Wrotek W. - CorelDRAW Graphics Suite 7

...

10 downloads 26 Views 77MB Size

Spis treści Wstęp . ............................................................................................................ 9 Składniki pakietu .............................................................................................................................10 Wymagania systemowe ..................................................................................................................11 Wersja programu .............................................................................................................................13 Książka ..............................................................................................................................................14

Część I. CorelDRAW X7 ........................................................ 17 Rozdział 1. Elementy ekranu . ............................................................................19 Uruchamianie programu ................................................................................................................19 Pierwsze problemy ..........................................................................................................................22 Okno programu ...............................................................................................................................24 Pasek tytułu ......................................................................................................................................26 Pasek menu ......................................................................................................................................27 Paski niewidoczne ...........................................................................................................................31 Przesuwanie pasków .......................................................................................................................32 Pasek standardowy ..........................................................................................................................34 Pasek właściwości ............................................................................................................................38 Przybornik ........................................................................................................................................39 Linijka ...............................................................................................................................................40 Obszar rysunku ................................................................................................................................46 Podpowiedzi .....................................................................................................................................50 Paleta kolorów .................................................................................................................................54 Pasek stanu .......................................................................................................................................55 Kontrolki strony ..............................................................................................................................55 Nawigator .........................................................................................................................................56

Rozdział 2. Rozpoczynanie pracy . .................................................................... 57 Ekran powitalny ...............................................................................................................................57 Nowy rysunek ..................................................................................................................................60 Zmiana parametrów domyślnych .................................................................................................71

4

CorelDRAW Graphics Suite 7 Strony rysunku ................................................................................................................................93 Wyświetlanie rysunku ....................................................................................................................98 Wyświetlanie rysunku w skali .......................................................................................................99

Rozdział 3. Rysowanie linii . ............................................................................ 101 Krzywa ............................................................................................................................................103 Linia dwupunktowa ......................................................................................................................109 Prosta lub łamana Béziera ............................................................................................................116 Wybieranie węzłów .......................................................................................................................118 Linia kaligraficzna .........................................................................................................................123 Linia o szerokości zależnej od nacisku na narzędzie ................................................................125 Wzorce pociągnięcia .....................................................................................................................127 Pióro ................................................................................................................................................128 Pociągnięcia pędzla .......................................................................................................................130 Rysowanie obrazkami ...................................................................................................................132 Krzywa trójpunktowa ...................................................................................................................136

Rozdział 4. Rysowanie figur . ..........................................................................139 Prostokąt .........................................................................................................................................139 Prostokąt trójpunktowy ................................................................................................................149 Elipsa ...............................................................................................................................................150 Elipsa trójpunktowa ......................................................................................................................153 Wielokąt ..........................................................................................................................................154 Gwiazda ..........................................................................................................................................155 Wycinek ..........................................................................................................................................159 Łuk ...................................................................................................................................................161 Gwiazda złożona ............................................................................................................................161 Kratka ..............................................................................................................................................162 Spirala .............................................................................................................................................165 Kształt predefiniowany .................................................................................................................167 Obszar zamknięty ..........................................................................................................................178

Rozdział 5. Obiekty . ...................................................................................... 181 Obiekt ..............................................................................................................................................181 Deformowanie obiektów ..............................................................................................................182 Duplikowanie obiektów ...............................................................................................................186 Grupowanie i rozgrupowywanie obiektów ................................................................................189 Klonowanie obiektów ...................................................................................................................191 Kopiowanie obiektów do schowka .............................................................................................193 Obracanie obiektów ......................................................................................................................194 Pochylanie i rozciąganie obiektów ..............................................................................................197 Precyzyjne umieszczanie obiektów .............................................................................................202 Przesuwanie obiektów ..................................................................................................................203

Spis treści

5

Rozmieszczenie obiektów ............................................................................................................206 Usuwanie obiektów .......................................................................................................................208 Wstawianie obiektów ze schowka do rysunku ..........................................................................209 Wyrównywanie obiektów ............................................................................................................209 Zmiana kolejności obiektów ........................................................................................................212

Rozdział 6. Wypełnienia . ................................................................................215 Wypełnianie ...................................................................................................................................215 Wypełnianie deseniem .................................................................................................................226 Wypełnianie deseniem dwukolorowym ....................................................................................236 Wypełnianie teksturą ....................................................................................................................241 Wypełnianie postscriptowe ..........................................................................................................247 Własne wzory wypełnień .............................................................................................................250 Wypełnianie obiektami ................................................................................................................254

Rozdział 7. Bitmapy . ..................................................................................... 259 Importowanie obrazów bitmapowych .......................................................................................260 Efekty specjalne .............................................................................................................................268 Zamiana plików bitmapowych na wektorowe ..........................................................................270 Zamiana plików wektorowych na bitmapowe ..........................................................................271

Rozdział 8. Tekst . ........................................................................................ 277 Tekst artystyczny ...........................................................................................................................278 Tekst akapitowy .............................................................................................................................297 Wyszukiwanie i zamiana tekstu ..................................................................................................305 Tekst i ścieżka ................................................................................................................................307

Rozdział 9. Efekty dwuwymiarowe ................................................................. 311 Deformacja obiektu za pomocą obwiedni .................................................................................311 Lustrzane odbicie obiektów .........................................................................................................317 Przezroczystość ..............................................................................................................................318

Rozdział 10. Efekty trójwymiarowe ............................................................... 339 Cień .................................................................................................................................................339 Otaczanie obiektów obrysem .......................................................................................................345 Perspektywa ...................................................................................................................................354 Metamorfoza ..................................................................................................................................360 Głębia ..............................................................................................................................................371

Rozdział 11. Strony WWW . ...........................................................................381 Przyciski interaktywne ..................................................................................................................381 Zamiana tekstu akapitowego na zgodny z HTML ....................................................................389 Odsyłacze ........................................................................................................................................390 Publikowanie w internecie ...........................................................................................................395

6

CorelDRAW Graphics Suite 7

Rozdział 12. Zapisywanie i eksportowanie ....................................................... 405 Zapisywanie pracy .........................................................................................................................405 Zapisywanie rysunku pod nową nazwą ......................................................................................410 Zapisywanie plików w różnych formatach ................................................................................411 Zapisywanie obiektów wybranych ..............................................................................................411 Eksportowanie plików ..................................................................................................................413 Zamykanie rysunku i programu ..................................................................................................416

Rozdział 13. Drukowanie . ..............................................................................419 Przygotowanie materiałów dla biura usług poligraficznych ...................................................439

Część II. Corel PHOTO-PAINT X7 ........................................ 445 Rozdział 14. Podstawy obsługi . ...................................................................... 447 Uruchomienie programu .............................................................................................................447 Kojarzenie formatu pliku .............................................................................................................453 Pasek tytułu ....................................................................................................................................456 Pasek menu ....................................................................................................................................457 Przybornik ......................................................................................................................................462 Pasek właściwości ..........................................................................................................................465 Obszar rysunku ..............................................................................................................................466 Paleta kolorów ...............................................................................................................................466 Pasek stanu .....................................................................................................................................467 Okno dokowane ............................................................................................................................467 Wyświetlanie i ukrywanie pasków narzędzi ..............................................................................469 Linijki i jednostki miary ...............................................................................................................471 Prowadnice .....................................................................................................................................474 Siatka ...............................................................................................................................................477 Konfiguracja programu ................................................................................................................478

Rozdział 15. Rozpoczynanie pracy . .................................................................481 Nowy obrazek ................................................................................................................................481 Wczytywanie obrazka ...................................................................................................................488 Zmiana rozdzielczości oraz rozmiarów .....................................................................................491 Importowanie rysunków ..............................................................................................................497

Rozdział 16. Rysowanie figur i linii . ................................................................. 499 Rozdział 17. Obiekty . .....................................................................................519 Zaznaczanie ....................................................................................................................................520 Edycja kształtu i położenia ...........................................................................................................523 Grupowanie i łączenie ..................................................................................................................526 Doker ..............................................................................................................................................527

Spis treści

7

Rozdział 18. Kolory . ..................................................................................... 533 Kolor tła ..........................................................................................................................................533 Kolor farby .....................................................................................................................................538 Kolor wypełnienia jednolitego ....................................................................................................540 Liczba kolorów ...............................................................................................................................542 Korekcja kolorów i tonów ............................................................................................................543

Rozdział 19. Wypełnienia . ............................................................................. 547 Rozdział 20. Zaznaczanie . ............................................................................ 573 Zaznaczanie obszarów według kolorów obrazka . ....................................................................588 Działania na maskach . .................................................................................................................590

Rozdział 21. Tekst . ...................................................................................... 593 Rozdział 22. Efekty . ..................................................................................... 603 Efekty 3D ........................................................................................................................................604 Pociągnięcia ozdobne ...................................................................................................................618 Rozmywanie ...................................................................................................................................637 Aparat fotograficzny .....................................................................................................................652 Transformacje kolorów ................................................................................................................662 Obrys ...............................................................................................................................................666 Twórcze ..........................................................................................................................................670 Niestandardowe .............................................................................................................................687 Zniekształcanie ..............................................................................................................................694 Szum ................................................................................................................................................709 Wyostrzanie ...................................................................................................................................718 Tekstura ..........................................................................................................................................725

Zakończenie . .................................................................................................741 Skorowidz . .................................................................................................. 743

8

CorelDRAW Graphics Suite 7

Wstęp Komputery odgrywają w naszym życiu coraz większą rolę. Zastępują z powodzeniem wiele przedmiotów: edytory zastępują maszynę do pisania, arkusze kalkulacyjne — liczydło, programy CAD — deskę rysunkową i grafion, programy rysunkowe — szkicownik i ołówek, programy malarskie — ciemnię fotograficzną itd. Możliwości stwarzane przez narzędzia komputerowe są większe niż możliwości klasycznych narzędzi, na których wzorowali się ich twórcy, np.:  wykonywane operacje można cofać;  obiekty znajdujące się na arkuszu roboczym łatwo jest powielać, przesuwać, skalować;  rezultat pracy można zapisać w pliku i przez sieć komputerową przesłać innej osobie;  gdy dzieło będzie skończone, można je powielać w dowolnej liczbie egzemplarzy, a każdy z nich będzie identyczny. Wymienione zalety są typowe dla wszystkich narzędzi komputerowych. Gdy będziemy analizować możliwości stwarzane przez konkretny program, okaże się, że pozwala on uzyskiwać efekty, które za pomocą zwykłych narzędzi mógł osiągnąć tylko utalentowany lub odpowiednio wykształcony użytkownik. Nie każdy jest w stanie narysować trójwymiarowy obiekt, używając tylko szkicownika i ołówka. Program rysunkowy natomiast ma wbudowane funkcje pozwalające na uzyskiwanie efektów trójwymiarowości kilkoma kliknięciami myszy. Umiejętność obsługi programu graficznego nie zastąpi zdolności plastycznych lub wielu lat studiów na ASP. Aplikacja komputerowa ułatwia jedynie wykonywanie prac. Tworzenie dzieł artystycznych nadal pozostaje domeną garstki wybrańców, którym los nie poskąpił talentu. Nie ma jednego najlepszego programu, który umożliwia edytowanie tekstów, wykonywanie obliczeń, malowanie czy rysowanie. Każdy użytkownik komputera może wybrać taki program, który jemu najbardziej odpowiada. Ja wiele lat

10

CorelDRAW Graphics Suite 7

temu wybrałem CorelDRAW. Był to pierwszy profesjonalny program graficzny z polskim interfejsem. Z prawdziwą przyjemnością śledzę rozwój programów firmy Corel. Postaram się pokazać Ci, jak łatwa i przyjemna może być praca z ich wykorzystaniem (rysunek W.1). Rysunek W.1.

Mam nadzieję, że CorelDRAW Graphics Suite X7 spodoba Ci się tak, że nie będziesz chciał się z nim rozstać

Składniki pakietu CorelDRAW Graphics Suite X7 nie jest pojedynczym programem, lecz pakietem programów (rysunek W.2). Rysunek W.2.

Kupując CorelDRAW Graphics Suite X7, dostajemy zestaw programów

W skład pakietu wchodzą:  Bitstream Font Navigator — menedżer czcionek. Upraszcza zarządzanie czcionkami, np.: wyszukiwanie i instalowanie czcionek, łączenie ich w łatwe do zarządzania grupy, przeglądanie i drukowanie próbek.  Corel PowerTRACE X7 — zawarta w programie CorelDRAW X7 aplikacja do przekształcania map bitowych w grafiki wektorowe.  Corel CAPTURE X7 — program do przechwytywania obrazów widocznych na ekranie komputera oraz zapisywania ich w pliku. Dzięki temu czynności, które były wykonywane na ekranie, można później odtwarzać w postaci filmu.

Wstęp

11

Przechwytywać można cały ekran, pojedyncze okno, paski narzędzi, menu lub dowolny obszar. Ilustracje (tzw. zrzuty ekranów) do tej książki zostały wykonane za pomocą programu Corel CAPTURE X7.  Corel CONNECT — przeglądarka pozwalająca oglądać w trybie pełnoekranowym zdjęcia z lokalnego dysku lub sieci.  Corel PHOTO-PAINT X7 — program malarski. Aplikacja do grafiki bitmapowej. Umożliwia ona: edytowanie zdjęć z aparatów cyfrowych oraz bitmap powstałych przez skanowanie, a także malowanie własnych obrazów.  CorelDRAW X7 — program do grafiki wektorowej. Pozwala na przykład na: rysowanie, przekształcanie obiektów, tworzenie napisów. Rysunki można wykonywać własnoręcznie lub można korzystać z gotowych clipartów.  Duplexing Wizard — sprawia, że z aplikacji Corela można drukować dwustronnie. Dodatkowo instalowane są:  Video Tutorials — program do przeglądania samouczków użytkowania pakietu CorelDRAW X7. Filmy znajdują się na płycie instalacyjnej oraz są udostępniane przez producenta pakietu przez internet.  Documentation — podręcznik użytkowania pakietu CorelDRAW X7 w formacie *.pdf oraz Macro Programming Guide — poradnik dotyczący usprawniania pracy z użyciem makropoleceń. Po zainstalowaniu pakietu programów CorelDRAW Graphics Suite X7 użytkownik ma pewność, że dysponuje narzędziami do wykonywania większości prac graficznych, które podpowiada mu fantazja. Dodatkowym ułatwieniem jest zintegrowanie warsztatu pracy.

Wymagania systemowe Producent oprogramowania określa jego wymagania minimalne (rysunek W.3). Pozwalają one na zainstalowanie programu i uruchomienie wszystkich jego funkcji. Wymagania dla CorelDRAW Graphics Suite X7 to:  Microsoft Windows 8/8.1 (wersja 32-bitowa lub 64-bitowa), Windows 7 (wersja 32-bitowa lub 64-bitowa) z zainstalowanymi najnowszymi dodatkami Service Pack;  Procesor Intel Core 2 Duo lub AMD Athlon 64;  1 GB pamięci RAM;  1 GB miejsca na dysku twardym (w przypadku instalacji bez zasobów);

12

CorelDRAW Graphics Suite 7

Rysunek W.3. Minimalne wymagania pakietu CorelDRAW Graphics Suite X7

 mysz, tablet graficzny lub ekran dotykowy;  monitor o rozdzielczości 1280 x 768;  czytnik DVD (wymagany do instalacji wersji w pudełku);  przeglądarka Microsoft Internet Explorer 8 lub nowsza;  aby korzystać z subskrypcji i członkostwa, instalować aktualizacje oraz mieć dostęp do niektórych funkcji, w tym Centrum zasobów, narzędzi kodów QR i serwisu ConceptShare, wymagane jest połączenie internetowe. System spełniający wymagania minimalne nie pozwala na efektywną pracę. Pierwszy problem pojawi się już podczas zapisywania dużego rysunku na dysku twardym. Okaże się wówczas, że brak jest wolnego miejsca. Jeżeli system będzie miał zbyt mało pamięci operacyjnej, a uruchomione programy i pliki graficzne nie zmieszczą się w pamięci RAM, komputer zacznie stale korzystać z pliku wymiany. Plik wymiany zlokalizowany jest na dysku twardym. Dostęp do niego jest wolniejszy niż do pamięci RAM. Praca będzie niepotrzebnie zajmowała dużo czasu. Podobnie będzie z większością czynności wykonywanych przy wykorzystaniu komputera w konfiguracji minimalnej. Proponuję zatem, aby jako wymagania rzeczywiste przyjąć:  system operacyjny Windows 7 lub 8 (wersja 32- lub 64-bitowa) z zainstalowanym najnowszym zestawem poprawek;  minimum 2 GB pamięci RAM;  procesor nie gorszy niż Intel Core 2 Duo 2 GHz;  czytnik DVD o 40-krotnej prędkości;  mysz, tablet graficzny lub ekran dotykowy;

Wstęp

13

 monitor o minimalnej rozdzielczości 1024×768 ;  karta grafiki umożliwiająca pracę z rozdzielczością nie gorszą niż 1024×768;  ponad 2 GB wolnego miejsca na dysku twardym. Do efektywnej pracy potrzebne będą również:  skaner płaski, a w przypadku prac o bardzo wysokiej dokładności — bębnowy;  kolorowa drukarka atramentowa do wydruków próbnych;  nagrywarka DVD do archiwizacji danych i przenoszenia plików graficznych, które mogą osiągać duże rozmiary;  dostęp do internetu w celu aktualizacji oprogramowania, korzystania z pomocy technicznej lub grup dyskusyjnych itp. Tabele porównawcze procesorów znajdują się w internecie. Tabela firmy Intel znajduje się pod adresem http://ark.intel.com/. Tabelę firmy AMD można znaleźć pod adresem http://products.amd.com/pages/comparison/DesktopCPU.aspx. System Windows 8 umożliwia pracę z ekranem dotykowym. Jest to rozszerzenie możliwości sterowania systemem w porównaniu z poprzednimi wersjami systemu Windows. Komputer z zainstalowanym systemem Windows 8 nadal pozwala na korzystanie z myszy.

Wersja programu Książka jest poświęcona pakietowi CorelDRAW Graphics Suite X7 w wersji polskiej, który działa na komputerze pracującym pod kontrolą systemu operacyjnego Windows 7 (wersja 64-bitowa) z zainstalowanym najnowszym zestawem poprawek. Jeżeli korzystasz z programów w innych wersjach, może się okazać, że forma polecenia różni się od omawianej, narzędzia są umieszczone gdzie indziej, a wygląd ekranu różni się od pokazanego na ilustracji. Na szczęście zmiany w kolejnych wersjach pakietu CorelDRAW Graphics Suite nie są rewolucyjne, lecz ewolucyjne. Dzięki temu książka będzie Ci pomocna także wtedy, gdy korzystasz z innej wersji pakietu. Będziesz musiał tylko czasami odnaleźć właściwe polecenie, narzędzie itp. Różnice w wersjach programu mogą powstać na etapie instalacji (rysunek W.4). Podczas instalacji można wybrać dwa warianty: typowy i niestandardowy. W wersji typowej w lokalizacji domyślnej instalowany jest zestaw najczęściej używanych aplikacji. Użytkownik nie ma wtedy wpływu na to, co i gdzie zostanie zainstalowane. W wersji niestandardowej natomiast użytkownik wybiera, jakie komponenty pakietu zostaną zainstalowane. Może również wskazać miejsce docelowe różne od domyślnego. W książce opisano pakiet CorelDRAW Graphics Suite X7 w wersji polskiej i przy instalacji typowej.

14

CorelDRAW Graphics Suite 7

Rysunek W.4.

Opcje instalacji pakietu CorelDRAW Graphics Suite X7

Książka Tekst został podzielony na wiele małych tematów opisujących jeden problem. Możesz korzystać z niego jak z książki kucharskiej, poszukując informacji, w jaki sposób wykonać konkretne zadanie za pomocą CorelDRAW Graphics Suite X7. Po zapoznaniu się z opisem zadania możesz odłożyć książkę i sięgnąć po nią wówczas, gdy zajdzie potrzeba znalezienia odpowiedzi na kolejne pytanie. Tekst można przeczytać od początku do końca. Pozwoli to uzyskać wiedzę o możliwościach całego pakietu. Rozwiązanie to polecam osobom rozpoczynającym przygodę z grafiką komputerową. Wiodącymi programami pakietu CorelDRAW Graphics Suite X7 są CorelDRAW X7 oraz Corel PHOTO-PAINT X7. Im właśnie poświęcona jest ta książka. W obecnej wersji pakietu przechodzenie pomiędzy modułami CorelDRAW X7 oraz Corel PHOTO-PAINT X7 jest płynne. Ponieważ każdy z nich został przeznaczony do pracy z innymi rodzajami plików, książkę podzieliłem na dwie części. W pierwszej opisałem moduł CorelDRAW X7, w drugiej — moduł Corel PHOTO-PAINT X7.

Wstęp

15

Książkę podzieliłem na dwadzieścia siedem rozdziałów. A oto ich treść: Część I: „CorelDRAW X7” Rozdział 1. „Elementy ekranu” — jakie jest przeznaczenie poszczególnych elementów ekranu programu CorelDRAW X7. Rozdział 2. „Rozpoczynanie pracy” — jak przygotować program do pracy. Rozdział 3. „Rysowanie linii” — jak rysować linie. Rozdział 4. „Rysowanie figur” — jak rysować figury płaskie. Rozdział 5. „Obiekty” — jak zmieniać wymiary i położenie obiektów. Rozdział 6. „Wypełnienia” — jak wypełniać obiekty. Rozdział 7. „Bitmapy” — jak korzystać z plików bitmapowych na rysunkach wektorowych Rozdział 8. „Tekst” — jak na rysunkach umieszczać tekst, edytować go i przekształcać Rozdział 9. „Efekty dwuwymiarowe” — jak łatwo urozmaicać rysunki efektami dwuwymiarowymi. Rozdział 10. „Efekty trójwymiarowe” — jak wyczarować na płaszczyźnie złudzenie trójwymiarowości. Rozdział 11. „Strony WWW” — jak wykonywać strony WWW. Rozdział 12. „Zapisywanie i eksportowanie” — jak zachowywać rezultaty prac. Rozdział 13. „Drukowanie” — jak drukować prace. Część II: „Corel PHOTO-PAINT X7” Rozdział 14. „Podstawy obsługi” — jakie jest przeznaczenie poszczególnych elementów ekranu programu Corel PHOTO-PAINT X7. Rozdział 15. „Rozpoczynanie pracy ” — jak przygotować program do pracy. Rozdział 16. „Rysowanie figur i linii ” — jak rysować linie i figury płaskie. Rozdział 17. „Obiekty” — jak pracować z obiektami. Rozdział 18. „Kolory” — jak stosować kolory w pracach. Rozdział 19. „Wypełnienia” — jak używać wypełnień. Rozdział 20. „Zaznaczanie” — jak zaznaczać obiekty.

16

CorelDRAW Graphics Suite 7

Rozdział 21. „Tekst” — jak na obrazkach umieszczać tekst, edytować go i przekształcać. Rozdział 22. „Efekty” — jakie są rezultaty korzystania z efektów specjalnych. „Zakończenie” — jak osiągnąć sukces w grafice komputerowej.

Część I CorelDRAW X7 Program CorelDRAW X7 jest przeznaczony do pracy z plikami wektorowymi. Opisany w drugiej części książki program Corel PHOTO-PAINT X7 również umożliwia wstawianie do rysunków plików wektorowym oraz ich przekształcanie. Jednak zdecydowanie większe możliwości pracy z rysunkami wektorowymi daje program CorelDraw X7.

18

CorelDRAW Graphics Suite 7

Rozdział 1. Elementy ekranu Z tego rozdziału dowiesz się:  jak uruchomić program CorelDRAW X7,  jak otworzyć dokument,  jakie jest przeznaczenie domyślnie wyświetlanych elementów ekranu,  jak zmienić zestaw wyświetlanych przycisków,  jak posługiwać się linijkami,  do czego można wykorzystać obszar rysunku.

Uruchamianie programu Uruchamianie programu zostało opisane na przykładzie systemu Windows 7. Ma on interfejs bezdotykowy. Interfejs dotykowy pojawił się wraz z systemem Windows 8. Jest on alternatywą, gdyż nawet Windows 8 ma wbudowany interfejs bezdotykowy. Co to takiego? To interfejs „klikalny”, którego zasady obsługi pozostają niezmienione od czasów pierwszych systemów Windowsa.

Aby uruchomić program CorelDRAW X7 za pomocą skrótu na pulpicie: 1. Dwukrotnie kliknij ikonę programu (rysunek 1.1). Informacja zapisana w nawiasie jest zależna od zainstalowanej wersji programu. Rysunek 1.1.

Ikona programu CorelDRAW X7 widoczna na pulpicie bezdotykowym

2. Po chwili wyświetlone zostanie okno powitalne (rysunek 1.2).

20

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 1.2. Okno powitalne programu CorelDRAW X7

Aby uruchomić program CorelDRAW X7 za pomocą menu Start: 3. Kliknij przycisk Start widoczny w lewym dolnym rogu ekranu (rysunek 1.3). Rysunek 1.3.

Przycisk Start

4. W rozwiniętym menu kliknij pozycję Wszystkie programy (rysunek 1.4). Rysunek 1.4.

Czarny trójkąt widoczny na lewo od napisu informuje, że po kliknięciu przycisku nastąpi wyświetlenie pozycji szczegółowych

5. Na liście programów kliknij pozycję CorelDRAW Graphics Suite X7. 6. Po rozwinięciu jej kliknij pozycję CorelDRAW X7 (rysunek 1.5). Rysunek 1.5.

Wśród składników pakietu CorelDRAW Graphics Suite X7 znajduje się CorelDRAW X7

Rozdział 1.  Elementy ekranu

21

7. Po chwili wyświetlone zostanie okno powitalne (rysunek 1.2).

Aby uruchomić program CorelDRAW X7 z otworzonym plikiem: 1. Odszukaj rysunek wykonany w programie CorelDRAW. 2. Dwukrotnie kliknij jego ikonę (rysunek 1.6). Rysunek 1.6.

W zależności od ustawionej wielkości ikon może być widoczny sam symbol pliku lub symbol pliku na tle miniatury obrazka

3. Po chwili wyświetlony zostanie rysunek otworzony w programie CorelDRAW X7 (rysunek 1.7).

Rysunek 1.7. W trakcie instalacji programów tworzone są powiązania pomiędzy nimi a formatami plików.

Dzięki temu po dwukrotnym kliknięciu pliku zostanie on otworzony w programie, który umożliwia jego edycję

Podczas pracy z komputerem typowe jest to, że często ten sam rezultat końcowy można uzyskać nie tylko w jeden sposób. Warto znać różne metody wykonania zadania. Niekiedy jedna z nich jest łatwiejsza do realizacji niż pozostałe.

22

Część I  CorelDRAW X7

Pierwsze problemy Opisałem trzy sposoby uruchamiania programu. Są one dostępne domyślnie w komputerze ze standardowo zainstalowanym pakietem. Co jednak zrobić, gdy nie ma ikony na pulpicie lub dwukrotne kliknięcie ikony nie powoduje otworzenia aplikacji? Oznacza to, że wprowadzono zmiany w konfiguracji komputera. Usunięte skróty i powiązania formatów plików z aplikacjami można jednak utworzyć na nowo.

Aby utworzyć na pulpicie skrót do programu CorelDRAW X7: 1. Odszukaj plik programu CorelDRAW (rysunek 1.8). Przy instalacji standardowej znajduje się on w lokalizacji c:\Program Files\Corel\ CorelDRAW Graphics Suite X7\Programs64\. Rysunek 1.8.

Plik programu CorelDRAW

2. Kliknij go prawym przyciskiem myszy i z menu podręcznego wybierz polecenie Utwórz skrót. 3. Po wyświetleniu okna z pytaniem kliknij przycisk Tak (rysunek 1.9). Rysunek 1.9.

Zasadniczo właśnie o to nam chodzi

4. Na pulpicie pojawi się skrót (rysunek 1.10) Rysunek 1.10.

Skrót do programu CorelDRAW

5. Aby zmienić podpis pod skrótem, kliknij go prawym przyciskiem myszy i z menu podręcznego wybierz polecenie Zmień nazwę. 6. Po przejściu w stan edycji nazwy wpisz własną nazwę skrótu (rysunek 1.11)

Rozdział 1.  Elementy ekranu

23

Rysunek 1.11.

Nazwę skrótu można zmienić

Aby powiązać typ pliku z programem CorelDRAW X7: 1. Odszukaj plik typu, który ma być otwierany w programie CorelDRAW (rysunek 1.12). Rysunek 1.12.

Przy ikonie rysunku widoczny jest symbol informujący, że domyślnie zostanie on otworzony w Notatniku. Nie wróży to nic dobrego

2. Kliknij go prawym przyciskiem myszy. 3. Z menu podręcznego wybierz polecenia: Otwórz za pomocą, Wybierz program domyślny. 4. W oknie Otwieranie za pomocą (rysunek 1.13) kliknij ikonę programu domyślnego. Usuń zaznaczenie z pola Zawsze używaj wybranego programu do otwierania tego typu plików. 5. W oknie Otwieranie za pomocą (rysunek 1.13) kliknij ikonę programu, który chcesz uczynić domyślnym. Umieść zaznaczenie w polu Zawsze używaj wybranego programu do otwierania tego typu plików. 6. Kliknij przycisk OK. Rysunek 1.13.

Okno umożliwia zarządzanie aplikacjami skojarzonymi z typem pliku

24

Część I  CorelDRAW X7

7. Zmieniona zostanie ikona przy miniaturze pliku (rysunek 1.14). Rysunek 1.14.

Ikona wskazuje, że plik został skojarzony z programem CorelDRAW

Okno programu Wygląd okna programu zależy od stanu, w jakim znajduje się program, od tego też zależy liczba dostępnych funkcji. Gdy mamy przed sobą pusty ekran, nie możemy wiele zrobić (rysunek 1.15). Zdecydowanie więcej narzędzi i opcji jest aktywnych, gdy otworzymy istniejący już dokument lub utworzymy nowy.

Rysunek 1.15. Dostępne są tylko polecenia pozwalające na konfigurowanie programu i utworzenie

nowego projektu

Aby utworzyć nowy dokument: 1. Uruchom program CorelDRAW X7. 2. W oknie programu kliknij ikonę Nowy (rysunek 1.16).

Rozdział 1.  Elementy ekranu

25

Rysunek 1.16.

Ikona Nowy

3. Wyświetlone zostanie okno Utwórz nowy dokument (rysunek 1.17). Widoczne w nim parametry są domyślne. Konkretne wartości nie mają wpływu na wygląd elementów okna programu. Możemy je zaakceptować, klikając przycisk OK. Rysunek 1.17.

Ustawienia domyślne dla nowego dokumentu

4. Wyświetlone zostanie okno z pustym arkuszem roboczym (rysunek 1.18).

Rysunek 1.18. Gdy w oknie otworzony jest arkusz, dostępne są narzędzia do rysowania na nim

26

Część I  CorelDRAW X7

Pasek tytułu Pasek tytułu jest widoczny na samej górze okna programu. W jego lewym rogu znajduje się menu sterujące programu. Na prawo od menu sterowania widoczna jest nazwa programu — CorelDRAW X7. Na prawo od nazwy programu wyświetlana jest nazwa dokumentu. Domyślnie nadawana mu jest nazwa Beznazwy-1 (rysunek 1.19). Napis Wersja próbna informuje o tym, że nie został wprowadzony klucz rejestracyjny. CorelDRAW X7 może być użytkowany przez 30 dni bez wprowadzania klucza rejestracyjnego. Rysunek 1.19.

Lewa strona Paska tytułu

Kolejno tworzonym dokumentom będą nadawane nazwy: Beznazwy-1, Beznazwy2, Beznazwy-3 itd. Podczas zapisywania dokumentu można zmienić jego nazwę.

W prawym rogu Paska tytułu (rysunek 1.20) znajdują się trzy przyciski: Rysunek 1.20.

Prawa strona Paska tytułu

 Przycisk minimalizacji jest oznaczony małą poziomą kreską. Kliknięcie go powoduje zwinięcie okna programu do ikony widocznej na pasku zadań (rysunek 1.21). Rysunek 1.21.

Kliknięcie ikony programu powoduje ponowne wyświetlenie okna programu

 Przycisk maksymalizacji (kwadrat) lub przycisk przywracania rozmiaru (dwa małe kwadraty). Po zmaksymalizowaniu okno zajmuje całą dostępną powierzchnię ekranu. Po przywróceniu rozmiaru okno jest widoczne na pierwszym planie, ale po bokach widać wcześniej używane aplikacje.  Przycisk zamykania (znak X). Kliknięcie go powoduje zamknięcie okna programu. Jeżeli w otwartym dokumencie zostały wprowadzone zmiany, ale nie zostały one zapisane, przed zamknięciem okna wyświetli się okno z pytaniem, czy zapisać wprowadzone zmiany. Gdy dokument nie zawiera niezapisanych informacji, zamknięcie okna nastąpi od razu. Jeżeli w komputerze otwartych jest kilka programów, możliwe jest szybkie przełączanie się między nimi za pomocą naciskania klawiszy Alt+Tab.

Rozdział 1.  Elementy ekranu

27

Aby wyświetlić menu sterujące programu CorelDRAW X7: 1. Uruchom program CorelDRAW X7. Utwórz nowy dokument. 2. Kliknij ołówek widoczny w lewym rogu Paska tytułu (rysunek 1.22). Wyświetlone zostanie menu, w którym widoczne są polecenia częściowo pokrywające się z tymi dostępnymi za pośrednictwem trzech przycisków widocznych w prawym rogu Paska tytułu (rysunek 1.20). Rysunek 1.22.

Ikona ołówka w lewym górnym rogu okna umożliwia dostęp do poleceń pozwalających na zarządzanie oknem

Kolejny dowód na to, że podczas pracy z komputerem tę samą czynność można wykonać na wiele sposobów. Zamknięcie okna programu nastąpi po kliknięciu Przycisku zamykania (rysunek 1.20), wybraniu polecenia Zamknij bądź naciśnięciu kombinacji klawiszy Alt+F4.

Pasek menu Pasek menu (rysunek 1.23 i 1.24) jest widoczny pod Paskiem tytułu. Nazwę swą zawdzięcza temu, że widoczne są w nim nazwy grup poleceń, podobnie jak nazwy posiłków w karcie dań. Wybranie nazwy grupy poleceń powoduje wyświetlenie należących do niego operacji szczegółowych — analogicznie jak po zajrzeniu do menu w restauracji można się dowiedzieć, co jest dostępne na pierwsze danie, co na drugie itd. Wygląd paska menu zależny jest od tego, czy okno programu jest puste (rysunek 1.23), czy też w oknie programu znajduje się rysunek (rysunek 1.24).

Rysunek 1.23. Pasek menu z poleceniami umożliwiającymi rozpoczęcie pracy

Rysunek 1.24. Pasek menu z poleceniami pozwalającymi na przekształcanie wczytanego projektu

28

Część I  CorelDRAW X7 Polecenia wydawane z poziomu Paska menu dotyczą tylko bieżącego dokumentu. Polecenia wydawane z poziomu Paska tytułu odnoszą się do okna programu. W tym samym oknie programu może być otwartych wiele różnych dokumentów.

W Pasku menu (rysunek 1.24) widoczne są wyrazy: Plik, Edycja, Widok… Są one nazwami grup poleceń. Po rozwinięciu menu Plik wyświetlone zostaną polecenia, które można zastosować do pliku (rysunek 1.25). Po rozwinięciu menu Efekty widoczna jest lista efektów, które można uzyskać na rysunku (rysunek 1.26). Aby rozwinąć menu, korzystając z myszy, należy kliknąć jego nazwę widoczną na Pasku menu. Rysunek 1.25.

Imponująca lista dań, które można przyrządzić z pliku

Rozdział 1.  Elementy ekranu

29

Rysunek 1.26.

Menu Efekty

Każdy wyraz widoczny na Pasku menu ma podkreśloną jedną literę. Litery te służą do rozwijania menu bez użycia myszy.

Aby rozwinąć menu Plik bez użycia myszy: 1. Uruchom program CorelDRAW X7. Utwórz nowy dokument. 2. Naciśnij lewy klawisz Alt i podkreśloną literę w menu, które chcesz rozwinąć, czyli P. 3. Zapoznaj się z wyglądem menu (rysunek 1.27). Rysunek 1.27.

Fragment menu Plik

Wybranie polecenia z rozwiniętego menu może odbywać się na kilka sposobów:  przez naprowadzenie podświetlenia na nazwę polecenia i potwierdzenie wyboru naciśnięciem klawisza Enter,  przez naciśnięcie kombinacji klawiszy widocznej na prawo od nazwy polecenia.

30

Część I  CorelDRAW X7 Zapis Ctrl+Shift+S należy rozumieć jako: „Wciśnij i trzymaj klawisz Ctrl, wciśnij i trzymaj klawisz Shift, wciśnij klawisz S”. Z widocznych obok nazw poleceń skrótów klawiaturowych możesz korzystać również wówczas, gdy zwinięte jest menu, w którym się one znajdują. Wystarczy, że naciśniesz klawisze Ctrl+Shift+S, a wyświetlone zostanie okno Zapisz jako.

Aby dodać skrót klawiaturowy: 1. Uruchom program CorelDRAW X7. 2. Wybierz polecenia Narzędzia, Opcje lub naciśnij skrót klawiaturowy Ctrl+J. 3. W oknie Opcje (rysunek 1.28) wybierz kolejno: Obszar roboczy, Dostosowywania, Polecenia. Rysunek 1.28.

Aby rozwinąć gałąź drzewa, należy kliknąć kwadrat ze znakiem plus. Aby zwinąć gałąź drzewa, należy kliknąć kwadrat ze znakiem minus

4. Po prawej stronie okna Opcje w sekcji Polecenia rozwiń listę i wybierz z niej nazwę menu. Na rysunku 1.29 wybrano menu Plik. Rysunek 1.29.

Jeżeli często korzystasz z wydruku seryjnego, wygodnie będzie uruchamiać go z użyciem skrótu klawiaturowego

5. Kliknij nazwę polecenia, do którego chcesz przypisać skrót klawiaturowy. 6. Kliknij kartę Klawisze skrótów (rysunek 1.30). 7. Naciśnij kombinację klawiszy, która posłuży do uruchamiania polecenia. 8. Kliknij przycisk Przypisz.

Rozdział 1.  Elementy ekranu

31

Rysunek 1.30.

Do polecenia można przypisać skrót. Program sprawdzi, czy nie występuje konflikt z już istniejącymi skrótami

9. W oknie Opcje kliknij przycisk OK. 10. Sprawdź, czy zmiana została przypisana (rysunek 1.31). Rysunek 1.31.

Skrót klawiaturowy z rysunku 1.30 przypisany został poleceniu z rysunku 1.29

Paski niewidoczne Może się zdarzyć, że w oknie programu widoczne są inne paski niż te pokazane na ilustracjach. Czy można zmienić zestaw pasków?

Aby wyświetlić listę pasków: 1. Uruchom program CorelDRAW X7. 2. Kliknij prawym przyciskiem myszy puste miejsce na dowolnym pasku narzędzi (rysunek 1.32). Zmianę statusu paska (ukryty/wyświetlony) można uzyskać przez kliknięcie jego nazwy w menu podręcznym.

Dlaczego widoczne są tylko niektóre paski? Powód jest prosty. Po wyświetleniu wszystkich pasków nie zostaje wiele miejsca na część do edycji rysunku (rysunek 1.33).

32

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 1.32.

Menu podręczne pasków narzędzi. Paski widoczne wyróżnione są zaznaczeniem

Rysunek 1.33. Manifestacja siły i możliwości CorelDRAW X7. Tylko nie ma już miejsca na arkusz roboczy

Przesuwanie pasków Skoro możemy wybierać, które paski narzędzi są widoczne, to może da się też zmieniać położenie widocznych pasków? Jest taka możliwość.

Aby zmienić położenie pasków: 1. Uruchom program CorelDRAW X7. 2. Kliknij prawym przyciskiem myszy puste miejsce na dowolnym pasku narzędzi (rysunek 1.32).

Rozdział 1.  Elementy ekranu

33

3. Kliknięciem usuń zaznaczenie opcji Zablokuj paski narzędzi (rysunek 1.34). Rysunek 1.34.

Pasków zablokowanych nie można przesuwać

4. Naprowadź kursor na krawędź paska z kropkami (rysunek 1.35). Kursor zmieni kształt ze strzałki na krzyż zakończony czterema strzałkami. Rysunek 1.35.

Po odblokowaniu na paskach widoczne są kropki

5. Przeciągnij pasek w miejsce, w którym wygodnie będzie Ci do niego sięgać (rysunek 1.35).

Rysunek 1.36. Łatwiej sięgać do paska, gdy znajduje się on w pobliżu obszaru roboczego

Wymiary pasków można zmieniać przez przeciąganie krawędzi (rysunek 1.37).

34

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 1.37.

Przeciąganie krawędzi paska powoduje przesuwanie jego zawartości

Gdy pasek zechcemy oddać na miejsce, wystarczy przeciągnąć go w położenie pierwotne. Aby ukryć pasek, wystarczy kliknąć krzyżyk widoczny w jego prawym górnym rogu.

Pasek standardowy Pasek Standardowy znajduje się pod Paskiem menu. Składa się on z przycisków (rysunek 1.38).

Rysunek 1.38. Fragment Paska standardowego

Kliknięcie przycisku powoduje uzyskanie dostępu do polecenia lub funkcji. Czynności, które w ten sposób można zainicjować, są dostępne również za pośrednictwem Paska menu. Na pasku Standardowym umieszczono przyciski odpowiadające poleceniom najczęściej wybieranym z Paska menu. Zamiast wybierać kolejno: Plik/Nowy, wystarczy kliknąć przycisk Nowy. Na rysunku 1.27 obok polecenia Nowy widać skrót klawiaturowy Ctrl+N. Skróty klawiaturowe są widoczne tylko przy niektórych najczęściej używanych poleceniach. Są one trzecim — oprócz wybierania poleceń z menu i klikania ikony na pasku Standardowym — sposobem na wydawanie poleceń programowi.

Aby uzyskać informację o funkcji uruchamianej przyciskiem: 1. Uruchom program CorelDRAW X7. 2. Naprowadź wskaźnik myszy na przycisk i przytrzymaj przez chwilę. 3. Odczytaj skrótowy opis polecenia przypisanego do przycisku (rysunek 1.39).

Rozdział 1.  Elementy ekranu

35

Rysunek 1.39.

Skrótowy opis polecenia przypisanego do przycisku

W tabeli 1.1 opisałem funkcje poszczególnych przycisków paska Standardowego. Tabela 1.1. Domyślne przyciski Paska standardowego

Ikona

Funkcja Rozpoczynanie nowego rysunku Otwieranie istniejącego rysunku Zapisywanie rysunku Drukowanie rysunku Wycinanie zaznaczonego obiektu do schowka Kopiowanie zaznaczonego obiektu do schowka Wstawianie zawartości schowka do rysunku Anulowanie ostatniej czynności Cofanie anulowania lub ponowienie ostatniej czynności Wyszukiwanie obrazów, zdjęć i czcionek Importowanie rysunku do aktywnego dokumentu Eksportowanie rysunku do innego formatu Eksportowanie rysunku do formatu *.pdf. (Rozwiązanie idealne, gdy chcemy uniknąć niespodzianek przy przekazywaniu pliku w formacie, który można łatwo edytować) Skala rysunku. Możliwe jest zarówno powiększanie, jak i pomniejszanie. Wyświetlenie arkusza roboczego z użyciem maksymalnie dużej powierzchni okna

36

Część I  CorelDRAW X7

Tabela 1.1. Domyślne przyciski Paska standardowego — ciąg dalszy

Ikona

Funkcja Wyświetlanie lub ukrywanie linijek umieszczonych wzdłuż górnej i lewej krawędzi obszaru roboczego Wyświetlanie lub ukrywanie siatki. Pełni ona rolę rygi1 (a i przypomina ją nieco) używanej w zeszytach bez linii. Wyświetlanie lub ukrywanie prowadnic. Opcje wyrównywania Ekran powitalny. Kliknięcie ikony powoduje wyświetlenie ekranu powitalnego. Ułatwia on rozpoczęcie pracy i poznanie programu osobom, które nie znają jeszcze CorelDRAW X7. Okno opcji programu Uruchamianie innych aplikacji firmy Corel zainstalowanych w komputerze. Nie trzeba szukać skrótów ani menu. Wystarczy kliknąć przycisk, a potem nazwę aplikacji.

Program jest gotowy do pracy zaraz po zainstalowaniu. Jest to możliwe dzięki ustawieniom domyślnym. Zaspokajają one potrzeby statystycznego użytkownika. Ze statystyką jest problem taki, że nie oddaje wiernie rzeczywistości w skali mikro. To, że dwie osoby mają średnio 100 zł, może oznaczać, że jedna z nich ma 0 zł, a druga resztę tej kwoty. Również ustawienia domyślne nie muszą odzwierciedlać rzeczywistych potrzeb każdego użytkownika. Na szczęście program można w szerokim zakresie dostosować do potrzeb indywidualnych. Potem korzystanie z niego jest tak wygodne jak korzystanie z ubrania szytego na miarę.

Aby zmienić przyciski widoczne na pasku: 1. Uruchom program CorelDRAW X7. Utwórz nowy dokument. 2. Wybierz polecenia: Narzędzia/Dostosowywanie (rysunek 1.40). Rysunek 1.40.

Fragment menu Narzędzia

1

Ryga — arkusz papieru z naniesionymi liniami lub kratką. Po podłożeniu pod czysty arkusz ułatwia równe pisanie.

Rozdział 1.  Elementy ekranu

37

3. Po wyświetleniu okna Opcje rozwiń kategorie: Obszar roboczy/ Dostosowywanie/Polecenia (rysunek 1.41). Rysunek 1.41.

Kategorie po rozwinięciu

4. Z listy rozwijanej (rysunek 1.42) znajdującej się po prawej stronie okna Opcje wybierz nazwę menu zawierającego ikonę, którą chcesz dodać do paska. Rysunek 1.42.

Lista nazw menu

5. Przewiń zawartość okna, aby widoczna była poszukiwana ikona (rysunek 1.43). 6. Stosując przeciąganie, przesuń ikonę na pasek.

38

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 1.43.

Poszukiwana ikona

Pasek właściwości Wygląd Paska właściwości jest zależny od aktualnie wybranego narzędzia lub obiektu. Znajdujące się na nim przyciski i okna pozwalają na wprowadzanie zmian właściwości tworzonego lub edytowanego obiektu (rysunki 1.44 i 1.45).

Rysunek 1.44. Pasek właściwości pustego arkusza Rysunek 1.45.

Pasek właściwości obiektu Prostokąt

 Aby wyświetlona została nazwa paska, naprowadź kursor na pięć kropek znajdujących się po lewej stronie paska. Gdy kursor przyjmie kształt krzyżyka, którego ramiona są zakończone czterema strzałkami, przeciągnij pasek w kierunku środka ekranu. Pasek wróci na swoje miejsce wówczas, gdy dwukrotnie klikniesz jego tytuł.  Aby wyświetlić lub ukryć pasek, kliknij prawym przyciskiem myszy puste miejsce na widocznym pasku. W podręcznym menu kliknij nazwę paska, którego status chcesz zmienić.

 Jeżeli żaden pasek nie jest widoczny, wybierz polecenia: Narzędzia/Opcje. W oknie Opcje rozwiń kategorie: Obszar roboczy/Dostosowywanie/Paski poleceń. Zaznacz nazwy pasków, które mają być widoczne.

Rozdział 1.  Elementy ekranu

39

Przybornik Przybornik znajduje się po lewej stronie okna. Zorientowany jest pionowo. Zawiera ikony narzędzi używanych do tworzenia i edytowania obiektów (rysunek 1.46). Rysunek 1.46.

Przybornik w wersji paska pionowego znajdującego się przy lewej krawędzi obszaru roboczego

Aby skorzystać z narzędzia, należy kliknąć jego symbol. Niektóre z symboli w prawym dolnym rogu mają widoczny czarny trójkąt. Oznacza on, że narzędzie jest tylko jednym z grupy. Przybornik pełni podobną rolę jak skrzynka z narzędziami. W trakcie pracy z programem można kliknięciem wybierać z niego narzędzia. W zależności od klikniętej ikony zmienia się wygląd kursora. Zmieniają się także jego właściwości. Tak samo wykonane pociągnięcie może zostawić na arkuszu ślad w postaci okręgu, pola tekstowego, tabeli itd.

Aby wyświetlić narzędzia należące do grupy: 1. Naprowadź kursor na ikonę narzędzia (rysunek 1.47). Rysunek 1.47.

Kursor wskazuje ikonę wyróżnioną czarnym trójkątem

40

Część I  CorelDRAW X7

2. Naciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. 3. Wyświetlona zostanie paleta rozwijalna. Widoczne są wszystkie narzędzia należące do grupy (rysunek 1.48). Rysunek 1.48.

Narzędzia należące do grupy

Wygląd przybornika podczas pracy z programem ulega zmianie. W paletach wyświetlane są te narzędzia, które były wybrane ostatnio.

Więcej o narzędziach z przybornika dowiesz się z dalszej części książki.

Linijka Linijka jest domyślnie wyświetlana wzdłuż górnej i lewej krawędzi obszaru roboczego (rysunek 1.49). Rysunek 1.49.

Linijki: pozioma i pionowa

Podczas pracy z dużym powiększeniem linijki ułatwiają zorientowanie się, która część arkusza jest aktualnie widoczna (rysunek 1.50). Można je również wykorzystać do precyzyjnego umieszczania obiektów.

Rozdział 1.  Elementy ekranu Rysunek 1.50.

Na podstawie odczytów z linijek można się zorientować, która część arkusza roboczego jest widoczna w oknie programu

Aby ukryć lub wyświetlić linijki, korzystając z menu Widok: 1. Wybierz polecenia: Widok/Linijki (rysunek 1.51). Rysunek 1.51.

Zaznaczenie przy nazwie elementu wskazuje, że jest on widoczny lub aktywny

Aby ukryć lub wyświetlić linijki, korzystając z menu podręcznego: 1. Jeżeli linijki są widoczne, można kliknąć je prawym przyciskiem myszy. Po wyświetleniu menu podręcznego należy wybrać polecenie Ustawienia linijek… (rysunek 1.52).

41

42

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 1.52.

W menu podręcznym linijek znajduje się polecenie Ustawienia linijek…

2. Na ekranie wyświetlone zostanie okno Opcje, otworzone w sekcji dotyczącej ustawień linijek (rysunek 1.53). Rysunek 1.53.

W dolnej części okna widoczne jest pole, które pozwala na ukrycie linijek

Aby przesunąć linijkę: 1. Wciśnij i trzymaj klawisz Shift. 2. Przeciągnij linijkę w nowe położenie (rysunek 1.54). Rysunek 1.54.

Aktualne położenie przesuwanej linijki wskazuje linia przerywana

3. Zwolnij klawisz Shift (rysunek 1.55). Linijka w programie jest elektronicznym odpowiednikiem zwykłej linijki. Niezależnie od tego, którego z narzędzi użyjemy, pomiar będzie dokładny wtedy, gdy linijkę przysuniemy blisko do mierzonego obiektu.

Rozdział 1.  Elementy ekranu

43

Rysunek 1.55.

Linijka górna została dosunięta do obszaru roboczego

Aby zmienić jednostki miary linijek: 1. Dwukrotnie kliknij linijkę. 2. Okno Opcje jest wyświetlane tak, że rozwinięte są sekcje: Dokument/Linijki (rysunek 1.56). Rysunek 1.56.

Opcji jest tak wiele, że zostały pogrupowane tematycznie, aby wygodnie było z nich korzystać

3. W obszarze Jednostki na liście W poziomie wybierz z dostępnych jednostkę miary (rysunek 1.57). Jeżeli chcesz, aby linijki pozioma i pionowa wyskalowane były w tych samych jednostkach, pozostaw zaznaczoną opcję Takie same jednostki dla poziomych i pionowych linijek.

44

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 1.57.

Linijka pionowa i pozioma wyskalowane zostaną w pica (punktach)

Jeżeli linijki pionowa i pozioma mają być wyskalowane w innych jednostkach, wyświetl okno Opcje (rysunek 1.57), a następnie usuń zaznaczenie przy opcji Takie same jednostki dla poziomych i pionowych linijek. Wybierz jednostki miary dla każdej osi z osobna.

Aby zmienić położenie początku linijki: 1. Umieść kursor na przecięciu linijek — poziomej i pionowej (rysunek 1.58). Rysunek 1.58.

Po naprowadzeniu kursora na punkt przecięcia linijek widoczny staje się kwadrat

2. Wciśnij lewy przycisk myszy. 3. Przeciągnij kursor do miejsca, w którym ma się znaleźć początek linijki. 4. Zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 1.59). Rysunek 1.59.

Przesunięty został początek linijki poziomej i pionowej

Gdy dwukrotnie klikniesz kwadrat widoczny na przecięciu linijek, początek linijek zostanie ustawiony w lewym dolnym rogu arkusza (rysunek 1.58).

Aby precyzyjnie zmienić położenie początku linijek: 1. Dwukrotnie kliknij dowolną linijkę. 2. Okno Opcje jest wyświetlane tak, że rozwinięte są sekcje: Dokument/Linijki (rysunek 1.60).

Rozdział 1.  Elementy ekranu

45

Rysunek 1.60.

Podwójne kliknięcie linijki powoduje natychmiastowe otworzenie okna konfiguracyjnego

3. W obszarze Początek układu w polu W poziomie wpisz wartości przesunięcia początku osi poziomej układu współrzędnych (rysunek 1.61). Rysunek 1.61.

Położenie początku układu współrzędnych możemy precyzyjnie ustalić

4. W polu W pionie wpisz wartości przesunięcia początku osi pionowej układu współrzędnych.

Aby zmienić podziałkę linijek: 1. Dwukrotnie kliknij dowolną linijkę. 2. Okno Opcje jest wyświetlane tak, że rozwinięte są sekcje: Dokument/Linijki (rysunek 1.60). 3. W obszarze Odstępy podziałki w polu na działkę wpisz liczbę kresek, która ma być widoczna pomiędzy dwiema liczbami (rysunek 1.62). Rysunek 1.62.

Gęstość podziałki

4. Sprawdź, jak zmienił się wygląd linijek (rysunek 1.63). Rysunek 1.63.

Linijki po wybraniu 20 kresek na działkę ułatwiają precyzyjny pomiar

46

Część I  CorelDRAW X7

Obszar rysunku Obszar rysunku ma kształt prostokąta. Widoczny jest w centralnej części okna programu. Symbolizuje on kartkę papieru, na której po wydrukowaniu pojawi się praca. Na wydruku znajdą się obiekty umieszczone wewnątrz prostokąta, zaś wszystko to, co będzie poza granicami strony, nie zostanie wydrukowane (rysunek 1.64). Rysunek 1.64.

Kwadrat znajduje się w obszarze rysunku, a kółko na obszarze niedrukowalnym

Jeżeli używasz kilku obiektów, a na wydruku ma znajdować się tylko jeden, nie musisz usuwać pozostałych. Wystarczy, że przeciągniesz je poza granicę obszaru drukowalnego.

Aby wyświetlić podgląd wydruku: 1. Wybierz kolejno polecenia: Plik/Podgląd wydruku. 2. Spowoduje to wyświetlenie okna Podgląd wydruku (rysunek 1.65). Część obrazka znajdująca się za marginesem nie zostanie wydrukowana. Na zewnątrz arkusza można umieszczać elementy, które będą występowały np. na kolejnych wersjach rysunku. 3. Aby powrócić do okna edycji rysunku, wybierz polecenia: Plik/Zamknij podgląd wydruku. Jeżeli praca nie mieści się na jednym arkuszu, można zwiększyć format lub podzielić pracę na kilka części.

Rozdział 1.  Elementy ekranu

Rysunek 1.65. Tak będzie wyglądał po wydrukowaniu projekt pokazany na rysunku 1.64

Aby zmienić rozmiar arkusza: 1. Dwukrotnie kliknij narożnik arkusza (rysunek 1.66). Rysunek 1.66.

Kursor wskazuje narożnik arkusza

2. Wyświetlone zostanie okno Opcje z rozwiniętą sekcją Rozmiar strony (rysunek 1.67). Z listy Rozmiar wybierz rozmiar arkusza roboczego.

47

48

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 1.67.

Z listy Rozmiar można wybrać predefiniowany rozmiar arkusza

Aby wyświetlić marginesy: 1. Kliknij arkusz prawym przyciskiem myszy. 2. Z menu podręcznego wybierz kolejno: Widok/Pokaż/Obszar drukowany (rysunek 1.68). Rysunek 1.68.

Polecenie wyświetlenia lub ukrycia linii marginesów dostępne jest w menu podręcznym

3. Wyświetlony zostanie wirtualny arkusz oraz linie przerywane (rysunek 1.69). Wyznaczają one marginesy.

Rozdział 1.  Elementy ekranu Rysunek 1.69.

Obiekty należy umieszczać wewnątrz linii marginesów

Aby zmienić orientację arkusza: 1. Wybierz polecenia: Układ/Przełącz orientację strony (rysunek 1.70). Rysunek 1.70.

Arkusz może mieć dłuższy bok ustawiony pionowo (orientacja portretowa) lub poziomo (orientacja pejzażowa)

2. Wirtualny arkusz ma orientację poziomą (rysunek 1.71). Rysunek 1.71.

Strona została zorientowana poziomo

49

50

Część I  CorelDRAW X7

Podpowiedzi Na prawo od arkusza roboczego znajduje się okno Podpowiedzi. Podczas pracy w trybie elektronicznego suflera zawartość okna zależna jest od klikniętego narzędzia (rysunek 1.72 i 1.73).

Rysunek 1.72. Okno Podpowiedzi

Rysunek 1.73. Okno Podpowiedzi po kliknięciu

po kliknięciu narzędzia Kadrowanie

narzędzia Przezroczystość

Okno zapamiętuje kolejno wyświetlane podpowiedzi. Klikając strzałki widoczne w prawym dolnym rogu okna, możemy przeglądać informacje, które były wyświetlane wcześniej lub po aktualnie widocznej informacji. Aby wyświetlić spis podpowiedzi, należy kliknąć ikonę z domem widoczną w lewym dolnym rogu okna Podpowiedzi (rysunek 1.74). W prawym górnym rogu okna Podpowiedzi widoczna jest ikona ze znakiem zapytania (rysunek 1.75). Kliknięcie jej umożliwia dostęp do znajdującej się w internecie Pomocy CorelDRAW (rysunek 1.76).

Rozdział 1.  Elementy ekranu Rysunek 1.74.

Lista tematów wyświetlona po kliknięciu ikony Początek

Rysunek 1.75.

Kliknięcie niepozornej ikony Tematy Pomocy umożliwia przejście do skarbnicy wiedzy Rysunek 1.76.

Rolę skarbnicy wiedzy pełni na bieżąco aktualizowana pomoc do programu

51

52

Część I  CorelDRAW X7

Po kliknięciu karty Nagrania wideo miejsce tekstowych podpowiedzi zajmą miniatury nagrań (rysunek 1.77). Rysunek 1.77.

Każdy z filmów jest reprezentowany przez miniaturę ekranu z odpowiednim podpisem

Kliknięcie miniatury powoduje, że w miejscu arkusza roboczego pojawia się okno odtwarzacza (rysunek 1.78).

Rysunek 1.78. Jeśli na podstawie informacji zawartych w pomocy trudno sobie wyobrazić, jak wykonać

operację, można wyświetlić film i klatka po klatce prześledzić, w jaki sposób uzyskano bajeczne efekty

Rozdział 1.  Elementy ekranu

53

Kliknięcie karty Menedżer obiektów powoduje wyświetlenie okna Menedżer obiektów (rysunek 1.79). Korzystanie z niego zostało opisane szerzej w rozdziale dotyczącym drukowania. Rysunek 1.79.

Filozofia tworzenia rysunku w CorelDRAW przypomina filmy animowane. Każdy istotny element umieszczony jest na oddzielnym przezroczystym arkuszu, czyli warstwie

Podpowiedzi i Menedżer obiektów to jeszcze nie wszystkie okna, które można wyświetlić po prawej stronie obszaru roboczego. Po kliknięciu przycisku Szybkie dostosowywanie (oznaczonego znakiem +) wyświetlone zostanie okno z listą dostępnych okien funkcyjnych (rysunek 1.80). Jest ona imponująca! Rysunek 1.80.

Lista dostępnych okien. Przy nazwach widocznych okien znajduje się zaznaczenie

54

Część I  CorelDRAW X7

Paleta kolorów Paleta kolorów została umieszczona przy prawej krawędzi ekranu (rysunek 1.81). Rysunek 1.81.

Paleta kolorów

Do czego służy paleta? Pełni podobną rolę jak paleta malarska. Umożliwia dobieranie kolorów. Dzięki temu że mysz ma przynajmniej dwa klawisze, kombinacji z użyciem koloru może być więcej niż w typowej palecie malarskiej. A najciekawsze jest to, że korzystając z palety elektronicznej, można usunąć kolor tak, że nie pozostanie po nim nawet najmniejszy ślad. Oto kilka wskazówek dotyczących łatwych operacji na kolorach:  Aby zmienić kolor wypełnienia obiektu, zaznacz obiekt i kliknij lewym przyciskiem myszy wybraną próbkę koloru (kwadrat na palecie).  Aby zmienić kolor obwiedni obiektu, zaznacz obiekt i kliknij prawym przyciskiem myszy wybraną próbkę koloru.  Aby usunąć kolor wypełnienia obiektu, zaznacz obiekt i kliknij lewym przyciskiem myszy przekreślony kwadrat (brak koloru).

 Aby usunąć kolor obwiedni obiektu, zaznacz obiekt i kliknij prawym przyciskiem myszy przekreślony kwadrat (brak koloru).

Rozdział 1.  Elementy ekranu

55

Podobno mężczyźni rozróżniają szesnaście kolorów, a kobiety znacznie więcej. Interfejs CorelDRAW chyba projektował mężczyzna. Domyślnie w palecie widocznych jest poniżej trzydziestu kolorów. Po kliknięciu widocznej pod paletą strzałki skierowanej poziomo (rysunek 1.82) wyświetlane są pozostałe kolory. Rysunek 1.82.

Poszerzona paleta kolorów

Pasek stanu Pasek stanu jest widoczny w dolnej części okna (rysunek 1.83). Rysunek 1.83.

Pasek stanu

Na Pasku stanu widoczne są: rozmiary obiektu, liczba obiektów na warstwie, współrzędne kursora oraz informacje o możliwości użycia aktywnego narzędzia.

Kontrolki strony Kontrolki strony są wyświetlane w lewym dolnym rogu ekranu (rysunek 1.84). Rysunek 1.84.

Kontrolki strony

56

Część I  CorelDRAW X7

Informują one o:  liczbie stron, z których składa się dokument (liczba widoczna po z),  numerze wyświetlanej strony (liczba widoczna przed z). Pozwalają one na:  dodawanie stron do dokumentu przez kliknięcie znaku +,  przesuwanie się o jedną stronę w przód lub w tył (kliknięcie wewnętrznej strzałki),  szybkie przejście na początek lub koniec dokumentu (kliknięcie zewnętrznej strzałki),  wyświetlenie konkretnej strony przez kliknięcie jej numeru.

Nawigator Nawigator ma postać kwadratu widocznego w prawym dolnym rogu obszaru roboczego.

Aby wyświetlić rysunek wewnątrz obszaru roboczego: 1. Naprowadź kursor na Nawigatora (rysunek 1.85). Rysunek 1.85.

Kursor po naprowadzeniu na nawigatora przyjmuje kształt krzyża

2. Wyświetlone zostanie małe okno, które ułatwia zlokalizowanie obiektu na rysunku (rysunek 1.86). Prostokąt z krzyżykiem oznacza obszar aktualnie widoczny w oknie programu. Rysunek 1.86.

W oknie wyświetlany jest pomniejszony arkusz roboczy. Dzięki temu łatwo w obszarze roboczym wyświetlić odpowiedni fragment

Rozdział 2. Rozpoczynanie pracy Z tego rozdziału dowiesz się, jak:  rozpocząć pracę;  otworzyć szablon;  dodać stronę do rysunku;  zmienić format arkusza roboczego;  skonfigurować program, tak aby korzystanie z niego było wygodne i przyjemne. CorelDRAW X7 jest instalowany z ustawieniami domyślnymi. Dzięki nim użytkownik może pracować zaraz po zakończeniu instalacji. Jeżeli stale wykonuje on prace, które wymagają ustawień innych niż domyślne, nie musi ich wprowadzać przy każdym uruchomieniu programu. Wystarczy, że wprowadzi je raz i zapisze w plikach konfiguracyjnych. Ustawienia domyślne zostaną zastąpione ustawieniami spersonalizowanymi.

Ekran powitalny CorelDRAW X7 zaraz po załadowaniu wyświetla ekran powitalny (rysunek 2.1). Umożliwia on wybranie zadania do wykonania: Rozpocznij pracę — rozpoczęcie pracy z programem, Obszar roboczy — wybór postaci obszaru roboczego, Nowości — informacje o nowościach, Potrzebujesz pomocy — przewodnik po systemie pomocy pakietu, Galeria — galeria projektów, Aktualizacje — aktualizacje oprogramowania, CorelDRAW.com — strona społecznościowa użytkowników pakietu, Członkostwo i subskrypcja — po zarejestrowaniu się można otrzymywać przez internet (wymagany dostęp) aktualizacje oraz informacje o nowościach.

58

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 2.1.

Fragment ekranu powitalnego

Ekran powitalny ma postać elektronicznej książeczki. Po lewej stronie (rysunek 2.1) znajduje się spis treści. Kliknięcie widocznej w nim pozycji powoduje otworzenie książeczki i dostęp do informacji szczegółowych. Wygodę korzystania z niej można docenić na konkretnym przykładzie. Pracę rozpoczniemy od zapoznania się z inspirującą galerią projektów. Jeżeli program jest już załadowany, dostęp do identycznych opcji można uzyskać, wybierając polecenia z paska menu. Opiszę to szerzej w podrozdziale „Nowy rysunek”.

Aby wyświetlić galerię projektów: 1. Uruchom program CorelDRAW X7. 2. W oknie powitalnym kliknij pozycję Galeria (rysunek 2.2). Rysunek 2.2.

Polecenie Galeria znajduje się w oknie powitalnym

3. Elektroniczna galeria zostanie otworzona (rysunek 2.3). Eksponowane są tam prace wykonane za pomocą programu Corel. Twoje zapewne będą równie ciekawe. 4. Przesuń w dół suwak widoczny obok miniatur (rysunek 2.4). 5. Wyświetlone zostaną kolejne obrazy z elektronicznej kolekcji. 6. Aby zamknąć galerię i przejść na inną stronę elektronicznej książeczki, kliknij odsyłacz rozdziału, który chcesz otworzyć (rysunek 2.5).

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy Rysunek 2.3.

O tym, jak potężne narzędzie masz do dyspozycji, najszybciej można się przekonać, oglądając gotowe wybrane prace

Rysunek 2.4.

Fascynująca jest różnorodność pomysłów prac znajdujących się w galerii

59

60

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 2.5.

Z każdego miejsca elektronicznego przewodnika możliwe jest natychmiastowe przejście do innych działów

Nowy rysunek Wykonywanie rysunku w programie CorelDRAW X7 przypomina rysowanie na kartce papieru. Masz przed sobą pusty arkusz (rysunek 2.6). Wybierasz narzędzia (rysunek 2.7). Umieszczasz je na arkuszu (rysunek 2.8). Dociskasz do powierzchni i przesuwasz. Narzędzia pozostawiają ślad (rysunek 2.9). Za każdym razem gdy korzystam z programu CorelDRAW, wspominam czasy, gdy elipsę, spiralę itp. rysowałem za pomocą krzywików. Cóż to była za udręka! Rysunek 2.6.

Elektroniczny odpowiednik arkusza papierowego

Rysunek 2.7.

Na elektronicznym arkuszu można rysować tylko narzędziami elektronicznymi

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

61

Rysunek 2.8.

Narzędzie na arkuszu

Rysunek 2.9.

Spirala narysowana jednym pociągnięciem

Różnica między rysowaniem na papierze a rysowaniem w programie CorelDRAW X7 polega na tym, że gdy korzystasz z komputera, rolę arkusza pełni okno programu, a rysujesz za pośrednictwem myszy. Pusty arkusz możesz utworzyć na kilka sposobów. Jest to czynność podstawowa, więc musi być łatwo dostępna. Ekran powitalny (rysunek 2.1) możesz wyświetlić po wybraniu poleceń Pomoc/Ekran powitalny.

Aby utworzyć pusty arkusz, korzystając z okna powitalnego: 1. Uruchom program CorelDRAW X7. 2. W oknie powitalnym kliknij pozycję Rozpocznij pracę (rysunek 2.10).

62

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 2.10.

Polecenie Rozpocznij pracę znajduje się w oknie powitalnym

3. Po prawej stronie ekranu powitalnego wyświetli się menu szczegółowe. Kliknij widoczny w nim odsyłacz Nowy dokument (rysunek 2.11). Rysunek 2.11.

Polecenie pozwalające na utworzenie pustego arkusza

4. Po chwili wyświetlone zostanie okno z zestawem parametrów tworzonego dokumentu (rysunek 2.12). Rysunek 2.12.

Po wybraniu parametrów wirtualnego arkusza kliknij przycisk OK

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

63

5. W oknie programu pojawi się arkusz (rysunek 2.13).

Rysunek 2.13. Pusty arkusz utworzony za pomocą parametrów, tak jak na rysunku 2.12

Każdy z parametrów pokazanych na rysunku 2.12 można zmienić podczas pracy z programem. Namawiam jednak, aby już podczas tworzenia pustego arkusza wprowadzić niezbędne ustawienia. Dzięki temu mniejsze jest prawdopodobieństwo, że o którymś zapomnimy.

Parametry rysunku W polu tekstowym Nazwa wpisz nazwę pliku. Powinna ona kojarzyć się z zawartością pliku. W zależności od przeznaczenia pliku będzie on miał różną liczbę kolorów i różną rozdzielczość. Im ich będzie więcej, tym rozmiary pliku, a więc i zajętość miejsca oraz czasy przetwarzania zawartych w nim danych będą większe. Dlatego trzeba zachować kompromis i dostosować parametry pliku do jego przeznaczenia. Z listy Przeznaczenie wzorca (rysunek 2.14) wybierz obszar zastosowań rysunku:  Domyślne programu CorelDRAW — umożliwia zastosowanie ustawień domyślnych programu CorelDRAW do tworzenia grafik przeznaczonych do druku komercyjnego.

64

Część I  CorelDRAW X7

 Domyślne CMYK — umożliwia zastosowanie ustawień do tworzenia grafik przeznaczonych do druku komercyjnego.  Domyślne RGB — umożliwia zastosowanie ustawień do tworzenia grafik przeznaczonych do druku na drukarce o wysokiej jakości.  Internet — umożliwia zastosowanie ustawień do tworzenia grafik przeznaczonych do publikacji w internecie.  Niestandardowe — umożliwia dostosowanie ustawień do przeznaczenia dokumentu. Oczywiście jeżeli projektujemy logo, które ma być użyte w materiałach drukowanych i na stronie internetowej, to należy zastosować ustawienia dostosowane do najwyższych wymagań. Rysunek 2.14.

Przeznaczenie wzorca to obszar zastosowań pliku wykonanego z jego użyciem

Elektroniczny arkusz powinien mieć takie rozmiary jak plik docelowy. Nie trzeba będzie przed wykonaniem wydruku nanosić poprawek, bo jakiś element się nie mieści. W programie dostępne są predefiniowane, standardowe rozmiary arkuszy (rysunek 2.15). Rysunek 2.15.

Lista predefiniowanych rozmiarów arkuszy

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

65

Jeżeli rozmiary arkusza, na którym mamy umieścić projekt, są inne niż predefiniowane, należy wybrać opcję Niestandardowa. W polach Szerokość i Wysokość (rysunek 2.16) trzeba wpisać rozmiary arkusza, zaś jednostki miary wybrać z listy rozwijanej. Rysunek 2.16.

Jednostkę miary należy wybrać z listy rozwijanej, a rozmiary arkusza roboczego wpisać w polach Szerokość i Wysokość

Poniżej listy rozwijanej z jednostkami miary znajdują się dwa symbole graficzne (rysunek 2.17). Umożliwiają one wybór orientacji arkusza. Może być ona portretowa (dłuższy bok w pionie) lub pejzażowa (dłuższy bok w poziomie). Rysunek 2.17.

Przy korzystaniu z formatów predefiniowanych znacznym ułatwieniem jest możliwość wyboru orientacji arkusza

Kolejnym parametrem jest liczba stron (rysunek 2.18). Jest ona ustawiana w polu Liczba stron. Rysunek 2.18.

Jeżeli projekt ma być wielostronicowy, warto zawczasu przygotować wszystkie arkusze robocze

Z listy Tryb koloru pierwszego (rysunek 2.19) należy wybrać system określający liczbę i typ kolorów zawartych w obrazku. Może to być:  RGB — tryb kolorów, w którym kolory na rysunku uzyskiwane są przez połączenie trzech kolorów światła (czerwony, zielony i niebieski) użytych z różnymi intensywnościami. Każdemu z trzech kolorów składowych przypisywana jest wartość z zakresu od 0 do 255. Kolory w monitorach, skanerach oraz w ludzkim oku powstają lub są rozpoznawane za pomocą modelu RGB. Rysunek 2.19.

Sposoby reprezentacji kolorów

66

Część I  CorelDRAW X7

 CMYK — tryb kolorów, w którym wykorzystywane są cztery kolory składowe: niebieskozielony (ang. Cyjan), purpurowy (ang. Magenta), żółty (ang. Yellow) i czarny (ang. Black). Wydruk w trybie CMYK daje głęboką czerń i szeroki zakres tonalny kolorów. W trybie kolorów CMYK wartości kolorów są wyrażane w procentach, więc wartość 100 dla dowolnego atramentu oznacza, że jest on stosowany w pełnym nasyceniu. Rozdzielczość odwzorowania (rysunek 2.20) jest wstępnie ustawiana przy wyborze przeznaczenia projektu z listy Przeznaczenie wzorca. Można ją w każdej chwili zmienić. Jeżeli przewidujesz, że w projekcie używane będą przejścia kolorów, wówczas warto wybrać jak największą rozdzielczość. Rysunek 2.20.

Rozdzielczość określa, ile punktów będzie przypadało na jeden cal długości

Aby sprawdzić, jak rysunek będzie wyglądać po wydrukowaniu lub wyeksportowaniu, można włączyć podgląd rysunku. Przed wyświetleniem podglądu rysunku można określić tryb podglądu. Od trybu podglądu zależy szybkość wyświetlania podglądu, a także ilość szczegółów wyświetlanych w oknie rysunku. Sposób wyświetlania projektu można wybrać w oknie Tryb podglądu (rysunek 2.21). Rysunek 2.21.

Czas wyświetlania dużego projektu w podglądzie o wysokiej dokładności może być na tyle długi, że zauważalnie spowolni pracę nad projektem. W takiej sytuacji z trybu Ulepszony trzeba korzystać nader oszczędnie

Co jest powodem wydłużonego czasu wyświetlania projektu w trybie ulepszonym? Rysunek wyświetlany jest z wypełnieniami postscriptowymi lub bez nich, używana jest również funkcja wygładzania krawędzi w celu pokazania dokładniejszej wersji rysunku. Gdy zdecydujemy się na wyświetlanie rysunku w trybie poglądowym, program pokaże rysunek bez wypełnień postscriptowych i map bitowych o wysokiej rozdzielczości. Nie będzie również używana funkcja wygładzania krawędzi. Zasada zarządzania kolorami dotycząca otwierania plików określa profile kolorów RGB, CMYK i skali szarości używane w poszczególnych plikach, które użytkownik chce otworzyć. Domyślnie używane są profile kolorów osadzone w pliku. Wybierając profil dla nowego dokumentu, określamy, co zostanie zapisane w pliku.

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

67

W otwieranych lub importowanych plikach może brakować profili kolorów lub mogą one zawierać profile kolorów niezgodne z domyślnymi profilami kolorów. Domyślnie aplikacja nie ostrzega o braku lub niezgodności profili kolorów, ale zapewnia opcje zarządzania kolorami dające dobre wyniki. Jeśli jednak użytkownikowi zależy na pełnej kontroli nad kolorami w dokumentach, można uaktywnić komunikaty ostrzegawcze. Dobór profilu kolorów ma na celu dostosowanie projektu do możliwości urządzenia drukującego. Pozwala to na uzyskanie zgodności kolorów projektu widzianego na ekranie i uzyskanego na wydruku. Informacje o profilach kolorów (rysunek 2.22), które należy wybrać, można uzyskać w firmie wykonującej wydruk. Rysunek 2.22.

Odpowiednie profile kolorów zapewniają, że w projekcie zostaną użyte tylko te kolory, które może uzyskać urządzenie drukujące

Po ustawieniu parametrów kliknij przycisk OK (rysunek 2.23). Ustawienia zostaną zastosowane do nowego projektu. W każdej chwili można je jednak zmienić. Rysunek 2.23.

Po kliknięciu przycisku wybrane ustawienia zostaną zastosowane do nowego projektu

Aby utworzyć pusty arkusz: 1. Uruchom program CorelDRAW X7. 2. Wybierz polecenia: Plik/Nowy (rysunek 2.24). Rysunek 2.24.

Polecenia pozwalające na utworzenie pustego arkusza

3. Po chwili wyświetlone zostanie okno z zestawem parametrów tworzonego dokumentu (rysunek 2.12). Pusty arkusz możesz utworzyć:  naciskając kombinację klawiszy Ctrl+N  lub klikając ikonę Nowy

.

68

Część I  CorelDRAW X7

Niewiele jest osób, które mają tyle umiejętności plastycznych, aby stworzyć projekt graficzny nienaruszający dobrego smaku. Podczas pracy pamiętać trzeba o rozmieszczeniu elementów, palecie kolorów, zachowaniu proporcji itp. Często jednak stajemy przed koniecznością wykonania wizytówki, folderu, papieru firmowego czy kalendarza. Nie zawsze musimy korzystać z pomocy grafika. Wystarczy, że mamy program CorelDRAW X7 i… już możemy próbować swych sił. W błędzie jest ten, kto uważa, że samo posiadanie programu przyda talentu jego użytkownikowi. Sprawa jest mniej tajemnicza. Wraz z programem CorelDRAW X7 instalowane są szablony dokumentów. Wystarczy, że umieścimy w nim własny tekst i już mamy dokument gotowy.

Aby otworzyć szablon, korzystając z okna powitalnego: 1. Uruchom program CorelDRAW X7. 2. W oknie powitalnym wybierz kolejno Rozpocznij pracę/Nowy z szablonu (rysunek 2.25). Rysunek 2.25.

Fragment ekranu powitalnego

3. Wyświetlone zostanie okno Nowy z szablonu. Szablon można odszukać, przeglądając szablony dostępne według typu dokumentu lub branży, w której dany szablon może być stosowany. Sortowanie według typu dzieli szablony na: reklamy, broszurki, wizytówki itd. Sortowanie według branży dzieli szablony na dotyczące: społeczności, edukacji, gościnności itd. Rysunek 2.26.

Szablony można posortować według typu dokumentu lub branży

4. Zaznacz szablon, którego chcesz użyć (rysunek 2.27). 5. Kliknij przycisk Otwórz (rysunek 2.28). 6. Po chwili załadowany zostanie szablon dokumentu (rysunek 2.29). Jeżeli okno programu zostało otworzone wcześniej lub wyświetlanie okna powitalnego zostało wyłączone, również możesz korzystać z szablonów.

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy Rysunek 2.27.

Szablony uporządkowane według typów. Wybór projektu wizytówki ułatwia miniatura szablonu

Rysunek 2.28.

Przycisk Otwórz znajduje się w prawym dolnym rogu okna Rysunek 2.29.

Szablon jest dobrym punktem wyjścia do dalszego projektowania

Aby otworzyć szablon: 1. Uruchom program CorelDRAW 7. 2. Wybierz polecenia: Plik/Nowy z szablonu (rysunek 2.30). Rysunek 2.30.

Polecenia pozwalające na utworzenie nowego dokumentu na podstawie szablonu

3. Wyświetlone zostanie okno Nowy z szablonu. Szablon można odszukać, przeglądając szablony dostępne według typu dokumentu lub dziedziny, w której dany szablon może być stosowany.

69

70

Część I  CorelDRAW X7

Jeżeli szablon nie został zainstalowany wraz z pakietem Corel, tylko wgrany na dysk, również można z niego skorzystać. Podczas instalacji programu CorelDRAW X7 tworzone są powiązania między formatem pliku i aplikacją, w której plik ten może zostać otwarty. Dzięki temu najprostszą metodą na otworzenie dokumentu jest odszukanie go i dwukrotne kliknięcie myszą (rysunek 2.31). Rysunek 2.31.

Pliki są oznaczone symbolami przypominającymi symbole aplikacji. Od lewej: CorelDRAW X7 i Notatnik

Inną metodą otwierania rysunku jest wczytywanie go za pośrednictwem aplikacji. Wybór metody zależy od preferencji użytkownika.

Aby wczytać istniejący rysunek: 1. Uruchom program CorelDRAW X7. 2. Wybierz polecenia: Plik/Otwórz (rysunek 2.32). Rysunek 2.32.

Polecenia pozwalające na otworzenie istniejącego rysunku

3. Po wyświetleniu okna Otwórz rysunek dwukrotnie kliknij nazwę napędu i folderu, w którym zapisany jest rysunek (rysunek 2.33). Rysunek 2.33.

Fragment okna umożliwiającego przeglądanie napędów i folderów

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

71

4. Jeżeli w folderze znajduje się wiele plików, możesz odfiltrować jego zawartość, wybierając format plików z listy (rysunek 2.34). Rysunek 2.34.

Zaznaczenie formatu powoduje, że będą wyświetlane tylko pliki takiego właśnie formatu

5. Zaznacz plik, w którym zapisany został rysunek, i kliknij przycisk Otwórz. Rysunek możesz otworzyć, naciskając kombinację klawiszy Ctrl+O lub klikając ikonę Otwórz .

Zmiana parametrów domyślnych Domyślnie program CorelDRAW X7 jest przystosowany do pracy z arkuszem w formacie A4, ustawionym dłuższym bokiem w pionie. Tło nie jest dodawane do rysunków. Linijki są skalowane w milimetrach itd. Jeżeli większość wykonywanych przez Ciebie prac odpowiada tym ustawieniom, nie musisz nic zmieniać. Jeśli rozpoczynając nowy projekt, musisz zmieniać stale te same ustawienia, warto je wprowadzić w taki sposób, aby były uwzględniane w każdym nowym dokumencie.

72

Część I  CorelDRAW X7

Aby uruchomić okno konfiguracyjne: 1. Uruchom program CorelDRAW X7. Utwórz nowy dokument. 2. Wybierz polecenia: Narzędzia/Opcje (rysunek 2.35). Rysunek 2.35.

Fragment menu Narzędzia

Aby zmienić wygląd okna roboczego: 1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.35) kliknij pozycję Obszar roboczy (rysunek 2.36). Rysunek 2.36.

Ustawienia odpowiedzialne za wygląd okna roboczego znajdują się w pozycji Obszar roboczy

2. Po prawej stronie okna wyświetlone zostaną dostępne opcje wyglądu okna (rysunek 2.37). Na rysunkach od 2.38 do 2.43 pokazano sześć wersji obszaru roboczego. Rysunek 2.37.

Opcje wyglądu obszaru roboczego

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

73

Rysunek 2.38. CorelDRAW w wersji dla przyzwyczajonych do Adobe Illustrator

Rysunek 2.39. CorelDRAW w wersji dla przyzwyczajonych do CorelDRAW, czyli domyślny wygląd obszaru

roboczego

74

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 2.40. CorelDRAW z ekranem Ilustracja zoptymalizowanym pod kątem wygody przy

przygotowywaniu ilustracji

Rysunek 2.41. CorelDRAW 7 z ekranem przypominającym wersję CorelDRAW 6

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

75

Rysunek 2.42. CorelDRAW 7 z obszarem roboczym maksymalnie uproszczonym

Rysunek 2.43. CorelDRAW 7 z obszarem roboczym zoptymalizowanym do zarządzania układem strony

76

Część I  CorelDRAW X7

Aby wybrać, co będzie uruchamiane przy starcie programu: 1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.35) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Ogólne (rysunek 2.44). Rysunek 2.44.

To, co będzie uruchamiane wraz z programem CorelDRAW 7, należy do ustawień ogólnych

2. Rozwiń listę widoczną po prawej stronie okna i wybierz z niej to, co ma zostać wykonane podczas uruchamiania programu (rysunek 2.45). Rysunek 2.45.

Z listy wybierz to, czego najczęściej używasz przy rozpoczynaniu pracy z CorelDRAW

Aby wybrać, ile operacji będzie można cofnąć: 1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.35) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Ogólne (rysunek 2.44). 2. Po prawej stronie okna w sekcji Poziomy cofania (rysunek 2.46) wybierz, ile ostatnich operacji komputer ma pamiętać. Rysunek 2.46.

Im więcej operacji zostanie zapamiętanych, tym większa wygoda pracy, ale z drugiej strony większa zajętość miejsca na dysku twardym

Aby wyłączyć sygnały dźwiękowe: 1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.35) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Ogólne (rysunek 2.44). 2. Po prawej stronie okna w sekcji Interfejs użytkownika (rysunek 2.47) usuń zaznaczenie z pola Włącz sygnały dźwiękowe. Rysunek 2.47.

Jeżeli sygnały dźwiękowe przeszkadzają otoczeniu lub nam, wystarczy je wyłączyć

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

77

Aby wyświetlić tytuły pływających okien dokowanych: Okna dokowane zawierają tego samego rodzaju elementy sterujące co okna dialogowe. Mogą one pozostawać otwarte podczas pracy z dokumentem. Pozwala to na łatwy dostęp do zawartych w nich poleceń. Stałe wyświetlanie okna na pierwszym planie jest wygodne np. podczas eksperymentowania z efektami. Okna dokowane spełniają podobne funkcje co palety w innych programach graficznych. Okna dokowane mogą być zadokowane lub pływające. Dokowanie okna polega na przyczepieniu go do krawędzi okna aplikacji. Aby odczepić okno dokowane, należy je odciągnąć od elementu obszaru roboczego.

1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.35) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Ogólne (rysunek 2.44). 2. Po prawej stronie okna w sekcji Interfejs użytkownika (rysunek 2.47) zaznacz pole Pokaż tytuły pływających okien dokowanych (rysunek 2.48). Rysunek 2.48.

Tytuły pływających okien dokowanych są wyświetlane po zaznaczeniu opcji w oknie konfiguracyjnym

Aby wyświetlić próbny obraz kolorów: Próbny obraz kolorów umożliwia podgląd na ekranie rysunku w takiej postaci, jaką będzie mieć, gdy zostanie zreprodukowany na określonej drukarce lub wyświetlony na określonym monitorze. W odróżnieniu od druku próbnego stosowanego w poligrafii próbne obrazowanie ekranowe umożliwia zapoznanie się z ostatecznym wynikiem pracy bez nanoszenia farby na papier. Opcja ta pozwala zweryfikować, czy np. profil kolorów dokumentu jest odpowiedni dla monitora oraz urządzenia drukującego.

1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.35) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Ekran (rysunek 2.49). Rysunek 2.49.

Wyświetlanie próbnego obrazu kolorów to właściwość ekranu

2. Po prawej stronie okna w sekcji Ekran (rysunek 2.50) zaznacz pole Domyślnie wyświetlaj obraz próbny kolorów. Rysunek 2.50.

Opcja domyślnie jest nieaktywna

78

Część I  CorelDRAW X7

Aby ukryć etykietki narzędzi: Domyślnie po naprowadzeniu kursora na narzędzie wyświetlana jest jego etykietka (rysunek 2.51). Rysunek 2.51.

Nie zawsze ikona jednoznacznie kojarzy się z przeznaczeniem narzędzia. Etykieta pomaga zaoszczędzić czas. Dzięki niej nie musimy klikać ikony, czekać na uruchomienie narzędzia, aby przekonać się ostatecznie, że nie jest ono tym, które jest nam potrzebne

1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.35) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Ekran (rysunek 2.49). 2. W sekcji Inne elementy sterujące (rysunek 2.52) usuń zaznaczenie z pola Pokaż etykietki narzędzi. Rysunek 2.52.

Pole, którego zaznaczenie powoduje wyświetlenie etykietek narzędzi

Aby ukryć wypełnienia postscriptowe w widoku dokładnym: Wypełnienie postscriptowe zawiera wiele elementów. Proporcjonalny do złożoności obrazu jest czas jego wyświetlania. Jeżeli chcemy skrócić czas wyświetlania rysunku, możemy wyłączyć wyświetlanie wypełnienia postscriptowego.

1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.35) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Ekran (rysunek 2.49). 2. W sekcji Inne elementy sterujące (rysunek 2.53) usuń zaznaczenie z pola Pokaż wypełnienia postscriptowe w widoku dokładnym. Rysunek 2.53.

Usunięcie zaznaczenia z pola, które wskazuje kursor, powoduje, że wypełnienie postscriptowe będzie na rysunku, ale zostanie wyświetlone tylko w widoku dokładnym

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

79

Aby mapy bitowe w widoku dokładnym nie były wygładzane: W pracach wykonywanych w CorelDRAW można używać map bitowych. Pozwalają one na uzyskiwanie ciekawych efektów, ale niekiedy zawierają zbyt wiele szczegółów. W widoku dokładnym projekt wyświetlany jest tak, aby maksymalnie był podobny do wydruku. Każdy szczegół mapy bitowej musi zostać przetworzony i wyświetlony. Pochłania to wiele zasobów komputera, a w rezultacie wydłuża czas wykonywania operacji.

1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.35) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Ekran (rysunek 2.49). 2. W sekcji Inne elementy sterujące (rysunek 2.54) usuń zaznaczenie z pola Wygładzone mapy bitowe w widoku dokładnym. Rysunek 2.54.

Usunięcie zaznaczenia z pola, które wskazuje kursor, powoduje, że w widoku dokładnym mapy bitowe nie zostaną wyświetlone jako wygładzone

Aby wyświetlić kontur zaznaczonych obiektów: Domyślnie zaznaczony obiekt znajduje się wewnątrz ośmiu czarnych kwadratów (rysunek 2.55). Gdy istotne jest wzajemne położenie elementów, pomocne w ich precyzyjnym rozmieszczeniu może być wyświetlenie konturu zaznaczonego obiektu (rysunek 2.56). Rysunek 2.55.

Obiekt zaznaczony

Rysunek 2.56.

Linia przerywana jest konturem zaznaczonego obiektu

1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.35) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Ekran (rysunek 2.49). 2. W sekcji Inne elementy sterujące (rysunek 2.57) zaznacz pole Wyróżnij kontur zaznaczonych obiektów.

80

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 2.57.

Zaznaczenie pola wskazywanego kursorem spowoduje, że wokół wybranego obiektu wyświetlana będzie linia przerywana ograniczająca jego kontur

Aby skrócić czas wyświetlania w podglądzie pełnoekranowym: Podgląd pełnoekranowy jest dostępny po naciśnięciu klawisza F9. Całą powierzchnię ekranu zajmuje wówczas rysunek. Jeżeli jest on duży, wówczas szczegółów i tak nie widzimy. Istotny jest dla nas jego układ. Mimo to w widoku dokładnym moc obliczeniowa komputera zostaje zużyta na wyświetlenie wszystkich szczegółów. Przy dużych projektach zauważalne skrócenie czasu wyświetlania rysunku można uzyskać, korzystając z widoku uproszczonego.

1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.35) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Ekran (rysunek 2.49). 2. W sekcji Podgląd pełnoekranowy (rysunek 2.58) wybierz opcję Użyj widoku poglądowego. Rysunek 2.58.

Widok poglądowy zawiera mniej szczegółów niż dokładny, ale skraca czas wyświetlania obrazu

Aby zmienić kąt, o jaki skokowo obracany jest obiekt: Do rysowania lub obracania obiektu można użyć przycisku sterującego lub węzłów i uchwytów sterujących obiektu z ustalonym skokiem. Domyślnie wynosi on 15 stopni, ale można go zmienić odpowiednio do potrzeb.

1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.35) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Edytuj (rysunek 2.59). Rysunek 2.59.

Fragment okna Opcje

2. W sekcji Edytuj (rysunek 2.60) zmień wartość parametru Wymuszany kąt. Rysunek 2.60.

Domyślny kąt obrotu jest skwantowany. Odbywa się ze skokiem 15 stopni

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

81

Aby po dwukrotnym kliknięciu mapy bitowej była ona otwierana w PHOTO-PAINT: 1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.35) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Edytuj (rysunek 2.59). 2. W sekcji Edytuj (rysunek 2.61) zmień wartość parametru Wymuszany kąt. Rysunek 2.61.

Dwukrotne kliknięcie mapy bitowej znajdującej się na rysunku CorelDRAW powoduje otworzenie jej w programie Corel PHOTO-PAINT

Aby zmienić promień przyciągania do obiektów: Podczas rysowania elementy powinny być umieszczone dokładnie. Jeżeli np. nie zamkniemy krzywej i pozostanie przerwa o szerokości choćby tylko jednego piksela, to przez tę szczelinę wypełnienie „wyleje się” na zewnątrz. Program zawiera pożyteczną funkcję. Jeżeli obiekt rysowany oraz istniejący znajdują się w odległości nie większej niż określony promień, następuje automatyczne przyciągnięcie obiektu rysowanego do narysowanego.

1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.35) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Przyciąganie do obiektów (rysunek 2.62). Rysunek 2.62.

Przyciąganie do obiektów zasłużyło na oddzielną kategorię

2. W sekcji Przyciąganie do obiektów (rysunek 2.63) zmień wartość parametru Promień przyciągania. Rysunek 2.63.

Domyślna wartość promienia przyciągania wynosi 10 pikseli

82

Część I  CorelDRAW X7

Aby zmienić częstotliwość wykonywania kopii zapasowej rysunku: 1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.35) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Zapisz (rysunek 2.64). Rysunek 2.64.

W kategorii Zapisz znajdują się ustawienia dotyczące także wykonywania kopii zapasowej

2. W sekcji Zapisz (rysunek 2.65) zmień wartość parametru Twórz kopię zapasową co:. Rysunek 2.65.

Im częściej tworzona jest kopia zapasowa, tym większa szansa, że w razie awarii nie utracimy dużej części pracy. Okupione jest to niestety spowolnieniem działania reakcji komputera podczas zapisywania. Trzeba wybrać „złoty środek”

Aby zmienić miejsce zapisywania kopii zapasowej rysunku: 1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.35) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Zapisz (rysunek 2.64). 2. W sekcji Zapisz (rysunek 2.66) zaznacz opcję Określony folder, a następnie kliknij przycisk Przeglądaj… i wskaż nową lokalizację kopii zapasowych. Rysunek 2.66.

Domyślnie kopie zapasowe wykonywane są w folderze tymczasowym

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

83

Aby zmienić jakość wektoryzowanego rysunku: 1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.67) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie PowerTRACE. Rysunek 2.67.

Jakość zamiany bitmapy na rysunek wektorowy można zmieniać. Ustawienia znajdują się w sekcji PowerTRACE

2. W sekcji PowerTRACE (rysunek 2.68) ustaw suwak Wydajność w taki sposób, aby uzyskać kompromis pomiędzy czasem i jakością konwersji bitmapy na rysunek wektorowy. Rysunek 2.68.

Dobór położenia suwaka odbywa się zazwyczaj metodą prób i błędów

Aby zmienić algorytm wektoryzacji: 1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.67) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie PowerTRACE. 2. W sekcji PowerTRACE (rysunek 2.68) z listy Metoda szybkiego trasowania wybierz algorytm odpowiedni do postaci obrazka. Rysunek 2.69.

Dziewięć algorytmów ułatwia dobranie odpowiedniego do rodzaju wektoryzowanego obrazka

84

Część I  CorelDRAW X7

Aby wyświetlić znaki niedrukowalne: 1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.70) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Tekst. Rysunek 2.70.

Opcje związane z wyświetlaniem tekstu znajdują się w sekcji Tekst

2. W sekcji Tekst (rysunek 2.71) zaznacz pozycję Pokaż znaki niedrukowalne. Rysunek 2.71.

Wyświetlenie znaków niedrukowalnych odda nam nieocenione usługi, gdy trzeba będzie ustalić, dlaczego tekst nie układa się zgodnie z oczekiwaniem

Aby zmienić jednostki miary tekstu Mnogość jednostek miar stosowanych w typografii wynika z istnienia kilku systemów miar. W 1737 r. Pierre Simon Fourier opracował system miar, w którym wprowadził pojęcie punktu typograficznego. Za podstawę wyznaczającą wielkość tego punktu przyjął ówczesną miarę długości – stopę francuską. Była ona dzielona na 12 cali, cal na 12 linii, a linia na 12 punktów. System ten wkrótce potem uległ zmianie z powodu zastąpienia stopy francuskiej stopą paryską. Na niej właśnie François-Ambroise Didot oparł swój system jednostek. Jest on stosowany do dnia dzisiejszego. Po wprowadzeniu systemu metrycznego pokuszono się o ponowne określenie jednostki punktu typograficznego. Herman Berthold przeliczył jednostki miar Didota na jednostki metryczne. Przyjął założenie, że 798 punktów równa się 30 cm, a jeden punkt typograficzny to 1/2660 część metra. W 1886 roku w krajach anglosaskich został przyjęty system Pica pod nazwą American Point System. Za podstawę przyjęto stopę typograficzną. Obecnie standardem są miary zaimplementowane w specyfikacji Postscriptu. Powstały one na bazie systemu Pica po takim zaokrągleniu wielkości, aby całkowita liczba punktów składała się na jeden cal. 1 punkt typograficzny (zwany także punktem amerykańskim) = 1/12 pica = 0,3514 mm 1 pica (wym. pajka) = 4,2169 mm = 1/72 stopy typograficznej.

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

85

1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.70) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Tekst. 2. W sekcji Tekst (rysunek 2.72) rozwiń listę Domyślne jednostki dla tekstu i wybierz z niej tę, której chcesz używać. Rysunek 2.72.

Program ma możliwość wyrażania jednostek tekstu w dowolnym układzie miar

Aby wyłączyć sprawdzanie pisowni: Zaznaczenia słów, których nie ma w słowniku, mogą utrudniać pracę z tekstem. Jeżeli nie chcemy ingerować w treść, a jedynie skupić się na wyglądzie dokumentu, można wyłączyć funkcję sprawdzania pisowni.

1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.73) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Tekst i Pisownia. Rysunek 2.73.

Opcje sprawdzania pisowni należą do ustawień szczegółowych dotyczących tekstu

2. W sekcji Pisownia (rysunek 2.74) usuń zaznaczenie z pola Dokonaj automatycznego sprawdzania pisowni. Rysunek 2.74.

Domyślnie sprawdzanie pisowni jest włączone

86

Część I  CorelDRAW X7

Aby wyłączyć automatyczne poprawianie tekstu Program komputerowy ma tę zaletę, że się nie męczy. Jeśli spełnienie reguły ma spowodować wykonanie polecenia — zostanie ono wykonane. Jeżeli zachodzi wyjątek, który nie został uwzględniony w regule, to i tak polecenie zostanie wykonane. Gdy komputer usilnie poprawia tekst, który nie zawiera błędu, trzeba wyłączyć opcję zamiany tekstu podczas pisania.

1. Po wyświetleniu okna Opcje (rysunek 2.75) kliknij pozycję Obszar roboczy, a następnie Tekst i Szybkie sprawdzanie. Rysunek 2.75.

Szybkie sprawdzanie to zestaw reguł, które umożliwiają automatyczne poprawianie błędów najczęściej popełnianych przez osoby wpisujące tekst z klawiatury

2. W sekcji Szybkie sprawdzanie usuń zaznaczenie z pola Zamiana tekstu podczas pisania (rysunek 2.76). Rysunek 2.76.

Domyślnie sprawdzanie pisowni jest włączone. Oddaje ono nieocenione usługi dyslektykom, osobom roztargnionym, ale gdy nie możemy ingerować w treść, utrudnia pracę w sposób wprost niewyobrażalny

Aby zastąpić domyślne ustawienia dla dokumentu ustawieniami bieżącymi 1. Po wyświetleniu okna Opcje kliknij pozycję Dokument (rysunek 2.77). Rysunek 2.77.

Fragment okna Opcje

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

87

2. Po prawej stronie okna wyświetlona zostanie lista opcji (rysunek 2.78). Aby wprowadzone ustawienia zastąpiły ustawienia domyślne, uaktywnij pole Zapisz opcje jako domyślne dla nowych dokumentów. Rysunek 2.78.

Lista opcji

3. Zaznacz zakres ustawień, które mają zastąpić wartości domyślne. Do wyboru są (rysunek 2.78):  Opcje ogólne — ustawienia ogólne, np. szczegółowość wyświetlania rysunku;  Opcje stron — rozmiar, układ i tło strony;  Opcje siatki i linijki — parametry rastra i linijek;  Opcje prowadnic — parametry prowadnic;  Style — style rysunków, tekstu;  Zestaw stylów — cały zestaw stylów rysunków, tekstu;  Domyślne właściwości obiektu — właściwości, jakie ma obiekt zaraz po utworzeniu;  Style kolorów — style kolorów występujące na rysunku;  Opcje zapisywania — sposoby zapisywania dokumentu;  Eksportuj opcje HTML — ustawienia używane przy zapisywaniu dokumentów przeznaczonych dla internetu.

Aby zmienić domyślny rozmiar strony Domyślnym rozmiarem arkusza jest A4 zorientowany portretowo. Jeżeli zajmujesz się głównie projektowaniem banerów, wówczas rozpoczynając pracę z pustym dokumentem, za każdym razem musisz ustawiać wymiary strony. Na szczęście można uniknąć tej bezsensownej pracy, zmieniając domyślny wymiar strony.

88

Część I  CorelDRAW X7

1. Po wyświetleniu okna Opcje dwukrotnie kliknij pozycję Dokument, a następnie Rozmiar strony (rysunek 2.79). Rysunek 2.79.

Rozmiar strony należy do parametrów dokumentu

2. W sekcji Rozmiar strony rozwiń listę Rozmiar (rysunek 2.80) i wybierz z niej rozmiar arkusza roboczego. Rysunek 2.80.

Najwygodniej jest pracować, gdy rozmiar arkusza roboczego jest dostosowany do realizowanego projektu

Aby zmienić układ dokumentu Arkusz roboczy nie musi być tylko pojedynczy. Wraz z programem instalowane są układy strony najczęściej używanych dokumentów. Zamiast męczyć się i samodzielnie budować folder, wystarczy skorzystać z preinstalowanego układu.

1. Po wyświetleniu okna Opcje dwukrotnie kliknij pozycję Dokument, a następnie Układ (rysunek 2.81). Rysunek 2.81.

Ustawień dotyczących układu należy szukać w parametrach dokumentu

2. W sekcji Układ rozwiń listę układów dokumentu i kliknij układ odpowiadający realizowanemu projektowi (rysunek 2.82).

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

89

Rysunek 2.82.

W wybraniu odpowiedniego układu dokumentu pomaga okno, w którym wyświetlane są miniatury

Aby wybrać styl etykiety W miarę poznawania CorelDRAW zaczynam się zastanawiać nie nad tym, na co on pozwala, ale nad tym, czy jest coś, czego za jego pomocą nie można zrobić. Program zawiera preinstalowane wzorce umożliwiające zaprojektowanie etykiet.

1. Po wyświetleniu okna Opcje dwukrotnie kliknij pozycję Dokument, a następnie Etykieta (rysunek 2.83). Rysunek 2.83.

Przed rozpoczęciem projektowania zawartości etykiety należy wybrać jej układ

2. W sekcji Etykieta kliknij opcję Etykiety (rysunek 2.84). 3. Wybierz rodzaj etykiety. Rozwiń listę układów dokumentu i kliknij układ odpowiadający realizowanemu projektowi. Rysunek 2.84.

Projektujemy etykietę do płyty CD? Nie musimy mierzyć pudełka, rysować kwadratów z zaokrąglonymi rogami. Wystarczy, że klikniemy odpowiedni szablon

Stylów etykiety nie można stosować w dokumentach wielostronicowych. Przed zastosowaniem stylu etykiety należy wybrać rozmiar papieru Letter i orientację Pionowa.

90

Część I  CorelDRAW X7

Aby utworzyć nowy styl etykiety: 1. Wyświetl sekcję Etykieta (rysunek 2.84). 2. Kliknij przycisk Dostosuj etykietę. 3. Po wyświetleniu okna Dostosuj etykietę (rysunek 2.85) dopasuj rozmiar, marginesy, rowki i liczbę etykiet na każdym arkuszu. Rysunek 2.85.

Punktem wyjścia do nowego stylu jest styl aktualnie zaznaczony

4. Aby zapisać utworzony niestandardowy styl etykiety, kliknij przycisk OK (rysunek 2.85). 5. W oknie Zapisz ustawienia w polu Zapisz jako wpisz nazwę nowego stylu etykiety (rysunek 2.86). 6. Kliknij przycisk OK. Rysunek 2.86.

Stylowi warto nadać nazwę ułatwiającą jego identyfikację

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

91

Aby zmienić tło dokumentu: 1. Po wyświetleniu okna Opcje dwukrotnie kliknij pozycję Dokument, a następnie Tło (rysunek 2.87). Rysunek 2.87.

Wśród rozlicznych ustawień dotyczących dokumentu osobna sekcja zarezerwowana jest dla zarządzania tłem

2. Jeżeli domyślnie nowe dokumenty mają być pozbawione tła, zaznacz opcję Bez tła (rysunek 2.88). 3. Jeżeli tło ma być jednolite, zaznacz opcję Ostre i z palety wybierz kolor. 4. Jeżeli jako tło ma być użyta mapa bitowa, kliknij opcję Mapa bitowa, a następnie przycisk Przeglądaj… i wybierz obrazek, który ma stać się tłem. Rysunek 2.88.

Opcje wyboru tła dokumentu

Aby wyświetlić siatkę: Dla osób, które lubią rysować na papierze kratkowanym, miłym zaskoczeniem będzie wyświetlenie na ekranie siatki (rysunek 2.89).

1. Po wyświetleniu okna Opcje dwukrotnie kliknij pozycję Dokument, a następnie Siatka (rysunek 2.90). 2. W sekcji Siatka zaznacz pozycję Pokaż siatkę (rysunek 2.91).

92

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 2.89.

Siatka jest widoczna tylko na ekranie. Na wydruku jej nie będzie

Rysunek 2.90.

Siatka i jej parametry mają osobną sekcję

Rysunek 2.91.

Siatka zostanie wyświetlona jako linie o gęstości 5,08 linii na cal

Aby określić dokładność przesuwania obiektów za pomocą klawiatury: Zaznaczony obiekt można przesuwać, naciskając klawisze oznaczone strzałkami. Operacja taka nazywana jest podsuwaniem. Kierunek podsuwania wyznacza kierunek strzałki na naciśniętym klawiszu. Odległość pojedynczego podsunięcia można zapisać w programie. 1. Po wyświetleniu okna Opcje dwukrotnie kliknij pozycję Dokument, a następnie Linijki (rysunek 2.92). 2. W sekcji Linijki (rysunek 2.93) w polu Podsuwanie wpisz wartość przesunięcia po jednorazowym naciśnięciu klawisza oznaczonego strzałkami.

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

93

Rysunek 2.92.

Wartość przesunięcia elementu po naciśnięciu klawisza oznaczonego strzałką można ustawić w sekcji Linijki

Rysunek 2.93.

Podsuwanie jest wyrażane w takich samych jednostkach, w jakich wyskalowane są linijki

Okno Opcje możesz wyświetlić, naciskając kombinację klawiszy Ctrl+J lub klikając ikonę Opcje .

Strony rysunku Dokument domyślnie składa się z jednej strony (rysunek 2.94). W przypadku większego projektu zachodzi potrzeba uzupełniania go o następne strony. Rysunek 2.94.

Narzędzia służące do zarządzania stronami dokumentu widoczne są w lewym dolnym rogu okna programu

Aby dodać stronę do rysunku, korzystając z menu: 1. Uruchom program CorelDRAW X7. 2. Utwórz nowy dokument lub wczytaj istniejący. 3. Wybierz polecenia: Układ/Wstaw stronę (rysunek 2.95). Rysunek 2.95.

Stronę można dodać, wybierając polecenia z menu

4. Po wyświetleniu okna Wstaw stronę (rysunek 2.96) wpisz w polu Liczba stron liczbę stron, którą chcesz dodać.

94

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 2.96.

Okno Wstaw stronę

5. Zaznacz opcję: Przed — jeżeli strony mają zostać wstawione przed stroną, której numer jest widoczny w polu Istniejąca strona, lub Po — jeżeli strony mają zostać wstawione po stronie, której numer jest widoczny w polu Istniejąca strona. 6. Rozwiń listę Rozmiar. Wybierz z niej format dodawanego arkusza. 7. Pozostaw standardowe rozmiary arkusza, jeżeli strona ma mieć wymiary znormalizowane, lub skoryguj je, wpisując odpowiednie wartości w polach Szerokość i Wysokość. 8. Kliknij przycisk wyboru orientacji strony. 9. Kliknij przycisk OK. 10. Do projektu dodane zostaną strony zgodnie z wprowadzonymi ustawieniami (rysunek 2.97). Rysunek 2.97.

Do projektu z rysunku 2.95 zostały dodane trzy strony

Aby dodać do rysunku stronę, korzystając z kontrolek strony:  Jeżeli strona ma się znaleźć przed stronami już istniejącymi, kliknij widoczny po lewej stronie kontrolek stron przycisk oznaczony symbolem kartki i plusem (rysunek 2.98). Rysunek 2.98.

Przycisk dodawania strony przed stronami już istniejącymi

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

95

 Jeżeli strona ma się znaleźć za stronami już istniejącymi, kliknij prawy przycisk oznaczony symbolem kartki i plusem (rysunek 2.99). Rysunek 2.99.

Przycisk dodawania strony po stronach już istniejących

 Jeżeli strona ma się znaleźć przed lub za konkretną stroną, należy kliknąć jej numer prawym przyciskiem myszy i z podręcznego menu (rysunek 2.100) wybrać opcję Wstaw stronę po lub Wstaw stronę przed. Rysunek 2.100.

Menu podręczne zarządzania stronami

Aby zmienić nazwę strony: 1. Kliknij jej numer prawym przyciskiem myszy. 2. Z podręcznego menu wybierz polecenie Zmień nazwę strony (rysunek 2.101). Rysunek 2.101.

Menu podręczne zarządzania stronami

3. Po wyświetleniu okna Zmień nazwę strony w polu Nazwa strony wpisz nową nazwę strony (rysunek 2.102). Rysunek 2.102.

Okno zmiany nazwy strony

4. Kliknij przycisk OK. 5. Nazwa strony zostanie zmieniona (rysunek 2.103).

96

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 2.103.

Nazwa drugiej strony została zmieniona

Aby zmienić kolejność stron w dokumencie: 1. Wybierz polecenia: Widok/Widok sortowania stron (rysunek 2.104). Rysunek 2.104.

Polecenie uaktywniające widok sortowania stron

2. Po wyświetleniu okna z miniaturami stron przeciągnij je, zmieniając ich kolejność (rysunek 2.105).

Rysunek 2.105. Przenoszona strona jest wyróżniona za pomocą grubej ramki. Nowe położenie

przenoszonej strony jest zaznaczone za pomocą czerwonej pionowej kreski

3. Po zwolnieniu lewego przycisku myszy przeciągana strona pozostaje w miejscu wskazywanym przez czerwoną pionową kreskę (rysunek 2.106).

Rysunek 2.106. Strony po zmianie kolejności

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

97

4. W celu powrotu do normalnego trybu wyświetlania wybierz polecenia: Widok/Widok sortowania stron. Aby zmienić kolejność stron bez przełączania dokumentu do widoku sortowania stron, przeciągnij zakładkę z numerem strony w miejsce, w którym powinna znaleźć się przesuwana strona (rysunek 2.107). Zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 2.108). Rysunek 2.107.

Strona pierwsza zostanie wstawiona pomiędzy drugą i trzecią Rysunek 2.108.

Strony po zmianie kolejności

Aby usunąć stronę: 1. Zakładkę z numerem strony kliknij prawym przyciskiem myszy. 2. Z podręcznego menu wybierz polecenie Usuń stronę (rysunek 2.109). Rysunek 2.109.

Polecenie usuwania strony

Strona jest usuwana natychmiast bez żądania potwierdzenia operacji. Aby anulować usunięcie strony, naciśnij kombinację klawiszy Ctrl+Z.

Aby usunąć kilka stron: 1. Otwórz rysunek, w którym mają być usunięte strony. 2. Wybierz polecenia: Układ/Usuń stronę (rysunek 2.110). Rysunek 2.110.

Polecenie usuwania strony można znaleźć w menu Układ

3. Wyświetlone zostanie okno Usuń stronę. W polu dialogowym Usuń stronę (rysunek 2.111) wpisz numer pierwszej strony, która ma zostać usunięta.

98

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 2.111.

Okno Usuń stronę

4. Uaktywnij pole Aż do strony. 5. W polu Włącznie wpisz numer ostatniej strony, która ma zostać usunięta. 6. Kliknij przycisk OK. Strony są usuwane natychmiast bez żądania potwierdzenia operacji. Aby anulować usunięcie, naciśnij kombinację klawiszy Ctrl+Z.

Wyświetlanie rysunku Gdy rysunek jest wyświetlany w dużym powiększeniu, nie mieści się na ekranie.

Aby bez zmiany skali ujrzeć na ekranie inny fragment: 1. Kliknij czarny trójkąt widoczny w narożniku ikony, otwórz rozwijalną paletę Powiększenie i kliknij narzędzie Chwyt (rysunek 2.112). Rysunek 2.112.

Czarny narożnik oznacza, że po jego kliknięciu wyświetlone zostaną ukryte narzędzia

2. Gdy kursor zmieni się ze strzałki w dłoń, umieść ją na rysunku (rysunek 2.113). Rysunek 2.113.

Narzędzie Chwyt

3. Przeciągnij rysunek tak, aby ujrzeć inny fragment. Aby bez zmiany narzędzia wyświetlić rysunek w skali, kliknij go prawym przyciskiem myszy.

Rozdział 2.  Rozpoczynanie pracy

99

Wyświetlanie rysunku w skali Praca nad projektem wymaga dbałości o szczegóły oraz wygląd całości. Konieczne jest więc oglądanie rysunku w powiększeniu i z perspektywy.

Aby wyświetlić rysunek w skali: 1. Kliknij narzędzie Powiększenie (rysunek 2.114). Rysunek 2.114.

Narzędzie Powiększenie

2. Wybór narzędzia zmienia wygląd Paska właściwości. W zależności od oczekiwanego rezultatu kliknij jedną z widocznych na nim ikon narzędzi zobrazowania: 

Powiększ — wyświetlenie obrazu w powiększeniu.



Pomniejsz — wyświetlenie obrazu w pomniejszeniu.



Powiększ do zaznaczenia — wyświetlenie w taki sposób, aby na ekranie zmieściły się zaznaczone obiekty. Narzędzie jest aktywne po wybraniu przynajmniej jednego obiektu.



Powiększ do wszystkich obiektów — wyświetlenie w taki sposób, aby na ekranie zmieściły się wszystkie obiekty.



Dopasuj powiększenie do całej strony — wyświetlenie całej strony.



Dopasuj powiększenie do szerokości strony — wyświetlenie całej szerokości strony.



Dopasuj powiększenie do wysokości strony — wyświetlenie całej wysokości strony.

100

Część I  CorelDRAW X7

Rozdział 3. Rysowanie linii Z tego rozdziału dowiesz się:  jak narysować odcinek, krzywą i łamaną;  co to jest krzywa trójpunktowa oraz linia Béziera;  jakie narzędzie służy do rysowania linii kaligraficznej;  czy szerokość linii zależy od siły nacisku na narzędzie;  jak można uzyskać ślad przypominający malowanie pędzlem;  jak edytować krzywe. Pracując w CorelDRAW X7, można umieszczać na arkuszu roboczym gotowe obiekty: figury geometryczne, napisy (rysunek 3.1) itp. Nie są one zapamiętywane jako na przykład „opona”. Program rysunkowy posługuje się… wzorami matematycznymi. Rysunek 3.1.

Figurę geometryczną lub napis można opisać wzorem matematycznym

102

Część I  CorelDRAW X7

Obrazek z rysunku 3.1. to nic innego jak graficzne rozwiązanie równań na płaszczyźnie. Wykonując rysunki w programie CorelDRAW X7, nie musisz robić żadnych obliczeń! Zrobią to komputer i program. Dla Ciebie pozostanie rysowanie ograniczone tylko Twoją wyobraźnią — czyli to, w jakim celu kupiłeś ten program. CorelDRAW X7 przedstawia wszystkie elementy rysunku (znaki tekstu, figury geometryczne, bryły) jako obiekty matematyczne, toteż zwany jest programem zorientowanym obiektowo. Dodatkowe możliwości daje rozłożenie obiektu na elementy składowe, np. czcionek na krzywe. Można wówczas modyfikować obiekty w sposób niepowtarzalny (rysunek 3.2). Żeby to robić, należy wiedzieć, jak można pracować z krzywymi. Rysunek 3.2.

Krzywe można modyfikować ręcznie

Myli się ten, kto sądzi, że po otworzeniu pliku *.cdr ujrzy w Notatniku uporządkowane równania. Plik zawiera znaki, które mają znaczenie dla programu CorelDRAW X7 (rysunek 3.3). Kryją one opis zrozumiały tylko dla programów obsługujących format *.cdr. Rysunek 3.3.

Fragment kodu pliku, w którym zapisano projekt pokazany na rysunku 3.2

Rozdział 3.  Rysowanie linii

103

Krzywa Posługując się narzędziem Krzywa, można narysować odcinek, łamaną itp. Są one specyficznymi przypadkami krzywej.

Aby narysować odcinek: 1. Otwórz paletę rozwijalną Rysunek odręczny. 2. Kliknij narzędzie Rysunek odręczny (rysunek 3.4). Rysunek 3.4.

Narzędzie odręcznego rysowania krzywej

Na pasku Przybornik spośród narzędzi znajdujących się w palecie wyświetlane jest narzędzie domyślne lub ostatnio używane. Rysunek odręczny jest narzędziem domyślnym. Można je wybrać bez rozwijania palety. Wystarczy kliknąć ikonę. Jeżeli na pasku Przybornik nie widać ikony narzędzia Rysunek odręczny, kliknij ikonę piątą od góry, która znajduje się w miejscu ikony Rysunek odręczny i z palety rozwijanej wybierz odpowiednie narzędzie.

3. Kliknij w miejscu, w którym ma się znajdować początek odcinka (rysunek 3.5). Rysunek 3.5.

Kursor w trybie rysowania krzywej. Przecięcie ramion krzyża wskazuje punkt na arkuszu roboczym

4. Przesuń kursor do miejsca, w którym ma się znajdować koniec odcinka (rysunek 3.6). Rysunek 3.6.

Jeden koniec odcinka przytwierdzony jest do arkusza w miejscu wskazanym kliknięciem, drugi zaś porusza się razem z kursorem

5. Kliknij miejsce, w którym ma się znajdować koniec odcinka (rysunek 3.7). 6. Przesuń kursor. Koniec linii nie podąża za nim (rysunek 3.8).

104

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 3.7.

Zaraz po narysowaniu linię można edytować. Informuje o tym osiem czarnych kwadratów widocznych wokół obiektu Rysunek 3.8.

Linia nie przesuwa się wraz z kursorem

Narzędzie Rysunek odręczny możesz uaktywnić, naciskając klawisz funkcyjny F5.

Narysowany odcinek nie musi być idealny. Jego wygląd można w znacznym stopniu modyfikować.

Aby zmienić rozmiary narysowanego odcinka: 1. Naprowadź kursor na jeden z ośmiu kwadratów. Gdy kursor przyjmie kształt strzałki z dwoma grotami (rysunek 3.9), wciśnij i trzymaj lewy przycisk myszy. Rysunek 3.9.

Zmiana kształtu kursora to znak, że można przeciągnąć kwadrat

2. Przesuwając mysz, przeciągnij kwadrat w miejsce, w którym powinien się znajdować (rysunek 3.10). Na rysunku widać pierwotne położenie linii i jej bieżącą lokalizację. Rysunek 3.10.

Przeciąganie kwadratów znajdujących się na środkach boków powoduje deformację obiektu, przeciąganie zaś kwadratów znajdujących się w narożnikach powoduje skalowanie obiektu (zmianę wymiarów z zachowaniem proporcji)

3. Zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 3.11). Rysunek 3.11.

Obiekt znajduje się w nowej lokalizacji. Przesuwanie kursora nie wpływa na kształt odcinka

Aby obiekt przestał być zaznaczony, naciśnij klawisz Esc.

Rozdział 3.  Rysowanie linii

105

Aby zmienić szerokość narysowanego odcinka: 1. Zaznacz obiekt, którego właściwości chcesz zmienić (rysunek 3.12). Rysunek 3.12.

Wokół obiektu zaznaczonego widoczne są czarne kwadraty

2. Rozwiń listę Szerokość konturu (rysunek 3.13). Wybierz z niej nową wartość. Rysunek 3.13.

Z listy można wybrać wartość predefiniowaną. Jeżeli odpowiedniej wartości brak na liście, można ją wpisać w polu, w którym widoczna jest wartość bieżąca

Jeśli okno dokowane Właściwości nie jest widoczne, kliknij obiekt prawym klawiszem myszy i z menu wybierz polecenie Właściwości obiektu.

3. Natychmiast po wybraniu nowej wartości szerokość obiektu zostanie zmieniona (rysunek 3.14). Rysunek 3.14.

Wprowadzona zmiana zostanie zastosowana tylko do zaznaczonego obiektu

Aby jednocześnie zmienić szerokość kilku odcinków: 1. Zaznacz wszystkie obiekty, które mają mieć zmieniony ten sam parametr (rysunek 3.15). Rysunek 3.15.

Zaznaczone zostały dwa obiekty

2. Rozwiń listę Szerokość konturu (rysunek 3.13). Wybierz z niej nową wartość.

106

Część I  CorelDRAW X7

3. Natychmiast po wybraniu nowej wartości szerokość obiektów zostanie zmieniona (rysunek 3.16). Rysunek 3.16.

Zmiana szerokości zostanie zastosowana do wszystkich zaznaczonych obiektów

Podczas pracy z komputerem ten sam rezultat często można uzyskać na więcej niż jeden sposób. Niezależnie od tego, czy szerokość linii ustawimy na Pasku właściwości, czy w oknie dokowanym (rysunek 3.17), uzyskamy ten sam rezultat. Rysunek 3.17.

W trosce o wygodę użytkownika wiele narzędzi znajduje się w więcej niż jednym miejscu

Aby usunąć zaznaczony obiekt, naciśnij klawisz Del.

Aby narysować odcinek biegnący pod całkowitą wielokrotnością kąta wymuszanego: 1. Naciśnij klawisze Ctrl+J. 2. Po wyświetleniu okna Opcje wybierz kolejno: Obszar roboczy/Edytuj (rysunek 3.18). 3. W polu Wymuszany kąt ustaw wartość, której całkowitą wielokrotnością ma być kąt między odcinkiem a linią poziomą. Rysunek 3.18.

Wartość kąta będzie wynosiła n*15 stopni, gdzie n=0, 1, 2…

4. Zapisz ustawienia kliknięciem przycisku OK. 5. Naciśnij klawisz F5. Uaktywnione zostanie narzędzie Rysunek odręczny. 6. Kliknij w miejscu, w którym ma się znajdować początek odcinka (rysunek 3.19). Rysunek 3.19.

Początek odcinka będzie znajdował się w prawym górnym rogu arkusza

Rozdział 3.  Rysowanie linii

107

7. Wciśnij i trzymaj klawisz Ctrl. Zapewni to uzyskanie kąta wymuszonego. 8. Przesuń kursor do miejsca, w którym ma się znajdować koniec odcinka (rysunek 3.20). Rysunek 3.20.

Informacja na pasku stanu jednoznacznie mówi, że kąt jest całkowitą wielokrotnością 15 stopni

9. Kliknij w miejscu, w którym ma się znaleźć koniec odcinka. 10. Zwolnij klawisz Ctrl.

Aby narysować łamaną: 1. Otwórz paletę rozwijalną Rysunek odręczny. 2. Kliknij narzędzie Rysunek odręczny (rysunek 3.4). 3. Kliknij miejsce, w którym ma się znajdować początek łamanej (rysunek 3.21). Rysunek 3.21.

Kursor w trybie rysowania krzywej. Przecięcie ramion krzyża wskazuje punkt na arkuszu roboczym

4. Przesuń kursor do miejsca, w którym linia ma zmienić kierunek (rysunek 3.22). Rysunek 3.22.

Kursor wskazuje koniec odcinka łamanej

5. Dwukrotnie kliknij miejsce, w którym linia ma zmienić kierunek (rysunek 3.23). Rysunek 3.23.

Odcinek łamanej

108

Część I  CorelDRAW X7

6. Przesuń kursor do miejsca, w którym linia ma ponownie zmienić kierunek (rysunek 3.24). Rysunek 3.24.

Rysowanie drugiego odcinka łamanej

7. Dwukrotnie kliknij miejsce, w którym linia znów ma zmienić kierunek (rysunek 3.25). Rysunek 3.25.

Koniec drugiego odcinka łamanej

8. Powtarzaj rysowanie odcinków łamanej aż do wykreślenia całej figury (rysunek 3.26). Rysunek 3.26.

Rysunek utworzony linią łamaną. Po narysowaniu zwiększono szerokość linii

Aby narysować krzywą: W dotychczas pokazanych przykładach grubość linii lub jej kolor były zmieniane po zakończeniu rysowania. Równie dobrze można określić parametry przed rozpoczęciem kreślenia.

1. Otwórz paletę rozwijalną Rysunek odręczny. 2. Kliknij narzędzie Rysunek odręczny (rysunek 3.4). 3. W oknie dokowanym Właściwości obiektu wybierz parametry linii (rysunek 3.27). Rysunek 3.27.

Takie parametry będą miały kontury występujące na tworzonym rysunku

4. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znajdować początek krzywej (rysunek 3.28).

Rozdział 3.  Rysowanie linii

109

Rysunek 3.28.

Przecięcie ramion krzyża wskazuje położenie początku linii

5. Wciśnij i trzymaj lewy przycisk myszy. 6. Przesuwaj kursor po arkuszu. Tor jego ruchu wyznacza linia (rysunek 3.29). Rysunek 3.29.

Przesuwając mysz, można rysować niczym elektronicznym ołówkiem

7. Zwolnij lewy przycisk myszy. Przesuń kursor (rysunek 3.30). Rysunek 3.30.

Krzywa. Po zwolnieniu lewego przycisku myszy automatycznie zostały zastosowane ustawienia konfiguracyjne

8. Na arkuszu pozostanie krzywa.

Linia dwupunktowa Linia dwupunktowa umożliwia rysowanie linii prostopadłych i stycznych.

Aby narysować linię prostopadłą: 1. W przykładzie poprowadzimy linię między dwoma obiektami. Będą to elipsy. Oczywiście odcinki będą prostopadłe tylko do jednej z nich. Wybierz narzędzie Linia z 2 punktów (rysunek 3.31). Rysunek 3.31.

Z samego wyglądu ikony można się zorientować, do czego służy narzędzie

110

Część I  CorelDRAW X7

2. Kliknij widoczną na Pasku właściwości ikonę Prostopadła linia z 2 punktów (rysunek 3.32). Rysunek 3.32.

Rysowanie linii prostopadle do powierzchni jest opcją

3. Przesuń kursor na obiekt, do którego linie mają być prostopadłe (rysunek 3.33). Rysunek 3.33.

Po naprowadzeniu kursora na krawędź obiektu pojawi się napis krawędź. To znak, że można rozpocząć prowadzenie linii

4. Wciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. 5. Przesuń kursor w kierunku obiektu, na którym ma zostać zakończony odcinek (rysunek 3.34). Rysunek 3.34.

Podczas przesuwania kursora w kierunku drugiego obiektu początek linii przesuwa się po obiekcie pierwszym. Cały czas odcinek pozostaje prosty i prostopadły do powierzchni pierwszego obiektu

6. Umieść kursor w miejscu, w którym ma zostać zakończony odcinek (rysunek 3.35).

Rozdział 3.  Rysowanie linii

111

Rysunek 3.35.

Gdy kursor znajdzie się nad krawędzią drugiego obiektu, ponownie pojawi się napis krawędź

7. Zwolnij lewy przycisk myszy i odsuń kursor (rysunek 3.36). Rysunek 3.36.

Odcinek połączył oba obiekty. Nie podąża już za przemieszczającym się kursorem

Wyświetlenie w powiększeniu okolicy punktu, od którego prowadzona była linia, potwierdza, że jest ona prostopadła do powierzchni (rysunek 3.37). Rysunek 3.37.

Linia prostopadła do powierzchni elipsy

112

Część I  CorelDRAW X7

Aby narysować linię styczną: 1. W przykładzie poprowadzimy linię między dwoma obiektami. Będą to elipsy. Wybierz narzędzie Linia z 2 punktów (rysunek 3.31). 2. Kliknij widoczną na Pasku właściwości ikonę Linia styczna z 2 punktów (rysunek 3.38). Rysunek 3.38.

Rysowanie linii stycznej jest jedną z opcji

3. Przesuń kursor na obiekt, do którego linia ma być styczna (rysunek 3.39). Rysunek 3.39.

Po naprowadzeniu kursora na krawędź obiektu pojawi się napis zależny od miejsca na obiekcie. To znak, że można rozpocząć prowadzenie linii

4. Wciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. 5. Przesuń kursor w kierunku obiektu, na którym ma zostać zakończony odcinek (rysunek 3.40). Rysunek 3.40.

Podczas przesuwania kursora w kierunku drugiego obiektu początek linii przesuwa się po obiekcie pierwszym. Cały czas odcinek pozostaje prosty i styczny do powierzchni pierwszego obiektu

6. Umieść kursor w miejscu, w którym ma zostać zakończony odcinek (rysunek 3.41). 7. Zwolnij lewy przycisk myszy i odsuń kursor (rysunek 3.42).

Rozdział 3.  Rysowanie linii

113

Rysunek 3.41.

Gdy kursor znajdzie się nad krawędzią drugiego obiektu, ponownie pojawi się napis informujący o miejscu, do którego przyczepiony zostanie odcinek

Rysunek 3.42.

Odcinek połączył oba obiekty. Nie podąża już za przemieszczającym się kursorem

Wyświetlenie w powiększeniu okolicy punktu, od którego prowadzona była linia, potwierdza, że jest ona styczna do powierzchni (rysunek 3.43).

Rysunek 3.43.

Takiej linii stycznej nie powstydziłby się żaden mistrz deski kreślarskiej. W CorelDRAW może być ona dziełem początkującego grafika. Punkt ciężkości w pracy został przeniesiony z „Jak?” na „Dlaczego?”

Kreślenie dokładnie prowadzonych linii jest nie tylko sztuką dla sztuki. Ma ono zastosowanie praktyczne. Po uzupełnieniu rysunku 3.42 drugą styczną i wypełnieniu obszarów powstała figura trójwymiarowa (rysunek 3.44)

114

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 3.44.

Dno i boki walca zostały wypełnione kolorem jednolitym. Do wnętrza zastosowano wypełnienie interakcyjne

Aby narysować linię z ciekawym zakończeniem: W porównaniu z efektami, jakie daje rysowanie prostopadłych i stycznych, sama linia dwupunktowa ma możliwości raczej skromne. Nie są one jednakowoż do pogardzenia. 1. W przykładzie poprowadzimy linię i zakończymy ją trójzębem. Wybierz narzędzie Linia z 2 punktów (rysunek 3.31). 2. Kliknij widoczną na Pasku właściwości ikonę Linia z 2 punktów (rysunek 3.45). Rysunek 3.45.

Najprostszy wariant jest ustawiony domyślnie. Jeżeli korzystałeś z innej opcji, należy kliknąć ikonę Linia z 2 punktów

3. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znajdować początek linii (rysunek 3.46). Rysunek 3.46.

Przecięcie ramion krzyża wyznacza miejsce, w którym znajdzie się początek linii

4. Wciśnij i trzymaj lewy klawisz myszy. 5. Przesuń kursor do miejsca, w którym ma się znaleźć koniec linii (rysunek 3.47). Rysunek 3.47.

Linia przyczepiona jest w punkcie, w którym znajdował się kursor, gdy wciśnięty został lewy przycisk myszy. Drugi koniec linii podąża za kursorem

Rozdział 3.  Rysowanie linii

115

6. Zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 3.48). Odsuń kursor. Rysunek 3.48.

Linia przestała podążać za kursorem

7. Rozwiń znajdującą się na Pasku właściwości listę Koniec strzałki (rysunek 3.49). Rysunek 3.49.

Lista zawiera symbole graficzne zakończeń

8. Przewiń listę, aż pojawi się symbol, który chcesz umieścić na rysunku (rysunek 3.50). Kliknij go. Rysunek 3.50.

Wybrany symbol należy kliknąć

9. Projekt gotowy (rysunek 3.51). Rysunek 3.51.

Do linii dodany został symbol zakończenia linii

Aby przyciągający wzrok grot znalazł się na początku linii, po jej narysowaniu rozwiń listę Początek strzałki (rysunek 3.52) i wybierz z niej wzór (rysunek 3.53). Rysunek 3.52.

Lista elementów, które mogą zostać umieszczone na początku linii, zawiera lustrzane odbicia zakończeń linii

116

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 3.53.

Linia z 2 punktów uzupełniona zakończeniami. Na pasku właściwości widoczne wybrane elementy

Prosta lub łamana Béziera W krzywej Béziera każda współrzędna punktu krzywej jest funkcją liczby rzeczywistej — parametru. Do określenia krzywej na płaszczyźnie potrzebne są dwie funkcje, do określenia krzywej w przestrzeni potrzebne są trzy funkcje itd. Kształt krzywej określa łamana kontrolna. Składa się ona z punktów kontrolnych. Zmieniając położenie punktów, można korygować kształt krzywej.

Aby narysować łamaną Béziera: 1. Otwórz paletę rozwijalną Rysunek odręczny. 2. Kliknij narzędzie Krzywe Béziera (rysunek 3.54). Rysunek 3.54.

Ikona narzędzia Krzywe Béziera

3. Kliknij miejsce, w którym ma się znajdować początek linii (rysunek 3.55). Rysunek 3.55.

Początek linii Béziera

4. Kliknij miejsce, w którym linia ma zmienić kierunek (rysunek 3.56). Rysunek 3.56.

W miejscu kliknięcia pojawiają się węzły linii

5. Powtarzaj klikanie w węzłach, aż narysowana zostanie cała linia (rysunek 3.57).

Rozdział 3.  Rysowanie linii

117

Rysunek 3.57.

Linia złożona z odcinków

6. Po zakończeniu rysowania naciśnij Spację (rysunek 3.58). Rysunek 3.58.

Obiekt nadal jest zaznaczony. Kursor przyjął kształt wskaźnika

Aby narysować krzywą: 1. Otwórz paletę rozwijalną Rysunek odręczny. 2. Kliknij narzędzie Krzywe Béziera (rysunek 3.54). 3. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znajdować początek krzywej (rysunek 3.59). Rysunek 3.59.

Przecięcie ramion krzyża wskazuje punkt na arkuszu roboczym

4. Wciśnij lewy przycisk myszy. 5. Przeciągnij kursor w kierunku, w którym będzie prowadzony segment ścieżki (rysunek 3.60). Rysunek 3.60.

Punkty kontrolne należy ustawić w kierunku, w którym będzie rysowana linia

6. Zwolnij lewy przycisk myszy. 7. Umieść kursor w punkcie, w którym będzie się znajdował następny węzeł (rysunek 3.61). Rysunek 3.61.

Kursor wskazuje nowy węzeł

8. Przeciągnij kursor w kierunku, w którym będzie prowadzony następny segment ścieżki (rysunek 3.62).

118

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 3.62.

Im odległość między punktami kontrolnymi jest większa, tym ostrzejsza zmiana kierunku linii

9. Zwolnij lewy przycisk myszy. 10. Umieść kursor w punkcie, w którym będzie się znajdował następny węzeł. 11. Przeciągnij kursor w kierunku, w którym będzie prowadzony następny segment ścieżki (rysunek 3.63). Rysunek 3.63.

Krzywa Béziera

Wybieranie węzłów Węzły są charakterystycznymi punktami linii. Przy ich edytowaniu obowiązuje identyczna zasada jak przy pracy z każdym obiektem. Najpierw należy pokazać programowi, co chcemy edytować — czyli wybrać węzeł. Następnie można wprowadzać zmiany w węźle. Ten rozdział nie znalazł się przypadkiem po opisie krzywej Béziera. Krzywa Béziera składa się z wielu węzłów. W nich linia zmienia kierunek. Kilka prostych umiejętności związanych z węzłami pozwala na edytowanie kształtu figury.

Aby wybrać węzeł: 1. Otwórz paletę rozwijalną Kształt. 2. Kliknij przycisk Kształt (rysunek 3.64). Rysunek 3.64.

Przycisk Kształt

3. Zbliż kursor do węzła (rysunek 3.65).

Rozdział 3.  Rysowanie linii

119

Rysunek 3.65.

Węzeł wskazywany kursorem został wyróżniony dużym kwadratem

4. Kliknij węzeł (rysunek 3.66). Rysunek 3.66.

Obiekt gotowy do edycji

Aby wybrać więcej niż jeden węzeł, wciśnij i przytrzymaj klawisz Shift. Następnie kliknij każdy węzeł, który ma zostać wybrany. Zwolnij klawisz Shift. Aby zaznaczyć wszystkie węzły, wybierz polecenia: Edycja/Zaznacz wszystko/Węzły. Aby usunąć zaznaczenie wybranych węzłów, wciśnij i przytrzymaj klawisz Shift. Kliknij węzły, których zaznaczenie ma zostać usunięte. Zwolnij klawisz Shift. Aby usunąć zaznaczenie, kliknij dowolne puste miejsce znajdujące się na obszarze rysunku.

Kształt krzywej Béziera jest zależny od wzajemnego położenia dwóch punktów krańcowych krzywej (tzw. węzłów) oraz dwóch punktów kontrolnych. Podstawowe zasady edycji krzywej Béziera są proste:  aby uzyskać linię prostą, należy punkty kontrolne ułożyć na linii łączącej oba węzły (rysunek 3.67);  jeżeli przesuniemy jeden z punktów kontrolnych tak, aby nie leżał na prostej łączącej dwa węzły, to segment „wybrzuszy” się w taki sposób, aby w węźle segment był styczny do linii łączącej węzeł z punktem kontrolnym (rysunek 3.68);  im dalej od węzła będzie się znajdował punkt kontrolny, tym łagodniej krzywa będzie przechodziła przez węzeł (rysunek 3.69). Rysunek 3.67.

Linia gruba wskazuje aktualny kształt. Linia cienka to kształt, jaki przyjmie odcinek po zakończeniu edycji

120

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 3.68.

W węźle segment jest styczny do linii zakończonej grotami strzałek

Rysunek 3.69.

Im bliżej siebie znajdują się groty strzałek, tym łuki są łagodniejsze

Aby zmienić kształt figury: 1. Zbliż kursor do węzła (rysunek 3.65). 2. Wciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. 3. Przeciągnij węzeł (rysunek 3.70). Rysunek 3.70.

Nowy kształt figury pokazuje cienka niebieska linia

Rozdział 3.  Rysowanie linii

121

4. Po nadaniu krzywej nowego kształtu zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 3.71). Rysunek 3.71.

Kursor można przesuwać, a kształt linii nie ulega zmianie

Aby dodać węzeł: 1. Otwórz paletę rozwijalną Kształt. 2. Kliknij przycisk Kształt (rysunek 3.72). Rysunek 3.72.

Od narzędzia Kształt wzięła nazwę cała paleta

3. Dwukrotnie kliknij miejsce, w którym ma zostać dodany węzeł (rysunek 3.73). 4. W miejscu, które kliknąłeś, pojawi się nowy węzeł (rysunek 3.74). Jest to punkt, w którym kształt krzywej może ulec zmianie. Aby usunąć węzeł, otwórz paletę rozwijalną Kształt. Kliknij przycisk Kształt (rysunek 3.67). Dwukrotnie kliknij węzeł, który ma zostać usunięty.

122

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 3.73.

Grot strzałki wskazuje miejsce, w którym ma zostać dodany węzeł

Rysunek 3.74.

Nowy węzeł

Aby połączyć końcowe węzły: 1. Otwórz paletę rozwijalną Kształt. 2. Kliknij przycisk Kształt (rysunek 3.72). 3. Wciśnij i przytrzymaj klawisz Shift. 4. Kliknij węzeł znajdujący się na jednym końcu krzywej (rysunek 3.75). Rysunek 3.75.

Obiekt z zaznaczonym lewym węzłem

Rozdział 3.  Rysowanie linii

123

5. Kliknij węzeł znajdujący się na drugim końcu krzywej (rysunek 3.76). Rysunek 3.76.

Obiekt z zaznaczonymi oboma węzłami końcowymi

6. Zwolnij klawisz Shift. 7. Kliknij widoczny na Pasku właściwości przycisk Przedłuż krzywą do zamknięcia (rysunek 3.77). Rysunek 3.77.

Ikona, której kliknięcie powoduje zamknięcie krzywej

8. Zaznaczone węzły zostaną połączone (rysunek 3.78). Rysunek 3.78.

Krzywa została zamknięta

Zamknięcie krzywej ma znaczenie na przykład przy wypełnieniach. Krzywa pełni funkcję ogranicznika. Gdy jest niedomknięta, próba wypełnienia farbą wyznaczonej przez nią przestrzeni skończy się niepowodzeniem — farba „wycieknie” na cały obszar rysunku.

Linia kaligraficzna Innym narzędziem z grupy wyspecjalizowanych narzędzi do rysowania jest elektroniczny odpowiednik piórka. Piórko zakończone było stalówką, którą maczano w atramencie. Podczas pisania pozostawiało na papierze charakterystyczny ślad odzwierciedlający położenie stalówki względem kartki. Piórko już coraz trudniej kupić, ale efekt podobny do pisania nim można uzyskać, posługując się odpowiednim narzędziem komputerowym.

Aby narysować linię kaligraficzną: 1. Kliknij ikonę Środki artystyczne (rysunek 3.79). 2. Na Pasku właściwości kliknij przycisk Kaligrafia (rysunek 3.80).

124

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 3.79.

Narzędzie do rysowania linii artystycznych Rysunek 3.80.

Przycisk, którego kliknięcie powoduje przejście do trybu rysowania linii kaligraficznej

3. Jeśli linia ma mieć wygładzone brzegi, należy eksperymentalnie dobrać wartość parametru Wygładzanie krzywych odręcznych (rysunek 3.81). Rysunek 3.81.

Im wartość parametru jest mniejsza, tym linia ma bardziej postrzępione brzegi

4. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znajdować początek linii (rysunek 3.82). Rysunek 3.82.

Czubek pędzla wskazuje miejsce, w którym rozpoczęta zostanie linia

5. Wciśnij i trzymaj lewy przycisk myszy. 6. Przesuwaj kursor po arkuszu. Tor jego ruchu wyznacza linia (rysunek 3.83). Rysunek 3.83.

Przesuwając mysz, można malować linię

7. Zwolnij lewy przycisk myszy. Przesuń kursor (rysunek 3.84). Rysunek 3.84.

Linia kaligraficzna

8. Na arkuszu pozostanie krzywa. Jeżeli nie jesteś zadowolony z jej wyglądu, jeszcze nic straconego. Kliknij ikonę Wskaźnik (rysunek 3.85).

Rozdział 3.  Rysowanie linii

125

Rysunek 3.85.

Ikona narzędzia Wskaźnik

9. Kliknij narysowany obiekt. Wokół niego pojawi się osiem czarnych prostokątów (rysunek 3.86). Wyznaczają one obiekt, do którego zostaną zastosowane nowe ustawienia. Rysunek 3.86.

Niezależnie od liczby obiektów na arkuszu roboczym nowe ustawienia zostaną zastosowane tylko do wybranego obiektu

10. Dobierz doświadczalnie wartości: wygładzenia, szerokości i nachylenia linii (rysunek 3.87). Praca jest przyjemna, ponieważ na bieżąco widać wpływ zmiany na wygląd obiektu (rysunek 3.88). Rysunek 3.87.

Pasek właściwości, który zawiera parametry wpływające na wygląd narysowanej linii Rysunek 3.88.

Linia z rysunku 3.86 po wprowadzeniu zmiany parametrów zgodnej z rysunkiem 3.87

Wartość wpisana w polu Szerokość pociągnięcia jest maksymalną szerokością linii. Rzeczywista szerokość linii zależy od kierunku kreślenia oraz kąta nachylenia wirtualnego pióra.

Linia o szerokości zależnej od nacisku na narzędzie Tablet graficzny jest urządzeniem pozwalającym na kreślenie linii, której szerokość jest zależna od siły, z jaką rysik tabletu jest dociskany do podstawki.

126

Część I  CorelDRAW X7

Aby narysować linię o szerokości zależnej od siły nacisku: 1. Kliknij ikonę Środki artystyczne (rysunek 3.89). Rysunek 3.89.

Symbol widoczny na ikonie świetnie kojarzy się z tym, co umożliwia to narzędzie

2. Na Pasku właściwości kliknij przycisk Nacisk (rysunek 3.90). Rysunek 3.90.

Ikona narzędzia czułego na siłę nacisku

3. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znajdować początek linii (rysunek 3.91). Rysunek 3.91.

Czubek pędzla wskazuje miejsce, w którym rozpoczęta zostanie linia

4. Przesuwaj kursor po arkuszu. Tor jego ruchu wyznacza linia (rysunek 3.92). Rysunek 3.92.

Im słabszy nacisk na podłoże, tym szerokość linii mniejsza

5. Zwolnij lewy przycisk myszy. Przesuń kursor. 6. Na arkuszu pozostanie linia. Początkowa szerokość linii zależy od wartości parametru Szerokość pociągnięcia (rysunek 3.93). Rysunek 3.93.

W polu widocznym na Pasku właściwości można ustalić początkową szerokość linii

Wpisana wartość jest maksymalną szerokością linii. Rzeczywista szerokość linii zależy od siły nacisku na wirtualne pióro. Aby uzyskać efekt zmiany szerokości linii bez tabletu graficznego, możesz kreślić linię myszą. Naciśnięcie klawisza oznaczonego strzałką skierowaną ku górze jest równoznaczne ze wzrostem siły nacisku. Naciśnięcie klawisza oznaczonego strzałką skierowaną w dół odpowiada zmniejszeniu siły nacisku.

Rozdział 3.  Rysowanie linii

127

Wzorce pociągnięcia Osobom uzdolnionym artystycznie narysowanie linii o sprecyzowanym kształcie lub określonej grubości nie sprawia większego problemu. Co jednak mają począć użytkownicy programu, którzy nie mają takich zdolności? Korzystać z programu CorelDRAW X7! Został on wyposażony we wzorce pociągnięcia. Pełnią one rolę podobną do roli szablonów w przypadku dokumentów. Stanowią doskonały punkt wyjścia do tworzenia własnych elementów.

Aby narysować linię, korzystając ze wzorca pociągnięcia: 1. Otwórz paletę rozwijalną Rysunek odręczny. 2. Kliknij narzędzie Środki artystyczne (rysunek 3.89). 3. Kliknij widoczną na Pasku właściwości ikonę Wzorzec (rysunek 3.94). Rysunek 3.94.

Ikona Wzorzec

4. Rozwiń listę Wzorzec pociągnięcia (rysunek 3.95). Rysunek 3.95.

Lista wzorców kształtów linii

128

Część I  CorelDRAW X7

5. Kliknięciem wybierz z listy wzorzec linii. 6. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znajdować początek linii (rysunek 3.96). Rysunek 3.96.

Czubek pędzla wskazuje miejsce, w którym rozpoczęta zostanie linia

7. Przesuwaj kursor po arkuszu. Tor jego ruchu wyznacza linia (rysunek 3.97). Rysunek 3.97.

Użytkownik ma za zadanie narysować kształt linii

8. Zwolnij lewy przycisk myszy. Naszkicowana kreska zostanie zamieniona w pociągnięcie godne pędzla mistrza (rysunek 3.98). Wystarczy nieco zmienić kształt, dodać wypełnienie i mamy świetlistego węża (rysunek 3.99). Rysunek 3.98.

Program zadba o to, aby szerokość kreski zmieniała się zgodnie z wybranym wzorcem Rysunek 3.99.

Kilka kliknięć myszą zmienia wygląd obiektu. Ile zajmuje taka modyfikacja w przypadku obiektu rysowanego na papierze?

Pióro Narzędzie Pisak pozwala na rysowanie poszczególnych segmentów krzywej.

Aby narysować linię łamaną: 1. Otwórz paletę rozwijalną Rysunek odręczny. 2. Kliknij narzędzie Pisak (rysunek 3.100). Rysunek 3.100.

Ikona elektronicznego pióra

Rozdział 3.  Rysowanie linii

129

3. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znajdować początek linii (rysunek 3.101). Rysunek 3.101.

Koniec stalówki wskazuje miejsce, w którym rozpoczęta zostanie linia

4. Kliknij punkt, w którym ma się znaleźć początek łamanej. 5. Przesuń kursor do punktu, w którym ma się znaleźć koniec łamanej (rysunek 3.102). Rysunek 3.102.

Początek linii jest przytwierdzony w miejscu kliknięcia. Koniec porusza się wraz z kursorem

6. Kliknij punkt, w którym ma się znaleźć węzeł krzywej (rysunek 3.103). Rysunek 3.103.

Węzeł pojawił się w klikniętym miejscu

7. Przesuń kursor do punktu, w którym ma się znaleźć kolejny węzeł (rysunek 3.104). Rysunek 3.104.

Koniec linii ponownie podąża za elektronicznym piórem

8. Kliknij punkt, w którym ma się znaleźć kolejny węzeł krzywej (rysunek 3.105). Rysunek 3.105.

Lokalizacje węzłów są wyznaczane przez kliknięcia

9. Powtarzaj klikanie aż do narysowania całej łamanej. 10. W celu zakończenia rysowania należy nacisnąć klawisz Esc lub kliknąć już istniejący węzeł (rysunek 3.106).

130

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 3.106.

Kursor informuje o wybranym narzędziu, ale poruszanie nim nie powoduje przemieszczania się końca linii. Grubość linii została zwiększona po narysowaniu figury

Jeżeli zajdzie potrzeba narysowania lustrzanego odbicia istniejącej figury, zaznacz ją i kliknij znajdującą się na Pasku właściwości ikonę Odbicie lustrzane w poziomie lub Odbicie lustrzane w pionie (rysunek 3.107). Rysunek 3.107.

Podczas pracy z programem komputerowym wykonanie odbicia lustrzanego jest banalnie proste

Pociągnięcia pędzla Narzędzie nosi nazwę Pędzel. Moim zdaniem jest ona myląca. Narzędzie ma znacznie większe możliwości niż to, co można uzyskać, posługując się pędzlem. Przypomina ono raczej wałek malarski, gdyż jego ślady mogą być bardzo różnorodne.

Aby rysować za pomocą pociągnięć pędzla: 1. Kliknij narzędzie Środki artystyczne. 2. Na Pasku właściwości kliknij przycisk Pędzel (rysunek 3.108). Rysunek 3.108.

Przycisk Pędzel

3. Z listy Kategoria wybierz Pędzel artystyczny (rysunek 3.109). Rysunek 3.109.

Narzędzie Pędzel w wersji elektronicznej może mieć wiele odmian

4. Kliknij skierowaną ku dołowi strzałkę obok listy Pociągnięcie pędzla (rysunek 3.110).

Rozdział 3.  Rysowanie linii Rysunek 3.110.

Fragment listy śladów pędzla

5. Z listy wybierz ślad pędzla. 6. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znajdować początek linii (rysunek 3.111). Rysunek 3.111.

Czubek pędzla wskazuje miejsce, w którym rozpoczęta zostanie linia

7. Przeciągnij kursor. Ślad ruchu pędzla znaczy linia (rysunek 3.112). Rysunek 3.112.

Linia namalowana pędzlem elektronicznym

131

132

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 3.113.

Kształt z rysunku 3.112 po zmianie śladu pozostawionego przez pociągnięcie pędzla

Rodzaj śladu możesz zmieniać już po narysowaniu figury. Wybierać go możesz z listy Pociągnięcie pędzla (rysunek 3.113). Szerokość śladu pozostawionego przez pędzel możesz zmienić, wpisując nową wartość w polu Szerokość pociągnięcia (rysunek 3.114). Rysunek 3.114.

Szerokość pociągnięcia pędzlem można zmienić nawet wtedy, gdy zostało ono już wykonane

Zmieniając kategorie, ślady pociągnięcia pędzla i ich parametry można w nieskończoność tworzyć ciekawe obiekty (rysunek 3.115) Rysunek 3.115.

Skromna próbka możliwości, jakie narzędzie Środki artystyczne daje do dyspozycji rysownikowi

Rysowanie obrazkami Miłośnicy graffiti również będą zachwyceni narzędziem Środki artystyczne. Po wybraniu narzędzia i kliknięciu na Pasku właściwości ikony Rozpylacz (rysunek 3.116) uzyskamy możliwość malowania gotowymi obrazkami (rysunek od 3.117 do 3.125).

Rozdział 3.  Rysowanie linii Rysunek 3.116.

Ikona narzędzia Rozpylacz Rysunek 3.117.

Rezultat użycia narzędzia Rozpylacz zostawiającego ślady z kategorii Pociągnięcia pędzla

Rysunek 3.118.

Rezultat użycia narzędzia Rozpylacz zostawiającego ślady z kategorii Żywność

Rysunek 3.119.

Rezultat użycia narzędzia Rozpylacz zostawiającego ślady z kategorii Tropy

133

134

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 3.120.

Rezultat użycia narzędzia Rozpylacz zostawiającego ślady z kategorii Mozaika

Rysunek 3.121.

Rezultat użycia narzędzia Rozpylacz zostawiającego ślady z kategorii Nuty

Rysunek 3.122.

Rezultat użycia narzędzia Rozpylacz zostawiającego ślady z kategorii Obiekty

Rozdział 3.  Rysowanie linii Rysunek 3.123.

Rezultat użycia narzędzia Rozpylacz zostawiającego ślady z kategorii Rośliny

Rysunek 3.124.

Rezultat użycia narzędzia Rozpylacz zostawiającego ślady z kategorii Rozprysk

Rysunek 3.125.

Rezultat użycia narzędzia Rozpylacz zostawiającego ślady z kategorii Gwiazdy

135

136

Część I  CorelDRAW X7

Krzywa trójpunktowa Podczas pracy z komputerem wiele operacji można wykonać, polegając na intuicji. Dzięki temu przed wykonaniem każdej nowej operacji nie musimy wertować instrukcji obsługi programu. Ta pozorna łatwość może jednak okazać się pułapką. Może się okazać, że nie skorzystamy z narzędzia zoptymalizowanego pod kątem wykonywania określonej czynności. Praca z narzędziem uniwersalnym zajmie nam niepotrzebnie dużo czasu. Jednym z wyspecjalizowanych narzędzi jest Krzywa z 3 punktów.

Aby narysować krzywą trójpunktową: 1. Otwórz paletę rozwijalną Rysunek odręczny. 2. Kliknij narzędzie Krzywa z 3 punktów (rysunek 126). Rysunek 3.126.

Narzędzie do rysowania krzywej z trzech punktów

3. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znajdować początek krzywej (rysunek 3.127). Rysunek 3.127.

Przecięcie ramion krzyża wskazuje początek krzywej

4. Wciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. 5. Przesuń kursor do miejsca, w którym ma się znajdować koniec krzywej (rysunek 3.128). Rysunek 3.128.

Jeden koniec krzywej jest przytwierdzony do arkusza w miejscu, w którym rozpoczęto rysowanie. Drugi porusza się razem z kursorem

6. Zwolnij lewy przycisk myszy.

Rozdział 3.  Rysowanie linii

7. Przeciągnij kursor do miejsca, w którym ma się znajdować środek wybrzuszenia linii (rysunek 3.129). Rysunek 3.129.

Po ustaleniu początku i końca linii można wymodelować jej krzywiznę

8. Kliknięciem zatwierdź kształt linii. 9. Przesuń kursor. Kształt linii nie ulegnie zmianie (rysunek 3.130). Rysunek 3.130.

Linia trójpunktowa po zakończeniu rysowania i zwiększeniu grubości

137

138

Część I  CorelDRAW X7

Rozdział 4. Rysowanie figur Z tego rozdziału dowiesz się:  jak rysować figury płaskie,  do czego służą kształty predefiniowane,  jak zdeformować obiekt,  czy można dodać tekst do kształtu,  jak zamknąć obiekt,  czy można zaokrąglić narożniki prostokąta,  jak narysować spiralę.

Prostokąt Aby narysować prostokąt: 1. Rozwiń paletę rozwijalną Prostokąt (rysunek 4.1). Rysunek 4.1.

Czarny narożnik ikony oznacza, że po kliknięciu go wyświetlone zostaną pozostałe narzędzia z grupy Prostokąt

Alternatywnym sposobem wybrania narzędzia Prostokąt jest naciśnięcie klawisza funkcyjnego F6.

2. Kliknij ikonę Prostokąt (rysunek 4.2). Rysunek 4.2.

Domyślnie w Przyborniku wyświetlana jest ikona Prostokąt

140

Część I  CorelDRAW X7 Program adaptuje się do potrzeb użytkownika, dzięki czemu miejsce ikony domyślnej może zająć ikona ostatnio używanego narzędzia. Jeżeli w oknie komputera nie widać narzędzia pokazanego na ilustracji, rozwiń paletę i w niej poszukaj tego narzędzia.

3. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znajdować narożnik prostokąta (rysunek 4.3). Rysunek 4.3.

Przecięcie ramion krzyża wskazuje miejsce, w którym znajdzie się narożnik prostokąta

4. Wciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. 5. Przeciągnij kursor, aż prostokąt uzyska odpowiednie wymiary (rysunek 4.4). Rysunek 4.4.

Rysowanie prostokąta

6. Zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 4.5). Rysunek 4.5.

Kursor można przesunąć, a kształt figury nie ulegnie zmianie

Aby narysować prostokąt o dokładnym położeniu środka: 1. Narysuj prostokąt. 2. W polach Położenie obiektu (oznaczonych literami X i Y) widoczne są odcięta i rzędna środka figury (rysunek 4.6). Rysunek 4.6.

Środek krzyża znajdującego się na przecięciu przekątnych prostokąta wyznacza środek figury

Rozdział 4.  Rysowanie figur

141

3. Wpisz wartości nowych współrzędnych (rysunek 4.7). Rysunek 4.7.

Patrząc na linijki, ciężko zauważyć różnicę w położeniu prostokąta w porównaniu z rysunkiem 4.6

Aby narysować prostokąt o dokładnych wymiarach: 1. Narysuj prostokąt. 2. W polach Rozmiar obiektu (oznaczonych liniami wymiarowymi: poziomą i pionową) widoczne są szerokość i wysokość figury (rysunek 4.8). Rysunek 4.8.

Wymiary podawane są w bezwzględnych (mm) i względnych (%) jednostkach miary. Symbol otwartej kłódki informuje, że proporcje wymiarów boków mogą ulec zmianie

3. Zmienimy wymiary obiektu bez naruszania proporcji. Kliknij symbol kłódki (rysunek 4.9). Rysunek 4.9.

Proporcje figury zostały zablokowane

4. W przykładzie określimy szerokość figury na dokładnie 10 mm (rysunek 4.10).

142

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 4.10.

Szerokość została wpisana z klawiatury, zaś wysokość przeliczona automatycznie

Dokładność wymiarów, której używa program, można zmienić po wybraniu poleceń Narzędzia/Opcje/Obszar roboczy/Edytuj, a następnie wpisaniu w polu Dokładność rysowania liczby miejsc dziesiętnych.

Aby obrócić prostokąt o zadany kąt: 1. Narysuj prostokąt. 2. W polu Kąt obrotu widoczne jest odchylenie figury od poziomu (rysunek 4.11). Rysunek 4.11.

Szerszy bok figury znajduje się w poziomie

3. W polu Kąt obrotu wpisz żądane odchylenie figury od poziomu (rysunek 4.12). Rysunek 4.12.

Wpisanie wartości -12,5 spowodowało wyliczenie wartości dopełniającej do kąta pełnego

Aby dokładnie zaokrąglić narożnik prostokąta: 1. Narysuj prostokąt. 2. Kliknij ikonę Narożnik zaokrąglony (rysunek 4.13). 3. Sprawdź, czy kłódka na przycisku Edytuj narożniki razem jest zamknięta. Jeżeli nie — zamknij ją kliknięciem (rysunek 4.14).

Rozdział 4.  Rysowanie figur

143

Rysunek 4.13.

Ikona Narożnik zaokrąglony

Rysunek 4.14.

Zamknięta kłódka oznacza, że wszystkie narożniki zostaną odkształcone identycznie

4. W polu Promień narożników wpisz, na jakim obszarze narożniki mają być zaokrąglone (rysunek 4.15). Rysunek 4.15.

Kształt figury zmienia się natychmiast po wpisaniu nowej wartości promienia

Bardzo podobnie do zaokrąglania narożników działają wyżłobienie (rysunek 4.16) i ścięcie (rysunek 4.17). Rysunek 4.16.

Jedno kliknięcie ikony wystarcza, aby wyżłobić cztery narożniki

144

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 4.17.

Klik i narożniki są ścięte

Aby zmienić szerokość linii, którą narysowany został prostokąt: 1. Narysuj prostokąt. 2. Rozwiń listę Szerokość konturu (rysunek 4.18). Rysunek 4.18.

Kontury domyślnie narysowane są linią o szerokości 0,5 pkt

3. Wybierz z niej nową szerokość konturu (rysunek 4.19). Rysunek 4.19.

Figura z rysunku 4.18 po zwiększeniu szerokości konturu

Rozdział 4.  Rysowanie figur

145

Aby narysować kwadrat, należy podczas rysowania prostokąta trzymać wciśnięty klawisz Ctrl (rysunek 4.20). Rysunek 4.20.

Rysowanie kwadratu wymaga pilnowania, aby rzuty figury na oś poziomą i na oś pionową były identyczne. Będzie to za nas robił komputer, gdy do momentu zwolnienia lewego przycisku myszy będziemy trzymać klawisz Ctrl

Aby narysować prostokąt, zaczynając od środka figury: 1. Kliknij ikonę narzędzia Prostokąt. 2. Umieść kursor w punkcie, gdzie ma się znajdować środek figury (rysunek 4.21). Rysunek 4.21.

To, czy przecięcie ramion krzyża wskaże narożnik, czy środek figury, zależy od tego, czy będziemy trzymać lub nie klawisz Shift

3. Wciśnij i trzymaj klawisz Shift. 4. Przesuwaj kursor od środka na zewnątrz figury (rysunek 4.22). Rysunek 4.23.

Kursor przemieszcza się po przekątnej prostokąta

146

Część I  CorelDRAW X7

5. Gdy figura uzyska odpowiedni kształt, zwolnij lewy przycisk myszy, a następnie klawisz Shift. Aby narysować kwadrat, zaczynając od środka figury, należy podczas rysowania trzymać wciśnięte klawisze Ctrl i Shift (rysunek 4.22). Rysunek 4.23.

Efekt znakomity! Oczywiście pod warunkiem, że mamy palce wygimnastykowane tak, aby trzymać klawisze Ctrl i Shift

Aby narysować prostokąt pokrywający cały arkusz (rysunek 4.24), dwukrotnie kliknij ikonę narzędzia Prostokąt. Rysunek 4.24.

Bez potrzeby mierzenia prostokąt idealnie pokrył cały arkusz roboczy

Oprócz opisanych wcześniej metod zmiany kształtu figury z zadaną dokładnością istnieją również inne sposoby, których możemy używać, aby uzyskać określony efekt wizualny.

Rozdział 4.  Rysowanie figur

Aby zaokrąglić rogi prostokąta: 1. Narysuj prostokąt. 2. Otwórz paletę rozwijalną Kształt. 3. Kliknij ikonę narzędzia Kształt (rysunek 4.25). Rysunek 4.25.

Narzędzie Kształt można wybrać, klikając ikonę lub naciskając klawisz funkcyjny F10

4. Kliknij figurę, której rogi mają zostać zaokrąglone (rysunek 4.26). Rysunek 4.26.

Prostokąt przed zaokrągleniem rogów

5. Przeciągnij węzły narożników aż do uzyskania odpowiedniego kształtu (rysunek 4.27). Linia przerywana wyznacza aktualny obrys figury. Rysunek 4.27.

Prostokąt w trakcie zaokrąglania rogów

6. Po uzyskaniu odpowiedniego kształtu zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 4.28). Rysunek 4.28.

Prostokąt po zaokrągleniu rogów

147

148

Część I  CorelDRAW X7

Aby zaokrąglić jeden narożnik prostokąta: 1. Narysuj prostokąt. 2. Otwórz paletę rozwijalną Kształt. 3. Kliknij ikonę narzędzia Kształt. 4. Kliknij węzeł dwa razy (rysunek 4.29). Rysunek 4.29.

Prostokąt po dwukrotnym kliknięciu węzła

5. Przesuń kursor aż do uzyskania odpowiedniego zaokrąglenia narożnika (rysunek 4.30). Rysunek 4.30.

Zaokrąglanie narożnika

6. Zwolnij lewy przycisk myszy. 7. Naciśnij klawisz Esc (rysunek 4.31). Rysunek 4.31.

Prostokąt po zaokrągleniu narożnika i usunięciu zaznaczenia figury

Rozdział 4.  Rysowanie figur

149

Prostokąt trójpunktowy Aby narysować prostokąt trójpunktowy: 1. Rozwiń paletę rozwijalną Prostokąt. 2. Kliknij ikonę Prostokąt z 3 punktów (rysunek 4.32). Rysunek 4.32.

Ikona Prostokąt z 3 punktów

3. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znajdować narożnik prostokąta. 4. Wciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. 5. Przeciągnij kursor do miejsca, w którym ma się znajdować sąsiedni wierzchołek prostokąta (rysunek 4.33). Rysunek 4.33.

Pierwszy etap rysowania prostokąta trójpunktowego

6. Zwolnij lewy przycisk myszy. 7. Przesuń kursor w kierunku prostopadłym do poprzedniego odcinka, aż prostokąt uzyska odpowiednie wymiary (rysunek 4.34). 8. Kliknięciem zatwierdź położenie wierzchołka prostokąta (rysunek 4.35).

150

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 4.34.

Drugi etap rysowania prostokąta trójpunktowego

Rysunek 4.35.

Prostokąt narysowany za pomocą narzędzia Prostokąt z 3 punktów

Elipsa CorelDRAW X7 pozwala na rysowanie elipsy wpisanej w prostokąt oraz opisanej na osi (tzw. elipsa trójpunktowa).

Rozdział 4.  Rysowanie figur

151

Aby narysować elipsę: 1. Rozwiń paletę Elipsa (rysunek 4.36). Rysunek 4.36.

Paleta zostanie rozwinięta po kliknięciu czarnego trójkąta widocznego w rogu ikony

2. Kliknij narzędzie Elipsa (rysunek 4.37). Rysunek 4.37.

Ikona narzędzia Elipsa

3. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znaleźć narożnik prostokąta opisanego na elipsie (rysunek 4.38). Rysunek 4.38.

Przecięcie ramion kursora wskazuje narożnik prostokąta opisanego na elipsie

4. Wciśnij lewy przycisk myszy. Przeciągnij kursor aż do narysowania elipsy o odpowiednim kształcie (rysunek 4.39). Rysunek 4.39.

Jeden narożnik prostokąta opisanego na elipsie został umieszczony w miejscu, z którego rozpoczęto przeciąganie. Drugi przesuwa się wraz z kursorem

5. Zwolnij lewy przycisk myszy. 6. Przesuń kursor. Krawędź prostokąta opisanego na elipsie nie podąża za kursorem (rysunek 4.40). Rysowana elipsa będzie symetryczna, jeśli podczas jej kreślenia wciśniesz klawisz Ctrl (rysunek 4.41).

152

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 4.40.

Elipsa. Po jej narysowaniu zwiększono szerokość konturu i dodano wypełnienie

Rysunek 4.41.

Symetryczna elipsa to okrąg

Figurę po narysowaniu można edytować ręcznie. Jeżeli zachodzi potrzeba wykonania operacji o większej precyzji, można skorzystać z Paska właściwości (rysunek 4.42). W jego górnej części znajdują się pola określające położenie punktu charakterystycznego figury (rysunek 4.43) oraz szerokość i wysokość figury (rysunek 4.44). Można je wykorzystać nie tylko do odczytu aktualnych wartości, lecz także do wpisania nowych. Rysunek 4.42.

Wygląd paska właściwości zależy od wybranego narzędzia lub obiektu

Rysunek 4.43.

Współrzędne lewego górnego narożnika prostokąta opisanego na elipsie Rysunek 4.44.

Szerokość i wysokość figury zmierzona z dokładnością do tysięcznych części milimetra!

Rozdział 4.  Rysowanie figur

153

Elipsa trójpunktowa Narzędzie Elipsa z 3 punktów umożliwia rysowanie elipsy przez wyznaczenie jej osi.

Aby narysować elipsę trójpunktową: 1. Rozwiń paletę Elipsa (rysunek 4.36). 2. Kliknij narzędzie Elipsa z 3 punktów (rysunek 4.45). Rysunek 4.45.

Ikona narzędzia Elipsa z 3 punktów

3. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znaleźć początek osi elipsy (rysunek 4.46). Rysunek 4.46.

Kursor po wybraniu narzędzia Elipsa z 3 punktów

4. Naciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. 5. Przeciągnij kursor aż do miejsca, w którym ma się znaleźć koniec osi (rysunek 4.47). Rysunek 4.47.

Początek osi znajduje się w miejscu, w którym rozpoczęto przeciąganie. Koniec osi przesuwa się wraz z kursorem

6. Zwolnij lewy przycisk myszy. 7. Przesuń kursor tak, aby nadać elipsie pożądany kształt (rysunek 4.48). Rysunek 4.48.

Przesuwanie kursora w pionie powoduje, że elipsa staje się szersza

8. Zakończ rysowanie kliknięciem (rysunek 4.49).

154

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 4.49.

Przesuwanie kursora nie wpływa na kształt elipsy. Po narysowaniu zmieniono szerokość obwiedni i dodano wypełnienie jednolite

Położenie i wygląd figury można zmienić także po jej narysowaniu (rysunek 4.50). Rysunek 4.50.

Figura z rysunku 4.49 po pochyleniu przez wpisanie kąta na Pasku właściwości

Wielokąt Aby narysować wielokąt: 1. Kliknij narzędzie Wielokąt (rysunek 4.51). Rysunek 4.51.

Ikona narzędzia Wielokąt

2. Wyobraź sobie prostokąt opisany na wielokącie, który narysujesz. Umieść kursor w narożniku wyimaginowanego prostokąta (rysunek 4.52). 3. Przeciągaj kursor tak długo, aż zostanie narysowany wielokąt o odpowiednich rozmiarach (rysunek 4.53).

Rozdział 4.  Rysowanie figur

155

Rysunek 4.52.

Przecięcie ramion krzyża wskazuje miejsce na arkuszu, w którym zostanie umieszczony narożnik prostokąta opisanego na wielokącie Rysunek 4.53.

Rysowanie wielokąta

4. Zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 4.54) Rysunek 4.54.

Wielokąt został narysowany. Kursor można przesuwać, a kształt figury nie ulegnie zmianie

Wielokąt ma domyślnie ustaloną liczbę kątów. Można ją zmienić, wpisując nową wartość w polu Wierzchołki lub boki (rysunek 4.55), które znajduje się na Pasku właściwości. Rysunek 4.55.

Liczbę wierzchołków można zmienić już po narysowaniu figury

Aby wielokąt narysować od środka, podczas rysowania trzymaj wciśnięty klawisz Shift. Wielokąt będzie symetryczny, jeśli podczas kreślenia figury wciśniesz klawisz Ctrl.

Gwiazda Aby narysować gwiazdę wpisaną w prostokąt: 1. Kliknij narzędzie Gwiazda (rysunek 4.56). 2. Wyobraź sobie prostokąt opisany na gwieździe. W jego rogu umieść kursor (rysunek 4.57).

156

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 4.56.

Ikona narzędzia rysowania gwiazdy

Rysunek 4.57.

Przecięcie ramion krzyża wskazuje narożnik prostokąta, w który wpisana będzie gwiazda

3. Wciśnij lewy przycisk myszy. Przeciągaj kursor tak długo, aż zostanie narysowana gwiazda o odpowiednich rozmiarach (rysunek 4.58). Rysunek 4.58.

Im dalej kursor zostanie odsunięty od miejsca, w którym rysowanie zostało rozpoczęte, tym gwiazda będzie większa

4. Zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 4.59). Rysunek 4.59.

Przesuwanie kursora nie wpływa na rozmiary gwiazdy

Rysowana gwiazda będzie symetryczna, jeśli podczas jej kreślenia wciśniesz klawisz Ctrl (rysunek 4.60). Rysunek 4.60.

Nie musimy pamiętać o prowadzeniu kursora tak, aby szerokość i wysokość figury były identyczne. Zrobi to za nas program

Rozdział 4.  Rysowanie figur

157

Jeżeli przed rozpoczęciem rysowania wciśniesz i będziesz trzymał klawisz Shift, wówczas punkt, od którego rozpoczniesz przeciąganie, będzie wyznaczał środek gwiazdy.

Aby zwiększyć ostrość ramion gwiazdy: 1. Narysuj gwiazdę (rysunek 4.61). Rysunek 4.61.

Gwiazda o domyślnej ostrości ramion

2. Zwiększ wartość parametru Ostrość (rysunek 4.62). Rysunek 4.62.

Wzrost parametru Ostrość powoduje, że figura staje się smuklejsza

Aby zwiększyć liczbę ramion gwiazdy: 1. Narysuj gwiazdę (rysunek 4.63). Rysunek 4.63.

Domyślnie gwiazda ma 5 ramion

2. Zwiększ wartość parametru Wierzchołki lub boki (rysunek 4.64). Możliwości modyfikacji figury rosną znacznie po zamianie figury na krzywe. Wygląd każdego segmentu krzywej można zmieniać przez przeciąganie, dodawanie i usuwanie węzłów itp.

158

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 4.64.

Kilkanaście kliknięć i z gwiazdy zrobiło się słońce (i to z plamami!)

Aby zamienić gwiazdę na krzywe: 1. Zaznacz gwiazdę (rysunek 4.65). Rysunek 4.65.

Przekształcenie będzie dotyczyło elementów znajdujących się wewnątrz zaznaczenia

2. Kliknij ikonę Przekształć w krzywe (rysunek 4.66). Rysunek 4.66.

Ikona, której kliknięcie powoduje zamianę figury na krzywe

3. Figura zostanie zamieniona na krzywe. 4. Kliknij ikonę narzędzia Kształt (rysunek 4.67). Rysunek 4.67.

Po zmianie narzędzia na Kształt widoczne staną się wszystkie węzły

5. Figurę po zamianie na krzywe można deformować, przeciągając węzły (rysunek 4.68). Rysunek 4.68.

Edycja węzłów daje możliwość wykonania niepowtarzalnej figury

Rozdział 4.  Rysowanie figur

Wycinek Aby narysować wycinek: 1. Narysuj elipsę lub okrąg (rysunek 4.69). Rysunek 4.69.

Okrąg powstały przez rysowanie elipsy z wciśniętym klawiszem Ctrl

2. Kliknij narzędzie Kształt (rysunek 4.70). Rysunek 4.70.

Paleta Kształt i ikona narzędzia Kształt

3. Przysuń narzędzie do węzła (rysunek 4.71). Rysunek 4.71.

Po zbliżeniu narzędzia do węzła pojawia się kwadrat

4. Kliknij węzeł (rysunek 4.72). Rysunek 4.72.

Kwadrat zabarwił się na czarno

5. Przeciągnij kursor tak, aby węzeł przesunął się po krawędzi figury (rysunek 4.73). Rysunek 4.73.

Węzeł można przeciągać tylko w jedną stronę

159

160

Część I  CorelDRAW X7

6. Zwolnij lewy przycisk myszy. Z figury został wycięty klin (rysunek 4.74). Rysunek 4.74.

Z okręgu został wycięty klin

Jeżeli węzeł (rysunek 4.72) będziemy przeciągać przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, wówczas program wyliczy kąt jako dopełnienie aktualnego położenia węzła. Zamiast okręgu z wyciętym kawałkiem ujrzymy tylko wycięty kawałek (rysunek 4.75). Rysunek 4.75.

Wycinek powstały po przesunięciu węzła w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara

Aby zmienić kierunek rysowania klina (rysunek 4.77), kliknij widoczny na Pasku właściwości przycisk Zmień kierunek (rysunek 4.76). Rysunek 4.76.

Przycisk Zmień kierunek

Rysunek 4.77.

Wycinek narysowany dla kąta ujemnego

Aby kliny były rysowane ze skokiem co 15 stopni, podczas ich rysowania trzymaj wciśnięty przycisk Ctrl. Skok 15 stopni jest domyślnie zapisany w konfiguracji programu. Za jego wartość odpowiada parametr Wymuszany kąt. Aby go zmienić, należy wybrać polecenia Narzędzia/Opcje, a następnie rozwinąć kolejno Obszar roboczy/Edytuj.

Kształt klina można precyzyjnie zmieniać, wprowadzając nowe wartości dla kąta początkowego i końcowego (rysunek 4.78). Rysunek 4.78.

Pasek właściwości umożliwia precyzyjną zmianę kształtu wycinka

Rozdział 4.  Rysowanie figur

Łuk Aby narysować łuk: 1. Narysuj wycinek (rysunki od 4.69 do 4.78). 2. Kliknij widoczną na Pasku właściwości ikonę Łuk (rysunek 4.79). Rysunek 4.79.

Przełączenie programu w tryb rysowania łuków następuje po kliknięciu ikony Łuk

3. Wycinek zostanie zastąpiony przez łuk (rysunek 4.80). Rysunek 4.80.

Wycinek z rysunku 4.78 zmienił się w łuk

Gwiazda złożona Aby narysować gwiazdę złożoną: 1. Kliknij ikonę narzędzia Gwiazda złożona (rysunek 4.81). Rysunek 4.81.

Gwiazda złożona została ukryta w kategorii wielokątów

2. Umieść kursor w miejscu, w którym ma znaleźć się narożnik prostokąta opisanego na gwieździe (rysunek 4.82).

161

162

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 4.82.

Przecięcie ramion krzyża — niczym celownik lunety snajperskiej — wskazuje położenie narożnika prostokąta opisanego na gwieździe

3. Stosując przeciąganie, narysuj figurę (rysunek 4.83). Rysunek 4.83.

Po zakończeniu rysowania zwolnij lewy przycisk myszy

Liczbę wierzchołków można zmieniać, wpisując nową wartość w polu Wierzchołki lub boki (rysunek 4.84). Rysunek 4.84.

Minimalna liczba wierzchołków gwiazdy wynosi 5

Liczbę wierzchołków można zmieniać, wpisując nową wartość w polu Ostrość (rysunek 4.85). Rysunek 4.85.

Ostrość wierzchołków można zmieniać, gdy liczba wierzchołków gwiazdy wynosi minimum 7

Kratka Aby narysować kratkę: 1. Otwórz paletę rozwijalną Wielokąt. 2. Kliknij ikonę Papier kratkowany (rysunek 4.86). 3. Na Pasku właściwości wpisz liczbę kolumn i wierszy, z których ma się składać kratka (rysunek 4.87).

Rozdział 4.  Rysowanie figur

163

Rysunek 4.86.

Ikona Papier kratkowany

Rysunek 4.87.

Pola do definiowania rozmiaru tabeli

4. Z listy Szerokość konturu (rysunek 4.88) wybierz grubość linii. Rysunek 4.88.

Grubość linii można wybrać przed rysowaniem figury

5. Z listy Styl linii (rysunek 4.89) wybierz wygląd linii. Rysunek 4.89.

Jeżeli wybierzemy linię przerywaną, program za jej pomocą narysuje figurę

6. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znaleźć narożnik obiektu (rysunek 4.90). Rysunek 4.90.

Przecięcie ramion krzyża wskazuje miejsce, w którym znajdzie się narożnik obiektu

7. Przeciągaj kursor po przekątnej tak długo, aż narysujesz kratkę odpowiedniej wielkości (rysunek 4.91). Rysunek 4.91.

Rysowanie kratki. Liczba kolumn i wierszy została ustalona. Teraz trzeba tylko wskazać powierzchnię, którą zajmie figura

8. Zwolnij lewy przycisk myszy. Kursor można przesuwać, ale kratka nie zmieni położenia (rysunek 4.92).

164

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 4.92.

Kratka została narysowana

Po wciśnięciu klawisza Shift kratkę można rysować w kierunku od środka ku krawędziom. Po wciśnięciu klawisza Ctrl kratka będzie miała identyczną szerokość i wysokość.

Kratka kojarzy się z czymś, co pozwala na uporządkowanie oraz wyrównanie zawartości strony. Okazuje się, że kratka składa się ze zgrupowanych prostokątów. Narysowanie jej pozwala na hurtowe wygenerowanie określonej liczby identycznych prostokątów. Po rozgrupowaniu kratki każdą z nich można edytować oddzielnie.

Aby obiekt rozgrupować: 1. Narysuj i zaznacz obiekt (rysunek 4.93). Rysunek 4.93.

Po zaznaczeniu obiektu na pasku stanu pojawia się informacja o jego strukturze

2. Wciśnij klawisze Ctrl+U. Obiekt zostanie rozgrupowany. 3. Kliknij puste miejsce obok obiektu, aby cały obiekt przestał być zaznaczony. 4. Kliknij dowolną kratkę (rysunek 4.94). 5. Przeciągnij kratkę (rysunek 4.95). Aby obiekty zgrupować, należy je zaznaczyć i wcisnąć klawisze Ctrl+G.

Rozdział 4.  Rysowanie figur

165

Rysunek 4.94.

Wow! Zaznaczona została pojedyncza kratka!

Rysunek 4.95.

Kratki po rozgrupowaniu są niezależnymi obiektami

Aby zmienić kolor kratki, kliknij odpowiedni kwadrat na palecie barw prawym przyciskiem myszy. Aby zmienić kolor wypełnienia kratki, kliknij odpowiedni kwadrat na palecie barw lewym przyciskiem myszy.

Spirala Aby narysować spiralę: 1. Kliknij ikonę narzędzia Spirala (rysunek 4.96). Rysunek 4.96.

Ikona narzędzia Spirala

166

Część I  CorelDRAW X7

2. Do znajdującego się na Pasku właściwości pola Zwoje spirali wpisz liczbę zwojów spirali (rysunek 4.97). Rysunek 4.97.

Parametr odpowiedzialny za liczbę zwojów spirali

3. Jeżeli chcesz narysować spiralę o stałym odstępie pomiędzy zwojami, kliknij znajdujący się na Pasku właściwości przycisk Spirala o stałym skoku (rysunek 4.98). Jeżeli chcesz narysować spiralę, w której im dalej od środka figury, tym odległość pomiędzy zwojami jest większa, kliknij znajdujący się na Pasku właściwości przycisk Spirala logarytmiczna (rysunek 4.99). Rysunek 4.98.

Ikona rysowania spirali symetrycznej Rysunek 4.99.

Ikona rysowania spirali logarytmicznej

4. Jeżeli wybrałeś spiralę logarytmiczną, możesz zdefiniować, jak szybko będą się rozszerzały jej zwoje. Do tego celu służy suwak Współczynnik rozszerzenia spirali (rysunek 4.100). Rysunek 4.100.

Im wartość współczynnika jest bliższa stu, tym gęściej są ułożone zwoje spirali na jej początku

5. Z listy Szerokość konturu możesz wybrać grubość linii, którą nakreślona będzie figura (rysunek 4.101). Rysunek 4.101.

Szerokość konturu można wybrać z listy

6. Kolejną opcją jest możliwość wyboru kształtów strzałek na początku i na końcu oraz postaci linii (rysunek 4.102). Rysunek 4.102.

Spirala będzie zakończona strzałkami, narysowana zostanie linią przerywaną

7. Opcje rysowania zostały wybrane. Wyobraź sobie prostokąt opisany na spirali i umieść w jego rogu kursor.

Rozdział 4.  Rysowanie figur

167

8. Przeciągnij kursor aż do narysowania figury odpowiedniej wielkości (rysunek 4.103). Rysunek 4.103.

Spirala i jej właściwości

Aby narysować figurę od środka ku brzegom, wciśnij klawisz Shift i trzymaj go przez cały czas rysowania. Aby spirala miała równe wymiary w pionie i w poziomie, wciśnij klawisz Ctrl i trzymaj go przez cały czas rysowania.

Na rysunku 4.104 pokazano kilka możliwości uatrakcyjnienia rysunku, jakie daje narzędzie Spirala. Rysunek 4.104.

Spirala wcale nie musi być nudna tak jak rozwiązywanie równania matematycznego

Kształt predefiniowany CorelDRAW X7 ma wbudowane narzędzie do umieszczania na rysunku często stosowanych kształtów: strzałek, gwiazd, komiksowych dymków itp. Nie nadają się one do ozdabiania rysunku. Do tego celu służą cliparty. Kształty predefiniowane znacznie przyspieszają wykonywanie schematów organizacyjnych, historyjek obrazkowych itp.

168

Część I  CorelDRAW X7

Aby umieścić kształt podstawowy na rysunku: 1. Kliknij czarną strzałkę widoczną w narożniku ikony narzędzia Wielokąt. 2. Kliknij ikonę Kształty podstawowe (rysunek 4.105). Rysunek 4.105.

Ikona Kształty podstawowe

3. Odszukaj na Pasku właściwości ikonę Kształty dokładne (rysunek 4.106). Kliknij narożnik ikony, rozwiń listę kształtów i wybierz jeden z nich. Rysunek 4.106.

Rysowane będą kartki z zagiętym rogiem

4. Wyobraź sobie prostokąt opisany na rysowanym obiekcie. Umieść kursor w narożniku wyimaginowanego prostokąta (rysunek 4.107). Rysunek 4.107.

Przecięcie ramion krzyża wskazuje, gdzie narysowany zostanie lewy górny róg kartki z zagiętym rogiem

5. Przeciągnij kursor aż do uzyskania obiektu o odpowiednich rozmiarach (rysunek 4.108). Rysunek 4.108.

Kartka została narysowana

Rozdział 4.  Rysowanie figur

169

Kształty predefiniowane są obiektami wektorowymi. Kształt ich można zmienić już po narysowaniu, na przykład przez przeciąganie węzłów (rysunek 4.109). Rysunek 4.109.

Przesunięcie węzła całkowicie zmienia wygląd obiektu

Aby umieścić kształt strzałki na rysunku: 1. Kliknij czarną strzałkę widoczną w narożniku ikony narzędzia Wielokąt. 2. Kliknij ikonę Kształty strzałek (rysunek 4.110). Rysunek 4.110.

Ikona Kształty strzałek

3. Odszukaj na Pasku właściwości ikonę Kształty dokładne (rysunek 4.111). Kliknij narożnik ikony, rozwiń listę kształtów i wybierz jeden z nich. Rysunek 4.111.

Miniatury ułatwiają wybór strzałki, która będzie rysowana

4. Wyobraź sobie prostokąt opisany na rysowanym obiekcie. Umieść kursor w narożniku wyimaginowanego prostokąta. 5. Stosując przeciąganie, narysuj figurę (rysunek 4.112).

170

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 4.112.

Strzałka utworzona jednym pociągnięciem

Aby umieścić kształt schematu blokowego na rysunku: 1. Kliknij czarną strzałkę widoczną w narożniku ikony narzędzia Wielokąt. 2. Kliknij ikonę Kształty schematów blokowych (rysunek 4.113). Rysunek 4.113.

Ikona Kształty schematów blokowych

3. Odszukaj na Pasku właściwości ikonę Kształty schematów blokowych (rysunek 4.114). Kliknij narożnik ikony, rozwiń listę kształtów i wybierz jeden z nich. Rysunek 4.114.

Na podstawie miniatury można wybrać kształt

4. Wyobraź sobie prostokąt opisany na rysowanym obiekcie. Umieść kursor w narożniku wyimaginowanego prostokąta. 5. Stosując przeciąganie, narysuj figurę (rysunek 4.115). Rysunek 4.115.

Element schematu blokowego narysowany jednym pociągnięciem

Rozdział 4.  Rysowanie figur

Aby umieścić kształt transparentu na rysunku: 1. Kliknij czarną strzałkę widoczną w narożniku ikony narzędzia Wielokąt. 2. Kliknij ikonę Kształty transparentów (rysunek 4.116). Rysunek 4.116.

Ikona Kształty transparentów

3. Odszukaj na Pasku właściwości ikonę Kształty schematów blokowych (rysunek 4.117). Kliknij narożnik ikony, rozwiń listę kształtów i wybierz jeden z nich. Rysunek 4.117.

Na podstawie miniatury można wybrać kształt

4. Wyobraź sobie prostokąt opisany na rysowanym obiekcie. Umieść kursor w narożniku wyimaginowanego prostokąta. 5. Stosując przeciąganie, narysuj figurę (rysunek 4.118). Rysunek 4.118.

Kształt transparentu narysowany jednym pociągnięciem

Aby umieścić kształt objaśnienia na rysunku: 1. Kliknij czarną strzałkę widoczną w narożniku ikony narzędzia Wielokąt. 2. Kliknij ikonę Kształty objaśnień (rysunek 4.119). 3. Odszukaj na Pasku właściwości ikonę Kształty objaśnień (rysunek 4.120). Kliknij narożnik ikony, rozwiń listę kształtów i wybierz jeden z nich.

171

172

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 4.119.

Ikona Kształty objaśnień

Rysunek 4.120.

Na podstawie miniatury można wybrać kształt

4. Wyobraź sobie prostokąt opisany na rysowanym obiekcie. Umieść kursor w narożniku wyimaginowanego prostokąta. 5. Stosując przeciąganie, narysuj figurę (rysunek 4.121). Rysunek 4.121.

Skoro mamy dymki, możemy samodzielnie narysować komiks

Na rysunku 4.122 pokazano wybrane obiekty należące do grupy kształtów. Rysunek 4.122.

Oto niektóre z kształtów. Ich faktyczna liczba jest znacznie większa, gdyż wygląd zależy od kierunku przeciągania. Po narysowaniu obiekty można skalować, deformować itp.

Skalowanie obiektów oznacza zmianę ich wymiarów bez naruszania proporcji.

Aby przeskalować obiekt: 1. Kliknij obiekt. 2. Umieść kursor na jednym z czterech kwadratów, które znajdują się w narożnikach prostokąta opisanego na obiekcie (rysunek 4.123).

Rozdział 4.  Rysowanie figur

173

Rysunek 4.123.

Przeciągając kwadraty narożne, można skalować obiekt

3. Wciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. 4. Przeciągnij kursor aż do uzyskania odpowiedniej modyfikacji (rysunek 4.124). Rysunek 4.124.

Nowy kształt obiektu jest wyświetlany cieńszą linią w kolorze niebieskim

5. Zwolnij lewy przycisk myszy.

Aby zdeformować obiekt: 1. Kliknij obiekt. 2. Umieść kursor na jednym z czterech kwadratów, które znajdują się na środkach boków prostokąta opisanego na obiekcie (rysunek 4.125). Rysunek 4.125.

Przeciągając kwadraty umieszczone na środkach boków, można zmieniać proporcje obiektów

3. Wciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. 4. Przeciągnij kursor aż do uzyskania odpowiedniej modyfikacji (rysunek 4.126). Rysunek 4.126.

Wybór węzła przesądza o rodzaju transformacji. Kursor nie był prowadzony idealnie w poziomie. Mimo to zmianie uległa tylko szerokość obiektu

174

Część I  CorelDRAW X7

5. Zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 4.127). Rysunek 4.127.

Obiekt przyjął kształt, jaki miał w chwili zwolnienia lewego przycisku myszy

Aby obrócić obiekt: 1. Kliknij obiekt dwukrotnie. 2. Umieść kursor na jednej z czterech par strzałek, które pojawią się w narożnikach prostokąta opisanego na obiekcie (rysunek 4.128). Rysunek 4.128.

Przeciągając strzałki narożne, można obracać obiekt

3. Gdy kursor zmieni kształt ze strzałki na znak obrotu, wciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. 4. Przeciągnij kursor aż do uzyskania odpowiedniej modyfikacji (rysunek 4.129). Rysunek 4.129.

Nowe położenie obiektu jest wyświetlane cieńszą linią w kolorze niebieskim

5. Zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 4.130). Zaznaczenie figury zostanie anulowane po naciśnięciu klawisza Esc.

Rozdział 4.  Rysowanie figur Rysunek 4.130.

Kursor można przesuwać, ale figura pozostanie w niezmienionym położeniu

Aby obrócić obiekt wokół przesuniętego środka obrotu: 1. Kliknij obiekt dwukrotnie. 2. Umieść kursor na środku obrotu obiektu (rysunek 4.131). Rysunek 4.131.

Kursor został umieszczony na środku obrotu obiektu

3. Przeciągnij środek na zewnątrz obiektu (rysunek 4.132). Rysunek 4.132.

Środek obrotu znajduje się na prawo od obiektu

4. Umieść kursor na jednej z czterech par strzałek, które są widoczne w narożnikach prostokąta opisanego na obiekcie (rysunek 4.133). Rysunek 4.133.

Przeciągając strzałki narożne, można obracać obiekt

175

176

Część I  CorelDRAW X7

5. Wciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. Przeciągnij kursor aż do uzyskania odpowiedniej zmiany położenia obiektu (rysunek 4.134). Rysunek 4.134.

Kółko z kwadratem to środek obrotu. Obrót dokonuje się wokół niego

6. Zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 4.135). Rysunek 4.135.

Figura po obrocie względem zewnętrznego środka obrotu

Aby przekosić obiekt: 1. Kliknij obiekt dwukrotnie. 2. Umieść kursor na jednej z czterech par strzałek, które pojawiły się w środkach boków prostokąta opisanego na obiekcie (rysunek 4.136). Rysunek 4.136.

Przeciągając strzałki widoczne na środkach boków prostokąta opisanego na figurze, można przekosić obiekt

Rozdział 4.  Rysowanie figur

177

3. Gdy kursor zmieni kształt z jednej strzałki na dwie strzałki, wciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. 4. Przeciągnij kursor aż do uzyskania odpowiedniej modyfikacji (rysunek 4.137). Rysunek 4.137.

Nowe położenie obiektu jest wyświetlane cieńszą linią w kolorze niebieskim

5. Zwolnij lewy przycisk myszy. Naciśnij klawisz Esc, aby usunąć zaznaczenie obiektu (rysunek 4.138). Rysunek 4.138.

Obiekt z rysunku 4.136 po przekoszeniu

Aby dodać tekst do kształtu: 1. Umieść kształt na arkuszu (rysunek 4.139). Rysunek 4.139.

Dymek można znaleźć wśród kształtów objaśnień

2. Kliknij narzędzie Tekst (rysunek 4.140). Rysunek 4.140.

Ikona narzędzia Tekst

3. Umieść kursor wewnątrz obwiedni kształtu (rysunek 4.141). 4. Kliknięciem umieść na arkuszu znak wstawiania (rysunek 4.142). 5. Wprowadź tekst z klawiatury (rysunek 4.143).

178

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 4.141.

Przecięcie ramion krzyża wskazuje lewy dolny narożnik prostokąta opisanego na pierwszej literze napisu

Rysunek 4.142.

Znak wstawiania wskazuje miejsce, w którym pojawi się wpisany znak

Rysunek 4.143.

Tekst wstawiony do obiektu i nieco przekręcony

Kształt i tekst są oddzielnymi obiektami. Aby połączyć tekst i kształt, zaznacz je i zgrupuj (Ctrl+G). Dzięki temu operacje wykonywane na obiekcie (np. skalowanie, przesuwanie) będą dotyczyły zarówno tekstu, jak i tła, na którym został umieszczony.

Obszar zamknięty Obszar zamknięty ma ciągłą obwiednię. Figury płaskie z definicji są obszarami zamkniętymi. Obiekty składające się z odcinków mogą nie tworzyć obszaru zamkniętego. Zamknięcie obszaru jest istotne podczas jego wypełniania. Gdy w obwiedni jest choćby najmniejsza nieciągłość, wypełnienie „wyleje się” przez nią.

Rozdział 4.  Rysowanie figur

Aby zamknąć obszar: 1. Narysuj linię Béziera (rysunek 4.144). Rysunek 4.144.

Obszar otwarty

2. Umieść kursor nad pierwszym węzłem (rysunek 4.145). 3. Kliknij pierwszy narysowany węzeł. Rysunek 4.145.

Kursor znajduje się nad pierwszym węzłem

4. Obszar zostanie zamknięty (rysunek 4.146). Rysunek 4.146.

Obszar został domknięty

Aby zamknąć obszar między węzłami: 1. Narysuj linię Béziera (rysunek 4.147). Rysunek 4.147.

Obszar otwarty

2. Kliknij węzeł, od którego ma biec linia zamykająca (rysunek 4.148). Rysunek 4.148.

Węzeł wybrany

3. Kliknij węzeł, do którego ma biec linia zamykająca (rysunek 4.149). Rysunek 4.149.

Kursor znajduje się nad drugim węzłem

4. Pomiędzy węzłami poprowadzona zostanie linia (rysunek 4.150). Rysunek 4.150.

Obszar między węzłami został zamknięty. Cieńsza linia wydzieliła fragment płaszczyzny

179

180

Część I  CorelDRAW X7

Rozdział 5. Obiekty Z tego rozdziału dowiesz się:  co to są obiekty,  jak nadawać im oryginalne kształty,  czy można skopiować deformację,  czym się różni duplikowanie od klonowania,  jak zgrupować i rozgrupować obiekty,  czy precyzyjne umieszczanie obiektów na rysunku jest trudne.

Obiekt Obiektem jest wszystko to, co nas otacza, np. krzesło, żarówka itp. Każdy obiekt ma właściwości. Dla krzeseł są to: kolor, materiał, wymiary, obicie itp. Dla żarówek są to: moc, napięcie znamionowe, gwint, kolor bańki itp. Obiektami są również elementy umieszczane na arkuszu roboczym, np. linia, elipsa czy napis. Każdy z nich jest opisany za pomocą takich właściwości, jak położenie, rozmiar, kolor itp. Ponieważ ogólne zasady pracy z obiektami znajdującymi się na rysunkach są podobne, nie opisuje się oddzielnie skalowania elipsy, skalowania prostokąta, skalowania napisu itd. Podaje się zasadę wykonywania przekształcenia, która ma zastosowanie do wszystkich obiektów.

182

Część I  CorelDRAW X7

Deformowanie obiektów Aby zdeformować obiekt: 1. Umieść obiekt na arkuszu. 2. Zaznacz obiekt (rysunek 5.1). Rysunek 5.1.

Obiekt został zaznaczony

3. Kliknij narzędzie Zniekształcenie (rysunek 5.2). Rysunek 5.2.

Narzędzie Zniekształcenie jest nieco zakamuflowane

4. Na Pasku właściwości kliknij przycisk określający rodzaj deformacji. 5. Wepchnij/wypchnij (zniekształcenie) — wciśnięcie lub wypchnięcie krawędzi obiektu (rysunek 5.3). Rysunek 5.3.

Przycisk Wepchnij/wypchnij (zniekształcenie)

6. Postrzępienie (zniekształcenie) — wygenerowanie zębów na krawędziach obiektów. Zarówno amplitudę, jak i częstotliwość występowania zębów można zmieniać na Pasku właściwości (rysunek 5.4). Rysunek 5.4.

Przycisk Postrzępienie (zniekształcenie)

7. Wir (zniekształcenie) — skręcenie obiektu. Użytkownik może wybrać między innymi punkt odniesienia przekształcenia, kierunek skręcenia, wartość kąta (rysunek 5.5).

Rozdział 5.  Obiekty

183

Rysunek 5.5.

Przycisk Wir (zniekształcenie)

8. Kliknij przycisk Wepchnij/wypchnij (rysunek 5.3).Umieść kursor z jednej strony obiektu (rysunek 5.6). Rysunek 5.6.

Obiekt przed deformacją. Po lewej stronie widoczny kursor

9. Wciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. 10. Przeciągnij obiekt aż do uzyskania odpowiedniego kształtu (rysunek 5.7). Rysunek 5.7.

Deformowanie obiektu przez przeciąganie

11. Zwolnij lewy przycisk myszy. Sprawdź, jak wygląda obiekt (rysunek 5.8). Rysunek 5.8.

Obiekt z rysunku 5.6 poddany zniekształceniu wepchnij/wypchnij

12. Sprawdzimy jeszcze działanie innych deformacji. Anuluj wprowadzoną zmianę, naciskając klawisze Ctrl+Z. Obiekt przyjmie kształt taki, jak przed deformacją (rysunek 5.6). 13. Na Pasku właściwości kliknij przycisk Postrzępienie (zniekształcenie) (rysunek 5.4). 14. W ramach tego przekształcenia możemy wybrać kilka opcji. Kliknij przycisk Losowe zniekształcenie (rysunek 5.4).

184

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 5.9.

Postrzępienie będzie miało charakter losowy

15. Wciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. 16. Przeciągnij obiekt aż do uzyskania odpowiedniego kształtu (rysunek 5.10). Rysunek 5.10.

Deformowanie obiektu przez przeciąganie. Algorytm powoduje, że będzie ono miało charakter losowy

17. Zwolnij lewy przycisk myszy. Sprawdź, jak wygląda obiekt (rysunek 5.11). Rysunek 5.11.

Deformacja losowa. Kształty są ostre

18. Kliknij przycisk Wygładzanie zniekształcenia (rysunek 5.12). Rysunek 5.12.

Zniekształcenie może być losowe i jednocześnie wygładzone

19. Zsumowanie opcji spowoduje zmianę wyglądu obiektu (rysunek 5.13). Rysunek 5.13.

Deformacja jest losowa, ale linie gładkie

20. Kliknij przycisk Zniekształcenie lokalne (rysunek 5.14).

Rozdział 5.  Obiekty

185

Rysunek 5.14.

Deformacja jest losowa, ma zasięg lokalny, a linie są gładkie

21. To nie wszystkie możliwości deformacji. Ich gamę rozszerzają Amplituda postrzępienia (rysunek 5.15) oraz Gęstość postrzępienia (rysunek 5.16). Rysunek 5.15.

Obiekt z rysunku 5.14 po zmianie amplitudy postrzępienia z 18 na 42

Rysunek 5.16.

Obiekt z rysunku 5.14 po zmianie gęstości postrzępienia z 5 na 2

Deformacja krawędzi obiektu jest tym silniejsza, im bliżej niej rozpoczęto przeciąganie.

Deformacja wymaga niekiedy wykonania wielu prób. Jeżeli zachodzi potrzeba powielenia tej samej zdeformowanej gwiazdy, to sprawa jest prosta. Wystarczy ją skopiować. Problem jest bardziej złożony, gdy taką samą deformację, jakiej została poddana gwiazda, chcemy zastosować do kwadratu (rysunek 5.17). Pomocne jest wówczas narzędzie kopiowania deformacji. Rysunek 5.17.

Po lewej obiekt wzorcowy. Po prawej obiekt, który ma zostać zdeformowany identycznie jak wzorcowy

186

Część I  CorelDRAW X7

Aby skopiować deformację: 1. Umieść obok siebie oba obiekty. 2. Zaznacz obiekt, do którego chcesz zastosować deformację (rysunek 5.17). 3. Wybierz polecenia: Efekty/Kopiuj efekt/Zniekształcenie z… 4. Kliknij obiekt, którego deformacja ma zostać skopiowana (rysunek 5.18). Rysunek 5.18.

Grubaśny kursor umieść na obiekcie wzorcowym i kliknij myszą

5. Deformacja zostanie skopiowana (rysunek 5.19). Rysunek 5.19.

Do obu obiektów została zastosowana identyczna deformacja

Aby anulować zmiany wprowadzone przez ostatnie zniekształcenie, wybierz polecenia: Efekty/Wyczyść zniekształcenie.

Gdy mamy utworzyć dwa takie same obiekty, wystarczy posłużyć się kopiowaniem. Jeżeli obiektów nie tylko ma być więcej niż jeden, lecz także mają być rozmieszczone w dokładnie ustalonych miejscach, warto skorzystać z duplikowania obiektów.

Duplikowanie obiektów Aby wykonać duplikat obiektu: 1. Kliknij obiekt źródłowy (rysunek 5.20). 2. Wybierz polecenia: Edycja/Duplikuj (rysunek 5.21). Gdy obiekty są duplikowane po raz pierwszy, wyświetlane jest okno dialogowe Duplikuj przesunięcie.

Rozdział 5.  Obiekty

187

Rysunek 5.20.

Obiekt źródłowy

Rysunek 5.21.

Zaznaczony obiekt można także zduplikować, naciskając klawisze Ctrl+D

3. W oknie Duplikuj przesunięcie wpisz przesunięcie kopii w stosunku do oryginału (rysunek 5.22). Wartość widoczna w polu Przesunięcie w poziomie odpowiada za przesunięcie w poziomie. Wartość widoczna w polu Przesunięcie w pionie odpowiada za przesunięcie w pionie. Wartości przesunięć równe 0 powodują umieszczenie duplikatu na oryginale. Dodatnie wartości przesunięć powodują umieszczenie duplikatu nad oryginałem i na prawo od niego. Ujemne wartości przesunięć powodują umieszczenie duplikatu pod oryginałem i na lewo od niego. Rysunek 5.22.

Okno, w którym można precyzyjnie określić przesunięcie kopii

4. Kliknij przycisk OK. Obok oryginału pojawi się kopia (rysunek 5.23). 5. Duplikaty można uzyskiwać przez naciskanie kombinacji klawiszy Ctrl+D (rysunek 5.21). Każdy obiekt będzie przesunięty w stosunku do poprzedniego o wartości wpisane w oknie Duplikuj przesunięcie. Na rysunku 5.24 pokazano rezultat dziesięciokrotnego powtórzenia duplikacji.

188

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 5.23.

Oryginał i kopia

Rysunek 5.24.

Oryginał i kopia

Odległość, w jakiej umieszczany jest obiekt nowy w stosunku do ostatnio umieszczonego, jest określana przy pierwszym uruchomieniu narzędzia (rysunek 5.22). Wartość przesunięcia może być w dowolnym momencie zmieniona.

Aby zmienić przesunięcie duplikatów: 1. Wybierz kolejno z menu: Narzędzia/Opcje. 2. W oknie Opcje na liście kategorii Dokument kliknij pozycję Ogólne (rysunek 5.25). Rysunek 5.25.

Przesunięcie zduplikowanego obiektu można łatwo zmodyfikować przy pierwszym uruchomieniu narzędzia. Modyfikacje przesunięcia przy drugim, trzecim itd. duplikowaniu obiektu należy wprowadzić, zmieniając ustawienia programu

3. Wpisz wartości przesunięcia w polach W poziomie i Pionowo (rysunek 5.26).

Rozdział 5.  Obiekty

189

Rysunek 5.26.

Wartości przesunięcia duplikatu w stosunku do oryginału

4. Kliknij przycisk OK.

Grupowanie i rozgrupowywanie obiektów Aby przesunąć projekt składający się z kilku obiektów, należy zaznaczyć każdy z nich. Gdy któryś nie będzie zaznaczony, wówczas nie zostanie przemieszczony. Można uniknąć takiej niespodzianki, jeśli elementy zostaną wcześniej połączone w całość. Dzięki temu poszczególne składniki nie przemieszczą się względem siebie. Łączenie kilku obiektów w jeden zwane jest grupowaniem.

Aby zgrupować obiekty: 1. Zaznacz obiekty przeznaczone do zgrupowania (rysunek 5.27). Rysunek 5.27.

Aby zaznaczyć więcej niż jeden obiekt, należy wcisnąć i trzymać klawisz Shift i klikać kolejne obiekty. Po zaznaczeniu wszystkich można zwolnić klawisz Shift

2. Wybierz polecenia: Obiekt/Grupuj/Grupuj obiekty lub naciśnij klawisze Ctrl+G. Obiekty zostaną połączone. Wystarczy, że klikniesz dowolny obiekt ze zgrupowanych, a wybrane zostaną wszystkie. Grupowanie obiektów to nie klejenie ich klejem szybkoschnącym. Jest to operacja odwracalna. W celu rozłączenia obiektów zgrupowanych należy je rozgrupować.

190

Część I  CorelDRAW X7

Aby rozgrupować obiekty: 1. Kliknij dowolny element grupy, której elementy mają zostać rozdzielone (rysunek 5.28). Rysunek 5.28.

Kliknięcie dowolnego elementu należącego do grupy powoduje zaznaczenie całej grupy

2. Wybierz polecenia: Obiekt/Grupuj/Rozdziel grupę obiektów lub naciśnij klawisze Ctrl+U (rysunek 5.29). Rysunek 5.29.

Polecenia służące do zarządzania grupą

3. Kliknij dowolny obiekt należący dotychczas do grupy (rysunek 5.30).

Rozdział 5.  Obiekty

191

Rysunek 5.30.

Gdy obiekty są rozgrupowane, kliknięcie jednego powoduje zaznaczenie tylko obiektu klikniętego

Klonowanie obiektów Klonowanie obiektu powoduje stworzenie jego kopii, która jest połączona z oryginałem. Zmiany wprowadzane w oryginale pojawiają się automatycznie w sklonowanej kopii. Jedynie klon może być edytowany niezależnie. Atrybuty zmienione w klonie przestają być połączone z obiektem pierwotnym.

Aby klonować obiekt: 1. Zaznacz obiekt przeznaczony do sklonowania (rysunek 5.31). Rysunek 5.31.

Zaznaczony obiekt

2. Wybierz polecenia: Edycja/Klonuj (rysunek 5.32). 3. Na arkuszu pojawi się klon (rysunek 5.33). Klon można odróżnić od obiektu źródłowego na podstawie tego, że zmiany wprowadzone w obiekcie źródłowym pojawiają się również w klonie (rysunek 5.34 i 5.35).

192

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 5.32.

Polecenie powodujące sklonowanie obiektu

Rysunek 5.33.

Oryginał i klon

Rysunek 5.34.

Kręcimy lewą gwiazdą, a ruchy powtarza prawa

Rysunek 5.35.

Zmiana wyglądu klonu nie powoduje zmiany oryginału

Przesunięcie klonu w stosunku do oryginału jest zależne od wartości wpisanych w oknie Opcje (rysunek 5.26).

Rozdział 5.  Obiekty

193

Położenie zarówno klonu, jak i oryginału możesz zmieniać przez przeciąganie (rysunek 5.36). Wzajemne położenie obu obiektów nie zmienia ich relacji klon – źródło (rysunki: 5.26, 5.27 i 5.28) Rysunek 5.36.

Klon został odsunięty od oryginału

Kopiowanie obiektów do schowka Schowek jest miejscem w pamięci RAM. Można w nim umieścić obiekt, a następnie dowolną liczbę razy powielić.

Aby skopiować obiekty do schowka: 1. Zaznacz obiekty przeznaczone do skopiowania. 2. Wybierz polecenia: Edycja/Kopiuj. Zamiast wybierać polecenia z menu, po zaznaczeniu obiektów możesz nacisnąć klawisze Ctrl+C. Polecenie kopiowania do schowka znajduje się również w menu podręcznym obiektu (rysunek 5.37). Rysunek 5.37.

Fragment menu wyświetlanego po kliknięciu obiektu prawym przyciskiem myszy

194

Część I  CorelDRAW X7

Obracanie obiektów Aby obrócić obiekt: 1. Dwukrotnie kliknij obiekt. Pojawią się strzałki zakończone dwoma grotami (rysunek 5.38). Rysunek 5.38.

Obiekt gotowy do obracania

2. Przeciągnij strzałki widoczne w narożnikach (rysunek 5.39). Rysunek 5.39.

Cieńsza linia wskazuje aktualne położenie obiektu

3. Zwolnij lewy przycisk myszy. Obiekt zostanie wyświetlony w miejscu wskazywanym przez cienką linię (rysunek 5.40). Rysunek 5.40.

Obiekt po obróceniu

Podczas obracania zmienia się położenie figury. Wypełnienie pozostaje nieruchome.

Rozdział 5.  Obiekty

195

Aby obrócić obiekt o dokładną wartość kąta: 1. Kliknij obiekt (rysunek 5.41). Rysunek 5.41.

Obiekt przed obrotem

2. Wybierz polecenia: Okno/Okna dokowane/Transformacje/Obróć (rysunek 5.42) lub naciśnij klawisze Alt+F8.

Rysunek 5.42. Oto mapka pokazująca, jak trafić do polecenia Obróć

3. Po wyświetleniu dokera Transformacja (rysunek 5.43) w polu Kąt obrotu wpisz wartość kąta, o który obiekt ma zostać obrócony. Rysunek 5.43.

Kąt obrotu i współrzędne punktu, wokół którego wykonany zostanie obrót

196

Część I  CorelDRAW X7

4. W polu x wpisz współrzędną poziomą punktu, względem którego zostanie wyliczony kąt obrotu (rysunek 5.43). 5. W polu y wpisz współrzędną pionową punktu, względem którego zostanie wyliczony kąt obrotu (rysunek 5.43). 6. Kliknij przycisk Zastosuj. Obiekt zostanie obrócony (rysunek 5.44). Rysunek 5.44.

Obiekt po obrocie o zadany kąt

Jeżeli zażądamy wykonania kilku kopii obracanego obiektu, obrót będzie wykonany o kąt na tyle duży, aby obiekty nie zasłaniały się wzajemnie, a środkiem względnym nie będzie środek obiektu, wówczas w prosty sposób uzyskamy ciekawy efekt wizualny (rysunek 5.45).

Rysunek 5.45. Ustawienia i uzyskany dzięki nim efekt wędrujących liter

Rozdział 5.  Obiekty

197

Pochylanie i rozciąganie obiektów Pochylanie i rozciąganie są przekształceniami deformującymi. Zmieniają one proporcje obiektów. Przy pochylaniu zmieniany jest kąt nachylenia obiektu. Przy rozciąganiu zmieniane są wymiary obiektu w pionie lub w poziomie.

Aby pochylić obiekt: 1. Dwukrotnie kliknij obiekt. Pojawią się strzałki zakończone dwoma grotami (rysunek 5.46). Rysunek 5.46.

Obiekt gotowy do pochylenia

2. Przeciągnij zakończone dwoma grotami strzałki znajdujące się wzdłuż krawędzi prostokąta opisanego na obiekcie. Zwrot strzałek informuje o możliwym kierunku pochylenia (rysunek 5.47). Rysunek 5.47.

Obiekt w trakcie pochylania

3. Zwolnij lewy przycisk myszy. Obiekt zostanie wyświetlony w miejscu, w którym znajdował się w chwili zwolnienia przycisku (rysunek 5.48).

198

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 5.48.

Obiekt z rysunku 5.46 po pochyleniu

Aby pochylić obiekt o dokładną wartość kąta: 1. Kliknij obiekt (rysunek 5.49). Rysunek 5.49.

Przekształcenie zostanie zastosowane tylko do obiektu zaznaczonego

2. Wybierz polecenia: Okno/Okna dokowane/Transformacje/Pochyl (rysunek 5.50).

Rysunek 5.50. Wyszukujemy nie polecenie, które spowoduje przekształcenie obiektu, ale okno dokowane

Rozdział 5.  Obiekty

199

3. Po wyświetleniu dokera Transformacja (rysunek 5.51) w polu x wpisz odchylenie obiektu od poziomu mierzone w stopniach. Rysunek 5.51.

Parametry pochylenia obiektu

4. W polu y wpisz odchylenie obiektu od pionu mierzone w stopniach. 5. Uaktywnij opcję Użyj punktu zaczepienia i wybierz punkt, który będzie pełnił rolę punktu odniesienia. 6. W polu Kopie wpisz liczbę obiektów, które mają powstać w wyniku przekształcenia, a każdy z nich będzie przesunięty w stosunku do poprzedniego zgodnie z zadanymi parametrami. 7. Kliknij przycisk Zastosuj. Obiekt zostanie przekształcony (rysunek 5.52). Rysunek 5.52.

Uzyskano złudzenie przestrzenności

Aby rozciągnąć obiekt: 1. Kliknij obiekt. 2. Przeciągnij jeden z czterech czarnych kwadratów widocznych na środkach boków (rysunek 5.53).

200

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 5.53.

Rozciąganie obiektu

3. Gdy obiekt zostanie dostatecznie rozciągnięty, zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 5.54). Rysunek 5.54.

Obiekt z rysunku 5.53 po rozciągnięciu

Aby podczas rozciągania nie przesuwał się środek obiektu, ale wymiary figury rosły symetrycznie w stosunku do środka obiektu, wciśnij i przytrzymaj klawisz Shift.

Aby wymiary obiektu po rozciąganiu miały określoną wartość: 1. Kliknij obiekt (rysunek 5.55).

Rozdział 5.  Obiekty

201

Rysunek 5.55.

Obiekt, do którego zastosowane zostanie przekształcenie

2. Wybierz polecenia: Okno/Okna dokowane/Transformacje/Rozmiar lub naciśnij klawisze Alt+F10 (rysunek 5.56).

Rysunek 5.56. Po przejściu przez labirynt poleceń można odnaleźć te, które dotyczą wyświetlenia dokera

z rozmiarami

3. Jeżeli proporcje obiektu mają zostać zachowane, w dokerze wstaw zaznaczenie w polu Proporcjonalnie (rysunek 5.57). Wystarczy wówczas określić jeden wymiar. Drugi zostanie wyliczony automatycznie. Rysunek 5.57.

Opcje transformacji i docelowe wymiary obiektu

4. Pod polem opcji Proporcjonalnie znajduje się dziewięć kwadratów. Jeden z nich jest wyróżniony. Jest to punkt stały przekształcenia. Względem niego liczone są wymiary obiektu. Zmianę punktu możesz uzyskać, klikając go.

202

Część I  CorelDRAW X7

5. W polu y wpisz wysokość obiektu. 6. W polu x wpisz szerokość obiektu. 7. W polu Kopie wpisz liczbę elementów, które mają powstać. 8. Kliknij przycisk Zastosuj (rysunek 5.58).

Rysunek 5.58. Życzenie zostało spełnione. Wygenerowane zostały trzy kopie. Wymiary każdej z nich

mierzone są z prawego górnego narożnika. Pierwsza kopia ma wysokość 100 mm. Każda kolejna została zwiększona proporcjonalnie i kopia trzecia ma wysokość 283,266 mm

Aby wymiary rozciąganego obiektu były całkowitą wielokrotnością wymiarów początkowych: kliknij obiekt, wciśnij i przytrzymaj klawisz Ctrl, przeciągnij jeden z czterech czarnych kwadratów widocznych na środkach boków obiektu.

Precyzyjne umieszczanie obiektów Aby umieścić obiekt w miejscu o dokładnie określonych współrzędnych: 1. Kliknij obiekt. 2. Na Pasku właściwości kliknięciem wskaż położenie punktu, którego położenie chcesz określić (rysunek 5.59). Rysunek 5.59.

Położenie obiektu będzie określone na podstawie lewego górnego czarnego kwadratu widocznego po zaznaczeniu

Rozdział 5.  Obiekty obiektu

3. W polach x i y wpisz współrzędne punktu odniesienia (rysunek 5.60). Rysunek 5.60.

Lewy górny kwadrat widoczny wokół zaznaczonego obiektu zostanie umieszczony na początku układu współrzędnych

4. Umieść kursor w innym polu Paska właściwości. 5. Obiekt zostanie przemieszczony (rysunek 5.61). Rysunek 5.61.

Lewy górny czarny kwadrat znajduje się w punkcie o współrzędnych 0,0

Przesuwanie obiektów Aby przesunąć obiekt: 1. Umieść kursor nad obiektem (rysunek 5.62).

203

204

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 5.62.

Kursor przyjął kształt krzyża ze strzałkami na końcach ramion

2. Wciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. 3. Przesuń kursor. 4. Zwolnij lewy klawisz myszy (rysunek 5.63). Rysunek 5.63.

Wraz z kursorem przesunął się obiekt

Aby przesunąć obiekt o zdefiniowaną odległość: 1. Aby zmienić wartości stałej, wybierz polecenia: Narzędzia/Opcje lub naciśnij klawisze Ctrl+J.

Rozdział 5.  Obiekty

205

2. W oknie Opcje rozwiń kategorie Dokument/Prowadnice/Linijki (rysunek 5.64). Rysunek 5.64.

Drzewo, które należy rozwinąć w oknie Opcje

3. W sekcji Podsuwanie (rysunek 5.65) wpisz wartość przesunięcia obiektu po naciśnięciu klawisza sterowania kursorem. W polu Szybkie podsuwanie wpisz wartość przesunięcia po naciśnięciu Shift oraz klawisza sterowania kursorem. W polu Mikropodsuwanie wpisz wartość przesunięcia po naciśnięciu Ctrl oraz klawisza sterowania kursorem. Wybierz jednostkę miary z listy w sekcji Jednostki. Rysunek 5.65.

Aby możliwa była zmiana jednostek, w których mierzone jest podsuwanie, należy usunąć zaznaczenie z pola Takie same jednostki dla odległości duplikowania, podsuwania i linijek

4. Zapisz wprowadzone ustawienia i zamknij okno konfiguracyjne. 5. Zaznacz obiekt, który ma zostać przesunięty. 6. Naciśnij klawisz sterowania ruchem kursora. 7. Zwolnij klawisz, gdy obiekt znajdzie się w miejscu docelowym. Aby przesunąć obiekt o wielokrotność stałej: wybierz obiekt, wciśnij i przytrzymaj klawisz Shift. Po uzyskaniu odpowiedniego przesunięcia zwolnij oba klawisze. Aby przesunąć obiekt o część stałej: wybierz obiekt, wciśnij i przytrzymaj klawisz Ctrl, naciśnij klawisz sterowania ruchem kursora. Zwolnij oba klawisze.

206

Część I  CorelDRAW X7

Rozmieszczenie obiektów Aby rozmieścić obiekty: 1. Zaznacz obiekty, które mają być rozmieszczone (rysunek 5.66). Rysunek 5.66.

Zaznaczone obiekty

2. Wybierz polecenia: Obiekty/Wyrównanie i rozkład/Wyrównanie i rozkład (rysunek 5.67). Rysunek 5.67.

Wybrane polecenia

3. W oknie Wyrównanie i rozkład w sekcji Rozkład zaznacz opcje rozłożenia obiektów (rysunek 5.68).

Rozdział 5.  Obiekty

207

Rysunek 5.68.

Okno Wyrównanie i rozkład

4. W obszarze Rozłóż obiekty względem wybierz przycisk opcji odpowiadający obszarowi dystrybucji: Obszar zaznaczenia lub Obszar strony. W tabelach 5.1, 5.2 i 5.3 znajdują się wyjaśnienia opcji rozkładu elementów. Tabela 5.1. Opcje poziomego rozkładu elementów

Ikona

Rezultat Rozłóż do lewej — rozmieszcza lewe krawędzie obiektów w równych odstępach Rozłóż środki w poziomie — rozmieszcza środkowe punkty obiektów w równych odstępach wzdłuż osi poziomej. Rozłóż do prawej — rozmieszcza prawe krawędzie obiektów w równych odstępach. Rozłóż przestrzeń w poziomie — umieszcza równe odstępy pomiędzy obiektami wzdłuż osi poziomej.

Tabela 5.2. Opcje pionowego rozkładu elementów

Ikona

Rezultat Rozłóż do góry — rozmieszcza górne krawędzie obiektów w równych odstępach. Rozłóż środki w pionie — rozmieszcza środkowe punkty obiektów w równych odstępach wzdłuż osi pionowej. Rozłóż od dołu — rozmieszcza dolne krawędzie obiektów w równych odstępach. Rozłóż przestrzeń w pionie — umieszcza równe odstępy pomiędzy obiektami wzdłuż osi pionowej

208

Część I  CorelDRAW X7

Tabela 5.3. Opcje obszaru, w którym obiekty są rozmieszczane

Ikona

Rezultat Obszar zaznaczenia — rozmieszcza obiekty na obszarze otaczającego je prostokąta ograniczającego Obszar strony — rozmieszcza obiekty na stronie rysunku.

Na rysunku 5.69 pokazano obiekty z rysunku 5.66 po włączeniu opcji rozkładania od środka w poziomie. Rysunek 5.69.

Przez środki obiektów przechodzą cienkie linie

Usuwanie obiektów Aby usunąć obiekt: 1. Kliknij obiekt. 2. Naciśnij klawisz Del. Obiekt jest usuwany bez konieczności potwierdzenia operacji. Aby anulować usunięcie obiektu, naciśnij klawisze Ctrl+Z. Obiekt możesz usunąć, jeśli klikniesz go prawym przyciskiem myszy, a następnie z menu podręcznego wybierzesz polecenie Usuń.

Rozdział 5.  Obiekty

209

Wstawianie obiektów ze schowka do rysunku Aby wstawić do rysunku obiekt znajdujący się w schowku: 1. Wybierz polecenia: Edycja/Wklej lub naciśnij klawisze Ctrl+V. Jeżeli kopiowanie odbywa się w obrębie tego samego rysunku, obiekt wstawiony ze schowka pojawia się na obiekcie źródłowym. Można je rozdzielić przez przeciągnięcie (rysunek 5.70). Rysunek 5.70.

Obiekt źródłowy i jego kopię można rozdzielić przez przeciąganie

Wyrównywanie obiektów Aby wyrównać obiekty: 1. Zaznacz obiekty, które mają zostać wyrównane (rysunek 5.71). Rysunek 5.71.

Obiekty przeznaczone do wyrównania

210

Część I  CorelDRAW X7

2. Wybierz polecenia: Obiekty/Wyrównanie i rozkład/Wyrównanie i rozkład (rysunek 5.67). 3. W oknie dokowanym Wyrównanie i rozkład zaznacz opcje wyrównania obiektów (rysunek 5.72). W tabelach 5.4 i 5.5 znajdują się wyjaśnienia opcji wyrównania. Rysunek 5.72.

Okno dokowane z zestawem opcji wyrównywania obiektów

Tabela 5.4. Wybór krawędzi lub środka wyrównania

Ikona

Rezultat Wyrównaj do lewej — aby wyrównać lewe krawędzie obiektów Wyrównaj środek w poziomie — aby wyrównać środki obiektów wzdłuż osi pionowej Wyrównaj do prawej — aby wyrównać prawe krawędzie obiektów Wyrównaj do góry — aby wyrównać górne krawędzie obiektów Wyrównaj środek w pionie — aby wyrównać środki obiektów wzdłuż osi poziomej Wyrównaj dół — aby wyrównać dolne krawędzie obiektów Kontur — aby wyrównać obiekty według ich konturów

Rozdział 5.  Obiekty

211

Tabela 5.5. Opcje punktu odniesienia do wyrównania

Ikona

Rezultat Obiekty aktywne — aby wyrównać obiekt względem konkretnego obiektu. Jeśli obiekty są zaznaczane pojedynczo, punktem odniesienia dla wyrównania pozostałych obiektów będzie obiekt zaznaczony jako ostatni. Jeśli obiekty zostaną zaznaczone markizą, jako punkt odniesienia użyty zostanie obiekt ustawiony w lewym górnym narożniku. Krawędź strony — aby wyrównać obiekt z krawędzią strony. Środek strony — aby wyrównać obiekt ze środkiem strony Siatka — aby wyrównać obiekt do najbliższej linii siatki Określony punkt — aby wyrównać obiekt do konkretnego punktu

4. Zaznaczone opcje zostają natychmiast zastosowane do obiektu (rysunek 5.73). Rysunek 5.73.

Kilka kliknięć i na marginesie strony utworzony został ozdobny szlaczek

212

Część I  CorelDRAW X7

Zmiana kolejności obiektów Kolejność umieszczania obiektów na rysunku ma wpływ na to, który z nich znajduje się na pierwszym planie, a który na dalszym.

Aby zmienić kolejność obiektów: 1. Kliknij obiekt, którego kolejność ma zostać zmieniona (rysunek 5.74). Rysunek 5.74.

Obiekt z jaśniejszym wypełnieniem znajduje się na pierwszym planie

2. Kliknij obiekt prawym przyciskiem myszy. 3. Z menu podręcznego wybierz polecenie Kolejność. 4. Kliknij polecenie opisujące sposób przemieszczenia obiektu (rysunek 5.75):  Przesuń na wierzch strony — przesunięcie zaznaczonego obiektu na pierwszy plan,  Przesuń pod spód strony — przesunięcie zaznaczonego obiektu za wszystkie inne obiekty,  Przesuń na wierzch warstwy — przesunięcie zaznaczonego obiektu na wierzch warstwy,  Przesuń na spód warstwy — przesunięcie zaznaczonego obiektu na spód warstwy,  Przesuń wyżej — przesunięcie zaznaczonego obiektu o jedną pozycję ku górze,

Rozdział 5.  Obiekty

213

Rysunek 5.75.

Obiekt zostanie przesunięty na spód strony

 Przesuń niżej — przesunięcie zaznaczonego obiektu o jedną pozycję ku dołowi,  Przed — przesunięcie zaznaczonego obiektu przed wskazany obiekt,  Za — przesunięcie zaznaczonego obiektu za wskazany obiekt,  Odwróć kolejność — odwrócenie kolejności elementów. 5. Kolejność obiektów zostanie zmieniona (rysunek 5.76). Rysunek 5.76.

Obiekt z jaśniejszym wypełnieniem znajduje się na drugim planie

214

Część I  CorelDRAW X7

Rozdział 6. Wypełnienia Z tego rozdziału dowiesz się, jak wypełniać obiekty:  jednolitym kolorem,  wypełnieniem gradientowym,  deseniem,  teksturą,  obiektami.

Wypełnianie Obwiednia obiektu to nie tylko linia, która tworzy jego kształt. Jest również granicą obszarów. Można to wykorzystać do wypełniania wnętrza obiektu lub jego zewnętrznej części. CorelDRAW X7 pozwala na wypełnianie wnętrza narysowanego obiektu jednolitym kolorem, deseniem, teksturą itp. Po wypełnieniu wygląd obiektu można dalej modyfikować.

Aby wypełnić obiekt jednolitym kolorem: 1. Kliknij obiekt, który ma zostać wypełniony (rysunek 6.1). Rysunek 6.1.

Wybrany obiekt

216

Część I  CorelDRAW X7

2. Dwukrotnie kliknij widoczny na Pasku stanu symbol wypełnienia (rysunek 6.2). Rysunek 6.3.

Ikony wypełnienia znajdujące się na Pasku stanu

3. Wyświetlone zostanie okno Edytuj wypełnienie. 4. Kliknij ikonę Wypełnienie jednolite (rysunek 6.3). Rysunek 6.3.

Okno Edytuj Wypełnienie, ikona Wypełnienie jednolite

5. Rozwiń listę Model. Wybierz z niej paletę kolorów (rysunek 6.4). Rysunek 6.4.

Lista dostępnych palet. Wybór zależy od założeń projektu

Aby wypełnić obiekt w trybie ekspresowym, wybierz obiekt, który ma zostać wypełniony, a następnie kliknij widoczny w palecie kolor (rysunek 6.5). Jeżeli chcesz zmienić kolor obwiedni, kliknij kolor widoczny w palecie prawym przyciskiem myszy. Aby wypełnić obiekt zmieszanymi kolorami, wybierz obiekt, wciśnij i przytrzymaj klawisz Ctrl, klikaj widoczne w palecie kolory, które mają być użyte do wypełnienia, zwolnij klawisz Ctrl. Kilkukrotne kliknięcie tego samego koloru spowoduje zwiększenie jego udziału w kolorze wynikowym. Rysunek 6.5.

Fragment palety znajdującej się po prawej stronie okna programu

Rozdział 6.  Wypełnienia

217

6. Kliknij próbkę koloru. 7. Kliknij przycisk OK. 8. Wypełnienie zostanie zastosowane do obiektu (rysunek 6.6). Rysunek 6.6.

Obiekt z rysunku 6.1 po wypełnieniu

Aby zastosować wypełnienie gradientowe liniowe: 1. Kliknij obiekt, który ma zostać wypełniony (rysunek 6.1). 2. Kliknij czarną strzałkę widoczną w prawym dolnym narożniku ikony Narzędzie Interakcyjne wypełnienie. 3. Kliknij narzędzie Interakcyjne wypełnienie (rysunek 6.7). Rysunek 6.7.

Ikona narzędzia Interakcyjne wypełnienie

4. Na Pasku właściwości kliknij ikonę Wypełnienie tonalne (rysunek 6.8). Rysunek 6.8.

W przykładzie zastosujemy wypełnienie tonalne

5. W wypełnieniu tonalnym określa się kolor początkowy i kolor końcowy. Wewnątrz zaznaczonego obiektu zachodzi metamorfoza. Kolor początkowy przechodzi w kolor końcowy. Sposób, w jaki to się odbywa, nie jest jednoznaczny. Kliknij ikonę Wypełnienie tonalne liniowe (rysunek 6.9). Rysunek 6.9.

Na podstawie wyglądu ikon można się zorientować, jak będzie przebiegała zmiana kolorów. W przykładzie kolor będzie zmieniał się liniowo od początkowego do końcowego

218

Część I  CorelDRAW X7

6. Pora spojrzeć na obszar, który ma zostać wypełniony (rysunek 6.10). Po wybraniu narzędzia pojawiły się na nim nowe elementy, ale wypełnienia nie widać. Kliknij kwadrat znajdujący się po lewej stronie. Rysunek 6.10.

Kwadrat lewy został zaznaczony

7. Kliknij kolor, który ma być widoczny na obiekcie pod zaznaczonym kwadratem (rysunek 6.11). Rysunek 6.11.

Wypełnienie kolorem zostało zastosowane

8. Kliknij kwadrat znajdujący się po prawej stronie (rysunek 6.12), a następnie kolor. Rysunek 6.12.

Kwadrat, dla którego wybieramy kolor, wyróżniony jest podwójną ramką. Obszar pod kwadratem będzie miał taki kolor, jaki klikniemy w palecie

Rozdział 6.  Wypełnienia

219

Aby wyświetlić wszystkie kolory palety, kliknij przycisk z dwiema strzałkami widoczny pod paletą (rysunek 6.13). Rysunek 6.13.

Domyślnie widoczna jest paleta w postaci zwiniętej. Kliknięcie „sierżanta” powoduje wyświetlenie pełnej wersji

9. Na rysunku 6.12 widoczny jest obszar wypełniony zgodnie z ustawieniami domyślnymi. Wypełnienie nie wychodzi za obszar, a w jego połowie kolor odbył już połowę metamorfozy. Przeciągnij kwadrat prawy do wnętrza obszaru (rysunek 6.14). Rysunek 6.14.

Metamorfoza kolorów kończy się na prawym kwadracie. Na prawo od niego kolor jest jednolity

10. Przeciągnij lewy kwadrat w poziomie, ale nie idealnie, a nieco w dół (rysunek 6.15). Rysunek 6.15.

Kolory zmieniają się wzdłuż linii łączącej dwa kwadraty

11. Pionowa kreska widoczna w środku odległości między kwadratami wyznacza miejsce, w którym dokonała się połowa transformacji. Stosując przeciąganie, można zmienić szybkość transformacji (rysunek 6.16).

220

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 6.16.

Pomiędzy białą kreską a prawym kwadratem odbywa się zmiana kolorów w takim samym zakresie jak między białą kreską a lewym kwadratem. Ponieważ dystans jest znacznie mniejszy, zmiana sprawia wrażenie nagłej

12. Płaszczyzny zmiany koloru są równoległe do linii biegnącej od lewego kwadratu do kółka. Przeciągając kółko, można zmieniać kierunek linii (rysunek 6.17). Rysunek 6.17.

Zmiana koloru zachodzi w pionie

Prostokątny znacznik, który wyznacza miejsce połowy metamorfozy koloru, można zarówno przesuwać ręcznie (rysunek 6.16), jak i ustawiać precyzyjnie, posługując się Paskiem właściwości (rysunek 6.18). Rysunek 6.18.

Wartość przyśpieszenia określa szybkość zanikania kolorów w wypełnieniu tonalnym

Aby zastosować wypełnienie gradientowe eliptyczne: 1. Kliknij obiekt, który ma zostać wypełniony (rysunek 6.1). 2. Kliknij czarną strzałkę widoczną w prawym dolnym narożniku ikony Narzędzie Interakcyjne wypełnienie. 3. Kliknij narzędzie Interakcyjne wypełnienie (rysunek 6.7). 4. Na Pasku właściwości kliknij ikonę Wypełnienie tonalne (rysunek 6.8). 5. Kliknij ikonę Wypełnienie tonalne eliptyczne (rysunek 6.19).

Rozdział 6.  Wypełnienia

221

Rysunek 6.19.

Na podstawie wyglądu ikon można się zorientować, jak będzie przebiegała zmiana kolorów. W przykładzie kolor będzie się zmieniał eliptycznie od początkowego do końcowego

6. Pora spojrzeć na obszar, który ma zostać wypełniony (rysunek 6.20). Po wybraniu narzędzia pojawiły się na nim nowe elementy. Dodanie wypełnienia wymaga postępowania w sposób analogiczny, jak to opisano w przypadku wypełnienia liniowego. Rysunek 6.20.

Obszar po zastosowaniu wypełnienia gradientowego eliptycznego

7. Przeciągnij kwadrat prawy do wnętrza obszaru (rysunek 6.21). Rysunek 6.21.

Metamorfoza kolorów kończy się na prawym kwadracie. Na prawo od niego kolor jest jednolity

8. Przeciągnij lewy kwadrat w poziomie, ale nie idealnie, a nieco w górę (rysunek 6.22).

222

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 6.22.

Kolory zmieniają się wzdłuż linii łączącej dwa kwadraty

9. Pionowa kreska widoczna w środku odległości między kwadratami wyznacza miejsce, w którym dokonała się połowa transformacji. Stosując przeciąganie, można zmienić szybkość transformacji (rysunek 6.23). Rysunek 6.23.

Pomiędzy białą kreską a prawym kwadratem odbywa się zmiana kolorów w takim samym zakresie jak między białą kreską a lewym kwadratem. Gdy dystans się zmniejszy, zmiana sprawia wrażenie nagłej

10. Przeciągając kółko, można zmieniać kształt elipsy (rysunek 6.24). Rysunek 6.24.

Zmieniając kształt i położenie elipsy, wewnątrz której zachodzi metamorfoza kolorów, możemy uzyskiwać potrzebne do wykonania projektu efekty wizualne

Rozdział 6.  Wypełnienia

Aby zastosować wypełnienie gradientowe stożkowe: 1. Kliknij obiekt, który ma zostać wypełniony (rysunek 6.1). 2. Kliknij czarną strzałkę widoczną w prawym dolnym narożniku ikony Narzędzie Interakcyjne wypełnienie. 3. Kliknij narzędzie Interakcyjne wypełnienie (rysunek 6.7). 4. Na Pasku właściwości kliknij ikonę Wypełnienie tonalne (rysunek 6.8). 5. Kliknij ikonę Wypełnienie tonalne eliptyczne (rysunek 6.25). Rysunek 6.25.

Ikona narzędzia, które pozwala uzyskać wypełnienie gradientowe stożkowe

6. Pora spojrzeć na obszar, który ma zostać wypełniony (rysunek 6.26). Po wybraniu narzędzia pojawiły się na nim nowe elementy. Dodanie wypełnienia wymaga postępowania w sposób analogiczny, jak to opisano w przypadku wypełnienia liniowego. Rysunek 6.26.

Obszar po zastosowaniu wypełnienia gradientowego stożkowego

7. Przeciągnij kwadrat zewnętrzny na prawą stronę obszaru (rysunek 6.27). Rysunek 6.27.

Metamorfoza kolorów zaczyna się i kończy na prawym kwadracie

223

224

Część I  CorelDRAW X7

8. Przeciągnij lewy kwadrat w poziomie, ale nie idealnie, a nieco w dół (rysunek 6.28). Rysunek 6.28.

Środek stożka przestał być środkiem figury

9. Pionowa kreska ma wpływ na szybkość transformacji (rysunek 6.29). Rysunek 6.29.

Kreska została przeciągnięta po obwodzie elipsy w kierunku jasnego koloru. Cała figura jest ciemniejsza

10. Przeciągając kółko, można zmieniać kształt elipsy (rysunek 6.30). Rysunek 6.30.

Zmieniając kształt i położenie elipsy, wewnątrz której zachodzi metamorfoza kolorów, możemy uzyskiwać potrzebne do wykonania projektu efekty wizualne

Aby zastosować wypełnienie gradientowe prostokątne: 1. Kliknij obiekt, który ma zostać wypełniony (rysunek 6.1). 2. Kliknij czarną strzałkę widoczną w prawym dolnym narożniku ikony Narzędzie Interakcyjne wypełnienie.

Rozdział 6.  Wypełnienia

225

3. Kliknij narzędzie Interakcyjne wypełnienie (rysunek 6.7). 4. Na Pasku właściwości kliknij ikonę Wypełnienie tonalne (rysunek 6.8). 5. Kliknij ikonę Wypełnienie tonalne prostokątne (rysunek 6.31). Rysunek 6.31.

Ikona narzędzia, które pozwala uzyskać wypełnienie gradientowe prostokątne

6. Pora spojrzeć na obszar, który ma zostać wypełniony (rysunek 6.32). Po wybraniu narzędzia pojawiły się na nim nowe elementy. Dodanie wypełnienia wymaga postępowania w sposób analogiczny, jak to opisano w przypadku wypełnienia liniowego. Rysunek 6.32.

Obszar po zastosowaniu wypełnienia gradientowego prostokątnego

7. Przeciągnij kwadrat zewnętrzny w stronę środka obszaru (rysunek 6.33). Rysunek 6.33.

Metamorfoza kolorów kończy się na prawym kwadracie. Dalej obszar ma kolor jednolity

8. Przeciągnij lewy kwadrat w poziomie, ale nie idealnie, a nieco w dół (rysunek 6.34). 9. Pionowa kreska ma wpływ na szybkość transformacji (rysunek 6.35). 10. Przeciągając kółko, można zmieniać kształt figury, wzdłuż której przekątnych odbywa się metamorfoza kolorów (rysunek 6.36).

226

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 6.34.

Lewy kwadrat wyznacza miejsce, w którym zaczyna się metamorfoza

Rysunek 6.35.

Kreska została przeciągnięta w kierunku jasnego koloru. Cała figura jest ciemniejsza

Rysunek 6.36.

Zmieniając kształt figury, wewnątrz której zachodzi metamorfoza kolorów, możemy uzyskiwać potrzebne do wykonania projektu efekty wizualne

Wypełnianie deseniem Aby wypełnić obiekt deseniem wektorowym: 1. Kliknij obiekt, który ma zostać wypełniony (rysunek 6.37). 2. Kliknij czarną strzałkę widoczną w prawym dolnym narożniku ikony Narzędzia Interakcyjne wypełnienie. 3. Kliknij narzędzie Interakcyjne wypełnienie.

Rozdział 6.  Wypełnienia

227

Rysunek 6.37.

Obiekt przed wypełnieniem

4. Kliknij znajdującą się na Pasku właściwości ikonę Wypełnienie deseniem wektorowym (rysunek 6.38). Rysunek 6.38.

Ikona uruchamiająca opcję wypełnienia deseniem wektorowym

5. Rozwiń listę wzorów wypełnienia (rysunek 6.39). Rysunek 6.39.

Rozwinięta lista wzorów wypełnienia

6. Kliknij wybraną próbkę. 7. Kliknij ikonę Zastosuj oznaczoną kwadratem z zieloną strzałką (rysunek 6.40).

228

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 6.40.

Powiększona próbka wzoru wypełnienia i Ikona Zastosuj

8. Wygląd obiektu (rysunek 6.41) jest aktualizowany zaraz po wybraniu opcji na Pasku właściwości. Rysunek 6.41.

Obiekt z rysunku 6.37 po zastosowaniu wypełnienia deseniem wektorowym

9. Wypełnienie można modyfikować, przeciągając kółko i kwadraty, które pojawiły się po dodaniu desenia (rysunek 6.42 i 6.43). Rysunek 6.42.

Deseń przypomina kafle. Prostokąt narysowany linią przerywaną wyznacza granice kafla. Dosunięcie kółka widocznego w narożniku kwadratu do środka spowodowało przeskalowanie wzoru. Wraz z kwadratem obrócony został też wzór

Rozdział 6.  Wypełnienia

229

Rysunek 6.43.

Kafle są bardzo elastyczne. Prostokąt można zamienić w równoległobok. Przekształceniu ulegnie również wzór

Jeżeli będziemy transformować obiekt wypełniony deseniem wektorowym, wzór domyślnie nie będzie ulegał zmianom (rysunek 6.44). Dopiero włączenie opcji Transformuj z obiektem (rysunek 6.45) spowoduje, że wypełnienie będzie zachowywało się jak przyklejone do obiektu. Rysunek 6.44.

Obiekt z rysunku 6.43 został rozciągnięty w poziomie. Wymiary elementów wypełnienia nie zostały zwiększone. Wewnątrz obiektu widać ich więcej

Rysunek 6.45.

Przed transformacją obiektu z rysunku 6.43 kliknięty został widoczny na Pasku właściwości przycisk Transformuj z obiektem. Obiekt został rozciągnięty w poziomie. Wymiary elementów również zostały zwiększone

230

Część I  CorelDRAW X7

Aby wypełnić obiekt deseniem bitmapowym: 1. Kliknij obiekt, który ma zostać wypełniony (rysunek 6.46). Rysunek 6.46.

Obiekt przed wypełnieniem

2. Kliknij czarną strzałkę widoczną w prawym dolnym narożniku ikony Narzędzia Interakcyjne wypełnienie. 3. Kliknij narzędzie Interakcyjne wypełnienie. 4. Kliknij znajdującą się na Pasku właściwości ikonę Wypełnienie deseniem z mapy bitowej (rysunek 6.47). Rysunek 6.47.

Ikona uruchamiająca opcję wypełnienia deseniem wektorowym

5. Rozwiń listę wzorów wypełnienia (rysunek 6.48). Rysunek 6.48.

Rozwinięta lista wzorów wypełnienia

6. Kliknij wybraną próbkę.

Rozdział 6.  Wypełnienia

231

7. Kliknij ikonę Zastosuj oznaczoną kwadratem z zieloną strzałką (rysunek 6.49). Rysunek 6.49.

Powiększona próbka wzoru wypełnienia oraz ikona Zastosuj

8. Wygląd obiektu (rysunek 6.50) jest aktualizowany na Pasku właściwości zaraz po wybraniu opcji. Rysunek 6.50.

Obiekt z rysunku 6.46 po zastosowaniu wypełnienia deseniem bitmapowym

9. Wypełnienie można modyfikować, przeciągając kółko i kwadraty, które się pojawiły po dodaniu desenia (rysunek 6.51 i 6.52). Rysunek 6.51.

Deseń przypomina kafle. Prostokąt narysowany linią przerywaną wyznacza granice kafla. Dosunięcie kółka widocznego w narożniku kwadratu do środka spowodowało przeskalowanie wzoru. Wraz z kwadratem obrócony został też wzór. Teraz widać dokładnie, że wzorem jest mur

232

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 6.52.

Kafle są bardzo elastyczne. Prostokąt został zmniejszony i umieszczony ukośnie. Przekształceniu uległ również wzór

Jeżeli będziemy transformować obiekt wypełniony deseniem bitmapowym, wzór domyślnie nie będzie ulegał zmianom (rysunek 6.53). Dopiero włączenie opcji Transformuj z obiektem (rysunek 6.54) spowoduje, że wypełnienie będzie zachowywało się jak przyklejone do obiektu. Rysunek 6.53.

Obiekt z rysunku 6.52 został rozciągnięty w poziomie. Wymiary elementów wypełnienia nie zostały zwiększone. Wewnątrz obiektu widać ich więcej Rysunek 6.54.

Przed transformacją obiektu z rysunku 6.52 kliknięty został widoczny na Pasku właściwości przycisk Transformuj z obiektem. Obiekt został rozciągnięty w poziomie. Wymiary elementów również zostały zwiększone

Aby edytować wypełnienie deseniem bitmapowym: 1. Wypełnij obiekt (rysunek 6.54). 2. Kliknij widoczną na Pasku właściwości ikonę Edytuj wypełnienie (rysunek 6.55). Rysunek 6.55.

Ikona, której kliknięcie umożliwia wprowadzenie zmian w wyglądzie bitmapowych kafelków

Rozdział 6.  Wypełnienia

233

3. Wyświetlone zostanie okno Edytuj wypełnienie (rysunek 6.56). Kliknij ikonę Odbicie lustrzane kafelków w poziomie.

Rysunek 6.56. Zmianie może ulegać wiele parametrów kafelków

4. Zmiana zostanie natychmiast wprowadzona w oknie podglądu (rysunek 6.57). Rysunek 6.57.

Kafelki są ułożone naprzemiennie, tak aby były lustrzanym odbiciem w poziomie sąsiednich kafelków

5. Kliknij ikonę Odbicie lustrzane kafelków w pionie (rysunek 6.58). Rysunek 6.58.

Wzór jest symetryczny względem osi poziomej i pionowej

6. Suwak Metamorfoza liniowa (rysunek 6.59) przesuń w stronę lewą. Wartość metamorfozy została zmniejszona z 50 do 4. 7. Domyślnie parametr Dopasowanie krawędzi ma wartość 50. Zwiększ ją do 100 (rysunek 6.60).

234

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 6.59.

Im wzajemne przenikanie kafli jest słabsze, tym bardziej widać, że wzór składa się z pojedynczych elementów, a nie jest zdjęciem muru Rysunek 6.60.

Im dopasowanie krawędzi silniejsze, tym rozmycie wzorów na styku kafli jest większe

8. Zaznacz opcję Jaskrawość (rysunek 6.61). Zmień jej wartość z 50 na około 20% większą. Rysunek 6.61.

Wzór został rozjaśniony

9. Zaznacz opcję Luminancja (rysunek 6.62). Zmień jej wartość z 0 na około 60. Rysunek 6.62.

Wzór stał się bardziej kontrastowy

10. Zaznacz opcję Kolor (rysunek 6.63). Domyślnie ma ona wartość 0, ale może należeć do przedziału od 0 do 100. Im wartość jest większa, tym kontrast między kolorami desenia większy. 11. Dokładne rozmiary i położenie kafli można określić, korzystając z ustawień dostępnych w polu Transformacje (rysunek 6.64). W polach oznaczonych strzałkami widoczne są rozmiary kafla. W polach X i Y wpisane są współrzędne środka desenia. W polu oznaczonym równoległobokiem można określić pochylenie wzoru. W polu oznaczonym kątem można określić kąt obrotu wypełnienia.

Rozdział 6.  Wypełnienia

235

Rysunek 6.63.

Wpływ na intensywność kolorów można mieć wtedy, gdy jaskrawość i luminancja nie spowodują, że kolory znikną z obrazka

Rysunek 6.64.

Rozmiary, położenie i orientację kafli można ustawić, stosując przeciąganie (rysunek 6.54) lub wpisując precyzyjne wartości w pola formularza

12. Gdy wzór wypełnienia wyświetlany w oknie podglądu ma zadowalający wygląd, kliknij przycisk OK. (rysunek 6.65). Nowe ustawienia zostaną zastosowane do wypełnienia obiektu (rysunek 6.66).

Rysunek 6.65. Parametry zostaną zastosowane do wypełnienia dopiero po kliknięciu przycisku OK Rysunek 6.66.

Obiekt z rysunku 6.54 po zastosowaniu ustawień z rysunku 6.65. Można na nim umieścić ciemny napis

236

Część I  CorelDRAW X7 Kompletny zestaw narzędzi do modyfikowania wyglądu wypełnienia znajduje się w oknie Edytuj wypełnienie. Jeżeli chcesz zmienić jeden parametr, możesz skorzystać z narzędzi dostępnych na Pasku właściwości (rysunek 6.67).

Rysunek 6.67.

Opcje wpływające na wygląd kafelków dostępne są również na Pasku właściwości

Wypełnianie deseniem dwukolorowym Aby wypełnić obiekt deseniem dwukolorowym: 1. Kliknij obiekt, który ma zostać wypełniony (rysunek 6.68). Rysunek 6.68.

Obiekt przed wypełnieniem

2. Kliknij czarną strzałkę widoczną w prawym dolnym narożniku ikony Narzędzia Interakcyjne wypełnienie. 3. Kliknij narzędzie Interakcyjne wypełnienie. 4. Kliknij znajdującą się na Pasku właściwości ikonę Wypełnienie deseniem dwukolorowym (rysunek 6.69). 5. Rozwiń listę wzorów wypełnienia (rysunek 6.70).

Rozdział 6.  Wypełnienia

237

Rysunek 6.69.

Ikona uruchamiająca opcję wypełnienia deseniem dwukolorowym

Rysunek 6.70.

Rozwinięta lista wzorów wypełnienia

6. Kliknij wybraną próbkę. Wygląd obiektu (rysunek 6.71) jest aktualizowany zaraz po wybraniu opcji na Pasku właściwości. Rysunek 6.71.

Obiekt z rysunku 6.68 po zastosowaniu wypełnienia deseniem dwukolorowym

7. Rozwiń listę Kolor przodu (rysunek 6.72). Wybierz z niej kolor wzoru.

238

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 6.72.

Kolor wzoru można wybrać z palety barw lub wpisując wartości jego składowych

8. Rozwiń listę Kolor tyłu (rysunek 6.73). Wybierz z niej kolor tła. Rysunek 6.73.

Ułatwieniem w doborze kolorów jest natychmiastowe wyświetlanie obiektu z ich użyciem

9. Wypełnienie można modyfikować, przeciągając kwadraty i kółko, które się pojawiły po dodaniu desenia (rysunek 6.74 i 6.75). Rysunek 6.74.

Deseń przypomina kafle. Prostokąt narysowany linią przerywaną wyznacza granice kafla. Dosunięcie do środka kółka widocznego w narożniku kwadratu spowodowało przeskalowanie wzoru. Wraz z kwadratem obrócony został też wzór

Rozdział 6.  Wypełnienia

239

Rysunek 6.75.

Kafle są bardzo elastyczne. Prostokąt można zamienić w równoległobok. Przekształceniu ulegnie również wzór

Jeżeli będziemy transformować obiekt wypełniony deseniem dwukolorowym, wzór domyślnie nie będzie ulegał zmianom (rysunek 6.76). Dopiero włączenie opcji Transformuj z obiektem (rysunek 6.77) spowoduje, że wypełnienie będzie zachowywało się tak, jak gdyby było przyklejone do obiektu. Rysunek 6.76.

Obiekt z rysunku 6.74 został rozciągnięty w poziomie. Wymiary elementów wypełnienia nie zostały zwiększone. Wewnątrz obiektu widać ich więcej

Rysunek 6.77.

Przed transformacją obiektu z rysunku 6.74 kliknięty został widoczny na Pasku właściwości przycisk Transformuj z obiektem. Obiekt został rozciągnięty w poziomie. Wymiary elementów również zostały zwiększone

240

Część I  CorelDRAW X7

Aby edytować wypełnienie deseniem dwukolorowym: 1. Wypełnij obiekt (rysunek 6.78). 2. Kliknij widoczną na Pasku właściwości ikonę Edytuj wypełnienie (rysunek 6.78). Rysunek 6.78.

Ikona, której kliknięcie umożliwia wprowadzenie zmian w wyglądzie desenia

3. Wyświetlone zostało okno Edytuj wypełnienie (rysunek 6.79). Po jego lewej stronie widoczne są listy do wybierania: wzorów wypełnienia, koloru pierwszego planu, koloru tła. 4. W części środkowej znajdują się przyciski powodujące wyświetlenie kafelków odbitych względem osi pionowej lub poziomej. 5. Kliknij ikonę Odbicie lustrzane kafelków w poziomie.

Rysunek 6.79. Zmianie może ulegać wiele parametrów kafelków

6. Dokładne rozmiary i położenie kafli można określić, korzystając z ustawień dostępnych w polu Transformacje. W polach oznaczonych strzałkami widoczne są rozmiary kafla. W polach X i Y wpisane są współrzędne środka desenia. W polu oznaczonym równoległobokiem można określić pochylenie wzoru. W polu oznaczonym kątem można określić kąt obrotu wypełnienia. 7. Gdy wzór wypełnienia wyświetlany w oknie podglądu ma zadowalający wygląd, kliknij przycisk OK. Nowe ustawienia zostaną zastosowane do wypełnienia obiektu (rysunek 6.80).

Rozdział 6.  Wypełnienia Rysunek 6.80.

Obiekt z rysunku 6.75 po zastosowaniu nowych ustawień

Wypełnianie teksturą Aby wypełnić obiekt teksturą: 1. Kliknij obiekt, który ma zostać wypełniony (rysunek 6.81). Rysunek 6.81.

Obiekt przed wypełnieniem

2. Kliknij czarną strzałkę widoczną w prawym dolnym narożniku ikony Narzędzia Interakcyjne wypełnienie.

241

242

Część I  CorelDRAW X7

3. Kliknij narzędzie Interakcyjne wypełnienie. 4. Kliknij znajdującą się na Pasku właściwości ikonę Wypełnienie teksturą (rysunek 6.82). Rysunek 6.82.

Ikona uruchamiająca opcję wypełnienia teksturą

5. Tekstur jest dużo — to informacja dobra. Trudno jest odnaleźć odpowiednią — to informacja zła. Trzeba korzystać z takich narzędzi, jakie są — to informacja praktyczna. Rozwiń listę bibliotek (rysunek 6.83). Rysunek 6.83.

Z nazwy biblioteki nie bardzo można wywnioskować, jakie wzory ona zawiera

6. Rozwiń listę próbek wypełnienia (rysunek 6.84). Rysunek 6.84.

Na podstawie próbki należy wybrać wzór wypełnienia

7. Kliknij wybraną próbkę. Wygląd obiektu (rysunek 6.85) jest aktualizowany zaraz po wybraniu opcji na Pasku właściwości.

Rozdział 6.  Wypełnienia

243

Rysunek 6.85.

Obiekt z rysunku 6.81 po zastosowaniu wypełnienia teksturą

8. Tekstura jest mapą bitową. Może powodować, że plik, do którego zostanie zapisana praca, będzie miał duże rozmiary. Zredukować je można kosztem jakości pliku. W pewnych zastosowaniach oszczędności będą niezauważalne. Aby je wprowadzić, kliknij przycisk Opcje tekstury (rysunek 6.86), a następnie wybierz rozdzielczość i wymiar mapy bitowej zgodne z wymaganiami projektu. Na rysunku 6.87 pokazano, jaki wpływ na rozmiary pliku mają parametry tekstury. Na rysunku 6.88 można sprawdzić, jaki wpływ na wygląd obrazu mają parametry bitmapy. Rysunek 6.86.

Niezależnie można zmieniać rozdzielczość mapy bitowej i szerokość kafelka

Rysunek 6.87.

Rozmiary rysunku zawierającego tę samą gwiazdę, ale wypełnioną teksturami o różnych parametrach

244

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 6.88.

Gwiazda po lewej wypełniona jest teksturą o maksymalnej jakości. Gwiazda po prawej teksturą o minimalnej jakości. W niektórych zastosowaniach piksele nie będą widoczne i można to wykorzystać

9. Na krawędziach kwadratu opisanego na obiekcie wypełnionym mapą bitową (rysunek 6.85) znajdują się kwadraty oraz okrąg. Przeciągając kwadraty, można deformować teksturę (rysunek 6.89). Przeciągając okrąg, można teksturę skalować (rysunek 6.90). Rysunek 6.89.

Wypełnienie zostało rozciągnięte

Rysunek 6.90.

Wypełnienie zostało przeskalowane i obrócone

Rozdział 6.  Wypełnienia

245

10. Zmiana wymiarów obiektu nie ma wpływu na wymiary wypełnienia (rysunek 6.91). Dopiero po włączeniu opcji Transformuj z obiektem (6.92) zmiana wymiarów obiektu powoduje jednoczesną zmianę wymiarów wypełnienia (rysunek 6.93). Rysunek 6.91.

Zmiana wymiarów obiektu nie spowodowała proporcjonalnej zmiany wymiarów wypełnienia

Rysunek 6.92.

Ikona Transformuj z obiektem widoczna jest na Pasku właściwości po wybraniu narzędzia Interakcyjne wypełnienia Rysunek 6.93.

Obiekt został przeskalowany. Wraz z nim przeskalowane zostało wypełnienie

11. Jeżeli wygląd tekstury w pełni nas nie zadowala, można wygenerować ją z nowymi parametrami. W tym celu należy kliknąć przycisk Generuj teksturę na nowo (rysunek 6.94). Spowoduje to utworzenie tekstury z nieco innym zestawem parametrów (rysunek 6.95). Rysunek 6.94.

Przycisk znajduje się na pasku właściwości narzędzia Interakcyjne wypełnienie

12. Jeżeli losowe generowanie tekstury nie daje zadowalających efektów, należy wpisać nowe wartości parametrów. Dostęp do okna Edytuj wypełnienie (rysunek 6.97) można uzyskać po kliknięciu przycisku Edytuj wypełnienie (rysunek 6.96).

246

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 6.95.

Rezultat uzyskany na drodze ponownego wygenerowania tekstury

Rysunek 6.96.

Przycisk Edytuj wypełnienie

Rysunek 6.97. Okno Edytuj wypełnienie z parametrami wypełnienia bitmapą

13. Aby zmienić parametr, należy kliknięciem otworzyć kłódkę i wprowadzić nową wartość (rysunek 6.98). Rysunek 6.98.

Wygląd próbki jest aktualizowany natychmiast po wprowadzeniu nowych ustawień

Rozdział 6.  Wypełnienia

14. Całkowitą zmianę wzoru można osiągnąć, stosując inne kolory (rysunek 6.99 i 6.100).

Rysunek 6.99. Próbka z rysunku 6.98 wyświetlona przy użyciu czerni i odcieni szarości Rysunek 6.100.

Lewy obiekt z rysunku 6.95 po zastosowaniu ustawień, takich jak na rysunku 6.99

Wypełnianie postscriptowe Aby wypełnić obiekt wzorem postscriptowym: 1. Kliknij obiekt, który ma zostać wypełniony (rysunek 6.101). 2. Kliknij czarną strzałkę widoczną w prawym dolnym narożniku ikony Narzędzia Interakcyjne wypełnienie.

247

248

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 6.101.

Obiekt przed wypełnieniem

3. Kliknij narzędzie Interakcyjne wypełnienie. 4. Kliknij znajdującą się na Pasku właściwości ikonę Wypełnienie postscriptowe (rysunek 6.102). Rysunek 6.102.

Ikona uruchamiająca opcję Wypełnienie postscriptowe

5. Wypełnienie zostało zastosowane do obiektu (rysunek 6.103). Wyświetlanie wypełnienia postscriptowego absorbuje dużo zasobów komputera. Domyślnie jest zatem wyłączone. Można je wyświetlić, gdy w oknie Opcje w sekcji Ekran zaznaczona zostanie opcja Pokaż wypełnienia postscriptowe w widoku dokładnym (rysunek 6.104). Rysunek 6.103.

Zamiast wzoru wypełnienia widoczny jest jego symbol

Rozdział 6.  Wypełnienia

249

Rysunek 6.104. Domyślnie wypełnienia postscriptowe nie są wyświetlane

6. Dopiero po ujrzeniu obiektu wraz z wypełnieniem widać, dlaczego jego wyświetlanie zajmuje tyle mocy obliczeniowej komputera (rysunek 6.105). Rysunek 6.105.

Misternego wzoru nie rysują krasnoludki. Jest on generowany po wykonaniu obliczeń przez komputer

7. Standardowe wypełnienie postscriptowe jest dostępne dla każdego użytkownika programu. Wypełnienie, które przykuje uwagę swoim wyglądem, trzeba zaprojektować. Jako punkt wyjścia można wykorzystać gotowy wzór. Aby przejść do trybu edycji wzoru, kliknij przycisk Edytuj wypełnienie (rysunek 6.106). Rysunek 6.106.

Wzór wypełnienia należy wybrać na Pasku właściwości, a następnie kliknąć ikonę Edytuj wypełnienie

8. Po prawej stronie okna widoczne są parametry. Ich zestaw jest zależny od rodzaju wypełnienia (rysunek 6.107). 9. Niewielka zmiana wartości parametrów ma duży wpływ na wygląd obrazka (rysunek 6.108).

250

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 6.107. Wzór w oknie podglądu jest aktualizowany po kliknięciu przycisku Odśwież Rysunek 6.108.

Wzór z rysunku 6.105 zmodyfikowany przez zmianę parametrów

Własne wzory wypełnień Prace graficzne wykonujemy po to, aby przykuwały uwagę. Nie ma nic gorszego niż wykonanie projektu, który zawiera często spotykany motyw graficzny lub clipart. Jak temu zaradzić? Można stosować własne wzory wypełnień.

Aby utworzyć własny wzór wypełnienia: 1. Przygotuj i zapisz do pliku obrazek, który ma zostać wykorzystany jako wypełnienie. 2. Utwórz nowy rysunek.

Rozdział 6.  Wypełnienia

251

3. Kliknij czarną strzałkę widoczną w prawym dolnym narożniku ikony Interakcyjne wypełnienie (narzędzie), a następnie narzędzie Interakcyjne wypełnienie. 4. Na Pasku właściwości kliknij ikonę Deseń z mapy bitowej (rysunek 6.109). Rysunek 6.109.

Wybranie odpowiedniego rodzaju wypełnienia spowoduje uaktywnienie ikony narzędzia tworzenia wypełnienia z bitmapy

5. Rozwiń listę Wybór wypełnienia (rysunek 6.110). 6. Kliknij przycisk Przeglądaj. Rysunek 6.110.

Domyślnie dostępne są motywy instalowane wraz z programem

7. Wyświetlone zostanie okno Otwieranie (rysunek 6.111). Korzystając z niego, wyświetl folder, który zawiera obrazek mający pełnić rolę wzoru wypełnienia. Jeżeli nie jest on widoczny, rozwiń listę formatów plików. Zaznacz format, jaki ma poszukiwany plik. 8. Zaznacz plik i kliknij przycisk Otwórz (rysunek 6.112). 9. Wyraź zgodę na wprowadzenie zmian w programie (rysunek 6.113). 10. Narysuj obiekt, który chcesz wypełnić utworzonym przed chwilą deseniem (rysunek 6.114).

252

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 6.111. Domyślnie włączone jest filtrowanie plików i wyświetlanie tylko tych, które mają

określone rozszerzenie Rysunek 6.112.

Ikona, której kliknięcie uruchamia narzędzie do tworzenia deseni

Rysunek 6.113.

Pozostaw domyślne zaznaczenie i kliknij przycisk OK

Rozdział 6.  Wypełnienia

253

Rysunek 6.114.

Natychmiast po zwolnieniu lewego przycisku myszy wypełnienie zostanie zastosowane

11. Wypełnienie można dopasować do obiektu. Naciśnij klawisz G. 12. Przeciągając kółko, przeskaluj wypełnienie tak, aby miało rozmiary dopasowane do obiektu (rysunek 6.115). Rysunek 6.115.

Przeciąganie kółka powoduje zmianę wymiarów wypełnienia bez naruszenia proporcji

13. Przeciągając romb, umieść środek wypełnienia na środku obszaru. Skoryguj rozmiary wypełnienia, przeciągając kwadraty widoczne na bokach ograniczającego je prostokąta (rysunek 6.116). Rysunek 6.116.

Wypełnienie zostało dopasowane do obszaru

254

Część I  CorelDRAW X7

Wypełnianie obiektami CorelDRAW X7 pozwala na umieszczanie obiektów wektorowych lub obrazków bitmapowych, np. zdjęć, wewnątrz innych obiektów lub kontenerów. Kontener może być obiektem — zarówno tekstem artystycznym, jak i prostokątem. Gdy obiekt, który jest większy od kontenera, zostanie w nim umieszczony, jego wymiary zostaną zmniejszone, tak aby dokładnie wypełnił kontener. W ten sposób powstanie obiekt Szybkie kadrowanie. Zawartość kontenera można modyfikować po utworzeniu obiektu Szybkie kadrowanie. Dzięki umieszczaniu jednego obiektu Szybkie kadrowanie w drugim można tworzyć bardziej złożone obiekty Szybkie kadrowanie. Zawartość obiektów Szybkie kadrowanie można również kopiować do innych obiektów Szybkie kadrowanie.

Aby uzyskać efekt Szybkie kadrowanie: 1. Umieść na arkuszu roboczym minimum dwa obiekty (rysunek 6.117). Rysunek 6.117.

Obiekty przed przekształceniem

2. Kliknij obiekt, który ma być kontenerem (rysunek 6.118). Rysunek 6.118.

W kontenerze zostanie umieszczona „buźka”

Rozdział 6.  Wypełnienia

255

3. Wybierz polecenia: Obiekt/Szybkie kadrowanie/Utwórz pusty szybki kadr (rysunek 6.119). Rysunek 6.119.

Polecenia umożliwiające utworzenie elektronicznej ramki do obrazka

4. Przeciągnij buźkę na kartkę (rysunek 6.120). Rysunek 6.120.

Kontener wyróżniony jest przekątnymi. Aktualne położenie przeciąganej buźki wskazuje cienka niebieska linia

5. Gdy przeciągniesz obiekt nad kontener, zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 6.121). Rysunek 6.121.

Buźka w kontenerze

256

Część I  CorelDRAW X7

6. Zmień rozmiary kontenera (rysunek 6.122). Rysunek 6.122.

Zmiana wymiarów kontenera powoduje zmianę wymiarów umieszczonego w nim obiektu

Alternatywnym sposobem jest umieszczenie na arkuszu obiektów i zaznaczenie kadrowanego (rysunek 6.123). Po wybraniu poleceń Obiekt/Szybkie kadrowanie/Umieść w ramce na rysunku pojawi się czarna strzałka (rysunek 6.123). Kliknij nią kontener (rysunek 6.124). Rysunek 6.123.

Wypełnienie zostało zaznaczone

Rozdział 6.  Wypełnienia Rysunek 6.124.

Strzałką należy wskazać obiekt, który ma zostać wypełniony

Rysunek 6.125.

Litery zostały wypełnione obrazkiem

257

258

Część I  CorelDRAW X7

Rozdział 7. Bitmapy Z tego rozdziału dowiesz się:  jak wstawić do rysunku wektorowego plik bitmapowy,  co daje zachowanie połączenia z plikiem bitmapowym wstawionym do rysunku,  czy można wstawić obrazek bezpośrednio z aparatu cyfrowego,  jak zmieniać pliki bitmapowe na wektorowe,  jak zamieniać pliki wektorowe na bitmapowe. CorelDRAW X7 jest programem rysunkowym. Służy do pracy z plikami wektorowymi. Rysunki można urozmaicać plikami bitmapowymi. Mają one inną postać niż pliki wektorowe. Obraz bitmapowy składa się z punktów. Każdy punkt ma określone współrzędne, kolor i jaskrawość. Wyświetlanie bitmapy w powiększeniu nie powoduje, że widoczna jest większa liczba szczegółów, natomiast istniejące szczegóły stają się coraz większe. Przy pewnej skali powiększenia zaczynają być widoczne poszczególne piksele. Plik bitmapowy możemy porównać do mozaiki. Ona też składa się z małych elementów — kafelków. Gdy będziemy oglądać ją z małej odległości, zauważymy poszczególne elementy. W miarę odsuwania się od mozaiki granice pomiędzy poszczególnymi elementami będą się zacierały. Gdy odległość będzie dostatecznie duża, znikną nierówności krawędzi. Dostrzegać będziemy tylko kształt. Im większe będą kafelki, tym gładkość krawędzi będzie gorsza. Aby móc podziwiać obraz, trzeba będzie oglądać mozaikę z większej odległości.

260

Część I  CorelDRAW X7

Importowanie obrazów bitmapowych Aby importować do rysunku bitmapę: 1. Utwórz nowy rysunek lub otwórz istniejący. 2. Wybierz polecenia: Plik/Importuj (rysunek 7.1). Rysunek 7.1.

Importowanie polega na wstawieniu pliku do bieżącego rysunku

3. Wyświetlone zostanie okno Importuj. Odszukaj napęd i folder, w którym znajduje się obraz bitmapowy. 4. Zaznacz nazwę pliku, który będzie importowany (rysunek 7.2). Rysunek 7.2.

Plik, który będzie importowany

Rozdział 7.  Bitmapy

261

5. Kliknij przycisk Importuj. 6. Kliknięciem wskaż miejsce, w którym wstępnie ma zostać wstawiona bitmapa (rysunek 7.3). Rysunek 7.3.

Narożnik wskazuje lokalizację lewego górnego rogu obrazka

7. Po chwili obrazek zostanie wstawiony do rysunku (rysunek 7.4). Rysunek 7.4.

Plik bitmapowy został importowany do rysunku. Jest on znacznie większy od arkusza roboczego

8. Przeciągając narożnik obrazka, przeskaluj go tak, aby mieścił się na rysunku (rysunek 7.5). 9. Po kliknięciu importowanego obiektu bitmapowego na Pasku stanu będą wyświetlane informacje o jego rozmiarze, położeniu, modelu kolorów, podstawowych operacjach, którym można go poddać. Zmianę informacji wyświetlanej na pasku można uzyskać, klikając kwadrat z czarną strzałką i wybierając z menu polecenie (rysunki 7.6 i 7.7). Jeżeli w oknie Importuj (rysunek 7.2) nie widać nazw wszystkich plików, które znajdują się w folderze, należy sprawdzić, czy na liście wyświetlanych formatów plików jest wybrana opcja Wszystkie formaty plików (rysunek 7.8). W przeciwnym razie wyświetlane będą tylko pliki w wybranym formacie.

262

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 7.5.

Najbardziej wystający na zewnątrz arkusza roboczego narożnik należy przeciągnąć do wnętrza kartki

Rysunek 7.6. Informacje o pliku bitmapowym Rysunek 7.7.

Menu, z którego można wybrać zakres informacji

Rysunek 7.8.

Filtr wyświetlanych plików

Aby importować do rysunku bitmapę z zachowaniem połączenia: 1. Utwórz nowy rysunek lub otwórz istniejący. 2. Wybierz polecenia: Plik/Importuj (rysunek 7.1). 3. Wyświetlone zostanie okno Importuj. Odszukaj napęd i folder, w którym znajduje się obraz bitmapowy. 4. Zaznacz nazwę pliku, który ma zostać importowany (rysunek 7.2).

Rozdział 7.  Bitmapy

263

5. Z listy Importuj wybierz opcję Importuj jako obrazek dołączony zewnętrznie (rysunek 7.9). Zmiany wprowadzane w obrazku źródłowym pojawiają się w dokumencie, do którego obrazek został importowany. Rysunek 7.9.

Zdjęcie nie jest jeszcze gotowe, a mimo to można pracować nad resztą dokumentu

Objętość pliku zawierającego zaimportowane łącze jest mniejsza niż pliku zawierającego obrazek. Importowany obrazek nie jest dodawany do pliku, a jedynie w nim wyświetlany.

Aby zmienić rozmiary importowanego obrazka: 1. Utwórz nowy rysunek lub otwórz istniejący. 2. Wybierz polecenia: Plik/Importuj (rysunek 7.1). 3. Wyświetlone zostanie okno Importuj. Odszukaj napęd i folder, w którym znajduje się obraz bitmapowy. 4. Zaznacz nazwę pliku, który ma zostać importowany (rysunek 7.2). 5. Z listy Importuj wybierz opcję Zmień rozmiar/rozdzielczość i załaduj (rysunek 7.10). Rysunek 7.10.

Podczas wstawiania obrazka do dokumentu można zmienić jego parametry bez naruszania pliku źródłowego

6. Wyświetlone zostanie okno Zmień rozmiar/rozdzielczość obrazka (rysunek 7.11). Dobierz w nim parametry zgodne z wymaganiami projektu.

Aby wstawić fragment obrazka: 1. Utwórz nowy rysunek lub otwórz istniejący. 2. Wybierz polecenia: Plik/Importuj (rysunek 7.1). 3. Wyświetlone zostanie okno Importuj. Odszukaj napęd i folder, w którym znajduje się obraz bitmapowy.

264

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 7.11.

Przy rozdzielczości 72 punktów na cal obrazek o szerokości 2592 pikseli zajmie 914,4 mm. Będzie więc kilka razy szerszy od arkusza A4

4. Zaznacz nazwę pliku, który ma zostać importowany (rysunek 7.2). 5. Z listy Importuj wybierz opcję Wykadruj i załaduj (rysunek 7.12). Rysunek 7.12.

Do rysunku można wstawić fragment obrazka bez naruszania pliku źródłowego

6. Wyświetlone zostanie okno Wykadruj obrazek (rysunek 7.13). Wykadruj obrazek, przeciągając kwadraty widoczne na krawędzi prostokąta opisanego na obrazku lub wpisując rozmiar obszaru. Rysunek 7.13.

Domyślnie w kadrze mieści się cały obrazek

Rozdział 7.  Bitmapy

265

7. Po umieszczeniu wewnątrz prostokąta fragmentu obrazka, który ma zostać wczytany (rysunek 7.14), kliknij przycisk OK. Rysunek 7.14.

Przeciąganie granic zaznaczenia powoduje aktualizowanie rozmiaru obszaru do wykadrowania

8. Kursor przyjmie kształt narożnika (rysunek 7.15). Umieść go tam, gdzie ma znajdować się lewy górny narożnik wykadrowanego obrazka. Rysunek 7.15.

Wraz z narożnikiem wyświetlana jest skrócona informacja o obrazku i zasadach umieszczania go na arkuszu roboczym

9. Kliknij lewym klawiszem myszy. Obrazek zostanie wstawiony na arkusz roboczy (rysunek 7.16).

Aby importować więcej niż jeden obrazek: 1. Utwórz nowy rysunek lub otwórz istniejący. 2. Wybierz polecenia: Plik/Importuj (rysunek 7.1). 3. Wyświetlone zostanie okno Importuj. Odszukaj napęd i folder, w którym znajduje się obraz bitmapowy.

266

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 7.16.

Kadrowanie spowodowało, że obrazek zawiera istotny fragment. Nie gwarantuje ono jednak, że zmieści się na arkuszu roboczym

4. Wciśnij i przytrzymaj klawisz Ctrl. 5. Kliknij miniatury plików, które mają zostać importowane (rysunek 7.17). 6. Zwolnij klawisz Ctrl. 7. Kliknij przycisk Importuj. Rysunek 7.17.

Jednocześnie zaznaczone zostały cztery pliki

8. W oknie roboczym pojawi się kursor w kształcie narożnika z nazwą pierwszego pliku (rysunek 7.18). Kliknij miejsce, w którym ma znaleźć się lewy górny narożnik obrazka.

Rozdział 7.  Bitmapy

267

Rysunek 7.18.

Po zaznaczeniu kilku obrazków opis pozwala się zorientować, który obrazek zostanie wstawiony

9. Obrazek pojawi się na arkuszu (rysunek 7.19). Rysunek 7.19.

Obrazek po umieszczeniu na arkuszu można przesuwać, skalować itp.

10. W oknie roboczym pojawi się kursor w kształcie narożnika z nazwą drugiego pliku (rysunek 7.20). Kliknij miejsce, w którym ma się znaleźć lewy górny narożnik obrazka. Rysunek 7.20.

Drugi obrazek należy wstawić tak samo jak pierwszy

11. Obrazek pojawi się na arkuszu (rysunek 7.21). Rysunek 7.21.

Drugi obrazek został wstawiony na arkusz

12. Powtarzaj umieszczanie obrazków na arkuszu tyle razy, ile plików zostało zaznaczonych (rysunek 7.22). Rysunek 7.22.

Obrazki importowane są kolejno. Każdy z nich trzeba ręcznie umieścić na arkuszu

Aby wczytać obrazek bitmapowy z telefonu komórkowego: 1. Podłącz telefon do komputera. 2. Utwórz nowy rysunek lub otwórz istniejący. 3. Wybierz polecenia: Plik/Importuj (rysunek 7.1).

268

Część I  CorelDRAW X7

4. Wyświetlone zostanie okno Importuj. Odszukaj wśród napędów nazwę telefonu komórkowego. 5. Zaznacz nazwę pliku, który ma zostać importowany (rysunek 7.23). Rysunek 7.23.

W zależności od modelu i ustawień telefonu zdjęcia mogą być zapisywane w pamięci wewnętrznej lub na karcie pamięci

6. Kliknięciem wskaż miejsce, w którym wstępnie ma zostać wstawiona bitmapa (rysunek 7.24). Rysunek 7.24.

Arkusz A4 ma wymiary mniejsze niż importowany obrazek. Jak program poradzi sobie z tym problemem?

7. Po chwili obrazek zostanie wstawiony do rysunku (rysunek 7.25). Jeżeli obrazek jest za duży w stosunku do arkusza, można zmniejszyć jego rozmiary lub rozdzielczość (rysunek 7.10).

Efekty specjalne Zasadniczym programem pakietu przeznaczonym do pracy z plikami bitmapowymi jest Corel PHOTO-PAINT X7. We wcześniejszych wersjach pakietu istniał ścisły podział na aplikacje do pracy z plikami bitmapowymi i wektorowymi. Obecnie do rysunków wektorowych można wstawiać elementy bitmapowe i poddawać bitmapy działaniu filtrów. Wszystko to można robić, pracując z programem CorelDRAW X7.

Rozdział 7.  Bitmapy

269

Rysunek 7.25. Obrazek został zaimportowany. Teraz można go przeskalować

Po wybraniu z Paska menu polecenia Mapy bitowe nastąpi rozwinięcie menu, w którego dolnej części widoczne są grupy filtrów służących do przekształcania obrazków bitmapowych (rysunek 7.26). Rysunek 7.26.

Grupy filtrów służących do przekształcania obrazków bitmapowych

Ciężko jest jednoznacznie określić, które z narzędzi daje ciekawsze efekty. Zależne jest to również od przekształcanego obrazka (rozmiary elementów, paleta barw). Zastosowanie filtrów zostało szerzej opisane w części poświęconej programowi Corel PHOTO-PAINT.

270

Część I  CorelDRAW X7

Zamiana plików bitmapowych na wektorowe Pliki w formatach bitmapowych charakteryzują się miękkością przejść między kolorami i konturami. Można poddawać je działaniu filtrów. Nie można jednak edytować ich krawędzi, jak to ma miejsce w przypadku rysunków wektorowych. Istnieje możliwość zamiany pliku bitmapowego na wektorowy. Wyszukiwane są obszary o jednakowym kolorze. Wzdłuż granicy prowadzona jest linia. Jest to linia wektorowa.

Aby zamienić obraz bitmapowy na wektorowy: 1. Umieść obraz bitmapowy na rysunku wektorowym. 2. Kliknij go prawym przyciskiem myszy. 3. Z podręcznego menu wybierz polecenie Szybkie trasowanie (rysunek 7.27).

Rysunek 7.27. Obraz bitmapowy, który zostanie zamieniony na rysunek wektorowy

4. Po chwili miejsce obrazu bitmapowego zajmie rysunek wektorowy (rysunek 7.28). 5. Rysunek powstały dzięki użyciu polecenia Szybkie trasowanie można edytować po rozgrupowaniu tworzących go obiektów (rysunek 7.29).

Rozdział 7.  Bitmapy

271

Rysunek 7.28.

Rysunek powstały w wyniku konwersji obrazka z rysunku 7.27

Rysunek 7.29.

Rzeczywistość została nieco ubarwiona

Zamiana plików wektorowych na bitmapowe Nie można jednoznacznie stwierdzić, że pliki wektorowe są lepsze od bitmapowych lub na odwrót. Wszystko zależy od przeznaczenia pliku. Nawet jeśli plik docelowo ma być w formacie bitmapowym, czasami wygodniej jest wykonać na przykład napis w pliku wektorowym, a następnie wyeksportować go do formatu bitmapowego.

272

Część I  CorelDRAW X7

Aby zamienić plik wektorowy na bitmapowy: 1. Otwórz plik wektorowy. 2. Wybierz polecenia: Plik/Eksportuj (rysunek 7.30). Rysunek 7.30.

Polecenia, które należy wybrać, aby uzyskać dostęp do okna umożliwiającego eksport

3. Po wyświetleniu okna Eksportuj wybierz miejsce, w którym zostanie zapisany plik bitmapowy. 4. W polu Nazwa pliku wpisz nazwę pliku, w którym zostanie zapisany obrazek bitmapowy (rysunek 7.31). Rysunek 7.31.

Lokalizacja i nazwa pliku

5. Z listy Zapisz jako typ wybierz format pliku bitmapowego (rysunek 7.32).

Rozdział 7.  Bitmapy

273

Rysunek 7.32.

Lista formatów jest imponująca

6. Wybierz parametry konwersji zależne od formatu docelowego (rysunek 7.33). Rysunek 7.33.

Parametry mogą dotyczyć nie tylko kolorów czy czcionek, ale także uprawnień do oglądania

7. Kliknij przycisk OK. 8. Po chwili rysunek wektorowy zostanie przekonwertowany na obrazek bitmapowy (rysunek 7.34). Zamiana zdjęcia (rysunek 7.27) na rysunek wektorowy, a następnie eksport pliku do formatu bitmapowego (rysunek 7.34) powodują utratę jakości.

274

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 7.34. Zdjęcie z rysunku 7.27 po konwersjach i redukcjach szczegółów jest podobne do obrazu

malowanego farbami

Zamiana zdjęcia (rysunek 7.35) na rysunek wektorowy (rysunek 7.36) przy użyciu dostępnych w menu podręcznym poleceń Trasowanie konturów/Obrazek wysokiej jakości pozwala na uzyskanie rysunku wektorowego bardzo podobnego do oryginału. Rysunek 7.35.

Obrazek bitmapowy

Rozdział 7.  Bitmapy Rysunek 7.36.

Rysunek wektorowy

275

276

Część I  CorelDRAW X7

Rozdział 8. Tekst Z tego rozdziału dowiesz się:  czym tekst artystyczny różni się od tekstu akapitowego,  czy można konwertować typy tekstów,  jakiego tekstu użyć do wypełniania dymków w komiksach,  kiedy należy zamieniać tekst na krzywe,  jak dopasować tekst do ścieżki. CorelDRAW X7 umożliwia umieszczanie na rysunkach krótkich napisów oraz dłuższych fragmentów tekstu. Aby dodać do rysunku krótką linię tekstu, należy użyć tekstu artystycznego. Jego wygląd może być zmieniony przez zastosowanie różnorodnych efektów (np. rzucanie cienia). W celu umieszczenia na rysunku większych fragmentów tekstu, które wymagają formatowania, używany jest tekst akapitowy. Aby na rysunku umieścić tekst akapitowy, dla każdego obiektu tekstowego trzeba utworzyć ramkę tekstową. Ramka tekstowa może mieć stały rozmiar. Gdy tekst będzie zajmował większy obszar niż ramka, widoczna będzie w niej tylko część tego tekstu. Dopóki ramka nie zostanie powiększona lub tekst zmniejszony, nie będzie widać wszystkiego. Ramka może też zmieniać swój rozmiar automatycznie. Dopasowuje się wówczas do objętości tekstu, tak aby wyświetlać go w całości. Program CorelDRAW X7 nie jest przeznaczony do pracy z dokumentami zawierającymi duże bloki tekstu. Świetnie radzi sobie natomiast z wizytówkami, papierami firmowymi, folderami itp. Do składu pism czy książek należy natomiast używać programów do DTP.

278

Część I  CorelDRAW X7

Tekst artystyczny Aby umieścić na rysunku tekst artystyczny: 1. Utwórz nowy rysunek lub wczytaj istniejący. 2. Wybierz narzędzie Tekst lub naciśnij klawisz funkcyjny F8 (rysunek 8.1). Rysunek 8.1.

Ikona narzędzia Tekst

3. Na arkuszu roboczym umieść kursor (rysunek 8.2). Rysunek 8.2.

Przecięcie ramion krzyża oznacza miejsce wskazywane kursorem

4. Kliknij miejsce, w którym ma zostać wpisany tekst (rysunek 8.3). Rysunek 8.3.

Miejsce, w którym będą pojawiać się znaki wpisywane z klawiatury, wyznacza migająca pionowa kreska

5. Wpisz tekst (rysunek 8.4). Rysunek 8.4.

Tekst artystyczny podczas wpisywania z klawiatury

6. Aby zakończyć pisanie, kliknij puste miejsce na arkuszu (rysunek 8.5). Rysunek 8.5.

Zaznaczenie tekstu zniknęło. Nowe znaki wprowadzane z klawiatury nie będą miały teraz wpływu na już istniejące

CorelDRAW po zainstalowaniu jest gotowy do użytku. Nie musimy sami wpisywać wszystkich parametrów. Są one optymalne dla statystycznego użytkownika, który używa arkusza formatu A4 zorientowanego portretowo i pisze na nim czcionką Arial. Parametry można zmienić przed rozpoczęciem pracy z tekstem lub już po jego wpisaniu.

Rozdział 8.  Tekst

279

Aby zmienić parametry tekstu domyślnego: 1. Utwórz nowy rysunek lub wczytaj istniejący. 2. Wybierz narzędzie Tekst lub naciśnij klawisz funkcyjny F8 (rysunek 8.1). 3. Na Pasku właściwości zmień parametr tekstu (rysunek 8.6). Rysunek 8.6.

Symbol czcionki pogrubionej

4. Wyświetlone zostanie okno z pytaniem o rodzaj obiektów, które mają zostać objęte zmianą (rysunek 8.7). Wprowadź odpowiednie ustawienia i kliknij przycisk OK. Rysunek 8.7.

Zaznacz rodzaje obiektów, na które będzie miała wpływ wprowadzona zmiana

Po zmodyfikowaniu właściwości domyślnych (rysunek 8.6 i 8.7) program CorelDRAW automatycznie zapisuje zmiany w bieżącym dokumencie. Aby używać niestandardowych ustawień w kolejnych tworzonych dokumentach, należy je wprowadzić jako domyślne ustawienia nowego dokumentu.

Aby zmienić parametry tekstu już wpisanego: 1. Zaznacz tekst, którego ma dotyczyć zmiana (rysunek 8.8 i 8.9). Rysunek 8.8.

Cały tekst został zaznaczony jednym kliknięciem Rysunek 8.9.

Jeden wyraz został zaznaczony przez przeciąganie. Jest to możliwe po wybraniu narzędzia Tekst

280

Część I  CorelDRAW X7

2. Wprowadź zmianę (rysunek 8.10). Rysunek 8.10.

Kliknięcie ikony powoduje zmianę atrybutu czcionki ze zwykłej na podkreśloną

3. Modyfikacji ulegnie zaznaczony fragment (rysunek 8.11 i 8.12). Rysunek 8.11.

Na rysunku 8.8 cały tekst był zaznaczony, więc do całego tekstu zastosowane zostało podkreślenie Rysunek 8.12.

Na rysunku 8.10 zaznaczony był fragment i tylko do niego zastosowane zostało podkreślenie

Aby skalować tekst artystyczny: 1. Kliknij tekst, który ma być skalowany. 2. Stosując przeciąganie, nadaj obiektowi nowy rozmiar (rysunek 8.13). Rysunek 8.13.

Przeciąganie narożnego kwadratu powoduje skalowanie, czyli zmianę wymiarów bez naruszania proporcji

Aby zmienić wymiary napisu wykonanego tekstem artystycznym: 1. Kliknij tekst, którego wymiary mają być zmienione. 2. Stosując przeciąganie, nadaj obiektowi nowy rozmiar (rysunek 8.14) Rysunek 8.14.

Przeciąganie kwadratu znajdującego się na środku boku powoduje zmianę tylko jednego wymiaru obiektu

Rozdział 8.  Tekst

281

Aby obrócić napis wykonany tekstem artystycznym: 1. Dwukrotnie kliknij tekst, który ma zostać obrócony. 2. Pojawią się strzałki z podwójnymi grotami (rysunek 8.15). Umieść kursor na strzałce znajdującej się w narożniku. Rysunek 8.15.

Kursor zmienił kształt ze strzałki we fragment okręgu zakończony strzałkami. To znak, że obiekt można obracać

3. Stosując przeciąganie, zmień położenie obiektu (rysunek 8.16). Rysunek 8.16.

Niezależnie od kierunku, w którym przeciągać będziemy narożnik obiektu, będzie on tylko obracał się wokół swego środka — kółka widocznego w środkowej części napisu

Aby obrócić napis wykonany tekstem artystycznym wokół przesuniętego środka: 1. Dwukrotnie kliknij tekst, który ma zostać obrócony. 2. Naprowadź kursor na środek obiektu (rysunek 8.17). Rysunek 8.17.

Kursor ma kształt krzyża, co oznacza, że środek może zostać przemieszczony

3. Stosując przeciąganie, zmień położenie środka (rysunek 8.18). Rysunek 8.18.

Napis będzie jeździł na karuzeli. Jej środek będzie pokrywał się ze środkiem obrotu figury

4. Obróć napis (rysunek 8.19).

282

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 8.19.

Przeciąganie narożnika powoduje, że napis obraca się wokół środka obrotu umieszczonego na zewnątrz obiektu

Aby pochylić napis wykonany tekstem artystycznym: 1. Dwukrotnie kliknij tekst, który ma zostać pochylony. 2. Naprowadź kursor na strzałkę z dwoma grotami znajdującą się w środku boku obiektu (rysunek 8.20). Rysunek 8.20.

Kursor

3. Przeciągnij strzałkę (rysunek 8.21). Rysunek 8.21.

Przeciąganie strzałki powoduje pochylanie tekstu

Aby wyświetlić dodatkowe narzędzia do zarządzania tekstem: 1. Podstawowy zestaw narzędzi do zarządzania tekstem znajduje się na pasku Tekst (rysunek 8.22). Kliknięcie ikony Właściwości tekstu powoduje wyświetlenie okna dokowanego Właściwości tekstu (rysunek 8.23). Rysunek 8.22.

Na pasku Tekst znajduje się ikona Właściwości tekstu

Aby zmienić krój czcionki: 1. Zaznacz tekst, którego krój ma zostać zmieniony. 2. Rozwiń listę krojów czcionki i wybierz z niej krój, którego chcesz użyć (rysunek 8.24).

Rozdział 8.  Tekst

283

Rysunek 8.23.

Okno dokowane Właściwości tekstu stwarza więcej możliwości zarządzania tekstem niż pasek Tekst

Rysunek 8.24.

Ułatwieniem w dokonywaniu wyboru jest możliwość ujrzenia nazwy czcionki zapisanej przy jej użyciu

3. Wprowadzona zmiana jest natychmiast stosowana do zaznaczonego tekstu (rysunek 8.25). Rysunek 8.25.

Tekst z rysunku 8.20 po zmianie czcionki

Jeżeli nie zaznaczymy całego tekstu kliknięciem, a wybierzemy narzędzie Tekst i będziemy zaznaczać przez przeciąganie poszczególne litery, uzyskamy możliwość zapisania każdej litery inną czcionką (rysunek 8.26).

284

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 8.26.

Napis niczym z anonimu wyklejanego literami wyciętymi z gazety

Aby zmienić wypełnienie tekstu artystycznego: 1. Zaznacz tekst, w którym ma zostać zmieniony rodzaj wypełnienia (rysunek 8.27). Rysunek 8.27.

Rezultat wywołany zmianą wypełnienia jest dobrze widoczny w przypadku szerokich liter

2. W oknie dokowanym Właściwości tekstu rozwiń listę Typ wypełnienia i wybierz z niej rodzaj wypełnienia (rysunek 8.28). Rysunek 8.28.

Lista możliwych do zastosowania opcji wypełnienia

3. Rozwiń listę Kolor tekstu i wybierz z niej efekt kolorystyczny (rysunek 8.29). Rysunek 8.29.

Pod hasłem Kolor tekstu kryją się zestawy barw generujące ciekawe efekty

4. Zachwyć się uzyskanym efektem (rysunek 8.30). Rysunek 8.30.

Ciekawy efekt został uzyskany bardzo szybko

Rozdział 8.  Tekst

285

Aby zmienić wypełnienie tła tekstu artystycznego: 1. Zaznacz tekst, którego wypełnienie tła ma zostać zmienione (rysunek 8.31). Rysunek 8.31.

Do tekstu o wypełnieniu metalicznym można dobrać podobne tło

2. W oknie dokowanym Właściwości tekstu rozwiń listę Typ wypełnienia tła i wybierz z niej rodzaj wypełnienia tła (rysunek 8.32). Rysunek 8.32.

Lista możliwych do zastosowania opcji wypełnienia tła

3. Rozwiń listę Kolor tła tekstu i wybierz z niej efekt kolorystyczny (rysunek 8.33). Rysunek 8.33.

Kolor tekstu i Kolor tła tekstu zawierają wypełnienia identyczne. Zestawienie ich daje ciekawy rezultat

4. Zachwyć się uzyskanym efektem (rysunek 8.34). Rysunek 8.34.

Bez fałszywej skromności muszę przyznać, że napis jest jeszcze piękniejszy niż na rysunku 8.31

Aby zmienić szerokość i kolor konturu tekstu artystycznego: 1. Zaznacz tekst, którego parametry konturu mają zostać zmienione (rysunek 8.35).

286

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 8.35.

W wypełnieniu tekstu i tła są użyte te same kolory. Litery mogą się zlewać z tłem

2. W oknie dokowanym Właściwości tekstu rozwiń listę Szerokość konturu i wybierz z niej Włosowy (rysunek 8.36). Rysunek 8.36.

Kontur będzie najcieńszy z możliwych

3. Kliknij prawym klawiszem myszy kolor, który nie będzie kontrastował z tłem i literami (rysunek 8.37). Rysunek 8.37.

Kolorem konturu będzie… Błękit niemowlęcy

4. Przysłowie mówi, że trzy grzybki w barszcz to za dużo. Zestawienie metaliczno-niebieskiego tła, metaliczno-niebieskiego tekstu i delikatne zaznaczenie granicy między nimi spowodowało poprawę czytelności napisu (rysunek 8.38). Rysunek 8.38.

Subtelna zmiana wyglądu obrazka spowodowała poprawę jego czytelności

Aby zmienić parametry wypełnienia, tła lub konturu, kliknij trzy kropki widoczne na prawo od list rozwijanych (rysunek 8.39). Spowoduje to wyświetlenie okna edycji (rysunek8.40). Rysunek 8.39.

Kliknięcie przycisku oznaczonego trzema kropkami powoduje rozwinięcie okna do edycji parametrów

Rozdział 8.  Tekst

287

Rysunek 8.40. Okno edycji parametrów wypełnienia

Aby zmienić wielkość liter: 1. Jeżeli po wpisaniu tekstu okaże się, że musimy zmienić wielkość liter, możemy skorzystać z narzędzia wbudowanego w program. Pierwszym krokiem jest zaznaczenie tekstu, który chcemy zmodyfikować (rysunek 8.41). Rysunek 8.41.

Zaznaczony został cały tekst artystyczny

2. W oknie dokowanym Właściwości tekstu odszukaj ikonę Wielkie litery (rysunek 8.42). Kliknij ją. Rysunek 8.42.

Pod listami parametrów wypełnienia i tła znajduje się ikona oznaczona literami ab

3. Wyświetlona zostanie lista operacji na znakach (rysunek 8.43). Kliknij jedną z nich.

288

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 8.43.

Zaznaczone znaki zostaną zamienione na Wersaliki

4. Wybrane opcje zostaną natychmiast zastosowane (rysunek 8.44). Rysunek 8.44.

Tekst został zapisany wersalikami

Aby umieścić w tekście artystycznym indeks górny: 1. Zaznacz znaki, które mają zostać zapisane jako indeks górny (rysunek 8.45). Rysunek 8.45.

Po wybraniu narzędzia Tekst możliwe stało się zaznaczenie pojedynczego znaku

2. W oknie dokowanym Właściwości tekstu odszukaj ikonę Pozycja (rysunek 8.46). Kliknij ją. Rysunek 8.46.

Pod listami parametrów wypełnienia i tła znajduje się ikona oznaczona literą X2

3. Wyświetlona zostanie lista indeksów (rysunek 8.47). Kliknij Indeks górny (automatycznie). 4. Wybrane opcje zostaną natychmiast zastosowane (rysunek 8.48).

Rozdział 8.  Tekst

289

Rysunek 8.47.

Zaznaczone znaki zostaną zamienione na indeks górny

Rysunek 8.48.

Liczba została zapisana jako indeks górny

Aby zwiększyć odstępy pomiędzy znakami w tekście artystycznym: 1. Zaznacz tekst, w którym ma zostać zmieniony odstęp (rysunek 8.49). Rysunek 8.49.

Po wybraniu narzędzia Tekst znaki można zaznaczać przez przeciąganie

2. W oknie dokowanym Właściwości tekstu kliknij ikonę Akapit (rysunek 8.50). Rysunek 8.50.

Mimo że pracujemy z tekstem artystycznym, to przy zmianie odstępu między literami trzeba skorzystać z ustawień dotyczących akapitu

3. W polu Odstępy między znakami (rysunek 8.51) wprowadź wyrażoną w procentach zmianę odstępu pomiędzy znakami. Rysunek 8.51.

Odstępy pomiędzy znakami wzrosną o 30%

4. Zmiana zostanie natychmiast wprowadzona (rysunek 8.52). Rysunek 8.52.

Tekst z rysunku 8.49 po zwiększeniu odstępu pomiędzy znakami o 30%

290

Część I  CorelDRAW X7

Aby uzyskać lustrzane odbicie tekstu: 1. Umieść tekst artystyczny na rysunku. 2. Zaznacz tekst, który ma zostać przekształcony (rysunek 8.53). Rysunek 8.53.

Tekst przed przekształceniem

3. Na Pasku właściwości kliknij ikonę narzędzia Odbicie lustrzane w poziomie (rysunek 8.54) lub Odbicie lustrzane w pionie (rysunek 8.55). Rysunek 8.54.

Kliknięcie tej ikony powoduje umieszczenie na arkuszu lustrzanego odbicia tekstu w poziomie Rysunek 8.55.

Kliknięcie tej ikony powoduje umieszczenie na arkuszu lustrzanego odbicia tekstu w pionie

4. Odwrócony tekst zostanie wyświetlony na arkuszu (rysunki 8.56 i 8.57). Rysunek 8.56.

Lustrzane odbicie tekstu w poziomie

Rysunek 8.57.

Lustrzane odbicie tekstu w pionie

Rozdział 8.  Tekst

291

Aby zmienić miejsce liter w napisie: 1. Umieść tekst artystyczny na rysunku. 2. Zaznacz przeciągnięciem fragment, którego miejsce w napisie ma ulec zmianie (rysunek 8.58). Rysunek 8.58.

Litery zaznaczone wyświetlane są na innym tle niż pozostałe

3. Przeciągnij zaznaczony obszar do miejsca, w którym ma się znaleźć (rysunek 8.59). Rysunek 8.59.

Położenie tekstu w czasie przeciągania wskazuje migająca pionowa linia

4. Po umieszczeniu w odpowiednim miejscu znaku wstawiania tekstu zwolnij lewy przycisk myszy. Zaznaczony fragment pojawi się w nowej lokalizacji (rysunek 8.60). Rysunek 8.60.

Zmiana kolejności znaków drogą przeciągania została wykonana

Na początku rozdziału znajdują się informacje o tym, jak obracać lub pochylać tekst, stosując przeciąganie. Jeżeli przy tych przekształceniach mają być zachowane określone wartości kątów, można skorzystać z opcji wpisania kąta pochylenia w okno właściwości tekstu.

Aby pochylić litery o zadany kąt: 1. Umieść tekst artystyczny na rysunku. 2. Sprawdź, czy nadal wybrane jest narzędzie Tekst. 3. Kliknij napis prawym przyciskiem myszy.

292

Część I  CorelDRAW X7

4. Z menu podręcznego wybierz polecenie Właściwości tekstu (rysunek 8.61). Rysunek 8.61.

Polecenie, które umożliwia wyświetlenie okna pozwalającego na modyfikowanie właściwości tekstu

5. Po prawej stronie okna programu wyświetlony zostanie doker Właściwości tekstu. Jeżeli nie jest widoczne pole Kąt znaku (rysunek 8.64), kliknij strzałkę skierowaną grotem ku dołowi (rysunek 8.62). Jeżeli jest widoczne, przejdź do następnego punktu. Rysunek 8.62.

Domyślnie doker wyświetlany jest w postaci zminimalizowanej

6. Zaznacz przeciągnięciem fragment, w którym litery mają zostać pochylone (rysunek 8.63). Rysunek 8.63.

Litery zaznaczone wyświetlane są na innym tle niż pozostałe

Rozdział 8.  Tekst

293

7. W sekcji Kąt znaku określ pochylenie czcionek (rysunek 8.64). Rysunek 8.64.

Kąt ujemny oznacza pochylenie tekstu w prawo

8. Zaznaczone znaki zostały pochylone (rysunek 8.65). Rysunek 8.65.

Litery nie nachodzą na siebie

9. Pochyl litery o kąt dodatni (rysunek 8.66). Rysunek 8.66.

Po pochyleniu o kąt większy niż pięćdziesiąt stopni litery nachodzą na siebie

Tekst artystyczny nawet zapisany z użyciem nietypowego formatowania zawsze może zostać odtworzony. Wystarczy, że fachowiec dobierze krój czcionki i rozmiar. Niepowtarzalne efekty można uzyskać, zamieniając litery na krzywe i modelując ich kształt.

Aby zmienić tekst artystyczny w krzywe: 1. Umieść tekst artystyczny na rysunku. 2. Wybierz narzędzie Wskaźnik (rysunek 8.67). Rysunek 8.67.

Polecenia dostępne w menu podręcznym zależne są od wybranego narzędzia. Dlatego konieczna jest zmiana narzędzia

3. Kliknij tekst prawym przyciskiem myszy. 4. Z menu podręcznego wybierz polecenie Przekształć w krzywe (rysunek 8.68). 5. Umieść kursor na tekście (rysunek 8.69). 6. Dwukrotnie kliknij (rysunek 8.70).

294

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 8.68.

Napis można zamienić na krzywe

Rysunek 8.69.

Na literach widoczne są kwadraty

Rysunek 8.70.

Na obiektach widać węzły. Kursor przybrał kształt charakterystyczny dla narzędzia do edycji krzywej

7. Przeciągając węzły, zmień kształty liter (rysunek 8.71). Rysunek 8.71.

Teraz już nikt nie powie, że napis jest taki sam jak inne

Zamiana tekstu na krzywe jest doskonałym sposobem na wyświetlenie w niezmienionej formie napisu wykonanego przy wykorzystaniu czcionek niezainstalowanych na komputerze, na którym napis jest wyświetlany. Do dokumentu można wstawić tekst uprzednio zredagowany i zapisany w pliku. Czynność ta nazywa się importowaniem.

Aby importować tekst: 1. Utwórz dokument zawierający tekst. 2. Utwórz nowy rysunek lub otwórz istniejący. 3. Wybierz kolejno polecenia: Plik/Importuj (rysunek 8.72). 4. W oknie Importuj wskaż plik tekstowy zawierający tekst, który chcesz zaimportować (rysunek 8.73).

Rozdział 8.  Tekst

295

Rysunek 8.72.

Fragment menu Plik

Rysunek 8.73.

Zaznaczony plik zostanie zaimportowany

5. Kliknij przycisk Importuj. 6. W oknie dialogowym Importowanie/wklejanie tekstu (rysunek 8.74) włącz odpowiednią opcję zależną od tego, czy chcesz importować tekst z czcionkami, z czcionkami i formatowaniem czy tylko sam tekst. 7. Kliknij przycisk OK. 8. Kliknięciem wskaż miejsce, w którym ma się znaleźć lewy górny narożnik obszaru zawierającego tekst (rysunek 8.75).

296

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 8.74.

Opcje importowania tekstu

Rysunek 8.75.

Narożnik wskazuje miejsce, w którym pojawi się początek tekstu

9. Po chwili tekst pojawi się w dokumencie (rysunek 8.76).

Aby zamienić tekst artystyczny na akapitowy: 1. Kliknij tekst prawym przyciskiem myszy. 2. Z menu podręcznego wybierz polecenie Przekształć w tekst akapitowy (rysunek 8.77). 3. Miejsce tekstu artystycznego zajmie tekst akapitowy (rysunek 8.78).

Rozdział 8.  Tekst Rysunek 8.76.

Tekst po importowaniu pojawił się w ramce. Taka postać tekstu nosi nazwę tekstu akapitowego

Rysunek 8.77.

Polecenie zamiany tekstu artystycznego na akapitowy

Rysunek 8.78.

Tekst artystyczny został zamieniony na akapitowy

Tekst akapitowy Aby umieścić na rysunku tekst akapitowy: 1. Utwórz nowy rysunek lub wczytaj istniejący. 2. Wybierz narzędzie Tekst. 3. Na arkuszu roboczym umieść kursor. 4. Wciśnij lewy przycisk myszy i przeciągnij kursor w taki sposób, aby narysować ramkę (rysunek 8.79). 5. Gdy ramka osiągnie odpowiednie rozmiary, zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 8.80).

297

298

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 8.79.

Ramka przytwierdzona jest jednym rogiem w miejscu, od którego rozpoczęto przeciąganie kursora. Drugi róg porusza się wraz z kursorem Rysunek 8.80.

Ramka tekstowa

6. Wpisz tekst z klawiatury. Pojawi się on w ramce tekstowej (rysunek 8.81). Rysunek 8.81.

Ramka tekstowa z wpisanym tekstem

7. Gdy tekst nie mieści się w ramce (rysunek 8.82), linia ograniczająca ramkę jest wyświetlana w kolorze czerwonym. W prostokącie widocznym pod ramką pojawia się czarna strzałka. Rysunek 8.82.

Tekst nie mieści się w ramce

8. Kliknij czarną strzałkę widoczną pod ramką. Kursor uzyska kształt kartki ze strzałką (rysunek 8.83). Rysunek 8.83.

Kursor po kliknięciu czarnej strzałki widocznej pod ramką

Rozdział 8.  Tekst

299

9. Stosując przeciąganie, narysuj na arkuszu następną ramkę tekstową (rysunek 8.84). Pojawi się w niej tekst, który nie mieścił się w pierwszej ramce.

Rysunek 8.84. O tym, że dodatkowy tekst jest kontynuacją tego, który nie zmieścił się w poprzedniej ramce,

świadczy symbol kartki widoczny na górze ramki. Obie ramki połączone są cienką linią przerywaną

Jeżeli nie chcesz, aby tekst znalazł się w następnej ramce, możesz rozciągnąć ramkę bieżącą. Czarną strzałkę widoczną pod ramką należy przeciągać tak długo, aż w ramce pojawi się cały tekst (rysunek 8.85). Rysunek 8.85.

Ramka ma wymiary na tyle duże, że tekst się w niej mieści

Ramka tekstu akapitowego ogranicza obszar, w którym jest on wyświetlany (rysunek 8.86). Dobierając jej rozmiary, można uzyskać rozplanowanie tekstu ułatwiające czytanie.

Aby dodać tekst akapitowy do obiektu: 1. Narysuj obiekt (rysunek 8.87). 2. Wybierz narzędzie Tekst (rysunek 8.88). 3. Umieść kursor wewnątrz obiektu. Przesuń go do miejsca, w którym przybierze kształt pionowej kreski z literami AB u dołu (rysunek 8.89).

300

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 8.86. Ramka pozwala na wyświetlenie tekstu bez zawijania Rysunek 8.87.

Obiekt

Rysunek 8.88.

Narzędzie Tekst Rysunek 8.89.

Po kliknięciu w tym miejscu obiekt zostanie wypełniony ramką tekstu akapitowego

Rozdział 8.  Tekst

301

4. Kliknij lewym przyciskiem myszy. 5. W obiekcie pojawi się ramka tekstowa (rysunek 8.90). Rysunek 8.90.

Ramka tekstowa wypełniła obiekt

6. Wpisz tekst z klawiatury (rysunek 8.91). Rysunek 8.91.

Tekst wypełnia wolne miejsce w ramce tekstowej

7. Jeżeli w dokumencie używanych jest wiele obiektów wypełnionych tekstem (na przykład dymki komiksu), w każdym z nich napis powinien być wykonany identyczną czcionką. W takim przypadku trzeba dopasować obiekt do napisu. Przeskaluj obiekt, aby pasował do tekstu (rysunek 8.92). 8. Po osiągnięciu przez ramkę odpowiedniego rozmiaru zwolnij lewy przycisk myszy.

302

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 8.92.

Dymek i ramka tekstowa zachowują się jak opona i dętka. Zmiana rozmiaru dymku powoduje przesuwanie się tekstu wewnątrz ramki

9. Wybierz narzędzie Tekst i zaznacz zawartość ramki, stosując przeciąganie. Zlikwiduj nadmiar pustego miejsca w ramce, klikając przycisk Wyrównanie w poziomie i wybierając Do środka lub Wyrównanie wymuszone (rysunek 8.93). Rysunek 8.93.

Tekst należy tak rozmieścić, aby nie rzucały się w oczy puste pola

Aby oddzielić ramkę tekstu akapitowego od obiektu: 1. Kliknij obiekt (rysunek 8.94). 2. Wybierz polecenia: Obiekt/Rozłącz — Tekst akapitowy wewnątrz ścieżki (rysunek 8.95). 3. Kliknij puste miejsce w oknie rysunkowym.

Rozdział 8.  Tekst

303

Rysunek 8.94.

Obiekt został wybrany

Rysunek 8.95.

Fragment menu Obiekt

4. Przeciągnij ramkę tekstową lub obiekt w inne miejsce (rysunek 8.96). Rysunek 8.96.

Przeciąganie obiektu

5. Zwolnij lewy przycisk myszy. Obiekt zostanie oddzielony od ramki tekstowej (rysunek 8.97).

304

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 8.97.

Rozdzielone: ramka tekstowa i obiekt

Aby ramka tekstowa automatycznie dostosowywała swoje rozmiary do wpisanego w nią tekstu: 1. Wybierz polecenia: Narzędzia/Opcje. 2. W oknie Opcje rozwiń kolejno kategorie: Obszar roboczy/Tekst/Ramka tekstu akapitowego (rysunek 8.98). Rysunek 8.98.

Fragment okna Opcje

3. Uaktywnij opcję Dopasuj ramki tekstu akapitowego do tekstu (rysunek 8.99). Rysunek 8.99.

Opcja, której zaznaczenie powoduje automatyczne dopasowywanie rozmiarów ramki do objętości wpisanego w nią tekstu

4. Kliknij OK.

Rozdział 8.  Tekst

305

Aby zamienić tekst akapitowy na ozdobny: 1. Kliknij tekst akapitowy prawym przyciskiem myszy. 2. Z podręcznego menu wybierz polecenie Przekształć w tekst ozdobny (rysunek 8.100). Rysunek 8.100.

Polecenie konwersji typu tekstu znajduje się w menu podręcznym

3. Napis pozostanie na arkuszu (rysunek 8.101). Widoczny będzie nie w ramce, ale jako tekst ozdobny. Rysunek 8.101.

Tekst zamieniony na ozdobny

Tekstu akapitowego nie można zamienić na artystyczny wówczas, gdy jest dołączony do innej ramki, gdy zostały do niego zastosowane efekty specjalne lub gdy nie mieści się w ramce. Tekst ozdobny można edytować, jeżeli nie został jeszcze zamieniony na krzywe.

Wyszukiwanie i zamiana tekstu Aby wyszukać tekst: 1. Wybierz polecenia: Edycja/Znajdź i zamień/Znajdź tekst (rysunek 8.102). 2. W polu Znajdź wpisz poszukiwaną sekwencję znaków (rysunek 8.103). 3. Jeżeli istotna jest wielkość liter, zaznacz opcję Uwzględnij wielkość. 4. Jeżeli szukana sekwencja znaków ma być całym wyrazem, a nie częścią innego wyrazu, zaznacz opcję Znajdź tylko całe wyrazy. 5. Kliknij przycisk Znajdź następny. 6. Znaleziony tekst zostanie wyświetlony na ciemnym tle (rysunek 8.104). 7. Aby kontynuować wyszukiwanie, kliknij przycisk Znajdź następny.

306

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 8.102.

Polecenia, których wybranie powoduje wyświetlenie okna wyszukiwania tekstu

Rysunek 8.103.

Poszukiwany tekst i kryteria wyszukiwania

Rysunek 8.104.

Znaleziony ciąg znaków. Komputerowi nie sprawia problemu wyszukanie dziwnego ciągu znaków

Aby zamienić tekst: 1. Wybierz polecenia: Edycja/Znajdź i zamień/Zamień tekst (rysunek 8.105). 2. W polu Znajdź wpisz poszukiwaną sekwencję znaków (rysunek 8.106). 3. W polu Zamień na wpisz tekst, którym ma zostać zastąpiony tekst wyszukiwany. 4. Jeżeli istotna jest wielkość liter, zaznacz opcję Uwzględnij wielkość. 5. Jeżeli szukana sekwencja znaków ma być całym wyrazem, a nie częścią innego wyrazu, zaznacz opcję Znajdź tylko całe wyrazy.

Rozdział 8.  Tekst

307

Rysunek 8.105.

Polecenia, których kliknięcie powoduje wybranie okna zamiany tekstu

Rysunek 8.106.

Poszukiwany tekst i kryteria zamiany

6. Jeżeli tekst ma zostać najpierw znaleziony, a potem ewentualnie zastąpiony, kliknij przycisk Znajdź następny. Jeżeli znaleziony tekst ma zostać zastąpiony, kliknij przycisk Zamień. Jeżeli zastępowanie ma zostać wykonane w całym dokumencie, kliknij przycisk Zamień wszystko. Aby zamknąć okno zamiany tekstu, kliknij przycisk Zamknij.

Tekst i ścieżka Aby dopasować tekst do ścieżki: 1. Narysuj ścieżkę. 2. Wybierz narzędzie Kształt. Rysunek 8.107.

Ikona narzędzia Kształt

308

Część I  CorelDRAW X7

3. Kliknij ścieżkę, do której ma być dopasowany tekst (rysunek 8.108). Rysunek 8.108.

Ścieżka

4. Wybierz polecenia: Tekst/Dopasuj tekst do ścieżki (rysunek 8.109). Rysunek 8.109.

Polecenie Dopasuj tekst do ścieżki

5. Kliknij ścieżkę. Na ścieżce pojawi się znak wstawiania (rysunek 8.110). Rysunek 8.110.

Znak wstawiania dokładnie przylega do ścieżki

6. Wpisz tekst wzdłuż ścieżki (rysunek 8.111). Rysunek 8.111.

Tekst dokładnie przylega do ścieżki

Rozdział 8.  Tekst

309

7. Zmiany w wyglądzie tekstu przylegającego do ścieżki można wprowadzić na Pasku właściwości (rysunek 8.112). Rysunek 8.112.

Ustawienia mające wpływ na wygląd tekstu

8. Zmiany parametrów wprowadzane na Pasku właściwości są na bieżąco przenoszone do tekstu (rysunek 8.113). Rysunek 8.113.

Tekst po zwiększeniu odległości od ścieżki i zmianie wartości przesunięcia

9. Ciekawe efekty można uzyskać, zmieniając orientację tekstu (rysunki od 114 do 117).

Rysunek 8.114. Wybranie orientacji tekstu ułatwia przykład widoczny w okienku na Pasku właściwości

310

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 8.115. Litery zorientowane pionowo

Rysunek 8.116. Litery prostopadłe do ścieżki

Rysunek 8.117. Kolejny ciekawy efekt uzyskany przez zmianę orientacji tekstu

Rozdział 9. Efekty dwuwymiarowe Z tego rozdziału dowiesz się:  jak zmienić kształt obwiedni obiektu,  jak w prosty sposób urozmaicić rysunek oryginalnym obiektem,  jak uzyskać lustrzane odbicie obiektu,  jak bez użycia kalkulatora wykonywać operacje matematyczne na obszarach.

Deformacja obiektu za pomocą obwiedni Obwiednia otacza obiekt. Ma ona uchwyty w innych miejscach niż znajdujący się w jej wnętrzu obiekt. Dzięki temu, przeciągając obwiednię, można zmieniać kształt znajdującego się w jej wnętrzu obiektu. Obwiednia i obiekt to jak balonik i wypełniająca go woda. Ciecz przyjmie taki kształt, jaki będzie miała ograniczająca ją błona. Czynnością, od której należy zacząć pracę z obwiednią, jest umieszczenie w jej wnętrzu obiektu.

Aby zdeformować obiekt, dodając do niego perspektywę: 1. Zaznacz obiekt (rysunek 9.1). Rysunek 9.1.

Obiekt zaznaczony

312

Część I  CorelDRAW X7

2. Otwórz paletę rozwijalną Narzędzia interakcyjne i kliknij narzędzie Obwiednia (rysunek 9.2). Rysunek 9.2.

Ikona narzędzia Obwiednia

3. Kliknij znajdujący się na Pasku właściwości przycisk Tryb Linia prosta (rysunek 9.3). Rysunek 9.3.

Rodzaj obwiedni można wybrać, klikając odpowiedni przycisk. Na rysunku pokazano Tryb Linia prosta

4. Przeciągnij węzły, aby zmienić kształt obwiedni (rysunek 9.4). Rysunek 9.4.

Obiekt zmodyfikowany przy wykorzystaniu funkcji Obwiednia — Tryb Linia prosta

Aby nadać obiektowi kształt klepsydry lub balonu: 1. Zaznacz obiekt (rysunek 9.5). Rysunek 9.5.

Obiekt zaznaczony

Rozdział 9.  Efekty dwuwymiarowe

313

2. Otwórz paletę rozwijalną Narzędzia interakcyjne i kliknij narzędzie Obwiednia (rysunek 9.2). 3. Kliknij znajdujący się na Pasku właściwości przycisk Tryb Pojedynczy łuk (rysunek 9.6). Rysunek 9.6.

Rodzaj obwiedni można wybrać, klikając odpowiedni przycisk. Na rysunku pokazano Tryb Pojedynczy łuk

4. Przeciągnij węzły, aby zmienić kształt obwiedni (rysunek 9.7). Rysunek 9.7.

Obiekt zmodyfikowany przy wykorzystaniu funkcji Obwiednia — Tryb Pojedynczy łuk

Aby nadać obiektowi kształt pofałdowany: 1. Zaznacz obiekt (rysunek 9.8). Rysunek 9.8.

Obiekt zaznaczony

2. Otwórz paletę rozwijalną Narzędzia interakcyjne i kliknij narzędzie Obwiednia (rysunek 9.2).

314

Część I  CorelDRAW X7

3. Kliknij znajdujący się na Pasku właściwości przycisk Tryb Podwójny łuk (rysunek 9.9). Rysunek 9.9.

Rodzaj obwiedni można wybrać, klikając odpowiedni przycisk. Na rysunku pokazano Tryb Podwójny łuk

4. Przeciągnij węzły, aby zmienić kształt obwiedni (rysunek 9.10). Rysunek 9.10.

Obiekt zmodyfikowany przy wykorzystaniu funkcji Obwiednia — Tryb Podwójny łuk

Aby nadać obiektowi kształt całkowicie dowolny: 1. Zaznacz obiekt (rysunek 9.11). Rysunek 9.11.

Obiekt zaznaczony

2. Otwórz paletę rozwijalną Narzędzia interakcyjne i kliknij narzędzie Obwiednia (rysunek 9.2). 3. Kliknij znajdujący się na Pasku właściwości przycisk Tryb nieograniczony (rysunek 9.12).

Rozdział 9.  Efekty dwuwymiarowe

315

Rysunek 9.12.

Rodzaj obwiedni można wybrać, klikając odpowiedni przycisk. Na rysunku pokazano Tryb nieograniczony

4. Przeciągnij węzły, aby zmienić kształt obwiedni (rysunek 9.13). Rysunek 9.13.

Obiekt zmodyfikowany przy wykorzystaniu funkcji Obwiednia — Tryb nieograniczony

Aby anulować efekt ostatnio wprowadzonego przekształcenia, przed zwolnieniem przycisku myszy naciśnij klawisz Esc. Aby anulować przekształcenie po zwolnieniu przycisku myszy, naciśnij klawisze Ctrl+Z.

Każda z obwiedni ma ograniczony zasób możliwości. Na szczęście do tego samego obiektu można zastosować kilka obwiedni. Efekty uzyskane przy użyciu każdej z nich sumują się.

Aby nadać obiektowi kształt całkowicie dowolny: 1. Wykonaj deformację obiektu za pomocą pierwszej obwiedni (rysunek 9.13). 2. Kliknij widoczny na Pasku właściwości przycisk Dodaj nową obwiednię (rysunek 9.14). Rysunek 9.14.

Przycisk Dodaj nową obwiednię

3. Wokół zdeformowanego obiektu pojawi się nowa obwiednia (rysunek 9.15). 4. Wybierz nowy rodzaj deformacji obwiedni (rysunek 9.16). 5. Przeciągając węzły, zastosuj deformację (rysunek 9.17).

316

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 9.15.

Obiekt z rysunku 9.13 ma dodaną nową, niezdeformowaną obwiednię

Rysunek 9.16.

Uprzednio zastosowana deformacja nie ma wpływu na zestaw dostępnych deformacji Rysunek 9.17.

Obiekt z rysunku 9.13 poddany drugiej deformacji obwiedni

Aby usunąć obwiednię z obiektu: 1. Kliknij ikonę Obwiednia (rysunek 9.18). Rysunek 9.18.

Wybranie ikony narzędzia Obwiednia spowoduje zmianę wyglądu paska właściwości

2. Kliknij widoczną na Pasku właściwości ikonę Wyczyść obwiednię (rysunek 9.19). Rysunek 9.19.

Ikonę Wyczyść obwiednię łatwo rozpoznać po czerwonym kolorze

3. Usunięta została deformacja wywołana ostatnio dodaną obwiednią (rysunek 9.20). 4. Jeżeli chcesz usunąć wcześniejsze obwiednie, powtórz kroki 1 i 2 (rysunek 9.21).

Rozdział 9.  Efekty dwuwymiarowe

317

Rysunek 9.20.

Obiekt odzyskał taki wygląd, jaki miał przed dodaniem drugiej obwiedni

Rysunek 9.21.

Po usunięciu obu obwiedni obiekt odzyskał pierwotny kształt

Lustrzane odbicie obiektów Aby uzyskać lustrzane odbicie obiektu: 1. Kliknij obiekt (rysunek 9.22). Rysunek 9.22.

Obiekt przed transformacją

2. Wciśnij i przytrzymaj klawisz Ctrl. 3. Przeciągnij jeden z ośmiu czarnych kwadratów na przeciwną stronę obiektu (rysunek 9.23).

318

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 9.23.

Nowe położenie obiektu jest wyświetlane cienką niebieską linią

4. Zwolnij klawisz Ctrl (rysunek 9.24). Rysunek 9.24.

Lustrzane odbicie obiektu z rysunku 9.22

Odbicie lustrzane można również uzyskać, zaznaczając obiekt i klikając widoczne na Pasku właściwości ikony Odbicie lustrzane w poziomie lub Odbicie lustrzane w pionie (rysunek 9.25). Rysunek 9.25.

Kursor wskazuje ikonę Odbicie lustrzane w poziomie. Po prawej stronie znajduje się ikona Odbicie lustrzane w pionie

Przezroczystość Efekty, które można uzyskać za pomocą przezroczystości, są podobne do patrzenia przez okulary przeciwsłoneczne. Funkcję okularów pełni obiekt znajdujący się pomiędzy obserwatorem a innymi obiektami.

Aby uzyskać przezroczystość jednolitą: 1. Umieść na arkuszu obiekt, który będzie się znajdował na drugim planie (rysunek 9.26). 2. Umieść na arkuszu obiekt, który będzie na pierwszym planie. Nasuń go na obiekt drugoplanowy (rysunek 9.27).

Rozdział 9.  Efekty dwuwymiarowe Rysunek 9.26.

Obiekt, który będzie na drugim planie

Rysunek 9.27.

Obiekt pierwszoplanowy przesłania obiekt drugoplanowy

3. W Przyborniku kliknij ikonę Przezroczystość (rysunek 9.28). Rysunek 9.28.

Narzędzie Przezroczystość

4. Na Pasku właściwości z listy Tryb scalania wybierz Normalna (rysunek 9.29). Rysunek 9.29.

Lista dostępnych rodzajów przezroczystości

319

320

Część I  CorelDRAW X7

5. W palecie kolorów kliknij kolor (rysunek 9.30). Rysunek 9.30.

Kolor obiektu pierwszoplanowego

6. W polu Przezroczystość początkowa wpisz wartość współczynnika przezroczystości lub ustaw jego wartość suwakiem (rysunek 9.31). Im jest on większy, tym bardziej przezroczysty jest obiekt znajdujący się na pierwszym planie. Rysunek 9.31.

Im wartość współczynnika jest większa, tym obiekt bardziej przezroczysty

7. Na Pasku właściwości (na prawo od suwaka przezroczystości) znajdują się trzy ikony (rysunek 9.32). Klikając je, można wybierać, jakiego obszaru ma dotyczyć przezroczystość. Rysunek 9.32.

Przezroczyste mogą być: cała figura, wypełnienie lub kontur

8. Zaobserwuj, jak wprowadzane zmiany wpływają na wygląd obiektów (rysunek 9.33). Rysunek 9.33.

Przezroczystość jednolita wypełnienia obiektu pierwszoplanowego. Kontur pozostał nieprzezroczysty

Rozdział 9.  Efekty dwuwymiarowe

321

Aby uzyskany efekt przezroczystości był niezależny od położenia obiektów: 1. Utwórz obiekt z efektem przezroczystości (rysunek 9.33). 2. Kliknij widoczny na Pasku właściwości przycisk Zamroź przezroczystość (rysunek 9.34). Rysunek 9.34.

Kliknięcie przycisku oznaczonego gwiazdką śniegową powoduje utrwalenie uzyskania efektu przezroczystości

3. Przesuń obiekt pierwszoplanowy. Widoczny przez niego obiekt drugoplanowy jest nadal wyświetlany (rysunek 9.35). Rysunek 9.35.

Wewnątrz okręgu pozostał fragment tła

4. Ponowne kliknięcie przycisku Zamroź przezroczystość spowoduje usunięcie z obiektu pierwszoplanowego widoku obiektu drugoplanowego (rysunek 9.36). Rysunek 9.36.

Z okręgu został usunięty fragment tła

322

Część I  CorelDRAW X7

Aby uzyskać przezroczystość gradientową: 1. Umieść na arkuszu obiekt, który będzie się znajdował na drugim planie (rysunek 9.37). Rysunek 9.37.

Obiekt drugoplanowy

2. Umieść na arkuszu obiekt, który będzie na pierwszym planie. Nasuń go na obiekt drugoplanowy (rysunek 9.38). Rysunek 9.38.

Obiekt drugoplanowy został przysłonięty przez pierwszoplanowy. Oba serca zostały zaznaczone

3. Kliknij narzędzie Przezroczystość (rysunek 9.39). Rysunek 9.39.

Ikona narzędzia Przezroczystość

4. Na Pasku właściwości kliknij ikonę Przezroczystość tonalna (rysunek 9.40). Rysunek 9.40.

Przezroczystość będzie zmieniała się wzdłuż poprowadzonej linii

5. Przeciągnij punkt, w którym przezroczystość ma wynosić 0% (rysunek 9.41). Rysunek 9.41.

Biały kwadrat wyznacza miejsce, w którym przezroczystość obiektu pierwszoplanowego ma wynosić 0%

Rozdział 9.  Efekty dwuwymiarowe

323

6. Przeciągnij punkt, w którym przezroczystość ma mieć wartość maksymalną (rysunek 9.42). Rysunek 9.42.

Czarny kwadrat wyznacza miejsce, w którym przezroczystość obiektu pierwszoplanowego ma wartość maksymalną

Przezroczystość gradientowa ma cztery opcje zmiany natężenia przezroczystości: Liniowo (rysunki od 9.41 do 9.42), Eliptyczna (rysunek 9.43), Stożkowe (rysunek 9.44), Prostokątne (rysunek 9.45). Rodzaj przezroczystości można wybrać z listy Typ przezroczystości (rysunek 9.46). Rysunek 9.43.

Przezroczystość o rozkładzie eliptycznym

Rysunek 9.44.

Przezroczystość o rozkładzie stożkowym

Rysunek 9.45.

Przezroczystość o rozkładzie prostokątnym

324

Część I  CorelDRAW X7 Na obszarach przezroczystości można wykonywać działania logiczne. Po uzyskaniu odpowiedniego efektu (rysunki od 9.42 do 9.45) należy wybrać rodzaj działania ze znajdującej się na Pasku właściwości listy Tryb scalania (rysunek 9.46). Na rysunku 9.34 pokazano przezroczystość Standardowa, na której wykonano działanie Kolor.

Rysunek 9.46.

Rozwinięta lista Tryb scalania

Rysunek 9.47.

Przezroczystość Liniowa, na której wykonano działanie Dzielenie

Zasady wykonywania działań na obszarach wyjaśniłem w tabeli 9.1.

Rozdział 9.  Efekty dwuwymiarowe

325

Tabela 9.1. Zasady wykonywania działań na obszarach

Działanie

Opis

Normalna

Nakłada kolor przezroczysty na kolor podstawowy.

Dodaj

Dodaje wartości koloru przezroczystości oraz koloru bazowego.

Odejmowanie

Dodaje wartość koloru przezroczystości oraz koloru bazowego, a następnie odejmuje liczbę 255.

Różnica

Odejmuje kolor przezroczystości od koloru bazowego i mnoży przez liczbę 255. Jeśli wartość koloru przezroczystości równa jest 0, wynikiem zawsze będzie 255.

Mnożenie

Mnoży kolor bazowy przez kolor przezroczystości, a następnie dzieli wynik przez 255. Powstaje w ten sposób efekt ściemnienia, chyba że kolor stosowany jest do bieli. Mnożąc dowolny kolor przez kolor czarny, otrzymujemy kolor czarny. Pomnożenie dowolnego koloru przez wartość koloru białego daje w wyniku ten sam kolor.

Dzielenie

Dzieli kolor bazowy przez kolor przezroczystości lub na odwrót: dzieli kolor przezroczystości przez kolor bazowy, zależnie od tego, która wartość jest większa.

Jeśli jaśniejszy

Zastępuje kolorem przezroczystości te piksele koloru bazowego, które są ciemniejsze. Piksele bazowe jaśniejsze od koloru przezroczystości nie są zmieniane.

Jeśli ciemniejszy

Zastępuje kolorem przezroczystości piksele koloru bazowego, które są jaśniejsze. Piksele bazowe ciemniejsze od koloru przezroczystości nie są zmieniane.

Tekstura

Przekształca kolor przezroczystości na skalę szarości, a następnie mnoży wartość w skali szarości przez kolor bazowy.

Kolor

W tym trybie kolor wynikowy jest tworzony przy użyciu wartości barwy i nasycenia koloru źródłowego oraz wartości jasności koloru bazowego. Ten tryb scalania jest przeciwieństwem trybu Jasność.

Barwa

Stosowane są barwa koloru przezroczystości oraz nasycenie i jasność koloru bazowego. W przypadku dodawania koloru do obrazka w odcieniach szarości zmiany nie będą widoczne, ponieważ kolory są pozbawione nasycenia.

Nasycenie

Stosowane są jasność i barwa koloru bazowego oraz nasycenie koloru przezroczystości.

Jasność

Stosowane są barwa i nasycenie koloru bazowego oraz jasność koloru przezroczystości.

Dopełnienie

Stosowany jest kolor dopełniający kolor przezroczystości. Jeśli wartość koloru przezroczystości wynosi 127, zmiany nie będą widoczne, ponieważ wartość ta znajduje się w samym środku koła kolorów.

326

Część I  CorelDRAW X7

Tabela 9.1. Zasady wykonywania działań na obszarach — ciąg dalszy

Działanie

Opis

Logiczne I

Kolor wynikowy jest otrzymywany przez przekształcenie koloru przezroczystości i koloru bazowego na wartości dwójkowe oraz zastosowanie do nich funkcji logicznej koniunkcji.

Logiczne LUB

Kolor wynikowy jest otrzymywany przez przekształcenie koloru przezroczystości i koloru bazowego do wartości dwójkowych, a następnie zastosowanie do nich funkcji logicznej alternatywy LUB.

Logiczne XOR

Kolor wynikowy jest otrzymywany przez przekształcenie koloru przezroczystości i koloru bazowego do wartości dwójkowych, a następnie zastosowanie do nich logicznej funkcji alternatywy wykluczającej XOR.

Poza

W tym trybie kolor źródłowy jest stosowany do przezroczystych obszarów obrazka. Efekt przypomina oglądanie kolorów przez czyste, niepokryte emulsją obszary negatywu 35 mm.

Ekran

W tym trybie wartości koloru źródłowego i bazowego są odwracane, mnożone, a wynik jest ponownie odwracany. Kolor wynikowy jest zawsze jaśniejszy od koloru bazowego.

Nakładka

W tym trybie kolor źródłowy jest mnożony zgodnie z wartością koloru bazowego.

Miękkie światło

W tym trybie do koloru bazowego jest stosowane miękkie, rozproszone światło.

Ostre światło

W tym trybie do koloru bazowego jest stosowane ostre, bezpośrednie światło punktowe.

Rozjaśnianie

W tym trybie jest symulowana technika rozjaśniania stosowana w fotografii, która powoduje rozjaśnienie obszarów obrazka przez skrócenie czasu naświetlania.

Przyciemnianie

W tym trybie jest symulowana technika przyciemniania stosowana w fotografii, która powoduje przyciemnienie obszarów obrazka przez wydłużenie czasu naświetlania.

Wyłączanie

Wyklucza kolor przezroczystości z koloru bazowego. Ten tryb jest zbliżony do trybu Różnica.

Czerwony

Kolor przezroczystości jest stosowany do kanału czerwonego obiektu w trybie RGB.

Zielony

Kolor przezroczystości jest stosowany do kanału zielonego obiektu w trybie RGB.

Niebieski

Kolor przezroczystości jest stosowany do kanału niebieskiego obiektu w trybie RGB.

Rozdział 9.  Efekty dwuwymiarowe

Aby zastosować przezroczystość desenia: 1. Umieść na arkuszu obiekt (rysunek 9.48). Rysunek 9.48.

Obiekt, którego kolory zostaną zamaskowane z użyciem tekstury

2. Kliknij ikonę Przezroczystość (rysunek 9.49). Rysunek 9.49.

Ikona, której kliknięcie uruchamia narzędzie Przezroczystość

3. Na Pasku właściwości kliknij Przezroczystość desenia dwukolorowego (rysunek 9.50). Rysunek 9.50.

Przezroczystość może być typu deseniowego

4. Z listy Wybór przezroczystości wybierz deseń (rysunek 9.51). 5. Tekstura zostanie zastosowana do obrazka (rysunek 9.52).

327

328

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 9.51.

Lista bibliotek tekstur

Rysunek 9.52.

Błyskawicznie został uzyskany niesamowity efekt

6. Na Pasku właściwości odszukaj suwak Przezroczystość pierwszego planu. Ustaw początkową wartość przezroczystości (rysunek 9.53).

Rozdział 9.  Efekty dwuwymiarowe

329

Rysunek 9.53.

Rezultat nadania przezroczystości pierwszego planu wartości 70

7. Na Pasku właściwości odszukaj suwak Przezroczystość tła. Zmniejsz wartość przezroczystości (rysunek 9.54). Rysunek 9.54.

Rezultat nadania przezroczystości tła wartości 70

330

Część I  CorelDRAW X7

Aby zastosować przezroczystość teksturową: 1. Umieść na arkuszu obiekt (rysunek 9.55).

Rysunek 9.55. Obrazek, na który zostanie nałożona tekstura

2. Kliknij ikonę narzędzia Przezroczystość (rysunek 9.56). Rysunek 9.56.

Ikona narzędzia Przezroczystość

3. Na Pasku właściwości kliknij ikonę Przezroczystość desenia z mapy bitowej (rysunek 9.57). Rysunek 9.57.

Ikona Przezroczystość desenia z mapy bitowej

4. Rozwiń listę Wybór przezroczystości (rysunek 9.58). Wybierz z niej wzór tekstury. 5. Tekstura zostanie natychmiast nałożona na obiekt (rysunek 9.59). 6. Tekstura nałożona na obiekt przypomina mozaikę. W lewym dolnym rogu obrazka widoczny jest kwadrat ograniczony liniami przerywanymi. Wyznacza on granice jednego kafelka. Przeciągając białe prostokąty i kółko, można zmienić proporcje i orientację kafelków (rysunek 9.60).

Rozdział 9.  Efekty dwuwymiarowe Rysunek 9.58.

Zestaw próbek tekstur

Rysunek 9.59.

Na obraz została nałożona tekstura z parametrami domyślnymi

331

332

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 9.60.

Wzór został zagęszczony i obrócony

7. Ciekawe efekty daje również zmiana przezroczystości pierwszego planu (rysunki 9.61 i 9.62) oraz przezroczystości tła (rysunek 9.63 i 9.64). Rysunek 9.61.

Przezroczystość pierwszego planu wzrosła do 73

Rozdział 9.  Efekty dwuwymiarowe Rysunek 9.62.

Przezroczystość pierwszego planu zredukowana do 30

Rysunek 9.63.

Przezroczystość tła zwiększona do 44

333

334

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 9.64.

Przezroczystość tła zwiększona do 100

8. Standardowa tekstura może być punktem wyjścia do zaprojektowania własnej. Przejście do trybu edycji jest możliwe po kliknięciu widocznego na Pasku właściwości przycisku Edytuj przezroczystość (rysunek 9.65). Rysunek 9.65.

Ikona, której kliknięcie umożliwia przejście do trybu edycji przezroczystości

9. Po chwili wyświetlone zostanie okno Edytuj przezroczystość (rysunek 9.66). Umożliwia ono zmianę parametrów wypełnienia. Zaznacz opcję Luminancja.

Rysunek 9.66. W sekcji Metamorfoza – rozmycie znajdują się suwaki mające wpływ na parametry,

których nie można ustawić bezpośrednio na ekranie, stosując przeciąganie

Rozdział 9.  Efekty dwuwymiarowe

335

10. Sprawdź, jaki wpływ ma nadanie parametrowi wartości mniejszej od 10 (rysunek 9.67) i większej od 90 (rysunek 9.68). Rysunek 9.67.

Luminancja ma wartość 7

Rysunek 9.68.

Luminancja ma wartość 91

11. Możliwości modyfikacji tekstury w oknie Edytuj przezroczystość są dosyć ograniczone. Wzór można przygotować w edytorze plików bitmapowych, zapisać do pliku i używać jako tekstury. Aby wczytać teksturę, kliknij przycisk Nowe źródło z pliku (rysunek 9.69). Rysunek 9.69.

Jako tekstury można użyć wzoru zapisanego do pliku

336

Część I  CorelDRAW X7

12. Po wyświetleniu okna Importuj zaznacz plik i kliknij przycisk Importuj (rysunek 9.70). Rysunek 9.70.

Plik, który na arkuszu roboczym zastąpi aktualny wzór tekstury

13. Tekstura zostanie zaimportowana. Aby zapisać ją do pliku i móc używać w kolejnych pracach, kliknij przycisk Zapisz jako nowe (rysunek 9.71).

Rysunek 9.71. Wczytany wzór można zapisać, aby używać go później

14. Wyświetlone zostanie okno Zapisz deseń (rysunek 9.72). Wypełnij je zgodnie ze wzorem. Kliknij przycisk OK. 15. Zapisz ustawienia i zamknij okno Edytuj przezroczystość, klikając przycisk OK. Zostały one zastosowane do obrazka (rysunek 9.73).

Rozdział 9.  Efekty dwuwymiarowe

337

Rysunek 9.72.

Teksturze warto nadać odpowiedni tytuł, aby móc ją później bez trudu odnaleźć

Rysunek 9.73.

Obiekt pokryty nową teksturą

16. Zmieniając rozmiary oraz rozmycie kafelków, można uzyskać efekt całkowicie odmienny od pierwotnego (rysunek 9.74). Rysunek 9.74.

Obiekt z rysunku 9.73 po zmodyfikowaniu tekstury

338

Część I  CorelDRAW X7

Rozdział 10. Efekty trójwymiarowe Z tego rozdziału dowiesz się:  jak wyczarować na płaszczyźnie złudzenie trójwymiarowości,  jak dodać do obiektu perspektywę,  jak przekształcić jeden obiekt w drugi,  jak zastosować wytłoczenie wektorowe. CorelDRAW X7 umożliwia tworzenie wrażenia trójwymiarowej głębi przez dodanie do obiektów konturów, perspektywy, wytłoczeń, cieni.

Cień Jeśli przedmiot nie leży na płaszczyźnie i ma trzy wymiary, to przy odpowiednim oświetleniu rzuca cień. Dzięki temu można stworzyć wrażenie przestrzenności obiektu, uzupełniając go komputerową symulacją cienia.

Aby dodać do obiektu cień: 1. Umieść na arkuszu roboczym obiekt, do którego ma zostać dodany cień (rysunek 10.1). Rysunek 10.1.

Obiekt przed przekształceniem

340

Część I  CorelDRAW X7

2. Otwórz paletę rozwijalną Narzędzia interakcyjne i kliknij narzędzie Cień (rysunek 10.2). Rysunek 10.2.

Ikona narzędzia Cień

3. Umieść kursor nad obiektem (rysunek 10.3). Rysunek 10.3.

Kursor znajduje się nad obiektem

4. Przeciągnij kursor w kierunku, w którym ma padać cień (rysunek 10.4). Rysunek 10.4.

Położenie cienia wyznacza cienka niebieska linia

5. Zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 10.5). Rysunek 10.5.

Cień pojawił się w miejscu, które wyznaczała cienka niebieska linia

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe

341

6. Uzyskany efekt (rysunek 10.5) nie ma charakteru ostatecznego. Przeciągając czarny kwadrat, można zmieniać położenie cienia (rysunek 10.6). Rysunek 10.6.

Linia łącząca biały i czarny kwadrat wyznacza kierunek padania promieni świetlnych

7. Przeciągając prostokąt znajdujący się pomiędzy kwadratami, można regulować intensywność cienia (rysunek 10.7 i 10.8). Rysunek 10.7.

Im bliżej czarnego kwadratu zostanie przeciągnięty prostokąt, tym cień jest ciemniejszy

Rysunek 10.8.

Im bliżej jasnego kwadratu znajduje się prostokąt, tym cień jest mniej widoczny

342

Część I  CorelDRAW X7

8. Twórcy programu pomyśleli nawet o tych użytkownikach, którzy nie mają wyobraźni przestrzennej. Jeżeli komuś idzie jak po grudzie dodawanie cienia do obiektu, może skorzystać z gotowych ustawień. Wystarczy rozwinąć listę wzorców i wybrać z niej jakiś wzorzec (rysunek 10.9). Rysunek 10.9.

Przy wybieraniu wzorca pomocne może być obejrzenie na modelu, jak będzie położony cień w stosunku do obiektu

9. Cień zostanie natychmiast dodany do obiektu (rysunek 10.10). Rysunek 10.10.

Osoba, która nie ma wyobraźni przestrzennej, może mieć kłopot z wybraniem punktu początkowego i końcowego. Cenne jest to, że wzorzec można wykorzystać jako punkt wyjścia do własnych działań

10. Zmieniając parametry cienia, które są widoczne na Pasku właściwości, szybko można uzyskać efekt odmienny od wyjściowego (rysunki od 10.11 do 10.19). Rysunek 10.11.

Cień z rysunku 10.10 po zmianie parametrów kierunku padania światła

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe Rysunek 10.12.

Cień z rysunku 10.10 po rozciągnięciu

Rysunek 10.13.

Cień z rysunku 10.10 po zwiększeniu szybkości zanikania

Rysunek 10.14.

Cień z rysunku 10.10 po zwiększeniu krycia przez cień

343

344

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 10.15.

Cień z rysunku 10.14 po włączeniu opcji wtapiania oraz zmiękczeniu krawędzi cienia

Rysunek 10.16.

Po kliknięciu przycisku Kierunek wtapiania można zmienić kierunek, wzdłuż którego zachodzi zmiękczanie krawędzi cienia

Rysunek 10.17.

Rozmycie krawędzi może przebiegać z różną intensywnością

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe

345

Rysunek 10.18.

Cień może mieć kolor niezależny od koloru przedmiotu, który go rzuca, oraz od koloru tła

Rysunek 10.19.

Z listy Tryb scalania można wybrać sposób przenikania się koloru cienia i koloru płaszczyzny, na którą jest on rzucany

Otaczanie obiektów obrysem Aby otoczyć obiekty obrysem: 1. Umieść na arkuszu obiekt, który zostanie otoczony obrysem (rysunek 10.20). 2. Otwórz paletę rozwijalną Narzędzia interakcyjne i wybierz narzędzie Obrys (rysunek 10.21).

346

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 10.20.

Obiekt, który zostanie otoczony obrysem

Rysunek 10.21.

Ikona narzędzia Obrys

3. Umieść kursor wewnątrz obiektu (rysunek 10.22). Rysunek 10.22.

Grot strzałki wskazuje miejsce na arkuszu

4. Wciśnij lewy przycisk myszy i przeciągnij kursor na zewnątrz obiektu (rysunek 10.23). 5. Zwolnij lewy przycisk myszy. 6. Odsuń kursor od figury (rysunek 10.24). 7. Spodziewaliśmy się cyfry z pięknym obrysem, a pojawiła się cyfra na czarnym tle (rysunek 10.24). Oznacza to, że przejście do koloru czarnego nastąpiło zbyt szybko. Przesuń pionową kreskę w kierunku czarnego kwadratu (rysunek 10.25).

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe Rysunek 10.23.

Cienka niebieska linia wskazuje zarys obrysu

Rysunek 10.24.

Obiekt z rysunku 10.22 otoczony obrysem

Rysunek 10.25.

Transformacja nie jest jednolita. Na odcinku na prawo od pionowej kreski zachodzi taka sama przemiana jak na odcinku na lewo od pionowej kreski. W rezultacie obrys ma więcej jasnych kolorów

347

348

Część I  CorelDRAW X7

Aby zmienić liczbę linii obrysu: 1. Umieść obiekt na arkuszu i otocz go obrysem (rysunek 10.25). 2. W widocznym na Pasku właściwości oknie Kroki obrysu wpisz liczbę linii obrysu (rysunek 10.26). Rysunek 10.26.

Liczba linii obrysu

3. Zmiana zostanie natychmiast zastosowana do obiektu (rysunek 10.27). Rysunek 10.27.

Obiekt z rysunku 10.25 po zwiększeniu liczby linii obrysu

Aby zmienić odległość pomiędzy liniami: 1. Umieść obiekt na arkuszu i otocz go obrysem (rysunek 10.27). 2. W widocznym na Pasku właściwości oknie Przesunięcie obrysu wpisz odstęp między liniami (rysunek 10.28). Rysunek 10.28.

Odstęp między liniami obrysu

3. Zmiana zostanie natychmiast zastosowana do obiektu (rysunek 10.29).

Aby przyspieszyć zbieganie się linii obrysu: 1. Umieść obiekt na arkuszu i otocz go obrysem (rysunek 10.29). 2. Kliknij widoczny na Pasku właściwości przycisk Przyspieszenie obiektów i kolorów, a następnie ustaw odpowiednią wartość za pomocą suwaka (rysunek 10.30).

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe

349

Rysunek 10.29.

Obiekt z rysunku 10.27 po zmniejszeniu odstępu między liniami obrysu

Rysunek 10.30.

Suwak umożliwiający zmianę szybkości zbiegania się obrysów

3. Zmiana zostanie natychmiast zastosowana do obiektu (rysunek 10.31 i 10.32). Rysunek 10.31.

Gdy suwak jest przesunięty w prawą stronę, linie bardziej zbiegają się przy zewnętrznej krawędzi figury

350

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 10.32.

Gdy suwak jest przesunięty w lewą stronę, linie bardziej zbiegają się w pobliżu środka figury

Aby zmienić kierunek zbiegania się linii obrysu: 1. Umieść obiekt na arkuszu i otocz go obrysem (rysunek 10.32). 2. Domyślnie włączona jest opcja umieszczania obrysu po zewnętrznej stronie obiektu (rysunek 10.33). Rysunek 10.33.

Obrys zewnętrzny

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe

3. Kliknij przycisk Obrys wewnętrzny. Linie zbiegają się do wnętrza figury (rysunek 10.34). Rysunek 10.34.

Obrys wewnętrzny

4. Kliknij przycisk Do środka. Obiekt zostanie wypełniony konturem (rysunek 10.35). Rysunek 10.35.

Obrys — do środka

Aby zmienić kolor konturu i wypełnienia: 1. Umieść obiekt na arkuszu i otocz go obrysem (rysunek 10.36). Rysunek 10.36.

Nasz królik doświadczalny. Obiekt z obrysem

351

352

Część I  CorelDRAW X7

2. Kliknij widoczny na Pasku właściwości przycisk Kolor konturu, a następnie wybierz kolor obrysu (rysunek 10.37). Rysunek 10.37.

Próbki kolorów konturu

3. Zmiana zostanie natychmiast zastosowana do obiektu (rysunek 10.38). Rysunek 10.37.

Konturowi nadano kolor jasnozielony

4. Kliknij widoczny na Pasku właściwości przycisk Kolor wypełnienia, a następnie wybierz kolor wypełnienia (rysunek 10.38). 5. Zmiana zostanie natychmiast zastosowana do obiektu (rysunek 10.39). 6. Oprócz zmiany kolorów można regulować szybkość ich konwersji, a tym samym regulować udział powierzchni w określonym kolorze w całym obrazie (rysunek 10.40 i 10.41). Rysunek 10.38.

Próbki kolorów wypełnienia

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe Rysunek 10.39.

Wypełnieniu nadano kolor brązowy

Rysunek 10.40.

Zwiększono udział koloru konturu kosztem koloru wypełnienia

Rysunek 10.41.

Po usunięciu zaznaczenia obiekt wygląda inaczej niż z zaznaczeniem (rysunek 10.40). Możemy zaoszczędzić sporo czasu, gdy patrząc na obiekt z zaznaczeniami, spróbujemy sobie wyobrazić, jak wyglądałby on bez nich

353

354

Część I  CorelDRAW X7

Perspektywa Perspektywa jednopunktowa to ciekawy efekt polegający na wydłużeniu lub skróceniu jednego boku obiektu w celu uzyskania wrażenia, że obiekt znika z pola widzenia w jednym kierunku. Perspektywa dwupunktowa to efekt polegający na wydłużeniu lub skróceniu dwóch boków obiektu w celu uzyskania wrażenia, że obiekt znika z pola widzenia w dwóch kierunkach.

Aby dodać do obiektu jednopunktową perspektywę: 1. Umieść obiekt na arkuszu i wybierz go (rysunek 10.42). Rysunek 10.42.

Obiekt przed przekształceniem

2. Wybierz polecenia: Efekty/Dodaj perspektywę (rysunek 10.43). Rysunek 10.43.

Polecenie, które umożliwia dodanie perspektywy do obiektu

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe

355

3. Obiekt zostanie umieszczony na siatce (rysunek 10.44). Na jej rogach widoczne są węzły. Rysunek 10.44.

Obiekt gotowy do dodania perspektywy

4. Naprowadź kursor na węzeł. 5. Kursor po naprowadzeniu na węzeł zmieni wygląd ze strzałki na krzyż (rysunek 10.45). Rysunek 10.45.

Kursor po naprowadzeniu na prawy górny narożnik przyjął kształt krzyża

6. Wciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. 7. Przeciągnij węzeł (rysunek 10.46). 8. Zwolnij lewy przycisk myszy. Obiekt przestanie poruszać się wraz z kursorem (rysunek 10.47).

356

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 10.46.

Obiekt podczas dodawania perspektywy

Rysunek 10.47.

Obiekt z rysunku 10.44 po dodaniu perspektywy

Aby dodać do obiektu jednopunktową perspektywę tylko w pionie lub tylko w poziomie: 1. Umieść obiekt na arkuszu i przygotuj do dodania perspektywy (rysunki od 10.42 do 10.45). 2. Wciśnij i trzymaj klawisz Ctrl. 3. Przeciągaj węzeł (rysunek 10.48). 4. Po uzyskaniu efektu perspektywy zwolnij lewy przycisk myszy, a następnie klawisz Ctrl (rysunek 10.49).

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe

357

Rysunek 10.48.

Węzeł przesuwa się tylko w poziomie

Rysunek 10.49.

Węzeł został przesunięty tylko w poziomie

Aby dodać do obiektu jednopunktową perspektywę symetrycznie: 5. Umieść obiekt na arkuszu i przygotuj do dodania perspektywy (rysunki od 10.42 do 10.45). 6. Wciśnij i trzymaj klawisze Ctrl+Shift. 7. Przeciągaj węzeł (rysunek 10.50). 8. Po uzyskaniu efektu perspektywy zwolnij lewy przycisk myszy, a następnie klawisze Ctrl i Shift (rysunek 10.51).

358

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 10.50.

Przeciąganie jednego węzła powoduje symetryczne przesuwanie drugiego

Rysunek 10.51.

Oba górne węzły zostały przesunięte symetrycznie ku środkowi figury

Aby skopiować perspektywę: 1. Umieść na arkuszu obiekt i dodaj do niego perspektywę, która będzie wzorcową (rysunek 10.51). 2. Umieść na arkuszu obiekt, do którego ma zostać dodana perspektywa już istniejąca (rysunek 10.52). 3. Kliknij obiekt, do którego ma zostać zastosowany efekt perspektywy (rysunek 10.53). 4. Wybierz polecenia: Efekty/Kopiuj efekt/Perspektywa z (rysunek 10.54).

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe Rysunek 10.52.

Po stronie lewej obiekt z perspektywą wzorcową. Po stronie prawej obiekt, do którego ma zostać dodana perspektywa

Rysunek 10.53.

Wybrany został obiekt prawy

Rysunek 10.54.

Polecenia, które umożliwiają skopiowanie perspektywy

359

360

Część I  CorelDRAW X7

5. Kliknij obiekt, z którego ma zostać przekopiowany efekt perspektywy (rysunek 10.55). Rysunek 10.55.

Czarna strzałka została umieszczona nad obiektem, którego perspektywa ma zostać skopiowana na obiekt zaznaczony

6. Perspektywa zostanie skopiowana (rysunek 10.56). Rysunek 10.56.

Oba obiekty mają identyczną perspektywę

Aby usunąć perspektywę, kliknij obiekt i wybierz polecenia: Efekty/Wyczyść perspektywę.

Metamorfoza Metamorfoza polega na przekształceniu jednego obiektu w drugi. Po zastosowaniu efektu metamorfozy na ekranie wyświetlane są: obiekt pierwotny, obiekt docelowy, stany pośrednie.

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe

361

Aby przekształcić obiekty za pomocą metamorfozy: 1. Umieść na arkuszu roboczym dwa obiekty, które mają zostać przekształcone przy wykorzystaniu metamorfozy (rysunek 10.57). Rysunek 10.57.

Obiekty przed przekształceniem

2. Otwórz paletę rozwijalną Narzędzia interakcyjne i kliknij narzędzie Metamorfoza (rysunek 10.58). Rysunek 10.58.

Ikona narzędzia Metamorfoza

3. Umieść kursor nad pierwszym obiektem (rysunek 10.59). Rysunek 10.59.

Kursor umieszczony nad pierwszym obiektem

4. Przeciągnij kursor do drugiego obiektu (rysunek 10.60). Rysunek 10.60.

Cienką linią została wyrysowana metamorfoza obiektów

5. Zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 10.61)

362

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 10.61.

Gwiazda prosta zamienia się w gwiazdę złożoną

Aby zmienić liczbę kroków metamorfozy: 1. Przekształć obiekty za pomocą metamorfozy (rysunki od 10.57 do 10.61). 2. Na Pasku właściwości odszukaj pole oznaczone schodkami. Ustaw w nim liczbę kroków metamorfozy (rysunek 10.62). Rysunek 10.62.

Liczba kroków metamorfozy

3. Zmiany zostaną natychmiast zastosowane do obiektu (rysunek 10.63). Rysunek 10.63.

Metamorfoza z rysunku 10.61 po zredukowaniu liczby kroków do 3. Obiekty krańcowe nie są wliczane do liczby kroków

Aby zmienić ścieżkę metamorfozy: 1. Przekształć obiekty za pomocą metamorfozy (rysunki od 10.57 do 10.61). 2. Wybierz narzędzie Rysunek odręczny (rysunek 10.64). Rysunek 10.64.

Ścieżkę można narysować na przykład odręcznie

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe

3. Narysuj nową ścieżkę (rysunek 10.65). Rysunek 10.65.

Metamorfoza obiektów i nowa ścieżka

4. Wybierz narzędzie Wskaźnik (rysunek 10.66). Rysunek 10.66.

Ikona narzędzia Wskaźnik

5. Kliknij obiekty przekształcone przy wykorzystaniu metamorfozy (rysunek 10.67). Rysunek 10.67.

Zaznaczone obiekty

6. Kliknij czarny trójkąt widoczny w prawym dolnym rogu przycisku Właściwości ścieżki (rysunek 10.68). Rysunek 10.68.

Czarna strzałka oznacza, że przycisk kryje dodatkowe narzędzia

363

364

Część I  CorelDRAW X7

7. Po rozwinięciu listy poleceń kliknij polecenie Nowa ścieżka (rysunek 10.69). Rysunek 10.69.

Polecenie Nowa ścieżka

8. Kliknij ścieżkę, która ma zostać użyta w metamorfozie (rysunek 10.70). Rysunek 10.70.

Nowa ścieżka, która ma zostać użyta w metamorfozie

9. Metamorfoza zostanie ułożona wzdłuż nowej ścieżki (rysunek 10.71). Rysunek 10.71.

Metamorfoza po ułożeniu wzdłuż nowej ścieżki

Aby odłączyć metamorfozę od ścieżki: 1. Kliknij czarną strzałkę widoczną w narożniku przycisku Właściwości ścieżki (rysunek10.72). Rysunek 10.72.

Poprowadzenie metamorfozy wzdłuż ścieżki nie jest procesem nieodwracalnym

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe

365

2. Z menu wybierz polecenie Odłącz od ścieżki (rysunek10.73).

Rysunek 10.73. Metamorfoza z rysunku 10.71 ponownie została poprowadzona wzdłuż linii prostej

łączącej oba obiekty. W menu możliwe jest utworzenie nowej ścieżki

Aby zmienić intensywność metamorfozy kolorów: 1. Utwórz obiekty z efektem metamorfozy (rysunek 10.73). 2. Kliknij przycisk Przyspieszenie obiektów i kolorów (rysunek 10.74). Rysunek 10.74.

Niespodzianka! Jako rozszerzenie funkcji ukrytych pod przyciskiem występuje nie menu, ale okno z suwakami

3. Po wyświetleniu okna Przyspieszenie kliknij przycisk oznaczony kłódką. 4. Po odblokowaniu suwaków przesuń suwak Kolor (rysunek 10.75).

Rysunek 10.75. Suwak Kolor został przesunięty w lewą stronę. Szybka zmiana kolorów zachodzi po lewej

stronie ścieżki

366

Część I  CorelDRAW X7

Aby zmienić intensywność metamorfozy kształtów: 1. Utwórz obiekty z efektem metamorfozy (rysunek 10.73). 2. Kliknij przycisk Przyspieszenie obiektów i kolorów (rysunek 10.74). 3. Po wyświetleniu okna Przyspieszenie kliknij przycisk oznaczony kłódką. 4. Po odblokowaniu suwaków przesuń suwak Obiekt (rysunek 10.76).

Rysunek 10.76. Suwak Obiekt został przesunięty w prawą stronę. Szybka zmiana kolorów zachodzi

po prawej stronie ścieżki

Aby zmienić kierunek metamorfozy kolorów: 1. Wybierz metamorfozę. Na Pasku właściwości kliknij przycisk Metamorfoza ze zmianą po prostej (rysunek 10.77).

Rysunek 10.77. Przejście pomiędzy kolorami musi być stopniowe. Nie może być dowolne. Tutaj

wykorzystano model koła kolorów. Zmiana kolorów po linii prostej oznacza, że kolory pośrednie są tymi, które leżą na linii prostej łączącej w kole kolorów kolory występujące w obiekcie pierwszym i ostatnim

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe

367

2. Na Pasku właściwości kliknij przycisk Metamorfoza ze zmianą w prawo (rysunek 10.78).

Rysunek 10.78. Zmiana kolorów nastąpiła z użyciem kolorów występujących na kole kolorów przy

przesuwaniu się od koloru obiektu początkowego do koloru obiektu końcowego w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. Jeżeli kolory są blisko siebie, wówczas nie ma dużej różnicy pomiędzy przejściem liniowym a przejściem zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara

3. Na Pasku właściwości kliknij przycisk Metamorfoza ze zmianą w lewo (rysunek 10.79).

Rysunek 10.79. Zmiana kolorów nastąpiła z użyciem kolorów występujących na kole kolorów przy

przesuwaniu się od koloru obiektu początkowego do koloru obiektu końcowego w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara

Aby wymusić metamorfozę węzłów: 1. Wybierz metamorfozę (rysunek 10.80). 2. Na Pasku właściwości kliknij przycisk Więcej opcji metamorfozy, a następnie wybierz polecenie Mapuj węzły (rysunek 10.81). 3. Na figurze końcowej pojawiły się zaznaczenia węzłów (rysunek 10.82). Kliknij węzeł, który chcesz połączyć z węzłem figury początkowej.

368

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 10.80.

Na metamorfozie w kilku krokach najlepiej widać, które węzły przechodzą w siebie nawzajem

Rysunek 10.81.

Mapowanie węzłów pozwala na ich ręczne połączenie

Rysunek 10.82.

Kursor w kształcie zakrzywionej strzałki wskazuje dolny węzeł obiektu

4. Zaznaczenia węzłów pojawiły się na figurze początkowej (rysunek 10.83). Kliknij węzeł, który chcesz połączyć z uprzednio zaznaczonym węzłem figury końcowej. Rysunek 10.83.

Wymuszone zostanie przejście węzła górnego w prawy dolny

5. Zmiana zostanie niezwłocznie wykonana (rysunek 10.84). Rysunek 10.84.

Metamorfoza z rysunku 10.80 po mapowaniu węzłów

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe

369

Aby zmienić część metamorfozy: 1. Wybierz metamorfozę (rysunek 10.85). Rysunek 10.85.

Metamorfoza domyślnie stanowi całość. Wszelkie zmiany dotyczą całego procesu

2. Na Pasku właściwości kliknij przycisk Więcej opcji metamorfozy, a następnie wybierz polecenie Podziel (rysunek 10.86). Rysunek 10.86.

Polecenie, które spowoduje, że można będzie wprowadzać zmiany w wybranej części metamorfozy. Nie będą one miały wpływu na resztę procesu

3. Kursor przyjął kształt wykrzywionej strzałki (rysunek 10.87). Kliknij miejsce, w którym chcesz rozłączyć metamorfozę. Rysunek 10.87.

Miejscem podziału będzie środek metamorfozy

4. Kliknij figury znajdujące się na prawo od miejsca podziału (rysunek 10.88). Rysunek 10.88.

Nowość! Kliknięcie obiektu spowodowało zaznaczenie tylko części metamorfozy

5. Wprowadź zmianę w jednej części metamorfozy (rysunek 10.89).

370

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 10.89.

Wprowadzona zmiana ma wpływ tylko na jedną część metamorfozy

O metamorfozie można napisać oddzielną książkę. Tak wiele ma ona możliwości. Poznanie ich wymaga czasu i ćwiczeń. Czy jeżeli chcemy szybko uzyskać efekt przejścia jednego obiektu w drugi, można uzyskać go szybciej? Tak! Wystarczy skorzystać z wzorców (rysunki od 10.90 do 10.95). Dlaczego od razu od tego nie zacząłem? Wzorce dają efekty typowe. Grafika, która ma wartość, powinna powodować, że po spojrzeniu na nią ogarnia nas zachwyt i zadajemy sobie pytanie: „Jak to zostało zrobione?”. Rysunek 10.90.

Dostępne wzorce metamorfozy

Rysunek 10.91.

Metamorfoza 8-krokowa

Rysunek 10.92.

Metamorfoza 10-krokowa

Rysunek 10.93.

Metamorfoza 20-krokowa zwalniająca

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe

371

Rysunek 10.94.

Obrót o 90 stopni

Rysunek 10.95.

Metamorfoza z pętlą

Czy metamorfozę utworzoną na podstawie wzorca można modyfikować? Oczywiście! Jeżeli Cię ona nie zadowoli, to jest przynajmniej wspaniałym punktem wyjścia do własnych doświadczeń.

Głębia Obiekty wektorowe można modyfikować na różne sposoby. Sprzyja temu ich matematyczna reprezentacja. Jednym z prostych przekształceń, które daje ciekawe efekty, jest wytłoczenie wektorowe.

Aby zastosować wytłoczenie wektorowe: 1. Umieść na arkuszu obiekt, do którego ma zostać zastosowane wytłoczenie wektorowe (rysunek 10.96). Rysunek 10.96.

Obiekt, do którego ma zostać zastosowane wytłoczenie wektorowe

372

Część I  CorelDRAW X7

2. Rozwiń paletę Narzędzia interakcyjne i wybierz narzędzie Głębia (rysunek 10.97). Rysunek 10.97.

Ikona narzędzia Głębia

3. Ze znajdującej się na Pasku właściwości listy Wzorce wybierz rodzaj wytłoczenia (rysunek 10.98). Rysunek 10.98.

Sposób wytłoczenia można wybrać na podstawie wzorca

4. Program wykonał komputerową symulację wytłoczenia (rysunek 10.99). Rysunek 10.99.

Głębokość wytłoczenia można ustawić, przeciągając uchwyty

5. Kliknij próbkę koloru w palecie po prawej stronie okna (rysunek 10.100). Rysunek 10.100.

Obiekt wypełniony został jednolitym kolorem

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe

373

Aby oświetlić wytłoczenie wirtualnymi źródłami światła: 1. Kliknij obiekt z wytłoczeniem (rysunek 10.101). Rysunek 10.101.

Obiekt z wytłoczeniem

2. Kliknij czarną strzałkę widoczną w prawym dolnym rogu przycisku Oświetlenie głębi (rysunek 10.102). Mamy do dyspozycji trzy źródła światła oznaczone żarówkami o numerach 1, 2 i 3. Źródła aktywne są reprezentowane przez kółka o odpowiednim numerze wyświetlone w węzłach wirtualnej klatki. Rysunek 10.102.

Opcje wirtualnego oświetlenia

3. Kliknij widoczne na klatce kółko o numerze 2 (rysunek 10.103). Kółko ma ciemne tło. 4. Przesuwając suwak, zmień intensywność oświetlenia. Zmiany są natychmiast widoczne na obiekcie (rysunek 10.104). 5. Przeciągnij źródło światła o numerze 2 w miejsce pokazane na rysunku 10.105. 6. Kliknij widoczne na klatce kółko o numerze 3 (rysunek 10.106). Kółko ma ciemne tło. 7. Kliknij przycisk Światło (jest on oznaczony żarówką) o numerze 1 (rysunek 10.107). 8. Stosując przeciąganie, rozmieść źródła światła, tak jak na rysunku 10.108. Nadaj każdemu intensywność równą 28.

374

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 10.103.

Mamy możliwość regulowania natężenia oświetlenia źródła o numerze 2

Rysunek 10.104.

Intensywność oświetlenia przez źródło o numerze 2 wzrosła

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe Rysunek 10.105.

Światło pada z prawej strony liczby. Lewa strona jest zacieniona

Rysunek 10.106.

Źródło emituje światło o natężeniu maksymalnym

375

376

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 10.107.

Obiekt oświetlony jest trzema źródłami światła

Rysunek 10.108.

Zmiana położenia źródeł światła i redukcja ich intensywności spowodowały zmianę wyglądu obiektu

9. Kliknij przycisk Światło (jest on oznaczony żarówką) o numerze 2 (rysunek 10.109).

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe

377

Rysunek 10.109.

Źródło światła o numerze 3 zostało wyłączone. Na wirtualnej klatce nie widać kółka o numerze 3

Efekty bardziej realistyczne można uzyskać, gdy aktywna jest opcja Pełen zakres kolorów.

Aby zmienić położenie obiektu oświetlonego wirtualnymi źródłami: 1. Kliknij obiekt z wytłoczeniem (rysunek 10.110). Rysunek 10.110.

Obiekt w położeniu początkowym

2. Kliknij ikonę Obrót głębi (rysunek 10.111). Wyświetlone zostanie kółko symbolizujące położenie obiektu. 3. Stosując przeciąganie, zmień położenie kółka (rysunek 10.112).

378

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 10.111.

Obiekt w położeniu początkowym

Rysunek 10.112.

Kółko pełni rolę manipulatora. Jego ruchy naśladuje obiekt. Źródła światła pozostają niezmienione

Rozdział 10.  Efekty trójwymiarowe

379

Aby zmienić głębokość: 1. Kliknij obiekt z wytłoczeniem (rysunek 10.113). 2. Klikając przycisk Głębokość (rysunek 10.114), zwiększ wartość głębokości. Rysunek 10.113.

Obiekt z głębią wynoszącą 1

Rysunek 10.114.

Obiekt z głębią wynoszącą 11

380

Część I  CorelDRAW X7

Rozdział 11. Strony WWW Z tego rozdziału dowiesz się, jak:  wykonać przycisk interaktywny;  zamienić tekst akapitowy na zgodny z HTML;  umieścić w dokumencie odsyłacze;  zoptymalizować dokument, aby ładował się szybciej bez pogorszenia wyglądu;  zapisać dokument w formacie HTML.

Przyciski interaktywne Przyciski interaktywne uatrakcyjniają wygląd stron WWW. Różnią się od zwykłych przycisków tym, że zmieniają swój wygląd pod wpływem wskazania kursorem oraz kliknięcia myszą. Aby uzyskać taki efekt, podczas projektowania przycisku interaktywnego należy przygotować trzy obiekty. Każdy odpowiada innemu stanowi przycisku:  Normalny — stan domyślny, w którym mysz nie jest zbliżona do przycisku.  Po najechaniu — stan, w którym kursor znajduje się nad przyciskiem.  Naciśnięty — stan, w którym przycisk został kliknięty. Następnie trzy statyczne obiekty trzeba połączyć w jeden.

Aby wykonać przycisk interaktywny: 1. Narysuj elipsę. 2. Umieść na arkuszu napis. 3. Zaznacz oba elementy (rysunek 11.1).

382

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 11.1.

Składniki przycisku

4. Napis umieścimy centrycznie wewnątrz ramki. Wybierz polecenia: Obiekt/Wyrównanie i rozkład/Wyrównaj środki w poziomie (rysunek 11.2), a następnie Obiekt/Wyrównanie i rozkład/Wyrównaj środki w pionie. Rysunek 11.2.

Polecenia ułatwiające wyrównanie napisu i ramki

5. Środki elementów zostały wzajemnie wyrównane (rysunek 11.3). Rysunek 11.3.

Elementy z rysunku 11.1 po wyrównaniu środków w pionie i w poziomie

6. Wybierz polecenia: Efekty/Przejście/Utwórz przejście (rysunek 11.4). Jeżeli pasek Internet nie jest widoczny, kliknij prawym przyciskiem myszy pusty obszar na dowolnym pasku i z podręcznego menu wybierz Internet.

7. Wykonane zostały trzy kopie obiektu. Każdą z nich można oddzielnie edytować. Do przełączania pomiędzy obiektami Normalny, Po najechaniu i Naciśnięty można wykorzystać listę rozwijalną widoczną na pasku Internet (rysunek 11.5).

Rozdział 11.  Strony WWW Rysunek 11.4.

Tajemnicze polecenie pozwala na wygenerowanie trzech postaci przycisku

Rysunek 11.5.

Lista do przełączania stanów przycisku

8. Wybierz stan Normalny. 9. Aby rozpocząć edycję, kliknij widoczną na pasku Internet ikonę Edytuj przejście (rysunek 11.6). Rysunek 11.6.

Po kliknięciu ikony program przejdzie w tryb edycji przycisku

383

384

Część I  CorelDRAW X7

10. W przykładzie każdy stan będzie miał inny kolor obwiedni i napisu (rysunek 11.7). Kliknij prawym klawiszem myszy widoczny na palecie kwadrat w kolorze zielonym. Rysunek 11.7.

Domyślnie obwiednia przycisku i liter będzie zielona

11. Przełącz stan przycisku na Po najechaniu (rysunek 11.8). Rysunek 11.8.

W następnej kolejności nadamy przyciskowi wygląd, jaki będzie miał po naprowadzeniu na niego kursora

12. Przycisk w stanie Po najechaniu (rysunek 11.9) ma kolor identyczny jak przycisk utworzony (rysunek 11.3). Kliknij prawym klawiszem myszy widoczny na palecie kwadrat w kolorze niebieskim. Rysunek 11.9.

Po przełączeniu stanu przycisk ma taki kolor jak zaraz po utworzeniu

13. Kolor zostanie zmieniony (rysunek 11.10). 14. Przełącz stan przycisku na Naciśnięty (rysunek 11.11).

Rozdział 11.  Strony WWW

385

Rysunek 11.10.

Obwiednia przycisku i liter ma kolor niebieski

Rysunek 11.11.

W następnej kolejności nadamy przyciskowi taki wygląd, jaki będzie miał po naprowadzeniu na niego kursora i wciśnięciu lewego przycisku myszy

15. Przycisk w stanie Po najechaniu (rysunek 11.12) ma kolor identyczny jak przycisk utworzony (rysunek 11.3). Kliknij prawym klawiszem myszy widoczny na palecie kwadrat w kolorze czerwonym. Rysunek 11.12.

Po przełączeniu stanu przycisk ma taki kolor jak zaraz po utworzeniu

16. Kolor zostanie zmieniony (rysunek 11.13). Rysunek 11.13.

Obwiednia przycisku i liter ma kolor czerwony

17. Po zakończeniu edycji przycisku kliknij widoczną na pasku Internet ikonę Zakończ edycję przejścia (rysunek 11.14).

386

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 11.14.

Kliknięcie tego przycisku powoduje zakończenie edycji obiektu

18. Przed opublikowaniem obiektów w internecie należy wyeksportować je w odpowiednim formacie. Najczęściej są to: *.gif, *.jpg, *.png. Wybierz polecenia: Plik/Eksportuj do/Internetu (rysunek 11.15). Rysunek 11.15.

Rysunek powstał jako plik wektorowy. Zapisanie go w formacie bitmapowym wymaga wyeksportowania pliku

19. W oknie Eksport dla Internetu (rysunek 11.16) kliknij przycisk Zapisz jako. Rysunek 11.16.

Okno eksportu

Rozdział 11.  Strony WWW

387

20. Po wyświetleniu okna Zapisywanie jako (rysunek 11.17) wybierz miejsce docelowe, podaj nazwę pliku i kliknij przycisk Zapisz. Rysunek 11.17.

Eksportowanie korzysta z okna Zapisywanie jako

Aby przejść w tryb edycji przycisku interaktywnego: 1. Kliknij obiekt, który ma być edytowany. Rysunek 11.18.

Przed rozpoczęciem edycji należy programowi pokazać, który obiekt będziemy edytować. Trzeba to zrobić nawet wtedy, gdy na arkuszu jest tylko jeden obiekt!

2. Wybierz polecenia: Efekty/Przejście/Edytuj przejścia… (rysunek 11.19). 3. Po zakończeniu edycji przycisku kliknij widoczną na pasku Internet ikonę Zakończ edycję przejścia (rysunek 11.14).

Aby zobaczyć, jak wygląda przycisk w każdym ze stanów: 1. Utwórz przycisk interaktywny. 2. Wybierz polecenia Efekty/Przejście/podgląd przejść na żywo (rysunek 11.20).

388

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 11.19.

Polecenia, których wybranie umożliwia edycję przycisku

Rysunek 11.20.

Domyślnie opcja testowania przycisku jest wyłączona

Rozdział 11.  Strony WWW

389

Zamiana tekstu akapitowego na zgodny z HTML Kiedy tekst akapitowy zostanie przekształcony na tekst do publikacji w internecie, będzie można edytować go w edytorze HTML. Proste? Proste! Jest jednak kilka ograniczeń. Przed przekształceniem sprawdź, czy tekst do publikacji w internecie nie nakłada się na inne obiekty, nie tworzy z nimi części wspólnej ani nie wystaje poza granice arkusza roboczego. Jeśli tak jest, zostanie on przekształcony w mapę bitową. Tekstu ozdobnego nie można przekształcać do formatu HTML. Zawsze jest on traktowany jako mapa bitowa. Można go jednak przekształcić w tekst akapitowy, a następnie dostosować do publikacji w internecie. Do tekstu do publikacji w internecie można zastosować wypełnienia jednolite, ale nie można stosować konturów. Jednym zdaniem — wszystkie teksty rysunku nienadające się do publikacji w internecie zostaną w trakcie publikowania przekształcone w mapy bitowe.

Aby zamienić tekst akapitowy na zgodny z HTML: 1. Kliknij prawym przyciskiem myszy ramkę tekstu akapitowego i z menu podręcznego wybierz polecenie Zamień tekst na zgodny z formatem stron WWW (rysunek 11.21).

Rysunek 11.21. Tekst akapitowy zostanie zamieniony na zgodny z HTML

Aby zamienić każdy nowy tekst akapitowy na zgodny z HTML: 1. Jeżeli tekst akapitowy zamieniamy na zgodny z formatem stron WWW jednorazowo, można to zrobić przy wykorzystaniu polecenia z menu podręcznego (rysunek 11.21). Jeżeli konwersji dokonujemy częściej, warto uaktywnić automatyczne wykonywanie takiej funkcji w ustawieniach programu. Aby skorzystać z tego udogodnienia, wybierz polecenia: Narzędzia/Opcje (rysunek 11.22).

390

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 11.22.

Nowy tekst akapitowy zostanie zamieniony na tekst zgodny z HTML, gdy zmienione zostaną ustawienia programu

2. W oknie Opcje wybierz kolejno Obszar roboczy/Tekst/Ramka tekstu akapitowego, a następnie zaznacz opcję Wszystkie nowe ramki tekstu akapitowego zgodne z siecią WWW (rysunek 11.23). Rysunek 11.23.

Zamianę tekstu akapitowego na zgodny z siecią WWW należy ustawić w opcjach konfiguracyjnych programu

Odsyłacze Dokumenty w formacie HTML zawierają zakładki i odsyłacze ułatwiające nawigację. Kliknięcie zakładki powoduje przeskoczenie do innego miejsca w tym samym tekście. Kliknięcie odsyłacza powoduje przeniesienie się do innego dokumentu. Zakładki i odsyłacze nie muszą mieć postaci tekstowej. Mogą być statycznymi obrazami bitmapowymi, a także interaktywnymi przyciskami.

Aby umieścić w dokumencie odsyłacz graficzny: 1. Zaprojektuj dokument, który będzie stroną WWW (rysunek 11.24). 2. Wyświetl Pasek właściwości Internet (rysunek 11.25). 3. Kliknij obiekt, do którego chcesz dodać łącze (rysunek 11.26). 4. Na pasku Internet z listy Działanie wybierz Łącze (rysunek 11.27). 5. W polu Adres URL wpisz adres strony WWW (rysunek 11.28).

Rozdział 11.  Strony WWW Rysunek 11.24.

Layout strony WWW

Rysunek 11.25.

Jeżeli pasek Internet nie jest widoczny, należy kliknąć puste miejsce na innym pasku i z menu podręcznego wybrać nazwę Internet. Przy nazwach pasków widocznych znajdują się zaznaczenia

Rysunek 11.26.

Wokół czerwonego przycisku widoczne są czarne kwadraty. To jest rezultat kliknięcia przycisku

391

392

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 11.27.

Łącze prowadzi do innego adresu URL. Zakładka wskazuje miejsce w tym samym dokumencie

Rysunek 11.28.

Adres strony WWW

6. Rozwiń listę Cel (rysunek 11.29). Wybierz z niej sposób otwierania łącza: _self — nowy dokument zostanie wyświetlony w tym samym oknie i ramce co dokument bieżący (atrybut można pominąć, a efekt będzie taki sam jak z atrybutem), _top — nowy dokument zostanie wstawiony w miejsce dokumentu pierwszego w hierarchii (strony głównej), _blank — nowy dokument zostanie otworzony w nowym oknie (uruchomi nową kopię przeglądarki), _parent — strona zostanie wstawiona w miejsce dokumentu nadrzędnego. Rysunek 11.29.

Lista sposobów ładowania nowej strony

7. Kliknij ikonę Komentarze ALT (rysunek 11.30). W polu wpisz informację, która będzie widoczna, gdy plik graficzny się nie załaduje lub gdy kursor najedzie na obrazek.

Rozdział 11.  Strony WWW

393

Rysunek 11.30.

Komentarz do odsyłacza

8. Kliknij przycisk Sekcje obszaru aktywnego (rysunek 11.31). Wybierz, w jakim obszarze odsyłacz będzie aktywny: Kształt — kształt obiektu lub Ograniczenia — prostokąt opisany na obiekcie. Rysunek 11.21.

Obszar, w jakim odsyłacz będzie aktywny

9. Jeżeli odsyłacz ma być wyróżniony kratką, rozwiń listę Kreskowanie krzyżykowe i wybierz z niej kolor kratki (rysunek 11.32). Jeżeli do odsyłacza ma być dodane tło, rozwiń listę Tło i wybierz z niej kolor tła. Rysunek 11.32.

Przyciski pełniące rolę odsyłaczy mogą być wyróżnione kratką

10. Zmiana została zastosowana do całego dokumentu (rysunek 11.33).

394

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 11.33.

Obiekt z dodanym kratkowaniem

11. Łącze dodane do dokumentu może mieć trzy stany. Edycja ich jest możliwa po kliknięciu przycisku widocznego na pasku Internet (rysunek 11.34). Rysunek 11.34.

Wygląd łącza w każdym z trzech stanów można edytować po uaktywnieniu opcji na pasku właściwości Internet

12. Edytowany stan można wybierać z listy rozwijanej (rysunek 11.35). Rysunek 11.35.

Zasady postępowania przy edycji stanów przycisku są identyczne jak podczas pracy z przyciskiem interaktywnym

Rozdział 11.  Strony WWW

395

13. Po zakończeniu pracy z dokumentem należy go wyeksportować (rysunek 11.36). Rysunek 11.36.

Przycisk, którego kliknięcie rozpoczyna proces eksportowania dokumentu do formatu HTML

14. Po chwili wyświetlone zostanie okno Eksportuj HTML (rysunek 11.37). Rysunek 11.37.

Okno umożliwiające określenie parametrów eksportu pliku do formatu HTML

Publikowanie w internecie Posługując się programem CorelDRAW X7, można przygotować pliki i obiekty, które będą zoptymalizowane pod kątem publikowania ich w internecie.

Aby sprawdzić, jak dokument HTML wygląda w oknie przeglądarki: 1. Przygotuj dokument.

396

Część I  CorelDRAW X7

2. Na Pasku właściwości kliknij przycisk inicjujący eksport pliku (rysunek 11.36) lub wybierz polecenia: Plik/Eksportuj do/HTML… (rysunek 11.38). Rysunek 11.38.

Polecenie umożliwiające zapisanie dokumentu w formacie HTML

3. Po wyświetleniu okna Eksportuj HTML kliknij przycisk Podgląd (rysunek 11.39). Rysunek 11.39.

Zanim wyeksportujemy dokument do pliku HTML, warto sprawdzić, jak dokument wygląda w oknie przeglądarki

4. Po chwili dokument zostanie wyświetlony w oknie przeglądarki.

Rozdział 11.  Strony WWW

397

5. Po zapoznaniu się z wyglądem dokumentu wprowadź niezbędne poprawki, a jeśli wszystko jest w porządku, kliknij przycisk OK.

Aby zoptymalizować pliki graficzne: 1. Zaprojektuj stronę WWW. 2. Wybierz polecenia: Plik/Eksportuj do/Internetu… (rysunek 11.40). Rysunek 11.40.

W zależności od przeznaczenia pliku należy wybrać odpowiedni rodzaj eksportu

3. Wyświetlone zostanie okno Eksport dla Internetu. Z rozwijalnej listy widocznej na dole okna wybierz prędkość transmisji modemu (rysunek 11.41). Rysunek 11.41.

Prędkości transmisji modemu

4. W dolnej części okna wyświetlone zostaną parametry dokumentu HTML (rysunek 11.42): po lewej stronie — przed optymalizacją, po prawej stronie — po optymalizacji.

398

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 11.42.

Parametry dokumentu HTML przed optymalizacją i po niej

5. Stosując przeciąganie, wyświetl po lewej stronie okna Eksport dla Internetu odpowiedni fragment dokumentu. Po prawej stronie okna wyświetlony zostanie ten sam fragment po optymalizacji (rysunek 11.43). Rysunek 11.43.

Po lewej fragment dokumentu HTML przed optymalizacją. Po prawej fragment dokumentu HTML po optymalizacji

Rozdział 11.  Strony WWW

399

6. Domyślne parametry optymalizacji mogą być niewystarczające. Aby je zmienić, kliknij pole podglądu obrazka po optymalizacji (rysunek 11.44). Rysunek 11.44.

Po prawej stronie okna wyświetlone zostały parametry pliku docelowego. Zmieniając je, można uzyskać redukcję rozmiarów pliku

7. W prawym górnym rogu dokumentu dostępne są gotowe ustawienia parametrów (rysunek 11.45). Rysunek 11.45.

Można skorzystać z ustawień standardowych

8. Jeżeli predefiniowane zestawy parametrów nie dają oczekiwanych efektów optymalizacji, można wartości dobrać ręcznie. Rozwiń znajdującą się po prawej stronie okna listę formatów plików graficznych (rysunek 11.46).

400

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 11.46.

Lista formatów plików graficznych

9. Z listy Tryb kolorów wybierz maksymalną liczbę kolorów, która może zostać użyta na obrazku (rysunek 11.47). Rysunek 11.47.

Lista dostępnych palet barw zawiera ich jedynie kilka

10. Redukcja rozmiarów pliku możliwa jest również przez wybór algorytmu kompresji. Im jest ona silniejsza, tym utrata szczegółów większa i jakość obrazka gorsza. Na szczęście nie musimy analizować zależności matematycznych. Wystarczy, że wybierzemy jedną z opcji dostępnych na liście Jakość (rysunek 11.48). Rysunek 11.48.

Im niższa jakość obrazka, tym jego rozmiary są mniejsze

11. Eksperymentalnie dobierz parametry grafiki. Porównaj uzyskane wyniki (rysunek 11.42) z wyjściowymi (rysunek 11.49). Rysunek 11.49.

Parametry dokumentu po optymalizacji

Rozdział 11.  Strony WWW

401

12. W sekcji Transformacja wybierz rozdzielczość, która powoduje najsilniejszą redukcję objętości pliku przy zachowaniu zadowalającej jakości grafiki (rysunek 1.50). Rysunek 11.50.

Podczas eksportu można zmienić rozdzielczość dokumentu

13. Porównaj uzyskane wyniki (rysunek 11.51) z wyjściowymi (rysunek 11.42). Rysunek 11.51.

Parametry i wygląd dokumentu po zmianie rozdzielczości

14. Kliknij przycisk Zapisz jako. 15. W oknie Zapisywanie jako wskaż folder docelowy. 16. W polu Nazwa pliku wpisz nazwę pliku. 17. Kliknij przycisk Zapisz.

402

Część I  CorelDRAW X7

Aby zmienić parametry eksportu dokumentów do publikowania w internecie: 1. Wybierz polecenia: Narzędzia/Opcje (rysunek 11.52). Rysunek 11.52.

Fragment menu Narzędzia

2. W oknie Opcje rozwiń kategorie: Dokument/Eksportuj HTML (rysunek 11.53). Rysunek 11.53.

Fragment okna Opcje

3. W polu Tolerancja pozycji (rysunek 11.54) wpisz liczbę pikseli, o które będą automatycznie przesuwane obiekty, aby uniknąć generowania linii lub kolumn o rozmiarze jednego lub dwóch pikseli. Rysunek 11.54.

Opcje eksportu dokumentu do formatu HTML

4. W polu Zapas dla grafiki (rysunek 11.54) wpisz liczbę pikseli, które mogą występować w pustej komórce, zanim zostanie ona połączona z sąsiednią komórką. Opcja ta umożliwia uniknięcie podziału pojedynczej grafiki i umieszczenia jej w sąsiednich komórkach. Komórki lub tabele są używane do określania położenia obiektów internetowych w dokumencie. 5. W polu Zapas pozycjonowania (rysunek 11.54) wpisz liczbę pikseli, która pozwala na zadeklarowanie rozmiarów pustej przestrzeni występującej w obrazie. CorelDRAW 7 jest programem graficznym. Jako taki sprawdza się znakomicie. Aby zoptymalizować stronę pod kątem uzyskania wysokiej pozycji w wyszukiwarkach, należy uzupełnić kod strony (rysunek 11.55).

Rozdział 11.  Strony WWW

Rysunek 11.55. Kod strony można uzupełnić znacznikami, które poprawią jej pozycję w wyszukiwarkach

403

404

Część I  CorelDRAW X7

Rozdział 12. Zapisywanie i eksportowanie Z tego rozdziału dowiesz się, jak:  zapisywać pracę w pliku,  aktualizować zawartość pliku,  skonfigurować automatyczne wykonywanie kopii,  eksportować pliki. Dzięki informacjom zawartym w tym rozdziale będziesz potrafił utrwalić rezultaty swojej pracy w postaci pliku.

Zapisywanie pracy Nazwa domyślna Nowemu rysunkowi domyślnie nadawana jest nazwa Beznazwy-1. Jest ona widoczna w oknie Utwórz nowy dokument (rysunek 12.1) i jeśli ją zaakceptujemy, pojawi się jako nazwa pracy (rysunek 12.2), czyli pliku, do którego ją zapiszemy (rysunek 12.3). Gdy będziemy tworzyć kolejne dokumenty, będą im nadawane nazwy Beznazwy-2, Beznazwy-3 (rysunek 12.4) itd. Rysunek 12.1.

Domyślna nazwa nowego dokumentu może być zmieniona, zanim zostanie on utworzony Rysunek 12.2.

Nazwa arkusza roboczego

406

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 12.3.

Nazwę domyślną można zaakceptować lub zmienić na taką, która ułatwi odnalezienie pliku

Rysunek 12.4.

Nazwy nadawane kolejno tworzonym pracom pozwalają zachować porządek, ale nie ułatwiają odnalezienia pliku o konkretnej zawartości

Trwała postać pracy Jedynym miejscem, w którym znajduje się nowy dokument, jest pamięć komputera. Zaletą takiej lokalizacji jest krótki czas dostępu i duża szybkość wykonywanych operacji. Pamięć RAM przechowuje jednak informacje tylko wtedy, gdy jest zasilana. Gdy zasilanie zaniknie lub wyłączymy komputer, jej zawartość zniknie bezpowrotnie. Aby uchronić informacje, należy zapisać dokument w pliku. Plik może znajdować się na przykład na dysku twardym komputera. Jedna rzecz jest pewna. Nic nie jest wieczne. Dysk komputera na pewno nie jest wyjątkiem. Aby zabezpieczyć się przed utratą plików, a wraz z nimi z wieloma godzinami pracy, należy wykonać kopię danych i przechowywać ją w innym miejscu niż komputer. Dzięki temu zminimalizujemy straty na skutek pożaru, zalania, kradzieży itp. Po otworzeniu nowego dokumentu zapis nie jest możliwy. Wystarczy jednak umieścić na arkuszu obiekt, a następnie go usunąć, aby opcja zapisu została odblokowana.

Rozdział 12.  Zapisywanie i eksportowanie

Aby zapisać pracę po raz pierwszy: 1. Kliknij ikonę Zapisz (rysunek 12.5). Rysunek 12.5.

Ikona Zapisz

2. Wyświetlone zostanie okno Zapisz rysunek. 3. Wybierz napęd i folder, w których ma być zapisany plik (rysunek 12.6). Rysunek 12.6.

Docelowy napęd i folder

4. Z listy Zapisz jako typ wybierz format pliku (rysunek 12.7).

Rysunek 12.7. Fragment listy formatów plików

5. W polu Nazwa pliku wpisz nazwę pliku (rysunek 12.8).

407

408

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 12.8.

Nazwę pliku należy wpisać z klawiatury

6. Kliknij przycisk Zapisz (rysunek 12.9). Rysunek 12.9.

Przycisk Zapisz

7. Na pasku tytułu pojawi się nazwa pliku i ścieżka dostępu do niego (rysunek 12.10). Rysunek 12.10.

Pasek tytułu z nazwą pliku

8. Plik pojawi się na dysku we wskazanej lokalizacji (rysunek 12.11). Rysunek 12.11.

Plik, w którym zapisano dokument

Aby plik można było otworzyć we wcześniejszej wersji CorelDRAW: 1. Utwórz plik. 2. Wybierz polecenia Plik/Zapisz jako… (rysunek 12.12). Rysunek 12.12.

Polecenia, jakie należy wybrać, aby można było zmienić wersję programu, z którą plik będzie zgodny

3. W oknie Zapisz rysunek odszukaj listę Wersja. Rozwiń ją i wybierz numer wersji, z którą ma być zgodny format pliku (rysunek 12.13). CorelDRAW X7 to Wersja 17.0, CorelDRAW X6 to Wersja 16.0 itd. Jeżeli rysunek został już raz zapisany, wówczas aby zapisać jego aktualną postać pod tą samą nazwą, należy kliknąć ikonę Zapisz lub posłużyć się skrótem klawiaturowym Ctrl+S.

Rozdział 12.  Zapisywanie i eksportowanie

409

Rysunek 12.13.

Lista wersji CorelDRAW, z którymi można uzyskać zgodność

Rysunek warto aktualizować przed wykonaniem istotnej zmiany, której efektu końcowego nie jesteśmy pewni. Gdy modyfikacja zamiast poprawić, pogorszy wygląd rysunku, wówczas wystarczy wczytać ostatnią kopię, nie trzeba więc cofać kolejno wykonanych operacji. W ferworze pracy możemy zapomnieć o zapisywaniu kolejnych wersji. Niekiedy z opresji może nas wybawić dysponowanie kopią wykonywaną automatycznie.

Aby rysunek zapisywany był automatycznie: 1. Wybierz polecenia: Narzędzia/Opcje (rysunek 12.14). Rysunek 12.14.

Fragment menu Narzędzia

2. Po wyświetleniu okna Opcje w kategorii Obszar roboczy kliknij pozycję Zapisz (rysunek 12.15). Rysunek 12.15.

Fragment okna Opcje

3. Uaktywnij opcję Automatycznie twórz kopię zapasową co (rysunek 12.16). 4. W polu tekstowym wpisz liczony w minutach okres pomiędzy kolejnymi zapisami. 5. Kliknij przycisk OK.

410

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 12.16.

Ustawienia odpowiedzialne za automatyczne wykonywanie kopii pracy

Po zaznaczeniu opcji Folder tymczasowy (rysunek 12.16) kopie będą zapisywane w folderze z plikami tymczasowymi użytkownika. Po zaznaczeniu opcji Określony folder (rysunek 12.16) w oknie można wpisać ścieżkę dostępu prowadzącą do miejsca, w którym będą zapisywane kopie. Uaktywnienie opcji Przed zapisaniem twórz kopię zapasową oryginalnego pliku (rysunek 12.16) powoduje, że podczas zapisu pliku będzie wykonywana kopia. Wadą tego rozwiązania jest to, że dwukrotnie wzrasta miejsce na dysku zajmowane przez zapisywane prace. Zaletą jest tworzenie kopii pliku. Gdy pliku właściwego nie da się otworzyć (np. został zapisany w uszkodzonym bloku dysku), istnieje szansa, że kopia została zapisana bez błędów.

Zapisywanie rysunku pod nową nazwą Zapisanie pliku powoduje, że poprzednia zawartość zostaje bezpowrotnie zastąpiona przez nową. W celu zachowania w postaci niezmienionej jakiegoś etapu pracy należy go zapisać, a plikom z następnymi zmianami nadawać nowe nazwy.

Aby zapisać plik pod nową nazwą: 1. Wybierz polecenia: Plik/Zapisz jako (rysunek 12.17). Rysunek 12.17.

Fragment menu Plik

2. Wyświetlone zostanie okno Zapisz rysunek. 3. Wybierz napęd i folder, w których ma być zapisany plik (rysunek 12.6). 4. W polu Nazwa pliku wpisz nową nazwę pliku (rysunek 12.8). 5. Kliknij przycisk Zapisz (rysunek 12.9).

Rozdział 12.  Zapisywanie i eksportowanie

411

Zapisywanie plików w różnych formatach Domyślnym formatem programu CorelDRAW jest *.cdr. Co należy zrobić, aby plik można było otworzyć w innym programie? Trzeba zapisać go w domyślnym formacie programu, w którym ma być otworzony.

Aby zapisać plik w innym formacie niż *.cdr: 1. Wybierz polecenia: Plik/Zapisz jako (rysunek 12.17). 2. Wyświetlone zostanie okno Zapisz rysunek. 3. Wybierz napęd i folder, w których ma być zapisany plik (rysunek 12.6). 4. Z listy Zapisz jako typ wybierz format pliku (rysunek 12.7).

Zapisywanie obiektów wybranych CorelDRAW X7 pozwala na zapisanie wybranych elementów rysunku.

Aby zapisać wybrane elementy rysunku: 1. Zaznacz tylko te elementy, które mają zostać zapisane (rysunek 12.18). 2. Wybierz polecenia: Plik/Zapisz jako (rysunek 12.17). 3. Wyświetlone zostanie okno Zapisz rysunek. Wybierz miejsce docelowe i wpisz nazwę pliku. Rysunek 12.18.

Zaznaczone jest tylko kółko o numerze 2

412

Część I  CorelDRAW X7

4. Jeżeli mają być zapisywane nie wszystkie obiekty znajdujące się na arkuszu roboczym, a tylko zaznaczone, wybierz opcję Tylko zaznaczone (rysunek 12.19). Rysunek 12.19.

Dodatkowe opcje zapisywania dokumentu

5. Wybierz folder docelowy i podaj nazwę pliku. 6. Kliknij przycisk Zapisz. 7. Wygląd arkusza źródłowego nie uległ zmianie (rysunek 12.20). Rysunek 12.20.

Skorzystanie z zapisu selektywnego nie powoduje zmiany w wyglądzie arkusza źródłowego

8. Wczytaj plik, który zawiera tylko zapisany element (rysunek 12.21).

Rozdział 12.  Zapisywanie i eksportowanie

413

Rysunek 12.21.

Niespodzianka! Dobrze, że odkryta została zawczasu. Zaznaczony był tylko okrąg, a liczba znajdująca się w jego wnętrzu już nie. Pracując z komputerem, pamiętaj, proszę, że nie ma on intuicji, nie czyta w Twoich myślach, choć wiele rzeczy wykonuje genialnie. Pomoże Ci to uniknąć rozczarowań

Eksportowanie plików Eksportując plik, można wybrać inne typy formatów niż przy zapisywaniu. Pozwala to na przykład wyeksportować plik wektorowy do formatu bitmapowego, do Adobe Illustrator (AI), Microsoft Office lub Corel WordPerfect Office.

Aby wyeksportować plik: 1. Wybierz polecenia: Plik/Eksportuj (rysunek 12.22). Rysunek 12.22.

Polecenie umożliwiające wyeksportowanie dokumentu

414

Część I  CorelDRAW X7

2. Po wyświetleniu okna Eksportuj (rysunek 12.23) wybierz napęd i folder, w którym plik ma być zapisany. Rysunek 12.23.

Górna część okna Eksportuj

3. Format pliku wybierz z listy Zapisz jako typ (rysunek 12.24). Rysunek 12.24.

Fragment listy formatów

4. W polu Nazwa pliku (rysunek 12.25) wpisz nazwę pliku (rozszerzenie dodawane jest do nazwy pliku automatycznie). Rysunek 12.25.

Pole, w którym można wpisać nazwę pliku

5. Kliknij przycisk Eksportuj (rysunek 12.26).

Rozdział 12.  Zapisywanie i eksportowanie

415

Rysunek 12.26.

Kliknięcie przycisku uruchamia procedurę eksportu

6. Eksportowanie pliku wektorowego do formatu bitmapowego powoduje duże zmiany w strukturze pliku. Modele matematyczne obiektów zastępowane są przez informacje o kolorze i jasności poszczególnych pikseli. Wymaga to podania programowi dodatkowych informacji. Do tego celu służy okno Eksportuj do JPEG (rysunek 12.27). Rysunek 12.27.

Okno Eksportuj do JPEG — strona zawierająca parametry tworzonego obrazu

7. W dolnej części okna Eksportuj znajduje się sekcja Transformacja. Można w niej wybrać mierzony w pikselach rozmiar generowanego pliku. W polach Szerokość oraz Wysokość wpisz wartości wysokości i szerokości obrazka. Jeśli przed zmianą dotychczasowych ustawień kliknięciem zaznaczyłeś opcję Zachowaj proporcje, zachowana zostanie proporcja wymiarów. Zmiana wprowadzona w jednym polu dialogowym spowoduje wyliczenie wartości widocznej w drugim polu, tak aby zachowany był stosunek szerokości do wysokości.

416

Część I  CorelDRAW X7

8. W polu Rozdzielczość (rysunek 12.28) możesz wybrać rozdzielczość generowanego pliku (liczbę pikseli przypadającą na jeden cal). Im jest ona większa, tym obraz lepszej jakości, lecz i jego rozmiary większe. Zwykle do publikowania w internecie, czy też wyświetlania na monitorze w formie na przykład prezentacji, przyjmuje się rozdzielczości 72 lub 96 dpi. Do wydruków na drukarkach atramentowych należy stosować rozdzielczości nie mniejsze niż 150 dpi. Do wydruków na drukarkach laserowych należy używać pliki o rozdzielczości nie mniejszej niż 600 dpi. Rysunek 12.28.

Lista dostępnych rozdzielczości pliku

9. Z listy Tryb kolorów (rysunek 12.29) wybierz paletę kolorów występujących w pliku docelowym. Rysunek 12.29.

Lista dostępnych palet kolorów

10. Ustaw pozostałe parametry eksportowanego pliku. Zestaw parametrów zależny jest od formatu, do którego eksportujesz rysunek. (Pełen zestaw parametrów dotyczących plików JPEG pokazano na rysunkach od 11.41 do 11.51). 11. W lewym dolnym rogu okna (rysunek 12.30) można odczytać objętość generowanego pliku. Zmiana parametrów eksportu (na przykład rozdzielczości, rozmiarów) powoduje wyliczenie nowego rozmiaru. Rysunek 12.30.

Rozmiar pliku jest na bieżąco aktualizowany. Odzwierciedla on zmianę parametrów

Zamykanie rysunku i programu W tym samym programie może być otworzonych wiele rysunków (rysunek 12.31). Rysunek 12.31.

W programie otworzone są trzy pliki Menu, Menu 1 i Menu 2. Nazwa aktywnego rysunku widoczna jest na pasku tytułu (w lewym górnym rogu okna)

Rozdział 12.  Zapisywanie i eksportowanie

417

Aby zamknąć bieżące okno rysunku: 1. Wybierz polecenia: Plik/Zamknij (rysunek 12.32). Rysunek 12.32.

Polecenie odnosi się tylko do pliku, którego nazwa widoczna jest na pasku tytułu

Aby zamknąć wszystkie okna programu: 1. Wybierz polecenia: Plik/Zamknij wszystko (rysunek 12.33). Rysunek 12.33.

Mimo że na pasku tytułu widoczna jest nazwa tylko jednego pliku, to polecenie odnosi się do wszystkich otwartych plików

Aby zamknąć wybrane okno: 1. Wskaż kursorem nazwę dokumentu, który chcesz zamknąć. 2. Po chwili obok nazwy pojawi się krzyżyk (rysunek 12.34). Kliknij go. Rysunek 12.34.

Po wskazaniu kursorem nazwy pliku pojawia się kwadrat z krzyżykiem w środku

3. Jeżeli w rysunku wprowadzona została zmiana, a po niej nie zapisano pracy do pliku, aktualna postać pracy jest widoczna tylko na ekranie. Zamknięcie rysunku spowoduje utracenie wprowadzonych, a nie zapisanych zmian. Przewidująco program prosi o decyzję, czy zapisać zmiany w pliku Menu (rysunek 12.35).

418

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 12.35.

Jeżeli zmiany mają zostać zapisane, a dopiero później dokument zamknięty, należy kliknąć przycisk Tak. Wybranie przycisku Nie powoduje zamknięcie rysunku bez zapisywania zmian. Kliknięcie przycisku Anuluj cofa polecenie zamknięcia rysunku

Aby zamknąć okno programu: 1. Wybierz polecenie Plik/Zakończ lub naciśnij klawisz F4 ewentualnie kliknij krzyżyk widoczny w prawym górnym rogu okna programu (rysunek 12.36). Rysunek 12.36.

Jeden z trzech sposobów zamykania okna programu

2. Wraz z oknem programu zamykane są wszystkie otwarte w nim okna rysunków. Dla każdego rysunku, który nie został uprzednio zapisany, wyświetlane jest okno z pytaniem: „Czy zapisać zmiany w pliku Menu” (rysunek 12.37). Rysunek 12.37.

Wraz z oknem programu zamykane są wszystkie rysunki. Dla każdego rysunku, w którym wprowadzono zmianę, należy zdecydować, czy ma ona zostać zapisana do pliku

Rozdział 13. Drukowanie Z tego rozdziału dowiesz się, jak:  wyświetlić okno podglądu wydruku i ustawić marginesy;  wydrukować obiekt, warstwę lub cały dokument;  zapisać dokument w formacie PDF;  przygotować pracę dla biura usług poligraficznych;  wydrukować znaczniki drukarskie, znaczniki cięcia, pasery, kalibrację kolorów i skali densytometrycznej. Poświęcenie całego rozdziału tematyce drukowania wynika stąd, że liczba opcji wydruku w programie CorelDRAW jest znacznie większa niż na przykład w programach pakietu MS Office.

Aby wyświetlić okno właściwości drukarki: 1. Wybierz polecenie Plik/Drukuj lub naciśnij kombinację klawiszy Ctrl+P (rysunek 13.1). 2. W oknie Drukuj kliknij przycisk Preferencje (rysunek 13.2). 3. Wyświetlone zostanie okno Właściwości drukarki (rysunek 13.3). Jeżeli zainstalowany został polskojęzyczny sterownik drukarki, wówczas nazwa okna i wszystkie opisy będą w języku polskim. Gdy drukarka znajduje się na biurku, łatwo można sprawdzić jej parametry. Gorzej, gdy korzystamy z drukarki sieciowej umieszczonej daleko od naszego stanowiska pracy. CorelDRAW ma rozwiązanie i tego problemu.

420

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 13.1.

Polecenie Drukuj znajduje się niemal na samym dole menu pliku

Rysunek 13.2. Fragment okna Drukuj Rysunek 13.3.

Okno Właściwości. Dostępne w nim funkcje są zależne od typu drukarki

Rozdział 13.  Drukowanie

421

Aby wczytać do programu ustawienia strony zgodne z drukarką: 1. Wybierz polecenia: Układ/Ustawienia strony (rysunek 13.4). Rysunek 13.4.

Fragment menu Układ

2. Wyświetlone zostanie okno Opcje z aktywną sekcją Rozmiar strony (rysunek 13.5). Rysunek 13.4.

Fragment okna Opcje

3. Kliknij przycisk Pobierz rozmiar strony z drukarki. 4. Kliknij przycisk OK. 5. Parametry zostaną wczytane z drukarki (rysunek 13.6). Rysunek 13.6.

Funkcja ta jest szczególnie wygodna w przypadku korzystania z drukarki, która znajduje się w innym pomieszczeniu

Aby ustawić marginesy: 1. Wybierz polecenia: Plik/Podgląd wydruku (rysunek 13.7). 2. Dokument zostanie wyświetlony w trybie podglądu wydruku (rysunek 13.8).

422

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 13.7.

Polecenie Podgląd wydruku… znajduje się w dolnej części menu Plik

Rysunek 13.8. Podgląd wydruku jest użyteczny choćby z tego względu, że pozwala wychwycić także

takie dysproporcje między rozmiarem arkusza i rysunku…

3. Kliknij widoczne po prawej stronie okna narzędzie Układ rozmieszczenia (rysunek 13.9).

Rozdział 13.  Drukowanie

423

Rysunek 13.9.

Ikona narzędzia Układ rozmieszczenia

4. Z widocznej na Pasku właściwości listy Co edytować wybierz Edytuj marginesy (rysunek 13.10). Rysunek 13.10.

Lista Co edytować

5. Na Pasku właściwości pojawią się przyciski wyboru sposobu ustawiania marginesów. Jeżeli marginesy mają zostać ustawione automatycznie, kliknij przycisk Automatyczne marginesy (rysunek 13.11). Rysunek 13.11.

Przycisk Automatyczne marginesy

6. Jeżeli marginesy mają zostać ustawione ręcznie, kliknij przycisk Równe marginesy (rysunek 13.12) i w polach Lewy margines i Górny margines wpisz szerokość marginesów. Rysunek 13.12.

Przycisk Równe marginesy. W górnym polu należy wpisać szerokość marginesu lewego, a w dolnym szerokość marginesu górnego

7. Po wprowadzeniu ustawień takich jak na rysunku 13.12 zmienione zostało umiejscowienie wydruku (rysunek 13.13). Rysunek 13.13.

Wydruk zamiast być na środku, zostanie dosunięty do lewego górnego rogu arkusza

8. Aby zamknąć okno podglądu wydruku, wybierz polecenia: Plik/Zamknij podgląd wydruku (rysunek 13.14).

424

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 13.14.

Polecenia, które umożliwiają zamknięcie okna podglądu wydruku

Aby wydrukować dokument z ustawieniami domyślnymi: 1. Kliknij ikonę oznaczoną symbolem drukarki (rysunek 13.15). Rysunek 13.15.

Po kliknięciu ikony wydruk zostanie rozpoczęty z pominięciem możliwości wyboru parametrów

Aby wydrukować dokument: 1. Wybierz polecenia: Plik/Drukuj lub naciśnij klawisze Ctrl+P. 2. W oknie Drukuj kliknij kartę Ogólne (rysunek 13.16). Rysunek 13.16.

Okno konfiguracji drukarki

3. Z listy Drukarka wybierz drukarkę (rysunek 13.17). Rysunek 13.17.

Po rozwinięciu listy można kliknięciem zaznaczyć nazwę aktywnej drukarki

4. W polu Liczba kopii wpisz liczbę kopii (rysunek 13.18). Rysunek 13.18.

Parametr odpowiedzialny za liczbę drukowanych kopii dokumentu

5. Wybierz jeden z wariantów drukowania: Bieżący dokument — tylko bieżący dokument, Bieżąca strona — tylko bieżąca strona, Strony — tylko strony, których numery zostały podane w polu tekstowym, Dokumenty — tylko wybrane dokumenty, Zaznaczenie — drukuje wcześniej wybrane obiekty (rysunek 13.19).

Rozdział 13.  Drukowanie

425

Rysunek 13.19.

Warianty drukowania

6. Jeżeli dokument nie mieści się na jednej stronie, można wybrać strony, które zostaną wydrukowane. Rozwiń listę zakresów drukowania. Wybierz jeden z nich: Parzyste i nieparzyste — drukowanie wszystkich stron, Strony nieparzyste — drukowanie tylko stron o numerach nieparzystych, Strony parzyste — drukowanie tylko stron o numerach parzystych (rysunek 13.20). Rysunek 13.20.

Lista zakresów drukowania

7. Jeżeli dokument jest wielostronicowy, wybierz, jak mają być wydrukowane strony. Do wyboru są dwie opcje: 1, 1, 1…, 2, 2, 2…, 3, 3, 3… lub 1, 2, 3…, 1, 2, 3…, 1, 2, 3… Aby kopie zostały uporządkowane (opcja druga), zaznacz opcję Sortuj (rysunek 13.21). Rysunek 13.21.

W każdej kopii strony będą ułożone kolejno

8. Włącz drukarkę. 9. Kliknij przycisk OK (rysunek 13.22). Rysunek 13.22.

Samo ustawienie wielu parametrów wydruku to nie wszystko. Trzeba jeszcze kazać programowi drukować

Aby wydrukować obiekt: 1. Zaznacz obiekt, który ma zostać wydrukowany. 2. Wybierz polecenia: Plik/Drukuj. 3. W oknie Drukuj w sekcji Zakres drukowania wybierz opcję Zaznaczenie (rysunek 13.23).

426

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 13.23.

Bez ingerencji w dokument można wydrukować tylko jego fragment

4. Kliknij przycisk OK (rysunek 13.22).

Aby kolorowy obiekt wydrukować w skali szarości: 1. Wybierz polecenia: Plik/Drukuj. 2. W oknie Drukuj kliknij kartę Kolor (rysunek 13.24). Rysunek 13.24.

Karta Kolor

3. Nie ingerując w rysunek, obiekty można wydrukować w różnej gamie kolorów: RGB — wydruk kolorowy, Skala szarości — w odcieniach szarości (rysunek 13.25). Rysunek 13.25.

Opcje drukowania kolorów

Czy wiesz, jak powstawały filmy animowane, gdy nie było komputerów? Każdy element scenerii rysowany był wtedy na innym arkuszu przezroczystej folii. Rysując następną klatkę filmu, nie trzeba było umieszczać na niej wszystkich elementów. Wystarczyło narysować tylko postać, która się poruszyła. Podobnie można pracować z programem Corel DRAW. Jeżeli przed przystąpieniem do rysowania zaplanujemy, które elementy będą się zmieniały na następnych rysunkach, możemy zaoszczędzić wiele czasu. W Corel DRAW nie posługujemy się folią, ale jej komputerowym odpowiednikiem, czyli warstwą.

Rozdział 13.  Drukowanie

427

Aby wydrukować warstwę: 1. Wybierz polecenia: Obiekt/Menedżer obiektów (rysunek 13.26). Rysunek 13.26.

Menu Obiekt

2. Po prawej stronie wyświetlone zostanie okno dokowane (rysunek 13.27). Odszukaj stronę, którą chcesz wyświetlić. Jeżeli obiekty znajdujące się na warstwie nie są widoczne, kliknij plus widoczny obok ikony oka. Spowoduje to wyświetlenie listy obiektów.

3. Kliknij nazwę obiektu, który ma zostać wydrukowany (rysunek 13.28). Jednocześnie fragment rysunku wybrany w menedżerze obiektów zostanie wyróżniony (rysunek 13.29). Zaznaczenie obiektu w Menedżerze obiektów i bezpośrednio na rysunku daje ten sam efekt. Na złożonym rysunku łatwiej wybrać obiekt na podstawie nazwy, niż przekopywać się przez poszczególne warstwy na rysunku.

428

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 13.27.

Okno dokowane Menedżer obiektów

Rysunek 13.28.

Obiekt został zaznaczony w Menedżerze obiektów

Rysunek 13.29.

Na rysunku pojawiło się zaznaczenie wokół obiektu wybranego w Menedżerze obiektów

Rozdział 13.  Drukowanie

429

4. Skoro już pokazaliśmy, czego ma dotyczyć operacja, możemy przejść do kolejnego kroku i wydać polecenie wykonania operacji. Wybierz polecenia: Plik/Drukuj. 5. W oknie Drukuj wybierz opcję Zaznaczenie (rysunek 13.30). Rysunek 13.30.

Wydrukowany zostanie tylko zaznaczony obiekt

6. Kliknij przycisk Drukuj.

Aby określić rozmiary i położenie wydruku: 1. Wybierz polecenia: Plik/Drukuj. 2. W oknie Drukuj kliknij kartę Układ (rysunek 13.31). Rysunek 13.31.

Rozmiary oraz położenie wydruku można określić na karcie Układ

3. Jeżeli chcesz, aby rozmiar i położenie drukowanego obrazu były identyczne jak w dokumencie, zaznacz opcję Jak w dokumencie (rysunek 13.32). Rysunek 13.32.

Opcje rozmieszczenia obrazu na wydruku

4. Aby rozmiary i położenie drukowanego dokumentu pozwalały maksymalnie wykorzystać arkusz, zaznacz opcję Dopasuj do strony (rysunek 13.33). Rysunek 13.33.

Bez zmiany proporcji obiekt zostanie tak powiększony, aby zajął całą dostępną powierzchnię arkusza

5. Jeżeli dwie opcje nie wystarczają, możesz zmienić położenie zadania wydruku na arkuszu przez wybranie położenia z listy. Zaznacz opcję Zmień położenie obrazka na (rysunek 13.34). Wybierz z listy położenie wydruku: Na środku strony — środek strony, U góry na środku — centrycznie u góry

430

Część I  CorelDRAW X7

strony, Z lewej na środku — centrycznie po lewej stronie, Z prawej na środku — centrycznie po prawej stronie, U dołu na środku — centrycznie u dołu, Lewy górny róg — w lewym górnym rogu, Prawy górny róg — w prawym górnym rogu, Lewy dolny róg — w lewym dolnym rogu, Prawy dolny róg — w prawym dolnym rogu, Niestandardowa — we wskazanym przez użytkownika miejscu arkusza. W prawym górnym rogu okna Drukuj widoczna jest miniatura strony (rysunek 13.35). Szary kwadrat symbolizuje drukowany obszar. W zależności od zaznaczonych opcji zmienia się rozmiar i położenie obszaru drukowanego względem strony. Rysunek 13.34.

Opcje położenia wydruku na arkuszu

Rysunek 13.35.

Położenie wydruku na arkuszu

Co mamy zrobić, gdy dysponujemy drukarką mniejszego formatu niż docelowy rozmiar wydruku? Można wydrukować rysunek na wielu arkuszach, a potem złożyć go. Na szczęście CorelDRAW pomoże nam w tym: sam podzieli rysunek, na arkuszach umieści znaczniki ułatwiające ich połączenie. Nam pozostanie złożenie wydruku w całość.

Aby podzielić zadanie wydruku na arkusze: 1. Otwórz dokument (rysunek 13.36). Rysunek 13.36.

Obiekt nie mieści się na arkuszu

2. Wybierz polecenia: Plik/Drukuj.

Rozdział 13.  Drukowanie

431

3. W oknie Drukuj kliknij kartę Układ (rysunek 13.37). Rysunek 13.37.

Karta Układ

4. Zaznacz opcję Drukuj z podziałem na fragmenty (rysunek 13.38). 5. Przy składaniu wydruku w całość mogą być pomocne znaki wyrównania. Zostaną one wydrukowane po zaznaczeniu opcji Znaczniki fragmentów. Rysunek 13.38.

Wydruk zostanie podzielony na wiele arkuszy

6. W polu Zakładka (rysunek 13.38) wpisz, jak dużo mają zachodzić na siebie poszczególne arkusze wydruku. Jednostką miary mogą być milimetry lub procent rozmiaru arkusza. 7. Aby przed zainicjowaniem procesu drukowania przekonać się, jak będzie wyglądał wydruk, kliknij przycisk Podgląd wydruku (rysunek 13.39). Rysunek 13.39.

Przycisk znajduje się w lewym dolnym rogu ekranu

8. Wyświetlone zostanie okno podglądu wydruku (rysunek 13.40). 9. Wyświetl drugi arkusz (rysunek 13.41). 10. Jeżeli praca nie wymaga poprawek, zamknij okno podglądu wydruku i rozpocznij drukowanie. Rysunek 13.40.

Wygląd pierwszego arkusza. Wydruk kończy się tam, gdzie widoczne są znaczniki

432

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 13.41.

Kliknięcie strzałki skierowanej w prawo powoduje wyświetlenie kolejnego arkusza

Aby wyświetlić okno podglądu wydruku: 1. Utwórz lub wczytaj dokument (rysunek 13.42). Rysunek 13.42.

Rysunek

2. Wybierz drukarkę. 3. Wybierz polecenia: Plik/Podgląd wydruku. 4. Na ekranie zostanie wyświetlony dokument w takiej postaci, jaką będzie miał po wydrukowaniu (rysunek 13.43).

Rysunek 13.43. Okno podglądu wydruku

Rozdział 13.  Drukowanie

433

5. Aby w oknie podglądu wydruku wyświetlić dokument w powiększeniu, rozwiń listę Powiększenie (rysunek 13.44) i wybierz z niej wielkość wyświetlanego dokumentu: Cała strona — wyświetlenie całej strony, Szerokość strony — wyświetlenie całej szerokości strony, Wysokość strony — wyświetlenie całej wysokości strony, Zaznaczone — wyświetlenie zaznaczonego obszaru, Dopasuj — wyświetlenie całej zawartości strony, 10%,...400% — powiększenie lub zmniejszenie procentowe w stosunku do oryginalnego rozmiaru (rysunek 13.45). Rysunek 13.44.

Lista Powiększenie

Rysunek 13.45. Obiekt z rysunku 13.42 w trybie podglądu wydruku. Powiększenie 400%

6. Jeżeli dokładność powiększenia czy wyświetlenia konkretnego obszaru nie jest najważniejsza, kliknij znajdujące się w przyborniku narzędzie Powiększenie (rysunek 13.46), a następnie kliknij środek obszaru, który ma zostać wyświetlony w powiększeniu. Rysunek 13.46.

Narzędzie Powiększenie

7. Aby zamknąć okno podglądu wydruku, kliknij przycisk widoczny w środkowej części ekranu (rysunek 13.47).

434

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 13.47.

Kliknięcie przycisku spowoduje powrót do okna dokumentu

Dowolny kolor można uzyskać przez złożenie trzech składowych: czerwonej, zielonej i niebieskiej. W profesjonalnych maszynach drukarskich kolejno nakładana jest każda z tych farb. Do wydruku konieczne są trzy matryce. Każda dla innego koloru. Aby je wykonać, należy kolory obrazu rozłożyć na składniki podstawowe, czyli dokonać separacji kolorów.

Aby sprawdzić separację kolorów: 1. Utwórz lub wczytaj dokument (rysunek 13.42). 2. Wybierz polecenia: Plik/Podgląd wydruku. 3. Na Pasku właściwości kliknij przycisk Włącz wyciągi barwne (rysunek 13.48). Rysunek 13.48.

Przycisk służący do włączenia wyświetlania wyciągów barwnych

4. Wybierz polecenia: Ustawienia/Wyciągi barwne (rysunek 13.49). Rysunek 13.49.

Fragment menu Ustawienia

5. Podgląd pełnokolorowy jest dostępny po kliknięciu kolejno Widok/Podgląd wyciągów barwnych. Poszczególne wyciągi barwne można wyświetlić, klikając karty na dole okna aplikacji. Druk barwny RGB polega na wydrukowaniu trzech obrazków jeden na drugim. Jeden obrazek jest drukowany tylko w kolorze czerwonym (ang. Red), drugi tylko w kolorze zielonym (ang. Green), a trzeci tylko w kolorze niebieskim (ang. Blue). Złożenie kolorów pozwala na sprawdzenie, jak będzie wyglądał wydruk kolorowy.

Aby zapisać dokument w formacie PDF: 1. Wybierz polecenia: Plik/Publikuj jako PDF (rysunek 13.50).

Rozdział 13.  Drukowanie

435

Rysunek 13.50.

Publikowanie w formacie PDF doczekało się własnej pozycji w menu Plik

2. Po wyświetleniu okna Publikuj jako PDF z listy Wzorzec PDF (rysunek 13.51) wybierz jedną z opcji: Ustawienia drukarskie — w formacie tym bitmapy kompresowane są według algorytmu LZW, osadzane są czcionki, kolory zaś optymalizowane pod kątem drukowania na wysokiej jakości urządzeniach. Przed przygotowaniem ostatecznego pliku należy ustalić z punktem usług poligraficznych preferowane ustawienia: Internet — w tym formacie kompresowane są pliki w formacie *.jpg, osadzane czcionki, tekst zaś kompresowany; Rozpowszechnianie dokumentu — format zoptymalizowany pod kątem zastosowań ogólnych. Dokument można drukować na drukarkach laserowych lub atramentowych; Edycja — w formacie tym stosowana jest kompresja według algorytmu LZW, osadzane są wszystkie czcionki oraz hiperłącza, zakładki i miniatury; PDF/X-1a — w formacie tym bitmapy kompresowane są za pomocą algorytmu *.zip, osadzane są też czcionki. Styl ten zawiera podstawowe ustawienia używane przy przygotowywaniu prac do druku; PDF/X-3 — format ten jest udoskonalonym formatem PDF/X-1a. Pozwala na zapisywanie w pliku PDF danych zawierających modele kolorów CMYK oraz innych (np. Lab lub Grayscale); Archiwizowanie (CMYK) — zapisanie obrazu z użyciem modelu kolorów CMYK; Archiwizowanie (RGB) — zapisanie obrazu z użyciem modelu kolorów RGB; Bieżące ustawienia obrazu próbnego — ustawienia zdefiniowane przez użytkownika.

436

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 13.51.

Wzorzec PDF zależy od przeznaczenia dokumentu

PDF (ang. Portable Document Format — przenośny format dokumentu) to format plików, który został utworzony z myślą o łatwym przenoszeniu gotowych dokumentów między komputerami działającymi pod kontrolą różnych systemów operacyjnych. Jego autorem jest firma Adobe Systems.

3. Kliknij przycisk Ustawienia (rysunek 13.52). Rysunek 13.52.

Za chwilę okaże się, że wybór wzorca PDF to zaledwie skromna część opcji dotyczących plików PDF

4. Wyświetlone zostanie okno Ustawienia PDF (rysunek 13.53). W sekcji Zakres eksportu możemy określić, jaka część dokumentu zostanie wyeksportowana. Może to być cały dokument, strona aktualnie widoczna na ekranie, strony o określonych numerach, a nawet fragment strony (rysunek 13.53). Rysunek 13.53.

Z całego dokumentu do pliku PDF może zostać zapisana wybrana jego część

5. Jeżeli użytkownik dysponuje starszą wersją Acrobat Reader, nie należy dokumentu zapisywać w formacie najnowszym, ale z listy Zgodność wybrać format, w którym będzie można wykorzystać ten dokument (rysunek 13.54). Rysunek 13.54.

Cóż po jakości i funkcjonalności dokumentu, skoro odbiorca nie będzie mógł go odczytać…

Rozdział 13.  Drukowanie

437

6. Kliknij kartę Kolor (rysunek 13.55). Dostępne są na niej opcje, które pozwalają na zmianę palety kolorów używanej w dokumencie PDF. Rysunek 13.55.

Plik w formacie PDF może mieć inny zestaw kolorów niż oryginał w formacie CDR

7. Kliknij kartę Dokument (rysunek 13.56). W jej górnej części można wpisać informacje, które będą użyteczne przy wyszukiwaniu dokumentu. Rysunek 13.56.

Dzięki dodatkowym informacjom dokument będzie można odszukać na podstawie autora lub słów kluczowych

8. Jeżeli w dokumencie występuje wiele obrazków, można ujednolicić ich tryb kompresji i rozdzielczość. Nie trzeba zajmować się każdą oddzielnie. Wystarczy kliknąć kartę Obiekty (rysunek 13.57) oraz ustawić tryb kompresji i rozdzielczość. Rysunek 13.57.

Gdy w oryginalnym pliku znajduje się wiele obrazków o różnych parametrach, nie musimy każdego z nich oddzielnie konwertować. Ustawiamy parametry w jednym miejscu i program podczas zapisu wykona za nas tę pracę

9. Jeżeli dokument przygotowujemy do druku i oprawy, należy kliknąć kartę Ustawienia drukarskie (rysunek 13.58), a następnie zaznaczyć, które elementy mają znaleźć się na wydruku.

438

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 13.58.

Do pliku PDF mogą automatycznie zostać dodane znaczniki drukarskie

10. Jeżeli możliwość odczytu dokumentu PDF chcemy ograniczyć tylko do grona osób, które znają hasło, należy kliknąć kartę Zabezpieczenia (rysunek 13.59), uaktywnić opcję Hasło otwierania, a następnie w pola Hasło i Potwierdź hasło otwierania wpisać hasło. Rysunek 13.59.

Dokument będą mogły otworzyć tylko osoby znające hasło

11. Mamy również możliwość ograniczenia możliwości drukowania dokumentu w formacie PDF. Aby ją określić, zaznacz opcję Hasło uprawnień (rysunek 13.60). Hasło uprawnień to hasło główne, umożliwiające kontrolę możliwości drukowania, edytowania i kopiowania pliku. W pola Hasło i Potwierdź hasło uprawnień wpisz hasło.

Rysunek 13.60. Można określić trzy poziomy uprawnień do drukowania. Brak — umożliwia użytkownikom

wyświetlanie pliku PDF na ekranie, lecz nie zezwala na jego drukowanie. Niska rozdzielczość — umożliwia użytkownikom drukowanie pliku PDF w niskiej rozdzielczości. Opcja ta jest dostępna dla plików PDF zgodnych z programem Adobe Acrobat w wersji 5 lub nowszej. Wysoka rozdzielczość — umożliwia użytkownikom drukowanie pliku PDF w wysokiej rozdzielczości

12. Możliwa jest również ochrona przed edytowaniem pliku. Z listy Uprawnienia do edytowania należy wybrać jeden z trzech poziomów (rysunek 13.61). 13. Jeżeli chcemy ograniczyć możliwość ingerencji w dokument i drukowania bezpośrednio z niego, ale mamy zamiar zezwolić na kopiowanie tekstów i grafik, należy zaznaczyć opcję Włącz możliwość kopiowania tekstu, obrazków i innej zawartości (rysunek 13.62).

Rozdział 13.  Drukowanie

439

Rysunek 13.61. Można określić trzy poziomy uprawnień do edycji. Brak — zapobiega edycji pliku PDF

przez użytkowników. Wstaw, usuń i obróć strony — umożliwia użytkownikowi wstawianie, usuwanie i obracanie stron podczas edycji pliku PDF. Opcja ta jest dostępna dla plików PDF zgodnych z programem Adobe Acrobat w wersji 5 lub nowszej. Wszystko z wyjątkiem wydobywania stron — pozwala użytkownikom na edycję pliku PDF, lecz zapobiega usuwaniu z niego stron Rysunek 13.62.

Użytkownik będzie mógł kopiować fragmenty dokumentu

Przygotowanie materiałów dla biura usług poligraficznych Prace w niewielkich nakładach można drukować za pomocą drukarek atramentowych i laserowych. Gdy zachodzi potrzeba powielenia pracy w większej liczbie egzemplarzy lub uzyskania wyższej jakości, wówczas konieczne jest skorzystanie z usług biura zajmującego się pracami poligraficznymi. Jego pracownicy nie ingerują w treść dostarczonej pracy, a jedynie ją powielają. Podobne zasady współpracy obowiązują, gdy gotowa reklama ma zostać wydrukowana w jakimś piśmie. Przed przygotowaniem pracy należy porozumieć się z obsługą punktu w celu ustalenia szczegółów technicznych. Jeżeli praca zostanie zapisana w pliku i przekazana w takiej formie — może to być kłopotliwe. W biurze powinna znajdować się aplikacja umożliwiająca odczytanie danych. Innym sposobem jest wydrukowanie pracy do pliku. W takim przypadku wystarczy, gdy w punkcie usług poligraficznych znajduje się aplikacja umożliwiająca wczytanie dokumentu w formacie PostScript, a następnie jego wydrukowanie.

Aby wydrukować dokument do pliku: 1. Wybierz polecenia: Plik/Drukuj. 2. W oknie Drukuj na karcie Ogólne w obszarze Miejsce docelowe uaktywnij opcję Drukuj do pliku (rysunek 13.63). 3. Kliknij strzałkę widoczną na prawo od napisu Drukuj do pliku (rysunek 13.64) i wybierz: Dla systemu Macintosh — pliki, które można otworzyć na komputerze Macintosh, Pojedynczy plik — drukowanie stron do jednego pliku, Strony w oddzielnych plikach — drukowanie poszczególnych stron do oddzielnych plików, Płyty w oddzielnych plikach — drukowanie tabliczek do oddzielnych plików.

440

Część I  CorelDRAW X7

Rysunek 13.63.

Opcja Drukuj do pliku

Rysunek 13.64.

Warianty wydruku do pliku

4. W oknie Drukuj kliknij przycisk OK. 5. Po wyświetleniu okna (rysunek 13.65) Drukuj do pliku z listy Zapisz jako typ wybierz jeden z wariantów: Plik wydruku (*.prn). Rysunek 13.65.

Warianty wydruku do pliku

6. Wybierz napęd i folder, w którym ma zostać zapisany plik. 7. W oknie Nazwa pliku wpisz nazwę pliku. 8. Kliknij przycisk Zapisz.

Aby wygenerować informację o zadaniu wydruku: 1. Wybierz polecenia: Plik/Drukuj. 2. W oknie Drukuj kliknij kartę Ustawienia drukarskie (rysunek 13.66).

Rozdział 13.  Drukowanie

441

Rysunek 13.66.

Okno Drukuj, karta Ustawienia drukarskie

3. Uaktywnij opcję Drukuj informacje o pliku. 4. Kliknij przycisk OK. Dołączenie do pliku informacji o jego zawartości może znacznie ułatwić życie obsłudze punktu poligraficznego i jednocześnie podnieść nasze szanse na uzyskanie poprawnego wyglądu pracy.

Aby zostawić margines na oprawę: 1. Wybierz polecenia: Plik/Podgląd wydruku. 2. Kliknij narzędzie Układ rozmieszczenia (rysunek 13.67). Rysunek 13.67.

Narzędzie Układ rozmieszczenia

3. Ze znajdującej się na Pasku właściwości listy Co edytować wybierz opcję Edytuj podstawowe ustawienia (rysunek 13.68). Rysunek 13.68.

Lista Co edytować

4. W pola Strony w pionie i Strony w poziomie (rysunek 13.69) wpisz liczbę stron w pionie i w poziomie. Rysunek 13.69.

Pola Strony w pionie/poziomie

5. Jeżeli strony są drukowane dwustronnie, kliknij przycisk Jednostronny/ Dwustronny (rysunek 13.70). Rysunek 13.70.

Przycisk Jednostronny/Dwustronny

442

Część I  CorelDRAW X7

6. Z listy Tryb kompletowania (rysunek 13.71) wybierz jeden ze sposobów oprawy: Kompletowanie kartkowe — oprawa wysokiej jakości, Zszywanie zeszytowe — oprawa z grzbietem, Kompletowanie złożone — złożenie i obcięcie, Niestandardowe kompletowanie — oprawa niestandardowa. Rysunek 13.71.

Lista Tryb kompletowania

Aby wydrukować znaczniki drukarskie: 1. Wybierz polecenia: Plik/Drukuj. 2. W oknie Drukuj kliknij kartę Ustawienia drukarskie (rysunek 13.72). Rysunek 13.72.

Fragment okna Drukuj

3. Aby wydrukować znaczniki cięcia, zaznacz opcję Znaczniki cięcia/zginania (rysunek 13.73). Mają one postać linii. Są umieszczone w narożnikach strony. Informują o miejscu obcięcia papieru. Rysunek 13.73.

Uaktywnione opcje drukowania tylko zewnętrznych znaczników cięcia

4. Aby wydrukować tylko zewnętrzne znaczniki cięcia, zaznacz opcję Tylko zewnętrzne (rysunek 13.73). 5. Przy sporządzaniu wyciągów barwnych niezbędne są pasery. Umieszczone są w rogach arkuszy. Służą one do wyrównania wyciągów barwnych względem siebie. Aby je wydrukować, zaznacz opcję Drukuj pasery (rysunek 13.74). Rysunek 13.74.

Po uaktywnieniu drukowania paserów można wybrać ich wygląd

6. Do sprawdzenia prawidłowości mieszania kolorów niezbędne są paski kalibracji kolorów. Aby je wydrukować, zaznacz opcję Pasek kalibracji kolorów (rysunek 13.75).

Rozdział 13.  Drukowanie

443

Rysunek 13.75.

Uaktywniona opcja drukowania pasków kalibracji kolorów

7. Pomiar gęstości rastra za pomocą densytometru umożliwia skala densytometryczna. Aby ją wydrukować, zaznacz opcję Skale densytometryczne (rysunek 13.76). Rysunek 13.76.

Uaktywniona opcja drukowania skali densytometrycznej

8. Numeracja stron pomaga w uporządkowaniu tych stron, które nie mają własnej numeracji. Aby ją wydrukować, zaznacz opcję Drukuj numery stron (rysunek 13.77). Rysunek 13.77.

Uaktywniona opcja drukowania numeracji stron

444

Część I  CorelDRAW X7

Część II Corel PHOTO-PAINT X7 Program Corel PHOTO-PAINT X7 jest przeznaczony do pracy z plikami bitmapowymi. Opisany w pierwszej części książki program CorelDRAW X7 również umożliwia wstawianie do rysunków bitmap oraz ich przekształcanie. Jednak zdecydowanie większe możliwości pracy z plikami bitmapowymi daje program Corel PHOTO-PAINT X7.

446

CorelDRAW Graphics Suite 7

Rozdział 14. Podstawy obsługi Z tego rozdziału dowiesz się:  jak uruchomić program Corel PHOTO-PAINT X7,  jak skojarzyć format pliku z programem Corel PHOTO-PAINT X7,  jaką rolę pełnią poszczególne elementy ekranu,  czy można dostosować wygląd ekranu do własnych potrzeb,  jak ułatwić sobie pracę z programem Corel PHOTO-PAINT X7. Elementy ekranu programu Corel PHOTO-PAINT X7 są bardzo podobne do elementów ekranu programu CorelDRAW X7.

Uruchomienie programu Aby uruchomić program Corel PHOTO-PAINT X7, korzystając ze skrótu na pulpicie: 1. Wyświetl pulpit. 2. Kliknij ikonę aplikacji (rysunek 14.1). Rysunek 14.1.

Ikona programu

Utworzenie skrótu na pulpicie jest opcjonalne w trakcie instalacji. Jeżeli nie skorzystamy z tej możliwości lub usuniemy skróty z pulpitu — ikony nie będzie. Standardowo instalowany program ma swoje miejsce w menu Start.

448

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby uruchomić program Corel PHOTO-PAINT X7, korzystając z menu Start: 1. Kliknij przycisk Start (rysunek 14.2). Rysunek 14.2.

Przycisk Start

2. Kliknij pozycję Wszystkie programy (rysunek 14.3). Rysunek 14.3.

Na lewo od napisu Wszystkie programy widoczna jest strzałka. Oznacza to, że po kliknięciu pozycji wyświetlone zostaną elementy dodatkowe

3. Kliknij nazwę grupy programów (rysunek 14.4). Rysunek 14.4.

Dwoistość oznaczeń. Nie tylko strzałka, ale również otwarty skoroszyt wskazuje, że po kliknięciu go uzyskamy dostęp do dodatkowych informacji

4. Odszukaj nazwę programu, który chcesz uruchomić, i kliknij ją (rysunek 14.5). Rysunek 14.5.

W komputerze zainstalowany został program w wersji dla procesorów 64-bitowych

Moim zdaniem rozwiązaniem wygodniejszym niż korzystanie ze skrótu na pulpicie i ukrytego w menu Start jest umieszczenie skrótu na Pasku zadań (rysunek 14.6).

Rozdział 14.  Podstawy obsługi

449

Rysunek 14.6.

Pasek zadań nie jest przysłaniany przez otwierane okna. Niestety jego pojemność jest mała

Aby umieścić skrót do programu Corel PHOTO-PAINT X7 na pasku zadań: 1. Wyświetl ikonę programu widoczną w menu Start (rysunek 14.5). 2. Przeciągnij ją na Pasek zadań (rysunek 14.6).

Aby rozpocząć pracę z Corel PHOTO-PAINT X7: 1. Uruchom program. Niezależnie od wybranego sposobu po chwili wyświetlone zostanie okno powitalne (rysunek 14.7). Umożliwia ono wybranie zadania do wykonania. Pierwsze jest Rozpocznij pracę — rozpoczęcie pracy z programem.

Rysunek 14.7. Okno powitalne programu Corel PHOTO-PAINT X7

2. Kliknij odsyłacz Obszar roboczy (rysunek 14.8). Umożliwia on wybranie wyglądu ekranu.

450

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 14.8. Przyzwyczajenie ma straszną siłę. To nieważne, że nowy interfejs jest bardziej ergonomiczny,

przejrzysty itp. Jeżeli użytkownik korzystał do tej pory z programu Morel w wersji X6 lub Adobe Photoshop — trudno będzie mu zmienić nawyki. Mądra polityka firmy nakazuje nie kłócić się i nie narzucać własnego punktu widzenia, ale udostępnić nowe funkcjonalności opakowane w ulubiony interfejs

3. Kliknij odsyłacz Nowości (rysunek 14.9). Wyświetlone zostaną informacje o nowościach wprowadzonych w tej wersji programu.

Rysunek 14.9. Prosty i szybki sposób, aby się dowiedzieć, co nowego wprowadzono w bieżącej wersji

programu

Rozdział 14.  Podstawy obsługi

451

4. Kliknij odsyłacz Potrzebujesz pomocy? (rysunek 14.10). W tym miejscu zgromadzone zostały materiały szkoleniowe.

Rysunek 14.10. Bez wstawania od komputera można skorzystać z samouczków wyświetlanych na ekranie

5. Kliknij odsyłacz Galeria (rysunek 14.11). Wyświetlona zostanie galeria inspirujących projektów. Rysunek 14.11.

Nawet najciekawsza praca może prowadzić do znużenia. Warto wówczas obejrzeć prace wykonane przez innych użytkowników programu

452

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

6. Kliknij odsyłacz Aktualizacje (rysunek 14.12). Wyświetlone zostanie okno, które umożliwia (również bez wstawania od komputera) aktualizację oprogramowania. Rysunek 14.12.

Problemy napotykane przez użytkowników są analizowane i usuwane. Poprawione pliki można ściągnąć przez internet

Ukrywanie ekranu powitalnego Corel PHOTO-PAINT X7: 1. Domyślnie w dolnej części okna powitalnego zaznaczona jest opcja Zawsze pokazuj ekran powitalny przy uruchamianiu programu. Jeżeli nie chcesz, aby okno to pojawiało się przy każdym uruchomieniu programu, usuń zaznaczenie kliknięciem (rysunek 14.13). Rysunek 14.13.

Wyświetlanie okna powitalnego można zablokować

Wyświetlanie ekranu powitalnego Corel PHOTO-PAINT X7: 1. Jeżeli po uruchomieniu programu Corel PHOTO-PAINT X7 okno powitalne nie jest wyświetlane, możesz to zmienić. W tym celu otwórz dowolny obrazek i wybierz polecenia: Narzędzia/Opcje/ (rysunek 14.14). Rysunek 14.14.

Okno powitalne zostało zaliczone do narzędzi

Rozdział 14.  Podstawy obsługi

453

2. W oknie Opcje wybierz kolejno Obszar roboczy/Ogólne. Ze znajdującej się w górnej części okna listy Przy uruchamianiu wybierz pozycję Ekran powitalny (rysunek 14.15). Rysunek 14.15.

Tak można włączyć wyświetlanie okna powitalnego

Podczas instalowania aplikacji w systemie operacyjnym tworzone są powiązania pomiędzy programami i rozszerzeniami nazw plików. Dzięki temu możliwe jest automatyczne otwieranie pliku w przeznaczonej do pracy z nim aplikacji.

Aby automatycznie uruchomić program Corel PHOTO-PAINT X7: 1. Odszukaj na dysku twardym plik oznaczony ikoną Corel PHOTO-PAINT X7 (rysunek 14.16). Rysunek 14.16.

Pliki oznaczone ikoną z miniaturą symbolu programu Corel PHOTO-PAINT

2. Kliknij go dwukrotnie. 3. Po chwili zostanie uruchomiony program Corel PHOTO-PAINT X7 z załadowanym obrazkiem (rysunek 14.17).

Kojarzenie formatu pliku Skojarzenia między formatami plików a aplikacjami powstają podczas instalowania systemu operacyjnego lub aplikacji. Dzięki temu na przykład dokumenty tworzone w edytorze MS Word są automatycznie otwierane w MS Word. Nieco inna sytuacja jest z formatami, które nie są przypisane do jednej aplikacji. Należą do nich formaty, w których zapisywane są obrazy cyfrowe: *.jpg, *.jpeg, *.gif itp. Plik można otworzyć w wybranym programie jednorazowo. Format można skojarzyć z aplikacją na stałe. Obie operacje można wykonać ręcznie.

454

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 14.17. Zdjęcie po wczytaniu do programu Corel PHOTO-PAINT X7. Brak ekranu powitalnego

wskazuje na otworzenie pliku przez dwukrotne kliknięcie jego nazwy

Aby otworzyć plik w programie Corel PHOTO-PAINT X6: 1. Odszukaj plik w formacie, który chcesz skojarzyć z programem Corel PHOTO-PAINT X7 (rysunek 14.18). Rysunek 14.18.

Plik w formacie JPEG

2. Kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę pliku, który ma zostać skojarzony z Corel PHOTO-PAINT X7. 3. Z menu podręcznego wybierz polecenie Otwórz za pomocą. 4. Z listy dostępnych aplikacji wybierz Corel PHOTO-PAINT X7 (rysunek 14.19). 5. Plik zostanie wyświetlony w oknie programu Corel PHOTO-PAINT X7 (rysunek 14.17).

Rozdział 14.  Podstawy obsługi

455

Rysunek 14.19.

Lista aplikacji, w których może zostać otworzony plik graficzny, jest obszerna

Aby skojarzyć format pliku z programem Corel PHOTO-PAINT X7: 1. Kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę pliku, który ma zostać skojarzony z Corel PHOTO-PAINT X7. 2. Z menu podręcznego wybierz polecenie Otwórz za pomocą. 3. Następnie kliknij polecenie Wybierz program domyślny (rysunek 14.20). Rysunek 14.20.

Program domyślny to taki, w którym po dwukrotnym kliknięciu zostanie otworzony plik określonego formatu

4. Z listy dostępnych aplikacji wybierz Corel PHOTO-PAINT X7 (rysunek 14.21).

456

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

5. Sprawdź, czy aktywna jest opcja Zawsze używaj wybranego programu do otwierania tego typu plików (rysunek 14.21). Jeżeli nie jest — zaznacz ją. 6. Kliknij przycisk OK. Rysunek 14.21.

Aplikacja, której ikona zostanie zaznaczona, będzie programem domyślnym

Rysunek 14.22.

Słowo „zawsze” jest tu użyte nieco na wyrost. W taki sam prosty sposób, w jaki można skojarzyć format pliku z aplikacją, można też to skojarzenie zmienić

Pasek tytułu Pasek tytułu widoczny jest na samej górze okna programu. Po jego lewej stronie znajduje się tytuł programu i aktualnego dokumentu oraz użytej palety barw i skali (rysunek 14.23). Rysunek 14.23.

Lewa strona Paska tytułu

Po prawej stronie znajdują się ikony typowe dla wszystkich aplikacji Windows: minimalizacji, maksymalizacji oraz zamknięcia programu (rysunek 14.24). Rysunek 14.24.

Prawa strona Paska tytułu

Nowy dokument nosi nazwę Beznazwy-n, gdzie n = 1, 2, 3... i oznacza kolejny numer dokumentu utworzonego w danej sesji (rysunek 14.25). Rysunek 14.25.

Pasek tytułu nowego dokumentu z ustawieniami domyślnymi

Rozdział 14.  Podstawy obsługi

457

Pasek menu Pasek menu znajduje się pod Paskiem tytułu (rysunek 14.26).

Rysunek 14.26. Pasek menu

Wyrazy widoczne na Pasku menu są nazwami grup poleceń. Po rozwinięciu menu Plik wyświetlone zostaną polecenia, które można zastosować w stosunku do pliku (rysunek 14.27). Rysunek 14.27.

Polecenia, które można zastosować w stosunku do pliku

Polecenia z paska i z menu można wybrać na trzy sposoby: 1. Klikając polecenie myszką. 2. Naprowadzając na nie podświetlenie i potwierdzając wybór naciśnięciem klawisza Enter. 3. Posługując się skrótem klawiaturowym. Rozwinięcie menu Plik następuje po wciśnięciu lewego klawisza Alt oraz podkreślonej litery w nazwie (w tym wypadku jest to P). Wyświetlenie okna Drukuj następuje po naciśnięciu klawiszy Ctrl oraz P.

458

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Wybór sposobu zależy od preferencji użytkownika tudzież konfiguracji sprzętowej. Moja rada: postaraj się zapamiętać skróty używanych poleceń. Zamiast rozwijać kolejne menu, wystarczy nacisnąć dwa – trzy klawisze (rysunek 14.28). Rysunek 14.28.

Szybciej naciśniesz dwa klawisze, niż klikniesz trzy elementy, rozwijając po drodze menu

Skróty klawiaturowe Bezpośrednio po instalacji program jest gotowy do pracy. Ma również zdefiniowany zestaw skrótów klawiaturowych. Można je zmieniać, dodawać nowe, usuwać istniejące. Trzeba tylko mieć na uwadze, że jeśli z tego samego programu korzysta inna osoba i nie uzgodnimy z nią zmian — konflikt będzie gotowy.

Rozdział 14.  Podstawy obsługi

459

Aby przypisać skrót klawiaturowy do polecenia: 1. Wybierz kolejno pozycje Narzędzia/Dostosowywanie (rysunek 14.29). Rysunek 14.29.

Zamiast wybierać pozycje, możesz nacisnąć klawisze Ctrl+J

2. W oknie Opcje rozwiń kolejno Dostosowywanie i Polecenia (rysunek 14.30). Rysunek 14.30.

Fragment okna Opcje

3. Kliknij kartę Klawisze skrótów (rysunek 14.31). Rysunek 14.31.

Karta Klawisze skrótów

4. Z listy Tabela klawiszy skrótów wybierz tabelę klawiszy skrótów (rysunek 14.32).

Rysunek 14.32. Tabela Główna zawiera wszystkie klawisze skrótów niezwiązane z tekstem. Tabela Edycja

tekstu zawiera wszystkie klawisze skrótów związane z edycją tekstu. Tabela Podgląd wydruku zawiera wszystkie klawisze skrótów związane z zapoznaniem się z wyglądem wydruku przed jego wykonaniem

5. Z listy znajdującej się w górnej części okna wybierz kategorię poleceń. 6. Na liście Polecenia kliknij polecenie (rysunek 14.32). 7. W polu Bieżące klawisze skrótu zostaną wyświetlone klawisze skrótów obecnie przypisane do wybranego polecenia. 8. Kliknij pole Nowy klawisz skrótu i naciśnij kombinację klawiszy (rysunek 14.34).

460

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 14.33.

Z listy rozwijanej należy wybrać menu, a w oknie zaznaczyć nazwę polecenia, dla którego chcemy zdefiniować klawisz skrótu

Rysunek 14.34.

Jeżeli do polecenia przypisany jest skrót, zostanie on wyświetlony w polu Bieżące klawisze skrótu. Jeżeli skrót, który wpiszemy, jest już przypisany do polecenia, wówczas w polu Obecnie przypisany do zostanie wyświetlona jego nazwa

9. Kliknij przycisk Przypisz. 10. Kliknij przycisk OK. 11. Sprawdź, czy przypisanie jest aktywne (rysunek 14.35).

Aby usunąć skrót klawiaturowy przypisany do polecenia: 1. Wybierz kolejno pozycje Narzędzia/Dostosowywanie (rysunek 14.29). 2. W oknie Opcje rozwiń kolejno Dostosowywanie i Polecenia (rysunek 14.30). 3. Kliknij kartę Klawisze skrótów (rysunek 14.31).

Rozdział 14.  Podstawy obsługi

461

Rysunek 14.35.

Obok nazwy polecenia pojawi się skrót klawiaturowy

4. Z listy Tabela klawiszy skrótów wybierz tabelę klawiszy skrótów (rysunek 14.32). 5. Z listy znajdującej się w górnej części okna wybierz kategorię poleceń. 6. Na liście Polecenia kliknij polecenie (rysunek 14.32). 7. W polu Bieżące klawisze skrótu zostaną wyświetlone klawisze skrótów obecnie przypisane do wybranego polecenia (rysunek 14.36). Zaznacz je. Rysunek 14.36.

Zaznaczony skrót zostanie usunięty

8. Kliknij przycisk Usuń. 9. Kliknij przycisk OK.

Aby wydrukować wszystkie skróty klawiaturowe: 1. Wybierz kolejno pozycje Narzędzia/Dostosowywanie (rysunek 14.29). 2. W oknie Opcje rozwiń kolejno Dostosowywanie i Polecenia (rysunek 14.30). 3. Kliknij kartę Klawisze skrótów (rysunek 14.31). 4. Kliknij przycisk Pokaż wszystko (rysunek 14.37).

462

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 14.37.

Niepozorny przycisk, a może oddać wielkie usługi, gdy zajdzie potrzeba zapanowania nad skrótami klawiaturowymi

5. Wyświetlone zostanie okno Klawisze skrótów (rysunek 14.38). Pozwala ono na przeglądanie, sortowanie, drukowanie oraz eksportowanie informacji. Rysunek 14.38.

Aby posortować tabelę według informacji zawartej w kolumnie, należy kliknąć nagłówek

Przybornik Przybornik standardowo znajduje się po lewej stronie ekranu (rysunek 14.39). Zgrupowane są w nim narzędzia służące do umieszczania obiektów na rysunku oraz modyfikacji ich wyglądu.

Rozdział 14.  Podstawy obsługi

463

Rysunek 14.39.

Przybornik

Aby skorzystać z narzędzia, należy kliknąć jego symbol. Narzędzi jest znacznie więcej niż ikon możliwych do wyświetlenia w jednym rzędzie Przybornika. O tym, że ikona daje dostęp do większej liczby narzędzi, informuje ciemny narożnik. Po kliknięciu ikony uruchamiane jest narzędzie. Po kliknięciu narożnika wyświetlane są ukryte narzędzia (rysunek 14.40). Rysunek 14.40.

Lupa skrywa narzędzie Chwyt

Na ekranie może być wyświetlonych wiele pasków narzędzi. Sterowanie wyświetlaniem i ukrywaniem pasków narzędzi odbywa się za pomocą okna opcji programu lub przy użyciu menu kontekstowego (rysunek 14.41). Aby przesuwać paski, należy je odblokować (rysunek 14.42). Następnie trzeba umieścić kursor nad kropkami widocznymi na brzegu paska. Gdy kursor zmieni kształt ze strzałki na krzyżyk zakończony strzałkami (rysunek 14.43), można przeciągnąć pasek w kierunku środka okna programu. Paski narzędzi można przesuwać, przeciągając myszą ich paski tytułowe (rysunek 14.44). Aby pasek narzędzi wrócił na miejsce przy krawędzi okna, należy go do niej przeciągnąć. Wygląd Przybornika zależy od ostatnio wybranego narzędzia (rysunek 14.45).

464

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 14.41.

Menu kontekstowe wyświetlane po kliknięciu wolnego miejsca na pasku prawym przyciskiem myszy. Obok pasków wyświetlanych na ekranie widoczne jest zaznaczenie

Rysunek 14.42.

Usunięcie zaznaczenia przy pozycji Zablokuj paski narzędzi powoduje, że można je przemieszczać po ekranie

Rysunek 14.43.

Pasek można przemieszczać, stosując przeciąganie Rysunek 14.44.

Pasek odsunięty od krawędzi okna

Rozdział 14.  Podstawy obsługi

465

Rysunek 14.45.

Przybornik z rysunku 14.39 po pewnym okresie użytkowania

Pasek właściwości Pasek właściwości (rysunki 14.46 i 14.47) znajduje się w górnej części okna programu. Wygląd Paska właściwości zależy od wybranego narzędzia lub obiektu. Dostępne są w nim podstawowe opcje i parametry.

Rysunek 14.46. Pasek właściwości po wybraniu narzędzia Wskaźnik obiektów

Rysunek 14.47. Pasek właściwości po wybraniu narzędzia Wypełnienie

466

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Obszar rysunku Obszar rysunku zawiera otwarty obrazek (rysunek 14.48). Rysunek 14.48.

Obszar rysunku z dziełem narysowanym przez autora książki

Paleta kolorów Paleta kolorów znajduje się przy prawej krawędzi okna (rysunek 14.49). Umożliwia ona wybieranie i mieszanie kolorów bezpośrednio na ekranie. Rysunek 14.49.

Fragment palety kolorów

Rozdział 14.  Podstawy obsługi

467

Pasek stanu Pasek stanu znajduje się w dolnej części okna programu (rysunek 14.50).

Rysunek 14.50. Pasek stanu

Na Pasku stanu wyświetlane są informacje na temat tego, co aktualnie jest robione. Jeżeli będziemy przesuwać po arkuszu roboczym wskaźnik myszy, wówczas na Pasku stanu będą wyświetlane jego współrzędne. Gdy klikniemy obiekt, na Pasku stanu pojawią się informacje o obiekcie.

Okno dokowane Okno dokowane jest wyświetlane po prawej stronie okna programu (rysunek 14.51). Rysunek 14.51.

Okno dokowane

468

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Okna dokowane zawdzięczają swą nazwę możliwości „dokowania”, czyli przyciągnięcia okna programu do krawędzi. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby okno przesunąć w inne miejsce ekranu. Aby przesunąć okno dokowane, umieść kursor na Pasku tytułu okna i przeciągnij je.

Aby wyświetlić lub ukryć okno dokowane: 1. Wybierz polecenia: Okno/Okna dokowane, a następnie nazwę okna (rysunek 14.52). Rysunek 14.52.

Program wyposażony jest w całą gamę okien dokowanych. Obok nazwy widocznego na ekranie okna dokowanego znajduje się zaznaczenie

Jednocześnie może być otwartych wiele okien dokowanych (rysunek 14.53). Dzięki temu zamiast wybierać polecenia z menu, wystarczy kliknąć kartę odpowiedniego okna dokowanego.

Rozdział 14.  Podstawy obsługi

469

Rysunek 14.53.

Przełączanie pomiędzy oknami odbywa się przez klikanie kart

Wyświetlanie i ukrywanie pasków narzędzi Paski narzędzi umożliwiają wybieranie narzędzi używanych do wykonywania najczęstszych czynności. W celu wyświetlenia lub ukrycia paska należy kliknąć prawym przyciskiem myszy puste miejsce na Pasku menu i z menu podręcznego wybrać nazwę paska (rysunek 14.54). Rysunek 14.54.

Menu podręczne umożliwia wyświetlanie lub ukrywanie pasków narzędzi

470

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7 Wyświetlanie lub ukrywanie kolejnych pasków narzędzi jest możliwe za pomocą dwóch metod. Oprócz wybierania nazw pasków menu podręcznego (rysunek 14.54) można także wybrać z menu polecenia: Okno/Paski narzędzi (rysunek 14.55), a następnie zaznaczyć nazwy pasków, które mają być widoczne.

Rysunek 14.55.

Paski można wyświetlać i ukrywać, wybierając polecenia z menu

Dlaczego widoczne są tylko wybrane paski? Z prostej przyczyny: po wyświetleniu wszystkich zabraknie na ekranie miejsca na obszar roboczy (rysunek 14.56).

Rozdział 14.  Podstawy obsługi

471

Rysunek 14.56. Manifestacja możliwości programu, tylko pracować już nie ma gdzie

Linijki i jednostki miary Dokładne umieszczanie elementów w obszarze obrazka mogą ułatwić: linijki, siatka i prowadnice.

Aby wyświetlić lub ukryć linijki: 1. Wybierz polecenia: Widok/Linijki (rysunek 14.57). Rysunek 14.57.

Fragment menu Widok

2. Po lewej stronie i na górze obszaru roboczego zostaną wyświetlone linijki (rysunek 14.58). Początek układu współrzędnych domyślnie znajduje się w lewym górnym rogu obszaru roboczego. Można go przeciągnąć w dowolne miejsce (rysunek 14.59).

472

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 14.58.

U góry i z lewej strony obszaru roboczego wyświetlone zostały linijki

Rysunek 14.59.

Początek układu współrzędnych został przeciągnięty na obrazek i pokrywa się z klamką auta

Aby zmienić jednostkę miary linijek: 1. Kliknij linijkę prawym klawiszem myszy (rysunek 14.60). 2. Z menu podręcznego wybierz polecenie Ustawienia linijek… Rysunek 14.60.

Fragment menu podręcznego linijek

3. Wyświetlone zostanie okno Opcje z rozwiniętymi sekcjami: Dokument/Linijka (rysunek 14.61). 4. W sekcji Jednostki wybierz jednostki miary (rysunek 14.62). Domyślnie zaznaczona jest opcja Takie same jednostki dla poziomych i pionowych linijek. Powoduje ona, że jednostka wybrana dla linijki poziomej jest również jednostką dla linijki pionowej.

Rozdział 14.  Podstawy obsługi

473

Rysunek 14.61.

Kategorie okna Opcje

Rysunek 14.62.

Lista do wybierania jednostek miary

5. W sekcji Początek układu podaj położenie początku układu współrzędnych (rysunek 14.63). Rysunek 14.63.

Położenie początku układu współrzędnych. Wartości pozwalają zmierzyć, o ile został przeciągnięty początek układu współrzędnych

6. W polu Odstęp podziałki (rysunek 14.64) wpisz, jak gęsto mają być umieszczone działki pomiędzy wartościami całkowitymi. Rysunek 14.64.

Pole do ustawiania liczby działek

7. Zaznacz pole Pokaż linijki (rysunek 14.65) i kliknij przycisk OK. Rysunek 14.65.

Kliknięcie przycisku OK powoduje zapisanie ustawień. Obowiązują one tylko dla bieżącego rysunku

474

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Prowadnice Linijki zostały umiejscowione wzdłuż krawędzi arkusza. Nie można zmienić ich położenia. Prowadnice są liniami, które można umieszczać w dowolnym miejscu obrazka. Ułatwiają one dodawanie i wyrównywanie obiektów. Nie ma ograniczenia co do liczby prowadnic pionowych i poziomych. Położenie prowadnic jest zapisywane wraz z obrazkiem. Po wczytaniu obrazka prowadnice znajdują się w tym samym miejscu, w którym były podczas zapisywania.

Aby włączyć wyświetlanie prowadnic: 1. Otwórz dokument. 2. Wybierz polecenia: Widok/Prowadnice (rysunek 14.66). Rysunek 14.66.

Polecenie, które powoduje włączenie lub wyłączenie prowadnic

Aby umieścić prowadnicę na obrazku: 1. Włącz wyświetlanie prowadnic (rysunek 14.66). 2. Włącz wyświetlanie linijek (rysunek 14.62). 3. Umieść kursor na linijce (rysunek 14.67). Jeżeli chcesz, aby prowadnica biegła w pionie, umieść kursor na linijce pionowej. Rysunek 14.67.

Kursor umieszczony na linijce

4. Przeciągnij kursor w kierunku wnętrza obrazka (rysunek 14.68).

Rozdział 14.  Podstawy obsługi

475

Rysunek 14.68.

Wraz z kursorem przesuwa się linia przerywana. Wyznacza ona położenie prowadnicy

5. Gdy prowadnica znajdzie się w odpowiednim miejscu, zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 14.69). Rysunek 14.69.

Prowadnica pozostała w miejscu, w którym zwolniono lewy przycisk myszy

Podobnie jak prowadnicę pionową, można na arkuszu umieścić prowadnicę poziomą. Różnica polega tylko na tym, że kursor należy przeciągać od linijki poziomej.

Aby precyzyjnie umieścić prowadnice: 1. Otwórz dokument. 2. Wybierz polecenia: Narzędzia/Opcje. 3. Po wyświetleniu okna Opcje rozwiń kolejno sekcje: Dokument/Prowadnice/ Poziome (rysunek 14.70). Rysunek 14.70.

Sekcje, które należy rozwijać w oknie Opcje

4. Z listy rozwijalnej wybierz jednostkę miary. W polu tekstowym wpisz położenie prowadnicy (rysunek 14.71). 5. Kliknij przycisk Dodaj.

476

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 14.71.

Prowadnica pozioma będzie odległa o 3,175 milimetra od początku układu współrzędnych

6. Współrzędne prowadnicy pojawią się na liście (rysunek 14.72), a po kliknięciu przycisku OK na arkuszu pojawi się prowadnica (rysunek 14.73). Rysunek 14.72.

Lista współrzędnych prowadnic

Rysunek 14.73. Precyzyjne umieszczenie prowadnicy wymaga sokolego wzroku, benedyktyńskiej

cierpliwości i ręki pewnej jak u snajpera. Jeśli tego nie posiadasz, skorzystaj z umieszczania prowadnic przy wykorzystaniu okna Opcje

Jeżeli prowadnice są niewidoczne, zaznacz opcję Pokaż prowadnice (rysunek 14.74). Jeżeli obiekty mają być przyciągane do prowadnic, zaznacz opcję Przyciągaj do prowadnic (rysunek 14.74). Rysunek 14.74.

Prowadnice będą widoczne i zadziałają jak magnes, przyciągając do siebie obiekty

Rozdział 14.  Podstawy obsługi

477

Siatka Gdy w szkole pierwszy raz pisałem w zeszycie „czystym” (tzn. bez linii lub kratek), korzystałem z rygi, inaczej liniuszka. Był to kartonik z grubymi liniami. Po podłożeniu go pod kartkę linie prześwitywały i znakomicie ułatwiały równe pisanie. Corel PHOTO-PAINT X7 ma elektroniczny odpowiednik rygi, czyli siatkę. W celu uzyskania większej dokładności rysowania obiektów można nałożyć ją na rysunek. Siatka jest widoczna tylko po włączeniu i tylko na ekranie. Na wydruku jest niewidoczna.

Aby wyświetlić siatkę: 1. Otwórz dokument. 2. Wybierz polecenia: Widok/Siatka. 3. Na obrazek zostaną nałożone poziome i pionowe linie występujące w równych odstępach (rysunek 14.75). Rysunek 14.75.

Siatka umieszczona na arkuszu roboczym

Jeżeli chcesz, aby wszystkie charakterystyczne punkty rysowanych lub przesuwanych obiektów były umieszczane na liniach siatki albo w jej węzłach, wyświetl okno Opcje, rozwiń kategorie: Dokument/Siatka (rysunek 14.76). Następnie zaznacz opcję Przyciągaj do siatki (rysunek 14.77). Aby zmienić odstęp pomiędzy liniami siatki, w oknie Opcje (rysunek 14.78) wybierz z listy milimetry od siebie. W polu Poziomo wpisz odstęp pomiędzy liniami w poziomie. W polu Pionowo wpisz odstęp pomiędzy liniami w pionie.

478

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7 Po włączeniu opcji Przyciągaj do siatki zarówno siatka, jak i obiekty umieszczane na arkuszu zachowują się jak namagnesowane. Nie można ich umieścić dowolnie. Zawsze są przyciągane do najbliższej linii siatki.

Rysunek 14.76.

Miejsce, w którym można skonfigurować siatkę, jest dobrze ukryte. Oznacza to, że opcja ta jest uważana za rzadko używaną

Rysunek 14.77.

Domyślnie obiekty nie są przyciągane do siatki

Rysunek 14.78.

Odstępy pomiędzy liniami siatki można zmieniać

Konfiguracja programu Corel PHOTO-PAINT X7 oferuje wiele możliwości dostosowania wyglądu obszaru roboczego oraz konfigurowania właściwości programu do potrzeb użytkownika. Można wyświetlać i ukrywać paski narzędzi, okna dokowane, zmieniać polecenia menu, dostosowywać palety kolorów itp. Konfigurowanie programu odbywa się głównie za pomocą poleceń z menu Narzędzia, wśród których pierwsze miejsce zajmuje polecenie Opcje. Otwiera ono okno dialogowe, w którym można wybrać wiele właściwości programu. Parametry w oknie dialogowym Opcje (rysunek 14.79) są pogrupowane na podobieństwo folderów w programie Eksplorator.

Rozdział 14.  Podstawy obsługi

479

Rysunek 14.79.

Aby rozwinąć grupę, należy kliknąć znajdujący się przed nazwą kwadrat ze znakiem plus

Wszystkie ustawienia zostały podzielone na trzy foldery:  Obszar roboczy — zawarte w nim ustawienia dotyczą parametrów niezależnych od aktualnie otwartego obrazka. Można tu ustalić na przykład jednostki miary, kolory niektórych elementów ekranu, czas automatycznego zapisu, a także dostosowywać polecenia menu, narzędzia na paskach narzędziowych itp.  Dokument — tu ustawia się opcje dla aktualnego dokumentu, np. prowadnice, siatkę, linijki.  Globalne — zawiera opcje dla parametrów ogólnych: zarządzanie kolorami, wyświetlanie efektów bitmapowych i ustawienia dotyczące filtrów.

480

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rozdział 15. Rozpoczynanie pracy Z tego rozdziału dowiesz się, jak:  utworzyć nowy obrazek,  wczytać obrazek,  zmienić rozdzielczość i wymiary wczytywanego obrazka,  importować rysunki. Corel PHOTO-PAINT X7 zasadniczo jest przeznaczony do pracy z obrazkami. Mogą one zostać wczytane z płyty, aparatu cyfrowego, skanera itp. Następnie można je przetwarzać, wykorzystując narzędzia, filtry itp. Celem pracy z obrazkiem może być zarówno poprawienie jego wyglądu (na przykład przez skorygowanie błędów skanera lub fotografa), jak i jego odrealnienie (na przykład aby obrazek zwracał uwagę swoim wyglądem).

Nowy obrazek Utworzenie nowego obrazka polega na otworzeniu okna zawierającego czysty arkusz i określeniu parametrów tego arkusza. Można to zrobić na trzy sposoby.

Aby utworzyć nowy obrazek podczas otwierania programu: 1. Uruchom program Corel PHOTO-PAINT X7. 2. W oknie powitalnym kliknij odsyłacz Nowy dokument (rysunek 15.1). 3. Wyświetlone zostanie okno Utwórz nowy obrazek (rysunek 15.2). Zawiera ono ustawienia domyślne. Zaakceptuj je, klikając przycisk OK. 4. Po chwili w obszarze roboczym pojawi się nowy dokument (rysunek 15.3).

482

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 15.1.

Odsyłacz Nowy dokument

Rysunek 15.2.

Okno dialogowe z parametrami pustego dokumentu

Rozdział 15.  Rozpoczynanie pracy

483

Rysunek 15.3. Arkusz roboczy z pustym obrazkiem

Aby utworzyć nowy obrazek w już otwartym programie: 1. Kliknij pierwszą z ikon paska Standardowego (rysunek 15.4). Rysunek 15.4.

Kliknięcie tej ikony spowoduje wyświetlenie okna Utwórz nowy obrazek (rysunek 15.3)

Alternatywnym sposobem na utworzenie nowego obrazka jest wybranie poleceń Plik / Nowy lub naciśnięcie kombinacji klawiszy Ctrl+N.

Niezależnie od sposobu, w jaki rozpoczęte zostanie tworzenie nowego arkusza, trzeba określić jego parametry.

484

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby określić parametry arkusza: 1. Utwórz nowy obrazek. 2. W oknie Utwórz nowy obrazek w polu Nazwa wpisz nazwę projektu. W przeciwnym razie zostanie mu nadana nazwa domyślna (rysunek 15.5). Rysunek 15.5.

Nowym arkuszom nadawana jest nazwa Beznazwy-n.cpt, gdzie n=1, 2, 3… Możesz ją zmienić w dowolnym momencie na kojarzącą się z jego zawartością

3. Pliki bitmapowe mogą mieć różne przeznaczenie. Do uzyskania wydruku wysokiej jakości potrzebna jest wysoka rozdzielczość i bogata kolorystyka. Zapisanie w pliku dużej liczby informacji powoduje wzrost jego rozmiarów. Im większy plik, tym dłuższe czasy przetwarzania i większa zajętość miejsca na nośniku. Nie będą one potrzebne, gdy obrazek będzie wyświetlany tylko w internecie. Aby użytkownik programu nie musiał zastanawiać się nad doborem parametrów, utworzono kilka wzorców adekwatnych do najczęstszych zastosowań (rysunek 15.6). Jeden z nich możesz wybrać z listy Przeznaczenie wzorca. Rysunek 15.6.

Wraz z wzorcem wybierane są optymalne parametry obrazu do danego zastosowania

4. Jeżeli Twoim potrzebom nie odpowiada żaden z predefiniowanych wzorców, z listy Przeznaczenie wzorca wybierz Niestandardowa. Dobierz pozostałe parametry i kliknij ikonę z symbolem dyskietki (rysunek 15.7). Rysunek 15.7.

Nowe ustawienia można zapisać i wykorzystać w kolejnych pracach

5. W oknie Dodaj przeznaczenie wpisz nazwę, która pozwoli łatwo odszukać potrzebny wzorzec, i kliknij przycisk OK. 6. Z listy Rozmiar wybierz predefiniowany rozmiar arkusza. Jeżeli wymiar arkusza jest niestandardowy, w pola Szerokość i Wysokość wpisz odpowiednie wartości (rysunek 15.9).

Rozdział 15.  Rozpoczynanie pracy

485

Rysunek 15.8.

Nowemu wzorcowi należy nadać nazwę adekwatną do przeznaczenia. Jeżeli będzie ona inna niż nazwa wzorca predefiniowanego, nie zastąpi jej Rysunek 15.9.

Wygodnie jest pracować, gdy rozmiar arkusza jest identyczny z rozmiarem projektu

7. Obraz bitmapowy przypomina mozaikę. Składa się z kolorowych punktów. Liczba punktów, które mieszczą się na jednym calu długości, nosi nazwę dpi. W oknie Utwórz obrazek dostępne są znormalizowane wartości (rysunek 15.10). Rysunek 15.10.

Znormalizowane wartości dpi można wybrać z listy

8. W oknie Utwórz nowy obrazek z listy Tryb kolorów wybierz paletę barw (rysunek 15.11). Określa ona, jakie kolory będą mogły zostać użyte do wykonania obrazka. Rysunek 15.11.

Paleta barw nowego arkusza

9. Z listy Kolor tła wybierz kolor arkusza, na którym namalowany zostanie obrazek (rysunek 15.12). Rysunek 15.12.

Wybór koloru ułatwia paleta z próbkami

486

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

10. Zaznaczenie opcji Bez tła (rysunek 15.13) spowoduje, że arkusz będzie przezroczysty (rysunek 15.14). Rysunek 15.13.

Zaznaczenie opcji powoduje, że wszystkie obrazy będą niczym malowane na bezbarwnej folii Rysunek 15.14.

Jeżeli arkusz jest przezroczysty, uzyskujemy taki efekt jak przy rysowaniu na folii. O tym, że arkusz istnieje, przypomina kratka. Nie jest ona widoczna na wydruku

11. Jeżeli chcesz utworzyć animację, w polu Liczba klatek wpisz liczbę obrazków, z których będzie składał się film (rysunek 15.15). Rysunek 15.15.

Można utworzyć więcej niż jeden obrazek i wszystkie połączyć w animację

12. Gdy obrazek będzie składał się z więcej niż jednej klatki, wówczas po utworzeniu dokumentu będzie on liczył tyle arkuszy, ile klatek zostało zadeklarowanych (rysunek 15.16). 13. Kliknij przycisk OK. Rysunek 15.16.

Każda klatka filmu to oddzielny arkusz

Rozdział 15.  Rozpoczynanie pracy

487

Aby utworzyć nowy obrazek z pliku zapisanego do schowka: 1. Skopiuj obrazek do schowka (rysunek 15.17). Rysunek 15.17.

Polecenie kopiowania do schowka znajduje się w menu podręcznym

2. Otwórz program Corel PHOTO-PAINT X7. 3. W oknie Ekran powitalny wybierz kolejno Rozpocznij pracę/Nowy ze schowka (rysunek 15.18). 4. Dokument zostanie utworzony (rysunek 15.19). Rysunek 15.18.

Wykorzystanie zawartości schowka do utworzenia nowego dokumentu jest na tyle popularnym rozwiązaniem, że doczekało się osobnego polecenia w ekranie powitalnym

5. Kliknij przycisk OK. Nowy obrazek z pliku bitmapowego znajdującego się w schowku można utworzyć, wybierając polecenia Plik/Nowy ze schowka.

488

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 15.19.

Obrazek przeniesiony do programu z wykorzystaniem schowka

Wczytywanie obrazka Program Corel PHOTO-PAINT X7 domyślnie jest instalowany w ten sposób, że po jego uruchomieniu wyświetlany jest ekran powitalny. Ma on zastosowanie nie tylko kurtuazyjne. Ułatwia rozpoczęcie pracy.

Aby wczytać obrazek przy wykorzystaniu ekranu powitalnego: 1. Kliknij odsyłacz Otwórz inny (rysunek 15.20). 2. Na ekranie pojawi się okno Otwórz obrazek (rysunek 15.21). Pozwala ono na wędrówkę po dostępnych napędach i folderach. W polu Przeszukaj możesz wpisać ciąg znaków występujący w nazwie szukanego pliku. W centralnej części okna wyświetlone zostaną tylko te pliki, które w nazwie zawierają podany ciąg. 3. W polu Nazwa pliku możesz wpisać fragment nazwy pliku, który chcesz wczytać (rysunek 15.22).

Rozdział 15.  Rozpoczynanie pracy

489

Rysunek 15.20.

Odsyłacz znajdujący się w oknie powitalnym

Rysunek 15.21. Fragment okna Otwórz obrazek Rysunek 15.22.

Wyświetlone zostaną tylko te pliki, które w nazwie zawierają podany ciąg znaków

4. Innym sposobem na ograniczenie wyświetlania plików tylko do tych zapisanych w wybranym formacie jest wybranie tego formatu z listy (rysunek 15.23). 5. Zanim wczytasz obrazek, możesz obejrzeć jego miniaturę. Rozwiń listę Widoki (rysunek 15.24). Zaznacz na niej opcję Bardzo duże ikony. 6. Obejrzyj obrazki w postaci miniatur. 7. Zaznacz obrazek, który chcesz wczytać. 8. Rozwiń listę opcji wczytywania obrazka (rysunek 15.25). Aby wczytać cały obrazek, wybierz opcję Otwórz. Aby zmienić wielkość i rozdzielczość rysunku, zaznacz opcję Zmień rozmiar/rozdzielczość i załaduj. Aby wczytać fragment wycięty z obrazka, zaznacz opcję Wykadruj i załaduj. Aby wczytać część obrazka, zaznacz opcję Załaduj częściowo.

490

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 15.23.

Fragment listy formatów plików

Rysunek 15.24. Wybranie z listy widoków największego rozmiaru ikon powoduje, że miniatury są czytelne.

Na ich podstawie można czasami łatwiej odszukać obrazek niż na podstawie nazwy

Rozdział 15.  Rozpoczynanie pracy

491

Rysunek 15.25.

Lista opcji wczytywania obrazka

Jeżeli Ekran powitalny nie jest wyświetlony, możesz kliknąć ikonę, która powoduje wyświetlenie okna Otwórz (rysunek 15.26). Identyczny efekt daje naciśnięcie klawiszy Ctrl+O. Rysunek 15.26.

Kliknięcie ikony powoduje wyświetlenie okna wczytywania obrazka

Zmiana rozdzielczości oraz rozmiarów Zdjęcia z aparatów cyfrowych zachwycają dokładnością, liczbą rejestrowanych szczegółów. Pliki, w których zostają one zapisane, są jednak olbrzymich rozmiarów. Nie nadają się do publikowania w internecie ani do używania w prezentacjach. Konieczne jest więc zmniejszenie rozdzielczości obrazka.

Aby zmienić rozdzielczość obrazka podczas wczytywania pliku: 1. Wyświetl okno Otwórz obrazek. 2. Zaznacz obrazek, który chcesz wczytać (rysunek 15.27). Rysunek 15.27.

Przy wczytywaniu obrazków nieocenione usługi oddaje możliwość podglądu

492

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

3. Rozwiń listę opcji wczytywania obrazka (rysunek 15.28). Rysunek 15.28.

Jeżeli opcje na liście nie są aktywne, oznacza to, że plik należy przekopiować z pamięci aparatu na dysk twardy

4. Kliknij opcję Zmień rozmiar/rozdzielczość i załaduj. 5. Wyświetlone zostanie okno Zmień rozmiar/rozdzielczość obrazka (rysunek 15.29). Rysunek 15.29.

Aby nie zdeformować obrazka, zastosuj tę samą rozdzielczość w pionie i w poziomie. Zaznacz opcję Jednakowe wartości

6. W sekcji Rozdzielczość wpisz rozdzielczość obrazka. W polu Pozioma — w poziomie, a w polu Pionowa w pionie. 7. Kliknij przycisk OK. 8. Obrazek zostanie załadowany (rysunek 15.30).

Aby zmienić rozmiary obrazka podczas wczytywania pliku: 1. Wyświetl okno Otwórz obrazek. 2. Zaznacz obrazek, który chcesz wczytać. 3. Rozwiń listę opcji wczytywania obrazka (rysunek 15.28). 4. Kliknij opcję Zmień rozmiar/rozdzielczość i załaduj.

Rozdział 15.  Rozpoczynanie pracy

493

Rysunek 15.30. Po zmianie rozdzielczości do 72 dpi tekst jest nadal czytelny

5. Wyświetlone zostanie okno Zmień rozmiar/rozdzielczość obrazka (rysunek 15.31). 6. Z listy Jednostki wybierz jednostkę miary obrazka. 7. W polu Szerokość wpisz szerokość obrazka. 8. W polu Wysokość wpisz wysokość obrazka. 9. Aby nie zdeformować obrazka, zaznacz opcję zachowania proporcji obrazka Zachowaj proporcje. 10. Kliknij przycisk OK. 11. Obrazek zostanie załadowany (rysunek 15.32).

494

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 15.31.

Dzięki zaznaczeniu opcji Zachowaj proporcje po wpisaniu wartości w jednym polu wartości widoczne w innych polach są wyliczane automatycznie

Rysunek 15.32. Obrazek po zredukowaniu rozmiarów mieści się na arkuszu roboczym i wyświetlany

jest w skali 1:1

Rozdział 15.  Rozpoczynanie pracy

495

Aby wykadrować obrazek podczas wczytywania pliku: 1. Wyświetl okno Otwórz obrazek. 2. Zaznacz obrazek, który chcesz wykadrować i wczytać. 3. Rozwiń listę opcji wczytywania obrazka (rysunek 15.28). 4. Kliknij opcję Wykadruj i załaduj (rysunek 15.33). Rysunek 15.33.

Obrazek zostanie wykadrowany przed załadowaniem

5. Wyświetlone zostanie okno Wykadruj obrazek (rysunek 15.34). Rysunek 15.34.

Obrazek można kadrować, wpisując rozmiary ramki lub przeciągając ramkę wyznaczającą fragment przeznaczony do wczytania

6. Kliknij przycisk OK. 7. Do dokumentu zostanie wstawiony jedynie zaznaczony fragment obrazka (rysunek 15.35). Jeżeli dokument jest już otwarty, wielkość i rozdzielczość można zmienić za pomocą polecenia Zmień rozmiar/rozdzielczość z menu Obrazek (rysunek 15.36). Po wyświetleniu okna Zmień rozmiar/rozdzielczość (rysunek 15.37) można podać nowe wartości rozdzielczości lub nowe wymiary obrazka.

496

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 15.35.

Arkusz roboczy ze wstawionym i obróconym fragmentem obrazka

Rysunek 15.36.

Po wczytaniu obrazka również można zmienić jego rozmiary i rozdzielczość

Rysunek 15.37.

Okno służące do zmiany rozmiarów lub rozdzielczości obrazka. W linii Oryginalny rozmiar obrazka wyświetlany jest rozmiar obrazka przed przekształceniem. W linii Nowy rozmiar obrazka wyświetlany jest rozmiar obrazka po uwzględnieniu nowych parametrów

Rozdział 15.  Rozpoczynanie pracy

497

Importowanie rysunków Corel PHOTO-PAINT X7 pozwala na importowanie do otwartego obrazka niewielkich rysunków wektorowych.

Aby importować rysunek: 1. Utwórz dokument. 2. Z menu wybierz polecenia: Plik/Importuj lub posłuż się skrótem klawiaturowym Ctrl+I. 3. Wyświetlone zostanie okno Importuj obrazek z dysku (rysunek 15.38). Rysunek 15.38.

Okno Importuj obrazek z dysku

4. Zaznacz plik, który ma zostać importowany. 5. Kliknij przycisk Importuj. 6. Kursor zmieni kształt ze strzałki na krzyżyk (rysunek 15.39). Obok niego widoczna jest miniatura importowanego pliku. Kliknij miejsce, w którym plik ma zostać wstawiony. 7. Po wyświetleniu okna Przekształć w mapę bitową określ rozmiary i proporcje obrazka (rysunek 15.40). 8. Kliknij przycisk OK.

498

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 15.39.

Miejsce wstawienia obrazka należy wskazać kliknięciem

Rysunek 15.40.

W trakcie importu zmianie mogą ulec rozmiary obrazka

Rozdział 16. Rysowanie figur i linii Z tego rozdziału dowiesz się, jak narysować:  prostokąt i kwadrat,  elipsę i okrąg,  wielokąt oraz wielokąt o kątach nachylenia boków wynoszących całkowitą wielokrotność 45 stopni,  łamaną oraz łamaną o kątach nachylenia odcinków wynoszących całkowitą wielokrotność 45 stopni,  ścieżkę. Corel PHOTO-PAINT X7 służy głównie do obróbki już istniejących obrazków. Jednak rysowanie obiektów nie jest zarezerwowane tylko dla programów do grafiki wektorowej. W programie Corel PHOTO-PAINT X7 również można rysować obiekty. Wadą obiektów rysowanych w Corel PHOTO-PAINT X7 są znacznie ograniczone możliwości edycyjne w porównaniu z CorelDRAW X7. Wynika to z różnicy w strukturze obiektów. Bitmapa to zbiór kolorowych punktów na płaszczyźnie. Obiekt wektorowy to graficzna interpretacja równania. Kolorową plamę (bitmapę) trudno edytować. W równaniu wystarczy zmienić parametr, zakres danych i jego wykres (rysunek wektorowy) wyglądają zupełnie inaczej. Bitmapy mają jednak niezaprzeczalną zaletę. Świetnie nadają się do symulowania obrazów. Kontury, przejścia kolorów są bardziej miękkie, niż ma to miejsce w przypadku rysunków wektorowych.

Aby narysować prostokąt: 1. Utwórz dokument. 2. Wybierz narzędzie Prostokąt (rysunek 16.1). 3. Na Pasku właściwości odszukaj pole Kontur (rysunek 16.2). Wpisz w nim grubość linii brzegowej.

500

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 16.1.

Ikona narzędzia Prostokąt Rysunek 16.2.

Parametr odpowiedzialny za grubość linii brzegowej

4. W polu Przezroczystość (rysunek 16.3) określ przezroczystość prostokąta. Rysunek 16.3.

Im parametr ma większą wartość, tym figura jest bardziej przezroczysta

5. Kliknij jeden z trzech przycisków oznaczonych wzorcem kształtu narożnika. W polu Rozmiar narożników (rysunek 16.4) wpisz parametr odpowiedzialny za zaokrąglenie narożników. Rysunek 16.4.

Im parametr ma większą wartość, tym zaokrąglenie narożników jest większe

6. Kliknij przycisk Edytuj wypełnienie (rysunek 16.5). Rysunek 16.5.

Przycisk Edytuj wypełnienie

7. W oknie parametrów wypełnienia (rysunek 16.6) dobierz typ i kolor wypełnienia.

Rysunek 16.6. Okno parametrów wypełnienia

8. Kliknij przycisk OK.

Rozdział 16.  Rysowanie figur i linii

501

9. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znaleźć jeden z rogów prostokąta (rysunek 16.7). Rysunek 16.7.

Przecięcie ramion krzyża wyznacza położenie narożnika prostokąta

10. Wciśnij lewy przycisk myszy i przeciągnij kursor do miejsca wyznaczającego przeciwległy wierzchołek prostokąta (rysunek 16.8). Rysunek 16.8.

Narożnik prostokąta opisanego na rysowanej figurze przemieszcza się razem z kursorem

11. Zwolnij lewy przycisk myszy. Przesuń kursor (rysunek 16.9). Rysunek 16.9.

Przezroczysty prostokąt z zaokrąglonymi narożnikami

502

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7 Jeżeli chcesz narysować figurę, która ma identyczne wymiary zarówno w pionie, jak i w poziomie (rysunek 16.10), podczas przeciągania kursora trzymaj wciśnięty klawisz Ctrl.

Rysunek 16.10.

Po narysowaniu figury należy najpierw zwolnić lewy przycisk myszy, a w drugiej kolejności klawisz Ctrl

Aby narysować elipsę: 1. Utwórz dokument. 2. Kliknij czarną strzałkę widoczną w narożniku ikony narzędzia Prostokąt (rysunek 16.11). Wyświetlone zostaną ikony pozostałych narzędzi. Rysunek 16.11.

Domyślnie wyświetlana jest ikona narzędzia Prostokąt. Po wybraniu innego narzędzia z tej grupy jego ikona zajmie miejsce ikony narzędzia Prostokąt

3. Wybierz narzędzie Elipsa (rysunek 16.12). Rysunek 16.12.

Narzędzie Elipsa

Rozdział 16.  Rysowanie figur i linii

503

4. Na Pasku właściwości odszukaj pole Kontur (rysunek 16.13). Wpisz w nim grubość linii brzegowej. Rysunek 16.13.

Figura składa się z konturu i wypełnienia. Szeroki kontur kontrastujący z wypełnieniem podkreśla kształt figury

5. Kliknij ikonę Kolor konturu (rysunek 16.14). Rysunek 16.14.

Na prawo od pola Kontur znajduje się ikona, której kliknięcie umożliwia określenie koloru konturu

6. Wyświetlone zostanie okno, które umożliwia wybranie koloru obwiedni (rysunek 16.15). Po wybraniu koloru zatwierdź ustawienie kliknięciem klawisza OK. Rysunek 16.15.

Kolor można wybrać na wiele sposobów. Do wyboru są: Modele, Miksery, Palety, ustawienia „na oko” i z dokładnie określoną zawartością poszczególnych składowych

7. W polu Przezroczystość (rysunek 16.16) określ przezroczystość elipsy. Rysunek 16.16.

Parametr może przyjmować wartości od 0 (brak przezroczystości) do 100 (całkowita przezroczystość)

8. Kliknij ikonę Wypełnienie tonalne (rysunek 16.17).

504

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 16.17.

Ikony symbolizują rodzaj wypełnienia wnętrza figury

9. Rozwiń listę rodzajów wypełnień (rysunek 16.18). Kliknij jedno z nich, a następnie ikonę Wybierz (oznaczoną kwadratem ze strzałką skierowaną ku lewemu dolnemu narożnikowi).

Rysunek 16.18. W doborze wypełnienia pomocna jest możliwość obejrzenia próbki wypełnienia

10. Kliknij przycisk Edytuj wypełnienie (rysunek 16.19). Rysunek 16.19.

Wybranie wypełnienia to zaledwie początek. Kolejnym etapem jest dobranie jego parametrów

11. Wyświetlone zostanie okno Edytuje wypełnienie (rysunek 16.20). Doświadczalnie dobierz typ i kolor wypełnienia, a następnie kliknij przycisk OK.

Rysunek 16.20. Parametry wypełnienia są bliźniaczo podobne do wypełnienia stosowanego

w CorelDRAW X7

Rozdział 16.  Rysowanie figur i linii

505

12. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znaleźć jeden z rogów prostokąta opisanego na elipsie (rysunek 16.21). Rysunek 16.21.

Przecięcie ramion krzyża wyznacza położenie narożnika prostokąta opisanego na elipsie

13. Wciśnij lewy przycisk myszy i przeciągnij kursor do miejsca wyznaczającego przeciwległy wierzchołek prostokąta (rysunek 16.22). Rysunek 16.22.

Położenie kursora wyznacza położenie jednego z wierzchołków kwadratu opisanego na elipsie

14. Zwolnij lewy przycisk myszy. Przesuń kursor (rysunek 16.23). Rysunek 16.23.

Elipsa z konturem i wypełnieniem

506

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7 Jeżeli chcesz narysować okrąg, podczas przeciągania kursora trzymaj wciśnięty klawisz Ctrl.

Aby narysować wielokąt: 1. Utwórz dokument. 2. Kliknij czarną strzałkę widoczną w narożniku ikony narzędzia Prostokąt lub innego widocznego na jego miejscu (rysunek 16.24). Wyświetlone zostaną ikony pozostałych narzędzi. Rysunek 16.24.

Program instalowany jest tak, że domyślnie wyświetlana jest ikona narzędzia Prostokąt. Może być ona zastąpiona przez ikonę ostatnio wybranego narzędzia

3. Wybierz narzędzie Wielokąt (rysunek 16.25). Rysunek 16.25.

Narzędzie Wielokąt

4. Kolejność wybierania parametrów figury jest dowolna. Można zacząć nie jak w przypadku prostokąta i elipsy od konturu, ale od rodzaju wypełnienia (rysunek 16.26). Rysunek 16.26.

Figura zostanie wypełniona deseniem z mapy bitowej

5. Rozwiń listę Wybór wypełnienia (rysunek 16.27) i kliknij jedną z próbek, a następnie ikonę Wybierz. Rysunek 16.27.

Wybór desenia ułatwiają próbki

Rozdział 16.  Rysowanie figur i linii

507

6. Lista zostanie zwinięta. Na Pasku właściwości widoczna jest miniatura wybranej próbki wypełnienia (rysunek 16.28). Rysunek 16.28.

W oknie widoczny jest wzór aktywnej próbki

7. Wybrany wzór desenia może być punktem wyjścia do utworzenie nowego wypełnienia. Kliknij ikonę Edytuj wypełnienie (rysunek 16.29). Rysunek 16.29.

Kliknięcie ikony powoduje wyświetlenie okna edycji wypełnienia. Wygląd okna i dostępne w nim parametry zależne są od rodzaju wypełnienia

8. Wyświetlone zostanie okno Edytuj wypełnienie (rysunek 16.30). Zasady jego edycji są analogiczne jak w module CorelDRAW X7. Po uzyskaniu odpowiedniego wypełnienia kliknij przycisk OK.

Rysunek 16.30. Przeinstalowane wypełnienie może być znakomitym punktem wyjścia do tworzenia

własnego wzoru

9. Dobierz szerokość i kolor obramowania, a także kształt narożników (rysunek16.31). Rysunek 16.31.

Niestety ikona Kolor konturu nie pokazuje, jaki kolor został wybrany. Przekonać się o tym można, klikając ikonę lub dopiero po narysowaniu figury

508

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

10. W polu Przezroczystość (rysunek 16.32) określ przezroczystość wielokąta. Im wartość jest większa, tym lepiej widać to, co znajduje się pod obiektem. Rysunek 16.32.

Parametr pozwala na narysowanie „prześwitującego” obiektu

11. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znaleźć jeden z narożników wielokąta (rysunek 16.33). Rysunek 16.33.

Przecięcie ramion krzyża wyznacza położenie narożnika wielokąta

12. Wciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszy. Przesuń kursor w miejsce, w którym ma się znaleźć drugi narożnik wielokąta (rysunek 16.34). Rysunek 16.34.

Wraz z kursorem przesuwa się ramię wielokąta

13. Kliknij.

Rozdział 16.  Rysowanie figur i linii

509

14. Przesuń kursor w miejsce, w którym ma się znaleźć następny narożnik wielokąta (rysunek 16.35). Rysunek 16.35.

Miejsca kliknięć wyznaczają narożniki figury

15. Powtarzaj klikanie w narożnikach wielokąta tak długo, aż narysujesz całą figurę. 16. Aby zakończyć rysowanie, w ostatnim narożniku kliknij dwukrotnie (rysunek 16.36). Rysunek 16.36.

Wielokąt pokrywa część napisu

Jeżeli podczas rysowania wielokąta będziesz trzymał wciśnięty klawisz Ctrl, linie będą załamywać się tylko pod kątami 45 i 90 stopni. Gdy będziesz chciał umieścić na arkuszu napis i zamiast liter o wyraźnych krawędziach pojawią się litery o krawędziach postrzępionych (rysunek 16.37), oznacza to, że dla arkusza zdefiniowano zbyt małą rozdzielczość.

510

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 16.37.

Napis wykonany na arkuszu o rozdzielczości 75 dpi. Na rysunku 16.36 pokazano napis wykonany na arkuszu o rozdzielczości 300 dpi

Aby narysować linię: 1. Utwórz dokument. 2. Wybierz narzędzie Linia (rysunek 16.38). Rysunek 16.38.

Narzędzie do rysowania linii

3. Na Pasku właściwości odszukaj pole Kontur (rysunek 16.39). Wpisz w nim szerokość konturu. Rysunek 16.39.

Parametr odpowiedzialny za grubość linii

4. Kliknij ikonę Kolor linii (rysunek 16.40). Rysunek 16.40.

Po kliknięciu ikony uzyskamy dostęp do okna wyboru koloru

5. W oknie Kolor pierwszego planu kliknij kartę Palety, a następnie próbkę koloru (rysunek 16.41). Rysunek 16.41.

Po kliknięciu ikony uzyskamy dostęp do okna wyboru koloru

Rozdział 16.  Rysowanie figur i linii

511

6. Aby ustawienie zostało zapamiętane, kliknij przycisk OK. 7. Jak sądzisz, ile kształtów mogą mieć łączenia linii? Okazuje się, że aż cztery (rysunek 16.42). Kliknięciem wybierz jeden z nich. Rysunek 16.42.

Z listy można wybrać kształty zakończeń rysowanych linii

8. Aby uzyskać możliwość podkreślania słów żółtą linią, tak aby nie zamazywać czarnych napisów, rozwiń listę Tryb scalania i wybierz z niej Odejmowanie (rysunek 16.43). Rysunek 16.43.

Tryb scalania określa rodzaj działań, jakie są wykonywane na wartościach liczbowych składowych kolorów tła i rysowanej linii

9. Współczynnik przezroczystości ustaw na 50%. 10. Pozostałe parametry pozostaw bez zmian. 11. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znaleźć początek linii (rysunek 16.44). Rysunek 16.44.

Przecięcie ramion krzyża wyznacza położenie początku odcinka

512

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

12. Kliknij. 13. Przesuń kursor w miejsce, w którym ma się znaleźć drugi koniec odcinka (rysunek 16.45). Rysunek 16.45.

Wraz z kursorem przesuwa się koniec odcinka

14. Kliknij. 15. Aby zakończyć rysowanie, kliknij dwukrotnie (rysunek 16.46). Rysunek 16.46.

Linia ma zakończenia półokrągłe i nie zakrywa liter

Aby narysować łamaną kilkoma kliknięciami, klikaj miejsca, w których kończy się jeden, a zaczyna następny odcinek łamanej (rysunek 16.47). Rysunek 16.47.

Linia ma początek w miejscu kliknięcia. Kliknięciem również zaznaczone są miejsca zmiany kierunku. Dwukrotne kliknięcie powoduje zakończenie rysowania

Jeżeli podczas rysowania łamanej będziesz trzymał wciśnięty klawisz Ctrl, linie będą załamywać się tylko pod kątem 45 i 90 stopni (rysunek 16.48). Rysunek 16.48.

Linie są prowadzone tylko pod całkowitą wielokrotnością 45 stopni

Aby narysować ścieżkę: 1. Utwórz dokument. 2. Wybierz narzędzie Ścieżka (rysunek 16.49). Służy ono do rysowania tzw. ścieżki. Jest to linia tworzona tak, jak rysuje się krzywe w programach do grafiki wektorowej. Można ją potem wykorzystać do poprowadzenia pędzla, utworzenia specjalnych kształtów maski itp.

Rozdział 16.  Rysowanie figur i linii

513

Rysunek 16.49.

Narzędzie Ścieżka

3. Na Pasku właściwości kliknij ikonę Krzywe Béziera (rysunek 16.50). Rysunek 16.50.

Ścieżka może być krzywą Béziera

4. Ustaw kursor w miejscu, w którym ma być początek ścieżki (rysunek 16.51).

Rysunek 16.51. Kursor wskazuje początek ścieżki

5. Wciśnij lewy przycisk myszy i przesuń ją, ustalając kierunek i długość stycznej do tworzonej krzywej (rysunek 16.52).

Rysunek 16.52. Położenie kursora określa kierunek i długość stycznej do tworzonej krzywej

6. Zwolnij lewy przycisk myszy. 7. Powtórz punkty 4 i 5 dla drugiego punktu krzywej oraz dla następnych (rysunek 16.53).

Rysunek 16.53. Rysowanie krzywej

Aby narysować linię łamaną składającą się z odcinków prostych, kliknięciami wyznaczaj położenia wierzchołków (rysunek 16.54). Po kliknięciu ikony pokazanej na rysunku 16.55 linie na obszarze roboczym można rysować kursorem niczym ołówkiem na papierze (rysunek 16.56). Po kliknięciu ikony Kształt (rysunek 16.57) można edytować linie, przeciągając ich węzły (rysunek 16.58).

514

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 16.54.

Linia rysowana kliknięciami bez przeciągania

Rysunek 16.55.

Ikona rysowania odręcznego

Rysunek 16.56. Linia narysowana narzędziem rysowania odręcznego Rysunek 16.57.

Ikona Kształt

Rysunek 16.58. Prostowanie linii przez przeciąganie węzłów łamanej

Podczas pracy z obrazkiem być może efekt zechcemy zastosować tylko do wybranego fragmentu. Jak to można zrobić? Elementy, które podlegać będą przekształceniu, trzeba umieścić w masce.

Aby narysować maskę: 1. Utwórz dokument. 2. Umieść na arkuszu roboczym obiekt (rysunek 16.59). 3. Wybierz narzędzie Ścieżka (rysunek 16.60). 4. Narysujemy obszar nieregularny, przypominający rysunek odręczny (rysunek 16.61).

Rozdział 16.  Rysowanie figur i linii

515

Rysunek 16.59.

Obiekt, którego część ma zostać przekształcona

Rysunek 16.60.

Ścieżka może zostać użyta do zaznaczenia obszaru

Rysunek 16.61.

Narzędzie Ścieżka ma wiele opcji. Jedną z nich jest możliwość rysowania jak ołówkiem

5. Umieść kursor na arkuszu, w miejscu, w którym ma znajdować się początek ścieżki (rysunek 16.62). Rysunek 16.62.

Przecięcie ramion kursora wyznacza punkt, w którym po wciśnięciu lewego przycisku myszy zacznie być rysowana linia

6. Wciśnij i trzymaj lewy przycisk myszy. Przesuwaj ją tak, aby zostawiła pożądany ślad na arkuszu (rysunek 16.63). 7. Maska musi być obszarem zamkniętym. Kursor należy doprowadzić do tego punktu, z którego zaczęło się rysowanie linii (rysunek 16.64). 8. Linia zostanie narysowana. Teraz należy zamienić ją na maskę. Kliknij widoczną na Pasku właściwości ikonę Przekształć ścieżkę w maskę (rysunek 16.64).

516

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 16.63.

Kursor pozostawia ślad na elektronicznym arkuszu niczym ołówek na papierze

Rysunek 16.64.

Kursor zakończył wędrówkę w punkcie, w którym ją rozpoczął

Rysunek 16.65.

Ścieżka została zamieniona w maskę. Obok linii ciągłej widoczna jest linia przerywana

Rozdział 16.  Rysowanie figur i linii

517

9. Operacja, którą teraz wykonamy, będzie miała wpływ tylko na obiekt znajdujący się wewnątrz maski. Wybierz polecenia: Efekty/Rozmywanie/ Rozmywanie gaussowskie (rysunek 16.66). Rysunek 16.66.

Polecenia, które spowodują przekształcenie pikseli znajdujących się wewnątrz maski

10. Przekształcenie zostanie wykonane (rysunek 16.67). Rysunek 16.67.

Zmieniony został wygląd tylko tej części obiektu, która znajdowała się wewnątrz maski

Maska może znajdować się na zewnątrz obszaru. Aby maską objęte było dopełnienie aktualnego obszaru, utwórz maskę (rysunek 16.65). Wybierz polecenia: Maska/ Dopełnienie (rysunek 16.68). Wybierz polecenie, które spowoduje zmianę wyglądu obiektu wewnątrz maski (rysunek 16.66). Przekształcenie zostanie wykonane (rysunek 16.69). Rysunek 16.68.

To co było maską — przestanie nią być. To, co maską nie było — będzie nią

Obszar chroniony przez maskę przed przekształceniem to ten, który znajduje się po stronie linii przerywanej (rysunek 16.69).

518

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 16.69.

Rozmyciu uległ obszar na zewnątrz obszaru

Rozdział 17. Obiekty Z tego rozdziału dowiesz się:  czy w programie Corel PHOTO-PAINT X7 stosowane są obiekty,  jak można korzystać z właściwości obiektów. Obiektem jest każdy element umieszczony na arkuszu roboczym, i to niezależnie od programu, w jakim został utworzony. Różnica tkwi we właściwościach obiektu. W programie rysunkowym, jakim jest na przykład CorelDRAW, obiekty są opisane równaniami (rysunek 17.1). W programie malarskim, jakim jest na przykład Corel PHOTO-PAINT, obiekty są zbiorami punktów (rysunek 17.2). Rysunek 17.1.

Obiekt wektorowy w powiększeniu. Linie pozostają gładkie

520

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 17.2.

Obiekt bitmapowy w powiększeniu. Widoczna pikselizacja krawędzi

Obrazki bitmapowe nie są gorsze od rysunków wektorowych. Są inne. Mają inne właściwości. Bardziej przypominają obrazy malowane pędzlem. W programie Corel PHOTO-PAINT można stosować warstwy. Warstwę można porównać do arkusza przezroczystej folii. Nałożonych na siebie warstw nie widać. Widoczne są jedynie namalowane na nich obiekty. W ten sposób obrazek może mieć budowę modułową. Narzędzie Wskaźnik obiektów (rysunek 17.4) służy do wykonywania rozmaitych operacji na obiektach, ale przede wszystkim umożliwia ich zaznaczanie.

Zaznaczanie Na arkuszu roboczym może znajdować się wiele obiektów. Nie wszystkie muszą być poddawane przekształceniom. Aby wskazać programowi, do którego obiektu będą odnosiły się wydawane polecenia, należy go zaznaczyć.

Aby zaznaczyć obiekt: 1. Umieść na arkuszu roboczym dwa obiekty (rysunek 17.3).

Rozdział 17.  Obiekty

521

Rysunek 17.3.

Fragment arkusza roboczego z obiektami

2. Kliknij ikonę Wskaźnik obiektów (rysunek 17.4). Rysunek 17.4.

Ikona Wskaźnik obiektów

3. Kliknij obiekt, który chcesz wybrać (rysunek 17.5). Rysunek 17.5.

Wybrany został okrąg

Aby zaznaczyć kilka obiektów: 1. Umieść na arkuszu roboczym kilka obiektów (rysunek 17.6). Rysunek 17.6.

Fragment arkusza roboczego z obiektami

2. Kliknij ikonę Wskaźnik obiektów (rysunek 17.4). 3. Wciśnij i trzymaj klawisz Shift. 4. Klikaj obiekty, które chcesz wybrać (rysunek 17.7). 5. Zwolnij klawisz Shift. 6. Przeciągnij obiekty zaznaczone (rysunek 17.8). Gdy obiekty leżą obok siebie, można je zaznaczyć przez rozciągnięcie wokół nich ramki (rysunek 17.9).

522

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 17.7.

Na podstawie położenia kwadratów wyznaczających granice obszaru można się zorientować, które obiekty zostały wybrane

Rysunek 17.8.

Całkowitą pewność co do tego, które obiekty zostały zaznaczone, można uzyskać, przeciągając obszar zaznaczony. Obiekty, które nie są zaznaczone, pozostaną nieruchome

Rysunek 17.9.

Spośród sześciu obiektów zaznaczone zostały dwa leżące w lewym dolnym rogu

Rozdział 17.  Obiekty

523

Edycja kształtu i położenia Zaznaczenie ma na celu wskazanie komputerowi, których obiektów będą dotyczyły przekształcenia. Po zaznaczeniu obiektu można dokonać jego transformacji.

Aby wybrać sposób transformacji obiektu: 1. Umieść na arkuszu roboczym kilka obiektów (rysunek 17.10). Rysunek 17.10.

Obiekty przed przekształceniem

2. Zaznacz te obiekty, które mają zostać przekształcone (rysunek 17.11). Rysunek 17.11.

Zaznaczone zostały dwa środkowe elementy

3. Kliknij ikonę trybu transformacji, która znajduje się na Pasku właściwości (rysunki od 17.12 do 17.17).

524

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 17.12.

Ikona Położenie i rozmiar. Umożliwia zmianę położenia obiektu metodą przeciągania. Można również zmienić rozmiary obiektu przez ciągnięcie za uchwyty widoczne na bokach i w narożach jego obramowania. Na rysunku pokazano skalowanie obiektu (zmiana rozmiarów bez naruszania proporcji)

Rysunek 17.13.

Ikona Obrót. Ciągnięcie za uchwyty narożne powoduje obrót obiektu, uchwyty na bokach — pochylanie, punkt środkowy — zmianę centrum obrotu

Rysunek 17.14.

Ikona Skala. Metody transformacji są takie same jak przy trybie zmiany położenia i rozmiaru. Różnica między tymi trybami pracy polega na innym przeznaczeniu pól liczbowych na Pasku właściwości

Rozdział 17.  Obiekty Rysunek 17.15.

Ikona Pochylenie służy do pochylania oraz obracania obiektu

Rysunek 17.16.

Ikona Zniekształcanie umożliwia zniekształcanie obiektu metodą przeciągania narożników jego obramowania

Rysunek 17.17.

Ikona Perspektywa pozwala na zniekształcanie perspektywiczne. Polega ono na zmianie położenia dwóch narożników jednocześnie, podczas gdy ciągniemy za jeden z nich

525

526

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Grupowanie i łączenie Niektóre obiekty zostały utworzone po to, aby tworzyć całość z innymi. Zamiast zajmować się każdym z nich z osobna, można po zaznaczeniu kilku obiektów scalić je ze sobą i przekształcać jednocześnie. Istnieją dwie metody scalania: łączenie i grupowanie. Obiekty zgrupowane można rozgrupować. Polecenie odwrotne do łączenia nie istnieje.

Aby obiekty połączyć: 1. Zaznacz obiekty, które chcesz połączyć (rysunek 17.18). Rysunek 17.18.

Obiekty zaznaczone

2. Wybierz polecenia: Obiekt/Połącz/Połącz obiekty ze sobą. 3. Obiekty zostały połączone w jeden obiekt (rysunek 17.19). Rysunek 17.19.

Obiekty po połączeniu. Kliknięcie, przeciągnięcie jednego z nich powoduje, że przemieszczają się obydwa

Aby obiekty połączyć w grupę: 1. Zaznacz obiekty, które chcesz połączyć (rysunek 17.20). Rysunek 17.20.

Obie elipsy są niezależne. Przesuwanie, skalowanie jednej nie powoduje zmian drugiej

Rozdział 17.  Obiekty

527

2. Wybierz polecenia: Obiekt/Rozmieść/Grupuj lub naciśnij klawisze Ctrl+G. 3. Obiekty zostaną zgrupowane (rysunek 17.21). Rysunek 17.21.

Zaznaczone obiekty zostały połączone w grupę. Wykonywane na nich operacje będą dotyczyły całości. Nadal jednak będą to osobne obiekty. Będzie można je rozgrupować

Aby rozdzielić grupę, zaznacz ją i wybierz polecenia Obiekt/Rozmieść/Rozdziel grupę lub naciśnij klawisze Ctrl+U.

Doker Główną część dokera zajmuje lista obiektów występujących w dokumencie. Można je wyświetlać lub ukrywać za pomocą włączania i wyłączania ikon kliknięciami.

Aby przekształcić obiekt, korzystając z dokera: 1. Otwórz lub utwórz obrazek. 2. Jeśli Menedżer obiektów nie jest widoczny, wybierz polecenia: Okno/Okna dokowane/Menedżer obiektów. 3. Przy prawej krawędzi okna programu wyświetlone zostanie okno dokera (rysunek 17.22). Rysunek 17.22.

Doker umożliwia podgląd liczby obiektów, ich rozmieszczenia, a także wykonywanie niektórych operacji na obiektach

4. Rozwiń listę Tryb scalania (rysunek 17.23). W komputerze informacja o kolorach jest reprezentowana przez wartości numeryczne. Tryby scalania określają, jakie obliczenia matematyczne będą wykonywane na kolorze źródłowym i kolorze bazowym. Ich rezultatem jest kolor zwany wynikowym

528

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

(tabela 17.1). W niektórych programach synonimem trybu scalania jest tryb mieszania. Tabela 17.1. Tryby scalania

Nazwa trybu

Wykonywane operacje

Normalny

Kolor bazowy jest zastępowany kolorem źródłowym. Jest to domyślny tryb scalania.

Dodawanie

Dodawane są wartości koloru źródłowego i bazowego.

Odejmowanie

Dodawane są wartości koloru źródłowego i bazowego, a od sumy odejmowana jest liczba 255. Ponieważ ten tryb scalania traktuje kanały koloru jako subtraktywne, kolor wynikowy nigdy nie jest jaśniejszy niż kolor bazowy.

Różnica

Wartość koloru źródłowego jest odejmowana od wartości koloru bazowego, a wynikiem jest wartość bezwzględna tej różnicy. Jeżeli wartość bieżącego koloru źródłowego wynosi 0, kolor bazowy nie ulega zmianie.

Mnożenie

Wartości koloru źródłowego i bazowego są mnożone, a od ich iloczynu odejmowana jest liczba 255. O ile nie malujesz na białym tle, ostateczny efekt jest zawsze ciemniejszy niż oryginalny kolor bazowy. Pomnożenie wartości koloru czarnego przez wartość dowolnego koloru daje w wyniku kolor czarny. Pomnożenie dowolnego koloru przez wartość koloru białego daje w wyniku ten sam kolor.

Dzielenie

Wartość koloru bazowego dzielona jest przez wartość koloru źródłowego. Otrzymany wynik jest zawsze mniejszy od 255 lub mu równy.

Jeśli jaśniejszy

Kolor bazowy jest zastępowany kolorem źródłowym, gdy kolor źródłowy jest jaśniejszy niż kolor bazowy.

Jeśli ciemniejszy

Kolor źródłowy jest stosowany do koloru bazowego, gdy kolor źródłowy jest ciemniejszy niż kolor bazowy.

Tekstura

Kolor źródłowy jest przekształcany w skalę szarości, a wartość skali szarości jest mnożona przez wartość koloru bazowego.

Kolor

Kolor wynikowy tworzony jest przy użyciu wartości barwy i nasycenia koloru źródłowego oraz wartości jasności koloru bazowego. Ten tryb scalania jest przeciwieństwem trybu Jasność.

Barwa

Kolor wynikowy tworzony jest przy użyciu wartości barwy koloru źródłowego oraz wartości nasycenia i jasności koloru bazowego.

Nasycenie

Kolor wynikowy tworzony jest przy użyciu wartości nasycenia koloru źródłowego oraz wartości barwy i jasności koloru bazowego.

Jasność

Kolor wynikowy tworzony jest przy użyciu wartości jasności koloru źródłowego oraz wartości barwy i nasycenia koloru bazowego. Ten tryb scalania jest przeciwieństwem trybu Kolor.

Rozdział 17.  Obiekty

529

Tabela 17.1. Tryby scalania — ciąg dalszy

Nazwa trybu

Wykonywane operacje

Dopełnienie

Kolor wynikowy tworzony jest przy użyciu koloru dopełniającego dla koloru źródłowego. W tym trybie tworzone jest dopełnienie wartości bieżącego koloru źródłowego, a następnie wartość dopełnienia jest stosowana do koloru bazowego. Jeżeli wartość koloru źródłowego jest równa 127, kolor nie ulega zmianie, bo wartość ta leży w środku koła kolorów.

Logiczne I

Do wartości koloru źródłowego i bazowego stosowana jest funkcja logiczna „I”.

Logiczne LUB

Do wartości koloru źródłowego i bazowego stosowana jest funkcja logiczna „LUB”.

Logiczne XOR

Do wartości koloru źródłowego i bazowego stosowana jest funkcja logiczna „XOR”.

Poza

Kolor źródłowy jest stosowany do przezroczystych obszarów obrazka. Efekt przypomina oglądanie kolorów przez czyste, nie pokryte emulsją obszary negatywu 35 mm.

Ekran

Wartości koloru źródłowego i bazowego są odwracane, mnożone, a wynik znowu jest odwracany. Kolor wynikowy jest zawsze jaśniejszy od koloru bazowego.

Nakładka

Kolor źródłowy jest mnożony lub ekranowany zgodnie z wartością koloru bazowego.

Miękkie światło

Do koloru bazowego stosowane jest miękkie rozproszone światło.

Ostre światło

Do koloru bazowego stosowane jest ostre bezpośrednie światło punktowe.

Rozjaśnianie

Symulowana jest technika rozjaśniania stosowana w fotografii, która powoduje rozjaśnienie obszarów obrazka przez skrócenie czasu naświetlania.

Przyciemnianie

Symulowana jest technika przyciemniania stosowana w fotografii, która powoduje przyciemnienie obszarów obrazka przez wydłużenie czasu naświetlania.

Czerwony

Kolor źródłowy jest stosowany do kanału koloru czerwonego obrazka RGB. Ten tryb scalania jest dostępny tylko wtedy, gdy bieżący obrazek jest obrazkiem RGB.

Zielony

Kolor źródłowy jest stosowany do kanału koloru zielonego obrazka RGB. Ten tryb scalania jest dostępny tylko wtedy, gdy bieżący obrazek jest obrazkiem RGB.

Niebieski

Kolor źródłowy jest stosowany do kanału koloru niebieskiego obrazka RGB. Ten tryb scalania jest dostępny tylko wtedy, gdy bieżący obrazek jest obrazkiem RGB.

Niebieskozielony Kolor źródłowy jest stosowany do kanału koloru niebieskozielonego obrazka CMYK. Ten tryb scalania jest dostępny tylko wtedy, gdy bieżący obrazek jest obrazkiem CMYK.

530

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Tabela 17.1. Tryby scalania — ciąg dalszy

Nazwa trybu

Wykonywane operacje

Purpurowy

Kolor źródłowy jest stosowany do kanału koloru purpurowego obrazka CMYK. Ten tryb scalania jest dostępny tylko wtedy, gdy bieżący obrazek jest obrazkiem CMYK.

Żółty

Kolor źródłowy jest stosowany do kanału koloru żółtego obrazka CMYK. Ten tryb scalania jest dostępny tylko wtedy, gdy bieżący obrazek jest obrazkiem CMYK.

Czarny

Kolor źródłowy jest stosowany do kanału koloru czarnego obrazka CMYK. Ten tryb scalania jest dostępny tylko wtedy, gdy bieżący obrazek jest obrazkiem CMYK.

Rysunek 17.23.

Doker z rozwiniętą listą Tryb scalania

5. Wskaż kursorem nazwę operacji. 6. Zaczekaj, aż obiekt zostanie przekształcony (rysunek 17.24). Rysunek 17.24.

Obiekt z rysunku 17.20 poddany działaniu trybu scalania Niebieski

Rozdział 17.  Obiekty

531

7. W górnej części dokera znajduje się suwak Krycie (rysunek 17.25), który umożliwia zmianę przezroczystości aktualnie zaznaczonych obiektów. Domyślnie suwak ustawiony jest w pozycji 100 (całkowite krycie, obiekt nieprzezroczysty).

Rysunek 17.25. Suwak, który umożliwia zmianę przezroczystości aktualnie zaznaczonych obiektów

8. Korzystając z dokera Obiekty, można symulować oglądanie obrazka przez soczewkę. Kliknij ikonę Nowa soczewka. Z listy soczewek wybierz Krzywa tonalna i kliknij przycisk OK (rysunek 17.26).

Rysunek 17.26. Soczewki dostępne w Corel PHOTO-PAINT X7 przypominają raczej zaczarowane szkiełka

niż typowe soczewki optyczne

9. Stosując przeciąganie, można zmienić zawartość składowych w widmie koloru (rysunek 17.27).

532

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 17.27.

Zmiany można obserwować na arkuszu roboczym po kliknięciu przycisku Podgląd

10. Eksperymentowanie z krzywą tonalną daje zaskakujące efekty (rysunek 17.28). Rysunek 17.28.

Obiekt z rysunku 17.28 poddany działaniu soczewki Krzywa tonalna

Rozdział 18. Kolory Z tego rozdziału dowiesz się, jak:  zmienić kolor wirtualnego arkusza papieru;  wybrać kolor, który będzie nakładany elektronicznym pędzlem;  dokonać korekty kolorów. W programie CorelDRAW zasadniczą rolę odgrywa kształt. Kolor jest dodatkiem. Rysunki wektorowe są precyzyjne, mają ostre krawędzie. W programie Corel PHOTO-PAINT jest na odwrót. Kolory tworzą kształty. Nie są ważne precyzyjne linie, ale plamy i wrażenie, jakie one stwarzają. Wyłom w tej regule powodują zdjęcia z aparatów cyfrowych. Mają one charakter bitmapowy. Czasami okazuje się, że liczba szczegółów, które są zarejestrowane na zdjęciu, przewyższa te, które jesteśmy w stanie zaobserwować gołym okiem. Jednym z parametrów charakteryzujących grafikę bitmapową jest liczba kolorów obsługiwanych w dokumencie. Nie chodzi tu jednak o faktyczną liczbę barw występujących na obrazku, lecz o maksymalną liczbę kolorów możliwych do zapisania przy wybranym formacie pliku. Jest ona określona przez liczbę bitów wymaganych dla zapisu koloru pojedynczego piksela. Jeżeli dla koloru zarezerwowany jest jeden bit, mamy do dyspozycji tylko dwa kolory — czarny i biały. Przy 8 bitach korzystać można z 256 kolorów. Gdy informacja o kolorze jest zapisana przy użyciu 24 bitów, w obrazku może wystąpić ponad 16 milionów barw.

Kolor tła Kolor tła można ustalić podczas tworzenia nowego rysunku.

534

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby wybrać kolor tła: 1. Utwórz nowy obrazek (rysunki od 15.1 do 15.2). 2. Niezależnie od sposobu utworzenia nowego obrazka na ekranie wyświetlane jest okno Utwórz nowy obrazek. Z listy Tryb kolorów wybierz paletę barw (rysunek 18.1). Rysunek 18.1.

Paleta barw nowego arkusza określa zestaw kolorów, który będzie mógł być użyty na obrazku

3. Z listy Kolor tła wybierz kolor tła (rysunek 18.2). 4. Aby zaprojektować inny kolor niż kolory dostępne standardowo, kliknij przycisk Więcej (rysunek 18.2). 5. Po wyświetleniu okna Wybierz kolor (rysunek 18.3) zdefiniuj kolor. Do dyspozycji jest przeglądarka kolorów. Domyślna przeglądarka kolorów jest oparta na modelu kolorów HSB, lecz można jej używać do wybierania kolorów CMYK, CMY lub RGB. Praca z nią polega na wybraniu koloru z tęczowego pionowego paska, a następnie dobraniu odcienia przez przesuwanie małego kwadratu po kolorowym dużym kwadracie. Rysunek 18.2.

Kolor tła nowego arkusza

6. Jeżeli posługując się kartą Modele, nie uda Ci się dobrać koloru, kliknij kartę Miksery (rysunek 18.4). Z listy Model wybierz model kolorów. 7. Z listy Barwy wybierz, ile punktów i jak wstępnie rozmieszczonych będzie się znajdowało na kole kolorów (rysunek 18.5). 8. Z listy Wariancja (rysunek 18.6) wybierz, jaki zestaw kolorów będzie wyświetlany na paskach pod kołem kolorów.

Rozdział 18.  Kolory Rysunek 18.3.

Alternatywnie kolor można dobrać, wpisując wartości liczbowe składowych lub wybierając kolor z listy Nazwa

Rysunek 18.4.

Pracę należy rozpocząć od wybrania palety barw, którą mamy do dyspozycji

535

536

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 18.5.

Liczba punktów na kole kolorów określa jednocześnie liczbę widocznych pod kołem pasków z próbkami kolorów

Rysunek 18.6.

Zasadniczy zestaw kolorów można zmodyfikować, wybierając ich odmianę z listy Wariancja

9. Ostatnią szansą na dobranie koloru jest kliknięcie karty Palety (rysunek 18.7). Następnie z listy Paleta wybierz zestaw kolorów.

Rozdział 18.  Kolory Rysunek 18.7.

Malarzowi, który posługuje się programem komputerowym, liczby dostępnych palet kolorów mógłby pozazdrościć każdy malarz korzystający z klasycznej palety z farbami

10. W wyborze palety pomagają sugestywne nazwy (rysunek 18.8). Gdy już zdecydujemy się na jedną z nich, można kliknięciem wybrać kolor. Rysunek 18.8.

Kolory jesieni? Jest cały ich zestaw!

537

538

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby zmienić już wybrany kolor tła: 1. Dwukrotnie kliknij pole Kolor tła (rysunek 18.9), które znajduje się w dolnej części Przybornika. Rysunek 18.9.

Pole Kolor tła

2. Spowoduje to otworzenie okna Kolor tła (rysunek 18.10), które umożliwia dowolny wybór barwy. Rysunek 18.10.

Kolory jesieni zastąpimy kolorami męskimi

Inną możliwością zmiany koloru tła jest przeciągnięcie myszą koloru z palety umieszczonej po prawej stronie okna programu i upuszczenie go w polu Kolor tła. Możesz również wcisnąć klawisz Ctrl, kliknąć na wybranym kolorze palety barw i zwolnić klawisz Ctrl. Kliknięcie bez przytrzymania tego klawisza powoduje wybór koloru farby (tzw. koloru pierwszego planu). Kliknięcie prawym przyciskiem myszy ustala kolor wypełnienia.

Kolor farby W dolnej części Przybornika widoczne jest pole o nazwie Kolor pierwszego planu (rysunek 18.11). Rysunek 18.11.

Kolor, jaki zostanie zastosowany przy malowaniu pędzlem

Rozdział 18.  Kolory

539

Kolor widoczny w polu Kolor pierwszego planu (rysunek 18.11) jest wykorzystywany przez inne narzędzia. Na przykład podczas rysowania figur barwę tę będzie miała linia tworząca brzeg figury (rysunek 18.12). Rysunek 18.12.

Białe wypełnienie i czerwony brzeg figury — zgodnie z ustawieniami z rysunku 18.11

Aby wybrać kolor farby: 1. Kliknij myszą barwne pole w palecie po prawej stronie ekranu (rysunek 18.13). Rysunek 18.13.

Próbka koloru

540

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

2. Kolor pojawi się w polu Kolor pierwszego planu (rysunek 18.14). Rysunek 18.14.

Kolor farby

Kolor farby można zmienić, przeciągając kolor z palety barw na pole Kolor pierwszego planu. Dwukrotne kliknięcie pola Kolor pierwszego planu otwiera okno dialogowe Kolor pierwszego planu. Pozwala ono w dowolny sposób mieszać kolory i definiować je za pomocą wartości liczbowych określających zawartość poszczególnych składników wybranego modelu.

Kolor wypełnienia jednolitego Na samym dole Przybornika widoczne jest pole o nazwie Wypełnienie (rysunek 18.15). Rysunek 18.15.

Kolor wypełnienia jednolitego

Aby wybrać kolor wypełnienia jednolitego: 1. Kliknij prawym przyciskiem myszy kolor widoczny w palecie (rysunek 18.16). Rysunek 18.16.

Fragment palety barw

Rozdział 18.  Kolory

541

2. Kolor pojawi się w polu Wypełnienie (rysunek 18.17). Rysunek 18.17.

Nowy kolor wypełnienia

Jeżeli paleta barw (widoczna po prawej stronie okna) jest zbyt uboga, kolor wypełnienia jednolitego można wybrać, korzystając z okna Edytuj wypełnienie (rysunek 18.18), które zostaje wyświetlone po dwukrotnym kliknięciu pola Wypełnienie (rysunek 18.17) widocznego na dole Przybornika. Rysunek 18.18.

Okno Wybierz wypełnienie

Aby przywrócić domyślny zestaw kolorów pierwszego planu, wypełnienia i tła, kliknij przycisk Zresetuj (rysunek 18.19) widoczny na dole Przybornika. Rysunek 18.19.

Jednym kliknięciem można przywrócić standardowy zestaw kolorów. Tło jest białe, a na pierwszym planie i w wypełnieniach widoczny jest kolor czarny

Corel PHOTO-PAINT X7 pozwala nie tylko na uzyskiwanie nowych kolorów, lecz także na kopiowanie już istniejących.

Aby skopiowany kolor stał się kolorem pierwszego planu: 1. Utwórz lub wczytaj obrazek. 2. Kliknij narzędzie Pipeta (rysunek 18.20). Rysunek 18.20.

Ikona narzędzia Pipeta znajduje się w Przyborniku

542

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

3. Kliknij kolor, który ma się stać kolorem pierwszego planu (rysunek 18.21). Rysunek 18.21.

Kolor lakieru do paznokci panny młodej przestanie być tajemnicą!

4. Spójrz na Przybornik (rysunek 18.22). Rysunek 18.22.

Kolor „wciągnięty” do pipety pojawił się w Przyborniku jako kolor pierwszego planu

Gdy po wybraniu narzędzia Pipeta klikniemy obiekt prawym przyciskiem myszy, skopiowany kolor będzie kolorem wypełnienia. Gdy po wybraniu narzędzia Pipeta klikniemy obiekt prawym przyciskiem myszy, skopiowany kolor będzie kolorem wypełnienia. Obrazek bitmapowy składa się z pikseli. Oglądamy je z pewnej odległości. Zamiast pojedynczych kropek widzimy barwne plamy, a kolory są uśredniane. Domyślny rozmiar obszaru próbkowanego narzędziem Pipeta ma wymiar 1x1 piksel. Aby próbka koloru była bliższa temu, co widzimy, można zwiększyć rozmiar próbkowanego obszaru do na przykład kwadratu o wielkości 5x5 pikseli (rysunek 18.23). Rysunek 18.23.

Uśrednienie koloru z większego obszaru niż jeden piksel może spowodować, że będzie on bardziej zgodny z tym, co widzimy

Liczba kolorów Aby zmienić liczbę kolorów używanych na obrazku: 1. Wybierz polecenie Obrazek i jedną z opcji Przekształć w (rysunek 18.24). 2. Po wyświetleniu okna z prośbą o potwierdzenie wykonania operacji kliknij przycisk OK.

Rozdział 18.  Kolory

543

Rysunek 18.24.

W obrazku używany jest 24-bitowy model koloru (wariant „wyszarzany”). Może on zostać zamieniony na jeden z modeli zapisanych czarną czcionką

Zwiększenie liczby kolorów dostępnych dla pikseli obrazka jest niezbędne przed przekształcaniem rysunku za pomocą efektów specjalnych. Wiele z nich jest możliwych do zastosowania tylko dla grafiki 24-bitowej. Dzięki większej dokładności liczby reprezentującej kolor punktu błędy wynikłe z zaokrągleń są mniej widoczne. Po zastosowaniu efektu specjalnego głębię kolorów można zredukować. Pozwala to na zmniejszenie wielkości pliku, w którym zapisany jest obrazek.

Korekcja kolorów i tonów Aby dokonać korekcji kolorów: 1. Otwórz obrazek. 2. Rozwiń menu Dopasowanie (rysunek 18.25). 3. Wybierz polecenie. Wybierając jedno z nich, zazwyczaj otwieramy okno dialogowe, w którym wskazujemy odpowiednie opcje oraz ustawiamy parametry suwakami, a następnie obserwujemy rezultat wprowadzonych zmian w oknach podglądu lub w całym oknie dokumentu. Zastosowanie najczęściej używanych opcji korekcji kolorów zostało wyjaśnione w tabeli 18.1.

544

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 18.25.

Menu Dopasowanie

Tabela 18.1. Zastosowanie najczęściej używanych opcji korekcji kolorów

Opcja

Zastosowanie

Balans kolorów

Regulowanie równowagi między składowymi kolorów poprzez przesuwanie kolorów między wartościami CMYK a RGB.

Balans próbka/wynik

Zamiana dowolnego koloru pobranego z obrazka za pomocą pipety na inny, zdefiniowany w modelu kolorów. Można modyfikować osobno kolory cieni, świateł i półtonów.

Barwa koloru

Zmiana wartości składowych RGB i CMYK. Możliwość obserwowania zmian za pomocą miniaturek.

Barwa-Nasycenie-Jasność

Niezależna regulacja każdego z trzech parametrów dla każdej składowej lub łącznie dla wszystkich kanałów kolorów.

Dopasuj automatycznie

Zrównoważenie występujących w obrazie cieni, półtonów i obszarów jaskrawych.

Gamma

Modyfikacja tonów pośrednich bez wpływu na światła i cienie.

Rozdział 18.  Kolory

545

Tabela 18.1. Zastosowanie najczęściej używanych opcji korekcji kolorów — ciąg dalszy

Opcja

Zastosowanie

Jaskrawość-Kontrast-Intensywność

Niezależna regulacja każdego z tych trzech parametrów.

Krzywa tonalna

Modyfikacja tonów obrazka za pomocą krzywej, kształtowanej przez użytkownika w oknie wykresu.

Mikser kanałów

Mieszanie kanałów.

Odcień koloru

Zmiana jasności, kontrastu i nasycenia. Możliwość obserwowania zmian za pomocą miniaturek.

Poprawa kontrastu

Poprawienie kontrastu obrazka.

Równoważenie histogramu

Modyfikowanie światła, cieni i tonów pośrednich.

Równoważenie lokalne

Lokalna korekcja kolorów.

Selektywna zamiana kolorów

Zmiana procentowego udziału składowych modelu CMYK w kolorach rozbarwianych.

Zamień kolory

Zamiana wybranego koloru obrazka na inny i dopasowanie nasycenia lub jasności.

Zmniejsz nasycenie do zera

Podgląd obrazka w skali szarości bez konwersji kolorów.

546

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rozdział 19. Wypełnienia Z tego rozdziału dowiesz się, jak wypełnić obiekt:  kolorem jednolitym,  wypełnieniem tonalnym,  bitmapą,  teksturą. Obszary zamknięte można wypełniać: kolorem jednolitym, bitmapą, teksturą. Obszarem zamkniętym nie musi być figura geometryczna. Równie dobrze może to być litera. Ważne jest, aby:  obwiednia obiektu była ciągła (inaczej wypełnienie „wyleje się” z niego i może zająć cały arkusz),  obiekt miał dostatecznie duże rozmiary (w przeciwnym razie wzór wypełnienia nie będzie widoczny).

Aby wypełnić obszar kolorem jednolitym: 1. Narysuj obszar (rysunek 19.1). Rysunek 19.1.

Obszarem jest litera. Na Pasku właściwości widoczne parametry napisu

548

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

2. Kliknij znajdującą się w Przyborniku ikonę Wypełnienie (rysunek 19.2). Rysunek 19.2.

Ikona Wypełnienie

3. Na Pasku Właściwości kliknij ikonę Jednolite (rysunek 19.3). Rysunek 19.3.

Ikona Jednolite

4. Wybierz kolor, który ma zostać użyty do wypełnienia. Możesz to zrobić na więcej niż jeden sposób. Jeżeli chcesz użyć koloru, który znajduje się w palecie barw — kliknij próbkę prawym przyciskiem myszy (rysunek 19.4). Gdy odpowiedniego koloru brak — kliknij widoczną na Pasku właściwości listę Kolor wypełnienia, a po jej rozwinięciu skorzystaj z dostępnych narzędzi, aby uzyskać odpowiedni kolor (rysunek 19.5). Rysunek 19.4.

Próbka koloru

Rysunek 19.5.

Narzędzia widoczne na Pasku właściwości stwarzają o wiele bogatsze możliwości modyfikacji kolorów niż paleta widoczna z boku ekranu

Rozdział 19.  Wypełnienia

549

5. Umieść kursor nad obszarem, który ma zostać wypełniony (rysunek 19.6). Rysunek 19.6.

Wirtualne wiaderko należy umieścić nad obszarem, który ma zostać wypełniony

6. Kliknij obiekt. 7. Obiekt zostanie wypełniony wybranym kolorem (rysunek 19.7). Jeżeli chcesz zmienić kolor wypełnienia, powtórz punkty od 4. do 6. Rysunek 19.7.

Kształt wypełniony kolorem jednolitym

Granice obszaru rozdzielają arkusz na dwie części: wewnątrz obszaru i na zewnątrz obszaru. Obszar na zewnątrz nie musi zostać wypełniony (rysunek 19.7), ale może stanowić obszar wyłączony z wypełnienia (rysunek 19.8). Rysunek 19.8.

Wypełniony został obszar znajdujący się na zewnątrz litery

550

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby wypełnić obszar wypełnieniem tonalnym liniowym dwukolorowym: 1. Narysuj obszar (rysunek 19.1). 2. Kliknij znajdującą się w Przyborniku ikonę Wypełnienie (rysunek 19.2). 3. Na Pasku właściwości kliknij ikonę Tonalne (rysunek 19.9). Rysunek 19.9.

Ikona Tonalne

4. Kliknij próbkę wzoru, który ma zostać użyty do wypełnienia (rysunek 19.10). Rysunek 19.10.

Wzór wypełnienia. Ikona znajduje się na Pasku właściwości

5. Kliknij listę Wybór wypełnienia, a następnie wybierz rodzaj wypełnienia (rysunek 19.11). Rysunek 19.11.

Wybór wypełnienia jest łatwy, gdyż mamy do dyspozycji próbki

6. Jeżeli biblioteka wypełnień jest zbyt skromna, można ją wykorzystać jako punkt wyjścia do uzyskania własnego wzoru. Wypełnienie można edytować. Dwukrotnie kliknij widoczną w Przyborniku ikonę Wypełnienie (rysunek 19.12). Rysunek 19.12.

Ikona Wypełnienie

7. Wyświetlone zostanie okno Edytuj wypełnienie (rysunek 19.13). 8. Wypełnienie tonalne polega na stopniowej zmianie barwy od koloru początkowego do końcowego. Kolory pośrednie i krańcowe można zmieniać, wybierając je z listy rozwijanej (rysunek 19.14).

Rozdział 19.  Wypełnienia

551

Rysunek 19.13. Okno Edytuj wypełnienie. Ciekawe efekty można uzyskać, przesuwając znaczniki wzdłuż

paska z kolorami

Rysunek 19.14. Dwukrotne kliknięcie znacznika powoduje jego usunięcie. Dwukrotne kliknięcie miejsca

na pasku kolorów powoduje dodanie znacznika. Położenie znaczników można zmieniać przez przeciąganie. W doborze parametrów pomocne jest pole podglądu umieszczone w prawym górnym rogu okna

9. Kliknij przycisk OK. 10. Kliknij obiekt. 11. Obiekt zostanie wypełniony wybranym wzorem (rysunek 19.15).

552

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 19.15.

Kształt wypełniony wypełnieniem tonalnym. Początkowo było ono szare (rysunek 19.13). Po chwili (rysunek 19.14) stało się kolorowe

Wypełnienie tonalne stwarza wiele możliwości modyfikacji wyglądu wypełnianego obiektu, na przykład przez zmianę kierunku ułożenia linii w tym samym kolorze. Przypominają one poziomice umieszczone na mapie. Wybranie innego typu wypełnienia powoduje całkowitą zmianę wyglądu rysunku. Analogicznie zmiana ukształtowania terenu powoduje całkowitą zmianę wyglądu mapy fizycznej.

Aby wypełnić obszar wypełnieniem tonalnym stożkowym dwukolorowym: 1. Narysuj obszar (rysunek 19.1). 2. Kliknij znajdującą się w Przyborniku ikonę Wypełnienie (rysunek 19.2). 3. Na Pasku właściwości kliknij ikonę Tonalne (rysunek 19.16). Rysunek 19.16.

Obiekt zostanie wypełniony tonalnie

4. Dwukrotnie kliknij próbkę wzoru, który ma zostać użyty do wypełnienia (rysunek 19.17).

Rozdział 19.  Wypełnienia

553

Rysunek 19.17.

W wypełnieniu tonalnym następuje przejście między kolorami. Jednym z parametrów jest kształt linii, wzdłuż której odbywa się to przejście

5. Dwukrotnie kliknij widoczną w Przyborniku ikonę Wypełnienie (rysunek 19.18). Rysunek 19.18.

Wygląd ikony zmienia się w zależności od wybranego rodzaju wypełnienia

6. W oknie Edytuj wypełnienie (rysunek 19.19) można zmieniać parametry analogicznie jak w opisanym wcześniej wypełnieniu tonalnym o rozkładzie liniowym.

Rysunek 19.19. Znacznik można ustawić precyzyjnie. Trzeba tylko go kliknąć, a następnie suwakiem

określić położenie. Zeru odpowiada lewy koniec paska kolorów, zaś stu procentom prawy

7. Kliknij przycisk OK. 8. Kliknij płaszczyznę na zewnątrz obiektu (rysunek 19.20).

554

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 19.20.

Litera jest wypełniona jednolicie, arkusz zaś tonalnie stożkowo

9. Pozostał niewypełniony obszar wewnątrz litery A. Kliknij go (rysunek 19.21). Rysunek 19.21.

Wnętrze litery A nie zostało uzupełnione ciągłym wypełnieniem. Zostało potraktowane jako oddzielny obszar

Rozdział 19.  Wypełnienia

555

Aby wypełnić obszar wypełnieniem tonalnym stożkowym niestandardowym: 1. Narysuj obszar (rysunek 19.1). 2. Kliknij znajdującą się w Przyborniku ikonę Wypełnienie (rysunek 19.2). 3. Na Pasku właściwości kliknij ikonę Tonalne (rysunek 19.9). 4. Dwukrotnie kliknij próbkę wzoru, który ma zostać użyty do wypełnienia (rysunek 19.12). Wyświetlone zostanie okno Edytuj wypełnienie. 5. Kliknij znacznik początkowy nad paskiem kolorów (rysunek 19.22). Rysunek 19.22.

Wewnątrz wybranego znacznika widoczna jest biała obwódka

6. Rozwiń listę Kolor węzła i wybierz kolor (rysunek 19.23). Rysunek 19.23.

Wprowadzane zmiany są na bieżąco wyświetlane w oknie podglądu

556

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

7. Kliknij znacznik końcowy nad paskiem kolorów(rysunek 19.24). Rysunek 19.24.

Edytowany będzie kolor znacznika końcowego

8. Rozwiń listę Kolor węzła i wybierz kolor (rysunek 19.25). Rysunek 19.25.

Transformacja kolorów nie musi kończyć się na białym. Dzięki zmianie unikniemy efektu jasnego rozbłysku

9. Pod paskiem kolorów znajdują się suwaki punktów środkowych. Przesuwanie suwaka w kierunku jednego z węzłów powoduje, że metamorfoza kolorów między węzłami przestaje być równomierna (rysunek 19.26).

Rozdział 19.  Wypełnienia

557

Rysunek 19.26.

Węzły określają, jaki kolor jest w wybranym punkcie. Punkt środkowy wyznacza miejsce, w którym wykonana została połowa transformacji kolorów. Zmieniając położenie punktu środkowego, wpływamy na układ refleksów świetlnych

10. Powtórz operacje związane z edycją położenia węzła i punktu środkowego oraz koloru węzła aż do uzyskania odpowiedniego wyglądu próbki. 11. Jeżeli wypełnienie ma być używane w innych pracach — zapisz je, klikając symbol dyskietki. W przeciwnym razie — zamknij okno kliknięciem przycisku OK. Aby dodać kolor pośredni, dwukrotnie kliknij pasek kolorów w miejscu, w którym chcesz dodać węzeł. Po zaznaczeniu nowego węzła otwórz znacznik Kolor węzła i wybierz kolor. Aby usunąć kolor pośredni, dwukrotnie kliknij odpowiedni węzeł.

Aby określić sposób metamorfozy kolorów między dwoma węzłami: 1. Wybierz dwa węzły albo punkt środkowy między nimi (rysunek 19.27). Rysunek 19.27.

Aby jednocześnie zaznaczyć więcej niż jeden znacznik, wciśnij i trzymaj klawisz Ctrl, a następnie klikaj znaczniki

558

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

2. Kliknij przycisk Kierunek przejścia i wybierz opcję z listy. Liniowe przejście kolorów — powoduje utworzenie przejścia kolorów wzdłuż prostej linii, zaczynającej się w kolorze początkowym i biegnącej przez koło kolorów do koloru końcowego. Przejście kolorów w prawo — powoduje utworzenie przejścia kolorów wzdłuż ścieżki biegnącej przez koło kolorów w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. Przejście kolorów w lewo — powoduje utworzenie przejścia kolorów wzdłuż ścieżki biegnącej przez koło kolorów w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.

Aby odbić, powtórzyć lub odwrócić wypełnienie: 1. Wyświetl okno Edytuj wypełnienie. 2. Kliknij przycisk Powtarzaj i odbij (rysunek 19.28) lub Powtarzaj (rysunek 19.29) albo Wypełnienie odwrócone (rysunek 19.30). Rysunek 19.28.

Wypełnienie — opcja Powtarzaj i odbij

Rysunek 19.29.

Wypełnienie — opcja Powtarzaj

Rysunek 19.30.

Wypełnienie — opcja Wypełnienie odwrócone

Aby ustawić liczbę kroków transformacji wypełnienia tonalnego: 1. Wyświetl okno Edytuj wypełnienie.

Rozdział 19.  Wypełnienia

559

2. W polu Pasma wypełnienia tonalnego wpisz wartość (rysunki 19.31 i 19.32). Im większa liczba pasm wypełnienia, tym płynniejsze przejście między kolorami. Rysunek 19.31.

Przy małej liczbie przejść nie są one płynne

Rysunek 19.32.

Kliknięcie przycisku Ustaw wartość domyślną przywraca wartość domyślną, ale nie maksymalną

Aby ustawić szybkość przejścia między kolorami: 1. Wyświetl okno Edytuj wypełnienie. 2. Przesuń suwak Przyspieszenie (rysunki 19.33, 19.34, 19.35 i 19.36). Rysunek 19.33.

Szybkość przenikania wynosi 0

Rysunek 19.34.

Szybkość przenikania wynosi 49. Granice między kolorami zaczynają być widoczne

560

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 19.35.

Szybkość przenikania wynosi 98. Granice między kolorami zaczynają być bardzo wyraźne

Rysunek 19.36.

Wartość bezwzględna przenikania ma wpływ na widoczność granic między kolorami. Jej znak określa wielkość pasm w jednym kolorze

Aby uzyskać płynniejsze przejścia kolorów między węzłami wypełnienia tonalnego: 1. Wyświetl okno Edytuj wypełnienie. 2. Kliknij przycisk Gładkie (rysunki 19.37 i 19.38). Rysunek 19.37.

Przycisk Gładkie nie jest wciśnięty

Rysunek 19.38.

Przycisk Gładkie (prawy dolny róg obrazka) został wciśnięty. Przejścia są bardziej subtelne

Rozdział 19.  Wypełnienia

Aby przesunąć środek wypełnienia: 1. Wyświetl okno Edytuj wypełnienie. 2. Wpisz wartości w polach X i Y (rysunki 19.39 i 19.40).

Rysunek 19.39. Środek wypełnienia przesunięty o 20% w poziomie

Rysunek 19.40. Środek wypełnienia przesunięty o 20% w poziomie i -25% w pionie

Aby pochylić wypełnienie o określony kąt: 1. Wyświetl okno Edytuj wypełnienie. 2. Wpisz wartość w polu Pochyl (rysunki 19.41 i 19.42).

Rysunek 19.41. Wypełnienie pochylone o kąt dodatni

561

562

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 19.42. Wypełnienie pochylone o kąt ujemny

Aby obrócić przejście kolorów o określony kąt: 1. Wyświetl okno Edytuj wypełnienie. 2. Wpisz wartość w polu Obróć (rysunki 19.43 i 19.44).

Rysunek 19.43. Wypełnienie przy kącie obrotu równym 0 stopni

Rysunek 19.44. Wypełnienie obrócone o kąt prosty

Aby wypełnić obszar bitmapą: 1. Narysuj obszar (rysunek 19.45). Rysunek 19.45.

Litery są wdzięcznymi obiektami do demonstrowania wypełnień

Rozdział 19.  Wypełnienia

563

2. Kliknij znajdującą się w Przyborniku ikonę Wypełnienie (rysunek 19.46). Rysunek 19.46.

Ikona Wypełnienie

3. Na Pasku właściwości kliknij ikonę Wypełnienie deseniem z mapy bitowej (rysunek 19.47). Rysunek 19.47.

Ikona Wypełnienie deseniem z mapy bitowej

4. Dwukrotnie kliknij próbkę wzoru, który ma zostać użyty do wypełnienia (rysunek 19.48). Rysunek 19.48.

Ta ikona znajduje się w Przyborniku

5. W oknie Edytuj wypełnienie rozwiń listę Wybór wypełnienia (rysunek 19.49). Kliknij wzór, którego chcesz użyć. Rysunek 19.49.

Wypełnienie może być punktem wyjścia do utworzenia własnego wzoru

564

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby rozmieścić kafelki tak, aby sąsiednie kafelki były swoimi lustrzanymi odbiciami: 1. Wyświetl okno Edytuj wypełnienie. 2. Kliknij przycisk Odbicie lustrzane kafelków w poziomie lub Odbicie lustrzane kafelków w pionie (rysunki 19.50 i 19.51). Rysunek 19.50.

Oś symetrii wzoru biegnie w pionie

Rysunek 19.51.

Oś symetrii wzoru biegnie w poziomie

Aby utworzyć bezspoinowe przejście radialne lub liniowe: 1. Wyświetl okno Edytuj wypełnienie. 2. Kliknij przycisk Metamorfoza promieniowa lub Metamorfoza liniowa w obszarze Bezspoinowo (rysunki 19.52 i 19.53). Rysunek 19.52.

Metamorfoza promieniowa nie jest widoczna przy wzorach złożonych z linii pionowych i poziomych

Rysunek 19.53.

Przy metamorfozie liniowej istotny wpływ na wygląd wypełnienia ma położenie suwaka. Im wartość większa, tym silniejsze jest wzajemne przenikanie się sąsiadujących elementów

Rozdział 19.  Wypełnienia

Aby wygładzić przejście między krawędziami sąsiadujących kafelków desenia: 1. Wyświetl okno Edytuj wypełnienie. 2. Zaznacz pole wyboru Dopasowanie krawędzi i przesuń suwak (rysunki 19.54 i 19.55). Rysunek 19.54.

Brak dopasowania krawędzi

Rysunek 19.55.

Delikatne dopasowanie krawędzi

Aby zmienić jaskrawość desenia: 3. Wyświetl okno Edytuj wypełnienie. 4. Zaznacz pole wyboru Jaskrawość i przesuń suwak (rysunki 19.56 i 19.57). Rysunek 19.56.

Mała jaskrawość desenia

Rysunek 19.57.

Duża jaskrawość desenia

565

566

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby zmienić kontrast skali szarości desenia: 1. Wyświetl okno Edytuj wypełnienie. 2. Zaznacz pole wyboru Luminancja i przesuń suwak (rysunki 19.58 i 19.59). Rysunek 19.58.

Luminancja zmniejszona

Rysunek 19.59.

Luminancja powiększona

Po wprowadzeniu zmian można wypełnić kontur deseniem. Okno podglądu nie zawsze daje dobre wyobrażenie o wyglądzie figury (rysunek 19.60). Rysunek 19.60.

Obiekt w rysunku 19.45 wypełniony zmodyfikowanym deseniem z mapy bitowej

Rozdział 19.  Wypełnienia

567

Aby wypełnić obszar teksturą: 1. Narysuj obszar (rysunek 19.61). Rysunek 19.61.

Litera B. Czcionka Broadway

2. Kliknij ikonę Wypełnienie znajdującą się w Przyborniku (rysunek 19.62). Rysunek 19.62.

Ikona Wypełnienie

3. Na Pasku właściwości kliknij ikonę Wypełnienie teksturą (rysunek 19.63). Rysunek 19.63.

Ikona Wypełnienie teksturą

4. Dwukrotnie kliknij próbkę wzoru, który ma zostać użyty do wypełnienia (rysunek 19.64). Rysunek 19.64.

Wzór wypełnienia

5. W oknie dialogowym Edytuj wypełnienie z listy Biblioteka tekstur wybierz bibliotekę tekstur (rysunek 19.65). Rysunek 19.65.

Tekstury podzielone są na biblioteki

568

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

6. Rozwiń listę próbek wypełnienia. Kliknij jedną z nich (rysunek 19.66). Rysunek 19.66.

Całe szczęście, że wybierać można na podstawie wzoru próbki, a nie jej nazwy

7. W oknie Edytuj wypełnienie kliknij przycisk OK. 8. Kliknij miejsce na obrazku, w którym chcesz zastosować wypełnienie (rysunek 19.67). Rysunek 19.67.

Obiekt z rysunku 19.61. Wypełnienie jednolite zastąpiono bitmapowym

Rozdział 19.  Wypełnienia

569

Aby zmienić parametry wypełnienia teksturą: 1. Wyświetl okno Edytuj wypełnienie. 2. Wpisz wartości w pola parametrów tekstury (rysunek 19.68). Rysunek 19.68.

Parametry różnią się w zależności od tekstury

3. Zastosuj wypełnienie do obiektu (rysunek 19.69). Rysunek 19.69.

Obiekt z rysunku 19.67. Wypełnienie bitmapowe zostało zmodyfikowane.

Aby wprowadzić zmiany losowe w wyglądzie zaznaczonej tekstury: 1. Wyświetl okno Edytuj wypełnienie. 2. Kliknij przycisk Wylosuj (rysunki 19.70 i 19.71). 3. Gdy tekstura zostanie użyta jako wypełnienie obiektu, można ocenić wygląd całości (rysunek 19.72).

570

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 19.70. Kliknięcie przycisku Wylosuj powoduje wprowadzenie losowych zmian w niezablokowanych

parametrach

Rysunek 19.71. Po każdej zmianie parametrów próbka tekstury jest wyświetlana w oknie podglądu Rysunek 19.72.

Zestawienie rozmiarów obiektu i modułu tekstury daje zaskakujące efekty. W oknie podglądu znaki były rozmieszczone gęsto

Rozdział 19.  Wypełnienia

571

Aby sąsiednie kafelki były swoimi lustrzanymi odbiciami: 1. Wyświetl okno Edytuj wypełnienie. 2. Kliknij przycisk Transformacje (rysunek 19.73). Rysunek 19.73.

Przycisk Transformacje znajduje się w lewym dolnym rogu okna Edytuj wypełnienie

3. Kliknij przycisk Odbicie lustrzane kafelków w poziomie lub Odbicie lustrzane kafelków w pionie (rysunek 19.74). Rysunek 19.74.

Oś symetrii będzie znajdowała się w pionie

Aby zmienić rozmiar wypełnienia: 1. Wyświetl okno Edytuj wypełnienie. 2. Kliknij przycisk Transformacje (rysunek 19.73). 3. Wpisz wartości w polach Szerokość wypełnienia i Wysokość wypełnienia (rysunek 19.73). Rysunek 19.75.

Kafelek wypełnienia będzie miał wysokość 10 mm

572

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby zmienić rozdzielczość mapy bitowej wypełnienia teksturą: 1. Wyświetl okno Edytuj wypełnienie. 2. Kliknij przycisk Opcje (rysunek 19.76). Rysunek 19.76.

Przycisk Opcje

3. W oknie Opcje tekstury w polu Rozdzielczość mapy bitowej wybierz z listy rozdzielczość tekstury (rysunek 19.77). Rysunek 19.77.

Im większa rozdzielczość mapy bitowej, tym wyraźniejsze szczegóły, ale i rozmiary większe

Rozdział 20. Zaznaczanie Z tego rozdziału dowiesz się:  dlaczego trzeba zaznaczać obszary obrazka,  jak zaznaczać obszary o prostych kształtach,  jak zaznaczać obszary o kształtach skomplikowanych. Wydane polecenie odnosi się tylko do zaznaczonego obiektu. Pozostałe obiekty, choć znajdują się na obrazku, nie zostaną nim objęte. Gdy obiekt ma prosty kształt (prostokąt, elipsa), zaznaczenie go nie sprawia problemu. Sprawa się komplikuje, gdy obiekt ma nieregularne krawędzie. Jeżeli mamy na przykład zdjęcie białej krowy w czarne łaty, a zadanie polega na zamianie łat czarnych na fioletowe, to zaznaczenie ich może sprawić nieco kłopotu. Na szczęście w programie Corel PHOTO-PAINT 7 istnieją narzędzia, które znakomicie upraszczają to zadanie. W tym rozdziale będę używał terminu maska. Oznacza on wyróżniony obszar obrazka. Do tego obszaru będą miały zastosowanie polecenia, na niego będą oddziaływały narzędzia.

Aby wyświetlić narzędzia do zaznaczania obszarów: 1. Odszukaj w Przyborniku ikonę Maska prostokątna. 2. Kliknij czarny narożnik ikony (rysunek 20.1). Rysunek 20.1.

Narzędzia do zaznaczania obszarów. O umiejętności pracy z programem świadczy wybranie takiego programu, który pozwoli najlepiej wykonać daną pracę

574

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

3. Wyświetlone zostaną narzędzia do zaznaczania obszarów.

Aby zaznaczyć obszar prostokątny: 1. Wczytaj lub utwórz obrazek. 2. Kliknij ikonę narzędzia Maska prostokątna (rysunek 20.1). 3. Umieść kursor w miejscu, w którym powinien się znaleźć jeden z wierzchołków obszaru prostokątnego (rysunek 20.2). Rysunek 20.2.

Przecięcie ramion krzyża wskazuje miejsce, w którym znajdzie się wierzchołek prostokąta

4. Przeciągnij myszą do miejsca wyznaczającego przeciwległy wierzchołek (rysunek 20.3). Rysunek 20.3.

Wraz z kursorem przemieszcza się przeciwległy wierzchołek prostokąta

Rozdział 20.  Zaznaczanie

575

5. Zwolnij lewy przycisk myszy. Fragment zostanie wydzielony z obrazka. Można go na przykład przeciągać (rysunek 20.4). Rysunek 20.4.

Część obrazka znajdująca się wewnątrz prostokąta jest dostępna do edycji. Pozostałe obszary są chronione

Aby sumować obszary prostokątne: 1. Wczytaj lub utwórz obrazek. 2. Kliknij ikonę narzędzia Maska prostokątna (rysunek 20.1). 3. Umieść kursor w miejscu, w którym powinien się znaleźć jeden z wierzchołków obszaru prostokątnego (rysunek 20.5). Rysunek 20.5.

Kursor znajduje się w dolnej części obrazka

576

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

4. Narysuj maskę (rysunek 20.6). Rysunek 20.6.

Obiekt można wpisać w prostokąty. Maska powinna wyznaczać ich granice

5. Zaznaczenie kolejnego obszaru spowoduje usunięcie istniejącego zaznaczenia. Trzeba włączyć tryb sumowania zaznaczeń. Na Pasku właściwości kliknij przycisk Tryb dodawania (rysunek 20.7). Rysunek 20.7.

Kliknięcie ikony ze znakiem plus powoduje włączenie trybu sumowania obszarów

6. Umieść kursor w narożniku kolejnego obszaru (rysunek 20.8). Rysunek 20.8.

Pierwszy obszar pozostaje zaznaczony

Rozdział 20.  Zaznaczanie

577

7. Stosując przeciąganie, zaznacz kolejny obszar i zwolnij lewy przycisk myszy (rysunek 20.9). Rysunek 20.9.

Obszary zostały połączone

8. Zaznaczony obszar można przeciągnąć. Można również poddać działaniu funkcji, uzyskać ciekawy efekt (rysunek 20.10). Rysunek 20.10.

Rozmyciu uległ tylko obszar wewnątrz maski

Aby sprawdzić, jakie właściwości ma maska: 1. Zaznacz obszar prostokątny (rysunek 20.11). 2. Kliknij ikonę narzędzia Malowanie (rysunek 20.12). 3. Umieść kursor z lewej strony zaznaczonego obszaru (rysunek 20.13).

578

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 20.11.

Fragment obrazu znajduje się wewnątrz maski

Rysunek 20.12.

Elektroniczny pędzel Rysunek 20.13.

Kursor przyjął kształt kółka

Rozdział 20.  Zaznaczanie

579

4. Przeciągnij myszą, aż kursor znajdzie się po prawej stronie maski (rysunek 20.14). Rysunek 20.14.

Pędzel zostawił ślad tylko wewnątrz maski

Aby narysować maskę eliptyczną, która będzie chroniła znajdujący się w niej obszar: 1. Wczytaj lub utwórz obrazek. 2. Kliknij czarną strzałkę w narożniku ikony narzędzia Maska prostokątna. 3. Po wyświetleniu pozostałych ikon kliknij ikonę narzędzia Maska eliptyczna (rysunek 20.15). Rysunek 20.15.

Ikona narzędzia Maska eliptyczna jest ukryta

580

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

4. Na Pasku właściwości aktywuj odpowiedni tryb maski (rysunek 20.16). Rysunek 20.16.

Rysowanie maski w trybie odejmowania spowoduje, że znajdujący się wewnątrz niej obszar będzie chroniony przed zmianami

5. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znajdować początek maski (rysunek 20.17). Rysunek 20.17.

Przecięcie ramion kursora wskazuje miejsce, w którym znajdzie się wierzchołek narożnika prostokąta opisanego na elipsie

6. Wciśnij przycisk myszy w miejscu rozpoczęcia rysowania i obrysuj granice maski (rysunek 20.18). Rysunek 20.18.

Linia pokazuje kształt rysowanej maski

7. Poddaj obrazek działaniu narzędzia (rysunek 20.19). Z rysowaniem masek jest sytuacja identyczna jak z rysowaniem innych figur. Aby narysować maskę kwadratową, podczas rysowania maski prostokątnej trzymaj wciśnięty klawisz Ctrl. Aby narysować maskę okrągłą, podczas rysowania maski eliptycznej trzymaj wciśnięty klawisz Ctrl.

Rozdział 20.  Zaznaczanie

581

Rysunek 20.19.

Obszar wewnątrz maski został uchroniony przed przekształceniem

Aby narysować maskę o dowolnym kształcie: 1. Wczytaj lub utwórz obrazek. 2. Kliknij ikonę narzędzia Maska odręczna (rysunek 20.20). Rysunek 20.20.

W Przyborniku widoczna jest ikona ostatnio używanej maski. Ikona narzędzia Maska odręczna jest dostępna po wyświetleniu wszystkich narzędzi do tworzenia maski

3. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znajdować początek maski (rysunek 20.21). 4. Wciśnij lewy przycisk myszy w miejscu rozpoczęcia rysowania i obrysuj granice maski (rysunek 20.22). 5. Aby zakończyć rysowanie maski, dwukrotnie kliknij myszą. Jeżeli ostatni z punktów nie pokrywa się z początkiem, punkty te zostaną połączone linią prostą (rysunek 20.23).

582

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 20.21.

Przecięcie ramion krzyża wskazuje miejsce na obrazku, w którym będzie znajdował się początek maski

Rysunek 20.22.

Maska w trakcie rysowania

Rozdział 20.  Zaznaczanie Rysunek 20.23.

Maska narysowana „z wolnej ręki”. Problem sprawia odwzorowanie szczegółów.

Aby namalować maskę o dowolnym kształcie: 1. Wczytaj lub utwórz obrazek. 2. Kliknij ikonę narzędzia Pędzel maski (rysunek 20.24). Rysunek 20.24.

Malowanie pozwala na szybsze, aczkolwiek mniej precyzyjne utworzenie maski niż Maska odręczna

3. Na Pasku właściwości (rysunek 20.25) zdefiniuj właściwości narzędzia. 4. Umieść narzędzie na obszarze, który chcesz pokryć maską. 5. Wciśnij i trzymaj lewy przycisk myszy. 6. Przesuwaj narzędzie po obszarze (rysunek 20.26).

583

584

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 20.25.

Operowanie narzędziem bardzo ułatwiają: zmiana szerokości i zmiana kształtu

Rysunek 20.26.

Mimo że na Pasku właściwości nie jest włączony Tryb dodawania, to poprowadzenie narzędzia tak, aby nowy ślad wszedł na poprzedni, powoduje sumowanie zaznaczonego obszaru

Aby namalować maskę o kształcie predefiniowanym: 1. Wczytaj lub utwórz obrazek. 2. Kliknij ikonę narzędzia Pędzel maski (rysunek 20.24). 3. Na Pasku właściwości (rysunek 20.27) rozwiń listę Kształt końcówki. 4. Kliknij kształt, którego chcesz użyć. 5. Na Pasku właściwości ustaw parametry narzędzia (rysunek 20.28). 6. Pojedynczy element możesz umieścić na obrazku kliknięciem (rysunek 20.29). Przeciągnięcie zostawi ślad trajektorii, po której przemieszczał się kursor.

Rozdział 20.  Zaznaczanie Rysunek 20.27.

Narzędzie zaskakuje bogactwem kształtów

Rysunek 20.28.

Jeżeli chcemy umieścić jeden element, musimy wybrać odpowiedni jego rozmiar

585

586

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 20.29.

Maska utworzona jednym kliknięciem

Aby namalować maskę w kształcie linii równoległych: 1. Wczytaj lub utwórz obrazek. 2. Kliknij ikonę narzędzia Maska planarna (rysunek 20.30). Rysunek 20.30.

Wygląd ikony sugeruje, że na obrazku pojawią się linie równoległe

3. Maska pojawi się na obrazie (rysunek 20.31). 4. Stosując przeciąganie, umieść maskę w odpowiednim miejscu na obrazie (rysunek 20.32). Zastosuj efekt.

Rozdział 20.  Zaznaczanie

587

Rysunek 20.31. Linie ciągłe definiują cały obszar edytowalny, a linie przerywane — obszar wtapiany

wzdłuż krawędzi obszaru edytowalnego

Rysunek 20.32. Obszar między liniami ciągłymi został poddany działaniu narzędzia z maksymalną siłą.

W miarę zbliżania się do linii przerywanych obszar na zewnątrz linii ciągłych charakteryzuje się malejącą siłą deformacji obrazu. Linie przerywane wyznaczają granicę deformacji

588

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Zaznaczanie obszarów według kolorów obrazka Obrysowanie prostego obszaru maską lub narysowanie maski o prostych kształtach nie nastręcza większych problemów. Gorzej, gdy obiekt ma wiele szczegółów i nieregularne kształty. Na szczęście ze zdjęcia postaci z rozwianymi włosami nie trzeba ręcznie wycinać każdego włoska. Pracę tę można powierzyć komputerowi. Do takich zadań jest idealnym pracownikiem. Nie rzuci nim o ścianę, nie obrazi się, lecz wykona dokładnie to, co mu zleciliśmy. W grupie narzędzi do rysowania masek (rysunek 20.1) istnieją narzędzia wrażliwe na kolory. Szczególnie użyteczna do zaznaczania obszarów o tym samym kolorze jest Różdżka. Korzystając z niej, możesz narysować maskę o kształtach zależnych od treści rysunku. Ułatwia to znacznie zaznaczenie nieregularnego obszaru. Zamiast żmudnie zakreślać każde załamanie, należy określić parametry i skorzystać z narzędzia.

Aby narysować maskę za pomocą narzędzia Różdżka: 1. Wczytaj lub utwórz obrazek. 2. Kliknij ikonę narzędzia Różdżka (rysunek 20.33). Rysunek 20.33.

Kursor wskazuję ikonę narzędzia Różdżka

3. Na Pasku właściwości włącz opcję sumowania kolejno zaznaczanych obszarów (rysunek 20.34). 4. Odszukaj pole Tolerancja. Ustaw tolerancję kolorów, czyli dopuszczalne różnice między kolorem bazowym a kolorami pikseli objętych maską. Rysunek 20.34.

Pole do ustalania tolerancji kolorów

Rozdział 20.  Zaznaczanie

589

5. Umieść kursor w miejscu, które ma zostać objęte maską. Kliknij (rysunek 20.35). Rysunek 20.35.

Zaznaczone zostały obszary obrazka, które mają kolor zbliżony do wskazanego obszaru. Im tolerancja niższa, tym zaznaczony obszar mniejszy, ale precyzyjniejszy

6. Klikając pozostałe obszary, utwórz maskę na całym obszarze, który chcesz nią objąć (rysunek 20.36). Rysunek 20.36.

Aby zaznaczyć cały obszar, trzeba kolejno klikać miejsca, które nie należą do maski. Przy krawędziach obszarów o zbliżonych kolorach trzeba zmniejszyć tolerancję

590

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

7. Działanie maski najlepiej sprawdzić, stosując np. wypełnienie (rysunek 20.37). Rysunek 20.37.

Kontrastujące z tłem wypełnienie pozwala stwierdzić, czy maska dokładnie pokrywa obszar

Działania na maskach Mimo finezyjnych narzędzi do tworzenia masek czasami zachodzi potrzeba skorygowania uzyskanych rezultatów. Pomocne w tym są działania na maskach. Na rysunkach od 20.7 do 20.10 pokazano, jak można sumować kolejno zaznaczane obszary. Możliwe jest również redukowanie obszaru maski.

Aby zredukować obszar maski: 1. Umieść na obrazku maskę (rysunek 20.38). Rysunek 20.38.

Maska została utworzona. Obejmuje więcej obszarów niż sama głowa

Rozdział 20.  Zaznaczanie

591

2. Na Pasku właściwości kliknij ikonę Tryb odejmowania (rysunek 20.39). Rysunek 20.39.

Kliknięcie ikony oznaczonej znakiem minus powoduje przejście programu w tryb odejmowania obszarów maski

3. Ustaw tolerancję o połowę mniejszą, niż była użyta do zaznaczania (rysunek 20.40). Klikać będziemy musieli częściej. Usuwane obszary będą mniejsze, ale o precyzyjniejszych kształtach. Rysunek 20.40.

Domyślnie tolerancja wynosi 10

4. Umieść kursor w miejscu, z którego ma zostać usunięta maska (rysunek 20.41). Rysunek 20.41.

Maska zostanie usunięta z obszaru poniżej brody. O pracy w trybie odejmowania informuje minus widoczny obok kursora

5. Klikaj obszary, które mają zostać odjęte od obecnie istniejącej maski (rysunek 20.42). Rysunek 20.42.

Maska została usunięta z klikniętego obszaru. O pracy w trybie odejmowania informuje minus widoczny obok kursora

6. W końcowym etapie pracy dużym ułatwieniem może być ponowne zmniejszenie tolerancji o połowę i znaczne powiększenie obrazka (rysunek 20.43).

592

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 20.43.

Aby maska dokładnie odzwierciedlała kształt obiektu, konieczne może być operowanie na poszczególnych pikselach

Maski można sumować na dwa sposoby. Pokazany do tej pory prosty tryb sumowania powoduje połączenie sumowanych obszarów. Tryb zakładki powoduje, że obszary masek można łączyć, ale część wspólna nie jest traktowana jako objęta maską. Maska nie musi być tworzona z elementów obrazka, z którym aktualnie pracujemy. W charakterze maski może występować zawartość schowka. Aby zdefiniować obszar za pomocą zawartości schowka, kliknij kolejno Edycja/Wklej/Wklej jako zaznaczenie.

Rozdział 21. Tekst Z tego rozdziału dowiesz się, jak:  umieścić napis na obrazku;  edytować tekst w programie Corel PHOTO-PAINT X7;  zmieniać krój czcionki, którą zapisany jest tekst. Napis po umieszczeniu na arkuszu roboczym staje się obiektem. Ma on takie same właściwości jak inne obiekty. Można zmieniać jego położenie, kształt, dokonywać transformacji kolorów itp. Umieszczony na arkuszu napis można nadal edytować, formatować. Aby zmienić formatowanie tekstu, należy uaktywnić narzędzie Tekst i kliknąć w obszarze obiektu tekstowego. Jeżeli dla tego obiektu wprowadzono już jakieś zmiany, program wyświetli okno z ostrzeżeniem, że zostaną one anulowane. Odpowiednie opcje sterujące tymi właściwościami znajdziesz na Pasku właściwości.

Aby umieścić tekst na arkuszu roboczym: 1. Utwórz lub otwórz dokument. 2. Kliknij widoczną w Przyborniku ikonę Tekst (rysunek 21.1). Rysunek 21.1.

Ikona Tekst

3. Kursor zmieni kształt ze strzałki na krzyż z literą A. Kliknij miejsce na arkuszu roboczym, do którego ma zostać wstawiony tekst (rysunek 21.2). 4. Wpisz tekst z klawiatury (rysunek 21.3). Przypisane mu zostały atrybuty domyślne.

594

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 21.2.

Przecięcie ramion krzyża wskazuje początek linii, w której pojawi się tekst. O tym, że program jest w trybie pracy z tekstem, informuje litera A Rysunek 21.3.

Tekst wpisywany z klawiatury pojawia się w ramce

5. Aby zakończyć wpisywanie tekstu, kliknij wolne miejsce na arkuszu (rysunek 21.4). Rysunek 21.4.

Wpisany tekst pojawił się na arkuszu

Aby przesunąć tekst: 1. Gdy umieszczamy na arkuszu znak wstawiania, mamy jakieś swoje wyobrażenie o tekście. Dopiero po wpisaniu go w całości okazuje się, że trzeba coś poprawić. Miejsce, w którym znajduje się tekst, można skorygować. Kliknij narzędzie Wskaźnik obiektów (rysunek 21.5). Rysunek 21.5.

Ikona narzędzia Wskaźnik obiektów

2. Wokół tekstu pojawi się osiem kwadratów (rysunek 21.6). Przeciągnij napis w nowe miejsce. Rysunek 21.6.

Tekst można przesuwać, gdy umieścimy kursor wewnątrz prostokąta, którego granice wyznacza osiem kwadratów, następnie wciśniemy lewy przycisk myszy i zaczniemy go przesuwać

Rozdział 21.  Tekst

595

3. Jeżeli zależy nam na dokładnym położeniu tekstu, można wykorzystać do tego celu Pasek właściwości (rysunek 21.7). Rysunek 21.7.

Pola X i Y podają nie tylko współrzędne lewego górnego rogu prostokąta opisanego na napisie. Wpisując w nich nowe wartości, można również zmieniać położenie tekstu

W dokumencie tekstowym liczy się treść, poprawność ortograficzna i interpunkcyjna. Łatwiej o nie zadbać, gdy tekst przygotujemy w edytorze tekstowym. Treść można wstawić za pośrednictwem schowka.

Aby wstawić do rysunku tekst za pośrednictwem schowka: 1. Przygotuj tekst. 2. Skopiuj go do schowka (rysunek 21.8).

Rysunek 21.8. Zaznaczony fragment zostanie skopiowany do schowka

3. Otwórz dokument Corel PHOTO-PAINT X7. 4. Kliknij widoczną w Przyborniku ikonę Tekst (rysunek 21.9). Rysunek 21.9.

Po wybraniu narzędzia Tekst będziemy mogli wskazać miejsce, w którym ma zostać wstawiona zawartość schowka

5. Kliknij odpowiednie miejsce na arkuszu roboczym Corel PHOTO-PAINT X7 (rysunek 21.10). Rysunek 21.10.

Pionowa linia wskazuje miejsce, w którym pojawi się tekst

596

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

6. Kliknij ikonę Wstaw (rysunek 21.11). Rysunek 21.11.

Zawartość schowka zostanie wstawiona do dokumentu Corel PHOTO-PAINT X7

7. Tekst zostanie wstawiony do dokumentu (rysunek 21.12). Rysunek 21.12.

Treść już jest. Teraz trzeba popracować nad formą

Aby edytować tekst: 1. Utwórz dokument z tekstem (np. rysunek 21.12). 2. Kliknij ikonę Tekst (rysunek 21.1). 3. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się rozpocząć edycja (rysunek 21.13).

Rysunek 21.13. Kursor znajduje się za literą „g”

4. Naciśnij klawisz Enter (rysunek 21.14).

Rysunek 21.14. Po literze „g” znajduje się wymuszone przejście do nowego wiersza. Wskazując miejsce

w tekście i wprowadzając znaki z klawiatury, można wykonywać inne zmiany w tekście

Aby zmienić krój czcionki, którą zapisany jest tekst: 1. Przygotuj tekst do edycji (rysunek 21.13). 2. Przeciągając, zaznacz fragment, którego wygląd chcesz zmienić (rysunek 21.15). 3. Odszukaj na Pasku właściwości listę krojów czcionek i rozwiń ją.

Rozdział 21.  Tekst

597

Rysunek 21.15. Zmiana będzie dotyczyła tekstu do pierwszego przecinka

4. Wybierz krój, który chcesz zastosować do zaznaczonego fragmentu (rysunek 21.16). Rysunek 21.16.

Na prawo od listy krojów czcionek widoczna jest próbka wybranego kroju. Gdy zatrzymamy podświetlenie na nazwie kroju, zaznaczony tekst zostanie wyświetlony przy jego użyciu

5. Zaznaczony tekst jest wyświetlany przy wykorzystaniu wybranego kroju (rysunek 21.17). Rysunek 21.17.

Wybrany fragment został wyświetlony przy wykorzystaniu czcionki zaznaczonej na liście krojów

Aby zmienić rozmiar czcionki, którą zapisany jest tekst: 1. Przygotuj tekst do edycji. 2. Przeciągając, zaznacz fragment, którego rozmiar chcesz zmienić (rysunek 21.18). Rysunek 21.18.

Zmiana będzie dotyczyła pierwszego znaku

3. Odszukaj na Pasku właściwości listę rozmiarów czcionki i rozwiń ją.

598

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

4. Wybierz rozmiar, który chcesz zastosować do zaznaczonego fragmentu (rysunek 21.19). Rysunek 21.19.

Po wskazaniu podświetleniem rozmiaru czcionki można zobaczyć, jak będzie wyglądał tekst po zastosowaniu tego rozmiaru

5. Po kliknięciu rozmiaru zaznaczony tekst jest wyświetlany przy jego użyciu (rysunek 21.20). Rysunek 21.20.

Wybrany fragment został wyświetlony przy wykorzystaniu czcionki o rozmiarze 48 pkt

Jeśli na liście nie ma wielkości, którą chcesz zastosować, wpisz ją z klawiatury (rysunek 21.21). Następnie naciśnij klawisz Enter.

Rozdział 21.  Tekst Rysunek 21.21.

Nietypową wielkość czcionki można wpisać z klawiatury

Aby zmienić atrybut czcionki, którą zapisany jest tekst: 1. Przygotuj tekst do edycji. 2. Przeciągając, zaznacz fragment, którego atrybuty chcesz zmienić (rysunek 21.22). Rysunek 21.22.

Zmiana będzie dotyczyła trzeciego, czwartego i piątego znaku

3. Odszukaj na Pasku właściwości ikony atrybutów czcionki. Kliknij ikonę Podkreślona (rysunek 21.23). Rysunek 21.23.

Trzecia, czwarta i piąta litera zostały zapisane czcionką pogrubioną

599

600

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby zmienić odstęp pomiędzy znakami: 1. Przygotuj tekst do edycji (rysunek 21.24). 2. Odszukaj na Pasku właściwości pole Odstępy między znakami (rysunek 21.24). Rysunek 21.24.

Tekst przed zmianą odstępów między znakami

3. Wprowadź nową wartość odstępów między znakami (rysunek 21.25). Rysunek 21.25.

Tekst rozstrzelony

Napis domyślnie jest wyrównany do lewego marginesu. Aby to zmienić, rozwiń listę opcji wyrównania (rysunek 21.26) i zaznacz opcję, której chcesz użyć. Rysunek 21.26.

Opcje wyrównywania tekstu

Rozdział 21.  Tekst

Aby wygładzić krawędzie liter: 1. Przygotuj tekst do edycji (rysunek 21.27). Rysunek 21.27.

Fragment napisu przed wygładzeniem

2. Rozwiń listę Wygładzanie tekstu (rysunek 21.28). Wybierz opcję Twarda. Rysunek 21.28.

Na zaokrągleniach liter widoczne są postrzępienia krawędzi

3. Wybierz opcję Miękka (rysunek 21.29). Rysunek 21.29.

Zaokrąglenia liter zostały wygładzone

601

602

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rozdział 22. Efekty Z tego rozdziału dowiesz się, jak:  poddać obiekt deformacji,  zmienić wartości domyślne parametrów,  wybrać odpowiednie przekształcenie. Autorzy reklam starają się nawzajem prześcignąć w sposobach zwrócenia uwagi widzów na swoje dzieła. W natłoku informacji organizm człowieka zaczyna się bronić przed ich nadmiarem. Tylko coś, co zwróci naszą uwagę, ma szansę na pozostanie dłużej w pamięci. Corel PHOTO-PAINT X7 ma wbudowane narzędzia pozwalające zarówno na poprawę, jak i zdeformowanie zdjęcia i przez to nadanie mu wyglądu zwracającego uwagę. Efekty specjalne można stosować do całego obrazka; można również użyć maski lub soczewki, aby dokonać transformacji tylko części obrazka. Corel PHOTO-PAINT X7 jest gotowy do użytku natychmiast po instalacji. Jest to możliwe dzięki predefiniowanym wartościom parametrów. Zmiana wartości parametrów pozwala na uzyskanie intrygujących efektów. W przypadku efektu akwareli można zmniejszyć rozmiar pędzla, aby pokazać więcej szczegółów, lub zwiększyć rozmiar pędzla, aby uzyskać efekt abstrakcyjny. Moim zdaniem praca z programem graficznym jest łatwiejsza niż z narzędziami fizycznymi (ale jest to subiektywne zdanie osoby używającej komputera od ćwierćwiecza). Niezaprzeczalną zaletą jest możliwość wielokrotnego powtarzania tego samego efektu z różnymi parametrami. Gdy uzyskamy nieciekawy rezultat, wystarczy zmienić ustawienia, a gdy zapomnimy, jaka wartość parametrów była optymalna, wystarczy kliknąć przycisk Zresetuj lub Anuluj i uzyskać wyjściową postać obrazka. Chcemy zachować postać pracy? Nic prostszego! Można zapisać ją do pliku.

604

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Nie bez znaczenia jest wielkość warsztatu. Do uprawiania sztuki komputerowej wystarczy miejsce do postawienia komputera z profesjonalnym monitorem. Wystarczy więc biurko i fotel. Czy program graficzny ma zastosowanie czysto komercyjne? Pozwala on na tworzenie sztuki. Wybór obrazka do przekształcenia, kształt zaznaczonych obszarów, kolejno użyte efekty, dobór parametrów sprawiają, że postaci efektu końcowego jest mnóstwo. Zachwycić nas może ogromna ich liczba. To te, które będą miały w sobie treść. Dzięki programom takim jak Corel PHOTO-PAINT X7 sztukę mogą tworzyć osoby, które mają uzdolnienia artystyczne, ale nie mają możliwości wykonania dzieła własnoręcznie. Czy wraz z upowszechnieniem programów komputerowych grozi nam zalew prac o znikomej wartości artystycznej? A czy dostępność farb, kredek i kartonu wywołała lawinę dzieł sztuki? Komputer wraz z programem jest narzędziem. Jednej osobie odpowiada posługiwanie się dłutem, innej pędzlem, a jeszcze inna stwierdzi, że Corel PHOTO-PAINT X7 to jest właśnie to!

Efekty 3D Stosowanie trójwymiarowych efektów specjalnych umożliwia uzyskanie wrażenia głębi. Dostęp do poleceń z tej grupy można uzyskać po wybraniu kolejno: Efekty/Efekty 3D (rysunek 22.1). Rysunek 22.1.

Efekty trójwymiarowe

Aby uzyskać obrót w przestrzeni: 1. Załaduj obrazek.

Rozdział 22.  Efekty

605

2. Wybierz polecenia Efekty/Efekty 3D/Obrót w przestrzeni. 3. Efekt uzyskuje się przez przeciąganie bryły widocznej po lewej stronie okna Obrót w przestrzeni lub wpisanie wartości przesunięcia w pionie i w poziomie (rysunek 22.2). Rysunek 22.2.

Obrót w przestrzeni umożliwia obracanie obrazka przez dostosowywanie interakcyjnego modelu trójwymiarowego

Aby uzyskać efekt fazowania: 1. Załaduj obrazek. 2. Utwórz maskę. 3. Wybierz polecenia Efekty/Efekty 3D/Efekt fazowania. 4. Efekt pojawi się wzdłuż linii maski (rysunek 22.3). Z listy Wzorce można wybierać gotowe ustawienia. Do wyboru są kombinacje trzech wzorców: szerokości, głębokości i gładkości. Faza może być wypełniona jednolitym kolorem lub teksturą. Ustawienia predefiniowane mogą być punktem wyjścia do własnych poszukiwań. 5. Kliknij kartę Oświetlenie (rysunek 22.4). Dostępne na niej parametry umożliwiają dostosowanie wyglądu fazy i obrazka.

606

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.3. Efekt fazy stwarza wrażenie podniesionej powierzchni. Uzyskiwany jest on przez

komputerowe wygenerowanie podniesionych krawędzi wzdłuż maski

Rysunek 22.4. Jasność fazy można dobrać tak, aby kierunek padania światła na niej i na obrazku był

identyczny

Rozdział 22.  Efekty

607

Aby uzyskać złudzenie nałożenia obrazka na cylinder: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Efekty 3D/Cylinder. 3. Efekt można uzyskać w poziomie (cylinder leżący) lub w pionie (cylinder stojący). Zmieniając wartość liczbową parametru Procent, uzyskujemy wrażenie albo cylindra wypukłego (wartości dodatnie, rysunek 22.5), albo cylindra wklęsłego (wartości ujemne, rysunek 22.6). Im wartość bezwzględna parametru jest większa, tym krzywizna silniejsza.

Rysunek 22.5. Uzyskujemy wrażenie oglądania obrazka nałożonego na cylinder. Tym samym

wyeksponowany został środek obrazka

Aby uzyskać zdjęcie płaskorzeźby: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Efekty 3D/Płaskorzeźba. 3. Narzędzie umożliwia zamianę obrazka w płaskorzeźbę. Szczegóły wyglądają jak grzbiety i doliny na płaskiej powierzchni (rysunek 22.7). 4. Możliwe jest wybranie koloru lub głębokości płaskorzeźby, a także kierunku, z którego pada światło (rysunek 22.8).

608

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.6. Wyeksponowane zostały góra i dół obrazka. Zakręt drogi urósł do nienaturalnych rozmiarów

Rysunek 22.7. Płaskorzeźba utworzona z wartościami domyślnymi parametrów

Rozdział 22.  Efekty

609

Rysunek 22.8. Zmiana koloru, kierunku padania światła oraz głębokości wytłoczeń mają zasadniczy

wpływ na wygląd płaskorzeźby

Aby uzyskać wrażenie oglądania obrazka przez szkło: 1. Załaduj obrazek. 2. Utwórz maskę. 3. Wybierz polecenia Efekty/Efekty 3D/Szkło (rysunek 22.9).

Rysunek 22.9. Efekt Szkło umożliwia stosowanie gotowych stylów. Obrazek wygląda jak oglądany

przez szkło

610

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

4. Na rysunku 22.10 pokazano zdjęcie z rysunku 22.9 po zmianie szerokości maski i zastąpieniu parametrów domyślnych parametrami dobranymi metodą prób i błędów do konkretnego obrazka.

Rysunek 22.10. W programie możliwe jest określenie szerokości fazy, czyli obszaru, który ma zostać

pochylony w celu uzyskania trójwymiarowego wyglądu, ostrości krawędzi oraz kąta załamania światła na brzegach. To jednak nie wszystko! Można również określić jaskrawość, kierunek i kąt padania światła na fazę

Aby uzyskać wrażenie zawijania obrazka: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Efekty 3D/Zawijanie strony. Po chwili obrazek zostanie uzupełniony efektem trójwymiarowym (rysunek 22.11). 3. W oknie Zawijanie strony (rysunek 22.12) można wybrać: narożnik, orientację, przezroczystość, rozmiar zawijanego rogu, a nawet kolor tła, które będzie widoczne po zawinięciu rogu. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby ten sam efekt z różnymi parametrami zastosować do obrazka wielokrotnie. W przypadku Zawijania strony może to dać wynik zawinięcia więcej niż jednego rogu arkusza.

Rozdział 22.  Efekty

Rysunek 22.11. Uzyskujemy wrażenie zawinięcia jednego z narożników obrazka do środka

Rysunek 22.12. Praca z efektami jest przyjemna. Natychmiast można ocenić wyniki pracy

611

612

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby uzyskać wrażenie perspektywy: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Efekty 3D/Perspektywa. W oknie Perspektywa są do wyboru dwa rodzaje przekształceń: Perspektywa i Aksonometria. W trybie Perspektywa (rysunek 22.13) należy przeciągać węzły widoczne na rogach prostokąta. Zgodnie z wprowadzonymi ustawieniami przekształcony zostanie obrazek.

Rysunek 22.13. Przeciąganie nie musi ograniczać się tylko do jednej pary węzłów. W oknie Perspektywa

linia przerywana wskazuje położenie początkowe, zaś linia ciągła położenia aktualne krawędzi obrazka

3. W trybie Aksonometria (rysunek 22.14) należy również przeciągać węzły widoczne na rogach prostokąta. Uzyskana w ten sposób figura będzie równoległobokiem. Obrazek zostanie przekształcony zgodnie z wprowadzonymi ustawieniami.

Aby uzyskać wrażenie wypukłości lub wklęsłości: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Efekty 3D/Wypukłość/wklęsłość...

Rozdział 22.  Efekty

613

Rysunek 22.14.

Mimo wyciągnięcia równoległoboku na zewnątrz pierwotnego położenia zdjęcie cały czas nie przekracza wymiarów, jakie miało przed przekształceniem

3. W oknie Wypukłość/wklęsłość... widoczny jest suwak. Umożliwia on zmianę wartości parametru w przedziale od –100 do 100. Wartościom dodatnim odpowiada wypchnięcie obrazka (rysunek 22.15).

Rysunek 22.15. Tablica zassała drzewa, domy…

614

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

4. Przesuń suwak w kierunku wartości ujemnych (rysunek 22.16). Wartościom ujemnym odpowiada wklęśnięcie obrazka.

Rysunek 22.16. Tablica została karykaturalnie wyeksponowana

Aby uzyskać efekt nałożenia obrazka na powierzchnię kuli: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Efekty 3D/Wypukłość/wklęsłość... 3. W oknie Wypukłość/wklęsłość... widoczny jest suwak (rysunek 22.17). Wartości dodatnie powodują przesunięcie pikseli ze środka obrazka w kierunku jego krawędzi, co daje w rezultacie kształt wypukły. 4. Przesuń suwak w kierunku wartości ujemnych. Kompresują one piksele w kierunku środka obrazka, nadając mu efekt wklęsłości (rysunek 22.18).

Rozdział 22.  Efekty

615

Rysunek 22.17. Przy próbie naciągnięcia na kulę zdjęcie wykonane na papierze pękłoby z hukiem.

Obrazek komputerowy wytrzymał. A kiedyś mawiano, że to papier jest cierpliwy…

Rysunek 22.18. Posługując się efektem Kula, możemy uzyskać znacznie silniejszą deformację obrazka

niż przy użyciu efektu Wypukłość/wklęsłość

616

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby uzyskać efekt podniesienia lub obniżenia obrazka: 1. Załaduj obrazek. 2. Utwórz maskę. 3. Wybierz polecenia Efekty/Efekty 3D/Płytka. 4. Narzędzie daje możliwość uzyskania efektu podniesienia lub obniżenia obrazka wzdłuż krawędzi maski (rysunek 22.19).

Rysunek 22.19. Obrazek wygląda tak, jakby leżała na nim płytka szklana

5. Można określić zarówno szerokość, wysokość i gładkość podniesionej krawędzi, jak i jaskrawość, ostrość, kierunek i kąt źródeł światła (rysunek 22.20).

Aby uzyskać efekt podobny do wrzucenia kamienia do wody: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Efekty 3D/Zygzak. 3. Na obrazku pojawią się fale rozchodzące się na zewnątrz od określonego punktu środkowego (rysunek 22.21).

Rozdział 22.  Efekty

617

Rysunek 22.20. Zaznaczenie opcji Dopełnienie powoduje, że cień znajduje się wewnątrz maski

Rysunek 22.21. Zygzak z ustawieniami domyślnymi

4. Fale Od środka na zewnątrz zostały zastąpione przez Zmarszczki na wodzie, a Jakość przedłożona nad Szybkość — i oto efekt (rysunek 22.22).

618

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.22. Fal jest mniej niż na rysunku 22.21, ale ich siła większa

Pociągnięcia ozdobne Pociągnięcia ozdobne nadają obrazkowi taki wygląd, jakby był ręcznie malowany lub rysowany. Artysta ma do dyspozycji mnóstwo wirtualnych narzędzi: kredki, pędzle, szpachelki… Dostęp do poleceń z tej grupy można uzyskać po wybraniu kolejno: Efekty/ Pociągnięcia ozdobne (rysunek 22.23). Rysunek 22.23.

Pociągnięcia ozdobne

Rozdział 22.  Efekty

619

Aby uzyskać efekt obrazka rysowanego węglem: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Pociągnięcia ozdobne/Węgiel. 3. Obrazek przypomina fotografię, na której paletę barw zredukowano do odcieni szarości (rysunek 22.24). Kto pamięta program „Piórkiem i węglem” prowadzony przez prof. Wiktora Zina, może być zawiedziony efektem końcowym. Obraz został wygenerowany z ustawieniami domyślnymi. Teraz inicjatywę powinna przejąć osoba o uzdolnieniach artystycznych i dobrać odpowiednie ich wartości.

Rysunek 22.24. Fotografii został nadany wygląd czarno-białego obrazka rysowanego węglem

4. Na szczęście możliwa jest zmiana wyglądu obrazka na drodze modyfikacji wartości parametrów (rysunek 22.25).

Aby uzyskać efekt obrazka malowanego kredką Conte: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Pociągnięcia ozdobne/Kredka Conte. 3. Obrazek wygląda jak malowany kredką Conte (rysunek 22.26).

620

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.25. Silniejsze jest akcentowanie krawędzi, ale widoczne są też mniejsze szczegóły

Rysunek 22.26. Komputerowa symulacja tekstur uzyskiwanych z użyciem kredki Conte

4. Można wybrać wiele kolorów kredki Conte, określić nacisk kredki, ziarnistość tekstury, kolor papieru (rysunek 22.27).

Rozdział 22.  Efekty

Rysunek 22.27. To również jest rysunek kredką Conte

Aby uzyskać obrazek malowany kredką świecową: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Pociągnięcia ozdobne/Kredka. 3. Obrazek wygląda jak malowany kredką świecową (rysunek 22.28).

Rysunek 22.28. Rysunek kredką. Parametry mają wartości domyślne

621

622

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

4. Okno Kredka (rysunek 22.29) nie ma wielu opcji, ale można określić siłę nacisku kredki oraz utworzyć ciemne kontury wokół elementów na obrazku.

Rysunek 22.29. Zmniejszenie siły nacisku powoduje, że obrazek jest jaśniejszy. Zwiększenie parametru

Kontur powoduje, że ciemne kontury są wyraźniejsze

Aby uzyskać obrazek kubistyczny: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Pociągnięcia ozdobne/Kubizm. 3. Obrazek przypomina obrazy kubistów (rysunek 22.30). 4. W oknie Kubizm (rysunek 22.31) można określić rozmiar tych kwadratów, ilość światła oraz kolor papieru.

Aby uzyskać obrazek malowany plamkami farby: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Pociągnięcia ozdobne/Tepowanie. 3. Obrazek wygląda jak malowany plamkami farby (rysunek 22.32).

Rozdział 22.  Efekty

623

Rysunek 22.30. Efekt uzyskiwany jest na drodze grupowania pikseli o podobnych kolorach w kwadraty

Rysunek 22.31. Obraz jest malowany na jaśniejszym tle. Zmniejszono jaskrawość i zwiększono rozmiar

plamek. Widocznych jest więcej szczegółów niż na rysunku 22.30

624

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.32. Efekt uzyskany z zachowaniem parametrów domyślnych. Dokładność raczej

fotograficzna niż przypominająca obrazek

4. W oknie Tepowanie można wybrać różne rodzaje pociągnięć pędzla i określić ich rozmiar (rysunek 22.33).

Rysunek 22.33. Obrazek malowany kostką lodu

Rozdział 22.  Efekty

Aby uzyskać obrazek impresjonistyczny: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Pociągnięcia ozdobne/Impresjonizm. 3. Obrazek ma wygląd charakterystyczny dla obrazów impresjonistów (rysunek 22.34).

Rysunek 22.34. Obrazek uzyskany dzięki domyślnym wartościom parametrów

4. W oknie Impresjonizm można zmienić wielkość i kształt śladów pędzla, intensywność kolorów i jaskrawość (rysunek 22.35).

Aby uzyskać obrazek wykonany szpachelką: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Pociągnięcia ozdobne/Szpachelka. 3. Obrazek ma wygląd charakterystyczny dla obrazu utworzonego przez nakładanie farby na płótno szpachelką (rysunek 22.36).

625

626

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.35. Sceneria upalnego letniego dnia

Rysunek 22.36. Obrazek utworzony dzięki parametrom domyślnym

4. W oknie Szpachelka można określić rozmiar szpachelki, miękkość krawędzi oraz kierunek ruchów podczas nakładania farby (rysunek 22.37).

Rozdział 22.  Efekty

Rysunek 22.37. Szpachelka o większych rozmiarach. Ruchy nią wykonywane są pod kątem

Aby uzyskać obrazek malowany pastelami: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Pociągnięcia ozdobne/Pastele. 3. Obrazek wygląda jak namalowany pastelami (rysunek 22.38).

Rysunek 22.38. Obrazek wygenerowany za pomocą ustawień domyślnych

627

628

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

4. Użytkownik może zmienić takie parametry jak: typ pasteli, rozmiar pociągnięcia i wariację koloru (rysunek 22.39).

Rysunek 22.39. Obrazek został namalowany pastelami olejnymi

Aby uzyskać obrazek narysowany piórem i tuszem: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Pociągnięcia ozdobne/Pióro i tusz. 3. Obrazek ma wygląd przypominający rysunek wykonany piórem i tuszem (rysunek 22.40). 4. W ramach tej samej techniki rysunku można zmieniać: styl rysowania, gęstość oraz intensywność plam tuszu (rysunek 22.41).

Aby uzyskać obrazek namalowany małymi kropkami: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Pociągnięcia ozdobne/Puentylizm. 3. Obrazek wygląda jak namalowany małymi kropkami farby(rysunek 22.42).

Rozdział 22.  Efekty

Rysunek 22.40. Obrazek wygenerowany za pomocą ustawień domyślnych

Rysunek 22.41. Obrazek z rysunku 22.40 wykonany przy użyciu innych parametrów

629

630

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.42. Obrazek wygenerowany za pomocą ustawień domyślnych

4. W oknie Puentylizm można zmienić rozmiary plam farby. Ma to wpływ na odwzorowanie szczegółów. Regulując jaskrawość, można ze zbyt ciemnego lub zbyt jasnego zdjęcia wydobyć kolory.

Rysunek 22.43. Zwiększenie rozmiarów plamki powoduje, że obraz przestaje oddawać szczegóły

z wiernością fotograficzną. Zbyt jasne zdjęcie uzyska żywe kolory, gdy jaskrawość zostanie zredukowana

Rozdział 22.  Efekty

631

Aby uzyskać obrazek wykonany przez zdrapanie farby z tła: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Pociągnięcia ozdobne/Wydrapywanka. 3. Obrazek przypomina grafikę powstałą przez zdrapanie czarnej powierzchni i odsłonięcie bieli lub koloru (rysunek 22.44).

Rysunek 22.44. Obrazek wygenerowany z użyciem ustawień domyślnych

4. W oknie Wydrapywanka można określić, czy rysunek będzie barwny, czy czarno-biały, a także gęstość i rozmiar wydrapanych miejsc (rysunek 22.45).

Aby uzyskać szkic ołówkiem: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Pociągnięcia ozdobne/Szkicownik. 3. Obrazek ma wygląd szkicu wykonanego ołówkiem (rysunek 22.46). 4. Zmiana parametrów powinna być dobrana do konkretnego obrazka zgodnie z jego wielkością szczegółów, paletą barw, jaskrawością. Parametry wykorzystane na rysunku 22.47 dały widoczny efekt akurat w przypadku tego konkretnego obrazka. Inny obrazek może wymagać zupełnie innych ustawień.

632

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.45. Obrazek z rysunku 22.44 po zwiększeniu gęstości i rozmiaru wydrapywanych miejsc

Rysunek 22.46. Obrazek wygenerowany z użyciem ustawień domyślnych

Rozdział 22.  Efekty

Rysunek 22.47. Rysunek w stylu delikatnym, wykonany miękkim ołówkiem z silnie zaznaczonymi

konturami, jest bardziej czytelny

Aby uzyskać obraz namalowany akwarelą: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Pociągnięcia ozdobne/Akwarela. 3. Obrazek wygląda jak namalowany akwarelą (rysunek 22.48).

Rysunek 22.48. Obrazek wygenerowany z użyciem ustawień domyślnych

633

634

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

4. Mniej wody, mniejsza jaskrawość i na obrazku, który był zbyt jasny, pojawiają się żywsze kolory (rysunek 22.49).

Rysunek 22.49. Wystarczy spojrzeć na lewy dolny róg obrazków 22.48 i 22.49, aby się przekonać, że dobór parametrów pozwala na wydobycie kolorów

Aby uzyskać obraz namalowany mazakiem wodnym: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Pociągnięcia ozdobne/Mazak wodny. 3. Obrazek przypomina szkic wykonany kolorowymi mazakami (rysunek 22.50). 4. W oknie Mazak wodny można zmieniać pociągnięcia pędzlem, wybierając różne tryby. Można także określić rozmiar i wariację koloru pociągnięć pędzla (rysunek 22.51).

Aby uzyskać obraz namalowany na pomarszczonym papierze z fakturą: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Pociągnięcia ozdobne/Papier marszczony. 3. Obrazek wygląda jak namalowany na pomarszczonym papierze z fakturą (rysunek 22.52).

Rozdział 22.  Efekty

635

Rysunek 22.50. Obrazek wygenerowany z użyciem ustawień domyślnych

Rysunek 22.51. Dla ceniących dokładność jest fotografia. Dla lubiących zastanawiać się, co artysta miał

na myśli, malując obraz, może być obrazek wykonany Mazakiem wodnym

636

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.52. Obrazek wygenerowany z użyciem ustawień domyślnych

4. Liczba dostępnych ustawień nie jest zachwycająca. Dwie opcje i jeden suwak. Efekt sam w sobie nie zapiera tchu w piersiach. Może być jednak wspaniałym uzupełnieniem innych efektów (rysunek 22.52).

Rysunek 22.53. Maksymalna siła nacisku i redukcja kolorów sprawiły, że… na tablicy pojawiły się fragmenty napisu

Rozdział 22.  Efekty

637

Rozmywanie Efekty specjalne rozmywania służą do zmieniania pikseli na obrazku. Po zastosowaniu efektu uzyskujemy wrażenie zmiękczenia, wygładzenia krawędzi czy uzyskania efektów ruchu. Dostęp do poleceń z tej grupy można uzyskać po wybraniu kolejno: Efekty/Rozmywanie (rysunek 22.54). Rysunek 22.54.

Efekty związane z rozmywaniem

Aby zastosować do obrazka cztery filtry: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Rozmywanie/Strojenie rozmywania. 3. Strojenie rozmywania umożliwia poddanie obrazka działaniu czterech efektów rozmywania przedstawianych w postaci miniatur (rysunek 22.55). Jeżeli obrazek jest dużych rozmiarów, a komputer ma małą moc obliczeniową, wówczas warto kliknąć przycisk Podgląd, aby wyłączyć przetwarzanie obrazka po każdej zmianie parametrów.

Aby uzyskać wygładzenie kierunkowe: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Rozmywanie/Wygładzenie kierunkowe. 3. Na rysunku 22.56 pokazano obrazek po wygładzeniu z zastosowaniem wartości parametrów domyślnych.

638

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.55. Kliknięcie miniatury powoduje wybranie efektu. Suwakiem Krok można zmieniać

intensywność przekształcenia. Wyłączenie trybu podglądu pozwala zaoszczędzić czas na wstępnym etapie doboru efektu i parametrów

Rysunek 22.56. Wygładzanie kierunkowe można zastosować w celu delikatnego rozmycia krawędzi

i powierzchni na obrazku bez utraty ostrości. W przeciwieństwie do opisywanych dotychczas efektów działanie filtru jest delikatne. Różnice na obrazkach nie są widoczne przy technice druku zastosowanej w książce

Rozdział 22.  Efekty

639

Aby uzyskać rozmywanie gaussowskie: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Rozmywanie/Rozmywanie gaussowskie. Rozmywanie gaussowskie umożliwia uzyskanie efektu zamglenia przez obniżenie ostrości obrazka zgodnie z rozkładem Gaussa, w którym statystyka wartości pikseli jest rozciągana według krzywych dzwonowych. 3. Na rysunku 22.57 pokazano obrazek po rozmyciu z zastosowaniem wartości parametrów domyślnych.

Rysunek 22.57. Rozmywanie gaussowskie — efekt uzyskany z zachowaniem parametrów domyślnych

4. Zmień rozmiar promienia, w jakim piksele są uśredniane (rysunek 22.58). Małe wartości nie wpływają na wygląd obrazka. Okazuje się, że widzimy 2 – 3 piksele jako jeden punkt. Wraz ze wzrostem promienia zwiększa się zamglenie obrazka.

640

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.58.

Już dla promienia o wielkości kilkudziesięciu pikseli obrazek bardziej nadaje się na stylowe tło niż na ilustrację

Aby usunąć plamki z obrazka: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Rozmywanie/Usuwanie plamek. Usuwanie plamek powoduje rozproszenie kolorów na obrazku, tworząc delikatny efekt rozmycia przy minimalnym zniekształceniu. Jest on najbardziej przydatny do usuwania postrzępionych krawędzi, które mogą pojawiać się na rysunkach kreskowych lub obrazkach o dużym kontraście. Na rysunku 22.59 pokazano obrazek po wygładzeniu z wartościami.

Rysunek 22.59. Usuwanie plamek z użyciem parametrów domyślnych

Rozdział 22.  Efekty

641

3. Zwiększ szerokość i wysokość do wartości maksymalnej (rysunek 22.60).

Rysunek 22.60. Dla programu plamką jest każdy mały obszar o kolorze zauważalnie różniącym się od tła. Na tym obrazku jako plamki potraktowane zostały np. liście

Aby usunąć z obrazka ostre krawędzie: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Rozmywanie/Filtr dolnoprzepustowy. Filtr umożliwia usunięcie ostrych krawędzi i szczegółów z obrazka. Niezmienione pozostają gładkie wypełnienia gradientowe oraz obszary o niskiej częstotliwości. Na rysunku 22.61 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi. 3. Zwiększ wartość promienia (rysunek 22.62). Im wyższe wartości parametrów, tym więcej szczegółów obrazka zostanie wymazanych.

642

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.61. Usuwanie ostrych krawędzi i szczegółów z użyciem parametrów domyślnych. Mała

wartość promienia powoduje, że efekty są niewielkie

Rysunek 22.62. Promień o wartości 5 powoduje wygładzenie obrazka. Nie ma na nim kontrastowych

przejść. Przy wartościach 10 i więcej z obrazka znikają szczegóły

Rozdział 22.  Efekty

643

Aby uzyskać wrażenie ruchu: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Rozmywanie/Poruszenie. Na rysunku 22.63 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.63. Przesunięcie o pięć pikseli jest trudne do zauważenia

3. Zwiększ wartość przesunięcia. Zmień kierunek z poziomego na pionowy (rysunek 22.64).

Aby uzyskać wrażenie rozmycia okrężnego: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Rozmywanie/Rozmywanie promieniste. Na rysunku 22.65 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi. 3. Zwiększ wielkość rozmycia (rysunek 22.66).

644

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.64. Wstrząsy tektoniczne w spokojnej miejscowości? Nie! Na szczęście to tylko eksperymenty

z efektami graficznymi

Rysunek 22.65. Wszystko się kręci wokół Saska!

Rozdział 22.  Efekty

645

Rysunek 22.66. Świat zatraca się w swoim pędzie, a Sasek niewiele jest poruszony. Gdy odbiorca przekazu

otrzyma coś wyłożone „kawa na ławę”, wówczas przekaz może uważać za nachalny. Jeśli sam zrozumie treść, może ją potraktować znacznie przychylniej

Aby uzyskać wrażenie stopniowego zanikania ostrości: 1. Załaduj obrazek. 2. Używając narzędzia Maska, zaznacz obszar obrazka, który ma pozostać ostry (rysunek 22.67). Rysunek 22.67.

Obszar chroniony maską pozostanie widoczny. Reszta obrazka po użyciu filtra ulegnie rozmyciu

646

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

3. Wybierz polecenia Efekty/Rozmywanie/Rozmycie bokeh. Na rysunku 22.68 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.68. Maska planarna jest idealna do rozmycia bokeh. Ma obszar chroniony całkowicie.

Ma również obszar przejściowy, który płynnie łączy się z obszarem nieobjętym maską

4. Rozszerzenie obszaru chronionego maską i zmniejszenie wartości deformacji pozostałych obszarów (rysunek 22.69) umożliwiają symulowanie zdjęcia, w którym ostrość ustawiono na centralny punkt maski.

Aby usunąć szumy powstałe podczas symulacji kolorów: 1. Załaduj obrazek (rysunek 22.70). Wygładzanie umożliwia zmniejszenie różnic między sąsiednimi pikselami, co pozwala wygładzić obrazek bez utraty szczegółów. 2. Wybierz polecenia Efekty/Rozmywanie/Wygładzanie. Na rysunku 22.71 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rozdział 22.  Efekty

647

Rysunek 22.69. Rozmycie typu bokeh pozwala sterować intensywnością rozmycia części znajdujących

się poza obszarem chronionym maską. Rozmiar krawędzi wtapiania ma wpływ na rozmiar obszaru przejścia między obszarem, na którym ustawiono ostrość, a obszarem poddanym rozmyciu Rysunek 22.70.

Obrazek przed wygładzeniem

648

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.71.

Filtr nadaje się świetnie do usuwania szumów, które powstały np. w czasie symulacji kolorów podczas konwersji obrazka z trybu z paletą do trybu RGB

Aby usunąć ostre krawędzie bez utraty szczegółów: Różnica między efektami Wygładzanie i Zmiękczanie jest niewielka, a zazwyczaj widoczna dopiero podczas wyświetlania obrazków w wysokiej rozdzielczości.

1. Załaduj obrazek (rysunek 22.72). Rysunek 22.72.

Obrazek przed zmiękczaniem

Rozdział 22.  Efekty

649

2. Wybierz polecenia Efekty/Rozmywanie/Zmiękczanie. Na rysunku 22.73 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi. Rysunek 22.73.

Zmiękczanie umożliwia wygładzanie i tonowanie ostrych krawędzi obrazka bez utraty ważnych szczegółów

Aby uzyskać rozmycie pikseli od środka na zewnątrz obrazka: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Rozmywanie/Powiększenie. Na rysunku 22.74 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi. 3. Sprawdź, jaki wpływ na wygląd obrazka ma zwiększenie parametru Wielkość (rysunek 22.75).

Aby uzyskać rozmycie obrazka przy zachowaniu szczegółów krawędzi: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Rozmywanie/Inteligentne rozmycie. Na rysunku 22.76 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

650

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.74. Filtr powoduje rozmycie pikseli obrazka od środka na zewnątrz. Piksele znajdujące się

najbliżej środka są najmniej rozmyte

Rysunek 22.75. Wow! Grafika niczym z „Gwiezdnych Wojen”. Sasek odlatuje?

Rozdział 22.  Efekty

651

Rysunek 22.76. Efekt ten jest przydatny, jeżeli podczas eksportowania obrazka do formatu plików, który

zmniejsza liczbę szczegółów, mają zostać zachowane ostre linie i krawędzie. To, że płot stał się plamą, można przeboleć. Jeżeli stracą wyrazistość litery — będzie gorzej

3. Zwiększ wartość parametru Inteligentne rozmycie (rysunek 22.77).

Rysunek 22.77. Coraz większe elementy zlewają się w kolorowe plamy. Napis jednak pozostaje czytelny

Filtr Inteligentne rozmycie doskonale nadaje się do usuwania szumu i artefaktów z obrazków JPEG.

652

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aparat fotograficzny Efekty specjalne należące do grupy Aparat fotograficzny pozwalają symulować efekty uzyskiwane przez stosowanie filtrów fotograficznych. Dostęp do poleceń z tej grupy można uzyskać po wybraniu kolejno: Efekty/Aparat fotograficzny (rysunek 22.78). Rysunek 22.78.

Czegóż tu nie ma? Filtry miejscowe i filtry dyfuzyjne… Odbłysk soczewki… Światła reflektorowe…

Aby zastąpić wszystkie kolory na obrazku jednym kolorem: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/ Aparat fotograficzny /Koloryzowanie. Na rysunku 22.79 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.79. Kolor o nasyceniu 0% jest odcieniem szarości

Rozdział 22.  Efekty

653

3. Obraz może być wyświetlany tylko przy użyciu jednej barwy. Różne może być jej nasycenie. Nadanie obrazkowi odcienia brązowego może utworzyć efekt sepii, imitujący kolor starych fotografii (rysunek 22.80).

Rysunek 22.80. Stara fotografia? W Corel PHOTO-PAINT X7 niemal wszystko jest możliwe

Aby uzyskać zmiękczenie obrazka i usunąć szum: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/ Aparat fotograficzny /Dyfuzja. Na rysunku 22.81 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi. 3. Sprawdź, jaki wpływ na wygląd obrazka będzie miało zwiększenie wartości parametru Dyfuzja (rysunek 22.82).

Aby symulować efekt nałożenia kolorowego filtra na obiektyw aparatu fotograficznego: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/ Aparat fotograficzny /Filtr fotograficzny. Na rysunku 22.83 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

654

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.81. Filtr działa delikatnie. Jego wpływ jest zauważalny na małych elementach np. na liściach

drzewa

Rysunek 22.82. Działanie filtra polega na zmiękczeniu obrazka poprzez rozkład pikseli w celu

wypełnienia pustych miejsc i usunięcia szumu. Uzyskany wynik może symulować np. niską ostrość dyfuzyjnych filtrów fotograficznych

Rozdział 22.  Efekty

655

Rysunek 22.83. Obrazek poddany działaniu filtra z ustawieniami domyślnymi

3. Kolor filtra ma wpływ na barwę światła, która będzie dominowała w obrazie. Gęstość określa nasycenie kolorem (rysunek 22.84).

Rysunek 22.84. Filtr szary nie faworyzuje żadnego z kolorów. Zachowanie jaskrawości oryginału

i niewielka gęstość umożliwiły usunięcie efektów wywołanych silnym słońcem

656

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby symulować odbłysk światła w soczewce aparatu fotograficznego: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Aparat fotograficzny/Odbłysk soczewki. Na rysunku 22.85 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.85. Filtr tworzy refleksy świetlne symulujące odbłyski pojawiające się na fotografii,

gdy aparat jest skierowany w kierunku jasnego źródła światła

3. Sprawdź, jaki wpływ na wygląd obrazka będzie miała zmiana Wzorca (rysunek 22.86).

Rysunek 22.86. W oryginale światło padało z lewej strony. Czy zdjęcie w dzisiejszych czasach może być

jeszcze dowodem w sprawie lub alibi? W dobrym programie graficznym można zrobić z nim niemal wszystko…

Rozdział 22.  Efekty

657

Aby symulować oświetlenie fotografowanego obiektu z różnych źródeł: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Aparat fotograficzny/Efekty świetlne. Na rysunku 22.87 pokazano okno podglądu obrazka poddanego działaniu filtra z wartościami domyślnymi. Rysunek 22.87.

Filtr umożliwia dodanie źródeł światła do obrazka w trybie RGB lub w skali szarości, aby stworzyć wrażenie świateł reflektorów, jupiterów lub światła słonecznego

3. Kliknij kartę Wzorce (rysunek 22.88). Z listy wybierz jedną z tekstur.

Aby symulować robienie zdjęć na kliszy sepiowej: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Aparat fotograficzny/Tonowanie sepią. Na rysunku 22.89 pokazano okno podglądu obrazka poddanego działaniu filtra z wartościami domyślnymi. 3. Wraz ze wzrostem parametru Wielkość postarzenia (rysunek 22.90) zdjęcie robi się coraz ciemniejsze.

658

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.88.

Wygodnym rozwiązaniem jest możliwość skorzystania z gotowych wzorców, które można modyfikować według własnych potrzeb

Rysunek 22.89. Zdjęcie przypomina fotografię czarno-białą. Tonacja jest brązowa, a nie szara

Rozdział 22.  Efekty

659

Rysunek 22.90. Obrazek z rysunku 22.89 po zwiększeniu wielkości postarzenia

Aby imitować głębię ostrości: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Aparat fotograficzny/Filtr miejscowy. Na rysunku 22.91 pokazano okno podglądu obrazka poddanego działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.91. Dzięki zastosowaniu rozmycia gaussowskiego w celu imitowania głębi ostrości

wykorzystywanej w fotografii filtr miejscowy umożliwia sterowanie obszarem ostrości na obrazku oraz zmniejszenie wyrazistości otaczającego obszaru

660

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

3. Poznanie możliwości najłatwiej jest rozpocząć od sprawdzenia, jaki wpływ na wygląd obrazka będzie miało wybranie jednego z wzorców (rysunek 22.92). W dalszej kolejności można ustawić miejsce i promień ostrego obszaru, sterować krawędziami i stopniem rozmycia oraz zmniejszać poziom światła na otaczających obszarach.

Rysunek 22.92. Styl zawiera zestaw parametrów. Można użyć gotowego stylu lub dostosować gotowy

styl i zapisać go na liście wzorców

Aby imitować techniki fotograficzne stosowane w latach 1839 – 1960: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Aparat fotograficzny/Machina czasu. Na rysunku 22.93 pokazano okno podglądu obrazka symulującego dagerotyp. 3. W chwilę po kliknięciu miniatury obrazek zostaje przekształcony (rysunek 22.94).

Rozdział 22.  Efekty

661

Rysunek 22.93. Główną część okna Machina czasu zajmują miniatury zdjęć wykonanych przy

wykorzystaniu technik fotograficznych stosowanych od roku 1839 do lat 60. XX wieku

Rysunek 22.94. Obrazek przypomina planotyp. Zdjęcia były wysokiej jakości. Używano wywoływacza

opartego na platynie. Jak łatwo można się domyślić, zajmowanie się fotografią było dość kosztowne

662

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Transformacje kolorów Efekty specjalne należące do grupy Transformacje kolorów pozwalają uzyskiwać niebanalne efekty przez zmianę kolorów obrazka. Dostęp do poleceń z tej grupy można uzyskać po wybraniu kolejno: Efekty/ Transformacje kolorów (rysunek 22.95). Rysunek 22.95.

Program udostępnia zaledwie cztery transformacje kolorów, ale za to jakie!

Aby wykonać na obrazku redukcję kolorów do podstawowych składowych modelu RGB: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Transformacje kolorów/Składowe kolorów. Na rysunku 22.96 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi. Rysunek 22.96.

Teraz dopiero można postawić pytanie: „Co artysta chciał tu powiedzieć?”

3. Usuń zaznaczenie z pola Zastosuj do wszystkich składowych (rysunek 22.97). Uzyskasz możliwość niezależnej zmiany każdej składowej. Zaobserwuj, jaki wpływ na wygląd obrazka mają wartości kolorów RGB.

Rozdział 22.  Efekty

Rysunek 22.97. Do dyspozycji są zaledwie trzy parametry, a mimo to rezultaty są bardzo ciekawe

Aby uzyskać kolorowy obrazek rastrowy: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Transformacje kolorów/Rysunek rastrowy. Na rysunku 22.98 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.98. Obraz rastrowy powstaje przez przekształcenie obrazka o tonach ciągłych do ciągu

kropek o różnych rozmiarach, odpowiadających różnym tonom

663

664

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

3. W oknie Rysunek rastrowy można zmieniać udział poszczególnych kolorów w deseniu oraz określić rozmiar największego punktu (rysunek 22.99).

Rysunek 22.99. Po zmianie parametru wzory rastra układają się jak w dziecinnym kalejdoskopie

Aby nadać obrazkowi jaskrawe, szokujące kolory: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Transformacje kolorów/Psychodeliczna. Na rysunku 22.100 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.100. Obrazek uzyskany przy użyciu filtra Psychodeliczna z domyślnymi wartościami parametrów

Rozdział 22.  Efekty

665

3. Przesuwając suwak Poziom, można zmieniać wygląd obrazka (rysunek 22.101).

Rysunek 22.101. Gdyby uczeń wykonał rysunek z użyciem takich kolorów jako wspomnienia z wakacji,

to obawiam się, że zarówno nim, jak i jego rodzicami zainteresowałyby się różne służby…

Aby odwrócić tony kolorów: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Transformacje kolorów/Solaryzacja. Na rysunku 22.102 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.102. Obrazek po solaryzacji

666

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

3. Sprawdź, jaki wpływ na wygląd obrazka będzie miała wartość współczynnika Poziom (rysunek 22.103.

Rysunek 22.103. Im suwak Poziom przesunięty jest bardziej ku prawej stronie, tym obrazek jaśniejszy

Obrys Efekty specjalne dotyczące obrysu pozwalają wykryć i podkreślić krawędzie obiektów, elementów lub obszarów obrazka. Dostęp do poleceń z tej grupy można uzyskać po wybraniu kolejno: Efekty/Obrys (rysunek 22.104). Rysunek 22.104.

Do pracy z obrysami służą trzy filtry

Rozdział 22.  Efekty

667

Aby na obrazku wykryć krawędzie i przekształcić je w linie na jednokolorowym tle: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Obrys/Wykrywanie krawędzi. Na rysunku 22.105 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.105. Na podstawie tak wykrytych krawędzi nie sposób się domyślić, co przedstawiał obrazek

3. Zmień kolor tła i czułość (rysunek 22.106). Zaobserwuj, jaki mają one wpływ na wygląd obrazka.

Rysunek 22.106. Im większa czułość, tym dokładniejsze odwzorowanie konturów

668

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby na obrazku wyszukać krawędzie i przekształcić je w miękkie lub wyraźnie zaakcentowane linie: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Obrys/Wyszukaj krawędzie. Na rysunku 22.107 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi. Przekształcenie krawędzi w miękkie linie polega na utworzeniu gładkiego, rozmytego konturu.

Rysunek 22.107. Filtr Wyszukaj krawędzie nadaje się najlepiej do obrazków o dużym kontraście,

na przykład obrazków z tekstem. Napis jest widoczny, zaś reszta obrazka mało czytelna

3. Przekształcenie krawędzi w ostre linie powoduje utworzenie ostrych konturów. Dodatkowo podniesienie wartości progowej spowodowało, że obrazek jest ciemniejszy (rysunek 22.108).

Aby wyróżnić elementy obrazka przy użyciu 16-kolorowej palety: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Obrys/Trasuj obrysy. Na rysunku 22.109 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rozdział 22.  Efekty

Rysunek 22.108. Krawędzie są wyraźniej zarysowane i ciemniejsze

Rysunek 22.109. Obrysy zostały wytrasowane z parametrami domyślnymi

3. Sprawdź, jaki wpływ na wygląd obrazka będą miały: rodzaj krawędzi i położenie suwaka Poziom (rysunek 22.110).

669

670

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.110. Dobór parametrów trasowania nie jest trywialny. Wraz ze wzrostem współczynnika

Poziom czytelność obrazka się poprawia. Po przekroczeniu wartości progowej zaczyna się pogarszać

Twórcze Twórcze efekty specjalne wykorzystują różnorodne kształty i tekstury w celu dokonywania transformacji obrazków w kompozycje sztuki abstrakcyjnej. Dostęp do poleceń z tej grupy można uzyskać po wybraniu kolejno: Efekty/Twórcze (rysunek 22.111). Rysunek 22.111.

Do dyspozycji mamy elementy rękodzieła, kryształy, tkaniny, szkło, zabawki, ramki, wiry, krople deszczu itp. Tekstury powodują, że z obrazka można utworzyć coś zupełnie nowego

Rozdział 22.  Efekty

671

Aby obrazek wyglądał jak ułożony z puzzli, trybów, kulek, cukierków, kafelków lub żetonów: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Twórcze/Rękodzieło. Na rysunku 22.112 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.112. Obrazek jako układanka kompletna

3. Sprawdź, jaki wpływ na wygląd obrazka będą miały elementy znajdujące się na liście rozwijanej Styl oraz położenia suwaków: Kompletność, Jaskrawość i Rozmiar (rysunek 22.113).

Rysunek 22.113. Jeżeli układanka nie jest kompletna, przez puste miejsca prześwituje tło. Warto

wówczas zwiększyć jaskrawość, aby cały obrazek nie był zbyt ciemny

672

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby obrazek wyglądał jak utworzony z kryształów: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Twórcze/Krystalizacja. Na rysunku 22.114 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.114. Duże kryształy dają bardziej abstrakcyjny efekt. Są za to szybko generowane

3. Jedynym parametrem przekształcenia jest Rozmiar (rysunek 22.115). Określając wymiary kryształów, można kontrolować efekt.

Rysunek 22.115. Niższe wartości powodują powstanie mniejszych kryształów i mniejszego zniekształcenia

Rozdział 22.  Efekty

673

Aby obrazek wyglądał jak utworzony na tkaninie: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Twórcze/Tkanina. Na rysunku 22.116 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.116. Domyślną tkaniną jest kolorowa kołdra. Nie zagrzewa to do pracy, oj, nie zagrzewa…

3. W oknie Tkanina rozwiń listę Styl. Sprawdź, jak wygląda obrazek, który symuluje wykonanie go inną techniką (rysunek 22.117). Po znalezieniu stylu, którego chcesz użyć, możesz go zaadaptować, dobierając rozmiar i kąt ułożenia elementarnego modułu oraz stopień kompletności i jaskrawość całej pracy.

Rysunek 22.117. Komputerowa symulacja haftu

674

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby obrazek wyglądał jak w gotowej ramce: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Twórcze/Ramka. Na rysunku 22.118 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.118. Ani się obejrzeliśmy, a obrazek został umieszczony w ramce

3. Na karcie Wybierz rozwiń listę wzorów kształtów ramek. Kliknij tę, którą chcesz zastosować. 4. Kliknij kartę Modyfikuj (rysunek 22.119). 5. Rozwiń listę Kolor. Wybierz z niej kolor ramki pasujący do treści obrazka. 6. Zwiększ współczynnik Rozmycie/wtapianie tak, aby przejście pomiędzy częścią widoczną a ukrytą było łagodne.

Aby obrazek wyglądał tak, jakby znajdował się pod grubą szklaną płytą: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Twórcze/Szklany blok. Na rysunku 22.120 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rozdział 22.  Efekty

675

Rysunek 22.119. Ramka jest efektem elastycznym. Kilkoma kliknięciami można z ramki czarnej o sztywnych

konturach zrobić ramkę zieloną z miękkim przejściem pomiędzy obszarami: widocznym i niewidocznym

Rysunek 22.120. W niektórych typach drzwi montowane są szyby z wzorzystego szkła. Zniekształcają

one widziany przez nie obraz. Filtr Szklany blok daje podobne wrażenie

3. Jedynymi parametrami, jakie można zmieniać w oknie Szklany blok, są szerokość i wysokość bloku. Sprawdź ich wpływ na wygląd obrazka (rysunek 22.121).

676

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.121. Zwiększenie rozmiarów bloku pogarsza widoczność

Aby obrazek wyglądał tak, jakby był wykonany przez dziecko: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Twórcze/Dziecięce zabawy. Na rysunku 22.122 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.122. Obrazek ułożony z kołeczków

3. Z listy Zabawa wybierz technikę, która daje odpowiadający Ci rezultat (rysunek 22.123). Wprowadź poprawki w wyglądzie, zmieniając wartości parametrów.

Rozdział 22.  Efekty

677

Rysunek 22.123. Bez brudzenia sobie palców można namalować obrazek palcami

Aby obrazek wyglądał tak, jakby był ułożony z malutkich kafli: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Twórcze/Mozaika. Na rysunku 22.124 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi. 3. W oknie Mozaika ustaw maksymalny rozmiar kafelków (rysunek 22.125). 4. Zaznacz opcję Winieta. Wzór będzie widoczny tylko w środkowej części mozaiki. 5. Kliknij narzędzie oznaczone symbolem kroplomierza. Jako kolor tła wybierz taki, który znajduje się na krawędzi winiety.

678

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.124. Współczuję glazurnikowi, który będzie miał wykonać taki projekt

Rysunek 22.125. To również jest komputerowa symulacja mozaiki

Rozdział 22.  Efekty

679

Aby obrazek wyglądał tak, jakby był pokryty gwiazdkami lub plamkami: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Twórcze/Cząsteczki. Na rysunku 22.126 pokazano obrazek poddany działaniu filtra o zwiększonych w stosunku do wartości domyślnych: rozmiarze i gęstości, a zmniejszonej przezroczystości.

Rysunek 22.126. Dzięki zmianie parametrów z domyślnych na powodujące lepszą widoczność plamki

można zauważyć je na ilustracji

3. W oknie Cząsteczki w sekcji Styl wybierz Banieczki (rysunek 22.127).

Rysunek 22.127. Efekt w wariancie z minimalną liczbą kolorów nadaje się znakomicie do symulowania

opadów atmosferycznych

680

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby obrazek wyglądał tak, jakby był oglądany przez zaparowane szkło: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Twórcze/Rozpraszanie. Na rysunku 22.128 pokazano obrazek poddany działaniu filtra o wartościach domyślnych.

Rysunek 22.128. Dzięki rozproszeniu pikseli obrazek wygląda jak malowany farbami lub oglądany

przez zaparowane szkło

3. Zwiększaj stopniowo rozmiary rozpraszania w pionie i poziomie (rysunek 22.129).

Rysunek 22.129. Rozpraszanie może nie tylko zniekształcić szczegóły, ale całkiem je ukryć

Rozdział 22.  Efekty

681

Aby obrazek wyglądał tak, jakby był oglądany przez przydymione szkło: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Twórcze/Przydymione szkło. Na rysunku 22.130 pokazano obrazek poddany działaniu filtra o wartościach domyślnych.

Rysunek 22.130. Przydymione szkło, folia przyciemniająca szyby, okulary przeciwsłoneczne — to tylko

niektóre zastosowania filtra

3. Poeksperymentuj z próbnikiem kolorów i wartościami współczynników (rysunek 22.131).

Rysunek 22.131. Aby wzmocnić kolor występujący na obrazku, należy skopiować go z próbnikiem

kolorów, ustawić niewielką wartość współczynnika Odcień i zrezygnować z rozmycia

682

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby obrazek wyglądał jak witraż: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Twórcze/Witraż. Na rysunku 22.132 pokazano obrazek poddany działaniu filtra o wartościach domyślnych.

Rysunek 22.132. Pięknie, tylko co ten witraż przedstawia?

3. Aby szczegóły były widoczne, poeksperymentuj z szerokością lutu i wielkością elementów. Zwiększając natężenie światła, można rozjaśnić witraż. Użycie lutu w ciemnym kolorze występującym na obrazku spowoduje, że nie będzie on kontrastował z częścią elementów (rysunek 22.133).

Aby obrazek wyglądał jak w ramce: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Twórcze/Winieta. Na rysunku 22.134 pokazano obrazek poddany działaniu filtra o wartościach domyślnych. 3. Poeksperymentuj z doborem parametrów (rysunek 22.135). Oczywiście efekt Winieta można łączyć z innymi i ten sam fragment obrazka, który jest widoczny wewnątrz ramki, można np. wypchnąć.

Rozdział 22.  Efekty

Rysunek 22.133. Praca bardzo misterna. Można się zorientować, co było natchnieniem dla artysty.

Oświetlenie przestrzenne dodało pracy charakteru trójwymiarowego

Rysunek 22.134. Winieta uzyskana dzięki zastosowaniu parametrów domyślnych

683

684

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.135. To również jest winieta. Kolor jest identyczny jak kolor liści na obrazku. Dzięki okrągłemu

kształtowi przypomina obraz oglądany przez lunetę. Wartość przesunięcia ma wpływ na rozmiar pola, w którym widać obrazek. Parametr Zanikanie określa, na jakim obszarze odbywa się przejście pomiędzy ramką a obrazkiem

Aby powstał obrazek wirujący wokół punktu widocznego na obrazku: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Twórcze/Wir. Na rysunku 22.136 pokazano obrazek poddany działaniu filtra o wartościach domyślnych.

Rysunek 22.136. Efekt Wir z ustawieniami domyślnymi

Rozdział 22.  Efekty

685

3. Poeksperymentuj ze stylami, położeniem środka przekształcenia, rozmiarem oraz kątami (rysunek 22.137).

Rysunek 22.137. Mniej subtelny styl, ale efekt bardziej spektakularny. Po wciśnięciu przycisku z krzyżykiem

i kursorem można kliknięciem wskazać miejsce na obrazku, które będzie centrum przekształcenia. Nie musi być nim wcale strzałka wskazująca, jak dojść do sołtysa

Aby dodać do zdjęcia efekty spowodowane przez opady atmosferyczne: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Twórcze/Pogoda. Na rysunku 22.138 pokazano obrazek poddany działaniu filtra o wartościach domyślnych. 3. W ramce Zjawisko atmosferyczne wybierz to, którego wystąpienie podczas robienia zdjęcia chcesz symulować (rysunek 22.139). Suwakiem Siła ustaw intensywność zjawiska. Suwakiem Rozmiar określ wielkość powtarzanego modułu. Jeśli nie odpowiada Ci wzór, który utworzył na obrazku zjawisko atmosferyczne, kliknij przycisk Wylosuj.

686

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.138. Domyślne ustawienia powodują generowanie prószącego śniegu

Rysunek 22.139. Pozdrowienia z Krainy Deszczowców!

Rozdział 22.  Efekty

687

Niestandardowe Do niestandardowych efektów specjalnych należą cztery efekty umożliwiające transformowanie obrazka. Dostęp do poleceń z tej grupy można uzyskać po wybraniu kolejno: Efekty/Niestandardowe (rysunek 22.140). Rysunek 22.140.

Program zawiera cztery filtry niestandardowe

Aby obrazek został przekształcony za pomocą pociągnięć pędzla: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Niestandardowe/Alchemia. Na rysunku 22.141 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.141. Przekształcenie z parametrami domyślnymi jest dobrym punktem wyjścia do własnych

poszukiwań

688

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

3. Z listy Styl (rysunek 22.142) wybierz rodzaj śladu. 4. Suwakiem Gęstość ustaw, jak gęsto będą znajdowały się elementy dodane do obrazka. 5. Kliknij kartę Kolor. Aby widoczny był obrazek w sekcji Tło, wybierz Z obrazka. 6. Kliknij kartę Przezroczystość. Dobierz taką wartość, aby tło było widoczne.

Rysunek 22.142. Tynk strukturalny? Już jest!

Aby obrazek został poddany działaniu filtra pasmowo-przepustowego: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Niestandardowe/Filtr pasmowo-przepustowy. Na rysunku 22.143 pokazano obrazek poddany działaniu filtra ze zmodyfikowanymi wartościami domyślnymi. Dla maksymalnej wartości współczynników Częstotliwość i Szerokość pasma obraz był czarną plamą. 3. Poeksperymentuj z wartościami współczynników Częstotliwość i Szerokość (rysunek 22.144).

Rozdział 22.  Efekty

689

Rysunek 22.143. Filtr pasmowo-przepustowy umożliwia dostosowanie ostrych i gładkich krawędzi

na obrazku

Rysunek 22.144. Ostre obszary obrazka to takie, w których występują nagłe zmiany (np. kolory, krawędzie,

szum). Gładkie obszary charakteryzują się stopniowymi zmianami. Obrazek jest jasny, ale szczegóły nie są ostre

690

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby na obrazek nałożyć tekstury i desenie: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Niestandardowe/Mapa wypukłości. Na rysunku 22.145 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.145. Rezultat użycia filtra Mapa wypukłości

3. Rozwiń listę Styl (rysunek 22.146., 22.147 i 22.148). Wybierz z niej wzór, który następnie pojawi się na obrazku.

Rysunek 22.146. Mapa wypukłości dodaje do obrazka tekstury i desenie, osadzając je na powierzchni

płaskorzeźby

Rozdział 22.  Efekty

691

Rysunek 22.147. Niektóre efekty są tak realistyczne, że aż nie wypada ich pominąć. Efekt Mapa wypukłości,

styl Zmięty papier

Rysunek 22.148. Efekt Mapa wypukłości, styl Układanka

692

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby obrazek poddać działaniu filtra własnego projektu: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Niestandardowe/Efekt użytkownika. Efekt użytkownika umożliwia utworzenie efektów specjalnych poprzez zdefiniowanie nowej wartości koloru dla każdego piksela na podstawie wartości kolorów sąsiednich pikseli. Rezultatem mogą być: rozmywanie, wyostrzanie, wykrywanie krawędzi. Na rysunku 22.149 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.149. Rezultat użycia filtra z ustawieniami domyślnymi

3. Można zdefiniować wartości wybranych pikseli numerycznie lub przez wpisanie ich wartości w siatce (rysunek 22.150). Środkowe pole w siatce przedstawia wybrany piksel. Pola wokół reprezentują piksele sąsiednie. Liczba wpisana w środkowym polu siatki jest mnożona przez wartość koloru pierwotnego wybranego piksela. Liczba wynikowa (nowa wartość koloru wybranego piksela) może być dalej modyfikowana przez określenie zakresu wpływu wartości sąsiadujących pikseli, które mogą być dodane do wartości wybranego piksela lub odjęte od niej. 4. Wszystkie wartości wpisywane w siatce muszą być mnożone przez odpowiadające wartości pikseli i sumowane w celu utworzenia nowej wartości dla piksela (rysunek 22.151).Wynik wszystkich numerycznych operacji w siatce przedstawia ostateczną wartość koloru piksela (od 1 do 255).

Rozdział 22.  Efekty

693

Rysunek 22.150. We wszystkich polach otaczających środkowy piksel wpisano 0. Wartość piksela zależy

nie od sąsiadujących pikseli, ale od wartości wpisanej w środkowym polu. Jeżeli Podzielnik równa się wartości wpisanej w środkowym polu, to te dwie wartości nawzajem się wyeliminują. Nowa wartość dla piksela będzie zależeć jedynie od wartości sąsiadujących pikseli

Rysunek 22.151. Z obrazka wydobyte zostały szczegóły i podkreślone krawędzie

694

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Zniekształcanie Efekty specjalne zniekształcania dokonują transformacji wyglądu obrazków bez dodawania głębi. Dostęp do poleceń z tej grupy można uzyskać po wybraniu kolejno: Efekty/Zniekształcanie (rysunek 22.152). Rysunek 22.152.

Lista zniekształceń

Aby obrazek wyglądał jak wydrukowany, pocięty i ponownie złożony: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Zniekształcanie /Bloki. Na rysunku 22.153 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi. 3. Obszar niezidentyfikowany (rysunek 22.154) to innymi słowy kolor powierzchni, na której układane są elementy. Im Max. przesunięcie jest większe, tym tło bardziej widoczne. Rozmiary elementów układanki są określane przez położenie suwaków Szerokość bloku i Wysokość bloku.

Rozdział 22.  Efekty

Rysunek 22.153. Zasadniczo można się domyślić, jaki rezultat daje tu użycie filtra

Rysunek 22.154. Tło zostało skopiowane z ciemnego obszaru zdjęcia. Bloki są duże i przesunięte o

maksimum 20%

695

696

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby obrazek został przesunięty zgodnie z wartościami z innego obrazka: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Zniekształcanie /Przenikanie. Na rysunku 22.155 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.155. Wartości z mapy przenikania pojawiają się na obrazku jako kształty, kolory

i zniekształcenia

3. Rozwiń listę dostępnych wzorów (rysunek 22.156). Wybierz jeden z nich. Dobierz pozostałe parametry przekształcenia, aby uzyskać optymalny efekt.

Rysunek 22.156. Dużą pomocą przy wyborze wzoru i jego parametrów jest możliwość obserwowania ich

wpływu na obrazek, który jest ciągle widoczny

Rozdział 22.  Efekty

697

Aby obrazek został zniekształcony poprzez zmianę położenia węzłów siatki: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Zniekształcanie /Deformacja siatki. Domyślnie siatka nie jest zniekształcona (rysunek 22.157).

Rysunek 22.157. Domyślne ustawienia nie powodują deformacji obrazka

3. Korzystając z suwaka Prowadnice (rysunek 22.158), zwiększ ich liczbę. Maksymalnie może ich być 10 w pionie i 10 w poziomie. Gęstsze rozmieszczenie prowadnic to precyzyjniejsza deformacja obrazka.

Aby obrazek został podzielony na części i złożony z nich w innej kolejności: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Zniekształcanie /Przesunięcie. Obrazek zostanie zdeformowany zgodnie z ustawieniami domyślnymi (rysunek 22.159). 3. Tylko przy przesunięciu w poziomie i w pionie wynoszącym -50 lub 50 obrazek jest podzielony na cztery części. Zaburzenie tych proporcji powoduje zdominowanie obrazka przez jedną część (rysunek 22.160). Puste pole zostanie wypełnione jednolicie, gdy w sekcji Obszary niezdefiniowane wybierzemy Kolor. Kolor można skopiować z obrazka.

698

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.158. Większa liczba węzłów siatki umożliwia dokładniejszą kontrolę nad szczegółami obrazka

Rysunek 22.159. Obrazek został podzielony na cztery części. Następnie zostały one zamienione

po przekątnej

Rozdział 22.  Efekty

Rysunek 22.160. W miejscu, gdzie wcześniej znajdował się obrazek, pozostaje pusty obszar.

Można go wypełnić np. kolorem skopiowanym z obrazka

Aby obrazek został podzielony na komórki kwadratowe, prostokątne lub okrągłe: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Zniekształcanie /Ziarnistość. Obrazek zostanie zdeformowany zgodnie z ustawieniami domyślnymi (rysunek 22.161).

Rysunek 22.161. Obrazek został przekształcony zgodnie z ustawieniami domyślnymi

699

700

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

3. Dobór przekształcenia najlepiej jest rozpocząć od sekcji Tryb ziarnistości (rysunek 22.162). Kolejnym etapem powinno być dobranie rozmiaru elementów, na które podzielony zostanie obrazek (Szerokość, Wysokość), oraz ich przezroczystości (Krycie). Tylko dla trybu promieniowego istnieje możliwość wyznaczenia środka przekształcenia.

Rysunek 22.162. Czy latarnia może być źródłem promieniowania, które zaburza czasoprzestrzeń?

Aby obrazek został zniekształcony przez nałożenie na niego fali: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Zniekształcanie /Marszczenie. Obrazek zostaje zdeformowany zgodnie z ustawieniami domyślnymi (rysunek 22.163). 3. W oknie Marszczenie (rysunek 22.164) można zastosować dodatkowe fale prostopadłe. Dla obu fal można dobrać niezależną amplitudę, aby zwiększyć zniekształcenie.

Aby obrazek został zniekształcony zgodnie z nałożonym na niego segmentem linii: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Zniekształcanie/Ścinanie. Ustawienia domyślne nie powodują deformacji obrazka (rysunek 22.165).

Rozdział 22.  Efekty

Rysunek 22.163. Marszczenie powoduje zniekształcenie obrazka przez nałożenie na niego fali

Rysunek 22.164. Obraz jest deformowany przez nałożenie dwu fal wzajemnie prostopadłych

o identycznym okresie, ale różnych amplitudach. Kąt pozwala na określenie kąta początkowego fali

701

702

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.165. Okno Ścinanie z ustawieniami domyślnymi

3. Rozwiń listę Styl edycji (rysunek 22.166) i wybierz z niego rodzaj linii, który będzie punktem odniesienia przy deformacji obrazka. Klikając przyciski Poziome lub Pionowe, można zmienić kierunek linii odniesienia. Stosując przeciąganie, można modelować linię i sposób deformacji obrazka.

Rysunek 22.166. Po deformacji obrazka pozostaje puste miejsce. Nosi ono nazwę Obszary niezdefiniowane.

Gdy zażądamy, aby zostały w nich powtórzone krawędzie pomiędzy krawędzią arkusza a krawędzią obrazka, przeciągnięte zostaną linie w kolorze pikseli brzegowych

Rozdział 22.  Efekty

703

Aby obrazek został zniekształcony przez spiralny wir: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Zniekształcanie/Zawirowanie. Obrazek zostanie poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi (rysunek 22.167).

Rysunek 22.167. Obrazek został poddany działaniu filtra zgodnie z wartościami domyślnymi

3. W sekcji Kierunek (rysunek 22.168) można wybrać kierunek zawirowania. Po naciśnięciu przycisku oznaczonego krzyżykiem można kliknięciem wskazać miejsce na obrazku, które będzie środkiem wiru. Suwakiem Pełne obroty można określić intensywność zawirowania. Suwakiem Dodatkowy kąt można określić kąt początkowy zawirowania.

Aby obrazek został zmniejszony i powielony: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Zniekształcanie/Kafelkowanie. Obrazek zostanie zmniejszony i powielony w postaci serii identycznych kafelków na siatce (rysunek 22.169). 3. Wartość określona przy użyciu suwaka Zakładka (rysunek 22.170) określa, jaka część miniatury będzie pokrywała się z sąsiednią. Suwaki Kafelki w poziomie i Kafelki w pionie umożliwiają określenie, ile miniatur zmieści się wszerz i wzdłuż obrazka pierwotnego.

704

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.168. Niewielkie zawirowanie można wykorzystać do „wyniesienia przez falę” fragmentu

obrazka, który chcemy wyeksponować

Rysunek 22.169. Powierzchnia obrazka została wypełniona wieloma miniaturami

Rozdział 22.  Efekty

705

Rysunek 22.170. Efekt znakomicie upraszcza tworzenie teł obrazków lub tapet stron WWW

Aby obrazek stwarzał wrażenie namalowanego mokrą farbą: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Zniekształcanie/Świeża farba. Obrazek wygląda tak sugestywnie, że aż czuć zapach świeżej farby (rysunek 22.171).

Rysunek 22.171. Gdy widzę ten efekt, zawsze przypomina mi się obraz Whistlera pt. „Matka”, a także Jaś

Fasola

706

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

3. Położenie suwaka Świeżość ma wpływ na zakres kolorów objętych działaniem efektu (rysunek 22.172). Wartość parametru Procent określa rozmiar kropel farby.

Rysunek 22.172. Jeśli świeżość ma wartość minimalną, efekt ma wpływ na ciemne kolory.

Jeśli procent ma wartość prawie maksymalną, ślady pozostawione przez farbę są długie

Aby obrazek stwarzał wrażenie płynnego zawirowania: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Zniekształcanie/Wir wodny. Na obrazku pokazano rezultat użycia filtra z ustawieniami domyślnymi (rysunek 22.173). 3. W oknie Wir wodny można wykorzystać gotowe style lub utworzyć własne, ustawiając długość smugi, odstępy, skręt i widoczność bruzd (rysunek 22.174).

Aby obrazek stwarzał wrażenie wiejącego przez obrazek wiatru: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Zniekształcanie/Wiatr. Na obrazku pokazano rezultat użycia filtra z ustawieniami domyślnymi (rysunek 22.175).

Rozdział 22.  Efekty

707

Rysunek 22.173. Wynik użycia filtru Wir wodny z ustawieniami domyślnymi

Rysunek 22.174. Nie dla każdego obrazka ustawienia domyślne się sprawdzają. Czasami trzeba zmienić

nie tylko styl, ale i wartości wszystkich parametrów

708

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.175. Rezultat użycia filtra Wiatr z domyślnymi wartościami parametrów

3. W oknie Wiatr (rysunek 22.176) można określić siłę i kąt rozmycia oraz przezroczystość efektu.

Rysunek 22.176. Wow! Wieje tak, że aż odrywa kawałki z latarni!

Rozdział 22.  Efekty

709

Szum Mianem szumu na obrazkach bitmapowych określa się piksele wyświetlane na obrazku w przypadkowych miejscach. Efekty z grupy Szum pozwalają dodawać lub przeciwnie — usuwać szum. Dostęp do poleceń z tej grupy można uzyskać po wybraniu kolejno: Efekty/Szum (rysunek 22.177). Rysunek 22.177.

Lista efektów należących do kategorii Szum

Aby do obrazka zastosować jeden z dziewięciu efektów szumu: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Szum/Strojenie szumu. Na rysunku 22.178 pokazano obrazek z oknem Strojenie szumu. Ułatwia ono wstępne zorientowanie się, który efekt należy wybrać.

Aby do obrazka dodać szum: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Szum/Dodaj szum. Na rysunku 22.179 pokazano obrazek przekształcony z użyciem parametrów domyślnych.

710

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.178. Każdy efekt reprezentowany jest przez miniaturę. Przedstawia podgląd obrazka po

zastosowaniu narzędzia. Kliknięcie miniatury powoduje zastosowanie reprezentowanego przez nią efektu do całego obrazka

Rysunek 22.179. Do obrazka został dodany szum z parametrami domyślnymi

3. Zmianę ustawień najlepiej rozpocząć od wybrania Typu szumu (rysunek 22.180), a następnie jego parametrów.

Rozdział 22.  Efekty

711

Rysunek 22.180. Dodanie szumu spowodowało uzyskanie efektu ziarnistości

Aby zamienić obrazek w stereogram: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Szum/Stereogram. Na rysunku 22.181 pokazano obrazek przekształcony z użyciem parametrów domyślnych.

Rysunek 22.181. Stereogram umożliwia utworzenie wzoru szumu nadającego obrazkowi wrażenie

trójwymiarowej głębi. Dostrzeżenie efektu przestrzennego może być bardzo trudne

712

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

3. Ułatwieniem w dostrzeżeniu trójwymiarowości może być zredukowanie głębi (rysunek 22.182).

Rysunek 22.182. Stereogram o zmniejszonej głębi

Aby zredukować szum na podstawie maksimum wyliczonego z sąsiednich pikseli: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Szum/Maksimum. Na rysunku 22.183 pokazano obrazek przekształcony z użyciem parametrów domyślnych. 3. Dla programu szumem są wszelkie przekroczenia maksimum (rysunek 22.184). Mogą na tym cierpieć szczegóły np. krawędzie liści.

Aby zredukować szum na podstawie mediany wyliczonej z sąsiednich pikseli: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Szum/Mediana. Na rysunku 22.185 pokazano obrazek przekształcony z użyciem parametrów domyślnych.

Rozdział 22.  Efekty

713

Rysunek 22.183. Efekt Maksimum redukuje szum przez dopasowanie wartości koloru poszczególnych

pikseli na podstawie maksimum wyliczonego z sąsiednich pikseli

Rysunek 22.184. Parametry filtra trzeba dostosować do konkretnego obrazka. W przeciwnym razie filtr

ten może dać efekt lekkiego rozmycia

714

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.185. Filtr powoduje usunięcie szumu, a wraz z nim szczegółów poprzez dopasowanie

wartości koloru poszczególnych pikseli na podstawie mediany wyliczonej z sąsiednich pikseli

3. Metodą empiryczną należy dobrać taką wartość promienia, wewnątrz którego analizowane są piksele, aby uzyskać najlepszą jakość obrazka (rysunek 22.186).

Rysunek 22.186. Obrazek z rysunku 22.185 po zwiększeniu wartości promienia

Rozdział 22.  Efekty

Aby zredukować szum na podstawie minimum wyliczonego z sąsiednich pikseli: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Szum/Minimum. Na rysunku 22.187 pokazano obrazek przekształcony za pomocą parametrów domyślnych.

Rysunek 22.187. Efekt powoduje usunięcie szumu poprzez dopasowanie wartości koloru

poszczególnych pikseli na podstawie minimum wyliczonego z sąsiednich pikseli

3. Dobierz eksperymentalnie wartość parametrów (rysunek 22.188).

Rysunek 22.188. Obrazek z rysunku 22.187 po zwiększeniu wartości promienia i zmniejszeniu

skuteczności filtrowania

715

716

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby usunąć morę: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Szum/Usuń morę. Na rysunku 22.189 pokazano obrazek przekształcony za pomocą parametrów domyślnych.

Rysunek 22.189. Mora jest efektem o kształcie fali powstającym w wyniku nałożenia na tym samym

obrazku dwóch rastrów o różnej gęstości

3. Dobierz eksperymentalnie wielkość analizowanego obszaru, tak aby usunięta została mora, ale szczegóły były widoczne (rysunek 22.190).

Aby usunąć szum: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Szum/Usuń szum. Na rysunku 22.191 pokazano obrazek przekształcony za pomocą parametrów domyślnych. 3. Usuń zaznaczenie z pola Autom. (rysunek 22.192). Dobierz taką wartość współczynnika Próg, aby po przekształceniu uzyskać jak najlepszą jakość obrazka.

Rozdział 22.  Efekty

Rysunek 22.190. Drobne liście nie zostały „uśrednione” i jakość obrazka pozostała poprawna

Rysunek 22.191. Szum ma formę „śnieżenia” pojawiającego się podczas skanowania

lub przechwytywania wideo

717

718

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.192. Obrazek z rysunku 22.191 po ręcznej korekcji wartości współczynnika Próg

Wyostrzanie Efekty specjalne z grupy Wyostrzanie stosowane są najczęściej w celu poprawienia kontrastu, uwypuklenia krawędzi czy zmniejszenia cienia. Dostęp do poleceń z tej grupy można uzyskać po wybraniu kolejno: Efekty/Wyostrzanie (rysunek 22.193). Rysunek 22.193.

Lista efektów powodujących wyostrzanie obiektu

Rozdział 22.  Efekty

719

Aby uwydatnić krawędzie szczegółów: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Wyostrzanie/Wyostrzanie adaptacyjne. Na rysunku 22.194 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.194. Wyostrzanie adaptacyjne umożliwia uwydatnienie krawędzi szczegółów przez analizę

wartości sąsiadujących pikseli. Ten filtr zachowuje najwięcej szczegółów, a jego działanie jest najbardziej widoczne na obrazkach o wysokiej rozdzielczości

3. Dobierz taką wartość parametru Procent, aby uzyskać najlepszy wygląd obrazka (rysunek 22.195).

Aby uwydatnić krawędzie szczegółów bez tworzenia ziarnistości: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Wyostrzanie/Wyostrzanie kierunkowe. Na rysunku 22.196 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi. 3. Dobierz taką wartość parametru Procent, aby uzyskać najlepszy wygląd obrazka (rysunek 22.197).

720

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.195. Ten filtr zachowuje najwięcej szczegółów. Jego działanie jest najbardziej widoczne

na obrazkach o wysokiej rozdzielczości

Rysunek 22.196. Filtr umożliwia uwydatnienie krawędzi obrazka bez tworzenia ziarnistości

Rozdział 22.  Efekty

721

Rysunek 22.197. Przy niewielkiej wartości współczynnika Procent poprawa wyglądu obrazka jest

zauważalna, a jednocześnie krawędzie są miękkie

Aby usunąć zacienienie: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Wyostrzanie/Filtr górnoprzepustowy. Na rysunku 22.198 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.198. Maksymalna skuteczność przy minimalnym promieniu spowodowała odfiltrowanie

niemal całej zawartości obrazka

722

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

3. Dobierz takie wartości parametrów Procent i Promień, aby uzyskać najlepszy wygląd obrazka (rysunek 22.199).

Rysunek 22.199. Filtr górnoprzepustowy usuwa z obrazka szczegóły i cienie. Stwarza to wrażenie poświaty

przez uwydatnienie światła i jasnych miejsc obrazka. Może to jednak wpłynąć na kolor i ton obrazka

Aby uwydatnić krawędzie obrazka: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Wyostrzanie/ Wyostrzanie. Na rysunku 22.200 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi. 3. Dobierz takie wartości parametrów, aby uzyskać najlepszy wygląd obrazka (rysunek 22.201).

Aby uwydatnić krawędzie obrazka: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Wyostrzanie/Maska wyostrzająca. Na rysunku 22.202 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rozdział 22.  Efekty

723

Rysunek 22.200. Wyostrzanie umożliwia uwydatnienie szczegółów krawędzi obrazka przez ustawienie

ostrości rozmazanych obszarów i zwiększenie kontrastu między sąsiadującymi pikselami

Rysunek 22.201. Przesuń suwak Próg, aby ustawić próg działania filtra. Niższe wartości zwiększają liczbę

pikseli zmienionych przez efekt wyostrzania

724

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.202. Parametry domyślne dają zaledwie wyobrażenie o możliwościach filtra

3. Dobierz takie wartości parametrów, aby uzyskać najlepszy wygląd obrazka (rysunek 22.203).

Rysunek 22.203. Maska wyostrzająca umożliwia podkreślenie szczegółów krawędzi i ustawienie ostrości

rozmazanych obszarów na obrazku bez usuwania obszarów o niskich częstotliwościach

Rozdział 22.  Efekty

725

Tekstura Efekty specjalne z grupy Tekstura pozwalają dodawać do obrazka tekstury o różnych kształtach i powierzchniach. Dostęp do poleceń z tej grupy można uzyskać po wybraniu kolejno: Efekty/Tekstura (rysunek 22.204). Rysunek 22.204.

Za pomocą tych efektów można też tak zmienić obrazek, aby wyglądał jak namalowany na tynku lub skórze słonia, jak oglądany przez moskitierę itp.

Aby obrazek wyglądał jak namalowany na murze z cegieł: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Tekstura/Mur z cegieł. Na rysunku 22.205 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi. 3. Dobierz takie wartości parametrów, aby uzyskać najlepszy wygląd obrazka (rysunek 22.206). Parametr Nierówności odpowiada za chropowatość powierzchni cegieł. Grubość zaprawy ma wpływ na szerokość przerwy między cegłami. Mur jest oświetlony wirtualnym źródłem światła. Za kąt padania promieni odpowiada parametr Kierunek światła. Rozmiar cegieł można określić, wpisując wartości w polach Szerokość cegły i Wysokość cegły.

726

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.205. To nie czarna magia, ale grupowanie pikseli w serie powiązanych komórek, dzięki

czemu obrazek wygląda jak namalowany na murze z cegły

Rysunek 22.206. Mural?

Rozdział 22.  Efekty

727

Aby obrazek wyglądał jak wykonany na folii, pod którą dostały się pęcherzyki powietrza: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Tekstura/Banieczki. Na rysunku 22.207 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.207. Ustawienia domyślne dają wyobrażenie o tym, jakie możliwości stwarza filtr

3. Dobierz takie wartości parametrów, aby uzyskać najlepszy wygląd obrazka (rysunek 22.208).

Rysunek 22.208. Niczym syrena z morskiej piany wyłonił się Sasek…

728

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby obrazek wyglądał jak obraz namalowany na płótnie: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Tekstura/Płótno. Na rysunku 22.209 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.209. Jakiż to mistrz pędzla popełnił owo dzieło? A gdyby połączyć działanie dwóch filtrów:

symulującego płótno i malowanie farbą?

3. Dobierz takie wartości parametrów, aby uzyskać najlepszy wygląd obrazka (rysunek 22.210). Poprawę wyglądu obrazka należy rozpocząć od ustawień mających fundamentalny wpływ na wygląd, a następnie dopracowywać szczegóły. W pierwszej kolejności trzeba znaleźć fakturę materiału, a potem dobrać jej parametry liczbowe. Po rozwinięciu listy faktur (rysunek 22.210) i kliknięciu przycisku Więcej wyświetlane jest okno Załaduj pliki mapy płótna (rysunek 22.211). Można w nim wybrać gotową mapę płótna lub załadować dowolny obrazek jako mapę płótna.

Rozdział 22.  Efekty

729

Rysunek 22.210. Filtr jest nałożony na obraz, a zatem zmniejszenie wartości parametru Przezroczystość

powoduje pogorszenie widoczności obrazka. Wraz ze wzrostem wartości współczynnika Płaskorzeźba coraz bardziej widoczne stają się góry i doliny materiału. Tekstura ma budowę modułową. Cała powierzchnia jest pokrywana przez powtórzenie jednego elementu. Parametry dotyczące przesunięcia określają sposób układania elementów na płaszczyźnie

Rysunek 22.211. Najlepsze rezultaty daje używanie w charakterze map obrazków o wysokim i średnim

kontraście

730

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby obrazek wyglądał jak namalowany na bruku: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Tekstura/Bruk. Na rysunku 22.212 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.212. Obrazek ułożony z kostki brukowej

3. Dobierz takie wartości parametrów, aby uzyskać najlepszy wygląd obrazka (rysunek 22.213).

Rysunek 22.213. Zaznaczenie opcji Wypaczanie powoduje, że krawędzie kostek nie są proste.

Współczynnik Nierówności odpowiada za liczbę ciemnych plam na kostkach. Suwakiem Rozmiar można zmieniać wielkość kostek. Parametr Grubość zaprawy opisuje szerokość przerwy między kostkami. Położenie strzałki widocznej w kole Kierunek światła określa położenie cieni rzucanych przez nierówności

Rozdział 22.  Efekty

731

Aby obrazek wyglądał jak namalowany na skórze słonia: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Tekstura/Skóra słonia. Na rysunku 22.214 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.214. Czy zadbana słonica używająca kosmetyków anty-aging nie poczuje się dotknięta

nazwą efektu?

3. Dobierz takie wartości parametrów , aby uzyskać najlepszy wygląd obrazka (rysunek 22.215).

Rysunek 22.215. Suwak Wiek umożliwia ustawienia wartości z przedziału od 1 do 100. Wzrost wartości powoduje zwiększenie liczby zmarszczek. Efekt jest uzyskiwany przez nałożenie falistych linii. Jeśli utworzony przez nie wzór nie jest ładny, można kliknąć przycisk Wylosuj. W polu Kolor widoczna jest próbka koloru, którą wypełnione są bruzdy. Aby nie kontrastowały one z resztą obrazka, można skopiować kolor z obszaru występującego na obrazku

732

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby obrazek wyglądał jak wytrawiony na płytce metalowej: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Tekstura/Wytrawianie. Na rysunku 22.216 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.216. Metaloplastyka

3. Dobierz takie wartości parametrów, aby uzyskać najlepszy wygląd obrazka (rysunek 22.217).

Aby obrazek wyglądał jak wytłoczony z plastiku: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Tekstura/Plastik. Na rysunku 22.218 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi. 3. Dobierz takie wartości parametrów, aby uzyskać najlepszy wygląd obrazka (rysunek 22.219).

Rozdział 22.  Efekty

733

Rysunek 22.217. Im większą wartość ma parametr Szczegóły, tym większy stopień szczegółowości

odtworzenia obrazka oryginalnego. Wraz ze wzrostem Głębokości wytrawienia rośnie udział ciemnych kolorów. Kierunek padania światła wskazuje zwrot strzałki. Ma on wpływ na ułożenie cieni. Kolor powierzchni można wybrać z palety, która jest dostępna po kliknięciu czarnej strzałki skierowanej ku dołowi

Rysunek 22.218. Umieszczenie takiego zdjęcia na folderze reklamowym gospodarstwa

agroturystycznego gwarantuje, że jeżeli ktoś do niego zajrzy, to zrobi to całkiem przez przypadek

734

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.219. Im większą wartość ma parametr Światło, tym obrazek jest jaśniejszy, bardziej

błyszczący. Wraz ze wzrostem głębokości wytłoczenia ciemniejsze stają się miejsca przetłoczeń. Dla małej wartości parametru Gładkość obrazek składa się z dużej ilości przetłoczeń. Wraz ze wzrostem gładkości liczba przetłoczeń maleje, ale krzywizna wewnątrz każdego nich jest mniejsza. Kierunek padania światła wskazuje zwrot strzałki. Ma on wpływ na ułożenie cieni. Kolor Światła można wybrać z palety, która jest dostępna po kliknięciu czarnej strzałki skierowanej ku dołowi

Aby obrazek wyglądał jak namalowany na otynkowanym murze: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Tekstura/Tynk. Na rysunku 22.220 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.220. Obrazy malowane na tynku nie są najwyższej jakości

Rozdział 22.  Efekty

735

3. Dobierz takie wartości parametrów, aby uzyskać najlepszy wygląd obrazka (rysunek 22.221).

Rysunek 22.221. Im mniejsza jest wartość parametru Szczegóły, tym i one są mniejsze, a tym samym

dokładniej odzwierciedlają wygląd obrazka. Im mniejsza jest wartość parametru Jaskrawość, tym obrazek ciemniejszy. Wzór tynku ma charakter losowy. Jeżeli nie odpowiada Ci jego wygląd, kliknij przycisk Wylosuj lub wpisz numer w pole obok przycisku

Aby obrazek wyglądał jak relief wypukły: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Tekstura/Relief wypukły. Na rysunku 22.222 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi. 3. Dobierz takie wartości parametrów, aby uzyskać najciekawszy wygląd obrazka (rysunek 22.223).

Aby obrazek wyglądał jak za moskitierą: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Tekstura/Moskitiera. Na rysunku 22.224 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

736

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Rysunek 22.222. Relief gotowy!

Rysunek 22.223. Wraz ze wzrostem wartości parametru Szczegóły zwiększa się liczba elementów, które

są widoczne na obrazku. Im większą wartość ma parametr Głębokość wytłoczenia, tym ciemniejsze stają się miejsca przetłoczeń. Dla małej wartości parametru Gładkość obrazek składa się z dużej ilości przetłoczeń. Wraz ze wzrostem gładkości liczba przetłoczeń maleje, ale krzywizna wewnątrz każdego z nich jest mniejsza. Kierunek padania światła wskazuje zwrot strzałki. Ma on wpływ na ułożenie cieni. Kolor Światła można wybrać z palety, która jest dostępna po kliknięciu czarnej strzałki skierowanej ku dołowi

Rozdział 22.  Efekty

737

Rysunek 22.224. Komputer nie wie, jaki obrazek został wczytany. Predefiniowane parametry nie muszą

zapewniać idealnego wyglądu

3. Dobierz takie wartości parametrów, aby uzyskać najciekawszy wygląd obrazka (rysunek 22.225).

Rysunek 22.225. Krok pierwszy — wybieramy kolor tła. Świat widziany przez moskitierę nie musi być

pozbawiony kolorów. Im siatka gęstsza, tym tło ciemniejsze. Skorygować je można, zmieniając Jaskrawość. Gdy obrazek jest zbyt kanciasty, można zwiększyć wartość współczynnika Miękkość

738

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Aby obrazek wyglądał jak namalowany na kamieniu: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Tekstura/Kamień. Na rysunku 22.226 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.226. Filtr spowodował nadanie obrazkowi faktury kamienia

3. Dobierz takie wartości parametrów, aby uzyskać najciekawszy wygląd obrazka (rysunek 22.227).

Rysunek 22.227. Z listy Styl wybierz rodzaj materiału. Następnie skoryguj wygląd obrazka z wartościami

parametrów Nierówności i Szczegóły. Kierunek padania światła wskazuje zwrot strzałki. Ma on wpływ na ułożenie cieni

Rozdział 22.  Efekty

739

Aby obrazek wyglądał jak malowany kolejno nakładanymi warstwami farby: 1. Załaduj obrazek. 2. Wybierz polecenia Efekty/Tekstura/Podmalówka. Na rysunku 22.228 pokazano obrazek poddany działaniu filtra z wartościami domyślnymi.

Rysunek 22.228. Filtr Podmalówka nadaje obrazkowi wygląd charakterystyczny dla obrazów

utworzonych na płótnie pokrywanym kolejnymi warstwami farby

3. Dobierz takie wartości parametrów, aby uzyskać najciekawszy wygląd obrazka (rysunek 22.229).

Rysunek 22.229. Im większą wartość ma parametr Wielkość, w tym większym stopniu został zamalowany

oryginalny obrazek. Wraz ze wzrostem parametru Jaskrawość zwiększa się jaskrawość obrazka

740

Część II  Corel PHOTO-PAINT X7

Zakończenie W tramwaju młody człowiek pyta staruszka: — Przepraszam, jak dostać się do filharmonii? — Trzeba ćwiczyć, młody człowieku, trzeba bardzo dużo ćwiczyć. Identyczna sprawa jest z programem graficznym. Nawet w tak opasłym tomie nie udało się zmieścić opisu wszystkich funkcji. Te, o których wspomniano, opisane zostały z reguły oddzielnie. Potęga programu i prawdziwa umiejętność stosowania go polegają na tym, że do tego samego obiektu można stosować różne przekształcenia. Liczba kombinacji przypomina liczbę możliwych skreśleń numerów w Toto-Lotku. Tak jak w grze liczbowej, trafionych jest tylko kilka Na szczęście w grafice komputerowej możemy ćwiczyć, ćwiczyć, ćwiczyć i od tego uzależnić sukces. Nie musimy zdawać się na przypadek. Malcolm Gladwell w książce Poza schematem twierdzi (i na poparcie tej tezy przytacza wiele przykładów), że aby osiągnąć sukces w dowolnej dziedzinie, należy poświęcić na ćwiczenia 10 tysięcy godzin. Może to wydawać się dużo, ale gwarantuję Ci, że podczas pracy z CorelDRAW miną one bardzo szybko. Miłej nauki. Autor

742

CorelDRAW Graphics Suite 7

Skorowidz A American Point System, 84 arkusz orientacja, 65 rozmiary, 64, 87, 484 domyślne, 87

B Berthold Herman, 84 bitmapa, Patrz: mapa bitowa

C cień, 339, 342 clipart, 167, 250 CMYK, 64, 66, 529, 530, 544 Corel CAPTURE, 10 Corel CONNECT, 11 Corel PHOTO-PAINT, 11, 81, 268, 269, 445, 447, 481 ekran powitalny, 452 konfiguracja, 478 uruchamianie, 448 Corel PowerTRACE, 10, 83 CorelDRAW okno programu, Patrz: okno programu uruchamianie, 19, 20, 21 wersja, 13, 408 czcionka, 10, 282, 596, 599 jednostka miary, 84

D Didot François-Ambroise, 84 Documentation, 11 doker, 527, 531 dokument drukowanie, 419, 424 do pliku, 439, 440 marginesy, 421, 423 podgląd, 421, 423, 432 podział na arkusze, 430 położenie, 429 separacja kolorów, 434 w skali szarości, 426 znaczniki drukarskie, 442 HTML, 395, 402 kopia zapasowa, 410 szablon, 68, 69 tło, 91 tworzenie, 24, 405 układ, 88 zapisywanie, 87, 406 automatyczne, 409 format, 411 nowa nazwa, 410 PDF, 434, 436, 438 po raz pierwszy, 407 wersja CorelDRAW, 408 wybranych elementów, 411 drukarka ustawienia domyślne, 424 strony, 421 właściwości, 419 Duplexing Wizard, 11 dymek, 167, 171, 172

744

CorelDRAW Graphics Suite 7

E efekty, 603 3D, 604 cylinder, 607 efekt fazowania, 605 obrót w przestrzeni, 605 płaskorzeźba, 607 płytka, 616 szkło, 609 wypukłość, 612, 614 zawijanie strony, 610 zygzak, 616 aparat fotograficzny, 652 dyfuzja, 653 efekty świetlne, 657 filtr fotograficzny, 653 filtr miejscowy, 659 koloryzowanie, 652 machina czasu, 660 odbłysk soczewki, 656 tonowanie sepią, 657 metamorfoza, Patrz: metamorfoza niestandardowe, 687 alchemia, 687 efekt użytkownika, 692 filtr pasmowo-przepustowy, 688 mapa wypukłości, 690 obrys, 666 trasuj obrysy, 668 wykrywanie krawędzi, 667 wyszukaj krawędzie, 668 pociągnięcia ozdobne, 618 akwarela, 633 impresjonizm, 625 kredka Conte, 619 kredka świecowa, 621 kubizm, 622 mazak wodny, 634 papier marszczony, 634 pastele, 627 pióro i tusz, 628 puentylizm, 628 szkicownik, 631 szpachelka, 625 tepowanie, 622 węgiel, 619 wydrapywanka, 631

przezroczystość, Patrz: przezroczystość rozmywanie, 637 filtr dolnoprzepustowy, 641 inteligentne rozmycie, 649 poruszenie, 643 powiększenie, 649 rozmycie bokeh, 646 rozmywanie gaussowskie, 639 rozmywanie promieniste, 643 strojenie rozmywania, 637 usuwanie plamek, 640 wygładzanie, 646 wygładzenie kierunkowe, 637 zmiękczanie, 649 rozmywanie gaussowskie, 517 specjalne, 268 szum, 709 dodaj szum, 709 maksimum, 712 minimum, 715 stereogram, 711 strojenie szumu, 709 usuń morę, 716 usuń szum, 716 tekstura, 725 banieczki, 727 bruk, 730 kamień, 738 moskitiera, 735 mur z cegieł, 725 plastik, 732 płótno, 728 podmalówka, 739 relief wypukły, 735 skóra słonia, 731 tynk, 734 wytrawianie, 732 transformacje kolorów, 662 psychodeliczna, 664 rysunek rastrowy, 663 składowe kolorów, 662 solaryzacja, 665 trójwymiarowe, 339 cień, Patrz: cień głębia, Patrz: głębia perspektywa, Patrz: perspektywa twórcze cząsteczki, 679 dziecięce zabawy, 676

Skorowidz krystalizacja, 672 mozaika, 677 pogoda, 685 przydymione szkło, 681 ramka, 674 rękodzieło, 671 rozpraszanie, 680 szklany blok, 674 tkanina, 673 winieta, 682 wir, 684 witraż, 682 twórcze, 670 użytkownika, 692 wyostrzanie, 718, 722 adaptacyjne, 719 filtr górnoprzepustowy, 721 kierunkowe, 719 maska wyostrzająca, 722 zniekształcanie, 694 bloki, 694 deformacja siatki, 697 kafelkowanie, 703 marszczenie, 700 przenikanie, 696 przesunięcie, 697 świeża farba, 705 wiatr, 706 wir wodny, 706 zawirowanie, 703 ziarnistość, 699 ekran powitalny, 36, 57, 452 elipsa, 150, 151, 502 kontur, 503 opisana na osi, Patrz: elipsa trójpunktowa trójpunktowa, 150, 153 wycinek, 159 etykieta, 89, 90

F figura płaska, 139 filtr, 268, 269 górnoprzepustowy, 721 pasmowo-przepustowy, 688 Fourier Pierre Simon, 84

G galeria projektów, 57, 58 głębia, 371 wytłoczenie wektorowe, 371 głębokość, 379 oświetlenie, 373, 376, 377 głębia ostrości, 659 graffiti, 132 gwiazda, 155, 157, 167, 172 symetryczna, 156 zamiana na krzywe, 158 złożona, 161

I interfejs, 19

K kąt wymuszany, 106, 142 klon, 191, 192 kolor, 533 balans, 544 bazowy, 528, 529 dopełniający, 529 farby, 539, 540 jaskrawość, 545 jesieni, 537 kontrast, 545 kopiowanie, 541 korekcja, 543, 544, 545 krzywa tonalna, 545 liczba, 542 męski, 538 nasycenie, 545 obraz próbny, 77 obwiedni, 54, 503 paleta, 466, 535, 536, 537 pierwszego planu, 539, 540 profil, 66, 67 przejście, 66 styl, 87 tła, 485, 533, 534, 538 tryb CMYK, Patrz: CMYK RGB, Patrz: RGB skala szarości, 66

745

746

CorelDRAW Graphics Suite 7

kolor tryb scalania, Patrz: tryb scalania wypełnienia, 54, 215, 547, Patrz też: wypełnienie jednolitego, 540 zarządzanie, 67 zestaw domyślny, 541 źródłowy, 528, 529, 530 kontrast, 545 kopia zapasowa, 82 kratka, 162 krzywa, Patrz też: linia Béziera, 116, 118, 119, 179, 513 łamana, 103, 108, 128, 512, 513 trójpunktowa, 136 węzeł, 118, 119 dodawanie, 121 łączenie, 122 zamknięta, 123, 179 kształt objaśnienia, Patrz: dymek podstawowy, 168 predefiniowany, 167, 169, 172, 584 dodawanie tekstu, 177 schemat blokowy, Patrz: schemat blokowy strzałki, Patrz: strzałka transparent, Patrz: transparent kwadrat, 145, 146

L linia, 510, Patrz też: krzywa dwupunktowa, 109 kaligraficzna, 123 styczna, 112 szerokość zależna od nacisku rysika, 125, 126 wzorzec pociągnięcia, Patrz: wzorzec pociągnięcia zakończenie, 114, 115 linijka, 40, 87, 471 jednostka miary, 43, 472 początek, 44 podziałka, 45 przesuwanie, 42 ukrywanie, 36, 41 wyświetlanie, 36

Ł łuk, 161

M mapa bitowa, 79, 81, 243, 259, 389, 484, 520, 533 filtr, Patrz: filtr importowanie, 260, 265, 267 fragmentu, 263 z zachowaniem połączenia, 262 rozdzielczość, Patrz: rozdzielczość rozmiary, 263 wektoryzacja, Patrz: wektoryzacja mapa wypukłości, 690 maska, 514, 577, 590, Patrz też: zaznaczanie dopełnienie, 517 eliptyczna, 579 o kształcie dowolnym, 581, 583 linii równoległych, 586 predefiniowanym, 584 redukowanie, 590 wyostrzająca, 722 Menedżer obiektów, 427 menu, 27 Narzędzia, 478 Plik, 29 podręczne, 41 sterujące, 26, 27 metamorfoza, 361, 369 intensywność kolorów, 365 intensywność kształtów, 366 kierunek, 366 liczba kroków, 362 ścieżka, 362, 364 węzłów, 367 mora, 716

N narzędzie, 38, 39 etykietka, 78 Krzywa, Patrz: krzywa Pędzel, Patrz: pędzel Pisak, Patrz: pisak Rozpylacz, Patrz: rozpylacz Różdżka, 588 Spirala, Patrz: spirala środki artystyczne, Patrz: środki artystyczne zaznaczanie, 573 Zniekształcenie, Patrz: zniekształcenie nawigator, 56

Skorowidz

O obiekt, 181, 519 deformowanie, 311, 312, 313, 314, 315 drukowanie, 425 w skali szarości, 426 duplikat, 186, 187, 188 grupowanie, 189, 526 klonowanie, Patrz: klon kolejność, 212 kontur, 79 kopiowanie do schowka, 193 łączenie, 526 obracanie, 194 kąt, 80, 142, 195 obrys, 345, 666, 670 kolor, 351 liczba linii, 348 zbieganie się linii, 348 obwiednia, 215, 311, 312, 313, 314, 315 usuwanie, 316 odbicie lustrzane, 317 pochylanie, 197, 198 przesuwanie, 92, 203, 204 przezroczystość, Patrz: przezroczystość przyciąganie, 81 rozciąganie, 197, 199, 200 rozgrupowywanie, 189, 190 rozmieszczanie, 206, 207, 208 transformacja, 523 z wykorzystaniem dokera, 527 usuwanie, 208 właściwości, 519 współrzędne, 202 wstawianie ze schowka, 209 wyrównywanie, 209, 210, 211 zaznaczanie, Patrz: zaznaczanie zniekształcenie, Patrz: zniekształcenie obrazek kadrowanie, 495 rozmiary, 492 tworzenie, 481, 483, 487 wczytywanie, 488 odcinek, 103 kąt, 106 rozmiary, 104, 105 szerokość, 105 odsyłacz graficzny, 390 kratka, 393

747

okno dokowane, 77, 467, 468 opcji, 36 podpowiedzi, 50 programu, 24 zamykanie, 417, 418 okrąg, 152 wycinek, 159

P kolor, 54 paleta kolorów, Patrz: kolor paleta pasek Internet, 382, 385, 394 lista, 31 menu, 457, Patrz: menu narzędzi, 463, 469 ukrywanie, 469, 470 wyświetlanie, 469, 470 niewidoczny, 31 położenie, 32 standardowy, 34, 36 stanu, 55, 261, 467 tytułu, 26, 456 właściwości, 38, 465 nazwa, 38 ukrywanie, 38 perspektywa, 612 dwupunktowa, 354 jednopunktowa, 354, 356 symetryczna, 357 kopiowanie, 358 pędzel, 130 artystyczny, 130 ślad, 131 pica, 84 pióro, 128 plik .cdr, 411 .gif, 453 .jpeg, 415, 453 .jpg, 453 .prn, 439, 440 bitmapowy, 259, 268, 271, Patrz też: mapa bitowa eksportowanie, 413 bitmapa, 413, 415 format, 71, 272, 407, 411, 413, 414 kojarzenie z programem, 453, 455

748

CorelDRAW Graphics Suite 7

plik graficzny optymalizacja internetowa, 397, 399 JPEG, 415, 453 PDF, 434, 436 uprawnienia, 438 wektorowy, 259, 268, 271 zamiana na plik bitmapowy, 272 Postscript, 84, 439, 440 prostokąt, 139, 499 grupowanie, 164 narożnik, 143 kształt, 500 zaokrąglanie, 142, 147, 148 pokrywający cały arkusz, 146 środek, 140, 145 trójpunktowy, 149 wymiary, 141 prowadnice, 87, 471, 474, 475 ukrywanie, 36 wyświetlanie, 36, 474 przezroczystość, 500, 503, 508, 529, 531 desenia, 327 gradientowa, 322 jednolita, 318 niezależna od położenia obiektów, 321 teksturowa, 330 własna, 335 przybornik, 39, 462, 463 przycisk interaktywny, 381 edycja, 387 Naciśnięty, 382, 384 Normalny, 382 Po najechaniu, 382, 384 tworzenie, 381 punkt amerykański, 84 typograficzny, 84

R RGB, 64, 65, 529, 544 rozdzielczość, 66, 416, 509 zmiana w czasie wczytywanie, 491 rozpylacz, 133 różdżka, 588 rysunek drukowanie, 35 eksportowanie, 35

importowanie, 35, 497 nowy, 35, 60, 61, 63 obszar, 46, 466 niedrukowalny, 46 roboczy, 72, 76 otwieranie, 35, 70 podgląd, 66 rozdzielczość, Patrz: rozdzielczość skala, 35 tryb wyświetlania, 66 dokładny, 78, 79 pełnoekranowy, 80 poglądowy, 66 ulepszony, 66 wydruk, Patrz: wydruk wyświetlanie, 98 skala, 98, 99 zapisywanie, 35, Patrz: dokument zapisywanie

S scalanie, 324, 325, 326 schemat blokowy, 170, 172 siatka, 91, 471, 477 ukrywanie, 36 wyświetlanie, 36, 477 skrót klawiaturowy, 459 dodawanie, 30 drukowanie, 461 usuwanie, 460 soczewka, 531 spirala, 165 logarytmiczna, 166 stały odstęp między zwojami, 166 stopa typograficzna, 84 strona dodawanie, 56, 93 kolejność, 96 kontrolki, 55, 94 numer, 56 rozmiar, 87 tło, 87 układ, 87 usuwanie, 97 strzałka, 167, 169, 172 system Pica, 84 szum, 709 Szybkie kadrowanie, 254 Szybkie trasowanie, Patrz: wektoryzacja

Skorowidz

Ś ścieżka, 512 dopasowanie tekstu, 307 środki artystyczne, 132

T tablet, 125 tekst, 593, 594, 595 akapitowy, 277, 296, 297, 305 dodawanie do obiektu, 299 kontur, 389 ramka, 302, 304 zamiana na artystyczny, 305 zamiana na zgodny z HTML, 389 artystyczny, 277, 278, 288, 305 HTML, 389 kontur, 285 lustrzane odbicie, 290 obracanie, 281 odstępy pomiędzy znakami, 289 pochylanie, 282 pochylenie znaków, 291 skalowanie, 280 wielkość liter, 287 wypełnienie, 284 wypełnienie tła, 285 zamiana na akapitowy, 296 zamiana w krzywe, 293 automatyczne poprawianie, 86 dopasowanie do ścieżki, 307 importowanie, 294 jednostka miary, Patrz: czcionka jednostka miary krój czcionki, Patrz: czcionka odstęp pomiędzy znakami, 600 parametry domyślne, 279 zmiana, 279 sprawdzanie pisowni, 85 właściwości, 282 wygładzanie krawędzi, 601 wyszukiwanie, 305 zamiana, 306 tekstura, 241, 243, 330, 567, 569, 690, 725 banieczki, 727 bruk, 730 kamień, 738 moskitiera, 735

749

mur z cegieł, 725 plastik, 732 płótno, 728 podmalówka, 739 relief wypukły, 735 rozdzielczość, 572 skóra słonia, 731 tynk, 734 własna, 335 wytrawianie, 732 transparent, 171, 172 figura, 113 tryb scalania, 324, 325, 326, 511, 527, 528, 529, 530 typografia, 84

U ustawienia bieżące, 86 domyślne, 36, 57, 63, 71 zastępowanie, 86 spersonalizowane, 57, 71, 76

V Video Tutorials, 11

W warstwy drukowanie, 427 wektoryzacja, 270, 271, 274 algorytm, 83 jakość rysunku, 83 wielokąt, 154, 506, 509 liczba kątów, 155 wypełnienie, 506 wydruk, 46, 64, Patrz też: dokument druk marginesy, 48 orientacja, 49, 65 podgląd, 46 rozmiar arkusza, 47 wypełnienie, 215 deseniem, 566 bezspoinowe, 564 bitmapowym, 230, 231, 232, 236, 562 dwukolorowym, 236, 240 wektorowym, 226, 229

750

CorelDRAW Graphics Suite 7

wypełnienie gradientowe eliptyczne, 220 liniowe, 217 prostokątne, 224 stożkowe, 223 jednolitym kolorem, Patrz: kolor wypełnienia kafelek, 564 obiektami, 254 odwracanie, 558 postscriptowe, 78, 247 powtarzanie, 558 tekstu artystycznego, Patrz: tekst artystyczny wypełnienie teksturą, 241, 243, 567, 569 kafelek, 571 rozdzielczość, 572 tła tekstu artystycznego, Patrz: tekst artystyczny wypełnienie tła tonalne, 503 liczba kroków transformacji, 558 liniowe dwukolorowe, 550 stożkowe dwukolorowe, 552 stożkowe niestandardowe, 555, 557 środek, 561 wzór własny, 250, 253 wzorzec pociągnięcia, 127

Z zaznaczanie, 520, 521, 573, 588, Patrz też: maska narzędzia, 573 obszaru eliptycznego, 579 o dowolnym kształcie, 581, 583 o kształcie predefiniowanym, 584 prostokątnego, 574 sumowanie, 575 według kolorów, 588 znak niedrukowalny, 84 zniekształcenie, 182 kopiowanie, 186

Wrotek W. - CorelDRAW Graphics Suite 7

Wrotek W. - Excel 2013 PL. Kurs

Wrotek W. - ABC Excel 2016 PL

Wrotek W. - Excel 2010 PL. Kurs

CorelDRAW 11. Cwiczenia zaawansowane

abc-coreldraw-x4-pl

Keyboard shortcuts for SmartArt graphics

ABC CorelDRAW X6

Woda, w. 7

Peer Gynt Suite No. 1

7.Rutyna w zwiazku

W.7 Liczby zespolone

Excel 2013 PL. Kurs - Witold Wrotek (2013)

Excel 2013 PL Kurs Witold Wrotek (2013)

Peer Gynt Suite No 2, Op 55

Peer Gynt Suite No 1, Op 46

Zimek R. - ABC CorelDRAW X7 PL

Witold Wrotek Excel 2013 PL Kurs (2013)

Wrotek Witold - Sieci komputerowe to proste

ABC Excel 2016 PL Witold Wrotek

Witold Wrotek - Elektronika. Leksykon kieszonkowy [Ebook PL]

Harrer Heinrich - 7 lat w Tybecie

Viveca Sten Morderstwa w Sandhamn tom 7 W cieniu wladzy

Kristi Gold W ramionach szejka 7

test-7-b-polska-w-okresie-miedzywojennym

2. Szybkie czytanie w 7 dni

test-7-a-polska-w-okresie-miedzywojennym

Kristi Gold W ramionach szejka 7

Atari Logo Introduction To Programing Through Turtle Graphics

Blekitnokrwisci 7- Zagubieni w czasie - Melissa De La Cruz

PW 7 - Unia i Stronnictwo Pracy w walce

Wrotek W. - CorelDRAW Graphics Suite 7

Wrotek W. - Excel 2013 PL. Kurs

Wrotek W. - ABC Excel 2016 PL

Wrotek W. - Excel 2010 PL. Kurs

CorelDRAW 11. Cwiczenia zaawansowane

abc-coreldraw-x4-pl

Keyboard shortcuts for SmartArt graphics

ABC CorelDRAW X6

Woda, w. 7

Peer Gynt Suite No. 1

7.Rutyna w zwiazku

W.7 Liczby zespolone

Excel 2013 PL. Kurs - Witold Wrotek (2013)

Excel 2013 PL Kurs Witold Wrotek (2013)

Peer Gynt Suite No 2, Op 55

Peer Gynt Suite No 1, Op 46

Zimek R. - ABC CorelDRAW X7 PL

Witold Wrotek Excel 2013 PL Kurs (2013)

Wrotek Witold - Sieci komputerowe to proste

ABC Excel 2016 PL Witold Wrotek

Witold Wrotek - Elektronika. Leksykon kieszonkowy [Ebook PL]

Harrer Heinrich - 7 lat w Tybecie

Viveca Sten Morderstwa w Sandhamn tom 7 W cieniu wladzy

Kristi Gold W ramionach szejka 7

test-7-b-polska-w-okresie-miedzywojennym

2. Szybkie czytanie w 7 dni

test-7-a-polska-w-okresie-miedzywojennym

Kristi Gold W ramionach szejka 7

Atari Logo Introduction To Programing Through Turtle Graphics

Blekitnokrwisci 7- Zagubieni w czasie - Melissa De La Cruz

PW 7 - Unia i Stronnictwo Pracy w walce

Recommend Documents