Dover LP A Fighters Desire Part Two

A FIGHTER’S DESIRE #2 1

L.P. DOVER

Tłumaczenie : Agis_ka Korekta: szpiletti

Wszystkie tłumaczenia w całości należą do autorów książek jako ich prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto wszystkie tłumaczenia nie służą uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba, wykorzystująca treść tłumaczenia w celu innym niż marketingowym, łamie prawo.

2

Kiedy nakazują ci trzymać się od kogoś czy czegoś z daleka, to tylko zwiększa pragnienie ruszenia za tym. W tym przypadku dokładnie tak się stało. Przez lata Gabriella Reynolds — młodsza siostra mistrza wagi ciężkiej MMA, Matta Reynoldsa — była przez niego ostrzegana, żeby trzymała się z daleka od jego przyjaciół zawodników… Zasługiwała na więcej, a oni tylko złamaliby jej serce. Czy posłuchała? Tak, przez jakiś czas, ale pokusa może popchnąć cię do pewnej granicy, aż wpadniesz w jej pułapkę. Jest pewien zawodnik, którym jest zainteresowana i tak się składa, że jest również najlepszym przyjacielem jej brata, jedynym, który jest całkowicie poza zasięgiem. Jednakże nie tylko ona walczy z pokusą. Tyler Rushing nie może zaprzeczać przyciąganiu do niej, ale boi się, że będzie chciała więcej niż on może jej dać. Kiedy dowiaduje się, że nie jest to o co jej chodzi… wszystko się zmienia. Sekrety mogą być niebezpieczne,

ale mogą również być ekscytujące

i intensywne. Gabriella i Tyler nie mają wyboru, jak tylko utrzymać wspólnie spędzony czas w tajemnicy… i jest to sekret, który zostanie z nimi na zawsze.

3

Rozdział 1........................................................................................................... 5 Rozdział 2 .........................................................................................................10 Rozdział 3.......................................................................................................... 16 Rozdział 4 ........................................................................................................ 20 Rozdział 5 ......................................................................................................... 25 Rozdział 6 ......................................................................................................... 28 Rozdział 7 ......................................................................................................... 36 Rozdział 8 ......................................................................................................... 44 Rozdział 9 ........................................................................................................ 50 Rozdział 10........................................................................................................ 54 Rozdział 11 ........................................................................................................ 58 Rozdział 12 ........................................................................................................ 62 Rozdział 13 ........................................................................................................ 67 Rozdział 14 ........................................................................................................ 72 Rozdział 15 ........................................................................................................ 74 Rozdział 16 ........................................................................................................79 Rozdział 17 ........................................................................................................ 83 Rozdział 18 ........................................................................................................87 Rozdział 19 ........................................................................................................ 91 Rozdział 20 ....................................................................................................... 96 Rozdział 21 ......................................................................................................100 Rozdział 22 ...................................................................................................... 107 Rozdział 23 ...................................................................................................... 111 Rozdział 24 ...................................................................................................... 122

4

5

‒ Hej Gabby! – krzyknęła Ashleigh, waląc w drzwi do mojej sypialni. – Potrzebuję twojej pomocy w zasznurowaniu sukienki. ‒ Dlaczego twój chłopak tego nie zrobi? – wrzasnęłam, szybko przesuwając prostownicą po małym pasemku ciemnych włosów. ‒ Jesteś poważna? Zniszczyłby ją! Poza tym nawet nie wie jak to zrobić. Proszę, zrobisz to dla mnie? Sapiąc odstawiłam prostownicę i pomaszerowałam do drzwi. Lepiej, żeby nie

jęczała, jeżeli spóźnimy się przeze mnie. Kiedy otworzyłam drzwi Ashleigh stała tam wyglądając pięknie i idealnie ze swoimi czekoladowymi włosami upiętymi w klasyczny kok, starając się rozpaczliwie powstrzymać swoją czarno białą suknię balową od opadnięcia w dół. Dlaczego wybrała sukienkę, która tyle ważyła, było poza moim zrozumieniem. Jednakże interesująco będzie obserwować ją, jak wspina się w niej do ciężarówki Colina. Potrząsając głową, zachichotałam i machnęłam ręką, żeby weszła do środka. ‒ Wchodź. Nie sądzę, abym również zaufała facetowi z zasznurowaniem mnie… zwłaszcza Colinowi. Jednakże jeżeli faceci będą na nas narzekać, że się spóźniłyśmy, całkowicie zwalę winę na ciebie. Musiałyśmy wyjść na świąteczny bankiet z Colinem i Bradley’em i prawie kończył nam się czas. Nasza uniwersytecka drużyna bejsbolu dostała się do finałów, więc każdy zbierał się razem, żeby świętować, zdobyć szczegóły o tym, gdzie odbędzie się turniej

6

i tak dalej. To była wystawna rzecz, którą drużyna lubiła robić co roku i zawsze planowała ją, nawet, zanim się zakwalifikowali. Tak, nasza drużyna była taka dobra… wiedzieliśmy, że dadzą radę. Zawsze, zwłaszcza z Colinem jako naszą gwiazdą miotaczem i Bradley’em jako naszym najlepszym pałkarzem. To był ich ostatni turniej przed ukończeniem. Wkrótce odejdą do pierwszej ligi i staną się sławni. Gdy Ashleigh zamknęła drzwi, wskazałam na nią, żeby się obróciła. ‒ W porządku pozwól mi to zrobić, żebym mogła wrócić do układania włosów. ‒ Dziękuję ci – wyszeptała. – Upewnij się, żeby zrobić to ciasno, aby nie spadła. Przewracając oczami złapałam ją za ramię i okręciłam. Sznurki zrobione były z grubej, czarnej satyny, które musiałam wiązać od góry, ale żadnego od dołu. To

zajmie wieczność. Zaczynając

od góry

wypracowywałam sobie drogę w dół, wiążąc

je

i zacieśniając. Ubranie jej zajmowało więcej czasu, dlatego lepiej było kupić sukienkę z wiązaniem od dołu, ponieważ mogłaś sama zawiązać ją na swoim ciele. Zaciskając mocniej sznurki, mrugnęłam do odbicia Ashleigh w lustrze. ‒ Nie martw się, zacisnę je. Jeżeli będziecie chcieli z Colinem szybko się rozebrać, to się nie wydarzy. Zajmie trochę czasu ściągnięcie tego z ciebie. ‒ Ha-ha, myślę, że sobie poradzimy. I tak lubimy napięcie i potęgowanie go. To wstęp do świetnego seksu.

Zastanawiałam się czy tak było też z nią i Ryley’em. ‒ Więc – zaczęłam – jak tam z tobą i Colinem? Wiem, że nie był zbyt szczęśliwy, gdy dowiedział się o tobie i Ryley’u. Przebolał już to? Wzruszyła ramionami bez przekonania. ‒ Tak, tak myślę. Nie rozmawialiśmy o tym więcej. Sądzę, że jeżeli o tym nie rozmawiasz to tak jakby się nigdy nie wydarzyło. Minęło jeszcze kilka minut i prawie skończyłam z jej sznurkami, kiedy przeczyściła gardło i obróciła głowę, patrząc na mnie ze zmieszanym wyrazem twarzy. Zabijała ją wiedza, że złamała Ryley’owi serce, nawet jeżeli on był zbyt uparty, żeby to przyznać. ‒ A jak on się ma, przy okazji? Wiem, że z nim rozmawiałaś.

7

Zaledwie miesiąc temu myślałam, że Ryley zdecydował się zmądrzeć i odstawić swoje zachowanie złego chłopca dla niej. Po prostu tak się stało na chwilę, ale kiedy zostawiła go dla Colina powrócił do swojego zwyczajowego siebie.

Niestety, właściwie sądziłam, że stał się jeszcze gorszy. Nie mogłam winić Ashleigh za jego nagłą zmianę z powrotem w gracza, ale miałam nadzieję, że to ona będzie tą, która go poskromi. Był lepszy niż to co sobą reprezentował. Colin jednakże był dobrym facetem. Razem z Ashleigh byli świetni i wiedziałam, że byli szczęśliwi. Moje serce cierpiało dla Ryley’a. Wzdychając powiedziałam: ‒ Ma się dobrze, Ash. Wiem, że zabolało go, gdy odeszłaś, ale radzi sobie z tym w jedyny sposób jaki zna. I nie pomaga, że Camden jest razem z nim, wciskając jego przyciski. ‒ Tak – wyszeptała z żalem Ashleigh. – Camden jest naprawdę niezłym ziółkiem. Tęsknię za rozmowami z Ryley’em, ale nie zostawiłabym Colina za nic na świecie. Jedzie ze mną do domu na Święta, wiesz. Bradley powiedział mi któregoś dnia, że zaprosił ciebie, abyś dołączyła do jego rodziny, ale nie dałaś mu jeszcze żadnej odpowiedzi.

To dlatego, że nie miałam żadnej. Zamiast odpowiadać na stwierdzenie Bradleya, zawiązałam ostatni sznurek i klepnęłam ją w tyłek. ‒ Okej, gotowe, kochanie. Teraz wynoś się stąd, żebym mogła skończyć swoje przygotowania. Obracając się, uniosła brwi i skrzyżowała ramiona na piersi. ‒ Dlaczego mi nie odpowiadasz? Czy coś się dzieje z tobą i Bradley’em o czym mi nie mówisz? Działo się coś, ale nie z Bradley’em. Był niesamowity i uwielbiałam spędzać z nim czas, ale nie był tym, którego chciałam… a przynajmniej jeszcze nie. Chciał zaangażowania, bycia wyłącznie ze mną, ale ja nie byłam gotowa na ten krok. Ta myśl mnie przerażała, więc niechętnie odpychałam go.

8

Poza byciem jego randką na przyjęciu… co było prawdopodobnie błędem… utrzymywałam dystans, mając nadzieję, że moje pożądanie pewnego zawodnika się zmieni. Niestety, tak się nie stało… jedynie się wzmocniło. ‒ Gabby? – upomniała. – Nie wyjdę z tego pokoju, dopóki mi nie powiesz. Jęcząc odwróciłam się od niej i pomaszerowałam z powrotem do lustra, żebym mogła skończyć prostowanie włosów. ‒ Dobra, w porządku. Byłam trochę zajęta i nie myślami o Bradley’u. Jeżeli musisz wiedzieć w noc, kiedy poszłyśmy na imprezę do domu Ryley’a i Camdena coś się wydarzyło, i nie mogę przestać o tym myśleć. Zmarszczyła brwi, ale potem jej oczy się rozszerzyły, a usta otwarły szeroko. ‒ Och mój Boże… Tyler. Coś się między wami wydarzyło, prawda? ‒ Ciii… – syknęłam, machając rękami w powietrzu. – Bradley cię usłyszy. Wskazała na mnie mrużąc oczy, a potem oparła ręce na biodrach. ‒ Wiedziałam, że coś się dzieje pomiędzy waszą dwójką. Mogłam to zobaczyć. Co się stało? Czy przespaliście się ze sobą? ‒ Nie, nie tak – wyjaśniłam. – Tylko się całowaliśmy, ale mówię ci… nie chciałam się zatrzymywać i on również. Kiedy sprawy zaczęły posuwać się do przodu, wtedy on się wycofał i powiedział, że nie może tego zrobić. Chciałam go zabić w tamtej chwili. ‒ Łał – sapnęła Ashleigh w niedowierzaniu. – Nigdy nie pomyślałabym, że to on będzie tym, który się zatrzyma. Co zamierzasz zrobić z Bradley’em? Ten facet zakochał się w tobie na całego. Wzdychając odwróciłam wzrok i nałożyłam błyszczyk, zanim zażenowana przeciągnęłam rękami w dół jedwabnego materiału mojej czerwonej, wieczorowej sukni. Moje serce bolało, gdy myślałam o Bradley’u i jego uczuciach do mnie. Wina ciągnęła mnie w dół za każdym razem, gdy na niego patrzyłam. ‒ Wiem, że tak jest i naprawdę go lubię, ale nie mogę pozbyć się Tylera ze swojej głowy. Pragnęłam go od tak dawna i teraz, kiedy wiem, że on mnie też pragnie, to mogę tylko o tym myśleć. Nie wiem co robić. Ashleigh wzruszyła ramionami i sięgnęła po klamkę od drzwi.

9

‒ Nie za wiele możesz zrobić, Gabby. Tyler jest w Las Vegas a ty tutaj. Wiesz, że to by nie wyszło. Poza tym czy nie masz zakazane umawiania się z przyjaciółmi twojego brata. Warcząc nisko przewróciłam oczami i zgrzytnęłam zębami. ‒ I to jest powód, dla którego Tyler się zatrzymał. Nie chciał wkurzyć Matta. ‒ Cóż, dla mnie to wygląda na trochę zbyt skomplikowane, Gabby. Zawsze pragniemy czegoś czego nie możemy mieć. Sugeruję ci ruszyć naprzód i zapomnieć o nim.

Nie miała żadnego prawa tak mówić. Zanim mogła otworzyć drzwi, zatrzymałam ją swoimi następnymi słowami, sprawiając, że jej plecy zesztywniały. ‒ Nie sądzisz, że łatwiej to powiedzieć niż zrobić? Jeżeli dobrze pamiętam miałaś niezłe trudności z koncentracją po tym jak bliźniacy cię chcieli. To było jak pragnienie, którego nie mogłaś zaspokoić, dopóki ich nie miałaś, albo jak w twoim przypadku, Ryley’a. Tak właśnie jest z Tylerem, Ash. Jeden raz, to wszystko czego chcę, albo zawsze będę się zastanawiać… co jeśli, wiesz? ‒ Wiem co masz na myśli, Gabby. Jeżeli tak się czujesz to możesz zrobić tylko jedną rzecz. Uśmiechając się do mnie mrugnęła i wyszła, zatrzaskując za sobą drzwi. Wiedziałam co muszę zrobić, ale jak, do cholery, miałam to zrobić?

1 0

Była sobotnia noc i skończyła się właśnie druga runda. Tłum ryczał do mnie, żebym to zakończył i kiedy tylko rozbrzmi gong miałem zamiar dać im to, czego chcieli. Mój przeciwnik, Corey Aiken, trzymał się tak długo jak umiał, ale wiedziałem, że nie przetrwa. Jeszcze jedno uderzenie i padnie na plecy. ‒ W porządku synu, zakończmy to – zagrzmiał mój ojciec i trener. – Możesz to zrobić.

Ding … ding … ding. Ojciec był moim największym wsparciem… i czasami… z pewnej odległości… ludzie myśleli, że był mną. Obaj mieliśmy około stu dziewięćdziesięciu centymetrów wzrostu i blond, prawie białe, włosy. Jego właściwie były białe, a moje naprawdę tylko blond. Nawet, gdy miał niemal sześćdziesiąt lat wciąż był muskularny i zbudowany jak wojownik, którym był… wciąż mógł kopać tyłki w tym wieku. Warcząc Corey wyszedł ze swojego narożnika, krwawiąc z rozcięcia nad prawym okiem. Człowieku, wyglądał, jakby chciał mnie zabić. Jego oczy były za bardzo przymrużone i wściekłe… jego głowa idealnie ogolona na łyso i natłuszczona czymś, co jak przypuszczałem, było wazeliną. To gówno nie działało, ponieważ każdy cios, jaki w niego wymierzyłem, trafiał celu. W odpowiedzi na jego warknięcie wyszczerzyłem się i powoli poszedłem na środek ringu, czekając aż to on mnie tym razem zaatakuje. Zdołał zadać kilka ciosów w rundzie pierwszej, sprawiając, że mój lewy policzek stał się opuchnięty i posiniaczony, ale to zdecydowanie nie wyglądało tak jak jego twarz… cała czerwona, napuchnięta i zakrwawiona.

10

‒ No chodź skurwysynie – wysyczał, uderzając o siebie pięściami. – Jeszcze nic nie widziałeś. – Uchyliłem się, gdy zamachnął się mocno i spudłował zataczając się, ponieważ stracił przez to równowagę. Nie mogłem powstrzymać chichotu. – Myślisz, że to jest zabawne? Jego spojrzenie było bezlitosne i zabójcze, gdy wpatrywał się we mnie, a jego klatka opadała i unosiła się przy gniewnych oddechach. W odpowiedzi wzruszyłem ramionami z szerokim uśmiechem na twarzy. Zawodnicy będący żółtodziobami są tacy przewidywalni. Lubią gadać gówna i wkładać kij w mrowisko, za co w zamian dostają tylko skopanie swoich tyłków. Faceci, którzy zwykle wywyższali się, byli największymi cipkami, jakie znałem. Corey był ode mnie większy, ale był wolny i ciężki na stopach. Nie miałem tego problemu, więc zrozumiałem, że to najwyższy czas mu to pokazać… skończyć to. Nie marnując więcej czasu okręciłem się i walnąłem go sierpowym w szczękę, czując pęknięcie jego kości w swoich stopach. Miałem ułamek sekundy obserwując jak jego oczy rozszerzają się, zanim jego głowa gwałtownie obróciła się w bok. Zdecydowanie był teraz tam, gdzie powinien być… upadając na podłogę jak bezwartościowy kutas, którym był. Gdy uderzył w maty tłum ryknął, ale zanim mogli ogłosić mnie zwycięzcą, pochyliłem się nad jego ciałem i zachichotałem, upewniając się, żeby zniżyć głos. ‒ Gadanie gówna nie zaprowadzi cię donikąd, żółtodziobie. Tylko sprawia, że wyglądasz jak bojaźliwa cipka. Jednakże muszę przyznać, że obserwowanie jak padasz na twarz, było cholernie zabawne. Powoli Corey wstał na nogi i splunął na matę, a krew spływała w dół po jego podbródku. ‒ Pieprz się, Rushing – syknął. – Poczekaj tylko do następnego razu. Spiker dołączył do nas na ringu i złapał nas obu za nadgarstki. ‒ Panie

i

Panowie

oto

dzisiejszy

zwycięzca.

–

TYLER

‘GROZA’

RUUUSSSHIIINNNNGGGG W sekundzie, w której prezenter uniósł moją rękę, mój ojciec i agent, oboje wbiegli na ring, uśmiechając się triumfalnie. Krzyczący tłum wiwatował dla mnie, wrzeszcząc moje imię i była to muzyka dla moich uszu. Chociaż raz byłem tym jedynym, którego chcieli, nie tak jak kiedyś, kiedy byłem nikim.

11

Tym razem było inaczej… miałem moc, pieniądze i sławę. Mogłem dostać wszystko czego chciałem, wszystko czego pragnąłem. To wszystko było tutaj do wzięcia i cholernie to kochałem. ‒ Dobrze się spisałeś synu – powiedział z podziwem ojciec, uderzając mnie w plecy. – Jestem z ciebie dumny. ‒ Ja również – krzyknął zwycięsko mój agent. – Musimy wyjść i uczcić to. Piszesz się na to? Jego uśmiech był szeroki i szelmowski. Mogłem powiedzieć, że był gotowy na trochę zabawy… jego ciemne włosy były nażelowane, a drogi garnitur leżał idealnie. Kobiety kochały go w garniturach. Nie miało znaczenia co ja nosiłem… przychodziły do mnie bez względu na wszystko. Todd Winfield był moim agentem i jego wyobrażenie zabawy zawierało przyjemności, których nawet ja nie mogłem odmówić. Wiedziałem dokładnie, gdzie chciał iść, odkąd za każdym razem, gdy wygrywałem walkę miał tradycję, którą chciał podtrzymywać. Nie było tak, że nie dostawał nic z tej transakcji… upewniał się, że bawił się równie dobrze. Ojciec zachichotał, wiedząc bardzo dobrze, co zaplanowaliśmy i walnął Todda w ramię. ‒ Wy dwaj będziecie świętować dzisiaj beze mnie, więc bawcie się dobrze. Nie łobuzujcie za dużo, mamy wcześnie rano lot powrotny do Vegas. Poza tym, nie sądzę, żeby matka Tylera doceniła twoje wyobrażenie zabawy, Todd. ‒ To cholerna racja. – Roześmiałem się. – Skopałaby ci tyłek. Ojciec kiwnął głową. ‒ Prawda, ale kiedy ustatkujesz się z kobietą, ty również nie będziesz w stanie tego robić. Możesz równie dobrze cieszyć się swoją wolnością teraz. ‒ Dlatego też nie planuję w najbliższym czasie się ustatkować – zapewniłem go. – Nie chcę musieć sobie radzić z tym gównem. Miałem dwadzieścia siedem lat i nie zamierzałem nikomu pozwolić mówić mi, co mogę a czego nie mogę robić. Moja wolność była dla mnie zbyt ważna. ‒ Rób co chcesz, synu – skomentował ojciec z humorem. – Myślę, że wrócę do hotelu, gdy wasza dwójka uda się świętować. Nie wpadnijcie w żadne kłopoty.

12

Klepnął mnie w plecy i zszedł z ringu. Z Toddem ruszyliśmy w przeciwnym kierunku do szatni. Potrzebowałem się przebrać, zanim wrócę do hotelu, żeby się wykąpać i przygotować. ‒ O której chcesz się spotkać w holu hotelu? - zapytał Todd. – Za dwie godziny? ‒ Tak to wystarczy. Jednakże, kiedy dotarłem do swojego pokoju, stały przed nim dwie dziewczyny… ruda z niebieskimi oczami ubrana w skąpy zielony top bez ramiączek i blond bogini z zielonymi oczami w różowej górze bikini, która ledwo zakrywała cokolwiek. Obie miały jeansowe spodenki, które kończyły się wysoko na ich udach, eksponując opalone

teksańskim

słońcem nogi.

Wydawały

się takie

gładkie

i wiedziałem, że wyglądałyby jeszcze lepiej owinięte wokoło mojego pasa. Mogłem zobaczyć w ich oczach czego chciały… i było pewne jak cholera, że zamierzałem im to dać. ‒ Właściwie, Todd – powiedziałem z szerokim uśmiechem – lepiej za trzy godziny. Mam parę spraw, którymi muszę się najpierw zająć. Spojrzał na dziewczyny, uśmiechnął się i klepnął mnie w plecy. ‒ Wiedziałem, że nie będziesz się w stanie oprzeć. Nie zmęcz się za bardzo, wciąż mamy dużo do zrobienia tej nocy. ‒ Och, będę gotowy – zapewniłem go. – Nie martw się o mnie. Miałem wystarczająco dużo siły, żeby wypieprzyć dziesięć dziewczyn i nie złapać nawet zadyszki. Jedną z rzeczy w walkach było to, że po nich było tak wiele energii pompującej przez moje żyły, że mogłem pozostać na haju przez godziny. To był adrenalinowy szał. Mój fiut robił się twardy od samego myślenia o tym. Todd obrócił się na pięcie, gdy otwierałem drzwi, a dwie dziewczyny podążyły za mną. ‒ Więc czemu zawdzięczam przyjemność waszego towarzystwa dzisiaj? Podchodząc bliżej ruda dziewczyna oblizała usta i przebiegła długim paznokciem w dół po mojej klacie, zanim przycisnęła do mnie swoje cycki. Mogłem zobaczyć i poczuć jej twardniejące sutki przez koszulkę. Chciałem cholernie bardzo ich posmakować. ‒ Chciałyśmy zobaczyć czy jest coś co mogłybyśmy dzisiaj dla ciebie zrobić… może coś, żeby cię zrelaksować po twojej ciężkiej walce.

13

Jej dłoń ześlizgnęła się niżej do moich szortów i jęknęła, jak tylko wzięła mojego fiuta w swoje ręce… Już byłem twardy i gotowy. Jej ręce były delikatne, ale chciałem, aby była ostrzejsza. ‒ Myślę, że to świetny początek, kochanie – powiedziałem. – Co jeszcze możesz dla mnie zrobić? Obniżyła moje szorty do podłogi i popchała na kanapę, rozszerzając moje nogi, gdy usiadłem. ‒ Och, mogę zrobić dużo więcej niż to. Klękając spojrzała na mnie w górę i uśmiechnęła się, a potem zamknęła swoje usta wokół główki mojego fiuta… jej usta były ciepłe i śliskie, gdy wirowała językiem w górę i w dół. ‒ Jak ci się to podoba? – zapytała. Złapałem w pięść jej włosy i przytrzymałem mocno. ‒ To jest kurewsko dobre. Nie przestawaj. Gdy ruda mnie ssała, blondynka ściągnęła różowe bikini i spodenki, i stała tam kompletnie naga. Przygryzając wargę szczypała swoje sutki i jęczała, obserwując jak jej przyjaciółka ssie mojego fiuta. Podeszła do kanapy i położyła się obok mnie, rozszerzając szeroko swoje nogi… jej fałdki były opuchnięte z potrzeby. Jej cipka była wilgotna i błyszcząca, i chciałem dotknąć jej, ale ona mnie ubiegła. Kiedy zaczęła się zadowalać, pocierając łechtaczkę, wiedziałem, że nie wytrwam długo. Jęcząc celowo ją obserwowałem… sposób w jaki przygryzała wargę a jej klatka poruszającą się w górę i w dół z poszarpanymi oddechami. Jasna cholera, miałem

zamiar wystrzelić swój ładunek. Wepchała swoje palce wewnątrz siebie i wygięła plecy w łuk, jęcząc w kółko moje imię, gdy jej cycki podskakiwały w powietrzu. Zamknąłem oczy i warknąłem, zacieśniając swój uchwyt na włosach rudej. ‒ Jestem blisko, kochanie. Nie znałem jej imienia i nie obchodziło mnie to. Większość dziewczyn, które pieprzyłem był jednonocnymi przygodami i następnego ranka nic dla mnie nie znaczyły. To była część zasad… żadnych imion poza moim. ‒ Chcę cię posmakować, Tyler – jęknęła, ssąc mocniej.

14

Niektóre dziewczyny lubiły połykać a niektóre nie, ale jeżeli chciała mnie posmakować, będę bardziej niż szczęśliwy, dając jej to czego chce. Przytrzymując ją przy swoim fiucie skończyłem w jej ustach i obserwowałem jak przełykała to wszystko, a potem oblizała główkę mojego fiuta, gdy wyszło jeszcze więcej. Przy moim boku blondynka również skończyła wykrzykując swoją przyjemność, jak tylko ruda wylizała wszystko do ostatniej kropli. Jęknęła spoglądając na mnie oczami wypełnionymi ogniem. Powoli wstała na nogi i uwodzicielsko ściągnęła swoje ubrania. Dołączając do przyjaciółki na kanapie, przebiegła rękami ponętnie w dół po swoim ciele i przygryzła wargę. Utrzymywała wzrok na mnie, gdy pochyliła się i zaczęła ssać cycki swojej przyjaciółki. To było cholernie gorące i mój fiut bolał od samego patrzenia. ‒ Podoba ci się to co widzisz? – zapytała, zerkając na mojego twardego kutasa. ‒ A jak myślisz? ‒ Zatem rozsiądź się i ciesz pokazem. Zajmiemy się tobą dzisiaj. Nie miałem co do tego wątpliwości. Rozpierając się na kanapie obserwowałem jak się dotykają i zadowalają wzajemnie, dopóki nie mogłem już dłużej tego znieść… chciałem być częścią gry. Zaprosiły mnie gestem bliżej i wiedziałem, że pragnęły mnie tak bardzo jak ja ich. Pieprzenie dwóch dziewczyn na raz było jedną z moich ulubionych rozrywek. Nie było nic bardziej gorącego niż obserwowanie, jak się wzajemnie pieprzą, a potem osiąganie przyjemności pieprząc obie. Nie wyglądało jakbym miał dzisiaj spotkać się ze swoim agentem na czas na happy hours… ale szczerze nic mnie to nie obchodziło. Byłem w niebie.

15

‒ Dobrze się bawisz? – zapytał Bradley, obserwując jak bawię się jedzeniem. Był ubrany w ciemnoniebieską koszulę z długim rękawem i spodnie khaki, a jego karmelowe włosy były bałaganem igieł. Mogłam zobaczyć w jego oczach, że traci do mnie cierpliwość i nie mogłam go za to winić. Przez ostatni miesiąc całowałam jego usta i byłam w jego ramionach wiele razy, ale czegoś po prostu w tym brakowało. Był seksowny jak cholera i podobał mi się, za wyjątkiem tego, że pragnęłam kogoś innego.

Niestety, zawsze chcemy tego czego nie możemy mieć. Dlaczego życie musi być takie okrutne? Uśmiechając się chwyciłam jego rękę i ścisnęłam. ‒ Tak, dobrze się bawię. Miałam ostatnio po prostu dużo na głowie. Zadrwił i ze złością wyrzucił ręce w powietrze. ‒ Byłaś zmartwiona przez ostatni miesiąc, Gabriello. Czy zrobiłem coś co cię wkurzyło? Myślałem, że sprawy między nami układały się świetnie do czasu, aż zaczęłaś spędzać czas ze swoimi innymi przyjaciółmi. Ci inni przyjaciele oznaczają moich zawodników. ‒ Spiknęłaś się, z którymś z nich na tej imprezie i mi o tym nie powiedziałaś? To znaczy potrzebuję czegoś z czym mogę tutaj pracować. Nie podoba mi się bycie wodzonym za nos, nie wiedząc na czym, do cholery, z tobą stoję. ‒ Hej ludzie – wcięła się Ashleigh, zziajana od tańca i zajęła miejsce przy stole. – O czym wasza dwójka rozmawia?

16

Bradley obrócił swoja głowę zaciskając mocno szczękę i oczywiście zabrakło mi słów, gdy wpatrywałam się w nią zdezorientowana. Nie mówiąc nic Ashleigh przygryzła wargę i skupiła swoją uwagę na szklance z wodą naprzeciwko siebie. To co robiłam Bradley’owi musiało się skończyć… to go raniło. Wstając powoli, obeszłam stolik i stanęłam naprzeciwko niego wyciągając rękę. ‒ Zatańczysz ze mną? – zapytałam łagodnie. Z początku myślałam, że mnie zignoruje czy odrzuci, ale sapnął i wstając przyjął moją rękę. Zaciągnęłam go na środek parkietu kładąc jego ręce na swojej tali i obejmując rękami jego szyję, mając nadzieję, że mogłam poprawić jego humor. ‒ Czego chcesz ode mnie, Bradley? – zapytałam delikatnie. Jego karmelowe spojrzenie uniosło się do mnie. ‒ Sądziłem, że to oczywiste, Gabby. Chcę ciebie. Co jeszcze muszę powiedzieć czy zrobić, żebyś to zrozumiała? ‒ A co stanie się, kiedy skończymy studia? – odparłam. – Czy nie przeprowadzisz się z powrotem do Georgii? Jak to będzie działać pomiędzy nami, gdy będziemy po przeciwnych stronach kraju? Nie wspominając o tym, że będziesz grał zawodowo w bejsbol i podróżował po wszystkich stanach. Ponownie zacisnął szczękę i wzruszył ramionami. ‒ Nie wiem. Nie wybiegałem myślami tak daleko. Nie chciałem przegapić tego czasu z tobą na coś co się nie wydarzy przez kolejne dziewięć miesięcy. ‒ Tak, ale… Bradley zadrwił puszczając moją talię i cofając się o krok, wprowadzając między nami ten chłodny dystans. ‒ Spójrz, skończyłem z wymówkami, Gabby. Jeżeli nie chcesz ze mną być, powiedz mi prawdę. Inaczej jeżeli zamierzasz grać w ciepło zimno wolałbym raczej, żebyś po prostu zostawiła mnie w cholerę w spokoju. Z szeroko otwartymi oczami stałam tam zszokowana i całkowicie oniemiała, gdy wyszedł jak burza przez drzwi. Poza muzyką dudniącą z głośników wszystkie rozmowy ucichły. Moje dłonie zaczęły się pocić i czułam się jakbym była w jednym z tych koszmarów, gdzie stoisz naprzeciwko klasy całkowicie naga. Ashleigh spiorunowała mnie wzrokiem i kiwnęła w stronę drzwi. Nie miałam pojęcia co zamierzałam powiedzieć, ale przełknęłam zażenowanie i ruszyłam w stronę

17

drzwi. Był zaraz na zewnątrz, stojąc naprzeciw dużej fontanny… jego ciało było spięte i stał plecami do mnie. ‒ Bradley? Zesztywniał, kiedy zawołałam jego imię i jeszcze bardziej, gdy do niego podeszłam powoli, obejmując go w pasie od tyłu. ‒ Proszę nie rób tego – błagałam. – Nie chcę zrujnować naszej przyjaźni. Znaczysz dla mnie zbyt wiele. ‒ Widzisz, tego właśnie nie rozumiem. Mówisz to gówno, ale nigdy tego nie okazujesz. – Uwalniając się z moich objęć, ponownie się wycofał, zostawiając mnie samą. – Dopóki nie zrozumiesz czego chcesz, Gabby, chcę, żebyś trzymała dystans. Jestem zmęczony staraniem się i nie otrzymywaniem niczego w zamian. Bolała mnie klatka piersiowa. Pragnęłam powiedzieć, że odwzajemniam jego uczucia, ale nie mogłam. Zobaczył prawdę w moim spojrzeniu i kiedy ponownie próbowałam po niego sięgnąć, wyrwał się. ‒ I tutaj dokładnie jest moja odpowiedź. Dobranoc, Gabby – stwierdził, a jego oczy pokazywały dokładnie, jak bardzo go zraniłam. Obracając się na pięcie wszedł prosto w noc i zniknął bez odwracania się. Byłam idiotką. Tak wiele dziewczyn zabiłoby, by mieć kogoś takiego jak on, ale to nie było dla mnie wystarczające. Ze łzami płynącymi po twarzy stałam tam przez nie wiem jak długo, aż w końcu Ashleigh wzięła mnie w ramiona i uspokajała kojącymi słowami. ‒ Przejdzie mu Gabby. Wiem, że to boli, wiedza, że cierpi, ale mówimy tutaj o Bradley’u. Daj mu po prostu przestrzeń. Trzymałam się jej kurczowo, ocierając łzy, żeby nie poplamiły jej sukienki. ‒ To rujnuje wszystko – szlochałam. – Ty, Colin, Bradley i ja zawsze robimy wszystko razem. Teraz już tak nie będzie. Ashleigh pocierała rękami po moich plecach i kiwnęła głową. ‒ Prawda, ale w którymś momencie to musiało się wydarzyć. ‒ Tak, sądzę, że masz rację – wymamrotałam niepewnie. ‒ Więc zakładam, że to oznacza, iż nie jedziesz na turniej, co? ‒ Wątpię w to – odpowiedziałam. – Bradley nie będzie mnie tam chciał.

18

Ashleigh klepnęła mnie po plecach i wypuściła, a jej spojrzenie było wypełnione humorem. Co do cholery jest takie zabawne? ‒ Dlaczego patrzysz na mnie w ten sposób? ‒ Och, nie wiem – odpowiedziała i zaczęła maszerować z powrotem w stronę sali z przyjęciem. – Sądzę, że to może dlatego, iż wiem, gdzie odbędzie się turniej. Szybko podążyłam przy jej boku z powrotem do sali, gdzie wszyscy spoglądali na nas z ciekawością. ‒ Gdzie? – zapytałam cicho. Uśmiechając się znacząco, Ashley przebiegle dźgnęła mnie w bok. ‒ Odbędzie się w Las Vegas, kochanie. Jesteś pewna, że nie chcesz jechać? Mrugnęła do mnie, a następnie spacerkiem podeszła i dołączyła do Colina, który stał, rozmawiając z jakimiś kolesiami z drużyny. Ze wszystkich miejsc, w których mógł odbyć się turniej musiało to być Vegas. Tyler był w Vegas. To był znak… wybierałam się tam.

19

Gdy weekend się skończył Bradley dalej utrzymywał swój dystans. Nawet się do mnie nie odezwał, gdy zatrzymał się, żeby Colin mógł pożegnać się z Ashleigh, zanim wylecą do Vegas. Drużyna praktycznie spędzała tam cały tydzień. Podczas gdy z Ashleigh musiałyśmy zostać tutaj na ważny test z mikrobiologii środowiskowej. Było środowe popołudnie i test dobiegł końca, więc byłyśmy gotowe do drogi. Moje serce nigdy w moim życiu nie biło tak mocno, jak wówczas, gdy czekałyśmy na odprawę na samolot. Zaledwie za kilka godzin będę w Vegas… tak jak Tyler. Wiedziałam, gdzie go znaleźć, ale nie chciałam robić tego sama. Żeby go zdobyć potrzebowałam pomocy i wiedziałam dokładnie do kogo zadzwonić. Gdy Ashleigh była w łazience zdecydowałam się wykonać telefon z nadzieją, że mam wystarczająco dużo czasu, zanim wróci. Szybko wybrałam numer Ryley’a i czekałam, aż odbierze. Kiedy to zrobił wypuściłam westchnienie z ulgi. ‒ Ryley, hej, jak się masz? ‒ Radzę sobie, kochanie. Siedzę sobie tutaj, patrząc na gorącą laskę w naprawdę krótkich spodenkach. Przewróciłam oczami i zadrwiłam nie łapiąc przynęty. ‒ To miło, ale potrzebuję twojej pomocy. Masz walkę w Vegas w ten weekend? ‒ Pewnie. Dlaczego? ‒ Świetnie, ponieważ… Zanim mogę poprosić o jego pomoc przerywa mi.

20

‒ Jesteś pewna, że nie chcesz dowiedzieć się więcej o tej dziewczynie w krótkich spodenkach. ‒ Ryley, naprawdę? Potrzebuję twojej pomocy i nie mam wiele czasu! Proszę zamknij się i słuchaj. ‒ Ma również tę naprawdę uroczą zieloną koszulkę ze znakiem pokoju. Momentalnie zmarłam, a oddech uwiązł mi w gardle. Spoglądając w dół na swoje ubrania uświadomiłam sobie, że mówił o… mnie. Gwałtownie uniosłam wzrok i rozglądnęłam się dookoła. Był tutaj ze swoim bratem idąc w moją stronę z uśmieszkiem, gdy przebiegał rękami przez włosy. Nagle sapnęłam. Zafarbował je! Nie były dłużej takie same złocisto blond jak jego brata bliźniaka, ale ciemnobrązowe prawie jak moje. ‒ Och mój Boże, zafarbowałeś włosy! I proszę powiedz mi, że nie lecisz tym samolotem – wołam, rozłączając się nerwowo. Ryley uśmiechnął się unosząc mnie w górę w ramionach i okręcając dookoła. ‒ Na to wygląda, kochanie. Lecimy do Vegas wczesnej, żeby się trochę zabawić. Włosy były spontaniczną decyzją w ostatniej chwili, ale myślę, że dobrze w nich wyglądam. Przebiegam przez nie rękami i zachichotałam. ‒ Zawsze wyglądasz dobrze. ‒ Więc, co do cholery robisz tutaj sama? Kiedy postawił mnie na ziemi przygryzłam wargę i spoglądnęłam nad jego ramieniem, gdzie Ashley zamarła w pół kroku. Ryley zauważył moje wahanie i obrócił się chichocząc bez przekonania, gdy ją dostrzegł. ‒ Tak, to po prostu moje szczęście. Powinienem wiedzieć, że ponownie na nią wpadnę. ‒ Nie ja – zadrwił Camden. – Myślę, że pójdę i poczekam sam. – Uśmiechnął się do mnie i klepnął w brodę. – Dobrze cię widzieć, Gabby. Porozmawiamy później, kiedy pewnej osoby nie będzie w pobliżu. Camden odmaszerował nie zwracając nawet uwagi na Ashleigh, która podeszła ostrożnie. ‒ Ryley – wyszeptała. – Dobrze cię widzieć. Podoba mi się to co zrobiłeś z włosami.

21

‒ Dzięki – odpowiedział. – Gdzie jest twój chłopak? Wzdrygnęła się słysząc pogardę w głosie Ryley’a. ‒ Jest już w Vegas. Nasza drużyna dostała się do mistrzostw, więc z Gabby chciałyśmy udać się oglądać turniej… a przynajmniej ja. Sądzę, że Gabriella ma jednak inne plany. Unosząc brwi Ryley zerknął na mnie w dół z ciekawością. ‒ I jakiego rodzaju inne plany by to były, kochanie? Musisz być ostrożna w Vegas. Zanim zdążyłam to skomentować kobieta za ladą ogłosiła, że to czas na odprawę. Chciałam porozmawiać z Ryley’em i uzyskać jego pomoc, ale wyglądało na to, że będę musiała zrobić to później. ‒ W porządku, więc wygląda na to, że mamy teraz odprawę – powiedział szybko… mogłam powiedzieć, że chciał uciec od Ashleigh. – Powiedziałbym, żebyś zamieniła się miejscami z Camdenem, abyśmy mogli porozmawiać, ale nie sądzę, że on siedzący z Ashleigh to dobry pomysł. ‒ To niedopowiedzenie – wymamrotała pod nosem. ‒ Mogę do ciebie dzisiaj zadzwonić? – zpaytałam, gdy zaczęliśmy kierować się w stronę terminalu. – Gdzie się zatrzymujecie? ‒ W Bellagio. A wy? Ashleigh jęknęła i zamknęła oczy. My też tam się zatrzymywałyśmy. ‒ Tak samo – odpowiedziałam. – Przyjdę do twojego pokoju dzisiaj wieczorem. Naprawdę potrzebuję twojej pomocy w ten weekend. Ryley objął mnie ramieniem i uśmiechnął się, upewniając się, że Ashleigh usłyszy to co powie. ‒ Wszystko dla ciebie, kochanie, tak długo jak będziesz spędzać z nami czas w ten weekend, a nie z tymi cipkami, zawodnikami bejsbolu. Zbliżając usta do jego ucha wyszeptałam cicho tak, żeby Ashleigh nie mogła usłyszeć. ‒ Nie martw się. Taki był plan od samego początku. Zanim wsiedliśmy do samolotu, stuknęliśmy się pięściami i pocałował mnie w policzek. ‒ To moja dziewczyna. Nie martw się, będziemy się nieźle bawić. Nie pozwolę wpaść ci w żadne kłopoty.

22

Nie miał pojęcia, że kłopoty były dokładnie tym czego chciałam.

Podróż do Vegas nie trwała długo, biorąc pod uwagę, że był to lekko ponad godzinny lot. Colin był tam czekając na nas, ubrany w spodenki khaki i zieloną koszulkę Oakley, a jego platynowo blond włosy były bałaganem igieł. W połowie oczekiwałam, że Bradley będzie z nim, odkąd zawsze byli razem, ale ku mojemu zaskoczeniu nie było go. Sądziłam, że mówił poważnie, kiedy powiedział, że nie chce być w moim towarzystwie, dopóki nie dam mu jakiś odpowiedzi. ‒ Colin będzie taki wkurzony – narzekała Ashleigh do mojego ucha. Kiedy Colin nas zauważył, Ryley i Camden podążali zaraz za nami. Wyraz jego twarzy, gdy spostrzegł bliźniaków, był więcej niż nienawiścią… napięcie było prawie nie do wytrzymania. Wiedziałam, że to będzie trudne dla Ashleigh, bycie w pobliżu ich obu, zwłaszcza odkąd minął nie więcej niż ponad miesiąc, odkąd zostawiła Ryley’a dla Colina. ‒ Chłopaki myślę,

że dobrym pomysłem

będzie, jeżeli

się rozdzielimy

– powiedziałam, spoglądając na nich przez ramię. Ryley zachichotał, a Camden potrząsnął z irytacją głową. ‒ W porządku, kochanie, odejdziemy. Wiem, kiedy nie jesteśmy mile widziani. Zobaczymy się w hotelu. Spiorunował wzrokiem Colina i mrugnął do Ashleigh, zanim odmaszerowali do wyjścia i zniknęli z naszego widoku. Z ustami zaciśniętymi w cienką linię Colin sięgnął i zabrał torbę Ashleigh od niej, żeby mógł ją nieść. ‒ Czy ktoś zechce mi powiedzieć co oni, do cholery, tutaj robią? – zapytał, ustalając swój wzrok na mnie. Ashleigh westchnęła i złączyła ich ręce. ‒ Mają walkę w ten weekend w Vegas. Tak po prostu się zbiegło, że skończyli w tym samym samolocie co my.

23

‒ I zatrzymują się też w naszym hotelu? Jakoś nie sądzę, żeby to był przypadek. Tym razem oboje wpatrywali się we mnie, co mnie wkurzyło. Wiedziałam co myśleli sobie i nigdy celowo nie postawiłabym ich w takiego rodzaju sytuacji. ‒ Jesteście poważni? Nigdy bym wam tego nie zrobiła. Nie miałam pojęcia, że zamierzają zatrzymać się w Bellagio. Spojrzenie Ashleigh złagodniało i wiedziałam, że to dlatego, iż mi uwierzyła… prawie. Colin jednak wciąż pozostał sceptyczny. ‒ Cóż, jakiekolwiek są okoliczności, chcę, żeby trzymali się w cholerę daleko od Ashleigh. Miejmy nadzieję, że Bradley się nie dowie. Już sądzi, że powodują problemy pomiędzy waszą dwójką. ‒ Co? Nie, to nieprawda – przyznałam szczerze. – Ryley i Camden nie mają nic wspólnego z tym co się ze mną dzieje. Colin wzruszył ramionami i zaczął iść w stronę drzwi. ‒ Tak czy siak, Gabby, on tak czuje. Po prostu bądź ostrożna w towarzystwie bliźniaków, dobrze. Nie pozwól, żeby Bradley cię z nimi zobaczył. Jest już wystarczająco mocno zraniony w tej chwili. Ze smutkiem kiwnęłam głową i wyszłam z nimi. Wiedziałam, że Ryley i Camden upewnią się, że zostaną zauważeni. Nie było mowy, żebym utrzymała Bradleya w nieświadomości, że byli w tym samym hotelu. Miałam tylko nadzieję, że nie zacznie z nimi bójki.

Powodzenia z tym.

24

Gdy dotarliśmy do hotelu i się zakwaterowaliśmy, zadzwoniłam do Ryley’a, żeby podał mi numer pokoju. Tak się złożyło, że byli na tym samym piętrze co ja. Na szczęście, gdy rezerwowałam swój pokój w Bellagio, upewniłam się, żeby był na innym piętrze niż Ashleigh i Colina jak również Bradley’a. Nie chciałam, żeby zadawali pytania, gdyby zauważyli jak wychodzę. Zapukałam do drzwi, i Ryley otworzył ubrany tylko w bokserki i uśmieszek na twarzy. ‒ Czy ty nie możesz utrzymać na sobie ubrań? – zapytałam z niedowierzaniem. – Wiedziałeś, że przyjdę. ‒ Tak, cóż, chciałem się zrelaksować, a nie mogę tego zrobić nosząc je. Przewracając oczami, przeszłam obok niego do pokoju i rozejrzałam się… brak Camdena. ‒ Gdzie jest twój brat? Ryley zatrzasnął drzwi, kiedy usiadłam na kalifornijskim ogromnym łóżku i rozwalił się obok mnie, wyłączając telewizor. ‒ Ma swój własny pokój, Gabby. W ten sposób możemy pieprzyć kogo chcemy w ten weekend i nie musimy martwić się o naruszanie naszej osobistej przestrzeni. ‒ Miło – odpowiedziałam sarkastycznie. – Przysięgam, myślałam, że zamierzałeś zmienić swój sposób bycia. ‒ Nie, nie w tej chwili. Za dobrze się bawię. Powinnaś czasem spróbować.

25

Uśmiechając się od ucha do ucha położyłam się na plecach na łóżku i mrugnęłam do niego. ‒ I to jest dokładnie to co zamierzam zrobić. ‒ Ze mną? – zapytał, poruszając zabawnie brwiami. Zaczął obejmować moją talię ramieniem, ale nagle się zatrzymał. – Czy może mówisz o pewnym innym zawodniku, który jest trochę wyższy ode mnie, ma białawe blond włosy i mieszka w Vegas? ‒ Czy to jest takie oczywiste? ‒ Tak jakby – odpowiedział – ale tylko dlatego, że widziałem waszą dwójkę tańczącą razem na mojej imprezie kilka tygodni temu. Byłem pewny, że się spiknęliście. ‒ Wierz mi, chciałam, ale oczywiście mój brat wszedł w drogę… Masz plany zobaczyć się z nim w ten weekend? To znaczy, kiedy indziej niż na arenie w sobotę. Szelmowski uśmiech rozlał się na jego twarzy. ‒ Właściwie, tak. Wiesz, że w piątek są urodziny Tylera, prawda? ‒ Nie – pisnęłam, siadając z oczami rozszerzonymi z podekscytowania. – Nie miałam pojęcia. Czy będzie jakaś impreza czy coś? Przygryzając wargę Ryley puścił mi oczko. ‒ Och, będzie o wiele więcej niż tylko impreza. Jestem organizatorem. Właśnie wtedy wiedziałam, że mam kłopoty. ‒ Och, cholera. Znając ciebie założę się, że wypełnisz całe miejsce pełzającymi dziewczynami na telefon. ‒ Znasz mnie zbyt dobrze, kochanie. Z niedowierzaniem walnęłam go w ramię. ‒ Więc będzie miał taką imprezę? Co do cholery, Ryley? Co ja mam teraz zrobić? Nie mogę z tym konkurować. Objął mnie ramionami i zachichotał. ‒ Uspokój się Gabby. Mogę to trochę zmienić. Wielu kolesi zbiera się na tę imprezę, więc chciałem, żeby każdy z nich miał odrobinę zabawy. Miałem zaplanowane dla Tylera coś specjalnego, ale jeżeli się na to piszesz, mogę zamiast tego użyć ciebie.

26

Po błysku w jego niebieskich oczach wiedziałam, że to będzie coś drastycznego. ‒ Co muszę zrobić? – zapytałam. Ryley wypuścił mnie i zszedł z łóżka, żeby mógł założyć jeansy i koszulkę. ‒ Jak ze mną pójdziesz to ci pokażę. Potem zobaczymy czy masz to co jest potrzebne. Mogłam sobie tylko wyobrażać czego będzie ode mnie oczekiwał, ale wiedziałam, że dam sobie z tym radę… cokolwiek to było. Wyciągnął rękę, a ja złapałam ją pewnie i pozwoliłam, żeby pociągnął mnie w górę. ‒ W porządku, Ryley, dajesz. Chodźmy. Po tym jak wyszliśmy z pokoju i zaczął iść w dół korytarzem w kierunku windy trącił mnie bokiem i uśmiechnął się. ‒ Po wszystkim pójdziemy na siłownię Tylera. Wiem dokładnie co trzeba zrobić. – Zaciskając usta przejechał wzrokiem w górę i w dół po moim ciele w jeansowych spodenkach i zielonej koszulce. – Ale najpierw, musimy załatwić ci coś innego do ubrania. Zdecydowanie podobało mi się to, jak brzmiały do tej pory jego plany.

27

Kiedy Ryley powiedział, że chce, abym gdzieś z nim się udała, nie miałam pojęcia, że miał na myśli klub ze striptizem. Co było jeszcze bardziej zaskakujące to to, co musiałam zrobić, kiedy tam dotarliśmy. Zostałam ubrana w skrawki ubrań… które ledwo zakrywały moje sutki… i przez ostatnie dwie godziny pokazywano mi, jak tańczyć prowokacyjnie na scenie. Właścicielką była kobieta w średnim wieku, nazywana Siren, z ciałem, za które można było umrzeć, ale jej skóra była zniszczona od wieloletniego przebywania na słońcu. Była miłą kobietą i niezwykle utalentowaną w tańcu na rurze. Też tego próbowałam, ale nie byłam w tym zbyt dobra. Taniec jednakże, był czymś w czym już byłam dobra. ‒ Nie wierzę, że właśnie to zrobiłam! – krzyknęłam, gdy wsiadłam do samochodu Ryley’a. Wypożyczył czarną Chevy Tahoe na weekend co było dużo lepsze niż branie taksówki. ‒ Taa, ja też nie – burknął, szarpiąc pasek jeansów. – Nigdy w życiu nie byłem tak cholernie twardy. Moje jaja będą boleć jak suka przez resztę dnia. ‒ Naprawdę? Było aż tak dobrze, co? ‒ Nie masz pojęcia. Byłaś gorąca jak diabli na scenie. Mogę tylko powiedzieć, że Tyler jest szczęśliwym sukinsynem. Ryley znał właścicielkę klubu ze striptizem i zadzwonił po przysługę. To było radosne i zabawne jak cholera, nawet, jeżeli odrobinę niezręczne z nim siedzącym tam

28

i obserwującym mnie. Jednakże sądzę, że udowodniłam mu, iż miałam to czego potrzeba. ‒ Więc, zasadniczo będę tańczyć dla niego na jego imprezie. Będę to robić prywatnie, prawda? – zapytałam ciekawa. Naprawdę nie chciałam tańczyć w pokoju pełnym zawodników. Nie wspominając o tym, że ktoś z pewnością rozpoznałby mnie jako siostrę Matta Reynoldsa, nawet jeżeli byłabym przebrana. ‒ Och, tak możesz zrobić to prywatnie. Jednakże muszę ci powiedzieć, że chciałbym jeszcze raz zobaczyć jak tańczysz w ten sposób. Może którego dnia dasz mi prywatny pokaz? Przewracając oczami, zachichotałam i potrząsnęłam głową. ‒ To się nie zdarzy, kochanie. Dostałeś swój jeden jedyny pokaz dzisiaj. ‒ Cóż, kurwa. Współczująco poklepałam go po nodze i skrzywiłam się. ‒ Przejdzie ci, jestem pewna. Co jeszcze te dziewczyny mogą wam robić? Mogę go dotykać, prawda? ‒ Taa, możesz go dotykać, pieprzyć i cokolwiek tylko chcesz. Jedynym problemem jaki będziemy mieli to to, że cię rozpozna. Wiem, że cię pragnie, ale jest lojalny. Jeżeli cię zobaczy powstrzyma cię. To była prawda. Nie ważne jak mocno będę go uwodzić, nie miałam jednak pojęcia czy ustąpi i pozwoli mi się mieć czy mnie odepchnie. ‒ Co sugerujesz, żebyśmy zrobili? Oślepili go po tym, gdy dla niego zatańczę? Szczerząc się Ryley kiwnął głową. ‒ Dokładnie to zrobimy. Powiem mu, że musi założyć opaskę jak skończysz. Wiem, że może nie być to sposób w jaki go chcesz, ale przynajmniej dostaniesz to czego chcesz. To będzie nasz sekret. W pewien sposób oszukiwałam go, ale czego nie będzie wiedział nie zrani go prawda? Właściwie będzie się tym cieszył i ja także. ‒ Co stanie się w Vegas, zostaje w Vegas, racja. ‒ Cholerna racja.

29

Zatrzymaliśmy się w sklepie ze sprzętem sportowym, żebym mogła kupić jakieś ciuchy, zanim pojedziemy do siłowni Tylera. Spakowałam jakieś, ale on nie chciał mnie noszącej spodnie do jogi. Chciał mnie w naprawdę krótkich, opiętych spodenkach i topie. Oczywiście sam zdecydował się iść bez koszulki i w granatowo białych spodenkach, które wyglądały niesamowicie na jego opalonym ciele. ‒ Jeżeli nie stanie mu po tym jak będzie patrzył jak ćwiczysz to przysięgam, że koleś ma jakiś poważny problem. Ja byłbym cały na tobie w mgnieniu oka – przyznał szczerze Ryley. Gdy podjechaliśmy pod siłownię moje nerwy były napięte. Nie widziałam Tylera odkąd się pocałowaliśmy i nie miałam pojęcia, jak zareaguje widząc mnie ponownie… zwłaszcza z Ryley’em. ‒ Jesteś pewny, że to jest dobry pomysł? – zapytałam. – Co jeżeli go wkurzysz? Ryley zadrwił i zaparkował samochód. ‒ Och, jestem niemal pewny, że go wkurzymy, ale to będzie dobra rzecz. To oznacza, że cię pragnie. – Otworzył drzwi i wysiadał, czekając aż do niego dołączę. Kiedy nie podążyłam za jego przykładem, przewrócił oczami, pomaszerował do mojej strony samochodu i otworzył drzwi. – Chodź, Gabby. Biorąc głęboki oddech, oblizałam suche usta i wysiadałam. ‒ Dobra, w porządku, ale co jeżeli ktoś tam rozpozna mnie i powie mojemu bratu? Ryley wzruszył ramionami, widocznie niezaniepokojony. ‒ Nie wiem, ale to twój wybór księżniczko. Prędzej czy później Matt musi sobie uświadomić, że nie jesteś już dłużej małą dziewczynką. Zaraz skończysz studia, na litość boską. Myślę, że jesteś na tyle dorosła, żeby dokonywać własnych wyborów. I nie może się na mnie wkurzyć… Jestem po prostu dobrym przyjacielem, pomagającym ci dostać to czego chcesz.

30

Zaczął iść w stronę drzwi i podążyłam za nim, wysoko trzymając głowę. Miał rację… to była moja decyzja i jeżeli ktoś pójdzie do mojego brata to po prostu powiem mu jak było. Mogłam podejmować własne decyzje i nie potrzebowałam jego zgody. Otwierając drzwi Ryley wprowadził mnie do środka i natychmiast wszystkie głowy odwróciły się w naszą stronę, zwłaszcza kobiece. Nie widziałam nigdzie Tylera, ale zobaczyłam Cole’a Bennetta, którego oczy rozszerzyły się w chwili, w której nas zobaczył. Odstawiając ciężary, podszedł do nas z ogromnym uśmiechem na twarzy. ‒ Coś takiego, czy to nie jest niespodzianka. Co tutaj robisz dziewczyno? I to ni mniej ni więcej z Ryley’em – zapytał, zgarniając mnie w górę swoimi gołymi ramionami. Był kompletnie przemoczony od potu, ale nie miałam nic przeciwko, gdy okręcił mnie dookoła, sprawiając, że się roześmiałam. ‒ Jestem tutaj na turniej bejsbolu i pomyślałam, że wygospodaruję trochę czasu, żeby zobaczyć wasze walki w weekend – odpowiedziałam, gdy postawił mnie na ziemi. – Przebywanie z Ryley’em było tylko bonusem. ‒ Cóż, cieszę się, że tutaj jesteś. Wybierasz się na urodzinową imprezę Tylera w piątkową noc? Nawet jeżeli zamierzałam tam być, musiałam odpowiedzieć nie. ‒ Nie, będę zajęta w piątek – skłamałam. – Ale miejmy nadzieję, że będę mogła spędzić z wami trochę czasu w sobotę. ‒ Tak zrób. Jestem pewien jednak, że Tyler ucieszy się, gdy cię zobaczy. Powinien za chwilę wrócić. To on rządzi, gdy jego ojciec jest poza miastem. ‒ Dzięki, stary – powiedział Ryley, obejmując mnie ramieniem. – Złapiemy cię później. Teraz muszę rozgrzać tę dziewczynę. Cole zachichotał i zaczął kierować się w stronę ławki do podnoszenia ciężarów. ‒ Bawcie się dobrze. Masz szczęście, że jej brata nie ma teraz tutaj, bo oderwałby ci to ramię. Jęcząc poszłam z trudem do bieżni odkąd nikogo tam nie było. To było tak, jakbym była zarazą, od której wszyscy muszą trzymać się z daleka. ‒ To jest do kitu – burknęłam, patrząc gniewnie na Ryley’a. – Nie masz pojęcia co to oznacza dla mnie, być w pobliżu was i musieć słuchać tego za każdym razem.

31

‒ Nie martwię się tym za bardzo, kochanie. Twój brat może myśleć co chce. Znam twoje granice i nie przekraczam ich… to dlatego jesteś moją jedyną kobiecą przyjaciółką. Sterując mną z dala od bieżni, poprowadził mnie do mat na podłodze i wskazał. ‒ W porządku, bycie na bieżni nie jest dobre w zdobyciu uwagi Tylera. Muszę cię mieć na podłodze. Z rękami na biodrach zapytałam. ‒ I co dokładnie będziemy robić na tej podłodze? ‒ Jeżeli Tyler niedługo wróci musi zobaczyć nas w kompromitującej pozycji. Poza tym poprosiłaś o moją pomoc, prawda? Po prostu rób co mówię. ‒ Dobra, położę się na podłodze. Gdy usadowiłam tyłek na ziemi Ryley potrząsnął głową. ‒ Nie, nie… potrzebuję cię na czworaka, kochanie. Obróć się. Przewracając oczami zrobiłam to co powiedział i ustawiłam się na czworaka, a on podszedł za mnie. ‒ Ryley, jesteś takim dupkiem! Wiesz o tym, prawda? – zażartowałam. – Czuję się jak idiotka. ‒ Nie będziesz się tak czuła długo, ponieważ twój chłopak właśnie wszedł przez drzwi. Postaraj się wyglądać komfortowo, gdy będę cię dotykał. Moje serce zaczęło pędzić i szybko spojrzałam do tyłu na niego. ‒ Co mam robić? Umieścił rękę w dole moich pleców zaraz nad moim tyłkiem a drugą na moim udzie. ‒ Unieś nogę i trzymaj prosto. Chcę, żebyś się zgięła do podłogi i odepchnęła. Zrób to około dziesięć razy – poinstruował. Jego ręka przesuwała się w górę i w dół za każdym razem, gdy schylałam się i wypychałam z powrotem. Utrzymując spojrzenie na podłodze wykonywałam ćwiczenie, dopóki ktoś nie zatrzymał się naprzeciwko mnie. Wiedziałam, że to był Tyler po tatuażu smoka obejmującym jego łydkę. Ryley płynnie przesunął rękę w górę mojego uda i klepnął mnie w tyłek, zanim wstał. Zabrało mi wszystko co miałam, żeby się nie roześmiać. ‒ Co jest, koleś? Jesteś gotowy na imprezę w piątek?

32

Unosząc głowę obserwowałam jak szczęka Tylera zacisnęła się, zanim sięgnął i potrząsnął ręką Ryley’a. ‒ Tak, stary, jestem gotowy. To będzie cholernie zabawna noc. Wstałam i Tyler momentalnie przeniósł swoje spojrzenie na mnie. ‒ Co tutaj robisz Gabby? – zapytał, zerkając szybko na Ryley’a. ‒ Chciałem, żeby przyszła – odpowiedział za mnie Ryley. – Będzie spędzać czas ze mną i moim bratem w ten weekend. – A potem odwrócił się do mnie i położył rękę w dole moich pleców i przesunął niżej szeptając mi do ucha tak, że Tyler nie mógł usłyszeć. – Pójdę po jakieś napoje dla nas, a ty radź sobie z kochasiem. Szczęka Tylera zacisnęła się ponownie, ale kiwnął Ryley’owi, gdy ten odchodził. Jak tylko Ryley był poza zasięgiem słuchu, Tyler złapał mnie za rękę i szybko poprowadził do pokoju na tyłach, zamykając za nami drzwi. ‒ Co do cholery z nim robisz? – warknął nisko. Nonszalancko wzruszyłam ramionami i położyłam ręce na biodrach. ‒ Dlaczego to ma jakieś znaczenie, Tyler? Jesteśmy przyjaciółmi i spędzamy razem czas? Czy to jest wielka sprawa? Jego szare spojrzenie było kamienne i twarde, gdy uwięził mnie przy ścianie… która była zimna przy mojej rozgrzanej skórze. ‒ Wielką sprawą jest to, że nie podoba mi się, jak dotyka cię w ten sposób i wiem, że twojemu bratu również, by się to nie spodobało. ‒ Nie sądzę, żeby to było jakimkolwiek twoim problemem – powiedziałam rzeczowo. – Wyraziłeś się krystalicznie jasno kilka tygodni temu, że mnie nie chcesz. ‒ Nigdy tak nie powiedziałem – syknął. – Powiedziałem jedynie, że to się nie uda. Nie jestem tym czego potrzebujesz, Gabriello. ‒ Nie, ale jesteś tym czego pragnę.

Proszę powiedziałam to. Przesunął spojrzenie z moich oczu na usta i powoli przysunął się bliżej. ‒ Nie wiesz co mówisz. Czy mnie pragniesz czy nie, nic nie może się pomiędzy nami wydarzyć. Wiesz jakiego rodzaju facetem jestem? ‒ Wiem – wyszeptałam – ale myślę, że nie uświadamiasz sobie, jakiego rodzaju kobietą jestem. Kiedy czegoś chcę, dostaję to… bez względu na konsekwencje.

33

W tym momencie nie obchodziło mnie czy mnie odepchnie czy nie. Zamknęłam dystans i przycisnęłam pewnie swoje usta do jego, obejmując mocno rękami jego szyję. Na początku zesztywniał a potem mocno objął moją twarz dłońmi i odwzajemnił pocałunek, rozpychając moje wargi językiem. Jego usta były ciepłe, ręce zaborcze, gdy muskały moje policzki. Tylko jeden raz z nim byłby wszystkim czego potrzebowałam. Wiedziałam, że nie chciał przywiązania czy zobowiązań… ja również… ale chciałam być z nim przez ten krótki okres czasu, który miałam. Gdy nadeszło pukanie do drzwi gwałtownie się wycofałam. ‒ Gabby jesteś tam? – zawołał Ryley brzmiąc na zaniepokojonego. ‒ Tak, zaraz wyjdę – odpowiedziałam szybko. Oddychając ciężko odsunęłam się poza zasięg Tylera i zaczęłam iść w stronę drzwi, wyczuwając jego niepokój. ‒ Dlaczego tutaj jesteś Gabriello? Stojąc do niego plecami zatrzymałam się z ręką na klamce i wypuściłam mocne westchnienie. ‒ Powiedziałam ci. Kiedy czegoś chcę dostaję to. Chciałam cię zobaczyć. ‒ Stąpasz po cienkiej i niebezpiecznej linii, Gabriello. Nie bawię się w związki i nie planuję zacząć tego robić… nawet dla ciebie. Spojrzałam na niego przez ramię. ‒ Cóż, zatem sądzę, że to dobrze, iż również nie chcę jednego z tobą. Spójrz, Tyler jestem tutaj tylko na weekend. Jeżeli chcesz mnie znowu zobaczyć, wiesz jak mnie znaleźć. Żadnych haczyków tylko ty i ja. Z tym otworzyłam drzwi i wyszłam…. Tylko po to, by napotkać czyste, niebieskie spojrzenie Ryley’a wypełnione humorem. ‒ Złamałaś go? – zapytał chytrze. Biorąc jego rękę przewróciłam oczami i poszłam z nim do frontowych drzwi. ‒ Nie, jeszcze nie, ale wyraziłam się jasno czego chcę. Teraz muszę tylko poczekać i zobaczyć czy on też mnie chce. ‒ Jeżeli nie to jest głupcem, ale wiem, że chce. Powinnaś była zobaczyć jego twarz, gdy zobaczył mnie dotykającego twój tyłek. Bałem się, że będzie się tam ze mną bił.

34

‒ I walczyłbyś o mnie? – zapytałam. Wyszliśmy na zewnątrz i otworzył dla mnie drzwi od samochodu, żebym mogła wejść do środka. ‒ Cholerna racja, że tak… jesteś warta walki. Jednakże oczekiwałbym rekompensaty za to, jeżeli skopałby mi tyłek. ‒ Cóż, sądzę, że to dobrze, iż wasza dwójka nie walczyła.

Mogę sobie tylko

wyobrażać czego chciałbyś w zamian. Puścił mi oczko w odpowiedzi, zapalił samochód i wyjechał z parkingu. Tyler znał mój numer telefonu, ale gdy trzymałam telefon w rękach i zerkałam na niego w dół, zastanawiałam się czy w ogóle się wysili. Jeżeli nie zadzwoni prawdopodobnie będę musiała przemyśleć plan uwiedzenia go na jego imprezie, ale jeżeli to zrobi zamierzam upewnić się, że będzie cieszył się każdą minutą mojej nocy z nim. Do tego czasu wszystko co mogłam, to czekać.

35

Noc minęła bez żadnej wiadomości od Tylera, ale Ashleigh wysłała mi wiadomość, że jeden z meczy turniejowych zaczyna się w południe. Bradley również nie kłopotał się dzwonieniem do mnie, co sprawiło, że bolało mnie serce. Ostatniej rzeczy jaką chciałam to sprawienie, żeby cierpiał. Gdy wkładałam spodenki rozległo się pukanie do drzwi. Była dziesiąta trzydzieści rano i moje serce po cichu pragnęło, żeby to był Tyler, ale wiedziałam, że to byłoby za bardzo optymistyczne. Jednakże gdy otworzyłam drzwi, byłam kompletnie zaskoczona. ‒ Tyler – sapnęłam – co ty tutaj robisz? Wyglądając jak zwykle seksownie w jeansach i obcisłej, czerwonej koszulce przeszedł obok mnie wchodząc do pokoju. ‒ Przyszedłem się z tobą zobaczyć. Gdzie jest Ryley? – zapytał. ‒ Uch… jest w swoim pokoju. Nie jesteśmy razem, jeżeli o to właśnie pytasz. Szybko rozejrzał się po pokoju, a potem utkwił swoje spojrzenie na mnie. ‒ Cieszę się, że to słyszę. Słuchaj, myślałem trochę wczoraj w nocy o tym co powiedziałaś i doszedłem do pewnego wniosku – zaczął. Jego twarz była kamienną maską, więc nie miałam pojęcia czy to co zamierza powiedzieć było dobre czy złe. Tak się złożyło, że kolejne pukanie rozległo się do drzwi właśnie wtedy, gdy miał zamiar mówić. Porozmawiajmy o niewłaściwym wyczuciu czasu. Rozdrażniona spojrzałam na Tylera a potem na drzwi, za którymi czekał ktoś inny. ‒ Gabby to ja – zawołał Bradley. – Wszyscy są gotowi.

36

To był pierwszy raz, gdy się do mnie odezwał i tak się złożyło, żeby to zrobić wybrał czas, w którym Tyler był w moim pokoju. ‒ Kim jest Bradley? – zapytał cicho Tyler. ‒ Jednym z moich przyjaciół. Z Ashleigh przyjechałyśmy tutaj na turniej bejsbolu. ‒ Ach widzę. Więc nie przyjechałaś tutaj tylko po to, żeby się ze mną zobaczyć. Rozumiem – droczył się. ‒ Właściwie jestem tutaj tylko dla ciebie. Turniej był idealną wymówką dla mnie, aby tu przyjechać i zobaczyć się z tobą tak, żeby nikt się nie zorientował. ‒ Gabby – zawołał ponownie Bradley. – Proszę otwórz drzwi. ‒ Nie musisz odpowiedzieć? – zapytał zaciekawiony Tyler. Westchnęłam i zwiesiłam głowę. ‒ Muszę, ale ostatnią rzeczą jakiej mi potrzeba to to, żeby Bradley cię zobaczył. Sprawy są już wystarczająco skomplikowane. ‒ Czy on jest twoim chłopakiem? ‒ Nie – powiedziałam spoglądając na niego – ale w tej chwili żywi silną nienawiść do zawodników. Zaufaj mi, nie chcę, żeby coś z tobą zaczynał. Tyler prychnął i powoli się wycofywał. ‒ Dobra, zejdę z widoku, żeby zaoszczędzić ci kłopotów. Wypuszczając oddech z ulgi powiedziałam bezgłośnie do niego ‘dziękuję’, zanim poszedł do oddzielnej sypialni. Gdy zniknął z widoku, pośpieszyłam do drzwi i otworzyłam je, żeby znaleźć stojącego tam Bradley’a ze skrzyżowanymi ramionami na piersi i z zaciśniętą szczęka. Był w swoim zielono białym stroju zawodnika, a jego zielona czapka zwisała nisko na jego oczach. ‒ W porządku? Co zajęło ci tak długo? ‒ Przepraszam, musiałam się pośpieszyć i założyć ciuchy. Czy wszyscy są gotowi do wyjścia czy coś? Kiwnął głową. ‒ Tak chcieli, żebym poszedł po ciebie. Nie musisz iść i mnie oglądać, wiesz. Jego spojrzenie było kamienie, pełne rezerwy… odcinał mnie i nie podobało mi się to. ‒ Chcę iść, Bradley. Lubię patrzeć jak gracie z Colinem.

37

Pomyślałam, że powiedzenie mu tego wywoła uśmiech na jego twarzy, ale on tylko zacisnął usta i wpatrywał się we mnie. ‒ W porządku, wszyscy są na dole, jeżeli jesteś gotowa. Poczekam tam na ciebie. Nie byłam przyzwyczajona do widywania go bez uśmiechu na twarzy. Nie podobało mi się to i zrobiłabym wszystko, żeby ponownie zobaczyć, jak się uśmiecha, nawet, jeżeli to oznaczało poświęcenie mojej nocy z Tylerem. ‒ Zaraz będę – oświadczyłam, mając nadzieję na uzyskanie od niego jakiejś innej reakcji niż krótkie, szorstkie zdania. Jednakże to nie miało się wydarzyć. Kiwając raz obrócił się i zaczął iść korytarzem. Wzdychając oparłam się o framugę i obserwowałam jak znika za rogiem. ‒ Biedny koleś – zadrwił sarkastycznie Tyler. – Zakochał się w tobie mocno, prawda? ‒ Tak jakby – odpowiedziałam, zamykając drzwi. – Umawialiśmy się przez jakiś czas, ale nigdy nie pozwoliłam, żeby stało się to zbyt poważne. Nie jest w porządku trzymać się go, gdy oboje chcemy innych rzeczy. Tyler podszedł do mnie i oparł się o ścianę krzyżując ręce. ‒ I czego takiego dokładnie chcesz czego on nie chce? – zapytał, wpatrując się we mnie tymi sztormowo szarymi oczami. ‒ On chce czegoś poważnego. I jak bardzo zależy mi na nim jak na przyjacielu po prostu nie widzę bycia z nim w ten sposób. Przysuwając się bliżej lekko musnął kawałek mojego niebieskiego topu palcami i pozwolił im ześlizgnąć się po mojej nagiej ręce. ‒ A co z Ryley’em? O co chodziło z nim będącym wczoraj wszędzie na tobie? Przygryzłam wargę i uśmiechnęłam się zwycięsko. ‒ To było tylko po to, żeby zobaczyć czy możemy cię zdenerwować. – Spoglądając w dół na jego jeansy powiedziałam: – I muszę przyznać, że zadziałało. Z rękami dookoła mojej tali przyciągnął mnie mocno do swojego ciała i jęknął, pozwalając swojemu fiutowi naciskać na mój brzuch. ‒ Wiesz, że to będzie musiało być jednonocną sprawą, Gabriello. Twój brat zabiłby mnie, gdyby się dowiedział.

38

‒ Zatem sądzę, że musimy upewnić się, że się nie dowie – wyszeptałam i zamknęłam dystans. Jego usta były ciepłe i twarde, gdy naciskał nimi pewnie na moje, wplątując palce w moje włosy, aby mnie przytrzymać. Pachniał jak czyste mydło i woda kolońska zmieszana z podniecającym zapachem czystego samca alfa. To było odurzające i było wszystkim czego chciałam. Niechętnie odsunęłam się oddychając ciężko, a moja łechtaczka błagała o spełnienie. Chciałam, żeby mnie dotknął, żeby poddał się pragnieniu, które wiedziałam, że oboje powstrzymywaliśmy tak długo.

Wkrótce, pomyślałam. ‒ Muszę iść – powiedziałam, dotykając swoich pulsujących ust. – Wszyscy czekają na mnie na dole. ‒ Wiem. Co robisz dzisiaj wieczorem? Będziesz ze swoimi przyjaciółmi? Kiwnęłam głową. ‒ Przez chwilę, ale po tym będę wolna. Masz coś na myśli? ‒ Cóż, wiem, że będę zamykał dzisiaj siłownię odkąd nie ma ojca. Jeżeli chcesz się tam ze mną spotkać, jestem pewien, że możemy wymyślić coś do zrobienia. ‒ Będę tam – obiecałam, otwierając drzwi i uśmiechając się szeroko. Poszliśmy razem korytarzem do windy i oboje weszliśmy do niej. – Gdy dojedziemy do holu nie możemy pozwolić, żeby ktoś zobaczył nas razem, zwłaszcza moi przyjaciele. Tyler zachichotał. ‒ Nie martw się, kochanie. Wiem jak być dyskretnym. Graliśmy w tę grę jakiś czas, prawda? Uśmiechnęłam się i walnęłam go w bok ramieniem. ‒ Tak, sądzę, że masz rację. Gdy drzwi windy zamknęły się, przesunął się na jedną stronę a ja na drugą, pragnąc, pomimo tego jak szalone to było, żebyśmy mogli zatrzymać windę i dokończyć to co zaczęliśmy. Jednakże winda zatrzymała się, drzwi się otworzyły i kolejny zawodnik wszedł do środka.

Czy wszyscy zatrzymali się na ten weekend w Bellagio?

39

Niestety to nie był tylko ktoś… to był Kyle Andrews, diabelska wymówka dla ludzkiego istnienia. Był zawodnikiem wagi ciężkiej, który prawie zniszczył życie mojego brata, wraz z niepoliczalnymi innych. Jego włosy nadal były ciemnoblond a oczy wciąż sprawiały, że dostawałam gęsiej skórki… Miały różny kolor. Jedno było tak ciemne, że prawie czarne, a drugie w matowym zielonym kolorze… to było bardzo wytrącające z równowagi. Dziewczyna z czarnymi włosami, z którą wszedł, również była niepokojąca. Miała twarde jak skała niebieskie spojrzenie, ubrana w spodenki i top, które ledwo zakrywały jej ciało. Można się było domyślić, że Kyle będzie z kimś takim. Kyle był chorą jednostką, która lubiła grać w gry i tak się złożyło, że wybrał jakiś czas temu mojego brata, aby z nim namieszać. Na szczęście skończyło się tym, że mój brat skopał mu tyłek, ale to wciąż nie zmieniało faktu, że Kyle miał potrzebę napastowania go Raz zaprawił drinka innego zawodnika jakiegoś rodzaju narkotykiem, żeby oblał obowiązkowy test na obecność narkotyków następnego dnia. Nikt nie mógł udowodnić, że to Kyle, ale wszyscy o tym wiedzieli. To jedno oszukańcze zachowanie zrujnowało szansę zawodnika na wygraną i do dzisiaj nie została mu dana szansa powrotu.

Kiedy wróci, mam nadzieję, że ruszy prosto po gardło Kyle’a. Kyle przyjrzał się dobrze Tylerowi i kiedy zdał sobie sprawę kim byliśmy napięcie w windzie stało się tak ciężkie, że ledwo mogłam oddychać. ‒ Ach, Tyler Rushing – rzucił. – Co za przyjemność, jak zwykle. Tyler zadrwił. ‒ Chciałbym móc powiedzieć to samo. Chichocząc Kyle zwrócił swoje spojrzenie na mnie wraz ze swoją dziewczyną, wyglądającą na psycholkę. Moje zęby były zaciśnięte mocno, ponieważ wiedziałam, że powiedzenie do niego czegokolwiek, spowoduje tylko więcej problemów. Brat zabiłby mnie, jeżeli bym to zaczęła, ale wpatrywał się we mnie jakby chciał mnie pożreć, a to tylko sprawiło, że wkurzyłam się bardziej. ‒ Wiem kim jesteś – zdumiał się. – Tak myślałem, że rozpoznałem twoją – spojrzał w dół na moje piersi oblizując usta, a potem z powrotem wrócił do moich oczu – twarz – dokończył. – Jesteś siostrą Matta Reynoldsa, prawda? ‒ Tak, a ty jesteś bezwartościowym sukinsynem – powiedziałam ostro.

40

Tyler potrząsnął głową i zacisnął szczękę, gdy Kyle zmienił pozycję z dziewczyną tak, że mógł stanąć obok mnie. ‒ Zadziorna, co? Lubię to w kobietach. Więc, jak się ma twój brat? – zapytał. Odwracając ciało parsknęłam i zamknęłam oczy, starając się najlepiej jak umiałam trzymać usta zamknięte. Jego ramię otarło się o moje i wzdrygnęłam się, a rumieniec wypłynął na moje policzki, gdy zgrzytałam zębami. Przesunęłam się, żeby wprowadzić więcej dystansu, ale on tylko się przybliżył i przebiegł palcami w dół po mojej ręce. Wszystko czego brat nauczył mnie o walce zaskoczyło i natychmiast chwyciłam jego nadgarstek, łapiąc go z zaskoczenia i odpychając. Był dużym facetem, więc nie zyskałam wiele przestrzeni, ale przynajmniej wiedział, żeby mnie nie zaczepiać. Jego dziewczyna jednak pchnęła mnie na ścianę windy i uniosła pięść. Momentalnie Tyler złapał jej rękę, zanim zdążyła się zamachnąć. Nie wiedział, że byłam wyszkolonym zawodnikiem i mogłam skopać jej tyłek. ‒ Nigdy więcej mnie nie dotykaj – warknęłam, wpatrując się gniewnie w Kyle’a i jego sukę. Odciągając dziewczynę za ramię, Tyler pchnął ją na bok tak, że mógł stanąć ochronnie naprzeciwko mnie… Nie potrzebowałam obrońcy, ale to było tak jakby seksowne. Śmiejąc się głośno, Kyle podszedł do Tylera przeciwstawiając się jego wzrostowi i mrugnął do mnie. ‒ Cholera dziewczyno nie wziąłem cię za kogoś kto ma zestaw jaj. ‒ Co mogę powiedzieć – syknęłam – brat dobrze mnie wyszkolił. Tyler przesunął się co ucięło widok Kyle’a na mnie. ‒ Musisz przestać do niej mówić, dupku, zanim skopię ci tyłek. ‒ I nie chciałbyś móc tego zrobić – odparł Kyle. – Szkoda, że nie walczymy w ten weekend. Już od dawna chciałem trafić z tobą na ring. ‒ Zatem co cię powstrzymuje? Spotkaj się ze mną dzisiaj w mojej siłowni i zobaczymy na co cię stać. Chyba, że chcesz być cipką i się wycofać… ‒ Dajesz sukinsynu – warknął gniewnie. – Będę tam. Drzwi windy otworzyły się, ale faceci wciąż stali tam piorunując się wzrokiem. W holu Ashleigh mogła mnie zobaczyć i jej oczy rozszerzyły się… wiedziała co się

41

dzieje. Na szczęście pokierowała Colina i Bradleya do wyjścia z hotelu tak, że nie mogli mnie zobaczyć. ‒ Do wieczora – wypluł Kyle, obejmując dziewczynę ramieniem. Jak tylko wyszli wzięłam głęboki oddech i sapnęłam. ‒ Och mój Boże, chciałam go zabić. Teraz jednak czuję się jakbym musiała wziąć prysznic. Nie podobało mi się jak mnie dotknął. Biorąc moją rękę Tyler wyciągnął mnie z windy i na bok, sprawiając, że Ashleigh zatrzymała się kilka kroków od nas. ‒ Zaufaj mi też chciałem go zabić. Nigdy w życiu nie byłem tak cholernie wściekły – oświadczył, przekrzywiając mój podbródek. – Wiedziałem, że będzie w mieście, ale nie sądziłem, że naprawdę na niego wpadniemy. ‒ Więc, co zamierzasz zrobić? Naprawdę będziesz z nim walczył? ‒ Kurwa tak, będę. Nie masz nic przeciwko przełożeniu naszej wspólnej nocy o trochę, żebym mógł skopać jego tyłek? Mały uśmiech rozprzestrzenił się wzdłuż moich warg. ‒ Nie musisz nawet pytać. To zdecydowanie jest walka, której nie zamierzam przegapić. Tyler pocałował mnie delikatnie, ale potem pociągnął moją dolną wargę zębami. ‒ Zatem do zobaczenia wieczorem, kochanie. Obracając się na pięcie powiedział cześć do Ashleigh i wyszedł z hotelu. Na szczęście chłopaki nie wydawali się go zauważyć. Oczy Ashleigh były ogromne, gdy podbiegła do mnie i złapała za ręce. ‒ Jasna cholera, co się właśnie stało? To był Kyle Andrews tam z wami, prawda? Wiedząc, że musimy się ruszyć kiwnęłam głową i zaczęłam iść w stronę drzwi. ‒ Tak to był on. O mój Boże, naprawdę czuję, że mogłabym go zabić. Kiedy mnie dotknął wszystko poruszało się w zwolnionym tempie. Sapnęła. ‒ Łał, co zrobił Tyler? ‒ Cóż – wyjaśniłam – wygląda na to, że dzisiaj wieczorem będzie walka. Muszę tam być. Wzdychając spojrzała na swojego chłopaka i Bradley’a na zewnątrz hotelu a potem na mnie.

42

‒ Więc ja też pójdę. Nie mogę cię puścić tam samej. ‒ Nie, nie pójdziesz. Nie pozwolę ci na to. Ryley i Camden najprawdopodobniej tam będą i ostatnią rzeczą jakiej chcę to, żeby Colin znienawidził mnie za wciągnięcie cię w to. Pojadę z Ryley’em. Poza tym nie chcę, żeby Bradley się dowiedział. Potrząsając głową Ashleigh uśmiechnęła się i wzięła mnie pod ramię. ‒ Muszę przyznać, że masz jedno z najbardziej ekscytujących żyć wśród osób, które znam. Kiedyś powiedziałaś mi, że żyjesz pośrednio dzięki mnie, ale zaczynam myśleć, że jest na odwrót. ‒ Co mogę powiedzieć? Nigdy nie ma nudnych momentów z moimi zawodnikami. Utrzymują cię w ciągłej gotowości. ‒ Tak robią to – westchnęła.

43

‒ Dalej Colin, wystrikuj1 ich! – krzyknęłam, gdy doszliśmy do dziewiątej rudny. Byliśmy na prowadzeniu i potrzebowaliśmy do wygranej jeszcze tylko jednego wyautowania. Bradley był jak zawsze czujny na pierwszej bazie, ale gdy jego oczy spoczęły na mnie stwardniały. ‒ Co mam robić, Ash? Jest teraz taki zły na mnie. ‒ Wiem – westchnęła. – Rozmawiałam z nim dzisiaj rano. Szczerze nie mam prawa nic mówić, odkąd praktycznie zakochałam się w Ryley’u, podczas gdy już kochałam Colina. Twoja sytuacja jest inna, ponieważ nie kochasz żadnego z nich. Jednego pożądasz a o drugiego się troszczysz. Miała rację. Jeżeli mogłabym połączyć po prostu tych dwóch mężczyzn byłoby idealnie. ‒ Pociąga mnie Bradley i mogłabym zobaczyć siebie, mającą z nim naprawdę dobrą zabawę, jeżeli wiesz o czym mówię, ale to nie sięga głębiej niż to. Jeżeli mógłby utrzymać to na swobodnym poziomie byłoby w porządku. Jednakże wiem, że chce więcej. Nie chcę tego rodzaju związku w tej chwili. Później tak, ale nie chcę się przywiązywać do niego czy kogokolwiek, kiedy wiem, że zaraz kończymy studia i ruszamy do przodu ze swoimi życiami. ‒ Więc musisz mu powiedzieć – oświadczyła energicznie. – Może będzie otwarty na coś bardziej swobodnego. Czy w ogóle rozmawiałaś z nim o tym? Potrząsnęłam głową, utrzymując spojrzenie na Bradley’u. ‒ Nie, nie do końca. 1

Strike out – w bejsbolu terminu tego używa się gdy pałkarz 3 razy z rzędu nie uderzyć piłki.

44

‒ Cóż, zatem dzisiaj, zanim pójdziesz na walkę, porozmawiaj z nim i uporządkuj to wszystko. Nie podoba mi się widok waszej dwójki skłóconej. Tęsknię za naszym czworokątem.

Ja też. ‒ W porządku porozmawiam z nim dzisiaj, zanim wyjdę. Usatysfakcjonowana Ashleigh trąciła mnie ramieniem i skoncentrowała się na grze. Gdy Colin rzucił piłkę była jak biała smuga pędząca przez boisko. Pałkarz nie trafił co oznaczało, że potrzebujemy tylko jednego pudła, zanim gra się skończy. Colin ściągnął czapkę i wziął głęboki oddech, ocierając spocone czoło o rękaw bluzy. Kręcił piłką w rękawicy i pochylił się upewniając, że utrzymuje wzrok na łapaczu. W sekundzie, w której kiwnął głową, wiedziałam, że rozegrał w głowie, jak dokładnie rzuci piłkę i jak mocny będzie rzut. Obserwowałam jak grają z Bradley’em tak wiele razy, że znałam ich rutynę. ‒ Och, to już koniec – wyszeptałam. – Rzuci swoją podkręconą piłkę, prawda? Ashleigh przygryzła wargę z oczami wypełnionymi podekscytowaniem. ‒ Tak i miejmy nadzieję, że to zadziała. Wszystko poruszało się w zwolnionym tempie, gdy Colin rzucił piłkę, a pałkarz wziął zamach.

Trzeci aut! Tłum

oszalał, włączając

w to

mnie

i

Ashleigh, wstałyśmy

na ławki

i krzyczałyśmy. Wszyscy gracze CSU ruszyli na boisko i wrzucili Colina na swoje ramiona, paradując z nim dookoła boiska. Ashleigh również tam pobiegła, dołączając do świętowania, a ja zostałam w tyle i obserwowałam, wiedząc, że Bradley nie chciał mnie tam. Zamiast tego zeszłam z trybun i poszłam na parking, żebym mogła poczekać przy samochodzie. Nie wiedziałam jak długo im zejdzie, więc wyciągnęłam telefon i sprawdziłam Facebooka, żeby nadrobić posty. Szwagierka wstawiła zdjęcie z usg dziecka, dając tytuł ‘od teraz w każdej chwili’. Była w dziewiątym miesiącu ciąży i mogła urodzić na dniach. Miałam zostać wkrótce ciocią i nie mogłam się doczekać. Później miałam przyjaciela, który…

45

‒ Co ty tutaj robisz? – zapytał Bradley, łapiąc mnie z zaskoczenia. Wzdrygnęłam się z telefonem i upuściłam go, ale złapał go swoim szybkim refleksem. – Myślałem, że będziesz świętować tam z nami. ‒ Byłabym, ale nie sądziłam, że mnie tam chciałeś. Nie chciałam zrujnować tego dla ciebie – wyszeptałam smutno i zabrałam od niego telefon. Wzdychając Bradley oparł się o samochód i trącił mnie ramieniem. ‒ Wiem, że byłem dla ciebie dupkiem, ale nigdy nie mogłabyś zrujnować dla mnie tej wygranej. Może pójdziemy świętować… jako przyjaciele? ‒ Naprawdę? – zapytałam, zerkając na niego. Objął mnie ramieniem i momentalnie przytuliłam się mocno, uśmiechając się, gdy kładłam głowę na jego piersi. Dobrze było mieć go z powrotem, nawet, jeżeli było to tylko czasowe albo pod wpływem chwili. Otwierając drzwi do samochodu usiedliśmy z tyłu i czekaliśmy na resztę. Jednakże bałam się odezwać ze strachu, że zaklęcie zostanie przerwane. Pochylając się objął swoją ciepłą ręką mój kark i przyciągnął bliżej, żeby mógł pocałować mój policzek. ‒ Wiele dla mnie znaczysz Gabby. Wolałbym raczej mieć cię w swoim życiu jako przyjaciółkę niż w ogóle. Powiedz mi tylko jedną rzecz… ‒ Co chcesz wiedzieć? – zapytałam szeptem. Zatrzymał się na chwilę i wypuścił ciężkie westchnienie. ‒ Czy jest ktoś inny? Czy to dlatego się ode mnie odsuwasz? Spoglądając w górę w jego ostrożne karmelowe spojrzenie, przełknęłam ciężko i zwalczyłam łzy. Niestety na próżno. ‒ To skomplikowane Bradley. Jest kilka powodów, przez które się waham w związku z tobą. Wiem, że chcesz czegoś poważnego, co jest czymś czego w tej chwili nie mogę ci dać. Zaraz skończymy studia i będziesz zawodowym graczem bejsbolu, podróżującym po całym świecie. To by nigdy nie zadziałało. ‒ Nie wiesz tego – zripostował. ‒ Nie, nie wiem, ale to mnie przeraża. Jeżeli sobie na to pozwolę wiem, że się w tobie zakocham. Jesteś rodzajem faceta, o którym dziewczyny marzą, że znajdą pewnego dnia.

46

Przecierając kciukiem pod moimi oczami

i ocierając łzy uśmiechnął się,

i pocałował łagodnie w usta. ‒ Więc, zatem może pewnego dnia będę w stanie udowodnić ci, że to zadziała. Proszę obiecaj mi, że kiedy zdecydujesz o tym czego chcesz, pomyślisz o powrocie do mnie. Tęsknię za tobą Gabby. ‒ Ja też za tobą tęsknię. Może któregoś dnia byłaby dla nas nadzieja… to po prostu nie był właściwy czas.

Po prysznicu i zmianie ubrań, wszyscy poszliśmy coś zjeść do restauracji Aquaknox i wypiliśmy kilka drinków. Było jak za dawnych czasów… śmialiśmy się, rozmawialiśmy i spędzaliśmy świetnie czas razem. Miałam nadzieję, że tak zostanie, ale wiedziałam, że kiedy adrenalina z wygranej opadnie, prawdopodobnie Bradley znów będzie wkurzony. Wróciliśmy do hotelu i jechaliśmy razem windą, ale Colin i Ashleigh wysiedli na swoim piętrze, pozostawiając mnie i Bradley’a samych. W milczeniu wysiedliśmy na moim piętrze i poszliśmy do mojego pokoju, ale wiedziałam, że nie mogę pozwolić mu zostać. ‒ Jesteś pewna, że nie chcesz dzisiaj towarzystwa? Moglibyśmy pooglądać film – zasugerował Bradley, opierając się swobodnie o ścianę obok moich drzwi. Potrząsając głową ziewnęłam i też oparłam się o ścianę. ‒ Zasnęłabym, gdybyś włączył film. Myślę, że po prostu przygotuję się do łóżka. Zobaczymy się jednak rano. Rozczarowany pochylił się i pocałował mnie w policzek. ‒ Dobrze. Jeżeli będziesz mnie potrzebować, zadzwoń i przyjdę. ‒ Dzięki – wyszeptałam. Obrócił się i odszedł, spoglądając raz na mnie, zanim zniknął za rogiem z mojego widoku. Wiedziałam, że nie miałam dużo czasu, żeby się przygotować, więc wbiegłam

47

do pokoju i do sypialni. Jednakże nawet tam nie dotarłam, gdy pukanie zabrzmiało do moich drzwi. To musiał być Ryley. Jak tylko otworzyłam drzwi, Ryley wepchał się do środka z uśmieszkiem na twarzy. ‒ Widziałem, że miałaś dzisiaj randkę. Jestem zazdrosny – droczył się. ‒ Szpiegujemy, tak? ‒ Jestem dwoje drzwi dalej Gabby. To dobrze, że spojrzałem przez wizjer, zanim otworzyłem drzwi. Jestem pewien, że twój przyjaciel, byłby ucieszony moim widokiem. ‒ Taa, nie sądzę. – Zamknęłam drzwi za nim i poszłam prosto do sypialni, żeby się odświeżyć. – W każdym razie to nie była randka. Jesteśmy tylko przyjaciółmi, albo przynajmniej próbujemy być. Gdzie Camden? Ryley poszedł za mną i usiadł na łóżku. ‒ Powiedział, że ma lepsze rzeczy do roboty, co zasadniczo oznacza, że będzie w swoim pokoju pieprząc całą noc. ‒ Miło – zauważyłam sarkastycznie. – Nie martwisz się nigdy o choroby i tego typu sprawy? ‒ Dlatego

zakładamy

prezerwatywy,

Gabby.

Jedyną

dziewczyną,

którą

kiedykolwiek pieprzyłem bez niej była Ashleigh, kiedy byliśmy w basenie. Teraz wiem, żeby nigdy więcej ponownie nie robić tego gówna. ‒ Naprawdę zaczynało ci na niej zależeć? Obserwowałam jego odbicie w lustrze, gdy obrócił głowę i westchnął. ‒ Tak, tak sądzę. Nigdy wcześniej na nikim mi nie zależało, więc tak naprawdę nie wiem. Wiedząc, że rozmowa o Ashleigh

sprawiała, że czuł się niezręczne

odchrząknęłam i nie powiedziałam o niej nic więcej. ‒ Mężczyzna i kobieta nie mogą być tylko przyjaciółmi – powiedział. – My jesteśmy, ale gdybyś kiedykolwiek chciała, żebym cię pieprzył, byłbym za tym całym sobą. Naprawdę cię szanuję, więc nie naciskam. ‒ I doceniam to – zachichotałam.

48

Mój telefon zawibrował w tylnej kieszeni, wyciągnęłam go i zobaczyłam wiadomość od Tylera. Tyler: Ryley po ciebie przyjdzie. Do zobaczenia za niedługo. Me: Już tutaj jest. Właśnie wychodzimy. ‒ Och tak, Tyler przysłał mnie po ciebie. Nie chciał, żebyś przychodziła sama, odkąd Kyle ‘Skurwysyn’ Andrews jest w naszym cholernym hotelu. Nie mogę uwierzyć, że próbował cię dzisiaj zaczepić. Odburknęłam. ‒ Nawet mi o tym nie mów. Suka, będąca z nim, również próbowała mnie uderzyć. ‒ To mnie nie dziwi. Nazywa się Jaden Eller. Jest jedną z naszych zawodniczek UFC i największą głupią cipą, jaką kiedykolwiek poznałaś. Myślę, że to pasuje, iż wybrała do pieprzenia Kyle’a. ‒ Widzę – powiedziałam, uśmiechając się w środku. Jeżeli tylko ta suka wiedziałaby, że umiałam walczyć. – Jesteś gotowy do wyjścia? ‒ Za tobą, kochanie. Łapiąc torbę upewniłam się, że spakowałam wszystko czego mogłabym potrzebować. Ryley spojrzał na mnie pytająco, ale machnęłam na niego ręką i skierowałam się do drzwi. Jeżeli cokolwiek się stanie, wiedziałam, że będę na to przygotowana.

49

‒ Czy ojciec Tylera pochwali urządzanie walki w siłowni tak późno w nocy? – zapytałam ciekawa podczas drogi. Spotkałam wcześniej Stevena Rushinga i nie wyglądał na mężczyznę, który pochwalałby tego rodzaju walkę. Ryley wzruszył z zakłopotaniem ramionami i przygryzł wargę. ‒ Właściwie jego ojciec nie wie. Przez kilka tygodni jest z matką Tylera poza miastem. Będzie cholernie wkurzony, jeżeli się dowie. ‒ Miejmy po prostu nadzieję, że się nie dowie. Gdy podjechaliśmy na parking był tak zapchany, że nie wiedziałam nawet czy znajdziemy miejsce. ‒ Wiesz, że twój brat dowie się, że tutaj jesteś. Nie ma mowy, żebyś mogła przebywać wśród tylu ludzi z naszego kręgu i żeby się nie dowiedział. Powiedziałem mu jakiś czas temu, że musi ci trochę odpuścić albo się zbuntujesz. ‒ Naprawdę? Cóż, zatem sądzę, że czas zająć stanowisko. Na szczęście Ryley znalazł miejsce do zaparkowania, które nie było za daleko. Wzięłam głęboki oddech, złapałam torbę i poszłam za nim chodnikiem do siłowni. Nie tylko była kolejka, żeby wejść, ale byli nawet bramkarze przy drzwiach powstrzymujący ludzi. Sapnęłam. ‒ Och mój Boże, to jest szaleństwo. Jak dostaniemy się do środka? Ryley prychnął z niedowierzeniem i objął mnie ramieniem.

50

‒ Poważnie, Gabby. Nie wierzę nawet, że o to zapytałaś. Jesteś prawdopodobnie pierwszą osobą wpisaną na listę. Przeszliśmy obok wszystkich czekających w kolejce, zmierzając prosto do drzwi, które otworzyło dla nas dwóch kolesi ubranych całych na czarno. ‒ Jest na tyłach czekając na waszą dwójkę – powiedział ten z długimi włosami, uśmiechając się do mnie. Musiał mieć przynajmniej sto dziewięćdziesiąt centymetrów z szerokimi ramionami, jasnymi brązowymi włosami i zielonymi oczami. Jego koszulka miała napis, który mówił ‘The Labyrinth’ i wiedziałam, że był to ekskluzywny klub, w którym zwykł walczyć mój brat i gdzie również pracował Tyler jako bramkarz. Właściciel zatrudniał zawodników MMA w każdy weekend i tak właśnie Tyler został zauważony. Nigdy nie byłam w tym klubie, ale zawsze chciałam tam pójść. ‒ Czy wszystko jest gotowe na jutrzejszą imprezę? – zapytał bramkarza Ryley. Facet uśmiechnął się i przybił z nim piąstkę. ‒ Się rozumie. To będzie cholernie niesamowite. Ryley położył rękę w dole moich pleców i wprowadził mnie do środka… ledwie było tam jakieś stojące miejsce. Tyler powinien pobierać opłaty za wejście. ‒ Gdzie odbywa się jutrzejsza impreza? Nie sądzę, że wcześniej mi o tym mówiłeś. Przyciągając mnie bliżej, żebyśmy nie zostali rozdzieleni, Ryley pochylił się i odpowiedział. ‒ Odbędzie się w The Labyrinth. Byłaś tam kiedyś? ‒ Nie, ale zawsze chciałam. ‒ Och, spodoba ci się. Twój brat jest tam legendą. To tam spotkałem go po raz pierwszy. Podobała mi się świadomość, że mój brat wypracował sobie sam drogę z dna na samą górę. Nasz ojciec zostawił nas, gdy byłam tylko dzieckiem i od tego czasu Matt pracował każdego dnia swojego życia, żeby pomóc mamie z rachunkami. Zawdzięczałam mu tak wiele… bez niego nigdy nie poszłabym na studia czy nie miałabym rzeczy, które teraz mam. Nawet, jeżeli był moim starszym bratem, był tak jakby też moim ojcem w tym aspekcie. Nie pamiętałam ojca, więc przez całe moje życie to zawsze był tylko Matt… co było prawdopodobnie powodem tego, że był względem mnie taki opiekuńczy.

51

W siłowni był obszar, na którym stał ring tak jak na sali. Tam… stojąc z całą grupą wyglądających

na łajdaków zawodników… był Kyle z tą samą dziewczyną

z wcześniej. Widocznie był gotowy do walki… na jego rękach były czerwone rękawice i miał swoje czerwono czarne spodenki. Kiedy mnie zobaczył puścił mi oczko i oblizał usta. W odpowiedzi pokazałam mu środkowy palec i szłam dalej. Nawet, jeżeli pomieszczenie było głośne i zatłoczone, wciąż mogłam usłyszeć jego diabelski śmiech wibrujący w ścianach. ‒ Po prostu idź dalej, Gabby – polecił Ryley. Poprowadził mnie do osobnego pokoju, gdzie był Tyler, Cole i kilku innych zawodników. Tyler był gotowy, ubrany w swoje biało czarne spodenki z czarnymi taśmami już na jego rękach. Na szczęście nie wyglądał na wkurzonego, ale wiedziałam, że to dlatego, że miał wyjść tam i skopać Kyle’owi tyłek. Tyler uśmiechnął się, gdy mnie zobaczył i kiwnął głową, żebym podążyła za nim najprawdopodobniej z dala od wszystkich ciekawskich uszu. Kiedy wprowadził mnie do pokoju na tyłach, zamknął drzwi i uśmiechnął się. ‒ Nie mogę uwierzyć, że to robisz – powiedziałam. – Chciałabym być tą, która skopie mu tyłek. Zakładając mi palcami włosy za ucho, przeciągnął nimi delikatnie przez policzek do ust. ‒ Jak seksowne byłoby oglądanie cię na ringu wybijającą z niego gówno, to jest to coś co chcę zrobić. Chciałem szansy z nim, odkąd namieszał z twoim bratem. ‒ Znam to uczucie – wyszeptałam. ‒ Więc, posłuchaj, jutro jest impreza w The Labyrinth. Jestem pewien, że słyszałaś jak Ryley o tym mówi? ‒ Taa, wspominał o tym – powiedziałam. – Wszystkiego najlepszego przy okazji. Jestem pewna, że będzie dobra zabawa. Łapiąc moje ręce objął nimi swoją szyję, a swoje wsunął na moją talię. ‒ Chcę, żebyś była tam ze mną. Miałam być, ale on o tym nie wiedział. ‒ Nie wiem czy mogę – skłamałam. – Ale zdecydowanie postaram się być. ‒ Co stało się z tylko jednym weekendem? Myślałem, że chciałaś być ze mną.

52

‒ Chcę, ale myślę, że będziesz zbyt zajęty, żeby zauważyć, że tam jestem. Ryley powiedział mi, co zaplanował. Tyler złączył brwi. ‒ Co masz na myśli? ‒ Uch… powiedzmy tylko, że tobą i twoimi przyjaciółmi dobrze się zaopiekują. Zdecydowanie nie będziesz mnie tam potrzebował jutrzejszej nocy. Nawet jeżeli wiedziałam, że to ja będę z nim jutro, wciąż do bani było to, że gdybym to nie była ja to byłby ktoś inny. Takie jednak było życie zawodnika i byłam tego świadoma… nawet, jeżeli w zasadzie nie podobało mi się to. Mój brat nigdy nie opowiadał mi historii o swoich podbojach, ale wiedziałam, że miał ich wiele. Teraz, gdy ustatkował się z kimś, żałował każdej jednej z nich. Potrzeba tylko tej jednej osoby, żeby chcieć się zmienić. Tyler westchnął przyciągając mnie bliżej. ‒ Widzisz, mówiłem ci Gabby. Nie wiesz w co pakujesz się ze mną. To jest moje życie i kocham je takie jakie jest. Jeżeli mamy to zrobić nie możemy pozwolić wmieszać się uczuciom. Możesz to zrobić?

Mam nadzieję. Spoglądając na niego w górę w jego poważne szare oczy, uśmiechnęłam się i pocałowałam go, upewniając się, że zassałam jego dolną wargę, zanim się wycofałam. ‒ Nie musisz się ze mną o nic martwić. Nie zamierzam się w tobie zakochać. ‒ Dobrze, ponieważ nie chcę cię skrzywdzić. ‒ Hej – zawołał Ryley, pukając do drzwi – już czas. Oboje spojrzeliśmy na drzwi a potem na siebie. ‒ Wygląda na to, że musimy iść – powiedziałam. – Jesteś gotowy? ‒ Lepiej w to uwierz. Chodźmy.

53

Gdy Tyler wyszedł i wspiął się na ring, zajęłam miejsca z przyjaciółmi. Każdy w siłowni wiwatował i gwizdał, kiedy Tyler i Kyle okrążali ring, pokazując się. Cole wszedł na ring następny i stanął na środku unosząc dłonie, aby wszystkich uciszyć. ‒ W porządku ludzie, dzięki za przyjście. Dzisiaj nie będzie zwykłej walki. Zamiast tego nie ma żadnych zasad. Zgodzili się na to obaj zawodnicy. – Spoglądając na nich kiwnął głową i powoli wycofał się do drzwi z klatki. – Zawodnicy, możecie zaczynać! W tym momencie było tak jakby cały pokój zaczął buzować za dużą ilością energii. To było jak fala uderzeniowa, która podróżowała od moich rąk całą drogę w dół aż do palców u stóp, sprawiając, że drżałam. Tyler wymierzył mocny prawy sierpowy w twarz Kyle’a, ale potem Kyle ryknął i uderzył w policzek w odwecie. Czasami do kitu było być kobietą i nie mieć możliwości rozwiązywania sytuacji za pomocą pięści, tak jak mogli mężczyźni. W większości mój brat zmienił mnie w przyzwoitą zawodniczkę, ale tak naprawdę nie wiedziałam tego, ponieważ nigdy nie sprawdziłam swoich umiejętności na drugiej osobie bez powstrzymywania się. Uderzenie za uderzeniem, oboje, Kyle i Tyler, byli równie niesamowici na ringu i nigdy nie zatrzymali się, żeby złapać oddech. ‒ Nie będzie rund? – zapytałam Ryley’a Potrząsnął głową. ‒ Nie, nie będzie. To jest zasadniczo walka uliczna tyle, że na ringu, kochanie. Nie robi się przerw na ulicach, prawda? ‒ Nie, nie robi, ale pomyślałam, że będą ich chcieć.

54

‒ Nie ta dwójka. Kilka okrzyków rozbrzmiało zza mnie i znikąd zostałam pchnięta w bok ringu… moje ramię pulsowało jak diabli, kiedy przyjęłam uderzenie. ‒ Co do cholery – warknęłam, obracając się. Po tym wszystko i wszyscy tak jakby zamarli, nawet Tyler i Kyle. Nikt się nie ruszył poza Ryley’em, który podszedł do mnie osłaniając mnie. ‒ Musisz się cofnąć – krzyknął, gdy Jaden Eller podeszła z diabelskim, szyderczym uśmiechem na twarzy. ‒ Dlaczego? Ja tylko mam trochę zabawy. Poruszając się w bok i poza ochronę Ryley’a, spiorunowałam ją

wzrokiem

i warknęłam: ‒ Co jest twoim problemem? Zaśmiała się i zrobiła kolejny krok naprzód. ‒ Och, zobaczmy… ty jesteś. Każdy tutaj myśli, że ty i twój brat jesteście jak cholerna rodzina królewska UFC. Mam tego dość. ‒ Tylko dlatego, że masz problem z moim bratem to nie oznacza, że możesz być psychiczną suką i wyżywać się na mnie. Jesteś zła, ponieważ cię odrzucił czy coś? To wydaje się być wzrastającym trendem wśród ludzi, których spotykam w tych dniach. Tłum zaczął się śmiać co tylko rozwścieczyło Jaden jeszcze bardziej, a jej twarz stała się czerwona z furii. ‒ Pieprz się suko. Nie wiesz o czym mówisz. Stała tam kipiąc ze złości i wtedy przez spojrzenie w jej oczach wiedziałam, że trafiłam w sedno. Mój brat złamał wiele serc i wiedziałam, że nie powinnam jej prowokować, ale nie zamierzałam pozwolić, żeby mnie popychano… nawet jeżeli była zawodniczką. Ja też byłam. ‒ Nie wiem? Widzę to na twojej twarzy. Odrzucił cię, a teraz zostałaś z niczym innym jak Kyle Andrews. To trochę smutne, jeżeli mnie pytasz. Po tym wszystko poruszało się w zwolnionym tempie. Rzuciła się prosto na mnie i wiedziałam, że uderzy, nawet, zanim jej ciało się poruszyło… Mogłam zobaczyć i poczuć napięcie w powietrzu. Kiedy jej pięść zrobiła zamach, zanurkowałam pod nią

55

i szybko podniosłam własną, zakładając hak na jej szczęce. Z rozszerzonymi oczami oniemiała upadła na tyłek … przynajmniej na kilka sekund. Kyle i Tyler zeskoczyli z ringu i podeszli do nas… Kyle poszedł prosto do Jaden a Tyler podbiegł do mnie. Cały pokój był cicho i każdy patrzył się na mnie z otwartymi ustami. ‒ W porządku, wystarczy. – Tyler podszedł szybko do Kyle’a. – Jeżeli nie możesz trzymać swojej suki na smyczy, musisz się stąd wynosić w cholerę. Walka miała być pomiędzy nami… nie nimi. ‒ Dlaczego nie pozwolić walczyć dziewczynom? – krzyknął ktoś. Kolejna osoba się zgodziła i tak podążyło to przez tłum pohukujący w zachęcie. ‒ Tak, chcę zobaczyć jak walczą! ‒ Żartujecie sobie, kurwa, ze mnie? – warknął Tyler, piorunując tłum wzrokiem. – Mówicie o wyszkolonej c z jego uścisku. ‒ Tyler, poczekaj. Nie mogę się wycofać. ‒ Gabby, nie pozwolę ci z nią walczyć – syknął tak, że tylko ja mogłam go usłyszeć. – Twój brat mnie zabije wraz z wszystkimi innymi, jeżeli stanie ci się krzywda. Nie zrobisz tego. ‒ Pozwól jej to zrobić – zakwestionował Ryley. – To jej wybór nie nasz. Matt będzie musiał po prostu się z tym cholernie pogodzić. Nie może kontrolować wszystkiego co ona robi. Tyler zamknął oczy i zacisnął szczękę. ‒ Myślę, że umyka ci coś istotnego, Ryley. Gabby nie może walczyć przeciwko wyszkolonej zawodniczce MMA… może zostać poważnie zraniona.

56

‒ Może jej nie doceniasz. Mówię, żebyśmy pozwolili jej to zrobić. Uśmiechnęłam się, kiedy Tayler spojrzał w dół na mnie a ja w górę na niego. ‒ Wiem, że się martwisz, ale zaufaj mi, wiem co robię. ‒ Więc robimy to? – krzyknął Kyle ponad tłumem. Obeszłam Tylera i spojrzałam gniewnie na Kyle’a i Jaden. ‒ Tak – odpowiedziałam z pewnym uśmiechem. – Jestem gotowa. W torbie, którą przyniosłam miałam swoje taśmy i rękawice wraz z ubraniami na zmianę. Miałam piętnaście minut, żeby się przygotować, więc wymówiłam się i udałam do pokoju na tyłach, żeby założyć czarne spodenki i czerwony top. Jak tylko moje ręce były owinięte i założyłam rękawice, byłam gotowa do wyjścia. Dzisiaj rozpoczynała się moja droga ku wolności. Mój brat z pewnością dowie się i wiedziałam, że będzie wkurzony, ale to był mój czas, żeby się uwolnić. Byłam dumna z tego kim się stałam, nawet, jeżeli byłam biedna przez większość swojego życia. Wymagało to wiele ciężkiej pracy, aby dojść tu, gdzie doszłam i chciałam, aby wszyscy to zobaczyli, aby wiedzieli, że mogłam walczyć o to w co wierzyłam, nawet, jeżeli to oznaczało używanie moich pięści. Nie byłam słaba i nie bałam się. To był czas, żeby każdy dowiedział się, że nie musiał mnie chronić. Unosząc wysoko głowę otworzyłam drzwi do tylnego pokoju i powoli ruszyłam na ring, gdzie czekała na mnie Jaden. Oszołomieni Tyler i Ryley wpatrywali się we mnie rozszerzonymi oczami i szeroko otwartymi ustami. ‒ Skąd wzięłaś rękawice? – zapytał Tyler z ciekawością, unosząc moje ręce. – I jak nauczyłaś się jak je wiązać? Puściłam do niego oczko. ‒ Oglądaj i przekonaj się sam. Przechodząc obok niego, wspięłam się na ring, utrzymując wzrok na Jaden i ignorując wszystkie inne dźwięki dookoła nas. Wszystko co istniało to ja i ona… Musiałam zablokować wszystko inne. Szła na dno.

57

‒ Co do cholery ona myśli, że robi? – marudziłem, obserwując Gabriellę okrążającą ring. Miała dobrą formę jak również postawę, ale nie wiedziała niczego o walkach. ‒ Da sobie radę – zripostował Ryley. – Wygląda tam seksownie, jak cholera. ‒ Tak cóż, może nie tak bardzo, kiedy jej głowa zostanie rozbita. Czy może zapomniałeś, jak bezlitosną cipą jest Jaden? Ryley potrząsnął głową i roześmiał się, a ja chciałem tylko wybić to gówno z niego. Jak mógł nie rozumieć, że walcząca Gabriella była całkowitą i kompletną katastrofą. Nie będzie tym, po którego jej brat przyjdzie w pierwszej kolejności… ja nim będę. Po tym jak Cole zapowiedział walkę, uśmiechnął się do Gabrielli i życzył jej powodzenia, zanim dał im znak, żeby zaczynały.

Jasna cholera, to jedziemy. Natychmiast Jaden weszła w szał i ruszyła prosto na Gabriellę, wymachując pięściami. Zamknąłem oczy nie chcąc widzieć pierwszego uderzenia, ale usłyszałem dźwięk łamania kości. ‒ Kurwa – syknąłem, odwracając się. – Musimy to zatrzymać. Ryley wybuchnął śmiechem i szturchnął mnie łokciem. ‒ Koleś o czym ty mówisz. Naprawdę musisz to zobaczyć. ‒ Nie dzięki. Po prostu zobaczę uszkodzenia, kiedy będzie koniec. Jak do cholery zamierzamy sobie poradzić po tym z jej bratem? Zaufał nam. ‒ Wiem, że nam ufa, ale również myślę, że będzie z niej dumny. Rusza się tam tak jak on. Kopie jej tyłek. ‒ Czekaj co? – wymamrotałem, obracając się.

58

Oczekiwałem zobaczyć Gabriellę pokrytą krwią już rozpłaszczoną na macie, ale nie to zobaczyłem. Miała uśmiech na twarzy, poruszając się z wdziękiem po ringu i unikając każdego jednego uderzenia, które Jaden w nią wymierzała. Z drugiej strony Jaden była w nieładzie i wyglądała na wykończoną… jej twarz była zakrwawiona, a lewe oko opuchnięte i zamknięte. To nie Gabriella dostała cios… to Jaden. Gabriella spojrzała w dół na mnie i puściła mi oczko, a potem zwaliła Jaden z nóg, posyłając ją na matę. Była niesamowita… Zrobiłem się twardy od samego oglądania jej. Zmagały się na macie, dopóki Gabriella nie złapała jej w blokadę ramienia i zaczęła ciągnąć. Ból był wypisany na całej twarzy Jaden, ale nie odklepywała. Jej duma mogła z łatwością ją zniszczyć… widziałem to u wielu zawodników. Ciężko było odklepać, kiedy chciałeś dalej walczyć, ale byłem pobity tak wiele razy, że wiedziałem, kiedy zaakceptować porażkę. W tym sezonie jednakże byłem niepokonany. ‒ Odklep Jaden – powiedziała Gabriella przez zaciśnięte zęby. – Nie chcę złamać ci ręki. ‒ Pieprz się – warknęła Jaden. – Wiem, że byłaś przestraszoną, małą suką. ‒ Naprawdę? Będziesz tak do mnie mówić, kiedy jesteś zdana na moją łaskę? Kyle obserwował Gabriellę z uśmiechem na twarzy i ze zbyt dużą ilością pożądania w oczach, ze zbyt dużym zainteresowaniem. Nie podobało mi się. ‒ Zmuś swoją dziewczynę do odklepania – warknąłem. – Nie będzie w stanie walczyć ze złamaną ręką. Kyle wzruszył ramionami i zbył mnie. ‒ Gówno mnie to obchodzi. Cieszę się oglądaniem walki Gabrielli z jej własnym sumieniem czy powinna to zrobić czy nie. Wiem, że chce. Gabriella usłyszała każde słowo, które wypowiedział i prychnęła z obrzydzenia. Gwałtownie wypuściła Jaden i odepchnęła ją od siebie, wstając na nogi, gdy Jaden trzymając się za ramię potykała się na krawędzi ringu. ‒ Może chciałam złamać jej ramię – warknęła Gabriella, łapiąc oddech – ale nie zrobiłam tego, ponieważ nie jestem taka jak ty. – A potem powiedziała do Jaden: – Nie krzywdzę celowo ludzi i nie czerpię z tego przyjemność, ale jeżeli jeszcze raz tak ze mną zadrzesz nie tylko ramię ci złamię.

59

Jaden stoczyła się z ringu a Kyle… z rozczarowaniem w oczach… nawet jej nie pomógł. Co za cholery kutas. Kiedy zaczęli iść w stronę drzwi, Gabriella uśmiechnęła się promiennie i zeskoczyła z ringu, lądując dokładnie przede mną. ‒ Więc, co myślisz? – zapytała. ‒ Byłaś niesamowita. Matt nigdy mi nie powiedział, że cię trenował. ‒ To dlatego, że go o to prosiłam. To nie było coś o czym chciałam, żeby wszyscy wiedzieli. Teraz to co musimy zrobić, to się stąd wydostać i mieć trochę zabawy. Czuję się tak cholernie dobrze teraz. Nigdy nie widziałem jej tak szczęśliwej czy pełnej życia. Wiedziałem, że to dlatego, iż adrenalina krążyła w jej żyłach. Walczenie było kopem i to było jedno z najlepszych uczuć jakiego doświadczyłem w życiu. To był narkotyk. ‒ Dlaczego nie pójdziesz się przebrać? Potem możemy się stąd wynosić. Zabiorę cię do siebie. Przygryzając wargę kiwnęła głową i obróciła się dumnie kołysząc biodrami, gdy szła. Mój fiut drgnął w szortach i wiedziałem, że jeżeli dołączyłbym do niej w tym pokoju nie byłbym w stanie się powstrzymać. Byłaby moja. ‒ Właściwie świętowanie

będzie

musiało

poczekać

–

wciął

się

Ryley

z niezadowolonym wyrazem twarzy. W jego ręce był telefon, na którym coś pisał, a potem schował go gniewnie. ‒ Co się stało? – zapytałem. ‒ Wiem, że wasza dwójka chce świętować, robiąc wasze rzeczy dzisiaj, ale potrzebuję, żeby Gabriella poszła ze mną. Wyjaśnię później. ‒ Proszę, powiedz mi, że żartujesz. ‒ Wierz mi, nie żartuję… zaufaj mi. Zirytowany potrząsnąłem głową i prychnąłem. ‒ Dobra, ale wisisz mi za to. Już powiedziała, że nie będzie na mojej imprezie, co zostawia tylko sobotę jako moją jedyną noc z nią. ‒ Och nie martw się – oświadczył Ryley z zarozumiałym uśmiechem. – Mam dla ciebie idealny prezent urodzinowy, który ci wszystko wynagrodzi. Bez obaw.

Taa, ale to nie zawierało kobiety, której chciałem, prawie powiedziałem.

60

W tym momencie Gabriella wyszła z pokoju na tyłach, wyglądając na wkurzoną i spiorunowała Ryley’a wzrokiem. ‒ Właśnie dostałam wiadomość od Bradley’a – zagrzmiała. – Zechcesz mi wyjaśnić co się dzieje? ‒ Wyjaśnię po drodze. Jesteś gotowa? Gabriella prychnęła i zwróciła się do mnie. ‒ Tak mi przykro. Zadzwonię jutro, żeby złożyć ci życzenia. Mam nadzieję, że będziesz się dobrze bawił na imprezie. ‒ Nie będzie tak samo bez ciebie – powiedziałem jej, żartobliwie klepiąc jej podbródek, żeby wiedziała, że nie jestem wkurzony za jej wyjście. – I przekaż moje nie tak miłe pozdrowienia Bradley’owi. ‒ Zaufaj mi, nie będzie dzisiaj żadnych miłych myśli dla żadnego z tych gości. – Spiorunowała Ryley’a wzrokiem, zanim znów obróciła się do mnie. – W każdym razie wiem, że będziesz się dobrze bawił. I jestem całkiem pewna, że zapomnisz o mnie po tym jak dostaniesz swój urodzinowy prezent od niego – oświadczyła, wskazując na Ryley’a. Widocznie nie obchodziło jej czy pieprzyłem się z innymi dziewczynami, ponieważ wiedziałem, że to właśnie zaplanował Ryley. To co mnie wkurzało to to, że wiedziałem, że ja bym się przejmował, gdyby ona poszła i przespała się z innym kolesiem w ten weekend, zanim byłaby ze mną… jak z Bradley’em dla przykładu. Było więcej w ich relacji niż to na co pozwalała. Nie mniej jednak Gabriella była jedyną dziewczyną, której nie mogłem mieć i to sprawiało, że chciałem jej jeszcze bardziej. W ten czy inny sposób, zamierzałem ją mieć… i nikt nie stanie mi na drodze.

61

Jak tylko wsiedliśmy do auta trzasnęłam drzwiami i ruszyłam do akcji. ‒ Co się stało Ryley? Dlaczego Camden, Bradley i Colin są w areszcie? Dostałam tylko wiadomość z pytaniem czy mogę po nich przyjechać. ‒ Cóż… – zaczął, spoglądając na mnie z zakłopotaniem – Camden pomyślał, że dobrym pomysłem będzie wytrzeć Colinowi twarz tym, że zabawiał się z Ashleigh. ‒ Och mój Boże – sapnęłam. – Dlaczego miałby to zrobić? Zakpił z niedowierzaniem. ‒ Naprawdę? Będziesz o to pytać? Mówimy tutaj o Camdenie. ‒ Gdzie podczas tego była Ashleigh. ‒ Nie było jej tam. Dlatego chcieli ciebie. Wyrzuciłam ręce w górę. ‒ Świetnie. Dlaczego zawsze jestem tą, która musi sobie radzić z tym gównem? Ryley sięgnął po moją rękę i ścisnął ją. ‒ Dlatego, że jesteś jedyną, która myśli racjonalnie i wciąż widzi dobro w ludziach, gdy zrobią coś źle. Każda normalna osoba uciekłaby z dala ode mnie, ale ty zawsze mnie kryjesz, gdy wpadnę w kłopoty. ‒ To dlatego, że jesteś wyjątkowy – wyszeptałam. – Wiem, że jest w tobie coś więcej niż to pokazujesz. Mam nadzieję, że każdy dostaje szansę, żeby dorosnąć i być kimś więcej niż jest.

62

‒ Bardzo przypominasz mi swojego brata, gdy mówisz takie rzeczy. Jest taki sam, ma taki sam sposób myślenia. To łatwe zobaczyć, dlaczego wszyscy wam tak zazdroszczą. To zbiło mnie z tropu. ‒ Sądziłam, że Jaden gadała tylko bzdury, gdy to powiedziała. Matt i ja przyszliśmy z niczego. Nie widzę powodu, dla którego ktoś miałby nam zazdrościć. Jeżeli cokolwiek to powinno być na odwrót. Ryley wzruszył ramionami. ‒ Może dlatego przyciągasz tak wielu ludzi. Jesteś racjonalna i masz dobre serce. Ciężko jest znaleźć takich ludzi w dzisiejszych czasach. ‒ Dzięki – powiedziałam i również ścisnęłam jego rękę. – Ty też nie jesteś najgorszy. W końcu dojechaliśmy na posterunek i zaparkowaliśmy. Siedziałam tam i brałam głębokie oddechy, mając nadzieję, że Camden wszystkiego nie spieprzył. Nie chciałam odpowiadać na pytania Colina bez obecności Ashleigh, ale wiedziałam, że prawdopodobnie będę musiała oczyścić atmosferę, zanim do niej wróci. ‒ Naprawdę nie czekam na to z niecierpliwością – burknęłam, gdy wysiedliśmy z auta i poszliśmy na posterunek. ‒ Ja również. Kiedy podeszliśmy do biurka, była tam pani w średnim wieku w mundurze z krótkimi jasnoczerwonymi włosami i kwaśnym grymasem na twarzy. ‒ Um… hej, jestem Gabriella Reynolds. Przyszłam odebrać Colina Parkera i Bradley’a Thompsona. ‒ A ja, żeby odebrać Camdena Jemesona – skończył Ryley. Kobieta za biurkiem zacisnęła usta i zaczęła przeglądać akta leżące na nim. ‒ Ach, tak, faceci odpowiedzialni za bójkę w barze. Na szczęście nikt nie został ranny. Było jakieś zniszczenie mienia, ale pan Jameson był gotowy za to zapłacić. Poza tym i kilkoma siniakami są wolni. ‒ Rozumiem – powiedziałam. – Dziękujemy. Prawdopodobnie dorobią się kilku nowych siniaków po tym jak z nimi skończę. Podnosząc telefon powiedziała osobie po drugiej stronie linii kogo potrzebowała. Jakieś pięć minut później cała trójka wyszła wkurzona i warcząca na siebie. To

63

zdecydowanie będzie interesująca jazda powrotna do hotelu… bezwzględnie muszę zadzwonić po taksówkę. Camden jak zawsze wyglądał na zadowolonego z siebie, ale tym razem miał opuchnięte lewe oko. Zamiast powitać go, utrzymywałam wzrok na Bradley’u i Colinie ze skrzyżowanymi rękami na piersi. Zrujnowali tę idealną noc dla mnie. Bradley miał rozwaloną wargę, ale poza tym wyglądał w porządku… jednakże nie mógł na mnie spojrzeć co uznałam za dziwne. Colin z drugiej strony miał spuchnięte prawe oko i posiniaczony policzek, ale przynajmniej wydawał się doceniać to, że po nich przyjechałam. ‒ Dzięki za odebranie nas, Gabby. ‒ To nie był problem, ale lepszym pomysłem było zadzwonienie po Ashleigh. Z pewnością nie było tak źle, prawda? Bradley zadrwił i natychmiast spojrzał gniewnie na Camdena, który udawał, że jest znudzony. Sapiąc zwróciłam się do Camdena i warknęłam. ‒ Co im powiedziałeś? Jego usta uniosły się w górę w szelmowskim uśmiechu. ‒ Tylko się odrobinę zabawiłem. Nie zdawałem sobie sprawy, że będą tacy przewrażliwieni. To znaczy, rzeczy o Ashleigh to był tylko żart, ale nie myślałem, że ten sukinsyn tam straci swoje gówno, kiedy zobaczy jak walczyłaś. I skoro już o tym mowa byłaś tam cholernie gorąca.

Och mój Boże! On wie! Bradley warknął nisko i rzucił się do przodu, ale Colin złapał go na czas i przytrzymał popychając w kierunku drzwi. ‒ Stary, jesteśmy na posterunku, na litość boską. Nie bądź idiotą! Ryley przepchnął Camdena przez drzwi i poszłam za nimi z zaciśniętym brzuchem. Teraz Bradley wiedział, że skłamałam, mówiąc mu, że chcę zostać i spać. Co było gorsze to to, że nigdy nie powiedziałam mu, że umiem walczyć, czy nawet nie pozwoliłam mu dowiedzieć się jak blisko tego świata byłam. Był na mnie zły i teraz znów wróciliśmy do punktu wyjścia. Kiedy wyszliśmy na zewnątrz, zadzwoniłam po taksówkę, wiedząc dobrze, że nie było możliwości, że będę zamknięta z cała czwórką w jednym samochodzie. ‒ Jesteś pewna, że nie chcesz, żebym was odwiózł? – zapytał Ryley.

64

‒ Nie, ostatniej rzeczy jakiej potrzebujemy to kolejna walka, z którą będziemy musieli sobie radzić. Wystarczy jak na jedną noc. Ryley i Camden poszli do Chevy Tahoe… podczas gdy ja, Colin i Bradley staliśmy na zewnątrz posterunku czekając na taksówkę. Zostałam przyłapana na kłamstwie i szczerze nie miałam pojęcia co powiedzieć albo jak sprawić, żeby to zrozumiał. Tym

razem naprawdę spieprzyłam. Obaj usiedli na krawężniku w milczeniu, patrząc na wszystko inne tylko nie na mnie. ‒ Ponownie dzięki, że po nas przyjechałaś – powiedział Colin z wdzięcznością. ‒ Nie ma za co – odpowiedziałam, siadając pomiędzy nimi. – Dlaczego Ashleigh z wami nie było? ‒ Nie czuła się dobrze i powiedziała, że chce zostać. Bradley warknął. ‒ Tak, tak samo jak ktoś jeszcze kogo znam. Och, ale, poczekaj skłamałaś, prawda? ‒ Tak, ale przynajmniej jestem tutaj, żeby was wyciągnąć – warknęłam. – Spójrz, przepraszam, że cię okłamałam, ale nie wiedziałam co jeszcze zrobić. Wiedziałam, żebyś tego nie zrozumiał. Colin wstał i wskazał na taksówkę, która wjechała na parking. ‒ Poczekam w taksówce. Zostawię was, żebyście pogadali. Kiedy Colin wsiadł do taksówki i zniknął z zasięgu uszu, Bradley zwrócił na mnie swoje gniewne karmelowe spojrzenie. ‒ Skąd wiedziałaś, że nie zrozumiałbym? Masz te wszystkie przyjęte z góry założenia, ale w rzeczywistości nie masz pojęcia. ‒ Nie mam pojęcia? – zadrwiłam. – Ty i Colin nienawidzicie moich przyjaciół. Było raczej trudno powiedzieć ci, że wybieram spędzenie czasu z nimi zamiast z tobą. Nie chciałam… ‒ Czego nie chciałaś? Zranić moich uczuć? Westchnęłam,

zamknęłam

oczy

i

kiwnęłam

niechętnie

głową.

Jego

prześmiewczy ton był wystarczającą odpowiedzią… Chciałam tylko go chronić. ‒ Wszystko czego potrzebowałem to prawda, Gabriello. Zależy mi na tobie wystarczająco, żeby zaakceptować tę część twojego życia. Jeżeli nie byłbym taki

65

wkurzony, że mnie okłamałaś mógłbym cieszyć się oglądając cię na ringu, ale nie dałaś mi tej szansy. Wstał i poszłam za jego przykładem rozpaczliwie chcąc, żeby na mnie spojrzał, ale nie zrobił tego. Moja klatka piersiowa bolała wiedząc, że to był ostateczny cios… nie przyjmie więcej po tym i nie winiłam go. Chciałabym tylko, żeby wiedział jak bardzo nienawidziłam, że nie mogłam być z nim w sposób w jaki chciał. ‒ Jutro rano lecę z powrotem do Los Angeles. Z rozszerzonymi oczami sapnęłam. ‒ Dlaczego wyjeżdżasz tak szybko? Mieliśmy wracać dopiero w niedzielę. Wzruszył ramionami i w końcu na mnie spojrzał, jego spojrzenie było ostrożne i twarde jak kamień. ‒ Taa, cóż, nie jestem do końca chętny świętować z kimś, kto chciałby jedynie robić coś innego. Najwidoczniej nie pasuję do twojego świata. ‒ Więc to wszystko? Tak to się skończy z nami? Podchodząc do taksówki przeszedł na jej drugą stronę i otworzył drzwi, patrząc na mnie gniewnie. ‒ Nie widzę innego sposobu, Gabriello. Tak musi być. Jak bardzo chciałam temu zaprzeczyć i ocalić to co mieliśmy, miał najprawdopodobniej rację. Może tak było najlepiej.

66

Ja: Wszystkiego najlepszego, Tyler Tyler: Dzięki, kochanie. Jesteś pewna, że nie dasz rady przyjść dzisiaj na imprezę? Ja: Mam plany, przepraszam. :/ Zobaczymy się jednak jutro na walce. ‒ Jesteś pewna, że nie chcesz wrócić dzisiaj z nami? – zapytała Ashleigh, gdy siedziałyśmy, jedząc śniadanie. Zamówiłam jajka, omlet z serem i zielonym pieprzem, a ona miała talerz pełen francuskich tostów i truskawek. Nie tylko Bradley wracał do Los Angeles, ale Colin i Ashleigh również zdecydowali się wrócić. ‒ Nie, myślę, że zostanę i zobaczę jutrzejsze walki chłopaków. Mogę równie dobrze to zrobić skoro tutaj jestem – odpowiedziałam swobodnie. ‒ Okej, ale lepiej trzymaj się z dala od kłopotów. Żadnych walk. Już wystarczająco złe jest to, że faceci wplątali się w jedną, i to ni mniej ni więcej z Camdenem. – zagrzmiała Ashleigh popijając sok pomarańczowy. – A potem ty z tą dziewczyną. Słyszałam, że nagranie było całkiem niesamowite. ‒ Och, musiało być. Byłabyś ze mnie dumna, skopałam jej tyłek. Spała, kiedy Colin wkradł się do pokoju, ale obudził ją i powiedział prawdę, żeby nie zobaczyła siniaków na jego twarzy jak się obudzi. To było zdecydowanie mądre posunięcie z jego strony. ‒ Przykro mi, że twoja noc musiała zostać przełożona przez to, że musiałaś udać się na posterunek – wymamrotała Ashleigh.

67

‒ Och, w porządku – odpowiedziałam machając na nią ręką. – Colin powiedział, że nie czułaś się dobrze, więc zadzwonili do mnie. Nie chcieli zawracać ci głowy jak spałaś. Odchrząkując sięgnęła po sok i wzięła kolejny łyk. ‒ Sądzę, że to dobrze, ponieważ nie było mowy, żebym ich odebrała wczorajszej nocy. Myślę, że miałam zatrucie pokarmowe. Miałam ochotę na pieczone pączki, więc poszliśmy z Colinem do sklepu i kupiliśmy je. Nie skończyło się to dla mnie dobrze, więc powiedziałam im, żeby poszli świętować sami. ‒ Ugh… nienawidzę zatrucia pokarmowego. Jesteś pewna, że nie jesteś w ciąży? – droczyłam się biorąc kęs omleta. Trzymając opuszczoną głowę zacisnęła szczękę i zamknęła oczy. Kęs omleta, który właśnie wzięłam, był jak cegła podróżująca w dół mojego gardła. ‒ Och mój Boże – wyszeptałam, czując mdłości. Łza spłynęła po jej policzku i momentalnie podeszłam do niej, klękając i łapiąc jej ręce. ‒ Jesteś? – zapytałam. – Proszę powiedz mi, że jest Colina. Ostatnią rzeczą jakiej potrzebujesz dla dziecka to, żeby było Ryley’a. Nawet jeżeli prawie skończyliśmy studia Colin byłby świetnym ojcem… odpowiedzialnym. Kochałam Ryley’a na śmierć, ale nie był gotowy, żeby zostać ojcem, w ogóle. Co było jeszcze gorsze to to, że przypomniałam sobie jak zaledwie ostatniej nocy Ryley mówił mi, że uprawiał z nią raz seks bez zabezpieczenia. Nie miałam pojęcia czy zrobiła to już z Colinem czy nie. Przez miesiące mówiłam jej, żeby wróciła na tabletki, ale mówiła, że powodują u niej mdłości. Mnie też czyniły trochę humorzastą, ale nie było mowy, żebym przestała je brać. Ta cała podróż była tak jakby programem Jerry’ego Springera i teraz stał się nawet bardziej skandaliczny. Miałam walkę z dziewczyną, sekretnego kochanka, a teraz ona była tą, która potrzebowała testu ciążowego. ‒ Nie wiem – zaszlochała. – Spóźniam się o tydzień. Nie zrobiłam nawet jeszcze testu. ‒ Dlaczego nie? Nie chcesz wiedzieć? To jest poważna sprawa, Ashleigh. Chłopaki muszą wiedzieć, jeśli jesteś w ciąży.

68

Otarła łzy i uniosła głowę. Jej twarz zbladła, gdy wpatrywała się w kogoś ponad moim ramieniem. Szybko się obróciłam, żeby spojrzeć. Za mną stał nikt inny jak Ryley, jego twarz była tak blada jak Ashleigh. ‒ Jasna cholera, musisz sobie ze mnie żartować? – sapnęłam z niedowierzaniem. – Mówiąc o nie tak świetnym wyczuciu czasu… ponownie. Ryley zamarł w miejscu, wpatrując się w Ashleigh a ona w niego. Nie w taki sposób miał się o tym dowiedzieć, ale teraz nie można było już tego zmienić. ‒ Ryley, hej

–

szepnęłam

uspokajająco,

wstając.

Złapałam

jego

rękę

i zaprowadziłam do stolika… wyglądał jakby był w szoku. – Musisz usiąść, dobrze? Wiem, że to wiele do przyjęcia. Nawet mnie nie zauważył, ale utrzymywał spojrzenie na Ashleigh. ‒ Potrzebujemy, żebyś zrobiła test – zarządził – jak w tej chwili. Kiedy w ogóle zamierzałaś mi powiedzieć? Ashleigh zakryła twarz i zaszlochała. ‒ Nie wiem. To wszystko dzieje się tak szybko. Spóźniam się tylko o tydzień, to wszystko. Mogę nawet nie być w ciąży. ‒ Ale możesz być – warknął zmartwiony. – I to z moim dzieckiem. Ashleigh zadrwiła. ‒ I co jeśli jest twoje, co? Co dokładnie zrobiłbyś z dzieckiem? Ryley przełknął ciężko i niepewny usiadł w całkowitej ciszy. Przewracając oczami Ashleigh potrząsnęła głową i wyrzuciła ręce w powietrze. ‒ Tak właśnie myślałam. ‒ W porządku wasza dwójka, nie ma powodu, żeby naskakiwać na siebie – syknęłam. – Potem zwróciłam się do Ashleigh, łapiąc jej rękę i ściskając. – Dlaczego nie pójdziesz do mojego pokoju, a ja z Ryley’em pójdziemy kupić test? W ten sposób możemy dowiedzieć się co się dzieje. Z trzęsącymi ustami wstała na drżących nogach, ale Ryley skoczył i utrzymał ją w równowadze. ‒ A co z Colinem? Muszę mu powiedzieć – zapłakała. ‒ W tej chwili ostatniej rzeczy jakiej potrzebujesz to Ryley i Colin w tym samym pokoju rozrywający się na strzępy, podczas gdy będziesz sikać na patyk. Zróbmy

69

test i potem zobaczymy co dalej. Teraz idź do mojego pokoju i zrelaksuj się, zanim nie wrócimy… i upewnij się, że pijesz dużo wody. Ryley puścił ją i obserwował jak odchodziła z zaniepokojonym wyrazem twarzy. ‒ Co do cholery mam zrobić, Gabby? Nie jestem wystarczająco dobry, żeby być ojcem. Umieszczając ręce na jego policzkach pochyliłam jego głowę tak, żeby na mnie patrzył. Jednakże odwrócił wzrok. ‒ Nie rób tego, Ryley. Potrzebuję, żebyś na mnie spojrzał. – Kiedy w końcu odwrócił te ostrożne niebieskie oczy do moich, kontynuowałam: – To nie jest koniec świata. Nie wiemy jeszcze nawet czy jest w ciąży, a jeśli jest to może to być równie dobrze dziecko Colina. ‒ To nie ma znaczenia, Gabby. Wciąż będziemy musieli czekać dziewięć miesięcy, zanim się dowiemy. W tym czasie nasze życie będą piekłem. ‒ Wszyscy musimy żyć z naszymi wyborami, Ryley i czasami przychodzą one z konsekwencjami. Nawet w ferworze chwili musisz być odpowiedzialny. Pamiętaj o tym następnym razem. ‒ Zaufaj mi, to się nigdy więcej nie wydarzy. Po szybkim zakupie testu ciążowego w najbliższym sklepie, wróciliśmy do mojego pokoju. Tam znaleźliśmy Ashleigh leżącą na łóżku, zwiniętą w kulkę i szlochającą. Jej twarz, nos i oczy były krwiście czerwone… wyglądała okropnie. Po przekazaniu jej torby, otworzyła ją i wyciągnęła pudełko. ‒ Po prostu idź tam i nasikaj na to – powiedziałam jej. – Kiedy skończysz zostaw go na blacie i pójdę zobaczyć? Kiwnęła głową i szybko zerknęła na Ryley’a, a potem wyszła z łóżka i poszła do łazienki. Ryley wyglądał jeszcze bladziej niż przedtem, gdy usiadł na łóżku i oparł głowę na rękach. ‒ Będzie wszystko dobrze – wyszeptałam

łagodnie, pocierając

jego plecy

i siadając obok niego. – Jestem tutaj dla ciebie, wesz o tym. ‒ Wiem, Gabby, ale jestem taki popieprzony. Nigdy nie będę takim dobrym ojcem jakim był mój. ‒ Kiedy przyjdzie czas, nauczysz się. Obiecuję.

70

Serce waliło mi w piersi, gdy czekałam aż Ashleigh wyjdzie z łazienki. Kiedy klamka poruszyła się i wyszła, kiwnęła głową i odeszła. ‒ Zrobione. Na ulotce pisało, że trzeba odczekać dwie minuty. Usiadła obok Ryley’a, który nad wyraz zaskakująco, objął ją ramieniem i przytulił. Spojrzałam do łazienki na test ciążowy, leżący na blacie i nie mogłam przestać myśleć o tym, że cokolwiek pokaże to zmieni życia tak wielu ludzi. Zrobiłam krok w jego kierunku… potem następny. Nie mogłam jeszcze zobaczyć rezultatu i prawie bałam się spojrzeć, wiedząc, że to ja stawię temu czoła jako pierwsza. Kolejny krok, a potem następny. Prawie tam byłam. Pochylając się nad blatem spojrzałam na siebie w lustrze i wzięłam głęboki oddech, po czym powoli pozwoliłam opaść spojrzeniu w dół na test. Z szeroko otwartymi oczami i pędzącym sercem przelotnie spojrzałam na niego, zanim go podniosłam. Miałam swoją odpowiedź.

71

‒ Jaki jest wynik? – sapnęła Ashleigh, skacząc na nogi. Biorąc głęboki oddech wyciągnęłam test w jej stronę i uśmiechnęłam się, gdy Ashleigh wyrwała go z mojej ręki. ‒ Jest negatywny… nie jesteś w ciąży – pisnęłam podekscytowana. Oboje wypuścili oddech z ulgi, a Ashleigh płakała z radości i zarzuciła na mnie ramiona. ‒ Dzięki Bogu – wyszeptała mi do ucha. – Nie jestem gotowa, żeby zostać matką. ‒ Wiem, ale jeżeli byłabyś w ciąży, dałabyś sobie radę. Prawdopodobnie jesteś po prostu zestresowana, a wiesz jak stres może przedłużyć cykl. ‒ Dobrze – oświadczył Ryley, kierując się do drzwi. – Jak bardzo chciałbym zostać i posłuchać jak rozmawiacie o stresie i cyklu miesiączkowym, mam coś do uczczenia. Ryley zaczął otwierać drzwi, ale Ashleigh podbiegła i je zamknęła. ‒ Poczekaj, nie idź jeszcze. Musimy porozmawiać – powiedziała, zerkając na naszą dwójkę. Marszcząc brwi usiadałam na kanapie w salonie i czekałam. ‒ Myślisz, że moglibyśmy to zachować dla siebie? – zapytała z niepokojem. – Jestem cała za byciem szczerą i mówieniem prawdy, ale ostatniej rzeczy, jakiej w tej chwili potrzebuje Colin to dowiedzieć się o tym. Nie jestem w ciąży, więc nie widzę potrzeby mówienia mu o tym wszystkim. Ryley westchnął, a potem spojrzał na mnie puszczając oczko. ‒ Co dzieje się w Vegas, zostaje w Vegas, prawda?

72

‒ Prawda – odpowiedziałam, przewracając oczami. – Nic nie powiem Ash. Twój sekret jest ze mną bezpieczny. Zadowolona z naszych odpowiedzi Ashleigh wypuściła mocno powietrze i otworzyła drzwi. ‒ Mamy lot wcześnie rano, Gabby. Bądź ostrożna w ten weekend, zobaczymy się na uniwersytecie. Kiwnęła Ryley’owi głową i wyszła z pokoju, zamykając za sobą drzwi. ‒ Wiesz co to oznacza, prawda? – zapytał. Uśmiechając się potrzasnęłam głową i położyłam stopy na stoliku. ‒ Nie, co to oznacza? ‒ To oznacza, kochanie, że napiję się dzisiaj i będę dziękował Bogu. Nie masz pojęcia jak cholernie przerażony byłem. ‒ Och, mam, ponieważ mogłam to zobaczyć – poinformowałam go. ‒ Upewnij się tylko, że będziesz gotowa na wieczór. Odbiorę cię o dziewiętnastej. To powinno dać nam czas na dotarcie do klubu i przygotowanie twojego seksownego tyłka. Jesteś pewna, że dasz radę to zrobić? ‒ Proszę cię… jestem więcej niż gotowa.

73

‒ Jesteś gotowy na dzisiejszą noc? – zapytał Cole, gdy jechaliśmy do The Labyrinth. To były moje dwudzieste ósme urodziny. Planowałem spędzić je dziko i pijanym. Wiedziałem co Ryley zaplanował na dzisiaj i potrzebowałem cholernie wiele alkoholu w organizmie, żeby pozbyć się z głowy Gabrielli. Kiedy podjechaliśmy, cały parking był zapełniony. Przez lata pracowałem w The Labyrinth jako bramkarz i nawet do dzisiaj to robię od czasu do czasu, ale nie za często. Z moim harmonogramem walk doszło do etapu, kiedy nie dało się tego pogodzić. To właściciel, Jake Montgomery, wraz z moim ojcem, który mnie trenował, sprawił, że moje marzenia o zostaniu profesjonalnym zawodnikiem stały się rzeczywistością. Parkując samochód Cole mrugnął do mnie i otworzył drzwi. ‒ W porządku człowieku czas iść. Wszyscy na ciebie czekają. Jak tylko weszliśmy przez drzwi z każdej strony rozlegały się okrzyki ‘Wszystkiego Najlepszego’. Znałem wszystkich, głównie byli to ludzie, z którymi pracowałem w klubie albo moja UFC ekipa. Ryley zobaczył mnie i przyniósł dwa podwójne szoty Patrona z baru, podając mi jednego. ‒ Wszystkiego Najlepszego, dupku. Do dna! Wychyliłem szota tequili i oddałem mu kieliszek. ‒ Potrzebuję kolejnego. Poszedłem za nim do baru, gdy chichotał, i nalał mi i sobie kolejne. ‒ Cholera, mocno zaczynasz. Nie upij się za bardzo albo nie będziesz w stanie cieszyć się prezentem, który mam dla ciebie. ‒ Dam radę – powiedziałem. – Uwierz mi stanę na wysokości zadania.

74

‒ Taa, cóż, będziesz chciał dla tej laski. Jest cholernie gorąca. – Podał mi kolejnego szota i wypił swojego patrząc na mnie z rozbawieniem. – Upewniłem się, że ma prezerwatywy, ponieważ nie sądzę, żebyś chciał doświadczyć tego, co przydarzyło mi się dzisiaj. ‒ Co się stało? – zapytałem, pozwalając wypalać moje gardło tequili. Już czułem się dobrze. Ryley odstawił kieliszek i westchnął. ‒ Dowiedziałem się dzisiaj, że przyjaciółka Gabrielli, Ashleigh… ta, z którą się pieprzyłem… mogła być w ciąży. ‒ Żartujesz sobie, kurwa, ze mnie? Dlaczego nie użyłeś prezerwatywy, głupku. Wzruszył ramionami. ‒ Tylko raz uprawialiśmy seks bez zabezpieczenia. Byliśmy w basenie i to się po prostu stało. Zaufaj mi, nie zrobię tego gówna nigdy więcej. Nie boję się niczego, ale to mnie cholernie przeraziło. Wiedziałem, żeby nie być takim głupim… nigdy. ‒ Cieszę się, że wszystko się dla ciebie, stary, dobrze skończyło – powiedziałem. – Ty jako ojciec, to nie byłaby dobra rzecz. Wzdychając Ryley nalał kolejnego szota i wypił go. ‒ Wiem co masz na myśli. ‒ Cóż, czy to nie jest urodzinowy chłopak – zawołał Jake, klepiąc mnie w plecy. Chichocząc obróciłem się i chwyciłem jego wyciągniętą rękę. Był ubrany w niebieską koszulę i czarne spodnie garniturowe, jego szpakowate włosy były zaczesane do tyłu. Kiedy pierwszy raz go spotkałem nigdy nie sądziłem, że będzie tak powściągliwy odkąd był właścicielem takiego rodzaju baru, ale taki był. ‒ Dzięki, szefie. Doceniam to, że pozwoliłeś nam urządzić w klubie moją imprezę. ‒ Dla ciebie wszystko, synu. – Spojrzał w dół na pusty kieliszek i uniósł brew. – Wiesz, żeby się za bardzo nie upić, prawda? To mogą być twoje urodziny, ale jutro masz walkę. Twój tato nie dałby ci żyć, gdyby teraz tutaj był. ‒ Och, rozwesel się, staruszku – droczył się Ryley, mrugając. – Mówimy tutaj o Tylerze. Nie jest dokładnie wagi piórkowej jak inni faceci, których znamy. ‒ To z pewnością cholerna racja – wymamrotał Cole, szturchając mnie w bok. – Możesz nawet zawstydzić największych pijaków.

75

Śmiejąc się głośno Jake potrząsnął głową. ‒ W każdym razie musi uważać. Nie chcę, żeby Steven wyżywał się na mnie, kiedy wróci do miasta i dowie się, że jego syn przegrał walkę z powodu kaca. Z uśmiechem podałem mu kieliszek i powiedziałem. ‒ W porządku skończyłem. Wziął mój kieliszek i uniósł sceptycznie brwi. ‒ Dobrze, ale będę miał cię na oku. Baw się dobrze i trzymaj z dala od kłopotów. Mam nadzieję, że będziesz cieszył się urodzinowym prezentem. Zanim odszedł, poklepał mnie po ramieniu, puścił oczko i potrząsnął dłonią Ryley’a i Cole’a. Jake był mężczyzną w średnim wieku ze zmarszczkami od lat stresu. Kilka lat temu stracił żonę z powodu raka i od tamtej pory włożył swoje serce i duszę w klub. Był bardziej dla mnie jak drugi ojciec... Zawdzięczałem mu tak wiele. Jak tylko zniknął z widoku, Ryley nalał mi kolejnego szota i przesunął w moją stronę. Puszczając oczko powiedział: ‒ Jeszcze tylko jeden. Nie wygadam się. Wypiłem go… to było dobre. Debatowałem czy napisać do Gabrielli, żeby zobaczyć czy była szansa, że uda się jej przyjść, ale zdecydowałem tego nie robić. Już miałem wątpliwości dotyczące dzisiejszej nocy i rozmowa z nią tylko by to pogorszyła. ‒ W porządku, stary, jesteś gotowy na swój prezent? – zapytał Ryley. ‒ Wiesz, że tak – skłamałem. – Zabierz mnie tam. – Wiedziałem z czym to się wiąże, ale mogłem myśleć tylko o Gabrielli i jej nogach owiniętych dookoła mnie… nie jakiejś prostytutce. Ryley zaczął iść w stronę tyłu, gdzie znajdowało się kilka pokojów VIP. Kiedy otworzył drzwi do ostatniego było tam ciemno za wyjątkiem sceny, która była oświetlona ciemnym światłem i z rurą od podłogi do sufitu. Duża kanapa była ustawiona przy końcu sceny i wiedziałem, że była tam, aby można ją było wykorzystać do pieprzenia. ‒ Będziesz siedział tutaj – zarządził Ryley, wskazując na kanapę. – Po tym jak skończy dla ciebie tańczyć zasugerowała, żebyś założył opaskę na oczy. Przez bok kanapy przerzucony był czerwony kawałek jedwabiu. ‒ Do czego potrzebuję opaski?

76

Ryley wzruszył ramionami. ‒ To jest to czego chciała. Zaufaj mi po tym jak zobaczysz jej taniec będziesz bardziej niż chętny, żeby to zrobić. ‒ Skąd o tym wiesz? Widziałeś ją wcześniej? ‒ Och tak – powiedział z podziwem. – Jest niesamowita. Jednakże, jeżeli jej nie zechcesz będę bardziej niż szczęśliwy zabierając ją z twoich rąk. Przebiegły błysk w jego oczach wzbudził moje podejrzenie. Co on kombinował? ‒ Cóż, jeżeli chcesz jej tak bardzo, dlaczego nie zajmiesz mojego miejsca? Myślę, że odpuszczę sobie na tę noc – powiedziałem. – Nie wiem czy jestem naprawdę w nastroju na to. – Coś się działo i chciałem wiedzieć o co chodzi. Zacząłem iść w stronę drzwi, ale pośpieszył i stanął mi na drodze. ‒ Nie możesz wyjść. To wszystko zepsuje. Zaufaj mi, nie będziesz chciał tego przegapić. To jest jednorazowa sprawa, jeżeli wiesz co mam na myśli. – Mrugnął do mnie i otworzył drzwi. – Nie przyjechała na długo do miasta. Wtedy zrozumiałem co starał się mi powiedzieć. To była Gabriella. ‒ To ona, prawda? – zapytałem. Kiwnął głową i klepnął mnie w ramię. ‒ Taaa, więc nie zmarnuj tej szansy. Jednakże jeżeli wciąż nie jesteś w nastroju zajmę twoje miejsce. ‒ Jak cholera – syknąłem, wypychając go przez drzwi. Zanim odszedł coś innego przyszło mi do głowy… tylko parę minut temu powiedział, że obserwował jak tańczyła. To oznaczało… ‒ Ryley, kiedy powiedziałeś, że widziałeś jak tańczyła, to jak to było możliwe? Poruszał brwiami i przygryzł wargę. He. ‒ Chciałbyś wiedzieć co? – droczył się. – Wierz mi, nie było łatwo obserwować ją i utrzymać czyste myśli w głowie. Lepiej traktuj ją dobrze. Mój fiut drgnął w spodniach tylko na samą myśl o niej. ‒ Idź po nią – powiedziałem. – Będę gotowy. Zamykając drzwi przekręciłem zamek i usiadłem na kanapie. Było z tyłu jeszcze jedno wejście, żeby mogła wejść i po

kilku minutach drzwi otworzyły się

i wmaszerowała. Miała blond perukę, ale poznałbym jej ciało wszędzie. Nie mogłaby nikogo nabrać.

77

Niech gra się rozpocznie.

78

Założyłam blond perukę, żeby zakryć swoje ciemne włosy i upewniłam się, żeby pewnym krokiem wejść do pokoju. Mój strój składał się z topu bikini, który ledwo zakrywał moje sutki wraz z srebrnymi stringami. Oczy Ryley’a prawie wyszły z orbit, kiedy wsadził głowę do pokoju, gdy po mnie przyszedł i mamrotał całą drogę do pokoju Tylera o tym jakie to było niesprawiedliwe, że nie tańczyłam dla niego. Zabawnie było słuchać jego narzekań. Pokój był oświetlony tylko czarny światłem, które sprawiało, że srebro na moim stroju świeciło na opalonej skórze. Zajmując miejsce na scenie czekałam na muzykę, wiedząc co musiałam zrobić, gdy zacznie grać. Nadszedł czas… moja piosenka rozbrzmiała… “Bump N’ Grind” by R. Kelly. Poruszałam ciałem w rytm muzyki, upewniałam się, że pokazuje mu jak gibka byłam, gdy tańczyłam na scenie i dotykałam się prowokacyjnie jak tylko mogłam. Rura na pewno była zabawna, żeby się powygłupiać, ale nie byłam właściwie przeszkolona, żeby jej używać. Tyler siedział na kanapie i obserwował mnie z głodem w oczach, jego fiut napierał na jego jeansy. Byłam rozczarowana, ponieważ nigdy w rzeczywistości nie patrzył na mnie w ten sposób, w jaki patrzył na striptizerkę. Nie wiedział, że to ja… co więcej to co zrobił dzisiaj nie było ze względu na mnie, ale na jego własne pragnienie kobiety.

Przestań o tym myśleć w ten sposób, Gabby. Wiedziałaś w co się pakujesz. Tak, wiedziałam, w co się pakuję, ale szczerze sądziłam, że pragnął mnie tak bardzo jak ja jego. To jednak nie miało znaczenia. Gdy ta noc się skończy doświadczę pragnienia swojego zawodnika i ugaszę to pożądanie. To po to przyjechałam do

79

Vegas… żeby być z nim jeden raz i tylko jeden. Mój umysł mówił mi to, ale moje serce nie chciało tego zaakceptować. Gdy piosenka się skończyła, powoli zeszłam ze sceny, gdy Tyler zawiązał czerwoną opaskę dookoła głowy, zakrywając swoje oczy dokładnie tak jak poinstruował go Ryley. Powiedziano mi, żebym nic do niego nie mówiła, aby nie rozpoznał mojego głosu, więc milczałam, gdy usiadłam na nim okrakiem i objęłam rękami szyję. Powoli pochyliłam się i pocałowałam jego szyję, przejeżdżając językiem w górę do ucha i smakując słoną esencję jego skóry. Smakował tak dobrze. Zadrżał lekko i jęknął, gdy przygryzłam płatek jego ucha, zasysając go i uderzając biodrami o jego twardego fiuta. Jego ręce momentalnie odnalazły moje biodra i złapał je mocno, zanim przesunął je w górę na boki do moich piersi. Momentalnie zerwał srebrny top i szczypał moje sutki rolując je palcami. Nie mogłam po tym pozostać cicho, więc jęknęłam i odchyliłam głowę do tyłu. Jego ręce było czuć niewiarygodnie na mnie… w końcu. Chciałabym tylko, żeby wiedział, że to ja. ‒ Przechyl się z powrotem, kochanie – warknął. Zrobiłam tak, a on się przysunął tak, że mógł wziąć mój sutek do ust i zassać… mocno. Przygryzł go i ssał w kółko, aż myślałam, że stracę kontrolę. Niestety nie powinnam jej tracić powinnam go do tego zmusić. Odsuwając piersi od kuszących ust Tylera, szarpnęłam pasek jeansów, odpinając go. Ześlizgnęłam się z jego kolan i ściągnęłam jego jeansy i bokserki w dół, obnażając jego długiego, grubego fiuta, który leżał ciężki na jego brzuchu. Jego koszulka była następna, ale zanim zeszłam pomiędzy jego nogi, przejechałam językiem przez jego twarde jak skała mięśnie brzucha, a potem doszłam do główki jego fiuta. Główka błyszczała od soków, więc przesunęłam po niej językiem i przełknęłam słoność. ‒ To takie dobre – jęknął. Usłyszenie jego zduszonego jęku spowodowało, że wnętrze moich ud ociekało pragnąc więcej. Chciałam wspiąć się z powrotem na jego kolana i wziąć go, ponieważ wiedziałam, że nie zostało mi wiele czasu, aż ludzie będą chcieli znowu zobaczyć

80

urodzinowego chłopca. Jeżeli miałoby to być po mojemu, uprawiałabym z nim seks całą noc… ale miałam tylko godzinę, żeby się z nim zabawić. Ryley zostawił mi obok kanapy kilka prezerwatyw, więc otworzyłam jedną i wsunęłam na ciało Tylera, obserwując jak przez ten cały czas przygryzał wargę. Kiedy znów go dosiadałam zatrzymał mnie przed wsunięciem się na niego. ‒ Jeszcze nie, kochane. Bardzo delikatnie potarł kciukiem moją łechtaczkę. Sapnęłam, gdy wsunął we mnie palec a potem następny. Moje nogi osłabły i trzęsły się, ale trzymał mnie swoją drugą ręką, pompując we mnie palcami. ‒ Jesteś taka mokra – wyszeptał gorliwie. – Myślę, że teraz jesteś już gotowa.

Byłam już gotowa – chciałam powiedzieć. Jego uścisk na mojej tali poluzował się i wyciągnął palce tylko po to, żeby unieść je do ust i zassać. To było tak erotycznie gorące, że prawie miałam orgazm przez samo słuchanie jak jęczy kosztując mnie ze swoich palców. Powoli obniżyłam się na jego ciało i wzięłam go centymetr po centymetrze, dopóki nie był cały we mnie, wypełniając mnie. Z początku to bolało, ale ból był właściwie przyjemny. Tyler objął mnie rękami w tali i przyciągnął bliżej tak, że moje ciało stopiło się z jego, a moje piersi przesuwały się po jego klatce. Pochylił głowę i pocałował moją szyję całą drogę do policzków i ust. Poddałam się, gdy wepchnął język i przytrzymał moja głowę tak, że nie mogłam się odsunąć. Nie chciałam, ale w tyle głowy to wszystko było maskaradą. Nie wiedział, że był ze mną i nie obchodziło go to. Uprawianie seksu z kobietą to było to, co robił regularnie. To wszystko było grą tak samo jak dla Ryley’a i Camdena. Sądziłam, że nie będzie mnie to obchodzić… ale obchodziło. Nie chciałam być kolejną jednonocną przygodą, która nic nie znaczyła. Nawet, jeżeli nie chciałam związku z nim, nie chciałam także być zapomniana. Teraz wiedziałam co Ashleigh miała na myśli, kiedy robiła bliźniakom piekło o tym, że nie będzie tylko jednonocną zabawką. Chciała coś dla nich znaczyć, tak jak ja chciałam coś znaczyć dla Tylera. ‒ Jesteś taka ciasna – wyszeptał Tyler do mojego ucha. – Uwielbiam to. Zamykając oczy ujeżdżałam go mocniej, starając się nie płakać, gdy decyzja o tym co zrobię wisiała jak wielka kula żalu nad moją głowa. Wciąż uczucie posiadania

81

go w sobie było niesamowite i chciałam się tym cieszyć, ale nie mogłam. Zbyt wiele rzeczy przelatywało mi przez głowę. Gdy na niego spojrzałam jak przygryzał wargę i uśmiechał się nieświadomie do dziewczyny, której nie mógł zobaczyć, moje serce się roztrzaskało. Nie mogłam zostać ani chwili dłużej. Przełykając ciężko szybko wstałam z jego kolan i pobiegłam do tylnych drzwi, łapiąc szlafrok i przebiegając przez nie. Obróciłam się tylko raz, ale zniknęłam z widoku, zanim Tyler mógł mnie spostrzec. Musiałam się stąd wydostać… i to szybko.

82

Nie wiedziałem co do cholery się stało! W jednej chwili Gabriella była na mnie, ujeżdżając mocno, a w następnej zwiała przez drzwi, zanim mogłem nawet ściągnąć opaskę. ‒ Gabriella! Całkowicie nagi pobiegłem do drzwi i złapałem za klamkę… ale ta się nie poruszyła. ‒ Jasna cholerrrra! – krzyknąłem. – Gabriella, zatrzymaj się! Drzwi były grube… takie, których nie mógłbym wywarzyć, nawet jeżeli bym próbował. Jake takie zamówił, żeby powstrzymać ludzi od wyjścia, jeżeli ktoś potrzebował ochrony. Po drugiej stronie drzwi był prywatny korytarz, który prowadził do różnych pokoi i do wyjścia ewakuacyjnego.

Kurwa! Tak szybko jak mogłem pobiegłem do ubrań, ściągnąłem prezerwatywę i ubrałem się. Nie mogłem pozwolić jej odejść bez dowiedzenia się, co się stało. Gdy byłem już ubrany otworzyłem z rozmachem drzwi i wybiegłem na zewnątrz tylko, żeby znaleźć się na wprost uśmiechniętych twarzy ludzi, życzących mi wszystkiego najlepszego. Nie tego gówna potrzebowałem, do cholery, w tej chwili. Moje serce pompowało nieprzerwanie… mogłem zastanawiać się co takiego stało się, że Gabriella chciałaby zostawić mnie w ten sposób. Również Vegas nie było miejscem dla niej do biegania samej po nocy. Musiałem ją znaleźć. W sekundzie, w której zobaczył mnie Ryley, wiedział, że coś się stało i podążył za mną do drzwi. Tak wielu ludzi krzyczało do mnie i pytało, gdzie się wybierałem, ale

83

zignorowałem ich. Gdy byliśmy poza tłumem i na zewnątrz, jak szaleniec zwróciłem się do Ryley’a. ‒ Musimy znaleźć Gabirellę! Nie wiem gdzie poszła – krzyczałem, wymachując pięściami w powietrzu. ‒ Co rozumiesz przez to, że nie wiesz gdzie jest? Co zrobiłeś? Wyrzuciłem ręce w powietrze. ‒ Skąd, do cholery, mam wiedzieć. W jednej minucie jest na mnie i dobrze się bawimy, a w następnej wybiega z pokoju. Cholerne drzwi zamknęły się, gdy chciałem za nią pobiec. ‒ Kurwa – syknął Ryley, wyciągając telefon. – I nie powiedziałeś nic, co ją wkurzyło? ‒ Nie - odpowiedziałem całkowicie zmieszany. Ryley wybrał numer Gabrielli i kiedy nie odebrała zdecydowałem, że ja spróbuję. Jednakże nie zaskoczyło mnie to, że zostałem skierowany prosto do poczty głosowej. ‒ Musimy dostać się do hotelu. To jedyne miejsce, które mogę wymyślić, do którego mogła pójść. ‒ Stary, nie mogę prowadzić – przyznał niechętnie Ryley. – Wypiłem o wiele za dużo. Wyciągnąłem rękę. ‒ Zatem daj mi swoje kluczyki. Po tym co się stało jestem bardziej niż wystarczająco trzeźwy. Ryley westchnął sięgając do kieszeni i wyciągając kluczyki. ‒ Dobra. Prowadzisz, a ja będę ciągle do niej dzwonił i pisał. W końcu odpowie… mam nadzieję. Wsiedliśmy do auta i wyjechałem z parkingu prosto do Bellagio. Ryley nie miał szczęścia w skontaktowaniu się z nią i im więcej czasu mijało bez rozmowy z nią, tym bardziej zaniepokojony i zły byłem. Dlaczego, do cholery, zostawiła mnie w ten sposób? Zajęło całe dziesięć minut dostanie się do hotelu i jak tylko to zrobiliśmy zaparkowałem Chevy Tahoe przed wejściem i rzuciłem kluczyki parkingowemu. Razem z Ryley’em wbiegliśmy do środka prosto do wind… ciągle wciskając guzik jej piętra. Myślałem, że minęła cała wieczność, zanim winda zjechała. ‒ Co jeśli jej tam nie ma? – zapytał Ryley.

84

‒ To pójdziemy do jej przyjaciół – warknąłem. – Z pewnością poszłaby do jednego z nich, gdyby coś było nie tak. Gdy drzwi windy otworzyły się na jej piętrze, pobiegłem sprintem przez korytarz i zatrzymałem się gwałtownie przed jej pokojem, waląc w drzwi tak mocno jak mogłem. ‒ Gabby, to ja otwórz. Musimy porozmawiać. Muszę wiedzieć co sprawiło, że uciekłaś w ten sposób. Kilka sekund minęło i… nic. Zapukałem ponownie. ‒ Gabriella, otwórz drzwi! Ponownie, nic. ‒ W porządku napiszę do Ashleigh – zagrzmiał Ryley, wyciągając telefon. – Będzie wiedziała co robić. Po około pięciu minutach, odkąd do niej napisał, wyszła wkurzona zza rogu. ‒ Co się dzieje? – zapytała ostro. – Co masz na myśli mówiąc, że nie możesz jej znaleźć. Ryley wetchnął. ‒ Wyszła z przyjęcia i nie wiemy, gdzie mogłaby pójść. Jeżeli jest w środku w swoim pokoju nie otwiera drzwi. Ashleigh obróciła się do mnie ze zwężonymi oczami. ‒ Co jej zrobiłeś? Musiał być jakiś powód, dla którego uciekła. Nie wiedziałem co powiedzieć… Byłem tak samo zdezorientowany jak każdy. ‒ Nie zrobiłem nic złego, Ashleigh. Albo przynajmniej nie sądzę, że zrobiłem. Zamykając oczy położyła ręce na biodrach i zwiesiła głowę. ‒ Przysięgam, że nigdy nie pomyślałam, że związanie się z wami faceci spowoduje tak wiele cholernych dramatów. – Uniosła głowę i sapnęła piorunując nas wzrokiem. – Zejdę na dół i wezmę klucz do jej pokoju. Zaraz wrócę. Obracając się na pięcie mamrotała całą drogę przez korytarz, jak wielkim wrzodem na tyłku byliśmy. Przypominała mi tak bardzo Gabriellę. ‒ Jest pistoletem – nadmieniłem Ryley’owi. Obserwując jak odchodziła kiwnął głową i zachichotał. ‒ Masz rację. Nie jest łatwa do ogrania. Kilka minut później Ashleigh wróciła z kartą w ręce.

85

‒ Chłopaki, jeżeli nie macie nic przeciwko wejdę tam pierwsza. Nie wiem, dlaczego was ignoruje, ale jestem pewna, że jest jakiś powód. Nie chcę, żebyście naruszyli jej osobistą przestrzeń. Jeżeli będzie chciała się z wami zobaczyć, wówczas ją zobaczycie, jeżeli nie wtedy macie cholernego pecha. Miałem zamiar zobaczyć ją bez względu na to co ktoś mówił. Wkładając kartę w drzwi, Ashleigh nacisnęła klamkę i powoli otworzyła drzwi. Spojrzałem nad jej ramieniem, ale było tam ciemno.

Proszę, niech będzie w środku.

86

Drzwi do pokoju otworzyły się, gdy starałam się powstrzymać łzy i właściciel The Labyrinth, Jake Montgomery, wszedł do środka z kubkiem gorącej herbaty. Słyszałam tak wiele dobrych rzeczy na temat wspaniałego właściciela klubu… Jeżeli nie on to mój brat… i tak wielu innych zawodników… nie dotarłoby tam, gdzie są dzisiaj. Był przystojnym mężczyzną

ze szpakowatymi włosami, ubranym doskonale

w ciemne garniturowe spodnie i świeżo wyprasowaną, niebieską koszulę. Miał wokoło siebie aurę bogatego biznesmena i nigdy nawet za milion lat nie pomyślałbyś, że jest właścicielem klubu. Wszyscy go kochali i mogłam całkowicie zrozumieć, dlaczego. Po tym jak wybiegłam z płaczem z pokoju, wpadłam na Jake’a. Natychmiast odprowadził mnie prosto do swojego biura, które było tam, gdzie znajdowałam się od tej pory. Nikt nie wiedział, że tam byłam i chciałam, żeby tak zostało. Kiedy zapytał czy może dla mnie cokolwiek zrobić, poprosiłam o kubek zielonej herbaty, ponieważ nie sądziłam, że kubełek Ben&Jerry’s był gdzieś upchany w klubie. ‒ Dziękuję – wyszeptałam, sięgając po parujący napój. – Doceniam, że to dla mnie robisz. Siadł obok mnie na kanapie i westchnął. ‒ Ta, cóż, tak jakby wystraszyłaś mnie, gdy wbiegłaś na mnie w korytarzu. Tyler cię nie skrzywdził, prawda? ‒ Nie – zawołałam z szeroko otwartymi oczami. – Nie zrobił nic źle i nie skrzywdził mnie. To był mój wybór, żeby to zrobić i koniec końców to była głupia decyzja. Sądzę, że moje serce było bardziej zaangażowane w to niż jego. Jake zmarszczył brwi i kiwnął głową.

87

‒ Widzę to przez cały czas, Gabriello. Tyler jest jedynym z tych facetów, którego kochają wszystkie kobiety. Jednak zmienił się w ciągu ostatnich kilku miesięcy. Wciąż kocham go jak syna, ale teraz dostaje uwagę, której pragnął przez tak długo. Wiedziałem, że uderzy mu to do głowy. ‒ Myślałam, że ze mną będzie inaczej – wyszeptałam, wpatrując się w kubek z herbatą. – Na początku to, co robiłam nie obchodziło mnie, ale nagle to we mnie uderzyło. Nie wiedział, że to ja i nie zależało mu na tym. Byłam po prostu dziewczyną, która nic dla niego nie znaczyła i o której zapomniałby następnego dnia. Mieliśmy spędzić jutrzejszą noc razem, ale nie sądzę, że mogę to zrobić po tym, co stało się dzisiaj. Jake westchnął i poklepał mnie po nodze. ‒ Rozumiem, kochanie. Spójrz pójdę na dół i zakończę tę imprezę. Chcesz, żebym odwiózł cię do hotelu? ‒ Nie chcę jeszcze wracać – odpowiedziałam, potrząsając głową. – Czy mogę tutaj zostać na noc? Kanapa naprawdę wyglądała na wygodną i wiedziałam, że jeżeli wrócę Ryley z pewnością mnie znajdzie. Nie byłam gotowa powiedzieć mu, co się stało. ‒ Jesteś bardziej niż mile widziana Gabriello, żeby tutaj zostać. Właściwie planowałem zostać na noc i zrobić trochę papierkowej roboty. Możesz mi zawsze pomóc, jeżeli chcesz. ‒ Będę szczęśliwa – odpowiedziałam z całego serca. – Tylko powiedz mi co mam robić. Zrobiłabym wszystko, żeby pozbyć się z głowy Tylera.

Kilka godzin później mogłam ledwie utrzymać otwarte oczy. Nawet po wypiciu paru energetycznych napoi wciąż ledwo się trzymałam. Przyłapałam Jake’a na śmianiu się ze mnie kilkukrotnie, kiedy przysypiałam w środku czytania sterty papierów.

88

‒ Jest siódma rano, Gabriello. Doceniam całą pracę, którą dla mnie zrobiłaś, ale musisz wracać do hotelu i przespać się trochę. Ziewając rozciągnęłam ręce nad głową i oparłam się o krzesło. ‒ Tak, sądzę, że masz rację. Zamierzam złapać lot do domu po południu. Jestem pewna, że mój brat dzwonił do mnie ciągle po tym jak zobaczył moja walkę z Jaden. – Uśmiech Jake’a poszerzył się, gdy na niego spojrzałam. – Niech zgadnę też ją widziałeś? ‒ Hej, co mogę powiedzieć? Kocham swoje walki. Właściwie tamtego dnia myślałem o ściągnięciu kobiecych zawodniczek i organizowaniu walk. Myślisz, że byłabyś zainteresowana czymś takim? ‒ Łał – sapnęłam z rozszerzonymi oczami. – Nigdy tak naprawdę nie myślałam, że to może być możliwe. Walka z Jaden była pierwszym razem, gdy walczyłam przeciwko innej kobiecie. Usta Jake’a otworzyły się szeroko z zaskoczenia. ‒ Zatem to jest niesamowite. Nigdy bym o tym nie pomyślał. W każdym razie, jeżeli zdecydujesz, że chcesz walczyć jestem pewien, że mogę zorganizować ci rewanż z panną Eller. Zachichotałam. ‒ Och, tak nienawidzi mnie. Jestem pewna, że będzie tego chciała. Wstając Jake wyprostował papiery na biurku i sięgnął w dół, żeby wyciągnąć jedną ze swoich wizytówek. Wyciągnął ją do mnie i wzięłam, podekscytowana zaoferowaną szansą pokazania światu, co mogłam zrobić, ale również przybita, ponieważ wiedziałam, że mój brat tego nie zaaprobuje. ‒ Tutaj jest mój numer, jeżeli będziesz kiedyś ponownie w mieście. Walcz dalej i któregoś dnia, jeżeli będziesz tego chciała, jestem pewien, że będziesz tak samo dobrze znana jak twój brat. Zdecydowanie mógłby przeprowadzić cię przez drzwi w UFC.

Czy to naprawdę jest coś, czego chcę? Zastanawiałam się. Pomysł profesjonalnych walk był ekscytujący, ale nigdy nie sądziłam, że będzie w rzeczywistości możliwy. Po tym jak Jake pomógł mi wstać z krzesła, poszłam za nim do drzwi i w dół po schodach do drzwi wejściowych klubu.

89

‒ Dzięki, Jake. Pomyślę o wszystkim i dam ci znać. Muszę sprawdzić najpierw, co myśli o tym mój brat. ‒ Nie sądzę, żeby miał z tym jakiś problem. To on cię trenował, prawda? Miał rację. ‒ Tak – potwierdziłam. ‒ Zatem musisz tylko go zapytać. To takie proste. Gdy wyszliśmy na zewnątrz jedynym stojącym tam samochodem był biały kabriolet Maserati Granturismo. Otwierając drzwi Jake poprowadził mnie do środka, więc wślizgnęłam się na chłodne, jasnobrązowe, skórzane siedzenie. Właściwie nie do końca tak proste było zadawanie bratu pytań, ale sądziłam, że nie zaszkodzi spróbować.

90

Jake podrzucił mnie do hotelu, ale zamiast pójść do pokoju, poszłam prosto przez hol do oranżerii, chcąc powdychać słodki zapach kwiatów. Było coś w naturze, co mnie zawsze uspokajało, zwłaszcza ocean, dlatego też studiowałam biologię morską. Jednakże w tyle głowy miałam kolejną pasję… walkę. Czy byłabym w stanie robić obie te rzeczy? Ashleigh wracała do pracy w obu kierunkach… do pracy, jako biolog morski i w rodzinnym hotelu w Aspen. Z pewnością ja też mogłam to pogodzić, prawda? Było tak wiele pytań i nie miałam odpowiedzi na żadne z nich. Na szczęście wciąż było wcześnie rano, więc nie było wielu ludzi. Jedna z ławek była wolna, więc usiadłam i wyciągnęłam telefon. Bałam się go włączyć, ponieważ wiedziałam, że będzie tam tona wiadomości, ale i tak to zrobiłam. Oczywiście miałam rację… natychmiast zaczął wibrować przychodzącymi wiadomościami i pocztą głosową. Niektóre były od Ryley’a, Ashleigh, mojego brata i oczywiście Tylera. Po tym jak od niego uciekłam byłam całkiem pewna, że Ryley powiedział mu, że to byłam ja a nie tylko jakaś przypadkowa dziwka, którą pieprzył. Powinnam wiedzieć, że moje uczucia staną mi na drodze. Nie chciałam rozmawiać z żadnym z nich, ale jeżeli nie zadzwoniłbym do brata, wskoczyłby w pierwszy samolot do Vegas. Znając moje szczęście był już w drodze. Wybrałam jego numer i czekałam aż odbierze… na szczęście to zrobił. ‒ Najwyższy czas, żebyś oddzwoniła. Musiałaś być zbyt zajętym świętowaniem – oświadczył. Dobra, nie brzmiał na wkurzonego. To było dobre.

91

‒ Hej – odpowiedziałam sceptycznie. – Co miałabym świętować? ‒ Och, nie wiem, może fakt, że skopałaś tyłek Jadne. Byłaś niesamowita Gabby. Muszę przyznać jednak, że byłem wkurzony, gdy zobaczyłem, że byłaś w Vegas, ale po zobaczeniu twojej walki nie mogłem wytrzymać, żeby nie powiedzieć ci jak dumny byłem. Zwłaszcza, gdy puściłaś Jaden nie łamiąc jej ręki. Wiem, że to musiało być trudne. ‒ Nie masz pojęcia – wymamrotałam. ‒ Ale pytanie brzmi…, dlaczego tam jesteś? I dlaczego Kyle i Tyler walczyli? Widziałem ich walkę, zanim zmieniło się to na ciebie i Jaden. Wzdychając potarłam zmęczone oczy i ziewnęłam. Cholera byłam taka śpiąca. ‒ Byłam tutaj na turniej bejsbolu, ale potem wpadłam na Ryley’a i Camdena. Pomyślałam, że spędzę z nimi trochę czasu i pójdę na walki. Teraz, Kyle z drugiej strony to całkiem inna historia. Wpadłam na niego w windzie i wymieniliśmy słowa. Tak zaczęła się walka z nim. Tyler wstawił się za mną i wyzwał go do walki. Mój brat nienawidził Kyle’a każdą komórka ciała. Ostatniej rzeczy jakiej chciałam to powiedzieć mu, że Kyle ze mną zadzierał… to dolałoby tylko oliwy do ognia. ‒ Nie martw się, zajęliśmy się tym z Tylerem – powiedziałam szybko. – Jak mogłeś zobaczyć na wideo Jaden była tą, która popchała mnie pierwsza. Musiałam pokazać jej, że nie może mnie rozstawiać po kątach. ‒ Nie winię cię Gabby. W rzeczywistości naprawdę jestem z ciebie dumny, że walczyłaś zgodnie z zasadami. Posłuchaj, jest coś co chciałem ci powiedzieć. Starałem się dodzwonić do ciebie wczoraj, ale nigdy nie odbierałeś. ‒ Co to jest? – zapytałam. ‒ Twój bratanek urodził się wczoraj w nocy, siostrzyczko. Dzwoniłem, ponieważ chciałem, żebyś przyjechała do szpitala się ze mną spotkać. Ma potężny zestaw płuc. Myślę jednak, że ma to po mamie. Roześmiał się i mogłam usłyszeć w tle jego żonę, Shelby, besztającą go. ‒ Och mój Boże – zawołałam. – Tak mi przykro, że mnie nie było na miejscu. Założę się, że ześwirowałeś, prawda? ‒ Nie masz pojęcia. Nigdy nie czułem się tak bezradny w całym swoim życiu. Shelby była świetna i radzi sobie teraz dużo lepiej. Jutro wracamy do domu.

92

‒ To wspaniale! Obiecuję, że przyjdę do was, jak tylko wrócę do domu. Zarezerwuję lot powrotny na dzisiaj. Vegas nie jest takie jak myślałam, że będzie. Do zobaczenia wkrótce. ‒ Czekaj, jest coś jeszcze – dodał szybko. – Myślałem, że może mogłabyś przekazać to Tylerowi skoro tam jesteś. Momentalnie zesztywniałam i poczułam jak duża gula zagnieździła się w moim gardle. ‒ Nie wiem czy jeszcze się z nim zobaczę – wyszeptałam szczerze. Nie chciałam się z nim ponownie widzieć. ‒ Cóż to coś, czego dowie się dzisiaj na walce tak czy inaczej, ale pomyślałem, że chciałby wiedzieć wcześniej. – Przerwał na chwilę i w tle mogłam usłyszeć płacz dziecka. Chciałabym tam być i go potrzymać. – Odchodzę na emeryturę, Gabby – powiedział mi. – Nie będę już więcej walczył. Sapnęłam i wstrzymałam oddech. Czy dobrze go usłyszałam? ‒ Och mój Boże, mówisz poważnie? Dlaczego to robisz? Mogłam usłyszeć śmiech w jego głosie a potem dźwięki mojego bratanka, gaworzenie w telefonie… trzymał go. Nagle wiedziałam, dlaczego z tego rezygnował. Nasz ojciec nigdy nie był w pobliżu i zostawił nas, gdy byliśmy młodsi, ale Matt chciał być inny… chciał tam być. ‒ Nie chcę być poza domem cały czas Gabby. Moja rodzina jest dla mnie ważna i nie chcę przegapić żadnej sekundy tego. Jeżeli ktokolwiek by to zrozumiał to ja. ‒ Kolejny powód, dla którego chciałem, żebyś porozmawiała z Tylerem to to, że teraz, kiedy odchodzę na emeryturę, tytuł mistrza wagi ciężkiej będzie do wzięcia. Będzie miał szansę zdobyć go bez konieczności pokonania mnie. Jestem pewien, że będzie się z tego cieszył.

Jego marzenia o zostaniu mistrzem wagi ciężkiej w końcu się spełnią. Chciałam powiedzieć mu o tym tak strasznie, ale nie mogłam… Wyjeżdżałam i nie miałam zamiaru wracać. ‒ Och łał. Wiesz, że będzie wkurzony, że nie dostanie szansy walki z tobą o to. Umierał z pragnienia pokonania cię w ringu. Matt zachichotał.

93

‒ Wiem, ale najprawdopodobniej będzie walczył z Kylem o niego. Z pewnością woli raczej walczyć z nim niż ze mną. Poza tym, myślę, że mogę przenieść się do biznesu trenerskiego. Znasz jakiś zawodników, którzy potrzebują trenera? Zadrwiłam. ‒ Jestem pewna, że każdy zawodnik z chęcią pozbędzie się swojego trenera tylko, żeby dostać ciebie. Nie martwiłabym się o to. ‒ Mówiłem o tobie, Gabby. Jesteś zainteresowana? Mój sponsor zadzwonił do mnie ubiegłej nocy i zapytał czy znam jakieś dobre zawodniczki. Szukają świeżej twarzy i myślę, że ty to masz. ‒ Ja… ja nie wiem, co powiedzieć – jąkałam się. – To nie jest żart, prawda? ‒ Nie, to nie jest żart. Wiesz, co zastanów się nad tym i daj mi znać. Ryley powiedział mi, żebym ci trochę odpuścił, więc staram się to robić i pozwolić ci robić swoje własne rzeczy. Mogłem zobaczyć pasję w twoich oczach, gdy walczyłaś z Jaden i szczerze myślę, że masz to, czego potrzeba do tego. Zawsze chciałaś podążać za swoim starszym bratem, prawda? ‒ Oczywiście – powiedziałam uśmiechając się. – Dobrze, pozwól mi to wszystko przemyśleć i dam ci znać. Jestem gotowa wracać do domu. ‒ W porządku, dziewczyno. Zadzwoń do mnie, gdy wrócisz do miasta. Gdy tylko się pożegnaliśmy i rozłączyłam się, bezustanne brzęczenie nieprzeczytanych wiadomości w kółko świergotało irytującymi odgłosami. Chciałam tylko iść spać na kilka godzin, a potem wracać do domu. Nie było mowy, żebym dała radę funkcjonować dłużej. Powoli stanęłam na nogi i spojrzałam ostatni raz na ogrody, zanim odwróciłam się i powlekłam do windy. Moje oczy zaczęły piec a zęby czułam jakbym miała na nich wełnę… byłam całkiem pewna, że wyglądałam okropnie w rozmazanym makijażu i w ciemnych włosach w rozczochranym kucyku. Prysznic byłby dobry, ale bałam się, że poślizgnęłabym się i rozwaliła głowę. Ostatniej rzeczy jakiej chciałam to, żeby pokojówka znalazła mnie nagą i nieprzytomną pod prysznicem. Na szczęście w drodze na moje piętro nie spotkałam nikogo kogo znałam i poszłam prosto do pokoju. Wypuszczając oddech z ulgi, wsunęłam kartę i otworzyłam

94

drzwi, zamykając je za sobą. Tylko kilka godzin snu i będę gotowa do drogi. To było wszystko czego potrzebowałam. Ziewając weszłam do sypialni z oczami w połowie zamkniętymi i padłam na materac, zakopując twarz w puszystej poduszce. Biorąc głęboki oddech wczołgałam się pod koc, ale uchwyciłam znajomy zapach. Dźwięk nadszedł z łazienki, sprawiając, że szarpnęłam ciałem, ale byłam zbyt zmęczona, żeby nawet otworzyć oczy. To prawdopodobnie tylko dudnienie w rurach, ale co za zapach poczułam? Ciepła ręka delikatnie otarła się o mój policzek przynosząc ten znajomy zapach. Śniłam. Ponownie poczułam zapach tym razem jednak wzdłuż ręki, sprawiając, że skóra pokryła mi się gęsią skórką.

To nie był sen. Otworzyłam szybko oczy, ale odkąd piekły i były zamglone nie mogłam stwierdzić, kto leżał obok mnie. Zareagowałam instynktownie i krzyknęłam, ale ręka przykryła moje usta… uciszając mnie.

95

‒ Gabby przestań walczyć, to ja! – powiedział ostro Tyler, przytrzymując mnie. Wypuścił mnie i wściekle stoczyłam się z łóżka, pocierając oczy wierzchem dłoni… był wciąż niewyraźny, gdy próbowałam na niego spojrzeć. ‒ Co, do cholery, tutaj robisz? – syknęłam. – Musisz wyjść. Wstając podszedł do mnie i złapał pewnie rękami, ściskając moje przedramiona. ‒ Nigdzie nie pójdę, dopóki nie powiesz mi, gdzie byłaś całą noc. Miał na sobie te same jeansy i zieloną koszulkę co wczoraj… w nocy, którą spędził uprawiając seks z kimś kogo nie znał, nawet jej imienia. Tak, to byłam ja, ale chodziło o to, że wybrał żyć swoim życiem w ten sposób, bez wyrzutów. Czując gniew gotujący się pod moją skóra, spojrzałam na jego ręce na swoich ramionach a potem w górę na niego. ‒ Musisz mnie puścić teraz – zażądałam. – Nie chcę być nigdzie w twoim pobliżu w tej chwili. Puszczając mnie zmarszczył brwi i potrząsnął głową. ‒ Nie rozumiem. Myślałem, że to było to, czego chciałaś. Chciałaś weekendu ze mną i dostałaś go. Co więcej mogę zrobić? ‒ To był błąd, Tyler. Nie mogę tego zrobić i po prostu zapomnieć o tym i ruszyć dalej, jakby to nic nie znaczyło. Zmieniłeś się i zobaczyłam to ostatniej nocy. Wy faceci naprawdę po prostu pieprzycie wszystko, co stanie wam na drodze, prawda? Próbowałam odejść, ale złapał mnie za rękę i okręcił gwałtownie. 96

‒ O czym ty do cholery mówisz? Byłem z tobą wczorajszej nocy, dopóki nie poderwałaś się i nie uciekłaś ode mnie. Myślałem, że dobrze się bawiliśmy. ‒ Tak było do czasu, kiedy uświadomiłam sobie, co robiłam – warknęłam. – Myślałam, że będzie to zabawne oszukać cię, ale potem to wszystko mnie przygniotło. Jeżeli Ryley nie umieściłby mnie na miejscu tej innej dziewczyny, pieprzyłbyś ją, zamiast mnie, a potem obróciłbyś się na pięcie i pieprzył mnie dzisiaj. I nie obchodziło cię nawet odrobinę pieprzenie kogoś innego noc wcześniej przede mną, prawda? Puszczając mnie, usiadł na łóżku i przebiegł rękami przez swoje platynowo blond włosy. ‒ Widzisz, nie możesz nawet odpowiedzieć na pytanie! Nie obchodzi cię to tak samo jak wszystkich pozostałych. Chciałam tylko być czymś więcej, nawet jeżeli było to tylko na weekend, ale ty nie mogłeś tego zrobić. Muszę powiedzieć, że nie podoba mi się to, kim się stałeś. Nie jesteś tym samym Tylerem, którego poznałam rok temu. Obracając się na pięcie pomaszerowałam do drzwi. Jeżeli nie chciałby wyjść ja bym wyszła. Zanim zdążyłam to zrobić, Tyler zatrzymał mnie swoimi następnymi słowami. ‒ Wiedziałem, że to byłaś ty Gabriello. – Kiedy obróciłam się, jego spojrzenie było takie poważne jak jeszcze nigdy. Podszedł do mnie ostrożnie i kontynuował: – Powiem to jeszcze raz… wiedziałem, że to ty. Na imprezie, kiedy nadszedł czas wejścia do pokoju, powiedziałem Ryley’owi, że nie byłem zainteresowany i że mógł zająć moje miejsce. Nie chciałem być z nikim innym w ten weekend, Gabrielllo. Chciałem ciebie i jeżeli musiałem czekać do dzisiaj, żeby cię mieć, miałem zamiar to zrobić. Moje serce waliło mi w piersi i jeszcze mocniej, gdy podszedł do mnie. Mogłam ledwie oddychać, zwłaszcza, kiedy jego ręka uniosła się i objęła mój policzek. Wiedział, że to ja przez ten cały czas. Niech szlag trafi Ryley’a za to, że mi nie powiedział. ‒ Tyler – wyszeptałam, zamykając oczy. – Tak mi przykro. Czuję się teraz jak skończona idiotka. Sądziłam, że nie widziałeś. Starałam się nie pozwolić uczuciom wejść mi w drogę, ale nie udało się. Odgarnął mi włosy z twarzy i pochylił się całując mnie w usta.

97

‒ I ja starałem się nie pozwolić moim wejść w drogę, ale to się nie udało. Sądziłem, że mogłem się napić i udawać, że to ciebie pieprzę wczorajszej nocy, ale kiedy nadszedł czas nie mogłem tego zrobić. Nie masz pojęcia jak ciężko mi było nie ściągnąć tej opaski, kiedy chciałem tylko spojrzeć na ciebie, kiedy się pieprzyliśmy. Kusiło mnie, żeby to zrobić, ale myślałem, że ostatnia noc to było tak jak tego chciałaś. Nie chciałem zrujnować twojej fantazji. Unosząc obie ręce do mojej twarzy, pogłaskał moje policzki kciukami i uśmiechnął się. ‒ Teraz skoro już wszystko wyjaśniliśmy może skończymy to co zaczęliśmy? – zapytał, uśmiechając się przebiegle. Moje ciało było zmęczone i obolałe od bycia na nogach przez całą noc i nawet on wyglądał na zmęczonego i wyczerpanego. ‒ Z przyjemnością, ale nie spałam całą noc pracując z Jakem nad rachunkami klubu. Jadę na rezerwie i potrzebuję snu. Jego oczy rozszerzyły się. ‒ To znaczy, że nigdy nie wyszłaś z klubu? - Kiedy potrząsnęłam głową, jęknął. – Nie mogę uwierzyć, że nie pomyślałem o szukaniu ciebie w klubie. Założyłem, że wyszłaś, dlatego też z Ryley’em wróciliśmy do hotelu. Czekałem tutaj na ciebie od tego czasu. ‒ Jak się dostałeś do środka. ‒ Ryley zadzwonił do Ashleigh i ona wzięła kartę do twojego pokoju. Nie chciałem wyjść. Łóżko wyglądało niesamowicie wygodnie, gdy stałam tam, wpatrując się w nie. ‒ Czy ty w ogóle spałeś? Masz dzisiaj walkę, Tyler. Musisz odpocząć. Biorąc mnie za rękę, poprowadził do łóżka ściągając powoli moje ubrania. ‒ Och, wiem, że muszę i dlatego zamierzam spać tutaj z tobą. Z leniwym uśmieszkiem na twarzy odpiął jeansy i pozwolił opaść im na podłogę. Gdy z nich wychodził ściągnął przez głowę koszulkę i rzucił ją, zanim mnie podniósł w ramionach i położył na łóżku. ‒ Jak bardzo chciałbym cię wziąć tutaj i teraz, to wiem, że oboje musimy odpocząć przed dzisiejszą nocą. Poza tym wyglądasz jakbyś miała zemdleć.

98

Ziewając zawinęłam się w przykrycia a on trzymał mnie blisko… Jego ramiona zamknęły się na moim brzuchu, a jego ciało było dociśnięte do moich pleców. ‒ Tak, ale mam ci tyle do powiedzenia – wyszeptałam cicho. Ciepło jego ciała rozprzestrzeniało się poprzez każdą komórkę mojego i westchnęłam, odpływając szybko w świat snów. ‒ Możesz powiedzieć mi o tym wszystkim, kiedy się obudzisz. Nigdzie się nie wybieram.

I chłopcze, spodoba mu się to co miałam do powiedzenia.

99

Około siedem godzin później obudziłam się z twardym fiutem Tylera zakopującym się w mój tyłek. Po odgłosach jego ciężkiego oddechu przypuszczałam, że musiał spać, więc potarłam wzdłuż niego, żeby zobaczyć czy to go wybudzi. ‒ Jesteś całkowicie złą kobietą – burknął gorąco. – Zastanawiałem się, jak długo zajmie ci obudzenie się z moim fiutem naciskającym na ciebie. ‒ Więc nie spałeś? ‒ Nie, od jakiejś godziny czy coś około tego. Chciałem dać ci tyle czasu ile mogłem, zanim będziemy musieli wyruszyć na arenę. ‒ Jak dużo czasu mamy? – zapytałam, sięgając za siebie i masując jego fiuta. Jęknął i zakręcił biodrami. ‒ Niewystarczająco wiele na to, kochanie. Chciałem, żebyś wypoczęła na dzisiejszą noc. Dlaczego nie weźmiesz prysznica i się nie ubierzesz? Pobiegnę do domu i wezmę wszystko, czego potrzebuję, odkąd nie planowałem zostawać tutaj tak długo. ‒ Dobra – sapnęłam bez przekonania. – Zobaczymy się za jakiś czas. Pośpiesz się jednak, ponieważ naprawdę mam dla ciebie dobrą wiadomości. Przekrzywiając moją brodę w jego stronę pocałował mnie łagodnie, ale otworzyłam szerzej usta, gdy jego język mnie smakował. ‒ Wrócę tak szybko jak będę mógł i kiedy to zrobię chcę, żebyś była ubrana i gotowa do wyjścia. Upewnij się, że założysz spódnicę… Chcę spróbować więcej niż tylko twoich ust, gdy wrócę…

100

Już byłam mokra na samą myśl o tym. Uśmiechając się wręczyłam mu jedną z kart do pokoju, która leżała na komodzie. ‒ Więc idź. Będę gotowa, gdy wrócisz.

Miejmy nadzieję, że się pośpieszy, ponieważ moje ciało drżało na samą myśl o tym.

Gdy Tyler wyszedł wzięłam prysznic i się przygotowałam. W końcu zadzwoniłam do Ashleigh i Ryley’a i dałam im znać, że ze mną w porządku. Najwyraźniej Tyler już skontaktował się z Ryley’em i powiedział mu, że wróciłam. W rezultacie Ryley zadzwonił do Ashleigh i przekazał jej wiadomości. Moi przyjaciele wrócili bezpiecznie do Kalifornii, kiedy ja spędzałam jedną jeszcze noc w Mieście Grzechu. Jeszcze tylko jedna noc i to się skończy. Minęło jedynie czterdzieści pięć minut, kiedy drzwi do pokoju otworzyły się i wszedł Tyler, ubrany w jeansy i biała koszulkę polo z krótkim rękawkiem ze swoimi blond włosami w rozczochranych igłach. Gdy zamknął drzwi, podziwiałam jak jego opalone, wytatuowane ramiona napinają się z ruchem i momentalnie wilgoć wzrosła pomiędzy moimi nogami. Było coś w męskich ramionach, co mnie podniecało, zwłaszcza myśl o nich obejmujących moje ciało. Kiedy zauważył, że się gapię, przygryzł wargę i przeciągnął spojrzeniem po moim ciele. Zrobiłam tak jak powiedział i założyłam jeansową spodniczkę i zielony top bez rękawów oraz sandały na koturnie. Wydawało się, że mu się podoba i nawet bardziej, kiedy uniósł mnie za uda i rozszerzył moje nogi dookoła swojego pasa. ‒ Nie mamy za wiele czasu, ale nie ma cholernej mowy, że pójdę na tę walkę bez skosztowania cię. Wczoraj dostałem tylko małą próbkę ciebie i potrzebuję więcej.

101

Jego ręce podróżowały tam i z powrotem po moich udach, a gdy wyczuł moje stringi zepchnął je na bok i okrążał kciukiem moją łechtaczkę. ‒ Mmm… wygląda na to, że ktoś jest na mnie gotowy. Gdy położył mnie na łóżku, rozszerzyłam szeroko nogi tak, że mógł zobaczyć dokładnie, jaka mokra dla niego byłam. ‒ Co dokładnie zamierzasz ze mną zrobić? – zapytałam, spoglądając na zegarek. – Nie mamy dużo czasu. Mrugając do mnie, wspiął się na łóżko i jeszcze bardziej rozszerzył moje nogi. ‒ Nie, ale mamy wystarczająco. Powoli wszedł we mnie jednym swoim długim zwinnym palcem i pchnął całą drogę do środka, pocierając jednocześnie łechtaczkę kciukiem. Jęknęłam i wygięłam plecy w łuk krzycząc, kiedy dodał kolejny palec rozciągając mnie bardziej. Już zbliżałam się. ‒ Szybko się budujesz, kochanie – droczył się. – Mogę poczuć jak się zaciskasz dookoła mnie. Zamknęłam oczy i kiwnęłam głową. ‒ Jestem tak blisko. Jego głęboki chichot wibrował w moim ciele i nawet bardziej, kiedy zsunął się z łóżka i ustawił pomiędzy moimi nogami. Wdychał mnie, a jego ciepły oddech dmuchał w moją łechtaczkę. Zacisnęłam się jeszcze bardziej zwłaszcza, gdy jego mokry język wszedł we mnie głęboko. ‒ Tyler – jęknęłam. – Och mój Boże, to takie dobre. W kółko lizał i ssał mnie, dopóki nie mogłam już tego dłużej znieść. Im głębiej wchodził jego język, tym mocniej i szybciej rozwijało się moje uwolnienie. Tyler wiedział, że byłam blisko i zanim zdążyłam odpuścić, przytrzymał się moich ud i zakopał we mnie, obserwując mnie tymi rozpalonymi, szarymi oczami, gdy poddawałam się przyjemności. ‒ Tyler – zawołałam, kręcąc biodrami z uwolnieniem. Oddychając ciężko leżałam tam, gdy polizał mnie ostatni raz, drocząc się z moim pragnieniem. Kiedy zadrżałam od wstrząsów wtórnych, Tyler zachichotał i pomógł mi usiąść. ‒ Teraz jak było?

102

Zamknęłam oczy i przyłożyłam rękę do serca… biło poza kontrolą. ‒ Było cholernie niesamowicie. Jego fiut napinał się pod jeansami, ale zanim zdążyłam go dotknąć, złapał moje ręce i pomógł mi wstać z łóżka. ‒ Och, nie martw się o mnie, kochanie. Jak tylko powalę tyłek Paxtona Emersona, zabiorę cię do siebie do domu i będę pieprzył całą noc. I znów moje serce zaczęło bić szybciej. Jeżeli nie przestanie, nie będę mogła dać rady przez całą noc. Moja bielizna była kompletnie przemoczona, a orgazm, który właśnie mi dał, nie dotknął poziomu potrzeby, jaką odczuwałam w stosunku do niego. Nigdy w życiu nie chciałam być z kimś tak bardzo, że nie mogłam myśleć o niczym innym. Tyler był takim typem faceta, o którym śnisz i fantazjujesz… takim, którego większość kobiet nigdy nie odnajdywała. Jedynym problemem z nim było to, że nie można było go zatrzymać. Planowałam dzisiejszej nocy rozkoszować się nim i sprawić, żeby to trwało tak długo jak mogło. Ponieważ od jutra nigdy więcej nie będę go miała… ponownie. Gdy oboje doprowadziliśmy się do porządku nadszedł czas do wyjścia. ‒ O której masz jutro samolot? – zapytał. ‒ O jedenastej, dlaczego? Biorąc mnie za rękę wyciągnął mnie z sypialni w stronę drzwi. ‒ Chciałem się tylko upewnić, że dostarczę cię tam na czas. Mogę przywieźć cię tu rano, żebyś zabrała swoje rzeczy. Teraz musimy iść, żebyś mogła przekazać mi dobrą wiadomość. Skierowaliśmy się do wind i jak tylko weszliśmy do środka, objęłam rękami jego kark i uśmiechnęłam się w górę do niego. Nawet, jeżeli to było trochę smutne, że mój brat nie będzie już dłużej walczył, wiedziałam, że to będzie ekscytujące dla Tylera. Tyler wsunął ręce dookoła mojej tali i uniósł mnie całując delikatnie w usta. ‒ Powiedz mi co wiesz, Gabriello. Uśmiechając się znacząco powiedziałam. ‒ Co byś powiedział, gdybyś na koniec sezonu mógł zostać nowym mistrzem wagi ciężkiej? Marszcząc brwi odstawił mnie na ziemię i zacisnął usta.

103

‒ Powiedziałbym, że to byłoby cholernie fantastyczne, ale żeby to zrobić muszę pokonać twojego brata. Oboje wiemy, że jest lepszy ode mnie. ‒ Taa, cóż, jest lepszy od wszystkich. Zadzwonił do mnie dzisiaj rano i powiedział, że odchodzi na emeryturę. – Oczy Tylera rozszerzyły się w niedowierzaniu, sprawiając, że zachichotałam… chciał tytułu od tak dawna. Trzymając jego twarz w swoich rękach kiwnęłam głową i znów się roześmiałam, kiedy on tylko wpatrywał się we mnie w szoku. – To oznacza, mój drogi przyjacielu, że będziesz konkurował o tytuł. To jest twoja szansa. Winda zatrzymała się, i oczywiście, byłam zbyt przejęta przekazywaniem Tylerowi dobrych wiadomości, żeby nawet przejmować się tym kto wszedł. Niestety powinno obchodzić mnie to bardziej, ponieważ to był Kyle’a okropny głos, który przemówił zza nas. ‒ Proszę, proszę, nigdy nie sądziłem, że zobaczę dzień, w którym stary Reynolds usunie się z blasku świateł. To szkoda naprawdę, ponieważ wolałbym raczej skopać jego tyłek i wygrać z powrotem, zamiast tego żeby został mi przekazany. Nie mogłam zobaczyć go ponad ramieniem Tylera, ale kiedy Tyler odsunął się, zauważyłam Jaden, stojącą zaraz obok Kyle’a z sukowatym uśmieszkiem na twarzy.

Czy ci ludzie nigdy się nie nauczą? Nie wspominając o moim doświadczeniu w windach, które było kompletnie do dupy, odkąd przyjechałam do Las Vegas. Następnym razem

pójdę schodami. ‒ Nie zostanie ci przekazany – powiedziałam ostro, piorunując ich wzrokiem. – I tak, żebyście wiedzieli, nazwisko Reynolds nie zniknie z blasku reflektorów. Jaden warknęła, ale szelmowski uśmiech rozprzestrzenił się jej na twarzy ‒ Ach, więc siostrzyczka spróbuje swoich sił w prawdziwym świecie, co? ‒ Dokładnie – syknęłam – i brat będzie mnie trenował. – Spojrzałam na Jaden i uśmiechnęłam się szeroko. – Wygląda na to, że niedługo znów się zobaczymy. Na szczęście drzwi windy otworzyły się, zanim napięcie wydostało się spod kontroli. Jaden zwęziła oczy i warknęła, a potem wyszła jak burza, ale oczywiście Kyle musiał mieć ostatnie słowo. Oblizując usta, przeciągnął spojrzeniem przez moje ciało i podszedł bliżej. Tyler zablokował go, ale to nie powstrzymało Kyle’a od spojrzenia na mnie ponad ramieniem Tylera.

104

‒ Kiedy się znudzisz tym tutaj, wiesz gdzie mnie znaleźć – napomknął chytrze. – Kobieta jak ty potrzebuje mężczyzny, który za nią nadąży. ‒ Nie dzięki – powiedziałam ostro. – Spasuję. Mrugając wzruszył ramionami i wyszedł z windy. ‒ Jak chcesz. Wrócisz błagając wystarczająco szybko. – Potem zwrócił się do Tylera. – Powodzenia w ringu dzisiaj. Do czasu, gdy wyszliśmy z windy Tyler był tak wściekły, że jego ręce się trzęsły. ‒ Tak mi dopomóż, nie mogę się doczekać aż dostanę tego dupka na ringu. ‒ Wiem co masz na myśli. Jestem pewna, że Jaden ma takie same uczucia do mnie. Może następnym razem po prostu złamię jej rękę i skończę z tym. Na parkingu Tyler poprowadził mnie do swojego metaliczno niebieskiego Forda Raptora i pomógł wsiąść. Zanim zamknął drzwi, popatrzył na mnie ciekawskim spojrzeniem. ‒ Naprawdę zaczniesz walczyć czy tylko powiedziałaś to wszystko, żeby ich wkurzyć? ‒ Dlaczego? Nie sądzisz, że będę dobrym zawodnikiem? ‒ Nie, nie o to chodzi. Myślę, że będziesz cholernie niesamowita nie wspominając, że gorąca jak diabli na ringu. ‒ Więc o co chodzi? – zapytałam. Nonszalancko, wzruszył ramionami i położył rękę na moim udzie. ‒ Nie wiem… sądzę, że to, dlatego iż ludzie mogą się zmienić w tym sporcie. Jesteś idealna taka, jaka jesteś i nienawidziłbym patrzeć jak zmieniasz się w kogoś, kim nie jesteś. ‒ Jak ty – zripostowałam. – Jesteś trochę hipokrytą, prawda? Wydaje mi się, że pamiętam, iż również byłeś całkiem inny. ‒ Tak, ale nie mówimy o mnie. Nie obchodzą mnie różne rzeczy, ponieważ szczerze nie obchodzi mnie to, ale ty… tak. Nie chcę widzieć jak pogrążasz się na złej ścieżce. Powiedział, że nic go nie obchodzi, ale mogłam zobaczyć w jego oczach, że tak nie jest. Nie jest całkowicie stracony. Pewnego dnia znajdzie swoją drogę dokładnie tak jak mój brat i zmieni się z powrotem w Tylera, którego znałam. Na szczęście mój brat będzie trzymał mnie na właściwej drodze nie ważne co się stanie.

105

‒ Tyler nie musisz się o mnie martwić. Nic nie jest jeszcze ustalone. W tej chwili musisz skoncentrować się na swojej walce i wiedzy, że pewnego dnia będziesz nowym mistrzem wagi ciężkiej. Skup się na tym. Wzdychając uśmiechnął się bez przekonania i zamknął drzwi. Cokolwiek zdecyduję się zrobić z moim życiem, wiedziałam, że nie zamierzałam się zmieniać. Wiedziałam, kim byłam i skąd przyszłam… Pozostanę temu wierna.

106

‒ TYLER! TYLER! TYLER! Tłum wiwatował dla niego, gdy szedł na ring. Wszyscy go kochali, zwłaszcza kobiety, które sięgały, aby go dotknąć. Tyler też to kochał… Mogłam to zobaczyć w uśmieszku na jego twarzy. Nie można było stwierdzić jak wiele serc złamał przez ostatni rok, ale byłam całkiem pewna, że sporo. ‒ Uch-och – wtrącił Ryley szturchając mnie w bok. – Widziałem to spojrzenie wcześniej, mała. Przewróciłam oczami i też go dźgnęłam. ‒ Znamy się z Tylerem już od jakiegoś czasu, Ryley. Trochę ciężko uważać go tylko za kumpla do pieprzenia. Nie martw się jednak, wiem, na czym stoimy w tym układzie. ‒ Dobrze, tylko się upewniam. Jestem prawie pewien, że zarezerwowaliśmy ten sam lot powrotny, więc jeżeli jutro rano będziesz potrzebować mojego ramienia, żeby się wypłakać, będziesz mogła. – Puścił mi oczko i objął ramieniem. – Obiecuję, że nikomu nie powiem. Starając się na palcach zachichotałam i pocałowałam go w policzek. ‒ Kocham cię Ryley. Naprawdę nie wiem, co bym bez ciebie zrobiła. Ryley uścisnął mnie mocno przyciągając bliżej i pocałował w czubek głowy. ‒ Ja ciebie też, dziecinko. ‒ Gratuluje dzisiejszej wygranej. Byłeś niesamowity! Jeżeli ty i twój brat będziecie dalej wygrywać, będziecie walczyć ze sobą o tytuł.

Ding … ding … ding.

107

Walka się zaczęła. Ryley utrzymywał spojrzenie na Tylerze i Paxtonie na ringu okrążających się przed atakiem. ‒ To jest to na co nie czekam z utęsknieniem, Gabby. Jeżeli będziemy musieli walczyć ze sobą to wiem, że ktokolwiek wygra ten drugi będzie wściekły. A mamy już wystarczająco dość napięcia pomiędzy nami i tak. Ryley nie musiał tego mówić, ale wiedziałam, że odnosił się do zazdrości Camdena. Ryley łagodniej podchodził do tego, gdy chodziło o Camdena, ale Camden miał poważne skłonności do zazdrości i gniew, który można było wyczuć za każdym razem, gdy był w pobliżu. Wiedziałam, z czego to wszystko wynikało, ale miałam nadzieje, że z czasem, śmierć jego ojca będzie mu mniej ciążyć. Mogłam mieć tylko nadzieję, że może gdy minie jeszcze więcej czasu pozwoli bólowi odejść. Widziałam, że Ryley martwił się o brata, nawet, jeżeli tego nie przyznawał. ‒ Zmieni się, Ryley. Może zająć to kilak lat, ale pewnego dnia uświadomi sobie, że bycie wściekłym cały czas nie jest sposobem na życie. Kiedy jedyną reakcją Ryley’a było wzruszenie ramionami wiedziałam, że rozmowa o jego bracie była skończona. Dla niego bolesne było myślenie o przeszłości, więc nie naciskałam go. Zamiast tego skupiłam się na Tylerze i jego walce. Paxton Emerson był nieco wyższy niż Tyler… może pięć centymetrów… z pełnymi rękawami tatuaży na obu rękach. Tyler też miał tatuaże, ale tylko wzdłuż pleców i ramion i ledwie w dół rąk. Paxton jednakże był nimi pokryty. Wszyscy mówili na niego Pax, a zwłaszcza jego najlepszy przyjaciel, którym, tak się składa, był Kyle Andrews. Zawsze sądziłam, że Pax był uroczy ze swoimi morskimi oczami, ciemnymi włosami i wspaniale opalonym ciałem, ale kiedy dowiedziałam się, że przyjaźni się z Kylem to momentalnie zmieniło moje całe postrzeganie go. Kiedy zobaczył mnie w tłumie jego usta wygięły się w górę w małym uśmiechu i puścił mi oczko. W odpowiedzi pokazałam mu środkowy palec na co się roześmiał. Ryley pochylił się i wyszeptał mi do ucha. ‒ Czy jest coś o czym musisz mi powiedzieć? Co dzieje się pomiędzy tobą a Paxem? ‒ Ugh… nic o czym warto mówić.

108

Tyler również zauważył interakcję pomiędzy mną i Paxem. Warcząc zamachiwał się pięściami szybciej i mocniej niż kiedykolwiek widziałam. Paxton runął na ziemię jak ogromne drzewo, a Tyler rzucił się przenosząc walkę na podłogę i zakładając Paxtonowi klasyczne duszenie zza pleców2.– Ten chwyt powodował, że krew przestawała dopływać do mózgu, co z kolei sprawiało, że dana osoba mdlała. Paxtonowi, który był już i tak prawie znokautowany, nie zajęło długo odpłynięcie.

Ding … ding … ding. Walka się skończyła. Tyler arogancko przespacerował się dookoła ringu, gdy Paxton powoli podnosił się na nogi. Tyler syknął coś do niego i spojrzenie Paxtona natychmiast odnalazło moje. Och cholera, co on powiedział? Zgrzytając zębami Paxton spiorunował Tylera wzrokiem i spojrzał na mnie jeszcze raz, zanim wrócił do swojego narożnika, trzymając wysoko uniesioną głową. Szkoda,

że wybrał stronę Kyle’a. Kiedy spotkałam go miesiąc temu na imprezie

u Ryley’a był naprawdę miły, ale to był prawdopodobnie tylko jeden ze spisków Kyle’a, żeby się do mnie zbliżyć. Tak czy siak, to nie miało znaczenia. Musiałam trzymać się z daleka od każdego kto był powiązany z tym sukinsynem, Kylem. ‒ W porządku Gabby, zbieram się – powiedział podekscytowany Ryley. – Jest dzisiaj impreza i nie chcę się spóźnić. Nie dostałem właściwie szansy na to wczorajszej nocy, więc muszę nadrobić stracony czas. ‒ I czuję się z tego powodu okropnie. Powinnam była do ciebie zadzwonić i dać znać, że wszystko w porządku. – Po tym jak uciekłam, nie pomyślałam nawet, że martwiłby się tak bardzo. – Więc idź i baw się dobrze! Zobaczymy się rano. ‒ Ty też, Gabby. Uśmiechnął się i puścił mi oczko, wymaszerowując i flirtując po drodze z kilkoma ringowymi dziewczynami, po czym zniknął w tłumie.

2

Rear Naked Choke – Klasyczne duszenie zza pleców.

109

‒ I zwycięzcą przez TKO3 – jest… TYLER ‘GROZA’ RUUSSHHHIIINNNNGG! Klaszcząc w dłonie krzyczałam i gwizdałam dla Tylera, gdy jego ręka została uniesiona w górę w geście zwycięstwa. Spojrzał w dół na mnie i uśmiechnął się, a potem zeskoczył z ringu i podszedł do mnie. Jego ciało lśniło od potu. ‒ Czas się zbierać, kochanie. Mam nadzieję, że jesteś na to gotowa. Och, byłam. ‒ Hej, Ty jesteśmy umówieni na noc? – zapytał jego agent, dołączając do nas. Spotkałam go wcześniej na jednej z innych walk… nazywał się Todd Winfield. Był starszy, prawdopodobnie ledwo co po trzydziestce, ubrany w czarną koszulkę MMA Pride i jeansy, a jego czarne włosy były nażelowane i ułożone w kolce. Tyler potrząsnął głową. ‒ Nie dzisiaj, człowieku. Zrobiłem inne plany. Unosząc brwi Todd szybko spojrzał w moją stronę i wrócił do Tylera. ‒ Um… w porządku, ale to twój pogrzeb. Mam nadzieję, że wiesz, w co się pakujesz. Prychnęłam, ale Tyler uszczypnął mnie dyskretnie w bok i potrzasnął na mnie głową, żebym była cicho. ‒ To nie tak – obiecał Tyler. – Naprawdę mam inne plany. W następny weekend jestem jednak cały twój. Todd wypuścił westchniecie z ulgi. ‒ Dzięki Bogu. Ostatniej rzeczy jakiej potrzebujesz to brać się za łby z jej bratem. ‒ Nie martw się, to się nie stanie – zapewnił go. Zadowolony z jego odpowiedzi Todd klepnął Tylera w plecy i wyszedł z areny z telefonem przyklejonym do ucha. Mogłam sobie tylko wyobrazić, co robiliby, gdyby nie było mnie w pobliżu… Zdecydowanie nie chciałam wiedzieć tego byłam pewna.

3

TKO – technical knockout – nokaut techniczny.

110

Kiedy weszliśmy do pokoju Tylera, szybko zarzucił na siebie jedną z czarno czerwonych koszulek sponsorów i poprowadził mnie na parking, żebyśmy mogli wyruszyć w drogę. Wciąż był spocony po walce, ale myślałam, że to było seksowne. Jazda do jego domu nie trwała długo i moje oczy rozszerzyły się, gdy podjechaliśmy na podjazd. Kiedyś mieszkał w małym mieszkaniu, ale teraz żył w wielkim domu w stylu wiktoriańskim z białymi kamiennymi kolumnami z przodu. Przebył długą drogę przez ostatni rok. ‒ Więc, o co chodzi z tobą i Paxem? – zapytał. Kiedy obrócił się, żeby na mnie spojrzeć, wzruszyłam ramionami. ‒ Nic, naprawdę. Spotkaliśmy się na imprezie u Ryley’a, po tym jak wyszedłeś a Ashleigh poszła po drinki. Był całkiem fajny, dopóki nie dowiedziałam się, że przyjaźni się z Kylem. Jego palce ścisnęły kierownicę, a szczeka się zacisnęła. ‒ I to wszystko? ‒ Mniej więcej. Nie rozmawiałam z nim od tamtego czasu. Chociaż chcę wiedzieć, co powiedziałeś mu na ringu. Po tym jak walka się skończyła widziałam cię… co mu powiedziałeś? Zamiast mi

odpowiedzieć, otworzył drzwi

i wysiadł. Zrobiłam

to samo

i podążyłam za nim w górę na przód domu. Gdy otworzył drzwi i wszedł do środka, włączył światła i dom ożył. ‒ Tyler, zamierzasz mi odpowiedzieć? – zapytałam. Odkładając klucze westchnął i zwrócił do mnie twarz.

111

‒ Okej, powiedziałem mu, żeby trzymał się od ciebie, do cholery, z daleka, Gabby. Możesz myśleć, że jest miły, ale jeżeli przyjaźni się z tym skurwysynem Kylem to wiesz, że oni tylko będą z tobą zadzierać. ‒ Mogę sama o siebie zadbać, Tyler – wyjaśniłam, zwężając oczy. – Powinieneś już to wiedzieć. ‒ Wiem. Chcę po prostu, żebyś była ostrożna. Wystarczająco złe było oglądanie Ryley’a całego na tobie, ostatniej rzeczy jakiej chcę to zobaczyć, jak inny koleś wykonuje swój ruch. W tej chwili nie mogłam się powstrzymać… i roześmiałam się. Śmiałam się tak mocno, że zgięłam się w pół i parskałam. ‒ Co do cholery jest takie zabawne? – zapytał, marszcząc brwi. Łzy spływały po moich policzkach i otarłam je wierzchem dłoni. ‒ Ty jesteś – zachichotałam. – Jesteś zazdrosny! Kocham to. To dowodziło, że przynajmniej zależało mu chociaż trochę. Tyler zwęził rozgrzane spojrzenie i podszedł do mnie, strzelając kłykciami. ‒ Więc myślisz, że będąc zazdrosnym, jestem zabawny? Oblizując usta uśmiechnęłam się i kiwnęłam głową, robiąc kilka kroków w tył. ‒ Ależ tak, sądzę, że to jest zabawne. To pokazuje, że ci zależy. To wszystko czego chciałam. Wojownik we mnie wiedział, że w każdej chwili zamierzał zaatakować. Mogłam zobaczyć napięcie jego mięśni, sposób, w jaki jego sylwetka zesztywniała i wiedziałam, że zaraz wyskoczy do przodu. ‒ Chcesz wiedzieć, czego ja chcę? – zapytał szorstko, przeciągając spojrzeniem wzdłuż mojego ciała. ‒ Już wiem, czego chcesz, ale najpierw… musisz mnie złapać. Nie mogłam pozwolić, żeby dostał mnie tak łatwo. Jego spojrzenie pociemniało a ciało urosło podekscytowane pogonią. ‒ Cóż, zatem niech gra się rozpocznie. Pogoń się rozpoczęła.

112

Nie miałam pojęcia, gdzie zmierzałam, ale biegłam do schodów i kierując się tam przeskoczyłam przez kanapę. Lata spędzone na stadionie przeskakując przez płotki zdecydowanie się opłaciły. Tyler był szybki, ale był dużym facetem i nie mógł poruszać się tak szybko jak ja. Przemknęłam przez klatkę schodową i skierowałam się w górę po schodach. Biorąc po cztery stopnie na raz wbiegłam za róg i zniknęłam w jednej z sypialni. Szybko położyłam się na podłodze za łóżkiem, starając się z całych sił powstrzymać śmiech, gdy obserwowałam jego stopy przechodzące obok pokoju i dalej w głąb korytarza. Zostałam na podłodze jeszcze kilka sekund, dopóki nie usłyszałam jak poszedł dalej. Ostrożnie i po cichu wstałam i na palcach podeszłam do drzwi, słuchając jak przeszukiwał inny pokój dwoje drzwi dalej. Tak szybko, jak mogłam, wystartowałam do schodów. ‒ Nie sądzę kochanie – zwołał zza mnie. Roześmiałam się, ponieważ wiedziałam, że nie złapie mnie, bo wciąż był na górze. Jednakże jak tylko skierowałam się w stronę tylnych drzwi, usłyszałam głośny huk za mną. Umięśniony zestaw ramion złapał mnie dookoła tali i pociągnął na podłogę, sprawiając, że się przetoczyliśmy. Oddychając ciężko z uśmieszkiem na twarzy, Tyler przyszpilił mnie pod swoim ciałem, siedząc na mnie okrakiem, przytrzymując mnie rękami za nadgarstki. ‒ Kiedy pomyślałaś, że mogłabyś ode mnie uciec? – zapytał przebiegle. ‒ Jak dostałeś się na dół tak szybko? – Jedyny sposób, w jaki mógł dostać się do mnie to zeskoczenie ponad balustradą z drugiego piętra. Co do cholery? Z szeroko otwartymi oczami spojrzałam w górę na drugie piętro a potem znów na niego. ‒ Naprawdę zeskoczyłeś tutaj? Mogłeś połamać sobie nogi!

113

Nonszalancko wzruszył ramionami i potrzasnął głową. ‒ Robiłem to mnóstwo razy. Nie mogłem pozwolić ci uciec, prawda? ‒ Może na chwilę – droczyłam się. – Pościg jest dość zabawny, nie sądzisz? Jego szare oczy zatliły się i ściemniały, i mogłam poczuć nutę podekscytowania z dreszczyku pościgu. Podobało mu się to, tak samo jak mnie bycie gonioną. ‒ To jest zabawne, kochanie, ale… Rozszerzając moje nogi kolanem pchnął we mnie biodrami, sprawiając, że wybrzuszenie w jego spodniach docisnęło się boleśnie do mojej łechtaczki. ‒ Ale co? – zapytałam bez tchu. Puścił moje nadgarstki i przesunął palcami wzdłuż mojej szyi, boku piersi, brzuchu, a potem pod moją spódnicę pomiędzy moimi nogami. Tylko stringi oddzielały mnie od ciepła jego ręki. ‒ Pragnąłem cię od tak dawna, przedłużanie tego przez zmuszanie mnie, żebym cię gonił tylko pogorszy sprawy. Nie byłem w stanie myśleć o niczym innym. Zanim mógł wślizgnąć we mnie palce, zatrzymałam go ręką na nadgarstku. ‒ Więc powiedz mi, że ci zależy. Nie chcę być taka jak inne dziewczyny. Chcę wiedzieć, że jestem jedyną w twoich myślach. ‒ Wiesz, że jesteś Gabriello. Z innymi nie chcę znać ich imion czy wiedzieć, kim są. Z tobą jest inaczej. Przyznaję, że nie podoba mi się, gdy inni faceci na ciebie patrzą czy cię dotykają, ale to nie zmieni faktu, że po dzisiejszej nocy ruszymy naszymi oddzielnymi drogami. Nic z tego nie będzie. ‒ A co, kiedy nasze ścieżki znów się przetną? – zapytałam chytrze, przygryzając wargę. – Czy będziesz po prostu udawał, że nic się nigdy nie wydarzyło? ‒ Nie powiedziałem tak. To niekoniecznie musi się skończyć. Jesteśmy upoważnieni do naszego sekretu, prawda? Puszczając jego nadgarstki kiwnęłam głową i rozsunęłam nogi jeszcze bardziej. ‒ Tak, jesteśmy – wyszeptałam. – Więc jeśli wróciłabym do Las Vegas zrobilibyśmy to ponownie? Spędziłbyś ze mną weekend? Pochylając się przygryzł moją dolną wargę zębami i zassał w tym samym czasie, gdy pchnął we mnie swoje palce. Jęknęłam i wygięłam plecy w łuk pragnąc, żeby jego ręce były na całym moim ciele. Pożądałam jego dotyku, drżałam o niego.

114

‒ Jeżeli wrócisz do Vegas i będziesz mnie chciała – warknął nisko – będziesz moja i tylko moja. – Wycałował całą drogę w dół od mojej szyi do piersi, przygryzając je przez materiał koszulki. – To będzie nasz sekret. Po prostu muszę upewnić się, że będziesz chciała wrócić. Nie musiał się o to martwić. Mógł pieprzyć mnie na podłodze i zawsze wróciłabym z powrotem, ale nie to miał na myśli. Powoli wyciągnął palce porywając mnie w ramiona, wkładając ręce pod moje nogi i wstał. Trzymałam się go mocno za kark i trąciłam nosem jego szyję, wdychając jego zapach. Od tak dawna marzyłam o dostaniu się blisko niego… i teraz go miałam. Po prostu potrzebowałam odwagi, żeby zostawić go rano. ‒ Gdzie idziemy? – zapytałam. Chichocząc zaczął iść w górę po schodach i trzymał mnie mocniej, umieszczając swoje ręce na mojej rozgrzanej skórze. ‒ Nie będę pieprzył cię na podłodze, Gabriello. Tak bardzo jak cię pragnę, mam chociaż trochę więcej przyzwoitości niż to. ‒ Jak wiele kobiet pieprzyłeś w swoim łóżku, mogę spytać? ‒ Żadnej – odpowiedział szczerze. – Jeżeli nie chcesz znać imion kobiet, które pieprzysz to ostatnią rzeczą, jakiej chcesz, jest zapraszanie ich do swojego domu. Przynajmniej był szczery. ‒ Och łał, więc jesteś gorszy niż bliźniaki. Nie uwierzyłam w to, gdy Ryley mi powiedział. ‒ Taa, cóż, prawdopodobnie próbował cię ode mnie odstraszyć. Jeżeli bylibyśmy mądrzy nie robilibyśmy tego – przyznał ze smutkiem. To mogła być prawda, ale nie chciałam myśleć o konsekwencjach. Chciałam tylko tej chwili. Gdy doszliśmy na górę, niósł mnie przez korytarz aż do ostatnich drzwi po prawej. Nie mogłam zobaczyć jeszcze wnętrza, ale wiedziałam, że to jego sypialnia po zapachu jego wody kolońskiej. W połowie oczekiwałam, że jego pokój będzie miał plakaty MMA na ścianach, niepościelone łóżko i ubrania porozrzucane na podłodze. Nic takiego jednak tam nie było.

115

Tyler ułożył mnie na idealnie zaścielonym łóżku i wyszedł z pokoju nie mówiąc gdzie się wybiera. Jego pokój był ciemny i tylko światło księżyca wpadało przez okno obok królewskich rozmiarów łóżka. Ściany były pomalowane na ciemny kolor, nie czarny, ale może ciemnoszary z kontrastującymi czarno białymi obrazami. To było takie niepodobne do tego, co sobie wyobrażałam. ‒ Dlaczego wyglądasz na zszokowaną? – zapytał Tyler, gdy wszedł z powrotem do pokoju. W rękach miał trzy duże świece i postawił je na komodzie, a potem zaczął zapalać oświetlając pokój miękkim, złotym blaskiem. ‒ Nie wiem. Myślę, że to, dlatego iż nie spodziewałam się, że taki będziesz – wyznałam. Kochałam światło świec, sposób w jakiś sprawiało, że wszystko było zmysłowe i miękkie. Mój wojownik nie był miękki czy zmysłowy na zewnątrz, ale wiedza, że miał to w sobie ukryte pod jego twardą powłoką niestety sprawiła, że zakochiwałam się w nim jeszcze bardziej. Zdecydowanie upewniał się, że będę chciała wrócić. W pewnym sensie byłoby lepiej, gdyby po prostu pieprzył mnie na podłodze, ponieważ to było wszystko, czego oczekiwałam… po prostu ostrej, pierwotnej zabawy… nie iluzji czegoś więcej. Po tym jak zapalił ostatnią świecę, ściągnął koszulkę przez głowę i pozwolił jej opaść na podłogę, stale utrzymując na mnie spojrzenie. ‒ Nie jestem taki Gabriello. To tylko dla ciebie. Po tym jak jutro wyjedziesz, wrócę prosto do bycia sobą. Świat nie zatrzyma się dla nas. Wiemy oboje, że zasługujesz na coś lepszego. – Wchodząc na łóżko, przyczołgał się do mnie i uniósł nad moim ciałem. – Jesteś pewna, że chcesz znowu do mnie wrócić? – zapytał, wsuwając rękę pod moją koszulkę. ‒ Jeszcze nie wiem. Noc się jeszcze nie skończyła, ale zobaczymy. – Droczyłam się, przygryzając wargę. Chichocząc ściągnął mi koszulkę przez głowę i rzucił ją na podłogę. Jego oczy pociemniały, gdy przesuwał je po moim nagim ciele. Jego skóra była gorąca, gdy podążał swoimi rękami przez moje piersi do brzucha i z powrotem, masując mnie.

116

Moje piersi nie były duże w żaden sposób, ale pasowały idealnie do jego rąk, gdy ściskał je i rolował moje sutki. Za każdym razem, gdy szczypał sutek dreszcz z tego szedł prosto do mojej łechtaczki… mogłabym naprawdę dojść tylko od tego. Jedną ręką sięgnął za moje plecy i odpiął biustonosz, delikatnie ściągając ramiączka z ramion i obnażając moje piersi, gdy rzucił go na podłogę. W sekundzie, w której pochylił swoją głowę, wiedziałam, że to stracę. I to, że rozszerzył jeszcze bardziej moje nogi, żeby jego biodra mogły ocierać się o mnie wcale nie pomagało. To sprawiało, że moja łechtaczka bolała z potrzeby jeszcze bardziej, czując jego twardego fiuta pchającego tak boleśnie blisko. Gdy jego usta zamknęły się na moim sutku mój orgazm zaczął się nasilać w powolnym, dręczącym tempie, a każdy ruch jego ust przybliżał mnie centymetr bliżej. Uderzył mocniej biodrami, ssąc i przygryzając w tym samym czasie, dopóki nie zawołam, krzycząc jego imię. ‒ Och mój Boże, Tyler. Owinęłam nogi dookoła jego pasa i pchnęłam w niego biodrami, sprawiając, że mój orgazm obudził się do życia. Tyler jęknął, gdy jechałam na fali za falą swojego uwolnienia, jęcząc z czystej ekstazy, dopóki nie opadała. Oddychałam ciężko z zamkniętymi oczami, ale jego chichot przywrócił mnie z powrotem. ‒ Jesteś tak cholernie seksowna, kiedy dochodzisz – wyszeptał gorąco. ‒ A co z tobą? Nie miałam jeszcze przyjemność doprowadzenia cię do tego punktu. ‒ Wszystko w swoim czasie, kochanie. Odpinając moją spódnicę przeciągnął ją przez moje ciało… razem ze stringami… a potem usiadł, żeby mógł zsunąć swoje szorty i bokserki. Nie będę kłamała moje oczy rozszerzyły się lekko na jego widok, dużego i grubego pomiędzy jego nogami. Moja łechtaczka zapulsowała i mogłam już poczuć rosnącą wilgoć pomiędzy nogami. Jasna cholera, chciałam pieprzyć go tak cholernie mocno. Oblizując usta znów uniósł się nade mną i przybliżył swoje usta do moich. Otworzyłam je chętnie i pozwoliłam mu się skosztować, ciesząc się uczuciem jego ust na mnie i sposobem w jaki jęczał głęboko w piersi. Czubek jego fiuta otarł się o moje wejście i momentalnie się spięłam, podenerwowana i jednocześnie podekscytowana,

117

żeby poczuć go w sobie. Zamiast pchnąć do przodu, wycofał się od moich ust i spojrzał na mnie poważnie. ‒ Jesteś na czymś, jak na przykład tabletki antykoncepcyjne? Oddychając ciężko, kiwnęłam głową. Ulga obmyła jego twarz i byłam całkiem pewna, że to, dlatego iż Ryley powiedział mu o panice związanej z dzieckiem. Potarł swoim fiutem w górę i w dół mojej łechtaczki i wszedł we mnie… tylko na centymetr. Chciałam, żeby wszedł dalej, ale zatrzymał się sprawdzając moją reakcję. ‒ Jesteś pewna, że tego chcesz? ‒ Tak – wyszeptałam, obejmując go nogami w pasie. – Kochaj się ze mną Tyler. Nawet jeżeli to tylko iluzja, tego właśnie chcę. Utrzymywał na mnie spojrzenie, gdy wchodził we mnie i syknęłam lekko z bólu, ale powoli zaczął znikać wraz z jego łagodnymi pchnięciami. ‒ W porządku? ‒ Och tak – odpowiedziałam bez tchu. – Bardziej niż w porządku. Nie zatrzymuj się. ‒ Nie planuję, kochanie. Pchał teraz odrobinę mocniej, gdy przywykłam do niego i uniósł ręce do mojej twarzy, trzymając mnie w miejscu i całując mocno i głęboko. Byliśmy połączeni na więcej sposobów niż jeden, i na ten moment to było wystarczające… był mój, a ja była jego. Kiedy jego usta odnalazły mojej sutki nie było mowy, żebym się powstrzymała… napięcie ponownie zaczęło się budować. Tyler zachichotał i ssał mocniej. ‒ Kocham to, że mogę ssać tylko twoje cycki i to doprowadzi cię do orgazmu. Zadrżałam i zacisnęłam się na nim. Byłam tak blisko. ‒ To moja słabość – wyszeptałam ochryple. Jęcząc pchał mocniej i opadł w dół zakopując swoje zęby w mojej skórze, gdy śledził językiem mój opuchnięty sutek. Mogłam poczuć jak pulsuje i szarpie się pomiędzy moimi nogami zbliżając się również do swojego uwolnienia. Chciałam powstrzymywać się tak długo jak mogłam, rozkoszować się ekscytacją budowania, ale nadchodziło to za szybko. Nie było zwalniania z nim.

118

‒ Tyler – błagałam, zaciskając ręce w pięści w jego miękkich blond włosach. – Nie wytrzymam już dłużej. ‒ Ja też nie – warknął. – Dojdę tak cholernie mocno w tobie. Pchnął

jeszcze

kilka

razy

i

dźwięk

jego

pierwotnego

a

jednak

usatysfakcjonowanego jęku wysłał mnie za krawędź. Łapiąc moje włosy w pięści trzymał mnie pewnie, a mój orgazm potęgował się i gdy drżałam dookoła niego, uwolnił się we mnie… wypełniając mnie. Oddychając ciężko uniósł się na łokciach i spojrzał na mnie w dół z uśmieszkiem na twarzy. ‒ Jasna cholera, to było niesamowite. ‒ Tak, sam też byłeś całkiem niezły – droczyłam się, cwaniacko puszczając mu oczko. Tyler odgarnął mi włosy z twarzy i pocałował delikatnie w usta. ‒ Chcesz wziąć ze mną prysznic? Wciąż był we mnie i wiedziałam, że kiedy wyjdzie to będzie bałagan. ‒ Tak – odpowiedziałam, kiwając głową. – Chciałabym. Tyler zszedł ostrożnie z łóżka i pomaszerował do łazienki zapalając światło. To tymczasowo mnie oślepiło, ale dało mi też lepszy widok na jego błyszczące, opalone ciało. Był idealny, jego ciało było uosobieniem seksualnych pragnień i fantazji. ‒ Idziesz, kochanie? – zapytał, zerkając na mnie z zabawnym wyrazem twarzy. Szybko wyskoczyłam z łóżka i dołączyłam do niego w łazience. ‒ Przepraszam, tak jakby zostałam rozproszona. Nie łatwo jest być w tym samym pokoju co ty i nie zdezorientować się przez to wszystko – powiedziałam, machając ręką wzdłuż jego ciała. ‒ To samo tyczy się ciebie, Gabriello. Nie masz pojęcia jak wielu zawodnikom staje za każdym razem, gdy jesteś w pobliżu. ‒ Naprawdę? – sapnęłam. Otwierając drzwi do kabiny wziął mnie za rękę i pomógł wejść do środka. ‒ Tak, naprawdę. To wkurzało mnie za każdym razem, gdy któryś z nich mówił coś o tobie. Uśmiechając się odchyliłam głowę pod ciepłą, parującą wodę i pozwoliłam kaskadzie spłynąć po moim ciele, oczyszczając mnie.

119

‒ Zastanawiam się czy wciąż będą tak uważać, jeżeli zacznę walczyć – powiedziałam z ciekawością. – Jestem kobieca, ale wiesz, że mam dzikie, gwałtowne skłonności. Po prostu nie chcę, żeby ludzie patrzyli na mnie inaczej. Tyler złapał mydło i namydlił mnie zaczynając od ramion i wypracowując sobie drogę w dół. ‒ Jeżeli cokolwiek, to sprawisz, że faceci jeszcze bardziej oszaleją. Obserwowanie jak walczyłaś z Jaden i sposobu, w jakie twoje ciało się poruszało, było cholerną torturą. Byłaś tam gorąca. Gdy skończył mnie myć wzięłam od niego mydło i zaczęłam odwzajemniać przysługę. ‒ Więc, wciąż uważasz mnie za seksowną, co? Kiedy doszłam do jego nóg uklękłam i obserwowałam jak jego fiut drgnął momentalnie, gdy go dotknęłam. ‒ A jak myślisz, Gabriello? Przygryzając wargę, dokończyłam mycie jego nóg i pozwoliłam zmyć gorącej, parującej wodzie mydło. Jego fiut rósł powoli z każdą mijającą sekunda i nawet, jeżeli byłam trochę obolała, wiedziałam, że to nie było wystarczające. Chciałam poczuć ból, wrócić do domu i odczuwać ból pomiędzy nogami przez dni po wyjeździe. Nie wiedziałam jak długo to potrwa, zanim znów go zobaczę, ale wiedziałam, że chciałam mieć przypomnienie tego tak długo jak mogłam. Wciąż na kolanach owinęłam ręce wokoło jego fiuta i obniżyłam usta na czubek. Tyler opadł na ścianę i jęknął, momentalnie robiąc się twardym w moich ustach. W górę i w dół pompowałam jego fiuta i ssałam tak mocno jak mogłam z głową w dole na jego długości. Nie mogłam zmieścić go całego do ust, ale wzięłam go tak głęboko jak mogłam, zarabiając tym zduszony krzyk. Obiema rękami złapał w pięść moje włosy i trzymał mocno, gdy lizałam i ssałam go, ciesząc się sposobem w jaki drżał. Chciałam doprowadzić go do końca, ale uniósł mnie w górę za ręce i rozciągnął na ścianie kabiny, zamykając swoje usta na moich. To było, ostre, pierwotne… i twarde. Wszystko w nim było dzikie i twarde. Nie wiedziałam jak jeszcze to wyjaśnić. Mogłeś patrzeć na niego takiego wysokiego i zwierzęcego, samca alfa. Brał czego co chciał i nie pytał o pozwolenie. Chciał mnie i brał mnie. Z całkowitą pewnością nie narzekałam.

120

Obracając mnie uniósł mnie za biodra i krzyknęłam, gdy wbił we mnie swojego fiuta. ‒ Jasna cholera, jesteś tak cholernie ciasna - wychrypiał. Sięgnął do przodu i złapał mocno moją pierś a drugą rękę przesunął do mojej łechtaczki, torturując mnie szybkimi okręgami. Nigdy nie uprawiałam seksu pod prysznicem, i wypełniał jedną z moich najbardziej erotycznych fantazji. Przesuwanie się po ścianie i posiadanie go za sobą, penetrującego mnie głęboko w ten pierwotny sposób samców alfa było odurzająco gorące. Zanim mój orgazm mógł osiągnąć szczyt, Tyler wyszedł ze mnie i ponownie obrócił, unosząc mnie znów na swojego fiuta. Tym razem byliśmy do siebie twarzami, a jego spojrzenie było pociemniałe i pełne potrzeby. Trzymał mnie mocno przy ścianie i pchał tak głęboko, że krzyczałam z przyjemnego bólu. Obniżając usta do mojej szyi wycałował całą drogę aż do obojczyka i ugryzł mnie mocno, gdy zacisnęłam się dookoła niego i pozwoliłam orgazmowi eksplodować na zewnątrz. ‒ Kurwa – warknął, trzymając mnie mocniej. Pchnął we mnie jeszcze kilak razy, zanim poczułam jego ciepłe uwolnienie rozlewające się wewnątrz mnie. Wszystko w nim było potężne, nawet poziom jego orgazmu. Jeżeli nie byłabym na tabletkach, jeden raz z nim mógł zdecydowanie być doświadczeniem tworzącym dziecko. Uśmiechając się od ucha do ucha Tyler uniósł mnie w górę, zdejmując ze swojego fiuta i postawił na ziemi łapiąc za mydło. No to zaczynamy ponownie…

121

Kiedy nasza prysznicowa eskapada dobiegła końca byłam wyczerpana i gotowa do snu. Nawet Tyler wyglądał na zmęczonego, gdy położyliśmy się w jego łóżku twarzami do siebie. Zakreślałam kółka na jego dłoni i słuchałam jego oddechów, moje serce bolało, ponieważ za kilka krótkich godzin będę wychodzić… nasz czas będzie niczym więcej jak wspomnieniem. ‒ Wiesz, że nie możesz żyć jak kobieciarz przez wieczność, Tyler – wyszeptałam miękko. Zachichotał. ‒ Nie, ale z pewnością mogę próbować. ‒ Pewnego dnia znajdziesz kogoś, kto sprawi, że zakwestionujesz wszystko. Mój brat zmienił się i teraz spójrz na niego. Jest młody, jest świeżo upieczonym ojcem i ma żonę, za którą oddałby wszystko. ‒ Tak, ale nie wszyscy z nas znajdują tego rodzaju miłość, Gabriello. Niektórzy ludzie nie mają takiego szczęścia. Jego oczy robiły się ciężkie, więc pochyliłam się i pocałowałam go łagodnie w usta. To był ostatni raz, gdy widziałam te sztormowo szare oczy… a przynajmniej na tę chwilę. ‒ Masz rację – wyszeptałam, głaszcząc go po policzku – ale zawsze możemy mieć nadzieję. Obserwowałam jak odpływał w sen i leżałam tam przez kilka godzin, ciesząc się uczuciem jego ramion obejmujących mnie. Kilka razy przebudził się i uśmiechnął do mnie leniwie, po czym znów zasypiał, ale gdy już wiedziałam, że zasnął głęboko wymknęłam się z łóżka i po ciuchu założyłam z powrotem ubrania. Ryley pewnie mnie zabije, ale nie chciałam brać taksówki we wczesnych godzinach porannych sama… i tak był mi dłużny.

122

Ja: Ryley, proszę przyjedź po mnie do domu Tylera. Wyciszyłam telefon pozostawiając jedynie wibracje tak, żeby nie obudzić Tylera. Około pięciu minut później odpisał. Ryley: Wszystko w porządku? Ja: Tak, w porządku. Mieliśmy dobrą noc. Po prostu chcę wyjść, zanim sprawy staną się trudne. Ryley: O cholera, maleńka. Wiem, co to oznacza. Będę tam za kwadrans. Ja: Dziękuję. <3 Piętnaście minut… idealnie. To dawało mi wystarczająco dużo czasu na napisanie listu i zebranie się. Usiadłam za biurkiem Tylera, złapałam kartkę papieru z drukarki i długopis z szuflady. Nie chciałam zostawiać go w środku nocy, ale im dłużej bym z nim została tym bardziej czułam, że narażałam i tak już swoje cierpiące serce. Biorąc głęboki oddech przyłożyłam długopis do papieru i napisałam swoje pożegnanie.

Drogi Tylerze, Przepraszam, że wyszłam w ten sposób, ale nie wiedziałam, co jeszcze zrobić. Mój czas z tobą był niesamowity i nie chciałam zepsuć tego przez przechodzenie przez niezręczne pożegnanie rano. Nie tak, że byłoby dziwnie, ale chciałam odejść ze wspomnieniem o niezapomnianym weekendzie, jaki mieliśmy. Jak bardzo chciałabym temu zaprzeczyć, wiedziałam, że trudno byłoby trzymać moje uczucia do ciebie, jako nic więcej jak tylko przyjaciela. Ciężko się w tobie nie zakochać. Przyznałabym, że jestem tego ofiarą. Zawsze będziesz dla mnie wyjątkową osobą i zawszę będę tutaj dla ciebie. Nawet, jeśli zdecydujemy się zignorować ten weekend jako odległe wspomnienie. Mam nadzieję, że tak nie będzie, ponieważ cieszyłam się czasem z tobą… byciem w twoich ramionach. Dbaj o siebie, Tyler. Więc będziesz walczył o tytuł mistrza wagi ciężkiej i sprawisz, że twoje marzenia się spełnią. Nie mogę się doczekać, aż to zobaczę. Do następnego razu… Uwielbiająca na zawsze, Gabriella

123

124