Jaci Burton - Play by Play 07 - Melting The Ice

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

1

Życie początkującej projektantki mody, Caroliny Preston, wreszcie zaczyna się układać. Zaledwie miesiące przed wypuszczeniem własnej linii odzieżowej, Carolina chce wykorzystać trochę rozgłosu. Wtedy jej brat sugeruje swojego najlepszego przyjaciela na modela, zawodnika hokeja, Drew Hogana.

Carolina i Drew

mają już historię – gorącą – która wydarzyła się w college'u.

Niezapomnianą dla Caroliny, ale dla Drew będącą tylko kolejnym jednorazowym strzałem. Tym razem jednak jest inaczej. Jego idealne ciało będzie użyte tylko w profesjonalnym celu. Tym razem to ona może wykorzystać jego. Drew jest za. Czekał na taki rozgłos. Plus, to może dać mu szansę udowodnienia Carolinie, że się zmienił. Gdyby tylko mógł ocieplić jej uczucia, przekonać ją, aby opuściła swoje osłony i wpuściła go tylko jeszcze jeden raz ...

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

2

Dla tych, którzy znaleźli miłość w najdziwniejszych miejscach, ludzi, którzy są diametralnie różni pod względem zawodu i zainteresowań, i wierzą, że szczęśliwe zakończenie przychodzi po znalezieniu wspólnego języka.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

3

Rozdział 1

OŁÓWEK Caroliny Preston sunął po papierze niczym postać olimpijskiego łyżwiarza wykonującego arabeskę. Lekkie, proste łuki nie ukazywały kryjącego się za pracą wysiłku, z jakim tworzyła swoją sztukę, to wszystko było w jej głowie. Ale wkrótce pojawiły się eleganckie linie, kształty tworzone na pustym papierze, to co wizualizowała stało się zwiewnym, jedwabnym topem bez rękawów, a następnie cekinową mini. Dodała przyciętą skórzaną kurtkę, aby zmieszać ciężkość z miękkością, naszkicowała zabójczo wysokie obcasy, aby dokończyć wygląd, a następnie zatrzymała się, aby z biciem serca i bez tchu spojrzeć na gotowy produkt. Nieźle. Jeszcze nie idealne, ale wzięła łyk chai tea1, przechyliła głowę na bok i dokonała kilku korekt na szkicu. Tworzenie własnej linii odzieżowej wprawiło ją w dobry nastrój. Trzeba było kilku lat pracy dla ktoś innego, czucia się jak więzień, tego że nie mogła rozwinąć swoich skrzydeł. Ale w końcu, w tym sezonie modowym miała zamiar latać. Kiedy pracowała nad swoim następnym projektem, rysunek przekształcił się w człowieka. Wysokiego, szczupłego, jego ręce wsunięte do kieszeni, który pozowałby w parze spodni i koszuli przylegającej do ciała. Kurtka nie byłaby konieczna, aby ubrania mówiły za siebie. Kochała odzież męską i mogłaby być ona częścią jej popisowej linii. Mogła już ją sobie wyobrazić na wybiegu, noszoną przez pewnego wyrzeźbionego modela z kruczoczarnymi włosami, szarymi stalowymi oczami i –

1

Rodzaj herbaty.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

4

Nie. Nie będzie tam podążać. Wstała, rozciągnęła swoje plecy i wyjrzała przez okno jej manhattańskiego apartamentu. Jak na listopad, była przyzwoita pogoda. Powinna pójść na spacer przed zmianą pogody. Jej komórka zadzwoniła, a ona uśmiechnęła się, gdy wyświetliło się imię jej brata. - Cześć, Gray. - Hej, jesteśmy w mieście. Jesteś zajęta? - Bardzo. Tak się cieszę, że zadzwoniłeś. Przyjdźcie mimo wszystko. Chciałabym zobaczyć ciebie i Evelyn. Spędziła następną godzinę ogarniając katastrofę w jej mieszkaniu. Miała rysunki rozrzucone wokół jej miejsca pracy, więc zebrała ile tylko dała radę, a potem zamknęła drzwi i skoncentrowała się na salonie. Gdy zabrzmiał dzwonek poszła wpuścić gości. Zarzuciła ręce na szyję brata i uścisnęła go mocno. - Świetnie wyglądasz - powiedziała do niego, a następnie przytuliła narzeczoną Graya, Evelyn. - Czy wasza dwójka świętowała zwycięstwo Graya w mistrzostwach? Jej brat nawet nie próbował walczyć z uśmiechem. - Jak sądzę więcej niż świętowaliśmy. - To była duża zmiana na lepsze od tego jak zakończył w zeszłym roku2 powiedziała Evelyn, gdy usiedli w salonie Caroliny. - Nie mogłabym być bardziej dumna z niego. - Ona jest po prostu szczęśliwa, że nie rozbiłem się o ścianę. -

Lub

przeleciałeś

w

powietrzu,

podobnie

jak

w

zeszłym

roku.

Carolina skinęła głową. - Tak. Myślę, że zabrałeś mi co najmniej pięć lat mojego życia przy tym ostatnim wypadku. - Bez urazów w tym roku. Ścigaliśmy się czysto i sporo wygraliśmy, w tym mistrzostwo. Nawet lepiej, wprowadzenie w tym roku Alexa do zespołu było

2

Jak pamiętamy, Gray bierze udział w wyścigach samochodowych i w poprzedniej części miał wypadek podczas wyścigu.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

5

najlepszym posunięciem jakie mogłem zrobić. On i Donny skończyli w górnej dwunastce. Nie mógłbym prosić o więcej. Duma w jego głosie była oczywista. Jej brat odniósł sukces w Preston Racing. - Robisz to tak dobrze - powiedziała Carolina. - Musisz być zachwycony. - Nigdy nie myślałem, że to tak wyjdzie. Kiedy zaczynałem, chciałem się tylko ścigać. - Nie wiedziałam o tym. Zawsze miałeś ambicje. A teraz masz Evelyn po swojej stronie, a ona jest tak ambitna jak ty. Może nawet bardziej. Evelyn roześmiała się. - To jest zdecydowanie prawda. - A co z tobą? - zapytała Carolina. - Dalej zajęta z moim tatą? Evelyn uśmiechnęła się. - Niesamowicie. Życie tutaj przypomina sen. I taki jest

twój

ojciec.

Robi

niezwykłą

pracę

jako

wiceprezydent

Stanów

Zjednoczonych, zresztą wiedziałam, że tak będzie. Carolina kochała ją za to, że Evelyn była tak oddana jej ojcu. I że była tak zakochana w jej bracie. - Jak separacja wpływa na was dwoje? Evelyn spojrzała na Graya. - Właściwie o wiele lepiej niż myślałam, że kiedykolwiek będzie. Znajdujemy czas dla siebie, bez względu na to, jak trudne to jest. - Pomaga to, że tata pozwala nam dużo korzystać z rodzinnego, prywatnego odrzutowca – Gray powiedział z uśmiechem. - Cieszę się, że udało się wam to pogodzić. - Ja też - powiedział Gray. - A propos, przyjedziesz do Waszyngtonu na Święto Dziękczynienia w tym tygodniu? Carolina odetchnęła, myśląc o wszystkim, co miała do zrobienia, aby przygotować się do Fashion Week3 w lutym. Impreza była największą szansą

3

Tydzień mody - najważniejsze wydarzenie w tej branży, które pozwala projektantom i domom mody zaprezentować swoje najnowsze kolekcje. Najważniejsze pokazy odbywają się w Mediolanie, Paryżu, Londynie, Nowym Jorku i Berlinie.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

6

dla projektantów, aby zaprezentować swoje linie ubrań, a Carolina spędziła poprzedni rok przygotowując się do tego. - Nie wiem. Mam teraz tak dużo do zrobienia, pogrążyłam się w projektowaniu linii. I nie mam dużo czasu, aby to zrobić przed Fashion Week. To aż nie mieści się w głowie. - Jestem taka szczęśliwa z twojego powodu - powiedziała Evelyn. - I chcę wiedzieć wszystko i wszystko zobaczyć. - Obawiam się, że w tym momencie nie ma zbyt wiele do zobaczenia. Mam kilka rzeczy w produkcji, ale wciąż staram się zdecydować, co przejdzie do linii ubrań, a co nie i wybrać modeli. - Czy możesz powiedzieć nam nad czym się teraz skupiasz? - zapytała Evelyn. - W tej chwili jestem głównie skoncentrowana na modzie dla obu płci: kobiet i mężczyzn. Chcę dalej zachować własny styl w całej linii. Nigdy nie byłam wybredna, a nie sądzę, aby przeciętni kobieta, czy mężczyzna tacy byli i ich właśnie chcę ubierać. Lubię ruch i swobodę, a sposób ubierania się powoduje, że osoba może tak się czuć i wyglądać. Spojrzała przez okno, jej umysł zawirował od możliwości. - Jeśli chodzi o mężczyznę, jego ciało zawsze mnie intrygowało. Zwróciła swoją uwagę na Graya. - Obserwowałam cię na przestrzeni lat, gdy grałeś w baseball i brałeś udział w wyścigach samochodowych. To pomogło mi uzyskać głębokie zrozumienie ruchu. Gray roześmiał się. - Czyli byłem twoim obiektem badań mody męskiej. Jej usta wygięły się. - Cóż. Studiowałam wszystkie typy ludzi w różnych dziedzinach. Czasami po prostu wychodzę i siedzę na ławce w parku oglądając ludzi, którzy mnie mijają. Ale wracam do ujęcia tematu od strony sportu. Oglądam go zaskakująco dużo. - Dlaczego to zaskakujące? - zapytała Evelyn. Wzruszyła ramionami. - Nie wiem. Może to po prostu zaskakujące dla mnie. Na początku robiłam to, aby dojrzeć nowe ujęcie tematu. Każdy sport jest inny, tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

7

ale sposób poruszania się człowieka jest zawsze ten sam. Myślę, że ciało człowieka jest z natury sexy, chcę to pokazać w mojej modzie zwłaszcza od strony sportu, ponieważ uważam, że spodoba się to wielu mężczyznom. - Myślę, że to świetny pomysł - powiedział Gray. - Więc na jakim jesteś etapie z modelami? Spojrzała na niego. - Cóż... gdybym mogła mieć ciebie, byłby to zdecydowany plus. Roześmiał się. - Chcesz, żebym był twoim modelem. - Oczywiście. Jesteś doskonały. Jesteś popularny i to na pewno będzie pewnego rodzaju atrakcją. Gray zmarszczył nos. Evelyn oparła się o kanapę. - Och, to powinno być zabawne. - Mam też kilka czekających modelek do kobiecej części, ale muszę mieć jeszcze kilku facetów i chcę zareklamować to pod sportowym kątem. -

Dobrze,

mogę

zobaczyć,

jak

to

będzie

działać.

Carolina uśmiechnęła się. - Świetnie. Więc zrobisz to? - Przejdę dla ciebie po wybiegu, jeśli jest to tylko jednorazowa sprawa. - Będzie. Gray skinął głową. - Możesz też poprosić Drew. Caroline wystarczyło usłyszeć jego imię, aby puls jej podskoczył. Właśnie z tego powodu i około stu innych, powiedziała: - Nie. - Dlaczego nie? Gra w Nowym Jorku, więc byłby idealną do wykorzystania osobowością sportową. Możesz mieć dostęp do niego, już go znasz. - Gray ma rację. Drew byłby idealny - powiedziała Evelyn. - Jest przystojny, seksowny i niezwykle popularny. Ma ogromną rzeszę fanów. Nie znam nikogo, kto byłby lepszy, aby pomóc uruchomić linię ubrań. Problem polegał na tym, że Carolina też nie mogła. - Nie sądzę, że to dobry pomysł. Ale Gray już wyciągnął telefon. Starała się wymyślić powód, aby Gray się rozłączył, ale widocznie Drew już odebrał. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

8

- Hej, zgadnij gdzie jestem? - Roześmiał się. - Nie, nie w klubie ze striptizem. Evelyn pokręciła głową. - Jestem w mieszkaniu Caroliny na Manhattanie. Gray podniósł wzrok do jej twarzy. - Nie, nie mówiła źle o tobie. Jeszcze nie, w każdym razie. Rozmawiamy obecnie o jej nowej linii ubrań i pojawiło się twoje imię. Chciałaby wiedzieć, czy byłbyś zainteresowany zostaniem dla niej modelem. Nie, ona nie chciała, żeby został dla niej modelem. Każdy, ale nie Drew. W rzeczywistości był ostatnią osobą, o której chciała myśleć, czy zobaczyć. Dekoncentrował ją na zbyt wiele sposobów. - Jesteś? Świetnie. Może przyjdziesz tutaj? - Gray rzucił jej niewinny uśmiech, a następnie dał Drew adres Caroliny. - Zobaczymy się niedługo, kolego. Rozłączył się. - Zaśmiał się i powiedział, że może zostać modelem, ale tylko jeśli obiecasz, że nie trzeba będzie chodzić nago. Przewróciła oczami i próbowała nie myśleć o Drew, który miał się pojawić. - Chcecie coś do picia? Skierowała się do baru i przygotowała wszystkim drinki. Ona go z pewnością

potrzebowała.

Gdy

podawała

napoje,

zabrzmiał

dzwonek

domofonu, więc podeszła do niego i zawołała Drew na górę. Gdy zapukał, otworzyła drzwi, nagle zastanawiając się, czy jej włosy były uczesane i jak dawno temu się malowała. Od razu poczuła się śmiesznie nawet myśląc o tych rzeczach. Dlaczego miałaby się tym przejmować? Nagle on tam był, wyglądając świetnie i niezobowiązująco w wyblakłych dżinsach, ściskających jego muskularne nogi, jasna kurtka zakrywała coś, co wiedziała, że jest spektakularnym męskim torsem. - Witaj, Drew. Uśmiechnął się do niej. - Cześć, śliczna. - Pocałował ją w policzek, zanim mogła stworzyć dystans między nimi. - Wyglądasz wspaniale, jak zawsze. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

9

Przełknęła, jej serce zaczęło bić w tak szybkim rytmie, że nie miała nadziei na jego zwolnienie. - Dziękuję. Czy wejdziesz do środka? - Hej - powiedział Gray, gdy wszedł do foyer. - Cieszę się, że mamy okazję spotkać się zanim Evelyn i ja wyjedziemy z miasta. Podali sobie ręce. - Ja też - powiedział Drew. - Gratuluję mistrzostwa. Skopaliście poważne tyłki, zwłaszcza w tym ostatnim wyścigu. - Dziękuję. Drew usiadł. - Czy mogę ci przygotować coś do picia, Drew? Uśmiechnął się do Caroliny. - Piwo byłoby świetne, jeśli masz jedno. Podeszła do baru i chwyciła piwo z lodówki, a następnie przyniosła je z powrotem do niego. - Dzięki. Więc opowiedz mi o twoim modowym projekcie. Co się dzieje? Usiadła na krześle naprzeciwko niego. - Odeszłam od projektanta, u którego pracowałam i zaczynam tworzyć własną linię ubrań. Uniósł brwi. - To wielki krok dla ciebie. - Tak. Ale czułam, że jeśli nie zrobię tego teraz, kiedy miałam te wszystkie inspiracje, to mogłabym nigdy tego nie zrobić. Jego spojrzenie nie opuszczało jej. - Tak? Więc powiedz mi co cię inspiruje, Lina. Jego przydomek dla niej nigdy nie zawiódł i powodował, że motyle trzepotały w jej żołądku. Albo rozwścieczał ją, przypominając jej sposób, w jaki wypłynął on z jego ust, gdy spędzili jedną noc razem. Ta jedna jedyna noc, po której on wyszedł z jej życia, jak gdyby ona nigdy nie istniała. Jakby to, co wspólnie dzielili nic nie znaczyło. Ponieważ nie znaczyło. Przynajmniej dla Drew, w każdym razie. Ale to było dawno temu, a ona była teraz o wiele mądrzejsza. Przedstawiła mu pobieżny

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

10

podgląd sytuacji, opowiadając w większości to samo co powiedziała Grayowi i Evelyn. - Tak... ubrania. Brzmi zabawnie. I chcesz mnie jako modela do pokazania niektórych z nich dla ciebie? - Tak. Tak jakby. Ale nie musisz tego robić, jeśli nie chcesz. Jestem pewna, że jesteś zajęty, w końcu szykuje się sezon hokejowy. Mogę znaleźć kogoś innego. Jego usta wygięły się w uśmiechu, który spowodował taniec jej pulsu. Starasz się mnie pozbyć, zanim nawet mogliśmy zacząć? - Nie. Daję ci tylko szansę na wycofanie się. Niezbyt dużo sportowców ucieszyłoby się z pokazywania ubrań. A to wymaga reklam prasowych, a także wybiegu. Wziął długi łyk piwa, a następnie wzruszył ramionami. - Jestem w grze. Uważam, że jestem ci to winien. - Nie jesteś mi nic winien, Drew. - Więc zrobię to dla zabawy. I hej, jeśli twoja kolekcja odniesie sukces, wtedy to zwróci uwagę na mnie i na zespół, i będzie dobre dla hokeja, prawda? - Ja też patrzę na to w ten sposób - powiedział Gray. - Mówiąc o uwadze opinii publicznej - powiedziała Evelyn wstając wiceprezydent ma spotkanie, na którym muszę być obecna. Musimy iść. Carolina roześmiała się. - Przytul mocno tatę ode mnie i powiedz mu, że zobaczymy się wkrótce. Odprowadziła Graya i Evelyn do drzwi. - Dzięki, że wpadliście. Przykro mi, że nie mogliśmy spędzić razem więcej czasu. - Zobaczymy się z pewnością w Boże Narodzenie -

powiedział Gray,

rzucając jej znaczące spojrzenie, mówiące, że nie przyjmie odmownej odpowiedzi. - Prawda?

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

11

- Zdecydowanie. Powinnam mieć wtedy większość pracy za sobą i będę musiała potem odpocząć. Obiecuję nie przegapić Bożego Narodzenia. Po uściśnięciu obojga zamknęła drzwi i ruszyła z powrotem do salonu. - Cóż, dzięki za zgodę, aby mi pomóc. Miała nadzieję, że uznał to za znak, że ich spotkanie się skończyło. Drew wstał. - Chcesz coś zjeść? - Nie. Miałam ciężki dzień. - Więc pozwól mi zabrać cię gdzieś na kolację. - Mam przed sobą, nawet bardziej niż pracowitą noc. Jest jeszcze wiele do zrobienia, aby ta linia była gotowa, a dzień ma za mało godzin. - Zamówimy pizzę. Albo chińszczyznę. Jestem głodny. Najwyraźniej nie złapał aluzji, że starała się go pozbyć. - W porządku. Zjedzmy coś. Potem będziesz musiał wyjść. - Jasne. I będzie mogła odliczać sekundy, aż Drew będzie za jej drzwiami, bo to, że miała go w swoim mieszkaniu było niepokojące. Nie miała pojęcia, dlaczego na to pozwoliła, gdy był on jedynym człowiekiem, którego nie chciała widzieć lub spędzać z nim czasu. Zamiast tego rozwalił się na kanapie w jej salonie, jego długie, szczupłe ciało wyglądało absurdalnie na jej krótkiej, białej dizajnerskiej sofie. Biorąc głęboki oddech, złapała swój telefon. - Chińszczyzna czy pizza? - Oba brzmią nieźle dla mnie. Jestem głodny. Wystukała numer jej ulubionej chińskiej restauracji dowożącej jedzenie i złożyła zamówienie. Dostarczają jedzenie szybciej niż pizzeria, tak więc pozbędzie się Drew ze swojego mieszkania o wiele szybciej. Wróciła do pokoju i znalazła go na zewnątrz, na balkonie. Dolała sobie wina i poszła tam. Było zimno na zewnątrz, ale do zniesienia. Patrzył na Central Park4.

4

Nowojorski park będący oazą zieleni. Położony w centrum Manhattanu, zajmuje 843 akry powierzchni (341

ha)

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

12

- Ładne miejsce, Lina. Wzdrygnęła się, gdy użył jej przezwiska i stanęła obok niego. - Kocham to miejsce. - Mogę zrozumieć dlaczego. - Gdzie mieszkasz? - Mam miejsce nad Upper West Side.5 Odwróciła się do niego. - Nie wiedziałam, że tu mieszkasz. Posłał jej uśmiech. - Gram tutaj, pamiętasz? Tak było. Ona po prostu starała się zapomnieć o tym. - Oczywiście. - Mieszkam tu tylko w sezonie. Poza sezonem mogę wyjechać i wrócić do domu do Oklahomy. - To miłe. Czy twoi rodzice wciąż tam mieszkają? - Tak, ale to nie jest tak jak wtedy, gdy z nimi mieszkałem. Jestem teraz dużym chłopcem, kochanie. Znowu to czułe słówko. - Nie jestem twoim kochaniem. Nigdy nie byłam. Położył piwo na stole i odwrócił się. - Wciąż jesteś na mnie zła o tamtą noc, Lina? - Carolina. I nie, wcale nie jestem zła. Nigdy nie poświęciłam temu kolejnej myśli. - Jestem pewien, że nie. Ponieważ to mogłoby oznaczać, że to co się wydarzyło między nami miało jakieś znaczenie. A oboje wiemy, że tak nie było. Prawda? Zrobił krok do przodu, wchodząc w jej przestrzeń osobistą. - Czy może jednak miało znaczenie? - Zapytał, a jego głos był niski i miękki, gdy odgarnął jeden z jej kosmyków za ucho. Zadrżała, jak zawsze, zatracona w burzowej głębokiej szarości jego oczu. Zawsze był w stanie jej to zrobić, sprawić, że zapominała o swoim postanowieniu i wracała do nieudolnej dziewczyny z collegu, którą była tyle lat temu.

5

Jedna z dzielnic nowojorskiego Manhattanu, zlokalizowana pomiędzy Central Parkiem a Rzeką Hudson (dość ekskluzywna dzielnica).

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

13

Zadzwonił dzwonek do drzwi i Drew zrobił krok do tyłu. Carolina obróciła się i weszła do środka, aby otworzyć drzwi. Drew był tuż za nią, zaskakując ją. - Zajmę się tym - powiedział, jego portfel był już otwarty, zapłacił za jedzenie i dał napiwek dostawcy. - Mogłam to zrobić - powiedziała, podążając za nim, po tym jak zamknęła drzwi. - Wiem, że mogłaś, ale ponieważ jestem tym, który nalegał na kolację pomyślałem, że to ja powinienem zapłacić. - W porządku. Jedzmy. - Zaczęła odliczanie. Piętnaście minut na jedzenie i rozmowę, kolejne piętnaście na rozmowę po kolacji i już go nie będzie. Złapała talerze i przełożyła na nie jedzenie z kartonowych opakowań. Drew wyszedł na balkon, by chwycić swoje piwo. - Czy mogę podać ci coś do picia? - zapytał, czując się na tyle komfortowo, że otworzył drzwiczki szafki i chwycił szklanki. - Proszę tylko o szklankę wody. Skończył napełniać dwie szklanki. - Zajmę się tym dla ciebie. Nie chciała, żeby był miły. Chciała myśleć o tym jaki był w przeszłości, jak tamtej nocy w college'u, kiedy przespał się z nią i rzucił ją następnego dnia, skutecznie rujnując jej dziewczęce marzenia o nim. Ale

to

była

przeszłość.

Była

dorosła

i

minęło

dużo

czasu.

Była ponad tym. Ponad nim. Prawda? Był teraz jeszcze wspanialszy niż w college'u. W niektórych miejscach nabrał ciała, w innych zeszczuplał. Nadal nosił lekko długie i potargane włosy, które uważała za nieodparcie pociągające. Jego policzki były teraz bardziej wyrzeźbione, szczęka miała ostrzejsze rysy, co pozwalało jej skupić się na tych spektakularnie seksownych oczach, które zawsze przyciągały ją do niego. Oczach, które teraz patrzyły na nią, jak jastrząb wpatrzony w swoją ofiarę. Tak. To się nie wydarzy. Nabrała trochę kurczaka teriyaki i makaronu sezamowego na talerz, koncentrując się na jedzeniu zamiast na Drew. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

14

- Co cię skłoniło do uruchomienia własnej linii ubrań - zapytał, gdy podniósł widelec z ryżem do swoich ust. Co oczywiście kazało jej podnieść głowę, wtedy jak on zamknął usta wokół widelca, skupiając jej uwagę na jego wargach. Drew miał bardzo pełne usta i pomimo tych wszystkich lat, które minęły odkąd byli razem intymnie, jeszcze pamiętała jak to jest, gdy dociskały się do boku jej szyi, tego jak smakowały i jak

delikatny

był

dla

niej,

ponieważ

to

był

jej

pierwszy

raz.

Straciła siebie tamtej nocy, po jedynej nocy z nim. I zajęło cholerną wieczność, aby odzyskała siebie na nowo. - Carolina. Szarpnęła głową do góry. - Co? Uśmiechnął się do niej. - Co sprawiło, że zdecydowałaś się teraz uruchomić własną linię? - Och. - Prawda. Zadał jej pytanie, a ona odpłynęła myślami, wracając do przeszłości tak łatwo, jak zawsze, gdy tylko był w pobliżu. - Nie mogłam dłużej znieść pracy dla Davida Fabera. - Czego nie lubiłaś w pracy dla niego? Po przełknięciu, wzięła łyk wody i położyła swój widelec. - Od czego zacząć? On jest wymagający, co mogę znieść. Projektanci często tacy są. Różnica jest taka, że David jest bardzo nerwowy przez cały czas, co stwarza także nerwową atmosferę w pracy. I jest tak zazdrosnym sukinsynem, który traktuje swoich projektantów jak niewolników, nie chcąc pozwolić im na jakąś inwencję. Praca dla niego tłamsiła mnie, co przyspieszyło mój ruch do zaprojektowania własnej linii. Gdyby kiedyś choć raz przyjął jedną z moich sugestii, a nie traktował mnie jak nikogo więcej niż tylko szwaczkę, mogłabym zostać z nim, bo ten człowiek jest naprawdę genialny. Ale on jest tak neurotyczny i tak boi się, że ktoś ukradnie jego projekty, że nie da się z nim pracować. Drew przyglądał się jej. - Trudno pracować w środowisku, w którym twój wkład nie jest mile widziany.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

15

I tak po prostu, zrozumiał to, kiedy myślała, że on po prostu kiwnie głową mówiąc "Uh-huh", czy coś w tym stylu. - Tak, tak było. Nie dlatego, że spodziewałam się przejąć cokolwiek, ale do cholery miałam dobre pomysły. Pomysły, które pomogłyby jego linii. Nie mojej, ale jego. - Rozumiem. I to jego strata, nieprawdaż? Ponieważ masz zamiar stworzyć teraz własną linię i skopać mu tyłek. Trzeba przyznać, że była zszokowana komplementem. - Nie myślę o tym. Ale zrobienie tego kroku wyzwoliło mnie w sposób, o którym nigdy nie myślałam, że będzie możliwy. Przynajmniej na początku. - A teraz jesteś zdenerwowana, bo pracujesz na własną rękę i nie wiesz, czy odniesiesz sukces. Był

również

niepokojąco

chętny

w

identyfikacji

jej

największego

zmartwienia. - Może. - Nie martw się. Będziesz świetna. Odsunęła swój na wpół pusty talerz na bok. - Jak możesz być tak pewny siebie, skoro nic o mnie nie wiesz? - Łatwe - powiedział, wstając i przechodząc do pokoju dziennego, gdzie upchnęła swoje szkice na jednym z bocznych stolików. Podniósł je. - Ten. I ten. Są dobre, Lina. Wzięła głęboki oddech, gdy jego wzrok złapał i trzymał jej wzrok. - Jesteś prawie znawcą mody, Drew. - Może nie. Ale wiem, co wygląda dobrze na kobiecie. Zawsze dobrze się ubierałaś. Myślę, że masz oko do tego, co sprawia, że kobieta czuje się dobrze w swojej skórze. I założę się, że możesz zrobić to samo dla mężczyzn. Nigdy nie brakowało ci pewności siebie. - Posłał jej złośliwy uśmiech. - Do diabła, nawet rzuciłaś się na mnie po powrocie do szkoły. Ugh. Nie mogła uwierzyć, że wyciągnął tę sprawę. - Nie przypominaj mi. Wrócił do kuchni. - Czy wiesz jak wiele odwagi to wymagało? To było bardzo podniecające i pokazało mi jaką miałaś ikrę. Wtedy byłaś tylko dziewczyną. Teraz jesteś kobietą. Nie sądzę, aby cokolwiek mogło

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

16

powstrzymać cię przed otrzymaniem tego czego chcesz. - Otarł się kostkami palców o jej policzek, zmuszając ją, aby ponownie spojrzała mu w oczy. Podniosła na niego oczy i ciepło, którym zawsze wydawał się emanować otoczyło ją, spowijając ją w oparach niezapomnianego pożądania i tęsknoty. - To miłe co mówisz. Zawsze mówił jej miłe rzeczy, kiedy czegoś chciał. To spowodowało, że zaczęła się zastanawiać czego chce teraz. Patrzyła na niego, kobieta którą była teraz, a nie ta wcześniejsza naiwna młoda dziewczyna którą była wtedy. - Dokładnie, to po co jesteś tutaj, Drew? Chcesz powtórki występu z uczelni? Odsunęła krzesło i wstała, stwarzając odległość między nimi. - Bo jeśli tak, to mogę cię zapewnić, że to się nie wydarzy. Zadbała, by utrzymać z nim kontakt wzrokowy, aby wyraźnie zrozumiał znaczenie jej słów. - Nigdy więcej. Kiedykolwiek.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

17

Rozdział 2

DREW zwalczył ochotę uśmiechnięcia się, widząc spojrzenie, które posłała mu Carolina. Człowieku, ona była ostra i zdecydowana nie pokazać gówna, które o nim myślała, podczas gdy jej ciało i oczy zdradzały ją, tak jak to było w college'u. Jeśli była jedna rzecz, którą umiał robić dobrze, to było to odczytywanie mowy kobiecego ciała, a Carolina była mocno spięta, przez towarzyszące ich spotkaniu napięcie. Zawsze była koło niego. A on był idiotą pierwszej klasy, skorzystał z młodej kobiety, która była w nim najwyraźniej zakochana, użył i odrzucił ją w kretyński sposób, jak zwykli robić to młodzi chłopcy. Te wszystkie lata później wciąż czuł się przez to jak gówno. - Nie jestem tu, aby cię uwieść, Lina - powiedział, chociaż kiedy podszedł do jej frontowych drzwi i zobaczył ją znowu - jej widok wciąż nokautował go, jak to zawsze robił. Była jeszcze piękniejsza niż wtedy. Jasnobrązowe włosy sięgały jej do podbródka i okalały jej twarz, a widok jej oszałamiająco bystrych, niebieskich oczu, jak zawsze, prawie go zabijał. - Nie mogę uwierzyć, że zgodziłeś się to zrobić. To nie wygląda na coś, czym mógłbyś być choć trochę zainteresowany. Uchwycił cień gniewu w jej głosie. - Skąd wiesz co mnie interesuje? Może lubię modę. Parsknęła. - Bardzo wątpię. Wydajesz się być dla mnie bardziej typem lubiącym bójki w barze, pijącym piwo, noszącym bluzę z logo i oglądającym sport. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

18

- Hmmm. Jestem winny wszystkich tych rzeczy. Ale lubię się też dobrze ubrać. Zobacz, wcale mnie nie znasz, Lina. Odwróciła wzrok. - Przestań mnie tak nazywać. - Dlaczego? - Bo to nie jest moje imię. Zbliżył się, wdychając subtelny zapach jej perfum. - Bo to przypomina ci tamtą noc. Odsunęła się. - Nie, nie przypomina. - Podniosła głowę i spojrzała na niego, pokazując swój ból. - Próbujesz mnie wkurzyć. Teraz to on zrobił krok w tył. - Nie. Naprawdę nie chcę. Chcę żebyśmy po prostu byli przyjaciółmi. Roześmiała się. - Nie możemy być przyjaciółmi, Drew. Może ona go nienawidzi przez to co zrobił. Zawsze udawało mu się pozostać w dobrych stosunkach z kobietami, z którymi spał. Był miły dla nich i nigdy ich nie okłamywał. Nigdy nie robił obietnic, że zamierza kontynuować znajomość. Cholera, nigdy nie robił obietnic. I nigdy też nie obiecywał niczego Carolinie tamtej nocy. Ale być może usłyszała coś czego on nie powiedział. A może powiedział coś tamtej nocy i teraz nie pamięta tych słów. - To nie jest dobry pomysł. - Zamknęła pudełka z jedzeniem. Zatrzymał ją, kładąc rękę na jej dłoni i zmuszając ją by odwróciła się i spojrzała na niego. - Co nie jest dobrym pomysłem? - Ten. Ty i ja. - Pracujący razem? - Cokolwiek... razem. - Daj spokój, Li-Carolina6. Potrzebujesz tego dla swojej pracy, prawda? Wzruszyła ramionami. - Mogę dostać innych modeli. - Och, ale to mnie potrzebujesz. Jestem gorącym towarem. Rzuciła na niego okiem. - Skromny jak zawsze, prawda Drew? - Dobrze, że mnie znasz. 6

Tak jest w tekście;)

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

19

- Tak, znam cię. Liczył na to, że jeśli będzie z nią żartować, drażnić się z nią, jak to zawsze robił, ona otrząśnie się z tego smutnego, refleksyjnego nastroju. Z wściekłą Caroliną może sobie poradzić. Smutnej nie zniesie. - Daj spokój. To będzie tak jak za dawnych czasów. Tylko masz mi powiedzieć, co mam robić. Możesz być nawet dla mnie surowa. To będzie jak odpłata.

Pomyśl

jaką

będziesz

mieć

zabawę

z

rozkazywania

mi.

Wyprostowała się i uniosła brew. - Dlaczego, chcesz mi pomóc? Na pewno masz lepsze rzeczy do zrobienia ze swoim czasem. Jak gra w hokeja albo podrywanie nowych panienek. - Niezupełnie. Dokuczanie tobie zawsze było jedną z moich ulubionych rzeczy, które robiłem. - Tak. Pamiętam to dobrze. - Pomyśl o tym jak o nostalgicznej podróży. I poza tym będę tani. Nawet nie wezmę zapłaty za mój czas, wiedząc, że dostanę całą tę darmową reklamę. - Jak wspaniałomyślnie z twojej strony.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

20

Rozdział 3

CAROLINA wzięła taksówkę do Madison Square Garden7, poszła do kasy, aby odebrać swój bilet i udała się na swoje miejsce, zaskoczona, gdy zdała sobie sprawę, że było w centralnej i dolnej części. Wspaniałe miejsce. Miała niesamowity widok na całą akcję i graczy. Wyjęła swój szkicownik i przygotowała się na grę. Gdy gracze wyszli tuż obok miejsca gdzie siedziała, poruszyła się na siedzeniu, aby obejrzeć jak obejmują lodowisko w posiadanie. To było tak, jak sobie wyobrażała, tylko znacznie lepiej mogąc widzieć to osobiście. Pomimo przeładowania ciężkimi strojami i odzieżą ochronną, sunęli po lodzie jak, zapierający dech w piersi łyżwiarze figurowi, którzy nosiliby najlżejszy z kostiumów. Carolina rozsiadła się i obserwowała rozgrzewających się graczy, gracja i płynność ruchu, jaką używali do przesuwania krążka tam i z powrotem, były bardziej wdzięczne, niż jakikolwiek łyżwiarz, którego kiedykolwiek widziała. Kiedy mecz się rozpoczął, a sędzia upuścił krążek pomiędzy dwóch graczy z przeciwnych drużyn, pochyliła się do przodu i swój wzrok utkwiła w Drew, który był jednym z napastników8. On i jego koledzy z drużyny zaatakowali

7

Hala sportowo-widowiskowa w Nowym Jorku na Manhattanie. Odbywają się tam mecze koszykówki, hokeja na lodzie, a także walki bokserskie i liczne koncerty. W dalszej części nazywane po prostu Garden. 8 W składzie każdego zespołu na lodzie przebywa bramkarz i pięciu graczy w polu: dwóch obrońców i trzech napastników: lewoskrzydłowy, środkowy i prawoskrzydłowy. Kadra meczowa drużyny hokejowej jest liczniejsza, składa się z 22 zawodników – 20 zawodników przewidzianych do gry w polu oraz dwóch bramkarzy. Dzięki temu zespoły w trakcie gry swobodnie dokonują regularnych zmian tzw. „piątek”.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

21

szybko, przechwytując krążek i jadąc do przodu w kierunku bramki drużyny Denver’s. Drew był szybki jak błyskawica. Carolina zdołała jedynie mrugnąć, a on już prześlizgnął się po lodowisku w stronę bramki i wykonał strzał. Nie trafił, ale jego kolega z drużyny przejął krążek przed bramkarzem i strzelił nim w kierunku innego z graczy Travelersów. Ta wzajemna zależność fascynowała ją. Oglądała wiele meczy w telewizji, ale nie było porównania do tego, gdy było się osobiście na meczu. Akcja była szybka, a ona pochyliła się do przodu, chwytając mocno ołówek w dłoni. Kiedy Denver przechwycili krążek i przenieśli się na inną stronę lodu, zdała sobie sprawę, że nie miała nic naszkicowane, ponieważ była zbyt pochłonięta na grze. Czas to zmienić. Skupiła się na Drew, sposobie w jaki jego ciało poruszało się kiedy jeździł. Oczywiście, nie będzie w stanie uzyskać porządnego szkicu jego ciała, ale rysowała linie dające jej wrażenie ruchu. - Hej, co robisz? Spojrzała

na

mężczyznę

siedzącego

obok

niej.

Był

może

koło

pięćdziesiątki, ubrany w koszulkę sportową Travelersów i trzymał piwo w ręce. - Szkicuję. - Jesteś reporterką? Uśmiechnęła się do niego. - Nie. - Więc dlaczego rysujesz obrazki? Naprawdę nie chciała się rozwodzić nad tym dlaczego to robi. - Po prostu lubię rysować. To... czyni dla mnie grę bardziej żywą. - Och. Rozumiem. Lepsze niż robienie zdjęć aparatem, co? - Tak. Coś w tym stylu. Uderzył ją w plecy. Mocno. - Dobra twoja, kochanie. Skrzywiła się i wróciła do oglądania gry, przerzuciła stronę, żeby mogła naszkicować niektóre sceny strzałów z udziałem więcej niż jednego zawodnika, chcąc uzyskać prędkość łyżew, zaangażowanie pracy zespołowej

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

22

oraz sposób, w jaki wydawało się, że krążek znikał, gdy wszyscy tłoczyli się wokół niego. Mężczyzna w pracy. To była praca Drew i gdy skupiła na nim swoją uwagę, uwydatniła jego twarz, ciesząc się, że dostała fotel tak blisko. Przedstawiła gwałtowność jego funkcji, gdy koncentrował się na walce o krążek. A gdy uderzył o bandę tuż przed nią, widziała końce włosów wystających spod jego kasku. Były mokre od potu, mimo tego jak zimno było w Garden. Nic dziwnego, biorąc pod uwagę, że podczas meczu nie było chwili by nie był w ruchu. Ruch. Mężczyźni byli w ciągłym ruchu, co oznaczało, że potrzebowali stylu i komfortu. Podczas gdy chciała, aby męskie ubrania w jej linii wyglądały niesamowite, wiedziała również, że mężczyźni w swojej garderobie wysoko premiowali także wolność i łatwość. Carolina sporządziła kilka notatek, jej myśli wirowały od możliwości tego, co mogłaby stworzyć. Mogła pisać szybciej, niż rysować, ale miała już pięć lub sześć pomysłów, w tym bielizny, które chciała później naszkicować. Uśmiechnęła się, zastanawiając się, czy Drew będzie ich modelem dla niej, a następnie odrzuciła tę myśl na bok. Ubranie go w bieliznę, to może być więcej niż mogłaby znieść. Ale czy nie wyglądałby wspaniale na drukowanej reklamie? Mogłaby to już sobie wyobrazić, kąt jego ciała, sposób w jaki by go ustawili do zdjęcia. To było idealne. Teraz będzie musiała zebrać odwagę, aby zapytać go, czy się zgodzi.

•••

CAŁE ciało Drew napięło się, gdy Boyd Litman wypuścił krążek w jego stronę. Podjechał do przodu i walczył o niego z jednym z obrońców Denver,

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

23

przejął go i pojechał w kierunku przeciwległej bramki. W trzeciej tercji9 był remis jeden do jednego, a ostatnią rzeczą której potrzebowali był właśnie remis. To już była ciężka gra, a wiedział, że wszyscy byli wyczerpani. Zostały jeszcze regulaminowe dwie minuty10. Czas to zakończyć. Podał krążek do Raya Sayersa i minął obrońcę, ustawiając się w pozycji do bramki, walcząc z obrońcą, aby pozostać tam, gdzie potrzebował, podczas gdy Sayers i Litman walczyli, aby utrzymać krążek z dala od obrońców Denver. Gdy podano do niego krążek, walczył chwilę o niego z Marquettą z zespołu Denver, jednym z ich najtrudniejszych rywali. Wykonał strzał i spudłował. Cholera. Szybki rzut okiem na zegar pokazał, że byli w końcowej minucie. Z nową determinacją walczył o przejęcie krążka, zdobył go z powrotem i wykonał trudny strzał w kierunku Litmana, który był tuż przy bramce. Litman strzelił, krążek przeleciał obok bramkarza drużyny Denver i wpadł do bramki. Drew nigdy nie widział niczego słodszego niż wtedy, gdy bramka się zaświeciła. Podniósł kij w powietrze i podjechał do swoich kolegów z drużyny, podczas gdy fani w Garden oszaleli. To było wielkie zwycięstwo, wywalczone z trudem, bo Denver było drużyną trudną do pokonania. Gdy przesuwali się przy linii, aby uścisnąć dłonie ze swoimi przeciwnikami, Drew przeszukał tłum i zobaczył Carolinę, stojącą i klaszczącą razem ze wszystkimi. Lubił widzieć ten uśmiech na jej twarzy. Podjechał do bandy i skinął na nią, żeby zeszła. Zrobiła to. - Grałeś bardzo dobrze, chociaż nie byłam pewna, czy zakończysz to w regulaminowym czasie. 9

Czas meczu hokejowego trwa 60 minut (czas podzielony jest na trzy części, tzw. tercje po 20 minut.) Czas liczony jest według tzw. czystej gry, tzn. jest zatrzymywany, gdy wystąpi przerwa w grze zarządzona przez sędziego. 10 Drużyna, która wygra mecz w czasie regulaminowym (60 minut) otrzymuje 3 punkty, zaś drużyna przegrana pozostaje bez punktów. W przypadku, gdy mecz zakończy się remisem następuje dogrywka. Zdobycie gola w dogrywce automatycznie kończy mecz, zaś drużyna zdobywająca gola, wygrywa spotkanie. Zespół zwyciężający w dogrywce otrzymuje 2 punkty, a przegrany 1 punkt.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

24

- Ani ja. Zostaniesz i zaczekasz na mnie? Spojrzała niepewnie. - Mam trochę pracy do zrobienia. - Jadłaś? - Cóż, nie. Potrząsnął głową, a potem uśmiechnął się do niej. - Zjesz kolację ze mną. - Przypuszczam, że mogłabym. - Świetnie. Będę niedługo. Tylko zaczekaj tutaj. - Ok. Został na tyle długo, aby podpisać kilka autografów dla fanów, a następnie udał się do szatni, aby wziąć prysznic. Wybiegł stamtąd, zanim utknął robiąc wywiady dla mediów, co mogło wkurzyć jego trenera, ale dzisiaj nie był w nastroju. Nie wtedy, gdy przekonał Carolinę, żeby poszła z nim na kolację. Wciąż czekała na krześle, sporządzała rysunek w szkicowniku leżącym na jej kolanach. Jeszcze go nie zauważyła, więc on obserwował ją. Była tak pogrążona w swojej pracy, że nic nie mogło jej wyrwać z tego skupienia . Włosy miała założone za uszy i ze zmartwienia dolną wargę wciągnęła między zęby, co przyciągnęło jego uwagę do jej ust. Mogło minąć już osiem lat od tej gorącej nocy w akademiku, ale wciąż jeszcze pamiętał

jej słodki

niewinny smak, to jak całym sercem zatraciła się w nim. Mogła być dziewicą, nie wiedzieć nic o seksie, ale chciała się z nim przespać, była chętna, aby uwolnić się od tego, co nazywała nieprzyjemnym jarzmem

dziewictwa.

Był zaskoczony, że w wieku dwudziestu lat ona nadal była dziewicą. Gdy była nastolatką, miała lekką nadwagę, ale z jej ciemnymi włosami i oszałamiającymi niebieskimi oczami zawsze była piękna. Co było nie tak z facetami, że nie skorzystali z okazji bycia z nią? I ponownie, co do cholery było nie tak z nim, że nie zauważał jej przez dwa lata, gdy byli razem w college'u? Był tak pochłonięty sportem, swoimi przyjaciółmi i kręceniem z każdą dziewczyną, z którą miał szansę być, że jej nie zauważył. A może ją zauważył, tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

25

ale była małą siostrzyczką Graya, a facet nie kręci z siostrą swojego najlepszego przyjaciela. To była jedna z zasad. Albo przynajmniej była, do czasu nocy ukończenia studiów, kiedy był bardzo pijany, a Carolina zebrała wystarczająco dużo odwagi, aby poprosić go, by zabrał ją do łóżka. Złamał regułę. I nigdy tego nie żałował. Kiedy w końcu spojrzała w górę i zobaczyła go, wsunęła swój szkicownik do torebki i zeszła po schodach. - Trochę ci zeszło - powiedziała, jej wzrok przeskanował jego twarz i włosy. - Czy użyłeś ekstra żel i suszarkę? Lubił, gdy dawała mu wycisk. - Tak. To była ciężka noc. Plus, chciałem ładnie wyglądać dla ciebie. Udało się? Przytrzymała na nim krótko swoje spojrzenie. - Nie chcę musieć umieszczać torby na twojej głowie, więc mam nadzieję, że się udało. Zaśmiał się i chwycił ją za rękę. - Chodź. Musiałem spalić z tysiąc kalorii w tej grze. Potrzebuję duży stek. Poprowadził ją przez boczne drzwi, gdzie już miał podstawiony samochód. - Ooch, prywatny samochód, co? Zaśmiał się, gdy przytrzymał przed nią drzwi, a następnie wsiadł do środka. - Hej, wiesz, mam pewne przywileje. Samochód zawiózł ich do Sparks, jednego z jego ulubionych barów ze stekami. - Uwielbiam jedzenie tutaj - powiedziała Carolina, gdy Drew pomógł jej wysiąść z samochodu. Siedli od razu i otworzyli kartę win. - Wina? - zapytał. - Nie powinnam. Mam tak wiele do zrobienia. - Pomyśl, jak będziesz zrelaksowana i zdolna do pracy po smacznym posiłku i odrobinie wina.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

26

Uniosła brew. - Jesteś niepoważny. Pełny żołądek i wino, a wszystko czego chcę to iść do łóżka i zasnąć. - Pomyśl, jak produktywna będziesz jutro po tym odpoczynku. Roześmiała się. - Możesz mieć rację. Pracuję bez przerwy od miesięcy. - Więc potrzebujesz zrobić sobie noc przerwy. Za dużo pracy miesza w komórkach mózgowych i nie można jasno myśleć. - Zrobiłam kilka szkiców w czasie meczu. - Tak? Czy mogę je zobaczyć? Wyczytał wahanie na jej twarzy. - Och. Nie wiem. - Czy to są tajne szkice? - Niezupełnie. One są po prostu trudne do objaśnienia. Rzucił jej spojrzenie. - Myślisz, że jestem idiotą. - Tego nie powiedziałam. Wyciągnął rękę. - Pozwól mi je zobaczyć. - Dobrze. - Przekopała torbę i wyciągnęła swój szkicownik, przerzuciła kartki, a następnie wręczyła go Drew. Spojrzał na nie, oszołomiony jej talentem, gdy przeglądał strony, na których narysowała jego oraz niektórych z pozostałych graczy. Wychwyciła wszystko na temat gry i graczy. Szybkość, intensywność ich wyrazu. Mógł wyczuć akcję i emocje na tych stronach. Podniósł wzrok do jej twarzy. - Wow, Carolina. Są naprawdę dobre. Nie miałem pojęcia, że masz taki talent. Zobaczył rumieniec rozlewający się na jej policzkach, gdy oddawał jej z powrotem szkicownik. - Musiałam je zrobić szybko. Są to po prostu chaotyczne rysunki. - Nie, one są ... niesamowite. Uchwyciłaś szybkie tempo i pasję hokeja, jak nic co kiedykolwiek widziałem. - To co naprawdę chciałam zrobić, to pokazać, jak się poruszacie. - Powiedziałbym, że zrobiłaś to doskonale.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

27

Ich kelner się pokazał. Carolina oddała Drew decyzję, więc zamówił dla nich butelkę wina. - Jaki był twój cel w robieniu tych rysunków? Ewidentnie nie nastawiasz się na projektowanie strojów do hokeja. Zaśmiała się krótko. - Och, nie. Ale myślę o sporcie, kiedy projektuję dla mężczyzn. Jak wziąć ruch pod uwagę. I komfort. Mężczyzna nie lubi czuć się ograniczony lub stłamszony w ubraniach. Chcecie czuć się komfortowo, nawet w - rozglądnęła się wokoło i pochyliła do przodu - bieliźnie. - Więc masz też zamiar stworzyć linię bielizny męskiej? - Tak. - Jej usta wygięły się w górę. - Jak się czujesz z tematem bycia modelem bielizny? Wzruszył ramionami. - Czuję się z tym dobrze, ale skąd możesz wiedzieć, czy mam warunki, aby to robić? Może powinnaś użyć jakiegoś kolesia, który robi to w życiu codziennym. - Przypuszczam, że masz rację. Musiałabym... zobaczyć twoje ciało ponownie. Uśmiechnął się. - Wreszcie jesteśmy w domu. Przewróciła oczami. - Spójrz. Będziesz musiał zachowywać się jak profesjonalista, jeśli będziemy pracować razem. - Hej, mogę rozebrać się i nie myśleć o uprawianiu seksu z tobą. Może. - Możesz? - Nie jestem dwunastolatkiem, kochanie. - Albo dwudziestodwulatkiem, pijanym i nie pamiętającym mojego imienia? Zrównał swoje nie do końca szczęśliwe spojrzenie z jej. - Dobrze wiedziałem z kim spałem tamtej nocy. - Możliwe, że tak. To dzień po, zapomniałeś kim byłam. - Tak, zawaliłem jeśli chodzi o tę wielką noc i dzień po niej. Mogę spędzić życie na przepraszaniu cię, ale to nie zmieni tego, co się stało i faktu, że potraktowałem cię potem jak gówno. Ale będę to powtarzać tak wiele razy jak potrzebujesz to usłyszeć - przepraszam Carolina.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

28

Rozdział 4

KELNER przyniósł wino i przyjął ich zamówienie na jedzenie, więc Carolina nie miała czasu, aby odpowiedzieć na przeprosiny Drew. Choć prawdopodobnie dobrze, że się tak stało, ponieważ nie miała pojęcia co powiedzieć. Latami czekała na te przeprosiny, wiele razy w głowie odtwarzała co odpowie, jeśli on kiedykolwiek powie, że mu przykro. Zamierzała rzucić mu tymi przeprosinami w twarz. Miała mu powiedzieć, że miesiącami wielokrotnie płakała po tym, jak wyszedł od niej i nigdy do niej nie zadzwonił. Czuła się bezwartościowa, wykorzystana i zakochana w kimś, kto najwyraźniej nic do niej nie czuł. Ale to było dwudziestoletnie, złamane serce Caroliny, które wtedy mogło mieć te wszystkie uczucia. Drew ani razu nie robił jej żadnych obietnic tamtej nocy i wszystkie jej uczucia były właśnie tym - jej uczuciami - młodej dziewczyny, wciągniętej w fantazję wynikającą z nadziei i marzeń, i żadna z tych rzeczy nie była z jego winy. Wiedziała, że on opuści kampus11, że ma przed sobą obiecującą karierę w drużynie hokejowej. Zamiast przyjąć to do wiadomości, w swojej głowie stworzyła historię miłosną, która nie miała nic wspólnego z rzeczywistością. Która znowu, nie była w ogóle jego winą. Zajęło jej dużo czasu, aby się z tym uporać. Ale przeniosła się, skończyła studia i dorosła. Miała inne związki i wsadziła Drew do szuflady z przeszłością.

11

osiedle akademickie – obszar na którym znajdują się budynki szkoły wyższej wraz z otaczającymi je terenami. Zazwyczaj znajduje się tam również biblioteka i domy studenckie.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

29

Czasami miłość daje bardzo bolesne lekcje, ale ona już dawno temu doszła do wniosku, że nie była przygotowana do tej całej rzeczy związanej z zakochiwaniem się. - Przeprosiny przyjęte. Przepraszam, że wyciągnęłam to na nowo. Wziął ją za rękę. - Masz prawo robić to tyle razy, ile chcesz. Byłem dupkiem tamtej nocy. I dużo wcześniej. Nie zauważyłem cię wtedy kiedy powinienem. Nie czynił tego łatwiejszym. - Nie powinieneś robić czegoś wbrew temu jaki byłeś. To ja byłam tą, która rzuciła się na ciebie. Uśmiechnął się do niej. - Zrobiłaś to i dziękuję za to. To było dobre dla mojego ego. - Jakby twoje ego potrzebowało większego połechtania. Przez cały okres studiów miałeś dziewczyny ustawiające się w kolejce, żeby wślizgnąć się do twojego łóżka. O ile pamiętam, dla każdej dziewczyny, która chciała się tam dostać byłeś gorącym ogierem. A ty nie zważałeś na większość z nich, lub zwodząc je, wybierałeś te najlepsze i odrzucałeś mniej atrakcyjne z nich. - Auć. Czy naprawdę byłem taki okropny? - Tak. Byłeś naprawdę taki okropny. I z tego co wiem, możesz nadal być. - Zaufaj mi. Jedyne, co mnie teraz zajmuje to hokej. - Aha. Jakoś trudno mi w to uwierzyć. Leopard nie zmienia swoich cętek, Drew. A ty nagle nie stałeś się mnichem. - No dobra, może nie. Ale jestem już dorosły i pogoń za kobietą, jakby nie miało być jutra, już nie jest wysoko na mojej liście priorytetów. Nie była pewna, czy kupuje jego nawrócenie ze złego chłopca, ale kiedy jedli obiad, zauważyła, że skupia się tylko na niej, pomimo kilku bardzo atrakcyjnych kobiet, starających się zyskać jego uwagę. Dobra, punkt dla niego. Chodziła na randki z dużą ilością mężczyzn, którzy mieli błądzące oko, którym wydawało się, że są na tej ziemi, aby kobiety im służyły. Ogólnie rzecz biorąc, to były randki z rodzaju jedna - jedyna. Mężczyzna, który nie mógł jej uważnie słuchać przez czas trwania randki, nie zasługiwał na nią i jeśli przez te wszystkie lata nauczyła się jednej rzeczy, to tego że była tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

30

warta, aby mieć mężczyznę, który będzie jej potrzebował – naprawdę jej pragnął. Może powinna Drew za to podziękować, skoro przez niego zniosła tak wiele cierpienia i wydoroślała w ciągu tych miesięcy, które spędziła płacząc za nim i opłakując stratę swoich fantazji o miłości i życiu długo, i szczęśliwie. - Jesteś strasznie cicho. Podniosła wzrok i odnalazła go wpatrującego się w nią. - Po prostu cieszę się swoim obiadem. - Stek jest dobry? - Nie przywiózłbyś mnie tutaj, gdyby tak nie było, prawda? Kelner wziął talerze i Drew odchylił się na krześle. - Racja. Więc wypiłaś odrobinę wina i jesteś już najedzona. Czujesz się teraz lepiej? - Już wcześniej czułam się dobrze. - Nie, nie czułaś. Chciałaś pędzić do domu i zrobić coś z tymi szkicami, które wykonałaś w trakcie gry. - Może. - Teraz twoja twarz jest zarumieniona, a ty nie wydajesz się tak... rozgorączkowana. - Och, znasz dojrzałe słowa. Jego usta wygięły się w uśmiechu, i patrzyła jak kończył swój kieliszek wina. - Tak. Jak wiesz poszedłem do college'u. Zdobyłem dyplom i tak dalej. - Tak słyszałam. I co zrobiłeś z tym stopniem naukowym w branży, w której jesteś? Cokolwiek jest przydatne? - Nie. Tylko trwonię pieniądze na alkohol i kobiety. Nie uwierzyła w to, ale z drugiej strony, co ona tak naprawdę wiedziała o tym, co Drew robił ze swoim życiem w latach po tym, gdy opuścił szkołę? - Poważnie? Rzucił jej krzywy uśmiech. - Jasne. Jestem beztroskim singlem. Co innego mam robić z pieniędzmi? - Nie wiem. Zainwestować. Dać część z nich z powrotem swojej społeczności, dla tych, którzy mieli mniej szczęścia. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

31

- Teraz mówisz jak swój ojciec. - I to jest problem? Co jest złego w moim ojcu? - Nic. On jest świetnym facetem. Inteligentnym. Odnoszącym sukces. Wiceprezydentem Stanów Zjednoczonych i w ogóle. I lubi hokeja. Czego nie można w nim nie lubić? - Nie wspomniałeś nic o jego przekonaniach politycznych. - Wysuwam propozycję, żeby nigdy nie wspominać o polityce. - Dlaczego? Obawiasz się, że nie poradzisz sobie z rozmową o polityce? Pochylił się do przodu. - Czy ty mnie podpuszczasz panno Preston? - Ani trochę. Jestem tylko ciekawa, o czym lubisz rozmawiać. - To proste. Hokej. I seks. Teraz to był Drew, którego pamiętała, który ją drażnił i był najlepszy w irytowaniu jej. To działało. Przewróciła oczami. - O dziwo, dwa z moich najmniej ulubionych tematów. -

Wiem,

że

kłamiesz

o

tej

części

z

hokejem.

Widziałem,

jak

podekscytowana byłaś oglądając mecz. Więc, nie lubisz seksu? - Tego nie powiedziałam. - Myślę, że właśnie to zrobiłaś. Powinna była po prostu pójść do domu po meczu. Pomimo jego przeprosin, Drew był najwyraźniej zainteresowany tylko denerwowaniem jej. Nie zmienił się aż tak bardzo, przez te lata od skończenia uczelni. - Myślę, że nadszedł czas, żebym już poszła. Roześmiał się. - Nigdy nie radziłaś sobie dobrze w sprzeczkach, Carolina. A myślałem, że jako córka polityka przynajmniej odrobinę dłużej się nie poddasz. Skinął na kelnera, który zapytał, czy chcą kawy i deseru. Kiedy Drew spojrzał na Carolinę rzuciła mu gniewne spojrzenie. - Nie sądzę, Danielu. Tylko weźmiemy rachunek. Usiadł wygodnie i dokończył resztkę wina, a następnie zapłacił rachunek, podczas gdy Carolina w milczeniu kipiała ze złości. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

32

Zaczął się z nią dogadywać i Carolina była pewna, że teraz nie będzie chciał dłużej jej drażnić. Nie wiedziała, czy była bardziej rozdrażniona nim czy samą sobą. Wstali i skierowali się na zewnątrz, a ją kusiło, żeby złapać taksówkę by nie musiała dzielić z nim samochodu. Ale to byłoby małostkowe i dziecinne, a ona nie pozwoli, aby te emocje wzięły nad nią górę. Na pewno wytrzyma dziesięć minut jazdy z powrotem do jej mieszkania. - Jesteś zirytowana - powiedział po kilku minutach w samochodzie. - Nie, nie jestem. Jestem po prostu zmęczona i myślę o tym, jak dużo pracy mam do zrobienia dziś wieczorem. - Wszystko zgodnie z planem? - Tak. Bardzo napiętym planem. - To może powinnaś powiedzieć nie, kiedy zaprosiłem cię na kolację. Rzuciła mu spojrzenie, a potem uświadomiła sobie, że nie może go winić. Miał rację. Była dorosła i zdolna do podejmowania własnych decyzji. To nie było tak, że on porwał ją lub w inny sposób zmusił, aby poszła z nim na kolację. To była jej własna słabość, w której on był tak łatwo zdolny do wkurzenia jej. - Może powinnam. Następnym razem powiem nie, kiedy będziesz chciał mnie zaprosić do wyjścia na miasto. - Co sprawiło, że myślisz, że zaproszę cię jeszcze raz? Odrzucając tym razem chęć złapania przynęty, usiadła w milczeniu, gdy samochód zabrał ich do jej mieszkania. Sięgnęła do klamki, ale Drew ją zatrzymał. - Odprowadzę cię na górę. Parsknęła śmiechem. - Nie sądzę. Zignorował ją i gdy kierowca otworzył drzwi, wyszedł za nią, stawiając swoje długie kroki obok niej. - Nie chcę, żebyś wchodził na górę razem ze mną. - Odprowadzę cię do drzwi. W ten sposób zostałem wychowany. Zatrzymała się. - Och... więc teraz jesteś dżentelmenem?

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

33

Widocznie nie złapał przynęty, ponieważ jedynie uśmiechnął się i przytrzymał dla niej drzwi, gdy weszła do środka i udała się do windy. Najwyraźniej nie będzie w stanie się go pozbyć, więc weszła do niej i pojechała z nim na swoje piętro, a następnie podeszła do drzwi. Z kluczem w ręku odblokowała je i odwróciła się do niego. - Dziękuję za kolację. - Dlaczego nie zaprosisz mnie na po-kolacyjnego drinka? - Mogę być idiotką, Drew, ale nie jestem głupia. - Nie jestem pewien, czy rozumiem co masz na myśli. Czy mogę skorzystać z łazienki? Przewróciła oczami na ten oczywisty chwyt. - Nie. - Proszę Carolina. To swego rodzaju pilne. Wypiłem dużo wina, a czeka mnie długa jazda z powrotem do mojego mieszkania. - Dobrze. - Weszła do środka i zamknęła za sobą drzwi, natomiast on udał się w dół korytarza. Powiesiła swój płaszcz i poszła do kuchni wstawić wodę, żeby zrobić herbatę. - Co robisz? Podskoczyła trzymając herbatę, myśli na temat tego nad czym ma zamiar pracować tego wieczoru uleciały z jej głowy. Odwróciła się do niego. - Robię herbatę. Zmarszczył nos. - Nie ma kawy? - Mam kawę. - Dobrze. Chciałbym odrobinę. - Pozbył się płaszcza. Drew był najgorszym gościem świata. Poszła za nim do salonu. - Nie masz czekającego samochodu? - Tak. - Nie sądzisz, że powinieneś iść na dół i wsiąść do niego? Dmuchnął w swoje ręce. - Nie. Poczeka. Czy zrobisz mi kawę? Wypuściła sfrustrowane westchnienie. Drew albo jest całkiem tępy, albo celowo próbuje ją wkurzyć. Nie był głupi, więc była za tym ostatnim. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

34

Niewątpliwie wiedział, że miała pracę do zrobienia i że chce żeby wyszedł. Powinna po prostu poprosić go, aby to zrobił. Jej cholerne wychowanie. Matka skopałaby jej tyłek, gdyby okazało się, że wyrzuciła gościa, nawet jeśli był to tylko Drew. Prestonowie zawsze przyjmowali gości z uśmiechem. Byli zawsze uprzejmi. Ugh. Chciała wykopać jego wnerwiający tyłek za drzwi. - Tak12. Zrobię kawę. Wlała wodę do zaparzacza13, zablokowała go, a potem wcisnęła przycisk, aby rozpocząć proces podgrzewania i chwyciła kubek. - Śmietanka i cukier? - spytała go. - Czarna jak dla mnie jest w porządku. Przygotowała herbatę, a następnie kawę. - Dlaczego nie pójdziemy do salonu i nie usiądziemy? - Ok. Psychicznie rozluźniła szczękę, którą miała zaciśniętą od momentu, gdy Drew wprosił się do środka. Myśląc o wszystkich szkicach i notatkach, które miała do zrobienia, zmusiła swoje ramiona do opuszczenia się w dół i próbowała się zrelaksować. Zawsze bądź dobrą gospodynią. To był styl Prestonów. Po tym wszystkim, nie mógł zostać na całą noc. Mógłby? Spojrzała

na

Była

zegarek.

jedenasta

trzydzieści.

I zapowiadała się długa noc.

•••

12

W tekście było „No’, ale skoro zaczęła robić tę kawę, więc chyba ma ono znaczenie twierdzące Miałam tutaj problem, bo przy słowie „brewer” wszędzie wyskakiwało mi znaczenie „piwowar”, ale chyba chodzi tutaj o zaparzacz do kawy składający się z trzech skręcanych ze sobą części. Górna część to pojemnik na zaparzoną kawę, dolna część to pojemnik na wodę, a w środkowej części znajduje się sitko na kawę. 13

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

35

DREW powinien umieć poddać się i zostawić ją, ale było coś w tej kobiecie, że zaszła mu za skórę. Nie mógł po prostu odpuścić i pozwolić jej odejść. Poza tym, ona była po prostu tak cholernie miła. Powinna go zatrzymać na dole. Lub w drzwiach. Powinna być niemiła dla niego i powiedzieć mu, żeby się ulotnił. Zamiast tego, była uprzejma, pozwalając mu wejść, kiedy podał jej ten zmyślony pretekst o konieczności odlania się. Nawet zrobiła mu kawę, gdy każda inna kobieta wykopałaby jego tyłek za drzwi. Typowe maniery Prestonów. Widział je wiele razy u rodziców Graya, szczególnie jego matki. Bóg wie, Gray nie ma tych samych manier. Jeśli na to zasłużyłeś, skopałby twój tyłek, choć nadal posiadał elementy etykiety – w każdym razie więcej niż którykolwiek z pozostałych chłopaków. Ale Carolina była trudnym orzechem do zgryzienia. Robił wszystko, aby ją zdenerwować, a ona wciąż dawała mu ten fason i ogrom uprzejmości Prestonów. On naprawdę chciałby odrobinę wzburzyć jej piórka, aby wydobyć pasję, która wiedział, że czai się tuż pod powierzchnią. Raz ją rozpalił, zamieniając królową lodu w roztopiony, wrzący wulkan seksualnej lawy. Widział jej przebłyski dziś, kiedy myślała, że on nie patrzy. Spojrzenia, które mu rzucała, sposób w jaki jej ciało odwracało się w jego kierunku. Tak jakby go chciała, ale broniła się przed tym. Chciał ponownego wybuchu wulkanu kobiecości, nie tego chłodnego, powściągliwego wzoru zachowania w towarzystwie. Usiadł na kanapie, co wiedział, że ją zirytuje. Ona chciała, żeby wyszedł. On chciał z nią porozmawiać. - Czy zamierzasz pojechać do Waszyngtonu, aby być z rodziną w Święto Dziękczynienia? - Nie sądzę, że dam radę. Mam dużo pracy do zrobienia. A ty jedziesz do domu? - Nie. Mam mecz zaraz po, więc mam zamiar spędzić czas tutaj. Kilku z nas w Święto Dziękczynienia idzie podawać jedzenie bezdomnym. Odchyliła się do tyłu. - To... naprawdę miło z twojej strony. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

36

Wzruszył ramionami. - To lepsze niż spędzanie czasu w mieszkaniu grając w gry wideo. - Muszę przyznać, że to mnie zaskakuje. - Dlaczego? - Nie wiem. Po prostu. - Mam serce Carolina. Pomimo tego, co możesz myśleć na mój temat. Wzięła łyk herbaty. - Nic nie myślę o Tobie. - Naprawdę? - Uśmiechnął się do niej. - Nie. Naprawdę. - Dlaczego nie spędzisz Święta Dziękczynienia ze mną i chłopakami? Kochał sposób w jaki otwierała szeroko oczy, mając na twarzy wygląd osaczonego zwierzątka, szukającego drogi ucieczki. - Och. Nie sądzę. Tak jak mówiłam, mam pracę. - To Święto Dziękczynienia. Żadnej pracy tego dnia. - To jest powód dla którego nie wracam do domu. Muszę być efektywna. - Tego dnia trzeba być wdzięcznym za wszystko co masz. Albo okazać swoją wdzięczność za to innym. Pracuj na tej akcji charytatywnej14 razem ze mną i moimi przyjaciółmi. Miał ją teraz i wiedziała o tym. - Ok. W porządku. Porobię to przez kilka godzin, a potem będę musiała wrócić i pracować. - Brzmi świetnie. - Odstawił swój kubek kawy. - Mówiąc o pracy, jestem pewien, że masz jej trochę do zrobienia, więc wyjdę dając ci wolną drogę. Wstała tak szybko, że aż stworzyła podmuch wiatru. - Odprowadzę cię do drzwi. Otworzyła drzwi. Drew nachylił się i wycisnął lekki pocałunek na jej policzku. - Dzięki za przyjście na mecz i spędzenie ze mną czasu podczas kolacji. Znów miała ten zaskoczony wygląd, który czynił go szczęśliwym. Lubił trzymać ją w stanie rozchwiania.

14

W książce jest „rescue mission”, ale akcja ratunkowa raczej mi tutaj nie pasowała.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

37

- Dziękuję za zaproszenie mnie na mecz. To pomoże mi w mojej linii odzieżowej. Posłał jej uśmiech. - W każdej chwili kochanie. Nie mogę się doczekać, kiedy zaczniemy pracować nad bielizną.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

38

Rozdział 5

CAROLINA zamierzała spędzić Święto Dziękczynienia zanurzona w swojej pracy, a nie w sosie pieczeniowym. Ale była w jadłodajni, otoczona przez pół tuzina mężczyzn o stopę wyższych od niej i tłum głodnych ludzi czekających na nakarmienie. To było niesamowite. Jadłodajnia została wypełniona ludźmi i teraz zamiast być samą i samotną, miała uśmiechniętą twarz i słuchała rechotliwego śmiechu, dobiegającego zarówno z tyłu jak i z przodu bufetu, gdzie odbywało się podawanie indyka. Podejrzewała, że powinna być wdzięczna Drew, że wyciągnął ją z mieszkania tego dnia. Możliwe, że zjadłaby sałatkę i spędziła dzień oglądając parady i tęskniąc za rodziną. Zamiast tego, zabrał ją o siódmej rano i poznała jego czterech kolegów z drużyny, którzy zaraz uścisnęli ją i powiedzieli, że jest teraz jednym z Travelersów. Drew nawet przyniósł jej koszulkę drużyny, aby ją dzisiaj założyła, mimo że była na nią o wiele za duża. Ale Colin Kozlow, jeden z kolegów z drużyny Drew, powiedział jej, że wyglądała słodko. Słodko. Po prostu świetnie. Avery Mangino, bramkarz Travelersów, zapytał ją, czy była dziewczyną Drew, skoro na sportowej koszulce, którą na sobie miała było jego imię i numer. Stanowczo temu zaprzeczyła, czym wywołała u Drew ironiczny uśmieszek i wszyscy faceci zaczęli mu się dawać we znaki. Polubiła tę część zabawy, tak długo jak nie uderzali w nią, a tego nie robili, więc nie miała nic przeciwko temu. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

39

Właściwie to byli wielką grupą facetów, którym brakowało ich rodzin, tak bardzo jak ona tęskniła za swoją. Większość z nich przebywała w mieście podczas Święta Dziękczynienia, ponieważ ich rodziny mieszkały zbyt daleko, by ich odwiedzić. - Kończy się nam sos -

Carolina powiedziała do Lakeeshi Divant,

kierowniczki placówki. - Zajmę się tym -

powiedziała. Kobieta była jak generał, wykrzykując

rozkazy do niektórych ze swoich pracowników. Carolina była pod wrażeniem od chwili, gdy tylko weszli do jadłodajni tego ranka. Wszystko było przygotowane i gotowe do pracy, jedzenie było przygotowane poprzedniej nocy, więc wszystko, co musieli zrobić, to zacząć podawać, kiedy otworzyły się drzwi. Carolinę zasmucił widok, że nawet o siódmej trzydzieści rano była już na zewnątrz utworzona kolejka. Ludzie byli bezdomni i głodni, i wiedzieli, że to będzie dobry dzień na pełny, ciepły posiłek. Oczywiście jadłodajnia wydawała ciepłe posiłki każdego dnia, ale w Święto Dziękczynienia mógł być duży tłum, a stali bywalcy chcieli mieć pewność iż dostaną coś do jedzenia, więc stali w kolejce wcześnie rano. - Oto dolewka sosu. - Duży, tęgi facet przyniósł pojemnik na zewnątrz. - Dzięki, Jim. - Rano zapoznała się z wszystkimi pracownikami, stawiając sobie za cel poznanie każdego, kto tam pracował. Część z nich dawniej była bezdomnymi, a teraz byli zachwyceni mogąc pracować w jadłodajni. Lakeesha pracowała z nimi równie ciężko15 i wszyscy byli wdzięczni mogąc zarabiać na swoje utrzymanie. - Słusznie nabraliśmy apetytu na ten wielki obiad, który wszyscy zjemy później. Carolina uśmiechnęła się. - Mój żołądek już burczy. Pomagała przez kolejne kilka godzin, aż tłum zaczął się zmniejszać, około wpół do drugiej.

15

Miałam problem z przetłumaczeniem tej części zdania, ale to tłumaczenie chyba brzmi nieźle

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

40

- Nawet jednej skargi - powiedział Drew, który pojawił się za nią. Spędził większość swego czasu w kuchni, więc nie widziała go często, poza momentami kiedy pomagał Jim’owi w uzupełnianiu zapasów. Odsunęła się z drogi, gdy kolejni pracownicy zajęli jej miejsce. - Dlaczego miałabym narzekać? - spytała, gdy rozwiązała i ściągnęła swój fartuch, i odgarnęła z oczu oswobodzone włosy. - Pracowałaś dzisiaj ciężko. - Było warto. Wystarczy spojrzeć na to, jak wszyscy są szczęśliwi. - Tak. Dla niektórych z nich to jedyny posiłek jaki dzisiaj zjedzą. Nienawidziła myśli o tym. - A ja jestem głodny, więc może coś zjemy? - zapytał. Skinęła głową. - Wąchałam ten pyszny zapach przez godziny. Jestem gotowa, aby chwycić talerz. Znaleźli miejsce z Lakeeshą i grupą starszych osób, którzy zrobili im miejsce przy stole. - To są nasi weterani - powiedziała Lakeesha, przedstawiając jej i Drew, Ronalda, Oscara, Lewisa i Bailey’a. - To przyjemność spotkać was wszystkich – powiedziała Carolina. Dziękuję za waszą służbę. - Proszę pani - powiedział Ronald. – Dziękuję za dzisiejsze wydawanie posiłku. Jest sakramencko dobry. - Sądzę, że możesz podziękować Lakeeshy i jej personelowi za całą tę pracę, za to że przyszli przygotować ten posiłek. Ja po prostu pomogłam go wydawać. -

Ale

bez

was

wszystkich,

którzy

poświęciliście

swoje

Święto

Dziękczynienia, nigdy nie bylibyśmy w stanie zrobić tego wszystkiego Lakeesha powiedziała z uśmiechem. - A nasi ludzie musieliby czekać w jeszcze dłuższej kolejce. Więc wam dziękuję. Carolina spojrzała na ludzi, nie mogąc wyobrazić sobie, przez co oni musieli przejść w ciągu swojego życia. - Nie mogłabym wymyślić lepszej grupy do spędzenia Święta Dziękczynienia. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

41

- Ja też - powiedział Drew, potem zapytał ich wszystkich kiedy i gdzie służyli. Mężczyźni zagłębili się w dyskusję na temat ich służby wojskowej, Carolina jadła, zafascynowana ich wojennymi opowieściami, niektórymi z Wietnamu, niektórymi z Zatoki. Zauważyła, że unikali nieprzyjemnych części, woląc dzielić się pozytywnymi, zabawnymi historiami o braterstwie i dobrych wspólnych czasach. Nie winiła ich za to. Była pewna, że było dużo nieprzyjemności, które pozostawały z nimi przez cały czas. W przeciwnym razie nie żyliby na ulicy. Dzisiaj był dzień, aby dzielić się szczęściem i dobrymi wspomnieniami, i była zachwycona, mogąc być tego częścią. Po chwili mężczyźni i Lakeesha oddalili się, pozostawiając przy stole tylko ją i Drew. - Gdzie są pozostali faceci? - Zapytała, rozglądając się. - Mają wolne. Zjedli w czasie wcześniejszej zmiany i poszli zebrać się w Avery's, żeby obejrzeć mecz futbolowy.16 Uniosła brew. - I nie poszedłeś z nimi? Myślałam, że to rzecz, którą facet powinien zrobić w Święto Dziękczynienia. - Ja cię tu przywiozłem. Odstawię cię do domu. Ponownie zachowywał się jak dżentelmen. Nie wiedziała, co nim powodowało. - Nie musisz tego robić. Mogę sama wrócić do domu. - Nigdy cię tak nie zostawię, Carolina. Widząc jej spojrzenie, powiedział: - Nie tym razem. - Nie, naprawdę. Czuj się wolny, możesz mnie zostawić. Nie mam nic przeciwko. Spojrzał na nią, potem rzucił jej szelmowski uśmiech. - Nie ma mowy. - Wiesz, że mam dziś pracę. - Myślałem, że możemy spędzić czas razem. On naprawdę był nieugięty. - Powiedziałam, że mogę dzisiaj pomóc w jadłodajni. Teraz mam zamiar wrócić do domu i pracować. 16

Football - sądzę, że raczej chodzi o futbol amerykański, niż naszą rodzimą piłkę nożną.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

42

- Dzisiaj jest dzień, aby się zrelaksować i trochę zabawić. Przewróciła oczami i wstała, a potem odeszła z dala od niego. Zabrał jej cały wieczór na początku tygodnia, co zostawiło ją w tyle z terminami. Nie pojechała Nie

ma

do

domu

na

święta,

mowy,

że

pozwoli

mu

żeby

mogła

zmonopolizować

je jej

podgonić. cały

dzień.

Skoro nie jest ze swoją rodziną, to miała zamiar popracować, a nie bawić się z Drew. Po

tym jak pożegnała się Lakeeshą i jej pracownikami, wyszła na

zewnątrz. Drew ponownie podwiózł ją dziś rano prywatnym samochodem, twierdząc, że złapanie taksówki w Święto Dziękczynienia byłoby prawie niemożliwe. Samochód nadal na nich czekał. - Nie mogę uwierzyć, że kazałeś kierowcy czekać - powiedziała, wślizgując się do środka. - Nie kazałem mu czekać. Wszedł do środka i zjadł obiad. Nie widziałaś go? Właściwie to nie widziała, ale z drugiej strony, była zajęta przez cały ranek. Oparła się zmęczona i czując się jakby potrzebowała drzemki. Nie była pewna, jak zamierza przebrnąć przez to popołudnie. Jej powieki faktycznie zaczęły opadać i zamykać się, kiedy samochód nagle się zatrzymał. Otworzyła oczy i zdała sobie sprawę, że nie są nigdzie w pobliżu jej mieszkania. - To jest Rockefeller Center17. Uśmiechnął się. - Yeah. Pomyślałem, że zabawimy się trochę18 zanim cię odstawię z powrotem. Ciężko pracowałaś tego ranka. - Nie, muszę popracować tego popołudnia. Kierowca otworzył drzwi i Drew wyszedł, wyciągając rękę. - Jest na to jeszcze mnóstwo czasu.

17

kompleks 19 budynków komercyjnych między 48. a 51. ulicą w Nowym Jorku. Zbudowany przez rodzinę Rockefellerów, jest zlokalizowany w centralnej części Manhattanu, zwanej Midtown i obejmuje teren między Piątą i Szóstą Aleją. Jest to największy tego typu kompleks budynków na świecie, pokrywa łączną powierzchnię 89.000 m². 18 Użyte jest słowo „fun”, więc dosłownie by było, ze zrobią coś zabawnego, ale jakoś kojarzy mi się to z robieniem żartów.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

43

- Idź się bawić. Ja pójdę do domu i popracuję. - Carolina. Daj spokój. Godzinka. Potem zabiorę cię z powrotem do domu. - Drew. Absolutnie nie. Mam rzeczy do zrobienia. - Ale to Święto Dziękczynienia. - Nie obchodziłoby mnie nawet, gdyby był to koniec świata. Mam termin. Potrząsnął głową. - Naprawdę musisz przemyśleć niektóre priorytety i wziąć trochę na wstrzymanie. - Żegnaj Drew. - Sięgnęła do klamki. Przykucnął przed drzwiami samochodu, dając jej cudowny widok na jego niesamowite uda ubrane w dżins. Silne i umięśnione, tak jak jego cała reszta. - Czy to pomoże, jeśli powiem ci, że ten objazd jest propozycją twojej mamy?19 Zatrzymała się. - Co? - Gray i ja rozmawialiśmy wczoraj i kiedy dowiedział się, że nie jadę do domu na Święto Dziękczynienia i że zamierzasz podawać posiłki bezdomnym razem ze mną, powiedział, że byłby wdzięczny, gdybyś w święto nie była sama. Myślę, że twoja matka była w pobliżu, ponieważ potem przejęła telefon. Carolina mogła w to uwierzyć. - I co powiedziała? - Zapytała mnie, czy nie miałbym nic przeciwko zmuszeniu cię do wyjścia i zabawienia się dzisiaj i cytuję: „zamiast pozwolić jej zamknąć się w jej mieszkaniu na czas świąt.” To brzmiało jak jej matka. - Za dużo się martwi. Kocham moją pracę. - Jestem tego pewien. Ale rzecz w tym, że obiecałem jej, że to zrobię. A wiesz, jak groźna potrafi być twoja mama. Tak naprawdę nie chcesz, żebym powiedział jej, że ją zawiodłem, prawda? Carolina zmarszczyła brwi. - To brzmi jak okropny, ogromny szantaż, Drew. - Brzmi, prawda? Więc chodźmy. -

Wziął ją za rękę i wyciągnął z

samochodu. Gdy szli razem, spojrzała na niego. - To dlatego nie jesteś z twoimi przyjaciółmi i nie oglądasz futbolu. 19

Każda dziewczyna chce to usłyszeć: wychodzę z tobą, bo tak kazała twoja mama.;)

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

44

- Co? - Z powodu pewnego poczucia obowiązku jakie czujesz wobec mojego brata i matki. - Och. Nie, nie o to chodzi. - Mogę cię zapewnić, Drew, że nie musisz czuć się zobowiązany. Mogę nawet skłamać. Zatrzymał się i odwrócił się do niej. - Mogłabyś okłamać własną matkę? - Aby dotrzymać terminu? Tak. Więc możemy teraz pójść z powrotem do samochodu i twoje sumienie będzie czyste. Możesz spędzić czas z przyjaciółmi, a ja wrócę do pracy. Odwróciła się, ale Drew chwycił ją za ramię. - Nie tak szybko. Chciała wykrzyczeć swoją frustrację. - Co? Z pewnością nagle nie pogłębiło się u ciebie dawno niewidziane skautowskie20 poczucie honoru, prawda? - Nie. Ale obiecałem twojej matce. I poza tym, zgadzam się z nią. Gray i twoja mama oboje powiedzieli mi, że od dwóch lat pracujesz bez przerwy nad uruchomieniem swojej linii, zaczęłaś jeszcze zanim przestałaś pracować dla jakkolwiek-jego-imię-brzmi projektanta. - Dawid Faber. - Tak, jego. Czy to prawda? Zatrzymała się, ciesząc się, że mimo chłodnego dnia, czuje ciepło słońca na twarzy. - Głównie. - To prawdopodobnie wyjaśnia, dlaczego jesteś taka zrzędliwa. Jej szczęka opadła. - Jestem zrzędliwa? - Pewnie, że jesteś. Ponieważ pracujesz cały czas i nie pamiętasz, jak to jest wyjść i bawić się dobrze. Chciała go kopnąć prosto w jaja. - Wiem, jak się bawić. Bawię się cały czas. 20

Harcerskie.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

45

Poprowadził ją po schodach. - Tak? Co było ostatnią zabawną rzeczą, jaką zrobiłaś? - Ja ... - Zatrzymała się myśląc. - Pojechałam kupić tkaniny. Potrząsnął głową. - To jest związane z pracą. Coś nie związanego z pracą. Kiedy był ostatni raz, gdy poszłaś do klubu lub na film, lub na imprezę przyjaciółki? Albo poszłaś na randkę. Otworzyła usta, aby dać mu odpowiedź i wtedy uświadomiła sobie, że w tym momencie nic jej nie przychodzi do głowy. Ok, więc bardzo skupiła się na pracy. Ale zrobiła to z wyboru, a ta ofiara musiała być zrobiona, gdy nagrodą była własna linia odzieżowa. - Nie pamiętam. - Uh-huh. Tak myślałem. I to jest powód dlaczego jesteś marudna. Prawdopodobnie

nie

uprawiałaś

seksu

co

najmniej

od

roku.

Nie mogła uwierzyć, że z nim o tym rozmawia. Poza tym to było raczej półtora roku temu, ale nie przyzna się do tego, zwłaszcza Drew, gorącemu ogierowi, który najprawdopodobniej uprawiał seks cztery razy w tygodniu21. - To nieprawda. Rzucił jej krzywy uśmiech, który wymownie świadczył o tym, że jej nie uwierzył. Niech go szlag. Myślała, że zamierzają zatrzymać się w bistro na kawę i rozmowę, więc kiedy wziął ją na lodowisko, zatrzymała i pociągnęła go za rękę. - Och, nie sądzę. - Dlaczego nie? To będzie zabawne. - Tak, dla ciebie. Jeździsz na co dzień. Ja nie jeździłam na łyżwach od bardzo długiego czasu. - Daj spokój. To jak jazda na rowerze. Nigdy się nie zapomina, jak to robić. - Założymy się? - Tchórzysz.22 - Nie mam też dwunastu lat. Ta sztuczka na mnie nie działa, Drew.

21 22

Jak nie więcej;) „You’re chicken”, czyli „jesteś kurczakiem”

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

46

-

W

porządku.

Spędzisz

czas

tutaj.

Ja

będę

jeździć.

Och, pewnie. I będzie oblegany przez wszystkie atrakcyjne kobiety obecnie jeżdżące na lodowisku i byłoby znowu jak na studiach. Nie ma mowy. - Dobra, zrobię to. Ale nie śmiej się, kiedy wyląduję na tyłku. - Nie mam zamiaru pozwolić ci upaść na tyłek. Poszła za nim do środka i wypożyczyli łyżwy. Nastolatek pracujący na stoisku natychmiast rozpoznał Drew. - Jesteś Drew Hogan z Travelersów. Drew posłał dzieciakowi szeroki uśmiech. - To ja. Drew spojrzał na imię dzieciaka na plakietce. - A ty jesteś Justin. Justin uśmiechnął się. - Ale super. Zamierzasz tutaj jeździć? - Zamierzam. - Drew zapłacił i Justin w nabożnym skupieniu podał Drew łyżwy jakby były one cennym trofeum. Carolina przewróciła oczami. Skierowali się do szafki i zdjęła swoje buty, wdzięczna, że założyła dzisiaj dżinsy. Może one złagodzą jej upadek. Spacer po wykładzinie wydawał się dość łatwy, ale nie skłamała Drew, kiedy powiedziała, że minął naprawdę długi czas odkąd jeździła. Wziął ją za rękę i poprowadził do wejścia na lodowisko. - Więc jak dawno to było? Próbowała sobie przypomnieć ostatni raz. Poszła z grupą przyjaciół na lodowisko w parku. - Może trzy lat temu? - Nie tak dawno. Posłała mu skośne spojrzenie. - Wieczność. Zaśmiał się. - Zaczniemy powoli. Wszedł pierwszy na lód, następnie odwrócił się i uniósł swoje ręce. Zawahała się. - Carolina obiecuję, że nie pozwolę Ci upaść. Była śmieszna i wiedziała o tym.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

47

Kiedy przyjrzała się dość gęstemu tłumowi łyżwiarzy, kilka osób poślizgnęło się i upadło, a następnie roześmiało się, wstało i próbowało jeszcze raz. Nie miała pojęcia, dlaczego ona zachowuje się jak dziecko w tym temacie. Może dlatego, że raz się upokorzyła przed Drew poprzez upicie się i rzucenie się na niego. Lód był jego domem. To było miejsce, gdzie czuł się najbardziej komfortowo. Ostatnią rzeczą, jaką chciała zrobić, to wydać się nowicjuszką. Którą absolutnie była. Powinna była po prostu zostać w pieprzonym samochodzie. Zamiast tego, chwyciła jego ręce i zrobiła niepewny ślizg na lód. Jej kostki zatrzęsły się i walczyła o utrzymanie równowagi. Drew był tam, owijając rękę wokół niej, aby utrzymać ją w pozycji pionowej. - Weź głęboki oddech i zrelaksuj się. Mam cię. Nie upadniesz. Słuchaj tylko dźwięku mojego głosu. Wciąż ją trzymając, przesunął się przed nią i podniósł jej podbródek. - Nie patrz w dół na łyżwy. To schrzani twój balans23. Patrz prosto. I nie zapomnij, nie ma mowy, że upadniesz, tak długo jak cię trzymam, więc po prostu ciesz się tym, dobrze? Skończył z pewnym siebie uśmiechem. Skinęła głową. - Ok. W takim razie jedziemy. Jego spokojna pewność pomogła jej się skupić. Przeniósł się obok, jego ręka pewnie owinęła się wokół niej, gdy powoli jechał do przodu, podczas gdy ona

próbowała

sobie

przypomnieć,

jak

jeździć

zamiast

chodzić.

Na początku, Drew głównie ciągnął ją do przodu, ale zdała sobie sprawę, że nigdy nie nabierze w tym wprawy, jeśli nie będzie przynajmniej próbować, więc przesunęła łyżwami do przodu i wszystko zaczęło do niej wracać. Pomogło to, że Drew mocno ją trzymał. I miał rację. Z jego pewnym chwytem ona nie upadnie i to dało jej śmiałość, aby próbować. Wkrótce pamięć mięśni wzięła górę i przypomniała sobie, co robić, aby ślizgać się po lodzie. 23

Czyli równowagę.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

48

- Teraz, masz to. Właśnie tak. Był dla niej tak cierpliwy, ani razu się nie śpieszył. A kiedy zachwiała się, zacieśnił swój uścisk i zwolnił. Po około dwudziestu minutach poczuła, że może sobie poradzić, więc odepchnęła się, chwyciła go za rękę i odsunęła się od niego. - Jesteś pewna? - Tak. Tylko nie puszczaj. Jego wzrok spotkał jej. – Nie puszczę. Obiecuję. Zrobili pełne koło wokół lodowiska i zaczęła się relaksować, tak że w końcu miała szansę spojrzeć na innych ludzi. Mieli tłum gapiów, zarówno wśród ludzi na lodowisku, jak i tych, którzy przyglądali się spoza niego. Albo raczej, Drew miał. Nie zdziwiło jej, że został rozpoznany, zwłaszcza na lodzie. A kiedy chłopiec około ośmiu lat podjechał do nich, Drew natychmiast przyciągnął ją blisko i zatrzymał się. - Hej. Jesteś Drew Hogan, napastnik drużyny Travelers. Drew uśmiechnął się do chłopca. - Jestem. A ty jak się nazywasz? Chłopiec pokazał szczerbaty uśmiech. - Jestem Henry. Mieszkam na Long Island24, ale jesteśmy tutaj w odwiedzinach u moich dziadków. Mają tutaj mieszkanie i oglądaliśmy paradę, i mieliśmy indyka, i sos, i żurawinę, i takie tam. Carolina spojrzała w górę i zobaczyła ludzi, którzy musieli być rodzicami Henry'ego, stojących za nim z szerokimi uśmiechami na twarzach. Drew też ich zauważył i mrugnął do nich.25 - To brzmi jak fajny dzień, Henry. Więc, czy lubisz hokej? - Tak. Bardzo. Travelers to mój ulubiony zespół, a ty jesteś moim ulubionym graczem. - Dziękuję. - Hej, złożysz autograf na mojej koszulce? Założyłem ją dzisiaj pod kurtkę. 24

Long Island - wyspa u wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych, w stanie Nowy Jork, częściowo w obrębie miasta Nowy Jork (dzielnice Brooklyn i Queens). 25 Czyli puścił do nich oczko

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

49

- Bez żartów. Zobaczmy ją. Henry rozpiął kurtkę, aby pokazać zielone i białe kolory koszulki Travelers i rzeczywiście, na koszulce był numer dwadzieścia dwa Drew. - Nieźle. I akurat się tak stało, że mam moje Sharpie26 ze sobą. - Rozchylił swoją kurtkę i wyciągnął pisak, którego dzisiaj wcześniej używał do rozdawania autografów. Podpisał koszulkę Henry’ego, co chłopiec śledził z szeroko otwartymi oczami. - Wow, to jest takie fajne. Poczekaj tylko, aż moi przyjaciele dowiedzą się, że cię spotkałem. Nawet w to nie uwierzą. - Jeśli twoi rodzice mają z sobą aparat, możemy zrobić zdjęcie. - Naprawdę? - Zapytał Henry. - Mogę zrobić zdjęcie – powiedziała mama Henry'ego, wyciągając swój telefon. Drew ukląkł obok Henry’ego, podczas gdy jego mama robiła zdjęcie. Carolina nie była pewna, czy kiedykolwiek wcześniej widziała bardziej szczęśliwe dziecko. Po tym jak rodzina odeszła, był napływ fanów. Carolina przesunęła się na skraj lodowiska. Drew spojrzał w jej stronę, ale skinęła mu głową i pomachała, więc on poświęcił czas, aby spotkać się z nimi wszystkimi, podpisać autografy i porobić zdjęcia. Była pewna, że jego fani chcieliby, aby z nimi pojeździł, ale w końcu przeprosił ich i skierował się z powrotem do niej. - Przepraszam za to. - Nie ma problemu. To miłe, że poświęcasz czas swoim fanom. - Zapomniałem, że to Święto Dziękczynienia. Nawet nie wziąłem pod uwagę możliwości, że na lodowisku będzie tak ciasno. Albo, że zostanę rozpoznany. - Proszę. Ty, na lodzie? Myślę, że to było oczywiste. Zaśmiał się. - Może i tak. Zróbmy jeszcze kilka okrążeń, zanim wyjdziemy. Objął ją ramieniem i obrócił ją dookoła. Wtedy ludzie zaczęli robić im zdjęcia, a niektóre z dzieci jeździły w pobliżu. Większość sportowców było jak 26

Nazwa permanentnego markera.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

50

magnesy na gorące laski. Drew był nim na pewno, ale najwyraźniej był też magnesem na dzieciaki, do których podchodził z cierpliwością. Upewnił się, aby jeździć wystarczająco wolno i spokojnie, przytrzymał rękę małej dziewczynki, gdy ta się obok niego zatrzymała i dając mu pogodny uśmiech, ruszyła, na swój chwiejny sposób, razem z nim wokół lodowiska, podczas gdy jej rodzice byli przed nimi i przez cały czas robili zdjęcia.27 Drew rozmawiał z dziewczynką przez całą drogę. Co w najmniejszym stopniu nie zjednywało do niego Caroliny. Za bardzo. Gdy w czasie przerwy28 zabrzmiał dzwonek, była bardziej niż gotowa, aby zejść z lodu. - Co powiesz na gorącą czekoladę? - zapytał Drew. - Brzmi wspaniałe. Mam zimne palce, a moje nogi są miękkie jak galareta. Zaśmiał się. - Musimy popracować na twoją łyżwiarską wytrzymałością. Zdjęli łyżwy i ruszyli na górę. - Ponieważ jest bardzo mało prawdopodobne, że będę jeździć regularnie, nie

sądzę,

abym

musiała

się

zbytnio

martwić

budowaniem

mojej

wytrzymałości. Drew zamówił dla nich dwie gorące czekolady. - Och, nigdy nie wiadomo. Być może dojdziesz do wniosku, że to kochasz. - To wątpliwe. - Co jeśli dam ci bilety na sezon hokejowy? Uśmiechnęła się. - Po pierwsze, dziękuję za ofertę. Lubię hokej. Po drugie, niestety nie będę miała czasu, aby zobaczyć wszystkie mecze, bo jestem teraz dość zajęta. A dlaczego chcesz to zrobić? - Zawsze miło mieć kogoś, kogo znasz na trybunach. Pokręciła głową. - Potrzebujesz dziewczyny. - Tak sądzisz? Zainteresowana aplikowaniem na to stanowisko?

27

Z tym zdaniem miałam ogromny problem, bo nie mogłam znaleźć tłumaczeń do niektórych zwrotów, więc mam nadzieję, że ostatecznie jest OK. 28 Zapewne chodzi o przerwę techniczną.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

51

Nie była pewna, czy się z nią drażni, czy nie. - Nie, dzięki. Myślę, że ten statek już odpłynął. - Na pewno? - Sposób, w jaki na nią spojrzał roztopił ostatek lodu w jej wcześniej zamrożonych palcach. Tak bezpośredni, taki celowy, w sposób jaki był tej nocy tak dawno temu. Może była pijana i zdecydowanie wypiła wystarczająco wina, aby nabrać pijackiej odwagi i ośmielić się zaprosić go do siebie na przyjęcie po ukończeniu studiów. Ale to on zdobył ją na tym przyjęciu i nie puścił jej przez resztę nocy. Tańczył z nią, trzymał ją blisko, szeptał jej do ucha o tym, jak była piękna i pytał sam siebie, dlaczego oni dwoje nigdy nie byli razem przed tą nocą. A potem zabrał ją dyskretnie z powrotem do jej pokoju w akademiku, gdy wszyscy pozostali byli na zewnątrz bawiąc się ... - Carolina. Powróciła z tej podróży do przeszłości i napotkała jego wzrok. - Tak? - Błądziłaś gdzieś myślami. - Myślę o pracy. - Czas iść? - Tak, tak sądzę. - Zanim zrobi coś głupiego, jak zbyt daleka podróż wzdłuż tej ścieżki do przeszłości i ponowny upadek w dół króliczej nory29. Z Drew tuż obok niej. Który byłby ogromnym, ogromnym błędem.

29

To chyba nawiązanie do Alicji z Krainy Czarów.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

52

Rozdział 6

DREW obserwował grę emocji na twarzy Caroliny, gdy wsiadali do samochodu. Jedną z rzeczy, która zachwycała go w Carolinie, była jej inteligencja oraz to, że była czymś więcej niż tylko ładną powierzchownością. Na studiach często trafiał na nią na dziedzińcu, a ona zawsze szkicowała lub trzymała nos w książce. Pięknych kobiet było bez liku. Wiedział o tym, bo miał ich wiele, uganiających się za nim podczas studiów. Ale próby prowadzenia z niektórymi z nich sensownych rozmów, przypominały walenie głową w mur. Wiele z nich chciało dostać się do jego spodni, i hej, jako młody ogier, pozwalał im na to. Ale po tym jak wstajesz z łóżka, musisz mieć o czym rozmawiać, poza tematem, gdzie będzie teraz następna impreza. Piękna, inteligentna kobieta? Teraz to było coś specjalnego. Zawsze trzymał się z daleka od Caroliny dlatego, że była małą siostrzyczką Graya i to czyniło ją zakazaną. Aż do nocy rozdania świadectw, kiedy wypił odrobinę za dużo - dobrze, bardzo się upił. A Carolina dała mu zaproszenie, któremu po prostu nie mógł się oprzeć. Wtedy całkiem zapomniał o tym, że jest siostrą jego najlepszego przyjaciela. Nie wiedział, że ona nigdy przedtem nie była z facetem. Doszedł do wniosku, że skoro była tak piękna i mądra, to do tej pory miała chłopaka lub dwóch. Głupie posunięcie z jego strony, ale nie mógł powiedzieć, że żałuje bycia jej pierwszym. Żałował tylko tego, że po tym wziął nogi za pas i uciekł. Jeden z najbardziej tchórzliwych ruchów jakie kiedykolwiek wykonał. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

53

Teraz, kiedy spotkał ją ponownie, miał szansę, aby zrobić wszystko całkiem inaczej - tym razem w dobry sposób. Kiedy zatrzymali się przed jej mieszkaniem, odwróciła się do niego. - Dzięki za podwózkę. - Proszę bardzo. Dzięki za dzisiejszą pomoc. Wysiadła i Drew zrobił to samo. - Co robisz? - Zapytała, kiedy zrobił krok obok niej. - Odprowadzę cię. - Ponownie, to nie jest konieczne. - Czy musimy znowu prowadzić tę rozmowę? Odprowadzę cię do twoich drzwi i ty wiesz dlaczego. Mógł powiedzieć, że była wkurzona o to, że szedł z nią. Trzeba przyznać, że podobał mi się ten aspekt irytowania jej, lubił widzieć napływ koloru na jej policzkach. Wyłowiła swoje klucze z torebki, a następnie obróciła się plecami do drzwi. - Dzięki za zabranie mnie na łyżwy. - Proszę bardzo. Pilnowała drzwi jak wilk chroniący swoje młode. Innymi słowy, nie miała zamiaru zaprosić go do środka. Dobrze, że cieszył się z tego wyzwania, ponieważ obiecał jej mamie i Grayowi, że nie pozwoli dziś Carolinie pracować. - Może pokażesz mi nad czym pracujesz? - Może pozwolisz mi trochę faktycznie popracować? - Chciałbym zobaczyć, co dla mnie planujesz. Uniosła brew. - Dlaczego? Zaśmiał się. - Co masz na myśli, mówiąc dlaczego? Dlatego, że jeśli mam zamiar być częścią tej linii, to chciałbym wiedzieć, o co w niej chodzi. - Widziałeś niektóre szkice. - Nie wszystkie z nich. Pokaż mi, co masz na myśli. Ze zrezygnowanym westchnieniem odwróciła się i otworzyła drzwi.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

54

- Jeśli pokażę ci projekty, wtedy odpuścisz, prawda? - spytała, gdy weszła do środka. Poszedł za nią. - Oczywiście. – Że nie. - Ok. - Czy wspominałem jak bardzo lubię twoje mieszkanie? - powiedział, zrzuciwszy płaszcz. - Nie, nie wspominałeś, ale dziękuję. Też je lubię. Dobra rzecz, zważywszy na to ile czasu tutaj spędzam. - Więc jesteś pustelnicą. Zaśmiała się. - Tak jakby. Projektanci właściwie nie wychodzą zbyt wiele. - Muszę to zmienić. - Nie, nie zrobisz tego. Nie, jeśli mam pokazać moje prace na Fashion Week. - Poszła do kuchni i wstawiła czajnik z wodą. Automatycznie poszła do ekspresu do kawy, dodała wodę, a następnie go włączyła. Uśmiechnął się. Oznaczało to, że myśli o nim30. Lubił to.31 Podała mu filiżankę i wzięła swoją własną. - Chodź ze mną do pracowni. Pracownia mieściła się na poddaszu, więc poszedł za nią po schodach. Była tutaj otwarta przestrzeń z szerokim oknem sięgającym od podłogi do sufitu. Dużo bieli, od biurka biegnącego od ściany do ściany, do stołu kreślarskiego i tablicy korkowej, które zajmowały całą jedną stronę pokoju. Na korkowej tablicy przypięte były szkice ubrań. Wszelkiego rodzaju, od męskich do damskich, od eleganckich strojów do codziennych. Na biurku było więcej szkiców, leżały w kolejności, w jakiej umieściła je Carolina. - Robisz to wszystko na papierze? - Zaczyna się w ten sposób. Mój umysł działa najlepiej przy ręcznym rysowaniu. Następnie przenoszę każdy szkic do cyfrowego notatnika, gdzie mogę dodać kolor i udoskonalić kształt. - Pokaż mi, jak to robisz.

30 31

A może jest tylko uprzejma i ma dobrą pamięć;) Tylko mnie przyszedł na myśl facebook?

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

55

Usiadła przy stole. - Na przykład, kiedy poszłam na mecz dwie noce temu, zrobiłam ten szkic. - Wyciągnęła jeden ze szkiców przedstawiający go na łyżwach. - Podobał mi się ruch, jego płynność. To daje mi świadomość ludzkiego ciała. Sposób w jaki człowiek jest w ruchu. Włączyła swój notes i przewinęła kilka projektów. Jednym z nich był garnitur, innymi spodnie i koszula z długimi rękawami, jeszcze innym strój codzienny. Różne kolory, wzory i style, każdy robiący większe wrażenie niż poprzedni. - Masz to wszystko po pójściu na mecz hokeja? Spojrzała na niego. - Inspiracja pochodzi z niezwykłych miejsc. - Czy pokazywałaś je komuś? - Tylko moim asystentom, którzy pomagają mi tworzyć linię. Jego usta wygięły się. Zmarszczyła brwi. - Więc dlaczego pokazujesz je mnie? - Ja... nie wiem. Jak sądzę, ponieważ zapytałeś. - Dziękuję. Twój proces tworzenia jest dla mnie fascynujący. Podniosła się, a on się wyprostował. Drew szedł wzdłuż i patrzył na każdy szkic, Carolina stała tuż przy jego boku, gdy przeglądał każdy jeden rysunek. Spojrzał na nią, gdy wyciągnął rękę po jeden. - Będzie w porządku, jeśli dotknę? - Tak. Podniósł go i analizował narysowany ołówkiem rysunek mężczyzny ubranego w strój sportowy. Spodnie treningowe, bluzka henley32 i buty do tenisa. Wydawał się zrelaksowany, ubrany w coś co Drew mógłby nosić w weekend. Przechylił głowę, aby spojrzeć na Karolinę, – Podoba mi się. - Naprawdę? - Przygryzła dolną wargę, czym przyciągnęła uwagę Drew do jej ust. - Tak. Mógłbym to nosić. 32

Według google, to obcisła męska bluzka z długim rękawem i rozcięciem pod szyją zapinanym na guziki.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

56

- Mówisz to tylko po to, żeby nie zranić moich uczuć? Odłożył rysunek. - Nie mówię czegoś, czego nie mam na myśli, Carolina. Powodem, dla którego podniosłem ten szkic, było to, że wpadł mi w oko. To coś, co mógłbym nosić w weekend. Zobaczył radość na jej twarzy. - Dziękuję. Nie pokazywałam nikomu mojej pracy, oczywiście poza moimi asystentami. Ale im za to płacę. Możliwość uzyskania opinii z zewnątrz to zupełnie coś innego. Przeniósł się dalej do innych szkiców. Ubrania damskie, oczywiście, wiele mu nie mówiły. Ale męskie tak. Miała konkretne wyczucie odzieży męskiej. Nic z tego nie było formalne lub sztywne. Wszystko można było nosić na co dzień. - Podoba mi się to wszystko. Mógłbym to wszystko nosić. Położyła dłoń na jego ramieniu. - Poważnie. Nie mówisz tego od tak? - Jestem poważny. Myślę, że masz oko do tego co sprawia, że mężczyzna czuje się wygodnie i w czym dobrze wygląda. Może w moich studenckich czasach nie miałem nic przeciwko prezentowaniu się jak gówno, ale teraz kiedy wychodzę, lubię w wyglądzie łączyć obie te rzeczy. – Wskazał na szkice. - To sprawiłoby, że czułbym się wygodne i modnie. To stanowi połączenie obu tych rzeczy. Zarzuciła mu ręce na szyję. - To dokładnie to, po co to robię. Nawet nie wiesz jaka to ulga móc usłyszeć jak to mówisz. Kiedy się odsunął, miała podekscytowany uśmiech na twarzy. - A ty nie jesteś nawet krytykiem mody. W ogóle nie znasz się na modzie. - Rany, dzięki. - Nie o to mi chodziło i wiesz o tym. Twoja uwaga była całkowicie bez uprzedzeń. To czyni ją nawet jeszcze bardziej cudowną. Uczyniłeś taki mój cały dzień. - Doskonale. Powinniśmy świętować. - Tak. Powinnam świętować poprzez wzięcie się do pracy. - Lub... możemy zjeść trochę ciasta. Nie jadłem wcześniej ciasta z dyni. Przewróciła oczami. - A czyja to wina? - Moja. Ty też go nie jadłaś. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

57

- Miałam gorącą czekoladę. I ogromny talerz jedzenia w schronisku dla bezdomnych.

To

dużo

kalorii

jak

dla

mnie,

na

cały

dzień.

Rzucił jej szybkie spojrzenie. – Powinnaś jeszcze dzisiaj coś zjeść. - Nic nie jest otwarte. Zaśmiał się. - Jest mnóstwo miejsc otwartych dzisiaj. Znam idealne miejsce. I mają ciasto. Daj spokój. - Drew. Muszę pracować. - Nie dzisiaj. To Święto Dziękczynienia. I obiecałem twojej mamie. - Poważnie? - Daj spokój. Możemy dostać kanapkę i ciasto. A kiedy wrócimy, będzie już późno, dzień się skończy i będziesz mogła przemycić trochę pracy, jeśli czujesz,

że

musisz

to

zrobić.

Nawet

nie

powiem

twojej

mamie.

Spojrzała na niego, jakby piorunując go wzrokiem mogła go zmusić do wycofania się. Mało prawdopodobne. - Nie mogę uwierzyć, że się na to zgadzam - powiedziała. - To dlatego, że jesteś głodna. - Nie. To z powodu mojej matki. Była rozczarowana, że nie będę z rodziną w Święto Dziękczynienia. I martwi się, że pracuję zbyt wiele. Oparł się o biurko i skrzyżował ramiona. – Prawdopodobnie przez to, bo tak jest? - Nie, ja naprawdę nie pracuję za dużo. Mam kilka bardzo napiętych terminów. Powinnam dzisiaj pracować. Przebiegła wzrokiem po szkicach. - Jeden dzień w tę, czy w tamtą nie powinien mieć zbyt dużego znaczenia, prawda? Z ostatnim ociągającym się spojrzeniem na biurko, podniosła swój wzrok na niego. - Przypuszczam, że nie. Chodźmy coś zjeść.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

58

Rozdział 7

DZIEŃ nie przebiegł tak, jak spodziewała się Carolina. Ale z drugiej strony, powinna wiedzieć, że Drew będzie siłą, z którą należy się liczyć. Podobnie jak jej matka. Nawet z daleka, Loretta Preston budziła postrach. Nie zaskoczyło jej wcale, że wciągnęła Drew do współpracy w zmuszeniu Caroliny, aby wzięła wolny dzień. Biorąc pod uwagę, że nie wykonała dzisiaj żadnej pracy, mogła równie dobrze polecieć do D.C.33 i spędzić Święto Dziękczynienia z rodziną. Mogłaby jutro wrócić samolotem i jeszcze mieć resztę weekendu, aby zatopić się w pracy nad swoimi projektami. Miałaby przynajmniej możliwość spędzenia czasu z rodziną, zamiast z Drew. Choć musiała przyznać, że dzięki Drew, to był wspaniały dzień. Pokochała dzisiejsze rozdawanie posiłków w schronisku, a jazda na łyżwach była zabawna. Po prostu zastanawiała się, co trzeba zrobić, żeby pozbyć się Drew, który wydawał się nie przyjmować „nie” jako odpowiedzi. Jej matka byłaby z niego dumna. Skończyli w Gotham Bar i Grill, co ją zaskoczyło. - Nigdy się tutaj nie dostaniemy. Zdajesz sobie sprawę, że aby zjeść w Święto Dziękczynienia w restauracji, trzeba wcześniej dokonać rezerwacji. Uśmiechnął się do niej, gdy wysiedli z samochodu. - Nie martw się. Znam ludzi. Ona też znała ludzi, ale w święto nie miało znaczenia, jakie masz znajomości. Nie wejdziesz do środka. Poprowadził ich tuż obok drzwi wejściowych i weszli od innej strony, przez kuchnię. Pomachał do pracowników, którzy odmachali mu, jakby często to robili. 33

Chodzi chyba o Waszyngton, czyli Dystrykt Kolumbii.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

59

- Przypuszczam, że często tutaj jadasz. - Wiesz, że w Nowym Jorku jest wielu fanów hokeja. Przewróciła oczami, gdy kelnerzy też do nich pomachali. - Hej, Drew. Przyszedłeś coś zjeść? – Zapytał jeden z chłopaków, który według plakietki nazywał się Heath, gdy uścisnął rękę Drew. - Tak. Wiem, że jesteście dzisiaj zajęci, ale chcemy tylko kanapkę i trochę ciasta, więc nie zajmiemy stolika zbyt długo. - Nie ma problemu. Zrobimy dla was miejsce. Podążyli za Heath’em, który znalazł mały stolik w kącie, który akurat zwolniła inna para. Posprzątał go, a oni usiedli. Drew spojrzał na nią. - Co myślisz? Kanapka z indykiem i trochę dyniowego ciasta? - Jak dla mnie brzmi idealnie - powiedziała Carolina nie chcąc sprawiać kłopotu pracownikom lub stałym klientom, którzy mieli rezerwacje. Widocznie Drew też nie. - Świetnie - powiedział Heath. - Co chcecie do picia? - Dla mnie mrożona herbata – powiedziała Carolina. Drew zamówił filiżankę kawy. - Nie piwo? - Zapytała, kiedy zniknął Heath. - Nah. Mam jutro mecz, co oznacza wczesną rozgrzewkę i ćwiczenia. Muszę mieć jasną głowę. - Więc, mogę zakłócić twój jutrzejszy dzień34? Posłał jej uśmiech. - Pewnie. Przyjdź. Jesteś również mile widziana na meczu. - Nie ma mowy. Będę jutro zakopana w tkaninach. - Ale będziesz oglądać grę, prawda? - Och, na pewno. Nie przegapię tego. Zaśmiał się. - Nie planowałaś złapania bakcyla gry. Wiem to zdecydowanie. Teraz na pewno wypytam cię o grę następnym razem, gdy się zobaczymy, więc oglądaj uważnie. 34

Z zemsty za to, że on pokrzyżował jej plany?

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

60

Następnym razem jak ją będzie widział? Czy on planował uczynić to regularną sprawą? Oni nie byli na randce. Oni nie byli… czymkolwiek. Nie miała czasu na mężczyznę w swoim życiu, a zwłaszcza nie teraz. Miała zamiar być zanurzona po łokcie35 w projektach, tkaninach i przymiarkach, aż do Fashion Week. Zdecydowanie nie miała czasu dla Drew w jej życiu. Choć wciągnęła go do swojego życia, prosząc, aby był jednym z jej modeli, nieprawdaż? A raczej, zrobił to jej brat. Gray niech będzie przeklęty. Mogła wybrać innego modela. Mogłaby być dzisiaj sama. Myślała już o całej pracy, jaką mogła zrobić. Kiedy znowu, oparła się i oceniła Drew, jego wygląd i atletyczne ciało - kto mógłby być lepszą wizytówką jej pracy? Mogła już go sobie wyobrazić w niektórych z jej projektów. Jego ciało było do nich idealne. A jednak poświęcenie jednego dnia pracy nie okazało się takie złe. - Gapisz się - powiedział. - Owszem. Wyobrażałam sobie ciebie w moich ubraniach. Kąciki jego ust uniosły się w sexy pół uśmiechu, który posłał wstrząs do jej wszystkich kobiecych części. - Mógłbym wyglądać okropnie w biustonoszu i koronkowych majteczkach. Ale chciałbym zobaczyć w nich ciebie. Zaśmiała się. - Nie w moich ubraniach. Moich projektach dla mężczyzn. - Och, tych. Miałabyś coś, co mógłbym przymierzyć? Ta myśl ją uderzyła. Modele nie przymierzali jeszcze żadnych jej ubrań, nie przeniosła jeszcze wzorów do życia. To naprawdę może wywołać iskrę jej pokładów kreatywności… - Właściwie, to tak. Czy możesz się zatrzymać dziś wieczorem pod moim mieszkaniem, zanim pojedziesz do domu? - Jasne.

35

W tekście jest po kolana, ale lepiej chyba brzmi po łokcie.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

61

- Mam kilka rzeczy, które chciałabym, żebyś przymierzył. Nie są dokładnie wykończone, ale jeśli będę mogła dostać Twoje wymiary i dopasować je do ciebie36, to może pomóc mi popchnąć realizację do przodu. - Będę szczęśliwy mogąc zrobić wszystko, aby ci pomóc. - Wspaniale. Heath przyniósł ich kanapki i zabrali się za jedzenie. W pośpiechu Carolina nie była nawet zakłopotana swoim łapczywym jedzeniem. Po pierwsze, nie zdawała sobie sprawy, jak wiele czasu minęło odkąd ostatni raz jedli, a po drugie, z obietnicą inspiracji na horyzoncie, była podekscytowana wizją Drew w jej projektach. Niestety, on wydawał się delektować każdym kęsem kanapki. Potem dostali ciasto, którym wydawał się rozkoszować, powoli przesuwając je w ustach, gryz po gryzie, dopóki nie stuknęła jego stopy i rozejrzała się po pokoju. - Powinniśmy się chyba pospieszyć, żeby Heath mógł dać ten stolik ludziom, którzy mają rezerwację - powiedziała. - Po prostu chcesz wyjść, żeby dostać się z powrotem do mieszkania i zdjąć moje ubrania.* Wpatrywała się w niego, a następnie przebiegła wzrokiem po najbliższych stolikach, aby sprawdzić, czy ktoś tego nie usłyszał. Na szczęście, ludzie przy innych stołach byli zbyt zaabsorbowani swoimi rodzinami, aby podsłuchiwać. - Zdajesz sobie sprawę, że jesteśmy w wypełnionej restauracji. - Więc? Czy powiedziałem coś, co nie było prawdą? - Tak. - Co powiedziałem? Czy nie chcesz zdjąć ze mnie ubrań, kiedy wrócimy do twojego mieszkania? - Nie zamierzam zdejmować twoich ubrań. Sam je zdejmiesz. Pociągnął łyk kawy, a następnie rzucił jej przewrotny uśmiech. - Więc chcesz striptiz, co? Przewróciła oczami. - Teraz jesteś śmieszny. 36 *

Fit you, czyli raczej dopasować Ciebie, ale niezbyt pasuje Ja z pewnością bym chciała;)-kaś

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

62

- Ja? Czy to jest właśnie twój nikczemny plan, aby zobaczyć mnie nago? - Jesteś pewien, że nie ma alkoholu w tej kawie? - Dlaczego? Uważasz, że muszę być pijany, aby ci dokuczać? - Otarł usta i skinął na Heath’a. - Weźmiemy rachunek. - Pozwól mi zapłacić. Rzucił jej spojrzenie. - Dlaczego miałbym to robić, skoro to ja jestem osobą, która zaprosiła cię, aby coś jeść? - Płaciłeś za każdym razem, gdy gdzieś wychodziliśmy. - I? I… nie miała nic poza tym, że płacenie przez niego cały czas, mogło bardzo sprawiać wrażenie, jakby byli na randce. Na której nie byli. Wcale. I nigdy nie będą. Jeśli o nią chodziło, Drew nie był niczym więcej niż manekinem. Bardzo gorącym, niezwykle seksownym, oddychającym, ludzkim manekinem. Heath przyniósł ich rachunek, Drew zapłacił i wyszli przez frontowe drzwi. Samochód zatrzymał się i wsiedli. - Ten biedny kierowca był na twoje skinienie, cały dzień pod telefonem. To musiało być dla niego okropne Dziękczynienie. - Jason został bardzo dobrze za to wynagrodzony, prawda, Jason? - Tak, proszę pana. Zarobiłem dzisiaj wszystkie moje gwiazdkowe pieniądze u pana, panie Hogan37. Drew roześmiał się i rozsiadł się wygodnie w fotelu. Kiedy wrócili do jej mieszkania, Carolina zdjęła płaszcz i spojrzała na Drew, zastanawiając się, w czym chciałaby go zobaczyć. - Przypuszczam, że pierwszą rzeczą, którą muszę zrobić, to cię zmierzyć. Jego oczy zabłysły, a ona mogła odczytać brudne myśli krążące po jego głowie, jakby przesłał je ze swojego mózgu bezpośrednio do jej. - Nie, nie to. Już to widziałam. - Tak, ale po pierwsze, nie widziałaś go przez bardzo długi czas. A po drugie, czy go kiedykolwiek mierzyłaś38? - Poruszył brwiami.

37 38

Chyba chodzi mu o pieniądze, które planuje przeznaczyć na gwiazdkowe prezenty. Nie wiem, czy chodzi mu o jego penisa, czy pyta się tak ogólnie;)

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

63

On był takim… facetem. - Niekoniecznie. Ale możesz się dla mnie rozebrać. - Nareszcie mówisz do rzeczy. - Rozpiął pasek i sięgnął do zamka swoich spodni. Jeśli myślał, że zamierza mu przeszkodzić, to czeka go niespodzianka. W branży modowej przez cały czas współpracowała z nagimi lub prawie nagimi modelami obu płci. - Pójdę po moją taśmę mierniczą. Poszła na górę i chwyciła swój zestaw. Kiedy zeszła po schodach, Drew miał już ściągnięte buty i zdejmował dżinsy. Zatrzymała się w połowie schodów, nagła wizja tej pijackiej nocy w akademiku przemknęła jej przez głowę. Ona w łóżku, patrząca, jak Drew zdejmował swoje ubrania i obiecująca sobie zapamiętać tę chwilę na zawsze, tak jak i każdy cal jego skóry, który się pokazywał. Podobnie jak teraz, gdy zdjął koszulę, odsłaniając ciało, które spędziła godzinami badając, latami je zapamiętując. Z wyjątkiem tego, że teraz, gdy rozebrał się do bokserek, zdała sobie sprawę, jak bardzo się zmienił przez te wszystkie lata. Już wtedy był wspaniały, jako młody mężczyzna, tylko czekający, aby wypełnić swoje przeznaczenie. Teraz był mężczyzną, którym zawsze wiedziała, że się stanie. Jego ciało dojrzało, stało się szczuplejsze w jednych miejscach, bardziej umięśnione w innych. Gdy zmusiła się, aby zejść w dół po schodach i podeszła bliżej, uświadomiła sobie, że nosił blizny, których nie miał wcześniej, bo po tych wszystkich latach wciąż pamiętała wygląd jego ciała, dotykała w końcu każdej jego części, ucząc się na pamięć każdego cala jego skóry. Blizny tylko dodawały mu atrakcyjności, sprawiły, że wydawał się bardziej dojrzały i dużo bardziej męski.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

64

Miał również tatuaż, w środku jego prawego górnego bicepsa. Dwa skrzyżowane kije hokejowe, z krążkiem pośrodku i płomieniami strzelającymi po bokach. Wcześniej tego tam nie było. To dodawało, cholernie, dużo atrakcyjności do, cholernie, dobrego ciała. Nie mogła nic poradzić na westchnienie czystego kobiecego uznania. I gdy jej ręka owinęła się wokół centymetra krawieckiego, zdała sobie sprawę z tego, jak bardzo chciała położyć na nim swoje ręce. Jej ręce drżały, kiedy siłą rozluźniła palce i rozprostowała miarkę. Jak głupio z jej strony, że sądziła, że może go ubrać, że Drew był jak każdy inny model, których mierzyła - jak każdy inny mężczyzna, którego miała w swoim mieszkaniu - i że mogła pozostać nieświadoma jego męskiej postaci, gdy go będzie dotykać i obracać w każdy możliwy sposób, aby uzyskać jego wymiary. Mogła kazać mu przyjść na pomiary, kiedy byłby tutaj jeden z jej asystentów, aby mógł z nim współpracować, a nie teraz, w nocy, gdy byli sami w jej mieszkaniu, a on patrzył na nią z tym drapieżnym błyskiem, który pamiętała zbyt dobrze. Ale był tutaj i to bez ubrania, tak więc ona musi to po prostu przetrawić i sobie z tym poradzić. Przebiegła taśmą mierniczą w poprzek jego ramienia. Jak na osobę, której ciało było tak… twarde, jego skóra była gładka, co poczuła gdy naciągnęła taśmę z jednego krańca ręki do drugiego. Przypomniała sobie tę noc, kiedy byli w pokoju sam na sam, oboje nadzy, jego ramiona wokół niej, gdy przyciągnął ją do siebie. Centymetr wysunął się z jej palców. - Wszystko w porządku? - Zapytał. Wyrzuciła wspomnienia z głowy. - Tak. Świetnie. Nie było w porządku. To było wspomnienie, które próbowała tak mocno wymazać z pamięci, poza tym nie mogła pójść dalej i przycisnąć swoich piersi do jego klatki piersiowej.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

65

On nie przesuwał ustami po jej szyi, wycałowując szlak na jej gardle. Nie dotykał

jej

piersi,

budząc

jej

seksualność

do

szaleńczego

życia.

Nie to, żeby jej popęd seksualny był jakimś problemem w tej chwili. Jej oddech był poszarpany i ciężki, gdy walczyła z centymetrem, była speszona, tym normalnie łatwym zadaniem, które trwało dłużej niż powinno. Najlepiej mieć to z głowy, tak szybko jak to możliwe, tak aby Drew mógł się z powrotem ubrać. Wtedy

wszystko

będzie

mogło

wrócić

ponownie

do

normy.

Zmierzyła oba ramiona, zanotowała wymiary, ignorując tatuaż, mimo że chciała przyjrzeć się mu bliżej. Chciała go zapytać, kiedy go zrobił i dlaczego. Ale to byłoby osobiste pytanie, a ona nie zamierzała wkroczyć w te rejony. Nie teraz. Ani nigdy. - Unieś trochę ramiona, tak żebym mogła zmierzyć twoją klatkę piersiową. Stał bardzo nieruchomo, w pokoju było tak cicho, że mogła słyszeć dźwięk jego oddechu, czuła podnoszenie się i opadanie jego klatki piersiowej, gdy owinęła taśmę mierniczą wokół niego. Przysunęła się bliżej, wdychając jego zapach. Mydło którego użył, czyniło jego zapach, takim jak go pamiętała. Był rześki i czysty, przypominał jej golterię39 i świeże powietrze40. Chciała, przesunąć ustami po tym miejscu na jego szyi, które spowodowało u niego tamtej nocy gęsią skórkę. Przeciągnęła wtedy językiem po jego szyi, aby go posmakować i to spowodowało, że jego fiut pulsował. A teraz ona była tą, która miała gęsią skórką. Jej sutki stwardniały, jej płeć drżała na wspomnienie tego, jak gwałtownie rzucił się do przodu, kiedy nieśmiało owinęła rękę wokół jego wału i pogłaskała go. Dał jej wskazówki,

39

Zimozielone, częściowo lub całkowicie mrozoodporne krzewinki z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Kwiaty dzbaneczkowate lub dzwonkowate, białe, zebrane w skąpe grona. Liście błyszczące, skórzaste, ciemnozielone. Ozdobą od jesieni do wiosny są błyszczące owoce podobne do jagód- torebki otoczone mięsistym kielichem o barwie białej, różowej, błękitnej lub purpurowej. Owoce są silnie aromatyczne, pachnące kamforą, jadalne, jednak niezbyt smaczne. 40 Outdoors, czyli na zewnątrz, poza domem, chyba chodzi właśnie o zapach świeżego powietrza.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

66

powiedział jej, jak dobre było uczucie, kiedy go dotykała i umieściła na nim swoje usta. Był jej nauką tamtej nocy. I jej upadkiem. Drew odchrząknął. - Wszystko idzie dobrze, Carolina? Nie, to była katastrofa. Pozwoliła zsunąć się taśmie z jego piersi. - Po prostu świetnie. – Zapisała liczby. - Co dalej? Może mocny drink z whiskey? A po nim podwójny drink z żalu41? - Musisz rozłożyć nogi odrobinę szerzej, żebym mogła dostać się zarówno do ich zewnętrznej, jak i wewnętrznej strony. - Jasne. Nie mogła na niego spojrzeć. Musiał wiedzieć jak to było dla niej zawstydzające. Nie, zawstydzające nawet nie było właściwym słowem. Zagubiona w przeszłości oraz całkowicie i kompletnie gotowa rzucić się na niego, i powtórzyć te same błędy na nowo. Przytrzymała taśmę mierniczą na szczycie jego biodra, potem przesunęła ją w dół jego nogi, szybko wstała, aby zrobić notatkę w swoim padzie, przed powtórzeniem tego przy drugiej nodze. Prawie skończone. Wszystko, co musiała teraz zrobić, to zmierzyć wewnętrzną długość nogawki. Tym razem zaczęła na dole, przesuwając się z taśmą wyżej w kierunku jego uda. - Będę musiała… Podniosła swój wzrok na niego, a on uśmiechnął się do niej. - Byłem wcześniej mierzony, Carolina. Wiem co robisz. Był tak nonszalancki mówiąc o tym. Więc dlaczego nagle zrobiło się jej tak cholernie gorąco? Bo podczas mierzenia musnęła jego jądra i penisa. I ponieważ miał na sobie obcisłe bokserki, a wyraźne wybrzuszenie zrobiło się zauważalnie większe. 41

Ciekawe, z żalu za czym?

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

67

Postanowiła je zignorować, zapisała wymiary i przeniosła się do drugiej nogi. Mogła przez to przejść. Jeszcze jeden raz i skończy. Oni skończą. Będzie mógł się ubrać i wyjść. A potem będzie mogła zaaplikować sobie jeden, cholerny, kieliszek brandy, aby uspokoić zszargane nerwy. Przyłożyła taśmę w dole jego nogi, podnosiła ją powoli w górę, świadoma tego, że wybrzuszenie nie znikało. W rzeczywistości, robiło się większe. A kiedy dotarła do jego kroku, ponownie ocierając kostki dłoni o niego – o to posłała mu spojrzenie. Rzucił jej uśmieszek. - Co? Chcesz moich przeprosin za to, że stwardniałem? Dotykasz mojego kutasa. - Wyłącznie w bezosobowy sposób. - Kochanie, za każdym razem, gdy mnie dotykasz, to jest osobiste. Zwinęła taśmę mierniczą, wykonała ostatnie notatki i zrobiła krok w tył. - Skończyliśmy. - Chwilę to zajęło. Byłaś zdenerwowana? - Oczywiście, że nie. Skrzyżował ramiona i uśmiechnął się do niej. - Jesteś tego pewna? Bo ja jestem całkiem pewien, że twoje ręce drżały. Jak miło z jego strony, że to zauważył. Spojrzała na jego penis. - Czy to kiedykolwiek się zmniejszy? Trudno z tobą dyskutować, kiedy jesteś... taki. Zaśmiał się. - Tak. Zmniejszy się. W końcu. Ale to, że widzę twoje speszenie, twoje zarumienione policzki i sutki przebijające przez sweter, raczej nie pomaga. Skrzyżowała ramiona. - Niech cię. To wszystko twoja wina. - Jak to może być moja wina? Mówiłaś, że mam się rozebrać. I rozebrałem się. Mówiłaś, że mam stać nieruchomo. Stałem nieruchomo. - Nie mówiłam, że masz dostać wzwodu. Więc zrób coś z tym. - Ok, w porządku.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

68

Zrobił dwa kroki w jej kierunku i pociągnął ją w swoje ramiona. Otworzyła usta, aby się sprzeciwić, ale jego usta zakryły jej wargi, jego język wślizgnął się do środka, aby splątać się z jej językiem. Jakby miały własny rozum, jej ręce splotły się na jego szyi, zaś jego ręka podążyła w kierunku jej tyłka i każda gorąca fantazja, którą miała o nim przez te wszystkie lata, z powrotem do niej wróciła.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

69

Rozdział 8

DREW nie spodziewał się, że się to stanie, ale jak tylko poczuł kapitulację Caroliny, jak tylko oddała pocałunek, jego penis jeszcze bardziej stwardniał, jego serce szybciej pompowało krew jakby był w grze. Owinął ją ramieniem, jego palce przesunęły się w dół, aby odnaleźć to słodkie miejsce tuż nad jej tyłeczkiem. Nie chciał jej przestraszyć, ale czuł się cholernie dobrze trzymając ją ponownie po tak długim czasie. Smakowała tak niesamowicie jak pamiętał, miękkość jej warg lekko dotykających jego, przypominała, jak dużo czasu minęło, od kiedy ją obejmował i całował. Tylko, że teraz było inaczej - oboje byli dorośli, a on zamierzał mocno się postarać, aby tym razem tego nie schrzanić. Mogła być niechętna, ale sposób w jaki go całowała powiedział mu, że chce tego tak samo jak on. A on naprawdę tego chciał. Jej ręce na nim, gdy go mierzyła, ten miękki dotyk opuszkami palców wzdłuż jego skóry, były torturą. Starał się być dobry, traktując to jako jej wykonywanie pracy, ale jego penis miał inny pomysł. Zamierzał

to

zignorować,

ale

widocznie

Carolina

nie

mogła.

A kiedy powiedziała mu, żeby coś z tym zrobił, to jedynym naturalnym wnioskiem, który mógł znaleźć, było żeby ją pocałować, aby zobaczyć, gdzie to zajdzie. Teraz, jej serce biło dziko przy jego klatce piersiowej, a gdy podniósł tył jej swetra mógł poczuć jej skórę. Była tak miękka jak pamiętał i chciał więcej.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

70

Jęknęła przy jego ustach, lekko gryząc jego wargę. Jęknął, zagłębił palce w jej włosach i popchnął ja w stronę kanapy, aż oboje na nią upadli. Trzymał ją mocno, utrzymując równowagę, kiedy wylądowała na nim. Podniosła się, jej oczy były jak błyszczące sadzawki głębokiego błękitu. Złapał niezdecydowanie w jej oczach. - Nie myśl o tych wszystkich powodach, dla których nie powinniśmy tego robić. Myśl tylko o tym, jak jest nam dobrze razem, Carolina. Ale mógł powiedzieć, że już ją stracił, ponieważ ciepło, które było chwilę temu w jej oczach, zostało zastąpione przez lodowaty chłód. Odepchnęła jego klatkę piersiową i podniosła się. - Wydaje mi się, że odbyliśmy tę samą rozmowę osiem lat temu. To nie działa na mnie tak dobrze jak wtedy. A ja nie potrzebuję tego rozproszenia. Odepchnęła się od kanapy i wstała. Spuścił

nogi

i

usiadł,

przeciągając

palcami

przez

włosy.

Szło tak dobrze. Podobało jej się, dopóki nie pozwoliła zacząć działać umysłowi42. Wstał i chwycił swoje ubrania, wkładając z powrotem spodnie i buty. - Wybacz - powiedziała, odwracając się i kierując w stronę kuchni. - Ale to nie zmierza w dobrym kierunku. Włożył koszulę i poszedł do kuchni, odwracając ją twarzą do niego. - Wiesz, że nie ma logicznego powodu, dla którego nie moglibyśmy być razem. Uniosła brew. - Poważnie? Mogę kilka wymyślić. Pierwszy, mam absurdalnie dużo pracy do zrobienia i związek nie pasuje teraz do mojego życia. Położył ręce na jej ramionach, mogąc poczuć jak była spięta. - Nie sądzę, że potrzebujemy związku, ale seks jest świetnym sposobem na uwolnienie się od napięcia43. Odsunęła się i chwyciła torebkę herbaty.

42 43

Dlatego faceci wolą bezmózgie laski I upadło moje przekonanie, że Drew chce czegoś więcej niż seksu.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

71

- To najstarszy książkowy pretekst, jaki facet może użyć, aby namówić dziewczynę do seksu z nim. Potrzebujesz nowych tekstów. - Spójrz, Carolina. Znamy się już długi czas. Jesteśmy dopasowani. Jestem rozsądnym facetem i wiem, że masz wiele zastrzeżeń, jeśli chodzi o twoją pracę i terminy. Też pracuję. Ale ciągła praca i brak rozrywki powodują jedno wielkie zamieszanie w zbiorze zakończeń nerwowych i emocje nie mają ujścia44. - Mogę zejść ci z drogi, gdy będzie to konieczne i nie będę oczekiwać od ciebie niczego innego niż zabawa i seks. Jestem teraz idealnym facetem dla ciebie. Carolina patrzyła na niego, prawie nie będąc w stanie sformułować słów. Przyszła tu, aby ochłonąć po tym, jak prawie zapomniała o zdrowym rozsądku i powtórzyła ten sam błąd, jaki popełniła w college'u. Na szczęście kretyńskie słowa Drew w znacznym stopniu ją ostudziły. - Naprawdę nie masz pojęcia, prawda? - Nie rozumiem.45 - Tak, i to jest problem. Nigdy nie rozumiałeś. - Podeszła i złapała jego płaszcz, dźgnęła go nim w pierś i pchnęła w stronę drzwi. - Dzięki za wspaniały dzień, ale naprawdę, Drew, już najwyższy czas, żebyś poszedł. - Powiedziałem coś, co cię zdenerwowało. - Naprawdę? Ty? Trudno mi w to uwierzyć. Otworzyła drzwi. - Dobranoc, Drew. Odwrócił się do niej, patrząc tak, jakby naprawdę nie miał pojęcia. - To jeszcze nie koniec, Carolina. Zamknęła mu drzwi przed nosem, zawstydzona, że prawie wskoczyła z Drew do łóżka. Znowu. Co takiego było w tym człowieku, że chciała się rozebrać i uprawiać z nim seks? 44

But all work and no play makes for one jumbled-up package of nerve endings and no outlet. – miałam spory problem z druga częścią zdania, bo to trochę zalatuje biologią, ale mam nadzieję, że ostatecznie ma jakiś sens 45 Bo oni nigdy nie rozumieją.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

72

Co sprawiło, że tak łatwo zapomniała o swoim przyrzeczeniu, aby go nienawidzić za to, co jej zrobił lata temu? Raz ją upokorzył, a jednak wciąż szalenie ją pociągał. Dzisiaj sprawił, że zapomniała, jakie ma plany na przyszłość, plany, które całkowicie zależą od jej pełnej koncentracji i skupienia tylko na celu. Tylko jedna rzecz w jej życiu była teraz ważna, i to nie był seks i skomplikowana relacja z człowiekiem, który mimo wszystkich jej protestów i determinacji, po tych wszystkich latach, wciąż wydawał się pozostawać w jej sercu i każdej części jej ciała. Nawet teraz mogła wyczuć go na sobie i gdy wzięła głęboki oddech, pożądanie wypełniło ją i pożałowała wyrzucenia go. Właśnie teraz mogli uprawiać gorący i namiętny seks. Miał rację co do jednego - była spięta i potrzebowała ulgi. Jej ciało pulsowało z pragnienia, a ona była tak blisko wzięcia go, by ponownie poczuć na sobie jego ręce i usta. Czy to może być takie złe? Przeciągnęła palcami przez włosy. Boże, tak, może. Osłabił jej determinację. Osłabił jej - wszystko. Tak silna, jak wiedziała, że była, stała się niczym więcej niż drżącą masą... kobiety46, ilekroć była obok niego. A to po prostu nie do przyjęcia. Musiała omijać Drew Hogana nie tylko przez najbliższych kilka miesięcy, ale już zawsze.

46

„Female”- samica, jakoś mi tu nie pasowało.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

73

Rozdział 9

SPOKÓJ w wolne dni - po tym jak Carolina pozbyła się Drew z mieszkania, ale nie ze swojej głowy - dał jej szansę zrobienia dużych postępów nad swoją linią odzieżową. Pogrążyła się w pracy, głównie dlatego, że musiała, ale także dlatego, że chciała zapomnieć o błędzie, który prawie popełniła. Znowu. Dotknął jej tak łatwo, prześlizgnął się przez mur obronny, jak gdyby nigdy wcześniej jej nie zranił. Ale to był jej ból, nie jego, więc musiała przestać obwiniać go o to, jakie w niej wzbudzał uczucia. A jeśli dla niego to było lekkie i proste, ponownie, to dla niej też takie powinno być. Pragnął jej i przypuszczała, że powinna się czuć z tego powodu zaszczycona, a nie obrażona. Gdy obróciła głową, aby pozbyć się sztywności szyi i poruszyła ramionami w dół i w górę, zdała sobie sprawę, że Drew miał rację w jednej sprawie. Była spięta. Mogła poczuć w każdym mięśniu, przepracowane tego dnia długie godziny, dnia, który zaczęła zdecydowanie zbyt wcześnie i prawdopodobnie nie skończyłaby, dopóki widziałaby nitkę lub jej oczy były już tak zmęczone, że linie wzorów na tkaninach zaczęłyby się ze sobą zlewać. Dziś była w swojej pracowni, przestrzeni którą wynajęła, więc ona i jej asystenci mogli szyć i wprowadzać poprawki w modelach. Miała szczęście, że zarabiała pracując jako projektantka Davida Fabera i że miała rodzinne pieniądze na rozpoczęcie swojej działalności. Ale tylko tak długo, jak tego potrzebowała. Teraz była na swoim i chciała odnieść sukces - lub porażkę – zasłużyć na to sama. Nie chciała z roku na rok liczyć na pieniądze z funduszu Prestonów, bo inni mogliby pomyśleć, że to jej hobby, a nie praca. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

74

Była świadoma presji. Ta linia musiała być sukcesem. Przynajmniej

widziała

pewne

postępy,

czyniło

to

napięcie

trochę

mniejszym. - Zrobimy to, Carolina47. Skinęła głową do Edwarda, jednego z jej asystentów, utalentowanego projektanta, wykazującego się własną inicjatywą. Zatrudniła go tak szybko, jak tylko zdecydowała się na projektowanie własnej linii ubrań. Był nieocenionym nabytkiem, patrzącym krytycznym okiem na to, co dobrze wygląda na mężczyznach i umiejętnością szycia, co bardzo ceniła. - Tak jest. Przynajmniej gotowe produkty powędrowały na wieszaki. Objął ją ramieniem i przytulił. – Co więcej, są to piękne gotowe produkty. Jeden krok na raz, to zawsze mi powtarzasz. Odwróciła się i uśmiechnęła do niego. - Wiem. Wiem. Po prostu chciałabym, aby to wszystko było gotowe już w tej chwili. - Ale nie jest i musisz być cierpliwa. Po prostu oddychaj i rób to dzień po dniu. Kochanie, na końcu nagroda będzie twoja. Zaśmiała się. – Przestań rzucać we mnie moimi własnymi frazesami i wracajmy do pracy. Edward ruszył się z miejsca. Carolina podeszła do wieszaka, sprawdzając z tabletem gotowe produkty, więc wiedziała, co zostało skończone, a co pozostało jeszcze do zrobienia. Zbyt wiele rzeczy do wykonania i za mało czasu, do ich skończenia. Dotknęła jednej z sukienek, prostej, bawełnianej, luźnej sukienki. Nad jej projektem spędziła godziny. Przesunęła palcami po krawędzi ściegu muszelkowego48. Odrobina koronki była idealnym akcentem. Beżowy był

47

Miałam tu problem, bo żadne tłumaczenie zwrotu „coming together”, jakoś nie pasowało mi do kontekstu.

48

Według google coś takiego

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

75

stonowany. Uwielbiała tę prostotę i miała nadzieję, że publiczność też ją pokocha. Ale może to było zbyt proste. Może gdyby wzmocniła kolor lub zmieniła nadruk… - Znowu siebie krytykujesz, szefowo. Jest idealnie, po prostu tak jest teraz. Przeniosła wzrok na swojego drugiego asystenta, Tierrę, wspaniałą, kruczowłosą piękność i najlepszą krawcową, o jaką projektant mógłby kiedykolwiek prosić. - Masz rację. Ta sukienka jest doskonała. - Tak, jest – powiedziała Tierra. - Tak więc, zostaw ją w spokoju i przyjdź porozmawiać ze mną o tym, jak chcesz mieć uszytą tę koszulę. Mam też pytanie odnośnie tkaniny do tej sukienki. Desenie nie są dopasowane tak jak powinny. Następne kilka godzin było pełne gorączkowych działań. Do czasu, aż skończyli pracę tego dnia, była prawie godzina dwudziesta wieczorem. Carolina ruszyła z powrotem do swojego mieszkania, psychicznie i fizycznie wyczerpana. Przebrała się w spodnie do jogi i wciągnęła sweter na bluzkę z długim rękawem, a następnie podgrzała w mikrofalówce mrożoną chińszczyznę i usiadła na kanapie ze skrzyżowanymi nogami. Złapała pilota, potrzebując trochę niewymagającej myślenia telewizji na wyciszenie umysłu po dzisiejszej intensywnej sesji pracy. Przerzucała kanały, nie znajdując niczego, co by jej pasowało. Gdy trafiła na dzisiejszy mecz hokeja, zatrzymała się, położyła pilot na ramieniu krzesła i obserwowała grę, w czasie gdy jadła. Travelers wchodząc w drugą połowę meczu remisowali jeden do jednego z drużyną Nashville. Po jej niezbyt doskonałym pokazie na lodowisku w Dzień Dziękczynienia, Carolina patrzyła na łatwość, z jaką hokeiści pędzili po lodzie z kijami w ręku. Nie mogła nic na to poradzić, ale skupiła się na Drew, gdy walczył o krążek z

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

76

zawodnikiem Nashville, zawsze była pod wrażeniem, jeśli chodzi o jego umiejętności łyżwiarskie. Był dla niej taki spokojny i cierpliwy tego dnia, podczas gdy mógł z taką łatwością ją olać i popisać się swoją wybitną łyżwiarską sprawnością. Zamiast tego objął ją i powoli ruszył razem z nią wokół lodowiska. Ok, więc nie był takim palantem jak w collegu. Przynajmniej nie był nim tego dnia na lodowisku. Ale wciąż starał się dorwać do jej spodni. Z drugiej strony, czy mogła niewłaściwie rzucać w jego stronę sygnały: trzymaj się ode mnie z daleka? Zastanawiając się nad tą myślą, znowu skupiła się na grze. Nie miała wiadomości od Drew, od kiedy poprosiła go tamtej nocy, aby opuścił jej mieszkanie. Kiedy powiedział jej, że to nie koniec. Jednak nie zadzwonił do niej i nie wrócił. Przewróciła oczami i wstawiła miskę do umywalki, spłukała ją i umieściła w zmywarce. Czy spodziewała się, że będzie za nią podążać, naciskać na nią tak jak obiecał? - Co jest z tobą nie tak? Nie chcesz i nie potrzebujesz go w swoim życiu, z wyjątkiem

tego,

aby

był

modelem

twojej

kolekcji

ubrań.

Przeszła do salonu, zdecydowana zmienić kanał. Ale jej telefon zadzwonił, a gdy go podniosła, uśmiechnęła się, kiedy zobaczyła, kto to był. - Stella. Co tam? - Jestem na dole. Jesteś zajęta? - Ani trochę. Właśnie wróciłam do domu i wskoczyłam w dresy. To był długi dzień. - Idę na górę. Wpuść mnie. Stella była najlepszą przyjaciółką Caroliny i po prostu nie można jej było odmówić. Poza tym, potrzebowała jakiegoś poprawiacza nastroju, a Stella była samą energią, nie mogła wybrać lepszego momentu na wizytę. Wpuściła ją na górę i podeszła do drzwi, aby zaprosić ją do środka.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

77

- Witaj, kochana - powiedziała Stella, wchodząc pewnie przez drzwi i lekceważąc swoją krótką skórzaną kurtkę. - Twój styl zawsze mnie powala, Stella - powiedziała Carolina. Stella spojrzała na siebie. - Co jest nie tak w tym, co mam teraz na sobie, och znawczynio mody? - Żadna cholerna rzecz. Jesteś oszałamiająca jak zawsze. Carolina spojrzała na Stellę, zawsze zachwycając się wyczuciem mody przyjaciółki. Stella była wysoka, więc czarne legginsy wystawiały na pokaz jej niesamowite nogi tancerki. Miała na sobie zwiewną bluzkę bez rękawów, która opadała jej do bioder, a zwieńczeniem

wyglądu

były

przygnębiające

wojskowe

buty.

Z jej sterczącymi krótkimi blond włosami i jej seksownymi, zabójczymi niebieskimi oczami, kobieta była magnesem na facetów. Stella machnęła ręką. - Oszałamiająca, moja ty idiotko. A ty wyglądasz jak gówno. Czy spałaś już w tym roku? - I pomyśleć, że chciałam cię widzieć, abyś mogła ożywić mój dzień. - Nie, chciałaś mnie widzieć, bo wiesz, że będę suką policzkującą cię prawdą. Pracujesz zbyt wiele godzin. I przyniosłam piwo. Carolina zmarszczyła nos. – Czy ja kiedykolwiek lubiłam piwo? I wiesz, że mam teraz dużo pracy. - Cokolwiek. Wstawiam piwo do lodówki. A ponieważ wiem, że jesteś wrogiem piwa, kupiłam też wino. Dobry rodzaj - nawet nie z pudełka. Carolina roześmiała się. - Jesteś taka słodka, że pomyślałaś o mnie. Zabierzmy się za picie. Stella wyciągnęła piwo, a potem sięgnęła po korkociąg do szuflady z gadżetami kuchennymi Caroliny i wyciągnęła korek z butelki wina, podczas gdy Carolina chwyciła kieliszek z szafki. - I kupiłaś cabernet. Pamiętałaś. Unosząc rękę, Stella machnęła na nią korkociągiem. - Oczywiście, że pamiętałam. Jesteśmy najlepszymi przyjaciółkami od prawie sześciu lat.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

78

- Wiem. Ale możesz być zaskoczona, jak wielu pochłoniętych sobą ludzi znam. Stella wręczyła Carolinie kieliszek, a potem podniosła swoje piwo i stuknęła nim o lampkę wina Caroliny. - Kochanie, ja pracuję w świecie tańca. Wiem wszystko o zapatrzonych w siebie osobach. Carolina zaprowadziła ją do salonu i usiadły na kanapie. Wzrok Stelli zatrzymał się na telewizorze i uniosła brew. – Hokej? Oglądasz hokej? Wiedziała, że powinna była wyłączyć telewizor, zanim wpuściła Stellę. To... badania. - Powiem tak. Gorący mężczyźni, szybkie łyżwy, cała ta adrenalina. Mniam. - Stella oparła stopy na stoliku i wzięła łyk piwa. - Który jest twój ulubiony? Powinna to olać i coś wymyślić. - Właściwie, chodziłam na tę samą uczelnię co Drew Hogan. Ma zamiar pracować dla mnie przy linii ubrań jako model. Stella spojrzała na telewizor, a następnie pochyliła się do przodu. - Bez jaj? Znasz go tak dobrze? - Pamiętasz tego faceta, o którym ci opowiadałam, ten z którym miałam pijacką przygodę podczas studiów? Odciągając swój wzrok od telewizora, Stella spojrzała na nią. - Facet od dziewictwa? - Tak. - To był Drew? - To był Drew. Stella położyła nogi na podłodze i odstawiła piwo. – Żartujesz sobie ze mnie. I ty dalej z nim rozmawiasz? - To było dawno temu, Stella. - Tak i zachował się tamtej nocy wobec ciebie jak wielki kutas. Korekta. Dał ci tej nocy wielkiego kutasa, a potem zachował się jak palant. Carolina pokręciła głową. - Oboje byliśmy pijani. - A on cię wykorzystał. Potem cię rzucił. Dupek. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

79

Carolina uwielbiała to, że jej przyjaciółka była gotowa tak zaciekle ją bronić. - To nie było dokładnie tak. Czy sprawiłam, że to tak zabrzmiało? - Nie musiałaś nic robić, aby to tak zabrzmiało. Tak właśnie było, prawda? Wzruszyła ramionami. - Niezupełnie. To znaczy tak, byłam dziewicą, ale Boże, goniłam za nim. Pożądałam go. On po prostu dał mi to czego chciałam. O co poprosiłam. To nie jego wina, że nie potrafił - nie kochał mnie tak, jakbym tego chciała. Stella westchnęła. - A ty jeszcze z nim rozmawiasz. Jesteś zdecydowanie bardziej wyrozumiała, niż ja mogłabym być. - Dla jasności, jesteś złośliwą suką. Kto tak mocno złamał ci serce? - Nikt, bo nie pozwolę facetowi się do tego zbliżyć. Widziałam zbyt wiele moich znajomych zranionych przez mężczyzn. Oni wszyscy są bezwzględnymi łamaczami serc. Najlepiej się nie zakochiwać, w ten sposób nie zostanie się zranionym. Carolina przesunęła się na kanapie. - Poważnie? Ale dużo randkujesz. W rzeczywistości, zawsze gdzieś wychodzisz z facetami. - Dokładnie. Różnymi facetami. Są zabawni, mają penisy, a jeśli wiedzą, co z nimi robić, mogą się koło mnie pokręcić przez chwilę. Ale żeby zatrzymać ich przez dłuższy czas? Nie ma mowy. Jak tylko myślę, że do jednego z nich mogą się u mnie rozwinąć uczucia, facet od razu trafia za drzwi49. Po tych wszystkich latach, gdy znała Stellę, nie miała pojęcia, że jej przyjaciółka miała o mężczyznach takie zdanie. I może sobie teraz zaprzeczać, ale jakiś facet złamał jej kiedyś serce. Po co miałaby chronić je tak ostro? Była taka wspaniała. Wysoka i smukła, z zabójczą figurą i męskim stosunkiem do seksu i randkowania. Mogła być marzeniem każdego mężczyzny. - Więc kto złamał ci serce, Stella? Poważnie.

49

Zgadnijcie o kim będzie jedna z kolejnych książek

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

80

Stella podniosła butelkę piwa i wzięła długi łyk. - Wolałabym posłuchać o gorącym i zachwycającym hokeiście, który ponownie pojawił się w twoim życiu. Powinnaś podrażnić się z nim, a potem zostawić go samego jak palec. Carolina roześmiała się. - Masz skłonność do złośliwości. Stella uśmiechnęła. - Wiem. Ale to cała ja. Więc opowiedz mi o sobie i – o kurde, właśnie zdobył punkt. Cholera, jest dobry. Carolina zwróciła swoją uwagę na ekran i uchwyciła powtórkę zdobytego przez Drew punktu. Przejechał obok obrońcy, przechwycił podanie od kolegi z drużyny, strzelił krążkiem obok bramkarza i trafił do siatki. To był wspaniały strzał, taki pełen mocy, mogła poczuć tę energię przez swój telewizor. - Halo? Czy ty właśnie miałaś orgazm oglądając powtórkę? Przewróciła oczami na komentarz Stelli. – To nie jest śmieszne. Choć to był dobry strzał. - Więc, jak często widujesz się z tym facetem, Drew Hoganem? - Nie widuję go w ogóle. Spędziliśmy razem Święto Dziękczynienia, ale tylko dlatego, że zostałam tu, aby pracować, a matka i brat wrobili go w wyciągnięcie mnie z domu. Tak więc pracowałam z nim w schronisku dla bezdomnych. Potem zabrał mnie na jazdę na łyżwach. A później tego dnia poszliśmy coś zjeść. - Więc, spędziłaś z nim cały dzień. Czy był nagi? Albo ty byłaś? - On zdecydowanie tego dnia nie widział mnie nago. Stella roześmiała się. - Więc widział cię nago innego dnia. - Musiałam go zmierzyć. - Ochhh, więc jednak był nagi. - Nie był nagi. Miał na sobie swoje bokserki. Stella spojrzała ponownie na telewizor, a następnie zwróciła swoją uwagę z powrotem na Carolinę. – Mogę się założyć, że ma zabójcze ciało. - Zdecydowanie ma wyrzeźbione ciało. Teraz nawet jeszcze bardziej niż w college'u. - I chcesz się z nim ponownie pieprzyć? tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

81

- Szczerze, Stella. Jesteś taka… bezceremonialna. - Więc? Co jest nie tak w kobietach kochających seks? Kiedy po raz ostatni z kimś spałaś? Miała rację. – Zbyt dawno temu. - W porządku. Skocz na gorące bzykanko, a następnie twardo go rzuć. Będziesz mieć wspaniałe uwolnienie, a to mogłaby być miła zemsta. Ale cóż, najpierw powinnyśmy iść na mecz. Kocham hokej. Możesz przedstawić mnie niektórym z zawodników? - Dlaczego? Chcesz zniszczyć jednego albo dwóch z nich, pozostawiając ich bardzo zadowolonych, ale płaczących za tobą? Stella roześmiała się. - Może. - Zobaczę, co da się zrobić. - Dobrze. Skoro są w mieście, wyślij gorącą wiadomość. Możemy iść z nimi poimprezować po meczu. - Uch, jest trochę późno, nie sądzisz? - To piątkowy wieczór. Co innego miałaś zamiar robić? - Zamierzałam jutro pracować. -

Możesz

zacząć

trochę

później.

Zabawmy się

dziś

wieczorem.

Zmrużyła oczy patrząc na Stellę. – Masz na mnie bardzo zły wpływ. Stella roześmiała się. – Nie, kochana. Jestem twoją najlepszą przyjaciółką. Taką, która zamierza ustrzec cię przed zamienieniem się w noszącą sweter kociarę, która posiada bujany fotel. Teraz wysyłaj wiadomość. Są teraz w końcówce trzeciej tercji, prowadzą dwiema bramkami i założę się, że twój facet będzie gotowy do zabawy po meczu. Carolina nie mogła uwierzyć, że to robi, ale chwyciła za telefon i wysłała wiadomość. - Sprawisz, że tego pożałuję. - Żadnego żalu. Tylko zabawa. Carolina nie była pewna tej części z zabawą. Ale wiadomość została wysłana. A ona już tego żałowała. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

82

Rozdział 10

PO wyczerpującym meczu, który zakończył się wygraną trzy do jednego, Drew był gotowy spuścić trochę pary. Podobnie jak kilku pozostałych facetów. Był w szoku, kiedy po prysznicu i ubraniu się, chwycił swój telefon i znalazł wiadomość od Caroliny. Z moją przyjaciółką Stellą chcemy spotkać się z Tobą po meczu na drinku. Czy Ty i Twoi koledzy z drużyny gdzieś wychodzicie?

-Huh. Zastanawiał się kim była Stella. Może fanką? Tak czy inaczej, był szczęśliwy, mając wiadomość od Caroliny. Odpisał jej podając nazwę i lokalizację baru, do którego on i kilku facetów kierowali się i poprosił, aby się tam spotkali. W barze McGill było ciemno i tłoczno, typowe miejsce spotkań dla tłumu przed, w trakcie i po meczu. Drew zawsze czuł się komfortowo przychodząc tutaj, ponieważ fani byli pełni szacunku i nie przysparzali wielu problemów. Mogli spędzić tam czas, wypić kilka piw, zagrać w bilard i zrelaksować się. Poza tym oglądanie meczu na dużym ekranie telewizora też nie bolało. Ponieważ to byli w większości faceci, nie miał do czynienia z hokejowymi groupies50. Więc kiedy weszła Carolina, wyglądając świetnie i seksownie w brązowej skórzanej kurtce i ciemnych dżinsach, które otulały jej smukłe nogi, 50

Fanki podążające za swoimi idolami.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

83

zdecydowanie otrzymała rzut okiem od wszystkich facetów w barze. A wysoka blondynka, która z nią weszła, była wspaniała. Drew odsunął się od baru i wyszedł im na spotkanie. - Hej - powiedział, owijając ramieniem Carolinę. - Cieszę się, że się wam udało przyjść. - Drew, to Stella Slovinski. Stella, Drew Hogan. Drew uścisnął jej dłoń. - Miło cię poznać, Stella. - Mnie ciebie też. Rozegraliście dzisiaj dobry mecz. Uniósł brwi. - Jesteś fanką? - Kocham hokej. Oglądałyśmy grę z Caroliną w jej mieszkaniu. Przeniósł spojrzenie na Carolinę. – Oglądałaś mój mecz, huh? Wzruszyła ramionami. – Leciał w trakcie, gdy jadłam. Potem Stella wpadła z wizytą, a ona lubi hokej. Drew uśmiechnął. - Uwielbiam fanów hokeja. Chodźmy dalej. Gramy w bilard. Poprowadził je do miejsca, gdzie faceci byli w trakcie gry. Przedstawił Carolinę i Stellę sześciu innym mężczyznom, którzy byli z nim w barze. - Nieźle dzisiaj chroniłeś bramkarza - powiedziała Stella, zaczynając rozmowę z Averym. - Dzięki. - Nie mogę uwierzyć, że pozwoliłeś, aby choć jeden z przeciwników w trzeciej tercji prześlizgnął się obok ciebie. Czy ty tam drzemałeś? - Och, wymagający krytyk - Trick, kolega Drew, napastnik, powiedział z szerokim uśmiechem. Dał znak kelnerce. - Piwo, Stella? - Zdecydowanie. A masz czas51, aby porozmawiać, Trick. Przegapiłeś łatwe podanie od Drew, kiedy byłeś cale od bramki. Trick się roześmiał. - Lubię ją. Ma jaja. - Cóż, nie. Nie mam, ale nie mam nic przeciwko dorwaniu twoich. Drew zaśmiał się, po czym odwrócił się do Caroliny. – Czego się napijesz? 51

W tekście było o miejscu, ale dziwnie to brzmiało.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

84

Złapała krzesło. – Proszę o kieliszek wina. Czerwonego, jeśli mają. - Już się robi. - Podszedł do baru i zamówił kieliszek cabernet dla Caroliny, obserwując Stellę zajmującą graczy. Mocno zaangażowana w rozmowę z nimi, Stella zdawała się być na swoim miejscu, podczas gdy Carolina obserwowała otoczenie. Faktycznie, jej wzrok wrócił z powrotem do niego, stojącego przy barze. Ale jak tylko zobaczyła, że patrzy na nią, ześlizgnęła się z krzesła i dołączyła do Stelli w rozmowie z pozostałymi facetami. Dobra, lubił to, że nie chciała, aby wiedział, że się na niego patrzyła. Lubiła go. Wiedział o tym i rozumiał historię pomiędzy nimi, i dlaczego była teraz ostrożna. Jego wina, naprawdę, ale on był tym, który zamierzał zrobić coś, aby to zmienić. Podał jej kieliszek wina. - Właśnie mówiłam twojemu, tutaj, przyjacielowi Trickowi, żeby lepiej zebrał dupę w troki, jeśli chce, aby jego statystyki były tak dobre, jak twoje przed rozpoczęciem sezonu – powiedziała Stella. - Och, jest pośród nas statystyk - powiedział Drew. - Tak, ale myślę, że w jej matematyce jest błąd, bo pokonałem cię już trzy do jednego. - Moja matematyka nigdy się nie myli, Trick. Zapytaj Carolinę. - Obawiam się, że Stella ma tutaj rację – powiedziała Carolina. - Tak? Skąd wiesz? - Ona jest ekstremalnym fanem hokeja i obserwuje każdego gracza Travelersów. Pewnie zna twoje statystyki lepiej od ciebie. Trick odchylił się, aby spojrzeć na Stellę. - Bez jaj. Czy jesteś kimś w rodzaju matematyka? Stella roześmiała się. - Nie. Jestem tancerką. Ale jestem bardzo dobra z matematyki. - Tak, jesteś mądra i piękna. Zdobyłaś dwa punkty, Stella.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

85

Avery podszedł i przysunął krzesło do Caroliny. - A ty jesteś pewnego rodzaju... projektantką, prawda? Carolina uśmiechnęła się do Avery’ego, zaskoczona, że w ogóle ją zapamiętał podczas ich krótkiego spotkania w schronisku dla bezdomnych w Święto Dziękczynienia. - To prawda. - Jakiego rodzaju projektantką jesteś? - Odzieży. - Och. Więc jesteś dobra w modzie i takich tam. Carolina uśmiechnęła się. - Tak. Można tak powiedzieć. - I przyjaźnisz się z maniakiem statystyk hokeja. - Hej - powiedziała Stella, rzucając Avery’emu gniewne spojrzenie. Avery roześmiał się. - Drażliwa, drażliwa. Wybacz. Piękną, tańczącą, maniaczką statystyk hokeja. Stella skinęła głową. - Lepiej. A teraz jesteś mi winny piwo za tę zniewagę. - Zrobi się. Ale jak dobra jesteś w bilardzie? Stella zsunęła się ze stołka. - Skopię ci w nim tyłek. Zwłaszcza po tym komentarzu o maniaku. Carolina pokręciła głową, patrząc jak Avery ustawia bile. Stella zrzuciła kurtkę, co spotkało się z uznaniem wszystkich facetów. - Podejdź tutaj, Carolina - powiedziała Stella. – Ty też zagrasz. - Nie grałam w bilard od czasów uczelni. Drew pojawił się obok niej. - Więc? Boisz się, że przegrasz? - Nie ma szans. - Zdjęła kurtkę i poszła wybrać kij. - Stella, pokażmy tym chłopcom, jak się to robi. Dwie godziny później miała wygrane dwa mecze i dwa przegrane. W sumie nie było źle. Stella, oczywiście, skopała tyłek głównemu przeciwnikowi, co nie dziwiło, biorąc pod uwagę jak dobra była w grze w bilard. - Twoja przyjaciółka jest przebojem wśród moich przyjaciół - powiedział Drew, gdy stali i patrzyli na Stellę czekającą w kolejce na swoje odbicie. Carolina uśmiechnęła się. - Mężczyźni uwielbiają Stellę. A ona jest z nimi naturalna, zawsze czuje się komfortowo otoczona facetami. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

86

- A ty nie jesteś? Wzruszyła ramionami. – Mężczyzn z pewnością do mnie nie ciągnie. Zaśmiał się. - Musisz być ślepa, kochanie, bo każda para męskich oczu w tym miejscu była w tobie utkwiona, kiedy tylko przeszłaś przez te drzwi. Rozejrzała się i złapała kilka szybko odwracających się spojrzeń. Huh. - Plus faceci z mojego zespołu. Musiałem spiorunować ich wszystkich wzrokiem, aby trzymali się od ciebie z daleka. Odwróciła się do niego. - A dlaczego miałbyś to robić? Pochylił się bliżej. - Myślę, że wiesz, dlaczego. Rozgrzała się, gdy spojrzał na nią z góry bezpośrednim wzrokiem, z oczywistym zamiarem. - Nie zwracam zbyt dużej uwagi na mężczyzn. - Może powinnaś. Bo oni bezdyskusyjnie zwracają uwagę na ciebie. Ja zdecydowanie zwróciłem na ciebie uwagę. A potem zrobiło się jeszcze goręcej i zatraciła się w pięknie jego twarzy, sposobie w jaki jego ramię otarło się o jej. To było tak, jakby byli w barze sami, mimo krzyków jego przyjaciół i ochrypłego śmiechu Stelli. - Dlaczego napisałaś dzisiaj do mnie? - Ponieważ Stella chciała poznać chłopaków. - Czy to jedyny powód? - Tak. Oczywiście. Uniósł brwi. – I nie chciałaś mnie widzieć. - Dlaczego miałabym to robić? Wsadził jej włosy za ucho. – Ponieważ za mną tęskniłaś. Jej oczy przytrzymały jego. Powinna się wycofać i pójść spędzić czas ze Stellą, ale coś w nim, w sposobie w jakim na nią patrzył, trzymało ją na miejscu. - Nie tęskniłam za tobą. Pracowałam. - I nie myślałaś o mnie - wcale. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

87

- Nie. Ani trochę. Pochylił się bliżej i objął ją ramieniem, przyciągając ją bliżej. - Myślałem o tobie, Carolina. Dużo. - Nie rób tego. - Nie robić, czego? Nie trzymać cię w taki sposób, czy nie myśleć o tobie? Nie wiedziała, w jaki sposób odpowiedzieć. Nie wiedziała, co myśleć. W tym momencie nie była w stanie tego zrobić, bo twarde ciało Drew dociskało się do jej ciała. Wyciągnęła rękę i położyła ją na jego klatce piersiowej. - Nie – - Hej, czy wy dwoje będziecie patrzeć sobie w oczy przez całą noc, czy macie zamiar zagrać w bilard? Dzięki Bogu za Stellę. Drew odsunął się, a Carolina wzięła głęboki oddech. - Zdecydowanie zagrajmy w bilard - powiedziała Carolina, podnosząc kij bilardowy i cofając się w stronę stołu. Po wykonaniu odbicia, przesunęła się obok Stelli. - Więc, co się tam działo? - zapytała Stella. - Po prostu rozmawialiśmy. - Za pomocą czego? Swoich języków? Carolina roześmiała się. - Nie było żadnego udziału języków. - Tego nie wiem. Za to mogłam poczuć napływ żaru, aż z tamtego miejsca. Coś gorącego dzieje się między wami. - Nic się między nami nie dzieje. - Ale on chciałby uprawiać z tobą seks. Carolina przewróciła oczami. - Szczerze, Stella. Myślę, że jesteś jedyną, która potrzebuje dać się przelecieć. Stella zmierzyła wzrokiem tyłek Tricka, gdy pochylił się, aby wykonać strzał. - Masz rację. Ale to nie ma nic wspólnego z tobą i Drew. - Wzięła łyk piwa, po czym odwróciła się do Caroliny. - Nie wahaj się, kochana. Weź to, co jest w tak oczywisty sposób ci oferowane. Wiesz, seks jest zabawny. Ona to wiedziała. Seks był zabawny. I och, tak skomplikowany. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

88

Ale może nie musi taki być. Ostatecznie, Drew zaproponował jej igraszki bez zobowiązań. Więc dlaczego nie ma się zgodzić i rozładować odrobinę napięcia ściskającego jej mięśnie? Wiedziała już, jak dobrze może być między nimi. Tym razem nie byłaby nieśmiała i niedoświadczona. Byłaby rozluźniona i mogłaby czerpać z tego własną przyjemność. Nie miała czasu, aby pielęgnować związek z kimś nowym. I rzeczywiście, ostatnią rzeczą, której teraz potrzebowała, było coś skomplikowanego. Z Drew, wiedziałaby dokładnie co dostanie - a raczej czego nie dostanie. Był wyluzowany i nie chciał dziewczyny. Chciał się dorwać do jej spodni. Z pewnością powinna się cieszyć dostając go z powrotem. Potem mogłaby wrócić do pracy, o wiele bardziej zrelaksowana. Przeszukała pokój i znalazła go przy barze, rozmawiającego z jednym z chłopaków z jego drużyny. Tak jakby miał z nią jakieś psychiczne połączenie, podniósł głowę i odwrócił się w jej stronę, a potem uśmiechnął się do niej, jakby wiedział o czym myślała. Wzięła głęboki oddech i odwzajemniła uśmiech. To było to.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

89

Rozdział 11

GRUPA zaczęła się wykruszać wraz z upływem nocy. Było późno i większość facetów kierowało się już do wyjścia. Po chwili zostali jedynie Drew, Carolina, Stella i Trick. Było oczywiste, że Trick był zainteresowany Stellą, a Drew miał wrażenie, że Stella też na niego leciała, ponieważ trzymała się blisko niego od początku nocy. Choć, Drew nie poświęcił temu zbyt dużej uwagi, odkąd skupił się na Carolinie. Teraz Stella i Trick usiedli razem przy barze, prawie stykając się czołami, gdy rozmawiali i śmiali się, zostawiając Carolinę i Drew samych sobie, ponieważ było oczywiste, że Carolina nie wyjdzie bez swojej przyjaciółki. Chociaż, gdy znało się Tricka, tak dobrze jak Drew, nie sądził, aby Stella wyszła dzisiaj z Caroliną. - Potrzebujesz jeszcze jeden kieliszek wina? - Zapytał. Carolina pokręciła głową. - Nie, jestem już trochę zamroczona i będę mieć jutro przy pracy piekielnego kaca. Powinnam już powiedzieć nie przy poprzednich… dwóch kieliszkach. Nie mówiła niewyraźnie, więc trzymała się dość dobrze, po tej ilości wypitego alkoholu. Skinął na barmana. - Może wody sodowej? - Zapytał ją. - Świetny pomysł. Zamówił jedną dla niej i kolejne piwo dla siebie. Stella ześlizgnęła się ze stołka i podeszła. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

90

- Wychodzę. - Och – powiedziała Carolina. – Pozwól, że zabiorę moją kurtkę, Stella uśmiechnęła się. - Nie, zostań tutaj. Trick idzie ze mną do domu dziś wieczorem. Drew lubił Stellę. Była bardzo szczera. Nic w tej kobiecie nie było wstydliwe. Wstał i wyciągnął rękę. – Miło było cię poznać, Stella. - Ciebie też, Drew. Wierzę, że zaopiekujesz się moją dziewczynką i przypilnujesz, aby wróciła bezpiecznie do domu? - Możesz na to liczyć. Carolina przytuliła Stellę. – Zadzwonisz jutro? - Oczywiście. Bawcie się dobrze i bezpiecznie. - Ty też. Stella roześmiała się. - Kochanie, zawsze jestem bezpieczna. - Do zobaczenia, Trick - powiedział Drew. Trick pochylił głowę i uśmiechnął się. – Do zobaczenia. Trick objął Stellę ręką i skierowali się do drzwi. - Zaskoczona? - Zapytał Drew. - Czym? - Stella spiknęła się z Trickiem. Wzięła łyk wody sodowej. – Ani trochę. Stella wie, czego chce i sięga po to z wielkim zapałem. - Zazdrosna? Zaśmiała się. - Nie. No, może trochę. Jest bardzo pewna siebie i zawsze taka była. - Zawsze byłaś pewna siebie. To jedna z rzeczy, które najbardziej podobają mi się w tobie. Wzięła kolejny drink. - Nie zawsze taka byłam. - Tak? Kiedy więc nie byłaś pewna siebie? - Tak jakby… zawsze.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

91

- Miałaś wystarczająco odwagi, aby przyjść do mnie w college'u. Ogromnie podobało mi się to w tobie. Zbyt wiele dziewcząt wtedy… Chodzi mi o to, że one były śmiałe, ale nie w sposób, w jaki ty byłaś. Odchyliła się na stołku i obróciła się twarzą do niego. – Możesz to bardziej rozwinąć? - Yeah. One ze mną flirtowały, ale oczekiwały, że będę tym, który będzie za nimi gonił, umawiał się z nimi, aby nakłonić je do pójścia ze mną do łóżka. To powinien być mój pomysł, wiesz? To nie było niczym więcej niż tylko grą. Ale z tobą, to było tak inne. - Nie przypominaj mi. Zaśmiał się. - Nie. To nie tak. A przynajmniej nie dla mnie. Byłaś jak jedyna kropla wody na pustyni. Wyróżniałaś się dla mnie, bo byłaś tak świeża i tak piękna. Z tobą nie było żadnego udawania. - Zdajesz sobie sprawę, że tamtej nocy byłam w sztok pijana. - Więc? Byłaś szczera. Nie przysunęłaś się do mnie i nie ocierałaś się o mnie piersiami, żeby potem odgrywać niewiniątko. Śmiało zapytałaś, czy zabiorę cię do łóżka. Widział jej grymas, wiedząc, że wspomnienia o tej nocy sprawiały, że czuła się niekomfortowo. Ale chciał, żeby miała dobre, a nie złe wspomnienia. - Carolina, uwielbiam wszystko co dotyczy tamtej nocy. Wciąż pamiętam każdą minutę. Podniosła wzrok na niego. - Ja również. - Ale jak ją pamiętasz? - Co masz na myśli? - Pamiętam ją jako gorącą, słodką noc, podczas której piękna młoda kobieta złożyła mi propozycję i podarowała mi dar, którego nigdy nie zapomnę. Była tak słodka, tak niewinna, a jednak och, tak seksowna. I spędziliśmy razem niesamowitą noc, noc, o której często myślałem potem przez lata. Wzięła głęboki oddech, patrząc przez kilka sekund w inną stronę, a następnie spotkała się z nim ponownie wzrokiem. - Przez jakiś czas starałam się o niej w ogóle nie myśleć. Czułam się jakbym popełniła błąd. Byłam tak tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

92

załamana. Ale to była młodzieńcza mrzonka. Po jakimś czasie zostawiłam to za sobą. I tak, myślałam o tamtej nocy. - Przepraszam, że cię skrzywdziłem. - Wiem. Dał znak kelnerowi, który przyniósł mu rachunek do podpisania. Złapał jej kurtkę i przytrzymał ją dla niej, gdy wsuwała w nią swoje ramiona. Skierowali się na zewnątrz, a on zatrzymał taksówkę. - Twoje mieszkanie czy moje52? - zapytał. - Czy twoje nie jest bliżej? Chciałabym je zobaczyć. Skinął głową i podał kierowcy swój adres. To była krótka przejażdżka do jego budynku53 z piaskowca, szczególnie tak późno w nocy, gdy na ulicach był mniejszy ruch. Zapłacił kierowcy i wysiedli. - Jest ładny, Drew. - Cóż, to nie jest twoje mieszkanie, więc nie oczekuj zbyt wiele. Splotła z nim swoją rękę. - Nie mam żadnych oczekiwań. Mógł powiedzieć, że była wstawiona i o wiele bardziej zrelaksowana niż w ciągu ich kilku ostatnich spotkań. Bardzo mu się to podobało. Chciał, żeby spędziła miło czas. Miał tylko nadzieję, że pamiętał, aby posprzątać mieszkanie, zanim wyjechał na mecz. Weszli na drugie piętro. Drew nie śpieszył się. Lubił, gdy Carolina opierała się na nim. Wyjął klucze i otworzył drzwi, włączył światło, robiąc wydech, gdy zobaczył mieszkanie. Zgadza się. Wczoraj je posprzątał, więc nie było swoją normalną katastrofą. Carolina zsunęła kurtkę i powiesiła na wieszaku za drzwiami. - Ładnie, Drew. - Dzięki. Jest tu tylko jedna sypialnia. Z rodzaju małych. Tak jak mówiłem, nic nadzwyczajnego, w przeciwieństwie do twojego mieszkania.

52

Miałam tu wrażenie, że umknął mi kawałek książki, w którym ustalają, że pójdą razem do łóżka, ale jednak nie, tak jest w tekście Chyba, że ma chodzić o to, do czyjego mieszkania ma najpierw podjechać taksówka, ale Drew strasznie się wcześniej upierał, że jest dżentelmenem, więc w takim przypadku, raczej najpierw wypadałoby odwieźć kobietę do domu 53 Brownstone - budynek z czerwonobrunatnego piaskowca (charakterystyczny dla Nowego Jorku).

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

93

I nie było. To był zwykły, z jedną sypialnią, apartament. Miał kilka podstawowych mebli, kanapę i kilka krzeseł. Oczywiście miał fantastyczny telewizor i system gier54, ale to nie był dla niego dom. To było miejsce, gdzie mieszkał w czasie sezonu. - Chcesz coś do picia? Mam wodę, szampana i… piwo. Brak wina. Wybacz. - Woda brzmi świetnie, dziękuję. Drew złapał dwie butelki wody z lodówki, odkręcił i wręczył jej jedną. - Dziękuję - powiedziała. Carolina przeszła przez jego salon, potem korytarzem, na końcu otwierając drzwi do jego sypialni. Okej, idą tam. Zamierzał to trochę ułatwić, może włączając telewizor lub muzykę. Patrzyła się na jego duże podwójne łóżko. Nie było miejsca na nic innego w tym małym apartamencie, ale nie było mowy, żeby spał na jakimś ciasnym, małym łóżku, więc zdecydował się na łóżko, szafkę nocną i upchnął komodę w szafie. - Duże łóżko. - Jestem dużym facetem. Spojrzała na gołe ściany przed tym jak odwróciła się do niego twarzą. – I podoba mi się sposób w jaki urządziłeś to miejsce. - Dzięki. To moja specjalność. - Wziął długi łyk wody, a następnie oparł się o drzwi. - Nie spędzam tutaj zbyt dużo czasu. Po prostu śpię, głównie. - To miejsce nie jest dla ciebie domem. Była spostrzegawcza. - Nie. Była również niezdecydowana, powstrzymywała się. Chciał podejść do niej, dotknąć jej, pociągnąć w swoje ramiona i całować. O rany, naprawdę chciał ją pocałować. Ale chciał, aby przyszła do niego, aby czuła się komfortowo będąc tu z nim.

54

Nie pisze jaki (czy to np. Playstation, czy coś innego).

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

94

To miał być jej wybór55. Wiedział, jak się przed nim opierała i jej nagły zwrot piekielnie go zaskoczył. Jeśli ma jakieś zastrzeżenia, ostatnim co mógłby zrobić, było pchnięcie jej do zrobienia czegoś, czego tak naprawdę nie chce. Błądziła wzrokiem po pokoju. - Łóżko jest punktem centralnym. - Tak. Nie potrzebuję dużo mebli. - Uśmiechnął się do niej. - Jestem facetem. Po prostu potrzebuję miejsca, aby się wyspać. Przeszła wzdłuż brzegu łóżka i przesunęła opuszkami palców po kołdrze. - To dobre łóżko, Drew. - Jest wygodne. Odstawiła wodę na nocny stolik i wspięła się na łóżko, po czym rozpięła swoje buty, pozwalając im spaść na podłogę. - Czy dołączysz do mnie? Odsunął się od drzwi i podszedł do łóżka, po czym usiadł obok niej, kładąc swoją wodę na stoliku. Podniósł jej rękę, przytrzymując ją w swojej - Ciepła. Podniosła wzrok na niego. – Prawdę mówiąc, gorąca. - Jak dużo wypiłaś dziś wieczorem? Zaśmiała się cicho. - Odrobinę. Nie jestem pijana, jeśli o to pytasz, więc wiem dokładnie, co tu robię. Zdjął buty, odstawił je i wślizgnął się na środek łóżka. Złapał Carolinę w pasie i przyciągnął do siebie, lubiąc czuć jej miękkie ciało obok swojego. Tak? I co tutaj robisz? Wierciła się obok niego, opierając ręce na jego klatce piersiowej. – Układam się wygodnie. Objął ją ramieniem i przetoczył, kładąc ją pod sobą. - Nie jestem pewien, czy chcę żeby było ci tak wygodnie, mogłabyś zasnąć. - Mmm, to mi się podoba. – Otoczyła go nogami, zaciskając swoje uda wokół jego i wyginając się w górę.

55

Nie mogłam dopasować znaczenia słowa „call” w tym zdaniu, więc doszłam do wniosku, że „wybór” chyba najlepiej tu pasuje.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

95

Jego kutas przeszedł od półtwardej do ekstremalnej, och-tak-zróbmy-to-wtym-momencie, erekcji. Ujął jej twarz i potarł swoimi ustami o jej. - Więc, chcesz, abym sprawił, żeby było ci niewygodnie? - Tak. Bardzo niewygodnie. Przyłożył usta do jej i tym razem, pocałował ją, tak jak chciał to zrobić od minuty,

w

której

zobaczył

ją

wchodzącą

do

baru

wieczorem.

Głęboko, satysfakcjonująco, zwierając się z nią językiem. A ona oddała pocałunek, bez wahania, owijając ramiona wokół niego, aby przyciągnąć go bliżej. Owinął palce jej włosami, kochając uczucie dotyku jedwabistych kosmyków, sposób w jaki jej ciało wydawało się doskonale pasować do jego ciała, sposób w jaki się o niego ocierała, gdy ją całował. Jego serce waliło tak mocno, tak jak pulsował jego penis i zatracił się w jej zapachu, w sposobie w jaki reagowała, gdy przesunął dłonią wzdłuż jej klatki piersiowej, aby wsunąć ją pod sweter. Musiał poczuć jej nagie ciało pod swoją dłonią, a kiedy jęknęła w jego usta, nie mógł zatrzymać pierwotnej fali głodu, która spowodowała, że pocierał swoim kutasem między jej nogami. Przesunął dłonią do góry, aby objąć jej pierś przez miękką satynę stanika. Czekał, czy pojawi się u niej napięcie, co dałoby mu znak, jeśli w jakiś sposób nie byłaby na to gotowa. Wszystko co dostał, to kolejny jęk i wygięcie pleców w łuk, gdy jej miękki wzgórek wypełnił jego rękę. Podniósł jej sweter i przesunął się w dół jej ciała, żeby móc dotknąć jej skóry ustami. Całował jej brzuch, nie mając dość jej zapachu, oddychając nią, gdy posuwał się w górę jej klatki piersiowej. Ścisnął jej sweter, a ona złapała go56, podnosząc go nad głowę i odrzucając, a następnie uniosła się na łokciach, aby na niego spojrzeć. - Powinniśmy być nadzy - powiedziała. - Pójdzie znacznie szybciej. - Śpieszysz się? - Można tak powiedzieć. Przycisnął ją do łóżka.

56

Oczywiście sweter

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

96

- Odpręż się. Mamy resztę nocy, aby nawzajem poznawać swoje ciała. Wypuściła drżący oddech i sięgnęła po niego, ciągnąc go do pocałunku, który sprawił, że jego fiut stwardniał i naprężył się wewnątrz jego dżinsów. Tym razem to on był tym, który jęczał kiedy sięgnęła między nich, aby potrzeć go dłonią. Może powinien się śpieszyć, ponieważ myśl o byciu w jej śliskim, mokrym cieple,

była

wszystkim

o

czym

mógł

myśleć

w

tej

chwili.

Ale chciał to zrobić dla niej właściwie, nie śpieszyć się. - Wiesz - powiedział, przeciągając ręką po jej nagim brzuchu. – Za pierwszym razem oboje byliśmy pijani. Tym razem jestem lodowato trzeźwy. - Piłeś dzisiaj piwo. Zaśmiał się. - Trochę. Ale nie dużo. Po tej nocy, już więcej nie byłem pijany. Uniosła się ponownie na łokciach. - Czemu nie? - Lubię wiedzieć, co robię. Bycie pijanym było zabawne w college'u, kiedy byłem dzieciakiem. Nie jestem już dzieckiem. - Więc teraz jesteś dojrzały i odpowiedzialny? Czuł, że mu nie wierzy. W niego. Chciał, aby się to zmieniło. – Dzisiaj zamierzam być odpowiedzialny za twoją przyjemność. – Ponownie, położył jej ramiona z powrotem na łóżku, po czym sięgnął za nią, aby odpiąć jej biustonosz. - O ile pamiętam, dość dobrze bawiłam się tamtej nocy w szkole. - Dobrze wiedzieć. Sprawię, że dziś wieczorem będziesz się bawiła jeszcze lepiej. - Prowadzisz punktację, Drew? Wyciągnął biustonosz i rzucił go w nogach łóżka. - Nie, Carolina, nie prowadzę. A ty? Nie odpowiedziała, kiedy jej sutki zmarszczyły się i napięły do słodkich pączków. Okrążył jeden z nich czubkiem palca. Zassała oddech, a on pochylił się i złapał sutek między wargi.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

97

Miękki, tak jak reszta jej skóry. Nacisnął pączek swoim językiem, a następnie wciągnął go w usta, ssąc delikatnie. - O Boże - szepnęła. – Podoba mi się. Minęło dużo czasu, odkąd był z nią i mógł być tamtej nocy pijany, ale wciąż pamiętał, jak reagowała i jak wrażliwe były jej sutki. Skupił się na nich, obejmując i liżąc je, dopóki nie poruszyła się pod nim, wyginając plecy, chcąc aby znalazły się głębiej w jego ustach. I kiedy wbiła paznokcie w jego ramię, wiedział, że miał ją, dziką i poza kontrolą. Puścił ją, patrząc na nią, na jej sutki, które były bardzo naprężonymi, twardymi szczytami, mokrymi od jego ust. Poczuł dreszcz, jego jądra ścisnęły się i pulsowały. Przesunął dłoń między jej piersiami i po brzuchu, po czym sięgnął do guzika dżinsów i rozpiął go. - Ściągnijmy je. Zsunął się z łóżka tylko po to, aby ściągnąć dżinsy w dół jej bioder i nóg. Miała na sobie czarne majtki i sięgające kolan skarpetki, naprawdę zaskakująco seksowne57. Zwinął skarpetki na dół, potem położył dłonie na jej biodrach, lubiąc sposób w jaki na niego patrzyła swoimi burzowymi, ciemnymi i pełnymi pożądania oczami. Sięgnął po malutkie sznureczki trzymające jej majtki na biodrach i opuścił je, a następnie ujął jej kostki, przesuwając ręce w górę jej łydek, rozszerzając jej nogi, dopóki nie sięgnął jej ud. Jej płeć była wilgotna, różowa i gdy klęczał na podłodze przed łóżkiem, odetchnął jej zapachem, piżmowym i słodkim. Pociągnął ją na brzeg łóżka i chwycił jej tyłek, przysuwając jej cipkę w kierunku swoich ust. - Drew. Jego imię wypłynęło z jej ust niczym błagalny szept. Wiedział, czego chce. Pocałował wnętrze jej uda, a potem polizał wzdłuż krzywizny zagłębienia,

57

???

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

98

przyciskając usta do jej kobiecości, jego język wił się, poruszając po jej słodkim centrum. Zadrżała. Przeniósł się wyżej i położył usta na jej cipce, spłaszczając swój język na łechtaczce. Ponownie wymówiła jego imię, a on polizał całą jej długość, smakując ją i wkładając swój język wewnątrz, chcąc mocniej poczuć jej smak. Zwinął język, znajdując punkty, które spowodowały, że uniosła się w jego stronę. - Tak, tam - powiedziała, więc tam pozostał, dając jej to, czego potrzebowała. Pragnął doprowadzić ją do orgazmu, aby wypełnić swoje usta jej sokami. Jego penis pulsował tak mocno, że aż bolał. Jej ciało wibrowało, gdy wiła się pod jego dotykiem. Przytrzymał jej ręce, gdy chwyciła się go kurczowo, poruszając biodrami w górę i w dół, gdy wessał napięty pączek do ust i zabrał ją prosto na krawędź. Przesunął palcem wewnątrz niej, dając jej więcej, czyniąc to dla niej jeszcze lepszym. - Och, Drew, dochodzę - powiedziała, a on ruszał językiem szybciej po tym punkcie, który wydawał się dawać jej największą przyjemność, jednocześnie wsunął swój palec głębiej. Krzyknęła, trzymał ją, gdy naparła swoją cipką na jego twarz, podnosząc się i drżąc w trakcie orgazmu. Trzymał ją, w czasie gdy porwał ją długi orgazm, aż nie złagodniał, a ona nie opadła na materac. Oddychała ciężko, więc czekał, całując ją wokół cipki, wiedząc, że może być tam teraz wrażliwa. Wstał, zdjął koszulę, rozpiął pas i spodnie, rzucił je na podłogę, wraz ze swoimi skarpetkami i bielizną. Wspiął się na łóżko obok niej, biorąc Carolinę w ramiona. Odwróciła się w jego stronę i spojrzała na niego. - To było o wiele lepsze niż pamiętam. Zaśmiał się. - Dzięki. Dobrze wiedzieć, że jestem w tym lepszy. - Nie twierdzę, że kiedykolwiek byłeś w tym zły. Ale, wow, Drew. To było intensywne. Przez chwilę tylko dla mnie. Może dlatego było tak dobre. - Cieszę się. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

99

Usiadła, spojrzała na niego i poklepała go po piersi. – No to, dzięki za orgazm. Muszę już iść. Pociągnął ją z powrotem na dół i wciągnął w swoje ramiona. - Niezła próba. Położyła dłoń na jego klatce piersiowej, a następnie sunęła nią w dół jego brzucha. – Czy próbujesz sugerować, że jeszcze tutaj nie skończyliśmy? - Nawet nie jesteśmy blisko. To była tylko rozgrzewka. Jej ręka zjechała niżej, a następnie owinęła ją wokół jego penisa. - Więc mówisz, że jest coś czego pragniesz. Wciągnął powietrze. - Tak, zdecydowanie jest coś, czego chcę. - Może odwdzięczę się za przyjemność, którą mi dałeś? - Kochanie, jeśli umieścisz na mnie swoje usta, to może się szybko skończyć. Jej oczy lśniły. - Och, to jest najkonkretniejsze wyzwanie, jakie kiedykolwiek słyszałam. Zsunęła się po jego ciele, całując jego klatkę piersiową, jego żebra. - Opowiedz mi o tym tatuażu. Nie było go tutaj wcześniej. - Zrobiłem go, kiedy zostałem wybrany do drużyny przez Ice’a. Prześledziła go palcem. Nawet lekki dotyk na jego bicepsie spowodował, że jego penis szarpnął się. - A jednak, ten ma płomienie. - Tak. Spodobał mi się projekt, a ja nie chciałem żeby był specyficzny dla zespołu, w którym jestem. Nigdy nie wiesz, kiedy twoja drużyna dokona wymiany zawodników. Ale część z hokejem - to na zawsze. Nadal przesuwała palcami po jego skórze. - Przypomina mi ciebie – to jak wyglądasz, gdy jeździsz. Tak szybko, jakbyś płonął. - Dziękuję. Kontynuowała sporządzanie palcem mapy jego ciała, zatrzymując się na jego brzuchu. - Czy wspominałam, jak jestem zahipnotyzowana przez twoje mięśnie brzucha? - zapytała. - Uch, nie Rozstawiła na nim swoje ręce. - Jestem. Są wspaniałe. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

100

- Teraz prawda wychodzi na jaw. Potrzebujesz mnie dla mojego ciała. - Zdecydowanie. Wycisnęła pocałunek na dolnej części jego brzucha, następnie przeniosła się w dół, jej włosy po drodze łaskotały jego skórę. Oparła głowę na jego biodrze, a następnie chwyciła w rękę podstawę jego penisa . - Byłeś twardy przez cały czas, gdy mnie lizałeś, prawda? - Yeah. Uniosła głowę i oparła się, patrząc na niego. - Jakie to dla ciebie niewygodne. Powinniśmy coś z tym zrobić. - Możemy. Mogę założyć prezerwatywę i możemy się pieprzyć. - Pfft. Teraz jesteś taki niecierpliwy? A kto mówił, że mamy całą noc? - To było wcześniej. Teraz mi się śpieszy. - Szkoda. Wiesz, większość mężczyzn kocha robienie laski. Nie rozumiem, dlaczego jesteś taki niechętny. - Zdecydowanie nie jestem niechętny. Po prostu nie chcę, abyś czuła, że musisz to zrobić. Podniosła się na kolana i cholera, było na co popatrzeć. Jej piersi zakołysały się tam i z powrotem, i miała piękny tyłek. - Nigdy nie robię nic, na co nie mam ochoty, Drew. Teraz zrelaksuj się i ciesz tym. W końcu mamy całą noc, prawda? Pochyliła się nad nim i położyła usta na główce jego fiuta. Wstrzymał oddech, gdy miękkie usta dotknęły szczytu i prawie umarł, gdy jej język owinął się wokół niego, aby wciągnąć go w gorące, mokre usta. - To jest tak cholernie dobre. – Wyciągnął rękę, aby wsunąć palce w jej włosy i wygiąć się, aby zachęcić ją do wzięcia go głębiej. Zrobiła to, pochłaniając go powoli, cal po calu, do ciepłej jaskini ust. Patrzenie, jak jego penis znika między jej wargami, spowodowało, że jego jądra zadrżały i chciał w nią pchnąć, mocno. Powinien zebrać całą cierpliwość, którą miał i pozwolić jej przejąć inicjatywę, co było cholernie trudne, ponieważ był gotowy wybuchnąć, jak tylko ona umieściła na nim swoje usta.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

101

Ale to uczucie było zbyt słodkie, widok zbyt erotyczny, aby już odpuścić, więc odchylił się do tyłu i patrzył, jak wzięła go głęboko, a następnie powoli wysunęła jego mokrego kutasa ze swoich ust. Owinęła język na czubku, a następnie polizała całą jego długość, całą drogę w dół do jąder. - Chryste - powiedział, jego głos był już chrapliwy, jak tylko owinęła rękę wokół niego i pogłaskała go, następnie wzięła go ponownie w usta, zaciskając swoje wargi wokół niego, ściskając, gdy go ssała. Wcisnął pięty w materac, aby się powstrzymać, zacisnął zęby, gdy używała rąk i ust, aby dać mu jak największą przyjemność. Pot pokrył jego kark i wiedział, że nie będzie w stanie dłużej wytrzymać. - Carolina, dochodzę. - To było jedyne ostrzeżenie, jakie był w stanie jej dać, ponieważ pompował w jej usta, gdy pierwsza fala wybuchu zaczęła go rozrywać. Nawet nie drgnęła, tylko wzięła go głębiej. Odpuścił, wbijając się mocno w jej oczekujące usta. Trzymała jego penisa, gdy jęknął i doszedł, uwalniając wszystko co miał, w jej usta. To była najpiękniejsza rzecz, oglądać pracę jej gardła przy przełykaniu. Zacisnął dłoń na jej włosach i trzymał ją tam, gdy się opróżniał. Wyczerpany, opadł na poduszki, natomiast Carolina lizała i całowała jego kutasa, następnie wspięła się z powrotem, żeby się położyć obok niego. Dyszał przez kilka minut i nawet nie mógł mówić, więc owinął rękę wokół niej i przytulił ją. - Wow – to było wszystko, co był w stanie powiedzieć. - Nie ma za co. Jego usta wygięły się i przechylił jej podbródek, żeby dotknąć lekko jej ust swoimi. Złapał butelki z wodą z nocnego stolika, żeby mogli się napić. - Na rozgrzewkę, to było całkiem dobre. Napiła się, a potem wspięła się na jego kolana i odstawiła swoją wodę. – Zgadzam się. Teraz przejdźmy do części drugiej.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

102

Usiadła na nim okrakiem, co zdecydowanie zwróciło uwagę jego penisa. A kiedy ujęła jego twarz i pocałowała go, naprawdę mu się to spodobało, kochał miękkość jej ust, to jak przesuwała swoimi ustami po jego, w tę i z powrotem. A kiedy żartobliwie lekko ugryzła jego dolną wargę, chwycił ją i pogłębił pocałunek, co dokładnie powiedziało jej, ile przyjemności dawało mu to, co ona robi. Odsunęła się i spojrzała na niego. – Kręci mnie, kiedy to robisz. - Co robię? - Wydajesz ten dźwięk. Coś jak warczenie, tylko wychodzi z głębi twojego gardła. - Nie byłem nawet świadomy, że to robię. - Zdecydowanie wydajesz ten dźwięk. To... zwierzęce. Uniósł brwi. - Naprawdę. Jeśli to cię kręci, postaram się zrobić to jeszcze raz. Roześmiała się, a następnie pociągnęła go znowu do siebie na kolejny pocałunek. Chociaż nie miał pomysłu, na jakiego rodzaju zwierzę brzmiał, bezdyskusyjnie lubił ją całować i podobał mu się sposób w jaki ona całowała jego. A ona z pewnością wydobywała z niego zwierzę. Chwycił ją za biodra, poruszając nią nad sobą, przysuwając jej cipkę do swojego kutasa. Przeszedł od częściowo - do całkowicie - twardego w sekundy. - Prezerwatywy są w szafce nocnej - powiedział. Rzuciła mu drwiący uśmiech. - Lubię mężczyzn, którzy są przygotowani. - Zawsze. Pochyliła się i otworzyła szufladę, dając mu wspaniały widok na jej tyłek, któremu nie mógł się oprzeć i pogładził go rękami. Carolina wyciągnęła prezerwatywę i rozdarła opakowanie otwierając je, a następnie nasunęła ją na jego kutasa. - Lubię twoje ręce na mnie, Lina. Tym razem nie skarżyła się, gdy użył jej przezwiska. Zamiast tego posłała mu gorące spojrzenie, które rozerwało go na kawałki, uniosła się, ustawiając tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

103

jego penis przy wejściu do swojej cipki. Patrzył, jak jego fiut w niej znikał i wypuścił niski jęk, gdy jej ciało ściskało go, otaczając go swoim ciepłem. To było najlepsze, cholerne, uczucie. Wygięła plecy w łuk, czym dała mu dobry widok na miejsce, w którym się łączyli, a potem zaczęła poruszać się w dół i w górę, ujeżdżając go. Chwycił ją za biodra i ustalił rytm, który im obojgu był potrzebny. - Tak dobrze jest cię czuć w moim wnętrzu, Drew. Ostatnim razem tak nie było. Była dziewicą, niepewną i trochę przerażoną. Nie mówiła wiele, a on prawdopodobnie mówił zbyt dużo, starając się ją uspokoić. Był ostrożny i wolny, bo nie chciał jej skrzywdzić. Oboje byli lekko niezgrabni, i tak, to było gorące i przyjemne, ale w niczym nie przypominało tego całkowitego połączenia ciał, podczas którego każde z nich mogło zrobić to, na co ma ochotę58. Carolina była wtedy młodą dziewczyną, cieszącą się swoim pierwszym razem. Starał się, aby było to dla niej przyjemne, choć zdawał sobie sprawę, że nie będzie to wspaniałe. Teraz, była kobietą, w pełni przejmującą kontrolę nad swoją przyjemnością, panującą na sposobem jej osiągnięcia. Była tak piękna w tym momencie, a jej cipka pulsowała wokół jego penisa i zdał sobie sprawę, co go ominęło, przez odejście od niej lata temu. Mimo,

że

nie

był

wtedy

na

nią

gotowy

–

na

żadną

kobietę.

Teraz, był bardziej niż gotowy, aby wziąć ją, aby pokazać jej, że był wystarczającym

mężczyzną,

aby

dać

jej

to,

czego

potrzebuje.

Sięgnął pomiędzy nich i odnalazł jej łechtaczkę. Wydała z siebie jęk, kiedy pokrył swoje palce jej sokami i omiótł nimi wokół twardego pączka, potęgując jej odczucia. - Tak, dotknij mnie - powiedziała, podnosząc się, a następnie schodząc w dół, używając mięśni, aby nabić się na niego. Zatoczył kółko wokół jej łechtaczki i poruszył się w niej, a jej oczy się rozszerzyły. 58

Free-for-all – taka wolna amerykanka (sytuacja, gdy każdy robi, co chce).

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

104

- Właśnie tak? - zapytał. - Sprawisz, że dojdę - Yeah - powiedział, po czym chwycił ją, mocno w nią pompując, dając jej pchnięcia i tarcie, potrzebne do jej kulminacji. A kiedy dochodziła, odrzucając głowę do tyłu z długim jękiem, on też odpuścił, czując jak zacisnęła się wokół niego. Upadła do przodu, drżąc nad nim, a on objął ją i pompował, dopóki nie uwolnił wszystkiego. Ich ciała były śliskie od potu, Carolina dyszała ciężko na jego piersi. Gładził jej plecy, póki oboje nie doszli do siebie po tej niesamowitej ekstazie. To było dobre. Więcej niż dobre. Lepsze niż się spodziewał. A teraz był wycieńczony i wyczerpany. Ona też się taka wydawała, ponieważ nie zrobiła żadnego ruchu, żeby z niego zejść. Przewrócił ją na bok i poszedł na chwilę do łazienki, po czym wrócił, naciągnął kołdrę na nich oboje i zgasił światło. - Zmęczona? - Zapytał. - Mmm - było wszystkim co powiedziała, przytulając się do niego. Uśmiechnął się, objął ją ramieniem i zamknął oczy. Obudził się oszołomiony, słońce przeświecało przez półotwarte rolety sypialni. Przez kilka sekund czuł się zdezorientowany, dopóki nie przypomniał sobie wczorajszej nocy. A potem się uśmiechnął. Rzeczywiście padł po tym, jak uprawiali seks z Caroliną. Wykończyła zarówno jego, jak i siebie. Jego usta były suche. Bardzo suche. Sięgnął po wodę stojącą na szafce nocnej i wziął kilka długich łyków zanim się przekręcił. - Lina. Chcesz – Nie było jej. Huh. Odrzucił kołdrę i poszedł do łazienki. Tu też jej nie ma.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

105

Jej

ubrań

też

nie

było.

Może

poszła

do

kuchni

zrobić

kawę.

Kawa w tym momencie brzmiała jak naprawdę dobry pomysł. Założył dżinsy i poszedł do kuchni. Tutaj nie. Już

jej

nie

było.

Wyszła

z

jego

mieszkania

bez

słowa.

Zostawiła go. Podobnie jak on zostawił ją, po tej nocy w szkole, gdy spali razem. Potrząsnął głową, przeciągnął palcami po włosach i oparł się o kuchenną ladę. Cóż, to było gówniane uczucie. A teraz wiedział, jak czuła się Carolina. Oparł się o blat kuchenny, potrząsając głową59 i uśmiechnął się, myśląc o nauczce, którą mu dała. Nauczce, na którą cholernie mocno zasłużył.

Dobrze rozegrane, Carolina. Dobrze rozegrane.

59

Nie to, żeby nie zrobił tego samego dwie linijki wyżej

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

106

Rozdział 12

- DÓŁ potrzebuje skrócenia o dwa cale. Tuż nad kolano, więc każda warstwa spódnicy będzie się poruszać. - Mogę się tym zająć – powiedziała Tierra, klęcząc z przodu modelki, aby zaznaczyć miejsce cięcia w dole spódnicy. Carolina odsunęła się, przyglądając się swoim ubraniom na modelkach. Było to tak inne, od oglądania ich na wieszaku. Teraz żyły. Zakręciła palcem i następna modelka odwróciła się i przeszła długość pokoju. - Ta jest dobra po prostu tak jak jest. - Całkowicie się zgadzam - powiedział Edward. - Uwielbiam jej kolor oraz sposób, w jaki przylega do jej ciała. - Chociaż jedna rzecz – powiedziała Carolina mrużąc oczy, gdy się przyglądała. - Kolor. Jest zbyt zgaszony. Musimy zmienić tkaninę. Nieco to dopracować. Może lepiej dać głęboki koral niż brzoskwinię? Edward też przyglądnął się modelce, wreszcie skinął głową. - Myślę, że możesz mieć rację. Brzoskwinia się mi podoba, ale koral byłby wspaniały, zwłaszcza z odcieniem skóry Felicji. Carolina skinęła głową i zapisała zmiany w notebooku. - Tak zróbmy. Edward też zrobił notatkę. Spędzili następną godzinę przeglądając tekstury, tkaniny oraz projekty, obserwując sposób, w jaki każde ubranie poruszało się i sposób w jaki wyglądało przy świetle, zanim dokonali pewnych zmian. Ostatecznie wszystko było dobrze dopasowane. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

107

Spędziła ostatnie kilka tygodni, zanurzona w pracy nad linią odzieżową. To było szaleńcze przedsięwzięcie i pracowała bez przerwy, siedem dni w tygodniu, zagrzebując się swoich projektach, jakby zegar odliczał czas na finalizację całości . Od nocy, którą spędziła z Drew, nie miała chwili, aby o nim myśleć. Przynajmniej zbyt wiele. Obudziła się wcześnie rano, wstała, aby skorzystać z łazienki i wróciła do sypialni, planując wsunąć się do niego pod kołdrę. Ale coś ją powstrzymało. Może to był sposób w jaki wyglądał, okrycie zjeżdżało w dół, okrywając tylko jego dolną połowę. Rozciągnął się na brzuchu, jego włosy były dziko rozczochrane, ramiona rozłożone nad głową. Jego rzęsy, tak grzesznie długie, niemal muskały górną część policzków. Pełne usta były zamknięte60, a ona wstrzymała oddech, patrząc jak śpi. Boże, wyglądał tak seksownie w tym momencie i wszystko co chciała zrobić, to chwycić swój szkicownik i narysować go, tak wyglądającego. Zanim uleciała jej inspiracja, ubrała się, wybiegając stamtąd złapała taksówkę i skierowała się w stronę domu. Po tym jak spędziła godzinę dopracowując kąty i cienie, była zadowolona, że wykonała ten szkic, zanim wizja uciekła jej z głowy. To było piękne. Doskonałe. Wyczerpana po tym wybuchu kreatywności, wspięła się na łóżko i spała przez dwie godziny. Gdy obudziła się, wzięła prysznic i zrobiła filiżankę herbaty, zdała sobie sprawę, że po prostu wstała i opuściła Drew bez słowa. Myślała nad zadzwonieniem do niego, nawet podniosła swój telefon, jej palec zawahał się na przycisku, jednak odłożyła słuchawkę. Po tej nocy, chyba najlepiej jest po prostu zostawić to w spokoju. Spędzili miło czas. A przynajmniej ona. Seks był fenomenalny. Nie, żeby było dla niej zaskoczeniem to, że było im razem tak dobrze. Ich pierwszy raz był lepszy niż mogła sobie wymarzyć. A tym razem? Było nawet lepiej.

60

Hmmm, już to widzę

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

108

Rozgrzała się, myśląc o tym jak jej dotykał, jak wiele razy sprawił, że doszła. Chciałaby z powrotem być z nim teraz w łóżku. Ale to był raz. Tylko ten jeden raz. To było wszystko, co może być między nimi. To nie miało się powtórzyć. Zagłębienie się w pracy, było najlepszym sposobem na utrzymanie jej z daleka od kontaktu z nim. I on też do niej nie zadzwonił, więc to był dobry sygnał, że myślał w ten sam sposób. Z drugiej strony, może był wkurzony, że wyszła od niego 61. Naprawdę była mu winna wyjaśnienie. A może powinna to po prostu zostawić w spokoju i nazwać to kolejną świetną jednonocną przygodą z Drew. Wydawało się, że te przelotne przygody na jedną noc wychodzą im całkiem dobrze, tylko, że ta noc będzie już ostatnią. Jedynym problemem było to, że musi zacząć dzwonić do swoich męskich modeli, aby zrobić przymiarki. Boże Narodzenie było tuż tuż, a ona potrzebowała zakończyć dopasowywanie ubrań przed tym, jak wszystko zostanie zamknięte z okazji świąt, a ona nie będzie w stanie skontaktować się z wszystkimi. Gray powiedział jej, że przyjdzie na przymiarkę, a to oznaczało, że musi skontaktować się z Drew i zadecydować, kto co będzie nosił. Potem będzie potrzebowała rozpocząć kampanię reklamową, zachęcającą do jej ubrań. Po wykonaniu szkicu śpiącego Drew tego ranka po ich wspólnej nocy, miała już fantastyczny pomysł na reklamę linii bielizny. Mogłaby dostać innego modela - profesjonalnego – do zrobienia sesji, ale problemem

była

jej

wizja,

w

której

z

pewnością

widziała

Drew.

Każde gorące, wyrzeźbione ciało mogłoby go zastąpić. Logicznie rzecz biorąc, ona to wiedziała. Ale logika nie zawsze współgrała z jej wizją. Po prostu nie widziała nikogo innego w jej męskiej bieliźnie, tylko Drew. 61

Chyba raczej, że wyszła bez słowa.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

109

Wzięła głęboki oddech i chwyciła swój telefon, mając nadzieję, że nie odbierze, a ona nagra się na jego pocztę głosową. Sukces. Po kilku dzwonkach, poczta głosowa Drew się włączyła. - Hej, Drew, tu Carolina. Chciałabym umówić się w dogodnym dla ciebie czasie, abyś wpadł i przymierzył niektóre z ubrań, które będziesz dla mnie pokazywał. Plus, musimy zacząć rozmawiać o tym, jak możesz dopasować się do mojego planu reklamowania linii. Jeśli możesz to do mnie oddzwoń lub po prostu wyślij mi e-mail z twoim harmonogramem na przyszły tydzień, może coś wymyślimy. Dzięki. Rozłączyła się, zadowolona, że zabrzmiało to całkowicie profesjonalnie. Teraz wszystko, co musiała zrobić, to czekać, aż on – Podskoczyła, kiedy telefon zadzwonił w jej dłoni. Spojrzała na wyświetlacz, a następnie odprężyła się, kiedy wyświetliło się imię Stelli. - Hej, Stell. - Hej, tobie. Jak idzie praca? - Dobrze. Jestem szalenie zajęta. A co u ciebie? - Wszystko idzie dobrze. Próby są intensywne i moje łydki łapią skurcze, ale jestem podekscytowana robieniem tego przedstawienia. - Nie mogę się doczekać, żeby je zobaczyć. - Zadzwoniłam, aby ci powiedzieć, że mam kilka godzin przerwy. Możesz wziąć sobie trochę wolnego czasu i zjeść ze mną lunch? Stelli też nie widziała od tamtej nocy w barze. Problem z ostatecznym terminem odciął ją od wszystkich. Ale jeszcze nie jadła, a sprawy biegły płynnie. - Z chęcią. - Świetnie. Zaplanowały, że spotkają się w bistro niedaleko dzielnicy teatralnej. Dała instrukcje swojej pracownicy, a następnie wskoczyła do taksówki. Stella czekała na zewnątrz restauracji. - Zimno tu na zewnątrz – powiedziała Carolina, gdy wsunęła swoje ramię pod ramię Stelli i skierowały się do środka. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

110

- Jestem nadal rozgrzana po próbach. Miło poczuć świeże powietrze. Było trochę po zwykłych, lunchowych, godzinach szczytu, więc miejsce nie było zatłoczone. Od razu usiadły, Carolina zamówiła mrożoną herbatę i sałatkę z kurczakiem. - Chcę poznać wszystkie szczegóły, jak przebiegają próby. Stella wzięła głęboki oddech i wzruszyła ramionami. - Świetnie, ale choreograf jest sukinsynem. Każe nam wszystkim pracować, dopóki każdy mięsień w naszych ciałach nie krzyczy z bólu. Jednocześnie uwielbiam go i nienawidzę. Uczę się tak wiele, ale och, mój Boże, wieczorami jestem tak obolała, że jedyne, co chcę zrobić, to wrócić do domu, wymoczyć moje ciało w gorącej kąpieli, a następnie paść twarzą na łóżko i zemdleć. - Ale to dobrze, prawda? – zapytała Carolina, gdy kelner przyniósł im drinki. – Zapowiada się dobry pokaz? - To będzie wielkie show i naprawdę niesamowita szansa dla mnie na pokazanie się światu. Jestem tak szczęśliwa, że mogę być tego częścią. Wiesz jak bardzo, dosłownie, piszczałam jak cholerna mała dziewczynka, kiedy dostałam tam miejsce. Carolina roześmiała się. - Wiem. Pracowałaś tak ciężko, żeby dostać się do dobrego zespołu. - Tak. Tak więc nieważne jak bardzo narzekam na temat tego, jak surowo mnie tam ćwiczą, to jest po prostu najlepsza praca. I musimy ostro ćwiczyć, bo przedstawienie startuje tuż po świętach Bożego Narodzenia. - Będę tam. Stella chwyciła ją za nadgarstek. - Wiem, że będziesz. I kocham cię za to, biorąc pod uwagę jak szalony masz teraz okres w pracy. Carolina roześmiała się. - No cóż, mój obłęd się zbliża, ale zawsze znajdę czas dla ciebie. Kelner przyniósł ich zamówienie, a one się rozsiadły i zaczęły jeść. Stella rzuciła się ochoczo na swoją sałatkę, podobnie jak Carolina. - Dobrze się odżywiasz?

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

111

Stella skinęła głową. - Tak. Muszę. Spalam kalorie jak szalona. Umrę, jeśli ich nie uzupełnię. A jak u ciebie? - Staram się. Edward i Tierra jeżdżą po mnie gorzej niż moi rodzice, jeśli chodzi o temat jedzenia. Jedno lub drugie zawsze przynosi mi jedzenie. Jest mało prawdopodobne, żebym umarła z głodu. - Z pewnością im podziękuję, gdy zobaczę ich następnym razem. - Stella przerwała, aby wziąć łyk herbaty, a następnie spojrzała na nią. - A co z gorącym facetem, z Drew? Widziałaś go ostatnio? Przełknęła grzankę, którą miała w ustach i potrząsnęła głową. - Nie od tej nocy w barze. - A co z gorącym facetem, Trickiem? Jak poszło? Stella uśmiechnęła. - Poszło bardzo dobrze. A on jest bardzo gorący. Ale podobnie jak ty, nie mam dużo czasu dla gorącego mężczyzny w swoim życiu, a on miał kilka wyjazdowych meczy. Ale mieliśmy kilka rund długich gorących smsów62. - Brzmi zabawnie. - I takie było. I zmniejsza odrobinę nagromadzone napięcie. On jest świetnym facetem. Carolina przyglądała się jej. - Lubisz go. Stella wzruszyła ramionami. – Tak bardzo jak mogłabym lubić każdego innego faceta. Jest dobry w łóżku, a ja mogę chcieć zrobić to z nim ponownie. - Mocno próbujesz, aby wyglądało na to, że on nie miał znaczenia. - Proszę cię. Spędziliśmy razem tylko jedną noc. A ty unikasz tematu z Drew. Co się wydarzyło po tym jak wyszliście? - Poszłam do niego. Stella odłożyła widelec. - I? - I ja... wyszłam następnego ranka. Oczy Stelli rozszerzyły się. - Ochhh, więc uprawiałaś z nim seks. Hura. Potrzebowałaś się z kimś przespać. - Naprawdę tego potrzebowałam. 62

Sexting - wysyłanie smsów o treści erotycznej

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

112

- A co od tego czasu? - Nic, a nic. Prawdę mówiąc, uciekłam, zanim się obudził. A potem byłam tak zajęta, że nie miałam czasu, aby z nim porozmawiać. Plus, on nie zadzwonił do mnie. - Więc, wyszłaś od niego bez słowa. Brawo. Kochała zadowolony z siebie uśmiech Stelli. - Wiesz, że nie planowałam rzucenia go. Miałam... cóż, to może dziwnie zabrzmieć, ale kiedy wstałam tego ranka, on wyglądał tak pięknie rozciągnięty na łóżku co zainspirowało mnie, aby naszkicować go, to jak wtedy wyglądał. Niestety, nie miałam mojego szkicownika ze sobą, więc wybiegłam z jego mieszkania, popędziłam do domu i naszkicowałam jego obraz, który miałam, zanim uleciał mi z głowy. Stella tylko patrzyła się na nią. - Wiem. Mówiłam ci, że to dziwne. - Nie, tylko myślę. Więc nie chciałaś się na nim zemścić, za to że rzucił cię w szkole. - Nie. Oczywiście, że nie. - Świadomie, nie. Ale może podświadomie? Carolina wzięła kolejny kęs sałatki, patrząc na Stellę. W końcu machnęła widelcem na przyjaciółkę. - Uważam, że masz skłonność do mściwości. Stella roześmiała się. - Myślisz? - Nadal sądzę, że jakiś facet złamał ci serce i nigdy się nie zemściłaś. - I myślisz, że narzucam moją potrzebę zemsty tobie. - Tak. Stella roześmiała się. - Zaufaj mi. Gdybym chciała zemsty, zrobiłabym to własnoręcznie. Myślę tylko, że Drew wyrządził ci krzywdę i sugeruję, abyś wykorzystała swoją szansę i się na nim odegrała. - Nie chcę się na nim mścić. To co się zdarzyło pomiędzy nami, po prostu... się zdarzyło. - A potem wybiegłaś od niego i więcej z nim nie rozmawiałaś. Więc co to znaczy?

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

113

Czasami jej najlepsza przyjaciółka drażniła ją wychodzącymi od niej bzdurami. - To nic nie znaczy, oprócz tego, że oboje byliśmy zajęci. - Bądź, to oznacza, że dostałaś dokładnie to, czego od niego chciałaś, a teraz nie masz dla niego dalszego zastosowania. Potrząsnęła głową z frustracją. - To wcale tego nie oznacza, w ogóle. - Więc chcesz go znowu zobaczyć. - Tego też nie powiedziałam. - Więc z nim skończyłaś. Położyła głowę na dłoniach. - Sprawiasz, że wariuję, Stella. - To mój szczególny talent. Carolina podniosła głowę. - Tak wyszło pomiędzy nami. To naprawdę nie znaczy nic innego jak tylko to, że się ze sobą przespaliśmy, mieliśmy jedną wspólną noc, a teraz to prawdopodobnie koniec. Z wyjątkiem tego, że wykorzystam go jako modela dla moich ubrań, więc przypuszczam, że będę go widzieć ponownie. Stella odchyliła się do tyłu i popijała herbatę. – I jak się z tym czujesz? Carolina westchnęła. - Stella, spędzenie godzinnego lunchu z tobą przypomina rozmowę z terapeutą. - Więc, czujesz coś do niego - powiedziała Stella powiedziała z kolejnym zwycięskim uśmiechem. - Jesteś olbrzymim wrzodem na moim tyłku. - Od tego są najlepsi przyjaciele.

•••

PRAWIE dwa tygodnie, bezustannych meczy wyjazdowych zebrało swoje

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

114

żniwo na Drew. Mieli jedną serię meczy u siebie, ale wydawało się, że ledwo mrugnął, a znaleźli się ponownie na tej cholernej drodze. Wariował. Przegrali trzy mecze i nie chciał nic więcej, jak tylko wrócić do Garden i do swojej publiczności. Nowy sezon nie zaczął się w sposób, jakiego spodziewałby się ktokolwiek z zespołu, a jeśli tego niebawem nie odwrócą, to może być nieciekawie. Co gorsza, po dzisiejszym treningu, znalazł nagranie od Caroliny na poczcie głosowej telefonu. Używając swojego najbardziej profesjonalnego tonu, poprosiła go o spotkanie z nią. Nie po to, aby zobaczyć się z nim prywatnie, ale z powodu jej linii ubrań. Ani jedno słowo lub sformułowanie, których użyła w tej wiadomości, nie było natury osobistej. Było tak, jakby ta noc, którą dzielili, nawet się nie wydarzyła. Połączyć to z jej zniknięciem i jego podły nastrój jeszcze się zwiększył, jeśli to w ogóle możliwe. - Ćwiczysz gniewne spojrzenie przed wieczornym meczem? Jego spojrzenie pobiegło w górę i spojrzał na Tricka. - Co? - Hej, to jest jeszcze lepsze. Powinieneś wypróbować je na Vancouver dziś wieczorem. - O czym ty do cholery mówisz? Trick zamknął drzwi od swojej szafki. - Człowieku, jesteś w złym humorze. Musisz się z kimś przespać - Pieprz się, Trick. Trick tylko się roześmiał. - Taki nastrój może wywołać tylko kobieta. Pewnie ta ładna brunetka, którą spotkałem w barze kilka tygodni temu? - Nie chcę mówić o Carolinie. - Więc to ona. - Trick usiadł na ławce obok Drew. - Rzuciła cię? - Nie, nie rzuciła. No, może. Sam nie wiem. - Nie wiesz? Co do cholery, człowieku? Czy minęło tak dużo czasu od momentu, gdy kobieta dała ci kosza, że nie możesz powiedzieć, kiedy to było? - Właściwie, to nigdy nie zostałem rzucony. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

115

Trick parsknął. - Każdego faceta, chociaż raz, zostawiła kobieta. Albo tego nie rozpoznałeś, albo cię to nie obeszło. A teraz masz jedno, i drugie, więc nie wiesz, co z tym zrobić. Podobnie jak teraz, z tą gorącą brunetką. - Ma na imię Carolina. - Prawda. Carolina. Więc Carolina cię rzuciła. - Może to zrobiła. Nigdy nie był z kobietą, którą lubiłby na tyle, aby się przejmować, czy będzie chciała go ponownie zobaczyć, czy też nie. Przeszukiwał pamięć próbując przypomnieć sobie, czy któraś z kobiet, z którymi się w przeszłości spotykał, kiedyś dała mu jakiś sygnał świadczący o tym, że nie chce go więcej widzieć. Może było ich kilka w jego przeszłości, a on po prostu nie odczytał sygnałów. Nie ma to jak bycie samokrytycznym. Ale jeśli chodzi o Carolinę, nie miał pojęcia. Przeciągnął palcami przez włosy. - Nie wiem, Trick. Podczas podróży nie miałem okazji z nią porozmawiać. Ale chce mnie zobaczyć. Zostawiła mi wiadomość na poczcie głosowej. - To dobry znak, prawda? - Chodzi o tę sprawę z byciem modelem ubrań jej linii odzieżowej. - Och. - Trick poklepał go po plecach. - Zacznij od tego. Jeśli ją lubisz, to przynajmniej stań przed nią. - Tak sądzę. Nie wiem. Kobiety wymagają dużo pracy. Trick wstał i uśmiechnął się szeroko. - Ale jak dużo jest z nimi zabawy.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

116

Rozdział 13

CAROLINA skończyła część roboty papierkowej i spojrzała na swój telefon, odpowiadając na kilka wiadomości tekstowych i e-maili. Usunęła część z nich z telefonu, pozostawiając tę, którą dostała od Drew trzy dni temu. Mecze poza miastem. Powrót w piątek. Zadzwonię do ciebie. Zwięzłe. Niezobowiązujące. I zdecydowanie nie ciepłe, czy przyjazne. Z drugiej strony, to właściwie w zostawionej mu wiadomości nie powiedziała, że za nim tęskni lub że świetnie się bawiła podczas nocy, którą razem spędzili. Jej wiadomość była chłodna i profesjonalna. Więc czego się niby miała spodziewać w zamian? Odłożyła swój telefon na bok i, marszcząc nos, wróciła do przeglądania dokumentów. Projektowanie było fajne. Rozpalało jej krew i napędzało jej emocje. Ale rachunkowość i papierkowa robota, i wszystko inne, co było potrzebne, żeby otworzyć swoją działalność? Już nie tak bardzo zabawne. Miała księgowych i prawników od zajmowania się finansami i wymogami prawnymi, ale to ona była dyrektor naczelną Carolina Designs i powinna przejść przez każdy szczegół swojego biznesu, w tym przez tę nudną pracę, co jej nie cieszyło. Po dwóch godzinach ślęczenia nad liczbami, była zadowolona, że wszystko idzie zgodnie z planem. Jej telefon zadzwonił. Drew. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

117

Podniosła go i nacisnęła klawisz. - Cześć, Drew. - Hej, tobie. Jak leci? - Zajęta. A co u ciebie? - W końcu z powrotem w mieście. - Mecze wyjazdowe? - Zatem, nie oglądałaś? - Przepraszam. Byłam ostatnio trochę nieobecna. Jak poszło? - Wpuść mnie na górę, to ci powiem. - Jesteś na dole? - Yeah. Przewróciła oczami i ruszyła do drzwi. - Co zrobiłbyś, jeśli by mnie tu nie było? - Nacisnęła przycisk. - Wtedy poszedłbym sam na obiad. Rozłączam się teraz. A teraz on oczekuje, że po prostu wszystko rzuci i pójdzie z nim na kolację? Miał tupet63. I to było więcej niż trochę denerwujące. Otworzyła drzwi i czekała na niego, aż się pokaże, co zrobił chwilę później, wyglądając jak zawsze wspaniale w luźnych dżinsach i granatowym płaszczu. Nawet założył szalik. Cholera, ten facet był irytujący, atrakcyjny jak diabli, a nawet gorzej, dobrze ubrany. W przeciwieństwie do jego aroganckiej postawy, tutaj nie mogła nic skrytykować. Wszedł i rozejrzał się, biorąc na cel jej stolik do kawy. – Wybuch papierkowej roboty? - Coś w tym rodzaju. Zdejmiesz swój płaszcz? - Nie. Jestem głodny. Myślałem, że może będziesz chciała zjeść kolację. - Jestem trochę zajęta. I jest ósma trzydzieści. Jego usta wygięły się. - Zawsze jesteś zajęta. Jadłaś już? - Tak. Godziny temu. 63

That was ballsy – czyli z jajami, nie wiedziałam jak to odnieść do czynności.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

118

- W porządku. Pójdę coś kupić. - Nie. Nie idź. Mogę coś przygotować. Był tutaj i nie chciała żeby wychodził. Chciała zobaczyć go w swoich projektach i wrócić z powrotem do swojego mieszkania. Uniósł brwi. - Gotujesz? - Gotuję. - Świetnie. - Zdjął płaszcz i powiesił go, a następnie poszedł za nią do kuchni. - Co byś zjadł? - Nie wiem. Co powiesz na jajka? Zmarszczyła nos. - Nienawidzę jajek. Nawet nie trzymam ich w domu. - To tak, jakby... nie amerykańskie, Carolina. Wszyscy lubią jajka. - Nie, nie wszyscy. Ja ich nie lubię. - W porządku. Co masz? - Co powiesz na kurczaka? Zrobiłam go na obiad i trochę zostało. - Jak dla mnie brzmi dobrze. Wyjęła kurczaka i ryż, które upiekła wcześniej i podgrzała je w mikrofalówce. - Coś do picia? - Woda będzie w porządku. Przeniósł się do kuchni i stanął obok niej, gdy przygotowywała talerze. - Wygląda dobrze. Dzięki za przygotowanie tego dla mnie. - To żaden kłopot. Usiadła razem z nim przy stole, podczas gdy jadł. Albo raczej, kiedy pochłonął posiłek w czasie krótszym niż pięć minut. - Głodny? - Spytała. Odłożył widelec i otarł usta serwetką. – Umierałem z głodu. To był długi lot i to nie ciebie karmili gównem w samolocie. - Wstawił talerz do zlewu, opłukał go i umieścił w zmywarce. – Ponownie dziękuję. Znowu czuję się jak człowiek. - Nie ma za co.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

119

Wypił szklankę wody i napełnił ją ponownie, a następnie wrócił, aby usiąść obok niej przy stole. - Jak twoja podróż? - Długa. Bolesna. Przegraliśmy trzy mecze. Do dupy. - Przepraszam. Wzruszył ramionami. - To koniec. Przegrupujemy się. I mamy teraz kilka meczy u siebie. To pomoże. - Na pewno? - Yeah. Nasi kibice zawsze motywują nas do lepszej gry. - Mam nadzieję. - Powinnaś przyjść na mecz lub dwa. - Oparła się na krześle. – Sądzisz, że to pomoże wam wygrać? - Wiem, że tak będzie. Zaśmiała się. - Wątpię, ale zobaczę co mogę zrobić. - Przyprowadź Stellę. Jestem pewien, że chciałaby zobaczyć grę. - To pewnie prawda, ale ona jest zajęta przygotowaniami do pokazu. Skontaktuję się z nią i zobaczę, czy jest osiągalna. Rozejrzał się po jej mieszkaniu. - Jak idzie praca? - Dobrze. Sporo jest już zrobione, dlatego do ciebie zadzwoniłam. Chciałabym, abyś przymierzył kilka rzeczy. - Ok. - Odsunął krzesło i wstał. - Gdzie mnie chcesz? Pochyliła głowę i spojrzała na niego. Śmieszne, ale pierwszą odpowiedzą, która jej przyszła na myśl na to pytanie, było, że w jej łóżku. Pozbyła się tej myśli i wstała. - Musimy pojechać do mojej pracowni. To miejsce, w którym są wszystkie ubrania. - W porządku. Założyli swoje płaszcze i zeszli na dół przywołać taksówkę. To była rześka noc, pochmurna, z prognozowanym zagrożeniem marznącego deszczu. Carolina

była

zmarznięta,

a

ogrzewanie

w

taksówce

nie

działało.

Zadrżała. - Zimno ci? - Zapytał Drew. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

120

- Odrobinę. - Chodź tutaj. - Pociągnął ją do siebie i objął ramieniem. Chciała się sprzeciwić, zachować dystans i profesjonalizm pomiędzy nimi, ale kogo chciała oszukać? Zamarzała, a ciało Drew było ciepłe. Przytuliła się do niego. - Lepiej? - Zapytał, obejmując ją drugą ręką. - Dużo lepiej. Dziękuję. Jak tylko chłód ustąpił, dojechali do budynku. Cholera. Sięgnęła do torebki, aby zapłacić kierowcy, ale Drew trzymał już swój portfel. - Proszę, pozwól mi zapłacić. Jesteś tutaj na moje zaproszenie. Rzucił jej spojrzenie. - Czy znowu będziemy prowadzić tę rozmowę? Kierowca posłał im zirytowane spojrzenie, jakby chciał się ich pozbyć z kabiny, żeby móc złapać kolejny kurs. - Najwyraźniej nie. - Dobrze. Chodźmy. Pokręciła głową i złapała klucze do wejścia od budynku, a następnie poprowadziła Drew do windy, którą pojechali na dziesiąte piętro, gdzie była zlokalizowana jej pracownia. Włączyła światło. - Wow - powiedział Drew, gdy wszedł do środka. - Masz tutaj dużo miejsca. - Potrzebuję go do całej naszej pracy. – Zdjęła płaszcz, przechodząc przez pomieszczenie, włączała światła, kierując się w stronę stojaków na ubrania. Poparzyła na niego, potem na ubrania, od razu decydując, że te bardziej formalne odpadały. Garnitury po prostu, cóż, nie pasują do jego budowy ciała. Podeszła do stojaków i zaczęła wyciągać ubrania. - Ta. Zdecydowanie to. Chcę cię zobaczyć w tych spodniach i bluzce. – Zaczęła rzucać ubrania na stół, a następnie zatrzymała się i spojrzała na niego. - Nie stój tak. Rozbieraj się. - Kocham, gdy kobieta mówi sprośne rzeczy. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

121

Przewróciła oczami i wróciła do stojaka. Gdy się odwróciła, Drew ściągał koszulę. Jej wzrok mógł zatrzymać się nieco dłużej na jego mięśniach brzucha, podczas gdy koszula zasłaniała mu głowę. I mogła westchnąć w czystym kobiecym uznaniu. Rozpiął guzik w dżinsach i zorientowała się, że się gapi. Wychwyciła wygięcie jego ust. - Czy na pewno jesteśmy tutaj, żeby przymierzać ubrania, czy jest to jakiś nikczemny plan, żeby mnie rozebrać i żebyś mogła wykorzystać mnie seksualnie na swoim stole do pracy? Jak tylko to powiedział, wizje wspięcia się na niego i ujeżdżania go na jej dużym stole roboczym, wypełniły jej umysł. - Oczywiście, że nie. - Dobrze. Bo chciałbym zgiąć cię przy oknie i wziąć cię od tyłu. Jej wzrok natychmiast powędrował do okna. - Poważnie? Przy oknie? Gdzie ludzie mogliby nas zobaczyć? - Proszę cię, Lina. Życie w zagrożeniu jest połową zabawy. Mogła już poczuć go za sobą, uderzającego w nią, podczas gdy ona opierałaby ręce na siedzisku przy oknie, zastanawiając się, kto może przyglądać się z zewnątrz. Gorąco buzowało w jej ciele. Odepchnęła to od siebie - To się nie zdarzy. - Szkoda. Sama myśl o tym sprawiła, że mój fiut stwardniał. Zdjął dżinsy, jego erekcja była bardzo widoczna w bokserkach. - Cóż… zrób coś, żeby nie był twardy. Zaśmiał się. – To może być trochę trudne, ponieważ ta wizja jest wszystkim, o czym mogę myśleć w tej chwili. Cholera z nim, teraz ona też myślała tylko o tym. Zrobiła zwrot w tył. - Idę przynieść ubrania. Popracuj nad tym problemem. - Zatem, chcesz zobaczyć jak się masturbuję? Pośpiesznie się obróciła. - Nie. Absolutnie nie. - Twoje policzki są różowe. Założę się, że chciałabyś to zobaczyć. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

122

- Cholera, Drew, nie przywiozłam cię tutaj, aby się z tobą kochać. Podejdź do tego poważnie. - Och, jestem bardzo poważny, Lina. Patrzyła na niego - tym razem na jego twarz, aby pokazać mu, że sądzi, iż jest mało zabawny. - Ok, w porządku. - Wpatrywał się w sufit. - Co teraz robisz? - Liczę płytki sufitowe. Stukała nogą i czekała, starając się nie gapić na jego krocze. Zajęło to około minuty, ale w końcu skinął głową. - Dobra, zacznijmy przebieranki. Wyjęła pierwszy strój z pokrowca na ubrania. Wybrała spodnie treningowe i obcisły T-shirt. Założył je. - Buty? - Mam. Poczekaj. - Zaczęła iść do drugiego pokoju, a następnie zatrzymała się. - Och, muszę znać twój rozmiar. Podał go jej, wówczas szybko wyszła i wróciła z butami. Włożył je. - Teraz idź - powiedziała. - Iść, gdzie? - Tam i z powrotem, jakbyś szedł po wybiegu. - Jak? Oczywiście. Był facetem i prawdopodobnie nigdy nie widział pokazu mody. - W ten sposób. - Zademonstrowała, przechodząc długość pokoju, robiąc obrót, a następnie wracając. Uśmiechnął się. - Masz świetny tyłek. Przewróciła oczami. - Teraz zrób to samo. - Mam nadzieję, że nie oczekujesz, że będę chodzić jak panienka. - Nie. Spodziewam się, że będziesz chodzić jak mężczyzna. Wsunął rękę do kieszeni i zaczął się przechadzać. Boże, on był naturalny. Niektórzy z modeli potrzebowali lat, aby w ten sposób udoskonalić swój krok. Drew zabrało sekundy, aby przejść po pokoju, zatrzymać się, nawrócić i przejść z powrotem. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

123

Kobiety będą padać u jego stóp. A jeszcze lepiej, bo strój wyglądał na nim wspaniale. Był wysoki, szczupły, z wyrzeźbioną sylwetką, co będzie dobrze wyglądać na wybiegu. Lub w magazynie. Lub na bilbordzie. Był idealny do jej linii ubrań. - Jak mi poszło? - Świetnie. Stań tam na chwilę. – Pobiegła, chwyciła swój notebook64 i zrobiła mu zdjęcie w tych ubraniach. – Teraz ubierz to. Podała mu kolejny strój. Rozebrał się, ubrał go i wykonał te same kroki co poprzednio. Robiła notatki i zdjęcia, podczas gdy on przymierzał sześć kolejnych strojów. Nosił je wszystkie niesamowicie dobrze. I ani razu nie skarżył się na znudzenie lub poirytowanie. - Dziękuję za to, że to zrobisz - powiedziała, gdy ściągał ostatni strój. - Skończyliśmy już? - Tak. Czemu pytasz? Czyżby ci się spodobało? Myślisz o odwieszeniu swoich łyżew i zostaniu modelem? Zaśmiał się. - Nigdy w życiu. Ale dla ciebie, nie mam nic przeciwko. Był w tym taki dobry. Nawet profesjonalni modele nienawidzili przymierzać ubrań. Ubrać ich w strój i posłać na wybieg na zatłoczonym pokazie, w porządku. Mieli za to płacone. Ale przymiarki uważali za nużące. - Byłeś niesamowity. Zrobił krok w jej stronę. – Więc, czy to znaczy, że mogę dostać jakąś nagrodę? - Uh, jaką?

64

Chyba nie chodzi tu o taki papierowy notes, skoro najwidoczniej zrobiła nim zdjęcie, tylko o ten elekroniczny

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

124

Objął ją ramieniem i przyciągnął do siebie. – Myślałem, że moglibyśmy iść, po obściskiwać się na siedzeniu przy oknie. - A ja myślę, że możesz się teraz ubrać. O dziwo, puścił ją i zrobił krok do tyłu. - W porządku, jeśli tego chcesz naprawdę. Dotyk jego twardego jak skała ciała obok jej, spowodował, że go zapragnęła. A potem puścił ją. Tak łatwo. Była naprawdę zszokowana, gdy obserwowała jak zakładał swoje dżinsy. Zaskoczyło ją rozczarowanie, które poczuła. - Poważnie? Ubierasz się65? Spojrzał na nią. - Czy nie tego chcesz? - Tak. Nie. To znaczy, tak, oczywiście. Powinniśmy iść. - Tego chcesz, Carolina? - Zapytał, jego dżinsy nadal były rozpięte, nisko wisiały na biodrach i sprawiały, że wyglądał bardziej seksownie, niż kiedy stał tam tylko w majtkach. Mogłaby go naszkicować, tak po prostu, gdy fragment jego kości biodrowej był ocieniony przez dżins… Boże, była szalona. Drew jej to zrobił. Z jakiegoś powodu, to wszystko było jego winą. - Powinnam wrócić do pracy. Zrobić poprawki w ubraniach pod nieobecność modeli. Podszedł do drzwi. Speszona, zmarszczyła brwi. Nie był jeszcze całkiem ubrany. Co on robił? Gdy zgasły światła, była zdezorientowana. - Drew? - Jestem tutaj. - Wyszeptał, jego ciało przytuliło się do niej od tyłu. Objął ją i pocałował w szyję. Zadrżała, zamknęła oczy i przechyliła głowę na bok, dając mu łatwiejszy dostęp.

65

Ej, serio, jest strasznie niezdecydowana, chyba właśnie to mu przed chwilą kazała zrobić?

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

125

Może to dlatego, że widziała go prawie nagiego w swoich projektach. Może wynikało to z jego chęci do pomocy i sposobu, w jaki oddawał się modelowaniu dla niej. Nie wiedziała, a teraz, tutaj, w ciemności, z jego ciałem tak blisko niej, przestała to kwestionować, kwestionować siebie. Chciała tylko Drew, sunącego ustami wzdłuż jej gardła, odsuwającego jej sweter na bok, aby lekko przygryźć skórę na jej ramieniu. Zadrżała, a kiedy poprowadził ich w kierunku okna, jej ciało pulsowało z podniecenia. - Myślałem o tobie – o tym siedzeniu przy oknie – od kiedy weszliśmy tutaj dziś wieczorem. Podniósł jej sweter, rozłożył rękę na jej brzuchu. Fala pożądania przebiegła przez jej całe ciało. - Tęskniłem za tobą, kiedy wyjechałem, Lina. – Obrócił ją i ujął jej podbródek, potem pocałował ją, palącym, gorącym pocałunkiem, który poczuła w każdym zakończeniu nerwowym. Chciała więcej, chciała być bliżej niego. Odchyliła się w jego stronę, zatopiła palce w jego włosach i przysunęła swoje ciało bliżej niego. Kiedy jęknął i złapał jej tyłek, wiedziała, że chce go w sobie. Tęskniła za nim. Ta jedna noc razem - noc, która myślała, że będzie ostatnią pomiędzy nimi - nie była wystarczająca. Odsunęła się. - Możemy wrócić do mojego mieszkania. Uśmiechnął się do niej, mrocznym, niebezpiecznym uśmiechem, który wywołał u niej dreszczyk emocji. - Gdzie twoja chęć podjęcia ryzyka Lina? - Uh, w moim mieszkaniu? W mojej sypialni? Roześmiał się i odwrócił ją. - Spójrz przez okno. Nikt nie może nas zobaczyć. Jest ciemno. Ale ty możesz patrzeć w dół na nich. Rozpiął guzik jej dżinsów i pociągnął suwak w dół. Jego dłoń była ciepła, gdy wsunął ją do środka. Wstrzymała oddech, kiedy wsunął rękę do jej majtek, chwytając jej płeć. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

126

- Jesteś mokra, Lina. - Tak. - Czy chcesz, żebym doprowadził cię do orgazmu? Jak mogłaby tego nie chcieć, skoro była jedynie zaciśniętym węzłem zakończeń nerwowych, gotowym pęknąć? - Tak. Podniecenie wściekle dudniło, jej puls pędził, gdy wsunął w nią palec i potarł podstawą dłoni o jej łechtaczkę. Ujął jej pierś przez sweter, pieszcząc sutek, podczas gdy nadal pompował palcem i jeździł ręką po pączku jej łechtaczki. Doznania doprowadzały do szaleństwa. Pchnęła cipką w jego dłoń, chwytając jego nadgarstek, aby pomóc mu znaleźć potrzebny jej rytm. - Twoja cipka ściska mój palec - powiedział, przesuwając językiem po jej uchu. - Ciasno, gorąco. Nacisnął na nią. - Sprawia, że chcę mieć mojego fiuta w tobie, Lina. Chcę, byś pochyliła się, żebym mógł patrzeć na niego, gdy będzie się wsuwać i wysuwać z ciebie. Jego słowa, wypowiedziane w ciemności, podczas gdy był za nią, tylko podsyciły jej wewnętrzny ogień, tak, że niemal wyrwał się spod kontroli. Była tak blisko, unoszący się w powietrzu cień jego szeptu, zbliżył ją do upadku z krawędzi. - Dojdź dla mnie, Lina. Jego słowa były podniecającą pieszczotą, kusiły ją, nakręcały, aby dotarła do punktu kulminacyjnego, który wiedziała, że był tuż obok, czekał na nią. A gdy delikatnie przejechał swoją dłonią po jej łechtaczce, a potem wsunął kolejny palec do jej wnętrza, napływ orgazmu odebrał jej dech. Gdy orgazm trwał, położyła głowę na jego ramieniu, jęcząc, gdy trzymał ją mocno, a fale euforii nieprzytomnie nią wstrząsały.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

127

Czekał, aż jej orgazm osłabnie, delikatnie przesuwając palcami wewnątrz i na zewnątrz niej, obejmując ją, aby rozwinął się węzeł potrzeby i ostrego pragnienia. Nacisnął na nią, jego pełna erekcja przypomniała jej, gdzie teraz chciała się znaleźć - gdzie oboje zmierzają. Nie była nawet blisko skończenia z nim. Chciała go w sobie. - Tak - to wszystko, co udało się jej powiedzieć, zanim usłyszała szelest jego dżinsów, gdy uderzyły o podłogę. Ściągnął jej dżinsy i majtki w dół do kolan, a potem pochylił ją tak, że jej dłonie spoczęły na siedzeniu pod oknem. Usłyszała dźwięk rozdzierania opakowania prezerwatywy, uśmiechając się, a także czując ulgę, że pomyślał, aby przynieść jedną. Pogładził rękami krągłość jej tyłka, a potem poczuła tam ciepło jego warg. - Masz wspaniały tyłek, Carolina. Wzięła głęboki oddech. - I zamierzam czerpać przyjemność z oglądania go, gdy będę cię pieprzył. Przesunął dłonią po jej tyłku, a potem zsunął ją między jej uda, obejmując jej płeć. - Tak. Dotknij mnie tak. - Chcesz, żebym sprawił, że znowu dojdziesz? Mogła to zrobić, jeśli on nadal będzie pieścił jej łechtaczkę w tym łagodnym, tam i z powrotem, ruchu. Ale tym razem, chciała tego z nim. - Chcę cię w sobie. Z rękami na jej biodrach, wszedł w nią powoli. Uczucie jego nabrzmiałego fiuta wewnątrz niej, było przytłaczające. - Spójrz na zewnątrz, Lina. Sądzisz, że mogą nas zobaczyć? - Nie. - A co myślałabyś o tym, jeśli mogliby? Ciężko oddychając, uniosła się i oparła ręce na szybie, dając mu do siebie głębszy dostęp. - Nie obchodzi mnie to.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

128

Drew położył jedną rękę na oknie powyżej jej ręki i wsunął się w nią. Dobrze. Ponieważ tu chodzi tylko o ciebie i o mnie, w ciemności. Chcę żebyś mnie czuła. Wycofał

się

w

połowie,

po

czym

wsunął

się

z

powrotem.

Jej cipka zacisnęła się i poczuła każdy jego wspaniały cal. A kiedy sięgnął wokół niej i znalazł jej łechtaczkę, przyjemność wybuchła w niej, zaczęła jęczeć. Zarówno nienawidziła jak i kochała to, że czynił ją tak spragnioną, tak rozpaczliwie potrzebującą orgazmu, ale czucie go, w połączeniu z jego palcami głaszczącymi ją, nie przypominało nic, co sama mogłaby zrobić. Chciała tego. Z nim i tylko nim. Wygięła się, pchając naprzeciw jego fiuta. - Więcej. Chwycił ją za rękę i pociągnął obie w dół, zginając ją w pasie, więc mógł zanurzyć się głębiej, ani razu nie tracąc rytmu. - Jesteś blisko - powiedział. – Czuję jak twoja cipka mnie ściska. Położyła głowę na ramieniu, jej ciało i umysł zagubiły się w doznaniu wjeżdżającego w nią Drew, sposobie, w jaki jego palce tańczyły na jej łechtaczce. Zanurzyła się w dźwięku ich kochania się, zatraciła się w cieple jego oddechu na szyi, zapachu seksu wypełniającego powietrze wokół nich. - Och. Och, Drew. Dochodzę. Pocierał szybciej jej łechtaczkę. - Tak jest. Ściśnij mojego fiuta. Spraw żebym doszedł razem z tobą, Lina. Jego słowa były ostatnim, czego potrzebowała, aby wspiąć się na szczyt. Krzyknęła i roztrzaskała się, całe jej ciało zakołysało się, gdy orgazm nią wstrząsnął. Drew jęknął i pompował w niej szybko, całując ją w szyję, kiedy zaczął szczytować razem z nią. Jej nogi drżały. Bez Drew, który mocno ją trzymał, nie była pewna, czy mogłaby stać prosto. Wycisnął pocałunki na jej ramieniu i plecach, co było równie słodkie jak sam akt. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

129

Kiedy wycofał się, odwrócił ją i ujął jej twarz, a potem pocałował ją, długim, powolnym, głębokim pocałunkiem, który zwinął jej palce i wewnętrznie ją rozgrzał. - Łazienka jest na końcu korytarza - powiedziała. Zaprowadziła go do łazienki, gdzie oczyścili i uporządkowali swoje ubrania. Drew włączył światła i pomógł jej umieścić wszystkie ubrania z powrotem na wieszakach i stojakach. Następnie złapali wodę z lodówki i usiedli przy jednym z pustych stołów. Była zaskoczona i odrobinę wzruszona, że przyciągnął jej krzesło do swojego i położył jej nogi na swoich kolanach. Niektórzy mężczyźni nie byli za bliskością po seksie. Wiele się o Drew nauczyła. Rozejrzał się po jej pracowni. – Zrobiłaś duże postępy. A może miałaś to wszystko tutaj już wcześniej. - Część już mieliśmy. Ale ciężko pracowaliśmy w ciągu ostatnich kilku tygodni. Z nadejściem Bożego Narodzenia, zostaniemy postawieni w obliczu przestoju. Chciałam trochę podgonić prace, dlatego będziemy mogli ruszyć pełną parą po Świętach. - Co? Dajesz swoim ludziom wolne w święta? Nie odgrywasz Scrooge’a66 i nie zmuszasz ich do pracy w biurze bez węgla, przy którym mogliby ogrzać swoje małe, zmarznięte paluszki, które są sztywne i bolą od ciągłego szycia? - Zabawne. Tak, mają wolne w Święta. Nie jestem aż tak okropna. - Tak, jesteś. Gdybyś miała wybór, to pracowałabyś przez całe Boże Narodzenie i Nowy Rok. Tylko, że twoja matka przyjechałaby tutaj z Secret Service i zawlekłaby cię do domu za włosy. Zaśmiała się na te słowa. – Prawdopodobnie masz rację. Mogłam sobie pozwolić na pominięcie Święta Dziękczynienia z rodziną, ale nie ma cholernego sposobu, żebym zrobiła to samo z Bożym Narodzeniem. - Już widzę, co na to twoja matka. - Jestem pewna, że twoja jest taka sama. 66

Chyba każdy słyszał o tej historii.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

130

- Właściwie, to nie za bardzo. Moi rodzice będą w Święta brać udział w rejsie. Wpatrywała się w niego. - Naprawdę? Gdzie? - Coś z regionem śródziemnomorskim lub wyspami greckimi albo coś w tym stylu. Rozmawiali o tym od miesięcy. Nie mogę uwierzyć, że mama przekonała do tego tatę. Skrzyżowała ramiona. - Twój ojciec nie jest wielbicielem wycieczek? - Ciężko go przekonać do opuszczenia Oklahomy. Ale mama pomału go urabiała i wziął pierwszy, od lat, urlop. To ma być rok dla nich, a on jest tym, który to, o dziwo, zasugerował. Mama wszystko zorganizowała, zanim zmienił zdanie. Carolina uśmiechnęła się. - To słodkie. I co masz zamiar robić w Boże Narodzenie? Wzruszył ramionami. - Nie wiem. Jak sądzę, pewnie pokręcę się tutaj. Nie ma powodu, żebym wracał do domu, ponieważ nikogo innego tam nie będzie. Wiedziała, że nie powinna nic mówić, ale męczyłoby ją, że Drew miałby spędzić Boże Narodzenie samotnie. - Jedź ze mną do domu. Uniósł brwi. - Co? - Słyszałeś mnie. Gray będzie szczęśliwy mogąc cię zobaczyć, podobnie moi rodzice. Przyjedź i spędź Święta z nami na ranczo. - Poważnie. Zdajesz sobie sprawę, że właśnie poprosiłaś mnie, żebym spędził z tobą Święta. - Tak. Cóż, z Grayem i z całą rodziną. Nie tylko ze mną. Uśmiechnął się na to określenie. - Ok. Nie była pewna, czy nie otworzyła właśnie puszki Pandory, ale pomysł, żeby Drew spędził samotnie Boże Narodzenie nie dawałby jej spokoju. A teraz miał zamiar spędzić z nią Święta. I z jej rodziną. To powinno być ciekawe.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

131

Rozdział 14

DREW nie był na ranczu rodziny Graya w Oklahomie od ponad roku, kiedy to w okresie letnim Gray zaprosił go na rodzinnego grilla. To był pierwszy, od długiego czasu, raz, gdy widział Carolinę. Potraktowała go z lodowatym chłodem i wtedy już wiedział, że wciąż żywi urazę o to, co wydarzyło się między nimi w collegu. Teraz jednak wyglądało na to, że między nimi nastąpi ocieplenie stosunków. Miał taką nadzieję. Lubił spędzać z nią czas. Była inteligentna i ambitna. Oraz piękna, seksowna i tak inna od jakiejkolwiek kobiety, z którą był wcześniej. Teraz, gdy będzie spędzać czas z nią - i Grayem – będzie stąpać po cienkiej linie, bo Gray nie wiedział, co zaszło między Drew i Caroliną wiele lat temu w college'u. Gray nie wiedział, jak bardzo Drew zranił Carolinę. I był pewien jak cholera, że Gray nie wiedział, co dzieje się teraz między nim a Caroliną. Prawdopodobnie powinien porozmawiać z Caroliną, zanim przyjechał na ranczo, przedyskutować, jak dużo, jeśli w ogóle, powiedzieć Grayowi o nich dwojgu. Duzi bracia mają skłonność do bycia nadopiekuńczymi wobec swoich małych siostrzyczek. A Gray wiedział o reputacji Drew, dotyczącej kobiet. Ale musiał wiedzieć, że Drew nigdy nie skrzywdziłby Caroliny. Albo, przynajmniej, nie skrzywdziłby jej znowu, tak jak to zrobił wcześniej. Przeciągnął palcami po włosach, gdy siedział z tyłu samochodu, który Carolina zorganizowała, aby przywiózł go z lotniska na ranczo. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

132

Nazwa Ranczo Preston powitała go, jak tylko dotarli do bramy. Drew zauważył zaparkowany tam czarny SUV67. Zatrzymali się i musiał podać agentowi Secret Service68 swój dowód osobisty, zanim pozwolono im przejechać. Gray był na zewnątrz, czekając na niego, gdy samochód zatrzymał się z przodu wielkiego domu. Uśmiechnął się, gdy wysiadł. - Tak się cieszę, że tutaj jesteś. Drew uśmiechnął się i szybko uścisnął swojego najlepszego przyjaciela. Tak, to sprawka twojej siostry. Nie chciała, żebym był sam w Święta. Wiesz, jakie są pod tym względem kobiety. - Gdybym wiedział, że twoi rodzice wybrali się w rejs, sam bym cię zaprosił. Chodź do środka. Podziękował kierowcy za podwózkę i chwycił swoje torby, podążając za Grayem w górę kamiennych schodów do środka. Miejsce było takie samo jak pamiętał je z ostatniego razu, kiedy tutaj był - wysokie sufity, wypolerowane drewniane podłogi i tak wiele pokoi, że ktoś mógłby się zgubić i nigdy nie znaleźć drogi powrotnej. Jedyną różnicą było to, że teraz agenci Secret Service byli w każdym miejscu, ponieważ ojciec Graya i Caroliny był wiceprezydentem Stanów Zjednoczonych. - Możesz zostawić torby przy schodach. Ktoś zabierze je do twojego pokoju. - Ok, dzięki. Jak ci się podoba posiadanie garniturków z bronią i słuchawkami w uszach, kręcących się wokół? - Drew zapytał Graya prowadzącego go do kuchni. Gray roześmiał się. - Hej, tak długo jak nie chodzą za mną, nie mam nic przeciwko. I trzymają prasę z daleka, więc to mi pasuje. - Jestem pewien, że tak. Gdzie jest Evelyn? 67

SUV - rodzaj samochodu, który łączy cechy luksusowego samochodu osobowego i terenowego. Oprócz pierwotnego zadania ochrony emisji i wykrywania fałszerstw pieniędzy, Secret Service zajmuje się ochroną prezydentów Stanów Zjednoczonych, ich rodzin, innych osób ze struktur władzy tego kraju oraz oficjalnych gości rządu USA. Secret Service zajmuje się również przeciwdziałaniem korupcji, oszustwom finansowym, kradzieżom tożsamości oraz przestępczości komputerowej. 68

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

133

Gray chwycił piwo z lodówki i przytrzymał kolejne dla Drew. Drew skinął głową i Gray podał mu je. - Jakieś świąteczne zakupy z moją mamą i Caroliną. Carolina przyleciała późno ostatniej nocy i mama wyciągnęła ją z łóżka dziś rano, żeby uderzyć do miasta na całodzienne zakupy. - Założę się, że była zachwycona. Gray wzruszył ramionami i pociągnął łyk piwa. Zajęli miejsca przy stole w pobliżu tylnych drzwi. - Nie wiem. Zjadły śniadanie, potem, jak tylko otworzyli centrum handlowe, zaczęły zakupy, a według mamy, spędzą tam czas do kolacji, więc nie mamy co się ich spodziewać z powrotem, aż do późnego wieczora. Drew skrzywił się. - Lepiej one niż ja. - Amen. Jak ci minął lot? - W porządku. Jak się mają sprawy z tobą i Evelyn? - Świetnie. Dostosowaliśmy nasze szalone harmonogramy, ale człowieku, to idzie w dobrym kierunku. Ona jest oczywiście zajęta jak diabli z tatą i na początku nie byliśmy pewni, jak to wszystko będzie działać, ale znaleźliśmy dla siebie czas. - Sądzę, że kiedy jest się zakochanym, można znaleźć sposób, żeby to działało. Gray uśmiechnął się. - Tak sądzę. - Gdzie jest twój ojciec? - W swoim domowym biurze, przy telefonie, oczywiście. Zjedliśmy dziś rano śniadanie, które trwało całe dwadzieścia minut, zanim został oderwany przez telefon. Drew odchylił się na krześle i wziął długi łyk piwa. - Cóż, jest dość zajętym facetem. - Tak, jest. Jednak cieszę się szczęściem jego i mojej mamy. Jest zachwycona tym, że udało się przepchnąć na poziomie krajowym jej program walki z analfabetyzmem, a mój tata - cóż, zmienił się. Bardzo. Piekielnie mnie to zaskoczyło, ale jest o wiele lepszym człowiekiem niż kiedyś. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

134

- Cieszę się, że udało się wam znaleźć nić porozumienia. - Ja też. Życie jest teraz cholernie idealne. A ty? Miałeś kilka gównianych meczy. Przynajmniej poprawiłeś to, kiedy wróciłeś do Garden. Jedną rzeczą, na którą Drew zawsze mógł liczyć od swojego przyjaciela, była bezceremonialna szczerość. Od czasu uczelni, kiedy on, Gray, Garrett i Trevor mieszkali razem w pokoju i zostali przyjaciółmi, zawsze byli wobec siebie szczerzy na temat swoich niedociągnięć, zwłaszcza w sporcie. Kiedy dawali czadu, wszyscy chwalili siebie nawzajem. Kiedy byli do dupy, byli pierwszymi, żeby temu drugiemu o tym powiedzieć. - Yeah, mieliśmy kiepską podróż. Bycie w domu zawsze pomaga. Oczywiście, nie możesz wiedzieć nic na ten temat, odkąd w wyścigach samochodowych tak naprawdę nie masz swojej bazy69. - Prawdziwe. Więc muszę być dobry wszędzie. Drew roześmiał się. – I skromny. - Ty to wiesz, stary. Wstali i skierowali się do salonu, dopić swoja piwa i pooglądać sport w telewizji. Tata Graya w końcu wyszedł i Drew wstał, aby uścisnąć mu rękę. - Miło pana widzieć, Panie Wiceprezydencie. Mitchell Preston roześmiał się. - Kiedyś, nazywałeś mnie Mitchell’em lub panem Preston’em. - To było przed wyborami, sir. - Nie jestem inną osobą i nie oczekuję, że będziesz mnie inaczej traktować, Drew. Jesteś tutaj gościem w Święta, więc proszę, odpręż się. - Postaram się, sir. Gray przewrócił oczami i szturchnął swojego ojca. - Ja zamierzam nazywać cię Tatą. - Zabawne. Czy ktoś jest głodny? Aideen powiedziała, że na lunch ma zamiar zrobić kurczaka i owocową sałatkę. Drew zaburczało w brzuchu. – Brzmi świetnie. 69

Home base – czyli baza, dom, miejsce odpoczynku.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

135

- Umieram z głodu - powiedział Gray. Lunch jedli w kuchni, zamiast w jadalni. Drew nie mógł przegapić kręcących się wokół Secret Service, ale wiceprezydent powiedział, że jest teraz tak do nich przyzwyczajony, że nawet ich już nie zauważa. Jednak to, że miało się jakichś gości z pistoletami patrzących ci przez ramię, gdy starasz się jeść swojego kurczaka, było trochę przytłaczające. Drew miał wrażenie, że gdyby spojrzał się w niewłaściwy sposób na wiceprezydenta, mógłby zostać powalony na ziemię i wywieziony w jednym z tych czarnych SUV-ów. Gray uśmiechnął się złośliwie, jakby wiedział dokładnie, o czym Drew myślał. Po obiedzie tata Graya przeprosił ich, mówiąc, że ma kilka telefonów do wykonania i że potem nadrobią zaległości. - Obawiałeś się, że zamierzają strzelać podczas lunchu? - zapytał Gray, gdy ruszyli na zewnątrz, trzymając mrożone herbaty. - Hej. Możesz być do tego przyzwyczajony. Ja nie jestem. Nic dziwnego, że ty i twoja siostra odmawiacie ochrony. Gray wzruszył ramionami, gdy usiedli przy basenie. Było nietypowo ciepło, jak na grudzień, jednak stały tam grzejniki zewnętrzne70, więc warunki były idealne, żeby siedzieć na werandzie. - Oboje jesteśmy dorośli i to nie jest tak, że jesteśmy małoletnimi dziećmi prezydenta. Nie potrzebujemy ochrony, a oni zaoferowali nam wybór. Sądzę, że Secret Service ma lepsze rzeczy do zrobienia ze swoim czasem, niż opiekowanie się nami. - Prawda. Choć mogliby się ucieszyć z możliwości chodzenia na wszystkie twoje wyścigi. Gray roześmiał się. – Trochę w to wątpię. Znasz koczowniczy tryb życia jaki prowadzę. Prawdopodobnie by go znienawidzili. Niezbyt dużo się dzieje i powiedzieli nam obojgu, że nie uważają, aby groziło nam niebezpieczeństwo, więc to chyba w porządku. 70

Serio, są takie. Wyglądają trochę jak lampy solarne (przynajmniej te w Internecie)

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

136

- Miło mi to słyszeć. - Więc sporo już porozmawialiśmy o mnie i o tym co się dzieje w moim życiu. Opowiedz mi teraz o twoim. Spotykasz się z kimś? To był moment, w którym Drew powinien się ujawnić i powiedzieć Grayowi o nim i Carolinie. Jako tako, nie spotykali się. Naprawdę, nie. A może tak. Kilka razy uprawiali seks, fakt, o którym Drew był pewien, że Gray nie chciałby słyszeć. - Nie bardzo. Byłem zajęty na początku sezonu, więc nie miałem czasu. - Wiesz, nie stajesz się coraz młodszy. Może zechcesz przestać przechodzić od jednej kobiety do drugiej i znaleźć tę jedyną, aby się z nią ustatkować. Drew roześmiał się. - Daj spokój. Tylko dlatego, że znalazłeś miłość swojego życia, teraz zamierzasz przekonać resztę, żeby podążyli w tym samym kierunku co ty? Gray uśmiechnął się i pociągnął długi łyk swojej mrożonej herbaty. - Coś w tym stylu. - Pewnego dnia w końcu to zrobię. - Mówisz tak tylko dlatego, że jeszcze nie znalazłeś odpowiedniej kobiety. A może znalazł. Nigdy nawet nie poświecił większej myśli temu, jak może wyglądać to życie długo i szczęśliwie, bo w ciągu ostatnich lat skupił się tylko na swojej karierze. Ale teraz był na ugruntowanej pozycji, jeśli chodzi o jego karierę i czuł się pewnie, przynajmniej pod tym względem. To życie osobiste sprawiało, że czuł się nerwowo. Carolina była tego katalizatorem. Kiedy z powrotem wskoczyła do jego życia, zaczął kwestionować wszystko, co ma związek z „osobistą” stroną medalu. Nagle zobaczył, jak ona pasuje do tej części jego życia. Tylko że wiedział, że ona może nigdy nie zobaczyć tego w ten sposób. Wiedział, że skupiała się tylko na swojej karierze, a nie na stworzeniu z nim związku. Ale czy oni nawet do siebie pasowali? tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

137

Lubił uprawiać z nią seks. I było miło mieć ją obok. Dopiero zaczęli wzajemnie się poznawać. Było za wcześnie, aby zacząć myśleć o życiu długo i szczęśliwie. - Nigdy nie wiadomo, kiedy ta właściwa kobieta pojawi się w twoim życiu – powiedział Drew, patrząc ponad wodą. - Przemawia przez ciebie ktoś, kto myśli, że może już ją znalazł? - Tego nie powiedziałem. - Jak do tej pory prawie nic nie powiedziałeś. Cały czas rozmawialiśmy o kobietach. Drew uśmiechnął się szeroko. – To jak powrót do momentu, gdy myśleliśmy o nich jak o zdobyczach. Jak o czymś, czym można się chwalić. Lubię myśleć, że choć trochę dojrzeliśmy. - Prawda. Więc jeśli masz kogoś, o kim nie mówisz, to ona musi być wyjątkowa. - Być może. – Tutaj pływał po zdradzieckich wodach, a powinien po prostu się do cholery zamknąć, zanim utonął. - Zatem ja to uszanuję. Chodźmy pograć w bilard. Uspokojony, że ten temat został odłożony, Drew wstał. – Nareszcie mówisz do rzeczy. Weszli do sali gier i pogrążyli się w grze w bilard i rzutki oraz oglądaniu telewizji. Nawet wiceprezydent dołączył do ich przy grze w bilard, aż Aideen zawołała ich na kolację. Dostali stek i krewetki z naprawdę cholernie dobrym winem. Omawiali stan kraju z wiceprezydentem i rozmawiali o prawie każdym sporcie, który istniał. Prawdopodobnie siedzieli przy stole przez kilka godzin. To był najbardziej relaksujący i zabawny posiłek, jaki Drew spędził od dłuższego czasu. Było przyjemnie nadrobić z Grayem zaległości i wspaniale było zobaczyć, jak dobrze rozumie się i bawi ze swoim ojcem. Drew nawet zapomniał o facetach z Secret Service kręcących się wokoło. - Kiedy jedzą twoi faceci Secret Service? - zapytał wiceprezydenta. Mitchell zaśmiał się. - Nie wiem. Hey, Paul, kiedy jecie? tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

138

- Zmieniamy się, sir. Gage i ja zjemy kolację, kiedy zmienimy z Rogers’em i Bennington’em o dwudziestej. - Ach. Rozumiem. Czekacie z niecierpliwością na stek i krewetki Aideen? – zapytał wiceprezydent. - Zdecydowanie tak, proszę pana. Drew uśmiechnął się. Bardzo oficjalne. A facet nawet za bardzo się nie poruszył. Przypuszczał, że to było dobre posunięcie, ale mógłby się założyć, że facet zauważał każdy ruch wokół nich. Jedyny moment, kiedy Secret Service się przenosili, to ten, kiedy robił to Mitchell. Kiedy w końcu się podnieśli i udali się do sali gier oglądać telewizję, agenci poszli za nimi. Do tego czasu, wymienili się z kolejną dwójką. Naprawdę, to było dezorientujące. Wyglądali jak posągi w czarnych garniturach. W rzeczywistości, kiedy Drew usłyszał frontowe drzwi, agenci wciąż się nie poruszyli. Choć założył, że to dlatego, że przez swoje słuchawki zostali już powiadomieni, kto wchodził. - Jesteśmy z powrotem! - Zadźwięczał z przedpokoju głos Loretty Preston. - Jesteśmy tutaj, Loretta - powiedział Mitchell, wstając, aby pójść powitać żonę. Drew i Gray też się podnieśli i ruszyli w stronę salonu, gdzie nieprzyzwoita ilość opakowań była złożona na sofie. - Cholera, Evelyn. Czy wykupiłyście całe centrum? - Gray podszedł i objął swoją narzeczoną. - Na to wygląda, prawda?- Evelyn pocałowała Graya. - Moje nogi i plecy mnie dobijają. Twoja matka jest klientem światowej klasy. Drew spojrzał na Carolinę, która wyglądała seksownie w obcisłych dżinsach, sięgających kolan czarnych butach i długim swetrze. Odwróciła się i zobaczyła go, potem się uśmiechnęła. - Jest o wiele łatwiej robić zakupy, kiedy masz Secret Service jako eskortę. To wyglądało jak rozstąpienie Morza

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

139

Czerwonego. Nie miałyśmy żadnego problemu z dostaniem się do któregokolwiek ze sklepów. Loretta roześmiała się. - To dlatego, że chłopcy zawsze z wyprzedzeniem opróżniają sklep. To naprawdę trochę krępujące. Wolałybyśmy, żeby wszyscy nie wiedzieli, że nadchodzimy. - Protokół, proszę pani - powiedział jeden z mężczyzn. Loretta machnęła ręką. - Wiem, ale wciąż, gdybym o tym wcześniej pomyślała, to mogłybyśmy zrobić zakupy przez Internet. Nie cierpię tego, że przysporzyłyśmy kłopot tym wszystkim innym kupującym. - Mamo, sądzę, że wszyscy pozostali kupujący ucieszyli się, mogąc rzucić okiem na mięśnie Phila i Leona. Nie sądzę, żeby im to w ogóle przeszkadzało. Carolina mrugnęła do swojej matki. - Skoro tak mówisz. Tak czy inaczej, to był taki miły dzień. A teraz jestem kompletnie wyczerpana. – Wsunęła swoją rękę pod ramię Mitchella. - Jak minął twój dzień? - Dobrze. Byłem zajęty. Przez chwilę spędziłem czas z chłopakami. Loretta zwróciła się do Drew.

- Och, Drew, przepraszam, że byłam

niegrzeczna. - Podeszła i objęła Drew, aby go przytulić. - Tak się cieszymy, że tu jesteś. Objął ją. - Dziękuję za przyjęcie mnie, pani Preston. - Loretta. Przestań być taki oficjalny. Chcemy, żebyś czuł się jak w domu. Odsunęła się. - Carolina mówiła mi, że twoi rodzice w Święta wybrali się w rejs? - Tak, proszę pani. - To cudownie dla nich. Chciałabym kiedyś wziąć udział w rejsie z Mitchell’em. Proszę, przekaż swojej mamie, żeby do mnie zadzwoniła po powrocie. Chcę o tym posłuchać. - Na pewno to zrobię. Z chęcią z tobą porozmawia. - Czy chcesz, żebym pomógł ci zanieść te pakunki na górę - zapytał Mitchell?

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

140

- Tak, byłoby świetnie. Mam obolałe nogi i jedyne na co mam teraz ochotę, to wymoczyć się w kąpieli z bąbelkami. To był długi i bardzo wyczerpujący dzień. Loretta odwróciła się do Caroliny i Evelyn i przytuliła je obie. - Dziękuję za spędzenie tego dnia ze mną. Bardzo dobrze się bawiłam. - Ja też, mamo – powiedziała Carolina, całując matkę w policzek. - Dzięki mamo. Pomogłaś mi skończyć moje świąteczne zakupy – powiedziała Evelyn. - Dobranoc wszystkim - powiedział Mitchell, z ramionami obładowanymi torbami, idąc za Lorettą w górę schodów. Agenci poszli za nimi. Evelyn padła na kanapę i oparła stopy. - Panie, co za wyczerpujący dzień. - Mógłbym wymasować ci stopy lub przygotować kąpiel z bąbelkami – powiedział Gray, poruszając brwiami. Evelyn zaśmiała się i poklepała go po nodze. - Obie opcje są bardzo kuszące. Rezerwuję je na później. W tym momencie cieszę się po prostu z tego, że nie stoję. - Podzielam twoje zdanie – powiedziała Carolina. Zdjęła buty i z głośnym jękiem, wyciągnęła nogi na kanapie. Drew zajął miejsce na tej samej kanapie, ale celowo nie usiadł zbyt blisko niej. - Tak więc zakupy były przyjemne? - Zapytał. - Dla nas, tak - powiedziała Carolina. - Dla ciebie i Graya byłyby torturą. Bądź wdzięczny, że cię tu nie było. - Hej, byłem tutaj i zostałem oszczędzony – powiedział Gray. - Byłeś. Twoja matka zasugerowała, żebym cię zaprosiła. Powiedziałam, że chcesz dzisiaj spędzić czas z twoim tatą. Widzisz, jak bardzo cię kocham? Evelyn zatrzepotała rzęsami w stronę Graya. - To jest rzeczywiście prawdziwa miłość. I masz moją dozgonną wdzięczność. - Gray otarł się swoimi ustami o wargi Evelyn. - Fuj. Znajdźcie sobie pokój – powiedziała Carolina.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

141

- Mamy pokój. Na górze, w gruncie rzeczy. A gorąca kąpiel, o której wspomniała wasza matka, brzmi coraz lepiej. Nie mogę uwierzyć, że jest już dziesiąta trzydzieści. Drew uniósł brew. - Zakupowy maraton. - Cóż, aby być uczciwym, to zrobiłyśmy sobie przerwę i zjadłyśmy śniadanie. I lunch. - I obiad - dodała Evelyn. - Więc usiadłyśmy tu i tam. Ale wciąż, moja przyszła teściowa potrafi robić zakupy, a kiedy zacznie, to idzie i idzie. I idzie. Evelyn ziewnęła. Gray wstał i wyciągnął rękę. - Chodź. Czas na gorącą kąpiel. Potem przytulimy się na łóżku i pooglądamy filmy. - Brzmi jak plan. - Machnęła do Drew i Caroliny. - Dobranoc wam dwojgu. - Branoc - powiedziała Carolina. - Dobranoc. Carolina

odwróciła

się

do

niego.

-

Jestem

bardzo

zmęczona.

Prawdopodobnie też powinnam iść na górę. - Prawdopodobnie powinnaś. Patrząc na te wszystkie torby, czeka cię dużo pakowania. Zaśmiała się. - Tak, to też. - Miałaś dobry dzień? - Było wspaniale. Nie miałam okazji, aby spędzić z mamą dużo czasu, więc dzień spędzony z nią na nadrabianiu zaległości był przyjemny. - Dobrze. - A jak minął twój dzień? Jak dawno przyjechałeś? - Trochę przed lunchem. A mój dzień był w porządku. Wyluzowałem się z Grayem i waszym tatą. Graliśmy w bilard i oglądaliśmy telewizję. Miło było się zrelaksować, zwłaszcza po długim ciągu meczy. Plus, mam do nadrobienia zaległości z Grayem. - Cieszę się, że mogliście spędzić czas razem. - Mówiąc o twoim bracie… Zmarszczyła brwi. - Co z Grayem? tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

142

- On nie wie o tobie i o mnie. Przynajmniej ja mu nic nie powiedziałem. - Cóż, nie słyszał też o tym ode mnie. To mogłoby być… skomplikowane. - Tak. Myślę tak samo. - A tak naprawdę, co jest do powiedzenia? To nie tak, że chodzimy na randki czy coś. My tylko – Rzucił jej spojrzenie. – Tylko co? Pieprzymy się? Jej spojrzenie pobiegło w stronę schodów. - Drew. - Wiesz, że mógłbym cię gdzieś zabrać. Gdybyś mi pozwoliła. Pokręciła głową. - Nie mam czasu na związek. Wypuścił krótki śmiech. - Czy to nie jest to, co my mamy? Związek? - Nie. Robimy dokładnie to, co powiedziałeś. - Przerwała, a potem wyszeptała. – Pieprzymy się. - Ok. Nazywaj to jak chcesz. Po prostu nie chcę komplikować spraw, pozwalając Grayowi dowiedzieć się o tym, czymkolwiek to jest. Skinęła głową. - Zgadzam się. Powinieneś więc chyba zachować dystans, w czasie gdy tu jesteś. Nie podobał mu się kierunek, w jaki zmierzała ta rozmowa. - Więc chcesz, żebym po prostu spędzał czas z Grayem i cię ignorował. Mógł powiedzieć, że nie spodobało jej się to podobnie jak jemu, przez co poczuł się przynajmniej trochę lepiej. - Sądzę, że to chyba dobry pomysł. Wstał. - Załatwione. - Dokąd idziesz? - Do łóżka. Jestem zmęczony. - Och. Ok. - Chcesz, żebym pomógł ci na piętrze z twoimi torbami? - Nie. Wezmę je. - Wstała, złapała swoje buty i wepchnęła je pod pachę, następnie zaczęła walkę z torbami na zakupy. Nie ma mowy, żeby zrobiła to jedną turą. Złapał większość z nich. - Prowadź. Będę szedł za tobą. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

143

- W porządku. - Ruszyła po schodach, Drew kilka kroków z tyłu, co dało mu doskonały widok na jej tyłek zakryty tymi bardzo obcisłymi dżinsami. Zignorować ją, huh? Yeah, jakby to mogło być możliwe, jeśli ona ciągle będzie nosić dżinsy, które wyglądały jakby były uszyte specjalnie na jej tyłek. Jego kutas drgnął na samą myśl o drugiej nocy, kiedy miał ją pochyloną, jego kutas przesuwał się wewnątrz jej gorącej, mokrej cipki. I wtedy zrobił się całkiem twardy. Cholera. Przełknął ślinę i policzył ilość schodów wiodących do drugiego piętra, mając nadzieję, że do tego czasu jego erekcja już zniknie. Nie miał tyle szczęścia, ponieważ Carolina miała naturalny sposób kołysania biodrami, który wydarł z niego jęk. Spojrzała na niego przez ramię. - Tam z tyłu, wszystko w porządku? - Świetnie - powiedział przez zaciśnięte zęby. - To właśnie tutaj, w dole korytarza. - Opuściła głos do szeptu, bez wątpienia, aby nikomu nie przeszkadzać. Otworzyła drzwi do swojego pokoju i włączyła światło. Był przestronny, z dużym łóżkiem, na którym mógł już ją sobie wyobrazić nago. Co nie pomagało jego pulsującemu fiutowi. Musiał usunąć te myśli. Odłożył torby. - Ładny pokój. Zawsze był twój? - Tak. I dzięki. Czy twój pokój jest odpowiedni? - Jest w porządku. Nie potrzebuję dużo, a mój pokój tutaj jest wystarczająco duży. - Cieszę się. Który dostałeś? Oparł się o ścianę. – Czemu pytasz? Myślisz złożyć mi nocną wizytę? Rzuciła się do przodu i wciągnęła go do środka, następnie zamknęła drzwi. - Dlaczego nie ogłosisz tego całej rodzinie? Myślałam, że zgodziliśmy się, że musimy być dyskretni? - Tak, ale to było zanim szłaś przede mną po schodach. - Złapał swojego fiuta przez dżinsy i wzrok Caroliny powędrował tam, przez co tylko zaczął bardziej pocierać swoją erekcję. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

144

- Drew. - W jej głosie było ostrzeżenie, ale wyglądała na rozdartą. - Nie mogę nic na to poradzić, Lina. Sprawiasz, że jestem twardy. Wypuściła drżący oddech. - Nie możemy tego zrobić. Ale nie cofnęła się, ani nie otworzyła mu drzwi, żeby wyszedł. - Ok. Nie możemy tego zrobić. Czekał. A ona podeszła bliżej. - Drew. Wsunął palce w jej włosy. - Yeah. Podniosła się na palce i musnęła jego usta. Objął ramieniem jej plecy i odwrócił ją, popychając w stronę ściany obok drzwi. Potem pocałował ją, biorąc to, czego chciał, odkąd wróciła wieczorem - głębokiego, wstrząsającego duszę pocałunku, mocno dociskając swoje ciało do jej, pozwalając jej poczuć to, co z nim zrobiła. Jęknęła w jego usta, a on owinął jej język swoim, podczas gdy pozwolił swojej ręce wędrować po jej plecach i niżej, aby chwycić jej tyłek. Przyciągnął ją, ocierając się o nią swoim kutasem. Chciał jej nagiej, chciał się w niej zatopić, potrzeba niej, napędzała jego pragnienie do pierwotnego poziomu, które zostawiło go niezdolnym do myślenia. Sięgnęła po jego koszulkę i pociągnęła ją w górę. Uwolnił jej usta i ściągnął koszulkę przez głowę, a potem chwycił jej sweter, robiąc to samo. Rozpiął zapięcie stanika i usunął go, jej piersi trafiły w jego wyczekujące ręce. Z surowym pragnieniem, pochylił się i wciągnął każdy z pączków w usta, ssąc je, aż jęknęła, przyciągnęła go i pocałowała z tym samym gorączkowym głodem, który nim kierował. Cofnął się i odpiął guzik swoich dżinsów, w tym samym czasie skopując buty, opuścił dżinsy i bokserki na podłogę. Carolina sięgała już do jego penisa, opadając na kolana i kładąc na nim swoje usta. Jęknął, gdy wzięła go między wargi, a kiedy obserwował swojego fiuta znikającego w jej gorących, mokrych ustach, dla wsparcia się, oparł rękę na ścianie, bo jego nogi drżały. Pompował fiutem w jej ustach, a następnie tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

145

wysunął go częściowo. Podniosła na niego swój wzrok i chwyciła jego jądra, delikatnie je ściskając, gdy przesuwała ustami do przodu i ściskała jego fiuta między podniebieniem, a swoim rozkosznym językiem. Dojdzie, jeśli ona ciągle będzie to robić, a chciał to zrobić wewnątrz jej cipki. Wycofał się i uniósł ją, rozpinając jej dżinsy i pomagając jej, podczas gdy je ściągała. - Mam zamiar cię pieprzyć pod tą ścianą - powiedział. - Mam prezerwatywy. - Rzuciła się na krawędź łóżka i sięgnęła do szuflady, wyciągając jedną na zewnątrz i spiesząc z powrotem. Uśmiechnął się na myśl o niej przywożącej prezerwatywy. Możliwe, że chciała tego tak bardzo jak on. - Ja też - Wziął od niej prezerwatywę i założył ją, a następnie pchnął Carolinę na ścianę, podnosząc jej ręce nad głowę i chwytając nadgarstki. Wziął jej usta w gorącym, słodkim pocałunku, gdy rozszerzył jej nogi i zagłębił się wewnątrz niej. Ugryzła się w wargę, kiedy w nią wszedł. Posmakował krwi, a to rozpaliło ogień, który w nim szalał71. Potrzebował jej, pragnął, jak jeszcze nigdy żadnej innej kobiety przed nią. Potrzeba zmusiła go do pompowania w niej, gorąco i zapalczywie, gdy przyciskał się do niej, słuchając jej szybkich oddechów, czując sposób w jaki wyginała się w jego stronę i błagała o więcej. Puścił jej ręce i chwycił jej tyłek, podczas gdy ona wsunęła palce w jego włosy i mocno je szarpnęła. Ból rozpalił jego przyjemność i przesunął swoimi ustami po jej ustach, oboje zatracili się w oparach namiętności i potrzeby, gdy uderzał w nią swoimi biodrami, dając jej potrzebne do orgazmu tarcie. A kiedy jęknęła w jego usta i jej cipka zacisnęła się wokół jego kutasa, wiedział, że szczytuje. Mocno i szybko pchał w nią, i jego orgazm przemknął przez niego. Gdy się w niej opróżnił, dołączył do jej krzyków swoimi własnymi jękami, pot spływał po jego plecach, gdy jego usta pozostały z nią złączone, a on przetrwał ten niesamowity orgazm, który zostawił go wyczerpanym i bez tchu.

71

Jak wampir

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

146

Trzymał Carolinę, opierając ją o ścianę z ostatkiem sił, jakie mu zostały. Pot skleił ich ciała, Carolina wędrowała rękami po jego plecach, gdy całował ją w szyję, oboje łapali oddech, jakby przebiegli maraton. - Wszystko w porządku? - Zapytał. - Tak. Boże, Drew, co ty ze mną robisz. - Yeah. - Odsunął się i oparł swoje czoło o jej. - Tak, w każdym razie, sądzę, że będę cię ignorować, kiedy tutaj jestem. Zaśmiała się miękko. - Dobry plan. Rozdzielili się i poszedł do jej łazienki poprawić i założyć ubrania. Weszła za nim, wciąż naga, jej skóra nosiła ślady jego pocałunków i szorstkiego sposobu, w jaki się z nią obszedł. Dotknął ślady na jej tyłku i ramieniu. - Przepraszam. Byłem trochę brutalny. Westchnęła, po czym uśmiechnęła się i miękko pocałowała jego szyję. - Nie pamiętam, żebym się skarżyła. Przyciągnął ją do siebie i pocałował, tym razem delikatnie. Jego kutas ponownie obudził się do życia. - Lepiej teraz stąd wyjdę, bo inaczej nadal tu będę o poranku. Położyła dłoń na jego piersi. - Tak, powinieneś wyjść. - Dobranoc, Lina. Oparła się o umywalkę i posłała mu spojrzenie, którego nie mógł całkowicie rozszyfrować. Żal, czy zaduma? - Dobranoc, Drew.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

147

Rozdział 15

DOBRZE się złożyło, że dziś była Wigilia i Carolina była zbyt zajęta pakowaniem prezentów, pieczeniem i robieniem miliona innych rzeczy, dzięki czemu nie miała czasu myśleć o ostatniej nocy z Drew. To tyle, jeśli chodzi o zachowanie dystansu i utrzymanie spraw między nimi bezosobowymi. Była obolała po ostatniej nocy. Niektóre części jej ciała były wrażliwe. I chciała więcej. Jak ona przeżyje z nim w domu następne dwa dni? Jak miała utrzymać swoją rodzinę - głównie Graya – z dala od wiedzy o nich dwojgu? Nie była pewna, jak zareaguje Gray, jeśli się dowie, że coś się dzieje między nią a Drew. Gray i Drew znali się od dawna, poznali się i zaprzyjaźnili, podczas dni dzikiego imprezowania w college’u. Gray jak nikt inny znał Drew, wiedział jaki był Drew z kobietami. Było coś z facetami i tym, że nie chcieli, aby ich najlepsi przyjaciele umawiali się z ich młodszymi siostrami, jakieś niepisane zasady albo śmieszny męski honor – coś w stylu bzdurnego kodeksu. - Czy mogę bezpiecznie wejść? Spojrzała w górę ze swojego miejsca w dziennym pokoju, gdzie miała szeroki pas papieru do pakowania i torby z zakupami. Uśmiechnęła się do Evelyn. - Godzinę temu zapakowałam twoje prezenty. Wchodź. - Świetnie. Pakowałam przez dwie godziny i potrzebowałam przerwy. - Ja też. - Carolina wstała i przeciągnęła się. - Widziałaś moją mamę?

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

148

- Tak. Uciekła stąd razem z twoim tatą jakąś godzinę temu. Zamierzali odwiedzić sąsiednie ranczo – wspominali coś o zobaczeniu starych przyjaciół? - Och, prawda. Nelsonowie. Co powiesz na to, żebyśmy poszły do kuchni na herbatę? - Świetny pomysł. Nie wiem jak ty, ale moje plecy mnie dobijają. Carolina zaśmiała się, gdy przeszły przez hol i poszły korytarzem w stronę kuchni. - Moje też. A czy zauważyłaś, że kiedy padło słowo "pakowanie", wszyscy mężczyźni nagle zniknęli? - Tak. Gray powiedział coś o tym, że pójdą do klubu pograć w golfa, skoro pogoda jest dzisiaj tak dobra. Sądzę, że po prostu próbują uniknąć konieczności pakowania prezentów. - Lub może w ostatniej chwili robią zakupy. Weszły do kuchni i Carolina nalała dwie szklanki mrożonej herbaty. - Boże, mam nadzieję, że nie. Chciałabym myśleć, że Gray miał na tyle przytomności umysłu, aby zrobić swoje zakupy już tygodnie temu. Zajęły miejsce przy stole. - Poważnie, Evelyn? To mężczyzna. Oni nigdy nie myślą z wyprzedzeniem. Evelyn westchnęła. - Masz rację. Są teraz prawdopodobnie w centrum handlowym, wraz z każdym innym facetem z miasta i wszyscy wyglądają jak jelenie oślepione przez reflektory, ponieważ czekali do ostatniej chwili z robieniem zakupów. - Co oznacza, że w Boże Narodzenie dostaniesz toster. Lub rękawiczki. - Bądź ręczniki kuchenne lub coś równie ohydnego. Fuj. Carolina roześmiała się. - Co sprawia, że cieszę się, że nie mam w moim życiu żadnego mężczyzny. Widzisz? W ten sposób nie jestem rozczarowana prezentami. - Co z Drew? Na pewno coś ci da. - Dlaczego Drew miałby mi coś dawać? - Ponieważ jesteście w związku?

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

149

Uh-och. - Nie, nie jesteśmy. On jest tu tylko dlatego, bo dowiedziałam się, że jego rodzina nie będzie w Święta w pobliżu. I oczywiście, ponieważ jest przyjacielem Graya. Evelyn spojrzała na nią. - Kochanie, rozmawiasz ze mną, nie z twoim bratem. Widzę sposób, w jaki na ciebie patrzy i jakie ty mu posyłasz spojrzenia. Możesz być w stanie oszukać matkę i brata, ale byłam wcześniej napalona na faceta - twojego brata, więc wiem jak to jest. Wiem też, kiedy kobieta jest pożądana przez mężczyznę, a ty jesteś zdecydowanie pożądana w ekstremalny sposób. Pokonana, pochyliła się w fotelu. - A miałam nadzieję, że to się aż tak nie rzuca w oczy. - Och, to nie jest oczywiste. Przynajmniej nie dla wszystkich. Ty i Drew wykonaliście ostatniej nocy niezłą robotę starając się wyglądać, jakbyście nawet nie oddychali tym samym powietrzem. Ale uśmiechnęłaś się do niego, a potem on uśmiechnął się do ciebie, a ja, po prostu tak się złożyło, akurat patrzyłam na was dwoje, gdy się to stało. Och, chemia pomiędzy waszą dwójką wprost wybuchała. Westchnęła. – Naprawdę? - A wy, jeśli dobrze pamiętam, dzielicie wspólną historię. Z college’u? - Tak. I to nie jest dobra historia. - Pamiętam tamto nieco burzliwe spotkanie w zeszłym roku tutaj na ranczo. Więc wybaczyłaś mu to, jak cię wtedy potraktował? Carolina opowiedziała o przeprosinach Drew i tym, co zaszło między nimi od tego czasu. - To dla mnie brzmi tak, jakby starał się poprawić. - To w ten sposób wygląda, ale moja kariera w tym momencie jest dla mnie niezwykle ważna. I tak naprawdę nie chcę się wiązać z nikim, a zwłaszcza z Drew. Evelyn skinęła głową. - Rozumiem. Wyczucie czasu Graya i moje, gdy się związaliśmy, nie mogło być gorsze. Ale miłość się przytrafia, gdy najmniej się tego spodziewasz. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

150

- Miłość? Nie jesteśmy blisko bycia zakochanymi. To jest tylko pożądanie i niezwykle gorący pociąg seksualny. To się samo wypali we właściwym czasie. Evelyn posłała jej krzywy uśmiech. – Oczywiście, że tak będzie, kochanie. - Poważnie, Evelyn. Tak właśnie jest. Pragnęłam go w college'u przez tak długi czas. I wiesz, teraz ponownie wszedł w moje życie i wygląda na szczerze mną zainteresowanego, więc czy po prostu nie wydaje się naturalnym, że chcę z tego skorzystać? Nie ma w tym niczego więcej. Jesteśmy zupełnie różni pod każdym względem. On jest znanym sportowcem, a moja przyszłość jest w przemyśle modowym. Za wyjątkiem seksu nic nas nie łączy. - W porządku. A Gray i ja byliśmy tak dobrze dopasowani, ze mną siedzącą w polityce i nim, zajmującym się rajdami samochodowymi. – Evelyn posłała jej znaczące spojrzenie. - To coś zupełnie innego. Evelyn uniosła brew. - Naprawdę? Ludzie się zakochują, znajdują drugą połówkę i bez znaczenia jest, w jakim pracują zawodzie, Carolina. - Nie mam zamiaru zakochać się w Drew. Więc byłabym wdzięczna, jeśli nie powiesz o tym mojemu bratu. Nie chciałabym, aby cokolwiek stało się z przyjaźnią Graya i Drew. - Oczywiście. Cokolwiek mi powiesz, pozostanie wyłącznie między nami dwiema, tak długo, jak nie zaszkodzi to bezpośrednio Grayowi. I moim zdaniem, twój związek z Drew nie jest jego sprawą. Carolina położyła dłoń na ręce Evelyn. - Dziękuję. - Tylko bądź ostrożna ze swoim sercem, Carolina. Możesz być zaskoczona, co może się zdarzyć między tobą a Drew. - Szczerze? Byłabym bardzo zaskoczona, jeśli po Bożym Narodzeniu będziemy się nadal spotykać. Za wyjątkiem jego udziału w projekcie mojej linii ubrań, jesteśmy ze sobą po prostu dla seksu. Evelyn roześmiała się. - Cóż, przynajmniej ciesz się tą częścią. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

151

Carolina uśmiechnęła się. – Mam taki zamiar.

•••

DREW i Gray wrócili kilka godzin później z zaczerwionymi od wiatru twarzami. Widocznie byli w klubie grając w golfa. - Było zimno? - zapytała Carolina, gdy chwycili piwa i usiedli z nią i Evelyn w salonie. Skończyła opakowanie i wszystkie prezenty leżały teraz pod drzewkiem. - Nah. Pogoda była dzisiaj na szóstkę. Tylko trochę wietrzna – powiedział Drew. Gray uśmiechnął się szeroko, gdy przyciągnął bliżej Evelyn. - Doskonały dzień na golfa. Było zaskakująco dużo ludzi. Można by pomyśleć, że miejsce będzie opustoszałe, skoro to Wigilia. - Nie ulega wątpliwości, że wszyscy ci mężczyźni starają się ukryć przed zakupami robionymi w ostatniej chwili lub obowiązkiem pakowania powiedziała Evelyn szturchając Graya. - Auć. I hej, ja swoje zakupy zrobiłem tygodnie temu. Jeśli chcesz sprawdzić pod drzewkiem, zobaczysz, że są tam prezenty dla ciebie. - Mam nadzieję, że żaden z tych prezentów to nie toster. Gray zmarszczył brwi. - Dlaczego, do diabła, miałbym dać ci toster? Evelyn spojrzała na Carolinę, która się śmiała. - W rzeczy samej, dlaczego. Mama i tata Caroliny pojawili się około czwartej. - Przepraszamy za spóźnienie, ale spędziliśmy tak miło czas, nadrabiając zaległości z Nelsonami. Wpadną na dzisiejsze przyjęcie. Carolina wstała. - Myślę, że to oznacza, że powinniśmy się przebrać. - Tak, powinniśmy, ponieważ pierwsi goście zaczną się zjeżdżać przez szóstą - powiedziała matka. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

152

Wigilia zawsze była wyjątkowym wydarzeniem na Ranczu Preston. Będą obecni ciotki, wujkowie i kuzyni. Sąsiedzi także zostali zaproszeni, a odkąd jej ojciec w tym roku został wiceprezydentem, lokalne media oraz państwowi goście specjalni byli dopuszczeni, choć tylko na chwilę, do możliwości zobaczenia co Mitchell i Loretta

Preston

robią

z

okazji

świąt

w

swoim

prywatnym

domu.

Co oznaczało, że wszyscy muszą się przebrać. Dom był wyjątkowo udekorowany, choć tak, czy tak było to normą każdego roku. Carolina poszła na górę, wzięła prysznic, zrobiła włosy i makijaż, a następnie wybrała sukienkę, którą sama zrobiła, czarną obcisłą sukienkę koktajlową z okrągłym dekoltem. Ubrała perły swojej babci i parę seksownych srebrnych szpilek. Konserwatywnie jak przystało na rodzinną imprezę i dla córki wiceprezydenta, a jednocześnie modnie. Catering przyjechał, gdy Carolina przygotowywała się na górze. Przystawki zostały ułożone, kelnerzy i kelnerki kłębili się, a szampan został rozlany. Spędziła tyle czasu zanurzona w swojej pracy, że to był miły przerywnik. Relaks z rodziną i nadrobienie zaległości z wszystkimi, dowiedzenie się co każdy z nich robił, było przyjemnym sposobem, aby na jakiś czas odsunąć pracę na bok. I spędzanie czasu z Drew też nie było złą rzeczą, choć jej wcześniejsza rozmowa z Evelyn była trochę niepokojąca. Ona nie zaangażuje się z Drew. Wiedziała - i była pewna, że on czuł tak samo - że to była tylko dobra zabawa. Tylko seks i nic więcej. Dzielili wzajemne przyciąganie, które się w krótkim czasie wypali. Drew był typem faceta, który miał nową kobietę każdego miesiąca. Czytała o nim, przez lata trzymała wycinki gazet na jego temat. Nigdy nie był w poważnym związku i wydawało się, że o ile zawsze informowano o nowej kobiecie w jego życiu, to nigdy o niczym poważniejszym.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

153

On nie chciał związku, co jej pasowało, bo ona też go nie chciała. Koncentrowała

się

wyłącznie

na

karierze,

on

tak

samo.

W tym zakresie, byli dla siebie idealni. Już przećwiczyła sobie w głowie to, co powie mu po świętach Bożego Narodzenia. Mógł myśleć podobnie. Właściwie to, przypuszczalnie miał ułożoną taką samą przemowę. Ostatecznie, mógł ją prawdopodobnie wykorzystywać do zrywania z kobietami. Powinien docenić jej praktyczność. Odwróciła się i dostrzegła ciemny kształt w górze schodów. Chwyciła oddech, gdy rozpoznała Drew, ubranego w czarny garnitur, który zdecydowanie nie był kupiony w byle jakim sklepie. Był

zbyt

dobrze

skrojony,

pasował

na

niego

zbyt

idealnie.

Jego biała koszula była świeżo wyprasowana i dopasowana, czerwony krawat był klasycznym dodatkiem tego sezonu. Wciągnęła powietrze i wstrzymała oddech, gdy schodził, w ogóle nie była przyzwyczajona do niego w takim wydaniu. I ona myślała, że garnitur nie będzie dla niego odpowiedni? Drogi Boże, wyglądał niesamowicie, zwłaszcza z lekkim zarostem na szczęce. Odrobinę seksowny, śmiało mógł chodzić w klasycznych strojach. Jeden z kelnerów przyszedł, niosąc tacę z szampanem. Gdy Drew stanął obok niej, chwycił dwa kieliszki i podał jej jeden, po czym się uśmiechnął. - Wyglądasz oszałamiające - powiedział. - Jeden z twoich projektów? - Tak. - Sposób w jaki jest do ciebie dopasowana, jest grzeszny. - Dziękuję. Ma być rodzinnie - stosowna i konserwatywna. - Kochanie, nic co ściska twoje ciało tak jak ta sukienka, nie mogłoby kiedykolwiek zostać uznane za konserwatywne. Nie mogła nic na to poradzić, ale była zadowolona, że to zauważył. Dziękuję. Ponownie. A ty wyglądasz niesamowicie. - Dzięki. - Skąd masz ten garnitur?

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

154

- Mam go już jakiś czas. Od czasu do czasu muszę się ubrać elegancko, a media w Nowym Jorku mogą być wymagające. Plus, raz spotykałem się z modelką, a ona powiedziała mi, że rzeczy z sieciówki to gówno, a ja muszę mieć garnitur szyty na miarę. Carolina roześmiała się. - To dobrze, że można cię czegoś nauczyć na temat mody. - Kupuję rzeczy tu i tam. Mogła to stwierdzić, ze sposobu w jaki był ubrany. Nawet w zwykłych ubraniach, zawsze wyglądał dobrze. – Będziesz dobrym modelem dla mojej linii. - Dobrze wiedzieć, że cię nie zawstydzę. Wzięła łyk szampana. – Nie z tym ciałem. - Widzę, jak to jest. Po prostu wykorzystujesz mnie dla mojej budowy ciała modela. Nie doceniasz mojego mózgu lub moich wyjątkowych hokejowych talentów. - Doceniam to, jaki jesteś elegancki. Zaśmiał się. - Chodź, wspaniała. Przedstaw mnie tym wszystkim obecnym ważniakom. Uwielbiała to, że czuł się dobrze we własnej skórze, że nie był onieśmielony przez wielki tłum, który się zaczął gromadzić, w tym podwojony zespół Secret Service. Przez dziewiątą dom był pełen ludzi, wielu z nich Carolina znała, niektórych nie. Ale jej rodzice, oczywiście, znali wszystkich obecnych, a Carolina nie miała problemu z przedstawieniem się tym, których nie znała. Były osobowości telewizyjne, które załatwiły sobie zaproszenia, jak również tłum mediów gotowych zrezygnować z własnej Wigilii, by być obecnym w prywatnej rezydencji wiceprezydenta. Już dawno temu straciła z oczu Drew, kiedy została zawołana do zdjęć rodzinnych, a następnie do wywiadu na temat jej nowej linii ubrań, z którego się ucieszyła. Wszystko co zwróci uwagę na jej pracę, będzie dobrym rozwiązaniem, nawet pomimo tego, że zadawano jej typowe pytania. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

155

- Panno Preston, czy sądzisz, że z rodzinnymi pieniędzmi, koneksjami oraz, teraz oczywiście tym, że twój ojciec jest wiceprezydentem, nie będzie trudno, aby twoja linia mody była traktowana poważnie? - Panno Preston, czy myślisz, że świat mody uwierzy, że ktoś taki jak ty, pochodzący z takiego środowiska, bierze modę na poważnie, biorąc pod uwagę, że wiele osób będzie myśleć, że wykupiłaś sobie drogę do własnej linii? - Panno Preston, jak duży wpływ miały nazwisko Preston, pieniądze i wiceprezydent na uruchomienie linii? Musiała się uśmiechać, zacisnąć zęby w trakcie wszystkich obraźliwych pytań i tłumaczyć, że poszła do college'u i specjalizowała się w projektowaniu mody, że projektowanie mody było jej marzeniem na długo przed tym, jak jej ojciec został wiceprezydentem i że pracowała u kilku projektantów jako praktykantka, krawcowa, asystentka projektanta, zanim zdecydowała się na uruchomienie własnej linii i że może posiadała środki finansowe, ale ponadto wierzyła, że ma talent do projektowania. A skoro zbliża się Fashion Week, miała nadzieję, że będzie w stanie to udowodnić. Chciała powiedzieć im wszystkim, że spłaciła wszystkie swoje należności, ciężko pracowała i udowodniła sobie, że jest zdolną projektantką. Chciała im też powiedzieć, żeby się wypchali, ale musiała być uprzejma. Media mogą stworzyć lub zniszczyć projektanta mody, a będąc niegrzeczną suką nie zyskałaby żadnego poparcia. Kiedy w końcu udało jej się wyrwać, znalazła najbliższego kelnera i chwyciła kolejny kieliszek szampana. Skierowała się w dół korytarza do jednego z prywatnych pokoi, niedostępnych dla gości. Po dwóch dużych łykach i kilku głębokich oddechach, udało się jej odrobinę uspokoić, choć jeszcze nie wystarczająco. - Wow, to były trudne pytania. Drew. Skinęła głową. - Tak, ale to nie był pierwszy raz kiedy zostały zadane i zapewne też nie ostatni. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

156

- Były obraźliwe. - Media zawsze czują, że są do tego uprawnione. Drew kiwnął głową. – Znam to, zwłaszcza po przegranej. Pakują ci kamerę w twarz po tym jak zagrałeś, coś, co myślisz, że jest najbardziej mierną grą w twoim życiu, a wtedy oni pytają się, jak się czujesz? Jak, do cholery, sądzą, że będziesz się czuć? Czujesz się jak gówno. I wtedy, albo chcą porozmawiać o tym, dlaczego twoja wcześniejsza rewelacyjna gra nagle wyparowała, albo chcą żebyś rzucił jednego ze swoich kolegów lwom na pożarcie72. Z mediami to scenariusz nie do wygrania. Nawet jeśli wygrasz i masz doskonałe wyniki w meczu, znajdą coś do skrytykowania. Zaprowadził ją do jednej z sof i posadził ją. Wzięła kilka kolejnych łyków szampana. - Mają trzy zarzuty przeciwko mnie, zanim jeszcze uruchomiłam moją linię. Jeden, jestem córką obecnie urzędującego wiceprezydenta, co sprawia, że jestem szeroko znana. Dwa, mam na nazwisko Preston i pochodzę z pieniędzy, co może powodować, że wszyscy uwierzą, że pozostawiłam tworzenie tej linii widmowym projektantom i nie będzie ona niczym oryginalnym. Trzy, ponieważ pracowałam dla Davida Fabera, każdy będzie oglądał to, co wyślę na wybieg, żeby się upewnić, że nie ukradłam jakiegoś z jego projektów. Co oznacza, że muszę walczyć dwa razy ciężej, aby zostać wziętą na poważnie choć w połowie tak, jak inni projektanci. Przesunął dłonią po jej plecach. – Spoczywa na tobie duża presja. - Tak. - Skończyła lampkę szampana i odłożyła ją na stolik przed sobą. - Ale jesteś mądra i widziałem twoją pracę. Jesteś bardzo utalentowana. A ponieważ żyjesz tak długo na widoku

opinii publicznej, myślę, że

bardzo dobrze poradzisz sobie z mediami. Przeniosła na niego swój wzrok. - Dziękuję za to. Doceniam twoją wiarę we mnie. Drew oparł się o kanapę. – Kiedy byłem na studiach, zmagałem się z problemami. Szkoła była wymagająca, to całe studiowanie razem ze sportem, dało mi niezły wycisk, a ja nie byłem wtedy najlepszym sportowcem. Chciałem 72

W tekście jest o wepchnięciu pod autobus, ale tak jest chyba bardziej po polsku

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

157

się bawić z moimi przyjaciółmi, którzy nie musieli pracować tak ciężko jak ja. Przez jakiś czas nie byłem pewien, czy sobie poradzę. To było po prostu dla mnie zbyt trudne i chciałem pójść na łatwiznę. Ale dostałem kilka naprawdę świetnych rad od instruktora, który przypomniał mi, że gram w hokej, odkąd byłem małym dzieckiem i to jest to, co zawsze kochałem. I że jeśli chcę się poddać i odejść, to będzie mój wybór. Byłem wystarczająco inteligentny, żeby zostać nauczycielem lub księgowym, lub robić każdą cholerną rzecz, jaką chciałem. Ale powiedział mi, iż wie, że nigdy nie będę szczęśliwy, jeśli nie będę grać w hokej. A jeśli chcę grać, to będę musiał się zebrać do kupy i ciężko na to zapracować. - Miał rację. Więc zakasałem rękawy, ciężko się uczyłem i ćwiczyłem, i stałem się lepszy w obu dziedzinach. Udowodniłem mojemu trenerowi i nauczycielom, że mogę się skupić. Nie to żebym był jakimś uczonym, nic z tych rzeczy, ale miałem wystarczające oceny, a moja gra w hokej poprawiła się na tyle, że zaraz po studiach zostałem przyjęty przez Travelersów. - To wspaniałe. Jego usta się wygięły. - Nie całkiem. Wciąż nie byłem wystarczająco dobry. Byłem zadowalającym graczem, ale nie tak dobrym, jak wielu facetów w moim wieku. Travelers na jakiś czas posłali mnie do drugiej ligi hokeja, gdzie próbowałem udowodnić swoją wartość. A media po mnie jeździły. Prasa powtarzała, że nigdy nie będę wystarczająco dobry, aby osiągnąć cos więcej. - To musiało być dla ciebie trudne. Wzruszył ramionami. - To wszystko wkurzyło mnie i spowodowało, że ciężej pracowałem, tak bym mógł im udowodnić, że się mylili. Carolina dotknęła jego ramienia. – I to zrobiłeś. - Tak, zrobiłem. Nienawidziłem tych wszystkich dupków, którzy we mnie nie wierzyli. Byłem zdecydowany pokazać im, jak dobry mogę być. To zajęło mi dwa cholerne lata, ale Travelers powołali mnie do drużyny i od tamtej pory tam jestem. I jestem dobry, Lina. Jestem bardzo dobry w mojej pracy. Uwielbiała widzieć ogień w jego oczach, pewny siebie sposób, z jakim mówił o grze w hokej. - Wiesz, w szkole, zawsze myślałam o tobie jako o gorącym tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

158

sportowcu, za którym goniły wszystkie dziewczyny. Nigdy nie myślałam o tobie jako o kimś, kto ma w sobie jakąś głębię lub kimś, kto borykał się z problemami. Wzruszył ramionami. - Tak naprawdę, wtedy nie wiedzieliśmy o sobie nawzajem zbyt wiele. Ja myślałem o tobie jako o bogatej dziewczynie, dla której wszystko jest proste. Zaśmiała się. – Strasznie się szarpałam w college'u. Na pierwszym roku byłam gruba, a po tym jak zeszczuplałam, byłam nieporadna towarzysko. Nie wiedziałam, jak sobie radzić z zainteresowaniem, które się na mnie skupiało. I starałam się skupić na studiach, które były dla mnie tak ważne. To mnie przerastało. A potem, oczywiście, miałam, to monstrualnych rozmiarów, zauroczenie tobą. Strasznie rozpraszałeś moją uwagę. - Uh... przepraszam? - To nie twoja wina. Całkowicie moja, typowa dla tamtego wieku. W każdym razie to przeszłość. Rzecz w tym, że rozumiem, co masz na myśli. O przeszłości i o tym, co jest teraz. Pewne rzeczy mogę kontrolować innych nie. Nie mogę kontrolować tego, co media mówią i sądzą. Mogę tylko kontrolować to, co robię. Jak stworzę moją linię. To moje przedstawienie. I będę harować, żeby zaprojektować ją w najlepszy sposób jak potrafię. Potarł jej plecy. - To wszystko możesz zrobić, Lina. Nie możesz być niczym innym niż tym, czym i kim jesteś. Nie możesz przepraszać za bycie Prestonem, za posiadanie pieniądzy lub za to, że twój tata jest VP. Wszystko co możesz zrobić, to powiedzieć: - Hej, nazywam się Carolina Preston i jestem, kurwa, genialną projektantką, a tu są moje ubrania. Polubcie je lub pocałujcie mnie w tyłek. Wybuchła śmiechem. - No cóż, nie wiem, czy chcę iść tak daleko w mojej promocji, ale podoba mi się, jak to brzmi. - Ok, więc możesz to trochę zmienić, ale kochanie, jest dużo gówna, którego nie możesz kontrolować. Media są jednym z nich. Po prostu rób to, co potrafisz

najlepiej,

czyli

twórz

ubrania.

I

próbuj

ignorować

resztę.

Spojrzała na niego, uderzona tym, jaki był cudowny. Poza tym, była zdumiona tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

159

jego spostrzegawczością i głębią. A ona zawsze zaliczała go do kategorii skończonych kretynów. Jak bardzo była w błędzie. - Jesteś bardzo mądry. Masz dużo zdrowego rozsądku. Uśmiechnął się do niej cierpko. - Lubię myśleć o tym jako o instynkcie samozachowawczym. Roześmiała się, a potem wstała. - Myślę, że powinniśmy przestać się tu ukrywać, zanim ktoś przyjdzie nas szukać. - Szkoda. Właśnie myślałem, że moglibyśmy trochę się po obściskiwać na kanapie. - Okropny pomysł, zwłaszcza, jeśli osobą, która przyszłaby nas szukać byłaby moja matka. - Albo twój brat. - Tak. Ruszyli z powrotem na przyjęcie, gdzie, na szczęście, media dostały swoje zdjęcia i nagrania wywiadów, i zaczęły wychodzić. Co oznaczało, że każdy mógł swobodnie cieszyć się resztą wieczoru. Drew poprowadził Carolinę do bufetu, gdzie cieszyli się krabowymi ciastkami nadziewanymi homarem i wieloma innymi przysmakami. Carolina była tak pełna, że ledwie mogła wciągnąć brzuch, zanim Drew napełnił dwa kolejne talerze. - Ta sukienka pęknie - powiedziała. - Bzdura. Ledwo coś skubnęłaś. - Porównujesz mnie do siebie, a ty spalasz dużo więcej kalorii ode mnie. - Po prostu zrobisz tę rzecz, którą wy kobiety lubicie robić w trakcie jogi i zjesz kolejny talerz. Zaśmiała się. – Tę rzecz w trakcie jogi? Może powinnam iść na łyżwy. Wtedy skończę z ciałem tak wyrzeźbionym jak twoje. Pochylił się bliżej. - Jeśli twoje ciało wyglądałoby jak moje, to nie chciałbym uprawiać z tobą seksu. Rozgrzała się od wewnątrz . – Musisz skończyć z tymi rozmowami o seksie w pełnych ludzi pokojach. I nie stój tak blisko mnie. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

160

Zrobiła krok w bok, a Drew uśmiechnął się do niej. Pokręciła głową i odeszła znaleźć Evelyn, który stała przy drugim końcu bufetu. - Nie mogę przestać jeść - powiedziała Evelyn. Wyglądała wspaniale w czerwonej sukni, która rozszerzała się w pasie do szerokiej spódnicy. Ułożyła włosy w modnego wysokiego, roztrzepanego koka i miała założone diamentowe kolczyki. - Piękna sukienka - powiedziała Carolina. - Dzięki. Nie mogę się doczekać, kiedy będę nosić linię Carolina Preston. Jestem przejęta chęcią zobaczenia tego, co masz zamiar tam umieścić. - Jestem na równi podekscytowana i przestraszona tym pokazem. - Martwisz się o krytykę? - Oczywiście. Evelyn objęła ją ramieniem. - Nie możesz nic na to poradzić. Niech myślą co chcą. Ja już wiem, że masz niesamowity talent. I mam wrażenie, że krytycy będą cię uwielbiać. - Mam nadzieję. - Gray i ja będziemy wolni73 po Świętach Bożego Narodzenia, więc możesz wykorzystywać go jako manekina, dla jakichkolwiek ubrań, które chcesz żeby ubrał. - Świetnie. Jestem pewna, że po prostu jest tym zachwycony. Evelyn zachichotała. – Trudne do wyobrażenia sobie. Ale to twój brat, kocha cię i jest szczęśliwy mogąc ci pomóc. Robiłaś już przymiarki z Drew? - Dla niektórych ubrań, tak. Nie, dla bielizny, która oczywiście nie będzie pokazana na wybiegu, ale mam kampanię reklamową, którą chcę uruchomić i już teraz mogę sobie wyobrazić, jak będę chciała to zorganizować. - Naprawdę? Chcesz się tym podzielić? Jej umysł wirował, bo właśnie uderzył ją pewien pomysł. - Właściwie, to jeszcze nie teraz. Muszę najpierw skończyć dopracowywanie tego w mojej głowie.

73

„ Be up”, czy raczej „być na nogach, nie spać”, ale tak chyba lepiej brzmi.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

161

- Twoje oczy błyszczą. - Evelyn przysunęła się bliżej. – Czy to jest nieprzyzwoite? Carolina roześmiała się. - Nie do końca. Ale jest zdecydowanie seksowne. - Czy Drew na to pójdzie? - Nie mam pojęcia. Mam taką nadzieję. – Teraz, gdy ten pomysł siedział w jej głowie, chciała natychmiast zacząć go realizować. Zastanawiała się, jak szybko po Świętach będzie mogła to zorganizować. Musiała porozmawiać o tym z Drew. Oraz jego drużyną. I Madison Square Garden. Jeśli to wypali tak, jak miała nadzieję, to może być wyjątkowo ekscytujące. I niesamowicie nakręci jej linię. Gray podszedł i objął jej ramiona. – Wyglądasz, jakbyś była zamyślona. - O tak. Właściwie to myślę o pracy. Uścisnął ją żartobliwie. - To jest Boże Narodzenie. Nie możesz przestań myśleć o pracy nawet przez pięć pieprzonych minut, prawda? - Czy możesz przestać myśleć o pracy od lutego do listopada74? Podniósł wzrok na sufit. - Uh, nie bardzo. - Zatem się zamknij. - Zamykam się. I napełniam mój talerz większą ilością jedzenia. - Dobrze. Evelyn mówiła, ze przyjdziesz na przymiarki? Skrzywił się. - Tylko wtedy, jeśli muszę. - Obiecałeś. I musisz. - Nie każesz mi nosić niczego głupiego prawda? - Masz na myśli kostium klauna? Nie, nic tak głupiego. Posłał jej powątpiewające spojrzenie. - Carolina. Co dokładnie każesz mi zakładać? Ścisnęła go za rękę. - Ubrania, w których oczywiście będziesz fantastycznie wyglądać. Evelyn owinęła rękę wokół boku Graya. - Co? Nie ufasz swojej siostrze? - Ani trochę. 74

Czyli wtedy, kiedy wyścigi się zwykle nie odbywają.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

162

Carolina roześmiała się i ruszyła dalej, znajdując swojego ojca i matkę rozmawiających z senatorem Oklahomy, którego dobrze znała. Zatrzymała się i przez kilka minut z nimi porozmawiała, potem przeprosiła ich i poszła upewnić się, czy goście są pod dobrą opieką. Jeśli było coś, czego nauczyła ją matka, to tego, jak być dobrą gospodynią. A ponieważ jej matka była zajęta, to do niej należało sprawdzenie co u gości. Krążyła tak przez około godzinę, rozmawiając z nimi i pamiętając, aby podziękować im za przybycie dzisiejszego wieczoru. Kilka razy skrzyżowały się ścieżki jej oraz Graya i Evelyn, którzy robili to samo - odgrywali dobrych gospodarzy. Ale nie widziała Drew. Zastanawiała się, czy się ukrywał. Nie mogłaby go za to winić. Czasami takie przyjęcia mogły być nie do zniesienia, zwłaszcza jeśli się wszystkich nie zna. W końcu dostrzegła go w kącie z ich sąsiadem, Gilem Nelsonem i senatorem Edem Langtonem, ich trójka była pochłonięta w głębokiej rozmowie. Nie miała pojęcia, o czym ewentualnie mogliby dyskutować, więc ukradkiem poszła w tamtym kierunku, mając nadzieję coś podsłuchać. - Postradałeś rozum, Drew. St. Louis ma w tym roku przewagę w playoff’ach75. Grant Cassidy, ich rozgrywający, ma w tym roku najlepsze statystyki w NFL. On poprowadzi ich do samego końca. Drew pokręcił głową. - Myślę, że gadasz bzdury senatorze. To Nowy Jork wygra tego roku. Senator Langton głośno parsknął. - Nie wiem co jest w tym napoju, synu, ale masz urojenia. - Obawiam się, że będę się musiał zgodzić z senatorem, Drew. Cassidy jest utalentowanym rozgrywającym, a Cole Riley skrzydłowym, obaj są nie do pokonania.

75

System rozgrywek sportowych, odmiana systemu pucharowego, mający na celu wyłonienie drużyny mistrzowskiej.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

163

- Sądzę, że obaj będziecie rozczarowani, kiedy wasza drużyna poniesie błyskawiczną klęskę. Sport. Oczywiście. Carolina pokręciła głową i zaczęła znowu wędrować, ale kilka minut później, ręka owinęła się wokół jej ramienia. - Wyobraziłem sobie twoją ucieczkę? Uśmiechnęła się do Drew. - Cóż, byłeś zajęty sprzeczką na temat futbolu. - Skończyliśmy. Oni nie wiedzą, o czym mówią. - A, przypuszczam, że ty wiesz. - Pewnie, że tak. Nowy Jork w tym roku zgarnie wszystko. Ponieważ była, w zerowym stopniu zaangażowana w futbol, tylko skinęła głową. - Ok. Wierzę ci na słowo. - Nie jesteś fanką? - Nie oglądam dużo futbolu. - Ale znasz drużyny. Mówię serio, proszę cię. Jesteś mieszkanką Nowego Jorku. Musisz być zagorzałym fanem. Zaśmiała się. - Nie, nie jestem. - Nie jestem pewien, czy nadal mogę z tobą rozmawiać, skoro nie lubisz futbolu. - Co sądzisz o kaszmirze w porównaniu z jedwabiem? Skrzywił się. – O czym ty do cholery mówisz? - Dokładnie. - Och. Rozumiem. Jesteś tak samo zainteresowana futbolem, jak ja tkaninami. - Widzisz? Wiedziałam, że jesteś bystry. - Ale lubisz hokej. - Lubię hokej. Lubię też baseball. - Ale nie futbol. Wzruszyła ramionami. - Nigdy się za bardzo nie wciągnęłam w ten sport. Poszedł za nią, gdy przechodziła przez pokoje. - I oczywiście, lubisz wyścigi samochodowe. - Oczywiście. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

164

- Czy zawsze chodzisz i oglądasz wyścigi Graya? - Tak, kiedy mogę oderwać się od pracy. Chodzę również oglądać mecze baseballa. Oraz oczywiście, mecze hokeja. - Ale znowu, nie futbolu? - Nie. - Zabieram cię na mecz. Zatrzymała się, aby na niego spojrzeć. – Zupełnie nie ma takiej potrzeby. - Czuję, że to mój obowiązek, aby cię dokształcić. Nie wiesz co tracisz. Załatwię nam bilety na play-off’y. Możesz poświęcić kilka godzin, żeby pójść na mecz. Nie możesz pracować dwadzieścia cztery godziny na dobę. - Nie mogę? - Oczywiście miał rację, ale cieszyło ją przekomarzanie się z nim. - Prawdopodobnie mogłabyś. Ale nie powinnaś. - Czego nie powinna robić moja córka? Carolina wzdrygnęła się, gdy jej matka pojawiła się obok niej. - Staram się przekonać twoją córkę o wspaniałości futbolu, pani Preston. Okazało się, że nie jest fanką. Matka spojrzała na nią. - Nie jesteś? Jak mogłam nie wiedzieć? - Nie wiem, mamo. Na pewno nie może cię to dziwić. - Myślałam, że lubisz wszystkie sporty. - Korekta. Lubię większość z nich. Po prostu nigdy nie zainteresowałam się futbolem. - Powiedziałem jej, że mogę ją zabrać, aby zobaczyła mecz play-off Nowego Jorku. Próbuje mi powiedzieć, że ma pracę. Pani Preston pokręciła głową. - Ona zawsze pracuje. Zbyt ciężko, niestety. Odciągnij ją z dala od pracy na kilka godzin i zmuś, żeby wyszła odetchnąć świeżym powietrzem, Drew. - Tak, proszę pani. - Och, jest Felicia. Nie miałam jeszcze dzisiaj chwilki, żeby z nią porozmawiać. Wybaczcie mi.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

165

Po tym jak matka Caroliny odeszła, ta odwróciła się do Drew. Zaplanowaliście to. Drew spojrzał na nią. - Myślisz, że potajemnie spotkałem się z twoją matką i wymyśliliśmy razem plan, żeby zabrać cię na mecz futbolu? - No dobra, może nie. Ale to na pewno stało się w dogodnym dla ciebie momencie. - Prawda? Przewróciła oczami. - Nie chodzę na futbol. Nie lubię go. - Bo nigdy nie byłaś na meczu. Zaufaj mi, raz tam pójdziesz i to pokochasz. - Nie lubię kiedy mówi mi się co mam robić. - Zatem zadzwonię do ciebie i zaproszę cię. Powiesz tak i pójdziemy na mecz futbolu. - Jesteś irytujący Uśmiechnął się. - Wiem. Był też wspaniały i chciała przesunąć dłonią wzdłuż krótkiej klapy jego garnituru. Trzymanie rąk przy siebie dzisiejszego wieczoru okazało się być trudne. - Czy wspominałem, jak bardzo cudowna dzisiaj jesteś? Ostro na niego spojrzała. - Tak. I bardzo to doceniam. A ty powinieneś przestać patrzeć na mnie w ten sposób. - Jaki sposób? - Jakbyś był głodny, a ja była przekąską o północy. Uśmiechnął się do niej drapieżnie. - Czy to już północ? Spojrzała na zegarek. - Po północy. Pochylił się bliżej. – Chcę przesunąć językiem w poprzek twojej szyi, a potem skosztować. Zwalczyła dreszcz i nie ruszając się z miejsca szepnęła: - Przestań. - Co przestać? Podniecam cię? - Nie. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

166

- Kłamiesz. Masz gęsią skórkę. Przebiegła rękami po swoich ramionach. – Jest… jest tutaj zimno. Zaśmiał się. - Nie, nie jest. W rzeczywistości, przypuszczam, że jesteś gorąca. Dlaczego ona w ogóle prowadzi z nim tę rozmowę? – Idę zaglądnąć do gości. - Ok. Odeszła, ale miał rację. Nie było zimno. Pracownicy dopilnowali, aby temperatura była odpowiednia. Nie za gorąco i na pewno nie za zimno. To Drew wywołał jej gęsią skórkę, która nadal odznaczała się na jej skórze, ponieważ jego słowa wciąż się utrzymywały, jak wolno poruszający się obraz, odtwarzany w jej głowie. Jej, leżącej na szezlongu w jej pokoju. Drew, podchodzącego do niej, aby prześlizgnąć się językiem po jej szyi. Znowu potarła ramiona, jej sutki mrowiły. Niech go szlag. Miała zamiar pogrążyć się w tej imprezie i zapomnieć o nim na resztę nocy. Bez względu na to, jak trudne to będzie.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

167

Rozdział 16

BYŁO już po pierwszej w nocy, zanim wyszli wszyscy goście. Ponieważ było to typowe dla jej rodziców, zostali, póki ostatni gość nie znalazł się za drzwiami. Secret Service opróżnili dom i wszystko dokładnie sprawdzili. Jej rodzice poszli do łóżka, Gray i Evelyn poszli za nimi. Carolina była wyczerpana, więc też skierowała się na górę. Drew rozmawiał z Arturem, jednym z pracowników, który najwyraźniej był fanem futbolu. Zostawiła go na dole, żeby prowadził swoją gorącą dyskusję. Ziewając, zsunęła z siebie sukienkę i weszła do łazienki, żeby umyć zęby. Cisza w domu była najlepszą częścią nocy. Dobra, najlepszą częścią nocy było, gdy zobaczyła Drew w tym garniturze. To dało jej powód do ponownego przemyślenia wszystkim możliwości ubrania go. Zgasiła światło w łazience, następnie położyła się na łóżku i patrzyła na sufit, psychicznie przeglądając każdy strój w swojej głowie. Chwyciła notes i zanotowała kilka rzeczy, zastanawiając się, czy Drew będzie zadowolony z noszenia jednego z jej garniturów. Prawdopodobnie się tym nie przejmie. Ale z drugiej strony, może jednak. Omówi to z nim później. Odłożyła notes na bok, oczy zaczęły się jej zamykać. Ale wtedy przyszła do niej inna myśl, więc znów chwyciła notebooka. Trzydzieści minut później wpatrywała się w ścianę, nie mogąc zasnąć. To było śmieszne. Chwyciła telefon w celu sprawdzenia e-maili. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

168

Oczywiście, nie było nic pilnego, ponieważ było Boże Narodzenie i wszyscy byli w domach z rodzinami, ciesząc się świętami. Wypuszczając sfrustrowane westchnienie, wyszła z łóżka i założyła szlafrok, podeszła do drzwi i otworzyła je. Żadnego dźwięku. Wszyscy poszli do łóżek. Wszyscy byli zmęczeni, w tym też ona. A przynajmniej była wcześniej. Teraz była nakręcona i z jakiegoś powodu stopy poprowadziły ją w dół korytarza, gdzie stanęła przed drzwiami Drew. Co ona tu robi? Powinna pójść z powrotem do swojego pokoju. To było śmieszne. Spojrzała w górę i w dół korytarza, wdzięczna, że pokoje były tak rozłożone. Ale jeśli ktoś wyjdzie... Już tutaj jesteś, idiotko. Po prostu miej to już za sobą. Zapukała tak lekko jak mogła, wzdrygając się przy każdym stuknięciu kostek o drzwi. Drew od razu otworzył drzwi. - No cóż, jaka miła niespodzianka - powiedział z uśmiechem. Patrzył na nią, ubraną w szlafrok. - Czy to mój wczesny świąteczny prezent? Zanim zdążyła wykrztusić słowo, wciągnął ją do swojego pokoju i zamknął drzwi. Jego usta przykryły jej wargi, zanim zdążyła wyjaśnić powód swojej, złożonej w środku nocy, wizyty. W każdym razie, nie to, żeby miała dobry powód. Nie miała pojęcia, co ona tam robiła. A teraz, kiedy ją całował i jego ręka zawędrowała na jej plecy, aby przyciągnąć ją bliżej jego prawie nagiego ciała, nie mogła sobie przypomnieć, co ją przywiodło do jego pokoju. Wiedziała tylko, że tam była, a on był

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

169

szczęśliwy, mogąc ją zobaczyć. A gdy całował ją w ten sposób, chciała tylko, żeby robił to dalej przez całą noc. Jęknęła w jego usta, a on prowadząc ją do tyłu, dotarł w głąb swojego pokoju. Kiedy opadł na łóżko, ona wylądowała na nim, przerywając ich pocałunek. Coś o modzie, o jej linii odzieżowej. To jest to, o czym chciała z nim rozmawiać. Ale promienie księżyca rozlały się na jego wspaniałej klatce piersiowej i niech to diabli, jeśli chciała teraz rozmawiać o ubraniach. W rzeczywistości

jedyne

czego

chciała,

to

zrzucić

swoje.

Rozwiązała pasek szlafroka i zsunęła go z ramion. - Więc to dzisiaj miałaś pod swoją sukienką - powiedział, wijąc palcami po połówkach miseczek jej biustonosza. Jej sutki stwardniały przez tę słodką, rozkoszną przyjemność. - Tak. – Całkiem zdjęła szlafrok i rzuciła go na podłogę. - I to też? Teraz to byłaby wielka szkoda, jeśli nie udałoby mi się zobaczyć ich dziś wieczorem, Lina. - Jego ręce powędrowały w dół, przez jej brzuch, dopóki nie oparł ich na biodrach, gdzie miała na sobie majtki, które były dopasowane do biustonosza. Tylko malutkie sznureczki trzymały dwa kawałki materiału razem. Dekadenckie, tak, a ona tak naprawdę nie miała pojęcia, że Drew je dzisiaj zobaczy, ale okłamałaby samą siebie, gdyby nie przyznała, że ubrała je z myślą o nim. W rzeczywistości nie ściągnęła ich, nie ubrała swojej piżamy. Może przez cały czas podświadomie planowała przyjść do jego pokoju. Ach, ta podświadomość. Taki mały przebiegły diabełek. Obróciła głowę, gdy objął jej piersi, jego kciuki potarły tkaninę biustonosza. Taka wspaniała tortura, kiedy wszystko, czego chciała, to jego naga skóra na jej skórze. Ale to było dobre – tak bardzo dobre, a kiedy rozpiął zapięcie biustonosza, pozwoliła mu opaść w dół. Drew podniósł się i położył usta na jednym pączku, chwytając go między swoim językiem i podniebieniem, aby zassać go delikatnie. Cierpiała z przyjemności, sposobu, w jaki pociągnął jej sutek, doznanie popłynęło w dół tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

170

do jej cipki, przez co zaczęła pulsować z potrzeby. Kiedy uwolnił jej sutek i wziął drugi, mogłaby umrzeć od odczuwanej rozkoszy. - Drew - szepnęła, mocno chwytając w dłonie jego włosy. - Uwielbiam to. Puścił jej sutek, a następnie chwycił jej piersi, delikatnie je ściskając, zanim położył się, opierając się plecami o wezgłowie. - Wyglądałeś dzisiaj tak seksownie - powiedziała, przebiegając rękami po jego piersi. - To dlatego tutaj jesteś? Bo byłem dziś wieczorem tak nieodparty? Uwielbiała jego poczucie humoru. - Częściowo. Chciałam też porozmawiać o... czymś. Uniósł brwi. - Tak? Co to jest? - To może poczekać. Teraz chcę cię wewnątrz siebie. - Zatem ściągnijmy twoje majteczki. – Przewrócił ją na łóżko, po czym zsunął jej majtki przez biodra. Kiedy chwycił

jej kobiecość i potarł ją dłonią, wpadła w błogi stan, z

zadowoleniem przyjmując od niego rozkosz, zwłaszcza kiedy położył się obok niej i ją całował, w czasie gdy jej dotykał. Nie mogła się nacieszyć jego ustami, sposobem, w jaki leniwie muskał jej wargi, podczas gdy nie spieszył się pieszcząc ją palcami. To nie był szybki i szaleńczy pęd do mety. Potarł palcami jej płeć, drażnił, aż uniosła biodra, aby spotkać się z nim i owinąć swój język wokół jego. Chciała tego, potrzebowała go, żeby dojść. A kiedy zwiększył nacisk, dając jej jedynie odrobinę więcej, złapała go za nadgarstek i trzymała go tam, tuż przy punkcie, który zagwarantuje, że odpłynie w zapomnienie. Ale odciągnął jej dłoń i pogłębił pocałunek, po czym wsunął dwa palce do jej wnętrza, jednocześnie pocierając jej łechtaczkę kciukiem. Prawie oszalała, potrzebując uwolnienia. Przewróciła się na bok i uniosła nogę do jego biodra, ocierając się o niego, tak by mógł doprowadzić ją na szczyt. Bezwstydnie docisnęła się do jego palców, na co, Drew, jęknął przy jej ustach. Kiedy doszła, stłumił jej krzyki swoimi ustami, biorąc każdy jęk i łkanie, podczas gdy nadal pompował w niej tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

171

palcami, a ona jechała na fali fantastycznego orgazm, który zostawił ją wstrząśniętą. Nadal drżała po orgazmie, kiedy Drew odsunął się tylko na tak długo, żeby chwycić prezerwatywę. Potem wrócił, rozciągając ją pod sobą. Jeszcze pulsowała, kiedy wsunął się w nią, chwytając jej tyłek i podnosząc biodra, żeby mógł pchnąć głębiej. Podniósł z niej swój tors i oparł się na rękach, wpatrując się w nią. Gładziła go w górę ramion, czując siłę w jego mięśniach, gdy poruszał się w niej powolnymi, spokojnymi pchnięciami. Skupił swój wzrok na twarzy Caroliny, jego oczy były głębokie, ciepłe i wypełnione pasją równą jej. Potarła jego ramiona rękami, wzmacniając na nim swój uścisk, gdy powoli się w niej poruszał się i przyciskał się do niej, potęgując uczucia do maksymalnego poziomu. Odgarnęła mu włosy z twarzy, czując pot na jego czole. Chwyciła go za kark i przysunęła jego twarz bliżej. Jego usta wzięły jej w gorączkowym pocałunku, który ją nakręcił, sprawił, że jej zakończenia nerwowe mrowiły. A kiedy jęknął przy jej ustach, owinęła wokół niego nogi, ponaglając go, żeby dał jej więcej. Odsunął od Caroliny swoje usta i spojrzał na nią. - Uwielbiam sposób, w jaki twoja cipka zaciska się wokół mojego fiuta, Lina. Czy wiesz, że mogę powiedzieć, kiedy będziesz mieć orgazm? Ściskasz mojego kutasa, a twoja cipka pulsuje. Wysunął się, a potem wsunął z powrotem, ciągle tak powoli, falując biodrami, dając jej tarcie, które rozdzierało ją na strzępy – Jak teraz. Jesteś gotowa, żeby dojść, ale się powstrzymujesz. Czy jest ci dobrze? Miał rację. Każde doznanie było tak wspaniałe, że chciała się rozkoszować tą chwilą. Mogłaby już dojść ponownie. Opanował jej ciało, doskonale wiedział, co daje jej przyjemność. Ale bycie z nim tak jak teraz, bycie owiniętą tym kokonem ciepła i pożądania, było niewyczerpanym źródłem grzechu i rozkoszy. Nie chciała, żeby się to kiedyś skończyło. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

172

- Tak - powiedziała, unosząc się w jego stronę, dopóki nie znalazł się głęboko w niej. - To jest takie dobre. Chcę więcej. Chcę dojść. Zaczął poruszać się mocniej i tym razem wiedziała, że nie będzie w stanie się powstrzymać. Wbiła paznokcie w ramiona Drew, zatracając się w sposobie, w jaki się przy niej poruszał, przypływie fali uczuć, które ją zalały, gdy uderzył w nią orgazm. Pocałował ją, gdy doszła, pochłaniając krzyki, których nie mogła powstrzymać, gdy trzęsła się obok niego. A kiedy Drew doszedł z surowym jękiem i zadrżał, trzymała go mocno, jakby był jej ostatnią deską ratunku w tej dzikiej, niekontrolowanej burzy przyjemności. Trzymał ją, gładził jej włosy i lekko dotykał jej ust miękkimi pocałunkami, gdy dochodziła do siebie po orgazmie, bez tchu, ale w pełni zadowolona. A potem wstał i poszedł do łazienki, a Carolina, wyczerpana, przewróciła się na bok. Kiedy Drew wrócił, naciągnął na nich kołdrę i przytulił się do jej ciała. Ledwie mogła utrzymać oczy otwarte. – Muszę wrócić do mojego pokoju. - Ok. Ale jego ciepłe ciało obok niej, było jej zgubą. Jej oczy się zamknęły i zasnęła.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

173

Rozdział 17

DREW usłyszał dźwięk głębokiego oddechu Caroliny i wiedział, że zasnęła. Obudzi ją za chwilę. Zwykle miał lekki sen, więc upewni się, żeby wyszła z jego pokoju, zanim wszyscy wstaną z łóżek w poranek Bożego Narodzenia. Chociaż nie miał pojęcia, jak wcześnie wszyscy wstawali. Pochylił się i sięgnął po komórkę. Trzecia rano. Nie dawało im to dużo czasu na sen. Uśmiechnął się. Choć było warto. Owinął Carolinę ramionami i odetchnął słodkim zapachem jej włosów. Lubił mieć ją w swoim łóżku, podobało mu się ciepło jej, wtulonego w niego, nagiego ciała. Jego penis drgnął, ale zmusił się, żeby odsunąć te myśli na bok. Yeah, chciał ją ponownie. Pragnął jej cały czas, ale potrzebowała co najmniej kilku godzin snu. Nawet jedna wspólna godzina w łóżku będzie wystarczająco dobra. Wtedy ją obudzi i będzie mogła zakraść się z powrotem do swojego pokoju. Nikt się nie dowie. Nikt

nie

może

się

dowiedzieć.

To

byłaby

katastrofa.

Ziewnął i zamknął oczy.

•••

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

174

KILKUKROTNE szybkie pukanie do drzwi przeniknęło gęstą mgłę mocnego snu, który wysłał Drew w zapomnienie. A dźwięk głosu Graya poderwał go z łóżka. - Hej, Drew, pomyślałem, że możemy zyskać przewagę nad wszystkimi innymi76... Gray zobaczył ciało w łóżku obok Drew, w tym samym czasie Drew narzucił kołdrę na głowę Caroliny. - O cholera. Przepraszam, stary. Nie miałem pojęcia. Gray zaczął się wycofać, a następnie zatrzymał się, gdy Carolina odrzuciła kołdrę ze swojej głowy. - Drew, co się dzieje? - zapytała. A potem wszystko działo się jak w scenie z naprawdę złego filmu. Ponieważ Carolina rozbudziła się na tyle, by zobaczyć brata stojącego w drzwiach, przerażenie pojawiło się na jej twarzy. A Gray zdał sobie sprawę, że to jego siostra była w łóżku z Drew. - Co się, do kurwy nędzy, tutaj dzieje? - zapytał Gray. - Gray. Wyjdź, żeby twoja siostra mogła się ubrać. Carolina, zdumiona, nic nie powiedziała. Gray, jednak patrzył wkurzony, zwężonymi oczami na Drew. - Ty i ja musimy porozmawiać, jak tylko się ubierzesz i zejdziesz na dół. Gray zamknął drzwi z mocno zaciśniętymi ustami. Cholera. Drew, przeciągnął palcami przez włosy i wstał z łóżka. - Przepraszam. Chciałem cię obudzić kilka godzin temu. Po prostu odpadłem77. Spodziewał się zobaczyć panikę na twarzy Caroliny. Zamiast tego wydawała się… spokojna. Zsunęła się z łóżka i chwyciła swoje ubrania. Drew nie mógł pomóc, ale podziwiał eleganckie linie jej nagiego ciała. - Jestem dorosłą kobietą, Drew. Mój brat będzie musiał się z tym pogodzić.

76 77

Chyba chodzi o otwieranie prezentów Chodzi o to, że nagle mocno zasnął.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

175

- Yeah, cóż, nie sądzę, że się tak stanie. - Porozmawiam z nim. - Nie. Ja z nim porozmawiam. Wzruszyła ramionami. - Nie martw się o to. Jest po prostu nadopiekuńczy. Zda sobie sprawę, że to nie jego sprawa. – Podeszła do niego i wycisnęła pocałunek na jego ustach. – Idę wziąć prysznic, potem zobaczymy się na dole. Objął ją ramieniem i przyciągnął bliżej, przedłużając pocałunek do momentu, gdy jedynym o czym mógł myśleć, to rzucenie Caroliny z powrotem na łóżko i spędzenie z nią godziny albo więcej, pomimo nadchodzącej rozmowy z bratem Caroliny, która budziła w nim lęk. Ale ona się odsunęła. - Naprawdę potrzebuję wziąć ten prysznic, zanim reszta rodziny się obudzi. - Tak. Ja też. - Przesunął kciukiem po jej dolnej wardze. - Szkoda, że nie możemy wziąć go razem. Westchnęła. - To byłoby zabawne. Minusem jest otaczająca rodzina - taka która nie puka przed wejściem do pokoju78. Zaśmiał się. - Widzimy się na dole. Gdy Carolina wyszła, Drew wziął szybki prysznic i ubrał się. Nie opóźniając nieuniknionego, znalazł Graya na dole, rozmyślającego nad filiżanką kawy. - Gdzie są wszyscy? - Moi rodzice ze swoją ochroną poszli wcześnie rano na spacer. Evelyn jeszcze śpi. Co ty, do cholery, robiłeś w łóżku

z moją siostrą?

Drew podszedł do dzbanka, nalał kubek dla siebie i stanął twarzą do Graya. Naprawdę nie sądzę, żeby wymagało to szczegółowego wyjaśnienia, prawda? - Proszę cię, Drew. Ona jest moją siostrą. - I ma dobrze ponad dwadzieścia jeden lat i jest bardziej niż zdolna podejmować decyzje o tym, z kim dzielić łóżko. Nie jest już dzieckiem, Gray. Musisz to odpuścić. - Istnieje reguła, człowieku. Nigdy nie zaczynaj z siostrą przyjaciela. Złamałeś podstawową zasadę przyjaźni. 78

Przepraszam bardzo, ale Gray pukał

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

176

- To była reguła ustanowiona, kiedy mieliśmy dziewiętnaście lat. - Chociaż nie ma mowy, żeby Drew wspomniał, że właściwie to złamał tę regułę w college'u. Gray mógłby nigdy mu nie wybaczyć. - To taka zasada, która nadal pozostaje prawdziwa. Drew wziął kilka długich łyków kawy. Po niewystarczającej ilości snu ostatniej nocy, nie był gotowy na toczenie walki w tej bitwie ze swoim najlepszym przyjacielem. - Daj spokój. Czy chcesz powiedzieć, że nie jestem dla niej wystarczająco dobry? Gray nabierał rozpędu - Nie. Wcale nie o to mi chodzi. Ale znam twój styl życia. Wiem, że zmieniasz kobiety tak często, jak skarpetki. Nie chcę, żeby Carolina cierpiała. - A ja nie chcę jej skrzywdzić. To nie jest tak. Gray parsknął śmiechem. - Prawda. Jestem pewien, że mówisz to wszystkim kobietom, z którymi śpisz, a potem rzucasz. - Trzymaj się od tego z daleka, stary. Mój związek z Caroliną jest sprawą moją i jej. Nie twoją. Drew wiedział od razu, że nie powinien tego mówić. Spojrzenie Graya, które się na nim skupiło, nie było wzrokiem jednego przyjaciela patrzącego na drugiego. To był wzrok dużego brata, uważającego na młodszą siostrę. - Szczęście mojej siostry zawsze będzie moją sprawą. I jeśli spotyka się z niewłaściwym facetem, to mam zamiar wkroczyć. Natychmiast broniąc się, Drew zrobił krok do przodu. - Od kiedy jestem nieodpowiednim facetem? - Dobra, dość tego. Drew spojrzał na drzwi, przez które wchodziła Carolina. Jednak zamiast podejść do niego, poszła do Graya i uścisnęła go. - Wesołych Świąt. Gray przytulił ją. - Tobie też Wesołych Świąt. Potem podeszła do Drew i uścisnęła go w ten sam niewinny sposób. Wesołych Świąt. - Wesołych Świąt, Lina. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

177

Gray rzucił mu kolejne z tych spojrzeń, które mogłoby zabić. Trudno. Carolina chwyciła kubek i czajnik, i zaczęła robić herbatę. Potem odwróciła się do swojego brata. - Jestem dorosła. To jest moje życie i to ja podejmuję decyzje na temat tego co - i kto - jest dla mnie właściwy. Choć doceniam to, że starasz się mnie chronić, Gray, to twój gniew o mnie, śpiącą z Drew, jest nie do przyjęcia. On jest twoim przyjacielem i nie chcę, aby wasza przyjaźń z tego powodu ucierpiała. Jeśli to się nie uda i będę cierpieć, to będzie moja sprawa. Jestem w tym z własnej woli i świadomie. Zrozumiałeś? Gray patrzył na Carolinę przez dłuższą chwilę, potem jego ramiona się rozluźniły. – Chyba tak. Ale wiesz, że zawsze będę na ciebie uważać. - Rozumiem to i doceniam. A gdyby Evelyn miała starszych braci, którzy byliby niezadowoleni z tego, że z nią śpisz, co byś im wtedy powiedział? Gray patrzył na nią przez chwilę, a następnie wzruszył ramionami. - Pewnie bym im powiedział, żeby się odpierdolili, bo mój związek z Evelyn jest tylko naszą sprawą, nikogo więcej. Carolina patrzyła na niego. - Dobra, punkt dla ciebie. - Gray spojrzał na Drew. – Przepraszam, że się tak wkurzyłem. - W porządku - powiedział Drew. - I Wesołych Świąt. Gary roześmiał się. – I wzajemnie. - I czy, proszę, możemy nie wspominać o tym mamie i tacie? Miałam wystarczająco dużo dramatów tego ranka. Chciałabym, aby związek z Drew pozostał na razie w tajemnicy. - Dlaczego? - Zapytał Gray. - Bo to jest coś świeżego. A wiesz, jak mama reaguje na takie rzeczy. Ledwo

zaczynasz

się

spotykać

z

jakimś

facetem,

a

już

jest

tak

podekscytowana, jakby miała wybierać dla nas wzory porcelany. - Dobra, masz rację. Nie powiem ani słowa. A jak z Evelyn? - Ja... wspomnę o tym Evelyn -

powiedziała Carolina, a następnie jej

spojrzenie powędrowało na Drew, przez co Drew miał wrażenie, że Evelyn prawdopodobnie już o tym wie. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

178

Biorąc pod uwagę, że kobiety cały czas rozmawiały ze sobą o związkach, to wcale by go nie zaskoczyło. Lub martwiło go. - Teraz, skoro to ustaliliśmy, mam zamiar zrobić herbatę i spróbować obudzić się normalnym sposobem. Krótką chwilę później, rodzice Graya i Caroliny wrócili ze swojego spaceru, a Evelyn zeszła na dół. Wtedy zaczęła się bieganina i składanie każdemu życzeń Wesołych Świąt. Zjedli śniadanie, a następnie wszyscy zebrali się w dziennym pokoju, żeby otworzyć prezenty. Drew usiadł wygodnie, żeby obejrzeć jak rodzina otwiera prezenty, po czym został zaskoczony, kiedy pani Preston podała mu jeden z nich. - Dla mnie? Uśmiechnęła się do niego. - Oczywiście. Otworzył go, a w środku była ramka z jego fotografią, uwieczniającą moment zdobycia przez niego bramki w meczu przeciwko New Jersey. To było też świetne ujęcie, z jego kijem uchwyconym w ruchu prosto na siatkę. Wstał i przytulił ją, a następnie potrząsnął ręką wiceprezydenta. - Dziękuję. To wiele dla mnie znaczy. - Cieszę się, że ci się podoba – powiedziała pani Preston. Evelyn i Gray też mu coś dali. Kubek z kijem hokejowym, który głosił: Mam wielki, twardy kij i wiem, jak go używać. - Roześmiał się głośno. - Doskonały. - Evelyn go wybrała - powiedział Gray. Evelyn szeroko się uśmiechnęła. - Wydawał się dla ciebie odpowiedni. Kiedy Gray spojrzał na nią, jej oczy rozszerzyły się, a policzki zaczerwieniły z zakłopotania. - To w ogóle nie jest to, co myślisz. A wtedy wszyscy wybuchnęli śmiechem. On też przywiózł prezenty dla wszystkich, choć biorąc pod uwagę to, co stało się rano, nie był pewien, czy prezent, który kupił dla Caroliny, zostanie dobrze przyjęty przez Graya. Ale natrafił na niego i pomyślał, że będzie dla niej odpowiedni, więc wręczył go jej.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

179

Siedziała na podłodze przed drzewkiem, więc gdy wszyscy byli zajęci, usiadł obok niej i wręczył jej pudełko. Spojrzała na niego. - Masz dla mnie prezent? - Tak. To nic specjalnego. Otworzyła pudełko. Wewnątrz był pojedynczy, srebrny łańcuszek. Nie był nawet pewien, czy się jej spodoba, skoro zazwyczaj nie nosiła żadnej biżuterii. Pochylił się bliżej. - Wiem, że nie nosisz biżuterii, ale kocham twoją szyję, a kiedy go zobaczyłem, wyobraziłem go sobie wokół twojego gardła. Carolina wzięła głęboki oddech i dotknęła palcami łańcuszka w pudełku. Podniosła na niego wzrok. - Jest piękny. Doskonały. Dziękuję. Wyciągnęła łańcuszek, a potem podniosła swoje włosy. - Czy mógłbyś? Rozpiął zapięcie, a następnie zapiął łańcuszek wokół jej szyi. Pochylił się i szepnął do niej. - Teraz, gdy będziesz go nosić, możesz myśleć o mnie. Odwróciła się do niego. - Naprawdę, chcę cię teraz pocałować. Ale jej wzrok pobiegł w bok, a Drew zobaczył, że patrzy na gapiącego się na nich Graya. - Później. Sięgnęła pod drzewko i wręczyła mu pudełko. - To jest dla ciebie. Otworzył je, a wewnątrz była para bokserek z logo Carolina Designs. - Moja pierwsza para. I część mnie, która chce cię dotknąć - powiedziała, jej głos był niski i miękki. Uśmiechnął się do niej. - Uwierz mi, będę na pewno myśleć o tobie, kiedy będę je mieć na sobie. Dziękuję. - I to jest to, o czym chciałam z tobą porozmawiać. Sesja zdjęciowa dla linii bielizny. Na lodzie. Uniósł brwi. - Co? Chcesz, aby moje jądra skurczyły się jak orzeszki? Zaśmiała się. - Nawet nie wspomnę, że będziesz musiał wyglądać jakbyś był spocony, więc oblejemy cię wodą. Przewrócił oczami. – Wiesz, istnieją sposoby, aby mnie naprawdę spocić. - Oczywiście będziemy musieli porozmawiać o tym innym razem. - Oczywiście.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

180

Gdy skończyli otwieranie prezentów, wszyscy przebrali się przed pójściem do kościoła. Drew nie był bardzo praktykujący, choć zwykle chodził z rodzicami do Kościoła w Boże Narodzenie, więc było w porządku pójść tam z rodziną Prestonów. Media również były dzisiaj obecne, a Kościół był pełny. Usiadł obok Caroliny, starając się nie trzymać jej za rękę, gdy słuchał pastora mówiącego o nowych początkach. Tak jak on i Carolina. Ich związek zaczął się od katastrofy, a ona żywiła urazę przez długi czas. Ale lód między nimi powoli stopniał. Więc, może jest to dla nich nowy początek. Czerpał przyjemność, ze spędzania święta z nią i jej rodziną i pomimo obaw Graya myślał, że to było dla niej dobre. Pracowała zbyt ciężko, a jedną rzeczą, którą Drew chciałby zrobić, to znaleźć trochę czasu, aby się odprężyć i zabawić. Nawet Gray powinien dostrzec w tym korzyści i może zanim wyjedzie dzisiaj, powinien odbyć kolejną rozmowę z Grayem i porozmawiać o dobrych rzeczach, które mógłby wnieść w związek z Caroliną. Po Kościele i większej ilości czasu dla mediów, udali się z powrotem do domu, w którym pracownicy ugotowali niesamowity obiad. Oczy Drew wyszły z orbit na widok jedzenia. Indyk, szynka i więcej dodatków niż mógłby nałożyć na swój talerz. A do tego było wino. - Kiedy twój następny mecz, Drew? – zapytał wiceprezydent. - W poniedziałek. Ale wracam jutro na trening. Mitchell Preston skinął głową. – To tak jak ja. Nie na trening, oczywiście, ale jest dużo do zrobienia, a czas wolny jest zawsze zbyt krótki. - Niestety - powiedziała pani Preston, kładąc dłoń na ramieniu męża. - Przynajmniej będziemy mieli trochę więcej wolnego czasu w Nowy Rok powiedział pan Preston. - Wrócicie tutaj? - zapytał Drew.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

181

Wiceprezydent pokręcił głową. - Nie, spędzimy Nowy Rok w D.C.79 Gray, ty i Evelyn też tam będziecie? Gray pokręcił głową. - Na Sylwestra jedziemy do domu w Daytona80. Spędzimy trochę czasu we dwójkę. Evelyn uśmiechnęła się do Graya. Pani Preston skinęła głową. - To zrozumiałe. Wasza dwójka nie miała go prawie wcale, a dość szybko Gray będzie musiał zacząć przygotowywać się do startującego ponownie sezonu wyścigów. Evelyn westchnęła. - To prawda. A wydaje się, jakby się dopiero co skończył. - Ale mamy jeszcze czas, zanim się w pełni rozkręci, więc będziemy z tego korzystać póki możemy. - A mówiąc o ślubnych planach… - Evelyn spojrzała na panią Preston. Pracujemy nad tym. - I tak, mamo, pracujemy nad ustaleniem daty. Tylko jej jeszcze nie sprecyzowaliśmy – powiedział Gray. - Choć oboje jesteście bardzo zajęci, chciałabym, aby stało się to wcześniej niż później. Czy kiedykolwiek doczekam się wnuków? - Ćwiczymy do tego - powiedział Gray. Wiceprezydent roześmiał się, a pani Preston potrząsnęła głową. - Obiecuję, mamo. Weźmiemy ślub w następnym roku. Zmarszczyła brwi. - To nie daje mi dużo czasu. - Och, proszę. Loretta Preston jeśli musi, to może zorganizować ślub w miesiąc. Jesteś kobietą, która skutecznie realizuje swoje cele. Drew słuchał tej rozmowy na temat ślubu z uśmiechem na twarzy. Zawsze lubił mamę Graya, a to, że on i jego tata tak dobrze się dogadują, musi być sporą ulgą dla Graya. Przez całe studia była pomiędzy nimi napięta atmosfera. Teraz jego życie było ustabilizowane. Miał kobietę, którą kochał i jego rodzina

79 80

Dla przypomnienia, D.C. - (District of Columbia), Waszyngton stolica Stanów Zjednoczonych Chyba chodzi o Daytona na Florydzie, gdzie odbywają się wyścigi Nascar.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

182

była znowu kompletna. Był szczęśliwy, zakochany i cieszył się z bezpiecznej przyszłości. Tymczasem, Drew spędził

lata włócząc się bez celu, spotykając się z

kobietami, które zdecydowanie nie były w rodzaju tych, z którymi można się ustatkować. Aż do… niedawna. Choć Carolina nie była gotowa się ustatkować, nie z tym, co dzieje się teraz w jej życiu. Popatrzył na nią. Uśmiechała się, słuchając rozmowy Graya i Evelyn na temat ślubnych planów. Zastanawiał się co o tym myślała, o tym w jakim punkcie znalazło się jej życie. Czy kiedykolwiek ich porównywała, czy też była zadowolona i myślała jedynie o swojej linii ubrań? Wiedział, że jest to jej priorytet, że kariera była numerem jeden w jej życiu. A gdzie było jego miejsce w tym wszystkim? Może w ogóle tam nie pasuje i jest po prostu kimś, z kim ona się pieprzy, żeby rozładować napięcie. On z pewnością w przeszłości, cholernie, wykorzystywał kobiety, aby złagodzić napięcie z pracy, a potem bez żalu żegnając się z nimi. Dlaczego się w ogóle tym przejmuje? Po prostu się dobrze bawią, prawda?

•••

PO obiedzie, Carolina zabrała swoje prezenty do pokoju, potrzebując kilku minut spokoju. Była w nieustającym ruchu po tym, jak tego ranka wyskoczyła z łóżka. . Musiała się spakować. Miała wrócić do Nowego Jorku jutro rano, z powrotem do szaleńczego tempa pracy i terminów. To miała być relaksująca tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

183

przerwa i była wdzięczna za możliwość spędzenia czasu ze swoją rodziną, ponieważ to może być ostatnia odrobina wytchnienia jaką miała przed Fashion Week. Dotknęła palcami naszyjnika, który dał jej Drew. Taka niespodzianka. Nie wydawał się być romantycznym typem mężczyzny. Nie spodziewała się w ogóle prezentu od niego, a jeśli miałby jej jakiś dać, to może koszulkę Travelersów, czy coś w tym stylu. Ale nic takiego. Poszła do łazienki i spojrzała na siebie w lustrze. Naszyjnik był prosty. Nic ekstrawaganckiego, ale to, co mu powiedziała było prawdą. Był idealny. Poczuła jego palący dotyk na skórze, wtedy, gdy patrzyła się na naszyjnik. Śmieszne. Ona nie należała do niego bardziej, niż on do niej. Drew spotykał się z wieloma kobietami i z żadną z nich na zasadzie długoterminowej. I dlaczego w ogóle jest zainteresowana tym, co on robił? Po prostu się dobrze bawili. Miał zamiar wrócić do domu, grać w hokej i nie wątpiła, że uderzy do innej kobiety, podczas, gdy ona wróci do pracy i nie będzie uprawiać seksu z nikim innym. Dostała dokładnie to, czego od niego chciała – gorącego seksu i złagodzenia napięcia. Ale gdy patrzyła na naszyjnik, zastanawiała się, jakby się czuł Drew, gdyby to, co było między nimi, było czymś więcej niż tylko seksem. No dobra. Jakby to kiedykolwiek mogło być czymś więcej niż tylko seksem. - Jesteś taką dziewczyną, Carolina. Delikatne pukanie do drzwi sypialni ocaliło ją od absurdalnych myśli. Otworzyła drzwi i uśmiechnęła się do Evelyn. - Hej, wchodź. - Myślałam, że możesz być w trakcie pakowania. Nie masz już dość czasu z rodzinką? Wpuściła Evelyn, a następnie zamknęła za nią drzwi. – Prawdę mówiąc, naprawdę cieszę się z tych ostatnich kilku dni. Nie widuję się z mamą i tatą lub z tobą i Grayem zbyt często. Nawet mniej niż w zeszłym roku, ponieważ

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

184

zdecydowałam się rozpocząć pracę nad tworzeniem linii odzieżowej. Więc to było przyjemne. Bardzo przyjemne. Evelyn usiadła w jednym z foteli. - Cieszę się. I ja też tak uważam. Choć Gray i ja uwielbiamy mieć czas tylko dla siebie, on potrzebuje też tego czasu razem ze swoją rodziną. - Szczególnie w czasie, gdy moja mama napomyka o planowaniu ślubu? Evelyn przyciągnęła kolana do klatki piersiowej i objęła nogi. - No cóż, niesie to ze sobą własny zestaw problemów. - Co powstrzymuje waszą dwójkę? Chyba, że to nie moja sprawa. - To nie tak, że nie chcemy się pobrać. Boże, naprawdę chcemy. Jeśli Gray miałby to zrobić na swój sposób, to zaciągnąłby mnie do najbliższego gmachu sądu i poślubił mnie już jutro. A ja nie miałabym nic przeciwko temu. - Ale moi rodzice - i jestem pewna, że twoi też - chcą dużego formalnego ślubu. - Moich rodziców naprawdę to nie obchodzi, tak długo, jak jestem szczęśliwa. Ale twój ojciec jest teraz wiceprezydentem, a to niesie ze sobą pewną ilość obowiązków. - Co oznacza, że ślub musi być z pompą i całą otoczką jedynego syna wiceprezydenta Prestona, biorącego formalny ślub, zamiast lotu do Vegas i wzięcia ślubu w kaplicy Elvisa? Evelyn roześmiała się. - Coś w tym rodzaju. Ale twoja matka ma rację, że musimy trochę przyśpieszyć termin. - Dlaczego? - Kiedy Evelyn nie odpowiedziała, Carolina zmarszczyła brwi. Wtedy to do niej dotarło. - Och, mój Boże, jesteś w ciąży. Evelyn skinęła głową. - Tylko trochę. Carolina chciała krzyczeć i złapać Evelyn w mocny uścisk. Zamiast tego, podbiegła i chwyciła ją za ręce. - Jestem tak niesamowicie podekscytowana z tego powodu. I kochanie, nie możesz być po prostu trochę w ciąży. Który to tydzień? - Nie mam pojęcia. Prawdopodobnie początek. Spodziewałam się, że okres zacznie mi się przed świętami Bożego Narodzenia, ale tak się nie stało, więc tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

185

wyszłam i kupiłam test ciążowy. Trudne do zrobienia we wścibskim małym miasteczku, więc musiałam to zrobić ukradkiem. - Sekret szybko by wyszedł na jaw. - Wiem. - Jak Gray to przyjął? - Żartujesz? Nie posiada się ze szczęścia. Ja płakałam, on płakał, a potem się przytulaliśmy. To było ckliwie romantyczne. - Awww. -

Łzy stanęły w oczach Caroliny, usiadła na brzegu łóżka. –

Sprawiasz, że teraz ja będę płakać. Będę ciocią. Evelyn pociągnęła nosem. - Wiem. Jestem tak podekscytowana. I przerażona tym, co powiedzą jego rodzice. To wszystko zepsuje. - Nie będą źli. Żartujesz? Czy masz pojęcie, jak długo mama czekała, żeby zostać babcią? Będzie zachwycona. - Ale twój ojciec - i jego renoma jako wiceprezydenta. Carolina machnęła ręką. - Więc będziesz we wczesnej ciąży, gdy pójdziesz do ołtarza. Myślę, że kraj może wytrzymać mały skandal. Są ważniejsze sprawy do załatwienia, takie jak deficyt, stosunki zagraniczne, gospodarka, cena ropy i- Dobra, dobra, rozumiem twój punkt widzenia - powiedziała Evelyn. - Kiedy powiesz mamie i tacie? - Dzisiaj. Jestem zdenerwowana. - Chcesz, żebym z tobą była? - Nie, myślę, że to jest coś, co Gray i ja musimy zrobić sami. Choć chciałam powiedzieć najpierw tobie. - Ok. Jeśli zmienisz zdanie i będziesz mnie potrzebować, daj mi znać. Jestem tu dla ciebie - Dzięki. - A mówiąc o rzeczach, które powinny być wyjawione… Evelyn spojrzała na nią. - Nie jesteś też w ciąży, prawda? Carolina roześmiała się. - Och, nie. Ale czy Gray powiedział ci, że wszedł do pokoju Drew tego ranka i znalazł mnie i Drew razem w łóżku? tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

186

Oczy Evelyn rozszerzyły się. Postawiła stopy na podłodze i pochyliła się do przodu. - O mój Boże. Nic mi nie powiedział. Czy to się stało, zanim wstałam dziś rano? - Tak. Zasnęłam w pokoju Drew i przypuszczam, że Gray musiał otworzyć drzwi, żeby zapytać się Drew, czy chce z nim z samego rana wypić kawę… a tam byłam ja. Evelyn położyła ręce na swoich policzkach. - O Boże, Carolina. Czy był zły? - Na początku. Wiesz, cała ta sprawa z nadopiekuńczym bratem, o której rozmawiałyśmy. Ale wtedy Drew z nim porozmawiał, a ja mu przypomniałam, że nie mam już szesnastu lat. Myślę, że się z tym pogodził. Evelyn skinęła głową. – Też z nim porozmawiam. Nie musisz tego robić. Masz dużo na głowie. - Czeka nas długi lot z powrotem do D.C. Będziemy mieli czas, aby porozmawiać o innych rzeczach, oprócz dziecka. Evelyn wstała. - O Boże, będę mieć dziecko. Jak ja mam to dopasować do mojego życia? Carolina podeszła i przytuliła ją. - To jest życie, którego pragnęłaś, takie o którym marzyłaś. Mąż i rodzina. Ty i Gray poradzicie sobie. - Masz rację. Zrobimy wszystko, żeby to działało. Pod warunkiem, że twój ojciec mnie nie zwolni. Carolina roześmiała się. – Nie zwolni cię. Myśli o tobie jak o kolejnej córce. On cię kocha. - Zatem życz mi szczęścia. - Nie potrzebujesz go, ale powodzenia. Carolina skończyła pakowanie, a potem zeszła na dół. Było cicho. Bez wątpienia Evelyn i Gray odbywali gdzieś rozmowę z rodzicami. Znalazła Drew oglądającego mecz koszykówki w telewizji. Przygotowała sobie filiżankę herbaty81, a potem usiadła obok niego. - Hej - powiedział, ściszając telewizor. 81

Często w książce pije tę herbatę

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

187

- Gdzie wszyscy poszli? - Nie mam pojęcia. Wszystko spakowałaś? - Tak. Czy jutro lecimy razem? - Mój lot jest o dziesiątej trzydzieści. - Mój też. Uśmiechnęła się na to. - Sądzę, że osobista sekretarka mojej matki mogła umieścić nas w tym samym locie powrotnym, skoro udajemy się do tego samego miejsca. Macie następny mecz domowy? - Niestety nie. Mamy dwa mecze wyjazdowe z rzędu. Potem wracamy do domu. - Szkoda. - A co z tobą? - zapytał, chowając jej kosmyk włosów za ucho. – Twoi pracownicy wracają? Pokręciła głową. - Dałam im wolne aż do Nowego Roku. - To miłe z twojej strony. Więc będziesz radzić sobie ze wszystkim sama? - To jest w porządku. Da mi to trochę czasu w spokoju, aby zaplanować reklamę i zająć

się niektórymi, spośród ogromnej rzeszy

drobnych

szczegółów, którymi nie mam czasu się zająć, kiedy personel jest w pracy. - Spokojny sposób na powrót do pracy po Bożym Narodzeniu. - Tak. - Być może mogłabyś wziąć wolne w Sylwestra. Zatrzymała się i spojrzała na niego. – Czy ty mnie zapraszasz? - Być może. Gdybym to robił, powiedziałabyś tak? - Być może. Wiesz, że jest trochę późno, aby robić Sylwestrowe plany. Uśmiechnął się. – Jak wiesz, mam kontakty. - Nie odważysz się zaciągnąć mnie w środek Times Square82, prawda?

82

Times Square (pl. Plac Times) – plac na Manhattanie w Nowym Jorku znajdujący się na skrzyżowaniu Broadwayu i alei Siódmej, rozciągający się od ulicy 42 do ulicy 47. Jest to jedna z ikon Nowego Jorku. Słynie z wielkiej liczby reklam świetlnych. Każdego Sylwestra na Times Square jest organizowana uroczystość powitania Nowego Roku. Ceremonia z udziałem największych gwiazd muzycznych jest transmitowana dla ok. 1 mld widzów. Sylwester na Times Square jest też uznawany za największy na świecie. Co roku uczestniczy w nim ok. 1 mln nowojorczyków, turystów z innych stanów USA i z całego świata. Kulminacyjnym punktem uroczystości jest ball drop tzn.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

188

- Gdzie twoje poczucie przygody, panno Preston? - Moje poczucie przygody nie chce się znaleźć pośrodku Times Square w Sylwestra. Potrząsnął głową. - Więc się zgadzasz? Uśmiechnęła się. - Tak. Drzwi do gabinetu ojca otworzyły się i jej tata śmiał się, z ramieniem złączonym z Evelyn, gdy ich czwórka wychodziła. Carolina nie była pewna, czy kiedykolwiek widziała, aby jej matka uśmiechała się tak szeroko. I wyglądało na to, że płakała. - O co chodzi? - Zapytał Drew. - Myślę, że zaraz się dowiesz. - Och, dobrze, Carolina, że tu jesteś – powiedziała jej matka. - Mamy wieści. - Wszystko w porządku? Jakie wieści? - Niech Gray i Evelyn wam powiedzą. - Jej matka i ojciec odsunęli się. - Jesteśmy w ciąży – wypalił Gray. - Cóż, ja jestem w ciąży - powiedziała Evelyn z szerokim uśmiechem. - Ale Gray mi w tym pomógł. - Co? To fantastycznie – powiedział Drew, podszedł do Graya i dał mu duży uścisk. - Gratulacje, kolego. - Dzięki. Carolina przytuliła Evelyn. Ponownie. - Jestem tak podekscytowana z powodu waszej dwójki. - Potem objęła swojego brata. - Tak więc wygląda na to, że dzieci ustaliły datę. Ślub odbędzie się w maju. - Na pewno do tego czasu będę miała brzuszek, ale mam nadzieję, że nie będę w bardzo widocznej ciąży. Dziecko urodzi się w sierpniu. - A ja się tym nie przejmuję, bo będę dziadkiem - powiedział rozpromieniony Mitchell.

opuszczenie wielkiej kuli na jednym z wieżowców Times Square z napisem kolejnego rozpoczynającego się roku.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

189

Szampan został otwarty, choć Evelyn musiała się zadowolić sokiem i został wzniesiony toast na cześć mającego się pojawić dziecka Preston. Rodzina spędziła resztę popołudnia świętując i omawiając plany weselne. Carolina była wstrząśnięta, kiedy Evelyn poprosiła ją, aby została jej druhną. Oczywiście, że natychmiast się zgodziła, a potem była w podwójnym szoku, gdy Evelyn zapytała, czy Carolina przygotuje jej suknię ślubną. - Jesteś pewna, Evelyn? - Nie mogę wyobrazić sobie lepszego projektanta mojej sukienki. - Evelyn. Istnieje milion projektantów, którzy byliby zachwyceni, mogąc przygotować suknię ślubną dla synowej wiceprezydenta. - Tak, ale chcę, żebyś ty to zrobiła. I będziesz musiała pracować z moją powiększającą się talią. Niezbyt łatwe zadanie. Carolina roześmiała się. – Mogę sobie z tym poradzić, ale nie chcę, żebyś się czuła do tego zobowiązana. Moje uczucia wcale nie będą zranione, jeśli masz ulubionego projektanta, któremu zechcesz to zlecić. - Chcę, abyś ty to zrobiła. Jeśli nie jesteś zbyt zajęta. Wtedy to w pełni zrozumiem. Masz tak wiele rzeczy na głowie w związku z Fashion Week i uruchomieniem linii. – Evelyn usiadła z powrotem. - Nawet nie myślałam o tym, żeby nadużyć twojej uprzejmości. Carolina wzięła ręce Evelyn w swoje. – Będę zaszczycona, mogąc przygotować twoją suknię. Już mam kilka pomysłów. Właściwie, pozwól mi pójść po mój szkicownik i jeśli chcesz, możemy o tym porozmawiać. - Żartujesz? Jestem zachwycona. Carolina pospieszyła na górę i chwyciła swój szkicownik, a potem wróciła i usiadła z Evelyn. Narysowała kilka szkiców, biorąc pod uwagę rosnący brzuszek Evelyn83. Po sugestiach przyszłej panny młodej, przygotowały kilka pomysłów. Nie było to jeszcze dopracowane, ale kiedy skończyły, miały przynajmniej kilka opcji. - Uwielbiam je. Są wyjątkowe i piękne, idealne na ślub wiosną.

83

W tekście było „Carolina’s expanding belly”, ale to końcu nie ona jest w ciąży, więc zmieniłam na Evelyn.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

190

- Cieszę się, że ci się podobają. Popracuję więcej nad nimi i wyślę ci później coś bardziej szczegółowego. - Nie spiesz się. Masz jeszcze inne rzeczy do zrobienia - a teraz, ja też. Właściwie, muszę zadzwonić do moich rodziców. - Evelyn uśmiechnęła się. – Będą bardzo podekscytowani. Uścisnęły się i Evelyn wyszła poszukać Graya, żeby mogli wykonać wideo rozmowę z jej rodzicami. Carolina wyszła i znalazła Drew w pokoju dziennym z jej ojcem, rozmawiających, nie do wiary, o polityce. Oparła się o drzwi, słuchając ich sprzeczki o bieżące wydarzenia. Fascynujące było usłyszeć go, broniącego swojego zdania. Nie zgadzał się z wszystkim, co popierał jej ojciec, właściwie poważnie sprzeciwiał się niektórym punktom. Wiedziała, że jej ojciec szanował punkt widzenia Drew. I darzyła uznaniem Drew, że nie był rozzłoszczony, po prostu słuchał jak jej ojciec mówił o rzeczach, w które wierzył i je argumentował. Była to bardzo kulturalna dyskusja, a Drew był uprzejmy, ale żarliwy, podobnie jak jej ojciec. Była pod wrażeniem. Kiedy jej ojciec spojrzał w górę i zobaczył ją, uśmiechnął się. - Gotowa wkroczyć do walki? - Zapytał. Carolina uśmiechnęła się. - Nigdy w życiu. Przez lata wymieniłam z tobą zbyt wiele politycznych argumentów. Wiem, jak wiele godzin to może trwać. Jej ojciec roześmiał się i wstał. - Och, daj spokój. To była dobra praktyka w bronieniu siebie i tego w co wierzyłaś. Niestety, mam kilka telefonów do wykonania, więc będę musiał opuścić waszą dwójkę. Jej ojciec uścisnął dłoń Drew. - Jeśli kiedykolwiek zdecydujesz się porzucić hokej i włączyć się do polityki, to powiedziałbym, że masz dobrą przyszłość przed sobą. Drew roześmiał się. - Myślę, że jestem dobry, tam gdzie jestem, proszę pana, ale cieszyłem się z dyskusji.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

191

Jej ojciec przechodząc obok dał jej buziaka w policzek, potem wyszedł i ruszył w dół holu do swojego gabinetu, zostawiając ją z Drew. - Ciekawe Boże Narodzenie - powiedział. - Mało powiedziane. - Więc, to dla ciebie całkiem duża rzecz, możliwość zaprojektowania sukni ślubnej Evelyn, prawda? - To prawda. - Co oznacza dla ciebie wiele nowych rzeczy do zrobienia, oprócz tych wszystkich, które już zaczęłaś. Poradzisz sobie z tym? - Dla rodziny, mogę sobie z tym poradzić. Objął ręką jej ramiona. - No cóż, czy może po prostu jesteś superbohaterką? Zaśmiała się. - Nie bardzo. Ale jestem przyzwyczajona do wykonywania wielu zadań jednocześnie. A pod presją działam bardzo dobrze. - Naprawdę? Masz na myśli presję jednego z członków rodziny, który może wejść w każdej chwili i przyłapać mnie na przebieganiu palcami po twojej nodze? - Położył dłoń na jej udzie. To był taki pracowity dzień, a jej brakowało jego dotyku. Część niej chciała się odsunąć, ale zbyt bardzo się tym cieszyła. - Powinnam skończyć pakowanie, zobaczyć, co robi moja mama. - Ale się nie ruszyła. - Lub… mogłabyś mnie pocałować. Posłała mu ostrzegawcze spojrzenie. - Drew. Nie mamy siedemnastu lat. - Wiem. To sprawia, że jest to tak bardzo zabawne. - I myślę, że moi rodzice mają dość wstrząsów na dzisiaj. Odchylił się do tyłu. - Czy byłoby tak bardzo szokujące, gdyby dowiedzieli się, że ty i ja się widujemy? - Czy to jest to, co robimy? Widujemy się? Wsunął palce w jej włosy i posłał jej ten uśmiech, ten szelmowsko piękny, który nigdy nie zawiódł i zawsze na nią działał. - Zdecydowanie się z tobą widuję. Czy ty widujesz się ze mną? tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

192

Rzuciła szybkie spojrzenie w stronę holu, ale wiedziała, że może minąć kilka godzin zanim wróci jej ojciec. Nie miała pojęcia, gdzie zniknęła jej matka. - Carolina. - Drew ujął jej podbródek i odwrócił jej twarz w swoją stronę. – Czego się tak boisz? Nie miała pojęcia. Ale kiedy pochylił się i potarł swoimi ustami jej wargi, zapomniała o wszystkich w domu. Przyciągnął ją do siebie i chociaż całował ją delikatnie i spokojnie, ona chciała więcej. Położyła dłoń na jego piersi i ścisnęła koszulę, wchłaniając jego oddech, twardą płaszczyznę jego ciała i to, jak bezpiecznie zawsze się czuła w jego ramionach. Odsunął się zanim ona to zrobiła, zostawiając ją oszołomioną i pragnącą więcej. Jego oczy były ciemne, pełne pożądania. - Wiesz, chcę o wiele więcej niż to - powiedział. Ciężko przełknęła i zastanawiała się, czy oznaczało to pocałunek, czy może coś więcej.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

193

Rozdział 18

DRUŻYNA Drew miała trzy mecze w okresie między Bożym Narodzeniem a Nowym Rokiem. Przerwa była świetna, ale jego umysł był znowu w pełni w trybie gry. Pomogła wygrana przynajmniej jednego meczu wyjazdowego. Może przerwa dobrze na nich podziałała, bo czuł się pobudzony i gotowy skopać kilka tyłków. Dziś wieczorem grali z Kolorado, byli w Garden i byli całkowicie przekonani, że to popchnie ich do rozpoczęcia pasma zwycięstw. Uwielbiał wychodzić na domowe lodowisko. Uwielbiał jego zapach, to, że znał każdy jego kąt i sposób, w jaki kibice przychodzili na mecz robiąc wrzawę. Gdy odbywała się prezentacja na lodzie, kibice gospodarzy szaleli. Drew nasiąkał całą tą energią. To napędzało go w trakcie gry. Chciałby, aby Carolina mogła być tutaj, ale wiedział, że była pogrążona w swojej pracy, tak jak on. Nawet jej nie zapraszał, bo nie chciał postawić jej w niezręcznej sytuacji. Poza tym, ma z nią randkę jutro wieczorem. Uśmiechnął się, jeżdżąc wokół lodowiska dla rozgrzewki. Jutro będzie jego wieczór z Caroliną. Dzisiejszy był po to, aby pokonać Kolorado. Trick wznowił grę, a Drew czekał, jego ciało było gotowe, aby ruszyć po tym, gdy krążek ledwo zostanie upuszczony. Trick przerzucił go na stronę Kolorado i Drew za nim pojechał, obrońca Kolorado powstrzymał go, zanim mógł się dostać do bramki. W defensywie84, Drew pospieszył za nim. Na

84

W obronie.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

194

szczęście obrona Travelersów była tam, broniąc bramki, a Kozlow walczył o krążek. Drew miał pełne zaufanie do Avery’ego Mangino, bramkarza Travelersów, ale bardziej wolał być na drugim końcu Garden, próbując umieścić krążek w siatce Kolorado. Więc kiedy Kozlow przesunął krążek w ich stronę, on i Trick odbijali go w tę i z powrotem, następnie Trick podał do Litmana, podczas gdy Drew przejechał przez lodowisko, pokonując obrońców Kolorado, aby zająć pozycję. Przejął podanie od Litmana i wykonał strzał do bramki, obroniony przez bramkarza. Cholera. Pod koniec pierwszej tercji byli bez punktu. Nie do przyjęcia. Kolorado było dobre. Ale oni byli lepsi. Druga tercja, była bardzo intensywna, z dużą liczbą strzałów na bramkę obu zespołów, ale beż żadnych efektów. Czasu było coraz mniej, ale wtedy Kolorado zaliczyło trzymanie kija na niedozwolonej wysokości85, co dało Travelersom grę w przewadze86. To była ich szansa na podjęcie ataku na bramkę. Z Trickiem, dokładnie obok centrum, Drew i Litman przejechali przez lód z krążkiem, podając go Trickowi, który z kolei strzelił do Sayersa. Drew dotarł na pozycję, odepchnął obrońcę z drogi w samą porę, aby przyjąć podanie. Zrobił zamach i wykonał strzał do siatki. Zdobyli punkt! Uszczęśliwieni, świętowali przez kilka sekund, a potem wrócili do gry. W trzeciej tercji, było dwa do zera, ale Kolorado nie poddawali się, trzymając ich głęboko w ich własnym polu. Trick dostał dwuminutową karę, więc stracili grę w przewadze.

85

Highsticking – trzymanie kija powyżej ramion lub poprzeczki bramki. Zawodnik jednej z drużyn zostaje ukarany i siada na ławce na określoną ilość czasu (lub cały mecz), więc drużyna przeciwna w tym czasie gra większą liczbą zawodników. 86

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

195

Nadszedł czas, aby sięgnąć po głębsze zasoby i dopilnować, aby Kolorado pozostało bez punktu. Pot spływał mu po twarzy i plecach, Drew był zdecydowany utrzymać swoją uwagę na dwóch graczach Kolorado. Wbił się łyżwami i pracował nimi, działając tak szybko jak to możliwe, kiedy posuwali się stopniowo w stronę siatki, próbując zdobyć punkt. Strzelił krążkiem na stronę Kolorado, ale oni szybko zdwoili swoje wysiłki i wymusili jego powrót na drugą stronę lodowiska. Kozlow odepchnął obrońcę i walczył o krążek. Wygrał tę walkę i podał go do Drew. Ten odjechał z krążkiem w tempie, jakby go co najmniej ukradł. Walcząc o oddech, poruszał się tak szybko, jak mógł, aby pozostać z dala od graczy Kolorado, którzy byli tak zdesperowani, aby przejąć krążek, tak jak on był, aby go zatrzymać. W części Kolorado, zawodnicy pomieszali się ze sobą, plątanina ciał i walka kijami o nagrodę. Drew wykonał strzał, a bramkarz Kolorado złapał go w rękawicę. Cholera. Wrócili w kierunku części Travelersów. Drew zerknął na zegar. Wciąż cholernie dużo czasu do końca kary Tricka, a Kolorado byli żądni bramki. Otoczyli siatkę Travelersów i wówczas zaczęła się wolna amerykanka, tłum graczy odpychających się kijami, aby przejąć krążek. Drew zobaczył strzał na bramkę, a kiedy Avery pojawił się z krążkiem w ręku, Drew wypuścił z siebie olbrzymie westchnienie ulgi. Wtedy zakończyła się gra w przewadze, a czas odliczał do końca trzeciej tercji. Normalna gra toczyła się dalej i choć Kolorado twardo walczyło o zdobycie bramki, skończyli grę bez umieszczenia krążka w siatce. Travelers wygrali i zespół świętował przybijając sobie piątki, w centrum lodowiska.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

196

Drew był szczęśliwy, wykończony i gotowy zjeść ponad trzystugramowy87 stek. Tak jak reszta chłopaków. Planowali wziąć prysznic, zrobić swoje wywiady i spotkać się w steakhousie88 na kolacji. Ubrał się i chwycił telefon, zaskoczony znalazł wiadomość tekstową od Caroliny. Niesamowita gra. Skopaliście im tyłki. Gratulacje! Wybrał jej numer. Odebrała po drugim sygnale. - Myślałam, że będziecie świętować na mieście. Uśmiechnął się. - Jestem w drodze. Widziałaś mecz? - Tak. Robię drobną robótkę z koralików w domu, więc oglądałam mecz kiedy pracowałam. Choć muszę przyznać, że na jakiś czas akcja przykuła mnie do telewizora. Swoją drogą, ładna bramka. - Dzięki. Miałem zamiar zaprosić cię na mecz. Chciałem, abyś przyszła, ale pomyślałem, że pewnie będziesz zajęta. - Jestem zajęta. Co nie znaczy, że nie mogę zobaczyć twojej gry w telewizji. Chciałam tylko, żebyś wiedział, ze cię dopingowałam. Wziął głęboki oddech. - Dzięki za to. - Nie ma za co. Teraz idź cieszyć się świętowaniem zwycięstwa. - Ok. Zadzwonię do ciebie jutro. Nie pracuj za ciężko. - Postaram się. Dobranoc, Drew. - Branoc, Lina. Odłożył słuchawkę i uśmiechnął się. - Co do cholery, człowieku? Wstawaj i idziemy. Ja tutaj umieram z głodu. - Yeah, yeah. - Założył buty, a następnie poszedł za Trickiem do drzwi.

87 88

Twelve-ounce – 1 uncja 28 gramów Restauracja, gdzie podają głównie steki.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

197

Rozdział 19

CAROLINA nienawidziła Sylwestra w Nowym Jorku. Zazwyczaj albo uciekała z miasta, albo ukrywała się w swoim mieszkaniu, z zadowoleniem pozwalając wszystkim innym, gromadzić się na ulicach i świętować. Z lękiem czekała na cokolwiek, co Drew ma dla niej przygotowane na dzisiaj. Znając go, mógłby wepchnąć na nią jakiś szkaradną, papierową czapeczkę i zaciągnąć ją na Times Square. Popijała herbatę, gdy zadzwonił jej telefon. Marszcząc brwi, spojrzała na godzinę. Była dopiero ósma rano, a to był telefon od Drew. - Nie sądzisz, że trochę za wcześnie jak na naszą randkę? - Nie całkiem. Spakuj torbę. Wyruszamy. - Chcesz już zająć nasze miejsce na Times Square? Zaśmiał się. - Czy naprawdę myślisz, że mógłbym ci to zrobić? - Nie mam pojęcia. - Spakuj torbę. Wyjeżdżamy stąd w cholerę. - Ok. A co powinnam spakować? - Spakuj się na plażę. Przyjadę po ciebie w ciągu godziny. Będziesz gotowa? Co on sobie myśli, że ona jest jakąś diwą, która potrzebuje trzech godzin na przygotowanie się? - Tak. Do zobaczenia za godzinę. Spakuj się na plażę? Gdzie oni jadą? Pod warunkiem, że stąd wyjadą, nie miała nic przeciwko. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

198

Skierowała się do sypialni i złapała torbę, wrzuciła do niej kilka par spodni capri89, kilka sukienek, i choć to trochę absurdalna myśl, strój kąpielowy. Była zima. Nawet wtedy, gdyby mieli skoczyć do Hamptons90, co brzmiało jak wspaniały pomysł, to wciąż była zima. Dodała też sweter i swoje spodnie do jogi, tak na wszelki wypadek. Wzięła prysznic i ubrała się, a następnie chwyciła bajgiel, aby zjeść go podczas czekania na Drew. Drew pojawił się dokładnie w czasie, w którym powiedział, że będzie. Podobało jej się to w nim. Zadzwonił do drzwi, więc chwyciła torbę i zeszła na dół. Kiedy otworzyła drzwi, uśmiechnął się. - Kocham kobiety, które są gotowe na czas. - Hej, miałam nawet czas, aby zjeść śniadanie. - Cóż, czyż nie jesteś efektywna. To ta? - Zapytał, chwytając jej torbę. - Nie porywasz mnie na tydzień, prawda? Poprowadził ją w dół po schodach w kierunku czekającej taksówki. - Niezła myśl, ale oboje mamy pracę, więc nie. Tylko na noc. Wsiedli do taksówki. - Czy zamierzasz mi powiedzieć, gdzie jedziemy? - spytała. - To niespodzianka. - Poważnie? Nie zamierzasz mi powiedzieć? - Będziemy tam, zanim się zorientujesz. Po prostu usiądź i ciesz się jazdą. Przejażdżka zakończyła się na jednym z mniejszych lotnisk i była zaskoczona, widząc odrzutowiec Prestonów. Wsiedli i zapięli się. - Jak to zorganizowałeś? Drew siedział obok niej. - Rozmawiałem z Grayem, który porozmawiał z twoim tatą. - Dzień dobry, pani Preston. Panie Hogan. 89

Spodnie do pół łydki. Grupa ekskluzywnych miejscowości nad oceanem (rejony Southampton i East Hampton). Swoje letnie rezydencje mają tam bogaci nowojorczycy. 90

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

199

Carolina uśmiechnęła się do Orena, kapitana załogi samolotu. - Dzień dobry, Oren. - Będziemy wkrótce startować. Bardzo szybko znajdą się Państwo w Daytona Beach. Proszę cieszyć się lotem. Po tym jak kapitan poszedł do kokpitu, Carolina odwróciła się do Drew. – Spędzimy Sylwestra z Grayem i Evelyn? - Raczej nie. Zmienili plany i postanowili udać się do Wirginii, aby być z rodzicami Evelyn. Z wieściami o dziecku, chcą spędzić trochę czasu z jej rodzicami i omówić plany weselne. Więc porozmawiałem z Grayem i pozwolił nam skorzystać ze swojego domku. - Och. To fantastyczne. - Noc na Florydzie, za każdym razem, wygrywa z zimnym Sylwestrem na Times Square. - Wiedziałem, że nie będziesz chciała być w mieście w Sylwestra. Pomyślałem, że możesz woleć pojechać gdzieś, gdzie jest cieplej. Właściwie to miałem tam załatwić dla nas pokój w hotelu i zapytałem Graya o samolot, ale on powiedział mi, że wybierają się do Wirginii i zaoferował domek. Nie odmówiłem. - To wielki dom na plaży. A jakieś cieplejsze miejsce to wspaniały pomysł. Dziękuję. Wystartowali i Carolina zajęła się pracą nad swoją linią. Miała ustawionych modeli i mniej więcej zadecydowała, które z ubrań każdy z nich będzie nosić. Może będzie potrzebne kilka zmian, ale poza ukończeniem produkcji, w większości już wszystko zakończyła. Teraz po prostu musi się zająć reklamą i zaangażować w to Drew, wraz z jedną ze swoich kobiecych modelek, mającą prezentować linię ubrań dla kobiet. Rozmawiała już z agencją i wybrała jedną z modelek, do zrobienia sesji reklamowej damskiej części linii. Oparła się i zamknęła oczy, potrzebując odpocząć i zebrać myśli. Zanim się obejrzała, Drew potrząsał jej ramieniem. - Jesteśmy gotowi do lądowania. Zamrugała i otworzyła oczy. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

200

- Już? Musiałam zasnąć. Uśmiechnął się do niej. – Powiedz, jak ciężko pracowałaś w tym tygodniu? - Och, niezbyt ciężko. Posłał jej spojrzenie. - Nie sądzę, że mogę ci uwierzyć. Wylądowali i oboje z Drew podziękowali załodze, która upierała się, że byli podekscytowani możliwością spędzenia Sylwestra na plaży. Jej ojciec wysłał ich rodziny razem z nimi, aby spędzili go wspólnie, więc wszyscy byli zachwyceni. Drew wynajął samochód. Wrzucili swoje torby na tylne siedzenie i ruszyli w stronę domu. Carolina kochała dom Graya. Była w nim kilka razy, a on nawet pozwalał jej zostawać tam w wakacje, kiedy miał wyścigi. Kochała jego rozległość – zaraz obok była plaża, żadnych bliskich sąsiadów. To było wspaniałe i spokojne miejsce, a kiedy wjechali na podjazd, jedna z pracownic Graya była tam z kluczami. - Dziękuję, Louisa – powiedziała Carolina, biorąc od niej klucz. - Dom jest w pełni, dla państwa, zaopatrzony. Mogę być tu jutro - o godzinie trzeciej, tak powiedział pan Preston - aby odebrać klucz z powrotem? - To prawda - powiedział Drew. Louisa skinęła głową i wyszła. Drew wziął klucz od Caroliny i otworzył drzwi. Carolina mogła już poczuć zapach oceanu, napływający przez otwarte drzwi tarasu. Wyszła na taras i na zewnątrz. Było ciepło, o wiele cieplej niż na Manhattanie. Chciała natychmiast zrzucić swoje ubrania i wybrać się na spacer po plaży. Drew wyszedł za nią i objął ją ramionami. – Pomyślałem, że to może być przyjemniejsze niż szaleństwa na Times Square. Oparła głowę na jego klatce piersiowej. - To jest absolutnie doskonałe. Nie ma nic bardziej uspokajającego niż ocean. - Chcesz się przebrać i przejść się? - Bezwzględnie. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

201

Weszli na górę i skierowali się do pokoju dla gości na końcu korytarza z dala od głównej sypialni. Pokój dla gości był niesamowity. Duży, z dużym łóżkiem, tarasem z widokiem na ocean i własną łazienką. Carolina przebrała się w strój kąpielowy, na wierzch ubrała spodnie capri i tank top91, a następnie wślizgnęła się w japonki. - To takie dekadenckie uczucie jak na grudzień - powiedziała, gdy odwróciła się do Drew, który narzucił na siebie krótkie szorty i koszulkę bez rękawów. Uwielbiała widzieć te wszystkie wyeksponowane mięśnie. Wyszli na zewnątrz i Drew złapał jej rękę. Poczuła się beztrosko, jakby była na wakacjach, bez jakichkolwiek trosk na świecie. Oczywiście, miała wiele trosk, dużo napięcia, dużo stresu. Ale nie dzisiaj. Dzisiaj nie zamierza myśleć o tym wszystkim. Jeden wolny dzień, to wszystko czego potrzebowała do pozbycia się tego w całości. Ciepłe słońce skąpało jej skórę, gdy skopali swoje buty i ruszyli po piasku. To nie było w pełni lato, ale było tutaj ciepło i miło. Sól w powietrzu odświeżała ją, gdy szli równolegle do linii wody. Carolina wbiła palce w piasek, chcąc żeby już było lato. - Często przyjeżdżaliśmy na plażę, kiedy byliśmy dziećmi - powiedziała, kiedy spacerowali w wolnym tempie wzdłuż brzegu. - To jedno z moich najpiękniejszych wspomnień z dzieciństwa. Zabawy w wodzie z Grayem, ochlapywanie i podtapianie siebie nawzajem. Tata nie przyjeżdżał z nami wszystkimi zbyt często, ponieważ gdy byliśmy dziećmi, był bardzo zajęty, ale mama zawsze tam była, a ciotki i wujkowie, i oczywiście kuzyni też do nas dołączali. Mieliśmy świetną zabawę. Drew przeniósł na nią wzrok i uśmiechnął się. - To brzmi jak świetna zabawa. - I tak było. Każdego lata spędzamy tydzień nad morzem. Co roku nie mogę się tego doczekać.

91

Coś w stylu bokserki.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

202

- Ja też uwielbiam plażę - powiedział Drew. - Oczywiście, dorastając w Oklahomie, nie mieliśmy plaży, ale jest tam wiele jezior. Mogliśmy pojechać na kemping. Każdy mógł wyjść na łodzie i narty wodne. - Twoi rodzice mieli łódkę? Potrząsnął głową. - My nie, ale moi rodzice przyjaźnili się z ludzi, którzy ją mieli, więc mogliśmy wyjechać wspólnie na kemping i jeździć na nartach za ich łódką. Potem, gdy byłem nastolatkiem, miałem przyjaciela, którego rodzice mieli łódkę i wyjeżdżaliśmy w weekendy, aby pojeździć na nartach wodnych. Zatrzymała się i odwróciła się do niego. - Więc z tego co mówisz, jesteś niesamowitym narciarzem wodnym. Posłał jej uroczo chłopięcy uśmiech. - Do diabła, tak. Jeśli woda nie byłaby teraz tak zimna, to bym ci to pokazać. - Jak niefortunnie. Zatem innym razem. Wziął ją za rękę i kontynuowali spacer. - Wrócimy w lecie. Wtedy będę mógł zachwycić cię moją sprawnością w jeździe na nartach wodnych. Zakładał, że będą nadal razem w lecie. Nie wiedziała, co z tym zrobić. Czy mogli być razem? Nie miała pojęcia. Nigdy nie miewała długoterminowych związków z mężczyznami, nigdy nie rozwijały się ponad kilka randek lub w najlepszym razie miesiąc, zanim kończyły się fiaskiem z powodu braku zainteresowania lub po prostu ona była zbyt zajęta, aby dbać o to, czy związek się rozwija. Jej celem była zawsze jej kariera, a nie mężczyzna. Kariera pozostawała jej priorytetem numer jeden, teraz nawet bardziej niż kiedykolwiek. Ale pomysł, że Drew miałoby nie być w jej życiu, sprawiał jej ból, a to się jej nie podobało. Nigdy nie uzależniała swojego szczęścia od mężczyzny. Taka myśl zawsze wydawała się jej niedorzeczna. Jedyną rzeczą, jaką kiedykolwiek chciała, jedyna myśl, która wywoływała u niej szczęście, było uruchomienie swojej linii ubrań. Coś się w niej zmieniło, nastąpiło subtelne przestawienie się jej priorytetów. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

203

- Twoje ramiona robią się czerwone. Czy nasmarowałaś się kremem z filtrem? - zapytał Drew. - Och, wiesz co? Byłam tak podekscytowana tym, że na zewnątrz jest ciepło, że zupełnie o tym zapomniałam. - Zatem lepiej chodźmy z powrotem i nałóżmy na ciebie trochę kremu do opalania, zanim spieczesz się jak homar. Zaśmiała się. - Tak, to byłoby złe. Poparzenie słoneczne na pewno nie jest dla mnie dobrym kolorem. Zawrócili, Drew w drodze powrotnej poprowadził ich dalej w górę plaży, w bardziej cieniste miejsce. Po wejściu do środka, udała się do kuchni. - Chcesz coś do picia? - zapytała. - Piwo brzmi dobrze. - Ok. Właściwie, to dla mnie też brzmi całkiem nieźle. - Normalnie nie lubiła piwa, ale na zewnątrz było ciepło, spiekła się i dzisiaj czuła się jak latem. A lato oznaczało piwo. Chwyciła dwa piwa i podała je Drew, który otworzył oba i oddał jej jedno. Wyszli na taras i usiedli. Nie było tam żywej duszy, tylko grzywy fal kłębiące się nad wodą. Carolina zauważyła w oddali łódź, ale nie dostrzegła, jakiego była rodzaju. Zniknęła na horyzoncie, więc teraz wszystkim co mogła zobaczyć, była woda. Nikt inny nie mógł być widziany na prywatnym obszarze ich plaży. Poczuła się tak, jakby byli teraz jedynymi ludźmi we wszechświecie. Samotni rozbitkowie i całkowicie w swoim własnym świecie. Podobało jej się to. - Powiedz mi, jak idzie praca. Przeniosła wzrok na Drew. - Nie chcę dzisiaj rozmawiać o pracy. Jestem na wakacjach. Uniósł brew. - Nigdy nie widziałem, żebyś nie chciała rozmawiać o swojej pracy. - Więc mówisz, że mam obsesję?

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

204

Zaśmiał się. - Nie. Myślę, że kochasz swoją pracę. Nie ma w tym nic złego. Dużo mówię o hokeju, bo kocham to, co robię. Tak jak ty. Jeśli by tak nie było, to prawdopodobnie nie powinnaś tego robić. - Prawda. A ja to kocham. Miałam także nieco obsesję na jej punkcie w ciągu ostatnich kilku miesięcy. - To fakt, jak się domyślam, ponieważ bardzo się skupiłaś na odniesieniu sukcesu. Przycisnęła kolana do klatki piersiowej. - Nie przypominaj mi. - Och, prawda, ponieważ jesteś dziś na wakacjach i chcesz to wymazać ze swojego umysłu. Jej wargi się uniosły. - Dokładnie. - Mogę oderwać twój umysł od pracy. - Możesz, prawda? - Tak. - Wstał i złapał ich piwa. - Chodź za mną. Poprowadził ją przez drzwi i do środka domu, korytarzem i na boczny dziedziniec, oazę zieleni i drzew palmowych, gdzie znajdowały się basen i jacuzzi, otoczone wysokim płotem. Usiedli na krawędzi basenu. Zanurzyła stopy i nogi w wodzie. - O tak. Przynajmniej ta jest ciepła, w przeciwieństwie do oceanu. Drew usiadł obok niej i też zanurzył swoje nogi. - Tak. I tu jest o wiele bardziej prywatnie. Zaśmiała się. - Nie widziałam nikogo na zewnątrz. Stuknął się z nią czubkiem swojej butelki piwa, zanim wziął długi łyk. - Ale mam nikczemne plany wobec ciebie i potrzebuję prywatności. - Doprawdy. Jaki rodzaj niecnych planów? - Po pierwsze, popływamy, więc musisz zdjąć te ubrania. - Podoba mi się ten pomysł. – Zdjęła top i spodnie capri, a następnie zsunęła się do wody, która była ciepła i cudowna. Przepłynęła kilka okrążeń ramię w ramię z Drew, który następnie chwycił ją w ramiona i obrócił ją wokół, zanim zanurzył się z nią pod wodę. Zaczęła się śmiać, a potem on zrobił to

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

205

ponownie, tym razem całując ją pod wodą. Zarzuciła mu ręce na szyję, kochając uczucie wrażenia wyporu wody i sposób w jaki jego usta dotykały jej. Kiedy się wynurzyli, skręciła się w jego ramionach i owinęła nogi wokół niego. - To dobry początek - powiedział, przedzierając się przez wodę w kierunku cementowych schodów. Posadził ją na krawędzi, a następnie rozwiązał jej górę od bikini, pozwalając jej opaść do talii Caroliny. Niezrażona, rozwiązała tył bikini i rzuciła górną część na brzeg basenu. – To część twoich nikczemnych planów? - Dopiero zaczynam. Ale najważniejsze, krem do opalania dla ciebie. - Och, prawda. Ponownie jesteśmy na słońcu. Drew wyszedł, woda kapała z jego ciała, gdy skierował się do zaopatrzonej szafki, na krytej dachem werandzie. W jego ruchach była taka płynność, w sposobie w jaki szedł z taką łatwością i męską pewnością siebie. Był taki sam jak wtedy, gdy był na lodzie. Kiedy jeździł, czy to w wolnym tempie, czy też poruszał się naprzód w szalonej prędkości, stanowił piękny obiekt do kontemplowania. Zauroczył ją, wyłapała każdy jego mecz, kiedy byli z dala od siebie w ubiegłym tygodniu. Nie tylko dla linii i oglądania ruchów jego ciała, ale również dlatego, że za nim tęskniła. Co było problemem, o którym zdecydowała się dzisiaj nie myśleć. Wrócił z balsamem, wylewając odrobinę na swoje ręce. – Pochyl się do przodu - powiedział. Zrobiła to, odsuwając swoje włosy z drogi tak, żeby mógł rozsmarować balsam na jej plecach i w dół ramion. Jego ruchy były dokładne, a jednak powolne i zmysłowe, rozgrzewały jej ciało bardziej niż robiło to słońce. Każde dotknięcie było pieszczotą, jakby poznawał jej ciało po raz pierwszy. Zataczał kręgi balsamem w dół jej kręgosłupa i po plecach, aż do dolnych części bikini. - Teraz przechyl się do tyłu.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

206

Uśmiechnęła się do niego, gdy rozsmarował więcej balsamu na swoich rękach, a potem zaczął przesuwać nimi od przodu jej ramion, do wewnątrz, w kierunku jej obojczyków, chwytając jej szyję w swoje dłonie i lekko naciskając kciukami, kiedy pieścił jej gardło. Obserwowała jego twarz, kiedy to robił, jego mina była tak poważna, jakby chciał się upewnić, że ochroni każdy cal jej skóry. Jego brązowe brwi były ściągnięte w koncentracji, usta zaciśnięte. Musiała się uśmiechnąć, widząc, jak poważnie zabrał się do tego zadania. Przełknęła ślinę, kiedy zszedł w dół przez jej obojczyk. Ujął jej piersi, drażnił jej sutki, aż zaczęły mrowić. Zwlekał na jej piersiach, używając swoich kciuków do lekkiego dotykania obolałych pąków, aż wygięła się w łuk w jego stronę. Wtedy spojrzał na nią, a ciepło i pożądanie w jego oczach spowodowały, że wstrzymała oddech. - Lubię kiedy mnie dotykasz - powiedziała, obserwując, jak nadal drażnił i dręczył jej sutki. - Masz najpiękniejsze piersi, Lina. Mógłbym bawić się z nimi cały dzień, oglądając twoje twardniejące sutki. A od sposobu w jaki się poruszasz kiedy cię dotykam, wiem, że lubisz, gdy zatrzymuję się tutaj dłużej. - Udowodnił to przez zakręcenie swoimi kciukami na jej mrowiących sutkach. Jej wargi się rozchyliły, a oddech zamienił się w szybkie dyszenie. - Tak, to takie wspaniałe uczucia. - I chcę dotknąć jeszcze więcej ciebie. Przeniósł się w dół do jej brzucha, wyciskając więcej balsamu na dłonie i zataczając kółka przez jej brzuch, biodra, podbrzusze, a następnie podnosząc każdą z nóg, aby natrzeć i pieścić każdą jej część, aż do łydek. To był miękki, zmysłowy masaż, który obudził każde zakończenie nerwowe w jej ciele. Nigdy nie czuła się bardziej żywa albo bardziej gotowa, aby w rewanżu też go dotykać. - Moja kolej - powiedziała. - Połóż się tutaj, obok basenu. Złapała ręcznik ze stosu z leżaka i położyła go obok basenu. Drew położył się na nim twarzą do dołu, ale zamiast wycisnąć balsam na dłonie, ona nasmarowała swoje ciało kremem z filtrem, a następnie położyła się na nim. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

207

- Robi się ciekawie - powiedział. Dopasowała swoje ciało do jego i ocierała się o niego, jej sutki bolały, gdy przesuwała się po jego plecach. - Lina - powiedział, odwracając głowę na bok, żeby na nią spojrzeć. Nacisnęła dłońmi na jego ramiona, aby utrzymać go w pozycji. – Po prostu się nie ruszaj i pozwól mi cię dotykać. - Doprowadzasz mnie do szaleństwa. - To jest pomysł, prawda? Nadal wiła się na nim, balsam spowodował, że jej ciało było śliskie, gdy się uniosła, a następnie zsunęła w dół jego ciała, dotykając go wszędzie swoimi piersiami i przysuwając swoją wciąż okrytą bikini cipkę do jego jędrnego tyłka. W tym momencie nie była pewna, kto był bardziej dręczony – on, czy ona. Wstała, umieszczając stopy po obu stronach jego bioder. - Teraz, przewróć się na plecy. Odwrócił się, uśmiechając się do niej, gdy to zrobił. – Wreszcie, to jest najpiękniejsza rzecz jaką kiedykolwiek widziałem. Sprawił, że czuła się odważna i piękna. Uklękła przy nim i wycisnęła krem do opalania na jego nogi, masując je tak, jak on robił to wcześniej jej. Chciała, żeby czuł się tak dobrze, jak ona zawsze się czuła dzięki niemu. Siadła okrakiem na jego biodrach, a potem przesunęła dłońmi po jego piersi i ramionach. Chwycił ją za nadgarstki. - Twoje ręce są tak miękkie. Czy wiesz, jaki się robię twardy, gdy mnie dotykasz? Poruszyła się, przesuwając się po jego penisie. - Tak. - Zdejmij dół od bikini i pozwól mi wylizać twoją cipkę. Drżąc na tę wizję, wstała i rozwiązała sznurki na biodrach, a następnie pociągnęła za materiał i rzuciła go na bok. - Teraz usiądź na mojej piersi i pozwól mi ssać twoją łechtaczkę. Chcę, żebyś dla mnie krzyczała.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

208

Chwytając mniejszy ręcznik leżący obok nich, wsunęła mu go pod głowę. Pochyliła się do przodu, opierając ręce na cemencie, gdy zniżała swoją płeć do jego twarzy. Drew chwycił ją za tyłek i zatopił twarz w jej cipce, jego język wił się i lizał jej długość. Przytłoczył ją napływ gorąca i przyjemności. Gdy patrzyła w dół na niego, mogła patrzeć w jego oczy, podczas gdy on zgłębiał każdy jej cal. Była to najbardziej intymna rzecz, jaką kiedykolwiek doświadczyła. Kołysała się na jego twarzy, była już blisko, kiedy lekko trącał swoim językiem wokół wrażliwego pączka, a potem zamknął usta wokół niego i ssał. Jego usta były boskie, język diabelski, kiedy naciskał nim na jej łechtaczkę, a następnie płasko go na niej położył i, och, te rzeczy, które jej robił. Wsunął język wewnątrz niej, a następnie wysunął go, ponownie przesuwając językiem po jej łechtaczce. Mrowiące drgania przebiegły przez nią. Odchyliła głowę do tyłu, pozwalając opanować się doznaniom, aż nie mogła się

powstrzymać.

Jej

był

orgazm

jak

eksplozja,

pozostawiająca

jej

zakończenia nerwowe w ogniu, w centrum jej istoty. - Drew - krzyknęła, kiedy doszła. Zagłębił palce w jej biodrach, gdy orgazm przemknął przez nią, pozostawiając ją spoconą i bez tchu. Kiedy drżenie ustąpiło, osunęła się w dół, leżąc na nim, więc mogła złapać oddech. - Twoje serce szybko bije - powiedział, głaszcząc ją po plecach. Uśmiechnęła się. - Mogę potrzebować trochę zimnej wody do picia. Drew owinął ją ramieniem, a następnie usiadł. - Pójdę po nią. Usiadła na brzegu basenu i machała nogami w wodzie, podczas gdy Drew wszedł

do

środka.

Wyszedł

z

dwoma

szklankami

wody

i

paczką

prezerwatyw92. Wzięła szklankę wody, którą jej zaproponował, szeroko się uśmiechając na widok jego wciąż bardzo ewidentnej erekcji. - Yeah, mam zamiar cię tutaj pieprzyć. 92

Tak przy okazji

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

209

Wstała i chwyciła swoją wodę. - Ja z pewnością mam taką nadzieję. Później wzięła napój i położyła szklankę na stole. – Chcesz popływać? - Dobry pomysł. Wskoczyli do wody, ale tak szybko jak ona się wynurzyła, Drew był tuż obok, otaczając ją ramieniem, aby przyciągnąć ją bliżej. Owinęła nogi wokół niego i pocałowała go. Złapał ją za szyję, aby przytrzymać ją, podczas gdy wsunął język w jej usta, cofając ją do krawędzi basenu. Jego erekcja otarła się o jej cipkę, ponownie budząc jej pragnienie. Chwycił jej pierś, pocierając sutek kciukiem, dopóki doznania nie wydarły jęku z jej ust. Wyniósł ją z basenu, z nią owiniętą wokół niego i złożył ją na gładkim, szerokim kamiennym występie, prowadzącym od basenu do jacuzzi. Umieszczony kilka stóp nad ziemią, było to miejsce, aby się opalać i nurkować z niego do basenu. Spojrzała na niego, z końców jego włosów kapała woda, gdy pochylił się, aby wycisnąć gorący, długi pocałunek na jej ustach. Zadrżała, ale nie z zimna. Słońce ogrzewało jej ciało, a pocałunek Drew sprawił, że stanęła w ogniu. Zostawił ją tylko na tyle długo, aby złapać prezerwatywę i założyć ją, wtedy wrócił, przysunął ją do przodu i rozszerzył nogi. Wsunął się powoli do jej wnętrza, a ona odchyliła się do tyłu, zamykając oczy, aby poczuć jego powiększającego się penisa, wsuwającego się w nią. - Uwielbiam cię obserwować - powiedział. – Oglądać nam razem. Kocham sposób, w jaki twoja cipka mnie pochłania, kiedy jestem w tobie. Widzisz to, Lina? Uniosła się i pochyliła do przodu, obserwując jak jego fiut się w nią wbija. Widok, w połączeniu z tym co czuła, spowodował, że zadrżała z przyjemności. Podniosła wzrok na Drew. - Tak. - Rozrywasz mnie na strzępy, Lina. Jego słowa wstrząsnęły nią, a wtedy on pchnął głęboko, wsunął rękę pod jej tyłek i niemal podniósł ją z kamienia, gdy wsuwał się w nią i wysuwał, tak szybko i mocno, że myślała, że umrze od przyjemności, którą czuła. Przez cały ten czas, patrzył w jej oczy, jakby coś próbował jej nimi przekazać. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

210

Ale nie było między nimi słów, jedynie westchnięcia i jęki, gdy wściekle się w niej poruszał, a ona odpowiadała na jego pchnięcia, dając mu jedyną rzecz, jaką mogła mu dać. Siebie. Wszystko, co miała. Owinęła jego szyję swoim ramieniem i nabiła się cipką na jego kutasa, zatapiając go w sobie głęboko. A gdy doszła, łzy wypełniły jej oczy. Zacisnęła powieki, zmuszając je z powrotem do otwarcia, gdy uderzały w nią kolejne fale orgazmu. - Lina - powiedział Drew, jego cichy głos przedarł się przez opary jej imponującego orgazmu. Otworzyła oczy i napotkała jego spojrzenie, jego rysy wyostrzyły się, gdy doszedł. Trzymała się go, gdy pchnął i zadrżał w trakcie orgazmu. Nigdy nie widziała czegoś tak niesamowitego, jak ten mężczyzna, który dał jej tak dużo surowej szczerości. Upadła plecami na kamień i Drew pochylił się do niej, biorąc jej usta w pocałunku, tak miękkim jak wietrzyk wokół nich. Drew przekręcił się do jej boku. Carolina mogła tylko odetchnąć, nie mogąc pojąć, co właśnie wydarzyło się między nimi. Być może to był tylko naprawdę fenomenalny seks, ale czuła się tak bardzo związana z Drew. Zamknęła oczy i pozwoliła sobie na odprężenie się, biorąc głębokie, uspokajające wdechy. Nie myśl o tym za dużo. To nie jest tym, czym myślisz, że jest. A nawet jeśli było, nie miała na to czasu w swoim życiu. - Wszystko u ciebie w porządku? Uśmiechnęła się, zmuszając się, aby wyrzucić te katastrofalne myśli ze swojej głowy. - Mmm hmmm. - Wiesz co? Spięła się. - Co? - Jestem głodny. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

211

Roześmiała się i przewróciła twarzą do niego. - Prawdopodobnie powinniśmy wziąć prysznic i coś z tym zrobić. Drew usiadł. - Dobry pomysł. Wiem, że będą dzisiaj puszczać w mieście sztuczne ognie. Gdybyś była chętna, to możemy tam pójść. Położyła głowę na dłoni. - Lub? - Możemy zrobić tutaj grilla i po prostu spędzić czas razem. - Uwielbiam brzmienie tych słów. Chyba, że wolisz wielki tłum i fajerwerki. Jego spojrzenie było skupione i bardzo ciepłe. - Jestem po prostu szczęśliwy, będą tutaj z tobą. I to było to, ten gigantyczny sygnał ostrzegawczy, ponownie odzywający się w jej głowie. Wstała i sięgnęła po jego rękę. - Ja też. Chodźmy wziąć prysznic. Potem możesz zacząć grillować.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

212

Rozdział 20

DREW grillował stek i homara, a Carolina szykowała ryż i szparagi. Do obiadu otworzyli butelkę wina i zjedli na zewnątrz, na tarasie. Noc była jasna, byli sami, a to był naprawdę, cholernie, dobry dzień. Nie chciał wyjeżdżać jutro, ale prawdziwe życie wtrąciłoby się dość szybko. Lubił spędzać czas z Caroliną, a nie był typem faceta, który wiele myśli o tym co przyniesie kolejny dzień. Ale siedzenie naprzeciwko niej dzisiejszego wieczoru, oglądanie, jak bryza znad oceanu rozwiewa jej włosy po twarzy, sprawiło, że zastanawiał się, co czyniło ją tak różną od innych kobiet, z którymi kiedykolwiek był. Ponieważ, gdy spotykał się z innymi kobietami, nigdy o nich nie myślał, kiedy już z nimi nie był. Z Liną, myślał o niej przez cały, cholerny, czas. A to był niebezpieczny teren. Czy był gotowy na długotrwały związek? Miał trzydzieści lat. Być może nadszedł czas, aby ustatkować się z jedną kobietą. - Jesteś dzisiaj cichy – powiedziała Carolina. Umyli naczynia i popijali wino na tarasie. Posłał jej szeroki uśmiech. - Tak jest ponieważ wykończyłaś mnie dzisiaj, swoim stałym domaganiem się seksu. Zaśmiała się. - Och, prawda. Widziałam jak grasz w hokej. Myślę, że masz nieskończoną rezerwę sił. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

213

Podniósł szklankę i napił się przed tym jak odpowiedział, studiując to, jak pięknie wyglądała w swojej letniej sukience, ze skórą muśniętą lekką opalenizną. - Więc chcesz powiedzieć, że potrzebujesz więcej seksu? - Nie jestem pewna, jaka powinna być na to właściwa odpowiedź. - Co powiesz na tak? Rzuciła mu spojrzenie, które sprawiło, że jego penis się naprężył. - Mogę się na to zgodzić, jeśli ty możesz. Był pewien, że prawdopodobnie była obolała. Kochał się z nią dość ostro, zwłaszcza po południu. Wydobyła swoją pierwotną stronę, co sprawiało, że chciał ją posiąść. Nigdy tak nie było z inną kobietą. - Może się po prostu poprzytulamy - powiedział. - Kto jest teraz mięczakiem? - Czy rzucasz mi rękawicę, panienko Preston? Mógł zobaczyć ogień w jej oczach nawet z drugiej strony stołu. - Być może. Odsunął swoje krzesło i podszedł do niej, biorąc ją za rękę. Wyjął telefon z kieszeni, wybrał piosenkę, a następnie wcisnął odtwarzanie. Carolina spojrzała na niego z pytaniem w oczach. - Nie mogę uwierzyć, że masz Unchained Melody93 zespołu The Righteous Brothers na liście odtwarzania. - Czemu? - Nie wiem. Jest… romantyczna, w staromodnym stylu. Klasyczna piosenka o miłości. Wciągnął ją w ramiona i zaczął z nią tańczyć. - Co? Nie jestem romantyczny? - Po prostu wydajesz mi się typem faceta lubiącym ostre rytmy. To niesie ze sobą aura tajemniczości hokeja. - Jest coś takiego jak aura tajemniczości hokeja?

93

https://www.youtube.com/watch?v=zrK5u5W8afc Znana, choć bardziej ją kojarzę z wykonania Elvisa Presleya. Faktycznie dość romantyczna piosenka.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

214

- Tak. Szybka jazda, ostre imprezowanie, wybuchające bójki. Delikatna i romantyczna muzyka do tego nie pasuje. Przyciągnął ją bliżej, obracając ją w rytm piosenki. - Więc może powinnaś dowiedzieć się o mnie nieco więcej, Lina. Przechyliła głowę w bok i spojrzała na niego. Wyczytał zmieszanie na jej twarzy. - Ciągle mnie zaskakujesz. - Tylko dlatego, że gram w hokej nie znaczy, że słucham gniewnego rocka i chodzę do lokalnych barów szukając zaczepki. To PR, a ja zostawiam walki na lodowisko. Jeśli naprawdę zechcesz mnie poznać, możesz odkryć, że jestem naprawdę miłym facetem, pomimo tej jednej nocy w college'u. - Dobra, wszystko jasne. Z powodu naszej przeszłości mogłam mieć wobec ciebie, z góry przyjęte, uprzedzenia. A hokej wpływa na wizerunek złego chłopca. - To prawda. I gramy na tym dla naszych fanów. Ale nie jestem dupkiem. Choć może, byłem nim w przeszłości. Ale nigdy cię nie skrzywdzę. Nie celowo. Obrócił ją dookoła, kochając możliwość trzymania jej w swoich ramionach. Poza tym, lubię tę piosenkę. Jest miła. Pokręciła głową. – Po prostu nie mogłabym nigdy myśleć o tobie jako o… miłym. - Kiedy nie byłem miły dla ciebie? – Na jej spojrzenie, dodał: - Poza tym gigantycznym błędem, który zrobiłem, kiedy byliśmy w szkole, a który z jakiegoś powodu wisi nad moją głową jak czarna chmura. Nie odpowiedziała od razu. – Masz rację. Byłeś dla mnie bardzo miły odkąd na nowo rozpaliliśmy naszą… czymkolwiek jest to, co mamy. Roześmiał się i okręcił ją wokół. - Nie sądzę, że musimy to definiować, prawda? Położyła głowę na jego piersi. Lubił, gdy się tam znajdowała. - Ja też myślę, że nie musimy tego robić. Lubię rzeczy na sposób, w jakim są, Drew. Właśnie tutaj, właśnie teraz. Nie mieszajmy w dobrej rzeczy. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

215

Nie wiedział, co z tym zrobić. Czy ogólnie obawiała się bycia w związku, czy tylko związku z nim? Wiedział, że skrzywdził ją wcześniej. I nie wiedział, gdzie chciałby, aby sprawy między nimi zawędrowały w przyszłości. Życie dniem dzisiejszym zawsze wydaje się być dobrym pomysłem. I to może być wystarczające na ten moment. Dla nich obojga. Piosenka się skończyła, a Drew chwycił telefon, aby sprawdzić godzinę. - Zbliża się północ - powiedział. - Powinniśmy otworzyć szampana. - Mam lepszy pomysł. - Carolina zaczęła rozpinać przód sukienki. Nie miała na sobie stanika, więc widok spowodował, że jego penis drgnął. - Podoba mi się kierunek, w którym to zmierza. - Chcę, żebyś był we mnie o północy, kochając się ze mną na koniec tego roku i początek następnego. – Chwyciła swój telefon i wróciła do środka, nabrzmiałe piersi ukazywały się, gdy jej sukienka się rozchylała. Będąc pod jej urokiem, poszedł za nią, a potem wziął ją za rękę, gdy prowadziła go na górę, do sypialni. Wyciągnął prezerwatywy ze swojej torby i wyszedł za nią na taras. - Pomyślałam, że zrobimy to na zewnątrz, pod światłem księżyca. - Zrzuciła sukienkę na ziemię. Penis Drew pulsował, podczas gdy zdjął szorty i ściągnął koszulę przez głowę. Carolina zsunęła majtki, a następnie weszła w jego ramiona. Pocałował ją, wdychając jej słodki zapach, gdy jego usta nakryły jej. Chciał to zrobić właściwie, aby sposób w jaki wchodzili w nowy rok, był dla niej przyjemny. Na tarasie był, wyłożony poduszkami, szezlong, na którym ją położył. - Nie potrzebuję gry wstępnej - powiedziała, rozkładając nogi i kładąc palce na swojej kobiecości. - Jestem już mokra i gotowa na ciebie, Drew. Wciągnął oddech, gdy obserwował ją dotykającą samej siebie. Wziął swojego fiuta w dłoń i pogładził go, podczas gdy patrzył na nią, wsuwającą palce między opuchnięte fałdki swojej cipki. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

216

- Czy wiesz, co to ze mną robi, oglądanie ciebie dotykającej się w taki sposób? Spojrzała na niego, posyłając mu gorący, szelmowski uśmiech. - Sprawia, że jesteś twardy? - Tak. Chcę lizać twoją cipkę i sprawić, że będziesz krzyczeć. - Zegar tyka, Drew. I zamierzam dojść z tobą we mnie. Nacisnął przycisk na swoim telefonie. – Pięć minut do północy. Ustawił alarm w telefonie, założył prezerwatywę i wspiął się na szezlong, wykorzystując kolano do szerszego rozłożenia jej nóg. Nie było dużo miejsca na szezlongu, więc ułożyli się na boku, twarzami do siebie. Carolina uniosła swoje nogi i założyła je na jego biodra. Wsunął się w nią powoli, obserwując jej twarz, gdy w nią wchodził. Boże, była piękna, cudowny był sposób w jaki jej usta się rozchyliły, gdy znalazł się w pełni wewnątrz jej. A potem jęknęła, kiedy się wycofał i znowu pchnął. Poruszał się powoli i spokojnie, nie spiesząc się, uczucie jej pulsującej cipki, spowodowało, że kochał się z nią powolnymi, delikatnymi ruchami. Ujęła jego szczękę, przysuwając go do przodu, żeby ją pocałował. Posmakował wino na jej wargach, splótł swój język z jej, a następnie wsunął go głębiej ssąc, nawet wtedy, gdy zwiększył pchnięcia swoim fiutem. Jęknęła i ten dźwięk go porwał, spowodował, że jego jądra się napięły. Czuł pulsowanie jej cipki, wiedział, że jest blisko, a kiedy alarm zabrzmiał w jego telefonie, spojrzał na nią, zobaczył uniesienie na jej twarzy. - Szczęśliwego Nowego Roku, Lina. - Szczęśliwego Nowego Roku, Drew. A teraz spraw, żebym doszła. Przycisnął się do niej, wysunął i pchnął głęboko, a ona się rozpadła, dochodząc z ochrypłym krzykiem, który przełamał ciszę nocy. Jęknął i doszedł, podążając za nią, podczas gdy drżeli razem, wchodząc w nowy rok w najlepszy sposób, jaki kiedykolwiek miał. Trzymał ją, głaszcząc jej plecy i pocałował ją. - Czy możemy tutaj dzisiaj spać? - Spytała. - Moglibyśmy, ale może się ochłodzić. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

217

- Nigdy nie mogłabym zmarznąć, gdy twoje ramiona są owinięte wokół mnie. Zacieśnił na niej swój uścisk i patrzył na gwiazdy, wsłuchując się w dźwięki fal oceanu. Idealna noc. Idealna kobieta. Jutro wrócą do rzeczywistości. Ale w tym momencie, to była najlepsza noc w jego życiu.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

218

Rozdział 21

BYŁO trudniej wrócić do rzeczywistości i intensywnego, gorączkowego tempa pracy, niż Carolina mogła sądzić. Krótka podróż na Florydę z Drew, miała być sielankową, piękną zachcianką, która w równym stopniu okazała się być odprężająca jak i głęboko niepokojąca. Zdecydowanie dobrze się bawiła. Zawsze dobrze się bawiła z Drew. A seks, oczywiście, był fenomenalny. Ale pierwotne uczucie, pojawiające się w ciągu tego dnia i nocy, które razem spędzili, było niespodziewane. Nie wiedziała, co z tym zrobić i ze wszystkich sił starała się zepchnąć to na bok, aby skupić się tylko na gorących i zabawnych aspektach ich relacji. A teraz jej ostateczny termin ukończenia pokazowej kolekcji, zbliżał się coraz bardziej i spędziła tydzień pogrążona w pracy ze swoim zespołem, dokańczając ubrania i wykonując subtelne zmiany w kilku projektach. Gray zatrzymał się na tydzień na przymiarki, więc przynajmniej miała teraz dopasowane jego ubrania. Wszyscy modele przeszli już końcowe przymiarki, więc wszystko było już załatwione. Chciała zrobić próbną sesję zdjęciową z Drew do kampanii reklamowej i zdobyła pozwolenie od Garden na zrobienie tego z nim, po jednym z jego treningów w tym tygodniu. Nie potrzebowała profesjonalnych fotografów do

dnia

sesji

zdjęciowej.

Po

prostu

chciała

zająć

się

właściwym

rozmieszczeniem, aby upewnić się, że ten pomysł w jej głowie może rzeczywiście zadziałać. Może to zrobić własnym aparatem. Drew zgodził się zostać po treningu i spotkać się z nią na lodowisku. Przyniosła ubrania i spotkała się z nim na zewnątrz szatni, gdy wszyscy tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

219

wyszli. Nie widziała go od dwóch tygodni. Miał kilka meczy wyjazdowych, jego harmonogram był bardzo napięty, a ona miała na głowie nadrobienie poświątecznych zaległości. Choć każdego dnia rozmawiali przez telefon i wymieniali wiadomości. Musiała w końcu przyznać się sama przed sobą do tego, że czy jej się to podoba, czy nie, to był związek94. O dziwo, ta myśl nie wywołała u niej paniki, w takim stopniu, w jakim myślała, że może to zrobić. Uśmiechnęła się, widząc go idącego w dół korytarza, w jej stronę. Przyciągnął ją do siebie i pocałował, gruntownie, dopóki nie zwiotczała, z zadowoleniem pozwalając mu wykonać jego magię na swoich ustach. Kiedy się odsunął, jego oczy były pociemniałe z pragnienia, a każde zakończenie nerwowe w jej ciele wibrowało. - Minęło cholernie dużo czasu, odkąd trzymałem cię w moich ramionach. Tęskniłem za tobą. Uśmiechnęła się i wsunęła rękę pod jego ramię, gdy ruszyli korytarzem. – Też za tobą tęskniłam. Jak poszedł dzisiejszy trening? - Trening przebiegł dobrze. Zawsze dobrze idzie. Gdybyśmy tylko mogli wykombinować, jak przelać te zajebiste treningi na zwycięskie mecze. - Wasz wynik nie jest taki zły. - W domu jesteśmy świetni. To tylko na wyjazdach mamy problemy. - Rozwiążecie to, Drew. - Tak, zrobimy to. Zaprowadził ją do szatni. - Ok, o co chodzi w tej sesji? Położyła torbę na ławce. - To jest linia bielizny, którą stworzyłam. Chciałabym zacząć od ciebie w slipach i koszulce, a następnie tylko slipach. - I chcesz mnie w nich na lodowisku? - Yeah. Wiem, że to będzie niewygodne, ale chcę cię z kijem hokejowym w ręce, w pobliżu siatki. Zostawili siatkę? - Tak. Poprosiłem ekipę, żeby ją zostawili. Mają zamiar wrócić później, zdjąć ją i schować. 94

Czyżby w końcu?:)

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

220

- W porządku, świetnie. Zrzucił buty. - Nie mogę uwierzyć, że mam zamiar odmrozić swój tyłek dla ciebie. - Naprawdę to doceniam. - Yeah, yeah. Przebrał się w bokserki i T-shirt, który przyniosła mu Carolina. - Jak się w nich czujesz? - Zapytała. Spojrzał w dół, a potem na nią. – Jak w bieliźnie. Przewróciła oczami. - Czemu? Czy mają super moce? Albo mój kutas urośnie o dodatkowy cal, kiedy mam je na sobie? Bo jeśli tak, to zarobisz miliardy na tych rzeczach. - Nieważne. - Odeszła. Poszedł za nią. - Kochanie. To bielizna. Mężczyźni nie są w tej sprawie zbyt wybredni. Poza tym, tak naprawdę to reklama dla kobiet, prawda? Kobiety kupują mnóstwo bielizny dla swoich mężczyzn, co nie? Zatrzymała się i odwróciła się do niego. - Tak. - W porządku. Sprawmy, żeby kobiety zapragnęły nieco męskiej bielizny. Chwycił kij hokejowy i Carolina roześmiała się. Czasami, Drew mógł zmienić najbardziej skomplikowaną rzecz w coś prostego. Ruszyli w stronę lodowiska, gdzie James rozłożył dywan prowadzący od wejścia na lód, w kierunku siatki. Był winny Jamesowi skrzynkę piwa. - Jestem pobudzony i czuję się mocniejszy w tych majtkach. Tak jakbym, być może, nawet mógł latać. - Przyjął pozę superbohatera. Zaśmiała się. - Za późno. Ustawmy cię w odpowiedniej pozycji i zróbmy zdjęcia. - To jak dla mnie brzmi dobrze. Już jestem zmarznięty. Podekscytowanie ją nakręciło. - Ok. Zróbmy kilka zdjęć próbnych z tobą stojącym obok siatki. Drew stanął tam, trzymając kij. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

221

- Um, nudne. Czy możesz przybrać seksowna pozę? Uniósł brwi. - Zdefiniuj wyrażenie „seksowna poza”. - Nie wiem. Przechyl się do tyłu. Odchylił się do tyłu. I wyglądał idiotycznie. Zaśmiała się. A Drew zmarszczył brwi. – Więc, co teraz robimy? - Przepraszam. - Nie była zawodowym fotografem, tego rodzaju, który mógłby sprawić, że model poczuje się seksownie, który mógłby stworzyć klimat potrzebny, aby wprowadził się w odpowiedni nastrój. Ale… była kobietą. Wiedziała co wprowadzi Drew w nastrój. Podeszła do niego. Miała to wyobrażenie w swojej głowie tak długo, że po prostu musiała się go pozbyć, zrobić zdjęcia próbne i sprawdzić, czy to w ogóle będzie działać. - Przełóż kij do lewej ręki, a następnie oprzyj się w ten sposób, z ręką na siatce. Tak. Właśnie tak. - Zadbała, aby dotykać jego ciała, pieścić go w sposób, jakby byli tylko sami. Skupiła na nim obiektyw. - Uwielbiam patrzeć na ciebie w moich ubraniach. Oczywiście, kocham widzieć cię bez jakichkolwiek ubrań. Jego wzrok zderzył się z jej spojrzeniem, a ona zrobiła zdjęcie. Uśmiechnęła się do niego, a następnie przysunęła się bliżej, uchwycając jego twarz, sposób, w jaki ją obserwował, gdy go dotykała, by ustawić jego ciało. - Rozsuń nogi, tylko trochę. – Pamiętała, aby dotknąć jego tyłka, jego ud, wzięła kilka głębokich oddechów, kiedy była przy nim. - Carolina. - Jego oczy były ciemne i trochę niebezpieczne. Doskonałe. Zrobiła zdjęcie, a każde następne, upewniało ją, że jej wizja była właściwa. - Teraz, zdejmij koszulkę i zostań tylko w majtkach. Zdjął koszulkę i przerzuciła ją przez swoje ramię. - Drew, wsuń tylko czubki palców wewnątrz slipów. Pokaż mi swoją kość biodrową. - Prosisz mnie, żebym zrobił dla ciebie striptiz? Uśmiechnęła się, ale ustawiła ostrość w obiektywie. - Może. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

222

Spojrzenie, które jej posłał, roztopiło ją. Pstrykała aparatem, zdjęcie po zdjęciu, aż on instynktownie się dostosował. Teraz już wiedział, czego oczekiwała. Ale potem podniosła wzrok znad aparatu. - Nie sądzę, że erekcja będzie odpowiednia. - Więc przestań mówić do mnie sprośnie. Roześmiała się, a następnie podeszła bliżej. Drew złapał w dłoń swojego kutasa, pocierając go w tę i z powrotem. - Nie mogę się powstrzymać. Wydobywasz to co jest najlepsze - lub najgorsze - we mnie. A teraz nie był jedynym, który się nakręcił. - To nie jest produktywne. Sięgnął za nią, żeby chwycić jej tyłek. - Pieprzyć produktywność. Myślę, że chcesz uprawiać seks na lodowisku. To prawdopodobnie jakaś twoja długo skrywana fantazja. - Sądzę, że bardziej prawdopodobne jest to, że jest twoja. - Niee. Moją fantazja zawsze było obciąganie na lodowisku. - Naprawdę? A jesteśmy tutaj sami? - Wszyscy wyszli. Ekipa nie chciała przeszkadzać, więc postawiłem im obiad i powiedziałem, że zadzwonię do nich, kiedy tutaj skończymy, żeby mogli zrobić tu porządek i zamknąć to miejsce. - Naprawdę? - Opuściła kolana na dywan, zdając sobie sprawę, że jego bose stopy muszą być lodowate. Nawet z dywanem było naprawdę zimno. - Wstań, Carolina. Zamiast tego, sięgnęła po jego penisa, przesuwając go między dłońmi. Wiemy już, że tutaj nie jest za zimno, abyś mógł dostać wzwodu. I jak powiedziałeś, jesteśmy tu sami, prawda? Jego spojrzenie stwardniało, podobnie jak jego fiut. - Yeah.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

223

Ściągnęła majtki z jego bioder, pozwalając jego penisowi wyskoczyć na wolność. Chwyciła go w dłoń i pogłaskała, pozwalając jego ciepłu ogrzać swoje dłonie. - Jesteś gorący. Patrzył na nią z góry. – Tak jak ty. Sprawiasz, że mój kutas pulsuje. Oblizała wargi, po czym pochyliła się do przodu, biorąc miękką główkę między wargi, podczas gdy chwyciła jego tyłek w dłonie. Drew nie mógł uwierzyć, że Carolina miała jego fiuta w swoich ustach, tutaj na lodowisku. Nie chciał robić tych zdjęć próbnych, ale wiedział, że ich zrobienie było dla niej ważne, aby zobaczyć, czy ta reklama będzie miała szansę powodzenia, i cholera, to miałoby zająć tylko pół godziny, więc czemu nie? Nie spodziewał się tego, nie spodziewał się jej dotyku i sposobu w jaki do niego mówiła, żeby go rozkręcić. Spodziewał się, że będzie niewygodnie i że odmrozi sobie swój tyłek. I tak było, ale ponadto stwardniał. A teraz, obserwując ją na kolanach, biorącą jego kutasa cal po calu w swoje gorące, słodkie usta, to był czysty raj i piekło. Przełknął ślinę, jego gardło było suche jak pustynia, kiedy chwyciła jego jądra i trzymała je wewnątrz dłoni. Położył rękę na tyle jej głowy, kierując nią, aby wzięła go całego do środka. A wtedy ścisnęła podstawę jego fiuta w swojej dłoni, masując jego jądra i wysuwając jego penisa z ust, śledząc każdą żyłę swoim językiem.

Chryste.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

224

Kiedy pracowała na główce tym swoim niesamowitym językiem, liżąc go jakby był jej ulubionym kręconym czekolado - piankowym lodem w rożku95, jego nogi zadrżały. Dla podparcia złapał siatkę i chwycił garść jej włosów. - Kochanie, to sprawi, że dojdę. Mocno. Odchyliła głowę do tyłu i obdarzyła go super seksownym uśmiechem. Powiedz mi, jak tego chcesz. Przejmij kontrolę. Najlepsze słowa jakie kobieta mogła kiedykolwiek skierować do mężczyzny. - Otwórz. Otworzyła usta, a on skierował swojego fiuta między jej wargi, przesuwając nim po jej języku. Między zimnem wokół nich, a ciepłem jej ust, był blisko eksplodowania. - Teraz zamknij wargi wokół mnie, a ja będę pieprzył twoje usta. Ścisnęła wargi, a on przechylił biodra do przodu, przesuwając penisem do środka, a następnie wysuwając go, obserwował jak jej policzki się zapadają, gdy go ssała. Para unosiła się z jego ciała, pot ściekał mu po twarzy i szyi, podczas gdy on pompował między pełnymi ustami Caroliny. Chwycił tył jej głowy, a następnie przesunął się tam i z powrotem, jego jądra ścisnęły się, gdy walczył z chęcią dojścia. Oglądanie jej, biorącej go, poddającej się mu, gdy on mocno wsuwał swojego fiuta w jej usta, aż poczuł, że czubek uderzył w jej gardło, było najlepszym cholerstwem, jakie kiedykolwiek doświadczył. Wiedział, że było jej niewygodnie, że lód musiał mrozić jej kolana. Ale nie narzekała, tylko patrzyła na niego, jej morsko błękitne oczy wszystko mu mówiły, gdy on kontynuował ruch tam i z powrotem, aż jego nogi zadrżały, kiedy jego orgazm się zbudował i wiedział, że nie może się dłużej powstrzymywać. - Dochodzę, Lina. Wystrzelę moją spermą do twoich ust.

95

Takie dwukolorowe lody

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

225

Jej

jedyną

odpowiedzią

był

pomruk

akceptacji,

jej

wzrok

wciąż

koncentrował się na jego twarzy. - O tak - powiedział i naparł do przodu, krzycząc, gdy wystrzelił swój orgazm głęboko w jej gardło. Trzymała jego biodra, przyjmując go głęboko, gdy dochodził. Chwycił garść jej włosów, gdy jego orgazm wstrząsnął nim, spustoszył go, zostawiając go drżącego. Podniósł Carolinę z lodu i pociągnął ją w swoje ramiona, potrzebował czegoś stałego do przytrzymania się, gdy dochodził do siebie. Objęła go ramionami, jej ciało drżało. Musiała być zmarznięta. Poprowadził ją poza lodowisko, do szatni i chwytając koc owinął go wokół niej. - To ty jesteś tym, który nie ma na sobie żadnych ubrań. Musi być ci zimno. Posłał jej uśmiech. – Jestem spocony. Prawie rozsadziłaś mi głowę. Zaśmiała się. - Dobrze. Podobało mi się. Nakręciło mnie. Była wspaniałą kobietą. Wsunął palce w jej włosy i rozmasował skórę głowy w miejscu, gdzie tak prymitywnie złapał ją za włosy. - Czy cię zraniłem? - Nie. Mówiłam ci. Podobało mi się. Pozwolił ręce opaść w dół po jej barku i ramieniu, opierając ją na jej biodrze. Dotknięcie

jakiejkolwiek

części

jej

ciała,

było

zawsze

dla

niego

podniecające. Jego kutas ponownie obudził się do życia, co go cholernie zaskoczyło, biorąc pod uwagę, że nie tak dawno temu całkowicie go wycieńczyła. - Yeah? Więc kiedy oglądasz moje mecze, myślisz o seksie na lodowisku? - Nieszczególnie. Tylko o seksie z tobą. Lokalizacja bardzo się dla mnie nie liczy. - Dobrze wiedzieć. - Sięgnął do guzika jej dżinsów. - Czy kiedykolwiek myślałaś o szatni? Rozejrzała się. - Nie. Ale to ciekawy pomysł. Opadł na kolana i ściągnął jej buty, a potem sięgnął do dżinsów, ściągając je z jej bioder. - To będzie też dla mnie nowe doświadczenie. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

226

Zostając w majtkach, długich do kolan skarpetkach i przylegającym topie, który zakrywał jej biodra, usiadła okrakiem na ławce przed jego szafką. - Jesteś chyba najseksowniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek widziałem. Spojrzenie, które mu posłała, rozgrzało jego zakończenia nerwowe. – Mówisz te wszystkie właściwe rzeczy. Pociągnął jedną z jej nóg nad ławką, tak że była twarzą do niego, a następnie rozszerzył jej nogi. - Mówię tylko to, co jest prawdą, Lina. Teraz przytrzymaj się ławki, kiedy będę ściągał twoje majtki. Carolina uniosła biodra, podczas gdy Drew ściągnął jej bieliznę. - Twoje kolana są czerwone - powiedział, całując każde z nich przed pogładzeniem rękami jej ud. - Czy bolą? - Są w porządku. - Była tak skupiona na nim na lodowisku, że nie zauważyła zimna. Jej spojrzenie było wtedy utkwione w jego twarzy, na jego zaciśniętej szczęce, sposobie, w jaki zwęził oczy, kiedy wsysała go głęboko. Nawet teraz, pamiętając sposób, w jaki wygiął plecy, kiedy wypełnił jej usta, jej łechtaczka zapulsowała, jej cipka bolała z pragnienia zostania wypełnioną. Wszystko w Drew było sztuką samą w sobie, szczególnie seksualność. Był z nią nieodłącznie związany. Był tak seksualnie szczery, kochał badać i przesuwać granice. Nie miał zahamowań, których byłaby świadoma i bycie z nim było tak odświeżające. Za każdym razem, gdy była z nim, nie wiedziała, co się wydarzy. Jak teraz, gdy rozszerzył jej nogi i położył usta na jej kobiecości. Tutaj, w szatni. Wiedziała, że zostali sami, ale myśl o kimś wchodzącym, o zostaniu złapanym, dodawało element zagrożenia, tak jak wtedy, kiedy ssała jego fiuta na lodowisku. Wygięła się do niego, gdy owinął jej łechtaczkę swoim językiem, a potem dodał palce, aby zwiększyć jej przyjemność.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

227

Była już na krawędzi, tak gotowa żeby dojść, zwłaszcza w tym miejscu, będącym strefą zagrożenia. I mimo to, opierała się, zauroczona przez ciemną głowę Drew między swoimi nogami, jego szerokie ramiona i jego jakże magiczny język, robiący z nią niesamowite rzeczy. Chwyciła się ławki i szerzej rozsunęła nogi, dając mu lepszy dostęp, nie licząc na to, że on będzie nadal robił... - Tak, właśnie tam. Nie przestawaj, Drew. To sprawi, że dojdę. I to zrobił. Chwyciła garść jego włosów i pociągnęła je, gdy wykrzyczała swój orgazm, cała skumulowana energia uwolniła się, kiedy doszła. Drew złapał prezerwatywę, założył ją i usiadł na ławce, ciągnąc ją na siebie, pomimo że miała jeszcze spazmy, będące następstwem niesamowitego orgazmu. Usiadła mu na kolanach, ześlizgując się w dół na jego fiuta, każdy jego cudowny cal ją wypełniał. Odczucia zostały zwiększone przez jej orgazm, przepływający falami po każdym zakończeniu nerwowym, gdy Drew chwycił ją za biodra i pchnął, zatapiając się głęboko. Zdjęła top i rozpięła biustonosz, dając Drew dostęp do swoich piersi. Kiedy pochyliła się i przesunęła sutkiem po jego ustach, zassał go, a ona pomyślała, że mogłaby umrzeć od ekstremalnego uczucia wystrzeliwującego prosto do jej cipki. Ujął jej piersi i chwycił jej brodawkę, zasysając ją głęboko, a następnie przeniósł się do drugiej piersi, masując ją i naciskając brodawkę swoim językiem. Jęknęła, przesuwając palcami przez jego włosy. - Naprawdę to lubię. Wypuścił sutek ze swoich ust i spojrzał na nią. – Wiem, że lubisz. Mogę poczuć twoją cipkę ściskającą mnie, kiedy ssę twoje sutki. Wbiła mocno kolana w jego biodra i ujeżdżała go, unosząc się, a następnie opadając w dół na jego penisa, ocierając o niego swoją łechtaczkę, tak że ponownie była gotowa eksplodować.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

228

Drew utulił jej twarz w dłoniach i pocałował ją, czyniąc ją oszołomioną przez sposób, w jaki jego wargi musnęły jej, najpierw delikatnie, potem głębiej, zmysłowy taniec języków i ust zawsze na nią działał, zabierał ją w emocjonalną głębię, która przewracała jej świat do góry nogami. Odsunęła się i uniosła, patrząc, jak jego fiut wysunął się częściowo. Zsunęła się ponownie w dół na niego, biorąc go wewnątrz w całości, drażniąc ich oboje, aż myślała, że mogłaby eksplodować. Była blisko. Och, tak blisko. - Zabierz nas tam oboje, Lina - powiedział, trzymając ją mocno, kiedy ona się kołysała, uzyskując tarcie, którego potrzebowała. Chwyciła go za ramiona, falując na nim biodrami, przyspieszając swoje tempo. - Jestem tam - powiedziała. – Dochodzę. Odpuściła, wbijając w niego paznokcie, gdy orgazm ją ogarnął, porwał ich oboje, podczas gdy Drew wyrwał się gardłowy jęk. Przycisnęła się do niego, drżąc w swoim uwolnieniu, przytrzymując jego wzrok, kiedy oboje doszli w tym samym czasie. To było intensywne, druzgocące i zostawiło ją bez tchu, jak zawsze, gdy łączyła się w ten sposób z Drew. A kiedy było już po wszystkim, oboje mieli przyspieszone oddechy i łapali powietrze, on nadal przytrzymywał jej wzrok, odsuwając jej włosy z twarzy. - Carolina – tylko to powiedział, jego głos był ochrypłym szeptem. Pochyliła się i pocałowała go, a następnie zeszła i poszła umyć się do łazienki. Poszedł za nią, potem ubrali się i wrócili na lodowisko zebrać swoje rzeczy. Spakowała swój aparat do torby, którą przyniosła, po czym odwróciła się do Drew i uśmiechnęła się. - Dziękuję za dzisiejszy wieczór. Uśmiechnął się do niej. - Którą część? A ja powinienem podziękować tobie. Od teraz, za każdym razem, gdy będę na lodowisku albo przy mojej szafce, będę myśleć o tobie. O nas. Słysząc to nie mogła powstrzymać uśmiechu. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

229

Rozdział 22

W TRZECIEJ tercji remisowali z Pittsburgiem trzy do trzech. Na domowym lodowisku, to był istotny mecz. Więc kiedy Trick podał krążek do Sayersa, a on wykonał strzał, który przemknął obok bramkarza drużyny Pittsburg, Garden oszalało. Drew podjechał i świętował z facetami, a potem skupili się na pomocy obronie, w utrzymaniu krążka z dala od Pittsburga, podczas gdy czas się kończył. Nie było to łatwe zadanie, ponieważ ich napastnicy byli ogromni, ale udało im się przetrzymać i wygrać. Przegrali dwa mecze wyjazdowe, ale wygrali dwa domowe, więc przynajmniej byli jeszcze w stanie skopać tyłki na własnym lodowisku. Gdy Drew udał się do szatni, nie mógł powstrzymać uśmiechu, gdy spojrzał w dół na ławkę, przypominając sobie gorącą noc, którą spędził tu w zeszłym tygodniu z Caroliną. I ponownie za nią tęsknił. Z powrotem była zajęta jak diabli, a on był w drodze i dopiero wrócił do domu, aby zagrać dwa mecze w tym tygodniu. - Dobra gra, człowieku – powiedział Trick, klepiąc go po plecach, gdy przechodził obok. - Twoja też. - Tak, jesteśmy tu dobrzy. Musimy tylko wykombinować, jak do tej pory kontrolowaliśmy mecze domowe. Bo na wyjazdowych jesteśmy do dupy. Trick miał rację. Mieli kłopoty na wyjazdach w tym sezonie i żaden z nich nie radził sobie z tym, co było nie tak z ich meczami wyjazdowymi. - Rozwiążemy to, Trick. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

230

Jego przyjaciel skinął głową. - Pewnie. Tak zrobimy. Pozostawali nastawieni optymistycznie i Drew czuł się w obowiązku, zachować morale swojego zespołu na pozytywnym poziomie. Nawet trener był zbity z tropu przez ich dotychczasowy brak wygranych na wyjazdach, ale mówił to samo, co Drew właśnie powiedział Trickowi. Znajdą rozwiązanie. A kiedy to zrobią, naprawią to. Drew wziął prysznic i ubrał się, a następnie spakował torbę. - Hej, Drew. Spojrzał w górę, gdy jeden z asystentów trenera wymówił jego imię. - Tak? - Jakiś facet czeka na ciebie na zewnątrz szatni. Twierdzi, że jest dobrym przyjacielem. Imię Trevor Shay coś ci mówi? Drew uśmiechnął. - Tak, mówi. Jest jednym z moich współlokatorów z uczelni, Leon. Powiedz mu, że zaraz tam będę. - Ok. Drew skończył odkładać wszystkie swoje rzeczy, następnie skierował się do drzwi. Trevor opierał się o ścianę, rozmawiając z innymi facetami, którzy, jak Drew był pewien, rozpoznali Trevora. Cholera, wszyscy rozpoznawali Trevora Shaya, ponieważ był jednym z niewielu facetów w sporcie, który balansował między futbolem i baseballem. Lub przynajmniej jednym z niewielu mężczyzn, którzy tego spróbowali i udało im się. Trevor zauważył go, odepchnął się od ściany i podszedł do Drew. Podali sobie ręce. - Udało mu się ciebie wyciągnąć? - Nie wiedziałem, że tu jesteś. Mogłem zdobyć dla ciebie apartament96. - Stary. Chciałem przedni rząd, tam gdzie była cała akcja. Dobra gra. - Dzięki. Co robisz w mieście? Zapytał Drew, gdy ruszyli w stronę wyjścia.

96

Suite - w tym przypadku zapewne chodzi o ekskluzywny pokój, z którego można oglądać mecze na żywo.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

231

- Jestem tu na spotkaniach z ludźmi od PR w sprawie reklamowego gówna. Widziałem, że masz mecz, a mam moich ludzi od tego, żeby załatwili dla mnie bilet. Jesteś zajęty? - Nie. Ale jestem głodny. Jadłeś już? - Nie. Chodźmy na wielki pieprzony stek. Drew uśmiechnął się. - Człowieku, cieszę się, że tutaj jesteś. Wzięli taksówkę do restauracji, zamówili piwa, steki i rozsiedli się na coś, co Drew wiedział, że będzie długą resztą wieczoru. Gdy on i Trevor zaczynali rozmawiać, nigdy nie przestawali. - Zatem powiedz mi, co się dzieje? Minęło trochę czasu, odkąd cię widziałem. - Futbol się kończy, baseball szykuje. Zwykłe gówno. - Trevor pociągnął długi łyk swojego piwa. - Nie wiem, jak ty to robisz. Nie potrzebujesz wolnego czasu? - Czemu? Co innego miałbym robić z moim czasem? - Nie wiem. Wziąć urlop? Odprężyć się. Może złapać kobietę, wziąć ślub i skombinować kilkoro dzieci? Trevor roześmiał się. - Och, dobrze. Tak jakbym widział ciebie, jako domatora z żoną, kilkoma brzdącami i psem. - No dobrze, może nie, ale przynajmniej jeśli jest coś, czego pragnę, to mam na to czas. Sezony futbolu i baseballu częściowo się pokrywają. Cholera, jak ty w ogóle znajdujesz czas na uprawianie seksu? Trevor posłał mu zadowolony z siebie uśmiech. - Och, jest na to mnóstwo czasu. Z popularnością Trevora, Drew nie wątpił, że kobiety ustawiały się w kolejce, żeby wejść do jego łóżka. Potrząsnął głową. - Jednak dlaczego po prostu nie wybierzesz jednego sportu i nie będziesz się go trzymać? - Gdybym tylko dostawał dolara za każdym razem, gdy zostaje mi zadane to pytanie. Drew uśmiechnął się. - Przepraszam stary. Masz rację. Nie moja sprawa. Myślę, że jestem po prostu ciekawy. I może trochę zazdrosny. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

232

- Nie, jest w porządku. Jesteś przyjacielem, więc jest inaczej. Ja naprawdę nie mam dla ciebie odpowiedzi, może poza tym, że gram w oba te sporty, bo oba je kocham. To bardzo proste. - Mimo to, nie sądzisz, że skoncentrowanie się na jednym sprawiłoby, że byłbyś w nim lepszy? - Nie. Myślę, że jestem cholernie dobry w obu z nich. Drew roześmiał się. - Wciąż taki pokorny i skromny jak zawsze, prawda? - Ty to wiesz. - Trevor uśmiechnął się i przechylił swoje piwo w kierunku Drew. - Czy słyszałeś coś nowego o Billu Briscoe? Uśmiech Trevora wyblakł. - Nie. Jest jeszcze w MD Anderson w Houston97. Rozmawiałem w ostatnim tygodniu z Ginger i powiedziała, że spędza tam czas. Drew kiwnął głową. - Byłem tam jakiś miesiąc temu, aby go zobaczyć, ale nie było zmiany. Miałem nadzieję… - Tak, wszyscy mamy, człowieku. - Widziałeś Haven? - Widziałem ją ostatni raz, kiedy zatrzymałem się, aby zobaczyć Billa. - Jak sobie z tym wszystkim radzi? - To jej ojciec, wiesz? Ale jest twarda i stara się trzymać w kupie, dla Billa. Ale mogę powiedzieć, że to ją niszczy. Nie to, żeby ze mną rozmawiała na ten temat. Drew pokręcił głową. Bill i Ginger Briscoe byli ich opiekunami w domu studenckim w college'u. Bill był ich skałą, ramionami, na których mogli się oprzeć i jedną z osób, na których Drew polegał i która pomogła mu przetrwać trudne momenty. Patrzenie jak powoli gaśnie, było takie trudne. Wziął głęboki oddech. – Nienawidzę tego, że go tracimy.

97

Organizacja zajmująca się walką z rakiem. http://www.mdanderson.org/about-us/index.html

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

233

- Ja też. Ale nie ma nic więcej, co którykolwiek z nas mógłby zrobić dla niego. Ten rak wątroby go nam zabiera, a my nie możemy tego zatrzymać. Obaj zamilkli na kilka minut, niewątpliwie Trevor zatopił się w myślach o Billu, tak jak Drew. - Opowiedz mi o sobie - powiedział Trevor, w oczywisty sposób szukając sposobu na zmianę tematu. - Co porabiałeś, oprócz zasuwania przy zdobywaniu punktów? Zdążyłem na kilka twoich meczy w telewizji. Robiły wrażenie. - Yeah, mecze domowe. Jesteśmy gówniani na wyjazdowych w tym sezonie. - To się zdarza. Mecze wyjazdowe są trudne. Jednak sezon jest wciąż na wczesnym etapie, więc nie bądźcie dla siebie zbyt surowi. Wypracujecie sposób na dojście z tym do ładu. Ściągnęliście kilku nowych graczy i to zajmie trochę czasu, aby nowi faceci wdrożyli się w sezon. - Powinieneś być trenerem. - Jestem lepszy jako gracz. Wiesz, te moje wszystkie imponujące umiejętności. Drew przewrócił oczami. - Uh-huh. Dodatkowo, te wszystkie kobiety, które przyciągasz. - Drew miał swój udział w zainteresowaniu kobiet, ale nawet tutaj, w restauracji, Trevor został rozpoznany. Nie tylko przez kobiety. Każdy facet, który grał w dwie dyscypliny sportowe, szczególnie, jeśli robił to dobrze, natychmiastowo stawał się znany. Przez cały posiłek byli obserwowani. Drew był do tego przyzwyczajony, głównie w Nowym Jorku, gdzie był znany. Ale dzisiejszego wieczoru, było tutaj jeszcze więcej ludzi robiących zdjęcia swoimi telefonami. Wiedział, że to dlatego, że Trevor był tam z nim. - Więc, żadnej specjalnej kobiety - lub może kobiet - w twoim życiu? zapytał Trevor. Wystarczająco najedzony, po pochłonięciu swojego steku, Drew odsunął talerz na bok i wziął kilka łyków ze swojej szklanki wody. - Spotykam się z Caroliną Preston. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

234

Oczy Trevora się rozszerzyły. – Młodszą siostrą Graya? Bez jaj. Kiedy to się stało? - Kilka miesięcy temu. Ona wprowadza swoją własną linię odzieży i chce, żebym ją prezentował. Trevor prychnął. – Będziesz modelem ubrań? Nie widzę tego. - Hej, mogę chodzić w linii prostej. I to będzie tylko raz. Robię to jako przysługę. - Powodzenia z tym. - Gray też to robi. Trevor roześmiał się. - Będę musiał przyjść i zobaczyć was obu. Może poprzeszkadzam trochę z widowni. - Tak, Carolina to natychmiast pokocha. - Więc… ty i Carolina. Czy to coś poważnego? - Nie wiem. Nigdy nie byłem na poważnie z nikim wcześniej. Ona bardzo koncentruje się na uruchomieniu tej linii ubrań. A ja mam sezon hokeja, na którym się skupiam. - Co oznacza, że to dla was obojga tylko seks. Prawda? Drew nie zgadzał się, ale nie chciał rozprawiać o swoim związku z Trevorem, który tak naprawdę nie znał Caroliny zbyt dobrze. - Nie wiem. Być może. - Jak Gray się z tym czuje? Czy on nawet wie, że wasza dwójka się spotyka? - Och, wie. Spędziłem święta z rodziną na ranczu Prestonów. - Założę się, że było zabawnie. Wasza dwójka skradająca się w próbie obmacania tego drugiego. Och, i jej tata jest teraz wiceprezydentem, więc musieliście też unikać Secret Service. To musiał być pieprzony koszmar. - Secret Sernice pilnowało jej taty. Najczęściej byli z dala od naszych spraw. Trevor wziął łyk piwa i obserwował go. – Czegoś mi nie mówisz? Coś się stało, podczas gdy tam byłeś, prawda?

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

235

- Jednego ranka Gray wszedł do mojego pokoju, a Carolina była w moim łóżku. Trevor uśmiechnął się. – Obstawiam, że to było niezręczne. - Mało powiedziane. - I nie wiedział wcześniej o tobie i Carolinie? - Nie. - Musiał być wkurzony, gdy dowiedział się w ten sposób. - Tylko trochę. Ale porozmawiałem z nim. Chodzi mi o to, że ona nie jest już dzieckiem. Może dokonywać własnych wyborów na temat tego, z kim się widuje. - Yeah, ale on zna twoją reputację względem kobiet. Masz jedną wchodzącą przez drzwi, podczas gdy inna akurat wychodzi. - To brzmi dużo bardziej jak twoja reputacja. Trevor odchylił się do tyłu i dał kelnerce znak, że prosi kolejne piwo. - Ok, może. Ale to nie jest tak, że jesteś znany z długoterminowych związków z kobietami. Lub, jeśli o to chodzi, żadnych związków. - Masz rację. Ale to jest Carolina, a ona jest inna. - Zawsze była inna. Nie to, żeby mógł wyjaśnić to Trevorowi. Lub Grayowi. - Zatem, czy ona znaczy dla ciebie coś więcej niż tylko dobry seks. - Tak, myślę, że tak. - Czy ona czuje to samo? - Nie wiem. Kelnerka przyniosła kolejną rundę piwa. Trevor wziął kilka łyków, jego wzrok skupił się na Drew. - Co? - Drew rzucił spojrzenie Trevorowi. - Dlaczego jej po prostu nie zapytałeś? - Zapytałem jej o co? - Co czuje? Albo nie powiedziałeś jej, jakie masz względem niej uczucia? Drew pokręcił głową. - To nie jest dobry moment. Dla żadnego z nas. Zbyt wiele dzieje się w tym momencie, żeby rozmawiać na temat poważnego gówna. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

236

Trevor roześmiał się. - Nigdy nie znałem cię jako tchórza, Drew. Ale dla mnie to brzmi, jakbyś mógł obawiać się zrobić z nią taki krok. A może boisz się tego, co ona powie. - Och, i to mówi facet, który nigdy w swoim życiu nie był poważnym związku? - Masz rację. Ale cię znam. Jesteś dobrym przyjacielem i zawsze nim byłeś. Chcę żebyś był szczęśliwy. Czy Carolina cię uszczęśliwia? Pomyślał o tym i zrozumiał, że przez ostatnich kilka miesięcy nigdy nie był szczęśliwszy. Uwielbiał spędzać czas z Caroliną. Dzięki niej się śmiał, była dla niego wyzwaniem i oczywiście, seks był poza skalą. Mieli podobne cele, ich kariery były teraz numerem jeden na liście ich priorytetów. Ale było wiele innych rzeczy, o których nadal musieli porozmawiać, a które nie mają nic wspólnego ze szczęściem. - Tak, to robi. - I tym się kieruj. Porozmawiaj z nią o tym co czujesz i zobacz co się stanie. - Być może. Gdy będzie właściwy moment, tak zrobię. - To właściwy krok. Nie powinieneś pozwolić, aby dobra kobieta prześlizgnęła ci się przez palce. - Jak dla mnie wygląda, że możesz być gotowy z kimś na taki krok. Trevor parsknął śmiechem. - Yeah, jasne. Kiedy? Jak powiedziałeś, jestem zbyt zajęty i bawię się teraz jak nigdy w życiu. Długoterminowe związki po prostu teraz nie pasują do mojego planu kariery. - Nigdy nie wiadomo, Trev. Właściwa kobieta może po prostu cię zaskoczyć, kiedy najmniej się będziesz tego spodziewać.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

237

Rozdział 23

FASHION Week, dla Caroliny zbliżał się zbyt szybko, jak pędzący przez atmosferę meteor. Ledwo miała czasu na oddech. Jej lista rzeczy do zrobienia była koszmarem i każdego dnia czuła się, jakby miała zacząć rwać sobie włosy z głowy, bo, albo perełki musiały zostać wymienione na jej popisowej sukience, albo jeden z garniturów nie pasował dobrze na modela i musiał zostać przerobiony - ponownie. Była pewna, że w jakiś sposób zmieniła się sylwetka modela, bo tydzień wcześniej pasował na niego cholernie idealnie i gdyby odkryła, że był na środkach dopingujących lub zbyt dużo ćwiczył, lub zrobił coś, co sprawiło, że trzeba poprawiać tę marynarkę kolejny cholerny raz, była gotowa eksplodować. A może zastąpić modela, chociaż kończył jej się czas i prawie definitywnie skończyła jej się cierpliwość. Siedziała w swoim biurze, brnąc przez ustawienie pierwszej próby, numerowanie i przenumerowywanie wszystkich na swojej karcie z układem, kiedy rozległo się pukanie do drzwi. - Carolina, Esme jest tutaj na końcowe przymiarki. Nawet nie odwróciła wzroku od swojego biurka. - Pozwól jej się ubrać, Tierra, potem zadzwoń do mnie. - Ok. Musiała też zaplanować tutaj końcowe przymiarki Drew. Ona i Drew dzwonili do siebie, ale jeszcze się nie spotkali. Sięgnęła po telefon i wysłała mu wiadomość. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

238

Potrzebuję, żebyś przyszedł do mojego biura na ostateczną przymiarkę. Jak wygląda twój harmonogram na ten tydzień? Odłożyła telefon na biurko, mając nadzieję, że odpisze jeszcze dzisiaj. - Esme ubrała sukienkę. Carolina wyszła z biura i sprawdziła dopasowanie sukni Esme. Esme była bardzo rozchwytywaną modelką, więc pozyskanie jej na swój pokaz, było wielką rzeczą. Miała prezentować suknię z koralikami. Idealnie jej pasowała. Esme przeszła w jej stronę i oczywiście, zrobiła to pięknie. - Co o tym sądzisz? - Spytała. - Myślę, że to powalająca sukienka - powiedziała Esme. - Pragnę jej. Carolina uśmiechnęła się. - Dziękuję. Przynajmniej jedna rzecz poszła dzisiaj dobrze. Esme będzie hitem na wybiegu. I miała nadzieję, że sukienka też nim będzie. Spędziła godziny nad jej projektem, doprowadzając go do absolutnej perfekcji. Esme była wspaniała, z jej śniadą skórą, wysoką sylwetką, niesamowitym ciałem z krzywiznami w odpowiednich miejscach i tymi, złocistobrązowymi oczami, które były niesamowicie zachwycające. Suknia, z miedzianymi i pomarańczowymi perełkami, doskonale podkreślała karnację Esme. Carolina nie mogłaby założyć lepszego połączenia między strojem i modelką. - Bardzo ci dziękuję, za zgodę na zaprezentowanie jej dla mnie. - Dziękuję, że zapytałaś. Jestem podekscytowana mogąc nosić ją dla ciebie. Tierra pozwoliła mi rzucić okiem na linię. Myślę, że daleko zajdziesz. Usłyszenie tych słów od Esme, od supermodelki, która nosiła najnowsze projekty od największych projektantów, spowodowało, że jej serce mocno biło. - Dziękuję. Mam nadzieję, że tak będzie.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

239

Później Esme przymierzyła dwa inne stroje, wyszła, a Carolina spotkała się ze swoimi pracownikami, robiąc kilka uwag i poprawek. Pojawiło się kilku innych modeli, więc spędzili kilka godzin, robiąc ostateczne poprawki i omawiając zmiany. Ona i jej pracownicy zamówili obiad i zjedli go razem w głównej sali do szycia. Nie wracała do swojego biura aż do zmroku. To wtedy zdała sobie sprawę, że zostawiła swój telefon na biurku. Miała kilka nieodebranych połączeń i odpowiedź tekstową od Drew. Mam teraz koło godziny. Potem wyjeżdżam z miasta. Chcesz, żebym teraz przyszedł? To było siedem godzin temu. Przejrzała listę nieodebranych połączeń i zobaczyła, że Drew też dzwonił. Próbowała się do niego dodzwonić, ale włączyła się poczta głosowa. Był już prawdopodobnie w samolocie kierując się... gdzieś. Wysłała mu wiadomość, przepraszając za przegapienie jego telefonu i prosząc, żeby do niej zadzwonił, kiedy wróci do miasta. Cholera. Nie mogła uwierzyć, że za nim tęskniła. A teraz, kiedy wiedziała, że wyjechał z miasta na przynajmniej kilka dni... już jej go brakowało. Nie tylko dlatego, że zbliżały się ostateczne terminy, ale dlatego, że tęskniła za byciem z nim. Praca tak często ich od siebie oddzielała, a mogłaby mieć z nim dzisiaj co najmniej godzinę. Poszła do domu, zniesmaczona i rozgrzała się puszką zupy, jedząc przed telewizorem, podczas gdy pracowała nad swoim planem. Nawet nie było dzisiaj wieczorem żadnego przyzwoitego hokeja. Gdy zadzwonił jej telefon, złapała go, uśmiechając się, kiedy zobaczyła, że to Drew. - Cześć - powiedziała po kliknięciu przycisku. - Cześć tobie. Pracowity dzień?

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

240

- Szalenie. Przepraszam za przegapienie wiadomości i telefonu od ciebie. Byłam w pracowni, a zostawiłam telefon na swoim biurku. Jestem najwyraźniej w trybie idiotki, w tym tygodniu. Zaśmiał się. - Jest w porządku. Tak myślałem, że jesteście zatopieni w pracy. - Nie mam żadnego usprawiedliwienia, skoro to ja jestem tą, która zawraca ci głowę. Zaaklimatyzowałeś się tam, gdzie jesteś? - Jestem w Toronto, i tak. Zimno tutaj. - Jestem pewna, że jest. Jak długo będziesz poza miastem? - Wrócę w piątek. Możemy zaplanować coś na wtedy? - Pozwól mi spojrzeć na mój harmonogram. Poczekaj. Jej personel nie miał powodu pracować w weekend, ale mogła sobie z tym poradzić. Podniosła telefon. - Co powiesz na sobotę? Masz mecz? - W sobotni wieczór, ale możemy to zrobić rano. Zagryzła wargę. Nie chciała być pod presją czasu. – A może poniedziałek? - Będzie w porządku. - Świetnie. Dzięki, że poświęcasz na to swój czas. - Nie ma problemu. Załatwimy to. - Bardzo mi przykro, że nie udało nam się zobaczyć dzisiaj. Było mi smutno, brakowało mi ciebie i byłabym szczęśliwa widząc cię przez tę godzinę. Słowa opuściły jej usta, zanim je przemyślała. Teraz się wydostały, były swego rodzaju wyznaniem. To był pierwszy raz, kiedy powiedziała coś bliżej o swoich uczuciach. Wzdrygnęła się, gdy tylko je wypowiedziała, zastanawiając się, jak on zareaguje. - Yeah? Też za tobą tęsknię, Lina. Wiem, że nie byliśmy w stanie spędzić razem dużo czasu. Nasze harmonogramy są teraz nieco do dupy, więc czekałem z niecierpliwością na dostanie godziny twojego czasu rano, zanim musiałem wylecieć. Położyła dłoń na brzuchu, pocierając go z bólu straty. - Przepraszam. Jeszcze raz. Zdaje mi się, że często ostatnio mówię te słowa. Moja umysł jest w tej chwili skupiony na milionie celów. Normalnie trzymam telefon przy sobie tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

241

przez cały czas. Rzuciłam go na moje biurko i natychmiast o nim zapomniałam. - Kochanie. Jest w porządku - powiedział i usłyszała śmiech w jego głosie. To nie jest tak, że już nigdy więcej się nie zobaczymy. Poniedziałek, prawda? - Tak. Poniedziałek. Ale to pięć dni. Teraz wydają się wiecznością. Wiedziała, że głupio się zachowuje. Będzie zawalona robotą, od teraz do poniedziałku i nawet nie będzie myśleć o Drew. Za dużo. - Zawsze, możemy każdej nocy mieć gorący seks przez telefon. Wtedy nie powinnaś tęsknić za mną tak bardzo. Jej ciało zwinęło się z pragnienia, pożądanie wysyłało pulsujące sensacje głęboko w jej istotę. - Nigdy nie uprawiałam seksu przez telefon. - Ja też nie. Usiadła na kanapie. - Jakoś trudno mi w to uwierzyć. - Dlaczego? - Nie wiem. Wydaje mi robiłeś prawie wszystko. - Nigdy wcześniej nie uprawiałem seksu w Garden. Zdecydowanie nigdy przedtem nie przeżyłem robienia laski na lodowisku. To był pierwszy raz. Dałaś mi kilka otępiających rozum pierwszych razów, pani Preston. Uwielbiała, kiedy stawał się z nią taki formalny. - Zatem, razem mieliśmy kilka pierwszych razów. - Szkoda, że to nie jest wiosna lub lato. Chciałbym zabrać cię na zewnątrz na twoje ogrodowe patio i kochać się tam z tobą. Wzięła głęboki oddech, wyobrażając go sobie, popychającego ją na ścianę, wsuwające penisa wewnątrz niej, podczas gdy ciepły letni wiatr owiewałby ich oboje. Kwiaty byłyby w rozkwicie i zapach jaśminu unosiłby się nad nią, gdy Drew wbijałby się w nią powoli i spokojnie. Oparła się na kanapie i zamknęła oczy, jej ręka powędrowała w dół, żeby przykryć cipkę. Cierpiała z potrzeby Drew, chciała go tutaj, z nią, teraz. - O czym myślisz? - zapytał Drew.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

242

- Ty i ja, przy ścianie na moim tarasie w lecie. Miałabym na sobie sukienkę – oczywiście żadnych majtek - więc wszystko co musiałbyś zrobić, to rozpiąć swoje spodnie i mógłbyś być we mnie. - Sprawiasz, że twardnieję, Lina. - Czy dotykasz siebie? - Tak. To było ekscytujące, rozmawiać o seksie przez telefon. Nie tak dobre, jak gdyby był tu z nią, ale jej sutki były twarde, a cipka mokra. Wsunęła rękę wewnątrz majtek, jej palce były zimne w zetknięciu z rozgrzanymi tkankami. - Co robisz, Lina? - Mam rękę w moich majtkach i pocieram swoją łechtaczkę. - Chryste. - A ty? - Ściskam mojego penisa. Mógłbym dojść, tylko słuchając twoich ciężkich oddechów. Nie wspominając, że wyobrażam sobie ciebie, dotykającą swoją cipkę. Uśmiechnęła się, uwielbiając to, że mogła pchnąć go prosto na krawędź, nawet jeśli jej nie widział. - Nie mogę nic na to poradzić. Sprawiasz, że jestem gorąca. - Coraz goręcej. Powiedz mi, co sobie robisz, kiedy nie ma mnie w pobliżu. Zsunęła w dół spodnie dresowe i majtki. - Pocieram moją łechtaczkę i wsunęłam w siebie dwa palce, pompuję nimi, tak jak twój kutas, gdy jest we mnie. Teraz jej kolej, aby czuć się, jakby była gotowa dojść, bo dźwięki, które słyszała przez telefon, doprowadzały ją do szaleństwa. Było prawie tak, jakby słyszała go, głaszczącego swojego kutasa. I te jego głębokie, chrapliwe oddechy, były najsilniejszym afrodyzjakiem, jaki kiedykolwiek słyszała. - Czasami, kiedy będziemy razem, pokażę ci, jak się onanizuję. W tym samym czasie, ty będziesz pocierać cipkę i doprowadzisz się, dla mnie, do orgazmu.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

243

Rozszerzyła nogi i wsunęła palce głębiej w swoją cipkę, czując, jak zaciska się wokół nich, podczas gdy przyspieszyła swoje ruchy. - Tak. Chcę widzieć, jak siebie głaszczesz, chcę zobaczyć jak sperma z ciebie wytryskuje. - Kurwa. Kurwa. Dochodzę, Lina. - Tak. Och, tak, Drew. Dochodzę. - Nie mogła powstrzymać szczytowania i doszła, pozwalając Drew usłyszeć swój krzyk. Odwdzięczył się, zwiększając jej przyjemność, gdy jęknął do telefonu w trakcie własnego orgazmu. Przez jakiś czas, wszystkim co słyszała, były ciężkie oddechy ich obojga. - Potrzebuję tutaj minuty. Nie odchodź - powiedział. - Ok. Każda jej część drżała, gdy wstała i poszła do łazienki. Kiedy wróciła, chwyciła swoją herbatę i napiła się, aby pozbyć się suchości w gardle. Wow. Czuła się słabo, ale uśmiechała się. - Wciąż tam jesteś? - Zapytał. - Tak. - To było zabawne. - Było. - Nie tak zabawne, jak byłoby, gdybym był tam z tobą. Ale to wystarczy, dopóki cię ponownie nie zobaczę. - Będę teraz z pewnością dzisiaj spać. Myślałam, że na pewno będę niespokojna przez całą noc. Dziękuję, Drew. - Porozmawiam z tobą znowu jutro po moim meczu, jeśli chcesz to zrobić. Uśmiechnęła się. - Jestem zdecydowanie za tym. - Branoc, Lina. - Dobranoc, Drew. Rozłączyła się i odłożyła telefon, patrząc na wszystkie dokumenty, które niedbale rzuciła na podłogę. Jej najważniejsza praca, odrzucona na podłogę dla seksu przez telefon. Zachichotała i uklękła, aby zebrać je wszystko i ponownie posortować. Czasem nawet ważna praca musiała zostać odłożona dla naprawdę świetnego seksu. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

244

Rozdział 24

CAROLINA nie mogła powstrzymać przypływu dumy i absolutnego podziwu, gdy obserwowała swojego brata prezentującego jej ubrania. Gray miał doskonałe warunki do bycia modelem i tak bardzo jak tego nienawidził, mógłby chodzić po wybiegu. Dopasowanie było doskonałe i nie potrzebowało, prawie w ogóle zmian. - Boże, ten facet jest gorący - powiedziała Evelyn, siadając na krześle obok Caroliny. Carolina uśmiechnęła się. - A twoje hormony muszą buzować. - To fakt. Ale myślałabym, że jest gorący, nawet gdybym nie była w ciąży. Po tym jak pracownicy pospieszyli Graya do przebieralni na zmianę, Evelyn odwróciła się do niej. - Wykonałaś niesamowitą pracę, Carolina. Będę chciała zamówić te wszystkie ubrania dla Graya. Wygląda w nich piekielnie gorąco. Chciałabym powiedzieć, że wyglądają jakby zostały specjalnie dla niego uszyte, ale przecież tak naprawdę było. Carolina roześmiała się. - Dobrze na nim wyglądają, prawda? Jestem bardzo zadowolona z tego, jak wszystko wyszło. - Powinnaś. Jak teraz twój poziom stresu? - Prawdę mówiąc, nie jest tak źle, jak myślałam, że będzie. Rzeczy działają całkiem sprawnie i jestem mniej więcej w terminie. – Carolina rzuciła okiem na garderobę i nie widząc Graya, wyjęła notebook. – Skoro Gray bez wątpienia w tym momencie utknął na dopasowywaniu, mam kilka koncepcji sukni ślubnej, na które chciałabym, żebyś spojrzała. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

245

Oczy Evelyn rozszerzyły się. - Poważnie? Już? Nie sądziłam, że będziesz mieć czas na pracę nad moją suknią ślubną, czy nawet myślenie o niej, aż do wypuszczenia linii. Carolina wzruszyła ramionami. – To zmniejszyło stres i odciągnęło moje myśli od tych wszystkich spraw związanych z Fashion Week. A kiedy pomysł kiełkuje w mojej głowie, nie mogę nic na to poradzić, ale muszę nad nim popracować. Pokazała rysunki Evelyn. - To są tylko koncepcje. Nie są w pełni szczegółowe, to tylko kilka pomysłów. Carolina wstrzymała oddech, obserwując, jak Evelyn przerzuciła trzy koncepcje sukienek, które stworzyła. Evelyn obejrzała każdy z osobna, przyglądając się im uważnie, a potem ponownie do nich wróciła, co Carolina doceniała. Evelyn położyła dłoń na notatniku i podniosła wzrok na Carolinę. Podniecenie było widoczne jej twarzy. – Są wspaniałe, Carolina. Ale jak ja mam wybrać tylko jedną? Czy można nosić trzy suknie ślubne? Carolina westchnęła, po czym się roześmiała. - Jestem taka szczęśliwa, że ci się podobają. - Takie jak te? Uwielbiam je. Każdą z nich. Och, mój Boże, są niesamowite. Nie mogę uwierzyć, że zaprojektowałaś je w tak krótkim czasie od Bożego Narodzenia. Carolina, przerzuciła każdy jeden projekt, omawiając, jakie subtelne zmiany mogą zrobić. - Wszystko, czego chcesz, w jakikolwiek chcesz sposób, możemy to przerobić. Możemy nawet wziąć fragment jednej sukienki i dodać go do innej. A każdą z nich można łatwo dopasować do twojej powiększającej się talii. Evelyn uśmiechnęła się. - To będzie użyteczne, skoro nie mam pojęcia, jak duża będę w maju. - Swoją drogą, jak się czujesz?

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

246

- Jak do tej pory, zaskakująco dobrze. Żadnych porannych nudności. Jestem trochę zmęczona, ale twój ojciec daje mi dużo swobody w tym względzie. Już mi powiedział, że zatrudni mi asystenta do pomocy, ponieważ nie chce żebym tak ciężko pracowała. - Cóż, nosisz jego wnuka. Nie sądzę, żeby chciał, abyś w tej chwili pracowała po dwanaście godzin dziennie. - Byłam u lekarza, który mnie zapewnił, że jestem zupełnie zdrowa i mogę kontynuować moje normalne obowiązki zawodowe tak długo, jak mam na to ochotę, więc jestem z tego powodu zachwycona. Ale mam wrażenie, że twój ojciec przez cały czas będzie mnie obserwował jak jastrząb. Razem z Grayem. Carolina skinęła głową. - I moją matką. - Tak. - Jak twoi rodzice przyjęli wieści? - Byli uszczęśliwieni - powiedziała Evelyn z szerokim uśmiechem. - Byli bardzo podekscytowani z powodu dziecka i ślubu. Wszyscy, wraz z rodzicami Graya, spotkamy się w następny weekend w D.C., żeby porozmawiać o ślubnych planach. Będę pamiętać, żeby zrobić wiele notatek, ponieważ wiem, że będziesz zbyt zajęta, aby wziąć w tym udział. - Dzięki. Nadrobię z tobą wszystko w związku z planowaniem ślubu na bieżąco, jak tylko skończy się Fashion Week. - Szczerze, Carolina, nie ma pośpiechu. W każdym razie sądzę, że z twoją matką za sterami, ani ty, ani ja nie będziemy musiały robić zbyt wiele, jeśli cokolwiek. Co daje mi ogromne poczucie ulgi. Carolina roześmiała się. - Chyba masz racje. - Wracając do sukienki. Czy mogę dostać kopie, żeby się im przyjrzeć? - Oczywiście. Wyślę je do ciebie e-mailem. - I nie dasz ich nikomu innemu, dopóki nie wybiorę jednej? - Absolutnie nie. Jesteś moją pierwszą - i jak dotąd jedyną – klientką, dla której projektuję suknię ślubną.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

247

Evelyn położyła rękę na sercu. – Jestem tym taka zaszczycona, Carolina. I tak bardzo uwielbiam te sukienki. Ale myślę, że już wiem, w której się zakochałam. - W której? Evelyn przewinęła do drugiej. – Ta. Wykończenia ściegiem muszelkowym i dekolt w kształcie serca. Jest bardzo nowoczesna, ale zarazem klasyczna i tradycyjna w tym samym czasie. A podniesiona talia, sądzę, że będzie idealnie pasować do powiększającego się, przez dziecko brzucha. Ta, w tym momencie, jest moim numerem jeden. - Tak się cieszę. Myślę, że sukienka taka jak ta, będzie wyglądać na tobie pięknie. - Ja też Ale chcę spojrzeć na wszystkie z nich ponownie, tak dla pewności. - Wyślę je do ciebie, możesz pokazać je mamom i poznać ich zdanie. - Och, dobry pomysł. Dziękuję, tak zrobię. Gray wyszedł z przebieralni i Carolina szybko zamknęła teczkę. - Ale nie przyszły pan młody. - Absolutnie nie. - O czym rozmawiacie?- zapytał Gray. - O sukniach ślubnych - powiedziała Evelyn. – Których nie możesz zobaczyć. - Ok. Ale wiecie, jestem dość dobrym sędzią modowym. Evelyn wstała. - Nie w tym przypadku. Będziesz po prostu musiał pozostać w nieświadomości. Carolina też wstała. – Dziękuję, że przyszedłeś pobawić się w przebieranki. Pocałował ją w policzek. - Nie wiesz? To moja ulubiona rzecz. Zaśmiała się. - Tak, mogę się o to założyć. Dlatego tak bardzo to doceniam. Teraz jesteś gotowy, aby wyjechać, aż do dnia pokazu. - Masz czas, żeby zjeść z nami obiad? Nie miała, ale go znajdzie, dla swojego brata i Evelyn. – Bezwzględnie. Powiedziała pracownikom, że wróci za godzinę.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

248

Zachowali się tak, jakby to nie było nic wielkiego, co dla nich, prawdopodobnie takim właśnie było. Wszyscy mieli przydzielone swoje zadania i nie trzeba było stać nad nimi. Dlatego wszyscy byli fantastyczni. Ale ona czuła się, jakby nad wszystkim musiała czuwać, w czym prawdopodobnie objawiał się jej własny obsesyjno-kompulsywny charakter. - Chodź, Carolina. Świat twojej linii mody, nie przestanie się kręcić tylko dlatego, że zjesz z nami kanapkę - powiedział Gray, przeciągając ją za drzwi. Oczywiście miał rację,. Poszli w dół ulicy i zamówili kanapki w jednym z jej ulubionych delikatesów, co wprawiło Graya w zachwyt, ponieważ to były ogromne kanapki. Carolina i Evelyn podzieliły się kanapką, ponieważ delikatesy pakowały około połowy funta98 indyka, do każdej jednej. Jako dodatek, podzieliły też sałatkę owocową. - Jak idą rzeczy między tobą i Drew? - Zapytał Gray. - Och, dobrze. - Nie miała pojęcia, jak prowadzić tę rozmowę z bratem. - Zatem, traktuje cię dobrze? - Tak. Gray pokręcił głową. - Wciąż nie mogę uwierzyć, że wasza dwójka jest parą. Carolina spojrzała na Evelyn, która w odpowiedzi posłała jej tylko bezradne spojrzenie. - Cóż, jesteśmy. Tak jakby. Nie wiem. Widujemy się. Na tę chwilę. Skuliła się, jak tylko te słowa wyszły z jej ust. Gray zmarszczył brwi. - Co to do cholery, ma w ogóle znaczyć? Evelyn położyła dłoń na ręce Graya. - Myślę, że to oznacza, że twoja siostra chce, abyś pilnował swoich spraw. Wzrok Graya przesunął się z Evelyn z powrotem na Carolinę. - Co ja zrobiłem? Po prostu zapytałem, jak idą sprawy. To nie tak, że pytałem jak dobry był w łóżku. Carolina położyła głowę w dłoniach. - I idzie coraz gorzej. - Ok, dobrze. Poddaję się. Więcej nie spytam. 98

Około 0,23kg.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

249

- Przykro mi - powiedziała Carolina. - To po prostu... niezręczne, ponieważ jesteście takimi dobrymi przyjaciółmi. - Więc to znaczy, że między waszą dwójką są problemy, a ty myślisz, że jeśli się przy mnie będziesz na niego skarżyć, to się wkurzę i pójdę go znokautować. Carolina roześmiała się. - Nie. No cóż, to znaczy tak. To może się zdarzyć. Ale nie musi. Boże, mam nadzieję, że byś tego nie zrobił. To byłoby takie szczeniackie. Gray posłał jej przez stół krzywe spojrzenie. - Ok, w porządku. Nie, w tej chwili nie ma między nami żadnych problemów. Świetnie się dogadujemy. Dobrze się razem bawimy. I nie potrafię zdefiniować tego, co się dzieje między nami, Gray, bo, szczerze mówiąc, ja po prostu tego nie wiem. Cieszymy się będąc ze sobą, ale oboje włożyliśmy tak wiele wysiłku w nasze kariery. Nie wiem, dokąd to zmierza. Lub, czy to przetrwa. - A jeśli nie i wasza dwójka zerwie, myślisz, że to poróżni mnie i Drew. - Tak. I wolałabym, żeby to się nie zdarzyło. Chciałabym, żebyś w ogóle nie wiedział o Drew i o mnie. Gray odchylił się w fotelu. - Odcięcie mnie od tej części swojego życia, tylko dlatego, że twoim zdaniem, wpłynie to na to, co myślę o moim najlepszym przyjacielu, jest do bani, Carolina. Wypuściła sfrustrowany oddech. – Także dla mnie. Ty i ja zawsze byliśmy naprawdę blisko. Nie było nic, czego nie mogłam ci powiedzieć. - Aż do teraz. Przytaknęła. - Ponieważ wiem też, jak ty i Drew zawsze byliście sobie bliscy. Mój związek z nim, może wpłynąć na waszą relację. A nie powinien. - Nie możesz tego zmienić. Przez wiele lat, był jednym z moich najlepszych przyjaciół. Ale ty zawsze i na zawsze będziesz moją siostrą. Rodzina. Nic nie przebije tej więzi. Nawet przyjaźń. Słowa Graya nie powinny były wypełnić jej oczu łzami. Ale to zrobiły. Miał rację. Więź jaką dzielili, zawsze była silna.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

250

I zawsze będzie. Jak głupie było z jej strony myślenie, że coś lub ktoś, mógłby wejść między nich. Sięgnęła przez stół i złapała jego dłoń. - Dziękuję za to. Ale jestem teraz dorosłą kobietą. I jeśli, Drew i mnie nie wyjdzie, po prostu wiedz, że mam szeroko otwarte oczy. I mogę sobie z tym poradzić, ok? Gray skinął głową. - Ok.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

251

Rozdział 25

TRICK przekazał krążek do Sayersa. Drew był na pozycji, i mimo że rozpychający się obrońca próbował rozpaczliwie zepchnąć go z drogi, był zdecydowany pozostać przed bronioną bramką. Więc kiedy Sayers strzelił krążek do niego, Drew odwrócił się i wykonał strzał. A bramkarz złapał go w swoją rękawicę. Cholera. Męcząc oddech, aż zabolały go płuca, Drew przejechał po lodowisku w kierunku własnej bramki. Tracili tylko jedną bramkę, a czas w trzeciej tercji wciąż uciekał. Mogliby ciągnąć tę grę przeciwko Filadelfii, przynajmniej zablokować ich, a następnie zaatakować. Wszystko co musieli zrobić, to zdobyć punkt. Byli tak cholernie blisko, że Drew mógł to poczuć. Ale w tym celu potrzebowali, aby krążek znalazł się na drugim końcu lodowiska. Kozlow, ich najlepszy obrońca, zrobił przesunięcie i ruszył za nim, ciskając zawodnikami Filadelfii w przód o płyty99. Drew chciał, rozpaczliwie potrzebował, znaleźć się w środku akcji, ale został na pozycji, szybko działając, gdy Kozlow wywalczył krążek i strzelił nim w dół lodowiska. Trick był tam, żeby go przejąć, zrobił skręt i szybko ruszył. Dla Drew czas uciekał zbyt szybko. Wiedział, że mają nie więcej niż minutę lub dwie do końca gry. Jeśli zremisują, przejdą do dogrywki. 99

Płyty ochronne, odgradzające lodowisko. Górną część stanowią szyby ochronne z hartowanego, bezpiecznego szkła.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

252

Drew przejął podanie od Tricka i oberwał w szyję łokciem obrońcy. Walczył o krążek, ale kolejny obrońca zanurkował po niego i zabrał go. Cholera. Zarył łyżwami100 i ruszył za nim, ale Kozlow i Ebers tam byli. Przejechał tam i z powrotem, co wydawało mu się wiecznością, trzymał się razem z obroną, powstrzymując Filadelfię od zdobycia punktu, podczas gdy atak nie mógł umieścić przeklętego krążka w bramce. A kiedy zabrzmiał brzęczyk sygnalizujący koniec gry, to był najgorszy cholerny dźwięk, jaki Drew kiedykolwiek słyszał. Przegrali jedną, pieprzoną bramką. Raczej wolałby dostać sromotny łomot, niż przegrać jedną bramką. Byli blisko, tak wiele razy, ale po prostu nie byli w stanie wystarczająco podjąć ataku, żeby zrobić to, co do nich należało. Znowu. Mieli kolejny mecz wyjazdowy, przed wyruszeniem do domu i pokładał w Bogu nadzieję, że mogą zdobyć to jedno zwycięstwo, bo w przeciwnym wypadku sprawy dla zespołu nie wyglądały dobrze. Kurwa. Kurwa, kurwa, kurwa. Wyszedł razem z chłopakami po meczu, ale żaden z nich nie był w nastroju do zbytniego gadania, czy imprezowania. Wszyscy wcześnie ruszyli z powrotem do swoich pokoi. Drew chwycił pilot, aby pooglądać telewizję, ale nie było tam naprawdę nic, co chciałby zobaczyć. Chwycił telefon, aby zadzwonić do Caroliny, ale było już późno, a on nie chciał powstrzymywać jej przed pójściem spać. Zegar odliczał czas do Fashion Week i wiedział, że prawdopodobnie poświęcała temu wiele długich godzin. Zamiast tego wysłał jej wiadomość pisząc, że idzie wcześnie do łóżka i porozmawiają kiedy będzie jutro w Chicago. Gdzie miał kolejny mecz wyjazdowy. Kolejną okazję. Albo kolejną możliwość, żeby przegrać na wyjeździe. 100

Chyba chodzi o to, że nagle się zatrzymał, przez zarycie łyżwami w lodowisko.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

253

Nie. Przeciągnął palcami przez włosy i wstał z łóżka, zdeterminowany by myśleć pozytywnie. Wyjrzał przez okno na śnieżną Filadelfijską noc, czując chłód przenikający go aż do kości. Nie mogli przegrywać każdego pieprzonego meczu wyjazdowego w tym sezonie. W pewnym momencie, dojdą do tego, co było przyczyną i odwrócą to, wygrają w drodze i to wszystko stanie się odległym wspomnieniem. Nieprzyjemnym, odległym wspomnieniem. Drżąc, wspiął się z powrotem na łóżko i znalazł jakiś kiepski stary film w telewizji. Cokolwiek z dźwiękiem, żeby nie czuł się tak samotnie jak w tej chwili. Spojrzał na swój telefon. Żadnej wiadomości od Caroliny, co oznaczało, że była, albo zajęta pracą, albo już śpi. Chciał do niej zadzwonić, by usłyszeć ciepło jej głosu w swoim uchu. Chciał, żeby mu powiedziała, że wszystko będzie dobrze. Ale nie mogła mu tego powiedzieć, prawda? Ponieważ nie kontrolowała jego losu. Tylko on to robił. Tylko on - i jego zespół - mogą wyciągnąć sezon z tej zasranej dziury beznadziei i zrobić to dobrze. Gdyby tylko mógł wiedzieć, jak oni to robią, jaki magiczny sekret sprawiał, że zespół w domu kopał przeciwnikom tyłki, a w drodze był do dupy i odmienić ich w bezwarunkowych zwycięzców. Zamknął oczy i pragnął, żeby tak się stało. Ponieważ w tym momencie umiejętności nie wydawały się być ważne. A chęć, nadzieja i modlitwa były jedynym, co mu zostało.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

254

Rozdział 26

CAROLINA nie mogła uwierzyć, że Fashion Week był tuż, tuż. Czuła się nieprzygotowana, ale on już miał startować. We wszystko zostały wprowadzone ostatnie poprawki, więc czy było gotowe, czy nie, już prawie się zaczęło i nie było nic, co mogła teraz zrobić. Jednym z najważniejszych punktów, który został, było popchnięcie do przodu druku reklamy, a do tego potrzebowała Drew. Napisał do niej z trasy i dzwonił kilka razy. Pracowała bez przerwy, dwanaście godzin na dobę, więc ich rozmowy telefoniczne były krótkie, ale musiała przyznać, że cieszyła się, słysząc go. Wydawał się być w dołku, ponieważ mieli kilka porażek na wyjeździe, a ona była tak pogrążona we własnej rzeczywistości, że nie była pewna, czy była bardzo pomocna w dodawaniu mu otuchy, ale starała się wysłać mu kilka wiadomości o jego meczach, na które, o dziwo, znalazła czas, żeby je obejrzeć. Była uzależniona i mogłoby się wydawać, że musiała oglądać jego mecze, bez względu na to, jak bardzo mówiła sobie, że jest zajęta. Nawet Stella przyszła jednego wieczoru z jedzeniem na wynos i oglądały razem, skoro Stella i Trick wciąż byli łóżkowymi kumplami, choć Stella upierała się, że to wszystko, co ich łączy. - Żadnego emocjonalnego zaangażowania? - Carolina musiała zapytać. Stella roześmiała się. - Jestem zbyt zajęta, aby się emocjonalnie zaangażować i jestem całkiem pewna, że Trick jest jednym z tych facetów w rodzaju dziewczyna-w-każdym-porcie. Co mi dobrze pasuje, bo moją pierwszą miłością jest taniec, nie mężczyzna. A faceci, którzy trzymaliby się mnie kurczowo, nie są w moim typie. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

255

- Trick nie wygląda mi na takiego faceta. - I nie jest - powiedziała Stella, otwierając swoje ciastko z wróżbą. - Dlatego nadal z nim sypiam. Carolina chciałaby móc być tak wyluzowana wobec swojej... sprawy z Drew. Ale to wydawało się być znacznie głębsze, tak skomplikowane między nimi. A może to wszystko było w jej głowie i działo się dlatego, że Drew został przywiązany do jej linii odzieżowej. Może rozmyślnie była z nim bliżej z tego powodu. Zatrzymała się, podczas studiowania oświetlenia i muzyki na pokaz. Czy to właśnie robiła? Czy była zainteresowana Drew, ponieważ potrzebowała go tak bardzo do swojego pokazu mody? Z pewnością nie była tak płytka. Poza tym, Drew zgodził się to zrobić przed tym, jak ich dwójka ze sobą spała. I to on był tym, który ją nagabywał – dosyć pracowicie, jak sobie przypominała. Mogła stanowczo powiedzieć nie, a on wciąż by się zgodził na udział. Nieprawdaż? Przygryzła dolną wargę zębami i zastanawiała się. Nie, to w ogóle nie było tak. Myślała o nim przez cały czas. Było to czymś więcej, niż tylko tym. Choć, jej myśli o nim często były bezładną mieszaniną pomiędzy gorącym seksem, uczuciem jakie w niej wywoływał, bólem w dole brzucha, a tym jak gorąco będzie on wyglądać w jej ubraniach. Położyła głowę na dłoniach. Co za bałagan. Nie znosiła myśli, że go wykorzystuje. Z drugiej strony, czy on lata temu nie zrobił jej tego samego? Och, proszę. Była teraz na to za stara. On przeprosił, ona wybaczyła. To było rozwiązane i nie miała zamiaru więcej o tym myśleć. Jej telefon zadzwonił i podniosła go z uśmiechem na twarzy. - Hej, Stella. - Umieram z głodu. Skończyłaś pracę dzisiaj wieczorem? - Nie, ale jestem zmęczona. I głodna, więc muszę to zamknąć. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

256

- Świetnie. Co powiesz na pizzę? Dzisiaj jest mecz hokeja, ostatni mecz na wyjeździe Travelersów, przed powrotem do miasta. Chcesz obejrzeć ze mną? - Pewnie. - Świetnie. Przyniosę pizzę. Powiedzmy za pół godziny? - Brzmi dobrze. Do zobaczenia u mnie. Ubrała się i ruszyła do domu, zatrzymując się po kilka rzeczy w sklepie w dole

ulicy,

przed

wejściem

do

swojego

mieszkania.

Zrobiła

to

z

pięciominutowym zapasem, zanim Stella zadzwoniła przy wejściu. Otworzyła drzwi i poczuła bardzo kuszący zapach pizzy. - Burczy mi w brzuchu - powiedziała Carolina, gdy Stella weszła. - Mnie też. Masz szczęście, że jest jakaś pizza. Prawie zjadłam ją po drodze. Chwyciły talerze i napoje, a następnie usiadły przed telewizorem. Gra właśnie się rozpoczęła. Carolina wypatrzyła Drew, mrowienie w jej żołądku pojawiło się tak jak zawsze, kiedy przejeżdżał po lodowisku. Jadły i rozmawiały, głównie o grze. - Nic dziwnego, że przegrywają - powiedziała Stella. - Coś jest nie tak z Mangino. Czy on ma kontuzję? Carolina posłała jej obojętne spojrzenie. – A skąd mam wiedzieć cokolwiek o bramkarzu Travelersów? - No cóż, spotykasz się z Drew. Pomyślałam, że może masz jakieś informacje z pierwszej ręki. - A ty śpisz z Trickiem. Stella wzruszyła ramionami. - Po prostu uprawiamy seks. Ty i Drew macie coś innego. Carolina mrugnęła oczami. - Co masz na myśli mówiąc, że mamy coś innego? - Och, proszę. Zabrałaś go z sobą do domu na Boże Narodzenie, a potem on błyskawicznie zabrał cię na wyjazd w Nowy Rok. To związek, kochanie, nie pieprzący się kumple. - Jest też najlepszym przyjacielem Graya. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

257

- Więc? Co to ma wspólnego z twoją relacją z nim? - To dlatego zaprosiłam go na ranczo na Boże Narodzenie. Stella wzięła wielki kęs pizzy, przeżuła i powiedziała: - Aha. - Poważnie. Moja relacja z Drew jest taka sama jak twoja z Trickiem. - Pieprzenie. Jest zupełnie inna. Twoje oczy świecą się, kiedy o nim gdy mówisz. Nawet kiedy widzisz go w telewizji. Tak, jakbyś była w nim zakochana. I oto pojawiło się to słowo, to jedno, na temat którego nawet unikała myślenia. - Nie jestem w nim zakochana. - Skoro tak mówisz. Ale jesteś w nim zakochana. - Nie mów mi co czuję, Stella. Po prostu się dobrze bawimy. I często jesteśmy razem ze względu na linię ubrań. Stella machnęła ręką w tę i z powrotem. - Zaprzeczenie, wyparcie, negacja. Czego się tak boisz? On nie jest złym facetem. Cholernie dobrze wygląda, wydaje się dobrze cię traktować, dobrze się razem bawicie i oczywiście seks jest rewelacyjny, bo spędzacie razem w łóżku dużo czasu. Więc w czym problem? Carolina zmarszczyła brwi. - Problem polega na tym, że moja kariera prawie startuje. Ostatnim czego potrzebuję jest związek. I tak, on ma wszystkie te rzeczy. Ale miłość nie pasuje dla mnie do całości obrazka w tej chwili. - Och, jakie to smutne, że zakochanie się jest dla ciebie tak niewygodne. Mam otworzyć butelkę wina i zrobimy imprezę, żeby się poużalać?101 Carolina wstała. - Co do diabła jest z tobą nie tak, Stella? Dlaczego na to naciskasz? Pozornie obojętna, Stella po prostu tam siedziała. – To nie ja jestem na maksa wkurzona i krzyczę zaprzeczając czemuś, co jest tak wyraźnie oczywiste. Pytanie brzmi, dlaczego ty jesteś tak zła na mnie? Stella miała rację. Była totalną suką. Wzięła głęboki oddech i odpuściła. 101

Stella jest świetna, ale ciekawe co będzie mówić, gdy przyjdzie jej kolej;)

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

258

- Przepraszam. - Nie martw się o to. Znam cię i wiem, że ta cała sprawa z miłością cię przeraża. - Nie jestem w nim zakochana. - Celowo ściszyła głos, aby uniknąć wykrzyczenia tego zdania. - Ok. Wierzę ci. Teraz usiądź, skończ pizzę i obejrzyjmy mecz. Carolina zjadła kolejny kawałek pizzy, ale jej żołądek skręcił się w węzeł i pizza smakowała teraz jak tektura. Kiedy oglądała Drew zmieszanego z graczami Chicago, serce podeszło jej do gardła. To była trudna, kontaktowa gra. Gracze przepychali się łokciami, rozdano wiele kar i ostatecznie Travelers przegrali. Znowu. Poczuła się okropnie ze względu na Drew. To była czwarta przegrana na wyjeździe z rzędu. - No cóż, do dupy – powiedziała Stella. Carolina kontynuowała oglądanie po meczu, kiedy media przeprowadzały wywiad z graczami. Drew był jednym z nich i wychwyciła nieszczęście na jego twarzy. Źle się czuła ze względu na niego, chciała być tam z nim, objąć go i powiedzieć mu, żeby się trzymał, że zespół przejdzie przez ten problem porażek na wyjeździe. Chciała mu powiedzieć, że w niego wierzy. Odwróciła się do Stelli, która ją obserwowała. - To oczywiste, że mi na nim zależy. - Wiem, że tak, kochanie. - Ta dzisiejsza porażka - -Spojrzała na telewizor. - Oglądanie wywiadów, widok jego twarzy. Boże, Stel, to po prostu zabija mnie od środka, patrzenie jak tak cierpi. - To znaczy, że coś do niego czujesz. Rozumiem. - Ale nie wiem dokładnie, co czuję lub jak głęboko to sięga. Nigdy nie miałam czasu na analizę. Nie chcę o tym myśleć. Wszystko o czym mogę

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

259

teraz myśleć, to wypuszczenie mojej linii. Coś jeszcze i mogę po prostu się załamać. - Ok. Rozumiem. Więc może po uruchomieniu linii, wykombinujesz, czy jesteś w nim zakochana, czy nie. Uśmiechnęła się do Stelli. - Być może. Jeśli on wciąż wtedy będzie blisko.

•••

TO musiał być najgorszy pieprzony mecz, jaki Drew kiedykolwiek zagrał. I wiedział, że reszta chłopaków czuje to samo. Dostał dwie kary, w tym pięciominutową za walkę, co było totalną bzdurą. To była gra kontaktowa i grali twardo, wszystkim co mieli. Nie było to wystarczające. Avery grał z urazem i było to widać. Przepuścił cztery gole, a to po prostu do niego nie pasowało. Ale ich drugi bramkarz po prostu nie był tak dobry. To było ich zadanie, sprawić żeby praca Avery'ego była łatwiejsza, podczas gojenia się jego mięśnia uda i zawiedli. Cholera. Musieli znaleźć sposób, aby wygrywać na wyjeździe. Wszyscy to wiedzieli, a trener wbijał im to głów na koniec każdej części meczu i po nich. Byli znacznie lepszą drużyną niż to pokazywali i musieli rozwiązać ten problem. Jego głowa po prostu, ostatnio nie była w grze. Wiedział, że część tego była jego winą i nadszedł czas, że zaczął brać odpowiedzialność. Stracił skupienie i wiedział dlaczego. Carolina. Uganiał się za nią od przed-sezonu, włożył całą swoją koncentrację i uwagę w nią, zamiast w grę i to kosztowało jego, i jego zespół.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

260

To był czas, aby zacząć się koncentrować więcej na hokeju, a mniej na Carolinie. Chociaż myśl, że miałby się z nią rzadziej widywać, powodowała, że jego brzuch się zaciskał. Niektórzy faceci sądzili, że spotykanie się z kobietą w czasie sezonu przynosi pecha. Nie był jednym z nich. Z drugiej strony, kiedy grał w pełni skoncentrowany na meczu, był graczem kopiącym tyłki i zdobywającym punkty. Musiał przyznać, że jak do tej pory w tym sezonie bardziej skupiał się na Carolinie, a mniej na przebiegu meczu i to w wyraźny sposób szkodziło jego grze. Czas to zmienić. Tak bolesne, jak to było, jego kariera była jego życiem, a on nie zamierzał pozwolić, żeby coś jej zagroziło, bez względu na to co - lub kto - to będzie. Wziął prysznic i ubrał się, a następnie spakował swoją torbę. Była tam wiadomość tekstowa od Caroliny. Oglądałam twój mecz. Trudna przegrana. Wiem, że potrafisz się z tego podnieść. Wierzę w Ciebie. Uśmiechnął się widząc tę wiadomość, a następnie sprawdził następną. Musimy ustalić, kiedy przyjdziesz na swoje końcowe przymiarki, omówić kampanię reklamową i zadecydować w sprawie terminu sesji zdjęciowej. Możemy się spotkać, kiedy wrócisz? Patrzył na nią przez kilka długich minut, następnie napisał do niej odpowiedź. Mamy tu wiele pracy, musimy grać rozsądnie. Mamy teraz pewne problemy, więc trener chce dodatkowych treningów. Oddzwonię do ciebie i dam ci znać.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

261

Wiedział, że Carolina go potrzebowała. Podobnie jak jego zespół. A on miał priorytet. W tej chwili, jego priorytetem był jego zespół. Jego kariera. Carolina będzie musiała poczekać.102

102

Kurcze, a ja głupia myślałam, że drużyna składa się z więcej niż jednego gracza, ale widocznie Drew uważa, że to tylko jego wina, że zespół nie radzi sobie na wyjazdach. Oj, Drew żebyś tego nie żałował-Kaś

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

262

Rozdział 27

CAROLINA wysłała Drew wiele wiadomości tekstowych i nawet dzwoniła do niego kilka razy, ale ciągle powtarzał, że jest zajęty sprawami hokeja i nie może znaleźć czasu, żeby popracować nad jej kampanią reklamową. Prawdę mówiąc, przyszedł na końcowe przymiarki, w dniu kiedy jej tam nie było. Była w miejscu pokazu, robiąc kilka zdjęć i rozmawiając z koordynatorem imprezy. Jej pracownicy zajęli się przymiarką, a on wyszedł, zanim ona wróciła. Nie odezwał się do niej ani słowem. Nie zadzwonił do niej, czy też nie powiedział jej, że wpadnie, więc nie mieli okazji porozmawiać o kampanii reklamowej. Miała fotografa gotowego do pracy. Wszystko czego teraz potrzebowała to model. Model, który naprawdę w tym momencie cholernie nie współpracował. Zdjęcia próbne, które zrobiła, wyszły nadzwyczajnie dobrze. Wiedziała, że z profesjonalnym fotografem pod ręką, realny produkt będzie wyglądać spektakularnie. Pół dnia. Kilka godzin. To wszystko, czego od niego potrzebowała, żeby to skończyć. Chodziła po swojej pracowni, wszyscy inni tego dnia już wyszli. Wiedziała, że Drew zamierza ją zawieść. Powinna skończyć to z kimś innym. Nie było zbyt późno, aby to zrobić. Ale cholera, w swojej głowie miała już zupełnie nakreśloną całą kampanię i jedyna twarz i ciało, które w niej widziała, należały do Drew. Może było tak dlatego, że była z nim prywatnie związana, ponieważ z nim spała. Było wielu wspaniale wyglądających modeli, którzy by idealnie pasowali do reklamy. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

263

Stuknęła ołówkiem o swój szkicownik, wpatrując się w niego i do niczego nie dochodząc. Wyciągnęła harmonogram Travelersów. Nie grali dzisiaj, a jednak jej telefon pozostawał dziwnie milczący, przynajmniej jeśli chodzi o Drew. Wszyscy inni sms-owali i dzwonili do niej z każdym drobiazgiem z ostatniej chwili, wliczając w to brakujące zaproszenia na pokaz, który był za trzy, cholerne dni. Jakby tego było mało, żeby jej klatka piersiowa się zacisnęła, sprawiając, że było jej trudno oddychać. Ale jedyna osoba, którą potrzebowała usłyszeć, milczała. Wybrała jego numer, telefon zadzwonił kilka razy, a potem włączyła się poczta głosowa, co podniosło jej w górę ciśnienie krwi. Wiedziała, widząc jego harmonogram, że mieli ciąg meczy domowych, co oznaczało, że był w mieście i będzie tutaj przez jakiś czas, w tym, dzięki Bogu, na pokazie. Jeśli on w ogóle planował się tam pokazać. Chwyciła płaszcz i zamknęła studio, a następnie złapała taksówkę, podając kierowcy adres Drew. Zapłaciła kierowcy, jednak poprosiła go, żeby zaczekał, podczas gdy podeszła do drzwi i nacisnęła dzwonek. Kiedy Drew odpowiedział, pomachała kierowcy, dając mu znak, że może odjechać. - Tu Carolina. - Och. Oczywiście. Poczekaj chwilę, wpuszczę cię. Przewróciła oczami, kiedy otwierał drzwi wejściowe. Weszła do środka i skierowała się do jego drzwi. Już je otworzył i opierał się o framugę. Nie miał założonej koszulki, jedynie parę nisko wiszących spodni dresowych. Jego włosy były mokre, końce zawijały się na szyi. Mimo głębokiej irytacji jego zachowaniem, nie mogła zwalczyć przypływu pożądania, które pojawiło się, gdy jej wzrok instynktownie podążył za kropelkami wody, zsuwającymi się w dół jego klatki piersiowej. Zmuszając swoją uwagę do powrotu na jego twarz, dostrzegła jego uśmiech. - Co za miła niespodzianka. - Nie odbierasz telefonu. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

264

Skrzywił się. - Musiałem być pod prysznicem. Lub może ćwiczyłem. Dotarłem do domu dopiero jakieś dwadzieścia minut temu i skoczyłem od razu pod prysznic. Przepraszam. Wejdź do środka. Zdjęła płaszcz, podczas gdy Drew wszedł do sypialni i wrócił ubrany w koszulkę. - Chcesz coś do picia? Piwo lub napój albo woda? - Woda będzie w porządku, dziękuję. Był formalny. Nie przytulił jej, ani nie pocałował. Nie podobało jej się to. Było tak, jakby cofnęli się w swoim związku o dziesięć kroków i nie wiedziała, co się dzieje. Podał jej wodę i złapał jedną dla samego siebie. - Usiądź - powiedział, wskazując na swoją sofę. Usiadła i wzięła łyk wody. - Co się dzieje, Drew? - Co masz na myśli? - Mam na myśli, że ignorujesz moje telefony i wiadomości ode mnie. Ignorujesz mnie. Przyszedłeś na końcowe przymiarki, a nawet mi o tym nie powiedziałeś. - Och, tak, to. Miałem tylko kilka minut, a ciebie tam nie było. Twój personel zajął się tym, a ja musiałem stamtąd szybko wyjść. Mówiłem ci, że byłem zajęty meczami i ćwiczeniami. - Mamy sesję zdjęciową do zaplanowania i mam coraz mniej czasu. Nic nie powiedział. Przyglądała mu się, widziała napięcie na jego twarzy i sposób, w jaki trzymał ciało. - Powiedz mi, co cię dręczy - powiedziała. - Czy chodzi o mecze wyjazdowe? - Nie jesteś tutaj naprawdę po to, aby rozmawiać o hokeju, prawda? - Jestem tu, aby pomówić o tobie, o tym, co się wydarzyło od momentu, kiedy ostatnio byliśmy razem. Unikasz mnie. - Nie, nieprawda.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

265

Przechyliła głowę na bok i poważnie na niego spojrzała. - Daj spokój, Drew. Bądź teraz szczery. Jeśli zmieniłeś zdanie, co do zrobienia sesji do reklamy, przynajmniej mi to powiedz. Wstał i przemierzał pokój, spędzając więcej czasu na patrzeniu przez okno, niż na nią. Zły znak. Carolina pozostała na kanapie, bo było oczywiste, że Drew nie chciał jej blisko siebie. Ta myśl ją ugodziła, ból był namacalny. - Nie wiem. Praca było wymagająca, wiesz? Straciliśmy kilka meczy i wszyscy próbujemy wykombinować, co w drużynie działa nie tak. To wszystko, o czym byłem w stanie ostatnio myśleć. - Zrozumiałe. Gdy coś w pracy idzie nie tak, to cię wyniszcza. Zatrzymał się i spojrzał na nią. - Nie jesteś wściekła. - Jak mogłabym być? Wszystko, czego potrzebowałam, to wyjaśnienie, gdzie jest twoja odpowiedzialność. I wiem, jak się czujesz. Ale rzecz w tym, że mam ostateczny termin druku reklamy. Jesteś w tym albo nie. Mój wybór to ty. To zajmie tylko kilka godzin na zrobienie zdjęć, Drew, a ja naprawdę cię potrzebuję. Powiedziała mu wszystko bez ogródek, mówiąc, jak bardzo w tym liczy na niego. Spojrzał na nią, a ona czekała. - Ja tylko… nie mogę w tym momencie, Carolina. Muszę dać z siebie wszystko dla drużyny. - Ale nadal masz zamiar zrobić pokaz, prawda? Nie odpowiedział jej. - Drew. Musisz zrobić pokaz. Ubrania są do ciebie dopasowane. Jest już za późno, aby znaleźć kogoś innego. - Tak. Pewnie. Zrobiłem przymiarki, prawda? Zrobię ten pokaz. Nigdy nie widziała takiego braku entuzjazmu. Nie spodziewała się, że będzie tym zachwycony, ale… Boże, spędziła rok przygotowując się do tego. A teraz zostały trzy dni, a on chciał ją zostawić?

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

266

- Wiesz, mogłeś powiedzieć nie, na samym początku. To nawet nie był mój pomysł, żebyś wziąć cię do pokazu. Był Graya. Posłał jej gorzki uśmiech. - Więc mnie nie potrzebujesz. Wypuściła sfrustrowane westchnienie. – Tego nie powiedziałam. Ale jest już za późno. Potrzebuję, żebyś mi powiedział, czy masz zamiar tam być. Wzruszył ramionami. - Będę tam. W każdym razie na części pokazu, bo obiecałem ci, że będę. Obiecał jej również, że zrobi reklamę. Co oznaczało, że nic jej nie dawał. Nie było żadnej emocji w jego głosie. Znowu od niej odchodził. Z jakiegoś powodu, teraz to bolało bardziej, niż kiedy ją rzucił lata temu. Może dlatego, że teraz bardziej się przejmowała, niż wtedy. Wstała, chowając w sobie ból, który owinął się wokół niej, jak wbijający szpilki koc. Odmawiała, traktowania tego osobiście. Podjął decyzję biznesową i tyle. - Ok. Rozumiem, że twój harmonogram jest pełen, jeśli chodzi o druk reklamy. Zatem pójdę w innym kierunku. - Zaczekaj. Zatrzymała się, mając nadzieję, że zmienił zdanie. - Słuchaj, miałem zamiar coś zjeść. Może wyskoczyć na cheeseburgera. Chcesz dołączyć do mnie? Nie mogła nawet zmusić się do uśmiechu. - Nienawidzę hamburgerów. Dziękuję, ale nie. Mam dużo pracy do zrobienia, więc po prostu złapię taksówkę i pojadę. Włożyła płaszcz i podeszła do drzwi. - Carolina, przepraszam. Nie chciała go już więcej oglądać, nie mogąc nawet sformułować słów, nienawidząc tego, że ugrzęzły jej w gardle, że chciało jej się płakać. Miała być w tym profesjonalistką, nie zachowywać się, jak gdyby właśnie złamał jej serce. Ale do cholery, on właśnie złamał jej serce. Zawiódł ją i nie mogła nic poradzić na sposób, w jaki się czuła. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

267

Tak się stało, kiedy pozwoliła sobie na zbliżenie się. Powinna była wiedzieć lepiej. Gdyby sprawy między nimi zachowała wyłącznie na służbowym poziomie, nie czułaby się w tym momencie tak, jakby właśnie wyszarpnął spod niej jej świat. W końcu wzięła głęboki oddech i odwróciła się. - Nic nie mów. Jest w porządku. Otworzyła drzwi i zamknęła je za sobą, zanim zrobiła coś tak niewiarygodnie głupiego, jak wybuchnięcie płaczem lub zapytanie go dlaczego nie dbał o nią wystarczająco, aby zrobić tę jedną rzecz, która dla niej tak dużo znaczy. Taksówka właśnie wyjechała zza rogu, więc przywołała ją i zatrzymała. Na szczęście, bo miała nadzieję, że nie będzie musiała stać pod oknami jego mieszkania przez dwadzieścia minut czekając na wolną taksówkę. Wsiadła i podała kierowcy swój adres, a następnie rozsiadła się i rozmyślała o tym, którego ze swoich modeli ma zamiar wykorzystać do druku reklamy. Nie było czasu, aby pławić się w swoim cierpieniu, myśleć o sobie. Musiała ruszyć do przodu kampanię reklamową. Praca miała pierwszeństwo. Kiedy wróciła do swojego mieszkania, podeszła po portfolio swoich modeli i wyświetliła je na swoim komputerze, przeszukując każdą twarz, studiując każde ciało, wyobrażając ich sobie ubranych w bieliznę. Musiałaby odrzucić kiełkujący sposób w jaki to sobie wyobrażała. Bez Drew, to dłużej nie miało sensu. Musiała wymyślić coś innego, coś równie kuszącego. Sięgając do torebki po swój szkicownik, oparła nogi na stole i zamknęła oczy, pozwalając pracować swojej wyobraźni. `Jedynym problemem było to, jej umysł był zupełnie pusty. •••

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

268

DREW oparł się o okienny parapet i obserwował Carolinę wsiadającą do taksówki i odjeżdżającą. Był taki kutasem. To by go kosztowało tylko kilka godzin jego czasu, aby pójść i zrobić kampanię reklamową. Już raz to zrobił. Wiedział czego oczekiwać. I wtedy to by się skończyło, ona miałaby to czego chciała, a on mógłby iść do przodu i zrobić swoje. Ale, do diabła, co mógłby dla niej promować? Na pewno nie cholerne wyobrażenie zwycięstwa. On nie był zwycięzcą. W każdym razie, nie w tym sezonie. Powinna pójść w innym kierunku, wziąć znanego modela, którego twarz będzie dla niej sprzedawać miliony. Usiadł na sofie i opuścił brodę na pierś. Czuł się skończony i przegrany, jak nieudacznik. Minął cholernie długi czas, odkąd czuł się w ten sposób. Na studiach, kiedy się z tym zmagał, dostał kopniaka w tyłek od Billa Briscoe, który miał mu przypomnieć, przede wszystkim czemu tam był i o tych wszystkich rzeczach, dla których było warto walczyć. Bill w tym momencie skopałby mu tyłek, gdyby zobaczył jak tu siedzi w ciemności użalając się nad sobą, kiedy powinien starać się dojść do tego, na czym polega problem z jego grą, albo z grą jego zespołu. Zamiast tego, obwiniał kobietę, na której mu zależało. Ale, do diabła, został teraz przyciśnięty do muru, a czego innego mógłby się chwycić oprócz Caroliny, jako wymówki dla wszystkiego co, jak dotąd, zostało spieprzone w tym sezonie? Za coś takiego Bill prawdopodobnie skopałby jego tyłek. Jego żołądek zacisnął się na myśl o tym, że może zabraknąć Billa, aby zasięgnąć jego porady. Chwycił słuchawkę i wykręcił numer komórki Ginger Briscoe. Odebrała po trzecim dzwonku. - Witaj Drew. Jak się masz? - Wszystko w porządku, pani Ginger. A u ciebie? - Trzymam się. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

269

Nie chciał zadawać tego pytania, ale musiał wiedzieć. - Jak Bill sobie radzi? - Poczekaj chwilę, Drew. Usłyszał szmer, a następnie odgłos zamykania drzwi. - Śpi teraz, więc nie chciałam, żeby moje gadanie go obudziło. Nie jest dobrze, Drew. Lekarze sądzą, że został następny tydzień lub góra dwa. Drew wziął głęboki oddech. - Przykro mi, pani Ginger. - Nie powinieneś. Po prostu nadszedł jego czas. Tutejsi mili lekarze zrobili wszystko co mogli, ale nie zostało nic więcej. Jest to teraz w rękach Boga. - Czy on cierpi? - Nie, kochanie. Podają mu leki. Dużo śpi, dużo się do mnie uśmiecha, a on, Haven i ja po prostu siedzimy razem, i wspominamy ze śmiechem dobre czasy, które spędziliśmy, chłopcy, z wami wszystkimi. Drew przełknął gulę w swoim gardle. - Mam zamiar tam jutro przyjechać. - Zrób to. Wiem, że z przyjemnością cię zobaczy przed... cóż, z przyjemnością cię zobaczy. - Niedługo porozmawiamy, pani Ginger. Drew odłożył słuchawkę i podłączył się do sieci, zarezerwował lot do Houston, a następnie zadzwonił do swojego trenera, dając mu znać, że przegapi jutrzejszy trening z przyczyn rodzinnych. Wyjaśnił sytuację, na co trener powiedział, że rozumie i nie widzi przeszkód. Drew obiecał, że wróci następnego dzień. To było ważne, aby zobaczyć Billa, aby móc się pożegnać, dopóki Bill wciąż był z nimi. Następnego ranka wskoczył w lot do Houston i wynajął samochód, a następnie pojechał do MD Anderson. Przez piętnaście minut siedział na parkingu, zanim zebrał się na odwagę, aby wysiąść z tego cholernego samochodu. Potrzebował zobaczyć Billa. Chciał go zobaczyć, ale nie wiedział, czy sobie z tym poradzi. Kochał swoich rodziców, kochał swojego tatę, ale Bill zawsze był dla niego jak drugi ojciec. Billowi Briscoe mógł zdradzić wszystkie swoje najgłębsze, tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

270

najmroczniejsze obawy. Bill widział go zupełnie pokonanego i wstrząsnął nim, kiedy Drew myślał, że nie może stać się mężczyzną – sportowcem – którym potrzebował się stać. I gdy tak stał w holu przed windami, Drew powinien w tym momencie być tym mężczyzną. Wziął oddech i nacisnął guzik windy, która zabrała go na piętro, gdzie był pokój Billa. Przeszedł długim korytarzem, zapach leków, choroby i kompletnej desperacji otaczał go jak ciemna chmura. Do czasu, gdy dotarł do pokoju Billa, wiedział, że jeśli się z tego nie otrząśnie, rozpadnie się, gdy tylko tam wejdzie. Na szczęście Haven otworzyła drzwi, jej zachwycająca twarz była słodkim balsamem na jego udręczony rozum. Jej oczy rozszerzyły się i zarzuciła wokół niego swoje ramiona. - Drew. Cieszę się, że cię widzę. Objął ją ramionami i przytulił mocno. - Haven. Też się cieszę, że cię widzę. Zamknęła za sobą drzwi. - Tato będzie naprawdę szczęśliwy, że przyszedłeś. Gray przyjechał w zeszłym tygodniu. Tak samo Garrett. Trevor był tutaj innego dnia. Przysięgam, że nie było dnia, aby jeden z chłopców z uczelni się nie pojawił. Tylu z was, wpadających na chwilę, to wiele dla niego znaczyło. - On znaczy wszystko dla nas wszystkich. Mam nadzieję, że to wie. Ścisnęła go za rękę. - On wie. - Obudził się, czy jest to zły moment? - Często odpływa, bo jest na mocnych lekach. Ale wejdź. - Pchnęła otwarte drzwi i zaprowadziła go do środka. - Spójrz kogo znalazłam, wałęsającego się na zewnątrz w holu. Ginger siedziała w fotelu obok łóżka, czytając książkę. - Drew. - Wstała z szerokim uśmiechem na twarzy i mocno go przytuliła. Objął ją, zamykając oczy, gdy ją trzymał. - Pani Ginger. - Dziękuję, że przyjechałeś - wyszeptała przed puszczeniem go. - Bill, obudziłeś się? Drew jest tutaj.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

271

Drew zwrócił swoją uwagę na Billa, który stracił jeszcze więcej na wadze od czasu ostatniego razu, kiedy Drew go widział. Wyglądał krucho leżąc na łóżku, jego skóra była ziemista i wydawała się wisieć na jego kościach. Bill zawsze był tak pełen energii, taki silny i pełen życia. Widzieć go leżącego, tak jak teraz, było jak pchnięcie nożem w żołądek. Drew zmusił się, żeby przywołać uśmiech na swoją twarz, gdy Ginger odsunęła się na bok, żeby mógł podejść bliżej Billa. Oczy Billa były zamknięte, więc chwycił jego dłoń. - Hej, Bill. Bill otworzył częściowo oczy, patrząc zdezorientowanym wzrokiem. - To ja. Drew . Zamrugał kilka razy. - Drew? Hej, Drew. - Potem uśmiechnął się. – Hej... to Drew Hogan. - Mamo, może pójdziemy na dół, żeby szybko coś przegryźć - powiedziała Haven. - Nie masz nic przeciwko, Drew? - Ani trochę. Będę tu przez chwilę. Po tym jak Haven i Ginger wyszły z pokoju, Drew odwrócił się do Billa. - Jak się czujesz? Bill był teraz trochę bardziej przytomny i nacisnął przycisk, aby podnieść zagłówek swojego łóżka. - Eh. Umieram. To do bani. Drew roześmiał się. Zawsze uwielbiał poczucie humoru Billa. - Tak chłopie. To fakt. Przykro mi. - Nic nie możemy na to poradzić. Ale dają mi świetne leki, nic mnie nie boli i cholera, czuję się jak celebryta. Ludzie cały czas tu wpadają. Wkrótce pojawią się paparazzi, myśląc, że George Clooney tutaj przebywa. - Wtedy skończysz na okładce Enquirera103. - Czy to nie byłoby gówniane? Mam nadzieję, że Ginger przyczesze moje włosy przed tym, jak zrobią sesję okładkową.

103

The National Enquirer – amerykański tygodnik brukowy, wydawany przez firmę American Media. Operuje głównie tanią sensacją, seks-skandalami oraz ezoterycznymi historyjkami. Artykuły dotyczą głównie ciekawostek z życia "gwiazd".

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

272

Drew nie spodziewał się tego. Nie wiedział, czego się spodziewać, ale nie starego Billa. Cieszył się, że przyjechał. Przyciągnął krzesło i usiadł. - Jak idzie sezon? - Zapytał Bill, w oczywisty sposób chcąc porozmawiać o czymś poza jego zdrowiem. - Gównianie. Jesteśmy świetni w domu, ale nie może wygrać meczu na wyjeździe. - Więc... Dlaczego tak jest? - Cholera, jeśli wiem Bill. Próbujemy do tego dojść. Nasz bramkarz pracuje z kontuzją, ale nie możemy go obarczyć cała winą. Nie potrafimy też w tym samym czasie postawić przyzwoitego ataku. Nasze statystyki drogowe są beznadziejne. To jak jakbyśmy jeździli na wycieczkę. Bill splótł ręce na brzuchu. - Może po prostu zbyt mocno się staracie. Strata kilku meczy na wyjeździe blokuje was psychicznie i pierwszą rzeczą, o której wszyscy myślicie, jest to że nie

możecie

wygrać

meczu

wyjazdowego.

Wtedy

staje

się

to

samospełniającym się proroctwem. - Bill przerwał, pozwalając, aby tlen do którego był dołączony, napełnił jego płuca. – Spinacie się i robicie wiele błędów, których normalnie byście nie zrobili. Zwłaszcza, jeśli nadal jesteście dobrzy w domu. Co oznacza, że mechanika waszej gry jest w dobrej kondycji. Pomijając kontuzję bramkarza, to oczywiste, że twój zespół jest dobry, prawda? - Yeah. - Żadnego urazu lub innego dramatu z trenerem i kolegami z drużyny? - Wcale. - Zatem po prostu graj tak samo, jak grasz w domu. W końcu wygracie. Przestań zachowywać się tak, jakby to był ostatni mecz w sezonie i wszystko sprowadzało się do tego jednego meczu. Po prostu... graj. - W twoich ustach to brzmi tak prosto. - Ponieważ takie jest. Wiesz, to nie jest kwestia życia i śmierci.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

273

Drew wzdrygnął się i delikatnie ścisnął wątłą rękę Billa. - Masz rację. Nie jest. - Hej, nie szukałem tutaj współczucia, dzieciaku. - Wiem. Ale masz rację. Utknęliśmy w swoich głowach w najgorszy możliwy sposób. - Więc zostawcie to i po prostu rozgrywajcie każdy mecz, jakby to tylko była gra. Bo to wszystko jest tym - tylko grą. Tą, którą kochasz. Myślę, że zapomniałeś, jak ją kochać. - Ponownie racja. Bill posłał mu uśmiech. - Ja zawsze mam rację, dzieciaku. Drew uścisnął obie ręce Billa w swoich dłoniach. - Kocham cię, staruszku. - Wiem. Też cię kocham. I nie myśl, że gdy mnie już nie będzie, to nie będę czuwać nad wami, bo będę to robił. Bądź szczęśliwy. Oczy Drew wypełniły się łzami. – Mam taką nadzieję. Nie chciał myśleć o tym, jak bardzo będzie mu brakowało Billa. Często rozmawiali przez telefon. Bill mógł zadzwonić do niego po meczu i albo pogratulować mu, albo ochrzanić go, kiedy coś spieprzył. Na studiach kierował nim, aby Drew trzymał się w życiu zasad moralnych. Później, stali się dozgonnymi przyjaciółmi. Ale zawsze liczył na Billa, że ten da mu najlepsze rady. Co on zrobi bez niego? Bill odpłynął w sen i Drew siedział z nim do czasu, aż wróciły Ginger i Haven. - Czy wasza dwójka dostała szansę na rozmowę? - zapytała Ginger. - Tak. Miłą długą rozmowę. Ginger objęła go. – Cieszę się. - Przypuszczam, że powinienem iść. - Odprowadzę cię na zewnątrz. Haven uścisnęła go, Ginger wyszła z nim na zewnątrz odprowadzić go do windy. - On jest taki silny, pani Ginger. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

274

Skinęła głową. - Ma swoje momenty. Walczy z tym do samego końca. Ale jest bardzo świadomy tego, że to sam koniec. Zaakceptował to. - Dobrze, że ma cię przy swoim boku, nigdy nie znałem silniejszej kobiety. Łzy błyszczały w jej oczach. – Damy sobie radę. Teraz wróć do domu i nie martw się o nas. Przytulił ją. - Kocham cię. - Również cię kocham, kochanie. Kiedy się odsunął, wziął ją za ręce. - Jeśli będziesz czegoś potrzebować, zadzwoń do mnie. - Dobrze. Zaczął wychodzić, ale nie był w stanie tego zrobić. Skończył siedząc na krześle w holu. W tym miejscu Haven znalazła go pół godziny później. - Hej. Nie wiedziałam, że wciąż tutaj jesteś. Podniósł wzrok na jej twarz. - Nie mogę jeszcze iść. Skinęła głową i usiadła obok niego. - Znam to uczucie. Powinnam wrócić do pracy. Mama powiedziała, że zadzwoni do mnie, gdy - cóż, gdy to się będzie zbliżać. Ale to są jego ostatnie dni. Nie mogę tu nie być. Wziął ją za rękę i ścisnął ją między swoimi dłońmi. - Przykro mi, Haven. - Mi też. Dziękuję za przyjście. To dużo znaczyło dla mamy i dla mnie, że ty, i pozostali faceci, przyszliście. I to było wspaniałe dla Taty wiedzieć, że jest tak ważny dla was wszystkich, że zechcieliście poświęcić na to czas, choć wiem, jak wszyscy jesteście na co dzień zajęci. - Żaden z nas nie jest zbyt zajęty dla twojego taty. On jest ważny dla nas wszystkich i zawsze był. Pochyliła głowę i uśmiechnęła się do niego. - Wszyscy razem dobrze się bawiliśmy w collegu, co nie? - Tak, to prawda. - Mimo, że każdy z was dawał mi wycisk. - Co? Nigdy ci się nie dawałem we znaki. To był Trevor. - Proszę cię. Bezlitośnie mi dokuczaliście. A szczególnie Trevor, który próbował przekupić mnie, żebym obrabiała za niego jego szkolne prace. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

275

- Yeah, cóż, szkoła zdecydowanie nie była jego domeną. Zaśmiała się. - Najwyraźniej. I spójrz na niego teraz. Super gwiazda, super ogier. - I jego własnym zdaniem - legenda. Zaśmiała się z tego. - Mam nadzieję, że pewnego dnia będę mogła wepchnąć mu w twarz mikrofon i spowodować, żeby poczuł się tak nie komfortowo, jak to tylko możliwe.104 - Cóż, siedzisz w mediach. A on jest w sportowcem. To może się zdarzyć. - Jeśli wszystko pójdzie dobrze z tą nową państwową pracą, do której staruję, to zdecydowanie może się zdarzyć. - O, tak? Jaka nowa praca? - Narodowy sprawozdawca sportowy. - Bez jaj? Uśmiechnęła się. - Bez jaj. Nie chcę mówić o tym zbyt wiele, w przypadku, gdyby się nie udało, ale trzymam za to kciuki. Haven był wspaniała. Wysoka, krągła we wszystkich właściwych miejscach, z krótkimi kruczoczarnymi włosami, najbardziej niesamowitymi niebieskimi oczami, jakie kiedykolwiek widział i była prawie najmądrzejszą i obytą kobietą, jaką kiedykolwiek poznał. Mogła się wypowiedzieć na każdy temat i znała sporty tak dobrze jak każdy facet. - Będziesz idealna do tej pracy, Haven. Mam nadzieję, że ja dostaniesz. - Dzięki. Ja też. - Powiedziałaś tacie o tej możliwości? - Tak. Jest bardzo podekscytowany z mojego powodu, ale także smutny, że nie będzie mógł zobaczyć mnie, robiącej wielką sławę jako komentator sportowy. Znów ścisnął jej dłoń. - Będzie czuwać nad tobą, kochanie. Jej oczy wypełniły się łzami. - Wiem, że będzie. Nie chcąc zajmować jej czasu i wiedząc, że ma samolot, Drew wreszcie wstał. - Myślę, że powinienem iść. 104

Czyżby szykowała nam się kolejna para?;)

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

276

Haven przytuliła go. - Jeszcze raz dziękuję za przyjazd. - Będziesz w kontakcie, dobrze? - Zapytał, gdy ją przytulił. - Będę. Zszedł na parking i wsiadł do samochodu z wypożyczalni, ale złapał się na tym, że wpatruje się w szpital, nadal nie będąc w stanie odjechać, nieodwołalnie pożegnać się z Billem. W końcu po prostu upuścił klucze na kolana i pozwolił płynąć łzom, które do tej pory powstrzymywał.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

277

Rozdział 28

- NIE mogę uwierzyć, że to już, Carolina. Twój dzień wreszcie nadszedł. Carolina wzięła głęboki oddech, wiedząc o tym, że to był prawdopodobnie ostatni raz dzisiaj, kiedy była w stanie oddychać. Odwróciła się do swoich asystentów i skinęła głową. – Tak jest. Nie mogłabym tego zrobić bez waszej pomocy. Edward nasunął okulary na grzbiet nosa. – Ty to zrobiłaś, ale skłamałbym, gdybym powiedział, że będąc tutaj, nie byłem podekscytowany jak cholera. - Rzucisz ich na kolana, Carolina – powiedziała Tierra. – I, tak samo jak Edward, jestem podekscytowana, będąc tego częścią. - Dziękuję. Wam obojgu. Teraz chodźmy przypilnować, żeby wszyscy się przebrali. Czy makijażyści są tutaj? Tierra skinęła głową. - Właśnie przyjechali. Ludzie od włosów też są. A Jessica sprawdza modeli. Przynajmniej coś szło dobrze. - Hej, wspaniała. Odwróciła się i szybko uścisnęła swojego brata. - Udało ci się. - Oczywiście, że tak. - Czy mama i Evelyn są tutaj? - Tak. Mama jest tak przejęta, że nie może przestać mówić. Carolina uśmiechnęła się. - To wspaniale. Pójdę sprawdzić co u niej. - Nie martw się o nią. Masz dość rzeczy do zrobienia. Między Evelyn i wszystkimi innymi, którzy jej nadskakują, mama czuje się jak w niebie. Dostała dzisiaj szansę, aby spotkać wielkich projektantów i ludzi od magazynów. I zobaczyć wielki debiut córki. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

278

Sama myśl o tym, kto może się dzisiaj znajdować na publiczności, powodowała, że jej żołądek robił salta. Inni projektanci oraz redaktorzy kilku głównych magazynów mody. Chwyciła ramię Graya. - Sądzę, że muszę się położyć. Zaśmiał się. – Rozwalisz to. A teraz, gdzie mnie potrzebujesz? - Widzisz w tamtym miejscu tę śliczną brunetkę? Po prostu powiedz jej, kim jesteś, a ona ci powie, co masz robić i gdzie iść. - Ok. - Pocałował ją w policzek i odszedł. Carolina przez chwilę koncentrowała się przed ruszeniem z miejsca, aby spojrzeć na stojak z ubraniami, pilnowany obecnie przez jednego z jej pracowników. Ona i kilkoro osób z jej personelu, wyciągnęli ubrania z toreb i zaczęli parą usuwać wszelkie zmarszczki, podczas gdy modele byli zajęci przy makijażu i włosach. - Wszyscy modele się już zgłosili – powiedziała Jessica. - Z wyjątkiem Drew Hogana. Carolina zacisnęła powieki i policzyła do dziesięciu. Rzuciła Jessice swój telefon. - Jest tam jego numer. Zadzwoń do niego i zapytaj, gdzie, do cholery, jest. Ten pokaz mody byłby katastrofą bez Drew. Miał nosić trzy z jej strojów odzieży męskiej. Obiecał jej, że tutaj będzie. Już odpuścił przy druku reklamy – z pewnością nie chciał zawalić też tego, prawda? - Brak odpowiedzi - powiedziała Jessica, wręczając jej z powrotem telefon. Dzwoniłam dwa razy. Cholera. - Ok. Dzięki, Jessica. Strach osiadł jak ołowiana kula w dole jej żołądka. Co zrobi, jeśli on się nie pojawi? Spojrzała na godzinę w telefonie. Godzina do rozpoczęcia pokazu. Trwało robienie włosów i makijażu, i koordynowanie modeli w ustawieniach. Chciała rwać sobie włosy razem z cebulkami, ale jej panika nie rozwiąże problemu. Miała dodatkowego modela, gotowego pójść w przypadku czyjejś choroby lub nieobecności. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

279

Znalazła Tierrę. – Zawołaj Gerarda do włosów i makijażu, i przygotuj go do włożenia strojów Drew. Tierra skinęła głową i pobiegła. Choć Carolina miała milion rzeczy do zrobienia, jej myśli pobiegły do Drew. Zawiódł ją. Ponownie. Ale nic nie mogła z tym zrobić. Spojrzała na swoich modeli, którzy byli w większości przygotowani i ubrani w jej stroje. Kierownik planu dał jej instrukcje, a ona ominęła ochronę, aby dokończyć ostatnie szczegóły. Z jej matką na publiczności, ochrona była dziś ekstra napięta, ilość Secret Service była podwojona ze względu na oczekujący tłum. Nawet ona i Gray mieli dzisiaj ochronę Secret Service, choć przeważnie ich ignorowała. Wystarczyła wiedza, że tam byli, dodatkowe ciała, w już i tak ciasnej przestrzeni. Kiedy wzrósł hałas robiony przez tłum, odwróciła się, aby zobaczyć Drew biegnącego w jej kierunku. Pot lał mu się po zaczerwienionej twarzy. - Tak mi przykro. - Co się stało? - Trzy przecznice dalej przeklęta taksówka uderzyła w tył samochodu przed nami. Ruch uliczny jest pieprzonym koszmarem. W końcu wysiadłem i po prostu przebiegłem całą drogę. - Och, Drew. Przykro mi. Nie musiałeś tego robić. - Oczywiście, że musiałem. Obiecałem, że tu będę, prawda? - Rozejrzał się po ubranych, stojących wokół niego, modelach. - Czy jestem zbyt późno? Był spocony, włosy miał mokre po biegu. Właściwie to wyglądał idealnie. – Nie. – Chwyciła go za ramię i wzięła go na włosy i makijaż. – Wyżeluj mu włosy, nadaj im dzikiego charakteru. Nie potrzebuje dużo makijażu, poza złagodzeniem zaczerwienienia po biegu. Poza tym, jest gotowy, żeby pójść. - Prawdopodobnie mogłoby pomóc też trochę dezodorantu - powiedział z uśmiechem. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

280

Zaśmiała się. - Obojętnie. Zobaczymy się na wybiegu. Zrobił to. Nie olał tego. Jej serce wezbrało radością. Jedna rzecz mniej do martwienia się. W krótkim czasie modele byli ustawieni w kolejce, Drew był w fantastycznym stroju i wszyscy byli gotowi. Carolina wzięła głęboki oczyszczający oddech, wypuściła go, a gdy dano jej sygnał, wyszła na wybieg. - Dobry wieczór. Nazywam się Carolina Preston i jestem bardzo podekscytowana, będąc tutaj dzisiaj i prezentując Carolina Designs. Było to moim długoletnim marzeniem i jestem szczęśliwa mogąc je dzisiaj spełnić. Mam nadzieję, że będą się państwo cieszyć pokazem. Odwróciła się i ruszyła z powrotem za kurtyny, słuchając uprzejmych braw. Wiedziała, że nie będzie dziko oklaskiwana. Jeszcze na to nie zapracowała. Ale miała nadzieję, że jej wzory pokażą, że była kompetentnym projektantem. Muzyka wystartowała i wysłała pierwszego modela na wybieg. Kiedy oglądała ich na monitorze, czuła się trochę tak, jakby rodziła. Mężczyźni szli pierwsi i wyglądali spektakularnie, od zwykłych spodni i zapinanych na guziki koszul, do Drew idącego po wybiegu w weekendowym stroju, składającym się ze ściąganych sznurkiem spodni i dopasowanej koszulki Henley105. Uśmiechnął się szeroko na końcu wybiegu, odwrócił się, i och, Boże, sposób w jaki szedł. Pewna siebie arogancja. Nikt nie mógłby lepiej zaprezentować tego stroju niż Drew. A Gray w garniturze był czymś wartym zobaczenia. Faceci wrócili i przebrali się, a następnie ponownie wyszli na zewnątrz, każdy poruszał się z precyzją.

105

To chyba cos takiego;)

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

281

Jak na razie dobrze. Gray wyszedł następny, w weekendowym, sportowym wydaniu, nadal bardzo elegancki, ale och, wyglądał tak dobrze. I Drew w dżinsach i tradycyjnej koszuli, jego widok spowodował, że do ust napłynęła jej ślina. Każdy fragment jej męskiej linii wypadł perfekcyjnie. Widziała, że publiczność była urzeczona. Miała nadzieję, że tak samo będzie, gdy przyjdzie czas na kobiety, które były następne w kolejce. Pierwsza na wybieg trafiła jej karmelowa skórzana kurtka i wyszyta koralikami mini. Czuła się taka dumna widząc coś, co stworzyła, znajdujące się na wybiegu w Lincoln Center106. Potem przyszedł czas na zalotną ciemną, drukowaną spódnicę i otulający ciało sweter, a następnie nisko opuszczone spodnie i płaszcz do kolan. Strój po stroju trafiał na wybieg, a z każdym jednym Carolina obejmowała się ciaśniej ramionami, jej oczy lśniły od łez. Miała nadzieję - och, miała wielką nadzieję, że zostaną dobrze przyjęte. A kiedy Esme wyszła w sukni, usłyszała zbiorowe sapnięcie i wiedziała, że chwyciła publiczność za gardło. Brawa, gdy Esme zniknęła, były głośne, a gdy mężczyźni wyszli z powrotem, podążając za kobietami, ludzie stali, a oklaski ogłuszały. Zrobiła to. To był koniec. I to było cholernie dobre, więc już dłużej nie dbała o to, co inni pomyślą. - To jest twoja chwila - powiedział Edward, ściskając ją za ramiona. – Idź tam. Skinęła głową, odwróciła się do swoich asystentów, którzy byli tam przy niej od samego początku. - Dziękuję wam. Za wszystko. - Idź – powiedziała Tierra, śmiejąc się.

106

Centrum Lincolna - Wiodące na świecie centrum kulturalne Lincolna jest kompleksem złożonym z wielu organizacji zajmujących się sztukami scenicznymi, m.in. The Metropolitan Opera, New York City Balet, New York Philarmonic, The Julliard School i wiele innych. Od tego roku Fashion Week musiał znaleźć nową lokalizację, bo Lincoln Center nie chciało przedłużyć z nimi kontraktu.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

282

Wyszła za Esme. Wszyscy modele oklaskiwali Carolinę. Kiedy dotarła do końca wybiegu, ukłoniła się, a następnie ścisnęła dłoń Esme i powiedziała do niej bezgłośnie – dziękuję ci. - Esme uśmiechnęła się szeroko i przeszły ręka w rękę w dół wybiegu w kierunku kurtyny. Później jej zespół zaskoczył ją szampanem. Potem zaczęły się nieustające nagrania i wywiady, a jej matka i Evelyn też przyszły za kulisy. - Och, Carolina. Odebrałaś mi dech w piersiach – powiedziała Evelyn .- To było więcej, niż nawet mogłam dla ciebie wymarzyć – powiedziała jej matka, ciągnąc ją do mocnego uścisku. - Twoje projekty są oszałamiające. Jestem tak bardzo dumna z tego, co osiągnęłaś. - Dziękuję mamo. Zrobiła kilka wywiadów i porozmawiała z kilkoma redaktorami mody, którzy wydali jej bardzo korzystne opinie. Jedna, bardzo wybitna redaktor z jednego z jej ulubionych czasopism, powiedziała, że z przyjemnością zrobi z nią wywiad i napisze o niej artykuł. Musiała powstrzymać się od piszczenia, choć zrobiła to w środku. - Więc ... spisałaś się. Odwróciła się do brata i Evelyn. - Dziękuję ci za zrobienie tego. Wyglądałeś dzisiaj niesamowite. Evelyn położyła dłoń na piersi Graya. – Prawda? Wiesz, chcę dla niego garnitur taki jak ten. - I będę szczęśliwa, robiąc jeden dla niego. Na koszt firmy, oczywiście. - Jak teraz masz zamiar zarabiać pieniądze z Carolina Designs, gdy robisz to gratis. - Tylko dla mojego, fantastycznego, brata. - Jestem z ciebie dumny, Carolina. Myślę, że jesteś fantastyczna. To była najwyższa pochwała pochodząca od Graya. - Dziękuję. - Zgadzam się z Grayem. Jesteś znakomitą projektantką. Drew stanął obok niej. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

283

- Dzięki – powiedziała Carolina. - I dziękuję za przebiegnięcie trzech przecznic, żeby dotrzeć na czas. Nie musiałeś tego robić. Wzruszył ramionami. - Przykro mi, że byłem tak późno. Gray zmarszczył brwi. - Co się stało? - Taksówka staranowała samochód przed nami, potem utknąłem w korku, nie mogąc znaleźć innej taksówki. To było śmieszne, to co się tam działo. Kto wiedział, że ubrania będą tak popularne? Evelyn roześmiała się, patrząc na Carolinę. - Mężczyźni. Oni nic nie wiedzą. - W każdym razie nic o Fashion Week. Ale to doceniam. Zostałeś ranny? - Nah. Czuję się dobrze. Po prostu wkurzył mnie kierowca taksówki, który był na mnie zły za chęć wyjścia. I chciał, żebym mu zapłacił za przejazd. - Poważnie? - Zapytała Evelyn, z szeroko otwartymi oczami. - Tak. Ochrzaniłem go i powiedziałem mu, że jeśli chce, może mnie ścigać, ale byłem już spóźniony, a jeśli nie jeździłby po ulicy zygzakiem, to nie uderzyłby samochodu przed nim. Dupek. - Człowieku, musisz się napić - powiedział Gray. Drew roześmiał się. – To nieodpowiedni moment. - Daj spokój. Chodźmy na jednego. Carolina, czy możesz już stąd wyjść? Rozejrzała się. Miejsce było jeszcze wypełnione przez media, jej asystentów i modeli. - Przykro mi. Nie mogę. Ale wy możecie iść. - Ok. Spotkamy się później. Może na obiedzie? - Zdecydowanie. Napiszę do ciebie, gdy będę wolna. Wyszli, z matką i Drew oraz Secret Service, co dało jej trochę oddechu w pokoju. Ona i jej załoga owinęli ubrania i zadbali o wyniesienie wszystkiego na zewnątrz. Tierra i Edward zamierzali jechać za ciężarówką z ubraniami z powrotem do studia. - Skończę tutaj, a następnie spotkamy się z powrotem w studiu powiedziała im.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

284

- Nie, nie zrobisz tego. Weź trochę wolnego czasu – powiedziała Tierra. Zasłużyłaś na to. Dzisiaj jest dzień na świętowanie. Zajmiemy się inwentaryzacją. - A potem, Tierra i ja, mamy zamiar otworzyć butelkę szampana i zjeść bardzo drogi obiad. Na twój rachunek. Carolina roześmiała się. - Oboje na to zasłużyliście. Bawcie się dobrze. I jeszcze raz wam dziękuję. Gdy skończyła, napisała do Graya, który poinformował ją, że wszyscy byli jeszcze w restauracji. Pomimo tłumu udało jej się złapać taksówkę i pojechała tam. Evelyn natychmiast wręczyła jej kieliszek szampana. - Chciałabym móc się z tobą napić, ale niestety, dla mnie dzisiaj jest woda gazowana. - Wznieśmy swoje kieliszki – powiedziała jej matka. – Za Carolina Designs. Oby dzisiejszy dzień był dopiero początkiem wielu wspaniałych lat pięknych ubrań. Carolina zaczerwieniła się, gdy kieliszki zostały wzniesione w jej kierunku. - Dziękuję ci, mamo. - Wzięła łyk wspaniałego szampana i po raz pierwszy tego dnia, westchnęła z ulgą. - Cieszysz się, że to koniec? - Zapytał Drew. - Jestem absolutnie, szaleńczo zadowolona, że to koniec. - Ale to tylko początek, kochanie - powiedziała jej matka. - Teraz zacznie się faktyczna praca. Sądząc z wiadomości i e-maili, które przebiegła wzrokiem w drodze, to może być prawdą. Miała prośby o wywiady i zamówienia od kilku bardzo znanych gwiazd, które chciały nosić jej projekty, w tym jedna lub dwie nominowane do Oscara aktorki, które twierdziły, że wpadną omówić włożenie jej projektów na przyznanie nagród. Jedna chciała ubrać sukienkę, którą Esme dziś nosiła. Jasna. Cholera.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

285

- Mam zamiar być zajęta. Co jest wspaniałą, niesamowitą, odurzającą sprawą. - Sądzę, że pierwszą rzeczą, jaką powinnaś zrobić, to zadzwonić do projektanta, u którego dawniej pracowałaś i powiedzieć mu, żeby się pieprzył powiedział Drew. Carolina roześmiała się. - To byłoby bardzo nieprofesjonalne. Ale na samą myśl o tym uśmiechnęła się szeroko. - Drew ma rację, choć oczywiście nie powinnaś do niego dzwonić. Nie doceniał twojego talentu. I spójrz teraz na siebie. - Jej matka promieniała. - Dziękuję. Wam wszystkich. Nie mogłabym tego zrobić bez was. - Zawdzięczasz to swojemu talentowi, Carolina. Niczemu więcej. Jej wzrok przesunął się do Drew. - Dziękuję. Wszystko już zjedli, a jej matka miała samolot. - Niestety my też już się musimy zbierać. - powiedziała Evelyn. – Jakaś sprawa związana z wyścigami samochodowymi, albo coś takiego, coś, co jak twierdzi mój narzeczony, trzeba załatwić na Florydzie. - Przewróciła oczami, potem mrugnęła. - Bardzo wam wszystkim dziękuję za bycie dzisiaj tutaj. To wiele dla mnie znaczyło. Objęła matkę, brata i Evelyn, którzy następnie wyszli, a Secret Service robiło im przejście. - Jest teraz dużo spokojniej - powiedział Drew. - Tak. Skinął na ich kelnera. - A ty powinnaś coś zjeść. Czy w ogóle coś dzisiaj jadłaś? - Nie pamiętam. - Co prawdopodobnie oznacza, że nie. Kelner stał, podczas gdy Carolina przeglądała menu. Nagle zgłodniała, więc wybrała pieczoną pierś z kurczaka ze szparagami i ryżem. - Nie musisz siedzieć tu ze mną, gdy będę jadła. Uniósł brwi. – Próbujesz się mnie pozbyć? tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

286

- Wcale. Wiem tylko, że już wszystko zjadłeś. Jestem pewna, że jesteś też zajęty. - Dzisiaj nie gram. Jestem cały twój. Uśmiechnęła się do niego. – Dziękuję ci. - Co do tego. Muszę cię przeprosić. - Za co? - Za zostawienie cię. Zdezorientowana, spojrzała na niego. - Pojawiłeś się dzisiaj. Nawet mimo wypadku samochodowego. Mój Boże, Drew, przebiegłeś trzy przecznice. - Nie to. Kampania reklamowa. - Och. - Utknąłem w mojej głowie w związku z meczami wyjazdowymi, próbując dowiedzieć się, co się dzieje i szukając czegoś, czegokolwiek – kogokolwiek do obwinienia. - Podniósł na nią wzrok. - Obwiniałem ciebie. - Mnie? Czemu? Wzruszył ramionami. - Ponieważ byłaś równie wygodną wymówką, jak każda inna. Czasami w sporcie mówią, że randki z kobietą w czasie sezonu przynoszą pecha. - Och. I myślisz, że jestem twoim przynoszącym pecha amuletem. - Coś w tym rodzaju. - Ok. - Więc to była jego gadka do zrywania. Przynajmniej był wobec niej uczciwy, mówiąc co było powodem jego ostatnich zachowań. Nie miało to dla niej dużo sensu, ale było lepsze niż brak jakiegokolwiek wyjaśnienia. - Problem w tym, że to nie ty. To wszystko ja. - Wskazał na swoją skroń. To wszystko było w mojej głowie. Wciąż jest. Jakikolwiek problem zespół ma z wygrywaniem meczy wyjazdowych, nie ty go powodujesz.107 - Dobrze wiedzieć.

107

Łał, Drew, co za odkrycie;)

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

287

Chwycił ją za rękę. - Przykro mi, że cię zawiodłem, Lina. Przykro mi, że nie byłem tam dla ciebie, gdy mnie potrzebowałaś. Zachowałem się jak samolubny dureń i mam nadzieję, że mi wybaczysz. Och. Więc to nie była rozmowa na rozstanie. To były przeprosiny, a tych się od Drew nie spodziewała. - Nie ma nic do przebaczenia. - Wiem, że musiałaś znaleźć kogoś innego do zrobienia sesji zdjęciowej. - Drew, ja… - Wiem, że to przyszło w środku przygotowań do największego debiutu twojego życia. - Drew, naprawdę, ja… - A to czyni ze mnie najbardziej gównianego chłopaka na świecie. Chłopak? Nazwał siebie jej chłopakiem? Nigdy nie zdefiniowali swojego związku. - Jesteś moim chłopakiem? - Nie wiem. Kochankiem? Facetem, który jest w tobie zakochany? Jakkolwiek chcesz mnie nazywać, jestem w tym kiepski. Zaczerpnęła drżący oddech. On ją kochał? - Kochasz mnie? - Cholera. Powiedziałem ci, że jestem w tym beznadziejny. - Wziął jej dłoń. - Tak. Kocham Cię. Powinienem ci powiedzieć prędzej, Lina. Nie to, żebym zasługiwał na twoją miłość, po tym co ci zrobiłem. Nie było mnie tam dla ciebie, gdy mnie potrzebowałaś. A obiecałem ci, że nie zawiodę cię ponownie. Nie jestem facetem, który wycofuje się ze swoich obietnic. Czy możesz kiedykolwiek mi to wybaczyć? Była tak opanowana jego słowami, że wszystko co mogła zrobić, to patrzeć na niego. - To nie idzie tak jak myślałem, że pójdzie. Możesz coś powiedzieć. Kopnij mnie, żebyś się zamknął, powiedz mi, żebym poszedł się pieprzyć. Albo powiedz mi, że mi wybaczasz. Cokolwiek.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

288

Zaśmiała się. - Przepraszam. Po prostu przez chwilę byłam zaskoczona. Oczywiście, wybaczam ci. Wszyscy przechodzimy przez rzeczy, które są trudne i emocjonalne, czasami przejmujemy je od ludzi, na których zależy nam najbardziej. Po pierwsze, nie zrobiłam jeszcze sesji zdjęciowej. - Nie zrobiłaś? - Nie. Zdecydowałam się ją odłożyć, aż skończy się Fashion Week. Znalazłam kogoś innego, do zrobienia zdjęć, ale Drew, nikt nie może cię zastąpić. Nie w mojej głowie. Mogłam widzieć tylko ciebie na tych zdjęciach. Jesteś moim idealnym modelem do druku reklamy. Ciągle miałam nadzieję, że przyjdziesz i może dlatego odsunęłam to na później, po pokazie. Ciągle miałam nadzieję, że zmienisz zdanie. Uniósł jej ręce i ucałował je. – Jestem palantem. Zaśmiała się. - Nie, nie jesteś. W porządku, czasami jesteś. Czasem ja też jestem. Mogę być zaabsorbowana sobą i własną pracą. Ale jedna rzecz, która mnie pochłaniała przez ostatnie kilka miesięcy, czasem ze szkodą dla mojej własnej pracy, to ty. Jestem w tobie zakochana, Drew. Myślę o tobie cały czas. Wstał i obszedł stół na jej stronę, a potem wziął ją w ramiona i złożył na jej ustach pocałunek, który pozbawił ją tchu i oszołomił. I mimo, że byli w publicznej restauracji, nadal ją całował, trzymając jej twarz w dłoniach, dopóki nie była pewna, że był w niej z całą pewnością zakochany, bo żaden mężczyzna nie mógłby w taki sposób publicznie całować kobiety, chyba że miał dla niej szczere uczucia. Nagle zaczęły się oklaski i gwizdy, a gdy odsunął się, zignorował je wszystkie, koncentrując się z uśmiechem tylko na niej. - Kocham cię, Lina. Oblizała swoje wargi, czując, że ten dzień nie mógłby być lepszy. – Też cię kocham Drew. Kelner przyniósł jej jedzenie. Co dziwne, jej niedawny głód sprzed kilku minut rozproszył się. Ale tak czy tak jadła, podczas gdy Drew ją obserwował. - Patrzysz jak jem - powiedziała. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

289

- Tak. Więc? - To trochę niepokojące. Podniósł widelec i nabrał na niego ryż. - Teraz cię karmię. Lepiej? Wsunął widelec między jej wargi. Zamknęła je na nim, ale wtedy odkryła, że patrzy na jej usta. - Teraz to wygląda po prostu nieprzyzwoicie. - Przestań albo przez ciebie stwardnieję. Roześmiała się, odepchnęła go i skończyła swój posiłek. Wyszli z restauracji i wrócili do jej mieszkania. - Kiedy jest twój następny mecz? - Zapytała, gdy otworzył przed nią drzwi. - Jutrzejszej nocy. - Mecz wyjazdowy czy domowy? - Wyjazdowy. New Jersey. Pomógł jej z płaszczem. Odwróciła się twarzą do niego. - Przynajmniej mamy wspólny wieczór. Owinął ją ramionami. - Yeah, owszem, a minęło cholernie dużo czasu, odkąd byliśmy razem. Tęskniłem za tobą. - Też za tobą tęskniłam. Teraz mnie pocałuj, rozbierz i kochaj się ze mną. - Jestem cały za tym. - Posłał jej szelmowski seksowny półuśmiech, którego też jej brakowało - ten, który szarpał jej wnętrznościami i zmieniał ją w papkę. Musnął jej wargi swoimi, a następnie nacisnął mocniej, otwierając jej usta i przesuwając swoim językiem po jej. Owinęła rękę wokół jego karku, aby przyciągnąć go bliżej, potrzebując jego dłoni, ust, na sobie, tego połączenia, które zawsze było zarówno emocjonalne, jak i fizyczne. Sposób, w jaki jej dotykał, przesuwając dłońmi po jej ciele, jakby odkrywał ją po raz pierwszy, zawsze powodował, że jej zakończenia nerwowe wchodziły na najwyższe obroty. Szczyty jej sutków stwardniały i mrowiły, gdy przesunął rękami w dół po jej bokach w stronę tyłka. Przeciągnął ustami po jej szczęce i przez szyję, jego ręka zawędrowała w górę, żeby sięgnąć do zamka jej sukienki. Zadrżała, gdy pociągnął zamek w dół. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

290

- Zimno? - Zapytał. - Trochę. - Proszę cię. Chodźmy do twojej sypialni. Wziął ją za rękę i poprowadził do sypialni, zatrzymując się obok jej łóżka. Odwrócił ją i ściągnął suknię z ramion, całując górę jej kręgosłupa. Gęsia skórka pokryła jej skórę, ale tym razem nie z zimna. Ściągnęła długie rękawy swojej sukni, potem pozwoliła, żeby sukienka opadła na podłogę. - Teraz to jest strój - powiedział. Spojrzała na swój brzoskwiniowy koronkowo-atłasowy biustonosz, majtki i obcasy, które wciąż miała założone. Usiadła na łóżku i podniosła dla niego swoją stopę, żeby zdjął jej but. Zdjął jeden but, a następnie pomasował jej stopę. - O, Boże, to takie dobre uczucie. - Cały dzień byłaś na nogach. – Zdjął drugi but, trzymając szpilkę w dłoni. - Jak wy kobiety chodzicie w tych rzeczach? - Poświęcamy się w imię piękna i żeby nasze nogi dobrze wyglądały. Rzucił but na podłogę i potarł jej stopę. - Mogłabyś nosić kapcie z króliczkami, a twoje nogi i tak wyglądałyby cholernie seksownie. Przeniósł się z jednej stopy na drugą, a połączenie bólu i przyjemności było tak dobre, to było nawet lepsze niż jakakolwiek gra wstępna. - Mógłbyś to robić przez godzinę lub dłużej, a ja bym nie narzekała. - Potrzebujesz gorącej kąpieli. Prawdopodobnie jesteś wyczerpana. - A co z seksem? Uśmiechnął się. - Dojdziemy do tego. Ruszył do łazienki. - Drew. Poczekaj. - Co? - Zgadzam się na gorącą kąpiel, ale tylko wtedy, gdy weźmiesz ją razem ze mną. - Wezmę ją z tobą, ale tylko wtedy, jeśli nie będzie tam żadnych bąbelków. Zaśmiała się. - Zgoda. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

291

Poszła za nim do łazienki. Kochała swoją dużych rozmiarów wannę z hydromasażem. Usiadła na boku i włączyła ją. - Prawdopodobnie też będziesz się cieszyć z kąpieli. - Podoba mi się, że będę tam z tobą. Nago. Pokręciła głową. - Mężczyźni i ich jednokierunkowe umysły. - Wiń penisa. Rozebrał się, a Carolina zrzuciła swoją bieliznę i upięła włosy do góry. Do tego czasu wanna była prawie napełniona, więc Drew przytrzymał jej dłoń, gdy do niej wchodziła. Usiadł za nią. Woda była gorąca i kusząca, a Drew miał rację. To było dokładnie to, czego potrzebowała po długim, pełnym stresów dniu. Ciepła woda, dysze falujące wokół jej obolałego ciała i mężczyzna, którego kochała, wspaniale pocierający jej ramiona. - Więc jakie to uczucie? - Zapytał. - Mmm - powiedziała. - To wspaniałe uczucie. Drew roześmiał się. - Nie, nie mam na myśli masażu ramion, choć cieszę się, że to dobre uczucie. Chodziło mi o to, jakie to uczucie odnieść sukces? - Och. Cóż, nie odniosłam jeszcze sukcesu. Ale czuję, jakbym mogła to zrobić. - Odwróciła się do niego twarzą, owijając wokół niego nogi. - Po raz pierwszy, mam pewność siebie, jakiej nigdy przedtem nie miałam, wiarę w siebie, jakiej nigdy wcześniej nie czułam. To znaczy, zawsze myślałam, że mogę to zrobić. Wierzyłam w moje projekty, w przeciwnym razie nigdy bym w taki sposób nie postawiła mojej reputacji na szali. Ale zostać przyjętym, tak jak ja dzisiaj. Nie wiem, Drew. To coś, czego nie oczekiwałam. Pocałował ją w czubek nosa. – Musisz bardziej w siebie uwierzyć. Jesteś, pieprzoną, gwiazdą rocka, pani Preston. Jej usta się wygięły. - Podoba mi się brzmienie tych słów. Może powinnam je umieścić na mojej wizytówce. Odchylił się w wannie. – Mogłyby tam dobrze wyglądać.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

292

Podążyła za nim, wspięła na jego kolana, następnie chwyciła gąbkę, zanurzając ją w wodzie. Wycisnęła ją na jego pierś, a potem przesunęła po jego ramionach. Jego penis pod nią zaczął twardnieć, co wywołało jej uśmiech. - Jesteś po prostu zbyt łatwy. - A ty jesteś naga i śliska, a twoja cipki porusza się tam i z powrotem na moim penisie. Czego się spodziewałaś? Upuściła gąbkę do wody, następnie podniosła palce do góry, pozwalając kroplom opaść na czubek jego głowy. Zaśmiał się, potrząsnął głową, a woda ją opryskała. Wtedy pociągnął ją do siebie, całując, dopóki wszystko w niej nie pulsowało. Potarła piersiami o jego klatkę piersiową, jej sutki napięły się do twardych, obolałych szczytów. A kiedy zanurzyła dłoń w wodzie i sięgnęła po jego fiuta, dopasowując go do swojej cipki, chwycił ją za nadgarstek. - Lina. Nie mam założonej prezerwatywy. - A ja cię kocham. Ty kochasz mnie. Zakładam, że to oznacza, że jesteśmy oddani sobie nawzajem. Jestem na pigułkach i nigdy nie uprawiałam z nikim seksu bez zabezpieczenia. Patrzył na nią, jego spojrzenie było pewne i śmiertelnie poważne. - Ani ja. Nie chcę być z nikim innym oprócz ciebie. Nie byłem z nikim innym, od tamtej nocy, gdy tu wszedłem, kiedy Gray mnie zaprosił. To sprawiło, że jej żołądek zrobił fikołek. - Drew. - Chcę tylko, abyś była pewna. - Bardzo pewna. Teraz chcę ciebie we mnie. – Podniosła się, a następnie ześlizgnęła w dół jego penisa, obserwując jak zmienia się wyraz jego twarzy, sposób w jaki jego wzrok zmienił się w stopione pragnienie, gdy na nią patrzył. - Chryste, Lina, tak dobrze cię czuć. To takie cudowne uczucie. Przysunęła się do niego, czując każdy jego rozpychający się wewnątrz niej cal. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

293

- Kurwa. Nie w taki sposób - powiedział, chwytając ją i wyciągając z wody. Wyszedł z wanny, nogi owinęła wokół niego i położył ją na grubym dywanie na podłodze obok wanny. - Chcę cię czuć. Tylko ciebie. Twoje ciepło i wilgoć cipki. - Zanurzył się w niej, a ona wygięła się w jego kierunku. - Tak. W taki sposób, Drew. Jeszcze. Jego usta spotkały się z jej, w plątaninie warg i języków, gdy pchnął mocniej, a potem znieruchomiał. - Poczuj mnie, Lina. Poczuj mojego fiuta drgającego wewnątrz ciebie. Sprawiasz, że chcę dojść. Poczuła go, bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Rozciąganie, ruch, zabrało ją to prosto na skraj rozumu. Jego wzrok spotkał się z jej spojrzeniem, jego włosy i ciało były mokre, krople spadały na nią, kiedy poruszał się nad nią gwałtownie. Uniosła się na jego spotkanie, potrzebując tego kontaktu, żeby dojść. Napięła się i zadrżała, gdy się w nią wbił. A kiedy się rozpadła, pocałował ją, jego jęk przy jej ustach wyrwał ją spod kontroli, gdy uwolnił się w jej wnętrzu. To

było

niepodobne

do

niczego,

co

kiedykolwiek

doświadczyła,

połączeniem ich dwojga, które było spełnieniem zarówno emocjonalnym, jak i fizycznym. Drew zacieśnił na niej swój uścisk, wsunął pod nią rękę, aby przyciągnąć ją do siebie bliżej podczas, gdy krzyczała, fale jej orgazmu wyrzucały ją na krawędź znowu i znowu. Bez sił i całkowicie wyczerpana, leżała pod nim, przygryzając jego dolną wargę, obrysowując dłonią gładką linię jego ramienia podczas, gdy on ukrył twarz w jej szyi. - Jestem spocony - powiedział w końcu. – Powinniśmy prawdopodobnie wrócić do wanny. Uśmiechnęła się. - Prawdopodobnie. Ale myślę, że tym razem wolałabym wziąć prysznic. Podniósł ją i weszli do kabiny prysznicowej. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

294

- Jesteś taka seksowna, kiedy jesteś mokra. Zanurzyła głowę pod wodę i otworzyła oczy, by znaleźć go wpatrującego się w nią tym wzrokiem, tym który powodował, że stawała w ogniu, a jej płeć nabrzmiewała z pożądania. Pchnął ją na ścianę prysznica i pocałował, zanim para uniosła się nad nimi. Wsunął rękę między jej nogi, pocierał w tę i z powrotem, dopóki nie zaczęła jęczeć. - Chcę cię znowu pieprzyć. - Tak - powiedziała, prawie bez tchu, gdy rozsunął jej nogi i wsunął się w nią. Była gotowa, drżąca i w potrzebie, gdy podniósł jej ręce nad głowę i zatopił się w niej, ocierając się o jej łechtaczkę. Boże, już mogłaby dojść, sposób w jaki zakręcił biodrami, jego ciało tak blisko jej. Ale wtedy wysunął się i opadł na kolana, nakrywając jej kobiecość swoimi ustami. Spojrzała w dół i zobaczyła wodę spływającą po jej ciele i kapiącą na niego, gdy lizał i ssał wrażliwą grudkę. - Drew. Tak, właśnie tak. - Oparła głowę o ścianę prysznica, gdy poruszył na niej swoim językiem i wstrząsnął nią, wyrywając jej krzyk i dreszcz z powodu kolejnego niesamowitego orgazmu. Gdy wstał, wziął jej usta w druzgocącym pocałunku, który wstrząsał jej uczuciami. Podniósł jej nogę i zagłębił się w niej. - Twoja cipka wciąż drży - powiedział. - Zaciska się wokół mnie i sprawia, że chcę mocno dojść w tobie. Uwielbiała sposób, w jaki do niej mówił w czasie seksu, otwarty, szczery sposób w jaki dzielił się tym, co czuł. - Rzeczy, które robisz z moim ciałem, doprowadzają mnie do szaleństwa.. Chwycił jej tyłek i trzymał ją, gdy kochał się z nią boleśnie powoli, łagodnie przesuwając swojego kutasa, wysuwając go tylko częściowo, dopóki nie znalazła się na skraju wytrzymałości, ściskając jego ramię i przesuwając się tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

295

do przodu, aby nadziać się na jego fiuta. Chciała więcej, potrzebowała go w sobie całego. A kiedy pchnął głęboko, mruknęła, biorąc jego dolną wargę między zęby i lekko przygryzając. Warknął, gdy zatracił się w zwierzęcej pasji, która go napędzała. Pchnął ją na ścianę i zwiększył swoje pchnięcia, uderzając w nią, dopóki nie krzyknęła w słodkim uwolnieniu, które ją porwało. Drew też odpuścił, pompując w nią wściekle i drżąc podczas orgazmu, jego palce zanurzyły się w jej ciele, kiedy się w niej rozlewał. Jej nogi drżały. Drew położył dłoń na ścianie obok niej i podtrzymywał ich oboje. - Dobrze, że jesteśmy pod prysznicem – powiedział – bo przez ciebie znowu jestem spocony. Zaśmiała się. - Jak wygodnie. Z powrotem zanurzyła głowę pod wodę, aby zmoczyć włosy, a następnie chwyciła szampon. - Pozwól mi - powiedział Drew, biorąc butelkę, żeby nalać szampon na dłoń. - Och, to jest takie przyjemne. - Odwróciła się, a Drew namydlił jej włosy szamponem. Poczuła się dekadencko, skóra głowy mrowiła, kiedy robił jej powolny, wspaniały masaż i mył jej włosy szamponem. - Czy możesz przychodzić codziennie i to dla mnie robić? Zatrzymał się. - Tak. Spłukała włosy, potem otworzyła oczy i zobaczyła, że patrzył na nią z nieodgadnionym wyrazem twarzy. Były rzeczy, o których musieli porozmawiać. Ale wszystko między nimi było tak nowe, jak to wyznanie miłości. Było wciąż tak delikatne, a ona nie chciała zrobić nic, co mogłoby zniszczyć tę więź. Więc zamiast tego, pochyliła się do przodu i pocałowała go, a potem się roześmiała. - Mój osobisty myjący głowę niewolnik. To mi się podoba.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

296

Zaśmiał się, przełamując napięcie. Skończyli się myć, wysuszyli się i ubrali, a potem przytulili się razem na kanapie. Mogłaby się przyzwyczaić do posiadania go tutaj z nią, ilekroć byłby w mieście. Ale to temat na inny moment. Teraz, było wystarczające, że się nawzajem kochali. Jeden krok naraz.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

297

Rozdział 29

LĘK zagnieżdżony w żołądku Drew nie znikał. Pomimo tego, że on i jego zespół mieli jedną z tych piekielnych mów dopingujących w szatni przed meczem o tym, że to jest tylko kolejny mecz, wszyscy wiedzieli, co to ma być za mecz. Kolejny, cholerny, mecz wyjazdowy. I jak tylko wyjechali na lodowisko, to było tak, jakby New Jersey już wiedziało, że mogą wyrwać im ten mecz. Nic nie mogło się równać dopingowi tłumu w rodzinnym mieście. Zazwyczaj ignorował gwizdy fanów przeciwników. To było dla nich normalne, chcieli, żeby ich drużyna wygrała, a Travelersi stanęli na ich drodze. Na szczęście, ponieważ New Jersey było tak blisko, wielu zagorzałych fanów Travelersów często przyjeżdżało ich zobaczyć, więc nasiąkał okrzykami fanów, gdy zostali przedstawieni. Dziś wieczorem, w tym meczu, potrzebowali każdego grama energii fanów. To tylko gra, taka jak wszystkie inne mecze. Starał się pamiętać o radach Billa, schował to w sobie, tak żeby móc po prostu skupić się na grze, nie na miejscu. Ustawił się naprzeciw obrońcy New Jersey i kiedy krążek spadł, to było to. To był czas gry i wszystko inne odepchnął w głąb umysłu. Nie słyszał już szumu tłumu, tego czy wiwatowali, czy buczeli. Jedyną rzeczą, która się liczyła, było dostanie krążka i rozświetlenie bramki.

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

298

On i Trick byli dzisiaj ze sobą zgrani, ich podania były celne, a kiedy Drew strzelił pierwszą bramkę, był nabuzowany, każdą swoją cząstką czuł, że mogą to zmienić na lepsze. Przynajmniej do czasu, kiedy New Jersey zdobyło punkt trzy minuty po jego bramce. Cholera. Ale znowu walczyli, niechroniony Trick jechał z krążkiem. Pot lał się mu po plecach, Drew jechał tak, jakby od tego zależało jego życie, obrońca jechał obok niego, gdy kierował się do bramki New Jersey. Złapał krążek, podał go do Tricka, który strzelił nim między nogami bramkarza. Kolejna bramka, a Drew czuł, że się rozpędzają. Nikt im dzisiaj tego nie zabierze. Zamierzali wygrać ten mecz. Pod

koniec

drugiej

tercji

remisowali.

Trener

powiedział

im,

że

zaprezentowali się znakomicie i że są lepsi niż New Jersey. Nie było powodu, aby nie mogli sięgnąć po zwycięstwo. Drew czuł tak samo. Udo Avery’ego było prawie wyleczone i pomimo dwóch przepuszczonych dzisiaj bramek, jego refleks był lepszy niż w poprzednich tygodniach. Jego procent obronionych bramek był dzisiaj na wysokim poziomie, zwłaszcza że New Jersey przy bramce byli bardzo agresywni. Obrońcy byli ostrzy, a atak Travelersów zdeterminowany. Byli zgrani, jak nigdy dotąd. To był ich wieczór. Kiedy Drew i Trick zjechali z lodowiska na chwilę wytchnienia, weszli Sayers i Litman jadąc na łyżwach, jakby się pod nimi paliło. Strzelili bramkę, prosto w siatkę pomiędzy dwoma obrońcami i cały zespół oszalał. Drew i Trick zrobili to samo, kiedy wrócili na lód i nagle wygrywali dwiema bramkami, gdy było półtorej minuty do końca. Wszystko, co musieli zrobić, to uniknąć kar i utrzymać silną obronę. Nie było sposobu, aby mogli stracić ten mecz. Teraz Drew dostroił się do fanów Travelersów, którzy przyjechali. Pomimo, że byli w mniejszości na stadionie, byli nabuzowani. I głośni. Wsłuchał się w ten szum, razem z Trickiem ruszyli do natarcia, przez podwojoną obronę. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

299

Walczyli o krążek przy płytach, Trick przejął go i skierował się w stronę bramki. Drew pozostał na pozycji podczas, gdy Trick, otoczony przez obrońców, posłał do niego krążek w poprzek lodowiska. Drew wykonał strzał, ale bramkarz go odbił. Obrońca New Jersey przejął go i podał dalej, co oznaczało, że czas się kończył i musieli polegać na swojej obronie. New Jersey zrobiło kilka strzałów na bramkę, ale spudłowali. Zabrzmiał brzęczyk. I cholera, jeśli Travelersi nie wygrali meczu wyjazdowego. Zespół wyjechał na środek lodowiska i świętował, tak jakby zdobyli mistrzostwo. Ale to było duża wygrana i ciężko na nią zapracowali. Było tak, jakby zrzucili z pleców wielki ciężar i Drew miał nadzieję, że teraz mogą to zostawić za sobą i wygrywać każdy mecz - w domu czy na wyjeździe - jak się przekonał, że mogą to zrobić. W szatni było dużo gadania, jak również nieodłącznych mediów, które dawały im gówno o wygranej ich pierwszego meczu wyjazdowego w tym sezonie i co to wszystko oznaczało. Drew, jak i reszta graczy, zbagatelizowali to, mówiąc, że to tylko kolejna wygrana. Ale wszyscy faceci wiedzieli, że to była wielka rzecz i co to znaczyło dla zespołu. To była ogromna dawka wiary we własne siły i Drew był przekonany, że to zwycięstwo zmieni wszystko na lepsze - Hogan - jeden z asystentów wrzasnął z drugiego końca szatni. – Masz gościa. Drew zmarszczył brwi. - Kto to? - Jakaś gorąca laska. Powiedziała, że się nazywa Carolina. Dużo ochów i gwizdów. Drew przewrócił oczami. Carolina była tutaj? W New Jersey? – Zaraz przyjdę. - Carolina przyjechała na mecz wyjazdowy? – zapytał Trick. - To musi być coś poważnego. Drew spojrzał na Tricka, który był gotowy wziąć prysznic. - To jest poważne. Jestem w niej zakochany. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

300

Trick tylko patrzył na niego, potem uśmiechnął się szeroko. - Cóż, ja pierdolę. Gratulacje, stary. - Dzięki. Ubrał się i wyszedł z szatni. Carolina miała na sobie obcisłe dżinsy, buty sięgające za kolana i długi czerwony płaszcz. Nigdy nie widział piękniejszego widoku. Wciągnął ją w swoje ramiona i wycisnął na niej wielki pocałunek, uszczęśliwiając tym ociągające się media, które robiły zdjęcia. Nie obchodziło go to. Uśmiechnęła się do niego. - Świetnie grałeś dzisiaj wieczorem. Odsunęli się z dala od fotografów i załóg wideo, poprowadził ją w stronę korytarza. - Nie mogę uwierzyć, że tu jesteś. W New Jersey. - Związek działa w obie strony, Drew. Nie może być tylko tak, że ty jesteś dla mnie wsparciem. Również oznacza to, że będę cię wspierać, kiedy tylko będę mogła. Mówiłam ci, że w ciebie wierzę i, czy wygrany czy przegrany, byłabym dzisiaj na trybunach, żeby cię dopingować. Ból pojawił się w dole jego żołądka, a jeszcze większy wezbrał w jego sercu. - Dziękuję. To znaczy dla mnie bardzo wiele. - Byłeś przy mnie, gdy cię potrzebowałam. I nawet, jeśli nie byłoby mnie tutaj fizycznie, zawsze będę twoją największą fanką108. Musnął jej usta swoimi. - Kocham cię, Carolina. - Też cię kocham. Kiedy teraz wracasz do miasta? - Autobus odjeżdża około trzynastej. - Dobrze. Więc kiedy wrócisz, chyba że masz zamiar wyjść i świętować z zespołem, znam miejsce gdzie podają świetne cheeseburgery. Uniósł brwi. - Nienawidzisz cheeseburgerów. I jajek, o ile pamiętam. - To prawda. Mają tam też kurczaka. Ale ty lubisz hamburgery, a to jest poświęcenie, które robi dziewczyna, kiedy jej facet właśnie skończył świetny mecz. 108

W tekście było, że będzie jego największą cheerleaderką, ale trochę to dziwnie brzmi;)

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

301

- Jak dla mnie brzmi dobrze. Kilka godzin później siedzieli razem w przytulnej, dyskretnej knajpce z burgerami. Drew pałaszował cheeseburgera, podczas gdy Carolina miała kanapkę z kurczakiem. - Więc tak teraz będzie, co? - zapytał. - Co będzie? - Związek. Ty poświęcająca się. Zaśmiała się. - Hej, nie powiedziałam, że będę jadła cheeseburgery, czy coś. Ale tak. Oboje będziemy dokonywać poświęceń. Wyciągnął rękę i chwycił jej dłoń. - I oboje zapewne będziemy popełniać błędy. - Prawdopodobnie. - Ale nigdy cię nie skrzywdzę. I wiesz, możesz powiedzieć wszystko, co masz na myśli, nawet jeśli sądzisz, że to jest zawstydzające. Zmarszczyła brwi. - Co masz na myśli? - Ostatnia noc. Kiedy zrobiłem uwagę o codziennym myciu twoich włosów109. Wyglądałaś na zawstydzoną. - Och. To. Nie chciałam spowodować, żebyś się poczuł niekomfortowo lub zbytnio się spieszyć z czymś, co dla nas obojga było bardzo nową sprawą. Dopiero wyznaliśmy sobie miłość. Nie chciałam cię prosić, żebyś się wprowadził, czy coś w tym rodzaju. Wytarł kącik ust serwetką. - Rozumiem. Chcesz żebyśmy się lepiej nawzajem poznali. Zaśmiała się. - Dobra, to się wydaje być głupie, prawda? Znamy się prawie od zawsze. To nie tak, że musimy… randkować, czy coś. - Ale może chcesz, żeby sprawy posuwały się powoli. Przerwała, jakby się zastanawiała, a następnie spojrzała na niego.

109

Nawet sprawdzałam, czy może coś źle przetłumaczyłam w poprzednim rozdziale, bo tę uwagę zrobiła przecież ona, a on tylko z nieprzeniknioną miną powiedział „tak”, ale jednak jest ok, więc trochę nie rozumiem jego wypowiedzi;)

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

302

- Tęsknię za tobą, gdy nie ma cię ze mną. Myślę o tobie cały czas. W nocy chcę spać obok ciebie, porankiem obudzić się z tobą przytulonym do mojego boku. - Dla mnie też to dobrze brzmi. - Oboje mamy takie kariery, które zabierają nam czas i może być dość ciężko widywać się, tak jak jest. Gdybyś się do mnie przeniósł… nie to, że musisz lub cokolwiek. To znaczy, jeśli potrzebujesz własnej przestrzeni, zupełnie to rozumiem. Odsunął krzesło i wstał, a następnie podszedł, pociągnął ją i całował póki nie została bez tchu. - Chcę ciebie w moim życiu. Kiedy ci powiedziałem, że cię kocham, nie miałem na myśli „Hej, kochanie, wyjdźmy gdzieś kilka razy w miesiącu ". Dla mnie to oznaczało zobowiązanie. Carolina mrugnęła, gdy Drew owinął wokół niej ramiona. – Dla mnie też to oznacza zobowiązanie. - Zatem się do ciebie wprowadzę. I będziemy żyć wspólnie. Moja szczoteczka obok twojej. A ty się nauczysz brać wolne, więc kiedy będę poza sezonem, mogę cię zabierać do mnie do Oklahomy. - O jakim wolnym mówisz? Zaśmiał się. – O takim, w którym ty nie pracujesz siedem dni w tygodniu. - Och, to. - Pochyliła się do niego. - Tak. To będzie dla mnie trudne, bo jestem niezłym pracoholikiem. Ale cię kocham i ostatnio, bycie z tobą jest dla mnie najważniejsze. - Cieszę się słysząc to. Nie chcę wywierać na ciebie żadnej presji, Lina. Rozgryziemy to wszystko razem i spowodujemy, że to zadziała. Ponieważ się kochamy. Drew zawsze stawiał jej świat na głowie. Od czasu, kiedy była beznadziejnie w nim zakochaną nastolatką, tej nocy namiętności, która uczyniła ją kobietą, do niego wkraczającego z powrotem do jej życia kilka miesięcy temu, był jej jedyną stałą namiętnością. Stopił lód wokół jej zimnego, zziębniętego serca i chciała już zawsze dzielić z nim to ciepło. tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

303

- Tak, kochamy siebie nawzajem. Więc zamieszkajmy razem i rozgryźmy tę sprawę z życiem razem. Posłał jej ten krzywy uśmiech, który zawsze powodował, że jej serce mocniej biło. - Lubię twój sposób myślenia, pani Preston.

Koniec

Obowiązuje zakaz rozpowszechniana tłumaczenia!!! To tłumaczenie w całości należy do autora książki, jak i jego prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto, to tłumaczenie nie służy uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie, każda osoba wykorzystująca treść tego tłumaczenia w celu innym niż marketingowym, łamie prawo!

tłumaczenie: paula_8 korekta: kasia2485

304