Jay Crownover - Asa 1

Korekta Barbara Cywińska Jolanta Kucharska Projekt graficzny okładki Małgorzata Cebo-Foniok Zdjęcie na okładce © CURAphotography/Shutterstock Tytuł oryginału Asa: A Marked Men Novel Copyright © 2015 by Jennifer M. Voorhees. Published by arrangement with HarperCollins Publishers. All rights reserved. For the Polish edition Copyright © 2015 by Wydawnictwo Amber Sp. z o.o. ISBN 978-83-241-5493-7 Warszawa 2015. Wydanie I

Wydawnictwo AMBER Sp. z o.o. 02-952 Warszawa, ul. Wiertnicza 63 tel. 620 40 13, 620 81 62 www.wydawnictwoamber.pl Konwersja do wydania elektronicznego P.U. OPCJA [email protected]

Wszystkim, którzy wspólnie ze mną przeżywają ten moment. Ta historia jest dla moich czytelników, miłośników książek, słów, bibliofili… którzy rozumieją, że nie ma nic lepszego niż nowa książka i ucieczka w kolejną historię. Cieszę się, że wspólnie przeżywamy ten świat i jestem, i zawsze będę dumna, że jestem jedną z Was.

WSTĘP Udało się! To już koniec. Nie wiem, jak to się stało, ale sześć książek później wreszcie jesteśmy w tym miejscu. To niewiarygodne, ale i znaczące, że to właśnie Asa zamyka serię. On nie miał być częścią tej grupy – nie miał stać się rodziną – nie miał mieć własnej książki ani szczęśliwego zakończenia, ale los zdecydował inaczej. Podobnie było ze mną. Musiał walczyć, żeby znaleźć się w miejscu, w którym się znalazł. Ja też parę razy czułam, że muszę tak zrobić. Zdradzę wam pewną tajemnicę: ten chłopak z Południa pozwolił mi wiele zrozumieć, nie tylko dlatego, że zamyka serię, która na zawsze odmieniła moje życie. Nie mogę uwierzyć, że książka o Asie jest ósmą w ciągu zaledwie dwóch lat – to szaleństwo, ale bardzo ekscytujące. W życiu bym nie pomyślała, że uda mi się wydać choć jedną książkę! A fakt, że dotarliśmy razem do końca, jest absolutnie niesamowity. Początkowo napisałam zupełnie inny wstęp do tej książki. Był długi, precyzyjny i podkreślał wszystko to, z czym musiałam się zmierzyć, by dotrzeć do tego miejsca… do końca… i do początku. To nie była dla mnie łatwa podróż, ale po drodze zdałam sobie sprawę, że nie na tym powinnam się skupić, zamykając wspólnie z Wami ten rozdział. Nie, musiałam skupić się na tej właśnie chwili, kiedy mogę pożegnać się ze swoimi bohaterami wraz z

czytelnikami i, mam nadzieję, zabrać ich ze sobą, gdy rozpocznę pracę nad nową serią. Musiałam skupić się na tym, co jest tu i teraz, zamiast oglądać się za siebie i myśleć, co by było, gdyby… Z tym walczę na co dzień. Czasami zapominam, że nie rządzę całym światem, i trudno mi zrezygnować z kontrolowania konkretnych rezultatów i sytuacji. Ale robię to TERAZ. Właśnie teraz jestem przepełniona wdzięcznością za to, że miałam okazję stworzyć dla tych wszystkich kobiet i mężczyzn ich własną historię. Jestem wdzięczna za wsparcie i miłość, którą wzbudzały moje opowiadania i pomysły. Jestem też wzruszona liczbą osób, które raz po raz dają mi szansę. I przede wszystkim uwielbiam te książki i ludzi, którzy je kochają, tak samo jak ja, do tego stopnia, że mnie to przerasta. Czytelnicy wnoszą w moje życie tyle radości i emocji, że wszelka walka, narzekanie czy biadolenie z mojej strony całkowicie przy tym bledną. Dziękuję, że tu jesteście. Dziękuję, że pozwalacie mi tu być… Jak zawsze z miłością Jay

Szczęście, nie w innym miejscu, ale tutaj… nie w innym czasie, ale teraz. Walt Whitman Trzeba żyć tym, co jest teraz, chwytać się każdej fali, szukać wieczności w każdym momencie. Tylko głupcy stoją na własnych wyspach, wypatrując możliwości na innych lądach. Nie ma innego lądu; nie ma innego życia, poza tym, które jest teraz. Henry David Thoreau

ASA Jeszcze niedawno na widok dziewczyny tak pijanej jak ta laska, od razu przystąpiłbym do ataku. Zabrałbym ją do domu, wziąłbym do łóżka i nie miał żadnych skrupułów, wiedząc, że nie do końca kojarzy, co robi. Dawniej nie przepuściłbym tak łatwej okazji i wcale bym się nie zmartwił, że ominęła mnie nagroda za dobre zachowanie. Lubiłem dostawać wszystko na talerzu, a kiedy odchodziłem, nie brałem za to żadnej odpowiedzialności albo zrzucałem winę na kogoś innego. Odpowiedzialność była dla mnie pojęciem obcym i unikałem jej jak ognia. Ale czasy się zmieniły. Kiedy umierałem na szpitalnym łóżku, a potem wróciłem do życia i zobaczyłem ostatnią szansę na normalne życie w oczach mojej młodszej siostry, obudziło się we mnie sumienie. Teraz, kiedy obserwowałem tę pijaną laskę, która najwyraźniej straciła nad sobą kontrolę i wręcz prosiła się o kłopoty, chciałem jej powiedzieć, że wyrzuty sumienia mogą być nie do zniesienia. Nadal chciałem zabrać ją do domu i wziąć do łóżka, ale wiedziałem, że tym razem chodzi o coś innego. Resztki sumienia nie dawały mi spokoju i kazały zrobić coś, czego nigdy wcześniej nie zrobiłem. Udawać bohatera i uratować ją przed nią samą. Trudno mnie nazwać altruistą, ale czułem, że jeśli zaraz nie wkroczę do akcji, rudowłosa ślicznotka wpakuje się w niezłe tarapaty. A doskonale wiedziałem, że niektóre błędy

mogą zaważyć na całym życiu. Ciężko było potem dźwigać ten ciężar, a ta dziewczyna zasługiwała na coś lepszego, chociaż w tym momencie chyba wyleciało jej to z głowy. Wytarłem ręce o ścierkę, którą wsunąłem za pasek od spodni, i uniosłem brew, zerkając na kelnerkę, Dixie, która z szeroko otwartymi oczami obserwowała taneczne popisy na środku parkietu. Był sobotni wieczór i bar pękał w szwach. Na niewielkiej scenie grał zespół, ale wszystkie pary oczu wpatrywały się w rudą dziewczynę wyginającą się na parkiecie. Wiedziałem, że powinienem był odciąć jej dopływ alkoholu, dziewczyna należała do wagi lekkiej, ale jej ogromne, czekoladowobrązowe oczy były tak smutne, że nie mogłem jej odmówić. Teraz, kiedy czułem już namiastkę empatii i współczucia, zrozumiałem, że pozwoliłem jej na zbyt wiele, doprowadzając do tego, że była gotowa zrobić na parkiecie striptiz. – Myślisz, że ci wszyscy goście, którzy się do niej ślinią, daliby nogę, gdyby wiedzieli, że prawdopodobnie ma przy sobie broń? – zapytała z ironią Dixie, biorąc ode mnie drinki. – Kiedy dziewczyna jest pijana i szuka okazji do zabawy, a do tego wygląda tak jak ona, kula nie stanowi żadnej przeszkody. Zaraz ją stamtąd ściągnę. Zerkniesz na bar, jak już zaniesiesz to zamówienie? Uniosła brwi i spojrzała na mnie z szerokim uśmiechem. – Na pewno chcesz to zrobić? Ci faceci wyglądają jak stado szakali krążących wokół rannej gazeli. Jeśli zepsujesz im zabawę, może zrobić się nieciekawie.

Zespół, który tego wieczoru grał, przerzucił się na cover Toma Petty’ego You Got Lucky, a dziewczyna będąca w centrum uwagi odwróciła się i spojrzała prosto na mnie. W całym tym zamieszaniu zgubiła gdzieś koszulę i miała na sobie jedynie opinającą ciało podkoszulkę, która niewiele zasłaniała. Jej gęste kasztanowe włosy przykleiły się do spoconego dekoltu i szyi, a makijaż rozmazał się pod ciemnymi oczami. Jej klatka piersiowa unosiła się w górę i w dół, a nieskazitelna skóra lśniła od kropelek potu. Wyglądała tak, jakby wyszła prosto z erotycznego snu każdego faceta albo jak modelka Victoria’s Secret, która pomyliła bar z wybiegiem. Jeszcze chwila, a dojdzie do zamieszek i mimo krążącego w jej krwi alkoholu dziewczyna doskonale zdawała sobie z tego sprawę. Widziałem to w jej wyzywającym spojrzeniu, które rzuciła mi przez salę. – Nie mam z tym problemu, ale nie podoba mi się to, że znalazła się w samym środku tej rzezi. – Nie powinno mnie to obchodzić. W końcu to nie była moja sprawa. Ruda mogła sama się o siebie zatroszczyć. Poza tym tak jak mówiła Dixie, mogła mieć przy sobie broń, ale nie mogłem się opanować, kiedy jakiś studenciak położył ręce na jej szczupłej talii i przyciągnął jej plecy do siebie. Początkowo nie stawiała oporu, najwyraźniej otumaniona strumieniem alkoholu, który wlewała w siebie przez cały wieczór. Dixie zaniosła zamówienie i stanęła za barem. – Nie mogę się już doczekać, kiedy Rome zatrudni tego

swojego kolesia, żeby pilnował knajpy w weekendy. Uwielbiam to miejsce i kocham swoją pracę, ale nie mogę patrzeć, jak użerasz się z tymi pijaczynami. Wzruszyłem ramionami i wyszedłem zza baru, żeby powstrzymać zbliżającą się katastrofę. Ruda najwyraźniej się opamiętała i próbowała wyrwać z uścisku chłopaka. – To moja praca. Chociaż muszę przyznać, że kiedy szef, Rome Archer, wspomniał o kumplu z wojska, który szykował się do powrotu do domu i rozglądał za jakimś zajęciem, dopóki nie stanie na własne nogi, ucieszyłem się, że nie będę już musiał rozbijać niczyich głów, kiedy klientela robiła się zbyt hałaśliwa. Miałem za sobą kryminalną przeszłość. Długą i barwną, i za każdym razem, gdy kładłem na kimś łapę, widziałem przez oczami kolejne kartki dołączane do akt. I tak jak wszystko, co dotyczyło mojego poprzedniego życia, zanim umarłem na szpitalnym stole, było to coś, co już zawsze będzie ciągnęło mnie w dół. Zacząłem przeciskać się przez tłum, kiedy nagle usłyszałem za sobą głos Dixie. – Szkoda tej twojej ładnej buźki na bijatykę. Uważaj, Asa. Studenciak trzymał się za twarz, a spomiędzy jego palców lała się krew. Dwóch chłopaków trzymało Rudą za nadgarstki, a ona wpatrywała się w nich nienawistnym wzrokiem. Była wysoka i niewyobrażalnie sprawna, ale żaden z tych pijaczków nie miał pojęcia dlaczego. Widzieli jedynie gorącą laskę, która była kompletnie

pijana i cały wieczór ich prowokowała, świadomie lub nie. Ale teraz, kiedy jeden z nich zalał się krwią, ośmieszając się przed zgromadzoną w barze publicznością, mogło się zrobić nieciekawie. Co innego oberwać od zwyczajnej dziewczyny, a co innego od dziewczyny, która powinna paradować po wybiegach w niebotycznie wysokich szpilkach krzyczących „zerżnij mnie”. Nie pomagało również to, że miała na sobie jaskrawożółte spodnie, idealnie podkreślające jej kształty, i piersi, które grzech było zakrywać. W ułamku sekundy znalazła się w samym środku konkursu na przeciąganie liny między trzymającymi ją chłopakami. W zamglonych oczach chłopaka, któremu prawdopodobnie złamała nos, dostrzegłem gniew. Posłałem mu ostrzegawcze spojrzenie. Dixie miała rację: byłem przystojny, zbyt przystojny jak na moje niezbyt urodziwe wnętrze. Ale wbrew mojej złudnej urodzie byłem potężnym facetem i siedziałem po uszy w kłopotach, odkąd zaczerpnąłem pierwszy haust powietrza. Doskonale wiedziałem, co zrobić, by przeciwnik zrozumiał, że nie ma ze mną szans. Zakrwawiony chłopak odsunął się, gdy odciągnąłem jednego z facetów od rudowłosej. Prychnął, rzucając w moją stronę jakieś przekleństwo, głównie dlatego, że jak tylko dziewczyna uwolniła się z jego uścisku, kopnęła go kolanem w krocze, aż zgiął się wpół. Pokręciłem głową, gdy odwróciła się i pogroziła pięścią drugiemu facetowi, który wciąż trzymał ją za

nadgarstek. – Royal, daj spokój. Zignorowała mnie. Gdy zespół zaczął grać cover Shooter Jennings A Hard Lesson to Learn, przystąpiła do ataku. Uważałem, że dziewczyna ma prawo bronić się przed niechcianymi zalotnikami, a było oczywiste, że nie chciała mieć z tym chłopakami nic wspólnego. Ale ta szczególna dziewczyna, ta zaskakująca kobieta, która wyglądała jak supermodelka, była w rzeczywistości policjantką w Denver i wiedziałem, że może wyrządzić komuś poważną krzywdę, nawet w stanie wskazującym na spożycie. Nie mogłem na to pozwolić. Nie tylko dlatego, że odpowiedzialność spadłaby na bar, ale też dlatego, że nie chciałem, by zrobiła coś, przez co mogłaby stracić pracę. Chwyciłem za palce chłopaka zaciśnięte na jej nadgarstkach, a ona wyrywała się i atakowała swojego oprawcę. Zadanie było o tyle trudne, że musiałem unikać ciosów zadawanych łokciem lub pięścią. Była szybka i silna, o czym za chwilę miał się przekonać trzymający ją kurczowo chłopak, kiedy otrzymał potężny cios w skroń. W jednej chwili ją puścił i upadł do tyłu, a ja chwyciłem ją za ręce i przyciągnąłem do siebie. Nachyliłem się i wyszeptałem jej do ucha: – Uspokój się, Red. Oboje przyglądaliśmy się chłopakowi, który ją złapał, a ja udawałem, że nie widzę jej spektakularnego dekoltu, unoszącego się w górę i w dół, tuż nad moją ręką. Nawet

teraz, kiedy próbowałem jej pomóc, stare nawyki dały o sobie znać i miałem ochotę dotknąć ją w sposób, który nie miał nic wspólnego z udzieleniem jej pomocy. – To ona mnie zaatakowała – rzucił studenciak głosem małego chłopca, któremu jakiś starszy dzieciak zabrał na podwórku ulubioną zabawkę. Pokiwałem głową i odezwałem się z mocnym południowym akcentem, w którym było słychać odległe wzgórza Kentucky: – Jasne, ale dopiero wtedy, gdy położyłeś na niej łapy. Mój osobisty urok potrafił zdziałać cuda i nieraz łagodził napięte sytuacje. Ludzie myśleli, że brakuje mi sprytu, by stanowić realne zagrożenie, mimo mojego wzrostu. Zespół wciąż grał, ale chyba nikt nie zwracał na nich uwagi. Wszyscy przyglądali się temu, co działo się na środku sali. – Uderzyła Bobby’ego w twarz, a on chciał z nią tylko zatańczyć. Złamała mu nos. Znowu pokiwałem głową, próbując nie myśleć o tym, że jej idealny tyłek dotykał zamka moich spodni. Odwróciła lekko głowę, a ja dostrzegłem w jej ciemnych oczach namiastkę budzącej się świadomości i paniki. Wysunęła język i przejechała nim po dolnej wardze, a ja musiałem upomnieć siebie, że nie jestem już facetem, który wykorzystuje pijane dziewczęta. To znaczy, nie chciałem być takim facetem, ale nigdy nie sądziłem, że mam w tej kwestii jakiś wybór.

– Bobby musi nauczyć się pytać dziewczynę, czy chce z nim zatańczyć. Posłuchajcie ludzie, rozejdźcie się i zapomnijmy o całej sprawie… Chłopak przerwał mi, wskazując na mnie palcem i przyglądając się Royal zmrużonymi oczami. – Dzwonię po policję. Czułem, że Royal zaczyna drżeć. Tego właśnie chciałem uniknąć. Uniosłem brew, przesunąłem dziewczynę za siebie i skrzyżowałem ręce na piersi. Pomyślałem, że będę wyglądał groźniej, gdy nie będzie mnie zasłaniała seksowna ruda ślicznotka. – Proszę bardzo, ale wtedy będziemy zmuszeni zamknąć imprezę. Zespół będzie musiał się zwinąć, a goście będą siedzieli o suchym pysku, a to ich wkurzy, ponieważ musieli słono zapłacić za wejście, żeby posłuchać muzyki. Poza tym będę musiał wezwać właściciela baru i powiedzieć mu, co się stało, a to jak budzenie Godzilli ze snu. – Przejechałem kciukiem po ustach i posłałem mu uśmiech „wiejskiego chłopaka”. Rozbroił już niejedną osobę żądną mojej krwi, ale nie miałem nic przeciwko temu, jeśli miało to pomóc Royal. – Poza tym między nami mówiąc, ona ma w policji przyjaciół. Facet próbował rozszyfrować, czy nie blefuję, więc uniosłem brodę. – Jej najlepszy kumpel jest policjantem. Jeśli zadzwonisz po gliny, istnieje spora szansa, że przyślą właśnie jego, ponieważ on wie, że ona tu bywa. Ona mu powie, że razem z kumplami obmacywaliście ją bez jej

pozwolenia, a nagranie z kamery to potwierdzi. – Wskazałem na jedną z kamer, które Rome porozwieszał w całym lokalu. – Myślisz, że to ci wyjdzie na dobre? Chłopak zastanawiał się, co powiedzieć, kiedy nagle wokalista zespołu chwycił za mikrofon i krzyknął na cały bar: – Jesteście do bani. Zabierajcie stąd swojego zakrwawionego kumpla i pozwólcie reszcie dalej się bawić. To rozochociło pozostałych gości i nagle wokół rozległy się okrzyki: „Wynosić się!”, i banda o lepkich rączkach nie miała innego wyjścia, jak się wynieść. Nie mieli szans na ocalenie twarzy i nie wiedzieli, czy Royal rzeczywiście nie miała kumpla gliniarza. Powoli ruszyli w stronę wyjścia, a ja zaprowadziłem Royal do baru i posadziłem na samym środku, gdzie mogłem mieć ją na oku. Chwyciłem ją za ramiona i nachyliłem się nad nią, stykając się z nią nosem. Wycedziłem przez zaciśnięte zęby: – Siedź tu. Mogę zadzwonić po Santę, żeby cię stąd zabrała, albo możesz tu zostać, pić wodę i zjeść coś tłustego i okropnego, aż wytrzeźwiejesz na tyle, żeby wrócić do domu. Nie ma innych opcji, Red. Zamrugała niewiarygodnie długimi rzęsami i mógłbym przysiąc, że za chwilę się rozpłacze. Widziałem, jak głośno przełknęła ślinę i lekko skinęła głową. Kiedy się odezwała, ledwo ją słyszałem. – Nie dzwoń po Santę. Poczekam.

Santa była jej najbliższą przyjaciółką, a także dziewczyną mojego kumpla, Nasha. Była słodką, nieśmiałą dziewczyną, której jakimś cudem udało się okiełznać diabelski charakter Royal Hastings. Stanowiły dość dziwną parę, ale wiedziałem, że Santa była gotować rzucić wszystko, co w danym momencie robiła, żeby zająć się Royal. Nie zdziwiło mnie też, że Royal nie chciała, by przyjaciółka oglądała ją w takim stanie. A wyglądała jak kupa nieszczęścia. Nadal była piękna, w dziki, nieposkromiony sposób, ale w środku była chodzącą katastrofą, zapowiedzią kłopotów, niebezpieczeństwa i samych złych rzeczy, którymi zajmowała się przez ostatnie dwa tygodnie. To nie był jej pierwszy wybryk, któremu musiałem położyć kres, i nadszedł czas, żeby się opamiętała. Zsunąłem się z kontuaru, przeszedłem na drugą stronę i rzuciłem Dixie ostre spojrzenie, kiedy w drodze do sali klepnęła mnie po tyłku. – Mój bohater. Mruknąłem coś pod nosem. Nie byłem typem bohatera. Zdecydowanie bardziej pasowałem do roli złoczyńcy. Nalałem Royal wody do wielkiego kufla piwa, które trzymałem za barem, i bez słowa postawiłem go przed nią. Aż podskoczyła, a na jej twarzy dostrzegłem pierwsze oznaki wyrzutów sumienia. Na odsłoniętym dekolcie i policzkach pojawił się rumieniec. Przeszedłem wzdłuż baru, napełniając po drodze kieliszki, wydając rachunki, sprzątając puste talerze, aż

dotarłem do drzwi do kuchni, która zajmowała niemal całe zaplecze. Jedzenie serwowaliśmy tylko do północy, ale wiedziałem, że Avett Walker, nowa dziewczyna, którą Rome zatrudnił w kuchni w ramach przysługi dla starego kumpla, jeszcze się gdzieś czaiła. Nie widziałem jej jaskraworóżowych włosów, które zazwyczaj znikały za drzwiami wejściowymi, jak tylko skończyła swoją zmianę. Dziewczyna była wyjątkowo pyskata i wiecznie nadąsana. Było jasne, że nie chciała tu pracować. Jej mama, Darcy, była kierowniczką kuchni, a ojciec niegdyś sprzedał bar Rome’owi, ale Avett nie czuła się z tym miejscem w jakikolwiek sposób związana. Tak naprawdę nic jej nie obchodziło. Zachowywała się tak, jakby przychodzenie do pracy było dla niej wyrokiem, a ponieważ byłem jej szefem, pełniłem poniekąd funkcję klawisza. Nie bardzo się dogadywaliśmy. Kiedy z nią rozmawiałem, widziałem w niej własną bezmyślną przeszłość. Zawołałem Avett, ale ponieważ nie odpowiedziała, przeszedłem przez pustą kuchnię i dotarłem do ogromnej chłodni. Nie miałem wiele czasu, więc szybko wziąłem ser, chleb, jakieś owoce i doszedłem do wniosku, że to musi wystarczyć. Musiałem dać Royal coś do jedzenia, by przetrawiła alkohol, a jej głowa przejęła kontrolę nad jej tyłkiem. Zamykałem nogą drzwi, ponieważ obie ręce miałem zajęte, kiedy nagle otworzyły się drzwi do lodówki z piwem i pojawiła się w nich Avett, gmerając przy zamku

wyraźnie wypchanej torby. Na mój widok zatrzymała się w pół kroku, a jej oczy zrobiły się ogromne, ale zaraz potem się zwęziły. – Co ty tu robisz? Kuchnia jest już zamknięta. – Jakby miała prawo pytać, gdzie chodzę. To była tylko zwyczajna taktyka dywersyjna, którą doskonale znałem. Patrzyłem na nią bez słowa. Spojrzałem znacząco na jej torbę, a potem w jej chłodne piwne oczy. – Co masz w torbie? Przestąpiła z nogi na nogę i usłyszałem wyraźny brzdęk szkła. Próbowała wynieść z lodówki piwo. Tego mi tylko brakowało, kolejnej skomplikowanej kobiety, którą musiałem sprowadzić na prostą drogę. – Nic. – Próbowała mnie minąć, ale butelki ponownie zabrzęczały. Miałem zajęte ręce, więc zagrodziłem jej drogę swoim ciałem. Avett była bardziej podobna do Darcy niż do Brite’a, który był olbrzymem z brodą, o której kiedyś będą krążyć legendy. Była drobna i sięgała mi do połowy klatki piersiowej. Musiała unieść głowę, żeby na mnie spojrzeć. Brak wzrostu nadrabiała jednak charakterem i nadąsaną miną. – Odstaw to. Nigdy więcej tego nie rób, a o tym nie wspomnę. – Kiedy byłem poirytowany, mój południowy akcent dawał o sobie znać, ale w inny sposób niż wtedy, gdy go wykorzystywałem, by coś osiągnąć lub sprawić, by inni myśleli, że jestem milszy i głupszy, niż byłem w rzeczywistości.

– Zejdź mi z drogi, Asa. – Nie. Nie będziesz okradała Rome’a. Nie obchodzi mnie, jaki masz układ z Brite’em, ani to, że wolałabyś walczyć z dzikimi lwami, niż tu pracować. Nie pozwolę ci wykorzystywać Rome’a. To dobry facet i zasługuje na coś więcej. Mierzyliśmy się wzrokiem i przez chwilę miałem wrażenie, że będzie próbowała mnie ominąć, wiedząc, że mam zajęte ręce. Ale łączyła nas jakaś niewidzialna nić, rodzaj wspólnej aury, który sprawiał, że doskonale wiedziała, że nie może jej się udać, przynajmniej nie na długo. Wypuściła powietrze, a jej różowa grzywka zatańczyła na czole. Byłaby całkiem fajną dziewczyną, gdyby nie to, że była jak wrzód na tyłku i niemal o dekadę ode mnie młodsza. Była jeszcze dzieckiem i tak też się zachowywała. – Wybieram się na imprezę, a nie mam forsy na piwo. Nie sądziłam, że to będzie jakieś wielkie halo, jeśli wezmę kilka butelek z lodówki. W końcu ojciec oddał żołnierzowi bar niemal za darmo. Kilka piw to chyba nic takiego. Przewróciłem oczami. – I nie byłoby sprawy. Wiesz, że Rome nie miałby nic przeciwko, gdybyś go o to poprosiła. Ale zachowujesz się tak, jakby coś ci się należało, a ja na to nie pozwolę. – Zmarszczyłem brwi i przestąpiłem z nogi na nogę. – Jak możesz nie mieć pieniędzy? Przecież w piątek dostałaś

wypłatę. Wiedziałem, że ponieważ pracowała w kuchni, Rome płacił jej godzinną stawkę. Może to nie wystarczało, żeby odłożyć na emeryturę, ale nie powinno zniknąć w ciągu dwudziestu czterech godzin, chyba że dziewczyna coś kombinowała. Ale zamiast mi odpowiedzieć, odwróciła się na pięcie i zaniosła piwo do lodówki. Zaczekałem, aż wróci, i wyszedłem za nią do baru. Nie było mnie na tyle długo, że zespół zdążył już skończyć swój występ, a za barem ustawiła się spora kolejka. Dixie próbowała ogarnąć zamówienia. Szturchnąłem Avett łokciem i podałem jej talerze. Wskazałem na Royal, która jak gdyby nigdy nic siedziała pośrodku całego zamieszania i wpatrywała się w kontuar. – Nakarm Rudą. Upewnij się, że wszystko zjadła, a jeśli kiedykolwiek przyłapię cię na kradzieży, wylatujesz stąd. Nie interesuje mnie, co obiecałem Brite’owi, ani to, że Darcy pęknie z żalu serce. Posłała mi wściekłe spojrzenie i wymruczała coś pod nosem, ale tak żebym usłyszał: – Śmieszne, że akurat ty to mówisz. Miała rację. To było śmieszne, więc ją zignorowałem i zająłem się kolejką. Do ostatniego zamówienia zostało tylko pół godziny, więc sprawa nie była łatwa. W weekendy w barze zaczynało się robić naprawdę tłoczno, odkąd Rome wprowadził zmiany, i zastanawiałem się, czy nie pogadać z nim o tym, by zatrudnił jeszcze jedną

kelnerkę i ochroniarza. Interes kręcił się dobrze, ale żeby utrzymać ten trend, musieliśmy zadbać o to, by wieczorni klienci mieli równie dobrą obsługę jak starzy weterani, którzy przesiadywali tu za dnia. Cały czas miałem Royal na oku. Bałem się, że będzie próbowała wyjść, zanim z nią porozmawiam i zdążę ocenić, czy jest wystarczająco trzeźwa, by prowadzić, ale wciąż tkwiła w tym samym miejscu, z pochyloną głową i wzrokiem wbitym w kontuar. Wypiła całą wodę i zrobiła sporą dziurę w jedzeniu, więc trochę odetchnąłem. Była zaskakująco cicha i żałowałem, że nie zdążyłem sięgnąć jej koszuli, zanim wyciągnąłem ją z tłumu. Była rozczochrana, jakby dopiero co wstała z łóżka, i przez chwilę nie mogłem sobie przypomnieć, czemu musiałem wyciągnąć ją z tego bagna, w które wpakowała się na tydzień przed świętami. Przyjąłem ostatnie zamówienie i zapłaciłem zespołowi. Podziękowałem wokaliście za pomoc przy studenciakach, a on z kolei zapytał, czy Royal byłaby zainteresowana dołączeniem do zespołu jako tancerka. Roześmiałem się i oznajmiłem, że ona ma już pracę. Nie wyjaśniłem jaką, bo i tak by mi nie uwierzył. Pomogłem Dixie skierować wszystkich do wyjścia, stanąłem przy Royal i powiedziałem: – Zaczekaj chwilę. Nie odpowiedziała, ale odgarnęła włosy z twarzy i wsunęła je za ucho, zerkając na mnie kątem oka. Przyjąłem to za dobrą monetę i pomogłem Dixie

wyprowadzić gości na zewnątrz. Ustawiliśmy krzesła na stołach, żeby ekipa sprzątająca, którą wynajął Rome, mogła doprowadzić lokal do ładu przed jutrzejszym dniem. Mieliśmy z Dixie opracowany system, ponieważ robiliśmy to sześć razy w tygodniu, więc praca szła nam szybko. Kiedy skończyłem, poszedłem za bar i nalałem sobie szkockiej z lodem. Wziąłem drinka, wyszedłem zza baru i usiadłem obok Royal. Wszyscy mi dokuczali, że będąc chłopakiem z Kentucky, powinienem pić bourbona, ale wolałem jedwabisty i nieco ostrzejszy smak szkockiej. Pasował do tego, kim byłem w głębi serca. Upiłem spory łyk i postawiłem szklankę na barze. Przejechałem ręką po ciemnoblond włosach i zerknąłem na Royal kątem oka. – A więc tym się teraz zajmujesz, tak? Upijasz się, prowokujesz facetów, obnażasz się publicznie i zachowujesz jak idiotka? To powiem ci, że po dwóch tygodniach kelnerowania i sprzątania po twoim bałaganie powinnaś chyba poszukać sobie innego baru. Widziałem, jak ramiona jej opadły i spojrzała na mnie z ukosa. – Czemu im nie powiedziałeś, że jestem policjantką? Westchnąłem i odwróciłem się w jej stronę. Czy musiała być aż tak piękna? Trudno było zachować przy niej jasność umysłu. – Posłuchaj, możesz ukrywać swoją odznakę, ale nie możesz pić, gdy masz przy sobie naładowaną broń. To niezgodne z prawem, a nie potrzeba ci dalszych kłopotów.

– No proszę, nagle zacząłeś interesować się tym, czy inni przestrzegają prawa. – Zaczynała odzyskiwać rezon, co było milą odmianą po otumanieniu, w jakie wpadła, odkąd ściągnąłem ją z parkietu. – Nie. Gówno mnie obchodzi, czy inni przestrzegają prawa, ale ty masz pracę, którą lubisz, przyjaciół, którzy się o ciebie troszczą, i jesteś za młoda, żeby to wszystko zaprzepaścić. Nawet jeśli taką masz teraz misję. Musisz się wziąć w garść, Royal, zanim posuniesz się za daleko, żeby posprzątać bałagan, który wokół siebie robisz. Miała zaledwie dwadzieścia trzy lata. Wydawała się o niebo młodsza ode mnie, chociaż mnie też brakowało parę lat do trzydziestki. – Śmieszne, że akurat ty to mówisz. Po raz drugi w ciągu godziny ktoś tak do mnie powiedział. Może powinienem dać sobie z tym spokój i pozwolić, by każdy nauczył się dbać o siebie, tak jak ja musiałem radzić sobie sam. Podniosłem szklankę i upiłem kolejny łyk. – Albo weźmiesz się w garść, albo nie, ale daję ci ostatnie ostrzeżenie, nie zachowuj się tak w moim barze. Chcesz się sparzyć, twoja sprawa, ale nie będę patrzył, jak płoniesz. W jej oczach pojawił się taki smutek i zagubienie, że miałem ochotę ją przytulić i pocieszyć, ale próba dotknięcia Royal była jak próba dotknięcia nieosłoniętego kabla, a i tak trudno mi było uciec od nieprzyzwoitych myśli i trzymać ręce przy sobie, gdy byłem obok niej.

Zamrugała niewiarygodnie długimi rzęsami, wysunęła język i przejechała nim po dolnej wardze, a ja przez ułamek sekundy zapomniałem, jak się oddycha. Jestem pewien, że zrobiła to celowo. – Któregoś dnia wrócisz ze mną do domu, kiedy cię o to poproszę, Asa. Nachyliła się na krześle i położyła dłoń na moim udzie. Z całej siły zacisnąłem palce na szklance, aż dziw, że nie pękła. – Czy dlatego tu jesteś? O to chodziło w tym całym show? Naprawdę chcesz popełnić ten błąd? Mój akcent był tak silny, że słowa wydawały się leniwe i ociężałe. Poczułem, jak krew zaczyna mi szybciej krążyć, i byłem pewien, że moje oczy płoną złotym blaskiem. Rzadko dawałem się zbić z pantałyku, ale Royal udało się to już parę razy w czasie naszej krótkiej znajomości. Nachyliła się bliżej, a jej usta znalazły się o milimetr od moich. Niemal czułem ich smak. Gdybym tylko wystawił koniuszek języka, mógłbym ich posmakować. Zacisnąłem zęby, żeby do tego nie dopuścić, chociaż byłem pewien, że poczułbym smak słodyczy i ognia. Musiała smakować cudownie. – Wygląda na to, że ostatnio popełniam same błędy. Tym razem przynajmniej miałabym odrobinę frajdy. Odepchnęła się ode mnie i zsunęła z barowego stołka zwinnym zmysłowym ruchem. Musiałem zacisnąć zęby, żeby powstrzymać jęk. – Jeśli mnie tu nie chcesz, więcej się tu nie zjawię. –

Odrzuciła do tyłu gęste włosy i spojrzała mi prosto w oczy. – Naprawdę nie sądziłam, że będziesz mi to tak utrudniał. Nic nie powiedziałem, patrząc, jak pewnym krokiem przemierza salę w tych swoich zabójczych butach, zapominając o koszuli, mimo że w Kolorado była pełnia zimy. Najwyraźniej wytrzeźwiała na tyle, by prowadzić, ale nie miałem pojęcia, co siedziało w jej głowie. Dixie zamknęła za nią drzwi i podeszła do baru. Sięgnęła po butelkę Budweisera, co było oczywistym świętokradztwem w tym zdominowanym przez piwo Coors barze, i dolała mi szkockiej. – Nie wiem, jakim cudem udaje ci się jej odmówić. – Potrząsnęła swoimi jasnorudymi lokami i uśmiechnęła szeroko. – Mnie laski nie interesują, ale jej bym nie odmówiła, gdyby złożyła mi propozycję. Jest niesamowita. Zakląłem cicho pod nosem i wypiłem duszkiem drinka. Alkohol zapłonął mi w gardle i musiałem zamrugać. – Jest gliną, w dodatku mnie aresztowała. Mam dobrze rozwinięty instynkt samozachowawczy. – Z doświadczenia wiedziałem, że nie byłem ulubieńcem gliniarzy i wcale mnie to nie dziwiło. Postawiłem pustą szklankę na kontuarze i wstałem z miejsca. Było późno, a ja potrzebowałem kilkuset zimnych pryszniców. – Poza tym ona wcale nie chce się bzykać, tylko tak jej się wydaje. – Na moje oko, to nie do końca prawda – prychnęła Dixie. Może z zewnątrz sytuacja wydawała się jasna. Royal

była ładna, ja byłem ładny i między nami z pewnością iskrzyło, ale ponieważ wcześniej nie darowałem żadnej kobiecie, którą napotkałem na swojej drodze, potrafiłem dostrzec czające się zagrożenie. A było dla mnie jasne, że Royal była niebezpieczna, i to na kilka sposobów. – Ona jest bardzo ładną dziewczyną, która została zraniona i ubzdurała sobie, że zasługuje na karę, żeby jeszcze bardziej cierpieć. – Chce cię zaciągnąć do łóżka, żebyś ją ukarał? To brzmi podniecająco. Rzuciłem w nią ścierką i poszedłem za bar, żeby podliczyć kasę i wrócić do domu. Ale obraz Royal w kajdankach miał mnie prześladować przez resztę nocy. Jakbym mógł o niej zapomnieć. – Czuje się źle i robi wszystko, żeby poczuć się jeszcze gorzej. – Nie znałem szczegółów tamtego wydarzenia, które sprawiło, że Royal znalazła się na równi pochyłej, ale wiedziałem, że jej partner z policji i przyjaciel z dzieciństwa został ciężko ranny w czasie służby, a Royal przebywała obecnie na urlopie, podczas gdy jej departament prowadził śledztwo w sprawie postrzelenia dwóch policjantów. Jednemu się nie udało, a drugi był w szpitalu. Tym drugim był Dominic, partner Royal. – Nie mam zamiaru brać w tym udziału. Już dość ludzi w swoim życiu wykorzystałem, nawet tych, którzy bezwarunkowo mnie kochali, i doskonale wiedziałem, jak to jest być dla kogoś jedynie środkiem do osiągnięcia celu. Nie miałem zamiaru przyczynić się do

autodestrukcji Royal. Dixie posłała mi ciepły uśmiech, który przypomniał mi o tym, że choć potrafiła być twardą sztuką, gdy wymagała tego sytuacja, w głębi serca była romantyczką. – Może powinieneś spróbować, a poczułaby się lepiej. Może ona potrafiłaby sprawić, że zrozumiałbyś, że przez ostatnie miesiące naprawdę się zmieniłeś. Pokręciłem tylko głową. – Nie – rzuciłem krótko. To nie była moja działka. Potrafiłem tylko psuć, a nie naprawiać. Nigdy nie kłamałem, jakim facetem byłem przez większość życia i czym się zajmowałem. Byłem zdolny do naprawdę paskudnych, pokręconych i mrocznych rzeczy, a jednak wszyscy, których znałem, uważali, że przeszedłem przemianę, kiedy udało mi się wyjść ze śpiączki. Prawda była jednak taka, że nie byłem typem grzecznego chłopca. Nigdy nie będę facetem, dzięki któremu ktoś poczuje się lepiej. Niezależnie od tego, w co wszyscy chcieli wierzyć ani jak bardzo Royal potrzebowała kogoś, kto by ją wyciągnął z marazmu, nie nadawałem się na bohatera czy wybawcę. Wciąż prześladowały mnie demony przeszłości i nie byłem w stanie nikogo ocalić. Sprawdzało się stare powiedzenie: ciągnie wilka do lasu. Wciąż byłem drapieżnikiem, nawet jeśli inni myśleli, że zmieniłem się w łagodnego kotka.

ROYAL Kiedy następnego popołudnia zadźwięczał telefon, który poprzedniej nocy zostawiłam tuż przy głowie, i wokół rozbrzmiała piosenka Britney Spears Toxic, niemal nie spadłam z łóżka, próbując go wyłączyć. Czułam się fatalnie. Częściowo dlatego, że ostatnio nie mogłam spać, a przy życiu utrzymywały mnie jedynie krótkie drzemki, ale przede wszystkim dlatego, że numer, który wyświetlił się na ekranie, był tym, na który czekałam przez ostatnie tygodnie. Szybko dotknęłam ekranu palcem, wyciszając dźwięk popowej piosenki. Próbowałam udawać bardziej przytomną, niż byłam w rzeczywistości, kiedy drżącym głosem wydusiłam z siebie słowa powitania. Nie obchodziło mnie, co inni sądzili o moim okropnym guście muzycznym. Całymi dniami pracowałam w rynsztoku. Dzień w dzień zajmowałam się narkomanami, mężami tłukącymi swoje żony i rodzicami zaniedbującymi swoje dzieci. Nie słuchałam niczego poza popem z dużą liczbą beatów. Moja praca nie należała do najzabawniejszych, starałam się więc, by pozostałe aspekty mojego życia były przyjemniejsze. – Wiesz, że dzisiaj stąd wychodzę, prawda? Odgarnęłam z twarzy splątaną burzę ciemnorudych włosów i usiadłam na skraju łóżka. Oczywiście, że wiedziałam, że dzisiaj wychodzi ze szpitala. Nie

wiedziałam tylko, czy będzie chciał, żebym przy nim była, kiedy już dostanie zielone światło. Z całej siły zacisnęłam powieki, dziękując w duchu, że nie byliśmy teraz twarzą w twarz. Dominic Voss znał mnie lepiej niż ktokolwiek inny na świecie, i gdybyśmy byli w tym samym pokoju, z pewnością wyczułby moje poczucie winy i nienawiść do samej siebie, które ostatnio nie dawały mi spokoju. Do diabła, jeśli mój obecny stan był aż tak oczywisty dla kogoś takiego jak Asa Cross, nie było szans, żeby mój najlepszy przyjaciel i partner to przeoczył. Dom od razu by się zorientował, że to wszystko z powodu tego, co mu się przytrafiło podczas tamtego piekielnego wezwania. – Wiem, ale nie byłam pewna, czy będziesz chciał, żebym przyszła. Z tego co wiem, przyjeżdżają do ciebie siostry, żeby się tobą zająć, dopóki nie staniesz na nogi, i nie chciałabym wam przeszkadzać. Moje słowa brzmiały żałośnie i śmiesznie. Nawet ja to czułam. Dom i ja byliśmy nierozłączni, odkąd skończyliśmy pięć lat. Jeszcze się nie zdarzyło, by nie chciał mnie widzieć. Nigdy w czasie naszej wieloletniej przyjaźni nie dał mi odczuć, że mu w czymś zawadzam, a jego rodzina traktowała mnie jak własną córkę. A to sprawiało, że to wszystko jeszcze bardziej ciążyło mi na sercu. Usłyszałam, jak Dom westchnął i zaklął pod nosem. Jego głęboki głos wydawał się zmęczony, gdy powiedział: – Rusz ten swój piękny tyłek i przyjedź tu, Royal. Pozwoliłem ci się dąsać przez całe dwa tygodnie. Musisz

o tym zapomnieć. Takie rzeczy się zdarzają i będą zdarzać, ponieważ na tym polega praca gliniarza. Jestem w gipsie od kostek po pas. Mam złamane ramię i nie mogę oddychać, nie czując się przy tym tak, jakbym pił jakiś kwas. Czuję się jak kupa gówna, i tak wyglądam, a mojej najlepszej przyjaciółki przy mnie nie ma. Możesz już przestać? Nie mogłam powstrzymać łez, które lały mi się ciurkiem po twarzy. Otarłam je kciukiem, podnosząc się na równe nogi. Jego następne słowa przebiły mnie na wylot i byłam pewna, że zrobił to celowo. – Potrzebuję cię tu, dziewczyno. Zawsze siebie potrzebowaliśmy, zarówno w życiu codziennym, jak i w pracy. Dlatego właśnie tak źle to znosiłam. Nie mogłam pogodzić się z tym, że go zawiodłam. Miałam go pilnować, tak jak on mnie, a zamiast tego omal przeze mnie nie zginął. – Już jadę. Zanim się rozłączyłam, zdążyłam jeszcze usłyszeć, jak rzucił, że czas najwyższy, i zaczęłam miotać się po mieszkaniu, próbując doprowadzić się do ładu. Po całonocnej balandze nigdy nie wyglądałam szczególnie atrakcyjnie, do tego doszła bezsenna noc i kolejna odmowa ze strony niewiarygodnie seksownego barmana z Południa. Wyglądem pewnie dorównywałam Domowi. Pod oczami miałam czarne sińce. Byłam dużo bledsza niż zazwyczaj, oczy miałam przekrwione, a moje nadgarstki zdobiły okropne siniaki, które sprawiały, że oprócz poczucia winy

czułam również wstyd. Powinnam była wiedzieć lepiej. Nie byłam typem osoby, która traci nad sobą kontrolę. Rzadko piłam, a jeśli już, to odpowiedzialnie, ponieważ musiałam myśleć perspektywicznie. Tylko że ostatnio ta perspektywa zwęziła się do rozmiarów tunelu i jedyne, co widziałam, to Doma, który oberwał kilka kul i spadł ze schodów przeciwpożarowych przy ścianie budynku. Widziałam też żonę oficera, który nie przeżył strzelaniny, mdlejącą na oddziale ratunkowym po tym, jak jeden z policjantów powiedział jej, że jej mężowi się nie udało. A jakby tego było mało, w każdej sekundzie dnia przypominały mi się słowa mojego porucznika, który kazał mi oddać broń i odznakę i wysłał mnie na urlop do czasu zakończenia śledztwa w departamencie. Żeby zapomnieć o nękających mnie wspomnieniach, byłam gotowa robić rzeczy, których nigdy wcześniej nie robiłam, a które sprawiały, że czułam się wolna. Dlatego zaglądałam do baru. Dlatego piłam na umór i rzucałam się w ramiona Asy Crossa. Nigdy wcześniej nie musiałam uganiać się za żadnym facetem. Nigdy wcześniej nie interesowałam się facetami w typie Asy, którzy emanowali ogromnym urokiem, ale oznaczali też kłopoty. I nigdy nie mieszałam przyjemności z pracą. Wiedziałam, że Asa to ryzykowny koleś, balansujący na granicy prawa, a moją podstawową zasadą było to, że nigdy nie angażowałam się w znajomość z kimś, kto siedział na tylnym siedzeniu policyjnego radiowozu. Cóż, Asa nie tylko siedział w

moim radiowozie, ale także trafił do więzienia, zanim osiągnął wiek, w którym mógł prowadzić samochód. Facet lubił ustanawiać własne zasady i nie miał zbyt chlubnej przeszłości. Policjantki nie powinny zawracać sobie głowy kryminalistami, nawet tymi zreformowanymi. Ale on mnie intrygował. Tak naprawdę było w tym coś więcej, ale za każdym razem, gdy próbowałam się do niego zbliżyć, on mnie odrzucał. Zastanawiałam się, czy przypadkiem nie widzi, że zmierzam prosto w przepaść. Może dlatego wciąż mi odmawiał. Doskonale wiedziałam, jak wyglądam. Kiedy na siebie patrzyliśmy, widziałam w jego brązowych oczach ciekawość i pożądanie. Był typem faceta, który lubi mieć wszystko podane na talerzu. A ja taka właśnie teraz byłam. Potrzebowałam odrobiny przyjemności. Desperacko szukałam czegoś, co pomogłoby mi zapomnieć, nawet jeśli miałoby to trwać tylko sekundę, i nie ukrywałam tego, że go pragnę. Robiłam, co mogłam, by ułatwić mu podjęcie decyzji, a jednak wciąż mi odmawiał. Nie rozumiałam tego i czułam się jeszcze bardziej zagubiona. Jeśli naprawdę chciał, żebym poszukała sobie innego baru, to tak właśnie zrobię. Chodziłam tam tylko dlatego, że chciałam, by mnie zabrał do domu. Żeby przeciągnął mnie przez kontuar i pocałował tak, żebym zapomniała o bólu, który nie dawał mi spokoju. Wiedziałam jednak, że źle się do tego zabieram. Ktoś taki, jak Asa nie interesował się kimś, kto próbuje egzekwować prawo i wprowadza porządek. Poza tym moje szanse były marne

po tym, jak jakiś czas temu, z powodu pewnych okoliczności, byłam zmuszona aresztować go za napad. Pewnie uważał, że jestem ładna i próbował uchronić mnie przed samą sobą, ponieważ mieliśmy wspólnych znajomych, ale nie sądziłam, by kiedykolwiek spojrzał na mnie w ten sam sposób, w jaki ja patrzyłam na niego po tym, jak zakułam go w kajdanki i zaciągnęłam do komisariatu. Związałam włosy w luźny kucyk, wsunęłam stopy w podniszczone buty i wyszłam. Już miałam trzasnąć drzwiami, gdy przypomniałam sobie o kluczach. Ciągle zatrzaskiwałam gdzieś klucze, a to w samochodzie, a to w domu, a nawet w radiowozie. To był fatalny nawyk, uciążliwy nie tylko dla mnie, ale nie potrafiłam sobie z nim poradzić nawet po tym, gdy któregoś razu omal nie doprowadziłam do zerwania między moim sąsiadem a jego śliczną dziewczyną. Wpadłam do środka, zła i sfrustrowana. Chwyciłam klucze i wybiegłam na zewnątrz. Tym razem korytarz nie był pusty i dziewczyna sąsiada, która była teraz moją jedyną przyjaciółką, właśnie wychodziła z ich mieszkania. Santa była aniołem. Była cicha i spokojna, ale miała w sobie coś, co sprawiało, że od razu ją polubiłam. Kiedy przy niej byłam, zapominałam o chaotycznym tempie i ryzyku mojego codziennego życia. Właściwie zmusiłam ją do tego, by została moją przyjaciółką, mimo że początkowo się temu sprzeciwiała. Teraz była mi niemal tak samo bliska jak Dom i równie mocno niepokoiła się

moimi ostatnimi wybrykami. Pod zimową kurtką miała na sobie służbowy strój, co oznaczało, że wybierała się do szpitala, gdzie pracowała jako pielęgniarka na oddziale ratunkowym. Jej miedziane włosy, o kilka tonów bardziej rude od moich, były upięte w luźny kok, a jej twarz była idealnie czysta. Santa była cudowna i doskonale sprawdzała się w roli miłej dziewczyny z sąsiedztwa. Niestety, ja miałam mniej szczęścia, a sińce pod oczami bezlitośnie zdradzały wydarzenia z zeszłej nocy. Nie musiałam mówić ani słowa. – Dom wychodzi dzisiaj ze szpitala – rzuciłam w biegu. Zamrugała spokojnymi, szarymi oczami i uniosła kąciki ust w lekkim uśmiechu. – Wiem. Byłam u niego kilka razy. Westchnęłam. Oczywiście, że go odwiedzała, ponieważ była wspaniałą przyjaciółką. – Dziękuję. Skinęła głową i w milczeniu ruszyłyśmy do drzwi wyjściowych pseudowiktoriańskiego budynku, w którym mieszkałyśmy. – Za każdym razem pytał o ciebie. Przełknęłam ślinę. Nie dlatego, że próbowała mnie osądzać czy być niemiła, ale ponieważ obie wiedziałyśmy, że już dawno powinnam była odwiedzić go w szpitalu. Z całej siły zacisnęłam palce na kluczykach od samochodu, aż metal boleśnie wbił mi się w skórę. – Nie mogłam. Zaczekałam tylko, aż powiedzieli nam,

że jego stan jest stabilny po operacji, ale to mnie przerosło. – Pokręciłam głową i zadrżałam, gdy mroźne powietrze wśliznęło się za kołnierz bluzy, którą na siebie narzuciłam. Dom przebywał w szpitalu tak długo, nie dlatego że roztrzaskał sobie kostkę i złamał kość udową, ale ponieważ jedna z kul przeszyła na wylot nerkę. Niemal wykrwawił się na śmierć, zanim dotarliśmy do szpitala. Była tam jego mama, która patrzyła na mnie bez słowa. Pewnie zastanawiała się, jak mogłam pozwolić, by Dom został ranny. Jego siostry pewnie myślały: „Czemu Dom, a nie ona?”. Wiedziałam, że się załamię, i nie chciałam tego robić na oczach innych. Wyciągnęła rękę i ścisnęła mnie za łokieć. – Nikt cię o nic nie obwinia, Royal. Rodzina Dominica nie myślała o tym w ten sposób i dobrze o tym wiesz. Do diabła. Kiedy zaczęła czytać we mnie, jak w otwartej książce? Dlatego właśnie trudno mi było mieć przyjaciół. – Ale ja siebie obwiniam, Santa. Westchnęła i puściła moją rękę. – Tak też myślałam, ale w końcu będziesz musiała o tym zapomnieć. Jak idzie śledztwo? To był kolejny temat, którego nie chciałam poruszać, poza tym dlaczego Dom znalazł się w takim stanie, w jakim był. – Jakoś idzie. Wewnętrzne śledztwa są zawsze skomplikowane, szczególnie gdy doszło do śmierci funkcjonariusza.

Było skomplikowane, ponieważ za wszelką cenę unikałam tego, co powinnam robić, żeby sobie pomóc. Na miejscu zdarzenia byli inni oficerowie. Byli świadkowie z okolicy. Dom złożył swoje zeznanie, podobnie jak partner policjanta, który nie przeżył. Wszystkie zeznania do siebie pasowały i potwierdzały, że nie zrobiłam niczego złego i w niczym nie zawiniłam, a dzieciak, którego musiałam zastrzelić, miał zamiar pociągać za spust, dopóki nie zabije każdego człowieka w mundurze, ale ja nie czułam się oczyszczona. Czułam się źle i niekompetentnie. Nie dlatego, że pociągnęłam za spust, ale dlatego, że zrobiłam to zbyt późno. – Jestem pewna, że wcześniej czy później wszystko się ułoży. Nie kazali ci z kimś porozmawiać? To dość skomplikowana sytuacja, żebyś sama ją przerobiła. Santa uwielbiała analizować uczucia. Pewnie dlatego tak dobrze radziła sobie z krytycznymi sytuacjami, z którymi codziennie miała do czynienia. Pokonywała wszelkie tragedie i stres związany z pracą, kategoryzowała je, po czym wracała do domu i dawała im upust, żeby nie tłamsić niczego w środku. Ja nie bardzo sobie z tym radziłam. Tak naprawdę z całych sił trzymałam się tego, co spotykało mnie na ulicy. Chyba myślałam, że jeśli będę się tego trzymać, nikt inni nie będzie musiał sobie z tym radzić. – Mam się tam jutro wybrać. „Mam” było słowem kluczem. Jeśli uda mi się znaleźć jakąkolwiek wymówkę, by nie słuchać, jak terapeutka

mówi mi, że odczuwam poczucie winy, ponieważ wyszłam z całej sytuacji bez szwanku, chętnie z niej skorzystam. Dałam ciała. Wiedziałam o tym i nie potrzebowałam nikogo, kto pomógłby mi dojść do takiego wniosku. Ale jeśli chciałam wrócić do pracy, musiałam to przełknąć i zmusić się do tego, by położyć się na skórzanej leżance i pozwolić, by ktoś zaglądał w moją głowę. Santa zatrzymała się, kiedy stanęłyśmy przed moim SUV-em, i przechyliła głowę, uważnie mi się przyglądając. Odwzajemniłam spojrzenie, ponieważ za bardzo ceniłam sobie ją i jej przyjaźń, by nie zwracać uwagi na jej troskę. – Idź tam. Posłuchaj, co terapeutka ma do powiedzenia. Nie musisz przez to przechodzić sama, Royal. Objęła mnie ręką, a ja sztywno odwzajemniłam uścisk. Najwyraźniej to nie dotyczyło tylko mnie. Kiedy zwolniłyśmy uścisk, posłałam jej krzywy uśmiech i powiedziałam: – Zeszłej nocy znowu próbowałam zaciągnąć do siebie Asę. Uniosła rudą brew. – Znowu? Zmarszczyłam nos i otworzyłam drzwi od starego wozu. – Cały czas mi powtarza, że nie jest zainteresowany. Może mnie po prostu nie lubi. Lekko prychnęła i zapięła zamek od kurtki, kiedy zimowy wiatr wzmógł się, zamieniając mroźne powietrze w coś, czego nie dało się wytrzymać.

– Oczywiście, że cię lubi. Ale może wyczuwa, że w tej chwili ty nie lubisz samej siebie. Skrzywiłam się, ale nic nie powiedziałam. W tej chwili naprawdę siebie nie lubiłam. Podwinęłam rękaw bluzy i pokazałam jej nadgarstek, a ona jęknęła. – Za dużo wypiłam i wpakowałam się w coś, co nie powinno się wydarzyć. Asa mnie z tego wyciągnął i dopilnował, żebym wytrzeźwiała i mogła wrócić do domu. – Nash mówi, że nawet biorąc pod uwagę jego przeszłość, Asa to przyzwoity gość. – Santa nie wydawała się jednak przekonana do własnych słów. Wzruszyłam ramionami i uruchomiłam samochód. Wokół panował silny mróz i silnik długo się rozgrzewał. – Przyzwoity znaczy nudny, jeśli nie mogę zaliczyć z nim pierwszej bazy. – Mój głos wydawał się kapryśny i sfrustrowany i Santa tylko pokręciła głową. – Myślę, że celowo szukasz kłopotów. Ale jej ostrzeżenia nie padły na podatny grunt. Rzeczywiście szukałam kłopotów, ale kłopoty nie chciały znaleźć mnie, więc to i tak nie miało znaczenia. – Owszem, czegoś szukam, ale nie uważam, żeby było w tym coś złego. – Nie, ale kiedy odzyskasz odznakę i ponownie włożysz mundur, reguły gry się zmienią. Pamiętaj o tym, Royal. Nie chciałam wybiegać myślami w przyszłość. Nie chciałam o tym wszystkim myśleć. Mruknęłam coś pod nosem, czekając, aż Santa cofnie się, żebym mogła zamknąć drzwi.

– Zadzwonię do ciebie w poniedziałek, po rozmowie z terapeutką, jeśli w ogóle pójdę. Pozdrowię od ciebie Doma. – Dominic cię kocha, niezależnie od wszystkiego. Kiwnęłam głową i po raz drugi tego popołudnia poczułam, jak oczy wypełniają mi się łzami. – Dlatego właśnie to wszystko jest tak cholernie skomplikowane. Pogadamy później. Pomachała na pożegnanie i ruszyła w stronę własnego auta, małej jetty, która rozgrzewała się milion razy szybciej niż mój stary, wysłużony wóz. Mogłam sobie pozwolić na coś nowszego i bardziej eleganckiego, ale SUV był ze mną, odkąd byłam nastolatką, i przywoływał tyle cudownych wspomnień, że nie mogłam się z nim rozstać. Dom mnie kochał, a ja kochałam jego. Był dla mnie wszystkim. Był moim światłem przewodnim, moim głosem rozsądku, moim bohaterem. Co więcej, to on zawsze mi przypominał, że poza ładną buzią miałam w życiu cel. Gdyby nie Dom, istniało spore ryzyko, że zostanę zarozumiałą lalką, kiedy stało się jasne, że bogowie byli dla mnie szczodrzy w kwestii urody. Dom zawsze mi przypominał, że byłam warta więcej niż bycie czyjąś ozdobą lub bezmyślną panienką. Byłam bystra, zdolna i za wszelką cenę chciałam to udowodnić. Gdyby nie było przy mnie Doma, który we mnie wierzył i popychał do przodu, nigdy nie osiągnęłabym celów, które przed sobą postawiłam. Gdyby nie Dom, który przypominał mi o

mojej wartości, istniało duże prawdopodobieństwo, że skończyłabym tak, jak moja matka. Na samą myśl aż zadrżałam. Kochałam moją mamę, ale nie rozumiałam jej skandalicznych wyborów i sposobu, w jaki traktowała mężczyzn, jakby chodziło o rodzaj sportowego współzawodnictwa. Mama zawsze była dla mnie bardziej przyjaciółką niż rodzicem. Kochała mnie bezwarunkowo, byłam dla niej całym światem, ale nigdy nie zdołałam wypełnić luki po tym, jak mój ojciec nie zdecydował się opuścić dla nas żony i rodziny. Mama nigdy się z tym nie pogodziła i w rezultacie bezustannie szukała prawdziwej miłości i potwierdzenia ze strony mężczyzn w zupełnie niewłaściwych miejscach. Mama była piękna i to po niej odziedziczyłam urodę. Miała też w zwyczaju zdradzać swoich mężczyzn i zdążyła zaliczyć tyle małżeństw i związków, że już dawno straciłam rachubę. Kiedy byłam młodsza, uważałam, że to żenujące, i czułam się z tym źle. Kiedy dorosłam, zrozumiałam, że zwyczajnie nie była szczęśliwa, i chociaż bardzo mnie kochała i rozpieszczała, nie zdołałam zapełnić pustki w jej sercu. Pogodziłam się z tym, co nas łączyło, nie zadawałam pytań i próbowałam ją wspierać, tak jak ona wspierała mnie. Nawet jeśli jej decyzje dotyczące płci przeciwnej sprawiały, że miałam ochotę wyć, kochałam swoją matkę taką, jaka była, z jej skłonnością do flirtowania. To dzięki Domowi, a nie matce, odniosłam sukces.

Wysoko ustawiłam poprzeczkę i osiągnęłam każdy z postawionych sobie celów. A teraz, z mojego powodu, on leżał podziurawiony i połamany. To było niesprawiedliwe i nie miałam pojęcia, jak mu to wynagrodzę. Szpitalny parking wydawał się ogromny, gdy szłam przez mróz. Kiedy dotarłam do drzwi wejściowych, palce mi zdrętwiały, a uszy piekły od silnego wiatru. Czułam się jak idiotka, bo nie wiedziałam nawet, na którym piętrze leżał Dom ani w której sali. Ładna ze mnie przyjaciółka, nie ma co. Poczułam, jak ogarniają mnie wyrzuty sumienia, i musiałam stłumić w sobie chęć, by zawrócić, wrócić do domu i zakopać się pod kocem. Pielęgniarka w rejestracji powiedziała mi, gdzie znajdę Doma, i pojechałam windą na odpowiednie piętro. Nie musiałam się obawiać, czy znajdę jego pokój, bo na korytarzu czekały już jego siostry. Miałam wrażenie, że czekają właśnie na mnie. Wszyscy Vossowie mieli piękne czarne włosy i oczy w różnych odcieniach zieleni. Ariella była najmłodsza z trójki rodzeństwa i była wulkanem energii. Greer, najstarsza i najbardziej zdystansowana z tej trójki, objęła mnie, gdy tylko do nich podeszłam. – Tak się o ciebie martwiłyśmy. Nie dzwoniłaś i się nie pokazywałaś. Nikt nie wiedział, co się z tobą dzieje i jak radzisz sobie ze śledztwem. Myślałam, że Ari będzie musiała usiąść na Domie, żeby zatrzymać go w szpitalnym łóżku, kiedy nie dawałaś znaku życia. Jęknęłam i uściskałam ją. Nie mogłam uwierzyć, że

byłam aż tak samolubna i bezmyślna. – Ja po prostu…. – Urwałam, widząc, jak Ari przewraca oczami. – Zachowałaś się jak ostatnia łajza. Greer warknęła coś do siostry, ale uścisnęłam jej dłoń i pokiwałam głową w stronę Ari. – To prawda. Nigdy wcześniej nie zawiodłam Doma i było mi z tym ciężko. To miało sugerować, że wzięłam się w garść, ale one nie musiały znać całej prawdy. Ari posłała mi wściekłe spojrzenie, ale skinęła głową w stronę uchylonych drzwi w głębi korytarza. – Cały czas na ciebie czeka. Skoczymy teraz do jego mieszkania, żeby wszystko było gotowe. Przez najbliższe trzy czy cztery tygodnie będzie potrzebował wózka. Greer i ja będziemy się zmieniać, żeby mu pomóc, dopóki nie stanie na nogi. Zamrugałam. Dom był wielkim facetem. Był wysoki i silny, w doskonałej formie i był najbardziej samodzielnym mężczyzną, jakiego znałam. Myśl o tym, że będzie potrzebował wózka i pomocy w codziennym życiu, sprawiła, że kamień, który ciążył mi na brzuchu, zrobił się pięć razy cięższy. – Mogę pomóc. Powiedzcie tylko, co mogę zrobić. – Moje słowa wydawały się wymuszone. – Niedługo wrócisz do pracy. Ari i ja mamy sytuację opanowaną. Poza tym nadszedł czas, żebyśmy mogły się odwdzięczyć za te wszystkie lata, kiedy się nami

opiekował, kiedy dorastałyśmy. Ojciec Doma był policjantem, kiedy dorastali. Jeździł na patrole i któregoś dnia konfrontacja z uzbrojonym złodziejem nie poszła tak, jak powinna, i Vossowie musieli pochować głowę rodziny. Dom od razu wszedł w rolę ojca, jak przystało na dobrego syna. Fakt, że wczuł się w rolę do tego stopnia, że poszedł do szkoły policyjnej, wciąż był dla jego matki drażliwą kwestią. Odchrząknęłam i zaczęłam nerwowo bawić się włosami. – O mnie Dom też zawsze dbał. Greer westchnęła, chwyciła mnie za ramiona i odwróciła w stronę sali. – Owszem, i obie wiemy, że chce, żebyś wróciła do pracy. On nie będzie mógł wrócić, Bóg wie jak długo, więc będzie musiał przeżywać to razem z tobą, Royal. Zawsze chciał, żebyś dorosła do swoich możliwości. Nie pozwól, by to cię złamało, po tym jak ciężko pracowałaś, żeby to osiągnąć. Gdyby to było takie proste. Wzięłam głęboki wdech i przekroczyłam próg. Obawiałam się tego spotkania przez ostatnie dwa tygodnie. Dom siedział na łóżku z burzą ciemnych potarganych włosów na głowie. Zielone oczy skupione były na wejściu, jakby tylko na mnie czekał. Jego wielkie ciało pokryte było gipsem i bandażami. Na przystojnej twarzy malowało się poirytowanie i zdążył zapuścić całkiem imponującą brodę. Wyglądał okropnie, ale i wspaniale. Byłam

szczęściarą, że w ogóle żył i nie musiałam powiedzieć jego rodzinie, że stracili na służbie kolejną osobę, którą kochali. Nie mogłam nic na to poradzić, łzy lały mi się ciurkiem po twarzy. Zazwyczaj nie płakałam, ale coś we mnie pękło, nie działało tak, jak powinno. Łzy płynęły mi po policzkach i Dom wyciągnął do mnie zdrową rękę, chociaż i ten ruch sprawiał mu ból. Czym prędzej usiadłam na brzegu łóżka i pozwoliłam, by mnie objął. Poczułam jego usta na czubku głowy, a jego szeroka klatka piersiowa zadrżała, gdy powiedział: – Najwyższy czas. Jedyne, co mogłam zrobić, to wyszeptać: – Wiem. Powinnam być przy nim przez cały czas, a właściwie powinnam zająć jego miejsce na szpitalnym łóżku. Jakim cudem Dom miałby mi wybaczyć, skoro sama nigdy sobie tego nie wybaczę?

ASA Kolejny weekend minął bez większych incydentów. Nie wiem, czy to dlatego, że Royal najwyraźniej wzięła sobie do serca moje uwagi i została w domu, czy może dlatego, że przyjaciel Rome’a, Dashel-Dash-Churchill, został oficjalnie przyjęty. Nikt nie był na tyle głupi, by zadzierać z tą chodzącą kupą mięśni, która prawie się nie odzywała, ale ciskała wokół gromy, jak na profesjonalistę przystało. Samym spojrzeniem potrafił przywołać każdego do porządku, i chociaż fajnie było odpocząć od roli czarnego charakteru, obawiałem się, że jego mroczna i przerażająca postać może odstraszyć potencjalnych klientów. Rome też był potężny i równie cichy, ale w tym kolesiu, też byłym żołnierzu, było coś, co mówiło, że całkiem niedawno był zawodowym zabójcą i nie należy wchodzić mu w drogę. Nawet Dixie, która potrafiła dogadać się z każdym, omijała nowego rekruta szerokim łukiem, chociaż z zainteresowaniem wodziła za nim wzrokiem, kiedy myślała, że nie zwraca na nią uwagi. Wszystkie panie w barze były zdania, że ten diabeł o karmelowej karnacji, niewiadomym pochodzeniu i nieprzeniknionym, mrocznym spojrzeniu był całkiem przyjemny dla oka, chociaż on sam miał ich zainteresowanie w głębokim poważaniu. Jak na poniedziałkowy wieczór ruch był nieduży, więc oboje odesłałem do domu i pozwoliłem Avett zamknąć kuchnię. Nie było sensu ich trzymać, skoro przy barze

siedziała tylko jedna osoba. Znałem Zeba Fullera całkiem dobrze. Przyjaźnił się z moim szwagrem i resztą ekipy, z którą spędzałem większość czasu, i należał do naszych stałych klientów. Kolejny olbrzym, który nie zostawiał co do siebie złudzeń. To musiała być sprawka tutejszego górskiego powietrza, które najwyraźniej sprawiało, że faceci w tym stanie rośli do rozmiaru olbrzymów. Ja też nie należałem to karłów, ale zazwyczaj patrzyłem moim przyjaciołom prosto w oczy, a czasami byłem zmuszony spojrzeć w górę. To był kolejny powód, dla którego musiałem się pilnować. Wokół było zbyt wielu gości, którzy bez problemu mogli mi skopać tyłek, gdybym zaczął coś kombinować. Zeb miał zadumany wyraz twarzy i gładził ręką brodę. Odkąd przeprowadziłem się do Denver, odkryłem, że światem rządzą brody, piwo i laski. Wszędzie było tego pełno i w razie czego zawsze można było zagaić rozmowę, schodząc na jeden z trzech ulubionych tematów. W razie czego tematem zastępczym była drużyna Broncos[1]. Zeb miał brodę, nie pił piwa, a ponieważ cały czas siedział w barze i się użalał, wiedziałem, że sytuacja w kwestii lasek była obecnie w martwym punkcie, ponieważ dziewczyna, dla której stracił głowę, nie miała pojęcia o jego uczuciach. Była starszą siostrą jednego z jego najlepszych kumpli, Rowdy’ego, który nie był zachwycony tym, że Zeb się nią interesuje. Właśnie kończyłem wycierać bar i chowałem rzeczy do lodówki, a Zeb siedział smętnie nad niemal pustą już

szklanką whisky z colą. Nigdy nie myślałem, że kiedykolwiek będę gościem, do którego inni będę przychodzili po radę. Nie byłem szczególnie sympatyczny ani cierpliwy w sprawach, które wydawały się oczywiste, ale odkąd stanąłem za barem, czułem się bardziej jak terapeuta niż barman. Co więcej, okazało się, że to mi się to podoba. Mogłem ocenić sytuację z zewnątrz i zwrócić uwagę na sprawy widziane z własnej perspektywy. Zbyt wiele sytuacji w życiu zmarnowałem, pomyślałem więc, że te lekcje mogą się na coś przydać. – Czemu nie zaprosisz jej na randkę? Rzuciłem brudną ścierkę na stertę z brudami i sięgnąłem po pilota, żeby wyłączyć telewizor. Miałem zamiar zamknąć interes o północy, ponieważ Zeb był jedynym klientem, a znałem go na tyle dobrze, że wiedziałem, że ma ochotę pogadać, a nie pić. Spojrzał na mnie ze skrzywionym wyrazem twarzy. – Poznałeś Sayer. Wygląda ci na dziewczynę, która umówi się z gościem, takim jak ja? Sayer Cole była dla mnie zagadką. Była prawniczką, do tego piękną, w elegancki i wyrafinowany sposób, i całkowicie zaskoczyła naszą ekipę, gdy zjawiła się nagle w Denver, uznając jednego z nas za swoją rodzinę z krwi i kości. Rowdy nie wiedział, że ma siostrę. Wychowywał się w rodzinie zastępczej i ich spotkanie nie należało do łatwych. Ale Sayer bez problemu odnalazła się w zgranej paczce, w którą szczęśliwie wżeniła się moja młodsza siostra, Ayden. Ja też miałem szczęście, że przyjęli mnie

do swojego grona tylko dlatego, że Ayden nie miała zamiaru ze mnie zrezygnować. Może nie zawsze mnie lubiła, ale bezwarunkowo mnie kochała, i to wystarczyło, by reszta przyjęła mnie z otwartymi rękami. – Jest miła. Wydaje się traktować wszystko na luzie. Zeb przesunął w moją stronę pustką szklankę i przejechał rękoma po potarganych włosach. Facet zarabiał na życie jako budowlaniec, nic więc dziwnego, że wyglądał jak współczesny drwal. – Flirtuję z nią i rzucam aluzje od dnia, kiedy się poznaliśmy. To bystra babka. Gdyby była zainteresowana, już dawno dałaby mi to do zrozumienia. – Może. – Położyłem ręce na kontuarze i nachyliłem się w jego stronę. Spojrzałem na niego poważnym wzrokiem i zapytałem: – A nie przyszło ci do głowy, że ona jest przyzwyczajona do tego, że jeśli ktoś chce się z nią umówić, robi to w sposób nieco bardziej formalny? Sayer to dziewczyna z klasą. Może nie rozumie, o co ci chodzi. Zamrugał, przyglądając mi się z uwagą. – Tak myślisz? Wzruszyłem ramionami. – Nie wiem. Zatrudniła cię do pracy przy swoim domu, chociaż powiedziałeś jej, że siedziałeś w pudle. Pozwoliła ci się kręcić przy siostrze Salem, chociaż wszyscy wiemy, że chroni to dziecko jak lwica, więc najwyraźniej ci ufa i dobrze się przy tobie czuje. Może czeka, aż zrobisz pierwszy krok. Nie wszystkie kobiety zaczną rwać na sobie ubrania i wskakiwać ci do łóżka

tylko dlatego, że się uśmiechniesz. Słyszałem, jak mówiłeś kiedyś Rowdy’emu, że mógłbyś się postarać, gdyby kobieta była tego warta. Sayer jest tego warta. Naprawdę była. Nie tak dawno pomogła mi w trudnej sytuacji, a kiedy dziewczyna Rowdy’ego potrzebowała bezpiecznego miejsca dla swojej małej siostry, żeby ta mogła dojść do siebie po pewnej tragedii, Sayer nie wahała się ani chwili i wzięła małą do siebie. Była równie miła i szczodra, co piękna. Zasługiwała na faceta, który był gotów podjąć dla niej wysiłek, nawet jeśli przypominał wytatuowanego Paula Bunyana[2]. Zeb zsunął się z barowego stołka i uniósł ciemne brwi. – Nie jestem pewien, czy powinienem przyjmować porady miłosne od faceta, który bez przerwy odrzuca propozycje od najgorętszej laski, jaką kiedykolwiek widziałem. Stary, to niewybaczalna strata. Przewróciłem oczami i skrzyżowałem ręce na piersiach. – O to właśnie chodzi: to nie jest tylko gorąca laska i nie wiem, czemu ostatnio tak się zachowuje. Poza tym kobieta, która może mnie wsadzić za kratki za każdym razem, gdy ją wkurzę, nie wchodzi w rachubę. – Tak naprawdę chodziło mi o to, że wcześniej czy później zawalę sprawę i ją wystraszę. Taki był ze mnie gość. Zeb mruknął: – Byłbym gotów zaryzykować dla niej areszt. Twoja odmowa jest jak wyczyn Herkulesa. Powinni cię kanonizować.

Uśmiechnąłem się krzywo i odprowadziłem go do drzwi. – Aureola od razu by się spaliła, gdyby znalazła się w pobliżu mojej głowy. Rzucił mi twarde spojrzenie. – Wiesz, że nie wierzę, że jesteś choć w połowie tak zły, jak sam o sobie myślisz, Asa. Zaufaj mi, wiem co mówię, sam nie byłem lepszy, ale nigdy nie pozwoliłem, by moja przeszłość decydowała o tym, kim będę przez resztę życia. Odkąd byłem nastolatkiem, kilka razy siedziałem w więzieniu, ale nigdy nie trwało to dłużej niż parę tygodni. Zeb za swój błąd spędził za kratkami kilka lat. Różnica polegała na tym, że Zeb złamał prawo, ponieważ sądził, że nie ma innego wyboru, a ja łamałem prawo, ponieważ tego chciałem. Prawo mi przeszkadzało, nie pozwalało dostawać tego, co chciałem lub myślałem, że potrzebuję, więc je ignorowałem i udawałem, że nie ma znaczenia. – Niektórzy ludzie coś zawalają, a inni są nieudacznikami. Należę do tej drugiej kategorii. Nie było innego wytłumaczenia na to, jakim cudem mieliśmy z Ayden połowę tych samych genów, a jednak byliśmy kompletnie różni. Chyba że odziedziczyłem wszystkie złe cechy po swoim ojcu. Ale tak bardzo się różniliśmy, że często zastanawiałem się, jak to się stało, że wychowaliśmy się w tym samym domu i mieliśmy tak samo popaprane dzieciństwo. Nie miałem pojęcia, jakim cudem potrafiła być tak spokojna i opanowana. Nie wiem,

jak znalazła dla mnie miejsce w swoim życiu ani dlaczego trwała przy moim boku, kiedy umierałem. Miała wszelkie powody, by ode mnie odejść, ale zamiast tego zrobiła wszystko, co mogła, by mnie uratować, i podarowała mi nowe życie. Obawiałem się tylko, że zaraz mogę je zniszczyć. Zeb pokręcił głową i otworzył drzwi. – Myślę, że powinieneś wrzucić na luz, stary. Wzruszyłem ramionami. – Może i tak. Popchnąłem go w ramię i zamknąłem mu drzwi przed nosem. Lubiłem Zeba. Mieliśmy wiele wspólnego, ale on nie znał całej historii i nie wiedział o tych wszystkich okropnych rzeczach, które robiłem. Nie wiedział, że kiedy umarłem i wszystko zrobiło się czarne, a ja zrozumiałem, że nie wrócę już do ziemskiej postaci, każda okropna rzecz, którą w życiu zrobiłem, pojawiła się przed moimi oczami. To, w jaki sposób wykorzystywałem Ayden. To, że nigdy jej nie powstrzymałem, żebym mógł dostać to, co chciałem. Seks, narkotyki, wszystko to pojawiło się jak w kalejdoskopie i byłem pewien, że ciągnie mnie do samego piekła. Kochałem swoją siostrę bardziej niż kogokolwiek innego na świecie, ale traktowałem ją jak pionek w swojej grze. Wiedziałem, co zrobiłem Ayden, na co jej pozwalałem, i było to gorsze od tych wszystkich uderzeń kijem bejsbolowym, kiedy oberwałem od motocyklistów. Widziałem smutek w jej brązowych oczach, kiedy

odezwałem się do niej po latach rozłąki, i cieszyłem się, że nigdy więcej nie otworzę oczu. Poza tym były też starsze panie, które oszukałem, i motocykliści, których oskubałem. Samochody, które ukradłem, i faceci, z którymi sypiała nasza matka, żeby zapłacić za czynsz, a ja nie robiłem nic, by ją powstrzymać i pomóc rodzinie. Była też młoda dziewczyna, którą zauroczyłem na tyle, że dała mi całą forsę na college, a ja przepuściłem ją na pokera. Był też pewien starszy pan, który szukał towarzystwa, a którego zdołałem przekonać, że jestem nie tylko gejem, ale że się nim interesuję na tyle, że wypisał mi czek, żebym mógł zajmować się swoją pasją, fotografią. Oczywiście, żaden ze mnie gej ani fotograf, ale te dziesięć patyków pomogło mi przy kolejnym numerze. Lista osób, które oszukałem, wydawała się nie mieć końca i widząc ich twarze przed oczami, kiedy uchodziło ze mnie życie, wiedziałem, że dostaję to, na co zasłużyłem. Kiedy się ocknąłem, zobaczyłem wpatrującą się we mnie Ayden i zrozumiałem, że nawet sam diabeł mnie nie chce. Zrozumiałem coś jeszcze. Byłem dupkiem. Byłem złym człowiekiem, który zrobił wiele złych rzeczy, i zawsze nim będę, ale nigdy więcej nie skrzywdzę swojej siostry. Nie chciałem, żeby musiała się o mnie martwić, cierpieć z mojego powodu czy cokolwiek przeze mnie stracić. Już zawsze będę nieudacznikiem, ale postanowiłem, że spróbuję nie narobić więcej szkód, i na razie całkiem nieźle mi to wychodziło. Musiałem tylko

dbać o to, by nie zapomnieć o złych wspomnieniach, żalu i poczuciu winy, żeby nie mieć czasu na niecne sprawki. Wysunąłem kasetkę z pieniędzmi i schowałem ją razem z rachunkami do sejfu w biurze Rome’a. Upewniłem się, czy wszystkie kamery są włączone, szczególnie te na parkingu, które zostały niedawno zainstalowane. Którejś nocy po pracy napadła mnie grupka dzieciaków, co skończyło się moim aresztowaniem. Papierkowa robota przedłużała się z powodu mojej barwnej przeszłości. Teraz byłem już czujny i dbałem o to, by oko kamery śledziło mój każdy ruch. Było krótko po pierwszej nad ranem. Parking był niemal pusty, z wyjątkiem nielicznych samochodów zostawionych przez tych, którzy za dużo wypili i nie chcieli prowadzić, lub okolicznych mieszkańców, którym Rome wynajmował miejsca parkingowe. Bar nie był w jakiejś szczególnie podejrzanej okolicy, a ja zdążyłem się przyzwyczaić do nieregularnych godzin. Zazwyczaj kończyłem pracę, kiedy cały świat już dawno spał, i lubiłem panujący wokół spokój. Na zewnątrz panował mróz. Ponieważ pochodziłem z Południa, sporo czasu zajęło mi przyzwyczajenie się do mroźnego górskiego powietrza. Nie lubiłem mrozu do tego stopnia, że zastanawiałem się nad kupnem samochodu, chociaż mieszkanie, które wynajmowałem, było zaledwie dwie przecznice od baru. To była kolejna rzecz, która się zmieniła, kiedy wróciłem do życia. Mniej przejmowałem się rzeczami. Kiedyś chciałem mieć wszystko to, co

najlepsze. Najładniejsze ciuchy, najlepsze samochody, największy dom i oczywiście najładniejszą dziewczynę. Chciałem mieć wszystko to, czego nie miałem, kiedy dorastałem, i chciałem się tym chwalić, i udowodnić swoją wartość. Teraz nie chciałem niczego. Im mniej miałem, tym mniej mogłem stracić. Pocierałem i chuchałem w ręce, żeby je rozgrzać, kiedy nagle oświetliły mnie światła i na parking wjechał jakiś samochód, który zatrzymał się tuż przede mną. Światła zgasły i drzwi od strony kierowcy się otworzyły. Pewnie bym się zaniepokoił i poszedł w drugą stronę, gdybym nie rozpoznał wysłużonego wozu i kierowcy. Royal była ładniejsza od wszystkich kobiet, którymi się niegdyś przechwalałem… nawet jeśli było jasne, że ostatnio nie spała zbyt dobrze. Podciągnąłem kołnierz kurtki i podszedłem do drzwi wozu. Wyglądała tak, jakby właśnie wróciła z siłowni. Miała na sobie obcisłe legginsy i obszerną bluzę z kapturem. Włosy miała potargane, a jej oczy były o kilka tonów ciemniejsze w porównaniu ze słodkim czekoladowym odcieniem, jaki zazwyczaj miały. Na nogach miała buty do biegania zamiast zwyczajowych seksownych szpilek i drżała z zimna. – Trochę późno na przejażdżkę. Starałem się zachować neutralny ton. Dziewczyna była nieobliczalna i nigdy nie wiedziałem, co jej strzeli do głowy. Zazwyczaj potrafiłem czytać w myślach ludzi, jak w otwartej księdze, ale ona za szybko przewracała kartki.

Obciągnęła rękawy bluzy na palce i spojrzała na mnie w sposób, który sprawił, że mój członek lekko się poruszył. Nikt nie powinien być aż tak seksowny. To powinno być zabronione. – Byłam w siłowni, ponieważ nie mogłam spać. Szefostwo pozwoliło mi wrócić do pracy pod koniec tygodnia, o ile przez następne trzy miesiące będę chodziła na spotkania z terapeutką. Myślałem, że bardziej ją to ucieszy. – To chyba dobre wieści… prawda? Jej drżenie przerodziło się w coś na kształt spazmów i wiedziałem, że nie ma to nic wspólnego z panującym wokół mrozem. Wbrew rozsądkowi wyciągnąłem do niej ręce, objąłem ją za szyję i przyciągnąłem do siebie. Otworzyłem poły kurtki i pozwoliłem, by się we mnie wtuliła, czując, że nie może opanować drżenia. Poczułem, jak jej dłonie przesuwają się po moim boku w poszukiwaniu ciepłej skóry pod krawędzią koszuli. Wzdrygnąłem się, wmawiając sobie, że to przez jej lodowate dłonie, ale nie o to chodziło. Jej dotyk sprawił, że przeszedł mnie dreszcz. – Nigdy nie pracowałam bez Doma. Jest jak moja druga połowa. Przydzielili mi tymczasowego partnera, dopóki Dom nie wróci. – Odsunęła się, żeby spojrzeć na mnie spod jedwabistych rzęs. – Ale nie powiedzieli, kiedy Dom wróci, jeśli wróci. Nie wiem, czy jestem w stanie robić to, co robię, bez niego. Poczułem, jak wbija palce w zagłębienie nad moim

tyłkiem i musiałem się powstrzymać, żeby nie zadrżeć na całym ciele. – Kochasz swoją pracę. – Wiedziałem, że tak było. I chociaż ostatnio zachowywała się dziwnie, tak naprawdę była tym, co robiła na co dzień. – Nie potrzebujesz swojego partnera, żeby być dobrym gliną, Royal. Przez dłuższą chwilę wpatrywaliśmy się w siebie, a kąciki jej ust uniosły się do góry, sprawiając, że serce mi się ścisnęło, a krew zaczęła szybciej krążyć. Czułem, że muszę ją puścić i to zanim zrobię coś głupiego. – Tęskniłeś za mną w ten weekend, Asa? Jej pytanie ścięło mnie z nóg. Oczywiście, że zauważyłem jej nieobecność, ale za nic w świecie nie chciałem przyznać, co czułem z powodu jej braku, więc tylko westchnąłem i zapytałem: – Co ty tu robisz o tej porze? Przechyliła na bok głowę i na moment zmrużyła oczy. Wsunęła palce za pasek od moich dżinsów, aż wciągnąłem powietrze przez zaciśnięte zęby, co było dość bolesne, ponieważ wieczorne powietrze było przeraźliwie zimne. – Sama nie wiem. Ostatnio, za każdym razem, gdy nie wiem, dokąd jadę, zawsze ląduję w pobliżu ciebie. Zakląłem i próbowałem się od niej odsunąć, ale wsunęła ręce jeszcze głębiej i przysunęła się bliżej. – Musisz naprawić swój kompas, bo wskazuje ci zły kierunek, Red. Nagle poczułem się tak, jakbyśmy znaleźli się na powierzchni słońca, a nie na trzaskającym mrozie. Mój

oddech zrobił się krótki i przerywany, a jej wzrok mglisty. – Im częściej mi to powtarzasz, tym bardziej chcę ci udowodnić, że się mylisz. Stanęła na palcach, żeby dotknąć moich ust, i wiedziałem, że już po mnie. Wiedziałem, co się wydarzy. Od miesięcy krążyliśmy wokół siebie. Była zbyt ładna i zbyt uparta, by w końcu nie dopiąć swego. Była też zbyt miła i zbyt dobra, by pozwolić komuś takiemu jak ja położyć na sobie łapy. Nie byłem tym, kogo pragnęła, ale miałem już dość przypominania jej o tym. Wbrew moim staraniom ogień, który między nami iskrzył, miał się wreszcie wymknąć spod kontroli, a ona właśnie zapaliła zapałkę i beztrosko rzuciła ją przed siebie. Jej ręce dotknęły mojego boku, a jej miękkie usta sprawiły, że całkiem straciłem rozum i byłem otępiały z pożądania. Byłem gotów ją pochłonąć. To było takie proste, wystarczyło dać się ponieść jej słodyczy, ale gdzieś z tyłu głowy kołatała mi myśl, że to nie może zakończyć się dobrze. Podniosłem ręce i delikatnie objąłem jej brodę. Przejechałem palcem po skórze, nie wierząc, że mogła być aż tak miękka, i z całych sił próbowałem ją powstrzymać, by nie znaleźć się w miejscu, z którego nie było już odwrotu. Odsunąłem się od jej ust w chwili, gdy miała zamiar przesunąć językiem po moich wargach. Wydałem z siebie głośny jęk. Musiałem to powstrzymać. Musiałem to zrobić teraz, ale ona była szybsza i wykorzystała moją reakcję, wsuwając język między moje rozchylone wargi i nie miałem już szans

powstrzymać lawiny pożądania, która mnie zalała. W końcu nigdy nie twierdziłem, że jestem aniołem. Nawet diabeł potrafił igrać z ogniem tylko przez pewien czas, poddając się w końcu pokusie i rzucając w płomienie. Popchnąłem ją na otwarte drzwi samochodu. Wsunąłem ręce w jej włosy, które mocno przylegały do głowy, i wsunąłem nogę między jej uda. Nie byłem zbyt delikatny. Całowałem ją tak żarliwie, jak ona uganiała się za mną od początku tej gry. Językiem. Zębami. Nie pozwalałem jej złapać tchu i nie dałem jej się ruszyć, z całej siły na nią napierając. Sięgnąłem ręką do tyłu, chwyciłem ją za jej niesamowity tyłek i zacząłem ją obmacywać ruchem całkowicie pozbawionym klasy. Jeśli naprawdę chciała mnie takim, jaki byłem, to zaraz to dostanie. Nie miałem zamiaru się ceregielić, co nie było trudne, kiedy wiła się pode mną. Z całej siły napierałem na nią językiem. Mocno ssałem jej dolną wargę, aż jęknęła. Przycisnąłem klatkę piersiową do jej piersi, aż poczułem jej twarde sutki przez kilka warstw ubrań, które nas rozdzielały. Poczułem, jak jej paznokcie wbijają się w moją skórę pod koszulą. Pomyślałem, że może zrozumie, że to nie będzie miła jazda, a jej zdrowy rozsądek weźmie górę. Już miałem ją puścić, żeby zyskać trochę miejsca na złapanie oddechu i uspokojenie myśli, kiedy jedna z jej niebezpiecznych rąk nagle zmieniła kurs i skierowała się w dół. Po chwili zacisnęła palce na moim sztywnym

członku, który wypychał mi front dżinsów. Jej dotyk wystarczył, bym odskoczył do tyłu jak oparzony i chwycił ją za nadgarstek. Posłała mi diabelski uśmiech i niewinnie zamrugała rzęsami. – Jesteśmy na parkingu, na widoku. Naprawdę tego chcesz, Red? Nie wspominając już o tym, że to nasze małe randez vous było nagrywane, a nie było to coś, czym chciałem się chwalić. Nie sądziłem, by Royal była ekshibicjonistką, ale cokolwiek działo się ostatnio w jej głowie, sprawiało, że zachowywała się ryzykownie i nieprzewidywalnie. Wymruczałem jej imię, kiedy zaczęła przesuwać ręką w górę i w dół, a mój członek podskakiwał, jak dobrze wytresowane zwierzę. Uniosła kasztanową brew i wysunęła czubek języka, by polizać wciąż wilgotną wargę. Chryste, wszystko, co robiła, przywodziło na myśl zaciemnione pokoje i dużo nagiej skóry. – Czemu nie? Nigdy wcześniej nie pozwoliłeś mi się do siebie zbliżyć. Mocniej ścisnęła mojego członka, a ja przewróciłem oczami. Byłem na krawędzi, miałem ochotę podnieść ją, wrzucić do SUV-a i dać jej to, czego chciała, kiedy nagle zadzwonił mój telefon. Biorąc pod uwagę, że było już grubo po północy, a dzwonek był przypisany do mojej młodszej siostry, ogarnęła mnie lekka panika. Odsunąłem od siebie Royal i w końcu zrobiłem kilka kroków w tył. – Ayd? – rzuciłem szorstkim głosem.

– Boże, Asa, Shaw właśnie zaczęła rodzić! – krzyczała moja siostra, aż musiałem odsunąć telefon od ucha. – Dobrze… i co z tego? Shaw Archer była najlepszą przyjaciółką Ayden. Były zżyte i wiedziałem, że Ayden było bardzo ciężko, kiedy przeprowadziła się do Austin, żeby być bliżej męża, a jej najlepsza przyjaciółka spodziewała się pierwszego dziecka. Uspokoiłem się, kiedy zdałem sobie sprawę, że ani mojej siostrze, ani Shaw nic nie zagrażało i nie chodziło o żaden wypadek. – Rusz tyłek do szpitala i zastąp mnie, dopóki nie przyjadę do Denver. Jet właśnie rezerwuje dla nas lot, ale i tak zjawię się dopiero nad ranem. Musisz tam za mnie być, Asa. Jet był mężem Ayden i dobrym przyjacielem ojca dziecka. Byłem pewien, że zrobi wszystko, żeby Ayden nie przegapiła tak ważnego wydarzenia w życiu Rule’a i Shaw. Przejechałem rękoma po włosach i wypuściłem powietrze, które od razu zamieniło się w parę. – Shaw nie będzie mnie tam chciała, Ayd. Potrzebuje ciebie. – Wiem o tym, ale może nie uda mi się dotrzeć na czas, więc masz jechać do szpitala i mnie zastąpić! – krzyczała histerycznie i wiedziałem, że nie zdołam przemówić jej do rozsądku. – Masz mnie informować o wszystkim, co się wydarzy, dopóki się nie zjawię. Musisz to dla mnie zrobić, Asa. Rule był młodszym bratem Rome’a. Będzie tam pewnie

cały klan Archerów, nie wspominając o pozostałych członkach ekipy, którzy pracowali z Rule’em w jego studiu tatuażu prowadzonym wspólnie z Nashem. Cały oddział położniczy będzie wypełniony rodziną Naznaczonych Mężczyzn i naprawdę nie byłem tam nikomu potrzebny, ale obiecałem sobie, że nigdy więcej nie zawiodę Ayden, więc mruknąłem, że się zgadzam, i rozłączyłem się, zanim zdążyła na mnie znowu nawrzeszczeć. Zerknąłem na Royal, która jak gdyby nigdy nic pisała coś na swoim telefonie, zagryzając dolną wargę i zachowując się tak, jakby przed chwilą nie wsadzała mi rąk do spodni. Spojrzała na mnie z krzywym uśmieszkiem. – Santa właśnie napisała, że Shaw zaczęła rodzić. Kiwnąłem głową i zmarszczyłem brwi, gdy znowu zadźwięczał mój telefon, informując o nadejściu wiadomości. Myślałem, że to Ayden, ale zdziwiłem się, widząc, że wiadomość jest od Rome’a. „Rodzi się kolejny Archer. Rusz tyłek i przyjedź do szpitala”. Dopiero po chwili dotarło do mnie, że ktoś naprawdę chciał, żebym był obecny przy tym wielkim wydarzeniu. Spojrzałem zmieszany na Royal. – Rome chce, żebym tam przyjechał. – Oczywiście, że tak. Zmarszczyłem czoło. – Jak to „oczywiście”? Zrobiła dziwną minę i wsunęła się na miejsce kierowcy. – Jesteście przyjaciółmi i niemal partnerami w

interesach. Rule ma Nasha. Jet ma Rowdy’ego, a Rome ma ciebie. Każdy kogoś potrzebuje, a powołanie na świat nowego życia to wielkie wydarzenie. Wskakuj, podrzucę cię. Nie wiedziałem, co powiedzieć. Obszedłem samochód i wsiadłem na fotel pasażera. Usadowiłem się na miejscu i wbiłem wzrok w szybę. Lubiłem Rome’a. I bardzo go szanowałem. On też był na liście osób, których nie chciałem zawieść. Dał mi szansę, kiedy wszyscy inni tylko czekali na to, kiedy się potknę. Wiele mu zawdzięczałem, ale nie zdawałem sobie sprawy, że z czasem on również zaczął na mnie polegać i mnie szanować. To była dla mnie nowość i nie bardzo wiedziałem, co z tym zrobić. – Któregoś dnia pozwolisz mi skończyć to, co zaczęłam, Asa. Głos Royal był niski i była w nim błagalna nuta, która chwyciła mnie za serce. To nie mogło się wydarzyć. Nie mogłem jej na to pozwolić. To by oznaczało kłopoty dla nas obojga. Najwyższy czas przestać udawać i pokazać jej, kim naprawdę jestem. Posłałem jej szyderczy uśmiech i rzuciłem: – Każdy facet, którego trzymasz za członka, wcześniej czy później skończy, Red. To było prostackie i niepotrzebne zagranie, ale przynajmniej ją uciszyło i nie odezwała się przez resztę drogi do szpitala, a ja przez cały czas przekonywałem się, że tak będzie lepiej…

Prawda?

ROYAL Czułam, jak zalewa mnie fala adrenaliny. Częściowo z powodu braku snu, trochę z powodu nadmiernego wysiłku w siłowni, ale przede wszystkim czułam, jak spalam się od środka z powodu Asy. Wiedziałam, że jeśli kiedykolwiek mnie dotknie, nie będzie odwrotu. Było w nim coś, co mnie do niego przyciągało, kiedy tylko znajdowałam się w pobliżu, i nie mogłam tego zwalczyć. Nie byłam osobą nieśmiałą, ale nie byłam też typem kobiety, która wsuwa facetowi rękę w spodnie i idzie prosto po wygraną. Asa sprawiał, że byłam gotowa przekroczyć wszelkie granice, zapominając o konsekwencjach swoich czynów, i bardzo mi się to podobało. Uwielbiałam to uczucie, kiedy był blisko i czułam jego zapach, a ja nie czułam już niczego innego. Podobało mi się to, że jego lśniące bursztynowe oczy widziały wszystko, co skrzętnie próbowałam ukryć. Były na tyle niesamowite, że mogły roztopić najtwardszy metal, a ja w tej chwili nie byłam wykuta ze stali i żelaza. Czułam się tak, jakbym była zrobiona z papieru i waty. Miałam zamiar podrzucić go do szpitala, wrócić do domu i położyć się spać. Droga do szpitala minęła nam bez słowa, ale widziałam, jak z każdą chwilą coraz bardziej zaciskał szczęki. Nie byłam pewna, czy chodziło o mnie, czy o tę nową sytuację, ale było jasne, że przebywał we własnym świecie, do którego nie miałam dostępu. I

najwyraźniej coś mu się nie podobało. Widziałam to w jego oczach, które zmieniły swój połyskliwy złoty kolor na dużo ciemniejszy i bardziej brązowy. Zatrzymałam się przed masywnym szpitalnym budynkiem i czekałam, aż wysiądzie. Nie miałam zamiaru nic mówić, już i tak miałam dość kłopotów jak na jedną noc, ale przechylił głowę na bok i spojrzał na mnie pytająco. – Nie idziesz? Mimowolnie zacisnęłam ręce na kierownicy i zamrugałam. – A po co? Santa była mi bardzo bliska i naprawdę lubiłam Nasha, który był jednym z najsympatyczniejszych facetów, jakich znałam, ale prawie nie znałam Shaw, a żony Rome’a, Cory, zwyczajnie się bałam. Świetnie za to dogadywałam się z Salem, jej bezpośredni sposób bycia bardzo mi odpowiadał i podobało mi się to, że zawsze mówiła to, co myślała. Poza tym kiedy porwano jej siostrę, byłam pierwszą osobą, do której się zwróciła, i to wytworzyło między nami trwałą więź. Ale byłam pewna, że Ayden zjawi się tu lada moment, a nie chciałam się na nią natknąć. Owszem, przeprosiła za swoje zachowanie i za to, że zachowała się jak zimna suka, kiedy dowiedziała się, że to ja aresztowałam Asę, i nawet jej uwierzyłam, ale nie miałam zamiaru psuć tej idylli. Nie widziałam Ayden od dnia, kiedy wpłaciła kaucję i zabrała Asę z więzienia, i nie śpieszyłam się do ponownego spotkania. Szczególnie

że nie potrafiłam ukryć tego, co czuję do jej niepoprawnego braciszka. Czułam, że to by jej się nie spodobało. – A czemu nie? Jego głos był jedwabiście miękki i całkowicie mnie rozbrajał. Chciałam, żeby do końca życia szeptał mi coś w ciemnościach. – Jestem przyjaciółką Santy i uwielbiam Nasha, ale to jest poważna sprawa, coś, co przeżywa się z rodziną. Ja nie jestem jej częścią. Spojrzał na mnie i mruknął coś pod nosem. – Zaparkuj wóz. Pójdziemy tam razem. Pokręciłam głową. – Nie. Zauważyłam, jak jego oczy zapłonęły, przybierając kolor whisky. – Świetnie. – Usadowił się ponownie w fotelu, skrzyżował ręce i uniósł brew w piaskowym kolorze. – Skoro ty nie idziesz, to ja też nie. Możesz mnie wysadzić przy barze. Westchnęłam i zmrużyłam oczy. – Rome prosił cię, byś przyjechał. Powinieneś być z nim w środku, a nie siedzieć tu i kłócić się ze mną. Potrzebują cię tam. Uniósł kąciki ust, a ja zrozumiałam, w jaki sposób czarował ludzi, aż odchodzili od zmysłów. Był niewiarygodnie przystojny, ale jego uśmiech miał w sobie diabelski urok i nadawał mu nieziemski wygląd. Nikt tak

nie wyglądał po całym dniu ciężkiej pracy i małym molestowaniu na parkingu. Było jasne, że droga prowadząca do Asy Cross nie wiedzie do niczego dobrego, ale miałam ochotę pobiec w jego stronę. Nie rozumiałam tylko, czemu poustawiał na drodze tyle przeszkód. – Santa się z tobą skontaktowała, więc najwyraźniej ktoś chce, żebyś tam była. Ona jest nieśmiała, a kiedy ta ekipa zaczyna się ekscytować, wszystko się może zdarzyć. Nie pomyślałaś nigdy o tym, że potrzebuje twojej pomocy? Skrzywiłam się, ponieważ doskonale zdawałam sobie z tego sprawę. Santa uwielbiała przyjaciół Nasha, była częścią jego świata i została w pełni przez nich zaakceptowana, ale łatwo jej było się zagubić w morzu silnych, dominujących osobowości i lubiła mieć mnie wtedy przy sobie. A ja zamiast pomóc przyjaciółce, marzyłam tylko o ucieczce, bo nie wiedziałam, czy zniosę dalszą krytykę. Wykonywałam jedynie swoją pracę. Nie chciałam być tą osobą, która zakuwa Asę w kajdanki i zabiera do komisariatu, ale należało to zrobić i tak się nieszczęśliwie złożyło, że spadło to na mnie. Szanowałam te kobiety; rozczarowanie, które widziałam w ich oczach, mogło być tym, co sprawiło, że do reszty straciłam grunt pod nogami. Westchnęłam, bo wiedziałam, że Asa mówi poważnie. Przeklinając go w duchu, zaparkowałam SUV-a i wyłączyłam silnik. – Jesteś niezłym manipulatorem, wiesz o tym?

W końcu otworzył drzwi i wysiadł. Podmuch zimnego powietrza niemal ściął mnie z nóg i uświadomiłam sobie, że jedyne, co mam na sobie to strój na siłownię. Asa przeszedł na drugą stronę samochodu i stanął przed moimi drzwiami. Bez słowa je otworzył, położył mi rękę na ramieniu i niemal wyciągnął mnie na zewnątrz. Pokręcił głową, widząc, jak się trzęsę. Ściągnął swoją dużą, ciężką kurtkę i zarzucił mi ją na ramiona. Pachniała nim i miałam ochotę się w nią wtulić i dotknąć twarzą skóry, ale zamiast tego zmierzyłam go wzrokiem, gdy powiedział: – Widzę, że powoli dochodzisz do siebie, Red. Miał na sobie jedynie koszulę z długimi rękawami, więc próbowałam mu oddać kurtkę, ale on prychnął, położył mi rękę na plecach i skierował w stronę drzwi. Wypuściłam z ust chmurę powietrza i powiedziałam: – Twoja siostra mnie nienawidzi. Chyba wyjdzie z siebie, gdy zobaczy mnie tu ze wszystkimi. Zachichotał, a ja poczułam na skórze gęsią skórkę. – Ayden jest bardzo opiekuńcza… w stosunku do swoich przyjaciół, swojego faceta i mnie. Czasami powie coś, zanim pomyśli. Wcale cię nie nienawidzi. Nienawidzi tego, że wiodłem takie życie, jakie wiodłem. Tak naprawdę jedyną osobą, której kiedykolwiek nienawidziła, jestem ja. To nie był pierwszy raz, kiedy musiała wyciągać mnie z pudła i Bóg raczy wiedzieć, czy ostatni. Wie, że wykonywałaś jedynie swoją pracę, Royal. Ale ona chce mnie ocalić. Zawsze tego chciała. Posłałam mu twarde spojrzenie.

– Czemu wtedy nic nie powiedziałeś? Tamte dzieciaki cię napadły, skrzywdziły, a ty pozwoliłeś byśmy cię po prostu zabrali bez słowa skargi. Czemu? Zastanawiałam się nad tym od dnia, w którym zostaliśmy z Domem wysłani do baru. W szpitalu panował spory tłok. Byłam tu wystarczająco często, by bez problemu znaleźć drogę na porodówkę. Asa szedł obok mnie i nie odpowiedział na pytanie. Myślałam, że mnie po prostu zignoruje, dopóki nie wsiedliśmy do windy i nie zamknęły się za nami drzwi. Wtedy odwrócił się w moją stronę i posłał mi zniewalający uśmiech. – A po co? Już zawsze będę tym złym, nawet jeżeli nic nie zrobię. Skrzywiłam się. – Mogłeś się bronić, byłeś niewinny. Te dzieciaki cię wrobiły. Był na to dowód w postaci zapisu wideo, co ostatecznie doprowadziło do oczyszczenia go z zarzutów. Już miałam coś dodać, gdy wyciągnął rękę i delikatnie przejechał palcem po linii, która utworzyła się między moimi brwiami. – Nigdy więcej nie będę się bronił. Ani przed siostrą, ani przed policją, ani przed nikim. Ludzie i tak będą wiedzieć swoje i, niestety, jeśli o mnie chodzi, większość z tych rzeczy to będzie prawda. Mam swoje za uszami, Royal. Z większości spraw udało mi się wywinąć i nigdy mnie nie złapali. Ale karma zawsze wraca, szczególnie gdy zbyt często śmiało się jej w twarz.

Byłam zdumiona jego odpowiedzią, ale jeszcze bardziej jego troskliwym dotykiem. – Chcesz powiedzieć, że byłbyś gotów pójść do więzienia za coś, czego nie zrobiłeś, w ramach pokuty za grzechy z przeszłości? To szaleństwo, Asa. Wzruszył tylko ramionami. Drzwi otworzyły się i weszliśmy do poczekalni wypełnionej podekscytowaną rodziną i przyjaciółmi. Wiedziałam, że Asa nosi w sobie uczucia wstydu i żalu za uczynki z przeszłości, ale nie wiedziałam, że zamierza dać im się pokonać, zamiast stawić im czoło. Santa stała przy kontuarze i rozmawiała z pielęgniarką. Rome chodził w tę i z powrotem tuż pod nosem starszej pary, prawdopodobnie matki jego i Rule’a, bo Shaw nie utrzymywała prawie żadnych kontaktów z rodziną. Salem leżała zwinięta w kulkę z głową na kolanach Rowdy’ego. Nash opierał się o ścianę z czapką bejsbolową nasuniętą głęboko na oczy, a Cory nie było nigdzie w pobliżu. Nogi się pode mną ugięły, kiedy wszystkie pary oczu zwróciły się w naszą stronę. Z początku myślałam, że wszyscy się zastanawiają, co ja tam robię, ale zdałam sobie sprawę, że zastanawiają się raczej nad tym, czemu zjawiliśmy się tam z Asą w tym samym momencie i czemu mam na sobie jego kurtkę. Czym prędzej ją zdjęłam, chociaż czułam się tak, jakbym oddawała koc ratunkowy, i odchrząknęłam. – Cześć. Asa powtórzył powitanie i uścisnął rękę Rome’a, kiedy

Rome zbliżył się do nas. Aż pisnęłam, kiedy ten olbrzym z całej siły mnie objął i podniósł do góry. Gdy postawił mnie z powrotem na ziemi, zerknęłam na niego zaskoczona. Uśmiechnął się do mnie, a ja odwzajemniłam uśmiech. – Właśnie miałem prosić Corę, żeby poprosiła cię, żebyś go tu sprowadziła. Siłą, gdyby była taka potrzeba. Asa wydał z siebie nieokreślony dźwięk i uniósł brew. – A gdzie jest Cora? To nie jest coś, co chciałaby przegapić. Weszliśmy głębiej do poczekalni i odetchnęłam z ulgą, gdy Santa do mnie podeszła. Wzięła mnie pod rękę i posłała mi znaczące spojrzenie. – Pogadamy o tym później. Uśmiechnęła się i stanęła obok Nasha, który skinął głową na powitanie. Rome przejechał ręką po głowie, a jego szeroka klatka piersiowa uniosła się do góry, kiedy nabrał i wypuścił powietrze. – Cora jest w łazience. – Na jego przystojnej twarzy pojawił się jakiś cień. – Nie czuje się zbyt dobrze. Rome i Cora niedawno się zaręczyli. Mieli córeczkę, która właśnie zamieniła się z niemowlęcia w rozbrykanego brzdąca, przez co musieli mieć oczy dookoła głowy. Mała odziedziczyła po matce ognisty temperament, a po ojcu upór, co oznaczało, że opieka nad małą R.J. była pracą na pełen etat. Byli niesamowitą rodziną i patrząc na nich, nabierałam nadziei na przyszłość. Chciałam wierzyć, że to, co łączyło Rome’a i Corę, mogło kiedyś spotkać i mnie,

bez niewierności i dramatu. Tak naprawdę wszyscy ci ludzie byli w związkach, których im zazdrościłam i które podziwiałam. I wszyscy byli zdeterminowani, by im się udało, niezależnie od ceny. Chcieli być razem i robili wszystko, by tak właśnie było. Chciałam, żeby ktoś czuł do mnie coś takiego. Nash podniósł do góry daszek czapki, a jego niebieskofioletowe oczy spojrzały na mnie z rozbawieniem. – Jest jakiś szczególny powód, dla którego zjawiłaś się tu w towarzystwie Asy? Byłam pewna, że Santa powiedziała mu o moim zauroczeniu, ale nie byłam w nastroju na zwierzenia ani zaczepki, więc tylko wzruszyłam ramionami. – Zwyczajny zbieg okoliczności. Nash był najlepszym przyjacielem Rule’a, więc zważając na okoliczności, wymierzenie mu kopniaka w tyłek, by zmazać mu z twarzy ten zadowolony uśmieszek, nie wchodziło w rachubę. Puściłam ramię Santy i znalazłam krzesło nieco na uboczu. Wyciągnęłam nogi na krześle, które stało naprzeciwko, i przygotowałam się na czekanie. Porody zazwyczaj trwały długo, a nie miałam zamiaru spać. Pogrążyłam się w myślach. Myślałam o tym, co mówił Asa, że był gotów pójść do więzienia, by odpokutować za błędy z przeszłości, o tym, jak smakował, jaki był gorący i twardy, gdy go dotykałam. Myślałam o powrocie do pracy bez Doma, który zawsze mnie pilnował, i wydawało mi się

to niemożliwe. Nie mogłam też przestać myśleć o tym, że jedyną rzeczą, jakiej pragnęłam, kiedy nie mogłam zasnąć, a siłownia nie wystarczała, było spotkanie z barmanem z Południa, o którym nie mogłam zapomnieć. Moje zauroczenie powoli zamieniało się w obsesję. Aż podskoczyłam, kiedy obok mnie usiadła jakaś niewielka postać. Cora zerknęła na moje wyciągnięte nogi i wyciągnęła swoje, o wiele krótsze. – Trochę mi zabrakło. Między czubkiem jej butów a krzesłem naprzeciwko wciąż była spora przerwa. Odwróciłam głowę, żeby uważnie jej się przyjrzeć, kiedy usiadła obok mnie. Cora była nieoficjalnym aniołem stróżem całej ekipy. Była maleńką, ale niezwykle silną kobietą, i w chwilach, kiedy się jej nie bałam, naprawdę ją lubiłam i podziwiałam. Dzisiejszego wieczoru wydawała się nieco blada, a pod różnokolorowymi oczami miała widoczne sińce. – Jak im idzie? Pomyślałam, że jeśli ktokolwiek ma coś wiedzieć, to właśnie ona. – Świetnie. Rule radzi sobie o wiele lepiej niż Rome. Rome tak wystraszył pielęgniarki i położną, że bali się do mnie podejść. Rule podchodzi do tego ze spokojem. Tak długo jak Shaw jest spokojna, on również, ale prawdziwe skurcze jeszcze się nie zaczęły. Może trzeba będzie wezwać posiłki, gdy straci głowę, tak jak jego brat. Roześmiałam się. Rome potrafił być naprawdę

przerażający, gdy był zestresowany i wpadał w panikę. Kiedy tak stał z boku i rozmawiał z Asą, wyglądał tak, jakby miał zamiar sam wygrać wojnę, i to gołymi rękoma. – To dobrze. Fajnie, że wszyscy tu jesteście, by ich wspierać. Ayden zadzwoniła do Asy. Już jest w drodze. Cora odchyliła głowę, położyła rękę na brzuchu i mocno zamknęła oczy. Wydawało mi się, że nagle zrobiła się jeszcze bledsza i się wyprostowałam. Już miałam ją zapytać, czy wszystko w porządku, kiedy wzięła głęboki wdech i spojrzała na mnie, jakby nic się nie stało. – Będzie zdruzgotana, jeśli dziecko urodzi się, zanim ona dojedzie. Przeprowadzka do Austin z Jetem była dla niej najlepszym wyjściem, ale jest jej ciężko, kiedy my wszyscy tu jesteśmy. – Kazała Asie przyjechać, na wypadek gdyby nie udało jej się dotrzeć na czas. Cora pokiwała głową i się uśmiechnęła. – On i tak powinien tu być, i ty też. To niesamowite, że zawsze wszystko wiedziała. – Przecież jestem – powiedziałam niechętnie. – Tak, ale najpierw musiałaś to przemyśleć. Tu jest twoje miejsce, Royal. Nie możesz w to wątpić. Ale nie byłam przekonana. Nie wiedziałam, jak się wpasować. – Po tym jak aresztowałam Asę, sytuacja się skomplikowała. Nie wiedziałam, jak sobie z tym poradzić, a nigdy nie byłam zbyt dobra w znajdowaniu przyjaciół. Większość dziewczyn mnie nie lubiła lub mi nie ufała, a

chłopcy tylko udawali, że są moimi przyjaciółmi w nadziei, że uda im się osiągnąć coś więcej. Poza silną więzią z matką, znajomością z Domem i jego siostrami, a teraz Santą prowadziłam dość samotne życie. – Posłuchaj, to się zdarza. To, co wydarzyło się z Asą, nie było twoją winą i wszyscy o tym wiedzą. – Posłała mi znaczące spojrzenie brązowych i niebieskich oczu. – A ty? Chciałam jej powiedzieć, że miałam wrażenie, że to wszystko było moja wina. Czułam się tak, jakbym potrafiła jedynie popełniać błąd za błędem. Nie miałam jednak okazji, bo nagle na jej pięknej twarzy pojawił się grymas paniki. Po chwili wypadła z krzesła i rzuciła się pędem w stronę łazienki. Rome wyrzucił z siebie wiązankę przekleństw i ignorując karcące spojrzenie swojej matki, poszedł za narzeczoną do damskiej toalety. Zignorował też pielęgniarkę, która coś za nim krzyknęła, co ubawiło zgromadzonych wokół mężczyzn. Zastanawiałam się nad słowami Cory o winie, kiedy jej puste krzesło wypełniło się dużo większym, męskim ciałem. Gdy tylko znajdowałam się blisko niego, moje zmysły zaczynały szaleć. Położył rękę na oparciu mojego krzesła i zerknął na mnie kątem oka. – Wszystko w porządku? Jego głos był cichszy niż zazwyczaj i zbyt blisko mojego ucha. Przełknęłam ślinę i pokiwałam głową. Sam fakt, że zapytał, że naprawdę chciał wiedzieć, jak się czułam, zasłonił wszystkie czerwone flagi, którymi zazwyczaj wymachiwał mi przed twarzą, chcąc mnie od

siebie odpędzić. – Tak, cieszę się, że z tobą przyszłam. Miło na to popatrzeć. – Na co? Pokazałam ręką na pomieszczenie, wskazując na przytulonych Salem i Rowdy’ego, Nasha obejmującego Santę, miejsce, w którym stał Rome, zanim pobiegł za Corą, a nawet starszych Archerów, którzy siedzieli razem, przytuleni. – Szczęście. Bycie razem. Jedność. Kiedy dorastałam, byłam tylko ja i mama, a ona zmieniała mężczyzn jak rękawiczki, w poszukiwaniu czegoś, czego nie mogła znaleźć. Miło jest widzieć pary, które naprawdę chcą być razem. Stabilizacja to dla mnie pojęcie dość obce. Uniósł nogi i przyjął podobną pozę do mojej. Zadrżałam, gdy dotknął swoim ciałem mojego boku. Uśmiechnął się, widząc moją reakcję. – Możesz mieć tyle stabilizacji, ile tylko zechcesz, jeśli przestaniesz szukać kłopotów. Pewnie miał rację, chociaż w tej chwili kłopoty wydawały mi się dużo bardziej interesujące, a to, czego chciałam i czego potrzebowałam, to były dwie zupełnie różne rzeczy. Nie odpowiedziałam. Zamiast tego próbowałam się nie ruszać, kiedy poczułam, jak zaczyna bawić się moimi włosami. Chyba nawet nie zdawał sobie sprawy z tego, co robi. Przynajmniej tak myślałam do chwili, gdy na niego zerknęłam i dostrzegłam w jego oczach złoty blask. To nie

był facet, który by nie wiedział, jaki wywiera wpływ na otoczenie. On nie oznaczał tylko kłopotów. Był dużo bardziej niebezpieczny niż to, co codziennie widziałam na ulicy. W którymś momencie monotonne czekanie, cichy szmer głosów, odgłos gumowych butów na linoleum sprawił, że zapadłam w drzemkę. Zastanawiałam się, jak dziwnie potoczyła się dla mnie ta noc. Myślałam o tym, że kiedy doszło do najgorszego, wokół zjawili się ci wspaniali ludzie, żeby mnie złapać. Nie byłam przyzwyczajona do tego, by ktoś inny poza Domem rozstawiał dla mnie siatkę ratunkową, ale musiałam przyznać, że miło było miękko wylądować, niż roztrzaskać się o ziemię. Oczywiście to nie była zwyczajna drzemka i wcale nie postawiła mnie na nogi. Jak tylko zrobiło się ciemno, od razu się zaczęło. Nastał dzień, w którym wszystko się zmieniło. Usłyszałam strzały. Słyszałam policjantów, którzy dotarli na miejsce przed nami. Słyszałam okolicznych mieszkańców, rozmawiających obok rozpadającego się budynku zamienionego w ogromne laboratorium metamfetaminy. Słyszałam syreny. Słyszałam, jak w radiu powiedzieli, że kilku oficerów zostało zabitych. Sytuacja była trudna, ale Dom i ja byliśmy przeszkoleni. Nasza praca polegała na tym, by pakować się w trudną sytuację i ją naprawiać. Słyszałam, jak Dom kazał mi pójść alejką, a ja ślepo go posłuchałam. Słyszałam odgłos jego butów na metalowych

schodach przeciwpożarowych, kiedy zaczął wspinać się w górę. Powiedziałam mu, że jestem tuż za nim, zawsze kryliśmy swoje plecy. Dom warknął, żebym została i chroniła go przed resztą grupy. Nie mieliśmy pojęcia, ilu było strzelców, nie wiedzieliśmy, czy budynek był czysty, ale byliśmy przecież przeszkoleni, i to była nasza praca. Wyciągnęłam broń. Obserwowałam miejsce nad głową Doma, chcąc mieć pewność, że nikt go nie trafi. Słychać było kolejne strzały. Nie miałam pojęcia, czy to nasi chłopcy, czy ci źli. Nic mnie to nie obchodziło, dopóki mój partner był cały i zdrowy. Usłyszałam, jak Dom wydaje z siebie jakiś dźwięk, kiedy dotarł do szczytu schodów. Mogłabym przysiąc, że słyszałam każdy płatek śniegu, który tej nocy padał, opadając na brudną ziemię wokół moich butów. Słyszałam, jak Dom zawołał, że droga wolna, widziałam, jak próbował wejść przez pęknięte okno, i wtedy to usłyszałam… coś jakby szept. Cichy odgłos puszki lub czegoś innego, co potoczyło się po asfalcie. Na ułamek sekundy, dosłownie na jedno uderzenie serca, odwróciłam wzrok od Doma i wtedy rozpętało się piekło. Jakiś chłopak, zupełny małolat, wychylił się zza krawędzi dachu, otworzył ogień i wycelował w Doma. Dwa strzały trafiły w kamizelkę, jeden rozszarpał mu ramię. Siła uderzenia i zaskoczenie sprawiły, że potknął się, uderzył o sięgającą mu do pasa barierkę i wypadł na drugą stronę. Kolejny pocisk trafił go w bok, ale to upadek wyrządził najwięcej szkód.

Wtedy słyszałam już tylko krzyk, mój i Doma, kiedy upadał. Otworzyłam ogień i trafiłam dzieciaka prosto w serce. To nie miało znaczenia. Myślałam, że Dom nie żyje i nie mogłam przestać krzyczeć. Gwałtownie się obudziłam. Byłam zlana potem i cała się trzęsłam. Na szczęście tym razem nie wydawałam z siebie żadnych dźwięków i nikt nie zauważył, w jakim byłam stanie. Poza tym właśnie zjawiła się Ayden z Jetem i wszyscy poszli się z nimi przywitać. Widziałam, jak Asa objął swoją uderzająco piękną siostrę. Można by pomyśleć, że Shaw i dziecko tylko na to czekali. Jakby mały chłopiec czekał na ten właśnie moment, by zrobić swoje wielkie wejście. Musiał wiedzieć, że cała rodzina jest już na miejscu, bo w tym momencie Reyer Remington Archer postanowił przyjść na świat. Muszę przyznać, że była to najlepsza rzecz, jaka mnie spotkała po koszmarnych wizjach z tamtej okropnej nocy, i zawsze będę wdzięczna, że mogłam być jej częścią.

ASA Dwa tygodnie po nocy spędzonej w szpitalu wszedłem do baru pełen złych przeczuć. Rome prosił, żebym przyszedł godzinę wcześniej, bo chciał ze mną porozmawiać. Za nic w świecie nie mogłem sobie przypomnieć, co zrobiłem nie tak, ale jego głos brzmiał poważniej niż zazwyczaj, a mnie od razu zapaliła się lampka alarmowa. Jeśli miał zamiar mnie zwolnić, trudno. Mówiłem sobie, że to nic takiego. Mogłem przecież wyjechać i znaleźć inną robotę, ale bar był dla mnie miejscem, w którym czułem grunt pod nogami, i na samą myśl, że mógłbym to stracić, oblewałem się zimnym potem. Straciłbym grunt i mógłbym wpakować się w kłopoty… i to poważne kłopoty. Ayden i Jet zostali przez cały tydzień. Moja siostra chciała być przy Shaw, kiedy ta zabierała małego Ry do domu. Ksywka była słodka i Shaw ją uwielbiała, ponieważ była wielką fanką J.D. Salingera. Poza tym wiedząc, kim jest ojciec dziecka, można się było spodziewać, że mały okaże się kiedyś buntownikiem na miarę Holdena Caulfielda[3]. Nie zdążyłem jednak nacieszyć się siostrą. Chociaż widziałem, że jest szczęśliwa z powodu przeprowadzki, dzięki której mogła spędzać więcej czasu ze swoim facetem, bardzo za nią tęskniłem. Widziałem też, że cały czas się o mnie martwi. Próbowałem ją uspokoić. Wyjaśniłem, że jeśli mam coś schrzanić, to nie będzie miało znaczenia, czy ona będzie w

tym czasie w Denver, czy w Austin, ale w jej jasnobrązowych oczach dostrzegłem groźne iskierki. Kochałem Ayden bardziej, niż sądziłem, że jest to możliwe, ale nie miałem zamiaru jej okłamywać, twierdząc, że już nigdy w życiu nie dam ciała. Jedyne, co mogłem zrobić, to się starać. Starać się być lepszym, uczciwym, stać po stronie prawa i nie uciekać, kiedy sprawy się skomplikują. To musiało wystarczyć. Ayden i mnie. W ciągu dnia w barze panował spokój. Zazwyczaj przesiadywała w nim niewielka zgraja weteranów, którzy lubili spędzać razem czas i opowiadać sobie wojenne historie. Wciąż nie mogłem się nadziwić, ile z nich dotyczyło nie tyle wojny, ile byłych żon lub kochanek. Rome zazwyczaj otwierał bar i czekał do mojego przyjścia wczesnym wieczorem. Wolał spędzać wieczory z rodziną i wcale mu się nie dziwiłem. Jako były żołnierz doskonale sobie radził z poranną klientelą, ale wieczorne imprezowe towarzystwo wolał zostawić mnie. Kiedy wszedłem do środka, nigdzie go nie widziałem, a za barem stał Brite, facet, który sprzedał Rome’owi lokal. Darcy, kucharka i była żona Brite’a, wystawiła głowę z kuchni i o coś się kłócili. Oboje chyba nie do końca rozumieli, że są byłymi małżonkami i zachowywali się tak, jakby wciąż byli małżeństwem. Żona numer trzy była już tylko wspomnieniem, a Darcy była nie tylko matką ich jedynego dziecka, ale też miłością jego życia. Zapytałem o to kiedyś

Rome’a, ale jedynie wzruszył ramionami i powiedział, że dobre kobiety są skomplikowane i trudno z nimi wytrzymać. Nie rozumiałem tego aż do dnia, kiedy niezapowiedziany wszedłem do schowka z alkoholem i zastałem Darcy z rozrzuconymi nogami i Brite’a, który poruszał się nad nią w jednoznaczny sposób. Może i nie mieli obrączek, ale wciąż łączyła ich miłość i namiętność. Szkoda, że ich córka była takim wrzodem na tyłku. Widząc mnie, Brite przerwał w pół słowa, a Darcy schowała głowę w kuchni. Jego zęby błysnęły w uśmiechu ledwo przebijającym się spod długiej brody i skrzyżował ręce na szerokiej piersi. Facet miał na czole wypisane: „Nie igraj ze mną”, i nigdy nie przestało mnie zadziwiać, że tak naprawdę był spokojnym i niezwykle wnikliwym gościem. Wyglądał jak wysłannik piekieł, a naprawdę był zbawcą. Ocalił ten bar. Ocalił Rome’a. Dał tym wszystkim weteranom miejsce, w którym czuli się bezpiecznie, i za wszelką cenę próbował ocalić swoją córkę, chociaż ona tego, rzecz jasna, nie doceniała. – Co słychać, synu? – Jego głos zadudnił niczym burza nad wzgórzami. Zdjąłem kurtkę i przejechałem rękami po włosach. – Jakoś leci. Nie wiesz, czemu Rome chciał się dziś ze mną spotkać? Pokręcił głową i uniósł krzaczastą brew. – Jak sobie radzi Avett? Powiedz mi prawdę, Asa. Rome nie chce, żebym się martwił, mówi, że sobie z nią poradzi, ale ja wychowałem tę dziewczynę i wiem, że

potrafi przyprawić o ból głowy. Westchnąłem pod nosem. – Nie podoba mi się jej nastawienie. Nie słucha, co się do niej mówi. Kłóci się z Darcy. Nie podoba jej się tu, a szkoda, bo naprawdę nieźle gotuje. Tak było. Kiedy nie przygotowywała barowego żarcia i szykowała coś dla siebie albo po prostu improwizowała, widać było, że dziewczyna ma talent. Kiedyś powiedziałem Darcy, że ktoś powinien jej zasugerować, by poszła do szkoły kucharskiej, ale Darcy tylko westchnęła i wyglądała tak, jakby miała się rozpłakać. Okazało się, że Avett właśnie rzuciła college, więc jakakolwiek droga, specjalistyczna szkoła najwyraźniej nie wchodziła w rachubę. Dziewczyna była na równi pochyłej. Dla mnie było to oczywiste, ponieważ sam to przerabiałem. Brite zaklął pod nosem i zaczął się gładzić po brodzie. – Nie masz problemu z tym, żeby ją zwolnić, jeśli przekroczy linię? Opuściłem brodę, przypominając sobie butelki z piwem, które miała w torbie. – Zrobię wszystko, by bar i Rome byli bezpieczni. Pokiwał głową z powagą. – To właśnie chciałem usłyszeć. Doprowadza Darce do szału. Ta dziewczyna wpędzi nas kiedyś do grobu. Nie mogłem się z nim nie zgodzić. – Rome jest u siebie? Brite kiwnął głową i posłał mi szeroki uśmiech, który

jakimś cudem zdołał się przedrzeć przez jego gęstą brodę. – Wyglądasz na zdenerwowanego, synu. Niepotrzebnie. Byłem zły, że moja maska obojętności i beztroski opadła. Czym prędzej włożyłem ją z powrotem i ruszyłem korytarzem, przy którym były łazienki, magazyn i maleńkie biuro. Zapukałem do drzwi, zanim je otworzyłem, i zauważyłem, że Rome rozmawia przez telefon. Usiadłem na krześle pod ścianą, a on dalej pomrukiwał i odpowiadał coś monosylabami osobie, z którą rozmawiał. Biurko było zawalone papierami, na podłodze stały skrzynki z alkoholem, a jego torba na siłownię zajmowała jedyne wolne miejsce. Krzesło, na którym siedział, zaskrzypiało, kiedy ciężko opadł do tyłu i powiedział: – Ja ciebie bardziej – co znaczyło, że osobą po drugiej stronie linii musiała być Cora. W końcu rozłączył się i zerknął w moją stronę. Chciałem się uśmiechnąć, pokazać, że cokolwiek ma mi do powiedzenia, nie ma to dla mnie większego znaczenia, ale zamiast tego zamarłem i zmrużyłem oczy. – Co się dzieje? Nie wiedziałem, jak poradzić sobie z tym, co czułem. Wcześniej troszczyłem się jedynie o rzeczy materialne i moją siostrę. To uczucie było mi obce i czułem się nieswojo. Miałem ochotę się wzdrygnąć, ale się powstrzymałem. Potarł pięścią oczy i dotknął blizny, która przecinała jego brew. – Cora jest w ciąży.

Przewróciłem oczami i położyłem nogę na nogę, kładąc kostkę na kolanie. – Co ty nie powiesz? – Sarkazm w moim głosie był równie gęsty jak trawa w Kentucky. Zamrugał i wypuścił powietrze. – Co chcesz przez to powiedzieć? Prychnąłem. – Widziałem ją w szpitalu. Widziałem ciebie w szpitalu. Gdyby chodziło o zwyczajną grypę czy przeziębienie, tobyś wokół niej tak nie skakał, a Cora nie wyglądałaby na szczęśliwą. Jego niebieskie oczy rozszerzyły się, a na twarzy pojawił się szeroki uśmiech. – Tak, to już dwa miesiące. Nie chorowała tak przy R.J., ale za to była o wiele bardziej kapryśna. – Nie wiedziałem, że staracie się o drugie dziecko. Ramiona mu opadły. – Bo się nie staraliśmy. Ale też nie robiliśmy nic, żeby do tego nie dopuścić. W ciągu zaledwie paru miesięcy zyskałem narzeczoną i dziecko, a to sprawia, że facet zaczyna się zastanawiać, co dalej. Roześmiałem się. Byłem naprawdę szczęśliwy z jego powodu. – Gratuluję. – Chcieliśmy zaczekać, aż Rule i Shaw zabiorą Ry do domu i zdążą się nacieszyć sytuacją, zanim cokolwiek powiemy. Rule jako ojciec musi się jeszcze dotrzeć, a moja mama chyba eksploduje na wieść o kolejnym członku

rodziny Archerów. Więc na razie wiesz tylko ty i Brite. – Jasne. Czy o to w tym wszystkim chodziło? Jeśli tak, mogłem już rozluźnić pięści i wypuścić powietrze, które cały czas trzymałem w płucach. Zacisnąłem zęby, kiedy pokręcił głową. – Nie, muszę z tobą pogadać o barze. Nie chciałem pokazać, że w środku rozpadłem się na tysiące kawałków, więc nic nie powiedziałem i pozwoliłem mu mówić. Przyglądał mi się przez chwilę, a potem odchylił się na krześle i założył ręce na głowę. – Brite sprzedał mi ten bar za sto dolarów. Myślałem, że oszalał. – W duchu przyznałem mu rację. – Wtedy tego nie rozumiałem, ale teraz już rozumiem. Nie chodziło o bar ani o to, żebym miał zajęcie. Chodziło o to, żeby wziąć coś, co jest zepsute, ale się przystosowało i przetrwało, i tchnąć w to nowe życie. Wiesz, że nawet po tym, jak dodaliśmy do listy płac Dixie i Avett i tak osiągnęliśmy w zeszłym roku zysk? I to nie parę dolców, ale całkiem przyzwoity wynik. Mieliśmy coraz więcej pracy, a klientela była coraz bardziej zróżnicowana. Muzyka na żywo okazała się strzałem w dziesiątkę, poza tym rodzina i przyjaciele Rome’a byli uroczy i lubili u nas przesiadywać. Bar zrobił się modny, więc wcale nie byłem zaskoczony. – To dobre wieści. – Owszem i to ma wiele wspólnego z tobą, Asa. Harujesz jak wół. Spędzasz tu więcej godzin, niż jest to

konieczne. Zajmujesz się pracownikami. Zajmujesz się klientami, niezależne od tego, kim są, i jesteś niesamowity za barem. Ludzie cię uwielbiają. To dlatego że przez większość życia okłamywałem wszystkich, żeby myśleli, że jestem uroczy, podczas gdy było zupełnie na odwrót. Opuścił ramiona i wstał. Obszedł dookoła biurko i przycupnął na rogu, żeby być bliżej mnie. W pomieszczeniu było mało miejsca, a Rome był dość onieśmielającym facetem, ale w jego oczach dostrzegłem błysk podniecenia. – Chcę, żebyś zatrudnił więcej ludzi. Chcę, żeby Dixie miała kogoś do pomocy na sali, i chcę, żebyś zatrudnił barmana na dzień, który poradzi sobie z wojskowymi, i na noc, żebyś mógł odpocząć. – Nie wiem, czy odpoczynek to dla mnie najlepszy pomysł. Wiesz, co mówią, gdy ktoś ma za dużo wolnego czasu. Uniosłem brwi, a on spojrzał na mnie z góry. – Ten bar dał nam obu oparcie, kiedy próbowaliśmy znaleźć sobie miejsce w życiu. Dał nam zajęcie i coś, na czym mogliśmy się skupić. Tobie nawet bardziej, bo ja miałem już swoją panią i dziecko na głowie. Zacząłem myśleć o tym, co ma się dalej wydarzyć. – Spojrzał na mnie, żeby przekonać się, czy wciąż go słucham. Nie mogłem zaprzeczyć. Bar stał się dla mnie azylem, kiedy próbowałem zostawić za sobą dawne życie i stać się osobą, którą można było szanować. – Jest wiele miejsc,

które przydałoby się odnowić, które zasługują na drugą szansę. Na przykład siłownia, do której chodzę, jest w opłakanym stanie. Potrzebuje nowego sprzętu, świeżej krwi, żeby wprowadzić ją w dwudziesty pierwszy wiek. Podoba mi się to, że przypomina starą siłownię z lat trzydziestych, ale potrzebuje pomocy. Chcę w nią zainwestować. Zamrugałem, wpatrując się w niego bez słowa. Uniósł przeciętą blizną brew i mówił dalej. – Nash ma kumpla, który ma warsztat. Gość potrafi robić niesamowite rzeczy, ale na bardzo małą skalę. Widziałem jego prace i parę razy się z nim spotkałem. Chcę zainwestować w niego trochę forsy. Wypuściłem powietrze. – Człowieku, nie ściemniałeś, gdy mówiłeś o przyzwoitym dochodzie, co? Rome tylko prychnął. – Chciałbym też pomóc Nashowi i Rule’owi, jeśli zdecydują się rozwinąć i otworzyć trzeci sklep. Nie chcę siedzieć na tyłku i czekać na to, co się stanie. Kupuję dom. Będę miał drugie dziecko, a potem ożenię się z najbardziej idealną dziewczyną na świecie. Nie uważałem, by słowa „idealna” i Cora do siebie pasowały, ale dla niego ona była idealnym wyborem, a to już coś, gdy chodziło o matkę własnych dzieci. – To wspaniałe plany Rome, chociaż muszę przyznać, że jestem zaskoczony. Nie miałem pojęcia, że masz powołanie, by być przedsiębiorcą i inwestorem, ale

rozumiem, że chcesz pomagać biznesom, które są w trudnej sytuacji. To bardzo szlachetne z twojej strony. Posłał mi twarde spojrzenie. – Druga szansa jest bardzo ważna. Obaj o tym wiemy. – Owszem. Codziennie ciężko pracowałem, żeby nie zmarnować swojej drugiej szansy. Byłem to winien sobie i ludziom, którzy mnie kochali. – Chcę, żebyś został moim wspólnikiem w interesach. Odwalasz tu kawał dobrej roboty, do diabła, jesteś świetny. Radzisz sobie z ludźmi o wiele lepiej ode mnie i chyba tylko ty jesteś w stanie zrozumieć, dlaczego chcę zainwestować w te interesy. Do diabła. A to niespodzianka. Pochyliłem się na krześle i podniosłem rękę, żeby potrzeć kark. Poczułem dawne ukłucie wstydu i żalu i musiałem się nieźle natrudzić, by je stłumić. – Nie mam aż tyle forsy na zbyciu, stary. Płacił mi niezłą pensję, a moje koszty były niemal zerowe, ale kiedy człowiek omal nie umarł na stole operacyjnym i udało mu się wrócić do żywych, to kosztowało fortunę. Nie miałem ubezpieczenia, więc każdy dodatkowy cent szedł na spłatę astronomicznych rachunków medycznych. Ayden i Jet zaproponowali mi pomoc, ale jak tylko znalazłem pracę w barze, odmówiłem im. Po raz pierwszy w życiu odpowiadałem za własne czyny. Wygiął usta w chytrym uśmieszku i zsunął się z biurka.

– To daj mi sto dolarów. To będą najlepiej zainwestowane pieniądze w twoim życiu. Zakląłem pod nosem i również wstałem z miejsca. Wciąż musiałem zadzierać głowę, żeby spojrzeć mu w oczy, ale teraz wydawał się mniej potężny niż wtedy, gdy siedziałem. – Posłuchaj. Doceniam twoją propozycję i chętnie bym z niej skorzystał, ale nie mogę. Nie mogę pozwolić, byś proponował mi coś takiego. Otworzył usta, żeby coś powiedzieć, ale powstrzymałem go, kładąc mu rękę na ramieniu i kręcąc głową. – Zawsze chodziłem na skróty. Kiedy czegoś nie dostawałem, sam to brałem, ponieważ uważałem, że to mi się należy. Tobie nie mogę tego zrobić. Nie po tym wszystkim co dla mnie zrobiłeś, Rome. Jeśli dojdę do takiego momentu, kiedy rzeczywiście będę mógł zostać twoim wspólnikiem, a oferta wciąż będzie aktualna, chętnie wskoczę na pokład. Do tego czasu daj mi znać, jeśli potrzebowałbyś pomocy. Mogę być twoją prawą ręką. – Jesteś nią od dnia, kiedy zacząłeś tu pracować. Odchrząknąłem, czując, jak zalewa mnie fala wdzięczności. – Dziękuję, że zaufałeś mi na tyle, żeby mi to zaproponować. Mruknął coś pod nosem i wyszliśmy z biura. – Nigdy nie dałeś mi powodu, bym ci nie ufał. Wiem, że

wcześniej bywało różnie, ale to nie ma nic wspólnego z tym, co jest teraz. Sam musiałem zapomnieć o przeszłości, w przeciwnym razie psuje się to, co dzieje się tu i teraz. Obaj byliśmy w podniosłym nastroju, gdy weszliśmy do baru. Brite’a już nie było, a Dixie stała za barem, obserwując ustawiającego stoliki Dasha, który nalegał, byśmy nazywali go Church, tak jak Rome. Rome objął ją ramieniem i wsunął głowę do kuchni, żeby powiedzieć Darcy, że wychodzi. Przybił piątkę z Churchem, który podszedł do baru, i spojrzał na mnie, unosząc brwi. – Daj mi znać, jeśli zmienisz zdanie, Opie. – Jasne. Przezwisko było zabawne. Wprawdzie daleko mi było do niewinnego chłopaka z Południa w ogrodniczkach, siedzącego nad studnią, ale któregoś wieczoru rzucił je jakiś pijany dzieciak, chcąc mnie obrazić, i oczywiście się przyjęło. Ponieważ był sobotni wieczór, omówiliśmy, czego możemy się spodziewać, i powiedziałem Dixie i Churchowi, że Rome chce zatrudnić więcej ludzi. Mówiłem, że jeśli mogą kogoś polecić, mają przysłać ich do mnie, po czym poszedłem do kuchni, żeby upewnić się, czy Avett zjawiła się w końcu w pracy. Stała przy olbrzymiej lodówce, a Darcy stała przed nią. Starsza kobieta trzymała córkę za brodę i krzyczała na nią. – Dobrze wiem, że się nie potknęłaś i sama sobie tego nie zrobiłaś, Avett.

Avett odwróciła wzrok od matki i spojrzała prosto na mnie. Widziałem, jak drży jej dolna warga, i skrzywiłem się nad głową Darcy. – Jeśli on robi ci rzeczy, które inni widzą, to może być tylko gorzej. Nie tylko nic go nie obchodzisz, ale nie obchodzi go również to, że masz wokół siebie ludzi, którzy nie chcą widzieć, jak cierpisz. To niebezpieczne. Powinnaś z nim jak najszybciej skończyć i uciec gdzie pieprz rośnie. Avett zmrużyła oczy i odskoczyła od matki. – Ty nic nie rozumiesz. Nikt z was nie ma o niczym pojęcia. Jared był pijany. To był wypadek. Zostaw mnie w spokoju albo wyjdę i zostaniesz sam w najbardziej ruchliwą noc tygodnia. Cała się trzęsła i wiedziałem, że sama nie wierzy we własne słowa. Widziałem, jak zagryzła policzek od środka. Żeby móc okłamywać innych, trzeba było najpierw okłamać siebie. Avett jeszcze tego nie potrafiła i może można ją było jeszcze powstrzymać. Ale miałem już dość roli niańki. Najwyższy czas dopuścić do głosu czarny charakter. Może jemu uda się coś wskórać z tą nieszczęsną dziewczyną. – Jeśli stąd wyjdziesz, już tu nie wrócisz. Mam już dość tych twoich gierek i miny rozpuszczonego bachora. Nie chcesz tu być, w porządku. Wiesz co? Ja też cię tu nie chcę, ale jestem to winien twojemu ojcu, a twoja mama to dobra kobieta, więc jakoś cię znoszę. To – wskazałem wokół na kuchnię, żeby podkreślić dramatyczną scenę, na

którą się natknąłem – to szczyt mojej tolerancji. – Spojrzałem przy tym na Darcy, żeby wiedziała, że byłem śmiertelnie poważny, i wyszedłem z kuchni. To był ruchliwy sobotni wieczór, nawet bez muzyki, ale wszyscy klienci zachowywali się nienagannie. Doszło wprawdzie do jakiegoś nieporozumienia w grupie dziewcząt, ale jak tylko zobaczyły, że zbliża się do nich Church, od razu się uspokoiły i zaczęły z nim flirtować. Pracowałem do północy, kiedy do środka wszedł jakiś podejrzany nerwowy typ. Domyśliłem się, że przyszedł po Avett. Wyglądał na typa, który nie miał problemu z tym, by uderzyć kobietę czy poprosić ją, by ukradła coś z pracy. Stanął przy drzwiach i zachowywał się na tyle podejrzanie, że Church postanowił trzymać się blisko niego. Już miałem do niego podejść i zapytać, o co chodzi, kiedy z kuchni wypadła Avett i stanęła obok niego. Chłopak skrzywił się i odsunął od niej, jednocześnie wypychając ją przez drzwi frontowe. Widziałem, jak Church zmarszczył brwi i nie czekając na zachętę z mojej strony, wyszedł za młodymi na parking. Przynajmniej mogliśmy go powstrzymać od bicia jej w miejscu pracy. Zanotowałem w pamięci, by wspomnieć o tym Brite’owi. On był najgorszym z najgorszych i cokolwiek powie temu nieudacznikowi, będzie to z pewnością skuteczniejsze i bardziej przerażające niż to, co mogłem powiedzieć ja. – Mogę prosić jeszcze jednego drinka? Skupiłem uwagę na uśmiechniętej kobiecie, która od dziesiątej siedziała przy barze. Była trochę starsza, mogła

mieć jakieś czterdzieści pięć lat, ale była prawdziwą pięknością. Nie byłem pewien, co było w niej naturalne, a co poprawione, ale miała niesamowitą twarz, jedwabiste blond włosy i wyraz twarzy, który mówił, że chętnie przyjęłaby ode mnie coś więcej niż tylko martini. Pomyślałem, że to śmieszne, bo była w towarzystwie mężczyzny, który był ode mnie młodszy i wychodził ze skóry, żeby przyciągnąć nie tylko jej uwagę, ale i oczywiste bogactwo. Za każdym razem, gdy próbowała nawiązać ze mną rozmowę, piorunował mnie wzrokiem, więc całą noc go drażniłem. Odwzajemniłem uśmiech, naprężyłem mięśnie, kiedy mieszałem jej drinka, i pocałowałem w czubki palców, kiedy dała mi dwudziestodolarowy napiwek. Uśmiechnąłem się pod nosem, kiedy facet zrobił się czerwony jak burak, i myślałem, że za chwilę eksploduje. Była kobietą z klasą, ale nie miałem zamiaru być bawidamkiem, więc wziąłem od niej pieniądze i w dalszym ciągu drażniłem jej chłoptasia dla własnej przyjemności. Nie należeli do naszych stałych klientów i zastanawiałem się, skąd się tu wzięli. Już miałem ich o to zapytać, ale musiałem napełnić beczkę z piwem i zająć się parą, która myślała, że uda im się wykiwać Dixie i wyjść bez płacenia. Byłem zmęczony, kiedy zamykałem bar, a Church był gotowy, żeby odprowadzić Dixie do samochodu. Zapytali, czy mają na mnie zaczekać, ale potrzebowałem kilku chwil, żeby odreagować. Miałem mnóstwo na głowie:

propozycję Rome’a, chłopaka Avett, to, dokąd zmierzało moje życie, i oczywiście Royal. Nie widziałem jej od czasu, gdy byliśmy w szpitalu, ale wróciła już do pracy, więc może wreszcie stanęła na nogi. Nie chciałem o niej myśleć, ale kiedy wieczorem zamykałem oczy i kładłem się spać, wciąż czułem smak jej ust smaganych zimowym wiatrem. Było już po trzeciej, kiedy zgasiłem światła i zamknąłem lokal. Wypiłem trochę whisky, słuchając Raconteurs na cyfrowej szafie grającej, zanim ruszyłem w stronę tylnego wyjścia i wsunąłem kurtkę, gotowy na spacer do domu. Miałem szczęście, że mieszkałem blisko, ponieważ naprawdę nie lubiłem zimy w Kolorado. Fakt, że w lutym było jeszcze zimniej niż w grudniu czy w styczniu, wciąż wprawiał w osłupienie moje południowe kości. Wsunąłem ręce do kieszeni, opuściłem głowę, chcąc schronić się przed lodowatym wiatrem, i ruszyłem przez parking. Nagle usłyszałem cichy kobiecy głos, który rzucał wokół przekleństwa, i stanąłem w pół kroku. Zamrugałem, bo nie mogłem uwierzyć, że znowu tu była w środku nocy. I tak jak ostatnio miała na sobie jedynie strój do ćwiczeń i wyglądała zniewalająco. Chodziła w tę i z powrotem i co jakiś czas zatrzymywała się, żeby kopnąć koło od SUV-a albo uderzyć czołem w okno od strony kierowcy. – Royal? Odwróciła się gwałtownie, gdy ją zawołałem, i wpatrywała się we mnie ciemnym, hipnotyzującym

spojrzeniem. – Nie prześladuję cię. Zesztywniała, kiedy skierowałem się w jej stronę. Od razu przyjęła pozycję obronną. – Wcale tak nie myślę. Westchnęła i raz jeszcze uderzyła głową w okno. – Nie mogłam spać, więc poszłam na siłownię. To mi nie pomogło, więc pomyślałam, że wpadnę na drinka, ale przypomniałam sobie, że nie chcesz, bym się tu kręciła. Usiadłam w samochodzie, żeby pomyśleć, co robić, ale wtedy pojawiła się jakaś pijana dziewczyna, która wyszła z tamtego sklepu. – Wskazała na niewielki sklep po drugiej stronie ulicy. – Chciała wsiąść do samochodu, więc musiałam do niej podejść i coś jej powiedzieć. – Na jej ładnej buzi pojawił się lekki uśmieszek. – Wzięłam od niej kluczyki i zaczekałam, aż wsiądzie do taksówki, ale oczywiście zatrzasnęłam torebkę z kluczami i telefonem w swoim samochodzie. – Znowu uderzyła głową w szybę, a ja miałem ochotę wyciągnąć ręce i ją objąć. – Nie mogę dostać się do samochodu. Wypuściłem powietrze, a między nami pojawił się obłoczek pary. Było tak jak ostatnim razem, gdy tu byliśmy, z tym że tym razem ona nie trzymała mnie za ptaka, a ja nie napierałem na nią jak wariat. – Nie masz zapasowych kluczyków? Przewróciła oczami. – Oczywiście, że mam. Ale nie w samochodzie. Jestem policjantką. Prosiłabym się tylko o kłopoty albo jakiś

wkurzony chuligan czekałby na mnie na tylnym siedzeniu po skończonej zmianie. Santa ma jeden komplet, Dom ma drugi, nawet Nash ma jeden, ale jest trzecia nad ranem i nie chcę do nich dzwonić i ich wkurzać. Gdybym musiała, zadzwoniłabym do Doma, a on nie może mnie w tej chwili poratować. – Głośno przełknęła i zauważyłem, że odwróciła wzrok. Jęknąłem na tyle głośno, żeby mnie słyszała. – Chodź, możesz się u mnie przespać, a rano wezwać pomoc. Jest zimno, a ja jestem zbyt zmęczony, by wymyślić lepsze rozwiązanie. Przechyliła głowę i przyglądała mi się przez dłuższą chwilę, zanim zapytała: – Lepsze rozwiązanie? Chwyciłem ją za łokieć i poczułem, jak drży. Zdjąłem kurtkę i zarzuciłem jej na ramiona. Ktoś musiał jej wreszcie wytłumaczyć, że na zewnątrz była zima i powinna nosić coś więcej niż przylegający do ciała strój na siłownię, jeśli miała zamiar włóczyć się po nocy. – Ty i ja, tylko we dwoje, to najgłupszy pomysł na świecie, Red. Nie mów, że cię nie ostrzegałem.

ROYAL W iedziałam, że mogłam poprosić go o telefon, zadzwonić po taksówkę i wrócić na Capitol Hill. Wiedziałam też, że Nash nie robiłby problemów, żeby wstać i po mnie przyjechać, chociaż był środek nocy. Ale od paru tygodni robiłam wszystko, by Asa zabrał mnie do siebie, i jeśli to była moja jedyna szansa, zamierzałam z niej skorzystać. Chociaż w tym momencie wydawał się bardziej wkurzony i poirytowany niż podniecony. Poza tym znowu oddał mi swoją kurtkę, chociaż na zewnątrz panował siarczysty mróz, a to musiało coś znaczyć, nawet jeśli on nie zdawał sobie z tego sprawy. – Jak tam powrót do pracy? Jego południowy akcent był słodki i ciepły, kiedy prowadził mnie przez ciche ulice. Chyba nie znałam żadnej innej dorosłej osoby, która nie miałaby samochodu. To była kolejna zagadka na jego temat. – Tak sobie. Nigdy nie pracowałam z nikim poza Dominikiem i dziwnie jest być na patrolu z kimś innym. Moim tymczasowym partnerem był facet o imieniu Barrett. Był ode mnie starszy i był typem milczącego siłacza. Byłam przyzwyczajona do tego, że to Dom nas prowadził, a ja szłam w jego ślady, i dziwnie było nagle przejąć stery. Dotychczas nie wydarzyło się nic szczególnego i nie musiałam sięgać po broń ani pakować się w niebezpieczeństwo. Bałam się dnia, kiedy to się

stanie, chociaż terapeutka twierdziła, że to normalne. Była przekonana, że cierpię na syndrom ofiary, a moje poczucie winy z powodu tego, że straciłam czujność, a Dom omal nie umarł na moich oczach, wynika z faktu, że udało mi się wyjść z tego cało. Przytuliłam się do Asy, kiedy zauważyłam, że trzęsie się z zimna. Przeszły mnie ciarki, kiedy objął mnie ramieniem i przytulił do mojego boku. Pewnie chodziło jedynie o poczucie ciepła, ale moje libido miało to gdzieś. – A co z twoim partnerem? Nie lubiłam myśleć o tym, że Dom nie może się ruszyć. Był facetem, który lubił, gdy coś się działo, lubił być w ruchu, ale w obecnym stanie mógł jedynie leżeć w łóżku i oglądać telewizję, podczas gdy jego siostry przejęły stery. Nie dawało mi to spokoju. Za każdym razem, gdy wkładałam mundur, myślałam o tym, że to ja mogę iść do pracy, że to ja wyszłam z tego bez szwanku, a Dom nie był pewien, jak będzie wyglądała jego przyszłość. Za każdym razem, gdy zaczynałam zmianę, czułam, jak ta sytuacja ciąży mi na sercu. – Czuje się lepiej. Ale będzie potrzebował fizykoterapii, kiedy już wróci do pracy. Złamana kość udowa to nie przelewki. – Jeśli będziesz kogoś potrzebowała, znam pewnego gościa. Spojrzałam na niego spod rzęs. – Znasz pewnego gościa? Dotarliśmy do pozbawionego wyrazu i, szczerze

mówiąc, mało ciekawego kompleksu budynków i ruszyłam za nim po schodach. Nie tak wyobrażałam sobie miejsce, w którym mieszkał. – Tak naprawdę to Rome go zna. Gość umawiał się kiedyś z młodszym bratem Rome’a, bliźniakiem Rule’a, Remym. Nazywa się Orlando Frederick i jest gwiazdą wśród terapeutów sportowych. Widziałem go parę razy, kiedy przychodził do baru, żeby pogadać z Rome’em. Wydaje się w porządku, a według Rome’a jest naprawdę dobry. Rome nie był typem człowieka, który rozdawał pochwały na prawo i lewo, więc zanotowałam w głowie nazwisko, żeby powiedzieć o nim Domowi, i weszłam do środka. Mieszkanie było naprawdę niewielkie i niewiele w nim było. Była to kawalerka, więc i tak nie było miejsca, by cokolwiek w niej trzymać, ale poza łóżkiem, przyzwoitej wielkości płaskim telewizorem, niewielkim stolikiem i mocno wysłużonym fotelem nie było w mieszkaniu nic, co wiązałoby się z Asą. Nawet jeśli zauważył moje zdumienie, nie dał tego po sobie poznać. Zapalił światło, rzucił klucze i telefon na maleńki stolik i przejechał rękami po gęstych, jasnych włosach. – Zaraz poszukam ci czystej pościeli. Możesz ją założyć, kiedy będę brał prysznic. – Wskazał głową na fotel. – Prześpię się na fotelu, ponieważ mogę spać wszędzie, a ty możesz zająć łóżko. Otworzyłam usta, żeby zaprotestować. Łóżko nie było

ogromne, ale było wystarczająco duże, by zmieścić nas oboje. Ale dostrzegłam w jego oczach ostrzegawcze światełko, które sprawiło, że zacisnęłam zęby i pogrążyłam się w sfrustrowanym milczeniu. Miałam wrażenie, że próbuje mi coś powiedzieć bez słów, jakby miał dla mnie jakąś ważną wiadomość, ale ja byłam zbyt głupia, żeby ją zrozumieć. Jego kocie spojrzenie mówiło, że coś się z nim działo, i wyczułam w nim wibrujące napięcie, które tylko czekało, żeby się uwolnić. Zsunęłam kurtkę i powiesiłam ją na oparciu krzesła. Wzięłam pościel i koc, które rzucił w moją stronę i skierował się do miejsca, w którym musiała być łazienka. Usiadłam na krawędzi łóżka i zerknęłam na uchylone drzwi. Położyłam pościel obok siebie i próbowałam zorientować się, co jest grane. Nie tak wyobrażałam sobie pobyt w domu seksownego Południowca. Byłam pewna, że kiedy wreszcie znajdziemy się sami, chemia, która między nami była, da o sobie znać. I dostanę to, co Asa miał mi do zaoferowania. Pociągał mnie jego urok, mimowolny seksapil i pożądanie, które czaiło się pod maską dobrego chłopaka z Południa. Westchnęłam i zerknęłam na jego telefon, zastanawiając się, czy nie powinnam jednak zadzwonić po kogoś, kto by mnie uratował z opresji. Wyglądało na to, że determinacja Asy, by ocalić mnie przed czymś, co według niego było błędem, była silniejsze niż moje pragnienie, żeby ten błąd popełnić. Wstałam i podeszłam do uchylonych drzwi do łazienki. Chciałam mu powiedzieć, że mam zamiar zadzwonić po

taksówkę i wrócić do domu. Nie chciałam zajmować jego łóżka, skoro najwyraźniej mnie w nim nie chciał. Już i tak miałam dość na głowie, nie potrzebowałam jeszcze uganiać się za Asą i po raz kolejny dostać od niego kosza. – Hej, chcę tylko… – Urwałam w pół słowa, a mój język zapomniał, do czego służy, i wszystkie myśli uleciały mi z głowy. Oczywiście w mikroskopijnej łazience nie było normalnej wanny i prysznica. Była tylko kabina prysznicowa otoczona mlecznym szkłem, które niczego nie zakrywało. Para nie zdołała przesłonić widoku, który ukazał się moim oczom, a moja ręka otworzyła szerzej drzwi, jakby działała niezależnie ode mnie. Jedną rękę ugiął nad głową i oparł o nią czoło, podczas gdy woda lała się na niego strumieniami. Odwrócił się, żeby spojrzeć na mnie, kiedy otworzyłam drzwi. Mimo pary i mlecznej szyby widziałam, jak spojrzał mi prosto w oczy, podczas gdy jego druga ręka pracowała nad imponującą erekcją, która najwyraźniej była przeznaczona dla mnie. Wiedziałam, że powinnam zamknąć drzwi i się odwrócić. To była jego przestrzeń, jego prywatna chwila, ale nie mogłam. Byłam jednocześnie podniecona i wściekła, widząc, jak się masturbuje i nie spuszcza ze mnie wzroku. Był piękny, to było piękne. Ale byłam wściekła, że po tym jak wychodziłam ze skóry, żeby dać mu do zrozumienia, że może mnie mieć, wolał zrobić to sam, niż zabrać mnie do łóżka. Nie potrafiłam więc w

pełni docenić piękna tej chwili, chociaż byłam absolutnie zahipnotyzowana. Wydawało mi się, że marnuje coś, co należało do mnie. Miałam ochotę krzyknąć, żeby przestał i zaprosił mnie, bym do niego dołączyła, by lepiej wykorzystać pulsujący dowód swojego podniecenia. Ale gniew sprawił, że nie mogłam wydusić z siebie słowa ani ruszyć się z miejsca. Był bardzo smukły i miał napiętą, złocistą skórę. Jasne włosy, o ton ciemniejsze od wody, miał gładko zaczesane do tyłu, a jego oczy błyszczały, jakby coś rozświetlało je od środka. Mięśnie na ramionach i szerokiej klatce piersiowej napinały się i tańczyły, kiedy jego ręka poruszała się po grubym członku. Wyraźnie zarysowane mięśnie brzucha kurczyły się i rozkurczały, kiedy po kilku mocniejszych ruchach wydał z siebie długi jęk. Jego ciałem wstrząsnął dreszcz i mogłabym przysiąc, że wypowiedział moje imię, ale mogło mi się tylko tak wydawać. Uspokoił oddech i zamrugał, nie spuszczając ze mnie wzroku, kiedy otwierał drzwi do kabiny. Patrzyliśmy na siebie przez dłuższą chwilę, a ja położyłam rękę na gardle, bo czułam, że wszystko, co mam mu do powiedzenia, utknęło właśnie tam. – Jesteś do bani i w tym momencie naprawdę cię nienawidzę – rzuciłam zachrypniętym głosem, odwróciłam się na pięcie i wypadłam z łazienki, trzaskając drzwiami. Miałam ochotę go udusić i jednocześnie się z nim pieprzyć. Nie wiedziałam tylko, które pragnienie jest silniejsze. Podeszłam do stolika i chwyciłam za telefon z

zamiarem opuszczenia jego mieszkania i jego. Miałam już dość emocji jak na jeden wieczór i nie chciałam zrobić czegoś, czego mogłabym później żałować, kiedy będę już w stanie logicznie myśleć. Doskonale wiedziałam, że mnie wrobił, chciał, żebym tam weszła i zobaczyła, co robi. Nie bez powodu zostawił uchylone drzwi. Jak tylko przekroczyliśmy próg, specjalnie mnie zostawił, żebym się zagotowała. Był cholernie cwanym skurczybykiem i powoli zaczynało do mnie docierać, kim naprawdę był pod maską osobistego uroku. Asa chciał mi powiedzieć, że nawet jeśli mnie pragnął, nie miał zamiaru nic z tym zrobić, chociaż byliśmy w jego mieszkaniu całkiem sami. Dał mi to jasno do zrozumienia, a ja musiałam jak najszybciej stąd uciec, chociaż czułam, że nigdy nie zapomnę tego, co widziałam. Ten obraz na trwałe wyrył się w mojej pamięci. Oczywiście telefon był zablokowany, co jeszcze bardziej mnie wkurzyło. Wpatrywałam się w aparat, próbując zastanowić się nad kolejnym krokiem, kiedy nagle poczułam na nadgarstku jego palce. Zabrał ode mnie bezużyteczny aparat. Odwrócił mnie i rzucił telefon na stół. Mierzył mnie wzrokiem, co mogło być dość onieśmielające – w końcu nie znałam Asy zbyt dobrze – ale zapomniał cokolwiek na siebie włożyć, choćby ręcznik. Stał zbyt blisko mnie i był zbyt nagi, żebym mogła poczuć cokolwiek poza tym cholernym pożądaniem, które znowu dało o sobie znać. Wpatrywaliśmy się w siebie bez słowa. Zacisnął palce

na moim pulsie, który wibrował pod jego dotykiem. Zacisnął usta, a woda spływała mu po skroniach i po gładkim torsie. Był pięknym mężczyzną, kiedy miał na sobie znoszone dżinsy i stary T-shirt, ale kiedy był nagi i wściekły, wyglądał jak grecki bóg, który zstąpił na ziemię. Podskoczyłam, gdy drugą ręką sięgnął po tasiemkę, którą zawiązałam włosy na czubku głowy. Splątane kosmyki opadły mi na ramiona i przechyliłam głowę, żeby spojrzeć mu w oczy. – Nie masz pojęcia, w co chcesz się wpakować, Royal. – Jego głos był bardzo przyjemny, przepełniony ciepłym południowym akcentem. W tej chwili wydawał się szorstki, ale było w nim pewne drżenie, które sprawiło, że moje serce fiknęło koziołka. – Cóż, jestem już dużą dziewczynką, Asa. Powinnam sama do tego dojść, nie powinieneś decydować za mnie. Przesunął palcami po moim nadgarstku, potem dotknął łokcia, a w końcu ramienia. Po chwili trzymał już moją brodę, a kciukiem przejechał po mojej dolnej wardze. – Jesteś policjantką. – Jakby to był wystarczający powód, by walczyć z pragnieniem, które oboje czuliśmy. Wypuściłam powietrze i uniosłam rękę, którą zacisnęłam na jego nadgarstku. – Wiem, ale jestem też kimś więcej. Zakręciło mi się w głowie, ta rozmowa była zbyt surrealistyczna. On był nagi, a ja wciąż byłam wściekła. Może miał rację. Może naprawdę nie rozumiałam, w co chciałam się wpakować.

Na jego ustach pojawił się drwiący uśmieszek i zrobił krok w tył. Wyglądał nieziemsko i zdecydowanie zbyt kusząco. – Jesteś na mnie zła. Kiwnęłam głową. – Owszem. Ten numer pod prysznicem był nie fair. Wiem, że to zaplanowałeś. Chciałeś, żebym cię zobaczyła. Chciałeś, żebym wiedziała, że chociaż dałam ci jasno do zrozumienia, że cię pragnę… nie masz zamiaru przekroczyć ze mną tej linii. To było kiepskie zagranie. Początkowo pragnęłam go, ponieważ wydawał się idealną odskocznią od tego, co działo się w moim życiu. Potem pragnęłam go jeszcze bardziej, ponieważ nie mogłam do niego dotrzeć. Teraz po prostu go pragnęłam. Stał przede mną nagi, seksowny facet i wszelkie inne powody, dla których kiedyś chciałam z nim być, wydały mi się nagle błahe w obliczu jego oczywistego męskiego piękna. Opuścił brodę, dając mi znać, że prawidłowo odgadłam jego motywacje. Uniósł ręce na boki, podniósł piaskowe brwi i odezwał się miękkim, uwodzicielskim głosem: – To powinno wystarczyć. Szkoda, że tak się nie stało, bo przez cały czas o tobie myślałem. Nie wiem, czy mamy szczęście, czy jesteśmy przeklęci, ale nigdy nie udaje mi się zrobić niczego dobrze. Od jakiegoś czasu chodzisz za mną, Red. Nie chcę przekroczyć tej linii, ale jeśli ty chcesz to zrobić, nie będę cię więcej powstrzymywał. Zagryzłam dolną wargę i patrzyłam na reakcję w jego

oczach. – A co się stanie, jeśli to zrobię? Wiedziałam, że w moim głosie był moment zawahania i wiedziałam, że on to słyszał. Opuścił ręce i odwrócił się w stronę niepościelonego łóżka. Prawdę mówiąc, nie wybiegałam zbyt daleko w przyszłość, kiedy wsuwałam mu ręce w spodnie tamtej nocy na parkingu ani wtedy, gdy celowo zdejmowałam z siebie ubranie na parkiecie w barze. Wiedziałam tylko, że był pierwszym facetem, którego tak bardzo pragnęłam i za którym się uganiałam. Nigdy nie zastanawiałam się nad tym, co się stanie, jeśli w końcu uda mi się go złapać. – Nie potrafię na to odpowiedzieć, ale jeśli musiałbym zgadywać, powiedziałbym, że sprawa zakończyłaby się totalną katastrofą i złamanym sercem. Tak się zazwyczaj dzieje, gdy w moim życiu zdarza się coś dobrego. Wszedł na łóżko, położył się na plecach i wsunął ręce za głowę. – Jeśli chcesz kod do mojego telefonu, to ci go dam, żebyś mogła wyjść. Jeśli chcesz zostać, to zgaś światło i chodź tutaj. Obiecuję, że będę grzeczny… na razie. Spojrzałam na niego, na leżący na stole telefon i westchnęłam. Tak naprawdę było tylko jedno wyjście i nie miało ono nic wspólnego z tym, czy on będzie grzeczny, a ja wyjdę. Powiedział, że decyzja należała do mnie, i to właśnie zamierzałam zrobić, nawet jeśli miało to zakończyć się katastrofą i złamanym sercem. Przejechałam palcami po splątanych włosach, próbując

je rozsupłać, zrzuciłam buty i zgasiłam światło. Maleńkie mieszkanko od razu zalała ciemność i jedyne, co widziałam, to blask jego jasnych włosów. Mogłabym przysiąc, że jego oczy zalśniły w ciemnościach, chociaż wiedziałam, że to niemożliwe. Może dlatego, że było ciemno, a może dlatego, że zdawałam sobie sprawę, że nie dostanę drugiej szansy, ale instynkt podpowiadał mi, że jeśli chciałam mu udowodnić, że między nami nie ma żadnej bariery, musiałam być naga, tak jak on, kiedy wsunęłam się obok niego do łóżka. Ściągnęłam przez głowę koszulkę, odpięłam sportowy stanik i położyłam spodnie i majtki na podłodze. Poczułam się dziwnie wolna, kiedy ruszyłam w stronę łóżka. Nie byłam nieśmiała, ale nigdy wcześniej czegoś takiego nie robiłam. W przypadku tego faceta to ja musiałam być agresorem, poszukiwaczem i podniecała mnie myśl, że w końcu zdobędę nagrodę za to, że się nie poddałam i wyciągnęłam rękę po coś zakazanego i cholernie podniecającego. Jego długie nogi poruszyły się, kiedy dotarłam do krawędzi łóżka i wyciągnęłam ręce, żeby poczuć coś w ciemnościach. Poczułam, jak mięśnie jego łydki skurczyły się, gdy tylko go dotknęłam, i uśmiechnęłam się pod nosem. Łóżko nie było na tyle duże, żebym mogła wsunąć się obok niego, więc musiałam dosłownie wśliznąć się na niego, dotykając jego nagiej skóry. Wiedziałam, że za nic w świecie nie przegapi takiego zaproszenia. Ręce zaczęły mi drżeć, sutki zrobiły się twarde i wyraźnie słyszałam

jego urywany oddech. Położył dłonie na mojej talii, kiedy usiadłam na nim okrakiem. Jego uda zesztywniały pod moim nagim tyłkiem, a jego członek wyraźnie się ożywił. Przesunął kciukami po moich żebrach i powiedział zachrypniętym głosem: – To może być najpoważniejsze przestępstwo, jakie kiedykolwiek popełniłem. Nie widział mojego wyrazu twarzy, ale skrzywiłam się i nachyliłam niżej, kładąc ręce na jego piersi. Podobał mi się dotyk jego gładkich, wyrzeźbionych mięśni. Naprawdę przypominał misternie wykutą rzeźbę stworzoną dla przyszłych pokoleń. – Co chcesz przez to powiedzieć? Przesunął ręce wyżej i dotknął moich pełnych piersi. Wzdrygnęłam się i jęknęłam, gdy przejechał kciukiem po moich sterczących sutkach. To było tak przyjemne, że zaczęłam drżeć od środka. Nie był szczególnie delikatny, gdy mnie dotykał, i to mnie jeszcze bardziej podniecało. – To zbrodnia, gdy dziewczyna taka jak ty zdejmuje ubranie przy zgaszonym świetle. Już na samą myśl, że jesteś naga, każdy facet by eksplodował, Royal. To, że mam cię przed sobą, ale cię nie widzę, powinno być zabronione przez prawo. To był dość ciężki komplement, ale i tak było mi bardzo przyjemnie. Słyszałam już podobne rzeczy, ale w jego ustach nie brzmiały jak tani chwyt, żeby dostać się do moich majtek. Nie potrzebował do tego żadnych słów, moje majtki leżały w drugiej części pokoju.

Miałam mu powiedzieć, że czuję to samo, że był zbyt piękny, by iść z nim do łóżka po ciemku, ale nagle wszystkie myśli uleciały mi z głowy, gdy jego kciuki przestały mnie pieścić, a zaczęły szczypać, sprawiając, że wygięłam się w łuk i odchyliłam głowę, a moje ciało przeszył dreszcz. Nie zdążył mnie nawet pocałować, nie zrobił niczego romantycznego ani namiętnego, a ja nie mogłam się doczekać, żeby wsunąć się na jego sterczący członek, który wyraźnie ożył między nami, i zaspokoić pragnienie, które zalewało moje podbrzusze. Puścił jeden z moich sutków i wsunął palce w moje włosy. Nachylił mnie, aż nasze usta się zetknęły. Westchnęłam, gdy jego członek dotknął mojego brzucha, kiedy zaczął całować moje usta. W jego przypadku była to umiejętność, która działała jak broń. Nikt nie potrafił całować tak jak Asa. Przynajmniej nikt, z kim do tej pory się całowałam. Całował tak, jakby chciał, żeby to był najlepszy pocałunek w moim życiu. Całował tak, jakby chciał mnie upewnić, że ktokolwiek będzie całował mnie w przyszłości, nigdy mu nie dorówna. Całował tak, jakby chciał mi coś powiedzieć ustami i językiem, czego nie mógł wyrazić słowami. Zaczęło mi się kręcić w głowie, a moje serce waliło jak oszalałe. Mimowolnie zaczęłam się na nim poruszać. Przed Asą nie byłam wielką fanką seksu. Nie byłam rzecz jasna dziewicą, ale dość wcześnie przekonałam się, że w seksie dużo bardziej liczy się facet niż ja, a to nie zachęcało mnie do tego, żeby się rozbierać. Kiedy byłam

w akademii policyjnej, przez rok spotykałam się z bardzo miłym chłopakiem, ale wkrótce uzmysłowiłam sobie, że to, że był miły, nie wystarczało do zbudowania związku, a seks z nim był co najwyżej przyjemny. Teraz nie było przyjemnie. Było namiętnie, a całe moje ciało drżało. Serce waliło mi jak oszalałe, mój umysł próbował ogarnąć wszystkie wrażenia, a płuca paliły z powodu braku tlenu, gdy Asa gryzł i ssał moje usta. Próbował doprowadzić mnie do orgazmu samym pocałunkiem i był w tym na tyle dobry, że mogło mu się udać, ale zbyt długo na to czekałam, zbyt długo wyobrażałam sobie nasze spotkanie, żeby nie poczuć go w środku. Odsunęłam się i oboje próbowaliśmy złapać oddech. Wyciągnęłam rękę i odnalazłam czubek jego nosa. Przejechałam po nim palcem, a potem dotknęłam jednej z jego brwi. – Myślałeś o mnie pod prysznicem? – zapytałam tęsknym głosem. Wydał z siebie gardłowy jęk, objął moje plecy i przewrócił nas tak, że leżałam pod nim na plecach. Nachylił się nade mną, nasze biodra się dotknęły, a jego członek był dokładnie tam, gdzie chciałam, żeby był, między moimi nogami. Usłyszałam, jak otworzył i zamknął szufladę, a potem zaszeleścił folią. Obok mojej głowy znalazła się prezerwatywa. Nie mógł być aż tak zły, jak próbował mi wmówić. Ani przez chwilę nie pomyślałam o antykoncepcji, a on znowu myślał o mnie, chociaż wcale go o to nie prosiłam.

– Myślę o tobie od pierwszej chwili, gdy cię zobaczyłem. Myślę o twoich oczach i włosach. O twoich długich nogach i o tym, że masz najlepszy dekolt, jaki kiedykolwiek widziałem. – Prychnęłam, ale najwyraźniej jeszcze nie skończył. – Myślę o tym, jak wygląda twój tyłek w tych opiętych dżinsach, które nosisz, kiedy chcesz przykuć moją uwagę. Ale potem przypominam sobie, że za tym wszystkim kryją się policyjna odznaka i pistolet, i dochodzę do wniosku, że masturbacja pod prysznicem jest dla nas obojga najlepszym wyjściem. Momentalnie zesztywniałam, ale wziął prezerwatywę, podał mi ją i opuścił głowę, żeby polizać mój obojczyk. Dotknął nosem mojego policzka, po czym zbliżył usta do moich uszu i wyszeptał: – A jednak tu jesteśmy. Przełknęłam ślinę, kiedy uniósł się do góry, opierając się na przedramionach obok mojej głowy. Otworzyłam prezerwatywę zębami i jakimś cudem udało mi się ją włożyć, chociaż ręce trzęsły mi się jak cholera. Nagle zaczęłam zastanawiać się nad tym, co zrobię, jeśli okaże się, że jest tak jak zawsze. To było głupie z mojej strony, że weszłam do jaskini lwa i pociągnęłam go za ogon, nie wiedząc, czy gra była warta świeczki. Czemu o tym wcześniej nie pomyślałam? Objęłam ręką jego szerokie ramiona, a drugą położyłam na jego wyrzeźbionym tyłku i szepnęłam: – Owszem, jesteśmy. Jedną rękę zostawił przy mojej głowie, a drugą opuścił

w dół, zaciskając palce na moim udzie. Uniósł moją nogę do góry i poczułem czubek jego penisa. Jego zęby błysnęły w ciemnościach, kiedy znowu się nade mną nachylił. – Miejmy nadzieję, że oboje wyjdziemy z tego cało – wyszeptał i z całej siły mnie pocałował, wsuwając się w moje otwarte ciało. I tym razem było inaczej. Czułam go wszędzie, w środku i na zewnątrz. Wbił palce w moje ciało, a jego natarczywe usta napierały na moje. To było nie do wytrzymania. Zbyt wiele wrażeń, zbyt wiele uczuć, zbyt duże napięcie. Czułam, jak moje ciało reaguje na jego najlżejszy ruch. Jedyne, co musiał robić, to mnie dotykać, wsuwając i wysuwając członek równym, mocnym rytmem. Wiłam się pod nim, czując, jak w środku cała drżę i zaciskam wokół niego. Położyłam rękę na jego silnym pośladku i wbiłam w niego palce, żeby coś poczuć, bo rzeczywistość powoli wymykała mi się spod kontroli. To był z pewnością seks, w którym chodziło o mnie. Całował mnie dosłownie wszędzie. Po ustach, po szyi, za uszami i na szyi w miejscu, gdzie pulsowało moje tętno. Cały czas trzymał moją nogę, ale kiedy stało się jasne, że nie zamierzam się ruszyć i będę dokładnie tam, gdzie chce, żebym była, puścił mnie i dotknął gorącego punktu między moimi nogami. Gdy tylko poczułam jego palce dotykające mojego wrażliwego miejsca, krzyknęłam jego imię. Zrobiłam to tak głośno, że aż rozbolała mnie głowa, ale on jedynie roześmiał się, skubiąc moją

wilgotną skórę na tyle mocno, że zostawił na niej ślady. Poruszył palcami, sprawiając, że znalazłam się na krawędzi orgazmu. Czułam swoją reakcję na jego dotyk, wszystko zrobiło się wilgotne i gorące. Nie dało się ukryć, że doskonale wiedział, w jaki sposób ma mnie dotknąć, żeby uzyskać odpowiednią reakcję. Jeszcze mocniej się w niego wtuliłam. Chciałam być jeszcze bliżej, ale to nie było możliwe. Było mi tak dobrze, że niemal czułam ból. I czułam, że zbliżam się do orgazmu. Chciałam mu powiedzieć, żeby trochę zwolnił, że to wszystko skończy się zbyt szybko, ale nagle jego usta znalazły się tuż przy moim uchu i usłyszałam jego słodki jak miód, przytłumiony głos: – Nie widzę cię, ale cię czuję, Royal, jesteś piękna. Cholera jasna, był naprawdę dobry. Jego słowa, jego palce oraz fakt, że cały czas się we mnie poruszał, sprawiły, że byłam ugotowana. Odrzuciłam głowę na bok, a on pocałował mnie w policzek, gdy rozpadłam się pod nim na tysiące kawałków. To było zupełnie inne niż wszystko, co do tej pory przeżyłam, i warte wysiłku, który włożyłam, by go zdobyć. Przymknęłam oczy. Głos mu się załamał, gdy wypowiedział moje imię, a jego ciałem wstrząsnął dreszcz i opadł na mnie bez sił. Jego serce waliło równie mocno jak moje. To było zbyt wiele. Czułam się obnażona w sposób, którego się nie spodziewałam, i nie byłam pewna, czy poradzę sobie z tym, co mogłam dostrzec w jego bursztynowych oczach. Nagle byłam wdzięczna za to, że światło było zgaszone.

Poruszył się, wysuwając się z mojego bezwładnego i zmęczonego ciała. Ścisnął moje pośladki i zsunął się z łóżka. Słyszałam, jak kręci się w łazience, przekręciłam się na bok i położyłam ręce pod policzki. Z jakiegoś powodu czułam się tak, jakbym miała się rozpłakać. Katastrofa i złamane serce nagle nie wydawały się tak zabawne, jak wcześniej, zanim poszłam z nim do łóżka. Materac ugiął się pod jego ciężarem i myślałam, że odwróci się na drugi bok i pójdzie spać. Asa nie wyglądał na faceta, który lubił się przytulać, i szczerze mówiąc, potrzebowałam chwili dla siebie, żeby ogarnąć myśli. Ale on mi na to nie pozwolił. Przytulił się do moich pleców, objął mnie swoim silnym ramieniem i mocno przycisnął do piersi. W jego zaspanym, południowym głosie zabrzmiało ostrzeżenie, gdy powiedział: – Kłopoty wydają się zabawne… dopóki przestają takie być. W końcu zaczynałam mu wierzyć. Mogłam jedynie zamknąć oczy i pozwolić, by jego równomierny oddech utulił mnie do snu, chociaż wcale nie czułam, bym właśnie przekroczyła jakąś barierę. Czułam się tak, jakbym przez nią przefrunęła i zaczęła tańczyć.

ASA To, że obudziłem się wtulony w ciepłe kobiece ciało, nie było niczym nowym. Ale fakt, że miałem ochotę wtulić się w to ciało, ponownie w nim zatracić i nigdy nie puścić, to była dla mnie nowość. Leżeliśmy zwróceni twarzą do siebie na wąskim łóżku. Royal wsunęła głowę pod moją brodę, a jej oddech łaskotał mnie w gardło. Położyła rękę na moich żebrach, a długą nogę wsunęła między moje nogi. Byliśmy mocno w siebie wtuleni, a moja poranna erekcja dawała o sobie znać, błagając, bym wykorzystał sytuację. Mój członek pulsował w miejscu, w którym jej biodra ocierały się o moje. Była zdecydowanie zbyt blisko, żebym mógł przejść nad tym do porządku dziennego. Lubiłem seks – i to bardzo – i nie miałem nic przeciwko temu, by osoba, z którą akurat dzieliłem łóżko, została u mnie na noc. Byłem profesjonalistą i zawsze dostawałem to, czego chciałem, bez zbędnych komplikacji. Potrafiłem wybronić się czułymi słówkami i miłym uśmiechem, więc nie musiałem obawiać się porannej katastrofy. Prawdę mówiąc, wraz ze wschodem słońca zazwyczaj byłem gotowy na powtórkę z rozrywki. Ale wiedziałem, że jeśli postąpię tak z Royal, wszystko się zmieni. Moje ręce nie chciały opuścić delikatnego zagłębienia w jej talii, a moja skóra łaskotała i wibrowała w miejscu, w którym stykała się z jej skórą. Chciałem patrzeć na nią

nagą i piękną, kiedy mnie obejmowała. Nie mogłem stracić dla tej dziewczyny głowy, nie byliśmy sobie przeznaczeni… Poza tym nigdy nie będę odpowiednim kandydatem dla kogokolwiek, a szczególnie dla niej. Szkoda tylko, że moje ciało i umysł nie mogły dojść w tej sprawie do porozumienia. Wszystko we mnie zesztywniało, gotowe rzucić się do ataku, kiedy wymruczała przez sen moje imię i jeszcze bardziej się we mnie wtuliła. Czułem, że za chwilę dojdę, czując na skórze jej delikatny oddech, więc westchnąłem i ostrożnie wysunęłam się z jej objęć. Potrzebowałem przestrzeni, zarówno fizycznej, jak i mentalnej. Była zbyt łatwym celem, bym mógł stracić dla niej głowę. Była też na tyle silna, na tyle pewna siebie, by wziąć to, czego chciała, mimo że uprzedziłem ją, jak to się wszystko skończy. Szalenie mnie to podniecało. Owszem zdarzało się, że kobiety się za mną uganiały, najczęściej dlatego, że miałem ku temu powody. Ale nigdy wcześniej nie dałem się złapać kobiecie, która od początku znała zasady gry. Jej odwaga bardzo mi imponowała, ale i przerażała. Nie byłem jednak w stanie jej odmówić. Nie miałem pojęcia, czy musiała wstać do pracy, czy nie, postanowiłem więc wziąć szybki prysznic i zadzwonić po Nasha, żeby wyciągnął jej torebkę z samochodu. Nie śpieszyło mi się do tej rozmowy. Oczami wyobraźni widziałem już zatroskane oczy naszych przyjaciół, kiedy dowiedzą się, że spędziliśmy wspólnie noc. Jasne, byliśmy dorośli i nie było żadną tajemnicą, że od

jakiegoś czasu to ona się mną interesowała, ale teraz, kiedy przekroczyłem barierę i wziąłem to, co mi oferowała, sprawa przedstawiała się inaczej. Zaczną się subtelne prośby i jawne ostrzeżenia, że powinienem traktować ją w odpowiedni sposób i uważać, by jej nie skrzywdzić. Oczywiście, nie chciałem sprawić jej bólu, dlatego tak długo z tym wszystkim zwlekałem. Ale teraz nie było odwrotu. Przekroczyłem linię, chociaż wiedziałem, że gdzieś w oddali czeka nas twarde lądowanie. Tak to już było w moim świecie i lepiej to zaakceptować niż dać się zaskoczyć, kiedy dojdzie do najgorszego. Umyłem zęby, odkręciłem w kabinie gorącą wodę i wszedłem pod prysznic. Jak na mnie było zbyt wcześnie, ale mój uparty członek i szalejące myśli nie pozwalały mi wsunąć się z powrotem do łóżka. Albo dopiąłbym swego, albo wszczął awanturę. Woda w pełni mnie rozbudziła i zdałem sobie sprawę, że za każdym razem, gdy wejdę pod prysznic, będę miał przed oczami Royal wpatrującą się we mnie swoimi wielkimi czekoladowymi oczami. Powinna była poczuć się urażona i zawstydzona. Zamiast tego była wściekła i miała do tego pełne prawo. Od początku wiedziałem, co robię, czułem w środku palące pragnienie. Wiedziałem też, że nie będzie siedziała bezczynnie, gdy będę w łazience. Była z natury ciekawska i lubiła rozwiązywać problemy, więc wiedziałem, że kiedy wejdzie, zrobię dla niej specjalny pokaz. Nie przewidziałem tylko, że zostanie, ani tego, jak bardzo mnie

to podnieci. Chciałem jej coś udowodnić, chciałem jej pokazać, kim naprawdę jestem i jak niewiele obchodzą mnie jej uczucia. Ale ona odwróciła role i sprawiła, że wszystko nabrało innego znaczenia. Wpatrywała się we mnie karmelowymi oczami, śmiesznie wydymając usta, i wszystko się zmieniło. Wypowiedziałem jej imię, kiedy doszedłem, i wiedziałem, że nie wyjdzie z mieszkania, dopóki nie wezmę jej do łóżka. Ale kiedy zasypiała, wtuliła się we mnie w tak niewinny sposób i z taką ufnością, że seks nabrał zupełnie nowego znaczenia. Cały czas to robiła. Wszystko zmieniała, łącznie ze mną, a to było niebezpieczne. Woda spływająca na moją głowę i ramiona przypominała wrzątek, ale czułem się dobrze i udało mi się pozbyć części napięcia. Odwróciłem się, słysząc jakiś dźwięk. Wcale nie byłem zaskoczony, gdy weszła do kabiny i stanęła między mną a strumieniem wody. Pod wpływem wody jej włosy zmieniły kolor z mahoniowego na niemal czarny, a jej brwi uniosły się, gdy na mnie zerknęła. – Wszystko w porządku? To ja powinienem ją o to zapytać. Zamiast tego, uwięziłem ją między swoimi ramionami, przyciskając do ściany, a strumienie gorącej wody lały się wokół nas. – Wyobrażałem sobie wykład, który usłyszę, gdy zadzwonię do Nasha, żeby otworzył twój samochód. Przesunęła rękami po moich żebrach, co miało mnie pewnie uspokoić, a sprawiło, że mój członek zrobił się

jeszcze bardziej nabrzmiały. Nie mogła tego nie zauważyć. – Na pewno nie będzie gorszy od tego, co powie mi Santa. – Jej głos był miękki od snu i przepełniony czymś, czego nie chciałem rozszyfrowywać. Pochyliłem głowę, a woda zaczęła kapać z mojego nosa prosto na jej rozchylone wargi. – Powinnaś jej posłuchać, cokolwiek będzie miała ci do powiedzenia. Miałem zamiar ją pocałować, ponieważ nie miałem innego wyjścia. Była zbyt kusząca, gdy tak stała przede mną, mokra i lśniąca od wody. Wyglądała lepiej niż większość kobiet, kiedy nie miała nic na sobie i była bez makijażu. Gdy stała przede mną, naga, ociekająca wodą, nie było dla mnie piękniejszego widoku. Czułem, że jestem szczęściarzem, ponieważ była tu ze mną z własnej woli. Nie dlatego, że ją do tego zmusiłem albo zastosowałem jakieś sztuczki. W ostatnim momencie odwróciła głowę i przycisnęła usta do mojej klatki piersiowej. – Mam jej posłuchać, gdy będzie mi mówiła, żebym uważała, ponieważ jesteś nieprzewidywalny? Sam mi to powtarzasz od tygodni, a mimo to postanowiłam kontynuować na własne ryzyko. – Uniosła głowę, żeby na mnie spojrzeć, i czułem, że mógłbym się w niej zakochać, widząc, jak mruży oczy pod kroplami wody i uśmiecha się do mnie. – Ale nie myłam dziś rano zębów i nie mam zamiaru cię odstraszyć moim nieświeżym oddechem po tym, jak wreszcie udało mi się cię złapać. Roześmiałem się. Nie było możliwości, by coś takiego,

jak nieświeży oddech mógł mnie do niej zniechęcić, ale miło było wiedzieć, że miała swoje wątpliwości, jak każdy z nas. Mogła być jedną z tych dziewczyn, którym wszystko uchodziło na sucho z powodu wyglądu, ale taka nie była. – Myślę, że nikogo nie zniechęciłby twój nieświeży oddech, Red. Mój głos zrobił się zachrypnięty wbrew mojej woli. Sprawiała, że miałem ochotę zwalczyć swoje najgorsze instynkty. Roześmiała się i zaczęła pieścić językiem mój sutek, a jej palce przesunęły się po moich mięśniach brzucha, które kurczyły się i rozkurczały pod wpływem jej dotyku. Naprawdę chciałem ją pocałować, ale zanim zdążyłem cokolwiek zrobić, uklękła i wzięła do ust mój członek. Wtedy nie byłem już w stanie jasno myśleć. Biorąc pod uwagę strumień gorącej wody, jej rozgrzane usta i to jak seksownie wyglądała, klęcząc przede mną, to nie mogło potrwać długo. Wsunąłem palce w jej gęste włosy, zamknąłem oczy i próbowałem sobie przypomnieć, czy kiedykolwiek czułem się tak dobrze. Sposób, w jaki pieściła językiem mój członek, sprawiał, że dudniło mi w uszach. A kiedy wsunęła ręce między moje nogi, musiałem skupić się na tym, by się nie przewrócić, ponieważ rozkosz była zbyt wielka. Wydała z siebie zadowolone mruknięcie, które zawibrowało na całej długości mojego członka uwięzionego między jej ustami. Pociągnąłem ją za włosy i powiedziałem zachrypniętym

głosem: – Jeśli chcesz coś z tego mieć, musisz trochę zwolnić. Czułem, jak zacisnęła usta na moim członku i zaczęła mnie pieścić rękoma, przez co całkowicie straciłem kontrolę. Kolana mi się trzęsły, gdy doszedłem, wypowiadając przy tym jej imię. Podniosła się jedynym zgrabnym ruchem, a spływająca po jej nagim ciele woda upodobniła ją do zadowolonej z siebie syreny, która doskonale wiedziała, co ze mną zrobiła. Z trudem łapałem oddech i próbowałem wrócić na ziemię, kiedy odwróciła się do mnie plecami i sięgnęła po butelkę z szamponem. – Muszę odzyskać samochód i wrócić do domu. Wieczorem pracuję i chcę się jeszcze zobaczyć z Domem. Nie mam czasu na swoją przyjemność, ale chętnie wykorzystam cię w przyszłości. – Wszystko było jasne. Wczorajsza noc była dla niej, dzisiejszy ranek dla mnie. – W niektóre gry lepiej gra się we dwoje. Namydliła długie włosy, nieświadoma albo i świadoma faktu, że stałem za nią kompletnie oszołomiony. Nigdy wcześniej nikt mi niczego nie zaoferował, nie spodziewając się niczego w zamian. Nie mogłem uspokoić łomoczącego serca i odłożyć w bezpieczne miejsce emocji wywołanych jej bezinteresownością. Pomogłem jej umyć włosy. Znalazłem też w sobie dość sił, by pomóc jej się namydlić, co oznaczało, że mogłem dotknąć każdego skrawka jej śliskiego ciała, aż zaczęła ciężko oddychać i patrzeć na mnie pożądliwym wzrokiem. Miałem ochotę zabrać ją z powrotem do łóżka i

odwdzięczyć się za to, co zrobiła, ale tylko pokręciła głową i wyszła z kabiny. Chwyciła za jedyny ręcznik, który wisiał na haczyku, i posłała mi znaczące spojrzenie. – Następnym razem, gdy tu będziesz, pomyśl o tym. Jak na dziewczynę owiniętą jedynie przetartym ręcznikiem, wyszła z łazienki z wysoko uniesioną głową. Teraz, kiedy woda zrobiła się letnia, a moje żądze zostały zaspokojone, mogłem wziąć prawdziwy prysznic. Krzyknęła z wnętrza mieszkania, prosząc mnie o kod do telefonu. Bez wahania podałem jej numer. Nie miałem już niczego do ukrycia w swoim życiu i nigdy nie byłem na tyle głupi, by trzymać ważne informacje w telefonie, który można by z łatwością zgubić. Słyszałem, jak z kimś rozmawia, prosząc o pomoc, i westchnąłem, gdy przez kilka minut musiałem stać na macie w łazience, żeby woda przestała ze mnie kapać i byłem w stanie podejść do szafy, by znaleźć coś do ubrania. Siedziała na oparciu fotela, ubrana w swoje ciuchy na siłownię, a włosy związała w długi warkocz. Wyglądała tak świeżo i czysto, że gdybym tego nie przeżył, nie uwierzyłbym, co potrafiła wyczyniać swoimi ustami. Wsunąłem na siebie dżinsy, nie zawracając sobie głowy bielizną. Nigdy nie nosiłem majtek. Nie widziałem takiej potrzeby, mimo że w Denver było zimno i często żałowałem, że nie mam na sobie dodatkowej warstwy pod zimnym suwakiem spodni. Znalazłem czarny podkoszulek i bluzę z kapturem, którą jej rzuciłem, wkładając przez głowę koszulę. Złapała ją z drwiącym uśmieszkiem i

rzuciła w moją stronę telefon, kiedy usiadłem na brzegu łóżka, żeby włożyć buty. – Dzwoniłaś po Nasha? – W odpowiedzi pokiwała głową, rozglądając się po niezbyt czystym mieszkaniu, które za dnia wyglądało sto razy gorzej niż w nocy. – Nie tak wyobrażałam sobie miejsce, w którym mieszkasz. Ja też nie tak wyobrażałem sobie swoje miejsce zamieszkania, ale cóż, takie jest życie. – Kiedy się tu przeniosłem, wprowadziłem się do Cory i Ayden. Przez jakiś czas było nawet fajnie, ponieważ Jeta często nie było, ale Ayden cały czas mi truła nad głową. Potem podejrzewała, że miałem coś wspólnego z tym napadem na bar i wiedziałem, że pora się wyprowadzić, inaczej byśmy się pozabijali. Przejechałem ręką po mokrych włosach, unosząc je do góry i rozpryskując dookoła wodę. – Byłem uziemiony, nie mogłem pracować, ponieważ miałem złamaną nogę i wiele innych rzeczy w środku. Mogłem jedynie kuśtykać po domu i siedzieć w internecie. Kiedy nie mam co robić, robię się niebezpieczny. Nie mogłem uwierzyć w to, co zamierzałem jej powiedzieć, nie dlatego, że bałem się, co sobie o mnie pomyśli, ale dlatego, że była policjantką, a miałem zamiar przyznać się do czegoś, co nie było do końca legalne. – Zacząłem uprawiać hazard w sieci. Siedziałem na stronach internetowych z pokerem, wygrywając i tracąc pieniądze jak szalony. Nie miałem pojęcia, jak mam się

utrzymać, odkąd postanowiłem zostać uczciwym człowiekiem. Wydawało mi się, że to łatwy pieniądz i nikomu nie robię krzywdy. Roześmiałem się gorzko i wstałem z łóżka, a Royal uważnie mi się przyglądała. – Cora kilka razy mnie nakryła i pytała, co robię. Ale zawsze wyłączałem komputer lub odchodziłem, zanim mogła zobaczyć, co kombinuję, ale chyba się domyślała, że nic dobrego. Zarobiłem dość, by spłacić potężną część moich rachunków za szpital, ale zamiast tego… – Upewniłem się, że mnie słucha, żeby zrozumiała, że jestem kompletnie popieprzony. – Zamiast tego postawiłem wszystko na kolejną grę, bo dobrze mi szło. I wszystko straciłem. – Wskazałem ręką na pusty pokój i bezbarwny wystrój. – Chyba dlatego straciłem głowę, kiedy Ayden pomyślała, że jestem wplątany w napad na bar. Parę tygodni wcześniej rzeczywiście nie robiłem niczego dobrego, ale odkąd Rome rzucił mi linę ratunkową, chwyciłem się jej i zrozumiałem, że jedynym sposobem, by nie utonąć we własnych błędach, było zacząć żyć z tego, co się zarobiło. Skrzywiłem się i zerknąłem na czubki butów. – Przez całe życie, nawet gdy chciałem pomóc sobie lub komuś innemu, nigdy mi to nie wychodziło. Tego dnia, gdy Rome zaproponował mi pracę w barze, powiedziałem sobie, że będę żył z tego, co zarobię, i kropka. Koniec z genialnymi planami szybkiego wzbogacenia się. Koniec z ryzykiem, które może, ale nie musi się opłacić. Mieszkam

tu, bo jest tanio i mam blisko do pracy. Nie mam samochodu, bo spłacam długi. Po raz pierwszy żyję tak, jak powinienem, zamiast żyć tak, jak wydawało mi się, że powinienem. Rozumiesz? Zależało mi na tym, żeby mnie dobrze rozumiała. Kiedy zrozumie, kim byłem naprawdę, może zda sobie sprawę, jak ryzykowne było to, co się między nami działo, jeśli miała zamiar dalej za tym gonić tylko po to, żeby przez chwilę poczuć się lepiej. Wzruszyła ramionami i skierowała się w stronę drzwi. Początkowo myślałem, że była zniesmaczona albo zła z powodu mojej szczerości, ale kiedy wyciągnęła zza kołnierza bluzy długie włosy, powiedziała cichym głosem: – To dziwne, że po tak długim czasie, kiedy robiłeś, co chciałeś, myślałeś, że od razu zostaniesz ministrantem. Ludzie nie rodzą się albo dobrzy albo źli, trzeba ich tego nauczyć. Nikt cię nigdy nie nauczył, jak być dobrym, Asa. – Podeszła do drzwi i odwróciła się do mnie przez ramię. Wpatrywała się we mnie ciemnymi oczami. – Pewnie popełnisz jeszcze parę błędów, ale wydaje mi się, że na razie nieźle ci idzie. Myślę, że czegoś się uczysz. Wyszedłem za nią i zamknąłem drzwi. Położyłem rękę na jej plecach, gdy schodziliśmy po schodach i ruszyliśmy w stronę samochodu. Nie odpowiedziałem na jej ostatnie słowa, w których zabrzmiała nuta nadziei. O to właśnie chodziło: wszyscy, którym na mnie zależało, chcieli myśleć, że dobrze sobie radzę i rzeczywiście tak było. Ale ja nie byłem siebie taki pewny i wcale nie miałem

pewności, czy nie urodziłem się po prostu zły. Pokusa, by zejść z dobrej drogi, była duża. Czułem ją na karku każdego dnia. Czasami była tak silna, że aby nie pozwolić jej zwyciężyć i ściągnąć mnie z powrotem w dół, gdzie było moje miejsce, musiałem się bardzo mocno postarać. Bardziej niż byłem gotów przyznać. Kiedy dotarliśmy do parkingu przy barze, Nash zdążył już rozgrzać silnik SUV-a. Nic nie powiedziałem, kiedy Royal odsunęła się ode mnie bez słowa pożegnania i wtuliła w wytatuowane ramiona Nasha. Pocałowała go w policzek i pogłaskała widoczne na jego skroniach płomienie. Pomachała nam przez okno i odjechała, nie wspominając słowem o tym, co jej powiedziałem, ani o tym, że przez całą noc pieprzyliśmy się jak króliki. Przestąpiłem z nogi na nogę, kiedy Nash podszedł do mnie z pytającym wyrazem twarzy. Pomyślałem, że najlepiej od razu narzucę temat rozmowy. – Jak twój partner w zbrodni radzi sobie z niemowlakiem? – Nie widziałem Rule’a ani Shaw, odkąd pojawił się ich nowy członek rodziny. Na twarzy Nasha pojawił się szeroki uśmiech i wsunął ręce do kieszeni kurtki. – Próbuje się ogarnąć. Chyba musi przyzwyczaić się do myśli, że teraz ma na świecie dwie osoby, o które musi się troszczyć. Rule był zawsze typem samotnika, a teraz w jego życiu dzieje się tyle ważnych rzeczy, że próbuje się zorientować, jak to wszystko pogodzić. – Coś wymyśli.

Nie znałem Rule’a z czasów, kiedy nie był ze swoją żoną, ale słyszałem różne historie i żadna z nich nie była szczególnie pochlebna. Jeśli udało mu się zmienić dla dziewczyny, nie miałem wątpliwości, że bez problemu odnajdzie się w roli ojca. – Tak, na razie zachowuje się jeszcze dziwniej niż zazwyczaj, więc oczywiście dajemy mu ostro popalić. Uśmiechnęłam się szeroko, myśląc, że uda mi się jednak uniknąć wykładu, kiedy uniósł brodę i zmrużył oczy. – A więc ty i Royal, co? Westchnąłem, kołysząc się na piętach. Jednak nie miało mi się poszczęścić. – Cokolwiek chcesz mi powiedzieć na jej temat, sam już sobie to powiedziałem. Jej też. Nie chciała mnie słuchać, a ja miałem już dość trzymania jej na dystans. Zachichotał, zbijając mnie z tropu. – Asa, znam Royal na tyle dobrze, że wiem, że zrobi, co będzie chciała, niezależnie od tego, co ktoś jej powie. Chciałem ci tylko powiedzieć, że musisz uważać, bo odkąd jej partner został ranny, dziwnie się zachowuje i nie jest sobą. Nie wiem, co jej się stało, ale zachowuje się nierozważnie, a to, co robi, może być jedynie reakcją na to, co przytrafiło się Domowi. Nie chcę, żebyś stał się ofiarą jej szaleństwa. – Uniósł czarną brew i dodał: – Poza tym Dom jest potężnym gościem, który nosi przy sobie broń i kocha tę dziewczynę jak wariat. Nie będzie go obchodziło, czemu to się skończyło ani kto to skończył, kiedy Royal pobiegnie do niego ze złamanym sercem.

Wzruszyłem ramionami i potarłem kark. Wiedziałem, jak wyglądał partner Royal. Był w barze tej nocy, kiedy mnie aresztowała. Był dość przerażający, nie tylko dlatego, że nosił policyjną odznakę. Emanował powagą i determinacją, nie pozostawiając wątpliwości, że dla Royal i dobrze wykonanej roboty był gotów nadstawić nie tylko karku. – Ona i Dom… czy oni kiedykolwiek…? Miałem nadzieję, że pytanie było oczywiste i nie będę musiał go kończyć. Nash wzruszył ramionami i wyciągnął telefon, który zawibrował w jego kieszeni. – Nie wiem. Są naprawdę blisko i wiem, że on rozszarpie każdego, kto ją skrzywdzi. Razem dorastali i razem poszli do akademii policyjnej, ale nie wiem, czy kiedykolwiek coś ich łączyło. Royal nigdy o tym nie wspominała. Santa też o tym nie mówiła, ale kto wie? Nie wyobrażam sobie, by gość, który jest tak blisko laski takiej, jak Royal, przynajmniej nie próbował. – Przeczytał wiadomość i zerknął na mnie z uśmiechem. – Santa chce wiedzieć, w którym tygodniu jest Cora? Roześmiałem się. – Co takiego? Pokazał mi telefon i wiadomość, którą jego pani właśnie mu wysłała. „Zapytaj Asy, w którym tygodniu jest Cora. Wiem, że jest w ciąży, i założę się, że Rome mu powiedział!” – Miałem nic nie mówić. Rome nie chciał odwracać uwagi od małego Ry. Powiedz Sancie, że będzie musiała

zapytać o to Corę. – Jeśli Rome nie chciał o tym mówić, nie zamierzałem zdradzać jego tajemnic. Telefon ponownie zawibrował i tym razem wiadomość chyba nie nadawała się do tego, żeby się nią dzielić, bo zauważyłem, jak wzrok mu się wyostrzył i szybko wciągnął powietrze. – Dobra, muszę lecieć. Santa idzie do pracy dopiero wieczorem, a ja mam być w sklepie dopiero w południe. Najwyraźniej to, co mu napisała, sprawiło, że jak najszybciej chciał się znaleźć w domu. Wcale mu się nie dziwiłem. Rudowłosa pielęgniarka była niesamowita, a przy tym wyjątkowo słodka. Nash był kolejnym szczęściarzem, który znalazł swoją idealną połówkę. – Pamiętaj, że nikt nie chce, byście cierpieli, więc bądź ostrożny. Wiem, że nie jesteś do tego przyzwyczajony. Mruknąłem coś pod nosem i odwróciłem się bez słowa. Wsunąłem głowę do baru, żeby przywitać się z Rome’em i zapytać Darcy, czy nie zrobiłaby mi śniadania. Od miesięcy byłem bardzo ostrożny. Ale nie było już odwrotu po tym, jak zobaczyłem, jak pięknie jest po drugiej stronie bariery, którą tak chętnie przekroczyła Royal. Teraz mogłem jedynie czekać, aż nastąpi koniec.

ROYAL Myślisz, że gdyby sytuacja była odwrotna, i to oficer Voss był wtedy w alejce, a ty na schodach przeciwpożarowych, on by się tym tak przejmował, jak ty teraz? Spojrzałam na terapeutkę i powstrzymałam się od przewrócenia oczami. Co tydzień, kiedy przychodziłam na nasze spotkania, zadawała mi to samo pytanie w różnych formach. Chyba miała dość, że ciągle odpowiadałam tak samo, ale nie miałam zamiaru tego zmieniać. – Doma nic by nie rozproszyło. Mogło tam przebiec stado słoni, a on nie mrugnąłby nawet okiem. Pani doktor zerknęła na mnie znad stylowych okularów i westchnęła. Była wyraźnie sfrustrowana. To było oczywiste. Miałam ochotę powiedzieć jej: witaj w klubie. Dom też miał już dość mojego użalania się i wyrzutów sumienia z powodu tego, co mu się przytrafiło. Kazał mi nie wracać, dopóki nie rozjaśni mi się w głowie. Miał dość mojego ciągłego przepraszania. Mówił, że takie rzeczy się zdarzają i żebym dała sobie z tym spokój. A potem zrobił mi godzinny wykład na temat mojego idiotycznego zachowania, ponieważ poszłam do łóżka z kryminalistą. Nie chciał słuchać, gdy mówiłam, że towarzystwo Asy było jedyną rzeczą, która pozwalała mi choć na chwilę odzyskać spokój. To prawda, musiałam dać z siebie wszystko, żeby dotrzymać mu kroku. Potrafił się zmienić w ułamku

sekundy i z uroczego, flirtującego chłopaka stawał się brutalnie szczery. Gdybym nie była czujna, nie dostrzegłabym tego, co działo się w jego głowie, a co od czasu do czasu wymykało się spod misternie skonstruowanej maski. Ale udało mi się co nieco zauważyć i wiedziałam już, kim naprawdę był Asa Cross. Jedną z pierwszych rzeczy, które zrozumiałam, było to, że wcale nie kłamał, twierdząc, że w gruncie rzeczy był złym człowiekiem. Może w tej chwili nikogo nie krzywdził i nie łamał prawa, ale widziałam to w nim za każdym razem, gdy mnie przed sobą ostrzegał… Pod powierzchnią czaiło się niebezpieczeństwo, które wcale nie było głęboko ukryte. Był człowiekiem, który zrobił wiele złych rzeczy, i był przekonany, że jeszcze uczyni wiele zła. Może miał rację. Kolejną rzeczą, którą odkryłam, było to, że nie miało to dla mnie żadnego znaczenia. Mógł być zły albo dobry, albo kimkolwiek chciał. Pociągał mnie, wydawał mi się atrakcyjny i działał na mnie w sposób, w jaki nikt wcześniej na mnie nie działał. Widziałam w nim też dobro i motywację, by stać się dobrym człowiekiem i prowadzić lepsze życie, szczególnie że teraz miał coś do stracenia. Dlatego nie był w stanie mnie powstrzymać. Tak naprawdę to mnie w nim właśnie pociągało. Podobała mi się jego ciemna strona, chociaż zdawałam sobie sprawę, że on sam tego w sobie nienawidził. Terapeutka nachyliła się na swoim eleganckim skórzanym fotelu, położyła łokieć na kolanie i oparła brodę o rękę, patrząc na mnie znacząco.

– Myślisz, że jesteś dobrą policjantką, Royal? Leżałam na drogiej skórzanej kanapie, ale jej pytanie sprawiło, że wystrzeliłam do góry. – Zawsze chciałam być policjantką. Nie spuszczała ze mnie wzroku, a ja wierciłam się pod wpływem jej świdrującego spojrzenia. – Nie o to pytałam. Mamy rozmawiać o tobie, o tym, czemu nie możesz spać, czemu nie możesz pogodzić się z tym, że to, co się wtedy wydarzyło, mogło przytrafić się innym policjantom na patrolu. Ale jedyne, co słyszę, to Dom to, Dom tamto, Dom zrobił to… Można by pomyśleć, że to Dom odwala całą robotę, a ty tylko statystujesz. To nie wystarczy, by być dobrym oficerem, i z pewnością nie wystarczy bystrej, utalentowanej młodej kobiecie, jaką jesteś. Zastanawiałaś się nad tym, co się stanie, jeśli Dom nie będzie mógł wrócić do służby? Czy twoja obiecująca przyszłość ma się skończyć tylko dlatego, że jego stoi pod znakiem zapytania? Jęknęłam mimowolnie i z całej siły zacisnęłam powieki. Tego najbardziej się obawiałam. Jak mogłam dalej pracować, jeśli to ja byłam powodem, dla którego Dom nie będzie mógł realizować swoich marzeń? Zacisnęłam pięści i wyszeptałam: – Nie mogę na to odpowiedzieć. Ponownie westchnęła i zmusiłam się, żeby otworzyć oczy. – Ale powinnaś. Jeśli nie jest to coś, co naprawdę chciałabyś robić, narażasz nie tylko siebie, ale każdego,

kto jest z tobą na ulicy. Musisz się zastanowić, czy naprawdę chcesz być policjantką, czy jedynie realizujesz marzenie Dominica zamiast własnego. Ukończenie akademii wymaga ogromnej motywacji i determinacji, więc jestem pewna, że jakaś część ciebie chce dalej służyć, ale to niebezpieczne zajęcie, które wymaga pełnego poświęcenia. Poczułam w oczach piekące łzy. Ugryzłam się w język, żeby je powstrzymać. Najwyraźniej przyjemna część terapii właśnie się skończyła i nastał czas twardej rozmowy. Miałam ochotę ją zwyzywać, wstać i wyjść z gabinetu, ale nie mogłam, jeśli chciałam zachować pracę… a przecież chciałam, prawda? – Nigdy więcej nie pozwolę, by komukolwiek stała się krzywda – powiedziałam drżącym głosem. – Ale nie możesz tego przewidzieć. Możesz tylko wyjść i wykonywać swoją pracę, najlepiej jak potrafisz, polegając na swoim wyszkoleniu i swoich partnerach. I to właśnie robiłaś tej nocy, kiedy oficer Voss został ranny. Widziałam twoje akta, Royal. Mogę odpowiedzieć na to pytanie za ciebie … – Uniosła brew. – Tak, jesteś dobrą policjantką. Bardzo dobrą, ale margines błędu w twojej pracy jest bardzo mały, a błędy się zdarzają. Jeśli nie potrafisz tego zaakceptować, może nie jest to odpowiednie zajęcie dla ciebie. Na szczęście zauważyłam, że zerknęła na swój elegancki zegarek, co znaczyło, że czas minął. Teraz to ja westchnęłam, ale z ulgą. Wstałam i sięgnęłam po czapkę,

która była częścią mojego umundurowania. Jak zwykle wyciągnęła do mnie rękę, ale tym razem mocno ją uścisnęła. – W następnym tygodniu musimy porozmawiać o tym, dlaczego nie możesz spać. Te worki pod oczami sprawiają, że wyglądasz jak zombi. Świetnie, nie dość, że byłam mentalnym wrakiem, to jeszcze wyglądałam jak kupa nieszczęścia. Pokiwałam głową i wyszłam z gabinetu. Tej nocy, którą spędziłam u Asy w jego okropnym małym mieszkanku, spałam więcej niż w ciągu ostatniego miesiąca. To było zaledwie parę godzin i byłam wykończona intensywnym seksem, ale nie przeszkadzały mnie żadne sny, a niepokój, który kołatał mi w tyle głowy, zastąpiły te wszystkie cudowne rzeczy, które mi robił. Od ponad tygodnia nie zaglądałam do baru, nawet do niego nie zadzwoniłam. Nie bardzo wiedziałam, co mu powiedzieć ani jak do niego podejść po naszej upojnej nocy. On był przekonany, że chcę się nim tylko zabawić, że próbuję upuścić nieco pary, bawiąc się czymś, co jest zakazane, ale to nie było tak. Chciałam czegoś więcej. Byłam pewna, że go potrzebuję, a on potrzebuje mnie. I chociaż jego życie się zmieniło, on sam się zmienił, potrzebował kogoś, przy kim mógłby poluzować smycz. Nie bałam się tego Asy, który czaił się pod spodem. Tak naprawdę to jego właśnie pragnęłam. Chciałam być dla niego schronieniem, ale biorąc pod uwagę moją pracę, nie sądziłam, by to było możliwe.

Gabinet terapeutki mieścił się w LoDo, a komisariat w Capitol Hill, musiałam więc wsiąść do samochodu. Gdyby nie zima, pewnie poszłabym na piechotę, ponieważ odległość nie była duża, ale na zewnątrz panował mróz, a nie chciałam się spóźnić. Mój nowy partner był dość wyluzowany, ale miał bzika na punkcie punktualności. Włączyłam się do ruchu, nucąc pod nosem piosenkę, która leciała w radiu, kiedy zadzwonił mój telefon. Uwielbiałam Justina Timberlake’a, a gdy on śpiewał, dzwoniła moja matka. Ona zawsze potrafiła wyczuć, gdy byłam na krawędzi. Martwiła się o mnie i była mi potrzebna po wizycie u terapeutki. Mama zawsze akceptowała mnie taką, jaka byłam. Nigdy mnie do niczego nie zmuszała, nie próbowała skierować w jedną czy drugą stronę i bardzo jej potrzebowałam po obnażającej duszę sesji z terapeutką. – Cześć mamo! – Royal! Nie rozmawiałam z tobą całe wieki. Jak się czujesz? Co u Dominica? Całe wieki oznaczało jakieś cztery czy pięć dni, ale lubiła wiedzieć, co u mnie słychać. Mruknęłam coś pod nosem, wyłowiłam z przegródki na kubek okulary przeciwsłoneczne i wsunęłam je na nos. – Byłam trochę zajęta. Przepraszam, że nie dzwoniłam. Ale wróciłam do pracy i musiałam przyzwyczaić się do nowego partnera, a to zajęło mi trochę czasu. Dom ma się całkiem dobrze. Trochę wariuje. Wydaje mi się też, że stracił już jakieś dwadzieścia funtów mięśni, za to zyskał pięć funtów owłosienia na twarzy. Ale siostry dobrze się

nim opiekują. Wydała z siebie jęk współczucia i niemal widziałam, jak chwyta się za gardło. Moja matka miała skłonność do dramatyzowania. – To wspaniałe wieści, że powoli wracasz do pracy, skarbie. A jaki jest twój nowy partner? Jest przystojny? Chociaż bardzo mnie kochała, u mojej mamy wszystko sprowadzało się do jednego, do mężczyzn. Nie rozumiała, że nie mam nic przeciwko temu, by być singielką. Że szukanie kogoś, z kim mogłabym być, nie było dla mnie priorytetem, tak jak dla niej. – Jest żonaty. – To co z tego? Wydałam z siebie głośny jęk. – Mamo, właśnie dlatego musisz stale mieć przy sobie prawnika od rozwodów. Żonaty facet jest poza zasięgiem. Czasami czułam się, jakbym rozmawiała z rówieśnicą, a nie dorosłą kobietą, która powinna wiedzieć lepiej. Gdyby od początku przestrzegała zasad, nie łudziłaby się, że mój ojciec zostawi dla nas żonę i dzieci. Roześmiała się. – Myślę, że żonaty, a szczęśliwie żonaty to dwie różne rzeczy. Poza tym wiesz, że od dawna się tym nie zajmuję. Nie musiała mi tego przypominać. Jej ostatnią zdobyczą był pewien bogaty magnat od nieruchomości, który wierzył w prawdziwą miłość i był na tyle głupi, że nie kazał matce podpisać intercyzy. Po szybkim ślubie i jeszcze szybszym rozwodzie matka nie wiedziała, co robić z forsą i zaczęła

umawiać z młodymi ogierami, którzy wiekiem byli zbliżeni do mnie, a nie do niej. Odważnie weszła na terytorium wroga i w typowy dla siebie beztroski sposób, nie obchodziło jej to, jak postrzegają ją inni albo jak ja się z tym czułam. Czasami zastanawiałam się, czy nie zachowuje się w ten sposób, żeby zwrócić na siebie uwagę. Teraz, kiedy pracowałam na pełen etat, nie miałam czasu, żeby się z nią widywać. Wyszłam w świat i nawet udało mi się znaleźć kilkoro przyjaciół. Moja matka niezbyt dobrze znosiła samotność. – Z tobą nigdy nic nie wiadomo. – Nie chciałam, by kiedykolwiek zbliżyła się do żonatego faceta. – Skoro twój nowy partner jest poza zasięgiem, pewnie i tak się z nikim nie spotykasz? Wiesz, martwię się, że skończysz całkiem sama i nie spotkasz nikogo, z kim mogłabyś mi dać piękne wnuki. Zaklęłam pod nosem i się roześmiałam. – Mamo, mówisz poważnie? – Jak najbardziej. Nie robisz się coraz młodsza, a twoja praca jest bardzo niebezpieczna, młoda damo. Musisz znaleźć sobie męża, zanim się zestarzejesz albo zostaniesz ranna. Chcę, żebyś była szczęśliwa i żebyś miała to, czego ja nigdy nie miałam. – Wiesz, że jesteś szalona, prawda? Nie potrzebowałam faceta, żeby być szczęśliwą, chociaż nie pogniewałabym się, gdyby pewien seksowny blondyn nagle wyznał mi dozgonną miłość. Miałam jeszcze dość czasu, żeby martwić się o takie rzeczy. Ona nigdy

tego nie zrozumie. – Nie powinnaś tak rozmawiać z matką. Jęknęłam w duchu i zatrzymałam się na parkingu pod komisariatem. Włożyłam czapkę i zerknęłam na swoje odbicie w lusterku. Terapeutka miała rację. Wyglądałam tak, jakbym miała podbite oczy, a moja cera miała kolor wosku. – Jest pewien facet. – Wiedziałam, że zaraz pożałuję tego, co jej powiem. – On jest inny. Bardzo go lubię, ale on nie ułatwia mi sprawy. Tak było. Uczucie do drugiej osoby nie powinno być wieczną walką. Głośno zapiszczała, aż musiałam odsunąć telefon od ucha. – Jaki on jest? Czym się zajmuje? Czy pochodzi z bogatej rodziny? Upewniłam się, że mam przy sobie kluczyki i wszystko, czego potrzebowałam, zanim wyskoczyłam z SUV-a i zatrzasnęłam drzwi mocniej, niż było to konieczne. – Jest zabawny i mądry. Jest ode mnie ładniejszy i dobrze o tym wie. Potrafi być bardzo uroczy. Pochodzi z Południa i… Przerwała mi zanim zdążyłam jej powiedzieć, że ma oczy w niesamowitym kolorze whisky, które były warte więcej niż wszystkie pieniądze świata, i że był barmanem. – Och, chłopcy z Południa są najlepsi. Wystarczy że powiedzą twoje imię z tym swoim akcentem, i wpadasz jak śliwka w kompot. Może pochodzi z jakiejś rodziny z

tradycjami. Kto w obecnych czasach myśli o takich rzeczach? Przewróciłam oczami i otworzyłam drzwi od komisariatu. – Mamo, jestem już w pracy, muszę lecieć. Pogadamy później, dobrze? – Kocham cię. Uważaj na siebie. – Ja też cię kocham. Pomachałam do Barretta. Musiałam jeszcze włożyć kamizelkę i wziąć radio i pasek z szafki. Zajęło mi to parę minut i kiedy wyszłam, Barrett już siedział w naszym radiowozie. Wzięłam kawę i ruszyłam w stronę auta. Nie przeszkadzało mu, kto prowadził, co było dużą odmianą w porównaniu z Domem. Mój przyjaciel zawsze chciał siedzieć za kółkiem, a ja nigdy nie robiłam z tego problemu. Przypomniały mi się słowa terapeutki mówiące o tym, że przy Domie byłam jedynie statystką. Nie chciałam przyjąć ich do wiadomości i przez pierwszą część patrolu się nie odzywałam. Barrett był wesołkiem, lubił opowiadać o swojej żonie i dzieciach. Był gliniarzem w trzecim pokoleniu i miał ambicje, by zostać sierżantem. Miał już odpowiednią wysługę lat, a jego akta były czyste, byłam więc pewna, że jego marzenie wkrótce się spełni. To było podobne do tego, co mówił Dom, gdy opowiadał o swojej przyszłości, ta sama pasja, ta sama motywacja. Zaczęłam się zastanawiać, czy moje słowa brzmią podobnie, gdy mówię o swojej przyszłości w policji. Zjedliśmy wczesny obiad, ponieważ mieliśmy

popołudniową zmianę, która zaczynała się o czternastej, a kończyła o dziesiątej albo i o północy, w zależności od tego, co się działo. Właśnie wsuwaliśmy hamburgery i frytki, kiedy otrzymaliśmy wezwanie w sprawie przemocy domowej. Byliśmy najbliższą jednostką w okolicy, rzuciliśmy więc jedzenie i czym prędzej ruszyliśmy w drogę. Odkąd zaczęłam pracować z Barrettem, nie mieliśmy żadnego wezwania, które by mnie zdenerwowało lub zasiało jakieś wątpliwości. Ale sprawy związane z przemocą domową były tak nieprzewidywalne, że zaczęłam się pocić i ciężej oddychać. Wezwanie przyszło z okolicy, która była przy Colfax za Colorado. Niezupełnie Five Points, ale wystarczająco blisko, bym dostała gęsiej skórki, a zmysły mi się wyostrzyły. Sąsiedzi zadzwonili na policję, ponieważ słyszeli przez ścianę kłócącą się parę. Smutne jest to, że większość ludzi nie reaguje, gdy małżeńskie kłótnie zamieniają się w jawną przemoc, ale najwyraźniej ten sąsiad się przejął, ponieważ w domu była dwójka małych dzieci. Poza podniesionymi głosami i trzęsącymi się ścianami zgłoszono też dźwięk tłuczonych przedmiotów. Barrett i ja byliśmy pierwsi na miejscu zdarzenia i nie wiedzieliśmy, czego się spodziewać. Nie mieliśmy pojęcia, czy ktoś miał broń, czy na miejscu były dzieci, nic. Niepewność sprawiła, że byłam świadoma wszystkiego, co dzieje się wokół. Wezwano już posiłki, ale według dyspozytorki miały przybyć dopiero za jakieś dziesięć czy piętnaście minut.

Szłam pierwsza po schodach. I znowu pomyślałam, że dziwnie było iść z przodu. Zazwyczaj pozwalałam Domowi prowadzić, może dlatego, że całe życie szłam w jego ślady, tak jak mówiła terapeutka. Nie mogłam sobie jednak pozwolić na tego typu rozmyślania, szczególnie że w jednym z mieszkań usłyszałam dźwięk tłuczonego szkła i podniesione głosy. Posłałam Barrettowi niespokojne spojrzenie, ale on tylko wzruszył ramionami. To była część naszej pracy. Zapukałam do drzwi i nagle zrobiło się cicho. Nikt nie podszedł, żeby otworzyć, więc zapukałam raz jeszcze i zawołałam: – Policja z Denver! Otrzymaliśmy skargę z powodu hałasu. Po drugiej stronie drzwi usłyszałam szuranie i poczułam, jak stojący obok mnie Barrett zesztywniał. Drzwi uchyliły się i wychylił się jakiś mężczyzna. Zerknął na moją odznakę, potem na to, co miałam pod nią, a jego oczy zrobiły się okrągłe. Była to reakcja, do której byłam przyzwyczajona. – Nie wzywaliśmy policji. – Głos mu drżał, a wewnątrz usłyszałam kobiecy głos, wyzywający go od drani. Uniosłam brwi. – Nie, ale sąsiedzi owszem. Skarżyli się na hałas i twierdzili, że brzmiało to tak, jakby na górze kręcili jakieś zawody wrestlingowe. Wspomnieli też, że mają państwo dzieci. Chyba zdajecie sobie sprawę, że nie można się przy nich tak zachowywać.

Kobiecy głos z wewnątrz przybrał na sile i dało się słyszeć odgłos tłuczonego szkła. Mężczyzna obejrzał się przez ramię i wyraźnie się skrzywił. – Dzieciaki są u moich rodziców. Carla i ja trochę się posprzeczaliśmy, to wszystko. Sytuacja wymknęła się spod kontroli, ale obiecuję, że zaraz się uciszymy. – Posprzeczaliśmy się, też coś! Ty draniu! Przyłapałam cię w łóżku z moją siostrą! O rety. Wyglądało na to, że kobieta miała pełne prawo być na niego wściekła. Ja też bym pewnie chciała roztrzaskać wszystkie jego rzeczy. – Proszę posłuchać, chcemy się tylko upewnić, że wszyscy się uspokoili i nikomu nic się nie stało. Musieliśmy też mieć pewność, że nie było w domu dzieciaków. – Proszę posłuchać, pani oficer… – Jego wzrok znowu prześliznął się po moich piersiach i poczułam, jak Barrett zesztywniał. Byłam do tego przyzwyczajona, więc nie spuszczałam z faceta oczu. – Hastings. Carla to narwana kobieta. Zaraz wszystko sobie wyjaśnimy i będziemy dalej robić dzieci. Nie ma potrzeby, byście… Urwał w pół słowa, drzwi otworzyły się, a on wypadł na korytarz i upadł u moich stóp. Z jego ramienia sterczał duży nóż do mięsa z drewnianą rączką, a parę kroków dalej stała niewielka kobieta, spoglądająca na niego z nieukrywaną wściekłością i nienawiścią w oczach. To musiała być wspomniana już Carla. Jej ręka była zakrwawiona, a w drugiej trzymała jeszcze

większy nóż. Wyglądało na to, że kiedy rozmawialiśmy z jej niewiernym mężulkiem, zdążyła przeszukać całą kuchnię. Skierowała w moją stronę nóż i powiedziała spokojnym głosem: – Odetnę mu jaja. Zamrugałam, myśląc, że nie mówi poważnie, ale zdałam sobie sprawę, że to właśnie zamierza zrobić, gdy ruszyła w stronę Barretta, który próbował pomóc rannemu mężczyźnie. Zdążył już zadzwonić po pogotowie i patrzył na mnie szeroko otwartymi oczami, zajmując się ofiarą. Nie mogłam spuścić Carli z oczu. Odpięłam pasek, w którym trzymałam pistolet, i wyciągnęłam paralizator, który mieliśmy używać w tego typu sytuacjach. – Carla, wiesz, że nie mogę ci na to pozwolić – powiedziałam spokojnym głosem, nie ruszając się z miejsca, podczas gdy ona przesuwała się do przodu centymetr za centymetrem. – To podły drań. – Cała się trzęsła, a jej złość była niemal wyczuwalna. – Moja siostra! Moja rodzona siostra! Jak mogli mi to zrobić? Nie miałam dla niej innej odpowiedzi poza tą, że ludzie są podli, ale to nie pomogłoby jej zacząć racjonalnie myśleć ani rzucić nóż. – To nie w porządku, Carla. W stosunku do ciebie i dzieci, ale chyba nie chcesz, żeby było jeszcze gorzej, prawda? Musisz odłożyć nóż i pójść ze mną. Usłyszałam w oddali syreny. To dobrze, bo ten idiota

odzyskał rezon na tyle, że zaczął wrzeszczeć na Carlę. Rzucał na nią obelgi i mówił, że jej siostra była od niej sto razy lepsza w łóżku. Z całą pewnością nie pomagał. Carla zaczęła się trząść, a jej twarz zmieniła kolor. Zamiast wściekłej czerwieni zrobiła się przeraźliwie blada. Wiedziałam, że za chwilę nie wytrzyma, więc chwyciłam się jedynej rzeczy, która mogła odwrócić jej uwagę od podłego męża. – Carla, wiem, że jesteś na niego wściekła i rozczarowana, i trudno ci się dziwić. To, co zrobił, jest okropne i niewybaczalne, ale co z twoją siostrą? Do zdrady potrzeba dwojga, a ona jest twoją rodziną, krwią z krwi. Nie chcesz jej powiedzieć, jak się czujesz w związku z tym, co zrobiła? Nagle jakby słońce przebiło się przez chmury w letni dzień. Widziałam, że zaczyna rozumieć, że złość, którą czuła, obiera całkiem nowy cel, a nowa zdrada uderza w nią niczym rozpędzony pociąg. Nóż wypadł jej z rąk i zwinęła się w kulkę u moich stóp, zanosząc się histerycznym płaczem. Westchnęłam z ulgą i obejrzałam za siebie, widząc, jak ratownicy kładą ofiarę na noszach. Barrett rozmawiał z którymś z sąsiadów, prawdopodobnie spisując zeznanie świadka, a ekipa pomocnicza zatrzymała się w głębi korytarza, przyglądając się całej scenie. Podeszłam do Carli i położyłam jej rękę na ramieniu. Spojrzała na mnie zrozpaczonym wzrokiem. – Moja siostra to zdzira. Pokiwałam głową.

– Wszystko na to wskazuje. – A co stanie się z moimi dziećmi? Teraz są u jego rodziców. To dobrze. Przynajmniej nie będą musiały żyć z widokiem matki usiłującej zadźgać ich ojca nożem do mięsa. – Tego nie wiem, Carla. Ale może powinnaś była o nich pomyśleć, zanim sięgnęłaś po nóż. Pomogłam jej wstać i skrzywiłam się, kiedy wytarła wierzchem dłoni mieszankę łez i kataru. – Pójdę do więzienia. Znowu pokiwałam głową. – Obawiam się, że tak. Wzięła głęboki wdech i zerknęła na mnie kątem oka. – Szkoda, że nie celowałam niżej. To nie powinno być śmieszne, a ja nie miałam zamiaru pochwalać tego typu agresji, ale w głębi duszy przyznałam jej rację. Przeczytałam jej prawa i wsadziłam na tył radiowozu. Wiedziałam, że będziemy musieli postawić jej zarzut napaści z bronią w ręku. Trochę czasu zajęło nam ogarnięcie wszystkiego na miejscu i zebranie zeznań potrzebnych do sporządzenia raportu. Przez całą drogę do komisariatu z tylnego siedzenia dochodził nas cichy szloch. Barrett mruczał coś do siebie, gdy jechałam przez wczesnowieczorne korki. Zostawiliśmy Carlę i zabraliśmy się do papierkowej roboty, kiedy Barrett nagle przestał pisać i zerknął na mnie

ze zmieszanym wyrazem twarzy. Umierałam z głodu, bo musieliśmy przerwać obiad, i marzyłam o tym, by skończyć papiery i wrócić na patrol, w nadziei że uda mi się wymknąć do Taco Bell. Położyłam czapkę na biurku i pomasowałam skronie. Robota papierkowa była strasznie nudna. Nie cierpiałam tego. – Co? Pokręcił głową i odwrócił się w stronę monitora. – Nic takiego. Prychnęłam. – Najwyraźniej o coś ci chodzi. Mów. – Zaskoczyłaś mnie. Oparłam się na krześle i zmrużyłam oczy. – Jak to? Wzruszył ramionami. – Nie wiedziałem, że jesteś taka opanowana. To znaczy, jesteś tu dość nowa i wszyscy wiedzą, że znaliście się z Domem, zanim przyszliście do pracy. Nie będę kłamał… Myślałem, że jesteś tylko na doczepkę czy coś takiego, ale to nieprawda. Zamrugałam kompletnie zaskoczona. Opanowana? Czułam, że cała się trzęsę i jestem strzępkiem nerwów. – Nie reagujesz, gdy różne dziwne typy patrzą na ciebie jak na lunch. Nie tracisz zimnej krwi, kiedy ktoś próbuje cię onieśmielić. Świetnie radzisz sobie w rozmowach z ofiarami, dzięki czemu ryzykowne sytuacje stają się mniej niebezpieczne. Nie tracisz głowy, gdy szalona kobieta

idzie w twoją stronę z nożem w ręce. I co najważniejsze, nie cierpisz siedzieć przy biurku i wypisywać papierów, tak samo jak ja, ale nie robisz z tego problemu, tylko robisz swoje. Jestem zaskoczony tym, jak bardzo pasujesz do tej roboty. Pewnie już to słyszałaś, ale naprawdę nie wyglądasz na policjantkę. Ale jesteś o niebo lepsza niż jakikolwiek partner, z którym miałem okazję przez te wszystkie lata pracować. Nie wiedziałam, co mam mu powiedzieć. Barrett był dobrym policjantem. Miał nieposzlakowaną opinię w komisariacie i nie miał obowiązku mnie chwalić. Nie mógł wiedzieć, o co pytała mnie terapeutka przed rozpoczęciem zmiany. Jedyne, co mogłam zrobić, to chrząknąć i powiedzieć: – Ty też jesteś całkiem niezły, Barrett. Skończyliśmy wypełniać papiery. Czułam się źle z powodu Carli, ale ludzie musieli myśleć o tym, co robią i jak ich czyny wpływają na innych. Barrett pozwolił mi prowadzić i po skończonej pracy od razu pojechałam do Taco Bell. Całe to jeżdżenie w kółko i fakt, że niewiele się działo, sprawił, że miałam dużo czasu, żeby pomyśleć o tym, co mówili terapeutka i Barrett. Nigdy nie chciałam być tylko statystką. Nie ze względu na to, jak wyglądam. Nie dlatego, że wystarczyło, że zamrugałam i świat leżał u moich stóp. A już na pewno nie dlatego, że Dom mnie kochał i zawsze się mną opiekował. Nigdy wcześniej nie pomyślałam o tym, że nie patrzono na mnie jak na jego partnera, ale jak na cień albo wiernego

pieska, a to mi się nie podobało. Całe życie walczyłam o to, żeby udowodnić, że jestem coś warta, żeby pokazać, że poza zgrabnym ciałem i ładną buzią mam coś więcej, a wyglądało na to, że fakt, iż trzymałam się Doma niczym liny ratunkowej, temu nie sprzyjał. Po pracy marzyłam tylko o ciepłym prysznicu i drinku. Tak naprawdę marzyłam o facecie, który mi tego drinka poda, ale nie byłam pewna, jak to się wszystko rozegra. Miałam już dość na głowie i nie chciałam zawracać sobie głowy tajemnicą Asy Crossa. Wzięłam prysznic i pooglądałam telewizję. Chodziłam w tę i z powrotem po mieszkaniu i napisałam wiadomość do Santy, która była po drugiej stronie korytarza. Próbowałam też pisać do Doma, ale odpisał jedynie: „Idź spać”. Było już po pierwszej, kiedy w końcu wsunęłam się pod kołdrę. Nie byłam zmęczona, przynajmniej tak mi się wydawało, ale jak tylko położyłam głowę na poduszce, od razu zasnęłam. Obudziłam się dwie godziny później. Nie mogłam złapać tchu, cała się trzęsłam i byłam zlana potem. Ale tym razem nie widziałam upadku Doma, nie byłam z powrotem w alejce. Zamiast tego obudziłam się z ręką wsuniętą w majtki, a drugą ściskającą piersi, szepcząc przy tym imię Asy. Wydałam z siebie głośny jęk i rzuciłam się na poduszki. Sięgnęłam do nocnej szafki i chwyciłam za telefon. Oczywiście, kiedy tamtego ranka dał mi telefon, żebym mogła zadzwonić do Nasha, zadzwoniłam również do

siebie. „Jestem gotowa odebrać to, co mi się należy”. Nawet nie pomyślałam o tym, że było naprawdę późno albo że może nie odpowiedzieć. Wysłałam wiadomość i zaczęłam wiercić się na łóżku. Byłam zbyt nakręcona i potrzebowałam czegoś, co mógł mi dać tylko Asa. Telefon zawibrował w rytmie Trouble Pink i to wystarczyło, bym poczuła na skórze gęsią skórkę. Wstrzymałam oddech, zerkając na ekran w obawie, że każe mi spadać, ale na ekranie błyszczały następujące słowa: „Będę u siebie około trzeciej”. Westchnęłam i przycisnęłam telefon do piersi, a całe moje wnętrze zapłonęło z pożądania. Nie mogłam się doczekać.

ASA W sunąłem

telefon do kieszeni, kiedy wysłałem wiadomość do Royal, i pokręciłem głową. W ostatnim tygodniu sporo o niej myślałem nie tylko dlatego, że wyobrażałem sobie każdy skrawek jej nagiego ciała. Zastanawiałem się, co czuła po tym, jak w końcu zdecydowała się przekroczyć linię i dostała to, czego chciała. Trochę się obawiałem, że może udało mi się sprawić, że pożałowała swojej decyzji, by związać się kimś takim, jak ja i zwyczajnie ją wystraszyłem. Już samo to, że się tym przejmowałem, świadczyło o tym, że zadawanie się z rudą ślicznotką nie było najlepszym pomysłem. Czasami, gdy się budziłem i wkraczałem do świata żywych, w którym były te wszystkie emocje, nie bardzo wiedziałem, co zrobić, gdyż nie byłem w tym zbyt dobry. Poza aferą z Royal działy się też inne dziwne rzeczy. Atrakcyjna starsza kobieta ze swoim przydupasem dwukrotnie zjawiła się w barze. Za pierwszym razem zabrała ze sobą swoją zabawkę, za drugim przyszła sama. Przez cały wieczór ze mną flirtowała i próbowała przykuć moją uwagę, którą z przyjemnością jej poświęcałem, ponieważ płaciła spore napiwki. Nie byłem jednak zainteresowany, ponieważ cały czas miałem w głowie pewną seksowną policjantkę. Najdziwniejsze było jednak to, że miałem ochotę ją ostrzec, co taki facet jak ja mógłby

jej zrobić. Było oczywiste, że jest bogata. Wyglądała naprawdę dobrze i widać było, że ma ochotę się zabawić. Parę lat temu bez wahania ruszyłbym na nią jak na gazelę na polanie. Wtargnąłbym w jej życie. Okłamywałbym ją, mówił rzeczy, które chciała usłyszeć. Zabrałbym ją do łóżka i udawał, że jest wyjątkowa, że ją kocham… a potem wyczyściłbym jej konto. Zabrałbym jej wszystko i nie miałbym przy tym żadnych skrupułów ani wyrzutów sumienia. Teraz chciałem jej tylko powiedzieć, żeby nie zrobiła z siebie ofiary, żeby uważała, bo nawet ten bezmyślny chłopak, którym się bawiła, był z nią, ponieważ czegoś od niej chciał. Ale zamiast tego robiłem jej kolejne martini i flirtowałem. Wiedziałem, że nie mogę nikogo powstrzymać przed byciem ofiarą, tak samo jak nie mogłem powstrzymać Royal od wpakowania się w kłopoty. Kiedy kobieta zostawiła mi swój numer telefonu zapisany na serwetce, musiałem stoczyć wewnętrzną walkę, zanim go wyrzuciłem. Wciąż było mi trudno zrezygnować z czegoś tak pewnego. Łatwe pieniądze, wszystkie te łatwe, brudne rzeczy, które leżały na dnie, gdzie kiedyś spędzałem mnóstwo czasu, to wszystko wciąż na mnie działało i nie potrafiłem przejść wobec nich obojętnie. W końcu zdałem sobie sprawę, że gdybym zatrzymał jej numer wcześniej czy później bym z niego skorzystał. Przypomniałem sobie kobietę, do której należał, i krew zaczęła mi szybciej krążyć. Klnąc pod

nosem, zmiąłem serwetkę i wyrzuciłem ją do kosza, zniesmaczony tym, że walka między dobrem a złem wciąż była dla mnie trudna, mimo że sprawa była oczywista. Miałem też problem z Avett. Nie pojawiła się więcej z podbitym okiem pewnie dlatego, że Darcy powiedziała o wszystkim Brite’owi. A nic nie mogło powstrzymać wściekłego ojca, który wyglądał jak pradawny wiking albo i współczesny bojownik, przed rozprawieniem się z chłoptasiem, którego świerzbią rączki. Ale dziewczyna była zgaszona, wycofana i zachowywała się bardzo nerwowo za każdym razem, gdy z nią rozmawiałem. Zatrudniłem koleżankę Dixie, by razem pracowały w sali, i dwóch barmanów na pół etatu, którzy mieli zastąpić Rome’a na jego dziennej zmianie. Jeden był studenciakiem i jeszcze się uczył. Idealnie pasował do weekendowej klienteli z college’u. Drugi był starszy i niejedno już w życiu widział. Był emerytowanym wojskowym równie gburowatym jak Rome, chociaż był od niego jakieś dwadzieścia lat starszy. Był idealny dla zarośniętych, mrukliwych gości, którzy przesiadywali w barze za dnia. Avett wychodziła z siebie, żeby być niemiła, i patrzyła na wszystkich z góry. Zaczynałem się zastanawiać, czy nie przydałoby jej się tradycyjne lanie, żeby wreszcie zaczęła zachowywać się normalnie. Nie wiedziałem tylko, o co jej chodzi. Poza tym że chodziła wiecznie naburmuszona i miała skłonność do warczenia na każdego, kto się do niej zbliżył, poprosiła o wcześniejszą wypłatę, a potem o zaliczkę za

kolejny tydzień. Rome nie robił problemów, żeby zapłacić jej wcześniej, ale kiedy odmówił zaliczki, wpadła w histerię. Nigdy wcześniej nie widziałem, by dorosła jakby nie było kobieta urządziła taką scenę, ale byłem niezły w obserwowaniu ludzi i rozpracowywaniu, co działo się między wierszami, i wiedziałem, że wynikało to ze strachu, a nie z chciwości. Coś działo się w jej różowej głowie i nie było to nic dobrego. Byłem gotów założyć się o każde pieniądze, że miało to coś wspólnego z jej nic niewartym chłopakiem. Dziś wieczorem, kiedy wyciągnąłem kasę, żeby pokazać nowemu chłopakowi, co ma robić, trzy razy przeliczałem pieniądze i za każdym razem okazywało się, że brakuje dwustu dolarów. Policzyłem raz jeszcze i poprosiłem nowego, by też przeliczył. Brakowało dwustu dwudziestu dolców, a jedynym wytłumaczeniem było to, że ktoś je zabrał. Nowy się przestraszył i przysięgał, że nikomu źle nie wydał, i przez kwadrans musiałem go zapewniać, że o nic go nie obwiniam. Przypomniałem mu też, że wszędzie są kamery i gdyby kiedykolwiek przyszło mu do głowy, żeby zrobić coś podejrzanego, musi pamiętać, że oko kamery go obserwuje. Zostawiłem Rome’owi wiadomość na biurku z prośbą, by zadzwonił do mnie rano, i przedstawiłem swoje podejrzenia, nie wymieniając żadnych imion. Nie wierzyłem, by Avett była na tyle głupia, by wziąć pieniądze z kasy, wiedząc, że jest obserwowana, ale wiedziałem też, że zdesperowany człowiek był w stanie

zrobić wszystko. Kiedy wróciłem do domu, miałem tylko chwilę, by ogarnąć mieszkanie, które dalej wyglądało jak nora, ale wrzuciłem porozrzucane na podłodze ciuchy do kosza na bieliznę, zmieniłem pościel i upewniłem się, że w zlewie nie było brudnych naczyń. Nie powinno mnie to obchodzić, co Royal sobie o mnie pomyśli, ale trudno było pozbyć się dawnych nawyków, i nie chciałem, by pomyślała, że jestem fleją, nawet jeśli na nic innego nie było mnie stać. Zerknąłem na zegar na mikrofalówce i zdałem sobie sprawę, że nie będę miał czasu na prysznic, jeśli miała zamiar zjawić się punktualnie o trzeciej, nalałem więc sobie whisky do plastikowego kubeczka i wychyliłem wszystko duszkiem. Chyba denerwowałem się, że się nie pojawi. To było głupie. To przecież Royal. Sama szukała ryzyka i była gotowa wskoczyć w ogień. W tym momencie rozległo się ciche pukanie do drzwi. Otworzyłem drzwi i mruknąłem coś zaskoczony, gdy przemknęła obok mnie wyraźnie zniecierpliwiona. Przez ramię miała przewieszoną ogromną torebkę, którą rzuciła na fotel i spojrzała na mnie, celowo odrzucając do tyłu włosy. Miała na sobie czarne, błyszczące szpilki, a jej rozpuszczone włosy lśniły niczym luksusowa peleryna. Wyglądało na to, że jedyne, co miała na sobie, to czarny płaszcz, zawiązany w pasie i kończący się w połowie jej nagich ud. Widziałem jej niewyobrażalnie długie nogi, co sprawiło, że z głowy uleciały mi wszystkie myśli, a cała krew odpłynęła do tego miejsca pod moim paskiem, które

właśnie budziło się do życia. Uniosłem brwi, zamykając drzwi po jej dramatycznym wejściu, i oparłem się o nie, a moje serce opadło w dół aż do samych kolan, po czym wróciło na górę. – W końcu włożyłaś płaszcz. Nie mogłem powstrzymać się od ironii, chociaż ton mojego głosu zmienił się, gdy spojrzała na mnie czarnymi, mocno pomalowanymi oczami. Kąciki jej ust uniosły się w seksownym uśmieszku i zastanawiałem się, czy mogłaby mnie uderzyć, gdybym rzucił ją na ziemię bez żadnej finezji. – Nie na długo. Dotknęła górnego guzika i zaczęła go odpinać, nie spuszczając ze mnie oczu. Poczułem, jak oddech zastyga mi w płucach, i całą uwagę skupiłem na jej ruchach, czekając, aż przejdzie do kolejnego guzika. – Znowu nie mogłaś spać? – zapytałem. Bardzo powoli pokręciła głową i przeszła do drugiego guzika. Cały czas nie spuszczała ze mnie oczu. – Spałam, ale ty mnie obudziłeś. Chciałem wsunąć ręce w jej włosy i dotknąć ustami jej nagiej skóry, która pojawiła się nad jej piersiami. Pomyślałem, że szybciej skończy swoją zabawę, jeśli zawężę jej pole gry. Byłem mistrzem w tego typu gierkach… i zawsze wygrywałem. Płynnym ruchem ściągnąłem przez głowę koszulę. Rzuciłem ją na fotel i poczułem przypływ męskiej dumy, gdy zauważyłem, jak widoczny na jej szyi puls wyraźnie przyśpieszył. Dotknęła

palcami trzeciego guzika i zaczęła się nim bawić. Zrobiła też krok w tył, w stronę łóżka, co sprawiło, że automatycznie ruszyłem w jej stronę. – Ja cię obudziłem? Zrobiła kolejny krok w tył na tych szalonych, seksownych butach, pochyliła głowę i spojrzała na mnie spod opuszczonych rzęs. Była najcudowniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek widziałem, i nie mogłem zrozumieć, czemu marnowała swój czas na kogoś takiego, jak ja. Odpięła trzeci guzik i musiałem stłumić chęć, by się na nią rzucić. Płaszcz rozchylił się na tyle, że zauważyłem kawałek różowej aureoli sutka i skrawek pełnej sterczącej piersi. – Obudziłam się z twoim imieniem na ustach. Byłam podniecona i pomyślałam, po co mam się tym zajmować sama, skoro i tak jesteś mi coś winien. Uśmiech widoczny w jej czekoladowych oczach do końca mnie rozbroił. Nie mogłem dłużej zachować między nami dystansu. Zaczęła się bawić dolnym guzikiem płaszcza i w końcu straciłem cierpliwość. Jednym z powodów, dla których dobrze radziłem sobie w tego typu grach, było to, że sam ustanawiałem reguły i zdarzało mi się oszukiwać. Podszedłem do niej posuwistym krokiem i przewróciłem ją na łóżko. Płaszcz się rozchylił, a ona leżała przede mną niczym nagi bufet. Objąłem jej twarz i zerknąłem w dół z wyraźnym pożądaniem, które wypełniło każdy skrawek mojego ciała.

– A gdyby cię po drodze zatrzymali albo miałabyś wypadek, albo problemy z samochodem? Na samą myśl, iż ktoś inny mógłby zobaczyć jej długie nagie nogi, miałem ochotę kogoś zamordować. Chociaż doceniałem fakt, że nie sprawiała problemów z tym, żeby dostać się do jej majtek, chociaż teraz nie miała ich na sobie. Poza pożądaniem i namiętnością martwiłem się o nią, a to była dla mnie nowość. Wysunęła ręce z rękawów płaszcza, a jej piersi wykonały przy tym szalony taniec, sprawiając, że wydałem z siebie głośny jęk. Kiedy była już wolna, podciągnęła nogi do góry, obejmując moje biodra, a ja nachyliłem się nad nią i zarzuciłem jej ręce na swoje ramiona. – Gdyby mnie zatrzymali, wyjaśniłabym policjantom, dlaczego jestem prawie naga, i pewnie przybiliby ze mną piątkę. Gdybym miała wypadek, cóż ratownicy mieliby niezły show, ale jestem pewna, że nie takie rzeczy widzieli. A gdybym miała problemy z wozem, zadzwoniłabym po taksówkę. – Dotknęła kciukiem mojej dolnej wargi. Chwyciłem go zębami i zacząłem pieścić językiem, a ona westchnęła. – Z tobą nie da się inaczej. Nie ma ryzyka, nie ma nagrody. Dla wielu osób byłem ryzykiem, które podjęli i przegrali. Nigdy nie byłem dla nikogo nagrodą. Miałem ochotę złożyć jej obietnice, których nie będę mógł dotrzymać. Chciałem jej powiedzieć, że nie pożałuje, że podjęła to ryzyko, ale to nie była prawda. Ugiąłem łokcie, żeby dosięgnąć jej ust, i powiedziałem:

– Muszę się zatem postarać, by ryzyko się opłaciło. I pocałowałem ją tak, jakbym robił to po raz ostatni. Całowałem ją tak, jakbym chciał zapamiętać smak jej ust, każdy ruch językiem, ugryzienie, każdy jęk, który z siebie wydała, gdy nasze usta przywarły do siebie z płomienną gorliwością. Jedną rękę wsunęła w moje włosy i mocno mnie trzymała, drugą drapała mnie po ramionach, sprawiając, że moja skóra drżała z podniecenia. Byłem wciąż ubrany od pasa w dół, ale i tak czułem jej gorący dotyk w miejscu, w którym nasze biodra się stykały, kiedy nachyliłem się nad nią na łóżku. Całowałem ją z całych sił, wiedząc, że naprawdę tu jest, a co więcej, że naprawdę chciała tu być. Wydawało mi się, że spotkanie z nią było dla mnie niepowtarzalną okazją, i chciałem delektować się tą chwilą. Puściłem jej usta, kiedy wydawało się, że w pokoju zabrakło powietrza. Oboje nie mogliśmy złapać tchu. Zacząłem całować jej skronie i skubać ją w ucho. To musiał być jej czuły punkt, ponieważ jęknęła jeszcze głośniej i mocniej wbiła we mnie biodra. Postanowiłem trochę się z nią podrażnić, całowałem ją za uchem, lizałem po obojczyku i przesunąłem rękę po jej boku. Była miękka i jędrna. Podniecało mnie to, że oprócz tego, że była ładna, była też umięśniona i silna. To była porażająca mieszanka kobiecego piękna i siły. Podobało mi się to, że potrafiła zadbać nie tylko o mnie w bardzo delikatny i kobiecy sposób, ale i o siebie. Przesunąłem kciukiem po zagłębieniu jej zgiętej nogi,

kierując się w stronę punktu centralnego. Światła wciąż były zapalone, więc tym razem widziałem każdą jej zaróżowioną część. Było coś niezwykle zmysłowego w tym, jak leżała pode mną na łóżku w swoich seksownych butach, czekając, aż oddam jej to, co jej się należało. Ale seks z dziewczyną, która wyglądała i smakowała tak jak ona, nie był dla mnie żadnym obowiązkiem. Seks z Royal nie był typową sekwencją ruchów prowadzących do dobrze znanego finału. Biorąc tę dziewczynę do łóżka, miałem ochotę robić wszystko, co tylko przyszło mi na myśl. A potem chciałem to wszystko powtórzyć, aż zaczęłaby krzyczeć moje imię i machać kasztanowymi włosami otępiała z rozkoszy. Przejechałem palcem po wnętrzu jej uda i zrobiłem krok w tył, żeby upaść przed nią na kolana. Widziałem, jak jej klatka piersiowa uniosła się do góry, a oddech zadrżał, kiedy dotknąłem kciukiem jej szparki. Była rozgrzana i wilgotna. Z mojego gardła wydobył się wygłodniały jęk. Widziałem, jak jej ręce zacisnęły się na kocu po obu stronach jej niespokojnych bioder, a oczy były niemal czarne, kiedy na mnie patrzyła. Uniosłem jej kostki i położyłem jedną z nich na swoich ramionach. Czubek obcasa wbił mi się w ramię, ale z zaskoczeniem odkryłem, że to mnie podniecało. Użyłem drugiej ręki, by przesunąć jej biodra na skraj łóżka, i odwróciłem głowę, żeby pocałować jej jędrne udo, które leżało tuż obok mojej twarzy. – Torturujesz mnie, Asa. – Jej głos był zachrypnięty i

wyraźnie zniecierpliwiony. Roześmiałem się, pieszcząc jej miękką skórę, ponieważ rzeczywiście się z nią drażniłem. Nie śpieszyłem się, a to była dla mnie nowość w seksie. Zazwyczaj chodziło o jak najszybsze doznanie i zaspokojenie potrzeby. Ale przy niej chodziło o obserwowanie, patrzenie na jej reakcje, sprawienie, by reagowała w najlepszy możliwy sposób. Myślę, że część mnie, którą trzymałem na smyczy, zrywała się z tej smyczy, kiedy z nią byłem, i podświadomie chciałem ją zniszczyć ze względu na osobę, która miała przyjść po mnie. Bez ostrzeżenia wsunąłem palec do jej wnętrza, a kciukiem pieściłem łechtaczkę. Całe jej ciało uniosło się na łóżku. Wyszeptała moje imię, a jej druga noga automatycznie opadła na moje ramię, kiedy wygięła się w łuk pod wpływem mojego dotyku. Zaciskała ręce na kocu, wijąc się bez opamiętania, kiedy wsuwałem i wysuwałem palec, nie spuszczając oczu z widocznych na jej twarzy emocji. Jej policzki się zaróżowiły i przymknęła oczy. Zagryzła dolną wargę, wbijając biodra w moje palce, a ja czułem, że nigdy wcześniej nie miałem takiej siły. Jakby jedynym sensem mojego istnienia było sprawienie przyjemności tej kobiecie i nie miałem nic przeciwko temu. Poczułem, jak jej uda zaczynają drżeć w miejscu, gdzie ściskały moją głowę. Widziałem, jak jej umięśniony brzuch zaczyna się zaciskać, i wiedziałem, że bez problemu mogę doprowadzić ją do orgazmu ręką, ale

wówczas nie dałbym jej tego, co byłem jej winien. Położyłem kciuk na jej łechtaczce, którą od dłuższego czasu pieściłem. – Royal, popatrz na mnie. Zajęło to trochę czasu i musiałem powtórzyć jej imię, ale w końcu skierowała na mnie czekoladowe spojrzenie. Była pijana z pożądania i tak blisko końca, że ledwo się trzymała. Chciałem strącić ją w przepaść i pobiec na dół, żeby ją złapać. Skinąłem głową w stronę jej zaciśniętych pięści. – Połóż ręce na swoich piersiach. Zamrugała, jakbym nie mówił po angielsku, a potem powoli zrobiła to, o co ją prosiłem. Jej blade dłonie na jasnych piersiach sprawiły, że mój członek miał ochotę wyskoczyć ze spodni. Była bardzo wilgotna, i to nie była tylko zasługa moich palców. Nigdy wcześniej nie zdarzyło mi się coś takiego. – Będę cię teraz lizał, a kiedy będę to robił, chcę żebyś pieściła swoje sutki. Jej oczy zrobiły się szerokie jak spodki, a na jej twarzy pojawiła się wyraz niepewności, więc ponownie ścisnąłem jej łechtaczkę, aż podskoczyła do góry. – Chcę, żebyś je dotykała, ściskała i trzymała, aż będzie bolało. Chcę, żebyś to robiła do czasu, aż rozkosz stanie się zbyt wielka i złamie cię wpół… Wtedy dopiero możesz przestać. Rozumiesz? Uniosłem brew i puściłem jej łechtaczkę. Jęknęła i szybko kiwnęła głową, żeby dać mi do zrozumienia, że

rozumie. Uśmiechnąłem się do niej, chociaż wiedziałem, że to nie był przyjemny uśmiech. Był to uśmiech, którego używałem, gdy szedłem po swoją ofiarę. – To dobrze, ponieważ jeśli ty przestaniesz, ja też przestanę. Zaklęła pod nosem i wbiła mi obcas w ramię. Uśmiechnąłem się jeszcze szerzej. Jej bunt był równie podniecający jak cała reszta. Nie spuściła ze mnie wzroku, gdy rozchyliła palce i chwyciła swoje piersi. Spomiędzy palców wyłoniły się różowe wzgórki i patrzyłem, jak je ściska, tak jak jej kazałem. Poczułem przypływ pożądania. Nie ma nic bardziej podniecającego niż śliczna dziewczyna, która potrafi trochę poświntuszyć, gdy wymaga tego sytuacja. Rozchyliłem jej wargi za pomoca kciuków i polizałem od góry na dół. Oboje jęknęliśmy. Poczułem na języku jej cudowny smak. Był lepszy niż najdroższa whisky, jaką kiedykolwiek piłem, i równie mocno uderzał do głowy. Pieściłem jej łechtaczkę czubkiem języka i przysunąłeam się bliżej, by pieścić jej delikatne ciało, przez cały czas nie spuszczając jej z oka, żeby mieć pewność, że wciąż pieści swoje piersi. Im bardziej nad nią pracowałem, tym mocniej je ściskała. W pewnym momencie znieruchomiała tylko na chwilę, ale od razu odsunąłem głowę i wysunąłem palce. Rzuciła w moją stronę jakieś wyzwisko i jestem pewien, że gdyby nie to, że leżała pode mną, próbowałaby mnie kopnąć w twarz. Obserwowałem ją, aż ścisnęła wrażliwe wzgórki, jęcząc i wijąc się pode mną.

Zamruczałem z uznaniem i obserwowałem, jak wzbija się na coraz wyższe poziomy pożądania. Jej biodra zsunęły się z krawędzi łóżka i musiałem wsunąć rękę pod jej tyłek, by utrzymać ją na tym samym poziomie, co moje usta. Lizałem i kąsałem. Wsuwałem i wysuwałem palce. Pieściłem ją i robiłem dokładnie to, co jej powiedziałam, delektowałem się nią niczym ostatnim posiłkiem. Jej nogi drżały przy mojej głowie, jej dłonie poruszały się po jej ciele i patrzyła na mnie tak, jakby była zahipnotyzowana tym, co robimy. Od razu wiedziałem, kiedy miała dość. Widziałem, jak otworzyła usta w niemym krzyku. Widziałem, jak jej ręce opadły bezwładnie na boki, a ona rozpadła się nagle na tysiące kawałków pod moim językiem. Jej wnętrze zacisnęło się na moich palcach i zaczęła drżeć. Jej nogi zacisnęły się wokół moich uszu w desperackiej próbie zatrzymania rozkoszy i jedyne, o czym myślałem, gdy w kółko powtarzała moje imię, to że była moim najsłodszym zwycięstwem. Nigdy nie będę narzekał z powodu tego długu. Pogładziłem ją po udach, delikatnie posadziłem na łóżku i wstałem. Jej oddech był płytki, ale oczy miała otwarte i skupione na mnie. Wzrok miała zamglony, ale w pełni zadowolony i przepełniony namiętnością. Odpiąłem pasek i wskazałem na szafkę nocną. – Moja kolej. Wyciągnęła rękę i usłyszałem, jak szuka czegoś we wnętrzu szuflady, aż wyciągnęła foliowe opakowanie.

Uniosła się do góry i usiadła prosto przede mną, ze wzrokiem wbitym w mój sterczący członek, który nagle wyłonił się z rozpiętych spodni. Zsunęła mi spodnie z tyłka i zaczęła mnie pieścić. Jęknąłem i poddałem się jej pieszczotom. Podniecało mnie to, że nie bała się być szorstka. Puściła mój penis i założyła lateks szybkim, zwinnym ruchem. Potem nachyliła się i pocałowała mnie tuż nad kępką jasnych włosów. – Uwielbiam się zmieniać. Potarła policzkiem o moje biodro, a jej jedwabiste włosy zakręciły się wokół mojego członka. To było niewiarygodne doznanie. Wsunąłem palce w jej włosy i nachyliłem się, by ją pocałować. Smakowała seksem. Kiedy się odsunąłem, uśmiechnęła się do mnie i przesunęła w dół, żebym mógł w nią wejść. Teraz jej ostre szpilki wbijały się w mój tyłek, a jej piersi dotykały mojej klatki piersiowej, kiedy wsunąłem się w nią najgłębiej, jak tylko mogłem. Raz jeszcze ją pocałowałem i zacząłem się poruszać. Była bardzo mokra, więc nie miałem zamiaru się z nią cackać. Mocno ją ujeżdżałem, a biorąc pod uwagę jej reakcję i obcasy wbite w moje plecy, nie minęło wiele czasu i byłem gotów uwolnić się od nagromadzonego napięcia. Przesunąłem jedną z jej nóg wyżej, zanurzyłem twarz w jej szyi i nie przestawałem się w niej poruszać. Wsunęła ręce w moje włosy i słyszałem jej nierówny oddech. Gdy tylko poczułem najlżejsze drżenie wokół mojego członka, doszedłem. Z całej siły wbiłem palce w jej biodra, zostawiając na jej skórze siniaki, i

wymruczałem coś niezrozumiałego, podczas gdy ona dołączyła do mnie sekundę później. Nawet nie pomyślałem o tym, żeby sprawić jej przyjemność, ponieważ kiedy już się w niej znalazłem, myślałem tylko o tym, żeby sprawić sobie rozkosz. Przy niej byłem kompletnie ogłupiały. Przez dłuższy czas leżałem na niej bez życia, chociaż wiedziałem, że powinienem wstać i zająć się prezerwatywą, ale było mi zbyt dobrze, a ona gładziła mnie po plecach tak, że nie miałem ochoty się ruszać. Potarłem policzkiem o jej ramię i zapytałem: – Chcesz spędzić ze mną trochę czasu poza łóżkiem, Red? Poruszyła się pode mną, a jej ręce zastygły na moich ramionach. Wiedziałem, że lubiła się ze mną kochać, ale musiałem wiedzieć, czy była mną zainteresowana także poza sypialnią. – Chodzi ci o randkę? – zapytała cicho, a ja lekko zazgrzytałem zębami. – To może być, co tylko chcesz. Chciałem się z niej zsunąć, ale zacisnęła ręce na moich ramionach i nie pozwoliła mi się ruszyć. – Tak, Asa, chciałabym spędzić z tobą trochę czasu. W łóżku lub poza nim. – Roześmiała się i poruszyła pode mną, co sprawiło, że ta część mnie, która wciąż była w jej wnętrzu, zadrżała. – Chociaż jestem wielką fanką tego, co się dzieje, gdy jesteśmy razem w łóżku. Prychnąłem i zsunąłem się z niej, żeby się wytrzeć. Przejechałem rękoma po włosach i spojrzałem na nią. Na

usta cisnęły mi się te wszystkie piękne obietnice, które chciałem jej złożyć. – Nie wiem, czemu tu jesteś, ale dziękuję Bogu, jeśli jakiś istnieje, że tak jest. Zamrugała i zauważyłem, że się zarumieniła. Położyła się na łóżku i wpatrywała się we mnie szeroko otwartymi oczami. – Jestem tu, ponieważ w końcu mi na to pozwoliłeś. – Jej włosy rozlały się na poduszce i żałowałem, że nie potrafię malować, żeby uchwycić jej piękno dla przyszłych pokoleń. – I zostanę tak długo, jak mi na to pozwolisz. Gdyby tylko o to chodziło. Zostanie tak długo, aż coś się wydarzy albo ja zrobię coś, co zmusi ją do odejścia. Potrzebowałem chwili, żeby dojść do siebie po tym, co ze mną zrobiła, więc nic nie odpowiedziałem i zniknąłem w łazience. Gdybym tylko znał odpowiedź na pytanie, co zrobić z tą dziewczyną i tym, co przy niej czułem, pomyślałem, wycierając się po najlepszym seksie w moim życiu.

ROYAL Kiedy następnego ranka zadzwonił telefon Asy, wydawało mi się, że dopiero świta, a była dziewiąta. Ale byliśmy bardzo zajęci aż do wschodu słońca, więc nie mieliśmy czasu na sen. Asa jęknął i sięgnął po telefon, by go uciszyć. Jego bursztynowe oczy były zaspane, a złoty zarost na twarzy sprawiał, że wyglądał jeszcze bardziej zabójczo niż zazwyczaj. Przeciągnęłam się leniwie i uniosłam ręce nad głowę, a jego letargiczne oczy w ułamku sekundy zalśniły z pożądania. Miałam go zapytać, czemu musi tak wcześnie wstać. Myślałam, że większość barmanów sypia do południa, ale moje leniwe ruchy wywoływały u niego zupełnie inną reakcję. Nie miałam nic przeciwko tym planom. Byłam na krawędzi niesamowitego orgazmu, kiedy nagle zamarł, znieruchomiał i spojrzał na mnie szeroko otwartymi oczami. Obejmowałam jego bicepsy i poczułam, jak jego mięśnie znieruchomiały. Ciężko oddychał i warknął na mnie, żebym się nie ruszała, kiedy uniosłam biodra, żeby sprowadzić go z powrotem na dobre tory. Zerknęłam na niego, wbijając mu paznokcie w ramiona, kiedy wysapał przez zaciśnięte zęby: – Jeśli się poruszysz, będzie po wszystkim, a nie mam na sobie prezerwatywy. – Zmarszczył brwi. – Nigdy wcześniej nie kochałem się bez zabezpieczenia. Nic

dziwnego, że prezerwatywy nie cieszą się dobrą opinią, zaraz odejdę od zmysłów. Zacisnął zęby, rozchylił nozdrza i ostrożnie zaczął się ze mnie wysuwać. Ale byłam zbyt blisko i nawet ten spokojny ruch był zbyt przyjemny. Chociaż zmusiłam się, by się nie poruszyć, moje wewnętrzne mięśnie zacisnęły się wokół niego i po chwili oboje tonęliśmy w lepkim płynie, kiedy już było po wszystkim. Wydawało mi się to zabawne, ale on nie był rozbawiony, kiedy zaciągnął nas pod prysznic, żebyśmy się umyli. Próbowałam mu powiedzieć, że nic się nie stało, ale zdałam sobie sprawę, że nie był zły z powodu samej sytuacji, ale tego, że dał się ponieść i zapomniał o czymś tak podstawowym, jak zabezpieczenie. Był przyzwyczajony do tego, że to on ustalał zasady gry i chyba nie do końca rozumiał, że działałam na niego tak samo, jak on na mnie. Nigdy nie brałam pigułek. Nie miałam zbyt wielu partnerów. Nawet wtedy, gdy miałam chłopaka na dłużej, nie odczuwałam potrzeby, żeby się zabezpieczyć, gdyż seks nie bardzo mnie interesował. Nigdy nie traciliśmy głowy. Byłam gotowa zrobić to dla Asy, ale musiałam mieć gwarancję, że od tej pory będziemy tylko we dwoje, a on nie był chyba gotowy na taką rozmowę. – Czemu wstajemy tak wcześnie? Bawił się moimi włosami i myślami był nieobecny. – Muszę porozmawiać z Rome’em o pracy. Mamy problem z córką Brite’a. Westchnęłam, kiedy zaczął masować mi czaszkę.

– Rome naprawdę lubi Brite’a. Trudna sprawa. Stanął za mną i wziął głęboki wdech, kiedy nasze śliskie ciała się zetknęły. Wydawał się sfrustrowany, gdy powiedział: – Tak. Nie rozumiem, czemu ona się tak zachowuje. To znaczy, sam nie byłem lepszy, ale nie miałem obojga rodziców, którzy by się o mnie troszczyli, i nikt nie próbował mi pomóc. Ma chłopaka, kompletnego nieudacznika, który jest niezrównoważony i jestem pewien, że nieraz ją uderzył. Wszyscy wokół rzucają jej liny ratunkowe, żeby wyciągnąć ją z tego bagna, a ona udaje, że tego nie widzi. Masował rękoma mój brzuch, kiedy mydło spływało z moich włosów i wzdłuż ramion. Nie tyle mnie mył, ile bawił się moim biustem, sprawiając, że zaczęłam ciężko oddychać. – Myślisz, że skorzystałbyś z pomocy, gdyby ktoś ci jej udzielił, gdy byłeś młodszy? Jedną rękę położył na moim brzuchu i poczułam na szyi jego usta. Zakręcił wodę. – Nie, od początku byłem skazany na porażkę. – Przejechał ręką po swoich mokrych włosach, wyszedł z kabiny i podał mi ręcznik. – Mój ojciec poszedł do więzienia, zanim się urodziłem. Matka ukończyła tylko podstawówkę i nie miała ambicji, by mieszkać w innym miejscu niż w przyczepie. Zawsze byłem biednym dzieciakiem, białą biedotą, ale zamiast się tego wstydzić, wykorzystywałem ludzkie współczucie, żeby dostać to,

czego chciałem. Uważnie mu się przyglądałam, gdy owinął ręcznik wokół bioder i oparł się o maleńką szafkę. On również uważnie mnie obserwował, kiedy wyżymałam wodę z długich włosów. Skrzyżował ręce na szerokiej klatce piersiowej i kontynuował. – Kiedy zacząłem chodzić do szkoły, zorientowałem się, że wszystkie inne dzieciaki przynoszą ze sobą drugie śniadania albo mają wykupione obiady. Ja nie miałem i początkowo było mi bardzo smutno. – Pokręcił głową i zacisnął usta. – Potem byłem zły, że wszystkie te dzieciaki mają coś, czego ja nie miałem. Miałem za to matkę, która nie potrafiła się ogarnąć na tyle, żeby mnie nakarmić. Znalazłem w klasie dziewczynę. Była cicha, nie miała właściwie żadnych przyjaciół, ponieważ była nieśmiała i trochę dziwna i przez cały czas przekonywałem ją, że jesteśmy najlepszymi przyjaciółmi. – Jego złote oczy zrobiły się brązowe i widziałam, jak zatopił się we wspomnieniach. Najwyraźniej nie były zbyt miłe, sądząc po tym, jak zesztywniały mu ramiona. – Była słodkim dzieciakiem, była trochę opóźniona, ale miała złote serce i sporo forsy. Codziennie kupowała mi lunch, aż do piątej klasy. Zawinęłam ręcznik wokół głowy i chciałam go minąć, ale zacisnął palce na moich nadgarstkach i zatrzymał mnie przed sobą. Chciał, żebym go wysłuchała. Jak zawsze próbował uchylić kurtynę i pokazać mi swoje mroczne wnętrze. Nie obchodziło go to, że już wiedziałam, że w

jego przeszłości kryje się wiele zła, i nie miało to dla mnie znaczenia. – W piątej klasie zrozumiałem, że inne dziewczyny z klasy uważają, że jestem słodki, i że jeśli poświęcę uwagę innym, tylko na tym zyskam. Jednej powiedziałem, że jest najładniejsza w klasie, żeby odrabiała za mnie lekcje, innej, że będę jej chłopakiem, żeby kupowała mi ciuchy, jeszcze inną całowałem, żeby zabierała mnie do restauracji, nie do żadnych eleganckich, bo takich w Woodward, Kentucky, nie było. Była jeszcze jedna dziewczyna, ona była straszna. Zarozumiała, złośliwa i okropna dla każdego, kto stanął na jej drodze, ale ponieważ jej rodzina miała basen i zapraszała mnie, żebym popływał, postanowiłem odprowadzać ją do domu. Nienawidziłem jej, ale robiłem to każdego dnia, ponieważ miała coś, co chciałem. Zrobiłem to po tym, jak bez emocji i z pełną determinacją rzuciłem pierwszą dziewczynę, która była przy mnie przez tyle lat. Po prostu ją spławiłem i nie obchodziło mnie to, że inne dzieciaki się z niej śmiały i jej dokuczały, chociaż przez tyle lat to ona mnie żywiła. Nie byłem jeszcze nastolatkiem, a już byłem tego typu facetem. Wyrwałam się z jego uścisku i poszłam do salonu, żeby się ubrać. Wsunęłam na siebie wąskie dżinsy i opadający na ramiona sweterek. Zdjęłam ręcznik i potrząsnęłam włosami, szukając w torebce szczotki. Asa wyszedł z łazienki i patrzył na mnie spode łba, uniosłam brew i zaczęłam rozczesywać włosy.

– Co? – Uważałam, żeby powiedzieć to lekkim głosem, ponieważ wiedziałam, że tylko czekał, aż wydam z siebie okrzyk oburzenia, i nie bardzo wiedział, co zrobić z moją obojętnością. – Tylko tyle masz mi do powiedzenia po tym, co ci powiedziałem? Rzucił ręcznik i nagi podszedł do szafy. Był naprawdę idealny. Jego długie plecy, napięte pośladki, szerokie umięśnione ramiona… nie było w nim nic, co mogłoby wskazywać na jakąkolwiek ułomność. To było niewiarygodne, że tak pięknie wyrzeźbiona skorupa mogła w sobie kryć tyle mroku i nienawiści do samego siebie. – A co chcesz usłyszeć? Że jesteś do bani? Że byłeś totalnym dupkiem i zasłużyłeś na to, co cię spotkało? Mam ci powiedzieć, że zachowałeś się jak dupek, nie tylko w stosunku do tej pierwszej dziewczyny, ale również tej złośliwej, ponieważ ją wykorzystałeś? Przecież ty o tym wiesz, Asa. Może wtedy o tym nie wiedziałeś albo nic cię to nie obchodziło, ale teraz już wiesz, więc nie ma sensu, żebym ci o tym mówiła. – Kiedy udało mi się rozczesać włosy, związałam je w luźny kucyk i zaczęłam szperać w torebce w poszukiwaniu kosmetyczki. – Ktoś powinien być wtedy przy tobie, żebyś nie musiał robić tego, co robiłeś. Wsunął przez głowę wypłowiałą, czarną koszulkę i opadł na łóżko, żeby włożyć buty. – Nikt mi nie kazał robić tych rzeczy, nikt mnie tego nie uczył. Sam do tego doszedłem i zanim zostałem nastolatkiem, znałem już wszystkie możliwe sztuczki.

Westchnęłam i posmarowałam usta błyszczykiem. Skrzyżowałam ręce na piersi i odwzajemniłam jego spojrzenie. – Chcesz się wyspowiadać z każdego grzechu, jaki do tej pory popełniłeś? Myślisz, że mnie to odstraszy albo rozgrzeszy cię z przeszłości? Bo mogę cię zapewnić, że to nie pomoże. – Zmarszczyłam brwi i dodałam poważnym głosem, żeby wiedział, że nie żartuję: – Nigdy cię nie znienawidzę tak, jak ty nienawidzisz sam siebie, Asa. Wstał i ruszył w moją stronę. Naprawdę wyglądał jak potężny dziki kot, który zbliżał się do swojej ofiary. Zatrzymał się tuż przed mną, ale nie odwróciłam wzroku i nie cofnęłam się. – Nie masz pojęcia, o czym mówisz, Red. Wyciągnęłam dłoń i położyłam ją na jego klatce piersiowej w miejscu, gdzie waliło jego serce. Był urażony, ale wiedziałam, że jak zwykle było to skierowane na niego, a nie na mnie. – Owszem, wiem, ponieważ od czasu, gdy Dom został ranny, jest mi naprawdę ciężko lubić samą siebie. Wiem, jak to jest i jak to wygląda. Jak myślisz, dlaczego tak się za tobą uganiałam? Potrzebowałam kogoś, kto nie będzie mi mówił, że to był wypadek, że to nie moja wina. Potrzebowałam kogoś, z kim mogłam poczuć się źle, i ty też. Nie zawsze robimy to, co należy, nie zawsze dokonujemy słusznych wyborów, ale z tobą czuję się z tym dobrze. Ty mnie nie osądzasz, nie próbujesz mnie na siłę pocieszyć. Pozwalasz mi czuć się źle, a jednocześnie

sprawiasz, że czuję się cudownie… Chcę ci dać to samo. Jego niezwykłe oczy zalśniły i dostrzegłam w nich błysk zrozumienia. Mruknął coś niezrozumiałego pod nosem, przechylił głowę i powiedział: – Jestem przeciwieństwem tego, co jest bezpieczne. Dziś rano uprawialiśmy seks bez zabezpieczenia, ponieważ kompletnie tracę dla ciebie głowę. Trudno powiedzieć, bym troszczył się o ciebie. Zacisnęłam ręce na jego koszuli i pociągnęłam go w dół, aż byliśmy niemal na jednym poziomie. Doceniałam to, że czuł się w obowiązku, żeby mnie ostrzec, że to, co było między nami, może się rozpaść, ale w którymś momencie będzie musiał do tego dorosnąć, wejść na pokład i przestać czekać, aż wszystko wokół nas wybuchnie. – Dziś rano było nas dwoje w łóżku. Jestem tak samo odpowiedzialna, jak ty za to, co się tam dzieje. Potrafię się zabezpieczyć i jestem gotowa to zrobić, jeśli będziesz ze mną szczery i powiesz mi, czy to, co jest między nami, jest na tyle ważne, na tyle interesujące, by spróbować. Jeśli odpowiedź brzmi nie, nie ma sprawy, ale już nie wrócę i zwalimy to wszystko na szalejące hormony i żądzę. Zacisnął palce na moich nadgarstkach i pulsującym tętnie. Zaczęłam się zastanawiać, czy w jego przypadku cokolwiek mogło być proste. – Nie zamierzam brać do łóżka kogokolwiek innego, dopóki ty w nim jesteś, Royal. Wiedziałam, że nie mam co liczyć na nic innego, i ta

odpowiedź musiała mi wystarczyć. Stanęłam na palcach i lekko pocałowałam go w usta. – Dobrze. A teraz może podrzucę cię do baru, żebyś mógł spotkać się z Rome’em, a potem pójdziemy coś zjeść w Breakfast King? Umieram z głodu. To była zwyczajna rzecz, coś, co robiły pary i tego właśnie potrzebowałam. Przesunął ręką po moim wciąż wilgotnym kucyku i lekko klepnął mnie w tyłek. – Brzmi nieźle. Czemu wszystko między nami nie mogło być takie proste? Kiedy weszliśmy z Asą do baru, z szafy grającej leciał akurat George Thorogood. Wciąż było wcześnie i drzwi nie były otwarte dla gości, ale za barem siedziała Cora i rozmawiała z jakimś facetem, którego nie znałam. Asa posadził mnie koło niej i przedstawił nowego barmana, Danny’ego, zanim zniknął na tyłach budynku. Przywitałam się z Corą i zastanawiałam się, czemu wygląda inaczej niż wtedy, gdy widziałam ją ostatnim razem. Jej jasne włosy nadal były krótkie i uczesane w artystycznym nieładzie, a jej dwukolorowe oczy zadziornie lśniły. Machała krótkimi nogami w tę i z powrotem i obserwowała mnie z wyraźnym rozbawieniem. Była kolorowa i zabawna, jak zawsze gdy ją widziałam, ale kiedy odwróciła się w moją stronę, moje oczy zrobiły się

okrągłe jak spodki, kiedy zauważyłam, że pewna część jej ciała znacznie się powiększyła. – Powiększyłaś sobie biust? Zdałam sobie sprawę, że pytanie było niegrzeczne i zaczęłam ją przepraszać, ale ona roześmiała się tak mocno, że oczy zaszły jej łzami. – Nie, ale wydaje mi się, że jednym z powodów, dla których Rome lubi mnie zapładniać, jest ten szczególny efekt uboczny. Wpatrywałam się w nią bez słowa. – Jesteś w ciąży? O rety, gratulacje. – Obejrzałam jej szczupłą figurę od stóp do głów. Poza tym co działo się w jej staniku, wciąż wyglądała jak skrzat. – Nie miałam pojęcia. Pokiwała głową. – Nie chcieliśmy tego rozgłaszać. Chcieliśmy, żeby Shaw i jej mały otrzymali tyle samo miłości i uwagi, co my, kiedy pojawiła się Remy, ale dzisiaj idziemy na USG, żeby sprawdzić, czy przywieziemy dla R.J. braciszka, czy siostrzyczkę, więc sekret i tak się wyda. Objęłam ją jedną ręką. – Nie mogę uwierzyć, że to przeoczyłam. Będzie ze mnie fatalny detektyw. Ponownie się roześmiała i poklepała mnie po kolanie. – Spędzasz ze mną zbyt mało czasu, żeby wyłapać tak drobne niuanse. Musimy to zmienić. – Popatrzyła na mnie i przechyliła głowę. – Wiesz, że Ayden i Jet przyjadą niedługo do miasta na wiosenne ferie? Musimy sobie

zorganizować babski wieczór, tak jak kiedyś. Założę się, że Shaw chętnie wyrwie się na jeden wieczór od dziecka… i Rule’a. Uśmiechnęła się, gdy mimowolnie wzdrygnęłam się na myśl o spędzeniu czasu z siostrą Asy. Kiedyś bywałam na ich babskich spotkaniach, ale odkąd Ayden wyjechała i zaczęły się rodzić dzieci, było ich niewiele. Zazwyczaj rano piłam kawę z Santą albo umawiałam się na drinka z Salem, jeśli mnie o to poprosiła. Nie pamiętałam, kiedy byłyśmy gdzieś wszystkie razem. To musiało być, jeszcze zanim aresztowałam Asę. – Eee… Przewróciła oczami. – Jeśli między tobą i Asą jest coś na rzeczy, chyba rozumiesz, że Ayden jest częścią pakietu, prawda? – Żałuję, że to ja odebrałam wtedy tamto zgłoszenie. Aresztowałam go, mimo że był ranny i niewinny. Na miejscu jego siostry też bym nie była zachwycona moją osobą. Nie miałam okazji nic więcej powiedzieć, ponieważ obaj panowie wyłonili się z tyłu budynku z niewyraźnym wyrazem twarzy. Rome miał wściekły wzrok, a Asa zacisnął usta. Cora odwróciła się na swoim barowym stołku i podeszła do swojego nadąsanego mężczyzny. Objęła go w pasie, a on od razu odwzajemnił uścisk i nachylił się, by pocałować ją w głowę. To było takie proste, tak bardzo na sobie polegali, że nagle poczułam w gardle ogromną gulę.

– Nie jest dobrze? – zapytała cichym głosem, i to Asa jej odpowiedział. Oparł się o bar i pokręcił głową. – Nie. – Wydawał się sfrustrowany i rozczarowany. Chciałam go uścisnąć i sprawić, by poczuł się lepiej, tak jak Cora i Rome, ale daleko nam było do nich. Przeniósł wzrok na Rome’a. – On nie chce wnieść zarzutów, ale będziemy musieli ją zwolnić i powiedzieć Brite’owi i Darcy. Cora wydała z siebie jęk współczucia. – To złamie Brite’owi serce. Asa zsunął się z baru i podszedł do mnie. Zeskoczyłam ze stołka, a on położył mi rękę na ramieniu i przyciągnął do swojego boku. Poczułam, jak od czubka głowy po koniuszki palców przeszywa mnie dreszcz, kiedy objęłam go w pasie. Chciałam mu jakoś pomóc, ale nie byłam pewna, czy dam radę. – On jej nie odpuści, za bardzo ją kocha. W głosie Asy słychać było wyrzuty sumienia przeplecione ze skruchą i zaczęłam się zastanawiać, czy mówił o pracownicy, czy o czymś bliższym jego sercu. Rome mruknął i uścisnął Corę na tyle mocno, że ta pisnęła. – Musimy już iść, chcę zobaczyć swoje drugie dziecko. Wyszliśmy z nimi z baru i Cora zerknęła na mnie przez ramię, zanim Rome wsadził ją do wielkiej furgonetki. – Nie wymigasz się od naszego babskiego wieczoru, Royal. Już ja się o to postaram. Jęknęłam i wzruszyłam ramionami. Asa posłał mi

pytające spojrzenie, kiedy ruszyliśmy w stronę jadłodajni. Kiedy już siedzieliśmy z kubkami parującej kawy, chciałam go zapytać, o co chodziło z tą pracownicą, ale ubiegł mnie, pytając, czemu nie wydawałam się zachwycona pomysłem babskiego wieczoru. Wsypałam do kubka ogromną ilość cukru i wpatrywałam się w stół, zastanawiając się, jak mu odpowiedzieć. – Nigdy nie miałam zbyt wielu przyjaciół. Zawsze byłam tylko ja i Dom. Lubię te dziewczyny i uwielbiam Santę, ale nie jestem do tego przyzwyczajona. Poza tym wciąż się boję, że twoja siostra będzie chciała skopać mi tyłek. Posłał mi zniecierpliwione spojrzenie, mówiące o tym, jak niedorzeczne były moje obawy dotyczące jego siostry, i podniósł swój kubek. – Zawsze tylko ty i Dom, tak? Czy kiedykolwiek było między wami coś, co mogłoby sprawić, że będę miał na karku wkurzonego policjanta, kiedy dowie się, gdzie chodzisz, jak nie możesz spać? Zamrugałam, ponieważ jego słowa wydały mi się tak niedorzeczne, że początkowo ich nie zrozumiałam. – Nie! Boże nie. Dom jest moim najlepszym przyjacielem od zawsze, a teraz moim partnerem. Między nami nigdy nic nie było, a on nie decyduje o tym, z kim spędzam czas, podobnie jak ja nie wtrącam się w jego życie osobiste. Kochamy się, ale nie jesteśmy zakochani i nigdy nie byliśmy.

Asa wpatrywał się we mnie bez słowa, po czym postawił swój kubek i nachylił się bliżej z chytrym uśmieszkiem na twarzy. – Jak to możliwe? Spędza z tobą mnóstwo czasu, siedzicie w tym samym radiowozie dzień w dzień i nigdy niczego nie próbował? Coś mi się tu nie zgadza. Zarumieniłam się pod jego przenikliwym spojrzeniem i odpowiedziałam to co zawsze, kiedy ktoś pytał mnie, jak to możliwe, że łączy nas z Domem jedynie związek platoniczny. – Nie jestem w jego typie, a znam go na tyle dobrze, by wiedzieć, że nigdy by nam nie wyszło. Asa oparł się na siedzeniu i widziałam, jak kawałki układanki zaczynają układać się w jego głowie. Był równie bystry i przystojny. – Nie w jego typie, tak? Wzruszyłam ramionami. – Nie, zupełnie nie. – Rozumiem. Wydawał się rozbawiony. Być może tylko mi się tak wydawało, ale wyczułam w jego głosie ulgę. Przybrałam taką samą pozę. – Doprawdy? – Red, istnieje bardzo niewiele powodów, dla których facet mógłby uznać, że „nie jesteś w jego typie”, i nie trzeba być geniuszem, żeby wiedzieć, co może być głównym powodem. Odetchnęłam z ulgą i nie odezwałam się ani słowem,

kiedy kelnerka stawiała między nami jedzenie. Sama się nad tym zastanawiałam przez te wszystkie lata, szczególnie gdy dorastaliśmy i oboje poszliśmy do szkoły policyjnej. W szkole średniej zostaliśmy nawet królem i królową balu, chociaż nigdy nie byliśmy parą. Być może w innym świecie, w którym Dominic wolał dziewczyny od chłopaków, moglibyśmy się zakochać i żyć długo i szczęśliwie. A tak zdecydowanie nie byłam w jego typie i już zawsze mieliśmy pozostać najlepszymi przyjaciółmi. Byłam po prostu wdzięczna, że był w moim życiu w takiej czy innej postaci. Nigdy nie czułam się powołana do tego, by wyjaśniać komukolwiek, dlaczego między mną a Domem nic się nie wydarzyło, i byłam wdzięczna Asie, że nie drążył tematu. Obserwował mnie z wyraźnym rozbawieniem, kiedy pałaszowałam śniadanie. Nic mnie to nie obchodziło, byłam potwornie głodna. Poza tym już mnie dziś wziął do łóżka, nie musiałam więc udawać damy. Wylizałam do czysta swój talerz i jego, oparłam się wygodnie, westchnęłam z zadowoleniem i położyłam ręce na swoim pełnym brzuchu. Wciąż mnie obserwował, a jego oczy zaczęły lśnić, jakby coś rozświetlało je od środka. – Słodka jesteś. Wydawał się rozbawiony, więc zmarszczyłam nos. – To nie brzmi jak komplement. Podziękowałam kelnerce, gdy zapytała, czy chcemy zamówić coś jeszcze, chociaż marzyłam o czekoladowym shake’u. Asa poprosił o rachunek i zerknął na ekran

telefonu. Kiedy się odezwał, jego słowa brzmiały szczerze, chociaż nawet na mnie nie patrzył. – Ale jest. Zaskakujesz mnie. To, jak wyglądasz, nie zawsze pasuje do tego, co robisz… Nigdy nie wiem, czego się spodziewać. Przerzuciłam kucyk przez ramię i wysunęłam się ze swojego miejsca. Ruszył w moje ślady, rzucając na stół plik banknotów. Poczułam, jak się rozpływam, kiedy wziął mnie za rękę. To była zwyczajna rzecz, którą chłopak robi z dziewczyną, ale zupełnie do niego nie pasowała. – Często to słyszę, wiesz? Jakby mój wygląd miał cokolwiek wspólnego z czymkolwiek innym. – Przejechał kciukiem po moim nadgarstku, a mój puls podskoczył pod wpływem tej delikatnej pieszczoty. – Moja mama jest naprawdę piękna, a miała z tego powodu same kłopoty. – Jeśli wygląda tak jak ty, wcale mnie to nie dziwi. Rzuciłam mu wściekłe spojrzenie, kiedy wyszliśmy na ulicę. – Kiedy dorastałam, ludzie myśleli, że jest moją siostrą albo koleżanką. Chłopcy z ogólniaka cały czas ją podrywali, a ja miałam ochotę umrzeć. Ale ona zbywała to śmiechem. Potrafiła sobie nieźle radzić z zainteresowaniem. Pozwoliła mi też odnaleźć własną drogę, kiedy stało się jasne, że nie zamierzam pójść w jej ślady. Patrzył na mnie uważnie, jakby każde moje słowo zawierało cząstkę mojej duszy. Może tak było. Czasami łatwo było zapomnieć o cudownych cechach mojej mamy i

pogubić się w jej obsesyjnych poszukiwaniach pana idealnego. – Co masz na myśli? Uśmiechnęłam się, przypominając sobie moją matkę, która zjawiała się na meczach ubrana w kilkunastocentymetrowe szpilki, prosto od fryzjera i w pełnym makijażu. Wzruszyłam ramionami i powiedziałam: – Pozwoliła mi być sobą i nigdy tego nie kwestionowała. Kiedy powiedziałam jej, że zamierzam iść razem z Domem do akademii policyjnej, nie mrugnęła okiem. Martwiła się o moje bezpieczeństwo, ale nigdy nie kwestionowała tego, czy sobie poradzę. Powiedziała mi tylko, żebym poszła i została najlepszą policjantką, jaką tylko mogłam, a przy okazji dobrze wyglądała. Zawsze mnie bardzo wspierała, a ponieważ zawsze byłyśmy tylko we dwie, jej wsparcie wiele dla mnie znaczyło. Wciąż tak jest. – Podoba mi się to, jak wyglądasz. – Powiedział to w taki sposób, jakby to było oczywiste, i może tak było. Ale słysząc to od niego, poczułam łaskotanie w brzuchu, a serce chciało mi wyskoczyć z piersi w maleńkich kawałkach. – Ale jeszcze bardziej podoba mi się to, co robisz, sposób, w jaki się zachowujesz, to, co mówisz i jaka jesteś. Mogłabyś mieć włosy w mysim kolorze, trądzik i zeza i wciąż byłabyś piękna, ponieważ jesteś sobą. Twoja mama doskonale o tym wiedziała i dlatego pozwoliła ci być sobą. Musiałam się zatrzymać, mimo że byliśmy na środku

skrzyżowania, i spojrzeć na niego, żeby się upewnić, czy nie żartuje. Miał niezłą gadkę, doskonale wiedział, co chciałam usłyszeć, do diabła, co chciała usłyszeć każda kobieta, ale wyraz jego przystojnej twarzy mówił, że naprawdę tak myślał. Musiałam odchrząknąć, zanim zdołałam cokolwiek odpowiedzieć. – To chyba najmilsza rzecz, jaką kiedykolwiek słyszałam, Asa. Szczególnie że ostatnio nie bardzo się sobie podobam. Wzruszył ramionami, jakby to nie było nic szczególnego, jakby wcale nie dał mi kolejnych powodów, by zapomnieć o zdrowym rozsądku i zakochać się w nim po same uszy. Zawsze wiedział, co powiedzieć. Nic dziwnego, że był doskonałym oszustem. Czułe słówka płynące z jego ładnej buzi sprawiały, że chciało się wierzyć, że są prawdziwe. – To prawda. Jego głos był zachrypnięty i przestępował nerwowo z nogi na nogę, kiedy wróciliśmy na parking i zatrzymaliśmy się przed moim SUV-em. Podniosłam nieco głowę, żeby na niego spojrzeć. – Mnie też podoba się to, kim jesteś, nawet jeśli sam sobie się nie podobasz. – Nie bardzo to rozumiem, Royal. Cały czas ci to powtarzam, ale ty nie chcesz słuchać. – Mylisz się. Wiedziałam o tym. Nachylił się i lekko pocałował mnie w usta. Smakował jak syrop do naleśników i kawa. Kiedy mnie całował, tak wiele rzeczy mi się w nim podobało, że

byłam gotowa w nich zatonąć. Kiedy jego usta dotykały moich, nic więcej w moim niepewnym życiu się nie liczyło. Chciałam mu powiedzieć, że widząc, jak bardzo przejmuje się sprawami, na które nie ma już wpływu, zyskałam perspektywę, której tak bardzo potrzebowałam. Ale wiedziałam, że jeszcze jest na to za wcześnie. Dotknęłam jego chropowatego policzka i stanęłam na palcach, żeby szepnąć mu coś do ucha. – Ale jeśli chcesz, możemy wrócić do ciebie i pokażę ci, co najbardziej w tobie lubię. Przytuliłam się do niego mocno, więc nie mogłam nie zauważyć, jak na moje słowa zareagował jego członek. Będę musiała wymyślić sposób, żeby pokazać mu, że chociaż ma w środku wiele połamanych części, które nie są ładne i do niczego nie pasują, jest w nim dość cech, które można uratować. Na tyle pięknych, by sprawić, że to, co jest między nami, może się udać i przeobrazić w coś bardziej trwałego. Może i był kiedyś przestępcą, ale teraz to ja chciałam coś mu ukraść i zatrzymać dla siebie… Kiedy zorientuje się, że chodzi mi o jego serce, z pewnością będzie walczył. Ale w końcu łapanie czarnych charakterów to moja praca… a jego nie zamierzałam wypuszczać. ciąg dalszy nastąpi…

W czerwcu 2015 roku Jay Crownover

Asa Tom 2

Przypisy [1]

Denver Broncos – zawodowy zespół futbolu amerykańskiego z siedzibą w Denver, w stanie Kolorado (przyp. tłum.). [2] Paul Bunyan – legendarny drwal, będący znaczącą postacią w amerykańskim folklorze. Najczęściej przedstawiany jako olbrzym, ubrany w kraciastą flanelową koszulę i toporne buty, trzymający siekierę z podwójnym ostrzem (przyp. tłum.). [3] Holden Caulfield – główny bohater Buszującego w zbożu, J.D. Salingera stał się ikoną nastoletnich buntowników i prowokatorów. Tytuł ang. to Catcher in the Rye, stąd gra słów z imieniem dziecka Ry (przyp. tłum.).