Wolf Sara - Lovely Vicious 01 - Lovely Vicious

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 1

Chapter 1

3 LATA – 9 TYGODNI – 5 DNI

PAGE 3

Chapter 2

3 LATA – 9 TYGODNI – 6 DNI

PAGE 15

Chapter 3

3 LATA – 10 TYGODNI – 1 DNI

PAGE 29

Chapter 4

3 LATA – 12 TYGODNI – 4 DNI

PAGE 36

Chapter 5

3 LATA – 12 TYGODNI – 5 DNI

PAGE 49

Chapter 6

3 LATA – 14 TYGODNI – 0 DNI

PAGE 64

Chapter 7

3 LATA – 14 TYGODNI – 3 DNI

PAGE 75

Chapter 8

3 LATA – 16 TYGODNI – 1 DNI

PAGE 86

Chapter 9

3 LATA – 17 TYGODNI – 4 DNI

PAGE 98

Chapter 10

3 LATA – 17 TYGODNI – 4 DNI

PAGE 113

Chapter 11

3 LATA – 17 TYGODNI – 5 DNI

PAGE 122

Chapter 12

3 LATA – 17 TYGODNI – 5 DNI

PAGE 134

Chapter 13

3 LATA – 19 TYGODNI – 0 DNI

PAGE 145

Chapter 14

3 LATA – 19 TYGODNI – 1 DNI

PAGE 163

Chapter 15

3 LATA – 22 TYGODNI – 4 NI

PAGE 181

Chapter 16

3 LATA – 23 TYGODNI – 2 DNI

PAGE 191

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 2

Kiedy miałam sześć lat, tata powiedział mi coś bardzo prawdziwego; każdy ma swoją listę rzeczy do zrobienia. Zajęło mi jednak kolejnych jedenaście lat, aby stworzyć swoją, ale dzięki pewnemu dupkowi z mojego życia, moja lista została skończona.

1.

Nie rozmawiaj o miłości

2.

Nie myśl o miłości.

3.

Myślenie i mówienie o miłości prowadzi do Miłości, która jest wrogiem. Nie

brataj się z wrogiem. Nawet, jeśli ci gorący aktorzy filmowi sprawiają, że wygląda to słodko, milutko i kusząco, nie daj się nabrać. To najgorszy błąd świata, największe zło, jakie zostało stworzone przez napędzanych hormonami, nastoletnich głupków. To Joker, Lex Luthor i ten otyły facet, który zawsze przeszkadzał gangowi Scooby–Doo. The final boss ogromnego żartu, jakim jest gra video, którą nazywacie swoim życiem.

Każdy, kto jest obecnie na imprezie Avery Brighton ma swoją własną listę i większość z nich wygląda dokładnie tak:

1.

Upić się.

2.

Jeszcze bardziej się upić.

3.

Starać się nie zwymiotować na nikogo ładnego.

4.

Spróbować zaliczyć jakąś bazę z ładną osobą, na którą z całych sił starałeś się

nie zwymiotować.

Ta lista jest niezawodna i na tyle łatwa, że nawet idioci potrafią podążać za jej punktami. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 3

Zapewnia bowiem, że będziesz wystarczająco pijany, aby uważać, że wszyscy są ładni, więc na nikogo nie zwymiotujesz i będziesz próbować zaliczyć jakąś bazę z każdym. To praktycznie instruktaż dla ludzi oglądających zbyt dużo MTV i sądzących, że dobra zabawa polega na zalaniu się w trupa i obmacywaniu się z kimś, kogo potem nie będziesz pamiętać. Ten fakt sprawia, że wszyscy w tym miejscu są nie do zaakceptowania. Zwłaszcza chłopcy. Jeden z nich zarzucił rękę na moje ramiona. Był czerwony na twarzy i mamrotał coś sugestywnie o pójściu w jakieś cichsze miejsce. Zmarszczyłam nos i odepchnęłam go od siebie, po czym pośpieszyłam do kuchni. Ludzie wokół mnie byli zbyt zajęci upijaniem się, aby przejąć się podrywaniem dziewczyn. Nie, żebym często była podrywana. Podrywanie jest nadal dla mnie nową rzeczą, dziwną rzeczą, ponieważ chłopcy raczej nie flirtują z grubymi dziewczynami, a ja taka byłam. Grubą dziewczyną. Pociągnęłam mój t–shirt z Florence and the Machine trochę niżej, upewniając się, że wszystko zakrywał. Afiszowanie się swoimi rozstępami przed całą ‘zajebistą’ populacją Liceum East Summit prawdopodobnie nie jest najlepszym sposobem, aby zyskać wpływowych przyjaciół. Lub przyjaciół, kropka. Zadowolę się czymkolwiek. Cholera, w tej chwili zadowoliłabym się nawet wrogiem. Bez kotwicy, morze, jakim jest liceum, może cię pochłonąć. – Isis! – Pijana dziewczyna zasepleniła; jej czarne włosy przykleiły jej się do spoconej twarzy. – Czeeeść! Jak się… co… ty tu robisz? – Uch, słucham? – Dziewczyna zachichotała. – Jestem Kayla. Spotkałyśmy się na historii… planety. – Historii Świata – podpowiedziałam. – Yeah! – Klasnęła w dłonie i wskazała na mnie. – Wow. Jesteś naprawdę mądra. – Będę naprawdę mokra, jeśli tego nie przestaniesz. – Delikatnie uniosłam jej rękę, a czerwony kubek z piwem niebezpiecznie się przechylił i oblał trochę podłogi i moje dżinsy. – Och, będziesz mokra? – Zamknęła bardzo mocno swoje oczy i uśmiechnęła się. Gdy nie zareagowałam, zrobiła to ponownie. – Co ty robisz? – zapytałam. – Mrugam! – Tam, skąd pochodzę, nazywamy to byciem pijanym. – Pijanym? – Zaczęła się śmiać, wylewając ponownie na mnie trochę piwa. – Nawet trochę nie! – Spójrz, jesteś naprawdę… – Urwałam, gdy Kayla czknęła. – Świetna i dzięki, że

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 4

porozmawiałaś z dziwną, nową dziewczyną, ale sądzę, że musisz się położyć. Lub wrócić do domu. Zanim alkohol jeszcze bardziej uderzy ci do głowy. – Jesteś taka zabawna! Kto cię zaprosił? – Avery. – Ochhh, znowu to robi. – Kayla zaśmiała się. – Nie pij ponczu! – Dlaczego? – Ona zaprasza wszyyystkie nowe dzieciaki na imprezy. Jeżeli przetrwają całą noc bez płaczu lub zsikania się w majty, będą należeć do naszej paczki. Świetnie. Siedem godzin picia obrzydliwego piwa, kupionego przez czyjegoś starszego brata ma być wyłonieniem osób, które są fajne i które nie są. Powinnam była się tego spodziewać po nudnych, małych przedmieściach Ohio, jak te. – A co jest w ponczu? – zapytałam, spoglądając przez ramię na olbrzymią wazę, wypełnioną szkarłatnym płynem. – Sproszkowana kupa! – Kilku chłopców otoczyło ją jak rekiny, czekające tylko na moment, gdy przekroczy granicę z pijanej do zbyt–pijanej–aby–protestować. Spojrzałam na nich przez jej ramię, po czym złapałam ją za rękę i poprowadziłam ją po schodach na drugie piętro, gdzie było ciszej i nie kręciło się pełno napalonych sępów. Pochyliłyśmy się nad barierką i obserwowałyśmy chaos poniżej. – Więc skąd jesteś? – zapytała Kayla. Teraz, gdy nie kołysała się wariacko, mogłam się jej lepiej przyjrzeć. Jej ciemne włosy i oczy sprawiały, że wyglądała na jedną z kilku nie– białych ludzi w szkole. Jej skóra miała odcień bursztynu, takiego w kolorze miodu. Była naprawdę ładna. Bardziej, niż większość dziewczyn tutaj, a już zdecydowanie bardziej ode mnie. – Jestem z Florydy – powiedziałam. – Good Falls. Małe, nudne miejsce. Mnóstwo komarów i graczy footballa. – Brzmi, jak opis tego miasta – zachichotała, wylewając resztę swojego piwa. Ktoś na dole otworzył puszkę z kiełbaskami frankfurterkami i zaczął nimi rzucać dookoła. Dziewczyny zapiszczały, robiły uniki i wyjmowały je sobie z włosów, zaś chłopcy rzucali nimi w siebie nawzajem i starali się wrzucić je za bluzki dziewczyn. Jedna kiełbaska wylądowała na żyrandolu, na co Kayla wydała z siebie przerażone „ooooch”. – Mamie Avery się to nie spodoba – powiedziała. – Jej rodzice są pewnie bogatymi snobami. – Skąd wiesz? Są VEO, czy coś takiego. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 5

– Chyba CEO.1 – Yeah! Zgaduję, że to naprawdę ważna fucha, ale kiedy pomyślę o tym mocniej, zastanawiam się jak może być taka ważna, skoro nazwa składa się tylko z trzech liter? – Ma to jakiś sens. W pokrętny, bardzo pijany sposób, ale ma sens. Uśmiechnęła się do mnie, po czym sięgnęła i dotknęła pasma moich włosów. – Lubię ten kolor. – Fioletowe Szaleństwo – powiedziałam. – Taka nazwa widniała na opakowaniu. – Och, pofarbowałaś je sama? Super! To była część mojego układu samej ze sobą; stracić na wadze, pofarbować włosy, zdobyć ciuchy, które naprawdę dobrze na mnie leżały. Stać się lepszą osobą. Stać się osobą, z którą ktoś chciałby pójść na randkę. Ale nie powiedziałam jej tego, ponieważ to byłam stara ja – ta, która myślała, że miłość nie jest głupia. Ta, która zrobiłaby wszystko dla chłopaka, nawet schudła 39 kg, będąc na ciągłej diecie i wylewając z siebie siódme poty. Ta, która chodziłaby do brudnych klubów, aby się napić i zapalić, tylko po to, aby umówić się z przyjaciółmi. Nawet nie z nim. Z jego przyjaciółmi. Starałam się zostać przez nich zaakceptowana, tak jakby to miało sprawić, że bardziej by mnie lubił. Ale to już nie ja. Nie mieszkam już w Good Falls. Teraz żyję w Northplains w stanie Ohio. Nikt tutaj nie zna starej mnie, więc nie będę jej oświecać, aby nie zażenować nowej mnie. Jestem zdesperowana, aby znaleźć nowych przyjaciół, nie społeczne samobójstwo. Istnieje bowiem cienka, żałosna linia pomiędzy tymi dwoma, a ja stąpam po niej na palcach, jak baletnica podczas swojego pierwszego występu. – Och, kurwa – syknęła nagle Kayla. – Nie wiedziałam, że on tu będzie. Spojrzałam w miejsce, w którym utkwione było jej spojrzenie. Nie można było się pomylić co do osoby, o której mówiła. Pośród chaosu rzucanych kiełbasek i tańczących ludzi, wymachujących pijacko rękami w rytm Black Eyed Peas, stała pojedyncza wyspa spokoju. Musiał mieć przynajmniej 183 cm wzrostu. Miał szerokie ramiona i wszystko w nim było szczupłe – jego talia, długie nogi, jego śmiesznie wyraźne kości policzkowe. Jego potargane włosy nie były całkowicie blond, ale także nie brązowe – bardziej jak kolor pszenicy. Kayla wpatrywała się w niego obok mnie i nie była jedyna. Kimkolwiek był, już mogłam powiedzieć, że jest jednym z tych ludzi, którzy są popularni na wszystkie złe sposoby. Wszedł bardziej w tłum, nie zwracając na niego uwagi. Normalnie kiwasz głową do ludzi, gdy ich mijasz lub szukasz kogoś w tłumie, kogo znasz. Ale nie ten koleś. On po prostu szedł.

1

Chief executive officer – dyrektor generalny

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 6

Nie musiał się nawet przepychać – ludzie naturalnie się przed nim rozstępowali. Tak, jakby miał wokół siebie jakąś niewidzialną tarczę. Na jego twarzy widniał permanentnie znudzony wyraz, jakby wszystko wokół niego było całkowicie nieinteresujące. – To Jack. Jack Hunter – wyszeptała Kayla. – Nigdy nie przychodzi na imprezy takie, jak ta. Są poniżej jego godności. – Poniżej jego godności? On jest w liceum, Kayla, nie na cholernym królewskim dworze. – Ludzie tutaj wymyślili mu nawet przezwisko; Lodowy Książę. Więc w pewnym sensie pochodzi z rodziny królewskiej. Zaczęłam się śmiać. Gdy twarz Kayli pozostała poważna, przestałam. – Czekaj, nie żartujesz? Naprawdę tak go nazywacie? Zarumieniła się. – Cóż, tak! Tak samo jak nazywamy Carlosa, meksykańskiego rozgrywającego – Gorąca Tortilla, a przerażającego2 chłopaka, który ma zbyt wiele noży i który lubi kręcić się koło biblioteki – Creeper McJeepers3. Jack jest Lodowym Księciem, ponieważ nim jest! Ponownie się zaśmiałam i ten śmiech musiał być za głośny, ponieważ sprawił, że Jack spojrzał w górę. Teraz, gdy był bliżej, mogłam lepiej się przyjrzeć jego twarzy. Znudzony wyraz twarzy niczego mu nie ujmował. Kayla szeptała do mnie, że „jest śliczny”, ale w ogóle nie był. Nie miał ślicznej, dziecięcej twarzy, z której dziewczyny mogłyby chichotać podczas piżamowych party lub pomiędzy lekcjami. Był przystojny; z lwimi oczami, prostym nosem, pełnymi wargami; przystojny, jak modele z reklam włoskich garniturów. Teraz widziałam, dlaczego nazywają go Lodowym Księciem. Poza ciężką mgłą protekcjonalności, jaka za nim podążała, jego oczy były koloru zamarzniętego jeziora – tak jasnoniebieskie, że prawie przeźroczyste. I patrzyły wprost na mnie. Kayla wydała z siebie odgłos, przypominający małą małpkę i schowała się za moim ramieniem. – Patrzy na nas! – syknęła. – Dlaczego się chowasz? Kayla wymamrotała coś w moją koszulkę. Przewróciłam oczami. – Lubisz go. – Nie tak głośno! – Uszczypnęła mnie za szyję i pociągnęła. – Aua! Nie możesz wyrwać mi kręgosłupa, potrzebuję go!

2 3

Po angielsku – creepy Creeper od creepy – przerażający, ale w tym sensie: „Pnącza Ale Jaja!” Myślę, że lepiej brzmi w oryginale 

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 7

– Więc nie mów takich głupich rzeczy i to tak głośno! – Ale ty naprawdę go lubisz! Uszczypnęła mnie ponownie, a ja zaskomlałam. Nasz hałas nie sprawił, żeby Jack oderwał od nas oczy – lub ktokolwiek inny. Zdołałam odczepić od siebie jej palce z bardzo unerwionego miejsca na szyi. Upewniłam się, że głęboko oddycham i czmychnęłam do łazienki, aby się wysikać. Toaleta była totalnym bałaganem, więc w drodze powrotnej poklepałam umywalkę z współczuciem. Bądź silna, kumpelo. Tak czy inaczej niedługo to wszystko się skończy. Albo wszyscy padniemy trupem od zatrucia alkoholowego, albo twoja misa zardzewieje od kwasowości ton wymiocin, które się w ciebie wleją. Dają ci w ogóle emeryturę? Nie? A powinni. Powinniśmy zaprotestować. Zrobić pikietę. Zjednoczona Unia Toalet. Gdy skończyłam mówić do toalety, jak jakiś psychol, zaczęłam iść dokładnie do osoby, której nie chciałam widzieć – Kayli, nadal stojącej na górze. Ale chłopcy zostawili ją w spokoju. Wszyscy, poza jednym. Lub raczej był to jedyny chłopak, którego ona nie chciała zostawić w spokoju. – Z… zwykle nie widuję cię na takich imprezach – jąkała się Kayla do nikogo innego, jak Jack’a we własnej osobie. Parsknął. – Nie. Nie za bardzo lubię tarzać się w błocie. Dzisiejszy wieczór jest wyjątkiem. – Rozejrzał się po domu, wykrzywiając usta. – Ale ty owszem, jak zgaduję. – C… co? Nie, to znaczy, jestem przyjaciółką Avery. Zmusiła mnie, abym przyszła. Tak naprawdę nawet nie lubię takich imprez… – Twoje mówienie jest niewyraźne i się jąkasz. Ledwie możesz zapanować nad własnym ciałem. Jeśli musisz tak się upić, aby znieść imprezy, do których zmuszają cię twoi przyjaciele, jesteś idiotką, która zadaje się z niewłaściwymi przyjaciółmi. Twarz Kayli zesztywniała, jakby została właśnie spoliczkowana, zaś po chwili jej oczy wypełniły się łzami. Moja krew zaczęła wrzeć – kim on, do cholery, myśli, że jest? – To n… nie to, co miałam na myśli – zaczęła Kayla. – I wyglądasz dokładnie jak typ dziewczyny, która zostaje z przyjaciółmi, których nienawidzi. Oni prawdopodobnie też cię nienawidzą. To musi być proste, ukryć to za całym tym piwem i markowymi ciuszkami. Łzy spłynęły na jej policzki. Jack westchnął. – Do takiego stopnia nie masz kręgosłupa, że upadniesz w kałużę własnych łez z chwilą, gdy ktoś powie ci prawdę?

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 8

Serce waliło mi w piersi. Moje pięści zacisnęły się tak mocno, że nie czułam palców. Odepchnęłam chłopaka z czerwoną twarzą, który znowu do mnie startował i zaczęłam przepychać się przez tłum. Kayla nie była moją przyjaciółką. Nikt tutaj nie był. Ale przez cztery sekundy była dla mnie miła – naprawdę miła, nie tak jak Avery z jej trującą słodkością, która zaprosiła mnie na tą dziwną, testującą imprezę. Poza tym cztery sekundy to i tak więcej, niż myślałam, że dostanę. To najwięcej, niż otrzymałam od dawna. Usta Jack’a uniosły się w szyderczym uśmiechu. Powiedz to. Powiedz jeszcze jedną rzecz, śliczny chłopcze. Wyzywam cię do tego. – Jesteś żałosna. To był pierwszy raz, gdy walnęłam Jack’a Huntera w twarz. I gdy moje kostki połączyły się z jego głupią kością policzkową i gdy zaczął sztyletować mnie wściekłym lodem, iskrzącym się w jego oczach, w jakiś sposób miałam przeczucie, że nie był ostatni. – Przeproś Kaylę – zażądałam i cały dom ucichł. Zaczęło się od ludzi najbliżej mnie, Kayli i Jack’a. Po chwili cisza zaczęła się rozprzestrzeniać, jak choroba, cicho i niepostrzeżenie, szybciej, niż przepływ informacji na Facebooku. Było tak, jakby cała impreza zamarła, zwolniła, aby zobaczyć, co zrobi Jack. Chcieli przedstawienia. Byli paczką bezwzględnych małych hien, a ja właśnie ugryzłam lwa. Może Jack mógł to wyczuć, ponieważ gdy minął mu szok, rozejrzał się ostrożnie, jakby planował swój kolejny krok i po chwili zmierzył mnie wzrokiem tak mrożącym, że mógłby prawdopodobnie zamrozić lawę. – Sądząc po twojej minie – skrzyżowałam ręce na piersi i spojrzałam na niego wilkiem – bycie uderzonym za bycie dupkiem jest dla ciebie czymś nowym. Dotknął swojego nosa, przez co w stronę jego ust popłynęło więcej krwi. Zlizał ją powoli z kciuka, a następnie z ust. Kayla była cała blada i stała w miejscu jak manekin. Muzyka nadal grzmiała, a basy waliły, ale była to jedyna rzecz, zakłócająca intensywną ciszę w domu. Jack się nie odzywał. Więc ja się odezwałam. – Pozwól, że użyję naprawdę prostych słów, abyś zrozumiał – powiedziałam z wyolbrzymioną powolnością. – Przeproś Kaylę za to, co wcześniej powiedziałeś, zanim sprawię, że będziesz krwawił jeszcze bardziej. Ktoś w tłumie zaśmiał się szyderczo. Zaczęły pojawiać się szepty. Nie dbałam o to, co o tym myśleli lub czy oblałam ten głupi, imprezowy test – dbałam jedynie o to, żeby przeprosił Kaylę. Zranił ją na więcej sposobów, niż był tego świadomy. – Dlaczego tak chętnie bronisz dziewczynę, której nie znasz? – Jack w końcu zapytał, jego głos był głęboki i opanowany. – Popraw mnie, jeśli się mylę, ale czy nie jesteś tu nowa? To by wyjaśniało twoją głupią ignorancję. Czy wy macie jakieś szkoły na Florydzie? Czy uczycie się od krokodyli i wsioków? Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 9

Pomieszczenie wypełniło wspólne „ooooch”. Rumieniec rozprzestrzenił się po moich policzkach, ale nie pozwoliłam, aby to mnie pokonało. Słyszałam gorsze zarzuty. To było nic. Parsknęłam. – Nie mogę stać obok i obserwować, gdy jakiś mały, nadęty bękart depcze po sercu innej dziewczyny. To nie w moim stylu. To drugie zbiorowe “oooch” było dużo głośniejsze. Czułam, że duma rozpiera moje serce. Moje ręce i twarz były gorące i cała się trzęsłam, ale nie okażę tego. Nie pozwolę mu wygrać. Nie wycofam się. Miałam już do czynienia z takimi pewnymi siebie synkami mamusi, ponieważ były ich setki w mojej starej szkole na Florydzie. Wszyscy byli tacy sami – będziemy wymieniać się obrazami tak długo, aż upokorzę go przed wszystkimi tymi ludźmi tak bardzo, że nie będzie już wiedział, jak się obronić. To najlepszy sposób. Kayla otrzymałaby swoją sprawiedliwość. Ale tak się nie stało. Nie odpowiedział. Zamiast tego pochylił się nade mną, jego usta były tak blisko mnie, że mogłam poczuć gorące powietrze, muskające mój obojczyk. – Ponieważ to przytrafiło się tobie, prawda? Mój oddech się urwał. Starałam się to powstrzymać, ale skrzywiłam się, a gdy Jack to zobaczył, zaczął się śmiać. Ten dźwięk był szorstki i ostry, jak coś zamrożonego, łamiącego się w pół. Uniósł dłoń, jakby się z kimś żegnał, po czym wyszedł przez drzwi, którymi przyszedł, na otoczony ciemnością trawnik, przy którym stały słabo zaparkowane samochody. W domu znowu rozległy się rozmowy. Ludzie się śmiali, tańczyli i pili, obściskiwali się przy ścianach z odnowionym wigorem. Gorąco i zimno przepłynęły przez moje żyły na raz, w tą i z powrotem. Moje serce zostało ściśnięte przez żelazną dłoń i nie mogłam oddychać. Kayla położyła dłoń na moim ramieniu. – Wszystko okay, Isis? Skąd wiedział? Czy naprawdę potrafił tak dobrze mnie odczytać? Yeah, zdarzyło mi się dokładnie to samo. Chłopak złamał mi serce – nie – więcej, niż to. Złamał moją duszę, moje serce i to, kim wcześniej byłam. Po trzech latach, dziewięciu tygodniach i pięciu dniach, powinnam być zdolna do lepszego tego ukrywania. Więc skąd wiedział? Wszyscy mnie obserwowali. Nie mogłam uciec przez drzwi, odkąd on przez nie wyszedł, gdyż wtedy ludzie zaczęliby przypuszczać różne rzeczy. Nie mogłam iść na górę, aby pobyć samą, ponieważ wtedy uznaliby, że on wygrał. Ale co? Jeszcze nie byłam pewna, ale wrogość, która uformowała się między nami była jak grypa – nieprzyjemnie gorąca i odmawiająca, aby ją zignorować. Nie chciałam niczego bardziej, niż znaleźć się w jakimś spokojnym, cichym miejscu i zająć się strupem, który oderwał z mojej gojącej się na sercu rany, ale nie mogłam.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 10

Ludzie mogli wrócić do imprezowania, ale nadal mnie obserwowali, aby być pewnymi, że to wszystko naprawdę się wydarzyło i co teraz z tym zrobię. Zaatakował mnie na moim najbardziej osobistym poziomie. Otworzył ranę, o której nigdy nie chciałam znowu myśleć, tą samą, od której chciałam uciec, dlatego przyjechałam tutaj. – Pocałował mnie! – oznajmiłam głośno Kayli. – To było obrzydliwe! Pełno języka i żadnych umiejętności. Oczy Kayli rozszerzyły się. Moje słowa wróciły do mnie echem poprzez muzykę w strzępach głosów różnych ludzi. Pocałował. Nową dziewczynę. Jack Hunter. Lodowy Książę pocałował Nową Dziewczynę. Podczas gdy plotka się rozprzestrzeniała, złapałam Kaylę za rękę i poprowadziłam ją do kuchni. Cała się trzęsła. Położyłam dłonie na jej ramionach i spojrzałam jej w oczy. – Ty… Ty i on… – Zaczęła. – Nic nie zrobiliśmy – wyszeptałam. – Przysięgam. Powiedziałam to po to, aby źle wyglądał w ich oczach. Jej oczy natychmiast pojaśniały, po czym zaszły mgłą i w jakiś sposób to sprawiło, że bardziej posmutniałam, niż byłam zła. Nadal go lubiła, mimo że powiedział przed wszystkimi tu obecnymi ludźmi, że jest żałosna. Tak bardzo jej współczułam. Kiedyś byłam taka, jak ona, dlatego tak cholernie jej współczułam. – Nie mogę uwierzyć, że naprawdę go uderzyłaś! – powiedziała Kayla. – Jesteś walnięta! – To ty jesteś walnięta za lubienie takiego chłopaka. – Westchnęłam. – Czy twoja matka nigdy ci nie mówiła, żebyś nie zadawała się z chorymi psami? – On nie jest psem! – zaprotestowała. – Nigdy nawet do mnie nie startował! – Ponieważ to gej. – Ma dojrzałe dziewczyny z college! Nową praktycznie co tydzień! – Ponieważ zamawia je z Rosji. Lub z Saturna. Z jakiegokolwiek miejsca, które posiada dużo dziewczyn depresyjnie zdesperowanych, aby zdobyć kasę. Kayla zachwiała się, więc pomogłam jej usiąść na podłodze z błyszczącego drewna, obok wyspy kuchennej. Była tam ogromna szafka. Poczuła ją za plecami i po pijaku ją otworzyła, po czym wczołgała się do środka i zamknęła za sobą drzwiczki. Byłam niesamowicie cierpliwa i wyrozumiała przez całe dziesięć sekund, po których zapukałam. Z wewnątrz dosłyszałam niewyraźny pomruk. – Idź sobie. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 11

– Oj przestań. Nie jest mi przykro. Zasłużył sobie na to, okay? – Lubię go od czwartej klasy! – zawyła Kayla. – To był pierwszy raz, gdy z nim w ogóle rozmawiałam! A ty… przyszłaś i to zniszczyłaś! To koniec! Moje życie się skończyło! – To było dobrze przeżyte życie – przyznałam. – Nie mam zamiaru tak naprawdę umrzeć! – Otworzyła drzwi, aby na mnie warknąć. – Och, ale to zrobisz! Za jakieś siedemdziesiąt lat. Ale teraz jesteś nadal bardzo żywa i bardzo pijana, więc myślę, że odwiozę cię do domu. – Nie! Sama mogę prowadzić! – Wydostała się z szafki i poślizgnęła na chipsach. Złapałam ją i podniosłam, po czym razem wyszłyśmy przez frontowe drzwi. – Sama to zapewne zjedziesz z klifu. – I tak też może zrobię! – jęknęła Kayla. – Jack teraz mnie nienawidzi! – Bzdury. Jestem pewna, że zapamięta cię czule, jako czterysta trzydziestą szóstą dziewczynę, którą doprowadził do płaczu. Kayla wybuchła płaczem, a ja w połowie ją ciągnęłam, w połowie pchałam przez trawnik w stronę mojego małego VW Beetle. Był jasnozielony i zardzewiały, i miał stłuczoną lampę, a puszki po napojach walały się po podłodze, ale robił swoją robotę w oznajmianiu wszystkim, że jestem biedna i to wszystko, o co mogę prosić samochód. – Isis! Zawołał mnie jakiś głos. Kayla starała się czmychnąć, ale była tak pijana, że tylko zachwiała się trochę i czknęła. Pomogłam jej wsiąść do samochodu i zamknęłam za nią drzwi, odwracając się w stronę głosu. Avery Brighton szła w moją stronę, jej czerwone loki podskakiwały z każdym jej krokiem, a zielone oczy błyszczały. Była malowaną irlandzką laleczką, z tą jej porcelanową skórą, smukłymi proporcjami i idealną ilością piegów na nosie. To było tak, jakby Bóg odegnał od niej jakąkolwiek brzydotę, a dla innych nie starczyło tyle papieru, by mógł namalować ich takimi ładnymi. Tak jakby spojrzał na wszystkie dzieci, które zrzucił na Ziemię i pomyślał ‘hahah zobaczcie tą jedną, to prawdziwe dzieło sztuki’. – Porywasz Kaylę? – zapytała, uśmiechając się uśmiechem chińskiej lalki. – Teoretycznie w ogóle nie jestem takim typem człowieka, by zrobić coś takiego, ale znowu jedynie teoretycznie, jeśli wiedziałabym, jak porywać ludzi, dzięki przeglądaniu Google, podczas gdy byłam naprawdę znudzona podczas ostatnich Świąt Bożego Narodzenia, wtedy teoretycznie byłoby w to zaangażowane dużo więcej taśmy klejącej i chloroformu. W teorii. – Tak, cóż, to bardzo interesujące, ale muszę cię poprosić, abyś ją zwróciła. Potrzebuję Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 12

jej tu. – Ona tak jakby nie jest zainteresowana? Poza tym bardzo się zdenerwowała przez kilka rzeczy, które nie wiem, czy widziałaś, że się wydarzyły, czy nie? – Widziałam. To było interesujące. Prawdopodobnie najbardziej interesująca rzecz, jaka wydarzyła się tu w tym roku, poza próbą samobójczą Eriki – zadumała się Avery. Przyjrzała mi się od góry do dołu, tak jakby widziała mnie w nowym świetle, po czym wskazała na mnie. – Ale to nie zwalnia Kayli od pewnych obowiązków, które musi dziś wykonać. – To trochę dziwaczne? Tak jakby to bardzo niejasna i zastraszająca rzecz, aby tak o kimś powiedzieć? Poza tym nie sądzę, abyś ją posiadała, a ona potrzebuje się położyć i odpocząć, więc zabieram ją do domu? Okrążyłam samochód do strony kierowcy, a twarz Avery stała się mroczniejsza i bardziej przypominała martwą wampirzycę. – Dlaczego mówisz pytaniami? – zapytała? – A ty dlaczego? Mówisz pytaniami? – Wyciągnęłam szyję i spojrzałam jej w oczy. Była jak niedźwiedź. Naprawdę wielki, bardzo bogaty niedźwiedź. Nie mogłam spuścić wzroku, bo w innym przypadku zaatakuje i użyje moich wnętrzności, aby uszyć swoją torebkę Louis Vuitton. – Jeżeli teraz odjedziesz, nie zaproszę cię więcej na imprezę. – Okay? To całkiem dobrze się składa, ponieważ nie sądzę, abym chciała się zadawać z ludźmi, którzy uważają, że próby samobójcze są interesujące? I którzy robią sok z gówna i udają, że to poncz? To praktycznie tak samo złe, jak granie Black Eyed Peas na imprezie? Szybko wsiadłam, odpaliłam silnik i wrzuciłam wsteczny. Avery obserwowała mnie z niezaangażowanym, jednak zirytowanym drgnieniem brwi. Opuściłam szybę i przybliżyłam się do niej. – Jesteś w pewien sposób popularna, więc zgaduję, że powinnam ci podziękować za zaproszenie? A także za grożenie mi? Tak jak wow, to była naprawdę słaba impreza, ale naprawdę dobre grożenie? Daję ci dwie gwiazdki za wysiłek? Bełkoczę? – Zatrzymałam swój potok słów. – Będziemy w szkole4? – Chodzisz do mojej szkoły, idiotko. Zrobiła to. Nazwała mnie słowem na ‘i’. Najpopularniejsza dziewczyna w szkole właśnie nazwała mnie słowem na ‘i’. Muszę albo się zabić, albo wrócić na Florydę, albo odjechać naprawdę szybko i mieć to gdzieś. Wcisnęłam gaz i gwałtownie skręciłam, jak skaczący lew, 4

Zamiast w kontakcie 

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 13

po czym popędziłam jej podjazdem, ale nie skręciłam wystarczająco szybko i jedno jądro lwa poleciało na beton. Zostawiłam za sobą garść nowych wrogów, ale lew z jednym jajem i ja zabieraliśmy do domu może–przyjaciółkę, która sądziła, że zrujnowałam jej zauroczenie i nawet, jeśli to było dla niej straszne, nadal było lepsze, niż to, co ja przeszłam, a co odzwierciedlają trzy lata, dziewięć tygodni i pięć dni złych wspomnień.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 14

Wysadziłam znacznie bardziej trzeźwą Kaylę przy jej skromnym domu, w cichej, ślepej uliczce. Patrzy na mnie ze łzami w oczach, jej make–up jest rozmazany i mruczy cicho. – Dzięki. – Człowieku, przepraszam – wzdycham. – Naprawdę, Kyla. Wzrusza ramionami. – Wszystko jedno. Widzimy się w poniedziałek. To nie jest wszystko jedno. Ludzie mówią tak, kiedy sytuacja jest zbyt trudna, żeby ubrać ją w słowa. Jeśli ona wciąż uważa, że jestem cielesnym przedmiotem wartym zauważenia w poniedziałek, będę diabelne szczęśliwa. Jadąc do domu, ciemną, krętą drogą otoczoną przez pasące się krowy i pola kukurydzy, odcisk lodowato niebieskich oczu Jacka i jego irytujące słowa, odbijały się echem w mojej głowie. „Ponieważ to zdarzyło się tobie, czyż nie?” Chwyciłam mocno kierownicę. Nie miał pojęcia co mi się stało. „Nie umawiam się z brzydkimi dziewczynami.” Nowy głos odbija się echem. Bezimienny – facet, którego lubiłam. Kochałam? Lubiłam. Nie wiem już. Wiem, że mnie zranił. Nazywam go Bezimiennym w mojej głowie. Jego prawdziwe imię wciąż zadaje ból mojej psychice. Oddycham równo, wdech i wydech, starając się stępić ból w mojej piersi. Jestem ponad to. Naprawdę jestem ponad to. Po trzech latach, dziewięciu tygodniach i sześciu dniach jestem głęboko ponad to. Parkuję na podjeździe i gaszę silnik. Siedzę w ciemności, spychając wszystkie złe wspomnienia i wyciągam nowe. Zawieram coś–jak–przyjaźnie. Mama jest tu szczęśliwsza. Nie widziałam Bezimiennego ponad dwa miesiące. To dobrze. Są nowe, dobre rzeczy do uzupełniania dziur w ścianach mojego umysłu, pozostawione przez rozkładające się, złe rzeczy. Nowe, dobre rzeczy są cienkie, ale zatrzymują zimny wiatr z dala, na razie. Migam uśmiechem we wstecznym lusterku. Bycie inną niż szczęśliwą przy mojej matce, Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 15

jest ostatnio niebezpieczne. Więc muszę ciężko udawać, albo przynajmniej udawać na tyle długo, aby wejść do mojego pokoju. Nasz dom jest jednopiętrowy, z białymi drzwiami i ścianami, i niebieskim wykończeniem. Zardzewiałe dzwonki przesuwa wiatr i ogród jest niczym więcej niż kilkoma płatami, mizernej, żółtej trawy. Zepsute rzeczy do grillowania straszą przygnębieniem w kącie przy

przeciekającym

wężu,

a

tuzin

czy

kilkanaście

może–czerwonych–może–

gównianobarwnych więdnących róż, pcha się w górę od umierającego krzaka, który oddziela nasze podwórze od ulicy. Jest paskudny w ciągu dnia, ale w nocy, ze światłem sączącym się przez zasłony, udawanie, że to nie nora, jest dużo łatwiejsze. To jedyne przyzwoite miejsce, na które stać mamę, ale jest dalekie od małej, nadmorskiej willi, w której dorastałam na Florydzie. – Jestem! – Otwieram siatkowe drzwi. Nasz kot, Hellspawn aka Coco aka Odejdź–od– tej–lodówki–ty–idioto, mizdrzy się do mnie i ociera o kostki kiedy odkładam klucze do miski i ściągam płaszcz. Mama się pojawia, jej szlafrok jest ciasno związany i jej twarz jest gorliwa. Jest piękna, w malujący czas sposób, z szarymi pasmami we włosach i miękkimi liniami od uśmiechu. Jej ciemne oczy są wyraźne. – Dobrze się bawiłaś? Ilu chłopców zdobyłaś? – pyta. – Siedemdziesięciu. Co najmniej. – Ile shotów wypiłaś? – Czternaście. I puściłam kierownicę w połowie i Jezus prowadził resztę drogi. Śmieje się i gładzi moją głowę. – Cieszę się, że dobrze się bawiłaś. Obie wiemy, że nie piłam ani nie całowałam chłopców, więc to jest bardziej wewnętrzny, patologiczny żart niż cokolwiek innego. Szura do kuchni, gdzie czeka jej gazeta i herbata. Hellspawn wskakuje na krzesło naprzeciw miejsca, w którym siedzi mama i grzecznie zaczyna lizać swojej jaja. – Brałaś swoje leki? – pytam. Mama wzdycha. – Tak. Oczywiście. Nie musisz się o mnie martwić – jestem dorosłą kobietą. Umiem o siebie zadbać. Zerkam na kuchenny blat. Jest zawalony stertą zaschniętych garnków i patelni. Podłoga jest brudna, a ona nie odsunęła zasłon cały dzień – mogę to powiedzieć. Ale to nie jej wina. Niektóre dni są lepsze niż inne. Dupek, który pobił ją do czerni i błękitu jest naprawdę winny. Jeśli tato by tu był, mógłby zrobić dla niej więcej – sprawić, że by się uśmiechnęła, przynajmniej. Ale go nie ma. Przeniósł się z nową rodziną. Przynajmniej ja tu jestem. Ale

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 16

wszystko, co mogę zrobić to zmyć naczynia i spróbować, żeby się o mnie nie martwiła. Więc robię to, ze wszystkim, co mam. Zakasam rękawy bluzy i odkręcam gorącą wodę, wyciskając płyn do garnka. – Jutro po szkole umyję okna, dobrze? Są super brudne – ktokolwiek mieszkał tu ostatnio musiał lubić maszyny do mgły. Mama uśmiecha się lekko, ale to nie jest prawdziwy uśmiech. – Dziękuję. Jutro pracuję, ale wrócę zanim zrobi się ciemno. Mama jest konserwatorem sztuki – kimś, kto bierze stare obrazy i historyczne wazy, i je naprawia dla muzeum. Ale po szpitalu, miała ciężki czas na znalezienie – i zatrzymanie – pracy. Pracuje w lokalnym muzeum, pułapce–na–turystów, jak na razie. – Zrobię jutro kolację, jeśli chcesz – oferuję. – Bzdura. Zamówię pizzę. – W porządku. – Uśmiecham się i zgadzam. Zapomni. To nie jej wina – pochłonie ją praca lub mrok przeszłości i zapomni nakarmić siebie, nie mówiąc już o mnie. Wyciągam kurczaka z zamrażarki, żeby się rozmroził kiedy odwraca się plecami. – Jestem trochę zmęczona – mówi, całując mnie w czubek głowy. Pachnie jak lawenda i smutek – pachnie jak urwany papier toaletowy i suszona sól. – Dobrze. Śpij dobrze. – Ściskam jej dłoń, a ona ściska moją, zanim powoli wchodzi po schodach. Porusza się tak nieśmiało, wciąż, jakby za każdym rogiem czyhał ktoś, żeby ją skrzywdzić. Dzisiaj powinna być spokojna noc, jeśli była uczciwa mówiąc, że wzięła leki. Nie powinna ich brać w ogóle. Krzywię się i mocniej szoruję garnki. Kieruję mój gniew i dodaję wystarczającą ilość mazi do czyszczenia kuchni, wystarczającej do wysmarowania małego samochodu – blaty błyszczą, podłogi są gładkie, a zlew jest bardziej bez skazy niż kryminalna przeszłość gwiazd Disney Channel. Ściągam ciuchy i wskakuję pod prysznic, spłukując resztki alkoholu, dym papierosowy i brokat z imprezy. Moje kostki są czerwone i bolesne, górna warstwa skóry się zdarła. Ah, dobrze – kilka urazów będzie oczekiwane po tym, jak uderzyłam górę lodową Jacka Huntera. Wyszłam pachnąc mniej jak dorastający niepokój i bardziej jak migdałowy szampon nie testowany na zwierzętach. Opatrzyłam kostki i sprawdziłam szkody na mojej duszy w lustrze. Kręcone, brązowe włosy mamy i ciepłe, cynamonowe oczy taty, patrzyły na mnie. Wyglądają trochę złociście z czerwonym środkiem. Tata mówił, że były jak odłamki rubinu i topazu, ale osoby o brązowych oczach szukają chociaż odrobiny koloru, który sprawi, że ich będą

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 17

wyjątkowe. Nazywam je z dumą cynamonem, ale fantazyjnie ubrana kobieta w WORDzie5 odmówiła umieszczenia „cynamonu” w moim prawie jazdy i tak oto jestem, walcząca o równość dla brązowych oczu. Nie słyszeli mnie po raz ostatni – powstanę z popiołów i zatańczę z różowym lakierem, okrągłymi kolczykami; z prześladowaniami WORDu jeszcze raz. To wciąż dziwne, patrzeć na moją chudszą twarz w lustrze. Miałam tłuszcz w policzkach z masywnymi workami na brodzie i powiekach. Moja szyja miała wałki. Nawet moje uszy były grube. Jeździłam na odchudzające obozy każdego lata, ale to nie działało, ponieważ ukrywałam się przy piecu podczas czasu na sport – ryzykowne ale ostatecznie skuteczne. Wolałam stać się żenującym bekonem niż popisywać się moim obijającym tłuszczem i astmatycznym brakiem wytrzymałości. Brałam całe siedzenie w autobusie dla siebie. Wciąż muszę sobie przypominać, że nie potrzebuję już tyle miejsca. Gdybym była bogata jak moja stara, najlepsza przyjaciółka, Gina, dostałabym liposukcję na moje szesnaste urodziny razem z BMW czy czymś tam. Mógłbyś prawdopodobnie zasilać swoje BMW moim tłuszczem przez kilka miesięcy, ale niestety. Nosiłam warstwy odzieży i liczyłam ostrożnie kalorię, i biegałam rano i wieczorem, więc po prostu stworzyły się mięśnie i nie usunęłam chirurgicznie tłuszczu, żeby móc go przerobić na coś użytecznego. Pamiętam nienawidzenie każdej sekundy mojej diety i ćwiczeń, ale teraz to zamglone, bolesne wspomnienia, przeciwieństwo wyraźnych, ostrych wspomnień, które kopie mój tyłek na pierwszym miejscu. „Nie umawiam się z brzydkimi dziewczynami.” Paskudnymi. Dotykam twarzy, razem z odbiciem w wilgotnym lustrze. Brzydka. Brzydka, brzydka, brzydka, brzydka. Fioletowe pasemka nie dodały mi piękna. Utrata wagi nie dodała mi piękna. Moja twarz jest wciąż taka sama – trochę szczuplejsza, yeah, ale wciąż taka sama. Mój nos jest płaski, a broda za szeroka. Zwykle noszony eyeliner jest do połowy zmyty, sprawiając, że jestem blada i wykończona. Głos Bezimiennego prześladuje mnie nawet wtedy, kiedy suszę włosy i zakładam bokserki i wygodny t–shirt, które służą za moją piżamę. Moje rozstępy – paskudne. Moje pryszcze – brzydkie.

5

W oryginale DMV –Department of Motor Vehicles ale pomyślałam, że nasz WORD –Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego będzie bardziej swojski :D

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 18

Sposób, w jaki moje uda skaczą – paskudne. Jestem brzydką dziewczyną. Ale się z tym pogodziłam. To jest to, kim jestem. Na razie jestem nową dziewczyną w liceum East Summit, ale wkrótce to zniknie i dadzą mi inną ksywę i to nie będzie Paskudna Dziewczyna. Powinno być, w każdym razie. To byłoby najbardziej logiczne, precyzyjne, tak mnie nazywać. Bezimienny był okrutny za powiedzenie tego, ale miał rację. Wskazał mi prawdę i za to jestem ironicznie wdzięczna, w ten sam sposób, kiedy artysta jest wdzięczny kiedy ktoś zauważa, że jego lewa ręka jest trochę niepewna, mniej mistrzowska. To pomogło mi lepiej zauważyć moje słabości, a zatem i moje atuty. Miłość jest jednym z moich atutów. Randki zdecydowanie nie są jednym z nich. Lubię myśleć, że bycie prawdziwie miłą jest jednym z moich atutów, wiesz, minus uderzanie facetów, którzy sobie zasłużyli. Więc będę miła. Będę trzymać się z dala od ludzi. Nikt nie chce paskudnej. Nawet jeśli chcą, nie będzie to dla nich dobre. Jestem głośna i wściekła, i sarkastyczna. Nikt tego nie chce. Bezimienny też mnie tego nauczył. Nauczył mnie, żeby odseparować się od innych. To prawdziwa życzliwość. Wzdycham i wskakuje do łóżka. Ms. Muffin, wyblakły, ale wciąż nieprzyzwoicie miękki pluszak panda, czeka na mnie. Przytulam ją i chowam twarz w jej Made–in–China piersi. – Ms. Muffin, spieprzyłam. Jej czarne, paciorkowe oczy zdają się mówić „Tak, wiem, kochanie. To jest to, co robisz. Ale nie kocham cię ani trochę mniej za to.” Udało mi się zyskać cztery godziny snu, czy coś takiego, zanim światła w moim pokoju padły na wszystko na raz. Usiadłam szybko, pocierając oczy, żeby je oczyścić. Wciąż było ciemno na dworze. Mama stała w drzwiach, trzęsąc się jak liść pod jej tuniką. Odrzucam koc i idę do niej. – Znowu? – pytam. Kiwa głową, jej oczy są szkliste i zablokowane w jakimś dalekim punkcie. Owijam rękę wokół jej ramion i prowadzę ją z powrotem do sypialni. – Przepraszam – szepcze, kiedy czołga się do łóżka. Przykrywam ją i się uśmiecham. – Nie szkodzi. Pójdę po dmuchany materac i położę się tu z tobą. Kiedy wracam z materacem, jej nie ma. – Mamo? Mamo! Okno jest otwarte. Biegnę do niego i wyglądam poza krawędź. Proszę nie. Proszę nie pozwól jej tam być… – Jestem tu. Jej głos jest cichy, odlegle brzmiący. Śledzę go do przestrzeni pod jej łóżkiem, gdzie leży, Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 19

jej kolana są przyciśnięte do piersi. – Mamo, co ty… – Tu jest bezpieczniej – mówi. – Czy możesz tu przyjść? – Będzie ci wygodniej na łóżku… – Nie! – krzyczy, przyciskając ręce do uszu. – Nie, nie, nie mogę! Nie możesz mnie zmusić! – Dobrze, dobrze. – Uspokajam ją, a następnie opadam z plaskiem. Przesuwam się po zakurzonym dywanie, sprężyny dociskają się do moich żeber i łapię jej rękę. – Jest dobrze. Jestem tu. Zostanę tu z tobą. Jej panika znika, a ona powoli kiwa się, trzymając moje palce w swoich drżących i zimnych. Czasami mamrocze słowa, których nie rozumiem albo nie chcę rozumieć i wszystko o czym mogę myśleć to jak mogłabym zabić tego kolesia, jeśli by tu był. Powinnam była tu być. Powinnam była być z nią, a nie u taty. Powinnam była ją chronić, zobaczyć znaki, kiedy odwiedziłam ją na święta, powinnam była… – Przepraszam. – Ona szepcze przez sen, dziecinna i mała. Owijam ramiona dookoła niej, i przyciągam ją do mojej piersi, dryfując w niespokojny sen z zapachem lawendy i smutku w moim nosie.

***

Poniedziałek w szkole po imprezie był naprawdę niezręczny. Wielu ludzi wiedziało coś żenującego, ale nikt nie pamięta co dokładnie. Ktoś użył zbyt dużo zębów, kiedy całował czyjąś dziewczynę albo ktoś zapomniał powiedzieć komuś, że z nim zerwał, albo może ktoś wrzucił Mentosa do coli z rumem swojego ex. A może jakiś chłopak poszedł się bzykać z dziewczyną i jego fiut był zbyt mały. Czyjś fiut jest zawsze za mały. – To jest to co zrobię! – wołam haniebnie przez połowę kanapki z tuńczykiem. – Puszczę plotkę, że jego fiut jest mały. To jedyna rzecz, o jaką troszczą się faceci – ich wacki. Trafię go tam, gdzie boli najbardziej, w przenośni i nie w przenośni. Kayla podnosi brew i gryzie swoją małą marchewkę. – Naprawdę nienawidzisz go tak bardzo? Przyjechałam dzisiaj na parking i czekała na mnie, niepewna i uśmiechnięta. A teraz je ze mną lunch! To cud godny Księgi Objawienia. To jest pierwszy wpis w mojej Książce Pieprzone–Wzloty–Z–Połowicznie–Dobrym–Zakończeniem, tak w ogóle. Jest czuła jak królik, Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 20

lojalna jak pies i bardzo, bardzo niechybna jak lodowa świnia, ale to może zostać poprawione. Mam nadzieję, że bez broni palnej. – Isis! – Zupełnie przypadkowa dziewczyna, której nigdy wcześniej nie widziałam, biegnie do mnie. – Czy to prawda? Czy ty i Jack spotkaliście się na imprezie Avery i wtedy go uderzyłaś? – Uh, nie było żadnego Mnie i Jacka, Jack przystawiał się do mnie – poprawiłam ją. – I ślinił się wszędzie, to była katastrofa. Było tak źle, że go uderzyłam. Było tak źle, że moja ręka stworzyła nieprzytomnie pięść i mój biceps drgnął do przodu w mechanizmie obronnym przy jego poziomie ssania. Wszystkie dziewczyny powinny uważać na jego fatalne umiejętności. Przekaż to dalej. Dziewczyna kiwa ochoczo i rzuca się do kręgu swoich przyjaciół. Kayla składa ręce i warczy na mnie zirytowana. – Co? – Staram się wyglądać niewinnie. – Dlaczego w ogóle rozsiewasz te plotki? – Jeśli powiem wszystkim, że jest do niczego w całowaniu, piękne i miłe dziewczyny jak ty, nie dadzą się złapać na jego sztuczki i się z nim nie umówią. Moc plotek dotknie zła w jego legowisku, gdzie miecz nie może sięgnąć. Kręci głową. – Jesteś taka dziwna. – Jestem też super podekscytowana, żeby zamrozić jego wyraz twarzy w bursztynie i zrobić z niego naszyjnik, gdy uświadomi sobie co wszyscy o nim mówią. Zemsta jest słodka. – Co on ci powiedział wczoraj, że tak bardzo go znienawidziłaś? Oczyszczam gardło. – Tylko, no wiesz. On cię obraził. Później obraził mnie, co jest totalnie nie cool ponieważ naprawdę nie ma nic, żeby mnie obrażać, obiektywnie. Jeśli byłabym mniej niż perfekcyjna pewnie przeszkadzałyby mi obelgi. Ale nie jestem. Wciąż jednak powiedział niejasno negatywne rzeczy, a zgodnie z prawem niejasno negatywne rzeczy są czasami złe. Więc mu odpłacam. Oko za oko i to wszystko. Przechyla głowę, zdezorientowana marchewka wystaje z jej ust. Wyjaśniam. – Szekspir powiedział to. Koleś handlował dużo gałkami ocznymi, najwidoczniej. Avery przychodzi wtedy, otoczona przez dwie inne dziewczyny, których nigdy nie pamiętam imion, które próbują wyglądać tak bestialsko stylowo jak Avery, ale im nie wychodzi. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 21

– S… Sory, musze iść. – Uh, yeah? Na pewno? Biegnie do Avery, krwawiąc małymi marchewkami po podłodze, kiedy idzie. Woźny w kącie robi minę, która tylko nieznacznie różni się od jego zwyczajnej ‘powinienem–zostać– seryjnym–mordercą–tak–szybko–jak–tylko–mam–szansę’ miny. Kayla najwidoczniej nie chce, żeby Avery widziała, że się ze mną kumpluje, co jest w porządku, bo Avery mnie nie lubi, a Kayla była jej przyjaciółką zanim się pojawiłam. Więc to jest logiczne dla niej, wybrać Avery zamiast mnie, a ja mówię to z najmniejszą ilością goryczy jaką kiedykolwiek powiedziałam do osoby w moim życiu. To ma uczciwie–na–Boga sens. Krótko zastanawiam się nad tym czy to, co powiedział jej Jack ostatniej nocy może być prawdą – Kayla naprawdę nienawidzi tego, co robią jej przyjaciele i zmusza się do tego by iść razem z nimi. Potrząsam głową i śmieje się do kanapki, plując tuńczykiem w elegancki wzór na całym stoliku. Nie. Ktoś tak pretensjonalny i tak pochłonięty sobą nie ma pojęcia na temat relacji innych ludzi. Jack nie ma pojęcia przez co Kayla – czy ktokolwiek – przechodzi. I to obejmuje mnie. Wstaję, wyrzucam lunch do kosza i obieram kierunek do następnej klasy. Nie ma sensu jeść samemu patrząc na znajomych kretynów więcej niż do tej pory. Wrześniowy dzień jest ostry i chłodny, ale słońce jest ciepłe. Liceum East Summit wygląda jak każda inna szkoła – białe budynki, szklane ściany lobby. Jest olbrzyma połać trawy, sosen i fontanny z ławkami, a budynki są dookoła tego. Jest flaga z przodu sekretariatu i boisko z tyłu, gdzie przegrywamy częściej niż wygrywamy. To środkowa Ameryka w najlepszym wydaniu i najłagodniej smakującym meksykańskim jedzeniem. Przynajmniej w mojej starej szkole mieliśmy fajne drzewa banyan6 i sporadycznie inwazję szopów, wzbogacając rzeczy. Ale tu jest tylko nic – tylko dawne wspomnienia i brnięcie przez serię ćwiczeń i zadań domowych, zupełnie samemu. Aż do ostatniej nocy, oczywiście. Teraz jadę na wysokiej, skręconej fali popularności bez prawdziwej, trwałej władzy. To trochę niesamowite. Jestem w połowie drogi do klasy pani Gregory, kiedy go widzę. Jack Hunter rozmawia z dyrektorem Evans’em – łysiejącym mężczyzną w garniturze, który zawsze pachnie jak mieszanina nafty i starych ryb. Obok wysokiego Jacka, Evans bez wysiłku wygląda jak mały, nieudolny gnom. Nos Jack’a wygląda dobrze, stąd, to mnie wkurza. Chciałam strupa, a przynajmniej jakiegoś znaku czy czegoś. Nie mogą mnie zobaczyć, ale ja

6

O takie cóś

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 22

mogę ich słyszeć. – Nie powinieneś pozwolić się tu zatrzymać, Jack. Wiem, że to dla ciebie trudne, ale to nie jest wystarczająco dobra wymówka do rujnowania twojej przyszłości – powiedział pan Evans. – Czy wiesz jak wiele połączeń z Princeton i Yale mam dzisiaj? Chcą cię, Jack. Możesz iść na jakąkolwiek uczelnie Ivy League za darmo! Nie niszcz tego. Oczy Jack’a pozostają zimne, ale na sekundę, myślę, że widzę przebłysk gniewu biegnący przez nie. Oswaja go szybko, a nawet jego głos jest celowo przyjemny – ten rodzaj przyjemności, który rezerwujesz dla starszych, kiedy chcesz, żeby się odwalili. – Jestem tego świadom. Dziękuję za twój wkład. – Ale nie jesteś, Jack! To jest problem – nie jesteś. Będzie jej się poprawiać z tobą, czy bez ciebie tutaj. Jack dostrzega mnie ponad ramieniem Evans’a. Uśmiecha się do niego, nieszczerym uśmiechem i klepie go po ramieniu. – Powinienem iść. Moi przyjaciele na mnie czekają. Dla mojego szoku, Jack podchodzi do mnie, Evans ogląda go od tyłu. Jack zachowuje przerażający nie–uśmiech na miejscu. – Hey. Wybacz, że nie mogliśmy się spotkać na lunchu – mówi. – Uh, co? Jack pochyla się, jego palce gładzą moje włosy. Mogę poczuć jego wodę kolońską na nim – nic mocnego, miękki słodko–słodki zapach pod zapachem jego swetra. Niebieskie oczy wpatrują się we mnie. Jego głos staje się niski i ochrypły, brzmi jak zwierzę, a nie jak wesoła osoba, którą był przed chwilą. – Udawaj moją przyjaciółkę. – Daj mi jeden, logiczny powód, dlaczego nawet miałabym o tym myśleć? – syczę w odpowiedzi. – Will Cavanaugh. Tak się nazywa, czyż nie? Uderzenie bólu, odbija się w mojej piersi na jego imię. Bezimienny. Jak, do diabła, Jack się tego dowiedział? – Spójrz na to straszliwe zmrużenie oczu. Masz fizyczną reakcję na jego imię. Musisz czuć okropny ból. Udawaj, że jesteś moją przyjaciółką, albo powiem to znowu. Głośniej. – Nie zrobisz… – Will… Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 23

– Nie mogłam znaleźć cię w stołówce! – Mówię na tyle głośno, żeby Evans słyszał, ale nie widzi mojej twarzy. Wpatruję się ogniem w oczy Jack’a kiedy jego głos znowu staje się lekki. – Chodź. Kupię ci pizzę. Ja stawiam. – Uwiesza się na mnie ramieniem i prowadzi mnie. Każdy nerw w moim ciele przechodzi ostrze. Chłopak mnie dotyka i nie dałam mu absolutnie żadnego pozwolenia. Jestem gotowa uderzyć go jak w WWE special7, ale przez wzgląd na usłyszenie ponownie imienia Bezimiennego, nie robię tego. Jego żebra przyciskają się do mnie, a nasze kroki są straszliwie niezsynchronizowane. Jack nie odwraca się ani razu, ani ja, i nagle jesteśmy wokół budynku G, Jack puszcza mnie, a ja odchodzę jakby mnie dźgnął rozpalonym do czerwoności pogrzebaczem. – Co to, do cholery, było? – warczę. – To ja powinienem być urażony. – Jack mówi chłodno. – Rozprzestrzeniasz plotki na mój temat. Uderzenie mnie było niewystarczające, ty krwiożercza krowo? – Lubię budować ewentualne upadki społeczne – mówię. – A krowa jest najlepszym, co mogłeś wymyślić? To słodkie. – Mam nadzieję, że zdajesz sobie sprawę, jak dokładne to jest. – Och, zdaję. Ale może chcesz być trochę bardziej oryginalny. To nie użądliło mnie wcale. Słyszałam to tysiące razy wcześniej, zaufaj mi. – Nie będę. Ci ufać. Ale cię rozczaruję – moja pozycja społeczna jest w porządku. Spędziłem lata tworząc ją, a kilka sekund oszczerstw od jadeitowej8, nowej dziewczyny, nie zarysują powierzchni. – Jestem jadeitowa? – szydzę. – Czym cię to czyni? Diamentowym? – Nie kłóćmy się o semantykę… – Kłóćmy się. – Nie. W przeciwieństwie do ciebie, mam życie do załatwienia. Nie mogę sobie pozwolić na marnowanie czasu na kłótnie argumentując małe punkty, które sprawiają, że czynią cię idiotą. Próbuje odejść ode mnie, ale blokuję go swoim ciałem. – Wciąż nie przeprosiłeś Kayli. Drwi.

7 8

World Wrestling Entertainment Męcząca, ale po tym, co później powie, lepiej brzmi w ten sposób.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 24

– To jest teraz daleko poza nią. Przestań używać swoich ochronnych instynktów, jako wymówki, żeby mnie nękać. Zrób to normalnie, jak inne zadurzone dziewczyny w szkole. – Jestem zaskoczona, że udało ci się podnieść głowę z poduszki z takim ego. Nie wszystko, co posiada pochwę, lubi cię, gnojku. – To dlaczego rozeszła się plotka jak całuję? Czy przyznasz to czy nie, to jest bardzo specyficzna plotka. Musiałaś zastosować to, jako osłonę na imprezie. Wymyśliłaś to w locie, prawda? Jest taki bardzo mądry facet nazwiskiem Freud, sądzę, że powinnaś poczytać o nim. – Jest też wspaniała kanapka, której powinieneś spróbować, nazywa się moje knykcie, ale, to już wiesz – już to zrobiłeś. – Więc to znaczy nie, na moją prośbę o nie rozprzestrzenianie więcej plotek? Jego oczy są śmiertelnie zimne i z jakiegoś powodu to sprawia, że mój uśmiech jest szerszy. – Och, zamierzam rozprzestrzenić teraz nawet więcej plotek. Dzięki za poinformowanie mnie, że to cię gryzie. Mrugam do niego i odchodzę. Nie pokazuję wielu emocji, ale wyłapałam najmniejszy przebłysk irytacji przemykający po jego twarzy nim się odwróciłam. Wygrałam tą rundę. Dzwonek obwieszcza koniec przerwy na lunch i ludzie zaczynają strumieniem wypływać z kawiarni i podtrzymuję spisek. Będę go nękać aż przeprosi Kaylę, przynajmniej. To naprawdę jego wina. To tylko jedno słowo, a następnie ściągnę go z haka. Ale nie – on musi być taki uparty, tak zarozumiały, więc… Ktoś łapie mój nadgarstek, mocno. Okręcam się, żeby krzyknąć na tą osobę, albo ewentualnie uderzyć, gdy rozmycie ciągnie mnie, twarda kość udowa naciska na mój żołądek i zostaje przechylona w cień. Ledwo dostrzegam błysk niebieskich oczu zanim pochyla się nad moją twarzą i całuje mnie, język smakuje róg moich ust i śledzi krzywą moich ust. Pocałunek rozprzestrzenia brzęczenie ciepła z języka, do gardła, do płuc, do mojego serca, w dół do żołądka, a nawet niżej. Wszystko jest w płomieniach. Nie mogę oddychać – pocałunek mnie zmroził, zatrzymał w miejscu, kompletnie znieruchomiał. To mój pierwszy. To mój pierwszy pocałunek i moje kolana są miękkie, wydaje jakiś głupi, mały jęk. Jak kretyńska jestem, żeby reagować w taki sposób? Jak głupia jestem za poinformowanie tej osoby… I wtedy zdaję sobie sprawę, że niebieskie oczy należą do Jack’a. I wtedy zdaję sobie sprawę, że Jack Hunter ukradł mój pierwszy pocałunek przed całą szkołą. Ludzie gwiżdżą, jęczą. Zapach wody kolońskiej Jack’a unosi się i smakuje pieprzem i miętą na moim języku, kiedy pochyla się by szepnąć: – Jeśli chcesz wojny, Isis Blake, to wojny dostaniesz. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 25

Czterdzieści sekund po pocałunku, Jack Hunter odchodzi, jestem zbyt oszołomiona, żeby się ruszyć. Tak po prostu. Tak po prostu, mój pierwszy pocałunek należał do Lodowego Księcia East Summit. Nie do kogoś, kogo naprawdę kochałam. Cholera, nawet nie do kogoś, kogo lubiłam. Został poświęcony bezradnie, jak podczas małego rytuału kapłanki, na ołtarzu gruboskórnego dupka. I całe liceum East Summit to zobaczyło. Nie mógł wybrać lepszego czasu, cały tłum ze stołówki to zobaczył, i jak idiotka, stałam w idealnym miejscu – jedynym korytarzu łączącym stołówkę z głównym wejściem. Ustawiłam się, a on jak jaguar rzucił się. Kiedy minął mój szok, uderzyły mnie dwie rzeczy. 1. Jest dobry. Bardzo, bardzo dobry. Nie w całowaniu. Nie – definitywnie nie. To był po prostu szok, to wszystko. To dlatego nie mogłam oddychać. Nie, chodziło mi o to, że jest dobry w tej grze. Zaczęłam ją na imprezie inicjując plotkę, ale on tylko wystrzelił swój pierwszy strzał i to była perfekcyjna dziesiątka. Nie mogłabym tego lepiej zrobić. Miałam do czynienia z geniuszem. Prawdopodobnie kryminalnym. To zależy od tego ile filiżanek dziecięcej krwi pije dziennie. 2. Ukradł mój pierwszy pocałunek. Teraz każdy widział moje słabe kolana po pocałunku (słabe kolana to przekleństwo mojej rodziny, wszyscy dostaniemy laski, to nic specjalnego), to sprawi, że nikt nie uwierzy, że źle całuje. Że źle mnie pocałował. Teraz jestem kłamcą. Udowodnił mi kłamstwo przed wszystkimi w ciągu dziesięciu, płaskich sekund. Mój tytuł został rozszerzony z Nowej Laski do Nowej Laski Która Kłamała Że Jack Hunter Źle Całuje. Ukradł mój pierwszy pocałunek i zrujnował moją reputację, ale najważniejsze, że zabrał mój pierwszy pocałunek kiedy myślałam, że nikt go nie weźmie. Nikomu nie udało się do tej pory. Przeżyłam siedemnaście lat bez jednego faceta, starającego się mnie pocałować. Brzydkie dziewczyny, nie są całowane – to fakt. Bezimienny nawet nie próbował mnie pocałować. Moje nadzieje, na to, że zostanę pocałowana, pochowałam w grobie na dziewięć miliardów stóp, który zawierał mój szacunek dla mężczyzn. Moje stopy zaprowadziły mnie znowu do klasy pani Gregory. Słyszałam swoje imię na ustach ludzi, czułam, że się gapią. Muszę wymyślić kolejny ruch przed Jack’iem. Muszę sprawić, że przeprosi Kaylę, nie ważne jak. Muszę jakoś odwrócić ten ruch i ocalić moją reputację. Ale wszystko tylko łączyło się w kakofonię szumu w mojej głowie, za dwoma słowami, które odbijały się echem. Zostałam pocałowana. Zostałam pocałowana. Kręcę głową tak gwałtownie, że jeden z moich biedronkowych kolczyków niemal odlatuje. Łapię małą istotę i głaszczę szkło uspokajająco. Cicho, panie Biedronko. Nie idź Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 26

nigdzie. Wciąż cię kocham. Jesteś moim jedynym. Ten pocałunek nic nie znaczył, zupełnie – to tylko sposób Jacka–dupka, żebym wyglądała jak kłamczucha. Kiedy pan Biedronka się uspokoił i siedzę w swoim wygodnym krześle, dzieląc na strefy to, co pani Gregory mówi o gównie matrycy równania, fachowo składam do kupy to, co się stało, edytując o mój gust, naturalnie. Mam zaćmienie całego pocałunku. To idzie najpierw – nie muszę tego pamiętać nigdy więcej. Mężczyźni to szumowiny i Jack Hunter jest najgorszym ścierwem. Jeśli ktoś zapyta, straciłam swój pierwszy pocałunek z Johnnym Deep’em i/lub Tomem Hiddleston’em. Być może w tym samym czasie. Notka do samej siebie – upewnij się w swoim Realistycznym Kalkulatorze Prawdopodobieństwa™ zanim się do tego przyznasz. Co do pozostałych części, widziałam pana Evansa i Jacka jak rozmawiają. Najwyraźniej jakieś stuknięte uczelnie chcą Jack’a. Może ma dobre oceny czy coś? Nie chciałabym powiedzieć, że był mądry – chciałam zauważyć, że wykorzystał idealnie okazję. I używa trudnych słów, więc jest prawdopodobnie strasznym frajerem. Prawdę mówiąc, ja też, ale to dlatego, że jestem cudowna. Jack nie ma takiego usprawiedliwienia. Evans i Jack rozmawiali też na temat „jej”, jak „polepszy się jej z tobą czy bez ciebie tutaj”. Kim jest ta ona? I czy w jakiś sposób trzyma Jacka z dala od collegu? To ogromna tajemnica, na którą oczywiście nie mam czasu. Pomyszkuję w informacjach w moim mózgu, na wypadek, kiedy będę potrzebować ciężkiej amunicji przeciwko Jack’owi w najbliższych dniach, ale zostawię je tam. Mam wiele decyzji do podjęcia w związku z upadkiem tego faceta, dziwnie nie zaniepokojonego swoją przyszłością. Chyba, że przyszłość, oznacza mnie, duszącą go. Wtedy jest dobrze i prawdopodobnie powinnam skupić się na tym, żeby mieć absolutną pewność, że uczynienie tego jest zablokowane na stałe na wymiarowej osi czasu. I jak do cholery dowiedział się imienia Bezimiennego? To nie tak, że jestem w gazetach na Florydzie – to naprawdę prywatne, wrażliwe i szczególne informacje. I jeśli Jack w jakiś sposób znalazł imię Bezimiennego, czy jest w stanie dowiedzieć się, co się stało między mną, a Bezimiennym? Szybko nabazgrałam długopisem plan bitwy na mojej dłoni: 1. Ocenić zagrożenie. 2. Określić słabe punkty. 3. Wykorzystać słabości. 4. Wygrać. – Isis? – Pani Gregory pstryknęła. – Zwracasz uwagę na problem na tablicy? – Siedemdziesiąt dwa – mówię, schodzę z krzesła, siadając pod biurkiem Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 27

– Przepraszam? – Odpowiedź – mówię spod drewna. – Siedemdziesiąt dwa. Wygląda na zaskoczoną, ale szybko patrzy na bazgroły na tablicy, myśląc, że nie widzę. Cała klasa patrzy na mnie z zapartym tchem, zastanawiając się o co, do cholery, chodzi. Pani Gregory wreszcie sprawdza. – Poprawnie. Ale dlaczego siedzisz… Wtedy dzwoni dzwonek, w przenikliwych, krótkich seriach. Pani Gregory każe wszystkim usiąść pod biurkami i zachować spokój. W jej obłąkanych oczach jest coś spokojnego. To trwa tylko cztery minuty, w ciągu których mogę zdrapać czarny lakier z moich paznokci, kiedy wszyscy debatują czy to strzelanina czy najazd narkotykowy. Pani Gregory czołga się do mnie i marszczy brwi. – Isis, skąd wiedziałaś, że będzie alarm? Jesteś… – Obniża głos i pochyla się. – Zaangażowana w zacienione postacie? To jest dla mnie w porządku, możesz ze mną porozmawiać. Mogę przekonać policję, że nie miałaś na myśli nic złego. Są programy dla uczniów jak ty… – Widziałam dzieciaka, który lubi noże za bardzo, i który biegł w samej bieliźnie z plastikowym nożem przez dziedziniec. Patrzy w szoku. Dyrektor Evans odzywa się przez radiowęzeł i mówi, że jest bezpiecznie. W drodze na parking widzę otwarte drzwi dyrektora, gdzie nożowy chłopak siedzi na krześle, otoczony przez trzech policjantów zastanawiających się, co z nim zrobić. Pokazuję mu kciuk do góry, a on tworzy nożyczki ze swoich dwóch palców i przeciąga je przez szyję w jowialnym powitaniu, ale to nie niepokoi mnie. Wciąż jestem oszołomiona. Zostałam pocałowana. Jedyna rzecz, która myślałam, że nigdy się nie stanie.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 28

Szybko odkryłam dwie rzeczy dotyczące Liceum East Summit. 1. Avery mogła być najpopularniejsza, ale to Kayla była uważana za najładniejszą. 2. Każdy chłopak w szkole miał przynajmniej pięć mokrych snów o niej. To oznaczało, że Kayla nie musiała zabiegać o popularność poprzez słuchanie się Avery, tak jak każdy. Po prostu pojawiła się z tymi swoimi niesamowitymi cyckami i twarzą, za którą można by umrzeć i Avery szybko zrekrutowała ją do swojej grupy przyjaciół, bazując jedynie na tym, jaka była ładna i podatna na wpływ. I mówię to bez ironii. Kayla jest relatywnie tchórzliwa. Ale nie jest głupia. A to oznacza, że Kayla może naprawdę lubić bycie popularną lub nawet samą Avery. Mogłabym się założyć, że bardziej to pierwsze, niż drugie, ponieważ kto tak szczerze lubi dobrowolne niewolnictwo poza zwolennikami lubieżnego BDSM9? Odpowiedź – nikt. Kayla zaprosiła mnie do siebie, abym zjadła ciasteczka i wytłumaczyła jej olbrzymią stertę pracy domowej z Historii Świata, którą nie do końca potrafiła pojąć, co było zrozumiałe – zrozumienie chwały Genghis Khan’a10 jest trochę trudne do zrobienia, gdy nie ma go z nami, strzelającego opierzonymi strzałami w nasze tyłki. – Cześć, ikro! – zagruchałam do małego brata Kayli, gdy wszedł, kiwając się na boki, do jej pokoju. On zaś beknął na mnie. – Wygląda na to, że mówicie w tym samym języku – zażartowała Kayla. – Gdzie się podziało to pyskowanie, gdy Jack sprawiał, że się popłakałaś na imprezie Avery? – Uch, hello? To moje zauroczenie? Nie mam zamiaru mu pyskować.

9

Powtórka z Christiana Graya ;) Mongolski wojownik z XIII w n.e.

10

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 29

– Pokaż im pyskowanie zanim pokażesz im tyłek. – Co to za powiedzenie? – zaśmiała się. – Mojej babci powiedzonko. Jest głową gangu motocyklowego w swoim domu opieki. Zabawiałam się przez kilka minut poprzez pokazywanie jej bratu jak robić bańki ze śliny. Kayla nadal była trochę przybita przez fakt, że Jack mnie pocałował, tym razem naprawdę, a ja spędziłam ostatnią godzinę na zapewnianiu jej, że to nic poważnego, ale nadal mi nie wierzyła. – Każdy mówi, że wyglądałaś na zszokowaną. Bardzo zszokowaną. I co to do cholery jest? – Wskazała na moją dłoń. Trzymałam w niej portfel ze skóry węża. – Och, to? Ja tylko, uch, zabrałam go. – Wygląda jak coś z banalnego westernu. Jej brat zapiszczał i pociągnął mnie za włosy. Zapisałam go sobie na czarnej liście. – Hej, nie nazywaj mojego portfela banalnym. Czy ty masz portfel ze skóry węża? Nie. A nawet jeśli byś miała, twój nie byłby taki super, podczas gdy mój jest zarówno satysfakcjonujący, jak i za darmo, przez co ma się rozumieć, że ukradłam go z tylnej kieszeni mojego prześladowcy, gdy był zajęty obślinianiem mnie. – Ukradłaś portfel Jack’a Huntera? – Oczy Kayli prawie wyszły z orbit. Pomachałam nim przed jej twarzą z krzywym uśmieszkiem. – Co, sądziłaś, że poddam się bez walki? Chcesz zobaczyć, co ma w środku? Jej ciekawość walczyła widocznie z zauroczeniem, ale przecież nie bez powodu mówi się, że ciekawość to pierwszy stopień do piekła. Popędziła usiąść obok mnie. Otworzyłam portfel i oczekiwałam, że zobaczę jakiś niesamowity blask, jak to się dzieje w bajkach, ale ukazał nam się tylko kawałek materiału, pachnący sosną. Wewnątrz znajdował się dowód Jack’a – wpatrującego się intensywnie w aparat. – Jest gorący – westchnęła Kayla. – Wychodzi dobrze nawet na zdjęciach do dowodu. – To olbrzymi znak, że jest Ufo. Albo przeszedł operację plastyczną. Możliwe, że obie te opcje. – Spójrz na wiek! Spojrzałam na wiek wskazany na dowodzie i zmarszczyłam brwi. Dwudziesty marca 1989r. Nie było opcji, że był taki stary11. – To nie jest data jego urodzin – nalegała Kayla. – Urodził się dziewiątego stycznia

11

No nie, 25 lat i już stary?!

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 30

1994r.12 Posłałam jej długie, znaczące spojrzenie, od którego się zarumieniła. Fałszywy dowód – w porządku. Wszyscy w jakiś sposób kupujemy piwo i wchodzimy do klubów. To już standard. Przewertowałam resztę portfela – pięć kart kredytowych, trochę gotówki, karta do biblioteki, ponieważ był kujonem, jakieś paragony za kurczaka, mleko i taśmę klejącą. Raczej zwykłe rzeczy, jakie ma w portfelu licealista, ale było to zaskakująco nudne, jak na chłopaka, który mówi, jak klon Einsteina i wygląda, jak model reklam bielizny. Oczekiwałam mnóstwa kondomów albo działki ekstazy. Brat Kayli krzyknął mi do ucha, że chce cukierka. Powiedziałam mu, że roślinki w ogrodzie potrzebują wody, więc natychmiast pobiegł do kuchni, puszczając bańki mydlane. – Popatrz! – Kayla wyjęła coś z portfela. To był plik wizytówek biznesowych. Lub przynajmniej sądziłam, że były to wizytówki. Ale nie posiadały żadnych adresów biznesowych, więc nie mogły być wizytówkami. Były czarne z prostym paskiem czerwieni na dole i na każdej z nich było napisane to samo imię i ten sam numer telefonu w niebezpiecznie małej, czerwonej czcionce; Jaden 894–354–3310 – Jaden musi naprawdę lubić Jack’a, skoro dał mu tyle swoich wizytówek – zaszczebiotała Kayla. Była czasami taka głupia. – To jego, Kayla. To on je robi, dlatego ma ich tak wiele. Jej usta uformowały się w małe ‘o’. – Ale… ale on nie nazywa się Jaden. – To pseudonim. – Dlaczego miałby go potrzebować? – Prawdopodobnie do pracy. Kiwnęła głową. Przygryzłam wargę i zaczęłam torturować mój mózg, aby myślał jaśniej. Wzięłam jedną wizytówkę, a resztę odłożyłam na miejsce, wręczając jej portfel. – Proszę. Możesz uczynić honory i zwrócić mu to. Prawdopodobnie denerwuje się, że go zgubił – a to może być twoja szansa, aby szala przechyliła się na twoją korzyść. Nawet, jeśli ta szala stworzona jest z nienawiści do kobiet i kości niemowlaków. Wzięła go, promieniejąc.

12

Gówniarz… :P – Karola. Ale nawet jak jest takim gówniarzem i jest gorący to bym go schrupała :D – Klaudia

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 31

– Dzięki! – Czy Avery nadal jest na ciebie zła za wyjście z imprezy? – zapytałam. – Och, nie. To znaczy Avery nigdy tak naprawdę nie robi się zła zła, wiesz? Ona po prostu z tobą nie rozmawia. Nie patrzy na ciebie. I nie zauważa, że istniejesz. – Ach, tak. Całkowicie rozsądne. – Miałam, um, porozmawiać z Wren’em. Wiesz, przewodniczącym rady uczniów. – Wasz przewodniczący szkoły chodzi na popijawy? Jestem pod wrażeniem. – On jest spoko, ale także bardzo onieśmielający. Naprawdę bardzo onieśmielający. Idzie do MIT13 i podczas rozmowy nie patrzy nigdzie indziej, niż w twoje oczy. Ani na usta, ani na cycki, nawet nie na rzęsy. Prosto. W. Twoje. Oczy. Zaczęła się na mnie gapić, jakby chciała to zademonstrować, z szeroko otwartymi oczami i nieustannie, na co aż przebiegł mnie dreszcz. – W porządku, w porządku. Mogę to sobie wyobrazić. Mega dziwaczne. – Yeah, ale tak jakby społecznie zaakceptowane dziwacznie. To całkiem zastanawiające. Przyjaźni się ze wszystkimi. I mam na myśli naprawdę wszystkich. Obejrzał cały sezon Naruto tylko po to, aby mógł porozmawiać z dzieciakami z klubu anime. Zagwizdałam. – Robi wrażenie. Piekielnie zdeterminowany. Możliwe, że właściwie to sam pochodzi z piekła. – W każdym razie Avery chciała, abym, um, porozmawiała z nim. – Tylko porozmawiała? Kayla kiwnęła głową trochę zbyt gorliwie, jak na mój gust. – Potrzebuje więcej funduszy na klub francuski. Jest jego przewodniczącą. Stara się załatwić dla jego członków wycieczkę do Francji, czy coś takiego. – Więc twoja rozmowa z nim miałaby zapewnić jej fundusze? Jesteś aż taka dobra w gadce? – Po prostu, no wiesz. Jestem miła. Potrafię zdobyć od ludzi różne rzeczy. – Jesteś ładna. – Ale jestem także miła! I mądra! Okay, może nie, jeśli chodzi o Historię Świata, ale kto, 13

Massachusetts Institute of Technology

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 32

tak czy siak, dba o jakieś głupie plagi? Mamy teraz szczepionki! Jestem naprawdę dobra w szyciu, a pani Gregory powiedziała, że mam naturalny talent do geometrii, okay? Jestem wieloma innymi rzeczami, niż ładną buzią, więc nie mów tak, jak wszyscy mówią! Jej klatka piersiowa ciężko opadała, a jej twarz zaczerwieniła się. Uniosłam ręce w poddaniu się. – Okay. Przepraszam. Masz rację. Masz do zaoferowania dużo więcej rzeczy, poza urodą. Ja po prostu myślałam… myślałam… – Myślałaś co? Wiem, że jestem ładna, okay? Wiem to! Wszyscy ciągle o tym mówią! Ale nie jestem wystarczająco ładna, jak zgaduję, ponieważ to ciebie pocałował Jack, a nie mnie! Wykrzyczała ostatnie zdanie. Zawisło w powietrzu jak sopel lodu, zimny i ostry. – Ja nie… Przepraszam… – Nie chcę już o tym rozmawiać – wymamrotała. – Muszę pilnować Geralda, więc gdybyś mogła już iść, byłoby świetnie. Poczułam, jak całe powietrze opuszcza moje płuca jednocześnie. – Och. J… jasne. Oczywiście. Złapałam mój plecak i książki, po czym wepchnęłam je do niego. Kayla wstała i poszła do kuchni, wycierając brud z twarzy brata i besztając go za próbę zjedzenia stokrotek. Chciałam się pożegnać lub ponownie przeprosić, ale na scenie, którą była nasza słaba przyjaźń, pojawiła się gruba kurtyna niezręczności. Chciałam jej powiedzieć mnóstwo rzeczy. Chciałam podziękować jej za bycie pierwszą osobą, która tak naprawdę zaprosiła mnie do swojego domu, która ze mną rozmawiała, która zjadła ze mną lunch. Ale te słowa utknęły mi w gardle, a wdzięczność, jaką do niej czułam została zastąpiona wstydem. Gdy wyszłam i odpaliłam samochód, mentalnie kopnęłam się w tyłek. Oczywiście mówiono jej, że jest ładna. Słyszy to cały czas. Ładne dziewczyny, takie jak ona, są chore od słuchania tego. Byłam niewrażliwa za samo powiedzenie tego – ale jak ktoś taki jak ja miał zrozumieć, czego doświadczają ładne dziewczyny? Paskudna dziewczyna. Całujący mnie Jack – czy to naprawdę była dla niej taka duża sprawa? Może nie doceniłam jej uczuć do niego. Musi naprawdę go lubić, jeśli jest o to taka zła. Cholera, gdybym nadal wierzyła w miłość i miała kogoś, kto by mi się podobał, a ten ktoś pocałowałby moją w pewnym sensie przyjaciółkę, byłabym wściekła także na tą przyjaciółkę. Miała każde prawo, aby mnie nienawidzić. Mama napisała mi sms’a, pytając, czy kupiłabym jakieś biszkopty i jagody po drodze do Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 33

domu. Czułam się koszmarnie, po tym, co powiedziałam – tak koszmarnie, że złapałam tabliczkę czekolady. Lub trzy. Gdy wróciłam do domu, wymknęłam się do łazienki mamy i przeliczyłam jej leki – było mniej o dwie tabletki. To dobrze. To oznacza, że je wzięła. Teraz mogłam oddychać lżej i może zaznam trochę porządnego snu. – Dostałaś paczkę od swojego ojca – powiedziała mama. Stała w kuchni i piekła muffiny – stąd jagody. To dobry znak. Nie, skreślcie to; to najlepszy znak, jaki widziałam od jakiegoś czasu. – Dzięki. – Uśmiechnęłam się. Wymuszonym uśmiechem. Zawsze był trochę wymuszony. Nie będzie naprawdę prawdziwy, dopóki naprawdę jej się nie polepszy. Ale już nawet nie pamiętam, jak wygląda to ‘lepiej’. Paczka była zapakowana w brązowy papier. Leżała na moim łóżku. Pudełko wewnątrz głosiło, że to Chanel. Tata poślubił bogatą programistkę z Nowego Jorku – mają razem dwuletnie bliźniaczki i syna w drodze. Nigdy ich nie poznałam, ale sama wiedza, że miałam przyrodnie rodzeństwo doprowadzała mnie do białej gorączki. Widziałam je jednak na Facebooku na zdjęciach, które zamieścił tata, ale to było tak, jakby nie były prawdziwe. Było tak, jakby ktoś przerobił dwa potwory z Loch Ness w photoshopie, a Uniwersytet Skądkolwiek zamierzał udowodnić mistyfikację poprzez dowiedzenie, że snop światła w tle faluje, czy coś. Były prawdziwe. Czasami chciałabym, żeby nie były. I to było okropne, więc przestałam tego sobie życzyć. Lub przynajmniej się starałam. Wewnątrz pudelka znajdowała się piękna szyfonowa bluzka. Była jasna i puszysta z mnóstwem falbanek, fachowo skrojona na moje wymiary. Nowa żona taty przymilała się do mnie poprzez takie prezenty dwa lata temu, gdy ich odwiedziłam. Była miła, ale rzeczy takie jak ta, przypomniały mi, że ona po prostu chciała, abym ją lubiła. Sądziła, że prezenty i nazwy drogich projektantów to wszystko, co potrzebne, aby zyskać sympatię licealistki. Miała w połowie rację. Bluzka taka jak ta przekonałaby każdą dziewczynę. Każdą dziewczynę, która nie jest brzydka. Ale zanim złożyłam ją ostrożnie i włożyłam do szafy, aby nigdy więcej jej nie dotknąć, przestałam i zaczęłam się zastanawiać nad pewną rzeczą. Czy jeśli bym ją założyła, byłabym ładniejsza? Czy to sprawiłoby, że byłabym ładniejsza? Może, jeśli ją założę, mogę być ładna i zrozumiem chociaż odrobinę, czym są problemy Kayli, co ona czuje. Może mogłabym ją lepiej zrozumieć. Zdjęłam swoją koszulkę i włożyłam nową bluzkę przez głowę. Była taka zwiewna i lekka, a jej brzegi falowały z każdym moim krokiem. Widziałam swoje bardzo czerwone rozstępy na brzuchu przez cienki materiał, ale z jakiegoś powodu nie zirytowało mnie to. Uśmiechnęłam

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 34

się do siebie w lustrze – wyglądałam inaczej. Ładniej. Może Bezimienny był w błędzie. Może jestem ładna. Drzwi do mojego pokoju otworzyły się i zastygłam na błyski w oczach mamy. Obejrzała mnie od góry do dołu i nagle pokręciła głową. – Och, skarbie, to w ogóle ci nie pasuje. Powietrze ponownie opuściło moje płuca, ale tym razem jeszcze mocniej. Mama otworzyła drzwi szerzej, całkowicie nieświadoma, jak głęboka była moja rana. – Muffiny są gotowe. Zejdź na dół i weź sobie parę. – Super. Sekundkę. Tylko, uch, pozwól, że zdejmę tę głupią rzecz. Gdy sobie poszła, nie mogłam spojrzeć na siebie w lustrze bez wzdrygnięcia się. Brzegi bluzki wyglądały teraz, jakby idiotycznie opadały. Jej kolor był obrzydliwy, zwłaszcza na mnie. To nie dla mnie. Bycie ładną nie jest dla mnie i byłam głupia za testowanie logicznych faktów i praktycznych granic. Są zasady. A zasada numer jeden głosi, żeby nie próbować być kimś, kim się nie jest. Jestem sobą, nie ważne, jak paskudną, a staranie się być ładniejszą jest głupie, to strata energii. Nigdy więcej tego nie zrobię, nie ważne jak bardzo będę tego chciała. To nie jest tego warte. Nigdy nie będę niczym więcej, tylko paskudną dziewczyną. I pogodziłam się z tym. Włożyłam bluzkę do pudełka i cisnęłam je do szafy.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 35

Przez około dwa tygodnie debatowałam nad zasadnością psucia życia slash reputacji i przyszłych perspektyw z kobietami Jack’a Huntera. Albo z mężczyznami. Zwyczajnie miłości, naprawdę. Facet jak on nie powinien być szczęśliwy. Rujnuje szczęście dziewczyn, co najmniej jednej na godzinę. W środę ktoś zostawił mu list miłosny za wycieraczką jego czarnego sedana. Wyrwał go i przerwał na pół bez mrugnięcia okiem. Odległe zawodzenie należało do dobrze ubranej, pięknej blondynki z klubu teatralnego, której serce zmiażdżył i rozmazał po całym chodniku. Patrzyła na reakcję i teraz patrzy na fragmenty jej starannie napisanego listu z uczuciami, miotającymi się przez parking. Goniłam za kawałkami dookoła, zbierając najwięcej jak mogłam, pocieszając ją przez trzy godziny na klatce schodowej, kiedy wypłakiwała mi się. Złożyłam list w całość. Był pełny Szekspirowskich odniesień, szczególnie dobrze przemyślanych przejść i porównań Jack’a do Romea. Powiedziałam jej, że ma rację – Romeo był maniakalnie chory psychicznie i uparta odmowa uznania uczucia innej osoby była identyczna jak u Jack’a. Podziękowała mi za tą zapaloną ocenę i nazwała mnie suką, piorunując mnie. Kółko teatralne Wailer było pierwsze. W ciągu dwóch następnych tygodni, ukradkiem śledziłam Jack’a na kampusie i naliczyłam kolejne cztery wyznania miłosne, każde bardziej kreatywne od poprzedniego. Dziewczyna, która włączyła radiowęzeł rano, powiedziała, że Jack wygrał nagrodę od rady ogłoszeń i żeby przyszedł do pokoju PA po szkole, żeby ją odebrać. Robiła to każdego. Kolejnego. Dnia. I tak, każdego dnia Jack nigdy tam nie poszedł – nie chodził nawet tym samym korytarzem. Obierał trasę naokoło, co czyniło go niemal spóźnionego na czwartą lekcję. Zerkałam do pokoju PA po szkole, przez kilka dni; widząc, że dziewczyna od ogłoszenia czeka w pokoju przez pół godziny każdego dnia zanim wstaje i idzie do domu z pokonaną miną. Dziewczyna w klubie sztuki pracowała nad jego marmurowym posągiem (to zdecydowanie on, wszyscy o tym wiedzą) w komplecie z grecką postawą i doskonałą repliką twarzy. Opuściła okolicę krocza i robiła się czerwona zawsze, kiedy ktoś ją o to pytał, ale ona starannie struga ją odkąd była pierwszakiem, a teraz jest Seniorem. Inna

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 36

dziewczyna pisze wiersze i zostawia je w jego szafce, a inna z zajęć kucharskich sporządza plany, żeby zrobić mu trójwarstwowy tort na urodziny w styczniu. Przez to wszystko, Jack jest nieprzepuszczalny. Rzekomo odpadł z klasy sztuki, więc nie będzie musiał oglądać w niej posągu. Z wyrazem zupełnej nudy, czyści szafkę z tuzinów nowych wierszy każdego dnia. Jest nieczuły na wszystko, co robią dziewczyny, żeby przykuć jego uwagę. Nikt nie ośmiela się zawołać go na korytarzu. Nie ma żadnych kumpli – trzyma się sam podczas przerwy na obiad, a w czasie przerw jest w bibliotece. Na początku trzymałam się z dala od Jack’a, żeby stłumić plotki i może mieć nadzieję, że Kayla zapomni o fakcie, że mnie pocałował. Ale teraz istnieje tak wiele plotek; jest tylko jeden irytujący szlam. ‘Umawiają się’ jest najczęstsze, większość jest, że jest moim alfonsem i jestem uzależniona od pochylania się, a moją ulubioną jest ta, w której ja jestem jego zaginioną siostrą i że cała rzecz z kazirodztwem sprawia, że to trudne. Żadna z nich nie pomaga mi w relacjach z Kaylą, oczywiście, ale dzisiaj usiadła przy moim stoliku i zjadłyśmy razem. W totalnej ciszy. Co nie jest dokładnie krokiem w dobrym kierunku, ale to jednak krok. Zaczęła ze mną siadać po tym, jak oddała Jack’owi portfel, co widziałam. Poszło znacznie łagodniej niż podczas pierwszego spotkania – podała mu go, a on faktycznie na nią skinął! Pozytywny sygnał! Nie widziałam, jak jego usta formują się w słowo „przepraszam”, więc technicznie nie przełknął swojej dumy i technicznie wciąż jestem z nim w stanie wojny. Kayla uśmiechała się godziny po wymianie. To niesamowite jak wiele kontroli miał nad jej uczuciami, i jak mało go to obchodziło. Każdy facet w szkole zabiłby, aby tak się uśmiechnęła. I ta obojętność wobec niej sprawiała, że jeszcze bardziej go nienawidziłam. Nikt nie powinien przelać swojego całego serca na inną osobę bez choćby niewielkiego odwzajemnienia. Otwieram drzwi do biblioteki. Oziębłe powietrze miesza się z zapachem starych książek i wita mnie. Bibliotekarka ocenia moje fioletowe pasemka, ale nic nie mówi. Widziała gorsze. Migruję między ławkami, patrząc w górę i w dół, szukając go. Wreszcie, zauważam go w sekcji z romansami, przeglądającego książkę z muskularnym facetem na okładce. Czuję jak moje brwi podnoszą się w górę. – Mógłbyś zrobić przysługę całej szkole i poinformować ich, że jesteś gejem – mówię. – Nie czytałaś znaku? – pyta zimno, nie patrząc w górę. – Żadnych harpii w bibliotece. – Gdybym miała być wymyślonym zwierzęciem, byłabym majestatycznym jednorożcem, dziękuję, ale wybaczam twoje przewinienie. Trzeba mieć dobry wzrok, żeby odróżnić harpię od jednorożca. A także, zdrowy rozsądek. Patrzy w górę, jego niebieskie oczy płoną irytacją.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 37

– Nie mam cierpliwości dla ciebie, w tej chwili. – Posłuchaj się! ‘Nie mam cierpliwości dla ciebie, w tej chwili’. – Drwię głębokim głosem. – Brzmisz jak moja bzikująca mama. Jak rodzic. Jak bardzo stary, niedołężny człowiek. Jesteś co, siedemnastolatkiem? Zacznij zachowywać się jak taki. – Oni rozsiewają plotki o nas. Będzie dla ciebie lepiej, jeśli zachowasz dystans. – Aha! Myślałam już o tym! Ale bądźmy realistyczni – to jest liceum. Żadna ilość miejsca między nami nie powstrzyma plotek z hodowli królików. – Twój wybór metafory Freuda jest teraz bardziej niedorzeczny. Jeśli mnie chcesz, po prostu wejdź i to powiedz. Miej to z głowy, żebym mógł cię zestrzelić. – Chciałbyś, czyż nie? Nope. To się nie stanie. Po pierwsze nie jesteś w moim typie… – Jestem w typie każdego – mówi ze zmęczeniem. – A po drugie, widziałeś ten marmurowy posąg? Jest niesamowity. Powinieneś chociaż dać jej szansę, okay? Ktoś z tak wielkim talentem musi być cool. Zamyka książkę i podnosi kolejną. – Nie. – Trzeba się zgodzić, że to niesamowite dzieło sztuki, z przerażająco prześladującymi cechami dołączonymi do niej, lub nie. – Jesteś jedynym prześladowcą, którego tu widzę. – Wzdycha. – A co z dziewczyną z pokoju PA? Może nie być tak ładna jak dziewczyna z klubu teatralnego… – Kto? – Dziewczyna od liściku za wycieraczką. – Ah. – Ale jest słodka! I niska! I ma wielkie cycki! I jest wytrwała! Ale w większości ma wielkie cycki. To jest rzecz ważna dla chłopaków, kiedy ostatnio sprawdzałam. Cyyyycki! – Robię okrężny ruch ręką na mojej znacznie bardziej płaskiej piersi. – A jeśli ona jest wytrwała, będzie mogła pogodzić się z twoimi aroganckimi bzdurami dłużej! To idealnie pasuje! Prycha. – Nic o mnie nie wiesz, nie mówiąc o łączeniu mnie z żałosnymi dziewczynami. – Przestań mówić, że są żałosne! Są miłe, okej? Po prostu nie dałeś im szansy… Porusza się tak szybko, że ledwo mrugam, i jest przede mną, jego ramiona są po obu Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 38

stronach mnie i ma ten sam chłodny–śmiertelny wzrok, który widziałam, kiedy rozmawiał z Evansem. Dziwne ściśnięcie grozi moim płucom, ale pozostaję silna. Dla Kayli. Ze względu na wojnę. Jestem silna i nie pozwolę mu zobaczyć niczego więcej. – Wszystko co robią, to się płaszczą – warczy. – Jestem dla nich rzeczą, nie osobą. Czczą mnie, bo mnie nie znają. – Yeah, ale zachowujesz się w ten sposób – wszyscy myślą, że jesteś przytłaczający i trudny do zbliżenia, tak jak lubisz. Nie wysilasz się, żeby być miły, albo zdobyć przyjaciół. Łatwiej jest być czczonym przez ludzi niż się z nimi przyjaźnić. – Co ty, do cholery, wiesz? – Nic nie wiem – oprócz tego, że jesteś tu, w bibliotece, czytając banalnie głupie, romantyczne książki. – Robię gest wokół siebie. Przytrzymuje mój wzrok, jakby spoglądał na coś wewnątrz mnie, a potem cofa się. Odkłada książkę i bierze kilka, układając je na ramieniu. – Nie są dla mnie. – Słyszałam to już wcześniej. – Mam przyjaciela, który je lubi – mówi bardziej miękko. – Ale nie może zbyt wiele wychodzić. Więc przynoszę je jej. – Oh. Cóż. To miłe z twojej strony. I trochę dziwne, odkąd wyglądasz, jakbyś mocno nie lubił kobiet. – Nie nie lubię ich Jestem nimi zmęczony. To różnica. – Zmęczony nimi? Masz siedemnaście lat! Dlaczego muszę ci o tym przypominać? Jest tyyyle kobiet, których nawet jeszcze nie spotkałeś! Nie zachowuj się jakbyś był zmęczony puss–puss, żaden facet nie jest kiedykolwiek zmęczony puss–puss. Posyła mi miażdżące spojrzenie, ale przez ułamek sekundy, przysięgam, że słyszę pół śmiech, pół drwinę cicho pod jego nosem. – Jesteś dziwna. I jesteś kretynką. Ale podejrzewam, że mogło być gorzej. Mogłaś być normalna. – Mogę być normalna – zgadzam się. – Mogę być nawet gorsza – mogę być taka jak ty. – Prawda. Ja też cię nie lubię. W rzeczywistości, gardzę tobą. – Możemy nie rozmawiać o twoich ohydnych, małych uczuciach do mnie? – Zaufaj mi, są bynajmniej małe. A ohydne to niedopowiedzenie – powodują natychmiastowe wymioty. – O Boże! To jest nas dwoje. Wymiotowałam cztery razy idąc do biblioteki, żeby cię o Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 39

to zapytać. Migam czarno–czerwoną wizytówką między moimi palcami. Wyraz twarzy Jack’a nie zmienia się na mniej nudny. Ponownie migam mu przed twarzą, machając tam i z powrotem kilka razy na dokładkę. – Czy nie jesteś choć trochę zaniepokojony, że mam jedną z nich. – Wiem, że ją masz. Przeliczyłem je, kiedy twoja koleżanka zwróciła mi portfel. – Skąd wiesz, że to ja go zabrałam? – Jak inaczej dostałaby go Kayla? – szydzi. – Nie jest typem złodziejki. Ty jesteś. – Chciałabym być obrażona, gdybym nie miała pięciu ton gorącej pewności siebie. – Mam dwadzieścia dwie wizytówki, a teraz dwadzieścia jeden, odkąd mi go oddała. – Ignoruje mnie. – Masz OCD14 czy coś? Zachowujesz rachubę ile masz wizytówek w swoim portfelu? – Możemy po prostu iść dalej z grożeniem mi? – Wzdycha. Traktuję go krótkim spojrzeniem. – Nie dzwoniłam pod numer z wizytówki. Jeszcze. – Ale zapamiętałaś numer. – Oczywiście – prycham. – A jeśli masz odrobinę mózgu w tej swojej pustej głowie, przeprosisz Kaylę zanim zadzwonię i dam wyciek informacjom ochronie kampusu, że masz do czynienia ze sprzedażą narkotyków na boku. Drwi. – Narkotyki. Myślisz, że o to chodzi? Myślisz, że jestem tak przewidywalny? Jestem obrażony. – Ludzie w poprawczaku będą obrażeni z twojej postawy swiętszy–niż–święty. Obrażeni na tyle, żeby pobić cię raz na dzień. – Ty biedna dziewczyno. – Śmieje się, ściskając grzbiet nosa, jakby bolała go głowa. – Ty biedna, naiwna, mała dziewczynko. Mówisz o wielkiej grze, o tym jak mądrzejsza jesteś i jak się od nich różnisz. Ale na koniec dnia, jesteś tak samo nieświadoma jak reszta dziewczyn. – Nie pouczaj mnie! – warczę. – Wiem, że robisz coś nielegalnego. Jeśli nie przeprosisz Kayli…

14

OCD – skrót od obsessive–compulsive disorder (zaburzenia obsesyjno–kompulsyjne)

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 40

– Co zrobisz? Wydasz mnie. Śmiało. Zadzwoń pod ten numer. – Pochyla się. – Wyzywam cię. – Odsuń się. – Syczę do jego twarzy. Jego oczy zwężają się w lodowe szparki, ale nie nachyla się bardziej. – Zrób to. – Wyciąga telefon. To pułapka. Wchodzę w największą pułapkę na świecie. Jack patrzy na mnie z ostrym, niemal głodnym zainteresowaniem. Chce, żebym odkryła co oznacza wizytówka. W tym czasie ja, mogłabym wpaść w pułapkę. Ale też chcę wiedzieć. Część mnie chce wiedzieć i jest głośniejsza, niż część mnie, która jest ostrożnym, taktycznym mistrzem. Jeśli zadzwonię pod ten numer, będę mieć ogromną ilość materiału do szantażu. W teorii. Co najgorszego może się stać? To nie tak, że ten numer uzbraja bombę. To może być nic, ogromny niewypał, ale nie dowiem się, póki nie spróbuję. Powoli wybieram numer i podnoszę do ucha. Jest dzwonek. I kolejny. Jack się nie rusza. Ledwo mruga. Ja ledwo oddycham – oczekiwanie jest ciężkie na mojej piersi. – Halo, mówi Madison. – Ćwierka miły głos. – Jak mogę ci pomóc? – Uh, cześć, jestem… – Poszukuję róży. – Jack mówi powoli. – Poszukuję róży. Jest krótka przerwa. – Moment, muszę wziąć kalendarz. Mogę spytać o imię? Patrzę znów na Jack’a, ale potrząsa głową. – Isi… Isabelle. – Dobrze Isabelle, a do kogo dzwonisz? – Um… – Imię na wizytówce, którą dostałaś? – Oh. Jaden. Jeśli to linia oczekiwania na dragi czy coś, to jest najdziwniejsza na świecie. Jest kobieta hałasująca na klawiaturze. Oczy Jack’a skanują ponad moim ramieniem, oglądając chodzących ludzi, ale mogę powiedzieć, że jest w pełni skupiony na rozmowie, którą odbywam. – I to jest twój pierwszy raz w Klubie Róży, Isabelle? – T…tak? Tak. – Klub? Jakiego rodzaju klub?

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 41

– Dobrze, dziękuję bardzo za wybór rezerwacji u nas, Isabelle. Jaden jest jednym z najpopularniejszych towarzyszy, więc obawiam się, że będziesz musiała poczekać. Najwcześniejsze otwarcie mam czwartego grudnia o 12:30, w Columbus. Ponadto jestem zobowiązana wspomnieć, że jego opłaty są znacznie wyższe, niż innych towarzyszy… Naciskam przycisk kończący połączenie i telefon opada na podłogę. Ślizga się pod półkę i znika. Zanim mogę go podnieść, Jack sięga pod półkę i podnosi go jednym ruchem. – Ustawiłem telefon tak, żeby nagrał tą rozmowę. Teraz mam ciebie i rozmowę operatora na taśmie. Jeśli powiesz komuś, co wiesz na temat tej wizytówki, pokażę to nagranie i powiem, że byłaś klientem. Czy to jasne? Przełknęłam ciężko i przysięgam, że słyszałam jak moje gardło pęka. – Pytałem, czy to jasne? – Jego głos twardnieje. Nie zaszczycam go skinieniem. Odchodzę zanim ma szansę stworzyć kolejne, władcze zdanie. To była pułapka. I dałam się złapać.

***

Wkopuję się w coraz większe gówno. Muszę powiedzieć, że podziwiam Jack’a Huntera nawet, jeśli nienawidzę jego jaj. Wyciąga wszystkie zahamowania, uderzając mocno, ciężko i nieustępliwie. Chciałabym być ranna, moja duma roztrzaskana i kompletnie pokonana, jeśli to byłby ktoś inny, niż ja. Na szczęście jestem Isis Blake i słowa na tablicy mówią, że jest całkiem wspaniałą dziewczyną, która nigdy się nie poddaje. Bezimienny nie mógł tego zrobić. Jestem pewna jak diabli, że jakiś przypadkowy, piękny chłopiec tego nie zrobi. Jedyna, która jest warta pokonania mnie, to ja! Pompując bardziej to uczucie, pogłośniłam swoje radio na światłach. Mój mózg pracował nadliczbowo. Stworzyłam listę w głowie. 1. Jack ma dziewczynę. Przynosi jej romantyczne książki. Ona nie może wychodzić zbyt dużo. Może ma nadopiekuńczych rodziców, czy coś? Dalsze dochodzenie jest niezbędne. Ta dziewczyna może być kluczem do wygrania wojny – on wydaje się o nią dbać, lekko ponad siebie, w każdym razie. Muszę się dowiedzieć, kim ona jest. 2. Jack jest towarzyszem. To coś jak głupi dramat w telewizji, ale słyszałam kobietę na drugiej linii. Jeśli to była mistyfikacja, to była bardzo dobra. Coś w moich trzewiach mówiło, że nie była – Jack jest dobry w potyczkach mózgowych, ale nie tak dobry. Nie mógł sfingować całej telefonicznej linii i zatrudnić fałszywej kobiety, przekonującej mnie, że jest towarzyszem i nawet jeśli mógł, co chciałby tym uzyskać? Czemu przekonywać mnie, że jest towarzyszem, Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 42

miałoby mu pomóc? Nie pomogłoby. Więc to znaczy, że to prawda. Jeśli to prawda, wtedy nie mogę tego użyć, od kiedy ma nagranie, które może użyć przeciwko mnie. To, że nie mogę nic powiedzieć, zabija mnie – ukazując, że ma pracę na pół etatu, jako towarzysz byłoby ostatecznym odwetem za kradzież mojego pierwszego pocałunku. Ale nie chcę, żeby pociągnął mnie w dół za sobą. Więc będę musiała znaleźć inny sposób, żeby żałował, że mnie kiedyś dotknął czy obraził Kaylę. Ponieważ Jack jest dobrym kawałkiem gówna, a ja nigdy nie miałam do czynienia z takim dobrym przeciwnikiem, potrzebuję odpowiedzi, informacji i taktyki. I potrzebuję je szybko. Więc idę do jedynej osoby, która może coś wiedzieć na temat Jack’a. Wren jest wolontariuszem w lokalnym banku żywności w soboty. Wiem to, ponieważ za każdym razem, kiedy pani Gregory widzi jego twarz na porannym apelu, czuje potrzebę obwieszczenia listy wszelkich jego osiągnięć, począwszy od wolontariatu gdzie i kiedy. Parkuję i wychodzę, przepycham się przez tłum samotnych matek z krzyczącymi dziećmi i pół bezdomnych. Facet spogląda na mnie z góry na dół i gwiżdże ‘ay mami’ ale pachnie jak alkohol i mocz i to ma sens – tylko ludzie z poważnymi zaburzeniami mogliby pomyśleć, że jestem na tyle ładna, żeby na mnie zagwizdać. Wren jest na pierwszej linii, ale za stołami, gdzie sortują puszki z tuńczykiem i kukurydzą. Rozmawia z innymi wolontariuszami i koordynuje ich z szybką, czystą wydajnością. Ma blond włosy, zaczesane idealnie do tyłu. Okulary sprawiają, że wygląda na starszego, niż w rzeczywistości jest. Nie jest przystojny jak Jack, ale jest strasznie słodki. Prześlizguję się obok niego. – Twoja mama powinna cię po prostu nazwać Kurczak. Wren patrzy w górę, jego piwne oczy są zmieszane. – Przepraszam? – Wiesz, to bardziej ogólne imię, niż Wren. Plus ludzie będą ciągle pytać o to, jak się to pisze. Jeśli nazwiesz swoje dziecko po nazwie ptaka, miej co najmniej uprzejmość, żeby to był ptak, którego ludzie mogą przeliterować.15 – Ma tylko cztery litery – mówi. – Te małe zdrapki też mają cztery rzeczy, ale wiesz jak skomplikowane może być to gówno? – Przepraszam – Wren mruży na mnie oczy – czy ja cię znam? Oh, czekaj. Znam cię. Nowa. Isis Blake. – Jedna i jedyna! – Uśmiecham się.

15

Wren – strzyżyk

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 43

– Pierwszy lipca 1994. Grupa krwi O+. Wcześniej mieszkałaś w Good Falls na Florydzie ze swoją ciotką. Jesteś uczulona na truskawki. Jestem w szoku, ale wciąż się uśmiecham. – Skąd wiesz tak… – Czytałem twoje szkolne papiery. Jestem wolontariuszem w sekretariacie. – Układa kolejne puszki na szczycie piramidy z tuńczyka. – Ah. Racja. To ma mniej przerażający sens! – Jest coś, co mogę dla ciebie zrobić? – Uśmiecha się, nawiązując kontakt wzrokowy i to wtedy jestem poddawana jego legendarnemu spojrzeniu. Nie przenosi wzroku w najmniejszym stopniu, wypalając dziurę w mojej głowie. Patrzę na bok, ale kiedy patrzę znowu, on wciąż gapi się z tym samym miłym uśmiechem na twarzy. Przeczyszczam gardło. – Jak wiesz, jestem na nieformalnej wojnie z Jackiem Hunter’em… – Tak, ciężko jest przejść w jakiekolwiek miejsce, bez słuchania nowych ataków histerii, które wasza dwójka przyciąga. – … i mały ptaszek – nie kurczak – powiedział mi, że znasz wszystkich. Jak, cóż, wszystkich. – Wziąłem sobie za punkt, żeby porozmawiać ze wszystkimi na kampusie. Cieszę się sympatią wielu ludzi. – Więc to znaczy tak? – Tak. Znam wszystkich. I jeśli kogoś nie znam, jak w twoim przypadku, mam nadzieję, że wkrótce poznam. Jego uśmiech się powiększył, ale to tylko przeraziło mnie bardziej. – Racja – mówię powoli. – Więc, tak, założę się, że jesteś jedynym facetem, który zna Jack’a. Wren się śmieje. – Znać Jack’a? Jasne. Znam go. Jak tylko można go znać. Jest jak wilk – przychodzi i odchodzi, a tak naprawdę nie daje żadnych odpowiedzi o niczym. Ale czasami, tylko czasami, odwiedzi cię w środku nocy. Jeśli szukasz informacji na jego temat, obawiam się, że nie mogę ci pomóc. Jestem trochę zajęty. Wren wyciąga puszkę z sosem pomidorowym i sprawdza ją jak cenny klejnot. Wręcza go kobiecie pracującej z nim. – Ta jest wgnieciona. Wyślij ją na stos zwrotów. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 44

– Ale wygląda dobrze! – Kobieta protestuje. – Nie, spójrz tutaj. – Wren prowadzi palec z boku puszki. – Widzisz? Wgniecenie. Puszka nie wygląda dobrze po wgnieceniu. Możesz otruć kogoś czymś takim. Kobieta musi być po collegu, ale oblewa się ciemną czerwienią jak żadna z uczennic. Wren odwraca się do mnie i nisko gwiżdże. – To diabelska metafora, prezesku. Osobiście mogłabym bardziej porównać Jack’a do śluzu z wyciekającej odnogi ameby, ale wilk też jest dobry. – Nazywam się Wren – mówi surowo. – Lubisz burrito, prezesku? Jest miejsce z burrito za rogiem. Widziałam je, jadąc tu. Wyglądają na wielkie! Nie dam rady zjeść całego sama. Ale jestem diabelnie głodna i zbliża się godzina lunchu, więc… – Szarpię kciuk za plecami. – Idę zdobyć jeden. Zastanawiam się, czy zobaczymy się w okolicy. Ciężarówka z burrito znajduje się pośrodku stołów piknikowych, kolorowe parasole dają cień na parking i zmęczonych pracowników budowlanych, stojących w kolejce, aby dostać kęs serowo–fasolowej chwały. Zamawiam jednego z kurczakiem i zieloną salsą. Przecinam go równo na pół i umieszczam połówkę po drugiej stronie stołu i zagłębiam się w swoją. I czekam. To doskonały wabik. Wren może dobrze ukrywać zmęczenie, ale wiem, że nie je wystarczająco dużo. Jest typem ucznia, który jest tak zajęty życiem dodatkowymi zajęciami, że nieustannie zapomina jeść. Cień pada na mój stół i Wren wślizguje się na miejsce naprzeciwko mnie. Przyciąga połowę burrito do siebie, z miłym, lekkim uśmiechem. – Nie masz nic przeciwko, prawda? – Nope. – Wycieram usta wymownie, dołem swojej koszulki. Pochłania swoje burrito z imponującą szybkością. Kiedy to robi i wyciera twarz serwetką, klaszczę. – Bardzo dobrze, prezesku. Jest jeszcze dla ciebie nadzieja. – Nie jadłem śniadania – przyznaje z zakłopotaniem. – Wiem. – Ty… Wiedziałaś? Kiwam w stronę jego rąk. – Twoje paznokcie. Zobacz, jak wszystkie są przezroczyste i prążkowane z kilkoma podniesionymi plamkami? Moje zrobiły się takie, kiedy byłam na diecie. Niewystarczająca ilość żelaza. Cholera, niewystarczająca ilość niczego, kropka. Mogę zamówić ci kolejne burrito, jeśli chcesz. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 45

– Nie, jest w porządku. – Mówi trochę za szybko, i robi tą przerażającą rzecz z oczami. – Jesteś bardzo spostrzegawcza, prawda? Wzruszam ramionami. – Jak inaczej mogłabym otrzymywać tak wspaniałą wiedzę o ludzkiej egzystencji przez cały czas? – Jesteś taka jak on. – Wren się śmieje i wstaje. Zaczyna wracać do namiotu banku żywności, więc wyrzucam swoje serwetki i szybko idę za nim. – Jak kto? – Jack. Wasza dwójka ma taką samą dbałość o szczegóły. To samo oko na zagłębienie się w to, jacy ludzie są. Prycham, ale Wren tylko kręci głową. – On już przyszedł do mnie. Pytać o ciebie. To tylko dowodzi, że wasza dwójka myśli podobnie – z wyjątkiem tego, że jesteś wolniejsza. Posyłam mu miażdżące spojrzenie, ale on tylko się uśmiecha. – Nie powiedziałem mu wiele. Jeśli chcesz coś wiedzieć na jego temat, mogę ci powiedzieć tylko kilka rzeczy. Jest wiele, czego nie wiem. – Kim jest ta dziewczyna? – Od razu pytam. – Jaka dziewczyna? – Dziewczyna, której przynosi książki. – Oh. Musisz mieć na myśli Sophię. – Sophia – powtarzam cicho. – Jest jego dziewczyną? – Nie jestem pewny. Żeby być szczerym, nie powiedział mi wiele na jej temat. Jest jedyną rzeczą, którą strzeże bardzo uważnie. Wiem, że jest chora – jest w szpitalu niemal zawsze. – Chora Sophia. Mam to. – Łapię spadającą puszkę i oddaję ją rumieniącej się kobiecie. – Coś jeszcze? – Mieszka ze swoją mamą w Coral Heights. – To te fantazyjne, ogrodzone przedmieścia z ogromnymi domami, co nie? – Yeah, o wiele bliżej do Columbus. – Gdzie jest jego ojciec? – Zginął w katastrofie lotniczej, tak myślę.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 46

Moje serce opada, bez żadnego powodu. Wyciągam je z powrotem przez komory. Teraz nie jest czas, żeby czuć współczucie dla wroga, serce! Weź się w garść. Ekstremalnie w garść! Weź się w garść tak dobrze jak detonator. – Więc, co mu powiedziałeś na mój temat? – Powiedziałem mu o Will’u Cavanaugh. Drgnęłam tak mocno, że zatrząsam stołem za sobą. Piramida zupy w puszcze chwieje się i rozbija. Chwytam z powrotem, kucając i pośpiesznie pomagam im sprzątać mój bałagan. Kiedy piramida jest znów na stole, w masie puszek i wiśniowych etykiet krzyczących NIE ZAWIERAJĄ SODU, Wren wzdycha. – Mój kuzyn jest typem okrutnego gnojka. Mogę zrozumieć, dlaczego jego nazwisko tak na ciebie wpływa. – On jest… – Przełykam, czując się jakbym przełykała pudełko zszywek. – Jest twoim… – Kuzynem. – Wren potwierdza. – Nie wiem, czy ktoś ci to mówił, ale to bardzo mały świat. – Mikroskopijny. – Śmieję się nerwowo, ale żadna część mnie nie czuje się szczęśliwa. Bezimienny jest bliżej, niż myślałam. Nie – to nie on. Uspokój się. To tylko reakcja na niego. Nie ma go tu, i nie będzie. Miejmy nadzieję. Tworzę mentalną notkę, żeby znaleźć najbliższe urwisko, aby móc w nim zanurkować, tylko na wszelki wypadek. – Nie znam całej historii, tego co się stało między tobą, a moim kuzynem, ale powiedział, że byliście ze sobą zaangażowani w pewnym momencie. – Yeah. Zaangażowani. To komiczne. – Wszystko w porządku? Wyglądasz na trochę zieloną. – Jest… Jest w porządku. – Położyłam dłoń na brzuchu, żeby go uspokoić i wysłać notatkę. Możesz zaczekać, aż będziemy sami, żeby ponownie skalibrować burrito? Podziękowania i Wyrazy Miłości, Zarządzanie na Górze. Mój żołądek odpowiedział zbuntowanym bulgotaniem. Wren sprawdzał coś w notesie ze wzrokiem na mnie przez cały czas. – Jest coś jeszcze, w czym mogę ci pomóc? – Yeah, jak legalna jest nieletnia prostytucja? Mrugnął. – Słucham? Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 47

– To nie jest wyrok śmierci, ale też nie jak picie gorzały, będąc nieletnim. Więc coś między tymi dwoma, prawda? – Można przypuszczać, że tak. – Dobra. Cool. Dzięki jeszcze raz, prezesku! Wzdryga się na ksywę kiedy odchodzę, mój umysł wrze z fantastycznym, ultra–cool, murowanym planie. Jack Hunter może mieć chorą dziewczynę i nie mieć taty, ale wciąż jest fiutem. Wciąż jesteśmy na wojnie. I wciąż za to zapłaci.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 48

Robiąc mały research w googlach na temat Klubu Róży, znalazłam dwie wskazówki: 1. Nie ma żadnego Klubu Róży. Przynajmniej żadnego otwartego. Ludzie na podejrzanym sex forum Ohio, piszą o czymś co się nazywa „Klub”, ale nie dodają żadnych szczegółów. Myślę, że to ma sens – takie rzeczy są całkiem nielegalne. A jeśli Klub zatrudnia nieletnich, jest nawet bardziej ohydne i nielegalniejsze.16 Chyba, że Jack kłamał na temat swojego wieku – jego fałszywe prawko wyglądało wystarczająco przekonująco. 2. Kluby z przystojnymi mężczyznami do wynajęcia, to zwykle żigolo kluby, prowadzone przez starszego, sprytnego żigolo z zagranicy, który szeroką praktykę wiódł w Europie. To nie jest niespotykane wśród bogatych, zamożnych córkach, które zatrudniają pięknych kolesi na bale, śluby, rodzinne spotkania i zwyczajne weekendy na dzikie, szalone noce. Księżna Orlean– Reis (osiemnaście lat i wspaniała) została przyłapana w zeszłym miesiącu w Los Angeles za jazdę pod wpływem alkoholu z piętnastofuntową kolekcją Versace i dwoma Portugalskimi żigolo w samochodzie. Córka Bill’a Gates’a, według pogłosek, umawiała się z żigolo przez półtorej roku. Bogate laski lubią pięknych chłopców. I Jack ma wiele negatywnych cech, ale jest, nienawidzę tego przyznawać, pięknym chłopcem. Jednak ciężko mi uwierzyć, że tu, w Ohio, jest klub żigolo. To znaczy, jest trochę bogatych ludzi w Columbus, więc to ma sens, ale to tylko wierzchołek sensownego ciasta, z całego sensownego ciasta. I dlaczego Jack zapisał się do bycia jednym z nich? Ostatnim razem kiedy sprawdzałam, sex–za–pieniądze nie był aktualnie jedną z prac jakie się lubi. A może? Kręcę głową i otwieram puszkę tuńczyka. Nie myślmy na temat seksu. Brzydcy ludzie uprawiają sex, jasne, ale ja, szczególnie? To nie jest w mojej przyszłości. Przejdę przez liceum nie uprawiając go, i prawdopodobnie nie robiąc tego przez kilka następnych lat. Nawet jeśli to

16

Zamierzony błąd :D

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 49

zrobię, to nie będzie to ktoś kto lubi mnie za to kim jestem, a ktoś kto powinien lubić moje rozstępy i tłuszcz i pryszcze, a ostatnio jak sprawdzałam, nadal większość populacji uważa, że są ohydne jak diabli. Mogę wyłączyć światła czy coś i mieć to z głowy. To może być jak przelotny romans. Jednonocna sprawa. Co robią dorośli, żeby ponownie zaliczyć? Wchodzą na strony randkowe, jak myślę. To dość ponura przyszłość, ale to nie tak, że oczekuję czegoś innego – odpycham ludzi od siebie, wliczając w to związki. Jeśli kiedykolwiek będę uprawiać seks, będzie to z jakimś gościem, którego nigdy więcej nie zobaczę. W ten sposób nie ma szans na cokolwiek poza jednonocną przygodą. To najbardziej praktyczny, logicznie brzmiący plan, jaki kiedykolwiek wymyśliłam, jeśli mogę tak powiedzieć o sobie. – Kochanie. – Mama wchodzi. – Twój ojciec chce wiedzieć, do jakich szkół składasz podanie. Uderzam się ręką w głowę, ale mam w niej otwieracz do puszek. Kiedy ścieram sińce, wzdycham. – Mówiłam mu milion razy, Ohio State, Oregon U, Idacho U i jeden Mormon college w Seattle z przerażającą broszurką. – Dlaczego składasz tam papiery jeśli wygląda strasznie? – Ponieważ straszne jest niesamowite? To jak kult. Jestem cała za tym gównem. Mama posyła mi Dezaprobujący–Mami–Subtelny–Grymas–Ust. – Jestem cała za tą kupą. – Poprawiam delikatnie. Śmieje się i to jest dobry znak. Dwa dobre znaki w jeden miesiąc. I uchylam mój optymizm za realizm – to nie potrwa długo. Mam nadzieję, że tak będzie, ale nie będzie. To jednak nie powstrzymuje mnie przed cieszeniem się tym, kiedy mogę. Rozsmarowuję tuńczyka i wkładam kanapki do piekarnika, żeby się, cóż, stopiły. Dzwoni dzwonek do drzwi, więc otwieram. Avery stoi tam, płomienne włosy są oświetlone przez zachodzące słońce od tyłu i widzę mały grymas na jej twarzy. – Niesamowite, dziękuję bardzo za przybycie! – Nie zostaję. – Avery cedzi. – Po prostu daj mi pieniądze, żebym mogła pójść. – Ug, racja! Ile jestem winna? – Dwadzieścia dolców. – Okej, sekunda, niech no tylko wezmę portfel. Wchodzę po schodach biorąc je po dwa, w sypialni gorączkowo szukam portfela. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 50

Wyciągam dwie dziesiątki i schodzę na dół. Avery podaje mi brązową, papierową, małą torbę, a ja daję jej pieniądze. – Dzięki za to. – Uśmiecham się. – Znaczy, uh, bardzo. – Zostańmy w szkole. – Drwi tym, co powiedziałam jej tej nocy na imprezie. – Haha. – Śmieję się niezręcznie. – One nie są dla mnie. Są dla mojej wysoko… niespokojnej… ciotki… chłopaka… córki… która jest moją kuzynką. – Jasne. – Avery prycha. – Cokolwiek. Jest chwila ciszy, kiedy myślę, że odwróci się i odejdzie, nasz biznes skończony, ale ona zostaje. – Mogę dać ci radę? – Zwęża na mnie oczy. – Jasne. – Trzymaj się z dala od przeszłości Jack’a. Podnoszę brwi. – Z jakiegoś szczególnego powodu? I skąd wiesz… – Rozmawiałam z Wrenem. Pytałaś go o Jack’a. I ja mówię ci, trzymaj się z dala od jego przeszłości. Ludzie nie radzą sobie z tym dobrze, kiedy się ktoś wtrąca. – Jak, zostali zaatakowani straszliwą chorobą? Czy on ukradł kryształową czaszkę z grobowca? Mówiłam mu, że to nie jest najlepszy pomysł… – On jest niebezpieczny. – Przerwała mi. – Dobra? Jest kurewsko niebezpieczny, kiedy próbujesz się do niego zbliżyć, a jeśli będziesz tak trzymać, odwróci niebezpieczeństwo na ciebie i nie będę w stanie zatrzymać go w porę. – Oh, czy to przyjaciółka, Isis? Natychmiast wkładam torbę pod koszulkę. Wybrzusza się niezgrabnie i modlę się, żeby nie zauważyła. Podnoszę wzrok na poważną, bryłowatą filiżankę. – Uh, yeah. Mamo, to jest Avery. Avery to jest Patricia Blake, moja mama. Avery rzuca jedno spojrzenie na moją ubraną w szlafrok, z wodnistymi oczami, lekko krucho wyglądającą matkę i prycha. – Muszę iść.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 51

Znika w swoim zielonym Saabie, zanim mama ma szansę wciągnąć ją do salonu. Mądra dziewczyna. Również piekielnie niegrzeczna, ale też mądra. – Ta dziewczyna – wygląda znajomo. – Mama zaczyna. – Yeah? Widziałaś ją wcześniej? – Tak. Po prostu nie pamiętam gdzie.

***

Udaje mi się przeszmuglować papierową torbę za ochronę w szkole przez wjechanie prawie w tył auta dozorcy, ciągnącego się na parking w poniedziałkowy poranek. Wysiada, jego twarz jest czerwona jak burak, jakby był gotowy srać i poucza mnie na temat bezpiecznej jazdy i kontroluje mój błotnik, upewniając się, czy jego czerwona farba jest na nim. Wślizguję torbę na fotel, a później pod plandekę. Po porannej wtopie, idę za pokój konserwatora, gdzie woźny parkuje i porzuca swój wóz. Stosy grabi i mioteł, wybielaczy, gąbek i szczotek walają się po ziemi i papierowa torba wygląda tu jak w domu. Szybko wkładam torbę pod ścierki do mycia okien i wychodzę. Ludzie w filmach włamują się do szafek, korzystając z techniki ucho–do–zamka, a kiedy to nie działa, zawsze mają jakiś łom. Ale to, czego nie mówią w filmach to, że jest to o tonę łatwiej po prostu otworzyć drzwi. Federalny okrąg szkolny zapewnia fundusze na metal najmniejszej jakości, niklowo–cynowa hybryda i szkolne szafki są właśnie z tego zrobione przewiercone na dwie śruby, co oznacza, że jeśli weźmiesz spinkę i pincetę, i klina na śrubę, można zgiąć drzwi na tyle, że możesz wrzucić coś do środka – dla przykładu, dwie torby zioła, które z pewnością są własnością Jacka Huntera, ponieważ są w jego szafce. Idę do łazienki i dzwonię do sekretariatu; anonimowy donos, że szafka 533 śmierdzi ziołem. Ochrona kampusu jest cała nadęta po złapaniu tego ‘kryminalisty’ tamtego dnia. Nożowy koleś został zawieszony na tydzień i każdy chichotał otwarcie na temat tego, że ochrona złapała nagiego kolesia, ale to nie ma znaczenia dla sekretariatu. W ich mózgach, to był triumf Dobrych Dorosłych ponad Generalnie Złymi Nastolatkami, i to wystarcza, żeby nadymać ego wystarczająco, by chodzili dookoła jak balony z wąsami i łysymi plackami. W ciągu dziesięciu minut byli przy szafce 533, woźny przeciął zamek a ochrona przeszukała rzeczy Jack’a. Patrzyłam na to zza rogu, kiedy wyciągali jego książki, ołówki, rzucając je bezceremonialnie

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 52

na podłogę. Kiedy znaleźli torebki, powąchali wnętrza obu, upewniając się, że jest tam marihuana. Rechotałam cicho w drodze do klasy. Jack Hunter: 2. Isis Blake: 1. To duża różnica, ale nadrobię szybko. Plotki rozprzestrzeniły się jak ogień po wycieku ropy – Jack Hunter jest zawieszony na dwa dni, z zarzutami o narkotyki w lokalnej policji. Życie jest piękne. Ugryzłam moją kanapkę i ledwo zauważyłam, że to trzeci dzień z rzędu, kiedy jem tuńczyka – moje kubki smakowe mogły dostrzec jedynie zwycięstwo. – Co robisz? – Kayla zapytała, patrząc w dół na mnie z tacą z chilii w ręce. – Rozkoszuję się swoim zwycięstwem – mówię. – To byłaś ty, prawda! – Kayla trzaska swoją tacą i syczy. – Ty byłaś osobą, która podrzuciła trawkę do szafki Jack’a! – Uh, nie? On jest narkomanem, nie ja. Nie wiem nawet gdzie kupić trawkę. – Avery powiedziała, że sprzedała ci dwie torebki. – Oh. Cóż, w takim wypadku, tak. Wiem gdzie kupić trawkę. Wydaje obrzydzający dźwięk, ale jej twarz jest przeciwieństwem obrzydliwości. Jest piękna. To jak oglądanie kota, który wykrztusza kłaczek. – W mojej obronie… – Podnoszę ręce. – Wszyscy wiedzą, że popularni ludzie mają trawkę, dobra? To jak uniwersalne prawo, to tak powszechne jak ‘jabłko spadające na nerdowatą głowę Newtona’ i ‘niebo jest w wyraźnie niebieskawym kolorze’. – Nie mogę w to uwierzyć. – Kayla wzdycha. – Myślałam, że jesteś fajna, a teraz popatrz na siebie; podrzucasz narkotyki jakiemuś gościowy, którego nie lubisz? – Uh, to trochę więcej niż ‘nie lubię’. – W skrócie – reszta z nas lubi go, dobra? Więc, czy nie możesz po prostu odpuścić? – Wciąż nie przeprosił, że przez niego płakałaś, Kayla! – Sprawia, że płaczę, cały, pieprzony czas, dobra? Płaczę trochę w ciągu doby przez niego od sześciu lat! – Kolejny powód, żeby skopać mu tyłek! – To nie jest już druga klasa, Isis! – Kayla pstryka. – Kopanie i gryzienie nie zrobi cię damą i nie posunie cię też dalej z żadnym chłopakiem. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 53

– Może nie chcę, być, kurwa, bliżej z żadnym z facetów? – Mój głos jest głośny, przyciąga uwagę. – Może wszyscy faceci to dranie! Może jestem jedyną, która najwidoczniej może myśleć jasno i zobaczyć dupka, kim naprawdę jest! – Nie jest dupkiem… – Nie zamierzam słuchać twoich wymówek, Kayla! Znam je wszystkie. Powiedziałam je wszystkie raz dla jednego gościa, okey? – Ciężko mi w to uwierzyć – mówi złośliwie. – Yeah? Uwierz w to! Szarpię za rękawy do góry, Kayla robi trzy rzeczy na raz – widzi je, rozumie je i cofa się, cofa się daleko od tego. Ode mnie. Opuszczam rękawy i biorę plecak. Zostawiam kanapkę. Zostawiam krótki triumf nad Jackiem, który miałam. Zostawiam tam mój sekret, z nią. Reszta dnia jest rozmytą zupą gniewu i wstrzymywanych łez. Kiedy wracam do domu, on jest ciemny. Wszystkie okna są zamknięte a zasłony zasłonięte, jak zawsze. Dom śpi, albo to jest to, jak to wygląda. Wołam mamę – nie miała dzisiaj pracy ani terapii, a jej wóz wciąż jest w garażu. Powinna być w domu. Biorę schody po dwa i zastygam, kiedy widzę jej otwarty pokój. Wszystko jest zaśmiecone. Lampa jest rozbita, bursztynowe szkło jest na dywanie. Jej dokumenty i płótna do pracy są jak rozcięte w papierowego węża. Rozerwane niektóre na strzępy, skrawki zaśmiecają jej łóżko. Jej podkład spływa w brzydkich, cielistych, płynnych rzekach. Lustro w łazience jest zbite, butelka leków otwarta, a pigułki zatykają zlew. Woda przelewa się z wanny na podłogę, basen dopiero zaczyna się tworzyć. Moje serce jest zmrożone, moje palce zdrętwiałe. – Mamo? – krzyczę. – Mamo! Sprawdzam pod łóżkiem, w szafie, rozsuwając ubrania na bok i patrzę w nią. Nie ma jej w salonie, moim pokoju ani kuchni. Dzwonie na jej komórkę, ale dzwoni na górze, pod jej poduszką. Mój umysł pędzi z obrazami jej bitej, porwanej, ten mężczyzna trzyma jej ramie i cięgnie z powrotem do Nevady z powrotem tam, gdzie była nieszczęśliwa… Wybieram numer taty. Ale dzwoni tylko dwa razy, kiedy słyszę jej cichy szloch. Mama. Skaczę za dźwiękiem do garażu. Jest zwinięta na tylnym siedzeniu samochodu. Szarpię drzwi

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 54

i dotykam jej twarzy, ramion, sprawdzając czy ma rany czy cięcia. – Mamo, co do cholery się stało? Wszystko w porządku? – Wrócił. – Mama sapie w moje włosy, przywiązując się do mnie jak mała małpka. – Znalazł mnie. Policji zajęło piętnaście minut, żeby przyjechać tu. Przeczesali dom, przesłuchali mamę do łez i wszystko co mogłam zrobić, to trzymać ją i trzasnąć ich, kiedy robili się zbyt wścibscy lub inwazyjni. Kiedy zamiatałam dom, jeden z nich odciągnął mnie na bok. – Proszę posłuchać pani Blake, powiedziała pani, że jej mama ma historię choroby psychicznej… – Ma zespól stresu pourazowego – poprawiam gniewnie. – Przez ostatniego, obelżywego chłopaka. Nie, kurwa, historię choroby psychicznej. – Rozumiem… – Naprawdę? – Śmieje się, pół histerycznie. – Słuchaj, przykro mi. Zespół stresu pourazowego może być piekłem. Cholera, niektórzy z naszych chłopaków to mają. Niektórzy z naszych chłopaków nie chcą do tego dopuścić. Faktem jest, że nie ma żadnych odcisków palców w męskim rozmiarze w domu, zamki nie były otwarte siłą. Nic nie zostało skradzione. I nie ma też śladów walki dwóch osób w jej pokoju. – Mówiła, że słyszała go schodzącego na dół. – To może być równie dobrze przebłysk. Mówiłaś, że jest na lekach, prawda? – I widuje się z terapeutą raz w tygodniu. – Cóż, przykro mi, dzieciaku, ale jeśli już robi takie rzeczy, nie ma zbyt wiele, co możemy dla niej zrobić. – Nie jest szalona! Przestań traktować ją, jakby była! – Nie robię, dobrze? Po prostu stwierdzam fakty. Możemy postawić funkcjonariusza w radiowozie przed domem, przez siedemdziesiąt dwie godziny, jeśli to sprawi, że poczujesz się lepiej, ale to wszystko. – Yeah. Tak będzie dobrze. On kelpie mnie po ramieniu. – Głowa do góry. Będzie z nią lepiej. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 55

Oglądam go, jak się cofa i mruczy: – To jest to, co wszyscy mówią.

***

Po strachu mamy, śpię w jej pokoju każdej nocy, na dmuchanym materacu. Odrabiam tam lekcje, kiedy ona czyta lub drzemie. Jemy posiłki na górze, odkąd nie może zmusić się, żeby zejść na dół na dłużej niż kilka minut na raz. Mój własny pokój zaczyna wyglądać dziwnie i kiedy do niego wchodzę, czuję się jak obcy. Policja na zewnątrz pomogła. Kiedy staje się nerwowa w środku nocy, wskazuję na okno, na policjantów, siedzących w aucie pod latarnią, a ona się relaksuję i udaje jej się spać. Mi nie. Zostaje przytomna, nasłuchując ciężkich kroków. Czekam. Modlę się. Modlę się, żeby ten drań przyszedł tu i dał mi wymówkę, żeby podciąć mu gardło. Czekam i modlę się i dziękuję jakiemukolwiek bogu, który słucha. Bezimienny mógł mnie spieprzyć, ale nie zrobił tego tak mocno jak tamten koleś mamę. Moje sprawy są nie do porównania z jej. Nie zasługują nawet na miano sprawy w świetle tego, co się stało mamie. Do tego co się dzieje z kobietami na całym świecie, każdego dnia. Dzwonię do sekretariatu i mama mówi im, że jestem chora, kiedy nie jestem. Dzwoni do pracy i wykorzystuje wszystkie swoje chorobowe dni, ale w piątek poprawia jej się na tyle, żeby iść. Albo tak tylko mówi. Nie wierzę jej, choć próbuję. Jeśli uwierzę, może to stanie się bardziej realne. Piątki w szkole to zwykle dobre dni, ale dziś to gówniany placek na gównianym cieście. Każda część mnie czuje się jakby gniła od środka – ledwo spałam i nie mogę się skupić na zadaniach, które mam do nadrobienia. Wszystko o czym mogę myśleć to mama – czy wszystko jest w porządku w pracy, czy sobie radzi, czy pamięta, żeby zjeść lunch, który jej zrobiłam. Wszystkie myśli o wojnie z Jack’iem Hunter’em wylatują przez okno. Nie mam taktyki, nie mam chęci do pokonania go. No nic. Jestem osuszona i zmęczona. I skończona. Kayla nerwowo zbliża się na przerwie. Oczyszcza gardło i siada obok mnie na trawie. – Cześć. – Zaczyna. – Hej.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 56

– Co robisz? – Próbuję się przespać. – Oh. Nie spałaś dobrze? – Przez kilka nocy – przyznaję. – To tylko, wiesz. Bezsenność to bzdura. Typowe nastoletnie pokręcenie rytmów dobowych. – Nie było cię. – Yeah. Byłam chora. – Oh. – Przygryza swoją wargę i patrzy na buty zanim paple: – Naprawdę mi przykro. Za to co powiedziałam w tym tygodniu. O tobie i wszystkim. Przepraszam. Nie wiedziałam. – Cool. Byłam dość wredna dla ciebie ostatnio. – Nu–uh! – Byłam intensywna. Na temat Jack’a i tego jak go lubisz. Przepraszam. Jest długa cisza. Wyciąga swoją dłoń. – Zacznijmy od nowa? Jestem Kayla Thermopolis. Potrząsam jej dłonią. – Isis. Isis Blake. – Jesteś naprawdę dobra z rzeczy na historii planety. – Historii świata. – Uśmiecham się, kiedy powtarza naszą pierwszą wymianę zdań na imprezie Avery. Mówiąc o rogatym, czerwonym gościu z trójzębem – Avery wchodzi w tym momencie. Kayla wyraźnie ją widzi, ale w przeciwieństwie do większości czasu, nie pędzi do jej boku. Zostaje obok mnie i kontynuuje rozmowę. – Ja… Urządzam imprezę dzisiaj. Moich rodziców nie ma w mieście, więc. To małe spotkanie towarzyskie, będzie wspaniale, jeśli przyjdziesz. Będą precle. I piniata. Możesz nawet kogoś uderzyć! Ale tylko, jeśli naprawdę musisz. Jak naprawdę, naprawdę, naprawdę musisz. Jak, jeśli twoje życie od tego zależy. – Myśli przez moment. – W sumie, czy możesz po prostu nikogo nie uderzyć? – Spróbuję. – Śmieję się. – Dobrze! Zaczynamy o ósmej, więc bądź tam.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 57

Spoglądam na Avery, która ciska we mnie mieczami. Claymor’ami.17Siekierami. – Avery też będzie? – pytam. Kayla wzrusz ramionami. – Nie. Powiedziała, że ma coś do zrobienia. – Jesteś pewna, że jest okey, że widzi nas jak rozmawiamy. – Ja… Nie wiem. Nie lubi tego, ale wiszę ci przeprosiny, więc. Ona jest naprawdę niesamowita i takie tam, ale nie zamierzam pozwolić jej powstrzymać mnie przed byciem miłą. – Racja. Fajnie. Więc zobaczymy się wieczorem. Kayla wraca do Avery i Avery zrywa się, i warczy kilka szybkich słów, i zadziornie patrzy na mnie. Po szkole, grzebie w mojej szafie szukając czegoś czadowego do założenia i stawiam na czarną koszulkę z czerwoną koszulą na niej i czarną spódnicę z rajstopami. Kiedyś bym się w to nie ubrała. Trudno jest się ubrać, kiedy jedyną rzeczą, jaką widzą ludzie jest twój tłuszcz, nie moda. Po stracie całej wagi, nic nie mogłam pomóc na kultywowanie nowo zdobytej radości z ubierania ciała, pracowałam tak ciężko. – Wychodzisz dzisiaj? – Mama zagląda do mojego pokoju i łapie mnie na nakładaniu eyeliner’a. Uśmiecham się z zakłopotaniem. – Uh, yeah. Kayla zaprosiła mnie w ostatniej chwili. – A kim jest Kayla? – Pierwszą osobą w szkole, która nazywa mnie inaczej niż ‘Nowa Dziewczyna’. Mama robi lekki ruch klaskania. – Już ją lubię. – Czy ty… – Zatrzymuję się. – Czy będzie dobrze, jeśli zostaniesz tu sama? – Będzie dobrze, nie martw się o mnie. Kiedy wrócisz? – Ja… Nie wiem. Na pewno przed północą. – Dobrze. – Policja wciąż tu będzie, dzisiaj, więc nie musisz się martwić.

17

Duże, obusieczne miecze niegdyś używane przez Szkockich górali.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 58

Szura i całuje mnie w czubek głowy. – Wiem. Przepraszam za straszenie cię w ten sposób. To tylko ja będąca głupią. Mam zamiar sprzeczać się, że nie jest głupia, ale klepie mnie w rękę. – Pośpiesz się. Nie chcesz się spóźnić. – Ale chcę! To sprawi, że będę wyglądać na ważną i zajętą! Śmieje się. Pociągam włosy w warkocz z boku i zabieram torebkę. Gumy – są. Pieniądze – są. Tampony – są. Nigdy nie wiesz, kiedy komuś zacznie się okres, albo kiedy kogoś uderzę i sprawię, że jego nos będzie krwawił. Przynajmniej z tamponami mogę być taktowna dla moich wrogów. Mówiąc o wrogach, nie mam pojęcia czy Jack będzie czy nie i szczerze mówiąc, nie obchodzi mnie to. Wciąż nie czuję tej całej wojennej sprawy i ledwo jestem w imprezowym nastroju. Wkładam do piekarnika mięsną potrawkę dla mamy zanim wychodzę, a ona macha mi, kiedy wyjeżdżam z podjazdu. Podczas jazdy do domu Kayli, smsuje do mnie, żebym kupiła czerwone, plastikowe kubki. Chaotycznie zawracam i jadę do najbliższego supermarketu po ponadczasowe, imprezowe, artykuły. Już się czuję jak gówno, więc biorę słoik lukru na przekąskę. Po stracie 38 kilogramów, przytycie kilograma czy półtora z powodu moich gównianych nawyków żywieniowych, jest małą zbrodnią. – Mówiąc o zbrodni – szepczę kiedy patrzę w tylne lusterko. Dwie osoby spacerują wzdłuż chodnika naprzeciwko supermarketu, wychodząc z luksusowej, włoskiej restauracji. Facet

jest

niechlujny

ale–w–sposób–zbyt–perfekcyjnie–niechlujne–jeśli–masz–moje–

tendencje włosy i górującą wysokość poznaje z daleka – Jack Hunter. Ale się uśmiecha. Ciepły, prawdziwy uśmiech przyozdabia jego kości policzkowe i sprawia, że wygląda bardziej ludzko niż kiedykolwiek. Młoda kobieta w zabić–za–to futrze, wbija szpony w jego ramie. Wiem, że ludzie w Northplains są z reguły bogaci, ale ta kobieta wygląda jak wysoka, bogata klasa Columbus. Jej miejsce jest w stolicy, w Seattle, LA, nie tutaj – jej włosy są perfekcyjnie rude, a jej usta miękkie i wydęte. Nie może być starsza ode mnie niż cztery lata. Prawdopodobnie córka jakiegoś bogatego gościa. Wtedy to uderza we mnie; Jack pracuje. To wyjaśnia uśmiech. Płacą mu za uśmiech. Walczę z ochotą by wyskoczyć z samochodu i pobiec do nich w rekordowym czasie czterech dziesiątych sekundy, zakładam kaptur i zatrzymuję samochód i idę za nimi. To romantyczny spacer, muszę to przyznać. Latarnie są w starym, wiktoriańskim stylu z kutego żelaza, a ciepła

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 59

poświata oświetla chłodną, październikową noc. Małe sklepy, pułapki na turystów, są wypełnione szklanymi zwierzętami i bezdusznymi akwarelami jeziora. Nurkuję za doniczkę z kwiatkami, znaki kawiarni, ilekroć głowa Jacka czy tej kobiety, obraca się za bardzo. Jestem bardzo zdenerwowana i podekscytowana, otwieram słoik z lukrem i zanurzam w nim palec, jedząc, kiedy podążam za nimi. To jak oglądanie filmu z popcornem, ale tysiąc razy zabawniejsze, ponieważ to oglądanie lodowego–tyłka Jacka, próbującego być miłym. Ponadto, to jest głęboko niepokojące. Oglądanie jego uśmiechu jest nienaturalne i dziwne jak pamiętanie, że twoi rodzice musieli uprawiać sex, żeby cię począć. – Nie wiedziałem, że twój ojciec jest idiotą – mówi Jack. Jego głos jest… dokuczliwy. Światło. Nic w nim nie jest nudnie płaskie jak zazwyczaj. Kobieta uderza jego ramie żartobliwie. – Nie śmiej się z niego. Technicznie to on ci płaci. – Ach, ale zrobiłem to za nic. To jest to, jak pięknym rozproszeniem jesteś, Madison. Wkładam więcej lukru do ust zanim wyrywam dziurę w czasoprzestrzeni swoim śmiechem. Kobieta uważa, że jest bardziej szczery i chichocze, opierając swoją piękną głowę na jego ramieniu, kiedy idą. – Chcesz wrócić do hotelu? – pyta ciszej. – Kupiłam niwą linę, która potrzebuje zerwania. Jęczę, kiedy gryzę swój pokryty lukrem palec. Madison patrzy za siebie pierwsza. Jej wyraz twarzy staje się speszony i zdezorientowany. Jack odwraca się, a jego twarz zmienia się z lekko–uśmiechniętej do śmiertelnie–złej, w mniej niż dwie sekundy. Przełykam i podnoszę rękę w małym powitaniu. – Uh, cześć! Nie przejmujcie się mną! Po prostu idę obok was. Nie za wami. – Jesteś naprawdę blisko. – Madison mówi ostrożnie. – Ja tylko… patrzę żeby zarządzać rzeczami! – Zarządzać? – Madison podnosi brew. Lodowo–niebieskie oczy Jacka są zimniejsze niż górska rzeka w grudniu. – Yup! Zarządzam rzeczami! Jestem… menadżerem! Jestem jego menadżerem! – Wskazuję na Jack’a i mrugam, kiedy mówię banalnie–starym–głosem. – Jedziesz do Hollywood, dzieciaku! – Zapłaciłam opłatę, jeśli z tego powodu tu jesteś. – Zaczyna Madison, Jack patrzy na

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 60

nią, miga przez chwilę uśmiechem. – Daj mi z nią porozmawiać. Daj mi tylko sekundę. – Okey. – Madison chichocze. Całuje ją namiętnie, prawie tak namiętnie, że czuje się wstydliwa za patrzenie na to. Kiedy się rozdzielają, ona jest bez tchu, a Jack kroczy do mnie patrząc drwiąco. Łapie mnie za łokieć i ciągnie w innym kierunku. – Tak mnie pocałowałeś? – pytam, prawie się potykając, kiedy mnie ciągnie. – O rany, wygląda jakby lekko, kurwa, żenująco! Nic dziwnego, że ludzie w szkole rozmawiali o tym przez tygodnie. O rany! – Przestań mówić o rany. – Rany julek, facet! – Przestań mówić rzeczy! – warczy, puszczając mnie wtedy, kiedy jesteśmy już za rogiem i sklep herbaciany separuje nas z pola widzenia Madison. – Rzeczy! – krzyczę. – Jak mnie znalazłaś? Jeśli włamałaś się do komputera Klubu, żeby zobaczyć moje spotkania… – Whoa, myślę, że mnie przeceniasz, gówniany książę. Ostatnim razem, kiedy sprawdzałam byłam w złym miejscu o właściwym czasie. Zobaczyłem cię i musiałam… – Śledzić mnie. – …delikatnie podejść do ciebie. W boczny sposób. Z tyłu. Niezauważonym w ogóle. Przez dziesięć minut. – Dlaczego jesteś w ogóle na zewnątrz. Myślałem, że jesteś chora. – Byłam. Zobacz, to jest coś, co nazywa się system odpornościowy… Podnosi rękę i przeciera oczy. – Dobra, stop. Zamknij wszystkie systemy i po prostu. Przestań. Mówić. – Dlaczego? – To denerwujące. – To nigdy wcześniej mnie nie powstrzymało! – Dlaczego mnie śledziłaś?

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 61

– Byłam… ciekawa. – Nie wystarczająco dobre. – Chcesz, żebym była szczera? – Wole tak, więc nie trać więcej mojego czasu. – Jesteśmy w stanie wojny. Wojna nie do końca żąda uczciwości. Jak podoba ci się zawieszenie, tak w ogóle? – Wspaniale, dziękuję. – Jego głos ocieka sarkazmem. – Zarezerwowałem siedem nowych klientek i zgarnąłem extra tysiąc w ten tydzień. – Imponujące. To jest to, ile płacą za fiuta, czy za komicznie kiepskie komplementy? Lub jest coś extra? Jeśli tak, wpisz mnie! Chcę usłyszeć twoje serenady, kiedy będę krztusić się własną żółcią. Patrzy na słoik z lukrem w moich rękach. – Jesz to prosto ze słoika? – Jesteś królem głupich pytań? – Odszczekuję. – Oczywiście, że tak! Lukier to ambrozja dla bogów. Boga, jeśli jesteś religijny. Jesteś religijny? Jakoś mam ważenie, że jedyny kościół do którego możesz przystąpić to kościół samouwielbienia. Twoje ciało to świątynia. Pracuj na to, chłopcze. – O czym ty mówisz? – warczy. – Jesteś gadułą! – Przynajmniej nie jestem dziwką. Wywraca oczami. – To nie takie proste. – Uh, naprawdę? Ponieważ brzmi tak prosto jak pęczek nowej liny w hotelowym pokoju i szczerze mówiąc to oznacza, że masz zamiar uprawiać jakiś perwersyjny sex albo macie zamiar powiesić się nawzajem. Wzdycha. – Lubi jak się ją wiąże, dobra. Ja nie. Nie lubię żadnej z tych rzeczy, dobra? Dostaję zapłatę. Więc musisz się odpieprzyć i iść gdziekolwiek na niedojrzałą imprezę miałaś iść. – Skąd wiesz, że idę na imprezę?

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 62

– Masz plastikowe, czerwone kubki wystające z kurtki. Twój eyeliner. Dziewczyny nie nakładają eyelineru tak dużo, chyba, że zamierzają pić. – Touché. Jesteś mądrzejszy niż przypuszczałam. – A ty jesteś dużo bardziej irytująca niż początkowo podejrzewałem. Jeśli wiedziałbym, że będziesz mnie prześladować jak inni, nigdy bym cię nie pocałował, nawet za opłatą. – Poważnie, bądź co bądź, wszystkich tak całujesz. To nie było nic specjalnego. – Dokładnie. To nie było nic specjalnego. Więc odwal się i zostaw mnie w spokoju. Odwraca się i odchodzi, a fala szaleństwa podnosi się i opada. – Bye, frajerze. Staraj się nie dać dupy. Chyba myślę, że to jest to, co robisz, odkąd ci za to płacą, huh? Pokazuje mi palec przez ramię, ale to tylko sprawia, że się śmieje i wznoszę pięść w samo gratulacjach. Pierwszy raz widziałam go naprawdę wzburzonego. Wcześniej było tylko kilka kamiennych min i sarkazmu. Zalazłam mu za skórę tym razem. Ja, Isis Blake, zalazłam mu permanentnie za skórę. Przeszłam całą drogę do samochodu w triumfie z piosenką Katy Perry podczas drogi na imprezę. Nie przepadam nawet za Katy Perry. Ale w sekundzie mojej wygranej nawet słodki, bezmyślny pop brzmi jak trąbka bojowa Rzymskich gladiatorów i krzyczałam z nią przez całą drogę.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 63

Trawnik przed domem Kayli był zastawiony samochodami. Wjechałam moim Beatle na miejsce pomiędzy drzewem a BMW i ruszyłam do oświetlonego domu. – Przyniosłam prezenty! – krzyknęłam przez przytłaczająco głośną muzykę. W domu musiała być jakaś setka ludzi, jak nie więcej. A Kayla mówiła, że to ma być małe przyjęcie. Pff. Mogłabym odpalić mały odrzutowiec od ciepła, jakie generowały ciała w tym pomieszczeniu. Położyłam kubki w kuchni, której blaty pokryte były już butelkami Jack’a i Bacardi. Chroniłam swój lukier, obżerając się nim, podczas gdy przeciskałam się przez imprezę, szukając Kayli. Zwykle wijące się grupy tancerzy zgromadziły się przy głośnikach, a zwykle wijący się obściskiwacze zajęli wszystkie krzesła i kanapy. Ktoś wyrzucił w górę fioletową serpentynę, ktoś miał na głowie plastikową maskę – głowę konia, która nieźle mnie przestraszyła, a jeszcze ktoś inny wycierał wymiociny z półki z książkami pilotem od telewizora. Nie rozpoznawałam połowy zgromadzonych tu ludzi – część z nich musiała chodzić do Liceum Midvale. Kayla była w ogrodzie, otoczonym pięknym bluszczem, wijącym się po drewnianych kratkach. Stała przy delikatnie bulgoczącej fontannie. Jej widok zapierał dech w piersi – jej niebieski top i biała spódniczka sprawiały, że wyglądała jak opalona bogini tenisa. Rozmawiała z jakimś tłumkiem Avery, ale kiedy mnie zobaczyła, podbiegła do mnie i się uśmiechnęła. – Hej! Udało ci się! – Yeah, kubki są w kuchni. – Super. Bardzo ci dziękuję. Wyglądasz naprawdę ładnie. – Ty też. Powinnam być dzisiaj czujna, abym mogła zdzielić tych wszystkich dziwaków kijem baseballowym, jeśli będę musiała. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 64

– Och, wyluzuj – zaśmiała się. – Lepiej weź sobie coś do picia! Kiedy wróciłam z colą z rumem, Kayli już nie było. Rozejrzałam się za nią i zobaczyłam, że tańczyła z jakimś chłopakiem. Nie szczerzył się do niej i nie gapił się przez 99% czasu w jej cycki, więc jak dla mnie był w porządku. Na razie. Kiedy złapał moje spojrzenie, wskazałam dwoma palcami na moje oczy, a potem na jego w ostrzeżeniu „Obserwuję–cię” i musiał je załapać, ponieważ uśmiechnął się nerwowo i kiwnął głową. Dobry chłopczyk. – Jak zwykle grozisz męskiej populacji? Powiedział to jakiś znajomy głos. Odwróciłam się i zobaczyłam Wrena, ubranego w swobodną koszulkę polo i dżinsy. Trzymał drinka, uśmiechał się w ten swój słoneczny sposób i gapił się na mnie, tym przerażająco zdeterminowanym wzrokiem. – Yup. A co z tobą, kolego? Dlaczego tu jesteś? Och, racja – jesteś super cool przewodniczącym. Ty nie skarżysz się na popijawy. – Cóż, gdybym się skarżył, nie przyjaźniłbym się z tak wieloma ludźmi, prawda? – Ach, rozumiem. Jesteś głodny popularności. Zaśmiał się i pokręcił głową. – Tu nie chodzi tak bardzo o popularność, a raczej… jakiego mógłbym użyć do tego słowa? Uprzejmość? Po prostu lubię być lubiany. – Huh. Czy ma to korzenie w głęboko osadzonej w tobie potrzebie aprobaty od twojej matki alkoholiczki i ojca pracoholika? To by wyjaśniało, dlaczego tak bardzo udzielasz się społecznie – starając się czynić dobro, ponieważ nikt nie był dobry dla ciebie. Wyglądał, jakbym go pobiła. Pomachałam ręką przed jego twarzą i zaśmiałam się. – Żartowałam. Dochodzę do zwariowanych wniosków, gdy jestem podpita. – Jak ty. – Przerwał swoją myśl. – Zgaduję, że powinienem przestać pytać w tym momencie. Ty i on nigdy nie przestaniecie mnie zadziwiać. On. Ma na myśli Jack’a. Wskazałam na jego kubek, aby oddalić go od tego tematu. – Co pijesz? – Sok grapefruitowy. Zaśmiałam się. – Poważnie? – Poważnie. Zostałem wybrany na kierowcę dla kilku osób na dzisiaj. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 65

– Achh, prezesie. – Klepnęłam go po plecach, przez co wylał swój sok na podłogę. – Zawsze taki porządny. Powinieneś nauczyć się trochę żyć! – Robię to! Żyję cały czas! – Yeah, ale to cały czas życie dla innych ludzi i inne gówno. Żadnego czasu dla siebie. W końcu zaczniesz się na wszystkich obrażać, jeśli nadal będziesz robił wszystko dla nich, nie dla siebie. Piosenka zmieniła się na Royals Lorde, krzyknęłam radośnie i wepchnęłam mu swój kubek. – Potrzymaj! Idę zatańczyć! – Ty tańczysz? – Uch, yeah, dobrze się znam na kręceniu tyłeczkiem, dziękuję bardzo. Wren popatrzył pomiędzy parkietem a mną, jego oczy pędziły w tą i z powrotem. – Chcesz zatańczyć ze mną? – krzyknęłam. – Co? Jego twarz stała się trupioblada w ciągu sekundy. – No dalej! Będzie zabawnie! – Ja nie tańczę. – Yeah, a ja nie robię kupy. – Co? To brzmi na trochę niezdrowe. – Dawaj, prezesku! Złapałam go za rękę i pociągnęłam za sobą w stronę ‘parkietu’, który był tak naprawdę na dywanie o wymiarach dziesięć na dziesięć metrów, z którego zabrano wszystkie kanapy. Zaczęłam wykonywać swoje najgłupsze układy – sprawiając, że wyglądałam jak idiotka, aby Wren nie czuł się tak nerwowo, że nie zatańczy ‘prawidłowo’. Ludzie, którzy nie tańczą martwią się, że zrobią z siebie głupków, ale kiedy robicie z siebie głupków tak często, jak ja, tańczenie jest całkiem proste. Wren śmiał się, kiedy uklękłam na podłodze i próbowałam wykonać breakdance na głowie. Skończyło się na tym, że przewróciłam dwoje ludzi, zanim Kayla kopnęła mnie po przyjacielsku w tyłek, żebym przestała. Wren poruszał się nieznacznie w rytm, wyglądając na zdenerwowanego jak cholera. Tańczyłam wokół niego, głównie, a kiedy

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 66

nadeszła wolna piosenka, położyłam jego ręce na mojej talii i pokazałam mu, jak tańczyć powoli. Poza tym, że on już to wiedział. – Widzisz? Wiesz, jak tańczyć. – Taniec towarzyski – powiedział. – Moja mama zmusiła mnie, abym chodził na lekcje, gdy byłem mały. Nie był spryskany wodą kolońską jak Jack, ale jego naturalny zapach był przyjemny, w porównaniu z wszystkimi spoconymi chłopakami, z których każdego poru skóry ulatywał dezodorant Axe. Wtedy zauważyłam kogoś siedzącego na kanapie po drugiej stronie domu, gapiącego się na mnie. Mroźno–niebieskie oczy były bardzo znajome. Co on tutaj robił? Kayla go zaprosiła? I dlaczego jego spojrzenie było utkwione w miejsce, gdzie ręka Wrena obejmowała mnie w talii? W końcu znudziło mi się bycie obserwowaną, więc ruszyłam z powrotem do miejsca, w którym zostawiliśmy nasze drinki. Wren podążył za mną, po czym wypił cały swój sok jednym haustem. Zrobiłam to samo i cola z wkładką zaczęła palić mój przełyk. – Jestem taaaaka gorąca – powiedziałam. – Fizycznie mój tyłek jest gorący, ale jest mi także ogólnie gorąco, więc wyjdę na zewnątrz. Wren zaczął się śmiać. – W porządku. Dzięki za taniec. – Nie, to ja dziękuję tobie, prezesku. – Wren! Tu jesteś! Obserwowałam, jak Kayla podbiegła do niego, promieniejąc. Wren prawie upuścił swój kubek, a okulary ześlizgnęły mu się z nosa. Kayla uklękła, aby je podnieść, a on wyjąkał przeprosiny. Wycofałam się szybko i pozwoliłam im przejść przez całą tą niezręczność. Przełknęłam zimne powietrze i starałam się złapać oddech. Nie tańczyłam od, cóż, można powiedzieć, że minęła już wieczność. Nie byłam zapraszana na imprezy po tym, co się stało z Bezimiennym na Florydzie. Jego wpływy sięgały daleko, więc w ten sposób zostałam odsunięta od wszelakich spotkań towarzyskich. Nie, żebym w ogóle była na nie zapraszana, będąc grubą dziewczyną, od czego powinnam była zacząć. Ale nadal. Kiedyś tańczyłam, ale to jest pierwsza noc od długiego czasu, kiedy znowu to zrobiłam i poczułam się dobrze, Porzuciłam trochę zmartwień o moją mamę przez tych kilka minut. I w dodatku tańczyłam z kuzynem Bezimiennego. Zaśmiałam się i klepnęłam ławkę, na której siedziałam.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 67

– Teraz bijesz nieożywione przedmioty? Twoja przemoc nie zna granic – powiedział znudzony głos. Nawet nie musiałam się odwracać, aby wiedzieć, do kogo należał. – Odpieprz się! – Uderzyłam ławkę jeszcze mocniej. – Czy nie miałeś zapłacone, aby zabrać dziś jakąś dziewczynę do łóżka? Gdzie ona jest? Zabrałeś ją ze sobą? – Odwołała spotkanie. Jej ojciec miał udar. – Biedny facet. Prawdopodobnie dostanie kolejnego udaru, gdy dowie się, że pieniądze, które wysyła jej na college zostają przetrwonione na męskie prostytutki. – Nie jestem prostytutką. – Chodź! Usiądź obok mnie. To miła ławka. Miła i wygodna pod tyłkiem. – Jesteś pijana. – Yeah, a ty jesteś paskudny, ale czy na to narzekam? Nie! Ponieważ nie narzekam na rzeczy, których nie mogę zmienić. To się nazywa inteligencją. Jak znalazłeś tą imprezę, tak w ogóle? – Pamiętam, jak Kayla piszczała mi o niej dzisiaj w szkole. I widziałem cię z czerwonymi kubkami, więc dodałem te dwie rzeczy do siebie. – Wow. Taki mądry. Taki inteligentny. Dlaczego nie pijesz? – Lubię być świadomy przez cały czas. Picie sprawia, że ludzie stają się ckliwi. – Nie chciałbyś, aby ktokolwiek zobaczył potężnego Jack’a Huntera, będącego ckliwym. – Śmierdzisz rumem. Usiadł obok mnie i powąchał powietrze. – Dobrze się składa, że nie jestem seksowną piratką, gdyż w innym przypadku powtarzałabym ci w kółko to samo zdanie o zaginionym rumie i nakręciłabym o tym film. – Więc lubisz Johnnego Depp’a. – Lubię go? Ten facet jest moją wymarzoną łodzią na moim wymarzonym samochodzie w moim wymarzonym domu w moich prawdziwych marzeniach! Usta Jack’a uniosły się w połowie w szyderczym uśmieszku, w połowie w kpinie niedowierzania. – Raaacja. – Ach, co ty wiesz o byciu seksownym? – Prychnęłam i machnęłam na niego ręką. – Nie

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 68

wiesz nic. – Wiem kilka rzeczy, jak to lubię sądzić. – Yeah? Nie mów mi – mdłe komplementy są twoim wyobrażeniem seksowności. Rzucasz nimi jak z rękawa i masz nadzieję, że jakaś dziewczyna – przepraszam, twoja klientka – jest wystarczająco głupia, by to kupić. – Większość moich klientek jest raczej głupia. I płytka. To w pewnym sensie nieuchronne, gdy pracujesz w Klubie, który zatrudnia cię dla twojego wyglądu. Brzmiał na zmęczonego; słyszałam wyczerpaną, znużoną nutę w jego głosie. Oparłam się o jego plecy. Jego kręgosłup był sztywny, jego łopatki twarde pod moim dotykiem. – Cz…czy chociaż mogłeś użyć liny? Czknęłam. – W ogóle. – Szkoda. To musiała być fajna lina, skoro dziewczyna była bogata. Pewnie złota, czy inne gówno, ze złotymi nitkami i szafirami na węzełkach. Może byłam już tak pijana, że miałam halucynacje, ale przysięgam, że poczułam jego śmiech, trzęsącą się wibrację w jego plecach I czysty dźwięk. Ale szybko został połknięty przez głośną muzykę, zanim mogłam się skoncentrować poprzez alkoholowe otępienie i zdecydować, czy to był prawdziwy śmiech, czy tylko kolejne wściekłe parsknięcie. Ogród był cichszy, ludzie obmacywali się za krzakami. Wskazałam na lekko żółtą fontannę. – Ktoś nasikał. – Założę się o kasę, że to ty. – Chciałabym! Jak cudownie byłoby wysikać się do tej rzeczy! My, dziewczyny, nie mamy tego luksusu w postaci przenośnej rury do sikania, okay? My możemy jedynie sikać na rzeczy, na których ukucniemy. Fontanna nie jest jedną z tych rzeczy. – Z twoją upartą zaciętością jestem pewien, że znajdziesz sposób. – Całkowicie. Zamierzam tego spróbować w tej chwili. Wstałam trochę zbyt szybko, kołysząc się na stopach. Jack złapał mnie za nadgarstek, przyciągając mnie z powrotem do bezpiecznej ławki, ale kiedy upadłam do tyłu, usiadłam lekko na jego kolanie. Pisnęłam i szybko się odsunęłam.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 69

– Pff! To była prawie katastrofa. Kata– strofa. Łapiesz? Jestem taka dobra. – Jesteś taka pijana – nalegał. – Jeszcze nic takiego nie widziałeś. Fontanna zabulgotała, a gdzieś w oddali zaczęły brzęczeć zaciekle świerszcze. – Chciałam ci podziękować. Spojrzałam twardo na twarz Jack’a. – Za postawienie cię na twoim miejscu, ty mała hellion? – Nie wiem nawet co to znaczy. Skąd ty bierzesz takie słowa? Jesteś jak jeden z tych kujonów, którzy występują cały czas w Jeopardy18. Minus kozia bródka. I stopień naukowy z angielskiego. – To określenie na zwariowaną dziewczynę. Szalony rodzaj… osoby typu tornada. Ktoś, kto po prostu przedziera się przez ludzi, jak przez papier w swoim szaleństwie. – Och, Yup. Super, że wynaleźli osobne słowo, aby mnie opisać. – To z Shakespear’a. – Miał facet wizję. O mnie. Za million lat. I to sprawiło, że wymyślił to słowo. Mało znany fakt. Gdzieś za nami ktoś stłukł coś ze szkła i krzyknął ‘och, kurwa’. Zobaczyłam przez okna, jak Kayla biegnie na górę z miotłą i szufelką. – Tak jak mówiłam wcześniej, zanim ktoś bardzo niegrzecznie mi przeszkodził – zaczęłam ponownie. – Chciałam ci podziękować. – Za co, dokładnie? Myślałem, że mnie nienawidzisz. – Och, nienawidzę! Ale nadal jestem ci winna podziękowanie. Ty… ciężko to wyjaśnić, ale nigdy nie myślałam, um. Nigdy nie myślałam. Po prostu, kiedy jesteś kimś takim, jak ja, nie sądzisz, że to w ogóle ci się przytrafi. Ja po prostu w pewien sposób już się z tym pogodziłam, wiesz? Byłam szczęśliwa z faktem, że nigdy go nie będę miała, ponieważ ludzie tacy jak ja ich nie dostają lub na nie nie zasługują. Nie jesteśmy typem ludzi, którym przydarzają się takie rzeczy. – O czym ty, do cholery, mówisz? – Zmarszczył brwi.

18

Quiz emitowany w TV

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 70

– Ja po prostu! – krzyknęłam, po czym zaczęłam szeptać. – Chciałam jedynie powiedzieć. Um. Dziękuję. Za. Um. Pocałowanie mnie. Uniósł na mnie brew. – To był pocałunek dla żartu. Denerwowałaś mnie tymi plotkami, więc musiałem je jakoś zatrzymać. To nie było na poważnie. – Och, wiem o tym! Myślałam, że ostatnio już to przedyskutowaliśmy. Nie, to znaczy, wiem o tym. To był, haha, zdecydowanie żart! Po prostu. I tak ci dziękuję. Jack nagle zastygł, po czym spojrzał na mnie tak, jakby zobaczył mnie w zupełnie innym świetle. – Czy masz na myśli to, że nigdy – że to był twój pierwszy pocałunek? – Haha. To znaczy, to będzie także mój ostatni, odkąd, wiesz, ludzie tacy jak ja nie są całowani poza chwilami, kiedy są to oczywiście żarty. Haha. Ale to było, uch, doświadczenie. I, i jestem szczęśliwa, że to mi się przydarzyło, ponieważ nigdy nie sądziłam, że ktoś, kiedykolwiek mógłby chcieć czegoś takiego ze mną. Więc. Um. Yeah. Dziękuję. Naprawdę. – Ty nigdy… – Nie! Ale to nie jest wcale takie dziwne dla kogoś takiego jak ja, to znaczy, spójrz na mnie! Wskazałam na swoje ubrania i twarz. – Ja nie jestem, uch, wiesz, Kaylą. Nie jestem nawet trochę blisko. Dodatkowo mam zbyt wiele pokręconych problemów. Nigdy nie zaufam nikomu na tyle, aby robić z nim coś takiego. Ale nadal. To było miłe. I cool. I było żartem, heh, ale rzeczy mogą być nadal miłe, nawet, jeśli są żartami, jak sądzę. Haha. Niebieskie oczy Jack’a były zszokowane lub może byłam po prostu naprawdę pijana. – Ale jesteś taka – zaczął. – Głośna? Irytująca? Zgorzkniała? Wygadana? Yeah, wiem o tym. Chłopaki tak już o mnie wcześniej mówili. – Zamierzałem powiedzieć. – Jack przerwał mi gwałtownie. – Pewna siebie. Charyzmatyczna. I radosna. Przyciągasz do siebie wielu chłopaków – sam nie wiem. – I znowu zaczynasz ze swoimi naprawdę płaskimi pochlebstwami. Nie jestem twoją klientką, okay? Więc nie musisz pochlebiać mi, kiedy nie masz tego na myśli. – Właśnie to myślę. Nie mówię rzeczy, których nie mam na myśli. – Poza chwilami, kiedy pracujesz.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 71

– Ale teraz nie pracuję. Nie ma tu żadnej dziewczyny, która by płaciła za moje towarzystwo, więc to co mówię jest szczere i prawdziwe. – Cóż, najwyraźniej nie do końca przełączyłeś się z trybu pracy na normalne życie. W porządku. Komplementy są miłe, nawet, jeśli nie są prawdziwe. – Są prawdziwe, w porządku? Przestań kwestionować moją szczerość! – Przestań mówić kłamstwa. – Westchnęłam. – Nie jestem niczym z tych miłych rzeczy, które powiedziałeś. Ale okay. Mogę udawać. Potarł swoje czoło. – Boże, jesteś taka wkurzająca. – Ooch, to kolejny dobry przymiotnik, który można dodać do mojej listy! – Gdybym to wiedział. – Przebiegł palcami we włosach, ale ponownie opadły mu na czoło, rzucając cień na oczy. – Gdybym to wiedział, nie zrobiłbym tego. Pierwszy pocałunek… to coś, co dziewczyna powinna zachować w pamięci. To coś, co powinnaś była dzielić z osobą, którą naprawdę byś kochała. Nie powinnaś była go stracić w żałosnej licealnej walce woli z kimś, kogo nienawidzisz. – Yeah, cóż. Nigdy nie zamierzam ponownie nikogo pokochać, więc jest w porządku. Cieszę się, że go straciłam, w końcu! W pewien sposób to miłe, że się go pozbyłam. – Jesteś tego pewna, prawda? – Pewna czego? – Zamrugałam. – Że nigdy już nikogo nie pokochasz. Powiedziałaś to z takim… przekonaniem. Jakby słowa te były wyryte w kamieniu. – Och! Bo tak jest! – Uśmiechnęłam się. – Więc w żadnej nieskończonej milionowej lub trylionowej możliwości, jaką zapewni ci twoja przyszłość, nie zakochasz się w kimś ponownie? – Yup! Dokładnie tak. Minęły trzy lata, dwanaście tygodni i cztery dni odkąd się zakochałam. I nie zamierzam zrobić tego nigdy więcej. Wyciągnęłam wnioski z mojej lekcji. Wstałam i się przeciągnęłam, aby przerwać niezręczną ciszę, jaka zapanowała między nami. – Zamierzam zdobyć trochę więcej procentów. Chcesz coś? – Nie piję.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 72

– Och, ho! Doprawdy? Ty i Wren jesteście dwoma strasznie porządnymi ludźmi! Kto by pomyślał. – Byliśmy przyjaciółmi w podstawówce. – Jack powiedział miękko. – On i ja. – I co się stało? Jack spojrzał na mnie, a jego mroźne oczy błyszczały groźnym blaskiem od światła, pochodzącego z domu. Cienie objęły jego twarz, sprawiając, że wyglądał brutalnie przystojnie i brutalnie przerażająco w tym samym momencie. – Zrobiłem coś bardzo złego. Ton jego głosu posłał ciarki w dół mojego kręgosłupa, ale utrzymałam wyraz mojej twarzy lekki i niewzruszony. – Och. Jak na przykład, uch, wrzuciłeś mu śnieg w spodnie? Pocałowałeś jego dziewczynę? Czy ma to coś wspólnego z Sophią? Jack zaczął się śmiać. Tym razem naprawdę się śmiał, dźwięk był czysty, jak wtedy, gdy był z Madison. Ale nic w tym nie było przyjemnego lub zabawnego. Był gorzki, stary, przepełniony winą. Jack wstał i zaczął odchodzić, a moja ciekawość zalała mnie falą, więc wyciągnęłam rękę, aby złapać go za koszulkę i przytrzymać, aby to wytłumaczył, ale poślizgnęłam się o krawędź fontanny i w tym samym momencie mój kręgosłup koszmarnie się zgiął, jakiś ciężar upadł obok mnie, a woda wypełniła mój nos, uszy i usta. Zimny szok odgonił ode mnie upojenie alkoholowe i zostawił mnie trzęsącą się i próbującą wydostać się z fontanny. Jack także był cały mokry i wpatrywał się we mnie. Cała impreza wewnątrz domu zgromadziła się przy oknach, patrząc na nas i się śmiejąc, a tłumy, będące w ogrodzie zwijały się ze śmiechu. – Jak wy tam wpadliście? Przecież to ma tylko dwie stopy szerokości. – Pieprzeni idioci! – Carl też tam sikał! Jack i ja wzdrygnęliśmy się w tym samym momencie. – Zrobiłaś to celowo – wymamrotał Jack i przysięgam, że jego brwi zadrżały od hamowanej wściekłości. – N– nie! Poślizgnęłam się i – och, boże, masz coś zielonego na kroczu. Nie, żebym tam patrzyła. To po prostu jest takie zielone! O tu! Podniósł liść algi ze swojego krocza i rzucił nim w twarz śmiejącego się obok nas kolesia. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 73

Alga wydała z siebie mokre plaśnięcie w zetknięciu się z jego twarzą. Jack zaś zniknął zanim miałam szansę odpowiednio go przeprosić. Nie, żebym w ogóle zamierzała to zrobić, odkąd prowadzę z nim wojnę, więc o czym ja w ogóle myślę, przepraszanie! I dziękowanie mu za pocałowanie mnie? Na czym ja, do cholery, byłam, jeśli nie na bazowanych na etanolu narkotykach? Muszę obrócić ten wypadek w coś, czego jest on wart! Uniosłam ręce w górę i zacisnęłam je w pięści, krzycząc. – Masz za swoje, Jackass Hunter! Tłum zaczął się śmiać, a niektórzy ludzie kręcili głowami. Wróciłam do środka, podchodząc do zszokowanej Kayli. – Przepraszam za twoją podłogę. Kocham cię. Czy już o tym wcześniej wspominałam? Naprawdę cię kocham, więc proszę, nie bądź na mnie zła, że wrzuciłam twoje zauroczenie do fontanny, proszę, to był wypadek, ale sprawiam, żeby wyglądało, jakby nie był, ponieważ taka jestem sprytna. Pomiędzy nami pojawiła się cisza, podczas której przemyślałam wszystkie moje wybory życiowe, aż do tej chwili. Zmarszczyła nos i uśmiechnęła się. – Cuchniesz jak siki. Odetchnęłam z ulgą i natychmiast tego pożałowałam. – Cholera, cuchnę jak siki.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 74

Poziom zagrożenia Jack’a Huntera stale rośnie. Od poprzedniej imprezy myślałam, że nasz całkiem–cholernie–odosobniony moment odosobnionego–dzielenia–uczuć rozproszy napięcie między nami, ale nic podobnego. Okazało się, poprzez zdjęcia przyklejone do ścian i szafek Liceum East Summit, że się myliłam. Na zdjęciach byłam ja. Gruba. Pochodziły one z mojej starej szkoły w Good Falls na Florydzie. Widać mój rowek w tyłku i praktycznie pływam w workowatych ciuchach, które zwykłam ubierać. Ludzie patrzyli na te zdjęcia, wskazywali na mnie i się śmiali. Natychmiast rozważyłam za i przeciw wpadnięcia w szał. Kayla podeszła do mnie ze zdenerwowanym wyrazem twarzy. Poszła ze mną do klasy. Ludzie są naprawdę strasznymi łajdakami. Naprawdę okropnymi łajdakami. To musiała być sprawka Jack’a, odkąd jesteśmy na wojnie i w ogóle, ale to była najokrutniejsza rzecz, jaką do tej pory zrobił. Ja też byłam całkiem okrutna, ale nie grzebałam w jego przeszłości, ani nic takiego. Okay. Może to zrobiłam. Trochę. Rozmawiałam z Wrenem i powiedział o mi Sophii, a ja wspomniałam o niej na imprezie. Więc zgaduję, że to jest sposób Jack’a na powiedzenie mi, abym się odwaliła. Wkurzyłam go. Bardzo. Jak kleszcz, który wypił mnóstwo krwi i utknął pod pachą na tak długo, że stał się Kleszczem Godzillą. Tak bardzo był wkurwiony. Tak jakby mnie to obchodziło! Wyciągnął ciężkie działa, działa, którymi byłam gruba ja i chociaż nadal wyglądałam fantastycznie, nawet będąc grubą, jak śmiał położyć swoje gówniane łapy na mojej przeszłości i wystawić ją na widok wszystkich? Jeśli zobaczę go ponownie, wyrwę mu przełyk z ust i użyję go jako ceremonialne przybranie głowy. – Isis. – Kayla poklepała mnie po plecach. – Znowu myślisz na głos. – Jestem zła – warknęłam. – Na pewne osoby z najbliższej okolicy. – Nie na mnie – sprostowała Kayla. – Nigdy na ciebie.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 75

– Będę szczera, to bardzo ładny rowek w tyłku – zaoferowała Kayla. – Dziękuję. Jaką Jack ma pierwszą lekcję? – Trygonometrię z panem Bernardem. Ruszyłam jak burza w stronę Budynku J i beztrosko kopnęłam drzwi od klasy pana Bernarda. Jack siedział z tyłu. Podbiegłam do tablicy, podniosłam gąbkę do wycierania i rzuciłam nią w jego głowę. Odbiła się od niego ze znaczną siłą, a Jack wyglądał na oszołomionego. – Jesteś okropnym małym chłopcem, Jackoff Hunter McShittington!19 – krzyknęłam. – Założę się, że hodujesz w doniczkach kaktusa. – Kaktusy – zaoferował nieśmiało pan Bernard.20 – KAKTUSY, i strasznie cuchniesz i jesteś najgłupszym dupkiem, jakiego miałam nieprzyjemność poznać, i gdybyś mógł zeskoczyć z tego budynku i umrzeć w samotności, byłabym bardzo wdzięczna! Trzasnęłam za sobą drzwiami i oparłam się o nie, głęboko oddychając. Gdy uciekł ze mnie cały gniew, znowu mogłam się uśmiechać i trzeźwo myśleć. Opuściłam swoją lekcję. Kayla uniosła na mnie brew. – Wszystko w porządku? – Obecnie wyobrażam sobie strasznie potworne tortury, przez które Jack nie uszedłby z nienaruszonym penisem. – Och. – Został skreślony z listy porządnych ludzi – zapewniłam ją. – Czerwonym długopisem! I z milionem wykrzykników! – Naprawdę sądzisz, że on to zrobił? Przykleił wszystkie te zdjęcia sam? Skąd on w ogóle by je miał? – Jest tylko jedna osoba, która ma taki dostęp do mojej przeszłości – wymamrotałam. Gdy ruszyłam w stronę kryjówki Wrena, której używa na przerwach, uświadomiłam sobie, że nie płakałam. Nie uroniłam nawet jednej łzy. I dlaczego miałabym to zrobić? Nie jestem dumna z tego, kim kiedyś byłam, ale już nie jestem tą osobą. Jestem inna. Mam cztery pasma fioletowych włosów i nie zakochałam się od trzech lat, dwunastu tygodni i pięciu dni. Dobrze sobie radzę. Radzę sobie dużo lepiej, niż osoba, która widnieje na tych zdjęciach. 19

Ciężko to przetłumaczyć, więc zostawiam w oryginale ;) Jack off to od imienia, ale także ‘masturbować się’ Isis użyła słowa ‘cactuses’ a Pan Bernard zwrócił jej uwagę, że u nich mówi się ‘cacti’ na liczbę mnogą kaktusa, ale po polsku nie ma innego określenia, więc zrobiłam ‘kaktus’ i ‘kaktusy’. 20

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 76

Uniosłam rękę i przebiegłam nią po linii szafek, które mijałam, idąc, zrywając z nich przy okazji zdjęcia. Wrzuciłam triumfująco zebrany plik do kosza. Mój gruby tyłek zdobił podłogę, porwany i postrzępiony, zabrudzony przez tysiące odcisków butów, które po nim przeszły. Jacyś ludzie napisali na niektórych zdjęciach GRUBA i GŁUPIA SUKA. Woźny zamiatał zdjęcia, a jego zwykle mordercze spojrzenie zmiękło trochę, gdy mnie zobaczył. Pokój rady uczniów był czysty, mały i śmierdział długopisami i starymi pączkami. Wren pouczał pierwszoklasistę w okularach i dwie pierwszoklasistki z mysimi włosami w kucykach, żeby nie biegali po korytarzach i żeby zdobywali dobre oceny i jeszcze jakieś tam bzdury. Stanęłam za nim i uderzyłam ręką w biurko. – Tak, cześć, dobry wieczór wszystkim. Oto ja, dziewczyna od rowka w tyłku. Proszę, ewakuujcie się stąd natychmiast, zanim pokażę wam mój nowy, zaktualizowany rowek. – Isis, co do cholery – zaczął Wren. Pierwszaki posłali mu nerwowe spojrzenia i pokazał im, żeby wyszli. Gdy zamknęli za sobą drzwi, usiadłam na biurku Wrena i założyłam nogę na nogę, jak elegancka dama. – Dałeś moje zdjęcia Jack’owi, prawda? – Nie wiem o czym mówisz. – Rozmawiałeś z Bezimiennym i dał ci moje zdjęcia. – Nie! Przysięgam ci, Isis, nie rozmawiałem z Will’em. Wzdrygnęłam się, więc odchrząknął. – Uch, z Bezimiennym, od roku! Nie jesteśmy ze sobą wcale blisko! – Więc w jaki inny sposób Jack zdobyłby te zdjęcia? – Spójrz, nie mówię, że wiem, kto to zrobił, ale czy nie zauważyłaś, że nauczyciele nawet nie skomentowali tej sprawy? Dyrektor Evans nie przyszedł do pracowni komputerowej, aby w jakikolwiek sposób skomentować te zdjęcia. Zwykle krytykuje niszczenie mienia szkoły. Ale tym razem? Nic. – Mówisz, że Evans to zrobił? – Ja nic nie mówię. – Przyciszył głos. – Sugeruję tylko, że to dziwne i że jeżeli porozmawiasz z Evansem może zdobędziesz więcej informacji. Wpatrywał się we mnie tymi swoimi okrągłymi, niemrugającymi, brązowymi oczami. W końcu zmiękłam. Nie było opcji, żeby ktoś tak słodki, jak on, mógł zrobić coś tak okrutnego jak dostarczyć mojemu wrogowi pierwszorzędne, szantażujące zdjęcia, nawet, jeśli kiedyś byli przyjaciółmi. – W porządku. Porozmawiam z Evansem. Ale – wskazałam na jego twarz – nie Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 77

skończyłam z tobą. Jeszcze zobaczysz. Jack powiedział mi na imprezie Kayli, że zrobił coś złego. I to cię odstraszyło. I zamierzam się dowiedzieć, co to było. Twarz Wrena przez sekundę zbladła i myślałam, że dostanie ataku serca. Jego usta zacisnęły się i spojrzał na mnie gniewnie. To było wszystko, czego potrzebowałam, żeby stwierdzić, że to, co powiedział Jack, było prawdą. Naprawdę zrobił coś złego. Coś, co sprawiło, że Wren trząsł się pod swoją koszulką polo i okularach w rogowej oprawie. Ale nie mogłam teraz tego z niego wyciągnąć. Muszę skonfrontować się z dyrektorem. Wyszłam z pokoju zostawiając Wrena za sobą. Sekretarka Evansa była ładną, ciemnowłosą dziewczyną z zauważalnym znamieniem na czole, które sprawiało, że wyglądała w połowie na dalmatyńczyka, a w połowie po prostu wspaniale. – Przepraszam panią, czy mogę zobaczyć się z Evansem? To pilne. – Oczywiście, skarbie. – Uśmiechnęła się. – Jest wolny. Możesz od razu wejść. Wzięłam głęboki wdech przed drzwiami i poprawiłam się. Nie mogę wywarzyć tych drzwi. Muszę się zachowywać, muszę wyciągnąć z niego prawdę, a to oznacza udawanie miłej i łatwowiernej. Więc uśmiechnęłam się swoim najjaśniejszym uśmiechem i pchnęłam drzwi. Evans siedział przy biurku, pisząc coś na komputerze. Szklane figurki pingwinów pokrywały półki regałów w jego gabinecie, a ostentacyjny, tandetny złoty odlew jego popiersia stał na biurku obok tabliczki z jego nazwiskiem; DYREKTOR GOODWORTH21 M. EVANS. Przełknęłam parsknięcie. Goodworth. Co to w ogóle za imię? Evans spojrzał w górę, a jego łysina była bardziej zauważalna, niż zwykle. Uśmiechnął się szeroko. – Ach, Isis. Domyśliłem się, że przyjdziesz się dziś ze mną zobaczyć. Proszę, usiądź. Domyślił się, huh? To niezbyt obiecujące. Usiadłam na pluszowym krześle na przeciwko jego biurka. – Moje zdjęcia są wszędzie – zaczęłam. – Wiem. Widziałem. Bardzo mi przykro – dzieciaki w dzisiejszych czasach są takie okrutne. Kazałem Marcusowi posprzątać je, jak tylko je zobaczyłem. – Nadal nad tym pracuje. – Wiem. Biedny facet. Nic w głosie Evansa nie brzmiało szczerze – to były w połowie słodkie, nic nie znaczące słowa. W ogóle go to nie obchodziło. Cały czas pisał coś na komputerze, nie mając dla mnie czasu. Albo to, albo nie chciał się ze mną skonfrontować. Nie patrzył mi w oczy i to nie był 21

To imię ;) ale można to przetłumaczyć jako ‘zasługujący na dobro’

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 78

dobry znak. Poczucie winy wpływa tak na ludzi. – Chciałabym zapytać pana o Jack’a – powiedziałam. Evans zachichotał. – Nie, nie dam ci jego adresu, jego planu lekcji, jego numeru telefonu lub numeru jego ubezpieczenia. – Słucham? – O to proszą inne dziewczyny. – Ja nie jestem innymi dziewczynami, panie Evans. – Widzę. – Uśmiechnął się, wpisując coś do komputera jeszcze bardziej gwałtownie. – Zostałaś wyrzucona z poprzedniego liceum za – jak to nazwała policja? Zamiar wyrządzenia krzywdy? Według twoich tutejszych akt walczysz z każdym, kogo dostaniesz w swoje ręce, z każdym, kto dziwnie na ciebie spojrzy. Zastanawiałem się, co sprawiło, że stałaś się taka drażliwa? – Och, sama nie wiem, może lata złośliwego znęcania się nade mną za to, że byłam gruba. – Ale to dokuczanie zainspirowało cię, prawda? To dlatego tak bardzo schudłaś. Więc tak naprawdę powinnaś być za to wdzięczna i to ludziom, którzy ci dokuczali. Zaśmiałam się z niedowierzaniem. – Czy ty sobie ze mnie, kurwa, żartujesz? – Język, Isis – powiedział gładko. – Nie chcielibyśmy kolejnej wzmianki o twoim zachowaniu w twoich aktach, prawda? Już i tak są przepełnione. Nie doceniłam tego kolesia. Dobrze rozgrywał tę grę. Oczywiście, że tak. Miał lata dorosłości – podczas których każdy uśmiechał się, gdy kogoś nienawidził i tłumił w sobie emocje – aby nabyć tej praktyki. Był mistrzem pasywno–agresywno–gównianego–taekwondo. A ja byłam więcej, niż mistrzem stylu agresywnego. Praktycznie tańczyliśmy wokół siebie w dwóch niepasujących do siebie stylach, więc żadne z nas nigdzie nie dojdzie. Zmieniłam więc moje podejście. – Słyszałam, że Jack jest bardzo mądry – powiedziałam, dodając kokieterii do mojego głosu. – To musi być zasługa wspaniałego nauczania w tej szkole, huh? Evans spojrzał na mnie, a jego klatka piersiowa uniosła się w dumie. – Oczywiście. Nasza kadra jest najlepsza, przekonasz się o tym już niedługo. Jack jest najlepszym uczniem, jakiego widziałem od lat – miał wspaniały wynik na egzaminach SAT. Uśmiechnęłam się krzywo wewnętrznie, ale na zewnątrz uśmiechnęłam się normalnie. – Więc to prawdopodobnie oznacza, że pójdzie na naprawdę dobre studia, prawda? Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 79

– Och, na najlepsze. Właśnie dzisiaj zaczął aplikować do Yale, tak przy okazji. Dzisiaj? To dziwny zbieg okoliczności. Kiedy podsłuchałam Jack’a i Evansa kilka tygodni temu, Jack zdawał się nienawidzić pomysłu aplikowania do Ivy League22. Więc co się zmieniło? Zmrużyłam oczy, ale kontynuowałam uśmiechanie się. – Wooow. Yale jest w Ivy League, prawda? To robi wrażenie. – Będzie też aplikował do Princeton, tak przynajmniej powiedział. To byłaby ogromna strata, jeśli ktoś taki jak on zostałby tutaj. – Racja. Zdecydowanie. Czy będzie on pierwszą osobą z tej szkoły, która pójdzie do Ivy League? Oczy Evansa błysnęły. – Cóż, nie pierwszą. Były przed nim trzy takie osoby. Ale on będzie pierwszą taką osobą od około dwudziestu lat, tak. – To musi sprawiać, że jesteś dumny. – W rzeczy samej. Bardzo dumny. – Wszyscy będą myśleć, że to dzięki twojemu zarządzaniu, prawdopodobnie! – Och. – Zaśmiał się w fałszywie skromny sposób. – Nie powiedziałbym, żeby tak było. I wtedy to mnie uderzyło. – Masz dostęp do akt każdego ucznia, huh panie Evans? Chętny, aby pokazać swoją władzę, uśmiechnął się zadowolony z siebie i wygładził nieefektywnie włosy na łysym miejscu na głowie. – Hm? Och, tak. Mam. – Więc posiadasz także poprzednie akta każdego ucznia? – Dokładnie. – Włączając w to moje. – Tak, stąd wiem, że zostałaś wyrzucona. – I założę się, że te akta zawierają jakieś moje stare zdjęcia, huh? Evans zamarł, jego palce zatrzymały się nad klawiaturą. Mam cię, skurwielu. – Pozwól mi zgadnąć – powiedziałam powoli. – Jack zadzwonił do ciebie. Prawdopodobnie w niedzielę. Poprosił cię, abyś znalazł jakieś zdjęcia grubej mnie i umieścił je 22

Grupa prestiżowych uczelni wyższych w USA

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 80

tam, gdzie wszyscy będą mogli je zobaczyć. W zamian za to będzie aplikował do Ivy League, o co go dręczyłeś. Evans parsknął. – To nonsens. – Naprawdę? Ponieważ to zdjęcie zostało wzięte z mojej starej kroniki szkolnej i znajdowało się w sekcji zatytułowanej ‘WPADKI UCZNIOWSKIE XD’ – Co to znaczy XD? – Znajdująca się na boku śmiejąca się twarz o straszliwych proporcjach. Nie zmieniaj tematu. – Isis, posłuchaj, naprawdę chciałbym złapać tego, kto zrobił ci takie okropne rzeczy. Ale prawda jest taka, że nie mamy zbyt dobrego monitoringu. A Marcus powiedział, że nie widział żadnych śladów włamania. – Ponieważ nikt się nie włamał. Po prostu otworzyłeś bramę i drzwi swoim własnym, dyrektorskim kluczem. Uczeń musiałby się włamać przez okno lub przejść przez kraty lub jeszcze coś innego, aby dostać się do środka. – Mam tego dosyć – warknął Evans. – Wyjdź z mojego biura, natychmiast. – Co, jeśli powiem ochronie kampusu? Huh? Co się wtedy stanie? Och, czekaj, to ty im płacisz. Może po prostu pójdę z tym na policję. – Nie masz żadnych dowodów. Wyjdź! Sarkastycznie mu zasalutowałam, trzaskając za sobą drzwiami tak mocno, że słyszałam, jak jego głupie figurki pingwinów upadły i się roztrzaskały. Zaczął narzekać i krzyczeć na swoją sekretarkę, a ja wyszłam z krzywym uśmieszkiem na twarzy. Jego wybuch potwierdził wszystko. Wygrałam i oboje o tym wiemy. Dyrektor Goodworth M. Evans jest małym narybkiem i nigdy nie stanowił tak naprawdę prawdziwego wyzwania. Byłam prawie rozczarowana, ale wtedy przypomniałam sobie o Jack’u. Nadal mam Jack’a. Nadal mam miłe, satysfakcjonujące wyzwanie, czekające na mnie.

***

Pewnego dnia świat musi się dowiedzieć o moim dzikim, seksownym uroku. Dzisiaj był ten dzień. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 81

W środę, założyłam najskąpszy, powodujący opadanie szczęk facetów strój, jaki tylko mogłam, nadal będąc w zgodzie ze swoim dresscodem – krótką dżinsową spódniczkę i krwistoczerwoną bluzkę z przecięciami na bokach i mocno wyciętym dekoltem, ukazującym moje obojczyki i ramiona. Założyłam do tego czerwone balerinki, związałam włosy wysoko w koński ogon i nałożyłam pięć razy więcej makijażu, niż zwykle. Wyglądałam, dla wszystkich intencji i propozycji, gorąco jak cholera. Cóż, zawsze wyglądałam gorąco. Ale teraz moja seksowność nie mogła zostać zignorowana. Jack próbował znieważyć mój wygląd poprzez te zdjęcia. I udało mu się. Bardzo dobrze zepsuł mój wizerunek; ludzie nie będą mieli wyboru tylko zauważą różnicę. Mój poprzedni wygląd był porozwieszany po całej szkole, a obraz teraźniejszy oddycha i chodzi po szkole w krwistoczerwonej bluzce. Jeżeli oczekiwał, że będę się ukrywać, że będę zakładać nudne kolory i nie będę chciała zwracać na siebie uwagi, był w bardzo dużym błędzie. Mogę nie być tak ładna jak Kayla, czy Avery, ale jestem zupełnie inna, niż dziewczyna na zdjęciach i to wszystko, co cała szkoła musi zobaczyć. Zaparkowałam przed samym wejściem do szkoły i zrobiłam wielkie show przy wysiadaniu – powoli włożyłam książki do plecaka i zamknęłam samochód z przesadzonym naciśnięciem guzika w pilocie. Pomachałam ludziom, których rozpoznałam – Avery, która cały czas szyderczo się do mnie uśmiechała, gdy ją mijałam. Kayla podbiegła do mnie, ale Avery złapała ją za ramię i zatrzymała w miejscu. Posłałam Kayli ‘zobaczymy się później’ uśmiech. I tak lepiej będzie, jeśli nie podejdzie i nie zapyta co słychać. Muszę pójść w parę miejsc i mam ludzi do zszokowania. Wszyscy się gapili, szeptali, ale nikt się nie śmiał i z pewnością, jak cholera, nikt krzywo się nie uśmiechał. Chłopcy gwizdali, a dziewczyny pytały gdzie kupiłam spódniczkę. Połowa mnie była przerażona całą tą uwagą skierowaną na mnie – moje dłonie drżały, a w gardle miałam sucho. Ale druga połowa mnie wiedziałam, że to coś, co muszę zrobić. Nie tylko przez wojnę, nie tylko po to, aby udowodnić Jack’owi, że się mylił. Musiałam to zrobić dla siebie. Dla dziewczyny ze zdjęcia. Skierowałam się do pierwszej sali. – Cześć pani Grayson! – Uśmiechnęłam się. Zareagowała z opóźnieniem, jak robiła to większość ludzi w szkole. – I… Isis? Och mój boże, wyglądasz tak… – Inaczej? Wspaniale? – Niechlujnie! – Nie każdy ma ten luksus posiadania stopnia naukowego z Angielskiego, pani Grayson. Niektórzy z nas muszą zarabiać na siebie na ulicach. Po tych słowach cała zbladła. Gdyby tylko wiedziała, że jej ulubiony Jack Hunter tak naprawdę jest najlepiej opłacanym gigolo. Pewnie by się wkurzyła. I prawdopodobnie Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 82

zatrudniła go na noc dwie sekundy później. Poszłam na Trygonometrię. Pan Bernard spojrzał na mnie, jakbym była mieszaniną królika z psem, ale uśmiechałam się naprawdę twardo i starałam się wyglądać niewinnie. Działało to przez dwie sekundy, zanim pan Bernard spojrzał na drzwi za mną. – Wgniotłaś je, Isis. – Przepraszam, panie Bernard. To był nieszczęśliwy wypadek. Jestem tu tylko na chwilę. – Cóż, w porządku, ale niech to będzie chwila. Musiałam zyskać na czasie, aż wejdzie Jack. Zobaczyłam dzieciaka–nożownika. Chodził na trygę z Jack’iem? To imponujące. Usiadłam przy ławce obok niego. Kiwnął do mnie, ale zmarszczył brwi. – Wyglądasz inaczej – powiedział ochrypłym głosem. To był pierwszy raz, gdy słyszałam, jak mówił. – Dzięki! Ty też! Nowa fryzura? Założę się, że sam ją sobie zrobiłeś. – Nóż motylkowy A–9 obciąłby całkiem dobrze włosy, jeśli już o tym wspomniałaś. Lub mógłbym użyć klasycznego noża żebrowego. – Brzmi nieźle. – Kiwnęłam głową, nawet, jeśli nie miałam pojęcia, o czym on, do cholery, mówił. – Na kogo czekasz? – zapytał dzieciak–nożownik. – To takie oczywiste, huh? – W takim razie na Jack’a. Krzyczenie na niego nie było wystarczające? – To on porozwieszał moje stare zdjęcia po całej szkole! Cholera, że krzyczenie nie było wystarczające! Chłopak–nożownik kiwnął głową. – Widziałem te zdjęcia. Miałem zabawę przy cięciu ich moim kątomierzem. Nikt nie powinien mieć z czegoś takiego zabawy, jak sądzę. Nie wiedziałam, czy się uśmiechnąć z tego, jak słodko brzmiał lub maksymalnie się zaniepokoić faktem, jak przerażająco brzmiał. Posiedziałam jeszcze przez chwilę, aż do klasy wszedł Jack. Przeszedł obok mnie i usiadł na swoim miejscu, przy ławce za mną. Odwróciłam się i obserwowałam, jak zdejmował swój plecak. – Cześć. – Pomachałam mu. Zajęło mu chwilę rozpoznanie mnie. Lub milion. Skupił swój wzrok na mnie, po czym spojrzał znudzony w okno. Oparł swój podbródek na ręce i obserwował gołębia na drzewie z Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 83

największą intensywnością, po czym nagle jego oczy się rozszerzyły. Obrócił powoli głowę w moją stronę. – Ty – wymamrotał. – Ja! – zapiszczałam. – Co ty tu do cholery robisz? – zapytał, a jego wzrok podążył od mojej klatki piersiowej do nóg i z powrotem. – Naprawiam sytuację. – Uśmiechnęłam się. – Podoba ci się? – Widziałem świnie ubrane lepiej. – Och, nie wątpię, zwłaszcza, że widzisz jedną codziennie rano w lustrze. – To nie ja rozwiesiłem te zdjęcia, jeżeli o to chodzi w tym idiotyzmie. – Wiem, że to nie ty to zrobiłeś. Evans to zrobił. Jack zastygł na trzy sekundy, zanim warknął. – Poprosiłem go, aby dał mi twoje zdjęcie, gdy byłaś młodsza, nie, aby przykleił je po całej szkole. – Ale i tak to zrobił. Wiedział, że ze sobą walczymy – cała szkoła o tym wie. Prawdopodobnie chciał ci zaimponować, abyś przemyślał aplikowanie do więcej uczelni z Ivy, huh? Żałosne. On naprawdę chce, abyś poszedł do jednej z nich, aby mógł o tobie opowiadać wszystkim swoim małym przyjaciołom nauczycielom. Bez obrazy, panie Bernard. Pan Bernard wzruszył ramionami, a jego spojrzenie cały czas przyklejone było do mojego tyłka. – Naprawdę – zwróciłam się do Jack’a. – Powinieneś wiedzieć lepiej, niż iść do Evansa. Nie obchodzi mnie, czy go o to nie poprosiłeś – ta cała akcja ze zdjęciami miała miejsce. I to ty sprawiłeś, że się wydarzyła. Więc ci tego nie wybaczę. Nigdy. Właśnie wtedy do klasy wszedł Wren, trzymający mnóstwo kartek w rękach. Położył je na biurku i zaczął rozmawiać z panem Bernardem odnośnie funduszy na klub robotyki. I wtedy mnie zauważył. Twarz Wrena była pięć razy bardziej ekspresyjna, niż Jack’a. Otworzył usta i trzymał je, jak uchylone drzwi, po czym odchrząknął i szybko poprawił okulary. – I… Isis. Cześć. – Hej, prezesku! – Wstałam z ławki i przytuliłam go. Wydał z siebie dziwny koci dźwięk i poprawił swoje okulary tak gwałtownie, że spadły mu z nosa. Podniosłam je dla niego z podłogi. – Wszystko okay? Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 84

– T… tak, w porządku. Um. Wyglądasz – wyglądasz, uch, wyglądasz… – Ładnie? – zaoferowałam. – Naprawdę… naprawdę ładnie. – Wren odetchnął. – Ładnie tak naprawdę to za mało powiedziane. Z jakiegoś powodu komplement z ust Wrena znaczył dla mnie dużo więcej, niż tysiące spojrzeń i wilczych gwizdów. – Zamierzasz tak tam stać i się gapić, Wren? – zakpił Jack. – Czy zamierzasz załatwić swoje prezesowskie sprawy? Jestem pewien, że jest więcej klubów, których papiery musisz dostarczyć. Wren zrobił się czerwony i spojrzał nieśmiało na Jack’a. – Racja. Muszę iść. Cześć, Isis. – Do zobaczenia! – Pomachałam mu. – A pan, panie Bernard – Jack kontynuował dziko – ostatnim razem, jak sprawdzałem, widziałem, że nie płacą panu za oglądanie nastolatek. Płacą panu za nauczanie. Więc niech pan zacznie nauczać. Pan Bernard podskoczył na krześle, odchrząknął i szybko podszedł do tablicy, po czym zaczął pisać na niej równania. Chłopak–nożownik zaczął się śmiać. Zasalutowałam Jack’owi, gdy byłam przy drzwiach. – Miłego dnia, Jackoff. – Postaraj nie dać się molestować, krowo – odwarknął. – Och mój boże! – Powachlowałam twarz. – Czy to możliwe? Lodowy Książę Liceum East Summit troszczy się o mnie? – Wyjdź stąd – powiedział Jack. – To jedyny twój rozkaz, którego posłucham. Mrugnęłam do niego i wyszłam z klasy. Było oczywiste, że wygrałam tę walkę. Do czasu przerwy obiadowej każdy gadał o tym, jak dziwkarsko wyglądam, zamiast o tym, jaki mój tyłek był kiedyś gruby. To niezbyt duże polepszenie, ale to najlepsze, co mogłam dostać. Szepty były dźwiękami mojego zwycięstwa nad Jack’iem Hunterem. Boom, suko.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 85

Odebrałam mamę z jej sesji z psychiatrą, z końca miasta. Czekałam w samochodzie przed budynkiem z cegły i obserwowałam jak późno popołudniowe słońce tańczy swoimi promieniami na chodniku i pomiędzy drzewami. Northplains może być ciche i przepełnione mnóstwem niczego, ale było nieprawdopodobnie ładne jesienią. Pomarańczowe i czerwone liście pokrywały ziemię, gęste chmury dymu wyłaniały się z kominów, a niebo było zimne, jasnoniebieskie, jak zmarznięte porcelanowe naczynie. Podniosłam mój szalik na nos. Było tu dużo chłodniej, niż na Florydzie, ale jeżeli zamarzłabym na śmierć, przynajmniej umarłabym bardzo daleko od Bezimiennego. Oparłam głowę o zagłówek i zamyśliłam się. Bezimienny. Nie myślałam o nim już od jakiegoś czasu. Zawsze tam był, jak gówniana plama na moim umyśle, ale z wojną przeciwko Jack’owi i problemami mamy, nie myślałam o nim od tygodni. To kłamstwo, oczywiście. Zawsze o nim myślę, gdy patrzę w lustro lub na tę rzecz na moim nadgarstku. Nie ma od niego ucieczki. Jest powodem, przez który wyglądam teraz tak, jak wyglądam. Może pewnego dnia się go pozbędę. Przynajmniej mam taką nadzieję. Ale ciężko trzymać się nadziei bez zaangażowania się w to w pełni, więc starałam się nie trzymać jej za mocno. Sesja mamy trwała dłużej, niż zwykle, więc wzięłam swoją kawę i weszłam do budynku. Schludne biura ciągnęły się wzdłuż korytarza. W lobby przywitały mnie sztuczne kwiaty i jeszcze sztuczniejsze dziewczyny na okładkach gazet. Recepcjonistką była kobieta z siwymi włosami, szarymi oczami i smutnym uśmiechem. Pomagała właśnie komuś przy ladzie z ognistorudymi włosami. Włosami, które nie mogły być pomylone z nikim innym, jak Avery. – Cześć, Avery! – Pomachałam. Dziewczyna zamarła, jej ramiona opadły, aż powoli, bardzo powoli się odwróciła. To była Avery, jej jasnozielone oczy gapiły się na mnie, a jej piegowaty nos drgał. Powiedziała coś do recepcjonistki i podeszła do mnie. – Co ty tu, do cholery, robisz? – zapytała. Wcale nie grożąco.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 86

– Uch, moja mama tu przychodzi. Po rzeczy. A co z tobą? Dlaczego tu jesteś? Och, uch, kurwa, czy to niedelikatne pytanie? – Trochę – odparła Avery. – Ty też jesteś tu po kogoś, huh? No tak. Avery Brighton nie chodzi do psychiatry. – Oczywiście. – Szybko odpowiedziała Avery. – Jestem tu, aby odebrać… kuzyna. – Pani Brighton? – zawołała recepcjonistka. – To twoja recepta. Czy chciałabyś zapisać się na następną wizytę w następnym tygodniu? Avery mrugnęła, poprawiła się i odwróciła do recepcjonistki, po czym wzięła receptę. Podeszła ponownie do mnie z super wściekłym wyrazem twarzy. – Nie waż się nic powiedzieć. – Uch, nie powiem. Jest w porządku. – Nie jest w porządku. – Głos Avery stał się piskliwy. – Nie łapiesz? To kurewska przeciwność od bycia w porządku, to, co tutaj robię, więc trzymaj swoją gębę zamkniętą. – Spójrz, jest okay, nie zamierzam paplać. Chcę pogrążyć Jack’a, nie ciebie. – Więc nie wiesz nic o Kayli i Wrenie? Zmarszczyłam brwi. – Co? A co z nimi? Twarz Avery widocznie się odprężyła. – Nie ważne. – Chwila, może mi nie zależeć na pogrążeniu ciebie, ale zależy mi na Kayli. Co, do cholery, masz na myśli mówiąc ‘Kayla i Wren’? Avery odrzuciła swoje bajeczne włosy. – Pamiętasz, jak powiedziałam, że nigdy więcej nie zaproszę cię na swoją imprezę? – Dokładnie. – Cóż, zapraszam cię teraz. I mam nadzieję, że odwdzięczysz mi się i nie będziesz opowiadać o tym, co tu widziałaś. – Jaaasne – powiedziałam powoli. Avery zmrużyła na mnie oczy. – Kręgielnia The Grand 9, na obrzeżach Columbus. W sobotę w południe. Bądź tam. – Ale o co chodzi z Kaylą i Wrenem? Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 87

Avery warknęła. – Będzie to dla ciebie jasne, gdy przyjedziesz do kręgielni. Więc po prostu przyjedź. – Tak? Okay? Jak zgaduję? Przeszła obok mnie i zniknęła, zanim mogłam zadać więcej pytań. – Isis! – Mama pojawiła się za mną, przytulając mnie i odwracając mnie, abym na nią spojrzała. – Przepraszam za spóźnienie, kochanie, ale sesja się przedłużyła. Jej oczy były trochę zaczerwienione i ściskała garść chusteczek. To musiała być ciężka sesja. Ciężka i smutna. – W porządku. – Uśmiechnęłam się. – Chodźmy. Mam rosnące już ciasto na pizzę. – Pizza własnej roboty! – Zaśmiała się i spojrzała na recepcjonistkę, obejmując mnie ramieniem i przyciągając mnie do siebie w uścisku. – Mam najlepszą córkę na świecie, przysięgam. Kiedy dotarłyśmy do domu rozwałkowałam ciasto, polałam je sosem i udekorowałam pieczarkami, oliwkami i krążkami cebuli. Posypałam je solą czosnkową i mozzarellą, po czym włożyłam pizzę do piekarnika. Jej zapach szybko rozprzestrzenił się po domu chmurą serowego, soczystego aromatu. Mama była na górze, drzemiąc, kiedy zadzwonił telefon. – Halo? – Isis! Jak się masz, kochanie? – Cześć, tato. Wow, przepraszam, że nie zadzwoniłam? Tutaj dzieje się czyste szaleństwo. – Twoja mama mi mówiła! Najwyraźniej znalazłaś przyjaciół i zaczęłaś chodzić na imprezy! Byłbym z ciebie dumny, gdybym tak strasznie się nie martwił. – Wszystko w porządku, tato. – Zaśmiałam się. – Jest naprawdę okay. Jestem mądra i ostrożna. – Nadal żadnych chłopców? – Nigdy żadnych chłopców. – Dobrze. Odłóż to na później, nie potrzebujesz rozproszenia, gdy jesteś tak blisko zakończenia szkoły i pójścia na studia. Niebezpiecznie przystojna twarz Jack’a pojawiła się w moim umyśle i uśmiechnęłam się na to krzywo. – Nie martw się. Nie ma tu żadnych rozproszeń.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 88

***

Są tylko dwie rzeczy, o które będą cię pytać ludzie podczas twojego ostatniego roku w liceum; do jakich uczelni aplikujesz i czy masz chłopaka. Wszystko inne wydaje się być nieistotne – nikt nie zapyta cię o twój stan psychiczny (pogarszający się gwałtownie z ciągłymi pracami domowymi i esejami), co robisz, aby się zabawić (gapię się w sufit w mojej sypialni i obdrapuję lakier z paznokci), lub czy naprawdę chcesz iść na studia (nie, nie chcę, mam dosyć szkoły, ale pójdę, ponieważ każdy mnie do tego zmusza, a wydawanie burgerów w McDonaldsie za siedem dolców za godzinę brzmi odrażająco). Jak do tej pory aplikowałam do kilku uczelni, ale jedyna, do której chcę iść jest w Stanie Ohio. To blisko mamy, więc mogłabym się nią zaopiekować, gdyby miała kolejne załamanie nerwowe, lub gdyby mnie potrzebowała, kropka. Oczywiście nie mogę odjechać za daleko, nie z jej koszmarami i wspomnieniami. Zapomniałaby o jedzeniu, gdyby mnie tu nie było i bym nie gotowała dla niej, jestem tego pewna. I nie zamierzam pozwolić jej zmarnieć. To, co naprawdę chcę zrobić, to wziąć pieniądze, które zarobiłam podczas prac dorywczych podczas wakacji i pojechać do Europy, jeść tamtejsze potrawy, zobaczyć ludzi, jeździć rowerem po okolicach. To byłoby niesamowite. I niesamowicie przerażające, być w taki sposób zdaną na siebie. Ale dałabym radę. Zmierzenie się z młodą dorosłością jest całkiem zabawne, przynajmniej tak mi mówiono. Poza tym, że wszyscy wiemy, że to pierdolenie. To wcale nie było zabawne. Było bolesne i teraz chciałabym pojechać gdzieś, gdzie nikt by mnie nie znał, zacząć następny rozdział mojego życia na świeżo. Ale nie mogłam. Miałam mamę. I kochałam ją bardziej, niż moją wolność. Musiałam ją chronić i pomóc jej wydobrzeć. Więc pójdę do college, tak jak tata i mama ode mnie oczekują. Zdobędę dyplom z kupologii lub czegoś takiego. Będę córką, jaką chcą, abym była, aż odkryję osobę, którą będę chciała być. Kręgielnia The Grand 9 na obrzeżach Columbus była świetna – powitał mnie ogromny neonowy znak z numerem 9 oraz jakimiś świecącymi zawijasami. Było tandetnie i wyglądało żałośnie, jak cholera, więc już kochałam to miejsce. Zaparkowałam i weszłam do środka. Natychmiast zostałam przywitana szczególnym kręgielnianym zapachem – wosku, spoconych butów i namokniętych frytek. Otyły mężczyzna wskazał mi kciukiem ostatni tor i podał mi parę butów o rozmiarze 37,5. – Och. Dziękuję? Skąd pan zna mój rozmiar?

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 89

– Powiedział mi ładny chłopak – odparł facet. Ładny chłopak? Podeszłam do ostatniego toru, lada była wypełniona kubkami z napojami, zgrzewką piwa i pustymi pojemnikami po nachosach. Wren rzucał kulą, biorąc właśnie idealny zamach. Kayla uśmiechała się i przybiła z nim piątkę, gdy zszedł z toru. Avery zrzędliwie popijała swoje piwo korzenne. Zaskoczona i zdegustowana zobaczyłam, że Jack Hunter siedzi przy torze, wyglądając nawet bardziej nieznośnie cool, jeżeli to w ogóle ludzko możliwe. – Widzę, że są już wszyscy! – Radośnie usiadłam na miejscu obok niego i rozwiązałam swoje buty. Spojrzałam w górę, jakbym zauważyła go dopiero teraz. – W porządku, które z was zbratało się z diabłem i nie powiedziało mi o tym? Avery przewróciła oczami, wyjęła piersiówkę z, jak przypuszczam, alkoholem i wlała go do swojego napoju. – Miło cię widzieć w czymś innym, niż w ubraniach prostytutki – powiedział Jack. – Wiesz wszystko o ciuchach prostytutek, prawda? – Uśmiechnęłam się i wybrałam jasnoróżową kulę, zanim ponownie usiadłam. – Kto… – Jestem tu, ponieważ Kayla mnie zaprosiła – wtrącił. – I zgadłem twój numer buta. – Celny strzał. – Twoje wymiary to 96– 71– 91 i masz 168 cm wzrostu. Nie było ciężko zgadnąć twój numer buta, bazując na tych informacjach. – I znasz moje wymiary! – Klasnęłam w ręce z podekscytowaniem. – Jak je zgadłeś? Czekaj, pozwól mi pomyśleć – gapiłeś się na mnie! – Mam taką zdolność – powiedział oschle. – Do obserwacji. – I do bycia całkowicie dziwacznym. – Twój dziwkarski strój to był pierwszy raz, gdy założyłaś wystarczająco ciasne ciuchy, abym dokładnie cię oszacował. – Z chęcią bym cię teraz spoliczkowała, ale obecnie trzymam czterokilową kulę i obawiam się, że to by zostało nazwane morderstwem. W połowie się zaśmiał, w połowie warknął i wstał, aby nalać sobie napoju. Odwróciłam się do Avery. – Więc? Kto wygrywa? – Nie umiesz czytać liczb? – Avery westchnęła i wskazała na tablicę. Jack był daleko z przodu przed wszystkimi innymi, z dobrymi pięćdziesięcioma punktami, a byli dopiero przy Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 90

piątej rundzie. Jego pozycja na tablicy udekorowana była iksami. – Spójrzcie na wszystkie te X–y! To jak jakiś znak klubu ze striptizem. Można by pomyśleć, że mają jakieś ukryte znaczenie. – Zastanowiłam się głośno. Bardzo głośno. – Takie znaczenie, że wygrywam? – Jack uniósł brew. – Lub, że jesteś striptizerem w gejowskim klubie – oświadczyłam. – Zrobiłem striptiz tylko raz i to przed kobietą, dziękuję ci bardzo – syknął Jack. – Yeah? Nie gadaj. Avery nagle wyglądała na bardzo zainteresowaną. Jack wydał z siebie dźwięk zdegustowania i stanął, aby rzucić swoją kolej. Kayla usiadła obok mnie. – Aw, Kayla, spójrz na siebie! Chętna, jak szczeniaczek i śliczna, jak obrazek. Nie szczeniaczka. Ponieważ obrazki ze szczeniaczkami czasami wyglądają obleśnie, a ty nie jesteś obleśna i och mój boże, Wren, nosisz soczewki kontaktowe? Wren zakaszlał i poprawił kołnierzyk koszulki, zaś oczy zajął wywiercaniem dziury w głowie Jack’a. – T… tak? Dopiero co wróciłem z pomagania Armii Zbawienia, więc nie miałem czasu, aby je wyjąć. Dobrze cię widzieć. Myśleliśmy, że nie przyjdziesz. – Och, zawsze przychodzę. Zwłaszcza tam, gdzie mnie nie chcą! Kayla zmarszczyła brwi. – To nie prawda. Um. Avery, um, chciałaś ją tutaj, prawda? Za plecami Kayli wykonałam przy skroni wariacki młynek palcem. Avery zmrużyła oczy, po czym uśmiechnęła się jak lis, który zakradł się do kurnika. – Yeah. Oczywiście. Cokolwiek. Wren, czy dostałeś propozycję z klubu francuskiego? – Tak, dostałem. Już ją przejrzałem. Miło mi, że wyciągnęłaś mnie na kręgle i w ogóle, ale obawiam się, że nie mogę tego przyjąć. Taka duża ilość pieniędzy jedynie na klub francuski jest całkiem niedorzeczna. – Niedorzeczna? No dalej, kochany. – Avery uwodziła, przebiegając palcami po jego klatce piersiowej. – Wiesz, że dobrze je spożytkuję. Wren przełknął. – Ach, ale nadal. Nie. Przykro mi, ale nie mogę tego podpisać. Moglibyśmy założyć cztery nowe kluby z takimi funduszami. – Ale żadne kluby nie zostały założone! – warknęła Avery. – Pieniądze po prostu sobie

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 91

leżą! Dlaczego nie dać ich mnie? Jack rzucił kulą. I był w świetnej formie. Przeszedł przez tor, wyglądając na zadowolonego z siebie, a ja umieściłam serowego nachosa na jego krzesło sekundę przed tym, jak na nim usiadł. Uśmiechnął się do mnie krzywo, a ja odpowiedziałam mu tym samym. – Dobra robota – powiedziałam. – Nie musisz mi tego mówić. Zawsze dobrze mi wychodzi. Udałam odruch wymiotny do Kayli, która zachichotała i usiadła obok niego. – Więc, Jack! Jesteś dobry także w innych sportach? Jak na przykład w baseball? Lub koszykówkę? – zapytała z szeroko otwartymi oczami. – Grałem w koszykówkę w gimnazjum. – Och! To naprawdę świetnie! – Nienawidziłem tego. – Och – wyszeptała Kayla. Nadeszła moja kolej na rzut. Aby nadgonić, Avery pominęła na komputerze kolejki wszystkich, więc rzucałam jeszcze cztery razy. Rzut. Rzut. Rzut. Rzut. Wren mi wiwatował, ale z każdym kolejnym rzutem słyszałam, że Jack coraz bardziej się irytował, gdy odpowiadał na niewinne pytania Kayli. W końcu, gdy się odwróciłam i usiadłam, zauważyłam, że Kayla zniknęła i usłyszałam dźwięk zawodzenia, dochodzący z damskiej toalety. Avery wyglądała na będącą pod wrażeniem, tak bardzo, jak może być chińska lalka, a Jack trzymał swoje dłonie ściśnięte w pięści tak mocno, że zbielały mu knykcie. Wren za to przybił mi piątkę. – Byłaś świetna! – Dzięki! – Ja nigdy… poważnie, nigdy nie widziałem czegoś takiego! Musisz zdradzić mi swój sekret. Po pierwsze, nie bądź takim wielkim palantem. – Uch… Po drugie, dlaczego Kayla w ogóle uderza do Jack’a? Wren jest dużo, dużo słodszy i dużo milszy. – Um, Isis. – Wren odchrząknął i cały się zaczerwienił. Mrugnęłam. – Hm? Powiedziałam to na głos? W takim razie będziecie sobie musieli z tym poradzić!

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 92

Wren zaczął się śmiać, a Avery parsknęła. Jack gwałtownie wstał i przeszedł obok mnie, łapiąc swoją kulę i podchodząc do toru z nowoodkrytą werwą. – Znowu włożyłeś sobie kij w dupę? Nie wiedziałam, że jakiś by pasował, jesteś taki porządny!23 – zawołałam. – Bądź cicho – warknął. Odwróciłam się do Wrena, który trochę zbladł. – Wszystko okay? Wren kiwnął głową. – Yeah. Po prostu… minęło dużo czasu, odkąd spędzałem tak czas z Jack’iem. Nie wiedziałem, że ma przyjść, inaczej bym nie… – Yeah, ja też. Teraz już na to za późno, huh? Nie mamy wyboru, tylko pobić jego tyłek i odesłać go do ósmego kręgu piekielnego, skąd przyszedł. – Oczywiście. Nigdy nie odmówię dobrej partii kręgli. – Super. Ty i ja przeciwko księciu ciemności. Posłuchaj, lepiej pójdę zobaczyć, co się dzieje z Kaylą. Zaraz wrócę. Damska toaleta pachniała jak lakier do włosów i mydło do rąk. Kayla stała przed lustrem, poprawiając sobie makijaż. – Wszystko, uch, jest chociaż średnio w porządku? Sądzę, że nie jest okay. Odkąd to jakiś czteromilionowy raz, odkąd ten palant sprawił, że płaczesz. Jej warga zaczęła drżeć, upuściła swój eyeliner i rzuciła mi się w ramiona. – Powiedział mi… powiedział mi, że Wren i ja stworzylibyśmy bardziej pasującą parę! Pchnął mnie w stronę swojego byłego najlepszego przyjaciela, Isis! Gdy tak szlochała w moje ramię, poczułam, że moje brwi unoszą się. Hmm. Świnie latają jak odrzutowce, a księżyc musi być niebieski, ponieważ Jack może naprawdę mieć rację. Ale nie mogłam tego powiedzieć Kayli. – Czy ty… czy ty lubisz w ogóle Wrena? – zapytałam miękko. – To kujon! – zawyła. – Kujon z rady szkoły, który spędza cały swój czas z bezdomnymi ludźmi! I nie jest nawet blisko Jack’a, jeśli chodzi o wygląd! – Ach tak, ten wielki dylemat odnośnie wyglądu i osobowości. Nie możemy mieć wszystkiego! Nikt nie jest idealny! Wszyscy jesteśmy płytcy nawet, jeśli tego nie przyznamy! 23

Tight– assed – gra słów, odwołanie do dupy ;)

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 93

Miasta będą rosnąć i upadać, a świat ulegnie zniszczeniu od nieuchronnego przegrzania! – C… co? – wyjąkała. – Mówię, że Wren właściwie nie jest taki zły. – Och. Okay. To było mnóstwo słów. – Spójrz, masz poprawić swój makijaż, wyjdziesz stąd i będziesz się dobrze bawić. Nie pozwól

zrzędliwej–cipce–w–butach–które–go–uwierają–i–robią–z–niego–płaczącego–

dzieciaka wpłynąć na ciebie! Jesteś piękna. Posłała mi spojrzenie. – Uch, nie piękna! Jesteś zabawna! Potrafisz właściwie się zachowywać! Posiadasz wszystkie dobre cechy, które znajdują się na liście cech materiału na randkę. Albo Jack zmądrzeje, albo znajdziesz sobie kogoś innego… Początek zawodzenia uciekł z jej ust, więc się poprawiłam. – NIE znajdziesz kogoś innego! Jeśli tak bardzo lubisz tego kolesia, kurwa, dlaczego po prostu go gdzieś nie zaprosisz? – Sądzisz, że nie próbowałam? Zapraszałam go już piętnaście razy w tym roku! – Jak? – Przez Facebook. Klepnęłam się dłonią w czoło. – Mam na myśli prawdziwe zaproszenie, takie jak podejście do niego i uformowanie odpowiednich słów. – A co, jeśli mnie odrzuci? – Wtedy mu powiesz: Rany, jesteś naprawdę ładny i w ogóle, ale muszę cię poinformować, że jeśli nie zaakceptujesz mojej propozycji pójścia na randkę, moja przyjaciółka Isis przyjdzie tu i zrobi te swoje zwariowane rzeczy i zaufaj mi, nikt by tego nie chciał. – Ty od zawsze robisz z nim te swoje zwariowane rzeczy. – Prawda. – W porządku, przemyślę to, okay? Masz rację – pierwszym krokiem będzie poprawienie mojego makijażu i wrócenie tam! Odwróciła się do lustra, aby ponownie wyretuszować swoją zapłakaną twarz gwiazdy filmowej i w tym momencie uświadomiłam sobie, że nadszedł czas na interwencję. Wymaszerowałam z toalety, napełniłam swój kubek napojem i usiadłam obok Jack’a. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 94

– Kayla bardzo często gapi się na twój tyłek – oznajmiłam. – Tak – zgodził się. I to tyle. Jedno słowo. Tak. Moje oburzenie zwiększyło się, ale zanim miałam szansę wybuchnąć, dodał: – To często się zdarza. Nagle stałam się świadoma, jak zmęczony, dorosły i dojrzały był Jack. – Czy uprawiałeś już seks? – wypaliłam. Jack zamknął oczy. Natychmiast zaczęłam cofać się do czasów przed tym, co powiedziałam, przed tym, jak nauczyłam się, co oznacza słowo seks i tak na dobrą sprawę do czasów przed tym, jak w ogóle się urodziłam. – Po prostu, wow. Nie musisz na to odpowiadać. Właściwie to tak tylko zapytałam. Ponieważ. Uch. To do badania! Na… świadomość seksualną! I nauczyciel powiedział, abyśmy przeprowadzili wywiad z osobą, którą uważamy za dziwaka i sądzimy, że nigdy nie uprawiał seksu, ponieważ jest grubym, leniwym prawiczkiem, po czym muszę o tym zdać dziesięciostronicowy raport! Więc. – Zwykłem trzymać swoje prywatne romanse dla siebie – westchnął Jack. Kayla wyszła z łazienki poszła na tor, rzucić swoją kolej, posyłając Jack’owi poważne spojrzenie. – Więc to oznacza, że uprawiałeś! Spojrzał na mnie z żarem. Przynajmniej dziewięcioma rodzajami żaru. – Przepraszam. Jesteś towarzyszem. Oczywiście, że uprawiałeś. Czy to było dziwne? Seks? Czy był dziwny? Jack westchnął ponownie, a ja nadal naciskałam. – Ponieważ! Wiesz, myślałam o tym. – Zniżyłam głos. – Seks. Seeeeks. To znaczy, dlaczego, do cholery, szepczę? SEX! SEX! Kayla upuściła swoją kulę. Wren wyglądał, jakby coś go bolało. Avery udawała, że nas nie zna i wymamrotała ‘dziwaczka’ przez zęby. Pokazałam na nią. – Słyszałam to! Parsknęła i dodała więcej alkoholu do swojego napoju. Machnęłam na nią pięścią i odwróciłam się, aby ponownie spojrzeć na Jack’a.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 95

– Nie mogę, za nic w świecie, przypomnieć sobie, o czym to my rozmawialiśmy! Niestety. Ale na zawsze zapamiętam ten czas, który spędziliśmy razem z czułością i och boże, teraz pamiętam, ty perwersie! – To ty byłaś tą, która krzyczała ‘seks’! – syknął. – A ty byłeś tym, który się urodził, więc tak naprawdę ty jesteś korzeniem problemu. – Korzeniem problemu jesteś ty. Kurewsko. Szalona. – Nie w tym rzecz! – Rozlałam swój napój dokładnie wszędzie. – Chodzi o to, czy ty nie widzisz tego fajnego kawałka tyłka, który, tak wyszło, że jest w pewnym sensie moją przyjaciółką, ponieważ naprawdę jej się podobasz, a ona jest najładniejszą, najmilszą cholerną dziewczyną w szkole. Ja cię ledwo toleruję, więc jeśli zmiażdżysz jej czyste, dziewicze serce, wyciągnę twoją trzustkę przez nos i nakarmię cię nią przez kroplówkę, podłączoną do twojego odbytu, czy to jasne? Otworzył usta i po raz pierwszy nie wyszło z nich nic sarkastycznego. Opadł do tyłu i założył ramiona na klatce piersiowej. – A co, jeśli ci zapłacę? – zapytałam. Pachniał znowu jak pikantność, mydło i miód, i to naprawdę nie pomagało w grożeniu mu. – Zapłacisz mi za co? – Zapłacę ci za wyjście z nią. Mam jakieś oszczędności, mogę… Parsknął w ten nie–stać–cię–na–mnie sposób. – Dwieście dolców. Tylko za wyjście z nią gdzieś i bycie dla niej miłym, tak jak widziałam, że byłeś dla Madison. Spojrzał na mnie groźnie, jego lodowe oczy mroziły moje wnętrzności. Złapał się za włosy we frustracji i wydał z siebie pół–warknięcie, dochodzące z głębi jego gardła. – W porządku. Wyjdę z Kaylą za dwieście dolarów. Wydałam z siebie cichy odgłos zwycięstwa. – Gdzie? – W sobotę. The Red Fern o siódmej. To tajska knajpa na obrzeżach miasta. Nie obchodzi mnie, czy ma na coś alergię. To jedyne miejsce, do którego mogę pójść, gdzie nie rozpoznają mnie z mojej pracy towarzysza. – Super. Oczywiście pójdę za wami. – Co? – warknął. – Aby się upewnić, że będziesz miły. – Uśmiechnęłam się. – Muszę być pewna, że moje Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 96

pieniądze były tego warte! Ona potrzebuje tego bardziej, niż myślisz. Jack i ja mieliśmy najwięcej punktów w grze i przy dziesiątej rundzie dzieliły nas dwa punkty. Rzucił podwójnego strike’a. Musiałam zdobyć potrójnego lub to koniec. Podniosłam kulę i odetchnęłam, starając się wyłączyć szalone, głośne dopingi Kayli i delikatne zachęty Wrena. Nawet Avery warknęła na mnie, abym tego nie spieprzyła. Miałam podwójnego i przy ostatnim rzucie spojrzałam na tor, jakby był żywym wężem. Nie ugryź mnie, torze. No dalej, jesteśmy przyjaciółmi, nawet, jeśli jesteś gadem, a ja ssakiem. Przyjaźń nie zna racjonalnych granic. Rzuciłam, a kula uderzyła w tor i szczęśliwie poszybowała do przodu. Jack i ja zdobyliśmy tyle samo punktów. Wren i Kayla poklepali mnie po plecach, a Avery odchyliła głowę do tyłu i wypiła więcej alkoholu, zdejmując w tym samym czasie buty. – Może zwolnisz z tym? – powiedziałam. – Nie wtrącaj się, gruba dziewucho – warknęła. Kayla wsadziła głowę między nas. – Nie martw się, odwożę ją. – Doprowadza mnie do szaleństwa24 – westchnęła Avery. Jack i ja, jako ostatni zmieniliśmy buty. Jack westchnął i wzruszył ramionami. – Żadne z nas nie wygrało, ale można uznać mnie za zwycięzcę. Oboje wiemy, że moje rzuty były dużo bardziej zaawansowane taktycznie. Twój styl jest totalnym, nielogicznym bałaganem. – Tak, mój styl jest do bani. Ale przynajmniej nie grałam przez połowę rozgrywki z nachosem przyklejonym do mojego tyłka. Uśmiechnęłam się krzywo i ruszyłam do wyjścia, zostawiając Jack’a, badającego wściekle tył swoich dżinsów. Usłyszałam przekleństwo i poczułam, że coś lekko musnęło tył mojej głowy. Gruby koleś zza lady pośpieszył mi z wyjaśnieniem. – Uch, ten koleś właśnie rzucił w ciebie chipsem. – Jest wściekły, że wygrałam, dobry panie – westchnęłam szczęśliwa. – I jest wściekły, ponieważ teraz uświadomił sobie, że mam zamiar kontynuować wygrywanie.

24

Gra słów – driving – w sensie odwozić, ale driving insane – doprowadzać do szaleństwa

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 97

Jack Hunter poruszał się w moim kierunku bez koszulki i to jest na wpół chwalebne, na wpół przyprawiające o zawał serca i coś w moim żołądku bulgocze, jakbym miała zwymiotować. Uśmiecha się, ale nie w taki sposób jak wtedy z Madison. Uśmiecha się jakby to coś znaczyło, miękkie, złote wygięcie jego ust, i w jakiś sposób wygląda nawet głupio przystojniej. – Jack. – Zaczynam, przeczyszczając gardło. – Jesteś w połowie nagi! Z jakiegoś powodu mam na sobie głęboko wycięty gorset, ale nie pamiętam jak skończyłam w jednym z nich. To coś prosto z tanich romansideł, na których przyłapałam Jack’a w bibliotece. Jack pochyla się nade mną, pachnie jak jego miodowo–piżmowa woda po goleniu, jego jasne, niebieskie oczy przebijają się przeze mnie, kiedy przybliża się i trąca moją szyję. Jego usta są miękkie i ciepłe, kiedy mówi niskim głosem: – Zechcesz pomóc mi z drugą połową? I nagle pokój jest czerwony, dookoła są róże, a recepcjonistka agencji towarzyskiej, do której dzwoniłam, siedzi za biurkiem, oglądając nas, ale z jakiegoś powodu wygląda jak Kayla, która marszczy brwi, kiedy patrzy jak Jack całuje moją szyję i umiera. – Ahh! – Prostuję się na łóżku, czując zimny pot na czole. Jest środek nocy. Naprawdę jestem we własnym pokoju, przytulając plusz Ms. Muffin. Kaloryfer Jack’a zniknął jak kamfora, a Kayla wciąż jest żywa. Przynajmniej mam nadzieję. Sięgam do mojej szyi i ją pocieram – to wydawało się takie realne! Wstaję i zanurzam szyję w wodzie utlenionej na dokładkę. Sen o Jack’u czy nie, wszelkie dotknięcia muszą zostać od razu zdezynfekowane, bo złapię jakieś złote, gówniane, babskie zarazki. Następnego ranka w szkole, upewniam się, że Kayla nie jest, faktycznie, martwa ponieważ mój cały świat się kończy i muszę z nią o tym porozmawiać. Stoi pod drzewem rozmawiając z Avery, ale muszę podwójnie upewnić się, że nie jest martwa, więc tykam ją w Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 98

tyłek. Kilka razy. – Isis! Co ty wyprawiasz? – Oh, dzięki bogu, Kayla. Twój wspaniały tyłek jest nienaruszony! Stabilność światowego pokoju zależy od tej dupci! – Wynoś się, dziwaku. – Avery szydzi. – Dzień dobry Avery–bobavery – ćwierkam. – Jak twoje pigułki, działają? Inna dziewczyna, z którą rozmawia, patrzy z zainteresowaniem. – Tabletki? Jakie tabletki? Masz jakieś tabletki i nie dałaś mi żadnej, Ave? Avery jest zbyt zajęta mordowaniem mnie wzrokiem, żeby zatrzymać mnie przed zabraniem Kayli pod inne drzewo. – Isis, wszystko w porządku? – Kayla, uważasz, że Jack jest sexy? Wydaje kwik umierającej świni, a ja potrząsam nią. Grzecznie. – Miałam koszmar, w którym myślałam, że Jack jest seksowny i ty umarłaś. – O… och. Cóż. Nie jestem martwa! Więc to dobrze, prawda? – Uśmiecha się. – Och Kayla, jesteś wspaniała, słodka, wyjątkowo puszysty motylek, jesteś wyłączona z pomagania mi na razie i masz randkę z Jackiem w sobotę w The Red Fern o siódmej, zaaranżowałam to i muszę iść. Zostawiam ją do aby się spalała i znajduję Wrena w biurze rady studentów, wypełniającego bardzo ciekawe dokumenty. Jest schowany za stertą rzeczy. Ledwo widzę wystające kępki jego blond włosów. Sięgam do stosów papierów i przesuwam je na dwie połówki. Tysiące z nich spada z biurka na ziemię. Kartki fruwają w powietrzu jak śnieg. Grube, nudne jak cholera, płatki śniegu. Wren patrzy, jego twarz wyraża szok. – Co porabiasz? – pytam. – Przydzielam dofinansowanie innym klubom – szepcze, wyraźnie załamany. Kartka spada na jego głowę i zsuwa się z przygnębieniem. Jestem pełna szacunku przez trzy sekundy. – Więc tak w ogóle, miałam koszmar gdzie Jack był seksowny, a Kayla umarła. – Ja… Przykro mi to słyszeć? – Nie widzisz? Jack nie może być seksowny! Nie mogę nawet myśleć o tym podświadomie, inaczej wojna będzie stracona! Niezliczone oddziały w mojej głowie stracą morale, jeśli zauważą jądro potencjalnego seksapilu w Jack’u. Pogubią się! Nie mogę go lubić.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 99

Nawet troszeczkę. Albo wszystko się rozleci. – Mogę zasugerować… – I to nawet nie biorąc pod uwagę mój licznik. – Kroczę za siebie i zbieram papiery dla niego. – Całe trzy lata, Wren! Trzy pieprzone lata nie bycia kretynem! Nie mogę… Nie mogę tego złamać! Nigdy więcej nie będę kretynką! Nie będę! Seksy myśli prowadzą do seksu, a seks prowadzi do miłości! Czy to w innej kolejności? – Jestem niemal pewny, że… – Nie mogę tego zrobić, Wren! – Płaczę. – Musisz mi pomóc! Jeśli zacznę lubić Jack’a i Jack to zobaczy, zestrzeli mnie, ponieważ: A. Jesteśmy na wojnie. B. Ponieważ jestem grubą, paskudną krową i wtedy mój licznik się wyzeruje i stracę trzy lata, a obiecałam sobie, że nie zrobię tego ponownie, Wren, obiecałam! Pacnęłam z powrotem papiery na biurko, mój głos drżał. – Co powinnam zrobić? Westchnął. – Spójrz Isis, nie wiem dokładnie co się dzieje, ale jeśli myśl o polubieniu kogoś, przeraża cię do łez, nie jestem pewny czy to dla ciebie dobre. Powinnaś przestać. – Próbuję! – krzyczę, a następnie skomlę. – Próbuję. Wzdycha, wstając i kładąc ręce na moim ramieniu. – To zrozumiałe, dobrze? Jest przystojnym facetem. Może o to chodzi. Może lubisz go z powodu jego ciała. Jesteśmy nastolatkami. Taki poziom libida jest normalny. – O boże, użyłeś ‘libido’ i ‘nastolatki’ w poważnym zdaniu; kim jesteś, osiemdziesięciolatkiem z doktoratem? – I – Wren mówi surowo, ignorując moje jęki – pocałował cię. – Jako żart. – Ta, cóż… – To absolutnie nic nie znaczyło. – Tak, ale trzeba wziąć pod uwagę, że nawet jeśli twój mózg to wie, twoje ciało być może nie. I… twoje serce może być też lekko zdezorientowane. – Pffffft – buczę. – Jakie serce? To coś, czego pozbyłam się trzy lata temu? Ostatnio jak sprawdzałam, niemożliwym było, żeby organ dobrze funkcjonował poza ciałem. Chyba, że można zamienić go na pompę. Ale to obrzydliwe i na pewno nie zamienię mojego głupiego serca na pompę, wyrzuciłam je przez okno, kiedy jechałam do Walgreen’s… Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 100

– Isis! – Wren chwyta mnie za ramiona, patrząc mi w oczy z tym nieruchomym wzrokiem. – Posłuchaj mnie przez pięć sekund! Jestem oszołomiona i milknę. Wren, zdając sobie sprawę, że to okazja jedyna–w–swoim– życiu, bębni stopą w podłogę. – Jest w porządku lubić kogoś – mruczy. – Nawet jeśli to powierzchowne. Nie możesz pozwolić, żeby to, co zrobił ci mój kuzyn w przeszłości, określało cię. Wiem, że prawdopodobnie zrobił coś okropnego. Wsadzał żaby do mikrofalówki i śmiał się z tego. To jest to, jaki jest. Wiem, że cię zranił. Ale jeśli znów coś poczujesz do kogoś, to dobrze. To znak, że zdrowiejesz. Musisz na to pozwolić. – Nie lubię Jack’a – szepczę. – Nie lubię. Wren mnie przytula. Wyrywam się z jego uścisku i przywdziewam najjaśniejszy uśmiech. – Poważnie, nie lubię! Po prostu zignoruj wszystko, co powiedziałam, dobrze? Jack jest świetną zabawą, wiesz? Muszę tylko przestać się tak mylić. – Isis… – Cokolwiek by się nie działo, musiało być bardzo złe, jeśli stajesz się blady za każdym razem kiedy o nim wspominam, a Avery musi chodzić do psychiatry, huh? Jest prawdopodobnie tak zły jak Bezimienny. Wren natychmiast milknie, zamyka usta i zaciska pięści. – Plus Avery piła cały czas w kręgielni, kiedy tam był. A ty spojrzałeś na niego tylko dwa razy, więc. Yeah. Myślę, że musi być naprawdę, bardzo okropny. – Dotknęłam brody w zamyśleniu. – To ma coś wspólnego z Sophią, prawda? – Stop. – Zrobił jej to, co zrobił mi Bezimienny? Muszę tylko jej zapytać i… – Powiedziałem stop. – Głos Wren’a jest miękki i ciemny, i wywołuje dreszcz. Poprawia okulary i patrzy na mnie tymi przenikliwymi, zielonymi oczami. – Nie chowaj się za to, co zrobił, tylko dlatego, że to co powiedziałem, uderza zbyt blisko domu. Jack jest lepszym człowiekiem niż Bezimienny, obiecuję ci. Po prostu ludziom zajmuje chwilę, żeby to zobaczyć. – Avery powiedziała, że jest niebezpieczny, kiedy ludzie zaczynają go poznawać. Wren westchnął. – Jest niebezpieczny, kropka. Jest powód, dla którego trzyma ludzi na wyciągnięcie ramion. Wydaje się bez serca, ale nie chce ponownie nikogo skrzywdzić.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 101

– Ponownie? Więc to znaczy… że skrzywdził kogoś. Skrzywdził Sophię. Wren się wzdryga. – Słuchaj, przykro mi, Isis, ale musisz iść. Nie mogę teraz o tym rozmawiać. – Udawałeś, że nie wiesz nic o Sophii! Okłamałeś mnie! – Wyjdź proszę. Teraz. Patrzę z wściekłością na Wrena, a następnie okręcam się na pięcie i wychodzę trzaskając drzwiami. To na tyle z pomagającego mi Wren’a. Jestem zdana na siebie. Jestem zdana na siebie i przerażająca myśl, że mogę nie do końca, absolutnie nienawidzić Jack’a Hunter’a, zbliża się do mojego mózgu jak gilotyna. A tajemnica Sophii, jest coraz głębiej, coraz bardziej denerwująca. Muszę znaleźć tą dziewczynę i to migiem, jeśli chcę jakiś odpowiedzi. Ale czy chcę? Czy grzebanie w przeszłości Jack’a pomoże mi go nie lubić? Oczywiście, że pomoże, o czym ja mówię? On wyraźnie zranił Sophię. Jeśli przekonam się jak bardzo, mogę wyrzucić tą światłą ideę z mojego mózgu, która uważa, że jest słodki. To doskonała taktyka. A przed tym, będę tłumić wszystkie idiotyczne uczucia, pod siedmioma tonami ołowianych cegieł z napisem NOPE. Mam wojnę do wygrania, randkę do przygotowania i aroganckiego dupka, do zmuszenia w końcu, żeby przeprosił jedyną przyjaciółkę, którą na razie mam. Jack Hunter nie jest sexy. Jack Hunter jest na mojej gównianej liście, na zawsze. I żeby dać mu znać, zakradłam się do budynku rolnictwa i zabrałam plastikową torbę pełną koziego–i–kurczakowego–i–bóg–tylko–wie–jakich–innych–zwierząt–gówna kompostu, i rozsmarowałam to na jego przedniej szybie. To rozprysło się na nowym liściku od dziewczyny z klubu teatralnego, który był pod wycieraczką, uśmiechnęłam się do siebie i uciekłam kiedy ochrona kampusu krzyczała na mnie. Nie było dużo ludzi w holu, ale prawie wpadłam na nożowego chłopaka, kiedy skręciłam za róg. – Cześć – powiedziałam bez tchu. – Mogę pożyczyć twoją kurtkę? – Uh. – Spojrzał w dół na zieloną, militarną kurtkę. – Jasne. Ale bądź ostrożna. Jest vintage.25 Widzisz dziury z ciemną otoczką wokół nich? To rany kłute z Wietnamu…. – Fascynujące! Dzięki! – Łapię ją i zakładam, kiedy odgłosy stóp robią się głośne za mną. Ściągam gumkę z nadgarstka i zakładam ją na włosy, niedbale związane w kok i podwijam 25

Vintage – styl w kulturze i sztuce. W modzie, w której zaistniał w XIX wieku, polega na noszeniu rzeczy z innej epoki albo stylizowanych na takie oraz łączeniu stylów pochodzących z różnych epok. Ubrania z poprzednich dekad albo starsze niż 20 lat są zwykle uznawane za vintage. Powinny to być zarazem rzeczy wysokiej jakości, mało podatne na zniszczenia, którym upływ czasu nadaje szlachetności. Obecnie słowem tym określa się produkty, które jedynie nawiązują do poprzednich epok

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 102

moje jeansy. Pierwsza osoba za rogiem musi współpracować ze mną, inaczej jestem skończona. Muszę udawać, że rozmawiałam tu przez wieki i byłam tyłem do ochrony, więc widzieli tylko moje plecy. Odwracam się w lewo i biegnę w dół holu, moje serce śpiewa, kiedy widzę kogoś z głową w szafce. Ciągnę ją za ramie i zamykam szafkę. – Szybko – syczę. – Udawaj, że rozmawiasz ze mną od dłuższego czasu i jeśli przyjdzie ochrona, wskaż inny kierunek. – Dlaczego powinnam? – Avery krzywi się. – No dalej, proszę! – Będziesz mi dłużna. – Wspaniale! Jasne! Kocham mieć długi u diabła! Ochrona wychodzi zza zakrętu i Avery podnosi głos. – Więc powiedziałam mu, że ma nie dzwonić do mnie ponownie, ale nie zrozumiał przesłania, wiesz? W każdym razie masz matmę czy angielski teraz? – W którą stronę pobiegła dziewczyna? – Łysiejący ochroniarz poprawia spodnie. Owinęłam się ciaśniej kurtką, wokół szyi. Avery spojrzała w górę i w dół, i pokazała kciukiem za siebie. – Dziękuję! – powiedział inny ochroniarz. Pobiegli w dół korytarza, kołysząc boczkami. Kiedy znikli, Avery prychnęła. – A myślisz, że powinni być zdolni zapamiętać dziewczynę z fioletowymi pasemkami we włosach. Idioci. – Racja, więc, co ci wiszę? Miejmy to już za sobą Shelob.26 – Porównałaś mnie właśnie do wielkiego pająka? Kiedy skinęłam, wyglądała na lekko pod wrażaniem, a potem nagle zwróciła się do mnie biznesowo. – Pomożesz mi włamać się do domu Jacka, dziś, po szkole. – Wow, uh, normalnie, byłabym stuprocentowo na tak rozbojowi karnemu, ale jestem jakby w kryzysie związanym z nim i… – Wow, heloł, nie obchodzi mnie to. Powinnam zawołać tych grubasów z powrotem? Och

26

Szeloba – fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Była to zła istota, o postaci olbrzymiego pająka, która żyła na pograniczu Mordoru. Nienawidziła i pożerała wszystkie żywe istoty, nie była jednak sługą Saurona.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 103

chłopcy!! Mam tu coś… – Dobra! – syczę, zaciskając rękę wokół jej nadgarstka. – Po prostu powiedz co mam robić. – Spotkaj się ze mną na parkingu po szkole. Będziesz prowadzić. Jesteś na jakiś zajęciach dodatkowych? – Tak… – Co ja mówię, oczywiście, że jesteś, jesteś brzydka. Przynieś jakieś niedokończone zadanie domowe z jednej z klas. I to jest historia jak zostałam zrekrutowana by stać się kotem włamywaczem, przez Szatana.

***

Dom Jack’a był wyszukany i ogromny – żwirowy podjazd z przodu rozszczepiał zieleń chodnika w dwie strony. Krzaki róż, masywne lilie i jabłonie rosły wokół domu. Karmnik dla ptaków świecił na czerwono ze słodkim sokiem, kiedy mały ptak w kolorze klejnotu sfrunął, żeby spić nektar. Ogrodnik ostrożnie przycinał róże, jego kręcone włosy kołysały się, kiedy kiwał do każdego, usatysfakcjonowany, że rosną dobrze. Zaparkowałam po drugiej stronie ulicy, jak kazała mi Avery. Złapała twarz po obu moich stronach i zmusiła do patrzenia na nią. – Skup się, gruba dziewczyno. – Zwracam tysiące uwag – piszczę. – Jesteś partnerką Jacka na dodatkowej biologii. Przyniosłaś zadanie, do pracy z nim. Nie ma go tu teraz, i wiem to dlatego, że odwiedza teraz Sophię. Jego matka jest mdląco słodka. Wpuści cię bez problemu. Spytaj o łazienkę. Wejdź na górę, do drugich drzwi po lewej. – Chyba zwymiotuję. – Zostaw to na czas, kiedy wyjdziesz z tego domu! – Avery pstryka i puszcza moją twarz. – To tylko mama Jacka i jego pokój. To nie on. Będę pilnować. Jeśli wróci wcześniej, napiszę do ciebie, więc włącz wibrację i uciekaj stamtąd, jeśli je poczujesz. Jeśli złapie cię myszkującą… – Avery zadrżała. – To co zrobił z twoim zdjęciem z rowkiem w tyłku, będzie wyglądało miło w porównaniu do tego co zrobi. Załapałaś? – Załapałam! – Zasalutowałam. – Czego szukasz? – Przepytywała mnie.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 104

– Pudełka po cygarach z listami. – I jaki list weźmiesz? – Najnowszy. – I co zrobisz, jak go znajdziesz? – Wyniosę się z tego domu i nigdy, przenigdy nie otworzę tego listu nawet na centymetr. – Dobrze. Zrób to i będziemy kwita, słyszysz? Nie będę mówić o tobie, która kradnie, a ty nie będziesz mówić o mnie, chodzącej do psychiatry. – Wszystko brzmi fantastycznie, ale zapominasz o problemie, on zauważy, że brakuje listu, ponieważ nie jest martwą dupą niewidomego i zapyta mamy, i będzie wiedział, że to ja, a następnie mnie okaleczy. Zmarszczka Avery się pogłębiła. Ściąga swoje rude włosy w niechlujny kucyk. – Nie obchodzi mnie to. – W końcu mówi. – A mnie obchodzi wyjątkowo bardzo. – Nie mam zamiaru ryzykować jego gniewu. A ty już ryzykujesz jego gniew tą głupią wojną, która jest między wami, dobra? Muszę wiedzieć co jest w tym liście, rozumiesz? Jeśli nie rozgryzę… Lalkowe oczy Avery się zwężają. – Sophia nie rozmawia już ze mną, czy się widuje. To moja wina. To, co się wtedy stało to moja wina, a Jack to posprzątał, dobra? Ale ona obwinia mnie. I ma rację – zasługuję na winę. Byłam głupim, złośliwym dzieciakiem i zrobiłam coś, czego żałuję. Pracuję od lat, żeby przeprosić. Lat, gruba dziewczyno. Pięć, pieprzonych lat pracy, żeby odważyć się powiedzieć przepraszam. Ale jeśli nie zobaczę, co jest w tym liście, mogę nigdy nie mieć na to szansy. Ostrożnie oglądałam jej twarz. Nie kłamała. Choć raz wyraz jej twarzy był inny niż zdegustowany – wyrażał ból. Strumień emocji walczył w niej i to bolało jak cholera. Znałam to uczucie. Wysiadłam z samochodu i zamknęłam za sobą drzwi. Brama Hunterów była zastraszająca – wszystkie wycięcia z kutego żelaza pomalowane na świeży biały – ale była otwarta. Kroczyłam podjazdem i uśmiechnęłam się do ogrodnika, który uchylił dla mnie kapelusza. Weszłam na schody i zadzwoniłam dzwonkiem, kobieta w kanarkowo żółtej sukience, otworzyła drzwi. Była taka piękna, że stałam oniemiała jak głupek przez pięć dziesiątych sekundy – jej włosy były miękkie, puszyste i krótkie. Mogła mieć może czterdziestkę, z genialnym uśmiechem na jej delikatnej skórze w kolorze kości słoniowej. Trzymała szklankę brudnej wody w jednej ręce i pędzel w drugiej. Jej oczy miały ten sam Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 105

kształt migdała, lowodo–niebieski kolor jak Jacka, ale jej były radosne, kiedy Jacka, zawsze były gaszone przez nudę. – Cześć! Jak mogę ci pomóc? – Promieniała, rozlewając trochę wody, kiedy balansowała w otwartych drzwiach jedną nogą. Jej skarpetki były w tęczowe paski i to w jakiś sposób sprawiło, że było mi łatwiej. – Uh, cześć, pani Hunter? Jestem partnerką z biologii Jacka, Isis Blake. Mieliśmy pracować dzisiaj nad projektem? – Machałam papierami. Jej uśmiech opadł. – Oh, pieprzysz! To… to znaczy, cholera! – poprawia się szybko. – Wiesz co? Jack wyszedł chwilę temu, ale wróci szybko. Dlaczego nie wejdziesz i nie napijesz się herbaty. Lubisz herbatę? Czy jesteś bardziej kawową osobą? Mogę zrobić kawę, ale ostrzegam, będzie smakować jak dupa i wyglądać jak dupa – to znaczy tyłek. Stara się trzymać drzwi otwarte, a ja jej pomagam. Uśmiecha się. – Dzięki. Wchodź do środka! Nie mogę powstrzymać się od gwizdnięcia, kiedy widzę foyer. Masywne schody prowadzą w górę, dywany są bogate i czerwone, i prawdopodobnie tureckie, nie, że z Turcji, ale stylizowane krajem, Turcy nie robią dywanów, i są drewniane podłogi i wielkie okna balkonowe wpuszczające światło, i wszystko pachnie jak lawenda, i jest zdjęcie Jacka w pieluszce, o mój boże, wygląda jak mały, gruby Budda… – Wygląda jak gruby mnich. – Pani Hunter mówi ponad moim ramieniem. – Ja… Ja właśnie tak pomyślałam! – mówię. – Jak Budda, czy coś! – Kiedyś mówiłam do niego wszystkimi, strasznymi słowami. – Wzdycha. – Był zbyt mały, żeby je zrozumieć, oczywiście, a ja byłam taka pozbawiona snu z powodu jego płaczu, że byłam gotowa kogoś udusić, więc zamiast popełnić morderstwo, groziłam mu chorym, słodkim głosem i uśmiechał się i gruchał do mnie. Okropne z mojej strony, wiem. Może dlatego zachowuje się teraz w ten sposób. – Dziwnie? – podpowiedziałam. – Och, definitywnie dziwnie. – Jej oczy migoczą, kiedy prowadzi mnie do przestronnej, jasnej kuchni. – Był takim szczęśliwym dzieckiem. Ale teraz się martwię. Zwykle jest po prostu smutny. Potrząsa głową, żeby ją oczyścić i napełnia czajnik wodą. – Czy miętowa herbata brzmi dobrze? – Yeah. – Usiadłam na stołku. – To znaczy, nie chcę przeszkadzać, wydajesz się bardzo zajęta… Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 106

Pani Hunter się śmieje. – Zajęta? Nie ma się czym chwalić, ale mogę sobie pozwolić, żeby nie być nigdy zajętą, nigdy. Ale muszę przyznać, czasami brakuje mi biura. Odkłada pędzel i wodę, i wtedy zauważam płótno w pokoju, naprzeciwko okna. Farby rozmazane na paletach, dziesiątki pędzli rozmieszczonych to tu, to tam w słoikach z w połowie brudną wodą. Portret jest piękny sam w sobie – koń, tak myślę. Pani Hunter podbiega do niego i odwraca płótno. – Och, nie, nie, nie! Nie skończyłam jeszcze! Nie możesz patrzeć. – Racja, przepraszam. – Nie, ja przepraszam. To ja – mam tą głupią rzecz, kiedy denerwuję się, jak ludzie patrzą na moją nieskończoną pracę. Nie żeby była dobra, kiedy już skończę. – Bynajmniej ten jest piękny. Oblewa się rumieńcem. – Dziękuję. Zaczęłam brać lekcje miesiąc temu. Lubię je, ale rzucę je, ponieważ wszyscy nauczyciele chcą, żebym rysowała paskudne, bezduszne, małe, akwarelowe pejzaże. Bez uczuć! Bez pasji! – Konie mają tony pasji. Jak, siedemnaście całych namiętności. – Dokładnie! – Klaszcze. – Rozumiesz. Zabawniej jest rysować je, niż grono nudnych drzew. Małe, wirujące smugi szalonych psich kłaków wchodzą do kuchni, wydając miękkie ‘hał’ i machając ogonem. Jest czarny jak smoła, ze słodkimi oczami i mokrym nosem na mojej kostce, próbując ocenić jak długo zajmie mu gryzienie mojej pięty Achillesa, albo dostrzeże to co inne psy, przez które przechodzę na drugą stronę ulicy przez całę moje siedemnaście lat. – Darth! Noga. – Pani Hunter pstryka. Pies posłusznie macha tyłkiem i skacze na stołek obok mnie. Pani Hunter chwyta ścierkę i bije go nią, więc skacze i szczeka w podnieceniu zanim zaczyna chodzić wokół kuchni, bez wyraźnego powodu. – Jest taki słodki – mówię. – Nazywa się Darth? – Skrót od Darth Vader. To znaczy, jest cały czarny, jeśli widziałaś Powrót Jedi, to miało idealny sens w tamtym czasie! – To lepsze niż Puszek. – Dokładnie! – Uśmiecha się. – To mieszaniec. Pół Yorkshire Terrier i pół naćpanej cukrem wiewiórki.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 107

Czajnik gwiżdże i pani Hunter zalewa dwie filiżanki herbaty, i siada obok mnie. – Ta kuchnia jest niesamowita. Cały dom zresztą. – Próbuję. Upijam łyk i się uśmiecham. – Tak myślisz? Prawdę mówiąc nie korzystam zbyt dużo z kuchni – Jack zwykle gotuje. Ja zawsze wszystko spalam i wszędzie rozwalam farbę. To sprawia, że jest wściekły. Śmieje się i ja też, starając się wyobrazić sobie Jack’a, który się skręca, zirytowany wyraz twarzy, kiedy czyści blaty z farby. Paliłam się z potrzeby zadania jej mnóstwa pytań na temat Jack’a – oto ona, kobieta, która nosiła go przez dziewięć miesięcy i godziła się z jego tragicznym tyłkiem przez kolejne szesnaście lat. Wie o nim wszystko, mogę się założyć – ile razy się zmoczył, czego się bał jako dziecko, jakie głupie kostiumy zakładał na Halloween. Wie też najprawdopodobniej o Sophii. Moje palce owinęły się dookoła filiżanki. Zamknij się, zrelaksuj. To nie czas, aby działać. Zatrzymaj te bezmyślne pragnienia wiedzy w środku, gdzie ich nie zobaczy. – Więc ty i Jack musicie być przyjaciółmi? – Pani Hunter przeczyszcza gardło. Darth Vader w końcu się męczy jego wielką pracą i opada przy jej nogach. – Ah… hahaha. – Uśmiecham się. – Nie do końca. Kręci głową ze współczuciem. – Rozumiem. Jest trudny do dogadania się, jest bardzo wycofany i czasem zgryźliwy. Nie zawsze tak było, ale gdzieś w okolicach liceum zaczął się zmieniać. Hormony, tak myślę. A bez jego ojca… Ucina i patrzy w przestrzeń ponad moim ramieniem przez chwilę. Kręci głową i wzdycha. – Przepraszam. Jestem gadułą. – Nie, to w porządku – mówię szybko. – To znaczy, to nie jest w porządku, że nie ma taty, czy też twój mąż zmarł, to znaczy, uh, w mordę. – W porządku. – Chichocze. – Nie musisz być ostrożna z mojego powodu. Tęsknię za Oliverem, bóg mi świadkiem, że tak. Ale po siedemnastu latach, mogę wypowiedzieć jego imię bez załamania. To jakaś poprawa, racja? – Definitywnie. – Kiwam. – Ja… Ja mam kogoś takiego. Kogoś, kogo imienia nie mogę powiedzieć. – Och, skarbie, przykro mi. Jaki idiota celowo złamał takie piękne serce? Taki, który na ciebie nie zasługuje, ot co. Ciągnę za rękaw w dół i zmuszam się do małego uśmiechu. Ładna. Powiedziała to tak łatwo, jakby to była prawda. Ale nie jest. Oczywiście, że nie. – Mogę skorzystać z toalety? – Zaczynam. – Gdzie jest… Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 108

– Och! Jasne. – Schodzi ze stołka i gestykuluje. – W prawo w holu, przez salon i po lewej. – Dziękuję. – Kiedy wrócisz, otwórzmy paczkę Milanos!27 Lubisz ciasteczka, prawda? – Nie chcę nigdy poznać osoby, która nie lubi! Uśmiecha się, a ja idę korytarzem, udając głośne kroki, żeby myślała, że poszłam dalej. Wspinam się na schody, jak najciszej potrafię, i otwieram drugie drzwi na tyle, żeby zmieściły mój gruby tyłek. Pokój Jacka jest ciemny. Ściany pomalowane na ciemny niebieski, granatowe zasłony w wielkim oknie. Czarny dywan i łóżko królewskich rozmiarów, całe w niebieskich kolorach. Ale ta cała niebieskość nie jest tym, co jest dziwne – ale to jak czysto jest. Nie ma kawałka brudnej bielizny, leżącej na podłodze. Jego biurko jest zorganizowane – ołówki są w kubku. Jego książki są poukładane alfabetycznie, i jest multum wspaniałych książek; klasyka, trochę mangi i mała część książek w papierowych okładkach. Ściągam osłonę jednej i parskam. Romanse. Ma małą sekcję poświęconą im, i schowaną, żeby jego matka ich nie zobaczyła. Muszą być ulubionymi Sophi. Jest też telewizor, Playstation 4 w rogu i Xbox. Jego komputer to laptop i leży na łóżku, jakby zamknął go przed wyjściem. I jego zapach jest wszędzie. Zapach snu, nauki i czytania, komórek skóry, zmiętych ubrań, bycia nastoletnim chłopakiem, ale bycia dziwnym, czystym, który myje się określonym typem mydełka i używa jednej wody toaletowej, zrobionej z mięty i miodu, która miesza się z jego potem. Nawet nie wiem czy to wciąż perfumy. To może być to jak pachnie, naturalnie. Ale jest wszędzie, i to jest odurzające. Moje ręce się bardziej pocą z każdym wdechem. To bawi się z moimi nerwami – czuję się jakbym w każdej chwili miała się odwrócić i on będzie za mną stał, gapiąc się i obmyślając mój ostateczny upadek. Zastanawiam się czy jego mama wie, jaką ma pracę. I dlaczego musi być w ogóle towarzyszem, skoro jego mama jest tak nadziana? To nie ma sensu. Nawet, jeśli chcę mieć własne oszczędności, co szanuję, dlaczego nie znajdzie normalnej pracy na pół etatu jak reszta z nas. Nie musiał iść prosto do agencji towarzyskiej. Z jego wyglądem, każdy by go zatrudnił. Mógłby być modelem! Mógłby być aktorem! Mógłby sprzedawać skrzydełka z kurczaka w cieście i każda kobieta by mu nabijała licznik, przychodząc, żeby zobaczyć jego twarz. Więc dlaczego towarzysz? Spakowałam zastanawianie się w róg mojego mózgu. Bardzo ryzykujesz, Isis. Zadajesz sobie wielkie pytania dlaczego, kiedy najeżdżasz terytorium wroga i ostatni raz, kiedy 27

Każde ciastko zawiera cienką warstwą czekolady, umieszczonej między dwoma herbatnikami.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 109

sprawdzałam, tak właśnie ludzie zarabiają kulkę. Jesteś dowódcą! Wojna zależy tylko od ciebie! Jak zdobędziesz łup to koniec! Zdeterminowana, zaciskam pięści i rozglądam się po pokoju. Avery mówiła, że to będzie w jakimś oczywistym miejscu, ale wciąż schowane. Dzięki Ave. To ekstremalnie pomocna rada. Sprawdziłam pod łóżkiem, w szufladach biurka, w szafie. Nic. Czas mi się kończył. Jeśli szybko nie zejdę na dół, pani Hunter, pomyśli coś i zacznie mnie szukać. Jedyne miejsce, które mi zostało to jego komoda. Przeszukałam wszystkie szuflady z wyjątkiem tej z bielizną. Rzecz, za którą pójdę do piekła. Dobrze, że nie składał swoich ubrań aż tak dokładnie, bo poziom seryjnego mordercy tego pokoju, nie potrzebuje, żadnych innych powodów do obrony. I wtedy znalazłam. Schowane za koszulkami, drewniane pudełko. Otworzyłam je, słodki zapach tytoniu unosił się znad misternie rzeźbionego pudełka po kubańskich cygarach. Było jego ojca, albo tak mówiła Avery. Zastanawiałam się krótko skąd wie tyle na temat Jacka, skoro nie rozmawiają w ogóle. Oczywiste, że znali się z przeszłości, ale jak dobrze? Prawdopodobnie bardzo dobrze. Cokolwiek zrobił, musiało być niewybaczalne, jeśli Avery i Wren się teraz tak go boją. Poruszam tę myśl po raz setny i otwieram pudełko. Wewnątrz jest stos starannie ułożonych listów, każdy z takimi samymi, różowymi chmurkami na krawędziach. Biorę ostatni; otwieram lekko, żeby sprawdzić datę i mieć pewność, że jest najnowszy. Jest. Chowam pudełko za bluzkami i waham się przed zamknięciem szuflady. Kto w ogóle pisze listy w tych czasach? Są takie starodawne i jak bardzo nie chcę przyznać, romantyczne. Wreszcie mam coś Sophii w swoich rękach. Nieuchwytna, tajemnicza Sophia jest tu, czekając aż przeczytam jej słowa. Jakie to byłby proste, otworzyć list na chwilę. Tylko jedno zdanie. Jedno zdanie jeszcze nikogo nie zabiło. Oprócz tego, że gdzieś, prawdopodobnie w ludzkiej historii to się stało, ale to mnie nie zatrzymuje. Pismo jest zakręcone, eleganckie i bardzo dziewczęce.

Drogi Jack’u, Uwierzysz, że to już październik? Ułożyłam linię pomarańczowych lampek choinkowych i papierowych nietoperzy nad moim łóżkiem. Zobaczysz, kiedy przyjdziesz następnym razem – to wprawia mnie w naprawdę upiorny klimat. Pielęgniarki mówią, że będziemy wycinać dynie

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 110

i kłaść je na moim parapecie. Zamierzam wyciąć jej wąsy fu manchu28 i nazwać pan Miyagi. Albo zrobić Hello Kitty. Jak myślisz, co bardziej przestraszy ludzi na ulicy? Radzę sobie dobrze! Doktor Frenwall uważa, że będzie wystarczająco dobrze na dzień przepustki po kolejnym leczeniu. Powinniśmy pójść gdzieś, gdzie będziesz chciał, tym razem. I nie kłóć się! Zaciągnęłam cię na festyn ostatnim razem i wiem, że tego nienawidziłeś, więc możesz zabrać mnie gdziekolwiek zechcesz i nie będę wcale narzekać! Obiecuję. Dobra, może trochę marudzić. Ale tylko wtedy kiedy moje stopy zaczną boleć, albo zobaczę coś słodkiego, co będę chciała. ;)

Jest naprawdę chora. Ale brzmi na taką wesołą i słodką, nie mogę nic poradzić, że już ją lubię. I Jack na festynie? Mogę sobie tylko wyobrazić jego wzrok, kiedy ktoś oferuje mu watę cukrową, albo namawia do gier w rzucanie pierścieni. A na diabelskim młynie? Prycham. Byłby znudzony całą drogę. Ale nawet wtedy, Sophia wydaje się go bardzo lubić. Widzi coś poza tym, w jakiś sposób.

Wiem, że ostatnio pracujesz dodatkowo ciężko dla mnie, ale nie martw się. Doktor Freenwall mówi, że rozmawiał z działem rozliczeń i dostali dofinansowanie dla takich ludzi jak ja. Więc, będzie dobrze, jeśli nie będziesz pracować jakiś czas. Nadaję się na niego i wiem, że je dostanę. To sposób, żebyś mógł się zrelaksować i zabawić bez martwienia się o mnie cały czas.

Przygryzłam dolną wargę. Pracować? To dlatego… to dlatego pracuje jako towarzysz? Żeby płacić jej rachunki za szpital? Jej rodzice nie mogą? Ma w ogóle rodziców?

W każdym razie, jestem taka szczęśliwa słuchając o nowej dziewczynie. Isis, tak mówiłeś, że ma na imię. Wiem, wiem, nienawidzisz jej i nie rozumiesz, dlaczego słuchanie o niej sprawia, że jestem szczęśliwa, ale jestem!

28

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 111

Moje serce ściska się w klatce piersiowej. Ona mówi o mnie!

Ale Jack, naprawdę. Kiedy ostatnio coś tak na ciebie wpłynęło? Nigdy nie mówisz o kolegach ze szkoły. Jest pierwszą, o której wspomniałeś. Musiała mieć jakiś wpływ na Ciebie. Brzmi na bardzo zabawną. Jestem taka szczęśliwa, że spotkałeś godnego przeciwnika. Tak, słyszałeś mnie. Godnego przeciwnika. Kopie ci tyłek, więc lepiej przyspiesz, jeśli chcesz wygrać. Dlatego jestem szczęśliwa. Masz kogoś do walk i wiem, jak to sprawia, że jesteś szczęśliwy, w dziwny, konkurencyjny, perwersyjny sposób. Zawsze narzekasz na to, jak wszyscy w szkole są nudni i głupi. Nie masz wielu przyjaciół. A ja modlę się każdego dnia, że znajdziesz kogoś, kto pozwoli ci biegać za twoje pieniądze, kto sprawi, że poczujesz się znów żywy, kto wzbudzi twoje zainteresowanie na tyle, żeby stać się twoim przyjacielem. Więc! Oto jest! Możesz podziękować mi później. Pozwolisz mi ją poznać, prawda? Bardzo bym chciała. W każdym razie, lepiej skończę i wyślę go. Pielęgniarka Brown wsadziła głowę do mojego pokoju i złapała mnie na pisaniu tego o czwartej rano. Heehee. Kocham cię jak brata, Jack. Wiesz to. Tęsknię za tobą każdego dnia. I to też wiesz. Twoja, Sophia.

Zamykam list i krzywię się. Czuję się jakbym przekroczyła jakąś barierę, czytając to, teraz, kiedy skończyłam. Zamierzam zejść na dół i wyjść. Trzymając to w mojej dłoni, sprawia, że czuję poczucie winy w moim żołądku, z każdą mijającą sekundą. Odwracam się i zderzam z czyjąś twardą piersią. Wściekłe niebieskie oczy patrzą na mnie z najmroźniejszym ogniem, jaki kiedykolwiek widziałam, twarz jest rzeźbiona w cieniu i wściekłości. Piszczę i chronię siebie. – Zostaw ładne ciało dla mojej mamy.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 112

Wiem dwie rzeczy na pewno. 1. Nie ucieknę z tego domu żywa. Mam dobry powód, żeby w to wierzyć. Przede wszystkim, sposób, w jaki Jack Hunter trzyma rzeźnicki nóż od piętnastu minut. 2. Śmierdzę psią kupą. Prawdopodobnie dlatego, że kiedy Jack przyprowadził mnie do kuchni i posadził na stołku, Darth Vader zrobił na mnie kupę. Ale nie przed tym, zanim zawiązałam wstążkę na jego ogonie. Dziki lord shitów w tej chwili goni go w nieskończonych kółkach po holu. Chichoczę. Jack nie powiedział słowa odkąd przyłapał mnie w swoim pokoju. Natychmiast wyrwał list z moich rąk, łapiąc mój nadgarstek i sprowadzając mnie na dół, każąc mi nie ruszać się, ani nie mówić. Czując wszystkie możliwe, diabelne poczucia winy, nie robiłam tego i po prostu patrzyłam na niego robiącego bałagan w kuchni, z zimnymi, precyzyjnymi ruchami. Jack kroił pieczarki i szparagi z wprawą. Posiekał już trochę wołowiny i przyprawił je pysznie pachnącym sosem sojowym. Rzucając warzywa i kiełki fasoli zaczął siekać czerwoną paprykę. Kiedy Jack jest odwrócony, sięgam po kawałek papryki, gryzę go i odkładam. Jack chwyta ten sam kawałek, nie wiedząc, że został ugryziony i gryzie ten sam koniec, żując w zamyśleniu, jakby chciał ocenić smak. – Ew, obrzydliwe – mówię. – Teraz twoje zarazki i moje zarazki się bratają i tworzą małe dziecięce zarazki. On patrzy na mnie. Rozważam wszystkie plusy i minusy wczesnej śmierci i zamykam usta. – Chcesz jaśminowy ryż czy biały, Jack? – Pani Hunter przebija napięcie w kuchni, kiedy wchodzi z dwoma torbami ryżu pod pachami. Widzi mnie i się uśmiecha. – Och! Cześć Isis. Przyłączysz się do nas na lunchu? Spoglądam na Jacka, który żywo mnie ignoruje i wybiera torbę jaśminowego ryżu. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 113

– Uh, tak? Pod warunkiem, że nie zostanę później wyprowadzona i zastrzelona? Pani Hunter się śmieje i siada obok mnie, Jack wrzuca ryż do gotowania. – Jak było u Sophii? – pyta syna. – Dobrze – mówi krótko. – Robi dekoracje na Halloween. – Powinieneś zrobić jej ten dyniowy budyń, który zrobiłeś w zeszłym roku. Pokocha go. Jack wciąż przewraca smażące się mięso. Na moment zatrzymuje się, ale kontynuuje, kiedy mięso zaczyna się przypalać. – Nie może jeść. – Och nie, nie kolejny problem z żołądkiem. – Pani Hunter wzdycha. – Przykro mi skarbie. – Jest dobrze. Czuje się lepiej. – Jack mówi z twardym przekonaniem. Pani Hunter patrzy na mnie. – Jack i Sophia byli przyjaciółmi od dziecka. Jest taka słodka, ale przykuta do łóżka w szpitalu. Genetyczne zaburzenia neurologiczne. To takie smutne. – Jest dobrze. – Jack nalega chłodno. – I nie musisz tego mówić tej dziewczynie. Ona już wie. Pani Hunter patrzy na mnie zaskoczona. – Tak Isis? Jack trzymał to w tajemnicy bardzo długo, dowiedziałam się kilka lat temu. Jestem zaskoczona, że ci powiedział. – Nie powiedziałem. Wścibiała nos. Obmył mnie wstyd, gorący i czerwony, ale odsunęłam go na bok. – Wybacz, że rozglądałam się dookoła w poszukiwaniu twoich słabości, kiedy ty obkleiłeś mną całą szkołę – syczę. – Bycie grubym nie jest słabością – urywa. – Oboje o tym wiemy. Odwróciłaś to następnego dnia, kiedy przyszłaś do szkoły ubrana tak tandetnie. I nigdy nie poprosiłem Evansa, żeby to zrobił. Przesadził. Nie spodziewałem się, że zrobi coś takiej wielkości i nie spodziewałem się, że zakradniesz się do mojego domu i spróbujesz odegrać. – Byłaś gruba? – Pani Hunter wzdycha. – Założę się, że wtedy też byłaś ładna. Jej komplement odciąga mnie od mojego gniewu, ale nie na długo. – Przykro mi, że staram się bronić, kiedy zapędziłeś mnie w róg, dupku! Pani Hunter zerka na nas, patrzących na siebie i jej głowa kręci się w te i z powrotem, Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 114

jakby oglądała mecz ping–ponga. Z mieczami. I płonącymi meteorytami jako piłki. Darth Vader słysząc nasze podniesione głosy zaczyna szczekać. – Nigdy cię nigdzie nie zapędziłem. Evans to zrobił. – Jack ucina. – To nasza wojna. Weź odrobinę odpowiedzialności za swoje pieprzone akcje! – Więc zdecydowałaś, że to w porządku przyjść do mojego domu. – Głos Jack’a się podniósł. – Iść do moich rzeczy i czytać prywatne listy? Szukałaś drogi, żeby mnie skrzywdzić. Ale nie tylko mnie zranisz, czyż nie? Pójdziesz do Sophii i ją też zranisz, tylko żeby się odegrać. Wzdrygam się. – Ja nie… – Ależ tak. Jesteś bezwzględna, maniakalna i uparta. Zrobisz wszystko, żeby mnie zranić, ponieważ mnie nienawidzisz. Nienawidzisz mnie tak mocno, że ogłosiłaś tą piękną, malutką wojnę przeciwko mnie. – To ty ją ogłosiłeś najpierw! – Znienawidziłaś mnie w sekundzie, w której mnie zobaczyłaś i mogę tylko przypuszczać, że przypominam ci kogoś, kto cię skrzywdził. – Jack! – Pani Hunter patrzyła w szoku. – To straszna rzecz do powiedzenia! – Czy on powiedział, że jesteś gruba? – Jack zapytał chłodno. Ja przechodzę dalej, ale on naciska. – Czy Will powiedział, że jesteś gruba? – Zamknij się – warczę, a nudności kotłują się w moim żołądku. – Nie. – Jack powiedział lekko, jakby do samego siebie. – To musiało być coś więcej. Czy nazwał cię głupią? Pruderyjną? Brzydką? Brzydka. – Powiedziałam, że masz się zamknąć, do cholery! – Jack, nie sądzę, żebyś powinien… – Pani Hunter jest odcięta. Jack bierze patelnie z palnika i odwraca się, przechyla się przez kuchenkę, patrząc na mnie z ostrym, chłodnym gniewem w oczach. Ale coś za lodem mięknie. Smutne ciepło jest tam, głęboko i dobrze schowane. – Uderzył cię? – Jack, to prawie… – Pani Hunter zaczyna. Wstaję tak szybko, że barowy stołek piszczy, kiedy się odsuwa. – Zabiję cię – charczę.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 115

– To dlatego mnie nienawidzisz? Ponieważ myślisz, że jestem taki jak on? – Zamknij się do cholery. Głos Jack’a staje się nawet bardziej miękki. – Czy on cię zmusił? – Jack! – Pani Hunter przerwała. Darth Vader szczeka przenikliwie. – Przysięgam. – Plunęłam przez zęby, zagryzając wargi tak mocno, że aż do krwi. – Zabiję cię, kurwa, jeśli nie przestaniesz mówić. – To dlatego nienawidzisz wszystkich? Ponieważ mocno cię zranił? Ponieważ zaufałaś mu, a on wziął to i podpalił? – Jack Adam Hunter, chcę, żebyś przestał mówić w tej chwili… Jack uśmiecha się krucho. – To dostajesz za ufanie komuś. Powinnaś wiedzieć lepiej. Rzucam się na niego, ale jestem zbyt wolna. Uderzenie rozbrzmiewa, a głowa Jack’a zostaje spoliczkowana. Cisza w kuchni waży sto ton. Darth Vader dusi się skowytem i milknie. Syczenie gotowanego ryżu jest jedynym dźwiękiem, który odważa się hałasować. Pani Hunter kładzie dłoń w dół, jej twarz jest wykrzywiona furią i żalem. – Nie będziesz – jej głos jest powolny i celowy – mówić do Isis ponownie, kiedy jest tu dzisiaj. Czy to jasne? Oczy Jack’a błyszczą szokiem i zmieszaniem. Ale twardnieją szybko i wychodzi z kuchni bez żadnego słowa, bez spojrzenia na mnie. Kiedy wychodzi, pani Hunter odwraca się do mnie. – Przepraszam Isis. On… Nie będzie wymówek na niego, ale nie jest najlepszy w rozpoznawaniu, kiedy krzywdzi ludzi, gdzie nie ma już naprawy. – Jest w porządku. – Podołam. – Skarbie. – Pani Hunter mówi miękko. – Nie jest w porządku. Płaczesz. Podnoszę rękę i dotykam twarzy. Jest mokra i zimna. Pani Hunter pociesza mnie, gdy słabnę, przytulając mnie. Każdy cal mojego ciała się trzęsie i łamię się, dławiąc szloch w jej ramionach.

***

Pani Hunter trzyma mnie nim się nie uspokajam, a później nalega, żebym wypiła filiżankę Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 116

miętowej herbaty. Jest słodka i ciepła, i otwiera moje smutne, zatkane płuca. Dziękuję jej. Ona nie docieka co się właśnie stało i nie zadaje pytań. Ona po prostu jest zajęta herbatą i pije własną filiżankę. Brzydka. Kieruję palec pod mój rękaw. Mogę poczuć kontur na moim ramieniu. To boli, parzy i tli. Brzydka brzydka brzydka. Jack nie schodzi na dół. Wychodzę po podziękowaniu jej, robiąc wymówki o kolacji. Avery jest w samochodzie, wciąż czeka, pisząc coś na telefonie. Patrzy na mnie, zirytowana. – Dlaczego to trwało tak długi? Masz to? – Złapał mnie. – On CO? – Avery syczy. – Ale… Ale nie widziałam jak jego samochód parkuje! Wskazuję kciukiem za siebie. Avery odwraca się i jej oczy otwierają się szeroko na czarnego sedana zaparkowanego niemal blok za nią. – Widział mój samochód – mówię. – Dlaczego jego przednia szyba jest brązowa i w strugach? Pojedynczy śmiech ucieka z mojego gardła, ale kończy się szybko. Avery patrzy zdezorientowana, a później kręci głową. – Co tam się stało? Wyglądasz na chorą. – Nie chcę o tym rozmawiać – mówię powoli i włączam silnik. Avery musi widzieć moje czerwone oczy, albo zasmarkany nos, lub to, że jestem wyzuta z energii, bo nie pogania mnie, żeby zatrzymać się i to zdobyć. Nawet bezlitosne, popularne dziewczyny mają serce, tak myślę. Autostrada miga, kiedy zabieram ją do jej domu. – Czytałam list – mówię głucho. Oczy Avery błyszczą. – Cokolwiek… czy ona pisała cokolwiek o operacji? – Nie. Avery wzdycha, głęboko i zmartwiona rzeczą, która pozostawia ją z jednym tchem. – Nieurologiczną, prawda? – pytam. – Tak. Nie miała żadnych objawów aż do… Avery zaciska powieki. – Wiesz co nieważne. Zapomnij o tym. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 117

– Co on zrobił, Avery? Na miłość boską, co do cholery zrobił, że sprawił, że ty i Wren tak się go boicie? To tylko facet. Nastoletni chłopak. Avery odwraca na mnie wzrok, jest w jej oczach coś twardego i nierozpoznawalnego. – Nie, gruba dziewczyno. Nie jest zwykłym nastoletnim chłopakiem. Znam nastoletnich chłopców. On nie jest jednym z nich. Może wyglądać jak jeden z nich, jego akt urodzenia, może go nim czynić, ale jest starszy. Czujesz to prawda? Nawet ty nie możesz być tak głupia. – Czuć co? – Jego inność. Patrzy za okno, a ja zjeżdżam z autostrady na rampę. Migamy obok drzew, widać zielone refleksy w jej oczach, kiedy mówi. – Nie jest taki jak reszta z nas. I nigdy nie będzie. Oczywiście, że nie jest taki jak reszta z nas – wygląda jakby należał do reklamy American Eagle w gazetach. Nie ma serca – a przynajmniej nie dla kogoś, którego imię zaczyna się na Soph, a kończy na ia. Oczywiście, że nie jest taki jak reszta z nas; jest Lodowym Księciem. Avery rzuca swój telefon do torebki z frustracją. – Cholera. – Co? – Nie mogę się dodzwonić do Kayli. – Pewnie jest zajęta nakładaniem błota na twarz i ogórków na oczy, czy cokolwiek co robią ładne dziewczyny aby się wystroić. Ma jutro randkę. – Co? Z kim. Lepiej, żeby to był, kurwa, Wren – Wren? Dlaczego? Avery stara się zagrać to na chłodno. – B… bez powodu. To jest Wren, racja? – Nie. To Jack. – Mówiłam jej – Wren! – Avery warczy. – Wren, Wren, Wren, i wtedy, po Wrenie, mogłaby chcieć sobie Jacka ile chce. – O czym ty mówisz? Avery posyła mi spojrzenie. – Widziałaś, jacy byli razem w kręgielni. Nawet Jack to zauważył. Poza szkołą, gdzie nie jest popularna, a on nie jest debilem, są idealni razem. Wren podkochuje się w niej od zawsze. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 118

Olśniło mnie wtedy. – Używasz Kayli! – warknęłam. – O mój boże, używasz jej, żeby dostać fundusze na twoje kółko Francuskiego, żeby wyjechać w góry! Wykorzystujesz przyjaciela! – To nie jest tylko dla mnie, dobra? – Avery wypala dziurę w przedniej szybie. – Kayla też pojedzie. I Sophia. To ostatnia szansa jaką mam, dobra? Ostatnia szansa jaką mam żeby… żeby zrobić to dla niej. Operacja może nie być teraz, ale będzie niedługo. Jack mi powiedział. – To nie zmienia faktu, że wykorzystujesz Kaylę, żeby flirtowała z kolesiem, którego nie lubi, żebyś dostała to, czego chcesz… – Powiedział ci? – Avery mi przerwała. – Czy Jack ci powiedział, jak długo Sophia choruje? Przełykam, mocno, i choć raz moje usta się zatrzymują. Bez paliwa. Bez rzeczy do powiedzenia. Avery patrzy przez okno na mijany las. – Francja. Udawałyśmy, kiedy byłyśmy dziećmi, że żyjemy we Francji. Księżniczki. Tak bawiłyśmy się na jej podwórku. Księżniczki Francji. I ona ma książkę – jestem pewna, że wciąż ją ma. Zrobiłyśmy ją razem. Może ją spaliła. Notatnik z rzeczami, które chcemy zrobić, kiedy będziemy duże. Jest pełny francuskich rzeczy. Miała francuski tuż przed… Przerywa, kiedy wjeżdżam na jej podjazd. – Avery, możesz, proszę, proszę powiedzieć mi co się stało tobie i Sophii, i Jack’owi, i Wrenowi w gimnazjum? Proszę? Zielone oczy Avery migają na mnie, oceniając mnie. – Jesteś jak on, wiesz? – Że co? – Jesteś taka jak on – powtarza. – Jack. Jesteś inna. Ludzie mogą to poczuć. To dlatego wasza dwójka jest taka niezgodna. Jesteście tak podobni. Jak dwa magnesy odpychające się nawzajem. – Avery, co się stało… – Wtedy wciąż lubiłam Jack’a. Byłam jak Kayla – w obsesji. Sophia i Jack oni… to było oczywiste dla każdego, że są zakochani. Stworzeni do bycia razem. Nie mogłam tego znieść. Więc zorganizowałam to. Przekupiłam niektórych facetów o niskich płacach, którzy przenosili skrzynie w magazynie mojej mamy. Pracownicy z portów. Wielcy idioci, którzy wychodzili i upijali się cały czas. Przekupiłam ich. Zrobiłam to. Byłam głupim dzieciakiem i to zrobiłam, a teraz płacę za to każdego dnia. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 119

Mój żołądek się ściska. Ale zanim może skurczyć się w sobie, Avery otwiera drzwi i wychodzi. Do jej domu. Z dala ode mnie. Z dala od prawdy. Kiedy wracam do domu, składam razem coś prostego – kanapkę z szynką. Zanoszę jedną mamie, która czyta w salonie, uśmiecha się i mnie przytula. – Wyglądasz dzisiaj smutno, kochanie. Wszystko w porządki? Zmuszam się do uśmiechu, ale dzisiaj czuję się krucho. Nie wyglądam przekonująco. Nie działa – widać tylko puste kłamstwo zbyt dużo bólu. – Jest w porządku. – Nowa szkoła, mnóstwo nowych zadań domowych, nowi przyjaciele. A potem jeszcze ja na szczycie tego wszystkiego! To wszystko było mniej stresujące u twojej ciotki. Musisz być wykończona. Kręcę głową żarliwie. – Jestem szczęśliwa, że tu jestem. Naprawdę. Jestem po prostu szczęśliwa, że mogę tu być, żeby ci pomóc. Sięga w górę i całuje moją głowę, mrucząc do moich włosów. – Jestem taka szczęśliwa, że tu jesteś. Kiedy wchodzę do góry, mama woła mnie z powrotem. – Znów widziałam tą dziewczynę dzisiaj. Tą z rudymi włosami. Zrozumiałam, gdzie ją zobaczyłam – chodzi ze mną do kliniki. Stałam za nią w kolejce do recepcjonistki – dostaje te same leki co ja. – Na…? – Depresję. Mówi to delikatnie, miękko, ale to lepsze niż to, co wcześniej robiła – udawała, że nic złego się nie dzieje, że nie potrzebuje leków. – Chodzi ze mną do szkoły – mówię. – Wiem. Jest za młoda, żeby być na lekach. To tragedia. – Zamierzam iść do góry i skończyć moje podania. – Dobrze kochanie. Powodzenia! Powal ich. Uciekam do mojego pokoju i zamykam za sobą drzwi. Najpopularniejsza dziewczyna w szkole bierze antydepresanty, zamiast ekstazy czy koki lub innych zwykłych, podejrzanych dragów. Najpopularniejsza dziewczyna w szkole, zaowocowała łańcuch wydarzeń, którego

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 120

echo słuchać do dzisiaj. Jestem coraz bliżej, żeby dowiedzieć się, co się stało i wygrać tą wojnę raz na zawsze. Ale czy wciąż chcę wiedzieć? Czy wciąż chcę wojny? Jack totalnie mnie dzisiaj pokonał. Wyciągnął każdy mój sekret i położył go nagiego, uderzając młotkiem okrucieństwa. Przyjechałam do Ohio, żeby uciec, żeby zdobyć nowy start, nie żeby przywieść wszystko i pokazać ludziom. On wie. I może użyć tego przeciwko mnie. Jak mogłam choćby pomyśleć, że go lubię. Tam nie ma nic dla niego, w moim sercu, tylko teraz zimny smutek. Smutek i gniew. Powinnam oczekiwać jego okrucieństwa, kiedy sięgałam po list od Sophii. Avery mnie ostrzegała. Ostrzegała mnie, że staje się drażliwy, kiedy ludzie sięgają po jego przeszłość i ja to zignorowałam. Powinnam jej powiedzieć, żeby sama poszła po ten list. Nie powinnam była nigdy zaczynać tej wojny. To jest to, co dostajesz za zaufanie komuś. Nie powinnam była ufać Bezimiennemu. Byłam idiotką ufając Jack’owi z moimi uczuciami, tej nocy na imprezie. Chwyciłam Ms. Muffin i rzuciłam się na łóżko. Brzydka. Brzydka brzydka. To jest to, co myślałaś, że to jest? Miłość? Ciemne włosy. Ciemne oczy. Zapach papierosów. Krzywy uśmiech, który zmiękczał moje kolana i mącił mi w głowie stając się czymś złowrogim i złym. Nie zakochuję się w grubych, brzydkich dziewczynach. Nikt tego nie robi. Brzydka. Brzydka. Brzydka dziewczyna. Czarne oczy Ms. Muffin patrzą na mnie bez litości. Może cię kocham. Może, jeśli nie będziesz się ruszać.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 121

Patrzyłem jak Isis wychodzi przez frontowe drzwi. Jej szczupłe ramiona były zgarbione. Pociągała nosem żeby pozbyć się resztek łez, zaciskając pięści po obu stronach. Włamała się do mojego domu. Przypełzła bliżej Sophii, żeby mnie skrzywdzić. Jest uciążliwa. Powinienem nie czuć nic na uciążliwość, jaką jest. Zwłaszcza delikatnego płomienia współczucia, liżącego tył mojej głowy. Chęci udowodnienia jej błędu, że nie jestem taką samą szumowiną, jak ten, który ją skrzywdził. Chęci do oderwania jaj temu draniowi i włożenia mu ich do gardła, żeby się nimi udusił. Chęci chronienia jej. Prycham i odwracam się do okna. Avery siedzi w samochodzie Isis. To typowe dla Avery, wykorzystywać innych do brudnej roboty, ale Isis wciąż się na to zgodziła. Jest w połowie winna. Avery na nic nie zasługuje, na żadną część Sophii. Nie zasługuje nawet na czytanie słów, które napisała Sophia. Wzdycham i przebieram rękami przez włosy. Śmierdzę psim gównem, które ktoś – prawdopodobnie Isis – wyrzucił na mój samochód. Pojechałem do myjni, ale to było uparte. Zupełnie jak Isis. Ta dziewczyna jest zagadką. Większość ludzi jest jak otwarta księga, pozwalając mi czytać się po kilku minutach. Mając sierść na swoich kurtkach – miłośnicy zwierząt. Bardzo współczujący. Mający żółte zęby – miłośnicy kawy lub papierosów albo złej higieny – wszelkie znaki uzależnienia do ukarania siebie. Wszyscy są prości. Nikt nie kłopocze się, żeby się dobrze ukryć. Skrapiają się perfumami, makijażem i modnymi ciuchami, ale to powierzchowna tarcza, którą potrafię czytać. Zajmuje mi minutę, żeby dowiedzieć się kim są, jeśli są trudniejszym przypadkiem, kilka godzin. Ludzie w Northplains, Ohio, nie są zbytnio skomplikowani i dwulicowi. Mają tendencję do trzymania się centrów handlowych i beczek piwa, plotek i footboolu. Ale potem pojawiła się ona. Nowa dziewczyna – kompletna zagadka. Większość nowych Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 122

ludzi osiada szybko, ale nie ona. Stała z boku, bez przyjaciół, z wyjątkiem chętnych – Kayla. Nie dołączyła do żadnej kliki, traktując wszystkich z tym samym szorstkim, miłym, skromnym humorem. Nie boi się być sama. Nigdy nie opuszcza gardy – uśmiecha się i żartuje. To gra, trik, twarda tarcza kuta latami bólu. Wiem to. Ale wciąż, nie słabnie pod nią. Trzymała ją, nawet kiedy ją całowałem, nawet kiedy jej zdjęcia z dawnego ja obległy szkołę i szepty na jej temat były złośliwe. Trzymała się silnie. Wzięła ciosy, i oddała je mi z większą gorliwością niż kiedykolwiek. Jedyny wyjątek był na imprezie. Może to był alkohol, może nocne powietrze. Może poczuła, że to był prosty, odpowiedni moment. Ale to był pierwszy i jedyny raz, kiedy jej tarcza została opuszczona. Pozwoliła mi dostrzec kim naprawdę jest; nonszalancka, lekkomyślna dziewczyna z zamiłowaniem do psot, ma serce do oddania na przetargu, wciąż nietknięte przez świat i jego okrucieństwo. Z mocną tarczą, oczekiwałem, że będzie pusta w środku, hartowana przez całą drogę. Ale wtedy podziękowała mi za pocałowanie jej, kiedy wyznała, że dała sobie spokój z zostaniem pocałowaną, niemal bałem się spojrzeć, jakby sam mój wzrok mógł na nią za mocno naciskać, na ten delikatny płatek, którym była ta dziewczyna. Dziewczyna, która niczego nie oczekiwała. Dziewczyna zupełnie inna od tej z pozoru pewnej, upartej, której nie trzeba oszczędzać. Dziewczynę, która myśli o sobie tak mało, jest prawdziwie, szczerze, czysto przekonana, że nawet nie zasługuje, żeby zostać pocałowaną. To nawet nie było dla niej opcją. Will Cavanaugh zniszczył ją. Prawdopodobnie była ufającą, naiwną dziewczyną przed nim, jak stokrotka. A wtedy on się pojawił i wyrwał jej płatki jeden po drugim, zmuszając ją, żeby oczyściła się z cierni, żeby przeżyć. Ale ominął jeden płatek. A ona strzeże go z okrucieństwem tygrysa. Ukradłem spojrzeniem coś, nad czym ciężko pracuje, żeby udawać, że nie istnieje. A w mojej złości na jej ingerencje w moje życie, zagroziłem temu płatkowi. Część mnie czuła się winna. Część mnie czuła się dumna. Chroniłem Sophię, która nie ma na świecie nikogo oprócz mnie. Jestem jej jedyną ochroną przed tymi samymi rzeczami, które przerażają Isis tak bardzo. Sophia niemal nie stała się taka jak Isis – zła, gorzka i smutna – to sprawia, że mam dreszcze. Isis jest tym, czym mogła stać się Sophia, gdybym nie zadział tej upalnej, sierpniowej nocy. Isis motywuje mnie. Usprawiedliwia to, co zrobiłem – jest przykładem bólu tej pokręconej dziewczyny, torturowanej przez rzeczy. Widzenie jej każdego dnia, dowodzi, że zrobiłem słusznie. To wycisza wątpiący głos w mojej głowie, jeśli tylko na kilka sekund. Wren unika wzroku, a Avery

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 123

przerażona, nie żądli tak mocno, kiedy Isis jest w pobliżu. Wiem, że to co zrobiłem było w porządku, i wyrok wskazuje, że jestem silniejszy, kiedy jest niedaleko. Zastanawiam się jak zareagowałaby Isis, gdybym traktował ją tak, jak traktuję Sophię. Jeśli ja albo ktoś inny, zrobiłby dla niej to, co ja zrobiłem dla Sophii, jaka byłaby teraz? Uśmiechałaby się więcej? Nie ten wymyślny, koci uśmiech, który pojawia się na jej twarzy, kiedy jest przebiegła, albo usatysfakcjonowana, ale prawdziwy, szczęśliwy uśmiech. Jest też kurewsko szalona, oczywiście, ale robi swoje normalne żarty i kawały bez zabawy, nie dlatego, że ucieka przed demonami. A dlatego że, to jedyna rzecz, która rozprasza ją od bólu. – Jack? – Mama woła przez drzwi. – Mogę wejść? – Yeah. Otwiera ostrożnie i wchodzi w równych, uważnych krokach. Niebieska farba jest na jej szyi, a włosy są w szalonym koku. – Myślę… – Bierze głęboki oddech. Nigdy nie była dobra w dyscyplinie. Zawsze miałem od tego dziadka. Ale gdy ona pracowała nad czymś, nigdy nie cofnęła się przed powiedzeniem tego. Była w tym podobna do Isis. – Myślę, że jest naprawdę słodką dziewczyną. Naprawdę ją lubię. To co powiedziałeś jej nie było fair. I to było okrutne. – Wiem. – Więc dlaczego to powiedziałeś? – Ponieważ spanikowałem. Ona i ja… Mamo, ona i ja mamy tą rzecz. – Nie zamierzasz się z nią przespać, prawda? – Nie, Jezu, nie. Mam Sophię. – Wiem, ale, Jack, ona nie jest prawdziwa… – Przerywa i przesuwa wzrokiem po pokoju. – Kocham Sophię, naprawdę. I wiem, że ona kocha ciebie. Ale nie sądzę, żeby kochała cię w ten sam sposób… – Przeproszę Isis. Mama odpuszcza pociąg myśli, o których nienawidzę rozmawiać i uśmiecha się. – Dziękuję kochanie. – Podchodzi i klepie mnie po ramieniu. – Nienawidzę patrzeć jak tracisz potencjalnych przyjaciół. Masz ich tak niewielu. – To dlatego, że żadne z nich nie jest interesujące – mówię i spoglądam przez okno po raz ostatni, tam, gdzie Isis odjeżdża spod krawężnika. – Aż do teraz.

***

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 124

Spałam przez cały dzień A kiedy wstałam, byłam nową osobą. Jestem pusta. Wypłakałam wszystko, co miałam. Jestem pustą skorupą, czekającą na wypełnienie tym, co przyjdzie potem. Albo jestem totalną królową dramatu. Nie jestem pusta. Jestem wciąż osobą. Płakałam nad złymi rzeczami, które przytrafiły mi się w życiu, ale prawdopodobnie powinny. Porównywając z kryzysami mamy, moje były małe. Porównywając do tysięcy innych kobiet na całym świecie, moje były nieznaczne. Nie były złe. Nie w porównaniu do kogoś innego. To tylko kilka sekund. To nie były lata. To nie były miesiące, jak u mamy. To nie był członek rodziny. Ktoś, kogo będę więcej widzieć. To nawet nie bolało. Nie było krwi. Nie było źle. Nie w porównaniu z innymi. Więc powinnam przestać płakać. Ubieram się powoli, ostrożnie. To wyszukane miejsce, ale nie zbyt wymyślne, więc wybieram koszulkę i jeansy. Moja ręka unosi się w szafie do pudełka z Chanel i piękną, różową bluzką. Piękna, różowa bluzka, która nie pasuje do mnie. Wciąż mogę ją nosić. Mogę ją nosić, z kurtką na niej, więc nikt jej nie zobaczy. Mama jej nie zobaczy. Nikt nie zobaczy jak debilnie na mnie wygląda, ale może się do czegoś przydać, przynajmniej. To droga bluzka. Nie chcę żeby się zmarnowała. Wiem, że ta piękna bluzka do mnie nie pasuje. Ale raz, przez jedną noc, chcę być ładna. Nie gorąca, nie wspaniała, nie głośna czy nachalna lub irytująca. Tylko… ładna. Ładna i słodka, miła, jak Kayla. Jak wiele innych dziewczyn, które są lepsze ode mnie w byciu dziewczyną. Założyłam ją, szyfon głaskał moją skórę. Założyłam kurtkę i sprawdziłam makijaż w lustrze. Wyglądam na bladą i wykończoną. Odrobina błyszczyka i eyeliner tego nie zasłoniły. Nie mogę nawet spotkać swoich oczu w odbiciu. Wszystko jest zbyt świeże, zbyt otwarte i krwawi. Ale Kayla czeka na randkę, którą chciała przez całe życie. Mama czeka na mnie, idę z uśmiechem i mówię, że wszystko jest w porządku. Muszę być w porządku. Muszę być tą osobą, na której może zawsze polegać, osobę, która zawsze jest okej – ogromna, wytrzymała, stabilna jak diabli, jak skała w oceanie jej odzyskania.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 125

Mama patrzy w górę znad gazety. – Wychodzisz? – Yeah, z przyjaciółmi do centrum handlowego. – Jestem pewna, że to nie zabrzmi fantastycznie, jeśli powiem jej, że jestem eskortą przyjaciółki na randkę i płacę przyjacielowi za randkę, a ja upewniam się, że jest warta moich pieniędzy. – Baw się dobrze! I jedź ostrożnie. – Są resztki w lodówce. Jeśli będziesz mnie potrzebować, mam telefon włączony… Macha na mnie. – Po prostu idź! – Jesteś pewna? Jak konkretnie–całkowicie–diamentowo pewna, że będzie okej? – Będzie w porządku! To nie ty jesteś tu matką, prawda? Więc proszę, idź się zabaw. – Kocham cię. – Kocham cię bardziej. To prawie wychodzi. Właśnie tam, z jej twarzą świecącą w uśmiechu, niemal powiedziałam jej co się stało. Ale od razu zmieniłam zdanie, zmieniłam je o sto osiemdziesiąt stopni. Jeśli się dowie, będzie rozczarowana. Będzie zdewastowana, że mi się to stało. Będzie mnie rozpieszczać i starać się być silna dla mnie. Ale teraz ona tego potrzebuje. Ledwo czuje się ze sobą komfortowo, kiedy jest beze mnie. Jest złamana. Próba naprawienia mnie byłaby głupia, kiedy to ona potrzebuje naprawy. Jest lepiej, kiedy nie wie. Trzymałam to w środku tak długo. Mogę zrobić to dłużej. Ponieważ jestem silna. Ponieważ jestem Isis Blake, i ona może nie być ładna, czy słodka lub mieć dobre maniery, ale jest bardzo, bardzo silna.

***

Słońce ledwo całuje horyzont, kiedy odchodzi w noc jak parkuję przy Red Fern. Ciemno błękitne niebo jest pomalowane w brzoskwiniowo–kremowe chmury i smugi pomarańczowej krwi. To jakby ktoś wziął kanister benzyny, wylał ją na całym niebie, a następnie zapalił zapałkę. Ale w ładny sposób, a nie generalnie–śmiertelny, płomienny sposób. The Red Fern jest ciche i czyste, z eleganckimi, wypolerowanymi stołami i wygodnymi krzesłami oraz doniczkami z palmami i tropikalnymi kwiatami z całego świata. Hostessa błyska uśmiechem. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 126

Zapuszczam żurawia ponad nią i zerkam na stoły. Oto jest i on, bawi się telefonem. Jestem do niego zwrócona, a przeszłość przemyka falami. Siedzę naprzeciwko Jack’a, który jest ubrany w ciemną koszulę i jeansy, włosy ma zaczesane i nażelowane na bok. Wygląda na znudzonego, garbiąc się na krześle i spoglądając na wszystko z miną kogoś, kto wszystko już wcześniej widział. Sprawia, że to miejsce wygląda jak miejsce na sesję zdjęciową Prady czy czegoś. Jego widok sprawia, że jest mi niedobrze – to jak mnie rozerwał wczoraj, jest wciąż świeże w mojej głowie. Ale to jest dla Kayli. To wszystko o czym marzyła. Dla niej, to lepsze niż przeprosiny, więc technicznie to jest to, o co walczyłam w tej wojnie. Więc, czy to koniec? Koniec naszej walki o rozum? Czy to on wygrał? – Tutaj. – Podsuwam mu kopertę z pieniędzmi. – Dwie stówy, jak się umawialiśmy. Patrzy w górę na mnie. Jego lodowate oczy nie zdradzają o czym myśli czy co czuje. Nie wiem, czy żałuje tego, co powiedział wczoraj. To irytująca bryłka lodu. Sięga i przelicza. Usatysfakcjonowany, wkłada je do portfela. – Jeśli mnie pocałuje, to dodatkowe dwadzieścia pięć. Jeśli spróbuje się ze mną przespać, wychodzę. – Rozmawiamy o tej samej Kayli? Jest nieśmiała i dziewicza jak diabli. Ona nawet nie spojrzy na twoje krocze, a co dopiero sięgać w jego pobliże. Co, moim zdaniem, jest nieprzyzwoicie dobrym wyborem, biorąc pod uwagę rzeczy, które pochodzą z tego anatomicznego obszaru, są mniej lub bardziej ohydnymi potworami. – Wyglądasz lepiej. Prycham. – Nie wiesz jak wygląda lepiej. – Jesteś na tyle kpiąca, żeby dziabać żartami. Ale znowu, żarty są jak zbroja dla ciebie, czyż nie? Łatwo się za nie schować. Łatwo rozproszyć nimi ludzi, żeby nie zobaczyli jak naprawdę się czujesz. – Mam zamiar udać się tam… – Ignoruję go i wskazuję na odległy stolik, w połowie schowany przez ptaki–z–raju. – I będę patrzeć na każdy twój ruch, żeby upewnić się, że wszystko pójdzie gładko. – Technicznie ujmując, pracuję – mówi. – Twoja czujność nie jest konieczna. Podchodzę bardzo poważnie do mojej pracy i mam dobre wyniki. – Och, nie wątpię. Wstaję i odchodzę do stolika, gdzie zamawiam sprite. Kayla przychodzi dziesięć minut Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 127

później i moja szczęka lekko opada. Jej ciemne włosy są perfekcyjnie uczesane, świecą w świetle, zakręcone na jedno ramię. Ma na sobie zieloną sukienkę bez ramiączek, która uwydatnia jej brązowe ramiona, a jej czarne szpilki podkreślają jej długie nogi. Jej oczy są jasne z ciemnym makijażem, usta zroszone na perłowo różowo. Dostrzega Jack’a i oblewa się rumieńcem, ramiona zabarwiają się na różowo, kiedy do niego idzie. Wygląda jak idealna laleczka z obrazka, niesamowite dzieło sztuki, taka dziewczyna, o której poeci i pisarze rzucają swoje gówno i piszą książki drżąc i marząc. Nawet Jack – Jack, król pokerowej twarzy i serca z lodu – wygląda na oszołomionego. Nic dziwnego, że Wren się w niej podkochuje! Spójrz na nią! Jest idealną boginią! Ale Wren jest dobrym chłopakiem, więc jestem pewna, że tu nie chodzi ani o cycki, ani o tyłek. On widzi jaka jest mądra. Um. Mądra i rzeczy, spoza szkoły! Jak, szminka! Potrafi zidentyfikować szminkę po zapachu! I ona potrafi dotknąć językiem łokieć i robi wyjątkowe i niesamowite ciasteczka, ale szczerze, jedyna rzecz, którą musisz wiedzieć jak robić, kiedy na nią patrzysz, to jak sikać i oddychać… – Proszę pani. – Czuję lekkie klepnięcie w ramie. Moja kelnerka uśmiecha się do mnie z bólem. – Ty, uch, przeszkadzasz innym klientom. Starsza para i rodzina patrzy na mnie. Kayla i Jack są po innej stronie sali i nie patrzą w tył, więc jestem bezpieczna, ale szybko szeptam. – Wow, przepraszam, znów myślałam bajecznie głośno, mam tak często, słuchaj, możesz przynieść mi makaron. To coś z makaronem, o tu. – Wskazuje w menu. – Dzięki, wow. Przepraszam. Ale to było prawdopodobnie fantastyczne, więc naprawdę nie jest mi bardzo przykro, ale wciąż, przepraszam. Kelnerka ucieka i robię ruch zbywając staruszków, którzy wciąż się przyglądają. – Nie macie niczego lepszego do roboty? – syczę. – Jak golf czy jedzenie śliwek albo umieranie? Staruszka patrzy w szoku. – Dobra, przepraszam, nie umieranie. Ale poważnie, śliwki mogą być dla ciebie dobre. Spoglądam na Kaylę przez liście. Widzę część jej twarzy i praktycznie świeci. Zamawiają i kiedy czekają, piją swoja napoje, a Jack zadaje pytania. Kayla mówi podekscytowana, używając rąk, a Jack patrzy na nią z intensywną koncentracją, tak przeciwnie do zwyczajnej nudy. Uśmiecha się delikatnie, kiedy mówi coś śmiesznego, a kiedy milknie i mówi wolniej, jego ekspresja jest miła i opiekuńcza. Czasami wtrąca coś chytrze i Kayla się śmieje. To wygląda jakby zupełnie inna dusza przejęła jego ciało. Jest całkowicie biznesowy, a biznesowy oznacza, że sprawia, że kobiety są szczęśliwe. Jest całkowicie do tego zdolny, jak długo ma

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 128

pieniądze. Zastanawiam się czy Sophia wie? List mówił, że wie, że pracuje, ale czy powiedział jej jak? Oczywiście on daje pieniądze na jej rachunki za szpital, co pozwala mi myśleć, że jej rodziców nie ma na obrazku w ogóle i wiem, że fakt finansowania rządowego dla nieletnich jest napięty. Jest dobry w byciu… cóż… dobrym. Robi tą całą rzecz z towarzyszeniem kobietom od dawna. Jeśli Sophia wiedziałaby skąd pochodzą pieniądze, jestem pewna, że by go powstrzymała. Ale on nie może sobie pozwolić, żeby przestać, może? Jest bardzo chora, a według Avery jest coraz gorzej. Jack chce zapewnić jej jak najlepszą opiekę. Naprawdę ją lubi. Kocha ją. Przyszło jedzenie, jedli i mówili. Moje własne jedzenie przyszło chwilę później i jadłam swój makaron, patrząc na nich. Kayla była szczęśliwsza niż kiedykolwiek. Jack był cierpliwy, zabawny i delikatny, wszystko, czego Kayla chciała. On odbijał ją. To nie był prawdziwy on, ale była w nim tak zakochana, że nie potrafiła tego zobaczyć. To smutne. Może to dlatego oczy Jack’a wyglądały trochę smutno. Albo może myślał o Sophii, jak bardzo chciałby, żeby to ona była po drugiej stronie stołu. Po kolacji zamówili deser. Jack wstał do toalety i krótko, ale znacząco, na mnie popatrzył. Chciał, żebym za nim poszła. Poczekałam chwilę, wstałam i prześlizgnęłam się chyłkiem, żeby Kayla nie mogła mnie zobaczyć. Pchnęłam drzwi męskiej toalety, modląc się, żeby nikt nie zauważył. Jack opierał się o zlew, z rękami założonymi na piersi i wszystkie kosmyki łagodności, które miał przy Kayli, zniknęły. Wrócił do bycia zimnym dupkiem. – Więc? – pyta. – Jest dobrze. – Kiwam głową. – Radzisz sobie dobrze. To trochę niepokojące, że idzie ci tak dobrze, naprawdę. – Mówiłem ci, żebyś we mnie nie wątpiła. – Nigdy tego nie robiłam. Wiem tylko, że nie szanujesz ludzi. – Szanuję. Jeśli mi płacą. – Roześmiałam się. – Jezus, jesteś arcydziełem. – A ty nie? Nigdy nie spotkałem bardziej upartej, męczącej, cynicznej dziewczyny w swoim życiu. – To prawda. Jestem bardzo wyjątkowa. Prycha, ale coś w jego oczach się łagodzi. Przez ułamek sekundy jest łagodny, cierpliwy, kiedy mówi: Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 129

– To prawda. A potem pochyla się, pachnie jak mięta i krem do golenia, kokosowe mleko z czegokolwiek jadł i przesuwa palcem po moich oszołomionych ustach. Patrzy mi w oczy i zamarza, kiedy zdaje sobie sprawę, co robi. – Co do… – mruczy patrząc na dłonie, jakby nie należały do niego. – Zapomnij o tym, co właśnie zrobiłem. Po prostu… Po prostu zapomnij. Miałaś coś na ustach. Widzę w cudownym przerażeniu jak Jack Hunter, Lodowy Książe East Summit High, oblewa się miękkim odcieniem czerwieni na policzkach. – Czy ty… czy ty się rumienisz? – szepczę. – Nie! Czy czujesz tą temperaturę? Jest śmiesznie gorąco! – Ucina. – Wychodzę, żeby skończyć robotę. Zostań i patrz, jeśli chcesz, nie obchodzi mnie to. Jest zły. I to nie jest zimny gniew – jest gorący i skoncentrowany i wrze w jego lodowych oczach i perfekcyjnych ustach. Rzuca się do drzwi i przekrada się z powrotem do stołu. Czekam kilka minut, a później wracam do swojego. Znów się uśmiecha, ale jego twarz jest lekko czerwona, a jego śmiech jest głośniejszy i bardziej dziki niż wcześniej. Choć Kayli to nie wydaje się przeszkadzać. Jedzą lody migdałowe z jakimiś ciasteczkami na nich. Kayla próbuje go nimi nakarmić, ale odmawia i posyła mi spojrzenie, które mówi ‘jeśli mam zjeść z jej palców, to będzie kosztować więcej’. Potrząsam głową, a on wraca do grzecznej odmowy. Schował małą furię z łazienki, (Jack Hunter! Furia! Te słowa to przeciwieństwa!) wszystko idzie wspaniale. Kayla nie płakała i nie uciekła. A kiedy Jack zapłacił rachunek i zaoferował Kayli ramię, ona owija swoje i wydaje się jakby to była najlepsza noc w jej życiu. Płacę mój rachunek i czekam, patrzę na nich za oknem. Stoją na chodniku, zanudzeni w złotym świetle lampy z naprzeciwka. Kayla jest oparta na jego ramieniu, patrzy w górę i pyta o coś. Idzie wciąż, zatrzymuje się, a później pochyla się i całuje ją. Powoli i miękko, a ona topnieje w jego ramionach. Wyglądają idealnie – dwoje pięknych ludzi na randce, całując się pięknie. Zazwyczaj ludzie wyglądają jak świnie w pół sklejeni do siebie, wszystko obśliniają, ale Jack i Kayla są zbyt piękni, żeby to zrobić. To wygląda jak w filmie. Wygląda jakby szli w stronę zachodzącego słońca, żeby żyć długo i szczęśliwie. I czuję… zazdrość? Kładę serwetkę wokół mojej szyi i eksperymentalnie pociągam. Byłaby idealnym stryczkiem. Czując zazdrość o miłość? Kiedy to się stało? Kiedy zaczęłam w ogóle o to dbać? Nie dbam. To fałszywa obietnica, opowieść o zlocie dla głupców, coś, co nie zdarza się ludziom takim jak ja. I jestem tu, zazdrosna. Nie o Jack’a, nie. O Kaylę. Jestem zazdrosna o słodką miłość, która błyszczy w jej oczach. Ona wciąż może czuć miłość. Wciąż uważa, że to coś

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 130

wspaniałego, wznoszącego, czystego. Nawet, jeśli to jest naiwne, to wciąż lepszy sposób do patrzenia niż trujący, unikający–wszystkich–wielkich–kosztów bagno, jak ja widzę miłość. Nie mam już czternastu lat. Nie mogę wrócić do tej czystej wizji miłości. Przepadła. Na zawsze. Zazdroszczę Kayli, tego, że nigdy nie została zraniona. Jasne, Jack obraził ją kilka razy przez jego skrajności, mówić–to–co–jest racjonalnością. Może Avery powiedziała jej, że ma chorą dziewczynę w szpitalu i to ją zraniło. Ale nie została rozdarta od wewnątrz. Nie została wyśmiana, przeciągnięta i popychana. Wciąż jest czysta. Odsuwam serwetkę od szyi i przykładam dłoń do ust, żeby zapobiec wzrostowi wymiocin w gardle. To boli. Rana jest otwarta i znów boli i muszę iść do domu. Muszę znaleźć ciemny pokój, zwinąć się i spróbować zapomnieć. Otwieram drzwi, które dzwonią za mną. Słyszę to tylko słabo. Wszystko jest zamazane i nie mogę oddychać. Staram się wdychać, ale czuję pożar w moich płucach, przebiegający przez całe ciało. Mam dreszcze. Może umieram. To trochę ssie umrzeć na nic. Umrzeć na coś głupiego i idiotycznego jak miłość. Tu Leży Głupia Mała Dziewczynka, Która Zeszła Na Przypadkowy Atak Paniki I Żałosny Szloch Nad Ideą Miłości P.S Kupidyn Wygrał Tą Rundę, Kurwa. To byłby mój nagrobek, a gołębie by na niego srały, nastolatki uprawialiby na nim sex, a gdy powodzie zalałyby świat po globalnym ociepleniu, moje żałosne ciało wypłynęłoby i wędrowałoby jako duch i płakałoby parom do uszu… – Ty… – Głos przecina przez moje nudności. – Wszystko w porządku? Spoglądam w górę. Rozmyty Jack zawisa nade mną. I z wdziękiem wymiotuję na jego buty.

***

Zajmuje mi dorywczo dziesięć minut, wymiotować przed moim śmiertelnym wrogiem, żeby zdać obie sprawę, że pomaga mi podejść do jego samochodu i zauważam, że nie wymiotuję z krawężnika, ale z fotela pasażera jego czarnego sedana. Siedzi po stronie kierowcy i bawi się swoim telefonem przez cały czas. Kiedy mam krótką przerwę w odruchach wymiotnych, spogląda w górę. – Skończyłaś? – pyta. Od razu próbuję przekręcić się i uciec do mojego samochodu, żebym mogła włożyć głowę w rurę wydechową i na szczęście umrzeć, ale ciągnie mnie za koszulę i szarpię z powrotem.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 131

– Po prostu pozwól mi umrzeć! – Płaczę. – Jeszcze nie. Jesteś dla mnie użyteczna. – Jesteś taki straszny! Jesteś taki straszny, a ja taka wymiotująca i lekko nienawidzę wszystkiego co tylko możliwe w tym wszechświecie. – Łącznie z Kaylą? Powstrzymuję płacz, żeby na niego spojrzeć. – Odkąd zapłaciłam ci dwieście baniek, żeby była szczęśliwa, oczywiście nie, jest jedyną rzeczą, której nie nienawidzę. Jej i ciastek. I małych kotków. Ale wszystko inne może się upiec pod płachtą szatana. – Owijam ręce dziko wokół głowy. – A propos niej, gdzie jest? – Poszła do domu. – Ty… też powinieneś iść do domu. – Wystawiam powoli stopę poza samochód. – Ja tylko… Rzucam się do ucieczki, wchodząc w siki bezdomnego, ale Jack łapie mnie ponownie, sięga przeze mnie i zatrzaskuje drzwi. Pociągam za klamkę. – Zabezpieczyłeś je! – Ciężko oddycham. – Zostań tu zanim nie poczujesz się lepiej – mruczy. – Czuję się dobrze! Co najmniej szesnaście razy klawo. – Przekonuję go. – Zobacz! Mogę oddychać! Mogę ruszać nogami! – Poruszam nimi jakbym jechała rowerem. – Mogę poruszać szybko głową jak na koncercie! Poruszam głową dwa razy i Jack intuicyjnie otwiera okno sekundy przed tym, nim znów wymiotuję. Kiedy opróżniam żołądek z resztek moich klusek, ciężko oddycham i wyciągam głowę z powrotem do środka. – Nie czujesz się dobrze. – Nalega z kamiennym wzrokiem. – Siedź i relaksuj się zanim się tak nie poczujesz. – Relaksuj! Proszę, powiedz mi, jak do diabła mogę się zrelaksować, kiedy największy bałwan siedzi obok mnie, mówiąc tak, jakby miał serce! To poza charakterem. To… obrzydliwe! To nie jest Jack! Jesteś jakimś pieprzonym kosmitą z Zabadoo, który porwał jego ciało i wrócił tu w pięknej podróbce, prawda? Jack odpala silnik. Rzucam się do drzwi, ciągnąc dwa razy mocniej. – No dalej, ty kawałku gównianego dziecka! Myślę, że dzieci starają się otworzyć te drzwi, ale się nie otworzą! Właśnie zwymiotowałaś, warte następne dwadzieścia cztery godziny gówno! Otworzę je, przysięgam, że to zrobię, albo nie i wtedy zostanę porwany przez istoty

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 132

pozaziemskie i cóż, miło cię poznać, ale naprawdę, myślę że popełniłaś poważny błąd w ocenie, odkąd nie było Zabadoobians porywających wspaniałych, nastoletnich dziewczyn w samochodach. Jack bierze ostry zakręt w lewo i pęd przygniata moją twarz do szyby. Szybko zakładam pasy. – Gdzie jedziemy? – pytam. – Zabieram cię na randkę. Natychmiast pożałowałam zatrudniania go dzisiaj. A także życia. Jack musiał zobaczyć moją panikę, ponieważ wzdycha. – To twoja pierwsza randka, prawda? – Uh, tak? Ale naprawdę nie musisz tego robić. Biorąc pod uwagę, że to nie jest rzecz, którą chcesz zrobić. I ja naprawdę nie potrzebuję żadnej, czy raczej, nie chcę żadnej? Randki są dla zakochanych ludzi, a to nigdy mi się ponownie nie przydarzy, więc myślę, że to naprawdę nie jest konieczne… – To przeprosiny. Za to jak się zachowałem wczoraj. Nic osobistego i nic romantycznego. – Och. – Rozjaśniam się, ale część mnie opada. Kopię ostatnie uczucie we wszechświecie z ostatnim z Zabadoobians. – Racja. Przeprosiny. Dobra. – Brzmisz na rozczarowaną. – Nie chcę cię niepokoić, ale myślę, że możesz być szalony. Jestem przeciwieństwem rozczarowania. Jestem czarowana. Bezrozczarowana. Nie ma nic innego, czego mogłabym bardziej chcieć od pójścia na nie–randkę z moim najgorszym wrogiem, który dopiero co zabrał na randkę moją przyjaciółkę, za która, nawiasem mówiąc, zapłaciłam… – Również bełkoczesz. – I bełkoczę! Jakie to wspaniałe! Po prostu jedź, żebyśmy mogli to mieć za sobą, kosmito! Uśmiecha się głupawo i dodaje gazu.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 133

Jechaliśmy

wieczność.

Pięćwieczność.

Sześćwieczność.

Siedemsetwieczność29.

Przejechaliśmy przy zniszczonych czasem, pokrytych graffiti budynkach. Wrony zabijały się o kawałek chleba, który rzucił im bezdomny. Wielkie neonowe szyldy z napisami po koreańsku i chińsku świeciły w każdym kolorze tęczy, a zapach smażonego kurczaka i ziaren sezamu wypełnił samochód. Było to całkowite przeciwieństwo czystego, zadbanego miasta, na które wymiotowałam. – Zabierasz mnie na czarny rynek, aby sprzedać moje organy? – Grzecznie dociekałam. Jack zaparkował auto i wyjął kluczyki ze stacyjki. – Wysiądź. Musimy kawałek przejść. Wysiadł, a ja podążyłam za nim w dół chodnika. – Wiesz, jeśli chciałeś moją wątrobę, wszystko, co musiałeś zrobić to ładnie poprosić. Jestem pewna, że coś byśmy wymyślili. Z moją pięścią przy twojej twarzy. – Części ciała nie są dziś w menu. Dzisiaj, ani żadnego dnia w przyszłości. – Oho! Czy to było dwuznaczne? Dzięki, ale gdy jesteś tak fantastyczny, jak ja, nie możesz pozwolić sobie na sypianie z kujonami. Nagle skręcił w prawo, w maleńką alejkę. Więc to tu spotkam mój koniec – w uliczce Chinatown, posiekana na małe kawałeczki i przewieziona do Chin, aby zastąpić marskość wątroby jakiegoś starego biznesmena. Moje oczy rozszerzyły się, gdy otworzył malutkie drzwi i po jakiś trzech krokach wszedł do restauracji. Po środku stała lada, a na niej szklane naczynia zawierające błyszczące, rubinowe kawałki tuńczyka i blade zwoje ryby serioli. Chef sushi

29

Autorka wymyśliła swoje słowa, taką grę słów  W oryginale: „We driveforever. Fiveever. Sixever. Sevenhundredever.”

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 134

sprawnie kroił ryby i gniótł ryż. Tylko kilkoro ludzi siedziało przy barze, więc hostessa, niska Japonka z dołeczkami na twarzy, szybko do nas podeszła. – Jack! – Fujiwara – san. – Pochylił głowę. Sięgnęła do niego i, ku mojemu zaskoczeniu, złapała go za policzki, jakby był dzieckiem. – Popatrz na siebie! Same kości, żadnego tłuszczu! Nie jadłeś! – Całkiem dużo jadłem – upierał się Jack, nawet nie próbując odsunąć jej od siebie, gdy poprawiała mu kołnierzyk bluzki. Jej ciemne oczy spoczęły na mnie i uśmiechnęła się. – Kto to? Przyjaciółka? Nigdy wcześniej nie przyprowadziłeś tu żadnego z twoich przyjaciół. Zaczęłam nawet myśleć, że po prostu żadnych nie masz! – Ona nie jest moją prz… – zaczął, ale urwał. – Fujiwara – san, to jest Isis Blake. – Achh, Isis – chan! – Fujiwara skłoniła się, więc oddałam ukłon i prawie przewróciłam małego bambusa, stojącego na ladzie. – Miło mi cię poznać. – Mnie też miło cię poznać – odpowiedziałam. Fujiwara zwróciła się do Jack’a. – To co zwykle? Kiwnął głową. – Poproszę. – Chodźcie! – zaćwierkała. Poszła chwiejnym krokiem na swoich tradycyjnych drewniakach do baru, sadzając nas na dwóch stołkach. Szybko podała nam napoje – dwa kubki gorzkiej, ale odświeżającej zielonej herbaty. Wręczyła nam menu i poklepała mnie po plecach, a jej czarne oczy świeciły się do mnie. – Proszę. – Um. Dziękuję. Jack przeglądał menu w ciszy. Para Azjatów obok nas jadła i śmiała się, rozmawiając z szefem sushi po japońsku. – Jak znalazłeś to miejsce? – wyszeptałam. – Córka Fujiwary była moją klientką – powiedział. – Zabrała mnie tu raz. Podają tu

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 135

najlepsze sushi w Ohio. – A… co się stało z tą klientką? – Odeszła. Właściwie to wyszła za mąż za amerykańskiego biznesmena i wróciła do Japonii. – Otworzył swój portfel, wyjął zdjęcie grubego, szczęśliwego, japońskiego dziecka w czapce świętego Mikołaja i pokazał mi je. – Wysyła mi zdjęcia ich syna. – Wszystkie tak robią? Włożył zdjęcie z powrotem. – Nie. Yukiko była wyjątkowa. Ona… rozumiała mnie bardziej, niż większość ludzi potrafi. Była moją jedyną klientką, która wzbudzała we mnie zainteresowanie przez więcej, niż pięć sekund. Więc pozostajemy w kontakcie. – To właściwie całkiem super, że masz możliwość poznania tak wielu różnych ludzi. Wzruszył ramionami. Szef sushi powiedział do niego coś po japońsku, a on odpowiedział mu zaskakująco płynną japońszczyzną. Spojrzał na mnie. – Wiesz co chcesz? – To coś. – Pokazałam w menu. – Cokolwiek to jest, chcę takie dwa. Parsknął i powiedział coś do szefa, który kiwnął głową i zaczął siekać rybę i wyjmować ryż. Obserwowaliśmy, jak pracował, odkąd nie wiedziałam co powiedzieć, a Jack był cicho. – Spędzają lata, myjąc ryż. – W końcu powiedział. – Słucham? – Aby zostać szefem sushi musisz spędzić lata na gotowaniu i myciu ryżu. Dwa lata w tanich knajpach z sushi. Dziesięć w drogich, tradycjonalnych restauracjach. Zassałam powietrze. – Jezu! Tylko robiąc ryż? Całe dziesięć lat? Kiwnął głową. Spojrzałam na ryż z nowoodkrytym podziwem. To będzie cholernie dobry ryż. Popijałam herbatę i ze zdenerwowaniem uświadomiłam sobie, że jestem na randce z Jack’iem Hunterem. Przełknęłam łyk i zachłysnęłam się. Sapnęłam, a Jack serdecznie uderzył mnie kilka razy po plecach, aby się upewnić, że się nie uduszę. Szef posłał mi zaniepokojone spojrzenie, ale Jack machnął na to ręką, uspokajając go. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 136

– Dlaczego? – sapnęłam. – Co dlaczego? – Jack spojrzał na mnie przeszywającymi, lodowymi oczami. – Dlaczego mnie tu zabrałeś? – Nigdy nie byłaś na randce – powiedział to jak stwierdzenie, nie pytanie. Zgromiłam go po tym wzrokiem. – No nie gadaj. – Więc to jest twoja pierwsza randka. Uznaj to za pouczające doświadczenie. – I co powinnam robić? Gadać o moich włosach? Zapytać o twoją pracę? Moje włosy są bez zarzutu i już wiem, gdzie pracujesz! – Normalnie mężczyzna i kobieta na randce rozmawiają o czymkolwiek, co przyjdzie naturalnie. – Uch, racja, ale ty i ja nie jesteśmy do końca naturalni. – Nieruchomy przedmiot spotkał niepowstrzymaną siłę – powiedział lekko Jack. – Dwie niepowstrzymane siły zderzyły się i zrzuciły nawzajem z klifu w stronę swoich nieuchronnych śmierci – poprawiłam. – Olej i woda. – Olej i bomby. Uniósł brew w częściowej zgodzie i napił się herbaty. Przyniesiono nam nasze sushi i po chwili moje usta wypełniła ośmiornica, węgorz i tuńczyk. Wszystko było takie świeże i pyszne, że ledwie mogłam to znieść. Poruszyłam tyłkiem i wydałam z siebie zadowolone, mruczące dźwięki. Jack spojrzał na mnie. – Wszystko w porządku? – Jestem szczęśliwa! To smakuje wspaniale. – Więc wiercisz się i wydajesz z siebie ciche, niemelodyjne dźwięki, gdy jesteś szczęśliwa? Zmarszczyłam brwi i stałam się bardziej tego świadoma. Ja jadłam przynajmniej z większą przyzwoitością, a Jack swoją potrawę pożerał. – Nie miałem tego na myśli – jest w porządku. To po prostu… interesujące. Prawie

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 137

słodkie. Poczułam, jak fala elektryczności przeszła przez mój kręgosłup, aż do mózgu, brzęcząc. Słodkie. Słodkie. Jack nazwał mnie… – W obłąkany, szczeniacki sposób – dodał. Elektryczność zniknęła i uświadomiłam sobie, jak głupia byłam za myślenie, że ktoś mógłby dobrowolnie nazwać mnie słodką. Nie jestem słodka. Głośna, jasne. Niegrzeczna, yup. Nie słodka. Nigdy słodka. Nasze sushi szybko znikło, więc zamówiliśmy kolejne i czekaliśmy. – Więc – zaczęłam – jak się w to wpakowałeś, um. No wiesz. Jack popijał herbatę w zamyśleniu, po czym odstawił kubek. – Jest pewna operacja. Jest droga i eksperymentalna. Ale daje przyzwoite szanse na sukces i wydłużyłaby życie Sophii o lata. Może nawet pozbyłaby się choroby na dobre. Brałem podwójne zmiany, aby uzbierać pieniądze i prawie mi się to udało. Dwieście dolarów, które dałaś mi za Kaylę uzupełni kawałek brakujących środków. – To… świetnie. To naprawdę świetne wieści. Westchnął i oparł się na krześle. – Obsługiwałem kiedyś stoliki. We francuskiej restauracji w Columbus. Zarabiałem tam niezłe pieniądze, które pokrywały jej rachunki, ale wtedy nagle Sophii się pogorszyło. Operacja pochodzi ze Szwecji. Moje wynagrodzenie było dobre, ale nie wystarczająco, by za nią zapłacić. I nagle pewnego wieczora kelnerowałem przy stoliku założycielki Rose Club. Blanche Morailles. Przedstawiła mi dużo lepszą opcję, z wyższym wynagrodzeniem. Wystarczająco wysokim, aby uzbierać przez półtora roku na operację. Nie wiedziałem, czy Sophia przeżyje tak długo, więc… Jack pokręcił głową. – Do tej pory dobrze sobie radziła. Został mi jeszcze miesiąc i uzbieram wystarczająco. Musi jedynie wytrzymać jeszcze kolejny miesiąc. Zamieszałam w moim napoju, na co Jack zmarszczył brwi. – Wiem, co sobie myślisz. – Wątpię – powiedziałam. – Sądzisz, że nie powinienem być eskortą. Sądzisz, że to złe, nielegalne i cokolwiek.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 138

– Ty… ty musisz sypiać z ludźmi… – Sypianie z ludźmi jest łatwe – powiedział zwięźle. – To nic nie znaczy. To proste, mechaniczne działanie. Nie wymaga ode mnie niczego, co wahałbym się dać. Kobiety są zwykle troskliwe, wytworne i łaskawe. Czasami są trudne lub mają skłonności do mroczniejszych rzeczy, ale przystosowuję się do tego. – Wykorzystują cię. – A ja się na to godzę. Więc tak naprawdę mnie nie wykorzystują. Jeśli już, to ja wykorzystuję je w tym samym stopniu. To nie jest jednostronne. To wzajemny układ. I tak długo, jak biznes będzie się rozwijał, będzie dobrze. Żadnych mężczyzn. Blanchee nie zmusza mnie, aby przyjmować mężczyzn, za co jestem wdzięczny. To dobry układ. Dobra, łatwa praca, która uratuje Sophię. Więc nadal będę to robił, tak długo, jak będzie trzeba. Skończył wypowiedź z twardą, zdeterminowaną nutką w głosie. Nadeszła nasza kolejna rundka sushi. Jedliśmy w totalnej ciszy. – Czy… wszystko w porządku? – zapytałam. – W porządku – powiedział, a jego twarz była lodowato bierna. – Tak, cóż, trochę ciężko w to uwierzyć, zważywszy na to, że widziałam skały, wyrażające więcej emocji, niż ty. – Nie potrzebuję, aby kretynka pytała mnie, jak się czuję. – Starałam się tylko być miła! Jesteś takim pieprzonym dzieckiem! – Od czasu do czasu marzę o intelektualnej konwersacji – westchnął. Byłam taka wściekła, że wstałam ze stołka, a po chwili wpadłam na Fujiwarę, która była za mną i niosła tacę z herbatą. Gorącą herbatą. Która cała się na mnie wylała, przemaczając moją kurtkę. Jęknęłam i szybko ją rozpięłam, rzucając ją na ziemię. – Och, Isis – chan, przepraszam! – krzyknęła Fujiwara. – Tak bardzo mi przykro, nie widziałam cię, to moja wina… – Wszystko okay! – zapewniłam ją. – W porządku, naprawdę, byłam idiotką, która nie spojrzała… – Nie, nie, to tylko moja wina. Jack wstał i cała nasza trójka zaczęła zbierać filiżanki i pomagać Fujiwarze posprzątać

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 139

ten bałagan, nawet, gdy odmówiła naszej pomocy i cały czas mnie przepraszała. Mamrotała coś o ‘wynagrodzeniu mi tego’ i zniknęła za podwójnymi drzwiami do kuchni. Jack i ja ponownie usiedliśmy, bar się uspokoił i zajęło mi tylko trzydzieści sekund bez kurtki, zanim uświadomiłam sobie, jakim okropnym to było błędem. Różowa bluzka. Zupełnie o niej zapomniałam. Połyskiwała i falowała przy każdym moim ruchu. Moje ramiona były gołe. Można było praktycznie zobaczyć przez przezroczysty materiał kropki na moim staniku. Wyglądałam głupio. Czułam, że wszyscy się na mnie patrzą i wiedziałam, że myśleli, że wyglądam głupio, paskudnie i że ta bluzka mi nie pasuje. Jack zamarł, zmroziło go pomiędzy unoszeniem filiżanki z herbatą do ust. Jego spojrzenie było na mnie, na każdej części mnie, gdy obserwował mnie z góry na dół powoli i rozmyślnie. Zaczęłam zakładać kurtkę z powrotem, ale ręka Jacka powstrzymała mnie. – Co ty robisz? – To nie w porządku – syknęłam. – Nie chciałam… Nie miałam zamiaru zdejmować kurtki. Ta bluzka wygląda na mnie głupio… – Nie – wtrącił się. – Nie prawda. – Po prostu… – Sięgnęłam ponownie po kurtkę. – Jest piękna – powiedział miękko, po czym odchrząknął. – Wyglądasz… pięknie. Żelazna pięść ścisnęła moje serce, gardło i żołądek, a potem puściła, zostawiając po sobie słodko gorzki płomień, rozprzestrzeniający się po całym moim ciele, jak ogień. Smakowałam go przez chwilę, a potem zaczęłam w niego wątpić i uświadomiłam sobie, co naprawdę się działo. – Rozumiem! – Uśmiechnęłam się. – Nadal jesteś w trybie towarzysza po tym całym czasie spędzonym z Kaylą! W końcu wasza randka skończyła się zaledwie kilka minut temu. – Co? Nie, ja… – W porządku, naprawdę! Po prostu zapomniałeś przełączyć się z eskorty do normalnego ciebie. Całkowicie zrozumiałe. Pracę i życie ciężko rozdzielić. Jednakże dzięki za komplement! Założę się, że musiałabym ci zapłacić przynajmniej dziesięć dolców, aby to usłyszeć, gdybym była twoją klientką, co? Ale dostałam go za darmo. Punkt dla mnie! – Isis… Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 140

Przerwała mu Fujiwara, wygłaszająca przeprosiny, która stanęła między nami z tacą z ciastkami, ciasteczkami i lodami o smaku zielonej herbaty. Założyłam kurtkę i zasunęłam ją po samą szyję. Rozmawiałam z podekscytowaniem z Fujiwarą przez cały czas, gdy jadłam deser, zapewniając ją, jakie dobre było sushi, pytając, skąd brała ryby, prosząc o wskazówki odnośnie najlepszego sposobu sprania plam po zielonej herbacie z kurtki i dziękując jej za słodkości. Jack był cicho, skubiąc ciastko i Fujiwara przyniosła mu rachunek. – Zapłacę za siebie – zaoferowałam, pochylając się, by spojrzeć na kwotę na rachunku. Moje oczy praktycznie wyszły z orbit. Jack pomachał kopertą, w której dałam mu pieniądze. – Już zapłaciłaś. Jechaliśmy na parking przed The Red Fern w ciszy. Zajęłam się swoim telefonem, starając się nie widzieć białych knykci Jacka, zaciśniętych na kierownicy. – Musisz być zmęczony – powiedziałam, kiedy zaparkował i wysiadłam. – Odpocznij trochę, okay? I dzięki za próbną randkę! Nie, żebym kiedykolwiek potrzebowała doświadczenia, odkąd, wiesz, to nigdy się nie wydarzy, ale mimo wszystko było miło. Dobrze się bawiłam. – Będziesz się jeszcze lepiej bawić – powiedział Jack z rękoma w kieszeniach i zbolałym spojrzeniem. – Będziesz chodzić na wiele randek z różnymi chłopakami. I będziesz się dobrze bawić. Pokręciłam głową. – Nie prawda. Mówiłam ci – ten rodzaj rzeczy nie jest dla mnie. – Jest – nalegał Jack. – Pewnego dnia się zakochasz. Zaśmiałam się. – Nie. Nigdy więcej. Minęły trzy lata i będzie sto lat więcej. Jedź bezpiecznie, okay? Odwróciłam się i zaczęłam iść do swojego samochodu. Przysięgam, że poczułam palce muskające moją dłoń, ale zniknęły równie szybko, co się pojawiły. Lub może to był tylko wiatr. Nie spojrzałam się za siebie. Pojechałam do domu. Kiedy sprawdziłam pokój mamy, spokojnie i bezpiecznie spała. Zdjęłam z siebie bluzkę tak szybko, jak tylko mogłam i rzuciłam ją do szafy, aby tam zgniła. Piękna.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 141

***

Część mnie chciała ją złapać. Cofnąć ją. Objąć ją. Kolejna część wiedziała, że znienawidzi pierwszego mężczyznę, który to zrobi po tak długim czasie. Zaś trzecia część mnie bała się. Bała się jej przekonania. Bała się tego, jak przekonana była Isis, że nigdy więcej się nie zakocha. Bała się tego, jak ładnie wyglądała w tej bluzce. Bała się tego, jak smutno brzmiała, gdy przekonywała się, że nie miałem na myśli tego, co powiedziałem. Bałem się tego, co zaczynałem czuć. Ponieważ nie czułem niczego nowego do nikogo nowego od bardzo dawna.

***

Obudziłam się przez wiadomości od Kayli, przepełnione uśmiechniętymi buźkami i wykrzyknikami, opisującymi jej randkę – jaki Jack był miły, jakie dobre jedzenie jedli i jak pocałował ją tak, jakby ją kochał. Zamierzała znów go zaprosić w poniedziałek na randkę i dziękowała mi milion razy za cokolwiek zrobiłam, że sprawiłam, że się z nią umówił. Mama siedziała przy stole, popijając kawę. – Dobrze spałaś? – zapytałam. Mama uśmiechnęła się i kiwnęła głową. – Całkiem dobrze. Musiałaś późno wrócić, nie słyszałam cię. Dobrze się bawiłaś? Przypomniałam sobie knajpkę sushi i jak przepyszne było jedzenie. Przywołałam w myślach herbatę, zachłyśnięcie i miękkie spojrzenie Jack’a. Piękna. – Yeah. – Zmusiłam się do uśmiechu. – Było zabawnie. – Jacyś chłopcy? – Tylko jeden. Mama uniosła brew, uśmiechając się. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 142

– Och, naprawdę? Tym razem nie kilkunastu? Tylko jeden? Musi być wyjątkowy. Czy mogłabyś mi o nim opowiedzieć? – Nic się nie wydarzyło! Ja po prostu – był tam chłopak. – Alkohol? – Nie było nawet odrobiny sake. – Więc to było sushi? Z chłopakiem? Brzmi bardzo podejrzanie, młoda damo. Użyłaś zabezpieczenia? – Mamo! – warknęłam, a moja twarz zaczęła mnie palić. – Ciągle ci powtarzam; chłopcy mają wszy i nie dbają o higienę. Nikt ich nie lubi poza innymi chłopcami i ludźmi bez węchu. – Więc mogę oczekiwać, że w tych czasach przyprowadzisz do domu dziewczynę? Postaram się zachowywać, jakbym była zszokowana. – Uśmiechnęła się. – Nie przyprowadzę nikogo do domu! – zawyłam. – Wiem, że ciężko w to uwierzyć, ale niektórzy ludzie w moim wieku nie są całkowicie opętani idiotyczną grą, zwaną randkowaniem! Niektórzy z nas mają życie! I generalnie wyższe cele, niż paplanie się w błocie z płcią przeciwną. Mam studia, na które muszę złożyć aplikacje! I przyjaciół, z którymi się umawiam! I całe życie do zaplanowania! – Cokolwiek powiesz. – Mama zaśpiewała, uśmiechając się znacząco. Wyjęłam patelnię i podpaliłam gaz, biorąc kilka jajek i plasterków bekonu. Czułam spojrzenie mamy na moich plecach, obserwujące mnie, zadowolone z tego, jak bardzo dorosłam, czy coś równie irytująco rodzicielskiego. Zapach smażonego bekonu wypełnił kuchnię. Ptaki śpiewały na dworze, a słońce świeciło przez zasłony. Było pięknie. Piękna. Przeszły mnie ciarki, gdy odtwarzałam sobie w głowie jego głos. To sprawiło, że wypuściłam z ręki patelnię i prawie wywaliłam całe śniadanie na podłogę. Cholerny on! Nawet, gdy nie ma tego na celu, nadal siedzi w mojej głowie, tak jak oset w moich ubraniach. A żeby położyć gównianą wisienkę na górze gównianego tortu, nawet nie mogłam go za to zaatakować. Wojna się skończyła. Wiem to z tego, na jaką szczęśliwą wyglądała Kayla. Gdy była teraz usatysfakcjonowana, nie miałam powodu, aby z nim walczyć, poza generalnym nie lubieniem go lub nudą. A to byłoby żałosne. Tak żałosne, że nie wiem, czy miałabym serce, aby walczyć Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 143

z nim przez takie argumenty. To koniec. Powinnam być szczęśliwa. Wygrałam, mniej więcej. Lub skończyliśmy remisem, ze mną nieznacznie wygrywająco. Lub przegrywającą? Czy nazwanie mnie przez niego tym okropnie niewłaściwym słowem oznacza, że wygrał? Czy to w ogóle ma znaczenie, kto wygrał, kto przegrał? To koniec i teraz nie miałam nic, czym mogłabym się zająć. Nic, co mogłabym zaplanować, zaaranżować. Jedynie pustka w miejscu, gdzie była wojna. I w jakiś sposób to bolało bardziej, niż powinno. Tak do tego przywykłam, do wymiany zjadliwych komentarzy z Jack’iem kiedykolwiek się mijaliśmy w korytarzu lub gwizdania na niego i rzucania zniewag w jego stronę, że zapomniałam, jak być normalną. Czy mam się po prostu do niego uśmiechać? Nie, to odpychająco, całkowicie, zdecydowanie obrzydliwe. Wszystkie inne dziewczyny to robią. Spędziłam resztę dnia, kończąc aplikacje do college. Wpatrywałam się w nie wszystkie – Seattle, Oregon – i w tajemnicy wiedziałam, że zamierzam wysłać tylko tę do stanu Ohio. Jest najbliżej. Tylko on pozwoli mi nadal opiekować się mamą i zdobyć wykształcenie wyższe w tym samym czasie. Nie mam rodzeństwa – jestem jedyną osobą, która jej pozostała. Nie mogę jej zostawić, zranić ją tak, jak wszyscy inni. Naruszyłam moje oszczędności na podróż do Europy, aby zapłacić wczoraj za randkę Kayli. W każdym razie i tak praktycznie porzuciłam te marzenie. Ale tak będzie najlepiej. To prawidłowy wybór. Nie taki, który chciałam podjąć, ale prawidłowy. I tylko to się liczy.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 144

Jedna rzecz, jakiej jestem pewna na tym świecie to, że: Jack Hunter musi umrzeć. Lub może płakać jak ogromny frajer. Nie jestem wybredna. Ostatnio stanął na mojej linii życia zbyt wiele razy. Teraz jest wyblakła i porysowana, i muszę narysować ją od nowa farbą, ostrożnie i prawdopodobnie zajmie mi to godziny, a mój powrót będzie bolesny. I szczerze, on nie ma prawa całować mnie i zabierać na randkę, nawet jeśli była oszukana, ale na pewno nie miał żadnych praw, nazywać mnie piękną bez mojej zgody. To było nie na miejscu i przede wszystkim to wielkie, grube kłamstwo, a kłamstwo jest karane śmiercią. Albo powinno być. Uh, z wyjątkiem mnie. Ponieważ dużo kłamię. Mamie, tacie. Sobie. Powinnam zostać wygnana. Na Maui. Parkuję i pozwalam sobie na wybuchowe westchnienie. Wojna się skończyła i mogę być skończona, ale muszę mu odpłacić ostatni raz. Tylko raz, za mieszanie z moimi uczuciami. Nie, żeby to zrobił. Tylko, uh, on jakby się nimi bawił, ale wiem, że to nie jest prawdziwe, więc tak jakby naprawdę tego nie robił. Ale wciąż. Fakt, że w ogóle powiedział te kłamstwa do mnie, obiektywnie zasługuje na małą karę śmierci. Również dlatego, że Jack umawia się teraz z Kaylą. Wychodzę z samochodu i idę do gabinetu dyrektora Evans’a. Pierwszego dnia, kiedy Kayla chwyciła rękę Jacka, a on na to pozwolił i szli razem korytarzem, mogłam praktycznie usłyszeć tysiące łamanych serc. Dziewczyna od wierszy spaliła swój notatnik. Klub teatralny Wrailer wykrzyczała najbardziej tragiczny monolog z Szekspira, jaki nauczyciel teatru kiedykolwiek widział. A dziewczyna od posągu niemal go zniszczyła, ale nauczyciel sztuki odsunął go na bok, żeby skończyła go później, kiedy będzie w lepszej formie psychicznej. Ogromna ilość nauczycielek wzięła chorobowe, żeby leżeć i płakać z kubełkami lodów, oglądając Sex w Wielkim Mieście. Widzę legendarną parę jak przechodzi przez dziedziniec, przed porannym dzwonkiem. Siedzą na ławce. Kayla całuje go w policzek, a on kiwa głową. Tylko kiwa głową, nie uśmiecha Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 145

się. Nie mówi dziękuje, ani całuje ją w odpowiedzi. Jakby tylko ją tolerował. Ale Kayla tego nie widzi. Dostaje mordercze spojrzenia przy swojej szafce i mordercze pogróżki, więc wzięłam na siebie, żeby być jej osobistym ochroniarzem. Tylko nigdy nie powiedziałam tego na głos. To po prostu tak jest. Wewnętrzne bezpieczeństwo dla Kayli. I jej wspaniałych piersi. Kayla jest tak pochłonięta miłością i nie zważa na nic innego, co oznacza, że ja ciągnę za włosy, macham ostrzegawczo palcami i uderzam kilka nierządnic. Albo pięć nierządnic. Evans nie jest zadowolony. Sekretarka kompletnie ignoruje moją czcigodną obecność, machając na mnie. Rzucam plecak na ziemię i opadam w fotelu. Kładzie ręce na biurku i wzdycha. – Dokumenty są tutaj. Biorę stos papierów i długopis. W zamian za nie bycie wyrzuconą, jak w poprzedniej szkole, pomagam Evansowi z ocenianiem sprawdzianów z matmy. W jakiś sposób dowiedział się, że to jedyna rzecz, w jakiej jestem dobra, prawdopodobnie od pani Gregory. Wiedziałam, że powinnam udawać głupią w jej klasie. Zwykle pije kawę i odpowiada na meile, ale dzisiaj patrzy jak pracuję. Przerzucam papiery, robię małe znaczki i piszę dobre odpowiedzi przy każdej złej. Pierwszego dnia zaproponował mi pomoc, ale odmówiłam. Później sprawdził moją pracę. Po tym nigdy więcej nie zaproponował mi pomocy. – Jesteś w tym bardzo dobra, Isis. – Yup. – Twoje wyniki SAT były dość mizerne. Dlaczego? – Prycham. – No jejku, panie E. Może dlatego, że nie jadłam śniadania tamtego ranka! A może dlatego, że miałam wybuchową biegunkę! A może dlatego, że przechodziłam przez emocjonalny kryzys! Schudłam trzydzieści osiem kilogramów przez chłopca… Brzydka. – … z problemami! Wow. Nastoletnie problemy. Wyobraź sobie to. Przygląda mi się i bierze łyk kawy. Oboje wiemy, że nie wybaczyłam mu tego incydentu ze zdjęciami, i nigdy nie wybaczę. – Powinnaś podejść do nich ponownie – nalega. – Wciąż jest czas, zanim minie termin wysyłania wniosków na uczelnie. Możesz zdobyć wysoki wynik. – I sprawić, że twoja szkoła będzie wyglądać lepiej – mamroczę. Pan Evans marszczy Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 146

brwi. – Dalej, Isis. To nie chodzi tylko o reputację. Każda szkoła będzie szczęśliwa mając dziewczynę, która umie matematykę tak dobrze i tak łatwo. Według raportów, twój angielski też nie jest zły. Możesz iść do prestiżowej szkoły z rodzaju tych z SAT. Możesz określić sama swoje życie; zacząć ze świetnym startem. – Ohio State jest w porządku dla mnie. Pan Evans się śmieje i wtedy zdaje sobie sprawę, że nie żartuje i jego uśmiech opada. – Isis, jesteś poważna? Mówię tu o MIT, UCLA. Stanowe są dla ludzi, którzy nie są wystarczająco mądrzy albo wystarczająco bogaci, żeby iść gdziekolwiek indziej. Możesz iść gdziekolwiek chcesz. Gdziekolwiek chcesz w całym kraju! Nawet poza nim! Są programy w Chinach, Brazylii, Europie! Wzdrygnęłam się na ostatnie słowo i nabazgrałam odpowiedź. – Ja… Nie interesują mnie podróże. Są pełne nieprzyjemnych ludzi i zatruć pokarmowych. Pan Evans milknie i obserwuje mnie jak pracuję przez dłuższą chwilę. Pędzę, postanawiając zignorować jego wzrok. W końcu odwraca się do komputera i zaczyna odpowiadać na wiadomości. Wren podchodzi do mnie na lunchu. Kayla przestała siadać ze mną, siadając z Jack’iem, przy jego zwykle pustym stoliku. Próbuję karmić go zupą, a on się krzywi, kiedy ona się śmieje. Widzi mnie patrzącą i macha, uśmiechając się. Jack patrzy na mnie, a ja szybko odwracam się i zaszywam się z moją kanapką z masłem orzechowym i galaretką. Wren wpatruję się parą swoich intensywnie zielonych spojrzeń. – To prawda? Naprawdę się umawiają? – Usłyszałeś o tym dopiero teraz? Wzruszył ramionami. – Pracuję w biurze rady przez większość ostatnich tygodni. Czas kryzysu nadchodzi dla budżetu, a ja trenuję Mirandę do objęcia mojego stanowiska, kiedy odejdę w przyszłym roku, włamano się do banku żywności ostatniej nocy, a oni nie mogą sobie pozwolić na nowy zamek, więc zadzwoniłem po przysługę do ślusarza, którym jest ojciec Arnolda… Wren widzi moje oczy i wzdycha. – Wybacz. Mówię o zupełnie nieciekawych rzeczach. – No. Ale to nie znaczy, że nie jest mi przykro. Brzmi ciężko.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 147

– To obowiązki przewodniczącego. – Uśmiecha się blado. Jego oczy wędrują do miejsca gdzie Kayla śmieje się z czegoś, co powiedział Jack. Jego spojrzenie się przytępia, oczy niemal wstydzą się spoglądać. – Lubisz ją – mówię. To nie pytanie. Spodziewam się, że będzie speszony, albo zmieni zdanie, ale tylko patrzy ponownie na Kaylę i kiwa. – Tak. – I Avery pchała ją do ciebie przez chwilę. – Żeby zdobyć fundusze na swoje kółko. Wiem jak pracuje. Ale… – Wren patrzy tęsknie na Kaylę ponad moim ramieniem. – Kayla zwracała na mnie uwagę na zamówienie. Ale starałem się to odepchnąć i skupić się na jej uwadze. Kayla, mówiąca do mnie, słuchająca mnie, uśmiechająca się ze mną, kiedy nigdy wcześniej nie poświęcała mi czasu. Próbowałem… egoistycznie udawać, że robi to ponieważ chce, a nie dlatego, że Avery jej kazała. Wren milknie. Dotykam jego dłoni. – Gówniano koleś. Przykro mi. Uśmiecha się. – Jest w porządku. To znaczy, nie jest. Ale dopóki jest szczęśliwa – znów na nią spogląda – wtedy będzie w porządku. – Jesteś dobrym facetem. – Nie. – Wren się śmieje. – Jestem głupi. A Jack jest przerażający. Więc będę patrzeć z daleka i upewniać się, że jej nie skrzywdzi. Nawet, jeśli to straszne i patetyczne. – Nie jest! To rozsądne. – Avery też jest wkurzona – mówi Wren, wskazując głową stół Avery i jej wianuszek modnie ubranych dziewczyn. Avery patrzy na Kaylę, dźgając sałatkę z niepotrzebnym entuzjazmem. – Dlaczego? – Kayla przestała ze mną rozmawiać. Udawać flirt. Avery przyszła do mnie tego ranka, próbując flirtować w zamian, ale to nie działa. Myślę, że Kayla odmówiła posłuszeństwa Avery. Uśmiecham się, czując dumę w piersi. – Robi się silniejsza. – Yeah. – Wren mamrocze. – Ale jakim kosztem? Co jeśli Jack… co jeśli on…

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 148

Wren bierze gryz burrito i nerwowo łyka. – Co on zrobił, Wren, w gimnazjum? Daj mi wskazówkę. Tylko jedna, malutka, wskazówka. Wren jest cicho, patrząc. – Avery mówiła mi, że zatrudniła facetów z doków jej rodziców. Mówiła, że nienawidziła Sophii. Do czego ich zatrudniła. Wiem, że ty wiesz. Wiem, że byłeś tam, kiedy to się stało. Wzdryga się. – Avery kazała mi to filmować. To jedyny powód, dla którego tam byłem. Byłem w kółku filmowym w gimnazjum. Miałem dostęp do kamery, więc przekupiła mnie, żebym przyjechał do parku i ukrywał się w krzakach i filmował to. – Filmował co? – syczę. Dzwonek kończący lunch zadzwonił, zanim zdążył odpowiedzieć, wstał i odszedł szybko ze wstydem paraliżującym jego twarz. Idę obok Jack’a i Kayli na następną lekcję. Strzelam spojrzeniem zemsty do potencjalnego podejrzanego, a ona skręca się z garścią kremu do golenia. Dokładnie, idź dalej. Nie będzie kremu–do–golenia–na–cudownej–twarzy–Kayli dzisiaj, dziękuję bardzo. A jeśli będzie, ogolę cię. Do kości. – Mówisz o groźbach na głos – mówi beznamiętnie. – To dobre dla sprawy. – Zgadzam się. Kayla uśmiecha się i owija ramię wokół mnie. – Mam dwoje moich ulubionych ludzi obok siebie. To niesamowite. Jesteście niesamowici! Posyłam jej zakłopotany uśmiech, a ona rozplątuje moje włosy. Jak mogłam być kiedykolwiek zazdrosna o tą niewinną, cudowną dziewczynę? Powinnam się wstydzić, gorący węzeł formuję się w moim gardle, pełen poczucia winy. Zasługuje na lepszą przyjaciółkę niż mnie. Zasługuje na zamek i królestwo i całe to bajkowe zakończenie, które nadal istnieją w jej skromnym świecie. Wszystko to powinno być jej. Całuje Jack’a w policzek i idzie do laboratorium chemicznego. Jack i ja stoimy przed drzwiami mając zajęcia w różnych klasach, ale napięty wątek zakorzenia nas przed falowanym szkłem. Jack mówi nie patrząc na mnie. – Jesteś szczęśliwa. – Generalnie, tak.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 149

– Nie. Nie generalnie. Generalnie jesteś żałośnie smutna i ponura, ukrywając to za żartami i namiętnymi wybuchami. Jesteś jak ogień. Ale to chory ogień. Każdy może to zobaczyć. Otwieram usta, żeby się kłócić, ale wtrąca. – Ale kiedy jesteś z Kaylą, kiedy ona jest szczęśliwa i uśmiecha się do ciebie, ogień przygasa. Zmienia się z chorego na pełny, zdrowy, żywy. Ona sprawia, że jesteś szczęśliwa. – Jest pierwszą przyjaciółką, jaką naprawdę miałam. – To jest to, co pomyślałem. – Dlaczego zdradzasz Sophię z nią? Nawet nie drgnie, ale w jego oczach pojawia się ból. – Nie zdradzam. Widuję się z Sophią każdego tygodnia… – Ale po co nagle wychodzisz z Kaylą? Myślałam… Myślałam, że tak naprawdę jej nie lubisz? Wciąż powtarzasz, że jest irytująca. Więc dlaczego się z nią umawiasz? Jack powraca do lodowatego spojrzenia, włosy spadają mu lekko na oczy. Nie odpowiada, odwraca się i odchodzi, tłum rozstępuje się przed nim. Dla niego.

***

Isis spojrzała w górę na mnie, tymi ciepłymi, płonącymi, płomiennie mahoniowymi oczami i spytała: – Więc dlaczego się z nią umawiasz? Ona jest nieświadoma. Wciąż sam w to nie wierzę. Ale to jest odpowiednia rzecz do zrobienia. Nie ma pojęcia jak bardzo uśmiech Kayli, sprawia, że sama się uśmiecha. Nieświadomie, miękki uśmiech pojawia się na jej twarzy, kiedy patrzy na szczęśliwą Kaylę i pełnowymiarowa radość trzaska na jej twarzy, kiedy śmieje się razem z Kaylą. Kayla przypomina ją, jaką kiedyś była, może – naiwną i niewinną. Ale Isis podnosząc głowę i czekając na moją odpowiedź, nie zdaje sobie sprawy, że w tym momencie jest tak samo niewinna jak Kayla. Nigdy nie była kochana. Tylko dawała miłość. Nie ma pojęcia, dlaczego ktoś jak ja może umawiać się z jej przyjaciółką, jeśli to sprawia, że przyjaciółka jest szczęśliwa i uszczęśliwia ją w zamian. Jak długo Kayla całuje mnie w policzek i mówi o Vogue i Nicki Minaj do mnie, Isis się uśmiecha. Prawdziwym, realnym uśmiechem. Uśmiechem wolnym od bólu, zmęczenia i goryczy. Isis prawdziwie nie wierzy, że ktokolwiek

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 150

mógłby lubić ją wystarczająco, żeby ją pocałować, a co dopiero zrobić coś, żeby się uśmiechnęła. Nie ma nieśmiałości w jej pytaniu. Ona po prostu nie ma pojęcia jak to jest być kochanym. Miłość. Krzywię się i przekreślam uczucie wyimaginowanym długopisem. Ale kiedy odchodzę od niej, odpowiedź jest zbyt trudna, chęć odwrócenia się i spojrzenia na nią jeszcze raz przed odejściem jest przytłaczająca. To dowód. To zimy fakt, że mentalny długopis nie musi niczego zamazywać. Kiedy to się stało? Jak głupie i przewidywalne to jest? Nowa dziewczyna – maniakalna, hałaśliwa, permanentnie słodka dziewczyna – przyjeżdża do miasta jak wicher i wymaga, żebym zwrócił na nią uwagę. Żądając, żebym walczył. Wymagając wszystkiego oprócz jednej rzeczy, która zaczęła we mnie rosnąć. Powinienem ją spalić. Roślina jest jeszcze młoda. Jeszcze nie zakwitła, jej korzenie nie są jeszcze splecione na moim sercu. Wciąż mogę to powstrzymać. Nie jest za późno. Sophia jest wciąż silnym kwiatem w moim sercu. Jest jedyną, która powinna mieć znaczenie. Sophia. Jestem niewierny, czy nie? Dotrzymywanie towarzystwa kobietom nie jest prawdziwą zdradą – nie kochałem, żadnej z nich. Żadnej. Były krowami, które dawały pieniądze zamiast mleka i to wszystko. Kocham tylko Sophię. Sophia zawsze tam była. Jest chora i mnie potrzebuje. Nie mogę jej opuścić, czy zostawić. Jestem jednym, kogo ma. To nie był problem, odkąd żadna inna kobieta nie przykuwała mojej uwagi. Ale teraz… Coś mnie rozdziera, nierówno i ostro. Jest za późno. Jestem idiotą i jest za późno.

***

Avery zaprosiła Kaylę i mnie na jej Halloweenową imprezę w sobotę. Jestem trochę ostrożna, odkąd Avery uśmiecha się zbyt dużo do Kayli, kiedy nas zaprasza, ale pójdę, jeśli tylko po to, żeby się upewnić, że Kayla nie wpadnie w żadne tarapaty. I z wszystkimi popularnymi dziewczynami, które kochały się w Jacku, i też są zaproszone, potrójnie muszę iść. Będę cichym obrońcą Gotham, którego Kayla potrzebuje. – Idziesz tak? – Kayla wącha mój obcisły kostium z lateksu Batgirl. Krzywię się i

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 151

poprawiam palce u stopy. – To symbol mojego zaangażowania na rzecz sprawiedliwości! – skrzeczę. Uderzam sztucznym batem z mojego paska. Kayla śmieje się i wzdycha ciągnąc za mój podbródek. Jej kostium syreny – spódnica z ogonem, ciągnie się za nią, a jej biustonosz jest lśniący i zrobiony z pomalowanych muszelek. W jej ciemne włosy są wpięte muszle, a makijaż jest zielono–niebieski i podobnie świecący. – Okej, przynajmniej stój i pozwól mi zrobić sobie makijaż. – Spraw, żebym wyglądała jak prawdziwy nietoperz. – Ew! Nie! – Daj mi ogromny nos, jak trąba tych dziwnych nietoperzy z Afryki. – Ugh! – Pomaż moją twarz guano. – Okey, to jest to, jesteś paskudna i to rujnuje twój eyeliner, więc oficjalnie musisz przestać. Śmieję się i udaje, że zamykam usta na zamek, kiedy pracuje, palce delikatnie rozprowadzają cienie i błyszczyk na mojej twarzy. – Nie musisz nawet dawać dużo makijażu na trupy, kiedy mają otwartą trumnę – narzekam. – Jeeej. Prawie skończyłam. Kiedy skończyła, otworzyłam oczy i spojrzałam na nową osobę. Smokeyeyeliner i różowy błyszczyk sprawił, że wyglądałam… – Pięknie! – Kayla klasnęła w ręce. – Nie brzydko. – Poprawiłam. – Twoja praca jest wspaniała, to po prostu moja twarz. Przykro mi, że nie miałaś nic ładniejszego do pracy. – Och, zamknij się. – Klepie mnie po ramieniu. – A teraz chodź. Spóźnimy się. Złapała torebkę i klucze, zatrzymała się w salonie i idzie na palcach do gabinetu ojca, tylko na kilka sekund, zanim wybiega z drogą whiskey w rękach i piszczy. – Chodź, chodź, chodź, biegnij, biegnij, biegnij! Piszczę bez powodu i biegnę za nią do drzwi, moja peleryna faluje w chłodnej październikowej nocy. Niebo było stalowe i wypełnione ciężkimi, burzowymi chmurami. Kiedy podjechałyśmy do podjazdu Avery, wypełnionego latarniami z dyń, kilka kropel deszczu

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 152

zaczęło spadać. Pomarańczowe i czarne światła były wszędzie wewnątrz, razem z misami pączu i ciasteczkami z dyni z cynamonem, które zapełniały blaty kuchni. Dziewczyny poubierały się w stroje kotów i pielęgniarek, które pokazywały mnóstwo skóry oraz czarownic, które górowały w tłumie, a faceci w zawodników footballowych, prezydentów, raperów z absurdalnymi złotymi łańcuchami kroczyli wokół. Przybiłam piątkę kolesiowi, który przebrał się za Pac–Mana, ponieważ to był jedyny kreatywny kostium tutaj. Kiedy przyjeżdżało więcej osób, linia gorzały wzrastała. Kiedy noc zrobiła się ciemniejsza, latarnie z dyń świeciły na ganku, wiatr wiał przez drzewa na zewnątrz. Faceci straszyli dziewczyny, które krzyczały, a ktoś w końcu włączył muzykę, kiedy ostatecznie Avery zeszła na dół w olśniewającym kostiumie księżniczki, z tiarą, perfekcyjnie kręconymi rudymi włosami i niebieskiej, puszystej sukni. – Wyglądasz wspaniale Ave! – Kayla krzyczy. Avery posyła jej uśmiech rekina i przytula ją z pocałunkiem w policzek, jak to robią popularne dziewczyny. Oczy Avery patrzą na mnie i się śmieje. – Co to miało być? Utopiony szczur? – Batgirl, niewierna. Duh. Avery wzdycha. – Dobrze, że cię zaprosiłam. Po wyczynie w fontannie jesteś dziewczyną, która dostarcza komicznej rozrywki swoim kosztem. Nie masz nic przeciwko wyglądaniu jak idiotka, prawda? Robienie z siebie głupca? Dobrze. Zrób to dzisiaj. Wiele razy. – Zapominasz się, wasza wysokość – prycham. – Ale nie przyjmuję rozkazów od ciebie. Więc możesz wsadzić sobie to plastikowe berło w dupę i boleśnie wysrać je później. Kayli ledwo udaje się powstrzymać śmiech, zanim Avery burzy się i odchodzi wybuchnąć dalej. – Widziałaś jej wyraz twarzy? – To nie będzie ostatni. Ona żywi się bólem i nieudolnością z tłumu… – Rozglądam się dookoła na wszystkich, którzy robią się lekko podpici. Jakiś chłopak rysuje penisa na latarni z dyni, a jakaś dziewczyna ściąga cały rząd światełek przez swoje anielskie skrzydła. – … to będzie dzisiaj bolesne. Macham do Wren’a, który idzie w zielonym stroju Link’a z gry wideo Zelda. Ma nawet czadową, plastikową, replikę miecza. Podchodzi i nieśmiało się rumieni. – Cz… Cześć. Kayla wzdycha.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 153

– Kim ty w ogóle dzisiaj jesteś? – Uh, Link? – Informuję ją. – Z Zeldy? – Z czego? To program telewizyjny? Wywracam oczami na Wrena, ale on tylko się śmieje. – Tak, to program telewizyjny. Choć pokazywali go dawno temu. – Oh, wiec to jakby vintage rzecz. Fajnie. – Kayla uśmiecha się. Sekundę później, krzyczy mi do ucha. – Oto i on! – piszczy. – Obiecaj, że nie wrzucisz go do fontanny tym razem, dobra? Chcę spędzić trochę czasu razem dziś wieczorem! Parzę tam, gdzie wskazuje Kayla – Jack właśnie wszedł. Powinnam się domyślić – to dlatego wszystkie dziewczyny w pokoju zaczęły szeptać do siebie i uśmiechać się nieśmiało. Moja szczęka opadłaby, gdybym tak wspaniale nie kontrolowała swojego wyrazu twarzy. Jack miał kapelusz pirata, na jedwabnej chustce i kilka fałszywych dredów z nim związanych i koralikami. Jego biała, luźna koszula jest rozpięta, pokazując obojczyk i tylko czubek mięśni piersiowych, z kamizelką na niej i złotym kompasem wiszącym z kieszeni kamizelki. Fałszywy miecz spoczywa na biodrze. Spodnie są schowane w skórzane, wysokie buty, równo zużyte i brudne, a jego niebieskie oczy wyróżniają się jak twarde sople lodu ze smugami eyelinera dookoła. On jest odbiciem… – Kapitan Jack Sparrow! – Krzyczy Kayla i rzuca się w jego ramiona. Uśmiecha się do niej i kiwa do mnie i Wrena. – Link – mówi. – Niech Triforce30 będzie z tobą. Wren patrzy nerwowo, ale się uśmiecha. – Yeah. I z tobą. – Wyraźnie Wren ma Triforce Mądrości. Ja mam Triforce Odwagi, a ty Mocy – mówię. – Albo nie. Ty nie masz Triforce wcale. Ty jesteś Ganon.31 Jack uśmiecha się głupawo. – Mógłbym żyć z bycia czarnym charakterem. Wren wygląda na pod wrażeniem.

30

Więc tak, ja sobie chciałam to jakoś uprościć, ale chyba się nie da. Chodzi o to, że Triforce to relikt pozostawiony po grze Nintendo – Zelda. The Lened of Zelda dokładniej *wywracam oczami* :D Określane jako „The Golden Power” w starożytnej literaturze Hylian, jest relikwia stanowiąca istotę GoldenGoddesses (bogini), która stworzyła królestwo Hyrule. Ukazało się kiedy już odeszli do królestwa niebios. I jest głównym celem gry. – Tak to zrozumiałam :D przerosło mnie to tak szczerze. 31 Najprościej – BOSS na końcu gry :D

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 154

– Grasz dużo w gry wideo, Isis? – Co innego robią grube dzieciaki bez przyjaciół? – Więc przez cały czas nazywałaś mnie frajerem, a sama jesteś sekretnym frajerem? – Jack dziwacznie unosi brew. – Isis wszystkich nazywa frajerami. W jej ustach to oznacza, że cię lubi. – Kayla uśmiecha się. Rumienię się. – Nieprawda! – Najlepsza riposta, jaką mogłaś dzisiaj użyć? ‘Nieprawda’? – Jack wydaje ‘tsk’ dźwięk. Kayla prowadzi go do kuchni i nalewa trochę alkoholu. Marszczy się, ale patrzy na mnie i bierze łyk. Idę zrobić sobie rum z colą i staje przy Jack’u. – Wyzwałam cię, żebyś się napił czy coś? Myślałam, że Lodowy Książe nie pije. – Piję. Specjalnie dzisiaj. – Yeah? Dlaczego? Przechyla głowę w stronę Kayli, która piszczy z grupą dziewczyn, wskazuje na Jack’a i znów piszczy z nimi, nawet głośniej. – Jest podekscytowana, daj jej trochę luzu. – Podniecenie nie obejmuje leczenia mojej błony bębenkowej. – Każda dziewczyna jest podekscytowana pierwszym chłopakiem. Daj jej się tym nacieszyć. Jack jest cichy. Ktoś pogłośnił muzykę. Bass wibruje przez moją piersi. – A ty? – pyta Jack. – Ja co? – Byłaś podekscytowana pierwszym chłopakiem? – Na początku. Patrzę na uśmiech Kayli i uśmiecham się do kubka. – Na początku było świetnie. Naprawdę świetnie. Trzymanie się za ręce. Pójście raz na piknik. Nie lubił chodzić w publiczne miejsca ze mną, odkąd byłam wielorybem. Bez pocałunków, bo byłam zbyt nieśmiała. Zazwyczaj zostawaliśmy w moim albo jego domu. Rozmawialiśmy. Oglądaliśmy telewizję. Raz przyniósł trawkę i niemal zwymiotowałam. To był pierwszy raz, kiedy paliłam, cokolwiek. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 155

– Buntownik – mruczy Jack. – Wiem. – Śmieję się. – Czułam się jak twardziel. To sprawiło, że byłam głodna, a później spałam przez piętnaście godzin. To nie było nawet zabawne. – Ale musiałaś bawić się z nim. Patrzyłam na czarne bańki w napoju, syczące i pękające. Cola może korodować różne rzeczy. Metal. Kamień. Gdzieś o tym czytałam. – Yeah. Bawiłam się. Z wyjątkiem tego, że to nie było prawdziwe. Udawał. Jack jest cierpliwie cicho. Uśmiecham się i podaje mu mój kubek. – Idę tańczyć. Nie wrzucaj tu prochów czy czegoś. Kiedy kołyszę się w rytm, gubiąc w ciepłocie ciał na parkiecie, moje wspomnienia odlatują. Muzyka jest najlepszym lekarstwem. Wysadza wszystkie myśli w głowie, jeśli jest wystarczająco głośna, i trzyma je z dala, jeśli to wystarczająco dobra piosenka. Nie tańczę śmiesznie jak z Wren’em, ale nie tańczę na poważnie. Można w ogóle tańczyć na poważnie? Nie ważne, to pytanie dla miłośników tańca albo jazzowych snobów. Po prostu tańczę. Dziko. Wyrzucam ramiona w górę i skaczę, wiruję, pomarańczowo–czarne lampiony mieszają się z alkoholem w przyjemnej mgiełce. Mogę obserwować, jednakże niewyraźnie, imprezę od wewnątrz. Ktoś rzuca gotowany makaron spaghetti na ścianę i patrzy jak się trzyma. Nożowy koleś snuje się w jego zwyczaju, ubrany jak seryjny morderca, z plamami krwi dookoła i sztucznym tasakiem, rozmawia z ożywieniem z kolesiem przebranym za samuraja o sztucznym katanie, który ma. Wren fruwa nerwowo wokół Kayli, która pokazuje mu wszystkie oprawione zdjęcia Avery, kiedy była dzieckiem, schowana za lodówką, żeby nikt nie widział jak łysa i żenująco gruba była. Avery za to mruczy do jakiegoś wysokiego, ciemnego kolesia z drużyny pływackiej. Koleś w zielonym kostiumie kosmity ześlizguje się po poręczy na brzuchu i wpada na ścianę, skacze i biegnie znów na schody, żeby zrobić to jeszcze raz. A Jack patrzy na mnie. Muzyka zmienia się w jakiś wolniejszy hip–hop, impreza szaleje, koleś całuje Avery, Kayla i Wren zniknęli, a ja wpadam na coś z tyłu, na czyjąś pierś i nie obchodzi mnie kto to, ponieważ jestem zmęczona i pijana, słyszę dźwięk koralików i spoglądam w górę, na Jack’a. – Kurwa! – Odsuwam się, potykając o parę. Nasza trójka wpada w plątaninę kończyn i zranione ego, Jack wyciąga mnie i trzyma za rękę, mocno. – Staraj się nikogo nie zabić, idiotko. – Puść moją rękę, zanim podrapię twoje oczy. – Jesteś pijana. Znów się wywrócisz. – Jestem w pełni zdolna do balansowania na własną rękę!

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 156

Chwieje się i staram się uchronić przed zjedzeniem wymiocin–i–brokatu pokrywających dywan, chwytam ramię Jack’a. Jego koszula jest miękka i biała pod moimi palcami, ale jego mięśnie są napięte i gładkie. – Albo idziesz usiąść… – Jack mówi ostrzegawczo. – Nie! Chcę tu zostać z muzyką! – Albo używasz mnie, jako równowagi. Ale jesteś trochę zbyt pijana by zatańczyć z jakąkolwiek koordynacją i nie sądzę, żeby ktokolwiek chciał cię łapać co chwilę. – Pieprz się – ucinam. – Po prostu… Po prostu starasz się mnie udusić! – Tak. Podczas snu. Przestaniesz żyć i Kayla będzie cała moja – mówi beznamiętnie. Nic nie mogę poradzić na śmiech, który mi się wyrywa. Wzdycham i opieram się znowu na jego piersi. Stoimy w ten sposób, on wciąż stoi, ale zaczyna kołysać się delikatnie, zaczyna mnie naśladować. – To miło nie upaść – mruczę. – Ogólnie rzecz biorąc. – Zgadza się. Muzyka się zmienia, jest głośna i denerwująca, a ja wyrywam się i odchodzę. Gdzieś, gdzie jest cicho. Gdzieś gdzie jest miękko i cicho. Otwieram sypialnię dla gości, jedna po drugiej, dopóki nie znajduję jakiejś bez wijącej się pary na łóżku i zamykam za sobą drzwi. Opadam na miękką kołdrę. Dekoracyjna kołdra. Dekoracyjne lampy zakręcone jak morskie wodorosty. Fantazyjne zdjęcia oceanu i fantazyjne poduszki, które pachną lawendą. Olewam to i staram się sprawić, żeby pokój przestał wirować. Muzyka wciąż uderza na dole. Łóżko zapada się po mojej stronie. Jack. Krzywię się i zezuję na niego. – Śledziłeś mnie? – Przyciągnęłaś mnie ze sobą. Przytulam się ponownie do poduszki, mój głos jest stłumiony. – Och. Widzę jak ściąga kapelusz, jego normalne, złoto–brązowe włosy sterczą nieznacznie. – Wyglądasz lepiej bez tych durnych dredów – bełkoczę. – Myślałem, że lubisz Johnnego Deep’a? – Czy dlatego przebrałeś się za niego? Ponieważ go lubię? Jack robi pokaz wstając szybko i kładąc kapelusz na najdalszym krześle. – Nie. Oczywiście, że nie. To było coś, co miałem w szafie z zeszłego roku. – Tam jest metka na kamizelce.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 157

Najmniejsza oznaka kulenia się przechodzi przez niego, ale ukrywa to dobrze i odwraca się do mnie, jego oczy są zimne i niebezpieczne. – Nie wiem o czym mówisz. – Jest dobrze. – Wzdycham do poduszki. – Nie musisz być taki defensywny. Jeśli zrobiłeś to dla mnie, jest okey. Dziwnie, ale okey. Chłód znika mu z oczu, wraca i siada na łóżku. – Jesteś taka zarozumiała. Jakbym miał kiedykolwiek wybrać kostium tylko dla ciebie – drwi. – Wiem. Żartowałam. Wiem, że raczej… raczej wrzucisz mnie w dół, niż zrobisz coś dla mnie. Też bym niczego dla ciebie nie zrobiła. Kłamca. Przewracam się, moja peleryna zawija mnie jak burrito. Ściągam maskę i rzucam ją na łóżko. – Wypiłam za dużo. – Wiem. Przyniosę ci trochę wody. Zamiast walczyć, jak wiem, że powinnam, ustępuję. – Dobrze. Wraca ze szklanką wody, piję łapczywie. Część spływa po mojej brodzie, dotykam twarzy i wycieram ją. – Jestem ohydna. Popatrz na mnie – całkowicie niechlujna przed moim śmiertelnym wrogiem. Niewyblatalne. Niewbratalne. Nie… Nie… w morzu. – Niewybaczalne. – Jack oferuje. – Tak! – Wytykam go palcem. – Tak. Właśnie to. Jest krzyk z dołu i ktoś krzyczy ‘o mój boże, krwawię’. – Więc jeśli. – Opieram się na łokciach. Jest tuż przed moją twarzą, siedzi na krawędzi łóżka, jego kolana są na tym samym poziomie co moje oczy. – Więc jeśli będziesz uprawiać sex z Kaylą, będę wisieć ci pieniądze? Prycha i patrzy na mnie. Jego palce przestają bawić się rąbkiem koszuli. – Nie będę uprawiać seksu z Kaylą. – Ale się umawiacie. – Nie naprawdę. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 158

– Nie możesz… nie możesz tego ciągnąć w ten sposób! Ona naprawdę cię lubi. – I dziesiątki innych dziewczyn – mówi ze znużeniem. – Tak? Cóż, przykro mi, że cię lubimy. – Ucinam. Jack się nie rusza. Ja się nie ruszam. – My? – pyta. To się dzieje za szybko, jak spadająca gwiazda, piorun; wszystkie uczucia, które chowałam, wszystkie rzeczy, które chciałam powiedzieć, wszystkie moje obawy za pancernymi drzwiami, gdzie je trzymałam. Pomaga gorzała, zmęczenie i emocjonalne siniaki, które zostawiły mnie miękką i gotową do zbiorów. – Lubię cię. Sięgam po jego dłoń, moja drży. Jego palce są takie długie, smukłe i delikatne. Są gładkie i ciepłe. I chwytam kilka z nich jakby były ostatnią deską ratunku. Tratwa na morzu. Liny w głębokiej dziurze. – Ładnie pachniesz – mówię. – Jesteś zabawny w odbiorze. Mądry. Trochę głupi, ale też trochę mądry. Miałam zabawę. Z wojną. Z pocałunkiem. Randką. Nazwałeś mnie piękną i to było miłe. Więc nawet, jeśli nie będziemy więcej walczyć, nawet jeśli mnie znienawidzisz za to, że mówię, że cię lubię, dziękuję. Bardzo dziękuję… Nie dane mi było skończyć. Jack się pochylił, jego usta są na moich, przewracam się i przesuwam się w górę, a on pcha z powrotem i jestem na poduszkach przy zagłówku, a on mnie całuje…

***

… i tym razem ona oddaje pocałunek. Tym razem nie jest zaszokowana w bezruchu. Tym razem nikt nie patrzy. Tym razem jest głodna. Tym razem wyciąga język, całuje kącik moich ust, gryzie dolną wargę i ciągnie, mocno i wydaje dźwięk coś pomiędzy zduszonym jękiem, a połykaniem powietrza. Jest ciekawa, niedoświadczona, ale ciekawa i uparta, szuka czegoś, czegokolwiek, do pocałowania, czegokolwiek do położenia rąk…

***

… jego szyja smakuje nawet lepiej, a gardło jest miękkie, jego jabłko Adama podnosi się Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 159

i opada, kiedy nerwowo przełyka (nerwowo?) odsuwam się i mruczę przy jego skórze. – Czuję twój puls na moich ustach.

***

… i nie ma pojęcia, co właśnie powiedziała i jakie to robi spustoszenie, jak wysyła elektryczny wstrząs przez kręgosłup do żołądka i prosto do mojego krocza. Obcisłe spodnie pirata zdradzają wszystko. Moje własne ciało mnie zaskakuje – nie miałem pojęcia, że pragnęło jej, tego tętnienia życiem, intensywnej wariacji. Chcę ją posmakować, spróbować, pieprzyć z najpowolniejszym, najmiększym, najgłębszym miłosierdziem, z rodzaju takich, że zawinie palce u stóp i będzie błagać o więcej. Naciskam na nią mocniej i owijam ramiona wokół jej tali, a ona chichocze (chichocze!) i wszystkie moje instynkty krzyczą, żeby pociągnąć jej ciało w dół, wyciągnąć z tego śmiesznego, lateksowego stroju cal po calu i przeciągnąć usta na obojczyk, piersi, brzuch, pomiędzy jej nogi, dopóki nie zacznie krzyczeć dla mnie, krzyczeć i dyszeć moje imię, zapominając o tym draniu, o bólu, smutku…

***

…ciągnie mnie w dół, niżej na poduszki, jest nade mną, po obu stronach, rozpraszając mnie,. Trzęsę się i boję, ale i nie, nie całkowicie, moje wnętrze się obawia, ponieważ moje wnętrze chce tego bardziej niż czegokolwiek, ale on może mnie zranić, on zranił kogoś, to jest złe, on kocha Sophię, nie mnie, nie mnie, nie mnie, on może mnie zranić, on zrani mnie ponownie….

***

… ona drży. Całuję jej szyję, ramie. Całe jej ciało drży niekontrolowanie. – Wszystko w porządku? – pytam. Jej twarz się wykrzywia, opada, chowa ją w dłonie. – Prze… Przepraszam – szepcze. – Nie jest dobrze. To nie jest w porządku. Coś w mojej piersi pęka w środku i łamie się na pół. To jest dobre. Boże, to jest najlepsze uczucie, jakie czułem od miesięcy, nie – lat. Byłem zajęty klientką po klientce, zamykając się Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 160

i wyłączając, zmuszając się, żeby przejść tą drogę z mechanicznymi czynnościami i chorą przyjemnością. Ale dotykanie teraz Isis, nie może być zimne. To niemożliwe. Ona spala cały żal, który nie wiedziałem, że czuję, cały cyniczny profesjonalizm, który nakłada się na mój strach o Sophię. Zapomniałem jak się cieszyć, każdy jej oddech na mojej twarzy, dotyk jej palców pokazał mi jak znów oczyścić, rozjaśnić i rozgrzać jak ogień. To jest dobre. Dobry boże, to pieprzenie właściwe. Ale ona się boi. Jest niepewna. Zraniona na tyle sposobów, że nie mogę ich zliczyć. I jest pijana. Jestem napalony, a ona jest pijana. Robienie czegokolwiek teraz byłoby niestosowne. Przerwałem natychmiast. – Masz rację. Przepraszam. Nie powinienem był… – N… nie. – Szlocha. – To moja w… wina. Przepraszam. Tak bardzo przepraszam. – Hej – mówię delikatnie. – Hej. Spójrz na mnie. Ona drży. Wykręca palce i patrzy na mnie. Jej oczy są czerwone, łzy spływają po policzkach, a jej mascara rozmywa się, ale nie spływa. – To nie twoja wina. Nic nie jest twoją winą. – Wstaję i zabieram kapelusz z krzesła. – Zostań tu i odeśpij to. Wypij tą szklankę wody. Zamknij za mną drzwi i nie otwieraj ich przed porankiem. Rozumiesz? Siada, pociąga nosem. Nie przytakuje. – Rozumiesz? – powtarzam. Potrząsa głową, fioletowe pasemka przylepiają jej się do policzków. – Nie idź. – Będzie lepiej jak pójdę. Sprawiam, że czujesz się niekomfortowo. – Nie! – krzyczy i obniża głos. – Nie. Ja… Ja będę cię czuć lepiej, jeśli… jeśli zostaniesz. Tutaj. I upewnisz się, że nikt nie wejdzie. – Kayla będzie się martwić. Twarz Isis opada. – Och. Och, masz rację. Powinieneś i… iść. Patrzę na nią, jej ciało wydaje westchnienie, drżąc ciągle płytko. Łapie własne ręce i pociera ramiona, jakby było jej zimno. Ja jej to zrobiłem. Nie mogę jej zostawić. Nie w takim stanie. – Tutaj – mówię i podchodzę. Pociągam kołdrę w górę i koc, a ona chętnie wsuwa się pod nią jak robak. – Jesteś pewna, że ten lateks jest wygodny? – pytam. Spogląda w dół i nagle

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 161

żałuję, że to powiedziałem. – Nie sugeruję, że powinnaś się rozebrać. Po prostu wygląda na bardzo ciasny, i może nie być wygodnie w nim spać, nie miałem na myśli… – Wiem – mruczy. – Jest w porządku. Ściągnę go, ale nie mam niczego innego. – Załóż to. – Ściągam koszulę przez głowę i podaje jej. Ona ociera o nią twarz jak kot. – Ooooh, miękka! – Ja tylko. Będę na zewnątrz. – Nie, w porządku, po prostu się odwróć. Nie podglądaj. – Nigdy. – Odwracam się do drzwi. – No dalej ty wieki świętoszku! Jesteś żigolakiem! Zachowuj się jak on! Napominając, patrzę w róg i słucham jak odpina zamek i walczy. Mruczy i przeklina. Zduszam śmiech, koncentrując się na bieli pokoju i czczym malarstwie oceanu na ścianie, starając się oczyścić mój umysł z brudu, który aktualnie zbiera się w mojej głowie jak wywrotka piasku – jakie są jej piersi? Nie jest płaska lub mała, jej ciasny strój pokazał mi wystarczająco dużo. Ten lateks pokazał mi delikatnie zaokrąglone biodra, dobre, mocne uda, małą talię, którą mógłbym złapać jedną ręką. – Okej. Możesz patrzeć. Odwracam się tak, że jestem w połowie drogi do łóżka. Wygląda na mniejszą w mojej pogiętej, zbyt dużej, pirackiej koszuli, bardziej delikatnie. Wzgórek jej piersi jest miękki i duży. Z rozmazanym makijażem i tylko w koszuli, wygląda na taką wrażliwą, tak inaczej od uporczywej, pewnej siebie, drwiącej jak przez ostatnie dwa miesiące. Jej nagie nogi migają mi przed tym, jak wkłada je pod kołdrę i podciąga ją pod szyję. – Pachnie jak ty. – Uśmiecha się sennie do mnie. Tłumię emocje, które wywołują jej słowa, niesforne i nie na miejscu. – Będę tu. – Siadam na krześle. – Dobrze. Dobranoc. Wyłączam lampkę. – Dobranoc. Powoli, tak powoli, ustępuje drżenie. Jej oddech się wyrównuję. Gdy ostatnie drgawki ustępują, opieram się w końcu na krześle i zamykam oczy.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 162

Mój mózg pulsuje w bolesnym rytmie, starając się uciec z domu nadużycia alkoholowego, jakim jest moje ciało. Otwieram oczy i oślepia mnie światło. Mrugam i skomlę, po czym zakrywam głowę prześcieradłem. Czyje to łóżko? Dlaczego mam na sobie ten miękki, biały t–shirt? Wtedy to do mnie dociera. Jestem w domu Avery. W jej pokoju gościnnym. Koszulka Jack’a. Mam kaca i noszę koszulkę Jack’a Huntera. Mój oddech przyśpiesza, a panika gości w mojej klatce piersiowej jak tłusty, zły karzeł. Nikogo nie było ze mną w łóżku. Jest całkowicie zaścielone, więc nikt tu nie spał. Byłam sama. Tak sądzę. Szaleńczo szukam w moim umyśle wspomnień odnośne tego, co się wydarzyło wczoraj w nocy, ale znalazłam tylko ogromną pustkę. Nie pamiętałam niczego. Zsuwam się z łóżka i wypróbowuję stanięcie na podłodze. Moje usta smakują zawstydzająco. Idę do łazienki, nakładam sobie pasty na palec i myję nim zęby. Teraz to musi wystarczyć. Wącham się – nie pachnę seksem. To dobry znak. Ale to nie znaczy, że nic się nie wydarzyło. Chciałabym, kurwa, pamiętać! Zdejmuję z siebie koszulkę i ponownie zakładam na siebie swój kostium. Jak w ogóle zdołałam się go pozbyć? A może go nie zdjęłam? Może zrobił to ktoś inny? Czy Ja… Drzwi się otwierają i zagląda przez nie Jack. Był bez koszulki, jego brzuch i klatka piersiowa są wyrzeźbione perfekcyjnie. To prawie odciąga moją uwagę od jego zmartwionej twarzy. Prawie. – Wstałaś – powiedział. – Co się, do cholery, stało zeszłej nocy… – Nie ma czasu. Kayla cię potrzebuje. Wyszedł przez drzwi. W moim brzuchu pojawia się zimny lęk, więc podążam za nim w Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 163

dół korytarza. Papierki po cukierkach i puste, czerwone kubki walają się po podłodze. Przez okna wpadają słabe promienie słońca – nie jest to jeszcze poranek, ale już także nie nic. Sprawdzam swój telefon. Dokładnie szósta rano. Większość gości imprezy już zniknęła. Jack nakazuje mi się pośpieszyć i popycha mnie do kolejnego pokoju gościnnego na końcu korytarza. Kayla siedzi na łóżku, a obok niej siedzi Wren. Wyglądała na przerażoną i wykończoną – jej spódnica syreny przekrzywiła się, a jej makijaż jest rozmazany. Wren podaje jej rolkę papieru, po czym urywa trochę i wydmuchuje nos z głośnym trąbieniem. Ruszam do niej, klękam i kładę ręce na jej dłoniach. – Kayla! Co ci się, do cholery, stało? – Avery – wpada w kolejną falę szlochów – Avery… mój drink… wsypała mi coś do drinka, Isis! Posyłam spojrzenie Wrenowi. – GHB? Kiwna głową. – Nie mogła się ruszać przez całe trzydzieści minut. – Czy ktoś… Wren kręci głową. – Avery zamknęła nas tutaj. Zabarykadowała drzwi krzesłem i powiedziała, że stąd nie wyjdziemy, aż… Kayla zawyła i spojrzała na Jack’a, który czai się przy drzwiach. – Gdzie byłeś? Byłam taka przerażona! Dlaczego nie… dlaczego ty nie… – Zasnąłem w innym pokoju. – Jack odpowiada miękko, ale nie podchodzi do niej bliżej. – Przepraszam. Kayla zakrywa twarz rękami i szlocha. Wren skrzywił się. Zaczynam głaskać ją po ramieniu. – Hej, posłuchaj. Byłaś bezpieczna. Wren jest dobrym chłopakiem, okay? Nie musisz się bać. - Spoglądam na Wrena. – Prawda? Nic nie zrobiłeś? Powiedz mi teraz prawdę to nie wypatroszę cię. – Przysięgam, Isis. Ja bym nigdy – nie jestem potworem. – Jego zielone oczy rozszerzają

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 164

się. Fala wstydu karze mi się wycofać. – Yeah. Wiem o tym. Przepraszam za zwątpienie. – Avery myślała… zgaduję, że myślała… – Twarz Wrena krzywi się w bólu. – Myślała, że to zrobię. – I użyje tego jako szantażu, aby zdobyć te fundusze – kończę. Kiwa na to głową. Jack natychmiast jak to słyszy przystępuje do akcji. Podchodzi do gzymsu kominka i odsuwa dekoracje na bok. Podnosi zegarek i rozwala go. – Jezu! – krzyczy Wren, gdy oboje podskakujemy. Kayla krzyczy i zakrywa sobie uszy. Jack odwraca się do nas, trzymając małe, czarne pudełeczko. – Kamera – mówi bezbarwnie. – Dla zdobycia dowodu – mamrotam, powoli wstając, gdy gniew zaczyna ogarniać mnie płomieniami. –Ta pierdolona suka… – Nie! – Kayla łapie mnie za ramię. – Nie, Isis, proszę! To moja przyjaciółka! Ona… ona… jest jedyną przyjaciółką, jaką mam! – Błąd – wtrąca się Jack twardym głosem. – Rozejrzyj się. To ludzie, którzy są teraz tutaj, są twoimi prawdziwymi przyjaciółmi. Kayla wygląda, jakby ją spoliczkował. Ponownie wybucha płaczem, a Wren się krzywi, niepewny co ma robić, ale widać było, że chce jej pomóc. Patrzy na mnie. – Chodźmy. Musimy się z nią skonfrontować. Parskam. – Skonfrontować się z nią? To trochę łagodne, nie sądzisz? Zamierzam urwać jej cycki! Wren uśmiecha się krzywo i biegniemy razem korytarzem, zostawiając Jack’a i Kaylę samych. Omijamy budzących się, jęczących ludzi, kałuże wymiocin i rozlanego alkoholu oraz przypadkowe części porozrzucanych ubrań. Poszliśmy do głównej sypialni i zapukaliśmy. Żadnej odpowiedzi. Wskazuję Wrenowi, aby się odsunął i kopię w drzwi z całą swoją frustracją. Pokój Avery pomalowany jest na blady fiolet, a na jego środku stoi piękne łóżko z baldachimem. Avery siedzi na jedwabnych prześcieradłach, jej kostium księżniczki jest nienaruszony, jeśli już to trochę pognieciony. Zobaczyła mnie, zobaczyła wyraz mojej twarzy i próbuje uciec przez okno. Ruszam do niej, łapię ją za włosy i pcham ją wystarczająco mocno, Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 165

aby zmiażdżyła podłogę. – Ty naprawdę niczego się nie uczysz, prawda? – mówię miękko. – C… co? – kaszle. – O czym ty mówisz? Pochylam się, łapiąc gruby pukiel jej czerwonych włosów i pociągam za nie. Mocno. Krzyczy i zaczyna się szarpać. – W porządku, w porządku! Kurewsko mi przykro! – Nie, nie prawda. Ale będzie ci przykro. – Nie dostaniesz funduszy, Avery – mówi zimno Wren. – Nie teraz, ani nigdy. Ogłaszam, że jako przewodnicząca klubu francuskiego nie nadajesz się do tej roli. Nakładam na ciebie sankcję. Oficjalnie dostajesz zakaz dołączenia do jakichkolwiek klubów, uczestniczenia w balu ostatnich klas oraz przyjęciu po graduacji. – Nie możesz tego zrobić – warczy Avery. – Byłam królową na każdym balu kończącym daną klasę przez cztery ostatnie lata! Jestem kandydatką na Królową Balu Ostatnich Klas i każdy wie, że, kurwa, wygram. Jeśli pozbawisz mnie prawa uczestnictwa w balu, nikt na niego nie przyjdzie. Nikt także nie przyjdzie na twoją głupią imprezę po graduacji! – Naprawdę sądzisz, że masz tak olbrzymi wpływ na uczniów? Avery parska. – Mówię skaczcie, oni skaczą. Dobrze o tym wiesz. – Naprawdę sądzisz, że będziesz miała na nich taki wpływ, jeśli powiemy wszystkim, że naćpałaś kogoś na swojej własnej imprezie? Jak wiele dziewczyn znowu ci zaufa? Jak wiele odważy się przyjść do ciebie, jeśli będą zagrożone, że trafią u ciebie na randkę–gwałt? – mówi chłodno Wren. Twarz Avery robi się biała. Podnoszę ją w górę za jej sukienkę i parskam. – Jeśli tylko odetchniesz jeszcze raz w stronę Kayli, zabiję cię. Avery wyrywa się z mojego uścisku i wskazuje na Wrena. – Zrobiłeś to! Nie kłam, ty świętoszkowata cipo! Pieprzyłeś ją! Jesteś pochlipującym, małym tchórzem oportunistą i wiem, że ją pieprzyłeś! Wren uśmiecha się, jego wzrok staje się bardziej zdeterminowany, bardziej skupiony i tylko trochę rozbawiony.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 166

– Nie jestem już tym chłopcem w lesie, Avery. Nie jestem kimś, kogo możesz zmusić do robienia tego, czego chcesz. Jesteśmy starsi. I nie zamierzam pozwolić, abyś znowu skrzywdziła jakąś dziewczynę. Avery wycofuje się zszokowana. Patrzy na swoje dłonie i odwraca je. – To prawda – mówi Wren. – Byłaś taka skupiona na zdobyciu tych funduszy, że nie uświadomiłaś sobie, że robiłaś dokładnie to samo, co zrobiłaś Sophii. Znowu to zrobiłaś. W ogóle niczego się nie nauczyłaś. I będziesz to prawdopodobnie robić nadal, aż kogoś zabijesz lub ktoś za to zabije ciebie. – Robiłam to dla Sphii! – krzyczy wściekle Avery. – Te fundusze, wycieczka klubu francuskiego, to było dla Sophii! Nie zostało jej dużo czasu, Wren, wiesz o tym! Wiesz, kurwa, o tym! – Więc skrzywdziłaś kogoś innego, aby jej pomóc? – pyta. – Zrobię wszystko, aby jej pomóc – mówi Avery przez zaciśnięte zęby. – Wszystko. Wren uśmiecha się. – Jaka szkoda, że nie możesz wydobyć pieniędzy od swoich rodziców. Ale znowu oni są zbyt mądrzy, prawda? W końcu cię wychowali. Jesteś ich całkowitą kopią. Wyśledziliby na co wydałaś pieniądze i kto został zaproszony. Znaleźliby nazwisko Sophii i pogrzebaliby w jej pochodzeniu. A wtedy to, co zrobiłaś ujrzałoby światło dzienne. Wybuchłoby ci w twarz. Całe miasto by wiedziało. Może nadszedł czas, aby dowiedział się o tym cały świat. – Nie śmiałbyś – warczy. – Ty i Jack pogrążylibyście się razem ze mną. – Możliwe. Ale jestem pewien, że w sądzie Jack zostałby uniewinniony, a ja mógłbym zeznać, że bałem się o swoje życie. Wyszlibyśmy z tego dużo łatwiej. Ale ty? Nie. Dostałabyś dużo dłuższy wyrok. – WYNOCHA! – krzyczy Avery. – WYNOCHA! Zaczyna rzucać w nas rzeczami – wazonem, ramką na zdjęcie. Wyrywa modną lampę ze ściany i rzuca nią w moją głowę, ale uchylam się na czas. Szkło rozbija się, więc biegnę za Wrenem z powrotem do pokoju, w którym jest Kayla. – Musimy iść – sapie Wren, pomagając Kayli zejść z łóżka. Opiera się o jego ramię, jej łzy prawie wyschły, ale nadal wygląda na zmieszaną. – Co się dzieje? Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 167

– Daj mi swoje kluczyki – mówię. Kayla grzebie w swojej torebce i wręczya mi je. Wren pomaga jej zejść po schodach, a Jack ociąga się z tyłu ze mną. Krzyki Avery obudziły pozostałych ludzi w domu. Brzmi to jak zawodzenie kostuchy, przepuszczanej przez wyżymaczkę. – Ktoś jest nieszczęśliwy – parska Jack. – Wren zagroził jej ujawnieniem prawdy odnośnie tego, co wydarzyło się z Sphią – mamrotam. Twarz Jack’a opada i ukazuje twardą jak marmur determinację. Wren i Kayla idą po trawniku w stronę jej samochodu. Jak tylko Jack i ja wyszliśmy przez drzwi, słyszymy szybkie kroki na schodach, a potem biegnące za nami. Odwracam się w samą porę, aby zobaczyć Avery, z nosem zakrwawionym od mojego uderzenia, z oczami dzikimi od prymitywnej wściekłości, z jej czerwonymi włosami, przypominającymi grzywę ognia bogini i uniesionym kijem baseballowym, centymetry od spadnięcia na moje plecy. Schylam się, kij przelatuje nade mną i słyszę jakiś trzask, po którym zobaczyłam, że nagle kij znajduje się w rękach Jack’a. Avery sapie, wycofując się, gdy Jack patrzy na kij, obserwując każdy jego cal. – Jak za starych, dobrych czasów, hm? – Jack uśmiecha się drapieżnie do Avery. – Chociaż ten, którego ja użyłem był metalowy, prawda? Gniew Avery opuszcza ją tak szybko, że wygląda jak spuszczony balon. Na jej twarzy gości przerażenie i zaczyna skradać się do tyłu, podskakując, aż biegnie do domu, trzaskając za sobą drzwiami i zamykając je na zamek. Jack nie mówił nic więcej, aż odwiozłam Kaylę. Wren jechał za nami i wysiadł, aby pomóc Kayli wejść do jej domu. Podziękowała mu cicho i obserwował, jak znika wewnątrz domu. Wren i ja kiwamy do siebie na pożegnanie i nawet kiwnął Jack’owi. Kiedy znajdujemy się na szosie, którą jadę, aby odwieźć Jack’a, mam odwagę na niego spojrzeć. Oddaje mu jego koszulkę, po czym kładzie rękę na swojej brodzie, palce trzyma na ustach i obserwuje w zamyśleniu świat przesuwający się w oknie. Przemówił pierwszy. – Zerwałem z Kaylą. – Szokujące. Myślałam, że wasza dwójka będzie trwać już zawsze. Posyła mi sardoniczny uśmieszek.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 168

– Nie słyszałaś? Dobre rzeczy nie trwają wiecznie. Zmieniam pas. Jack włącza ogrzewanie. Pachnie jak skunks, więc szybko je wyłącza. – Co się wydarzyło zeszłej nocy? – pytam. – Nie pamiętasz? – Pamiętam bycie… pamiętam bycie przerażoną. Trzęsącą się. – To wszystko? Kiwam głową. Jack zamiera. Jego oczy są kawałkami lodu nie do odczytania, ale przez króciutką sekundę przysięgam, że widzę, jak błyskają bólem.

***

Była przerażona. Nie cieszyła jej żadna tego część. Jeśli by tak było, pamiętałaby to. Ale strach zawładnął jej wspomnieniami. Jej blizna była dużo głębsza, niż sobie wyobrażałem. Obserwowałem jej twarz, gdy prowadziła, trzymając kierownicę tak mocno, że zbielały jej knykcie. Czekała, zmieszana, starając się zapełnić puste plamy w jej umyśle. Zablokowała je. Ostatnia noc była zbyt podobna do tego, co wyrządziło jej tę bliznę. Chciałem jej powiedzieć, że starałem się sprawić, aby poczuła się lepiej lub powiedzieć jej, że starałem się jej pomóc (kłamca, wykorzystywałeś okazję, dokładnie tak, jak tamten koleś). W świetle poranka to, co zrobiłem uderzyło we mnie z przerażającą kwasowością. Wymusiłem pocałunek na pijanej dziewczynie, na której już wcześniej stosowano siłę. Dotknąłem dziewczyny, która była przerażona jakimkolwiek dotykiem. Straciłem nad sobą panowanie. Ja, Jack Hunter, jedyna osoba, która zawsze jest spokojna, opanowana i działa z rozmysłem, straciłem nad sobą panowanie. I to zraniło Isis tak bardzo, że wyparła to ze swoich wspomnień. Lepiej będzie, jeśli nie będzie tego pamiętać.

***

Lód zaczął jednak pękać i Jack wzruszył lekko ramionami. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 169

– Byłaś mocno pijana. Jakiś koleś z maską na twarzy wyskoczył na ciebie zza rogu. Trzęsłaś się ze strachu już przez resztę nocy. – A dlaczego miałam na sobie twoją koszulkę? – Zderzyłaś się z kimś podczas tańca i oblałaś się colą. Cała się lepiłaś, więc zaoferowałem ci swoją koszulkę, abyś mogła uprać swój strój, który później położyłaś na podłodze, aby wysechł. Brzmiało na coś, co bym zrobiła. Kiwam głową. – To ma sens.

***

Podjechała pod mój dom, więc wysiadłem i pochyliłem się w otwartym oknie. – Opiekuj się Kaylą przez następne dni – mówię. – Będzie cię potrzebować. – Od kiedy zacząłeś tak się nią przejmować? Jest dla ciebie ważna. Więc przejmuję się nią. Nie mówię tego. Zamiast tego wzruszam ramionami i kłamię. – Wiem jak to jest. Zerwanie. I GHB. – Twoja klientka zrobiła się zbyt przerażająca? – Trochę. Moje oczy odnajdują jej szyję i zachłysnąłem się powietrzem. Zaraz pod jej szczęką znajdowała się lekko czerwona malinka. – Coś nie tak? – pyta. Jeżeli nie spojrzy w górę, nie użyje lusterka i nie będzie patrzeć sobie pod brodę, nie zobaczy jej. Pokręciłem głową. – Nie, nic. Dzięki za podwózkę. – Dzięki za pomoc. Z Avery. I za pożyczenie mi swojej koszulki. I… za randkowanie z Kaylą. To ją bardzo uszczęśliwiało. To uszczęśliwiało ciebie.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 170

Uśmiechnąłem się krzywo. – Kiedykolwiek będziesz chciała dać mi kolejne dwieście dolarów za umówienie się z którąś twoją przyjaciółką, daj mi znać. Parsknęła, a ja wycofałem się i obserwowałem, jak wyjeżdża z mojego podjazdu, z czymś, jak żal, jątrzącym się w mojej klatce piersiowej. Zagrzebałem zeszłą noc gdzieś głęboko w moim umyśle i zamknąłem te wspomnienia na dobre. Znów je odwiedzę, kiedy tęsknota stanie się zbyt wielka. Ale teraz to już nie istnieje. Nigdy się nie wydarzyło. I tak będzie najlepiej.

***

Northplains w stanie Ohio jest miastem pełnym tajemnic. Pomyślałabyś, że nudny Midwest nie ma takich rzeczy, jak wściekłe, popularne dziewczyny z kijami baseballowymi i podejrzane wydarzenia z przeszłości, o których nikt nie chce rozmawiać. Ale otrzymał je w pełni załadowanej ciężarówce. Podstępy, zemsta, kłamstwa. W poniedziałek wszystkie rozeszły się wirem po szkole, wisząc ciężko w powietrzu. Jack wszedł do głównego korytarza, spojrzał raz na mnie i Kaylę na ławce i przeszedł obok nas. Kayla, oczywiście, wybuchła płaczem. Całą niedzielę musiałam ją namawiać i kusić czekoladą, aby przekonać ją, żeby przyszła w poniedziałek do szkoły. Byłam rozdarta pomiędzy chęcią uderzenia go za sprawienie, że płakała i wiedzą, że zerwanie było dla nich najlepszym rozwiązaniem. Było nieuchronne. Chłopak taki jak Jack Hunter po prostu nie umawia się z dziewczynami w jego wieku. To powszechny wniosek panujący w szkole. Oczywiście, że Kayla trwała tylko przez dwa tygodnie! To w końcu Jack Hunter! On jeździ po mieście z bogatymi kobietami w ich Porsche. Dostał przedterminowe przyjęcie do Harvardu, fakt, o którym pan Evans przypominał każdemu studentowi, który wyglądał, jakby leniuchował w sali do nauki. Jack Hunter jest po prostu przeznaczony do większych i lepszych rzeczy, niż Northplains w stanie Ohio. Jego legion wielbicielek szybko powrócił. Dziewczyna poetka znowu przyczepiała kartki z wierszami na jego szafce. Zdjęto prześcieradło z posągu w sali artystycznej i został on ponownie przeniesiony na środek, a artystka szczęśliwie wznowiła prace nad rysami jego

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 171

twarzy. Klub dramatyczny stroił się i malował przed lustrami w łazience, jak siedmiolatki, które właśnie odkryły kosmetyki swoich matek. Tort Jack’a miał być większy i lepszy, niż kiedykolwiek i miał zostać wystawiony na konkursie cukierniczym w mieście, zamiast zostać rzuconym w Kaylę. Dziewczyny wróciły z godną podziwu zaciekłością. Avery nie przyszła do szkoły przez trzy dni. Nikt nie mówił o jej furii z użyciem kija, więc podejrzewam, że zagroziła ludziom, aby siedzieli cicho. Ale ludzie mówili, że nie jest z nią dobrze. Oficjalna plotka była taka, że była chora, ale ja wiem lepiej. Liże swoje rany, starając się wymyśleć, która designerska spódnica ukryje jej upokorzenie, gdy już wróci. To tylko kwestia czasu. Czasami jest mi jej żal. Ale wtedy przypominam sobie co zrobiła i jest mi żal jedynie części jej ciała. Biorę kilka głębokich oddechów, aby uspokoić mój gniew i skupić się na czymś innym. Pani Gregory mówi takim jednostajnym głosem. Zaczęłam gryzmolić w zeszycie jej twarz i wdzięcznie narysowałam banana w miejscu jej nosa. Nadal nie mogę sobie przypomnieć, co się wydarzyło w noc imprezy. Byłam pijana, więc to zrozumiałe, ale byłam już pijana kilka razy wcześniej i chociaż wszystko było rozmazane, zawsze pamiętałam chociaż kawałki i strzępki imprezy. Ale ostatniej nocy? Nic. Pozostała tylko ogromna, czarna plama, rozłożona na mojej pamięci. Nigdy nie tracę tak pamięci – mój umysł jest fantastycznie seksownym kawałkiem sprzętu, który trzymam w najlepszej kondycji. Więc dlaczego nie mogę sobie przypomnieć nawet fragmentu tamtej nocy? Kayla objęła tymczasowo pozycję Avery, jako królowa pszczół. Obserwowałam, jak stała przygnębiona w kolejce po lunch, a dziewczyny pocieszały ją ze współczuciem i zapewniały, że znajdzie sobie kogoś lepszego, nawet, gdy posyłały namiętne spojrzenia w stronę Jack’a, siedzącego w kafeterii. Jack jadł sam, czytając książkę, gdy przeżuwał kanapkę. Zastanawiałam się, co zrobiłyby dziewczyny, gdyby wiedziały, że nosiłam jego koszulkę? Prawdopodobnie wepchnęłyby mi jabłko do ust i upiekłyby mnie jak prosiaka. Jestem gotowa umrzeć, ale nie z owocem w buzi. To zupełnie inna rozgrywka. – O co chodzi z tą całą rozgrywką? – pyta Wren, kładąc swoją tacę na przeciwko mnie i siadając przy moim stoliku. – Ach, nic takiego. – Macham ręką. – Co tam słychać, majestatyczny prezesku? Zajęty tworzeniem traktatów pokojowych z Iranem? Przeszukiwaniem globu w poszukiwaniu alternatywnych źródeł energii? – Upewnianiem się, że Avery będzie miała trochę mniejszą władzę nad szkołą. Byłabyś

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 172

zaskoczona, jak wielu nauczycieli znajduje się pod jej rządami. – Ani trochę mnie to nie dziwi. Widziałam, jak działa. – Miejmy nadzieję, że będzie miała poczucie, aby nie działać przez chwilę – wzdycha. – Naprawdę nie chcę iść do Evansa, aby powiedzieć mu o GHB. – Lub o tym, co wydarzyło się tamtej nocy w gimnazjum. Oczy Wrena błyskają zza okularów. – To był blef. – Chuchnąłeś, dmuchnąłeś i domek zblefowałeś32. Wren obserwuje mnie przez chwilę, zanim zniża głos do prawie szeptu. – Była naszą przyjaciółką. Spoglądam znad mojego hot doga. – Kto? – Sophia – kontynuuje Wren. – Jack, Sophia i ja. Byliśmy najlepszymi przyjaciółmi w podstawówce. Mieszkaliśmy obok siebie. Bawiliśmy się na tej samej ulicy, na swoich podwórkach. Każdego lata i podczas każdych ferii zimowych byliśmy razem, od początku do końca. To był najszczęśliwszy czas mojego życia. Wypuszcza powietrze i odsuwa swoją tacę. – Avery żyła na przedmieściach. Czasami do nas przychodziła, odkąd Sophia była jej najlepszą przyjaciółką. Nie była wtedy ani trochę taka, jak teraz. Stara Avery była głośna i apodyktyczna, ale miła. Zrobiłaby wszystko, aby rozśmieszyć Sophię. Nienawidziła Jack’a – ale zawsze wiedziałem, że to dlatego, iż go lubiła, a nie lubiła sposobu, w jaki lubiła go także Sophia. Była zazdrosna, że zabiegał o uwagę Sophii, a Sophia o jego. Była między młotem a kowadłem, aż miała tego dość, jak sądzę. Staram się nie ruszać, ani zbyt głośno nie oddychać. Ostatnią rzeczą, jaką chcę zrobić to wyrwać go z opowieści. Wren spojrzał w górę. – Jest coś, co chciałbym ci pokazać. Po szkole. Możesz nas tam zawieść? Kiwam głową i uśmiechnął się.

32

W bajce o trzech świnkach było „Jak chuchnę, jak dmuchnę to domek zdmuchnę” 

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 173

– Dobrze. W takim razie do zobaczenia. Mam bieg charytatywny do zorganizowania, więc lepiej już pójdę. – Do zobaczenia. – Staram się brzmieć zwyczajnie. Obserwuję jak opuszcza kafeterię, a ciekawość zżerała mnie żywcem.

***

Po szkole Wren poinstruował mnie, gdzie mam jechać. Poprowadził mnie na lotnisko, prawie przez cały Columbus. Po kilku zakrętach byliśmy na sąsiadujących z lotniskiem przedmieściach, z popękaną główną drogą, ciągłym hałasem startujących samolotów i polami wyblakłej, żółtej trawy. Przy ulicach stały obdarte z farby domy i worki ze śmieciami. Para tenisówek zwisała z linii wysokiego napięcia. Zaparkowałam i poszłam za Wrenem. Poprowadził mnie po schodach do małego, dwupiętrowego domu z czystymi, wyglądającymi na stare oknami. Ganek był pod daszkiem, a na jego podłodze porozrzucane były dziecięce zabawki. Kobieta za drzwiami spojrzała przez okienko. – Wren! – Jej twarz pojaśniała. – Wchodź, wchodź! – Dzięki, pani Hernandez. – To twoja przyjaciółka? – Yeah, pomaga mi w banku żywności. – Och, jak miło. – Pani Hernandez wyciera swoje ręce o jej fartuch i wyciąga jedną do mnie. – Jestem Belina. Miło mi cię poznać. – Isis. Mi również miło cię poznać. – Cóż, wchodźcie! Nie stójcie tak na zimnie! Zaprasza nas do maleńkiego domu. Pachnie pikantnym mięsem i świeżym praniem. Porcelanowe figurki Matki Boskiej wiszą na prawie każdej ścianie, a kanapy, krzesła i stoły są obdarte, ale czyste. Obok nas przebiegają dwa dzieciaki, krzycząc i zaczepiając się szczotkami toaletowymi, używając ich jak mieczy. Pani Hernandez warczy coś do nich po hiszpańsku, po czym kulą się i natychmiast biegną do łazienki. – Przepraszam za to. – Uśmiecha się pani Hernandez. – Cały dzień piekłam grzanki i pozwoliłam im bawić się czymkolwiek.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 174

– Tak długo, jak nie będą wymachiwać tymi mieczami nad jedzeniem – żartuje Wren. Zaśmiała się i wskazała nam, abyśmy przeszli do kuchni. – Chcielibyście trochę soku? Mam także mleko. – Nie, nie trzeba. Jesteśmy tu tylko na chwilę. Chciałbym zapytać, czy mogłabyś dać mi swoją dokumentację WIC33. Muszę ją podstemplować, a byłem w sąsiedztwie, więc pomyślałem, że wpadnę. – Oczywiście! Sekundkę. Poszła na górę. Wren odwraca się do mnie i omiatając ręką dom. – Jest przytulnie, czyż nie? Cztery sypialnie. Trzy wanny. Nieźle, jak na samotną matkę z dwoma buziami do wykarmienia. – Jest miło, ale nie rozumiem… – Pracuje jako pokojówka. Za minimalne wynagrodzenie. – Więc skąd ma pienią… – Jack. Natychmiast zaczynam się krztusić niczym. – Co? – Wysyła jej pieniądze. Przeze mnie. Dla Beliny jestem uczniem, który pracuje w banku żywności, dostarczającym fundusze dla samotnych matek. Ale prawda jest taka, że tylko ona dostaje pieniądze. – Ale dlaczego… – Nie wiem, co dokładnie robi Jack, aby zdobyć pieniądze – przerywa zimno Wren. – Ale mam pewien pomysł. Jeżeli tylko ktoś mógłby to dla mnie potwierdzić, byłbym bardzo wdzięczny. Przygryzam wargę. – Nie mogę. Kazał mi obiecać, Wren. Ma mnie nagraną… – Rozumiem. To więcej, niż wystarczająco. Dziękuję za potwierdzenie moich podejrzeń.

33

Specjalny Uzupełniający Odżywianie Program dla Kobiet, Noworodków i Dzieci.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 175

– Nie możesz mu powiedzieć, że wiesz. Wren chichota. – Czy ja wyglądam na chcącego umrzeć? – Więc? – Zniżam mój niedowierzający głos. – Dlaczego Belina? Co takiego zrobiła? – Nie chodzi o to, co zrobiła, tylko o to, co zrobił Jack. Zaświtało mi coś, powolne, wleczące się oświecające światło. – Cokolwiek zrobił w gimnazjum. Jest to połączone z Beliną? Wren kiwa głową. Już mam zadać kolejne pytanie, gdy Belina schodzi po schodach. Wren robi przedstawienie, sprawdzając jej dokumenty i gawędząc z nią. Więc pieniądze nie są tylko dla Sophii. Skłamał. Ale dlaczego? Ponieważ nie chciał, abym wiedziała? Dlaczego, do cholery, Jack miałby czuć się winny Belinie pieniądze? To miła rzecz, ale musi mieć jakiś powód. Czułam, że gubię jakąś dużą część, jedną śrubkę mechanizmu zegarowego, która połączyłaby wszystko inne i wprawiłaby wszystko w ruch. Wren i ja wyszliśmy, a Belina machała nam z ganku. Moją głowę przepełniło więcej pytań, niż kiedykolwiek. Wren nie odpowiedziałby mi na żadne z nich, gdyż milczał przez całą drogę powrotną do jego domu. Wracam do siebie i zaczynam szaleńczo pisać na kartce, jakby miało mi to pomóc rozwiązać zagadki. Dwóch mężczyzn zatrudnionych przez Avery Kij baseballowy Sophia Wren z kamerą Jack Belina Pieniądze Beliny Jack Avery Strach Wrena o Sophię Jack Jack Jack Jack Jack??? Jack Sophia Sophia jest ważna Jack ją kocha Mój żołądek zaciska się. Jack ją kocha

***

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 176

Wraz z nadejściem Święta Dziękczynienia pojawiła się smutna ostateczność. Ludzie zaczęli wariować z powodu ostatecznego terminu składania aplikacji na studia. Nauczyciele naganiali nas, abyśmy je skończyli im wręczyli. Pogoda robiła się chłodniejsza, ostatnie złote liście pospadały z drzew. Wszędzie gromadziło się błoto, które nagromadziły deszcze jesienno– zimowe, zmywając bród z ulic i rynien. Nic już nie było ładne – szare niebo, szara ziemia i szare, nagie drzewa drżące na wietrze. Po dwóch tygodniach Kayla była już w stanie patrzeć na Jack’a bez wybuchania płaczem. Wren był zawsze przy niej z pudełkiem chusteczek i za to więcej się do niego uśmiechała, nawet siadała z nami na lunch. Coś iskrzyło między nimi i to sprawiało, że uśmiechałam się znacząco, ponieważ nawet, jeśli byliby dwoma beznadziejnymi, głupimi idiotami, byli moimi beznadziejnymi, głupimi idiotami i chciałam tylko tego, co najlepsze dla wszystkiego, co było moje. Powrót Avery był dużo bardziej rozczarowujący, niż wszyscy myśleliśmy, że będzie. Po prostu pewnego dnia pojawiła się w szkole, ubrana w swoje typowe ciuchy i z tym samym okrutnym uśmiechem. Dziewczyny, krążące wokół Kayli natychmiast zgromadziły się wokół Avery, nie włączając w to jednak Kayli. Przepłynęła przeze mnie fala dumy, gdy Kayla odwróciła się do Avery plecami, gdy ta pokazała jej, aby do niej podeszła. Kayla wzięła mnie pod ramię i oddaliłyśmy się, jak wredne syki, którymi byłyśmy. Jack nie bardzo na mnie patrzył. Co było dziwne, odkąd wiedziałam, że byłam robakiem pod jego podeszwą i w ogóle, ale dziwaczny był fakt, że nie lubił nawet przebywać w tym samym pomieszczeniu co ja. Najgorsza była Historia Świata – robił wymówki, aby pójść do pielęgniarki, ale przez większość dni po prostu wagarował i nie pojawiał się na lekcji. Ale widziałam, jak chodził w te dni po kampusie i na inne lekcje. Tylko na lekcji, którą mieliśmy razem, nigdy się nie pojawiał. Porozmawiałabym z nim o tym, ale nadal męczyło mnie to, co naprawdę wydarzyło się tamtej nocy. Jego wyjaśnienie miało sens, ale nie wydawało mi się, żeby było prawdziwe. Po prostu nie czułam, że tak było. I nudziłam się. Boże, tak się nudziłam. Teraz, kiedy ze sobą nie walczyliśmy, moje dni były wypełnione niczym, tylko pracami domowymi i gapieniem się na czoła nauczycieli, zastanawiając się, gdzie mieli swoje najgorsze pryszcze, gdy byli w moim wieku. Siadam w biurze Evansa, zostając po raz ostatni po lekcjach. Jeszcze jeden dzień i będę wolna od oceniania jego łatwiutkich sprawdzianów i obserwowania jego łysej głowy, lśniącej od światła, bijącego od jego samo zachwytu.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 177

– Więc, Isis – odchrząka. – Ostatni termin składania aplikacji do Yale mija za tydzień. – Nie wybieram się do Ivy League, Evans. Ostatnio już to przedyskutowaliśmy. Na śmierć. – Życie nie będzie miało sensu, jeśli nie pójdziesz do dobrego college – nalega. – Oglądałeś ostatnio Food Network? Jedzenie jest wspaniałym powodem do życia. – Jeżeli mogę być całkowicie z tobą szczery, Isis, college służy głównie piciu i płakaniu – mówi. Wybucham śmiechem, więc znowu staje się cały służbowy. – Ale to, gdzie zdecydujesz się pójść pić i czasami płakać daleko cię zaprowadzi. Na przykład Harvard. Możesz zdobyć mierny stopień na polu przynoszącym mierne zarobki i zdobyć tytuł, ale będzie to tytuł z Harvardu, rozumiesz? To będzie mówić więcej, niż stopień uzyskany w stanie Ohio, o twoim stopniu zaangażowania. – I snobizmie – mamrotam. – Mimo wszystko – mówi, ignorując mnie. – Jest już za późno. Już wysłałem twoje aplikacje do Harvardu, Yale i Stanfordu. – Co? – Najeżam się. – Jak… – Twój ojciec był bardzo przychylny. Chciał dla ciebie tego, co najlepsze i dostarczył mi wszystkie twoje osobiste informacje. – Ale, mój wymagany esej… – Dołączyłem kilka twoich spektakularnie zabawnych, jednak także przejmujących i spostrzegawczych eseji, które napisałaś na Angielski i Historię Świata. Bardzo dobrze pasowały. – Moje wyniki SAT… Unosi jakąś kartkę. – Twój ojciec poinformował mnie, że na jego życzenie przystąpiłaś do egzaminów wstępnych na wyższe uczelnie, zanim wyjechałaś z Florydy. Nigdy nie odebrałaś wyników, ponieważ się przeprowadziłaś, ale twoja ciotka wysłała je nam. Popatrz. Cztery wielkie, czarne liczby gapią się na mnie; 32, 35, 33 i 9. – Wzorowe wyniki! Cudownie. Musiałaś być na tym teście w lepszej kondycji psychicznej.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 178

– Nie mogę – zaniemówiłam. – W jaki sposób zdecydowałeś, gdzie powinnam iść na studia? – Twój ojciec powiedział mi, że jesteś szczególnie oddaną córką i że twoja matka przechodzi przez trudny okres w życiu. Zaufaj mi, kiedy mówię, że rozumiem… – Naprawdę? – parskam. – Naprawdę w to wątpię. Uśmiecha się cierpliwie. – Miałem ojca, który był chory. Rak. Zostałem z nim przez trzy lata, podczas gdy moi przyjaciele poszli na studia, aby się nim zająć. Cały czas mówił mi, abym też poszedł, ale nie mogłem się na to zdobyć. Kiedy umarł, ogarnęło mnie poczucie winy, że nie mogłem go ocalić. Ale sposób, w jaki powiedział, że był ze mnie dumny – mnie, chłopaka, który pracował na nocne zmiany na stacji benzynowej – że był ze mnie dumny, to sprawiło, że poczułem się nawet bardziej winny. Ucichłam, mój gniew gotuje się na wolnym ogniu, zamiast bulgotać. Nie miałam pojęcia, że Evans miał takie życie. – Więc co, powiedziałeś mi swoją wzruszającą historię, więc jest mi przykro i dlatego mam się zdecydować, aby pójść do Stanford, tak? – pytam cicho. – Nie. Chciałem tylko ci powiedzieć, że cię rozumiem. Wiem, jak to jest, zostać wbrew swojej woli, nawet, jeśli twoje serce chce zostać. Skreśliłaś pomysł opuszczenia tego stanu całkowicie. Chcesz pójść do szkoły, która nie będzie dla ciebie żadnym wyzwaniem tylko po to, aby opiekować się kimś, kogo kochasz. Zaciskam pięść na oparciu fotela. Evans uśmiecha się. – Czasami nie możemy zrobić rzeczy, które chcielibyśmy zrobić dla siebie. Czasami czekamy, aż ktoś inny je zrobi. Nie możesz tak czekać już zawsze. Musisz zlokalizować szanse sama. Ale w międzyczasie musiałem wkroczyć. Parskam a on kontynuuje: – Nawet, jeśli cię przyjmą, nie musisz tam iść. Wybierz jakąkolwiek ścieżkę zechcesz. Ale teraz mogę żyć w spokoju, wiedząc, że przynajmniej zobaczysz otwarte ścieżki przed tobą. Dzwoni dzwonek. Odkładam długopis i zbieram swoje rzeczy. Czuję, że Evans gapi się na mnie jak ogromny, łysiejący słoń, który śmierdzi. Jak pokryty kupą intrygant. Zatrzymuję się przy drzwiach i oglądam przez ramię. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 179

– Dzięki. Zgaduję. – Rozważ to, jako przeprosiny za te zdjęcia. – To mi tego nie wynagrodzi. Potrzebowałbyś coś jak miliona ciast i tuzina klonów Johnny Depp’a, aby w ogóle zacząć mi to wynagradzać. – W uczelni Duke mają bardzo dobry program klonowania… Grzecznie krzyczę UGH i trzaskam za sobą drzwiami.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 180

Nożowy chłopak przyszedł do mnie prawie cztery tygodnie po imprezie Avery – zaraz przed przerwą na święto Dziękczynienia. Oglądamy film na angielskim, torby chipsów i tacki z ciastkami zaśmiecają blat w naszej imprezie ostatni–dzień–przed–przerwą, na którą pozwolił nam pan Teller. Jest ciemno, ludzie szepczą i śmieją się, robiąc plany na wolne dni i w ogóle nie przywiązują uwagi do filmu. Nożowy chłopak wślizguje się na krzesło obok mnie. – Witaj Wasza Wysokość – mówię. – Co sprowadza cię do lasów nowej? – Nie jesteś już nową dziewczyną. – Och? Więc kim jestem? – Dziwną dziewczyną. – Śmieję się. – Lepiej niż gruba dziewczyna. – Tak też cię nazywają. Ale częściej dziwną. Uśmiecham się. Oglądamy telewizor przez kilka sekund nim znów się odzywa. – Ty i Jack się lubicie. Garbię ramiona i ściskam twarz. – Naćpałeś się? – Widziałem was na imprezie Halloweenowej. Tańczyliście razem, a później zaciągnęłaś go do pokoju. Czuję jak moje usta się otwierają. – Nie zrobiłam tego! – Widziałem. – Przekonuje. – Wywlekam to tylko dlatego, że Jack jest fajny. Jest jedynym, który nigdy nie był dla mnie dupkiem w tym miejscu. I wydaje się lekko zdołowany. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 181

Ostatnio. Od tej imprezy. – Zdołowany? – bełkoczę. – Jack? Jego twarz cierpi na zanik mięśni – on nie wie jak wyrażać ekspresję, nie mówiąc już o wyglądaniu na „zdołowanego”. Nożowy chłopak wzrusza ramionami. – On po prostu wydaje się przybity. Wasza dwójka jest jedyna, o której nie fantazjuje, że pcham was nożem. Więc. Pomyślałem, że powinnaś wiedzieć. – Oooookej, miło się rozmawiało. Muszę iść. Do Indii. Wychodzę pod pretekstem pójścia do toalety i uciekam, biegnę w dół korytarza. Jack ma teraz w–f – wiem, ponieważ Kayla może recytować jego plan przez sen, niczym jakiś dziwny, oczyszczający rytuał po byłym chłopaku. Jestem napędzana przez wściekłość i co najmniej siedem babeczek zrobionych przez czyjąś utalentowaną mamę. Jak on śmiał mnie okłamać! To znaczy, wiem, że kłamstwo to standardowa wymówka na drugi dzień, kiedy wciąż ze sobą walczyliśmy, i może normalna wymówka dla każdego dnia szkoły, no ale proszę was! Zaufałam mu! Zły ruch, ale wciąż to zrobiłam! Na pewno nie panikuję na temat tego, co działo się w pokoju, jestem po prostu zaniepokojona. Nieco. A także wydaję wysokie eeeeee dźwięki. Pcham główne drzwi. Zimne powietrze szczypie mnie, kiedy biegnę przez boisko, gdzie klasa gra leniwie w dwa ognie. Ludzie dają się celowo zbić, żeby usiąść na trawie i pogadać albo wysyłać smsy. Jack leży na plecach na trawie, patrząc na chmury. Podchodzę do niego i łaskawie kopię go w żebra. – Ow! Cholera! – syczy i siada. Jego wyzywające spojrzenie urywa się po chwili, kiedy zdaje sobie sprawę, że to ja. – Co się stało w tym pokoju? – Isis… – Co się stało. W tym. Pokoju! – krzyczę. Nauczyciel wf–u jest zbyt zajęty rozmawianiem z trenerem piłki nożnej, żeby zauważyć, ale wszyscy inni patrzą na mnie nieufnie. Jack przesuwa ręką przez włosy i wydycha powietrze, powoli. Teraz, kiedy jesteśmy blisko, mogę zobaczyć ciemne sińce pod jego oczami. Kiedy on je zdobył? I dlaczego wygląda chudziej? Jego kości policzkowe i szczęka wystają niezdrowo. – Nic nie było. – Jack szepcze. – Dobra? Nic. Po prostu zasnęłaś. – Nożowy dzieciak powiedział, że widział mnie, ciągnącą cię do pokoju. Byłam pijana. Nie pamiętam. Więc lepiej powiedz mi prawdę, albo przysięgam, rozpocznę wojnę na nowo… – Co chcesz, żebym powiedział, Isis? – warczy. – Chcesz, żebym był złym facetem? Myślisz, że bym cię wykorzystał? Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 182

Policzkuję go, ale szybko przytomnieje. Cała klasa milknie, gra w dwa ognie zatrzymuje się na dźwięk uderzenia. – Powiedz mi co zrobiłeś… – Nic nie zrobiłem! – krzyczy. – Nic nie zrobiłem, przysięgam na swoje życie! Jego stały, niski, bezduszny głos jest złamany. Nic w nim nie jest spokojne czy skalkulowane. Nie jest już Lodowym Księciem. Jest wściekły; jego brwi i usta są napięte w okrutnym grymasie. – Nie mogę więcej ufać temu, co mówisz – mówię. – Więc nie ufaj! Nie ufaj mi! Nikomu nie ufaj! To jest to, co lubisz, prawda? To jest sposób, w jaki idziesz przez życie od ostatnich trzech lat, co nie? To oczywiście działa! Więc nie przestawaj. Miej pieprzoną radość z nie ufania nikomu do końca życia! – ryczy. Jego słowa przeszyły mnie jak zimny ogień przez serce, pozostawiając po sobie ciemne blizny. Uciekam. Odwracam się na pięcie jednym, płynnym ruchem i uciekam. Wszystko jest zdrętwiałe. Ledwo słyszę jak Jack mnie woła. Jestem pod wodą, głęboko, głęboko pod powierzchnią oceanu przeszłości. Głos Jack’a zamienia się w głos Bezimiennego. Brzydka. Myślałaś, że co to było? Miłość? Trzaskam drzwiami po stronie kierowcy i uruchamiam silnik. Przebijam się obok budki strażnika i uciekam do domu. Światła są miłosiernie zielone, a te, które nie są, przejeżdżam i tak. Brzydka. Nie pamiętam parkowania. Nie pamiętam wyjścia i biegu po schodach czy zamykania moich drzwi. Nie pamiętam, co się działo tej nocy. To właśnie dostajesz za ufanie komuś.

***

Mama jest wyrozumiała. Wie, że to moje załamanie. To ostatnie to była tylko rozgrzewka. Rozumie załamania lepiej niż moja ciotka, i o dużo lepiej niż tato. Wie, że są małe załamania prowadzące do dużego. To jest Tym Wielkim. Śpię przez dni. Nie myję się. Moje włosy są skołtunionym bałaganem. Mama czasami przynosi mi jedzenie, odbieram je i zostawiam. Jest

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 183

taka szczęśliwa mogąc pomóc mi tak, jak ja jej pomogłam. Czasami płaczę. Czasami nie płaczę i czas, kiedy nie płaczę jest w jakiś sposób gorszy niż ten, kiedy płaczę. Czasami mama mnie trzyma, czasami zamykam się przed nią. Kayla mnie odwiedza, przynosi przekąski i zadania domowe, wesoło mówi o niczym szczególnym i to pomaga. Jej bezmyślna paplanina pomaga bardziej niż sen, bardziej niż płacz. Przypomina mi, że nie jestem jedyną z problemami, że życie Kayli też jest nimi wypełnione, tylko nie tak dużymi – brakuje odpowiedniego koloru różu w Sephorze, jak zapomniała, że jest wyprzedaż w Macy’s, na którą czekała przez rok, jak jej młodszy brat ciągle dobiera się do jej biustonoszy i rozciąga je, zakładając na głowę. Wspomina Jacka i przerywam jej, mówiąc, żeby nigdy więcej o nim nie mówiła. – Jezu, wiem, że go nienawidzisz, ale wspominanie jego imienia to nie zbrodnia, okej? – Może się nią okazać – mamroczę. – Czy on… czy to przez niego jesteś taka smutna? – Prycham. – Tak jakby. Nie jestem smutna. Mam anginę. – Masz pięknie zachrypnięty głos. Rumienię się, a ona się uśmiecha, podając mi kolejne ciastko. – Dobra, muszę iść. Mama chce, żebym przypilnowała gluciocha, kiedy wyjdzie wieczorem. Pisz do mnie, dobrze? Moja złość znika. – Yeah. Dzięki, że przyszłaś. – Chociaż tyle mogę zrobić. – Przytula mnie, a następnie marszczy nos. – Śmierdzisz. Ale i tak cię kocham. – Ja ciebie też. – Uśmiecham się. Oglądam ją przez okno, połowa mnie chce, żeby wróciła, a połowa chce, żeby nie wracała nigdy więcej. Po tym wszystkim, przez co przeze mnie przeszła, przez nieprzyjemne komentarze i moją ukrytą zazdrość, wciąż jest moją przyjaciółką. Nie jestem gwiazdą, ale utknęła przy mnie. Dni się rozmywają. Czuję się jakbym nie była w szkole od tygodni, ale minęło tylko kilka dni. Kiedy nie śpię, przeszukuję informacje o Nortplans w Googlach, szukając jakiś wskazówek tego, co Jack zrobił. Archiwa gazet nie pomagają. Nawet nie wiem, czego szukam. Dwóch mężczyzn. Kija basebollowego. Czegoś, co przestraszyło Avery i Wrena na tyle mocno, że milczą. Czy Jack ich pobił? Ale co go skłoniło, żeby dawać Belinie pieniądze? Czy Belina była żoną jednego z mężczyzn? Belina była żoną. Wszystko wskakuje na swoje miejsca. Była żoną jednego z mężczyzn Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 184

przeciw, któremu Jack wziął kij basebollowy, żeby… Mama krzyczy, dźwięk odbija się echem przez schody do mojego pokoju. Moja krew zamarza, pompując powoli przez moje ciało. Mama nie krzyczy w ten sposób, z wyjątkiem koszmarów. – ODEJDŹ ODE MNIE! Moje stopy niosą mnie w dół po schodach, przeskakując przez kilka ostatnich, lądując boleśnie, ale ból się teraz nie liczy, wszystko, co się liczy to dostać się do drzwi, dostać się do niej, walcząc ze wszystkim, co sprawia, że krzyczy w ten sposób… – ZADZWONIĘ PO GLINY! – No dalej, Georgia. Oboje wiemy, że tego nie zrobisz. Po prostu bądź rozsądna. Mama łapie się drzwi dla wsparcia, jej ciało jest skręcone w strachu dookoła nich. Mężczyzna w drzwiach jest krępy, w spodniach khaki i szarej koszuli, z czarną brodą i najmilszą twarzą, jaką kiedykolwiek widziałam – z szerokim uśmiechem i kurzymi łapkami. Ale wiem, jaka prawda się za nim kryje. I to przyprawia mnie o mdłości. Zauważa mnie i jego twarz rozświetla się w uśmiechu. – Isis! Dobrze cię zobaczyć… Pociągam mamę i zatrzaskuję drzwi przed jego nosem, zamykam je na klucz. Ona drży przerażona, trzyma się mnie, kiedy prowadzę ją do kanapy, żeby usiadła. Zasłaniam zasłony, blokuję tylnie drzwi i okna, i mocno ściskam mój telefon, kiedy sprawdzam drzwi, czy odszedł. Nope – jego gruby, masywny tyłek wciąż unosi się za centkowanym szkłem w drzwiach. – Isis, daj spokój! Georgia, powiedz jej, żeby otworzyła drzwi! Chcę tylko porozmawiać! – Nie! – krzyczę. – Nikt nie będzie rozmawiać, Leo. Zostaw nas w spokoju. – Nie możesz mówić poważnie! Przejechałem całą drogę dla przyjaciela. Jestem w drodze przez cały tydzień! Jestem zakurzony i spocony. Pomyślałem, że zatrzymam się, odkąd byłem w sąsiedztwie. Dostanę szklankę wody. Może odrobinę opieki? – A co powiesz na to, żeby zejść z moich frontowych schodów, zanim zadzwonię po policję? – Nie zrobiłem niczego złego, mała suko! – Głos Leo zmienia się z sympatycznego do zirytowanego. – A teraz otwórz drzwi i daj mi porozmawiać ze swoją matką. – To ostatnie ostrzeżenie, Leo. Odejdź albo zadzwonię po policję. – To problem dorosłych, nie dla zasmarkanych dzieci. Więc powiem to raz – otwórz te pieprzone drzwi, albo je wywarzę.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 185

Nagle nie mogłam oddychać. – No dalej, suko! Otwórz je! Puka do drzwi, mocno, pukanie zamienia się w walenie, a mama krzyczy i zatyka uszy. Z każdym uderzeniem ona się wzdryga i krzyczy głośniej, zagrzebując się w kanapie, w konwulsjach, jakby każdy dźwięk ranił ją fizycznie. Nie jest lepiej. To nie jest leczenie. On krzywdzi ją po raz kolejny, tylko tu stojąc. Trzaska głośniej, a ja sięgam po ciężką, porcelanową figurkę ze stolika i wykręcam 911. – 911, jaki jest twój problem? – Tutaj… Nazywam się Isis Blake. – Nienawidzę drgania w moim głosie, trzęsących się rąk. – 1099 Thorton Avenue, Northplains w Ohio. Jest tu mężczyzna próbujący włamać się do mojego domu. – Rozumiem. Musisz zamknąć wszystkie drzwi i okna, i udać się do pokoju. Leo ryczy, używając ramienia do wyważenie drzwi, jak wściekły byk. – Isis? – Człowiek na linii mówi do mnie natarczywie. – Mów do mnie Isis. Znasz tego człowieka? – To były chłopak mojej mamy. Proszę, pośpieszcie się. Coś się tłucze, a ja upuszczam telefon, kiedy patrzę na horror – pięść Leo rozbiła szybę w drzwiach, a on sięga do klamki i ją przekręca. Krzyk mamy zmienia się w pierwotny i ostry, a ona ucieka z kanapy do swojego pokoju. Drzwi otwierają się powoli, a on staje w nich, ciemne oczy błyszczą. Jestem jedyną rzeczą pomiędzy nią, a nim. Ja, siedemnastolatka, trzymająca ciężką, porcelanową figurkę za plecami, trzęsąca się jak motyl podczas huraganu. – Odejdź dzieciaku. Jestem tu dla twojej matki, nie dla ciebie. Nie chcę cię skrzywdzić. Patrzę w górę, powoli. Wszystkie noce, które mama przepłakała, wszystkie jej smutne uśmiechy, wszystkie dni, w których nie mogła zmusić się, żeby wyjść z pokoju, przeleciały przez moją głowę. – Już to zrobiłeś, dupku. Zwęża oczy, robiąc krok w moim kierunku. To ciężki krok. Moje serce opada wraz z nim. Jakie mam szanse przeciwko dziewięćdziesięciokilowemu facetowi? On rzeźbi drewno. Poluje na jelenie. Jest niebezpieczny. – Ostatnia szansa. Zejdź mi z drogi. – Po moim trupie – syczę przez zęby.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 186

Śmieje się, kwaśno i złowrogo. – Masz jaja. To mi się podoba. Drżę. Drżę tak mocno, że czuję jak moje zęby szczękają, a moje palce się trzęsą. Nie mogę tego zrobić sama. Nie mogę zwyciężyć tego demona. Ledwo mogę walczyć ze swoimi. Słyszę płacz mamy z góry i chwytam statuetkę mocniej. Ale musze walczyć. Nie ma nikogo, kto przyjdzie, żeby mnie uratować. Nikt mnie nie uratuje. Nikt mnie nie uratował, kiedy Bezimienny spychał mnie w dół. Nikt mnie później nie uratował pod prysznicem, nie mama, nie tato, nie ciotka. Jestem sama. Nikt nawet nie próbował mnie uratować. Więc muszę uratować się sama. Leo rzuca się na mnie, a ja nurkuję z boku i trzaskam go ciężką figurką z boku szyi. Wzdryga się rycząc z bólu i wiruje dookoła, chwytając mnie. Podnosi mnie jak papierową lalkę, worek wypchany bawełną, coś lekkiego. Jestem łatwa do rzucenia. Lecę, szybując w powietrzu przez sekundę, a później ostry ból wysyła fale uderzeniowe agonii i rozdarcia do mojego kręgosłupa. Jestem na czworakach, wpatrując się w podłogę, wszystko się chwieje, jestem zamroczona, raz jest jasno, a później znów ciemno. Mama. Muszę pomóc mamie. Leo stawia ciężkie kroki na schodach. Staram się krzyknąć, żeby ją ostrzec, ale wtedy ciemność mnie pochłania.

***

Dom Isis Blake jest zastraszający. Nie powinien taki być – jest mały, jednopiętrowy, który wygląda jakby przeżył co najmniej dwa pożary i tornado. Podwórko jest zaniedbane, a balustrady i rynny zardzewiałe i zatkane liśćmi. Farba odchodzi jak po oparzeniach słonecznych, okna są zamglone wiekiem i dymem. Dzwonki żałośnie uderzają o siebie. Naprawdę tu żyje? Sprawdziłem adres, który dała mi Kayla, żeby się upewnić. Mój GPS wskazuje właśnie tu. To dziura, rudera. Spodziewałem się wspaniałego pałacu, który dodaje Isis pewności siebie. To prosty, zaniedbany i wyczerpany widok, zupełne przeciwieństwo niej. To wysypisko. A mimo to wciąż zastraszające.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 187

Dlatego, że wiem, że jest w środku. Ona; dziewczyna, która ze mną walczyła, dziewczyna, która głupawo się do mnie uśmiechała, dziewczyna, która podarowała mi pocałunek, który wciąż czuję, kiedy zamykam oczy. Dziewczyna, którą zraniłem. Dwa razy. Nie, trzy razy? Ile razy muszę przekroczyć linię, a ona nic nie powie? Wychodzę z samochodu i podchodzę do drzwi. Dźwięk czyjegoś krzyku jest słaby i niepokojący. Rozglądam się dookoła za źródłem, ale nie ma nikogo na ulicy. To musi być film grozy, który ktoś ogląda zbyt głośno w najbliższym domu. Potrząsam głową. Stop, Jack. Nie rozpraszaj się. Idziesz przeprosić za gówna, które powiedziałeś tamtego dnia i idziesz zrobić to teraz. Jestem tak pochłonięty tym, co powiem, kiedy ją zobaczę, jak mam zagrać na zimno i opanowanie, że nie zauważam rozbitego szkła od razu. Ale kiedy stawiam pierwszy krok na werandzie, zastygam. Pod moimi butami chrupie szkło. Cętkowane szyby do dekoracji po obu stronach drzwi – jedna z nich jest wybita. A krzyk staje się głośniejszy. To na pewno nie jest film. Zimny strach chwyta mnie za gardło. Otwieram drzwi i syczę. – Cholera! Isis! Opadam przy jej boku. Leży przy ścianie, nieprzytomna. Odsuwam włosy z jej twarzy, sprawdzając czy gdzieś jest krew. Jest ciemnoczerwona, mokra plama z tyłu jej głowy i rozprysk krwi na ścianie. – Nie – charczę. – Nie, nie, nie, nie możesz. Nie możesz! Grzebię po telefon i wybieram 911. Operator twierdzi, że już są w drodze, a ja ryczę. – Pośpiesz ich! Przyślij karetkę! – Proszę pana, robimy wszystko, co możemy. Pomoc jest już w drodze… – Bezużyteczna krowa – warczę. – Jeśli ona umrze – pomóż mi, bo jeśli ona umrze… Krzyk na górze staje się intensywniejszy, rozbite szkło brzmi intensywniej. Rozglądam się dookoła, szukając czegoś, czegokolwiek. Wtedy to widzę. W połowie otwarta szafa, pełna sprzętu sportowego. I kija baseballowego. Aluminiowego. Łapię go i wchodzę po schodach, biorąc po dwa na raz, moja furia jest czerwona i gorąca jak lawa, pulsująca w moich żyłach. Mój umysł krzyczy na mnie, żebym się uspokoił, poczekał Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 188

na policję, ale inna część mnie, która jest uśpiona tak długo, szepcze zachęcająco. Wzywa mnie. Chciałem tego. Tęskniłem za tym. Mężczyzna góruje nad kobietą, kulącą się na łóżku – mama Isis. Odpina pas, trzymając jej nogi w miejscu. Zapach lasu wraca do mnie. Dotyk igliwia pod stopami. Wkracza mgła, miękka i biała, na krawędzi mojej wizji. Sophia skulona przy pniu drzewa i cień człowieka ponad nią. Zachodzę go od tyłu. Mama Isis widzi mnie, jej oczy są przerażone i dzikie, jak umierająca ryba, na ramieniu mężczyzny. On jest ogromny. Co najmniej dwa razy cięższy i niemal mojego wzrostu. Jego ramiona są grube od mięśni i ścięgien z bliznami od ciężkiej pracy. Złej pracy. Sophia krzyknęła, jej głowa w rękach, nadgarstki cienkie jak skrzydła ptaka. – Pomóż mi, Jack. Byłem przypięty przez mężczyznę, jego ręce trzymały moje ramiona za mną. Chcieli zmusić mnie, żebym patrzył. – Stój spokojnie, księżniczko. Niedługo będzie po wszystkim. – Jeden z cieni zachichotał. Niektórzy kołysali się pijani. Pięciu z nich. Pięciu, rosłych mężczyzn, z szerokimi ramionami, tłustym uśmiechu, w lesie w poświacie księżyca. Mama Isis patrzy na mnie i charczy. – Pomóż mi. Zaczęli ściągać sukienkę Sophii. Uderzyłem faceta, który mnie trzymał i sięgnąłem po kij, który upuścił. Zamach. Kolejny zamach. Nie przestawałem machać przez krzyki i krew. Chwyciłem kij, rozstawiłem nogi i zamachnąłem się. Pierwszy cios trafił go w bok głowy. W ucho. Jego bębenki wybuchły od razu, pryskając krwią. Gorące kropelki lądowały na mojej twarzy. Odwrócił się, spojrzał na mnie i się uśmiechnął. Kolejny zamach. Rzepki. Starali się mnie złapać, ale byłem szybki, silny, silniejszy niż myśleli. Zbyt młody, żeby walczyć, albo tak myśleli. Pierwszy i drugi mieli słabe czaszki. Trzeci wyciągnął broń, żeby mnie zastrzelić, a zamiast tego, zastrzelił czwartego. Uśmiechnąłem się i rozpocząłem z trzecim, uderzając kijem w jego szyję. Był obrzydliwy trzask i poszło prosto. Piąty ledwo miał swoje spodnie, kiedy uderzyłem kijem w jego bok. Zachwiał się i sięgnął po broń, ale zamachnąłem się znowu. Ciemne oczy mężczyzny rozszerzyły się, kiedy kij połączył się z jego ramieniem. Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 189

Łokciem. Uderzyłem trzy razy w krótkich odstępach i usłyszałem odgłos pękających kości. Wyje, potykając się z dala od łóżka. Mama Isis czołga się pod nie, szlochając. Mężczyzna łapie się za ramie, zgięte w łokciu w nienaturalnym kierunku. – Ty pieprzony draniu! – krzyczy, obniża ramie i biegnie na mnie. Śmieję się i robię krok w ostatniej chwili, a on wpada na komodę, zdezorientowany na kilka sekund przez uderzenie. Wykorzystuję ten moment. Uderzam w rękę z pistoletem. Jest tak zaszokowany, że po prostu patrzy w dół, jakby to był program w telewizji, a nie coś, co się z nim dzieje. Robię ponownie zamach. Kości strzelają, jego ręka pękła, krew i mięso spryskują igły. Płacze. Czołga się ode mnie, płacząc i błagając. – Proszę człowieku, my nie… nie mieliśmy zamiaru… – Słuchaj dzieciaku, ja już pójdę, dobra. Nie ma potrzeby… Robię zamach na jego jelita. I kolejny, między jego nogi. Pochyla się, wyje, a ja staję nad jego piersią i spoglądam w dół. – Są zbrodnie. I dlatego istnieje potrzeba – mówię. – Dla kary. – Proszę… Uśmiecham się i dotykam jego nosa końcówką kija. – Nie błagaj. Umrzyj z godnością. Podnoszę kij nad jego głową, krzyczy i osłania twarz zdrową ręką. Coś we mnie śmieje się z zachwytu.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 190

Obudziłam się w odbycie Szatana. Wszystko było białe – białe ściany, białe łóżka, białe światło. Albo w Narnii. To mogła być Narnia. Czy umarłam i poszłam do Narnii? Ponieważ to byłoby czadowe. Ale wtedy zobaczyłam kroplówkę przyczepioną do mojego ramienia i usłyszałam miarowe ‘beep–beep’ pochodzące z monitora pokazującego akcję serca i wszystkie moje nadzieje przepadły. Nie. Odbyt Szatana aka szpital. Usiadłam naprzeciwko poduszek, a moja głowa chciała odwrócić się na drugą stronę i oderwać się od szyi. Ból głowy rozłupywał mi czaszkę i przeszywał całe moje ciało elektrycznym bólem. – Owłosione małpie jaja! – syknęłam. – Gówno na patyku! Zarzygane naleśniki! W drzwiach pojawiła się głowa. Zielone oczy Wrena śmiały się, gdy podszedł do mojego łóżka. – Wiedziałem, że już nie śpisz. Kto inny wyrzucałby z siebie takie oryginalne i ujmujące przekleństwa. Pomacałam swoją głowę. Oplatał ją ogromny bandaż, podobny do turbanu. Na małym stoliku obok mojego łóżka stały kwiaty, a balon w kształcie uśmiechniętej twarzy obserwował mnie z rogu, powoli falując, aby mieć na mnie lepszy widok. Ze wszystkich stron. – Gdzie ja jestem? Poza tym, że w piekle? – Szpital Św. Jermaine – powiedział Wren, odsuwając krzesło i siadając. Byłaś nieprzytomna przez około tydzień. – Mama! – Usiadłam. – Czy mama… – Wszystko z nią w porządku. – Wren położył swoje dłonie na moich. – Poszła dziś do pracy, ale powiedziała, że wróci na noc. Wszyscy się zmieniamy w odwiedzaniu ciebie. Ja,

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 191

Kayla, Avery… – Avery? Masz na myśli tą czerwonowłosą Avery? Avery, która mnie nienawidzi? Ta Avery, której groziliśmy? – To dziwne, wiem. Ale przyniosła kwiaty. – Wskazał na bukiet białych lilii na stoliku. – A co z Leo? Kolesiem, który się włamał. – Policja powiedziała, że pozbawił cię przytomności, po czym wszedł po schodach na górę. I potem… Wyraz twarzy Wrena zmienił się na zbolały. – I co? Co się stało? Oczy Wrena powoli spotkały moje. – Jack. Powiedział, że przyszedł, aby z tobą porozmawiać i znalazł cię nieprzytomną na podłodze. – Kto? – Co kto? – Jack, kto? Wren uśmiechnął się. – No dalej, nie graj głupiej. Jack. Przyszedł i zajął się Leo. Cztery połamane żebra. Złamane ramię. Połamany bębenek w uchu. Pęknięcie czaszki. Zassałam powietrze. Wren pokręcił głową i starał się uśmiechnąć. – Ty też masz jedno, wiesz. Pęknięcie czaszki. Strasznie mocno uderzyłaś głową o ścianę. Przez pierwszych kilka dni lekarze nie wiedzieli, czy nie zapadniesz w śpiączkę. Ale przeszłaś przez to. Miałaś jakiś wewnętrzny krwotok i obicia. Ale połatali cię i wyszłaś z tego. Spojrzałam na swoje ręce i uniosłam prześcieradło, aby spojrzeć na swoje ciało. Moje nogi i ramiona pokrywały prawie wygojone siniaki. – Leo przebywa w areszcie – powiedział Wren. – Mama Jack’a załatwiła mu adwokata. Nie przymknęli go, ani nic takiego, ale jest pod obserwacją. Policja powiedziała, że ma naprawdę dużą szansę wyjść z tego bez postawienia mu zarzutów, jeżeli ty i twoja mama poświadczycie za niego, ale Leo zdecydowanie pójdzie do więzienia.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 192

– Powinnam wyściskać tego Jack’a. Okazać mu swoją wdzięczność. Dać mu, na przykład kartę podarunkową do Starbucks’a, przynajmniej. Wren parsknął. – Poważnie? Myślałem, że ty i Jack byliście na wojnie. Czy normalnie ludzie się przytulają podczas wojny? – Wojna? Nie, ja z nikim nie walczę. Cóż, muszę walczyć codziennie, aby nie dać się z kimś pożenić, ale nie. Nie jestem z nikim na wojnie. – Zaśmiałam się. – I zdecydowanie nie z tym Jack’iem. Wymyślę jakiś dobry sposób, aby mu podziękować. W końcu uratował tyłek mój i mojej mamy. Czy on jest stary? Młody? Chodzi z nami do szkoły? – Okay, Isis, daj spokój. To było śmieszne tylko na początku. – Z czym mam dać spokój? – Znasz Jack’a Huntera. Nie udawaj, że nie. – Jack Hunter, huh? Co za nazwisko. Brzmi, jak nazwisko jakiegoś pretensjonalnego dupka z Wall Street. Ale, uch, uratował mamę. Kiedy ja nie mogłam. Więc zgaduję, że jest bardziej nadzwyczajnym nie–dupkiem. Drzwi się odtworzyły i przyszedł lekarz. Uśmiechnął się do mnie i sprawdził monitory. – Dobrze widzieć, że się już obudziłaś, Isis. Czy czujesz się na tyle dobrze, aby wykonać kilka badań? – Czy będziesz mi świecił po oczach nieznośnie jasnym światłem? – Tak. – Super. – Doktorze – powiedział Wren i pociągnął go za łokieć. Szeptali ze sobą w kącie. – Hej, ja tu jestem! To całkiem niegrzeczne! – krzyknęłam. Zignorowali mnie i nadal rozmawiali. Parsknęłam i założyłam ręce na klatce piersiowej, po czym zerknęłam za drzwi. W drzwiach stał gorący, śliczny chłopak. Mówię to po części ze wstrętem, po części z podziwem, pierwsze dlatego, że śliczni chłopcy są zwykle nieznośni, a drugie, ponieważ wyglądał tak dobrze, że nawet ktoś taki, jak ja, kto nie lubił ślicznych chłopców, musiał przyznać, że był gorący. Był wysoki; metr osiemdziesiąt osiem? Metr dziewięćdziesiąt? Był chudy, nie napakowany, ale pod jego czarną koszulką i dżinsami widać było zarysowane, zbite

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 193

mięśnie. Kości jego szczęki i policzków były jak wyjęte z posągów z rzymskiego panteonu, jego nos był idealnie prosty, a usta wyglądały na miękkie. Miał włosy koloru złotego brązu, opadające mu prawie na brwi, a jego oczy koloru lodu właśnie mnie przeszywały. Nawet, jeśli były zimne i nieodgadnione, widziałam w nich ciemne cienie smutku. Gapiliśmy się tak na siebie przez dobre cztery sekundy, zanim krzyknęłam: – Okay, wiem, że wszyscy chcecie, abym wydobrzała, ale zamawianie striptizera to już o wiele za dużo! Chłopak, zamiast się obrazić, uśmiechnął się krzywo. Smutek w jego oczach momentalnie zniknął i wszedł do mojego pokoju. Wren spojrzał na niego ze swojego miejsca w kącie i ruszył do chłopaka. – Jack, musisz coś wiedzieć… Jack przeszedł obok niego i podał mi czarną różę. – Domyśliłem się, że nienawidzisz kwiatów, więc zdecydowałem się przynieść ci taki, który pasuje do twojej duszy – powiedział. Wzięłam kwiat, ostrożnie, aby nie dotknąć jego długich palców. – Rany, dzięki. – Uśmiechnęłam się. – Ty musisz być Jack. Miło mi cię poznać. Dzięki za uratowanie mojego tyłka. I tyłka mojej mamy. Z tego co słyszałam, całkiem gównianie potraktowałeś tego faceta. Oklaski dla ciebie. Zawiwatowałam. Uśmieszek Jacka powoli zniknął. Lekarz szybko podszedł do mojego boku i sprawdził monitor, pisząc coś na swojej podkładce. – Isis, zabierzemy cię na tomografię komputerową i zrobimy kilka badań. Musisz się czegoś napić, więc coś ci przyniosę. Siedź prosto. – Okay! Dzięki, doktorku. – Pomachałam mu, gdy wychodził. Wren stopniowo odsuwał Jack’a od mojego łóżka. – Jack – powiedział z desperackim ponaglaniem. – Jack, lekarze odkryją, co jest nie tak, okay? Muszą zrobić badania; powiedział, że to prawdopodobnie nie będzie trwałe… – Isis – Jack powiedział nad głową Wren’a. Spojrzałam w górę. – Yeah? – Zatrzymaj to.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 194

– Zatrzymać co? Bycie taką seksowną? Wiem, to ciężkie, ale ja po prostu nie mogę… – Zatrzymaj to – jęknął. – Znasz mnie. – Uch, tak? Poznaliśmy się jakieś trzydzieści sekund temu. – Zachichotałam. – Więc zgaduję, że yeah, technicznie rzecz biorąc znam cię. – Kłamiesz – warknął. – Kłamię odnośnie czego? – Zmarszczyłam brwi. – Popatrz, koleżko, jestem wdzięczna za to, co zrobiłeś, ale nazywanie hospitalizowanej dziewczyny kłamcą to trochę za dużo, nie uważasz? Oczy Jack’a rozszerzyły się. Zacisnął pięści. Wren pchnął go jeszcze bardziej do tyłu. – Proszę, Jack, idź do domu. Zadzwonię do ciebie, gdy już zrobią badania, okay? – wyszeptał. – Kłamiesz! Nadal jesteś na mnie wściekła, więc kłamiesz, aby zobaczyć, jak się skręcam! – krzyknął Jack. Pielęgniarze podeszli do moich drzwi, aby zobaczyć, co się dzieje. – Nie kłamię! Nawet nie wiem o czym mówisz! – odkrzyknęłam. Moja głowa zaczęła pulsować nowym bólem, więc zaczęłam ją masować, krzywiąc się. – Czy ktoś może go stąd wyprowadzić? Boli mnie przez niego głowa. Twarz Jack’a zrobiła się rozluźniona, wszystkie widoczne na niej emocje wyparowały w ciągu sekundy. – Proszę pana, bardzo proszę pójść z nami – powiedział jeden z pielęgniarzy. – Zostanę tu z nią. Zadzwonię do ciebie, jeśli coś się zmieni, więc proszę, proszę po prostu – zapewnił go Wren. – Isis – powiedział miękko Jack. Spojrzałam na niego. – Co? – Pamiętasz mnie? – Uch, nie, w pewnym sensie byłam nieprzytomna, gdy przyszedłeś i nas uratowałeś. Przepraszam. Ale wiesz. Teraz jestem przytomna. Możemy się poznać. Mogę ci kupić szczeniaczka, czy coś. Zasługujesz na to za pomoc nieznajomej. Jack nawet nie mrugnął. Wpatrywał się we mnie, a w jego oczach ponownie pojawił się smutek. Wypełnił je żal, sprawiając, że stały się ciemne i ciężkie. A po chwili zniknął.

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 195

I już nie wrócił. Lekarze robili mi badania. Mama zobaczyła mnie przytomną i rzuciła się na mnie, szlochając, obejmując mnie przez godziny ramionami, przepraszając. Tak też razem zasnęłyśmy. Głównie zostawali ze mną Wren i Kayla. Sądziła, że to dziwne, że nie pamiętam Jack’a, ale powtarzałam jej, że nawet nie byłam przytomna, gdy przyszedł do mojego domu. Nie łapała tego jednak. Avery nie przychodziła tak często. Była może ze dwa razy. Za pierwszym razem udawałam, że śpię. Została tylko kilka minut, siedząc na krześle i oglądając TV. Za drugim razem otworzyłam oczy i zaczęłam mówić, więc szybko sobie poszła. Lekarze przepisali mi leki i terapię. Wychodzę dwa razy dziennie na spacer i jakaś pani przychodzi do mnie i rozmawia o tym, co się wydarzyło w moim domu, ale ja nie chciałam o tym mówić. Mama twierdzi, że powinnam, ale nienawidzę psychiatrów i mówiła, że o tym wie, ale to pomoże mnie uleczyć. Ale nie jestem połamana! Jestem tylko poobijana! Trochę na dole. Na mojej czaszce. Całkiem nieźle się to goi, ale lekarze zostawili mnie na obserwację i rekonwalescencję, cokolwiek to znaczy. Pewnego dnia wzięłam swoją tacę z lunchem i poszłam z nią na drugie piętro. Był tam balkon, z kilkoma plastikowymi stolikami, który umożliwiał mi wydostanie się na świeże powietrze. Wokół mnie dudniło miasto, niebo zasnuło się chmurami, a wiatr był mroźny, ale odświeżający. Zaczęłam dłubać widelcem w moim paszteciku z kurczaka i starałam się, z marnym skutkiem, po raz milionowy w tym miesiącu nie umrzeć z nudów lub okropnie dużej ilości białka. – Cześć. – Usłyszałam dziewczęcy głos za sobą. Odwróciłam się. Ładna, niska dziewczyna z jasnymi, platynowymi włosami uśmiechała się do mnie. Jej skóra była mlecznobiała, a oczy stalowo granatowe. Była szczupła. Miała na sobie sweter i kwiecistą spódnicę. Ale wokół nadgarstka miała szpitalną opaskę. Wyglądała na delikatną, jak biały dmuchawiec lub piękny duch. – Hej – powiedziałam. – Miły dzień. Jej nos zmarszczył się, gdy się uśmiechnęła. – Yeah, ale jeśli znów będzie padać, chyba oszaleję. – Ja też. – Odsunęłam drugie krzesło i wskazałam na nie. – Możesz usiąść, jeśli chcesz. Poobserwuj, jak jem kosmicznego kurczaka. Zaśmiała się i ten dźwięk był bardzo melodyjny i słodki. Usiadła naprzeciwko mnie i

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 196

podniosła suchy liść ze stołu. Zaoferowałam jej swoje jabłko i wzięła je z wdzięcznością, ale go nie zjadła. – Jestem Isis – powiedziałam. – A ty jak się nazywasz? Uśmiechnęła się, a słabe słońce padło na jej włosy, sprawiając, że błyszczały białym złotem. – Sophia.

KONIEC

Już niedługo zapraszamy na drugą część Lovely Vicious – Savage Delight – na chomika DREAMTEAM.

Karola & Klaudia

Lovely Vicious – Sara Wolf trans: DreamTeam | 197