysunek 29.11. Rysunek 29.11. W ok.ni~ Rcmolt: Desktop Connc:ction wpis1. nazwę lub adres IP 1.daJnego komputera l systemem Windows

4. Jeśli nie chcesz zmieniać ustawień pulpitu zdalnego, przejdź do kroku 7. W przeciwnym razie wybierz Remote Desktop Conncction/Preferences, aby otworzyć okno dialogowe z właściwościami omawianej aplikacji. 5. W

zakładce

Login znajdują się następujące opcje:

• User Name. Nazwa konta, którego chcesz

użyć

do zalogowania się na zdalnym

komputerze.

• Password. Hasło potrzebne przy logowaniu się na zdalnym komputerze. • Domain. To pole pozostaw puste. • Add user infonnation to your lceychain. Zaznacz to pole, aby Mac OS X zapamiętał dane logowania.

• Reconnect automatically if disconnected. Pozostaw to pole zaznaczone, aby aplikacja Remote Desktop Connection automatycznie łączyła się ze zdalnym komputerem, kiedy nastąpi zerwanie połączenia. 6. Jeśli to konieczne, ustaw opcje w innych zakładkach. Zauważ, że w większości zakładek dostępne są te same ustawienia. co w aplikacji Podłączanie pulpitu zdalnego w systemie Windows. Na przykład zakładka Display (widoczna na rysunku 29.12) obejmuje wiele opcji z zakładek Ekran i Wrażenia z wersji dla systemu Windows.

• Pełne omówienie ustawień programu Pocłłąa.anie pulpitu zdalnego znajdziesz w punkcie „Nawiązywanie zaawansowanych połączeń" na stronie 711.

Rysunek 29.12. Wersja aplikacji Remote Desktop CoMection dla komputerów Mac. Ustawienia przypominają opcje dostępne w edycji dla systemu Windows

Rernot• cSUktop slze:

t 1024 • 1611 C.oJors:

(,,.._~· „ ! -,~„-, ·:, „-: ,: · -w:·-.::,-:,"-,:: . : ,~,

Open rernoce. desktop wtndow on: ( Mlln dl1play

Whlle. connettad:

0

ShoW deslc1QP b1ck9round

$ Showf'ont smoothlng

0$łiow contentS ołwtndoW whlle. dtł90fng

O Show menu and Wlndow 1nl['Nłlon ~ ShoW thl!l'RH

MA1towłi1trnap cach1ng

O DO not show ~~ac mtl"IU bar and lht Dock In futl M ..sctHn m<>dt

'P

7. Kliknij przycisk Connect. Jeśli nie określiłeś danych logowania do systemu Windows we właściwościach aplikacji Remote Desktop Connection, program wyświetli okno z prośbą o wpisanie poświadczeń. 8. Wpisz nazwę i hasło konta z systemu Windows, zaznacz pole Add user information to your keychain, aby zapisać dane logowania, a następnie kliknij przycisk OK. Aplikacja Remote Desktop Connection Client for Mac 2 nawiąże połąc1.enie z systemem Windows. Rysunek 29.13 przedstawia system Mac OS X podłączony do komputera z Windows 7. Kiedy skończysz pracę, wybierz RDC!Quit RDC, a następnie kliknij przycisk Disconnect w oknie z ostrzeżeniem, że zamierzasz zerwać połączenie z komputerem z systemem Windows.

Rysunek 29.13. Mac połączony z komputerem z Windows 7 z.a pomocą aplikacji Remote Desktop Connection Client for Mac 2

- - --

--

.· . . . li

;'ltl

~

~

•

-----

„

-~

l

-

<""

...

„„ '

_m~

. ' '..

.

~„

'

.

\. .

"W t.wib.

' ..

'

.. .

. . „. ' .. '.

-

_. Ą1_ ....-. &~ ..r-., 41_.. •-:.14_ • __._.....__--.:i:z:.......~---.:.-\) • Oysti twarde (1)

ay.t ......,(C:l _ _____ 53.7 GB .....inyth / 14) G8

" c;,,..-

•

UfZ'ł(ltenia

- ..

AlW-ł'ECETZ Gńlf>I ~

z wymiennym no4nilcamt pamięci (2)

womlllOUP

1.00 Cil

P-tK~ J.NI> Stmptonom) 24,..

Udostępnianie udziałów

z komputerów Mac systemowi Windows chcesz uzyskać z poziomu Maca dostęp do sieciowego folderu udostępnianego w systemie Windows. Jednak jeżeli to na Macu znajdują się dane interesujące użytkowników systemu Windows, musisz skonfigurować komputery tak. aby udostępnić te informacje. W tym celu trzeba skonfigurować foldery na Macu, aby osob)· korzystające z systemu Windows mogły je zobaczyć i uzyskać do nich dostęp. Przy preuntowaniu poprzednich technik

zakładałem, że

Potrzebna funkcja jest domyślnie wyłąa.ona w Macach, dlatego musisz wykonać poniższe operacje. aby ją aktywować: 1. Kliknij ikonę System preferences (Preferencje systemowe) na pasku Dock lub wybierz Apple·

System preJerences (Apple/Preferencje systemowe). Pojawi się okno właściwości systemLL 2. Kliknij ikonę Sharing (Udostępnianie). Zobaczysz okno właściwości udostępniania. 3. Na liście usług zaznacz pole File sharing (Udostępnianie plik6w). 4. Kliknij przycisk Options (Opcje). 5. Zaznacz pole Share files and folders using SMB (Windows) (Udostępniaj pliki i katalogi. wykorzystując SMB

(Windows)), jak przedstawia to rysunek 29.14.

6. Zaznacz pole przy nazwie każdego użytkownika, któremu chcesz przyznać dostęp.

7. Kliknij przycisk Done (Gotowe). 8. Aby udostępnić folder, kliknij ikonę + pod polem Shared folders (Udostępniane kata/ogr') w oknie właściwości udostępniania, wybierz katalog, a następnie kliknij przycisk A (Dodaj) . 9. Kliknij folder na liście Shared folders (Udostępniane katalogi), kliknij ikonę + pod polem Users (Użytkownicy), wybierz użytkownika, a następnie kliknij przycisk Add (Dodaj).

rmnek 29.14. '1'f udostępnit i.adJy aca komputerom ;ystemem Windows. :4cz udostępnianie pomocą protokołu

'18

1O. Kliknij nazwę użytkownika na liście Users (Użytkownicy). a następnie wybierz u pomocą listy rozwijanej poziom uprawnień, który chcesz przypisać danej osobie. Dostępne są cztery możliwości:

• Read 6 wrlte (odczyt I zapis). fikować dane. • Read only (tylko odczyt).

Użytkownik może wczytać uwartość

Użytkownik może

tylko wczytać zawartość folderu.

• Wrlte Only (Drop box) (tylko zapis (skrzynka do wrzucania)). tylko dodać nowe dane do folderu. • No Access (brak dostfPu).

Użytkownik

folderu i mody-

Użytkownik może

nie może otworzyć folderu.

11. Powtórz kroki od 8. do l O., aby udostępnić inne foldery i ustawić uprawnienia następnych użytkowników.

12. Wybierz System preferences/Quit system preferences (Preferencje systemowe/Zakmicz

Preferencje systemowe). ysunek 29.15 przedstawia okno właściwości

udostępniania

z ustawieniami dla kilku folderów

użytkowników.

~dnym

ze sposobów na uzyskanie z poziomu systemu Windows dostępu do udziałów komputera fac jest bezpośrednie wprowadzenie adresu udziału w polu wyszukiwania w menu Start, w oknie ialogowym Uruchom lub na pasku adresu Eksploratora Windows. Możesz wykorzystać ~dną z dwóch możliwości:

\ \IP\folder

\ \Komputer\folder.

Nazwa komputera

Rysundr. 29.15. Okno Sharing (Udostępnianie)

po włączeniu opcji udo~1r;pniania danych dla systemu Windows.. udoslr;pnimiu kilku

,_..,,.....

_,...,~----'"1

foldmw i przypisaniu uprawnień

utytkownikom

„_....,...

-.-.-IMIOI•

Allolt -

.qrtd~

c

- -Sllll1fll •W:tOGlllSlllflllll

W tych ścieikach IP to adres IP widoczny w oknie Slraring (Udostępnianie) - na rysunku 29.J 5 jest to li 192.168.0.54. Komputer to nazwa Maca (na rysunku 29.15 jest to Mac-nr i ni), a folder 10 nazwa katalogu udostępnianego na komputerze Mac. Jeśli chcesz wyświetlić wszystkie udziały. pomiń nazwę folderu. Oto kilka przykładowych ścieżek: \\ 192.168.0.54\, \ \192.168.0.54\paul, \ \Mac-mini\Music.

~astępnie

zobaczysz okno z prośbą o poda.nie nazwy i hasła konta z komputera Mac, na którym adostępniasz zasoby dla systemu Windows. Rysunek 29.16 przedstawia takie okno, a na rysunku ~9.17 widoczne są udostępniane zasoby z komputera Mac otworzone w Windows 7. lfiUOck 29.16,

{icdy połączysz się : komputerem Mac, Jrawdopodobnic

...,.....

1 '.

'

\' •

- - - - -·· \ ~ '\' ' \„\\

·-- - -------------· -1\ ,.I 11\h.1•\~ ,\\\,\ \\\\\ \\ \ 1\\\\\\\\-'H\. ·x \'

• ' ._,.

Wprowadzanie hasła sieciowego WptOONldt lwlo, aby pol4aył z: 169.lSU73.2m

tędziesz musiał :alogować się na kunlo

1:i)1kownika tej

naszyny

O

Bl4d ~nia: nian- n.LWI utyfiowniU lub ""I>~ hasło.

Rysunek 29.17. UJoslępn i anc

Jd7.iały

z komputera

\fac otworzone

..: WindoW!i 7

lomelc's public folck1

„

!)dziel

Część VII

Tworzenie skryptów w systemie Windows 7

Rozdział 30.

Skrypty WSH w Windows 7

W tym rozdziale: • Wprowadzenie do środowiska WSH • Skrypty i ich wykonywanie • Programowanie obiektowe • Obiekty typu WScript • Obiekty typu WshShell • Obiekty typu WshNetwork •

Przykład

-

obsługa

Internet Explorera za pomocą skryptów

• Programowanie z wykorzystaniem usługi WMI Wi~lcszość z

was zna główne cnoty programisty. Trzy z nich to oczywiście lenistwo, brak cierpliwości i pych4 Larry Wall W rozdziale 13„ "Obsługiwanie systemu Windows 7 z wiersza polecenia", dowiedziałeś się. jak okiełznać wiersz polecenia za pomocą plików wsadowych - niewielkich wykonywalnych plików tekstowych, które uruchamiają kilka poleceń. W tym rozdziale przekonasz się. że troc~ pomysłowości i przebiegłości pozwoli Ci wykorzystać pliki wsadowe do wykonywania ciekawych i przydatnych zadań. Przez wiele lat takie pliki były jedynym narzędziem umożliwiającym auto· matp.ację niektórych operacji. Niestety. świat plików wsadowych jest ściśle powiązany z posłu giwaniem się wierszem polecenia. Z tego powodu pliki te nie są zbyt popularne w systemie Win· dows i słu1.ą głównie do uruchamiania programów. Jeśli

chcesz zautomatyzować różnorodne operacje, musisz uzupełnić wiedzę o plikach wsadowyd' znajomością skryptów, które potrafią obsługiwać rejestr, skróty, pliki i dyski sieciowe, a dzi~ automatyzacji także wchodzić w interakcje 7. programami systemu Windows. Kluczem do stusow~ nia takich zaawansowanych skryptów jest środowisko WSH (ang. Windows Script Host). \\' rym rozdziale znajdziesz wprowadzenie do środowiska WSH, dowiesz się, jak wykonywać skrypt' a także poznasz wiele różnych elementów modelu obiektowego omawianego środowiska.

Wprowadzenie do środowiska WSH Jak może wiesz, Internet Explorer to tylko pusta aplikacja kontenerowa, która mieści dane w roz nych formatach (na przykład kontrolki ActiveX. i pliki różnego typu - między innymi dokumenh edytora Microsoft Word oraz arkusze aplikacji Microsoft Excel) i kilka silników skryptów Actin:·X Silnik skryptów to biblioteka DOL (ang. Dynamit- Li11k Librnry) zapewniająca obsługę programową określonego języka skryptowego. Internet Explorer współdziała z dwoma takimi silnikarru - dla języków VBScript (VBScript.dll) i JavaScript Uscript.dll). Umożliwia to programistom aplik...~ sieciowych pisanie małych programów (skryptów), które wchodzą w interakcje z użytkownikiem.

kontrolują przeglądarkę, ustawiają

pliki cookie, otwierają i zamykają okna itd. Choć silniki skryptów nie mają wszystkich możliwości języków programowania (nie możesz na przykład skompilować skryptu), udostępniają współcusne struktury programistyczne, na przykład pętle, polecenia warunkowe, zmienne, obiekty itd Oznacza to, że są dużym krokiem naprzód w porównaniu z prostymi plikami wsadowymi. Srodowisko WSH także jest aplikacją kontenerową, choć mniej rozbudowaną, ponieważ jej jedyną funkcją jest przechowywanie silników skryptów. W wyjściowej postaci WSH obsługuje silniki skryptów języków VBScript i JavaScript Jednak Microsoft zaprojektował to środowisko jako uniwersalny host skryptów, mogący obsługiwać dowolny silnik skryptów oparty na technologii ActiveX. Dlatego niezależni producenci oferują silniki skryptów takich języków, jak Perl, Tel i Rexx. Kluczowa różnica między obsługą skryptów w Internet Explorerze i w WSH zwią7.a11a jest ze śro­ dowiskiem, w którym skrypty działają. W Internet Explorerze są one oparte na stronach WWW, dlatego mogą kontrolować takie strony i przeglądarkę oraz wchodzić w interakcje z tymi obiektami. WSH uruchamia skrypty z poziomu powłoki Windows 7 lub wiersza polecenia, dlatego możesz użyć takich skryptów do kontrolowania różnych elementów systemu. Oto prr.ykładowe zadania, które możesz wykonać: • Uruchamianie programów w Windows. • Tworzenie i modyfikowanie skrótów. • Używanie technologii automatyzacji do łączenia się i komunikowania z aplikacjami obsługującymi ten mechanizm (są to na przykład programy Microsoft Word, Outlook i Internet Explorer). • Odczytywanie, dodawanie i usuwanie kluczy oraz elementów rejestru. • Korzystanie z modeli obiektowych języków VBScript i JavaScript Modele te zapewniają dostęp do systemu plików, komunikatów o błędach środowiska uruchomieniowego itd. • Używanie wyskakujących okien dialogowych do wyświetlania informacji, a także określanie, który przycisk użytkownik wcisnął, aby zamknąć okno. • W czytywanie zmiennych środowiskowych, czyli wartości systemowych, które Windows 7 przechowuje w pamięci. Określają one na przykład folder, w którym zainstalowany jest Windows 7 (zmienna środowiskowa %SystemRoot\), i nazwę komputera (zmienna śro­ dowiskowa \ComputerName\). • Obsługiwanie zasobów sieciowych, na przykład mapowanie i odłącz.anie dysków sieciowych, sprawdzanie danych na temat użytkownika (między innymi nazwy i domeny) oraz podłączanie i odłączanie drukarek sieciowych. •

Używanie usługi

WMI do zarządzania aplikacjami, systemami, i innymi elementami lokaJnie oraz zdalnie.

Wyraźnie widać, że

urządzeniami,

skrypty dają znacznie większe możliwości niż pliki wsadowe!

sieciami

A co z szybkością? Pewnie nie chcesz wczytywać aplikacji o wielkości Internet Explorera za każdym razem, kiedy potrzebujesz uruchomić prosty skrypt. Nie stanowi to problemu, ponieważ - jak wcześniej wspomniałem - środowisko WSH to jedynie host silników skryptów, dlatego wykorzystuje dużo mniej pamięci niż Internet Explorer. Oznacza to, że skrypty są uruchamiane szybko. Dla zaawansowanych użytkowników, szukających języka wsadowego dla systemu Windows, śro­ dowisko WSH jest bardzo wartościowym narzędziem.

Skrypty i ich wykonywanie Skrypty to proste pliki tekstowe, które możesz tworzyć za pomocą Notatnika lub innego ed}1or~ tekstu, takiego jak WordPad, jednak upewnij się wtedy, że 1.apisałeś pliki w formacie czysto tekstowym. Do tworzenia skryptów w języku VBScript dobrym :zamiennikiem dla Notatnika jest ed)1or udostępniany wraz ze środowiskiem Visual Basic lub innym programem obsługującym język VBA (na przykład aplikacjami z pakietu Microsoft Office). Pamiętaj, że VBScript to podzbiór języka VBA (będący z kolei częścią języka Visual Basic), dlatego nie obejmuje niektórych obiektów i funkcji. Na stronach WWW do określania języka skryptowego służy znacznik

×

Sign In

Email

Password

Remember me Forgot password?

Sign In

---

Login with Facebook Login with Google