Tłumaczenie: Shonaliii Beta: axse Sherrilyn Kenyon – Night Play Were Hunter 2 Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse Spis treści Geneza……………………………………………………………...
8 downloads
36 Views
1MB Size
Tłumaczenie: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Spis treści
Geneza………………………………………………………………………………….... 3 Prolog……………………………………………………………………………………. ….6 Rozdział 1…………………………………………………………………………………16 Rozdział 2…………………………………………………………………………………44 Rozdział 3 ………………………………………………………………………………..63 Rozdział 4…………………………………………………………………………………91 Rozdział 5……………………………………………………………………………….118 Rozdział 6……………………………………………………………………………….139 Rozdział 7……………………………………………………………………………….158 Rozdział 8……………………………………………………………………………….174 Rozdział 9……………………………………………………………………………….192 Rozdział 10……………………………………………………………………………..216 Rozdział 11……………………………………………………………………………..234 Rozdział 12……………………………………………………………………………..250 Rozdział 13……………………………………………………………………………..286 Epilog…………………………………………………………………………………….299
2
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Were Hunter
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Geneza Chodź ze mną nowoŜytny wojowniku, wróćmy do czasów, które spowite zostały całunem tajemnicy. Powróćmy do staroŜytnej legendy, która w większości została zapomniana. Albo przynajmniej zniekształcona. Widzimy jego pozostałości w naszym nowoczesnym świecie. Czego dzisiejszy śmiertelnik nie zna, strachu przed dziwnymi odgłosami podczas pełni księŜyca? Strachu przed wyciem wilka? Krzykiem jastrzębia? Spojrzeniem w najciemniejsze zaułki? Nie ze strachu przed drapieŜnymi ludźmi, ale przed czymś innym. Czymś mrocznym. Niebezpiecznym. Czymś, bardziej zabójczym niŜ jego odpowiednik ludzki. Ale ludzie nie zawsze posiadali ten strach. W rzeczywistości, był czas, bardzo dawno temu, kiedy ludzie byli ludźmi, a zwierzęta zwierzętami. AŜ do dnia Allagi1. Mówią, Ŝe narodziny Zwierzo – Łowców, tak jak największe zło, rozpoczęło się od najlepszych intencji. Król Lycaon z Arkadii, nie miał pojęcia kiedy brał ślub, Ŝe jego szlachetna, ukochana królowa nie jest człowiekiem. Jego Ŝona ukrywała przed nim mroczną tajemnicę. Urodziła się w przeklętym rodzie Apollitów i miała umrzeć w sercu młodości, w wieku dwudziestu siedmiu lat. Dopiero kiedy w jej ostatnie urodziny, Lycaon oglądał, jak jego ukochana umiera w potwornym starzeniu się, zdał sobie sprawę, Ŝe dwóch synów, których mu urodziła, takŜe znajdzie się w przedwczesnych mogiłach. PogrąŜony w smutku, pytał wszystkich swoich kapłanów, którzy odpowiadali, Ŝe nie moŜna nic zrobić. Los był Losem. Ale Lycaon odmówił uznania ich mądrości. Był czarownikiem i był zdeterminowany, by nie pozwolić, by ktokolwiek odebrał mu synów. Nawet same Mojry2.
1 Mistyczne narodziny Zwierzo – Łowców 2 Boginie losu: Kloto ("Prządka" nici Ŝywota), Lachesis ("Udzielająca", która tej nici strzeŜe) i Atropos
3
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
I tak zaczął swoje magiczne eksperymenty, mające przedłuŜyć Ŝycie ludu jego Ŝony. Wyłapywał ich i łączył ich istoty ze zwierzętami, które znane były ze swojej siły: niedźwiedziami, panterami, lampartami, jastrzębiami, lawami, tygrysami, szakalami, wilkami, a nawet smokami. Spędzał lata, na doskonaleniu swojej nowej rasy, aŜ w końcu był pewien, Ŝe znalazł lekarstwo dla swoich synów. Łącząc ich ze smokiem i wilkiem, najsilniejszymi ze zwierząt, z którymi eksperymentował, nasycił je większą siłą i magią, niŜ jakiekolwiek przedtem. Prawdę mówiąc, dał swoim synom całą swoja moc. W końcu otrzymał więcej, niŜ się spodziewał. Jego synowie, Ŝyli nie tylko dłuŜej, niŜ jego Ŝona, ale dłuŜej niŜ kaŜdy znany gatunek. Z ich magicznymi zdolnościami i zwierzęcą wytrzymałością, Ŝyli dziesięć do dwunastu razy dłuŜej niŜ jakikolwiek człowiek. Mojry spojrzały w dół i ujrzały, co dumny król uczynił. Złe z powodu ingerencji w ich dziedzinę, Mojry zdecydowały, Ŝe król musi zabić swoich synów i wszystkich im podobnych. Lycaon odmówił. Wtedy Mojry, znalazły własną formę kary, za jego pychę. Jego dzieci i wszyscy im podobni, zostali przeklęci na nowo. - Nigdy nie będzie pokoju wśród twych dzieci. - ogłosiła Kloto, obracająca nicią Ŝycia. - Spędzą wieki na nienawiści i walce, do dnia kiedy ostatni z nich oddychać przestanie. I tak się stało. Gdy Lycaon zmieszał zwierzęcia z człowiekiem, w rzeczywistości stworzył dwie istoty. Jedną, która miała serce zwierzęcia i drugą, o sercu człowieka. Ci, którzy powstali jako ludzie, którzy otrzymali serca ludzkie, nazwani zostali Arkadyjczykami, po ludzie Lycaona. Ci zaś, którzy mieli serce zwierzęcia, nazywano Katagarami. Katagarowie rodzili się jako zwierzęta i Ŝyli jak zwierzęta, do czasu dojrzewania, gdy ich moce zostawały uwalniane przez hormony i mogli stawać się ludźmi, przynajmniej zewnętrznie. Ich zwierzęce serca zawsze ("Nieodwracalna", która ją przecina).
4
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
kierowały ich działaniami. Podobnie Arkadyjczycy, rodzili się jako ludzie i Ŝyli jak ludzie, dopóki dojrzałość nie przynosiła im magii i mogli przybierać zwierzęcą formę. Dwie strony medalu, dwa gatunki powinny Ŝyć w pokoju. Zamiast tego, boginie wysłały Discordię3, by zasiała nieufność między nimi. Arkadyjczycy uwaŜali się za lepszych od swoich zwierzęcych kuzynów. PrzecieŜ byli ludźmi z ludzka racjonalnością, podczas gdy Katagarowie, tylko zwierzętami, które mogły przyjmować ludzka formę. Katagarowie szybko zorientowali się, Ŝe Arkadyjczycy nie byli wobec nich uczciwi i mówili jedno, by robić drugie. Przez cały ten czas obie grupy Ŝerowały na sobie, przy czym kaŜda strona miała etyczne powody. Zwierzęta uwaŜały, Ŝe Arkadyjczycy są prawdziwym zagroŜeniem, a Arkadyjczycy uwaŜali, Ŝe Katagarowie muszą być kontrolowani lub usunięci. To niekończąca się wojna. Podobnie jak w innych wojnach, nigdy nie było prawdziwego zwycięzcy. Były tylko ofiary, które wciąŜ cierpiały przez bezzasadne uprzedzenia i nienawiść.
3 W mitologii rzymskiej bogini zamętu, niezgody i chaosu. Odpowiednik greckiej Eris
5
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Were Hunter
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Prolog Nowy Orlean, Noc Mardi Gras, 2003 - Przepraszam Vane. Przysięgam, nie miałem zamiaru nas zabić w taki sposób. Vane Kattalakis zacisnął zęby, kiedy ponownie upadł, próbując się podnieść. Ręce bolały go od podnoszenia dwustu funtów samych mięśni, przez nic więcej, jak tylko nadgarstki. Za kaŜdym razem, gdy zbliŜył się do podniesienia ciała do rąk nad jego głową, jego brat zaczynał gadać, co łamało jego koncentrację i doprowadzało go z powrotem do pozycji wiszącej. Wziął głęboki oddech, starając się ignorować silny ból nadgarstków. - Nie martw się Fang. Wyciągnę nas stąd. W jakiś sposób. Miał nadzieję. Fang nie słuchał go. Zamiast tego, nadal przepraszał za spowodowanie ich śmierci. Vane napiął się ponownie, trzymając ręce blisko siebie nad głową, na napręŜonym sznurze, zaczepionym o cienką gałąź starego cyprysa, nad jedną z najciemniejszych, najpaskudniej wyglądającą bagienną wodą, jaka kiedykolwiek widział. Nie wiedział co było gorsze, myśl o straceniu ręki, Ŝycia czy wpadnięciu de tej wstrętnej pełnej atakujących aligatorów, zaszlamionej dziury. Szczerze mówiąc, wolałby umrzeć, niŜ mieć styczność z tym smrodem. Nawet w ciemnościach bagien Luizjany, mógł powiedzieć, jak wstrętne i zgniłe to było. Było coś bardzo nie tak, z kimkolwiek, kto chciał Ŝyć tutaj, na bagnach. Ale miał potwierdzenie, Talon Morrigantes był pierwszorzędnym idiotą4.
4 A ja się nie zgadzam... Talon nie jest idiotą... w kaŜdym razie na pewno nie większym niŜ ty i cała reszta facetów :P
6
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Jego brat, Fang, był przywiązany do równie cienkiej gałęzi po przeciwnej stronie drzewa, gdzie kręcił się niesamowicie, wśród bagiennych gazów, węŜy, owadów i aligatorów. Z kaŜdym przez siebie wykonanym ruchem, Vane czuł, jak sznur ciął jego nadgarstki. Jeśli się wkrótce nie uwolni, lina przetnie wszystkie jego ścięgna i kości i rozerwie jego ręce do końca. To była timoria5, kara dla nich obu, za to, Ŝe Vane podjął się ochrony kobiety Talona. PoniewaŜ Vane ośmielił się pomóc Mrocznym Łowcom, bezduszne Daimony, które były w stanie wojny z Mrocznymi Łowcami, zaatakowali watahę Katagarskich wilków Vanea i zabili jego siostrę. Katagarzy byli zwierzętami, które mogą przybrać ludzką formę i podlegali podstawowym prawom natury: zabić lub zostać zabitym. Jeśli ktoś zagraŜał bezpieczeństwo watahy, zostawał likwidowany. Więc Vane, który był powodem ataku Daimonów, został skazany na pobicie i zostawiony na pewną śmierć na bagnach. Fang, był z nim tylko dlatego, Ŝe ich ojciec nienawidził ich obu, od czasu gdy się urodzili i obawiał się ich od momentu, w którym ich naturalne moce zostały uwolnione, przez hormony dojrzewania płciowego. Co więcej, ich ojciec nienawidził ich za to, co zrobiła ich matka. To była jedyna szansa dla ich ojca na pozbycie się ich, bez moŜliwości zwrócenia przeciw niemu watahy i kary śmierci. Ich ojciec skorzystał z tego z radością. To był ostatni błąd, jaki popełnił ich ojciec. Przynajmniej moŜe być, jeśli Vane wyciągnie ich tyłki z tego cholernego bagna, bez bycia zjedzonym. Obaj byli w ludzkiej formie, uwięzieni w srebrnych Metriazo obroŜach6 zapiętymi wokół ich szyi, wysyłającymi do ich ciał impulsy jonowe. ObroŜe, zachowywały ich w ludzkiej postaci. Co według ich wrogów czyniło z ich słabszych.
5 Kara dla Katagarów 6 Cienki srebrny pierścień, wysyłający impulsy jonowe do ciała Zwierzo-Łowców, zapobiegając w ten sposób wykorzystanie ich magicznych mocy. Skutecznie uniemoŜliwia zmianę formy zmiennokształtnym, moŜe być usunięta tylko za pomocą magii.
7
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
W przypadku Fanga, to była prawda. W przypadku Vanea, nie. Mimo tego, obroŜa tłumiła jego moŜliwość korzystania z magii i manipulowania prawami natury. I powaŜnie to go wkurzało. Tak jak Fang, był tylko w zakrwawionych skórzanych spodniach. Jego koszula została zdarta do pobicia, miał buty tylko przez złośliwość. Oczywiście, nikt nie spodziewa się, Ŝe przeŜyją. ObroŜe mogą być ściągnięte tylko za pomocą magii i Ŝaden z nich nie mógł z niej korzystać, dopóki ja nosili. Nawet, jeśli jakimś cudem, uda im się zejść z drzewa, czekała tam na nich duŜa grupa aligatorów, które mogą wyczuć ich krew. Aligatorów, które tylko czekają na to, Ŝeby któryś wpadł do bagna i dostarczył im smakowity wilczy posiłek. - Człowieku – powiedział z irytacją Fang – Fury miał rację. Nigdy nie naleŜy ufać nikomu, kto krwawi przez pięć dni i nie umiera7. Powinienem cię posłuchać. Mówiłeś mi, Ŝe Petra to pieprząca się z trzema wilkami suka, ale czy ja słuchałem? Nie. A teraz spójrz na nas. Przysięgam, Ŝe jeśli się stąd wydostanę, zabiję ją. - Fang! - Vane wrzasnął, gdy jego brat kontynuował podczas jego prób uwolnienia kilku mocy, pomimo bolesnych elektrycznych impulsów kołnierza. - Czy mógłbyś przerwać swój Festiwal Wyrzutów i pozwolić mi się skoncentrować, bo w przeciwnym razie będziemy wisieć na tym drzewie, przez resztę wieczności. - CóŜ, nie przez wieczność. UwaŜam, Ŝe mamy najwyŜej pół godziny, nim te więzy przetną nasze nadgarstki. Jeśli juŜ o tym mowa, to moje naprawdę bolą. A jak twoje8? - Fang przerwał na chwilę, gdy Vane wziął głęboki oddech i poczuł, niewielkie rozluźnienie w więzach. Usłyszał takŜe chrzęst gałęzi. Na jedno uderzenie serca spojrzał w dół jednego potęŜnego aligatora, przypatrującego mu się z mrocznych głębin. Vane dałby wszystko, Ŝeby przez
7 śe niby nam kobietą nie moŜna ufać???? no wiesz, co? 8 Dzizzzz Fang...ZAMKNIJ SIĘ W KOŃCU!!!
8
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
trzy sekundy mieć swoja moc i usmaŜyć tego chciwego gnojka. Fang nie zauwaŜył poprzedniego ostrzeŜenia. - Przysięgam, Ŝe juŜ nigdy więcej nie powiem, Ŝebyś ugryzł mnie w dupę. Następnym razem, kiedy mi coś powiesz, zamierzam posłuchać, zwłaszcza jeśli będzie to dotyczyło kobiet. Vane warknął. - Więc moŜe zaczniesz mnie słuchać, kiedy ci mówię, Ŝebyś się zamknął? - Jestem cicho. Po prostu nienawidzę być człowiekiem. To do bani. Jak ty to znosisz9? - Fang! - Co? Vane przewrócił oczami. Nie było sensu. Za kaŜdym razem, kiedy jego brat był w ludzkiej formie, jedyna częścią jego ciała, którą ćwiczył, były usta. Dlaczego wataha nie zakneblowała go zanim nawlekli na te drzewo? - Wiesz, gdybyśmy byli w wilczych formach, moglibyśmy odgryźć sobie łapy10. Oczywiście, jeśli bylibyśmy w wilczych formach, liny by nas nie utrzymały w ten sposób, więc... - Zamknij się – rzucił ponownie Vane. - Czy czucie kiedykolwiek wróci do rąk, po tym jak są tak strasznie zdrętwiałe jak teraz? To się nie zdarza kiedy jesteśmy wilkami. Czy to często zdarza się ludziom?11 Vane zamknął oczy z obrzydzenia. Więc to w taki sposób skończy się jego Ŝycie? Nie w jakiejś wspaniałej walce z wrogiem, czy ze swoim ojcem. Nie w spokojnym śnie. Nie, ostatnim dźwiękiem jaki usłyszy będzie pierdolenie Fanga. Wymyślił. Odchylił głowę do tyłu tak, by mógł zobaczyć brata przez ciemności. - Wiesz Fang, wróćmy na moment do twojej winy. Chce mi się rzygać i jestem zmęczony wiszeniem tutaj przez twój cholernie wielki ryj, bo 9 Zaciął się....szkoda, Ŝe nie mają butów... zawsze Vane mógłby wepchnąć mu do ust podeszwę.... 10 Jęzor sobie odgryź.... 11 Ma ktoś do niego pilota???? wyłączcie to gadanie, bo mojego Vanea szlak trafi....
9
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
postanowiłeś opowiedzieć swojemu najnowszemu gryzakowi, Ŝe strzegłem partnerki Mrocznego Łowcy. Dzięki bardzo za brak wiedzy, kiedy stulić pysk. - Tak, cóŜ, skąd mogłem wiedzieć, Ŝe Petra pójdzie do ojca i powie mu, Ŝe byłeś z Suneshine i Ŝe to dlatego Daimony nas zaatakowały? Dwulicowa suka. Petra powiedziała, Ŝe chce się ze mną parzyć. - One wszystkie chcą się z tobą parzyć, palancie, taka jest natura naszego gatunku. - Pierdol się! Vane wziął wyzwolony oddech, kiedy Fang w końcu ucichł. Gniew jego brata, powinien dać mu jakieś trzy minuty, podczas gdy Fang będzie szukał bardziej kreatywnego sposobu na rozmowny powrót. Splatając ze sobą palce, Vane podniósł nogi do góry. Więcej bólu przeszywało jego ręce, kiedy mocniej wcięło się w jego ludzkie ciało. Modlił się tylko, Ŝeby jego kości wytrzymały nieco dłuŜej, bez przerywania. Więcej krwi spływało po jego przedramionach, kiedy podnosił nogi do góry, w kierunku gałęzi nad swoja głową. Gdyby mógł po prostu owinąć je dookoła. Uderzył o drewno bosą stopą. Kora była zimna i krucha wobec miękkiego wnętrza jego stopy. Zacisnął kostki wokół drewna. Jeszcze tylko trochę. Trochę więcej. Fang warknął na niego. - Jesteś takim dupkiem. No to na tyle z kreatywności. Vane skupił się na biciu swojego serca i odmawiał słuchania obelg Fanga. Do góry nogami, owinął jedną nogę dookoła gałęzi i wydał cięŜki oddech. Vane mruknął z ulgą, kiedy waga została odciągnięta od jego zakrwawionych, pulsujących bólem nadgarstków. On sapał z wysiłku, podczas gdy Fang kontynuował swoja niesłyszalną tyradę. Gałąź zatrzeszczała niebezpiecznie. Vane znowu wstrzymał oddech, bojąc się poruszyć, by nie przełamać gałęzi i sprawić, Ŝe spadną do zielonej, bagiennej wody pod nimi. Nagle aligator rzucił się w wodę i szybko odpłynął. 10
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- O kurna – syknął Vane. To nie był dobry znak. Były tylko dwie rzeczy, które mogły sprawić, Ŝe aligatory uciekały. Jedną było to, kiedy Mroczny Łowca imieniem Talon, który Ŝył na bagnie wracał do domu i przywoływał je. Ale od czasu, kiedy Talon był w French Quarter ratując świat, jego obecność na bagnach była mało prawdopodobna. Drugą, mniej atrakcyjną opcją byli Daimonsthose, chodzący zmarli, którzy zmuszani byli zabijać w celu sztucznego przedłuŜania ich Ŝycia. Jedyne czym szczycili się bardziej niŜ zabijaniem ludzi, było zabijanie Zwierzo - Łowców. Od kiedy Zwierzo - Łowcy Ŝyli przez wieki i posiadali magiczne moce ich dusze mogły podtrzymać Ŝycie Daimonów dziesięć razy dłuŜej niŜ przeciętny człowiek. Jeszcze bardziej imponującą rzeczą w duszach Zwierzo - Łowców było to, Ŝe Daimon wchłaniał do swojego ciała takŜe ich magiczne moce, mogąc wykorzystywać je przeciwko innym. To był szczególny zaszczyt zostać „świeŜutką” ucztą dla nieumarłych. Był tylko jeden powód, dla którego Daimon mógł tutaj być. Tylko jeden sposób, by zostali wyłuskani w tym odizolowanym bagnie, gdzie Daimony nie pojawiały się bez przyczyny. Ktoś zaproponował ich dwójkę jako ofiarę, za to, by Daimony zostawiły watahę w spokoju. I nie miał wątpliwości w swoich myślach, kto wymyślił to wezwanie. - Niech cię diabli! - warknął Vane w ciemność, wiedząc, Ŝe jego ojciec nie moŜe go słyszeć. Ale tak, czy inaczej musiał dać temu upust. - Co ja ci zrobiłem? - zapytał Fang z oburzeniem. - Poza spowodowania twojej śmierci, oczywiście. - Nie ty – powiedział Vane walcząc drugą nogą, aby mógł uwolnić ręce. Coś wylądowało na drzewie nad nimi. Vane skręcił się w tułowiu, by zobaczyć wysokiego, chudego Daimona, stojącego tuŜ nad nim i patrzącego się w dół na niego, z rozbawieniem w głodnych oczach. Ubrany na czarno, blond Daimon, zacmokał na niego. - Powinieneś być szczęśliwy, Ŝe nas widzisz, wilku. PrzecieŜ, chcemy cię tylko uwolnić. 11
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Idź do diabła! - warknął Vane. Fang zawył. Vane spojrzał, by zobaczyć grupę dziesięciu Daimonów, ściągających Fanga z drzewa. Cholera! Jego brat był wilkiem. Nie wiedział jak z nimi walczyć w ludzkiej postaci, bez jego magicznych mocy, z których nie mógł korzystać tak długo, jak Fang nosił obroŜę. Rozwścieczony Vane, wyrzucił nogi w górę. Gałąź złamała się, wysyłając go wprost do wody stojącej pod nim. Vane wstrzymał oddech, gdy śluzowaty smak natarł na jego głowę. Próbował wypchnąć się nogami na powierzchnię, ale nie mógł. Nie Ŝeby to miało znaczenie. Ktoś złapał go za włosy i wyciągnął na powierzchnię. Gdy tylko jego głowa była na powierzchni, Daimon zatopił kły w ramieniu Vanea. Warcząc z gniewu, Vane wbił mu łokieć w Ŝebra i uŜył własnych zębów, aby oddać ugryzienie. Daimon krzyknął i uwolnił go. - Tan zamierza walczyć – powiedziała kobieta, kiedy torowała sobie drogę do niego. - Będzie bardziej wartościowym poŜywieniem, niŜ inni. Vane kopnął jej nogi, nim zdołała go złapać. UŜył jej opadającego ciała, jako odskoczni, by wydostać się z wody. Jak u kaŜdego dobrego wilka, jego nogi były na tyle silne, by wypchnąć go z wody do najbliŜszego drzewa cyprysowego. Jego ciemne, mokre włosy zwisały wokół jego twarzy, gdy ciało drŜało od walki i pobicia jakie zafundowała mu jego wataha. Światło księŜyca błyszczało na jego mokrym umięśnionym ciele, kiedy przykucnął z jedną ręką opartą na korzeniu drzewa wyróŜniającego się na tle bagna. Hiszpańskie mchy zwisały z drzew, kiedy księŜyc spowity przez chmury odbijał się na falującej aksamitnej wodzie. Podobnie, jak zwierzę, którym był, Vane przypatrywał się, jak jego przeciwnicy okrąŜają go. Nie miał zamiaru oddać siebie lub Fanga tym draniom. Nie powinien być martwy, ale był bardziej potępiony niŜ oni i wkurzony bardziej na Mojry. Podnosząc ręce do ust, Vane uŜył swoich zębów, by przegryźć więzy 12
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
i uwolnić ręce. - Zapłacisz za to12 – powiedział Daimon kiedy podchodził do niego. Uwolnionymi rękami, Vane odepchną się z korzenia do wody. Zanurkował głęboko w mrocznych głębinach, aŜ mógł odłamać fragment gałęzi z drzewa, które miało go tu pogrzebać. Odpychał się wracając w kierunku, w którym ściągnęli Fanga. Wyszedł z wody tuŜ obok Fanga, by zobaczyć, jak dziesięć Daimonów poŜywia się jego krwią. Odkopnął jednego, drugiego łapiąc za szyję i wbił w niego prowizoryczny kołek. Kreatura natychmiast się rozpadła. Inni zwrócili się na niego. - Zacznij liczyć – warknął na nich Vane – jest tego mnóstwo dookoła. Daimon stojący najbliŜej niego zaśmiał się. - Twoje moce są ograniczone. - Powiedz to grabarzowi - powiedział Vane, rzucając się na niego. Daimon odskoczył do tyłu, ale nie wystarczająco daleko. Przyzwyczajony do walki z ludźmi, Daimon nie wziął pod uwagę, Ŝe fizycznie mógł skakać dziesięć razy dalej. Vane nie potrzebował swoich psychicznych mocy. Jego zwierzęca siła była wystarczająca, Ŝeby to zakończyć. Przebił Daimona i odwrócił się pozostałych, gdy tamten wyparowywał. Rzucili się na niego, ale to nie zadziałało. Połową mocy Daimonów, było uderzanie bez ostrzeŜenia i to było przyczyną paniki ich ofiar. To by działało, gdyby nie to, Ŝe Vane, jako kuzyn Daimonów, uczył się ich strategii od kołyski. Nie było w nich niczego, co wywołałoby w nim ataku paniki. Wszystko, co sprawiało ich postępowanie, to czyniło go beznamiętnym i zdeterminowanym. I w końcu to przyniesie mu zwycięstwo. Vane właśnie rozpruł kolejnych dwóch, podczas gdy Fang nieruchomo pozostawał w wodzie. Zaczął panikować, ale zmusił się by ją zdusić. Spokój był jedynym sposobem na wygranie walki. Jeden z Daimonów złapał go w pasie i wrzucił go do wody. Vane zderzył się z pniem i jęknął z bólu, który eksplodował w jego plecach. 12 Gówno prawda... wcale nie zapłaci... drobnych nie ma...
13
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Z przyzwyczajenia zaczął przyzywać swoje moce, tylko po to, by poczuć, Ŝe obroŜa wysyła kolejne elektrowstrząsy. Przeklął nowy ból, a potem go zignorował. Wstając, rzucił się na dwóch męŜczyzn, zmierzających do jego brata. - Daj spokój – warknął jeden z Daimonów. - Dlaczego ty nie dasz? Daimon skoczył do przodu. Vane zanurzył się w wodzie i pociągnął stopy Daimona do siebie. Walczyli w wodzie, Vane przebił jego klatkę piersiową kołkiem. Reszta uciekła. Stał w ciemności, słuchając ich plusków gdy uciekali. Jego serce biło w jego uszach, gdy pozwolił wściekłości się poŜreć. Odrzucając głowę do tyłu, wydał swoje wilcze wycie, które rozległo się po mglistym bagnie. Nieludzki i groźny, był to rodzaj dźwięku, przed którym chowali się nawet wyznawcy voodoo. Teraz, gdy nie było Daimonów, Vane zaczesał włosy z oczu, gdy ruszył do Fanga, który nadal się nie ruszał. Vane dławił się smutkiem, kiedy na oślep podąŜał wodą, z jedną myślą w głowie „Nie bądź martwy”. W kółko w swojej głowie pojawiał się widok jego martwej siostry. Czuł jej chłód na swojej skórze. Nie mógł stracić ich obu. Nie mógł. To by go zabiło. Po raz pierwszy w Ŝyciu chciał usłyszeć, głupkowaty komentarz Fanga. Cokolwiek. Obrazy przemykały przez jego umysł, kiedy wspominał śmierć siostry, z rąk Daimona, tylko dzień wcześniej. NiewyobraŜalny ból przedzierał się przez niego. Fang musi być Ŝywy. Musi. - BoŜe, proszę - tchnął, gdy zmniejszał dystans między nimi. Nie moŜe stracić brata. Nie tak, oczy Fanga były otwarte, wpatrywały się niewidząco na księŜyc w pełni, który pozwoliłby im wynieść się z tego bagna, gdyby nie mieli 14
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
załoŜonych obroŜy. Otwarte rany były na całym jego ciele. Głęboki i przejmujący smutek przedzierał się przez Vanea, roztrzaskując jego serce na kawałki. - No dalej Fang, nie bądź martwy - powiedział łamiącym się głosem, zmuszając się, by nie płakać. Zamiast tego warknął. - Nie waŜ się mi umierać dupku. Wciągnął go na siebie i odkrył, Ŝe Fang nie był martwy. WciąŜ oddychał i drŜał niekontrolowanie. Płytkie i szarpiące odgłosy jego głuchych oddechów, były symfonią dla uszu Vanea. Jego łzy wypłynęły, kiedy zalała go ulga. Tulił Fanga delikatnie w swoich ramionach - No dalej Fang – powiedział cicho – powiedz mi coś głupiego. Ale Fang nic nie powiedział. LeŜał w kompletnym szoku, trzęsąc się w ramionach Vanea. Przynajmniej Ŝył. Na razie. Vane zazgrzytał zębami na pochłaniający go gniew. Musi wyciągnąć stąd swojego brata. Musi znaleźć bezpieczne miejsce dla nich obu. Jeśli było takie miejsce. Z oślepiającej wściekłości, zrobił coś niemoŜliwego, zerwał obroŜę z gardła Fanga gołymi rękami. Fang od razu zamienił się w wilka. Mimo tego, Fang nie wrócił. Nie mrugnął ani nie skowytał. Vane przełknął rosnącą w gardle bolesną grudę i zwalczył łzy, które kuły jego oczy. - JuŜ dobrze, braciszku - szeptał do Fanga, kiedy wyciągał go z wody. Waga brązowego wilka była ogromna, ale Vane nie zwaŜał na to. Nie zwracał uwagi na swoje ciało, które protestowało przed utrzymywaniem Fanga. Tak długo, jak w jego piersi będzie oddech, Vane nie pozwoli, by ktokolwiek, kto będzie pod jego opieką, został skrzywdzony. A on przyniesie śmierć kaŜdemu, kto kiedykolwiek spróbuje. 15
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Rozdział 1 Lilac and Lace Boutique na Iberville The French Quarter Osiem miesięcy później
Oszołomiona Bride McTierney wpatrywała się w list w jej dłoni i mrugała. Mrugnęła ponownie. Nie mógł jej mówić to, co myślała, Ŝe mówił. Mógł? Czy to Ŝart? Ale gdy przeczytała go ponownie, po raz czwarty, wiedziała, Ŝe to nie Ŝart. Zgniły, tchórzliwy SOB13 naprawdę zerwał z nią za pomocą jej konta FedEx14. Przykro mi Bride, Ale potrzebuję kobiety, bardziej zgodnej z moim wizerunkiem sławnej osoby. Zamierzam się osiedlić i potrzebuję kobiety, która mi pomoŜe, a nie będzie utrudniać. Dostarczę twoje rzeczy do twojego budynku15. Oto trochę pieniędzy16 na hotel w razie gdybyś nie miała wolnych pokoi. Najlepszego17, Taylor. - Tobie jest przykro, ty pochlebczy, klozetowy psie. - Warknęła kiedy przeczytała to jeszcze raz i ból ogarnął ja tak głęboko, Ŝe wszystko co mogła zrobić, to nie wybuchnąć płaczem. Jej chłopak od pięciu lat, zerwał z nią przez list, po tym jak obciąŜył jej firmowe konto18? - Przeklinam cię na piekło, ty obrzydliwy węŜu! - Warknęła. Normalnie Bride prędzej odcięłaby sobie głowę, niŜ przeklęła, ale to usprawiedliwiało jej język. I obcięcie głowy jej byłemu. 13 Son of a bitch – skurwysyn 14 Firma kurierska... swoją drogą... co za ścierwo??? nie ma jaj, Ŝeby zerwać twarzą w twarz.... 15 Jeszce ją skurwiel wywala z mieszkania.... 16 Dupę sobie podetrzyj tymi pieniędzmi obesrańcu... 17 Najlepszego??? jaja sobie robisz???? nie no w porządku...Tobie kurna teŜ.... Ŝyczymy, abyś się w łyŜce wody utopił śmieciu.... 18 Tego to juŜ nawet nie skomentuję....
16
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Zwalczyła ochotę na krzyk. Za to poczuła potrzebę, by wsiąść do swojego SUV-a, pojechać do jego stacji telewizyjnej i pociąć go na malutkie krwawe plasterki. Niech go szlak. Łzy spływały po jej policzku. Bride wytarła je i pociągnęła nosem. Nie chciała płakać z tego powodu. Nie był tego wart. Naprawdę nie był i głęboko w środku, ona nie była zaskoczona. Przez ostatnie sześć miesięcy wiedziała, Ŝe to nadejdzie. Czuła to za kaŜdym razem, gdy Taylor wysyłał ją na kolejną dietę lub zapisywał na kolejny program ćwiczeń. Nie wspominając o waŜnej kolacji dwa tygodnie temu w Aquarium, kiedy powiedział jej, Ŝe nie chce, Ŝeby do niego dołączyła. - Nie ma potrzeby, Ŝebyś tam szła, ubrana w coś tak nudnego. Najlepiej będzie, jeśli pójdę sam. W chwili gdy kończył to mówić, wiedziała, ze nie będzie z nią juŜ długo. Ale nadal, to bolało. Nadal cierpiała. Jak on mógł jej zrobić coś takiego? Coś takiego! Pomyślała, machnąwszy listem w powietrzu, jak wariatka, na środku swojego sklepu. Ale znowu wiedziała. Taylor nigdy nie był z nią naprawdę szczęśliwy. Jedynym powodem, dla którego się z nią związał, było to, Ŝe jej kuzyn był menedŜerem w lokalnej stacji telewizyjnej. Taylor chciał tam pracować, a ona jak głupia pomogła mu. Teraz, kiedy był bezpiecznie osadzony na stanowisku, a jego notowania były wysokie, wywinął taki numer. W porządku. Ona go i tak nie potrzebuje19. Będzie jej lepiej bez niego. Ale Ŝadne argumenty na świecie, nie złagodzą jej gorzkiego bólu w klatce piersiowej, który sprawiał, Ŝe miała ochotę zwinąć się w kłębek i płakać tak długo, aŜ padłaby z wyczerpania. - Nie zrobię tego – powiedziała ocierając oczy. - Nie dam mu satysfakcji 19 A pewnie, Ŝe nie... bo czeka na ciebie taki jeden wilczek :)
17
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
płacząc. Odrzuciła list na bok i złapała za swój odkurzacz zemsty. Jej mały butik potrzebował sprzątania. Po prostu odkurzasz. Mogła tak po prostu odkurzać, aŜ dywan byłby wytarty.
Vane Kattalakis czuł się jak gówno. Właśnie opuścił gabinet Grace Alexander, gdzie dobra i uŜył tego słowa z całą złośliwością, psycholog powiedziała mu, Ŝe nie ma na świecie rzeczy, która uleczy jego brata, jeśli sam nie będzie chciał się leczyć. To nie było to, co chciał usłyszeć. Psychoanaliza była dla ludzi, a nie dla wilków, które potrzebują wyciągnąć czyjś głupi tyłek z wpadki, zanim oboje je stracą. Od czasu, kiedy Vane wydostał ich z bagien w noc Mardi Gras, nadal leŜał w Sanktuarium, barze naleŜącym do Katagarskich niedźwiedzi, którzy przyjmowali wszystkie przybłędy, bez względu na to, czym byli: ludźmi, Daimonami, Apollitami, Mrocznymi Łowcami, Łowcami Snów, czy Zwierzo Łowcami. Tak długo, jak utrzymywałeś pokój i nikomu nie groziłeś, niedźwiedzie pozwalały ci zostać. I Ŝyć. Ale bez względu na to, co powiedzieli mu niedźwiedzie Peltiera, oboje, on i Fang Ŝyli z wyrokiem śmierci i nie było dla nich bezpiecznego miejsca. Musieli się wydostać, zanim ich ojciec dowie się, Ŝe nadal Ŝyją. W chwili, gdy się dowie, wyśle za nimi zabójców. Vane mógłby ich stąd zabrać, ale nie da rady jeśli będzie miał ciągnąć za sobą niemal studwudziesto funtowego wilka w śpiączce. Musiał obudzić Fanga i ostrzec go. Przede wszystkim, potrzebował, Ŝeby Fang był gotów do walki. Ale nic nie docierało do Fanga, który jeszcze nie opuścił łóŜka. Nic. - Tęsknię za tobą Fang – powiedział pod nosem z gardłem obolałym od 18
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
smutku. Było cięŜko być samemu na świecie. Nie mieć nikogo z kim moŜna by porozmawiać. Komu moŜna zaufać. Chciał, Ŝeby jego siostra i brat wrócili, tak bardzo, Ŝe oddałby za to duszę. Ale ich teraz nie było. Nie było nikogo dla niego. Nikogo. Z westchnieniem, wepchnął ręce do kieszeni i skręcił w Iberville, kiedy szedł przez French Quarter. Nie był pewny, dlaczego nadal się przejmuje. Równie dobrze mógł pozwolić, by jego ojciec go dopadł. Jaką robiło to róŜnicę? Ale Vane całe Ŝycie spędził walcząc. To było jedyne co znał i rozumiał. Nie mógł tego zrobić, dopóki Fang po prostu leŜał, czekając na śmierć. Musiało być coś, co mógłby zrobić dla swojego brata. Coś, gdzieś, co sprawiłoby, Ŝe znowu będą mogli Ŝyć. Vane przystanął, kiedy mijał jeden z tych kobiecych sklepów, które były rozrzucone po całym French Quarter. To był duŜy budynek z czerwonej cegły, przybrany czerniami i bordami. Cały przód był ze szkła, ukazując wnętrze sklepu, załadowanego kobiecymi koronkami i delikatnymi, kobiecymi drobiazgami. Ale to nie towar sprawił, Ŝe się zatrzymał. To była ona. Kobieta, o której myślał, Ŝe więcej jej nie zobaczy. Bride. Widział ją tylko raz i tylko przez chwilę, kiedy strzegł Sunshine Runningwolf na Jackson Square, kiedy artystka sprzedawała swoje prace turystom. Nie zwracając na niego uwagi, Bride podeszła do niej i obie rozmawiały przez kilka minut. Następnie, Bride odeszła z jego Ŝycia całkowicie. Nawet gdyby chciał za nią pójść, Vane wiedział lepiej. Ludzie i wilki nie mieszają się. A w szczególności nie takie popieprzone wilki jak on. Więc usiadł bezczynnie, chociaŜ kaŜda jego cząsteczka, krzyczała Ŝeby za nią poszedł. Bride była najpiękniejszą kobietą, jaką Vane kiedykolwiek widział. Nadal była. 19
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Jej długie kasztanowe włosy, były ściągnięte w niechlujny kok na czubku głowy, tak Ŝe loki otaczały jej porcelanową twarz. Miała na sobie długą, czarną sukienkę, która opływała jej ciało, kiedy szarpała odkurzaczem po dywanie. KaŜdy zwierzęcy instynkt ryczał w jego ciele, kiedy znowu ją zobaczył. Uczucie było pierwotne. Domagające się. Pełne potrzeby. I nie chciało słuchać rozumu. Wbrew swojej woli, podąŜał w stronę sklepu. JuŜ miał otworzyć drzwi, kiedy zdał sobie sprawę, Ŝe ona płacze. Gniew przedarł się przez niego. Wystarczająco złe było to, Ŝe jego Ŝycie było do dupy, a ostatnią rzeczą jakiej chciał, to widzieć jak ktoś taki jak ona płacze.
Bride przestała odkurzać, gdy usłyszała, Ŝe ktoś wchodzi do jej sklepu. Jej oddech uwiązł w gardle. Nigdy w Ŝyciu nie widziała bardziej przystojnego męŜczyzny. Nigdy. Na pierwszy rzut oka jego włosy były ciemnobrązowe, ale w rzeczywistości składały się ze wszystkich kolorów: szarego, kasztanowego, czarnego, brązowego, mahoniowego, nawet z odrobiny blondu. Nigdy nie widziała takich włosów, u nikogo. Długie i falowane, ściągnięte w seksowny koński ogon. Jeszcze lepiej, jego biały T-shirt przylegał do ciała, które większość kobiet mogła widzieć jedynie na reklamach najlepszych czasopism. To było ciało przeznaczone do seksu. Rosłe, szczupłe, które aŜ się prosiło, Ŝeby kobieta pogłaskała je, sprawdzając, czy rzeczywiście jest tak twarde i doskonałe, na jakie wygląda. Jego przystojne rysy były ostre, jakby wyrzeźbione, z cieniem jednodniowego zarostu na twarzy. To była twarz jednego z rebeliantów, którzy nie podąŜają za panującą modą i Ŝyją swoim Ŝyciem, na własnych warunkach. To było oczywiste, Ŝe nikt nie mówił temu męŜczyźnie jak cokolwiek robić. Był wspaniały. Bride nie mogła zobaczyć jego oczu zza jego przeciwsłonecznych 20
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
okularów, które nosił, ale wyczuwała jego wzrok. Czuła go, jak tlący się dotyk. Ten facet był twardy. Dziki. I wysyłał jej falę paniki. Dlaczego ktoś taki, jak on był w sklepie z kobiecymi akcesoriami? Oczywiście, nie zamierzał jej okraść? Odkurzacz, którym nie ruszyła nawet na milimetr od kiedy wszedł do sklepu, zaczął wyć i dymić w proteście. Gwałtownie wypuszczając powietrze, Bride szybko go wyłączyła i wachlowała silnik ręką. - W czym mogę pomóc? - spytała, kiedy zmagała się z umieszczeniem go pod ladą. Jej policzki płonęły, kiedy silnik nadal dymił i kopcił. Dodatkowo, niezbyt przyjemny odór spalenizny, zakłócał zapach świec o zapachu potpourri20, których uŜywała w sklepie. Uśmiechnęła się bez przekonania do poraŜająco gorącego boga, nonszalancko stojącego w jej sklepie. - Przepraszam za to. Vane zamknął oczy, degustując się jej melodyjnym rytmem południowego akcentu w jej głosie. Sięgał głęboko wewnątrz siebie, sprawiając, Ŝe całe jego ciało płonęło dla niej. Był nabrzmiały z potrzeby i poŜądania. Przełknął ochotę wzięcia tego, czego chciał, pieprząc wszystkie konsekwencje. Ale ona bała się go. Jego zwierzęca połowa wyczuwała to. A była to ostatnie rzecz, jakiej jego ludzka połowa chciała. Podchodząc do niej, ściągnął okulary i posłał jej niewielki uśmiech. - Cześć. Nie pomogło. Jeśli juŜ, to widok jego oczu, sprawił, Ŝe denerwowała się jeszcze bardziej. Cholera. Bride była oszołomiona. Myślała, Ŝe juŜ lepiej nie moŜe wyglądać, ale z tym diabelskim uśmieszkiem, wyglądał. Co gorsza, intensywny i dziki wygląd jego ospałych zielonych oczu, sprawiał, Ŝe drŜała i było jej gorąco. Nigdy w Ŝyciu nie widziała męŜczyzny nawet w jednej dziesiątej tak przystojnego, jak on. 20 Aromatyczna mieszanka ziół.
21
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Cześć – odpowiedziała, czując się jak ostatnia kretynka. Jego wzrok w końcu ją opuścił i skierował się w stronę sklepu oraz róŜnych wystaw. - Szukam prezentu. - Powiedział głębokim, hipnotyzującym głosem. Mogłaby słuchać, jak mówi godzinami, a z jakiegoś powodu, którego nie potrafiła wyjaśnić, chciała usłyszeć jak wymawia jej imię. Bride odchrząknęła i odrzuciła te kretyńskie myśli, kiedy wychodziła zza lady. Jeśli jej uroczy ex nie mógł znieść jej wyglądu, jak taki boŜek jak on mógłby być inny. Więc, postanowiła, Ŝe się uspokoi, zanim sprawi, Ŝe będzie czuła się zakłopotana. - Dla kogo? - Kogoś bardzo wyjątkowego. - Dla twojej dziewczyny? Jego wzrok znowu do niej powędrował, sprawiając, Ŝe zatrzęsła się jeszcze odrobinę. Skinął nieznacznie głową. - Nigdy nie byłbym bardziej szczęśliwy. - Powiedział niskim, pobłaŜliwym tonem. Dziwne, Ŝe to mówił. Nie mogła sobie wyobrazić tego faceta z problemem zdobycia kobiety, której pragnął. Kto na ziemi, powiedziałby na to „nie”? Następnie pomyślała, Ŝe ma nadzieję, nigdy nie spotkać tak atrakcyjnej kobiety, inaczej będzie moralnie zobowiązana do rozjechania jej swoim autem. - Jak duŜo chcesz wydać? Wzruszył ramionami. - Pieniądze nic dla mnie nie znaczą. Bride mrugnęła na to. Wspaniały i nadziany. Ludzie, jakaś dziewczyna, miała szczęście. - W porządku. Mamy kilka naszyjników. To zawsze miłe prezenty. Vane poszedł za nią do niewielkiej wnęki na przeciwległej ścianie, gdzie znajdowało się lustro z mnóstwem zawieszonych na nim łańcuszków i kolczyków ustawionych dookoła w małych kartonikach. Jej zapach powodował, Ŝe robił się twardy i gorący. Wszystko co mógł 22
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
zrobić, to nie pochylić się nad nią i wdychać jej zapachu, aŜ całkowicie by się nim upoił. Skupił wzrok na jej nagiej bladej szyi. Oblizał wargi, kiedy wyobraził sobie jak smakuje. Jakie to będzie uczucie, mieć jej bujne krzywizny przyciśnięte do swojego ciała. Jej usta opuchnięte od jego pocałunków, oczy pociemniałe i rozmarzone, kiedy z pasją spoglądałaby w górę na niego, kiedy by ją brał. Co gorsza, mógł poczuć jej własne poŜądanie, co jeszcze bardziej zaostrzyło jego apetyt. - Który jest twoim ulubionym? - Zapytał, choć znał juŜ odpowiedź. To był czarny wiktoriański naszyjnik, który cały był przesycony jej zapachem. To było oczywiste, Ŝe przymierzała go ostatnio. - Ten – powiedziała sięgając po niego. Jego kutas stwardniał jeszcze bardziej, kiedy przejechała palcami po czarnych onyksach. Niczego nie chciał bardziej, jak przeciągnąć dłonią po jej długim ramieniu, by dotykać jej miękką, bladą skórę, zanim dotarłby do jej dłoni. Dłoni, którą chciałby skubać. - Mogłabyś go dla mnie przymierzyć? Bride zadrŜała na głęboka nutę w jego głosie. Co w nim było, Ŝe tak bardzo się denerwowała? Ale wiedziała. Był intensywnie męski i bycie pod jego kontrolą było straszne i niepokojące. Próbowała załoŜyć naszyjnik, ale ręce trzęsły się jej tak bardzo, Ŝe nie mogła go zapiąć. - Mogę pomóc? - Zapytał. Przełknęła ślinę i skinęła głową. Jego ciepłe dłonie dotknęły jej, co uczyniło ja jeszcze bardziej roztrzęsioną. Spojrzała w lusterko, spostrzegła te piwno-zielone oczy, które wpatrywały się w nią z ciepłem, sprawiającym, Ŝe czuła dreszcze i gorąco, jednocześnie. Był bez wątpienia najlepiej wyglądającym człowiekiem, który kiedykolwiek Ŝył i oddychał i był tutaj, dotykając ją. To wystarczyło, Ŝeby zemdlała! Zręcznie zapiął naszyjnik. Jego palce zwlekały chwilę na jej szyi, zanim 23
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
spotkał jej spojrzenie w lustrze i cofnął się. - Pięknie. - Mruknął ochryple, tyle, Ŝe on nie patrzył się na naszyjnik. Wpatrywał się w odbicie jej oczu. - Biorę. Rozdarta pomiędzy ulga i smutkiem, Bride odwróciła wzrok, szybko go ściągając. Prawdę mówiąc, kochała ten naszyjnik i nienawidziła patrzeć jak go traci. Kupiła go do sklepu, ale miała nadzieję zatrzymać go dla siebie. Ale czym się martwiła? To było sześćset dolarów sztuki ręcznej roboty. Nie miałaby gdzie go nosić. To byłaby strata i pragmatyczna Irlandka wewnątrz niej, nie pozwalała jej być głupią. Ściągając go, przełknęła kolejną gulę w gardle i skierowała się do kasy. Vane patrzył na nią uwaŜnie. Była jeszcze bardziej smutna niŜ przedtem. Bogowie, jak on chciał, Ŝeby tylko się do niego uśmiechnęła. Co ludzcy męŜczyźni mówią, ludzkim kobietą, Ŝeby były szczęśliwe? Kobiety-wilki, nie bardzo się uśmiechają, nie tak jak ludzie. Ich uśmiechy są bardziej perfidne, uwodzicielskie. Zapraszające. Jego ludzie nie uśmiechali się kiedy byli szczęśliwi. Uprawiali seks kiedy byli szczęśliwi i dla niego było większą korzyścią być zwierzęciem, niŜ człowiekiem. Ludzie mieli pewne zasady dotyczące intymności, których do końca nie rozumiał. PołoŜyła naszyjnik w sporym pudełku wyłoŜonym materiałem. - Zapakować jako prezent? Pokiwał głową. OstroŜnie usunęła cenę i połoŜyła obok kasy, a następnie wyciągnęła niewielki kawałek papieru przyciętego do wielkości pudełka. Nie patrząc na niego, szybko zapakowała i wbiła cenę. - Sześćset dwadzieścia trzy dolary i osiemdziesiąt centów, proszę. Nadal na niego nie patrzyła. Zamiast tego, jej wzrok koncentrował się na podłodze, niedaleko jego stóp. Vane poczuł dziwną potrzebę, by zanurkować w dół, aŜ jego twarz będzie w zasięgu jej wzroku21. Powstrzymał się, wyciągnął portfel i podał jej swoją kartę American Express. 21 Śmiało.... wbij twarz w podłogę...
24
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
To było zabawne, naprawdę, Ŝe wilk miał ludzką kartę kredytową. Ale znowu, był dwudziesty pierwszy wiek i ci, którzy się nie dopasowali, szybko zostali wyeliminowani. Jak niewielu z jego rodzaju, miał inwestycje i nieruchomości. Do diabła, miał nawet osobistego doradcę. Bride wzięła od niego kartę i przesunęła ją przez czytnik. - Pracujesz tu sama? - Zapytał i szybko dowiedział się, Ŝe to było niewłaściwe, gdy poczuł strach tak silnie, Ŝe miał ochotę przekląć. - Nie. Okłamywała go, mógł to wyczuć. Dobra robota, dupku. Ludzie. Nigdy ich nie zrozumie. Ale, byli słabi, zwłaszcza ich samice. Podała mu paragon. Zły na siebie, Ŝe sprawił, Ŝe czuła się jeszcze mniej komfortowo, podpisał go i oddał jej. Porównywała jego podpis z tym na karcie i zmarszczyła brwi. - Katta? - Kattalakis – powiedział – jest greckie. Jej oczy rozjaśniły się, kiedy podawała mu kartę. - Jest bardzo inne. Musisz mieć cięŜko, kaŜdemu je literować. - Taa. WłoŜyła paragon do szuflady, a następnie umieściła zapakowane pudełko w torebce z uchwytami. - Dziękuję. - Powiedziała spokojnie, ustawiając paczuszkę przed nim, na ladzie. - Miłego dnia panie Kattalakis. Pokiwał głową i ruszył do drzwi, z jeszcze cięŜszym sercem, bo nie zdołał uczynić jej szczęśliwą. - Czekaj – powiedziała, kiedy dotykał klamki. – Zostawiłeś swój naszyjnik. Vane spojrzał na nią po raz ostatni, wiedząc, Ŝe nigdy więcej juŜ jej nie zobaczy. Była taka piękna, z duŜymi, bursztynowymi oczami i bladą twarzą bogini. Było coś w niej, co przypominało mu anioła Rubensa. Była eteryczna i piękna. 25
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
I zbyt delikatna dla zwierzęcia. - Nie – powiedział cicho. - Zostawiłem go z kobietą, z którą chciałem go widzieć. Bride poczuła jak jej szczęka opada, na słowa, które zawisły w powietrzu między nimi. - Nie mogę tego przyjąć22. Otworzył drzwi i wyszedł na ulicę. Wziąwszy torbę z kontuaru, Bride pobiegła za nim. Szedł szybko, w kierunku centrum Quarter i musiała naprawdę pędzić, Ŝeby go dogonić. Złapała go za rękę, zdumiona naciągnięciem jego bicepsu, kiedy pociągnęła go, by się zatrzymał. Bez tchu, patrzyła na niego i te jego zielonopiwne pobłaŜliwe oczy. - Nie mogę tego przyjąć – powiedziała, ponownie podając mu woreczek. - To zbyt wiele. Odmówił przyjęcia go. - Chcę Ŝebyś go miała. W tych słowach było tyle niewyobraŜalnej szczerości, Ŝe nie mogła robić nic poza gapieniem się na niego. - Dlaczego? - PoniewaŜ piękna kobieta, zasługuje na piękne rzeczy. Nikt z nią nie związany, nigdy nie powiedział jej czegoś tak miłego. Dziś, bardziej niŜ kiedykolwiek, potrzebowała to usłyszeć. Nigdy nie sądziła, Ŝe ktoś moŜe tak o niej pomyśleć. A usłyszeć to, od tego boskiego nieznajomego, znaczyło dla niej więcej niŜ świat. Te słowa dotarły tak głęboko, Ŝe się rozpłakała. Vane stał tam, czując się całkowicie jak straceniec. Co to było? Wilki nie płaczą. Samice wilków mogły rozerwać gardło, kiedy jakiś samiec je wkurzył, ale nigdy nie płakały, a szczególnie nie, jeśli ktoś je komplementował. - Przepraszam – powiedział, całkowicie zdezorientowany, Ŝe zrobił coś
22 Kobieto...nie słyszałaś nigdy takiego powiedzenia... jak dają to bierz, jak biją to uciekaj???? no to teraz jest pora brania :)
26
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
źle. - Myślałem, Ŝe to sprawi ci przyjemność. Nie chciałem urazić twoich uczuć. Rozpłakała się jeszcze bardziej. Co miał teraz zrobić? Rozejrzał się dookoła, ale nie było nikogo, kogo mógłby spytać. Pieprzyć człowieka w nim. Nie pojmował tej części siebie. Zamiast tego, posłuchał zwierzęcia, które instynktownie wiedziało, jak zaopiekować się kimś, kto został zraniony. Złapał ją w ramiona i zaniósł z powrotem w stronę sklepu. Zwierzęta zawsze lepiej się czuły w znanym otoczeniu, więc stawiał na to, Ŝe ludzie równieŜ. Łatwiej było sobie poradzić ze sprawami w dobrze znanym miejscu. Objęła jego szyję i płakała jeszcze bardziej. Jej gorące łzy, podniosły dreszcze na jego skórze i był dla niej obolały. Jak mógł to naprawić? Bride nienawidziła się za rozklejenie w taki sposób. Co do cholery, było z nią nie tak? Co gorsza, był przy niej. Niósł ją! I nie narzekał, Ŝe była tłusta, czy cięŜka i nie pochrząkiwał od jej cięŜaru. śartobliwie zapytała Taylora, czy przeniesie ją przez próg, kiedy mieli razem zamieszkać, a on się roześmiał i potem zapytał, czy chce, Ŝeby nabawił się przepukliny23. Później, wieczorem, Taylor zgodził się to zrobić, pod warunkiem, Ŝe kupi mu wózek widłowy24. A przecieŜ ten nieznajomy, niósł ją z łatwością, w dół ulicy. Po raz pierwszy w Ŝyciu, czuła się niemal drobna. Ale nie miała urojeń. Bride McTierney, nie była drobna, odkąd skończyła sześć miesięcy. Otworzył drzwi, wszedł do środka i zamknął je piętą buta. Bez zatrzymywania się, zabrał ją do wysokiego krzesła za kontuarem. Posadził ja ostroŜnie, potem naciągając jego biały T-shirt, uŜył jego brzegu, by otrzeć jej łzy. 23 Co tam przepuklina... i tak juŜ jedną ma na mózgu... w ośrodku odpowiedzialnym za właściwe zachowanie... świnia... 24 Idiotów nie sieją... sami się rodzą... a swoja drogą... czemu ona znosiła takie teksty....
27
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Ał – powiedziała, kiedy niemal wydłubał jej prawe oko25. Dobrze, Ŝe nie nosiła kontaktów, bo byłaby ślepa. Spojrzał ze skruchą. - Przepraszam. - Nie – powiedziała, patrząc na niego przez łzy. - Ja jestem tą, która powinna przeprosić. - Nie chciałam cię zdenerwować, załamując się przy tobie. - Czy to przez to? Czy mówił powaŜnie? Z pewnością. Wzięła urywany oddech i wytarła łzy. - Nie, to przez to, Ŝe jestem głupia. Przepraszam. Zaoferował jej niewielki, uwodzicielski uśmiech. - W porządku. Naprawdę. Tak myślę. Bride patrzyła na niego z niedowierzaniem. Dlaczego, ten człowiek w jej sklepie, był dla niej taki miły. To nie miało sensu. Czy to sen? Próbując odzyskać trochę godności, wyjęła jego rachunek z pudełka rejestru. - Proszę. - powiedziała podając mu go. - Dlaczego mi to dajesz? - Och, daj spokój. Nikt nie kupuje takiego drogiego naszyjnika, komuś kompletnie nieznajomemu. Znowu go nie wziął. Zamiast tego, sięgnął do torby i wyjął pudełko. Patrzyła jak je rozpakowuje, a potem umieszcza naszyjnik wokół jej szyi. Kontrast między jego ciepłymi dłońmi, a zimnymi perełkami, sprawił, Ŝe miała dreszcze. Przeciągnął palce przez jej włosy, patrząc na nią, jakby była jakimś pysznym deserem, a on umiera z chęci spróbowania go. Nikt, nigdy nie patrzył na nią w taki sposób. To nie było naturalne, Ŝe taki przystojny męŜczyzna, patrzy na nią w taki sposób. - NaleŜy do ciebie. śadna inna kobieta na niego nie zasługuje. Łzy pojawiły się w jej oczach, ale zamrugała nim zadzwoni po 25 Męska delikatność... ot co.
28
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
pogotowie psychiatryczne. Ciepło jego ręki na jej szyi paliło. - Co? Przegrałeś jakiś zakład, czy coś? - Nie. - Więc, dlaczego jesteś dla mnie taki miły? Przekrzywił głowę, jakby był zdziwiony jej pytaniem. - Czy potrzebny jest powód? - Tak. Vane był kompletnie zaskoczony. Ludzie potrzebują powodów, Ŝeby być dla innych miłym? Nic dziwnego, Ŝe jego rodzaj ich unikał. - Nie wiem, co mam powiedzieć – przyznał. - Nie wiedziałem, Ŝe są zasady odnośnie dawania prezentów, albo starania się, Ŝeby ktoś poczuł się lepiej. Wyglądałaś na taką smutną kiedy przechodziłem, Ŝe postanowiłem tylko przywołać twój uśmiech. Wziął głęboki oddech i podał jej rachunek. - Zatrzymaj naszyjnik, proszę. Dobrze na tobie wygląda, a ja nie mam komu go dać. Jestem pewien, Ŝe mój brat by go nie chciał26. Prawdopodobnie wpakowałby się w coś niewygodnego, jeśli bym mu go dał. A jeśli nie, to przestraszyłoby mnie to jeszcze bardziej. Wreszcie, zaśmiała się. Ten dźwięk natychmiast rozświetlił mu serce. - Czy to jest uśmiech? - Zapytał. Skinęła i pociągnęła nosem, nim roześmiała się ponownie. Odwzajemniając uśmiech, Vane pogładził jej chłodny policzek. Była taka piękna, gdy się śmiała, jej ciemne oczy, błyszczały jak bursztyny. Nim mógł się powstrzymać, pochylił się i scałował jej łzy z rzęs. Bride nie mogła oddychać, kiedy poczuła ciepło jego ust na swojej skórze. śaden męŜczyzna nigdy jej tak nie traktował. Nawet Taylor, którego miała nadzieję poślubić. Wdychała ciepły zapach skóry Vanea. Był lekko zabarwiony jakąś wodą po goleniu i bogatym męskim zapachem. BoŜe, to było takie dobre uczucie, bycie trzymaną właśnie teraz, kiedy 26 Hmmm... no nie wiem... po Fangu, to się moŜna wielu róŜnych rzeczy spodziewać :P
29
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
jej świat się rozpadał. Zanim zdała sobie sprawę z tego, co robi, miała ręce owinięte wokół jego szczupłego pasa i głowę ułoŜoną na jego silnej piersi. Jego serce waliło mocno przy jej uchu. Czuła się dziwnie bezpiecznie. Ciepło. Przede wszystkim, czuła poŜądanie. Jakby moŜe nie była kretynką po tym wszystkim. Nie protestował, przed trzymaniem jej. Zamiast tego, trzymał ją tak z dłońmi nadal na jej twarzy, podczas gdy kciukiem gładził jej kości policzkowe. Pochylił się i umieścił niewinny pocałunek na czubku jej głowy. Ciepło zalało ją. Głęboka potrzeba przedzierała się przez jej ciało. To było jedno, czego nie rozumiała. Przez całe swoje Ŝycie, Bride McTierney, nigdy nie robiła czegoś, czego się nie spodziewała. Skończyła szkołę i mieszkała z rodzicami, kiedy chodziła do Tulane27, gdzie rzadko się umawiała i większość nocy spędzała w bibliotece. Po ukończeniu studiów, dostała pracę, jako menedŜer w centrum handlowym, aŜ do śmierci jej babci, która zostawiła jej budynek, w którym teraz mieści się jej sklep. I tutaj pracowała codziennie. Bez względu na to, jak bardzo chora lub zmęczona była. Bride nigdy nie zrobiła kroku na tę dziką stronę. Strach i odpowiedzialność rządziły jej Ŝyciem od momentu jej narodzin. Ale siedział tu, trzymając całkowicie obcego w objęciach. Wspaniałego nieznajomego, który był dla niej milszy, niŜ ktokolwiek inny. I chciała poczuć jego smak. Tylko raz zobaczyć, jak to jest całować męŜczyznę, który tak wygląda. Podnosząc głowę, spojrzała na niego z głęboko drŜącym pragnieniem, którego nie rozumiała. Ale czuła to całą sobą. Nie. Zwalczyła głos rozsądku, sięgnęła do góry i ściągnęła gumkę z jego włosów. Uwolnione, ciemne długie pasma otoczyły niebiańską twarz. Ciepło 27 Uniwersytet w Nowym Orleanie.
30
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
zielono-piwnych oczu paliło ją. Opuszczał głowę, aŜ jego usta unosiły się niebezpiecznie blisko jej, jakby prosząc o pozwolenie. Pozbawiona tchu, zmniejszyła dystans i połoŜyła swoje usta na jego. Warknął głęboko przez gardło, jak zwierzę, nim jego pocałunek stał się bardziej wygłodniały, pełen pasji. Bride była zaskoczona i zachwycona jego reakcją. śaden męŜczyzna nie zdawał się cieszyć jej pocałunkiem, tak bardzo jak on. Jego silne ręce przytrzymywały jej głowę, kiedy zagarnął jej usta swoimi, jakby był jej głodny, jej samej. Vane przyciągnął ją do siebie, gdy zwierzę w nim z rykiem budziło się do Ŝycia. Chciał jej z rozpaczą, granicząca z szaleństwem. Mógł spróbować jej pasji swoim językiem. Słyszeć, jak jej serce uderza krótko, po jego uderzeniach. Przede wszystkim mógł wyczuć zapach jej pragnienia i chciał więcej. Zwierzę w nim, nie będzie w pełni usatysfakcjonowane, dopóki nie skosztuje jej całkowicie. W jego świecie, seks nie miał emocjonalnego znaczenia. To był biologiczny akt, pomiędzy dwoma stworzeniami, płodną samicą i wezwanym samcem. Jeśli wilki nie były partnerami, nie było szans na ciąŜę, ani nie było Ŝadnych chorób przenoszonych drogą płciową między nimi. Gdyby Bride była jedną z jego rasy, miałby ją juŜ nagą na podłodze. Ale ona nie była wilczycą. Ludzkie kobiety były inne. Nigdy nie kochał się z Ŝadną i nie był pewien, jakby zareagowała, gdyby wziął ją, jak jedną ze swoich. Jej rodzaj był bardzo słaby w porównaniu z nimi. Szczerze mówiąc, nie wiedział dlaczego był teraz na nią taki napalony. To nie było normalne. Przez wieki swojego Ŝycia nawet raz nie rozwaŜał wzięcia ludzkiej kochanki. Ale tym razem, nie mógł się powstrzymać. KaŜdy instynkt, jaki posiadał, domagał się jej. Jego wilcza dusza, chciała jej smakować. Chciał nią oddychać i pozwolić jej miękkości złagodzić samotność, która wypełniała jego serce przez te miesiące, w których rozpaczał po siostrze i bracie. Tylko przez jeden moment chciał poczuć, Ŝe znowu nie jest sam. 31
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bride drŜała, kiedy Vane zostawił jej wargi i przesunął pocałunek na gardło, gdzie podgryzał wraŜliwe miejsca. Jego zarost delikatnie drapał jej skórę, rozpalając ja jeszcze bardziej, aŜ jej piersi ściskały się z potrzeby. A niech to, był naturalną męskością. Tak nieprawdopodobnie gorący. I z kaŜdym liźnięciem jego języka na jej skórze, jej Ŝołądek się skręcał. To nie było w jej zwyczaju. Nigdy właściwie, nie znała męŜczyzny zajmującego się szyją jak on. NiewaŜne, był całkowicie obcy. A jednak, nie chciała go odepchnąć. Tylko ten jeden raz w Ŝyciu, chciała zrobić coś niezwykłego. Głęboko w środku, wiedziała, Ŝe Vane będzie spektakularny. PrzeraŜona tym, co chciała zrobić, wzięła głęboki oddech i spięła się na jego odrzucenie. - Chcesz się ze mną kochać? Zamiast śmiechu, którego oczekiwała, wycofał się z podgryzania jej gardła, spoglądając na wychodzące na ulicę okna. - Nie masz nic przeciwko? Gorąco eksplodowało na jej twarzy, kiedy zdała sobie sprawę, Ŝe jest ciemno i kaŜdy kto przechodził ulicą, miał doskonały widok na nich, pieszczących się, jak napalone nastolatki. - Poczekaj – powiedziała, wysuwając się z jego ramion, by zamknąć drzwi, zmienić zawieszkę OTWARTE na ZAMKNIĘTE i wyłączyć światła. Chciałaby mieć nadal mieszkanie, Ŝeby mogła go tam zabrać, ale moŜe tak było lepiej. Jeśli zostaną tutaj razem, mogłaby prawdopodobnie stchórzyć, co byłoby mądrą rzeczą. Albo on mógł zmienić zdanie. Nie, chciała to zrobić. Chciała go. Biorąc go za rękę, poprowadziła przez sklep, do drzwi na zaplecze. Kiedy otwierała drzwi, pociągnął ją, by się zatrzymała. Obejrzawszy się, Bride zobaczyła, Ŝe wpatruje się w przymierzalnię, po jej prawej stronie. Niegodziwy uśmieszek rozprzestrzeniał się po jego twarzy. Cofając się, zaprowadził ja do przymierzalni i zaciągnął zasłonkę. - Co robisz? - Zapytała. 32
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Zdjął swoją koszulkę przez głowę. O Niebiosa! Bride nie mogła oddychać, gdy pierwszy raz spojrzała na jego obnaŜoną klatkę piersiową. Wiedziała, Ŝe będzie miał wspaniałe ciało, ale to, to przewyŜszało wszystkie jej wyobraŜenia. Jego szerokie barki zwęŜały się ku dołowi, do brzucha, na którym moŜna by zrobić pranie dla całego narodu. Zapomnij o sześciopaku, ten facet miał ich osiem i falowały z kaŜdym jego oddechem. Jego cały tors był lekko obsypany włosami, co sprawiało, Ŝe wyglądał jeszcze bardziej męsko i surowo. Na jego ramieniu i bicepsie było kilka głębokich, zakrzywionych blizn i jedna, która wyglądała jak ugryzienie jakiegoś zwierzęcia. Wszystko, co mogła zrobić, to próbować się nie ślinić. Lub mdleć. Naprawdę, Ŝadna zwykła śmiertelniczka, nie powinna przebywać w otoczeniu kogoś takiego i nie potrzebować tlenu. Rozpiął guzik swoich spodni, a potem znowu wziął ją w swoje ramiona. - Nie bój się – szepnął – będę delikatny. Ale to nie tego się bała. Bała się jego reakcji, kiedy zobaczy jak wygląda nago. A niech to, on nie miał ani grama zbędnego tłuszczu, a ona nosiła osiemnastkę28. Mógł uciec z krzykiem w kaŜdej chwili. Zamiast tego, rozpuścił jej włosy na ramiona. Przeciągając przez nie ręką, przyciągnął jej usta do swoich, by znowu móc zmiaŜdŜyć je w pocałunku. Jęknęła w błogości. Ten człowiek z pewnością wiedział, jak wykorzystać swój język, na swoją korzyść. Mogłaby całować go cały dzień. Bride gładziła ręką jego szczupłe mięśnie klatki piersiowej, zdumiona, Ŝe były tak dobrze wyczuwalne. Muskała palcami nad i wokół jego twardych brodawek, rozkoszując się głębokim jękiem jaki od niego usłyszała. Zaczął rozpinać jej sukienkę. - Na zapleczu jest ciemniej. - Powiedziała. - Dlaczego miałbym to robić w ciemności? Wzruszyła ramionami. Taylor zawsze nalegał na całkowitą ciemność, 28 18- to w polskiej rozmiarówce 46
33
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
kiedy się kochali29. DrŜała, kiedy rozpiął jej sukienkę i opuścił ją na ziemię. Oczekiwała, Ŝe ją odepchnie. Nie zrobił tego. Nadal miał ten wygłodniały wzrok, kiedy patrzył na nią w samej bieliźnie. Dobrze, Ŝe pasowała do siebie i nie była w jednym z tych starszych kompletów. Vane, nigdy nie była bardziej niepewny siebie, jak w tym momencie. Złapał jej twarz w dłonie i pocałował ostroŜnie, obawiając się, Ŝeby nie zrobić jej krzywdy. Od kiedy dojrzał, słyszał o wilkach, które zabiły przypadkowo swoich ludzkich partnerów, podczas kojarzenia się. Ludzkim kościom, brakowało gęstości, jaką posiadał jego rodzaj. Ich skóra łatwiej się siniaczyła. OstroŜnie przycisnął ją do ściany, by poczuć kaŜdy centymetr jej miękkich krzywizn, przy jego twardości. Zapach jej skóry i perfum odurzał go. Wszystko, co mógł zrobić, to nie zawyć triumfalnie. Skubał drogę od jej ust w dół jej szczęki, kiedy sięgnął do zapięcia biustonosza. Usłyszał ostre sapnięcie, kiedy uwolnił jej piersi. Były bujną nagrodą. Blade i nabrzmiałe, wypełniały jego dłonie. Nigdy nie widział nic piękniejszego. Wplotła dłonie w jego włosy, gdy zanurzył głowę, by je ssać. Zamykając oczy, jęknął z przyjemnością, kiedy otaczał językiem jej pomarszczony sutek. Nie dotykał kobiety niemal od roku, co było jego rekordem. Ale od nocy, której zmarła jego siostra, jego Ŝycie przechodziło ze złego w jeszcze gorsze i nie było nikogo, do kogo mógłby się zwrócić. Nie wspominając marzeń o Bride, którą widział na placu, które go nawiedzały. Fantazje w środku nocy, o nim biorącym ją w kaŜdej znanej mu pozycji. O nim, badającym kaŜdy centymetr jej soczystego ciała. Spędził godziny, zmuszając się, by nie zostawić Sunshine samej sobie i nie pójść za tą kobietą. Ochrona Sunshine kosztowała go wszystko i dlaczego? Dla szczęścia potępionego Mrocznego Łowcy. śaden dobry uczynek, nie ujdzie na sucho. 29 Nie porównuj Vane z tą przebrzydłą kanalią...
34
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
To było ulubione powiedzenie Mojr. Samotne wilki, Mojry były nierzetelne i samolubne, jak nikt, ale były czasy, kiedy wilki były niezwykle przebiegłe. Ale teraz, kiedy Vane trzymał Bride w ramionach i czuł jej miękkie, delikatne ciało przy swoim, miał dziwne uczucie komfortu, Ŝe nie udało mu się uciec kilka miesięcy temu. Nie usuwało to bólu po stracie swojego rodzeństwa, ale łagodziło go. I ta samotność, czyniła ją dla niego bezcenną. Bride nie mogła myśleć, gdy patrzyła jak Vane delektuje się jej piersiami. Wyglądał tak, jakby smakował bogini. Jej ciało spalało się w głębokim pragnieniu. On był imponujący. Jego oczy były częściowo zamknięte i ciemne, patrzyła na jego odbicie w lustrze, zastanawiając się nad bliznami pokrywającymi jego gładkie, opalone ciało. Dotknęła ich brzegów, kiedy przeniósł się z prawej, do lewej piersi. Co mu się stało, co było przyczyną tylu blizn? Nigdy nie widziała czegoś podobnego. Niektóre zdecydowanie były śladami po pazurach i ugryzieniach, wyglądało to tak, jakby został zaatakowany przez jakieś dzikie zwierzę. Jedna była szczególnie głęboka i duŜa. Biegła od łopatki, aŜ pod ramię. Było w nim coś zabójczego, a jednak trzymał ja delikatnie. Przebiegł dłonią po jej brzuchu, wypalając gorący szlak na jej skórze. Jej oczy były na wpół zamknięte, patrzyła na jego odbicie, kiedy wsunął opaloną dłoń za gumkę jej czarnych majtek i dotknął ją intymnie. Bride jęknęła czując jego długie, stoŜkowate palce, rozdzielające fałdki jej ciała, tak aby mógł ją pieścić. Na widok jego ręki poruszającej się tam w odbiciu lustra, kiedy zanurzył palec głęboko w niej, jęknęła czując go w sobie. To było dziwne, widzieć go z róŜnych perspektyw. Widzieć siebie, podczas bycia kochaną przez niego. Powinna być zawstydzona, ale nie była. Nawet nie czuła swojej świadomości. JeŜeli juŜ, to czuła się bardzo upowaŜniona do tego. 35
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
MęŜczyzna taki jak on, wygłodniały jej. To było niewyobraŜalne. Vane wycałowywał drogę w dół jej brzucha. Poruszając ręką, właściwie ściągnął jej bieliznę zębami. Zdjął jej sandały, poświęcając czas, na gładzenie łuków jej stóp, zanim odrzucił jej buty za plecy. Przykucnął przed nią na podłodze, patrząc na nią gorącym, poŜerającym, intensywnym spojrzeniem. Nadal miał na sobie spodnie i buty, podczas gdy ona była całkowicie naga. Vane nie mógł oddychać, kiedy na nią patrzył. Nadal było w niej trochę lęku, ale został przyćmiony przez jej poŜądanie. Chciał przyciągnąć ją do siebie gwałtownie i wziąć jak zwierzę, którym był. Chciał pokazać jej, jak jego lud łączy się z mocą i dominacją30. Ale nie chciał jej przestraszyć. Przede wszystkim, nie chciał jej skrzywdzić. Była taka wraŜliwa. Wilczyce mogły przybierać ludzką postać w czasie krycia. Mogły chodzić uwodzicielsko, między dostępnymi samcami, czyniąc ich szalonymi z poŜądania, aŜ byli gotowi zabijać się wzajemnie, by tylko je mieć. Czasami to robili. Zawsze były walki o samice. Wtedy mogły wybrać jakiegokolwiek samca, który zaimponował jej najbardziej pięknem i umiejętnościami. Zazwyczaj, to zwycięzca z nią obcował, ale nie zawsze. Pierwsza kochanka Vanea, wybrała go, mimo tego, Ŝe przegrał, bo podobała jej się pasja z jaką próbował ją zdobyć. Kiedy dokonała wyboru, usuwała swoje ubrania i oferowała siebie swojemu zwycięzcy. Samiec mógł ją związać i spędzić resztę nocy, udowadniając jej swoją moc i wytrzymałość. Samice mogły wypróbowywać go przez całą noc. Mogły teŜ zrzucić go lub wyrzucić z siebie, a jego obowiązkiem było dopilnowanie, alby do tego nie doszło. Jeśli zmęczył się przed końcem nocy lub nie była całkowicie zaspokojona, inny samiec mógł ją pieprzyć do sucha. To był największy wstyd, nie zaspokoić wilczycy, by musiała wezwać 30 Na to, to jeszcze przyjdzie czas.... na razie panuj nad sobą ....
36
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
drugiego. Vaneowi nigdy nie było wstyd31. I nigdy nie miał takiej kobiety jak Bride. Jedyna, która nie gryzła go i nie drapała, domagając się by dał jej przyjemność. Coś w nim zachwycało się taką rzadkością. Łagodnością. W Ŝyciu, gdzie była agresja, terytorializm i krwawa wojna, miło było mieć wytchnienie. Czuły dotyk kochanki. Jego ludzka część pragnęła tego. Pragnęła jej. Bride przygryzła dolną wargę, gdy Vane trącił jej nogi, rozsuwając je. Jego oddech palił jej uda. Zamknął oczy i przyłoŜył głowę do jej uda, jakby delektując się samym przebywaniem z nią. Czułość tego gestu, przyniosła jej gulę w gardle. Przejechała palcem po jego zarośniętym policzku, pozwalając, by męskie ciepło zalało ją jeszcze bardziej. Uszczypnął jej palce figlarnie. Uśmiechała się do niego z góry, dopóki nie rozsuną szerzej jej nóg i nie wziął jej w usta. Bride syknęła z przyjemności, gdy jej nogi stały się słabe. Jedyne, co mogła zrobić, to nie upaść. On ją poŜerał. Nie było innego słowa, by to określić. Lizał ją i draŜnił, aŜ odchyliła głowę, kiedy doszła dla niego, było to silne i głębokie. Bride krzyczała, kiedy jej ciało przewracało się na drugą stronę, od jego dotyku. Vane warknął na dźwięk jej przyjemności, na jej smak. Tak jak wszyscy męŜczyźnie z jego gatunku, czerpał dumę z jej orgazmu. Nie było nic słodszego, niŜ dźwięk szczytującego kochanka. Nic słodszego, niŜ wiedza, Ŝe zaspokoiło się kobietę32. Powoli całował drogę w górę jej ciał, aŜ ponownie znalazł się na nogach. Spoglądała na niego z podziwem malującym się w bursztynowych głębinach jej oczu. Wziął jej dłoń w swoją i poprowadził do pulsującej erekcji. Bride przełknęła, kiedy zanurzyła rękę głęboko w jego dŜinsy. Jego krótkie, ostre włoski dokuczały jej palcom, kiedy znalazła to, czego szukała33. Warknął z głębi gardła, jak dzikie zwierzę, kiedy zacisnęła rękę na jego twardej długości. Był ogromny i był juŜ wilgotny i napręŜony.
31 No z pewnością :):):) nikt nawet nie pomyślałby, Ŝe mógłbyś nie dać rady.... 32 Tak sobie myślę... wszystkie romanse.... paranormal czy jakiekolwiek inne powinny być narzucone jako lektury obowiązkowe dla męŜczyzn....tak w ramach edukacji.... 33 Na pewno nie musiała szukać długo....
37
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Obejmując dłońmi jej twarz pocałował ją namiętnie, podczas gdy ona go głaskała. Jej ciało drŜało z gorąca, na samą myśl, o jego twardym kutasie głęboko w jej wnętrzu. Oderwał się od niej i szybko skopał swoje buty. Bride wstrzymała oddech, kiedy sięgnął do rozporka i rozpiął go. Patrzyła w osłupieniu, odrętwiała z pasji, jak zsuwał spodnie w dół, a ona po raz pierwszy spojrzała na niego w pełnej krasie. Nie nosił bielizny! Nie było niczego bardziej seksownego, niŜ męŜczyzna, który odwaŜył się nie nosić niczego pod ubraniem34. Ale znowu, nie było niczego bardziej seksownego, niŜ męŜczyzna stojący przed nią. Był odwaŜny i władczy. Dziki. I sprawiał, Ŝe dostawała niekontrolowanych dreszczy. Odrzucając spodnie w kąt, przeniósł ją z dala od ściany. Bride była wdzięczna, Ŝe jej przymierzalnie były większe niŜ większość. Były zaprojektowane z myślą o pomieszczeniu kobiet z wózkami, lub małymi dziećmi. I dawały im większe pole manewru. Vane przeszedł za jej plecy. Patrzyła na niego w lustrze. Był od niej o głowę wyŜszy, jego głodny półuśmiech rozciągał się na jego twarzy. - Jesteś taka piękna. - Powiedział, głębokim, głodnym wzrokiem. Nigdy nie czuła w ten sposób. Zazwyczaj unikała patrzenia na siebie w lustrze. Ale było coś niesamowicie podniecającego, na patrzeniu na ich dwoje, odbijających się na trzech lustrzanych ścianach. Odgarnął włosy z jej szyi i przygryzał wraŜliwe miejsce się tam znajdujące. Przesuwał językiem wokół koralików naszyjnika. Jego ręce objęły jej piersi, zanim przesunął jedną do kasztanowego trójkąta włosków, między jej nogami. W jakiś sposób, powoli opuszczał ich na podłogę. Nie była do końca pewna, jak to zrobił, bez przerywania jego uścisku. Ten męŜczyzna był niesamowicie silny. Oparła się na nim, w miejscu, gdzie jego ciało było gorące i drapiące. Umięśnione. Jego język wirował wokół jej ucha, a następnie zanurzył się 34 Zgadzam się...
38
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
w nie głęboko, w tym samym czasie wszedł w nią od tyłu. Bride zaszlochała z przyjemności, odczuwania, jak ją wypełnia. Podniósł głowę, aby móc oglądać jej twarz, kiedy wszedł jeszcze głębiej. Bride nie mogła mówić, ani myśleć, gdy zawładnęła nią przyjemność. Wszystko, co mogła zrobić, to patrzeć jak on się z nią kocha. Oglądać jak jego ręce dają jej przyjemność podczas jego silnych pchnięć. Vane ponowie warknął, czując jej mokre, witające go ciało. Jej ciało było duŜo bardziej miękkie niŜ wilczyc. Urodzone wojowniczki, były mocno umięśnione i twarde. Wilczyce próbowałyby go ugryźć. Szarpałyby jego ręce, wymagając, by dał im więcej przyjemności. Domagając się, by poruszał się szybciej i mocniej, dopóki nie dojdą po raz kolejny. Ale nie Bride. Nie czyniła Ŝadnych wymagań, kiedy korzystając z czasu, uderzał powoli i spokojnie. Nie starał się go wyrzucić. Zamiast tego, odchyliła się do jego klatki piersiowej i wydawała najbardziej niesamowite dźwięki rozkoszy, którą z kaŜdym pchnięciem dostarczał do jej ciała. Całkowicie się mu poddała. To wymagało, Ŝeby mu zaufała. Nigdy nie widział czegoś takiego. Spędził wiele miesięcy, wyobraŜając sobie, jaka by była w jego ramionach. Teraz to wiedział. Była boska. Odrzuciła głowę do tyłu i wplotła palce w jego włosy, by trzymać go blisko. - Och, Vane – szepnęła, przytulając swój policzek do jego. Czuł, jak jego moce rosną, kiedy całował jej policzek i przyspieszył ruch palców. Szarpnęła się i jęknęła w odpowiedzi. Czuł, Ŝe robi się jeszcze większy. Wilk w nim warczał z satysfakcją. Zawył na dotyk jej gorącego, mokrego ciała otaczającego go. I jak zawsze, jego magiczne moce wzrosły. Seks zawsze naładowywał jego gatunek, czyniąc ich silniejszymi. Bardziej niebezpiecznymi. Objęła jego rękę swoją. Widok tego, jak się rozciąga, podczas gdy się w nią wpychał, sprawił, Ŝe jego serce biło jeszcze mocniej. Jego moce drgały, iskrzyły i tańczyły w nim, dopóki nie stał się bardziej gwałtowny. 39
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bride nie mogła oddychać od intensywności jej przyjemności. To było najbardziej niesamowite starcie w jej Ŝyciu. Był taki gruby i twardy wewnątrz niej. Taki władczy. I co dziwne, czuła, Ŝe robi się coraz większy. Wypełniał ją całkowicie, ale to nie było niewygodne. A kiedy doszła tym razem, było to jeszcze bardziej intensywne niŜ poprzednio. Krzyczała z taką satysfakcją, Ŝe aŜ zachrypła. Osłabła. Jej ciało trzęsło się niekontrolowanie, kiedy kontynuował, dając jej jeszcze więcej. - Właśnie tak kochanie – szepnął do niej. – Dojdź dla mnie. I tak zrobiła. W pewnym sensie, nigdy przedtem nie miała orgazmu. To było tak pierwotne i potęŜne, Ŝe nie była pewna, jak zdołała to przeŜyć. Och, litości! Czy cokolwiek mogło sprawić, by czuła się tak cudownie. KaŜde pchnięcie, które kontynuował, sprawiało, Ŝe jej orgazmy narastały. Sprawiało, Ŝe całe jej ciało stawało się wraŜliwe. To musiało być jej najdłuŜsze szczytowanie w Ŝyciu. Vane ściśle ją kontrolował, kiedy czuł własna wznoszącą się przyjemność. Przyspieszył pchnięcia, zbliŜając się do szczytu. Bride odwróciła twarz do niego i wycisnęła na jego ustach najsłodszy pocałunek, jaki moŜna sobie wyobrazić. Wysłała go tym na krawędź. Zawinął ją w swoich ramionach, kiedy doszedł głęboko w jej ciele. W przeciwieństwie do ludzi, nie mógł zakończyć tego tak szybko. Jego orgazm będzie trwał przez kilka minut. Trzymając ją mocno, uŜył swoich mocy, aby podnieść jej przyjemność i ukryć czas przebywania w jej wnętrzu, podczas gdy jego ciało kończyło samotnie35. Pochylił głowę do jej szyi i po prostu rozkoszował się jej zapachem. Zachłysnął się nią. Wciskał się w nią głęboko, a następnie kołysał ją lekko w swoich ramionach, pozwalając by jego wyzwolenie i nieuzasadnione uczucie spokoju przepływały przez niego. Vane nie mógł oderwać oczu od Bride, gdy jego ciało nareszcie się zrelaksowało. Powoli. Spokojnie. 35 Palców trzeba było uŜyć a nie magii.... faceci....
40
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Trzymał ją na swoich kolanach i patrzył na lekki uśmiech, który wciąŜ unosił jej wargi. Ta kobieta była boginią. Czysta i prosta. Miękka i pełna, była wszystkim, czego męŜczyzna mógłby kiedykolwiek pragnąć. - To było niesamowite – powiedziała, podnosząc rękę i gładząc palcami jego szczękę. - Tak, było. - Tchnął delikatnie, wciąŜ zaskoczony tym, co czuł wewnątrz ludzkiej kobiety. MoŜe Acheron miał rację. MoŜe było w nim więcej z człowieka niŜ myślał36. To był jedyny powód, jakim mógł wytłumaczyć, to jak się teraz czuł. Telefon zadzwonił gdzieś spoza przymierzalni. Podskoczyła w jego ramionach, a potem spojrzała na zegarek. - O nie – wydyszała. - To prawdopodobnie Tabitha. Miałam się spotkać z nią i jej siostrami na kolacji, dziś wieczorem. Vane westchnął. Z jakiegoś powodu, którego nie potrafił nazwać, nie chciał pozwolić jej odejść. Nie chciał, by odeszła od jego boku. Gdyby była jedną z jego ludu, nie pomyślałby nawet o wyjściu przed świtem37. Ale nie była. I chęć zostania tutaj, była szaleństwem. On był skazanym na śmierć wilkiem, a ona człowiekiem. To co ze sobą dzielili, było wyjątkowe, ale nadszedł czas, aby wyrzucić ją z myśli. Na zawsze38. Całując ją w policzek, odsunął się sięgając po jej sukienkę. Bride poczuła się nieco niezręcznie, kiedy podał jej ubranie. Nie zapytał jej o numer telefonu, ani o nic innego, kiedy zakładał spodnie i buty. Czy Ŝałował tego, co zrobili?
36 Skoro Ash tak powiedział, to na pewno musi być prawda.... 37 Taaa... pewnie nawet przed upływem tygodnia.... 38 UwaŜaj, bo ci się to uda.... pewnie juŜ jutro będziesz o świcie czekał pod drzwiami sklepu i merdał w oczekiwaniu ogonem...
41
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Chciała zapytać go o jego numer, ale duma jej na to ni pozwoliła. MoŜe była głupia, ale biorąc pod uwagę działania Taylora, nie chciała dziś kolejnego uszczerbku na swoim ego. Vane zapiął jej sukienkę, a potem wciągnął koszulkę przez głowę. - Czy twój samochód, jest gdzieś w pobliŜu? - Zapytał. - Jest zaparkowany na tyle, ale po prostu się przespaceruję do restauracji. To tylko kilka budynków dalej. Przeczesał włosy palcami. Powietrze wokół niego przepełniało się smutkiem. - Mogę cię odprowadzić? Skinęła głową. Przytrzymał dla niej zasłonkę. Pochyliła się i odwróciła, patrząc jak upycha koszulkę do spodni. Przeczesał włosy palcami, związując je z powrotem. Cała jego figlarność zniknęła. Było w nim teraz coś niemal drapieŜnego. Wyszedł na zewnątrz, czekając aŜ włączy alarm i zamyka drzwi. Czuła się jeszcze bardziej nieswojo, prostując się i uśmiechając do niego poza sklepem. Powietrze było nieco chłodne, ale on tego nie zauwaŜał. Owinął rękę wokół jej ramienia, kiedy szli w stronę ulubionej restauracji Tabithy Acme Oyster House. Nie rozmawiali ze sobą kiedy szli. Bride chciała, ale co kobieta powinna powiedzieć, kiedy facet dał jej najlepszy seks w jej Ŝyciu39? Facetowi, którego nie znała. Facetowi, którego najpewniej nigdy juŜ nie zobaczy. Och, jak ona tego nienawidziła. To był pierwszy raz w jej Ŝyciu, kiedy miała jednorazową przygodę. To było niepokojące, taka intymność z kimś zupełnie nieznajomym. Zwolnił, kiedy zbliŜali się do restauracji. Bride zajrzała przez duŜe malowane okno. Miała rację, jej przyjaciele juŜ na nią czekali i widziała Tabithę wybierającą numer telefonu. Nie ulegało wątpliwości, Ŝe Tabitha juŜ raz dzwoniła i jeśli Bride nie pojawi się szybko, 39 JA. CHCĘ. JESZCZE. RAZ!
42
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
zacznie się martwić. - CóŜ – powiedziała, odsuwając się od Vanea. – Myślę, Ŝe to czas, by powiedzieć sobie dowidzenia. Pokiwał głową i posłał jej Ŝyczliwy uśmiech. - Dziękuję Bride. - Nie – powiedziała dotykając naszyjnika, który jej dał. - To ja dziękuję. Pocałował jej dłoń, po czym odwrócił się, schował ręce do kieszeni i szedł w kierunku Burbon. Jej serce ciąŜyło, kiedy patrzyła na jego śmiertelnie dumny męski krok. - Bride? Odwróciła się, aby zobaczyć Minaę Devereaux, stojąca w otwartych drzwiach. - Wszystko w porządku? - Zapytała. Przytaknąwszy, Bride zmusiła się do wejścia do środka. Mina poprowadziła ją do stolika niedaleko okna, przy którym siedziała Tabitha, jej siostra. - Hej Bride. - Tabitha powiedziała na powitanie, gdy otwierała paczkę krakersów. - W porządku? Wyglądasz na nieco roztargnioną. - Nie wiem – powiedziała, kiedy siadała przy stoliku, naprzeciwko Tabithy. - Miałam najdziwniejszy dzień w moim Ŝyciu i myślę, Ŝe chyba popełniłam największy błąd w Ŝyciu. Tylko nie wiedziała, czy tym błędem było przespanie się z nieznajomym, czy pozwolenie mu ją opuścić.
43
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Rozdział 2 Jego serce było cięŜkie z Ŝalu. Vane udał się przez French Quarter w dół 688 Ursulines Avenue, gdzie na rogu stał bar Sanktuarium. Budynek z czerwonej cegły miał drzwi typu saloon za znakiem ciemnego motocykla stojącego na wzgórzu na tle księŜyca w pełni. Atrakcja turystyczna, bar motocyklowy, był zatłoczony jak zawsze, z miejscowymi i turystami. Było juŜ kilka motocykli zaparkowanych przy chodniku, poza tymi, które naleŜały do lokalnego gangu motocyklowego, którzy nazywali się Vieux-Doo Dogs. Pierwszy raz, gdy zobaczył rubasznych motocyklistów, Vane śmiał się z ludzkich motocyklistów, Ŝe nie mieli pojęcia, Ŝe Sanctuary nie było po prostu miejscem dla nich. Była to jedna z nielicznych prawdziwych przystani dla jego gatunku. Na całym świecie i w róŜnych czasach, rodziny Zwierzo-Łowców mieli ustabilizowane miejsca, jak to, w których Katagarzy mogli ukryć się uciekając przed swoimi wrogami. Jednak spośród wszystkich znanych przystani, Sanctuary Mama Bear Peltier, był najbardziej znany i doceniany. Głównie, z tego powodu, Ŝe był jednym z nielicznych miejsc, które tak samo przyjmowało Mrocznych Łowców, Apollite, Daimony, czy bogów. Tak długo, jak przybywałeś w pokoju, mogłeś wyjść ze wszystkimi częściami ciała nienaruszonymi. Jak brzmiał slogan Sanctuary: Nie gryź mnie, ja nie będę gryzł ciebie. KaŜdy, kto naruszył zasady, szybko stawał się ofiarą jednego z jedenastu synów, lub jej niezwykle wielkiego partnera. To był dobrze znany fakt, Ŝe Papa Bear Peltier nie bawił się z nikim, prócz Mama Bear. Choć Mama i jej chłopcy, w swojej naturalnej formie byli niedźwiedziami, przyjmowali Katagarian wszystkich rodzajów: lwy, tygrysy, jastrzębie i wilki. Nie było ani jednej znanej grupy, której choćby jeden członek nie otrzymał tu schronienia. Do diabła, był nawet drakos, a z reguły smoki rzadko wybierają na 44 Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
swój dom XXI wiek. Ze względu na ich duŜe rozmiary, smoki miały tendencje do przeŜywania swojego Ŝycia w minionych czasach, kiedy to mniejsza populacja ludzka i otwarte pola pomagały im się ukryć. Peltiers mieli nawet Arkadyjskiego StraŜnika, który czuwał nad miejscem i to było największym wyczynem ze wszystkich. Arkadyjczycy byli Zwierzo- Łowcami, którzy mieli ludzkie serca i byli śmiertelnymi wrogami Katagarów, którzy posiadali serca zwierząt. Faktem jest, Ŝe te dwa gatunki Ŝyły w stanie wojny przez tysiące lat. Arkadyjczycy byli rzekomo inną odmianą ludu Vanea, ale jego doświadczenie mówiło mu, Ŝe to było myślenie Ŝyczeniowe. Miał duŜo większe zaufanie dla Katagarów z ich zwierzęcymi sercami, niŜ do Arkadyjczyków z ludzkimi sercami. Przynajmniej zwierzęta atakowały otwarcie. Nie były tak zdradzieckie, jak ludzie40. Ale znowu, Ŝadna Katagarska kobieta nie trzymała go tak jak to robiła Bride. Nikt nigdy nie sprawił, Ŝe czuł się taki opiekuńczy, Ŝe nie chciał niczego więcej, jak wrócić z powrotem pod restaurację, gdzie wziął by ja w ramiona i zaniósł do domu. To nie miało najmniejszego sensu. Przeszedł przez saloonowe drzwi, by znaleźć Deva Peltiera siedzącego przy wejściu, na wysokim barowym krześle. Dev był jednym z czworaczków Mamy Bear. Nawet jeśli wyglądali identycznie, kaŜdy z czworaczków miał bardzo wyraźną osobowość i postawę. Dev był beztroski i nieskory do gniewu. Emanował w powietrzu wielkim wdziękiem i poruszał się metodycznie, jak większość niedźwiedzi, jakby miał cały czas na świecie. Ale Vane wiedział, Ŝe niedźwiedzie mogą podejść blisko, tak samo szybko jak kaŜdy wilk. Pierwszy raz zobaczył Deva, rzucającego się na swojego młodszego brata Serre w walce dla zabawy i zwiększył się jego szacunek dla zdolności niedźwiedzia.
40 Otwarcie? A co powiesz na to, Ŝe tygrysy atakują dopiero, gdy ofiara odwróci się do nich plecami? Niezwykle rzadko zdarza się, Ŝeby atakowały od przodu, szczególnie jeśli utrzymuje się kontakt wzrokowy...
45
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Dzisiaj Dev miał na sobie czarny T- shirt, który nie do końca zakrywał znak łuku Artemidy na jego bicepsie, który mylił Daimony i Apollite, którzy czasami odwaŜali odwiedzać bar. Grał w pięciokartowego pokera z Rudy'm, jednym z ludzkich pracowników, który nie miał pojęcia, Ŝe połowa „ludzi” w barze, to tak naprawdę chodzące na dwóch nogach zwierzęta. Rudy miał proste, czarne włosy ściągnięte do tyłu w kucyk i pomarszczoną twarz pokazująca kaŜdy znak jego byłego szulerskiego Ŝycia. Miał pełna czarną brodę i kaŜdy centymetr skóry pokryty kolorowymi tatuaŜami. MęŜczyzna był naprawdę zaniedbany i w przeciwieństwie do ZwierzoŁowców, którzy tworzyli ten dom, nie był atrakcyjny. W rzeczywistości, to był najlepszy przykład, Ŝeby pokazać ludziom, Ŝe pochodzą od zwierząt. Od kiedy lud Vanea cenił piękno ponad wszystko, rzadkością było spotkać nieatrakcyjnego Zwierzo-Łowcę. Podobnie, jak u jego braci, kręcone włosy Deva spływały na jego plecy. Jak zawsze nosił je rozpuszczone. Miał na sobie, mocno wytarte dŜinsy i czarne buty. Dev powitał go przechylając głowę. - Hej wilku, w porządku? Vane wzruszył ramionami, kiedy się do nich zbliŜył. - Po prostu zmęczony41. - MoŜe powinieneś uciąć sobie drzemkę w domu? - powiedział Dev dobierając dwie kolejne karty. Dom Peltierów był w sąsiedztwie baru. To właśnie tam mogli przybierać zwierzęce formy, nie bojąc się, Ŝe ktoś ich odkryje. Rodzina Peltier miała więcej systemów alarmowych niŜ Fort Knox i co najmniej dwóch członków rodziny stojących na straŜy w kaŜdej chwili, chroniąc przed intruzem, człowiekiem, czy innym zagroŜeniem. - Jest w porządku. - powiedział Vane. Zarabiał na utrzymanie jego i Fanga. Ostatnią rzeczą jakiej chciał, to by ktoś zarzucił mu, korzystanie z dobroczynności klanu niedźwiedzi, więc pracował dla rodziny Peltierów 41 Nic dziwnego... po takiej rundce w przymierzalni...
46
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
średnio dziesięć godzin dziennie. - Powiedziałem Nicolette, Ŝe zmienię Cherise dziś przy barze. - Tak - powiedział Rudy, zaciągając się papierosem i przetasowując swoje karty. - Cherise umiera z chęci pójścia wcześniej do domu. Nick zamierza zabrać ją do Antoine na jej urodziny. Vane zapomniał, Ŝe ludzie mają urodziny. Z jakiegoś powodu, były dla nich szczególne. MoŜe dlatego, Ŝe mieli ich tak niewiele. Vane przeprosił i skierował się do baru. Minął stolik, który czyścił Wren, rzadki Katagarski biały lampart. Marvin małpa (jedyne zwierzę w Sanctuarium, które nie mogło przyjąć ludzkiej postaci) siedział na ramieniu lamparta i trzymał się mocno blond włosów Wrena. Tych dwoje łączył dziwny związek. Podobnie jak Vane i Fang, Wren trafił do Peltierów będąc na wygnaniu. Trzymał się osobno i rzadko mówił do kogoś innego niŜ Marvin. Mimo tego, było coś morderczego w oczach leoparda, co mówiło wszystkim, Ŝe powinni zostawić go w spokoju, jeśli cenią swoje Ŝycie. Wren spojrzał na Vana, kiedy mijał myty przez niego stolik, ale nic nie powiedział. - Hej Vane. - powiedziała Cherise Gautier. Jej twarz rozpromieniła się, kiedy go zobaczyła. Była piękną blondynką, tuŜ po czterdziestce. Jej ciągle gotowy do uŜycia uśmiech i ciepłe serce mógł wygrać prawie kaŜdy. - Wszystko w porządku kochanie? Wyglądasz na zmęczonego. Nadal zadziwiało go, jaką intuicję posiadał Cherise względem ludzi. Vane podniósł tylna część blatu barowego i przeszedł do części wydającej. - Wszystko w porządku. - powiedział, chociaŜ wcale się tak nie czuł. Czuł, jakby czegoś mu brakowało. Jak gdyby powinien wrócić do Bride. Jak głupie to było? - Jesteś pewien? - zapytała. Mógł wyczuć jej obawy. A to, sprawiało, Ŝe czuł się niekomfortowo. Nikt, poza jego bratem i siostrą nigdy się nim nie przejmował. Cherise była dziwnym człowiekiem. Przerzuciła sobie przez ramię biały ręcznik, którym 47
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
wycierała blat baru. - Wiesz, mój syn jest w twoim wieku. Vane zwalczył ochote roześmiania się na to. Nick Gautier miał dwadzieścia sześć ludzkich lat, podczas gdy Vane miał czterysta sześćdziesiąt. Ale oczywiście Cherise nie miała pojęcia o prawdziwym wieku Vanea. Nie bardziej, niŜ nie wiedziała, Ŝe jej syn pracował dla Mrocznych Łowców, którzy byli nieśmiertelnymi zabójcami wampirów. - I wiem jak wy chłopcy wypalacie się. Trzeba o siebie lepiej dbać, kochanie. Przysięgam, Ŝe nie miałeś wolnego dnia od czasu kiedy Mama cię zatrudniła. Dlaczego nie weźmiesz sobie wolnej nocy i nie pójdziesz się pobawić? - Wszystko dobrze. - powiedział cicho, gdy zabierał ręcznik z jej ramienia. - Łapię. Poza tym, Rudy powiedział, Ŝe to twoje urodziny. Pachniała malinami. - Jestem za stara na urodziny. Wolałabym zobaczyć, jak cieszysz się młodością, póki jeszcze ja masz. - Tak – powiedział Kyle Peltiera, który był najmłodszym z niedźwiedzi, kiedy dołączył do nich znosząc z pomieszczenia stos szklanek. Kyle, będący w wieku Nicka, ledwo co dorósł , od czasu kiedy to Zwierzo-Łowcy nie dojrzewali przed dwudziestką. - Dlaczego nie skorzystasz z tych sześciu sekund młodości, które ci zostały Vane? - Vane trzepnął go, a potem wcisnął Cherise torebkę. - Idź do domu, Cherise. - Ale... - Idź – warknął Vane. – I dobrej zabawy w urodziny. Westchnęła i poklepała go po ramieniu. - Dobrze. - złapała sweter i portmonetkę spod baru. - Wypchnę cię – powiedział Kyle, podnosząc blat baru i przepuszczając ją. - Dzięki. Vane zaczął upychać szklanki na półce przesuwając je ku tyłowi, podczas gdy Kyle poszedł pomóc Wrenowi przy stolikach. 48
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Colt Theodorakopolus spacerował po barze. Niedźwiedzi Arkadyjczyk stał na wysokości Vanea, który czuł nieustającą niechęć do Zwierzoniedźwiedzia. ChociaŜ będąc szczerym, Colt wydawał się być przyzwoity. Partner jego matki, został zabity, gdy ona była z nim w ciąŜy. Wiedząc, Ŝe umrze, tak szybko jak tylko urodzi, przyszła do Sanctuary i błagała Peltierów by wychowali jej syna dla niej. Z tego, co Vane wiedział, Colt nie spotkał dotąd Arkadyjskiego niedźwiedzia. Jako StraŜnik, Colt powinien mieć jedną stronę twarzy pokrytą dziwnymi wzorami StraŜników, geometrycznymi wzorami, które pojawiały się, gdy StraŜnik osiągał dojrzałość. Ale Colt, jak wielu innych StraŜników Ŝyjących poza klanami czy w odosobnieniu, wybrał ukrycie ich wraz ze swoimi mocami. Nikt nie wiedział jak potęŜny był Colt do czasu kiedy się go wkurzyło, ale wtedy było juŜ za późno. Ukryty StraŜnik był najniebezpieczniejszą rzeczą. W odróŜnieniu od innych niedźwiedzi, Colt miał krótkie czarne włosy i wyglądał na niezwykle starannie ostrzyŜonego. - Daj mi Whisky – powiedział Colt. – I przytrzymaj ludzkie włosy. Vane skinął na zdanie, które oznaczało, Ŝe Colt chciał mocnego trunku, by upić się jednym porządnym shotem. Od kiedy ich gatunek miał szybszy metabolizm, mogli wypić duŜo więcej alkoholu. Nalał duŜy kieliszek i postawił na barze przed Coltem. Natychmiast wycofał rękę do tyłu, czując dziwne uczucie pieczenia. Sycząc, Vane dmuchał na rękę. Przesunął ją pod jedna z barowych lamp, by zobaczyć, co mu się stało. Dziwna konstrukcja przewijała się piętnem na jego skórze. - Osz gówno. - wydyszał, gdy zobaczył jaką to przybiera formę. Colt pochylił się nad barem i podąŜył za nim. Jego szczęka opadła. - Jesteś sparowany? - zapytał z niedowierzaniem. – Kim jest szczęśliwa wilczyca? Vane nie mógł oddychać, kiedy zobaczył znamię. Jak to moŜliwe? - To niemoŜliwe. Colt roześmiał się. 49
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Tak, racja, mówisz jak Serre kiedy został sparowany. Zaufaj mi, to zdarza się najlepszym z nas. - Nie.- powiedział Vane, spotykając wzrok niedźwiedzia. - Ona jest człowiekiem, ja jestem wilkiem. Nie mogę być sparowany z człowiekiem. To jest niemoŜliwe. Kolor zniknął z twarzy Colta, kiedy cała siła sytuacji Vane uderzyła w niego. - Ty pechowy draniu. Nie jest częste, Ŝe sparowani z Arkadyjczykami to ludzie, ale to się zdarza. - Nie jestem Arkadyjczykiem. - warknął Vane. Nie było w nim nic ludzkiego42. Nic. Colt chwycił go za rękę i trzymał ją na wysokości wzroku Vanea. - Wypieraj się tego jeśli chcesz, ale spójrz prawdzie w oczy Vane. Twoje trzy tygodnie tykają. Albo będziesz się ubiegał o swojego człowieka, albo spędzisz resztę swojego Ŝycia nie czując nawet dotyku kobiety43.
- Ał!- Bride szarpnęła ręką czując ból. Przycisnęła ją do szklanki z wodą. - Co się stało? - zapytała Mina, biorąc kolejną ostrygę by ja zjeść. - Nie wiem – odpowiedziała Bride – ręka po prostu zaczęła mnie boleć. Tabitha dotknęła talerza Bride. - Nie jest gorący. Przecięłaś rękę o skorupkę muszli? - Nie – powiedziała Bride, odsuwając rękę, by na nią spojrzeć. Na jej dłoni pojawił się piękny wzór. Przypominał jej jeden ze staroŜytnych greckich symboli. - Co u licha? Mina zmarszczyła brwi, kiedy na to spojrzała. - Zrobiłaś sobie tatuaŜ z henny? 42 I tu się kurde mylisz.... ale ćśśśśś.... to się później wyjaśni :) 43 Ten wypalony znak, oznacza Ŝe spotkało się swoja „drugą połówkę” (ta druga połówka teŜ nosi znak, który w ciągu tych trzech tygodni blaknie i po tym czasie znika) i jeśli w ciągu trzech tygodni nie sparują się na dobre, wtedy nasz Vane nigdy juŜ się nie zakocha, co więcej nie będzie nawet chciał patrzeć na inne kobiety... zero dotykanie, całowania, bzykania...null.... nada....
50
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Nie. Nic nie zrobiłam, przysięgam. Nie miałam tego pięć sekund temu. Tabitha pochyliła się by popatrzeć. - Jakie to dziwne - powiedziała - i moim zdaniem, to coś oznacza. To była prawda. Tabitha Devereaux była uosobieniem dziwności. - Nigdy nie widziałaś czegoś takiego? - Bride zapytała Tabithę. - Nie. MoŜe wszystkie mamy urojenia. MoŜe to jest jak w teorii Platona i nie ma tam nic prócz skóry. MoŜe widzimy tylko to, co chcemy widzieć. Mina parsknęła wylewając sos Tabasco na jej ostrygi. - Tylko dlatego, Ŝe ty Ŝyjesz w ciągłym stanie niepoczytalności, Tabby, to nie znaczy, Ŝe reszta z nas teŜ. Bride zaśmiała się na nie. Śledziła wzór na dłoni i zastanawiała się, co do licha, mogło go tam umieścić.
Colt posłał Vaneowi twarde spojrzenie. - Słuchaj, wiem, Ŝe mnie nie znosisz, ale będę cię osłaniał. Idź zobaczyć się ze swoją kobietą, a ja stanę za barem. - Nie potrzebuję tego od ciebie. - Przestań być takim cholernym uparciuchem – powiedział Colt zza zaciśniętych zębów. - Masz tam na zewnątrz partnerkę Vane i czy jesteś Arkadyjczykiem czy Katagarem, znasz jedyne prawo, które rządzi nami wszystkimi. Bezpieczeństwo twojej partnerki jest ponad wszystko. Colt miał rację i Vane to wiedział. Zwierzę wewnątrz niego juŜ naciskało na ludzką część. Chciało swojej partnerki. śądało jej. Zwykle zwierzęca i ludzka część Ŝyły w delikatnej równowadze. Hormony i stres łatwo mogły zakłócić tą równowagę, a wtedy mógł się stać naprawdę niebezpieczny. Jeśli zwierzę przejęłoby nad nim kontrolę.... Wielu z jego rodzaju, kobiet i męŜczyzn, zatraciło się w tej zwierzęcej części. Nie mogąc sobie z tym poradzić oszaleli, stali się bezwzględnymi zabójcami, którzy zabijali wszystko co weszło im w drogę. Było to podobne do wścieklizny i nie było lekarstwa. 51
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Właśnie dlatego Arkadyjczycy mieli StraŜników. Ich zadaniem było ściganie i zabijanie tych, którzy nie mogli zapanować nad swoją zwierzęcą duszą. Zabójców. Oczywiście Arkadyjczycy byli dość liberalni, co do uŜywania słowa zabójca w stosunku do jego ludu. Prawie kaŜdy Katagar, który wszedł im w drogę był klasyfikowany jako zabójca, z dowodami czy bez nich. - Idź Vane. - powiedział Colt, wskazując na drzwi. Niedźwiedź miał rację. Nie było dobrze walczyć z jego naturą. To byłaby walka, której nigdy nie wygra. Podał Coltowi ręcznik i wyszedł z baru. Na ulicy, upewniwszy się, Ŝe nikt go nie moŜe zobaczyć, przyjął postać wilka. W przeciwieństwie do swojego brata był solidnym białym wilkiem. Był równieŜ większy, waŜył sto czterdzieści funtów. To dlatego członkowie watahy najbardziej bali się go w zwierzęcej postaci. Jeśli oni byli potęŜni, on był bardziej. I nie stał w szeregu, tak jak oni. MoŜe i był zwierzęciem, ale w końcu, nawet jeśli temu zaprzeczał, miał w sobie tyle z człowieka, by nie iść za kimkolwiek posłusznie. Był urodzonym alfą i wszyscy o tym wiedzieli. Vane biegł ulicami Nowego Orleanu trzymając się w cieniu zapadającego wieczora. Dawno temu zauwaŜył, Ŝe ludzie brali go za duŜego psa jeśli go widzieli, ale ostatnią rzeczą jakiej potrzebował to hycel. Miał długą historię w spotkaniach z kontrolą zwierząt. I Ŝadna z nich nie skończyła się dobrze dla ludzi. Nie zajęło mu długo dostanie do na Iberville i Acme Oyster Mouse, gdzie opuścił Bride. Podnosząc się na tylnych łapach, stanął przed szybą i zajrzał do środka, by zobaczyć ją siedzącą z dwiema kobietami. Jedna miała ciemne kasztanowe włosy i poszarpaną bliznę na twarzy. Gdyby nie ten okropny znak, byłby niezwykle atrakcyjna. Druga, była bardzo ładną brunetką, która miała podobne rysy. Jednak Ŝadna z chudych kobiet nie przemawiała do niego. Tylko Bride. Jej widok, przeszył go intensywnie, sprawiając Ŝe cierpiał z potrzeby44. MoŜe była człowiekiem, ale w jej uśmiechu było więcej magii niŜ 44 Ja cię proszę... tylko nie wbiegnij do tej restauracji i nie molestuj jej nogi....
52
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
w całej sforze wilków. Była absolutnie czarująca, a jej usta robiły najbardziej niesamowite rzeczy z jego ciałem. Jego sercem. Trzy kobiety rozmawiały i śmiały się, kiedy dokańczały półmisek ostryg. śadna z nich, nie wydawała się zauwaŜać zmiany u Bride. MoŜe nie była jego partnerką, mimo wszystko? Ale to były niedorzeczne myśli. Znak pojawiał się dopiero po ty, jak Zwierzo-Łowca uprawiał seks z partnerką i to zazwyczaj krótko po. Vane nie był z inną kobietą od miesięcy. Nie było nikogo więcej, kto mógłby to być. Jej znak powinien dokładnie odpowiadać jego symbolowi na ręce, który wskazywał jego rodzicielska linię i mógł być odczytany tylko przez innych z jego gatunku. Ale znowu, moŜe jest inaczej, skoro Bride jest człowiekiem. Co jeśli znak parzenia się nie ma mocy wiąŜącej względem ludzi? Na samą myśl zrobiło mu się zimno. Miałby przejebane. Dosłownie. Jedyna nadzieja, jaką kiedykolwiek miał na załoŜenie rodziny, to odnalezienie swojej partnerki. Ale ona musiała być gotowa. Bride i jej przyjaciółki wstały i skierowały się od wyjścia. Vane skulił się, zastanawiając się co ma zrobić. - Mówię ci Bride – powiedziała brunetka, wychodząc na ulicę. – Nasza siostra Tia moŜe rzucić urok na kaŜdego. Powiedz słowo, a zamienimy Taylora w eunucha45. Bride zaśmiała się na to. - Nie kuś mnie. Rudowłosa z blizną zatrzymała się, kiedy spostrzegła go w cieniu. - Hej tam wielkoludzie – powiedziała przyjaźnie, trzymając przed nim wyciągnięta dłoń, by mógł powąchać. - Chcesz, Ŝeby Tabby podrapała cię za uszkiem46? - Tabitha! - inna kobieta krzyknęła. - Zostaw w spokoju tego
45 Hmmm... kuszące... ale to nie wystarczy :P 46 Kurna... teŜ zawsze tak robię....ciekawe ilu zwierzołowców podrapałam za uchem... albo po brzuchu :P
53
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
uciekiniera. Przysięgam, któregoś dnia dostaniesz wścieklizny. - On nie ma wścieklizny. - powiedziała Bride. - Widzisz - powiedziała jednym tchem Tabitha. – A córka weterynarza powinna wiedzieć. Bride wyciągnęła rękę przed niego. Vane podszedł do niej natychmiast i powąchał jej rękę. Jej zapach wypełnił go, kłując i parząc, wraz z obrazami, tego jak wyglądała kiedy się mu oddawała. Dźwiękami przyjemność. Szturchnął jej palce, zmuszając by je otworzyła, aby mógł zobaczyć potwierdzenie jego największych obaw. Była oznakowana. Cholera. Co on ma teraz zrobić? - On cię lubi Bride. Tabitha nie miała pojęcia, jak prawdziwe były jej słowa. - Myślę, Ŝe on lubi jej resztki. - powiedziała Mina ze śmiechem. Bride uklękła, podrapała go za uszami i połoŜyła ręce po bokach jego głowy. - Myślę, Ŝe to wilk. - Wilk? - zapytała Tabitha. – Odbiło ci? Skąd wilk wziąłby się w mieście? Poza tym, on jest za duŜy na wilka. - Jesteś duŜym chłopcem, prawda? - powiedziała Bride, kiedy Vane pocierał jej twarz nosem. Spojrzała na koleŜankę. - Wbrew powszechnej opinii, Tabby, wilki są największymi z psowatych. Ale myślę, Ŝe jest mieszańcem. Gdyby tylko wiedziała. Wstała i zaczęła się oddalać z przyjaciółkami. Vane poszedł za nią. W postaci wilka, to było konieczne. Jego ludzka połowa nie bardzo się teraz kontrolowała. Mógł nadal rozumieć i słuchać, ale jego zwierzęcość rządziła nim w tym stanie. Tak długo jak był w tym ciele, był dziki i śmiercionośny. Bride miała dziwne uczucie w dole kręgosłupa. Zatrzymała się na 54
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
chwilę i spojrzała przez ramię, by zobaczyć za sobą białego wilka. Mogła przysiąc, Ŝe jego oczy miały ten sam brązowozielony kolor co oczy Vanea, i Ŝe sposób w jaki patrzył na nią, na nie... było tak, jakby dokładnie rozumiał o czym mówią i co robią. To było naprawdę dziwne. Tabitha i Mina odprowadziły ja z powrotem pod sklep. - Jesteś pewna, Ŝe nie chcesz spędzić nocy u mnie? - zapytała Mina. – Z łatwością mogę wykopać mojego faceta z domu. - Albo w moim mieszkaniu. - zaoferowała Tabitha – Nie mam faceta do wykopania, a poniewaŜ moja bliźniaczka zbiegła razem z psem, a Alison chce znaleźć rozsądniejszego i bezpieczniejszego współlokatora, mam wszystkie pokoje na świecie wolne. - Myślałam, Ŝe Maria z tobą teraz mieszka. - powiedziała Mina. - Nie – odpowiedziała Tabitha. – Jej rzeczy tam są, ale ona spędza cały czas u swojego chłopaka. Nigdy jej nie widuję. Bride uśmiechnęła się dobrotliwie. - W porządku dziewczyny. Muszę przyzwyczaić się znowu do bycia samej. Naprawdę. Chcę tylko skulić się z dobrą ksiąŜką i wyrzucić go z umysłu. Ale najbardziej przeszkadzało jej to, Ŝe wszystko co zrobi, to będzie myśleć o Vaenie i wszystkich myślach o Taylerze, które wyfrunęły jej z głowy. MoŜe jej „spotkanie ” z nim dobrze jej zrobiło mimo wszystko? - Hej, po prostu moŜesz pomarzyć o facecie, którego spotkałaś. Tabitha powiedziała, mrugając do niej. Bride zmarszczyła brwi, na ten koszmarny przypadek. Oczywiście, Tabithcie przypisywano zdolność czytania w myślach. W chwilach takich, jak ta, Bride niemalŜe mogłaby w to uwierzyć. - Tak - zgodziła się Mina. – MoŜe mógłby wrócić? Bride westchnęła tęsknie. - Mam wraŜenie, Ŝe widziałam ostatni raz pana Zuchwałego. Mina przytuliła ja po siostrzanemu. - Zadzwoń do mnie, jeśli będziesz czegoś potrzebowała. - Tak zrobię. Dzięki. 55
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Tabitha teŜ ją przytuliła i poklepała to plecach. - Pamiętaj, jeśli będziesz chciała połamać Taylorowi rzepki, mam Ŝelazne obręcze i nigdy nie powiem mediom, kto mnie do tego namówił. Bride śmiała się, wdzięczna przyjaciółkom i ich Ŝyczliwości w chwili, gdy tego potrzebowała. - Jesteś naprawdę szalona. - Mówię powaŜnie. Jeśli zmienisz zdanie, szybko wybierz mój numer. Mogę być u niego w dwadzieścia minut. - Ha! - powiedziała Mina. - Z twoim stylem jazdy? Mogłabyś być w mniej niŜ dziesięć minut, na łysych oponach i pod prąd. Bride pokręciła głową, na ich przekomarzania, wyciągając klucze z kieszeni i otworzyła drzwi budynku, które prowadziły na dziedziniec z artystycznymi metalowymi schodami. Jej sklep zajmował całe dolne piętro budynku, a wyŜsze kondygnacje były podzielone na mieszkania przez jej babcię. Schody prowadziły do wszystkich mieszkań powyŜej. Było jeszcze małe pomieszczenie na tyłach, obok garaŜu, które było wykorzystywane jako stodoła, w czasach, gdy Nowy Orlean nie był jeszcze murowany. Nim Taylor namówił ją, by z nim zamieszkała, miała największy apartament na najwyŜszym piętrze. Teraz wszystkie mieszkania były wynajęte, poza małym studiem na tyłach. Było tak małe, Ŝe Bride nigdy nie odwaŜyłaby się brać za nie pieniędzy. Zamiast tego, uŜywała go jako magazynu. Teraz stanie się domem, słodkim domem, choć na chwilę. Znowu chciało jej się płakać, ale się powstrzymała. Jeśli najgorszą rzeczą, jaka jej się przydarzyła, było zostawienie ją przez Taylora, to była naprawdę błogosławiona. Ale to nadal ją raniło. Głęboko. Gdy Mina i Tabitha odeszły, wilk podszedł bliŜej i gapił się na nią. - Jesteś piękny, prawda? - spytała, sięgając by podrapać go za uchem. Polizał jej ręce, zanim otarł się o jej nogi, zupełnie jak kot. - Chodź - powiedziała, wskazując na dziedziniec skinieniem głowy. – 56
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Naprawdę nie chcę być sama tej nocy, a ty wyglądasz jakbyś miał docenić jakieś suche i ciepłe miejsce do spania. Wszedł przez bramę, kiedy zamykała i skierowała się do przerobionego magazynu/mieszkania. Z cięŜkim sercem, Bride była wdzięczna, Ŝe miała to malutkie miejsce, w przeciwnym razie, byłaby dziś w hotelowym pokoju. Albo gorzej, w domu swoich rodziców. Kochała ich bardzo, ale nie była w nastroju na odpowiedzi na pytania, albo na patrzenie na wyraz rozczarowania twarzy matki, kiedy narzeka, Ŝe jeśli Bride nie wyjdzie za mąŜ, ona nigdy nie będzie miała wnuków. Przynajmniej tutaj, w jej miejscu, miała nieco komfortu. MoŜe. Otworzyła drzwi i włączyła światła. Na szczęście woda i elektryczność były włączone, bo biegły na tej samej linii, co woda i energia do jej sklepu. Wilk zawahał się, gdy zobaczył sto metrów kwadratowych pudeł i dzieł sztuki. - O – powiedziała Ŝartobliwie. - Jesteś wybredny, co? Gdyby nie wiedziała lepiej, mogłaby przysiąc, Ŝe pokręcił głową, nim wszedł i zaczął obwąchiwać jej pudła. Po zamknięciu drzwi podeszła do zakurzonego biurka i rzuciła na nie klucze. Potem ściągnęła nakrycie z kanapy i zakaszlała, kiedy wznieciła tumany zabójczego kurzu. - Naprawdę cię nienawidzę Taylor - powiedziała cicho pod nosem. Mam nadzieję, Ŝe udławisz się stringami swojej nowej chudej laski. Wilk podszedł do niej i otarł się o jej nogi, jakby wyczuł jej smutek. Bride opadła na podłogę, by przyciągnąć go w ciasny uścisk. Wilk nie miał nic przeciwko, kiedy pozwoliła łzą spływać na jego śnieŜne futro. Siedział spokojnie z głową na jej ramieniu, gdy pozwoliła, by zalał ją ból. Jak mogła być tak głupia, by myśleć choć przez chwilę, Ŝe kocha Taylora? Dlaczego poświęciła mu tyle swojego Ŝycia i czasu, kiedy on tylko ją wykorzystywał? 57
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Czy naprawdę tak desperacko chciała miłości, Ŝe kłamała samej sobie na jego temat? - Chciałam tylko, by ktoś kochał mnie, dla mnie samej - szepnęła do wilka. – Czy to złe? Vane nie mógł oddychać, gdy Bride trzymała go w śmiertelnym uścisku, a jej słowa rozdzierały go. Co gorsze, rozumiał dokładnie o co jej chodzi. Odrzucony przez wszystkich, z wyjątkiem jego siostry i brata, wiedział, Ŝe jedyną rzeczą, która uratowałaby go od bycia omegą w sforze była gotowość zabicia kaŜdego, kto z niego lub Fanga chciał zrobić kozła ofiarnego. Za kaŜdym razem, kiedy ktoś próbował, walczył, a uzyskawszy dorosłość, urósł do takich rozmiarów, Ŝe nikt nie śmiał go wyzwać. Nawet jego ojciec. Jak ktoś mógł tak zranić Bride. Jego serce waliło dziko, gdy wilk w nim, pragnął krwi męŜczyzny, który sprawił, Ŝe płakała. Nie rozumiał tego, jak jakikolwiek męŜczyzna mógł pozwolić jej odejść. W jego rasie, związanie było wieczne. Nierozerwalne. A teraz, kiedy miał potwierdzenie, Ŝe rzeczywiście była przeznaczoną mu partnerką, jego honor zobowiązywał go do chronienia jej, dopóki nie ukończą rytuału godowego, przez przyjęcie go, albo przez rozejście się ich dróg. W ostatnim wypadku, nie będzie to miało na nią Ŝadnego wpływu. Ale jako wilk, on nigdy nie będzie zdolny do uprawiania seksu z Ŝadna inną kobietą, tak długo, jak Bride będzie Ŝyła. To było kompletnie nie do przyjęcia dla niego47. Vane Kattalakis nie był przeznaczony do egzekwowania celibatu. Pomysł spędzenia dziesięcioleci jako impotent, był wystarczający, by zrobić komuś krzywdę. Ale jak kiedykolwiek człowiek przyjmie zwierzę jako swojego partnera? Niech szlag Mojry w tej chwili. To złe suki, których Ŝyciowym celem, było cierpienie innych. Zadzwonił telefon. Bride uwolniła go z uścisku, i poszła odebrać, 47 Boszzzz... typowy facet.... nie ma seksu, nie ma Ŝycia....
58
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
podczas gdy Vane węszył dookoła małego, ciasnego pomieszczenia. To było ponure miejsce. - Hej, Tabby. - Bride ściągnęła płótno ze stołu i zepchnęła pudło. Vane zaskowytał i odskoczył na bok. Bride poklepała go po głowie,a potem odsunęła pudło. - Nie musisz tego robić, wiesz? - wyczuł, Ŝe była nieco poirytowana koleŜanką, ale potem wydawała się być zadowolona. - Dobra, idę cię wpuścić. Bride rozłączyła się i wziąwszy klucze, otworzyła jej drzwi. Vane podąŜył za nią na zewnątrz, na ulicę, gdzie otwierała bramę kutą z Ŝelaza, by wpuścić Tabithę stojącą po drugiej stronie dziedzińca, z kołowym wózkiem załadowanym torbami. - Wielkie nieba! - powiedziała Bride, kiedy zobaczyła torby. - Co zrobiłaś? Tabitha wzruszyła ramionami. - Mam niezbędne udogodnienia, które kaŜda kobieta powinna posiadać. Podała sześciopak piwa Corona Light Bride, a potem wepchnęła wózek na dziedziniec. Bride zamknęła bramę i poszła za Tabithą. Vane podąŜył za nimi. Gdy weszli do małego mieszkania, Tabitha uśmiechnęła się do niego. - Miałam przeczucie, Ŝe nadal tu będziesz. Wyciągnęła kości z całej góry toreb i rozpakowała je. Skrzywił się wewnętrznie, gdy postawiła go na ziemi. Nie było do diabła mowy, Ŝeby je gryzł48. Jego wzrok powędrował ku Bride. Była jedyną zabawką do gryzienia, która go interesowała. Bride stała z rękami opartymi na biodrach. - Tabitha. - Nie Bride. Jako ostatnia członkini klubu Nie-Mam-Faceta-I-NieZamierzam-Mieć-Następnego, wiem, Ŝe ostatnią rzeczą jakiej potrzebujesz, to 48 Ciesz się, Ŝe nie kupiła suchej karmy :P
59
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
spędzić noc w samotności. Wyciągnęła z paczki, kilka kawałków jedwabiu. - Co to jest? - Mówiłam ci. Niezbędny komfort. Mam tutaj wszystko. Pączki Krispy Kreme, piwo, napoje gazowane, roŜki kremowe, chipsy ziemniaczane, dip i tyle łzawych przystojniaków na DVD, Ŝe mogliby zatopić Titanica. Czas na festiwal przystojniaków, którzy nie złamią ci serca. - Tabitha podała jej małą torbę. Bride potrząsnęła głową. - Dzięki Tabby. Naprawdę to doceniam. - Nie ma sprawy. Vane usiadł, kiedy Tabitha włączała telewizor i podłączała odtwarzacz, podczas gdy Bride otwierała pudełka i wyciągała talerze i sztućce. - Cieszę się, Ŝe to wszystko zatrzymałam. - powiedziała Bride, kiedy wycierała z kurzu stolik kawowy – Taylor nie chciał mieszać wszystkich moich rzeczy ze swoimi. Powinnam wiedzieć, prawda? Wszystko co Vane mógł zrobić, to pozostać w wilczej formie. Tak bardzo chciał ją pocieszyć, ale nie śmiał. Zwłaszcza w obecności Tabithy. - Nie myśl o tym kochanie. - powiedziała Tabitha, podchodząc z zamkniętym piwem w jednej ręce i podała je Bride. - Nigdy nie widzimy znaków, których nie chcemy zobaczyć. Wiesz? Przynajmniej ciebie facet nie zostawił dlatego, Ŝe jesteś stuknięta. - Nie jesteś stuknięta. - Taa, jasne. Według Amandy tylko poŜytki i świrusy wychodzą z naszego drzewa genealogicznego. Ale hej, przynajmniej jesteśmy zabawne. Bride posłała jej napominające spojrzenie. - Czy Mina wie, Ŝe tak mówisz? - Mina? Ona jest większą wariatką niŜ ja. Widziałaś jej nową kolekcję staroŜytnych zestawów do zabijania wampirów? Przysięgam, Ŝe jest jedyną, która zamieszcza anonimowe ogłoszenia na Sothebyu z XIX i XX wiecznymi zestawami zabijającymi wampiry.
60
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Tabitha włoŜyła całego pączka do ust i połknęła bez gryzienia.49 Bride zmarszczyła na to nos. - Proszę powiedz mi, jak utrzymujesz taką szczupłość jedząc w taki sposób. Ja zjem ledwo pół Pop-Tara50 i przybieram trzynaście kilogramów. I przysięgam, widziałam, Ŝe zjadłaś dziś więcej niŜ ja przez cały tydzień51. Tabitha zlizała cukier z palców. - Mówisz jak Amanda. - Dlaczego tak mówi? PrzecieŜ jesteście bliźniaczkami, jest takim samym chudzielcem jak i ty. - Tak, ale jest całe siedem kilogramów cięŜsza ode mnie i mnie za to nienawidzi. Nie wiem, dlaczego wy dwie narzekacie, przynajmniej macie cycki. Ja mam ciało dwunastoletniego chłopca. Bride zaśmiała się. - Kiedy tylko chcesz, mogę się wymienić. Vane warknął na to. Ostatnią rzeczą jakiej chciał, to chuda partnerka52. Nie było w Bride nic złego, a gdyby był w ludzkiej postaci, pokazałby jej co te bujne krągłości z nim robią. Niestety, ta dziewczyna musi najpierw wyjść. - Czy coś się stało, kolego? - zapytała Tabitha podchodząc do niego. Podbiegł do Bride. Tabitha zagapiła się na niego. - CóŜ, właśnie zostałam wzgardzona przez Benji53. DŜizzz. Myślę, Ŝe zyskałaś przyjaciela na całe Ŝycie. Poczekaj tylko aŜ się dowie, Ŝe twój tata jest jeśli-go-kochasz-wykastruj-go. Vane skulił się wbrew sobie. Nie odwaŜyłby się. - Cicho Tabby, straszysz go - spojrzała na niego i pogłaskała jego podbródek. - Ale masz rację. Nie był kastrowany. I cholernie dobrze, nie będzie. MoŜe jednak powinnam go zabrać jutro do ojca, Ŝeby na niego zerknął.
49 Jezu, ale ona musi mieć wielki przełyk.... :O 50 http://lynnrush.files.wordpress.com/2011/03/pop-tart-box.jpg 51 Mam to samo....kumpela jest super szczupła a je chyba ze trzy razy więcej niŜ ja... a o słodyczach pochłanianych jak powietrze to juŜ nie wspomnę... i gdzie tu sprawiedliwość? 52 Vane gdzie ty się w Polsce ukrywasz???? jak ona się wymieni, to ja czekam.... 53 Sympatyczny pies rasy mieszanej, który był bohaterem wielu filmów.
61
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Zamierzasz go zatrzymać? - zapytała Tabitha. Bride podniosła jego głowę patrząc mu w oczy. - Co o tym sądzisz Panie Wilku? Chcesz ze mną zostać na jakiś czas? Nie miała nawet pojęcia. Gdyby miał wybór, mógłby być stałym dodatkiem.
62
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Rozdział 3 Vane stał pod łazienką w ludzkiej postaci, kiedy Bride brała prysznic. Tabitha wyszła jakiś czas temu, po raz ostatni odgraŜając się, Ŝe dopadnie byłego Bride i zrobi mu krzywdę. Jeśli Vane kiedykolwiek dostanie go w swoje ręce, nie zostanie z niego za duŜo, Ŝeby Tabitha nie musiała się kłopotać. Nie Ŝeby powinien się tak czuć. Mimo wszystko, gdyby Bride nie rozstała się z tym facetem, nie byłaby dziś jego. I moŜe nigdy nie dowiedziałby się, Ŝe była jego partnerką. Ale była człowiekiem, a dla ludzi nie było miejsca w jego zwierzęcym świecie54. - Nie jestem człowiekiem. - westchnął, czując głęboki ból tego wyznania. Przynajmniej nie był w pełni człowiekiem. Nikt, nawet on sam, nie widział czym do końca był. Był przeklętą hybrydą, która nie naleŜała do Ŝadnej grupy. W połowie Arkadyjczyk, w połowie Katagar, Vane urodził się w naturalnej formie szczeniaka, ale odnalazł się w ludzkiej formie, kiedy tylko zaczął dojrzewać. Wzdrygnął się na samo wspomnienie, jego pierwszej zmiany. Na wspomnienie przeraŜenia. Strachu. Zagubienia. Przez całe swoje Ŝycie egzystował jako wilk, a potem na kilka miesięcy, wbrew jego woli, został zamknięty w ciele człowieka i nie był w stanie w ogóle przekształcić się z powrotem. Jego nowe ciało było dla niego obce. Nie wiedział jak jeść jako człowiek, jak przetrwać, jak sobie poradzić. Nawet chodzenie było na początku trudne. Był atakowany przez ludzkie emocje i uczucia. Ludzkie odczucia. Najgorsze było to, Ŝe był słaby, bezradny. Nie było dla niego nic bardziej poniŜającego, niŜ zdać sobie sprawę, Ŝe nie moŜe walczyć. W przetrwaniu był całkowicie uzaleŜniony od swojego brata. KaŜdej nocy modlił się, Ŝeby rano obudził się jako zwierzę, i kaŜdego ranka budził się przeraŜony jako człowiek. Gdyby nie Fang i Anya, jego wataha zabiłaby go. Na szczęście jego brat i siostra osłaniali go przed innymi
54 Ale pierdzielisz chłopie.... jak nie ma, to się zrobi
63
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
i pomogli mu ukryć fakt, Ŝe nie jest juŜ czystym wilkiem. Przez wieki ukrywał to przed wszystkimi, nawet to, Ŝe po dojrzewaniu miał ludzkie serce. Jak taka zamiana była w ogóle moŜliwa? Ale tym był: chodzącą sprzecznością. NiemoŜliwe stworzenie. I został sparowany ze zwyczajnym człowiekiem. Vane zacisnął oznaczoną rękę. Nie mógł ukryć swojej fizyczności przed Mojrami. Wiedziały czym jest i starały się go powiązać z ludzką kobietą. Dlaczego? śycie, jako hybryda było wystarczająco trudne. Ostatnią rzeczą jakiej chciał, to być ojcem dzieci, które będą jeszcze większymi wyrzutkami niŜ on. Czy byłyby ludźmi czy Zwierzo-Łowcami? A wszystkie argumenty, według których nie powinien kojarzyć się z Bride, nie dochodziły do niego, kiedy ludzkie serce w jego wnętrzu pragnęło kobiety znajdującej się po drugiej stronie zamkniętych drzwi. Nawet teraz mógł sobie wyobrazić, jak wygląda tam, nago. Wodę prześlizgującą się po jej jasnej skórze, kiedy przesuwa ręka po ciele, mydląc uda... Wilk w nim, domagał się wywaŜenia drzwi i wzięcia jej. Człowiek w nim, chciał po prostu trzymać ją blisko i chronić. Nigdy nie był tak rozdarty. Tak skołowany. Tak cholernie napalony55. Vane przeciągnął dłonią po chłodnym jedwabiu piŜamy, którą Bride wyciągnęła z jednego z pudeł i zostawiła na krześle w pobliŜu drzwi. Utrzymywał się na niej unikatowy zapach truskawkowego potpourri i kobiety. Podniósł ją i wdychał bogactwo jej zapachu, aŜ jego pachwiny paliły i napinały się56. Wszystko, co mógł zrobić, to nie wejść do łazienki i wziąć jej ponownie. Ale nie osiągnąłby przez to nic, poza przestraszeniem jej. Była człowiekiem i nic nie wiedziała o jego świecie. Nic nie wiedziała o nim. Pochłonęła go fala beznadziejności. Nie wiedział jak go osądzi ludzka kobieta.
55 Yhym.... a w sklepie to co? Zwisem jej przecieŜ nie raczyłeś.... 56 Jak rasowy zboczeniec....
64
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Nie wspominając o tym, Ŝe związanie z nim nie wpłynie na nią w ogóle. Mogłaby go opuścić i wieść dobre, normalne Ŝycie z innym męŜczyzną. Mogłaby zakochać się w kimkolwiek i urodzić mu dzieci. Zostawienie jej w tym celu, było przyzwoitą rzeczą. Według prawa, które ustalił jego lud, nie mógł zmusić jej, by przyjęła go jako swojego partnera. Jego rodzice byli tego dowodem. Przez tygodnie ojciec trzymał matkę przykutą wbrew jej woli57. Brutalnie próbował zmusić ją, by Katagarczyk został jej partnerem. śadna przemoc nie działała. Jego Arkadyjska matka odmówiła, nawet gdy była w ciąŜy. Według niej, wszyscy Katagarzy byli zwierzętami, które powinny zostać zabite. Na złość, nawet jak na standardy Katagarów, jego ojciec nigdy nie próbował nawet pokazać jej swojej drugiej strony. Poza tym, jego ojciec nigdy nie miał drugiej strony. Markus był w najlepszym przypadku agresywny, w najgorszym śmiercionośny. Vane i Fang nosili wystarczająco duŜo blizn z zewnątrz i wewnątrz, by to udowodnić. Więc trzy tygodniowe „okienko” kojarzenia się w parę zamknęło się i oboje zostali zimni i sterylni. Od tej pory jego rodzice byli w stanie wojny ze sobą i ze swoimi własnymi dziećmi. - Nie patrz na mnie oczami tej suki, szczeniaku. Rozerwę ci gardło. tak naprawdę, jego ojciec spędził całe Ŝycie starając się na niego nie patrzeć. Raz, Vane spotkał swoją matkę, która jasno wyraziła swoje stanowisko. - Moją podstawową formą jest ludzka postać i to dlatego ty i twój Katagarski brat Ŝyjecie. Nie mogłam się zmusić, Ŝeby zabić bezbronne szczeniaki, mimo Ŝe wiem, Ŝe powinnam to zrobić. Ale teraz kiedy podrośliście, nie będę miała skrupułów. Wszyscy dla mnie jesteście dzikimi zwierzętami i zabiję was jeśli tylko znowu was zobaczę58. Szczerze mówiąc nie mógł jej za to winić, biorąc pod uwagę to, co zrobił jej jego ojciec. Nigdy nie oczekiwał Ŝyczliwości od innych i jak do tej pory nie rozczarował się.
57 A to sukinkot.... 58 Nie ma co... wspaniali rodzice....matka to nawet kurde chyba gorsza....
65
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Z wyjątkiem klanu niedźwiedzi. Do tej pory ni mógł zrozumieć ich tolerancji względem niego i Fanga. Zwłaszcza Fanga, który nie mógł chronić niedźwiedzi, czy teŜ pracować dla nich, by się utrzymać. Dlaczego mieliby ich przyjąć, jeśli ich własny wilczy klan zabiłby ich, gdyby ich tam znaleźli? Vane wziął głęboki wdech, kiedy rzeczywistość runęła na niego. śył z wyrokiem śmierci, bez klanu, który chroniłby jego młode. Bez klanu, który chroniłby jego partnerkę. Nie mógł naraŜać Bride na niebezpieczeństwo, które było stałym elementem jego Ŝycia59. Bez względu na dekrety Mojr, nie mógł mieć ludzkiego partnera. Bride nigdy nie zaakceptuje jego i jego świata60. Nie naleŜała do niego nie bardziej mniej, niŜ jego matka naleŜała do ojca. Byli odmiennymi gatunkami. Jego obowiązkiem było chronienie jej, do czasu zniknięcia znaku. Potem, ona będzie wolna. - A ja będę jebanym eunuchem – mruknął pod nosem, nienawidząc samej idei tego. Ale co innego mu zostało? Trzymanie jej zakutej w łańcuchy, jak jego ojciec matkę? Bić ją, by mu się poddała61? Nic z tego nie zadziała. Poza tym, Bride była jego partnerką. Nie mógłby się zmusić, by skrzywdzić ją jakkolwiek. W przeciwieństwie do swojego ojca, wiedział co oznacza słowo „opieka”. Vane spędził całe swoje Ŝycie chroniąc Fanga i Anyaę. Odsuwając ich klan i ojca, przed wykorzystaniem ich. Nie mógłby zranić osoby, którą Mojry wyznaczyły mu na partnerkę. Usłyszał, jak Bride zakręca wodę. Mignął z powrotem do postaci wilka i zmusił się, by nie pójść do pokoju, gdzie mógłby poddać się pokusie. Ale znowu, nie musiał. Bride wyszła kilka sekund później, owinięta w ręcznik. Zazgrzytał zębami na jej widok, stojącej w wilgotnym ręczniku oplatającym kaŜdą krągłość jej mokrego, zmysłowego ciała. Co gorsza, ręcznik był zbyt mały i zostawiał spore luki ukazujące soczyste ciało. Zrzuciła ręcznik na podłogę. Wszystko co mógł zrobić, to nie jęczeć, zwłaszcza kiedy pochyliła się do 59 Pierdolenie kota w bambus.... jak ktoś nie chce, to gorzej niŜ by nie mógł. 60 MoŜe poradź się najbardziej zainteresowanej... a nie podejmujesz za nią decyzję. 61 Wystarczy, Ŝe będziesz dla niej taki, jak byłeś do tej pory idioto....
66
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
jednego z pudeł szukając w nim bielizny. Bride usłyszała dziwny dźwięk wydobywający się z pyska jej zwierzaka. Odwracając się, zobaczyła swojego wilka wpatrującego się w nią z intensywnością, która była dzika i niepokojąca. Dreszcz strachu wzdrygnął ją. - Nie zaatakujesz mnie, mały, co? Podszedł do niej machając ogonem62. Podskoczył nagle i polizał jej policzek. Potem równie nagle przebiegł na drugi koniec pokoju. CóŜ, to było dziwne. Marszcząc brwi złapała majtki i wciągnęła je, a potem szybko ubrała piŜamę. Była nieco opięta i to dlatego została w magazynie. Jej matka dała jej zupełnie nową garderobę, kiedy dwa lata temu skończyła dietę proteinową, dzięki której miała schudnąć jedenaście kilogramów. Udało się, ale w ciągu roku kaŜdy gram wrócił, plus dodatkowe cztery i pół kilograma. Bride westchnęła i odepchnęła myśli. Pieprzyć Taylora i jego diety63. Podobnie jak jej matka i babka przed nią, jej przeznaczeniem było zostać okrągłą Irlandką i nic nie zmieni jej uszkodzonych chromosomów. - Powinnam się urodzić w latach pięćdziesiątych, kiedy modne były pulchne i niskie. - z westchnieniem podeszła do kanapy, na której miała spać. Wilk podszedł do niej i przyłoŜył nos w pobliŜe jej nosa. - Przepraszam dzieciaku, - powiedziała, klepiąc go po głowie. - Nie ma dziś dla ciebie miejsca. Jutro dostaniemy prawdzie łóŜko, dobrze? Szturchnął ją nosem. - Jesteś dobrym towarzyszem, nie? - wydawało się, Ŝe najbardziej lubi, kiedy drapie go pod brodą. Przymknął oczy i machał ogonem, kiedy drapała go delikatnie. - Więc, jak mam cię nazwać? Myślała bez końca, ale tylko jedno imię unosiło się w jej myślach. - Nie bądź głupia – powiedziała do siebie. Byłoby śmieszne nazwać go po facecie, z którym spędziła jedną noc. A moŜe jednak?
62 Dobrze, Ŝe jako wilka machał tym ogonem :P 63 Pieprzyć Vanea... nie Taylora.... Taylora co najwyŜej kijem od miotły przez ten głupi łeb strzelić....
67
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Miałbyś coś przeciwko, gdybym nazywała cię Vane? Otworzył oczy i polizał jej brodę. - Dobrze, więc ty takŜe będziesz Vane. Vane, chociaŜ na chwilę. Bride podniosła się, by wyłączyć lampkę i ułoŜyła się do snu. Vane siedział cicho w ciemności obserwując ją. Nie mógł uwierzyć, Ŝe zamierzała tak nazywać jego wilczą formę. Gdyby nie wiedział lepiej... ale nie, ona nie miała Ŝadnych mocy psychicznych. MoŜe po prostu lubi jego imię. Czekał aŜ głęboko zasnęła, nim przyjął ludzką formę i upewnił się, Ŝe zamknęła wszystkie okna i drzwi. Kiedy był całkowicie pewien, Ŝe nic jej nie grozi, błysnął z jej mieszkania do swojego pokoju w Sanctuary. Tu takŜe było czarno jak w smole. Otworzył drzwi i poszedł do sąsiedniego pokoju, gdzie przebywał Fang. Jak w noc, kiedy Vane przyniósł go tutaj, leŜał w śpiączce w wilczej formie na łóŜku. Vane westchnął cięŜko i przeszedł przez pokój. - No dalej Fang – powiedział, podchodząc do łóŜka.- Otrząśnij się z tego. Tęsknię za tobą braciszku64 i naprawdę potrzebuję kogoś do pogadania. Mam jeden powaŜny problem na swoich barkach. Ale to nie miało sensu. Daimony zabrały więcej, niŜ tylko krew jego brata. Oni ukradli jego duszę. Wstyd, jaki spotkał Fanga, był gorszy niŜ wilk mógłby znieść. Vane to rozumiał. On teŜ to czuł, kiedy zamienił się w człowieka. Nie było nic gorszego, niŜ bycie zaatakowanym i niezdolnym, by walczyć. Wzdrygnął się, gdy dopadły go wspomnienia. Gdy po raz pierwszy zmienił się w człowieka, był w samym środku walki z dzikiem. Bestia pchnęła go tak bardzo, Ŝe nadal mógł czuć ból w Ŝebrach, kiedy niewłaściwie się poruszył. W jednej minucie był wilkiem, by po chwili znaleźć się na plecach, podczas gdy dzik darł, tłukł, drapał i nabijał na kły. Fang nie zareagował. - Wstawaj braciszku – wyszeptał. – Nie moŜesz tak dalej Ŝyć. - Fang w ogóle nie dał znaku. Vane przebiegł ręką, po ciemnobrązowym futrze brata, a potem odwrócił się, zostawiając go tam. 64 No właśnie Fang... my teŜ za toba tęsknimy.... i za tymi twoimi głupimi tekstami teŜ... no weź się obudź...
68
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Na zewnątrz, w korytarzu minął Aimee Peltier. W ludzkiej postaci, trzymała talerz zupy z wołowiną w dłoniach, kiedy szła w kierunku schodów. Jedyna córka pary niedźwiedzi, była wysoką, szczupłą blondynką o wyjątkowo pięknej twarzy. Jej bracia w pełnym wymiarze godzin, odstraszali ludzkich męŜczyzn, kiedy tylko pomagała przy barze, który był połączony z domem. To była praca, którą wszyscy traktowali niezwykle powaŜnie. - Czy on je? - zapytał jej Vane. - Czasami – powiedziała cicho. - Dałam mu trochę zupy na lunch, więc pomyślałam, Ŝe moŜe zje więcej wieczorem. Została zesłana mu z nieba. Aimee sama zdawała się docierać do Fanga. Jego brat był jakby bardziej czujny, kiedy tylko była bliŜej. - Dziękuję. Jestem naprawdę wdzięczny, Ŝe się nim zajmujesz. W rzeczywistości spędzała bardzo duŜo czasu z Fangiem. To wystarczyło, Ŝeby wpadł w zachwyt, ale mimo tego Fang nie wstał z łóŜka od dnia w którym Vane go tu przyniósł. Skinęła głową. - Aimee? - zapytał kiedy przechodziła obok. Odwróciła się. - NiewaŜne, to była głupia myśl. - Nie było nic między jego bratem a niedźwiedzicą. Jak mogło być? Vane dalej schodził po schodach, do korytarza. Pokonawszy schody, przeszedł przez niewielkie foyer i mały przedsionek prowadzący do drzwi łączących dom z barem Sanctuary obok. Otwierały się na kuchnię, gdzie dwóch Zwierzo-Łowców, Jasyn Kallinos i Wren pilnowali niewinnie przed ludzkim personelem kuchni, który nie miał pojęcia dlaczego tylko niektórzy mogą przez nie przejść. Było to głównie dlatego, Ŝe klan niedźwiedzi trzymał na górze domu Peltierów młode. Czasami jeden z nich uciekał pielęgniarce i spadał ze schodów. Ostatnią rzeczą jakiej Peltierowie potrzebowali, było by ktoś wezwał obrońców zwierząt, za nielicencjonowane zoo jakie mieli w domu. Oczywiście wizja człowieka znajdującego wilki, pantery, tygrysy, lwy i niedźwiedzie śpiące w łóŜkach była dla Vanea zabawna. Albo jeszcze lepiej, smoka, który 69
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
spał zwinięty na strychu. Ktoś naprawdę powinien mieć aparat pod ręką. Tak na wszelki wypadek. Vane skinął głową w kierunku Jasyna, blond Zwierzo-Łowcy, który był jednym z najbardziej śmiercionośnych mieszkańców domu. Cena wyznaczona za jego głowę, zrobiła z wyroku śmierci Vanea pośmiewisko. Głównie dlatego, Ŝe Vane w przeciwieństwie do Jasyna, zabijał tylko wtedy, kiedy musiał. Wierny swojemu zabójczemu zwierzęcemu sercu, w Jasym był dreszcz zabójcy. Jasyn Ŝył by śledzić i ranić. Kiedy Vane zbliŜał się do wahadłowych drzwi, które prowadziły do baru, zatrzymał się. Kyle Peltier wybiegł w ludzkiej postaci, jak nietoperz z piekła. Vane zszedł mu z drogi. Remi Peltier, jeden z identycznych czworaczków z długimi kręconymi blond włosami, rozciągnął Kylea na podłodze, pod stopami Vanea i zaczął prać młodszego brata. Kyle próbował się bronić, ale to było niemoŜliwe. Remi był znacznie starszym i silniejszym niedźwiedziem, który kochał walczyć. Vane złapał Remiego i odciągnął go zanim zraniłby dzieciaka. - Co robisz? - Zabijam idiotę. - Remi warknał, próbując ominąć Vanea i ponownie złapać Kylea - Zdarzyło mi się polubić tą piosenkę. - Powiedział Kyle defensywnie, ocierając krew z ust, stanął za Jasynem, który nie był zadowolony. Wren podał młodemu ręcznik, Ŝeby wytarł twarz. Remi wykrzywił usta. - Tak, ale nie gramy do cholery tylko tej piekielnej piosenki idioto. Połowa pierdzielonych65 klientów skierowała się do drzwi. Mama Bear wyszła akurat z części mieszkalnej, by zobaczyć jak Kyle krwawi. - Co do licha? - zapytała biorąc go za ramiona i odwracając, by obejrzeć jego rozcięte wargi. - Mon ange66, co się stało?
65 Friggin... czyli słowo zastępujące fuck, kiedy rodzice są w pobliŜu :) 66 Mój aniele... mój aniołku...
70
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Cała dojrzałość opuściła Kylea, kiedy stanął przed matką. Zostawił nawet nieco blond włosów wpadających mu do niebieskich oczu. - Remi mnie zaatakował. Remi wykręcił się z uścisku Vanea. - Grał „Sweet home Alabama” z szafy grającej maman67. Nicolette przewróciła oczami na jej najmłodszego niedźwiadka. - Kyle, wiesz, Ŝe gramy to tylko wtedy, gdy Mroczny Łowca Acheron zawita w nasze progi, jako uprzejme ostrzeŜenie dla pozostałych klientów. Co ty sobie myślałeś? Vane stłumił śmiech. Acheron Parthenopaeus był przywódca Mrocznych Łowców. Był człowiekiem o dychotomicznych i niewiarygodnych mocach i większość, których Vane znał ekstremalnie się go bała. Gdy wchodził do baru, większość Zwierzo i Daimonów udawali się do drzwi. Zwłaszcza, jeśli mieli coś do ukrycia. Kyle posłał jej ponurą minę. - To jest dobra piosenka maman... i chciałem jej posłuchać. Remi ruszył na gardło Kylea, ale Vane powstrzymał go. - Jest zbyt głupi, aby Ŝyć – warknął Remi. – Myślę, Ŝe powinniśmy mu poderŜnąć gardło i oszczędzić sobie bólu serca. Wren zaśmiał się lekko, podczas gdy Jasyn pozostał z kamienną twarzą. Ludzki personel, mądrze trzymał się od tego z daleka i nie wtrącali się w nie swoje sprawy, jeśli nic się nie działo. Ale znowu, byli przyzwyczajeni do braci i ich stałych kłótni pomiędzy nimi. Nicolette warknęła na swojego starszego syna. - Wszyscy byliśmy głupi w jego wieku, Remi. Nawet ty. - Poklepała ramię Kylea i zmusiła go, by poszedł z nią do domu. - Lepiej trzymaj się dziś z dala od baru, cher68. Papa i twoi bracia, będą potrzebowali czasu by ochłonąć. - Kyle skinął głową, obrócił się i pokazał bratu język. Remi wydał z siebie niedźwiedzi odgłos, który sprawił, Ŝe wszyscy ludzie w kuchni zaczęli się gapić.
67 Nie, nie wcale się nie pomyliłam maman – to pieszczotliwa forma słowa mama. 68 kochanie
71
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Wyraz twarzy maman mówił, Ŝe piekłem będzie jeśli znowu usłyszy starszego z jej młodych, którzy wydają takie dźwięki w zasięgu wzroku i słuchu ludzi. - Myślę, Ŝe lepiej będzie jeśli wrócimy do baru – powiedział Vane uwalniając go. - Dobrze – Ŝachnął się Remi. – Zrób nam wszystkim przysługę maman. Zjedz swoje młode. Tym razem to Jasyn się zaśmiał, ale wytrzeźwiał natychmiast, kiedy Nicolette spojrzała na niego ze świdrującym błyskiem w oku. Potrząsając głową, powiedziała obsłudze kuchni, Ŝeby wracali do pracy. Vane ruszył w stronę baru. - Vane, cher, poczekaj. Spojrzał na nią. Podeszła do niego i stanęła obok. - Dziękuję za uratowanie Kylea. Remi nigdy nie nauczył się panować nad swoim temperamentem. Czasami myślę, Ŝe nigdy się nie nauczy. - Wszystko w porządku. Przypomina mi bardzo Fanga. Kiedy nie był w śpiączce. Spojrzała w dół i zmarszczyła brwi. Podniosła jego dłoń i zapatrzyła się na jego znamię. - Jesteś sparowany? Zacisnął dłoń w pięść. - To stało się dziś, wcześniej wieczorem. - Jej szczęka poruszyła się, nim wciągnęła go z powrotem do domu i zamknęła drzwi. - Kto? - Człowiek. Przeklęła po francusku. - Och, cher – szepnęła. – Co zamierzasz zrobić? Vane wzruszył ramionami. - Nie ma nic do zrobienia. Będę jej strzegł w tym czasie, a potem zostawię jej Ŝycie w spokoju. Posłała mu zaskoczone spojrzenie. - Dlaczego miałbyś skazać się na Ŝycie bez jakiejkolwiek kobiety czy 72
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
partnerki? Jeśli pozwolisz jej odejść, moŜesz juŜ nigdy nie zostać sparowany. Vane zaczął odchodzić, ale go zatrzymała. - Co powinienem zrobić Nicolette? - zapytał, uŜywając jej prawdziwego imienia zamiast Mama, jak wszyscy ją nazywali. - Jestem najlepszym przykładem, Ŝe powinniśmy zachować czystość naszych ras, nie mieszać się. Ostatnią rzeczą jakiej chcę, to szerzyć moją chorobę kolejnym pokoleniom. Patrzyła przeraŜona jego słowami. - Nie jesteś chory. - Nie? Więc jakbyś to nazwała? - Jesteś błogosławiony. Tak jak Colt. Gapił się z niedowierzaniem na jej słowa. To było jedyne słowo, którego nigdy nie stosował względem siebie. - Błogosławiony? - Oui - powiedziała szczerze. - W przeciwieństwie do nas, wiesz jak to jest być tą drugą stroną. Byłeś zarówno zwierzęciem, jak i człowiekiem. Nigdy nie dowiem się, jak to jest być człowiekiem, ale ty tak. - Nie jestem człowiekiem. Wzruszyła ramionami. - Cokolwiek powiesz, cher. Ale znam innych Arkadyjczyków, którzy połączeni są z ludźmi. Jeśli chcesz, mogę ich sprowadzić, by z tobą porozmawiali. - W jakim celu? Czy oni teŜ są mieszańcami? - Nie. - Co mogą mi powiedzieć? Jeśli moja partnerka będzie nosić moje młode, będą wilkami czy ludźmi? Czy będą zmieniać formę w okresie dojrzewania? Jak wytłumaczę mojej ludzkiej partnerce, to Ŝe nie wiem, czym będą nasze dzieci? - Ale jesteś Arkadyjczykiem. Nienawidził faktu, Ŝe Nicolette, Acheron i Colt, mogli zobaczyć kim był, nawet jeśli ukrywał to przed innymi. Nie wiedział, jak byli w stanie to odkryć, ale powaŜnie go to wkurzało. Nawet jego ojciec nie wiedział, Ŝe był Arkadyjczykiem. 73
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Oczywiście pomagało to, Ŝe jego ojciec ledwo na niego patrzył. - Jestem Arkadyjczykiem? - zapytał zniŜając głos do złego szeptu. - Nie czuję się w ludzki sposób jak Colt. Jak mogłem być szczeniakiem i zmienić się podczas dojrzewania? Jak to w ogóle moŜliwe? Potrząsnęła głową. - Je sais pas ne69, Vane. DuŜo jest w tym świecie rzeczy, których nie rozumiem. Jest wielu mieszańców, wiesz o tym. Większość ludzi, którzy są wybierani jako partnerzy są bezpłodni. MoŜe twoja teŜ. To dawało mu pewna nadzieję, ale nie był na tyle głupi, Ŝeby ryzykować. Jego Ŝycie nigdy nie było łatwe. Za kaŜdym razem, gdy sięgał po coś, czego chciał, był brutalnie ściągany na ziemię. Trudno było być optymistą, kiedy optymizm nigdy nie był wynagradzany czymś pozytywnym. - To szansa, z której nie mogę skorzystać. - powiedział cicho, choć część niego desperacko chciała z tej szansy skorzystać – Nie mogę spieprzyć jej Ŝycia70. Nicolette cofnęła się. - Bardzo dobrze. To całkowicie do ciebie pasuje, ale jeśli zmienisz zdanie. - Nie zmienię. - W porządku. Dlaczego nie weźmiesz wolnego i nie będziesz ze swoją partnerką kiedy jest oznaczona? Zajmiemy się Fangiem w międzyczasie71. Czy mógł wierzyć w jej propozycję? - Jesteś pewna? - Oui, cher. MoŜesz zaufać niektórym zwierzętom, nawet niedźwiedziom. Obiecuję ci, ze twój brat jest tu bezpieczny, ale twoja partnerka nie jest kiedy jest sama i nosi twój zapach na sobie. Nicolette miała rację. Jeśli ich wataha ich szuka, jej wysłannicy mogą odnaleźć zapach wokół Bride. Będzie miała go na sobie tak długo, jak jego
69 Nie wiem 70 DŜizzz ale pieprzy... chyba leki odstawił... 71 Kurna... juŜ lubię tę kobietę.... wyraźnie wywala go, Ŝeby nabrał przekonania, Ŝe moŜe być z Bride....ale facet, jak to facet... nie zauwaŜy tak delikatnej sugestii....
74
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
znak, a wyszkoleni Zwierzo-Łowcy mogą ją zwęszyć. Nie wiadomo, co jego wrodzy mogliby jej zrobić. - Dziękuję Nicolette. Będę zobowiązany. - Wiem, a teraz idź i bądź ze swoim człowiekiem, póki jeszcze moŜesz. Vane skina głową a następnie błysną z powrotem do Bride. WciąŜ spała na kanapie. LeŜąc na plecach wyglądała jakby było jej niesamowicie niewygodnie. Jej nogi były podkulone, jedną rękę miała pod głową, druga zaś zwisała w nicości. Czułość zalała go, kiedy przypomniał sobie, jak na niego patrzyła kiedy dla niego szczytowała. Była namiętną kobietą. Taką, której pragnął jeszcze i jeszcze. Wbrew zdrowemu rozsądkowi, wyciągnął rękę i dotknął jej miękkiego policzka. Jej oczy zatrzepotały i otworzyły się, dyszała. Bride usiadła z sykiem, kiedy wydawało jej się, Ŝe zobaczyła stojącego przed nią Vanea. - Vane? Wilk przeszedł obok kanapy, by usiąść koło niej. Skołowana, rozejrzała się dookoła i zaśmiała się nerwowo. - Koleś, mam halucynacje, czy jak? O, tak. Looney Tunes, nadchodzę. Kręcąc głową z powrotem się połoŜyła i próbowała zasnąć, ale mogłaby przysiąc, Ŝe czuła na swojej skórze zapach Vanea.
Przez dwa dni, Vane zostawał w postaci wilka, obserwując Bride, ale z minuty na minutę czuł się bardziej brutalnie torturowany. Jego naturalnym instynktem było domagać się jej. Gdyby była wilczycą, byłby w niej nawet teraz, udowadniając jej jaki jest silny i władczy72. Bestia w nim domagała się zalotów. Człowiek w nim, przeraŜał go jeszcze bardziej. śadna część nie słuchała jego chłodnych, opanowanych uzasadnień. Nie Ŝeby jakiekolwiek posiadał, jeśli była zainteresowana. Kiedy był blisko niej jego hormony szalały tak bardzo, Ŝe tsunami przy nich 72 Jedna rada koleś... mniej gadaj i rozmyślaj, więcej działaj
75
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
wyglądały jak sztuczne fale w basenie dla dzieci. Jego potrzeba dotknięcia jej, stawała się tak okrutna, Ŝe bał się nawet z nią teraz przebywać. Kilka minut temu, w postaci wilka wybiegł ze sklepu i próbował wziąć się w garść, zanim wróci do sklepu po więcej udręki. Za kaŜdym razem, kiedy się poruszyła, jego krew wrzała. Dźwięk jej głosu, liźnięcia jej długich, pełnych gracji palców, kiedy przekładała strony czasopisma, to wszystko było dla niego torturą. To go zabijało. Chciałbyś. Naprawdę zaczynał tego chcieć. Śmierć byłaby lŜejsza od tego. Gdzie byli wilczy zabójcy, kiedy ich potrzebował? Tak. Ból. To była jego odpowiedź. Nic, jak silny ból, nie było lepsze na jego seksualny apetyt. Myśl o czymś innym. Vane musiał oderwać myśli od Bride i jej ciała. Co waŜniejsze, musiał oderwać myśli od tego, co chciał robić z jej ciałem. Zdeterminowany by spróbować, zatrzymał się przed małym sklepem na Royal Street. To był lalkarski sklep, ze wszystkim. Nie wiedział dlaczego tu był, poza jednym, lalką na wystawie, która przypominała mu jedną z tych, które Bride trzymała w pudle obok telewizora. - Nie stój na zewnątrz, młody człowieku, wejdź do środka. - Mała staruszka stanęła w drzwiach. Jej włosy były siwe, ale oczy ostre i inteligentne. - W porządku, po prostu stałem i patrzyłem. - powiedział Vane. A potem wyłapał jakiś dziwny zapach. Rysa władzy w powietrzu, która była jeszcze większa niŜ u Zwierzo-Łowców. Acheron? Staruszka uśmiechnęła się do niego. - Wejdź do środka wilku. Jest tam ktoś, z kim myślę, Ŝe chciałbyś porozmawiać. Przytrzymała drzwi, kiedy wchodził do małego ciemnego sklepu wypełnionego regałami i lalkami robionymi na zamówienie. Bez słowa poprowadziła go za ladę i za ciemne bordowe zasłony. Vane sapnął kiedy zobaczył najdziwniejszy obraz jaki widział przez czterysta lat swojego Ŝycia. 76
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
PotęŜny Mroczny Łowca, Acheron Parthenopaeus, siedział na podłodze na tyłach pomieszczenia ze skrzyŜowanymi nogami i bawił się lalkami ze swoim towarzyszem demonem i ludzkim niemowlakiem. Vane nie mógł się ruszyć, kiedy widział małą dziewczynkę siedzącą na odzianych w skórzane spodnie kolanach Asha, gdy Mroczny Łowca utrzymywał ja tak duŜą ręką na jej brzuszku. Ubrana w róŜowy, plisowany fartuszek i czarne Mary Janes73, była śliczna, z kasztanowymi lokami i pulchną buzią aniołka. Ash trzymał męską lalkę w prawej ręce, podczas gdy dziewczynka Ŝuła głowę rudej barbie, która wyglądała dziwnie podobnie do greckiej bogini Artemidy74, która stworzyła i kierowała Mrocznymi Łowcami. Demonica siedziała naprzeciwko nich, trzymając blond lalkę. Miała czarne włosy z czerwonym pasemkiem idealnie pasujące do włosów Asha. - Popatrz, wiedziałam, Ŝe malutka Marissa jest przyzwoitym człowiekiem - powiedziała do Asha. - Popatrz, ona je rudowłosą głowę lalki Artemidy. Simi musi nauczyć ją, jak wywoływać poŜar, a potem wchłaniać prawdziwą bogini – krowę. Ash roześmiał się. - Nie sądzę, Sim. Marissa nie jest jeszcze do tego gotowa, prawda, słodziutka? Malutka dziewczynka wyciągnęła mokre rączki i połoŜyła je na brodzie Asha kiedy śmiała się do niego. Ash figlarnie przygryzł jej rączki, kiedy demonica wzięła jego lalkę z ręki i odstawiła taniec z jej lalką. - Myślę, Ŝe moja lalka potrzebuje pary rogów, akri - demonica powiedziała do Asha. - Myślisz, Ŝe Liza zrobiłaby lalkę demona, taką jak ja? Rogi pojawiły się na głowie lalki wraz z czarnymi i czerwonymi włosami. Demon zapiszczał z zachwytu. - Och, dziękuję, akri. To jest lalka Simi! - przechylając głowę, spojrzała na dziewczynę na kolanach Asha. - Wiesz, Marissa jest ślicznym dzieckiem,
73 http://www.bokado.pl/console/image/resize/width/300/height/0/type/productGfx/image/d37d79288aee2 a0a689a47c3ecda399c.jpg 74 Jezusieńku... zabierzcie jej tą lalkę z buzi, bo się jeszcze czymś zatruje....
77
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
ale byłaby jeszcze ładniejsza, gdyby teŜ miała rogi75. - Nie, Sim, nie sądzę, Ŝeby Amanda i Kyrian byli zadowoleni, gdybyśmy zwrócili im ich córkę z parą rogów na głowie. - Tak, ale ona wygląda tak jakby była upośledzona bez nich76. Mogłabym zrobić je naprawdę ładne. MoŜe róŜowe, Ŝeby pasowały do jej sukienki? - Tak jest dobrze Simi. Demon obraził się. - A fe, nie jesteś zabawny akri - trzymała męską lalkę. - Popatrz na to Marissa. Dobrze, to się dzieje, kiedy sprawia, Ŝe barbie się złości. Bierze swój sos barbecue i zjada go. Ash szybko zabrał lalkę z ręki Simi, nim mogła ją włoŜyć do otwartych ust. - Nie, nie, Simi. Jesteś uczulona na gumę. - Jestem? - Nie pamiętasz, jak chorowałaś, kiedy zjadałaś te opony z cięŜarówek, kiedy się zezłościłaś? - demonica wyglądała na rozczarowaną. - Och. Czy to sprawiło, Ŝe byłam chora? Ja myślałam, Ŝe przez to, Ŝe bogini-krowa tam była. Ash szybko pocałował dziewczynkę w główkę, a potem podał ją Simi. - Popilnuj Marissy przez kilka minut i nie jedz jej i nie pozwól by sama coś zjadła. - Nie martw się akri. Nigdy nie zjem małej Marissy. Wiem jak bardzo by ci jej brakowało, gdybym to zrobiła. Ash przytulił czule demona, zanim wstał i powoli podszedł do Vanea. Wysoki i szczupły, Ash był uosobieniem młodego człowieka w sile Ŝycia. Nie było wielu osób wyŜszych od Vanea, ale Ash był jednym z nich. Ale to nie tylko wzrost, czynił go złowrogim. Było coś pierwotnego i potęŜnego w tym Mrocznym Łowcy. Coś, czego nawet zwierzę w Vanie się obawiało. Mimo tego, Ŝe znali się od wieków. W rzeczywistości, to Ash pomógł mu
75 Simi.... jeja.... płaczę.... 76 To samo co w 22... tyle, Ŝe bardziej...
78
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
odnaleźć matkę. Do dziś nie był pewien, dlaczego Mroczny Łowca mu pomógł. Ale znowu, nikt nie mógł zrozumieć Acherona Parthenopaeusa. - Wiesz, to nie jest miłe szpiegować ludzi, wilku. Vane parsknął na to. - Jakby ktoś kiedykolwiek mógł cię szpiegować - spojrzał na demona i dziewczynkę w jej rękach. - Wiesz, nigdy bym cię nie podejrzewał o niańczenie dzieci. Ash spojrzał na rękę Vanea, a następnie spojrzał mu w oczy. Było coś niezwykle niepokojącego w jego oczach koloru płynnego srebra, które świdrowały go z mistyczną mocą i staroŜytną wiedzą. - Nigdy nie podejrzewałbym cię o tchórzostwo. Złość zaskwierczała w Vaneie na zniewagę. Rzucił się na Asha, tylko po to, by Atlanta wymknął mu się. - Nie - to jedno słowo wystarczyło, by Vane przestał. Ash spojrzał przez ramię na starą kobietę, która nadal stała przy odsłoniętej zasłonie. - Liza, czy mogłabyś podać Vaneowi filiŜankę herbaty? - Ja nie pije herbaty. - Liza? - Zaraz z nią wrócę. - Stara kobieta wyszła do sklepu. - Nie piję herbaty. - powiedział ponownie Vane. - Wypijesz jej herbatę i będzie ci smakować. Spojrzenie Vanea znowu pociemniało. - Nie jestem jednym z twoich Mrocznych Łowców, Acheron. Nie będę tańczył, jak mi zagrasz. - Oni teŜ nie. Ale to nie ma znaczenia, prawda? - Ash przechylił głowę, jakby słuchał czegoś, co tylko Atlanta mógł usłyszeć. - Poszukujesz odpowiedzi. - Nie potrzebuję niczego od Mrocznych Łowców. Nigdy. Ash wziął powolny, głęboki wdech. - Przykro mi z powodu Anyai, ale tak musiało być. Vane wykrzywił wargi na jego współczucie; jego serce nadal było złamane 79
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
z powodu jej straty. - Nie mów mi o losie, Mroczny Łowco. Przerabiałem ten temat. Ku jego zdziwieniu, Ash się z nim zgodził. - Znam to uczucie. Ale to nie zmienia tego, co się dzieje wewnątrz ciebie, prawda? Rzucił spojrzenie na Asha. - Co o tym wiesz? - Wszystko. - Ash skrzyŜował ręce na piersi, kiedy patrzył na Vanea wzrokiem, który popychał Vanea na krawędź. - śycie byłoby duŜo prostsze gdybyśmy znali wszystkie odpowiedzi, czyŜ nie? Czy twój klan przyjdzie po ciebie? Czy Fang będzie znowu normalny? Czy Bride kiedykolwiek zaakceptuje cię, jako swojego partnera? Vaneowi zrobiło się zimno na te słowa. - Skąd wiesz o Bride? Nie odpowiedział. - Wiesz, ludzie są niesamowici, z ich zdolnością do miłości. Nie oddaje się kruchych rzeczy tylko ze strachu, Ŝe coś się moŜe im stać. MoŜe zamiast tego, powinieneś się zastanowić, co się stanie jeśli ją opuścisz? Łatwo mu było mówić. On nie był ścigany. - Co ty wiesz o strachu? - Wystarczająco, by prowadzić kurs Ŝycia. - Ash spojrzał za niego, by zobaczyć niemowlę stojące na chwiejnych nóŜkach obok demona, które nadal uczyło się, jak utrzymać na nóŜkach swoją wagę. - Jest śliczna, prawda? Vane wzruszył ramionami. Był daleki od bycia ekspertem w określaniu, co czyniło ludzkie dzieci ślicznymi. - Trudno uwierzyć, Ŝe gdyby Kyrian nie miał wiary w Amandę i ich przyszłość, ona nigdy by nie istniała. Nikt nie słyszałby jej pięknego cichutkiego śmiechu, pomyśl o tym Vane. Zwykła księgowa, która chciała normalnego Ŝycia i Mroczny Łowca, którego miłość była jak z bajki. Jeśli Kyrian by odszedł, nadal Ŝyłby samotnie, jako Mroczny Łowca. I Amanda, gdyby udałoby jej się przetrwać wśród Apollitów i Daimonów, które chciały 80
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
skraść jej moce, prawdopodobnie wyszłaby za mąŜ za kogoś innego. - Czy byliby szczęśliwi? - Vane nie był pewien, dlaczego zadał to pytanie. Ash wzruszył ramionami. - MoŜe, moŜe nie. Ale spójrz na ich dziecko. Będzie dorastać jako córka czarownicy i Mrocznego Łowcy. Będzie wiedzieć o świecie rzeczy, o których wiedzą nieliczni. Zresztą, ona juŜ wie. Teraz wyobraź sobie, Ŝe nigdy by nie istniała. Co świat straciłby bez niej? - Co zyska z nią? Ash nie wahał się odpowiedzieć. - Zyskał naprawdę piękną duszę, która będzie pomagać innym, gdy będą tego potrzebować. W świecie pełnym złości, ona nigdy nie wyrządzi krzywdy. I dwie dusze, które nigdy nie znały miłości, mają siebie nawzajem. Vane zaszydził z tego. - Czy nigdy nie myślałeś o pisaniu romansów Ash? Tak mogłoby być w powieści. Ale pozwól, Ŝe powiem ci o realnym świecie. Ta dziewczynka dorośnie, będzie miała złamane serce i będzie wykorzystywana przez ludzi, którzy będą chcieli ją wykorzystać. - A jej rodzice rozerwą serce kaŜdego, kto będzie tego chciał. śycie jest ruletką Vane. śycie jest trudne i bolesne przez większość czasu, nie jest dla nieśmiałych. Łupy przechodzą do zwycięzców, nie do tych, którzy nawet nie stawili się do walki. - Co ty mówisz? - Myślę, Ŝe wiesz. Czy Bride będzie miała lepsze Ŝycie bez ciebie? Kto wie? MoŜe są gdzieś męŜczyźni, którzy potrafią ją docenić. Ale czy znajdzie się ktoś, kto doceni ją tak bardzo jak zrobiłeś to ty? Nie. Vane wiedział to w głębi serca. Jej czuły dotyk był dla niego bezcenny. - Co jeśli sprowadzę na nią śmierć? - Śmierć jest nieunikniona dla ludzi. Ona umrze pewnego dnia. Ale prawdziwym pytaniem jest, czy ona kiedykolwiek Ŝyła? - Ash zaczął odchodzić, ale zatrzymał się na chwilę. - Albo ty? 81
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Vane stał w milczeniu, myśląc nad tym, co powiedział mu Ash. Liza wróciła z herbatą i Vane podziękował jej zanim spróbował. Ku swemu przeraŜeniu Ash miał rację. Była dobra i naprawdę zasmakowała mu. Ash wziął dziecko na ręce i odwrócił się do niego. - Wiesz Vane, zawsze jest moŜliwość, Ŝe Bride cię nie zaakceptuje. Poznaj ją jako człowiek. Daj jej to, czego twój ojciec nigdy nie dał twojej matce. Niech zobaczy i człowieka i zwierzę. Niech sama zadecyduje. - A jeśli mnie opuści? - Czy tego boisz się najbardziej? Vane spojrzał w dal. Cholerna przenikliwość Asha. Nie, najbardziej bał się tego, Ŝe ona go zaakceptuje, a on nie będzie w stanie zapewnić jej bezpieczeństwa. - Wszystko, co naprawdę moŜesz zrobić Vane, to dać z siebie wszystko i wierzyć, Ŝe wszystko się ułoŜy. - Naprawdę wierzysz Mojrom? Odpowiedź Asha zaskoczyła go. - W ogóle. Popełniają błędy, tak jak wszyscy inni. Ale w końcu trzeba w coś wierzyć. - Ash przytulił dziecko do piersi. - Więc, co wybierzesz?
Pytanie Asha wisiało mu w głowie, kiedy wracał do sklepu Bride. Nie wiedział jakiego wyboru dokona, a Ash mu wcale tego nie ułatwił. W wilczej formie wyniuchał drogę do jej butiku. Od kiedy za nią przyszedł, zostawiała drzwi sklepu uchylone za kaŜdym razem gdy wychodził. Jakby była pewna, Ŝe wróci. Zrobiła mu teŜ wygodne posłanie za kontuarem, tak by mógł leŜeć i obserwować ją w czasie pracy. Lubił na nią patrzeć, zwłaszcza gdy obsługiwała ludzi. Było w niej tyle Ŝyczliwości, której innym brakowało. Szczególnie lubił patrzeć na nią kiedy była z Tabithą. Razem były bardzo zabawne. Przynajmniej wtedy, kiedy dyskutowały o tym, jak bardzo wszyscy faceci, z wyjątkiem ich ojców, są do dupy. Na wpół oczekiwał, Ŝe Tabitha będzie go traktowała nijak, tylko dlatego, Ŝe był męŜczyzną. 82
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Teraz właśnie, Bride siedziała na swoim krześle, kończąc jeść połowę kanapki. - Tu jesteś – powiedziała, uśmiechając się do niego. – Zastanawiałam się, co się z tobą stało. Wyciągnęła druga połowę kanapki i połoŜyła na dłoni, pozwalając mu zjeść ją z jej ręki77. Vane skończył jeść i połoŜył głowę na jej kolanach. Pogłaskała go za uszami, a jej czułość rozbiła go. MoŜe Ash miał rację? Czy nie był winien im obu dać jej wybór? Vane Kattalakis, nigdy nie bał się, Ŝe ktoś będzie nim rządził. Ale znowu, osiem miesięcy temu, stracił kogoś, kogo kochał. W ciągu jednej nocy stracił wszystko. BoŜe, był taki zmęczony byciem samotnym. Zmęczony nieufaniem nikomu. Brakiem kogokolwiek, kto śmiałby się z nim. MoŜe Bride była jego przyszłością. MoŜe mógłby spróbować i zobaczyć? Ale jak? Jak ludzie oceniają się nawzajem?
Bride siedziała na krześle, kiedy sprzątała po lunchu i wrzucała śmieci do kosza. Ostatnie dwa dni były okropne, kiedy była w swoim maleńkim mieszkanku i próbowała zapomnieć Taylora i jego okrucieństwo. Oprócz tego, Ŝe ten szczurowaty gnój jeszcze musi oddać jej rzeczy. - Proszę nie kaŜ mi iść tam i je wziąć - powiedziała, kiedy przeglądała katalog nowych towarów przy kasie. Jeśli będzie musiała, pogada z Tabithą tylko dla zemsty. A jeśli Tabitha weźmie metalowe obręcze, nie jest tak, Ŝe będzie mogła powstrzymać Tabithę. To przecieŜ wolny kraj. A jeśli te metalowe obręcze zacisną się na kolanach Taylora, raz, albo dwa lub trzy tuziny razy, cóŜ, wypadki się zdarzają78. Rozkoszując się ta myślą, podrapała wilka za uszami i od razu poczuła się lepiej. W ciągu ostatnich dwóch dni, Vane stał się jej kompanem. Nawet 77 I ty się zastanawiasz, czy z nią będziesz, jak juŜ jesz jej z ręki? 78 Taa... jasne Ŝe się zdarzają... :P powiedziałabym więcej... wypadki chodzą parami, a cegły czasem spadają z nieba...
83
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
teraz siedział przy jej nogach, całkowicie zadowolony tylko z przebywania z nią. Jeśli tylko mogłaby znaleźć tak lojalnego faceta. Drzwi do jej sklepu otworzyły się. Spojrzała do góry, by zobaczyć Taylora wchodzącego do środka. Jej serce zatrzymało się. Był wysoki i przystojny w ten fałszywy telewizyjny sposób. Miał na sobie bojówki i czarną koszulkę polo od Ralpha Laurena. Wszedł do jej sklepu, jakby był jego właścicielem. Jakby wcale nie złamał jej serca kilka dni temu. - Cześć Bride – powiedział z kontrolowanym uśmiechem. - Jesteś sama? Jej wilk zaczął warczeć. - Cześć Taylor – odpowiedziała, dotykiem uspokajając towarzysza. Z wyjątkiem mojego psa, tak. - Psa? - zajrzał za kontuar, by spojrzeć na Vanea, który teraz stał z połoŜonymi uszami79. Taylor cofnął się szybko. - Jakiego do diabła masz tam psa? Czy twój tata ci go dał? - Czego chcesz? - zapytała – Wiem, Ŝe nie przyszedłeś tu by sobie ze mną pogawędzić. - Ja.. hmmm... mam twoje rzeczy na zewnątrz i zastanawiam się co z nimi zrobić. Spojrzała na zewnątrz, by zobaczyć małego vana stojącego za czerwoną Alfą Romeo Taylora. - Miałeś je przywieść dwa dni temu. Wydał oburzony dźwięk na nią. - Tak. Byłem zajęty. Wiesz, ja tak właściwie to mam Ŝycie.80 Przewróciła oczami na niego, kiedy złapał ją gniew. - Wiesz, ja teŜ. - Tak – powiedział ze śmiechem. – Wcinanie cukierków i leŜenie przed telewizorem jest takie czasochłonne81. Posłała mu spojrzenie pełne wyrzutu. 79 Wilki kładą uszy, kiedy są gotowe do ataku... 80 kutas 81 Chuj... Vane weź go dziabnij.... najlepiej mu jaja odgryź...bo nie daj boŜe głupie dzieci kiedyś spłodzi...
84
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Jesteś takim kretynem. Co ja w tobie widziałam? Trzymał ręce wyciągnięte po bokach, uśmiechając się do niej. - To samo, co kaŜda kobieta widzi we mnie, kochanie. Spójrz prawdzie w oczy, oboje wiemy, Ŝe nie znajdziesz kolejnego faceta, wyglądającego tak dobrze jak ja, który na ciebie spojrzy. Vane skoczył na niego. - Nie! - rzuciła Bride, ale było juŜ za późno. Wilk juŜ zacisnął zęby na ramieniu Taylora. Taylor krzyczał z bólu82. Złapała wilka i odciągała go. Vane napiął się szczekając i warcząc, ale w końcu puścił ramię Taylora. Wciągnęła go na zaplecze i zamknęła drzwi. Taylor trzymał krwawiącą rękę przy sobie. - To jest to. UwaŜaj siebie za pozwaną. - Nawet tego nie próbuj. - powiedziała, powstrzymując temperament kiedy do niego podeszła. - Byłeś na moim terenie. Powiem policji, Ŝe mi groziłeś. - Ta, jasne, bo ktoś w to uwierzy. - KaŜda osoba pracująca w dwóch pozostałych stacjach, która nienawidzi cię tak samo jak ja - jego twarz zbladła. - Tak, Taylor – powiedziała złowieszczo. - Pamiętaj, kogo ten mały tłusty kurczak zna w tym mieście. Jestem ostatnia osobą, z którą chcesz zadrzeć. Odwrócił się na pięcie i wyszedł. Bride ruszyła za nim i usłyszała jak woła. - Wyrzućcie te jej gówna na ulicę! - Nie waŜ się! - Zrób to! - warknął na męŜczyznę. Ku jej przykrości, męŜczyzna otworzył tylne drzwi i zaczął wystawiać pudła na chodnik. Bride była przeraŜona. - Zapłacę ci trzysta dolarów, jeśli zawieziesz te rzeczy do mojego mieszkania. Panowie z przeprowadzek spojrzeli po sobie, a następnie skinęli głową i udali się do bramy. 82 Szkoda, Ŝe w gacie nie narobił...
85
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Zapłacę dwa razy więcej od niej, jeśli zostawicie jej rzeczy na ulicy jak śmiecie, jakimi są. Odstawili pudła na chodnik. - Ty niewiarygodny draniu! Otworzył usta, Ŝeby jej odpowiedzieć, ale zagłuszył go ryk motocykla. Bride zmarszczyła brwi, kiedy zatrzymał się przed Alfa Romeą na chodniku. W chwili, gdy kierowca zdjął hełm, jej serce zabiło. To był Vane i to nie ten futrzany83. Ubrany w czarną skórzaną kurtkę i wyblakłe dŜinsy, wyglądał wystarczająco dobrze, Ŝeby go schrupać. Jego ostra przystojność, sprawiała, Ŝe Taylor wyglądał przy nim jak ładniutki chłopczyk. Taylor patrzył, jak Bride do niego podchodzi. Vane postawił nóŜkę i przerzucił nogę nad motocyklem. Jednym płynnym ruchem przyciągnął ją do siebie i pocałował jak w jakimś filmie. - Cześć Bride – tchnął w jej usta. Uśmiechnęła się do niego. - Cześć. - Kto to do cholery jest? - spytał Taylor. Vane rzucił na niego okiem, pokazując, Ŝe nie zwraca uwagi na niego. - Jestem jej kochankiem, a ty do cholery kim? - Bride przygryzła wargę, kiedy radość rozsadzała ją od środka. Mogłaby go za to jeszcze raz pocałować. - Jestem jej chłopakiem84. - Ach – powiedział Vane. – Jesteś tym przebrzydłym palantem. Spojrzał na Bride. - Myślałem, Ŝe rzuciłeś tego frajera. Uśmiechnęła się szerzej, nim rzuciła Taylorowi złe spojrzenie. - Rzuciłam, ale wrócił Ŝebrać. Vane spojrzał przez ramię na gości od przeprowadzek, którzy szybko układali meble i pudła na chodniku. - Co oni robią? Wzięła urywany oddech na okrucieństwo Taylora. 83 Je je je...... ale szczęka opadnie temu idiocie.... mam nadzieję, Ŝe pogubi wszystkie zęby.. i juŜ ich nie znajdzie... 84 Byłym idioto, byłym... przez duŜe B
86
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Taylor płaci im, Ŝeby zostawili moje rzeczy na ulicy jak śmieci. Za kaŜdym razem, kiedy próbuję im zapłacić, by zanieśli je do mojego mieszkania, od podwaja stawkę. Vane wyglądał na niezadowolonego z tego powodu. - Naprawdę? - podniósł głowę. – Hej chłopcy? Zatrzymali się patrząc na Vanea. - Dziesięć tysięcy dolarów za zaniesienie jej rzeczy, gdzie chce. WyŜszy z nich się zaśmiał. - Taa, jasne. Bierzesz to na siebie? Vane zostawił ją na chwilę. Wziął swój telefon i podał męŜczyźnie. - Wybierz jeden a połączysz się z Wachovia85. Zapytaj o Leslie Daniels, jest prezesem banku i podaj jej swój numer konta. Przeleje je natychmiast na twoje konto, albo na Western Union, jeśli wolisz. MęŜczyzna spojrzał sceptycznie, ale zrobił tak jak mówił Vane. Gdy tylko poprosił o Leslie, wytrzeszczył oczy. Spojrzał na resztę ekipy przeprowadzającej i poszedł do vana po ksiąŜeczkę czekową. Vane mrugnął do niej. Po kilku minutach męŜczyzna wrócił i podał Vaneowi telefon. - Ona chce z panem rozmawiać, upewnić się, Ŝe jest pan panem Kattalakisem. Vane wziął telefon. - Hej, Les, to ja. Tak wiem. - podczas gdy słuchał posłał złośliwe spojrzenie na Taylora. - Wiesz co, przelej im piętnaście tysięcy. Wyglądają na cholernie przyzwoitych ludzi. Tak, dobrze. Porozmawiamy później. - rozłączył się i spojrzał na nich. Jeden z nich ukłonił się. - Dobra chłopaki, słyszeliście pana Kattalaisa. UwaŜajcie na rzeczy pani i zanieście je tam, gdzie sobie tego Ŝyczy. Vane zatrzymał się kiedy zauwaŜył minę Taylora, która mogła być nazwana tylko miną gównojada. - Masz ochotę teraz podwoić cenę? Taylor chciał iść w jego kierunku, ale groźna mina Vanea sprawiła, Ŝe się 85 Wachovia- Personal Finance and Business Financial Service
87
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
cofnął. Taylor pochylił się i skrzywił usta. - Nie ma za co, gruba suko. Nim mogła mrugnąć, Vane rozpłaszczył Taylora na masce jego samochodu i zaciskał dłonie na jego szyi. Bride podbiegła do nich, kiedy Vane uderzał głową Taylora o maskę. - Vane przestań, proszę. Ktoś moŜe wezwać policję. Vane warknął i puścił go. - Jeśli kiedykolwiek znowu obrazisz Bride, rozerwę ci gardło i nakarmię tobą aligatory na bagnie, rozumiesz? - Jesteś walnięty. Przysięgam, Ŝe będę miał na ciebie nakaz. Vane uśmiechnął się szyderczo. - Proszę bardzo, próbuj. Wszystko co muszę zrobić, to wybrać numer do jednego z moich prawników. Załatwię ci takie procesy i przez tak długi czas, Ŝe twoje prawnuki nadal będą chodzić po sądach. Stoczywszy się z maski samochodu, Taylor zmruŜył oczy, ale dokładnie wiedział, Ŝe go przechytrzyli. Jego oddech był urywany, kiedy otwierał drzwi samochodu, popiskując z bólu. - Hej, proszę pani? - jeden z ludzi od przeprowadzek zapytał. – Czy jest pani gotowa, Ŝeby pokazać nam gdzie mamy zanieść rzeczy? Bride zostawiła Vanea na tyle długo, by otworzyć bramę i pokazać im swój magazyn. Kiedy wróciła, zastała Vanea opartego o jej budynek, patrzącego na panów od przeprowadzki. Jej serce waliło. - Dziękuję – powiedziała cicho. – Naprawdę się cieszę, Ŝe przyjechałeś akurat wtedy. Wyciągnął rękę i bawił się jej lokiem leŜącym na jej ramieniu. - Ja teŜ. - Um...muszę zapłacić ci za przeprowadzkę. - Nie martw się tym, to podarek. - Vane. - Nie martw się tym – nalegał. – Mówiłem ci, Ŝe pieniądze nie mają dla mnie Ŝadnej wartości. Ile pieniędzy musiał mieć, Ŝeby w taki sposób wydać piętnaście tysięcy 88
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
dolarów? I dlaczego taki bogaty facet chodzi za nią? - CóŜ, dla mnie mają wartość, a ja nie chcę być nic winna komukolwiek. - Nie jesteś mi nic winna Bride, nigdy. - Nie. Muszę oddać ci te pieniądze. - Zjedz ze mną kolację i będziemy kwita. Potrząsnęła przecząco głową. - To nie jest sposób na zapłatę. - Jasne, Ŝe jest. Otworzyła usta, Ŝeby odpowiedzieć, ale przypomniała sobie o innym Vaneie. - O nie, muszę iść do mojego wilka. On zaraz pewnie wyjdzie z siebie. Vane zbladł na jej słowa, ale ona tego nie zauwaŜyła, bo była juŜ w drodze do sklepu. Rozejrzał się, by mieć pewność, Ŝe nikt z ekipy go nie zauwaŜy i błysnął z powrotem na zaplecze jej sklepu, jako wilk. Ledwo to zrobił, otworzyła drzwi. - Tu jesteś kolego - powiedziała, klękając by go pogłaskać. - Tak mi przykro, Ŝe musiałam cię tu zamknąć. Wszystko w porządku? Szturchnął ją delikatnie nosem. Przytuliła go mocno, a potem wstała. - Chodź kochanie. Jest ktoś, kogo chciałabym, Ŝebyś poznał. Vane zazgrzytał zębami. Jak do licha miałby siebie spotkać. Był potęŜny, ale to było poza jego moŜliwościami. Zamiast tego, wybiegł przez uchylone drzwi i biegł tak długo, aŜ był poza zasięgiem jej wzroku. Bride pobiegła za jej wilkiem. - Vane! - wołała, biegnąc do drzwi. Nie było po nim nawet śladu. - Wołałaś mnie? Podskoczyła i odwróciła się za siebie, zobaczyła Vanea człowieka stojącego za nią. - Nie, mojego wilka. - Nazwałaś go Vane? Otworzyła usta i zarumieniła się. - To długa historia. On tylko się do niej uśmiechnął. 89
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
O BoŜe, jak ona wpadła w tak kłopotliwą sytuację? - CóŜ, nie martwiłbym się na twoim miejscu. Jestem pewien, Ŝe wróci. - Mam nadzieję. Jestem w pewnym sensie przywiązana do niego. Serce Vanea utonęło. To była ostatnia rzecz, jaką chciał od niej usłyszeć. Ale prawdę mówiąc, on teŜ był do niej przywiązany. To było szaleństwem. Opuścił dłoń z jej włosów, chociaŜ tak naprawdę, to chciał przyciągnąć ją do siebie i całować jej usta. Obie jego części chciały rozebrać ich i ocierać się o nią. By poczuć jej delikatne ciało ślizgające się pod nim. Posmakować jej ciała językiem. Bride przełknęła głośno, kiedy na niego spojrzała. Wpatrywał się w nią, jakby była ciastem, które on zamierza schrupać. śaden męŜczyzna nigdy nie patrzył na nią takim głodnym, pełnym potrzeby wzrokiem. - Hej, proszę pani? Podskoczyła na głos męŜczyzny z ekipy. - Tak? - Gdzie pani chce, Ŝebyśmy postawili łóŜko? Spojrzała na Vanea. - Zaraz wrócę, dobrze? Pokiwał głową. Przeszła obok niego, czując jego ciepło, jego cięŜkie spojrzenie na sobie, kiedy odchodziła z męŜczyzną. Vane ledwo oddychał, kiedy odchodziła. Ta kobieta miała najpiękniejszy tyłek jaki kiedykolwiek widział. Kochał i nienawidził sposobu, w jaki nosiła upięte włosy. Niesforne kosmyki opadały na jej szyję, co sprawiało, Ŝe chciał lizać kaŜdy centymetr jej zwodniczej skóry. Czy wszystkie wilki czuja to do swoich partnerek? A moŜe to było coś w Bride? Nie był tego pewien. Ale teraz kiedy był z nią, był człowiekiem. BoŜe dopomóŜ im.
90
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Rozdział 4 Nie po raz pierwszy w swoim Ŝyciu Bride czuła się niezręcznie. Co powinna powiedzieć kobieta męŜczyźnie, który uratował ją w najgorszym momencie jej Ŝycia? „Dziękuję” było nieadekwatne do tego, co do niego czuła. Był dla niej prawdziwym bohaterem. Wyszła z mieszkania i wróciła w stronę zaplecza, podczas gdy ekipa od przeprowadzek nadal rozpakowywała jej rzeczy. Na początku, nigdzie nie widziała Vanea. CzyŜby odjechał? Jego motocykl nadal stał zaparkowany, tam gdzie go zostawił. Marszcząc brwi, spojrzała do wnętrza sklepu i znalazła go, przeglądającego seksowne sukienki, które dostarczono rano. Zatrzymał się przy czarnej, wiele obiecującej, która przykuła jej uwagę. Była z prawdziwego jedwabiu, z górą bez pleców, która wyglądałaby świetnie na kimś zbudowanym tak jak Tabitha. Zamówiła ją pod wpływem impulsu, bo instynktownie wiedziała, Ŝe pasowałaby do pełnego koralików naszyjnika, który podarował jej Vane. Początkowo planowała wystawić obie te rzeczy w zestawie. Bride otworzyła drzwi i podeszła do niego. - MoŜe chciałbyś ja przymierzyć? - zapytała figlarnie. Roześmiał się na to. Jego twarz rozjaśniła się, a zielone oczy zabłysły. Litości, Ŝaden facet nie powinien być tak przystojny. - Nie sądzę, Ŝebym miał odpowiedni dekolt, Ŝeby ją włoŜyć, a poza tym myślę, Ŝe moje pośladki wyglądałby w niej na płaskie. Roześmiała się. Wyciągnął większą i przyłoŜył do niej. - Ty z kolei wyglądałabyś pięknie. - O nie - powiedziała odsuwając chłodny jedwab od siebie. - Jest zbyt przylegająca do ciała jak dla mnie. Poza tym, nie lubię niczego, co odsłania ramiona. Spojrzał zdezorientowany jej słowami. 91 Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Dlaczego? Wzruszyła ramionami. - Nie wiem. To sprawia, Ŝe się krępuję. Spojrzał najpierw na suknię, potem na nią, wyobraŜając sobie ją w niej. - Tak, chyba masz rację. Zbyt wielu facetów poŜerałoby cię wzrokiem, musiałbym ich skrzywdzić. Był powaŜny. Zdumiona tym, Bride podniosła brew, wzięła od niego sukienkę i umieściła ja na wieszaku. Vane przyglądał się jej, owionął go jej zapach. Na samą myśl o niej w tej sukience , był tak pobudzony, Ŝe wszystko co mógł zrobić, to stać i nie rzucić się na nią86. Wpatrywał się w odsłonięte ciało na jej szyi, chcąc przycisnąć do niej usta i smakować cudowną skórę. W naturze, nie wahałby się przyciągnąć jej do siebie i całować dopóki nie błagałaby o litość. Ale wiedział, Ŝe ludzie nie zachowują się w ten sposób. Mieli zasady co do amorów, których on nie był pewny. Odwróciła się do niego. Vane odwrócił wzrok, bojąc się, Ŝe mogłaby poczuć, jak bardzo jej chciał. Jak niepewny był. W jego świecie, nieśmiały wilk, to martwy wilk. Czy w świecie ludzi nieśmiałością się zyskuje, czy traci? Cholera, powinien poświęcić temu więcej uwagi. - Więc, co z kolacją? - zapytał, starając utrzymać się pomiędzy nieśmiałością a siłą. - Chcesz, Ŝebym dał ci kilka godzin na uporanie się z przeprowadzka i wtedy wrócił? Przygryzła nieco wargi. - Nie wiem. - Proszę? Skinęła głową i zarumieniła się pięknie. Z jakiegoś powodu, nie wiedział jakiego, chciał wyć w triumfalnie. Sięgnął do sukni na wieszaku i wyciągnął ją. - Mogłabyś ją załoŜyć? - zapytał z nadzieją.
86 Znowu się zaczyna to jojczenie.... kurna... weź jej szybko wszystko wyjaśnij i do przymierzalni na druga rundę, bo tego pieprzenia w myślach mam juŜ dość...
92
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bride spojrzała na niego, ale wyraz jego twarzy sprawił, Ŝe mogłaby się na to zgodzić. Był dla niej taki miły. - Pod warunkiem, Ŝe nie będziesz się ze mnie śmiał, kiedy ją włoŜę. Jego spojrzenie paliło. - Nigdy nie mógłbym się z ciebie śmiać. Przełknęła drŜenie, kiedy dotknęła ją głęboka szczerość jego słów. On naprawdę był zbyt seksowny. - Dobrze, o której wrócisz? Spojrzał na godzinę w swoim telefonie. - O szóstej? - Jesteśmy umówieni. Satysfakcja malująca się na jego twarzy wypełniła ją nieznanymi dotąd emocjami. Ostatnią rzeczą jakiej potrzebowała, to złamane serce przez pana Zuchwałego. MoŜe mógłby być inny. A moŜe będzie jeszcze gorzej. Nie będzie wiedzieć, jeśli nie spróbuje. Odetchnęła głęboko i wzięła suknię z jego rąk. Bride McTierney nigdy nie byłą nieśmiałą kobietą. Czasami była głupia, jak wtedy, kiedy dała się wykorzystać Taylorowi, ale nigdy tchórzliwa. Bride parła do przodu i nie zamierzała bać się Vanea. - Szósta. - powtórzyła. - Do zobaczenia wkrótce. - powiedział i pochylił się, by złoŜyć bardzo niewinny pocałunek na jej policzku. Mimo tego, rozgrzał ją niczym rozkręcające się pieszczoty. Bride patrzyła, jak wychodzi z jej sklepu. Na zewnątrz zatrzymał się i spojrzał na nią, nim włoŜył przeciwsłoneczne okulary. Zasyczała na wspaniały widok, kiedy na niego patrzyła, kiedy uruchomił motocykl, a potem zjechał z chodnika na ulicę. - Oh, proszę Vane - szepnęła pod nosem. - Nie złam mi serca. Bride wzięła sukienką do przymierzalni i robiła co tylko mogła, by nie przypominać sobie jak Vane wyglądał nago będąc tutaj. Jak dobrze było go 93
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
czuć wewnątrz siebie. Widok najwyŜszego zadowolenia na jego twarzy, kiedy delikatnie kołysał ją w swoich ramionach. Powiesiła suknię i poszła szukać do niej dodatków. Nie wiedziała dokąd miał zamiar ją zabrać, ale zamierzała zrobić wszystko, by wyglądała najlepiej jak tylko moŜe. Choćby miało ją to zabić.
Vane z powrotem udał się do sklepu, w którym zostawił Asha. Miał randkę z Bride. Panika juŜ zaczęła go przepełniać. Co do licha robią ludzie na randkach, oprócz uprawiania seksu? Widział ludzi spotykających się ze sobą w barze, ale zachowywali się podobnie do wilków. KaŜdy, kto tam wszedł i rozejrzał się, widział pary chcące tylko pójść do domu i się pieprzyć. Pierwszej nocy, Dev powiedział mu, Ŝe to nie jest przykład na to, w jaki sposób działa ludzki świat. Niektóre sprawy w Sanctuary są inne. Inni, bardziej spokojni ludzie, którzy tam przychodzili spotykali się juŜ ze sobą, albo byli po ślubie. Zazwyczaj bawili się dobrze, dopóki nie zaczynali się kłócić. Vane nigdy nie zwracał na nich zbytniej uwagi. Nie wiedział, jak postępuje człowiek taki „jak” on. On spędził czterysta lat swojego Ŝycia zabijając tych, którzy zagraŜali jego rodzeństwu, lub próbując ich odstraszyć. Co powinien zrobić, Ŝeby Bride zakochała się w nim na tyle, Ŝeby zostać jego partnerką? Zaparkował motocykl na chodniku i poszedł po pomoc do Lizy. Vane zawahał się po wejściu, gdzie dwie kobiety przeglądały kolekcję lalek rozmawiając z Lizą. Jedną z kobiet była dokładną kopią Tabithy, z wyjątkiem tego, Ŝe nie miała blizny na policzku. To musiała być Ŝona Kyriana Huntera, Amanda. ŚcieŜki Vanea krzyŜowały się od czasu do czasu z drogami byłego Mrocznego Łowcy, ale nie miał okazji poznać jego Ŝony. Marissa była w ramionach matki, bawiąc się jej włosami. Drugą kobietę, niską brunetkę znał dobrze. Była to Dr Grace Alexander, ludzka pani psycholog, która powtarzała mu, Ŝe nic nie pomoŜe Fangowi, jeśli on sam nie będzie chciał pomocy. Grace trzymała syna na 94
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
rękach, kiedy Amanda urwała w pół zdania. Wszystkie trzy kobiety spojrzały na Vanea, który stał w drzwiach wahając się. - Nadal jest na tyłach – powiedziała Liz, jakby wiedziała kogo szukał87. - Dzięki. Słyszał, jak Liz wyjaśnia Amandzie kim i czym był, kiedy szedł na zaplecze. Vane minął zasłony, by zobaczyć, Ŝe demon zniknął, a Kyrian, Nick Gautier i Julian Alexander rozmawiają z Ashem. Znał Nicka, z częstych wizyt w Sanctuary, kiedy to młody człowiek wpadał zobaczyć się z jego matką, Cherise. Nick był dziwny, ale od czasu kiedy słuŜył Mrocznym Łowcą, a oni uwielbiali jego matkę, niedźwiedzie traktowały go, jak jedno ze swoich młodych. Kyrian był nieco wyŜszy od Juliana, a jego blond włosy miały nieco ciemniejszy odcień. Nawet jeśli byli oni tylko ludźmi, mieli w sobie wystarczająco duŜo władzy i umiejętności, by budzić w Vaenie szacunek. - Co jest wilku? - zapytał Ash opierając się o stół, zaśmiecony częściami lalek i materiałami. Ash opierał się na nim tyłkiem, nogi wyciągając do przodu, a ręce puszczając swobodnie wzdłuŜ jego szczupłego ciała. Nick, Kyrian i Julian stali w półkole, pomiędzy nim i Ashem. Nie w smak były mu publiczne konsultacje, ale dwoje z nich było juŜ po ślubie, a Nick często się umawiał, więc mogli pomóc. - Potrzebuję randkowej porady. Szybko. Ash zmarszczył czoło. - Jestem bezuŜyteczny. Nigdy na Ŝadnej nie byłem. - troje ludzi spojrzało na niego88. - Co? - zapytał defensywnie Ash. Nick zaczął się śmiać. - O, ludzie... to jest bezcenne. Nie mówcie, Ŝe wielki Acheron jest prawiczkiem89? 87 No kurna strasznie trudno się domyślić... 88 Chciałabym zobaczyć ich miny..... 89 Nick kurwa... zaraz przegniesz...to draŜliwy temat...
95
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Ash posłał mu komiczną minę. - Taaa, Nick. Jestem nieskalany. - Jak przeŜyłeś Ŝycie bez Ŝadnej randki? - Zapytał Kyrian. - Wtedy to nie był problem. - powiedział krótko Ash. - Taaa, cóŜ, dla mnie jest to powaŜny problem. - powiedział Vane, podchodząc bliŜej. - Julian, jak poznałeś swoją Ŝonę? Julian wzruszył ramionami. - Mój brat, bóg seksu przeklął mnie, zamykając w księdze na dwa tysiące lat. Grace upiła się w swoje urodziny i wezwała mnie. Vane przewrócił oczami. - To bezuŜyteczne. Kyrian? A co z tobą? - Obudziłem się przykuty do Amandy. Z tym Vane mógł sobie poradzić. - Więc muszę mieć zestaw kajdanek? - Nie na pierwszej randce – powiedział Ash z uśmieszkiem. – Przerazisz ją na śmierć jak ją zakujesz. Kyrian zaśmiał się. - U mnie podziałały na pierwszej randce90. Ash posłał mu znudzone spojrzenie. - Tak samo jak szalony Daimon, który chciał zabić was oboje. Ale nie sądzę Ŝeby Vane chciał obrać taką drogę. - Więc co wy wilki robicie na randkach? - zapytał Nick. - Nie umawiamy się - powiedział Vane. - Kiedy samica jest w okresie91, walczymy o nią, a potem ona wybiera, który ją pokryje. Nick zagapił się. - Jaja sobie robisz? Nie musisz zabierać jej na kolację? Masz, na myśli, Ŝe wcale z nią nie musisz rozmawiać? - odwrócił się do Asha. – Cholercia, Ash zmień mnie w wilka. - Nie chciałbyś być wilkiem Nick – powiedział Ash. – Musiałbyś jeść surowe mięso i spać na zewnątrz.
90 Jak cholera.... 91 Zapewne chodzi o okres godowy....
96
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Nick wzruszył ramionami. - To brzmi dla mnie jak typowy Mardi Gras. - Co jeszcze? - Vane przerwał recytację Nicka na temat jego Mardi Grasowych zwyczajów. - Co robiliście kiedy byliście ludźmi? Kyrian myślał przez chwilę zanim odpowiedział. - CóŜ, w naszych czasach – powiedział patrząc na Juliana – zabieraliśmy kobiety na wyścigi rydwanów i zabawy. - O Jezuuu - powiedział Nick. – Jesteście Ŝałośni. Wyścigi rydwanów, pierdolenie. - Podszedł do Vanea i połoŜył rękę na jego ramieniu. - Dobra, posłuchaj. Zakładasz jakieś modne ciuchy, Ŝeby jej zaimponować kasą. Musisz zabrać ją na jakąś dobrą kolację. W Chartres jest miejsce, gdzie moŜesz dostać dwie kolacje w cenie jednej. - Nicky! Wszyscy spojrzeli na Amandę stojącą w przejściu patrząc na nich z blaskiem w oczach. - Co? - zapytał Nick. - Nie waŜ się doradzać mu w jaki sposób randkować. - Amanda podeszła i podała córkę Kyrianowi92. - Czy zauwaŜyłeś to, panie Uprzejmy, Ŝe rzadko spotykasz się dwa razy z tą samą kobietą? Nie bez powodu. Grace cmoknęła na męŜczyzn, kiedy do nich dołączyła. - Przysięgam, Ŝe wszyscy powinniście przejść kurs dla prymitywnie randkujących. To dziwne, Ŝe w ogóle któryś z was ma Ŝonę. Julian posłał Ŝonie diabelski uśmieszek. - Nie słyszałem, Ŝebyś się skarŜyła kiedy... - zakryła mu dłonią usta i umieściła syna w jego ramionach. - Wy dwoje zmykajcie do domu, zanim wpadniecie w jeszcze większe kłopoty. - A ty. – Amanda powiedziała do Asha – jesteś na tyle stary i wystarczająco mądry, Ŝeby wiedzieć lepiej. - Ja nic nie zrobiłem – powiedział Ash, ale w jego srebrzystych oczach pojawił się błysk, który przeczył jego kłamstwu. 92 Jezu... Amanda... Vane jesteś uratowany... :)
97
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Tak, jasne. - Amanda popchnęła go w kierunku wyjścia93. Ash poszedł powoli, jakby był bardzo rozbawiony przez kobiety. Nick szedł za nim, ale Amanda złapała go za ramię94. - Poczekasz tutaj. - Dlaczego? - zapytał Nick. Amanda wyciągnęła kluczyki do samochodu z jego koszuli. - PoniewaŜ zamierzasz poŜyczyć Vaneowi dziś swój samochód. - Jak diabli. Od kiedy wilki mogą prowadzić Jag-a95? Grace spojrzała na Vanea. - Umiesz prowadzić? - Tak. - Więc postanowione - powiedziała Grace, potem odwróciła się do Nicka. - Weź Jag-a do myjni i na miłość boską, usuń z niego pudełka po happy meal z McDonalds. - Hej – powiedział Nick z oburzeniem. – To jest cios poniŜej pasa. To są kolekcjonerskie pudełka96. Grace zignorowała go. - O której ta randka? - zapytała Vanea. - O szóstej. Amanda wręczyła kluczyki Nickowi. - Dobra Nick, miej samochód przed domem wpół do szóstej. - Ale, ale... - śadnych ale, po prostu zrób to. Zmusiła Nicka by wyszedł i odwróciła się do Vanea z rękoma na biodrach. Dobrze, Ŝe Vane nie był gąską. Mimo tego poczuł się onieśmielony, kiedy dwie kobiety na niego spojrzały w taki sposób. Wyraźnie czuł, Ŝe jest tu z takiego powodu. - W porządku. Chcesz iść na randkę z człowiekiem? - zapytała Amanda.
93 Prawdziwe pantofelki z tych naszych Łowców :) 94 Uuuu.... będzie kazanie.... Biedny Nick.... prawie mi go szkoda...:) 95 jaguara 96 Jak diabli.... pewnie mają róŜne odcienie czerwieni i Ŝółci, co.... a kaŜde jest warte mniej niŜ 50 centów...
98
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Skinął głową. - Więc chodź z nami i słuchaj uwaŜnie.
Bride spojrzała na zegarek. Wskazówka była juŜ na szóstce, a Vanea ani śladu. - Będzie tu – powiedziała do siebie, kiedy ponownie sprawdzała włosy i makijaŜ w lusterku, próbując nie patrzeć w lustro poniŜej brody. Jeśli to zrobi, zmieni ubranie, a zajęło jej mnóstwo czasu, by zebrać odwagę na włoŜenie tej mocno wyciętej sukienki, która podobała się Vaneowi. Otworzyła drzwi od mieszkania, by nie ujrzeć Ŝadnego znaku Vanea. Jej wilk nie wrócił do niej, od czasu kiedy jej uciekł. Miała nadzieję, Ŝe to nie był zły znak. - Weź się w garść. - powiedziała sobie. Nie denerwowała się tak od lat. Ale znowu, ona nie szalała tak za Ŝadnym facetem wcześniej. Ktoś zatrąbił tuŜ za rogiem jej bramy. Bride zmarszczyła brwi na srebrnego jaguara na jałowym biegu. Czy to samochód Vanea? Chwyciła torebkę, zamknęła drzwi i poszła na dziedziniec i poszła zobaczyć męŜczyznę siedzącego za kierownicą, którego nie rozpoznawała. - W czymś pomóc? - zapytała, kiedy podjechał bliŜej. Był w jej wieku, niezwykle przystojny, z jednodniowym zarostem na twarzy. Ubrany był w niebieską hawajską koszulę, miał ciemne brązowe oczy i uroczy uśmiech. - Jesteś Bride? - zapytał. - Tak. Wysiadł z samochodu i zdjął okulary, pokazując jej zestaw pięknych niebieskich oczu. - Nick Gautier – powiedział, wyciągając do niej rękę. - Jestem twoim szoferem, w pewnym sensie. - Moim szoferem? - Tak, Vane wynajął mnie i powiedział, Ŝebym zabrał swój tyłek tutaj i upewnił się, Ŝebyś dotarła do restauracji na czas, Ŝebyś nie musiała czekać. 99
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Powiedział, Ŝe spotka się z tobą na miejscu. Nick podszedł od strony pasaŜera i otworzył dla niej drzwi. Bride wsiadła i poprawiła suknię, podczas gdy Nick obszedł samochód. - Pracujesz dla Vanea? - zapytała, gdy zatrzaskiwał drzwi. Zaśmiał się. - Nie. Ale nauczyłem się nie kłócić z Ŝonami moich szefów. MoŜe wszystkie one wyglądają na miłe i słodkie, ale stają się paskudne, kiedy je zirytujesz. Amanda kazała mi to zrobić, więc oto jestem, nie wkurzając jej. Zakręcił samochodem tak, Ŝe zakołysało nią jak biczem, kiedy zawracając wcisnął gaz do dechy. Bride następnym razem pomyśli dwa razy zanim wsiądzie do samochodu z Nickiem. Był dziwnym człowiekiem. Nie powinien prowadzić. Przejechał kilka przecznic i wjechał na otwartą na nowo Royal Street i zatrzymał się przed restauracją Brennansa. Bride spodziewała się, Ŝe Nick wysiądzie i otworzy jej drzwi, ale nie zrobił tego97. - Powiedział, Ŝe spotka się z tobą w środku, jak tylko będzie mógł. - W porządku. - powiedziała i sama wysiadła z samochodu. Nick wystartował z piskiem opon, kiedy tylko stanęła na chodniku. W porządku, musiał pewnie mieć coś innego do roboty. Bride poprawiła szal wokół ramion i rozejrzała się, z nadzieją na jakiś znak Vanea. Nie było go. Zbierając jej podupadającą odwagę, otworzyła drzwi i weszła do środka. Młoda kobieta w białej bluzce i czarnej spódnicy stała za kontuarem. - W czym mogę pomóc? - Hmm, tak. Miałam się tu spotkać z kimś na kolacji. Vane Kattalakis. Dziewczyna spojrzała do księgi. - Przykro mi, nie mamy rezerwacji na takie nazwisko. Serce Bride zatonęło. - Jest pani pewna? Kobieta odwróciła do niej księgę. - Tak dobrze? 97 Typowe dla niego... dŜentelmen od siedmiu boleści...
100
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bride przeglądała nazwiska. Jej Ŝołądek ścisnął się jeszcze bardziej, kiedy zauwaŜyła znajome nazwisko. Taylor Winthrop. Chciała umrzeć w tym foyer. Brennan była jej ulubioną restauracja, a Taylor nie chciał jej tam zabrać. Zawsze mówił, Ŝe jest zbyt droga dla niego, a jego nie stać na taki wydatek na jedną kolację. Co znaczyło, Ŝe nie chciał tyle wydać na nią. Była głupia. - Dziękuję – powiedziała Bride, odchodząc. Zacisnęła ręce na swoim szalu i zastanawiała się w myślach, co powinna zrobić. Nagle, poczuła się jakby znowu miała piętnaście lat i czekała aŜ pojawi się jej partner na bal maturalny. Nigdy się nie pokazał. Znalazł kogoś innego na bal i nawet nie pofatygował się, by jej o tym powiedzieć. Dowiedziała się tego od przyjaciół następnego dnia. Kiedy Tabitha dowiedziała się o tym, umieściła maść rozgrzewającą w jego ochraniaczu na krocze i jad bluszczu w jego bieliźnie98. Bride kochała Tabithę za to po dziś dzień. Ale dziś wieczór nie było tu Tabithy, by poprawiła jej samopoczucie. Vane na pewno nie mógłby być tak okrutny. Mógłby? Czy to wszystko było jakimś przekrętem? Nie. On się pojawi. Jej Ŝołądek zacisnął się w supeł. Czekała na niego pełne dziesięć minut, nim drzwi się otworzyły99. Bride odwróciła się, mając nadzieję zobaczyć Vanea. Zamiast niego, zobaczyła Taylora z wysoką czarnowłosą kobietą. Nie była posągowo piękna, ale miała ciało jak willa z basenem100. Taylor zatrzymał się na chwilę, kiedy ją zobaczył. Bride posłała mu złośliwy uśmieszek, kiedy zobaczyła podbite oko, pozostałość po wcześniejszym spotkaniu z Vanem101. Uśmiechnął się z przekąsem. - Spotykasz się tutaj z rodzicami, Bride? 98 Hehehe.... niezłe posunięcie... ciekawe czy zadrapał się na śmierć.... a moŜe sobie odparzył co nieco... 99 Jaka wtopa... 10 min spóźnienia na pierwszej randce. 100 Brick-house 101 Niczym panda... ale tak niesymetrycznie???? równowaga powinna być.... drugie teŜ powinien mieć podbite...
101
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Nie – odpowiedziała. – Czekam na kogoś. Pochylił się do kobiety i szepnął coś do ucha kobiety. Spojrzała na Bride i roześmiała się102. W tym momencie Bride poczuła się taka mała, Ŝe najchętniej uciekłaby z restauracji. Ale nie chciała dać mu tej satysfakcji. Kobieta zza kontuaru przeszła przez restaurację. - Mogę w czymś pomóc, proszę pana? - Tak, mamy rezerwację dla dwóch osób, Taylor Winthrop. I upewnij się, Ŝebyśmy dostali romantyczny stolik w odosobnieniu. Dziewczyna sprawdziła na liści i skinęła. - To potrwa kilka minut panie Winthrop. Taylor minął kelnera. Kierownik sali odwróciła się do niej. - Mogę w czymś pomóc, proszę pani? Czuła jak jej twarz płonie z gorąca. - Jest pewna pomyłka w naszej rezerwacji. Czekam aŜ mój partner przyjedzie. MęŜczyzna skinął głową, kiedy Taylor roześmiał się na nią. - Tak się dzieje, kiedy umawiasz się z frajerami. - powiedział do towarzyszącej mu kobiety. Bride w pierwszej chwili chciała odwzajemnić obelgę, ale poczuła współczucie do randkowego trofeum Taylora. Biedna kobieta, nie miała pojęcia, Ŝe załapała się na kolację z padalcem. Miała po prostu nadzieję, Ŝe kobieta się tego nie dowie103. Bride naciągnęła szal, nie wiedząc czemu była trzy razy bardziej zaŜenowana. Oczywiście nie pomagało to, Ŝe Taylor i jego randka spoglądali na nią, szeptali i chichotali104. Chciałaby umrzeć. Kiedy juŜ chciała odejść, wreszcie otworzyły się drzwi i wszedł Vane. Był doskonały. Ubrany w czarny garnitur od Armaniego, zostawił kołnierzyk czarnej koszuli odpięty, pokazując mocne ścięgna na jego opalonej szyi. Hebanowy kolor naprawdę podkreślał zieleń jego oczu. Jego ciemne falowane
102 A to się dobrali... kutas i pizda.... 103 A ja mam nadzieję, Ŝe przejrzy na oczy o kopnie tego bydlaka w dupę... 104 Ale najpierw niech ten oślizgły gad porządnie wbije zęby jadowe w jej czteroliterowe silikonowe dzieło chirurgów plastycznych.
102
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
włosy zostawił rozpuszczone, a jego twarz była świeŜo ogolona. Nigdy nie wyglądał bardziej niebezpiecznie. Bardziej atrakcyjnie. Bardziej sexy. Bride słyszała jak partnerka Taylora zassała gwałtownie powietrze na jego widok. Po części spodziewała się, Ŝe Vane spojrzy na kobietę. Nie zrobił tego. Jego oczy były tylko dla niej. Podszedł prosto do niej, kładąc duŜe, ciepłe dłonie na jej ramionach i całując ją lekko w policzek. Bride roztapiała się tam, wdychając męski zapach jego i jego wody po goleniu. Wszystko co mogła zrobić, to powstrzymać się przed mruczeniem105. - Dlaczego czekasz przy drzwiach? - zapytał, kiedy cofnął się nieznacznie. - Nie mamy rezerwacji. Vane skrzywił się na nią. - Nigdy nie robię rezerwacji. Nie potrzebuję ich. - wziął ją za rękę i podszedł do kontuaru. Kierownik sali pojawił się natychmiast. - Panie Kattalakis - powiedział uśmiechając się. – Bardzo miło znowu pana widzieć. - Witaj Henri - powiedział Vane, układając rękę wokół talii Bride. - Czy mój stolik jest juŜ gotowy? Jego uśmiech przyblakł, kiedy spojrzał na Bride. Wyglądał na skruszonego. - Och, nie zdawałem sobie sprawy, Ŝe jest z tobą umówiona powiedział. Odwrócił się w stronę Bride. - Proszę, przyjąć moje najszczersze przeprosiny, Ŝe musiała pani czekać. Czy to Tiffany pozwoliła pani czekać tutaj? Jest nowa, ale natychmiast dostanie reprymendę. - W porządku - powiedziała Bride uśmiechając się do Vanea, jej serce waliło z ulgi. - Jesteś pewna? - spytał Vane. - Tak. To nie jej wina. 105
Ja bym się nie powstrzymała... MRAU.... Mrau Mrau Mrau....
103
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Henri odetchnął z ulgą. - Nadal jednak szepnę jej słówko na ten temat i na pewno się to juŜ nie powtórzy. Obiecuję wam. Kobieta z Taylorem zirytowała się głośno. - Dlaczego oni dostają stolik bez czekania Taylor? PrzecieŜ on nie jest z telewizji. Vane odwrócił się do nich posyłając im groźne spojrzenie, które natychmiast ich uciszyło. - Proszę za mną – powiedział Henri. - Wasz stolik na tarasie czeka. Bride spojrzała przez ramię na Vanea, kiedy Henri prowadził ich przez restaurację. - Dlaczego masz taka świetną obsługę? - Dobrze jest być królem. - powiedział, wzruszając ramionami, kiedy upychał je w kieszeniach. - Pieniądze mówią, a duŜo pieniędzy śpiewa i tańczy106. Tak, ale nadal byli prowadzeni do niedostępnego stolika z pięknym widokiem poniŜej. Mieli zniewalający widok na rozkwitłą florę. Henri przytrzymał krzesło dla Bride, kiedy na nim siadała. Vane wyjął portfel i wręczył kilkaset dolarów napiwku Henriemu. - MoŜesz cos dla mnie zrobić? Ten facet na dole, Taylor. Daj mu najgorszy stolik jaki macie - oczy Henriego zatańczyły wesoło. - Dla pana, panie Kattalakis, wszystko107. Vane usiadł, kiedy Henri juŜ odszedł. - To było takie złe z twojej strony – powiedziała ze słodkim uśmiechem. - Chcesz, Ŝebym to cofnął? - Prawie. Tylko wspomniałam, Ŝe to było złe. - CóŜ mogę powiedzieć? Jestem po prostu duŜym, złym wilkiem. - Vane wziął jej rękę w swoje i wycisnął słodki, miły pocałunek na jej dłoni, w miejscu tego dziwnego znaku. To było dziwne, Ŝe nie zdawał się go zauwaŜyć. - Wyglądasz tak dobrze, Ŝe moŜna cię zjeść. 106 Money talks and a lot of money sings and dances. - zniekształcone słowa piosenki Neila Diamond Forever In Blue Jeans, które brzmią „Money talks, but it don't sing and dance” 107 Taaa... jednak zielone mają siłę przebicia....
104
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Gorąco eksplodowało na jej twarzy. - Dziękuję. Wyglądasz na bardzo zadowolonego z siebie. - Przepraszam, Ŝe się spóźniłem - powiedział, wyciągając jedną czerwoną róŜę z kieszeni marynarki i podając jej. - Zajęło mi nieco więcej czasu kupienie mojego garnituru, niŜ myślałem, Ŝe zajmie. - Kupiłeś nowy garnitur na naszą randkę? - CóŜ, tak. Ja naprawdę nie jestem krawaciarzem. Raczej bardziej naturalną bestią. Dwóch kelnerów, ubranych w czarne marynarki i krawaty, podeszło do ich stolika. Jeden z nich, był starszym panem, jego niski wzrost, akcent i zabarwienie sprawiło, Ŝe Bride wzięła go za Cajun108. Drugi był młodszy, moŜe tuŜ po dwudziestce. - Panie Kattalakis – powitał go starszy. - Miło widzieć pana w towarzystwie dla odmiany. Vane posłał jej gorące, parzące spojrzenie. - Tak jest miło, prawda? - Podać to wino co zwykle? - zapytał kelner. - Oczywiście. Spojrzeli na Bride. - Evian109 poproszę. - Chcesz trochę wina? - zapytał Vane. - Nie, woda będzie w sam raz. Naprawdę. Skrzywił się, kiedy kelnerzy odeszli po ich napoje. Bride wzięła menu i zauwaŜyła, Ŝe Vane nie spojrzał nawet w swoją kartę. - Jak często tu bywasz? Wzruszył ramionami. - Kilka razy w tygodniu. Mają tu naprawdę świetne śniadania i jestem uzaleŜniony od ich Bananas Foster110. A ty? Byłaś to kiedykolwiek? Zwalczyła ból, na myśl o Taylorze i jego randce tutaj, on zawsze 108 Osoba naleŜąca do francuskojęzycznej ludności etnicznej zamieszkującej wybrzeŜe Zatoki Meksykańskiej w USA. 109 Francuska marka wody mineralnej 110 Deser składający się z bananów, lodów waniliowych z sosem z masła, brązowego cukru, cynamonu, ciemnego rumu i likieru bananowego.
105
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
odmawiał zabrania jej tutaj. - Nie byłam tutaj od dłuŜszego czasu, ale tak, uwielbiam ich jedzenie. Vane spojrzał z ulgą. Bride próbowała czytać menu, ale było to trudne, kiedy nie spuszczał z niej wzroku. Było cos niezwykle zwierzęcego i potęŜnego w sposobie w jaki ją traktował. Jak na nią patrzył. Pochlebiało jej to, ale w tym samym czasie niemal przeraŜało. Spojrzała na niego. - Co? - Co? - odpowiedział pytaniem. - Dlaczego mi się przyglądasz? - Nic na to nie mogę poradzić. WciąŜ oczekuję, Ŝe nie jesteś prawdziwa. Jego słowa powaliły ją. Kelnerzy wrócili z ich napojami. - Czy jesteście gotowi złoŜyć zamówienie? Bride odłoŜyła swoje menu. - Poproszę sałatkę Bernnan bez sera. Zapisał. - I? - zapytał Vane. Bride spojrzała na niego. - I co? - Co jeszcze zamawiasz? - Po prostu sałatkę. Vane skrzywił się na to. - Bernie – powiedział do kelnera. – Czy mógłbyś dać nam minutkę? - Oczywiście, panie Kattalakis, proszę się nie spieszyć. Vane poczekał aŜ odeszli i pochylił się do przodu. - Wiem, Ŝe jesteś głodna Bride. Co jadłaś na lunch? Pół kanapki? To pytanie zaskoczyło ją. - Skąd to wiesz? - Zgadłem, słysząc jak burczy ci w brzuchu. PołoŜyła rękę na brzuchu. - Nie wiedziałam, Ŝe jestem tak odraŜająca. 106
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Warknął na nią. Bride drgnęła na dźwięk, który nie był do końca ludzki. - Posłuchaj, Bride - powiedział głębokim, dźwięcznym głosem. - Mam zamiar być z tobą szczery. Nie wiem, co dzisiaj robię, w porządku? Nigdy wcześniej nie byłem na randce i powiedziano mi, Ŝe kobiety lubią być zabierane w jakieś miłe miejsce by cos zjeść. Grace i Amanda, powiedziały mi, Ŝe powinienem być sobą i nie starać się zrobić na tobie wraŜenia. Tak więc, jesteśmy tutaj, w mojej ulubionej restauracji, ale jeśli ci się nie podoba, to moŜemy pójść gdzieś indziej i zjeść coś, co będziesz chciała. Oczy Bride rozszerzyły się na jego słowa i to co oznaczały. - Pytałeś kogoś, jak się ze mną umówić? Westchnął i opuścił oczy na swoje zaciśnięte ręce. - Świetnie. Teraz znowu sprawiłem, Ŝe jesteś smutna. Przepraszam. To był naprawdę zły pomysł. Zabiorę cię po prostu do domu i będziesz mogła zapomnieć, Ŝe kiedykolwiek widziałaś mnie na oczy. Wyciągnęła do niego dłonie i wzięła w nie jego rękę. - Dobrze, bądźmy wobec siebie szczerzy. Ja teŜ nie wiem co robię. Tydzień temu, wiedziałam czego chcę. Byłam właścicielką dość dobrze prosperującego biznesu, spotykałam się z facetem, którego głupio myślałam, Ŝe kocham i planowałam małŜeństwo w przyszłości. W ciągu jednego popołudnia, całe moje Ŝycie legło w gruzach. A potem nagle pojawia się ten wielki facet, przychodzi jak rycerz w lśniącej zbroi. Jest wspaniały, nadziany i twierdzi, Ŝe rości sobie do mnie prawa. Sprawia, Ŝe czuję się jakbym mogła latać. I za kaŜdym razem kiedy się pojawia, wszystko staje się lepsze. Nie jestem do tego przyzwyczajona, w porządku? I nie jestem przyzwyczajona do bycia z facetem, tak cholernie seksownym, Ŝe czuję się jak nagroda pocieszenia. - Myślę, Ŝe jesteś piękna Bride. - Widzisz! - powiedziała wskazując głową w jego stronę. – Znowu zaczynasz być idealny. Myślę, Ŝe chyba zwariowałeś. Wyglądał na bardzo tym obraŜonego. Bride cofnęła się i usiadła prosto. - Dobrze, spróbujmy jeszcze raz - wyciągnęła do niego rękę. - Hej, 107
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
jestem Bride McTierney, miło cię poznać. Jej odpowiedź sprawiła, Ŝe pomyślał, Ŝe to ona zwariowała. Wziął jej dłoń w swoją. - Cześć. Jestem Vane Kattalakis i umieram z głodu. Zechciałabyś zjeść ze mna kolację, Bride111? - Tak, Vane. Chciałabym. Uśmiechnął się do niej. - W porządku, więc teraz jest ten moment, w którym dzielimy się swoimi seksualnymi doświadczeniami112? Bride wybuchnęła śmiechem tak głośnym, Ŝe kilka pobliskich osób spojrzało na nią. Zasłoniła usta i spojrzała na niego. - Co? - Nick powiedział, Ŝe tak się robi, Ŝeby poznać bliŜej kobietę113. - Nick? - spytała z niedowierzaniem – Noszący tandetne koszule – NieMogę-Jeździć-Bez-Papierowych-Toreb – Nick? Oczy Vanea pociemniały. Niebezpiecznie. - Obraził cię, kiedy cię podwoził? Powiedz słowo, a go zabiję. - Nie, ale jeśli byłabym tobą, nie skorzystałabym z Ŝadnej z jego rad. - Dlaczego? Spotyka się z kobietami cały czas. - Tak, ale nigdy Ŝadnej przy sobie nie zatrzymał. - CóŜ, nie. - Więc nie korzystaj z jego rad. - W porządku - Vane skinął na kelnerów, którzy czekali w pobliŜu. MoŜe chciałabyś wziąć ze mną na pół Chateaubriand Bouquetihre114? Odkąd ci dwaj mi to serwują, są przeraŜeni, jak poŜeram całość. Powstrzymała się przed roześmianiem się, kiedy to mówił. - Z chęcią. Vane spojrzał na Bride, zanim się odwrócił.
111 Jezu.... czuję się jak na spotkaniu jakichś anonimowych cosiów.... Cześć mam na imię Iza i nie cośtam od iluśtam.... 112 A co to? Poradnia seksuologiczna, czy terapia grupowa anonimowych seksoholików.... 113 Słuchaj Nicka, to daleko zjedziesz... 114 Chateaubriand to befsztyk ze środkowej części polędwicy wołowej, Bouquetihre – tu mam problem z tłumaczeniem ale ja obstawiam Ŝe to bukiet jakichś ziół.
108
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Zaczniemy od dwóch porcji Crepes Barbaras115 na przystawkę, a następnie Chateaubriand Bouquetihre. - Bardzo dobrze, panie Kattalakis, bardzo dobrze. Vane wręczył mu menu, a następnie pochylił się do przodu. - I upewnij się, Ŝe zostanie miejsce na deser. - Nie wiem, czy dam radę temu podołać, ale postaram się. Jeśli chcesz kobiety, która jest w stanie to wszystko pochłonąć, to powinieneś umówić się z moją przyjaciółką, Tabithą. Wziął jej dłoń w swoje i masował delikatnie, jakby była niewymownie szlachetna. - Nie chcę się umawiać z Tabithą - przyłoŜył jej dłoń, do swojego gładkiego policzka. - Chcę być tylko z tobą. Bride nigdy w swoim Ŝyciu się tak nie czuła. Przy nim czuła się taka poŜądana. Taka kobieca. W jakiś sposób mogła się przy nim poczuć nawet drobna. - Więc jak to jest, Ŝe taki facet jak ty, nigdy się nie umawiał? Vane upił nieco wina, zastanawiając się, jak odpowiedzieć na jej pytanie. Nie chciał jej okłamywać, ale teŜ nie miał zamiaru powiedzieć jej, Ŝe jest wilkiem, który wychował się w lesie, spał w jaskini z innymi wilkami. To mogło ją nieco odstraszyć. - Dorastałem w pewnego rodzaju wspólnocie. Wydawał się być nieco podenerwowana, przez co przypominała mu zlęknionego króliczka. - W jakiego rodzaju wspólnocie? Nie jesteś jednym z tych religijnych fanatyków, który mnie porwie i zrobi mi pranie mózgu, dla moich pieniędzy, prawda? Vane potrząsnął głową. Ta kobieta ma dziwaczne pomysły. - Nie. Zdecydowanie nie. Po prostu dorastałem w sposób, w jaki nie dorasta większość ludzi. A ty? - Wychowałam się tutaj. Moi rodzice są weterynarzami. Poznali się na studiach i pobrali się po ich kończeniu. Naprawdę nie ma za duŜo do 115
Jakiś rodzaj naleśników
109
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
opowiedzenia. Miałam normalne, przeciętne Ŝycie. Vane próbował to sobie wyobrazić. W jego świecie, gdzie mogli korzystać z magii, Ŝywiołów, a nawet czasami z czasu, tak naprawdę normalność nie była jego elementem. W jakimś sensie zazdrościł Bride, jej ludzkiego świata, w którym rzeczywistość nie była niemoŜliwa. - To musiało być miłe. - Było - wzięła łyk swojej wody. - A co robią twoi rodzice? - Wymyślają kreatywne sposoby, jak się nawzajem pozabijać. - Vane skulił się, słysząc co wypłynęło z jego ust. Był tak przyzwyczajony do tej odpowiedzi, Ŝe zdał sobie sprawę z tego co mówi, dopiero kiedy sam to usłyszał. - Nie, naprawdę. Vane nieprzyjemnym wzrokiem wpatrywał się w dal. Szczęka Bride opuściła się, kiedy dotarło do niej, Ŝe nie Ŝartował. - Dlaczego mieliby to robić? Vane pokręcił się nim odpowiedział. - To długa historia. Moja matka uciekła tuŜ po tym jak mnie urodziła, a ojciec chce mojej śmierci, więc oto jestem, tutaj z tobą. Nie wiedziała co o tym myśleć. - To prawdziwe rodzinne szaleństwo, to nie jest dziedziczne, prawda? - Nie wydaje się być – powiedział powaŜnie. - Ale jeśli się na mnie przeniesie, czuj się upowaŜniona do zastrzelenia mnie. Nie była pewna, czy miał to na myśli, czy nie. Nagle, wdzięczna, Ŝe są w miejscu publicznym, zmieniła temat na bezpieczniejszy. - Skąd masz tyle pieniędzy? Po tym co powiedziałeś, nie sądzę, Ŝe dostałeś je od rodziców. - Nie. Trochę inwestuję. Czasem sprzedaje artefakty. To brzmiało ciekawie. - Jakiego rodzaju artefakty? Wzruszył ramionami. - Takie i owakie. 110
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Kelnerzy przynieśli przystawki. Bride usiadła prosto i patrzyła, jak Vane zabiera się do jedzenia. Wyglądał królewsko i wyrafinowanie, kiedy jadł w zręczny, elegancki, europejski sposób. - Wiesz, jak na kogoś, kto wychowywał się we wspólnocie, masz nienaganne maniery. Głęboki, ciemny smutek przeszedł przez niego. - Moja siostra mnie ich nauczyła. Zawsze mówiła, Ŝe ludzie powinni jeść jak ludzie, nie jak zwierzęta. Bride słyszała, Ŝe jego głos się łamał, kiedy wspominał o siostrze. Było oczywiste, Ŝe siostra duŜo dla niego znaczy. - Gdzie ona teraz jest? Ból w jego oczach był tak ugruntowany, Ŝe ją równieŜ to zabolało. - Zmarła kilka miesięcy temu. - Och, Vane, tak mi przykro. - Ta, mi teŜ. - odchrząknął. Serce jej się krajało, Bride wyciągnęła rękę i pogłaskała jego policzek, by go pocieszyć. Odwrócił twarz do jej ramienia i pocałował jej nadgarstki. Coś w jego oczach sprawiło, Ŝe zadrgała. - Jesteś taka miękka – tchnął. Potem pocałował jej rękę i lekko się odsunął. - Jeśli nadal będę wdychał twój zapach, zrobimy to dziś niemałe przedstawienie. - Jakie przedstawienie? - Po prostu przerzucę cię sobie przez ramię i wyniosę cię stąd, Ŝebym znowu mógł cię zgwałcić116. Zaśmiała się na tą myśl. - Naprawdę mógłbyś? Widziała surową, szorstką prawdę w jego oczach. - Chciałbym, gdybyś mi na to pozwoliła. Bride wycofała się do swojej części stolika i resztę posiłku spędzili na idealnie
116 Jeśli to co z nią zrobił w tej przymierzalni w pierwszym rozdziale było gwałtem, to ja raz gwałt poproszę :P
111
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
bezpiecznej pogawędce. Vane był dowcipny i ciepły. Rzadka przyjemność. Kiedy skończyli wykwintny obiad i deser, wrócili do środka, gdzie zobaczyła Taylora i jego towarzyszkę, siedzących przy kuchennych drzwiach. śadne z nich nie wyglądało na zadowolone. - Jesteś taki niegrzeczny Vane. - powiedziała ze śmiechem w oczach. - Hej, to miłe w porównaniu z tym, co ty byś mu zrobiła. Przynajmniej w ten sposób nadal oddycha. Henri Ŝyczył im dobrej nocy, kiedy upuszczali restaurację i skierowali się w stronę jej domu. - Masz coś przeciwko przechadzce? - zapytała go. - Jest dziś naprawdę przyjemnie na zewnątrz. - Przechadzka mi nie przeszkadza. Wzięła go za rękę i poprowadziła do Iberville. Vane przyglądał się, jak światło księŜyca rzuca cienie na jej kasztanowe włosy i odbija się od paciorków naszyjnika, który jej kupił. Jej sukienka pokazywała idealne krzywizny, a wiązana góra przypominała mu jak lekko gładził je ręką i delikatnie zamykał jej piersi w swoich dłoniach. Jego pachwiny się skręcały. Ciągle na nowo przypominał sobie, jak ją czuł. Jak ciepłe i delikatne były jej pieszczoty. Pragnął tego teraz. Wilk w nim wył, by jej spróbować. Bride była nieco nerwowa pod wpływem jego intensywnego spojrzenia. Było w nim coś zwierzęcego. PoŜerającego. Kiedy była z nim, bywały chwile, Ŝe czuła się jak ofiara jego drapieŜnej natury. Nie mówili duŜo, kiedy szli do jej mieszkania. Gdy byli przy bramie zawołał swojego wilka. - Nie myślisz, Ŝe go coś potrąciło, prawda? - Nie - powiedział Vane. – Jestem pewien, Ŝe z nim w porządku. Pewnie bawi się dziś w nocy. - Tak sądzisz? Uśmiechnął się złośliwie. - Tak. Westchnęła. 112
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Mam nadzieję. Nie zdzierŜę, jeśli coś złego się z nim stanie. Poszedł za nią do drzwi jej mieszkania. Bride otworzyła je, potem się zawahała. Vane opuścił głowę do zgięcie jej szyi i zaciągnął się jej zapachem. PołoŜył swoje ciepłe ręce na jej ramionach. - Znowu chcę być w tobie, Bride - podniósł głowę i przechylił na bok, w sposób, który przypominał jej Vanea wilka. - Wpuścisz mnie do środka? Bride była niepewna. TakŜe go chciała, ale jakiego rodzaju to byłby związek? Zaczęła śmiać się niekontrolowanie. Vane skrzywił się na nią. - Co cię tak śmieszy? - Przepraszam, właśnie usłyszałam w głowie ten śmieszny stereotyp „czy będziesz mnie nadal szanował rano?” Spojrzał zaskoczony. - Czy ludzie nie mają do siebie szacunku po tym jak uprawiają seks? - Wiesz, kiedy tak mówisz, brzmisz jak kosmita z obcej galaktyki. - Czuję się jak przybysz z innej galaktyki. Bardzo. Jak dziwnie to brzmiało. - Jak długo Ŝyłeś w tej twojej wspólnocie? - Całe moje Ŝycie. AŜ do minionych ośmiu miesięcy. - O mój BoŜe. Naprawdę? Przytaknął. Nic dziwnego, Ŝe nie wiedział jak randkować. Nie mogła sobie wyobrazić Ŝycia w izolowanym świecie. Gładził jej ramiona swoimi rękami. - Od tamtej pory, mieszkam z przyjaciółmi, którzy są właścicielami Sanctuary na Ursulines. DuŜo mnie nauczyli o ludzkich zachowaniach, ale Amanda powiedziała, Ŝe nie spodoba ci się sposób w jaki postępują i podrywają tam dziewczyny. Bride starała się nie skupiać na cieple jego rąk, na jej nagiej skórze. Jak dobrze było czuć jego pieszczoty. Czuła ścieŜkę z dreszczy, biegnącą aŜ do jej piersi, które twardniały, od potrzeby jego dotyku. - Jaka Amanda? 113
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Hunter. Bride zagapiła się na to nazwisko. - Bliźniacza siostra Tabithy? Pokiwał głową. Niech to licho, jaki ten świat jest mały. Ale jeśli znał Amandę, ulŜyło jej. Amanda w przeciwieństwie do jej bliźniaczki, nie była szalona i nie umawiała się z psycholami. Jeśli Amanda pomogła Vaneowi, była jak najbardziej bezpieczna. - Powiedziałeś, Ŝe w twojej społeczności nie umawiacie się na randki. Więc co robicie, kiedy naprawdę „lubicie” jakąś kobietę? Spojrzał nieco sfrustrowany. - To nie ma tutaj takiego samego znaczenia, jak tam skąd pochodzę. Tak naprawdę, to nikogo nie „lubimy”. Jeśli ktoś jest dla ciebie atrakcyjny, prześpisz się z nim i idziesz dalej. Nie mamy takich poplątanych emocji jak tu. - Jak to moŜliwe? Taka przecieŜ jest ludzka natura. Vane westchnął. Taka moŜe być natura ludzi, ale to nie było w zwierzęcej naturze. - My po prostu myślimy w inny sposób. Zesztywniała oburzona. - Więc myślisz, Ŝe się ze mną prześpisz i ruszysz do kolejnej kobiety117? Kurna! - Nie. Nie o to mi chodziło - bawił się jej lokiem, głaszcząc nim jej nagie ramię. - Chcę być z tobą, Bride. Tylko z tobą. Chciałbym, Ŝebyś mnie zaakceptowała. - Dlaczego? - PoniewaŜ cię potrzebuję. - Dlaczego? Vane zazgrzytał zębami. Jak mógł jej wytłumaczyć dziką tęsknotę wewnątrz niego domagająca się jego partnerki? To szaleństwo nie zniknie, dopóki się nie połączą. 117
Oj, przecieŜ juŜ się z tobą przespał.... widzisz, Ŝeby był z jakąś inna teraz?
114
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Nigdy nie rozumiał, co skłoniło jego ojca do atakowania jego matki. Teraz wiedział. KaŜda jego część gotowała się dla niej. To było gorączkowe i ostre i nie wiedział jak to kontrolować. Jak wilk mógł być związany z człowiekiem? - PrzeraŜam cię – powiedział, kiedy wyczuł jej strach. – Przepraszam. Zostawię cię teraz samą. Zaczął od niej odchodzić. Bride złapała jego dłoń. Była głupia, wiedziała to. Vane nie zrobił nic, by ją skrzywdzić. Miał sposób, by była szczęśliwa i był miły. Czego się tak obawiała? Samego faktu, Ŝe był gotów po prostu odejść, mówiąc, Ŝe nie chce jej skrzywdzić. Nim mogła się powstrzymać, przyciągnęła jego usta do swoich i pocałowała go delikatnie. KaŜdy hormon w jej ciele skwierczał na jego smak. Przyciągnął ją do siebie, trzymając ją w tych stalowych ramionach, które tak dobrze pamiętała. Był przytłaczająco męski. Jego oddech był urywany, odsunął się od niej. - Powiedz, Ŝe mam sobie pójść Bride, a zrobię to. Patrzyła na niego w świetle księŜyca i widziała szczerość w jego orzechowych oczach. - Zostań ze mną Vane118. Jego uśmiech sprawił, Ŝe zmiękły jej kolana, kiedy odrzucił głowę do tyłu i zawył niesamowicie. Zanim zdąŜyła się poruszyć, podniósł ja i wniósł do mieszkania.
- Masz rację. Oni nie są martwi. Markus Kattalakis popatrzył w górę znad ogniska, przy którym zebrała się jego wataha, kiedy zalała go furia. Przez dwa ostatnie miesiące jego klan był w dziewiczych lasach Nebraski, opiekując się młodymi i czekając na stosowna chwilę, gdy ich szczeniaki będą wystarczająco dorosłe, by skakać w czasie podczas pełni księŜyca. 118
Mądra decyzja :)
115
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Co? - zapytał swojego zastępcę Stefana. - Twoje zmysły dobrze wyczuły Fanga i Vanea. Przeniosłem się do Sanctuary i widziałem Fanga. - Dlaczego go nie zabiłeś? - Nie był sam. Był z nim jeden z ich niedźwiedzi. Ich młoda samica. Wyglądało na to, Ŝe byli u nich mile widziani. Nie mogłem zaatakować, kiedy tam byli. Nie jeśli, nie chcemy wywołać konfliktu z klanem Peltier. Markus wykrzywił usta na tą wiadomość. To było kuszące. Ale niedźwiedzie i wilki? Minęło sporo czasu odkąd Katagarskie klany walczyły między sobą. Napadnięcie na niedźwiedzie, które utrzymywały i zajmowały się jednym z nielicznych przystani Zwierzo-Łowców było samobójstwem. Jeśli niedźwiedzie i ich łotry ich nie zabiją, zrobią to inni. Peltiers byli szanowani przez wszystkich. A pochwycić ich, oznacza złamanie ich jedynej zasady. Cholera. - ChociaŜ raz dobrze wybrałeś. - powiedział do Stefana. Niech to szlag. Potrzebował tego, by ci dwaj zginęli. Powinien to wyczuć wcześniej, ale miał nadzieję, Ŝe się myli. Daimony, które posłał do Vanea i Fanga powinny wrócić z wiadomością o ich śmierci. Miał tylko nadzieję, Ŝe Daimony wyssały z nich moc. Powinien wiedzieć, Ŝe nie miał aŜ takiego szczęścia. - Będziesz musiał pochwycić ich poza obszarami Sanctuary. Weź patrol i.. - Ojcze, nie moŜesz. Markus odwrócił się i zobaczył jego najmłodszą adoptowaną córkę Matarinę, stojąca za nim. Ledwie pięćdziesięcioletnia, nie wyglądała na starszą, niŜ ludzka nastolatka. Była młoda i beznadziejnie oddana jego dwóm półludzkim synom, których miał z Arkadyjską partnerką. Matarina nigdy nie uwierzyła, Ŝe Vane i Fang stanowili jakiekolwiek zagroŜenie dla stada119. Ale on wiedział i zamierzał trzymać się tej drogi. 119
Mądra dziewczynka..... juŜ zaczynam ją lubić, więc pani Kenyon, nie spieprz jej reputacji...
116
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Muszą zginąć. - Dlaczego? - spytała, podchodząc bliŜej. - Ze względu na Anyaę? To był wypadek. Wiem, Ŝe Vane nigdy nie pozwoliłby jej umrzeć. Kochał ją. - Wystarczy! – zaryczał. – Nic o tym nie wiesz, dziecko. Nic. Zostali osądzeni za naraŜenie szczeniąt i pozwolili im umrzeć. Nie pozwolę Ŝyć tym obrzydliwcom, kiedy Anya i jej młode leŜą w grobie. Ale po spojrzeniu w jego oczach, wiedziała Ŝe kłamie. Zemsta za Anyaę, była tylko jednym z wielu powodów, dla których chciał ich martwych. Tak długo, jak Anya Ŝyła, miała częściowa kontrolę nad jego dwoma wilczymi synami. Wraz z jej śmiercią, przestali być kontrolowani. Byli nie do powstrzymania. Zeus będzie dla nich litościwy, jeśli nigdy nie pozwoli Vaneowi wrócić do domu. Markus odwrócił się do Stefana. - Weź Tesserę120 i idź dokończyć wyrok śmierci. - A klan Peltiers? - Tylko jeśli to konieczne. I nie na ich terenie. Jeśli jakiegoś zabijesz, ukryj, ale nie wahaj się tego zakończyć. Stefan skinął głową, zanim odszedł wykonać rozkazy Marcusa. Marcus wziął głęboki oddech, ale to nie pomogło mu się zrelaksować. KaŜdy zwierzęcy instynkt jaki posiadał, podpowiadał mu, Ŝe Vane wróci, by zemścić się na nich wszystkich. Był przecieŜ synem swojej matki.
120 Tessera – grupa Zwierzo-Łowców, którzy polują na swój gatunek. Jedna tessera zawiera ośmiu członków.
117
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Rozdział 5 Vane połoŜył ją ostroŜnie na łóŜku. Był bardzo zadowolony, Ŝe dziś zapłacił ekipie od przeprowadzek, za wniesienie jej mebli. Dzięki temu, będzie to łatwiejsze, niŜ dzielnie z nią tej starej kanapy. Wyciągnął wsuwki z jej kasztanowych włosów, pozwalając im opaść wokół jej okrągłej twarzy. Miała taką piękna, delikatną twarz. Przykładając swój policzek do jej, wdychał jej palący zapach. Ściągnęła z niego marynarkę, podczas gdy on delektował się miękkością jej ciała pod swoim. Odrzuciła jego marynarkę na podłogę i przesunęła dłońmi po jego plecach. Vane zassał gwałtownie powietrze, kiedy pochłonęła go intensywna przyjemność. Wiedział dlaczego nienawidził bycia człowiekiem. Jeśli odwaŜyłby się uŜyć swoich mocy, oboje byliby natychmiast nadzy, czułby kaŜdy jej centymetr. Ciało przy ciele. Ale to najprawdopodobniej przeraziłoby ją. Więc zamiast tego, trzymał swoje moce na krótkiej smyczy i ukrył znaki na swoim ciele, szczególnie ten za dłoni. Po raz pierwszy w Ŝyciu, był z kobietą, nie jako wilk, albo wojownik. Spędzi noc z Bride jako człowiek. Bride rozkoszowała się uczuciem Vanea przyciskającego ją, kiedy ściągał jej buty i rajstopy z największą umiejętnością. Jego mięśnie napinały się pod jej dłońmi, kiedy jej język tańczył z jego językiem. Ummm, ten człowiek wiedział, jak całować, jak mało kto. Nigdy nie znudzi się smakowaniem go. To było surowe i dekadenckie. PoŜądliwe i gorące. Podniósł się w górę na rękach, kiedy powoli rozpinała koszulę, cal po calu ukazującą jego szczupłą, silną klatkę piersiową. Wyciągnęła koszulę, pozwalając jej zwisać swobodnie, podczas gdy przesuwała dłońmi po opalonym ciele. Delikatnie przeczesywała palcami, męskie włoski, porastające jego pierś i brzuch, a potem przebiegła nimi do jego szczupłych Ŝeber. Pogłębił pocałunek, a ona poczuła jego serce bijące pod jej ręką. 118 Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Przygryzł jej usta, pocierając swoim ciałem o nią, w taki sposób, Ŝe potęgował i draŜnił ją aŜ do niesamowitego podniecenia. Bride spojrzała na niego i zobaczyła czysty głód na jego twarzy. Jak męŜczyzna taki jak on, mógł pragnąć jej tak bardzo. Część niej, kazała jej mieć większą wiarę w siebie, ale to nie brak poczucia własnej wartości sprawił, Ŝe tak trudno było jej uwierzyć. Była realistką. MęŜczyźni, którzy wyglądali jak Vane, nie umawiali się z kobietami takimi jak ona. Po prostu tego nie robili. Nawet nie Taylor, który był pyszny, tylko ją wykorzystywał. Nie chciała być zraniona kolejny raz. Nie w taki sposób, szczególnie nie przez Vanea. Wyluzuj Bride. Vane podciągnął się wyŜej. - Wszystko w porządku? - Ja po prostu próbuję wymyślić, co we mnie widzisz? - przyznała. - Widzę piękną kobietę – powiedział szczerze, pochylając się, by skubać jej wraŜliwą skórę za uchem. - Której dobre serce świeci w jej oczach i której duch jest nieograniczony. - Znowu się podciągnął, na tyle, by mógł patrzeć w jej oczy. - Sposób w jaki postawiłaś się dziś Taylorowi – jego półuśmiech sprawił, Ŝe jej serce załomotało. – Nigdy nie pozwalasz, Ŝeby ktoś czuł się lepszy od ciebie, prawda? - Staram się tego nie robić. Przewrócił się na plecy i wciągnął ją na siebie. Mroczna czułość na jego twarzy owijała się wokół jej serce i ściskała je mocno. - Przede wszystkim, uwielbiam fakt, Ŝe dzielisz się sobą ze mną. śe nie muszę ci udowadniać mojej siły. Nie muszę ranić, ani być ranionym przez okłamywanie cię. Było coś takiego w jego głosie, co mówiło jej, jak bardzo to dla niego waŜne. Jakie dziwne rzeczy mówił kobiecie. Do jakiego rodzaju społeczności naleŜał? Zdecydowanie brzmi, jak członek jednej z tych dziwnych, w której ludzie robią najróŜniejsze dziwaczne rzeczy, Ŝeby tylko do nich naleŜeć. 119
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Pogładziła ręką surową gładkość jego twarzy. - Jest coś w tobie Vane, co mnie przeraŜa. Jesteś pewny, Ŝe jesteś normalny121? Zaśmiał się lekko na to. - Nie wiem co to normalność. Ale nigdy nie chciałbym cię skrzywdzić, Bride. Jego oczy paliły jej, całkowitą szczerością. - Nigdy. Przyciągnął jej usta do swoich, potem przeniósł ręce na jej szyję, by odpiąć jej naszyjnik i górę sukienki. Naszyjnik delikatnie połoŜył na pudle przy łóŜku, a następnie delikatnie igrał z jej piersiami. Jego szorstkie dłonie ocierały się o jej sutki, sprawiając, Ŝe były napięte i twarde, rozsyłając przyjemność po całym jej ciele. Bride chciała się w niego wtopić. śaden męŜczyzna nie sprawił, Ŝe czuła się tak, jak z nim. Vane ledwo oddychał, walcząc z emocjami. Powinien pozwolić jej odejść122. Nie powinien się z nikim kojarzyć. Ale jednak nie mógł się trzymać od niej z dala. Równie dobrze, dziś mógłby spłodzić z nią dzieci123. Po raz pierwszy w jego dorosłym Ŝyciu, obchodziło go to. Gdzieś z tyłu umysłu, mógł sobie wyobrazić ją z jego dziećmi. Zobaczyć, jak karmi je piersią z miłością w oczach. Jak mógłby pozwolić jej odejść. Jak mógłby nawet o tym pomyśleć. Mojry zadecydowały, Ŝe powinni się połączyć. Kim był, Ŝeby przeciwstawiać się boginiom? Vane spędził całe swoje Ŝycie walcząc. Dlaczego nie miałby walczyć i o to? Czy choć raz nie zasługuje na kogoś, kto go kocha? Co jeśli ona nigdy go nie pokocha? Tak, jak jego matka, nigdy nie kochała jego ojca? Pytania ciąŜyły w jego sercu. Co jeśli nie wygra jej przed upływem trzech
121 Nie no wyczucie.... tu takie wyznania.... w łóŜku.... a ona się pyta czy on na pewno jest normalny.... „Słuchaj a moŜe powinieneś jednak iść do psychiatry.... tak tylko na wszelki wypadek...” 122 Jeeeezzzz on znowu zaczyna te swoje wywody.... nie powinienem... bla bla bla..... nie jestem je wart.... bla bla bla.... ona mnie nie zaakceptuje.... bla bla bla....weź się ogarnij... bo jesteś wilkiem a gdakasz jak oskubana kwoka.... 123 No to ja nie wiem, no co ty kurna czekasz...
120
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
tygodni? Nie, nie ma takiej opcji. Zdobędzie ją i zatrzyma. Trzymając się tej myśli, sięgnął po jej ręce i połoŜył je na swojej piersi, tak by mogła czuć jak bije jego serce. Nie móc znieść bycia bez niej, rozpiął spodnie i uwolnił się. Bride sapnęła, kiedy podniósł biodra i wypełnił ją niespodziewanie. Hmmmm.... był taki gruby i twardy w jej wnętrzu. Taki imponujący. Przygryzając wargi, patrzyła na niego, kiedy podnosił swoje biodra i wprowadzał się głęboko w jej wnętrze. śaden męŜczyzna nigdy nie był tak niecierpliwy, by z nią być. To sprawiało, Ŝe czuła się dziwnie potęŜna. PoŜądana. Przyjemność malująca się na jego twarzy, wypalił piętno w jej sercu. Sprawiło to, Ŝe miała na niego ochotę. Nadal wewnątrz niej, rozpiął jej sukienkę i ściągnął ją przez głowę. Całkowicie naga, spojrzała w dół na niego. Jego koszula była rozpięta, ale nadal na nim. Spodnie zsunął tylko na tyle, by w nią wejść. Podniosła jedną z jego rąk z jej piersi do ust i ucałowała pokryte bliznami kostki, podczas gdy ujeŜdŜała go powoli i spokojnie. Patrzył na nią z lekko rozchylonymi ustami, jego oczy pociemniały i na wpół zamknęły. Jej dotyk. To wzniosło ją jeszcze bardziej. PołoŜył swoje ręce na jej biodrach i nadal ją trzymał, kiedy kontynuował pchnięcia. Bride była zdziwiona siłą z jaka to robił. Ale nie miała nic przeciwko oddaniu mu kontroli, kiedy przyspieszał swoje głębokie, przeszywające pchnięcia. KaŜde było rozpalające i słodko-gorzkie. Pochyliła się, opierając na rękach, pozwalając jej włosom opaść na nich, kiedy jej ciało pulsowało i bolało z pragnienia więcej. Jej przyjemność budowała się, aŜ krzyczała w słodkim spełnieniu. Vane patrzył w jej twarz, kiedy szczytowała w jego ramionach. Zadowolenie przedzierało się przez niego na widok jej, kiedy ciepła słodkość jej ciała okrąŜała go. Zagarnął jej usta i poruszał się jeszcze szybciej, czekając na swój moment perfekcji. Zamykając oczy, znalazł go. Odrywając się od jej ust, warknął z głębi gardła, kiedy jego ciało eksplodowało rozkoszą. WciąŜ z nią połączony, pociągnął ja w dół, na swoją pierś i trzymał ją spokojnie, a ich 121
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
serce biły jednym rytmem, kiedy jego orgazm trwał kilka minut. Przebiegł dłońmi po jej plecach, rozkoszując się spokojem tego momentu. To był jedyny spokój jakiego zaznał w jego okropnym Ŝyciu. Nie było strachu, tutaj z nią. Nie było przeraŜenia, Ŝe ona odkryje jego człowiecze serce i zabije go. Byli tylko oni. Bride nie poruszyła się od dłuŜszego czasu. LeŜała na jego piersi, rozkoszując się siłą trzymających ją ramion. Potarła policzkiem jego pierś, a potem całowała jego sutek, nim odsunęła się. Kiedy zaczęła podnosić się z łóŜka, pociągnął jej rękę. - Dokąd się wybierasz? - Miałam zamiar się umyć. - Dlaczego? Jestem daleko od skończenia z tobą. Śmiała się, dopóki zrozumiała, Ŝe nie Ŝartował. Szybko ściągnął koszulę, rzucił ją w kierunku marynarki. Jego spodnie, buty i skarpetki szybko do niej dołączyły. Zanim mogła zaprotestować, podniósł ją i połoŜył z powrotem na łóŜku. Rozsunął jej nogi kolanami, a potem wsunął biodra i pachwiny pomiędzy nie. Bride jęknęła na uczucie jego, leŜącego na niej. Znowu zaczynał twardnieć. Nie spiesząc się, eksplorował jej usta, przygryzał wargi, draŜniąc ją, do czasu, gdy myślała, Ŝe zemdleje od jego łagodnych poszukiwań. Spędzili tak resztę nocy. Skóra przy skórze. Ciało przy ciele. Bride nigdy wcześniej nie doświadczyła czegoś takiego. Vane był duŜo bardziej wytrzymały niŜ ktokolwiek o kim słyszała. O świcie, była wyczerpana i zasnęła ułoŜona w jego ramionach. Spał spokojnie ułoŜony za nią jak łyŜeczka, z jedną nogą pomiędzy jej udami. To było niebo. Po raz pierwszy od długiego czasu czuła przynaleŜność. Akceptację. Vanea nie obchodziło, Ŝe nie była chuda. Nie obchodziło go to, Ŝe byli na starym rozklekotanym łóŜku w małym mieszkanku. Wydawał się być z nią szczęśliwy. I to była najlepsza część tego wszystkiego. 122
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Vane leŜał spokojnie, słuchając łagodnego chrapania Bride, gdy spała w jego ramionach. Jej zapach przenikał jego głowę. Nie było nic cenniejszego, niŜ jej zapach mieszający się z jego. NiŜ poczucie jej w jego ramionach. Był obolały i wykończony. I kochał kaŜdą część tego. Spojrzał w dół, na jej ręce i usunął swoją magię, by jego znak takŜe był widoczny. Partnerzy. Przycisnął swój znak, do jej i splótł z nią palce. Powinni się kochać z dłońmi złączonymi w ten sposób, by dopełnić godowego rytuału. Bride będzie musiała go zaakceptować. A on będzie musiał otworzyć się dla niej. W świetle wczesnego poranka, nie przeraŜało go to tak, jak powinno. Zamykając oczy, pozwolił sobie zasnąć i po raz pierwszy od miesięcy nie dręczyły go koszmary. Czuł tylko spokój jego partnerki leŜącej obok niego. Ale co by się stało, gdyby jego partnerka dowiedziała się, Ŝe nie jest człowiekiem jakim wydawał się być? Czy ona kiedykolwiek zaakceptuje jego wilka w nim? Nie wiedział, ale obiecał sobie, Ŝe będzie wobec niej uczciwy. Po tym jak się juŜ obudzi, wszystko jej wyjaśni. Miał tylko nadzieję, Ŝe szczerość wobec niej nie sprawi, Ŝe straci ją na zawsze.
Bride wstała piętnaście minut po godzinie otwarcia jej sklepu. Kiedy zaczęła odsuwać się od Vanea, jego ramię zacieśniło uścisk, na chwilę przed tym, jak się obudził. Te zielono - orzechowe oczy otworzyły się, a następnie zmruŜyły się przed jasnym światłem poranka wpadającym przez okno. - Która godzina? - spytał głębokim, chrapliwym głosem. - Piętnaście po dziesiątej. Przetarł dłonią twarz i jęknął. Bride uśmiechnęła się na to. - Nie jesteś rannym ptaszkiem? - Nie. - powiedział szorstko, przewracając się na plecy. PrzyłoŜył ramię nad oczy, by zablokować światło. Bride musiała wziąć głęboki wdech na widok jaki prezentował, leŜąc 123
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
nago w jej łóŜku. Koce były skręcone na całym jego ciele, ledwo przykrywając te długie, męskie nogi. Jego pierś była zupełnie naga, ukazując mięśnie brzucha, piersi i ramion. Jego ciemny zarost dodawał śmiertelnej męskości jego twarzy, która została zwieńczona jego długimi, falowanymi włosami. A niech to, był niesamowity. Podniósł rękę znad oczu i spojrzał na nią jednym okiem. - Spaliśmy zaledwie cztery godziny, dlaczego wstałaś? Wciągnęła na siebie swój róŜowy szlafrok, bez wstawania z łóŜka. - Muszę pracować. Wyciągnął rękę i zanurzył ją głęboko w jej włosach. - Czy kiedykolwiek wzięłaś wolny dzień? - Tylko jeśli miałam juŜ plany z Tabithą i poŜyczałam od niej jedną z pracownic, by przyszła i zastąpiła mnie. I oczywiście zamykam w niedziele. W innych wypadkach, nie. Pocałowała jego rękę, a potem odsunęła jego ramię. Pozwolił opaść jej na łóŜko, bez Ŝadnych zbędnych komentarzy. Wstając, zostawiła go i poszła wziąć prysznic. Vane leŜał cicho, gdy słuchał odgłos wody dochodzący z drugiego pomieszczenia. Całe jego ciało było obolałe po wczorajszej nocy, ale cieszył się, Ŝe ból nie pochodził z jego pleców, klatki piersiowej, które mogły zostać podrapane124. Tak dobrze bawił się wczoraj z Bride, a zabawa była tym, czego bardzo brakowało w jego Ŝyciu. Skrzywił się na blask porannego światła. On naprawdę nienawidził poranków. Zmuszając się do wstania, załoŜył spodnie i zapiął zamek, ale guzik zostawił odpięty, kiedy powoli szedł do kuchni. Bride lubiła rano zjeść dwa tosty z marmoladą. Podczas gdy chleb się opiekał, pokroił dla niej grejpfruta i posypał go cukrem, a następnie wlał jej szklankę soku pomarańczowego. Nakładał marmoladę na tosty, kiedy wyszła z łazienki i zatrzymała się, patrząc na niego. 124
Bride chyba ma w sobie więcej ze zwierzaka, niŜ Vane myśli :P
124
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Co? - spytał, zdziwiony głębokim, groźnym wyglądem jej twarzy. - Czy to twoje śniadanie? Vane skrzywił się. - Nie bardzo. Miałem zamiar usmaŜyć sobie trochę bekonu. - Więc skąd wiedziałeś, co lubię jeść? Vane zatrzymał się, kiedy zorientował się, Ŝe człowiek Vane nie wie tego, co Vane wilk wiedział. Oczyszczając gardło, wzruszył ramionami. - Otworzyłem lodówkę i znalazłem grejpfruta i marmoladę. Większość ludzi je właśnie to na śniadanie, więc pomyślałem, Ŝe nie miałabyś nic przeciwko temu. Zdawało się, Ŝe to kupiła, kiedy ściągnęła ręcznik z głowy i przewiesiła go przez oparcie krzesła. - Dziękuję. - powiedziała, dając mu całusa w policzek. Vane zamknął oczy, kiedy jego ciało natychmiast stwardniało. Bez zastanowienia, pociągnął ją w swoje ramiona dla duŜo bardziej satysfakcjonującego pocałunku. Przeciągnął swoje usta do jej szyi, kiedy rozchylił jej szlafrok i przyciągnął jej nagie ciało do swojego. Bride jęknęła na dotyk jego chłodnego, twardego ciała przy niej. Przeciągnęła ręką po pracujących mięśniach jego pleców i wyczuwała jego blizny. Jego zarośnięte policzki i broda, ocierały się delikatnie o jej skórę. - Jeśli będziesz tak robił, nigdy nie otworzę mojego sklepu. - Zostaw zamknięty i zostań ze mną. Trzymała jego głowę w dłoniach, podczas gdy jego język delikatnie zagłębiał się w jej gardło. - Nie mogę. Cofnął się. - Wiem. Miałem tylko nadzieję. - uwolnił ją, a potem zawiązał jej szlafrok.- Jedz śniadanie. Bride usiadła przy stoliku w stylu bistro, kiedy Vane odwrócił się do kuchenki, by usmaŜyć bekon. Nadgryzała tosta, patrząc na niego. - Musisz mieć jaja, Ŝeby smaŜyć bekon bez koszuli. Nie boisz się, to chlapie. 125
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Wzruszył ramionami. - To tak naprawdę nie boli. Zmarszczyła brwi, śledząc wzrokiem jego blizny. - Skąd masz tyle blizn, Vane? Vane zastanawiał się, jakiej odpowiedzi udzielić. Nie była gotowa naprawdę, Ŝe były to bitewne blizny, po czterystu latach walk utrzymywanych przez Arkadyjczyków, którzy myśleli, ze Katagarzy są zabójcami. śe był zmuszony do walki ze swoją watahą, by utrzymać brata przy Ŝyciu. Niektóre z nich były śladami po wilczycach, z którymi był. Niektóre były śladami po walkach. - Nie miałem łatwego Ŝycia, Bride - powiedział cicho, kiedy przewracał bekon na patelni. Obrócił się, by na nią spojrzeć. - Nigdy nie miałem nic, za co nie musiałem płacić kośćmi i krwią. Poza tobą. Bride siedziała zupełnie nieruchomo, kiedy ten zielony wzrok trzymał ją w miejscu. Było coś w jego otwartej ekspresji, co dosięgało jej. Pokazywał jej siebie. Mogła to wyczuć. BoŜe, byłoby tak łatwo kochać tego faceta. Dawał jej niesamowicie duŜo, nie prosząc o nic. Ten moment był dla niej surrealistyczny. Nigdy nie znała nikogo takiego jak on. To jest zbyt łatwe. Krytyczny głos w tyle jej głowy był niepoŜądany. Nic nie było idealne. Nic nie było takie proste. Musiało być w nim więcej niŜ widziała. Co jeśli nie? Co jeśli był taki, na jakiego wyglądał? Nie widziała Ŝadnego oszustwa. MoŜe dlatego, Ŝe nie było Ŝadnego? - Dziękuję za ostatnią noc, Vane - powiedziała. Skinął jej głową i odwrócił się do bekonu. Przeniósł go z patelni na talerz, potem wyłączył kuchenkę i zaniósł talerz na stół. - Chcesz trochę? - zapytał. Bride wzięła dwa rumiane paseczki, a on nalał sobie soku do szklanki. Było coś niezwykle intymnego w dzieleniu z nim śniadania. Nie wiedziała co to było, ale w ciągu pięciu lat bycia z Taylorem, nigdy nie doświadczyła uczucia takiego, jak to. To było wspaniałe. 126
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Zjadła szybko, po czym wstała. - Mam – powiedział sięgając do jej talerza. - Ty się przygotujesz, a ja posprzątam. - Jesteś zbyt piękny, Ŝebyś był prawdziwy125. - powiedziała całując czubek jego głowy, zanim poszła do prowizorycznej garderoby. Vane starał się nie patrzeć, kiedy się ubierała, ale nie mógł się powstrzymać. Był pobudzony samym patrzeniem, jak zakłada bieliznę i sukienkę. Przechylając głowę, zdał sobie sprawę, Ŝe nigdy nie nosiła spodni. Zawsze nosiła opływające sukienki w ciemnych kolorach ziemi, albo czarne. Wsunęła nogi w parę czółenek i szczotkowała włosy. Potem zwinęła je w znajomy niechlujny kok. Vane był zachwycony jej poczynaniami. Było tak wiele szczegółów w jej porannej procedurze. Sposób w jaki nakładała makijaŜ, a potem go zapudrowała. Precyzyjne ruchy, kiedy nakładała maskarę i szminkę. Uwielbiał przyglądać się, jak w artystyczny sposób ubiera się i sposób w jaki układała włosy. Bride zatrzymała się kiedy rysowała kreskę wokół oka i spojrzała na niego w lustrze. - Coś nie tak? Pokręcił głową. - Po prostu myślałem o tym, Ŝe cieszę się, Ŝe nie jestem kobietą. Nie wyobraŜam sobie wkładania tego wszystkiego, kaŜdego dnia. Uśmiechnęła się do niego, a jego serce zagrzmiało. Gdy tylko skończyła, złapała swoje klucze i ruszyła do drzwi. - Mógłbyś zamknąć? - zapytała. Vane pokiwał głową. Posłała mu całusa, po czym zostawiła go samego w mieszkaniu. Na zewnątrz, mógł usłyszeć, jak woła swojego wilka, idąc do sklepu. Skulił się na to. - Powiem jej.
125 No baa..... przystojny jak diabli, nie zwraca uwagi na te parę zbędnych kilogramów, świetny w łóŜku i nie zasypia od razu po, hojny, robi śniadanie i jeszcze oferuje, Ŝe posprząta....
127
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Im dłuŜej to odkładał, tym trudniejsze to będzie. - W porządku, zrobię to. Po tym jak weźmie prysznic. I ubierze się. I posprząta.
Godzinę później, kiedy Bride odkurzała w swoim sklepie, poczuła jak włoski na jej karu podnoszą się. Odwróciła się, spodziewając, Ŝe zobaczy kogoś za sobą. Nie było nikogo. Potarła szyję i rozejrzała się. Mimo tego, nadal to czuła. To było niemalŜe złe. Jak dziwne to było? Marszcząc brwi odeszła, Ŝeby spojrzeć przez okno sklepu. Nie było tam nikogo. - Bride? Krzyknęła i odwróciła się, by zobaczyć Vanea wychodzącego z zaplecza. Przyspieszył kroku, by dotrzeć do niej. - Wszystko w porządku? Bride zaśmiała się nerwowo, na swoją dziecinność. - Przepraszam, nie słyszałam jak wchodzisz tylnymi drzwiami. Po prostu się wystraszyłam. - Jesteś pewna, Ŝe to tylko to? - Tak. - powiedziała, biorąc głęboki oddech. Vane był ubrany w czarne luźne spodnie i koszulę. Marynarkę musiał zostawić w mieszkaniu. Odsuwając się od niej, wyglądał, jakby czuł dyskomfort. O Panie. Zaczyna się. - Musisz wrócić do swojego Ŝycia, co? - spytała, starając się być dzielną, podczas gdy wewnętrznie zmagała się, Ŝeby nie płakać. - Jakiego Ŝycia? - spytał zdezorientowany jej pytaniem. - O czym ty mówisz? 128
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Czy to nie ta część, w której mówisz mi, Ŝe fajnie się bawiliśmy i zrywasz ze mną? Wyglądał na jeszcze bardziej skołowanego. - Czy to jest to, co powinienem zrobić? - CóŜ, nie. To znaczy, nie wiem. Czy nie do tego zmierzasz? Pokręcił głową. - Nie. Ja właśnie zamierzałem ci powiedzieć, Ŝe – głos Vanea zamarł, kiedy spojrzał za nią, w kierunku drzwi. Bride odwróciła się i zobaczyła dwie kobiety wchodzące do sklepu. Vane cofnął się, kiedy powitała je. Zaczęły przeglądać towar, ale ich oczy ciągle wracały do Vanea, który przesunął się, stając w pobliŜu kontuaru. Bride zajęła się rearanŜacją stoiska z naszyjnikami. Mogła powiedzieć, Ŝe Vane chciał z nią porozmawiać, ale kiedy te dwie klientki wyszły, przyszły kolejne. Vane obserwował, gdy Bride pokazywała swój towar kobietom. On naprawdę chciał mieć to juŜ za sobą, ale ostatnią rzeczą jakiej potrzebował, to publiczność, kiedy powie jej, ze jest wilkołakiem. Przyszło więcej klientów. O, to zaczynało robić się nieciekawe. Mógł wykorzystać swoje moce, by zmusić kobiety do wyjścia, ale nie chciał kolidować z jej biznesem. - Poczekam chwilę na zewnątrz – powiedział do niej, kiedy dzwoniła z zamówieniem. - Wszystko w porządku? - zapytała. - W porządku – powiedział. – Będę na tyłach. Ruszył do magazynu, a potem przez tylne drzwi, które prowadziły na dziedziniec. Cholera. - Jest dobrze. - odetchnął. Miał duŜo czasu, Ŝeby porozmawiać z nią później. Chciał to po prostu mieć za sobą, tak szybko, jak to moŜliwe. - Vane - zimny dreszcz przeszedł wzdłuŜ jego kręgosłupa, kiedy usłyszał niski, chropowaty głos wewnątrz jego głowy. 129
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Spiął się i ruszył do bramy, by rzucić okiem na to, co sprawiło, Ŝe jego ciało przeszył chłód. Wychodząc na Iberville, zobaczył zwierzaka, którego nie spodziewał się spotkać. To był Fury w ludzkiej postaci. Równie wysoki jak Vane, Fury miał długie do ramion blond włosy i oczy w odcieniu o ton ciemniejszym niŜ turkusowy. Włosy miał odciągnięte w koński ogon, ubrany był w niebieskie, obcisłe dŜinsy i czarną koszulę z długimi rękawami. Wilk podszedł do niego śmiertelnym, ostroŜnym, miarowym krokiem. Siła i moc wylewały się z kaŜdej cząstki jego ciała. Był on jednym z niewielu, z którymi Vane starał się nigdy nie walczyć. Nie, Ŝeby uwaŜał, Ŝe nie dałby sobie rady z Furym. Był pewien, Ŝe by sobie poradził, ale Fury, nie był tego rodzaju wilkiem, który walczy fair. Bardziej prawdopodobne było, Ŝe poderŜnąłby ci gardło podczas snu. Błysk rozbawienia pojawił się w oczach wilka, kiedy stanął obok Vanea i spojrzał tam, gdzie Bride stała wewnątrz sklepu. - Stajesz się lekkomyślny, adelfos126. - Nie jesteśmy braćmi, Fury. Co do diabła tutaj robisz? Jego uśmiech stał się krzywy, zły. - Chciałem cię ostrzec, Ŝe twój ojciec wie, Ŝe ty i Fang Ŝyjecie. Byłem jednym z tych, którzy zdecydowali, Ŝe macie umrzeć. Vane zesztywniał. - Wyluzuj - powiedział Fury. - Gdybym chciał, Ŝebyś był martwy, zaatakowałbym od razu. - Czemu tego nie zrobiłeś? - Jestem twoim dłuŜnikiem. Pamiętasz? To była prawda. Uratował Ŝycie Furyego, kiedy wilk pierwszy raz dołączył do ich klanu. - Długo czekałeś, by spłacić dług. Wzruszył ramionami. - Taaa, niektóre rzeczy wymagają czasu. - Nie rozumiem, dlaczego zrywasz z klanem, Ŝeby mi pomóc. 126
adelfos - brat
130
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Złowrogi uśmiech wykrzywił jego usta. - PoniewaŜ to wkurzy starucha. Nienawidzę jego, on nienawidzi ciebie, więc myślę, Ŝe to czyni cię moim najlepszym przyjacielem. To była nowość dla Vanea. - Dlaczego go nienawidzisz? - Mam swoje powody i wszystkie są moje, nie dla wiedzy publicznej. - Więc, dlaczego pozostałeś w klanie przez te wszystkie wieki? - Ponownie, mam swoje powody. Tak. Fury był dziwnym stworzeniem. - Jeśli kiedykolwiek dowie się, Ŝe mi powiedziałeś, zabije cię. Wilk wzruszył obojętnie ramionami. - Wszyscy kiedyś umrzemy. - Fury zmarszczył czoło, kiedy Bride pojawiła się za rogiem, a następnie odwróciła się w stronę nadchodzących do jej butiku klientów. Powęszył w powietrzu. Jego oczy rozszerzyły się. - Jesteś sparowany. Vane chwycił go za gardło i wepchnął z powrotem za budynek. - Spokojnie Vane - powiedział Fury. Nie było strach u bestii. Tylko zadowolenie i szczerość. - Nie skrzywdzę twojej partnerki, ale Stefan i inni to zrobią. Vane w to nie wątpił. Stefan oddałby oba jądra, Ŝeby ich skrzywdzić127. - Kto poluje? - Ja, Stefan, Aloysius i Petra. Vane zaklął. KaŜde z nich miało swoje egoistyczne powody przeciw niemu, zwłaszcza Petra, która nienawidziła go za to, Ŝe unikał jej kiedy ona chciała się z nim sparować, a potem, za to, Ŝe wszedł między nią i Fanga. Jeśli kiedykolwiek dowie się o Bride, zabije ją bez wahania, tylko po to, by się odciąć. To było w stylu ich gatunku. MęŜczyźni z jego klanu zrobiliby coś jeszcze gorszego, gdyby ją znaleźli. Gdy sparowany męŜczyzna porzucał klan, uderzali w niego, przez krzywdzenie jego partnerki. Vane zabiłby kaŜdego, kto zrobiłby to Bride.
127 Najpierw ktoś musiałby chcieć te dwa stare, pomarszczone, obwisłe orzeszki wielkości główki od szpilki.
131
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
KaŜdego. - Masz zamiar zabrać tą rękę z mojego gardła, czy mam cię skrzywdzić pierwszy? Vane przemyślał to i go uwolnił. - Będę zobowiązany – powiedział Fury, prostując koszulę pociągnięciem. - Posłuchaj – powiedział Fury śmiertelnie powaŜnym tonem. – Nigdy nie miałem problemu, ani z tobą, ani z Fangiem, wiesz o tym. Szczerze mówiąc, wy byliście jedynymi Strati128, których kiedykolwiek mogłem znieść. UwaŜam, Ŝe wy chłopaki, i tak mieliście cięŜki czas po stracie Anyai. Nie potrzebujecie tego gówna, tylko dlatego, Ŝe wasz ojciec boi się, Ŝe przejmiecie jego klan. Vane zaklął. - Nie obchodzi mnie klan. - Wiem. MoŜesz w to wierzyć albo nie, ale nienawidzę niesprawiedliwości, tak samo jak ty. Ostatnią rzeczą, jaką chcę widzieć to zabicie jedynych dwóch przyzwoitych wilków w klanie. Były to niespodziewane słowa. Ale znowu, Fury, trzymał się z dala od innych ze stada, tak samo jak Vane. Wilk nie zwierzał się nikomu. Nikomu nie ufał. Fury zaczął od niego odchodzić. - Fury zaczekaj. Spojrzał na niego ze zmarszczonym czołem. - Dzięki, Ŝe mnie poinformowałeś. Fury pochylił głowę. W tym momencie, poczuł dziwne pokrewieństwo z wilkiem. Nie wspominając juŜ o tym, Ŝe był teraz coś winny wilkowi, a Vane zawsze spłacał długi w całości. - Dokąd się wybierasz? Fury wzruszył ramionami.
128 Katagarscy wojownicy. Często myleni z zabójcami. Strati zabijali tylko w obronie własnej, lub broniąc stada.
132
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Nie wiem. Myślę, Ŝe jestem samotnym wilkiem - zawył nisko. - Oklepane jak diabli, nie? Wilk naprawdę był szalony. Vane spojrzał na Bride przez okno jej sklepu, a myśli uderzyły w niego. - Czy mogę ci zaufać, Fury? - Nie – odpowiedział szczerze. - Jestem wilkiem i zawsze robię to, co dla mnie jest najlepsze. Dlaczego? Vane zawahał się, ale w końcu nie miał wyboru, jak tylko paktować z wilkiem. - PoniewaŜ potrzebuję pomocy, przez kolejne kilka tygodni. Nie mogę być w dwóch miejscach naraz. - Łał – Fury tchnął z niedowierzaniem. – Nigdy nie myślałem, Ŝe doŜyję dnia, w którym Vane Kattalakis poprosi kogokolwiek Ŝywego o pomoc. Zignorował sarkazm. - Jeśli mi pomoŜesz, do czasu aŜ Bride będzie wolna, albo w pełni ze mną związana, upewnię się, Ŝe nigdy nie będziesz musiał polować dla Ŝadnego klanu. Fury nic nie odpowiedział. - Wiem, co to znaczy być samotnym, Fury - powiedział Vane. Jego głos zdradzał jego ból, zostawiając go w defensywie. - PomóŜ mi, a ja przysięgnę ci braterstwo. To nie było coś, czego nigdy nie lekcewaŜył. Wykonanie przysięgo lojalności, było niemal tak samo waŜne, jak sparowanie się. To była niezniszczalna przysięga. Fury nie miał nikogo na tym świecie. Jego rodzina była martwa, a on trafił do nich, jako przestraszony, nieopierzony młodzik. Fury spojrzał w dal i skinął głową. - Dobrze Vane. Zrobię to. Vane powoli wypuścił powietrze i wyciągnął do Furyego rękę. Z jakiegoś powodu, miał wraŜenie, jakby układał się z diabłem. Fury zawahał się, ale potem uścisnął jego rękę. - Więc, co chcesz, Ŝebym zrobił? Vane zobaczył, Ŝe Bride znowu zmierza w ich kierunku. 133
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Na chwilę obecną, chciałbym, Ŝebyś udawał mnie pod postacią wilka. Udawałem wilka, Ŝeby chronić Bride. A teraz jestem w ludzkiej postaci i potrzebuję wilka, Ŝeby nie nabrała podejrzeń. - Zwłaszcza, Ŝe nie miał odwagi powiedzieć jej prawdy o sobie, dopóki nie znajdzie sposobu, Ŝeby odsunąć myśliwych ze swojego tropu. Fury zaśmiał się na to. - Cholera, jak dobrze, ze obaj jesteśmy śnieŜnymi wilkami, nie? - Taaa. Czy teraz moŜesz przyjąć formę wilka? Fury wyszedł z pola widzenia Bride i błysnął w wilka. Dwie sekundy później, podniósł nogę w pobliŜu stóp Vanea129. - Zrób to Fury, a wykastruję, twoją cuchnącą dupę. W głowie słyszał głos Furyego. - Och – powiedział Fury w jego głowie. – Zapomniałem ci powiedzieć, Ŝe pozostali wiedzą, Ŝe Fang jest w Sanctuary. Vaneowi znowu zrobiło się zimno. - Co? - Tak. Twój ojciec powiedział, Ŝeby nie atakowali, dopóki są tam niedźwiedzie. Ale w chwili, kiedy zostanie sam. - Obserwuj Bride. - C..? Vane błysnął do Sanctuary. Fury siedział na ulicy kompletnie nie wiedząc, co ma zrobić. - Vane? Nie odpowiedział. O cholera. Jako wilk, nie mógł powiedzieć Bride dokąd poszedł Vane, a ostatnią rzeczą na jaką miał ochotę, to zajmowanie się zrozpaczoną ludzką kobietą, która nie mogła znaleźć swojego partnera. To było nie w porządku. Błyskając do ludzkiej formy, Fury szybko pozbierał swoje ubrania z ulicy i załoŜył je. W przeciwieństwie do Vanea, jego siła była fizyczna, a nie magiczna. Mógł uŜywać magii, ale nawet nie blisko sposobu, w jaki robił to Vane. Gdyby próbował załoŜyć swoje ubranie za pomocą magii, miałby około 129
Znaczy teren czy jak????
134
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
pięćdziesięciu procent szans, Ŝe skończą na nim w odpowiedniej kolejności i miejscu. Więc zamiast pozwolić, by jego skarpetki skończyły jako koszula, wciągał je, modląc się, Ŝeby nikt nie przyłapał go z gołą dupą wystającą zza rogu ulicy130. Kiedy Bride wyszła zza rogu, miał na sobie wszystko, prócz butów. Odsunęła się, widząc jak wciąga buta. - Kamyk w bucie – powiedział bez przekonania. Kłamanie nie było jego mocną stroną. - W obu naraz? - zapytała. - Dziwne, co? Spojrzała się dziwnie na niego, zanim zaczęła rozglądać się po podwórzu za nim. - Jeśli szukasz Vanea, to go tutaj nie ma. - Znasz go? - Um, tak. Posłał mu przenikliwe spojrzenie. - A ty jesteś? - Fury. - Fury? - Tak, wiem. Moja matka była na prochach, kiedy mnie nazywała. Gdy spojrzał jej w twarz, wiedział, Ŝe powinien siedzieć cicho. - Yhym. - powiedziała Bride cofając się o krok. Fury zrobił krok do przodu. Była teraz spanikowana, mógł to wyczuć. - Naprawdę, wszystko w porządku. Nie mam zamiaru zrobić ci krzywdy. Vane kazał mi mieć na ciebie oko, do czasu aŜ wróci. - Dokąd poszedł? Fury poczuł panikę na to pytanie. Cholerni ludzie z ich ciekawością. RóŜne kłamstwa przeszły przez jego głowę, ale wszystkie z nich prawdopodobnie wpędzą Vanea w kłopoty, więc został przy jednym, które nie powinno jej obrazić. 130
Idziesz, idziesz, a tu nagle pół dupy zza rogu....
135
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Poszedł się wysikać. To było głupie, zdał sobie z tego sprawę, gdy jej twarz zrobiła się czerwona. - Skąd pochodzisz? Jakby mógł odpowiedzieć na to pytanie. Jeśli powiedziałby jej, Ŝe godzinę temu teleportował się z Nebraski do Nowego Orleanu, wezwałaby policję. Pokazał w dół ulicy. - Stamtąd. Była jeszcze bardziej zdenerwowana, niŜ wcześniej. Fury posłał jej uśmiech, który miał nadzieję, ze nie był groźny. Nie był przyzwyczajony starać się, by nie wyglądać groźnie dla ludzi. Zwykle rozkoszował się sprawianiem, ze ludzie moczyli się ze strachu. To była dla niego dziwna zmiana. - Naprawdę – powiedział. - Przysięgam Ŝe jestem bezpieczny. - A ja powinnam ci wierzyć, dlaczego? Zatrzymał się, zanim udzielił jej odpowiedzi, która, miał nadzieję, ją uspokoi. - Jestem bratem Vanea i jeśli bym cię skrzywdził, skopałby mi dupę. Bride patrzyła na nieznajomego, dziwnie przystojnego męŜczyznę przed nią. Wbrew jego słowom, w powietrzu czuć było złowieszcze niebezpieczeństwo, pochodzące od niego. Wyglądał na faceta, który mógłby poderŜnąć komuś gardło, a potem się z tego śmiać. - Nie wyglądasz jak Vane. - Wiem – powiedział. – Ja dziedziczyłem po naszej matce, Vane po ojcu131. - Acha. Westchnął, kładąc buty na ziemi. - Słuchaj, tak naprawdę mam gdzieś umiejętności społeczne, dobra? Wystarczy udawać, Ŝe mnie tu nie ma aŜ do powrotu Vanea. Ja będę cię obserwował, ty będziesz mnie ignorować i oboje będziemy zadowoleni. MoŜe być? Nie była pewna. Coś w nim, sprawiało, Ŝe chciała wbiec do środka i zamknąć drzwi. Czy mogła mu zaufać? 131
Świnia....
136
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Hej Bride? Mogłabyś mi pomóc? Spojrzała w stronę wejścia do sklepu, gdzie jej stała klientka, stała z sukienką w ręce. - Oczywiście Tereso. Zaraz przyjdę. - powiedziała, oddalając się od dziwnego męŜczyzny przed sobą. Wziął swoje buty i poszedł za nią. - Co ty robisz? - zapytała wchodząc do swojego sklepu. - Trzymam cię w zasięgu wzroku. Po prostu mnie ignoruj. Trudno było ignorować kogoś, kto był od ciebie większy i duŜo bardziej przeraŜający. - Jak długo nie będzie Vanea? - spytała go, kiedy szli przez butik. - Nie wiem. Sprawy musiały przyjąć nieciekawy obrót. MoŜe coś z pęcherzem. Nie jestem pewien. Zagapiła się na niego. Wyglądał, jakby było mu strasznie niewygodnie. - Ja się teraz po prostu zamknę, stanę tutaj i będę się rozglądał. To, w czym jestem najlepszy. Zrobił to i musiała się z tym zgodzić. Gdy milczał, Fury był lekko przeraŜający. Musiała mu przyznać, Ŝe to stanowiło jego mocną stronę.
Vane zmaterializował się w domu Peltierów, tuŜ obok drzwi Fanga. Stał nieruchomo, nasłuchując. Węsząc. Nie było zakłóceń. Nie było zapachu kogokolwiek innego. śadnych emocji sondowanych dla niego, albo Fanga. Wszystko zupełnie normalnie. Rozluźniwszy się, Vane pchnął drzwi, by znaleźć Fanga tak, jak go zostawił. Samego w łóŜku. Vane wszedł powoli do pokoju, by upewnić się, Ŝe z Fangiem wszystko w porządku. Przeszedł na drugą stronę łóŜka. Fang nie poruszył się. Jego gardło ścisnęło się. Wydawało się, Ŝe Fang nie oddycha. - O BoŜe, nie. - powiedział, dławiąc się w panice. 137
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Vane złapał brata, który skowytał i warczał. Zacisnął uścisk na futrze Fanga. - Cholera, ty draniu - warknął gniewnie. - Umrzyj na mnie, a przysięgam, Ŝe rozerwę ci gardło. Fang wgryzał się w niego, dopóki Vane go nie puścił. Jego brat opadł z powrotem na łóŜko w śpiączce. - Fang, posłuchaj. Ojciec wie, Ŝe tu jesteśmy i wysłał po nas ekipę. No dalej wilku, mów do mnie. Nie odezwał się. Fang leŜał tam, po prostu patrząc się w przestrzeń. - No dalej Fang, to nie w porządku w stosunku do mnie. Nie wiem, co mam zrobić, Ŝeby ci pomóc. Ja teŜ tęsknię za Anyaą. - starał się by Fang na niego spojrzał. - I tęsknię za tobą. Jednak Fang, nie zareagował na to. Vane chciał udusić Fanga za jego upór. Wtedy poczuł dziwne tętnienie w powietrzu wokół nich. Spojrzał ponad swoim ramieniem, by zobaczyć Stefana, zadowolonego z siebie, z szyderstwem na twarzy. Vane zaatakował, bez chwili namysłu.
138
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Rozdział 6 Vane złapał Stefana w pasie i oboje, wyłamując dębowe drzwi, wypadli na korytarz. Aimee Peltier odskoczyła od nich i zaczęła wzywać pomoc, podczas gdy Vane podniósł Stefana z podłogi bijąc go wściekle i mocno. Zamiast zaatakować, Stefan zmienił formę na wilczą i pobiegł w kierunku schodów. Ale zanim Stefan mógł nimi zbiec, Wren, który był ograniczony w ludzkiej postaci, złapał go za kark i wciągnął z powrotem na korytarz. Stefan warknął, próbując ugryźć Wrena. Leopard trzymał go mocna z taką łatwością, Ŝe Vane się zatrzymał. Nie miał pojęcia, Ŝe młody, spokojny Katagar jest tak silny. Vane cofnął się, oddychając szarpnięciami, kiedy Nicolette wyszła ze swojego pokoju na końcu korytarza. Aimee podbiegła do matki, podczas gdy Wren utrzymywał kontrolę nad warczącym wilkiem. - Co tu się dzieje? - zapytała Nicolette. Vane wskazał na wilka. - Był w pokoju Fanga. Stefan zmienił się do ludzkiej formy, błysnął na siebie ubrania, a potem odepchnął od siebie Wrena. Wren cofnął się zaledwie o krok i spojrzał mu w twarz, spojrzeniem obiecującym armagedon, jeśli Stefan dotknie go ponownie. Surowe spojrzenie uspokoiło Stefana na tyle, Ŝe cofnął się o krok od leoparda. - I nic nie robiłem. Sprawdzałem tylko, czy rzeczywiście tu są. - Stefan wykrzywił wargi na Vanea. - Vane mnie zaatakował. - Stefan odwrócił się do Nicolette ze spojrzeniem prawie wyraŜającym szacunek. - Myślałem, Ŝe to sprzeczne z zasadami Sanctuary, aby ktokolwiek atakował bez powodu. Vane zmruŜył oczy, kiedy zaświtało zrozumienie. Uświadomił sobie,
139
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
tyle, Ŝe za późno, Ŝe to był podstęp132. Stefan był mądrzejszy od Vanea i pokazał mu to. - Vane? - Nicolette spojrzała na niego. - Czy to, co on mówi, to prawda? Zaatakowałeś go? - Przyszedł zabić Fanga. Wiesz to. - Ale czy on go zaatakował? Vane zesztywniał, kiedy spojrzał na Stefana. - Zrobiłby to, gdybym go nie powstrzymał. - On zaatakował pierwszy, czy ty to zrobiłeś? Gniew Vanea wyrwał się spod kontroli. - Kim ty jesteś? Pierdolonym prawnikiem? - UwaŜaj na ton, Vane. - Nicolette ostrzegła surowo. - Jestem tutaj najwyŜszym prawem. Wiesz to. Vane przeprosił, chociaŜ stało mu to w gardle. Wren posłał mu sympatyczne spojrzenie, mówiące, Ŝe on teŜ z chęcią rozerwałby Stefana. Jego całe ciało zwijało się do tego, ale pozostał w miejscu. Nicolette podniosła podbródek przyjmując jego przeprosiny. - A teraz powiedz mi prawdę. Kto zaatakował pierwszy? Vane chciał skłamać, ale Nicolette wyczułaby to, co tylko pogorszyłoby sprawę. - Ja. Zamknęła oczy, jakby coś ją bolało. Kiedy je otworzyła, widział w wyrazie jej twarzy, jak bardzo Ŝałuje tego, co musi powiedzieć. - W takim razie, nie mam innego wyboru, jak cię wygnać. Przykro mi Vane. Oczy Stefana błysnęły. W tym momencie, Vane nienawidził ich wszystkich jednakowo. Więc to się właśnie działo. Był karany za ochronę swojego brata. Przynajmniej Nicolette nie brała bata jako kary. - W porządku – powiedział zza zaciśniętych zębów. Vane wszedł do pokoju by zabrać brata, tylko po to, Ŝeby Aimee próbowała 132
Pieprzony debil.... jakie to do niego podobne....
140
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
mu przeszkodzić. Zatrzasnęła drzwi i podbiegła do łóŜka, Ŝeby go zablokować. Próbował obejść ją dookoła, ale mu nie pozwoliła. - Vane, posłuchaj mnie. Mam jest tylko zła. Daj jej czas. - Nie Aimee. - powiedział Vane, niskim, śmiertelnym głosem, jakby walczył, by nie przelać złości na nią. - Znałem zasady i je złamałem. Twoja matka nigdy tego nie przebacza i dobrze o tym wiesz. Aimee trzymała ramiona rozłoŜone, kiedy próbował ją wyminąć. - Zostaw Fanga tutaj - nalegała. - I ty i ja, nawet mama wie co Stefan robi. Upewnię się, Ŝe Fang nigdy nie zostanie sam. Sama z nim zostanę, w kaŜdej minucie dnia i nocy. Nikt nie skrzywdzi go tak długo, jak zostanie w Sanctuary. Jej oferta skołowała go. Nie mógł zrozumieć, dlaczego niedźwiedzica, mogła martwić się, co się z nim stanie. - Dlaczego? Jej jasne oczy były miękkie i miłe, kiedy na niego patrzyła i opuściła ręce wzdłuŜ ciała. - Bo nikt nie powinien być tak krzywdzony jak wasza dwójka. To co zrobili, było okrutne i niepotrzebne. To była kara jaką dają ludzie, nie zwierzęta. Straciłam braci i wiem z pierwszej ręki, jaki ból nosisz w sercu za swoją Anyają. Nie pozwolę Fangowi umrzeć. Przysięgam. Spojrzała w dół, na jego dłoń, gdzie ukryty był jego znak, a potem na drzwi za nią, jakby w obawie, ze ktoś moŜe ich podsłuchać. ZniŜyła głos. - Masz kolejną osobę do ochrony. Ostatnią rzeczą, jakiej potrzebujesz, to Ŝeby Fang był z wami. Idź i strzeŜ jej. MoŜesz zadzwonić do mnie o kaŜdej porze dnia i nocy i zapytać o stan swojego brata. Vane pociągnął ją i przytulił delikatnie. - Dziękuje Aimee. Ona poklepała go po plecach. - A teraz idź i mam nadzieję, Ŝe skopiesz dupę pewnemu wilkowi na zewnątrz. Roześmiał się niezdecydowany i wypuścił ja z objęć, po czym wrócił do 141
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
korytarza. Stefan zmarszczył czoło, prowokując, by Vane się na niego rzucił. Ale Vane nie był tak głupi. Skrzywdzi go, ale nie w domu Nicolette. Zamiast tego, Vane odwrócił się do Nicolette, aby upewnić się, Ŝe Stefan zrozumie, co zamierza zrobić. - Fang nie złamał Ŝadnych zasad. Czy będzie bezpieczny, zostając tutaj? Nicolette skinęła głową, przechodząc dostrzegła znaczący blask w oku Stefana, który przeklął. - On jest pod naszą opieką i upewnimy się, Ŝe Ŝadna krzywda mu nie grozi. Wyraz twarzy Stefana, był bezcenny. I powiedział mu jedno. Do końca jeszcze daleko. Dawaj! Vane poszedł w kierunku schodów. - To jeszcze nie koniec – warknął Stefan. - Znam ten banał – powiedział Vane ze znuŜeniem, zatrzymując się, Ŝeby spojrzeć na wilka. - To się nie skończy, dopóki jeden z nas nie umrze. - posłał Stefanowi szyderczy uśmiech. - I Ŝeby była jasność, to nie będę ja. Stefan warknął gardłowo, ale mądrze trzymał się na dystans. Kiedy Vane podszedł do drzwi, Stefan próbował ruszyć za nim, ale Wren zatrzymał go. - Zasady Sanctuary – powiedział cicho. – Vane dostaje na starcie i jeśli będzie próbował za nim podąŜać, okulejesz na zawsze.
Vane starał się zdecydować, co powinien zrobić. Jedna jego część byłą przeraŜona, Ŝe mógłby doprowadzić Stefana i resztę do Bride. Druga jego część była przeraŜona zostawieniem jej. Zwłaszcza z Furym. Nie Ŝeby mogła się obronić przed kaŜdnym z nich. Skulił się, przypominając sobie blizny na twarzy i szyi matki, które otrzymała walcząc z jego ojcem i jego tesserą. Tessera była małą grupką wilków, wysyłaną jako 142
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Ŝołnierze lub skuci. Zazwyczaj zabijali wszystko, z czym weszli w kontakt. A on zabije kaŜdego, kto dotknie jego Bride. Nikt nigdy jej nie skrzywdzi. Nawet jeśli go odrzuci, była jego partnerką, a on spędzi resztę jej Ŝycia, upewniając się, Ŝe będzie miała to, czego potrzebuje. Jeśli chodzi o Fanga, to był bezpieczny pod opieką niedźwiedzi. Vane nie miał co do tego wątpliwości. Ale Bride. Co powinien zrobić? Chciałby móc usunąć znak z rąk ich obojga. Z całego czasu na znalezienie partnera, ten nie był odpowiedni. Gdyby była Katagarką, musiałby tylko poczekać, aŜ zakończyłaby ich unię. Nieliczne Katagarskie kobiety odmawiały swoim partnerom. Jeśli tak robiły, męŜczyzna pozostawał całkowitym impotentem, do czasu aŜ kobieta umierała. Kobieta z drugiej strony, mogła wziąć tylu kochanków ilu tylko chciała, ale nie była zdolna, do posiadania potomstwa. To dlatego męŜczyźni dbali o nie i zabiegali o nie w ciągu tych trzech tygodni okresu godowego. Mimo Ŝe jego znajomość ludzi była ograniczona, nie spodziewał się, Ŝeby Bride zaakceptowała jego miganie do nagości w łóŜku i oferowanie jej wiecznej lojalności. To mogłoby ją nawet przestraszyć. Nie Ŝeby powinien myśleć o kryciu jej. Nie miał pojęcia, jakie dzieci stworzą. A co jeśli urodzi szczeniaka133? Jego ludzka matka miała przynajmniej na tyle przyzwoitości, Ŝeby nie zabić ich jako szczeniąt. Podrzuciła je ich ojcu i zniknęła. Ale znowu, jego matka była Arkadyjską, wiedziała i rozumiała kim jest jego ojciec. I nienawidzi go za to do dziś. Nienawidzi za to ich wszystkich. Nie Ŝeby miało to większe znaczenie. Vane musiał wrócić i odsunąć Furyego od Bride. Wilk był w najlepszym przypadku nieprzewidywalny, w najgorszym śmiercionośny. Vane błysnął do jej sklepu, wybierając szafę na tyłach, gdzie wątpił Ŝeby była. Nie chciał jej wystraszyć. Wyszedł i udał się na dziedziniec, gdzie znalazł Furego w ludzkiej formie przed drzwiami. - Co robisz? - warknął Vane. Nigdy nie zamierzał dopuścić do niej 133 Nooo to moŜe być problem.... a co jeśli szczeniak będzie chciał do domu sprowadzić jakieś bezpańskie dziecko.... juŜ to słyszę... hau hau...tatooo... kup mi dziecko... takie malutkie.... prosę prosę... będę z nim chodzić na spacery.... prosę tatooo.....
143
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Furego w ludzkiej formie. - Wychodzę? - zanim Vane mógł zareagować, błysnął do wilczej formy. Bride wyszła na dziedziniec sekundę później. Vane przeklął, musząc ukryć ubrania Furego i utrzymać je niewidzialnymi, Ŝeby ich nie zobaczyła. - O, dobrze Ŝe jesteś z powrotem. Myślałam, Ŝe cię wciągnęło. Vane zmarszczył brwi. - Wciągnęło, w co? - Twój brat, powiedział, Ŝe poszedłeś do toalety. Był jeszcze bardziej skołowany. - Mój brat? - Fury. - Bride rozejrzała się. – Gdzie on teraz jest? Był tu, pilnował tylnych drzwi, kiedy zamykałam na lunch. - Idź tym tropem - powiedział Fury w jego głowie – Nie mogłem wymyślić nic lepszego. Spojrzał na Furego. - I dlaczego byłeś z nią w ludzkiej formie Fury? Miałeś być wilkiem. - Spanikowałem. Poza tym, chciałem ją poznać. - Dlaczego? Wilk nie chciał mu odpowiedzieć. - Wiesz, gdybym nie zmienił się w człowieka, mogłaby pomyśleć, Ŝe uciekłeś od niej bez poŜegnania. Nie mogłem z nią porozmawiać jako wilk, nie bez zrobienia z niej wariatki. - Vane? - zapytała Bride. - Wszystko w porządku? Vane zmruŜył oczy jeszcze bardziej. - Fury musiał iść. A jeszcze lepiej zniknąć jako człowiek, jeśli nadal chciał oddychać. Fury warknął z głębi gardła. - Och – spojrzała w dół i uśmiechnęła się do Furyego. - Tu jesteś skarbie. Martwiłam się o ciebie. Fury poderwał się do góry, kładąc swoje łapy na jej piersiach i liŜąc jej
144
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
twarz134. - Ej, w dół - rzucił Vane, zmuszając go do odwrotu. - Nic z tego nie będzie. - Nie mam nic przeciwko135 - powiedziała pobłaŜliwie Bride. Fury machnął ogonem i uśmiechnął się złośliwie, a potem próbował zajrzeć Bride pod spódnicę136. Vane szybko złapał go za szyję. - Przestań – warknął psychicznie do Furyego. - Albo oderwę ci głowę. Bride zmarszczyła na nich brwi. - Nie podoba ci się mój wilk? - Taa – powiedział Vane klepiąc go ostro po głowie. - To mój nowy najlepszy przyjaciel. - Jestem twoim jedynym przyjacielem, kutasie. Vane zaciskał rękę na futrze wilka, na znak ostrzeŜenia. - Wiesz, z wilkami musisz być stanowcza. Muszą widzieć, kto jest alfą. - Twój ojciec? - Vane uderzył Furego w głowę. - Ouuu. - Tak - powiedziała Bride. - Tak mój ojciec mówił o wszystkich wilkowatych. - Twój ojciec? Skinęła głową. - Tak, dr McTierney, wiodący ekspert od opieki nad psami w Luizjanie. Jest takŜe weterynarzem w Slidell. Na pewno widziałeś jego reklamę. „Jeśli kochasz swojego zwierzaka, wykastruj go, lub wysterylizuj”. Prowadzi całą kampanię. - Naprawdę – powiedział, uśmiechając się do Furyego. - MoŜe powinniśmy się z nim spotkać. - Ta, jasne. Spróbuj, a umrzesz. Vane zacisnął pięści ze złości na Bride137. Był tylko o krok od uduszenia
134 135 136 137
Ktoś zaraz kogoś wykastruje.... Jak byś wiedziała to byś miała.... Wykastruje, a do tego jeszcze mu oczy wydłubie.... Widzę, Ŝe Bride teŜ naleŜy do tych „nie rób inwalidy z psa... nie kastruj....”
145
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
wilka przed sobą. Bride zmarszczyła brwi, kiedy spojrzała na Furyego. - Dziwne - sięgnęła do jego tylnej łapy. – Nie pamiętam, Ŝeby miał tu brązową plamę. Vane przełknął przekleństwo, kiedy zdał sobie sprawę, Ŝe nie są z Furym identyczni. Cholera, była spostrzegawcza. - MoŜe po prostu nie zauwaŜyłaś tego wcześniej. - MoŜe. Bride poprowadziła ich przez dziedziniec. Otworzyła drzwi do mieszkania i wpuściła wilka do środka. Zatrzymała się przy drzwiach. Vane oparł rękę nad głową, na ościeŜnicy i uśmiechnął się. - Jesteś zdenerwowana – powiedział cicho. – Dlaczego? - Zastanawiam się tylko, co tu jeszcze robisz? - Rozmawiam z tobą. Roześmiała się na to. - Wiesz, ja nie mam doświadczenia w czymś takim, gdy wspaniały facet, pewnego dnia pojawia się w moim Ŝyciu, kupuje mi drogi naszyjnik, o którym marzyłam, potem uprawiamy najlepszy seks w moim Ŝyciu, a potem znikasz. Potem wracasz, kiedy potrzebuję bohatera i płacisz więcej facetom od przeprowadzek niŜ zarabiają przez pół roku tylko za to, by mi pomogli. Zabierasz mnie na świetną kolację, potem spędzasz ze mną całą noc. Nie wiem dokąd to prowadzi. - Muszę powiedzieć, Ŝe dla mnie to teŜ pierwszy raz - wyciągnął rękę i potarł kosmyk na jej policzku. - CóŜ mogę powiedzieć? Jesteś dla mnie nie do odparcia. - tchnął. Trudno było pozostać przy zdrowych zmysłach i myśleć racjonalnie, gdy tak na nią patrzył. Jakby umierał z głodu przed posmakowaniem jej. - A teraz jesteś jeszcze bardziej nerwowa - westchnął i cofnął się. - Przepraszam – powiedziała cicho. – To nie ty. Naprawdę. Ja nie jestem przyzwyczajona, Ŝe takie rzeczy zdarzają się mnie. - Ja teŜ nie - pochylił się i pocałował ją. Degustował jej smak, dopóki nie przypomniał sobie, Ŝe mają publiczność. 146
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Otwierając oczy, zobaczył, ze Fury patrzy na nich pytająco. Nienawidził tego wilka. Niechętnie, Vane cofnął się. - Dlaczego nie zamkniesz sklepu na godzinę i nie zjesz ze mną prawdziwego lunchu? Bride zawahała się i skinęła głową. Lunch z nim, byłby wspaniały. - Myślę, Ŝe tak zrobię. Mam resztę spaghetti w lodówce. MoŜemy pójść do sklepu przecznicę stąd i kupić do niego wino. Wyglądał, jakby nie bardzo zadowolony z jej sugestii, gdy skanował otoczenie. CzyŜby szukał swojego brata? - To mogłoby być niezłe – powiedział, ale jego mowa ciała mówiła, Ŝe kłamał przyjmując nonszalancką pozę. Po raz pierwszy Bride miała radykalny pomysł. Spojrzała na zegarek. Była prawie druga trzydzieści i nikt nie przyszedł do jej sklepu od pół godziny. Piątkowe popołudnia, zazwyczaj były wolne. - Wiesz co? - powiedziała, zanim stchórzy. – MoŜe zamknę dziś wcześniej? Jego wzrok pogrzał ją bardziej. - Mogłabyś to zrobić? Skinęła głową. - Dasz mi kilka minut na formalności? - Nie spiesz się. Jestem cały twój. Jego oczy powiedziały jej, co dokładnie miał na myśli. Bride przygryzła wargi na jego zaproszenie. Jak często kobieta słyszała coś takiego z ust męŜczyzny, który wyglądał jak on? Bride wróciła do sklepu i szybko odłączyła kasę. Robiła swoją robotę papierkową, kiedy Vane przeglądał jej towar. Trudno było skupić się na podliczaniu przychodów, kiedy ja rozpraszał. Był odwrócony do niej tyłem, oglądając gabloty z pierścionkami. Miał najładniejszy tyłek, jaki zaszczycił męski tył. Co gorsza, mogła zobaczyć jego twarz odbijająca się w lustrze. I mógł być jej. Przełykając, zmusiła się do wypełnienia rachunku depozytu dla banku. Podszedł za nią, kiedy zamykała wszystko w duŜej kopercie. Opierając ręce 147
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
po obu jej stronach, pochylił się i wziął głęboki oddech z twarzą w jej włosach, jakby się nią delektując. - Czy masz pojęcie, co mi robisz, Bride? - Nie – odpowiedziała szczerze. Vane stał tam, jego serce waliło dziko. Jego ciało było twarde i obolałe. Jego obecność tutaj była szaleństwem. Ukrywał swój zapach, kiedy tutaj szedł, ale Stefan i reszta, byli cholernie dobrze w tym, co robili. Nie zajmie im duŜo czasu znalezienie go. Oczywiście, tak długo, jak Bride nosi jego znak, ma tez na sobie jego zapach i nawet jeśli ją zostawi, było bardzo prawdopodobne, Ŝe pójdą jej śladem, Ŝeby go znaleźć. Co więcej, Bride nie wiedziała, Ŝe powinna się ukryć. Był zdesperowany, by ją smakować i wiedział, Ŝe nie odmówiłaby mu. Ale on nie mógł jej mieć znowu. Nie, dopóki nie pozna pełnego wpływu tej decyzji. I związanego z nią niebezpieczeństwa. Nie powinno go tu być w ludzkiej formie. Ale w przeciwieństwie do Furego, jego silniejsze wcielenie było tym ludzkim. Tak najlepiej mógł ją chronić. To takŜe czyniło go bardziej wraŜliwego na nią. Pochylając się, muskał jej szyję ustami. - Chciałbym, Ŝebyś była moja - odetchnął, wdychając ciepły zapach jej skóry. Bride nie mogła oddychać, kiedy usłyszała głęboki pomruk w jego głosie. Czuła się, jakby była w dziwnym śnie. Jak to mogło być prawdziwe? Oparła się o pierś Vanea, tak by mogła patrzeć na niego. Wygląd jego twarzy napiętnował ją. Figlarny uśmiech na jego twarzy, zmniejszył intensywność spojrzenia. - Pospieszyliśmy się z niektórymi sprawami, prawda? Przytaknęła. - Przepraszam za to. Kiedy widzę coś, co chcę mieć, biorę to, a dopiero potem myślę, czy powinienem, czy teŜ nie. Odszedł od niej i podszedł do drzwi. - Chodź - powiedział, wskazując głową na drzwi. - Eskortuję cię do 148
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
banku, a potem kupimy wino. Zsunęła się z krzesła i poszła za nim. Na zewnątrz był cień chłodu w powietrzu. I aura niebezpieczeństwa wokół Vanea. Miała wraŜenie, Ŝe poświęca zbyt duŜo uwagi ulicom wokół nich. Gdy tylko ktoś się zbliŜał, przyglądał się im uwaŜnie, jakby mieli zaraz na nich skoczyć. ZłoŜyła depozyt i pozwoliła mu wybrać wina, zanim weszli do sklepu na Canal Street. Kiedy próbowała za nie zapłacić, mogłaby przysiąc, Ŝe warknął na nią jak zwierzę. - Załatwię to - powiedział. - Wiesz, sama mogę o siebie zadbać. Uśmiechnął się na to i wziął wino od sprzedawcy. - Wiem. Tam skąd pochodzę, jedyna rzeczą bardziej śmiercionośna od męŜczyzny, jest kobieta. Uwierz mi, mam szacunek do tego, co moŜe zrobić wkurzona kobieta. Czy on znowu mówił o społeczności? Z jakiegoś powodu, nie wydawało jej się. - Skąd pochodzisz? - Urodziłem się w Anglii. Bride zatrzymała się zszokowana. Ale znowu, Vane cały czas ją zadziwiał. - Naprawdę? - Tak, serduszko - powiedział z idealnym angielskim akcentem. – Urodzony i wychowany. Uśmiechnęła się. - Dobrze to robisz. Otworzył dla niej drzwi sklepu bez komentarza. - Zabawne - powiedziała, wchodząc. – Nigdy nie uwaŜałam Angielek za szczególnie okrutne. Parsknął na to. - Tak, no cóŜ, nigdy nie widziałaś mojej matki. Ona sprawiała, Ŝe Attila Hun wygląda przy niej jak puchaty króliczek. Było tyle gniewu i bólu w jego głosie i twarzy kiedy to mówił. Jego matka naprawdę musiała nie mieć za duŜo instynktu macierzyńskiego. 149
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Widziałeś ją kiedykolwiek? Pokręcił głową. - Dała wyraźnie do zrozumienia, Ŝe nie jest zainteresowana jakimikolwiek rodzicielskimi relacjami ze mną. Bride owinęła rękę wokół niego i lekko ścisnęła. - Przykro mi. Przykrył jej rękę swoją. - Niepotrzebnie. Mój rodzaj, tak jakby nie ma matek. Bride zatrzymała się na ulicy. - Twój rodzaj? Vane stanął, zszokowany, Ŝe wypłynęło to z jego ust. Cholera. Rozmawiało mu się z nią duŜo łatwiej, niŜ powinno. Był przyzwyczajony do bycia na baczności wśród ludzi. - Samotne wilki - powiedział kierując się głupim systemem Furego. - Aaa, więc jesteś jednym z tych Nie-Potrzebuję-Czułości typów macho. Kiedyś był, ale po spędzeniu czasu z Bride...To co czuł do tej kobiety, przeraŜało go. - Coś w tym stylu. Bride skinęła głową, ponownie kierując się w stronę sklepu. - Więc jesteś tylko ty i twój brat? - Tak – powiedział, jego gardło ścisnęło się, gdy pomyślał o siostrze. Tylko my. A co z tobą? - Moi rodzice mieszkają w Kenner. Mam siostrę w Atlancie, którą widuję kilka razy w roku, a mój starszy brat pracuje w okręgowym biznesie. - Jesteś z nimi blisko? - O tak. Czasami bliŜej, niŜ chciałabym być. Oni nadal uwaŜają, Ŝe powinni kierować moim Ŝyciem, zamiast mnie138. Uśmiechnął się. To było to samo, co Anya czuła do niego i Fanga. Spowodowało to słodko-gorzki ból w jego klatce piersiowej. - Musisz być najmłodsza. 138
Tiaaa.... skądś to znam....
150
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Wiesz to. Przysięgam, moja matka nadal kroi mi mięso za kaŜdym razem kiedy idę do domu. Nie mógł sobie wyobrazić tak zaślepionej matki. To musiało być miłe, znać taką miłość. - Nie wiń jej. - Przez większość czasu tego nie robię - Bride zmarszczyła się na niego. – Dlaczego wciąŜ to robisz? - Co robię? - Skanujesz ulice, jakby zaraz ktoś miał na nas się rzucić. Vane potarł nerwowo kark. Musiał przyznać, Ŝe była świetnym obserwatorem. Szczególnie dla ludzi. Ostatnią rzeczą, jaką mógłby jej powiedzieć, to Ŝe faktycznie się tego boi. Jeśli Stefan, lub ktokolwiek z nich by ich namierzył. Nawet nie chciał myśleć o konsekwencjach. - Przypuszczam, Ŝe nie mógłbym cię namówić na zamknięcie sklepu na kilka tygodni i zabraniu cię gdzieś, na jakąś egzotyczną wyspę, mógłbym? Zaśmiała się. - Spróbuj. Tak. Troszeczkę domyślała się, Ŝe był całkiem powaŜny. Jakaś jego część była zdolna ulec pokusie, by ją porwać, ale po tym, co wiedział, co zaszło między jego rodzicami, wiedział lepiej jakie ma na to szanse. Minęło czterysta lat, a jego matka nadal miała emocjonalne blizny, po tym, jak jego ojciec porwał ją wbrew jej woli. Nie chciał zniszczyć Ŝyczliwości Bride. Jej otwartego uśmiechu. BoŜe dopomóŜ jej, ufała ludziom i zrobiłby wszystko, Ŝeby taka została. Otworzyła bramę i poprowadziła ich przez podwórze, do jej mieszkania, gdzie Fury juŜ na nich czekał. Pospiesznie ruszył do nich i natarł wprost na krocze Vanea, w typowy dla psów sposób. - LeŜeć - rzucił, odsuwając Furego na bok. - On cię lubi. Lubi mnie irytować. - Tak, zauwaŜyłem. Bride zmarszczyła się, kiedy podeszła do odtwarzacza, który wyrzucał stara 151
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
piosenkę Troggsów „Wild Think”. - Dziwne - powiedziała, wyłączając odtwarzacz. - Nie zostawiłam włączonego odtwarzacza. Vane zacieśnił uścisk na szyi Furego. - To boli, Vane. Puść. Zrobił to niechętnie. - Co jeszcze zrobiłeś? - Nic, naprawdę. Oglądałem trochę telewizji, przeglądałem jej CD, ma naprawdę sporo dobrego gówna i zrobiłem kawę. - Fury, miałeś się nie ruszać. - Powiedziałeś „pilnuj jej”, co oznaczało ruszanie się. Sięgnął po Furego, który ruszył w kierunku Bride. - MoŜe masz tu duchy - powiedział Vane. – W końcu to Nowy Orlean. - Nie jesteś zabawny - powiedziała. Wzięła od niego wino i poszła do małego aneksu kuchennego, gdzie stał dwudyszowy ekspres do kawy. Wyciągnęła dzbanek i spojrzała na niego. - Co do licha się tu dzieje? - Co? Spotkała spojrzenie Vanea. - Robiłeś rano kawę? - Upsss – powiedział Fury. - Powinienem to myknąć. Chyba powinienem teŜ myknąć tą, którą skończyłem. - Myślisz? - Bądź miły człowieku. Nie muszę tu zostawać. - A ja naprawdę, nie pozwolę ci spokojnie Ŝyć. - Wszystko w porządku? - zapytała Bride, kiedy odstawiała dzbanek. Vane uśmiechnął się i zmusił swoje ciało do rozluźnienia. - W porządku. - Ta kawa jest świeŜa – spojrzała na Furyego i potrząsnęła głową. - Nie ma mowy. To jest głupie. - Co? - Nic. Nie powiem tego ze strachu przed zamknięciem do końca Ŝycia. 152
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
WłoŜyła wino do zamraŜalki, Ŝeby utrzymało chłód, a potem otworzyła szafkę i wyciągnęła rondel i kociołek. Bez myślenie, Vane poszedł do spiŜarni po sos do spaghetti. Z jakiegoś powodu, uwielbiała wszystko tam wkładać. - Skąd wiedziałeś, Ŝeby tam pójść? - zapytała. Vane skulił się. Nie powinien wiedzieć, gdzie go trzyma. - Wydawało się to najbardziej prawdopodobnym miejscem. Wyglądało na to, Ŝe to kupiła. Fury zerwał się i popchnął Vanea na Bride139. Vane gwałtownie nabrał powietrza, kiedy ich ciała zderzyły się i poczuł wszystkie jej krzywizny przy sobie. Spojrzała na niego, jej usta otworzyły się w tchnieniu zdziwienia. - Przepraszam – powiedział, jego serce waliło. – Pies mnie pchnął. - Nie jestem psem. - Będziesz wsuwał karmę dla psów, jeśli nie przestaniesz. - Och, dalej idioto. To twoja partnerka. Ruszaj na nią. - Nie mogę jej zmusić. Wierz mi, to coś, czego nie zrobię. Ku jego zaskoczeniu, Fury przekrzywił głowę i gapił się na niego. - Wiesz, myślę, Ŝe cię za to szanuję. Jesteś dobrym wilkiem, Vane. Teraz podaj mi swoja koszulę i wypuść mnie na zewnątrz. - Co? - Vane był tak oszołomiony, Ŝe powiedział głośno. - Co? - zapytała Bride. - Nic - powiedział, zastanawiając się, w jakim momencie dzisiejszego wieczoru, dojdzie do wniosku, Ŝe jest całkowicie psychiczny. - Zaufaj mi - powiedział Fury. - UŜyję twojego zapachu, Ŝeby odciągnąć stąd innych. Do diabła, sprawię, Ŝe Stefan będzie gonił swój ogon w kółko. Vane był pod wraŜeniem. To był dobry pomysł. - Czy mogę ci zaufać, Ŝe nie doprowadzisz go tutaj? - Tak, moŜesz. CóŜ za nietypowa odpowiedź dla Furego. Vane spojrzał na niego, zastanawiając się, czy moŜe mu zaufać. W końcu nie miał wyboru. Fury poszedł drapać w drzwi. 139
Jezu.... jak w podstawówce...
153
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Wypuszczę go – powiedział Vane idąc za nim. - Dzięki - powiedziała Bride wyciągając resztkę makaronu typu nitki. Vane poszedł za nim na dziedziniec. Zdjął koszulę, a następnie błysnął na siebie nową, podczas gdy Fury błysnął do ludzkiej postaci, by ja wziąć. - WłóŜ coś na siebie, Fury. Zaraz tu oślepnę. - Zamknij się – rzucił Fury. – Nie jestem tak utalentowany ze swoimi mocami i nie zostaję człowiekiem na tyle długo, Ŝeby się tym martwić. Chciałem tylko powiedzieć, Ŝebyś był ostroŜny. Ona wydaje się być miłą kobieta, jak na człowieka. Byłoby cholernie szkoda patrzeć, jak coś się jej stanie. - Wiem. Samochód zatrzymał się w bramie. Fury stanął w cieniu i zniknął. Vane się nie ruszył, patrząc, jak samochód wjeŜdŜa. To była striptizerka, mieszkająca w jednym z mieszkań na piętrze. Uspokojony, Ŝe to znajomy samochód, wrócił do środka i zobaczył Bride, wkładająca sos do rondla. Musiał znaleźć jakiś sposób, Ŝeby namówić ja na wakacje z nim, dopóki nie będą mogli się bezpiecznie rozstać. Vane patrzył na nią i poczuł coś bardzo osobliwego. W jego świecie, nikt dla niego nie gotował. Albo jadł surowe mięso, albo gdy był w ludzkiej postaci, kupował je i sam sobie przyrządzał. Nikt nigdy nie przyrządził mu nic do jedzenia, poza wyjątkiem, kiedy za to zapłacił. Poczuł się prawie jak w domu. Nie Ŝeby rozumiał, co oznacza dom. MoŜe to było to dziwne uczucie w jego Ŝołądku. Wewnętrzny nacisk, ponaglający go, by jej dotknął, nawet jeśli nie powinien. - Bride? - zapytał, zbliŜając się do niej. - Wierzysz w coś, co jest niemoŜliwe? Wyciągnęła woreczek sałatki z lodówki. - NiemoŜliwe jak? - Nie wiem. WróŜki? Leprechuany140? Wilki, które potrafią zmieniać się w ludzi? 140
W Irlandzkiej mitologii to zamieszkujące Irlandię skrzaty
154
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Roześmiała się. - Ahhh... loup-garou141. Nie wierzysz tym miejscowym legendom, prawda? Wzruszył ramionami, gdy jego serce zamarło. To było zbyt wiele, mieć nadzieję, Ŝe jest czymś więcej, niŜ tylko zwykłym człowiekiem. - ChociaŜ – powiedziała, na co jego serce zrobiło się lŜejsze. – Mam przyjaciółkę, która goni wampiry, kiedy zapada zmrok. Jest pokręcona, ale ją kocham. Cholera. - Tak – tchnął. - Tabitha jest nieco ponad, prawda? Bride stanęła nieruchomo. - Skąd ją znasz? - KaŜdy w Nowym Orleanie zna rezydującą tu zabójczynie wampirów powiedział szybko. - Tabitha Devereaux kręci się tu długi czas. Bride zaśmiała się. - Muszę jej powiedzieć, Ŝe jest legendą. To będzie ją zadowalało bez końca. Vane odwrócił się do niej. - A co z tobą? Nie wierzysz w dziwne rzeczy, prawda? - Nie bardzo. Najstraszniejsza rzecz, jaka widziałam, to moje dochody w kwietniu. Zewnętrznie uśmiechał się, wewnątrz zmarszczył. Nigdy nie będzie otwarta na jego świat. Na rzeczywistość, Ŝe ludzie, których czasem mija na ulicy, nie są tak naprawdę ludźmi. To były drapieŜniki najgorszego rodzaju. Pozwól jej mieć złudzenia. Okrutnym byłoby odebranie jej ich. I dla jakiego celu? śeby mógł jej pokazać świat, w którym nieustannie będą na nich polować? Gdzie ich dzieci byłyby wyrzutkami? Nie, to byłoby nie fair wobec niej. Nie potrzebował partnerki i był potępieńczo pewny, Ŝe dzieci teŜ nie potrzebował142. - Wszystko w porządku? - zapytała kładąc talerze.
141 142
wilkołak Znowu się jojczenie zaczyna..... jak tak dalej będzie to to sieprdzieli....
155
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Taa, w porządku. - miał nadzieję, Ŝe z nimi będzie w porządku, dopóki znaki nie znikną z ich dłoni.
Furemu nie zajęło wiele czasu znalezienie Stefana i innych, którzy w ludzkiej formie, na Bourbon Street, próbowali wyłapać zapach Vanea. Troje z nich, przed barem wąchali stałych klientów, którzy przychodzili i odchodzili. Jak zawsze, piękno jego ludu uderzyło w niego, ale znowu, było to do przewidzenia. W ich świecie, brzydkie lub inne było odrzucane albo częściej zabijane. Zwierzęta nie miały litości dla nikogo i niczego. Nawet zwierzęta, które Ŝyły w przekonaniu, Ŝe są bardziej ludźmi. Był z Arkadyjczykami wystarczająco długo, Ŝeby przekonać się na własne oczy, Ŝe gdy mówią, Ŝe są ludźmi, zwodzą samych siebie. Tak jak i ludzie. Nie było nic humanitarnego w ludzkości. W końcu wszyscy byli zwierzętami tylko z instynktem samozachowawczym. To była bezpardonowa walka. I Fury wiedział o tym więcej, niŜ chciałby pamiętać. Stefan zakręcił się, kiedy wyczuł zapach Vanea. - Nieźle – powiedział Fury, obdarzając go złośliwym uśmieszkiem. – Stałem tu tak długo, Ŝe mogłem zabić was wszystkich, nim wyczulibyście mnie. Starzejesz się Stefan143. - Czy to wyzwanie? Fury posłał mu rozbawione spojrzenie. On w pełni nastawiał się na wyzwanie i zabicie starego wilka któregoś dnia, ale dziś nie był w nastroju. - Nie zmuszaj mnie, Ŝebym cię skrzywdził, Stefan. MoŜesz pysznić się jak alfa, przed wszystkimi, ale oboje wiemy, kto trzyma twoją smycz. Stefan złapał go, ale Fury wykręcił się z jego rąk. - Nie, stary wilku. Nie chcę cię zawstydzić. - Czego chcesz, Fury? - warknęła Petra. Fury posłał jej szeroki uśmiech. Spośród tej grupy, była tą, która najbardziej nienawidziła Vanea144. Od lat, wilczyca chciała się z nim sparować, a kiedy
143 144
Czy mi się wydaje, czy Fury miał tylko zostawić zapach i spierdzielać? Odrzucona suka.... bolało jak cię kopnął w owłosiony zad, nie?
156
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
odmówił przeniosła się na Fanga. Podkradała się do niego jak szalona. PoniewaŜ był najstarszym z dzieci lidera, naturalnym było, Ŝe Vane pewnego dnia odziedziczy stado. Mimo Ŝe jego ojciec go nienawidził, Vane bez wątpienia był z nich wszystkich najsilniejszy. Tylko Fury wiedział dlaczego. Vane nie był Katagarem, a reszta była zbyt głupia, Ŝeby zdać sobie z tego sprawę. Wyczuł to w Vaenie juŜ podczas pierwszego spotkania. Ten ton, mógł pochodzić tylko z ludzkich genów. Z tak zwanego ludzkiego serca. Co więcej ten zapach pochodził z największej elity Arkadian. Vane nie był tylko Arkadyjczykiem. Nie był tylko StraŜnikiem. Był Aristos145. Rzadką rasą, która ma moŜliwości korzystania z magii bez Ŝadnego wysiłku. W królestwie Arkadyjczyków, Aristi byli uznawani za bogów i gorliwie strzeŜeni przez wilkołaków, którzy chętnie za nich ginęli. To dlatego on sam nienawidził Vanea. Ale cierpliwość jest cnotą146. Nie tylko dla ludzi. Ale przede wszystkim dla zwierząt. Petra pociągnęła nosem i zmarszczyła brwi. Podchodziła bliŜej, aŜ nie dotknęła nosem koszuli Furyego. - Vane – szepnęła. – Złapałeś go? - Gdzie się ukrywa? - Stefan zapytał natychmiast. Fury spojrzał na niego półprzymkniętymi oczami. - Wszyscy jesteście Ŝałośni. Czy Ŝadne z was, nigdy nie nauczy się, Ŝe połowa zabawy w zabijanie pochodzi ze ścigania go? Petra przekrzywiła głowę. - To znaczy? - Wiem gdzie jest Vane. Ale nie wystarczy zabić przeciwnika. Najpierw musicie napieprzyć w jego głowie147.
145 Aristos- arystokrata... ale zostawiam w oryginale... lepiej brzmi. 146 Jak go zdradzi, to go własnoręcznie wykastruję.... a ostrzegam, ze nigdy tego nie robiłam i nie mam wprawy.... więc będzie bolało... 147 Skurwiel.....
157
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Rozdział 7 Bride przepychała sałatkę po swoim talerzu, starając się nie patrzeć na Vanea. Było w nim coś zajmującego. Było teŜ coś niepokojącego w obecności kogoś tak szczupłego i muskularnego. Taylor przynajmniej, moŜe i był od niej szczuplejszy, ale nie ćwiczył, pozostawiając sprawy same sobie. Nie było choćby zbędnego grama na całym ciele Vanea. Jej twarz zapłonęła, kiedy przypomniała sobie, jak wspaniale wyglądał nago. - Wszystko w porządku? - zapytał. - Taa. - Dlaczego nie jesz? Wzruszyła ramionami. - Myślę, Ŝe mimo wszystko nie jestem głodna. Wziął widelec z jej ręki, okręcił na nim spaghetti i przytrzymał przed nią. - Nie jestem dzieckiem, Vane. - Wiem - jego gorące spojrzenie paliło ją. - Zjedz dla mnie, Bride. powiedział niskim władczym tonem. - Nie chcę, Ŝebyś chodziła głodna. Nie ma nic dobrego w głodzeniu się. Z tonu jego głosu mogła odczytać, Ŝe mówił z doświadczenia. - Bywałeś głodny? - Weź kęs, a na pewno odpowiem. - Nie jestem dzieckiem. - Uwierz mi, wiem o tym. - potrząsnął przed nią widelcem. Pokręciła głową na jego powaŜną grę i otworzyła usta. Powoli wsunął widelec, tak, by mogła zamknąć wokół niego usta, nim z powrotem wycofał widelec. Bride przeŜuwała, kiedy nawijał kolejną porcję makaronu na widelec.
158
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Tak. Bywałem głodny. Moi rodzice nie byli pielęgnujący i opiekuńczy, jak twoi. Jak tylko chłopak był dość duŜy, wyrzucali go i albo nauczył się jak przetrwać, albo zginął. Serce Vanea skręciło się, kiedy wspomniał swoją młodość. Ból i nieustający głód. Był bliski śmierci tyle razy w ciągu pierwszego roku, kiedy Ŝył na własną rękę, Ŝe nawet nie mógł zliczyć. Dopóki nie dojrzał, był szczeniakiem. Praktycznie z dnia na dzień stał się człowiekiem. Jego magiczne moce były dla niego nowe i utknął w ludzkiej postaci, kiedy najbardziej potrzebował być wilkiem. Nieprzyzwyczajony do bycia człowiekiem, nie mógł wytropić ani zabić ofiary. Był przytłoczony nieznanymi uczuciami i emocjami, których nie znał jako wilk. Najgorsze było to, Ŝe jego zmysły w ludzkiej postaci były osłabione. Ludzie mogli lepiej widzieć w świetle dziennym, ale nie słyszeli tak wyraźnie, ruszać się tak szybko, albo wyczuć ich wrogów w pobliŜu. Nie mieli takiej fizycznej siły, Ŝeby gołymi rękami walczyć z drapieŜnikami, ani dla ochrony, ani dla jedzenia. Nie mogli zabijać z taka łatwością. Byli poŜerani przez poczucie winy, przeraŜeni rozlewem krwi. Ale jak pisał Darwin, przetrwają najsilniejsi, więc Vane nauczył się jak przetrwać. Ewentualnie. Nauczył się, jak zadawać ciosy i gryźć, nie poddając się bólowi swoich ran. Pod koniec pierwszego roku swojej dorosłości, wrócił do swojego klanu zły i opanowany. Człowiek, który wiedział, co to znaczy być wilkiem. Człowiek, który postanowił kontrolować tę część siebie, której nienawidził. Wrócił takŜe do domu z większą mocą, niŜ któremuś z nich mogła się marzyć. Jednak, nie zrobiłby tego, gdyby Fang go nie uratował. Na początku, Fang polował dla nich obu, aby mogli jeść. Fang, który chronił go i czuwał nad nim, kiedy Vane musiał na nowo nauczyć się najprostszych rzeczy. Kiedy inni go porzucili, Fang trwał przy jego boku. Właśnie dlatego zawsze chronił brata, bez względu na cenę.
159
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- To musiało być trudne - Bride, sprowadziła go z powrotem do teraźniejszości. Do niej. Vane nakarmił ją kolejnym kęsem. - Przyzwyczaisz się do tego. Spojrzała na niego tak, jakby rozumiała jego nastrój. - To niesamowite, do czego moŜna się przyzwyczaić, prawda? - Co masz na myśli? - Tylko to, Ŝe czasem pozwalamy na to, by inni traktowali nas źle, tylko dlatego, Ŝe chcemy tak bardzo być kochani, Ŝe zrobilibyśmy dla nich wszystko. To boli, kiedy niewaŜne jak bardzo się starasz, jak bardzo chcesz, oni nie potrafią cię pokochać, albo zaakceptować cię, takim jakim jesteś. Wtedy nienawidzisz czasu, jaki im poświęciłeś i zastanawiasz się, co jest w tobie takiego okropnego, Ŝe nie są zdolni nawet udawać, Ŝe cię kochają. Widział w czerwieni na jej słowa i ból w oczach błyszczących jak bursztyn. - Taylor jest idiotą. Bride rozszerzyła oczy, na głębokie warczenie w jego głosie. Vane odłoŜył widelec na bok i połoŜył dłoń na jej policzku. Wpatrywał się w jej twarz i gładził jej skórę palcami. - Jesteś najpiękniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek widziałem i nie ma w tobie nic, co próbowałbym zmienić. Tak dobrze było go słuchać, kiedy to mówił, ale nie zamierzała oszukiwać się nawet przez chwilę. Zawsze była pulchną dziewczynką, która nie chciała pokazywać się publicznie w kostiumie kąpielowym. Tą, która udawała, Ŝe ma okres, Ŝeby nikt nie naśmiewał się z jej wagi. Ile razy patrzyła na te chude małe kurewki przychodzące do jej sklepu przymierzać jedwabne suknie, które sprzedawała, ale których nigdy nie nosiła. ChociaŜ raz w Ŝyciu chciałaby załoŜyć coś w stylu oburzających strojów Tabithy i nie patrzeć jak chłopcy natychmiast odwracają od niej wzrok w poszukiwaniu kogoś bardziej poŜądanego. 160
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Nie przestajesz mówić w ten sposób, Vane i zmuszona jestem cię trzymać. - Nie przestajesz patrzeć na mnie w ten sposób i chcę ci na to pozwalać. ZadrŜała na jego słowa. - Jesteś zbyt dobry, Ŝeby być prawdziwy. W mojej głowie pojawia się ten głos, który mówi mi, Ŝe powinnam uciekać, nim będzie za późno. Jesteś seryjnym zabójcą, tak? Zamrugał i zmarszczył brwi. - Co? - Jesteś jak ten facet z Milczenia owiec. Wiesz, ten, który jest na tyle czarujący, by uwieść kobietę i porwać ją dla jej skóry. Vane spojrzał na nią zaskoczony i lekko obraŜony, co znaczyło, Ŝe był niewinny, albo był dobrym aktorem. - Zamierzasz wrzucić mnie nagą do dołu i moczyć w balsamie dla dzieci, prawda? Roześmiał się na to. - śyjesz w Nowym Orleanie, gdzie nie mogą wykopywać grobów. Więc powiedz mi, gdzie mogę znaleźć taki dół? - To nadziemny dół. - CięŜki do ukrycia. - Ale moŜliwy. - upierała się. Pokręcił głową. - Nie poddajesz się, prawda? - Słuchaj, jestem realistką i właśnie mam wyrwane serce. Nie chcę się teraz w nic angaŜować. Byłeś dla mnie taki dobry, a nie wiem dlaczego. Takie rzeczy jak ta, nie zdarzają się w Ŝyciu. Czarujący ksiąŜęta nie przychodzą z pomocą cały czas. Przez większość czasu są zbyt zajęci pokręconymi Kopciuszkami i ich drobnymi, malutkimi stópkami, by nas zauwaŜyć. Mogła powiedzieć, Ŝe był nią zirytowany. Z westchnieniem sięgnął po kieliszek.
161
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bride zmarszczyła czoło, kiedy zobaczyła jego dłoń i dziwne wzory na niej. Tych znaków nie było tam przez ostatnie trzy noce, albo ich nie widziała. Jej serce przestało bić. Wyciągnęła rękę i złapała w nią jego dłoń, wpatrując się w nią. Vane zaklął wewnętrznie, kiedy zdał sobie sprawę, Ŝe zapomniał zamaskować znaków, kiedy błysnął do jej magazynu. Jedna jego część, chciała wyszarpnąć rękę, z drugiej jednak strony, nie mógł się ruszyć, kiedy porównywała ich dłonie. - Wypaliłeś mi to? - Nie - powiedział uraŜony, Ŝe mogła tak pomyśleć. Zaczęła panikować. Mógł wyczuć jej strach. - Nie skrzywdziłem cię, Bride, przysięgam. Nie uwierzyła mu. - Wynoś się! Ooo, było niedobrze. Nie wiedział, jak ją przekonać. Wstała i złapała miotłę stojącą w rogu. - Wynocha! - krzyknęła, zamierzając się na niego. - Bride! Nie chciała słuchać. - Wynoś się, albo wezwę policję! Vane zdusił w sobie przekleństwo. To nie szło w tą stronę, w którą chciał. Ale moŜe zmierzało to w tym kierunku, w którym powinno. W końcu, nie mógł być kuszony przez kobietę, która go nienawidziła i uwaŜała za szaleńca. Wyszedł za drzwi, stojąc tam, słyszał jak zamyka je mocno. - Bride – powiedział, patrząc na nią przez szybę. - Proszę, wpuść mnie. Opuściła Ŝaluzje. Vane oparł głowę o zimne szkło i pozwolił by jego wewnętrzna wojna, przejęła nad nim kontrolę. Jego zwierzęca część, chciała jej, bez względu na wszystko. Ludzka część wiedziała, Ŝe lepiej pozwolić jej odejść.
162
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Niestety, kiedy te dwie jego części walczyły, najczęściej wygrywała ta zwierzęca. Tak zazwyczaj było najlepiej. Tym razem tak nie będzie. Z westchnieniem rozejrzał się dookoła i błysnął do wilczej formy. Miał tylko nadzieję, Ŝe Fury nie wróci jako wilk i nie rozpieprzy jego przykrywki. Bride moŜe przyjąć jednego wilka pod swój dach, ale drugi byłby podejrzany. Bride stała na środku pokoju z miotłą w ręku. Trzęsła się ze strachu. Myślała o wezwaniu swoich rodziców, ale nie chciała ich przestraszyć. Mieszkali na tyle daleko, Ŝe nim zdąŜyliby przyjechać, mogłaby być juŜ martwa. Myślała o wezwaniu policji. Ale co by im powiedziała? śe ten przystojny facet jadł z nią obiad, nakręcał ją a potem coś błysnęło na jego ręce, sprawiając Ŝe zwariowała? To nie tak, Ŝe Vane zrobił coś złego. Policja nie mogłaby go aresztować, chyba Ŝe by ją skrzywdził. Tabitha. Przełknęła na myśl, by zadzwonić do przyjaciółki. Była jedna rzecz, którą znała Tabitha... samoobrona i ta kobieta była uzbrojona po zęby. Bride szybko pobiegła po telefon i wybrała numer sklepu Tabithy. Na szczęście tam była. - Tabby – powiedziała patrząc na okna dookoła, czy Vane nie próbuje jakiegoś wybić. - Przyjdź proszę. Myślę, Ŝe mój nowy facet chce mnie zabić. Naprawdę zabić, jak ukryć-moje-zwłoki-w-lesie zabić. - Co? - Wyjaśnię, jak przyjedziesz. Boję się, Tab. Naprawdę bardzo się boję. - W porządku. Nie rozłączaj się, kiedy będę jechała. Hej, Maria – powiedziała Tabitha do kierowniczki sklepu. - Przejmij sklep na trochę. Mam nagły wypadek. Zadzwoń na komórkę, jeśli będziesz mnie potrzebowała. Bride westchnęła, tylko nieco jej ulŜyło. Sklep Tabithy na Bourbon Street, był tylko kilka przecznic od jej mieszkania. Nie zajęłoby Tabithcie nawet piętnastu minut, dojście na pieszo. - Czy on tam nadal jest? - zapytała Tabitha.
163
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Nie wiem. Wyrzuciłam go i zamknęłam drzwi i mam te okropne wspomnienia ze złych filmów, w których opętani ludzie włamują się przez okno, Ŝeby mnie złapać. - On nie jest zombie, prawda? Przewróciła oczami na sugestię Tabithy. Dla większości ludzi, to byłoby poczucie humoru, ale Tabitha mówiła powaŜnie. - Na pewno nie. - Czy twój wilk jest z tobą? - Nie - powiedziała Bride, jej pierś się ścisnęła. - Wyszedł i jeszcze go nie wpuściłam. O BoŜe, chyba nie myślisz, Ŝe skrzywdzi mojego wilka? Myślisz? - Nie martw się. Jestem pewna, Ŝe wilk da sobie radę. Bride słysząc brak tchu Tabithy, mogła powiedzieć, Ŝe jej przyjaciółka juŜ biegła. BoŜe, kocha ją. Tabitha była najlepsza na kryzysy. KaŜdy powinien mieć takiego przyjaciela, jak ona. Nie było niczego, czego Tabitha nie zrobiłaby dla rodziny i przyjaciół. - Jesteś tam? - zapytała Tabitha. - Tak. Bride rozmawiała z nią cały czas, o niczym, kiedy Tabitha sprawdzała, czy Vane nadal tam jest. Nie było go. Po kilku minutach, usłyszała warczenie jej wilka pod drzwiami. - Szzz.. - powiedziała Tabitha przez telefon. – To tylko ja koleś. - JuŜ tu jesteś? - Tak - powiedziała. - Rozłącz się i otwórz. Bride zrobiła to. Ku jej uldze, była tylko Tabitha i jej wilk. - Wygląda na to, Ŝe jest czysto - powiedziała Tabitha, gdy wilk wbiegł do mieszkania. - Musiał odejść. Bride odetchnęła głęboko, z ulgą, ale ponownie mocno zamknęła drzwi. - Nigdy nie byłam bardziej przeraŜona Tabby. To było okropne. Tabitha skanowała mieszkanie. - Co się stało? - spytała, otwierając drzwi i patrząc na okna. 164
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Nie wiem. Jedliśmy późny obiad i wszystko było wspaniale, dopóki nie zobaczyłam tego. - trzymała dłoń tak, Ŝeby Tabitha mogła widzieć dziwny tatuaŜ-znak. - Miał na dłoni identyczne znamię. - Chyba Ŝartujesz. - Nie. A najwaŜniejsze, Ŝe nie wiem skąd je mam. Pamiętasz, jak jadłyśmy i to nagle się pojawiło? - Tabitha wzięła dłoń Bride i studiowała tatuaŜ. - Naznaczył mnie, czy coś, prawda? - zapytała Bride. - NałoŜył na mnie znak i teraz mnie zabije. Wiedziałam, Ŝe był zbyt piękny, Ŝeby był prawdziwy. Tabitha potrząsnęła głową. - Szczerze mówiąc, nie mogę na to odpowiedzieć. Nie było takich morderstw w stanie, tyle wiem. A Tabitha powinna. Miała w zwyczaju, przez znajomych w policji, pozostawać blisko wszystkich dochodzeń w sprawie morderstw. - Więc, co myślisz? Tabitha przytrzymała jej rękę bliŜej swojej twarzy. - Wyglądają na pochodzące z Grecji. Wiesz co, zróbmy sobie przerwę w domu mojej siostry. MoŜemy zapytać jej męŜa, co o tym myśli. - Której siostry? - Bliźniaczej. - Tabitha puściła jej rękę. Bride przeszkadzała myśl, Ŝeby udać się do Amandy. - Amanda zna mojego psychotycznego-chłopaka-zabójcę. Ona nawet urządziła naszą randkę. Tabitha wydała oburzony dźwięk. - Mandy zawsze była zepsutym znawcą charakterów. Nigdy nie pozwól by umówiła cię z Ŝadnym facetem. - Myślałam, Ŝe to o tobie to mówią? Tabitha zignorowała ją. - Wiesz, moŜe to dobry pomysł, spakować torbę i przenocować u Amandy, przynajmniej na tą noc, do czasu kiedy nie dowiemy się czegoś
165
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
o twoim przyjacielu- seryjnym mordercy. Jeśli zna Amandę, to wie tyle, Ŝeby zostawić ją w spokoju. Bride nie kłóciła się. Szczerze mówiąc, nie chciała być sama w domu, nawet ze swoim wilkiem, który by jej pilnował. Jeśli Vane naprawdę był psychiczny, mógł zabić najpierw jej zwierzaka, a potem ją. - W porządku, daj mi chwilkę. Tabitha głaskała wilka, podczas gdy Bride brała ubranie na zmianę, kosmetyki i coś do spania. Vane spuścił głowę, gdy Bride się pakowała. UlŜyło mu na jej zgodę i sugestię Tabithy. Kyrian mieszkał w domu, do którego nawet Vane nie byłby w stanie się włamać. Był zabezpieczony nie tylko przed ludzkimi przestępcami, ale takŜe przed innymi intruzami. Reszta jego watahy nie mogłaby się tam dostać, jeśli Kyrian nie wpuściłby ich do środka, a były Mroczny Łowca wiedział dobrze, by nie pozwolić na to jego watasze Zwierzo-Łowców. Szturchnął nosem nogi Tabithy, wdzięczny za to, Ŝe nie była całkowicie szalona. W niedługim czasie Bride była spakowana. Wyłączyła światła i otworzyła drzwi. Starały się go zostawić, ale Vane nie pozwolił na to. - Pozwól mu iść. - powiedziała Bride Tabitha, kiedy ta próbowała odciągnąć go od SUVa. - Ta, ale czy twoja siostra nie ma teraz Treminatora? - Ma. Ale jest przyjazny dla innych psów. To wampirów nienawidzi. Bride nic nie powiedziała. Zamiast tego, wpuściła wilka na tylne siedzenie jej Jeepa Cherokee. PołoŜyła torebkę obok, a potem wsiadła i czekała, aŜ Tabitha wsiądzie do środka. Wycofały na drogę i serce Bride stanęło, kiedy zobaczyła zaparkowany przed jej sklepem motocykl Vanea. - Co jest? - zapytała Tabitha. Wskazała w kierunku motocykla. - On nadal tu jest. - Mam broń – powiedziała Tabitha, wyciągając z torby glocka i sprawdzając magazynek. 166
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Dobry BoŜe, Tabitha, nie moŜesz go zastrzelić. - Zaufaj mi, mogę - Tabitha dotknęła blizny na twarzy. - A teraz jedź, zanim nas znajdzie. Bride zrobiła tak, jak powiedziała. Nie zajęło im duŜo czasu dotarcie do willi z czasów wojny secesyjnej Kyriana i Amandy, znajdującej się w Garden District. Odnowiony Grecki dom, był jednym z najlepiej zachowanych w kraju. Był takŜe, jednym z największych. Bride wjechała na podjazd i zatrzymała się przed ogromną Ŝelazną bramą, która otwierała się do środka. Tabitha uŜyła swojego telefonu komórkowego, Ŝeby zadzwonić do Amandy. - Dlaczego po prostu nie zadzwonisz do domu? - zapytała Bride. - PoniewaŜ Kyrian czasami okazuje się kutasem, jeśli chodzi o wpuszczenie mnie do domu. Bride zmarszczyła brwi. - Dlaczego? - Raz próbowałam go zabić i jeszcze się z tego nie otrząsnął. Przysięgam, ten człowiek potrafi chować urazę, jak nikt inny – przerwała. – Hej Mandy, to ja. Jesteśmy na podjeździe. Czy moŜesz nas wpuścić? mrugnęła na Bride. - To ja i Bride McTierney tak, w porządku. Brama otworzyła się. - Dzięki siostra, do zobaczenia za chwilkę. Jechały podjazdem, a Bride gwizdnęła. Nikt wcześniej nie była za bramą, ale wszyscy w mieście wiedzieli o tym domu. Był jeszcze piękniejszy z bliska niŜ z ulicy. Jechały po półkolistym podjeździe, aŜ pod same drzwi, które otworzyły się, jak tylko zatrzymały samochód. Amanda Hunter wyszła na próg, trzymając córkę na biodrze. Dziewczynka zaczęła odpychać się, kiedy zobaczyła Tabithę. - Mama, mama, mama. - dziecko płakało mamrocząc i sięgając do Tabithy, która złapała ją w objęcia i przytuliła.
167
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Nim twarz Tabithy ucierpiała, jedyne co odróŜniało te kobiety, to garderoba. Podczas gdy Tabitha preferowała wygląd gothki, Amanda wolała klasyczny styl. Miała na sobie czarne, lekkie spodnie i zielony kaszmirowy sweter. - Co was tu sprowadza? - zapytała Amanda. -Ściga ją psychol. - powiedziała Tabitha, kiedy Bride wypuszczała wilka i wyciągała torbę. Amanda spojrzała na nią z niepokojem. - Wszystko w porządku, Bride? Bride przytrzymała wilka. - Myślę, Ŝe tak. Przepraszam, Ŝe się narzucam. - Nie, wcale nie - powiedziała Amanda podchodząc do niej. - Wiem, jak bardzo kochają cię moje siostry. Nie zniosłabym, jeśli coś by ci się stało. Amanda zamarła, gdy zobaczyła wilka za nią i zmarszczyła brwi. - Nie masz nic przeciwko, Ŝe go przyprowadziłam? – spytała. – Tabitha mówiła, Ŝe będzie w porządku. Amanda nadal marszcząc brwi spojrzała na Tabithę. - Dobrze. Amanda przytrzymała rękę przed wilkiem, który natychmiast do niej podbiegł. - Prawdopodobnie chcesz wejść do środka, prawda piesku? Wilk wrócił do Bride. - Albo nie - powiedziała Amanda. - No to moŜe teraz wszyscy wejdziemy do środka i dowiemy się czegoś o tym wariacie, który ściga Bride? Weszli za Amandą do domu. Bride zatrzymała się na chwilę, wystraszona wielkością domu i dziewiczą kolekcją antyków, które wyglądały, jakby naleŜały do muzeum. Nigdy nie widziała nic podobnego. Ale najdziwniejszą częścią było to, Ŝe antyki zrównowaŜone zostały z nowoczesnymi meblami, takimi jak pluszowe, czarne kanapy i kosztowny system rozrywki. Nie mówiąc juŜ o dziwnych wampirzych bibelotach. Mieli nawet stolik w kształcie trumny. Jakie to dziwne. 168
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Wspaniały blondyn wyszedł z pobliskiego pokoju i przeklął, gdy zobaczył Tabithę w foyer. - TeŜ cię kocham, Kyr. - powiedziała Tabitha, z szerokim, przyjaznym uśmiechem. Wziął głęboki oddech, który mówił, Ŝe potrzebuje cierpliwości w postępowaniu z Tabithą. - Nie zabiłaś ostatnio Ŝadnych wampirów? - zapytał. - Najwidoczniej nie, skoro nadal oddychasz. - Tabitha zacmokała na Amandę. - Gdzie jest Geritol, zanim tu padnie ze starości? Kyrian zmruŜył oczy na bratową nim spojrzał na Ŝonę. - Wiesz, zawsze myślałem, Ŝe stałem juŜ w obliczu wcielonego zła. I wtedy spotkałem twoją siostrę. On sprawia, Ŝe wszystkie dotąd mi znane wrogie siły są kpiną. - Czy moglibyście przestać? - powiedziała Amanda. – Mamy towarzystwo. A mówiąc juŜ o złu wcielonym, moŜe poszedłbyś do dziecinnego pokoju i zmienił swojej córce pieluszkę? - Wszystko, Ŝeby tylko wyrwać ją spod władzy Tabithy, zanim ją zepsuje. To warte nawet patrzenia na radioaktywne odpadki. Tabitha parsknęła na to. - Idź Marissa i upewnij się, Ŝe zrobisz coś paskudnego tatusiowi, kiedy będzie cię przebierał, zgoda? Dziecko zaśmiało się, kiedy Tabitha podała je ojcu. Kyrian ruszył w stronę schodów, a potem zatrzymał się nagle, kiedy zobaczył wilka siedzącego za Bride. - Czy to ten, o którym myślę? - zapytała Amanda. Kyrian przekrzywił głowę. - Tak, tak myślę. Serce Bride zatrzymało się. - Znacie jego właściciela? Kyrian wyglądał trochę nieswojo po jej pytaniu. - On tak właściwie nie ma właściciela, jest sam sobie. Jak z nim skończyłaś? 169
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Kręcił się koło mojego domu, więc go wzięłam. Kyrian i Amanda wymienili zdziwione spojrzenia. - I on ci na to pozwolił? - No, tak. Tabitha otworzyła usta, jakby wiedziała, co mają na myśli. - Dobry BoŜe, nie mów, Ŝe to jeden z twoich absurdalnych przyjaciół. - To lepsze, niŜ twoi - warknął Kyrian. - Przynajmniej nie są szaleni. - Tak, racja. Oni po prostu – Tabitha zamknęła usta i uśmiechnęła się chytrze do Bride. - Zechciałabyś pokazać im swoją rękę? Jestem pewna, Ŝe będzie wiedział wszystko o twoim tajemniczym seryjnym mordercy. Bride zawahała się. - On zna seryjnych morderców? - Zna wiele więcej niewłaściwych ludzi. - A Tabitha króluje wśród tej listy. - Kyrian! - pękła Amanda. Tabitha załoŜyła ręce na piersi i wzruszyła ramionami. - W porządku Mandy. Niech sobie kpi. Ja przynajmniej nie mam problemów z zakolami. Jego twarz nagle spopielała, Kyrian poprowadził rękę wzdłuŜ linii swoich włosów. - Nie łysiejesz – warknęła Amanda, a następnie zwróciła się do siostry. - Mogłabyś przestać kpić z mojego męŜa? - Geritol zaczął. Bride nie była pewna, co o nich myśleć. To był najdziwniejszy dom, w którym była. - MoŜe powinnam zadzwonić na policję? - Niee – powiedziała Tabitha zblazowanym tonem. – Nie ulega wątpliwości, ze seryjny morderca zabije takŜe ich. PokaŜ im swoją dłoń. Nieco niepewnie, Bride wysunęła dłoń. - Czy kiedykolwiek widziałeś coś podobnego? Kyrian skinął głową. Przełknęła ze strachu. - Czy ja umrę? 170
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Nie – powiedział zatrzymując się na niej wzrokiem. - To nie jest symbol śmierci. Bride odetchnęła. - Więc, co to jest? Skulił się, zanim odpowiedział. - Tego naprawdę nie mogę ci powiedzieć. Ale mogę obiecać, Ŝe osoba, która ma identyczny znak, prędzej zabije siebie, niŜ pozwoli ci cierpieć. Bride zamknęła dłoń. - To samo mówił mi Vane. Wzrok Kyriana powędrował do wilka. - CóŜ, moŜna mu zaufać. Teraz, jeśli wybaczysz, mam pieluchy do zmienienia. - Czy to wszystko, co masz zamiar jej powiedzieć? - zapytała Tabitha, kiedy odchodził. - To wszystko, co mogę jej powiedzieć. - powiedział Kyrian tajemniczo, wchodząc po schodach. Tabitha zirytowała się. - CzyŜ nie jesteś panem Poinformowanym? - Tabby – powiedziała Amanda, biorąc ją za rękę i ciągnąc ją w kierunku kanapy. - Zostaw go w spokoju. Uśmiechnęła się przyjaźnie do Bride. - Masz ochotę na coś do picia, albo do jedzenia? - Nie, dziękuję. Nic mi nie jest. Przynajmniej na tyle ile pozwoliła mi dziwaczność tego dnia. Bride usiadła na kanapie naprzeciwko okien, kiedy jej wilk zaczął wspinać się w górę schodów, tuŜ za Kyrianem. - O, nie. - wstała, Ŝeby po niego pójść. - W porządku – powiedziała Amanda, kiedy Bride wychodziła zza stolika w kształcie trumny. – Niech idzie. Kyrian sprowadzi go za chwilę. - Czy jesteś pewna, Ŝe to w porządku? Amanda skinęła głową.
171
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Kyrian właśnie kończył zakładać pieluszkę Marrisie, kiedy poczuł obecność Zwierzo-Łowcy za drzwiami. - Czy to ty, Vane? Vane pchnął drzwi pokoju dziecięcego. - Dzięki za niezdradzenie mnie tam na dole. Kyrian wrzucił brudne pieluszki do kosza i podniósł Marrisę. Uderzyła mokrą rączką jego policzek, zanim ścisnęła go figlarnie. - Nie ma sprawy. Więc, co z wami jest? - Nie wiem. Ona jest człowiekiem, ciebie się pytałem o randkowanie. - Domyśliłem się, kiedy ją zobaczyłem. Powinieneś nam powiedzieć, Ŝe to Bride. Vane westchnął z frustracji, ignorując to. - Jak powiedziałeś człowiekowi kim jesteś? Jak Amanda zareagowała, kiedy dowiedziała się, Ŝe jesteś Mrocznym Łowcą? - Poradziła sobie z niezwykłym wdziękiem i godnością. Oczywiście pomogło to, Ŝe jej siostra bliźniaczka jest obłąkana. Tak więc biorąc to pod uwagę, to było to mniejsze zło. Vane posłał mu komiczne spojrzenie. - Czy Bride ma jakiegoś świrusa w rodzinie? - zapytał go Kyrian. - Nie wiem. - Więc masz przepieprzone. - Nawet nie masz pojęcia jak - Vane mruknął pod nosem. - Mój klan juŜ wie, Ŝe jestem w Nowym Orleanie. Zwołali juŜ na mnie tesserę. Kyrian wyczuwał wilka. Był w podobnej sytuacji i trudno jest być wiernym swojej paranormalnej stronie, podczas gdy serce uwikłane jest z człowiekiem. - Chcesz zostawić ją tutaj? Vane spojrzał na dziecko w ramionach Kyriana i jakaś jego część ścisnęła się na ten widok. On nigdy nie pomyślał o posiadaniu dzieci, dopóki nie spotkał Bride. I rzeczywiście, to dziwne zobaczyć, jak Mroczny Łowca bawi się w tatusia. 172
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Jak to by było trzymać własne dziecko? Głęboko w głowie, widział małą córeczkę, z kasztanowymi włosami i jasną skorą, jak u jej matki. - Nie mogę naraŜać twojej rodziny. - Vane powiedział cicho. - Mogę być teraz śmiertelnikiem, ale nadal potrafię walczyć. Vane potrząsnął głową. - Nie, nie jesteś. I twoja Ŝona teŜ nie. Moi ludzie Ŝyją podporządkowują sobie magię i siły natury. Nigdy nie walczyłeś z Katagarami, nie wiesz do czego są zdolni. Kyrian przeniósł swoją córkę na drugie ramię, kiedy zaczęła się draŜnić. - Więc, co zamierzasz zrobić? - Nie wiem. - szczerze mówiąc, był zmęczony niewiedzą. Rok temu, Vane dokładnie widział kim i czym jest. Wiedział dokładnie, jak Ŝyć swoim Ŝyciem i jak zabić kaŜdego, kto mu zagraŜał. Ale od nocy, w której umarła Anya, zagubił się. Dopiero wieczorem, w sklepie Bride, poczuł cos innego niŜ rozpacz. Teraz nie wiedział, co czuje. - Kyrian! Oboje podskoczyli, na wezwanie Amandy z dołu. Kyrian trzymał swoją córkę, podbiegając do schodów. Vane był w połowie schodów, kiedy zobaczył coś, co go zmroziło. Jasyn Kallinos, jeden z Katagarskich jastrzębi, który mieszkał tymczasowo w Sanctuary, stał w foyer w ludzkiej postaci, krwawiąc. Amanda stałą z ręka na klamce. Skąd zaprosiła go, by wszedł. Vane przeskoczył przez balustradę i wylądował w przysiadzie na czarno -białej marmurowej posadzce, tuŜ przed Jasynem. Podnosząc się na nogi, zignorował alarmujące westchnienie Bride. - Co się stało? - zapytał Vane. - Te pojebane wilki nas zaatakowały - jego oddech był urywany. Jasyn spotkał spojrzenie Vanea i dostrzegł horror w jego oczach. - Zabili Fanga. 173
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Rozdział 8 Vane nie mógł oddychać, kiedy słowa Jasyna odbijały się echem w jego głowie. Fang nie Ŝyje? Nie! Nie moŜe być. Jego brat nie mógł odejść. Nie mógł. Fang był wszystkim, co mu zostało i przysiągł sobie, Ŝe zobaczy brata ponownie. Zawył z bólu, który ślizgiem wpadł w jego serce i zachwiał nim. Jak to się mogło stać? Jak mogli dostać Fanga? Jasyn trzymał dłoń na krwawiącej ręce, sapiąc z bólu. - Staraliśmy się go uratować Vane. Zrobiliśmy wszystko, co mogliśmy. Vane spojrzał na niego, kiedy próbował walczyć ze łzami złości i bólu. Teraz zrobi wszystko, by upewnić się, Ŝe wilki za to zapłacą. Furia dusiła się głęboko w jego duszy. Nie było siły na tej ziemi, która mogłaby ich teraz ochronić. Nie było miejsca, które zapewniłoby im bezpieczeństwo przed jego gniewem. Będzie miał ich wszystkich. Łącznie z jego ojcem. Jego oczy pociemniały, Vane skierował się do drzwi, tylko po to, by znaleźć przed sobą Kyriana. Podał córkę swojej Ŝonie. - A ty myślisz, Ŝe dokąd się wybierasz? - Zabić ich. Kyrian zebrał się w sobie, jakby wiedział, Ŝe będzie z nim walczyć. - Nie moŜesz. - No to patrz – Vane próbował mignąć z domu, tylko by odkryć, Ŝe nie mógł. – Co do cholery? - Nie zamierzam pozwolić ci popełnić samobójstwa – powiedziała Amanda surowo. Podała córkę siostrze, a następnie stanęła obok męŜa. - Nie pozwolimy ci tego zrobić. Vanea kusiło, Ŝeby rzucić na nią zaklęcie wiąŜące, ale nie chciał jej skrzywdzić. Nie miała pojęcia, z czym miała do czynienia i jak łatwo mógł zerwać jej moce, pozostawiając ją bezuŜyteczną. 174
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Nie jesteś tak silna, jak myślisz Amando. Uwolnij moje moce. - Nie. Zemsta nie jest odpowiedzią. - Zemsta jest jedyną odpowiedzią – powiedział Jasyn zza jego pleców. – Puść go. Coś dziwnego przeszło przez Vanea, kiedy to powiedział. Dziwne pęknięcie. Odwrócił się, by spojrzeć na Jasyna. MęŜczyzna za nim, wyglądał jak Katagarski jastrząb. Był tak samo wysoki i tej samej budowy. Ale krwawił. Był ranny. Vane zatrzymał się, kiedy te fakty rejestrowały się w jego umyśle. Dla Katagarian było prawie niemoŜliwe utrzymać ludzką postać, gdy byli ranni. Tylko najsilniejsi z silnych mogli to zrobić. Ale zwykle było tak jedynie, kiedy nie mieli innego wyjścia, jak wmieszać się w rzeczywistość ludzi, by tego nie odkryli. Utrzymywanie ludzkiej postaci w takich okolicznościach, krwawiąc, wysysało siły zarówno fizyczne, jak i magiczne, sprawiając, Ŝe było się bardzo podatnym na ataki i śmierć. Dlaczego Jasyn miałby coś takiego zrobić. Nawet w najbardziej sprzyjających warunkach, Jasyn nienawidził przyjmować ludzkiej formy. W tej formie nienawidził wszystko i wszystkich. Dlaczego niedźwiedzie miałyby przysłać go z tą wiadomością. Dlaczego Jasyn miałby przyjść. Vane zmruŜył oczy, kiedy złe uczucie przeszło przez niego. - Kim jesteś? „Jastrząb” patrzył na niego tępo. - Wiesz kim jestem. - Kyrian, ochraniaj kobiety. – Vane warknął, wyrywając swoje moce Amandzie. Amanda krzyknęła, ale Vane nie wahał się, kiedy zdał sobie sprawę z czym ma do czynienia. - Alastor – warknął, wykrzywiając wargi na demona. Demon zaśmiał się. 175
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Jesteś jednym z tych mądrych, wilku. Tabitha zaczęła recytować zaklęcie odpędzające po łacinie. Demon wyrzucił ręce w jej kierunku i strzelił nią w najdalszą ścianę. Vane złapał go w pół i próbował wyrzucić go przez drzwi z foyer. Nim mógł to zrobić, demon zniknął, zostawiając go, przekręcającego się przez ramię. Vane warknął gniewnie w frustracji, z obolałym całym ramieniem. Nie zatrzymując się, przywołał swój telefon i zadzwonił do Sanctuary. - Niecolette – powiedział tak szybko, jak Mama NiedŜwiedź podniosła słuchawkę. – Czy Fang nadal Ŝyje? - Oczywiście cher. Jestem właśnie w pokoju z nim i Aimee. - Jesteś pewna? – zapytał, myśląc jedynie o swoim bracie i strachu przed zostawieniem kobiet i Kyriana bez ochrony. - Oui. Dotykam go i on Ŝyje i ma się stosunkowo dobrze. Vane osunął się z ulgi na kolana. Fang Ŝyje. - StrzeŜ go – powiedział niskim, szarpanym tonem. Ktoś wezwał Alastora. Niedźwiedzica zaczęła kląć po francusku. - Nie martw się – powiedziała w końcu. – Nikt nie zaszkodzi twojemu bratu. Jeśli demon pojawi się tutaj, będzie to jego ostatnia pomyłka w Ŝyciu. Vane usłyszał, jak wydawała polecenie córce, by przyprowadziła dwóch najpaskudniejszych mieszkańców Sanctuary, by strzegli Fanga. - Merci, Nicolette. Rozłączył się, Ŝeby zobaczyć Amandę klęczącą przed siostrą, która rozcierała głowę. Tabitha otarła krew z nosa, klnąc cicho. - Naprawdę nienawidzę demonów – mruknęła ponuro. Vane korzystając ze swoich mocy, uzdrowił ją i naprawił ściany. Oczy Tabithy rozszerzyły się, nim stanęła na nogi. - Wszystko w porządku Tabby? - zapytała Amanda, rozglądając się od siostry do nowo naprawionej ściany. Tabitha przytaknęła. 176
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Vane podniósł się powoli. Jego spojrzenie powędrowało do Bride, która siedziała na kanapie patrząc na niego. - Skrzywdziłem cię Amando? – zapytał Vane, bez odrywania oczu od swojej partnerki. - To nie było przyjemne – powiedziała Amanda. – Mogłeś mnie ostrzec, nim się wyszarpnąłeś. - Przepraszam. Nie było na to czasu. - Co się stało? – Bride zapytała cicho. Siedziała na kanapie, jakby w osłupieniu. – Co tu się dzieje? Vane wymienił nieprzyjemne spojrzenia z Kyrianem i Amandą. Jak miał jej to wyjaśnić? Kyrian podniósł córkę, która nie wydawała się w najmniejszym stopniu zaniepokojona faktem, Ŝe dopiero co odwiedził ich demon. Ale znowu, wcześniej bawiła się z jednym lalkami. Dla Marissy takie rzeczy były prawdopodobnie zdarzeniami kaŜdego innego dnia. Kyrian podszedł do Amandy i Tabithy. - Myślę, Ŝe powinniśmy przyłoŜyć trochę lodu do twardej głowy Tabithy. - Zejdź ze mnie Geritolu, albo będziesz potrzebował trochę lodu na swoje krocze – powiedziała Tabitha, torując sobie drogę do kuchni. Vane poczekał, aŜ został z Bride sam. To była najbardziej niezręczna chwila w jego Ŝyciu. Nawet nie wiedział, od czego zacząć. Ale przynajmniej teraz się go nie bała. W kaŜdym razie, to było juŜ coś. Bride siedziała oszołomiona niedowierzaniem, kiedy starała się zrozumieć to, to - nie potrafiła nawet tego nazwać. Nie była pewna tego, co widziała. Wszystko działo się zbyt szybko. Pukanie do drzwi tego krwawiącego faceta, który właśnie zniknął w nicości. Czuła się zdezorientowana i w tyle głowy myślała, Ŝe moŜe znalazła się w ukrytej kamerze. Ukryta kamera? Czy ktoś jeszcze robi ukryte kamery? MoŜe to jakieś nowe reality show? 177
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Jak sprawić, byś straciła rozum w jedno popołudnie. Jej myśli ciągnęły się, kiedy starała uporać się z tymi dziwnymi zdarzeniami. - Kyrian powiedział, Ŝe nie jesteś psycho-seryjnym mordercą – to zabrzmiało głupio nawet dla niej, ale nie wiedziała co innego powiedzieć. - Nie – powiedział cicho, podchodząc i stając przed nią. – Ale teŜ nie jestem do końca człowiekiem. Gniewny głos Tabithy odbił się echem z kuchni. - Co masz na myśli, on jest pieprzonym psem? Oboje odwrócili się, kiedy Tabitha wpadła do pokoju. - Jesteś psem? – spytała Vanea. - Wilkiem – poprawił Vane. Bride wstała i zostawiła kanapę między sobą a Vanem. To nie była prawda. Nie. To był sen. Uderzyła się w głowę. Cokolwiek. - Jeeezuu – powiedziała ironicznie Tabitha. – Powinnam była to wiedzieć juŜ tej nocy przed restauracją. Wiedziałam, Ŝe wyglądasz zbyt inteligentnie na przeciętnego zwierzaka. Kyrian wszedł do pokoju i próbował wciągnąć Tabithę z powrotem do kuchni. Tabitha strąciła jego rękę. - Bride mnie potrzebuje. Ona nie jest przyzwyczajona do świrów. - Muszę iść do domu. – powiedziała Bride, jakby przeszła przez nią dziwna jasność. Tak, jakby jej umysł odrzucił wszystko to, co usłyszała. Vane psem. Tak, jasne, większość męŜczyzn to psy, ale to było tylko obrazowe mówienie. Nie. To był jakiś dziwny sen. Vane odurzył ją w czasie lunchu, a teraz ona ma halucynacje. Kiedy się obudzi, zdecydowanie poda go na policję. Poruszyła się w stronę drzwi, tylko po to, Ŝeby Vane zmaterializował się tuŜ przed nią. - Nie moŜesz wyjść.
178
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- O tak, mogę – warknęła ze złością. – To są moje psychopatyczne urojenia i mogę w nich robić co zechcę. Tylko popatrz. Mam zamiar się teraz przekształcić w ptaka. W porządku, nie przekształciła się. Bride poczekała całą minutę. - Dlaczego nie jestem ptakiem? Chcę być ptakiem. - Dlatego, Ŝe nie śnisz – powiedział Vane, kładąc rękę na jej ramieniu. – To jest rzeczywiste Bride. W najbardziej popieprzony z moŜliwych sposobów. - Nie, nie, nie – nalegała. – To nie jest prawdziwe. Odrzucam to wszystko. Mam… - Bride zatrzymała się w połowie zdania, kiedy spojrzała za Kyriana, na jego córkę. Marissa wczołgała się do pokoju. Dziecko zatrzymało się w pobliŜu kanapy i usiadło, śmiejąc się. Trzymała swoje szczupłe rączki wyciągnięte, a jej kubek niekapek, stojący na stoliku w kształcie trumny wpadł w jej wyciągnięte rączki. - Rissa, kubek, tato – powiedziała radośnie, mimo, Ŝe była zbyt mała, Ŝeby mówić. - Tak – powiedziała Bride, gdy Marissa pociągnęła łyk soku, a Kyrian podniósł córkę z podłogi. - Z pewnością jestem jedynym wiosłem na tej łodzi. Zaczęła mijać Vanea tylko po to, by pociągnął ją i zatrzymał. - Proszę, Bride. Musisz posłuchać, poniewaŜ twoje Ŝycie jest w niebezpieczeństwie, ale nie z mojej strony. Spojrzała w te magiczne orzechowo-zielone oczy i zastanawiała się, czy jego wygląd równieŜ był częścią jej halucynacji. MoŜe nic z tego się nie wydarzyło. MoŜe nadal była w łóŜku z Taylorem, a to wszystko było bardzo długim, dziwnym snem. Potrząsnęła głową na Vanea. - Nie mogę zaakceptować tego, co właśnie zobaczyłam. To niemoŜliwe. Podniósł dłoń z takim samym znakiem, jaki miała ona. - Nie wiem, jak mam pomóc ci to zaakceptować. Niewiarygodność była częścią mojego Ŝycia od urodzenia. Ja… Vane westchnął, opuścił ręce z jej ramion, wyciągnął swój telefon i wybrał numer. 179
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Zamierzał dzwonić? Teraz? Taa, dlaczego nie? To miało taki sam sens, jak i reszta tego wszystkiego. Co jadła na obiad? To musiało być dziwne. Najlepiej jeśli zrobi notatkę, Ŝeby nie jeść tego ponownie. Spojrzenie Vanea, pozostawało na niej. - Acheron, potrzebuję od ciebie przysługi. Nie obchodzi mnie jaka będzie za to cena. Jestem w domu Kyriana, ze swoją partnerką i potrzebuję cię tutaj, Ŝebyś strzegł ją, do czasu, aŜ będzie wolna. - Partnerka? – powtórzyła – Jak przyjaciółka? - Jak Ŝona. – powiedziała Tabitha. Bride zagapiła się. - Ale ja nie jestem męŜatką. Vane rozłączył się. - Nie, nie jesteś Bride – objął jej policzek swoją ciepłą dłonią i spojrzał na nią ze smutną tęsknotą. – Nikt nie zamierza zmusić cię do czegoś, czego nie chcesz, dobrze? Pogładził jej policzek kciukiem. - Zostań tu, gdzie sprawy są w większości normalne i gdzie będziesz bezpieczna przez kolejne dwa tygodnie, a ja nigdy nie będę cię juŜ niepokoił nigdy więcej. Po prostu bądź bezpieczna, dla mnie. Trudno było się bać człowieka, który patrzył tak, jak Vane patrzył na nią w tej chwili. Z tym szczerym ogniem w jego spojrzeniu. Z taką tęsknotą i potrzebą w spojrzeniu. Była niepewna. Przestraszona. - Kim jesteś? – zapytała. Spojrzał w dół, wziął głęboki wdech i podniósł głowę. Bride zatkało, kiedy zobaczyła, Ŝe połowa jego twarzy była pokryta głęboko czerwonym tatuaŜem, podobnym do tego na jej dłoni. - Jestem człowiekiem – powiedział udręczonym tonem – i nie jestem nim. – opuścił rękę na jej ramię. – Nigdy nie zaznałem delikatności – tchnął. – Dopiero w chwili, kiedy dotknęłaś mnie w sklepie. Moje Ŝycie jest brutalne 180
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
i niebezpieczne. Mroczne i pogmatwane i nie ma w nim miejsca dla kogoś takiego jak ty. Więcej ludzi chce mojej śmierci, niŜ mógłbym ich zliczyć. Nie cofną się przed niczym, a ty.. – zazgrzytał zębami, zanim ponownie przemówił. – Nigdy znowu nie będziesz czegokolwiek chciała w swoim Ŝyciu. Przysięgam na tą odrobinę ludzkiej duszy, która mi została. Cofnął się i skierował do drzwi. - Zadbaj o nią dla mnie, Kyrianie. Potem juŜ go nie było. Bride czuła pustkę po jego nagłym zniknięciu i z nieznanych przyczyn jej serce się ściskało. Spojrzała na Tabithę, która miała łzy w oczach. - Pies, nie pies, – powiedziała Tabitha. – To było – ruszyła do Bride i odwróciła ją w kierunku drzwi. – Nie pozwól mu odejść, Bride. Idź za nim. Nie musiała tego mówić. Bride juŜ skierowała się w stronę drzwi. - Vane! – zawołała, rozglądając się za nim. Nigdzie nie było Ŝadnego jego znaku. - Vane! – spróbowała ponownie, tym razem jeszcze głośniej. Odpowiedziało jej tylko wilgotne, chłodne powietrze. Z łamiącym się sercem, weszła do domu i wpadła na Tabithę. - Nie mogę uwierzyć, Ŝe pozwoliłam mu odejść. - Nie mogę uwierzyć, Ŝe ten idiota odszedł. Bride spanikowała gdy usłyszała ten głos. To nie była Tabitha. To był demon. W mgnieniu oka, wszystko pociemniało.
Vane szedł ulicą, oddalając się od domu Kyriana, starając się ignorować wołanie Bride. Jego serce łamało się na kawałki, na myśl, Ŝe ją straci. Zrobił to, co było trzeba. Pozwolił jej odejść. Więc dlaczego to tak bardzo bolało?
181
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
A bolało. Bolało i paliło w głębi jego serca, dopóki nie był pewny, Ŝe tego nie wytrzyma. Tak było najlepiej. Ona była człowiekiem, a on. On był wilkiem, który ją kocha. Vane przeklął na prawdziwość tego oświadczenia. Rozpaczliwie chciał temu zaprzeczyć, ale nie mógł. Była dla niego wszystkim. Nie było w niej nic, co chciałby zmienić. Kochał sposób, kiedy patrzyła na niego jak na wariata. Sposób, w jaki nuciła cicho do siebie, kiedy odkurzała półki. Sposób, w jaki zawsze upewniała się, Ŝe podzieliła się z nim swoim jedzeniem. Sposób w jaki czuł ją w swoich ramionach, kiedy dochodziła dla niego i dźwięk jej zdyszanego głosu, kiedy wypowiadała jego imię w porywie jej orgazmu. Cholera, lubił nawet jak rozpycha się w łóŜku. - A pierdolić to – warknął. Nie miał zamiaru po prostu dać jej odejść. Kocha ją i nie zamierza wstać i odejść. Nie bez walki, a przynajmniej nie bez powiedzenia jej tego. Odwrócił się i ruszył w stronę domu. - Vane! Chodź szybko! Zatrzymał się na głęboki głos Kyriana. W ponagleniu słyszał ton Mrocznego Łowcy. Mignąwszy z powrotem do domu, Vane zmaterializował się w foyer, znajdując tam Kyriana z córką i Tabithą. Bride nigdzie nie było widać. ZŜerało go złe przeczucie. - Gzie jest Bride? - Zabrał ją demon – powiedziała Tabitha. Zwierzę w nim szarpało i warczało do zemsty. Wyciągnął rękę i nic nie znalazł w powietrzu. śadnego zapachu, Ŝadnego śladu. To nie miało znaczenia. Alastor porwał jego partnerkę. Vane znajdzie ją, a gdy to zrobi, to moŜe być ostatni demon we wszechświecie. 182
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bride chciała krzyczeć, ale nie mogła. Jej struny głosowe wydawały się być sparaliŜowane. Wzrok wrócił do niej tak nagle, Ŝe aŜ rozbolały ją oczy. Zamrugała, Ŝeby znaleźć się wewnątrz starej chaty, albo jakiegoś domku. Był długi i wąski, z ogniem płonącym w staromodnym otwartym kominku, albo prawdziwym ograniczniku. - Nie bój się – powiedział demon, uwalniając ją. Przeszedł dookoła niej. Zamiast przystojnym blondynem, którym był wcześniej, teraz był ohydny. Jego skóra była ciemnofioletowa i miał płomiennie czerwone włosy i oczy. Jego nogi były poskręcane i wyglądały jak wyrośnięte maczugi. Utykał, gdy szedł w kierunku drzwi i otworzył je. - Bryani! – zawołał, po czym spojrzał na nią i zaczął węszyć jak zwierzę. Jego zęby były zbyt duŜe do ust, a kiedy mówił, aŜ seplenił. – Nikt nie zamierza cię skrzywdzić kluseczko. Bride była juŜ powaŜnie zmęczona ludźmi, którzy cały czas jej to powtarzali. - Gdzie jestem? Potarł swój nos. - Nie martw się kluseczko. Jesteś tu bezpieczna. - Byłam bezpieczna, tam gdzie byłam – w pewnym sensie. Jakim pokręconym złudzeniem to było? Jeśli miała tracić rozum, to wolała robić to z Vanem, niŜ z jakimś brzydkim potworem, który ledwo mówi. Demon cofnął się, by zrobić miejsce dla pięknej kobiety, która przypominała młodą Grace Kelly, tyle, Ŝe ta kobieta miała na twarzy i szyi trzy okropne blizny, które z blizny Tabithy robiły kpinę. Spod blizn kobiety wystawał czerwony tatuaŜ bardzo podobny wzorem do tatuaŜu Vanea. Wyglądała, jakby nie mogła mieć więcej niŜ dwadzieścia parę lat, a jednak kobieta zachowywała się jak największa królowa. Weszła do pokoju, jakby naleŜał do niej, a ktoś próbował to poddawać w wątpliwość.
183
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Blond warkocze były elegancko owinięte wokół jej głowy, podtrzymywane przez złotą przepaską ozdobioną, jak się okazało bardzo duŜymi diamentami, rubinami i szafirami. Bride skrzywiła się na ubranie kobiety. Miała no sobie coś, co wydawało się być kostiumem z odcinków Xeny. Był to złoty pancerz zakrywający jej tors, ale zostawiając jej ramiona odkryte, z wyjątkiem złotych karwaszy. Jej Ŝywoczerwona i ciemno zielona pledowa spódnica, była obszerna i wielowarstwowa. Największe wraŜenie robiło to, Ŝe miała miecz, łuk i kołczan przypięte do pleców. O tak. Bride była zdecydowanie świrnięta, tak postanowiła. Jej umysł rozbił się całkowicie. MoŜe była nawet martwa. Teraz właśnie, grała bez Ŝadnych wyjaśnień. Grace Kelly, albo Bryani, jak nazwał ją demon, badała Bride. - Czy on cię skrzywdził, dziecko? Bride spojrzała na demona. - Zdefiniuj krzywdę. To znaczy, ja naprawdę nie chciałam być tu zabrana, niezaleŜnie od tego gdzie to „tu” jest. - Nie Alastor. – Bryani rzuciła z akcentem, który nie był podobny do niczego. – Ten drugi. Ten drań wilk. Skrzywdził cię? Bride była podwójnie skołowana. - Masz na myśli mojego psa wilka, czy mojego chłopaka, który myśli, Ŝe jest wilkiem? Bryani chwyciła ją za rękę i podsunęła jej pod twarz. - Ten, którego ręka pasuje do twojej. Czy on cię zgwałcił? - Nie – powiedziała dobitnie Bride, wyrywając rękę z uścisku kobiety. – On nic mi nie zrobił. Bryani wypuściła z ulgą powietrze, a następnie skinęła na demona. - Znalazłeś ją na czas. Dziękuję Alastorze. Demon pochylił przed nią głowę. - JuŜ skończyliśmy. – zniknął natychmiast i zostawił je same. 184
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bryani nie wydawała się być zaskoczona dziwnością tego zachowania. Wyciągnęła rękę do Bride. - Chodź, dziecko. Chciałabym, Ŝebyś poszła do sali, gdzie wszyscy będziemy mogli cię chronić, kiedy jesteś opatrzona znakiem krycia. W pierwszym odruchu, chciała się odsunąć, ale zmusiła się do złapania ręki kobiety. Co do cholery? JuŜ straciła rozum. W ostateczności mogła sprawdzić dokąd ją to zaprowadzi. Miała nadzieję, Ŝe to miejsce będzie ładniejsze i cieplejsze niŜ ten spartański pokój. Bride zaśmiała się na tą myśl. - Czy widziałaś ten odcinek Buffy, kiedy Sarah Michelle Gellar przenosi się pomiędzy domem wariatów a swoim Ŝyciem w Sunnydale jako zabójca? Bryani przekrzywiła głowę. - Kto to jest Buffy? Czy ona teŜ jest Lykos, albo Katagarem innego rodzaju? Bride była nieco zawiedziona, Ŝe jej wyczarowana eskorta, nie miała pojęcia kim jest Buffy. - NiewaŜne. Oczywiście to jest moja wersja Sunnydale i wkrótce się obudzę w mojej przytulnej celi. Bryani puściła ją, kiedy wyszły z pokoju. Bride wyszła za nią z chaty, by znaleźć się pośrodku czegoś, co wydawało się być zieloną doliną, z górami wznoszącymi się dookoła nich. Było pięknie, chociaŜ raczej zimno jak na jej gusta. Nie miała pojęcia, jak się tutaj dostała. To nie był Nowy Orlean, w którym była pięć minut temu. Co dziwniejsze, wszyscy wokół niej byli ubrani w staroŜytne ubrania i mówili językiem, którego nawet nie mogła zrozumieć. I kaŜdy człowiek przystawał by gapić się na nich, kiedy przechodzili obok. Natychmiast nastała cisza. Upiorna. Kobiety przy prowizorycznych studniach. Te, które niosły kosze i rozmawiały. Nawet dzieci przestawały grać.
185
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Ale to męŜczyźni przyciągali uwagę Bride, zwłaszcza kiedy wszyscy z nich zatrzymywali się i odwracali patrząc na nią jakby była ich ofiarą. Zrozumiała, Ŝe kaŜdy w tej wiosce, oprócz demona, to idealny, wspaniały okaz ludzkiej fizjonomii. To z pewnością był sen, albo jakiegoś rodzaju złudzenie. Nawet chippendalesi nie mieli takich mięśni brzucha. I nawet kobiety. Były uosobieniem powodu, dla którego Bride nie chciała kupować czasopism o modzie. Jeśli nie wiedziałaby lepiej, pomyślałaby, Ŝe wpadła do króliczej nory Hollywoodzkich dodatków. Bride podąŜyła za Bryani do duŜego drewnianego budynku, który przypominał jej trochę niskobudŜetowy film o Królu Arturze. Wykonany z wikliny i gliny, był spartański w środku, poza wyjątkowo duŜym palenisku płonącym na środku, otoczonym przez długie drewniane stoły i ławy. Po podłodze zostało rozrzucone coś, co wyglądało jak suszone chwasty i zioła. Gdy tylko Bride weszła, znalazła się pośród wspaniałych ludzi, niektórzy z nich naprawdę ją wąchali. - Przepraszam? – powiedziała odganiając ich. – To jest moja fantazja i wolałabym, gdybyście tego nie robili. Wysoki blondyn przechylił głowę w sposób, przypominający jej psa. Posłał wyreŜyserowane spojrzenie w kierunku Bryani. - Dlaczego przyprowadziłaś tu Katagarską kurwę? Bryani odciągnęła Bride od ludzi i stanęła pomiędzy nimi. - Ona nie jest kurwą. Jest przeraŜoną ludzką kobietą, która nie rozumie co się z nią stało. Myśli, Ŝe oszalała. Blondyn roześmiał się. - Myślę, Ŝe powinniśmy odesłać ją do jej partnera, w taki sposób, w jaki Katagarzy wysyłali nasze partnerki do nas. – Zrobił krok w ich kierunku. Bryani wyciągnęła zza pleców miecz i zwróciła go przeciw niemu. - Nie zmuszaj mnie, Ŝebym cię zabiła Arnulf. Sprowadziłam ją tu, Ŝeby ją bronić. - Więc popełniłaś błąd. 186
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bryani była osłupiała. - Jesteśmy ludźmi. - Aye. – zgodził się, przesuwając niebezpieczny uśmieszek na Bride. – I pragnę zemsty, tak samo jak ty, moja księŜniczko. Moja partnerka leŜy martwa od ich maltretowania. Mówię, Ŝe zwrócimy to ich kobietom ze zdziesięciokrotnioną siłą. Kiedy męŜczyźni zaczęli podchodzić, rozległ się krzyk. Wszyscy zamarli. Bride odwróciła się i zobaczyła otwierające się drzwi. Przeszedł przez nie starzec. Jego włosy były białe i miał brodę przypominającą jej stare teledyski ZZ Top. Obok niego był duŜy brązowy wilk. Jak u Bryani, połowę twarzy starego męŜczyzny pokrywał niesamowity zielony tatuaŜ. - Co się tutaj dzieje? - Błagamy o moralne zadośćuczynienie – powiedział Arnulf. – Twoja córka przyprowadziła partnerkę Katagara do naszego stada. Chcemy jej. Starzec omiótł oceniającym spojrzeniem Bride, po czym spojrzał na Bryani. - Musiałam ojcze – powiedziała Bryani, opuszczając miecz. – Nie było innej moŜliwości. Starzec nakazał innym, by ich zostawili. Zrobili to niechętnie. A zanim wyszli, niektórzy z nich zawyli jak zwierzęta. Inni patrzyli na nią z obietnicą wrócenia do tej dyskusji. Po raz pierwszy, Bride była przestraszona. Coś było nie tak z jej „fantazją”. Gdyby nie wiedziała lepiej, przysięgłaby, Ŝe to było realne. Ale nie mogło być. Prawda? Kiedy zostali sami, straszy męŜczyzna zaprowadził ich do stołu, na wysokim podium. Dwa krzesła, które wyglądały jak dwa duŜe ręcznie rzeźbione trony zakończone wilczymi głowami stały za stołem. - Co ty sobie myślisz Bry? – zapytał jej towarzysz. - Chciałam ją bronić, ojcze. Czy to nie jest to, co czynią StraŜnicy? Czy nie jesteśmy po to, Ŝeby chronić świat przed Katagarskimi zwierzętami? 187
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Spojrzał z pogarda na jej słowa. - Ale ona jest sparowana z jednym z nich. - Nie połączyli się jeszcze. Jest tylko naznaczona. Jeśli zatrzymamy ją tutaj, dopóki znak nie zginie, będzie od niego uwolniona. Starzec potrząsnął głową, podczas gdy jego wilk podszedł by ją obwąchać. Bride zastanawiała się, czy pozostanie wilkiem, czy zmieni się w coś innego. - Dlaczego po prostu nie zabiłaś jej partnera? – zapytał starzec. Bryani spojrzała przed siebie. Stary człowiek wydał zmęczone westchnienie. - Mówiłem ci, Ŝeby ich zabić wieki temu, córko. Złość zapaliła się w jej oczach. - Próbowałam go zabić, pamiętasz? Stał się zbyt silny. Starze wydał zniesmaczony dźwięk z głębi gardła. - Jest pod twoją ochroną. Zbiorę pozostałych i tym razem gdy do nas przyjdzie, dokończymy to, co zaczęliśmy. Bryani skinęła głową, po czym skinęła na Bride stojącą za nią. Poprowadziła ja koło tronów i przez wąski korytarz do pokojów obok wielkiej sali. Miejsce w większości było spartańskie, ale posiadało udogodnienia, jak duŜe, wyściełane futrami łoŜe i powieści z dwudziestego pierwszego wieku. Bride podniosła Dark Champion Kinleya MacGregora i roześmiała się. O tak, w tym miejscu to był dobry sen. - Czy moŜesz wyczarować mi Colę? – spytała Brani. – Czuję, Ŝe jednej potrzebuję. - Nay, nie mogę. To wymagałoby podróŜy w przyszłość, a moje moce zostały zabrane – jej ton był zły i gorzki. – To dlatego musiałam przywołać demona, by cię zabrać. - Kto zabrał twoje moce? - Mój partner – Bryani wypluła te słowa. – On wiele mi ukradł, ale nie bój się. Jego syn cię nie ruszy. Postaram się o to. Bride odłoŜyła ksiąŜkę, na małej stercie na nocnym stoliku. 188
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Wiesz, nic z tego nie ma dla mnie sensu. Bryani połoŜyła ręce na biodrach, kiedy się do niej zwróciła. - A co powiesz na to? Tak zwany męŜczyzna, który cię porwał, Vane, to wilk, którego wbrew swojej woli zmuszona byłam urodzić ponad czterysta lat temu. I jeśli bym mogła, zabiłabym go dla ciebie. - Co proszę? Bryani zignorowała ją, wyjaśniając. - Podobnie jak większość kobiet, kiedy byłam młoda, byłam teŜ głupia. Na moim pierwszym patrolu ze StraŜnikami, podczas polowania na Katagarskie wilki, zostałam schwytana przez naszych wrogów, którzy sądzili, Ŝe świetną zabawą będzie zgwałcenie mnie. Bride robiło się niedobrze od słuchania opowieści Bryani. Fala współczującego bólu poŜerała ją. To biedna kobieta. Nie mogła sobie wyobrazić niczego gorszego. I ona była matką Vanea. Jej usta wykrzywiły się, Bryani potrząsnęła głową. - Ale Mojry są często okrutne i tak jak ty, zostałam sparowana z jednym z tych zwierząt, którzy mnie skrzywdzili. Ojciec Vanea trzymał mnie w niewoli przez kilka tygodni i nadal mnie wykorzystywał, starając się mnie zmusić, bym przyjęła go jako partnera. Oni nie mogą, no wiesz. Akceptacja jest wyłącznie w naszych rękach. Nie w ich. To nie mogła być prawda. Bride śniła, choć dlaczego miała taki sen, nie miała pojęcia. - Nie wyglądasz jak Vane – niczym nie zmącona nienawiść zaświeciła w oczach Bryani. – On wygląda tak, jak jego brudny ojciec. Bride zmarszczyła brwi, przypominając sobie Furyego, mówiącego jej to samo. Ach, jej umysł odtwarzał złudzenia. Miało to sens. Tak jakby. Ale dlaczego miałaby tworzyć takie tragiczne historie? Bride nie była osobą, która komukolwiek źle by Ŝyczyła, a najmniej matce Vanea. Czy to mogło być prawdziwe? Czy to było moŜliwe?
189
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bride podeszła do blond kobiety i wzięła jej dłoń w swoje ręce, oglądając je. - Nie masz znaku. - Nay. Jeśli sparowanie nie zostanie zakończone w ciągu trzech tygodni, znak zanika, a my kobiety mamy wolność, by iść swoją drogą. MęŜczyźni pozostają jałowi do końca naszego Ŝycia. Bride zmarszczyła na nią brwi. Bryani była naprawdę wysoka. - Zostawiłaś jego ojca impotentem? Blask złości pojawił się z orzechowo brązowych oczach Bryani. - Zostawiłam mu więcej, niŜ to. Kiedy urodziły się moje dzieci, zabrałam trójkę moich ludzkich i zostawiłam mu troje szczeniąt, by przypominały kastratowi co mi zrobił. Jestem pewna, Ŝe nie ma dnia, w którym nie marzy o zabiciu mnie, jeśli tylko miałby taka szansę. Bride skuliła się na tą myśl. - Dlaczego ja o tym śnię? – zapytała. – Nie rozumiem tego koszmaru. Bryani potrząsnęła głową. - To jest prawdziwe, Bride. Wiem, Ŝe w ludzkim świecie, takie rzeczy, które opisuję się nie zdarzają. Ale musisz mi wierzyć. Są rzeczy w codziennym Ŝyciu, o których nie zdajesz sobie sprawy, Ŝe istnieją. - W jednej chwili Bryani stała przed nią, by w następnej stać się duŜym białym wilkiem, który był przeraŜająco podobny, do jej adoptowanego zwierzaka. Bride cofnęła się. To nie było prawdziwe. Nie było. - Chcę wrócić do domu – powiedziała głośno. – Muszę się obudzić. Proszę, BoŜe, pozwól mi się obudzić.
Vane wycofał się z transu, kiedy zdał sobie sprawę, gdzie była jego partnerka.
190
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bride była w ojczyźnie jego matki. W miejscu, do którego poprzysiągł sobie, Ŝe nigdy nie wróci. Był tam tylko raz. Dawno temu, kiedy wytargował z Acheronem Parthenopaeusem, Ŝe pomoŜe mu odnaleźć jego rodzoną matkę. Do dziś Vane nie wie, dlaczego chciał ją znaleźć. Być moŜe to przez te wszystkie lata Ŝycia z nienawidzącym go ojcem i chciał zobaczyć, czy matka moŜe go tolerować. A moŜe dlatego, Ŝe stał się człowiekiem, myślał, Ŝe ona moŜe go zaakceptować. Zamiast tego, próbowała go zabić. „Przeklinam dzień, w którym cię urodziłam.” Jej słowa nadal rozbrzmiewały głęboko w nim, a teraz ona zadała ostateczny cios. Uwolniła demona, Ŝeby porwał jego partnerkę. śaden Zwierzo-Łowca, nie mógł przenieść człowieka z jego czasów bez jego zgody. Tylko demony i bogowie byli z tego zwolnieni. Ale dlaczego? Dlaczego matka miałaby zabrać ją do Ciemnych Wieków w Wielkiej Brytanii? Nie ufał swojej matce. Jej nienawiść do niego i do jego ojca była zbyt duŜa. Vane nie ufał ludziom. Nie, był odpowiedzialny za Bride, a ostatnią rzeczą, której potrzebowała, to przebywania samotnie wśród Arkadyjskiego klanu w przeszłości, w czasach jego narodzin. Musiał iść tam i zaŜądać jej i wrócić z nią do domu. Tylko tym razem, nie ma Ŝadnego wsparcia. Był sam. Miał tylko nadzieję, Ŝe przeŜyje spotkanie. W przeciwnym razie, Bride moŜe zostać uwięziona w pułapce przeszłości na wieki.
191
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Rozdział 9 PoniewaŜ godziny upływały wolno, podczas gdy Bride była zamknięta w pokoju, wiele się nauczyła. To nie był sen. Nie wiedziała, jak to mogło być prawdziwe, ale nie miała innego wyboru, jak tylko pogodzić się z faktem, Ŝe to nie był szpitalny odcinek Buffy, albo złudzenie. Wszystkie osoby były prawdziwe i mieli najgorzej smakujące jedzenie, którego kiedykolwiek próbowała. Nic dziwnego, Ŝe wszyscy byli tak cholernie chudzi. Jej taca, z ledwo tkniętym jedzeniem została ustawiona na stoliku z ksiąŜkami. Bride chodziła po pokoju, gdy słuchała ludzi, którzy w holu debatowali nad tym, co powinni jej zrobić. To było straszniejsze z kaŜdą minutą. Nagle poczuła za sobą ruch. Bride odwróciła się, by znaleźć za sobą męŜczyznę, który przypominał jej Vanea. Miał takie same wielokolorowe ciemne włosy i zielone oczy, a jego twarz była dziwnie podobna. Ogolony, nosił włosy dłuŜsze niŜ Vane i ubrany był w staroŜytne skóry i części zbroi. Tak jak Bryani, miał przypięty do pleców miecz. Przyglądał jej się w sposób, który zdecydowanie przypominał jej dzikie zwierzę oceniające swoją zdobycz. - Kim jesteś? - zapytała go. Nie odpowiedział. Zamiast tego zbliŜył się tak, Ŝe mógł wziąć jej rękę w swoją i patrzeć na jej naznaczoną dłoń. Nienawiść zapłonęła w jego oczach. Nim zdąŜyła mrugnąć, w jakiś sposób zabrał ją z pokoju do centrum sali gdzie znajdowała się rozgniewana grupa ludzi. Czuła się jak jedyny rozgrzany kamień w gnieździe Ŝmij. Ich donośne głosy wzrosły o dziesięć tonów, kiedy się pojawiła. - Dare! - rozległ się krzyk starca. - Dlaczego ją tu sprowadziłeś? Sobowtór Vanea rzucił Bride złowrogie spojrzenie.
192
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Wzywam do timorii148 przeciwko jej partnerowi. Argument przetoczył się w tłumie. - Nay – powiedziała Bryani, torując sobie do nich ścieŜkę przez tłum. - Co się stało, matko? - zapytał Dare, zwracając się do Bryani. – CzyŜby twój stosunek do zwierząt, które na nas Ŝerują się zmienił? - Sam dobrze wiesz. - Więc pozwól nam oddać mu to, co on dał nam. Bryani wyciągnęła swój miecz na syna. - ZłoŜyłam przysięgę StraŜników, by chronić. - Katagarską kurwę? - zapytał Dare, przerywając jej. Pchnął Bride do Bryani. - Ona śmierdzi ich zapachem. Mówię, Ŝebyśmy załatwili to raz a dobrze. Rozbrzmiał doping. Bride zadrŜała z przeraŜenia. - Ojcze? - Bryani powiedziała do starca. - Czy tak ma być? Starzec przeskanował tłum, nim stanął przed swoją córką. - Powinnaś skonsultować się ze mną zanim ją tu sprowadziłaś, Bryani. Szukasz ochrony dla naszych wrogów, gdy nie ma wśród nas rodziny, która nie byłaby rozszarpana przez Katagarian. Na bogów Olimpu, spójrz co zrobili naszej własnej rodzinie. Straciłem zdrowie psychiczne twojej matki i wszystkie moje dzieci, by chronić cię przed nimi. Ledwo wróciłaś z ich szponów i to tylko dlatego, Ŝe postanowiłaś walczyć. A teraz prosisz o łaskę dla jednego z nich? Czy ciebie teŜ sprowadzili do całkowitego szaleństwa, córko? Posłał mniej niŜ sympatyczne spojrzenie w stronę Bride. - Poddamy timorię pod głosowanie. Kto z was mówi tak? Ryk był tak głośny, Ŝe Bride musiała zatkać uszy. - Kto mówi nie? - Ja – powiedziała Bryani, ale jej głos był jedyny z tłumu. Starzec spojrzał na swoich poddanych i wziął głęboki oddech. - Więc zdecydowano. Przygotujcie człowieka do timorii. 148
Jakiś rodzaj kary dla Katagarian
193
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bride miała bardzo złe przeczucia, Ŝe timoria nie jest dobra rzeczą, zwłaszcza kiedy trzy kobiety podeszły by ją odciągnąć. - Co się dzieje? - zwróciła się do kobiet, które ją złapały. - Co to jest timoria? - Tak mi przykro, Bride. - powiedziała Bryani, zanim została odepchnięta. - Proszę, wybacz mi. Przebaczyć co? - Słucham? - Bride rzuciła się histerycznie, próbując odsunąć od siebie ręce kobiet. Nie miało to sensu. - Czy moŜecie mi do cholery powiedzieć, co tu się dzieje? NajwyŜsza z kobiet zwróciła się do niej z warknięciem. - Dla połączonych z Katagarami jest tylko jedna kara. Będziesz oddana niesparowanym męŜczyznom z naszego klanu. - Oddana w jaki sposób? Spojrzała w twarz kobiety, to powiedziało jej wszystko. Zamierzali ją zgwałcić. Bride krzyczała i walczyła ze wszystkich swoich sił. Vaneowi zabrało minutę określenie połoŜenia, kiedy przybył do staroŜytnej Brytanii. PodróŜe w czasie zawsze go dezorientowały. Skoki w czasie zabierały duŜo mocy. Musiał być teraz ostroŜny. Jeśli wyśle sondy, Ŝeby odszukać Bride, mogą one zostać wychwycone przez jego matkę lub jej ludzi. Nie dlatego, Ŝe się ich bał. Ale nie chciałby iść na wojnę bez armii. W tych czasach, rządzili ludzie jego matki. Jego dziadek uznany był za jednego z najpotęŜniejszych wilków i mówiło się, Ŝe stary, dobry dziadzio zabił więcej Katagarian, niŜ jakikolwiek inny StraŜnik w historii. Vane wziął głęboki wdech gdy przeskoczył z wioski za Ŝywopłot przy którym przykucnął. Będą się go spodziewali. Tak jakby. Vane usłyszał szelest czegoś, w lesie za nim. Odwracając się, spodziewał się, Ŝe będzie to dzikie zwierzę, albo któryś z ludzi jego matki. Ale nie. 194
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
To był Fury. Vane nie byłby bardziej zaskoczony gdyby znalazł przed sobą matkę. To przynajmniej miałoby jakiś sens. Obecność Furyego nie miała Ŝadnego. Wilk błysnął do ludzkiej postaci i gapił się z całą swoją nagą grozą na Vanea, który szybko odwrócił wzrok. - Co do diabła tutaj robisz? - zapytali siebie jednocześnie. - WłóŜ na mnie jakieś ubranie – powiedział Fury, warcząc, kiedy zakrywał się dłońmi. Zanim oślepł, Vane wyświadczył mu przysługę i ubrał go w czarne jeansy i T-shirt. - Dlaczego tu jesteś, Fury? Mówił przez zaciśnięte zęby. - Robię to, co mówiłem, Ŝe będę robił. Odciągam tesserę od ciebie i Bride, tylko, Ŝe ty jesteś tutaj, a oni tam – Fury gniewnie wskazał na wzgórza znajdujące się niedaleko. - Miałeś być w Nowym Orleanie, kretynie, nie w Brytanii. Przyglądając się Furyemu, Vane zmarszczył brwi. - Dlaczego sprowadziłeś tesserę tutaj? Fury posłał mu złe spojrzenie. - PoniewaŜ był to najprostszy sposób, który znałem, by wyeliminować ich wszystkich. Nie mogę zrobić tego sam, więc pomyślałem, Ŝe Bryani połknie haczyk i poćwiartuje tesserę Markusa. Vane był jeszcze bardziej zdezorientowany i podejrzliwy niŜ wcześniej. - Wiesz o Bryani? Fury przewrócił oczami. - Tak. To ona z radością przebiła mnie i zostawiła na pewną śmierć kilka wieków temu. Chcesz zobaczyć blizny? Vane złapał zapach zbliŜającego się do nich Stefana149. Fury złapał go za rękę i pociągnął w stronę zagajnika. - Słuchaj, tutaj jesteśmy w powaŜnym niebezpieczeństwie. Arkadyjczycy nienawidzą nas z pasją. 149
Stefan jest prawą ręką, Markusa (ojca Vanea)....
195
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Wiem. - Nie, nie wiesz - powiedział Fury całkowicie powaŜnym tonem. Naprawdę nie wiesz jak wiele są w stanie zapłacić, by dostać nas na śniadanie. Musimy się stąd wydostać. Vane wyszarpnął swoją rękę. - Bride jest w tej wiosce i nie ruszę się stąd, dopóki nie będzie jej ze mną. Fury zaklął. - Jak długo tam przebywa? - Nie wiem, dopiero przybyłem. Czas nie płynie tak samo w obu okresach, wiesz to. - Dobra, natychmiast musimy się do niej dostać i modlić się, Ŝeby nie była tam długo. - A jak myślisz, dlaczego tu jestem? Fury wydawał się go nie słyszeć. - Dobra, myśl, myśl, myśl - spojrzał na Vanea. - Masz jakieś pomysły? - Idę tam i wydostaję moją partnerkę. - Bryani rzuci zaklęcie, Ŝeby ograniczyć twoje moce. - Pozwólmy jej spróbować - zaśmiał się Vane. - BoŜe, masz jaja - powiedział z szacunkiem, pod nosem. - A co do cholery. Nie moŜna Ŝyć wiecznie. Po prostu obiecaj mi, Ŝe jeśli coś pójdzie nie tak, prędzej mnie zabijesz niŜ zostawisz mnie z nimi. W jego prośbie była taka gorliwa szczerość, Ŝe Vane był zaskoczony. Co oni zrobili Furyemu? - Przyrzeknij mi Vane. - Przysięgam. Nim Fury mógł coś powiedzieć, Stefan, Aloysius i Petra przedarli się przez las w wilczej formie. Z opuszczonymi głowami, wilki otoczyły ich, warcząc i kłapiąc zębami. - Cholera! - warknął Fury, kiedy wilki pochyliły się, przygotowując się do ataku. Krzyk rozległ się z wioski. 196
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Vane się nie wahał. Chwytając Furyego, błysnął w chwili, gdy Stefan miał ich dosięgnąć. Bride wbiła obcasy w ziemię i ugryzła jedną z kobiet. Kobieta warknęła i uderzyła ją. Bride ugryzła ją ponownie. Niech ją diabli, jeśli pozwoli, by ją zniewolili. Nie mogła być jak Tabitha, ale mogła gryźć i wyrywać im włosy. Jeden z męŜczyzn podszedł i owinął rękę wokół szyi Bride. - Puść ją - stalowy głos Vanea odbił się echem, kiedy powoli wypowiadał kaŜde słowo. Oczy Bride były pełne łez, kiedy usłyszała najświętszy głos w świecie. Bride spojrzała w prawo, Ŝeby zobaczyć Vanea stojącego w swojej ludzkiej postaci z jej białym wilkiem u boku. Dlaczego nie był uzbrojony? MęŜczyźni stojący najbliŜej niego, zaatakowali masowo. Oszołomiona stała i patrzyła, jak obracał się i posyłał ich na ziemię. Ruszał się tak szybko, Ŝe ledwie mogła go zobaczyć. Następnie Vane zniknął, by pojawić się u jej boku. Kobiety zamierzyły się do niego. Vane wysłał jedną w powietrze, w tłum stojący z tyłu, podczas gdy robił unik, podstawił drugiej nogę, a trzecią przerzucił przez głowę, posyłając ją na ziemię. Zapomnij o Hollywood, nie mieli nic z szybkości i zwinności Vanea. Kiedy Vane rozwiązywał jej ręce, słyszała jak wilk warczy walcząc. Bride zarzuciła mu ręce na ramiona w chwili gdy była wolna i przylgnęła do niego, kiedy kobiety próbujące się do nich dostać, były odrzucane do tyłu, przez rodzaj niewidzialnego muru. - Fury! - zawołał Vane. Wilk biegł w ich stronę. Człowiek go gonił, ale takŜe odbił się od muru. Fury zmaterializował się jako nagi męŜczyzna i złowrogo zaśmiał się na swoich prześladowców. Bride była zupełnie zaskoczona pojawieniem się nagiego brata Vanea, któremu musiała przyznać, Ŝe ma wspaniałe ciało. Och, do licha, nie było nikogo kto się pojawiał. Vane pstryknął palcami, a ubranie pojawiło się na Furym. 197
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Dare przeklął na nich. - Wydawało mi się, Ŝe mówiłaś, Ŝe zabiłaś Furyego, matko. Fury rzucił Dareowi spojrzenie pełne przekąsu i odrazy. - Och, robiła co mogła, młodszy braciszku, ale zwierzęta mają silną wolę przeŜycia - spojrzał na Bryani. - Prawda matko? Dare rzucił się na Furyego, by zostać odrzuconym do tyłu przez nicość. W zasadzie kaŜdy, kto próbował dostać się do Bride, Furyego czy Vanea, zostawał odrzucony na ziemię. - Co to jest? - warknął Dare uderzając w niewidzialną ścianę mieczem. Fury zaśmiał się ponownie. - To twój największy koszmar, adelphos. Poznaj najstarszego z naszego miotu - wskazał na Vanea. - Moce Vanea czynią drwinę z mocy wszystkich tutaj, nawet dziadka. Spojrzał na Bryani. - Miałaś rację mamo. Mieszanina krwi Arkadyjskiej i Katagarskiej stworzyły czarodzieja o niezwykłej mocy. To zwyczajnie nie byłem ja. Wybacz. Serce Vanea waliło mocno, kiedy słuchał i rozumiał. Fury naprawdę był jego bratem. Ale to nie było teraz dla niego waŜne, w tej chwili waŜne było tylko bezpieczeństwo Bride. Jeden z Arkadyjczyków podszedł do Vanea od tyłu. Odwrócił się i odrzucił go do tyłu. - Masz szczęście, Ŝe nie jestem zwierzęciem, którym myślisz, Ŝe jestem - warknął na Akadyjczyka. – Ale jeśli znowu zbliŜysz się do mojej partnerki, będę nim. Dare zaśmiał się okrutnie. - W porządku, weź swoją kobietę. Pełni księŜyca nie będzie przez kolejne trzy tygodnie, co daje nam mnóstwo czasu na upolowanie i zabicie cię. Musisz kiedyś spać. A wtedy będziesz nasz. Fury potrząsnął głową. - Nie słyszałeś tego, co powiedziałem na temat Vanea, prawda150? Szkoda, Ŝe to nie ja urodziłem się z jego mocami. Gdyby tak było zabiłbym 150
Pewnie słyszał, ale jest za tępy Ŝeby to zrozumieć... wiecie... kumulacja genów ojca i matki....
198
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
was wszystkich. Ale myślę, Ŝe on jest lepszym człowiekiem ode mnie. Vane uśmiechnął się zimno na swojego „ludzkiego” brata. Dare wyglądał bardziej jak Fang, gdy ten był w ludzkiej postaci. To była wielka szkoda, Ŝe nienawiść ich rodziców do tego doprowadziła. Zrodzili i zatruli całą nową generację. Ale znowu, Vane nigdy nie myślał o współegzystowaniu ze swoimi arkadyjskimi krewnymi. Wyrzucili go i wykreślili wieki temu. Vane uśmiechnął się złowrogo do Darea. - W przeciwieństwie do ciebie, braciszku, nie potrzebuję pełni księŜyca do skoków w czasie. I w jednym oka mgnieniu, wszyscy, Bride, Fury i Vane byli w Nowym Orleanie, bezpieczni, wewnątrz domu Kyriana. - Myślę, Ŝe potrzebuję fiolkę Tylenolu151 - powiedziała Bride oddalając się od Vanea i siadając na najbliŜszej kanapie. - I duŜo wódki, Ŝeby go popić. Kyrian, Amanda i Tabitha wbiegli do pokoju. - To było szybkie - powiedziała Tabitha. – Cholera, Vane, nie grzebałeś się, co? Vane zignorował pytanie Tabithy, klękając przed Bride. - Wszystko w porządku? - Nie wiem - odpowiedziała szczerze, kiedy gapiła się na niego w odrętwiającej histerii. - Mój chłopak jest psem, jego matka psychopatką, a mnie ledwo co ominęło bycie główną atrakcją niskobudŜetowego porno, z tanimi kostiumami i okropnym Ŝarciem. To znaczy, co to jest? „Witam w mojej rodzinie, teraz prześpisz się ze wszystkimi moimi braćmi i mam na myśli wszystkich swoich braci, kuzynów, znajomych, do diabła kaŜdego”? Wiesz, większość krewnych przynosi zapiekankę, a nie czterystu-letniązemstę. Dobrze było teraz wygłosić tyradę, ale nadal była przeraŜona. Nic teraz dla niej nie wydawało się bezpieczne. Nic. - Czy jestem bezpieczna, Vane? Czy jest ktoś inny, kto błyśnie do pokoju i zabierze mnie kto wie gdzie? Nie chcę zobaczyć Barneya 151
Tylenol – środek przeciwbólowy, którego substancją czynną jest paracetamol.
199
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
prawdziwego dinozaura152, którego gonią nadzy jaskiniowcy. Nie chcę widzieć niczego, poza moim normalnym Ŝyciem w Nowym Orleanie. Vane pochwycił jej twarz w dłonie. W jakimś stopniu, ten dotyk ją pocieszył. - Jesteś bezpieczna, Bride. Nie pozwolę, Ŝeby ktokolwiek cię zabrał, przysięgam. - A ja powinnam ci wierzyć, dlaczego? - Bo daję ci moje słowo. - Tak więc, to wszystko załatwia, co? - Bride potrząsnęła głową. - Po tym, nie mogę doczekać się spotkania z twoim ojcem. ZałoŜę się, Ŝe jest jedną wielką beczką śmiechu153.- patrzyła się na Vanea, jak na horror z kilku ostatnich godzin, którego doświadczyła. - Masz jakieś inne rodzinne tradycje, o których powinnam wiedzieć? Kości ukryte w ogrodzie? Szalone ciotki? Pchły? Spojrzała na Furyego. - Nie muszę z nim teraz się przespać, prawda? Tabitha podniosła na to brwi. - W jakim miejscu ona wylądowała? Brzmi, jakby to mogła być zabawa. - Chcesz iść? - zapytał Fury. - Mogę cię tam zabrać. - Fury – warknął Vane. Masz juŜ dosyć odpowiedzi. Nie zadzieraj z ludźmi. - Ty teŜ Tabitho - powiedział Kyrian. Amanda dźgnęła go łokciem w brzuch. - Co? - zapytał niepewnie Kyrian. Vane usiadł na piętach i spojrzał na Amandę i Kyriana. - ZałoŜyłem tarczę na dom, Ŝeby trzymać ich z dala. Powinienem je odbierać. Nie mam pojęcia, co jeszcze potrafi demon, zwłaszcza, jeśli Amanda ponownie go zaprosi do środka. - Nic. 152
http://3.bp.blogspot.com/_v7qmxEURI0/SomCGLebv5I/AAAAAAAAAmw/l75YVruW6Xc/S700/barney-the-dinosaur.jpg 153
Ja bym go raczej nazwała kontenerem pełnym gówna
200
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bride spojrzała na dźwięk nowego, męskiego głosu. Teraz, to była bez wątpienia ostatnia osoba, którą spodziewała się tutaj zobaczyć. ChociaŜ nie mogła sobie wyobrazić, dlaczego była zaskoczona. Przy tym jak się sprawy miały, wszystko co wiedziała, to Ŝe kobieta odbierająca jej zamówienie z supermarketu moŜe być zwierzo-węŜem albo zombie. Czemu nie? - Ash? - Bride zapytała, rozpoznając niezwykle wysokiego i niesamowicie seksownego, osobnika w pokoju. Wysoki na sześć stóp i osiem cali, ubrany w czarną skórę i posiadający aurę, która mogła być zdefiniowana jako czysta atrakcyjność seksualna, Ash Parthenopaeus, był trudny do pominięcia. - Znasz Acherona? - zapytał ją Vane. - Tak, przychodzi do klepu co kilka miesięcy, wraz z uroczą, choć dziwną dziewczyną, która praktycznie wykupuje wszystko. Bride spojrzała na Asha. - TeŜ jesteś jednym z tych dziwadeł, co? - Przyznaję się do winy - powiedział Ash, oferując jej uroczy uśmiech. - Świetnie - westchnęła Bride. - Czy jeszcze ktoś, o kim powinnam wiedzieć? Obecni w pokoju, rozejrzeli się głupkowato. Vane wstał i stanął naprzeciwko Asha. - Co wiesz o Alastorze? - To, Ŝe jest ograniczony. Twoja matka układała się z nim, Ŝeby porwał twoją partnerkę, Fanga i Furyego. To był bilet w jedną stronę. Zabrał Bride do twojej matki i ona nic nie moŜe juŜ zrobić, by negocjować z nim ponownie. - Jesteś tego pewny? Ash skrzyŜował ręce na piersi. - Mogę ci to zagwarantować. - Więc wróci po partnerkę Fanga154? - zapytał Fury. - Tak - powiedział Ash. - I odpowiadając na twoje kolejne pytanie, Tak. Po twoją partnerkę teŜ przyjdzie. 154
No z partnerką Fanga, to moŜe mieć problem... jak się braciszkowie zlecą...
201
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Fury zaklął. - Przykro mi - powiedział Ash. - Ale popatrz na jasną stronę tego. Twoja matka czyni zabawę z dysfunkcjonalności155. - Nie jesteś zabawny, Ash - powiedział Vane. - Myślałem, Ŝe będziesz dla mnie chronił Bride. - Miałem zamiar, ale nie mam czasu. Nawet ja nie mogę być w dwóch miejscach naraz. - Szkoda - powiedział Vane. – Skoro wiedziałeś o Alastorze, nie mogłeś mi o tym powiedzieć, zanim się to wydarzyło? - Właściwie ze mną nie rozmawiałeś prze te kilka ostatnich miesięcy, Vane. Poza tym, nie jest mądrze ingerować w los. - Nie znoszę kiedy zaczynasz o tym gównianym losie. Ta ja Acheron, nie jeden z twoich pierdzielonych Mrocznych Łowców. Wiem kim jesteś i co moŜesz zrobić. Niech cię szlak za pogrywanie sobie z nami. Ogień zapalił się w oczach Acherona. - Nie pogrywam sobie z tobą wilku i lepiej módl się, Ŝebym nigdy tego nie zrobił. Przez twarz Vanea, Bride mogła zobaczyć, Ŝe najchętniej zaatakowałby Asha, ale wiedział, Ŝe nie powinien próbować. - O czym jeszcze wiesz, a mi tego nie mówisz? - zapytał Vane. - Mnóstwo rzeczy. Ostateczny los świata. Następny prezydent. Czy Saints wygrają w ten weekend. Cholera, znam nawet liczby w loterii na dziś wieczór. - Naprawdę? - zapytała Tabitha, oŜywiając się. - Chcesz się nimi podzielić? No dalej Ash, potrzebuję numerów do Powerball. Proszę, proszę, proszę, podziel się. Pozwolę nawet Simi wyjeść mi cały popcorn jeśli mi powiesz. Ash parsknął, odwrócił się w kierunku Amandy, Kyriana i Tabithy. - Myślę, Ŝe Vane potrzebuje trochę prywatności, by porozmawiać ze swoim bratem i swoją partnerką. 155
Madd... weź to jeszcze rozkmiń, bo ja nie bardzo wiedziałam jak na polski to przełoŜyć... your mother puts the 'fun' in dysfunctional
202
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Tabitha jęknęła. - Ash, daj mi te numery! Spojrzał na nią z rozbawieniem. - Sześć. Tabitha podniosła ręce i poganiała go. - I? - Zdecydowanie szóstka jest wśród zwycięskich liczb. - Och, jesteś do bani. - powiedziała Tabitha, dąsając się chwilę, po czym wzruszyła ramionami dobrodusznie. - No, teraz skoro wiemy, Ŝe Ash jest okrutny, a Vane nie jest seryjnym mordercą, myślę, Ŝe powinnam wrócić do mojego sklepu. Zatrzymała się mijając Asha. - Nadal oglądamy film w piątek wieczorem? Ash skinął głową. - Będę tam. Jak zawsze. - Świetnie, więc do zobaczenia - Tabitha wyszła szybko. Kyrian patrzył na niego z otwartymi ustami. - Randkujesz z Tabithą? Ash posłał mu krzywy uśmiech. - Nie, ale uwaŜam, Ŝe jest bardzo zabawna. Krzyczy z najbardziej fascynujących rzeczy na ekranie i zjada więcej popcornu niŜ Simi. Muszę powiedzieć, Ŝe Tabby jest zdecydowanie jednym z moich ulubionych ludzi. - Jesteś chory, Ash - Kyrian powiedział idąc na tyły domu. - UwaŜam, Ŝe jesteś wspaniały - powiedziała Amanda, wyciągając rękę i pociągając jego głowę w dół. Pocałowała Asha w policzek. Puszczając go, odwróciła się w kierunku, w którym udał się Kyrian i powiedziała podniesionym głosem. - A mój mąŜ przez kilka kolejnych nocy będzie spał w pokoju gościnnym. Dziecko na górze zaczęło płakać. - Wezmę ją. - powiedział Ash znikając w mgnieniu oka. Amanda zatrzymała się przy kanapie. 203
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Będę w kuchni, jeśli będziecie czegoś potrzebować. - Jasne - powiedziała Bride. - Ty teŜ zamierzasz stąd zniknąć Amando? - Nie mam takiej moŜliwości - dotknęła pocieszająco dłoni Bride. Wiem jak się czujesz, Bride. Naprawdę. Tak jak ty, myślałam, Ŝe moja siostra jest krzyczącą wariatką, ale w ciągu kilku lat, dowiedziałam się, Ŝe jest dziwnie mądra. Po prostu weź głęboki oddech i uwierz w niemoŜliwe. posłała im zachęcający uśmiech i zostawiła ich samych. - Dobra - powiedział Fury, pocierając kark. - Myślę, Ŝe moŜesz mnie zwolnić i sobie pójdę. Szczęścia Ŝyczę. - Poczekaj - powiedział Vane wstając. - Ty naprawdę mnie nie zdradziłeś, prawda? - Nie, ja tylko planowałem zdradzić Stefana i jego grupę przed Arkadyjczykami. Konieczne było popieprzyć im w głowach, a nie tobie. patrzył na Vanea ostroŜnie. - Będę jednak szczery Vane. Nienawidzę cię i wkurzasz mnie bez końca. Zawsze. - Dlaczego? Co ja ci takiego kiedykolwiek zrobiłem? - Nawet nie masz pojęcia, co. - Powiedział Fury, w jego słowach było zimno i złość. - Mama nie zawsze była taka szalona, jaką dziś spotkałeś. Przynajmniej nie dla mnie. Fury spotkał wzrok Bride. - Bardzo mi przykro, Bride, z powodu tego, co ci zrobiła. Ale musisz zrozumieć, co Katagarzy im zabrali. Po tym, jak została porwana przez mojego ojca, jej zapach umoŜliwiał im odnalezienie jej. Podczas gdy oni odeszli z wioski, pojawiła się kolejna grupa, która zabiła wszystkie dzieci w wiosce. Oni zgwałcili i zamordowali większość kobiet. PrzeŜyły tylko te, którzy walczyli, a większość z nich, podobnie jak nasza babka, nigdy nie była juŜ w porządku. To dlatego nie widziałaś zbyt wielu kobiet w wiosce. Fury westchnął i odwrócił się do Vanea. - Nie wiesz o naszej Arkadyjskiej połowie. Od pierwszego porodu w naszym rodzaju, w rodzinie naszej matki pojawiali się Aristo w kaŜdym pokoleniu. Jej starszy brat, który zginął gdy została porwana, był jednym z nich. Nasz dziadek był kolejnym. Kiedy wróciła ze mną, Dare i Star myśleli, 204
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Ŝe ja takŜe nim będę. Miałem dziwny zapach, który uwaŜali za moc. - Ale ty nie jesteś Arkadyjczykiem. Fury potrząsnął głową. - Byłem yin do twojego yang. Byłem ludzkim dzieckiem, a kiedy dojrzewałem, moja podstawowa forma zmieniła się w wilczą. Vane skrzywił się. Rozumiał swojego brata lepiej, niŜ on sam. - Przykro mi. - Och, nie wiesz jak bardzo. Myślisz, Ŝe to trudne? Przynajmniej Anya i Fang przebywali z tobą. Chronili cię. Ja próbowałem się ukryć, ale w chwili gdy Dare dowiedział się czym byłem, powiedział matce. Zrobiła – przepraszam za grę słów – schyłek średniowiecza z mojego tyłka156. Vane nie spodziewał się niczego innego. Jego ojciec zrobiłby z nim to samo, kiedy dowiedziałby się prawdy. - Ona jest StraŜniczką. To jej zadanie, by zabijać Katagarian. - Tak, wiem. Byłem zbyt młody, Ŝeby ją pokonać. Zaatakowała mnie z niewyobraŜalnej zemsty i porwała mnie na strzępy. - Fury przerwał i cofnął się, jakby nawet teraz pamięć tego była zbyt trudna. - LeŜałem krwawiąc przez kilka dni, próbując się ukryć przed nią i przed innymi. Czy wiesz, dlaczego nie władam dobrze magią do cholery? Nikt mnie nie nauczył. Markus, pomimo wszystkich jego wad, wyszkolił was po powrocie z rocznego sprawdzianu przeŜycia. Sto lat byłem całkowicie samotny. I nie miałem odwago wejść do grupy Katagarian ze względu na Arkadyjski zapach, który miałem na sobie. Jedyną rzeczą, której się dobrze nauczyłem to, to, jak kamuflować mój zapach. A wszystko co teraz wiesz, to Ŝe jestem kłamcą.. Vane patrzył na niego twardo. Niebezpiecznie. - Nie jesteś. - Skąd wiesz? - Ash nie zostawiłby cię tutaj ze mną, jeśli byś nim był. Fury zaszydził z niego. - Pokładasz zbyt wiele wiary w Mrocznego Łowcę, który nie martwi się o nasz rodzaj. 156
She went, pardon the bad pun, medieval on my ass.
205
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Nie. Pokładam duŜo wiary w człowieka, który nie był dla mnie nikim, poza przyjacielem. - Vane skrzyŜował ręce na piersi. - Więc, dlaczego przybyłeś do naszego legowiska? - Z tego samego powodu, dla którego ty szukałeś mamy. Chciałem wiedzieć, jaka jest reszta mojej rodziny. Miałem zamiar powiedzieć wam kim jestem, ale gdy zobaczyłem, jak Markus gardził tobą i Fangiem, zorientowałem się, Ŝe byłoby to błędem. - Mogłeś nam powiedzieć. Przyjęlibyśmy cię. - I znowu, przypominam ci, Ŝe Dare, mój brat z jednego miotu, który był moim najlepszym przyjacielem, zdradził mnie. Dostarczył mnie do matki w sieci. Wychowałem się w wierze, Ŝe zwierzęta są niegodne zaufania i nieprzewidywalne, ale wiesz co? Zwierzęta zabijają tylko z dwóch powodów: w celu ochrony i dla poŜywienia. Ludzie zabijają z wielu innych powodów. Mimo tego co myślą, nie jesteśmy tak niebezpieczni, jak oni. Ale ty to wiesz, prawda? Vane skinął. Fury westchnął i znowu się cofnął. - No cóŜ, szczęścia Ŝyczę, albo coś. - Dokąd idziesz? - zapytał Vane. - Dokądkolwiek - Fury wzruszył ramionami. - Więc to tak? - zapytał Vane. – Zamierzasz przedstawić się jako mój brat i dalej ruszyć w drogę? - A co jeszcze? Nie chcesz mnie w pobliŜu. Jesteś cholernie pewny, Ŝe mnie nie potrzebujesz. Vane skrzywił się na to. Fury nawet nie miał pojęcia. Nie, nie miał. Jedyna rodzina jaką kiedykolwiek miał, zdradziła go. Nic dziwnego, ze jego brat go nienawidzi. Przynajmniej Anya i Fang sprzymierzyli się, by pokonać przeszkody. Fury był sam przez wieki. Zawsze zostawał w tyle klanu i z nikim nie rozmawiał. Podczas gdy inni tworzyli wewnętrzne kręgi przyjaciół i sojuszników, Fury zawsze pozostawał samotny. Z tego powodu, rzadko ubiegał się o wilczyce. 206
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
To musiało być straszne poznać swoich krewnych i nie pisnąć słowa. Jak często Fury obserwował ich śmiejące się trio? Widział ich stłoczonych jak rodzinę, przed resztą stada, wiedząc, Ŝe powinien się w niej znajdować. Przez tą zaniechaną przyjaźń, Vane czułby się wiecznie winny. Powinien wyczuć krew, która ich wiązała. Fury naprawdę był dobry w ukrywaniu swojego zapachu. - Jesteś moim bratem, Fury. - powiedział szczerze Vane. - Rodzina coś dla mnie znaczy. Jeśli nic więcej o mnie nie wiesz, powinieneś wiedzieć to. - Od kiedy jestem rodziną? - Od chwili kiedy się urodziliśmy i od chwili, w której przyszedłeś ostrzec mnie przed Stefanem. - Vane wyciągnął do niego rękę. - Nie potrzebuję przysięgi i związania braciszku. Jesteśmy rodziną. Fury zawahał się. A potem włoŜył swoją dłoń w rękę Vanea. Vane pociągnął go do przodu i przytulił. Gardło Bride zacisnęło się, kiedy zobaczyła ból na twarzy Furyego. Było pewne, Ŝe nie spodziewał się, Ŝe Vane zareaguje akceptując go. - Nie zdradzę cię, Fury. - powiedział Vane. - Nigdy. A jeśli Fang wróci, teŜ tego nie zrobi. Fury cofnął się o krok i skinął głową. - A jeśli wyjdziesz za te drzwi. - Vane mówił zza zaciśniętych zębów. Okaleczę cię za to. Fury roześmiał się. - W porządku, myślę, Ŝe zabawię tu chwilkę - odchrząknął i zrobił krok w tył. - Pewnie wy dwoje chcecie pogadać. Będę w kuchni, z Amandą. Vane poczekał, aŜ został sam z Bride, zanim się do niej odwrócił. - Piekielny dzień, co? Bride usiadła na kanapie i wzięła głęboki oddech, by pomóc sobie poradzić z tymi wszystkimi dziwnymi wydarzeniami z ostatnich dwudziestu czterech godzin. - Tak, o tak. Mamy latające dziecko, wilczych braci, psychomamę, chłopaka-seryjnego mordercę, przyjaciółkę zabijającą wampiry i nie jestem pewna co jeszcze. 207
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
To było poza jej zdolnościami do radzenia sobie. - Czy jestem szalona? - zapytała go. - Chciałbym, Ŝeby to było takie proste. Chciałbym powiedzieć tak, Ŝeby Grace mogła cię wyleczyć, ale nie jesteś szalona. Bała się tego. Pytaniem było, co powinna zrobić. - Więc pozwól, Ŝe sprawdzę, czy twoja matka powiedziała mi prawdę. To – odwróciła dłoń, by pokazać znak – oznacza, Ŝe w jakiś sposób jesteśmy męŜem i Ŝoną. Ale jeśli ci odmówię, spędzisz całe Ŝycie w samotności jako impotent? Ale ja, z drugiej strony, będę wolna i będę Ŝyła swoim Ŝyciem, czy wszystko pasuje? Przytaknął. - Naprawdę do bani, być tobą, prawda? Vane patrzył w dal, gdy mięsień na jego szczęce pracował. - Nie spodziewam się, Ŝe mnie zaakceptujesz, Bride. Nigdy się nie spodziewałem. To znaczy, miałem nadzieję, przez godzinę, czy dwie, ale nie jestem głupi i nie Ŝyję w... no dobra, Ŝyję w świecie fantazji, ale nigdy się nie łudziłem. Uklęknął na podłodze przed nią, wziął jej rękę w swoje i pocałował jej wnętrze. Och, był dla niej taki czuły. Taki dobry. PołoŜyła palce na jego ciepłym, zarośniętym policzku. Jak mogłaby zostawić takiego męŜczyznę jak on? On nie jest człowiekiem. W kaŜdym razie, nie w pełni. I Ŝył w przeraŜającym świecie magii i tajemnic i przeraŜających potworów zdolnych do kaŜdego rodzaju okrucieństwa. - Czego chcesz, Vane? - spytała, zdesperowana, by się dowiedzieć. Bądź ze mną szczery. Czy po prostu tego chcesz? - trzymała dłoń przed nim. – Czy moŜe chcesz mnie? To znaczy, właściwie mnie nie znasz. Ja ciebie teŜ nie. Wiem, Ŝe jesteś naprawdę świetnym facetem, i Ŝe masz rodzinę, przy której Adamsowie wyglądają całkiem normalnie. Ale nie znam prawdziwego ciebie. Zabrał jej rękę z jego twarzy i trzymał w jednej swojej dłoni, patrząc na 208
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
nią tymi przeszywającymi zielono orzechowymi oczami. - Prawda jest taka, Ŝe nie wiem. Nigdy nie chciałem kobiety w taki sposób, w jaki chcę ciebie, Bride. Ale szczerze mówiąc, nie wiem, czy to znak, czy nie. Nie wiem. Przynajmniej powiedział jej prawdę. To była jedna rzecz na jego korzyść. Nigdy jej nie osądzał. - Ile mam czasu na podjęcie decyzji? - Dwa tygodnie. Z grubsza. Zakładając, Ŝe Ŝaden demon ani matka tego nie zakłócą. - Więc co powiesz, na normalne postępowanie? - roześmiała się na śmieszność tego oświadczenia. Taa, byli zupełnie jak Jack i Jill157 wspinający się na wzgórza do piekieł. Miała tylko nadzieję, Ŝe Jack nie straci korony, a ona nie upadnie. Bride otrzeźwiała. - Dobra, przynajmniej moŜemy udawać normalnych. Pozwól mi zobaczyć prawdziwego siebie, ze wszystkimi twoimi dziwactwami, Ŝebym wiedziała do czego muszę przywyknąć i mogła zadecydować, czy nie stanę się całkowicie szalona. Spojrzał zaskoczony jej sugestią. - Nie uciekasz przede mną? - Chyba powinnam i nie mogę sobie nawet tego wyobrazić, dlaczego nie biorę tego pod uwagę. Ale lubię to, co wiem o tobie, Vane i poza tym, kaŜdy ma problemy. Nie tak powaŜne jak twoje, trzeba to przyznać, ale przynajmniej kiedy powiem komuś, Ŝe mój chłopak jest psem, nie będzie to tylko metafora. Zaśmiał się na to. Bride ścisnęła jego rękę. - PokaŜ mi co masz najgorszego, wilku. PokaŜę ci to samo, a pod koniec drugiego tygodnia, zobaczymy gdzie się znajdziemy. Vane nie mógł w to uwierzyć. To było zbyt piękne, Ŝeby było prawdziwe. Szczerze mówiąc spodziewał się, Ŝe zacznie krzyczeć, wyrzuci go za drzwi, nazywając ich wszystkich pomyleńcami. 157
Chodzi tu o grę planszową Jack and Jill...ale o co dokładnie w niej chodzi to nie wiem.
209
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Ale dawała mu szansę. A to dawało mu to, czego nie miał od bardzo długiego czasu. Nadzieję. Zadowolenie przebijało się przez niego, na myśl, Ŝe ona rzeczywiście moŜe z nim zostać. - Jest tak duŜo rzeczy, które muszę ci powiedzieć. Skuliła się. - Nie wyssiesz ze mnie krwi, prawda? Cholera. Musiała wybrać sobie tą jedną rzecz, Ŝeby się bać. CóŜ, teraz nie było sensu niczego przed nią ukrywać. Lepiej skłamać o tym, niŜ wkurzyć ją pozostawiając bez odpowiedzi. Jako jego partnerka zasługiwała na odpowiedź. - Nie, nie muszę. Spojrzała na niego podejrzliwie. - Co masz na myśli mówiąc, nie muszę. - Moi ludzie nie są wampirami, ale są dwie części rytuału godowego. Pierwszy, to zaakceptowanie mnie, jako partnera. - Jak to zrobić? Czy to jak ślub? - Dla mojego ludu, takie to właśnie jest. Tylko, Ŝe robimy to nago. Jej szczęka opadła. - Ze świadkami? Zapomnij! - Nie. - powiedział, śmiejąc się z jej oburzenia. Była piękna, kiedy jej policzki nabierały kolorów. To sprawiało, Ŝe jej bursztynowe oczy błyszczały. - Będziemy tylko my. Ja leŜę na plecach, łączymy nasze znaki, a ty bierzesz mnie do swojego ciała, a następnie dokonujemy werbalnych deklaracji względem siebie. Pochyliła głowę, jakby była mniej niŜ pewna jego deklaracji. - To działa? Kiwnął głową. - To magia. - Dobrze. Tak myślę. A jaka jest następna część? - Następna część jest opcjonalna i moŜe być wykonana albo nie, zaleŜnie jak zdecydujemy. To wtedy mogę połączyć twoje Ŝycie ze swoim. 210
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Dlaczego miałbyś to robić? - PoniewaŜ jesteś człowiekiem i jeśli tego nie zrobimy, umrzesz nim minie sto lat, a ja wciąŜ będę miał swoje czterysta, czy pięćset, nim moja starość mnie wykopie. Bride była całkowicie obezwładniona, kiedy przypomniała sobie słowa Bryani. W tamtym czasie myślała, Ŝe ona , albo Bryani jest szalona. JednakŜe to była prawda, jak reszta tego szaleństwa. - Ty naprawdę masz czterysta lat? - Czterysta sześćdziesiąt, jeśli mam być dokładny. Powoli westchnęła na to. Dobry panie, jak by to było, Ŝyć tak długo? Ile taka osoba moŜe zobaczyć przez ten czas. To było zadziwiające. Ale bardziej niŜ to, nadeszła przeraŜająca prawda. Ta, która sprawiła, Ŝe jej serce zawiązało się w ciasny węzeł wewnątrz niej, kiedy paniczny smutek, przetoczył się przez nią. - Naprawdę przeŜyłabym wszystkich, których znam – szepnęła. – Tabithę, mojego brata i siostrę, kuzynów. KaŜdego z nich dawno by juŜ nie było, kiedy zaczęłabym się starzeć. Wziął głęboki oddech i skinął głową. - To nie jest łatwe, ale miałabyś mnie, moją rodzinę i przyjaciół. Jego słowa rozjaśniły mu w głowie pewną myśl. - Sunshine Runningwolf. Znasz ją, jest nieśmiertelna. Bride była tym wstrząśnięta. Znała Suneshine od lat. - Suneshine jest nieśmiertelna? - Tak. - Nie gadaj. Od kiedy? - Od zawsze. Zarówno ona, jak i jej mąŜ. Wow! Kto by pomyślał, Ŝe kobieta, która sprzedawała Bride swoją sztukę, wiszącą teraz w jej sklepie, jest nieśmiertelna. Zatrzymała się na tą myśl. Chwilunia, to było niesprawiedliwe. - Dlaczego my nie moŜemy być nieśmiertelni? Vane wzruszył obojętnie ramionami. 211
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- PoniewaŜ moi ludzie nie są. Jesteśmy długowieczni, ale nasz czas jest ograniczony. - uchwyt jego rąk zacieśnił się na jej dłoni. - Są teŜ tego pewne wady. Jeśli zdecydujesz się na więź ze mną, będę musiał wziąć twoją krew, a ty będziesz musiała wziąć moją. Wymiana krwi jest jedynym sposobem na zrobienie tego. Po drugie, jeśli jedno z nas umrze, drugie takŜe. Zbladła. To byłą przeraŜająca myśl. CóŜ, znowu w porównaniu z innymi rzeczami w świecie Vanea, prawdopodobnie był to jeden z mniejszych problemów. - Ale nie musisz, Bride. - pospieszył z zapewnieniem jej. - Obie decyzje musisz podjąć sama. Wzięła głęboki wdech, gdy to wszystko rozwaŜała. To o co pytał ją Vane, było jednym cholernym zobowiązaniem. To wyniosło „dopóki śmierć nas nie rozłączy” na zupełnie inny poziom. Ale kiedy tak patrzyła na niego, wciąŜ klęczącego na podłodze, nie mogła się powstrzymać przed zastanawianiem się, czy Ŝycie z tym człowiekiem mogłoby być złe. Był rozwaŜny i oddany. To było rzadkością w jej świecie. W kaŜdym razie, warto było poświęcić te dwa tygodnie. - W porządku - powiedziała powoli. - Teraz moja część. Jeśli się sparujemy, chcę ludzkiego ślubu. Moi rodzice nie zrozumieją nic poza tym, Ŝe nie jestem pewna, czy chcę im o tym powiedzieć. - W porządku. - To oznacza, Ŝe będziesz musiał poznać moich rodziców, Vane. - Dobrze. Nie mogą być tak przeraŜający jak moi. - CóŜ, z reguły nie są morderczy, ale mnie chronią. - W takim razie ich kocham. Bride zaśmiała się nerwowo, na jego niewielki, zabawny uśmiech. - Wiesz, zawsze marzyłam, Ŝe spotkam faceta, z którym będę się spotykać rok albo dwa i wtedy on uklęknie przede mną w jakimś romantycznym miejscu i poprosi mnie o rękę. Nigdy nie marzyłam o takim zaangaŜowaniu - bawiła się kosmykami jego włosów. - Myślę, Ŝe Ŝycie nigdy nie daje nam tego, czego chcemy, prawda? 212
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Vane skulił się w sobie na jej słowa. Nigdy nie sądził, Ŝe tak strasznie zmieni jej Ŝycie. On chciał tylko przez chwilę jej dotknąć. śeby ona go dotknęła. Być moŜe to było okrutne, ale jednak, jego serce nie chciało pozwolić mu odejść. On tylko jej chciał. Zarówno człowiek, jak i zwierzę wewnątrz niego, nie chciało niczego, prócz bycia dotykanym przez tą kobietę. - Zrobię wszystko, Ŝeby cię uszczęśliwić, Bride. Bride zacisnęła ręce w jego włosach. W tym momencie poczuła się tak, jakby mogła rzeczywiście pokochać tego męŜczyznę. Przynajmniej wiedziała, Ŝe mogła. Ale była naznaczona i nie znała Vanea zbyt dobrze. Miała tylko dwa tygodnie by się o nim czegoś dowiedzieć. To czego dowiedziała się do tej pory, było przeraŜające i cudowne. Miała tylko nadzieję, Ŝe jej nie okłamywał, ani nie oszukiwał. Jeśli pokazał jej prawdziwego Vanea i człowiek-wilk nie kłamał, mogła go zaakceptować. Jej najgorszą obawą było, Ŝe gdy miną dwa tygodnie, ona się z nim skojarzy, a on zamieni się w psychotyczne, ostre zwierzę, o którym mówiła jego matka. Co wtedy by zrobiła? Taylor był cudowny na początku ich związku. Nawet kupił jej czekoladki w ich pierwsze walentynki. Z biegiem czasu, stał się kompletnym dupkiem. Czy Vane zrobi to samo? Czterysta lat, to naprawdę duŜo czasu do spędzenia z kimś. Nie, jeśli kogoś kochasz. MoŜe to była prawda. Mogła tylko spróbować. I mieć nadzieję. - Więc dokąd idziemy? - zapytała go. - Muszę znaleźć jakieś miejsce, gdzie mógłbym cię trzymać bezpiecznie, jeśli musiałbym wyjść. - A mój sklep? 213
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Znajdę kogoś, do prowadzenia go. To zabrzmiało trochę zbyt łatwo. - Jak? - Poproszę Acherona o kolejną przysługę. Mają ludzi, którzy pomagają Mrocznym Łowcom. Prowadzą tutaj, w Nowym Orleanie wiele lokalnych firm i jestem pewien, Ŝe mogą wysłać kogoś, by otwierać dla ciebie sklep. Największą korzyścią jest to, Ŝe jeśli ktoś z moich ludzi przybędzie nieproszony, poradzą sobie z nimi. - No dobrze. Złączmy nasze dłonie, Ŝeby zobaczyć jak to zadziała. Vane wstał i wyciągnął do niej rękę. Bride zawahała się. Nigdy przedtem nie bała się przyszłości, ale teraz tak. Biorąc głęboki oddech na odwagę, połoŜyła swoją dłoń na jego, a on podciągnął ją na nogi. Spodziewała się, Ŝe zaprowadzi ją do kuchni, ale zamiast tego błysnął z nią do pokoju dziecinnego. - Wiesz – powiedziała, z uczuciem pustki w głowie po ich „wycieczce”. Nogi działają dobrze. Vane roześmiał się. - Powiedziałaś, Ŝe chcesz, Ŝebym był sobą. Wolę transport w stylu błyskania. Jest o wiele szybszy. Ash siedział w staromodnym, białym, drewnianym krześle, kołysząc dziecko, które drzemało na jego kolanach, podczas gdy on patrzył na nich z ciekawością. Trzymał opróŜnioną do połowy butelkę między swoimi nogami, podczas gdy dziecko, ubrane w róŜowy sweterek, ssało małe piąstki w ochronie z jego ramion. Było coś tak absurdalnego w tym obrazie, Ŝe Bride nie mogła zrobić nic, tylko się patrzeć. MęŜczyzna ubrany w czarne skóry i łańcuchy z długimi czerwono czarnymi włosami oraz kolczykiem-sztyletem w jego lewym uchu, na pewno nie wyglądał jak ktoś, kto powinien sprawować opiekę nad
214
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
niemowlęciem158. A jednak siedział tam, w kwiecistym, róŜowym pokoju, spokojnie kołysząc dziecko. Ash powinien wyglądać zupełnie nie na miejscu, a jednak wyglądało tak, jakby był w domu. - Właśnie zadzwoniłem do Jessicki Adams, Ŝeby przejęła butik szepnął do nich Ash. - Musi tylko wiedzieć, gdzie są trzymane sprawy papierkowe i klucze do magazynu i gdzie składany jest depozyt. - Cholera, dobry jesteś - powiedział Vane. Ash posłał im zarozumiały uśmieszek. - Absolutnie najlepszy. Vane przeniósł swój cięŜar. - W takim razie wiesz. - Oto adres. - Ash trzymał w ręce wizytówkę, która w magiczny sposób pojawiła się między pierwszymi dwoma palcami. Podał karteczkę Vaneowi, który podszedł bliŜej, by ją wziąć. - Będziecie tam bezpieczni. Zaufaj mi, jest bardziej paranoiczny niŜ społeczność Apollitów. Nic nie dostanie się do tego miejsca. Vane spojrzał na nazwisko na wizytówce i zamarł. - Czy będzie to w porządku, Ŝe tam jesteśmy? Ash wzruszył ramionami. - Jego dom jest wystarczająco duŜy. Po prostu starajcie się schodzić mu z drogi. Spojrzał, mijając Vanea i uśmiechnął się do Bride. - Jest trochę nerwowy, Bride, ale Valerius jest dobrym człowiekiem. Tak długo jak nie wypowiesz imienia Kyriana przy nim, on się upewni, Ŝe nic wam się nie stanie. - Valerius? - zapytała. Vane wziął powolny oddech, potem odwrócił się do niej. - On jest wampirem, z powaŜnym podejściem.
158
I to właśnie przykład, jak pozory mylą :)
215
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Rozdział 10 Kiedy Bride powiedziała Vaneowi, Ŝeby powiedział jej to najgorsze i Ŝeby pokazał jej prawdziwego faceta, albo wilka, nie miała pojęcia w co się pakuje. Rzadko robił coś normalnego i zaczynała doceniać to, ile wysiłku musiał włoŜyć w bycie „normalnym” w jej świecie, kiedy udawał jej wilka. Po opuszczeniu Asha, zeszli na dół, by zabrać Furyego. W jednej chwili mówiła Amandzie, Ŝe zadzwoni, a w następnej, była w kolejnym domu. - Naprawdę wolałabym, Ŝebyś mnie uprzedzał, zanim to zrobisz. powiedziała do Vanea, rozglądając się, by ustalić gdzie jest. Byli w ogromnym salonie, który był dwa razy większy od tego w domu Kyriana. W całym domu było zupełnie ciemno i grobowo. Sterylnie. Zimno. Pokoje miały drogie, ręcznie rzeźbione, mahoniowe panele i wypełnione były taką ilością antyków, jakiej Bride nigdy nie widziała w jednym miejscu. Nie wspominając o marmurowej posadzce, w skomplikowane rzymskie wzory. To było jak zwiedzanie Europejskiego zamku. Albo rezydencji. Wszystko ociekało dobrą arystokratyczną kulturą i smakiem. W przeciwieństwie do domu Kyriana, tutaj nie było nic nowoczesnego, ani wygodnego. Nie było wypchanej sofy, ani telewizora, oczywiście telefonu i komputera teŜ nie. Nic. Sofa była oczywiście z epoki gregoriańskiej i miała bardzo niewiele wyściółki pod bordową tkaniną. Ale najdziwniejsze ze wszystkiego były posągi. Posągi dwóch kobiet, które zdawały się być dwiema nagimi, Rzymskimi nimfami, znajdowały się po bokach krętych schodów. Fakt, Ŝe były antyczne, nie dziwił, czyniły to czerwone nasutniki, przykrywające ich kamienno białe sutki. - Co u licha? - zapytała. Fury wybuchnął śmiechem, kiedy je zobaczył159. 159
No ja mu się nie dziwię.... ale podejrzewam czyja to sprawka.... i na pewno nie Vala :P Powinno to wyglądać tak... http://s1990.chomikuj.pl/ChomikImage.aspx?k=1346546&t=634475540162167477&id=675331407&vid=91 1353782&loc=PL
216
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- DŜiiiz, Vane, dzwoń zanim wpadniesz. Masz szczęście, Ŝe nie postrzeliłem cię w dupę. Bride odwróciła się i zobaczyła wysokiego, przystojnego męŜczyznę, wchodzącego do pokoju. Miał długie do ramion, czarne włosy, ostre, ciemnobrązowe oczy i trzydniowy zarost. Ubrany w raŜąco - pomarańczową hawajską koszulę, podarte jeansy, nosił się jak człowiek, który wiedział, Ŝe moŜe zabić kaŜdego, kto do niego podejdzie. - Czy on jest wampirem? - Bride zapytała niskim tonem. - Nie - powiedział Vane i spojrzał na męŜczyznę z niedowierzaniem. Jest z mafii. Otto, co do diabła tutaj robisz? Tak ubrany? Co się do cholery stało z twoimi ubraniami? Wyglądasz, jakbyś przeobraŜał się w Nicka Gautiera. - Cierpienie w wiecznym potępieniu - powiedział Otto, drapiąc się w brodę, kiedy do nich podchodził. - Przenieśli tu moją dupę, dodam, Ŝe wbrew mojej woli, bym słuŜył królowi kutasów, bo musi mieć kogoś, kto mówi po włosku i po łacinie. BoŜe broń, Ŝeby miał normalnego, plebejskiego Giermka, który mówi tylko po angielsku. On musi mieć takiego z wychowaniem. - Otto brzmiał jak Albert Hitchcock wypowiadając ostatnie słowa. - Więc, dlaczego jesteś ubrany jak Nick? - zapytał Vane. - śeby po prostu go wkurzyć. To naprawdę jedyna rzecz, która trzyma mnie tu przy zdrowych zmysłach. Vane wybuchnął śmiechem. - Niech zgadnę, ty jesteś gościem od czerwonych nasutników? - Oooo taaak. Nie mogę się doczekać, kiedy wstanie i zacznie nad tym świrować - Otto pogłębił i tak juŜ niski baryton i dodał akcent, który nie do końca był włoski. - Nie dotykaj, ani nawet nie oddychaj na moje posągi, w przeciwieństwie do ciebie, Giermku, są bezcenne. - jego głos wrócił do normalności. - Nah, bezcenny będzie wyraz jego twarzy, kiedy zobaczy je dziś wieczorem. Tym razem to Fury się zaśmiał. 217
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Nie znam cię – powiedział, podchodząc do Otta z wyciągniętą ręką – ale juŜ mogę powiedzieć, Ŝe będziemy przyjaciółmi. Fury Kattalakis. - Otto Carvalletti. - potrząsnął jego ręką, po czym spojrzał pomiędzy dwoma wilkami. - Jesteście spokrewnieni? - Bracia - powiedział Vane. - Świetnie - powiedział Otto, zwracając się w stronę Bride z czarującym uśmiechem. - Ty musisz być Bride. - wziął ją za rękę, zauwaŜyła, Ŝe ma na dłoni czarny tatuaŜ pajęczyny. - Witamy w szaleństwie, które jest naszym światem, moja pani, uwaŜam, Ŝe jesteś szalona, skoro chcesz tu być. Otto pocałował ją w rękę i skłonił się przed nią. Wywołało to głęboki pomruk ze strony Vanea, który Otto zignorował. - Przy okazji, Bride, moŜesz się odpręŜyć. Technicznie jestem człowiekiem, choć wielu z mojego rodzeństwa temu zaprzecza. I pomijając nasutniki, nie jestem Ŝadnym czubkiem. Kiedy spotkasz mojego szefa, w pełni zrozumiesz dlaczego potrząsam jego klatką. Otto zmierzał do schodów. - Jeśli któryś z was, dobre wilki mógłby zawyć, mógłbym zrobić tą całą „dzieci nocy, jaką muzykę tworzą” przemowę160.- spojrzał na nich, kiedy Ŝaden, ani Vane, ani Fury nie zawyli. - Albo i nie. Dobra, zapamiętam sobie, Ŝe wilki nie mają poczucia humoru, albo nigdy nie czytaliście Draculi, ani nie oglądaliście filmów o nim. Nie ma sprawy. Chodźcie za mną, to pokaŜę wam wasze pokoje. Jedna szybka rundka po zasadach. Staramy się być jak najciszej w ciągu dnia, Ŝeby nie obudzić Hrabiego Peniculi. - Peniculi? - zapytała Bride161. - Moja ulubiona zniewaga dla Valeriusa. Znaczy, dobry Rzymski generał, który jest właścicielem tego domu, to połączenie penisa i Draculi. Bride chciała się zaśmiać, ale miała przeczucie, Ŝe to tylko zachęciłoby Otta do bycia złośliwym. Poszli za nim po schodach. - Od kiedy zrobiłeś się taki gadatliwy, Carvalletti? - zapytał Vane. 160
Dokładnie brzmiało to tak: http://www.youtube.com/watch?v=eUEI5o5sMEg&feature=related 161
Sas... nie czytaj dalej... to ci się moŜe nie spodobać.
218
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Zawsze myślałem, Ŝe jesteś milczkiem. - Zazwyczaj jestem, ale byłem tu zamknięty juŜ tak długo, Ŝe zaczyna mi się mieszać. Myślę, Ŝe powinienem zostać na Alasce. Cholera, zacząłem nawet rozmawiać z Nickiem, Ŝeby przerwać monotonię. Otto zatrzymał się na schodach, by na nich spojrzeć. - Valerius nie jest Mrocznym Łowcą, jest wysysającym Ŝycie Daimonem, który mnie osusza. Nic dziwnego, Ŝe jego ostatni Giermek odszedł. Nadal ubiegam się o transfer, a mój ojciec ciągle mi mówi, Ŝebym był męŜczyzną i z godnością przyjął mój przydział. Przysięgam, Ŝe lepiej, Ŝeby ten człowiek nie stał się słaby, bo zamknę go w najgorszym domu starców, jaki znajdę. - Koleś, a ja myślałem, Ŝe ja mam problemy z rodzicami - powiedział Fury zza Bride. - Moi po prostu chcą mnie zabić i wyciągnąć mnie z nędzy, tego juŜ nie dodam. - Tia – powiedział Otto wchodząc po schodach. – Masz szczęście. Chciałbym, Ŝeby mój ojciec chciał mnie zabić. Kiedy Otto prowadził ich korytarzem, Vane nachylił się i mówił jej do ucha. - Nie pozwól, Ŝeby dziwaczność Otta cię zwiodła. Był wygłaszającym mowę poŜegnalną w Princeton. Zagapiła się. - I miałem mózg, dopóki to miejsce go nie zabiło. Spróbujcie dogadać się z Nickiem i Valeriusem, i teŜ w ciągu kilku dni cofniecie się do dzieciństwa. Ale cokolwiek zrobicie, nie mówcie mistrzowi Valeriusowi, Ŝe przekroczyłem progi Princeton. Myśli, Ŝe rzuciłem szkołę modeli w Barbizon. Bride zaśmiała się i spojrzała na Vanea. - Więc to jest ten świat, w który mnie wprowadzasz? Bez obrazy, ale ci ludzie to kompletne świry. Mamy tu absolwenta Princeton, który ubiera się jak Don Ho, nakleja nasutniki na posągi, oraz szwagra, który jest psem. - Tak, ale nie zapominaj, Ŝe Tabitha jest z twojej strony - przypomniał jej – masz w udziale teŜ swoich wariatów. Podniosła do góry ręce w akcie kapitulacji. 219
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Dobra, ale to tylko jedna wariatka, którą wprowadziłam. - A twój tata Ŝyje dla kastracji - powiedział za nimi Fury. - Myślę, Ŝe to najbardziej chora rzecz o jakiej słyszałem. - Chcesz odwiedzić moich rodziców, Fury? - zapytała Bride. - Pasuję. Otto otworzył drzwi, które prowadziły do ogromnej sypialni z najbardziej wyszukanym, antycznym łóŜkiem z baldachimem, jaki Bride kiedykolwiek widziała. Głęboko niebieskie, aksamitne zasłony wisiały wokół ręcznie rzeźbionych aniołów i cherubinów, ozdabiających antyczne drewno. - To jest wspaniałe. - Valerius nalegał na najlepsze. Wy dwoje moŜecie spać tutaj, a ja wezmę psiego kolesia w dół korytarza. - Hej! - warknął z oburzeniem Fury. - Wyluzuj - powiedział Otto. – To nie tak, Ŝe będę kazał ci spać w garaŜu, albo coś. Wyszli, zostawiając Bride i Vanea samych w pokoju. - Więc jesteśmy - powiedziała Bride niepewnie. Vane przyciągnął ją bliŜej. - To dziwne, nie musieć się przed tobą ukrywać. - Więc, to wszystko co moŜesz zrobić? - Coś koło tego. Mogę podróŜować w czasie, w dowolnym kierunku. Mogę nas błysnąć stąd do ParyŜa, czy gdziekolwiek chcesz. Bride rozwaŜyła to. Mogła mieć wszystko, ale była tylko jedna rzecz, która sprawiłaby, Ŝe stałaby się naprawdę szczęśliwa. - MoŜesz zrobić mnie szczupłą? Vane wyglądał na niezadowolonego. - Mogę. - Zrób to. Skrzywił się na jej prośbę, zupełnie niezrozumiałą dla niego162. - Dlaczego? - Bo zawsze chciałam być jedną z tych drobnych, szczupłych kobiet, 162
Faceci.... niczego nie rozumieją...
220
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
ale nigdy nie byłam. Przesunął się, stając za nią, tak by mógł przyciągnąć ją do siebie i trzymać blisko. - Nie chcę cię chudej, Bride. Lubię cię taką, jaka jesteś - jego oddech łaskotał jej szyję kiedy mówił i rozsyłał ciepło po jej ciele. - Moi ludzie mówią „Mięso jest dla męŜczyzn, kości dla psów”. - Tak, ale ty jesteś obojgiem. - A mając wybór pomiędzy stekiem i Ŝeberkami, za kaŜdym razem wybiorę najlepsze. Bride syknęła, kiedy połoŜył usta na jej szyi i skubnął ją. Zamknęła oczy i wciągnęła jego ciepły, męski zapach. Czuł się tak dobrze trzymając ją. To czyniło ją słabą i bez tchu. - Czy to wszystko co jest między nami, Vane? Po prostu seks? PrzyłoŜył policzek do jej w takim geście miłości, Ŝe rozdzierało to jej serce. - Nie, Bride. Seks jest tylko urzeczywistnieniem tego, co do ciebie czuję. - wziął jej rękę i poprowadził ją do swojego serca, gdzie czuła, jak walił pod jej palcami. - Nikt nigdy nie dotknął mnie tak jak ty. Jesteś jak szept. Delikatna, miękka. Kojąca. W moim świecie ludzie tylko krzyczą i wrzeszczą. Ale ty, ty jesteś moją przystanią. ZadrŜała na jego poetyckie słowa. - BoŜe, dobry jesteś. - To nie jest kłamstwo, Bride. Jestem człowiekiem, ale jestem teŜ zwierzęciem, a zwierzę wewnątrz mnie nie kłamie, nie oszukuje. Nigdy nie myślałem, Ŝe ta część mnie będzie oswojona, ale teraz jest. Nie chce się wydostać dla nikogo. Ona po prostu chce ciebie. Jak kobieta moŜe na coś takiego powiedzieć nie? Bride dyszała, kiedy jej ubrania zniknęły. - Vane? Zanim zdąŜyła wypowiedzieć jego imię, oboje leŜeli nago w łóŜku, pod kołdrą. - Masz tam jakiś talent? - powiedziała, kiedy pocierał nosem jej szyję. 221
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Nawet nie wiesz jaki - tchnął jej do ucha, zanim je polizał. Bride wirowało w głowie, od ekstazy jego dotyku. Ten raz, nie zmarnuje ani minuty z nią. Wsunął się w nią, jednym silnym ciągiem. Jęknęli zgodnie. Bride spojrzała w surową przyjemność na jego twarzy. To nie był jego czas na zabawy, był najbardziej powaŜny podczas brania jej. Przesuwała ręce po jego plecach, czując jego tętniące mięśnie, kiedy wpychał się w nią, mocno. Był wilkiem i był głodny. Jego zielone oczy poŜerały ją. Vane nie mógł jasno myśleć, gdy czuł pod sobą jej miękkość. Zwierzę w nim chciało całkowitego posiadania. Chciało partnerstwa i dominacji. Człowiek w nim, chciał jej czułości. Jej serca. Przede wszystkim chciał spędzić resztę Ŝycia patrząc w jej bursztynowe oczy. Były ciemne od pasji. Jej usta były lekko rozchylone, kiedy dyszała z przyjemności. Vane domagał się jej ust. Warknął na jej smak. Na uczucie jej języka na swoim, kiedy wchodził w nią znowu i znowu. Wygłodniały jej, zmusił się by być łagodnym dla jej ciała. Pamiętał, Ŝe była człowiekiem i była wątła. Umarłby, gdyby kiedykolwiek ją skrzywdził. Ale och, uczucie jej rąk na plecach. Sposób w jaki złapała jego tyłek. Ona nie tylko go pieprzyła. Uprawiała z nim miłość. A to znaczyło dla niego więcej, niŜ cokolwiek innego. Nawet jeśli był długowieczny, nigdy nie czuł nic lepszego, niŜ jej długie, gładkie nogi spleciona z jego nogami. Bride była bez tchu, kiedy Vane ją poŜerał. śaden męŜczyzna nigdy się z nią tak nie kochał, jakby nie mógł się nią nasycić. Jakby rozpaczliwie chciał być w jej wnętrzu. Było tyle mocy i siły w jego ramionach, owiniętych wokół niej. Ramionach, które trzymały ją czule. OstroŜnie. KaŜde silne pchnięcie, wbijało w nią przyjemność. - Uwielbiam czuć na sobie twoje ręce w taki sposób - tchnął z chrypką, kiedy objęła jego tyłek. - I kocham brać cię tak jak teraz. 222
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Jak? - Twarzą w twarz. - powiedział, akcentując kaŜde słowo głębokim, bujnym pchnięciem. - W taki sposób, Ŝe czuję twoje piersi na mojej klatce. Widząc twój wyraz twarzy, kiedy dla mnie dochodzisz. Potem ją pocałował. To było mistrzowskie i poŜerające. Pełne spełnienia. Bride czuła się całkowicie zmieciona przez niego. Przez intensywną przyjemność od niego, twardą i wypełniającą jej wnętrze. Sposób w jaki ślizgał się po jej ciele. Vane pozwolił, by jego moc przepływała przez ich dwójkę. Nie było juŜ potrzeby by ją opanowywać, czy maskować. Pozwolił swojej pasji wzmacniać jego moce i wznosić je na najwyŜszy poziom. Uczucie tego przeszło przez niego jak błyskawica, wzmacniając kaŜdy aspekt jej ciała przy nim. Wiedział kiedy zaczęła wypełniać się jego mocą. Odrzuciła głowę do tyłu w ostatecznej ekstazie. Jej oddech się rwał, wychodziła naprzeciw jego pchnięciom. A kiedy doszła, musiał osłonić za pomocą swoich mocy jej krzyk, by trzymać innych od wiedzy, co teraz robią. Uśmiechnął się, na widok niej, zatraconej w gorączce orgazmu. Na uczucie jej rąk na jego plecach, kiedy chwyciła go mocno. Poem, Vane pozwolił sobie do niej dołączyć. Warknął, kiedy doszedł w jej wnętrzu. LeŜał na niej dysząc, a jego ciało nadal drŜało i dygotało. Przez cały ten czas bawiła się jego włosami i trzymała go blisko siebie. - To było niesamowite - tchnęła Bride. Potem zmarszczyła brwi. - Na koniec robisz się większy, prawda? - Tak. - powiedział podgryzając jej wargi. - I nie mogę wyjść z ciebie przez kilka minut, nie robiąc ci krzywdy. Bride nadal mogła wyczuć, jak jego ciało drga. - Dlaczego to robisz i jak to przede mną ukryłeś? - UŜyłem zaklęcia czasu, tak, Ŝebyś nie była świadoma ile zajęło mi skończenie - syknął, kiedy przeszła przez niego kolejna fala orgazmu. 223
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Vane na wpół oczekiwał, Ŝe go odepchnie. Nie zrobiła tego. W zamian trzymała jego głowę bawiąc się włosami, do czasu aŜ był kompletnie wyczerpany. Kiedy wreszcie skończył, zsuną się z niej i upadł obok. Odwróciła się do niego. - Więc to taki naprawdę jesteś? Vane skinął głową, czekając aŜ jego serce przestanie walić. Wdrapała się na jego klatkę piersiową i zaczęła całować jego prawy sutek. Warknął, kiedy lekko i zaczepnie liznęła jego sutek. - Jeśli dalej tak będziesz robić, zostaniemy w tym łóŜku do końca dnia. Bride zaśmiała się. - Znam was męŜczyzn. Będziesz potrzebował co najmniej kilku godzin. - jej głos zadrŜał, kiedy poczuła jak twardnieje przy jej udzie. - Nie jestem człowiekiem, Bride. Sex nas oŜywia. To nas nie męczy. Podniosła prześcieradło, Ŝeby zobaczyć prawdziwość jego stwierdzenia. Ponownie był twardy. - Więc mogę zabawiać się z tobą, tak długo, jak mi się podoba? - Yy-hymm. Jestem cały twój, kochanie. Przygryzając wargi, Bride przesunęła rękę w dół i objęła go delikatnie, by zbadać całą jego długość. Taylor nigdy nie kochał się z nią przy świetle, ani w ciągu dnia, tak naprawdę nigdy wcześniej nie miała okazji oglądać faceta z bliska. Ugiął jedną nogę i nic nie powiedział, kiedy ona delikatnie poznawała kaŜdy niuans jego ciała. Vane obserwował ją uwaŜnie, kiedy bawił się kosmykami jej włosów. Nigdy nie miał kobiety, tak ciekawej niego. Wilczyc nie obchodziło, jak wygląda facet, dopóki był w stanie je zadowolić. Gdy akt się kończył, odpychały go i odchodziły. Nie było dzielenia się ciałami. Nie było uwagi, ani pieszczot i miłości. To właśnie najbardziej cenił u Bride. Jej palce badały go delikatnie. OstroŜnie masowała jego woreczek i jego kutasa. Dreszcze rozeszły się po nim. Wyciągnął nogę, naprawdę drŜąc. 224
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bride zachichotała, nadal go pocierając. - Lubisz to, prawda? - Tak – powiedział ochryple, poniewaŜ czuł, Ŝe jego penis twardnieje jeszcze bardziej. Spojrzała na niego, a potem zrobiła coś niewyobraŜalnego. Wzięła go do ust. Vane odrzucił głowę do tyłu i zacisnął ręce w jej włosach, gdy przyjemność przeszła przez niego. Zacisnął szczękę, powstrzymując się od wycia, kiedy lizała go i draŜniła od nasady aŜ po wierzchołek. Wsunęła go głęboko w usta, ssała go i bawiła się nim. Objął jej twarz dłońmi, gdy całe jego ciało płonęło. Taki bezinteresowny akt. Nie wiedział, Ŝe takie coś istniało. Katagarska kobieta prędzej by umarła, niŜ dotknęła męŜczyznę w taki sposób. To było zadanie męŜczyzny, Ŝeby zadowolić kobietę, nie odwrotnie. Bride jęknęła głęboko z gardła, kiedy smakowała kaŜdą nutę Vanea. Spojrzała na niego, by zobaczyć, Ŝe się jej przypatruje, z oczami przymkniętymi przyjemnością i niedowierzaniem. To było mocne połączenie. Wyglądał, jakby pokazała mu niebo. Odgarnął jej włosy do tyłu z jej twarzy, a potem gładził jej policzki kciukami, gdy ona lizała jego spodnią część. Poczuła, Ŝe powietrze wokół nich dosłownie trzaska. Zatrzymała się na ten dźwięk. - W porządku – powiedział Vane bez tchu. - To tylko moje moce rosną. Czasami się tak dzieje. Wróciła do niego. Vane zgrzytał zębami, kiedy jego przyjemność wzrastała na niewiarygodną wysokość. Z kaŜdą sekundą zbliŜał się do ponownego dojścia. Bojąc się zranić Bride, natychmiast odsunął ją od siebie, zanim jego ciało eksplodowało. To nie była jedyna rzecz. KaŜda Ŝarówka pękła z siłą, z jaką jego moce siały spustoszenie w pokoju. 225
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Przykrywał się kocem i uŜywał ręki, by pomóc swojemu ciału w orgazmie. Czuł ręce Bride na swoich. Otwierając oczy, patrzył, jak bierze go w ręce i delikatnie doi go, dopóki jego ciało nie opróŜni się do końca. - Nie musiałeś mnie odsuwać, Vane. - powiedziała po kilku minutach. - Podwajam swoje rozmiary, kiedy dochodzę, Bride. Nie chcę widzieć, Ŝe cię zranił. Odsunęła od niego rękę i pocałowała go w usta. Vane trzymał ją blisko siebie, dzieląc się z nią tą osobliwą chwilą. Wyciągnęła się z powrotem, patrząc na spękane Ŝarówki. - Mam nadzieję, Ŝe nasz gospodarz nie jest zbyt... - urwała, kiedy naprawił Ŝarówki swoimi mocami. - To jest jeden z darów, jakie masz. Uśmiechnął się do niej złośliwie. - Wolę twoje. Była zmylona przez to. - Ja nie mam Ŝadnych talentów. - Tak, masz. Twoje usta z pewnością są magiczne. - Mmmm – powiedziała, ponownie go całują. - Ale one działają tylko na ciebie. - Dobrze. Bride wycofała się, kiedy zdała sobie z czegoś sprawę. - Chwileczkę. Nigdy nie moŜesz mnie zdradzić, prawda? Potrząsnął głową. - Bez ciebie jestem totalnym eunuchem. Moje moce teŜ się zmniejszają. Kiedy odbierze nam się seks, nie mamy jak uzupełnić energii. W końcu tracimy całe nasze moce. - Więc, jak twój ojciec moŜe być liderem stada, kiedy nie włada magią? - Skąd wiesz, Ŝe mój ojciec jest liderem? - Słyszałam, jak średniowieczni ludzie o tym mówią. Vane wziął długi głęboki oddech, zanim jej wytłumaczył. - Został przywódcą zanim się urodziłem. Jedyny powód dla którego nadal nim jest, to, ze jest bardzo silny fizycznie jako wilk i układa się 226
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
z Daimonami dla magii. - Daimonami? - Wampirami. W przeciwieństwie do telewizji i filmów, prawdziwe wampiry, nie Ŝerują na krwi, Ŝerują na ludzkich duszach. Jeśli wezmą duszę Zwierzo-Łowcy, lub duszę osoby paranormalnej mogą zaabsorbować ich moce. Daimony, które są naprawdę potęŜne, mogą dzielić się swoimi mocami z kimś innym. Mój ojciec regularnie składa im ofiary, więc zostawiają nasz klan w spokoju i przelewają na niego trochę swoich mocy. - Ofiary? Westchnął, jakby ta myśl go bolała. - Pozoruje czyjąś zdradę klanu i posyła z biletem w jedną stronę do Daimonów. Mój brat Fang i ja, byliśmy ostatnimi ofiarami, jakie złoŜył. Wiedziałem, Ŝe wyśle za nami zabójców, kiedy Daimony nie powrócą, Ŝeby się z nim podzielić mocą. Nie mogła wyobrazić sobie niczego gorszego, niŜ to. Jego ojciec poświęcił go, by umarł. Jego matka, go nienawidziła i z chęcią zabiłaby go. Jej biedny wilk. Nic dziwnego, Ŝe do niej przyszedł. - O, Vane, tak mi przykro. - Wszystko w porządku. Jestem tylko zdziwiony, Ŝe ojciec czekał tak długo, by nas odesłać. Myślę, Ŝe jedynym powodem, dla którego nie zrobił tego wcześniej, było to, Ŝe pomimo wszystkich swoich wad, kochał moją siostrę, Anyaę, bardziej niŜ cokolwiek innego, a ona kochała nas. Sądzę, Ŝe tak długo jak Ŝyła, nie chciał jej krzywdzić, zabijając nas. Ale gdy tylko umarła. - Przyszedł po was? Skinął głową. Przyciągnęła jego głowę do swoich piersi i przytulała go, chcąc sprawić Ŝeby poczuł się lepiej, wiedząc, Ŝe nie moŜe. Ale wydawało się, Ŝe Vane był pogodzony z przeszłością i ze swoimi rodzicami, i ich nierozsądną nienawiścią wobec niego. Jego siła zdumiewała ją. Nie widziała Ŝadnego człowieka, który miałby taką przeszłość i tyle bólu i nadal byłby tak miłosierny i kochający. 227
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Jak było w twojej społeczności? - zapytała, zastanawiając się, jakie inne blizny ukrywał z taką godnością. - Nie wiem. śyjemy jak zwierzęta. Zostajemy głównie w wilczej formie, chyba, Ŝe idziemy po coś do miasta. - Jak jedzenie? - Albo seks. Seks jest duŜo bardziej przyjemny, gdy jesteśmy ludźmi, niŜ w wilczej formie. Jest duŜo więcej stymulacji, szczególnie dla naszych kobiet. To było coś, czego nie chciała rozwaŜać. Nie chciała myśleć o Vaenie z nikim innym. Ale przynajmniej nie miała obaw, Ŝe ją z kimś zdradzi. DuŜo by o tym mówić. Jej własna siostra przechodziła właśnie rozwód, z tego powodu. - Więc, duŜą część swojego Ŝycia spędziłeś jako wilk? - zapytała. Skinął głową. - Dla Katagarian, to naprawdę proste, bo wilk jest ich podstawową postacią. To tym stają się kiedy odpoczywają, lub są ranni. - Ale ty jesteś Arkadyjczykiem. Przez sposób w jaki zesztywniał, mogła powiedzieć, Ŝe mu to przeszkadzało. - Tak. Więc dla mnie, utrzymanie się w formie wilka to bezlitosne tortury. Jednym z powodów, dla których moja magia jest tak silna była konieczność nauczenia się kanalizowania mocy, abym mógł pozostać wilkiem podczas walki, kiedy byłem ranny, lub spałem. Rzeczy, które powinienem robić jako człowiek. - A tatuaŜ na twojej twarzy? - To bardziej jak znamię. - odetchnął głęboko i pojawił się na jego twarzy. Bride prześledziła zawiły, dziwnie piękny wzór. - StraŜnicy są opiekunami Arkadyjczyków – wyjaśnił. – Po zakończeniu okresu dojrzewania Arkadian, Mojry wybierają wystarczająco silnych, by bronić świat przed Zabójcami i zwierzętami, którzy Ŝerują na Arkadyjczykach i ludziach. 228
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Skrzywiła się, kiedy zrozumiała co jej mówił. - Więc Ŝyłeś z wilkami, kiedy stałeś się człowiekiem i zostałeś ich największym wrogiem. - Tak. Jej serce ścisnęło się za niego. - Musiałeś być przeraŜony. Dlaczego nie odszedłeś? - Prawdopodobnie powinienem był, ale byłem młody i przestraszony. Nie wiedziałem nic o Arkadyjczykach i jeszcze mniej o ludziach. Pamiętaj, Ŝe jako dziecko byłem wilkiem. Naszym młodym nigdy nie wolno zbliŜać się do prawdziwych ludzi. Nie miałem pojęcia jak sobie poradzić, ani jak wejść w interakcję ze światem. To właśnie dlatego targowałem się z Acheronem, Ŝeby zabrał mnie do przeszłości, bym spotkał swoją matkę. Pomyślałem, Ŝe jeśli powiem jej, Ŝe nie jestem juŜ zwierzęciem, ona pomoŜe mi się dostosować. - Ale nie pomogła. - Nie. Nazwała mnie kłamcą i odrzuciła. Mogłaby za to zabić Bryani. Jaka matka mogła być tak okrutna? Ale znowu, okrucieństwo istnieje wszędzie na świecie, chociaŜ nie powinno. - Tymczasem Fury przechodził przez to samo, tyle, Ŝe w drugą stronę. - Tak. - Nie wiedziała, który z nich miał gorzej. Prawdopodobnie Fury. W przeciwieństwie do Vanea, nie miał brata ani siostry, którzy by go zaakceptowali. - Więc, po spotkaniu z Bryani wróciłeś do stada? Kiwnął głową. - To było wszystko co znałem i nie mogłem prosić Fanga i Anyai by je dla mnie opuścili. Pomyślałem, Ŝe nawet gdyby ojciec mnie zabił, oni nadal mieliby dom i byliby chronieni. - I nikt nigdy nie poznał prawdy o tym, Ŝe twoja podstawowa forma się zmieniła? - Tylko Fang i Anya. I najwyraźniej Fury. Powinienem to wiedzieć kiedy do nas dołączył. Ale zawsze trzymał się z dala. Stefan i reszta próbowali 229
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
zmienić go w omegę, ale się nie dał. Braki w magii nadrabiał brutalną siłą i chęcią zabicia kaŜdego, kto wszedł mu w drogę. Bride zatrzymała dłoń w jego włosach, kiedy próbowała zrozumieć jego świat. - Omegą? Vane pocałował jej brzuch. - W kaŜdym stadzie jest kozioł ofiarny, wybrany przez innych. To zawsze jest męŜczyzna i nazywany jest wilkiem omega. - To okropne. Podniósł się i popatrzył na nią. - To jest natura, a my jesteśmy zwierzętami. Powiedziałaś, Ŝe chcesz mnie poznać, a ja odpowiadam na twoje pytania dotyczące mojego świata, choć mogą być makabryczne. Bride spróbowała sobie wyobrazić jak Vane jakiego znała, staje się zimny i bezlitosny. Było cięŜko, kiedy patrzył na nią z taką miłością i poŜądaniem w oczach. - Czy kiedykolwiek szykanowałeś omegę? Pokręcił głową. - Zwykle stawałem pomiędzy omegą i innymi. To dlatego stado mnie nienawidziło. Fang zawsze uwaŜał, Ŝe jestem idiotą, Ŝe im przeszkadzam. Jej serce urosło od tego. Był dobrym człowiekiem, nawet kiedy był wilkiem. Nie powinna w niego wątpić. - Nie sądzę, Ŝe jesteś idiotą. UwaŜam, Ŝe jesteś wspaniały. Pocałował ją za to. Ktoś zapukał do drzwi. - Hej, Vane - powiedział Otto z drugiej strony. – Chciałem wam powiedzieć, Ŝe za godzinę będzie obiad, więc jeśli chcecie zjeść z Valeriusem, bądźcie w salonie punktualnie, albo będzie totalna klapa. - Czy chce, Ŝebyśmy jakoś się ubrali do obiadu ?163 - zapytał głośno Vane. 163
Spokojnie moŜecie iść w strojach Adam i Ewy... głupio to brzmi , ale lepiej niŜ „czy chce Ŝebyśmy się ubrali do obiadu” tak jak jest w oryginale....
230
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Oczywiście, Ŝe chce, ale ja zakładam bermudy i T-shirt. Vane cmoknął. - Otto, on cię zabije. - Chciałbym. Do zobaczenia później. - usłyszała odgłos stóp Otta oddalającego się korytarzem. Bride połoŜyła się na łóŜku zdumiona, zdając sobie sprawę, Ŝe w najmniejszym stopniu nie była świadoma swojej cielesności z Vanem. Powinna być, biorąc pod uwagę jakim łupem był. Ale nie była. To było takie dziwne, być z człowiekiem, który tak ją akceptował, z wadami i wszystkim. Nie starał się niczego w niej zmienić. To byłą wielka zmiana. PołoŜyła dłoń na jego zarośniętym policzku i upajała się widokiem jego szczupłej, ospałej przystojności. Ale z tyłu jej głowy, pojawił się ten okropny głos, który szeptał jej „wszystkie dobrze rzeczy kiedyś się kończą”. - Vane, czy wierzysz w wieczną miłość? Skinął głową. - Kiedy Ŝyjesz setki lat, widzisz kaŜdy rodzaj rzeczy. - Jak ktoś moŜe widzieć róŜnicę między nią a zauroczeniem? Usiadł pomiędzy jej nogami i podciągnął ja na swoje kolana, by ją przytulić. - Nie sądzę, Ŝe jest jakaś róŜnica. Myślę, Ŝe zauroczenie jest jak ogród, jeśli się o niego troszczysz i o niego dbasz, wzrasta w miłość. Jeśli go źle traktujesz i zaniedbujesz, umiera. Jedynym sposobem na odwieczną miłość jest nigdy nie pozwolić sercu Ŝyć bez niego. Jego mądrość ją oszołomiła. Bride odsunęła się, by spojrzeć na niego z niedowierzaniem. - To bardzo głębokie, zwłaszcza, Ŝe powiedziane przez męŜczyznę. - To, to co zawsze mawiała Anya. - smutek w jego oczach ściskał jej serce. - Chciałabym móc ją poznać. Brzmi, jakby była wspaniałą kobietą. - Była. 231
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bride zmarszczyła brwi, kiedy uderzył w nią pewien pomysł. - Nie moŜesz cofnąć się w przeszłość i odwiedzić ją? Albo jeszcze lepiej, uratować? PołoŜył jej głowę pod swoim podbródkiem i pogłaskał ją po ramieniu. - Teoretycznie mogę. Ale nie robimy tego. Czas jest bardzo delikatną sprawą i nie jest tym, co powinno się modyfikować. Jeśli chodzi o uratowanie jej, nie. Mojry mają okropne sposoby by radzić sobie z tymi, którzy wejdą na ich teren. Kiedy Ŝycie się kończy, często są bardzo zdenerwowane, kiedy ktoś krzyŜuje ich plany. - Brzmisz, jakbyś popełnił taki błąd. - Nie. Ale znam kogoś, kto to zrobił. - Fang? - Nie. I nie zdradzę jego imienia. Przeznaczenie jest przeznaczeniem i Ŝaden śmiertelnik nie powinien z nim walczyć. - Ale skąd mamy wiedzieć, co jest naszym przeznaczeniem? Powinnam być z tobą, czy nie? - Nie wiem, Bride. Jedyną osobą, którą znam i mogłaby odpowiedzieć na to pytanie jest Ash, a on tego nie zrobi. Trudno jej było w to uwierzyć. - A Ash ma ile, dwadzieścia jeden lat? - Nie. Ma jedenaście tysięcy lat i jest mądrzejszy niŜ ktokolwiek, kogo kiedykolwiek znałem. Nie ma nic w przeszłości, teraźniejszości, czy przyszłości, o czym by nie wiedział. To powaŜnie mnie wkurza, przez większość czasu. Ma tendencję do mówienie, Ŝe tworzymy naszą przyszłość przez nasze decyzje, ale on wie co zadecydujemy, zanim my zadecydujemy, więc to, Ŝe nic nie mówi jest poza mną. - Bo uczysz się na własnych błędach – powiedziała, zdając sobie sprawę jaki to powód. - Jeśli zdecydujesz błędnie, nie będziesz mógł go obwinić, Ŝe powiedział ci co zrobić164. Podobnie, jeśli okaŜe się to słuszną decyzją, mógłbyś przestać decydować na własną rękę. Dobre, czy złe, to jest
164
No nie do końca.... ale blisko.
232
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
nasze Ŝycie by postępować z nim tak jak chcemy. DŜiiizzz, ten mały glut165 jest mądry. Vane zaśmiał się na jej słowa. - On nie jest mały, ale reszta jest wystarczająco prawdziwa. Czekała, aŜ zapyta ją, jaka jest jej decyzja w ich sprawie, ale nie zrobił tego. Zamiast tego, trzymał ją w ramionach, jakby był zadowolony z tej chwili. Część Bride była z tego zadowolona, ale druga część nadal się bała. Jak miała podjąć słuszną decyzję? Chciała z nim zostać, ale gdzie? Nie była wilkiem, by Ŝyć na zewnątrz, w dziczy, a on nie był rodzajem faceta, który posiadałby sklep w French Quarter. A na koniec, Vane był dziki i nieposkromiony. Był nie tylko człowiekiem. Był straŜnikiem. I wilkiem. Znowu się odsunęła, by na niego patrzeć. Wszystko czego pragnęła, to trzymać go tak na zawsze. Ale, czy naprawdę mogła oswoić tego męŜczyznę? I czy naprawdę chciała spędzić resztę Ŝycia oglądając się przez ramię, w obawie, ze jego rodzice lub brat Dare, przyjdą po nich, lub po ich dzieci? To była straszna propozycja. A ich zegar tykał. W kilka krótkich dni będzie musiała podjąć decyzję, która moŜe uczynić ich niezwykle szczęśliwymi, zupełnie nieszczęśliwymi, lub MoŜe zabić ich oboje.
165
śe ten mały glut to niby Ash????? Please....
233
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Rozdział 11 Godzinę później, Bride zeszła na dół sama. Vane stworzył jej bardzo ładną ciemno-szmaragdową aksamitną suknię. Zostawił ją z Valeriusem i Furym, a sam poszedł do Sanctuary, by zobaczyć czy któryś ze ZwierzoŁowców powie mu coś o Fangu, czy moŜe nawet uniewaŜnią jego wygnanie na tak długo, by sam mógł zobaczyć swojego brata. Bride nerwowo wygładzała włosy, kiedy schodziła na dół. Nie wiedziała czego się spodziewać po wampirze, który poluje na Dimony. W przeciwieństwie do Tabithy, nigdy Ŝadnego nie spotkała. I pomogłoby, gdyby Otto nie wyszedł z domu zaraz za Vanem. Kiedy zeszła ze schodów, zauwaŜyła, Ŝe nasutniki zniknęły z posągów. Uśmiechnęła się mimo woli. Weszła do eleganckiego salonu i znalazła wysokiego czarnowłosego męŜczyznę, stojącego do niej tyłem, wpatrującego się w podwórko przez wykuszowe okno. Jego postawa była sztywna, nieustępliwa. Nosił włosy ściągnięte w idealny koński ogon i oczywiście ubrany był w drogi, szyty na miarę, czarny jedwabny garnitur. Przechylił głowę, kiedy ją wyczuł. Kiedy się odwrócił, zatrzymała się. Był niezwykle przystojnym męŜczyzną. Czarne oczy patrzyły na nią z twarzy, która musiała być wyrzeźbiona ze starannie dobranych genów. Miał długi, orli nos i usta, które tworzyły linię, nieustępliwą i okrutną. Bez wątpienia był najbardziej intensywną osobą, jaką Bride kiedykolwiek spotkała. Nic dziwnego, ze Otto tak mu ciąŜył. Było oczywiste, Ŝe ten człowiek nie ma poczucia humoru i bierze wszystko na powaŜnie. - Ty musisz być Bride - powiedział z dziwnym włoskim akcentem, który Otto doskonale naśladował. - Jestem Valerius Mgnus. Witam w moim domu. Przez jego królewską postawę, poczuła impuls by przed nim dygnąć. - Dziękuję, Ŝe pozwoliłeś nam się tu zatrzymać. 234
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Pochylił głowę ze sztywną, formalną władczością. - Proszę - powiedział, wskazując na pokryty czarnym aksamitem fotel. - Usiądź. Kolacja zostanie podana za pięć minut. Powiem słuŜącemu, Ŝeby przyniósł ci wino, kiedy będziemy czekać. Bride nigdy wcześniej nie była tak skrępowana, niŜ wtedy gdy szła przez pokój by usiąść w tym fotelu. Ten wampir zdawał się być potęŜny i staroŜytny. Przede wszystkim miał dobre maniery i wychowanie ucieleśniające arystokrację. Valerius podszedł do interkomu, nacisnął przycisk i faktycznie zamówił jej wino. Kiedy skończył, podszedł do niej. - Przepraszam, Ŝe mój dom był w nieładzie, kiedy przybyliście. Rozejrzała się po doskonale utrzymanym pomieszczeniu. - Jak to? - Posągi – powiedział lekko wykrzywiając wargi. – MoŜecie być pewni, Ŝe Tony Manero, dostał odpowiednią reprymendę za swoje zachowanie słyszała jak mamrocze pod nosem. – Szkoda, Ŝe w dzisiejszych czasach pobicie swojego słuŜącego jest nielegalne. - Tony Manero? - zapytała zdumiona, Ŝe człowiek taki jak Valerius znał pop kulturową postać z Gorączki sobotniej nocy. - Otto – powiedział z pogardą. - WciąŜ nie mogę uwierzyć, Ŝe Rada go do mnie wysłała. Poprosiłem ich o Giermka Włocha, nie wsiocha166. Bride wybuchnęła śmiechem. Nie mogła się powstrzymać. Och, z poczuciem humoru Valeriusa było wszystko w porządku. Było po prostu bardzo suche. Jego twarz złagodniała na dźwięk jej śmiechu i w tym momencie Bride podejrzewała, Ŝe Valerius nie był tak zimny i formalny jak to pokazywał. Ta ukryta jego część lubiła dzielić się śmiechem, ale jego lodowata postawa
166
No i tu pojawia się gra słowna Italien / eye-talien..... eyetalien uŜywane jest jako określenie kultury włoskiej w ameryce, ale teŜ sposób w jaki ludzie mieszkający na wsi wymawiają słowo italian (z takim długim i brzmiącym jak eye)... nie wiem czy słusznie ale tak właśnie postanowiłam to przetłumaczyć, biorąc pod uwagę to, Ŝe Val chciał giermka kulturalnego i powaŜnego a dostał jak mu się wydaje niewykształconego prymitywa
235
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
sprawiała, Ŝe było to dla niego obce. Fury błysnął do pokoju, tuŜ przed nimi. Podobnie jak ona, wiercił się w swoim ubraniu, które było nieco wymięte. - Cholera – powiedział pod nosem. - Pewnego dnia zapanuję nad tym gównem, albo mnie to zabije - podniósł wzrok i zarumienił się, jakby nie zdawał sobie sprawy, Ŝe juŜ dotarł. - Przepraszam za spóźnienie. Oczyścił gardło i wyprostował się. Valerius wygiął królewską brew na Zwierzo-Łowcę. - Ty musisz być Val – powiedział wyciągając rękę167. - Valerius – poprawił, z lodowatym spojrzeniem. Spojrzał z pogardą na wyciągniętą rękę Furyego i nie zrobił Ŝadnego ruchu, Ŝeby ją przyjąć. Fury podniósł rękę do góry i obwąchał swoją pachę. - Co? Kąpałem się - potrząsając głową, schował obie dłonie do kieszeni. - Otto miał rację. Ktoś powinien wyjąć ci z dupy ten kij i ci nim przyłoŜyć. Bride zakryła usta, powstrzymując się przed śmiechem z czegoś, co Valerius z pewnością za śmieszne nie uzna. Mógł się śmiać, ale nie z siebie. - Słucham? - Valerius warknął, dając krok naprzód. - Wino dla pani? Bride odwróciła się i zobaczyła starszego męŜczyznę ubranego w czarny surdut i krawat, wchodzącego z kryształowym kieliszkiem czerwonego wina dla niej. Valerius wydawał się być juŜ pod kontrolą. - Dziękuję Gilbert - powiedział, wracając do swojej pompatycznej wyŜszości. Sługa skinął głową. - Czy jaśnie pan Ŝyczy sobie kolejny kieliszek dla swojego nowego gościa? Bride powiedziałaby, Ŝe Valerius prędzej wywaliłby Furego na zbity pysk, ale jego dobre maniery podyktowały inaczej. - Tak. Ale przynieś w misce. SłuŜący wyszedł, Ŝeby wypełnić swoje nowe zadanie. 167
Oj chłopcy chyba się nie polubią....
236
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Właściwie, - powiedział Fury – Bride, nie będę wisiał tu z nim, patrzącym na mnie, jakbym miał mu zasikać dywan czy coś. Chcesz dołączyć do mnie na hamburgera? Tak, chciała. Ale było coś w Valeriusie, co powiedziało jej, Ŝe został zraniony przez słowa Furyego. To nie miało sensu. Jednak na pewno był jakiś stopień krzywdy ukrywający się w tych ciemnych oczach. - Myślę, Ŝe zostanę. - W porządku, twoja nuda - Fury błysnął z pokoju. - Nie musisz zostawać, Bride - powiedział cicho Valerius. - Zadzwonię po samochód i ochronę jeśli chcesz wyjść. - Nie, jest w porządku. Naprawdę. Mogła przysiąc, Ŝe powietrze w pokoju ociepliło się o jakieś trzydzieści stopni. Jeszcze lepiej, w przeciągu dwóch kolejnych godzin wydawało się, Ŝe Valerius nieco się zrelaksował. Faktycznie, był trochę bardziej ludzki. Bride odkryła niezwykle zabawne poglądy Valeriusa na współczesny świat. Dostała pełne zwiedzanie domu i ogrodu i pokaz jak mieszkali Rzymscy władcy. - Więc to ty? - zapytała, kiedy stali w jego atrium. Byłą przed marmurowym posągiem Rzymskiego generała w wojskowych regaliach. Nie moŜna było zaprzeczyć podobieństwu rysów twarzy posągu i męŜczyzny stojącego obok niej. - Nie - powiedział chłodnym tonem, pierwszy raz od godziny. - To był mój dziadek i był najlepszym generałem jego czasów. - W jego głosie była duma, ale na jej krawędziach brzmiało coś dziwnie bliskiego wstydowi. Pokonał Grecję i odzyskał Rzym dla naszych ludzi. W rzeczywistości był tym, który w pojedynkę zniszczył największego Greckiego generała, jaki kiedykolwiek Ŝył, Kyriana Trackiego. - Prawdziwa nienawiść błysnęła w jego oczach, ale nie była pewna dla kogo była przeznaczona. Dla jego dziadka, czy Kyriana. - Masz na myśli Kyriana Huntera? – zapytała. – Faceta z minivanem, mieszkającego kilka domów dalej? Oczy Valeriusa zaiskrzyły. 237
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- On jeździ mini-vanem? - nie było Ŝadnych wątpliwości, Ŝe w jego tonie było rozbawienie. - No tak. Widziałam go zaparkowanego przed domem, a wiem od Tabithy, Ŝe Amanda jeździ Camry. Nie powiedział nic więcej przez kolejnych kilka minut, a Bride nie była pewna co do jego nastroju. Więc patrzyła na jego dziadka, który nawet po wielu wiekach przyciągał uwagę. - Wyglądasz podobnie do niego. - Wiem i miałem nadzieję podąŜać jego wielką drogą. - PodąŜałeś? Tym razem nie miała Ŝadnych wątpliwości, Ŝe ujrzała w jego oczach wstyd, zanim odwrócił wzrok. - Kiedy mój dziadek zmarł, była tygodniowa parada ludzi, którzy opłakiwali jego przejście. - podniósł swoje brandy w górę do swojego dziadka, w cichym pozdrowieniu. Nadal widziała jego maskę. - Nie dbałeś o niego? Valerius spojrzał, zaskoczony jej słowami. - Zazdrościłem mu kaŜdego oddechu, jaki wziął. - powiedział cicho, a potem zmienił temat na niedawne posunięcia Waszyngtonu dotyczące gniazda rozpusty, jak ludzie czule nazywali Nowy Orlean. Kiedy z powrotem ruszyli w stronę domu, Vane błysnął obok niej. Serce Bride natychmiast chciało jego obecności. - Przepraszam, Ŝe trwało to tak długo. - powiedział Vane, zanim pocałował ją w policzek. Otoczył ją jego zapach, sprawiając, Ŝe jej serce łomotało od jego obecności. Dobrze było mieć go z powrotem przy sobie. - Pozwolili ci go zobaczyć? Skinął głową. - Jest lepiej? - zapytał Valerius, zaskakując głębią szczerej obawy, którą usłyszała w jego głosie. Podczas gdy jedli kolację, opowiedział jej o nocy, w której Daimony zaatakowały klan Vanea i o tym, jak on, Vane, Fang i Acheron walczyli 238
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
z nimi. Przede wszystkim, Valerius powiedział jej, jak dwa wilki zareagowały na śmierć ukochanej siostry. śe gdy ostatni raz widział Vanea, niósł ciało siostry, by ją pogrzebać. - Nie - powiedział Vane z westchnieniem. – Nadal jest w śpiączce. - Wybaczcie. - Valerius odszedł od nich na krok i skinął im głową. Skoro juŜ tu jesteś, opuszczę was i zajmę się moimi obowiązkami. Valerius zrobił jeszcze trzy kroki, a potem odwrócił się do nich. - Przy okazji, Vane, masz bardzo uroczą partnerkę. Zaiste byłoby wielką szkodą, gdyby świat stracił taki skarb jak ona. Mój miecz jest na twoje rozkazy, a mój dom jest dla was tak długo, jak długo potrzebujecie ochrony. Odwrócił się władczo i zostawił ich samych. Bride nie wiedziała, które z nich było bardziej zaskoczone szlachetną deklaracją Valeriusa. - Co ty mu zrobiłaś? - zapytał Vane. - Nic. Zjedliśmy kolację i zwiedziliśmy dom i ogród. Pokręcił głową z niedowierzaniem. - Widzisz, naprawdę jesteś magiczna - wziął jej rękę i umieszczał słodkie pocałunki na jej kostkach, co sprawiła, Ŝe jej Ŝołądek zadrŜał. Umieścił jej dłoń w zgięciu swojego ramienia. - Pięknie dziś wyglądasz – powiedział, a potem pojedyncza, róŜa o długiej łodydze pojawiła się znikąd. Bride wzięła ją od niego i powąchała. - Jeśli próbujesz mnie uwieść Vane, trochę się spóźniłeś. W tej sprawie, jesteś duŜo dalej. Zaśmiał się. - W moim świecie, jedyną rzeczą, której jestem pewien, to Ŝe ktoś najprawdopodobniej czai się w cieniu, Ŝeby spróbować mnie zabić. Zatrzymała się i zmarszczyła brwi. - Nie Ŝartujesz, prawda? - Chciałbym. To właśnie sprawia, Ŝe będąc z tobą jestem taki przeraŜony. Nie mogę się pozbyć uczucia, Ŝe stracę cię w jakiś sposób. 239
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
PołoŜyła palec na jego ustach. - Nie mów tak. Miej wiarę. - Dobrze - powiedział całując jej palec. - Powiedz, co chciałabyś robić dziś wieczorem? Wzruszyła ramionami. - Nie dbam o to, tak długo, jak jestem z tobą. - Jesteś łatwa, prawda? - Ciii. - powiedziała przykładając sobie palec do ust. - Nie pozwól, Ŝeby ktoś inny się dowiedział. Uśmiechnął się. - Wiesz co? Jeszcze nie jadłem. Chcesz wziąć jakieś ciastko, a potem przejechać się ze mną powozem po Garden District? Oczy Bride rozszerzyły się na jego propozycję. Mieszkała w Nowym Orleanie całe Ŝycie, ale nigdy nie przejechała się bryczką. Były strasznie drogie. Jej ojciec myślał, Ŝe to strata pieniędzy dla kogoś, kto mieszka w Nowym Orleanie, a jako nastolatka, nie mogła sobie pozwolić na to sto pięćdziesiąt dolarów168. Jeśli chodzi o Taylora169… Zbyt się obawiał, Ŝe ktoś mógłby zobaczyć i śmiać się z tego, Ŝe „szanowany” spiker robi coś tak dziecinnego. - Z przyjemnością. - Dobrze - pochylił się i pocałował ją głęboko. Kiedy się odsunął, znalazła się w zacienionym miejscu na French Market, kilka metrów od legendarnego Cafi Du Monde. - Nie martw się. Nikt nas nie widział - mrugnął do niej. - Masz motocykl. Widziałam go, prawda? - Tak, ale Amanda i Grace powiedziały, ze nie będziesz chciała ze mną jeździć, kiedy jesteś w sukience. Spojrzała w dół na drogi, zielony aksamit. - Myśląc o tym, na pączki teŜ nie jestem ubrana. 168
Ja pierdziulę...ale się cenią... 169
Pewnie bał się koni.... albo tego, Ŝe go powóz zaatakuje
240
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Nie martw się, mogę ci obiecać, Ŝe nie będziesz miała Ŝadnej plamki pudru na sukience. - MoŜesz to zrobić? Posłał jej pewny siebie uśmiech. - Kochanie, nie ma zbyt wielu rzeczy, których nie mogę zrobić. - Więc prowadź, panie Wilku. Vane poprowadził ją do małego stolika z boku restauracji. Gdy tylko usiedli, zjawił się kelner, by przyjąć ich zamówienia. - Rządek pączków170 i mleko czekoladowe poproszę- powiedziała Bride. - Dla mnie cztery rządki pączków i cafi au lait. Bride zagapiła się na niego. - Zjesz to wszystko? - Mówiłem, Ŝe jestem głodny. ZadrŜała, kiedy kelner odszedł. - Mam nadzieję, Ŝe Arkadyjczycy nie chorują na cukrzycę. - Nie. Jesteśmy dziwnie odporni na wszystko, poza przeziębieniem i kilkoma chorobami unikalnymi dla mojego gatunku. - Co to za choroby? - Nie musisz się martwić. Najgorsza z nich odbiera zdolności do wykorzystywania magii. ZadrŜała i próbowała sobie wyobrazić Vanea, bez jego mocy. To prawdopodobnie by go zabiło. - Czy to właśnie stało się z twoją matką? Powiedziała, Ŝe nie moŜe podróŜować w czasie. - Nie, to zrobił mój ojciec. Po tym, jak go wykastrowała, zanim stracił swoje moce, wyszarpnął z niej jej zdolności, Ŝeby nie mogła wrócić i go zabić. Bride zamknęła oczy z bólem przepełnionym sympatią. - Niech to licho, oni dopiero mieli związek, co? - Tak. Ale szczerze? To do mojej matki mam większy Ŝal. Mój ojciec nie miał Ŝadnego interesu by ją ranić. Jeśli chodzi o mnie, dostał to, na co 170
Chodzi tu o takie malutkie pączki
241
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
zasłuŜył. Chciałbym, Ŝeby istniał jakiś sposób, Ŝeby ją z powrotem uczynić całą. Bride wzięła go za rękę i trzymała mocno. - Nie wierzę, Ŝe masz dla niej współczucie, biorąc pod uwagę, co ona chce ci zrobić. - Zapewniam cię, Ŝe to tylko dlatego, Ŝe wydostałem cię stamtąd na czas. Gdyby choćby jeden włos spadł ci z głowy, nie byłoby tam teraz nikogo całego. Dreszcz przebiegł jej wzdłuŜ kręgosłupa na śmiertelny ton w jego głosie. Chodziło mu o to, a ona w to nie wątpiła, Ŝe mógłby zabić kaŜdego. Oparła się, kiedy kelner pojawił się z ich zamówieniem i umieścił je ostroŜnie, na małym, okrągłym stole. Bride z ostroŜnością patrzyła na jej trzy małe pączki. - Nie ugryzą cię - droczył się Vane. - Patrz - podniósł serwetkę i przytrzymał ją pod pudrowanym pączkiem, a następnie ugryzł. Potwierdzając prawdziwość jego słów, puder nie latał dookoła, jak zwykle robił . Decydując się mu zaufać, Bride poszła w jego ślady i odkryła, Ŝe tak długo, jak Vane jest z nią, moŜe je jeść bez doprowadzenia się do całkowitego bałaganu. Na tą myśl, zachichotała. Bride zjadła dwa i popijała swoje mleko, podczas gdy Vane zjadł wszystkie swoje. - Nie zamierzasz tego jeść? – zapytał. - Jestem pełna - potem, na jego podejrzliwe spojrzenie, dodała. – Przysięgam, Valerius nakarmił mnie pięcio-daniowym posiłkiem. - Ma szczęście. Lepiej, Ŝeby karmił moją kobietę. Potrząsając na niego głową, podsunęła mu swojego pączka. - No dalej, wiem, Ŝe chcesz. Nie kłócił się. Jak tylko go spałaszował, wstał i pomógł podnieść się Bride. Objął ją ramieniem i trzymał blisko, kiedy przechodzili na drugą stronę ulicy, gdzie 242
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
wzdłuŜ Decatur stały powozy. Vane poprowadził ja do pierwszego i pomógł wsiąść. Bride usadowiła się komfortowo, kiedy Vane płacił kobiecie przewoźnikowi, a potem dołączył do niej. Tulił ją do swojej piersi, kiedy przewoźnik kierowała swojego muła, Cezara, na Garden District. - Jesteście nowoŜeńcami? - Michaela, kierująca, zapytała. Vane spojrzał na nią. - Myślę, Ŝe tak - powiedziała Bride. Nie wiedziała, jak inaczej odpowiedzieć na pytanie Michaeli. - Tak myślałam. Macie to szczęśliwie-zakochane spojrzenie. Zawsze je rozpoznaję. Bride zamknęła oczy, wdychając ciepły męski zapach Vanea i rozwaŜała jak bardzo kocha go pochłaniać. Słyszała jak jego serce tłucze się pod jej policzkiem, kiedy koń wchodził w French Quater. Od czasu do czasu dopływała do nich muzyka, wychodząca z budynków i samochodów, które mijali: jazz, zydeco, rock, nawet czasem country. Powietrze utrzymywało lekki chłód, z drugiej jednak strony noc była bardzo przyjemna. Rodzinne miasto, nigdy wcześniej nie wydawało się jej tak przyjemne. A kiedy mijali jej sklep, uśmiechnęła się, przypominając sobie, jak pierwszy raz zobaczyła tam Vanea. W pewnym sensie wydawało się to wieki temu. Vane pochylił się tak, Ŝe opierał swój policzek na górze jej włosów, kiedy objął jej twarz dłońmi. Nic nie mówili, kiedy woźnica wskazywał budynki. Vane nie mógł oddychać, kiedy trzymał Bride. Pieszczenie jej skóry, było jak gładzenie satyny. Była dla niego taka cenna. Czuł jakby się odrodził, kiedy pierwszy raz zobaczył ją z dotykiem smutku w jej oczach, na stoisku Suneshine. Nie chciał myśleć o przyszłości bez niej. Podczas wizyty u Fanga, opowiedział bratu wszystko o Bride. Miał nadzieję, Ŝe moŜe to wyciągnie Fanga ze śpiączki. Ale nie. 243
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Jeśli juŜ, to wydawało się to pogrąŜyć go jeszcze bardziej. Jak bardzo chciałby wiedzieć jak dotrzeć do Fanga. Część niego czuła się winna, Ŝe Bride daje mu szczęście, kiedy jego brat jest tak nieszczęśliwy. Ale nie chciał wracać do tego jaki był, zanim ją poznał. Po raz pierwszy w Ŝyciu nie ukrywał nic przed swoją kochanką. To było nieprawdopodobne, by był całkowicie szczery o tym, kim i czym był. Nie oceniała go i nie nienawidziła za coś, co nie było jego winą. Przyjmowała go i to było największym cudem. Powóz zbyt szybko wrócił do Decatur. Vane wyszedł a potem pomógł wyjść Bride. PoŜegnał woźnicę, a następnie wziął Bride za rękę i poprowadził w kierunku St. Louis Cathedral. - Chcesz iść potańczyć? Bride przygryzła wargę na jego propozycję. Nie tańczyła od lat. - Z przyjemnością. - Masz jakiś ulubiony klub? Pokręciła głową. - Hmmm... nie mogę zabrać cię do Sanctuary, nadal jestem tak jakby wygnany przez atak na członka mojego klanu. Ash i Simi lubią iść potańczyć do miejsca zwanego Dungeon, ale znając ich gust muzyczny, wątpię, Ŝeby chociaŜ jedno z nas czuło się tam komfortowo, Nick zalega w Temptations Then, ale znając Nicka, to teŜ nie jest dobre miejsce dla ciebie. - Nie. - powiedziała ze śmiechem na wspomnienie jednego z najbardziej renomowanych Nowo Orleańskich klubów dla dŜentelmenów. - Moglibyśmy spróbować w Tricou House na Bourbon. Tabitha często chodzi tam po pracy. Oczywiście ona szuka tam wampirów, ale mówiła, ze mają świetną muzykę i jedzenie. - W porządku, brzmi jak przeznaczenie. Kiedy szli w dół Phre Antoine Alley, Vane zaczął zwalniać. Bride skrzywiła się, kiedy oderwał się od niej i umieścił ją za sobą. - Co się – jej głos zamarł, kiedy pojawiło się czterech blondynów i brunetka. Początkowo myślała, Ŝe jeden z męŜczyzn całuje się z brunetką w ciemnym zaułku, zanim pozostała trójka nie zaklęła na widok Vanea. 244
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Cofnij się Zwierzo-Łowco - warknął jeden z męŜczyzn. Jego ponury wzrok przesunął się na Bride. - Masz zbyt duŜo do stracenia, by z nami walczyć. - Puść ją - powiedział Vane, śmiertelnym głosem. Nie zrobili tego. - Zostań tu - powiedział Vane, zanim wyrzucił ręce do góry i sprawił, Ŝe dwóch blondynów poleciało. Zanim mogła się ruszyć, coś błysnęło w alejce. Bride przysłoniła oczy ręką, kiedy Vane wydał z siebie nieludzkie wycie. - Łap jego partnerkę - powiedział któryś. Nadal była oślepiona przez światło. Ktoś chwycił ją za rękę. Wiedząc, Ŝe Vane nigdy nie złapałby jej w ten sposób, kopnęła złośliwie w ciało. Wampir zgiął się, obejmując się. Kolejny z nich przyszedł do niej. Gdy juŜ była pewna, Ŝe ją dorwie, rozpadł się. Pozostali dwaj pobiegli w cień, a potem juŜ ich nie było. Bride przygotowywała się do walki z kolejnym zbliŜającym się cieniem, kiedy zdała sobie sprawę, Ŝe to Valerius. - Wszystko w porządku? - zapytał. Skinęła głową, gdy jej wzrok oczyścił się, Bride mogła szukać Vanea. Był kilka metrów od niej z kobietą, która wyglądała na nieprzytomną. Bride zastygła, kiedy go zobaczyła. Migał z postaci wilka do nagiego męŜczyzny i z powrotem. PrzeraŜona, nie mogła się ruszyć. Valerius podbiegł do niego, wyciągając swój telefon. - Acheron, mam kod czerwony z Vanem na Pere Antoine Alley. Został poraŜony czymś elektrycznym. Acheron natychmiast pojawił się koło niej. - Nic ci nie jest, Bride? - zapytał. Skinęła głową. Ash błysnął od niej do Vanea. Wziął jego głowę w ręce i wraz z innym blaskiem, Vane błysnął do ludzkiej postaci. Wyginając plecy w łuk, Vane zawył straszliwie, jakby jakiś straszliwy ból rozrywał jego ciało. - Spokojnie - powiedział Ash, podczas gdy Valerius zajmował się 245
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
kobietą. Bride podbiegła do Vanea, który teraz zupełnie nagi leŜał na plecach. W jego oczach były łzy. Ash przesunął po nim dłonią, a jeansy i T-shirt pojawiły się na nim. Mimo to, Vane nawet nie drgnął. - Zajmie mu kilka sekund, zanim odzyska orientację – wyjaśnił jej Ash. Spojrzał na Rzymskiego generała. - Jak człowiek, Valerius? - śyje. Ty zajmij się Vanem, a ja zabiorę ją do szpitala. - Valerius zabrał ją z ulicy i trzymając w ramionach ruszył w stronę Royal. Bride opadła na kolana i umieściła na nich głowę Vane. Jego znak powrócił na jego twarz, a ciało było napięte i drŜące. - Co mu się stało? - zapytała Asha. - Daimony musiały mieć, a nienawidzę kiedy ich uŜywają, głupi karabinek fazowy171. - Jak w Star Treku? - Tak jakby. To broń StraŜników, stworzona przeciw Katagarom. Silniejsza niŜ paralizator, przesyła ostre wstrząsy elektryczne do ofiary. Ilekroć Zwierzo-Łowca zostaje poraŜony, jego moc wpada w szał i nie moŜe się nawet utrzymać w swojej formie. Jeśli zostaną trafieni wystarczająco silnym ładunkiem, dosłownie wypadają z ciała i stają się bezcielesnymi istotami, jak duchy. Vane wziął jej dłoń w swoją rękę. Bride spojrzała na niego i posłała mu niepewny uśmiech. - Wszystko w porządku, wilku? - zapytał Ash. Vane nadal się trząsł. - Co do cholery miała zrobić ta rzecz, którą posłali? - Przypuszczam, Ŝe zabić, ale na szczęście to się im nie udało. Ash pomógł mu powoli się podnieść. Vane zachwiał się i gdyby Ash go nie podtrzymał, upadłby. - Spokojnie wilku - Ash wyciągnął rękę i dotknął Bride, potem błysnął do ich sypialni w domu Valeriusa. 171
Worda phazer – moŜe to nie jest karabinek fazowy(coś takiego nie istnieje) ale nie wiedziałam jak nazwać taki pistolecik ręczny, który zmienia energię elektryczną (czyli jest fazerem)
246
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Martwiąc się o Vanea, Bride stała z boku i patrzyła, jak Ash prowadzi go do łóŜka. Upadł na nie, jak tylko Ash go puścił. - Co mogę zrobić, Ŝeby mu pomóc172? - zapytała Asha. - Nic. To zajmie trochę czasu, zanim energia elektryczna przestanie krąŜyć wokół jego komórek. Nie ruszaj go teŜ za bardzo, jeśli sprawia Ŝe czuje się źle. - W porządku - uwolniła powolny oddech. - Cieszę się, Ŝe jego matka, nie ma czegoś takiego. - Jestem pewien, Ŝe ma. Ale znając Vanea, wątpię, Ŝeby miała czas go na nim uŜyć. Zwierzęta spodziewają się uŜycia fazerów wśród swojego gatunku. Rzadkością jest, Ŝe uŜywają ich Daimony. Spojrzał na Vanea. - Powinienem was przed tym ostrzec. PoniewaŜ tak wielu ZwierzoŁowców jest w Nowym Orleanie, Daimony są tutaj nieco bardziej rozumne, niŜ reszta. - Jesteś do dupy, Ash – powiedział Vane, zachrypłym głosem. - I z tą informacją, zostawiam was dwoje samych i wracam do mojego patrolu. Pokój. Gdy tylko Ash zniknął, Bride usiadła na brzegu łóŜka, obok Vanea. To było dziwne, oglądać znamię na jego twarzy. Dotknęła je ręką. - Przestraszyłem cię? - zapytał. - Trochę - odpowiedziała szczerze. - Ale te kreatury przestraszyły mnie bardziej. Zawsze tacy są? Skinął głową. - Dobry BoŜe, Vane, Ŝyjesz w bardzo przeraŜającym świecie. - Wiem. Bride siedziała w milczeniu, kiedy róŜne scenariusze tej nocy odtwarzały się w jej głowie. Po tym, jak Vane uratował ją w przeszłości, myślała, Ŝe jest nieczuły na wszystko. Teraz okazało się, Ŝe ma bardzo realną i bardzo niebezpieczną piętę Achillesa. - Jak mocny musi być prąd Ŝeby ci to zrobić? – zapytała. – To znaczy, 172
Coś magicznymi ustami, co przywróci mu moce :P
247
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
elektryczność statyczna, teŜ tak zrobi? - Nie spowoduje zmian formy, ale to takŜe jest niekomfortowe. NajwaŜniejsze jest, Ŝeby unikać wyjść sieciowych, oraz innych stworzonych przez człowieka źródeł energii i błyskawic. Niektóre baterie mają wystarczająco duŜo moc, Ŝeby nas zmienić. - I to czyni cię niesprawnym? Pokiwał głową. Bride zamknęła oczy, kiedy przeszedł przez nią nowy strach. To było przeraŜające, bo ludzie, którzy tam byli, dokładnie wiedzieli jak go zabić. A jeśli się zwiąŜą, zabije to takŜe ją. Co jeśli ona i Vane będą mieli kiedyś dzieci i to się stanie? Co jeśli Valerius nie przyjdzie tak jak teraz? Albo co gorsze, co jeśli policja, albo ktoś inny zobaczy jak Vane zmienia formę173? Co jeśli zostanie zarówno aresztowany, jak i wywieziony, nie wiadomo gdzie będzie badany i krojony? Widziała wystarczająco duŜo odcinków Z archiwum X, by wiedziała, ze rząd nie odnosi się pozytywnie do dziwactw w tym stylu. - Przepraszam, mieliśmy iść potańczyć - Vane powiedział cicho. Bride przesunęła ręką po jego ramieniu, pocieszająco. - Nie myśl o tym. Jednak nie mogła przestać myśleć, o tym, co się stało tego wieczoru. Czy naprawdę chciała być częścią jego świata, gdzie ludzie, jak gdyby nigdy nic ludzie władali magią? W którym wpadali i wypadali z pokoi, budynków. Byłaby człowiekiem otoczonym przez to. Była przeraŜona tą myślą. - Vane? Czy nasze dzieci będą takie jak ty, czy jak ja? - Geny Zwierzo-Łowców są silniejsze i zazwyczaj dominujące. Po prostu nie wiem, czy nasze dzieci będą Katagarami, czy Arkadyjczykami. To przeraziło ją jeszcze bardziej. - Więc właśnie mówisz mi, ze mogę urodzić szczenięta? Spojrzał w dal. 173
Co tam śmierć... co zrobią jak ktoś zobaczy?
248
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bride wstała, kiedy ta myśl przeszłą przez jej umysł. Szczenięta. Nie dzieci. Szczenięta. Prawda, wiedziała, Ŝe ludzie traktują zwierzęta jak dzieci. Jej rodzice teŜ. Ale to. To wymagało duŜo więcej przemyśleń, zanim się zobowiąŜe.
249
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Rozdział 12 Dni płynęły, kiedy Bride zmagała się z tym, co powinna zrobić. Część niej była zdecydowana by zostać z Vanem, podczas gdy z drugiej strony, bała się go. Do tej pory tessera się nie pokazała, ale to nie znaczyło, Ŝe mogli się zrelaksować. Było święto Dziękczynienia i stała w sypialni, w domu Valeriusa z węzłem w Ŝołądku. Jej rodzice zaprosili ją, Vanea i Furyego na coroczny zjazd McTierney'ów. Powiedziała swojej rodzinie o nowym „chłopaku” i nie miała pojęcia jak na niego zareagują. Nikt w rodzinie nigdy nie przejmował się Taylorem i jego wyŜszością. Tak naprawdę, jej ojciec rzadko odzywał się do niego choćby w dwóch słowach, kiedy był w pobliŜu. Co by powiedzieli, jeśli kiedykolwiek dowiedzieliby się, Ŝe Vane i jego brat są wilkami? To prawda, lubili zwierzęta, ale na samą myśl, robiło się jej niedobrze174. Biorąc głęboki oddech, zeszła na dół, by znaleźć Vanea i Furyego, czekających na nią w salonie. Fury ubrany był w niebieskie jeansy, biały T-shirt i czarną skórzaną kurtkę. Vane załoŜył czarne jeansy, szaro-czarny sweter z dekoltem w szpic, z którego widać było wykończenie jego białego T-shirtu. - Powinienem się przebrać? - zapytał Fury Vanea. – Nigdy nie jadłem Dziękczynnej kolacji, a ty? - Nie. TeŜ nie wiem jak się ubrać. Zapytamy Bride, kiedy zejdzie. Fury potarł kark. - MoŜe to zły pomysł. - Nie wiem czemu się skarŜysz Fury. Przynajmniej dorastałeś z Arkadianami. Ja nie mam pojęcia co oznaczają rodzinne święta. Za wyjątkiem Peltierów, którzy są cholernie dziwni, Katagarzy nie obchodzą 174
No skoro lubią zwierzęta to się nie ma czym przejmować... byle tatuś kastracji nie proponował :)
250
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
świąt. - Oboje wyglądacie dobrze – powiedziała Bride wchodząc do pokoju. To było swego rodzaju słodkie i miłe, wiedzieć, Ŝe denerwują się tak samo jak ona. Po prostu nie włączajcie niczego do prądu jeśli ktoś was o to poprosi. Fury zaśmiał się na to nerwowo. Vane wyglądał na mniej niŜ rozbawionego, kiedy wstał. - Nie martwcie się – powiedziała. – Moi rodzice nie gryzą. Za bardzo. Wilki wymieniły spojrzenia, mówiące, Ŝe nie są tego tacy pewni, zanim Vane podał jej rękę i poprowadził Bride do drzwi. Przystanęła na schodach domu Valeriusa, kiedy zobaczyła czarnego metalicznego Jaguara XKR coupe175. - Wow – szepnęła. – Czyj to samochód? - Otta – powiedział Vane, prowadząc ją w jego kierunku. - Od czasu kiedy pojechał na urlop do domu w New Jersey, poŜyczył mi go na wizytę u twojej rodziny. - Myślałam, Ŝe jeździ tym rozwalonym czerwonym Chevy IROC-kiem. Fury zaśmiał się głośno. - Robi to, Ŝeby wkurzyć Valeriusa. Trzyma Jaguara na weekendy w domu Nicka. - Otto jest niegodziwy. - powiedziała ze śmiechem, kiedy Vane otworzył dla niej drzwi, Fury zajął miejsce za kierowcą. Pewnego dnia, Valerius zabije swojego giermka, który nie moŜe przestać irytować Mrocznego Łowcy. Kiedy była w samochodzie, Vane zamknął drzwi i poszedł na drugą stronę. Ten facet poruszał się tak, Ŝe wszystkie kobiety dostawały zadyszki. Nikt nie powinien być z natury tak męski. Wślizgnął się do samochodu jednym płynnym ruchem i uruchomił silnik. Bride wpatrywała się w jego ręce, kiedy złapał kierownicę i dźwignię zmiany biegów. Gdyby Fury nie wylądował na tylnym siedzeniu, zapewne nie zdąŜyliby do domu jej rodziców. Vane mocno trzymał kierownicę, kiedy słuchał wskazówek Bride, jak 175
http://cars.88000.org/wallpapers/47/Jaguar_XKR_Coupe%2C_2007.jpg
251
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
dostać się do domu jej rodziców, znajdującego się w Kenner, dwadzieścia pięć minut drogi od domu Valeriusa. Nigdy nie był bardziej nerwowy w swoim Ŝyciu. Co gorsza, Fury cały czas kręcił się na tylnym siedzeniu. W tyle umysłu mówił sobie, Ŝe musi to zrobić. Jeśli miał zamiar pozostać z Bride, chciałaby, Ŝeby poznał jej rodzinę. Nie mógłby odsunąć jej od ludzi, których tak bardzo kochała. Ale nadal było to niewygodne jak cholera. Co ma powiedzieć? Cześć mam na imię Vane i późno w nocy wyję do księŜyca będąc w postaci wilka. Spałem z waszą córkę i myślę, Ŝe nie mogę bez niej Ŝyć. Mógłbym dostać piwo? Acha, i jak juŜ przy tym jestem, to chciałbym przedstawić moich braci. Ten tutaj, to śmiertelnie niebezpieczny wilk, znany z tego, Ŝe zabije za nic więcej, niŜ krzywe spojrzenie na niego, a drugi jest w śpiączce, poniewaŜ kilka wampirów wyssało z niego Ŝycie, po tym, jak oboje zostaliśmy skazani na śmierć, przez naszego zazdrosnego ojca. Taaa...to mogło przejść tak samo, jak ołowiany balon. Co w tej sprawie powiedziałby im Fury? Vane juŜ zagroził Ŝyciu wilka, jeśli ten przyniesie Bride wstyd. Vane miał tylko nadzieję, Ŝe i on jej nie zawstydzi. To fiasko tylko czekało, by się ziścić. Zdecydowanie za szybko, wtoczyli się na podjazd nowego domu w wiktoriańskim stylu. Było tam juŜ pięć zaparkowanych samochodów. - Mój brat i siostra. - powiedziała wysiadając z samochodu. - Dum dum dum, duuuum - Fury zanucił melodię z Dragnet176 z tylnego siedzenia. - Zamknij się Fury - powiedział Vane, wychodząc. ChociaŜ szczerze mówiąc, znalazł w Furym uspokajającą nutę, poniewaŜ przypomniał mu niecodzienne poczucie humoru Fanga. Fury wysiadł ostatni i zajął miejsce obok Vanea, kiedy Bride prowadziła ich do drzwi wejściowych. Vane naprawdę czuł się tak, jakby szedł na egzekucję. Rodzice. Ech. 176
http://www.filmweb.pl/serial/Dragnet-1951-183198
252
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bride zapukała do drzwi i odwróciła się, obdarowując ich zachęcającym uśmiechem. Vane odpowiedział jej nikłym. Drzwi otworzyły się, ukazując kobietę o trzy cale niŜszą od Bride, która była tak samo zbudowana. Miała krótkie czarne włosy z obfitą domieszką szarości, a jej twarz była straszą wersją twarzy Bride. - Kochanie! - zawołała kobieta, zanim złapała Bride w ciasny uścisk. Podczas gdy tuliła Bride, spojrzała na niego. Vane poczuł się słabo i walczył z chęcią cofnięcia się177. Nie Ŝeby mógł z Furym stojącym za nim na schodach. - Ty musisz być Vane – powiedziała radośnie matka Bride. - Tak duŜo o tobie słyszałam. Proszę wejdźcie. Bride weszła do domu jako pierwsza. Vane wszedł i odwrócił się, kiedy Fury, z rękami w kieszeniach do nich dołączył178. - Ty musisz być Fury. - powiedziała mama Bride, wyciągając do niego rękę. - Jestem Joyce. - Cześć Joyce – powiedział Fury i uścisnął jej rękę. Vane oczekiwał tego samego, ale został wciągnięty w ciasny uścisk. Poklepała go po plecach i puściła. - Wiem, Ŝe wy dwaj jesteście pewnie zdenerwowani. Nie bądźcie. Po prostu czujcie się jak u siebie i ... DuŜy, czarny rottweiler przybiegł z głębi domu i skoczył na Vanea. - Tytus!- krzyknęła Joyce. Pies zignorował ją, kładąc się na plecach w uległej pozie. Vane schylił się i pogłaskał go, przyznając się i do swojej rangi i dochodząc swoich praw alfy. - CóŜ, czy to nie dziwne? - powiedziała Joyce. – Titus zwykle próbuje zjeść kaŜdego nowo przybyłego. - Vane ma podejście do zwierząt – powiedziała niewyraźnie Bride. Jej matka uśmiechnęła się. - Dobrze, więc pasujesz tu, do zoo McTierney'ów. 177
DŜŜŜŜizzz... faceci naprawdę aŜ tak boją się spotkania z rodzicami? 178
Nie wiem dlaczego, ale jego zachowanie mnie rozczula... on talki biedny... taki niepewny....
253
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Tytus wstał i podszedł do Furyego by polizać jego palce. Fury poklepał go po głowie, gdy Vane rozglądał się po przytulnym domu, urządzonym w stylu rustykalnym. Brązowe kanapy były grubo wypychane i obłoŜone poduszkami. Pusta Ŝerdź stała w rogu, a gigantyczne akwarium wznosiło się na przeciwległej ścianie. Vane słyszał więcej psów na dworze i coś, co brzmiało jak cała kolekcja ptaków śpiewających na górze. - Chłopaki są z tyłu - powiedziała Joyce, prowadząc ich w głąb domu, mijając trzy kolejne akwaria, w których były wąŜ boa, jakiegoś rodzaju jaszczurka i dwa myszoskoczki w ostatnim. - Twój ojciec ma nową przybłędę, którą znalazł kilka dni temu i nikt nie moŜe sobie z nią poradzić. Biedactwo nic nie je i próbuje poszarpać kaŜdego, kto chce się do niego zbliŜyć. - Co mu jest? - zapytała Bride. - Nie wiem. Ci z Policji dla zwierząt wyciągnęli go z rowu, myślą, Ŝe ktoś go musiał wyrzucić. Był nieźle poobijany i strasznie zarobaczony. Vane skurczył się we współczuciu. Weszli do kuchni, gdzie wysoka szczupła blondynka stała nad miską. - Mamo, ile soli? - jej słowa zakończyły się wrzaskiem, kiedy odwróciła się i zobaczyła Bride. - Hej, maleńka. - powiedziała, zanim złapała ją w ciasny uścisk. Bride przytuliła ją, a potem cofnęła się, by ich sobie przedstawić. - Deirdre, to jest Vane i jego brat Fury. Vane napiął się, kiedy wyczuł badawcze spojrzenie siostry Bride. Nie lubiła go. Zwierzę w nim od razu to wyczuło. Mimo tego, wyciągnęła do niego rękę. - Cześć. - powiedziała z fałszywym uśmiechem. - Cześć. - odpowiedział i uścisnął jej dłoń. Przesunęła się do Furyego, który zrobił podobnie. - Bride, nie mogłam znaleźć tych dietetycznych ciasteczek dla ciebie. powiedziała mama Bride, idąc sprawdzić indyka w piekarniku. - Przykro mi. - W porządku mamo – powiedziała. – I tak wolę zjeść twoje ciasto. Jej mama wyglądała na nieco zszokowaną, ale nic nie powiedziała. 254
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Kiedy się cofnęła, przez kuchnię przebiegły dwa koty goniąc się ze sobą179. - Professor! Marianne! - zawołała mama Bride, wieszając na jej ramieniu ręcznik. - A niech to, lepiej po nie pójdę zanim pobiegną do Barta, a on je zje. - Bart? - zapytał Fury Bride. - Aligator mieszkający na podwórku180. Tata zabrał go rok temu, kiedy jakiś kłusownik prawie go zabił pułapką, a on wciąŜ wychodzi z zagrody. Fury podrapał się po policzku. - śałuję, Ŝe nie znałem twojego taty, kiedy ja wpadłem w pułapkę, nadal... Fury przerwał, kiedy Deirdre odwróciła się i zmarszczyła brwi. NiewaŜne. - Hej, Bride. Vane zesztywniał, kiedy bardzo duŜy, muskularny męŜczyzna wychylił się zza drzwi i złapał Bride, by uściskać ją bardzo mocno. Bride roześmiała się. - Patrick, postaw mnie! Vane warknął, kiedy tego nie zrobił. - Nie zadzieraj ze mną, kobieto. Postawię cię i dostaniesz Ŝabkę w ramię181. Bride zaśmiała się na to, ale Vane widział na czerwono. - Lepiej jej nie dotykaj. Bride spojrzała na niego słysząc szczerość w jego warknięciu. Po wyrazie jego twarzy, naprawdę zaczęła się martwić bezpieczeństwem jej brata. - W porządku, Vane - pospieszyła z zapewnieniem. - On tylko się draŜni. Nigdy mnie nie zranił odkąd byliśmy dziećmi, a i wtedy robił to tylko 179
Chłopcy... tylko spokojnie... nie ruszać w pogoń.... 180
Faktycznie zoo.... wąŜ, aligator, jaszczurka, rybki, ptaszki, psy, koty... teraz jeszcze wilki :P, brakuje tylko małpy... ale moŜe da się Marvina załatwić :P 181
Frog arm – chodzi o szybkie uderzenie palcami... nazwa wzięła się od szybkiego wyrzutu języka Ŝaby.
255
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
przypadkowo. - W kaŜdym razie, tej historii się trzymajmy - powiedział Patrick podając Vaneowi rękę. - Cieszę się, Ŝe widzę moją siostrę w dobrych rękach. Patrick McTierney. - Vane Kattalakis. - Miło cię poznać Vane. Nie martw się, prędzej odciąłbym sobie ręce, niŜ skrzywdził którąś z moich sióstr. Vane wyraźnie się rozluźnił. - Ty musisz być bratem - powiedział Patrick – Fury? - Cześć – powiedział Fury, potrząsając ręką. - Wiem, imię mam do bani. Patrick zaśmiał się. - Chcecie piwo? Fury spojrzał na Vanea w odpowiedzi. - Byłoby świetnie - powiedział Vane. Patrick zajrzał do lodówki, wyciągnął dwie butelki i podał im je. Podczas gdy je otwierali, Patrick wsadził palce do sałatki ziemniaczanej. - Wynocha od tego! - warknęła Deirdre, pacnęła go łyŜką po ręce. - Ał – powiedział, szarpiąc rękę w tył i ssąc palce. - Wynoś się stąd Pat, albo przysięgam, Ŝe nakarmię cię Ŝarciem dla psów. - Dobra, ty zepsuta mścicielko PMS - skinął na Furyego i Vanea. Bądźcie rozsądni i dołączcie do mnie na zewnątrz, gdzie jest bezpiecznie. Vane się zawahał. - Zawołaj mnie, jeśli będziesz potrzebował ratunku przed Patrickiem, albo moim ojcem. - powiedziała Bride, zanim wspięła się na palce i pocałowała go w policzek. Vane wyłapał groźne spojrzenie Deirdre, zanim wyszedł za Furym i Patrickiem na podwórze, gdzie matka Bride zaganiała koty w stronę domu. Vane podał Furyemu piwo zanim złapał kotkę. Napięła się na chwilę, a potem zrelaksowała. - Chcesz ja w domu? 256
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Joyce kiwnęła głową z wdzięcznością, kiedy pochwyciła samca. Vane otworzył drzwi i wstawił kotkę do środka. - Nie rób tego więcej Marianne – powiedział. Połasiła się do jego ręki, a potem odbiegła. - Dzięki za pomoc. - powiedziała Joyce mijając go. Vane wrócił do Patricka i Furyego. - Więc, Vane, co robisz na co dzień? - zapytał Patrick. Fury posłał mu rozbawione spojrzenie, podając mu piwo. - śyję z prowadzenia moich inwestycji. - Naprawdę? - zapytał Patric. - Inwestorzy płacą tyle, Ŝe moŜesz sobie pozwolić na wartego sto tysięcy Jaguara? Vane mógł wyczuć niechęć ze strony Patricka. - Nie - powiedział ironicznie – mój handel narkotykami to robi. I zyski od alfonsów z Burbon. Wygląd twarzy brata Bride był bezcenny. - Słuchaj, będę z tobą szczery. Zadrzyj z moją siostrą... - Patrick? Vane spojrzał zaskoczony za brata Bride, by zobaczyć człowieka po pięćdziesiątce. Zadbany i w dobrej formie, miał starannie ułoŜone szare włosy i wąsy. - Nie dajesz chyba Vaneowi „Zadrzyj z moją siostrzyczką a złamię ci kark” mowy, prawda? - Próbowałem. MęŜczyzna zaśmiał się. - Nie przejmuj się nim. Jestem dr. McTierney – powiedział wyciągając do Vanea rękę. – MoŜesz mówić mi Paul. - Miło cię poznać, Paul. Paul zwrócił się do Furyego. - Ty musisz być bratem. - Mam nadzieję, noszę jego majtki. Paul zaśmiał się. - Więc jesteś złym królem kastracji – powiedział Fury. - Zastanawiałem 257
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
się jak wyglądasz. - Fury - powiedział Vane ostrzegawczym tonem. Paul znowu się zaśmiał. - Wiesz coś o psach, Vane? - Tak. Trochę. - Mam jednego, którego chciałbym Ŝebyś poznał. - O Jezu, tato, tylko nie Cujo. To gorsze niŜ moja przemowa, którą przerwałeś. Paul zignorował syna i szedł w stronę ogrodzonego terenu z kilkoma budami. Kiedy Vane i Fury przechodzili obok, psy, wyczuwając ich zwierzęcą część wychodziły szczekać lub bawić się. Paul zaprowadził ich na koniec rzędu, w którym trzymany był zły mieszaniec labradora. Pies wypełniony był wściekłością i nienawiścią. - Nie moŜemy nic z nim zrobić. Mój partner twierdzi, Ŝe powinniśmy go uśpić, ale nie cierpię tego robić. To cholerny wstyd, zabić zwierzę, które zostało skrzywdzone. Fury odstawił piwo na ziemię i podszedł do furtki. Pies wybiegł z domku, szczekając i warcząc. - Ciii. - powiedział Fury, wyciągając rękę do psa, tak, Ŝeby mógł ją powąchać. - Nie robiłbym tego na twoim miejscu - powiedział Partick. - Był cholernie blisko odgryzienia rąk funkcjonariuszowi policji dla zwierząt, który go tu przywiózł. - Taa, komuś, kto wepchnął go do klatki i poszturchiwał co chwilę. powiedział Fury, wywijając wargę. Pies nadal atakował. - Odsuń się - powiedział Vane, sięgając do zamknięcia. Fury wstał i przysunął się, podczas gdy Vane otworzył. Pies rzucił się do przodu, a potem cofnął. Vane zamknął drzwi i przykucnął. - Chodź tutaj chłopcze - powiedział łagodnie, wyciągając rękę. Pies pobiegł do swojego domku i szczeknął jeszcze głośniej. Vane podszedł jeszcze bliŜej i powoli wsunął rękę do budy. 258
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Nie bój się - powiedział, pozwalając wyczuć psu swój zapach. Wyczuł, Ŝe zaczyna się uspokajać. Wiedział, Ŝe nie był do końca człowiekiem i zaczynał ufać jego zwierzęcemu zapachowi. Po kilku sekundach czekania, pies polizał palce Vanea. - Tak jest – powiedział Vane, głaszcząc jego futro. Spojrzał przez ramię. - Fury, mógłbyś mi dać coś dla niego do zjedzenia? - Pójdę po miskę- powiedział Paul. Kiedy Paul wrócił z miską, podał ją Furyemu, który wniósł ją do środka. Fury przykucnął przed domkiem, za Vanem i ostroŜnie połoŜył miskę przed psem. - Koleś, nieźle cię spieprzyli co? - powiedział Fury do psa. Vane podniósł garść jedzenia i trzymał przed psem. Ten węszył wokół, aŜ wreszcie mu zaufał i wziął gryz. - Proszę bardzo – powiedział Vane, podnosząc kolejną garść jedzenia i karmiąc go z ręki. - Cholera, tato – powiedział Patrick zza ogrodzenia. - Nigdy nie widziałem czegoś takiego. Po kilku minutach, Vane nakarmił psa. Podczołgał się do jego kolan i połoŜył czując się bezpiecznie. Fury głaskał go po futrze, gdy Vane masował za uszami. Vane poczuł, Ŝe ktoś go obserwuje. Patrząc przez ramię, zobaczył Bride stojącą obok ojca. - Nakarmiłeś go? - zapytała. - Tak. Uśmiechnęła się na to. Na jej widok zabolało go serce. Jak coś tak prostego, jak uśmiech, mogło siać w nim takie spustoszenie? - Przyszłam, Ŝeby wam powiedzieć, Ŝe obiad gotowy, ale jeśli potrzebujecie więcej czasu. Vane wstał. - Wszystko będzie z nim dobrze. Fury poklepał psa i wstał powoli. 259
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Oboje opuścili klatkę i zamknęli ją. Pies podbiegł do nich i zawył. - W porządku – powiedział Vane. - Wrócimy. - Tak, - dodał Fury. – Z miłym prezentem dla ciebie. Vane objął ramiona Bride, kiedy szli za jej ojcem i bratem do domu. - Czy to w tym domu się wychowywałaś? - zapytał Bride. - Nie. Moi rodzice przenieśli się tutaj kilka lat temu, po tym, jak sprzedali swoją farmę. - Tęsknię za starym miejscem - powiedział Paul, otwierając dla nich drzwi. - Tutaj jest bardzo rozpraszająco. Musiałem dostać specjalne pozwolenie, bym trzymał moich pacjentów na tyłach a i tak muszę płacić kary. - Dlaczego się przeniosłeś? - spytał Fury. Paul wzruszył ramionami. - Jej matka, chciała być bliŜej miasta. Co ma zrobić męŜczyzna, kiedy jego Ŝona umieści gdzieś swoje serce. Weszli do jadalnie, gdzie wielkie świętowanie czekało razem z Deirdre, która wyglądała jakby wolała raczej, Ŝeby juŜ poszli. - Chodź tutaj i usiądź koło mnie Vane. - powiedziała Joyce, wskazując miejsce po jej prawej stronie. - A Fury moŜe usiąść po drugiej stronie Bride. W momencie, w którym Fury usiadł, Tytus wbiegł i próbował wdrapać się na jego kolana. - Och, dobry BoŜe! - krzyknęła Joyce. - Paul zabierz psa. - W porządku – powiedział Fury, śmiejąc się. Potem, kiedy usiadł Vane, Tytus podbiegł do niego i lizał jego twarz. - Hej, kolego, uwaŜaj na pazury. - Co się stało z moim psem? - zapytała Joyce, szarpiąc za obroŜę Tytusa. - On zazwyczaj jest gburowaty względem ludzi. - Psy wyczuwają dobrych ludzi, kiedy ich zobaczą. - powiedział Paul, wyciągając z indyka odrobinę nadzienia. - Tytus. - powiedział przytrzymując nadzienie przed jego wzrokiem. Tytus podbiegł po nie. Bride usiadła koło Vanea. 260
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Więc, Patrick, gdzie jest Maggie? - U rodziców. Pojadę tam, po kolacji. PoniewaŜ zatrzymujemy się tutaj, chciała się upewnić, Ŝe jej matka nie będzie zazdrosna. - Maggie jest Ŝoną Patricka – wyjaśniła Vaneowi,Joyce. - Na wiosnę zrobi ze mnie babcię. - Gratuluję - powiedział Vane do Patricka. - Tak, zobaczymy. Boję się jak diabli. Osobiście nie sądzę, Ŝe nadaję się na czyjegoś rodzica. - Tak – powiedziała ze śmiechem Bride. – Będziesz musiał się dzielić swoimi zabawkami. Patrick skrzywił się na nią i rzucił groszkiem w jej głowę. Vane złapał go zanim jej dotknął i rzucił z powrotem w stronę Patricka. Trafił go prosto między oczy. Bride zawyła ze śmiechu. - Dzieci! - pękła Joyce. - Zachowujcie się, albo będziecie jeść za rogiem. - Niezły refleks, koleś. - powiedział dobrodusznie Patrick, wycierając czoło. - Myślę, Ŝe powinniśmy przyjąć cię do druŜyny. - Nie sądzę, Pat - powiedziała Bride. - Myślę, Ŝe Vane opierałby się, przed załoŜeniem koszulki z napisem „Wycinaj i usuwaj jeśli kochasz”. Jest raczej wraŜliwy na sterylizację psów. Vane wygiął na to brwi, ale mądrze trzymał usta zamknięte. Jej ojciec roześmiał się mocno. - Rozumiem jego punkt widzenia. Niewielu męŜczyzn chce grać dla Kastratów. Mamy jednak sporo kobiet weterynarzy, które o dziwo to robią. - Och, no cóŜ, popracujemy nad nim - powiedział Patrick. - Z takim refleksem, z pewnością moglibyśmy go wykorzystać. Vane zauwaŜył smutek w twarzy Deirdre, ale nic nie powiedziała, kiedy siadała i rozkładała serwetkę na kolanach. Ojciec Bride odmówił błogosławieństwo, a następnie wstał, Ŝeby pokroić indyka, podczas gdy jej matka zaczęła podawać dania. Vane trzymał miskę, kiedy Bride nałoŜyła zarówno dla siebie, jak i dla niego. 261
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Czy jest coś, czego nie lubisz? - zapytała go. - Nie bardzo. Uśmiechnęła się. - Jesteś taki nieskomplikowany. Działając pod wpływem impulsu, pocałował ją w policzek, aŜ zdał sobie sprawę, Ŝe jej rodzina na nich patrzy. - Przepraszam – powiedział, bojąc się, Ŝe zrobił coś źle. - Nie przepraszaj – powiedziała Joyce. – To miło zobaczyć, jak moja dziecinka się uśmiecha. Vane podał gniecione ziemniaki Furyemu, który patrzył na nie z ostrą dezaprobatą. - Co to jest? - zapytał. - Ziemniaki - powiedział mu Vane. - Co oni z nimi zrobili? - Po prostu jedz je Fury - powiedział Vane. – Zaufaj mi, będą ci smakować. Patrick prychnął. - Skąd jesteś, Ŝe nigdy wcześniej nie widziałeś ziemniaczanego puree? - Z Marsa. - powiedział Fury, marszcząc brwi na sposób w jaki ziemniaki przylegały do łyŜki. Wziął tylko odrobinę, a potem podał miskę Paulowi. Fury pochylił się nieco i obwąchał ziemniaki w bardzo psi sposób. Bride poczuła, jak noga Vanea sięga przez jej nogi, by kopnąć Furyego pod stołem. Fury usiadł prosto i spojrzał na Vanea, który patrzył na niego ostrzegawczo. - Naprawdę, skąd jesteście? - zapytała ponownie Deirdre. – Dorastaliście tutaj? - Nie - odpowiedział Vane. - Dorastaliśmy duŜo podróŜując. śyliśmy niemal wszędzie. Jej siostra posłała mu świdrujące spojrzenie. - Co was sprowadza do Nowego Orleanu? - Deirdre - powiedziała Bride. - Od kiedy to jest przesłuchanie? - Od kiedy mama powiedziała, Ŝe myślisz o nim powaŜnie. Myślę, Ŝe 262
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
powinniśmy wiedzieć coś więcej o twoim nowym chłopaku, niŜ to, Ŝe dobrze wygląda w jeansach. - Deirdre – powiedział Paul, niskim, surowym tonem. - Nie sprawiaj, Ŝeby Vane i Bride płacili za zbrodnie Josha. - W porządku - powiedziała gniewnym tonem. – Ale kiedy ucieknie ze swoją sekretarką i zostawi ją samą, Ŝeby wyjaśniła dzieciom dlaczego tatuś to palant, mam nadzieję, Ŝe sobie o tym przypomnicie. - wstała i wyszła z pokoju. - Przepraszam – powiedziała Joyce wstając. – Jedzcie śmiało. Zaraz wrócę. - MąŜ Deirdre zostawił ją kilka miesięcy temu – wyjaśniła Bride. – Jej dzieci są razem z nim na wakacjach, i Deirdre cięŜko to przechodzi. - Dlaczego lu... Fury przeciągnął sylaby w taki sposób, Ŝe Bride domyśliła się, Ŝe chciał powiedzieć „ludzki”. Lumpowaty kretyn to zrobił? powiedział, kończąc w taki sposób. - Nie wiem, dlaczego niektórzy męŜczyźni tak postępują – powiedział Paul. – Ale jak to mówią, baba z wozu, koniom lŜej182. - Zgadzam się. - powiedziała Bride, patrząc na Vanea, który gładził jej udo pod stołem, sprawiając, Ŝe robiła się ekstremalnie gorąca. Jego dotyk był piorunujący. Joyce wróciła, wzięła talerz Deirdre i znowu wyszła. Paul westchnął. - Chciałbym zrobić coś, Ŝeby było jej lepiej. Nie ma nic gorszego, niŜ patrzenie jak jedno z twoich dzieci cierpi, a ty nie jesteś w stanie tego zatrzymać. - Mógłbym go zabić dla niej - zaoferował Fury. Vane odchrząknął. - CóŜ, mógłby mieć wypadek – ponowił próbę Fury. - Ludzie mają je przez cały czas. Patric zaśmiał się złowieszczo. - Mam łopatę. 182
Tu jest mowa o byłym Deirdre, a nie o niej
263
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Pieprzyć ją - powiedział Paul, zanim upił łyk wina. – Mam aligatora na podwórku. Wszyscy zaczęli się śmiać. Joyce wróciła i usiadła ponownie. - Przepraszam za to. - Z nią w porządku? - zapytała Bride. - Będzie. To po prostu wymaga czasu183. Vane wyczuł smutek Bride, uścisnął jej udo pocieszająco. - Nie potrzebnie przyprowadziłam Vanea. To było takie niewraŜliwe. - O masz! - Joyce pękła. - Nie zrobiłaś nic złego, Bride. Chcieliśmy go poznać - uśmiechnęła się do Vanea. - To jest problem Deirdre, dobrze? Bride skinęła głową. Skończyli posiłek w spokoju, a Patrick i Paul znowu Ŝartowali. Potem Joyce przyniosła tartę z orzechami pekan i czterowarstwowe ciasto czekoladowe. Bride ukroiła sobie mały kawałek tarty. - Nie chcesz ciasta? - zapytał Vane. – Wiem, Ŝe czekoladowe jest twoim ulubionym. Popatrzyła na nie z utęsknieniem. - Nie, lepiej nie. Zanim zdąŜyła je pominąć, Vane ukroił kawałek i włoŜył na jej talerz. - Vane! - Chciałaś je. Znam to spojrzenie. Przewróciła na niego oczami i wzięła widelczyk. - Dziękuję. Vane skinął głową. Czuł, Ŝe jej matka go obserwuje. Zerkając, otrzymał od Joyce wdzięczny uśmiech, które poparła delikatnym poklepaniem jego ręki. Przeszło przez niego najdziwniejsze uczucie. Czy taki właśnie był dotyk prawdziwej matki? Po kolacji, Bride zdecydowała, Ŝe torturowała Vanea i Furyego 183
Dajcie jej wilka,... od razu jej się poprawi, jak wyładuje nagromadzone emocje... Fury byłby chętny....
264
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
wystarczająco jak na jeden dzień. - Powinniśmy juŜ wracać. - powiedziała. - Co? - jej ojciec zapytał. – Bez gry? - Ty i Patrick moŜecie obejrzeć mecz tato. Co ją zupełnie zdziwiło, jej tata naprawdę się Ŝachnął. Bride przytuliła go za to, Ŝe był taki miły dla Vanea i Furyego. - Pójdę poŜegnać się z Deirdre. Bądźcie mili dla chłopców, do czasu aŜ wrócę. Bride weszła po schodach do pokoju gościnnego. Znalazła Deirdre w pokoju na końcu korytarza. - Hej, kochanie - powiedziała, otwierając drzwi. - Wszystko w porządku? Oczy Deirdre były zaczerwienione, siedziała na łóŜku, trzymając poduszkę na brzuchu. Jej talerz z jedzeniem nadal stał nietknięty na nocnym stoliku. - Czuję się dobrze. Tak sądzę. Pragnąc zrobić coś, co pomoŜe jej siostrze, Bride podeszła do łóŜka. Jak współczuła jej złamanemu sercu. Ona czuła to samo, dopóki nie zjawił się Vane i sprawił, Ŝe się uśmiechnęła. - Przykro mi. - Niepotrzebnie. Cieszę się, Ŝe nie ma juŜ tego dupka, ale ty, ty powinnaś zostawić Vanea184. Nie tyle słowa jej siostry ją zszokowały, co uraza w tonie Deirdre. - Słucham? - Daj spokój Bride. Nie bądź głupia. Spójrz na niego. Spójrz na siebie185. Nie pasujecie do siebie. Bride zagapiła się na siostrę. - śe co proszę? - Taylor był wspaniałym męŜczyzną i powinnaś się go trzymać. Był 184
Nie lubię tej Deirdre.... sukowata jest... a do tego jej imię się masakrycznie pisze... cały czas muszę poprawiać bo mi się kolejność liter myli 185
I to mają być słowa siostry?
265
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
niezawodny i stabilny. Przede wszystkim był szanowany w społeczeństwie186. Ale zamiast zrobić tak jak chciał, odmówiłaś schudnięcia i zostawił cię, bo jesteś gruba. Teraz pojawił się ten facet i skaczesz koło niego, jakby Taylor w ogóle nie istniał. Nie Ŝebym cię oskarŜała. On jest pierwszorzędny, ale nie bądź głupia. Och, to był cios poniŜej pasa i całkowicie szczerze, Bride miała dosyć bycia „tą mądrą”, gdy jej siostra była „tą piękną”. - Tylko dlatego, Ŝe wyszłaś za Ŝmiję, nie znaczy to, Ŝe Vane jest psem. Bride zawahała się na to. Właściwie to Vane był psem, tak jakby. Ale nie w tym znaczeniu. - Vane nigdy by mnie nie zdradził. - Tak, jasne. Spójrz na mnie Bride. Byłam pierwszą wicemiss Luizjany i wygrałabym, gdybym nie była wtedy taka młoda. Nadal jestem cholernie atrakcyjna, a mój mąŜ i tak ode mnie uciekł187. Jakie ty masz szanse? Zła na swoją „idealną” siostrę, Bride nie chciała na nią patrzeć. Zamiast tego, podeszła do okna i wyjrzała na podwórko, gdzie zobaczyła Vanea i Furyego z jej ojcem. - Wyszłaś za Josha dla pieniędzy, pamiętasz? - powiedziała Bride, obserwując ich i psy. - Właściwie to powiedziałaś mi o tym noc przed ślubem. - Och, przypuszczam, Ŝe ty kochasz Vanea za jego osobowość? Nie jestem głupia. Kochasz go za to, jak dobrze wygląda jego tyłek188. A kiedy Bride patrzyła na swojego partnera, znała prawdę. Vane nie był człowiekiem. Nie przypuszczała, Ŝe zachowuje się jak człowiek. W przeciwieństwie do Taylora i Josha, nigdy jej nie zostawi, bo nie jest taka, jak chciałby, Ŝeby była. Kochał ją taką, jaka była. Ani razu nie próbował jej zmienić w jakikolwiek sposób. Po prostu akceptował jej wady i ją całą. Vane nigdy by jej nie zdradził. Nie okłamał. Ale zabiłby kaŜdego, kto by
186
KuŜwa... jak był taki wspaniały, to go sobie weź... ja pieprzę.... 187
MoŜe sekretarka miała mózg, a nie wstęgę wicemiss w głowie.... 188
A to suka...a nie siostra
266
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
ją skrzywdził. I w tym momencie, kiedy patrzyła jak bawi się z psem, którego nikt nie był w stanie dotknąć, zdała sobie sprawę, jak bardzo go kocha. Po prostu, jak bardzo go potrzebuje. Sama idea Ŝycia bez niego ją zabijała. Nie mogła. W ciągu kilku ostatnich tygodni, stał się integralną częścią jej Ŝycia. Przede wszystkim był integralną częścią jej serca. Jej oczy otworzyły się szerzej, kiedy rzeczywistość spadła na jej myśli. Rzeczywiście, prawdziwie go kochała, w sposób, w jaki nie wiedziała, Ŝe kobieta moŜe kochać męŜczyznę. - Nie masz pojęcia o czym mówisz, Dee. Vane jest miły i taktowny. Dba o mnie. - Znasz go tylko kilka tygodni, Bride, od czasu kiedy rozstałaś się z Taylorem. To bezwstydne, sposób w jaki na nim wisisz. Bride spojrzała na siostrę. Czuła Ŝal z jej powodu, ale to nie znaczyło, Ŝe jej siostra ma prawo sprawiać, Ŝe czuła się źle. - Jesteś po prostu zazdrosna. - Nie, Bride, nie jestem. Jestem realistką. Vane jest poza twoją ligą. Bride spojrzała na swoją doskonałą siostrę, ale w głębi serca czułą smutek, Ŝe Deirdre najprawdopodobniej nigdy nie zazna takiej miłości jaka jest pomiędzy nią i Vanem. Jeśli by mogła, dałaby swojej siostrze taki dar. Ale nie ona to kontrolowała. - NiewaŜne Dee. Do zobaczenia później.
Vane i Fury ponownie byli na zewnątrz z labradorem. - Nie chcecie go ze sobą zabrać do domu, nie? - zapytał Paul, gdy Fury bawił się z psem. - Valerius posikałby się w gatki189 - powiedział Fury. - Mogę? Vane roześmiał się. 189
piss his drawers – uŜywane gdy ktoś się zmoczy ze strachu, śmiechu czy właśnie złości
267
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Oczywiście. Ale Cujo pewnie i tak skończy w Sanctuary. - Wiesz – powiedział Paul. – Powinienem był pomyśleć, i sam zapytać o to niedźwiedzie190. Vane posłał Paulowi podejrzliwe spojrzenie. - Słucham? - Ale skoro to tylko pies, a nie Zwierzo, nie sądziłem, ze niedźwiedzie go przyjmą. Vane nie mógłby być bardziej zaskoczony, gdyby Paul go kopnął. - Zamknij usta Vane - powiedział Paul ojcowskim tonem. - Jestem wiodącym weterynarzem w kraju. Carson nadal uczy się praktyki. Jak myślisz, kogo wzywa kiedy nie moŜe sobie z czymś poradzić? Carson był weterynarzem rezydującym w Sanctuary. Zwierzo-Łowca miał tylko pięćdziesiąt lat, co w ludzkim świecie czyniło go nieco starszym niŜ dziecko. - Wiem wszystko, o Fangu teŜ – kontynuował Paul. Fury podszedł i stanął przy ogrodzeniu. PołoŜył rękę na siatce i wpatrywał się z niedowierzaniem w Paula. - Dlaczego pozwoliłeś nam tu przyjść? Paul wziął rękę Vanea w swoją. Znak oznaczenia był ukryty. - Nie musisz go ukrywać. Wiedziałem co się stało od chwili, w której Bride wypowiedziała twoje imię. I wiem, jak wy chłopcy strzeŜecie swoich partnerek. Nie mogę powiedzieć, Ŝe jestem całkowicie szczęśliwy z tego powodu, ale przynajmniej mam pewność, Ŝe nigdy nie skrzywdzisz Bride tak, jak Deirdre została skrzywdzona. Vane zacisnął pięści. - Czy Joyce.. - Nie. Ona nic nie wie o waszym świecie i chcę Ŝeby tak zostało. Nigdy nie powiedziałem nikomu o Sanctuary. - Paul puścił rękę Vanea. - Jeśli szukasz mojego błogosławieństwa, to je masz. Nie byłem tego pewny do czasu kiedy zobaczyłem was przy kolacji. JuŜ dawno nie widziałem mojej dziecinki tak szczęśliwej. Ale pamiętaj, jeśli kiedykolwiek ją skrzywdzisz – 190
A to dobre.... tatko wie o Zwierzo :)
268
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
rozejrzał się po klatkach, w których psy miały na głowach kołnierze. - Och, facet – powiedział Fury. – To po prostu chore. - Zdecydowanie tak – zgodził się Vane. - No cóŜ, Bride to moje dziecko i wiem jak uŜywać pistoletu na strzałki i skalpela. Vane skulił się, a Fury się zasłonił. - Vane? Odwrócili się, by zobaczyć Bride idącą w ich kierunku. Paul się cofnął. - Pozwólcie, Ŝe przyniosę wam smycz. - Nie potrzebujemy jej. - powiedział Fury, otwierając bramkę i pozwalając psu wyjść. - Nie, chyba nie. Podszedł, by pogłaskać psa, który do niego skoczył. - Zachowuj się - powiedział Fury, odpychając psa. Bride zawahała się, kiedy podchodziła. - I lepiej nie podszczypuj Bride – powiedział Vane. – Albo cię tu zostawimy. Pies pomachał ogonem i usiadł. - Czy on idzie z nami? - zapytała. Jej ojciec skinął głową. - Byli na tyle uprzejmi, by go adoptować. - To słodkie z waszej strony. - powiedziała do Vanea. Fury się zaśmiał. - Nie bardzo. Rozumiem kaŜdego, kto został wrzucony do rowu. Bride wyciągnęła rękę i uścisnęła Furyego. Współczuła wilkowi, który został odtrącony. Fury odchrząknął i odsunął się. - Nie rozckliwiaj się nade mną Bride, nie wiem jak sobie z tym poradzić. Zupełnie jak Cujo, moim pierwszym odruchem jest atak, a nie chcę zmusić Vanea by zrobił ze mnie smutnego gościa jak ten tam. Bride zobaczyła psy w kołnierzach. - Auć. 269
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Dokładnie. Vane objął ją ramieniem i razem wrócili do domu, z jej ojcem, Furym i Cujo drepczącym za nimi. Joyce spojrzała zdziwiona, gdy zobaczyła psa idącego za nimi, ale nic nie powiedziała, kiedy podała Bride duŜy worek z Tupperware191. - Podzieliłam resztę na wszystkich. - Dostaliśmy trochę ziemniaków? - zapytał Fury. Vane wygiął brwi. - Więc teraz je lubisz? - Tak, były dobre. Bride pocałowała matkę w policzek. - Dziękuję mamo. Patrick spotkał ich w salonie. Wyciągnął rękę do Vanea. - Miło cię było poznać, nawet jeśli jesteś handlującym narkotykami stręczycielem. - Ciebie teŜ. - Słucham? - zapytała Bride. - To długa historia – powiedział Fury ze śmiechem. - UwaŜajcie jak będziecie wracać do domu - powiedziała odprowadzając ich do auta. - Och, poczekajcie, przyniosę wam koc dla psa, Ŝeby nie porysował skóry na siedzeniach. Bride zajęło kolejne kilka minut poŜegnanie się z jej mamą, kiedy przyniosła koc i połoŜyła go z tyłu dla Cujo. Po tym jak uściskała i ucałowała rodziców, Bride dołączyła do wilków i psa w samochodzie. Bez chwili zwłoki podąŜyli do Garden District. - Masz miłą rodzinę, Bride - powiedział Vane. Spojrzała na niego, a potem na Furyego. - Tak, wiem. Myślę, chłopcy, Ŝe jesteście najlepsi. Serce Vanea podniosło się, kiedy to powiedziała. - Maiłem na myśli twoją rodzinę. - Ty i Fury takŜe jesteście moją rodziną, Vane. A ty jesteś najlepszą jej 191
Marka pojemników do przechowywania Ŝywności
270
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
częścią. - Myślę, Ŝe wy dwoje potrzebujecie trochę prywatności. - Fury usiadł i ścisnął rękę Bride. – Do później, siostrzyczko - następnie on i pies zniknęli z tylnego siedzenia. Vane zjechał na pobocze i zatrzymał samochód. - Bride, co próbujesz mi powiedzieć? Podniosła rękę, by bawić się jego włosami, kiedy patrzyła w jego niesamowite piwne oczy, trzymające jej serce w niewoli. - Podczas gdy moja siostra wrzeszczała na mnie, jak to pewnego dnia zostawisz mnie na pastwę losu, miałam objawienie. Nigdy w moim Ŝyciu nie znałam nikogo takiego jak ty, Vane. I wątpię, Ŝebym kiedykolwiek poznała. Podoba mi się sposób w jaki na mnie patrzysz, jakbyś juŜ mnie smakował. Podoba mi się sposób w jaki się o mnie martwisz, czy nie jest mi zimno, albo czy nie jestem głodna. A przede wszystkim kocham sposób w jaki czuję się kiedy trzymasz mnie w nocy. Sposób w jaki mnie dotykasz, jakbyś bał się, Ŝe mogę się złamać. I jak o mnie dbasz, kołysząc mnie w ramionach. Zatrzymała się i wzięła głęboki oddech, zanim kontynuowała. - Kocham cię, Vane. I nie sądzę, bym wiedziała czym jest prawdziwa miłość, jeśli nie zjawiłbyś się w moim Ŝyciu. Wyciągnęła naznaczoną rękę w jego stronę. - Jestem gotowa się z tobą parzyć. Spojrzał zaskoczony i niepewny. - Jesteś tego pewna? - Sam fakt, Ŝe pytasz mnie o to, gdy wiesz co moŜesz stracić, gdybym powiedziała nie, pokazuje mi, Ŝe mam co do ciebie rację. Tak, Vanie Kattalakis. Jestem pewna. Powolny uśmiech rozprzestrzenił się na jego twarzy dwie sekundy przed tym, nim wciągnął ją w swoje ramiona i całował ją do utraty tchu. Vane odsunął się z prawdziwie wilczym warknięciem. - Nienawidzę tego, Ŝe muszę prowadzić tę cholerną maszynę. W przeciwnym razie miałbym cię juŜ nagą w łóŜku. - Nie moŜesz błysnąć samochodu do domu? 271
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Nie. Jest zbyt duŜy i cięŜki, a jeśli go zostawię, ktoś go ukradnie i Otto nigdy mi nie wybaczy. Uwielbia ten kawał śmiecia. Wypuścił ją i na powrót usiadł w fotelu. I był cholernie bliski dania jej ataku serca, kiedy w rekordowym czasie dotarli do domu. Richard Petty był nikim w porównaniu z tym, jak on poruszał się w ulicznym ruchu. Zatrzymał się z piskiem przed drzwiami domu Valeriusa i błysnął ich do sypialni. W jednej sekundzie stali koło łóŜka, a w następnej byli w nim, nadzy. Bride zaśmiała się z jego zapału. - Nie tracisz czasu, co? - Nie chcę, Ŝebyś zmieniła zdanie. - Nie zamierzam. Vane pocałował ją głęboko. Był juŜ dla niej twardy. Bride gładziła ręką jego plecy, rozkoszując się czuciem go. Jego skóra była taka miękka, ciepła i męska. - Tylko pamiętaj, Ŝe to cię nie zwalnia z wielkiego Irlandzkiego wesela. Zaśmiał się na to. - Wszystko, co sprawi, Ŝe będziesz szczęśliwa. Jej uśmiech zbladł, kiedy powaga wypełniła jej serce. - To z pewnością ty. Ponownie ją pocałował, prawie ją poŜerając. Do czasu kiedy się odsunął, ledwie mogła oddychać. - Dobrze - powiedziała cicho. - Co musimy zrobić? Vane przewrócił się na plecy i skradł jej oddech swoim wyglądem. Jego opalona skóra była niesamowitym kontrastem na kremowym prześcieradle. Jego włosy były wolne i sprawiały, ze wyglądał jeszcze bardziej intrygująco. - Musisz przycisnąć swoją oznaczoną dłoń do mojej. Bride przyłoŜyła dłoń, do jego ciepłej i twardej ręki. Vane splótł ich palce. - Teraz musisz wprowadzić mnie do swojego ciała, bez mojej pomocy. 272
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- To trochę dziwne, ale w porządku. - Nie bardzo. To zostało ustanowione, Ŝeby chronić nasze kobiety. Deklaracja nigdy nie moŜe być wymuszona od kobiety. Musi ją wypełnić z własnej woli. Bride opadła na kolana i ostroŜnie usadowiła się na jego szczupłej talii. Wpatrywała się w niego i zastanawiała się, jak ich to zmieni. Czy zmieni? Jak mogłoby nie. Po tym będą połączeni. Ona będzie naleŜała do niego i dopóki ona nie umrze, on będzie naleŜał do niej. Vane wziął jej wolną rękę w swoją i delikatnie pocałował. Jej serce waliło, kiedy powoli opuszczała swoje ciało, aŜ był głęboko w jej wnętrzu. Oboje jęknęli na to uczucie. Vane zacisną zęby, kiedy jego ręka zaczęła się ogrzewać. Całą jego mocą powstrzymał się, Ŝeby jej nie odsunąć. Ale to nie był jego wybór, tylko jej. - Teraz musisz powiedzieć : Akceptuję cię takiego, jakim jesteś, i zawsze będę cię trzymała w moim sercu. Będę szła przy twoim boku przez wieczność. Bride zatrzymała na nim spojrzenie, kiedy jej własny znak zaczął łaskotać. - Akceptuję cię takiego, jakim jesteś, i zawsze będę cię trzymała w moim sercu. Będę szła przy twoim boku przez wieczność. Oczy Vanea pociemniały, zanim odpowiedział na jej przysięgę swoją. Ledwie skończył mówić, jego plecy wygięły się w łuk, jakby łamał go ból. Bride pisnęła zaskoczona, kiedy jego kły wydłuŜyły się, tak jak w filmach o wampirach. Vane nadal ją trzymał, kiedy odetchnął chropowato. Jego ciało było napięte i sztywne. - W porządku, Bride. - warknął. - To tylko zaklęcie naszej Deklaracji,
273
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
powoduje thirio192, byśmy mogli połączyć nasze siły Ŝyciowe. Przejdzie za kilka minut. - Wyglądasz jakbyś cierpiał. Czy mogę jakoś pomóc? - Po prostu poczekać, aŜ minie. - Jeśli się zwiąŜemy, to minie? Skinął głową. - Więc zwiąŜ się ze mną. Syknął, a potem zatrzymał na niej spojrzenie. - Czy rozumiesz, co to oznacza, Bride? Jeśli ja umrę, ty umrzesz równieŜ. Jeśli będzie w tym czasie w ciąŜy, umrzesz od razu po urodzeniu się naszych dzieci. Jej serce zatrzepotało. Ale gdy na niego patrzyła, wydawało się to niewielką ceną do zapłacenia. Czy chciała Ŝyć bez niego? - Co do diabła? – powiedziała. – Jeśli mamy zamiar to zrobić, zróbmy to do końca. - Jesteś pewna? Skinęła głową. Vane usiadł pod nią. Przytulił ją do piersi i pocierał nosem jej szyję. - Po tym jak cię ugryzę, będzie równieŜ musiała mnie ugryźć w ramię. Nim mogła odpowiedzieć, zatopił w niej kły. Bride krzyknęła, ale nie z bólu. NiewyobraŜalna przyjemność przedzierała się przez nią, gdy czuła jak w niej rośnie. Przycisnęła się bardziej do niego gdy boski orgazm rozrywał ją od środka. Jej wzrok się rozmył, kiedy czuła jak jej własne kły się wydłuŜają. Coś zdawało się nią zawładnąć, aŜ nie czuła się człowiekiem. To było... Cudowne. Następną rzeczą jaką wiedziała, to Ŝe zatopiła kły w ramieniu Vanea. Oplątani ekstazą, trzymali się wzajemnie, kiedy poczuli, Ŝe ich serca zsynchronizowały się, a pokój zawirował. 192
Instynktowna potrzeba złączenia sił Ŝyciowych Zwierzo-Łowców w trakcie parzenia, siła sprawiająca, ze kły wydłuŜają się, by ułatwić złączenie.
274
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bride nigdy nie czuła się tak blisko człowieka w całym swoim Ŝyciu. To naprawdę było tak, jakby byli jedną osobą. Fizycznie. Duchowo. Doskonale. Vane nie mógł oddychać, kiedy ją smakował. On nigdy nie powinien się z nią wiązać, ale był niesamowicie wdzięczny, Ŝe z nim będzie. Po raz pierwszy zrozumiał dlaczego Anya związała się ze swoim partnerem. Nie chciał stracić Bride. Nie chciał nawet sobie wyobrazić dnia bez niej. Teraz nie musiał. Jego głowa odpłynęła, kiedy orgazm zelŜał, a kły zmniejszyły się. Bride odsunęła się i patrzyła na niego, jakby była pijana. - Czy to juŜ koniec? - zapytała. Kiwnął głową, a potem ją pocałował. Pocałował ją jeszcze raz. - Jesteś moja, Bride McTierney. Teraz i na zawsze. Uśmiechnęła się. Vane połoŜył ją z powrotem na łóŜku i sam połoŜył się na niej. Chciał tylko ją poczuć. Swoją partnerkę. Rzeczywistość tego otuliła jego serce i sprawiła, Ŝe mógłby latać. Bride trzymała go całą sobą. Czuł się z nią tak dobrze. Przesunęła ręką w jego włosach i zaczęła się śmiać. - Co cię tak śmieszy? - Myślałam sobie właśnie, Ŝe nie kaŜda kobieta moŜe dostać swojego własnego oswojonego wilka. Mrugnął. - Nie jestem pewny, czy nazwałbym się oswojonym. Tylko ty tak na mnie działasz. - To właśnie lubię najbardziej. Kiedy pochylił głowę, by ją pocałować, zadzwonił jego telefon. Vane cofnął się narzekając. Wyciągnął rękę i telefon przeleciał przez pokój wprost do jego dłoni. Bride zmarszczyła brwi. - Nie jestem pewna, czy kiedykolwiek przyzwyczaję się do tego, Ŝe tak robisz. Przygryzł Ŝartobliwie jej szyję, a potem odebrał. - Cześć Aimee. - powiedział, a potem przerwał. Spojrzał na nią 275
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
i zauwaŜyła zmieszanie w jego oczach. - Dzięki, naprawdę to doceniam. Poczekaj sekundkę. Wyciszył telefon. - To jedna z niedźwiedzi z Sanctuary, która czuwa nad Fangiem. Obchodzą swoje święto Dziękczynienia i postanowili czasowo zawiesić moje wygnanie, jeśli chciałbym odwiedzić dziś Fanga. - W porządku. - Zastanawiam się, czy chciałabyś pójść ze mną i się z nim spotkać. To znaczy, on naprawdę nic nie powie, ale... - Bardzo chciałabym poznać twojego brata - powiedziała przerywając mu. Spojrzał z ulgą, zanim wrócił do rozmowy. - Tak, będziemy tam za małą chwilkę. Dzięki. Rozłączył się i połoŜył telefon na nocnym stoliku. Bride leŜała w ciszy na łóŜku, próbując się uporać z tym co zrobiła. Z tym, co się z nimi stało tego popołudnia. - Jesteś pewny, Ŝe się nie zestarzeję? Nie czuję się inaczej. - Powinnaś być połączona ze mną, ale biorąc pod uwagę, Ŝe nie byłem wcześniej sparowany, nie wiem, co powinnaś odczuwać. Bride spojrzała na swoją rękę. Jej znak był teraz Ŝywo czerwony. - ChociaŜ to jest inne. A co z twoim? - Wygląda jak twój. To był dobry znak. - Czy muszę nadal pijać twoją krew? Pokręcił głową. - Nigdy więcej. - Dobrze. Myśl o tym jest naprawdę obrzydliwa. Vane wstał i wyciągnął ją z łóŜka. - Co robisz? - Zamierzam cię wykąpać, pani Wilk, tak, Ŝebym mógł zabrać cię do Sanctuary i wszystkim pokazać. Jak bardzo by chciała być taka piękna, jak myślał, Ŝe jest. Było tak 276
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
miło być z kimś, kto widział ją przez róŜowe okulary. Vane zaniósł ją do łazienki i włączył prysznic. Gdy wyregulował temperaturę, otworzył kabinę i pozwolił jej pierwszej wejść. Bride czuła się trochę niezręcznie. Nigdy wcześniej nie kąpała się z męŜczyzną. Ale kiedy Vane zaczął mydlić jej ciało, jej nieporadność zniknęła w głębokim pragnieniu do niego. Wyglądał naprawdę dobrze taki nagi i mokry, a jego ręce były niesamowite, kiedy ślizgały się po kaŜdym centymetrze jej ciała. - Jesteś bardzo utalentowany – powiedziała. Jej oddech urwał się w połowie, kiedy mył ją między nogami. Pocałował ją delikatnie, kiedy podniósł myjkę i pieścił ją palcami. - Nigdy nie jesteś do końca zadowolony, prawda? - zapytała Bride, czując, Ŝe on znowu twardnieje. - Nie, jeśli to dotyczy ciebie. - docisnął jej plecy do chłodnej ściany łazienki. Podniósł jedną jej nogę i owinął wokół swoich wąskich bioder, zanim się w nią wślizgnął. Bride krzyknęła z przyjemności, kiedy się w nią wpychał. Dopiero kiedy doszła, zdała sobie sprawę, Ŝe obie jej nogi są owinięte wokół jego bioder, a on utrzymuje cały jej cięŜar, nadal napierając. Jego włosy były mokre i kapało z nich, kiedy zawładnął jej ustami. Wszedł w nią głęboko, a potem zadrŜał. Bride była ledwie świadoma wody pryskającej na jej ręce i nogi, kiedy patrzyła na twarz Vanea. Jej wilk był piękny, kiedy dla niej dochodził. Trzymał ją bez wysiłku, a jego ciało nadal drŜało. Po tym jak skończył, postawił jej nogi na podłodze i wycofał się z niej. Złapał urywany oddech i odwrócił się w stronę wody. Bride impulsywnie przywarła do jego nagich pleców. Wane syknął na uczucie Bride przy nim. Owinęła ręce wokół jego pasa i głaskała jego ciało. - Rób tak dalej, a nigdy nie wyjdziemy spod tego prysznica - powiedział ochrypłym głosem. - Oczywiście, Ŝe tak. Nie będzie tu zbyt zabawnie, kiedy woda 277
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
wystygnie. - Prawda. Następnie, ku jego zachwytowi, zostawiła go i wzięła myjkę, by go umyć. Bride nigdy nie robiła czegoś takiego. Było w tym naprawdę duŜo zabawy, myć te jego wspaniałe mięśnie i pomagać opłukiwać ciało. - Jesteś dekadencki - szepnęła. Odpowiedział jej na to uśmiechem i pocałunkiem. Kiedy skończyli, wyszli z łazienki. Bride myślała, Ŝe muszą się ubrać, ale Vane zaskoczył ją, ubierając ich w rzeczy, które mieli w domu jej rodziców. - Jak to zrobiłeś? Vane wzruszył ramionami. - To jest jak oddychanie. Ledwo o tym pomyślę i puf. To magia. - Chciałabym, Ŝebyś mnie ostrzegał, zanim coś takiego zrobisz. Nadal się do tego przyzwyczajam. W ramach przeproszenia jej, poprowadził ją korytarzem do pokoju Furyego. Vane zapukał do drzwi. - Ta? - Fury zapytał zza drzwi. Vane pchnął barkiem drzwi, otwierając je, by zobaczyć Furyego i psa na łóŜku. - Idziemy do Sanctuary i zastanawiamy się, czy nie chciałbyś iść z nami. - Jasne. Czy Cujo moŜe iść? - Tak myślę. Zawsze moŜemy wsadzić go do klatki, jeśli będzie zbyt nerwowy. - Klatki? - zapytała Bride. Vane odwrócił się do niej. - W Sanctuary jest wiele rodzajów róŜnych zwierząt i mają cały pokój w klatkach, w razie gdyby ktoś zaczął robić się paskudny. Fury i Cujo błysnęli z pokoju. - Jak chcesz tam dotrzeć? - zapytał Vane. Bride wzięła głęboki oddech.
278
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Wypromieniuj mnie Scotty193. Vane wziął ją za rękę i błysnął ich do Sanctuary. Zajęło Bride sekundę, nim odzyskała orientację. Mijała ten bar tysiące razy, ale nigdy nie była wewnątrz. W drzwiach był szyld, który mówił, Ŝe jest zamknięte. Wewnątrz jednak sporo się działo. Co najmniej pięćdziesięciu „ludzi”, włączając w to Furyego i Cujo, który węszył dookoła innych osób. Kilka stolików zostało zepchniętych razem, by tworzyły naprawdę długi stół bankietowy, pokryty białymi obrusami. Kolejny zestaw stołów obłoŜony był taka ilością jedzenia, jakiej nigdy nie widziała na oczy. Było tam kilkanaście indyków, dwadzieścia szynek i co najmniej dwa tuziny róŜnego rodzaju ciast i tortów, które znała i kilka, których nie mogła zdefiniować. Ale to, co oszołomiło ją najbardziej to, to, jak wszyscy byli atrakcyjni. DŜizzz... to wyglądało jak rewia modeli. Bride czuła się bardzo onieśmielona. - Vane – powiedział wysoki, wspaniały blondyn kiedy do nich podszedł. - Zastanawialiśmy się, czy to zrobisz. - Hej, Dev. Bride zauwaŜyła dwóch kolejnych Devów, którzy weszli do pomieszczenia niosąc jeszcze więcej jedzenia. - Jesteśmy czworaczkami – powiedział Dev ze złośliwym uśmieszkiem. MoŜesz mnie rozpoznać po tym – podciągnął rękaw swojego T-shirtu, by pokazać jej tatuaŜ łuku i strzały, a potem wskazał na swoich braci. - Tan trzymający gumbo to Remi, ten wstydliwy, z niedźwiadkiem na kolanach to Quinn, a Cherif to ten z tacą krabich nóŜek. Nie martw się jeśli nie zapamiętasz kto jest kto, po prostu krzyknij „czworaczek” a odpowiemy. Wyglądał na bardzo przyjacielskiego i otwartego194. - Jestem Bride – powiedziała, wyciągając do niego rękę. -Miło cię poznać.
193
Beam me over, Scotty. - To ze Star treka.... Kirk tak mówił, gdy chciał, Ŝeby Scotty go teleportował (jak się mylę to wybaczcie... nigdy nie oglądałam star treka, a internauci teŜ się mylą....) 194
Dev taki jest... jego z niedźwiedzi lubię chyba najbardziej... w kaŜdym bądź razie najbardziej z czworaczków :)
279
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Kiedy uścisnął jej dłoń, kolejny atrakcyjny blondyn pojawił się za Vanem. Vane warknął na niego przypominając jej wilka. - Nawet o tym nie myśl Sasha – ponownie warknął Vane, posyłając męŜczyźnie zabójcze spojrzenie. – Nie jestem w nastroju na to twoje gówno. - Wilki – powiedział Dev do Bride. - Alfy zaczynają to dominacyjne gówno, gdy tylko zobaczą innego. Spójrz na mnie, ja jestem niedźwiedziem. My dogadujemy się z kaŜdym. Dopóki nas nie wkurzy, wtedy urywamy głowy. Dev pochylił głowę do Sashy. - Dlaczego nie pójdziesz pomóc Papie wyciągać beczki? Sasha podszedł i powąchał Bride. Wydawał się spokojny, dopóki ponownie nie spojrzał na Vanea. - Oczywiście Dev. Nie chciałbym zawstydzić Vanea, pokonując go przed jego partnerką. Vane zrobił krok w jego stronę, ale Dev mu przeszkodził. - Idź Sasha. - powiedział Dev surowo. Sasha w końcu odszedł. Dev wziął głęboki oddech i uśmiechnął się do niej. - Trzeba było próbować z niedźwiedziem, Bride. Wtedy nie musiałabyś się tym martwić. - W porządku. Raczej wolę wilki - widziała, jak Sasha mija Furyego. Fury natychmiast poderwał się na nogi, warcząc tak złowrogo, Ŝe naprawdę się wystraszyła. Zawsze był zrelaksowany i nieco nieudolny, tak Ŝe nie miała pojęcia, Ŝe Fury moŜe tak wyglądać. W swojej wilczej postaci był naprawdę przeraŜający. - Wilki, oddalić się! - wysoka, szczupła kobieta powiedziała z francuskim akcentem, kiedy weszła między nich. - Albo rozdzielę was zimną wodą. Remi pojawił się u jej boku. - Potrzebujesz pomocy maman? - Nie od ciebie, cher - powiedziała klepiąc go uprzejmie po ramieniu. – Idź pomóŜ Joseowi w kuchni. Remi posłał wilkom ostrzegawcze spojrzenie zanim posłuchał matki. 280
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Kiedy Sasha i Fury byli juŜ w pewnej odległości od siebie, kobieta podeszła do niej i Vanea. - W końcu jesteście. - pocałowała Vanea w policzek, a potem zwróciła się do Bride. - Jestem Nicolette, ale większość mówi na mnie Mama. - Bride – powiedziała, potrząsając ręką niedźwiedzicy. Nicolette uśmiechnęła się do Vanea. - Ona jest piękna, mon petit loup195. Postąpiłeś dobrze dla siebie. - Merci, Nicolette. - Chodźcie – powiedziała, wskazując w głąb pomieszczenia. - Vane, przedstaw swoją partnerkę naszym, a ja się upewnię, Ŝe moi synowie ze sobą nie walczą. I nie przejmuj się, jeśli nie zapamiętasz imion wszystkich Bride. Ty jesteś jedna a nas jest tak wielu. Zapamiętasz wszystkich w swoim czasie. Bride podziękowała jej, a potem Vane wziął ją za rękę i przedstawiał lwom, tygrysom, niedźwiedziom, jastrzębiom, szakalom i lampartom. Nawet kilku ludziom, którzy tam byli. Nicolette miała rację. Nie mogła dojść do ładu z tym, kto jest kim i czym. PoniewaŜ było tylko kilka kobiet, które były sparowane z męŜczyznami, łatwiej je było zapamiętać. Ale męŜczyźni, to wystarczyło, Ŝeby zakręciło się jej w głowie. - Gdzie jest Fang? - zapytała, kiedy Vane skończył ją przedstawiać ludziom w kuchni. - Jest na górze. Chodź, teraz przedstawię cię jemu. Vane poprowadził ją przez drzwi, które otworzyły się na wielki salon w stylu wiktoriańskim. Bride zatrzymała się na jego widok. WyłoŜony pluszem i udekorowany antykami dom był oszałamiający. - To jest dom Peltierów - wyjaśnił Vane. - Zwierzo-Łowcy Ŝyjący po tej stronie są bezpieczni przed odkryciem ich. - Jest piękny. - Merci – powiedziała Nicolette za nimi. - To jest nasz dom od ponad stu lat. Naszym celem jest utrzymanie go takim. - Jak to robisz, Ŝe nikt nie dowiaduje się, kim i czym jesteście? 195
Mój mały wilczku.... coś w tym stylu
281
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Mamy swoje sposoby, cherie - powiedziała puszczając oczko. - Magia ma swoje korzyści. - podała Vaneowi wytworną świecę. Vane zobaczył szklany pojemnik z wyrytym słowem Anya. Serce się mu ścisnęło na jego widok. - Zawsze pamiętamy o naszych bliskich, którzy odeszli. - wyjaśniła Nicolette. - Od kiedy Fang nie moŜe uczcić honoru Anyi, pomyślałam, Ŝe ty zechcesz. Vane nie mógł mówić od smutku ściskającego go za gardło, kiedy Nicolette poprowadziła jego i Bride do pokoju obok, gdzie wystawione były cztery świece. Światełka świec migały jak diamenty na ciemnozielonych ścianach. - Jest ich tak duŜo – powiedziała Bride pełna respektu dla liczby imion. - śyjemy przez długi czas – powiedziała Nicolette. – I jesteśmy w stanie wojny. Katagarowie przeciw Arkadyjczykom. Mroczni Łowcy przeciw Daimonom. Apollici przeciwko wszystkim. Ale w końcu wszyscy mamy wspomnienia. Wskazała na dwie świece, które stały przy ścianie. - To dla moich synów, Bastiena i Gilberta - łza spłynęła po jej policzku. – To na ich cześć powstało to sanktuarium. Obiecałam sobie, Ŝe Ŝadna matka, nie waŜne czy będzie człowiekiem, Apolitką, Arkadyjką czy Katagarką, nie pozna mojego bólu, dopóki umieści dziecko pod moim dachem. - Tak mi przykro Nicolette. Niedźwiedzica pociągnęła nosem i poklepała Bride po ramieniu. - Doceniam twoje słowa Bride. To dla ciebie zniosłam wygnanie Vanea. Vane spojrzał zaskoczony. - To jest mój prezent ślubny - powiedziała Nicolette. - Nie masz klanu, by ją chronić, a jak mówi Acheron, zapłaciłeś wystarczającą cenę za swoją Ŝyczliwość. Ochroniłeś Sunshine dla Mrocznego Łowcy, więc my będziemy chronić ciebie i twoją partnerkę. - Dziękuję ci Nicolette – powiedział Vane. – Dziękuję. Nicolette skinęła głową i wytłumaczyła się. Vane zapalił świecę i postawił ją obok tej dla matki Colta. Jego ręka 282
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
zatrzymała się na szkle. Przez wyraz jego twarzy, Bride mogła powiedzieć, Ŝe wspominał siostrę. To, Ŝe strasznie się tym martwił. Jego oczy były jasne i błyszczące, kiedy patrzył na migocącą świecę. Po chwili spojrzał na nią. - Chodź. - powiedział biorąc ją za rękę. - Nadszedł czas, Ŝebyś spotkała się z moim bratem. Bride wyszła za nim z pokoju, a potem do góry po schodach. Kiedy mijali pierwszy pokój, wyszedł z niego męŜczyzna, którego Bride naprawdę znała. - Carson? Wyglądał na wstrząśniętego jej obecnością, tak samo jak ona jego. - Bride? Co tu robisz? - jego głos zadrŜał, kiedy węszył w powietrzu. Jego oczy rozszerzyły się – Jesteś jedną z nas? - Nas? - Carson jest jastrzębiem. - wyjaśnił Vane. - NiemoŜliwe. Carson skinął głową. - Jestem rezydentem weterynarzem i lekarzem tutaj w Sanctuary. otworzył drzwi pokoju, z którego wyszedł, by pokazać jej najnowocześniej wyposaŜoną salę pełną klatek, o których wspomniał Vane. - Nie mogę w to uwierzyć – powiedziała Bride, patrząc na Carsona. Znała go od lat. - Ja teŜ nie - powiedział spoglądając na Vanea. - Przypuszczam, Ŝe gratulacje będą na miejscu. Wiesz, co jej ojciec robi na co dzień, prawda? - Tak. Król kastracji. Carson wypuścił powietrze przez zęby. - Ty to masz odwagę wilku. DuŜo, duŜo w masz jej w sobie. - Tak, wiem. - CóŜ, przypuszczam, Ŝe idziecie do pokoju Fanga. Zobaczymy się na dole. Vane zabrał ja do następnego pokoju, który był sypialnią. Bride na wpół oczekiwała zobaczyć na łóŜku człowieka i była nieco 283
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
zaskoczona widząc brązowego wilka. Była tam teŜ bardzo atrakcyjna kobieta, która mogłaby być młodszą siostrą Nicolette. Vane przedstawił jej córkę Nicolette, Aimee, która szybko przeprosiła i zostawiła ich samych w pokoju. Vane puścił rękę Bride, podszedł do łóŜka i uklęknął przy stronie, w którą zwrócony był Fang. - Hej braciszku – powiedział cicho. - Przyprowadziłem tu kogoś, kogo chciałbym, Ŝebyś poznał. Dołączyła do niego. Wilk się nie poruszył. - Cześć Fang – powiedziała Bride. Spojrzała na Vanea. – Czy mogę go dotknąć? - Jeśli chcesz. PołoŜyła rękę na jego głowie i podrapała za uszami. - To miłe w końcu cię spotkać, Vane tyle mi o tobie mówił. Nadal się nie poruszył. Bride chciało się płakać nad nimi dwoma. Czuła, jak bardzo cierpi Vane nad tym, ze jego brat nie moŜe im odpowiedzieć. - Myślę, Ŝe zabiorę cię z powrotem na dół - powiedział Vane ze smutkiem. - W porządku, moŜemy tutaj zostać przez chwilę. Nie mam nic przeciwko. - Jesteś pewna? Pokiwała głową. - Dobra, pójdę po coś do picia i zaraz wracam. - Poczekaj - powiedziała zanim mógł błysnąć. - Czy jest tu gdzieś łazienka? - Jest jedna w biurze Carsona. - Dobrze. Vane błysnął z pokoju. Bride wyszła, by zadbać o swoje potrzeby. Kiedy wyszła z łazienki zauwaŜyła, ze biuro Carsona miało lustro weneckie, które 284
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play wychodziło na pokój Fanga. Ale nie to sprawiło, Ŝe jej serce zamarło. W pokoju Fanga stała Bryani.
285
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Were Hunter
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Rozdział 13 Vane był za barem, nalewając Coli dla siebie i Bride, kiedy Colt Ŝartował z niego. - Teraz jesteś zadowolony, Ŝe cię do niej odesłałem? - Zamknij się Colt. - No dalej wilku. Wiem Ŝe tego nienawidzisz. Powiedz „Dziękuję Colt”. - Prędzej się potnę - głos Vanea zadrŜał, kiedy coś błysnęło na parkiecie. W pierwszej chwili pomyślał, Ŝe ktoś dołączył do przyjęcia, aŜ zobaczył, Ŝe „człowiek” nie moŜe pozostać w ludzkiej formie. Ciągle błyskał od człowieka do wilka i z powrotem. Nagle go rozpoznał. To był Stefan. Vane odstawił napoje i przeskoczył nad barierką. Biegł przez pokój do wilka. - Spokojnie – powiedział Carson kładąc rannego wilka na betonowej podłodze. - MoŜesz zostać w swojej podstawowej formie? - OstrzeŜ Vanea. Vane chwycił Stefana i uŜył swoich mocy, by utrzymać go w ludzkiej formie. - Ostrzec mnie przed czym? Stefan był krwawym bałaganem. Ktoś pobił go niemal na śmierć. To było niesamowite, Ŝe wilk Ŝyje. - Twoją matką. - Nie mów – powiedział Stefanowi. - Pomyśl to. Stefan pochylił głowę i zamknął oczy. - Ona i jej StraŜnicy zabili Petrę i Aloysiusa. - powiedział Stefan w jego głowie. – Ja nie chciałem umrzeć. Zawarłem z nią umowę, Ŝe jeśli pozwoli mi
286
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Ŝyć doprowadzę ją tutaj, Ŝeby zabił ciebie i Fanga196. Vane zacisnął zęby, ale nie zrobił nic, Ŝeby mu przeszkodzić. - Miała mnie wypuścić. Zamiast tego, kiedy dowiedziała się, Ŝe Fang jest w Sanctuary, zwróciła się przeciwko mnie. - Whoa! - głos Kayla rozległ się w drzwiach, które prowadziły do domu Peltierów. – Niech wszyscy szybko przyjdą. Mała ludzka partnerka Vanea walczy197 z jakąś wilczą laską na górze. I wygrywa!
Bride była przeraŜona. Jej serce waliło, ale nie mogła po prostu stać i pozwolić Bryani zabić Fanga. Prawdopodobnie powinna zawołać Vanea, ale chciała to zakończyć. I wiedziała jak to zrobić. Miała nadzieję. Bride otworzyła drzwi do pokoju Fanga. Bryani odwróciła się do niej warcząc. - Nie wtrącaj się w to. To nie twoja sprawa. - A właśnie, Ŝe moja. Skrzywdziłaś mojego partnera, skrzywdziłaś mnie i nie pozwolę ci tego zrobić. - Nie chcę cię zranić, Bride. - Więc wyjdź. Bryani wyrzuciła do przodu rękę i przycisnęła ją do ściany. Plecy Bride odczuły impet uderzenia, ale nie zniewoliło to jej. Bryani odwróciła się do Fanga i sięgnęła do niego. Bride złapała krzesło z drabinkowym oparciem i przyłoŜyła nim przez plecy kobiety. Bryani osunęła się na kolana i próbowała znowu przyszpilić ją do ściany ręką. Zanim mogła to zrobić, Bride strzeliła do niej środkiem uspokajającym, który złapała w sali lekarskiej. Bryani wrzasnęła i rzuciła się na nią. Roztrzaskały się o komodę. - Naprawdę jestem za stara, Ŝeby walczyć - powiedziała Bride zza
196 Tchórz... kuŜwa gnida przebrzydła.... i ta wesz się wilkiem nazywa... 197 W oryginale jest Smack Down - Nazwa "Smackdown" jest uŜywana do określenia brandu federacji WWE (World Wrestling Entertainment)
287
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
zaciśniętych zębów. – Ale ty teŜ! Bryani cofnęła się, kiedy lek zaczął działać. UŜyła swoich mocy, by uderzyć Bride lampą, ale zanim ta dotarła do Bride, upadłą na podłogę. - Co ty mi zrobiłaś? - Naćpałam cię. Trzy sekundy później, Bryani leŜała na podłodze. Bride podeszła do niej i przewróciła ją na plecy. Oczy Bryani były szeroko otwarte i kobieta patrzyła na nią. Zadowolona, Ŝe miała ją oswojoną przez chwilę, Bride zaciągnęła teściową do sąsiedniego pokoju i zamknęła ją w jednej z klatek198. Na górze znajdował się czerwony przełącznik, który mówił „zamknięte”. Bride przekręciła go i miała nadzieję, Ŝe utrzyma on w jakiś sposób moce Bryani z dala od niej. - Teraz – powiedziała, patrząc na Bryani uwaŜnie. – Pójdę na chwilę do Carsona, Ŝeby się upewnić, czy dałam ci odpowiednią dawkę. Wierz lub nie, ale nie chcę cię zabić. I zauwaŜ proszę, Ŝe powiedziałam, Ŝe nie chcę, a nie, Ŝe tego nie zrobię. Bryani się poruszyła. Ale znowu, Bride pewnie nie podała jej wystarczająco duŜo i dlatego właśnie zamknęła ją w klatce. - Słuchaj Bryani, bardzo mi przykro, Ŝe cię to spotkało. Jest mi przykro i rozumiem dlaczego nienawidzisz ojca Vanea. Masz do tego prawo. Ale to jest pomiędzy wami. To nie ma nic wspólnego z Vanem, Fangiem, czy Furym. Są twoimi dziećmi. - Oni muszą umrzeć - wydyszała Bryani, dając znać Bride, Ŝe naprawdę podała jej za mało środka. - Są zwierzętami. - Czy patrzysz czasem w lustro? - zapytała ją. – Zwierzęta zjadają swoje młode bez powodu. Vane nie próbował cię zabić, kiedy po mnie przyszedł. Zostawił ciebie i twoją wioskę w spokoju. To ty jesteś tą, która tańczy zabijając tych, którzy nigdy cię nie skrzywdzili. Mój BoŜe, pobiłaś Furyego, twoje własne ciało, twoją krew i zostawiłaś go by umarł. To jest ludzkie? Przestań się okłamywać. Nie jesteś człowiekiem Bryani. A moŜe jesteś. Bóg 198
Uwaga męŜatki....scena niebezpieczna... nie próbujcie robić tego w domu... mąŜ się moŜe obrazić. :P
288
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
wie, Ŝe ludzie popełnili wobec siebie kilka najbardziej okrutnych zbrodni, jakie moŜna sobie wyobrazić. - Zwierzęta, jak powiedział Fury, zabijają tylko po to by jeść i się bronić. Są lojalni wobec tych, których kochają. Moje serce zostało wyrwane i wdeptane w ziemię przez człowieka. A to Vane był tym, który się zjawił i sprawił, Ŝe znowu jestem szczęśliwa. Wziął moje serce i ostroŜnie trzyma je w swoich rękach. Wiem, ze nigdy nie skrzywdzi mnie w taki sposób. Oczy Bride rozszerzyły się, kiedy zdała sobie sprawę z tego, jak bardzo kocha swojego partnera. - Myślę, Ŝe gdybym miała wybrać między człowiekiem a zwierzęciem, wybrałabym zwierzę. Więc uwaŜaj Bryani. Jeśli kiedykolwiek zagrozisz Vaneowi lub jego braciom, zamierzam pokazać ci jakim człowiekiem jestem. Usunę mój kamuflaŜ, powalę cię i obedrę cię ze skóry, aŜ będziesz krzyczeć. Rozumiesz mnie? PotęŜny doping zabrzmiał za Bride, zadziwiając ją tym. Odwracając się, zobaczyła cały klan Peltierów i kilku innych stłoczonych w drzwiach. Ale to Vane przykuł jej uwagę. Duma wyglądająca z jego twarzy sprawiła, Ŝe jej ciało zrobiło się gorące. - Cholera, Vane, masz diablicę za partnerkę - powiedział jeden z czworaczków. Bryani rzuciła się na Bride. Wyciągnęła rękę przez klatkę, próbując ją złapać. - Nie moŜesz mnie powstrzymać, człowieku. - Nie, ale ja mogę. Bride odsunęła się na bok, kiedy Acheron przeszedł przez tłum i stanął przed Bryani. Pochylił się nad klatką i spojrzał jej w oczy. - Zamierzam zabrać cię do domu, Bryani i mam zamiar się upewnić, Ŝe nigdy nie będziesz juŜ podróŜowała w czasie. Koniec z jazdą na barana z innymi. Bryani posłała mu ponure spojrzenie. - Nie - powiedział Ash, jakby mógł odczytać jej myśli. - Alastor juŜ nie 289
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
pomoŜe. Twój kontrakt jest anulowany. - Nie moŜesz tego zrobić – warknęła. – On nie jest wolny do czasu, aŜ wszyscy z nich spotkają swoje partnerki. Ash obdarzył ją szyderczym półuśmiechem. - Powinnaś częściej kręcić się koło bogów Bryani. Oni dobrze uczą o lukach prawnych. Widzisz, oni wszyscy spotkali juŜ swoje partnerki. Po prostu jeszcze o tym nie wiedzą. - Co proszę?- powiedział Fury. Ash zignorował go. - Alastor się od ciebie uwolnił i ze strachu przede mną, nie wejdzie juŜ z tobą w Ŝaden układ. - Co z moją zapłatą? - krzyknęła Bryani, szarpiąc za kraty. – Gdzie jest moja sprawiedliwość? Ash wyprostował się i westchnął ze znuŜeniem. - Wiesz, co? Co powiesz na układ? Wrócisz do swoich czasów i upewnisz się, Ŝe Dare pozostanie tam gdzie jest, a ja dam ci jedną rzecz, której pragniesz najbardziej w Ŝyciu199. Bryani przechyliła głowę, jakby rozwaŜała słowa Atlantydy. - Przysięgasz? - Tak. Zrobiła znak krzyŜa najpierw na sercu, a potem na ustach. - Jest umowa. Teraz wypuść mnie z tej klatki, Ŝebym mogła dokonać mojej zemsty. Ash potrząsnął głową. - Nie zamierzam pozwolić ci zabić swoich synów, Bryani. - Ale mówiłeś. - Twoje najgłębsze marzenie nie ma z nimi nic wspólnego. Wysyłam cię do domu i obiecuję, Ŝe przed zapadnięciem zmroku, będziesz najszczęśliwszą kobietą. Bryani zniknęła z klatki.
199 Ale ją pięknie wychujał... a właściwie to nie bo on da jej tą rzecz, tylko ona nie zdaje sobie sprawy co to jest :P
290
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Co zamierzasz z nią zrobić? - zapytał Fury. Ash skrzyŜował ręce na piersi, kiedy się do nich odwrócił. - O czym zawsze mówił twój ojciec publicznie, Ŝe oddałby za to wszystko. Vaneowi opadła szczęka. - śeby odzyskać swoją partnerkę. Ale to było kłamstwo, mówił tak, Ŝeby wzbudzić Ŝal w klanie. - CóŜ - powiedział Ash. – Trzeba uwaŜać o co się prosi, bo moŜna to po prostu dostać. Vane gwizdnął nisko. - Przypomnij mi, Ŝebym cię nigdy nie wkurzał. - Chyba nie zamierzasz trzymać tej dwójki razem, co? - zapytała Bride. Ash wzruszył ramionami. - Są sobie przeznaczeni i to najwyŜszy czas, Ŝeby sobie z tym poradzili. Cokolwiek stanie się między nimi, to ich sprawa. - Co jestem ci winny za tą przysługę? - To jest gratis. Pomagając Talonowi zapłaciłeś cenę wyŜszą, niŜ ktokolwiek powinien zapłacić. Potraktuj to jako prezent ślubny ode mnie i od Simi. A twoja matka i ojciec nigdy nie zagroŜą tobie ani twoim dzieciom. - Czy ty przewidujesz przyszłość, Acheron? - zapytała Nicolette. - Nie do końca. Nie powiem im co się stanie, ale mówię co się nie zdarzy. - Dzięki Ash - powiedział Vane. - Skoro jesteś w nastroju na podarki – powiedział Fury z progu. – Chcesz mi powiedzieć kim jest moja partnerka? Ash posłał mu szelmowski półuśmiech. - To twoje zadanie ją znaleźć. - Tak, ale200. - Daj spokój wilku - powiedział Colt, klepiąc go po plecach. - Wielki Acheron ci na to nie odpowie. - Och, człowieku to mnie doprowadzi do szaleństwa. Wiesz, ze 200
Oj biedny... teraz pewnie będzie kaŜdą znaną mu do tej pory dziewczynę do łóŜka ciągnął :P
291
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
poznałem tysiące kobiet w swoim Ŝyciu, prawda? - Taa – powiedział Ash. – Ale nie spałeś z nimi wszystkimi, prawda? Fury wyglądał jakby go coś bolało. Vane przeszedł obok i wciągnął Bride w swoje ramiona. - Dziękuję - powiedział, przytulając ją do siebie. - Kiedy Kyle powiedział mi, ze moja matka jest tu z tobą. - owinęła ręce dookoła jego szyi i pozwoliła, Ŝeby jej miłość ich otoczyła. - Nie chciałem, Ŝeby cię skrzywdziła. Ash wykopał wszystkich z pokoju, Ŝeby mogli pocałować się na osobności. Po kilku minutach Vane błysnął ich z biura Carsona z powrotem do Sanctuary. Stefan siedział na krześle, wyglądając na nieco oszołomionego i nadal krwawił. Biedny wilk. Ale będzie Ŝył. Ktoś zaczął grać „Sweet Home Alabama”201. - Spóźniłeś się - krzyknął Colt. - JuŜ wiemy, Ŝe Ash jest tutaj. - Więc – powiedział Ash podchodząc do nich. - Kogo zamierzasz poprzeć, by przejął twoje stado? - To nie moja sprawa. Zostałem wygnany. - Tak, ale skoro Markus zniknie, za, hm... za około godzinę, będą potrzebowali kogoś, kto ich poprowadzi. Vane spojrzał na Stefana, który chciał ich klanu na własność. Niestety wilk, był zbyt duŜym idiotą, stąd układał się z jego matką. Jego spojrzenie powędrowało do Cujo i Furyego. - Fury? - zawołał do niego Vane. - Co myślisz o prowadzeniu stada? Chytry uśmieszek rozszerzył się na jego twarzy. - Bardzo chętnie. - Gówno prawda – powiedział Stefan, wstając na nogi. Był jeszcze zbyt słaby. - On nie jest wystarczająco silny, by przejąć stado. Vane spojrzał na swojego brata, a potem na Stefana. - Tak, jest. PoniewaŜ wiem, Ŝe mój brat zamierza przenieść stado tutaj, do Nowego Orleanu. 201
Ktoś.... ta.... Kyle.... a kto inny
292
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Nigdy na to nie przystanę – warknął Stefan. - W ogóle moŜesz nie przystawać, kutasie - odparł Fury. Vane zignorował wybuch Furyego. - Tak, chcesz. Jeśli nie, to pójdziemy na stronę. - Vane wycofał zaklęcie i pozwolił by jego znak pojawił się na twarzy. Stefan zrobiła się jeszcze bledszy. - Jakieś pytania? Stefan odwrócił się do Furyego i pokiwał głową. - Chcesz, Ŝebym zaczął juŜ przeniesienie? Uśmiech Furyego zamienił się w grzeszny. - Powiedziałbym, Ŝe tak, ale wyglądasz jakbyś był zdolny tylko krwawić. Zajmę się stadem. Carson, pomoŜesz Stefanowi na górze zanim padnie? Carson skinął głową i błysnął ze Stefanem z pomieszczenia. Fury podszedł do nich. - Dzięki Vane. - Nie ma problemu. Zapracowałeś na to i na pewno zasługujesz na to bardziej niŜ inni. Bride nie mogła być bardziej dumna z Vanea niŜ w tym momencie. - Jedzenie! Bride odwróciła się na okrzyk głosu, który poznała. Przyjaciółka Asha, Simi weszła przez drzwi z promiennym uśmiechem. Jej długie czarne włosy oplatały jej twarz z kaŜdej strony, a na głowie miała lśniące czerwone rogi. Była ubrana w krótką, czarną, lateksową spódniczkę i czarno fioletowe pasiaste sięgające połowy ud getry, które znikały w wysokich zdartych wojskowych butach. Miała na sobie obcisłą aŜurową koszulkę i czerwony gorset. Bride zauwaŜyła, ze kilkoro z niedźwiedzi miało napięte twarze na jej widok. - W porządku Vane? - zapytała cicho. – Czym jest Simi? Zwierzęciem warzywem, czy witaminą? - Czymś innym – powiedział ze śmiechem. - Jest demonem. Dosłownie. 293
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Niech ktoś ma oko na młode - krzyknął Dev. - A fe - powiedziała do niego Simi. - Nie będę jadła jedzenia z futrem, skoro mam dobre rzeczy. - Otworzyła duŜą czarną torebkę, którą nosiła i wyciągnęła z niej extra duŜą butelkę sosu barbecue. Simi przechodziła przez tłum, dopóki nie zobaczyła Bride. Krzyknęła szczęśliwa. - TeŜ się tu teraz bawisz, Bride? Masz jakieś z tych twoich błyskotek ze sobą? - Nie, Simi. Są w moim sklepie. Dziewczyna Ŝachnęła się i odwróciła do Asha. - Akri? Czy moŜemy znowu odwiedzić sklep Bride? - Oczywiście Simi, ale nie dzisiaj. Bride jest tutaj, a nie w nim. - Och, no dobrze. Czy Simi będzie mogła kupić, co tylko będzie chciała? - Oczywiście. Simi uśmiechnęła się szeroko, a potem zaczęła skakać w górę i w dół jak dziecko. - W porządku wszyscy! Tańczyć! Ty teŜ akri. Nagle zaczęła grać Makarena. Wszyscy w barze jęknęli, poza Simi, która śmiała się szczęśliwie. Złapała Asha za rękę i wciągnęła do tańca. - Teraz wszyscy! - powiedziała Simi. Powoli reszta obecnych w barze poszła na parkiet. Bride była zaskoczona, kiedy Vane wziął ją za rękę i zaprowadził na parkiet. - Vane. - Kiedy Simi mówi tańczyć. Wszyscy tańczą. - Jak cholera – jeden z gburowatych brunetów warknął z krzesła obok nich. - Ja nie tańczę dla nikogo. Ledwie skończył mówić, jak zerwał się z krzesła i zaczął się klepać po kroczu, jakby się paliło. - Cholera, Ash. - warknął. Ash się uśmiechnął. 294
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Pani mówi, tańcz, Justin. Dawaj tutaj swoją panterowatą dupę. Bride zaśmiała się, kiedy wszyscy, włącznie z Ashem zaczęli tańczyć Makarenę. To był najdziwniejszy moment w jej Ŝyciu. Kiedy skończyli, Simi pobiegła ze swoim sosem barbecue do jednego ze stołów i wzięła sobie całego indyka. - Źle robisz, Ash, rozpuszczając tego demona - warknął Justin. Ash wzruszył dobrodusznie ramionami i poszedł do miejsca, gdzie Simi poŜerała indyka. Bride i Vane usiedli obok Furyego, kiedy wszyscy zaczęli ustawiać się w kolejce do jedzenia. - Nadal jestem napchana – powiedziała Bride. - Je teŜ – zgodził się z nią Vane. Tak więc siedzieli i rozmawiali z niedźwiedziami, kiedy ci jedli. Rozmowy rozchodziły się po pomieszczeniu, aŜ Bride zaczęło brzęczeć w uszach od radosnych rozmów i muzyki. Nagle wszyscy ucichli. Bride zobaczyła, Ŝe szczęka Vanea opada, kiedy patrzył w kuchenne drzwi. Odwróciła głowę, Ŝeby zobaczyć zbliŜającego się do nich wspaniałego męŜczyznę. Był trochę wyŜszy od Vanea i miał czarne kudłate włosy. Ręce owinięte miał wokół siebie w ochronnym geście, a na sobie czarną koszulę z długim rękawem i jeansy. Jego wzrok koncentrował się na niej i na Vanie, gdy powoli szedł przed siebie nie odzywając się do nikogo. Zatrzymał się przy nich. Jego oczy były smutne i zamyślone, kiedy wyciągnął rękę do Bride. Jego dłoń drŜała, kiedy do niej sięgnął. - Jest piękna, Vane - powiedział Fang, jego głos był zachrypnięty. Cieszę się, Ŝe ją znalazłeś. Vane wstał, ale Fang cofnął się. - Fang? - zapytał Vane. Fang odszedł od nich. Bride nie mogła oddychać, kiedy patrzyła jak wracał do kuchni, gdzie czekała Aimee. Niedźwiedzica objęła go i Bride była zdumiona, Ŝe jej na to 295
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
pozwolił, kiedy pomagała mu wrócić do mieszkania Peltierów. - Wszystko w porządku? - zapytała Bride Vanea, kiedy zajął miejsce. Uśmiech grał na krawędzi jego warg. - Tak. Po raz pierwszy od dłuŜszego czasu myślę, Ŝe tak. - To dobrze – powiedział Fury. – Bo jeśli Fang nakręci z Aimee Peltier, będzie potrzebował nas obu, Ŝeby utrzymać tych niedźwiedzi z dala od jego skóry. Zespół, który składał się z róŜnych zwierząt wszedł na scenę i złapał za swoje instrumenty. Podczas gdy stroili instrumenty, mała małpka podbiegła do Bride i usiadła jej na ramieniu. - Cześć – powiedziała do niego. – Nie wiedziałam, Ŝe są Zwierzo- Małpy. - Bo nie ma - wysoki, szczupły blondyn powiedział, wyciągając rękę dla małpy. Bride pamiętała, Ŝe przedstawił się wcześniej. Miał na imię Wren. - Marvin jest jedynym nie-Zwierzo w barze - małpa przebiegła po jego ręce i usiadła na ramieniu. - O, przepraszam. Wren uśmiechnął się do niej. - W porządku. Mi teŜ zajęło duŜo czasu do przyzwyczajenia się do ludzi tutaj. Patrzyła jak odchodził. Zespół rozpoczął wykonaniem kilku wilczych utworów. Bride poczuła, Ŝe jej twarz pali, kiedy śpiewali ''Little Red Riding Hood" "Werewolves of London," "Bad Moon Rising," a nawet "Midnight Special." - Chodź tu Vane - powiedział Colt do mikrofonu. - I zaśpiewaj dla twojego kąska. Vane w zakłopotaniu spojrzał na nią i dołączył do nich na scenie. - Nie wiedziałam, ze potrafi śpiewać – powiedziała do Furyego. - Ja teŜ nie. Spodziewała się, Ŝe zaśpiewa coś z klasycznego rocka, więc kiedy zaczął śpiewać „The Story Of Us”, Bride poczuła, Ŝe zbierają się jej łzy. Vane nie śpiewał dla swojego kąska. On śpiewał dla niej. Dev podszedł do niej i pociągnął ją w kierunku sceny. 296
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
Bride nie mogła oddychać, kiedy słuchała Vanea. Miał piękny głos, a gdy skończył swoją piosenkę, wciągnął ją do siebie na scenę. Tam, w obecności wszystkich Zwierzo-Łowców opadł przed nią na kolana. - Wiem, Ŝe jesteśmy sparowani przez obrzęd Zwierzo-Łowców, ale chciałem się upewnić i zrobić to jak naleŜy, dla ciebie skarbie. PołoŜył mikrofon na scenę i wyciągnął pierścionek z kieszeni. Bride czuła, Ŝe po policzkach spływają jej łzy, kiedy wsuwał na jej palec, pierścionek z pojedynczym diamentem. - Kocham cię Bride McTierney i chcę spędzić z tobą resztę mojego Ŝycia, pokazując ci, jak bardzo cię potrzebuję. Wyjdziesz za mnie? Nie mogła przestać łkać. Ledwie go widziała przez łzy. Wszystko co mogła zrobić to kiwnąć głową jak szalona histeryczka. Wydawało jej się, Ŝe Vane się uśmiecha, ale nie była pewna. - W porządku – powiedział Vane do mikrofonu. – Płakała tak w dzień, kiedy ją poznałem. Myślę, Ŝe to dobre dla ludzi. - Och, ja teŜ bym płakał, gdybym miał cię oglądać kaŜdego dnia przez resztę mojego Ŝycia, Vane – powiedział Colt. Ignorując go, Vane stanął przed nią i starł jej łzy z policzka. - Jestem w tym coraz lepszy Bride. Tym razem nie wydłubałem ci oka. - Nie – powiedziała, pociągając nosem – nie wydłubałeś. Pocałował ją delikatnie i sprowadził ze sceny. Ash spotkał ich tam razem z Simi, która równieŜ płakała. - To było piękne - łkała histerycznie na Vanea. Potem odwróciła się do Asha. - Akri, Simi chce, Ŝeby jej teŜ się ktoś tak oświadczył. Idź dla mnie po tego modela Travisa Fimmela i zmuś go, Ŝeby teŜ tak zrobił. Proszę! - Mówiłem ci Sim, nie moŜesz po prostu zabrać człowieka od jego Ŝycia. - Ale Vane zabrał Bride. - Nie Sim, Bride wybrała Vanea. - Więc idź i zmuś Travisa, Ŝeby mnie wybrał. - Nie mogę tego zrobić. To byłoby niewłaściwe. Demon wytknął język i prychał dopóki nie zobaczyła jednego 297
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
z niedźwiedzi wynoszącego ciasto z kuchni. Jej łzy natychmiast wyschły. - Oooo – tchnęła Simi, spoglądając łapczywie na ciasto. - Czekoladowe. Moje ulubione. Muszę juŜ iść. Pa. Ash zaśmiał się, kiedy Simi pobiegła i dosłownie zaatakowała biednego niedźwiedzia, który niósł ciasto. Złapała je w ręce i poszła w kąt na małe sam na sam z nim202. Potrząsając głową Ash odwrócił się do nich. - Twojego ojca masz teraz z głowy i po prostu jeszcze raz chciałem wam pogratulować. - Dzięki Ash - powiedział Vane wyciągając do niego rękę. Ash kiwnął głową i uścisnął dłoń. - Tak przy okazji, nie musisz się martwić. - O co? - zapytała Bride. - Będziesz miała dzieci, a nie szczeniaki. I nie miot. Bride ulŜyło bardziej, niŜ myślała, Ŝe to moŜliwe. - Dziękuję. - Zawsze do usług. Ash zostawił ich i zabrał ze stołu ciasto dla Simi, która spojrzała na niego z twarzą pokrytą czekoladą. Ona dosłownie wciągnęła ciasto w mniej niŜ dziesięć sekund. Vane objął ramię Bride swoim ramieniem. Kiedy wrócili do stołu, Fury dzielił z Cujo kawałek steku, Bride zaczęła się śmiać kiedy rozejrzała się po swoim nowym zoo i rodzinie. - Co się stało? - zapytał Vane. - Nic. Właśnie myślałam, ze moje Ŝycie całkiem zeszło na psy i nie chciałabym, Ŝeby było inaczej.
202
Z ciastem poszła nie z niedźwiedziem...
298
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Were Hunter
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Epilog Vane przeniósł się do przeszłości. Nie potrzebował się zbytnio wysilać, Ŝeby znaleźć swoich rodziców. Po tym wszystkim, Acheron nie starał się zatrzeć ich śladu przed nim, a oni byli tu razem jakąś godzinę. Przywódca Mrocznych Łowców odesłał ich na odizolowaną wyspę w piątym wieku. śaden z nich nie miało mocy, Ŝeby opuścić tą wyspę lub ten okres. To naprawdę był los gorszy od śmierci. Albo w kaŜdym razie miał być. Vane błysnął na arenę, na której na gołe miecze walczyli jego rodzice. Oboje byli zakrwawieni od walki i nawet jeśli powinien być zadowolony, nie był. Jak mógł? Ci dwoje, mimo wszystkich swoich wad, byli jego rodzicami i gdyby nie oni, nigdy by się nie urodził. Nawet jeśli niektórych rzeczy nie moŜna wybaczyć. Jego ojciec zawahał się, kiedy zobaczył Vanea. To dało jego matce odsłonięcie, którego potrzebowała by natrzeć na Markusa mieczem. To powinien być śmiertelny cios. Nie był. Jego matka wyszarpnęła miecz, przeklęła i wbiła ponownie w Markusa. Markus stał tam tylko i mrugał z niedowierzaniem, kiedy pozostawał odporny na jej ataki. - Daj spokój matko - powiedział Vane, podchodząc do nich. Odwróciła się z kolejnym przekleństwem, nim jej oczy skoncentrowały się na nim. Tym razem Vane nie kłopotał się ukrywaniem znaku na jego twarzy przed Ŝadnym z nich. Patrzył na nią, kiedy strach wypełnił jej twarz i uświadomiła sobie prawdę o jej najstarszym synu. - Wiem, Ŝe Acherona prawdopodobnie nie obchodzi, czy się pozabijacie - powiedział powoli. - Ale ja nie mogę Ŝyć z myślą, Ŝe skazał jedno z was na śmierć, nawet jeśli na to zasługujecie. 299
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Co masz na myśli? - zapytał Markus. - Zmieniłem nieco sprawy. MoŜecie ze sobą walczyć i zabijać się w kółko, ale Ŝaden z was nie zginie z ręki drugiego. - Dobrze, więc – warknął Markus. – Sam się zabiję. - Na to takŜe nie pozwolę. Bryani zaklęła na niego. - Nie moŜesz nas powstrzymać. Vane się zaśmiał. - Tak, mamo. Mogę. Powinnaś słuchać Furyego, kiedy mówił o moich mocach. Istnieje tylko garstka ludzi na tym świecie, którzy mogą podwaŜyć moje moce. I Ŝadne z was nie jest jednym z nich. Bryani zmruŜyła oczy. - Dlaczego to robisz? - Bo wy dwoje, musicie się ze sobą pogodzić. To, co zrobił ci Markus było złe, ale znowu zawsze mówiłem, Ŝe dwa złe uczynki nie zrobią jednego dobrego. Więc staram się zrobić tu jeden dobry. Wy dwoje musicie dogadać się ze sobą i zaniechać tej nienawiści - wziął głęboki oddech. - Wrócę tu po kilku dekadach i zobaczę jak wam idzie. - Nie moŜesz nas tu zostawić. Nie w taki sposób! - pisnęła Bryani. - Dlaczego nie, mamo? Tata pobił nas i wywiesił nas na śmierć, dosłownie. Ty pobiłaś Furyego i zostawiłaś by umarł. Teraz oboje moŜecie tłuc tego, kto naprawdę was wkurzył, a my moŜemy Ŝyć swoim Ŝyciem, spokojnie, z dala od was. Miłej wojny. Vane błysnął od nich, z powrotem do Bride, która była zajęta pakowaniem swoich rzeczy w domu Valeriusa. - Wiesz, naprawdę nie musisz tego robić. Poderwała się i sapnęła. - Myślę, Ŝe trzeba zamontować ci dzwonek! Zaśmiał się. Bride znowu podskoczyła, kiedy wszystkie jej rzeczy nagle pojawiły się starannie złoŜone w walizce. - Vane. 300
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
Sherrilyn Kenyon – Night Play
Were Hunter
- Co? - NiewaŜne – powiedziała ze śmiechem. Tak naprawdę, nie chciała tego zmieniać. Stanął za nią i przyciągnął ją do siebie. Bride przez chwilę delektowała się czuciem go. Rozkoszowała się siłą jego ramion wokół jej talii. - Więc, co zamierzasz zrobić z resztą Ŝycia, skoro twoi rodzice zajmują się sobą, a Fury przejął kontrolę nad stadem? - Szczerze? - Tak. - Nie chcę robić nic innego, niŜ spędzić Ŝycie na uwaŜaniu na ciebie. - Tak, ale. - śadnych ale, Bride. Ostatnie czterysta lat spędziłem walcząc zaciekle o wszystko. Ukrywając to kim i czym jestem. Teraz nie ma takiej potrzeby. Jesteś bezpieczna, tu w Nowym Orleanie, a ja mam zamiar upewnić się, Ŝe tak zostanie. Odwróciła się w jego ramionach i oplotła jego szyję. - A co z moim sklepem? - Jest cały twój. - PomoŜesz mi go dopilnować? - Nie. Będę zbyt zajęty pilnowaniem ciebie.
KONIEC Jak zawsze na końcu.... Sas... Mad.... dzięki za pomoc :) Kocham was dziewczyny :)
301
Tłumaczy: Shonaliii Beta: axse
![Jaci Burton - [Play By Play 10] -All Wound Up](https://docer.tips/img/300x300/jaci-burton-play-by-play-10-all-wound-up_5a7d4e00d64ab2e3e1aaaa80.jpg)
![Burton Jaci - [Play By Play 11] - Unexpected Rush](https://docer.tips/img/300x300/burton-jaci-play-by-play-11-unexpected-rush_5a852e67d64ab2feb959e04b.jpg)
