L.J. Smith - 6 - Dusze cieni

Smith L.J. Pamiętniki Wampirów. Księga 3.

Dusze cieni ROZDZIAŁ 1 Drogi pamiętniku - szeptała Elena. - Czy to nie frustrujące? Zostawiłam cię w bagażniku jaguara, a jest już druga w nocy. Dźgnęła się palcem w nogę pod nocną koszulą, jakby miała w ręku pióro i właśnie stawiała kropkę. Zaczęta szeptać jeszcze ciszej, opierając czoło o szybę okna. - A teraz boję się wyjść na zewnątrz, w ciemność, i cię przynieść. Naprawdę się boję. Znów uderzyła się w udo A kiedy poczuła, że łzy płyną jej po policzkach, z ociąganiem włączyła dyktafon w komórce Ib hyło głupie marnotrawstwo baterii, ale nie mogła się powstrzymać Potrzebowała tego. - A wiec jestem - powiedziała cicho - Siedzę na tylnym siedzeniu samochodu. To musi wystarczyć za mój dzisiejszy wpis. A tak przy okazji stworzyliśmy zasady na czas podróży. |a śpię na tylnym siedzeniu jaguara, a Matt i Damon zwiedzają okolicę fest tak ciemno, że nigdzie nie mogę dostrzec Matta... Prawie zwariowałam, płakałam i czułam się zupełnie zagubiona. I tak bardzo tęsknię za Slefano... Musimy się pozbyć jaguara. Jest za duży. za czerwony i za bardzo rzuca się w oczy. No i łatwo go zapamiętać, a my przecież staramy się. żeby nas nie zapamiętywano, kiedy jedziemy tam, skąd mamy uwolnić Vi'i.im Jak już sprzedamy aulo. zawieszka z brylantem i lapis-lazuli, którą Stefano dat mi dzień przed swoim zniknięciem, będzie najcenniejszą rzeczą, jaka mi została Dzień przedtem, zanim... zanim dat się wmanewrować w wyjazd, bo miat nadzieję, że stanie się zwyczajnym człowiekiem A teraz . [ak mogę przesiać myśleć o tym. co oni właśnie mu robią, kimkolwiek są? Pewnie lo kitsune, lisy. a właściwie lisołaki trzymają go w więzieniu Shi no Sin Przerwała i wytarła nos rękawem nocnej koszuli. ]ak ja się w ogóle w to wpakowałam? - Pokiwała głową i walnęła zaciśniętą pięścią w oparcie siedzenia. - Może gdybym to rozgryzła, ułożyłabym plan A: przecież zawsze mam plan A Moje kumpelki zawsze służą planami B i C, gdy trzeba mi pomóc. - Zamknęła powieki i pomyślała o Bonnie i Meredith. Boję się. że już ich więcej nie zobaczę No i martwię się o całe Fell's Church. Przez chwilę siedziała z zaciśniętą pięścią na kolanie. Gtos w środku szeptał jej: Przestań jęczeć i zacznij myśleć Myśl Zacznij od samego początku Od początku*1 Co wlaiciwie było na początku? Stefano?

Nie. mieszkała w Fell's Church na długo, zanim pojawił się Stefano. Powoli, niemal sennie, zaczęta mówić do komórki. - Kim jestem? Nazywam się Elena Gilbert, mam osiemnaście lat Polem jeszcze wolniej - Chyba nie będzie przesadą, jeżeli stwierdzę, że jestem piękna. Gdybym nigdy nie spojrzała w lustro ani nie usłyszała komplementu, mogłabym mieć wątpliwości. Ale nie mam. Nie jest lo coś. z czego powinnam być dumna. Po prostu urodę odziedziczyłam po mamie i tacie. lak wyglądam* Blond włosy opadają mi lalami na ramiona. Mam niebieskie oczy, o których niektórzy mówią, że są jak lapis-tazuli: ciemnoniebieskie ze złotymi odblaskami - Na jej twarzy pojawił się grymas. - Może dlatego podobam się wampirom. Zacisnęła usta i popatrzyła w ciemność wokół Meszcie powiedziała poważnie: - Wielu chłopców nazywało mnie najbardziej anielska dziewczyną na świecie. A ja ich wodziłam u nos. Wykorzystywałam ich dta popularności i rozrywki, lesiem szczera, prawda? Myślałam o nich jak o zabawkach czy trofeach przerwała. - Ale byto coś jeszcze. Coś, o czym wiedziałam, że się pojawi Tylko me byłam pewna, co lo będzie Szukałam lego, czego chłopcy nie mogli mi dać. Żadne plany czy zabawianie się z nimi nie dotknęło. . mnie lak głęboko... jak pewien bardzo szczególny nieznajomy. -Przełknęła ślinę i powiedziała jeszcze raz: - Jeden bardzo szczególny chłopak. Stefano Nie byl tym, kim się wydawał, a więc normalnym (choć wspaniałym) nastolatkiem kończącym liceum, z potarganymi ciemnymi włosami i oczami zielonymi jak szmaragdy. Stefano Salvatore okazał się wampirem. Prawdziwym wampirem. Odetchnęła kilka razy. zanim wypowiedziała następne słowa: - I jego wspaniały Hanzy bral Damon również. -Zagryzła wargi i zdawało się. że minęło bardzo duzo czasu, zanim dodała: - Czy kochałabym Slefano. gdybym od początku wiedziała, że jesl wampirem? lak1 Tak! Tak! Zakochałabym się w nim bez względu na wszystko! Ale to wiele zmieniło, także mnie. Wodziła palcem po wzorze nocnej koszuli. - Wampiry ukazują miłość, dzieląc się krwią. Problem w tym... że ja dzieliłam się też krwią z Damonem Niezupełnie z wyboru, raczej dlatego, że cały czas za mną chodził Dzień i noc westchnęła -Damon chce mnie uczynić wampirzycą i swoją księżniczką nocy. Co oznacza, że pragnie mnie tylko dla siebie.

Ale mu nie wierzę, chyba że dał słowo honoru Taki już jest, że nigdy nie tamie danego stówa. Na ustach pojawił się uśmieszek, ale mówiła już spokojnie i płynnie, prawie zapomniała o telefonie: - Dziewczyna związana z dwoma wampirami... cóż, z tego musiały być kłopoty. Więc może zasłużyłam na to, co mnie spotkało? Umarłam. I nie chodzi tu o taką śmierć, podczas której przestaje bić serce, a kiedy po reanimacji wreszcie się ockniesz, to mówisz, że szedłeś w stronę światła |a to zrobiłam. Umarłam. Gdy się ocknęłam - cóż za niespodzianka! Statam się wampirem Damon byt... dla mnie dobry, kiedy się obudziłam. Może dlatego cały czas coś do niego czuję. Nie wykorzysta! mnie. Ale w swoim krótkim życiu jako wampir miałam czas tylko na kilka rzeczy. Przypomniałam sobie Sterano i miłość do niego. Zrozumiałam, jakie to było dla niego trudne. Mogłam uczestniczyć we własnym pogrzebie. Ha! Każdy powinien dostać taką szansę. Nauczyłam się nosić łapis-lazuti, żeby przy pierwszej okazji nie zamienić się w kupkę popiołu. Mogłam pożegnać się z moją czteroletnią siostrzyczką Margaret i odwiedzić Bonnie i Meredith... Łzy ukradkiem spływały po jej policzkach. Mówiła cicho: - A później... umarłam ponownie. Umarłam tak, jak umierają wampiry, gdy wyjdą na słońce bez lapis-lazuli Nie zamieniłam się w popiół, bo miałam zaledwie siedemnaście lat. Ale sionce mnie zatruło. Odchodzenie byto niemal... kojące. Wtedy wy-mogłam na Stefano obietnicę, że będzie się troszczył 0 Dantona I myślę, że Damon w głębi serca też przysiągł, że będzie się opiekował Stefano. 1 tak umarłam. Stefano mnie przytulał. Damon stał tuż obok, a ja po prostu odplywaiam, tak jakbym zasypiała. Potem miałam sny, których nie pamiętam. I nagle pewnego dnia zaskoczyłam wszystkich, przemawiając poprzez Bonnie. która, biedactwo, jest medium. Zdaje się, że przypadła mi rola ducha opiekuńczego Fell's Church. W miasteczku dziato się fatalnie. Mieszkańcy musieli zaciekle walczyć, i kiedy już byli pewni, że przegrali, wróciłam do świata żywych, żeby im pomóc. Wojna się skończyła, a ja zostałam z tymi wszystkimi dziwnymi mocami, których nie rozumiem. Ale spotkałam Stefano! Znów byliśmy razem! Mocno objęła się rękami i siedziała tak, jakby przytulała Stefano. wyobrażając sobie, że lo on trzyma ją w ramionach. Zamknęła oczy. a jej oddech zwolni). - Co do moich mocy, zobaczymy. Telepatia, którą mogę wykorzystywać, jeśli inna osoba też jest telepatą. Wszystkie wampiry mają tę umiejętność, ale w różnym stopniu, chyba że akurat dzielą się z tobą krwią. No 1 skrzydła. Prawda, mam skrzydła! A one mają moce, w które trudno uwierzyć. Problem w tym, że za nic nie potrafię z nich korzystać. Czasami czuję, na przykład teraz, jak coś próbuje się ze mnie wydostać, ułożyć moje wargi i wydobyć z ust właściwą nazwę, odpowiednio ustawiając moje ciało.

To skrzydła ochrony. Wydaje mi się. że to mogłoby się przydać podczas wyprawy. Ale nawet nie umiem sobie przypomnieć, jak działały slare skrzydła, nie mówiąc już o tych nowych. Powtarzam żakiecie raz po raz i czuj; się jak idiotka . ale nic się nie dzieje No wiec znowu jestem człowiekiem, takim jak Bonnie O Boże. gdybym lylko mogła zobaczyć ją i Meredith! Ale cały czas powtarzam sobie, że z każdą minutą jestem bliżej Stefano Tb znaczy jeśli wezmę poprawkę na Dam ona. który kluczy w tę i z powrotem, żeby zgubić ewentualną pogoń. Dlaczego ktokolwiek miałby nas szukać? No cóż. kiedy wróciłam, nastąpiła duża eksplozja mocy. którą widział każdy, kto jest wyczulony na takie rzeczy Dobrze, a co ja rozumiem przez moc? Tb coś, co każdy z nas ma, ale niewielu rozpoznaje (poza prawdziwymi mediami, takimi jak Bonniej Wampiry dysponują ogromną mocą, to za jej pomocą wywierają wpływ na ludzi. W ten sposób budzą sympatię i zmieniają rzeczywistość Na przykład Stefano wpłynął na nauczycieli, by uznali, że wszystkie jego dokumenty są w porządku, gdy przenosił się do szkoły imienia Roberta E. Lee Wampiry wykorzystują też swoje umiejętności do niszczenia swoich braci i stworów ciemności. A nawet ludzi. Mówiłam o wybuchu mocy, gdy spadlam z nieba Byt tak wielki, że zwrócił uwagę dwóch stworów z drugiego końca świata, które postanowiły sprawdzić, co wywołało to zjawisko i czy mogą je w jakiś sposób wykorzystać Nie żartuję, że były z tak daleka To UHM. zle lisotaki z Japonii. Przypominają nasze wilkołaki, tyle że są znacznie potężniejsze Ich tajną bronią są malaki. rośliny, które wyglądają jak owady Czasem są nie większe od główki szpilki, a czasem tak duże. że mogłyby potknąć rękę aż po bark. Malaki potrafią przeniknąć do układu nerwowego i przejąć ciało dawcy. — 12 — Elena zadrżała, a jej glos się załamał. - Tb właśnie przytrafiło się Dantonowi. Takie maleństwo dostało się do jego wnętrza i przejęło nad nim kontrolę. Stal się marionetką Shinichiego. Ach, nie wspomniałam, że hilsune nazywają się Shinichi i Misao Misao jest dziewczyną. Oboje mają czarne włosy z czerwonymi końcami, lylko że Misao ma dłuższe kosmyki. Podobno są rodzeństwem, ale wcale się tak nie zachowują. Kiedy Shinichi opętał Damona. sprawił, że jego ciało... robiło okropne rzeczy. Kazał mu torturować mnie i Matla 1 wiem, że Malt ma ocholę czasami zabić za to kumpla. Ale gdyby widział to co ja. gdyby musiał odrywać paznokciami od pleców Damona lo cienkie, mokre i białe obce ciało, i patrzył, jak on mdleje z bólu, lo na pewno by zrozumiał Nie mogę winić Damona za to, co zrobił z nim len kitsune Damon był... Możesz sobie wyobrazić, jak się zmienił Był zdruzgotany. Płakał. Był . W każdym razie, nie sądzę, żebym go jeszcze kiedyś zobaczyła w takim stanie. Ale jeśli kiedykolwiek odzyskam moce moich skrzydeł, Shinichi będzie miał kłopoty Bo myślę, że to był ostatni nasz błąd, W końcu pokonaliśmy Shinichiego i Misao, ale ich nie zabiliśmy. Może mieliśmy skrupuły albo byliśmy zbyt delikatni. .

To był poważny błąd Bo Damon nie byl jedynym opętanym przez Shinichiego Lisotaki wzięły we władanie dziewczynki czternasto-, piętnastoletnie, a nawet młodsze I chłopców Zachowywali się jak szaleni. Ranili siebie i swoje rodziny Dowiedzieliśmy się o wszystkim, kiedy zawarliśmy układ z kiisune. Nie powinniśmy iść na układ z diabłem Ale oni porwali Stefano A Damon pomógł im w tym Dopiero gdy go uwolniliśmy, przejrzał na oczy, ale chciał tylko, żeby Shinichi i Misao powiedzieli, gdzie jest Stefano. i żeby opuścili Felis Church W zamian za lo Damon wpuści! Shinichiego do swojego umysłu. O ile wampiry mają obsesję na punkcie mocy, kitsune mają obsesję na punkcie wspomnień. A Shinichi chciał wspomnień wampira z ostatnich kilku dni. gdy byt opętany i nas torturował... i kiedy moje skrzydła uświadomiły mu, że to robit. Sądzę, że Damon sam nie chciał tych wspomnień, nie chciał pamiętać ani o tym, co zrobił, ani o tym. jak się zmienił. Wiec pozwolił, żeby Shinichi zabrał te wspomnienia i w zamian pozostawił informację, gdzie jest Stefano. Problem w tym, że zaufaliśmy Shinichiemu, że odejdzie, ale jego słowo jest nic niewarte. Poza lym wykorzystywał telepatyczny kanał, który otworzył między umysłem Damona a swoim, by wyciągać coraz więcej i więcej wspomnień wampira bez jego wiedzy Choćby wczoraj w nocy, gdy zatrzymał nas policjant zainteresowany, dokąd troje smarkaczy wybiera się drogim samochodem, i to tak późno. Damon musiał użyć swojej mocy, żeby pozbyć się cie-kawskiego. Ale kilka godzin później zapomniał o policjancie. To go przeraża. A jeśli coś niepokoi Damona -chociaż on nigdy się do lego nie przyzna mnie przeraża na śmierć. Pewnie zapytasz, co właściwie robiliśmy na pustkowiu w hrabstwie Union, w stanie Tennessee. Otóż jedziemy w stronę Bramy Mrocznego Wymiaru., gdzie Shinichi i Misao trzymają Stefano w więzieniu Shi no Shi. Shinichi lylko tyle informacji zostawi! w umyśle Damona. A ja nie mogę z niego wydobyć, co to za miejsce. Ale Stefano tam jest i dostanę się do niego, nawet gdyby miało mnie lo zabić. Nawet gdybym miała się nauczyć zabijać. ]uż nic jestem tą słodką małą dziewczynką z Wirginii. Przerwała i odetchnęła. Ale polem, kuląc się na siedzeniu, ciągnęła dalej: - Dlaczego jest z nami Matt? Cóż. ze względu na Caroline Forbes, moją przyjaciółkę, którą znam od przedszkola. W zeszłym roku, gdy Stefano przybył do Fell's Church. obie byłyśmy nim zainteresowane. I wtedy siata się moim najgorszym wrogiem. Caroline zwyciężyła leż w konkursie na pierwszą dziewczynę w Feli s Church, którą odwiedził Shinichi. Ale do rzeczy: przez dłuższy czas była dziewczyną lyiera Smaliwooda, a potem siała się jego ofiarą. Zastanawiam się, jak długo byli razem i gdzie teraz jesl lyier. Wiem tyle, że w końcu Caroline zbratała się z Shinichim, bo „potrzebowała męża". Tak sobie to wytłumaczyła. Więc podejrzewam, tak samo jak Damon. że będzie miała... szczeniaki. Wilkolaczy pomiot. Bo Tyler to wilkołak. Damon mówi, że noszenie takiego dziecka w łonie zmienia w wilkołaka szybciej niż ugryzienie i że od pewnego momentu ciąży osiąga się moc

bycia albo w pełni człowiekiem, albo w pełni wilkiem, ale wcześniej jest się mieszańcem. Shinichi nawet się nie obejrzał na Caroline, gdy ta już wszystko wygadała. Ale przedtem oskarżyła Matta 0 napaść podczas nieudanej randki. Musiała znać poczynania Shinichiego, bo twierdziła, że to się stało akurat wtedy, kiedy Matta zaatakował malak, jeden z tych ogromnych zdolnych połknąć ramię. Zustawit na jego ręce ślady, które przypominały zadrapania. 1 nieszczęśnika zaczęła ścigać policja. Dlatego kazałam mu jechać z nami. Ojciec Caroline jest jednym z najważniejszych ludzi w Feli s Chuch, przyjacielem prokuralora okręgowego w Ridgemont i prezesa jednego z tych klubów, gdzie członkowie ściskają sobie ręce i poklepują się po plecach w przeświadczeniu, że należą do elity. Gdybym nie przekonała Malta, żeby uciekał. Korbesowie hy go zlinczowali, jeszcze teraz gotuję się w środku, kiedy myślę o Caroline i o tym. co zrobiła. Zawiodła nas I chociaż większość dziewczyn to patologiczne kłamczuchy, lo jednak żadna z nich nie posunęłaby się do takiego czynu. Przerwała, spojrzała na ręce. po czym dodała: - Czasami, gdy wściekam się na Caroline, w pobliżu przewracają się kubki albo ołówki staczają się ze siołu. Damon mówi, że lo przez moją aurę, moją silę życiową, a od powrotu z zaświatów się zmieniła. Teraz każdy, kto wypije moją krew, staje się bardzo silny. Stefano był na tyie odporny, że nie dałby się zwabić w pułapkę lisolakom, gdyby Damon go nie oszukał. Mogły go dopaść tylko wtedy, gdy był osłabiony i przygnieciony żelazem. Bliskość żelaza to zła wiadomość dla każdego nocnego stworzenia, a wampiry muszą się żywić przynajmniej raz dziennie, inaczej słabną - tak go załatwili. Nie chcę myśleć o tym, w jakim jest teraz stanie Ale nie mogę sobie pozwolić na strach lub gniew, bo stracę kontrolę nad swoją aurą. Damon nauczył mnie, jak utrzymać aurę. żeby nie wyróżniać się od zwykłych dziewczyn. Nadal jest złotawa i ładna, ale nie przyciąga już wampirów jak latarnia morska jest jeszcze jedna sprawa Moja krew jak też aura... Chyba mogę powiedzieć wszystko1 No więc mogą sprawić, że wampiry będą mnie pożądać... Nie lylko gryźć, ale również całować i lak dalej.. No i oczywiście gonią za mną, kiedy tylko to wyczują Tak jakby świat był peten pszczół, a ja kwiatkiem Dlatego ćwiczę, żeby trzymać aurę na wodzy. Jeśli jest ledwie widoczna, to udaje mi się uchodzić za zwykłego człowieka. Ale trudno mi ją — 16 — cały czas kontrolować. To boli, gdy próbuję ją ukryć. I wtedy czuję... Ale to ma zostać między nami, dobrze? Rzucę na ciebie klątwę, Damon, jeśli kiedykolwiek lego wysłuchasz. Czuję, że chcę, żeby Stefano mnie ugryzł. To mnie relaksuje. Ugryzienie wampira boli tylko wtedy, jeśli mu się opierasz albo kiedy wampir chce. żeby bolało W innych przypadkach to może być nawet przyjemne Dotykasz myśli wampira i Och, tak bardzo tęsknię za Stefano' Wzdrygnęła się. Chociaż usiłowała powstrzymać wyobraźnię, wciąż myślała o tym. co robi Stefano

Zasępiona znowu złapała telefon, nic zwracając uwagi na kapiące Izy. - Nie mogę wciąż myśleć, że go krzywdzą, bo wtedy zwariuję Staję się jedną z tych roztrzęsionych lasek, które lylko krzyczą, ale tylko opanowana, spokojna Elena z planami A. B i C może mu pomoc. Kiedy wezmę go w ramiona, będę mogła sobie drżeć, płakać i krzyczeć. Zaśmiała się cicho ochrypłym z wysiłku głosem i oparła głowę o zagłówek siedzenia. - Jeslem zmęczona Ale mam przynajmniej plan A. Muszę wydobyć z Damona więcej informacji o tym miejscu, do którego jedziemy, o Mrocznym Wymiarze. J wszystko, co wie, na temat dwóch wskazówek, które dala mi Misao Tylko tak otworzę celę Stefano. Zdaje się. że w ogóle o lym nic wspomniałam Klucz, lisi klucz, którego potrzebujemy, żeby wydostać Stefano. Złamano go i ukryto w dwóch różnych miejscach. Ale gdy Misao nabijała się ze mnie. że zbył mało wiem o tych kryjówkach, zdradziła się Nigdy nic wierzyła, że dotrę do Mrocznego Wymiaru Po prostu się popilywała. A ja *niąż pamiętam jej wskazówki. Brzmiały tak: Pierwsza połowa jest ..w instrumencie srebrnego j 1 - nM^pmib wHipiv .___17___. słowika". Drugą polowe „schowano w sali balowej Bloddeuweddów". Musie się dowiedzieć, czy Damon cokolwiek o tym wie. Czy to oznacza, że po dotarciu do Mrocznego Wymiaru będziemy musieli się wkraść do czyichś domów? Żeby przeszukać salę balową, najlepiej bytoby wprosić się na jakiś bal. Łatwo powiedzieć, ale zrobię wszystko co w mojej mocy Właśnie tak. Uniosła głowę i zastygła, a potem szepnęła: - Uwierzyłbyś? Właśnie podniosłam wzrok i widzę na niebie blade smugi Świtu: jasnozielony, kremowo-pomarariczowy i najbledszy wodny błękit... Przegadałam całą noc. Teraz jest tak spokojnie. Właśnie sionce pokazuje się na... A to co? - Coś uderzyło o dach jaguara. Bardzo, bardzo głośno. Wyłączyła nagrywanie. Była przerażona tym hałasem... a teraz jeszcze te dziwne dźwięki, jakby drapanie w dach... Musiała jak najszyhciej wysiąść z samochodu KOZDZIAŁ 1 ęlena wyskoczyła z jaguara. Odbiegła kawałek od samochodu, zanim odwróciła się, by spojrzeć, co spadło na dach. To był Malt. Właśnie próbował się podnieść. - Mój Boże. Matl! W porządku? |esteś ranny! -wykrzyknęła Elena w tej samej chwili, w klórej chłopak jęknął — 18 — - Boże, Eleno! Jaguar jest cały? Uszkodziłem go1

- Oszalałeś? Uderzyłeś się w głowę czy co? - Są na nim jakieś rysy? Szyberdach działa? - Wszystko w porządku. Nie miała pojęcia, czy szyberdach przetrwał zderzenie, ale zdała sobie sprawę, że Matt bredzi. Usiłował zsunąć się z dachu, by nie ubrudzić auta, co było trudne, bo jego ręce i nogi pokrywało bioto. Elena rozejrzała się dokoła Jej też się kiedyś zdarzyło spaść z nieba, ale była już wtedy martwa od pół roku i zupełnie naga. Matt nie spełniał żadnego z tych kryteriów. Przyszło jej do głowy bardziej prozaiczne wyjaśnienie. Nie pomyliła się, stal oparty 0 drzewo i przyglądał się scenie ze złośliwym uśmieszkiem. Damon. Był niski. O wiele niższy od Slefano. ale wytwarzał wokół siebie atmosferę zagrożenia, klóra rekompensowała mu z nawiązką niewielki wzrost. Nienagannie ubrany: dżinsy Armaniego, koszula, skórzana kurtka i buty, a wszystko czarne. Strój współgrał z jego ciemnymi włosami potarganymi przez wiatr i czarnymi oczami Ten widok uświadomił Elenic, że ma na sobie długą białą koszulę nocną, którą wzięta na wypadek, gdyby musiała się przebrać pod jej osłoną podczas obozowania. Sęk w tym, że robiła to przeważnie o świcie, ale nagranie sprawiło, że o tym zapomniała. A koszula w żadnym wypadku nie byta odpowiednim wdziankiem na poranną walkę z Damonem. Wprawdzie nie prześwitywała, przypominała raczej flanelę niż nylon, ale miała koronki, i lo przy szyi. A koronki właśnie w lym miejscu były dla wampira. — 19 — jak powtarza! Damon. tym, czym czerwona płachta dla byka. Elena skrzyżowała ręce na piersiach. Upewniła się też, czy dobrze ukryła aurę. - Wyglądasz jak Wendy - powiedział Damon. |ego uśmiech był złośliwy, szpanerski, ale też pełen podziwu. Przechylił głowę w przymilnym geście. Nie dała się podejść. - |aka Wendy? - spytała i w tym momencie przypomniała sobie postać dziewczynki z Piotrusia Pana. Skrzywiła się w myślach.

Zawsze miała cięty język, ale tym razem Damon wygrał. - Ależ, Wendy... Skarbie - kontynuował pieszczotliwym tonem. Dziewczyna zadrżała. Damon przyrzekł, że nie będzie na nią wpływał, używając swoich telepatycznych zdolności, by zmącić jej umysł. Czasem jednak miała wrażenie, że z trudem się powstrzymuje. Tak, to na pewno była wina Damona. pomyślała. Nic du niego nie czuta, poza uczuciami siostrzanymi. Ale Damon nigdy się nie poddawał, nieważne ile razy go odrzuciła. Nagle dobiegło do nich głuche plaśnięcie i chłu-pot, co niewątpliwie oznaczało, że Mattowi udało się wreszcie zleżć z dachu auta. Natychmiast włączył się do dyskusji. - Nie mów do niej „skarbie"! - krzyknął, odwracając się w jej stronę. - Wendy to pewnie imię jego najnowszej słodkiej dziewczyny. No... i... wiesz, co on zrobit? |ak mnie dziś rano obudził? Matt aż trząsł się z oburzenia. - Cisnął cię na dach samochodu? - zaryzykowała Elena — 20 — Odwróciła się do Malta przez ramię, ponieważ wiał lekki, poranny wietrzyk, klóry opinał koszulę na jej ciele. Nie chciała, by Damon znalazł się leraz za nią. - Nie! To znaczy tak! 1 tak. i nie! Nie pofatygował się nawet, żeby użyć rąk! Wykonał tylko jakiś ruch. - Matt machnął ręką. - 1 najpierw wpadłem do błotnistej kałuży. A później na dach jaguara. To mogło uszkodzić szyberdach albo mnie! Teraz jestem ubłocony - dodał Matt, oglądając się z obrzydzeniem zupełnie, jakby dopiero to do niego dotarło - A dlaczego cię podniosłem i upuściłem? - odezwał się Damon. Co wtedy robiłeś? Malt spłonął rumieńcem aż po same włosy, (ego błękitne oczy płonęły. - Trzymałem w ręku patyk - rzucił wyzywająco. - Patyk. Z łych. które można znaleźć przy drodze? Właśnie taki patyk? - Dokładnie Znalazłem go przy drodze - mówił prowokująco. Ale wtedy stało się z nim coś dziwnego

Nagle Damon wyciągnął bardzo długi, groźnie wyglądający kotek. Jeden z jego końców był zaostrzony. Na pewno zosta! wykonany z twardego drewna - na pierwszy rzut oka wyglądał na dębowy. Podczas gdy Damon oglądał palyk ze wszystkich stron z wyrazem głębokiego zakłopotania na twarzy, Elena odwróciła się w stronę bełkoczącego Matta - Po prostu pomyślałem - upiera! się Matt - że to może być dobry pomysł. Ponieważ spędzam noc pod gołym niebem, to... może się zjawić jakiś wampir. Elena zdążyła się już odwrócić i zaczęta uspokajać Damona, gdy Matt ponownie wybuchnął: — 21 — I - Powiedz iej, jak mnie obudziłeś! - Nie dal dojść do rtowa Damonowi - Właśnie otwierałem oczy, gdy upuścił na mnie to! Trzymał coś w wyciągniętej ręce Dziewczyna, zupełnie nic wiedząc, co ma robić, wzięła to od niego i zaczęła oglądać Wyglądało na ogryzek ołówka, ale miało wyblakły czerwonobrązowy kolor. - Rzucił tym we mnie i powiedział: „Odfajkuj dwóch" - skarżył się Matt. - Zabił dwóch ludzi i jeszcze się tym chełpił. Elena nagle stwierdziła, że nie chce już dłużej trzymać w ręce ołówka. - Damon - jęknęła z prawdziwą udręką w glosie Starała się wyczytać coś z jego twarzy. - Damon ty nie... nie naprawdę . - Nie błagaj go To, co musimy zrobić, to... - Mogę wtrącić słówku? - odezwał się Damon z wyraźną irytacją. - Powiem tylko, że zanim zdążyłem wyjaśnić, ■ co chodzi z tym ołówkiem, ktos usiłował mnie zadżgać. nie wyłażąc nawet ze swojego śpiwora. A już miałem dodać, że to nie byli ludzie. To były wampiry, rzezimieszki, wynajęte karki opętane przez mala-ki Shinichiego 1 były na naszym tropie. Dotarty tu, aż do Wtarren. do Kentucky, wypytując o nasz samochód. Zdecydowanie powinniśmy się go pozbyć. - Nie! - wrzasnął Malt w obronie auta. - Ten samochód ma szczególne znaczenie dla Stefano i Eleny.

- Ma znaczenie dla ciebie - poprawił go Damon. -I przypominam, że musiałem utopić swoje ferrari w rzece tylko po to. żebyśmy mogli zabrać cię na naszą matą wyprawę Elena podniosła rękę. Nie miała już ochoty tego słuchać Darzyła to auto ciepłymi uczuciami. Było — 22 — wielkie, cudownie czerwone, rzucające się w oczy i optymistyczne. W dodatku Stefano je dla niej kupi), by uczcić początek ich wspólnego życia. Samo patrzenie na nie sprawiało, że przypominała sobie len dzień, ciężar ręki Stefano na ramieniu i sposób, w jaki na nią spoglądał (ego zielone oczy iskrzyły figlarnie Widziała w nich radość z tego, że podarował jej coś, czego naprawdę pragnęła Z zażenowaniem i gniewem spostrzegła, że drży. a jej oczy napełniły się Izami - No i patrz - Malt spojrzał na Damona -Doprowadziłeś ją do płaczu. - !,,1 Th nie ja wspomniałem mojego drogiego, zaginionego młodszego brała - odburknął Damon. - Przestańcie' Natychmiast' Obydwaj - krzyknęła dziewczyna, próbując się jednocześnie opanować -I zabierzcie ten ołówek dodała, trzymając go w ręce jak najdalej od siebie Gdy Damon go w końcu wziął, wytarta dłoń o koszulę i poczuła dziwny niepokój Wzdrygnęła się na myśl o wampirach podążających ich śladem A kiedy się zachwiała, poczuła, że obejmuje ją silne i cieple ramię. Usłyszała tuż obok siebie głos Damona: - Świeże powietrze dobrze jej zrobi. Nagle stała się lekka jak piórko To Damon ją chwycił i unieśli się w powietrze - Możesz mnie puścić? - Teraz, skarbie? Wiesz, jesteśmy dosyć wysoko. Ełena robiła Damonowi wymówki, ale ten nie zwracał na nią uwagi Poranne chłodne powietrze rzeczywiście zdawało się oczyszczać jej umysł, mimo że drżała z zimna na całym ciele — 23 — Próbowała powstrzymać drgawki, ale nie zdołała. Damon spojrzał na nią i ku jej zdziwieniu zaczął zdejmować z ramion kurtkę. - Nie, nie - powiedziała stanowczo. - Po prostu prowadź, to znaczy lec, a ja będę się trzymać. - I uważaj na nisko latające mewy - dodał tonem śmiertelnie poważnym, ale w kącikach ust pojawił się uśmiech.

Elena musiała odwrócić głowę, żeby się nie roześmiać. - Kiedy nauczyłeś się podrywać ludzi w górę, a następnie upuszczać ich na samochody' - spytała - Och. zupełnie niedawno Tb było wyzwanie, tak jak latanie. A wiesz, że ja lubię wyzwania. Patrzył na nią z łobuzerskim błyskiem w oczach, tych swoich czarnych oczach z rzęsami tak długimi, że szkoda ich było dla chłopaka Bena miała wrażenie, że jest lekka jak puch i lak bardzo rozluźniona Gdy otoczył ją swoją aurą. jej oczy, Iwarz i włosy za-częły błyszczeć w złolej chmurze wokół jej ramion Dziewczyna zarumieniła się. ale nic nie mogła na to poradzić. Nieomal słyszała jego myśli, że z rumieńcami jej do twarzy - lekki róż na tle jasnej skóry. Rumieniec był reakcją na jego ciepło i troskliwość Elena poczuła, że ogamia ją wdzięczność za to. co zrobił, i za jego zrozumienie. Podziwiała go w tej chwili. O iłc znała wampiry opanowane przez niaiaki. które wciąż szukały zaczepki, musiała przyznać, że uratował jej życie. Nie umiała sobie wyobrazić, co le kreatury mogłyby jej zrobić. Dobrze, że Damon był na tyle sprytny i Dorywczy, źe zajął się mmi, zanim wpadła w ich łapy No i musiałaby być nie tylko Ślepa, ale i w dodatku głupia, żeby nie docenić, jak bardzo był przystojny — 24 — Po tym jak dwukrotnie umarła reagowała inaczej niż większość zwykłych dziewczyn, obojętne, czy Damon był zamyślony, czy na jego twarzy pojawiał się rzadki uśmiech, którym zaszczycał tylko ją. Damon mial tylko jedną wadę, jako wampir mógł czytać w jej myślach, zwłaszcza gdy była lak blisko niego, a ich aury przenikały się wzajemnie. Chłonął jej podziw, a ona nie była w stanie tego powstrzymać Zanim zdołała się skupić, już topniała, dopasowując swoje nic nieważące ciało du jego ciała. Kolejnym kłopotem było to. że Damon nie wywierał na nią wpływu Był tak samo uwięziony jak ona. a nawet burdzici. gdyz nie odczuwał żadnych oporów Elena za to miała skrupuły, ale i one stawały się coraz mniejsze i słabsze. Nie była w sunie jasno myśleć Wampir spoglądał na nią ze zdziwieniem, wzrokiem, który znała aż za dobrze, ale nie mogła sobie przypomnieć skąd. Najwyraźniej straciła umiejętność oceny sytuacji. Po prostu rozkoszowała się tym, ze była ubóstwiana, czczona i kochaną z taką siłą. że aż zadrżała. Postanawiała oddać się cała Prawie bez żadnego wysiłku odchyliła głowę do tylu. ukazując szyję, i zamknęła oczy. Damon delikatnie przytrzymał jej głowę, po czym ją pocałował. — 25 —

ROZDZIAŁ 5 Czas się zatrzymał. Elena instynktownie stara się odnaleźć umysł tego, który calowa] ją z taką słodyczą. Właściwie nigdy nie doceniała pocałunków, zanim nie umarła i nie stalą się duchem. Gdy powróciła na ziemię z aurą, umiała odczytywać ludzkie myśli, a nawet ich dusze i umysły. Zupełnie jakby zyskała nowy wspaniały zmysł. Gdy dwie aury mieszały się ze sobą. dusze stawały się kompletnie bezbronne. Pólświadomie Elena pozwoliła aurze się rozszerzyć i niemal natychmiast odnalazła jego umysł. Ze zdziwieniem stwierdziła, że odsunął się od niej. Tb nie było normalne. Pochwyciła go, zanim zdążył się schować w wielkim zimnym bunkrze. To. co pozostało na zewnątrz, przypominało jej zdjęcie, które kiedyś widziała, przedstawiające osmolony i chropowaty meteoryt Podstawowe funkcje mózgu i obraz małego chłopca przykutego łańcuchem za nadgarstki i kostki do skaty. Była w szoku. Zdawaia sobie sprawę, że to tylko metafora i że nie powinna zbyt pochopnie wyciągać wniosków Obrazy przed jej oczami były zaledwie symbolami, które mogłaby zinterpretować za pomocą umysłu, gdyby tylko umiała spojrzeć na nie z odpowiedniej perspektywy. jednak instynktownie czuła, że widzi coś ważnego. Zdążyła już doświadczyć rozkoszy zapierającej dech w piersiach i słodkich zawrotów głowy wywołanych połączeniem dwóch dusz. A teraz troska i miłość sprawiły, że starała się nawiązać kontakt. - Zimno ci? - spytała dziecka. (ego łańcuchy byty na tyle długie, że umożliwiały mu objęcie ramionami nóg podciągniętych pod brodę. Chłopiec miał na sobie czame obszarpane ubranie. Bez słowa skinął głową, jego twarz zdawała się składać tylko z wielkich ciemnych oczu. - Skąd jesteś? - Elena gorączkowo szukała sposobu, by ogrzać dziecko. - Chyba nie stąd? - Wskazała dłonią wielki kamienny bunkier. Chłopiec ponownie skinął głową. - Tam jest cieplej, ale on nie chce mnie wpuścić do środka - On? - Elena ciągle wypatrywała śladów Shi-nichiego. złego lisołaka. - On, czyli kto, kochanie' Klęczała i trzymała dziecko w ramionach. Jego ciało było lodowato zimne, a żelazo zdawało się niemal zamarznięte - Damon - wyszeptał mały obdartus. Po raz pierwszy spuścił wzrok i trwożliwie rozejrzał się dokoła.

- Damon to zrobił? - Zaczęła mówić głośno, ale dokończyła szeptem, gdyż chłopiec posiał jej błagalne spojrzenie i rączką, niczym kotek łapką, zaczął dotykać jej ust. To tylko symbole, próbował się uspokoić. Tb, na co patrzę, to umysł Damona, jego dusza. Ale czy naprawdę? - pytała samą siebie. Kiedyś przeżyłaś coś podobnego z kimś innym Widziała czyjś świat wewnętrzny, na który składały się krajobrazy przepełnione miłością, a ich piękno podkreślało jeszcze światło księżyca. Wszystko to były symbole zrodzone w zdrowym, normalnym, ale jednocześnie niezwykłym umyśle. Elena nie mogła sobie przypumnicc imienia tej osoby, ale zapamiętała piękno. Wiedziała, — 26 — że jej umysł użyłby właśnie takich obrazów, żeby zaprezentować się innej osobie. Nie, uświadomiła sobie nagle. Nie przyglądała się duszy Damona. Ona znajdowała się gdzieś w urn wielkim bunkrze. Mieszkała lam, uwięziona w tym okropnym miejscu, bo Danton właśnie tego chciał. Wszystko, co pozostało na zewnątrz, było jedynie wspomnieniem z jego dzieciństwa, chłopcem, którego odcięło od reszty jego duszy. - Kim jesteś, skoro Damon cię porzucił? - spytała Elcna. Przyglądała się czarnym oczom i ciemnym włosom, tak bardzo znajomym - Damon to ja - wyszeptał chłopiec, a jego usta pobielały. Elena pomyślała, że wyjawienie tego musiało być bolesne. Nie chciała go ranić. Chciała, by poczuł słodycz i ukojenie, które ona odczuwała Jeśli umysł Damona przypominałby dom. pragnęła go wysprzątać i wypełnić każde pomieszczenie kwiatami i gwiezdnym pyłem Gdyby był krajobrazem, przystroiłaby jasny księżyc w pełni złotą poświatą lub zawiesiła tęczę wśród chmur. Ale zamiast tego zobaczyła wychudzone dziecko przykute do skaty, której nikt nie mogl skruszyć Zapragnęła więc pocieszyć je i ukoić. Wzięła dziecka w ramiona, mocno rozcierając jego ramiona i nogi Przytuliła je do swojej duszy. Na początku chłopiec byl spięty i czujny Ale po chwili, gdy zrozumiał, że jej dotyk nie spowoduje nic złego, rozluźnił się i Elena poczuta, że jego ciało staje się cieplejsze i senne. Ogarnęła ją fala rozkosznej czułości w stosunku do tej malej istotki Po kilku chwilach dziecko zasnęło w jej ramionach, a jej wydawało się, że na ustach chłopca poja— 28 —

m wił się delikatny cień uśmiechu Obejmowała chłopca, kołysząc go i uśmiechając się do samej siebie. Myślała o kimś. kto zawsze pociesza! ją, gdy płakała. To byl ktoś... O kim nie zapomniała... kto napawał ją smutkiem Ktoś tak ważny... Musiała teraz go sobie przypomnieć, teraz... Odszukać... 1 wtedy nagle spokojną noc w umyśle Damona rozdarty dźwięki, światła. Pojawiło się wspomnienie jednego imienia. Stef ano O Boże, zapomniała o nim, na kilka minut pozwoliła unieść się marzeniom i zapomniała o nim Zmęczenie spowodowane ślęczeniem nad pamiętnikiem, rozpacz i strach. A polem spokój i pocieszenie, którymi otoczył ją Damon, spowodowały, że nie myślała o Stef ano... O tym. że właśnie w tej właśnie chwili mógł cierpieć - Nie! Nie! - Elena walczyła z ciemnością. - Puść mnie! Muszę go znaleźć, nie mogę uwierzyć, że zapomniałam.. - Eleno - Głos Damona byt spokojny i łagodny, pozbawiony emocji - leśli będziesz się lak szarpać, lo w końcu mi się wyrwiesz. A do ziemi jest dosyć spory kawałek. Dziewczyna otworzyła oczy, a wspomnienia wszystkich skal i małych dzieci uleciały, rozpływając się jak mgła. Spojrzała na niego z wyrzutem -Ty. Ty... - Jasne - odpowiedział. - Zrzuć to na mnie Czemu nie? Nic wywierałem na ciebie wpływu i nawet cię nie ugryzłem, "tylko pocałowałem Twoje moce zrobiły resztę. Wymykają się spod kontroli i zniewalają. Szczerze, nigdy nie pozwoliłbym dać się wessac lak głęboko. — 29 — |ego ton byt lekki, ale jej staną) przed oczyma obraz plączącego dziecka i pomyślała, że może nie jest tak zupełnie nieczuły, jak się wydaje. Ale to przecież jego specjalność, prawda'.' Dotarło do niej. Ukazuje [ylko te marzenia, pragnienia i radości, które pojawiają się w głowach jego... dawczyń. Wiedziała, że dziewczyny i młode kobiety, na które... poluje... wielbią go i skarżą się jedynie na [o, że zbyt rzadko je odwiedza. - Dobrze - odezwała się Elena, gdy zbliżyli się do ziemi. - Ale to nie może się powtórzyć. Jest tylko jedna osoba, z którą mogę się całować. I jest nią Stefano.

Damon już otworzył usta, by odpowiedzieć, gdy rozległ się oskarżycielski krzyk. A właściciel tego głosu nie dbał o konsekwencje. - Damon, ty draniu! Sprowadź ją na ziemię. Pomyślała o jeszcze jednej osohie, o której zapomniała. Malt. Elena i Damon zawirowali łagodnie, po czym z gracją wylądowali obok jaguara. Malt natychmiast odciągnął dziewczynę na bok i zaczął ją uważnie oglądać. jakby była ofiarą jakicguś wypadku drogowego. Szczególną uwagę skupiał na jej szyi. Po raz kolejny Elena z zażenowaniem zdała sobie sprawę, że właśnie prezentuje się dwóm chłopcom w koszuli nocnej z koronkami. - Naprawdę nic mi nie jest - zapewniła Matta. -lestem tylko lekko oszołomiona, ale przejdzie mi za kilka minut. Matt odetchnął z ulgą. Być może nie byl w niej tak zakochany jak kiedyś, ale bardzo się o nią troszczył. Elena wiedziała, że tak już będzie zawsze. Dbał o nią, — 30 — nie tylko jak o dziewczynę przyjaciela. Zdawała sobie sprawę, że nigdy nie zapomni czasów, kiedy byli parą. Co więcej, wierzył w nią. Więc teraz, kiedy zapewniła, że wszystko z nią w porządku, nie zamierzał dyskutować. Spróbował nawet posłać Damonowi spojrzenie, które nie było wrogie. I wtedy obaj chłopcy ruszyli w stronę drzwi kierowcy. - No nie - odezwał się Matt. - Ty wczoraj prowadziłeś i patrz, co się stało! Powiedziałeś, że wampiry depczą nam po piętach. - Więc twierdzisz, że lo moja wina? Wampiry namierzyły ten wielki ognistoczerwony wóz, ale to moja wina? Twarz Matta miała zawzięły wyraz, szczęki były zaciśnięte, a jego opalona skóra jeszcze bardziej pociemniała. - Twierdzę tylko, że powinniśmy prowadzić na zmianę. Twoja kolej była wczoraj. - Nie przypominam sobie, żebyśmy kiedykolwiek ustalali coś na len temat - Damon rzucił to takim tonem, jakby chodziło o jakąś nikczemną rzecz. - A samochodem jeżdżę tylko wtedy, gdy sam go prowadzę. Elena chrząknęła, ale żaden z nich nie zwrócił na nią uwagi.

- Nie jadę, jeśli ty będziesz prowadził - stwierdził Matt ze wściekłością. - A ja nie jadę, jeśli ty będziesz kierowcą - uciął Damon. Elena chrząknęła głośniej i Malt wreszcie ją dostrzegł. - Nie możemy oczekiwać, że to Elena zawiezie nas na miejsce odezwał się, nim ona zdążyła się — 31 odezwać. - Przecież dzisiaj chcemy lam dotrzeć - dodał, patrząc na wampira iiicprzyjażnie Damon pokiwał ciemnowłosą głową - Nie. Tylko ja znam tę malowniczą trasę A im mniej osób wie, gdzie jedziemy, tym lepiej W ten sposób nikt się nie wygada Elena miała wrażenie, że ktoś przyłożył kostkę lodu do jej karku, gdy usłyszała, co powiedział Damon. - Ale oni przecież wiedza, dokąd jedziemy, prawda? - spytała przytomnie. - Domyślili się, że chcemy uratować Siefano Wiedzą, gdzie on jest. - No tak. wiedzą, że staramy się dotrzeć do Mrocznego Wymiaru. Ale którą bramą? t kiedy? Jeśli ich zgubimy, [o będziemy się martwić jedynie 0 Stefano i strażników więziennych. - Ile jest tych bram' - Malt rozejrzał się wokół - "Pysiące. Wszędzie tam. gdzie przecinają się trzy pasy preni. może powstać brama Ale od kiedy wyrzucono Indian z ich siedzib, nikt o nie nie dba. - Damon wzruszył ramionami Elena zadrżała z podniecenia i lęku - Dlaczego nie odnajdziemy najbliższej bramy 1 nie przejdziemy przez nią? - I co, chcesz całą drogę do więzienia przebyć pod ziemią? Niczego nie pojmujesz Po pierwsze, potrzebujecie mnie. żeby dotrzeć do bramy, a nawet wtedy nie będzie to przyjemna podróż - Dla kogo? Dla nas czy dla ciebie? - kwaśno zauważył Malt. Damon przyglądał mu się przez dłuższą chwilę pustym wzrokiem.

- Jeśli spróbujecie się lam dostać beze mnie. będzie to dla was śmiertelnie niebezpieczne Z moją małą pomocą przejście okaże się może niezbyt komfortowe, ale za to przeżyjecie. A jeśli chodzi o kilkudniowe podróże w podziemiach, to sami w końcu się przekonacie, jak to jest - dodał z dziwnym uśmiechem -Poza tym zajęłoby to o wiele więcej czasu niż dostanie się tam bramą główną - Czemu? - Malt miał dziwną zdolność do zadawania akurat tych pytań, na które Elena nie chciała znać odpowiedzi - Ponieważ to może być dżungla, gdzie półtorametrowe pijawki spadające z drzew będą najmniejszym z waszych zmartwień, albo pustkowie, gdzie wszyscy wrogowie będą mieli was jak na dłoni. A tam każdy jesl wrogiem Nastąpiła chwila ciszy, którą Elena wykorzystała na zastanowienie się Damon chyba mówił poważnie. Widać było. że nie ma na lo wszystko ocholy. a niewiele było rzeczy, którymi się przejmował. Lubił przecież walczyć, zwłaszcza jeśli wymagało to poświęcenia dużej ilości czasu. - W porządku - powiedziała wolno. - Zrobimy lo po twojemu W tym momencie obydwaj chłopcy jednocześnie sięgnęli do klamki. - Słuchajcie - odezwała się Elena, nie patrząc na nich poprowadzę swój samochikl do najbliższego miasta Ale najpierw wsiądę do niego i przebiorę się w normalne ciuchy, no i może się zdrzemnę Malt pewnie będzie chciał znaleźć jakiś strumyk, żeby się umyć. Potem pojedziemy do pierwszego z brzegu mia-•ta i coś przekąsimy. Następnie - PHnięTnilii wunplnni _ 33 _ - Sprzeczka wybuchnie na nowo - dokończy) za nią Damon Zrobimy tak. Dołączę do was w jakiejkolwiek garkuchni, którą wybierzecie. Elena skinęła gtową. - Jesteś pewien, że nas znajdziesz? Ja naprawdę staram się nie obnosić ze swoją aurą. - Posłuchaj, pojawienie się jaguara w kolorze strażackiej czerwieni na jakimkolwiek zadupiu i w jakimkolwiek miasteczku wzdłuż lej trasy będzie tak samo dostrzegalne jak lądowanie UFO - odparł Danton. - Dlaczego właściwie z nami... - Matt urwał. |akimś cudem, pomimo swojej niechęci do niego, zdarzało się mu zapomnieć, że Damon jest wampirem. - A więc najpierw znajdziesz sobie jakąś młodą dziewczynę idącą do szkółki niedzielnej - stwierdził Matt, a jego błękitne oczy pociemniały. Zanurkujesz w dół, porwiesz ją w odludne miejsce, gdzie nikt nie usłyszy krzyków, odchylisz jej głowę do tyłu i zatopisz kły w szyi.

Zapadła cisza. - Wcale nie - odezwał się wreszcie Damon lekko urażonym tonem. - Przecież robicie takie rzeczy. Zrobiliście to nawet mnie. Elena poczuła, że musi zareagować. Matt powinien poznać prawdę. - Wiesz, że tego nie zrobi! Damon. To byi Shinichi. Bardzo dobrze wiesz. Delikatnie chwyciła przyjaciela za ramię i odwróciła ku sobie. Nie chciał na nią popatrzeć. Czas się dłużył. Elena obawiała się. że nie zdoJa do niego dotrzeć. W końcu podniósł głowę i spojrzał jej w oczy, — 34 - W porządku - szepnął. - Dam sobie z tym radę. Ale on się urywa, żeby napić się ludzkiej krwi. - Od dobrowolnego dawcy! - krzyknął Damon. który miał bardzo wyczulony słuch. - Tb ty sprawiasz, że stają się dobrowolni. Hipnotyzujesz ich... - Wcale nie. - Inaczej mówiąc, wywierasz na nich wpływ. Jak ci się to podoba? Za plecami Matta Elena wściekle dawała Dantonowi znaki nakazujące, żeby sobie poszedł. Wyglądała, jakby odganiała kurczaki. Na początku Damon podniósł tylko brwi ze zdziwieniem, ale polem wzruszył ramionami i jej posłuchał. Jego posiać zaczęła się rozmazywać, po czym przybrał kształt kruka i błyskawicznie stał się punkiem na tle wschodzącego słońca. - Jak sądzisz - zaczęła cicho - czy mógłbyś pozbyć się kolka? Bo inaczej Damon dostanie kompletnej paranoi. Matt patrzył wszędzie tylko nie na nią, wreszcie skinął gtową. - Wyrzucę go, jak będę szedł się umyć. - Patrzył z niezadowoleniem na ubłocone nogi. - Poza tym dodał - idź do samochodu i spróbuj się przespać. Wyglądasz, jakby ci to było potrzebne. - Obudź mnie za kitka godzin - poprosiła Elena. nie wiedząc, że za kilka godzin bardzo tego pożałuje. ROZDZIAŁ 4

Trzęsiesz się. Daj, zrobię to sama - powiedziała Meredith, kładąc rękę na ramieniu Bonnie, gdy stały przed domem Caroline Forbes. Bonnie najpierw chciała zaprzeczyć, ale wreszcie się zgodziła. Czuła się upokorzona, że tak bardzo drży, mimo ze jest lipcowy poranek. Upokarzające byto też to, że Meredith traktowała ją jak dziecko. Ale przyjaciółka, chociaż tylko o pół roku starsza, wyglądała dziś wyjątkowo dorośle. Ciemne włosy miała ściągnięte do tylu, więc jej oczy wydawały się ogromne. 1\varz miała oliwkowy odcień, a wydatne kości policzkowe dodawały jej urody. Właściwie to mogłaby być moją niańką, pomyślała z przygnębieniem Bonnie. Meredith miała na sobie buty na wysokich obcasach zamiast zwykłych trampek. Bonnie natomiast czuła się mniejsza i młodsza niż kiedykolwiek wcześniej. Poprawiła złotoblond włosy o truskawkowym połysku, próbując zmienić ich uto-żenie. - Wcale się nie boję. Tylko jest mi zi-zi-zimno -odparła z całą godnością, na jaką mogła się zdobyć. - Czujesz, że ktoś tam jest. prawda' - Meredith wskazała głową dom, przed którym stały. Bonnie przyjrzała mu się uważnie, po czym znów spojrzała na Meredith. Nagle dorosłość jej przyjaciółki przestała być irytująca, a stała się uspokajająca. - O co chodzi z tymi szpilkami? - bąknęła, zanim znów odwróciła wzrok w stronę domu Caroline. - A - zaczęta Meredith. patrząc w dół. - Och, po prostu staram się być praktyczna. Jeśli tym razem coś sprubuje złapać mnie za kostkę, poczęstuję go tym. "Pjpnęla, a na chodniku rozległo się satysfakcjonujące klapnięcie. - Masz ze sobą swój kastet - stwierdziła Bonnie i omal się nie uśmiechnęła. - Nie potrzebuję go. Znowu załatwię Caroline gołymi rękami, jeśli tylko będzie się stawiać. Ale nie mogę tego zrobić sama Bonnie położyła niewielką dłoń na szczupłej i smukłej ręce Meredith. Ścisnęła ją. - Wiem. że możesz. Ale to ja powinnam tego dokonać. Tb mnie tu zaprosiła. - Owszem - przytaknęła Meredith. wydymając lekko usta. Zawsze umiała wetknąć kij w mruwisko No. cokolwiek się wydarzy, to Caroline sama to sobie zafundowała. Najpierw próbujemy jej pomóc, przez wzgląd na nią i na nas. Staramy się, by przyjęła pomoc. Następnie... - A potem - dodała Bonnie smutno. - Szkoda gadać. Spojrzała po raz kolejny na dom. Wydawał się... pochylony...

jakby oglądała go w krzywym zwierciadle. Poza tym otaczała go zla aura: czarne smugi na zgniłozielonym Tle. Bonnie jeszcze nigdy nie widziała domu. który otaczałoby tyle energii. Hi energia była zimna niczym powiew z chłodni. Bonnie czuła, że dom, gdyby mógł. wyssałby z niej całą życiodajną silę i zmienił ją w lód. Pozwoliła przyjaciółce nacisnąć dzwonek. Rozległo się echo Gdy pani Forbes otworzyła, jej głos lakże odbija! się od ścian Bonnie pomyślała, że wnętrze domu też wyglądało jak odbicie w krzywym zwierciadle, ale jego atmosfera była jeszcze dziwniejsza Gdyby zamknęła oczy, wyobraziłaby sobie znacznie bar* dziej przestrzenne miejsce, w którym podłoga opadała w dól pod mocnym skosem. - Przyszłyście zobaczyć się z Caroline - odezwała się pani Forbes. Jej wygląd zdziwił Bonnie. Kobieta wyglądała jak staruszka, z siwymi włosami i wychudzoną bladą twarzą - Jest na górze, w swoim pokoju. Zaprowadzę was - dodała. - Proszę pani, my wiemy gdzie. . - Meredith przerwała, gdyż Bonnie położyła jej rękę na ramieniu. Przygaszona kobieta prowadziła je za sobą. Nie roztaczała wokół siebie prawie żadnej aury. Bonnie uświadomiła to sobie i poruszyło ją to do głębi. Znała Caroline i jej rodziców lak długo. Jak ich stosunki mogły się tak popsuć? Nie będę obrzucać jej wyzwiskami, nieważne co zrobi, obiecywała sobie w myślach. Choćby nie wiem co. Nawet... tak, nawet po tym co uczyniła Mattowi. Musze przypomnieć sobie coś dobrego, co kiedyś zrobiła. Ale w tym domu trudno było zebrać myśli, nie wspominając już o zastanawianiu się nad czymś dobrym. Zdawała sobie sprawę, że schody prowadzą w górę, widziała każdy stopień. Ale wszystkie inne zmysły podpowiadały jej, że tak naprawdę schodzi w dót. To przerażające uczucie powodowało, że była lekko oszołomiona: ta stroma pochylnia wiodła w dół, mimo że ona wspinała się po schodach. Zapach też był dziwny. Mocny i gryzący, niby smród zepsutych jajek. Była to zgniła woń. którą można było wyczuć w powietrzu. Drzwi do pokoju Caroline były zamknięte. Przed nimi sial na podłodze talerz z jedzeniem, widelec oraz — 38 — nóż, Pani Forbes wyprzedziła Bonnie i Meredith, szybko złapała talerz, otworzyła drzwi naprzeciwko pokoju Caroline i wstawiła go do środka. Zanim talerz zniknął, Bonnie zdawato się, że widzi jakiś ruch na stercie jedzenia leżącej na cienkiej

porcelanie - Prawie się do mnie nie odzywa - stwierdziła pa ni Forbes pustym głosem. - Ale mówiła, że się was spodziewa Minęła je, zostawiając je w korytarzu Woń zepsutych jajek. Nie, Bonnie zdała sobie sprawę, że to smród siarki, bardzo silny. Siarka, rozpoznawała ten zapach z zeszłorocznych zajęć chemii. Ale jak ten potworny odór dostał się do eleganckiego domu pani Forbes? Już miała zapytać 0 to Meredith, gdy przyjaciółka przecząco pokręciła głową. Bonnie znała tę minę. Nic nie mów. Bonnie przełknęła ślinę, wytarła łzawiące oczy 1 patrzyła, jak Meredith naciska klamkę. Pokój toną! w ciemności. Z korytarza wpadało dość światła, by zobaczyć, że zasłony były dodatkowo wzmocnione ciemnymi prześcieradłami przybitymi gwoździami do framug. Żadne nie było na łóżku. - Wchodźcie. 1 szybko zamknijcie drzwi. To był głos Caroline i typowa dla niej zgryźliwość. Fala ulgi spłynęła na Bonnie. Glos nie byl męskim basem wstrząsającym pokojem w posadach ani przeciągłym wyciem. Był to głos Caroline będącej w bardzo złym humorze. Zrobiła krok w stronę ciemności. — 39 — ROZDZIAŁ 5 €lena wskoczyła na tylne siedzenie jaguara. Pod koszulę wciągnęła na siebie pluszową turkusową koszulkę i dżinsy, na wypadek gdyby pojawił się policjant, który chciałby nieść pomoc właścicielowi samochodu unieruchomionego na odludnej autostradzie Potem ułożyła się na siedzeniu Mimo że było jej ciepło i wygodnie, sen nie nadchodzi 1-Czego właściwie chcę? W tym momencie Tak naprawdę. Zadawala sobie te pytania. Odpowiedź przyszła do niej natychmiast. Chciałabym zobaczyć Stefano. Poczuć wokół siebie jego ramiona Chciałabym spojrzeć mu w twarz,

w jego zielone oczy z wyrazem zarezerwowanym tylko dla mnie. Chcę. by mi wybaczył i powiedział, że wie, że będę go zawsze kochać. Chcę jeszcze... Elena zarumieniła się. gdy poczuła ciepło rozlewające się po ciele. Pragnę, by Stefano mnie całował. Tęsknię do jego pocałunków.. ciepłych i kojących. Myślała o tym. gdy po raz drugi czy trzeci próbowała zasnąć, kładąc się w wygodnej pozycji Łzy znów napłynęły jej do oczu Gdyby tylko mogła płakać, tak naprawdę płakać z powodu Stefano. Ale coś ją powstrzymywało Wyciśnięcie jednej jedynej Izy było zbyt trudne Boże. ależ była wykończona. . Miała zamknięte oczy. wierciła się na wszystkie struny i próbowała nie myśleć o Stefano choćby przez kilka minut. W desperacji spróbowała się przekręcić jeazc iięzi B jeszcze raz i ułożyć wygodnie. Wtedy nagle wszystko się zmieniło K I wygodnie Za wygodnie. W ugóle nie czuła siedzenia. Poderwała się nagle i zastygła - siedziała w powietrzu. O mało nie uderzyła głową u dach auta. Znów zgubiłam grawitację, pomyślała przerażona. Ale nie. było inaczej, nie tak. kiedy wróciła z zaświatów i unosiła się w powietrzu jak balonik. Nie umiała tego wyjaśnić, ale była pewna Bala się poruszyć. Nie miała pojęcia, skąd się wziął ten niepokój, ale nie mogła się poruszyć. ] wtedy to ujrzała Zobaczyła samą siebie, z głową odrzuconą do tyłu i zamkniętymi oczami, leżącą na tylnym siedzeniu auta. Mogła dojrzeć każdy, najdrobniejszy nawet szczegół, począwszy od załomów pluszowej turkusowej bluzki, a skończywszy na warkoczu, w który splotła jasnozłote włosy, a który z powodu braku gumki zdążył się już nieco rozpleść Wyglądała, jakby była pogrążona w głębokim śnie. Więc tak to się skończy. Orzekną, że pewnego słonecznego dnia Elena Gilbert zmarła spokojnie we śnie. Przyczyny śmierci nieznane . Ale czy złamane serce może być przyczyną śmierci, pomyślała Próbowała rzucić się na swoje bezwładne ciało. To mial być laki melodramatyczny gest. Twarz zasłaniała dłoń. Nie dala rady Gdy pochyliła się do skoku, okazywało się. że znajduje się na zewnątrz samochodu Przenikała przez jegu sufit, nawet tego nie czując. Chyba tak tu właśnie jest być duchem, zastanawiała się. AJc to wcale nic przypomina ostatniego razu. Nie ma tunelu i światła Może nie jestem duchem.

Nagle poczuła, że robi jej się gorąco z podniecenia. )uż wiem! zawołała w myślach triumfująco. Doświadczam opuszczenia własnego ciata! Po raz kolejny spojrzała w dół, na siebie pogrążoną we śnie i przyjrzała się uważnie. Tak! Tak! Był przewód łączący śpiące ciało - prawdziwe ciaio - z jej duchem. Była na uwięzi! Gdziekolwiek by się znalazła, potrafiła odnaleźć drogę powrotną. Znała tylko dwa miejsca, w które mogłaby się udać, fedną możliwością był powrót do Fell's Church. Umiała określić kierunek na podstawie słońca. Poza tym ktoś, kto doświadcza opuszczenia własnego ciała (jak nazywała lu Bonnie, która miała kiedyś kompletnego fioła na punkcie spirytualizmu i czytała cafe stosy książek na ten temat), jest zapewne w stanie rozpoznać wszyslkie rozstajne drogi krzyżujące się na prerii. Mogła się udać jeszcze tylko w jedno miejsce - do Stefan o. Dantonowi mogło się zdawać, że nie będzie wiedziała, w którą stronę lecieć. Rzeczywiście tylko z grubsza potrafiła wyczuć, patrząc na wschodzące słońce, że powinna udać się dokładnie w przeciwnym kierunku - ku zachodowi. Ale z drugiej strony zawsze się mówiło, że dusze prawdziwych kochanków były jakoś ze sobą zespolone... srebrną nicią łączącą dwa serca lub czerwoną przywiązaną do ich małych palców Ucieszyła się, gdy znalazła swój łącznik. Cienki przewód barwy księżycowego światła byt mocno naprężony Ciągnął się od serca pogrążonej we śnie Eleny do... tak. Gdy dotknęła nici, jej wibracje - 42 przywołały wspomnienia Slefano i wiedziała, że prowadzi do niego. Nie miała najmniejszych wątpliwości, gdzie powinna się udać, Nie do Fell's Church. Bonnie była medium obdarzonym imponującymi mocami, tak samo zresztą jak pani Th eo phi li a Flowers, właścicielka donu, w którym mieszkał Stefano. Ona i Meredith, z jej niezwykłą inteligencją, przygotowały się do obrony miasta. Poza tym zrozumiałyby, powtarzała sobie desperacko. A druga laka szansa może się już nie powtórzyć. Nie wahając się ani chwili, zwróciła się ku Stefano i pozwoliła się ponieść. Wtem zorientowała się. że szybuje w powietrzu, zdecydowanie zbyt szybko, by doslrzec mijane krajobrazy. Wszystko było rozmazane, plamy różniły się między sobą jedynie barwą i fakturą. Zaschło jej w gardle, gdy zrozumiała, że przenika przez przedmioty.

W ten sposób w ciągu zaledwie kilku minut ujrzała scenę ściskającą serce: Stefano na zniszczonej i zapadniętej pryczy, bardzo chudy i z poszarzałą twarzą. Stefano w obrzydliwej, odrapanej i zawszonej celi, za tymi przeklętymi żelaznymi kratami, przez które żaden wampir nie przejdzie. Elena odwróciła na moment twarz, by po przebudzeniu nie ujrzał jej łez i udręki. Próbowała wziąć się w garść, gdy wstrząsnął nią dźwięk jego głosu. Już nie spał. - A ty wciąż próbujesz i próbujesz, no nie? - odezwał się głosem pełnym sarkazmu. - Chyba należy ci się za to nagroda. Ale i tak zawsze zrobisz coś żie. — 43 — i Isl .mu ni razem zdradziły cię te małe. spiczaste uszka. Tym razem ciuchy są nie takie. Elena. choćby nawet jej życie od tego zależało, nie ubrałaby się w tak pomiętą koszulkę i me miałaby ubłoconych stóp. Idź sobie. -Wzruszył ramionami okrytymi poprzecieranym kocem i odwrócił się od niej. Elena gapiła się na niego Zbyt wiele wycierpiała, by teraz ważyć słowa. Wystrzeliły niczym gejzer: - Och. Stefano! Po prostu próbowałam zasnąć w ubraniu, na wypadek gdyby przy samochodzie zatrzymał się jakiś policjant Ale nie sądziłam, że będzie ci to przeszkadzać! Moje ciuchy są pogniecione, bo moją szafą jest ostatnio plecak, a stopy pobrudziłam, gdy Damon . no. . no... a zresztą, nieważne Mam prawdziwą koszulę nocną, ale nie miałam jej na sobie, gdy opuściłam swoje ciało, i dlatego tak wyglądam Z przestrachem podniosła ramiona, gdy Stefano gwałtownie się odwrócił. Ale - cud nad cudami jego policzki się zaróżowiły. Co więcej, me patrzył już na nią z pogardą. Wyglądał strasznie, a w jego zielonych oczach pojawił się gniew. - Pobrudziłaś stopy, gdy Damon. co robił? - wycedził przez zęby. - Tb nie ma znaczenia.. - Owszem, do cholery, ma - Stefano na chwilę umilkł, - Elena? wyszeptał, przyglądając się jej przenikliwie - Stefano. - Nie mogła się opanować i wyciągnęła ku niemu ramiona Nad niczym nie panowała - Nie wiem jak, ale tu jestem To ja Nie jestem ani snem. ani zjawą Myślałam o tobie, gdy zasypiałam 1 oto jestem - Próbowała go dotknąć - Wierzysz mi? - Wierzę... bo i ja myślałem o tobie. Jakoś... w jakiś sposób cię tu sprowadziłem To miłość Ponieważ się kochamy - wypowiedział te słowa z przekonaniem.

Elena zamknęła oczy Gdyby tylko była w swoim ciele, pokazałaby mu. jak bardzo go kocha A lak miała do dyspozycji jedynie niezdarne słowa, frazesy, które przypadkiem były prawdziwe. - Zawsze będę cię kochać, Eleno - wyszeptał Stefano - Ale nie chcę. by Damon był blisko ciebie. Znajdzie jakiś sposób, by cię skrzywdzić. . - Nic na to nie poradzę - wtrąciła się Elena. - Musisz się z lym uporać! - Ale on jest moją jedyną nadzieją. Stefano1 Nie (krzywdzi mnie Zabijał już, by mnie chronić. O Boże. tyle się wydarzyło, jesteśmy właśnie w drodze. - Elena zawahała się. rozglądając się ostrożnie. Oczy Stefano momentalnie się rozszerzyły. Ale gdy się odezwał, jego twarz przypominała maskę - Tam, gdzie będziecie bezpieczni. - Właśnie - powiedziała z identyczną jak on powagą, czując, jak łzy spływają po jej policzkach. - No i... Och, nie wiesz o tylu rzeczach. Caroline, która jest w ciąży, oskarżyła Matta. że napastował ją. gdy hy)i na randce. Ale to nie Matt! - Oczywiście, że nie - odparł pewnie i powiedziałby coś jeszcze, gdyby Elena nie przerywała - Uważam, że tym. . tym. gnojkiem byt Tyler Smallwood, no bo zgadza się czas, a Caroline ulega przemianie. Damon mówi, że... - Dziecko spłodzone przez wilkołaka zawsze zmieni w wilkołaka także matkę. - Właśnie' Ale (ej wilkotacza część będzie walczyć z malakiem. który się w niej zagnieździł Bonnie i Meredilh opowiadały mi o niej różne rzeczy, na przykład o tym. jak wiła się na podłodze niczym jaszczurka. To mnie przeraża. Ale musiałam je zostawić, żeby udać się... w bezpieczne miejsce - Wilkołaki i lisołaki - zaczął Stefano i pokiwał głową. Oczywiście kitsune. lisy. są dużo potężniejsze, ale to wilkołaki najpierw zabijają, a potem myślą Uderzył pięścią w kolano - Czemu mnie tam nie ma! - Zamiast tego ja jestem tu z tobą! - |ej podziw mieszał się z rozpaczą - Nigdy nie sądziłam, że mogę

coś takiego zrobić Ale nic dla ciebie nie mam. Nawet krwi. - Gesty wyrażały bezradność. W oczach Stefano pojawiło się zadowolenie. Nadał miał wino Clarion Locss Czarna Magia, które dla niego przeszmuglowała' Wiedziała to! To był jedyny płyn. który w razie konieczności utrzymywał wampira przy życiu. Wino Czarna Magia - bezalkoholowy napój nie był wytwarzany z myślą o ludziach. Byt to jedyny napój oprócz krwi. który wampiry naprawdę lubiły. Damon wyjaśnił FJenie. że otrzymywano go ze specjalnych winogron, które rosły na lessach, na samych granicach lodowców. Trzymano je w ciągłym mroku, co nadawało im aksamitny mocny smak. - Tb nie ma znaczenia - stwierdził Stefano bez wątpienia na użytek kogoś, kto szpiegował - )ak lo się właściwie stało? - spytat - To całe wyjście z ciała? Może przyjdziesz tu do mnie i opowiesz mi wszystko dokładnie1 Położył się na pryczy i zwrócił ku niej oczy - Przykro mi, że nie mogę zaoferować ci lepszego łóżka Przez tę krótką chwilę na jego twarzy malowało się upokorzenie. Do tej pory ukrywał je przed nią. Czuł wstyd, stając przed nią w takim stanie, w brudnej celi, w łachmanach zamiast ubrań i obleziuny niewiadomo czym. On. Stefano Salvatore, który kiedyś był... kiedyś był... Eleme w lym momencie pękło serce. Poczuła, jak tię rozbija niczym szkło, a każdy odłamek rani jej pierś. Płakała, a łzy kapały na twarz Stefano niczym krew - prawie przezroczyste w powietrzu, na jego twarzy zmieniały się w czerwień. Krew? Oczywiście, że to nie krew. pomyślała. Nie była w sianie mu jej przynieść, nie pod laką postacią Teraz naprawdę tkała, (ej ramiona drżały, a łzy kapały na Stefano Wyciągnął rękę. jakby chciał jedną złapać... - Eleno... - W jego glosie pobrzmiewało zdziwię- C... co?-wyjęczała. - Twoje łzy Sprawiają, że czuję się... - Wpatrywał tię w nią wstrząśnięty hiena nadal nie przestawała szlochać, choć wiedziała, że już ukoiła jego dumne serce. - Nie... nie rozumiem. Zlapal jedną z jei łez i ucałował Polem spojrzał na nią błyszczącymi oczyma. - Trudno jest o tym rozmawiać, moje kochanie. .

Więc po co używać słów'' - pomyślała, wciąż płacząc. Położyła się obok niego, a jej ciężki iKldech mu-*kał jego szyję. Po prostu... nie sq tu przesadnie rozrzutni, jeśli Chodzi o napoje orzeźwiające, powiedział jak zresztą trafnie przewidziałaś. Gdybyś mi nie pomogła, juz 47 bym nie żyt Zachodzą w głowę, jakim cudem leszcze oddycham. Kiedy przychodzi moja kolej, przeważnie już niczego nie mają. Bo wiesz, czasami... Ele na uniosła głowę Tym razem Izy czystego gniewu spadały na jego twarz. Gdzie oni są? Zabiję ich. Nie mów mi. ze nie dam rady, bo znajdę sposób. Znajdę sposób, by z nimi skończyć nawet we śnie... Pokręcił głową Aniele, czy ty nie rozumiesz? Sie musisz ich zabi-,aC Ponieważ twoje Izy. duchowe Izy niewinne/ dziewicy... Odpowiedziała mu przeczącym mchem głowy. jeśli ktoS wie, że daleko mi do niewinne/ dziewicy, to jesteś to ty ...Niewinnej dziewicy, ciągnął Stefano. nie zwracając najmniejszej uwagi na jej słowa, mogą uleczyć wszelkie dolegliwości A ja bytem dzisiaj chory, mimo że starałem się to ukryć. Ale wyleczyłaś mnie.' jestem jak nowo narodzony! Nigdy nie pojmą, jak się to mogło stać. jesteś pewien? Spójrz na mnie! Spojrzała Jego twarz, wcześniej szara i zmęczona, zmieniła się. Zazwyczaj był blady, ale teraz jego skóra była rozpalona, jakby siedział przy ognisku, a rzucane przez nie światło rozjaśniało kochane rysy jego twarzy }a to sprawiłam? Przypomniała sobie, jak spadały pierwsze krople łez i lo, że wyglądały jak krew na jego twarzy. Uświadomiła sobie, że lo nie była krew. tylko naturalna barwa ciała, wsiąkająca w niego, odświeżająca. Nie mogła się powstrzymać, by znów nic wtulić twarzy w jego szyję.

— 48 — Cieszę się. Tak bardzo się cieszę. Ale chciałabym. Ubyśmy mogli się nawzajem dotykać. Chciałabym poczuć, lak bierzesz mnie w ramiona. - Przynajmniej mogę na ciebie popatrzeć - wyszeptał Slelano. a Elena wiedziała, że nawet to jest dla niego jak życiodajna woda na pustyni - A gdybym mógł cię dotknąć, objąłbym cię w talii, a pocałował tu i jeszcze tu leszcze przez pewien czas szeptali ze sobą niczym pani kochanków, a każde napawało się widokiem i głosem drugiego Nagle Slefano łagodnie, ale stanowczo poprosił ją. by powiedziała mu wszystko o Dantonie Teraz Elena mogła zdać relację z incydentu z Mailem nie robiąc z Damona potwora - Słuchaj, on naprawdę chroni nas najlepiej, jak potrafi. Wspomniała o dwóch opętanych wampirach, które ich tropiły, i o tym. co zrobi! z nimi Damon - Większość ludzi używa ołówków do pisania. Demon skreśla nimi ludzi. - Stefano skrzywił się lekko i wzruszył ramionami. - A twoje ubranie pobrudziło się, ponieważ? - dodał. - Ponieważ usłyszałam okropny łomot, gdy Matt wylądował nu dachu samochodu - odparła Wcześniej usiłował przebić Damona kołkiem Kazałam mu pozhyć »fę tego kołka. - Dodała szeptem: Proszę, nie miej mi za zfc, że i nim przebywam. To nic miedzy nami nie zmieni. - Wiem o tym. Najbardziej zadziwiające było to, że naprawdę O tym wiedział Elena była skąpana w blasku zaufania, które roztacza! Polem już tylko przytulali się do siebie Elena umoś-dia się w zagłębieniu jego ramienia.. było im lak błogo 1 nagle świat - cały wszechświat - zadrżał na dźwięk potwornego huku Wstrząsnął Elena. Nie pasowa! do miłości, zaufania i słodyczy, które dzieliła ze Stefano. Dźwięk się powtórzył Okropny hałas, który ją przerażał Bezsilnie przywarła do Stefano, a on spoglądał na nią z troską. Zdała sobie sprawę, że nie słyszy ogłuszającego dźwięku I wtedy stało się coś jeszcze gorszego. Została wyrwana z jego objęć. Coś ją ciągnęło Przenikała przez przedmioty, pędziła coraz szybciej i szybciej, aż wraz z szarpnięciem znalazła się znowu w swoim ciele. Ku swojemu zaskoczeniu udało jej się wniknąć z powrotem w postać leżącą w samochodzie, w

siebie Usiadła. To szyby tak dźwięczały Uderzał w nie Mat! - Śpisz już ponad dwie godziny - rzucił z wyrzutem, gdy otworzyła okno - Ale chyba było ci to potrzebne Wszystko w porządku? - Och. Malt - zaczęła Elena Przez moment wydawało się. że nie będzie w stanie powstrzymać tez Ale wtedy przypomniała sobie uśmiech Stefano. Mrugnęła, usiłując przygotować się do nowej rzeczywistości Tak dawno nie widziała Stefano Ale wspomnienia tych krótkich, wspólnie spędzonych chwil dodawały jej otuchy. Nikt nic mógł ich skraść. Damon był poirytowany. Wznosił się coraz wyżej na czarnych kruczych skrzydłach, a krajobraz pod nim rozwijał się niczym wspaniały dywan. Wschodzący dzień sprawiał, że zielone pola i Irawiaste wzgórza lśniły jak szmaragdy Nie zwracał na to uwagi Widział lo już tyle razy A tym. za czym się rozglądał, była una donna sptendida — 50 — Nie mógł się skupić Matołek i jego kołek ... Damon wciąż nie mógł pojąć, dlaczego Elena uparła się. by wyruszył razem z nimi Elena . Myśląc o niej. próbował przywołać le same uczucia złości, które towarzyszyły jego rozmyślaniom o Malołku. Krążył nad miasteczkiem, a właściwie jego częścią willową Wypatrywał aury, która byłaby równie piękna i silna. A mieszkał w Ameryce dostatecznie długo, żeby wiedzieć, że tak wcześnie rano na nogach są trzy rodzaje hidzi. Pierwszą byli studenci, ale ze względu na lato ich wybór był znacznie ograniczony. Wbrew opinii Matołka, Damon rzadko wysysa! krew z licealistek. Drugą byli biegacze. No a trzecią, rozmyślającą o niebieskich migdałach zupc! nic jak la w dole .. były ogrodniczki. Młoda kobieia z sekatorem podniosła wzrok, gdy Damon wyłonił się zza rogu i szedł w stronę jej domu, najpierw celowo przyspieszając, a potem zwalniając, [uż same jego kroki zdradzały, że jesl zachwycony kwiecistym dywanem przed uroczym wiktoriańskim domem. Przez moment dziewczyna wydawała się zaniepokojona, niemal przestraszona. To było normalne. Damon mial na sobie czarne buły, dżinsy, koszulkę i czarną skórzaną kunkę oraz ciemne okulary Uśmiechną! się i rozpoczął łagodnie infiltrować umysł, którego właścicielką była la bella donna Jedno było jasne. Lubiła róże. - Cóż za odcień, to odmiany Dreamweaver - zagaił, kiwając głową z zachwytem nad krzakami pokrytymi pięknymi różowymi kwiatami - A tu While Iceberg pnący się po drabince...

A tu mamy Moonstones - Delikatnie ujął w dłoń otwarty kwiat, którego płatki miały barwę księżycowego blasku z delikatnym odcieniem bladego różu na brzegach — 51 — Młoda kobieta - u imieniu Krysia - nie mogła powstrzymać uśmiechu. Damon poczuł, jak informacje bez wysiłku płyną z jej umysłu wprosi do jego głowy. Miała ledwie dwadzieścia dwa lata, nie była zamężna i wciąż mieszkała u rodziców. Miała dokładnie taką aurę. jakiej szukał Przeszkodą byt jedynie śpiący w domu ojciec. - Nie wyglądasz na kogoś, kto tyle wie na lemat róż - stwierdziła Krysia i roześmiała się szczerze. Wybacz, ale spotkałam już przeróżne przypadki na Targach Róż w Crcekville - Moja matka jesl zapaloną ogrodniczką -skłamał Damon bez zająknięcia, niczym się nie zdradzając Chyba odziedziczyłem pasję po niej W lej chwili nigdzie nie mieszkam na tyle długo, by móc je hodować, ale wciąż mogę marzyć. Chcesz wiedzieć, co jesl moim największym marzeniem? Krysta miała wrażenie, że się unosi na cudnie pachnącej, różanej chmurze. Damon wyczuwał każdy delikatny lon. sprawiało mu przyjemność patrzenie, jak się rumieni, obserwowanie lekkiego drżenia, które wstrząsało jej ciałem - Tak - powiedziała po prostu Krysia. - Zdradź mi swoje marzenie Damon pochylił się ku niej i zniżył głos - Chciałbym wyhodować prawdziwą czarną różę. Krysia wydawała się zaskoczona Coś nieokreślonego błyskawiczni i' przebiegło przez jej myśl. ale zbyt szybko, by Damon mógł lo pochwycić. - A wiec mam coś. co chciałabym ci pokazać Jeśli... |eśli masz czas - odpowiedziała równie cicho Ogród za domem był jeszcze wspanialszy niż ten od frontu Damon zauważył z zadowoleniem, że jesl 52 — . nawet lekko kołyszący się hamak. W końcu niedługo będzie potrzebował miejsca, gdzie mógłby ułożyć Krystę... by to wszystko odespala. Ale na lyiach altanki znajdowało się coś. co mimowolnie przyspieszyło jego tętno - Odmiana Black Magiel - wykrzyknął, widząc płatki w' kolorze ciemnego wina. niemal burgundowe. - Zgadza się - odparła łagodnie Krysta - Black Magie najbliższe czarnemu kolorowi, jakie udało się kiedykolwiek wyhodować. Kwitną trzy razy do roku -wyszeptała z podnieceniem Nie zastanawiała się już. kun może być len młody mężczyzna.

Zupełnie podpo-ntadkowala się uczuciu, którym ją opętał. - Są wspaniałe - westchnął - To najgłębsza czerwień, jaką kiedykolwiek widziałem. Rzeczywiście najbliższe czerni. Krysta nadal drżała z radości. - Możesz zerwać jedną, jeśli chcesz. Jadę z nimi na targi do Creekville w przyszłym tygodniu, ale mogę d teraz dać jedną, taką w pełnym rozkwicie Może poczujesz jej zapach. - Bardzo Bardzo chętnie - odparł Damon - Mógłbyś dać ją swojej dziewczynie - Nie mam dziewczyny - powiedział, ciesząc się. ie znów może kłamać Dziewczyna drżącą ręką ścięła najdłuższą i najbardziej prostą łodyżkę Damon sięgnął po kwiat i wredy ich dłonie się spotkały. Uśmiechnął się do niej. Gdy pod Krystą ugięty się kolana z rozkoszy. Damon chwycił ją z łatwością i kontynuował to, co właśnie zaczął. Meredith weszła do pokoju Caroline tuż za Bonnie. - Mówiłam przecież, zamknijcie te cholerne drzwi! - krzyknęła Caroline. A raczej warknęła. Naturalnie spojrzały w miejsce, skąd dochodził głos. Tuż przed tym jak Meredith odcięła jedyny snop światła, zamykając drzwi, Bonnie zobaczyła róg biurka. Krzesło, które zwykle przed nim stało, zniknęło, Caroline siedziała pod biurkiem. To mogła być świetna kryjówka dla dziesięciolatki, ale nie dla osiemnastoletniej Caroline, która skuliła się, by się tam zmieścić. Siedziała na czymś, co wyglądało jak sterta ciuchów. To jej najlepsze ubrania, pomyślała nagle Bonnie. gdyż dostrzegła błysk złotej lamy, który zniknął, gdy zamknęły się drzwi. Pogrążyły się w ciemności. Żadne światło nie wdzierało się przez szpary nad lub pod drzwiami prowadzącymi do holu. To dlatego, że hol znajduje się w innym świecie, pomyślała wściekle Bonnie. - Co złego jest w odrobinie światła, Caroline? -spytała cicho Meredith. Jej głos był spokojny i

kojący. - Prosiłaś, żebyśmy cię odwiedziły. - Chciałam z wami pogadać - rzuciła Caroline, zupełnie jak dawniej. To zabrzmiało pocieszająco, ale głos, który słyszała Bonnie, się zmienił Ochrypły jak... Nie myśl o tym. Nie w pokoju, w którym panuje tak głęboki mrok, podpowiedział Bonnie jej umysł. Warczenie, pomyślała bezradnie. Można było niemalże sądzić, że Caroline warczy w odpowiedzi. Coś zaszeleściło. Dziewczyna poruszyła się pod biurkiem. Oddech Bonnie przyspieszył. — 54 — - Ale my chcemy cię zobaczyć - zaczęła cicho Meredith. - Poza tym wiesz, Że Bonnie boi się ciemności. Mogę po prostu włączyć twoją lampkę nocną? Bonnie poczuta, że cala się trzęsie. Niedobrze. Nierozsądne było pokazywać Caroline, że się jej bała Ale panujący wokół kompletny mrok powodował, że zaczęła drżeć Czuła, że w kątach pokoju coś się czai -a może to była jedynie jej wyobraźnia? Usłyszała dźwięk, który spowodował, że podskoczyła. - Coś kliknęło za jej plecami. Co to było? - No dobra. Włącz tę przy łóżku, trudno. -Caroline wyraźnie warczała Zaczęła do nich podchodzić. Bonnie słyszała skradanie się i dyszenie coraz bliżej Nie pozwól, by zbliżyła się do mnie po ciemku! Ib była paniczna, irracjonalna myśl. ale nie umiała jej powstrzymać. Nagie się o coś potknęła... Coś wysokiego i ciepłego Tb nie Meredith. Bo nigdy nie zdarzyło się jej śmierdzieć starym potem i zgniłymi jajkami. Ta ciepła postać chwyciła Bonnie za ręce. Gdy zaciskały się. rozległy się ciche kliknięcia. Te ręce nie były ciepłe, były gorące i suche. A ich czubki dziwacznie wbijały się w jej skórę. Wtedy zapaliło się światło przy łóżku, a dłonie zniknęły. Lampka, którą znalazła Meredith, rzucała bardzo, bardzo stłumione rubinowe światło - łatwo było odgadnąć dlaczego. Szlafroczek i peniuar w kolorze bordowym były owinięte wokół klosza. - Tak właśnie wygląda zagrożenie pożarowe -orzekła Meredith, ale nawet jej glos drżał.

Caroline stała przed nimi w czerwonym świetle. Bonnie wydawało się. że jest wyższa. Była wysoka — 55 — i muskularna, a z przodu stercza! lekko zaokrąglony brzuch Miała na sobie dżinsy i obcisłą koszulkę Trzymała dłonie za plecami, a na twarzy pojawił się przebiegły uśmiech. Chcę do domu. pomyślała Bonnie. - No i? - spytała - No i co? - Caroline wciąż się uśmiechała. - Czego chcesz? - Meredilh straciła cierpliwość. - Odwiedziłaś dziś swoją przyjaciółkę Isobel? Ucięłaś sobie z nią pogawędkę? - Caroline wyglądała pn prostu łobuzersko. Bonnie miała ochotę jednym siarczystym uderzeniem zetrzeć z jej twarzy ten uśmiech samozadowolenia. Powstrzymała się. To była jedynie gra światła, wiedziała o tym. ale wyglądało, jakby w środku każdego oka Caroline widniał czerwony punkt. - Owszem, odwiedziłyśmy Isobel w szpitalu - odparta bez emocji Meredilh. - A ty świetnie wiesz, że wciąż nie może mówić dodała z gniewem, którego nie można było przeoczyć. - Lekarze twierdzą, że będzie mogła, )ej język się zagoi, Caroline. Pozostaną pewnie blizny, ale znów będzie mogła normalnie mówić Uśmiech zniknął. Na wychudłej twarzy Caroline pojawiła się furia Bonnie zastanawiała się. co ją wywoływało - Spacer dobrze by ci zrobił - rzuciła Meredilh -Nie możesz żyć w ciemnościach... - Nie zostanę tu na zawsze - przerwała jej ostro Caroline - Tylko do czasu urodzenia bliźniaków. Stała z rękami założonymi do tylu. wyginała plecy w len sposób, że jej brzuch sterczał bardziej niż kiedykolwiek. - Bliźnięta? - Bonnie była zaskoczona. - Matt junior i Manie Tak mam je zamiar nazwać. Złośliwy uśmiech Caroline i jej bezczelny wzrok lo było za wicie dla Bonnie. - Nie możesz tego zrobić! - Usłyszała własny krzyk

- A może nazwę dziewczynkę Honey Matlhew i Honey. na cześć tatusia. Malthew Honeyculta - Nie możesz tego zrobić - zaprotestowała ponownie Bonnie zwłaszcza że Malta tu nie ma i nie może się bronić. .. - Zgadza się. zwiał, prawda? Policja zastanawia się, co spowodowało jego ucieczkę. Oczywiście Caroline zniżyła głos do znaczącego szeptu - nie był sam. Była z nim Elena. Ciekawe, co też tych dwoje robi w czasie wolnym1 - zachichotała głośno - Nie tylko Elena towarzyszyła Mattowi - rzuciła Meredilh. a |ej glos stał się niski i brzmiała w nim groźba. - Jest z nimi ktoś jeszcze. Pamiętasz umowę, którą podpisałaś'1 O tym, że nie powiesz nikomu, gdzie jest Elena, i nie ściągniesz na nią uwagi innych1 Caroline mrugnęła powoli niczym jaszczurka. - To było dawno temu Dla mnie to jak w poprzednim życiu. - Caroline. nie będziesz mieć żadnego życia, jeśli złamiesz tę obietnicę! Damon by cię zabił A może już zapomniałaś...? Meredith przerwała. Caroline ciągle chichotała w lak dziecinny sposób, jakby była małą dziewczynką, której ktoś właśnie opowiedział brzydki dowcip. Bonnie poczuła nagle, że zimny pot oblewa jej ciało, a włosy na rękach stają dęba - Caroline? - Meredilh zwilżyła usta. Bonnie zauważyła, że próbuje przyciągnąć spojrzenie Caroline, ale miedzianowłosa dziewczyna odwróciła wzrok. -Czy to Shinichi? Mercdith nagle zrobiła krok do przodu i ziapala Caroline za ramiona. - Dawniej go widziałaś i słyszałaś, gdy patrzyłaś w lustro. Słyszysz go cały czas, Caroline? Bonnie chciała pomóc przyjaciółce. Naprawdę. Ale nie mogła się ani ruszyć, ani nic powiedzieć. We włosach Caroline mieniły się siwe pasma Siwe, pomyślała Bonnie. W jej kasztanowych włosach, z których była tak dumna. Ale miała też pasma, które były matowe. Podobne ubarwienie Bonnie widziała u psów - mgliście zdawała sobie sprawę, że umaszcze-nie niektórych wilków musi być identyczne. Ale widok takich kolorów na włosach koleżanki wywoływał zupełnie inne uczucie. Zwłaszcza jeśli jeżyły się jak psia sierść.

Oszalała. Była zwyczajnie obłąkana, zdała sobie sprawę Bonnie. Caroline podniosła wzrok, ale nie patrzyła na Meredilh. Spojrzała wprost w oczy Bonnie, aż la się wzdrygnęła. Wyglądała tak, jakby się zastanawiała, czy ta dziewczyna przed nią jest kolacją, czy leż zwykłym odpadkiem, Mercdith stanęła bliżej Bonnie. |ej pięści byty zaciśnięte. - Wcale się nie wpatruję - gwałtownie powiedziała Caroline i odwróciła się od nich. Tak, to zdecydowanie było warknięcie. - Przecież chciałaś, żebyśmy się z tobą spotkały, tak czy nie? zauważyła łagodnie Meredith. -Popisujesz się przed nami. Ale mnie się zdaje, że w ten sposób wołasz o pomoc... 58 Brednie! , Caroline - odezwała się nagle Bonnie, którą ulata fala współczucia. - Proszę, spróbuj się zastanowić. Pamiętasz, jak mówiłaś, że musisz znaleźć męża? (a.. - przerwała i przełknęła ślinę Kto poślubiłby takiego potwora, który zaledwie kilka tygodni temu wyglądał jak normalna nastolatka'1 Wtedy cię rozumiałam - dokończyła Bonnie. ale nie brzmiała przekonująco. - Mówienie, że Matt cię napadł, nie przyniesie nic dobrego. Nikt... - Nie mogła się zmusić, by powiedzieć coś, co i tak było oczywiste. Nikt nie uwierzy komuś takiemu jak ty. - Och, potrafię się z tym uporać - warknęła, po czym zachichotała. - Będziecie bardzo zdziwione Oczami duszy Bonnie zobaczyła zwykły bezczelny błysk szmaragdowych oczu Caroline, przebiegły i tajemniczy wyraz jej twarzy oraz kasztanowe lśniące włosy - Czemu wybrałaś Matta? - zaatakowała Meredith. - Skąd wiedziałeś, że tamtej nocy nie napadły na niego malaki? Shinichi nasłał go na Matta z twojego powodu? - A może to Misao? - zagadnęła Bonnie, przypomniawszy sobie, że tak nazywała się samica kitsune, bliźniaczych lisów, która najczęściej przemawiała do Caroline - Poszłam tego wieczoru na randkę z Mattem. Nagle jej głos się zmienił, zupełnie jakby deklamowała wiersze, w dodatku niezbyt dobrze. - Nie miałam nic przeciwko pocałunkom. Jest taki •łódki. To chyba wtedy zrobiłam mu malinkę na szyi. Myślę, że mogłam leż nieco przygryźć jego wargi.

— 59 — Btmnii! już otwierała usta. ale poczuta na ramieniu rękę Mereditli. i je zamknęła - Ale wiedy on oszalał. - Caroline ciągnęła tym samym łonem Zaatakował mnie1 Podrapałam go paznokciami, cale ramię, z góry na dół. Ale Matt był zbyt silny O wiele za silny A teraz. . A teraz będziesz mieć szczeniaki, chciała powie dzieć Bonnie. ale Meredilh ścisnęła jej ramię, więc znów się powstrzymała Poza rym. pomyślała Bonnie z nagłym ukłuciem niepokoju, dzieci mogą wyglądać jak ludzie i może będą zwykłymi bliźniakami. lak jak to mówi Caroline. Co wtedy zrobią? Wiedziała, jak funkcjonują umysły dorosłych leśli Caroline nie ufarbuje włosów na kasztanowo, to będą mówić, że stres spowodował, iż przedwcześnie posiwiała. Nawet jeśli dorośli zauważą, lak jak Bonnie i Meredith. jej dziwaczny wygląd i nietypowe zachowanie, i tak zrzucą wszystko na szok. Och, biedna Caroline, lak bardzo się zmieniła. Boi się Malta i dlatego chowa się pod biurkiem Nie myje się. bo bardzo dużo przeszta w życiu. Poza tym kto wic. ile czasu zajmie tym małym wilkołakom przyjście na świat? Może malak w Caroline byt w stanie to kontrolować. Spowodować, że jej ciąża będzie przebiegać normalnie. Wtedy nagle Bonnie zwróciła uwagę na słowa Caroline. której na chwilę udało się zwalczyć powarki-wanie Brzmiała niemal jak dawna przyjaciółka, podła i urażona - Nie rozumiem, dlaczego wierzycie jemu, a me mnie - Ponieważ - odparta Meredith - znamy was obydwoje Wiedziałybyśmy, gdyby Matt się z tobą umawia) A nic jest typem faceta, który tak po prostu pojawia się pod twoimi drzwiami. Zwłaszcza że widziałyśmy, jak się później zachowywał - Ale przecież mówiłyście, że ten potwór, który go zaatakował - Malak. Caroline Naucz się tego słowa, ponieważ w tobie także siedzi! Caroline skwitowała to uśmieszkiem i machnęła dłonią, dając znak. że nie zwraca na to uwagi. - Mówiłaś, że to może opętać człowieka i /musząc go do robienia rzeczy sprzecznych z jego charakterem, prawda? Zapadła cisza Bonnie pomyślała, że nawel gdyby lak powiedziały, nigdy nie zrobiłyby tego przy niej - Dobra, a co gdybym przyznała, że nie umawiałam się z Mattem?

I że spotkałam go. gdy jeździł po naszej okolicy z prędkością dziesięć na godzinę i wydawał się zagubiony Hękaw jego koszuli byt podarty, a ręka kompletnie rozharatana Więc wzięłam go do domu i próbowałam zabandażować mu ramię, ale on nagle dostał szału. Wprawdzie próbowałam go podrapać, ale bandaże mi przeszkadzały. Zerwałam je z. niego. Mam je nadal, są cale we krwi. Gdybym wam to powiedziała, to co wtedy? Uznałabym, że traktujesz naszą rozmowę, jako próbę generalną przed szeryfem Mossbergiem, pomyślała Bonnie. kompletnie zmrożona. Przyznałabym ci lację. Rzeczywiście jesieś w stanie się pozbierać, je* się postarasz Gdybyś jeszcze przestała chichotać w tak dziecinny sposób i pozbyła się tego przebiegłego •zroku byłabyś jeszcze bardziej przekonywająca I - Przecież mogą zrobić test DNA - stwierdziła Meredith - Wiem. - Wyglądała na lak wzburzoną, że aż straciła na moment swój cyniczny wyraz twarzy Meredith przyglądała się jej. - Mogą stwierdzić, czy na tych bandażach |est krew Matta, czy nie - dodała - No i ery le siady pasują do twojej historyjki - Tam nie ma żadnych śladów Bandaże są wprost przesiąknięte krwią Nagle Caroline podeszła do szafki, otworzyła ią i wyjęła długi kawał czegoś, co mogło być kiedyś bandażem elastycznym. W stabym świetle lśnił czerwonawą barwą. Przyglądając się sztywnym kawałkom materiału w rubinowym świetle. Bonnie byta pewna dwóch rzeczy Nie była to w żadnym razie część opatrunku, który pani Flowers założyła na rękę Matta lego ranka, gdy go napadnięto Chociaż szmaty byty przesiąknięte prawdziwą krwią, aż po sztywne brzegi Świat zdawał się wirować. 1 choć Bonnie wierzyła w Malta, nowa historia ją przeraziła. Ta bajeczka mogła nawet zadziałać pod warunkiem że nie znajdą Mana i przebadają jego krew Nawet on przyznał że nie o wszystkim pamięta Ale to nie znaczyło jeszcze, że Caroline mówiła prawdę Czemu miałaby zaczynać od kłamstwa i nagłe zmieniać wersję wydarzeń? Oczy Caroline przypominały oczy kota. Koty bawią się myszami, tylko dla przyjemności Tylko po to. by zobaczyć, jak uciekają. Malt też uciekał. Bonnie pokręciła głową. Nagle stwierdziła, ze nie wytrzyma w tym domu ani minuiy dłużej W jakiś sposób zagnieździł się w jej umyśle, powodując, że zaczela łię oswajać z jego dziwnym wnętrzem.

Zdążyła się już nswrt przyzwyczaić do lego potwornego smrodu czerwonego światła Ale teraz, gdy Caroline trzymała przesiąknięte krwią bandaże i Iwierdzita, że to krew Matta... - Idę do domu - oznajmiła Bonnie - A Matl tego nie zrobił.. Nigdy lu nie wrócę! Towarzyszył jej chichot Caroline. kiedy odwróciła się. starając się nie patrzeć na legowisko, które uwiła sobie koleżanka pod narożnym biurkiem. Leżały tam ciuchy przemieszane z pustymi butelkami i na wpół pustymi talerzami z jedzeniem. Pod nimi mogło znajdować się wszystko - nawet malak. Ale gdy Bonnie się poruszyła, cały pokój zawini-wat Dwukrotnie obróciła się wokół własnej osi. zanim ■dało jej się zatrzymać - Czekajcie - odezwała się Meredith nieprzytomnym głosem Caroline wyginała się niczym akrobatka. wczulgu-jąc się z powrotem pod biurku J - A co z Tylerem Smalwoodem? Nie dbasz o to. że to on jest ojcem twoich ., dzieci? )ak długo się z nim umawiałaś, zanim dołączył do Klausa? Gdzie on teraz Jctt? - Jeśli moje informacje są prawdziwe, to nic żyje TV i twoi przyjaciele zamordowaliście go - Tb zdecydowanie było warknięcie, ale już nie złośliwe. Było to coś raczej jak triumfujące mruknięcie. Ale nie tęsknię za nim, więc wolałabym, żeby pozostał martwy -dodała z tłumionym śmiechem Raczej by się ze mną zde ożenił Bonnie musiała się sląd wydostać Macała w po-ittukiwaniu klamki Wreszcie ją znalazła Oślepiło ją światło. Spędziła w rubinowym półmroku już tak wiele czasu, że jasny hol wydawał się razić niczym słońce na pustyni w południc - Wyłącz lampę - wrzasnęła Caroline spod biurka Ale gdy Meredith poruszyła się. by lo zrobić, Bonnie usłyszała wybuch i ujrzała opatuloną na czerwono postać znikającą w ciemności. Była jeszcze jedna rzecz. Światło płynące z korytarza omiotło pokój Caroline niczym promień latami morskiej, gdy zamykały się drzwi Caroline tarmosiła coś zębami Coś, co miało strukturę mięsa, ale na pewno nie było to gotowane mięso. Bonnie szarpnęła się w tył. by uciec, i omal nic przewróciła pani Forbes. Kobiela nadal stalą na korytarzu, w lym samym miejscu, gdzie ją zostawiły, wchodząc do pokoju Caroline Nawet nie wyglądała na kogoś, kto podsłuchiwałby pod drzwiami Vo prostu siała, gapiąc się w pustkę. - Muszę was odprowadzić do wyjścia - powiedziała swoim łagodnym, bezbarwnym głosem. Nie podniosła głowy, by spojrzeć na Bonnie lub Meredilh -Inaczej możecie się zgubić Ja się gubię. To było łatwe Schodami w dół, potem jeszcze cztery kroki do drzwi wejściowych Gdy szły. Meredith milczała, a Bonnie nawet nie była w stanie się odezwać.

Gdy już byty na zewnątrz. Meredilii odwróciła się do przyjaciółki. - No i? Jest bardziej opętana przez wilkotactwo czy przez malaka? A może byłaś w stanie wyczytać coś z jej aury? Bonnie usłyszała własny śmiech, który jednak bar-j jej przywodził na myśl płacz - Jej aura nie przypomina ludzkiej i nie umiem : na jej podstawie powiedzieć A jej mama zdaje się w Ogóle me mieć aury One są... cały len dom jest po prostu . Bonnie. to nieważne Już nigdy nie będziesz mui tam iść - To jak... - A!e Bonnie nie umiała wyttuma-: fenomenu ścian wyglądających jakby były odbite ■ krzywym zwierciadle i schodów biegnących w dół ul w górę. Myślę - powiedziała w końcu - że powinnaś do-łię czegoś więcej O rzeczach takich jak.. Jak opętanie - Masz na myśli opętanie przez demony? -lith postała jej ostre spojrzenie - Tak. tak myślę. Tylko że nie mam pojęcia, od ego zacząć. - Mam kilka własnych pomysłów - stwierdziła przyjaciółka cicho. - Na przykład zauważyłaś, że ani razu nie pokazała nam dłoni? Wydaje mi się, że to dość dziwne - Wiem czemu - szepnęła Bonnie. starając się nie zaśmiać płaczliwie - Ona już nie ma paznokci - Coś ty powiedziała? - Chwyciła mnie za nadgarstki, tak że mogłam je poczuć - Bonnie. lo nie ma sensu - Caroline ma pazury, prawdziwe pazury Jak •tik - odparła Bonnie. .1 - A może raczej - Meredith odpowiedziała rów-f*feż szeptem jak Us. ROZDZIAŁ i.
Elena pomyślała bezsilnie, że chłopak nadal pewnie wyobraża sobie Dantona nurkującego w dół i terroryzującego jakąś młodą dziewczynę. Dantona jeszcze nie było. gdy wychodzili z kawiarni. Elena zauważyła zmarszczkę, która pojawiła się miedzy brwiami Matta, i zaczęła się zastanawiać - Dlaczego nie odstawimy jaguara do komisu samochodowego? |eili mamy zamiar sobie odpuścić to auto, to chcę twojej rady. co mamy wy brać w zamian - Racja, moja rada na temat odrapanej i rozlatującej się kupy złomu musi być bezcenna - odparł z kwaśnym uśmiechem, który oznaczał, że Elertie udało się go obłaskawić, a on nie ma nic przeciwko temu Jedyny komis w mieście nie zachęcał do odwiedzin Ale nawet on nie wyglądał tak przygnębiająco, jak jego właściciel Elena i Matt zastali go śpiącego w niewielkim biurze o brudnych oknach Matt zapukał delikatnie w szybę, aż w końcu mężczyzna się ocknął, poderwał z krzesła, po czym odpędził ich wściekłym gestem. Ale Matt ponownie zastukał w szybę, gdy facetowi znów zaczęła opadać sennie głowa. Tym razem bardzo powoli mężczyzna się wyprostował, popatrzył na nich z niechęcią i wreszcie ruszył do drzwi. - Czego chcecie"" - zapytał nieprzytemnym tonem - Wymienić samochód - powiedział głośno Matt, im Elena zdążyła się odezwać - Smarkacze mają jakiś samochód do opchnie-cii - powiedział facecik z niezadowoleniem - Od dwudziestu lat prowadzę ten komis i ani.. - Patrz pan. - Matt cofnął się nieco, by zademon-itrować w pełnej okazałości wspaniałego jaguara lśniącego w porannym słońcu jak wielka róża na czterech kółkach - Zupełnie nowy jaguar XZR Od zera do setki w irzy i siedem sekundy! Silnik AJ-V8 Gen III R pięćset pięćdziesiąt koni, z turbodoładowaniem f izefciobiegową automatyczną skrzynią! Przekładnia różnicowa dla wyjątkowego napędu i prowadzenia. ma na świecie auta lepszego niż XZR! Matt skończył, stając nos w nos z niewielkim face-któremu powoli opadła szczęka, a wzrok skakał a samochód, raz na chłopaka. Chcecie wymienić lo cacko na coś. co jest na skła-tej budy? - powiedział zszokowany Naprawdę nie mógł w lo uwierzyć - I sądzie*, że mam kasę że-by... chwila, chwila - przerwał Przesta! wodzić spojrzeniem i zrobił minę poke-n|Hy. Uniósł ramiona, ale już nie głowę. Nadało mu •o wygląd sępa.

" Nie cn°ę go - powiedział zupełnie bez emocji lodwrócil się, jakby chciał iść do biura. - Jak to nie chce go pan? Jeszcze minutę temu śli-P8" do niego! wrzasnął Matl, ale twarz męż-e*y*ny pozostała bez wyrazu. Tb ja powinnam porozmawiać, pomyślała Elena «e doprowadziłabym do konfliktu od pierwszego s!o-*», ale teraz jesl już za późno. Próbowała nie słuchać kłótni i zaczęła przyglądać się zaniedbanym samochodom stojącym na parkingu. Za szybą każdego l nich llcwit niewielki zakurzony znaczek: ,.10 procent zniżki z okazji świąt!- „Łatwy kredyt!" Czysty!" „Cudeńko babuni!' „Bez zaliczki!'* „Sprawdź sarn!" Bala sit; ze za chwilę wybuchnie płaczem - Tutaj nie ma popytu na takie auto - stwierdzi! właściciel komisu - Kto je kupi? _ pan chyba zwariował' To auto sprawi, że klienci będą walić drzwiami i oknami. To świetna reklama1 Lepsza niż len purpurowy hipopolam. o tam! - Tb nie hipopotam. To sloń. - A Kto lo pozna, skoro zeszło z niego pól powietrza'1 Mężczyzna z godnością podszedł sztywnym krokiem do jaguara i zaczął go taksować - Wcale nie jesl taki nowy. Ma zbyt dużo kilometrów na liczniku. - By! kupiony dwa tygodnie temu. - Co z tego? Za kilka tygodni jaguar zacznie reklamować przyszłoroczne samochody - Właściciel machną! ręką na należącą do Eleny różę na kółkach -Przestarzały. - Przestarzały? - Właśnie. Taki wielki samochód musi być strasznie paliwożemy. - (est dużo oszczędniejszy niż hybryda' - I ty uważasz, że ludzie o tym wiedzą? Uważają że... - Niech pan posłucha, mogę jechać z tym autem gdzie indziej ..

- A wiec zabieraj go stąd W moim komisie nie jesl nawet wart, by zamienić go na inny! - Dwa ^ ... |akiś gios rozległ się tuż za Mattem i Eleną, ale oczy sprzedawcy rozszerzyły się, co najmniej jakby zobaczył ducha Elena odwróciła się i ujrzała nieprzenikniony wzrok Damona Ręce trzymał za plecami, a jego okulary przeciwsłoneczne zahaczone byty o koszulkę. Patrzył hardo na sprzedawcę Minęło kilka chwil, po czym - Ten srebrny prius w lyłnym prawym rogu pod... pod plandeką powiedział powoli właściciel komisu, w odpowiedzi na niezadane na głos pytanie, łfego wzrok wyraża! oszołomienie. Ja... Zaprowadzę was lam - dodał. - Weź ze sobą kluczyki Chłopak odbędzie jazdę próbną - zażądał Damon. więc mężczyzna wygrzebał ł zademonstrował mu kółko z kluczami przypięte do paska, po czym odszedł wolno, wpatrując się w przestrzeń - Przypuszczam, że zapytałeś go, jaki jesl jego •""lepszy samochód? - zwróciła się do Damona Elena - Zamień „najlepszy ' na „mniej fatalny" to będziesz bŁzej odparł Posłał jej wspaniały uśmiech trwający ułamek sekundy. - AJe Damon, po co nam dwa samochody? Wiem. t t jest duzo wart. ale co my zrobimy z drugim aułem' - Karawanę - rzucił. - O nie Ale nawet Elena dostrzegała zalety takiego rozwiązania Zwłaszcza po tym, jak chłopcy nie mogli się dogadać na lemat grafiku prowadzenia samochodu Wfestchnęla f - No dobra, jeśli Matt się zgodzi .. - Matołek nie będzie mial nic przeciwko - powiedział Damon, spoglądając łagodnie. Wyglądał niewinnie jak anioł. - Co ty chowasz za plecami? - spytała Elena, decydując, że nie będzie wnikać w to, co Damon ma zamiar zrobić Mattowi. Uśmiechnął się znowu, ale tym razem jego uśmiech był dziwny -

takie dziwaczne uniesienie jednego kącika ust. [ego oczy zdawały się mówić, że ło nic takiego. Wtedy wyciągną! prawą rękę, a w niej znajdowała się najpiękniejsza róża, jaką kiedykolwiek Elena widziała Nigdy w życiu nie miała okazji trzymać kwiatu o tak ciemnych piątkach - i to bez najmniejszego błysku purpury - był to czysty, aksamitny burgund. Róża właśnie rozkwitała. Musiała być mięciutka i delikatna w dotyku. Jej intensywnie zielona todyżka z kilkoma delikatnymi listkami tu i tam była idealnie prosta. Elena domyślnie splotła ręce za plecami. Damon nie był typem sentymentalnym, nawet gdy nazywa! ją swoją księżniczką nocy. Róża musiała mieć jakiś związek z ich podróżą, - Nie podoba ci się? - spytał. Być może Elenie się wydawało, ale usłyszała w jego glosie zawód. - Oczywiście, że mi się podoba. Po co ci ona? Damon się rozluźnił. - To dla ciebie, księżniczko, - Wyglądał, jakby go to zraniło. - Nie martw się, nie ukradłem jej. Nie. Wiedziała, że jej nie ukradł. Doskonale wiedziała, jak ja zdobył... Ale byta taka piękna... Gdy nie wykonała najmniejszego ruchu, Damon uniósł różę i pozwolił, by chłodne, jedwabiste płatki pieściły jej policzek. Zaczęta drżeć. - Przestań - wymruczała, ale nie mogła się cofnąć. Nie przestawał. Miękkimi płatkami omiótł drugi policzek. Odruchowo głęboko odetchnęła, ale zapach, który poczuła, wcale nie był kwiatowy Kwiat pachniał mocnym, ciemnym winem. Był tak wonny, że natychmiast poczuła się jak pijana. Pijana czarną magią 'własnym podnieceniem... To nie ja, protestował jakiś cichy głos w jej głowie. Kocham Stefano Damon... ja chcę... chcę... - Czy chcesz wiedzieć, czemu wybrałem akurat tę różę - spytał Damon łagodnym głosem, który zlewał się z jej wspomnieniami. - Wybrałem ją ze względu na nazwę. Nazywa się Black Magie . i, - Tak-przytaknęła po prostu Elena. Wiedziała to, nim powiedział. Tylko to imię było odpowiednie. Teraz Damon zasypywał ją różanymi pocałunkami, zataczając kwiatem okręgi na jej policzku. Delikatniejsze płatki ze środka przylegały do jej skóry, podczas gdy zewnętrzne łagodnie ją pieściły.

Elena była podniecona Dzień zrobi! się bardzo ciepły i parny, jak więc róża mogła być taka chłodna? W rym momencie najbardziej zewnętrzne płatki zaczęty muskać jej usta. Chciała powiedzieć: „nie", ale z jakichś przyczyn słowo nie mogło wyjść jej z ust. Czuła się. jakby przeniosła się w czasie, z powrotem do dnia. gdy zobaczyła go pierwszy raz, gdy po raz pierwszy zabiegał o nią, gdy niemalże pozwoliła się pocałować, nie znając nawet jego imienia... Nie zmienił się zbytnio od tego czasu Pamiętała łak przez mgłę, że już o tym kiedyś myślała. Damon Zmieniał innych ludzi, ale sam był niezmienny. Ale ja już jestem inną Eleną, i nagle miała wrażenie, że znalazła się na ruchomych piaskach. Tak bardzo się zmieniłam od tamtego czasu. Wystarczająco, by dostrzec w Dämonie rzeczy, których istnienia wcześniej bym nie zauważyła. Nie chodzi tylko 0 te mroczne i wściekłe, ale też te delikatne. Honor 1 szlachetność byty uwięzione w jego umyśle niczym żyły ztota. Muszę mu pomóc, pomyślała. Muszę mu w jakiś sposób pomóc i temu małemu chłopcu przykutemu do skały. Te myśli przepływały powoli przez jej głowę. Była nimi tak zajęta, że straciła nad sobą panowanie. Dopiero teraz uświadomiła sobie, jak bardzo blisko Damon podszedł. Opierała się plecami o jakiś opuszczony wóz. A Damon mówił lekkim tonem, ale jego glos podszyty był powagą. - A więc róża za buziaka? - spytał. - Naprawdę nazywa się Black Magic, a ja zdobyłem ją uczciwie. Miała na imię... na imię... Damon przerwał, a przez jego twarz przemknął trwający ułamek sekundy wyraz zakłopotania. Potem uśmiechnął się, ale by! to uśmiech wojownika, wspaniały. Pojawia! się i znikał tuż przed tym, jak zyskiwało się pewność, że już się go widziało. Jasne, Damon nadal przekręcał imię Malta, ale nigdy nie zdarzyło się, żeby nie pamiętał imienia dziewczyny, mimo że starał się je sobie przypomnieć. Zwłaszcza że niedawno się nią pożywiał. Znów Shinichi? Elena zaczęła się zastanawiać Czy nadal zabiera! Dantonowi wspomnienia, oczywiście, tylko te najważniejsze? Podniety zarówno dobre, jak i zle? Wiedziała, że Damon myśli o tym samym. Jego czarne oczy pałały. Był wściekły, ale w jego furii dostrzegła też jakąś delikatność.

I Bez zastanowienia położyła ręce na jego ramio-pach. Zignorowała różę, która dotykała jej policzka. Starała się mówić spokojnym głosem: - Co chcemy zrobić? Tak zastał ich Matt. Kluczył miedzy labiryntem aut. Okrążył białego SUV-a z przebitą oponą. - Hej, ludzie ten prius jest... - krzyknął. Zamart. Wiedziała, co zobaczył: Damon pieści! ją różą, podczas gdy ona go obejmowała. Wypuściła chłopaka z ramion, ale nie mogła się od niego odsunąć z powodu aula stojącego za nią. - Matt... - zaczęła, ale głos uwiązł jej w gardle. Już miała powiedzieć: „To nie jest to, na co wygląda. Wcale się nie przytulaliśmy. Nawet go nie dotykałam". Ale to przecież było kłamstwo. Zależało jej na Damonie. próbowała się do niego zbliżyć... Ku jej zdziwieniu ta myśl uderzyła w nią z całą mocą, z jaką promień światła przenika przez ciało wampira Zależało jej na Damonie. Naprawdę jej zależało. Przebywanie z nim było trudne, bo pod wieloma względami byli do siebie podobni. Uparci, Każde chciało robić wszystko po swo-. Pamiętni i niecierpliwi. Byli do siebie podobni. Wzdrygnęła się, a jej ciało osłabło. Nagle z ulgą •twierdziła, że może oprzeć się o samochód, mimo że mutiała pobrudzić sobie ubranie. Kocham Stefano. pomyślała niemal histerycznie. Tylko jego kocham. Ale Damon jest mi potrzebny, by '■ do niego dostać. A jeżeli go zniszczę? Przez cały len czas patrzyła na Malta oczami pełnymi Icz, które nie chciały płynąć. Zamrugała, ale one uparcie tkwiły na rzęsach. - Matt... -wyszeptała. Nie odezwał się. Nie musiał. Wszystko wyrażało jego spojrzenie zaskoczenie, które zmieniało się w coś, czego Elena nigdy jeszcze nie widziała, przynajmniej gdy patrzył na nią. Oddalił się od niej. Odciął wszystkie więzi między nimi.

- Matt, nie... - ]ej glos zmienił się w szept. I wtedy ze zdziwieniem usłyszała, jak odzywa się Damon: - Wiesz, że to wszystko przeze mnie, prawda? Właściwie nie możesz winić dziewczyny o to, że chciała się bronić FJena przyglądała się swoim dłoniom Drżały. - Wiesz, że to moja wina. Elena nigdy by... - kontynuował Wtedy się zorientowała, że Damon wywiera na Matla wpływ. - Nie! - Złapała kompletnie nieprzygotowanego Damona, chwyciła go i zaczęła nim potrząsać. - Nie rób tego! Nie Mattnwi! Czamc oczy, które na nią zwrócił, nie były oczami amanta Przerwała mu. Gdyby to był ktoś inny. skończyłby jak krwawa plama na ziemi. - Raluję cię - stwierdził zimno Damon -Odrzucasz moją pomoc? Elena nie mogła się zdecydować Może gdyby to zrobił tylko ten jeden raz, dla dobra Matta... Coś się w niej działo Musiała podjąć grę, by jej aura kompletnie się nie rozpadła. - Nigdy więcej lego nie próbuj. - |ej głos był cichy, „It- zarazem lodowaty - Nigdy więcej nie waż się wywierać na mnie wpływu I zostaw Matla w spokoju' Wydawało się jej, że w nieprzeniknionym wzroku Damona dostrzegła aprobatę, która zniknęła, zanim Elena upewniła się. że na pewno tam była Gdy się odezwał, nic wydawał się już tak odległy. _ W porządku - zwrócił się do Matta. - Jaki mamy teraz plan'1 No, gadaj Malt zaczął powoli mówić, nie patrząc na żadne z nich. Był rozgorączkowany, ale starał się zachować spokój - Miałem zamiar powiedzieć, że prius jest w porządku A ten handlarz ma jeszcze jeden laki sam. W niezłym stanic Możemy wziąć oba identyczne samochody - I wtedy karawana ma sens. Możemy się rozdzielę, gdyby ktoś nas śledził! Nie będą wiedzieli, za którym jechać Elena miała ochotę zarzucić Mattowi ramiona na szyję Ale przyjaciel oglądał buły To i lak nie miało znaczenia Damon zamknął oczy i kręcił głową, jakby Went nie mógł uwierzyć. Racja, pomyślała Elena. To moja albo Damona aura powoduje, że nas namierzają Nie zmylimy ich Identycznymi samochodami, no chyba że nasze aury staną się podobne. Do lego musiałaby jechać całą drogę z Mailem. • Damon nigdy by się na to nie zgodził. A przecież

potrzebowała go. by dotrzeć do ukochanego, do prawdziwy przyjaciela: Stełano. - Wezmę len zdezelowany. - Malt zaczął ustalać plan z Damonem. ignorując Elenę. - Jestem przyzwyczajony do zdezelowanych wozów. Już dobiłem z tym gościem targu. Powinniśmy się zbierać. Musisz mi zdradzić, dokąd jedziemy Na wypadek gdybyśmy się rozdzielili kontynuował. Damon milczał przez dłuższą chwilę - Sedona w Arizonie. To tak na początek - odparł szorstko. - To miejsce pełne szaleńców z New Age? Chyba żartujesz? Matt wydawał się zdegustowany. - Powiedziałem przecież, że zaczynamy w Sedu-nie. To kompletne pustkowie. Dokoła są tylko skały. Łatwo się tam zgubić. . - Damon się uśmiechnął. -Będziemy w kurorcie Juniper, nieopodal autostrady pótnocnej numer 89A - dodał lekko. - Jasne-odparł Matt. Elena nie mogła dostrzec na jego twarzy żadnych emocji, ale jego aura lśnita czerwienią. - Wiesz, Matt - zaczęła - powinniśmy spotykać się każdego wieczoru, więc jeśli tylko będziesz za nami jechał - urwała, wciągając gwałtownie powietrze Ale Matt zdążył się już odwrócić. Nie popatrzył na nią, gdy mówiła. Szedł dalej bez słowa. Nawet się nie obejrzał. ROZDZIAŁ 7 Milenę obudził dźwięk niecierpliwego skrobania w szy-\1 bę priusa. Byta ubrana i przyciskała do siebie dziennik. To było dzień po tym. jak Matt się z nimi rozstat-_ Spałaś lak całą noc? - spytał Damon, przyglądając się jej. gdy przecierała oczy. Jak zwykle miał na sobie sirój: oczywiście cały czarny. Upał i wilgoć nie miały dla megu żadnego znaczenia. - Jadłem już śniadanie - rzucił krótko, zajmując miejsce w fotelu kierowcy. - A tobie przyniosłem to Styropianowy kubek z dymiącą kawą. klóry Elena chwyciła z. taką wdzięcznością, jakby to było wino Czarna Magia. Okazało się, że w brązowej papierowej torbie są pączki. Nie było to najzdrowsze śniadanie na świecie, ale Elena potrzebowała kofeiny i cukru. - Potrzebuję łazienki - ostrzegła Elena, kiedy Damon sadowił się za kierownicą i odpalał silnik. Muszę się przebrać, umyć twarz i w ogóle. Jechali na zachód Zgadzato się to z tym, czego dowiedziała się Elena. sprawdzając trasę zeszłej noty w Internecie. Mały obrazek w komórce pasował do tego wyświetlonego na nawigacji auta.

Obydwa Wskazywały, że Sedona leży w prostej linii od malej wiejskiej drogi w Arkansas, przy której Damon zaparkował na noc. Ale niedługo potem skręcił na południe, decydując się na objazd, który mógł. ale nie musiał, zmylić ich tropicieli. Zanim znaleźli łazienkę. Elenie o mało nie pękł pęcherz. Spędziła beztrosko pół godziny w damskiej toalecie, starając się umyć auoną wodą i papierowymi ręcznikami. Rozczesała "•osy i przebrała się w nowe dżinsy i białą bluzkę •Murowaną z przodu niczym gorset. W końcu mogło W »tę niedługo przytrafić kolejne opuszczenie wlas-**go ciała we śnie. podczas którego zobaczy się ze Stefano Nie chciała myśleć o tym, że wraz z odjazdem "atta została sam na sam z wampirem. Mieli razem podróżować w głąb Sianów, do miejsca, klórc z powodzeniem można byt nazwać nie z lego świata. Gdy wreszcie wyszła z łazienki, Damon zachowywał się chłodno, a jegn twarz była pozbawiona wyrazu, chociaż - co udało jej się zauważyć - nie omieszkał jej zlustrować wzrokiem. O cholera, pomyślała Elena. Zostawiłam w aucie dziennik. Była tak głęboko przekonana o tym, że go czytał, jakby go na tym przyłapała Dobrze że nie napisała niczego na temat opuszczania ciała i odnalezienia Stefano. Chociaż wierzyła, że Damon chce uwolnić jej chłopaka, przecież nie siedziałaby z nim w tym samochodzie, gdyby tak nie było. Ale dobrze by było. gdyby się nie dowiedział, że ona już tam była. Damon lubił dowodzić, tak samo zresztą jak ona. Lubił także wywierać wpływ na każdego policjanta, który zatrzymywał ich za przekroczenie prędkości. Ale dziś miał zly humor, nawel jak na swoje standardy Elena wiedziała, że gdy tylko chciał, mógł zmienić się w naprawdę fajnego kumpla, opowiadającego świetne historie i dowcipy. Wtedy każdy, nawet najbardziej uprzedzony i małomówny pasażer musiał się roześmiać, choćby wbrew sobie, Ale dziś nie odpowiadał na pytania Eleny, nie wspominając już o śmianiu się z jej dowcipów. Raz usiłowała nawiązać z nim fizyczny kontakt. Położyła mu rękę na ramieniu, ale on ją slrząsnąl, jakby jej dotyk miał zniszczyć czamą skórzaną kurtkę. Świetnie, super, pomyślała Elena z przygnębieniem. Oparta skroń o szybę i przyglądała się krajobrazom, które w ogóle się nie zmieniały — 78 — Gdzie był teraz Matt? Przed nimi czy za? Czy spal tej nocy? Przemierzał teraz Teksas? Dobrze się odżywiał? Elena mrugnęła, by odpędzić łzy. które napłynęły jej do oczu, ilekroć przypominała sobie, jak odszedł od niej, nie oglądając się za siebie. Elena radziła sobie z iudżmi. Umiała zachować się w każdej sytuacji, dopóki miała do czynienia z normalnymi osobami. A obchodzenie się z chłopcami było wręcz jej specjalnością. Owijała ich sobie wokół palca już w podstawówce. Ale teraz, jakieś dwa i pól tygodnia od zmartwychwstania, wróciła ze świata duchów i nie miała ochoty na gierki.

To właśnie kochała w Stefano. Gdy już udaio się jej pokonać jego bezwarunkowy odruch, by uciekać od wszystkiego, co wielbił, nie musiata się już martwić. Był jak sklep samoobsługowy, Poza tym stała się ekspertem w dziedzinie wampirów Ale nie w ściganiu ich czy mordowaniu, lecz w kochaniu. Wiedziała, kiedy dobrze jesl ugryźć lub zostać ugryzionym i kiedy przestać, i jak pozostać człowiekiem. Ale poza tymi niewinnymi trikami, nie chciała rządzić Stefano. Zwyczajnie pragnęła z nim być. A cała reszta sama się ułoży. Mogła też bez niego żyć. lak jej się przynajmniej zdawało. Ale tak jak życie z dala od Bonnie i Meredith oznaczało pozbycie się obu rąk. tak funkcjonowanie bez Stefano byłoby pożegnaniem się z sercem. Stefano był jej partnerem w wielkim tańcu, jej odbiciem i przeciwieństwem; ukochanym i kochankiem w najeży stałym znaczeniu tego słowa. Drugą potową, bratnią duszą. Po tym. gdy ujrzała go zeszłej nocy. nawet jęli to był tylko sen, lak bardzo za nim zatęskniła, że — 79 — w środku czuta ból. Byl tak wielki, że nie mogta tak po prostu siedzieć i nad nim rozmyślać, inaczej by oszalała. Rzuciłaby się na Damona i zmusita go do szybkiej jazdy. Mogłaby nawet sama się skrzywdzić, ale nie była typem samobójcy. Zatrzymali się na obiad w jakimś bezimiennym miasteczku. Elena nie miata apetytu, a Damon zamienił się w ptaka, co ją tylko zirytowało. Zanim ruszyli w dalszą drogę, atmosfera w aucie była już tak gęsta od napięcia, że nie był potrzebny nóż, żeby ją kroić, pomyślała Elena. Wystarczyłaby kartka. 1 wtedy sobie uświadomiła, jakiego rodzaju było to napięcie. Jedyną rzeczą, która ratowała Damona, była jego duma. Wiedział, że Elena się zorientowała. Przestała go dotykać czy nawet odzywać się do niego. Tak było dobrze. Nie powinien czuć się w ten sposób. Wampiry pożądały dziewcząt jedynie przez wzgląd na ich białe szyje, a Damon jako esteta oczekiwał, że cala dawczyni będzie spełniała jego standardy. A aura Eleny zdradzała siły witalne zawarte w jej krwi. Jego reakcja była mimowolna. Nie zdarzyło mu się myśleć o dziewczynie w taki sposób, przynajmniej przez ostatnich pięćset lat. Wampiry nie byty do tego zdolne. AJe w tym momencie Damon mógł zrobić wszystko. A im bardziej zbliża! się do Eleny, tym mocniej otaczała go jej aura i tym stabsza była jego samokontrola.

Dzięki piekielnym demonom jego duma była silniejsza niż pożądanie. Damon nigdy w życiu o nic ni(¡ogo nie prosił. Płaci! za krew, którą wysysał, swoją walutą: rozkoszą, fantazjami i snami. Ale Elena nie potrzebowała fantazji, nie pragnęła również snów. Nie chciała go. Pragnęła Stefano. A duma Damona nigdy nie pozwoliłaby mu prosić Elenę o to, czego pragnął. Tak sano nigdy nie pozwoliłaby mu wziąć tego bez jej zgody... Mial przynajmniej taką nadzieję. Zaledwie kilka dni temu był pustą powłoką, jego dało było marionetką w łapach bliźniąt łtirsune. które sprawiły, że skrzywdził Elenę w taki sposób, że na jamo wspomnienie kulił się wewnętrznie. Damon nie istniał wtedy jako osoba, a jego ciało było zabawką, którą zabawia! się Shinichi. Mimo że trudno było mu w to uwierzyć, to zniewolenie było tak ogromne, iż jego ciało stało się posłuszne wszelkim rozkazom lisola-ka: torturował Elenę; mógł ją zabić. Nie mógt zaprzeczyć, że tak byto naprawdę. To się wydarzyło Shinichi panował nad jego umysłem. Kitsune w przeciwieństwie do wampirów były odporne na wdzięki pięknych dziewczyn Przy okazji okazało się. że Damon jest sadystą. Lubił ból-to znaczy ból imych ludzi. Nie mógł temu zaprzeczyć i się nadziwić, że się nie przebudził i nie powstrzymał Shinichiego od skrzywdzenia Eleny. 1 nawet jeśli nadal rozpaczał nad złem które wyrządził, to całkiem nieźle sobie radził z nie-nyíleniem o tym. Nie mamowat czasu na rozpamię-SWanie przeszłości, a skupia! się na kontroli nad ^•złością To nigdy więcej nie mogło się zdarzyć 1 Pozostawić go przy życiu Nie mógł zrozumieć, że Elena go nie naciska «Chowuje się, jakby mu ufała Ze wszystkich ludzi na świecie miała największe prawo, by go nienawidzić, oskarżyć za to, co zrobił Ale ona nigdy tego nie uczyniła. Nigdy nawet gniewnie na niego nie spojrzała ciemnoniebieskimi oczami, w których lśniły złote plamki. Ona jedna wiedziała, że ktoś opanowany przez Shinichiego nie mial wyboru Nie mógł podjąć innej decyzji. Może dlatego, że była świadoma tego. co się w nim zrodziło w wyniku opętania przez malaka Pulsujące bezbarwne drugie ciało Damon zmusił sic do stłumię nia dreszczu. Shinichi wesoło mu to oznajmił, odbie rając mu jednocześnie wspomnienia sięgające czasu gdy obaj, wampir i kilsune. spotkali się po raz ostatni w Starym Lesie Damon cieszył się, że pozbawiono go tych wspomnień. Od momentu gdy skrzyżował swój wzrok ze śmiejącymi się oczami liściaka, jego życie było zatrute A teraz.. właśnie teraz został sam na sam z Eleną. na pustkowiu, gdzie z rzadka byty rozsiane miasteczka Byli sami. a on pragnął

Eleny jak każdy normalny chłopak Najgorsze, że czarujące i uwodzicielskie dziewczyny byty sensem jego życia )edynym powodem, dla którego żył przez ostatnie pół tysiąclecia A w tym momencie wiedział, Że nie wolno mu. nie wolno mu nawet zacząć uwodzić tej dziewczyny, która była dla niego jak klejnot osadzony na szczycie góry. Na zewnątrz wydawał się opanowany, chłodny, precyzyjny, odległy i niezainleresowany. A tak naprawdę tracił rozum. Tej nocy po upewnieniu się, że Elena ma jedzenie i wodę i że jest bezpieczna w zamkniętym priusie. przywołał wilgotną mglę oraz nałożył najmroczniejszą t ochron Ogłosił wszystkim dzieciom nocy, że dziewczy-Mwsairwcfwdzie jest pod jego opieką. Ponadto będzie ścigał każdego na ziemi i w powietrzu, kto zakłóci jej wy. poczynek I ukarze sprawcę. Następnie jako kruk prze-fecłat kilka kilometrów na południe, znalazł spelunkę, w której pile kilka wilkołaków- obstogru/anych przez uro- ne barmanki, wywołał awanturę i jakoś spędził tę noc Ale to nie wystarczyło, by odwrócić jego uwagę ' trochę Gdy wracał wcześnie rano, zobaczył, że ochrona została rozbita. Zanim zdążył się prze-i. zorientował się. że to Elena zniszczyła ją od Nie poczuł niepokoju, gdy to robiła, ponieważ pokojowe inlencje i czyste serce. Wtedy się pojawiła, wspinała się od strony stru-uiia Wyglądała czysto i świeżo. Ten widok sprawił, że Damon zaniemówił, oszołomiony jej pięknem ibłfsknscią Czul zapach jej świeżo umytego ciała, nie mógł powstrzymać się przed wdychaniem jej wyjątkowego zapachu, coraz głębiej i głębiej Nie wiedział, jak zdoła sobie z tym poradzić jeszcze jeden dzień 1 Wtedy w jego głowie zaświtał pomysł fc-Chcesz nauczyć się czegoś, co pozwoli ci lepiej konlr,>l„„ać aurę? - spytał ją, gdy mijała go, idąc do ftg~A więc zdecydowałeś się do mnie odzywać? •wni zemdleć z radości1 - Elena popatrzyła na niego •pode łba B ~ No, to zawsze byłoby mile widziane , L ~ Naprawdę? rzuciła szorstko, a Damon uświa-sobie, że nie doceniał burzy, która przetoczyła ■twjej umyśle _ Nie- Dobra, teraz bede mówił serio. - Patrzył na nia ciemnymi oczami - Wiem Powiesz mi zaraz, że jeśli zostanę wamp,-rem będę mogła kontrolować swo|e moce Nk nie nie To nie ma nic wspólnego z zamianą w wampira Damon nie dawał się wciągnąć w klot-nie To musiało zrobić na niej wrażenie

- więc o co chodzi? - zainteresowała s* w końcu - Mam na myśli naukę, jak panować nad przepływem mocy Krew krąży, prawda- Tak samo krązy Zc Nawet ludzie kiedyś o tym w,edz.eh. oboiętne. czy nazywał, .ę * chi. czy ki. JakkoJwtek to r-zwac spraszasz ją w powietrzu To wUirue aura Ale ,es. sprawtsz zeby krązyta. możesz j, skumulować, uwol-nk naraz w dużej itości. możesz lakze )ą ukryć Wena była zafascynowana. - Dlaczego nie powiedziałeś ■> «'a»*"«?' Bo jestem głupłuem. pomyślał D*nonl*™ewaz « wcirów to tak samo mstynktowne ,ak oddychanie - Zrobienie tego wymaga pewnych kompetcnc,. -skłamał bez zająknięcia - I ja mogę to zrobić? - Tak m. się wydaje - Damon udawał, ze się za'Ttpowodowdo, że Elarn 1* * *«ze b» dziej zdeterminowana - Pokaż mi - zażądała - W-Rozeirzalsięwokot - Ktoś może tę* ^iJzetież zjechaJiśmy z szoay Och. prouę H "5 Spojrzała na mego wtelkimi niebieskimi oczami które dU przedstawicieli płci pnecwnei byty zrmrw łające Dolknęła jego ramienia, leszcze raz próbując gawiązac kontakt, ale on odruchowo się odsunął - Naprawdę tego chcę Mógłbyś mnie nauczyć j\,kaz mi raz a ja będę ćwiczyć Damon spojrzał na swoje ramię i poczuł, że jego jutowy rozsądek i silna wola gdzieś się ulotniły Jak ona to robi ' - W porządku - westchnął Na tej planecie było co najmniej trzy czy cztery miliardy ludzi, którzy zrobiliby wszystko, by znaleźć się tu z ciepłą, przyjazną i słodką Hieną Gilbert Problem W tym. że on leż do nich należał Ona zaś nie oddałaby łaniego złamanego grosza Jasne że nie Miała przecież Slefano. No, mógłby się przekonać, czy jego księżniczka jest laka jak dawniej gdyby go uwolniła i uszła z tej wyprawy żywa

Damon skupiaj się. żeby jego twarz, głos i aura po-nttawaty niewzruszone Mial w tym juz pewną wprawę. Wprawdzie to tylko pięćset lat, ale musiało wy-aUrczyć - Najpierw muszę znaleźć pewne miejsce - powiedział Je), słysząc chłód we własnym głosie Elena nie zareagowała Ona również mogła ukry-••C emocje Nawet jej niebieskie oczy zdawały się ■aaf lodowaty blask t - W porządku Gdzie ono jest? I - Obok serca, tylko bardziej na lewo - Dotknął W mostka po Lzym przesunął palce Elena walczyła z napięciem i drżeniem, widział lo .lfcaajuii dotykał miejsca, gdzie ciało stawało się mięknę, tam gdzie większość ludzi uważała, ^innu byc ^J/u-> lu n WIJM;H' T.C n;.i serce - Teraz przeprowadzę twoją moc przez jeden z dwóch obiegów, a kiedy będziesz w stanie zrobić to sama. nauczysz się kontrolować aurę - Ale skąd będę wiedzieć? - Po prostu będziesz, wierz mi. Nie chciał, by zadawała pytania, więc po prostu uniósł jedną rękę. nic dotykając jej ciała ani nawet ubrania, i zsynchronizował jej silę witalną ze swoją Gotowe. Teraz trzeba rozpocząć cały proces. Domyślał się. co za chwilę odczuje Elena To będzie dla niej niczym porażenie prądem. Potem nastąpi nagłe pomieszanie odczuć, gdy przećwiczy z nią jeden lub dwa obiegi. W górę ku niemu ku jej oczom i uszom wtedy zorientuje się. że wyostrzył się jej wzrok i słuch Następnie w dół kręgosłupa, aż po czubki palców, podczas gdy bicie jej serca przyspieszy, a ona poczuje w dłoniach mrowienie. W górę wzdłuż ramion i w dót bioder W tym momencie ciało przeszyje wstrząs. Na koniec energia przeniknie przez jej fantastyczne nogi Poczuje ją w stopach i podkurczy palce Ostatecznie energia wróci do punktu wyjścia - do miejsca obok serca. Damon poczuł, że Elena ciężko dyszy, rażona pierwszym wstrząsem Następnie usłyszał, że jej serce przyspieszyło Zaczęła trzepotać rzęsami, jakby cały świat stał się nagle bardzo lekki, rozszerzyły się jej źrenice. Ciało zesztywniało na dźwięk gryzonia buszującego w Irawie. Nigdy nie usłyszała tego dźwięku, gdyby moc nie skierowała się do uszu. Powtórzył to dwa razy, żeby wczuła się w cały proces. Potem ją puścił

Bena dyszała z wyczerpania, choć to on był osobą Kora wydatkowała większość energii - Nigdy nie zdołam zrobić tego samodzielnie -wy dyszała - Owszem, zdołasz, ale to wymaga czasu i ćwi-czeu A kiedy tego dokonasz, będz sz mogła kontrolować całą swoją moc. !e - Skoro... Skoro tak twierdzisz. Oczy Eleny byty zamknięte, a rzęsy rzucały ciemne cierne na jej policzki. Było jasne, że dała z siebie Wtsystko. Damon poczuł ochotę, by ją do siebie przytulić ale się powstrzymał. Elena dała mu przecież jasno do zrozumienia, że nie życzy sobie, by się do niei zbliżał ' Jak wielu facetów nie odepchnęła, nagle pomyślał z goryczą. Zastanowiło go to. Dlaczego miało go obchodzie, )|u chłopaków się do niej przytulało? Gdy już uczyni ją księżniczką ciemności, będą wv-«tzać na połgania na ludzką zwierzyn, - czasem ra-zerr, czasem osobno Wtedy nie będzie o nią zazdros-m/Dlaczego więc teraz miałby się głowić nad tym ile romansów miała za sobą? Ale przekonał się, że był rozgoryczony i wściekły *»tego stopnia, ze odpowiedział jej oschłe 1 - Tak właśnie twierdzę Po prostu ćwicz lo sama *ten, już w samochodzie udawał, że jest na ni, *^ony Było to trudne, bo była idealnym towarzy .'■* Podroży. Nie trajkolała, nie próbowała nucić al--dzięki Bogu - nie śpiewała razem z radiem, nie ««Bumy „ ar nie ^ me ^ Tak lniano byto obrażać »iv na Elenę Gilbert. Nie można o niej powiedzieć, że jest zbyt wylewna tak ¡ák Bonnie lub spokojna lak jak Meredilh Elena była po proslu słodka. Ponadto zrównoważona, bystra, pracowita i zawsze coś knula. Potrafiła współczuć i nie szkodzi, że byta skupiona na sobie. Do tego postrzelona i chyba nikt nie nazwałby jej normalną Bezwzględnie lojalna w stosunku do przyjaciół, łatwo wybaczała, nikogo nie uważała za wroga - z wyjątkiem kitsune i starożytnych wampirów. Byta szczera, uczciwa i kochająca, ale wyczuwało się w niej jakaś szczyptę mroku, którą przyjaciele nazywali po proslu dzikością, a którą Damon rozszyfrował To była rekompensata za naiwną, delikatną i wrażliwą część jej osobowości. Niemniej Damon nie tęskni teraz za nią. A, lak. Poza tym Elena Gilbert była zbyt wspaniała, żeby jakakolwiek z jej wad mogła mieć jakieś zna-Ale Damon uparł się. żeby się na nią gniewać, a miał wystarczająco silną wolę, by trzymać się tego postanowienia, nieważne - słusznie czy nie Ignorował wszystkie jej próby rozpoczęcia rozmowy, aż wreszcie się poddała Uparcie myślał u chłopakach,

którzy przewinęli się przez jej życie. Wiedział, że zaprzyjaźnione ze sobą Elena. Caroline i Meredith tworzyły kwartet, do którego należała także Bonnie. Ale dziewczyny nie dopuszczały jej do wszystkich tajemnic, bo była od nich młodsza Więc dlaczego towarzyszy! teraz Elenie? Zastanawia! się nad lym kwaśno, a przez sekundę przyszło mu na mysi. że Shinichi być może nie tylko kradnie jego wspomnienia, ale też nim manipuluje. Czy Slcfano kiedykolwiek nitpokoil »ię jtj prze- tfotciiC Zwłaszcza że jej dawny chłopak - Matołek -ciągle kręcił się wokół niej. gotów poświęcić dla niej jyrie. Widocznie na to nie zważa! lub ją przekonał Chociaż z drugiej slroiiy. czy był w stanic powstrzymać ją przed czymkolwiek? Damon był świadkiem, jak wola Eleny ściera się z wolą Slefano. nawet wtedy pjy po powrocie z zaświatów zachowywała się niczym dziecku |eśli chodziło o ich związek, lo zdecydowanie rządziła w nim Elena. czyli jak mówią ludzie, to ona nosiła spodnie Niedługo się przekona, jak ic jest chodzić w innych spodniach, szarawarach, pomyślał Damon. śmiejąc się cicho, mimo że nastrój miał bardziej ponury niż kiedykolwiek przedtem W odpowiedzi niebo nad nimi pociemniało, a wialr strącił z drzew liście - na długo przed ich porą. Pierwsze krople deszczu zaczęty bębnić o szybę, po czym niebo przecięła błyskawica, a za nią rozległ się huk gromu Elena mimowolnie podskakiwała za każdym razem, gdy powietrzem wstrząsał grzmot Damon obserwował ją z mściwą satysfakcją. Wiedziała, że on jest «■Unie kontrolować pogodę Jednak żadne z nich nie ■jąknęło się na ten temat Nie miała zamiaru błagać, pomyślał, wyczuwając Jej dumę. Jednocześnie zirytował się na siebie za to, że jest zbył łagodny Minęli motel. Elena odprowadziła wzrokiem mdłe ■rtltło neonów, odwracając się przez ramię i wpalru- ;W »'e w nie, póki nie zniknęły w ciemności Damon *e chciał się zatrzymywać, a tak naprawdę nie miał •d*agi tego zrobić Zmierzali w s Iron ç paskudnej '■■zezy prjyj £2asu do czasu wpadał w poślizg na mokrti nawierzchni, ale Damcn rud nim wumwit -.In - i ledwoicią |tid* * takich warunkach ipnwiaU mu łra)tię Gdy zobaczyli mak. 0 »Wł moW inaldu-l< lit dopiero u Ro PHI ajkrnctiOw. Damnn btictwmunubuc liudial na zalany płrtuni i u. imnuri tamochdd Na rucbic anmdiily 1« nrmn, chmury, i kiorych pnU rzędny dom Mai kiory wymiął i na idowi) m- w aKwielum budynku mytu. owanyin i dala od alównii czad nncki Takie uduwbnicnK bardzo mu . «Jp.■» udał. ROZDZIAŁ 8 Gdy bicali 2 lamuchudu da budynku. Elciu rajiu-ti nudni >ie unrni. by IH; mc połlugiwc Ledwie ziirzainrty nę driwi du pukinu Iflnre nignidiity ich ud burty, dziewczyna ruuyiido łazienki, cibulala i W mywnuu NMM ™ lapalito iwiiiia Byu kimplci nic przemoczona

M .1 ;, ■ J i tWUtU w łazience wydawały lif ibyl junc w punmwiiu ( nemnc*cu| nocy i buną A mmi ID mu uczynnił puimować procca (yrkułKn Bacy? TU idccydomnit ń uikoczyto uun* nawet FI iw dotknął, ale WWZB. ufa prażył tq ciało, nadal w potumiewał lali Bi chudzi o uczuac zwif uncziym nki«i MIHUZ konmitowil kg. moc. P pupnntu brakowała in >liw Było ID pneiyoe «JW— «0 — ^ĘCt<^h

9 * P»rnieici. Nłwn tenu. Rd> o lym myti*Ale rwkylc *laJ» ł*ę pawic budiiei niż kuJU,.! ajJdjk.tc Dinioii nu. i>d n-ci nic cłKiłl EJrna pnyinJ k ■]( iiYiHftnu iidbłou w lu.lrzc i immniriyU brwi fapMc- wYpłada.. fik uiofMuny unut. kióirga -> fcpea twiwuhc sitkiem I to pod prąd |ej niofcri plrijy. ntJnnjJni-: |vdwib -u lak zmienił) MC itru ■rcfcnk* kit/ki rtacuiące m mn i wijan MC WI> |M cak| itfowy B>ia Mada >*k otoba ramitaic cno-K* Kl Wękilnt "tJ* [.mc.\ k» iuif^/nfiii U7 jo.it; ■l-r-fZJ f Frttf iluwiprnl ptnn>ila,a u rym u ulnhir klika tW te™ rłyta » jturłzym tianje Utnły Ltamofl opw tpnl *K 1114 budiu Ui^iwłe. zupi-fnjL- jftkh} Ki -J-pp^h»f*\ WJKIJII] nu- miaJ dla tue$o inactmi* Ale fUiichi 'JN J i mu 1c KipijamijcniiL PII za tyni h>iaih*r Ołtwiij. jEJ,h% ^-id/iia łi- lit przn-Hyik pnv,-JbcTcaii Dumtin zdc-t) ai MC nagle iq rut CłYHiu pa(n)^ na nia, fimnym wuuhiłin Co* SP-I"I*W J.i Et ją iłiicninidiit, u ii :;ii »Łt1 cbtOKliĆ « MltHKbodzK Ib było. EJcnm mu i ula naueryć 1o I|TTH> Oantoi. ockitdl. nu? mn&tb^ tmilnyih otkitlclittlK

Sldano ln,|ą
U Gdy gorąca woda relaksowała jej ciało, myśli Eleny dawały się coraz bardziej niewyraźne Zapach wanilii mieszał jej w głowie. Traciła kontakt z rzeczywisto-icią, a jej umysł dryfował w stronę marzeń... Oddawała się bezgranicznie gorącu i luksusowi hriadomości. że nic nic musi. . Zasnęła ., We śnie poruszała ,je j duią lekJloKU| panował zaledwie półmrok, ale jakimś cudem wiedziała, że k la-erza w dół poprzez szarą mgłę Martwiło ją 10 że ' była otoczona przez głosy, które zdawały się kłócić ito wdudatku klocie o riią. ' - Drogą szansę' |uż z nią o tym rozmawiałem mi - Ona przecież o lym nie pamięta nie ma ina"enia, czy cokolwiek pamięta Me dowie się, o ile kłoś jej nie obudzi m ~ Tn będzie w niej dojrzewać... aż nadejdzie właściwy moment [ Bena nie miała pojęcia, co to wszystko znaczy Nagle mgła zaczęła rzednąc, a chmury się rozstąpi-» Posuwała s,ę w doł az znalazła si? na ziemi pokry-łtl sosnowymi igłami Im^T UŻM>* lesnyn'- *"* ™< byta Miała na sobie swo,ą najładniejszą nocną koszu-I •*.<* z Praudziwą walencką koronką lrzysluchiw.l. ™VC1C " odgłosom nocy rozlegającym się wokół gdy nagle jej aura zaczęła się zachowywać jak ni-•W przedtem Podpowiedziała jej. że kto* ,ę zbliża Ktoś kio s Ponosi Poczucie bezpieczeństwa w ziemskim za-MjKf. pośród łagodnych, pastelowych barw i wśród klore rozkwitły wokół niej. zanim jeszcze len ■Wązyi się pojawić To byty . czyjeś . uczucia do niej A tui za miłością i troskliwą uwagą, której doświadczała, ciągnęły sie zielone lasy przetykane ciepłym złotem i tajemniczymi połyskującymi półcieniami jak mieniący się wodospad, pieniący się wokół niej niczym brylanty Eteno. szeptał głos. Eleno Wydawał się taki znajomy... Eleno, Eleno. Znała ten glos...

Eleno mój aniele. Tb oznaczało miłość. Elena we śnie podnosiła się. próbowała usiąść, odwrócić i wyciągnąć ramiona. Tb osoba była jej przeznaczona Była jej magią, jej silą. jej najukochańszym Nie miało znaczenia, jak się lam znalazł, ani to, co stało się przedtem. Był wiecznym towarzyszem jej duszy I wtedy Objęły ją silne ramiona... Cieple ciało tuż obok jej ciała.. Słodkie pocahmki... Wciąż i wciąż . Znajome uczucie, gdy wtulała się w niego .. Byt tak delikatny, ale rfrwnocześnie bardzo gwałtowny w swoje) miłości do niej Przysięgał nie zabijać, ale teraz zabiłby, by ją chronić Była jego największym skarbem ... Wszystko by zniósł, jeśli tytko miałoby to sprawić, że będzie bezpieczna i wolna. |ego życie bez niej nie miało znaczenia, więc z radością (iddaiby je, Śmiejąc sit i posyłając jej pocałunki ostatnim oddechem Elena wciągnęła wspaniały zapach jesiennych liści i poczuła spokój Dała się ukoić jak dziecko znajomym zapachom, przytuleniem policzka do jego ramienia i cudem wspólnego oddechu ^Stefa tylko spróbowała nazwać len cud. jego imię się od razu w jej umyśle Stefann Elena nie musiała nawet podnosić wzroku, by do-gtztec. że jego szmaragdowozielone oczy błyszczą kjkwodi niewielkiego stawu poruszane prze/ wialr Iskrzą się niczym tysiące iskier Przytuliła twarz do je-ao«yi. z jakiegoś powodu bojąc się wypuście go z objęć, choć nie mogła sobie przypomnieć dlaczego. Nie mam pojęcia, ¡ák się tu znalazłam, przesłała Mi myśl Tak naprawdę n> nie pamiętała niczego co a)> wcześniej wydarzyło, poza mętnymi obrazami, nim usłyszała jego wezwanie Tb me ma żadnego znaczenia, jestem z tobą. Ogarnął ją strach. Tb me /eu tylko sen. prawda? Żaden sen nie fest tylko snem A ja zawsze testem żtobą Me jak się tu dostał i tmy? *-Cii. lestei zmęczona Wezmę cię w ramiona tmytięgam na życie Po prostu odpoczywa,. Pozwól alf przyj ulic cif chocia; raz Chociti? raz? Ale... _Dena poczuła strach i zamęt, musiała odchylić a*»ę w lył by spojrzeć Stefano w twarz Spostrzegła, że patrzy na śmiejące się. nieskoncze-■Ml-rne oczy i przystojną twarz Omal me krzyknęła / przera/enm Cteho. cicho, aniele, non'

> oczy. które lpotkały się z jej oczami pałały I i radością Aktóz bv inny' lak śmiesz Skąd He tu wziąle*? Elena była eonu bardziej zagubiona la nie mam swojego miejsca, zauważył Damon z nagłym smutkiem Wesz, ze ja zawsze będę obok ciebie Wcale nie. wcale! Oddaj mi Stefano! Ale było już za późno Elena zdała sobie nagle sprawę, że słyszy dźwięk płynącej wody Obudziła się w■ oslatnim momencie, ponieważ jej głowa znalazła się pod powierzchnia Ib tylko sen... Poczuła, że jej ciało jesl giętkie i sprawne, ale nk mogła się pozbyć uczucia smutku wywołanego przez sen Nie opuściła ciała. To był zwyczajny sen. fa nte mam swoiego mie/sca. Zawsze będę obok ciebie. Dobra, co miały oznaczać te brednie'' Ale coś wewnątrz Eleny drżało nawet wtedy gdy sobie tu przypominała Przebrała się szybko, nie w koszulę z walenckimi koronkami, lecz w szaro-czarny dres Gdy wyszła z łazienki, czuła się przemęczona i drażliwa, a także gotowa na awanturę, jeśli Damon zdradzi się. że majstrował przy jej snach. Ale on nic nie zrobił Elena zobaczyła łóżko, zdołała do niego doczłapać i padła, zanurzając się w poduszki, które niewygodnie rozpłaszczyły się jej pod głową Lubiła, gdy poduszka była twarda Przez kilka chwil po prostu leżała, uciszając swoje uczucia )ej skóra stawała się chłodna, lak samo zresztą jak jej głowa O ile mogła stwierdzić, to Damon tkwił dokładnie w tym samym miejscu, w którym gt> zostawiła, gdy weszła do łazienki | wciąż milczał, jak przez cały dzień Wreszcie odezwała się do niego Przeszła od razu do sedna sprawy: - Co się dzieje':1 ■L- _ Nic. - Wygląda! pr/ez okno. udając, że zafascynowało gii Ciis po drugiej M tonie s/y by - jak to nic? Damon pokiwał głową Ale jakimś cudem jego ple-eewyrazaly lo. co sądzi o lym motelu Elena uważnie rozejrzała się po pokoju wzrokiem ■byt wyostrzanym jak na osobę, która przekroczyła już BWlkie granice wytrzymałości Patrzyła na beżowe Mury, beżowy dywan, he/ouy fotel, beżowe biurko i. «cczywisle n.wmc bc/nwą narzutę na łozko Cóż. ten pokuj me pasuje do ulubionej czerni Damona, pomyślała Ali- jestem /męczona. 1 rozgorączkowana. I lenraiona

ft.I... nieprawdopnduhnie wręcz głupia Tutaj jest latko jedni, łozko Właśnie na nim lezę I^Hpauton... - Usiadła z wysiłkiem. - O co chodzi? Jjblestlblel Mogę spać w folelu . Odwrócił się Z lego jednego ruchu wywnioskoWm, Że nie był zirytowany ani me bawi! się u zad-■t|fcsrki Byt wściekły 'l,, wszystko dało się wyczytać ltYf_M9ch mięśni zabójcy Znowu wyjrzał przez okno. lecz jego ciało było ■łpręziin,aktowe do czegoś. W lej chwili sprawiał *«enie, że za chwilę wyskoczy na zewnątrz | - Wampcry mc potrzebują snu powiedział głojP»"ajr»rd/iep lodowatym i spokojnym, jaki słyszała. ■J"dlf rozstali się z Mattem. P » dało jej energię do wsiania z łóżka. - Przecież wiesz, ze lo klamslwo - Bierz łóżko. Eleno. 1 idź spać - Nadal bit od m . go chłód Moftta c się ipodziewac lego beznamiętnego rozkazu Damon byt bardzie] spięty mz kiedykolwiek wcześniej. Bardziej roztrzęsiony. Poczuła wilgoć pod powiekami. - Chodzi o Matta? - Nie - O Shinichiego1 - Nkl Aha - Wiec właśnie o to chodzi, prawda' Boisz się. ze Shinichi przedrze się przez twoja linię obrony i po raz kolejny cię opęta, prawda? - Idź spać Eleno - rzucił Damon bezbarwnym tonem. Nadal ją ignorował, jakby zupctnic nie istniała Flena dostała szału

- Co mam jeazcze zrobić, byś zrozumiał, że d ufam? Podróżuję z tobą, nie mając pojęcia, gdzie jedziemy Od ciebie zależy życie Slefano - Elena slafa teraz za Darrtonern. na beżowym dywanie, który rączym nie pachniał, nawet kurzem )ej słowa brzmiały płytko i fałszywie. Mówrła prawdę. ale ta prawda nic trafiała do Damona Westchnęła Nastąpienie Dantonowi na wicifk zawsze było ryzykowne, groziło przebudzeniem mordercy, nawet gdy nie był opętany. Wyciągnęła dW i dolknęta czubkami palców rękawa jego skonanej kurtki Mówiła tak rzeczowo i spokojnie, jak tył** potrafiła: . J - Zdajesz sobie sprawę, że posiadam leraz wiewa zmysłów Ile razy będę musiała lo jeszcze powtórzy* Ijsrzecież, ze to nie ty torlurowales mnie i Malta J—i tygodniu . że przemawia do niego piwnym głosem , że chroniłeś mmc podczas podróży, gdy IW niebezpieczeństwie, nawet zabijałeś dla mnie rdzo wiele dla mnie znaczy Możesz sobie mówić, I wierzysz w przebaczenie ale nic wolno ci temu zyć. Właściwie nie ma nawet czego wybaczać . > nie ma absolulnie nic wspólnego z lym. co I się w zeszłym tygodniu! I jego lonu. jego siła uderzyła Elenę jak bicz i przerażało ją to Damon mowil poważnie Co więcej, walczy) / czymś straszliwym, co przypomi-aało opętanie przez Shmichiego. ale hyto czymś innym. - Damon - Daj mi spokój1 Zaraz, gdzieś to już słyszałam Zbiia z tropu przeszukiwała zakamarki pamięci j^A, tak Slefano to on tak powieu7iał gdy po raz «"'li w pokoiu Bał sic ją pokochać mekonany. że ska/e R na potępienie jeśli tylko po-«e. ze mu na niej zależy. .C*V Damo" był.,/ iak podobny do brała, którego ■aecznie przedrzeźniał? 11 Przynajmniej odwróć się i porozmawiał ze mną i_ - Eleno - Szept Damona zabrzmiał tak. jakby braLT***0"1" Icmj Uzspac Idz do diabła Idź. gdzie ale trzymaj się ode mnie / daleka. . - Taki jesles w lym świetny, co nie? jej glos był P«nmny Przysunęła się do mego W odpychaniu

__, A*t f że nie jadłeś dzisiejszej nocy Nic •«nie nie chcesz, al,- nic noirafisz grac umierającc-Fltodu tak dobrze jak Stefano Elena wypowiadała (e sit twa. wiedząc, że sprowokują go do jakiejś reakcji, prawdopodobnie będzie udawać, że nic nie słyszy. To co się slaio. przekroczyło jej oczekiwania. □amon odwrócił się. chwycił ją mocno i uwięzi) w uścisku. Polem, atakując niczym jastrząb mysz. pocałował ją. Był silny, więc trzymał ją mocno. Pocałunek był gwałtowny i długi. Elena zaś przez pewien czas starała się opierać Ciało Damona. w porównaniu z jej etatem, wilgotnym i rozgrzanym po kąpieli, było chłodne Trzymał ją w taki sposób, że gdyby zaczęła się szarpać, mogłaby zrobić sobie krzywdę. A wtedy wypuściłby ją. Ale czy naprawdę chciała się o tym przekonać? Czy była golowa na obrażenia'1 Gładził jej włosy, co było nie lair. Przeczesywał je i pieścił palcami.. Kobił lo kilka godzin po tym. jak nauczył ją odczuwać nawet końcówkami włosów. Znał jej słabe punkty Wiedział jak sprawić, żeby płakała z rozkoszy i jak ją ukoić Nie pozostawało nic innego, jak spróbować się bronić i być może okupić to złamaniem kości Nie podda się. Nie podda się! Ale wtedy przypomniała sobie małego chłopca z kamiennego bunkra, wiec z premedytacją się przed nim otworzyła Wpadł we własną pułapkę Gdy tylko ich umysły się połączyły, wybuchło coś na kształt fajerwerków Eksplozje. Kace. Gwiazdy zmieniające się w supernowe Elena naslawila umysł na ignorowanie własnego ciała i skupiła się na poszukiwaniu bunkra. Znajdował się głęboko, w najbardziej niedostępne) części jego pamięci Głęboko w wiecznej ciemności. j drzemał. Ale Elenie zdawało się, że ma ze , pochodnię. Gdziekolw iek się odwróciła, opadały —> zasłony pajęczyn, a masywne kamienne luki i waliły się na ziemię . Nie martw się - Elena sama się zdziwiła, że to - Światło cię nic skrzywdzi. Nie musisz żyć, lu ._ i. Pokażę ci piękno. Co ja właściwie robię ' Zastanawiała się gdy słowa ■pływały i jej ust |ak mogę mu lo obiecać - co więcej, mrze on woli żyć w ciemności'1 I Ale w ciągu

jednej chwili znalazła się obok chłopca, wystarczająco blisko, by dostrzec jego bladą zdziwioną twarz B- - Znów przyszłaś - stwierdził, jakby to był jakiś CUd. Mówiłaś, że wrócisz i wróciłaś! To spra» ito. że w Klenie runęły wszystkie bariery. Uklęknęła i wzięła go na kolana, lak blisko, na ile pozwalały lii ii cuchy - Cieszysz się. ze jestem? - spytała łagodnie Głaskała z czułością jego włosy. [i - Och, tak' - Ten krzyk przestraszył Elenę niemal W tym samym stopniu, co ją uradował - Jesteś najeżą osobą. |aką kiedykolwiek . Najpiękniejszym •tworzeniem, klóre . ■ - Ciii - uciszyła go. - Ciii Musi byc jakiś sposób ■fcię rozgrzać - To przez żelazo - powiedziało dziecko ze smul-SB. - Żelazo sprawia, ze jestem slaby i zmarznięty «»to żelazo jest konieczne, inaczej nie byłby w stanie * mną zapanować - Rozumiem - odparła Elena Zaczynała pojmować, jaka relacja łączy Damona ■ sita małym chłopcem Wzięła do ręki dwa kawałki larach- i srxobowala je rozerwać Skoro byta tu obdarzona nadprzyrodzoną zdolnością rozświetlani, to dlaczego nie mogła posiadać supersiły? Ale nie rozerwała żelaza, skaleczyła się natomiast w palec - Och! Wielkie czarne oczy chłopca skupiły się na ciem. nej krupli krwi Wpatrywał się w nią lak. jakby jednocześnie go fascynowała i przerażała - Chcesz ją? - Elena niepewnie wyciągnęła ku niemu rękę Co za biedne marne stworzenie, kióre pożąda ludzkiej krwi. pomyślała Pokiwał głową grzeczrue, zupełnie jakby bvł pewny, że jest zła. Ale ona uśmiechnęła ie tylku Z szacunkiem chwycił jej palec i S wypił natychmiast catą krew. składaiąc usta iak do pocałunku Gdy podniósł głowę, wydawało się. ze lego Mada twarz nabrała nieco koloru - FA7vrśedzia!eś mi, ze Damon cię tu przetrzymuje - rzekła Znów go przytuliła i poczuła, jak ciepło z niej uchodzi i napełnia jego zimne ciało. - Możesz mi zdradzić dlaczego? Dziecko nadal oblizywało wargi, ale natychmiast odwróciło ku niej twarz.

- Jestem strażnikiem sekretów - odparło. - Ale sekrety siały się tak wytlkir. Że nawet ja ich nie znam -dodało ze smutkiem. Elena patrzyła, jak chłopiec ruchem głowy wskazuje na swoje ręce i nogi. Żelazny łańcuch i wieuot Ciężką kulę Wzruszyła się i głęboko współczuła temu małemu slraziukowi I zastanawiała ssę. co do ■ cha może się znajdować w wielkiej kamienne, kuli. « Damon tak jej strzeże. Ale nie miała już okazji zapytać. KOZDZIAŁ 9 /•lena zdążyła otworzyć usta. gdy poczuła, ze unosił ją huragan Przez moment Irzymała się chłopca, kg wiatr wyrwał go |ej z rąk Miata jedynie czas. by krzyknąć b - Wrócę tu Zdołała usłyszeć |ego odpowiedź, nim znów znala-ahtsię w zwykłym ■ iccic w pokoju t - Dotrzymam tajemnicy - Tak brzmiały słowa, które chłopiec wypem ied/ia! ■ Co to mogło oznaczać Może chciał ukryć ich spo-nie przed prawdziwym Damonem? Chwilę później Elena stalą w pokoju, a Damon ją Gdy wypuścił ją z uścisku, poczuła smak Łzy płynęły po jej twarzy szerokim slrumiemem TO jednak nie robiło wrażenia na napastniku najwyraźniej był ofiarą zwykłej rozpaczy Drżał chłopiec kióry po raz pierwszy całuje swoją uko-pozhawia kontroli, pomyślała Elena Jeśli zaś chodzi o nią. to miała wrażenie, że za zemdleje Nie' Musiała pozoslać świadoma Przytrzymał ją Elena próbowała wyswobodzić się z uścisku. P Opętanie'1 Shmichi znów wślizgnął się do jego ■aysłu i kaze mu rohn takie rzec/y' Zaczęła walczyć, miotała się. dopóki nie poczuła lekneta Uścisk się rozluźnił Wiedziała, że Shinichi nie jest w lo wszystko za-y. Prawdziwą duszą Damona był ten mały chłopiec skuty łańcuchami. Bóg jeden wie od ilu wieków, który nigdy nie zaznał ciepła i bliskości, lecz ciąg. te bardzo ich pragnął Dziecko przykute do skały sta, nowilo jedną z najgłębszych tajemnic Damona Trzęsła się lak mocno, ze nie była pewna, czy bę- 1 dzie mogła się ruszyć Rozmyślała o dziecku. Czy było mu zimno? Czy on też ptakar> Skąd miała to wiedzieć? Ona i Damon stali i przygtądali się sobie dysząc ciężko Jego czarne, lśniące, rozwichrzone włosy nadawały mu wygląd pirata. Twarz zawsze blada i opanowana nabrała teraz kolorów Opuścit wzrok i spojrzał na Elenę. która odruchowo rozcierała nadgarstki Czuta w nich mrowienie - wracało krążenie Gdy odwrócił od niej wzrok, nie był w stanie znowu spojrzeć jej

w oczy. Kontakt wzrokowy Dobra. Hena dostrzegła w mm siłę Zaczęła szukać krzesła Niespodziewanie luż za sobą natknęła się na łóżko Nie dysponowała leraz zbyt wieloma rodzajami broni, musiała więc użyć ich wszystkich Usiadła, czując nagłą słabość w ciele, ale nie spuszczała wzroku z Damona lego usta byty rozchyk.ne. A to było... nie fair To była jego brori. Zawsze uważała, ze ma najpiękniejsze usta. jakie kiedykolwiekwi-dziata u kobiety czy mężczyzny. Usta, włosy, na wpot przymknięte oczy. drugie rzęsy, delikatny podbrodek. to wszystko sprawiało, ze pragnęła mu uiec, chociaż me należała do tych osób, które zwracają uwagę na wyglari Ale nigdy nie widziała, jak rozchyla wargi. Nie widziała zmierzwionych włosów i rzęs. które drżały, bo patrzył wszędzie, byle nie na nią. - Czy o., tym myślałeś, kiedy me chciałeś ze mną rozmawiać? - spytała, a jej głos był niemal spokoiny. non znieruchomiał lak nagle, jakby poraził go .Oczywiście wstrzymał oddech. Gapił się na jakiś i na beżowym dywanie, który juz dawno powi-; się ogniem od jego spojrzenia podniósł wreszcie wielkie ciemne oczy i popatrzył i nią Trudno było cokolwiek wyczytać z jego wzro-, gdy/ źrenice się rozszerzyły i zakryły tęczówki i $posobem oczy tak ciemne jak noc mogły mieć ityłe Światła' Wydawało jc| się, że widzi w nich - Uciekaj - odezwał się łagodnie, i poczuła, że jej nogi są ciężkie jak z cementu Shinichi'1 - Nic. Ale musisz uciekać Jej zcsziywniale mięśnie rozluźniły się i poczuła , że znowu może się poruszyć Jej dłonie zacisnęły |W pięści Tb znaczy, że znów zdecydowałeś się mnie znie-nawul/u ' Sprawili ci lo przyjemność Damon zawirował Poruszał się tak szybko. Że nie stogi* nadążyć za nim wzrokiem Uderzył we framugę okna Rozległ się brzęk tłuczonego szkła, gdy drobne odłamki sypały się na zewnątrz m Tb może sprowadzić jakichś ludzi na pomoc. |r> Damon nawel nie próbował się hamować Teraz, pff tlał odwrócimy do mej plecami, nie dbał o żadne Drobne wstrząsy przebiegły przez jego ciało. " O

tej porze, w lę pogodę i tak daleko od recep-' Szczerze wątpię Adrenalina która pozwoliła tej się uwolnić z uścis-l Damona. zaczynała krążyć w jej ciele. Elena muI naprawdę się starać, by drżenie nie zmieniło się 'prawdziwe dreszcze W ten sposób wrócili do punktu wyjścia - Damon wpatrywał się w noc za oknem, a ona patrzyła na jego plecy. Być może to on chciał, by znaleźli się w takiej pozycji. - Mogłeś po prostu poprosić - odezwała się. Nie wiedziała, czy wampir jest w ogóle w stanie zrozumieć coś takiego. Stefano nie zdołała jeszcze tego nauczyć Obchodził się bez rzeczy, których potrzebował, bo nie rozumiał, bo nie umiał prosić. Przy całej swojej niewinności i dobrych intencjach Stefano tak długo pozostawiał sprawy samym sobie, że to ona w końcu musiała go poprosić. Ale Damon nie miał z tym problemu, pomyślała. Po prostu brał to, co chciał. A teraz śmiał się cicho, co znaczyło, że jest naprawdę poruszony, - Przyjmę to jako przeprosiny - powiedziała Elena łagodnie. Teraz Damon śmiał się już w glos, a Elena poczuła chłód. Uto ona próbująca mu pomóc i... - Czy ty naprawdę sądzisz, że to było wszystko, czego pragnąłem? Elenę znów zmroziło, gdy to usłyszała. Damon mógł z łatwością wyssać jej krew. gdy trzymał ją w uścisku. Ale to nie było wszystko, czego od niej oczekiwał. |ej aura... wiedziała, jak działa na wampiry. Damon ochraniał ją przez cały czas przed innymi wampirami, które mogłyby ją dostrzec. Wrodzona uczciwość Eleny podpowiadała jej. że różnica polega na tym. że inne wampiry nie obchodziły jej ani trochę. Ale Damon był inny. Kiedy ją całował, czuła się inaczej. Było to coś. czego nie doświadczył* wcześniej, zanim nie pojawił się Stefano. — 106 — Mój Boże. czy to hyła naprawdę ona, Elena Gilbert, jj^pi zdradzała Stefano? Damon okazał się w tym momencie lepszą osobą niż ona To on prosił ją. by za' farałi od niego pokusę swojej aury. Tylko po to, by jutro od nowa mogła zacząć go fornirować. Elena wielokrotnie już znajdowała się w podobnej sytuacji a wtedy najlepiej było odejść, zanim

zrobi się a gorąco Problem w lym. że nie miała dokąd iść. To mogii' ściągnąć na nią jeszcze większe n i ebez pieczeń -itwo. Co więcej, straciłaby możliwość odnalezienia Stefano Może powinna była jechać z Mattem? Ale Damon twierdził, że nic mogliby dostać się do Mrocznego Wymiaru, bo byli ludźmi. Powiedział, że dlatego go potrzebują Ponadto F.lena nadal miała wątpliwości, czy Damon podjąłby chociażby trud jazdy do Arizony, nie wspominając już o poszukiwaniu Stefano, gdyby nie było jej przy nim w każdym momencie tej wyprawy Poza tym w jaki sposób Mati chroniłby ją przed niebezpieczeństwami podróży? Była pewna, że Matl Oddałby za nią życic - i to byłaby jedyna rzecz, którą adołałby zrobić, gdyby spotkali wampiry lub wilkołaki. A wtedy sama musiałaby stawić czoło wrogom Tak, Elena wiedziała, co Damon robit każdej no-*y. gdy kładła się spać w aucie Nakładał na nią jaaiei mroczne zaklęcia, podpisywał jc swoim imieniem 'pieczętował własną pieczęcią. W ten sposób aż do '*ana trzymał z daleka od niej zabłąkane nocne stworzenia. f Ale one ściągnęły na nich największych wrogów -!*Wnichiego i Misao - bliźnięta kitsune. — 107 — Elena myślała o tym wszystkim, zanim wreszcie podniosła głowę, by spojrzeć na Damona Jego oczy przywodziły jej na myśl oczy dziecka przykutego do skały - Nie odejdziesz, prawda? - wyszeptał. Elena zaprzeczyła. - Naprawdę się mnie nie boisz? - Boję się Po raz kolejny przebiegł ją dreszcz Ale nie mogła teraz zawrócić Zwłaszcza, gdy patrzył na nią W ten sposób. Przypomniało jej to dziką radość, niemalże dumę, którą zawsze okazywał, gdy udało im się pokonać wroga - Nie zostanę twoją księżniczką ciemności - zwróciła się do niego. - Wiesz też, że nigdy nie zrezygnuję ze Stefano Ślad dawnego drwiącego uśmiechu przebiegł mu I przez usta. - Mam jeszcze mnóstwo czasu, by przekonuć cię I do mojego punktu widzenia. Nie ma potrzeby, pomyślała Elena Wiedziała, że 1 Stefano zrozumiałby Ale nawet teraz, gdy zdawało się jej, że cały świat 1 wokół niej wiruje, zakwitło w Elenie coś. co kazało jej I stawić czoło Dantonowi.

- Mówisz, że to nie sprawa Shinichiego. Wierzę I ci Ale czy to wszystko przez to, co powiedziała I Caroline? - Usłyszała naglą hardość we własnym gło- J sie, I - Caroline? - Damon zamrugał zbity z tropu. - Powiedziała, że zanim poznałam Stefano. hyłant I zwykłą... ostatnie słowo nie chciało (ej przejść przez I gardło - Że byłam .. łatwa. pgrrion zacisnął szczęki, a nu jego twarzy pojawił J m rumieniec Zupełnie jakby ktos go n ic spod ziew a-pjjzaaiakiiwal _ Ta dziewczyna... - wycedził - |ą dosięgło już —umączenie leśli chodziłoby o kogokolwiek innego, pógrbyni odczuwać współczucie Ale ona przekra- f ¡f przechodzi wszelkie pojęcie mówił coraz wolniej > na icB" warzj pojawiał się gniew Spoglądał na Elenę, która powstrzymywała łzy (tojące w luzach Sięgnął, by zetrzeć je palcem Nagle zastygł w polowie ruchu i podniósł dłoń do ust, żeby posmakować jej łzę Jakikolwiek miała smak. wydawało się, że Damon oie może uwierzyć w lo. co zrobił Drugą dłoń także truosl do ust fclena gapiła się na niego IWinien być Mieszany, ale nie był Zamiast lęgu mi jego twarzy odmalował się cały kalejdoskop uczuć zbyt szyhkn h.y ■Agi je dostrzec człow iek Ale zauważyła zdziwienie, powątpiewanie, gorycz, jeszcze większe zadziwienie ani koniec rodzaj przyjemnego drżenia i wyraz, jakby lowniez zamierzał się rozpłakać . Wtedy się zaśmiał Był to ironiczny śmiech, ale ■etery K - Damon odezwała się Elena nadal powstrzy-astjąc Izy. tu wszystko działo się przecież tak szybik-Co ci się stało1 Nic się nie dzieje, wszystko jest w porządku. -Itoiósl palec w karcącym geście - Nigdy nie próbuj ¡Jttukac wampira. Eleno Posiadamy wiele zmys- W*' których nic mają ludzie. Nawet my saun nie jjwjemy sobie / nich sprawy dopóki ich nie potrzepiemy Długo zastanawiałem się. co a tobie wiem, PHuewaz wszyscy mówili mi jedno, a mój umysł podpowiadał cos innego Ale w końcu doszedłem do prawdy. Wiem, kim jesteś. Przez chwile dziewczyna siedziała w ciszy, kom. piel nie zaskoczona. - jeśli rzeczywiście wiesz, lo wiedz, że nikt ci nie uwierzy. - Może nie - zgodzrt się Damon. - Zwłaszcza |e-śli chodzi o ludzi. Ale wampiry mają umiejętność rozpoznawania dziewiczej aury A ty jesteś niczym ied-norożec, Eleno. Nie wiem ani mnie to nie obchodzi, jak zapracowałaś sobie na swoją reputację. Sam długo dawałem się na lo nabrać, ale w końcu poznałem prawdę Nagle pochylił się ku niej tak bardzo, że nie mogła dojrzeć nic poza nim. |cgo włosy opadły na jej czoło, usta byty tak blisko jej usl, jego czame

oczy szukały jej wzroku. - Eleno - wyszeptał, - To twoja tajemnica Nie wiem, jak wytrwałaś, ale. ty jesteś dziewicą. Pochylił się ku niej jeszcze bardziej, ustami muskając jej usta, dzieląc się z nią oddechem. Trwali tak bardzo, bardzo długo, a Damon był podekscytowany możliwością dania jej czegoś z własnego ciała: tlenu, którego obydwoje, on i ona. potrzebowali. Bezruch, cisza i fakt. że bezustannie wpatrywali słe sobie w oczy - żadne z nich nawet nie mrugnęło - W już byłoby zbyt wiele Mogłoby się wydawać, że k* osobowości zbyt mocno się przemieszały, że zatracili już wszelkie granice. A to wszystko, zanim nawet zdążyli się pocałować. Elena unosiła się w powietrzu: na oddechu Damon* Gdyby mocne, długie, smukłe ręce nie trzymały jei ■ ramiona, umknęłaby z jego uścisku calkcwicie Wiedziała, że są jeszcze inne sposoby, hy zalrzy-^ ji na dole Mógłby wywrzeć na nią wpływ, by jltuufliala na nią grawitacja, Ale na razie nie odczulą najlżejszej próby użycia mocy Nadal chciał, żeby atasM wybrała. Nie uwiódłby jej żadnym ze swoich jjrawdzonych sposobów żadną sztuczką, której nauczył Się w ciągu wieków Oddech wciąż przyspieszał Elena poczuła, że jej imysły odpływają, a serce zaczyna walić jak miotem Cry naprawdę była pewna, że Stefano nic miałby nic pneeiwko lemu? Ale Stefano oddal jej najwyższy asożłlwy honor, pnkładaiąc zaufanie w jej decyzjach Iw jej miłości U dodatku zaczynała wyczuwać prawdziwego Damona. z jego przytłaczającą potrzebą bycia t Kią, z wrażliwością spowodowaną lym. że ta polrze-ba zaczyna zamieniać się w obsc-sjy Nawet nie używając wpływu, rozłączał nad nią lafikie czame skr/ydla w taki sposób, ze nie miała gdzie uciekać, gdzie się schować Elena poczuta, że taalnętnnśc. która się między nimi pojawiła, zaczyna ją prz.yilaczac. W końcu nie w geście odmowy, lecz aaproszenia odchyliła głowę, odsłaniając przed nim •smją nagą szyję i pozwoliła, by wyczuł jej pragnienie. ..Poczuła jego radość płynącą z jej dobrowolnego •Wania się mrokowi, kiory przejmował nad nią wta- 'jmt. i poczuta, jakby w oddali biły potężne kryształo-•*) dzwony. Nigdy nie czuła zębów, które przenikały jej skórę. łWMfzec do krwi Zanim lo się stało, ujrzała gwiaz-|WA polem wszechświat zniknął w czarnych oczach Ramona ROZDZIAŁ 10 Następnego ranka Elena wstała i ubrała się po cichu wdzięczna za to. że ma dla siebie dużo przestrzeni. Damona nie było, ale spodziewała się tego. Zwykle wcześnie wychodził na śniadanie i polował na kelnerki w całodobowych knajpkach lub barach serwujących wczesne śniadania. Mam zamiar omówić lo z nim któregoś dnia, pomyślała, wsypując porcję mielonej kawy do ekspresu będącego na wyposażeniu pokoju. Kawa pachniała zachęcająco.

Ale jeszcze pilniej musiała porozmawiać z kimi o tym. co wydarzyło się ostatniej nocy. Oczywiście i najważniejszy byt Stefano, ale odkryła, że doświadczenie opuszczenia własnego ciała mogło odbywać się częściej. Chciała zadzwonić do Bonnie i Meredith. Musiała z nimi pogadać - miała do tego prawo - ale teraz, w tych okolicznościach, nie mogła. Instynktownie czuła, że jakikolwiek kontakt pomiędzy nią a Fell'i Church mógłby się żle skończyć. Malt nie zameldował się w motelu. Nie miała bladego pojęcia, gdzie jest, choć dobrze by było. gdyby pojawił się w Sedonie na czas. to wszystko. Rozmyślnie urwał z nimi wszelki kontakt Dobrze, jeśli pojawi się tam. gdzie obiecał. Ale... Elena wciąż potrzebowała porozmawiać. Oczywiście! Ależ z niej idiotka! Wciąż miała ze sobą wiernego towarzysza, który nigdy nie odzywa! s* ani stowem i nigdy nie kazał jej czekać. Nalewającso-bie filiżankę parującej czarnej kawy, Elena wygrzel* ta z torby pamiętnik i otworzyła go na czystej stroni »nic lepszego niż czysta strona i pióro, które __tie prowadzone rozpoczynało pisanie. 9 Kwadrans później rozległo się grzechotanie w po" : jednego z okien, a minutę później przyszedł »n. Mial ze sobą kilka papierowych toreb, któ-, wołały u niej zadowolenie i sprawiły, że poczu-f jak w domu. Przygotowała kawę, która była nat dość smaczna, mimo że dodała do niej śmietanki Ciszku. Damon zaś przyniósł. . . Benzyna - powiedział triumfalnie, unosząc zna-jbrwi i kładąc pakunki na stole. - Na wypadek, _ /chcieli użyć przeciwko nam roślin Nie. dzięku-jf-dodał, widząc, że Elena stoi z filiżanką kawy wy-ćtagnięią w jego kierunku. - Najadłem się już mechanikiem samochodowym przy okazji kupowania tego. Wjdę tylko umyć ręce Izniknął, przechodząc tuż obok Eleny. L Nawet na nią nie spojrzał, mimo że miała na sobie ostatnie czyste duchy: dżinsy i koszulkę w pastelowych kolorach, która na pierwszy rzut oka wyglądała na białą. Dopiero w świetle okazywało się, że mieni Się delikatnymi, łagodnymi barwami. Bez jednego spojrzenia, pomyślała Elena, mając Poczucie, że jej życie straciło urok. Odwróciła się, by wylać kawę, ale doszła do wnios-J*je sama jej potrzebuje, więc wypiła ją kilkoma ły-Potem podeszła i pochyliła się nad swoim pamięt-""aern, czytając ostatnie dwie czy trzy strony. jesteś gotowa do wyjazdu?! - Damon przekrzy-""ffl lejącą się w łazience wodę. S ~ Tak, za minutkę. Elena przeczytała cały ostatni wpis w dzienniku i zaczęła przeglądać poprzedni. - Równie dobrze moglibyśmy pojechać prosto na zachód! krzyknął. - Możemy się wyrobić w ciągu jednego dnia. Pomyślą, że to zmytka, i przeszukają

wszystkie mniejsze. Tymczasem my udamy się w stronę Bramy Kimon i wyprzedzimy o kilka dni każdego, kto zechciałby nas ścigać. Idealnie. - Uhm - mruknęła Elena, czytając - Jutro powinniśmy się spotkać z Matołkiem. Może nawet dziś wieczorem, zależnie od trudności, jakie nam sprawią - Uhm. - Ale najpierw chciałbym cię zapytać: czy sądzisz, że okno wybite w naszym pokoju lo zbieg okoliczności'' Bo wiesz, ja zawsze rzucam zaklęcia na noc i jestem pewien . - Przyłożył rękę do czoła. -1 jestem pewien, że zrobiłem lo również zeszłej nocy. Ale coś się prześliznęło, zbito szybę i zniknęło bez śladu. To dlatego kupiłem całą tę benzynę Jeśli będą próbowali czegoś z drzewami, wyślę ich z powrotem do Stonehenge. 1 połowę niewinnych mieszkańców tego stanu przy okazji, pomyślała kwaśno Elena. Ale była w takim szoku, że nic nie wywarłoby na niej wrażenia. - Co ty właściwie leraz robisz? - Damon był jui gotowy do drogi. - Pozbywam się czegoś, co nie będzie mi już potrzebne stwierdziła Elena i spuściła wodę, oglądając jak kawałki podartego pamiętnika wirują i znikają w rurze odpływowej, - A oknem bym się nie przejmowała - odezwała się. wchodząc do pokoju i wkładając buty. - Mu«f z tobą o czymś porozmawiać _ Och. daj spokój. Czy to nie może poczekać do csjWjJi, gdy będziemy już w samochodzie1 _ Nie, nie może, ponieważ musimy za to okno za-pjjcić. To ly je rozbiłeś zeszłej nocy Nie pamiętasz lego, prawda1 Damun wpatrywał się w nią. Czuła, że w pierw-jiym odruchu chciał się roześmiać U drugim, klóreOHi zresztą uległ, doszedł do wniosku, że zwariowała. - Mówię poważnie - dodała, gdy ruszył w stronę okna. a jego wygląd świadczył, ze chce się zamienić w kruka i przez nie przelecieć. - Nie waż się nigdzie Uf, bo jeszcze nie skończyłam - Więcej rzeczy, które robiłem, a których nie pa-Mptani? - Opar! się o ścianę, przybierając typową dla siebie arogancką pozę Może roztrzaskałem również kilka gitar i słuchałem radia do czwartej nad ranem'

ff, - Nie. Nic chodzi wyłącznie o rzeczy dotyczące... wczorajszej nocy - Odwróciła wzrok. Nie mogła na niego patrzeć. - Inne rzeczy z innego okresu... ■ - Może na przykład sabotowałem tę podróż od samego puczątku - rzucił lakonicznym tonem. Spojrzał Ba sufit i westchnął ciężko - Może robiłem to tylko po to, by zostać z tobą sam na sam... - Zamknij się Skąd to się wzięło.' Przecież wiedziała skąd. To »>» iej uczucia wywołane ostatnią nocą. Problem Weiial na tym, że musiała uporać się również z inny-*j rzeczami. Oczywiście, jeśli jej pozwoli. Może po-■""W l'1 jeszcze przemyśleć. "■Czy sądzisz, że twoje uczucia do Stefano... no... ■"IWostatnio jakiejś zmianie'' - spytała w końcu. B ~ Co? — 114 — - Czysądzisz -Och. patrzenie w te czarne oczy, głębokie jak niezmierzona przestrzeń, było takie trudne. Zwłaszcza że ostatniej nocy pełne były gwiezdnego blasku - Czy nie uważasz, że zacząłeś myśleć o nim inaczej' Respektując jego życzenia bardziei nii kiedyi? Teraz Damon ją obserwował, tak samo jak ona jego - Mówisz poważnie'' - zdziwił się - Absolutnie - odpowiedziała i z wysiłkiem przełknęła Izy. klore zaczęły napływać do oczu. - Coś się wydarzyło wczorajszej nocy - stwierdzał Patrzył jej w twarz. - Prawda? - Owszem, coś się wydarzyło - potwierdzili Elena - To było... to było bardziej... - Musiała wypuścić powietrze, a wraz z nim popłynęło wszystko - Shinichi! Shinichi. cłie bastardo! Imbmgtiont! Złodziej' Zabiję go! Nagle Damon było wszędzie Zjawił się luz obok niej, trzyma! ręce na jej ramionach Za moment wykrzykiwał przez okno inwektywy, po czym znów podbiega! do nie| i chwytał ją za obie dłonie Ale tylko jedno słowo miało dla Eleny znaczenie. Shinichi. Kitsune z czamym włosiem, którego końe* lśniły purpurowo. Musieli wiele poświęcić w zamian za zdradzenie miejsca, w którym znajdowała się cesi Sicfano. - Moscakone' Mateducalo' - Elena znów nie nadążała za przekleństwami Damo na

A więc to prawda Ostatnia noc została Damono* całkowicie ukradziona, wyrwana z jego umysłu ta» zwyczajnie i dokładnie jak wtedy, gdy użyła wota* niego skrzydeł odkupienia i skrzydeł oczyszczenia, n» •kr zgodz.) Ale ta noc - Co jeszcze za-ten lis' e z jego pamięci tego wieczoru sugerowanie przerwał rwlączema Nadal może się-gląb mnie. kiedy tylko zechce w końcu przesta! kląć i biegać dokoła na kanapie naprzeciwko lożka z rękami zwieszonymi pomiędzy kolanami Wyglądał na zdruzgotanego , _ - Eleno, musisz im powiedzieć Co mi ukradł ' Roszę! - Damon wyglądał, jakby miał paść przed nią na kolana, bez zgry wania melodramatu - jeśli, jeśli ta o czym mysly. Bena uśmiechała się. choć po jej twarzy p|yneły fe, - Tb nie b>lo dokladme -o o czym każdy by po-myslal lak sądzę odparła - Ale - Przy,mijm> że ten raz jest moj - powiedziała Hm* - Ml skradł ci coś jeszcze lub jeśli spróbuje »fcc Iow przyszłość, to ci powiem. Ale to... po^ ,aienmi«l - *> czasu, gdy któ-2»dmiesz s,ę do bunkra pełnego sekretów, " Dopok! z niego tego nie wyrwę, razem z jego ję-goiłem warknął Damon. a był ,o prawdzi-Elena była rada. że nie jes. skierowany Jukonie, Niemtirts, sis - dodał głosem tak fcrzTT "f ,ł baRj"ei P™"*!** "iż zwierzęca b„>r, ~ , ę K°' n,ew*"e. g^e się ukrywa. I za-nr mu ,„ Mozę pr,v okaz,i zdejm? z niego również ^
nie przypomni Nie powiem nawet Bonnie i Meredith To sprawiło, że zrobiło się jej smutno. Gdy sprzątali pobojowisko po ostatnim wybuchu gniewu, Damon nagle wyciągnął dłoń, by zetrzeć samotną łzę spływającą po policzku Eleny. - Dzięki - powiedziała 1 nagle przerwała. Damon przykładał palec do ust. Palrzyl na nią, poruszony i trochę zawiedziony. Potem zadrżał. - Nadal niczym jednorożec - stwierdził. - Czy mówiłem wczoraj coś takiego? Elena zawahała się, a potem się zdecydowała - Owszem, mówiłeś. Ale... nie wydasz mnie, prawda? - dodała z nagłym lękiem - Obiecałam przyjaciółkom, że się nie wygadam. Damon wpatrywał się w nią. - Dlaczego miałbym mówić cokolwiek, o kimkolwiek? No chyba że mówimy o tym małym rudzielcu. - Już mówiłam. Nic nie powiem. Poza tym z* Caroline oczywiście nie jest już dziewicą. No wiesz, przy catej tej aferze z ciążą... - Ale pamiętaj - przerwał jej Damon. - Ja przybyłem do Feli s Church przed Stefano. Po prostu dlużel pozostawałem w cieniu. Sposób, w który mówiłaś... li; - Och, wiem Lubiłyśmy chłopców, oni lubili nas Oflęc mówiłyśmy, en nam ślina na język przyniosła Część 'eg" była prawdą, ale większość można włożyć mięuzy bajki Ale wiesz, co twierdzą chłopcy Pokiwał głową. _ Więc bardzo szybko rozniosły się płotki, że ro- yimy to ze wszystkimi Pisali o tym nawet w gazetce 1W roczniku szkoły, no i oczywiście na ścianach łazienki. Ale miałyśmy nasz mały wierszyk, który podpisywałyśmy naszymi nazwiskami Jak to leciało? -Bena cofnęła się pamięcią, o rok. dwa. czy jeszcze dalej. Polem wyrecytowała Tb, en słyszysz, nie ma prawdy w sobie. j' Jb, co czytasz, nie ma prawdy też. Gdy znów lo usłyszysz, może być o tobie. Nie sądi też. ie zmienisz ich pogłądy, Lecz gdy coś wiesz -

to wiesz! Gdy skończyła, spojrzała na Damona i poczuła nagłą potrzebę znalezienia się blisko Stefano. •'i - Już praw ie jesteśmy na miejscu - powiedziała. -Spieszmy się An ROZDZIAŁ 11 nzona okazała się dokładnie tak słabo zamiesz-^ana i gorąca, jak wyobrażała ją sobie Elena. Wiechałi pros,,, do kurortu Juniper. Była przygnębio-B< zaskoczona, że Matt się nie zameldował. - Dolarcic- tutaj nie mogło mu zająć więcej czaj niż nam u - nuciła, gdy tylko znaleźli się w swoich pokojach. - Chyba że, och, nie! Chyba że Shinichi jakimi cudem go złapał. Damon usiadł na łóżku. - Chyba miałem nadzieję, że nie będę musiał ci «. go mówić, że ten bałwan będzie miał na tyle taktu, by sam ci to powiedzieć. Ale śledziłem jego aurę od momentu, gdy się rozstaliśmy. Przesuwała się w sironę Fell's Church - odparł kwaśno Czasami złe wieści potrzebują chwili, by dotrzeć do mózgu - Chcesz powiedzieć - odezwała się Elena - Że on się tu nic pojawi? - Do Fell's Church nie było wcale tak daleko z miejsca, w którym zdobyliśmy samochody Pojechał w tamtym kiemnku. I nie zawrócił - Ale dlaczego' - dopytywała się Elena, jakby logiką mogła w jakiś sposób pokonać rzeczywistość. Dlaczego miałby odejść i mnie zostawić? Poza tym czemu miałby jechać do Fell's Church, gdzie RO szukają? - jeśli chodzi o to, dlaczego odszedł, to wydaje mi się. że ma mylny obraz tego. co się dzieje między nami No. może dobry, ale nieco przedwczesny - Damon uniósł brwi i spojrzał na Elenę. ale ta rzuciła w niego poduszką - Postanowił więc dać nam nieco prywatności. A jeśli chodzi o Fell's Church... westchnął I Słuchaj, znasz tego gościa dłużej ode mnie Ale nawet ja wiem. że jest typem Galahada Rycerz por/nil gentil, sans puer et sans reprocht Gdybym mial coś sugff°" wać, to postawiłbym na to. że pojechał zmierzyć raf, z zarzutami Caroline O nic - jęknęła Elena. podchodząc do drzwi, do jrtóryc'11 ktos pukał Nic po tym. jak mu tłumaczyłam

oaczylam O tak - rzekł Damon. lekko pochylając głowę. -|Z twoją mądrą radą brzmiącą mu w uszach. Drzwi się otworzyły Stalą za nimi Bonnie, szczuli z blond lokami i wielkimi uduchowionymi oczj -« Elena, najwyraźniej me wierząc własnym oczom lute przyjmując do wiadomości argumentów Damona. zitrzusncla jej drzwi przed nosem. - Przecież go zlinczują. ■■ Wrzasnęła, poirylowa-rui KU" pukał Damon wyprostow ał się Minął Elenę w drodze do Chyba lepiej będzie, jeśli usiądziesz - stwierdził. Posad/it ją na kr/csle i trzymał tak długo, aż przewstawać ■Wam otworzył drzwi Tym razem pukała Mcredith Wysoka i smukła. ni opadającymi ciemnymi puklami na ramio. Najwyraźniej zamierzała pukać tak długo, aż ktoś jaj otworzy. Elena nie umiała się skupić na tym, co się awkólniej działo I- Tb była Mcrediih I Bonnie. tu w Sedonic, w sianie Arizona Poderwała się z krzesła, na którym posadził ją Damon. i wzięła Mcredith w objęcia - Przyjechałyście' Przyjechałyście! Wiedziałyście, .*» nie mogę do was zadzwonić, więc przyjechaty-Bat-wykrzykiwała chaotycznie i Bonnie ją objęta. p*Czy ona znów obcałowywuje wszystkich na I drodze'1 - spytała Damona po cichu. - Niestety nie, odparł Damon - Ale przygotuje^ się na to, że zostaniecie za ściskane na śmierć. Elena odwróciła się w jego stronę. - Wszystko słyszałam' Och Bonnie! Po prostu nie mogę uwierzyć, że tu jesteście Tak bardzo chciałam z wami pogadać' Ściskała Bonnie, a ta próbowała jej się zrewanżować Meredith wzięła je obie w ramiona. Przy okazji przekazywały sobie drobne, siostrzane sygnały. Uniesiona brew tu, lekkie skinienie głową tam, zmarszczenie czoła i pomruk zakończony westchnięciem jeszcze w innym miejscu. Damon nie zdawj sobie z tego sprawy, ale zostat właśnie oskarżony, osądzony, zwolniony i przywrócony do obowiązków -z wnioskiem, że dodatkowy nadzór w przyszłości bardzo się przyda. Elena pierwsza przerwała tę zabawę.

- Musiałyście spotkać się z Mattem. powiedział wam o tym miejscu - Tak, po czym sprzedał priusa, a my spakowałyśmy się w biegu, kupiłyśmy bilety na samolot i czekałyśmy tu Nie chciałyśmy się z wami minąć - mówiła Bonnie na jednym oddechu - Nie przypuszczam, że kupiłyście te bilety zaledwie dwa dni temu - rzekł Damon. patrząc w sufit i opierając się tokciem o krzesło, na którym siedziała wcześniej Elena - Niech pomyślę... - zaczęła Bonnie. ale Meredith przyznała po prostu -Tak Masz rację. Co? Czy toma jakieś znaczenie? - Próbowaliśmy nieco zmylić wroga - odparł Damon - Ale wychodzi na lo, że nie miało to żadnego znaczenia. fJie. pomyślała Elena. ponieważ Shinichi może do-twojego umysłu, kiedy tylko chce. i wydowspomnienia. Jedyne, co możesz zrobić, lo lo zwalczyć _ Ąle to oznac/a ze powinniśmy natychmiast wy-kontynuowal. Najpierw jednak muszę się -gorzeć Elena musi się spakować Weż jak najmniej neczy, tylko te ahsolulnie konieczne, ale nie zapomnij 0 jedzeniu na dwa lub trzy dni _ powiedziałeś wy ruszyć natychmiast'' - Bonnie wciągnęła powietrze i gwałtownie usiadła na podłodze. - To ma sens. skoro straciliśmy demem zaskoczeni-odpowiedział K - Nie mogę uwierzyć, że wy dwie przyjechałyście. Żeby Się 'c mną pożegnać a Matl pilnuje miasta ■Wtchnę ła Elena To lakic słodkie Uśmiechnęła lkjpromiennie, nim w głowie dodała I lakic głupie - No. ^F- No... [a w dalszym ciągu muszę się rozejrzeć. -Damon machnął im he/ odwracania się Powiedzmy, to wyjedziemy stąd za pół godziny. - Fatalnie - zaczęła narzekać Bonnie. gdy drzwi •kjzamknęły. To daje nam ledwie kilka minul. zanim mszymy '" - Potrafię się spakować w kilka minul - zapewniła •aaWno F.lena i dopiero wtedy dotarto do niej ostatnie ■■niewypowiedziane przez Bonnie - Zanim wyruszmy"' ■ - Nie dam rady spakować lyiko niezbędnych rze-Hł- narzekała cicho Meredith - Nie byłam w

stanic j Wać wszystkiego w komórkę, me wspominając głnt , że nie wiem. kiedy będę mieć możliwość nala-B**awa baierii Mam catą walizkę papierów. Elena spoglądała nerwowo to na jedna.
9 tau Stanowią dobrą drużynę - Mcredith zamil-l^by wziąć oddech Sprawiała urażenie, ze zastana-jie w jaki sposób ma to wy jaśnić fPjTeczyta ją Bonnie _ ja nie byłam taka świetna Zaczęłam... no, za-pntun wariow ać Widziałam i słyszałam rzeczy, których nie było. a przynajmniej wyobrażałam je sobie. | może nawet powodowałam, że stawały się rzeczy-wjłtością Ze strachu traciłam rozum i właściwie to narażałam ludzi na niehezpieczcńslwo Malt |est zbył praktyczny, by cos takiego zrobić dodała nieśmiałym głosem - Wiem. że Mroczny Wymiar jesi dość okropny, ale przynajmniej nie będę mogła narażać na nie-batpieczehstwo ludzi Meredith skinęła głową -wszystko . wszystko z Bonnie szło nie lak Nawet, jeśli nic chciałybyśmy / tulu isć. musiałabym j| stamtąd zabrać Nic chcę histeryzować, ale uwa- Wm, Że lamleiszc demom się na nią czaiły A od kiedy Bk ma Slefano hyi może tylko Damon jest w stanic tapnac je z daleka Mu/e ty muzcz icj pomne' L Meredith histeryczką? Elena dcislrzegała drobne ftarcze przebiegające pod skorą Meredith i delikatną aspelkę wilgoci, która powodowała, ze czuło Bonnie ■oczylojej loki Meredith złapała Ełenę za nadgarstek t - Nie zdezerterowałyśmy ani nic takiego Feli s (fcnrch wprawdzie jesi teraz strefą działań wojen-ale nie pozostawiłyśmy Malta bez sojuszni-P* Na przykład doktor Alperl - iest logiczna, poza ł"1 jesi najlepszym lekarzem na całym świecie, może nawel uda jej się przekonać kogoś, że Shinichi i agfl ki rzeczywiicie istnieją Ponadto kontrolę przejęli rodzice Psychiatrzy i łowcy sensacji A to powoduje, i> i nie da się działać otwarcie. Malt więc nie ma żad. nych kłopotów. - Ale... w ciągu zaledwie tygodnia... - Zobacz najświeższą gazetę Elena wzięła od Meredith ..Kidgemonl Time** Była to najważniejsza gazeta w rejonie Feli s Church. Wielki nagłówek głosił: Opętanie w XXI wieku? Pod nagłówkiem czerniło się wiele linijek druku, ale tym co najbardziej przykuwało uwagę, było zdjęcie trzech dziewcząt. Wszystkie były dziwnie powykręcane. Twarze dwóch z nich wyrażały po prostu boi i przerażenie, ale to trzecia zmroziła krew w żyłach Eleny. Dziewczyna była tak powyginana, że jej twant odwróciła się o trzysta sześćdziesiąt stopni Patrzyła wprost w kamerę, obnażając zęby lej oczy - nie da sk) tego inaczej ująć wydawały się po prostu demoniczne Nie wywróciły się białkami na wierzch, nie byk; zamglone ani nic takiego Pałały złowrogą czerw ieruą. Elena nigdy nie widziała oczu. które spowodowałyby u niej mdłości.

- Czy kiedykolwiek zdarzyło ci się kiedykolwiek doznać uczucia, że nadciąga wszechświat? - spytał* cichutko Bonnie. - Od kiedy poznałam Stefano, ciągle - stwicrdzBl Meredith. Oczywiście, bez urazy, Eleno Ale choda o to. że wszystko lo zaczęło się dziać w ciągu zaledwie kilku dni, czyli od momentu, gdy dorośli się zjednoczyli Westchnęła i zanim zaczęła dalej mówić, przeczesała włosy idealnie wymanikiurowanymi paznokciaiW .i

doe* j, dziewczęta są. jak nazywa je Bonnie, opęta- zc są pod miJ wpływem Misao Mówi się. że żeń- 0fKitsuie ronią takie rzeczy Gdybyśmy tylko mog-i»odnaleźć te przedmioty zwane gwiezdnymi kulami chociaż icdną / mch mogłybyśmy zmusić je. by ^„ystko naprawiły Bena odłożyła gazetę, by nie oglądać tego strasznego zdjęcia - Cn porabia twój chłopak' Po raz pierwszy Meredith wy glądała, jakby odczu-|n prawdziwą ulgę - Może być w drodze. Napisałam do niego o wszystkim i to
- Tak - odpowiedziała gorączkow o Elena - Tak - odrzekła Meredith ze spokojem, Bonnie skinęła głową - Siostry na wiekit Położyły prawe dłonie jedna na drugiej, tworaąf! trójpromienną gwiazdę Przypomniało to FJenie . /asy gdy był jeszcze czwarty promień - Acoz Carołine' - spytała Bonnie i Meredith porozumiały się wzrolde* Potem Meredith pokręciła głową. - Nie chcesz wieclzieć. Naprawdę - odparła - Zniosę to. - Elena niemal szeptała - Umarłaś* pamiętałz-' Dwa razy. Meredith wciąż kręciła głową - |eili nie możesz patrzeć na lo zdjęcie, nie P"** naś leż słuchać o Caroline Byłyśmy u niej dwa razy _ Ty byłaś u niej dwa razy. ja za drugim razem ■ mdlałam i zostawiłaś mnie przy drzwiach uświadomiłam sobie, że mogłam cię stra-i przeprosiłam za to - rzekła Meredith, wymierzyła jej lekkiego kuksańca. y "iak, to niezupełnie byty odwiedziny -Mcredith - Wpadłam biegiem do jej po-się z jej mamą, i znalazłam ją na legowi-Gdy mnie zobaczyła, zaczęta chichotać la do jedzenia spytała Elena. nie mogąc znieść napięcia -7 _ air mi się - odparła Meredith z ociąga-__>■*■ był) to robale i ślimaki Zanim je ugryzła, BBroągata e, aż zaczynały trzeszczeć. t Ale nie lo było najgnrsze Trudno to wytłumaczyć komuś, kto tego nie widział Caroline zaśmiała się i spytała tym swo-bngrubym głosem .Chcesz gryzą?' I nagle moje usta wypełniły się wijącą masą Poczułam, ze przesuwa sęwdól ganiła Więc zwymiotowałam na jej dywan. Caroline chichotała, a ja zbiegłam na dół. złapałam Bonnie Uciekłyśmy i nigdy więcej tam nie poszłyśmy. Ak... w polowie ścieżki wiodącej do bramy zdałam «*te sprawy, ze Bonnie się dusi Miała mbale i inne «ropieńslwa w ustach i nosie. Znam się na pierwsze) P»«Wcy Zdołałam większość z nich usunąć, nim się -™eła i zaczęła wymiotować. Afc... "J" h>'" Przeżycie, którego naprawdę wolałabym OoswiajL ,u ;.■ ■ raz drugi - Brak emocji w głosie ***»wc wywierał większe wrażenie niż przerażony jęk. l^|^p«Mtam. że rodzice Caroline wynieśli się z le-*™"u i me winię ich za to - westchnęła Meredith. -jT™1^ iest ,uż pctnolelnia. Wszyscy się modlą, żeby Uolacza czeić wzięła górę nad tą demoniczną

j^WW Stanie się inaczej - A pani Flowers daje sobie z tym rade? - IJcna I oparła brodę o kolana - Lepiej niż Bonnie. Pani Flowers bardzo się ck> szy, że ma przy sobie Maila Tworzą zgraną drużynę. A teraz, gdy już przemówiła, wydaje mi się. że się jej to podoba. I ciągle doskonali się w swojej sztuce. - Sztuce? Och... - Aha. w tym. co nazywa magią. Nie mam pojęcia, czy jest w tym dobra, ponieważ nie mam do kogo jej , porównać... - Jej maści działają niczym magia - zauważyła Bonnie - |ej sole kąpielowe z pewnością tez - w lym sa> I mym momencie odezwała się Elena - Szkoda, że nie ma jej lu zamiast nas - slwierdzł. I la Meredith, uśmiechając się hlado. Elena pokręciła głową. Teraz, gdy znów połączyła się z Bonnie i Meredith. wiedziała, że nigdy nie mogłaby ruszyć bez nich Znaczyły więcej niż ręce. byty czyaaJ I zdecydowanie ważniejszym i oto przybyły lu, gotowi zaryzykować życie dla Stefano i dla Feli s Church. W lym momencie otworzyły się drzwi do po koj* | Damon wmaszerował do środka, niosąc w ręku lulka szarych papierowych toreb. - A wiec pożegnałyście się? - spytał. Wydawało się, że ma pewne trudności, by spojrzeć na którą* z przybyłych dziewczyn, więc zdecydowanie wpatrywał lię w Ełenę - No... nie do końca Niezupełnie - stwieiddlj Elena Zastanawiała się. czy Damon może pcsuntjí się do wypchnięcia Meredith przez okno z czwartaJFj piętra. Najlepiej byłoby przekazać to jakoś lagodn*V na przykład za pomocą... _ ponieważ jedziemy / wami - wtrąciła Meredith _ Zapomniałyśmy się spakować - dodała Konnic gama szybko wśliznęła się pomiędzy Damona apriyjaeiołki Ale no u pairywal się w podłogę , Tozly pomysł-rzekł bardzo łagodnie. - Bardzo, bardzo zły pomysł. _ Damon, nic uwieraj na nie wpływu. Proszę Bena zamachała do mego rykami ale on uniósł dlnn w geście zaprzeczenia [akims sposobem ich dłonie nUrtysię o siebie Zadr/cli Wyładowanie elektryczne Ale miłe. pomyślała Bena. mimo że tak naprawiły nie miała czasu by myJleć Obydwoje desperacko próbowali się wycofać, ale nie byli w sianie Drobne wyładowania przebiegały wzdłuż całego jej ciała

Wreszcie przerwali lo dziwne połączenie i obydwoje z wyrazem winy na Iwarzach odwrócili się w stronę Bonnie i Meredilh, które wpatrywały się w nich cJbrzymimi oczami PiKlejrzliwymi oczami. Oczami, które pytały: ..Cóż my tu mamy?' Przez dluya chwilę nikt się nie poruszył ani nie odezwał l^HHb nie jest wycieczka. Jedziemy lam, ponie- WU nie mamy innego wyboru - tłumaczył poważnie Damon - Ale nie sami o nie - zaprzeczyła Meredith -Jeśli Elena jedzie to my icz •-Wiemy, ze to nieprzyjemne miejsce - dodała **•«*■-Ale jedziemy z wami - Poza tym mamy tam sprawy do zalalw ienia /a ■**yta Meredith Musirm znaleźć sposnh by uwol*£ełl's Church oj ,|a które wyrządzi Shinichi e Uadal wyrządź 130 — Damon się me zgadzał - Nie rozumiesz. Nie spodoba ci się tam - powie. I dział. Skinął głową na jej komórkę. - Tam nic ma elektryczności Samo posiadanie komórki jesi przestęp. stwem. A karą są tortury i śmierć. Zrobił krok w jej stronę. Meredith się nie cofnęła. Utkwiła wzrok w jego ' oczach. - Stuchaj. nawet nie zdajecie sobie sprawy, co musicie zrobić, by się tam dostać - straszył złowieszczo. -Po pierwsze, potrzebujecie wampira Wasze szczęście, I że akurat jednego macie Po drugie, będziecie musiał) I robić różne rzeczy, które na pewno wam się me spodobają... - jeśli Elena może. to my też - przerwała mu cicho Meredith. - Nie chcę. by którejkolwiek z was stalą się krzyw- i da. Ja idę ze względu na Stefano-rzuciła hardo Elena, mówiąc częściowo do przyjaciółek, a częściowo do J siebie nadal pod wrażeniem tego, co się przed chwilą wydarzyło między nią a Damonem. Dziwna, rozbrajająca i przeszywająca słodycz z czegoś, co zaczęto tła . jako wstrząs elektryczny. Takie wielkie wyładowana! spowodowane zwykłym dotykiem dłoni. . Elena zdołała oderwać wzrok od twarzy Dantona i znów skupić się na dyskusji.

- Idziesz dla Stefano, to prawda - mówiła do nasj' Meredith - A my idziemy z tobą. - Mówię wam, ze to wam się nie spodoba 1^*Ł*~| tego żałować, oczywiście, jeśli przeżyjecie ciął?"?-Damon. ale wyraz jego twarzy byt ponury. Bonnie przyglądała się chłopakowi brązowy* oczami Ręce zacisnęła na szyi. V/końcu Damon spojrzał na F.lcnę _ Wiesz o tym. że prowadzisz je na smierc Ciebie locallć. Ale ciebie i Stefano, i twoje przyjació-nie dam rady. iw szoku, gdy to usłyszała. Do tej pory nie my-i O tym w ten sposób Ale widziała delerminację Uth i lo. jak Bonnie wspięła się na palce, by wy-■ się większa Myślę, że podjęłam już decyzję - powiedziała c i f sobie sprawę z tego. ze głos jej drży chwilę wpatrywała się w ciemne oczy i nagle na jego twarzy zajaśniał szeroki , który zniknął, zanim się pojawił na dobre. ■ Rozumiem Muszę jeszcze coś załatwić Może i nie być kilka minut, więc nie krępujcie się i kn-": z pokoju. Elena powinna isc do naszego pokoju - powie-Meredilh. - Mam pewne materiały, które poi jej pokazać A skoro nie możemy zabrać ze | bagaży, jeszcze dzis będziemy musiały to wszyst-tpnejrzec W takim razie umówmy się, że spotkamy się lataj o świcie - dodał - Wyruszymy ku Bramie De-auaaa. I pamiętajcie, me bierzcie pieniędzy Nie są **■ mile widziane ł jeszcze jedno To mc są wczasy, erwkonacie się o tym dostatecznie szybko jf Wdzięcznym, ironicznym gestem wręczył Elenie Jaj torb.,' t - Brama Demona' ■ spytała Bonnie. gdy szły do P** Glos jej drżał aa* - Ciii - uspokoiła ją Meredith - To tylko nazwa Bena wolała nie wiedzieć, kiedy Meredith kłamie ROZDZIAŁ 12 i-ilena odchyliła róg hotelowej rolety, by sprawd tezy świl już nadszedł Bonnie. zwinięta, drzematą w fotelu przy oknie Elena i Meredith nie spały całą noc. otoczone porozkładanymi wszędzie wydrukami, gazetami i zdjęciami z Internetu - To się rozprzestrzeniło poza Feli s Church - wyjaśniała Meredith. wskazując artykuł w jednej z gazet. - Nie wiem. czy przemieszcza się falami, czy Shinichi wszystko kontroluje, czy raczej rozprzestrze-niasię jak pasożyt - Próbowałaś skontaktować się z Atarikiem' Meredith spojrzała na śpiącą Bonnie - Mam dobre wieści Bardzo długo probowałasi się z nim skontaktować i wreszcie się udało. Niedługo przyjedzie do Feli s Church. Musi jeszcze tylko zatrzymać się w jednym miejscu. Elena wciągnęła powietrze.

- Jakie inne miejsce jest ważniejsze od naszego miasta? - Dlatego nie powiedziałam Bonnie. że prayjei-dża. Mailowi leż nie. Wiem. że nie zrozumieliby Ale... zgadnij, kogo Iropi na Dalekim Wschodzie Masz ja* den strzał - Utkwiła wzrok w oczach FJeny - Nie... tonie mogą być one Kiisuie? - Dokładnie. Jedzie właśnie do starożytne* miejsca, gdzie kiedyS było miasto, które zniszczy* tak jak niszczą leraz Feli s Church Nikt tam już i* mieszka To miasto nazywa się Numei no Sima. znaczy Wyspa Zagłady. Być może odkryje coś *«** nestu na temat lisolaków Razem z Sabriną Dell P10" wadzą wwrei saoW I_h niezależne badania wielokulturowe. Ona jesi wieku Alarita ale |ii/ iest znanym antropologiem Wpwyrn Nie jesicś zazdrosna'1 - spytała dziwnym tonem gjena Trudno belo rozmawiać / Meredith o sprawach Otobistycli Zadawanie |ej pytań zawsze wydawało się »fcibsiwi*ni E - Więc - Meredilh odchyliła do tyłu głowę - nie Jesteśmy w jakimś formalnym związku B — Ale nigdy nikomu o lym nie wspomniałaś. Mcredith opuściła głowę i rzuciła F.lenie szybkie Spojrzę nie - Teraz już tak ■ odparła i Przez chwilę dziewczyny siedziały w milczeniu wreszcie Elena odezwała się cicho FC— Shi no Shi kmuiit Isohcl Saitou. .-Marię i jego wyspa Zagłady hyc może me mają ze sobą nic wspólnego Ale muszę się dowiedzieć ■•-ftmiogę ci \. lym - powiedziała po pmsnj aasfedilh - Ale pomyślałam, ze teraz, gdy już skon-ayłam szkolę Bena nie mogła dłużej lego znieść. Obiecuję, że jak tylko odbijemy Stefano i uspo-miasio, przyszpilimy Alarica planami od A do fcchyliła się i ucałowała ją w policzek - Tb sio-przysięga. okej? ■aeredilh dwukrotnie mrugnęła i przełknęła

- Okej - wyszeptała Nagle znów siata się daw-P**ą- pracuiaca na pełnych obrotach - Dziękuję f*echnęła się - Al,- uprzątnięcie miasta może P*n|e być takim łatwy ni zadaniem. Ogarnął je już - O koiniy r Mer - I Malt chciał znaleźć się w środku tego wsi kiego? Sam? idziwila się Elena. - |ak już mówiłyśmy, on i pani Flowers lo zgrana, zespól przyznała Meredith - 1 wtasnie lo wybrał - W końcu - westchnęła oschle Elena - może sk) okazać, że wybrał lepsze wyjście. Wróciły do rozrzuconych papierów Meredith wy. I brała kilka zdięć przeosiawiaiących kilsune strzegąca I ołtarzy w Japonii - Tu jest napisane, że zwykle przedstawia się jt 1 i klejnotem lub kluczem - W reku trzymała zdjecai I lisołaka siejącego przy ołtarzu Fushimi, który trzymał I w pysku klucz - Aha - mruknęła Elena - Wygląda, jakby kłuta j miał dwa skrzydełka, prawda'1 I - Dokładnie o lym samym pomyślałyśmy | z Bonnie. A klejnoty Zresztą, spoirz sama - Elena J spojrzała, a jej Żołądek się ścisnął Tak. wyglądały jak śnieżne kuk ', których Shinichi użył do stworzentol pułapek w Starym Lesie Nie sposób było się z na* I uwolnić. Dowiedziałyśmy się, ze nazywają się hoaM m toma - dodała Meredith. - A M można przetluma-1 czyć jako -gwiezdne kule Każdy kiisune umiesz- j w jednej z nich cząstkę swojej mocy, wraz z irurysMI rzeczami Tylko niszcząc kulę. można go aa*t&M odnajdziesz gwiezdną kulę należącą do falutM. |e*» w stanie go kontrolować To wtasnie chcemy z Bona*] zrobić _ i - Ale jak je znajdziecie-' - spytała Elena. par ekscytowana pomysłem kontrolowania ShinichiełF I Misao. .,„,» - Sn... - odparła Meredilh, wymawiaj flu*~ „sah" niczym westchnienie. Po czym usta rozciąinT Z tych swoich rzadkich pięknych uśmie-iaponsku znaczy to „sama się zastana-bez komeiiiarza. o rany. jejku, naprawdę \

powiedzieć" W sumie przydałoby się nam . zachichotała wbrew sobie, t inne historie głoszą, że kitsune można zabić i Skruchv lub pobłogosławioną bronią. Nie wiem, i jesi Wina Skruchy, ale. . - R>szperała w swo-wyjęła staromodny, ale wyglądający na i rewolwer ^Meredith' Należał do mojego dziadka. Matt ma drugi. Są Ute kulami, które pobłogosław ił kapłan. , Jaki kapłan to zrobił, na miłość boską? Chciała i Elena ch Meredith zbladł - Taki który wie co dzieje się w Feli s Church ^BW>1Z, jak Caroline sprawiła że Sobel Saitou stała się opętana' I Elena kiw nęła głową H- Pamlęiam przyznała A jak mówiłyśmy ci. że Obasaan. babcia Saitou tjta kiedyś straznie/kj ołtarza ' lo jt-sl i.iponska kafsstłka Ona pobłogosławiła nasze pociski lym har-■iej że są na kituinr In byt straszny rytuał Bonnie ru prawie zemdlała Cz y wiesz, jak czuje się teraz Isobcl'' Meredith wolno potrząsnęła czarnymi włosami ^jMpkj .. ale nie wydaje mi się. żeby wiedziała W***- To będzie dla nie] bardzo trudne Bena próbowała powslrzymac westchnienie I czekało tylko cierpienie, mimo że czulu się już — 137 — lepiej Jim Bryce, jej chłopak, spędził z Caroline tylj^, jedną noc. ale zapadł potem na chorobę zwaną Lesch. -Nye czy jak ją nazywali lekarze. Tej samej nocy. , Isobel dziurawiła własne ciało i rozcięła język na pól, Jim. przystojny koszykarz, zjadł własne palce i wargi. Zdaniem Eleny obydwoje byli opętani, a ich samooka. leczenie było jeszcze jednym powodem, dla którego należało powstrzymać bliźnięta kitsunę. - Zrobimy to - powiedziała głośno, zdając sobie sprawę, że Meredith trzyma ją za rękę, zupełnie jakby była Bonnie, Elena zdobyta się na blady, ale pełen determinacji uśmiech - Uwolnimy Stefano i powstrzymamy Shinichiego i Misao. Musimy to zrobić. Tym razem Meredith kiwnęła głową. - Tego jest więcej - odparła w końcu. - Chcesz posłuchać? - Muszę wiedzieć. - A zatem, wszystkie źródła, które sprawdziłam, są zgodne co do tego. że kitsune potrafią opętać dziewczyny, po czym zajmują się ich chłopakami. Są przebiegle. Mogą się pojawić pod postacią ognika i poprowadzić cię na bagna lub zepchnąć z urwiska albo zmienić kształt.

- Tak - wtrąciła Elena. - To tak jak z tobą i Bonnie. Mogą wyglądać dokładnie jak ty. - Owszem, ale zawsze mają jakieś drobne uslerki trzeba mieć tylko wystarczająco dużo sprytu, by je dostrzec. Nigdy nie są w stanie upodobnić się całkowicie do danej osoby. A do lego mogą mieć nawet dziewięć ogonów, a im mają ich więcej, tym są lepsze. - Dziewięć? Świetnie. Nigdy nawet nie widziały* śmy takiego z dziewięcioma. VVięc wszystko przed nami Podobno potrafią się swobodnie przemieszczać między światami. Ach lak. I szczególnie dbają o Bramę Kimon łączącą dwa wymiary Chcesz wiedzieć jak się to tłumaczy? Elena gapiła się na nią _ O nie _ O tak. _ Ale dlaczego Damon wlókłby nas przez pół kraju żeby przejść przez Uranię Demona, którą strzegą _ Sfl. - Gdy -Mail nam wyjawił, żc zmierzacie do jakiegoś miejsca w pobliżu Sedony, podjęłyśmy Z Bonnie decyzję - Świetnie. - Elena westchnęła i przeczesała palcami włosy -Coś jeszcze' - spytała, czując się niczym gumka, która została rozciągnięta do granic możliwości. - Tylko to, żc gdy już będzie po wszystkim, powinnaś upiec kuireś z.e swoich ciasteczek. Niektóre z nich tądobre Mam na myśli kitsune - Niektóre są dohre. ale w czym? W walce? W mor-:ur»aniu? W kłamstwie' ■ - Nie, naprawdę Eleno. Niektóre z nich są niczym bogowie lub boginie Najpierw cię sprawdzają, a gdy POarrilziesz próbę, nagradzają cię - Sądzisz, że powinniśmy liczyć na to, że takiego fotkamy^ Kr_Nie bardzo. Elena opuściła głowę tia stolik, na którym leżały •jdruki Meredith. Ł Jak damy sobie z nimi radę. gdy juz przekroczy-1% Bramę Demona? Moja moc jesi w tym wypadku lak zawodna jak rozładowana balería. A tu nie cho. I dzi tyiko o kilsune. ale leż o wszystkie inne demony ] i wampiry, także te starożytne. Co zrobimy?

Uniosła głowę i spojrzała głęboko w ciemne oczy 1 przyjaciółki. W te oczy, których kolor byl nieodgad. I niony. Meredith rzuciła za siebie puszkę po dietetycznej coli i się uśmiechnęła - Na razie brak planu A? - No... może jakiś lam pomysł, Nic konkretnego. A ty? - Kilka, które można zakwalifikować jako planyB i C, A więc zrobimy to co zawsze. Będziemy się starać, popełniać biedy aż do chwili, gdy wpadniesz na coi , błyskotliwego i wszystkich nas ocalisz. - Merry Meredith zamrugała. Elena wiedziała dlaczego. Nie używała lego zdrobnienia wobec przyjaciółki od... | od zawsze Żadna z nich nie lubiła zdrobnień Elena mówiła dalej, patrząc Meredith prosto w oczy: - Niczego nie pragnę bardziej niż ocalić wszystkich... przed kitsune. Oddałabym życie za Stefano i za was Ale lym razem. . kogo innego może trafić kula. - Lub kolek Wiem. 1 Bonnie też wie. Rozmawiałyśmy o tym, lecąc lutaj Ale nadal jesteśmy z lubą. Musisz zdawać sobie I tego sprawę Wszyscy jesteśmy z tobą. Na to była tylko jedna odpowiedź. Elena chwyciła dtoń Meredith w obie ręce. Polem wypuściła po**' irze i postanowiła uzyskać informacje na dość draż"-wy temat. | czy Mali czy on... więc, jak się zachowywał, wyjeżdżałyście' Meredith spojrzała na nią spode łba Niewiele ojej uwagi. Chyba wszystko okej, choć byt rozkojarzony. ę w pustkę, a gdy się do niego mówiło. - Mówił ci, dlaczego wyjechał9 .-No... mniej więcej Powiedział, ze Damon cię zował. a ty wcale... wcale go nie powstrzyma. Ale on jesi facelem. a faceci są zazdrośni. .. . Nie, mial rację. Chodzi o to, że poznałam i trochę bliżej A to się nie podoba Maltowi. Uhm. Meredith obserwowała ją spod pil przymkniętych powiek, prawie nie oddychając, zupełnie jakby Elena hyłaptaszkiem, którego nie można spłoszyć Elena się zaśmiała ■fe- Tb nic złego powiedziała. - Przynajmniej ja lak oWżam. Tylko ze pod pewnym względem Damon Bawet bardziej potrzebuje pomocy niz potrzebował jej Stefano, gdy po raz pierw,z\ przyjechał do Fell's Chua-h

Brwi Meredith się uniosły H Uhm -mruknęła tylko. £ - No i... myślę, żc Damon jesi dużo bardziej po-P*ty do Slefano. niż się do lego przyznaje. Brwi Meredith nadal pozostawały w górze, Elena P*zciespojrzała na mą liaz czy dwa otworzyła usta. 'Potem |uz lylko w patiywał,, się w koleżankę. I^B^Mam kłopoty, prawda? spytała. L." 'ei!] lu czystko 1 0 wynik tego. że spędziłaś l™*niecały lydzien. podróżując jednym autem, lu tak, owszem. Ale musimy pamiętać o lym, łaj kobiety lo specjalność Damona. A on uważa, że jesi w tobie zakochany. - Nie, on naprawdę jest... - Elena zaczęła. . przerwała i a|t przygryzła dolna wargę - Boże. gadamy o Damonie Mam kłopoty - Zobaczymy, co czas pokaże - Stwierdziła rozsądnie Meredith. On też się zmienił Przediem rut zgodziłby się. żebyśmy z wami pojechały. Dzisiaj kręcił się obok i słuchał. - Owszem. Muszę po prostu .. muszę od teraz sit pilnować-westchnęła Elena nieco niepewnie |ak miała pomóc dziecku tkwiącemu wewnątrz Damona bez zbliżania się do niego? I jak wyjaśni Stefanii wszystko lo. co być może będzie musiała zrobić? Westchnęła. - Pewnie wszystko się jakoś ułoży - wymamrotała sennie Bonnie. Obie odwróciły się. by na nią spof rzec. Elena poczuła, że wzdłuż kręgosłupa przebiegi jej zimny dreszcz. Bonnie siedziała wyprostowana, ałe jej oczy byty zamknięte, a głos niewyraźny - Prawdziwe pytanie brzmi co powie Stefano o nocy spędzonej z Dantonem w motelu' - Co?!-Głos Elenybył oslry i wystarczająco głoł-ny. by obudzić każdego śpiącego. Ale Bonnie się nkt poruszyła. - Co się stało? |aka noc? ]aki motel'' - Meredła H pi szczała. Gdy Elena nic odpowiedziała, złapała ją za ramię i odwróciła lak, że stanęły twarzą w twarz. W końcu Elena spojrzała na przyjaciółkę Ale ł* działa, że jej oczy nic nie zdradzą - O czym ona mówi'' Co się siało z Dantonem-Twarz Eleny nadal nie wyrażała żadnych uczuć.

Sa - użyła słowa, którego nauczyła się tego wieczór jesteś niemożliwa! Nie masz chyba zamiaru i jjf Stefan" po tym jak go uratujesz' ■ _ Nie. oczywiście, ze nie! - Elena była wyraźnie jraniona - Stefano i ja należymy do siebie luz na za-T»*ze Ł - Ale jednak spędziłaś z Damonem noc i coś się Buedzi wami wydarzyło W*-Coś Chyba. K- A tym czymś było? K - &)... - Elena uśmiechnęła się przepraszająco. - Wydobędę to z niego! |uż ja go przegrupuję do uefaisywy B- Możesz użyć planu A, planu B i wszystkich BOKBtalych odparła Elena. - Ale to nie pomoże Shinichi zabrał mu wspomnienia Meredith przykro ■i, nawet nie wiesz jak hardzo Ale przysięgłam, ze ■kt się nigdy nie dowie IVpatrzyła na koleżankę, czując. Że łzy napływam |cj do oczu - Czy nie możesz ten jeden raz odpuścić? Meredith zaniemów iła t - Eleno Gilbert, świat ma szczęście, że nie ma pafzt] takich dziewczyn iak ty |esic5 najbardziej. . -■Btrwala. wahając się. czy coś powiedzieć - Czas do Wka rzuciła w końcu - Swit nade|dzic już medłu-P1 razem z nim Brama Demona J -Meny' - Co znowu'1 - Dziękuję ROZDZIAŁ 15 brama Demona. Elena spojrzała przez ramie na tylne siccu-eza, I priusa Bonnie mrugała sennie Meredith. która ostar,. i niej nocy mniej spala, ale za to więcej usłyszała byki w bojowym nastroju zwarta, gotowa i zimna jak lód. Damon prowadził samochód, a jego papierowe torby leżały obok na siedzeniu Za oknem mc było widać świtu nad Arizona, dokoła unosiła się tylko mgła. To było zarówno przerażające, jak i dezorientują, ce Zjechali z autostrady numer 179 w niewie^ arnikę, a mgła stopniowo gęstniała otaczając naipierw anto delikatna, mgiełką i oparami, a na koniec pochtoriehtj je w całości. Elenie wydawało sic. że celowo kto* lek'! odcina od Świata McDonalda i galerii handlowych I ż e właśnie przekraczają granice dwóch światów Nie aa>< winni byli jednak tego robić Z naprzeciwka nic nic lechalo Mimo że Elena sasK tężała wzrok, żeby sprawdzić, co się dzieje za szybą, to bezskutecznie - Nie jedziemy za szybko? - spytała Bonnie. pna> cierając oczy.

- Nie - odparł Damon - To byłby nieprawdopodobny zbieg okoliczności, gdyby ktoś znalazł się na taj same| Irasie w tym samym czasie - Wygląda zupełnie jak Arizona - zauważyła zawiedziona - Z tego, co wiem. może to być właśnie Arizona-odpowiedział. Ale jeszcze nie przekroczyliśmy b»» my A nie wszędzie w Arizonie możesz przeii*ł przejść. Droga do niej zawsze jest zawiła Prc*k9* je nigdy nie wiesz, z czym przyjdzie ci się A teraz słuchaj - dodał i spojrzał na Elcnę z mi-już zdążyła poznać a która oznaczała ja jfanrzartuję - Mówię do was jak do równych so-zupełnie poważny Umiesz już ujawniać | atuc kontynuował - |esh nauczysz się jesz-j rzeczy, zanim ruszymy, będziesz w stanic jej gdy zajdzie laka potrzeba, a nie kumulować, [ wymknie spod kontroli W jaki sposób może hyc przydatna' • Zaraz ci pokażę Przede wszystkim się od-I pozwól, że ja przcimę kontrolę nad twoją aun. krok po kroku będę się wycofywał, a ty nad nią panowanie Na końcu wyślesz 'sssoce do oczu Zaczniesz lepiej widzieć. Do poprawi ci się słuch Do nóg. Slaniesz [Szybka a two|e ruchy będą precyzyjne Wszystko km? mogłeś nauczyć mnie tego, zanim wyruszy-Hay w tę podroż ■ Uśmiechnął się do niej przebiegle. Odwzajemniał mu uśmiech, chociaż nie do końca wiedziała, o co chodzi ■ - Dopiero gdy pokazałaś, ze umiesz kontrolować g»* Stwierdziłem, ze |es(es gotowa - powiedział po - Teraz lo w iem W twoim umyśle tkwią rzeczy, tylko ezekaia. by ,e Zblokować Zrozumiesz, ■f to zrobimy £ * jaki sposób' l\>c;.lurikiem ' pomyślała po-■Wiwie I le,,,, ■ ~ Nie lo drogi |Mm.«l dla którego musisz się te-J"aucZyc id^pj,^ »„„1^ k,c j rj(k |cs|j [lk. nauczysz się. jak panować nad myślami, nie przed-, staniesz się przez kontrolę na strażnicy znajdującej ^ przy Bramie Demona Strażnica To brzmi złowieszczo Elena krwnęe, litową. - Dobra Co robimy'' - zapylała - Ib, co robiliśmy wcześniej. lak |uz muwitem. raj. pież się. Spróbuj mi zaufać Przysunął prawą dłori do miejsca, któro znajdowało się na lewo od jej mostka, ale nie dotknął złote-

aj materiału jej bluzki. Elena się zaczerwieniła Zaczeai się zastanawiać, co sądzą o tym Bonnie i Mereduh, jeśli oczywiście patrzą A wtedy poczuła jeszcze cos innego To nie bet chłód ani ciepło, ale coś bardziej -krajnego. Czysta moc pTzewTÓcilaby Ełenę. gdyby I Umera jej nie podtrzymywał Używał mocy. by wzmocnić jej siły, zrobić coś .. coś, co bolało Nic! Elena próbowała zarówno głosem jak i ta* lepatią powiedzieć Dantonowi, żc to zbył wiele, tc ją boli Ale Damon zignorował jej prośby, tak saasf, jak zignorował łzy. klóre zaczęły płynąć po jej paj liczkach Prowadził jej moc przez cale ciało M w jej krwi Podążała za nim Zmuszał ją by n»oc napełniła wszystkie części jej ciała i pozwoliła M tam rosnąć i rosnąć, jednocześnie nie dupuszca*^ jąc do tego. by się rozproszyła lub przeniosła ad* indziej. - Zaraz wybuchnę... Przez cały ten czas jej oczy były u (kwita* w Demonie, przekazywały mu wszystkie uczuć* *^ niepohamowanej złości, przez szok i ból. aż do., *J Iq umysł eksplodował.

146 I jej mocy znów zaczęła krązyc, nie powodu-lildnego cierpienia Każdy kołejny oddech do-U tał. a moc rosła w niej i rosła, nie naruszając »dwóch czy trzech szybkich oddechach Elena "i iprawę. że robiła to beż żadnego wysiłku | w garści. |lrz nie różniła się od zwykłego człowieka, _ z nastąpiła zmiana Zdała sobie sprawę, ze pal r/y na Damona okrągły -ni oczami. Mógt ją uprzedzić jakie lo będzie straszne, i nie pozwolić działać na oślep Ty naprawdę ,eni« skończonym draniem, praw-«? - pomyślała Elena i. o dziwo wyczula, że Damon edebnił tę mvsl l słyszała także jego odpowiedź na słóra składało się raczej radosne potwierdzenie niż cokolwiek innego fctem Elena zapomniała o nim, wreszcie zrozumiała, co się siało. Utrzymywała w ryzach moc, a na-jWspraw.ala. W slallala S'V <■'"<" bardziej i bardziej Wen-iwna. gotowa na ogromny wybuch Ale na ze-•nątrz nic hylo widać ' chodziouklad nerwowy.. Bena spojrzała na coś, co jeszcze kilka chwil te-«■ Vo lałową pustynią To było lakic uczucie jakby noczu strzeliły ■promienie światła Hyla oszolomio-PMn,ec(1na Kolory zdawały się mienić różnym, ^ Walziaładuzotep,, Pairzyła w głąb pusty*t+£^nK n"lgta roiróżnić ,ęczówki D™ dmf!ie ^ ciemne ntk noc. ale mają inne od- tknJ^' P"m>sla,J (-<-'-W,c pasują do siebie a^P^icz nie mógłby m,e< tęczówek które nie r~""y> « źrenicami .Ale są aksamilne. podczas gdy drugie przypominają jedwab i mocno błyszczą. I I owszem h pierwsze mogą zatrzymać iwiatlo. Praw* I jak nocne niebo rozświetlone gwiazdami lub jak kuk, I Aiisune, o których mówiła Meredilh. □amon utkwił rozszerzone źrenice w jej twarzy, obserwując jej reakcje Nagle kąciki jej ust uniosły skj w bladym uSmiechu - Zrobiłaś lo. Nauczyłaś się kierować moc do oczu - Tak cicho mówił, że wcześniej nigdy by go nie I usłyszała. - 1 do moich uszu - odparła szeptem, wstuchu. jąc się jednocześnie w istną symfonie otaczających ją dźwięków. Wysoko w górze rozległ się pisk nietoperza, na takiej częsiotliwości, kiórej ludzkie ucho nie by. 1 łoby w stanie wychwycić. |eśli zaś chodzi o ziarenka piasku wokół niej, to wygrywały niewielkie eon certo, j gdy uderzały o skałę i odbijały tię od niej przed upadkiem na ziemię T b jest niesamowite, powiedziała Damonowi. dysząc zadowolenie we własnym glosie. / mogę

rozmawiać z tobą w ten sposób, kiedy tylko chcę? Bedzzł musiała uważać, inaczej wyjawi więcej, niż chciałaby przekazać. SaiUpiej zachować ostrożność, z%odzi\ się Dam* potwierdzając jej podejrzenia Przestała więcej. •»] miała zamiar. Ale Damonie, czy Bonnie tez to potrafi? Czy «*J winnam tej to pokazać? - Kto wie"" - odpowiedział Damon już na glos. powodując, że Elena się skrzywiła. - Uczenie ludzi, j» używać mocy to już zupełnie nic moja działka A co z mocami skrzydeł? Czy teraz będę mogt** kontrolować'' Nie mam pojęcia. Nigdy nie widziałem niczego jpjpbnego - Haillon przez chwilę wyglądał, mkby się —Umawiał, pu czym pokręcił głową - Sądzę, że aby j^pezyć się je kontrolować, potrzebujesz kogoś, kto „l większe doświadczenia niz ja Wracajmy lepiej do dsjewczyn. |uz prawie dotarliśmy do bramy - powie-drjał, nim zdążyła się odezwać - Nie powinnam w tedy używać telepatii9 - Lepiej nie. możesz się zdradzić... t. - Ale później mnie nauczysz, prawda' Wszystkie-jpco wiesz u kontrolowaniu mocy'' - Może powinien cię uczyć twój chłopak - stwierdził Damon ostro Boi się. pomyślała Hiena, próbując ukryć myśli za ścianą białego dźw ięku, żeby Damon nie mógł ich wy-ekwycić Teraz, boi się ze wyjawi mi zbył wiele, boi się aane dokładnie lak samo. jak ja się boję jego

ROZDZIM 14 1t7 porządku - rzucił Damon. gdy dotarli do Bonnie W i Meredith Teraz czas na trudniejszą część Trudniejszą ' - Meredith podniosła na niego -Tak _ Damon rozsunął wreszcie suwak swojej iMmiczc-i czarnej, skórzanej torby - Słuchajcie -*d. a właściwie mruczał - to jest brama, którą JWtmy przekroczyć A kiedy będziemy to robić, pwcie histeryzować ponieważ będziecie musiały udawać niewolnice. - Wyciągnął z niej kilka kaw»L I ków sznura. Elena. Meredilh i Bonnie przysunęły się do siehj, ' w niekontrolowanym siostrzanym odruchu. - Do czego - zaczęta powoli mówić Meredith jakby chciała dać Dantonowi szanse na zmianę decy. zji - są te liny? Damon przekrzywił głowę w geście: „och. daj 3rxikó,". - Zwiążę wam ręce. - Co? Elena była oszołomiona. Nigdy nie widziała Meredith tak wściekłej. Sama nie byta w stanie powiedzieć ani słowa. Przyjaciółka podeszła do Damona, teraz na i patrzyła z odległości dziesięciu centymetrów. |ej oczy są szare' - stwierdziła nagle zaskoczona Elena Czysto szare Przez cały ten czas sądziłam, że są brązowe, ale nie są. Damon leż się przygląda! Meredilh Nawet Tyra* nozaur rex zaniepokoiłby się wyrazem jej twarzy, pomyślała Elena. - i oczekujesz, żc się zgodzimy? A ty co będziesz robić? - Będę udawał waszego pana - odparł Darnoi z uśmiechem, który natychmiast zniknął - Wszystka! trzy będziecie moimi niewolnicami Zapadła długa, naprawdę długa cisza Elena jednym ruchem odsunęła od siebie sznur, - Nie zrobimy lego - zaprzeczyła - Nie zrobiraf. Musi być jakiś inny sposób... Chcesz uratować Stefano czy nie? - zaatakował* nagle Damon. Z

ciemnych oczu wpatrzonych w EkaaJ buchał żar Oczywiście, żc chcę - odcięła się Elena czując i policzkach - Ale nic jako niewolnica wle-itobą! w len sposób ludzie mogą dostać się do Wymiarów - ciągnął Damon tonem bez Związani lub skuci łańcuchami, jako włas-ipirów, kiisune lub demonów Jitłl pokręciła głową, i nam nie mówiłeś... . Mówiłem, że wam się to nie spodoha. I gdy odpowiadał, nie spuszcza! oczu z Eleny. się, żc błaga) ją. by zrozumiała Dawniej, , po prostu oparłby się o ścianę, uniósł brwi. I powiedzieć: ..Świetnie, i tak nie chciałem . Kto jest za zorganizowaniem pikniku-"" ■ Damon chciał, by lam poszli, zdała sobie spra-I zdesperowany, by tam iść Po prostu nie isposobu, żeby je przekonać Jedynąmeto-|znai. było Musisz nam cos obiecać - odezwała się. patrząc Mo w oczy. - I musi to nastąpić, zanim podejmiemy decyzję, czy idziemy czy nie. Dostrzegła w oczach Damona ulgę. nawel jeśli ikr pozostałych dziewcząt jego twarz nadal wydawała »t zimna i niezmieniona Wiedziała, że się cieszy, iż leniła zdanie. U' - Co to za obietnica? - spytał Damon. i ' ~ Musisz przysiąc, dać nam słowo, że nieważne. * Zaecyduicniy teraz czy w Mrocznym Wymiarze, '^będziesz próbował wywierać na nas wpływu. Nie naszej czujności Nie nakłonisz nas do czegoś. ET** nie będziemy chciały zrobić Nie użyjesz żad-■■arampirzych trików Demon nie byłby Damonem. gdyby nie zaczai „,. MW* - Załóżmy, że przyjdzie talu moment, że bedziecJe o to prosić, bo me będziecie chciały patrzyć na rzeczy, które tam sie dzieją, i lepiej przetrwać je. śpiąc - Wtedy damy ci znać. że zmieniłyśmy zdanie , zwolnimy cię z przysięgi Widzisz1 Nie ma żadnego problemu Przysięgnij tylko. - W porządku - zgodził się Damon, wytrzymując jej wzrok Przysięgam, że nie będę używał żadnego rodzaju mocy na waszych umysłach Nie będę w za- , den sposób wywierał na was wpływu, o ile mnie o ta nie poprosicie Daję moje słowo - Dobrze - Wreszcie Elena kiwnęła głową. A Da> mon odpowiedział jej niezauważalnym skinieniem. Odwróciła się i przeniosła wzrok na pytające brązowe oczy Bonnie. - Eleno - wyszeptała Bonnie. ciągnąc ją za ramię - Przyjdź lu na moment, dobrze? Elena nie byta w stanie się opierać Przyjaciół* była silna niczym mały szetlandzki kucyk. Elena* szyta za nią. rzucając Demonowi przez ramię bezra* ne spojrzenie

_ Co? wyszeptała, gdy rxzy>aciółka * reszt" przestała ją ciągnąć Meredith także przyszła, sprała* wając się, żc chodzi o jakąś siostrzaną sprawę - No i? - Eleno! - wybuchneła Bonnie, jakby nie ujas w stanie dłużej powstrzymać słów. - Dziwnie s* J chowujecie Dawniej nie miałaś w zwyczaju ""I wydarzyło miedzy wami. gdy byliście sami1 j - Nk mamy czasu na gadanie - syknęła Ełen* I Mamy większy problem, gdybyś nie zauważyła. . Co jeśli. .. th podjęta niedokończone zdanie, od gar■ oczu pukiel ciemnych włosów A jeśli to się nie spodoba Stefano? Co powie jpedzonei z Danonom w motelu? - dokończy-ąc słów Bonnie. aż otworzyła usta. Jaki motel' jaka noc1 Co się stało71 - krzyknęła. A gdy Meredith próbowała ią uciszyć ugry zła ją. Elena spojrzała najpierw na jedną polem na drugą ipHyjaciołek Przyjechał) lu za nią gotowe umrzeć. U| będzie lo konieczne Czuła, ze braknie |cj odde-dku- Ib było takie nie fair. ale - Może pomówimy o tym później - zasugerowali, plóbuiąe jednocześnie bez slow przekazać im. ze Damon może je usłyszeć -Jaki motel'' laka noc' Co - Bonnie ledwie szeptała Elena się poddała. I - Nic się nie wydarzyło westchnęła Meredilh fin cytuje twoje słowa Bonnie Mówiłaś lo wczoraj fsttzsen 1 może w przyszłości nam lo wy tłumaczysz Popatrzyła na Meredith która uniosła jedną z ide-sskfc wjdepilowanych brwi. - Masz rację poparła |a Meredilh Przydałoby •a]nam słowo ..sa"' Na pewno sprawiłoby, ze ta dys-aWja byłaby duzo krótsza fennie westchnęła: Wec sama się dowiem - rzuciła. - Zobaczycie. ■ tak przy okazji, co zrobimy z Demonem i jef" Na przykład gdzie ma je sobie wepchnąć ' |la pod nosem Meredilh — 152 Bonnie irzymala kawałek sznura. Przejechała nim drobną dłonią - Nic sądzę, żeby go kupii pod wpływem zł oíd -)ej brązowe oczy straciły ostrość, głos przybrał nieco dziwny ton. tak tak zwykle, gdy wpadała w trans.

- Widzę chłopaka i dziewczynę za ladą sklepu. Ona się śmieje, a on mówi: „Założę się, że w przy. szłym roku wybierzesz architekturę". A dziewczyną mówi, że tak, i,.. - | to cale szpiegostwo, które miałam ochotę azit wysłuchać Danton podszedł do nich. nie powodując raąV mniejszego szelestu Bonnie gwałtownie podskoczyh i omal nie upuściła liny. - Słuchajcie - Danton wciąż mówił szorstkim tfr nem - Zaledwie sto metrów stąd znajduje się ostatnie przejście Albo dajecie się związać i udajecie niewolnice, albo nie bierzecie udziału w ratowaniu Stełano. Koniec, kropka. Dziewczyny w ciszy porozumiały się wzrokiera. Bonnie i Meredith wiedziały, że nie muszą lego robafc chociaż ona sama pójdzie, choćby to wymagało czołgania się za Demonem Meredith spojrzała na Elenę, Przymknęła orał i skinęła głową, wypuszczając jednocześnie powietrz*. Bonnie też kiwnęła głową z rezygnacją Bonnie i Meredith w milczeniu pozwoliły, by Eleni związała im z przodu ręce Potem sama pozwoliła, bf Damon ją związał i przeciągną! między nimi linę, jak' by byty jeńcami. Elena czuła, że żar pulsujący z jej piersi rozlew* się na policzki Nie mogła napotkać wzroku Damca* Wiedziala jednak, że Damon myśli ochwili. gdy Slefar* ei go ' własnego domu jak psa. dokładnie przed j^^jemością powiększoną jeszcze o Matta. jtfśfi■' ■>' P">st"k, pomyślała Elena najintensywniej baryłko umiała lo ostatnie słowu /abnh go najtiwc-gjjj. Dan,,,n uwa/al MC przecież z., dżentelmena Me dżentelmeni nie spacerują po Mrocznych Wymierać'! odezwał Me w ]c) głowie _ W porządku - dodał na glos i złapał linę. Zaczął Iłfwsirone jaskini a trzy dziewczęta Moczyły się i potykały, podążaiąc za nim. Elena nigdy nie zapomni lej krótkiej wędrówki. Bonnie i Meredith lez jej nie zapomną Przeszły przez yjytlu otwór wiodący do jaskini i skierowały się do ajewielkiej szczeliny rozwarte] jak usla Trochę musia-łrpcanaiicwrowae zeby się przez nią przecisnąć Po drogiej stronie ukazała sic w idka grota, do której weszły. Przynajnimei lak podpow iadały Klenie wyostrzo-ne zmysły Mgła znowu się pojawiła, więc Hiena nie miału pojęcia, dokąd zmierzają Zaledwie kilka minut później zamajaczył budynek Etena nie wiedziała, czego oczekuje po Bramie Iksnona Może wielkich hebanowych drzwi rzeźbionych w węże i wysadzanych drogimi kamieniami"' Mute grubo ciosanego zwietrzałego kamiennego koine, takiego jak egipskie piramidy? Może po prostu £»egoś futurystycznego pola energetycznego, które II saigato, rozświetlane niebieskofiolel owymi lase-zobaczyła, przypominało jednak jakiś dzi-

**^nV składzik magazyn do przechowywania i wy-towarów Była lo pusta przestrzeń solidnie ogrouczona drutem kolczastym Wokół panował Byli lam leż kobiety i mężczyźni w pięknych MJJJ jach, każde z nich miało w ręku klucz i mruczało cg, przed otwarciem drzwi znajdujących się po jedj^ stronie budynku Elena była gotowa się założyć, a, te drzwi nie prowadziły do tego samego miejsca, jef| klucze byty podobne do tego. który pożyczyła z donti Słiinichiego jakiś tydzień wcześniej ledna z kobiet wyglądała, jakby się przebrała na elegancką maskaradę. Miała lisie uszy, które zakrywały kasztanowe włosy. Dopiero jednak gdy Elena dojrzała koniec ogon schowanego pod suknią do kostek, zdała sobie spta-wę. że nieznajoma jest kitsune korzystającą z Braroy Demona Damon gwałtownie pociągnął je na drugą stronę budynku, do drzwi na zepsutych zawiasach. Za nimi znajdował się niewielki pokój, który, co dziwne, zdawał się większy od środka niż z zewnątrz. Handlowano tu przeróżnymi rzeczami. Wiele z nich wyglądało tak. jakby służyły do poganiania niewolników Elena. Meredith i Bonnie spojrzały na siebie zdziwione. Najwyraźniej osoby, które przyprowadzały to niewolników, uważały że można ich torturować I - przejście dla czworga - powiedział Damon da potężnego mężczyzny o spadzistych ramionach, który siedział za biurkiem - Trzy dzikuski naraz? - Człowiek prześliznął ab) wzrokiem po dziewczynach, odwrócił i popatrzył a* Damona podejrzliwie - Cóż, moja praca jest także moim hobby. " Damon wpatrywał się mu w oczy - Tak. ale... - Mężczyzna się zaśmiał - Ostań* dostajemy jedną, dwie sztuki miesięcznie. - Moje penie poru Meredu ajpfe są zgodnie z prawem. Żadnych porwań, poruczniku - dodał Damon. patrząc na swoje Hlereditli zrozumiała o co mu chodzi, i gwałtów-popadła na ziemię jak baletnica |ej ciemnoszare gezy skupił) się na |akimś punkcie. Elena poszła w jej jjedi Skupiła się na Melami i zaczęła sobie wyobra-aec. Że klęka na ziemi b\ ucałować ukochanego, leżą-jpapnawięziciioei pruz\ Tylko Bonnie stała wyprostowana Najbardziej ejewuina i najdclikainic|s/a członkini ich trio odkryty je kolana ma szhwuc |,ik i cnieiil I - Rudzielec, co'.' - powiedział mężczyzna, wpatrując się w liainuna iiicpizejaziiie. i wykrzywiał się V uśmiechu - Mozę powinieneś kupie dla niej jedną irych małych d\ seyphnck''

■f- Może - odparł Damon zwięźle Bonnie po prosta wpatrywała się w mego pustym wzrokiem Nagle spojrzała na prz\|aci,.lki n.i podłodze i cicho jęknęła. -a* odkryłem, ze spokojny głos i pełne dezaprobaty ajojrzenie działają lepiej Mężczyzna dal za wygraną i znów się zgarbił. ^Bmefscie dla czworga - Sięgnął i pociągnął za Painy sznur od dzwonka Konnic płakała ze strachu ■■pokorzenia. ale nikt nie zwracał na to uwagi poza PaBatałymi dw iema dziewczynami Elena nie miała odwagi, by uspokoić ją telepatycz-pst Mogłaby się zdradzie ze me jest zwykłą dziew-gną. a kto wie. jakie pułapki i trudności 1u się kryły "Spodobał je| się zwłaszcza tacet. który rozbierał je "■Okiem Marzyła tylko o tym. by wykorzystać swo-g**k; skrzydeł lii na pewno starłoby obleśny wyraz mężczyzny Chwile później coś zupełnie innego go pokonało, ' Damon przechylił się przez biurko i coś mu szepnąć Twarz, mężczyzny przybrała barwę zgniłej zieleni. I Co powiedział? Data znak Meredith. Przyjaciółka również odpowiedziała gestem Wy. sunęła dłoń w stronę brzucha El en y i wykonała ruch skręcania i rozdzierania. Nawet Bonnie się uśmiechnęła. Potem Damon kazał im zaczekać przed budyń, kiem. Stały tam zaledwie parę minut, gdy Elena dostrzegła sunącą przez mgłę łódkę Doszła do wniosku, że budynek musi znajdować się nad samym brzeglenj rzeki, ale nawet po skierowaniu całej mocy do oczu 1 mogła jedynie rozróżnić granicę między mlecznobiaki, mglą a połyskującą wodą. Kiedy przesunęła moc do uszu, usłyszała tylko cichy szum. Lodź jakimś sposobem się zatrzymała. Elena nie dostrzegła, by rzucano kotwicę lub w inny sposób ją zamocowano Przygarbiony człowieczek przerzucił pomost, nawet się nie poruszył, gdy wsiadali 1» . statek. Z przodu Damon, a za nim grupka jego rut-; wolnie. N B pokładzie Elena spostrzegła, że Damon wypłaca przewoźnikowi sześć sztuk złota - dwie za każdego człowieka, który z całą pewnością plynąl tylko w jedną stronę. Na chwilę pochłonęły ją wspomnienia. Wróciła pamięcią do czasów, gdy miała około trzech lat i siedziała na kolanach ojca, a on czytał książeczkę z B1**! mi mitami, przepięknie ilustrowaną. )edna z histot* opowiadała o przewoźniku Charonie, który Prt^T wiał dusze zmarłych przez Styks do krainy zmarły* | OM* mówił jej, że Grecy kładli monety na oczach

tych, by ci mogli zapłacie za podróż... DTOV Z tej podróży nie ma powrotu, pomyślała nagle, sjje ma ucieczki. Równic dobrze mogła być martwa... 0 dziwo, to strach uchronił ją przed tą przerażającą wizją- Ody tylku uniosła głowę pcw na. że krzyknie, niewyraźna postać przewoźnika odwróciła siędn nich Elena usłyszała jęk Bonnie. Meredith drżała histerycznie i próbowała się dostać do torby, w której ukryta była broń Nawet Damon wydawał się niezdolny do (tkiegokolwick ruchu wysoka postać w łodzi nie miała twarzy. Tylko glę-izaglębienia w miejscach, gdzie powinny znajdo• się oczy. płytki otwór zamiast ust i trójkątną dziu-|W miejscu, z którego powinien sterczeć nos Ten ny widok w połączeniu ze smrodem roznoszą1 się wokół to było dla Bonnie zbyt wiele. Chwiała [ipotykała o Meredilh. niema! w omdleniu. Elena ogarnięta przerażeniem zdała sobie sprawa, że jej zmysły nienaturalnie się wyostrzyły, i żarła o kontroli mocy W zamglonym, wilgotnym znym zmierzchu lepiej widziała nieludzką twarz tarnika niż Meredith. Słyszała też inne rzeczy. ■ O umarłych górników, którzy stukali w skałę nad a także chrobotanie gigantycznych nietoperzy awbów czających się w pobliżu, uwięzionych ątrz ścian. Nagle popłynęły jej łzy po lodowatych policzkach DO ( niej, że też to wszystko odczuwa przez Parapsychiczne zdolności. Przecież jej zmysły ' Otwarte na przerażające rzeczy, których doświad-1 •ttaz Elena. nic więc dziwnego, że przyjaciółka "'ciągłym strachu. Elena obiecała sobie, że będzie teraz zdecydowanie bardziej tolerancyjna dla Bonnie, która zasługiwała na nagrodę za to. że tak długo po. zostawała przy zdrowych zmysłach. Nie zdobyła ■*> jednak na żaden gest, tylko się w nią wpatrywała.

Przysięgała sobie, że przyjaciółka od tej chwili będzie dla niej mistrzynią. Obietnica i wywołane nią ciepło płonęły w jej urny. śle jak świeca, którą w jej wyobraźni trzymał Siełano. ]ej światło tańczyło w jego zielonych oczach i jgrakł na twarzy. To wystarczyło, by uchronić ją przed sza. Icństwem do końca podróży. Lódż się zatrzymała, ale lo miejsce niewiele ita różniło od tego, z którego przypłynęły. Wszystkie trzy byty wyczerpane ciągłym strachem Do tej pory jednak nie poświeciły czasu, by przemyśleć nazwę „Mroczny Wymiar" lub wyobrazić sobie, na ile sposobów- jego mrok może się objawić. . - Nasz nowy dom - rzucił gorzko Damon Miał napięie ramiona i kark. a to świadczyło o tym. '* niezbyt dobrze się bawi Wcześniej myślała, ze znalazł ab] w świecie niewolników i torturowania dla przyjemności, byłe tylko połechtać swoje wyhujale ego Teraz zdała sobie sprawę, jak bardzo się myliła Dla Dantona b y ł to świai istot obdarzonych mocami równie poteżnyset lub nawet potężniejszymi niż jego własne Musiał dostosować się do nowej sytuacji i nie mógł sobjeJJ? zwolić na popełnienie błędu Musieli znaleźć spca* nie tylko, by przeżyć, ale również znaleźć się w odp»* wiednim towarzystwie, jeśli chcieli odnaleźć Sieian* Stefano. Nie mogła pozwolić sobie na sffl nie o nim w tej chwili Inaczej nie wytrzyma i *** da, by poszli prosto do więzienia. Musiała w garść i poczekać na moment, kiedy będą go n*0** wiezienia Plan A brzmiał; nie popełniaj blę-Elena miała zamiar się go trzymać, dopóki nie czegoś lepszego, len właśnie sposób Damon i jego niewolni-do Mrocznego Wymiaru przez Bramę Najmniejszą z nich trzeba było cucić wodą. Edołala wstać i pójść dalej. ROZDZIAŁ 15 5^^fcac za Damcmcm. Elena starała się nie patrzeć ani na prawo ani na lewo I tak widziała zbyi wiele antzególów Dla Meredith miejsce lo musiało być nie-ztyaconą ciemnością Po obu stronach znajdowały siy- budynki, do kló-lych najwyraźniej przywożono niewolników. Tutaj ich Sprzedawano, kupowano a następnie transportowano nalej. Elena słyszała w ciemnościach zawodzenie dzieci i gdyby sama nie hyła tak wystraszona pobiegłaby Wikać płuczących maluchów Nie mogę tego zrobić Im sama jestem niewolnicą, **JWa czując dreszcze, które przebiegły po jej cięte ^H**" już człowiekiem jestem czyjąś własnością. f«zcze raz złapała się na tym, że wpatruje się

w tył Damona i zastanawia się. w jaki sposób się w to 2«owala /.rozumiała co znaczy być tu niewolni-P*-teeczywislrisc okazała się znacznie gorsza, niż ^ Przypuszczała Znalazły się w nie najlepszym ■"H*"*' — 161 — Mogła zostać I nikogo to nic obejdzie, poniewij . była niewolnicą. A jej właścicielem został Damon. 1 Mógł jc sprzedać - Elenę. Meredilh i Bonnie. i uciec siąd z zarobkiem w ciągu godziny. Szli przez doki. a dziewczyny uważnie patrzyły J pod nogi. by się nie potknąć. Potem wspięli się na wzgórze Pod nimi w zagłębie, niu pizyrwminającym krater rozpościerało się miasta I Na obrzeżach byty slumsy ciągnące się az do i:-*,, sca. w którym stali. Przed nimi znajdowało się ogn> dzenie z siatki, które oddzielało je od miastu Tb była I niemożliwe, żeby nadal znajdowali się w gnicie, przes] którą tu przybyli. Musiałaby to być jaskinia, jaką mos-na sobie wyobrazić. Ale przecież nie znajdowali sic już pod ziemią. - To stało się podczas rx>dróży promem - wyjasrał Damon. Powiedzmy, że obróciliśmy się w prcestrat- 1 ni. - Elena próbowała zrozumieć. - Weszliśmy przel Bramę Demona i opuściliśmy ziemski wymiar Wystarczyło, że Elena spojrzała w niebo, by wWj uwierzyć. Gwiazdozbiory były zupełnie inne: nie byfcr ani Małego, ani Wielkiego Wozu, nie było leż Gwiazdy Polarnej. Na niebie za to jaśniało słońce. Było duzn więkstft ale i bardziej przymglone niż to na Ziemi l'uM'*T nigdy nie opuszczało horyzontu Zawsze bytu wksfi tylko jego połowę, zarówno dniem, jak i nocą n*"* że te pojęcia, jak zauważyła Meredith, nic miały tu «* ci' bytu M Gdy zbliżyli się do bramy w siatce, przez w*-* mieli wydostać się z terenu, gdzie przetrżymy*** więźniów, ktoś ich zatrzymał. Później Elena do*ar dziala się. że to byt strażnik. IgstaTUCy byli w pewnym sensie władcami jjjgęjnego Wymiaru chin surm pochodzili z daleka grupowali ten niewielki skrawek piekłu probując za- p0finć nad królem slumsów : feudalnymi panami yorzy podzielili miasto miedzy siebie Strażnikiem była wysoka kobieta z włosami iden-ęanego koloru jak włosy PJcny - czysto złotymi fjegał) jej do ramion i były prosto przycięte Zupełnie nie zwracała uwagi na Damona W - Co tu

robisz' - zwróciła się do Eleny, która stała pierwsza w szeregu Bena hyła rada. ze Damon nauczy ! ją kontrolowane! aury. Koncentrowała się na tym. obmyślając jedno-eaatnie odpowiedz na lo dziwne pytanie. Odpowiedź, atora pozwoliłaby im zachować wolność i uchroniła przed odesłaniem do domu Damon nas na to nie przygotował laka była jej pierwsza myśl Ale przecież sam był tu pierwszy raz. W wiedział. iak się lo wszystko odbywa * A ta kobieta hyła w sianie mu przeszkodzić Nagle ■słyszała w głowie cichutki glos Skoncentrowała się jfcsMtwoiij moja specjalność myślała. Po chwili wie-■nssłe. co ma powiedzieć f- Przegrałam zakład ? łb brzmi niezłe Ludzie poiratili wszystko stracić zakłady plantacje, talizmany, konie, zamki, but!*Z dżinami "arc za poc hi taobii jeśli okazałoby się. że nic jest to wyrący powód, mogła zuwsze wspomnieć, że lo jej smutnej historii W pewnym sensie by-wda Dawno temu ofiarowała swoje życie ) dła Damona i Stefano, ale Damon niezupel-tłenił, więc może się to nie liczyło. Strażniczka wpatrywała się-w mą, zmieszana, bił,' kitnymi oczami Ludzie gapili się na Oenę przez cafe, jej życie, Byta mtoda i bardzo ładna, wice nawet ną temu nie dziwiła, bardziej byta zaskoczona, kiedy ni, zwracali na nią uwagi Ale teraz było inaczej Czyni wysoka kobieta czytała w jej myślach' Bctwirłróbowałazaa^ułiycfwotemyili 1 n.echeą. I cy padło na piosenkę Brilney Spears Nuciła w frjowk) na cały głos Kobieta przyłożyła dwa palce do skroni, iak ktoi trapiony nagłym holem głowy Potem spojrzała ni Meredith - Skąd się tu wzięłyście? Zazwyczaj Meredith nie kłamała, byta w tym mistrzynią. 1 polrafiU się znaleźć w sytuacji - Ib samo proszę - powiedziała smutno - A ty? - Strażniczka patrzyła na Bonnie, kiom j sprawiała wrażenie, że za chwilę znów zwymiotuj j

Meredith lekko ją szturchnęła Potem zaczęła as*J w nią intensywnie wpatrywać Elena robiła to saanaJ prosząc, żeby Bonnie wybełkotała w końcu „Ja lat", Nie byto lo znowu takie trudne Meredith przygotowała już grunt. Problem w tym. że rjrzyiaciótka albo była w UiłW sie. albo właśnie w niego wchodziła Nie miało to M żadnego znaczenia - Cienie dusz - jęknęła Bonnie Kobieta zamrugała, ale nie w laki sposób. ia*«l mruga, gdy kłoś mówi cos niedorzecznego Pati*l"j w osłupieniu . O Boże. pomyślała Elena Bonnie poznała icD sło albo przewiduje przyszłość dusz? - powtórzyła strażniczka, uwaz-atrując się Bonnie Kjitato jesi ich pełne - kontynuowała z żalem iłtrażnicrki tańczyły po czymS. cu wyglądało iDtym Przybywają do tego miejsca .Więc powinniście je powstrzymać. Nasza jurysdykcja jest ograniczona Mrocznym i rządzi kilka frakcji panów, których rozkazy iją w życie władcy slumsów pomyślała Elena. próbując przebić się ; jej umysłową mgłę. nawet jeśli ryzykowała, że p Ją strażniczka To pohcia ' lym samym momencie sprawy przejął Damon. Z nią jcM tak samo jak z pozostałymi - rzucił. : saki, że jest medium Nikł nic pyiul cię o zdanie. - Kobieta przerwała : patrząc w jego stronę - Nie obchodzi mnie, issażniakicm jesleś lam na dole - Głową wska-■fc (Wiatła niiałta - Za tym ogrodzeniem ja rzą-Ozę A ja pstaiu lc małą rudą izi (u. co mi mm* i |es! prawdą' ^Hpna przeżyła moment paniki jeśli Bonnie zepsu-^^^Hko, po tym co przeszli... •przyjaciółku zamrugała. Nie umiała kłamać, cho-S~ prawdą było. że znalazła się tu z lego samego po-"•uu. co Elena i Meredith I była medium n Musiała jednak to jeszcze przemyśleć, bo nadal 9* mogła z siebie wydobyć łych kilku prostych słów Hfc> to prawda W- Strażniczka przyglądała się Damonowi Chłopak również ją lustrował, i mógłby to robie przez cały dzień Był mistrzem w walce na spojrzenia Kobiela odesłała ich ruchem dłoni. - Nawet medium może mieć czasem gorszy dziej., powiedziała, po czym zwróciła się do Damona . Uważaj na nie. Zdajesz sobie sprawę, że każde rap. dium potrzebuje licencji? - Madame, żadna z nich nie zajmie się tym prou> sjonalnie. Są moimi osobistymi asystentkami odparł Damon w swoim stylu grand seigneur.

- Nie jestem żadną madame Należy zwracać rat do mnie: „Wasza Sprawiedliwość" Na marginesie, ludzie uzależnieni od hazardu zazwyczaj fatalnie ta kończą. Hu. hu. pomyślała Elena Gdyby tylko wiedziah, 0 jaką stawkę gramy... Prawdopodobnie byłoby z nami gorzej niż teraz ze Stcfano Za ogrodzeniem znajdował się dziedziniec. Stał/ !u lektyki, riksze i wózki zaprzężone w kozy Żadnych wozów ani koni Damon sprowadził dwie lektyki jedną dla siebie i Eleny. drugą dla Meredith i Bonnie. Bonnie. wciąż zagubiona, wpatrywała się w słońce. - Masz na myśli, że wschód słońca nigdy się nil kończy? - Nie - tłumaczył cierpliwie Damon - Ale cesi tutaj zachodzi, a nie wschodzi Wieczny zmierzch w Mieście Ciemności Zobaczysz więcej, gdy tykw ruszymy dalej. Nie dotykaj jej - dodał, gdy Meredith chciała odwiązać linę krępującą nadgarstki Bonnkfc zanim jeszcze wsiadły do lektyki. - Możecie rozwiązać sznur w lektyce, jeśli zaciągniecie zasłony Nadal jesteście niewolnicami i musicie nosić na rękach M** symbol niewoli. Nawet, jeśli będą to tylko bransoletki wypadku wpadnę w tarapaty. Musicie też za-włosy kiedy będziecie poruszać się po mieście OB? - Elena rzuciła mu spojrzenie pełne niedo-uśmiechnąl się w odpowiedzi. Wyciągnął eriał ze swojej czarnej torby i podał je dziewhhisicie nałożyć je na głowę lub zawiązać na przekonywał ugodowo. - 7. v/Lgo to jest znibione? - spytała Meredith. dotykając pakami jedwabistego materiału, który byt arjezroczysti itakuenki zewiatr wyrwałgoz jej palców - ;\ skad mani wiedzieć' Hr Z drugiej strony ma inny kolor! - Bonnie dokonali odkrycia, pozwalając, by wiatr przemienił jasno aksony welon w iskrzące srebro Meredith potrząsała jedwabiem o niezwykle głębokiej fioletowej barwie. aWn zmieniała się u ciemny błękit usiany gwiazdami ssana, która spodziewała się, że to jej zasłona będzie raebieska. przyglądała się Damonowi. Trzymał nie-tieBd skrawek tkaniny w zaciśniętej dłoni. - Sprawdźmy, czy dobrze jest dobrany - wymru-■ Ą przyzywając ją skinieniem - Zgadnij, takiego fSSt koloru Inna dziewczyna mogłaby zauważyć tylko btysz-Jhfcą czerń oczu i przystojną twarz Damona. może IjJlCze dziki, szelmowski uśmiech - i w jakiś spo-fj~ Rikszy i .|odszv niz kiedykolwiek wcześniej *■ Bena dostrzegła także sztywność jego karku i ra-lam. gdzie gromadziło się napięcie Mroczny ^■••ar zbierał juz żniwo nawet jeśli Damon to Ick-^Wlżyt Zastanawiała sie. ile wysiłku wktadai w po< manie każdej sekundy |uz miała zaproponować eael pomoc, otwierając się na otaczający świat, gdy U)k I szala rozkaz. - Zgaduj! - Ton jego gtosu nie pozostawiał wąipjj. wosci, że nie byta to jcdynk- sugestia.

- Zloty - odparta od razu, sama siebie zaskaka> { jąc Gdy sięgnęła, by wziąć z jego dłoni zloty proste. | kąt. rozkoszne uczucie napięcia elektrycznego, rjekaal mocy. strzeliło z jej dłoni w górę ramienia i zdawaks I się zmierzać prosto do serca Damon chwycił jej pałce, I gdy zabierała tkaninę, i wtedy spostrzegła, że energii ■ nadal pulsuje w końcach jej palców. Spodnia część jej welonu buchnęła bielą i iskrana, 1 jakby była wysadzana brylantami Boże, może to są brylanty, pomyślała Co on sobie wyobraża'* - Może to twój welon ślubny? - wymruczał i Damon do jej ucha. Lina wokół jej nadgarstków har-dzo się poluzowała, więc mogła teraz gładzić hezrad-nie Ikaninę. wyczuwając pud palcami drobne Kamienie, chłodne pod jej palcami - Skąd wiedziałeś, że będziesz potrzebował tyra , wszystkich rzeczy1 - spytała Elena podejrzliwie.-! Musisz znać to miejsce, ale widocznie wiedziaiei i statecznie dużo. - Och. przeprowadziłem pewne badania w baiasłj i innych podobnych miejscach Znalazłem kilku luaat. którzy się tu dostali i zdołali się stąd wydostać a9> ich wyrzucono - zakpił Damon. Nocą, kiedy spalf ście. W małym, dobrze ukrytym sklepiku kupiłem to.-Glową wskazał welon. - Nic musicie zasłaniać ty» twarzy Zakryjcie lylko włosy. włożyła welon złotą struną na wierzch „^la 10 aż w piętach. Dotknęła palcami zasłony, ^^ostrzegając wszystkie możliwości tego okrycia, gj^ tylko nu>i;ia p"/hvL Ms' '*k '"'v po chwili Daiiuin wróci! do roli czcigodnego pana naszego dobra powinniśmy przestrzegać lydl zasad porad/ii Panowie slumsów i szlachta gfhący urn przerażającym bałaganem, który nazy-^ją Mrocznym Wymiarem, wiedzą, że zaledwie dzień gjeti ich od rcwoloi u ; jeśli zaburzymy niwnowagę, dobiorą sis nam do skory - Dobra - odezwała się Elena trzymaj mój tmur, a ja windy do Icklyki Ale krępowanie rąk nie miało sensu, gdy już znaleźli sic w środku Niosło ią czlerecli mężczyzn Biedużycli. ale żylastych. Wszyscy byli tego samego ■postu, dlatego podroż przebiegała płynnie Cdyby Elena była wolną obywatelką miasta, ni-gdynie pozwoliłak h\ niosło lą czterecli lodzi, którzy Itak przynajmniej przypuszczała) byli niewolnikami. Zrobiłaby wielką i głośną awanturę Ale musiała od-ajiwać niewolnicę, mi.....ze Damon jej nie kupił ani anią mc zapłacił Nic miała prawa głosu Ponadto W tym karuiazynowyrn brzydko pachnącym miejscu ■rjwolanic kłotm mogłoby ściągnąć kłopoty na traga-tajiMogliby zostia ukarani Najlepszy plan A na tę chwilę trzymać buzię na Dokoła rozciągały się ciekawe w idoki Przekroczyli fc most nad cuchnącym ściekiem i mijali ulice JP*e walących się domostw Zaczęły pojawiać się ♦klepy z niemalowanego kamienia. Najpierw te za-

P^rZone w grube kralc Potem le hardziej eleganckie — 168 budynki. Nagle okazało się. że przejeżdżają przez J zur Ale nawel tułaj oznaki biedy i nędzy j',. się na zbyt wielu twarzach Elena spodziewała się jZj baczyć, o ile w ogóle miała jakiekolwiek wyubofr, niu. zimne, czame i sterylne miasto pełne bezdnea.1 nych wampirów i ognistookich demonów chodzący*] po ulicach. Zamiast tego wszędzie kręcili się ludzk w dodatku handlowali różnymi towarami, takimi jak jedzenie, lekarstwa i napoje. Wampiry przecież nic dbały o takie przyziemne rzeczy. Więc może to kiisune i demony potrzebowały teatj wszystkiego? - zastanawiała się Elena. wzdrygając ssja na myśl, co mogą jeść takie demony. Na rogach ulic su-li chłopcy krzykliwie ubrani i dziewczęta o kamiennych twarzach Zaczepiali i nękali ludzi, trzymając w dk> niach żałosne ogłoszenia „wspomnienie za jedzenie". - Co oni mają na myśli? - spytała Damona. .itr nic odpowiedział jej od razu. - W ten sposób spędzają czas wolni ludzie żyjąąf! w tym mieście - odparł. - Więc zapamiętaj to sobt*. zanim wybierzesz się na jedną ze swoich wypraw... -1 Elena go nie słuchała Przypatrywała się jednej z osób i trzymających takie ogłoszenie Mężczyzna był przeraił wic chudy, miał zmierzwioną brodę i zepsute zęby, alt jeszcze gorszy niż jego wygląd był wyraz bezgraniczna] desperacji malujący się na jego twarzy. Za każdym razcal gdy wyciągał drżącą dłoń, pojawiała się w niej mała przezroczysta kulka, którą przetaczał po dłoni - Letni dzień z czasów mojej młodości L**" ' dzień za jedną dziesiątą część złota. Mówił to. gdy ktoś kolo niego przechodził, rownas często jednak powtarzał to samo zdanie, gdy wcaw niego było pusto. iztunęła z palca pierścionek z lapis-lazuli, klo-i od Stefano. Niechciała denerwować Damona lem z lektyki, więc musiała zawołać, pjdejdz lu. proszę Wyciągała ku niemu dłoń. rjjlyszal i dosc s.'\liki podszedł Elena sposlrzeg-,COŚ porusza się na tego brodzie prawdopodohZmusila się więc do patrzenia na pierścio-rWeigo Tylko szybko. r człowiek wpatrywał się w podarunek, jakby inejszą rzeczą na świecie. Nie mam pieniędzy, by

wydać resztę - jęknął usta rękawem Wydawało się. że zaraz ze-,-Nie mam wydać. Me chcę reszty wymamrotała Elena przez wiel|gulę, która urosła |ej w gardle - Wez pierścionek sz się albo go upuszczę Wyłuskał go z |c| dlooi » momencie, gdy ludzie rlektykę ruszyli ■ Niech strażnicy cię błogosławią, pum - mówił, ajac się dotrzy mać tempa tragarzom. - Niech wszy-iutłyszą! Niechaj ci strażnicy błogosławią! pł%prawdę nic powinnaś - zwrócił się Damon do rl mknąć w kuli część swojej mocy. więc jeśli ją cdnłf dziesz, możesz przejąć kontrolę nad nimi Dziewczyn! chcą odnaleźć gwiezdne kule Shinichiego i Miss* 1 przejąć nad nimi władzę.

- Ucisz się moje serce - powiedział Damon a* lodramatycznie. ale już w następnej chwili był b*r*J rzeczowy - Pamiętasz, co mowit ten stary cztowkasr Letni dzień w zamian za posiłek? Mówił własral o tym - Podniósł niewielką marmurową kulkę, mężczyzna upuścił do lektyki i przyłożył ją do i Eleny skrom znikną! nie było. Obrazy i zapachy - również jp^neły Siedziała na zielonej trawie, która falo-(pod wpływem lekkiego wiatru Patrzyła na wierz-jjpbrcWI uginającą się nad strumieniem, klóry by! jednoc-/t-finiL miedziany i mocno zielony W powiewa unosił się słodki zapach - frezje lub bez? Coś roz-jgjjjato Mlcnę. która w końcu położyła się, by popu(flećna białe chmury, które przepływały po błękitnym ■arbie pwzula się młoda, choć w iedziała. że rzeczywiście jut młodsza od tej obcej osobowości, która przejęła aed nią w ładanie Była podekscytowana, że oto nadęta* wiosna i każdy zloto-zielony liść, sprężyste źdźbło i każda chmurka zdają się z nią jednoczyć. ^■ftedy nagle jej serce zaczęło łomotać. Usłyszała za sobą odgłos kroków. W ciągu jednej wiosennej i radosnej chwili skoczyła na równe nogi. wyciągnęła ra'SSjonaw' nagłym przypływie miłości, dzikim oddaniu dolej. . młodej dziewczyny 1 Co. wyniknęło sic spod awttroli. Mozg tleny skupił się nu urodzie dziewczyny, która poruszała się z. laką gracją po falującej trawie, Pasma loków na karku, błyszczące zielone oczy (Ód łukami brwi. gtadka jedwabista skóra jej policz-9** gdy śmiała się wraz z kochankiem ndaiąc ze Weka lekko, jakby była elfem... Upadli na miękki dywan trawy... A potem zrobi9** parno i duszno rlcna gorączkowo myślała. |ak ^^T>t te wizję. Ale za każdym razem, gdy przykla-Idtoń do skrom chwytała dziewczynę w objęcia całowała. Allegra lak miała na unię była z pewnością piękna, zwłaszcza w oczach Mora. Jej mleczna delikatna skóra... — 173 — 1 wtem pojawił sie z powroiem bazar Była esaj kowana tą gwałtowną zmianą Znowu jechała z fj^l monem lektyką. Zewsząd dobiegały odgłosy uhcgl a w powietrzu unosiły sie tysiące różnych zapachc* 1 Ciężko oddychała Nadal jednak czuła |ohna -miał na unię - czuta jego miłość do Allegry - Nadal nie rozumiem - wyjęczala

- Tb proste - odparł Damon. - Przykładasz raiaą 1 kulę jakiego chcesz rozmiaru do skroni i przywołujeai 1 czas. który chcesz nagrać Resztę załatwia la rzecz..] Powstrzymał ją gestem, pochyli! się do przodu i sztrl-mowsko zajrzał jej w oczy. - Być może trafiłaś na wyjął 3 kowo ciepły wiosenny dzień - powiedział - Te lektyki mają zasłony, które można szczelnie zaciągnąć - Nie bądź śmieszny! - obruszyła się, choć ucfs>] cia johna rozpaliły jej zmysły Nie chcę całować sir z Damonem. skarciła się Chciała całować się tykss ze Stefano Ale ponieważ przed chwilą obejmuaM Allegrę. nie byl to mocny argument - Nie wydaje mi się... - zaczęła, wciąż nie mogąc złapać tchu. gdy Damon ją przytulił - Ze lo jest naH lepszy... jedynym pociągnięciem Damon rozwiązał jej raBaoj Zupełnie uwolniłby jej nadgarstki, ale Elena oparła as), na dłoni ftrtrzebowaia oparcia Nic nie miało już znaczenia Liczyło się lylr»fcV co w tej chwili wyprawiał Damon Nie zaciągnął zasłon, ale Bonnie i Meredith i ta»j siedziały w innej lektyce Poza zasięgiem myśli Eksaf^ Obejmowały ją ciepłe ramiona Instynktownie uloflP się w nich wygodnie. Poczuła falę czystej miłości 1 pa"i dziwu dla Damona. kiedy potwierdzał, że nigdy*! będą ze sobą jak niewolnica z panem. Qbya;n-> nit' muin nad \i>bą /utu usłyszała sra*"'1' przypomniała sobie, że nic wyciszyła umypo chwili lednak stwierdziła, że nic się nie stało j^e obydwoje lubimy uwielbienie, odpowiedzia-t, telepatycznie Lsmiechnąl się, gdy przyznawał jej ffi-ję. Skupiła się na słodkich pocałunkach Damona. yogłeby tak dryfować, zapominając o całym świecie. W końcu na zewnątrz było zbyt dużo rozpaczy, a za yjyja radości Gdyby lak |iiz zaw-ze mogła do lego wracać, do tej zachęty, tej słodyczy, tej ekstazy... Elena podskoczyła, przenosząc ciężar do tyłu. aż niosący ją mężczyzna o mało nie upadł ^Hfo draniu - wyszeptała wściekle. Ich umysły nadal były /łączone więc cieszyła się. ze w oczach f>amonauchodziła za mściwą boginię /ioicwlos\ fa Jaaaay i powiewały za nią |ak burza Oczy błyszczały ■Mątwo w przypływie nagiej furii Odwnicila się od niego Hf Ani jednego dnia - rzekła - Nie byłeś w stanic fcdłowac słowa - Nieprawda! Wcale nie wywarłem na ciebie wply-. Eleno1 ?We nazywaj mnie tak Łączy nas teraz jedynie Mówię do ciebie, panie. Ty nazywasz mnie ucą lub

psem, czy jak lam sobie chcesz Jeśli jestem twoim panem Ocz\ Damona hti-"sjuznie - Mogę ci rozkazać. . - Spróbuj tylko - Mena groźnie na mego spojrza-^ipróbuj tylko, a zobaczysz, co się stanie ROZDZIAŁ 16 Damon najwyraźniej zdał się na laskę 1*4*1 Sprawiał wrażenie przygnębionego i skru go. umiał lo robić doskonale, kiedy IMn(i tylko zechciał, a] - Naprawdę nie próbowałem na ciebie wywnjśl wpływu powtórzył. - Może po prostu zmienimy te, I mat Opowiem ci coś o gwiezdnych kulach - dodał z ożywieniem - Tb... - syknęła Elena swoim najbardziej lodowi, i tym tonem Tb może być nawet niezły pomysł. - No więc kule rejestrują twoje wspomnienie. Prosto z twojego mózgu wszystko, czego doświadczyłaś, tkwi gdzieś w twoim umyśle, a kule to wydobywają, - Więc możesz to zapamiętać na zawsze i od twa. • rzać to sobie wciąż od nowa? - spytała Elena. usiłując zasłonić sobie welonem twarz. Mogłaby podarować gwiezdną kulę zUaricowi i Meredith z okazji Ślubu. I - Nie-zaprzeczył Damon z goryczą - Niezupełna! tak. Po pierwsze, tracisz lo wspomnienie PamieDsl że rozmawiamy przecież o zabawkach kilsune. Q(S/i gwiezdna kula wydobędzie je z twojego umysłu, zapominasz o lym wydarzeniu. Po drugie, nagranie stopniowo blaknie. zużywa się. Kula staje się coraz ba*-: dziej mglista, doznania słabsze, aż w końcu wszystH zmienia się w pustą kryształową bańkę - Alt... ten biedny mężczyzna sprzedawał dzk* ze swojego życia Cudowny dzień! Sądzę, że chciał"! go zatrzymać - Widziałaś go - Prawda. - Raz jeszcze Elena ujrzała zawszonego, obszarpanego, starego człowieka o szarej twarzy ^-ula lod wzdłuż kręposlupa gdy uświadomiła so-Jr^tiioii hyi kiedyś tym Mniejącym się. radosnym, Bypn Johnem, którego doświadczyła. - Och, jakie w smutne - powiedziała i nie miała na

myśli wspo-oartn'8 yym razem Damon nie odgadł jej myśli. ^^Ep]t~zgodził się. - Tu jest mnóstwo biednych i sta-Ijeb. Byc może zapracowali na swoje wyzwolenie, ale jpył ich właściciel i dlatego kończą w taki sposób. ^^Efe gwiezdne kule? Czy one są wytwarzane I wyślą 0 ły* biedakach' Bogaci mogą pojechać na 2Jemię. zobaczyć prawdziwy letni dzień na własne gezy, prawda' Damon zaśmiał się. choć nie było mu do śmiechu, Bt^- Och nie, nic mogą. Większość z nich jest tu uwiązana ■ Słowo ..uwiązani' wypowiedział dziwnie. HfrSą zbyt zajęci, by jechać na wczasy? - dociekała Elena BZbyl zajęci, zbył potężni, by przejść obok straż-arków pilnujących przed nimi Ziemi Zbyt zmartwieni lym, co zrobią ich wrogowie podczas ich nieobecno-kA Za bardzo odrażający, zbrodniczy i martwi - Martwi'1 - Groza stęchlego tunelu i mgły cuch-'■'fW rozkładem zdawały się otaczać Elenę Damon btvsnąi jednym ze swoich złych uimie-eamv ąsomniałaś. że twój chłopak leż jest de morani' N Wększ spominając o twoim czcigodnym panu? ^IZość ludzi gdy umiera idzie na inny poziom. ifr?dtJio wyżej, albo dużo niżej lii jesl miejsce dla 5*' a'1' 1,1 ieden z lepszych poziomów Tam na doł aaaanP chce 'rałić. - To piekło? - Elena zaczerpnęła tchu - |eMe»»w w piekle? - Raczej w czymś jak limbo, przynajmniej h, w rym miejscu Ale jest też Tamta Strona - Rcichen głowy wskazał horyzont, na którym ciągle tkwiło ta. chodzące słońce. - Drugie miasto, od którego być m-. że udałaś się na „wycieczkę" w zaświaty. Iu nazywaj, je po pn»tu Tamtą Stroną Ale zdradzę ci. co uek, szalem od informatorów Tam nazywają to rniejagt-Niebiańskim Dworem Tam niebo jest kryształowo błękitne i zawsze świeci słońce. - Niebiański Dwór - Elena zapomniała że sowi na glos.

Wiedziała, że jest to dwór ze wszystlrkni królowymi. rycerzami i dworzanami Był jak Camełat Samo wypowiedzenie tych słów przywołało tęsknoty Czuła, że wspomnienia czają się za drzwiami niczysł słowo tkwiące na końcu języka. Te drzwi były jednak starannie zamknięte, a to. co Elenie udało się dostrzec przez dziurkę od klucza, było zastępem kobiet podobnych do strażniczki - wysokich, złotowłosych i Hę-kitnookich. |edna z nich, która przypominała raeaaj dziecko, uniosła głowę i świdrująco spojrzała Elenat prosto w oczy. Lektyka oddalała się od bazaru w stronę kolejowi slumsów. Elena rozglądała się. kryiąc twarz za welonem. Wyglądały zupełnie jak ziemskie slumsy. iarmsa j czy fawlte - byty tyłko znacznie gorsze Dzieci z **»•] sami wypłowiałymi od słońca tłoczyły się wokół kłj lektyki, wyciągały ku nim ręce. Elena doznała rozdzierającego uczucia. P°*f j waż nie miała nic wartościowego, co mogłaby iw dl*] Chciałaby tu wybudować domy. Upewnić się, Że dzn" | mają dość jedzenia i czystą wodę, edukację oraz pWr . — 178 — a** Ponieważ nic miała poicua ,„k zapewnie im yńrgkulwiek z łych rzec/y. patrzyła kiedy odehodzi-s, obdarowane , -w ocową gumą do żucia, grzebieniem, eBniszczotką do w !„,«>« btyszc/ykieiiuln ust. hulelką (Wodą oraz jej kolczy kami ■ Damon kręcił głową, ale nie powstrzymywał jej. dopóki nie zaczęła zdejmować zawieszki z brylanla-ai którą podarował jej Stefami Płakała usiłując roz-psajć zapite gdy nagle sznur zacisnął się na jej nadgarstku BDDŚĆ tego - rzuci! Damon - Ty nk nie rozu-tNfe wjechaliśmy jeszcze nawet do właściwego a. Kaczego nie skupisz się na architekturze, za-tprzetmowac się mc niewartymi bachorami, kloak pewnie umrą' ■frbyio "krutne - Elena nie umiała przekonać k Byta zbyt zła, żeby spróbować. Jednak przestała mocować s,ęz zapięciem i spoj-tpoza slumsy, tak jak zaproponow al Widziała —1 zapierający dech w piersiach, na którym 1 budynki Wyglądały lak, jakby miały prze-wecznosc Kamienne budowle przypomina-ikie piramidy lub swiąiynie Majów, które tak ' wyginać, gdy były nowe jednak wszystko Eaaw"* bi>" "a "t'rw"n«Weleraz przeświecało przez półprzezroczyste ■"■"nowe ubneża chmur Wielka ognista kula . ■ miejscu inny wygląd Odmieniała nastro-«*Mm. otoczenie wyglądało niemal romantyczny™ razem - ,ak zly omen budynki nieważne g*""'*- miały kolor krw, Odwrócił, się od ho-Wy tragarze wjechali w głąb miasta. Elena

— 170 .— wpatrywała się w złowieszcze, czarne i długie cieni, 1 ogromnych, przytłaczających budynków. - No i? Co o tym sądzisz? - Damon najwyrażjiiej ] starał się zrobić na niej wrażenie - Nadal uważam, że to wygląda jak piekło- stwietj.1 dzita Elena. Nie mosdarrym tu mieszkać - Ale kto powiedział, że musimy tu mieszkać. ran, I ja ty księżniczko ciemności? Wrócimy do domu. gdzie j noc jest aksamitnie czarna i świeci księżyc, który pr>J woduje, że wszystko staje się srebrne Powoli wiódł palcem po jej dłoni, po ręce aż dora-l mienia. Przeszedł ją dreszcz Próbowała nadal zasłonić się welonem, który auał ] ich rozdzielać, ale był na to zbyt cienki. Damon się uśmiechał przez usianą brylantami białą, a wlaściwk) z powodu świalta, perłową zasłoną. - Czy tu pojawia się księżyc? - spytała Chciaiaa> rozproszyć Bała się jego. Bala się też siebie. - O tak. Są trzy lub cztery. Ale są bardzo małe, a ponieważ słońce nigdy nie zachodzi, nie możnakM dostrzec. Niezbyt . romantyczne. - Uśmiechnął się* niej. Elena odwróciła wzrok. Gdy tak patrzyła, spostrzegła nagle cos. co P°d*J nęlocalą jej uwagę W jednej z bocznych uliczek leżał pizewrócony wóz, z którego wysypywały się 'wo^~ ter i skór. Wychudzona kobieta, zaprzężona do niczym zwierzę, leżała na ziemi, a wysoki mężczya**-stał nad nią i okładał ją batem Twarz kobiety zwrócona byta w stronę Skamieniała z bólu Kobieta bezskutecznie Pto>v*T3 się skulić, rękami osłaniając brzuch Od pasa * a*"? •jjnaga. a gdy bat smagał jej -korę. |c| ciało, pokry-gllojię krwawym płaszczem fjena poczuła, że przyzywa skrzydła mocy, jednak ipifięnie stało Pragnęła ' całych -ił uwolnić tę moc. -febez skutku Może dlatego, że miała sznur niewol-gjee Może In przez Darnona. który siedział luz. obok Maj i szeptał, żeby się nic mieszała Ale Bena go nie słuchała Serce w aliło jej w pier-■J, Gwałtownie wyrwała mu sznur z rak i wyskoczyła (lektyki Dopadła do mężczyzny z batem i Tb był wampu lego kły wydłużyły się na widok ■jad cieknące i tuz przed nim ale nic przestał

wv-aasrJnwać batem Był zbyi silny, by Llena dała sobie inim radę. ale Znalazła się przy kobiecie, wyrzucając obie ręce przed siebie w peście obrony i poddaństwa Lina dyn-fasa przy jednym z nadgarstków - Na właścicielu niewolnicy nic zrobiło lo większego Ważenia Uderzył ponownie hat tratil Elenę w poli-Mki jednocześnie wydarł dziurę w je| letniej, cien-IM koszulce dosięgając ciała (idy łyknęła, koniec plewienia przeciął |c| spodnie, jakby dżinsy zrobione Wl z masła oczach Elcny pojawiły się Izy. ale je zignorowanie wydala już dźwięku Siała też w tym sa•im miejscu, w którym sie znalazła, hy bronić kobie-HP1 szarpał rozdartą bluzką, a welon powiewał za •■ł jakby chronił niewolnicę Bena nadal desperacko próbowała przywołać ja-■Oc. Chciała walczyć, obronie siebie i leżącą niecę. Nawel bez skrzydeł Elena wiedziała jedną ■fen drań slojący przed nią nie tknie w ięcej żad■"Olnicy. przynajmniej dnpuki nie potnie Eleny na kawałki. Kłoś sic zatrzyma), by popatrzyć, kioej-1 ny wybiegł ze sklepu Dzieci, które wcześniej biegły^ ] lektyką, otoczyły ją, płacząc. Wokół zebrał się ^ tłumek gapiów. srj0f Najwyraźniej czym innym było patrzenie, jak \ piec bije zmaltretowaną kobietę. Ci ludzie musk* oglądać to niemal codziennie. Ale patrzenie, jak zna. i ca się nad piękną dziewczyną, której włosy są niczym złoty jedwab ukryty pod biało-złotym welonem, a oczy przypominają dawno zapomniane błękitne niebo, to ' bytu zupełnie co innego. Co więcej, nowa niewolnica najwyraźniej dopiero tu przybyła i upokorzyła swoje, go pana. wyrywając mu z rąk linę. jej welon skromno, ści przemieniony został w szyderstwo. Fantastyczny spektakl uliczny. Właściciel niewolnicy szykował się, by wymierzyć kolejny raz. Uniósł do góry ramię, przygotowując sit do uderzenia. Kilkoro ludzi w tłumie jęknęło, inni pomrukiwali z niezadowoleniem. Nowy, ulepszony zmysł słuchu pozwalał Elenie rozróżniać szepty. Dziewczyn* taka jak ta wcale nie powinna znaleźć się w slumsach, powinna znaleźć się w centrum miasta. ]uż jej aufi wystarczała, by to stwierdzić. Tak po prawdzie, Z ta> kimi złotymi wlusami i niebieskimi oczami mogła być nawet strażniczką z Tamtej Strony, Kto wie?

Ale bat nie zdążył opaść. Nagłe pojawił się bowiea błysk czarnego gromu - czysta moc, która rozproszyła połowę tłumu Młodo wyglądający wampir ubrany w strój z wyższego świata, Ziemi, stanąt między dziewczyną a właścicielem niewolnicy. Kilku osobom w tłumie, których nie poruszył widok Eleny, serca zabity szybciej na jego widok. Młodzieniec byt zapewne właścicielem dziewczyny i teraz zajmie się całą sytuacją. w ,ym momencie na rnie-|see dotarły Bonnie jłjiedith. które leżały w lektyce z welonami Merej niem. co powodowało, że to on stawa! się centralny,, punktem każdego zdjęcia, skupiając na sobie uwaajl zupełnie lak jak czarna pantera spacerująca leniw* po zatłoczonych ulicach miasta Nawet lulaj, gdzie okrucieństwo, megodziwoat i zło byty na porządku dziennym, nieznajomy

wywofcu wat takie uczucie zagrożenia, że wszyscy schodzili am| z oczu i z drogi. Elcna, Bonnie i Meredith rozglądały się za jaldfti czystym opatrunkiem. Doszły jednak do wniosku, żt niczego nie znajdą Elena w końcu zwróciła się do tłumu: - Czy ktoś zna jakiegoś lekarza9 Uzdrowiciela?!-: krzyknęła. Gapie nie zwracali na nią uwagi Ewidentnie nie chcieli mieć nic wspólnego z dziewczyną, której bronił demon ubrany na czarno i zaciskający palM i na szyi właściciela niewolnicy. - Uważacie, że to w porządku?! - wrzasnęła, słf: sząc we własnym glosie obrzydzenie i gniew, a laka* to. że traci panowanie nad sobą. - Że taki dran crdotł- ' cze zagłodzoną ciężarną kobietę? Kilka osób spojrzało spode tba Padła jakaś matssł odpowiedź, że osobnik jest przecież jej panem z\kF den miody mężczyzna, | który opierał się o wagon, a* gle się wyprostował - Ciężarną? - powtórzył - Nie wygląda, jakby W la w ciąży - Ale jest. _ \y takim razie - powiedział wolno miody męż«ia - leśli "' praw da, [o sam sobie szkodzi. Spoglądał nerwowo na Damona. Pod nim leżał fjmi kupiec z grymasem agonii na Iwarzy. glena w dalszym ciągu nie mogła znaleźć pomocy je kobieiy. a bala się. że ta zaraz umrze. Hb Czy naprawdę nikł nie wie. gdzie znajdę leka-tsa? Przez tłum przeszedł szmer - Coś byśmy zdziałały, gdybyśmy zaproponowały BO pieniądze mówiła Meredith Elena natychmiast riegnęla po swoją zawieszkę, ale przyjaciółka była Kybsza Odpięła z szyi piękny naszyjnik z ametystami ipodniosla go do góry. - Dostanie ją ten. kto pierwszy wskaże nam dobrego lekarza . Nastąpiła chwila ciszy, w czasie której wszyscy zdawali się wazyc nagrodę i ryzyko. BŁ-Nie macic czasem gwiezdnych kul? - spytał . -,:los . - Mnie tam wystarczy - krzyknął ktoś wysokim. Wdam głosem Dziecko, prawdziwy mały uliczny

włóczęga prze-Auełn się przed tłum złapało rękę F.lcm i wskazał luenmck i* - Doktor Mcggar w górę tej ulicy To lylko kilka łzaocznic st^d Damy radę dojsc lam na piechotę dodał dzieciak -Dziecko miało na sobie starą, podartą sukienkę. P™*o było jednak rozpoznać, czy to chłopiec, czy P**czynka, nosiło także spodnie. Dopiero gdy się ■fcwshnęlo. Elena rozpoznała płeć H«Iam na imię Lakshmi. A. ja Elena - odpowiedziała. - Lepiej »ię poiptewmy Słrażnicy przybędą da chwili. I. ■: i Mertdilh i -■-!:-'. ni nop ikn kubicle. akokizilo ilę. że ucierpi zbyt tilme. hy fi i/rLf/iwl . czy UM lej1 pomóc, czy lei mają ubić. Eleni przyponinliJa łobie, jak niewolnic* kryli tff w cieniu |c| cutli - fcsirt tuż bezpiaraiiL - RłiażyU rękv ni |C1 kj^wiunyin Mn.L-m j - Nic Ci nip będzie Ten cifc> wiek iwój twójpin nie żyje Ohiccnic ci >-p*ffc jui cif iccej nie .kr;(« Przy&iegiiTi ci In Kubieifl wpalrywili lny w nią z medciwptrraniłjjj, |ikby (a. cu mówili ... - . > ■ było ■ ■ . .;h Eleni pod wicią krwią dostrzegli 4f ni iłbórzc ki .raeiy ilare blizny, niektóre długie lik sznury Życic bez bieli było dli lej niewolnicy czymi lucrealnyin. czymi nŁt> wyiibroiilnym - Pirysłejjm ci - pomorzyła Elena i pryczą. Wiedziała że bierze w fen społńb ni liebic |arcrno Dl cnV życie. Wszystko .: w purtadku. pomyiJaui i zdat* totift tpnwe że piż ud pewnego CZIMI umyta tnua^ m>*lt DamiiTrOwn W\tm co robię festem gotowa wnęt* m.i.-, i ■.J i ■ łmei pewna1" Dnbiej} ffo\ Oarnoni. w którym brzmiewala niepewnusc frmtewa! /a z pemmoicaj bfdf zaimowal Jie .'dłj. starą babę. gdy lv *f . -ii..-. v. \ie ifunf n,j -, t\ pemnoid, ze Jestem 0**' wy tiawii czato temu. co mott spotkać mmt :a zrt* cie iega tatra z balem. Eleni odwTucjla łie. by ni niego ipoiizee Md»**v pc-ważnic Wier: dlaczego go Napadła '"

Dunon witrząanąl ją ziciftuicią ołclą łwokh myłli. 0>i cif ikrzywdzii. i ubijtu1 p) powoli. dudaJ. nie zwncając ijednego £ Irigarzy. kinty kJęknąl ubek niego. D dalsze polecenia Oczy Durtoni akupionc Eb^Hk m twarzy tleny, m zriiutmym puliczku, idatj płynęli krew1 llfigliodt ca/ant. pumy-iBimori. n,i /^luki .■J^!jriij|j(L zeby. fik tragarz zaczaj wyLufyw -mc się ni knUnach > pinion nic pozwól mu cdq»-ć1 Przyśli) ich :kich lufai zaczęli Eleni, ile gdy wokul f «v |wu p lię r nim bez uzy- : Nie potwói naganom Patrzcbufemy , by tameić lf nie^czfsnij kabielf do lekarza trotyicy *'i mnjf tąpię"* t fetttH ntetpoinica nobUaS przed chu ilĄ iaep' nu mu-'' '••i-ii :^Jen nie^-alitik. a trraz WWWfm mitte nrofemu panu. raikaty Tfclepaiyciny LtiMkwna iurhr/mu-wjf irylK|4 bnit > . Kaidy dtentełmen pomógłby ko I* potrzebie prawda? fedna z nas fest umieta- JpWiifAuie lekarza Sie. my z nich KtoS musi ĘjMpoiiaek. a Bannie zara: zemdleft. Eleni m*> i UilurwaJi jego słabe punkty Dmm wie-|ND Cwgo zmierzi RirzJuzil. by prrynieiiono ■ kłułyk j umicazczEHiu w me| riewuInKre Drugi J'"**! POliifłL. |L'|rJf> (l7ir?«L7ęta r Elena [rzymnia U publi/n kubiely. wiip watad* ^^duleklyki i jpuscjla zailony Ziptvch krwi z» (inicdziiny posmak w je| . J .■. N powodując, ze '■czeła płakać Niw oni nie chciail przy-ie rmnom niewklmcy. ile krew zakrwawili już Zdjęta bLuzkc i podkołzulek. Z powrotem włożyła z powrotem tylko bluzkę, a podkoszulek: Przy. cisnęła do wielkiej rany na piersiach kobiety. Z A (JŁ" dym razem, gdy ta podnosiła na nią ciemnobrązową wystraszone oczy. Elena próbowała się uśmiechać na niej, dodając jej otuchy. Znajdowały się gdzieś dg]^ ko. na granicy zrozumienia, gdzie spojrzenie lub dotyfc znaczyły więcej niż słowa. Nie umieraj, pomyślała Elena Nie umieraj. ponJe, waż masz po co żyć. Żyj dla wolności i dla swojego dziecka. Może lo, o czym myślała, dotarto do kohiety, po, nieważ tamta odprężyła się, leżąc na poduszkach i trzymając Elenę za rękę. ROZDZIAŁ 17

■łsra na imię Ulma. - Elena spojrzała w dół, gdzie ZYlLakshmi odchylała zasłony lektyki. - Wszyscj znają starego Drohzne i jego niewolników Bije ich, t i do krwi. a potem oczekuje, że dalej będą ciągnąć noży wyładowane towarem. Morduje pięciu lub szescai rocznie. - Jej nie zabił - burknęła Elena - Dostał 10. na co zasłużył Ścisnęła rękę niewolnicy. Odetchnęła, gdy lektyka wreszcie stanęła i pojawi się Damon, dokładnie w tym momencie, gdy zaczęta negocjować z jednym z tragarzy, by zaniósł Ulmę do lekarza. Nie zważając na strój, chłopak wziął na reC* kobietę i skiną! na Elenę. by za nim poszła LakshrM j-wHikni'*1 niego i poprowadziła ich przez dzielnie'' 1 kamienną posadzka w dziwne wzory, przez r*Ly korytarz, wzdłuż którego ciągnęły się solid-^jrpM. W końcu zapukała u jedne z nich. Stanął ^nich mężczyzna z. wielką głową i śladami zarostu. _ ffy. niam lu żadnych ketterns Ani hescn, ani —jrali 1 nic rzucam miłosnych zaklęć. - Mrużył jdy krótkowidza przyglądając się malej grupce. Lakshmi? - zapytał - Przyprowadziliśmy kobiety, która potrzebuje jj^ocy _ wyjaśniła Elena zwięzłe Ciężarną. Jest psn lekarzem, prawda' Może uzdrowicielem? \W\% Uzdrowicielem z ograniczonymi uprawnieniami, wejdźcie, wejdźcie Doklor pospieszył do pokoju znajdującego się wtylnej części mieszkania Wszyscy podążyli za nim. Damon niósł Ulmę Gdy Eiena przekroczyła próg pomieszczenia, dostrzegła, że uzdrowiciel zatrzyma! siew kącie czegoś, co wyglądało jak świątynia maga, i elementami z.nachursiwa i kultu wudu BBpteiewczyny spojrzały po sobie nerwowo, ale Wkrótce usłyszały szum wody i zdały sobie sprawę, i* lekarz myje ręce w niewielkiej umywalce, a rękawy koszuli podwiną! aż po łokcie. Mógł być uzdrowicielem, ale z pew nością przestrzegał podstawowych ■Ud higieny Damon położy! Ulmę na kozetce lekarskiej za-j*nsej czystym prześcieradłem Doklor skinął w jego fjtanę. Potem z brzękiem wyciągnął tacę z instrumen-^■M wysłał Lakshmi. by przyniosła czyste płótno 2*Opatrunki. które miały powstrzymać krwawienie §™hneral także szuilady i wyciągał mocno pachnące \W/& Wrspinal się na drabinę, by ściągnąć pęki ziół zawieszone pod sufitem W końcu sięgnął dn niewlJ kiego pudelka i zażył tabaki

- Proszę się pospieszyć - odezwała się E| „ 1 Straciła już bardzo c dużo krwi - Ty też straciłaś niemało - odpowiedział. - l^wl wam się Kephar Meggar, a to jest niewolnica jaaj Drohznego. prawda? Przyglądał się im uw ażnie ~aa>] leż jesteście niewolnicami7 Spojrzał na sznur, kum Elena miała na nadgarstku, a polem przeniósł wzirje:aB.| Meredith i Bonnie One też nosiły podobne alrybutg I - lak, ale... - Elena zamilkła w ostatniej chwil, 0 mało nie wygadała, że to tylko pozory. - Me wasz pan różni się od jej właściciela - do. kończył za nią. Rzeczywiście, różnili się od siebie, pomyślahi Elena. Damon nie mial skręconego karku, to po pierat sze. Po drugie, nigdy nie uderzyłby kobiely. nie «-(jBĆze znamionami, długimi pasami, ale równie dobrze poje być całkiem zdrowe l )cz.yw iście pod warunkiem ic nie zabraknie jej jedzenia i odpoczynku. - Brwi doktora Meggara się uniosły a następnie opadły, jakby chciał ^wykrzyczeć prosto w twarz jej właścicielowi.

- Zajmij się najpierw Eleną - poprosił Damon. ^K>Nie, nie zaprotestowała, odpychając doktora, tydiual się miłym człowiekiem ale mc mogła znieść ■hdezego tonu Dantona. jej pana Ponadto Elena nie martwiła się o siebie. Złożyła oMetnicę. a słowa doktora znaczyły, że jej dotrzyma. I tylko teraz dbała 'góry i w dół. do góry i w dół. Brwi doktora i wyglądały jak dwie gąsienice na elastycznej jJWna nie nadążała za drugą. Najwyraźniej zacho-i któremu się przyglądał, nie było normalne, a narto być srogo ukarane Ale Elena nie przejmował tym Nie zwracała też uwagi na Damona. "pDtnóż jej - rozkazała i dostrzegła, jak brwi dok-IKybująw gorę (akby były wycelowane w sufit ^ZWolita swoje] aurze wydostać się z ukrycia ^igu. nie w całości, ale coś z pewnością się W°stak>. rozświetlając pokój niczym błyskawica [tektur, który nie byi wampirem, a (edynie kh/m mieszkańcem miasta, zauważył to Lakshmi ■ dostrzegła światło. Nawet Ulma niespokojnie -la się na posłaniu. Muszę bardziej uważać, pomyślała Elena Rzuca, szybkie spojrzenie Damonowi, który był bliski wybu. chu. Zbyt dużo emocji, zbyt dużo krwi i utrzymująca się w jego żyłach adrenalina. Skąd ona to wszystko wiedziała1 Ponieważ Damon także nie panował nad sobą, do. j tarło do niej Wyczuwała emocje płynące prosto z iugu umysłu Najlepiej będzie jak go stąd wyciągnie. ą - Poczekamy na zewnątrz. - Złapała go za ramie, 1 nie zważając na zaskoczoną minę doktora Meggara, Niewolnice, nawet te piękne, nie zachowywały taj w ten sposób - Idźcie wiec i poczekajcie na dziedzińcu wycedził wolno lekarz, siarając się zapanować nad twarzą - Lakshmi, daj im jakieś bandaże, by opatrzyli policzek tej młodej dziewczyny Potem wróć tu, będzie* j mi pomagać. - Jeszcze tylko jedno pytanie - dodał, gdy Eli" szla w stronę drzwi. - Skąd wiedzialuś, że w ciąży' lakie zaklęcie jest w stanie powiedzieć dasH takiego? - Tb żadne zaklęcie - odparta Elena po prosu*. Każda kobieta powinna to dostrzec. - Zobaczyła. Bonnie posyła jej urażone spojrzenie, a twarz MereOW staje się nieprzenikniona ^rues - Ten okropny facet ją biczował Elena. - Proszę spojrzeć na te okropne rany - rW*J» na dwa pasma przecinające klatkę piersiową UWł W lakim pizypadku każda kobieta starałaby się o—i < ona chmnila brzuch To oznacza, że jest tJ to dostatecznie długo, by o tym wiedzieć, {doktora Meggara opadły Potem przyjrzał się jflkb\ patrzył na nią przez okulary. I powoli po-

■ Vfcż bandaże i zatamuj krew - poradził jej. Naj-j zdobyła u niego poważanie. cieniowała się. że straciła z Dantonem więź. liej on odciął się od jej umysłu, i to cal-Postawil białą ścianę, klórcj nie mogła W poczekalni przed gabinetem dokto-I władczo ręką w stmnę Bonnie i Meredith. Mrbczekajcie lulaj syknął, a właściwie wydal Nie opuszczajcie lego miejsca do czai pobawi się lekarz. Nikogo tu nie wpuszczajcie | od razu zamknijcie drzwi wejściowe i ich nie Świetnie. Elena idzie ze mną do kuchni, ttttdrzwi z. lylu. Nic chcę by ktokolwiek nam prze-ttkadzal no chyba ze HM ickły llum będzie groził pod-asksiiem domu. rozumiecie ' ()bydwie> Elena wyczuta, że Bonnie zaraz wybuchnie w jej obronie, w kontu ciągle krwawiła a Meredith całe OU dawała sygnały czy aby przypadkiem nie powinny nałnieść buntu Wszystkie znały plan A: Bonnie rzucał się Dainonowi w ramiona gwałtownie płacząc ■*namięinie go całując, w zależności, co by lepiej ■"owalo do sytuacji, podczas gdy Elena i Meredith "•^by go z obu stron i go obezwładniły. i jednak nie zgodziła się na ten plan Damon Bena, wy, ale nie na nią, tylko na właściciela tej Krew go podnieciła, to prawda, ale był przy-°nv do kontroli nad swoją naturą Ponadto — 193 — potrzebował a pomocy. Rana boleśnie pulsowi*^ Najważniejsze jednak, że niewolnica, kiora uratow^ la, przeżyje i że będzie miała dziecko Ale jeśli Danaw chciał jej coś powiedzieć, wolała tego wysłuchać. .1 Posyłając Bonnie jeszcze jedno pełne oiuchy spjŁ rżenie, Elena przekroczyła próg kuchni W drzwiami; był zamek. Damon spojrzał na niego i już otwkaaf usta, gdy Elena przekręciła klucz Polem spijrzała m swojego pana. Stal przy kuchennym zlewie, metodycznie pompa, jąc wodę. Jedna, pięść przycisnął do czoła Włosy oft> dły mu na oczy. Pryskała na nie woda. więc zrobiły Saf rnokre Ale on wydawał się tym nie przejmować. «1 - Damonie? - odezwała się niepewnym głosem -Czy . . wszystko w porządku? Nie odpowiedział.

Damonie? Użyła telepatii. Pozwoliłem, by siata ci się krzywda lesiem lecznie szybki Mogłem zabić lego łotra tedinm sfrwiaaa mem mocy Ale nigdy nie sadziłem, że zosianieamm na. W jego tdepatyczrrym głosie brzmiał niepokój i wina Jakby chciał zatrzymać caią brutalność i gniew z dala al niej. Nawet nie byłem mu w stanie powiedzieć.-*aj zdołałem mu powiedzieć, co o nim myślę Nie "V»%*% zebrać myśli Był telepata, mógłby mnie us/vsa*t MĄ brakło mi słów Mogłem tyłka krzyczeć - B' głębi Elena poczuła ulgę Damon przezywał katusze ZW nowodu' Nie był zły o ta że beztrosko złamała ressł na oczach ttumu. że być może zniszczyła ich przyk*™H kę? Nie przeszkadzało mu. że go upokorzyła' - Damonie - Tak ją zaskoczył, że zaczęła mc*" na glos. - Tb to nie ma znaczenia To nie twoja Ty nigdy byś się nie zgodził, żebym to zrobita powinienem był wiedzieć, że nie zapytasz Sądziłem, że go zaatakujesz, że rzucisz się i zaczniesz go dusić Bytem przygotowany. H^w tym pomóc Powalilibyśmy drania na zie-jję Ale ty nie jesteś mieczem, Eleno Jesteś tarczą ^^Hgansię domyślić, ze przyjmiesz na siebie ko-H uderzenie Przeze mnie masz teraz - Spojrzał „jej policzek i się skrzywił. po chwili jednak w ział się w yarsc. - Woda fest zimna ale czysta. Musimy przemyć te ^Ipowstrzynia. krwawienie t - Nie sądzę zeby w pobliżu była Czama Magia? ■fiata Elena żartobliwie ló będzie bolce i Damon jednak zaczął przeszukiwać szafki * -Masz - Triumlalnie podał jej do połowy pełną Czarnej Magii Wielu lekarzy trzyma ją ja-^■Htwo i znieczulenie Nic martw się. dobrze mu Ijrteż powinieneś się napić - poradziła odważ- Tb nam dobrze zrobi Poza tym to już nie a że ostainie zdanie przemówi mu do ro-przywróci lo, co odebrał mu Shinichi. sfcam wszystkie jego wspomnienia, zdecydo-a swoje myśli ukryję przed nim Nie wiem, i nie wiem, kiedy będę miała okazję, ale że to zrobię. Przysięgam i*P*n»n napełnił dwa kieliszki bogalym i upojnie aaPł^yni winem i wręczył jeden z nich Elcnie _ łez powoli - poinstruował ją - To bardzo do-Wroczmk ^^nana1pur.> ..uzVl,i p< rcm |awnie juz pila Była ^■*™°na. a Czarna Magia z winogron Clarion Less nie zawierała w ognie alkoholu Z pewnością nie i kowala jak normalne wino Była tak nadzu odświeżająca, mc rym krystalicznie źródlana uoda,'i której dodano głęboki smak aksamitnych wmngroa Zauważyła, że Damon także się zap Zaproponował jej nawet drugi kieliszek, zgodziła, chętnie. Uspokoił się. pomyślała, gdy wziął mokrą sz i delikatnie zaczął

przemywać rozcięcie, które i ło się na jej kości policzkowej Nacisnął ponownie] nę. by popłynęła z niej znowu krew. oczyszczając | Po dwóch kieliszkach Cza mej Magii na czczo, cząc śniadania, Elena poczuła, że się odpręża nac ciu krzesła i pozwala, by |cj głowa opadała do I Zamknęła oczy Straciła poczucie czasu, gdy nie muskał jej policzek Straciła też panowanie) swoją aurą. Otworzyła oczy. ale nie w odpowiedzi na | dźwięk. To był błysk aury Demona, która »c na jawiła. - Damonie? Stal nad nią Mroczny i wysoki I przerażając*. - Damonie? - powtórzyła niepewnym gtoseea, - Nie robimy lego tak, jak należy a w jej umyśle pojawiła się myśl o jej i stwie i przewinieniach Bonnie i Meredith |egO | był taki aksamitny |ej ciało odpowiedziało i - A jak powinniśmy to nibić? - spytała i la na niego Pochyli! się nad nią Głaskał, a | lekko dotykał jej włosów - Wampiry wiedzą, jak należy opatrywać | powiedział pewnym głosem, a jego oczy mieścić w sobie cały wszechświat pet en gwas — IM — , \e oczyścić Możemy znow wywołać krwa-i hib je zatrzymać La kiedyś czułam, pomyślała Elena |uż tak do , wczesniei mówił, nawet jeśli tego nie pamięta .byłam zbyt przestraszona Ale to było przed-_ motelem Przed nocą, gdy kazał jej ucie-taona leg.....c ziohila Przed nocą którą zabrał TL tak samo jak czas, kiedy po raz pierwszy pili Czarną Magię I rfekaż mi - wyszeptała fclena Wiedziała, że coś jafJrjrśle także szepcze Słowa, których nigdy by %kowiedziala gdyhy przez chwilę pomyślała kjakooniewolnicy iszeptal „lestem iwoja" )Uta delikatnie musnęły jej wargi i potem jeszcze westchnęła... zanim zaczął deli-|«aitykać jej policzka miękkim językiem, uczysz^ ten sposób ranę ze wizyitkich nicczyatosci laatamowat krwawienie Czuta teraz jego moc panc. której używał w czasie tysięcy bitew i do ■"i setek śmiertelnych ran Zawsze starał się ją ^^aić. ale teraz musiał jej użyć. żeby usunąć śla-^■derzeniu biczem hiena pomyślała ze to uczucie ^nna jej muskanie płalkami mzy. której chłodne iptatki wypędzą ból, a ona zadrży z rozkoszy, ■"iwszystkosięskomzyło Znowu wypita zbyt ttjrm razem nie było jej niedobrze Czuła się **ue podchmielona Wszystko wydawało się 'i bajeczne I się zagoi - odezwał się Damon. znowu do-paasfco jej włosów Wysłała moc w palce, by się cieszyć każdą sekundą tej pieszczoty. Jeszcze raz k] pocałował.

Gdy odsunęła głowę, nie podążył M ^ 1 nawel gdy zawiedziona Elena próbowała go do siebj, przyciągnąć Po prostu czekał, aż lo wszystko przcrnw śli... powoli. Nie powinniśmy się całować, gdy Bonnie i hu, redith znajdują się łuż za drzwiami. Jak mogłam ak] wplątać w taką sytuację' leraz Damon nawet jej cafcaJ je... Powinniśmy .. Pozostałe rany. Teraz naprawdę bolały Co za okrutny człowiek wy. myślil taki bal o cienkim jak brzytwa końcu, kiórybam tak głęboko, że na początku nawet się tego nie czu. je Z czasem jednak ból staje się coraz gorszy i gorszy. 1 rany wciąż krwawią... Mieliśmy powstrzymywał krwawienie, dopóki doktor nie zajmie się mną...

M Kolejna rana. która paliła niczym ogień, rncfat ukośnie przez jej obojczyk. Trzecia znajdowała siętut obok kolana... Damon zaczął się podnosić, by przynieść z umywalki kolejną szmatkę i oczyścić przecięcie wodą. 'J Elena go zatrzymała - Nie. - Nic7 Jcsleś pewna? - lak. - Ja tylko chcę ją oczyścić... - Wiem - Wiedziała o tym. Jego umysł był rrt" nią otwarty, z całą jego wirującą mocą płynącą i spokojnie. Nie miała pojęcia, dlaczego się przed a*ł otworzył, ale zrobił to. - Pozwól mi na lo. Nie oddawaj żadnemu on** rającemu wampirowi swojej krwi. Nikł nie mOŻelłi spróbować Jesl jeszcze gorsza niż Czarna Magia— f _ Gorsza? - Wiedziała że to byt komplement, ale foiumiida go ^_ Im więcej pijesz lviii bardziej jesteś spiagruo-|-_«łpOWiedzia!' Pr"-' moment mogła dostrzec jego ^yanie - A im więcej jt-p pijesz, tym więcej mocy ramujesz dodał z powagą Zdała sobie sprawę, że mówi prawdę Pamiętała U bolało, gdy próbowała wchłonąć własną aurę. Hfurn się nauczyła jak sprawie by krążyła razem i krwią Nie martw się - dodał wciąż pow ażnie - Wiem kiru myślisz Znowu wykonał ruch i sięgnął po Nie wiedział, jak bardzo się myli Wesz, o kim myślę' - spytała cicho, zdziwicie jej glos brzmi tak groźnie - Nie pytając mnie - Ni. (Brani - Wi< na ze jej Hf*No, założyłem, że... - Damon usiłował znaleźć |abeś wyjaśnienie

^BWikt nie wie, o czym myślę - powiedziała Elena. -Zanim sama mu nie powiem - 1'oruszila się i sprawiaj ii ukląkł, patrząc na nia rUaiuco Łakomie. Przytuliła go do siebie. KOZDZIAŁ 18 fi*ana powri|j ur-ILjta j„ realnego świata Ubił,, pa-*°kcie w kurtkę Damona. zastanawiając się jed■""^nie. co by było. gdyby ją zdjął Nagle usłyszała •afk-ostre, władcze pukanie. Damon podniósł głowę i warkną! (esieśmy parą wilków, prawda? - pomyślała Elena 1 Walczymy pazurami i zębami Ale inna cześć jej umysłu podpowiadała, że puw ' nie nie ustaje. Przecież ostrzegł dziewczyny... . Kazał im nie przeszkadzać, chyba że dom stanie w ogniu. O Boże. coś stało się lej biednej zmaltretowanej kobiecie. Umiera! Damon wciąż warczał, a na ustach miał resztki krwi. Byty lo jedynie niewielkie ślady )cj druga rana była już prawie uleczona, tak jak la przecina|ąca pnij. czek. Elena nie wiedziała, jak wiele czasu minęło, gdy zmusiła Damona, by ponownie ją pocałował Teraz |a) krew krążyła w jego żyłach, a gdy mu przerwano, zachowywał się jak dzika pantera Nie wiedziała, czy będzie w stanie go powsirzyaaaf lun choćby spowolnić - Damonie - ojdezwała się - Tam są nasi przyjaciele, pamiętasz? Bonnie, Meredith i uzdrowiciel. ■ I - Meredith - Damon skrzywił się odsłaniając straszliwie długie kry. Nadal nie powrócił do rzeczywistości Gdyby *t" ] raz zobaczył Meredith, nie zląkłby się jej, pomysł* Elena. Wiedziała, w jakie zakłopotanie wprawia go W logiczna i trzeźwo myśląca przyjaciółka. Postrzega! świat zupełnie inaczej. Irytowała go jak kamień w bacie. AJe w tej chwili móg! się rzucić na Meredith! H rozszarpać. - Pozwól mi sprawdzić - poprosiła, gdy pul*" się powtórzyło. - Nie mogą sobie odpuście? Czy nie dosyć rnaił problemów?

^Kppjona Damona zacisnęły się wokół jej ciała, (włula przypływ gorąca, chociaż powstrzymywał jjTpned użyciem siły Nie chciał jej zmiażdżyć w ob-jj[jecłi. co z łatwością mógł zrobić, gdyby ścisnął ją i całej siły Uczucie, które na nią spłynęło, sprawiło, że na chwilą przymknęła uczy / puczucicni bezsilności. Ale wie-7f ni ima musi bu dla uiegi> głusem rozsądku W , To może hyc ustrzeżenie... a może Ulma umarła. Śmierć do niego przemówiła, lego oczy się zwęziły, iłjwistoczerwonc świniło padające zza kuchennych otfennic rzucało na |egi i marz pasma szkarłatu i czer-■Łpowodując. że wydawał się jeszcze przystojniejszy (jeszcze bardziei demoniczny \mL- Zostaniesz lulaj - rozkazał, nie wcielając się jednak ani w rolę pana. ani dżenielmena Był dziką Ha]i|Chroniącą swą towarzyszkę Nie mogła teraz z nim dyskutować, nie, kiedy był Ihasianie Musiała tu zoslac. A on pójdzie, by zroHparazystko to. co było konieczne. Elena będzie na ■egoczekai /cZAuli i, przy|sc Nie wiedziała do kogo należały te ostatnie myŁ Wciąż starali się mzsuplac swoje złączone emocje. Zdecydowała, że będzie go obserwować, i dopiero gdy Wprawdę straci nad sobą kontrolę... Nie chct-sc zubaizyc, tuk Iracę iwntrolę Tak szybko oczyści! umysł, uspokajając mordercze ^{dy, co hylo bardziej przcrazająi e niż zwierzęca dzi-Lpac, którą wczesniei ii|awnil Tak łatwo przechodził *Wntj skraiiiosii w iliug.i 1'rzy trzymała rozerwaną •*kę i patrzyła iak I lanion z wdziękiem i bez żadnego 02*"ku podnosi się i idzie do drzw i. po czyni gwałtow-P**nie szarpie 111eou1.1l wyrvwai.ii |i z zawiasów — ZOO — Nikł się nie przewrócił, nikł nie podsłuchiwał LJ rozmowy. Ale na progu siała Meredith. podtrzym ^ Bonnie, gotowa jeszcze raz zapukać, - Słucham? - rzucił Damon lodowatym tonem. Zdawało mi się, że mówiłem wam. . - Mówiłeś - przerwała mu Meredith, prosząc akt0 śmierć

- Co się stało? - warknął. - Na zewnątrz naprawdę stoi rozwścieczony i\m 1 groz.i. że podpali dom. Nie wiem, czy są zdenerwowani tym, co siało się z Drohznem, czy że zabraliiaw Ulmę. ale mają pochodnie. Nie chcę przeszkarlzat w... kuracji Eleny... doktor Meggar mówi. że nie będą z nim rozmawiać. |est w końcu człowiekiem. - Byl kiedyś niewolnikiem - dodała Bonnie. uwak niając się z uścisku Meredith. Spojrzała na Damon zapłakanymi brązowymi oczami, wyciągając ku niemu ręce. - tylko ty możesz nas uraiować tłumaczyła. Sprawy wyglądały naprawdę poważnie. - W porządku, już dobrze Zajmę się nimi Zatroszczcie się o Elenę. - Oczywiście.ale... - Nie. - Damon albo oszalał pod wpływem krwi i wspomnień, które wciąż sprawiały, że Elena nie była w stanie złożyć sensownego zdania, alho pokonał nagle strach przed Meredith. Położył jej ręce na ramionach. Byt wyższy od niej o jakieś pięć centymetrów wiec swobodnie patrzył jej w oczy. - Zajmij się Eleną. Do tragedii może dojść w każdej chwili: nieprzewidywalnej, straszliwej. Nie chce, by coś takiego jej się przytrafiło. Meredith wpatrywała się w niego, milcząc. Cno* raz nie szukała wzrokiem Eleny, nie zadawała pylą"' gędc ją chronić - stwierdziła po prostu. Cicho, %5eby ¡3 usłyszał. Cala jej postać, łon jej głosu, (tie mówić: „nawet za cenę życia". I wcale nie (Dlilodramatyczne nun puścił ją, przeszedł przez próg i, nie pa' ia siebie, zniknął Elenie z oczu, Ale głos jego jtaystalizowai się w jej umyśle, feśli tylko ist-apótoo, by cif ochronić, lo będziesz bezpieczna, tm. istnieje sposób, by ją ochronić. Cudownie. , usiłowała wziąć się w garść, rjaciólki gapiły się nu nią Dlatego głęboko odęli automatycznie się cofnęła, spodziewając się poważnego przesłuchania. UBroja twarz. Wygląda już znacznie lepiej -t tylko tyle zdulala z siebie wydusić. Tak - odparta Elena. związując wokół talii dwie I rozdartej bluzki. - Pozostał tylko problem z no. jeszcze się nią nie zajęliśmy. iie otworzyła usta, ale szybko je zamknęła, co 1 Wielkim dokonaniem, prawie |uk obietnica zlożo-: Meredith : Weż moją apaszkę i zaw iąż ją wokół rany. To za-i Odpowiedni ucisk - zaproponowała. Doktor Meggar skończył już z Ulmą.

Może 'Cię opatrzyć? - radziła Meredith. \ W sąsiednim pokoju lekarz po raz kolejny myl 31*. pompując wodę do umywalki Obok leżał stos f.aBnat zabarwionych na głęboką czerwień. W pomiesz-•BUU unosił się taki zapach, ze Elena była wdzięcz-"■1Ż doktor próbował pozbyć się go ziołami. W wieli-wygodnym fotelu siedziała kobieta, której Elena ■"rozpoznała od razu. — 202 — — 203 — Cierpienie i przerażenie mogą zmienić czło^j.! ka, Elena o tym wiedziała, ale nigdy nie zdawała to,! bie sprawy, jak bardzo ulga i wolność od bólu mot, 1 odmienić twarz Przywiozła ze sobą niewolnicę, ityj- ! kuliła się tak bardzo, że przypominała raczej zabiedzę, I ne dziecko |ej wychudzona twarz byta lak wykrzywia 1 na agonią i śmiertelnym przerażeniem, że przyponi, nała jakąś straszliwą maskę )ej skóra była choroblrela szara, a włosy z ledwością okrywały czaszkę i zwisała w smętnych strąkach niczym glony. Wszystko w roa) krzyczało, że jest niewolnicą, poczynając od żehn> nych okowów na nadgarstkach przez nagość jej a-: krwawionego ciała aż po gołe i poranione stopy. Elena nie umiała nawet odgadnąć, jakiego koloru miała oczy. ! ponieważ wydawały się tak samo szare, jak cala icszia jej postaci. Teraz zaś stała przed kobietą po trzydziestce, o pociągłej, ładnej, w jakiś sposób arystokratycznej, twarzą, klasycznym nosie, ciemnych, inteligentnych oczach i pięknych brwiach jak skrzydła ptaka. Odr^zywaal w (otelu, ze stopami na otomanie. Wolno czesała ciera-ne włosy połyskujące pasmami siwizny, które dodawały jedynie godności prostemu szlafrokowi, który R okrywał Na jej twarzy było kilka zmarszczek, ktuit jednak dodawały jej charakteru Wywoływała wyglądem uczucie czułości, być może spowodowane łekką wypukłością brzucha, na którym położyła rękę. Goj to uczyniła, jej twarz nabrała kolorów i cala się «* świetliła. Przez moment Elena pomyślała, że kobieta je* żoną lub gospodynią lekarza i już miała zaP'*r czy ta nieszczęsna, skatowana niewolnica umanw Dostrzegła jednak to, czego nie zakrywał mankiet e niebieskiego szlafroka: skrawek żelaznej jynipła nieznajomą o arystokratycznym wymyła Ulma. Doktor zdziałał cuda. 0 sobie, że jest uzdrowicielem Było jasne, leczyć rany, tak samo jak Damon. Nikt, kto takie rany. nic mógł tak szybko dojść do siebie potężnej magii. To było po prostu niemożli-a jednak doklor Meggar lego dokonał Uleczył ją. nigdy wcześniej nie znalazła się w takiej sy-więc odwołała się do dobrych manier, których ją w Wirginii. -Miło mi panią poznać Mam na imię Elena -ęła rękę. otka upadła na fotel Kobieta wyciągnęła obie by chwycić w nie dłoń Eleny. Te ciemne, mądre Zdawały się pożerać jej twarz.

ty. - Zsunęła stopy z otomany i padła na koB— Och, proszę pani! Nie, proszę! Lekarz na pewno ketat pani odpoczywać1 Proszę ii'i,|'C i^Waleto ty.-Z jakichś przyczyn kobieta potrzebowałaś potwierdzenia A hiena zrobiłaby wszyslko. byle Kujprjkoić. - Tb ja - odpowiedziała w końcu - Powinna pani USiąść. Posłuszeństwo było natychmiastowe, a jednak we ***ystkim co robiła Ulma. była radosna ulga Elena P*"miala to po zaledwie kilku godzinach bycia nie-^roiicą Posłuszeństwo, gdy się miało wybór, nie mog"t równać z prawdziwą poddancz.ą uległością, f Ale nawet gdy Ulma usiadła, nadal wyciągała ku PI ramiona. - Spójrz na mnie. Drogi aniele, bogini, n ko, kimkolwiek jesteś, n spójrz na mnie. Pu trzech i taeh życia jak zwierze znów stałam się człnwiekw j dzięki tobie Przybyłaś niczym anioł światła i stanęła między mnq a biczem Ulma zaczęła płakać, ale były to Izy radołs ] Wpatrywała się w Elenę, zatrzymując wzrok na hlj,. nie na jej policzku. - Nie jesteś strażniczką. One znają magię. ktdstJ je chroni, a poza tym nigdy się nie wtrącają Prast' trzy lala żadna nigdy się za mną nie ujęła Widziałaś, jak wszyscy moi przyjaciele, również niewolnicy,ps>] dali pod jego balem - Pokręciła głową, me mogąc wymówić imienia swojego prześladowcy. - Tak mi przykro... tak przykro - wymarrunt*.' la Elena Spojrzała za siebie i dostrzegła, ze l.unnit i Meredith są równie wsltząśniete. - Tb nie ma znaczenia. Słyszałam, że twój towarzysz zabił go na ulicy. - la jej o tym powiedziałam - odezwała się z damą Lakshmi. Weszła do pokoju tak. że niki jej nie» uważył. - Mój towarzysz' - zdziwiła się Łlena - On Bst t jest, to znaczy, on i ja... my... - To nasz pan - odezwała się Meredith zza pkcł" Eleny Ulma wciąż patrzyła na Elenę. w kladając * *i spojrzenie cale swoje serce. - Każdego dnia będę się modlić, by iwrija (fc***V wzniosła się i opuściła to miejsce.

- Dusze mogą sląd odejść? - Elena była po" szona iście. Zadośćuczynienie i dobre uczynki i dokonać, a modlitwy innych zawsze są bra-Inwagę. lak nu się wydaje La pewnością nie mówisz jak niewolnica, pomy-Starala się znaleźć sposób, by powiedzieć ."ddikalnie. ale była otumaniona, noga ją bolała, yślisiępl4!'«l> |W i^Krne mówi pani jak... Nie tak jak niewolnica „jdusila i siebie - Mylę sic'1 U/oczach Ulmy pojawiły się Izy i^i^Hisożel Błagam, proszę zapomnieć, że pytałam! Msfam WW\wfi- Nie ma nikogo innego, komu mogłabym to a&adzić Chcesz usłyszeć, w jaki sposób upadlam tak ajako? - Ulma i 'hserwowała swoją wybaw icielkę z wy Udawaniem Elena spojrzała na przyjaciółki. Nic słyszała już arzasków' dobiegających z ulicy, a budynek z całą pewnością nie stał w płomieniach NB szczęście wszedł doklor Meggar. i^Rlfezyscy się już poznali? - spytał, a jego brwi anosily się naprzemiennie, jedna w gorę. druga W dół. ■Zjmał butelkę z resztką Czarnej Magii Tak - potwierdziła Elena. - Ale zastanawiamy ^KlV nie powinnyśmy stąd uciekać. Na zewnątrz ■tłum ^Hibwarzysz Eleny dal im nieco do myślenia - za-'"^biotala wesoło Lakshmi. - Wszyscy poszli na ^^bpomadzeń. żeby rozwiązać kwestię dobytku rPWznego Zamącił im w głowach dodała rados-^^^■M, bez cienia wątpliwości, że właśnie tak bę- ttmt' Szkoda, że nie jestem chłopcem i nie mogę tego - Byłaś dzielniejsza niż wszyscy chłopcy l wzięci Przy pni rtn wadziłaś nas lulaj - zwróciła siej niej Elena. Spojrzała znacząco na Bonnie i MereJ Wyglądało na to. że tłum się uspokoi) albo odszai w inne miejsce. Damon byt mistrzem perswazji HfaJł

leż... stanąć do walki, żeby pozbyć się nadmiaru eie*. gii z krwi Eleny Zamieszanie było mu na rękę j Zerknęła na doktora Meggara - Czy mój czy naszemu panu nic nie grozi, jan pan myśli? Brwi doktora uniosły się i znów opadły - Prawdopodobnie będzie musiał zapłacie rodzi, nie Drohznego okup krwi. ale on nie powinien bjt zbyt wysoki. Polem zrubi z majątkiem tego dranie, co tylko mu się spodoba - tłumaczy! - |es teście ti bezpieczne, z dala od placu Zgromadzeń Aby nadać słowom mocy. nalał im wszystkim po kieliszku wina. Elena zauważyła, że była to Czarna Magia - Barda dobra na nerwy doda! i upił tyk Ulma uśmiechnęła się do niego pięknym, ciepłym uśmiechem, gdy podstawiał im po kolei tacę. - Dziękuję - powiedziała. - Nie będę was nuddt moją historią... - Nie. proszę nam opowiedzieć, prosimy. - Teiał, gdy jej przyjaciółkom i Damonowi nic nie grozan. chciała usłyszeć opowieść. Pozostali kiwali gliiwaraŁ Ulma zarumieniła się lekko, ale potem zaczęła p**j woli mówić - Urodziłam się za panowania króla Keleroeai Drugiego opowiadała. - Wiem. że to nic nie ro*" tym, którzy odwiedzają nasze strony, ale dla tych. ■■'j rzy go znali, znaczy bardzo wiele Uczyłam się 1** kierunkiem matki, która była bardzo sławną mirt0* niu wzorzystych materiałów Mój ojciec byt j niemal Ialt a znanym jak matka. Mieli posiadŁ ałedmieściach miasta Mogli nawet pozwo-gisobie na wspaniały dom, mimo że bardzo uważali, ijeBŚeobnosic siy zi su nr. i., .-,.u iwcm Byłam wtedy Jod! dziewczynką, a nie niewolnicą Rodzice robili rtkii. by trzymać mnie daleka od ludzkich oczu. pasojego własnego dobra Ale Iflma. pomyślała hiena Napiła się wina. Oczy ko-Ifctysię zmieniły l'aiiz\la leraz na przeszłość i prolBetlaniezasmiii.il s w I MCII ś l i n II.ICZI Ale gdy Elena ■Beta ją poprosić, be przerwała, przynajmniej dopóki nie poczuje siy tępiej podjęła opowieść. iŁHlAle mimo całej ich troski... ktoś... jednak mnie tjnal i zażądał mojej ręki. Nie Dnihzne. lecz futrzarz i Zewnętrznych Krain, którego nie widziałam nigdy frjasniei To byt wielki pan, generał, demon o okrop-aejreputacji Mój ojciec odrzucił jego żądanie Napadł Feil! Hyperkoblingsreferansen er ugyldig. nasu.il.-.. Miiiluiii »iLJy ,/i,, na^Lie lat 1 tak sla-fcasię niewolnica Tpana rjdkryta, że odczuwa ból płynący z umysłu ■0 mój Boże.

znowu to zrobiłam, pomyślała, " : wyciszyć parapsychiczne zdolności. Prószy nie musi pani nam tego opowiadać, tblnym razem Chciałam to wam opowiedzieć lobie, żeby-aaeli, co zrobiliście I wolałabym opowiedzieć l tylko raz Ale jeśli nie chcecie o tym słuchać,., rjmośc goniła uprzejmość. i^Me, nie. jeśli pani chce. to proszę, śmiało. *™arn iy|k,, ,t.in ,,.„„ w,cdziata |ak bardzo mi ij^p-Elena spojrzała na doktora, który cierpliwie inią przy stole z brązową butlą w dłoni - Jeśli nie macie nic przeciwko temu. chciałabym, by njoJ noga została . uzdrowiona. - Wiedziała, ze- w ottal nim słowie pobrzmiewała wątpliwość. Zastanawijwl się. jak człowiek mógł tak szybko wyleczyć tak strat,*] ne rany. Nie zdziwiła się. gdy pokręcił głową _ ĄJTI zaszyta, podczas gdy pani będzie opowiadać dodała. Kilka minut musiały uspokajać Ulmę. która taa i przejęła, że wybawiciełka musiała tak długo czekatej Ale Elena już położyła się na stole, a lekarz zachęcał ją, by napiła się prosto z butelki czegoś, co pachniało jak wiśniowy synip na kaszel. A zresztą mogła przecież spróbować znirczuksfc] rodem z Mrocznego Wymiaru, zwłaszcza że szycie bM dzie bolało, pomyślała. Napiła się i poczuła, że pokój wokół niej wiruje. Ruchem ręki odrzuciła propozycji j kolejnego łyku. Doktor Meggar rozwiązał zniszczoną apaszkę Bonnie, polem zaczął odcinać przesiąknięte krwią dżinsy powyżej kolana. - Jesteście dobrymi słuchaczami - stwierdzia Ulma. - Ale ja wiedziałam już wcześniej, ze jestratkr I dobrzy. Wszystkim nam oszczędzę bolesnych szcaf-gotów mojego niewolnictwa Może wystarczy l)llaV wspomnieć, że przez Ic wszystkie lata przecłwda-łam od jednego właściciela do innego, zawsze jalat niewolnica, zawsze trafiając jeszcze gorzej W końcu kłoś dowcipnie powiedział „Dajcie ją starca* Drohznemu Jeśli ktokolwiek potrafi wycisnąć z »*łj resztki sit. to właśnie on". - Boże - szepnęła Elena. która miała nadzieff. wszyscy powiążą ten okrzyk z historią, a nic w paniem roztworu, którym doktor przemywał jej ?** nione ciało Damon był w tym dużo lepszy. ponIr*^l j nawet sobie nie zdawałam sprawy, jakie mam Próbowała się nie krzywić, gdy lekarz zabrał naa. )ej dłon zacisnęła się jeszcze mocniej na lith. aż Elena się przestraszyła, że połamie jej Spróbowała rozluźnić uścisk, ale Meredith od-M|a go i mwną mocą |ej szczupła dlon przyton chłopca, tyle że była bardziej miękka -ła się. że może ją ściskać tak mocno. _ Ostatnio byłam słabsza, mniej wytrzymała opowiadała dalej Ulma Sądziłam że to ten, tu padło aólgame określenie jej właściciela, doprowadza mnie 00 skraj no se i Uświadomiłam sobie jednak prawdę.

-Ittek-blask zmieni! |c| iwarz a I leną dostrzegła prze-sj|iti jej dawne i urud\ Dlatego derm. n zażądał jej Za ■jpąy-Wiedziałain ze noszy nowi /uje ale Drohzne F Je. gdyby tylko mial okazję awalo się, że nie mzpoznaje wyrazu zdziwienia na twarzach trzech dziewcząt. Elena mia-że nie wyrwie się z lego koszmaru, do; odnajdzie Slefano i go nie uwolni. Będzie mu-Iprzy tym przedzierać się przez, ciemność Powinna i to przerażenie, które nagle ją ogarnęło ■Mescie nowe - stwierdziła Lima. gdy cisza jaaę przedłużała - Nie chciałam was przcslra-BNefmy niewolnicami - odparła Meredith. uno-p górze kawałek liny - Sądzę, że im więcej się tym lepiej ^ksz pan . Nigdy nie widziałam kogoś, kto tak ladecydciw ałhy się na walkę z Drohznem Wielu ^zępilo lęzili i się odgrażało ale mkl się nie . A wasz pan . P*a*ywa się Damon - wtrąciła Bonnie — 211 — Ulma natychmiast tu podiapala. - Pan Damon... czy sądzicie, że mnie zatrryj^jJ Kiedy już zapłaci okup krwi rodzinie Drohznego, b*J dzie miat pierwszeństwo do całego jego rnająUa., Jestem jedną z niewielu niewolników, których do u.4 pory nie zabił. - Nadzieja na twarzy kobieiy była rĘt Eleny niemal bolesna. Dopiero wtedy z całą mocą uświadomiła sobie, jol długo już nie widziała Damona. |ak długo miało to jeszcze potrwać? Spojrzała ze strachem na Meredith, Przyjaciółka zrozumiała, co oznacza to spojrzerfie, Pokręciła bezradnie głową. Nawet jeśli Lakshmi *t> prowadzi ich na plac Zgromadzeń, to co zrobią? \ Elena powstrzymała grymas bólu i uśmiechnetasje, do Ulmy. - Proszę nam opowiedzieć o czasie, gdy była paaf dziewczynką - poprosiła. ROZDZIAŁ 19 Damon nie sądził, że sadystyczny dureń, który » kobietę tylko dlatego, że nie była w stanic ciasr* wozu przeznaczonego dla konia, będzie miał jakicnt przyjaciół. A stary Drohzne na pewne żadnych aatj miał. Nie to było problemem Nie chodziło także o morderstwo. Zabó' *j w slumsach to codzienność, a fakt, że Damon rar^wj i wygrał bijatykę, zaskoczyło mieszkańców tej met** | piecznej dzielnicy. godziło o niewolnice a rue/c|iiiii iak je trak-"flum mężczyzn. |,ik zauważył Damon, zebrał się ptń jomem doktora i miał ze sobą pochodnie galony wampir! Szalony wampir na wolności! _ pr/yprowadźcie go, wymierzymy sprawiedli-aaaaaW

_ Spalić dom. jeśli go nic wydadzą1 ^BiStarszyzna mówi. żeby go przyprowadzić przed jej oblicze! Tb odniosło nadspodziewany skutek, zwykli ludzie jkryli się w domostwach, na ulicach zostali tylko ci iądni krwi. którzy nic mieli już nic do stracenia i pragnęli jedynie rozróby. Większość / nieb tu były wampiry. Bardzo zręczne wampiry, pomyślał Damon. połyskując śnieżnobiałym uśmiechem w kierunku kręgu. Irtóry coraz, bardziej się zaciskał Ale żaden z nich nie anał motywacji w postaci trzech dziewczyn, których życie zależało od ni egu. a wśród których bela tez perl a Wkorome. Elena Gilbert. ^HRn Damon zostałby rozerwany na strzępy, życie tych trzech dziewczyn zmieniłoby się w piekło. Starał się logicznie myśleć, ale nie umiał się skupi, będąc kopany, bity. popychany i dzgany drewnianymi kulkami, takimi, które ranią ciało wampira. Na JK^atku sądził, że ma -/ansę Kilka młodych wam-j*Ów padło ofiarą jego szybkich ruchów niczym ko-^ i fali mocy Jest ich za dużo myślał, gdy skręca! ™* demonowi, którego długie kły rozerwały mu ra™* niemal przecinane mięsień \ polem nadszedł j™™1 wampir, w bardzo dobrej formie. Jego au-tt fowodowafa. że Damon poczuł ucisk w gardle. ■ Wypływie adrenaliny lednwn kopnięciem powalił przeciwnika na ziemię, ale len uczepi! się Damona, umożliwiając atak kilku mniejszym wan^ J rom. Damon przewróci! się. gdy podcięło mu nogi Niech cię słoneczna chi.k-ra wycedzi przez zęby. Usta mia! pełne krwi, ponieważ inny ej—, wonoskóry demon wyposażony w pokaźne kły wyrnie. rzył mu cios w twarz. - Niech cię najniższe kręgi pic j kielne pochłoną. Nie wyglądało to dobrze Wciąż jednak waleni wciąż miota! potężne strumienie mocy. które miał* ogłuszyć wrogów. I nagle wszystko stało się zamgUnt i podobne do snu. ale nie do takiego snu. jakie miewał 0 Elenie, której obraz mial cały czas pod powlekani By! to sen podobny do koszmaru wywołanego gorąca, ką Nie by! już w stanie efektywnie wykorzystywał swoich mięśni. Jego ciało było bezsilne

Nawet zdotat uleczyć swoje nogi. inny wampir zafundował mu wielką ranę ciętą na plecach. Czul się jak w kusz-marze, w którym można się poruszać jedynie w zwolnionym tempie. Ale jednocześnie cuś w jego mózgi szeptało mu. że powinien odpocząć Ty lko odpocząć... 1 wtedy będzie po wszystkim. W końcu napastnicy go unieruchomili Pojawił sit ktoś z kołkiem. - Dobry sposób na pozbycie się nowego śmiecia - rzucił osobnik. |ego oddech śmierdział zakrzepłą krwią, a wyraz twarzy byl niemal groteskowy, (4 gruzłowatymi palcami, pokrytymi ropiejącymi rnnaan zaczął rozpinać koszulę Damona, by nie zrobić dzwff w delikatnym jedwabiu. Damon splunął na niego, za co dostał w twarz. Na moment stracił przytomność, a potem zw™ powoli, przejął nad nim władzę ból. ayas. Wrzaskliwy tłum wampirów i demonów, krucieńslwem, wykonywał wokół Damona im¡owariv taniec. wy]ąc ze śmiechu i potrząsając za chwilę eijany BfOWU Ljjnaginowaiiyiiu kotkami Wtedy Damon uświadomi! sobie orane Tb była szokująca św ¡adornóse, minio ze już wcześniej wiedział, że tutejszy świat jest dużo bar-^¡cj niebezpieczny niż (en, który opuścił, chociaż j tam Otarł się u Śmierć Ale teraz nie miał żadnych potężnych przyjaciół, me znał słabych punktów tłumu, które mógłby wykorzystać. Czul. ze sekundy ciągną się jak minuty, a każda z nich staje się bezcenna. Cbbyio teraz ważne? Powiedzieć Hienie.. - Oślepić go najpierw! Podpalcie ten kij! ^Hft biorę jego uszy! Niech ktoś przytrzyma mu akwę! Powiedzieć Klenie., coś Coś przepraszam... Poddał się Kolejna myśl spróbowała przedrzeć się dójego świadomości. :- Nie zapomnij wybić mu zębów' Obiecałem mo-tq dziewczynie nowy naszyjnik'

Zdawało mi się że jestem na to przygotowany, pomyślał Damon, każde słowo z osobna. Ale. nie tak lybko... Myślałem, że zawarłem już porozumienie... ale nie *tą osoba, która znaczyła dla mnie. . tak, która zna-dla mnie najwięcej. We dal sobie czasu, by dalej o tym myśleć. Stefana, wysiał najbardziej potężną wiązkę mo-"a jaką byl w stanie się zdolne Slcfano. słyszysz ^Hpettn idzie po ciebie' Uratuje cię! Posiada mo-mMOremoja śmierć wyziroli! A \a ja... przep... - 214 W tej chwili wybuchnęło zamieszanie w tlumj. Pijana tłuszcza się uciszyła Kilka wampirów skloroj, głowy, odwracając wzrok. Damon znieruchomiał, zastanawiając się, co byk) w stanie zatrzymać rozszalały tłum. Ktoś ku niemu szedł Przybysz miał długie brazo-we włosy, które rozdzielone w niesforne pukle sprywa-ty mu aż do pasa Na nagim torsie rysowały się mu. skuły, których mógł mu pozazdrościć niejeden derooa. |ego klatka piersiowa wyglądała, jakby została wyrze*, biona z brązowego kamienia. Niesamowicie zaryaa, wane bicepsy Nie miał ani grama zbędnego tłuszcza. Ubrany byt w prosie czarne spodnie, pod którymi przy każdym kroku rysowały się mięsnie. Na jednym z nagich ramion wytatuował kolorów go smoka pożerającego serce Nie byt sam. Tuż przy jego nodze szedł wielki czarny pies, który wydawał się obdarzony niezwykłą inteb-gencją i który czujnie zastyga! w bezruchu za Każdym razem, gdy jego pan się zatrzymywał Musiał wazyt pewnie ze sto kilo. ale na nim tez nie było ani graaat tłuszczu. Na jego ramieniu siedział wielki sokół Nie był zakaplurzony, jak zwykle plaki, kar rc akurat nie polują. Nie stał też na żadnej oslonał lecz wczepiał się pazurami w nagie ramię mężczyWł sprawiając, że z. małych ranek ciekły niewielkie stra* ki krwi. Ale nieznajomy zdawał się lego nie zaira* Żać. Tuż obok świeżej krwi znajdowały się zascWB te ślady, powstałe zapewne w czasie wczcśniejstjan wypraw. W tłumie zapanowała kompletna cisza a kilka monów. które znajdowały się między wysokim i"*j a lakrwawioną postacią leżącą na ziemi, za-w popłochu umykać z jego drogi. ffjgi chwilę człowiek o poslurze Iwa stal nieru-Nic nie mówił, nic nie robił, nie emanował dziali!, wai mocą Potem skinął na psa, który ciężko ru-Sjjajn przodu ohuut huiąc ramiona i twarz Damona. Mam obwąeńał |cgo lisia Damon poczuł ze włosy „całym cnie stają mu dęba

^EOobry piesek - westchnął sennie Damon. gdy eggotny chłodny nos zaczął trącać jego policzek. Damon zna! tego psa i wiedział, ze nie jest to gptczna psina. Kaczej byl lo piekielny pies. który potrafił złapać wampira za gardłu i latniosić go lak druida! krew zaczynała iri-kai Nawet kołek wbiły w serce wydawałby się przy nim akdwie me nieznaczącym epizodem Damon wstrzy-Moddech. leżąc kompletnie nieruchomo-\\9\twritez-le! Stój! - powiedział młodzieniec o brą-Bjwych włosach Pies wycofał się posłusznie, nie spuszczając blysz-rżących ślepi z oczu Damona kton również wputry-•atlięu czarnego demon, 1 dopuki ten nie znalazł się pol metr,1 ,: niego Biązowowlosy młodzieniec szybko rozejrzał się po -Lamez-le seul. zoslaw ją w spokoju - powie-zególnego gniewu, wampirom najwidoczniej Iłumaczenie nie było po-'■aanne. gdyż zaczęły się roz,bodz:c Pechowcy, kló-M^roe 'dążyli uciec, teraz, unikali spokojnego wzroku mężczyzny Wszędzie gdzie spojrzał, napoiy*łJ?"7tZi'ne ' sku'one c'a,a' ^'ys** niemal ■""ień. tylko po lo, by nie przyciągać uwagi. — 217 — Damon się odprężył. Moc mu wracała. \ dokonać samouleczenia. Zdał sobie spraw chodzi dokoła i wacha każdego z osobna. Gdy Damon byt w stanie ponownie unieść głowi uśmiechnął się blado do przybysza. - Sage Pomyśl o diable Przez twarz mężczyzny przebiegł szybki, gon!} uśmiech. - Tb dla mnie komplement, mon cher wldzŁa* Rumienię się. - Powinienem był wiedzieć, że możesz tu być. i - Mamy nieskończoną przestrzeń na rozmyśianja; mon petit tyran Nawet jeśli muszę robić to sam. "ł - Ach. cóż za szkoda. Skrzypce juz grają... 3 W pewnym momencie Damon poczuł, że już dltiM tego nie wytrzyma. Może dlatego, że byl wczesrM z Eleną. Może dlatego, że ten dziwaczny świat go przf gnębial Ale gdy znów się odezwał, jego glos był jui a* ny - Nigdy nie sądziłem, że mogę być taki wdzięcznji Choć o tym nie wiesz, ocaliłeś pięć istnień Chocka tak na nas nastawaleś...

Sage schylił się i spojrzał na niego z troską. Ą - Cóż takiego się wydarzyło' - zapytał pcważaj" tonem Uderzyłeś się w głowę? Wieści bardzo szyła* się tu rozchodzą. Słyszałem, że przyjechałeś tu iO»J lym haremem.,. - Tb prawda. Tak było - Do uszu Damona ■» biegło zaledwie echo wołania dobiegające z nigu uW na którą go zawleczono. Jeśli weźmiemy iiiewrankłl jakozakladniczki.. będziemy je torturować Sage popal rzyt na Damona Najwyraźniej otl to usłyszał.

T »*) I - Ml,'L Czarny AJ „i7 Dl , tak* Ifjecz - zawołał do psa. - Tylko krzykacza --Iową w stronę, z której dochodził głos pies natychmiast skoczył naprzód i szyb-|upjż Damon byl w stanie pomyśleć zatopił zęby jjardłe mówiącego Kozi eg! się charaktery*, tyczny jp^li i pies powrócił, ciągnąc i ialo między nogami Stówa: le sous ai informć au sujet de ceci! Powie-jjlątem mu o tym przesłane za pomocą strumienia y łptrwodowały. Że atc Damon się skrzywił Powie-ajjatern im wcześniej ale nie wspomniałem o konsekwencjach ■katatt lui et ses amis dans la pan' Zostaw go I przyjaciół w spokoju Damon powoli się podnóże może przyjąć złożoną przez Sage'a : ochrony dla siebie i swoich przyjaciółek to zdecydowanie powinno załatwić spra-A może pójdziesz ze mną i wypijesz blriego drinka? i spojrzał na niego, jakby zupełnie oszalał. Wiesz, że odpowiedź na zaproszenie brzmi nie! - Powiedziałem nie - Tu żaden powód Hp (JÓjdę z tobą na przyjacielskiego drinka... •■wange. mój aniele, bo nie jesteśmy przyjaciółmi ' Nieźle nam razem poszło ^KByUtngtemps. dawno temu - Sage gwałlow-■ehwyciłdlon Damona lly lo na niej głębokie krwa-■ zadrapanie, do którego uleczenia Damon jeszcze Jase Mbral Pod wpływem wzroku Sage'a zamknęło ŁOało się zaróżow ilo i rana zniknęła •on przez chwilę pozwolił trzymać swoją dłoń, ■łą zabrał Dam •PWei — 218 — - Nie tai dawno temu - dodał. - Z dala od ciebie? - Sarkastyczny uśmiech u płynął na usta Sage'a. - Bardzo różnie mierzymy cyT ty i )a. mort petit tyran.

Damon przepełniony byt radością. - Co znaczy |eden drink? - W towarzystwie całego haremu? Damon spróbował wyobrazić subie Meredi* i Sage'a razem. Jego umysł szwankował - Ale ty ponosisz za nie odpowiedzialność - wy. jaśnil bezbarwnie - Prawda jest laka. że żadna z nich do mnie nie należy. Daje na to moje słowo. - Pocaf ukłucie, gdy pomyślał o Elenie. ale to była prawda. - Odpowiedzialność za nie? - Sage najwidoczniej nic zrozumiał Przysięgałeś, że je ocalisz Alcjadza> dziczę po lobie przysięgę dopiero po twojej śmierci. Ale jeśli umrzesz. - Wysoki mężczyzna wykonał gest bezradności. - Musisz żyć. żeby uratować Siefano. Elenę i innych, - Powiedziałbym: nie, ale to by cię unieszczefflł-wito. Więc odpowiem: lak... - A jeśli tego nie dokonasz, obiecuję, że powrócą, by cię straszyć po nocach. Sage przez chwilę zastanawiał się nad jego sł*> wami. - Jeszcze nigdy nie oskarżono mnie o to. że czego! nie zrobiłem odparł - Ale to było. zanim się stałe* un vampire. Tak. pomyślał Damon. spotkanie Sage'a z jegor* remem zapowiadało się interesująco Przynajmniej1* śli dziewczyny odkryją, kim jest. Ale może nikt im nie powie ROZDZIAŁ 20 [m poczuła ulgę, gdy usłyszała, jak Damon puka fcdu drzwi mieszkania doktora Meggara _ Co się wydarzyło na placu Zgromadzeń'.' - spytała - Nigdy tam nic dotarłem - Damon opowiadał jej 0ldarzeniu. podczas gdy inni wpatrywali się w Sage'a 1 ciekawością, zrozumieniem i wdzięcznością. Elena „orumialu. ze wypiła zbyt du/o Czarnej Magii, gdy gtaało me straciła przytomności Mimo lo była pewne, że to wino pomogło I lamonuwi przetrwać atak I ługu, który w innych okolii znosciacb mógłby go zabić.

Po kolei wyjaśniali całą historię Ulmie, tak skrótowo, jak tylko było można. Pod koniec kobieta była blada i roztrzęsiona -Mam nadzieję powiedziała łagodnie do l">a- WW^bt kiedy już odziedziczysz, panie, majątek starego Drohznego ■ przełknęła ślinę zatrzymasz, mnie Wem. że niewolone które ze sobą przywiodłeś, są piękne i młode \lc mogę się przydać, na przykład Jako Szwaczka To plccv mmc zawiodły a nie moi ro-Damon na moment znieruchomiał Polem pnd-Judl do Eleny. kima akurat siała najbliżej niego, "ffinął i zerwał ostatni kawałek liny. która zwisała *W nadgarstka Cisnął |a przez pokój Sznur wił się liafcsym wąz. BMIi O mnie chodzi, to wszyscy noszący takie ••ransolety m(|gą zrohic dokładnie to samo. ^Vf^° może poza rzucaniem - dodała szybko fl*™ih. widząc ze doktor marszczy brwi palrząc na - - 220 — pokaźną liczbę szklanych pucharów stojących 1 ścian Ale ona i Bonnie nie marnowały czasu pozbyły się swoich więzów. - Obawiam się. że moich nie da się zdjąć -tchnęła Ulma. podciągając rękawy i ukazując na naat] garstkach żelazne okowy Wydawała się zawstydzou tym. że nie może wykonać polecenia swojego nowego] pana. - Czy nie będzie pani przeszkadzać odmhi na chłodu? Mam wystarczająco dużo mocy. żeby je zmrozei i skruszyć - dodał Damon Ulma jęknęła Elena stwierdziła, że jeszcze nigda nie słyszała takiej desperacji w ludzkim glosie. - Mogłabym przez rok stać w śniegu po szyję, by się ich pozbyć powiedziała Damon położył ręce na jednej z bransolet. Elena poczuta mix:, która z niego wypływała Dało się słyszeć OStry, trzeszczący dźwięk Damor cofnął ręcr Trzymał dwa kawałki żelastwa. Polem zrobił lo samo z drugą bransoletą. Wyraz oczu kobiety sprawił, że Elena poczuła stf mała i nieważna. Uratowała od strasznego poniżenia jedną niewolnicę. Ile ich jeszcze zostało? Nigdy skjoM dowie, a nawet jeśli, to i lak nie zdoła ich wszystłd** ocalić.

- Myślę że Ulma powinna odpocząć - stwierózi-fa Bonnie. masując sknin - Elena również Dar**** powinieneś zobaczyć, ile szwów ma założonych m i nogę. Musimy poszukać jakiegoś hotelu - Rozgośćcie się tutaj - rzek! doklor Megr* Najwyraźniej zaangażował się już l,i .lenf' urzeczony jej mocą i pięknem oraz bruta In.--'* żebyście niczego nie zniszczyli, a jeśli Żabę. to jej nic całujcie ani nie zabijajcie mnóstwo koców, foteli i kanap. Tale zamierza! zabrać ani jednego ogniwka z wiel-, tjolego łańcucha, który przyniósł Damon. , Ja... powinnam przygotować wszystkich do Hłymniczata słabo Ulma w stronę Meredith. Jest pani ranna Tb pani należy się najlepsze lóż-jkoila ją Meredith ze spokojem - I to my po-F pani się do niego położyć {Najwygodniejsze łóżko . znajduje się w daw-rjju mojej córki. - Doktor Meggar potrząsnął ikłttczy - Wyszła za dozorcę |akże smutno mi r odchodziła. A młoda pani Elena może spać dawnej sypialni Hut moment Eleną targały sprzeczne uczu-fik Bala się. ze Damon pumie a ,1 ramiona i zeetazrohic użytek z loża malzcnskiego Ale Z drugiej strony. W tym w łaśnie momencie Lakshmi popatrzyła na tuązwahanitm " Czy chcecie, żebym sobie poszła ' - spytała, j -Amaszdokąd po|>c' Elena odpowiedziałapytaniem ^Kpiyba z powrotem na ulicę. Zwykle śpię w beczce Zostań. Łóżko małżeńskie jest wystarczająco 'eby, pomieścić dwie osoby jesteś teraz jedną IBat m Bff«ie, jakim obdarzyła ją Lakshmi. było pei-i^MNiezności. Nie chodziło lu o to. że ma gdzie Wziąć Chodziło o cos innego. Elena czuta, że P™"1' nigdy nie była częścią jakiejś grupy — 222 — — 223 —

Wszystko przebiegało spokojnie di) iiasiepn-— ranka, bo (ak nazywali tę porę tubylcy, mimu ze iy»? lo nie zmieniło się przez całą noc. Tym razem przed siedzibą doktora zebrał ny tłum. Składał się ze starszych mężczyzn ubrania, w czyste płócienne szaty Znalazło się tam i ,„,, ka kobiet. Przewodził nimi szpakowaty Lj mężczyzna, którego bila godność. Damon z Sageem przy boku wyszli przed dum doktora, by z nimi pomówić Elena była już ubrana, ale wciąż siedziała na go. rze. w zacisznych małżeńskich apartamenlach. 3 Drogi pamiętniku! Och. Boie, potrzebuję pomocy! Och, ' Stefano - potrzebuję Cię Wybacz mi I \im'ł zwyezajnj uśmiech nawet jeśli nieco gattny Bena jakimś sposobem nie dostrzegła tego. dopiew potem sobie o nim przypomniała. Nagle po prostu Ipaalekka lak pioiko ze gdyby MV zapomniała mogła-kjtię unieść sclki metrów « gorę. zanim ktokolwiek ejohlby' ją powsiizemuc Może doiarlahy nawet do jniezyciiu lego szalonego miejsca Zdobyła sie na uśmiech K~ Ib dobrze ^KFnyizcdłem, żeby z tobą porozmawiać - za-Bad.- Ale najpierw Już po chwili Elena znalazła się w

jego ramionach. - Damonie. nie możemy lak - Próbowała lagod- ŚZ go odepchną^ Nie możemy lak dalej poslępo-MĆ, wiesz o tym Ale jej nie wypuścił W sposobie, w jaki ją Irzymai, Ma coś. co ją przerażało i sprawiało, że miała ochotę ■fcaCZradosci 1'ows trzymała lzv -W porządku - powiedział łagodnie Nie krępuj Mtacz. Wszystko zalcz\ od nas ^P*w 1 e8° głosie ją przestraszyło ^BaTWego. ze on się boi. pomyślała zdziwiona ••""ala ]uz [)annnu WM sekk-gn. złośliwego, zimneSzyderczep ■ zdradzieckiego a n.iw el zawstydzę--"•I^Mkruszoiicgo ale nigdy me widziała co przesiraZ ln"lim mogła w og.ik tu Milne wyobrazić, się... o nią. lo. zrobiłam prawda? Ł^gr^ ~ Zabiją mnie ' - Sama była zaskoczona. iak — 224 — spokojnie lo Dowiedziała. Nie czuła nic poza pri_(, 1 niem, by Damon przestał się już boć. - Nie - Odsunął ją od siebie, bacznie się j j | glądając. c - Najpierw muszą zabić mnie i Sagcą cean/j wszystkich ludzi w tym domu. o ile ich dobrze zn Zatrzymał się. Wyraźnie brakowało mu tchu Bni cW przypomniała sobie. On gra na zwlokę, pomyślała. - Ale lo właśnie chcą zrobić - rzekła Nie irnab pojęcia, skąd miała tę pewność. Może odbierała to» | lepa tycznie.

- Oni... nam grozili - wyznał jej powoli - Mjl chodzi o starego Drohznego. Tu co chwila pnpdnieac są morderstwa, w których zwycięzca bierze wszystka, | Ale najwyraźniej w ciągu nocy wieści o tym. co zrobiłaś. zdążyły się rozejść Niewolnicy w pobliskich p» l siadlościach odmawiają posłuszeństwa panom. Cajj, kwartał slumsów objęty jest zamieszkami Boją się, ot I będzie, gdy pozostali się o tym dowiedzą Trzeba cal zrobić, i lo szybko, inaczej cały Mroczny Wymiar eksploduje jak bomba. Nawet gdy mówił, zdawało jej się, że słyszy echt tego. co mu przekazali ludzie zebrani pod drzwinaa doktora Meggara Oni też się bali Może to być początek czegoś ważnego, pomyin* Elena i przestała się skupiać na własnych, drobnyca problemach Nawet śmierć nie byłaby zbyt wysoka*! ną za uwolnienie tych umęczonych ludzi ud ieh oa»| bełskich właścicieli - Nk się nie stanie - zapewniał Damon. a zdała sobie sprawę, że musiała ujawnić swoje my**-^ 1 - Gdybyśmy to zaplanowali, gdybyśmy byli |»r*r wódcami. którzy mogą tu zostać i zapanować I wolucją. albo znaleźć osoby, które mogłyby 1 nam P*" I*, może mielibyśmy szanse. - W jego glosie brzmiała \L _ zamiast lego wszyscy niewolnicy zostaną et*" wszędzie lam, gdzie rozniosły się wieści. Na pilawie samych podejrzeń ze z inh.i M.nifi.iiyzu r"jjj [orluniwani ; zabijani Panowie robią to, żeby ^ystkich zastraszyć. Sytuacji się jeszcze pogorszy. Serce Eleny, przepełnione nadzieją, ścisnęło się pakownie z holu Patrzyła z przerażeniem w czarne Kp|Damona . Musimy to powstrzymać nawet jeśli przyjdzie aa Zginąć Damon przyciągnął ją do siebie ^H^Bonnic i Meredith - jego glos brzmiał szorstka.-Wielu łudzi widziało was razem. Wielu ludziom tnjdajesię więc, ze to przez was są kłopoty Serce Eleny zamarto. Najgorsze było lo, że ich mało macząca niesubordynacja pociągnie za sobą wiele Istnień ludzkich ly Iko dlatego, ze nic przestrzegały zasad tu panujących... - W ciągu jednej nocy siałyśmy się sławne. Jutro przejdziemy już do legendy - wymruczała, wyobraża-ia*sobie domino uderzające w kolejni' i prz.ewracają-teiTugi łańcuch klocków które u łozą się w słowo „bo-biterka"

Ale ona nie chciała być bohaterką. Przybyła tu, by ■■/•kać Stefano I chociaż mogła zaryzykować życie, łąrelnwać niewolników od śmierci i tortur, zabiłs-[J™dego. kto próbowałby zrobić krzywdę Bonnie Peredith - One czują lo samo - rzekł Damon. - Wszystko 1?7*^ " Trzymał ją lak mocno, jakby chciał ją unie*■ - Dzisiaj młoda dziewczyna o imieniu ■Ostała pobita i powieszona tylko dialogu, że — 226 — jej imię brzmiało podobnie do twojego. Miała piętn-| ście lat. Nogi ugięty się pod Eleną. Działo się tak Czes^ gdy znajdowała się w jego ramionach. Ale nigdy z j. ' kiego powodu. Upadt razem z nią To była jedna z ty^ rozmów, które przeprowadza się, siedząc na pinliodz. - Tb nie twoja wina, Eleno. Jesteś tym. kim jestet Ludzie właśnie za to cię kochają. Serce łomotało jej szaleńczo. Wszystko toczyła się tak źle. a ona jeszcze to pogarszała Przez swoją nieostrożność Nie tylko ważyło się na szali jej zycit Przez to, że działała, zanim zastanowiła się nad kun-sekwencjami Ale gdyby znalazła się ponownie w tej sytuacji, zrobiłaby to samo Albo... przyznała ze wstydem, zareagowałaby inaczej. Gdybym wiedziała, że wszystkich tych, których kocham, narażę na niebezpieczeństwo, błagałabym Damona. by odkupił nicw nlnice. Zł jakąś niebotyczną cenę... Gdybyśmy tylko mieli jakaś pieniądze. Gdyby posłucha!.. Gdyby następne uda-■ rżenie bata nie zabiło Ulmy... Nagle jej mózg zaczął działać jak maszyna. 1 To jest teraźniejszość. Zmierz się z nią. - Co możemy zrobić'3 - Próbowała sic uwotót i potrząsnąć Damonem, była aż do tego siopnis zdeterminowana - Musi być coś. co możemy zrobić! mogą zabić Bonnie i Meredith. . Stefano umrze, je* go nie znajdziemy! Damon jedynie mocniej ją przytrzymał EJ zdała sobie sprawę, ze chłopak kontroluje S"w umysł. Mogło to oznaczać, że wymyślił już roiW^ nie, którego nie chce jej zdradzić Ale mogło to ae. że Śmierć irzecii buntowniczych niewol w

-^ Jjyła jedyną rzeczą, którą władze chciały zaak-Łłjswać JŁ: _ jpamome Tj-zyniał ja zbyt mocno, by się wyswobodziła, więc pje patrzyła mu w [warz Próbowała natomiast ja so-jjewyobrazić i dotrzeć do niego inną drogą, bezpo-¿^¡0 przez umysł Hnprtuujje, jeśli można cokolwiek zrobić... żeby umilić Bonme i Meredith.. musisz mi powiedzieć, ggdtezuję ci! Żadne z nich nie było w odpowiednim nastroju, esby się Śmiać lub i liock zauważyć laki ze to nicaolnica wydaje rozkazy swojemu panu Ale w końcu usłyszała telepatyczny glos Damona Mówią, że jeśli zaprowadzę cii- teraz do młodego Drohznego. 11 lv poprosisz u przebaczenie. 10 tmymasz zaledu-ic secie batów i będziesz mogło afcjićDamon wyjal roz.ge wyknnaiią z jasnego drewna. H) pewnie jesion, pomyślała zaskoczona własnym spo-■jBri To jedyna broń. która da radę nawet wampi-tawi... nawej starożytnym, którzy też zapewne się tu berą Ale musi sie to odbyć publicznie, żeby plotka ■'li«sie roznieść Sini.:,,. ;e zamieszki wtedy ustaną. 7™^ osoba, kima m;p< tata i alt ;ti'nic\:anie. po-"•Razisz swój niewolniczy status. ^MPsh Damona były ciężkie od gniewu i spoczywatb SerCU ' ' '1,1 k ' "l"k !' ''''"' l'-'''1 ' e [^zgodzi'1 Hu niewolników skazę tym samym na - cierpienia'1 'głos Damona zrobił się wściekły. Nie przybyliśmy tu, by zmieniać Mroczny Wy„ przypomniał jej w laki sposób, że aż się ta. Damon potrząsnął nią lekko Przyśnimy tu Stefana, pamiętasz? Nie muszę chyba dodawać,. nie będziemy mieli najmniejszych szans. leSii na& zaczniemy bawić się w Spartakusa leślt rozp wojnę, które, nie będziemy w stanie wygrać, strażnicy nie mogą jej wygrać. W myślach Eleny pojawiło się światło. - Oczywiście - odezwała się. - Czemu nic poa*. ślalam o tym wcześniej? - O czym wcześniej nie pomyślałaś'.' - spytał Damon z desperacją - Nie musimy wygrywać wojny, na razie Nie npanowałam nawet podstaw posługiwania się mucami skrzydeł. Muszę się przygotować do lej bitwy. , - Eleno? - Wrócimy - tłumaczyła mu gorączkowo - Gdj już będę umiała kontrolować wszystkie swoje mcee. I

przyprowadzimy ze sobą sojuszników, potężnych sojuszników, których znajdziemy w świecie ludzi. MC**jj lo zająć wiele lat. ale któregoś dnia wrócimy i draa* czymy to. co rozpoczęliśmy. Damon wpatrywał się w nią, jakby oszalała, ale » nic miało znaczenia. Elena czuła, że odzyskuje siły» jedna z tych obietnic, których dotrzyma, nawet gdyW miała przez to zginąć. Damon przełknął ślinę. Czy możemy porozmawiać o icrazmejsaoaw Trafił w sedno sprawy Teraźniejszość Teraz. - Tak, tak. Oczywiście - Elena patrzyła z dą na jesionową rózgę. Oczywiście. Danton*. ; Nie chcę, by komuś innemu stalą się krzywda, „un nie będę gotowa do walki Doktor Meggar jesl l uzdrowicielem Jeśli lylko pozwolą mi do niep Baal «riem - powiedział Damon. wymieniając jipojrzenia - Ale wiem jedno Nie poczujesz ani p uderzeni a obiecuję ci to- doda! szybko - już - rym zajmę Cały ból zostanie skierowany na ze-!;A do rana nic będzie widać najmniejszego sla- Wtf- dokończył już znacznie wolniej - będziesz uklęknąć i przeprosić mnie. swojego właści-,1 także tego starego, brudnego... - Damona po{ie zaczął nawet kląć po włosku. HCrjgo? Bkaywódcę slumsów, być może także brata sla-łDrnhznego łohrze Powiedz im, że poproszę o wybaczenie i Drohznów. jeśli tego zechcą. Powiedz to im | możemy slracić tę szansę l dostrzegła spojrzenie, które jej rzucił, ale jej zaprzuLdu coś innego Czy pozwoliłaby na lo W Meredith? Nie Czy pozwoliłaby, żeby coś pemtkało Caroline' Znowu, nie Nie. nie. nie gdy krzywdzono kobiety. Gdy trak-g« Jak ludzi drugiej kategorii. Jeśli pozwolono ' na ten świat, lo na pewno w jakimś celu. 'nhanic o dobro słabszej płc * nie chodziło jedynie o okrutnego pana |BBBJF'Iu Chodz-tto o Limę , zapewnienie jej ■P bezpieczeństwa Gdyby się poddała, była* nieznaczącą niewolnicą, która wywoła-awe, ale która zuslala przywołana do po-A jeśli ich rozszyfrowano jeśli ktoś t>dkryt, i,, tu po lo, by ratować Stefano.. jeśli przeniosą jej chanego w inne miejsce i zniszczą zamek, do kn; pasuje klucz kilsune...

|ej umysł byt bombardowany obrazami Sleum którego karano w okrutny sposób. Przestraszyli tk że go utraci tylko dlatego, że incydent w slumsach zosta! rozdmuchany do niesłychanych rozmiarów. Nie, Nie opuści go. by toczyć wojnę, której i uj, nic mogła wygrać. Wrócę tu, obiecała. A wtedy la historia zyska inne zakończenie. Uświadomiła sobie, że Danton ją obserwuje. J - Przysłali mnie. bym cię przyprowadził - szep-nąl. - Nie spodziewali się. że odmówisz Elena przez krótką chwilę zdołała wyczuć jegotf rię. więc wzięta jego rękę i ją ścisnęła. - Wrócę tu z tobą kiedyś po niewolników - ort*-rzekł. - Wiesz o tym. prawda1 - Oczywiście - odparła Elena, a jej krotki pceae*> nek zamienił się w znacznie dłuższy Nie dotarło da niej lak naprawdę lo, co Damon miał na myśli. IdeaJ obiecywał, że nie doświadczy bólu Sądziła, że zasługuje na odrobinę przyjemności przed tym. co bcsMM musiała wycierpieć. Wtedy Damon pogtadz.il jej wkłj a czas stanął w miejscu, aż do chwili, gdy \1ereon* zapukała du drzwi. Krwistoczerwony świt zyska! dziwaczną ni*"" fantastyczna oprawę, zanim Elenę wyprowadzono podesl znajdujący się na zewnątrz, na którym li już ludzie na stosach kiedyś wspaniałych dlj^T mocno zniszczonych poduszek Podawali sobie la*"! I^Ł—edzane kamieniami skórzane bukłaki wypel-JV„ c/jrną Magią, jedynym winem, którego picie TLęwdę sprawiało wampirom przyjemność Palili j j j cd czasu do czasu spluwali w słabiej oświetlone jffit-* Oprócz lep' było tam wielu gapiów zachęć o-—(j)obietnicą publicznego linczu na młodej i pięknej ajewczynic Bena powtarzała w myślach swoią kwestię. Pro-^atłzoiio ją zakneblowaną i ze związanymi rękami przed plujący i ziewający tłum. Miody Drohzne siedział pijotej kanapie, a między nim i władzami siał Damon, |pdzO spięty Elena me miała ochoty na improwizację, od czasu przedstawienia w szkole podstawowej, Jpedy to Pettruchio oberwał doniczką, a zaatakowany przez nią fragment scenografii udający dom rozpadł się ■czasie ostatniej sceny Poskromienia złośnicy I^Hb teraz to nie były żarty. Wolność Stefano oraz tycie Bumuc i Mcredilh mogły od lego zalcz.ee Elena ^Hfk) językiem usta. które były kompletnie wyschnięte Wtedy napotkała spojrzenie Damona, które doda-aaao jej otuchy Chłopak nie musiał używać nawet te-aąaaii. Elena zastanawiała się. czy on sam był kiedyś • podobnej sytuacji jeden z eskortujących ludzi kopnął ją i wtedy przygarniała sobie, gdzie się znajduje Ubrano ją w odpo-™lni stroi z przepastne|

szaty zatnęzuel córki dok-**■ Meggara Hyla lo perłowa suknia mieniąca się •wTftazynowym świetle słońca. Miała odsłonięte az do pasa Elena zgodnie ze zwyczajem uklękła ''lars/yzną. Zaczęła bić pokłony, dotykając glo-Torudntgo dywanu rozścielonego u stóp jej oprawl^BNen z nich na nią splunął. — 232 — — 233 — Rozległ sic aplauz Usłyszała wyzwiska, a za w jej stronę poleciały śmieci Owoce były tu ^ ne. by je marnować. z Wysuszonych odchodów jednak, że nie było. Łzy napłynęły jej do oczu. gdy uświado^ ta sobie, czym jest oblepiona. Odwaga i obojętność, powtarzała sobie, bała o* jednak spojrzeć na Damona Gdy tłum dostatecznie się już zabawił, jeden at starszych palących łajkę wstał Odczytywał stoaa z rozwiniętego zwoju, których Elena nie zrozurnJak Wydawało, że czas wlecze się niemiłosiernie Ficna. wciąż na kolanach, z głową opartą o zakurzony dywan. czuła, że się dusi. W końcu zwój został odłożony, a miody I imhzne skoczył na równe nogi i wysokim, prawie hislerjc* nym głosem przedstawił historię niewolnicy, która ta* atakowała swojego pana (Damona, zamiłowała Elena) i wyrwała się spod jego kontroli, by potem zaatakować głowę rodziny (starego Drohznego. pomyślała) A także tę okropną, krnąbrną i niegodziwą niewolnica. A wszystko skończyło się śmiercią jego brata I lenie wydawało się na początku, że za cale zdarzenie wini on Ulmę. która upadla, ciągnąc wóz z towarem. - Wszyscy znacie len rodzaj niewolnika, o którym mówię. - Nic odgonił muchy, która usiadła mu pod okiem, tylko dalej przemawiał do tłumu Ludzie odpowiedzieli nowymi wyzwiskami i kolejnymi pociskaa* Wszystko leciało w stronę Eleny. jako że nie było** Ulmy. żeby ją ukarać. W końcu młody Drohzne skończył opowieść ot** jak to bezczelna dziewucha (Elena). nosząca wdodał" ku spodnie niczym mężczyzna, porwała bezużytecatw niewolnicę i zniknęła (sama to zrobiła'1 - potny*'** ), uprowadzając ją do domu podejrzane-(doktura Meggara], który teraz odmawia -Już nigdy nie zobaczę brata am jego niewolni-Ł - krzykną'

lukmis cudem przez całą opowieść LIM sic uirzymac jękliwy ton F" _ jeśli niewolnica hyla taka leniwa, powinieneś się Ł^i - zawołał z tłumu |akis zartuwniś , jednakże - odezwa! się jakiś bardzo gruby członek Co dziwne lego glos skojarzył się Elenie z glo^Alfreda Hitchcocka który robił podobne pauzy ajaed wypowiadanym słowem, żeby wprowadził roz-■ewcę w nastrój i wzbudzić w mm napięcie. Ten czto-aiak posiada władzę pomyślała Elena Sz\dcrstwa ^^^^■Banie i plucie usiały Ten człowiek był dla Mcdnych mieszkam nw slumsów lokalnym autorytetem. Takim Ojcem Chrzestnym Ib od jego słowa zale-Żałtos Kleru / tego powodu ciągnął, przegryzając od czasu do czasu kaw ałki słodkiej przekąski o złotawej barwie i półmiska zarezerwowanego lylko dla nie-|Bc-Mlody wampir Dauiien. pokrył wszystkie straty Otazat się bardzo bopiy /robi! pauzę i spo|rza! na bodego Dmbztiego w zw iązku z tym jego niewol-■taAliaiia. kima rozpętała całą lo zamieszanie nie Wanię zatrzymana i wy stawiona na publiczną au-bję.ale jedynie ukorzy się i z własnej woli przyjmie Bk »a którą zasłużyła «ena poczuła się ogłuszona Nie wiedziała, czy P**1* dymu. kióry na nią opadał, zanim się rozpłyPlale słowa ..wystawiona na publiczną aukcję" wy-j*"ly iak gwaliowny wstrząs, że o mało nie zemdla-■^■oańle nie zdawała sobie sprawy, że może dojść takiego Obrazy, które ta myśl podsunęła jej "-A-ilj. usiadł umysłowi, były nieprzyjemne. Zauważyła leż, skali nowe imiona. To akurat było całkiem wym zbiegiem okoliczności, bo Shinichi i Mis się nie dowiedzą o ich malej przygodzie. - Przyprowadźcie niewolnicę, - Mężczyzna i na wielkiej stercie poduszek. Elenę podniesiono z kolan i brutalnie pociągnij, to w stronę starszyzny. Trzymała głowę spuszczał jak posłuszna niewolnica, mogła załem dojrzeć złocone sandały mężczyzny oraz jego nadzwyczaj czytłf stopy. - Czy wszystko zrozumiałaś? - Ojciec Chrzestaj nadal przeżuwał swoje przysmaki. Powiew lik kiego wiatru zaniósł do nozdrzy Eleny niebiański zapach i nagle cala ślina, której wcześniej brakowało, napłynęła jej do ust.

- lak panie - powiedziała, nie wiedząc, jak powinna go tytułować. - Zwracaj się do mnie Wasza Ekscelencjo. Czy masz coś do dodania na swoją obronę? - spytał czkł>, wiek ku jej zdumieniu. Na usta cisnęła się jej ndni-chowo odpowiedź: „Po co pytasz, skoro to i tak zostało ukartowane?" Ten mężczyzna był naprawo! realny, bardziej niż ktokolwiek inny w Mroczny* Wymiarze. Bardziej realny niż wszyscy, których spo»1 tkała do lej pory w swoim życiu. Wysłucha mnie. fant powiem mu o Stefano, przyszło jej nagle do g!o*f Ale gdy odzyskała zdrowy rozsądek, zrezygnowała z tego pomysłu. Co mógłby zrobić? Raczej nic, dtflłu że miałby jakąś korzyść, zyskał więcej władzy lub P** zbyłby się wroga. Jednak mógł zostać ich sojusznikiem, gdy wio* tu. by wyzwolić to miejsce i uwolnić niewolników- j ^^gge, Wasza Ekscelencjo. Nie mam nic do dodali,- odpa^ | chcesz odpokutować swoje winy i błagać pczebaczenic moje i pana Droliznego? T/o była pierwsza linijka kwestii, którą wykuła gen* .Tak - odpowiedziała, a potem zaczęła recytować -•jprosmy czysto, z mew lelkiui potknięciem na kon-50,Stojąc bardzo blisko, mogła dostrzec drobinki złota na twarzy grubego mężczyzny, na [ego brodzie. - Bardzo dobrze. Nakładam na tę niewolnicę karę gjtiięciu uderzeń jesionową rózgą To będzie przegldga dla imncb buntowników Kara zostanie wykonana przez mojego bratanka Clcwda KOZDZIAŁ 21 Pandemonium Elena podrzuciła głowę do gory. ...niepewna, czy tu ona jest ukaraną niewolnicą Przywódcy społeczności przekrzykiwali się jeden PTCez drugiego, wskaz.y wali palcami, wznosili w gorę '%».Damona odgrodzi mu od 0|ca Chrzestnego, który ""i*!'raźniej uznał swoją cz.ęsć ceremonii za zakończoną Tłum huczał i wiwatowa! Wyglądało na to, że doj-*™do kolejnej bójki, tym razem miedzy Damonem ■hidźini grubasa, zwłaszcza tym o imieniu Clewd. ■ Benie kręciło sic w głowie. Skszala jedynie ode-Pk* zdania - Tylko sześć rózg. Obiecano mi, że to j chłostam! a - krzyczał

Damon. - Naprawdę sądzisz, że te małe sługusy mówk ' prawdę?! odkrzyknął mu kłoś inny, pewnie Clewi Ojciec Chrzestny też do nich należał By| po pnj. Siu większym i bardziej wpływowym sługusem, kuj. ry składał raporty komuś postawionemu jeszcze wyżej i który nie otumania! swojego umysłu narkotykami. Elena lękliwie skryła głowę, gdy gruby mężczyzną spojrzą! w jej stronę. Znów słyszała Damona, tym razem wyraźnie, tui. ponad wrzawą. Stal przy Ojcu Chrzestnym, - Uwierzyłem, że nawet tu obowiązują zasady. -W jego głosie było słychać, że nie wierzy już w negocjacje, że za chwilę ruszy do ataku. Elena skuliła się przerażona. Nigdy w jego tonie nie słyszała jeszczetak' jawnej nienawiści. - Czekaj. - Grubas wypowiedzią! lo bezbarwnym tonem, ale wokó! zapanowała cisza. Strąci! dłoo Damona z. ramienia i zwróci! twarz w stronę Eleny. - Zrezygnuję z udziału mojego bralanka Clewda. Diarmundzie, czy jak ci tam, możesz ukarać swoi* niewolnicę. Nagle mężczyzna zacząt wytrząsać z brody zką? pyi i zwTÓcit się bezpośrednio do Eleny lego oczybyąT zmęczone i zadziwiająco obojętne, - Wiesz. Clewd jest mistrzem w biczowaniu. » własny wynalazek. Nazywa je kocimi wąsami |e*» ich uderzenie potrafi rozplatać skórę od karku do bfc> der. Większość ludzi umiera od dziesięciu batów. n* obawiam się, że ich dzisiaj nie wykorzysta OŁn*^ nadspodziewanie białe i równe zęby. Wyciągał' niej misę. z której wcześniej jadt. - Możesz poCZfł"r T **** jednym, zanim dosięgnie cię kara. No. nie krę' flala się wykonać polecenie i odmówić poczęstuu-10. W końcu wzięła jeden z nieregularnych kawalecz-^ j włożyła do ust (ej zęby przyjemnie zgrzytnęły połówka orzecha laskowego! lo były te tajemnicze jjpjliości! Smakowita połówka orzecha zatopiona „jakimś słodkim cytrynowym syropie, z ostrym pieprzeni. powlecZolu jadalna zima masa Ambrozja! j - Wprowadzaj swoją dyscyplinę, chłopcze - roz-^■zal Ojciec Chrzestny Dantonowi. -

Ale nauczę iiiewczynę ukrywać myśli. |esi zbyt błyskotliwa, by anarnować s's-' {u w slumsach, w jakimś obskurnym toidelu Ale skąd wiem, ze nie pragnie zostać sławną kurtyzana? Zanim Damon zdążył odpowiedzieć, a Elena spójnia! w jego stronę, zniknął, uniesiony w lektyce do jedynego zaprzężonego w konia powozu, który Hiena »idziala w całych slumsach Do tej pory kłótliwi, gestykulujący przesadnie przywódcy, podżegani przez młodego Drohznego. Onągnęli porozumienie. . - Dziesięć batów, nie musi się rozbierać. 1 ty mo-*>z je wymierzyć - mówili - Ale dziesięć to nasze Matnie słowo Ten. kto z. lobą wcześniej negocjował, "Kma mocy. by wyrażać swoje zdanie. Jeden z. nich zupełnie zwyczajnym gestem pod-™za włosy odcięła głowę W oczekiwaniu na banktóry miał się ndbvc po ceremonii, hyia ahsurdal-■*Przystrój ona wieńcem zakurzonych liści. '■kiy Damona rozbłysły takim gniewem, że przed-■J""*_W(>ki.il mego upadły w wibracje l.dena wyczir l*8u moc niczym czającą się panterę. Zdawało sic jej. że usiłuje przekrzyczeć huragan, który j jej każde słowu z powrutem do gardłu - Zgadzam się. - Co? - Ib koniec. Da Panie Dantonie Doić sków Zgadzam się Teraz gdy ukorzyła się na dywanie przed Droa> znem. pojawiła się grupka kobiet i dzieci haecsah w jc| stronę kolejna partia amunicji, czasem trafiają!^ w poganiacza niewolników. Tren jej sukni rozpościerał się za nią ¡ák za pa»< ną młodą, perłowa powłoka powodowała ze spridrati lśniła karmazynowo w wiecznie czerwonym światki! |ej włosy opadały luźno z wysoko związanego wo> ła. otaczając jej ramiona Damon musiał ro/sunąć jo] pukle Drżał Z wściekłości Bena nie smiala na sk>| go spojrzeć, wiedząc, że ich myśli h\ ich zdrada)/ Pamiętała. b> wygłosie swo|ą otic|atmi ioimułke a> równo przed mm. jak i przed młodym llrciizoem. » by cala farsa nic musiała być jeszcze raz inlgrywam I Mówcie z uczuciem, je| nauczycielka aktureTaa» pani Cortland. zawsze powtarzała fcsli nic BedÉT w was uczucia, nie będzie go lez na widowni - Panie' - krzyknęła głosem dostatecznie sibS}* . by wzniósł się ponad lamentami kobiet - l'an»(r stem tylko niewolnicą, niegodną, by się do cfcaaa zwracać. Ale zbłądziłam i z chęcią przyjmuję

mojia* re. jetli to przywróci ci choćby cząstkę tego szacuaaaV którym cieszyłeś się przed moim niegodnym kiem Błagam cię. ukaz tę niewdzięczna nieWołakaM która jest ci solą w oku Mowa. klórą wykrzyczała, nie musiała M j^j^B niz czlery słowa „Panie, błagam o przebaczeń* -a^B ironu, którą włożyła w nią Meredilh 4 uważała za zabawną Ojciec Chrzestny przy-Łaaeody Dmhzne już ją słyszał, leraz czas na młody Dnihzne me był usatysfakcjonowany ' r -■j to zrozumiesz, rynienko - powiedział I ssę do Eleny - Chcę obejrzeć tę jesionów, ■ta jej użyjesz - wymamrotał do Damona jjaasiligowycri cięć i uderzeń w poduszki wo-■>(» wypełniło powietrze rubinowym pyłemj 00 go. Stwierdził, ze rózga spełnia jego ocze-eaie. usadowił ,ię na złotej kanapie Zmierzył (Wzrokiem od stop do głowicie nadszedł ten moment Damon nie mógł • dłużej odwlekać Uolno ,.,kbv ki/di jego krok —ntem przedstawienia, którego nie opanował afljmslopniu ustawił Ełenę pododpowied-. Węszcie gdy zebrany tłum zaczął się już * wybrał odpowiedni punkt «o przebaczenie, moj panie powiedzia- m*m bez wyrazu. Chciała przywołać go do n, bo wydawał się lak odległy ■*czas Eiena pamięiala. co obiecał jej hki t' ld '"^'dniazosiałozlaina. ta7,A , *'Vk' "b'"nU 1,11 P'"**«'. -Iz.csięc P»eeydow«nie więcej niż sześć ^■Oieczekała na lo z niecierpliwością. WV iwdł pierwszy cos, zrozumiała, ze Damon ■"■»*> iych którzy lamią obietnice Poczuta te'•*i^en>e a potem, co ciekawe, wilgoć ^ * IWrę. wyparz deszczowy^ chmur wb* ze to krew ptyr^ca z ,ej boku - Niech liczy - zasyczał miody Drohzne. - [eden - powiedziała Elena odruchowo Damon zdążył wszcząć bójkę Elena liczyła dalej, tym samym czystym. h, mięlnym głosem. vna W myślach nie znajdowała się tam. w tym pasesd. nie pachnącym rynsztoku Leżała, opierając twan o

ramię, i spoglądała w oczy Stefano. te oczy o kuiura wiosennej zieleni, które nigdy się nic zesiarzeią, nie. ważne, ile stuleci minie. Uczyła dla niegu. do dzietk. ciu, by zerwać się i biec. Lekko kropiło, ale Stefano dawał jej fory, więc już niedługo umknie mu przez zieloną trawę Potraktuje to jak prawdziwy wyścig i napnie mięśnie, ale Stefano ją złapie Polem się przewrócą, śmiejąc się, jakby zupełnie zwariowali A co do odległych, stłumionych głosów podobnych do wilczego wycia i pijackich okrzyków nawel one stopniowo się zmieniały To wszystko miało cni wspólnego z idiotycznym snem o Damonie i lesiono-wej rózdze. W tym śnie Damon uderza! dostatecznie mocno, by usatysfakcjonować nawet łych najbardziej wybrednych gapiów. A uderzenia, które srysrast Elena, brzmiały przerażająco Sprawiły, ze zrobiło jaj się niedobrze, gdy uświadomiła sobie, że to własna! jest dźwięk pękającej skóry Nie czuła jednak nic po** dziwnym mrowieniem na plecach. A Stefano przyciągał jej ręce. by je pocałować! - Zawsze będę twój - szepnął. - Należymy do sk** Zawsze będę twoja, powiedziała do mego b* głośnie, wiedząc, że ją usłyszy Nie mogę śnić otok* przez cały czas, ale zawsze jestem z lobą . Zawsze, mój aniele. Czekam na ciebie' - za J Stefano. i usłyszała własny głos. „Doesieć i pocałował ją i zniknął Mrugając, ogłuszo-lOturnaniooa nagłym nawałem dźwięków podnios rozgląda iąc dokoła \ W m Drohzne skuli! się w sobie, zaślepiony furią. lUern i większą ilością alkoholu, niż był wsta. Zawodzące kobiety już dawno umilkły, zasko Jedynie dzieci wrzeszczały Wspinały się i zeska-[ te stopni, szepcząc jedno przez drugie Uciekały, i przypadkiem na któreś z nich spojrzała, i po wszystkim. Elena wstała, świat wykonał wokół niej po-obrót, a nogi się pod nią ugięły Złapał ją , który wezwał następnie kilku młodych męż-, którzy by li nadal przytomni Dajcie mi pelerynę była prośba, więc nieznajomy najlepiej 'S nich wszyslkich. który najwyraźniej odwie-lozielnicę nędzy, rzucił mu ciężką, czarną pelcry-MMbltą nicbieskozielcmą tkaniną ^HSaynuj ją. Przedstawienie było pierwsza kla-i-ęryto hipnoza ■ ^Rklfe było żadne przedstawienie - warknął takim głosem, ze inni przybysze znierucho- fft wyciągniętymi wizytówkami ;~U*i je - wyszepiała Elena 'Ikmion złapał kart.miki Ale Helia zmusiła się nać wtosy z twarzy i uśmiechnąć się do mlo-l*ę*ezyzn Odwzajemnili się bardzo nieśmiałymi ł^dziecie urządzać hm. kolejne przeds- Damy wam znać! - zawołała da nich Eleo.1 Damon niósł ji na rekach do domu doktora Megjan otoczony przez grupkę niezmordowanych dzieciaku^ uczepionych jego płaszcza Dopiero wtedy

dotarto dr, Eleny, Że Damon poprosił o płaszcz kogoś obces* chociaż miał na sobie własny - Teraz, kiedy jest ich tak wielu, dokonują jaJdcaf swoich obrzędów - powiedziała lekko zmartwiona pani Flowers, gdy razem z Mattem sączyli ziołową herbatę w świetlicy Zbliżała się pora kolacji, ale na aa. wnątrz nadal było dość jasno. - Ceremonie'' - spytał Matt Nie był w domu rodziców od czasu, gdy jakiś tydzień temu zostawi Elcnę i Damona i wrócił do Fell's Church ZatrzyaaJ się obok domu Meredith, który mieścił się na skraju miasta Przekonała go. że powinien pojechać ruj-pierw do pani Flowers. Po długiej rozmowie, którą cala trójka odbyła razem z Bonnie, Malt zdecydował, że najlepiej będzie pozostać w ukryciu. Jego rcxlzit* będzie bezpieczniejsza, jeśli nikt się nieduwie, że0» jest w Fell's Church. Mial zamieszkać w pensjonacie, ale nikt nie mogl o tym wiedzieć Po wyjeraakt Bonnie i Meredith miał zostać tajnym współpracownikiem . Teraz żałował, że nie pojechał z dzirwczja* mi Pozostanie w miejscu, gdzie wrogowie zoW* li się wszystko słyszeć i widzieć, a także P°""2 się znacznie szybciej trochę go przerosło Sp**~ większość czasu, czytając internetowe błogi PCTk**' przez Meredith, i szukał wskazówek, które m°***», się na coś przydać aje nic nie wiedział o żadnych ceremoniach Stąd -j^jjedopani Flowers która » zamyśleniu pila ller■aUe ceremonie? - powtórzył, parii Flowers ze swoimi miękkimi siwymi włosami, (jgodną lwarza ' wielkimi pogodnymi oczyma wyglą-dtbljtk większość niegroźnych dmbnych staruszek na ^Bpctc. Ale nie była jedną z nich. Czaruwnica z urobią, ogrodniczka z powołania, na temat roślinnych IflOjn używanych w czarnej magii wiedziała tyle, co oJerzniczych możliwościach białej magii. Hb. Och, niezbyt miłe - odpowiedziała smutno, wpa-(otjąc się w listki herbaty na dnie filiżanki - Część j nich to wiece propagandowe, na których zachęca St{ t° działania i wykonywania zadań Zapewne użysn Się na nich również czarnej magii Nie stroni snął nich od szantażu i prania mózgów. Ich członkowie potrafią wmówić każdemu, ze jest winny, choćby już Bito. że uczestniczy v . tych spotkaniach, A skoro już ■(pojawił, to dlaczego nic miałby- się poddać pełnej l^B#... Tak właśnie rozumują. Tb bardzo nieprzy-jeaine Hrrak nieprzyjemne? - naciska! Matt. - Naprawdę nie wiem skarbu Nigdy na nich nie "ytun *|att zastanawia! się przez chwilę. Dochodziła •■■a. co oznaczało ze dzieci |»nuzc| osiemnaste-życia musiały być już w domu. Osiemnastka Çaïzaia granicę Nikt starszy me mógł zostać ope-Wucie nie wyznaczono oficjalnej godziny Biuro szeryfa nie miało pojęcia, jak radzić Prawną epidemią szerzącą się wśród młodych — 244 dziewcząt z Fell's Church. Straszyć je? Policją

sami zaczynali się bać. |eden z młodszych wybiegl kiedyś w panice z domu Ryanów i zwynjw lowal. kiedy zobaczył, co Karen Ryan zrobił* r«n, ! im myszkom Odgryzła im głowy, a ich biedne ciała, zmasakrowała Zamknąć je w więzieniu1 Rodzice za nic by si( ^ I lo nie zgodzili, bez względu na to, jak bardzo chore bały ich dzieci i jak bardzo potrzebowały pomocy Chram które przewożono na drugą stronę miasta na spotkaafc) ■ psychiatrą, siedziały spokojnie i mówiły całkiem k> glcznie... A po pięćdziesięciu minutach przed stawie, nia w czasie drogi powrotnej przedrzeźniały r< >d /.iców. wydawały z siebie przerażająco realistyczne zwierze, ce odgłosy i rozmawiały same ze sobą w nieznanych nikomu językach, które brzmiały trochę jak japoński Niektóre zaczynały nawet mówić wspak. Ani zwykle środki dyscyplinujące, ani psychiatrą? nie potrafili rozwiązać problemu choroby. Ale przerażeni rodzice najbardziej bali się. że U synowie i córki pewnego dnia po prostu znikną. Od początku zakładano, że chadzają na cmeniarz. ałeaa> kroć dorośli usiłowali je śledzić, by zobaczyć, gdzie sic odbywaią tajne spotkania, nie widzieli nikogo. Naaaa krypta Honorii Feli była zupełnie pusta. A dzieciaki... po prostu znikały Malt pomyślał, że chyba zna rozwiązanie Kij" się w Starym Lesie, który porastał obrzeża cmeniata* Albo oczyszczające moce Eleny nie sięgnęły tak daleko, albo potężne moce zta znajdujące się w tym inW scu oparły się skrzydłom. , Matt dobrze wiedział, że cały teren znalazł sięP* panowaniem demonów kitsune. Wystarczyło rapu*"* gesly las i spędzie resztę życia na prohach wydo-Ijilssię? niego B_ Może nie jestem za stary, żeby pójść za nimi -^junawia! się na glos. - Wiem, że Tom Pierler mo-Efloestniczyc u spotkaniach, a on ma tyle lat co ja. aj moim wieku byli: Caroline, Jim Bryce, który zaraził ajęodniej. i Isobel Saitou. pani Flowers popatrzyła na niego bez zrozumienia. ^^■Rayinniśmy poprosić babcię Isobel o parę amurów Shinlo przeciwko złu. które pobłogosławiła powiedziała po chwili. Dałbyś radę to zrobić, Matt? Obawiam się. że wkrótce będziemy musieli przygotować się do odparcia alaku ,T> - Tak mówią fusy'1 "■ - Owszem, skarbie 1 ta przepowiednia się spraw-dsa. Może powinieneś powiadomić doktor Alpert, że-by/wydostała z miasta córkę i wnuki, zanim będzie za potno I Powiem ale nie sadzę, żeby dało się rozłączyć ąąWa i Dehorah Koił Bardzo się do niej pr/ywią-|HŁ-Ale może doktor Alpcrt namów i tez Knllow że-bjsryjechali z miasta' I^I^Hsbźe. Dzięki temu nie musielibyśmy się trosz-*»*io lę garstkę dzieci - odparła pani Flowers, ehwy-"W»cfiliżankę Maila

*^ - Tak zrobię - Malt nagle pomyślał, że wszystko •jest dość dziwne Fe[l s Church byty trzy osoby, na które mńgl W*1 1 wszystkie Irzy były kobietami po szesedzie-■»•■ Pierwsza z nich. pani Flowers, w porówna-saztą aż kipiała energią Co dzień rano wy-wę na spacer i zajmowała ogródkiem Druga. Obaasan drobna jak porcelanowa lalka, nie aartła upuszczała już łóżka, ale zawsze chętnie służyła-da. czerpiąc ze swoich wieloletnich doświadczeń fc. dy służyła jako kapłanka w świątyni Shinto. Ostatni, doktor Alpert, pracowała w Feli s Church jako u karka. Miała siwe włosy barwy stali, ciemnobrązowa skórę i skrajnie pragmatyczne nastawienie do życia a także do magii W przeciwieństwie do policji nieia. mierzala zaprzeczać faktom, których była świadkiem i robiła wszystko, co mogła, by uspokoić wystraszne* dzieci i doradzać przerażonym rodzicom. Wiedźma, kapłanka i lekarka. Matt uznał, że przy. najmniej ma obstawione wszystkie bazy. Znal tał Caroline, pierwszą ofiarę epidemii czy też opętania przez lisy albo wilki, albo jeszcze coś innego. - Dziś wieczorem pójdę na spotkanie - oświadczył stanowczo. Dzieciaki przez cały dzień szeptały coś między sobą Po południu ukryję się gdzieś w krzakach, skąd będę mógł obserwować, jak idą w stronę lasu. A potem ruszę ich śladem, o ile nit będzie z nimi Caroline czy, nic daj Boże. ShinichśefO albo Misao. Pani Flowers nalała mu herbaty do filiżanki. t - Bardzo się o ciebie martwię, skarbie To azłat złych omenów. Niedobry czas, by podejmować ryzyka, - Czy pani mama ma coś do powiedzenia w tą sprawie? - spyta! Matt z nieudawaną ciekawos* Mama pani Flowers umarła na początku XX wa4* ale wciąż chętnie komunikowała się z córką. - Na tym właśnie polega problem. Od rant ** możemy się skontaktować Może spróbuję i1 Pani Flowers przymknęła oczy. a Matt pi esat* rzyalr dat się jej powiekom pomarszczonym jak krepa, oczne poruszały się, jakby pani Flowers rozgląda* La* ajdwaniu maiki albo próbowała wpaść w trans jpil herbatę i włączył grę w komórce, dłuższej chwili

pani Flowers otworzyła oczy •ta. a kochana mamaa - pani Flowers zawsze a drugą sylabę - jest dziś bardzo nieswoja, ę wydobyć z niej jasnej wskazówki. Mówi, ie będzie niezwykle hałaśliwe, a zarazem ciche. Niewątpliwie mamaa sądzi, że będzie lej niebezpieczne Chyba powinnam iść z tobą, ńarbie. ^K^Nje ma mowy! Skoro pani mama uważa, że to iplzie niebezpieczne, to nigdzie się nie ruszam - zaranlestowdl Matt Dziewczyny chyba by go oskalpo-wły. gdyby pani Flowers przytrafiło się coś złego. nasiej uważać, pomyślał. HlW ftttli Flowers z ulgą rozparła się w folelu. iBfc Cłiyba powinnam wrócić do moich chwastów -Stwierdziła w końcu - Osty pienią się bez opamiętania i są juz zupełnie wyschnięte A jagody prawie juz Wrzały. Jak ten czas szybko mija. iBp Poświęca pani mnóstwo czasu na gotowanie dla "nic-stwierdził Mali - Szkoda, że nie pozwala pani «*ie zapłacie za nocleg i wikt. - - Nie wybaczyłabym sobie Jesteś moim gościem, "•tl 1 mani nadzieję, że również przyjacielem. -To na pewno licz pani już dawno bym zginął. ™ejdę się wokół miasteczka, mam za dużo energii. jT?"1' ■ Mail mual nagle luz zaczął mowie, ze j|™eporzuc,dln -ob,, do kosza z limem Bryceem. juz nigdy nie/aura w ku-za /.masakrowanymi g™l nie da ra.h elrnuic piik, - l hel me sobie po■P«ię-dokończył. — 249 — - Dobrze - odparła pani Flowers. - Ale uważaj, skarbie I włóż kurtkę albo wiatrówkę - Tak jest - zgodził się Był początek sierpni, , J upalny, że dałoby się chodzić po ulicy w samych kąpfr lówkach. ale Matt od dzieciństwa uczył się trakiowai starsze panie z szacunkiem Nawet jeśli były wiwi*,-mi i to niebezpiecznymi jak nożyk X-acto. który M» właśnie wsadził sobie do kieszeni. wyszedł na ulicę, po czym okrężną drogą wyruszał w stronę cmentarza. Gdyby tylko udało mu się dostać tam, gdzie u stóp drzew tworzyło się naturalne zagłębienie w ziemi, miałby doskonały punkt widokowy, by wypatrzyć kat. dego, kto udawał się w stronę Starego Lasu. a jednocześnie nie został odkryty. Matt pośpiesznie i bezszelestnie zbliżył się do upatrzonej kryjówki, chowając się za nagrraanaaii Nasłuchiwał najdrobniejszych zmian w szczebiotarit ptaków, bo mogły one oznaczać, że zbliżają się dzir-ci

Jednak ptaki, stado kruków zgromadzonych naft] lęziach drzew, wydawały tylko jednostajne, chrar/łkat krakanie, a na horyzoncie nikt się nie pojawił. Min wśliznął się do kryjówki - i znalazł się oko w oko z lufą pistoletu, który spoczywał w ręce szeryfa Ibota Mossherga. Pierwsze słowa, które padły z ust oficera przył* minaty pociąganie za sznurek gadającej lalki. - Matthew Jefrreyu Honeycucie, jesteś areszle** ny za napaść na Caroline Beulę Forbes Masz pra* zachować milczenie... - Pan też - syknął Matt. - Ale już niedługo Sb** pan. że kruki zerwały się do lotu? "Ib pochód d*** zbliża się do Starego Lasu |uż prawie wchodzą. 1 Mossberg należał do tych osób, które ni-■dedają sobie przerwać, dopóki nie wypowiedzą , co zamierzają, rozumiesz swoje prawa? - Nie zważał na proszę pana Mt ne komprenas bredzenia Między brwiami szeryfa zarysowała się zmarszczka, KiCo ty tam bełkoczesz, to włoski? Ł - Nie, esperanto Proszę mnie posłuchać, ajtnumy czasu |u> lu ida i Och nie. |est z nimi ahjfiifhi - Tc ostatnie słowa Matl wypowiedział nie-jgaj szeptem, opuszczali, głowę Wyjrzał ponad wy-tgkfani chwastami porasiancymi olirzez.a cmentarza. Uważał, żeby ILU puru-.zyi nawci zilzhła irawy. ^ak, to był Shinichi Prowadził za rękę dwuna-dziewczynkę. która wydała się Mailowi zna-Ifeszkaia gdzieś w pobliżu Hidgemont. Zaraz, na imię... Betsy? Becca? W^ji Mossberg jęknął ^Httt moja siostrzenica szepnął, a Matt zdziwił «ejie szeryf iwurati mówić tak cicho. - Tb jest moja :)|a16zenica Rebecca' powtórzy! - Rozumiem, ale prószy się uspokoić i nie odzy-odparł Mati Za Shinichim podążała gęsiego ł»P» dzieci Lis wygląda! jak kapłan na satanistyczni] mszy |Cg0 rudo-czanie włosy lśniły, a złote oczy ""•V się w promieniach popołudniowego słońca. chichotały i śpiewak słodkimi głosikami pio-•"I przedszkola \laitowi zasilili, w gardle na wi-BMj!Cl' "'alucbow wkraczających w lesną gęslwinę. szły jak barany na rzez M musiał oddać szerytowi jedno: przynajmniej •"ókowal zastrzelić Shinichiego. To skończyłoby

uwazw. Otal aakruiią joaa Mi i* auł. — 250 — się katastrofa Ledwo jednak Malt z ulgą opuścił wę. widząc, że dzieci powoli znikają w lesie. itatM miast musiał się poderwać. Szeryf Mossberg usiłował wstać. - Nie! - Malt szarpnął go za nadgarstek. Szeryf wyrwał mu się z uścisku. - Muszę lam iść! On ma moją siostrzenicę] - Nie zabije jej. One nie zabijają dzieci Nic WICK czemu tak jest. ale nie zabijają. - Sam wiesz, czego on ich tam uczy Będzie bav czej śpiewał, kiedy przystawię mu do łba od biz pieczonego glocka. - Niech pan posłucha - odparł Matt - Mial pas mnie aresztować, prawda? W takim razie żądam, bj pan to zrobił Ale zaklinam, niech pan nie idzie do lasu! - Nie widzę tu żadnego lasu - odparł z pogardą szeryf. - W tym dębowym zagajniku ledwo |csl ndojsee na te wszystkie dzieciaki. Jeśli chcesz się na COŚ przydać, lo złap ze dwa maluchy, jak zaczną uciekać, - Uciekać' - Na mój widok rozpierzchną się po okolica. Pewnie rozproszą się we wszystkich kierunkach, ałi część powinna wrócić tą samą ścieżką, którą lam d» dzą. Pomożesz mi czy nie? - Nie, proszę pana - odparł Matt powoli i siane** CZO- - 1... błagom pana. żeby pan leż lam nie »*•• Niech mi pan uwierzy, wiem. co mówię - Cr, brałeś, młody człowieku Nie mam czart * gadanie A jeśli jeszcze raz spróbujesz mnie powstraf/ mać. . - Szeryf pomachał pistoletem przed twos*" Malta - Aresztuję cię z innego paragrafu nianie śledztwa. Zrozumiano? .iiruJfcfc, rozumiem - odparł Matt zmęczonym głosem Usiadł na ziemi, palrząc. jak oficer zadziwiająco Ij^o wymyka się z kryjówki i rusza w sironę lasu.

jSjchwili "tr>' h ^"' berg wszedł między drzewa E^urJ z pola widzenia. jtfall przez godziny siedział schowany. pocąc się Igprąca / trudnością powstrzymywał się od srui o/końcu jednak rozległ się szelest w zaroślach i z lasu t-gHTZyt Się Słnnichi prow adzący za sobą roześmiane iKjOpiew.i-i' dzieci ^Harjrła Mossberga z nimi nie było. KOZDZIAŁ 11 PB południu tego .amcgn dnia gdy Bena została . poddana karze chłosty Damon w wi.tial poko| w doaai, w którym mieszkał doktor Meggar. LUma siedzia-•iwpbinecie lekarza, dopóki Sage. Damon i Meggar Orikowk-ic jej me wyleczyli. )uż nigdy me wspominała o smutnych rzeczach. Mówiła natomiast dużo o majątku, w którym spędziła l^l^batwo, tak że wszyscy słuchacze bez problemu KWoznaliby ku/dc z licznych pomieszczeń. |V^nBt pewnie mieszkają tam tylko szczury i my-[W-dodała z melancholią, kończąc jedną z długich "iWMeści -1 pająki 1 ćmy. ^ - Ale czemu 1 spytała Bonnie, nie dostrzegając, iarównn Mcreditli. |ak i Bena dają jej znaki, by """niepylak, — 252 — Ulma przekrzywiła głowę, zerkając na sufit - Z powodu... generała \erantza jest di w średnim wieku. Poznał mnie, gdy miałam ledwie czternaście lat Nasłał na mój dom armię żułniem którzy wymordowali wszystkich z wyjątkiem ninj, i mojego kanarka. Zginęli rodzice, dziadkowie, ciocie, wujkowie, a także bracia i siostry Nawet kot, ktcej spał na parapecie Generał Wrantz kazał przyproeia, dzić mnie przed swoje oblicze Nie mogłam nawet ak) ubrać, miałam przyjść w koszuli nocnej, nieuczetaaą z rozsypującym się warkoczem. Obok generała siata klatka z kanarkiem Ktoś zerwał z mej zasłonę, ktćją.1 zakładałam na noc Ptaszek wciąż żył i > ...lkakiwd radośnie jak nigdy w życiu. Przez co sytuacja zdawak się jeszcze straszniejsza i mniej realna trudno mi to wyjaśnić. Dwóch najemników generała trzymało muje tace. Powstrzymywali mnie bardziej przed upadkiem niż przed ucieczką. Byłam bardzo młoda i

niezupełnie orientowałam się w sytuacji Ale pamiętam dokładnie, co powiedział generał „Kazałem twojemu ptaszkowi zaśpiewać i on zaśpiewał Kazałem twoim rodzicom uczynić mi ten honor i oddać twoją I*-kę, bym mógł Cię poślubić Odmówili A leraz spÓja* tam i powiedz, czy chciałabyś postąpić tak |ak kaaa> rek. czy jak twoi rodzice" Wicdy wskazał mi mroer ny kąt pomieszczenia Nie było lam żadnego o**™" tlenu bo pochodnie się nie paliły Wystarczyło o» jednak światła, by zobaczyć stertę okrągłych prze* miotów okrytych z jednej strony trawą czy siwa* Przynajmniej na początku wydawało mi się, ze właśnie widzę Naprawdę Byłam laka niew inna. 0* myślałam jasno. __Hfc musi pani lego wszystkiego opowiadać. -delikatnie pogłaskała rękę Ulmy. - Wszystko roautiiemj A|e Ulma nie zwracała uwagi na ich słowa, . ] wtedy jeden z ludzi generała przymusi mi cos. i daleka wyglądało ¡ák kokos z doczepionym war-ijejykieni ciągnęła - Pomachał mi tym przed ocza-ggM nagle zobaczy łam, co to było. Głowa mojej matki. Elena zakrzlusiła się bezwiednie flma popatrzyła os trzy dziewczyny chłodnym wzrokiem. W jej oczach ^ było łez Pewnie sądzicie, ze jestem bezduszna. Opowiadam takie rzeczy i nawet nie płaczę ^■fc, nie - zaprzeczyła pospiesznie Elena. Trzęsła de. chociaż usiłowała wziąć się w garść. Miała nadzieją że Bonnie me zemdleje ^Ht>iWojna, ordynarna przemoc i tyrania to cale moje życie ud tamtego momentu mówiła dalej Ulma. -Wtedy zakończył się mój wiek niewinności. Dziś to tobro mnie zadziw i.i, a serdeczne gesty przyprawiają ołzy. ^^Hn>*zę. niech pani nie płacze - błagała Bonnie. łontanicznie obejmując kobietę. - Proszę, jesteśmy przy pani. tymczasem Elena i Meredith wymieniły spojrze-■a, marsz cząi brwi i wzruszając ranuonarni. \\gP '■k proszę nie płakać - wtrąciła Elena. ktć-a się trochę winna, ale za wszelką cenę chciała aię planu A - Tylko niech nam pani powie, 0 majątek pani rodziny popadł w taką ruinę? >*tny generała, który został wysiany do odleg-aTajów, hy walczyć w głupich, bezsensownych Gdy wyjeżdżał, zabierał ze sobą większość — 2M — ludzi, w rym niewolników, których akurai darzył u] skami.

Pewnego razu, trzy lata poalaku na naszóg-wypadłam z owych task. Nic zostałam wybrana, by j_ towarzyszyć. Miałam szczęście. Cały batalion genera. la został zmieciony z powierzchni ziemi, a ci. których zabrał ze sobą. trafili do niewoli lub zginęli Genenjj nie spłodził dziedzica, w związku z czym jego rruąą. tek przeszedł na Koronę, Państwo nie znalazło dla nk> go użytku. Przez wiele lat ziemie mojej rodziny leż*, ty nietknięte, nawiedzane lylko przez szabrownik^ Sekret majątku, klejnoty, pozostał jednak nicodkrytg Przy na j mniej o ile mi wiadomo - Klejnoty? - wyszeptała Bonnie z lakim pras-jeciem, że słychać było wielką literę K jak w tytule powieści kryminalnej. Dziewczyna wciąż przytulała Ulme. - Jaki sekret? - spytała Meredilh bardziej spoko)-nym łonem. Elena nic mogła się odezwać bo przenikały ją rozkoszne dreszcze Czuła się, jakby grała w js-kiejś magicznej sztuce. _ Za czasów moich rodziców skarby chcaaeaYj się na terenie majątku i wiedza na lemat ich ukryda przekazywana była wyłącznie najbliższe] rorłzrraa\ { Oczywiście mój ojciec, jubiler i handlarz klejnotami mial więcej do schowania, niż ktokolwiek przypną* czai Zaprojektował cudowny pokój, który przyP* minal mi grotę Aladyna. a jemu służył za warsztat Trzymał tam nieoszlifowane klejnoty i bizuterięJ*| re wykonał na zamówienie lub projektował dla raraa) matki. - Nikt nigdy się nie dowiedział o istnieniu** pomieszczenia? - W głosie Meredilh brzmiała niera" nieuchwytna nutka niedowierzania . Na"ci jeśli, to nic mi o tym nic wiadomo Ljtcie w końcu matka albo ojciec zdradzili-flifemnicę. ale generał nie byt pedantycznym jjrarri czy cierpliwym lisem, lylko nieokrzesa-.^cłerpliwym demonem. Zamordował ich, po (pustoszył cały dom. Nigdy nie przyszło mu —, ie ja. czternastoletnie dziecko, mogłabym (Bt Hale paru go znała - szepnęła Bonnie z przeję-Owszeni znałam Wciąż znam. przełknęła ślinę Usiłowała zachować spo-Bt Jak Meredilh i nie tracić głowy Otworzyła ■lato na co czekamy? - powiedziała w lej samej IMeredilh, zeskakując z fotela. I wydawała się najspokojniejszą osobą w lorki. Była leż lekko onieśmielona, tlisz, że powinnyśmy poprosić naszego pana lancię' ^^Brfctfe. że powinnyśmy lam pójść i zabrać

klejno-^■pjrfcrzyknęta Elena - Z drugiej strony, owszem, *BłDn mógłby nam pomóc, jeśli trzeba przenieść coś •tekiegn Sage też się przyda. - Nie pojmowała, cze-■* Ulma jest laka spokojna. Nie rozumie pani? -■N». czując gonitwę myśli - Odzyskamy pani dom' r^BjrWko będzie wyglądało jak za czasów pani dzie-7™*a Oczywiście jeśli pani zechce. Ale strasznie ^abym zobaczyć Ic grotę Aladyna! «""Ale lima nagle się zestresowała. 'eizalani prosie pana Damona o jeszcze jedną j^Nę. Kleinoly / komnaty mogłyby jednak pu- Myśli: — 256 — - Czego pani właściwie potrzebuje? Elena najdelikatniej, jak umiała. - Poza tym nic*! go pani nazywać panem Damonem. Minęło I dni, odkąd panią uwolnił. - To byłoby jak... małe Święto? -Ulma wciąi, zdezorientowany wyraz twarzy - Nie załatwił nie ofiejalnic w biurach do spraw niewolników, pra» - jeśli nic. to lylko dlatego, że nie wiedział, zrobić! - wykrzyknęła Bonnie. - Nie znamy się na protokole - powiedziała wtjj samej chwili Meredilh. - Czy tak wyglądaią łorrruuna. ad? (Jima była w stanie tylko przytaknąć Elena poczuła przypływ pokory. Domyśliła się. że po dwudziesta dwóch lalach w niewoli prawdziwe wyzwolenie było dla lej kobiety zupełnie niewyobrażalne - Kiedy Damon powiedział, że jeslcsmy wolni, (o naprawdę to mial na myśli - powiedziała, klękając przy krześle kobiely Nie wiedział tylko ze są jakłał oficjalne procedury. Powiedz nam, co musi zrobić,patem wybierzemy się do twojego starego domu, i Elena już chciała wsiać, ale Bonnie właśnie się odezwała: - Coś jest nie w porządku Przesiała hyc szcza* wa. Musimy się dowiedzieć, o co chodzi. Elena natychmiast wyczuła, że Bonnie ma ranja Nie wstała z klęczek - Co się siato1 - spytała, bo Ulma na|cr*jtB*l zdradzała swoje sekrety, kiedy 10 Elena zadawała fc* tania. - Miałam nadzieję, że pan Damon mógłby al**

pić.,. - lady Ulma zaczęła powoli, po czym zuruiW nila się i urwała - Ze w swojej łaskawości zec pjć jeszcze ptu jednego niewolnika - dokończyła reja. - Ojca mojego dziecka a-naornent zapanowała całkowita cisza, po czym -dziewczyny zaczęły mówić jedna przez dru-i przynajmniej wydawało się EJcnie. która nie-f ragryzła się w język w obawie, iż się zdradzi, że - o podejrzewała starego Drohznego _ riście to nie było możliwe, strofowała się ich Przecież Ulma cieszyła się z ciąży, a kto -ai-. gdyby ojcem był ten obrzydliwy potwór? II on nie miał nawet pojęcia, że zostanie oj-|j*gdyby mial, to pewnie by się nic przejął. Btoriej powiedzieć, niż zrobić - powiedzia-Igoryczą Ulma. gdy lozszezehioianc dziewczyny Hen trochę przycichły Lucen jest jubilerem. ■ ze swoich wyrobów Przypominają mi klej-P mojego ojca To będzie dużo kosztowało ^MCŚeŹ czeka nas wizyta w grocie Aladynał -"tneła radośnie Bonnie. - |eśli sprzeda pani ) z pewnością starczy na wszystko, prawda? rzebuje pani więcej' ■Ue to aą klejnoty pana Dantona - zaprotesto-Imdy ITma , pizrrazcnicm - Nawel jeśli nie ~11 sobie sprawy, że dziedzicząc majątek siare-■Mego odziedziczył leż mnie. a wraz ze mną *0,co posiadałam początek zadbaimy o to, by oficjalnie panią a potem powoli wszystkim się zajmiemy - po-■ atanowczo Meredilh I Drogi pamiętniku! t"fci0i pisię do ciebie jako niewolnica. Powa; uwolniliśmy Ulmę, ale uznaliśmy. — 259 — ze Meredilh, Bonnie i ja powinnyśmy pozou asystentkami. Ulma powiedziała. Ze Danton ośmieszyłby się. gdyby nie miał nadwornych służebnic. Ma to swoje dobre strony: jako dworki ntiu, simy nosić piękne ubrania i klejnoty, ja choM w jednej parze dżinsów, odkąd stary : Drohznt pociął mi zapasową parę. więc możesz sobie wyobrazić,

jaka to dla mnie atrakcja. Tak naprawdę nie chodzi tylko o ladnecaf^ chy. Wszystko, co wydarzyło się od momentu, ■ kiedy uwolniliśmy Uimę, a potem wybralismf się do jej dawnego domu, było jak cudowrtf

v I sen. Siedziba jej rodu popadła w ruinę i zamieszkało w niej sporo dzikich zwierząt, Ą które wykorzystywały dom nie tylko jako ^ legowisko, ale także jako toaletę. Ślady wilków znalazłyśmy nawet na piętrze, więc zadatytwf sobie pytanie, czy w tym świecie są wilkołaku} Najwyraźniej tak i to niektóre cieszą się bardzo wysoką pozycją i władzą. Może Caroline :ś powinna wybrać się tu na wakacje, by zoba- 4 czyć. jakie są prawdziwe wilkołaki l,odołm -nienawidzą ludzi tak bardzo, że nie chcą miŚĄ ludzkich niewolników. Nie trzymają w niauM nawet wampirów, które byty niegdyś ludinaAle wróćmy do domu Ulmy. Ma kamie*-ne fundamenty i wnętrze pokryte deskami,im tworzy dość solidną konstrukcję. OczyWttWĄ wszystkie zasłony i tapety są w strzępach, i więc chodzenie po tych pomieszczeniach J z latarką bywa nieprzyjemne. Co chwilo ocierasz się o jakieś szmaty. Nie mówif |

T lat | :1 gigantycznych pajęczynach jak ja nie toszę pająków. Mimo wszystko wesztyśmy dzielnie do środka Nasze latarki przypominaty miniaturową tursję tego ogromnego karmazynowego słońca, które nie opuszcza linii horyzontu i barwi wszystko na kolor krwi. Zatrzasnęłyśmy drzwi MWtpohlyśmy ogień w kominku w pomieszkaniu, które Uima nazwała wielkim holem. IPen nic tam wprawiało się kiedyś uczty iprzyjęcia - po jednej stronie stoi ogromny stół, obok rozciąga się coś, co musiało być parkietem, a ponad nim, na galerii, jest miejsce dla kapeli). Ulma powiedziała, że w holu spała cała służba. Polem poszliśmy na górę. gdzie było mnóstwa, sama nie wiem ile. sypialni ■tagromnymi łożami z kolumnami. Chyba trzeba będzie wymienić materace, pościel, kapy f-kotary, ale. nie rozglądaliśmy się zbyt długo Ztufitów zwisały nietoperze. Udaliśmy się do pracowni krawieckiej maiki Ulmy. Pomieszczenie to jest tak ogromne, fcmogfo w mm siedzieć co najmniej czterdzie-ftt osób. które szyły ubrania zgodnie z projek-m*n szefowej I tu zaczyna się najbardziej interesująca część! > Ulma podeszła do jednej z szaf i przesunęła mfstkie wiszące

tam, przeżarte przez mole. behmany Nacisnęła tył szafy w kilku mmjscach i nagle drewno ustąpiło, a za nim motała się wejście na bardzo wąskie schody Itodące stromo w dół. — 260 — Wciąż myślałam o krypcie Honoru Fe(i *, 1 i zastanawiałam się, czy jakiś bezdomny wam^\ pir nie zamieszkał przypadkiem w opuszcza- \ nym pomieszczeniu na dole, ale wiedziałam 1 że nie mam się czego bać. Wszędzie wisiały j pajęczyny. Damon i lak uparł się. że zejdzie 1 pierwszy, bo najlepiej widzi w ciemnościach ale tak naprawdę chyba po prostu byt ciekan. Poszłyśmy za nim gęsiego, ostrożnie manewrując latarkami... Me potrafię znałtU właściwych słów, by opisać, co zobaczyłyśmy \ na dole. Przez chwilę czułam się rozczarozoa-na, bo wszystkie przedmioty spoczywające na I wielkim stole były pokryte kurzem i nie Wya- czaty, ale kiedy Ulma zaczęła je przecierać 1 szmatką, a Bonnie wysypała zawartość kilku J worków, wyglądało to jak rodząca się tęcza! Damon odszukał całą szafkę pełną szuflad z naszyjnikami, bransoletami, pierścieniami, naramiennikami, kolczykami do uszu i nosa, szpilkami do włosów i wszelkimi innymi } ozdobami. Nie wierzyłam własnym oczom. Wysypałam zawartość małej sakwy i odkryłam, że między palcami prześlizgują ** się olśniewające diamenty, niektóre wielkafa ' mojego kciuka.

Zobaczyłam białe i czarne . perły, niektóre mniejsze, inne ogromne o fe*- i tazyjnych kształtach o różowawym. zloty-* «* t szarawym poblasku Szafiry miały rozmiary j dużej monety, a ich blask widać było | z drugiego końca pokoju. Trzymałam w dłoniach szmaragdy i peridoty, rubinyt^Pffmatiny i ametysty, a także strasznie. ^naprawdę strasznie dużo lapis-lazuli. maptejelnie dla koneserów wśród wampirów. K Klejnoty były tak piękne, że aż ściskało i gardle. Ulma przed chwilą chyba płakała,

w ale pewnie częściowo z radości, bo bez przerwy bfochwycalyśmy się kosztownościami. W ciągu ftilku dni przestała być niewolnicą i nędzarką, e Stalą się niewiarygodnie bogatą kobietą. . Uóra ma nie tylko wielki dom, ale także środki, by utrzymać go

na wysokim poziomie B/DtUnowiłyśmy. że chociaż powinna pośłu-bić swojego kochanka, najlepiej będzie, jeśli Damon najpierw po cichu go

wykupi \iuwolni Do tego czasu zamierzaliśmy nigrywać rołę gospodarzy, traktując Ulmę jak członka rodziny i zatrudnić lubiłera iMcena. Agdv nadejdzie pora odjazdu, on i

Ulma tjpntjmą władzę nad majątkiem Tutejsi władcy to w Większości wampiry, które nie sprzeciwiają się. by ludzie mogli dysponować własnym tmająlkiem. w Opowiadałam już o Lucenie? Tb wspaniały pWyilo. Ma ogromną potrzebę tworzenia - od WBfmtodszych lat jako niewolnik lepił różne tuczy z błota i chwastów, wyobrażając sobie, Opracuje nad biżuterią. Polem poszczęściło P" Się i został przyjęty do terminu u jubilera fOdlak dawna współczuł Ulmie i od tak daw-P* ią kochał, że to prawdziwy cud, że wreszcie pi? razem. Co więcej, jako wolni obywatele. I Baliśmy się. że Lucen będzie przeciwny *Wii, żebyśmy go

wykupili i uwolnili go — 263 — dopiero przed wyjazdem, ale on nie protesto. 1 wal. Nigdy nie sądził, ze będzie mohty. Tauza I byl tego przekleństwem. Lucen jest delikairn— i uprzejmym mętczyzną. nosi elegancką bródkę i ma szare oczy, które przypominają mi ocn' Meredilh. Na przyzwoite traktowanie reaguje kompletnym oszołomieniem Zgodziłby się na wszystko, byle tylko przebywać bliska Uhml Chyba terminował u iei ojca i zakochał się I w niej już wtedy, ale nigdy nie wierzył, że z nią będzie Przecież ona byta młodą damą z wyższych sfer. o on tylko niewolnikiem. Są tacy szczęśliwi razem! Ulma każdego dnia wygląda coraz pięknitf i młodziej. Poprosiła Damona o pozwolenie na ujarbowame włosów na czarno Odparł, że może je sobie polarbować nawet na rózatm,, leraz Ulma wygląda niewiarygodnie pięktaę. \ Nie wierzę, że kiedykolwiek myślałam o nit) jak o starej wiedtmie Tb widaC nieszczeScm i brak nadziei powodują brzydotę. Każdy jej siwy włos to lylko skutek życia w niewoU, I bez prawa do własnego matątku, bez motlhst-Ści decydowania o czymkolwiek, bez żadnydl perspektyw na przyszłość. Nawet gdyby miała dzieci, nie mogłaby ich zatrzymać. Zapomniałam napisać o jeszcze jednej «> I brej stronie.

Meredilh, Bonnie i ja zostały**} nadwornymi asystentkami Damona Mozaitt zatrudniać wiele biednych kobiet, które tyją J z szycia, a Ulma projektuje i uczy je wykony' 1 wać prawdziwe arcydzieła Powiedziałyśmf jej. że może po prostu odpocząć, ale ona p"** j £aie:\it< marzyła, by zostać projektantką, tak fik jej mama. i leraz nie może się oderwać od p,ai \ Ma trzy zupełnie różne modelki do dyspozycji Nie mogę się doczekać, ieby zobaczyć Uęfgkty. Zaczęła tuz coś szkicować, a jutro przyjdzie kupiec z materiałami I Tymczasem Damon zatrudnił chyba Lniwieścw osób do wysprzątania domu. Mają powiesić zasłony i przykłeić tapety, naprawić rury odrestaurować meble, które się jeszcze do czegoś nadają, i kupić nowe. I jeszcze posadzić rośliny i drzewa w ogrodzie, wstawić fontanny i jeszcze inne tym podobne rzeczy Przy lej liczbie pracowników remont me powinien potrwać dtuzej niz kilka dni. m Włiystko lo ma tylko jeden cel - oczywiście koca uszczęśliwieniem Ulmy. Chodzi o lo, by .Damon i jego nadworne asystentki zostały ląmkctptowane przez wyższe sfery. Właśnie za czyna się sezon Najlepsze zostawiłam na koniec. Zanht no Ulma. jak i Sage natychmiast rozpo-znałi postaci z zagadek, które zadała nam Misao.' IF Tb tylko dowodzi, że miałam rację: lisica nau er nie podejrzewała, że kiedykolwiek ftnajdziemy się w pobliżu miejsc, gdzie ukryła ■.połówki lisiego

klucza. V Jest jednak bardzo prosty sposób, by dostać mą do odpowiednich domów, leżeli będziemy flbakcją sezonu, nuworyszami przyciągającymi uwagę, a na dodatek puścimy w obieg ptoorię o tym, jak to Ulma odzyskała swoje mBmostwo i wszyscy będą chcieli ją poznać, lo tplnymamy mnóstwo zaproszeń na przyjęcia! / tak właśnie dostaniemy się do dwóch i w których znajduj się połówki klucza pot nego do uwolnienia Stefano. Mamy ognjmni' szczęście. O tej porze roku wszyscy zaczynają wydawać przyjęcia, a oba majątki, które chcemy odwiedzić, właśnie zaczynają sezon. W jednym domu odbędzie się uroczysta kolacja, a w drugim wieczorek dla uczczenia pierwszych kwiatów. Wiem, że piszę coraz mniej wyraźnie, się trzęsę na myśl o tym, że nareszcie wyb my się na poszukiwania dwóch połówek I go klucza, dzięki którym uwolnimy Stefano z więzienia. U mój pamiętniku fest już późno i nit mogę... nie mogę pisać o Stefano lesiem w i samym mieście, znam drogę do jego więzła-nia. a nie mogę do mego pó/ść Wszystko rozmazuje mi się przed oczami. Chciałam sil ■ przespać, żeby nabrać sil na koleiny dzień, lutro znowu będę nadzorować remont i wować, jak rozkwita dom Ulmy . Ale terat boję się. że znów będą mnie

dręczyć I Dtoń Stefano wyilizgmąca się z mojej ROZDZIAŁ 25 Naraźcie korzystając z osłony nocy, gdy kie inne domy tonęły w krwawym mroku ■ się do siedziby Ulmy Elena. Meredilh wybrały sypialnie na górze, blisko siebie. mieściła się luksusowa łazienka z biało-[ mozaiką na podłodze i basenem w kształcie nej róży. który był wystarczająco duży. by dało mini pływać. O ogrzanie wody dbał specjalny stuli jacy węglowy piec. ibyła zachwycona tym. co nastąpiło. Damon p o cichu wielu niewolników na prywatnej łaży, od sprzedawcy godnego zaufania, po uwolnił ich i zaoferował pensję oraz czas wolI Niemal wszyscy zgodzili się zu-i.ie lylko nielicz-i łab odeszli Byty to głównie kobiety, które Itałnależć n>dziny Większość została, by służyć .gdy Damon. Elena. Bonnie i Meredilh wypel-sję. I uwolnią Stefano i odjadą. . dostała pokój na dole. chociaż Damon muliłam wprowadzi, -da Sum wybrał sobie pokój. i dnia służył jako biuro Damon nie zamierza! Iflocy w domu. dk) to zażenowanie wśród służby. Większość niewolników wiedziała, jak zachowują się Dziewczęta i kobiely. które szyły, gotowały spodziewali się, że zostaną rozpisane ja-każda z nich na zmianę będzie dawczy-i usiłował to wyjaśnić Elenie, ale ona zdą-J—łć" pomysł w zarodku, zanim został zrealizo' Wiedziała ze Damon cieszył się na wiele niloaaafaałciąt wszelkich maści i kształtów. Kobiety I dałyby się wyssać jak beczka piwa za garść I™. które tradycyjnie oferowano im w charak,*ynagmdzcnia — 267 — Elena podobnie rozprawiła się z idea poloi dla pieniędzy. Sage wspomina), że pojawiły ,ie ki o możliwych kontaktach ze światem zewnętrz Ktoś wspomniał o szkoleniu do oddziałów nych. - Ib byłyby pierwsze oddziały, które skuteczniej działałyby w nocy... - zadrwiła Elena w obeencatt grupy niewolników - I w dodatku uzbrojenie nośny, by przy sobie. Możecie sobie polować na ludzi jaknt myszy, tylko nic wracajcie potem do domu Drzwi ba* ,l.i zamknięte Na zawsze - Elena wytrzymała wzidk Sage'a i wbita w niego stalowe spojrzenie Wamak szybko się oddalił Elenie nie przeszkadzało, że Sage praktyczanl wprowadził się do domu Ulmy. Po tym. jak uratoaaj Damona przed tłumem, który osaczył go po drodze BB^ miejsce spotkania. Elena postanowiła, że gdyby zapragnął jej krwi. dałaby mu ja bez wahania Sage prze-mieszkał kilka dni w domu doktora

Meggara. po czym przeniósł się wraz z nimi do majątku Ulmy Elena zastanawiała się, czy jej słabsza niż zwykle aura i opat Damona przed czymś go nic powstrzymują Robiła 00» raz mniej subtelne aluzje, aż w końcu, za kiórynataBi zem, gdy rzuciła wymowny żart. Sage zgiął się warn ze śmiechu i w oczach stanęły mu Izy (chociaż Eksaa: nie była pewna, czy płacze wyłącznie i rtizbawieaaal Po chwili podszedł do niei i powiedział ze podrjram Amerykanie mają takie powiedzenie Możesz wadzić koma do wodopniu. ale nie zmusisz go rte**j cle W tym przypadku bytoby m lak przepoi****' rue do wodopoju agresywnei czarnei pantery I™*! tak zazwyczai wyobrażała sobie Damona' |esli a"Jl elektrycznego pastucha i uprząż dla słonia może*»ł kiedy pantera stoi już u cełu. me byłoby odwracać się do niej plecami Elena się roze-^sja, ale wiedziała, że gdyby Sage potrzebował jej gl liczyć na każdą rozsądną dawkę Zaczęta się cieszyć, że ma go pod ręką. W jej serpanowat tak wielki bałagan, odkąd gościli tam Damon. a nawet Matl. że mimo chwilowegaamotnienia nie bata się ulec czarowi kolejnego JCJ Nawet najbardziej olśniewający mężczyzna już jej uwieść Ceniła Sage'a jako przyjaciela iła się. jak bardzo pomocna okazywała i dnia Lakshmi Podjęła się niewdzięcznej ryny od czarnej roboty, a także przyszłej Ulmy i znakomitego znidla informacji dla wciąż chorowała, pr/ezco usługi Lakshmi. lej porze dnia i nocy mogła wysyłać wiadomi, Hawaly się bezcenne. W dodatku Elena mogła jej pytania, na które nikt inny by nic odpotylko popatrzył na nią jak na wariatkę Czy kupować zastawę, czy jedzenie podawało się jdach zeschniętego chleba, który służył ■BBBBCI za serwetę do wycierania tłustych palców1 HPt okazało niedawno wprowadzono zwyczaj je-alerzach i była lo najświeższa moda) Ile rnosić pensje zatrudnionych w domu slu-jga płci' (To trzeba było obliczyć samo-wiem w okolicy właściciel nie płacił służ-liali jedynie stare ubrania i jeden czy dwa ^ B^-JWciągu roku) Lakshmi była jeszcze barale na tyle uczciwa i odważna, ze Elena ią U prawą rękę Ulmy, która po wyzdrowie-^H*** *tać się prawowitą panią swojego domu zadawać -ładzial aaisiel, I, aa wielki

Ocenia na lOWlnni . "tcych „i Bnelnic | lanco •aiwoln,— 268 — — 260 — ROZDZIAŁ 24 Drogi pamiętniku! futro wieczorem nasze pierwsze przyjęcie czy raczej gala Tylko ja czuję się mało uroczyście. Za bardzo tęsknię za Stefano. MySlę też z żalem o Malcie. Odszedł laki ] wściekły, nie chciał nawet na mnie popatrzeć na pożegnanie. Nie rozumiał jak mogłam... i zadawać się z Damonem, chociaż kocham Stefano tak mocno, że at serce mi pęka. Elena odłożyła długopis i wbiła otępiały wzrok w kartkę. Słowa, które napisała, przyprawiały ja. o fizyczny ból. Nie poczuła jednak strachu, bo znała powód tej udręki. Tęskniła za Stefano tak rozpaczliwie, że nie mogła jeść. Nie mogła spać Część jej umysłu trawił bezustanny pożar jak ból, który nie znika wrai z amputowaną nogą. Tej nocy nie pomogło nawet pisanie pamiętnika. Mogła najwyżej spisać przyprawiające ją o razkor* ne cierpienia wspomnienia wspólnych chwil. Tb bpf cudowne momenty, gdy wystarczyło odwrócić eto** by zobaczyć jego twarz... Nie doceniała tego A tera* wszystko utraciła, targały nią niepewność, lęk i pasajcie winy Co się działo ze Stefano. gdy nie mogła nr* liczyć na to, że ujrzy go, ilekroć odwróci twarz? Oł on... czy on cierpiał? Dobry Boże, gdyby tylko... Gdybym lylko zmusiła go do pozamykania ołaoa w pokoju... Gdybym była bardziej podejrzliwa wobec Damor*^Ejdybym domyśliła się, że coś kombinuje . ■ Gdybym- gdybym... Kle myśl' pulsowały jej w głowie jak zdarta płyta, jjggle usłyszała, że zaczęła szlochać. Zamknęła po-^kj i zacisnęła pięści, kołysząc się w rytm własnych słów-jeśli pozwolę sobie na takie emocje, jeżeli dam się jjjisżdżye ■■■ skurczę się do rozmiarów nieskończenie gołego punktu w kosmosie Zassie mnie nicość. Ale pgwet LO było lepsze niż to straszne pragnienie.

Efena podniosła głowę... i zobaczyła swoją głowę tóącą na otwartym dzienniku. . Nabrała gwałtownie powietrza. r^Hh początku zaczęta sobie wyobrażać, że właśnie umarła. Uświadomiła sobie jednak, że znów dokonała CKiOi niezwykłego . Opuściła własne ciało Tym razem nawet nic zdawała sobie sprawy, kiedy podjęła decyzję, dokąd lecieć. Wyruszyła tak btyska-aianie, żc nie wiedziała, w jakim kierunku się udaje. Coś nagle poderwało ją za sobą. pofrunęła jak ogon Ipery celujący prosto w ziemię W którymś momencie zauważyła, ze znów prze-™ks przez rzeczy i ogarnęło ją znajome przerażenie. Nom poczuła gwałtowne napięcie jakby była kamy-*!n na rzemienni procy która kłos przygotowuje do 'J™*1- i nagle z.osiala kalapulluwana prosto do celi sHano. Udująe. wciąż [kała Nie była pewna, czy ma Jjlwlwick postać ale mc |C| to me obchodził,. tylko zobaczyć Stefano, wychudzonego, ale jjWechajacego -ię przez sen 1 w sekundę później BSIa,a "rzucona w jego ciało Odbiła się lekko jak — 270 — piórku Wciąż płakała Stefano przebudzi! się , - Nie możecie nawel dać mi spokojnie przeto,, paru minut' warknął, dodając kilka włoskich pej,, kleństw. których Elena nigdy wcześniej nie słyszała. Dostała histerii Szlochała tak głośno ze sarna nit mogła tego słuchać Znikąd nie dochodziły stawa— cieszenia Robili mu straszne rzeczy i wykorzystywał przy tym jej. Eleny. wizerunek Nie mogła o tym. aa> śleć, to było zbyt straszne Usiłowali wzbudzić w nim nienawiść. Elena sama w tej chwili zaczynała się nienawidzić. - Eleno! Kochanie, nie płacz! Elena podniosła się ociężale, przez, chwilę pizyglą. dając się przekrojowi anatomicznemu klatki piersiowej Stefano. I znów zaczęła szlochać Usiłowała wytzaaf nos o więzienny mundur Stełano Ubranie wyglądam lak źle. że cokolwiek by zrobiła, i tak lo by nic nie dała, Oczywiście nie mogła wytrzeć nosa Ni< mogła tez poczuć dotyku ramienia, którym Slcfano starał tajfjl delikatnie objąć Nie zabrała ze sobą ciała.

Jakimś cudem jednak mogła płakać Chłodaft twardy jak stalowy pręl glos w jej głowie piwiedza* Me mamut ich, kretynko! Wykorzystaj te Izy. Aa** tuż ryczysz, lo rycz na jego twarz i diome. A poza tfm owszem, tak. wszyscy cię nienawidzą Nawet Matt cię nienawidzi, a on przecież um wszystkich - ciągnął okrutny, rzeczowy glos. a Earał znow wybuchnęta płaczem Kątem oka zauważyła, i* ki efekt wywierają spływające łzy Każda kropla zał»* wiata budą skórę Stełano na różowo Kolor rozp** st rżenia! się kręgami jak fale na jeziorze, na które pa* deszcz by Eleny kapały tak szybko, że przypomina-nad sadzawką Pamiętała, jak Matl skoczył do Itstłując uratować dziewczynkę, która wpadła Nienawidził jej teraz, tagfe nie, nie, nie płacz, moje śliczne kocha-[jjaamł Stefano tak rozpaczliwym głosem, że każ-Lewierzytby * >l^,] szczerość Ale raczej nie mógł ClariĆ lego poważnie hiena w iedziała. |ak wygląda fcepuctinięta twarzą Zalana łzami niespecjalnie peinie. Slefano musiałby byc szalone zeby nie chcieć M|tz. Dawały mu pizeciez nowe życie Najwidnczniei neutą ta burza w jeno wne-irvu wyszła mu na dobre, Ołtelcpalecziiy glos zabrzmiał pewnie i zdecydowała*. tŚW&acz mi, Eleno... Och. Boże. daj mi chociaż | /Wnfl chwilę z mo/ą ukochaną' jedną chwilę! Potem I megę znieść wszystko, nawet prawdziwą śmierć. Da) I m tylko chwilę, bym mógł jej dotknąć! ^^Hptedy chyba Bóg rzeczywiście ulitował się nad |^|^|^WArgi Eleny drżały tuż nad ustami Stefano, jak-I^Bih wykraść mu pocałunek - tak jak całowała ptodzien. zanim „ ,z.cze w stał Przez ten krótki mo-iWEIenie zdawało się ze naprawdę ma pod sobą P«leciało i poczuła rzęsy Stefano na swoich powic-gdy otworzył szeroko oczy ze zdumienia ^■■arłi. wpatrując się w siebie. Żadne nie wyto ruchu Jednak Hiena nie mogła się powstrzy-ijff^p ciepło Stefano przeniknęło jej ciało. Stopiła aaaaWraauruciem w jedno i poczuła, jak traci ostrość Pa. A polem w ogolę zamknęła oczy. kaw* Pater I^B*'* tylko jej powieki się zamknęły, uloi-**lla zaczęła przeiiinac Elena mogła krzyczeć lo, że podarował im tylko tyle. ile wyblagat Stefano. Mogła też zebrać całą odwagę \ cieszyć ukochanego. Wygrała jej lepsza strona. Gdy Stefano otworzą oczy, pochylała się nad nim, udając, że opiera się „. jego klatce piersiowej. Uśmiechała się i usiłowała roz-plątać wtosy.

Stefano odwzajemnił uśmiech, jakby naprawdę mógł znieść wszystko, o ile tylko Elenie nie działa się krzywda. - Damon na pewno zachowałby się praktyct niej - powiedziała prowokująco. - Nie pozwoliłby aj przestać płakać, bo przecież jego zdrowie byłoby najważniejsze. 1 modliłby się o... - urwała i w końcu wj-buchnęła śmiechem Slefano rozpogodził się na ust widok - Nie mam pojęcia, o co Damon mógłby de modlić. Nie wiem, czy w ogóle się modli. - Pewnie nie. Kiedy byliśmy młodzi.. Kiedy byliśmy ludźmi, ksiądz z naszego miasteczka mial zwyczaj przechadzać się o lasce, której częściej używał jak dyscypliny niż podpory. Elena wyobraziła sobie dziecko, spadkobierca ogromnych sekretów, jednym z łych sekretów była pewnie religia. Nie zapytała o to Stefano. Zniżyła glos do najcichszego telepatycznego szeptu, który mógt wychwyci czuły umysł Stełano. O jakich innych praktycznych rzeczach mógłby pomyśleć? Takich związanych z uciectm z wiezienia? - Ucieczką? Po pierwsze, trzeba trochę *™~ miasto. Zostałem tu przyprowadzony w przepał* na oczach, ale om nie mają odpowiedniej moC?l^ zdjąć klątwę z wampira i uczynić go czlowie Łykałem ttięe wszystkie zmysły Powiedziałbym. ŁJ^ 10 miasto wielkości Nowego |orku połączonego EpT/uigeles. BEjhiie - zanotowała w głowie Elena. I^^ap szczęście interesują nas tylko rejuny na po-DB/ym zachodzie. Miastem rządzą strażnicy, ale hodzą z Drugiej Strony Demony i wampiry już . jorientowały się, że ludzie boją się ich znacz-ijKidzicj niz strażników W lej chwili w mieście ich jest około dwunastu do piętnastu feudal-i zamków czy tez majątków Każdy z nich ma pod I pieczą znaczne obszary ziemskie za miastem | unikatowe uprawy i sprzedają na miejscowym i przykład, mieszkają wampiry, które ają czarną magię Clarion Locss. Jtawumiern odparta Elena, chociaż nie miała , o czym Stefano mówi. Kojarzyło się jej lo wy-i z winem Czarna Magia - Czy naprawdę multa wszystko wiedzieć, żeby dostać się do Shi no iłwojego więzienia. ■ Pewnie nie Najłatwiej będzie znaleźć sektor iiso-M. Shi no Shi to kompleks budynków Największy I szczytu, jest za to półokrągły. Z dołu tego nie ' Ten, który wygląda jak Koloseum? - przerwała imię Elena. - Za każdym razem, gdy tu je. przez chwilę widzę miasto z lotu ptaka.

■ lak - odparł z uśmiechem Slefano aechnął się naprawdę Musi czuć się wystar»dobrze, pomyślała z radością Elena. ^_*eł>y cię sląd wydostać musimy pokonać Ira-"aedzy „Koloseum " a bramą wiodącą z powrotem "•ttego swiala - powiedziała Elena - Ale zanim — 274 — — 275 — ae uwolnimy, musimy zebrać kilki przcdrnii prawdiipodobriie tą rozrzucone w różnych i miasta. - Usiłowała sobie przypomnieć, czy | wek opisała Slefano podwójny Im kinu f lepi nie zrobili, lo prawdopodobnie lepiej kjH ciec na len UTIMI - Wyntiiibym miejicowegD przewodnika -(»'1 diii nalyehmiasl Slclano - Nie wiem nu o tym ^ icie pan lym. co mówi* mi strażnicy a nie jttwa pewien, czy warto im ulać. Ale zwykli ludzie prawtfcy, podobnie beda. wiedzieli więcej. - Dobry pomyit - pochwaliła Elena, rytmy pa, cent na pieni Slefano niewidzialne obrazy - Chybi Damon naprawdę stara aie/ nam pomoc - Musu docenić. Że przybył lu I luba - zauważył Stefano Domymuie ub letnicy, prawda? Elena przytaknęła W głęboko ukrytycn zakamar, kach ie-j podświadomości chowała różne myśli fldffrf ilonio. że btitic n pomoin! fobie tiaf sitram. ie ładzie aif opitkttnot mną- Damon zawszę duirryrnidi leHM - Slefano - - zaczęta, ucickuiac w imjiilebszela-kamarki umysłu, dzięki Sdórym. jak miała nnła^H mogła się z nim porozumiewać. - Szkoda, i" PjH widziałeś. Kiedy rozłożyłam nad nim skrzydła «fi» pienia, wszystko, co aiedyfcorwiek mieczu lita W»> serce nagle zostało unieważnione A po oczyszczeń" rozpadli tH; kamienna powłoka, kiora okn^ala I* duszę.. Chyba nie potrafisz sobie nawn wyobia* iłki ur wtedy stal Był lak doskonały 1 noT Ae*l lem. gdy zapłakał Elena wyczuwała że Slefano zasuna-ia uę" czymś głęboko Nie wierzył, że Damon unue W l |mn zapewnień Eleny A n

lednuczeanie nie .v.i. obrazom ukrytym w jej wspnmnie-ric. gdy zobaczy! tleny- klująca, II; nad który przez wieki miał cierpieć pokute, . pi pnemuina potrzeba, by ją pocieszyć ■ juz nigdy nic będzie laki jak dawniej .On uc ocalił - szepnęła Elena - Ale nie mógł ■aiebie Nie chciał targować się z Shinkhim t Po prosi u pozwolił im odebrać sobie wszyst. ■HByrjninicniu o tym czaiie. ■WBBjiKB* za bardzo go bolały. ^Ltiapcwru. itdruH.i l.lena Pozwoliła Stełano 1 boi. alocy iq przeniknął, gdy lię doli. |ak straszliwych aktów okiucien-■aagady sic dopuszczał w przeszłości. Ciążyły na 1 którymi nikt nie potrafiłby Żyt. Wicu. aydaje mi się, że on jest bardzo samotny Hałt, aniele Masz racic. . Elena wahała się o wiele dłużej, nim ■ zabrało glos 0a> lealem pewna, czy on wie. jak toieit być ko-k~izepnęła w końcu i w mękach oczekiwała na t Stełano gaak, aniele - szepnął w końcu - Maaz rację . rak ona go kochała Zawsze rozumiał I za-■fciltkn,. U y £- i7, h. i» il.i ł.lT.ilil Ł.u odważny, ł ufny ' Slfljr . ( ly mogłabym zostać na noc? B|"Wjuż noc. moja śliczna Możesz zostać, chy-pKe/łdą, zeby mnie przenieść Stełano nagle i popatrzył |ei proiio w uczy - Ale obiecaj. a
ukryć w najlepiej strzeżonym miejscu Gdzieś w głębi serca wiedziała, że pewnego dnu takie wspomnienia mogą być oslalnią rzeczą, jaka sn-zostanie jej po Slefano Wyobrażała sobie że tał* pełne słodyczy, kruche obrazy będą czymś czego będzie mogła się chwycić. Co będzie wspominać Gdjw Stełano nigdy nie wrócił do domu.

T —hriala ROZDZIAŁ Z5 -ptjalam tylku zajrzeć - jęknęła Bonnie, wpatrując jTfięw zakazany szkicownik, w którym Ulma najfpmńi kreacje na ich pierw ve przyjęcie To. klóre -eajpsię odbyć |u? tego wieczoru Obok szkicownika ijjty próbki tkanin - lśniąca ^alyna |edwab, przezrn-Łły muślin i miękki nasycony kolorami aksamit ^E*Tiecież będziesz mogła przymierzyć te cuda Wczas ostatniej przymiarki za godzinę - odparła gena ze śmiechem - Tym razem pozwolimy ci otwo-BBJĆ oczy Ale nie zapominał ze dzis w ieczór jest czas ■ pracę, nic na rozrywkę Będziemy musiały oczywi-ftatprzetańczyć kilka tańców ' - Oczywiście - powtórzyła Bonnie w ekstazie. ^BUB naszym celem jest znalezienie klucza ntrwszej pniowy lwiego klucza Żałuję ze nie może-Błpodcjrzec wnętrza lego domu przez jakąś gwiczd ■akulę fcjJlkie wiemy sporo na jego temat Możemy spróbować sobie to wyobrazić - pora-kaeredith i ściskała w palcach gwiezdną kulę z drugie, który miały odwiedzić Teraz odłożyła ją na Dobry plan Zróbmy burzę mózgów [W? mogę się przyłączyć? spytał niski, szla-f głos z korytarza Wszystkie dziewczyny odwró-f*kji jednocześnie wstały, by powitać uśmiechniętą zajęciem miejsca Ulma objęta Elenę i ucało-■łąw policzek Elena nie mogfa się powstrzymać od porównań Ta elegantka dama w niczym nie otw pominala nieszczęsnej kobiety, którą poznała u torą Mcggara Wtedy Ulma składała się z samej . L* ry i kości, a jej oczy uciekały przed spojrzeniem U ' oczy dzikiego zwierzęcia. W dodatku miała na i^H— zwykły fartuch i męskie kapcie Teraz była podobna da rzymskiej malrony. |ej spokojna twarz zaczynali & bicrać łagodnych kształtów, a koronę lśniących cza. nych warkoczy podtrzymywały wysadzane kleinotajat,1 grzebienie Całe ciało Ulmy powoli nabierało luztaV tów, zwłaszcza na brzuchu, ale zachowała naturalna lekkość i wdzięk 7. gracją przysiadła na aksanutaal sofie. Miała na sobie jedwabny szlafrok barwy szaan> nu i lśniącą brzoskwiniową halkę. - Jesteśmy bardzo podekscytowane dzisiejszymi przymiarkami powiedziała Elena. wskazując głową w stronę szkicownika - (a jestem podniecona jak dziecko - przyznała Ulma Chciałabym zrobić dla was chociaż |cdnq dziesiątą lego. co wy dla mnie - Już pani zrobiła - odrzekła Elena. - A jeśli ud* nam się odnaleźć lisie klucze, to wyłącznie dzięki par ni pomocy Nie mogę powiedzieć, ile to dla mnie znaczy... -dokończyła szeptem.

- Nie przyszło ci nawet do głowy, ze mogę ci aa> móc, kiedy zdecydowałaś się złamać prawo, by inaaw nić nędzną niewolnicę Chciałaś po prostu mnie Sfalować I wiem, że wiele wycierpiałaś odparła ci dał Ulma. Elena poczuta się niezręcznie. Po ranie na jej ta* rzy została już tylko długa biała blizna Kiedyś, f*T wróci na Ziemię, usunie tę bliznę jednym uderzę*"** mocy. Teraz jednak, chociaż potrafiła nad nią I**** lefc potrafiła wykorzystywać jej w żadnym innym 4 kiedyś, pomyślała nagle, pr/ypiłiiiiii.ijąc solne ^^Epte, która przystawała na parkingu przed szko^^Eeriia Roberta E. Lee. żeby pogapić się z pożąda-^Epaiia porsche, oszpecenie twarzy uznałaby za ży-katastrofę jednak po wszystkich hołdach, jakie jH^ymala. i po tym. jak Damon nazwał jej ranę hono- g/HĄ blizną, nic mogła traktować tej sprawy poważne. Była pewna, ze dla Stefano smuga na jej policz-ke nie będzie znaczyła więcej niż zadrapanie na jego twarzy i' j Zmieniłam się, pomyślała. I to na lepsze. ^H^Nic się nie stało - powiedziała, ignorując pulsujący ból w nodze, która wciąż czasem jej dokuczała. -rotozmawiajmy o srebrnym słowiku i jej gali Słusznie - powiedziała Meredilh. - Co o niej Trimy'1 Eleno. przypomnij tę wskazowky ^^Hnsao mówiła, że jedna z połówek klucza znajduje się w instrumencie srebrnego słowika powtó-nyła posłusznie Elena Wszystkie znały to na pamięć, afc codzienna dyskusja nad wskazówkami lisicy sla-Wrila część rytuału A srebrny stowik to przezwisko lady Faziny Uwity i każdy w Mrocznych Wymiarach o tym wie! ^HB błotnie, od dawna tak właśnie ją nazywamy. ™łan" jej to imię. kiedy tu przybyła i zaczęła grać [łlrrj^^e o srebrnych strunach - wtrąciła P - Harfę trzeba stroić i stroi siy kluczami ciągnęła 'podnieceniem Bonnie. Owszem - przyznała Meredilh chłodnym i zadanym tonem. - Ale nie szukamy klucza do — 280 strojenia harfy - Położyła na stoliku przed przedmiot wykonany z gładkiego klonowego drew!? Wyglądał jak bardzo krótkie T, kiedy poiożyto się na boku. - Dostałam go od jednego z minslreli wyn^ jętych przez Damona.

Bonnie zmierzyła klucz wzrokiem. - Ale czemu to nie może być klucz do strojero. harfy? - spytała z naciskiem. - Przecież można ga pewnie używać do wielu rzeczy. - Nie wydaje mi się - odparła spokojnie Mc. redith, - Chyba że po złączeniu w całość klucz zmieni kształt. - Och, na pewno tak będzie - zapewniła Ulrnata-kim tonem, jakby Meredilh ogłosiła coś ważnego. |eśli to dwie magiczne połówki jednego klucza, z pewnością zmienią kształt, gdy zostaną złączone. - A widzisz? - spytała Bonnie. - Skoro mogą być dowolnego kształtu to skąd mamy wiedzieć, że znaleźliśmy właściwe? - spytali niecierpliwie Elena Myślała tylko o tym. by uwolnić" Stefano. Ulma umilkła, a Elena poczuła wyrzuty sumienia. Nie znosiła używać niecenzuralnych słów ery choćby zachowywać się nerwowo w obecności kobiety, która musiała znosić podobne zachowanie ze strony swoich panów od najwcześniejszych lat. Elena chciała, by Ulma czuta się bezpiecznie i była szczęśliwa. - W każdym razie wiemy jedno - dodała szybko. -Klucz jest w instrumencie srebrnego słowika. Zate* cokolwiek jest w harfie lady Faziny. to będzie to. - Ależ... - zaczęta Ulma. urywając w ostaną*, chwili. męo chciała pani powiedzieć? - spytała łagodnie g_ Nie. nic - odparta pośpiesznie Ulma. - Możecie jyejrzeć teraz suknie To ostatnia przymiarka i każdy („Wmusi byc idealnie dopasowany. EL Och. bardzo chętnie! - wykrzyknęła Bonnie, gueając siy po szkicownik. Meredith zadzwoniła młłużących. którzy zaczęli krążyć między salonem ijflwalnią. I - Szkoda lylko. ze pan Damon i lord Sage nie zgo-etlisię. bym zaprojektowała dla nich jakieś slroje HC^Sage nie idzie. A Damon na pewno nie miałby ■.rat przeciwko, o ile tylku zaprojektowałaby pani czarną skórzaną kurtkę, czarną koszulę, czarne dżinsy Iczame buty. najlepiej takie same ¡ák le. które nosi na CO dzień. 7. przyjemnością ułożyłby taki strój Ulma wybuchnęla śmiechem. - Rozumiem. No cóż. dziś wieczorem napatrzy się na różne ubrania, może w końcu zmieni zdanie A teraz zasuńmy kotary na oknach Przyjęcie odbędzie się Wewnętrzacłi oświetlonych lylko gazowymi lampami. Hic kolory będą prezentowały się naturalnie. Ł.- Zastanawiałam się. dlaczego na zaproszeniach |est napisane

„przyjęcie odbędzie się wewnątrz" -Powiedziała Bonnie Sądziłam, że to z uwagi na deszcz - Nie, to z uwagi na słońce - odezwała się puuu-toUliria. - To paskudne, karmazynowe światło zmiebłękit w fiolet, a żółć w brąz Nikt me odważyłby Wyć turkusów czy zieleni na imprezę pod gołym m Nawet ty. chociaż twoje włosy aż się proszą •iii W tych kolorach - Rozumiem. Wyobrażam sobie, jak lakie ¡«4 ce na okrągło słońce musi was przygnębiać. -Wątpię, czy sobie wyobrażasz... - szepną Ulma, po czym dodała pośpiesznie - ale może ująL limy sobie oczekiwanie, oglądając to, co stworzył,-dla twojej wysokiej przyjaciółki, która wątpi w rnoj, umiejętności? - Och tak, proszę! - Bonnie wyciągnęła szkico*. Ulma przekartkowala zeszyt w poszukiwaniu odpowiedniej strony. Sięgała po długopisy i kredki z miną dziecka, które znów może bawić się ukucharnflaj zabawkami. - Proszę, oto i on - powiedziała, kreśląc jeszear kilka ostatnich linii, by zaakcentować parę krzywizn. Trzymała przy tym szkicownik tak. by wszystkie tny dziewczyny mogły mu się przyjrzeć. - Och, Boże! - wykrzyknęła Bonnie w szczery* zachwycie Nawet Elena poczuła, że oczy otwierają jej się ze zdumienia. Szkic niewątpliwie przedstawia! Meredith. Ale suknia... ta suknia! Była czama jak heban i podkreślała wszystkie krąglości przyjaciółki. Na górze miała dekolt w kształcie serca (a przynajmniej Elena dowiedziała się, że tak brzmi jego nazwa), dzięki czesał Meredith wyglądała jak prezent na walentynki Suknia opinała ciasno jej ciało aż do kolan, po czym się róe*' szerzala. - To suknia w typie syreny - wyjaśniła zadoW łona ze szkicu. - A oto i ona - dodała, gdy do pokoju wkroczyło kilka szwaczek, niosąc z nabożną czcaj cudowną suknię dla Meredith. Dziewczęta mogły tą* raz podziwiać delikatny, czarny aksamitny matenw icznymi złotymi piegami. Elena po-suknia wygląda jak nocne niebo o północy starym sw iccie ly suce gwiazd spadało z nieba * Włożysz do niej te duże czarne kolczyki z onyk-izłota uraz kilka cudownie dobranych bransoletek fmerścieni- Lucen zrobił je specjalnie do tej sukni -ciągnęła Ulma Elena z.dała sobie sprawę, że mężczy-[peijawil się w pokoju, ale w ogóle tego nie zareje-jpowała. Teraz uśmiechnęła się do jubilera, po czym gkjla wzrok w t roj poziomową tackę, którą trzymał (rręku. Na na|wyższej polce wykonane] z kości słoniowej leżały czarne onyksowe bransoletki z diamen-jłmjoraz pierścień z diamentem, który przyprawił ją p zawreI głowy.

Meredilh rozglądała się po pokoju, jakby niechcący przerwała czyjąś rozmowę i nie wiedziała jak taktownie się wycofać Potem przeniosła wzrok z sukni naklejnoty. a z klejnotów znów na Ulmę. Przyjaciółkę iaełatwobylo zbić z pantałyku. Jednak w tamtej chwili pO prostu podeszła do Ulmy i serdecznie ją wyści skała. Fotem zwróciła siy do Luccna. kładąc mu rękę na przedramieniu. Ewidentnie zabrakło jej stów. Bonnie studiowała szkic oczami znawczyni HJplfc bransoletki zostały wykonane specjalnie do tf sukni, prawda'.1 - spytała konspiracyjnym szeptem. Ku zdziwieniu Eleny Ulma wydała się zawstydzona " Prawda jest laka. że. - zaczęła w końcu bar-■*powoli ■■ No coz panna Meredith jest niewolniK*żdy niewolnik musi nosie na sobie symboliczną "•"solelkę. ilekroć opuszcza dom. - Spuściła wzrok **ypolerow ana posadzkę |ej policzki przybrały bar■**»karłfliu ii
- Syren czy to w dzień, czy w nocy. jest po pnistu ,hrodn* fryzura wyeksponuje twoją egzotyczną urodę, ^niast m ukrywać oświadczyła stanowczo Ulma. wspaniale, pomyślała Elena. W ten sposób Me--diih zapomni o symbolicznym niewolnictwie _ Potrzebujesz też odrobiny makijażu. Blade złoto j, powieki i czerń wydłużająca rzęsy, Na usta natojmodrobiiię złotej szminki alez.adnego różu. Młode ŁjpfCieta nie powinni po uż;,wm Iwnia oliwko — ikóra dopełni obrazu tajemniczej, zmysłowej nie* araasiy Meredith popalrzyta bezradnie na Elenę . Makijażu tez raczej me noszę - odparła, ale obie ly wiedziały, że została pokonana Wizja i zostać wcielona w życie. Hpjicnia sukienka pomoże Meredith zmienić się ajaaiiną u wodzie ielkę' - wykrzyknęła z entuzjazmem kam* - Tylko lepiej rzućmy na nią jakieś zaklęcie, łeby nie zwabiła żeglarzy wampirów Ku zdziwieniu Eleny Lima z powagą pokręciła Kra* HBMoia znajoma szwaczka przysłała nam dziś kapłankę, żeby pobłogosławiła wszystkie stroje i ochro-aławas przed atakiem wampirów Mam nadzieję, że * macie nic przeciwko leniu 1 Ulma zerknęła na ■fk iBr0 »'e nie odstraszą Damona - zażartowała, po Jł* nagle poczuła na sohie spojrzenia Meredith "■tanie, które wstrzymały oddech z obawy, że Elena ^Pildradzi się wyrazem twarzy tub gestem Wnak ona zachowała minę [wkerzisiki .1 t Ima •■*zwa|a J""*rralnie zniechęcające działanie zaklęcia nie rtwojego. pana Damona - Znakomicie - odparła rzeczowo Elena.

- A leraz nasza najmniejsza piękność i działa Ulma do Bonnie. która przygryzła warg. Mani dla ciebie coś zupełnie wyjątkowego. Nie wizgi od jak dawna marzyłam, żeby kiedyś popracował z tym materiałem. Lalami przechodziłam obok wy 1 staw sklepowych, marząc, by go kupić i pociąć na suknie. - W tej samej chwili do pomieszczenia wkre> czyta kolejna grupa kobiet niosących nieco mniejsat i lżejszą suknię. Ulma podniosła szkic, a Elena wbiła wzrok w U dzieło. Materiał sukni byt olśniewający - niewiar*, godnie piękny - ale jeszcze większe zdumienie budził cudowny krój Tkanina miata niebiesko-zieloną har-wę. a dopracowane do ostatniego milimetra ręcznie haftowane szwy nadawały jej wygląd pawich oczek. Cala spódnica od pasa w dół była |ak bukiei pawich piór. Piwne oczy Bonnie rozszerzyły się z wrażenia. - To dla mnie? - szepnęła, niemal bojąc się dotknąć materiału - Tak. Twoje włosy wygładzimy i zaczeszemjt *► byś wyglądała równie dorośle, jak iwoja przyjaciół* Przymierz, spodoba ci się. Lucen wyszedł, a Meredilh była właśnie ubieraan w syrenią kreację. Bonnie z radością zaczęła zdejmować z ubranie. udaa Ulma miała rację Bonnie była zachwycona rws* wyglądem. Czekało ją już lylko kilka drobnych a* skonałeń. Ktoś spryskał ją odrobiną perfum o cyna* soworóżanym zapachu, jakby stworzonym spet|an^ J. Bonnie stanęła przed ogromnym srebrnym lu-|uż za parę minul miały wyruszać na przyjęcie wydawane przez Fazinę, Srebrnego Słowika. Bonnie odwróciła się. podziwiając ogromną spód-Ckje i pozbaw h nu ramiaczck gorset .swojej sukni (jjm zosiala chyba wykonana z prawdziwych pawich Kfcaprzynairiinicj t.ik wigljciata Piorą hyh zebrane » pasie, co podkreślało szczupłą talię Bonnie. Drugi pelt dużych piór biegi od pasa w dół. okrywając spud--ałteze wszysikuh siron t lągnął sic tez z lyłu. po tanaragdow-yiii jedwabiu Z przodu, pod wierzchnią aarstwą kryl się srebrno-zloiy wzor przypominający odwrócone pióropusze, kiore wiły się i plątały, sięga-pjeaż po dolną krawędź sukni ..Hamowanej zlolym rŁł u

I tego było mało, Ulma zaprojektowała dla _1 °° kompletu wachlarz oprawiony w jadeito| rączkę Na krawędzi mieniły się jadcily, cytryny »imaragdy Wokół szyi Bonnie lśni) dopasowany do sukni na-»Bzinik z ladenu. wysadzam szmaragdami, szafirami Ihpis-łazuli Nadgarstki okalały sz.inaragdowo-jade-»Wbransoleiki. które brzęczały przy każdym ruchu, ■ymbol niewolnictwa ■■pltBonnie nie umiała dłużej zatrzymać na "* wzroku ani szczerze znienaw idzić bransoletek, ■■pala tylko o fryzjerce, która pomogła jej wygta-wtusy. Truskaw kowe loki Honniy były cierpliwie *ane. aż pociemniały, przybrały barwę soczy-JJI czerw ieni i ułożyły się idealnie gładko wokół głol*ęle ladeilowymi i szmaragdowymi spinkami. Bonnie w kształcie serca nigdy jeszcze nie wy-•ak dojrzale i wytwornie Ulma umalowała ją jaskra woczerwoną pomadką i złamała swoją udwWij—1 na zasadę, nakładając na jej policiki odrobinę rój* 1 Blade, niemal przezroczyste policzki Bonnie wygiąć ly wiec teraz tak. jakby dziewczyna bezustannie m-mieniła się od komplementów Delikatnie rzeźbion, jadeitowc kolczyki ze złotymi dzwonkairu dopełni}, całości Bonnie czuta się jak księżniczka ze starożyt. nego orientalnego królestwa - To cud Zwykle wyglądam jak przebrany skrzat... powiedziała, raz po raz całując Ulmę Była zachwyca, na, że szminka wcale się nie ściera, a pocałunki niezo> stawiają śladów na policzkach jej dobrodziejki. - Dzii wieczorem jestem młodą kobietą Bonnie szczebiotałaby tak bez końca i nie p» wslrzymaiby jej nawet fakt, że U,ma usiłowała dyskretnie otrzeć Izy z oczu. ale w lym momencie do po- i koju weszła Elena. Bonnie w tajemnicy zastanawiała się czy Lima poradzi sobie z naturalną urodą Eleny Martwiła się. czy przyjaciółka będzie równie zadowolona ze swoja) sukienki jak ona i Meredith. Ale teraz wszystko zrozumiała - Tb tak zwana suknia bogini - wyjaśniła Izraaą a w pokoju zapadła cisza Bonnie. oszołomiona, paw myślała, że jeśli naprawdę na górze Olimp kiedykr* wiek żyły boginie, to z pewnością chciałyby się aM ubierać Sukienka była prosta Uszyta z mlecznobialegon*-dwabiu, i subtelnymi marszczeniami w talii (Ulr«oa» zywała te fałdki plisami). Z pasa wyrastały uW]^ stokąty składające się na górę sukni, formując dean" w kształcie litery V Pomiędzy maieriałem lśniła pa?* na skóra Eleny, barwy kwiatu brzoskwini RraaaW I apjnaly dwie rzeźbione zapinki ze złota, ma-Łafczwej i diamentów Prusla spódnica splywaEariziekiem od pasa ,iz du slop Llcny na których Jipeiikatne sandały również ozdobione zlotem, perłową i diamentami Z tyłu dwa prostokąty leni ramionach zwężały się w wąskie paski, klojfcjiyżowaly się na pleiai h i znow wrastali w maisz-Nak prosty krój zapierał dech w piersiach Na szyi Eleny spoczywał wytworny naszyinik ze panwieszką w kształcie motyla Skrzydła motyla ne były diamentami, które odbijały światła we tlrich kierunkach. Motyl przykrywał wisiorek od ■ z lapisIazuli i diamentu - Elena stanowczo ■ila zdjęcia pamiątki, ale w niczym lo nie szko- mt zawieszka

Ulmy byia wystarczająco duża ' Na nadgarstkach obu rąk Elena miała szerokie zło-faransolety z diamentami To wszystka dziewczyny jr W tajnej komnacie Klejnoty były WTCCZ slwo-Jte nosić je wraz z naszyjnikiem. Iltobymwszysiko fryzjerka czesała, czesała i cze-IWłosy Eleny az ulurniowaly się w jedwabiste, zło)przykrywające ramiona dziewczyny Na ustach rłład różowej szminki, ale poza lym ani grube l^aay Eleny. ani nieco jaśniejsze brwi nie były imakijażu Spomiędzy złotych pukli wyzierały J^askady diamentów kolczyki .Oszaleją na jej punkiie pomyślała Bonnie. pa]na Śmiałą suknie Hem ' zazdrością, ale bez za-łłril 0 tym. jakie wrażenie wywrze przyjaciółka arnikach balu. raczej ją bawiła. Ma najprostszą wszystkich, a mimo to przyćmiewa za-jak i Meredith Bonnie nigdy jeszcze nie widziała Meredilh pięknej i lak egzotycznej. Nie zwróciła leż wczefc uwagi na jej wspaniałą figurę, mimo że często oa] przyjaciółkę w jej autorskich kreacjach. Gdy Bonnie zwierzyła się Meredilh zc swoichwew żeń, ta tylko wzruszyła ramionami Także dostała,chlarz z lakierowanego na czarno drewna Teraz rraa łożyła go, po czym gwałtownie zwinęta i postulali, w podbródek w zamyśleniu. - jesteśmy w rękach geniusza - stwierdziła m prostu. - Ale nie wolno nam zapomnieć, po co iazgy my na len bal. KOZDZIAŁ 26 Musimy się skupić na uwolnieniu Stefano - powiedziała Elena w pokoju, który Damon wybrał sobie na siedzibę. Niegdyś mieściła się lam biblioteka. - A co innego niby robię? - zapylał Damon, nie spuszczając wzroku z jej dekoltu przyozdobionego* żuterią Mlecznobiala suknia tylko podkreślała kuszącą urodę szyi Eleny i dziewczyna zdawała sobie z t*fl> sprawę. Westchnęła. - Gdybyśmy mogły lylko uwierzyć w twoje zap**-nienia. - Byłybyście zrelaksowane jak leraz? Elena zganiła się w myślach. Damon mógł się*T dawać skoncentrowany na jednej rzeczy, ale miał*r HŁ^winiętą wolę przetrwania. Nigdy się nie zapo-J^j njc jiyl siroiiine/y Chłonął oodzce / otoczenia ^ fi Helia naprawdę az kipiała z podniecenia, sądzili, ze to z powodu cudownej sukien-fiacnie zaprzeczała Zresztą to była rzeczywiście sukienka fclena byta wdzięczna Lllmie i jej corn, że zdążyły ją uszyć na czas. Jednak na-■ myślała tylko o lym, że tego wieczoru znajdzie l; Huczą, dzięki któremu uwolni Stełano. Myśl że już wkrótce miała zobaczyć jego twarz, do-j jego ciała była..

jąca Elena pomyślała o lym, co Bonnie gówila przez sen i wyciągnęła rękę w poszukiwaniu pocieszenia i zrozumienia. Nagle odkryła, że wylądo-pj-wjegn objęciach Prawdziwe pytanie brzmi: co Slefano powie na noc * moleki z Damonciii ' Bo Stefano powie? A co mógł powiedzieć? ■ Jestem przerażona - Usłyszała nagie i o minutę > rozpoznała swój głos. ■Nie myśl o tym - poradził Damon - To tylko pot sprawę Skłamałam, pomyślała Elena A ty niczegu nie pa-^fci bo w przeciwnym wypadku też byś ktamal. fOritolwiek się siało, obiecuję, że zawsze możesz PaTtlie liczyć Na to daję słowo. {Bena poczuła jego oddech na włosach. łi~ A na lo ze skoncentrujesz się na szukaniu klu-Hfc, owszem, ale nie doić dzisiaj zjadłem. ^Hena drgnęła z zaskoczenia po czym przyciągnę-Dna do siebie. Przez momenl poczuła nie tylko Hwy głód. ale lakże ostry ból, który ją zadziwił. — 2ś)2 — Zanim jednak zdołała go zlokalizować, zniknął połączenie z Damonem zostało brutalnie PrzerwarJf Damonie. - Słucham? Nie blokuj mnie. - Nie blokuje. Powiedziałem wszystko, co miałem do powiedzenia i tyle. Wiesz, że będę szukał klucza Dziękuję Elena nie zamierzała się poddawać. ,i!e nie możesz cierpieć z głodu .. K i o powiedział, że jestem giodny? Telepatyczne połączenie powróciło, ale czegoś brakowało. Chłopak umyślnie coś ukrywał i koncentrował się na tym, by zaatakować zmysty Eleny innym doznaniem Gloden. Elena była świadkiem potężnej sity raziywająca) Damona od środka, jakby był tygrysem albo wilkiem, który od tygodni nie upolował żadnej ofiary. Pokój obrócił się wolno wokół niej. - |uż dobrze - szepnęła zdziwiona, jak Damoe może w ogóle stać. nie wspominając o tym. że tny ma ją w ramionach, kiedy w nim szalały tak straszne uczucia. -Bierz... czego... ci., trzeba... A po chwili poczuła bardzo delikatne ukłucie aa szyi. Ostre jak brzytwa zęby szukały właściwego miejsca. ' I Poddała się i popłynęła z falą doznań. W ramach przygotowań do przyjęcia u Srebrne** Słowika, kiedy to mieli odnaleźć połowę lisiego kłącza potrzebnego do uwolnienia Stefano, Menda* przejrzała jeszcze raz wydruk, który schowała w

tof-bie. Znajdowały się na nim dane z setek stron internetowych, które zwiedziła w poszukiwaniu infonaa-cji. Starała się streścić to wszystko Elenie, Bono* nowi, ale co, jeśli pominęła jakąś ważną wska-.7 )eśli nie zwróciła uwagi na ważny trop, na lU strzęp intonnacji. który miał przesądzić o po-jpiiu całego przedsięwzięcia'' |eśli przez jej za-ałe nie uwolnią Stefano. wrócą pokonane do t on zginie w więzieniu? (fie, pomyślała, stojąc przed posrebrzanym lu. Niemal bala się patrzeć na swoje piękne, egzo-s odbicie. Nie wolno nam nawet myśleć o poraż-Od tego hale zależy życie Slefano Musi nam się , I lo lak żeby nikt nas nie złapał ROZDZIAŁ 17 dy wyruszyli na bal. Elena była pewna siebie, (kanie nawel trochę kręciło jej się w głowie dotarli w lektykach do domostwa lady By (Damon jechał z Eleną. a Meredith z Bonnie: : zakazał Ulmie brania udziału w przyjęciach aż łu). ogarnęło ją przerażenie. Dom lady Faziny byt prawdziwym pałacem. lakim, llłyszała w bajkach. Nad głowami gości wznoszę wieżyczki i minarety wymalowane na btękit! kolor w świetle niezachodzącego słońca przybrał 'lawendy Budowle wydawały się lżejsze od poWąską ścieżkę wiodącą na wzgórze oświetla-ijfaony, które prawdopodobnie za pomocą jakiejś aeji czy zaklęcia lśniły kolejno wszystkimi kolo-■ złota przez czerwień, fiolet, niebieski, zieleń aż po srebro. Nic zniekształciło je światło stu dlatego zapierały dech w piersiach, wzrok nie byth wiem przyzwyczajony do lakich barw Lektyka zatrzymała się na szczycie WZJNW Wysiedli, po czym weszli do korytarza Nad nirnj siaty oświetlone lampiony z papieru - niektóre wi t' sze od ich pojazdu Latarnie miały fantazyjne kształt, i dawały jasne światło, stwarzając świąteczną i rj[iJ sną atmosferę. Bez nich ten olśniewający pałac wywja. ralby pewnie dość przytłaczające wrażenie. Przeszli obok rozświetlonych fontann kiyjarajca liczne niespodzianki, na przykład magiczne żaba które bezustannie skakały po liściach nenulartw wydając dźwięki, które brzmiały ¡ák krople deizca bębniące o dach. Albo ogromnego węża wijącego się wśród drzew raz ponad głowami gości, a raz u Ich atóp. Dalej ścieżka wiodła przez magiczną krainę potna najróżniejszych gatunków ryb. rekinów, węgorze i baraszkujących delfinów. W granatowych głębinach czaiła się niewyraźna sylwetka ogromnego wieloryba. Elena i Bonnie w pewnym pośpiechu pokonały IM Iragment drogi Było oczywiste, że właścicielka pałacu może wbił pozwolić na sfinansowanie wszystkich swoich fantazji, a najbardziej cieszy ją muzyka. Po drodze mijał orkiestry, klórych muzycy mieli na sobie

dziwne ubrana, lub słynnych śpiewaków w klatkach zawieszorrja* wysoko nad ziemią. Muzyka wszędzie światła i muzyka. Elena, oszołomiona widokami, dźwiękami i t*" downymi aromatami unoszących się z ogromnych bukietów, a także z ciał u perfumowanych gości, poczta" _.jgurcz żołądka Wychodząc z domu Ulmy. wiei(. jej suknia i diamenty to szczyt finezji i ele-Teraz jednak m coz u lady łaz.un było po '^L, ihvt wiele i.....neszczen zbyt wiele osób ubra-niW111 ■............... atomie wykwintnie, jak jej dwie siostry. ■da sic - ze Pr'> ,amll"j kobiecie ktoia ociekała ^^^Łjjnoiami diamentami i szmaragdami - jej fryzura wygląda wręcz śmiesznie i nie pasuje nej imprezy. Bpesz, Ut ma lat? Elena niemal podskoczyła, sty-C nagle w głowie głos Damona Aa? Usiłowała powsirzymać się od zazdrości Czy i głośne mviii'"' - spytała nagle zaniepokojona t, nit jakaś szczególnie głośno, ale zawsze war-\ttttdziej dyskretnym. I wiesz doskonale, o kogo n . U tę żyrafę, której tak się przyglądasz, odparł , Dla twojej wiadomości, la kobieta jest o ja-tdwieśiic lat Marsza ode mnie i usiłuje wyglądać titstkę. czyli o dziesięć lal mniej niż wiek, : została przemieniona. Elena zamrugała Ify mówisz? Skieruj odrobinę mocy .. u\zu. zasugerował , / przestań się zamartwiać! parna zwiększyła czucie w uszach Nagle dotarły 80 niej strzępki rozmów prowadzonych wokół. BBfcff, ta bogini w bieli. To dopiero dziecko, ale jaka Mgura R- Thk, ta złotowłosa. Wspaniała, prawda? B Na Hadesa, popatrz na lamią dziewczynę'. I* Widziałaś lego księcia i księżniczkę przy wejściu? K**kawe. czyby się zamienił to znaczy, czy lubią mfBOrokąty, skarbie... — 296 To brzmiało już bardziej znajomo, do Ukich t-Ł.1 stów Elena przywykła na przyjęciach Poczuta ^

pewniej, jednocześnie coraz śmielej przyglądając wystrojonemu tłumowi Ogarnął ją nagły przyp|2 uwielbienia i szacunku dla L Inn. która zaprtijektoą^ ta trzy wspaniale suknie, i to w zaledwie tydzień Ą jest genialna, powiedziała Elena do Damona z ca-lą powagą, pew na, że dzięki połączeniu między ich umysłami wampir od razu zrozumie, o kogo jej tnj> dzi Spójrz. Meredilh iuż zgromadziła łliim .iielbicitb i... i... 1 zupełnie nie zachowuje się jak Meredilh, dokończył Damon nieco zaniepokojonym tonem. Meredith tymczasem wcale nie wydawała się zestresowana Z rozmysłem przekrzyw ni la głowę, kf zademonstrować wielbicielom klasyczny profil, kafr i ry jednak nie należał do spokojnej, zrównoważona] i mocno stąpającej po ziemi Meredith Suarez. % dziewczyna byta zmysłowa, uwodzicielska i ega* tyczna Elena nie zdziwiłaby się. gdyby przynęcał ka zaczęła nagle śpiewać Habanerę z opery i armtn. Właśnie rozłożyła wachlarz i z ogromnym wdziękka* zaczęła nim poruszać, z gracją chłodząc sobie wand W przytłumionym, ale ciepłym sztucznym świetle (aj nagie ramiona lśniły jak perły w kontraście z czara*, aksamitną suknią, która teraz wydawała się jesic* bardziej tajemnicza i niesamowita, jeden z ]q bicieli sprawia! wrażenie mocno przeiętego. i dakł nawe! przed Meredith z czerwoną różą w dłoni- W * kim pośpiechu wyrwał kwiat z bukietu, żc 'ran8* cierniem w kciuk, z którego ciekły leraz krople kn* Meredilh najwyraźniej niczego nie zauważyła Damon poczuli przypływ emocji na widok tego' — 298 — ■^Latczyzny, który był niezwykle przystojnym ISidvnei» LllnJ ,11U »spolczula Damon imał na Ejoapetyi ^MaV wyszła ze twojej skorupy, rzuci! Damon Qch. ale Meredith mgd\ nie uychodzi ze swojej ■y. zaprolestnwała Elena To lylko gra. Dziś wie-\ętądzĄ nami suknie. Meredilh jest ubrana ¡ák wiec zachowuje się uuKxizicielsko. Bonnie Baavi strój i... popatrz! Wskazała mu głową długi korytarz, który prowa-.jfaldowiclliiei sah przed iimii Bonnie u sukni. klora wyglądała, jakby była uszyta z prawdziwych pawich , prowadziła za sobą tłum wielbicieli. A oni poaanlą. Każdy gest Bonnie byt zwiewny jak ptak. sitowe bransoletki co chwila brzęczały wokół jej Ipłych rąk. Kolczyki dzwoniły cichutko z każdym Igłowy, a stopy w złotych sandałach wydawały ;w kontraście z długim pawim trenem. HJb dziwne... - wymamrotała Elena, gdy dotarli Jego pomieszczenia, a

dźwięki ucichły na tyle. yszala głos Damona. - Wcześniej nie zdawałam ¡0 sprawy, ale nasze suknie odzwierciedlają liczny świat przyrody. ■ Co takiego'.' - Damon znów wpatrywał się w je| Aie na szczęście podszedł do nich urodziwy ^l**a wystrojony w elegancki strój pochodzą-jłZienii irak szarię 1 tak dalej Roznosił wielkie puchary z Czarną Magią. Damon jednym fychyłil wino. po czym sięgnął po kolejne, rukłonil się z gracją A oni zajęli miejsce w lyl-Oadzie Musieli mice wolne ręce do działania, ~ieśli oznaczało to nieuprzejmosć wobec gospo- Meredith jest syreną, czyli stoi najwyżej w hu rarchii. I lak się zachowuje Bonnie jest ptakiem |J chowuje się jak on. Przygląda się chłopcom. ktńn_ 1 jej nadskakują, kokietując ich A ja jestem moi^J Podejrzewam, że dziś wieczorem będę skakać z kwiat.] ka na kwiatek Oczywiście, ty będziesz przy mam nadzieję. - jakie to... urocze - rzucił Damon ponuro. -Akt'J dlaczego uważasz, że jesteś motylem? - Bo widzę le wzory, głupku - odparła I icnj Uniosła wachlarz z macicy perłowe|. ztota i duunea> tów, by uderzyć Damona w czoło. Cios był leciutki jak muśnięcie motyla Następnie pokazała 1 >.u minowi rozłożony wachlarz, by zademonstrować mu rysunek przypominający zawieszkę, który do złudzenia przy-pominął len na naszyjniku. - Widzisz? To motyl - Patrzył na biżuterię z damą Damon przejechał palcem po klejnocie |egodk> nie przypomniały EJcnie o Slefano Diimon utkwi wzrok na sześciu liniach nad głową motyla. - Odkąd to motyle mają włosy1" - Palce Damoraa przesunął się w stronę dwóch równoległych kreseaaltj pomiędzy skrzydłami. Albo ręce? - To są nogi - sprostowała Elena z rozbawi*-' niem. - |akie stworzenie ma ręce, nogi oraz sześć «■* sków i skrzydła? - Podpity wampir - slwierdzit głos gdzieś pełaał nimi. Elena gwałtownie podniosła głowę i ze z^"™! niem zobaczyła, że glos należał do Sagea - MogC dosiąść? - spytał. - Nic skombinowałem koszuliaW moja wróżka chrzestna przynajmniej dala mi laką* ** mizelkę. — 300 — iie śmiechem przesunęła się na siedzeniu. lak mogt usiąść przy Demonie. Wyglądał znacz-udniej niż wtedy, kiedy widziała go przy obo-i domowych, chociaż jego fryzura nadal była •Jona Elena zauważyła, że ..wróżka chrzestna' i go perfumami z drzewa cedrowego i sanda-także podarowała mu dżinsy i kamizelkę i&Gabbana Sage wyglądał... magniliąue. Nie i widać śladu po jego zwierzętach ■■tjauałam. że się nie wybierasz - stwierdziła - jak możesz lak muw i, ' Miałbym cię nic zobaczyć Uonej w niebiańską biel i złoto? Napomknęłaś.

Ifdatz dziś na przyjęcie i twoje życzenie było dla |**ekazem zachichotała. Wszyscy traklowali ją jakoś inaczej tego wieczoru lo musiała hyc kwestia sukien-Hptge wymamrotał coś na lemat swoich upodobań i przysiągł, że na naszyjniku i wachlarzu Eleny przedBHteiy został Feniks Po jej prawej stronie usiadł niezwykle uprzejmy demon o skórze barwy głębokie-|o fioletu i małych, białych zakręconych rożkach, któ-i| był przekonany, że zawieszka Eieny przedstawia ^^^Paztal Ta właśnie bogini wysłała demona do ^HtogO Wymiaru kilka tysięcy lat temu w ramach ■łza szerzenie wśród ludzi acedii Elena pomyślała, ■'musi zapylać Meredith co to lakiegi) acedia i czy ■"tn jakieś zwierzę, czy raczej wirus. ^^Mkni Elena przypomniała sobie, że Ulma nazwa-B^Bhte „suknią bogim' Z pewnością taki slroj od-HF* "i włożyć tylko młoda kobieta o idealnej My1* Gor.ct me zimrsi ilu -n p..d skąpym mate-B^Pi żadne drapowanie nie ukryloln najmniejszej niedoskonałości sylwetki. Pod sukienką kryło s ■ ledy. cielistego beżu. I jeszcze tylko odrobina jaśmino perfum. A zatem czuję się jak bogini, pomyślała dziękując demonowi za jego spostrzeżenie Demun grzecz. nie wstał i się ukłoni). Goście zajmowali miejsca, b y wysłuchać pierwszego występu Srebrnego Słowika Elena nie mogła się doczekać, by ujrzeć lady tazir*. Poza tym na wyprawę do toalety i tak było jeszcze za wcześnie. Elena zauważyła, że przed wszystkanl drzwiami stali strażnicy. Na środku wielkiego kręgu utworzonego z krze. sel znajdowały się na podwyższeniu dwie harfy. Nagli wszyscy zerwali się z siedzeń i zaczęli klaskać Elena niczego by nie zauważyła, gdyby lady Fazina nie postanowiła przejść alejką, przy której usiedli z Damonent Kobieta niemal otarła się o Sage'a i skłoniła się w podziękowaniu za owację Elena mogła się jej dokładnie przyjrzeć. Byta śliczna i młoda Wyglądała na jakieś dwadzieścia lat i była niewiele wyższa od Bonnie Ta zwiewna istota bardzo poważnie potraktowała swoje przyjęć*. Wystroiła się w suknię ze srebrnej tkaniny Rówiaei włosy ufarbowata na srebrny kolor; bardzo wysoka upięte z przodu i mocno przycięte z tytu. Tren opadał jej z ramion przypięty jedynie dwiema zapinkami rakłj materiału rozsuwały się na jej plecach jak wachta!* Delikatny materiał przyrximinat bardziej obłok niż tkaninę. Gospodyni dotarła na podest i wspięła się na ■•* pień, po czym zajęła miejsce za wysoką harfą, podozf" mywana dotychczas spódnica opadła miękko na zieOt* rozlewając się szerokim kręgiem wokół artystki_lartedy uniosła się magia dźwięków Kobieta za^Kjl grać. Przy wielkim instrumencie wydawała się ZLcie bardziej filigranowa. Harfa śpiewała pod

jej '"LHIII. a czasem łkała niczym powiew wichru albo ^"dawała siebie niebiańskie glissanda. Elena przepłakała całą pierwszą piesn, chociaż nie rozumiała jjotf napisanych w jakimś nieznanym języku Muzyka łjj&tak poruszająca i lak pełna słodyczy, że przypominała jej Slefano i te chwile, kiedy miała go blisko inogłaz nim rozmawiać i go dotykać. ^Łjp specjalnością lady Faziny byl śpiew. Potrafiła jobyć. z siebie d/więki o niewyobrażalnym natężeniu. Itak wykonywa la koleinę przeszywające, smutne pieśni, a Bena czuła gęsią skórkę i drżenie w kolanach Wkażdcj chwili mogła osunąć się z krzesła przepeł-iOMobezwładniającą mocą tej muzyki. ^■Roś nagle dotknął jej pleców, poderwała się gwałtownie. Czyjaś ręka brutalnie wyrwała ją ze świata fmtazji. w którym znalazła się za sprawą tych slodkkhtonów Ale to była lylko Meredilh. klctrą nie opu-idłzdrowy rozsądek. ^BHcże s>? ruszymy, gdy wszyscy słuchają kon-pta? - szepnęła - Nawet strażnicy są oczarowani afeterny w parach, tak? Elena przytaknęła ' ~ Rozejrzymy się po domu Mozę nawet coś znaj- ™aiy, zanim wszyscy stąd wyjdą. Koncert potrwa ?°*™e jeszcze z godzinę Sage, czy mógłbyś telepa-!'«nic pomóc nam się porozumieć? ^HHiże, czego tylko pani potrzebuje. Pięcioosobowa grupa wyruszyła na obchód po- m°śzi Srebrnego Słowika ROZDZIAŁ 28 Przeszli luż obok szlochających strażników Barozn szybko przekonali się jednak, że chociaż niemal wszyscy słuchali lady Faziny. w każdym pomieszcza, niu pałacu, które zostało udostępnione tjościom, cza. kal ubrany na czarno steward w białych rękawiczlrack gotowy udzielać wszelkich pomocnych infonmnS i zarazem pilnować dyskretnie własności swojej pani Pierwszym pokojem, który napełnił ich nadzieją, była harfiamia lady Faziny, pomieszczenie wypełnione wyłącznie instrumentami. Siały tam harfy ptichodzenc z najróżniejszych epok: od starożytnych jednostra*. nych podobnych do tuku. po wysokie, rzeźbione, ra> kiestrowe instrumenty, takie jak ta, na której własne grata lady Fazina. Muzyka niosła się po całym pakaat Magia, pomyślała F.lena Tu używają jej zamiast techniki. - Każdy rodzaj harfy slroi się innym kluczem -szepnęła Meredith, zerkając na koniec korytarza. **, każdej stronie przy ścianie ciągnął się rząd irtstnł-mentów - jeden z tych kluczy może byc lym. o klOt| chodzi - Ale jak go rozpoznamy1 - Bonnie wacruowakł się lekko pawimi piórami - |aka icst różnica iweBaJ kluczem harfowym a lisim? - Nie wiem. ł nigdy nie słyszałam, żeby ktoś w1 mai klucz w harfie Grzechotałby przy każdym P*** szeniu - przyznała Meredith. FJena przygryzła wargę To było hdTĆ"\^^ i rozsądne pytanie l

Powinna czuć się zmzpao*"™ powinna stracić nadzieję, że kiedykolwiek zdrfart ^ićpolowky małego klucza w lym ogromnym pała-Ł7właszcza ze jedyną wskazówka którą dyspono-^byta ta ze klucza nalez> szuka, w instrumencie 'janaaroegu Słowika B^nge sądzicie chyba... - zaczęła drżącym głosem gpnnie - Nie sądzicie że len instrument to jej głos ijejakwloziim |c| rękę do gardła Elena odwiodła się do Meredith. która wbita ggnk w niebo - czy tez w lo m rozciągało się ponad Ejkaaą w tym okropnym wymiarze . - Nasz plasi móżdżek chyba przesadził z napojeni stwierdziła - Możliwe |ednak. ze rozdam tu BPłdorn małe srebrne gwizdki cz.y unie iosirumenly nrełnunkterze pamiątek. Pamiętam, że na wszystkich aaaycfi przyięeiaeh tak się robi - Jakim cudem mogliby to zaplanować, i to kilka •ajtałni wcześniej wkładali klu, z do któregoś z łych aaraBnlow' powątpiewał Datnoo 1 liczyć na to. ze Ihdyś go odzyskafa Misao równie dobrze mogła po-Meazieć Elenie. ze po pmsiu go wyrzuciła BANo tak - zaczęła Meredith. - Nie jestem pewna, Słrłcłeli. zehy ic klucze zosiah odzyskane. A Misao *y° ełiodzic o to żebyśmy przeszukali wszystkie z tego przyjęcia czy jakiegokolwiek innego. • którym weznue ädział lady lazma 1'udejrzcwam •często ją zapraszaią, by występowała dla gości. IBena nie znosda sprzeczek chociaż przeważnie ■W* sobie z nimi znakomicie Alt lej nocy hyła bo-Mogła dokona, wszelkiego (,dihy lylko przy-*"™lula sobie łej mozg przeszyła błyskawica iBtaaaatŁ^ fv f-n-Yicjiu "ivn,in.1(1 K *?*1 Sekundę, ułamek sekundy, znów walczy-jłWwao. Lisica gryzła ją i drapała, powarkując w odpowiedzi na pytania ««"V. 8°"* «"le* owj, 1 połówki lisiego klucza Pytasz, jakby* »«>*» na l0-le irozunlle« waha, 1 zówki którecidam C^bymcirwwiedziala,zepásr». 1 sza połówkę znajdziesz w instrumencie Srebrnego Skjwuta to i tak nk by ci to nie pomogło' O tak. Tak właśnie brzmiały słowa Misao Eleaa usłyszała. Że powtarza je na głos Poczuta że światło błyskawicy opuszcza |ej umysł, bv wtargnąć w inny, tuż obok. Otworzyła oczy ze ida, 1 mienia Bonrue właśnie zaczęła przemawiać perta, ■ wionym barwy i modulacji głosem, którego zawaar. używała, gdy wygłaszała proroctwo.

- Obie połówki klucza mają kształt lisa z dwój. jdem uszu. dwojgiem zielonych oczu i pysk.em. Oba hsv są wykonane ze zlola i wysadzane kletrutaa» Połówka, której szukacie, znajduje się w insimrneTn* lana koleżanki drżą. a rozbiegany wzrok shzga sj po pokoju. Po chwili Bonnie otworzyła oczy w końcu pojawiła się dezonentacia - CO się dzieje? - spytała, rozglądaj s« <£* i wrdząc. że wszyscy patrzą na nią. - O co chotoWłaśnie powiedziałaś nam. |ak wyglądart«»« klucze. - Elena nie mogła povrstrzymac ^^¡j | sadzała ją radość. Teraz, gdy ,uz wydziel^ cxe£ kają. nwgli uwotnrć Stefano Mus.aio im » nic mogło .chcxrwstrxyrnac Bonme wt.sme |»«P--| śWitwo do przodu, ,,„r,ezea»»* Gdy Elena dał. »k pochłonąć "^"'^f Meredilh. jak zawsze zrównoważona zate» jaciółką ■■Vfonnie chyba zaraz zemdleje - powiedziała spo-iP^E-Czy moglibyście fjiie musiała konczyi Wampiry w mgnieniu oka Lyycily dziewczynę z obu stron Damon W zdziwić ■ jgopatrywał się w filigr.inową posiać _ Dzięki westchnęła Bonnie wypuszczając po■■W. - Chyba me zemdleję - dodała, po czym zerk-gdb na Damona "pod rzęs Me rnoze przytrzymuicie —.L- na wszelki wypadek Pamcin przytaknął, ściskając ją m
ołśrue-"JłW damy. a nadludzko sprawny wampir ruszył na po-j^Jkania. steward wciąż kręcił się w kotko i co chwila RoałklóreS z nich na szperaniu w harfach 'hłcie nie można było ruszać instrumentów, 1 acłi rozstrojeniem i zniszczeniem. |edynym sposobem, by się upewnić, że harfy nie skrywają 1 lutkiego złotego klucza, było potrząśnięcie nimi i na, J słuchiwanie. czy nie wydają grzechoiania Co gorsza, każda z harf stalą w osobnej | ce udekorowanej jaskrawym, malowanym obu. zem w tle (większość malowideł przedstawiała lag. Fazinę) oraz efektownym oiwietlemem. Drogę do b > strumenlów zagradzały grube, czerwone, aksamitna sznury. Bonnie. Meredilh i Sage musieli uciec się do rnagii ' Sage użył zaklęcia wpływu na siewardzie. dzięki czerni, strażnik sial się całkowicie bierny Niestety, czar ten nie działał dłużej niż kilka minut, bo inaczej deli-kwenl zwróciłby uwagę na przerwy w koncercie. Gdy tylko strażnik znieruchomiał jak woskowa figura, aa-częli przeszukiwać harfy. Tymczasem Damon z FJcną wędrowali po tych I pomieszczeniach pałacu, które nie byty dostępne aa-ściom Po innych pokojach mogli myszkować późnie], już w trakcie przyjęcia Było lo niebezpieczne zadanie Musieli zakraoni się do kolejnych ciemnych i często zamkniętych pt stych sal. Elena czuła dreszczyk strachu i podniecania Nagle zrozumiała, że lęk i namiętność tacą «?* sobą o wicie silniej, niż podejrzewała. A przynajmniej tak działo się. gdy była blisko Damona Elena dostrzegła mimowolnie mnóstwo ró"*J"* drobiazgów, które wprawiały ją w podziw Damont* trudu rozbrajał każdy zamek przy użyciu nałP"* szych narzędzi, które wyławiał z głębin czarnej m»rf» narki. jakby wyjmował wieczne pióra. Z niesłycnaaa gracją manewrował wytrychami i z pow rotem 1* 1 fia tę wspaniałą harmonię gestów pracował pięć : |ai nie zarzuciłby mu. że traci gluwę W lej [był idealnym partnerem dla Eleny. która krążyła i jak bogini nieskrępowana żadnymi prawami Kształty, które wyrastały jej przed oczami strażnicy, niespodziewanie okazywały się zwykłym i,1łj|lchanyin niedźwiedziem czy wąskim kredensem l czymś, czego Damon nie pozwoli! |ej obejrzeć, (wyglądało na zmumifikow ane szczątki człowieka, i nie zaniepokoił zaden z tych przedmiotów, tylko mogła skierować do oczu więcej .pomyślała Elena i w tej samej sekundzie zaczęła I wszystko jaśniej Moc znów słuchała jej rozr Boże' Będę musiała chodzie w tej sukni do koń-cażycia: czuję się w niej laka władcza. Taka... bezwstydna Będę ją nosić w college'u. jeśli kiedykolwiek pajdę na studia Zrobi odpowiednie wrażenie na pro-łanrach Włożę ją na ślub ze Stełano. żeby ludzie zro-lamiełi. że jestem kimś I na plażę niech chłopcy ■•Strzesze za ją oczy

Stłumiła chichu! i ku swemu zdziwieniu zobaczycie Damon patrzy na nią z potępieniem Naturalnie aa Obserwował ją równie uważnie, jak ona jego, choć •apetnie innych powodów Damon patrząc na Elenę, ■Nina jej szyi wielką etykietę z napisem „Dżem ifcrwy". Znowu był głodny Bardzo głodny ttępnym razem nie pozwolę ci wyjść bez kola- nyślala tpieru postarajmy się wykonać pian. a potem t f się martwić o następny raz. odparł z niemal ■rważalną ironią — 309 — Dostrzegła w jego oczach przebłysk saty _ którą sf|fa Damon zawsze emanował. Elena przysi^^" bic. że choćby śmiał się z mej, błagał na kolanach ził albo przekupywał, nie pozwoli mu wypić juz. kropelki. W końcu mógł dobrać się do jakiegoś iruJ^ słoika z dżemem, pomyślała. Słodka muzyka w końcu ucichła, więc E W i Damon pobiegli do Bonnie, Meredith i Sagc'a Q_. spojrzała na Bonnie. wiedziała, jakie efekiy przyrooab poszukiwania. Nawet milczenie Sage'a było wnin, czająco wymowne. Nowiny okazały się jednak jeszca gorsze Meredith, Bonnie i Sage nie lylko ni e znaleal niczego w harfiarni. ale także zniżyli się do wyciągany, cia pewnych informacji od slewarda Pod w pływem zaklęcia wampira nie mógł się poruszać, ale hyl wtta> nie odpowiadać na pytania. - I zgadnij, co powiedział... - Bonnie nie dala nikomu dojść do słowa. - Te harfy są codziennie czyszczone i strojone. Fazina utrzymuje całą annaj służby do ich obsługi. Gdyby znaleziono cokolwiek, najmniejszy drobiazg, natychmiast by o tym wiedziała A nic takiego się nie wydarzyło! Tego kluczu po prostu tu nie ma! Elena w jednej chwili z wszechwiedzącej bcajbi przemieniła się w zdezorientowaną dziewczynę. - Bałam się, że tak jest - przyznała z wcslduua-niem. - W przeciwnym razie lo wszystko byłoby łbjl łatwe. No dobra, w takim razie przechodzimy do planu B Wmieszajcie się w ttum i obejrzyjcie pomiesa-czenia. które są otwarte dla wszyslkich. Spróbuj* olśnić dworaków Faziny i zmusić ich do gadania-Sprawdźcie, czy Misao i Shinichi zaglądali tu w ostatnim czasie. Damon i ja przeszukamy resztę domu. rdzo niebezpieczne - zauważyła Meredith. brwi. - Boję się. jaka kara może was spo-joataniecie

złapani, ja boję się, co spotka Slefano, jeśli nie znaj- frii (ego klucza - odpowiedziała krótko Elena. kezym odwróciła się na pięcie i wyszła. Damon podążył w jej ślady. Zaczęli zwiedzać nie-jł^CZone szeregi ciemnych p- kojow nie w iedzą, na-Ł ■ szukają harfy, czy czegoś innego. Najpierw paninn sprawdzał czy w r*imieszczeniu ktoś się nie byje a potem włamywał się do środka Wszystko ajitało bez zarzutu, dopóki nie trafili do pokoju na długiego koniarza - Elena |uz dawno zdążyła Musieli się znajdować po zachodniej slro-zobaczyla rozdęte słońce. Damon otworzył zamek wytrychem, a Elena szyb-naraszyła przed siebie Ohszukała pokój, w którym, li jej frustracie znalazła tylko obraz z harfą oprawio-afwsrebro. ale nie. co mogło skrywać połowę lisiego Macza Dla pewności użyła jednak wytrycha Damona. b/odkręcić tyl ramy Gdy odwieszała obraz na ścianę, oboje usłysze-I tąpnięcie Elena skrzywiła się Miała nadzieję, że ■■łęku nie usłyszał żaden z ubranych na czarno służących odpowiedzialnych za bezpieczeństwo, którzy ■* przerwy włóczyli się po pałacu Damon błyskawicznie zakrył jej usta dłonią i przy-•aadłgaz w lampie, by zgasła ■brąz jednak oboje słyszeli już nadchodzące kroki. Patosy dobiegały z koniarza Kroki zatrzymały się pd drzwiami Kios dyskretne chrząknął Bena zadrżała Miała ochotę rzucić zaklęcie ™T*W odkupienia Wystarczyłby niewielki przypływ — 310 — adrenaliny a w jednej chwili rzuciłaby ochroniarza kolana, by tka), prosząc o wyznaczenie pokuły la ^ lolelnią służbę silom zla. W lym czasie Elena i Damo, zdążyliby zniknąć... Jednak Damon mial inny pomysł, a Elena ku 5^ mu zdziwieniu odegrała swoją rolę. Gdy chwilę później drzwi otworzyły się bezgłos nie, steward ujrzał parę gości, którzy obejmowali się lak namiętnie, że nawet nie zauważyli intruzi,. Eleni niemal czuła jego oburzenie. Służący doskonale rozumiał, że goście mogli zapragnąć odrobiny prywatności w pokojach lady Faziny, ale mogli to zrobić w pokr> jach dostępnych gościom. Te pomieszczenia należały do zamkniętej części pałacu. Steward zapalił światło, a Elena zerknęła na mego kątem oka Jej zmysły wychwyciły myśli służącego. Doświadczonym, ale znudzonym wzrokiem przeglądał wszystkie cenne przedmioty Bezcenną miniaturową wazę udekorowaną różami z rubinów i liśćmi winorośli ze szmaragdów, sumeryjską lirę liczącą sobie pięć tysięcy lat. parę zlotu ii świeczek w kształcie walczących smoków, egipską maskę pogrzebową o czarnych wydłużonych oczodołach i znakomicie namalowanych rysach twarzy,-wszystko leżało na swoim miejscu Lady t;azina n»t trzymała tu wprawdzie niczego naprawdę cennego, ł* i tak...

- Ten pokój nie należy do części dla gości - P0** dział steward do Damona. który tylko mocniej u*Bsnąt Elenę. O tak, Damon naprawdę bardzo się siaral. wypaść wiarygodnie w oczach stewarda. I chybaaa udało. Ale czy aby... nie osiągnął jeszcze celu? MJ* Eleny powoli traciły spójność. Przecież... nie rrWn" ^ezienw „a coś takiego pozwolić . straciliby szansę klucza., lisiego klucza... Elena zaczęła odrywać się od Damona, kiedy nagle uświado-ijc. Że nie wolno jej lego zrobić, nie może. Nie wolno jej nawet próbować. O własnością, kosztownym elementem kolek-icz>m najlepiej świadczył wykwintny strój, który Lpewnil jej na tę noc Jednak jeśli Damon ży-,obie jej obecności, nie miała prawa odmawiać fft oczach postronnych Elena nic mogła sprzeciwiać ye rozkazom pana [ednak Damon chyba posuwał się za dale-Ł... jeszcze nigdy nie pozwoli! sobie na tak wiele rjfcociaż nie może lego wiedzieć, pomyślała cierpko Bena. Gładził skory bogini nieosłonięta, białą suknią ramiona plecy, a nawel włosy Wiedział, jak bardzo Blubi Dotykał je| włosów, głaskał końcówki albo delikatnie je ściskał. Damon! Doprowadził ją do ostalcczności. feśli Mat zatrzymają albo zrobią cokolwiek innego, przez Wltitodnaiilzian dziś tego klucza, lo kiedy przytra-Ii nam się jeszcze icdna szansa':' Otw orzyła się przed nim. by mogt poczuć jej rozpacz, poczucie w iny. a na-*at podstępne pragnienie, by zapomnieć o wszysl-I dać się porwać szaleństwu, w które wciągał ją Dobrze... powiem to. jeśli tak bardzo chcesz. Ot cię. Oczy Eleny napełniły się Izami Żadnego płaczu Hiena ucieszyła się, słysząc tele-y głos Damona. Było w nim jednak coś dziwią pewno nie głód - przecież pil jej krew lędźwie godziny wcześniej ! nie namięlnośc, bo tę _*ia- czy raczej wyczuwała, bez żadnych zakłóceń. PWnak glos Damona wydawał się tak ściśnięty, że - - 312 — zastana. niemal ją przestraszył. Damon byt świadomy jej ale nic nie zrobił. Nic nie wyjaśniał. Zamknął nią umysł

Jedyne do czego umiała przyrównać uczucie k„w do niej docierało mimo stalowej kontroli, to ból Tyj ból, którego niemal nie da się wytrzymać. Ale co sprawiało Dantonowi ból? Elena wiała się bezradnie. Co mogło przysporzyć Dantonowi tak wielkiep, cierpienia? Elena nie mogła marnować czasu na zastanawianie się, co dolega Dantonowi. Przesiała moc do uszu i zaczęła sama nasłuchiwać pod drzwiami pomietz-czeń. Nagle w umyśle Eleny zaczęła krystalizować la) nowa idea. Zatrzymała Damona w korytarzu dennym choć oko wykol i spróbowała wytłumaczyć mu jakiego pokoju szuka. Obecnie nazwano by coś takiego gabinetem. Damon znal się na architekturze wielkich post* dłości i po chwili wprowadził ją do pomieszczenia, które ewidentnie służyło pani domu za gabinet Wzrok Eleny dorównywał niemal ostrości spojrzenia wampł ra. chociaż świeczka dawała odrobinę światła. Gdy z rosnącą frustracją bezskutecznie przeszli kiwała ogromne biurko w nadziei na odnalezienie f» kichś tajnych szuflad, Damon sprawdzał, co się dziel* na korytarzu. - Słyszę kogoś - powiedział - Chyba trzeba jw iić. Ale Elena nie przerywała poszukiwań. I niesp0" dziewanie, gdy zerknęła na drugi koniec pokoju. baczy1 |#*ae małe biurko ze staromodnym krzesłem. Na ■•rzeźbionych uchwytach spoczywała cała ko-TZLj piór. od hardzi i starych az po nowoczesne Uciekajmy stąd, dopóki możemy - wymamrota! .^cierpliwie Damon. _ ryobrze - odparła z roztargnieniem Elena. -

liri. ] wtedy zobaczyła. Bez chwili wahania podeszła do biurka i podniosli pióro z, błyszczącym srebrnym piórkiem. Nie było «oczywiście prawdziwe gęsie pióro. Drewno zostało btjełnie wyrzeźbione hy pasowało do dłoni. Wydało Sie jej cieple. - Eleno. me czuię się najlepiej... K- Cicho, Dantonie - syknęła, ignorując go całkowicie. Była zbyt zaabsorbowana tym, co właśnie zna-bzia. by naprawdę go usłyszeć Po pierwsze, spróbuj coś napisać. Nic z tego. Cos blokuje dostęp atramentu. Po drugie, delikatnie rozkręć pióro, jakbyś chciała !;Btpełnić pipetę. Elena słyszała walenie własnego serca, a ręce taęsły się jej przy każdym ruchu. ftiwoli. ostrożnie... niczego nie przegap.,. i na li-Wć boską niczego nie upuść, jeśli spadnie i potoczy 'k;gdzieś w tych ciemnościach... Dwie części pióra pSezęływjej dłoniach... ł—a na ciemnozielone biurko wypadł mały, rzeź**y kaw ałek melalo Mieścił się w najszerszej części iSka. Elena złożyła pióro, trzymając znalezisko w dło-Jeszcze nie Smiala go obejrzeć, ale w końcu musiała ■flto°rcyćdlc,ń i zobaczyć, co w niej trzyma. Maty przedmiot w kształcie półksiężyca oślepił B* świetle Wyglądał dokładnie tak. jak opisała go I — 315 — Bonnie. Maleńka podobizna lisa z głową inkrusi,^ 1 ną klejnotami i dwoma płaskimi uszami Oczy wfa, nano z błyszczących zielonych kamieni. Szmaragdy? - Aleksandryty - odparł Damon szeptem kochan, ka. - Podobno zmieniają kolor przy świetle świecy ej. bo ognia Odbijają płomień. Elena oparta się o Damona plecami. Z dreszczem przypomniała sobie, jak oczy Damona odbijały pkj. mień, krwistoczerwony płomień malaka. uknjriea. stwa Shinichi. - Jak to zrobiłaś? - spytał z naciskiem Damon. - To naprawdę jedna z połówek klucza? - Nie wygląda jak część pióra wiecznego. Może to fant w jakiejś grze towarzyskiej W każdym razie rzuciłaś się na to. ledwo weszliśmy do tego pokoju. A nawet wampiry muszą się czasem zastanowić, moja złota księżniczko. Elena wzruszyła ramionami.

- Nie było w tym nic trudnego. Kiedy stato się j» sne. że poszukiwania klucza w harfach pmwadzą nas donikąd, zadałam sobie pytanie, czy nie chodzi o irarj instrument - narzędzie albo coś do pisania. I gdzie cos takiego można znaleźć. Ludzie używają przyborów do pisania. Musiałam tylko ustalić, gdzie lady Fazina BU swój gabinet. Damon wypuścił powietrze. - Na demony, ależ z ciebie niewinne dziewcaę-Wiesz, czego ja szukałem? Zamaskowanych drza* Sekretnych korytarzy wiodących do lochów. W myśl o instrumentach przychodziły mi do łącznie narzędzia tortur. Zdziwiłabyś się. ile p0**" nych przedmiotów można znaleźć w tym piękni* mieście. Hb|łe nie w tym domu! - Elena niebezpiecznie uosła p'04 więc na chwilę umilkli uboje, jak gdyKejeli c'5Za. nadrobić ten błąd. W napięciu nastu-| odgłosów z korytarza. Osra. i odetchnęła -Szybko! Gdzie możemy to schować? , Właśnie zdała sobie sprawę że w skąpej sukiendalo się nic schować. Musiała pomówić \l lllmą. żeby uniknąć podobnych wpadek na dość -- Daj mi. schowani go - powiedział Damon, któ-■wał się równie zdenerwowany i roztrzęsiony, lisi klucz głęboko do kieszeni czarnych dżin-r Armaniepi po czym chwycił ją za ręce. tesz, co się stało? Udało się! Naprawdę się

I ■Kern. - Łzy spływały jej po policzkach. Muzyka (Faziny znowu zabrzmiała jak jeden harmonijny I zrobiliśmy to razem. ^Wtedy. jakimś dziwnym sposobem - a coraz wię-jb takich chwil - Elena wylądowała w ramionach wsunęła mu ręce pod kurtkę, by poczuć je-?lo i jego ciało Nie zdziwiło jej podwójne ukłu-■ szyi. gdy odrzuciła głowę do tylu: ta cudowna była tylko trochę poskromiona i musiała się ' jeszcze wielu rzeczy na temat randkowego sa-pWu. Na przykład tego. że zanim się ugryzie należy ją pocałować. Bena przypomniała sobie, ze Damon juz wczes-łakarzyl się na głód. ale ona go nie słuchała, zbyt "ięta widokiem srebrnego pióra, by skoncen-'■kf na tym. co do niej mówił. Teraz jednak — 317 przypomniała sobie stówa i poskładała je w . Nie rozumiała tylko, czemu Damon byt taki głodny^ go wieczoru.,. Zbyt głodny. Bierzesz trochę za dużo, pomyślała łagodnie. Nie usłyszała żadnej odpowiedzi. Czuła tylkn ^ okiełznany gtód pantery. To może być niebezpieczne... dla mnie Tym razem Elena wiata w swoje słowa tyle mocy, ile tylko zdołała Wciąż żadnej odpowiedzi. Sama jednak powoli staczała się w ciemność. To podsunęło jej pewien pomysł. Gdzie jesteś? jesteś tam? - spytała, wyobrażając sobie małego chłopca. I w tej samej chwili go zobaczyła, przykutego do głazu Siedział z podkurczonymi nogami, zasłaniając piąstkami oczy. Co się stało? - zapytała natychmiast Elena z troską, podbiegając do chłopca. Boli! Tb boli! Coś cię boli? Pokaż mi - poprosiła Elena. Nie! Tb ciebie boli. On może cię zabić! Ćśśś. Cicho już. Elena usiłowała utulić chłopca. On musi nas ustyszeć! Dobrze, odparta Elena. Naprawdę było jej słabo. Ale posłusznie odwróciła się i zawołała bezdźwięcznie: Proszę, posłuchał! Elena mówi: nie!

1 wtedy stal się cud. Poczuli to, i Elena i chłopiec. Kły się wycofała Kontakt nagle się urwał. Jak na ironię, właśnie wtedy, za sprawą tego san* go cudu. Elena zaczęła oddalać się od dziecka, a naprawdę chciała z nim porozmawiać. I Zaczekaj! - usiłowała przemówić do Damona. pjicdjoń chłopca najmocniej, jak potrafiła, ale saI już niesiona ku świadomości tak gwałtownie, i wystrzel ono ją z katopulty. Ciemności zaczynały l nawiewać, ich miejsce zajęło jasne pomieszcze-jedyna świeczka żarzyła się z silą policyjnego rea Ełenie wydawało się, że światło jest skie-t prosto na nią. Przymknęła oczy, czując ciepło ciała Damona _ Przepraszam! Czy możesz mówić? Nie zdawa-liobie sprawy, ile - Z głosem Damona było coś Elena dopiero po chwili zrozumiała dlaczego. : nie schował kłów. Ale o co...? Wszystko hyto nie tak leszcze przed I czuli się tacy szczęśliwi, ale teraz Elena miała i ramię. Odsunęła się od Damona, wbijając wzrok w de, który byl poplamiony i to nie od farby. Waąż była pod wpływem emocji, by zadawać roz-i pytania. Stanęła za Damonem, po czym ściąg-z niego czarną skórzaną kurtkę. Zobaczyła, że koszulę przeszywają smugi zaschłej, częścio-itarieżej krwi Damon! - Początkowo Elena poczuła tylko prze, żadnych wyrzutów sumienia, żadnego zrozu-- Co się stało? Wplątałeś się w jakąś bójkę? mi. ' Iwtedy nagle w jej umyśle pojawiła się pewna licz-■Bena potrafiła liczyć Do dziesięciu nauczyła się "leszcze przed pierwszymi urodzinami. Miała za-fai Siedemnaście lat. by opanować tę sztukę. Na i Damona było dziesięć krwawiących ran. Dokładnie dziesięć. "irnion. Elena po pstrzyła na własne pokrwawione r i suknię bogini, która leraz, gdy mleczną biel pokry), szkarłatna krew, przypominała raczej suknię rjohat,,, ki horroru. Ta krew powinna byc krwią Eleny Każda raz* musiała palie Damona jak smagnięcie mieczem, gdy wziął na siebie cierpienie, które powinno spotka Elenę A potem jeszcze zaniósł mnie do domu Ta inyf przyszła znikąd. Nie powiedział ani słowa. Nigdy bym się nie dowiedziała... |ego rany wciąż się nie zagoiły Czy kiedykolwiek się zagoją? I w lym momencie zaczęła krzyczeć. ROZDZIAŁ 13 Ktoś usiłował ją zmusić do picia ze szklanki Vkj& Eleny byt tak wyczulony, że od razu wiedziała,

jaki smak ma len płyn Wino Czarna Magia Nie dwała tego pić! Nie! Wypluta płyn. Nie mogli zmusić jej a» picia. - Mon en/ant, to dla twojego dobra Pij. "H Elena odwróciła głowę Ciemność zaczęła wirosrat pod jej slopami. by z powrotem ją zassać O lak. lepiej. Czemu nie chcieli dać jej spokoju^1 Chłopczyk me opuścił jej, choć połączenie pra*" zostało zerwane. Pamiętała, że go zna, ale nie wnecia* la, jak się nazywa. Wyciągnęła ręce. Wydawało słuchy stały się odrobinę lżejsze niż... kiedy? [ się CUfaut? - spytała szeptem dziecka. Tu, szych strefach porozumienia taki szept był ^ptacz, żadnych lez. blagal ją chłopiec Jego sło-,czymś jej przypomniały, ale nie chciała o tym niy«riec przytknęła palce ( do ust. by uciszyć malca " i rozległ się dźwięk Pochodził z zewnątrz 1 tam. moje drugie dziecko, znów poslanowi-S wampirzycą? ^tUtłaśnte się dzie,,-- szepnęła do dziecka, lnów Otierani? Przemieniam się w wampira? ^Ufewiem! wykrzyknęło dziecko. N/c nie wiem. Baj ę s i c On ¡es' wściekły. BtC cif nie skrzywdzi, obiecała Elena On już jest ^Bn> t' twoim przyjacielem. Nie chodzi o Sage 'a . K W takim razie kogo się boisz? ^Bfiłznów umrzesz, na zawsze pozostanę w nie-^■pziecko pokazało Ełenie żałosny obraz siebie sa^^Btskrytego grubymi zwojami łańcuchów, które ■My nawet jego usta Chłopczyk był przypięty za ■Ulnogi dn głazu O. gorsza łańcuchy były nabija-^■fcami. które wrzynały się w miękkie ciało dziec-Wokół ran lala się krew ci zrobił cr« iak walnego?! wykrzyknęła Wm-Pozalme :e u, ;oU :ię urodził I n -o;eicdz kio 'Sto zrobił' P»rz dziecka wyrażała smutek i dezorientację ^* mnie czeka Czeka/ego Mnie. Damona jeśli 'fcmy

MU to nie jego wina Musimy Musimy Mott ia ttz umrę Dokto, /eii pewny . W osutnim zdaniu tlił się błyik nadziei I to właśnie przekonało Elenę Bardzo powoli za, częia do siebie wracać Skoro Damon nie myślał fataw to może i ona nie myślała Może. może powinnazm, bić lo, o co prosił Sage. I doktor Meggar Słyszała (ego głos jak przez najk - Przecież pracowałyście całą noc. dajcie szata* innym Olak całąnoc Elena nic chciała znów tk>ba> dzić. - Może zamienimy się stronami"1 - zaproponowa. la jakaś młoda osoba młoda dziew czyna. O ckrrjai głosie i silnej woli. Bonnie. - Eleno Poznajesz mnie'1 Jestem Meredith Czujesz, że trzymam cię za rękę' Chwila milczenia Uścisnęła ją! Uścisnęła mi dlon' - zawobaa przyjaciółka z podnieceniem \Vidzieliścle, SajaJ obudź Damona Odpływanie... - Eleno. wypij jeszcze trochę dobrze ' Wkna, wiem, że nie masz ochoty Ale un peu. specjalnie OB mnie, dobrze? Odpływanie - Trts bon. mon enlani' Mainlenani. muiecałia* binę mleka"1 Damon twierdzi, ze joli wypijesz l"**' mleka, powinnaś pozostać człowiekiem. Elena pomyślała dwie rzec/y I V pierwz«" wypiła jeszcze chociaż kmplę czegokolwiek '""rj by eksplodowała. Po drugie, że nie powinna swa0** pochopnych obietnic. ■toMh cos P"*iedzieć, ale z jej gardła wydoby. ^jac tylko szent Kftzckażcie Damonowi że nic nie zrobię, jeśli jjtiyypusci lego chłopca HM? Jakiego chłopca? Bfieno. skarbie, przecież wszystkie dzieci w tym piątku M wolne ■rficch powie to Damonowi osobiście - zaprooo. Maiła Meredith Dmtm lcż> ,u- Knapie Oboje byli•tochorzy. ale wyzdrowiejecie - zapewnia! Meggar - Przesuniemy stół, żebyś marla ■hćz Damonem O, proszę, golowe

W. '' *Waa# °«* «'e raziio ją świat- Wm iłehoko i spróbowała jeszcze raz *^zbyt jasno Mówił, wiec z zamkniętymi cnnąc ze adresat jest przy niej ^•^,'ndw go ponucć S.epozwolta spętać mmuchamt i zakneblować. Bena yy me bytem dobry Sal ■ d"lbym kiecka. W^adalet ie. Znam /ego imię. Wiem. tt len ^Mt** wrażliwy, dobry i delikatny., i tardzo Dj^Ril niepokoi * Sage a firnie, lei o, ?'OPCa' Sk0ro u«ynitem L Mr"^™ " *ł D""»<< ~ CO to zna*° niepokoi? zagrzmiał niski, niewyraźny trochę teraz bredzi, ałe chc.albym po-Długa chwila mamrotania. - Nie mogę jej zapytać' Chciałbym oczyścić ak z zarzutów. Po chwili, głośno: - Eleno? Czy możesz mi powiedzieć, co to J dziecko, które rzekomo torturuje'' Była strasznie zmęczona A jednak musiała cxba> wiedzieć. - Nazywa się Damon. - O rany - szepnęła Meredith Elena chciała umrzeć. ROZDZIAŁ 50 ■a r alt patrzył, jak pani Flowers sprawdza odznakę lYłizcryla Mossberga, waży ją w dłoni i gładzi palcami drugiej ręki. Odznaka pochodziła od Rebecki. siostrzenicy ste* ryła Tego samego dnia Malt niemal na nią wparł Zauważył, że dziewczyna ma na sobie męską koszu* która wygląda znajomo Konkretnie rzecz biurac: koszulę szeryfa Ridgemont. Dopiero później Matt zauważył, że do koszuli praf czepktna jesl odznaka Wiele złego dałoby s'*. P^2aa"l dzieć o szeryfie Mtissbergu. ale nie to. ze zgubił S*m odznakę Malt zapomniał o dobrym wychowaniu i rwał metalową tarczę z ubrania Rebecki.

zanini»F rwwstrzyinala Czul uścisk w żołądku, ból przybierał . sile. Wyraz twarzy pani Flowers go nie pocieszyłOdznaka nigdy nie dotykała bezpośrednio cia-iflŁpyfa, więc widzę tylko zamazane obrazy. Ale... ■H ■karbie boję się Zadrżała, wtulając się |nicheniie krzesło Na siole siały dwa # nietknięte ijTgr^ przyprawionego mleka. Matt odchrząknął i przytknął kożuch do ust. ^^fifdzi pani. że powinniśmy wyruszyć na poszukania ■Etfusimy - odparta stanowczo pani Flowers, po-Laenuąc siwym: włosami Moja droga mama sta-IHHBO na to nalega Sama też wyczuwam wielki niepokój f' Mati, mimo całego strachu, poczuł cień dumy. że Ubył tę rzecz ale zaraz pomyślał ze zrywanie odIHfcs koszul dwunastoletnich dziewczynek nie jest ittptególny m powodem do dumy. HF Lepiej Cieplej się ubierz - doradziła pani Flowers, ilBjIos dochodził z kuchni - 1 jeszcze to dodała, 'aaatując się w dizwia, li z naręczem długich płaszczy, jfce pewnie wyciągnęła przed chwilą z szały Niosła leż kilka par rękawic ogrodniczych. Mail zerwał się, by pomoc jej przy tej stercie ubrań, Itfcatalatakii kaszlu od dławiącego aromatu naftaliny ■czegoś innego, pikantnego. /-Czemu czuję zapach Bożego Naro-■*? - spytał, kaszląc po każdym słowie ■Rcb, to pewnie sprawka ciotecznej babci •j»eny i j j goździkowego sposobu na c mole - od-ppan Flowers - Niektóre z łych płaszczy parnie-iHHett czasy mojej mamy iHn nie wątpił, że pani Flowers mówi prawdę. ■ND na dworze wciąż jest ciepło Czemu musimy fWInżi, ■ — 324 — - Dla ochrony, skarbie, dla bezpieczeństwa. W ma, terialy tych ubrań wplecione zostały zaklęcia. ku_^ chronią przed złem - W te rękawice także? - spytał sceptycznie Man - Nawet w rękawice - odparła stanowczo pant Flowers. Umilkła na chwile. - Lepiej zorganizujmy ]». tarki - dodała po chwili Będziemy musieli pracować w ciemnościach. - Żartuje pani.

- Nie, niestety, mówię poważnie Musimy też znaleźć sznurek, którym się zwiążemy. Pud żadnym pozorem nie możemy dać się wciągnąć w zarośla Starego Lasu. Godzinę później Matt wciąż zastanawia! się nad jej słowami. Nie mial apetytu na solidną kolację pani Flowers (bakłażan au fromage). Całą energię wykorzystywał na myślenie. Ciekawe, czy tak się czuje Elena, gdy układa ta swoje plany A, B i C i czy też czuje się tak głupio. Matta znowu ścisnęło coś za serce i po raz trzysta-tysięczny. odkąd zostawił Elenę z Dantonem, zaczął się zastanawiać, czy postąpi! właściwie. Musiałem tak zrobić, powtórzył sobie. Nic nie bolałoby mnie bardziej, a to znaczyło, że postąpi! właściwie. Podjął właściwą decyzję. Mogłem się tylko z nią pożegnać. Gdybyś się pożegnał, to nigdy byś nie cKlsze* Spójrz prawdzie w oczy, kretynie. W kwestii Elen5'* chowujesz się jak ostatnie popychadlo. Odkąd tyk" znalazła sobie lepszego chłopaka od ciebie, ści| (*** j-jobie sprawie koszulki z napisem ..jestem psem. (nwguić na gwizdek pani Eleny. się z Meredith i Bonnie, żeby pomóc ]ej go mać i obronić przed tym drugim, złym. Możep zatW iwirutr Trzask' Matt zerwa! się z miejsca i wylądował na koląca było znacznie bardziej bolesne, niż wydawa-i filmach, sGrzechotanie. Skrzyp. Trzask! Po drugiej stronie pokoju wisiała obiuzowa-oJriennica. Pierwszy Irzask był bardzo solidny :ja pensjonatu pozostawiała wiele do życzenia, lianę okiennice czasem same wydostawały się [gwoździ, którymi przybijano je na zimę. Jednak czy to był tylko zbieg okoliczności'' Matt al, aż bicie serca się uspokoi. W tym pensjona-i spędził wiele czasu. Może jakimś cudem [Unosi! się tu jego duch? 1 ingerował w myśli ini ludzi? Jeśli tak. 1 0 Matl właśnie dostał solidny IW splol słoneczny a przynajmniej tak się czuł praszam. stary, pomyślał,

niemal wypowiada-rJos. Nie chciałem obrażać twojej dziewczynie ma lekko Obrażać jego dziewczyny1 Obrażać Eleny' Do cholery, przecież Malt byłby pierwszą osobą, jWfca rzuciłaby się na każdego, kto ośmieliłby się ją Sbrazić Chyba że Stefano użył jakichś wampirzych zek. by go wyprzedzić! Co Elena powtarzała? Nie można być zbyt dobrze towanym Nie da się wszystkiego przewidzieć, ™*idy plan może być obarczony wadami. ' dlatego właśnie Elena zawsze angażowała tyle H tylko się dato. Nawet jeśli ich nie potrzebo-Wfajwyżej czekały w pogotowiu. Matl nareszcie uporządkował myśli. Nie czul M, ' lak zdecydowany od chwili, gdy sprzeda) priusa i o*, dai pieniądze Sleiano Bonnie i Meredith na bilety na samolot. Ze spokojną głową ruszył do pracy. - 1 wtedy wyruszyliśmy na spacer wokół tnaja> ku. i minęliśmy sad jabłkowy i gaj pomarańczowy, i gajczereśniiiwy.. - mówiła Bonnie Elena leżała rai wielkim łożu z czterema kolumnami. Czuła się mała i bezbronna. Ramę dekorowała wielka zasłona barwy starego złota, podtrzymywana ciężkimi sznurami zakończonymi chwostami w różnych odcieniaca ochry. Bonnie siedziała wygodnie na krześle obitym zła-tawą tkaniną, opierając stopy na prześcieradle Elena nie była grzeczną pacjentką Upierała się, by usiąść i jak najszybciej wstać z łóżka Twierdziła, ii to pomogłoby jej bardziej niż owsianka, stek, mleko i pięć wizyt doktora Mcggara dziennie. Lekarz profetycznie zamieszka! w pałacu Ulmy. Widziała, czego się bali Pewnej nocy Bonnie dawała przy Elcnie i w jednym długim szlochu zdradiłla wszystko. - Krzyczałaś i krzyczałaś, i. iii i WSI>™7 wampiry cię usłyszały Sage złapał mnie i M-Meredtt pod pachy jak kociątka. i pobiegł ta tam. skąd»»> chodził twój wrzask Ale wi-wiele osób nas wyi««* dziło! Byłaś nie-nieprzyiomna. Damon l-tcz KM p-powiedzial. że was zaatakowano, i ch-chyba rueaj jecie! Powtarzano, żeby wezwać stra-straże l zemdlałam. . - Ćśś - uciszyła ją łagodnie Elena. jakby "^TT la psa. - Napij się Czarnej Magii, poczniesz się ajonnie skorzysiałn z zaproszenia Więcej niż raz. pieta kontynuowała opowieść - Ale Sage był sprytiuciszy Oznajmił, ze jest leka-pimusi was zbadać Był lak wiarygodny, ze sama ■aranyła! *, polem na was popatrzył i chyba od razu domykaj, co się stało bo kazał we/wat powóz, i dodał, ignisi was zabrać do doktora Mcggara. Wledy przy- Ęjfig Fazina i zaproponowała, żeby wziął jeden ■jjęj powozów i odesłał, kiedy będzie mógł fest taka piajzniehiigata1 -\ pulem was zabraliśmy, bo pojawiły ^Tmory, które źle wam życzyły To były prawdzi-i4eaiony. białe jak smeg Nazywano |c Królowymi t I wtedy., wylądowaliśmy w powozie i... , Eleno! Umarłaś! Naprawdę umarłaś' Dwa rafprzestała-oddyilia. Sa>;t- i Meredith cały czas cię •owali Tak m-mocno się modliłam...

całkowicie wciągnęła się w tę historię i utulić Bonnie, ak- la nic przestawała zano| łzami Jflfcliliśmy w drzwi doktora Mcggara, jakbyśmy ■ M je wyważyć. . i... i ktoś mu wytłumaczył. |_BBalcię... i powiedział.,, że potrzebujesz transfu-IP. Poprosiłam, żeby wzięli moją krew. Bo pamiętasz, BMb* szkole oddawałyśmy krew dla Jody Wright1 IHaaaaPr mogłyśmy to zrobić, bo mamy tę samą gru-Ht*Wtedy doktor Meggar przyszykował dwa stoły. Ot I^BBonnie pstryknęła palcami - Tak strasznie się B™1-myślałam ze ucieknę przed igłą. ale wyt rzy maI^Hpof wytrzymałam! I dali ci trochę mojej krwi |_aaafłz co robiła Meredith? Pozwoliła Damonowi Pogryzę Naprawdę' Doktor Meggar odesłał powoz M9 razlny Zwołano całą stozhę i zaproponowano im premię. . tak to się tutaj nazywa... Zgodzji. mnóslwu chętnych... Nie wiem, ilu ugryzł banJ? ale na pewno wielu Doktor Meggar stwierdzili to najlepsze lekarstwo. A później namówiliby ^£ ] tora. żeby przyjechał tu z nami. I zamieszka! rjw. przebuduje len budynek, w którym mieszkał. naiM, tal dla biedaków. A potem to już tylko starabsmy aa> ciebie leczyć. Damon czul się dobrze już następnego dnia. Ulma i Lu ten. to jest właściwie lo byt pomyd Damona.. wysiali lady Fazinie perlę. Ojciec Ulrnynk gdy nie znalazł na nią nabywcy, bo nikt nie mialóoai pieniędzy (est wielka jak pięść, ale ma nieregularna kształt I lśni jak srebro Zawiesili ją na grubym łańcuszku i wysłali Oczy Bonnie znów wypełniły się Izami - Lady Fazina was uratowała . Jej powóz uraaa> wal życic tobie i Damonowi.. Bonnie uachylrlaria i zniżyła głos do szeptu: - Meredith powiedziała rai... to tajemnica, ale nie przed lobą. . żc bycie ugrydo-nym wcale nie jest takie złe. - Ziewnęła jak prawdziwe kocię i się przeciągnęła. - ]a byłam następna w kolejce - dodała niemal z żalem. - Ale ty pot rabowałaś mojej krwi 1 lylko mojej Oni chyba wiedzą wszystko o krwi. bo rozpoznają ją po smaku i zapadni - Nagle się poderwała i zapytała: - Chceszobar rżeć połówkę klucza' Byliśmy pewni, że wszyslkoa* nic i nigdy jej me znajdziemy, ale kiedy Meredilh p9-szla do sypialni, żeby Damon ją ugryzł daię sl"!" !i Wiedziała dlaczego Bali się. że nie ograniczyłaby jąia rozmowy z Damoocni Ze przysunęłaby się bli- ' ' t i vyczu'a I''*1" ",i|l"m.,> ehoć egzotyczny zapach ^eazaninę włoskiej hetgainoiki mandarynki i kar-iimona Popalrzylahy w jego czarne oczy. w których czasem lśnił cały wszechświat, wtedy zmiękłyby jej Bjaga I obudziłaby się wampirem I^Hcnie rozumieli! Ona i Damon

bezpiecznie wy-ajniiali krew |iiz mi tygodni przed tym kryzysem. IlDpóki nic nie osłabiało jego samokontroli, zachowy-aałsię jak dżentelmen Blłin - westchnęła Bonnie. słysząc ten pro-^«Przesuwała właśnie poduszkę palcami u sióp. hznokcic pomalowała sobie na srebrno - Nie mowi-Mym im. ze wcześniej juz lo robiliście Pewnie by liby zgorszeni ^KAfe tu nie ma nad czym się zastanawiać. JHkjn tu. hy uratować ni-ijego ukochanego Damona, 'Stefano tylko mi w lym pomaga. Bonnie popatrzyła na nią ze zmarszczonymi BN"ami i otworzyła usia ale nic odważyła się wypo-: słowa I Bonnie'1 Tak? ' Czy właśnie powiedziałam lo. co mi się wydaje, PWedzialam.1 Tak Elena jednym ruchem zgarnęła kilka puduuju i nakryta nimi twarz. - Czy mogłabyś poprosić kucharza u jeszcze jeden stek i duża szklankę mleka? - zażądała stlumiorryni głosem spod poduszek. Nie czuję się dobrze 71 Matt mial nowego rzęcha Ilekroć takiego pe> trzebowal. zawsze znajdował go bez trudu A tera* właśnie prowadził swoja nową limuzynę pod jum Obaasan Dom pani Sailou. poprawił się Nie chciał popej. nić żadnej niezręczności. Nie wtedy, gdy musiał proafe) o przysługę. Drzwi do domu państwa Saitou otworzyła kobieta, której Malt nigdy wcześniej nie widział Była bardzo atrakcyjna, ubrana dość wyzywająco w ro/.kloszowa-ną szkarłatną spódnicę, a może bardzo rozkoszowana spodnie? Rozstawiła lak szeroko nogi, że nie dało aaf (ego ustalić - i białą bluzkę. Miała twarz o uderzającej urodzie, okoloną czarnymi, prostymi włosami i grzya* kaj sięgającą brwi Największą uwagę zwTacat jednak długi zakrzywiony miecz, który w niego wymierzyła - Dzień d-dobry - powiedział Matt na widok taj zjawy. - Tb porządny dom - odparła kobieta - Nic młtr sce na złe duchy - Tak właśnie sądziłem - odparł Malt. cofając aa) przed kobietą -

Szczerze Zjawa przymknęła oczy, jakby się nad czym* zastanawiała Potem gwałtownym ruchem opuści* miecz. - Mówisz prawdę. Nie chcesz nas skrzywdź* Wejdź. ^Łnziękuję - mruknął Matt. leszcze nigdy tak się Łcieszy) i zaproszenia starszej kobiety _ Ozime - Odezwał się słaby, drżący głos docłio-_wy Z piętra domu - Czy to jedno z dzieci? Tak, Hahawe - odpowiedziała kobicla, klórą ^^■arfarew sobie nazywał w myślach zjawą z mieczem W takim razie przyślij je na gorę. dobrze? HL Oczywiście. Hahawe ^Kjłeha To znaczy Hahawe? - Matt rozpaczliwie przekształcił chichot w pytanie, widząc, że miecz B£> jest skierowany w jego krocze - Czemu nie Obaasan' Zjawa pi) raz pierwszy się uśmiechnęła HR|)baasan znaczy „babcia" Hahawe to jedno ze słów, jakimi można zwracać się do matki Ale mania nie ladzie miała nic przeciw ko. |esli bydziesz do niej mowil .Obaasan". to dobre określenie na kobietę w jej wieku. KWporządku. - Matt starał się wyglądać wyjąiko-MD sympatycznie HU Saitou wskazała mu schody. Zajrzał do kilku .(■iieszereo zanim ■linalazt ii> w klorwu na nagiej fandze? leżało tatami a na mm kobieta lak malutka. Btwydawala się być lalką Miała równie miękkie czarne włosy, jak zjawa Hlaczem Zostały tak uczesane, że gdy leżała na lóż^ptaczały jej głowę jak aureola. Ciemne rzęsy spo■"ł*ały na bladych policzkach Mail przestraszył się "Waśnie przeszkodzi! w |edne] / drzemek polrzeh-HP* Starszym osobom Wtedy jednak drobna kobietka otworzyła ocz.y i się

■Machnęła W?" O, Masato-chao1 - Wpatrywała się w Malta. — 332 — Zły początek. Skoro rozpoznała w nim. jakiej znajomego z Japonii sprzed sześćdziesięciu lat... Po chwili jednak wybuchła śmiechem, zasłaniając usta drobną dłonią. - Wiem. wiem - powiedziała. - Nie jesteś Masata On został bankierem i zyskał wielką fortunę. Bardzo powolny. W myśleniu i w trawieniu. - Pani Saitou znów się uśmiechnęła. - Usiądź, proszę. Możesz nazywać mnie Obaasan albo Orime. Córka ma po mnie imię. Życie było dla niej równie trudne, jak dla mnie. Bycie kapłanką... i samurajem... wymaga wiele sarno-dyscypliny i ciężkiej pracy. Mojej córce znakoirucie szło, dopóki tu nie przyjechałyśmy. Szukałyśmy rrue-steczka, w którym mogłybyśmy żyć spokojnie i bez przygód Niestety. Isobel znalazła Jima. a on okazał się niewart swojego słowa. Matta rozsadzało pragnienie, by bronić przyjaciela, ale co mógł powiedzieć? Jim spędził noc z Caroline-na jej zaproszenie. Został opętany, zaraził swoją dziewczynę. Isobel, a ta w napadzie szalu poraniła Cale swoje ciało.! nie tylko. - Musimy ich dopaść - rzucił Matt, zanim zdążył pomyśleć. - Te demony, które to wszystko zaczęty. Które zakaziły Caroline. To Shinichi i jego sk*» Misao. - Lisołaki - przytaknęła Obaasan - Tak. *led* lam, że któreś z nich jest w to wplątane. Niwh rzę... Pobłogosławiłam trochę amuletów i zakW* drobiazgów dla twoich przyjaciół... - Mam kule. Zgarnąłem, co się dało Malt z pewnym zażenowaniem, wysypując nah* różniejszego kalibru na krawędź posłania ObaasanT iznajnń1 lem nawet w sieci kilka modlitw, dzięki którym ■pnasiiich pozbyć H_ O tak, dokładnie wykonałeś zadanie. Dobrze. -gbwsan przyjrzała się kartkom z wydrukowanymi ppilitwami Mail skrzywił się, bo wiedział, że zreali-jj^nl tylko pozycje z listy Meredilh. i lo jej należała Kpochwala.

- Najpierw pobłogosławię kule. a polem wypije więcej zaklęć odpada Obaasan - Rozłóż je łam. jjzje najbardziej potrzebujesz ochrony I mam nadzie-B h umiesz posługiwać się nabojami. ^Hakk, proszę pani. - Matt wyłuskał z kieszeni OBatnią garść, po czym wysypał je na wyciągnięte dłonie Obaasan. Staruszka wyszeptała długą i skompilowaną modlitwy, trzymając ręce nad nabojami. Malt « odczul, żeby czary brzmiały szczególnie groźnie, je mógł się mylić. Bonnie pewnie widziała i słyszała nzczy. o których on nie miał pojęcia, HbCzy powinienem celować w określoną część cia-W-spytał Matt. obserwują staruszkę. Usiłował nadą-i#za nią. przeglądając własny egzemplarz modlitw. ^HHe, wystarczy, że trafisz gdziekolwiek. Jeśli "Bielisz w- ogon. osłabisz demona, ale możesz go W rozwścieczyć Obaasan urwała i zakrztusiła się. •atzlała przez chw ilę Zanim Matt zdążył zapropono™ i ż e zbiegnie na dot po cos do popicia, do pokoju "jeżyła pani Saitou niosąc tace z trzema miseczka-*lherbaty 'feęk.uję. yL. zaczekaliście. ■■ Usiadła płynnym ^em, by podać im napój Matt już po pierwszym odkrył, że parująca zielona herbata jest znacznie .Jrrfucjsza. niż tego oczekiwał, bazując na kilku dojeniach w rożnych restauracjach. I wtedy zapadła cisza Pani Sailou wpairywłŁ w swoją miseczkę Obaasan leżała, biała i pęeBłJl"'!j czona. przykryta narzutą. Matt poczuł, ze ster*, Ir* pływają mu do ust. Wreszcie, chociaż rozsądek kazał mu milczeć ■» buchnął: - Dobry Boże, pani Saitou, lak mi przykro z pj, wodu Isobel! Ona nie zasługuje na to wszyiiłaji Chciałem tylku, by pani wiedziała, że... no że mi' han dzo mi przykro Dopadnę lisotaka. który zaczął lo wszystko' Przysięgam, dopadnę go! - Usołaka? - zapytała ostrym tonem pani Saitoą patrząc na Matta. jakby podejrzewała go o napad sra-leństwa Potem, nie zbierając nawet naczy ń po herbacie, zerwała się i wybiegła Mailowi odebrało mowę, - Ja... przepraszam... - Nie denerwuj się tak. miody człowieku - przemówiła Ohansan Moja córka, chociaż jest kapłanka, wyznaje bardzo nowoczesne poglądy Pewnie powiedziałaby ci. że kilsune wcale nie istnieją - Nawet po tym, co się stało. Czy ona sądzi ii Isobel... - Myśli, że w mieście rozprzestrzeniły się złeaa> ce. ale zwyczajne, ludzkie. Myśli także, żc Isobel

nabita to z powodu presji, kióra była na mą wywteran* Isobel żyła w ogromnym stresie, starając się być jadaa> cześnie dobrą uczennicą, kapłanką i samurajem- Czyli mówi pani. że pani Saitou czuje się wa> na? - Wini też ojca Isobel. On mieszka w |aponU 1 |a" raczej karierowiczem niż filarem rodziny Ołaaaani urwała - Nie wiem. czemu ci lo wszystko mowtfl^■nennpraszam - powtórzył Malt - Nie chciałem tmnracaL ■fcoazczysz się o innych Szkoda, że Isobel nie Ktakiego rarJwpca jak ty ŁMatt przypomniał sobie pożałowania godną po-Bfórą widział w szpitalu Większość blizn dziew'Uda się kiedyś ukryć pod ubraniem. Większym : było to. czy odzyska mowę . Och. jestem do w zięcia - rzucił bohatersku Mat Obaasan uśmiechnęło się do niego niewyraźnie, ■tym położyła głowę z powrotem na poduszce czy ^^Tpat drewnianej podstawce spełniającej jej funk! wyglądało l o zbyt wygodnie ■ To zawsze bardzo smutne, gdy dochodzi dospię-hy ludzką rodziną a demonem kilsune. Ludzie ają, że jeden z naszych przodków pojął kiedyś za ł lisotaka Ko takiego? an się ruzcśmiala. Zasłoniła twarz dłońmi. Wfukashi-mukashi czy raczej jak wy mawia-■awno. dawno temu. w czasach legend i mitów, lazogun rozgniewał się na wszystkie kiisune za Jy. jakie wyrządzały w jego majątku. Od wielu |Mły sobie z niego żarty, ale kiedy szogun do-aię. że zniszczyły zbiory na polach, posla-Waiałać Zebrał wszystkich mężczyzn i kobiely i domu i kazał im wziąć kije. strzały, kamie-_Bpdkowy miotły i wygonić wszystkie lisy, które 'ifftopaty sobie nory u lesie i w domu. Także le, kló-Hfeazkały na strychu i pod dachem. Szogun chciał iBM^azystkie lisy bez litości. Ale na noc przed rze-HJpyśnił mu się sen, w kiórym przyszła do niego HBa kobieta Powiedziała, że to ona opiekuje się _ 337 _ wszystkimi lisami na jego terenach Tb prawda, fa, rohiły szkód, ale odpokutują za to. zjadaj H kie szczury, myszy i owady, KJ|| które naprawdę niszcz, zboże Proszę, panie, zgódź się, i mnie ukarz 7^2 mnie i puść wolno resztę lisów, O Świcie wrócę f»

poznać twoja, odpowiedź Ta przepiękna kitsune dotrzymała słowa. 0 nri. cie zjawiła się w towarzystwie dwunastu niemal rów. nie pięknych dworek, ale i tak lśniła wśród nich jak księżyc pośród gwiazd. Szogun nie potrafił zdobyć się na to. by ja. zabić. Zamiast tego poprosił ją 0 ra-kę. Dwanaście dworek ożenił z najwierniejszymi spoa. rml swoich sług. Mówi się, że lisica była wierną żona, i urodziła mu wiele wspaniałych dzieci W tym także zMnaterasu, boginię słońca piękną jak sam księżyc. Wszystko dobrze się układało do dnia. gdy szogun byt w podróży i przypadkiem zabił lisa Pospieszył a darł mu. by wyjaśnić żonie, że zrobił 1 0 niechcący, ale gdy przybył do posiadłości, zastał cały dwór w żałobie. Jego żona odeszła, zabierając ze sobą wszystkich rj-nów i córki. - Fatalnie - mruknął Malt. usiłując grzecznie brat udział w rozmowie, chociaż w głowie miał plątaninę myśli. -z\le skoro oni wszyscy odeszli. . - Widzę, że jesteś uważnym młodym człow* kiem - zaśmiała się delikatna staruszka - Wsiyatk" jego dzieci zniknęły... z wyjątkiem najmłodszej córki, dziewczyny o nieskazitelnej piękności, kwa* wtedy była jeszcze bardzo młoda Powiedziała ra* że kocha go zbyt mocno, by go opuście, nawet raili musiałaby pozostać już na zawsze człowiek*9* I tak oto stało się, że wszyscy pochodzimy cJ ba* laków. )coz. nasze dzisiejsze lisolaki nic ograniczają BFjK i niszczenia zboża - zauważył Malt - Chcą I musimy się przed mmi bronić ktezywiścic, oczywiście. Nie chciałam cię zde- lt moją opowiastką powiedziała Ohaasan -j, wypiszę ci le amulety, tiedy M.ii 1 wychodził, natknął się na panią Saitou. ■"I się w drzwiach i włożyła mu coś w dłoń. I w dół. Zobaczył te same wykaligrafowane ,co na kartkach, które dosial od Obaasan. Te tbyiy znacznie mniejsze i zostały namalowane i Czy to są karteczki samoprzylepne' - spyta) alowierzaniem Mail fbarJzo użyteczne - przytaknęła pani Saitou. -rjrzykleić je do twarzy demonów albo pni Htym podobnych - Malt wbil w nią oszolomio-BOk. - Moja matka nie wie wszystkiego rlMala ma także solidny sztylet, mnieiszy mz .toóry wisiał jej u pasa Malt natychmiast się j' Pokładaj wiarę w przyjaciołach i we własnej inI-pouczyła go pani Saitou gttUueco zdezorientowany, ale lakże i zacheco--1 w slronę domu doktor Alpert. — 339 — Czuje się znacznie lepiej - rxwiedziata Elena doktc, rowi Meggarowi - Chciałabym przejść ńe po rnaja> ku - Usiłowała nie rjodskakiwać na łóżku - Zjadła* mnóstwo sleków i wypiłam litry mleka. Spożyłam natai len paskucmytranzdorsza, który mi pan przysłał jesteś leż zupełnie przytomna i trzeźwo myślę Przybyka tu. by uratować Sterano, a mary chłopiec we wnętrza Damona to metafora jego podświadomości, którą moan oglądać dzięki wymianie krwi - Podskoczyła irfrohuse, ale

zakamunowala len ruch. udając, że sięga po wodę.. Czuję się, jak szczęśliwy psiak ciągnący pana na apa-cer. - Zaprezentowała swoje nowe niewolnicze branes-leiki inkrustowane lapis-lazuli. - leśli nawet nagle umrę. to jestem na to przygotowana Brwi doktora Meggara wędrowały lo w górę, tt> w dół. - No cóż. Z twoim pulsem wszystko w rwrząd-ku. oddech masz leż równy. Przyjemny. poperfudnk> wy spacer nie powinien ci zaszkodzić UamoniezP Chodzi Ale nie próbuj namawiać Ulmy Ona zc*a*M w łóżku jeszcze przez kilka miesięcy - Ma śliczne maté biureczko z przerobione)!!* śniadaniowej wyjaśniła Bonnie. pokazując reka* wymiary tego dzieła Projektuje na nim l,bl*"V Bonnie wychyliła się, szeroko otwierając oczy I wiesz co' Te sukienki są naprawdę magiczne - Niczego innego się nie spodziewałem - , nąl doktor Meggar. Elena po chwili przypomniała sobie nieprzyjemnego. ednai Nawet kiedy już zdobędziemy klucze, musimy rac, jak się włamać do więzienia. Co to jest włamanie? - spytała Lakshmi z eks-k Mam na myśli dostanie się do więzienia To bę-Itak. Załóżmy, ze przyniesiemy klucze do celi. Ale i musimy wejść do więzienia A później prze-jowac Stefano na zewnątrz. ,Lakshmi zmarszczyła brwi [A czemu po prosiu nie wybrać się w odwiedziny zabrać go ze sobą. gdy będziemy wy chodzić przez ftnieważ nie pozwolą nam lak po prostu tam go zabrać - wyjaśniła Elena. z trudem zdoby-się na cierpliwość. Zmrużyła oczy, a Lakshmi l twarz w dłoniach - O czym myślisz11 l~ Najpierw mówisz, ze masz klucz a zaraz, ze me zabrać więźnia ze sobą. itth pokręciła głową z niedowierzaniem, i przytknęła dłoń do czoła, jakby coś ją zabola-1 wpatrywała się w dziewczynkę Lakshmi. twierdzisz ze kiedy juz zdobędziemy * 1 do celi Slefanu. to właściwie będziemy mogli 1 wejść i wyjść z więzienia' - spytała bardzo tfeywiście' - wykrzyknęła lakshmi z entuzja-W przeciwny m razie po co byłby ten klucz? ^*iBopo pnislu zamknąć w innej celt wierzyła w lo. co właśnie usłyszała. Ta teoria Jfc.L ' P'vkna ""'Vk' l,;,1vchtiiiasi zaczęła się U™'IC« niej słahydi punklow E ~ 0 by znaczyło, ze możemy iśi do więzienia pro-■■Pięcia Bloddeuweddów, ot tak wziąć sobie Stef ano i wrócić spokojnie do domu - rzuciła z 1 sarkazmem,

na jaki tylko było ją stać. - W razie i pokażemy klucz i oni pozwolą nam go zabrać. Lakshmi przytaknęła gorliwie - Oczywiście, że tak - odparła z radością zwracając uwagi na l)jr ironie Eleny. - I. nie wściekaj się. dobrze' Ale zastanawiam się. czemu nigdy go odwiedzasz. - Możemy go odwiedzić? - jasne, tylko trzeba się umówić. Meredith i Bonnie wreszcie się ocknęły i mogły podtrzymać EJenę z obu stron. - Kiedy możemy wysiać posłańca? - spyiala Eleni przez zęby. bo musiała zużyć wszystkie siły . by spokój, nie zadać to pytanie. Cały jej ciężar spoczywał na hukach przyjaciółek. - Kogo możemy wystać1 - dodała szeptem. - ja pójdę - zaofiarował się Damon. który do tej pory kryt się w ciemnościach. - lYijdy d/is wieczoKBL Dajcie mi pięć minut. Matl był wyjątkowo wściekły tego wieczoru. J - No stary. . - rzucił Tyronc z rozbawieniem. Obaj szykowali się na wycieczkę w zarośla. C» oznaczało włożenie na siebie dwóch przeżartych naftaliną i goździkowym wynalazkiem płaszczy, a pouan jeszcze wielkich rękawic ogrodowych Mail zaczya* się już pocić. Ale pomyślał, że Tyrone lo porządny gosc- *™j przyszedł do niego zupełnie niespodziewanie i zacaf opowiadać niestworzone historie. - Hej. pamiętasz to dziwne coś co widział** P™f jimie Brysie w zeszłym tygodniu? To się wiąz* 1 |duchami. Starym Lasem i tak dalej lani Flowers xi, że jeśli szybko nie dojdziemy do tego. co Igrane tn naprawdę wpadniemy w kłopoty, A pani - lo niezbztkowana babcia z pensjonatu, cho-(arszyscy tak o niej mów ią TaTaTMicie. że nie - powiedziała szorstko doktor \ która właśnie stanęła w korytarzu Odłożyła )fcarbę i zwróciła się do syna - Znam Theophilię lod bardzo dawna Podobnie jak panią Saitou jaawsze pomagały ludziom, ho taki juz mającha■Wainic. - Matt dostrzegł cień nadziei i postara go uchwycić A teraz to pani Flowers po-uje pomocy Naprawdę potrzebuje. -

Wtakim razie czemu jeszcze tu siedzisz. Tyrone' *> pani Flowers. - Doktor Alpert zmierzwiła _ i najpierw własną stalowosiwą grzywę, a po■ czarną czuprynę syna. Jat się zbieraliśmy, kiedy wesztai. Jj&e na *idok kupy złomu, klórej Matt uży-j-ałiako samochodu, uprzejmie zaproponował że ■Wazie go do ,«, „, Flowers swoim autem Mali tvZllE- L« Na takiego faceta można było li-■poczyni ^wiadczyłochocbyiegozachowartietem !^"at.vchmiasi zadeklarował pomoc-. Zawsze był gościem, a przy tym trzyma! się z daleka od r**1 s*"m* Malt wiedział, ze picie i narkotyki zrujnowały już niejedną drużynę i zniszczyły sporto, wego ducha rywalizacji. Tyrone należat także do tych chlopakuw, która umieją trzymać buzię na kłódkę. Gdy wyruszyli już» mochodem, powstrzymał się od zasypania Matt a niami. Dźwięk - przenikliwy gwizd wydal dopiero na widok jaskrawo żółtego modelu T pani Flowers, który wprowadzała właśnie do starej stodoły. _ Łail - wykrzyknął, wyskakując z auta, żeby po. móc starszej pani z zakupami. Pochłania! wzrokiem samochód, od zderzaka po zderzak. - Przecież to [orf sedan! Byłby przepiękny, gdyby... urwał i na jego brązowej skórze pojawi! się rumieniec. - Och, nie wstydź się. To tylko żółty wóz! - powiedziała pani Flowers, zostawiając drugą torbę dla Marta, który zaniósł ją przez ogródek za kuchnią do domu. - Służył naszej rodzinie od prawie stu łat i a i ówdzie trochę zardzewiał. Ale na równej droda wyciąga nawet pięćdziesiąt kilometrów na godzine-dodala pani Flowers nie tylko z dumą, ale i z czyni w rodzaju przejęcia na myśl o tak ogromnych prędkościach, Matt spojrzał na Tyrone a i zrozumiał, że myślą dokładnie o tym samym. Trzeba przywrócić urodę temu zrujnowanemu, » T służonemu, ale wciąż pięknemu samochodowi. Wory większość życia spędził w prowizorycznym gara** przerobionym ze stodoły. - Moglibyśmy się tym zająć - zaproponował M » czując, że powinien pierwszy wystąpić z lą prorzozyęi* - No pewnie - zapalił się Tyrone. - Ta siodota f. jak podwójny garaż, więc nie ma problemu scem.

no. ' I ~^m' i-ymarzciiii ez, - Żart"1 -Wiritc-is musielibyśmy go za bardzo rozbierać, jeździ mieljesz1 Ale moglibyśmy oczyścić silnik, jpjjrzec się zaworom i (łukom, i lak dalej A moj lala piaskarkę. - Czarne oczy Tyrone a nagle zabłysły. -Tfcaba zdrapać lakier i pomalować go na laki sam zól-(y kolor Pani Flowers nagle się rozpromieniła KI. Moja droga mamaa przewidziała, że coś takiego powiesz, miody człowieku Mail przypomniał sobie, że dobre maniery nakazu-apizedsiawic kolegę. ^Ł-Gdybyś zaproponował, żeby przemalować wóz B»bordowo, niebiesko czy na jakikolwiek inny kolor, mamaa na pewno by zaproieskwala - wyjaśniła pani łtowers. szykując kanapki z szynką, sałatkę ziemniaczaną i wielki garnek fasoli. Matł przyglądał się. jak Tyrone zareaguje na srzmiankę o mamie pani Flowers, ale z przyjemnością zauważył, że po chwili zdziwienia iwarz kolegi przy-■P doskonale uholętny wyraz lego mama przecież ^aotwierdzila, że kohiela nie jesl zbzikowaną starusz-yjkwiec nią nie była. \1atl poczuł że ogromny ciężar łada mu z setca Zyskał przyjaciela, na którym mógł POlegae - i ten przyjaciel był w dodatku chyba lepszy Od niego IT - Jedzcie kanapki, a ja zrobię sałatkę. Wiem. że RMzi mężczyźni poirzebują przed walką solidneSPłOSilku - Tani Flowers zawsze mówiła o mężczy-P*-h jak o jakimś egzotycznym gatunku kwialów. -Poicie wszystko, co przygotowałam, f Matt i Tyrone z przyjemnością posłuchali polecę- WSzykowali się na hoj i czuli, ze mają dość sił, by — 345 — walczyć z tygrysami, bo deser według pani Flow^ oznaczał po pół ciasta orzechowego na głowę A ^ wielkie kubki kawy oczyszczały umysł jak piaskarki, Tyrone z Mailem pojechali na cmentarz, a za nimi swoim autem podążyła pani Flowers Mali u^y udać się tam dwoma samochodami, tak na wszelki wypadek. Zeszli ze wzgórza i podążyli w slronę dawnej kryjówki Matta i szeryfa Mossberga. pomagając puj Flowers pokonać trudniejsze odcinki Raz potknęła się i omal nie upadla, ale Tyrone mocniej się uparł nogą o ziemię i niewzruszony niczym góra zaofiarował staruszce oparcie. - Och, dziękuję, skarbie - wymamrotała, a Mart już wiedział, że Tyrone właśnie został przyjęty do rodziny. Niebo było ciemne, z wyjątkiem jednego paska szkarłatu. Pani Flowers, niezręcznie manewrując

dłońmi w wielkich ogrodniczych rękawicach, zdołała wyciągnąć na wierzch odznakę szeryfa. Najpierw przytknęła ją sobie do czoła, potem odsunęła na wyciągnięcie ręki. trzymając piredmiot na wysokoao wzroku. - Tu przystanął, a potem przykucnął - stwierdź* i zeszła do najgłębszego punktu kryjówki Matt przytaknął, niemal nie wiedząc, co robi. - Nie powiadał, skarbie - poprosiła, nie otwierając oczu. Usłyszał," ktoś się skrada, więc odwróci! się gwałtownie. wyOT gając broń. Ale to był tylko Tyrone. Przez chwilę n» mawiali szeptem. - A potem nagle wstał. - Pani Flowers <** gwałtownie się podniosta i Matt usłyszał nier*** ce strzyknięcia i stuknięcia, które wydały stawy i ko* Łjstaruszki. - doszedł energicznym krokiem, prawie jjjgl... tam. do tych zarośli. Tych złych zarośli. Sama ruszyła w tę samą stronę, dokładnie tak saI Ejljak wcześniej szeryf Mossberg. Matt i Tyrone podą- jfi za nią. gotowi ją powstrzymać, gdyby postanowi-jwkroezyć do Starego Lasu czy raczej do tej części, yńra z lasu pozostała Jednak pani l-lowtrs obeszła zagajnik, wciąż trzy-Hjjy: wysoko odznakę. Tyrone i Matt wymienili spoj-(jenia, po czym bez słowa ujęli ją pod ręce. W ten :jj>0SÓb obchodzili zarośla Malt szedł pierwszy, pani ptowers w środku, a Tyrone zamykał pochód. W któ-jmś momencie Malt zauważył, że po pomarszczo-Ęidlpoliczkach kobiety spływają Izy ^■Krucha staruszka w końcu się zatrzymała, przez {kwilę walczyła z koronkow ą chusteczką i wreszcie jarjn/tknęła ją sobie do oczu. Jęknęła cicho. - - Odnalazła go pani? - spytał w końcu Matt, niezdolny dłużej powstrzymać ciekawości. r - Będziemy Będziemy musieli to sprawdzić. Ûemony sa bardzo dobre w stwarzaniu iluzji. ■Szystko. co w idziałam, mogło hyc tylko złudzeniem. - pani Flowers ciężko westchnęła. Ale jedno vas będzie musiało wejść do lasu Hr W takim razie padto na mnie - zarządził Matt, RWłykając ślinę. łwNie ma mowy stary - przerwa! mu Tyrone. Ty Wich znasz, kimkolwiek są. Musisz wydostać stąd Flowers. ^■Niemogę ryzykować. Gdyby coś ci się stało... ^B'*co ia 'u robię, w takim razie? - zapyta! Tyrone. R-JProszę - wtrąciła się pani Flowers takim jakby zaraz miała się rozpłakać. Chłopcy — 346 — natychmiast się zaniknęli, a Matt się zawstydź -Znam sposób, byście obaj mogli mi pomóc, ale t0s_

dzie bardzo niebezpieczne. Dla was obu. Me jeśli zrobimy to tylko raz. to uda nam się zmniejszyć ry^ i czegoś się dowiemy. - jaki to sposób? - spytali niemal jednocześrae Tyrone i Matt. Kilka minut później propozycja pani Flowers była już wcielana w życie. Leżeli obok siebie, twarzami w stronę drzew i splątanych krzewów. Związali tła sznurami i ponaklejali sobie na całym ciele karteczki pani Saitou. - Na trzy obaj macie wyciągnąć ręce w stronę zarośli i chwycić się ziemi. Jeśli na coś traficie, spróbujcie do siebie to przyciągnąć. Jeśli wyczujecie tylko grunt, przesuńcie rękę i wycofajcie ją najszybciej, jak motecie. A, i jeszcze jedno - dodała spokojnym tonem, -Jeśli poczujcie, że coś ciągnie was w krzaki albo usiłuje unieruchomić rękę, krzyczcie, walczcie i kopcie Zaległa długa, bardzo długa cisza. - Myśli pani, że w tym lesie leżą jakieś rzeczy i za możemy je wyciągnąć? - spytał Matt. - Owszem - odparła pani Flowers - W porządku - zgodził się Tyrone, Matt znów zerknął na niego z aprobatą. |ego nowj przyjaciel nawet nie zapytał, co takiego mogłoby » wciągnąć do lasu Zajęli pozycję. Pani Flowers zaczęła odliczać. - Raz. Dwa. Trzy! Matt wyciągnął rękę najdalej jak potrafił i i"39 macać grunt wokoło . - Mam' - rozległ się krzyk obok niego - <-°S ga mnie do lasu! wrzasną! chwilę potem Tyrol* f. Matt błyskawicznie wyciągnął rękę z gąszczu i usi-[(jgal mu pomóc fos zamierzyło się na jego rękę. ale '-jpjjło na karteczkę z zaklęciem Matt miał wrażenie, rktoś bil go kawałkiem styropianu Tyrone miotał się rozpaczliwie Cos wciągnęło .jui do wysokości ramion Matt chwycił go w pa-• i z całych sil zaczął szarpać w swoją stronę Przez Uę czul silny opór, ale zaraz potem Tyrone wyleciał ab jak korek uwolniony z butelki. Miał zadrapa-l twarzy i szyi, ale nic mu się nie stało, chroniły > karteczki z zaklęciami Malt chciał podziękować, ale kobiety, które po" I mu te amulety, byty teraz daleko. Wola! nie pokłonów płaszczowi Tyrone a. Za to pani 1 szczebiotała i dziękowała za nich troje. ■Sen, Matt, kiedy spadla na ciebie ta wielka ga, pomyślałam, ze złamała ci rękę Dzięki Bogu, że i Saitou wy konała lak znakomite amulety. Tyrone. "' , proszę, napij się, tu masz manierkę. - Dziękuję, ale nie piję zbyt często... Tb tylko ciepła lemoniada, moj własny przepis «Wjy nie wy. na pew no hy się nie udało Tyrone. zna-Weicoś. prawda' A polem zostałeś złapany i nie "Winiłbyś się bez pomocy Matta?

~Na pewno by sobie poradził - zapewnił po-ł«Knie Malt Komu, takiemu |ak Tyrone na pewno °yjo łatwo się przyznać, że potrzebował pomocy, lednak Tyrone popatrzył tylko na niego. Ma pani rację - przyznał. - Dzięki, Matt

Mart Poczuł, że się rumieni. j^J^ "K ciekaw ego mc wyciągnąłem - powiedział Z ""czarowaniem - To cos przypominało ka-""arej fajki albo - Przyjrzyjmy się temu - zaproponowała , Flowers bardzo poważnym łonem Włączyła najmocniejszą latarkę i skierowała m promień na przedmiot, dla klórego Tyrone zaiyq)_ wał tak wiele Początkowo Matt myślał, że lo tylku zwykła kość, własność jakiegoś naprawdę wielkiego pta. Jednak po chwili jego uwagę zwrńcil aż nazbyt zna. iomy kształt To była ludzka kość udowa Miała biały kolor, musiała być świeża - Raczej nie jest plastikowa - stwierdziła pani Flowers dziwnym tonem. Nie była. Matt widział dokładnie wszystkie rysy po ścięgnach i mięśniach Nie była to też zabawka. Naprawdę pochodziła z ludzkiej nogi. Ale nie to najbardziej go przerażało, nie to sprawiło, że jego umysł pogrążył się w mroku Kość była zupełnie czysta, jak wylizana Pokrywał/ jądrobmutWe odciski, ślady po wielu małych ząbkack ROZDZIAŁ 52 €lena promieniała Poszła spać szczęśliwa i obutB la się wypoczęta, upojona wiedzą, że już włnOtl naprawdę wkrótce, odwiedzi Stelano. a potem- * bardzo niedługo, zabierze go do domu. Bonnie i Meredith nic okazały zdziwienia. 9 Elena postanowiła skonsultować się z Da mor* — 350 ^Lńcri kwestiach: kto pójdzie z nią i w co nale-^Egbrać. Zaskoczyły je jednak decyzje przy jariO»" , , . 1 _ Mam nadzieię, ze nie będziecie urazem - za-wolno rysuiąc palcem po wielkim siole w jedJg.-eaJonuw. w którym cala ekipa zebrała się nago ranka - Nic chcę zabierać zbyt wielu osób. był bardzo żle traktowany, a nie znosi, gdy Kftdzą go nie w formie Nie chcę, żeby czul się upokorzony Syp tych słowach nastąpiła konsternacja. Może piedziłu o wstyd, może o ubawy czy poczucie winy. i

razie trudno było lo stwierdzić przy poran-■knronym świetle płynącym z uchylonych okien Schodni ej strony Jedno tylku nie pozostawiało : wszyscy chcieli iść z Eleną Uczę na to. że się me obrazicie, jeśli nie zabio-| artzysikii i: - powiedziała, patrząc prosto w oczy Mb i Bonnie Proszę, nie gniewajcie się na Btoumiaty że nie idą, pomyślała Elena. widząc, łtobie dziewczyny się rumienią. Cały plan zależał od tego, jak przyjaciółki zareagują na jej decyzję Meredith bohatersko pierwsza zmierzyła się z tą *eyzjąI - Eleno. przeszłaś przez piekło i omal nie umarłaś. •Wzyskae Skf.inu Wchicrz ivch kio.zc najbardziej ■aft przydadzą ^■rozumiemy, że to nie jesl konkurs na to, kogo PNrazic) hihisz dodała Bonnie przekkaiai -Ime V>trudem powstrzymywała się od płaczu r bonnie naprawdę chciałaby iść, pomyślała Elena. PPogodzi się z moim wyborem - Stefano będzie lie nas wstydził - siwiej ła Bonnie i nawet nic wspomniała głośno. że z nich nie zrobiłaby niczego, co dotknęłoby Stelano. Bena podeszła, by 1,1 uściskać, i przez chwilę czraa w ramionach szczuplutkie ciało Bonnie Potem odwr6> cila się i wpadła w ciepłe szczupłe ramiona MeredrTfc. Miała wrażenie, że przyjaciółka odrobinę się roiruł, nrla - Dziękuję - powiedziała, ocierając łzy - Made rację Stefano pewnie łatwiej będzie się zmierzyt z chłopakami niż z dziewczynami Poza tym będzie lepiej, jeśli przyjdą po niego obcy. a nie przyjaciele, których dobrze zna, kocha i ceni Chcialahym zatea. poprosić Sage'a, Damona i doktora Mcggara. by to osi mi towarzyszyli. Lakshmi podskoczyła w miejscu, lak podekscytowana, jakby to ona została wybrana - W którym więzieniu jest'1 - spytała niezwykle pogodnie. - W Shi no Shi - odparł Damon Lakshmi otworzyła szerzej oczy, wbiła « Dsniooe zdziwiony wzrok, po czym pobiegła do drzwi. - Mam mnóstwo pracy, panie' - krzyknęła ic* trzęsionym głosem. Elena popatrzyła Dantonowi w oczy.

- A co to niby ma znaczyć' - spytała tonem, którf zmroziłby lawę z odległości trzydziestu melru*^^ ■ - Nie wiem Nie mam po|ęcia Shinichi P0™^ nu znaki w kanji i powiedziała, ze wymawia sie'f"°j, no Shi". Tb znaczy „śmierć śmierci . jak w zaBaawj odczarowywania wampira Sage zakaszlał. rjłki* ty ufny Mon cher Wat. Oczywiście nie ■Jo ci do głowy zapytać kogoś innego., ■-pytałem. Poprosiłem o pomóc japońską bi-Powiedziaia. że to prawda: te japońskie linaczą ..śmierć śmierci" I wtedy odwróciłeś się na pięcie i wyszedłeś -ISage wiesz? - spytał Damon z rosnącym gnie-Bo. mmi chcr le słowa mogą znaczyć bardzo pr nleżności od tego, jakimi znakami zostały Be. Czemu nie pokazałeś ich tej Japonce? Nic miałem rysunku1 Shinichi namalowała je fctrzu. czerwonym dymem. A co innego mogą K? - dodał po chwili z mieszanką wściekłości MD pierwsze to co powiedziałeś Ale także peauerc" Albo „prawdziwa śmierć" A nawet: śmierci" Zważywszy na to, jak Stefano jesi by spojrzenia mogły zabijać jak kotki, Damon P by nie żył Wszyscy patrzyli na niego twar-^fcrżyciclskini wzrokiem. Wampir odwmcil się irty du muru wilk i wyszczerzył się uimie-Wt każdym razie podejrzewałem, że nie cho-Jft przyjemnego stwierdził - Pomyślałem, że "Ofcia. Pozbyłby się klątwy bycia wampirem -każdym razie powtórzyła Elena - Sage, czy [tlcasiJnowac, zeby nas wpuszczono' Byłabym I* wdzięczna. •*łest. nadame - Poza tym... chwileczkę... chyha wszyscy poaa. ni się przebrać. Pozwólcie, że pomówię z LTnią Wychodząc, Elena czuła na sobie oszoJonuoBa spojrzenia Bonnie i Meredith Ulma była blada, ale popatrzyła i błyskiem w oka na wchodzącą Elenę Miała przed sobą otwarty tzb. cownik - dobry znak Załatwienie sprawy wymagało tylko kilku tłcer i jednego szczerego spojrzenia - Możemy to wszystko zrohić w godzinę cza dwie - obiecała Ulma. - To tylku kwestia wezwania

odpowiednich ludzi. - Dziękuję - odparła Elena. bardzo delikatnie ściskając kobietę za nadgarstek - Dzięku|ęci, iu dorwieczyni! - 1 lak oto wyruszę do więzienia w charakWet pokutnika stwierdził Damon Stal tuz przy drzwiach Ulmy. Elena podejrzewała, że podsłuchiwał - Nigdy nie przyszło mi to do głowy - odparła. -Pomyślałam tylko, że jeśli ly i dwaj pozostali włożycie ubrania niewolników. Stefano będzie się czul mranj skrępowany Czemu pomyślałeś, że chciałam cię iika-rać? - A nie chcesz' - (esteś lu po lo. by pomoc Stefano. Wiele prał-szedteś. - Elena musiała zatrzymać się i posziua* w rękawach czystej chusteczki Damon podał jej car ną. jedwabną - |uż dobrze Wchodzimy w lo - odpan-Przepraszam Czasem przychodzi mi coś do i mówię co mi ślina przyniesie na język, (aj z kim rozmawiam H.A nigdy nie słyszysz, że ludzie potrafią być do-Ł-jmozc wcale nie chcą cię skrzywdzić 1 - spyla Ejlena z niełanJii'li.i. zasiaiiawi.ti.H -iv ;ak wie Ijancuchow ma już na sobie chłopczyk w duszj |aaonn ^Hie wiem Czasem Może. Ale w tym świecie ta-Eakarynte maią racji bytu. Poco ich słuchać' BjOraaem żałuję, że nie spróbujesz szepnęła Bp,-Łatwiej by się z lobą dyskutowało Bnat rozmawia nam się wystarczająco łatwo, po-iedziai Damon i w lody Elena uśw iadomiła sobie, dla-Hl to im się tak często zdarzało Niepostrzeżenie Mli się w ledno w ciasnym uścisku Co gorsza. pU miała na sobie poranni siro| długi jedwabny laVok i pcniuar z lego samego materiału, w barwie Hi perłowego błękitu W świetle zachodzącego ■ca wydawał się fioletowy. fkt tak myślę przyznała i poczuła że Damon ■ W podnieceniu fa l\iko Haram ■iię być uczciwa. lała, niema! przerażona ieco reakcją. / nie mogę BbMtf od ciebie, ze będziesz szczery: feSli ja

nie Wbbądt uczciwa Nie bądź! Znienawidź mnie jpt mną. błagał Elenę Damon, choć w tym so-■. czasie pieścił jej ramiona skryte pod dwiema ami jedwabiu, klóre odgradzały skórę dziew-lod fego palców flA* dlaczego tego chcesz'1 Jo mnie me wolno ufać lesiem wrednym wil WI czystą duszą, nowo narodzonym iagniat-dna> i długie koszule.

- Kreacja dla Sage'a. - Ulma wskazała głowa, większego z nich. A lo dla Damona. - Skinęła na drugiego - Wspaniale! Ulma popatrzyła na Elenę z ledwo skrywanym błyskiem zwątpienia. - Zostały uszyte z prawdziwego worka - do<^ To najpodlejsza, najgorsza tkanina Jesteś pewna, zgodzą się je włożyć? t _ Alb" pójdą w tym, albo wcale - oświadczyła sta-Easo Elena. puszczając do niej oko. ^łjjobry plan - zaśmiała się Ulma Owszem Ale co pani sądzi o moim drugim pla-►-spytala Elena. naprawdę ciekawa opinii kobiety, i zaczęła się rumienić. Moja droga dobrodziejko Kiedyś przygląda-i się. jak moja matka szyje takie stroje. - odparła Oczywiście dopiero odkąd skończyłam trzy: lal Mama mówiła, że sprawia jej lo wiele przy-ci bo tymi kreacjami przynosi radość aż dwoj-i osobom naraz I mc poza tą radością się nie liczy ci, że Lucen i ja skończymy pracę na czas, i ty też powinnaś się już szykować 0 lak Och, kocham panią! To takie niesamowi-|więcej ludzi się kocha, tym więcej osób chce się |uż czekała na nią ekipa pokojówek i służek. Elena 1 najkrótszą, najbardziej energiczną kąpiel w żypo czym została natychmiast przeniesiona na gdzie otoczyła ją gromada uśmiechniętych, nydi i bystrych dziewcząt. Każda wykonywała Siadanie, nie przeszkadzając innym Obowiązkowa była oczywiście depilacja. Dziew-i podzieliły się pracą po jednej na każdą nogę By. jedna do pach. jeszcze jedna do regulacji brwi ■ty im kobiety ze zmiękczającymi kremami i in-l smarowidłami, które namaszczały Elenę, uważ-'komponując dla niej specjalny zapach. Jeszcze in-•bnowala się makijażem twarzy i ciała. atnia kobieta poczerniła brwi Eleny i pokryła ►reki metaliczną farbą kosmetyczną, po czym 'Wdegoś cudownego specyfiku, który wydłużył

357 rzęsy o centymetr Cale oczy powiększyła i ruw^-Ł. im egzotyczny kształt dwoma liniami namalowały na powiekach Na koniec ostrożnie nałożyła na war. gi Eleny gruba, warstwę lśniącej czerwonej szmlnU dzięki czemu usta dziewczyny wydawały się rwzustan, nie ułożone do pocałunku Po tym wszystkim spry,, kała jej ciało opalizującym brokatem i na sam koniec umieściła na pępku dziewczyny ogromny diament przysłany pnislo z warsztatu Lucena. Gdy fryzjerki dopieszczały ostatnie male loczki na czole Eleny. przyniesiono dwa pudelka i szkarłatną pelerynę od szwaczek Ulmy Elena podziękowała wszyR. kim pomocnicom, które tak pracowicie ją upiększały, i wypłaciła im premie, na których widok zaczęły trat-koiać miedzy sobą z podniecenia A potem poprosiła, żeby zoslawily ją samą Zawahały się. ale Elena Stanowczo ponowiła prośbę, równie grzecznie, tylko trochę głośniej W końcu pomocnice wyszły. Elena drżącymi rękami wyjęta z pudelek d/ido Ulmy. Strój nie był nieprzyzwoiiy, a przynaimmej nie odsłaniał więcej niż kostium kąpielowy, jednak wyglądał tak. jakby składał się tylko z garstki klejnotów roa> mieszczonych w strategicznych miejscach na cienktej jak mgiełka warstwie złotego tiulu Wszystko uzupełniały wielki diamenl na pępku, naszyjnik, naramienniki i złote bransoletki, które pokazywały, że Elena. cła* wystrojona w lak kosztowny strój, wciąż była niewbk nicą. 1 to była cala kreacja. Elena zamierzała (idwierŁ* swojego ukochanego w tiulach, klejnotach oko**** aromatem perfum i upiększona makijażem Bari* ostrożnie włożyła pelerynę, uważając, by o nic nKi haczyć ani nie pognieść pluszczu. Na koniec w delikatne zl.itc sandah u i b.udzo wisokn h |5**ach Zbiegła na doi i znalazła sii, przy drzwiach w samą . Damon i Sage juz na nią czekali, ciasno otuleni . co wskazywało, że pod spodem posłusznie | pokutne stroje z worków Sage przywołał powoź , Elena z nienawiścią poprawiła ziole bransolet- nadgarstkach. cóż z tego ze pięknie prezenlo l -lałęprzy białym fuicrku. kłutym wykończona by-rłatna peleryna, skoro stanowiły znak niewoli. I pomógł wsiąść jej do powozu -Mam jechać w środku' Czy lo znaczy że nie ^naBaat... - Ale jedno spojrzenie na Sage'a i jej a> legły w gruzach

• Chyba że zasłonimy wszystkie okna, wtedy mo-ladjąć bransoletki na westchnęła, podając rękę Damonowi |ego ayłwetka kontrastowała z blaskiem słońca tnaenrugala gdy ostre światło wpadło jej do oka, •Damon zamarł. Elena domyśliła się, że zobaczył jej łowane powieki. Wzrok wampira powędrował Wlronę ust Eleny klorym szminka nadawała wyjął- ^pasący kształt Zarumieniła się Bib* nie pokażę ci. co mam pod płaszczem - po-pośpiesznie Damon zrohil minę. jakby pono go w ostatniej chwili. Loczki na czole, peleryna, kiora zasiania cię od 'oo głów. ia szminka - Damon znów wpatry-«ji w nią w milczeniu Wyglądało na to. że nie potu; od pocałunku. ™ nas juz pora zaszczebiotata Elena. wsia-do powozu Była bardzo szczęśliwa, chociaż * zrozumiała, dlaczego uwolnione niewolnice do końca życia nie chcą nosić niczego, co przyrw-^ j natoby im o niewoli. Dobry humor nie opuszczał jej, gdy dotarli Shi no Shi, ogromnego budynku, klóry przypun^ skrzyżowanie wiezienia z ośrodkiem sz koleń ir/wy., dla gladiatorów. I wciąż szczęśliwa przywitała się ze sirażnilBaa. przy stanowisku kontrolnym. Zostali wpuszczeni het żadnych oznak niechęci Jednak trudno było stwfcs> dzić, jakie wrażenie wywarła na nich czerwona pelery. na Ponure demony o fioletowej skórze nie zdradzała żadnych uczuć. Elena zauważyła cos. co początkowo przyprawił ją o wstrząs, ale polem wywołało nadzieję Frontowi korytarz budynku kryl po jednej stronie drzwi, które przypominały te z jaskini, kiedy tu przybyli. Była; zawsze zamknięte, nad nimi znajdowały się magiczne symbole, a dziwacznie poubierani ludzie, którzy de nich podchodzili, przed przekręceniem klucza głośno obwieszczali, gdzie chcą się dostać. Innymi słowy, to musiały być drzwi międzywymia-rowe. I to tu, w więzieniu Stefano. Oczywiście, gdyby usiłowali z nich skorzystać, pewnie ściągnęliby na siebie uwagę strażników, ale i tak warto było o nieb pamiętać. Strażnicy na niższych poziomach budynku Sta no Shi, gdzie mieściły się lochy, zareagowali na Elenę i jej kompanię żywiołowo i bardzo nieuprzejmie. Należeli do jakichś rzadkich gatunków .lumenów, czepiali się o wszystko Damon musiał ich przekupić, żeby otrzymać pozwolenie na wejście do strefy. w której znajdowała się cela Slelano I na to. *e*f weszli tam bez opieki strażników (po jednym na kaa> -ością I i wreszcie na lo. by mogła 7 nim pójsc fewotnica. chociaż więzień byt wolnym wamP^nion

poświęcił ładną stertę złota, by pokonać ,-ujtkiete przeszkody ale demony i tak powarkiwa JjV(ydawały nieprzyjemne gardłowe dźwięki. Elena nc u (ul a ' | „IIDIJ rację i w korytarzu, gdzie zgodnie z tym to pamięla-Lfwoich bezcielesnych wycieczek powinni skręŁatlewu. poszli prosto i minęli koleinę stanowisko ikow Ci omal nie podusili się od złośliwych cłuBoze nie czy oni chcą pokazać nam martwe liejało Slelano 1 |n>imsiała nagle Flena i tym razem l&agc ocalił |.| od upadku "uciiignąl przed siebie ją podtrzymał, dopóki nie odzyskała władzy fnogach i Ruszyli dalei. zagłębiami się w brudnym smier-lochu o kamiennej posadzce. Potem nagle Skręcili W prawo ■face Eleny wyprzedzało ich o kilka kroków. BCze zanim dotarli du ostalniei celi. Elena już stygłoś ne osirzezeme w umyśle. Ta cela wygląda-latpełnie inaczej niż poprzednie miejsce uwięzienia . Otaczały ją nie kraty, ale splecione druty kolio ostrych cierniach. Nic dałoby się przemycić tnimi butelki Czarnej Magii Nie dałoby się nauk je| ustawie, by płyn mogl spłynąć w oiwarte itionc usia po drugiej stronie Elena nie zdoła-'•rosnąc między druly paka czy ustnika menaż-►* którego więzień miałby szansę zlizać napój. Cela była brudna, ale nie znaidowało się w niej nic z wyjątkiem skrajnie wychudzonego Stefano Żadn, jedzenia Ani kropli wody. Nawet pryczy. * fcizJ^ można by było cokolwiek ukryć Nawet kupki sum? Tylko Stefano. Elena zaczęta krzyczeć i nic wiedziała nawet cz> wykrzykuje jakie* konkretne słowa, czy tylko jęcZ z bólu i żalu. Rzuciła się na druty odgradzające ją od więźnia, a właściwie usituwata się na nie rzucaj; Szarpała z nimi, raniąc się o kolce ostre jak brzytwa. W końcu Damon. który miał najlepszy refleks, zdołał ją odciągnąć. Sam stanął przed nią i zamarł wbijając wzrok w celę. Patrzył z otwartymi ustami na swojego młodszego brata Młodego mężczyznę o szarej twarzy i wystających kościach, który wyglądał jak dziecin w brudnym, pomiętym i poszarpanym więziennym mundurze Damon podniósł rękę. jakby zapomniał o barierach, przez twarz Stefano przebiegł grymas Wyczerpany wampir nie poznawał ani brata, aaj Eleny. zachowywał się tak, jakby w ogóle ich nie znał. Uważniej przyjrzał się kropelkom krwi. które wdał lśniły na ogrodzeniu w miejscach, w których Elena go dotknęła. Przez chwilę węszył i nagle coś przebiło abf przez opary jego zamroczenia, ale zdobył się tylko m tępe spojrzenie Stefano wpatrywał się w Damona, który wciąż stal bez ruchu, a jego płaszcz osunął etc na podłogę Polem jego nic nierozumiejący wzrok powędrował dalej. Damon jęknął, po czym odwrócił się na pięcie i n** szyi biegiem w stronę wyjścia, przewracając

wszystkich po drodze jeśli liczył na to, że podąży za ni* dość strażników, by Elena z Sage em mogli porwaC Stefano. lo niewątpliwie się przeliczy! Kilka dernOŁgpędziło za nim. wykrzykując obelgi, ale reszta Bf^do stała w miejscu Ijjena gotowała się z wściekłości. W końcu zwróci-.ałędoSagea P - Daj im wszystkie pieniądze, jakie mamy - po-■_—jjła, sięgaiąt pod ptaszę z lla| mi tez. to dodała. Ejezając mu naszyjnik z diamentów składający się Erataddwóch tuzinów klciiiotow w nlkosci kciuka njyby W me wystarczyło, zawołaj umie 1 w zamian BŁw mi pol godziny ze Stefano Debrze niech bęEfechoc dwadzieścia iiiinol poprawiła sic. widz,|i fcSage kręci głowa Przekup ich ugtaszcz, rób co chcesz ale daj mi te dwadzieścia minul. A ja już coś aymyślę. za wszelka cenę Sage się zawahał ^Ł- Dobrze - odparł . Elena spojrzała błagalnie na doktora Meggara Czy en miał coś... czy w ogóle istniało cokolwiek, co mogłoby pomoc ? i Doktor Meggar zmarszczył czoło, co nadało jego tearzy wy jątkowo zrozpaczony wyraz. Zamyślił się. Pojawiło się coś nowego - szepnął doktor ateggar - Kodz.ii z.isirziku klory ponoć czasem po-Hfatwtrudnych przypadkach Mógłbym spróbować. Elena wszystkimi silanu starała się nie przewrócić. Ul- Błagam. Proszę spróbować... V - Nie pomoże na dłużej niż kilka dni . fe-Nie musi! Wkrótce go wydostaniemy! Br W porządku. jj. Tymczasem Sagcowi udało się wyprowadzić Patystkich strażników. ĘL" Mógłbym pracować jako sprzedawca u jubilera Bł*łacy powinniście lo w idzieć Doktor Meggar utworzył torbę i wyciągną, strzykawkę. t - Drewniana igła - oświadczył, uśmiechając słabo, po czym napełnił ¡4 czerwonym płynem 1 Elena tymczasem przypatrywała się innej stntykawct. Doktor Meggar na migi pokazał Stefano. że nu przy. błiżyć ramię do drutów Po długich mękach Stefano w końcu wykonał polecenie i natychmiast odskc^zy^ gdy wkłuto mu w żyłę strzykawkę ze szczypiącym

[ity. nem. Elena popatrzyła z rozpaczą na lekarza. - ile udało mu się wstrzyknąć? - Najwyżej połowę zUc to wystarczy Napełniłem strzykawkę podwójną dawką lekarstwa i popchnątea tłok najsilniej jak potrafiłem, żeby jak najwięcej...-tu padło jakieś trudne słowo, którego Elena nic zrozumiała - dostało się do jego organizmu Wiedzialera.il tak szybki zastrzyk będzie bolesny, ale osiągnąłem, CA chciałem - Dobrze - odparła Elena - A teraz proszę, żeby wypełnił pan strzykawkę moją krwią - Krwią? - spyta! doktor Meggar z obudzeniem. - Owszem! Igła jest wystarczające długa, by przed-snąć się przez druty Krew wycieknie po drugiej stronie i Stefano będzie mógł ją wypić. To może go uratować.-Elena uważnie wymawiała każde słowo ^izpaczbw* zależało jej. żeby stary lekarz ją zrozumiał - Och. Ełeno. moje dziecko - Doktor Megaar usiadł. Coś stuknęło o ziemię Wydobył z ptaszę** ukrytą butelkę Czamej Magii. Bardzo mi przykro, ale nawel napełnienie strzykawki płynem z fiolki ja" dla mnie bardzo trudne. Moje oczy nie służą mi tak jak powinny. Przecież ma pan okulary. I Już mi nic pomagaj lo skomplikowana wada k trzeba mieć ogromną wprawę, zeby wkłuć się .pobrać krew Większość lekarzy kiepsko sobie radzi, a ja już zupdnie fatalnie. Przepraszam < ostami raz udało mi się lo dwadzieścia lal te. W takim razie znajdę Damona i każę mu roz-lanrtę. Jeśli przy okazji mnie zabije, lo trudno. Wttte ta siebie piadźwięk lego nowego głosu, dobiegającego z ja-[Oiwietloncj celi zarówno Elena. jak i doklor pode-Igłowy )! Stefano' Stefano! - Nie bacząc na to. i rany mogło jej zadać druciane ogrodzenie. Elena Sta się. by dotknąć dlom ukochanego. ^Rkt, nie - szepnął Stefano takim tonem, jakby I się z nią wielką tajemnicą. - Połóż palce tu i tu. fąc je na moich Te-n drul został wykonany ze né zaczarowanej stali Odbiera mi moce, ale Bet w stanie skaleczyć mojej skóry. na położyła palce. . 1 w len sposób nareszcie Ha Stefano Naprawdę. Po tak długim czasie Żadne z nich nie powiedziało ani słowa Elena sły-te doktor Meggar wstaje i po cichu odchodzi ^tał/dopodohnie 1 h. i.ił d' iłji /u do Sage a Ale umvsl Fwypełnial tylko Siefano W patrywali się w siebie Hem. ze Izami na końcach rzęs i czuli się bardzo

I bardzo bliscy śmierci ■Wierdzisz żc zawsze zmuszam cię, żebyś po-pierwsza. więc tym razem cię zaskoczę. tcię 5nr> °czt Z oczu Bem/ spłynęło kilka 1«. - Właśnie lego ranka zastanawiałam się, In ludzi można kochać. Ale tylko dzięki temu. , się kogoś najważniejszego. Kogoś na K całe życie | wieczność - szepnęła - Kocham cię Tak hardzo kocham. Elena odsunęła się. by dyskretnie otrzeć chroniąc makijaż przed rozmazaniem Położyła kciuki pod dolnymi rzęsami i przesunęła je szybko, wyrzuca, jąc w powietrze dwie małe fontanny Icz zmieszanydi z odrobiną tuszu. Po raz pierwszy pomyślała na spokojnie, po u. tu przyszła. - Przepraszam cię. Stefano - wyszeptała hkmi przykro. Rano zmarnowałam mnósiwo czasu na przebieranie daj.., właściwie rozbieranie się. żeby paka-, zać ci. co dostaniesz, kiedy w końcu cię stąd uwolnimy Ale lernz... czuję... W oczach Stefano nie było już łez. - Pokaż mi - szepnął z naciskiem. Elena wstała i bez teatralnych gestów zrzucili z siebie pelerynę. Stanęła z zamkniętymi oczami, włosami wijącymi się w setkach zalotnych loczków przyklejonych wokół twarzy, pomalowanymi powlekam których wodoodporna farba wytrzymała napór Icz. *■' cały strój służyły jej strzępki ziolego tiulu udekorowane dla przyzwoitości klejnotami. Cale ciało Eleał lśniło od brokatu, doskonale tak. jak doskonale potraa \ być lylko rozkwitające ciało młodej dziewczyny. "W idealnego piękna nikt nie odtworzy. Kozlegl się dźwięk przypominający długie ** tchnienie, a po nim cisza. Huerta otworzyła oczy, przerażona, że Slefano ^Hlł Ale wampu -i.it ocz mchu -u-kając drucia-rjraię. |akby usiłował ¡4 wyrwać hj ilostm się do (Ib wszystko dla mnie'' - spytał Tylko dla ciebie Wszystko dla ciebie - odparta

PJjf lej chwili luż za nią rozległ się jakiś cichy Elena odwróciła się na pięcie i zobaczyła, że jściach celi naprzeciwko błyszczy para oczu. KOZDZIAŁ 55 htarojemu zdziwieniu Elena nie poczuła gniewu, determinację, by za wszelką cenę chronić Stefano ■ potem zauważyła, że w celi, o której sądziła, że Ipusta. znajduje się lisohik Demon w niczym nie przypominał Shinichi czy ao. Mial bardzo długie włosy, białe jak śnieg, ale raks zdradzała wieku. Cały był ubrany na bia-rW tunikę 1 bryczesy z jakiegoś zw iewnego jedwa-maleriatu. Puszysty ogon niemal nie mieścił (•tu. lisie uszy demona co chwila się poruszały. 1 lśniły złote iskry I Dsołak naprawdę byt olśniewająco piękny ponownie, by zwrócić na siebie uwagę < po czym wygrzebał z gąszczu długich włosów I Skórzaną sakiewkę

SM Idealna torebeczka na jakiś idealny klejnot, pcm-siała Elena. Lisoiak wziął do reki wyimaginowaną butefc. Czarnej Magii (była bardzo ciężka, a płyn. klóry ^ wicrala, ogromnie lisotakowi smakowali, po czy* przelał odrobinę zawartości do sakiewki Potem cna™, cii strzykawkę (trzymał ją tak samo jak doktor Meggar i nie zapomniał w nią postukać. by usunąć bąbelki po. wietrzał i napełnił ją płynem z sakiewki Na kotute wystawił koniec igły poza kraty swojej celi i naciaoał tłok. by opróżnić strzykawkę - Mogę nakarmić cię Czarną Magią - przeimma-czyta Elena Wystarczy przelać wino do sakiewki i napełnić strzykawkę Doktor Meggar suhie poradzŁ Ale nie mamy czasu, więc sama to zrobię. - Ją.. - zaczął Steiano. - Ty po prostu będziesz pił. najszybciej, jak potrafisz. - Elena kochała Stelami, chciała słyszeć jego ■ glos i napawać oczy jego widokiem, ale musiała naj* pierw ocaJić pewne życie |ego życie Wzięła sakiewka, ukłoniła się lisołakowi i pozwoliła płaszczowi opaść na podłogę. Była zbyt skoncentrowana na Stefano, Bf pamiętać, w co jest ubrana |ej dłonie zaczęły się trząść, ale im na to nie pozwoliła Miała trzy butelki wina Własną, w pelerynie, doktora Meggara i Damona, ukrytą gdzieś w jego płaszczu Delikatnie, a zarazem sprawnie jak maszyna p> wtarzała gesty, które pokazał jej lisoiak Zanurzy* podciągnąć tłok. przepchnąć przez kraty wycisną* płyn. I jeszcze raz. i jeszcze raz. Pu dwunastu próbach Elena wymyśliła nową W* nikę - katapultę. Napełnić sakiewkę winem, przytrar peczekać aż Stefano nadstawi usta. po czym ruchem udcizyć sakiewkę pięścią, by cały arjatrzelil prosto w iwarz Stefano W ten sposób łącznic z kratami i Stefano. kleiło się od wt-przynajmniej sporo napoju trafiało tam gdzie Drugą butelkę Czarnej Magii przepchnęła do celi jjolaka. która była normalnie okratowana Nie wicjpala nawet jak n u dziękować, ale ilekroć mogła ■je pozwolić na sekundę odpoczynku, odwracała HJb niego i uśmiechała Lisoiak sączył wino prosto ■ttati, przybierając przy tym spokojny i zarazem Ban rozkoszy wyraz twarzy ■Zbyt szybko nadszedł koniec Elena usłyszała dud-|iacygtos Sacr a ■■b nie fair! Hiena jeszcze nie skończyła! Uma-nJteliŚmy, się. ze dusianie w lęeei czasu' ■■fo

potrzebowała hardziej wyrazistych ostrzeżeń Hfeawicznie wsunęła ostatnią butelkę wina do celi HBa, ukłoniła się jeszcze raz i oddała mu sakiew-■fcrzedlern schowała do niej wielki diament, który Aaabial jej pępek Nie miała przy sobie oenniejsze-PUejnotu Lisoiak długo obracał go w zakończonych parni pazurami pak aih po czym wstał i się ukłonił. M M chwilę uśmiechali się do ciebie, po czym Elena Płjfcila torbę doktora Meggara i włożyła z powru-pełery nę m koniec odwróciła się do Stefano i znów puczu-araęsie się jak galareta pa*praszam Nie chciałam, żeby to była wizyta «a - wyszeptała z trudem ■phciaJas ocalić mi życie i po prostu nie mogłaś ■"odpuście

k*ars — J68 — Czasem bracia zachowywali się naprawdę btratn podobnie _ \ i, mów tak! Tak strasznie cię kocham! - Beno. - Ucałował jej palce, wciskając twarz w kraty. - Nie. proszę, błagam! Nie zabierajcie jej! -krzyknął chwilę później do strażników. - Dajcie ná« jeszcze chwilę! Minutę! Ale Bena musiała puścić jego palce, by chwycić poty rozchylającej się peleryny. Ostatnie, co zobaczy, la. lo Stefano. bijący pięściami o druty. - Kocham cię! Kocham cię' Demony wywlokły ją z korytarza i zatrzasnęły drzwi Zemdlała Czyjeś ramiona otoczyły ją. podtrzymały, pomogły iść. Elena poczuła wściekłość! Jeśli przenosili Slelano z celi do celi (a podejrzewała, że na stale mieszka w lamlej starej, pokrytej liszajami], H z pewnością zmuszali go dochodzenia A ledemoay nie zachowywały się przesadnie delikatnie Pewrat ciągnęły go ¡ák zwierzę, szturchając drewnianymi kolcami. W lakim razie Bena lakźe powinna dać radę. Gdy dotarli do wyjścia. Bena zaczęła się : dać. - Gdzie Damon? - W powozie - odparł Sage najlagodniej. jak pa-trafil Potrzebował chwili, żeby ochłonąć. %—\ jakaś cześć Eleny krzyczała właśnie ]a mu A* chwilę' Tak długą, żeby zdążył krzyknąć zanim J* szarpię mu gardło! Ale poczuła tylko przejma"* smutek - Nie powiedziałam Stefano nic z tego. c" zaplanowałam Że Dantonowi jesl naprawdę P"-ł™ 'J lbardzo się zmienił. Stefano nie pamiętał nawet ibral tez z nami przyszedł... i- Rozmawiał z tobą ' spytał zdumiony Sage Sage i Elena przechodzili właśnie przez ostatnie nurowi drzwi budynku Hogow Śmierci Tę nazwę i budow li w myślach sama Elena. fjz czekał przy krawężniku, ale nikt do niego . wsiadał Sage delikatnie poprowadził Elenę ka-[ dalej, by zamienić z nią parę slow na osobnojHferr Dieu, moje drogie dziecko - zaczął bar-lacho. tym samym łagodnym tonem kladąe Hienie

donach swoje wielkie dłonie. - Wolałbym lego 'li. Ale musisz wiedzieć. Boję się, że nawet jettaniemy twojego Stefano z więzienia w dniu i lady Bloddeuwedd, to. to będzie za późno łani on już.. ■ Czy to jest iwo|H opinia jako lekarza'' - spytała "aym tonem Elena, podnosząc wzrok. Zdawała laprawę. że ma spiętą, bladą twarz i ze Sage"owi Kaatrdzo żal. ale potrzebowała szczerej odpo^Nie jestem lekarzem odparł wolno. - Tylko Biednym z lyeh starożytnych.' ^Haniołł brwi r* •kad ci to przyszło do głowy? -Przepraszam, jeśli się pomyliłam Mógłbyś po-rmsK^ doklora Meggura.' ^^e wpatrywał się w klenę przez minutę, po czym mm i* hy spełnić jej życzenie. Po chwili wrócił ■""■nryslwie lekarza — 370 — tleni miała juz (olowe pytanie - Panie doklone Sage widział SUTJ-i. ;,J puciątku wuyty lwi a SuUno nic peze/yyt hliżazych u.-, i i dni i .-\ I^MAIM ■■ . p .1 moi r,Ł lywuy na la. ktfur efekty nogi przynieść iaiitrra? ¿1 Dofclm McRjcar wbił w nią przemkliue hi^jrz^nj, Elena dwuifilł Uy bymące * |rgu nłt^widiąciot;' oczach - Jot laka liana* lomoilhH zc i< Oi . ,,!„. ciymuwnlj ud* mu HC wytrwać Air nj|t>ijMci[tf*>

dobnicj... - Czy pn □pinia ulenl.ri zmianie fjlsbyia j wwdzuaa. że Slctano wy pil CUn oki*i iconci irno*1 bulcłki Cumn Magii'* Oba| meiczyrni *t>ili w mą zdumiony * jrafc i - Co rj nowiu? - Czy lu jakił npra«i irkąt roinicę' - Chwyciła ryci ttaruizka lak nim ciula lego koaci - 2 - Duklot M. ..c .■ hył rbyt «"** mkay. by piiiwiilic aobie n* nadzielę - )c»li '"•P"* dc udało o się wtkiczyc az (yle do „raaMi/um SleŁ***; iu niemal na pewno ikuyK dnia pciyncia u k«1( Bkidoruwfdd A o lo ci hodj prawda' Ben* wnlcbocła i ula* Octcnodlac. nic mcł*»* powatrrymac przed ucnkjwazucm dkini kanim J - A IcffeJ przekażmy Damunowi diibic nt**ł i powiedziała tdzial w powoiie izlywno wyprotlowa-Hppipr"'11 I-'"111*" ndcinal ale od krwiilucznwiHY-_*KFJ rirna wsiack* i rairzaaiatta za mba dnwi UfCn kU P» wwj Mkiin 1 - upylai i rwaną wyru ■yayfefokol* ick wyru ^V Ib wzryMkim"' - Elena nic była wpeawtkie ai t/fm. **c zależało pcy irby Damrai mul pełną ■ ■ytcudi Irgo ii tu wtaicrwit pylą ^BDBI on już mc filc'' p..u i. r Oamon a**f> pajann i .rai mu ^H*> prrcilluńHa mikzemr Damon muiial wie- W m fc Slctano rat rei nic powinien byl umrzeć ^Hby* Jedliny od jego wyjecia Icdnak tera/, gdy ^^^■aat naruhra^ruMi-y,. pi ■Twierdzenia, pode r> Powicilz im 1 IcTiii' Ci 'ic .lulu'' - izeplał i na■pn w (Insu c,\......bui jui ii:i .ii ■ ^^Hl-DdpaHajpukujnie Elena - Meslely. mnie ^^■t • ci*»u kilku dm rym rauta dało ne i nim ^^■h nuaidnie ptmirinaiiia.

IHai.-oii >>i mc •fen,!.. ■ku wyciilyi.il «H, » (lab utłuc nuarbym mu - apylal chrapli.Tak mi pnykni, u prawic cię labilem''' tą aam nadziej; " puzyjoz łubie iruczr pan; ■ • lym nyhi tylko btz leju aarkaonu aarr/am umienć z Biidniiacką - uufaul lakùn I ipcaWK ¡ák n*|»iekuy bol - A Łanim rai Hocizyta pi srualu w uua Nic miała zbyi ca zamach, ale wkizyla w len doi lak - 372 — wiele sit. ile tylko mogła, nie ryzykując wywrz: powozu. Zapadła długa cisza. Damon dotykał kiwawk. cej wargi, przyspieszając proces gojenia. W milcierZ przełykał własną krew. - Nie pamiętasz już, że jesteś moją niem* nicą. prawda? Ze ja jestem twoim panem? - zapyta w końcu. - jeśli zamierzasz chronić się w świecie i mu,,, to twój problem odparła Elena. - Ja muszę się iraj», rzyć z realnym światem Tak na marginesie, ukroić* po twoim odejściu Stefano stał wyprostowany i nie** mógł się śmiać, - Elena'1 - zaczął Damon, błyskawicznie pcdrn> sząc glos. Znalazłaś sposób, żeby dać mu krew? -Ścisnął jej ramię tak mocno, że aż zabolało. - Nie. Odrobinę wina. We dwoje uporalibyśmy da z tym dwa razy szybciej. - Było was tam troje. - Sage i doktor Meggar musieli odwrócić uwagę strażników Damon odjął rękę od twarzy - Rozumiem - odparł bez wyrazu - W takim rani znów go zawiodłem. Elena popatrzyła na wampira ze współczuciem. - Schowałeś się do swojej kamiennej kuli. pn**

da? - Nie mam pojęcia, o czym mówisz. - O tej kuli, w której chowasz wszystko, **j może boleć Sam też usiłujesz się tam ukryć, cni* ciąż pewnie zoslalo mało miejsca. Podejrzewa* że Katherine leż mieszka w środku, może ma "™* ny zamurowany pokój. - Elena przypomniała ptHp « v hotelu - A także twoja matka, oczywi-!?L powinnam ui/r| powiedzie* maika Mitammaika. laka znale-^ŁNte.- m°ia matka... - Damon nie był nawet witanie sformulow ać składnego zdania glgna wiedziała, czego Damon potrzebuje. Chciał. aaVrgu przytuliła, pocieszyła i zapewniła, że wszystko ^^HjpMbrzc Siedzieliby sobie lak we dwoje otuleni M płaszcze ni . 1 ciepli ręce i>l tzUirn lęgu ramio-^^^Hp zamierzała mu lego dawać Tym razem me

aWab Mflecala Stelano. że zrobiła to tylko dla niego I nadszedł czas, hy trzymać się chociaż l tamtej obietnicy. Powoli hol po wizycie u Stelano mijał Chociaż nikł lit kwapił sie. In opowiadać o lun przeżyciu i Wszy- K) ogranie za li się do paru zdław lonyeh zdan. słuchali Eleny Mieli do wykonania jeszcze jedno za-_Jeżeli im się uda. w krótce w rócą do domu A jeM nie wyjdzie. Elenic będzie obojętne, czy powró-tątla Ziemię czy na zawsze pozostanie w Mrocznym Bymiarze Dom' Samo lo stówo miało niebiański posmak, •ariaz Bonnie i Meredith wiedziały najlepiej, jaW|*ekłOi-zek..ł.i na meti w l eli s (himli Viszcstko W— W wydawało się lepsze niż ta kraina krwistego "Wat la Nadzieja pozwalała im nieeo życzliwiej Spoglą-otoezenie i sznkae przv|emoosei w sukniach P*ktowanyeh przez Ulmę Krawiectwo byto ostał-P|rozrywk:| ktnrei sic oddawała w czasie przymti-^*<80 odpoczynku u luzku Nie n zsiawata się ze H — 375 — szkicownikiem. Przyjęcie u lady Bloddeuwedd się odbyć zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz, rjiy^ go kreacje musiaiy zostać tak dobrane, by znakomici, prezentować się w świetle świec i w karma/y nowyjr promieniach słońca. Suknia Meredith miała barwę głębokiego metalicznego granatu, który w słońcu wydawat się fioletem i wydobywał zupełnie inne cechy dziewczyny niż jej obcisła kreacja syreny z gali U lady Faziny. Elenie pnj. pominała strój egipskiej księżniczki. Meredith znów miała nagie ręce i ramiona, ale tym razem skrorrma, wąska spódnica opadała prosto na sandały, a delikatne szafirowe guzy dekorujące ramiączka sukni nie miały w sobie nic wyzywającego Podobnie fryzura Meredith Ulma kazała jej skromnie rozpuście wtoay zamiast upinać je do góry. Za cały makijaż wystarczyły kreski wokół oczu. Szyję okalała wspaniała obroża z ogromnych owalnych szafirów, do której znakomidł pasowały błękitne klejnuty na nadgarstkach i szcza-plych palcach dziewczyny. Sukienka Bonnie została uszyła ze srebrzystego materiału, który zmieniał barwę w zależności od oświetlenia, ale pozostawał zawsze pastelołejt Wewnątrz suknia przybierała księżycową barwę, a na zewnątrz nabierała różowej poświaty, idealnie pasującej do truskawkowych włosów Bonnie. Dodalki - p* naszyjnik, bransoletki, kolczyki i pierścienie - zostały wykonane z białych opali Loki Bonnie podpięto iaa> brano w jedną masę, by odsłonić twarz i niema! pi**" żroczystą skórę, klóra na zewnątrz lśniła różanym bfc> skiem, a wewnątrz wydawała się anielsko biała. Suknia Eleny po raz kolejny okazała się najpr1* sza, a mimo to najbardziej efektowna. Była szkarłat* gyhnwywala tę samą barwę w krwistym świetle ■ lampy. Ogromny dekolt i wycięle

JH - ■* niej'

I ula i SU

na zew jj™ odsłaniały jej kremową skórę, by lśniła złociście jjjjońcu Suknia ciasno opinała sylwetkę dziewczyny. ,1.! jednei strony miała długi rozporek, by dało się ^gdiodzić i tańczyć. W dniu przyjęcia Ulma ucze-natapirowata jej włosy, aż zmieniły się w wiel-■janą chmurę, o jycjanowskim. rudym pobtysku aewnąlrz i złotym - wewnąlrz. Na biżuterię Eleny tyjadał się diamentów, kołnierz na linii dekoltu, pier-jcfcrnie na paliach, diamentowe bransolety na nad-■tolki i ramię oraz zawieszka, która przykrywała na-atyjnik Slelano Wszystkie te klepiuly w słońcu lśniły ■iczerwono. ¡ák rohiny ale ud czasu do ezasu htyska-^ zupełnie inna niespodziewaną barwą jak fajerwerki Okna obiecywała ze każdy, kto na nie spojrzy będzie Wanny. mu- Nie mogę ich włożyć - zaprotestowała Elena. -Możliwe ze juz tu nie wrócę przed uwolnieniem Stefano a do lamtei chwili będziemy uciekinierami! ^B9b dotyczy nas wszystkich - dodała cicho aasredilh. przyglądając się spokojnie sukniom W żywnie miałyśmy na sobie tylu klejnotów, nie możecie l|l wszystkich stracić! ,* - Możecie ich potrzebować - powiedział cicho *aMn. - I to jesi dobry powód, żebyście miały przy so- m klejnoty, kiore da się wymienić na powozy, bezpie-™™w°, jedzenie, czego tylko możecie potrzebować, j* wszystko proste projekty, łatwo wyłuskać kamień. ■/Użyć go jako zapłaty a ponadto oprawa nie jest na ("•Wyrazista, by kogokolwiek zniechęcić do zakupu. P-Co więcej wszystkie te klejnoty cechuje naj-****** doskonałość dodała Lima - W lak krótkim — 376 — ''^nta. lelku. czasie nie udałoby sic nam pozyskać wspan egzemplarzy. To było już ponad siły trzech dziewcząt, kt city się. by uściskać Ulmę spoczywającą łożu. jak zawsze ze szkicownikiem w dłoniach Lucena stojącego w pobliżu. Wszyscy płakali 'ahnrai i niszczyli efekty pracy kosmetyczek. - Jesteście naszymi aniołami - szlochała Beta lak rodzice chrzestni Nie wiem. jak się z wami ?,„v gnamy! -Aniołami... - powtórzyła Ulma. ocierając rat z policzka Eleny Popatrz - Chwyciła Elenę i wskazała na siebie, swoje wygodne łóżko i parę młodyda, czujnych służących, które czekały, by spełnić jej zy. czenia Potem skinęła głowę w stronę okna, z któreaa roztaczał się widok na mały mtyn nad slmmieiueae, śliwkowe drzewa o dojrzałych owocach lśniących jak klejnoty na gałęziach. Ulma jednym gestem dłoni pokazała Elanie ogrody, sady. pola. lasy i granice iwojtajD majątku.

Na koniec ujęła dłoń Eleny i położyła ją sobie na dość już wypukłym brzuchu. - Czujesz' Widzisz to wszystko? - spytała niemal szeptem - A pamiętasz, jak wyglądałam, gdy rnnłe znalazłaś? I która z nas jest aniołem? Na te słowa Elena bezwiednie zakryta twarz rękami, jakby nie mogła znieść obrazów, które podsundt) jej pamięć Po chwili znów obsypała Ulmę pocałunkami, i nastąpiła kolejna seria uścisków, niebezpieczna dla makijażu. - Pan Damon był nawet tak dobry, że kupa1 Lucena - dodała Ulma. - Może nie jesteś w stanięto* bie tego wyobrazić, ale. , TU spojrzała na spokojnego j-tegn jubilera oczami pełnymi lez. - Czuję do nie-^Ejarno co t) do twojego Stefano Lima zanimieIgujjęi ukrilj twarz w dłoniach . Damon dziś uwolni Lucena - powiedziała Elena. a^edtją na koląca h> oprzeć głowę na poduszce .Dziś też odda pani majątek. Wynajął prawnimfjf raczej adwokata, jak wy byście lo powiedzieli. ^^Utzez cały tydzień razem ze strażnikiem praco-| nad papierami lei a/ -k' mez\ li i nawet gdyby len generał kiedykolwiek tu wrócił, nic może jtknąć. Na zawsze odzyskała pani dom. Kolejne łzy Koleinę (meldunki Sage. klory prze: się korytarzem i pogwizdywał, także został pnie wciągnięty do pokoju Ulmy. (galobą leż będziemy tęsknić -szlochała Elena -uje za wszystko Dwnon wypełni! wszystkie obietnice Eleny i wy-slużhie spore premie W powietrzu wirowało liczne konfetti, płatki róż. muzyka i pożegnalne i Damon. Elena, Bonnie i Meredith ruszali i bal u lady Bloddeuwedd \ potem w siną dal, Damon mógłby nas wreszcie uwolnić - narzeka-lie. gdy wraz z Meredith jechały do posiadłości iiweddów - Rozumiem, że musiałyśmy zostać Hcami żeby dostać się do tego świata, ale teraz i juz takiej potrzeby. Dlaczego nie zmieni nas Owe dziewczyny1 lesleśmy już uczciwymi dziewczynami przypo-jej Meredith - Chyba chodzi o to. że tak na-i nigdy nie byłyśmy niewolnicami. No tak. ale wtedy wszyscy by zauważyli, że je-•"y coś warte. Przecież w iesz, o co mi chodzi. - Nie da się uwolnić kogoś, kto już jesi wolny - Ale mógł urządzić jakąś cerem on ię - naiej-Ł Bonnie. - |ak myślisz, czy w tym świecie tmdno uwtjL nić niewolnika? - Nie wiem - odparta Meredith, łamiąc siępoj^ porem nieustępliwych pytań - Ale sądzę, że Darnc* nas nie uwalnia, bo ponosi za nas odrNmiedtiah^au. Nie mówię, że niewolników się nie karze, pizekorLłH. śmy się już o tym, kiedy Elena dostała baty - Meredith urwała i obie dziewczyny zatrzęsły się na to wspomnij, nic - Właściciel może stracić za niesubordynację swoi jego niewolnika Pamiętasz1 Chcieli zabić Damona tą to, co zrobiła Elena.

- Wiec on lo robi dla nas? Żeby nas chronić? * - Nie jestem pewna., ale tak właśnie podejrzewam - rzekła wolno Meredith - W takim razie myliłyśmy się co do niego? -Bonnie powiedziała tak z dobrego serca. Spośród przyjaciół Eleny lo Meredith zawsze hyla odporna na u i nk wampira. - Tak podejrzewam - powtórzyła Meredith. I Chociaż zapominamy, żc Damon pomagał kitstum, i lo przez niego Stefano znalazł się w więzieniu. A na pewno na lo nie zasłużył. - Ib prawda - odparła Bonnie, a w jej glosie aąW chać było ulgę i dziwną melancholię. - Stefano chciał, żeby Damon dat mu swięiyspa* kój - ciągnęła Meredith, podejmując lemat, w Mory* obie czuły się pewniej - | Elenę - dodała bez namysłu Bonnie - Tak. 1 Elenę A Stelano byt wszystkim, czego zachciała To znaczy jesi - Meredilh urwała Zdar* :asie teraźniejszym nie brzmiało już wie - Elena chce tylko, ie patrzyła na Meredith niezdolna do wyda-irtwięku ^KjOtegokolwiek chce. to Stefano stanowi część jej dokończyła Meredith. - |ak i to. żebyśmy opuleati... ni piekło m & lektyce obok rozmowa się nie kleiła Bonnie jlłercdiih tak przynekh 111/ do jeżdżenia w zamknię-^Hpktykach, że nawet nic zdały sobie sprawy, kiedy poemat się z runu mm. po|azd Nie wiedziały tez. ze ^Hf; nieruchome popołudniowe powietrze ponie-EfcnghM , Damon i Elena uparcie wbijali wzrok w jedwabiste palony, które me zostały zasunięte i teraz poruszały B| każdym wstrząsem . Bena miała ochotę cos zrobię / wściekłością roz-aanęlasziuitek i kotary zasłoniły oknu f Tbbylbl.jd l.lena i I >ani(ni znaleźli się leraz w za-■blięciu otuleni surrealistyczni m żarzącym się OatWienią materiałem \ oiiędz\ mmi siały tylko slo- m, które przed chwilą usłyszeli Elena poczuła, ze stanowczo zbył szybko oddycha, naaa wymykała jej się spod koni roli Wszystko wymy -■■jej się spod kontroli H""* »re B-itrrzij, ze chcę być tytko ze Stefano! ^BĘIlpokój się - rzucił Damon - To ostatni wie-Pt Do jutra podniosła rękę. by powstrzymać go przed **Ończeniem zdania jutra znajdziemy klucz, uwolnimy Stefano

'•Mu , taniemy się stad - dodał Damon. nie zważając 'W prolesty Ml — Oby, pomyślała Elena I pomodliła się. by Daino, mi al rację. W milczeniu jechali w strunę rezydencji Blodde wedd. Elena bardzo długo nie zdawała sobie sprav/y, że Damon drży Dopiero krńlki, urywany oddech, którym nie zapanował, obudził jej czujność. - Damon! Dobry Boże. I - Elena czuła przyph, paniki, nie brakowało jej słów, tylko tych właściwyrdi słów - Damonie. popatrz na mnie! Dlaczego? Dlaczego'' - zapytał Damon jedynym ichem. rr. by głos znowu mu się nie załamał. V< zastanawiam] się nad tym. co się dzieje ze Stefano. kiedy ty szykm-jesz się na przyjęcie wystrojona w najpiękniejsze km-acje. niesiona w lektyce, kiedy pijesz luksusowe wina i tańczysz, a on... a on . Myśl pozostała niedokoft-czona. Właśnie tego potrzebowałam tuż przed pubhcz-nym wystąpieniem, pomyślała Elena. gdy ujeżdżał na podjazd przed domem lady Bloddeuwedd. Starali się zebrać wszystkie siły. by po podniesieniu zasłon ja) twarz nie zdradzała żadnych emocji Wkrótce wysiądą i niszą na poszukiwanie drugiej polowy klucza.

i ROZDZIAŁ 54 Nie, nie zastanawiam się nad tym Elena odcięta *» urażona. Nie myślę, ho gdybym zaczęła, oszalałabym z bólu A jeśli oszaleję, lo co z tego Przy*7T Stefano? Nie mogłabym mu pomóc. Więc bk** : takie myśli, odgradzam je od siebie murem i je od siebie jak najdalej. £ I jak ci idzie'' - spytał Damon lekko drżącym Kadzę sobie, bo muszę. Pamiętasz, jak na po-| kłóciliśmy się o to, czy musimy mieć zwiaza-siki 1 Meredith i Bonnie miały wątpliwości . że gdyby było trzeba, dałabym zakuć się pyajdanki i czołgałabym się za tobą - hiena odwró-by spojrzeć na Damona w karmazynowych Rjjaautosuadi \ u tez wielokrotnie się zdradziłeś. -Objęta go ramionami, doiykając zagojonych już ran na plecach, by me iin.it H .pplm os, i o czul......« H& ib było dla ciebie - wydyszał chrapliwie Damon. ^^Hne do końca - odparła Elena. - Pomyśl tylko. Gdybyś me zgodził się na karę, moglibyśmy uciec, ale ^^■P nie uwolnilibyśmy Stefano |eśli dobrze się aastanow ie. lo wszystko, wszystko, co zrobiłeś, robiłeś Hstefano HN- Jeśli dobrze się zastanowić, to ja doprowadziłem »tego. że się m znalazł stwierdził Damon zmęczonym głosem - Chyba dopiero zaczynamy być kw ita. ^Hperazy j powtarzać? Byteś mam c opętany. Tylko [pegodales ne namowie Nłumcliiemu zapn>lesti>pana, która sama miała dosyć lej dyskusji -Baararu powinno cię coś opętać, bo inaczej nie ■wypomnisz sobie, jak to jest. Każda komórka ciała Damona skurczyła się, gdy wymówiła i, -l..u a - Zdaje się. że wszyscy o czymś zapominają ■ od-|f"'goryczą Otei łiistoryice Dwaj bracia zam.-r-aj?™ siç nawzajem i w tej samej chwili zmienili się •ampiry. ho zadurzyli się w dziewczynie HBŻC - Co takiego? - spytała ostro Elena, nagie wynaa, na z otępienia. -

Co masz na myśli? - Dokładnie to, co powiedziałem. Zdaje się wszyscy o czymś tu zapominają. Ha. może i Stet nie pamięta Opowiada się tę historię w kotko, a i igL nikt nie chwyta a co chodzi. Damon odwrócił twarz Elena przysunęła się bH-żej, żeby poczuł zapach jej perfum, a tej nocy miałam sobie aromat różanego pyłku. - Powiedz mi. Damonie. Powiedz mi, proszę. Damon zaczął odwracać się w jej stronę... •) I w tym momencie tragarze zatrzymali się. a Elena miała tylko kilka sekund, by otrzeć twarz., zanim podniesiono zasłony. Meredith opowiedziała im mit o lady Bloddcuwedd, który usłyszała od gadającej kuli. Ponoć kobieta została stworzona z kwiatów, dostała życie od bogów, ale zdradziła męża, który przez nią poniósł śmierć, I za karę została przeklęta. Od tamtej pory, każdej nocf o północy zmienia się w sowę i pod tą postacią żyją aż do świtu. Najwyraźniej było też coś, o czym mity nie naV wiły. Została również skazana na życie z dala od: Niebiańskiego Dworu, w karmazynowym Watka Mrocznych Wymiarów. Biorąc lo wszystko pod uwagę, nie należało *K dziwić, że przyjęcia lady Bloddcuwedd zaczynały »1 już o szóstej po południu. Myśli Eleny krążyły od lematu do lelMf* Bezwiednie przyjęła od jakiegoś niewolnika luencn Czarnej Magii, a oczami wodziła po przybyłych. vnva. WszVs rfcżyl. I" ie, ze « słońcu elan., li i^iaie do-tkie kobiety i prawie wszyscy mężczyźni przemyślane stroje, które zmieniały barwy Elena pomyślała, że jej kreacja jest wta-H^dość skromna w końcu na zewnątrz wszyst-|L wydawało sic niżowe szkarłatne lub bordowe fepróżnila kieliszek Czarnej Magii i ze zdumieniem .jtanerdzila ze niemal automatycznie zaczęta się z.a-Apwywai ¡ák slala bywalczyni imprez towarzyskich Kttala się z ludźmi których poznała na poprzednim pjp, wymieniała z nimi cmoknięcia w policzek i uści-SjfcL, jak gdyby znak, ich całe zveie lednoczcśnie wraz StJamonem stopniowo zbliżali się do samej rezyden-U czasem poruszając się wraz z prądem a czasem Bpac w falach ludzi. Udało im się dotrzeć na górę białych (różowych] SaTmurowyeli schodów, po których obu slronach pię-trzyty się kwietniki z olśniewającymi błękitnymi (fio-Bowymi) i różowymi (szkarłatnymi) dzikimi kwiata-gai.Elena się zatrzymała. Chciała załapać się na drugą czarkę wina Pierwsza dodała wszystkiemu przyjemnego blasku - chociaż rzeczy oa zewnątrz żarzyły się jjifańetle słońca Miała nadzieję, że po drugiej zapo- Wp 0 rozmowie z Damonem oraz. słowach Meredith WUlie. które odebrały jej spokój. Ł - Chyba najlepiej będzie po prostu kogoś zapy-p-zwróeila się do Damona. który nagle znalazł się IWłej boku. chociaż

milczał H*" 0 co zapytać? I Elena wychyliła się. by zaczepić niewolnika w libe-"ł-który właśnie podał jej nowy kieliszek wina W ~ Przepraszam, gdzie znajduje się główna sala ba-P»ladyBloddeuwedd' W***l<™uv,lml«w — 585 — Służący przybrał zdziwiony wyraz twarzy po prostu odwrócił głowę, wskazując na wszystko di> koła. - Ten plac, tereny znajdujące się w obrębie bakja, chimu. nazywamy wielką salą - odparł, kłaniając aj. nad tacą. Elena wbita w niego zdziwiony wzrok. A rjotenj z lym samym zdziwieniem rozejrzała się p0 okoli™ Kolosalnych rozmiarów baldachim rozwieszony wokół, jak się wydawało na stałe. I udekorowany pięknymi laiamiami, które rzucały efektowne cienie, rozciągał się nad idealnie wystrzyżonym trawnikiem na kilkaset metrów w każdą stronę. Wielka sala byta większa niż boisko futbolowe, - Czy wie pani może, która z tych sal tu glównait-la balowa? spytała Bonnie, zwracając się do kobiet}, która wyglądała na częstego gościa lady Bloddeuwedd, i pewnie poruszała się po posiadłości. - O, moja dhoga, to zalheży od tego, co mhasz ma myśli? odparła radośnie dama - Na zhew-nątrz znajduje się whielka sala, musiałaś ją widzieć, wspinając się do zamku, taki oghomny pawilon. Wewnątrz jest jeszcze biała sala. oświetlona khande-labhami Wszystkie okna zasłaniają zhasłony Czaseai nazywamy ją salą walcową, bo ghywa się w nie| wyłącznie walce. Bonnie wciąż jednak była pod wpływem kilku poprzednich zdań. . zewnątrz'1 - spi"" źle usłysz* - Sala balowa znajduje się i drżącym głosem w nadziei, że po prostu ; Tak jest, skahbie, możesz ją zobaczyć prze* thą Ścianę Łltobieta miała rację Salę rzeczywiście dało się zo-^Hw? przez ścianę, ponieważ ściany te były

wykona-Łje szkła Bonnie mogła dzięki temu podziwiać ilu-^ luster - w kolejnych taliach obijały się oświetlone ple pełne ludzi Dopiero ostatni z nich wydawał się f-jeć solidnie wytyczone granice To musiała być biała sala jednak dama wskazała Bonnie przeciwległą salę | faktycznie widać było przez nią baldachim Bonnie —wypomniała sobie nawet, jak mijała ją po drodze do oniku. Przypomniała sobie także cos innego... Hk Oni tańczą na trawie? Na tym ogromnym polu? ^^■Oczywiście. Thawnik jest specjalnie przycięci wygładzony. Mie znajdziesz, nawet jednej zbędnej ghudki ziemi czy chwasta. o któhy mogtabyś się potknąć Dobrze się czujesz skahbie'' Okhopnie zbła-aW. No cóż. w tym świetle wszyscy wyglądamy tho-chęblado - dodała kobieta ze śmiechem W-'~ Nic mi nic jest - odparła Bonnie. lekko oszoło-BBOna. Czuję się świetnie Obie grupki spotkały się nieco później i wymieni-■ aię straszliwymi nowinami Damon i I-Tena odkry-a\ze trawnik na zewnątrz |cst twardy jak skala i co-WaWek zostało tam zagrzebane, tkwiło teraz w masie ^wypominającej cement. Kopać dałoby się wyłącznie j>* obrzeżach - Szkoda, że nie zabraliśmy różdżkarza - jęknął •annon - Wiecie, takiego gościa, który chodzi dokoła ■"■Wałkiem gałęzi albo wahadłem ^asz raeję - zgodziła się Meredith takim tonem, chciała dodać, że pierw szy raz w życiu - Tylko ^^ef° nic zabraliśmy nikogo takiego? - Ponieważ nie znam żadnego rńżdżkarza - „J. part Damon ze słodkim uśmiechem. Bonnie i Meredith ustaliły, że posadzka białej ia« jest kamienna wykonano ją z bardzo pięknego bit. lego marmuru Pokój dekorowało mnóstwo kwiatów ale wszystkie donice, do których Bonnie zdołała na> Dostrzeżenie wsunąć swoją małą dłoń, były po proste, misami z wodą W środku nie wyczuwała żadnej zje. mi. niczego, w czym dałoby się coś zagrzebać. - A poza tym. czemu Shinichi i Misao mieliby wkładać klucz do wody. o której wiedzieli, że za kaV ka dni zostanie wylana? spytała Bonnie, marszcząc brwi.

- I jak znaleźć obluzowaną klepkę w marmurze'' - dodała jednocześnie Meredith. - Nic ma szant, żeby klucz byl ukryty w tamtej sali. Tak na marginesie, dowiedziałam się. że biała sala została wybudcwaaa wiele lat temu, więc raczej lisolaki nie ukryty klucza w fundamentach. Elena sączyła juz trzeci puchar Czarnej Magii. - W porządku. Wyeliminowaliśmy jedną sak}. Mamy już połowę klucza, przypomnijcie sobie, jak łatwo było go zdobyć .. - Może lisolaki chciały tylko narobić nam nadziei - powątpiewał Damon. unosząc brw i - Pobaw* się nami Tak. żebyśmy starali się do końca i dopan» tutaj zobaczyli, że nic nie da się zrobić - To niemożliwe - odparta Elena z rozpaczą, wbijając w Damona wściekłe spojrzenie - Zaszliaaw bardzo daleko Dużo dalej, niż Mtsao oczekiwał*. Możemy znaleźć len klucz Znajdziemy go _j - W porządku - odparł Damon z naglą P0"****" Zrobimy to Choćbyśmy mieli udawać prao nych i przekopywać teren toporami Ale naj-przeszukajmy wnętrze domu. poprzednio len i zadziałał całkiem nieźle L Dobrze - Meredith spojrzała Damonowi w oczy dezaprobaty - Bonnie i ja zajmiemy się górą, a wy jcie tutaj. Może znajdziecie coś w tej sali wal-Zgoda yroszyli do pracy Elena żałowała, że nie po-■pfj zapanować nad nerwami Mimo trzech czarek tana, a może w łaśnie z ich pow odu w szystko jawiło tnjtię w nowym świetle Ale mu-iala skopie się na KI tylko na niej. Przecież zrobiłaby wszystko, ■aolutnie wszystko by zdobyć len klucz By uwolnić Stefano p Biała sala pachniała kwiatami. Upiększały ją kanne girlandy z Mści i wplecione w nie rozkwitająca pękate pąki Dekoracje kwietne okalały przestrzeń ■akta fontanny, gdzie mogły się schronić pary goląb-Mk Chociaż w polu widzenia nie było żadnej orkie-slry. w pomieszczeniu unosiła się muzyka, klóra domagała się reakcji od rozgrzanego ciała Eleny. W - Nie umiesz przypadkiem tańczyć walca? - spy-aHnagle Damon a Elena zdała sobie sprawę, że koły-■itię lekko do rytmu z przymkniętymi oczami ^BOczywitcie. że umiem - przytaknęła z pewną P*ą Wszystkie chodziłyśmy na zajęcia do pani ppewell To taka szkoła uw odzenia w Feli s Church -pała. śmieiąe się bo nagle sama dostrzegła zabaw-Pj*ronę całej sytuacji - Pani Hopewell naprawdę P™ała tańczyć nauczyła nas wszystkich możliwych i"*0* i każdego pięknego gestu, jaki tylko znała a^*am u niej lekcje, jak miałam jakieś jedenaście lal - Pewnie uznałabyś to za absurdalne, gdybym teraz poprosił cię o taniec? - zapytał Damon. Elena popatrzyła na niego wielkimi, zdziwiony, mi oczami. Mimo wyciętej sukni nie czuła się iak uwodzicielska syrena. Była zbyt zdenerwowana, by skorzystać

z magii wplecionej w tkaninę. Dopi ' teraz zorientowała się, że czar sukni zmienił ją w ero tańczący płomień, żywioł ognia. Podejrzewała, że Meredith czuje się jak cichy strumień, który spokojnie i miękko płynie do celu. po drodze olśnię, wając grą świateł odbitych od kryształowe] wody. A Bonnie... Bonnie naturalnie reprezentowała powietrze, miała tańczyć leciutko jak wiatr, wirowai w opalizującej sukni, jakby prawa grawitacji jej nic obowiązywały. Nagle Elena przypomniała sobie kilka pełnych podziwu spojrzeń, które podchwyciła kątem oka. Czyżby i Damon nagle stal się bardziej wrażliwy? A w dodatku nie śmiał wierzyć, że Elena zechce z nim zatańczyć? - Naturalnie, zatańczyłabym z przyjemnością. -Nagle zdała sobie sprawę, że dopiero teraz zauważyła wytworny smoking Damona. Tej nocy mogło to im zaszkodzić, ale wampir prezentował się jak prawdziwy książę. Książę krwi. Usta Eleny zadrżały na myśl o tym dwuznacznym tytule. O tak. książę krwi... - Jesteś pewien, że potrafisz tańczyć walca? * Spojrzała z powątpiewaniem. - Dobre pytanie. Nauczyłem się go w 1&85 rok* bo wtedy taniec ten był wyzywający i n'ePniTW™* Zależy, czy pytasz o walca chłopskiego, wiedeńskte*" angielskiego czy... , Och, pospiesz się, bo przegapimy kolejny ta; _ Elena chwyciła go za rękę i pociągnęła w stronę cego tłumu. Poczuła przy tym malutkie iskierki, jrninające głaskanie kociego futerka pod włos. Rozpoczął się nowy walc. Muzyka wypełniła salę 1 nie zwaliła Eleny z nóg. Wioski stanęły jej dęba, i przechyliło się, jak gdyby wypiła jakiś niebiań-1 eliksir Tb był jej ulubiony walc od czasów dzieciństwa, ten, którym została wychowana. Wfele Czajkowskiego śpiącej Królewny |akaś dziecięca część umysłu 1 nie mogła się powstrzymać od skojarzenia tych (Sadkich. wiruiących dźwięków które nadchodziły po nym początku, przeszywającego jak wstrząs elek-nyczny. ze słowami z Disneyowskiego filmu... Z»ńm . Kiedyś tańczyłam z tobą we sine . Jak zawsze na tę myśl Elena poczuła Izy w oczach.

wzniosło się w przestworza, a stopy chciały ić zamiast tańczyć. Suknia Eleny nie miała pleców, więc ciepła ręka nona spoczywała na jej nagiej skórze. ; juz, dlaczego len laniec uchodził za wyzywający i nieprzyzwoity, szepnął jakiś głos. Tbraz Elena już na pew no zmieniła się w płomień. S> jesr nasze przeznaczenie. Me była pewna, czy Damon wypowiedział te slo-: dawno, czy też właśnie szeptał je wprost do * Uamy być dwoma płomieniami, które stapiaią me 'leden.

Dobra jesteS, mruknął Damon i tym razem wieże powiedział to właśnie w tym momencie. — 391 — Nie musisz mnie chwalić jak dobry "aucty. ciel. I lak lesiem szczęśliwa, odparta ze śrnitxhen,_ Damon tańczył doskonale. )ego walc byt napra dobry. Prowadzi! Elenę wo-pewnie i żadne ludzkie >j| nie pozwoliłyby jej sic wyrwać spod jego panów,, nia. ale reagował też na każdy najdrobniejszy sygnał z jej strony Spełniał jej życzenia, jakby stopili tit w jedno Elena rozpływała się od środka. W żadnym momencie nie przyszło jej do głowy, UJ koledzy ze szkuty średniej, rywalki, przyjaciółki i wto-gowie mogliby pomyśleć o tym. że lak działa na mą muzyka klasyczna. Byta wolna od drobnych zluślhwo-ści. od małostkowych sporów. Skończyła z szufladkowaniem ludzi. Żałowała tylko, że nie może wrócić do szkoły, by wytłumaczyć wszystkim, że nigdy nie chciała tak się zachowywać. Wal, skończy! się o wiele za szybko. Elena chciała nacisnąć „replay' i przeżyć lo wszystko od początku. Muzyka ucichła, a ona i Damon stali w ciszy, wpatrując się w siebie z uniesieniem, pragnieniem... i dy... I wtedy Damon skłonił się. unosząc jej dłoń. - Walc lo coś więcej niż ruszanie stopami - pa* wiedział, nie patrząc jej w oczy. - W każdy ruch o*** na włożyć wiele wdzięku, tak by stać się piomienkaa radości, tak by zjednoczyć się z partnerem ft*P oa> można się nauczyć Dziękuję ci bardzo za radość, kał-rą mi ofiarowałaś Elena wybuchnęla śmiechem, bo czulą wzbierający plącz. Nie chciała się zatrzymywać Pragnęła * tańczyć z Damonem tango, prawdziwe tango, t po którym ponoć można już tylko wziąć ślub. , ich jeszcze jedna misja. .. misja, którą musie-ykonać. Gdy się odwróciła, zobaczyła, że otaczają ją rze- Łudzie, L demony, wampiry, bestie wszyscy, wszy-I chcieli z mą tańczyć A okryte smokingiem plecy na już nikły w oddali. mon!

Zairz e ni al się, ale nie odwróci!. •Słucham'' Jomóz mi! Musimy znaleźć drugą połówkę klucza' ■ Damon przez chwilę eliyba nie rozumiał LO się r. ale w końcu wrócił do Eleny i chwycił ją za Ta dziewczyna jest moją. . osobisią asyslenlką -iadczyl dźwięcznie i wyraźnie. - Nie życzę sobie, (tańczyła z kimkolwiek innym poza mną. tttypowiedz Damona wzbudziła niekończący się ch szeptów. Niewolnice, klóre zabierano na te-i rodzaju bale. przeważnie nic były niedotykalne [Wlej samej chwili po drugiej stronie sali zaczął (Jakiś tumult Tłum zaczął się wycofywał < Co się stało? - spytała, zapominając zarówno tu, jak i o kluczu. Zapu.ii raczej kio tu przyszedł - odparł Da-Obsiawiam. że oto nasza gospodyni, lady leuwedd. we własnej osobie. Bena zaczęła się przepychać między gośćmi, by f na to niezwykle siworzenie Ale gdy w końcu Idzjewczynę stojącą samotnie w korytarzu wio-I na salę balową, zabrakło jej tchu. Została stworzona z kwiatów przypominała so-■Jafc mogła wyglądać dziewczyna zrobiona z kwia-Powinna mieć skórę barwy najbledszego z ^ nych kwiatów jabłoni, pomyślała Elena. bezwstyd wbijając wzrok w lady Bloddeuwedd. Powinna nr policzki o nieco głębszym kolorze, jak róża rozswfc^ tlona promieniami wschodzącego słońca | j oę^, e ogromne oczy, które odwracały uwagę od delikatne! twarzy o przepięknych rysach, mieniły się Hłęki i fioletem jak ostróżki. tcm a ciężkie czarne rzęsy, ^ jak pióra, obciążały powieki, tak że dziewczyna bezustannie wyglądała, jakby była pogrążona w półśnie Złociste i blade jak pierwiosnki włosy splecione zostały w niezliczone warkocze, które tuż nad jej kruchymi kostkami zebrano jeszcze w jeden gruby warkocz sięgający niemal ziemi. Usta żarzyły się czerwienią maków, półotwarte, zachęcające do pocałunków. Woń lady Bloddeuwedd przypominała zapach pierwszych kwiatów wiosny. Kroczyła lekko niczym płatek niesiony wiatrem. Elena później potrafiła sobie tylko przypomnieć jak stoi i wraz z tłumem gości wpatruje się w milczeniu w to zjawisko. Nie przypominała sobie ani olśniewającej sukni ani cudownego blasku białej skóry, która prześwitywała spod warkoczy. - Suknia? Całkiem niezła. Z czego zrobiona! A jak myślisz? Z kwiatów - powiedział cierpko Damon. - W życiu nie widziałem tyłu rodzajów i nie mam pojęcia, jak to się wszystko trzymało.

Może były sztuczne, na przykład z jedwabiu, i zostały zszyte razem, -Tylko wampir wydawał się nieporuszony widokiem lady Bloddeuwedd. - Ciekawe, czy zechciałaby z nami porozmawiać... choćby zamienić dwa słowa - westchnęła Elena. ktoŁ bardzo pragnęła usłyszeć subtelny, magiczny głos Cąjwczyny mT Wątpię - rzucił ¡ákiś mężczyzna z tłumu. - Lady Egpddeuwedd niewiele niowi. przynajmniej do polno-rr^araz zaraz' To ty' Jak się czujesz 1 ^Łifjuutoinicie, dziękuję - odparła uprzejmie ijfrrm. po czym błyskawicznie się cofnęła Rozpoznała ^Eftwcy jednego z mężczyzn, kiedy została poddana Chłoście Teraz chciała tylko wymknąć się niepostrzeżenie. Buk mężczyzn było zbyt wielu i najwyraźniej nie ajpuerzali wypuście |ej i Damona z rąk BLfb jest ta dziewczyna, o której ci opowiadałem, iłftłiodzi w trans i nie nie ćzu|e. choćby ją chłostać... m , - Krew spływała jej po bokach, a ona nawet się nie skrzywi::: ■ -Tb profesjonaliści Występują w różnych miastach. .. Ig Oena właśnie miała powiedzieć z pełnym spokojem, że lady Bloddeuwedd surowo zakazała podobnie aarbarzynskieh przedstawień kiedy odezwał się jeden t młodych wampirów. B K - A wiesz, że to ja namówiłem lady Bloddeuwedd fdaorganizacji lego małego spotkania towarzyskiego Opowiadałem jej o waszym numerze Płonęła z. ciekawości, by gu zobaczyć. p No cóż, jedna wymówka odpada, pomyślała Elena. pMebądż mila dla tych facetów. Mogą się jeszcze przydać ■ - Obawiam się. ze dzis wieczór nic dam rady -ipawiedziala bardzo cicho, żeby i oni się uciszyli Naturalnie, osobiście przeproszę lady Bloddeuwedd I*™* to po prostu niemożliwe — 394 — — 395 — - Owszem, możliwe - Glos Damona rozległ m za plecami Eleny i wprawił ją w osłupienie - Catkitj, możliwe, tylko ktoś musi mi pomóc odszukać amulet Damon' Co ty wygadujesz? Cicho! Tak trzeba - Niestety, jakieś trzy i pól tygodnia temu zgubi-lem niezwykle ważny amulet. Wygląda mniej wiece) tak.., - Tu Damon wyciągnął połowę lisiego klucza i pozwolił wszystkim przyjrzeć się mu uważnie.

- TO na nim opiera się ta sztuczka' - spytał klot z tłumu, ale Damon był o wiele za sprytny, żeby dat się podejść. - Nie, wielu ludzi widziało, jak wykonujemy nasz numer bez amuletu, ledwie tydzień temu To mój osobisty talizman, bez brakującej części zwyczajnie lUa mam ochoty na czary - Wygląda jak maty lis. Nie jesteś przypadkiem B-solakiem? spytał ktoś. Ale bystrzak, na dobre mu to nie wyjdzie, pomyślała Elena. - No cóż. może i przypomina lisa. Ale to strzała. Strzała z dwoma zielonymi klejnotami po bokach gwintu. Służy mężczyznom do rzucania uroków. - Och, nie sądzę, żeby potrzebow ał pan w tym calu amuletów. zaszczebiotal jakiś damski glos z tła-mu. na co rozległ się śmiech. ROZDZIAŁ 55 jnak bez amuletu nie możemy wystąpić -LUpicral się Damon. Wystąpicie, jeśli go znajdziemy? Twierdzi pan, jbił amulet gdzieś tu? Tak. lak się właśnie stało. Mniej więcej w czasie, 'przygotowania du tego przyjęcia dopiero się rozdały - Damon obdarzył młode wampirzyce prze-kuszącym uśmiechem, który nagle zgasi -lariedziatem, że mogę hczyc na waszą pomoc, więc dem sam zdobyć zaproszenie. Przyszedłem zo-, co się dzieje wokot pałacu Ale nie przed położeniem trawy'1 - spytał ktoś żenieni. |r* Niestety, właśnie wtedy Wiem. że kl amulet [zagrzebany gdzieś na tych terenach ■ Wtlumic rozległy się jęki Potem odezwały się pojedyncze glosy, które wska-na liczne trudności: twardość trawy, niezliczo-balowe pełne kwiatów doniczkowych, ogród iłUchenny i inne ogrody, których Elena nawet jeszcze MI widziała WM" Zdaję sobie sprawę z tego, że bardzo trudno ^HB go znaleźć - Damon zamknął połowę lisiego dłoni. Na oczach wszystkich klucz zniknął. tt*aknaprawdę został wsunięty w dłoń Eleny. Tym ra(■Ulrna zadbała o to by dziewczyna miała gdzie B*°wać takie rzeczy K " Dlatego na początku się me zgodziłem - ciągnął **non - Ale naciskaliście, więc wyjaśniłem, na czym W^Ea problem — 197 — Ktoś jeszcze pomrukiwał z niechęcią, ale w szość ludzi dobrała się w pary lub trójki i zaczęła. wiać plan poszukiwań

Oni zniszczą caty majątek lady Bloddeuwedd ,t protest owata bezdźwięcznie Elena. i dobrze Oddamy jej w zamian wszystkie klehą, ty. które macie, a także złoto, które włożyłem Ade can, to nie dałibyimy rady dokonać we czworo, to zrobk,1 dla nas tysiące. Elena westchnęła. Wciąż żałuję, że nie mieliśmy szansy pornos-wlać z lady Bloddeuwedd Moglibyśmy nie Irlko taty. szeć jej głos, ale i zapytać o kilka spraw. Dlaczego taki piękny kwiat jak ona jest w zmowie z Shimchtm i Misao? W takim razie poszukajmy jej na górze, usłyszała lakoniczną odpowiedź Damona Tam się kierowała. Razem znaleźli kryształowe schody, które doić trudno było wypatrzyć przez szklane ściany leszom trudniej było na nie wejść. Na drugim piętrze rozejrzeli się za kolejnymi schodami. Elena odszukała je. gdf potknęła się o pierwszy stopień - Au - jęknęła, przenosząc wzrok z cienkiej czerwonej linii, która właśnie błysnęła na krawędzi stopnia i pod jej kolanem. - Schody może i są niewidzialne, ale my nie. - Nie są - odparł Damon. Elena wiedziała, że waśnie kieruje moc do oczu Sama także starała się to zrobić. - Nie wysilaj się. widzę stopnie - powiedział Damon. - Po prostu zamknij oczy. - Moje oczy... - Zanim zdążyła krzyknąć. DanW wziął ją w ramiona, a jego ciało było jedynym yi1* parciem na świecie. Niosąc Elenę lak, by kro-krwi nie pobrudziły sukienki ruszy! w gorę jehodow Elena panicznie bala się tej podróży, chociaż wieże Damon jest w znakomitej kondycji Na by jej nie upuścił, ale nie widział, dokąd zmięto Elena sama me zaszłaby wyżej niż na y stopień. Wolała się nie wiercić, żeby Damon równowagi Mogła tylko jęczeć i zagryzać Minęła cała wieczność, nim dotarli na szczyt. Qena zastanawiała się. kto zniesie tą z powrotem i czy i ffcbędzie musiała zostać lam |iiz na resztę /yvu t Na górze stanęli oko w oko z lady Bloddeuwedd. najbardziej czarującą nieludzką

istotą, którą Elena kiedykolwiek widziała Czaruiącą ale nieco dziw ną. Czy jej włosy układające się z tyłu i po bokach nie ŁajHypominaly pierwiosnków'' A czy twarz nie ndzie-Mkzyła po kwiatach jabłoni również kształtu, nie tylko subtelnego koloru'1 Wf* Jesteście w mojej prywatnej bibliotece - oświad-Bytalady Bloddeuwedd. I Elena uwolniła sic spod jej uroku tak nagle, jakby [Właśnie pękło przed nią lustro [ Bogowie stworzyli ją z kwiatów... ale płatki nic ■Owią Glos Bloddeuwedd hyt pozbawiony barwy ł ciepła Ru|nował czar dziewczyny z kwiatów. W - Przepraszamy - powiedział Damon. który oczy-patcie nawet się nie zadyszał. - Chcielibyśmy tylko za-^c pum kilka pytań f - jeśli myślicie, że wam pomogę, to jesteście * błędzie - odparła dziewczyna tym samym nosowym Itosem - Nie znoszę ludzi. — 399 — - [estetn wampirem, ¡ák pani z pewnością aja, 1 nuta... - zaczął Damon. czarując ją swoim zniewa, łającym wdziękiem, jednak Bloddeuwedd zgasiła an w pól słowa - Kto raz. byl człowiekiem, na zawsze nim rjozc-stanie - Co takiego? Fakt. że Damon trochę stracił nad sobą panowanie, wyszedł im tylko na dobre Elena starała się nit wychodzić zza jego pleców. Wampir byt tak autentyczny w swojej pogardzie dla ludzi, że Bloddeuwedd odrobinę zmiękła - O co chcieliście zapytać? - Tylko o to, czy nie widziała lu pani ostatnio dwojga lisołaków. To rodzeństwo, nazywają się Shinichi i Misao. - Owszem. - Mogli też. . Słucham1 - Zakradli się pewnej nocy do mojego domu Byłam na przyjęciu Natychmiast przyleciałam z powrotem i omal ich nic złapałam Trudno jest schwytać kit sunę . - Gdzie.. - Damon przełknął ślinę. - Gdziepaał ich widziała? - Zbiegały ze schodów.

- A pamięta pani daię'' - Tamtej nocy rozpoczęły się przygotowania dolo-go przyjęcia. Wyrównano trawę kamiennymi walcanU Wzniesiono szkielet pod baldachim. Trochę dziwne, że robili to w nocy. pomysk* Elena, ale po chwili znowu przypomniała scAi*. przecież lu sionce zawsze świeciło tak samo. Bajce biło jej jak oszalałe Shinichi i Misao mogli wiamac wyłącznie z jednego powodu, by ukryć Sowę lisiego klucza ŁMoże jest gd/ies w wielkiej sali. pomyślała Elena. Kajotępieniu przyglądała się. jak cala zew nętrzna tzęsc UJloteki obmcila się jak ogromne planetarium, a lady aaftddeuwedd wyięla |cdną z kul po czym włożyła ią hgjiakieś urządzenie które musiało sterować muzyką WIDŻnych salach Hb Proszę nam wybaczyć - przeprosił Damon. HL- Ib jest moja prywatna biblioteka - powtórzyła Chłodno Bloddeuw edd Jej słowom towarzyszyło eks-Bkjnjące zakonc/L-me ,uiiy Ogniw ptak Ht Czy to znaczy, że mamy już wyjść? HtTb znaczy, że zaraz was zabiję ROZDZIAŁ % 5bjcham " wykrzyknął Damon. przekrzykując gło-aną muzykę i dodał telepatycznie ( aekaj. jut! Gdyby chodziło tylko o jej życie, zostałaby i umar-Bpaj przy dźwiękach iinału Ognistego ptaka, a nie gaamotniisei mierz\!a su, ze stromymi niewidzialny* schodami .Ale nie chodziło tylko o jej życie W rękach Eleny ^«ł się także los Stelami Jednak kwietna dama PWyglądała szczególnie groźnie, przez co Elena nie ' dość adrenaliny, by zmierzyć się z koszmarnymi — 400 — Dantonie, chodźmy razem Musimy przeszukał Wielka Salę. Tylko ty jesiei dość silny... Wahanie. Damon wolałby walczyć, niż radzie sobie z ogromnym zielonym polem trawy pomyiijj, Elena. Jednak Bloddeuwedd, ukryta na końcu jakiejś niewidzialnej ścieżki, właśnie odwracała bibliotekę w drugą stronę, tak by móc znaleźć kulę. której potrzebowała. Damon wziął Elenę na ramiona

Zamknij oczy. rozkazał. Elena nie tylko zamknęła powieki, ale jeszcze zakryła je dłońmi. Gdyby Damon w którymś momencie ją upuścił, nie zamierzała krzyczeć ze strachu. Doznania pozawzrokowe i tak były wystarczająco straszliwe Damon zeskakiwał ze stopnia na siopiei jak kozica górska, niemal nie dotykając stopami szklanych tafli. Elena zastanowiła się. czy ktokolwiek ich goni [eśli tak było, to wolała o tym wiedzieć |uż zaczęła odsłaniać oczy. gdy usłyszała w ściekle warknięcie Damon a. - Nie patrz. Niewielu ludzi lubiło dyskutować z Damonero, gdy używał tego tonu Elena zerknęła przez palce, napotkała wyczerpana wzrok wampira i nic poza tym Zacisnęła dłonie z powrotem na powiekach i zmówiła modlitwę GdybyS naprawdę była niewolnicą, nie przeżyłabyś tu nawet dnia, poinformował ją Damon. zeskakując z ostatniego stopnia. Po chwili posadził ją na nH-widzialnym, ale jednak pewnym gruncie. Nie żałowałabym, odparła chłodno Elena PT sięgam, że wolałabym umrzeć. ij na to, co obiecujesz, powiedział Damon, Łeipodzit-wanie uśmiechając się do nici Może lu ^^Łauerys-' będziesz musiała spełnić te przysięgi t Elena nawet nic usiłowała go przegadać. Byli wol-■■ pj i pędzili przez kolejne szklane korytarze i schody na parter Dla Eleny mogła to być ryzykowna przeprawa, ale » końcu dała radę Na trawach wielkiej sali znaleź-^Jyieredith i Bonnie. . w towarzystwie Sage'a. H Rary wampir również wystroi! się w najelegant- lm ńy strój, jaki miał, chociaż smoking opinał go trochę a-ramionach Problem ten jednak wkrótce mógł zr> fjać rozwiązany bowiem na jednej z poduszeczek siedział Szpon, który szarpał materiał, raniąc Sage'a do bwi. Wampir nie zwracał jednak na to uwagi. U boku pana czuwał Miecz który spoglądał na Elenę wzro-Kaa. który wy dawał się zbyt przenikliwy jak na psa. łł* zarazem wy zuty ze złośliwości. W - Dzięki Bogu. że wróciliście' -

wykrzyknęła Bonnie podbiegając bliżej - Właśnie przyszedł Sage. ■aSryma świetny pomysł ■ Nawet Meredith wydaw ała się podekscytowana, f Pamiętacie, jak mówiliśmy, ze przydałby się fiHdżkarz'1 Mamy już dwoje - Meredith zwróciła się ■ Sage a - Wytłumacz im. proszę ■ ' Co do zasady nie zahieram moich pupili na przygna. - Tu Sage podrapał psa po gardle. - Jednak ma-łPtaszek doniósł mi. że macie jakieś kłopoty. - Ręka ■Ppba przesunęła się w górę i zmierzwiła lekko pió* sokola fcPtos-moi. moi drodzy, jak często dotykaliście Połówki klucza, klorą udało wam się zdobyć? ^Raz dziś wieczorem i jeszcze tamtej nocy. kie*> znalazłam - powiedziała Elena - Ale Ulma też — 403 — go oglądała, a Lucen zrobił specjalne pudełku, której, dotykali i my wszyscy. - A poza pudełkiem? - Raz czy dwa wyjąłem klucz, żeby mu się piiypa, trzyć potwierdzi! Damon. - Eh bien'. W takim razie zapachy lisolaków po. winny być na nim znacznie silniejsze niż wasze Ą u. solaki mają barUzu wyraziste wonie. - Twierdzisz, że Miecz... - Glos Eleny ucichł, bo dziewczynie zwyczajnie zabrakło sil. by dokończyć zdanie - Może wywąchać wszystko, co ma na sobie zapach lisolaka. Tak. A mój sokół ma wspaniały wzrok. Może wzlecieć wysoko i wypatrywać błysku zluta, jeśli klucz leży gdzieś na powierzchni. A teraz pokażcie im czego mają szukać Elena posłusznie wyciągnęła połowę lisiego klucza i podstawiła go pod nos Mieczowi. - Voila' Ty też się przyjrzyj - rozkazał Sage, cofając się. by pokazać sokołowi klucz. - Commah ęorts'. Ruszaj! - wykrzyknął. Czarny pies zerwał się do biegu z nosem przy ziemi, a sokół

wzniósł się w gore, zataczając majestatyczne kota. - Myślisz, ze łisołaki tu były? - spytała Elena. widząc, że Miecz biegnie to w przód, to w lyl z nofeai tuż ponad trawą Nagle pies wskoczył na środek marmurowych stopni. - Niewątpliwie Widzisz, jak Miecz skacze niczyai czarna pantera, z głową przy ziemi i wyprostowany* ogonem9 Zlapal trop! )uż nie odpuści! Znam kogoś jeszcze, kto stwarza takie samo wrażenie, pomyślała Elena. zerkając na Damona. kJ^T stal z rękami włożonymi na piersiach, zupełnie nr*■^ruszony ale zarazem napięły |ak sprężyna, czekanie „jefekiy poszukiwań. H j W tej samej chwili zerknęła na Sagc'a i zobaczyła m jego Twarzy laki wyraz, jaki .. jaki prawdopodobnie laaata miała ledwie minulę wcześniej Wampir napolkal ' 1fBOk Eleny i dziewczyna zarumieniła się ze wstydu. HjU Pardonnez-moi. monsieur - powiedziała, szybko ■ jdwracając głowę. WWL Parlez-vous français, madame? W—K Un peu przyznała z pokorą Elena. chociaż jailli nr coraz rzadziej zdobywała się na skromność. -Hf potrafiłabym ruzmawiac na poważne tematy '. artym języku Ale bardzo podobała mi się wyciecz■ado Francji - Właśnie miała didae eus jeszcze, gdy usłyszała oslre. pojedyncze szczeknięcie Miecza, któ-ryaiedzial na kiawęzniku i w ten sposób chciał zwrócić uwagę pana Hf-Przyjechali albo odjechali powozem lub leku ką - przetłumaczył Sage. Hf-Ale co robili w domu? - Damon patrzył na Sage a z determinacją w oczach ■t*- Już dobrze, dobrze. Miecz! Contremarche^. Z powrotem1 e- Czamy pies błyskawicznie odwrócił się w miejscu, kpttytknąl nos do ziemi |akhy sprawiało mu to wielką pkakosz. po czym ruszył w drugą stnmę Przez chwilę pajad wzdłuż schodów i trawnika wielkiej sali. Teren P*no zatraci! idealną gładkość bowiem setki ludzi f*r*eio dziurawić ziemię szpadelkami, łopatkami, Wimm dużymi łyżkami. r_ - Trudno jesl schwytać lisolaka - wymamrotała Wmm do ucha Damona. — 404 — Przytakną!, zerkając na zegarek. - Mam nadzieję, że nam się uda - wyszeptaj w gj powiedz i.

Miecz znów szczeknął donośnie. Serce skoczyk) Eleni e do gardła - Co to?! - wykrzyknęła - Znalazł coś? - Damon przepchnął się przed Elenę. po czym wziął ją za rękę i pociągnął za sobą. - Co on znalazł0 - wydyszala Elena. gdy jednocześnie dotarli na miejsce. - Nie wiem. Ten fragment kwietnika nie sianowi części wielkiej sali - odparła Meredith. Miecz siedztf dumnie przed kępką wysokich, splątanych lawendowych (w słońcu ciemnofioletowych) hortensji. - Coś kiepsko wyglądają. - Nie jest lo też ziemia pod żadną z sal balowych-dodała przyjaciółka, pochylając się. by popatrzeć na kwiaty. - Nad nami jest tylko biblioteka - No cóż, jedno wiem na pewno - oświadczył Damon. - Musimy przekopać ten kwietnik, a jakoś Dat uśmiecha mi się proszenie o pomoc pani os t rożkowa* -oczy -a-t eraz-was-zab i j ę - Och, pana zdaniem jej oczy przypominają osthóżki? - odezwała się jakaś dama stojąca aa Bonnie Ja pomyślałam haczej o niezapominajkach. - Naprawdę chciała pana zabić? - spytał nerwowo jakiś głos tuż obok Eleny. - Ale za co? Elena zignorowała pytania. - Z pewnością jej się to nie spodoba Ale nie mamy innych wskazówek - Chyba że lisotaki napratW ukryty tu klucz, dodała bezdźwięcznie, tak by tyłko Damon ją usłyszał. Tb oznacza, że możemy zaczynać przedstawie-I wykrzyknął jeden z młodych wampirów, podać do Eleny Nie odzyskałem jeszcze amuletu - odparł bez ji Damon, stając : między Eleną a jej fanami jak likniony mur Odzyska pan go w ciągu paru minut Może ktoś poiowarzyszyć psu i sprawdzić, skąd przyjęła włamywacze? Rozumiecie? A my zajmiemy się I:- Czy Miecz dalby radę wytropić powóz? - spytał on.

Powóz z lisem? Oczywiście Mogę wybrać się - zapewnił cicho Sage. - Jeśli znajdziemy tych ieszkuw, to ja już dopilnuję, żeby zostali schwy-; Pokaż mi ich. Widziałem ich tylko pod taką postacią - odparł on, przyciskając dwa palce do skroni Sage'a. - Hae potrafią przybierać inne kształty, także liczone. |- No cóż. ich schwytanie nie jest naszym prioryte-i jak sądzę Zależy nam na amulecie Owszem. Możesz puścić ich wolno bez jednego , tflko zabierz im połowę klucza i prędko wracaj Ach lak1 Amulet jest ważniejszy niż zemsta' -1 się Sage - No cóż. życzę naszej ekipie powo-■ dodał szybko - Czy znajdą się jacyś łowcy , by pomóc mi w tym zadaniu? O, znakomicie. ' osoby, nie. przepraszam, madame, pięć. To wy-^O chwili zniknął im z oczu. Elena spojrzała na Damona. który patrzył ^ -czarnymi oczami wyzutymi z wszelkich emocji. - Naprawdę oczekujesz ode mnie, żebym znów,, to zniosła-' - Musisz tylko tam stać Postaram się żebyś sirn. cila jak najmniej krwi A kiedy tylko idziesz miał, dość, dasz mi znak. - Owszem, ale teraz rozumiem, jak to MC dzieje. I nie zniosę 'ej myśli Twarz wampira zamarła Damon zamykał - iv przed Elena na cztery spusty. - Nie musisz niczego znosić. A poza lym, cza wystarczy ci. jeśli powiem, że to dobra cena za życic Stefano? Stefano1 Cale ciało Eleny przeszło błyskawiczną przemian;. - Pozwól mi dzielić ten ból - poprosiła i w tej samej chwili zorientowała się. że błaga i że Damon zaraz jej odmówi - Stefano będzie cię potrzebował, gdy go uwolnimy Lepiej, żebyś uporała się z tą mysią. Stop Pomyśl. Uspokój się. Nie bij go, podpowiadał umysł Eleny On usiłuje tobą manipulować. Pociąga za sznurki, bo potrafi to robie Nie pozwól mu na to. - Dam sobie radę z obiema rzeczami - odparła w końcu - Proszę cię. Damonie. mc traktuj jak... jak którejś ze swoich dziewcząt na jedną noc— czy nawet jak twojej księżniczki ciemności Mów do mnie jak do równej sobie, jak do Sage'a - Sage'a7 To stary spryciarz, który wiecznie kombinuje... , „ Wiem Ale jednak z nim rozmawiasz I kie-i nurnawiałes ze mną Teraz nawet nie próbujesz, haj mnie Nie jestem w stanie odegrać tego : raz Będę krzyczeć, y* Nie szantażuj...

szantażuję cię! Mówię tylko, co się stanie i krzyczeć, chyba że mnie zakneblujesz. Będę jęli bólu tak jak jęczałabym, gdyby bili Stefano. Nic rymem się. nic na to nic poradzę Beno. zrozum' Nagłe odwrócił się na pięcie obie jej dłonie w swoje - Jesteśmy prawie na i drogi. Zawsze bytaś silna, nic możesz się teraz - Silna - Elena pokręciła głową - A myślałam, jak; dogadamy.. Dobra. - Słowo to zabrzmiało jak spadający ack marmuru - Może w takim razie zgodzisz się ipieć fPieć1 Pięć razów zamiast dziesięciu Obiecamy, że sołowę kary odbędziesz. jak znajdziemy amu, ale ledwo gn dostaniemy, po prostu uciekniemy. - Musiałbyś złamać słowo. Skoro trzeba... , Nie - zaprzeczyła. - Nie złamiesz słowa. Ja to Hę. Jestem klamczuchą i oszustką i zawsze lubiłam ikiwac ludzi Może w końcu uda nam się wykorzy-: moje talenty w słusznej sprawie. Nie ma sensu płwsić o pomoc Bonnie i Meredith, bo ich suknie ■••padną się na strzępy - dodała Elena. zerkając w goił--Tylko ja mam obnażone plecy Elena wykonała „•■"et, by pokazać Damonowi, że materiał jej sukni — 408 — — 409 — zeszyty jest tylko na wysokości szyi i na dole. przybij, rając ksztail litery V. - W takim razie umowa stoi - Damon kazał niewolnikowi dolać wina. a Elena pomyślała, że jak nj profesjonalistów oboje będą bardzo zrelaksowani przed występem. Przeszedł ją dreszcz. Ostatni raz takie wewnętrzne drżenie poczuła pod wpływem dotyku cieplej dłoni Damona. gdy objął ją w tańcu na wysokości nagich pleców. Teraz przeszedł ją chłód, jakby smagał ją zimny wiatr. Przypomniała sobie strumyki krwi spływające po bokach Bonnie i Meredith zastąpiły drogę napierającena tłumowi, ciekawemu z podniecenia. - Co się stało, Eleno? Dlaczego chcą cię biczować. . - zaczęła Meredith. - Nic mogę się od tego wymigać - dokończyła Elena - Ale co takiego zrobiłaś'' - spytała Bonnie w pa- Zachowała się jak idiotka - wtrącił Damon. -Pozwoliła bandzie młodych, napalonych wampirów uwierzyć, że wykonaliśmy magiczną sztuczkę. -Damon wciąż mial ponurą minę.

- Tb trochę niesprawiedliwe, nic sądzisz' - drążyła dalej Meredith - Elena opowiadała nam. co saj wydarzyło, i zdaje się. że wszyscy sami doszli do tego wniosku. - Powinniśmy byli wybić im ten pomysł z gkrwf A teraz są już pewni, że jesteśmy znakomitymi artystami - syknął Damon zduszonym głosem - No efii, może przynajmniej dostaniemy to, po co tu przyszliśmy - dodał z wysiłkiem c innego nie potrafiliśmy wymyślić - wyttu-Elena zmęczonym głosem - feśli dzięki te-■jdziemy drugą połówkę klucza, to dla Damona s nie jest to zbyt wysoka cena. 1 musisz tego robić - tłumaczyła Meredith ' stąd wyjść. t lisiego klucza? - Bonnie wbiła w przyjaciol-jny wzrok ': raz to przerabialiśmy - odparta Elena. kręcąc - 1 zapudla jednomyślna decyzja, by postąpić Óe inaczej. - Rozejrzała się. No a gdzie ci pa, którzy tak bardzo chcieli obejrzeć dobry spek-Mhfc klucza w polu - odparła Bonnie. - Albo i po łopaty do jednego z wielu pawilonów lady euwedd. Au, Meredith, czemu mnie uszczypnęłaś? Oj, przepraszam, zabolało' Bo chciałam zrobić Ale Elena juz ruszyła przed siebie l\xiobnie jak i chciała mieć to za sobą. Miała tylko nadzieję, ie pamiętał, żeby przebrać się w czarną kurtkę ie W tym smokingu... krew... Me będur knm \w poi;eolę na lu. Słowa przyszły tak nagle, że Elena nie wiedziała skąd Ale w najgłębszych zakamarkach jej je-l zrodziła się myśl. że Damon został już wystar-łaco ukarany W lektyce drżat. Z minuty na minutę i więcej myślał o dobru innych ludzi. Już dość. > nie chciałby, żeby jego brat wycierpiał jeszcze Spojrzała w górę. na jaskrawoczerwoną barwę nieElena spokomiala, zatraciła się zupełnie. Co mogła ^nax- Musiał ratować Damona — 410 — Nagle wiedziała, co musi zrobić - Bonnie. Mcredilh, wysłuchajcie mnie jesieW razem Pomóżmy Damonowi, spróbujmy podzielić L. go ból. Żadna z dziewczyn nie przyjęła lej prnpozyjjj z entuzjazmem. Elenie. odkąd po raz pierwszy zobaczyła Stefano w celi. nie pozostało już nic z dawnej dumy Uldęldn przed przyjaciółkami na marmurowym stopniu.

- Błagam was... - Przestań! Proszę! - wykrzyknęła Meredith. - Wstań. Eleno. nie, tylko nie to - Zaledwie Ja, den oddech dzieli! Bonnie od płaczu. I to ona, mała Bonnie o wielkim sercu odważyła się obiecać: - Postaram się nauczyć Meredith. jak powinna to zrobić. Ale i tak my dwie możemy mu pomóc. Uścisk. Pocałunek Szept ginący w truskawkowych lokach - Wiem, co widzisz w ciemnościach. |eateś najodważniejszą osobą, jaką znam Elena zostawiła Bonnie, która nic była zdolna wydać z siebie dźwięku, po czym ruszyła przed siebie, by zwołać publiczność na swoje biczowanie. ROZDZIAŁ 57 €lena stalą pod pręgierzem związana jak rHihaterW filmu klasy B, która już wkrótce ma zostać uwr* j poddana zupełnie innego rodzaju zabiegom, kiwania na wielkiej sali trwały, choć nie przyno-i pa razie żadnych rczuliaiów. (eden z wampirów, i [ak się domagał spektaklu, przyniósł Damonow i eba.cz. by ocenić jego przydatność w dalszych Damon miał wrażenie, że wszystko dzieje i« zwolnionym tempie. Wyszukiwanie powodów, lOpóznic przedstawienie Czekanie na odgłos grze-ych kół powozu, po którym poznałby, że Sage z misji Wampir poruszał się sprawnie, ale miał lic, że w żyłach płynie mu roztopiony ołów. Nigdy nie byłem sadystą, pomyślał. Zawsze stara-i sic dawać przyjemność, nie licząc bojek. Ale to ja linienem być w tej celi. Czy Elena tego nie rozu-1 Moja kolej stanąć pod pręgierzem. Przebrał się w „magiczny slrój". przeciągając to t długo, jak tylko mogł. nie chcąc narażać się na poa e o odwlekanie przedstawienia Zebrało się Jakieś sześćset, może nawet osiemsel stworzeń nych widoku krwi Eleny Wszyscy chcieli zo-I jak Damon kaleczy plecy dziewczyny, a potem me goi jej rany. No dobrze Nigdy nie będę czul się bardziej gotów. Elena przełknęła ślinę Powiedziała dziewczy-ie mają podzielić ból Damona, ale nie przy-Bładził jej di> głowy żaden sposób Stała pod pręgie- W*to gotowa na razy wbi|a)ąe wzrok w posiadłość l"y Bloddeuwedd i czekała na pierwsze smagnięcie Damon raczył tłum mową wstępną Oczarował zelltekiem bredni wygłaszanych z wielką wprawą 'Wybrała sobie jedno z okien, by skoncentrować

na nim spojrzenie Nagle zdała sobie spraw ę ^ ~ mon przesiał mówić. Dotyk sznura na plecach Telepatyczny szept lesteś gotowa? Tak. odparła natychmiast, chociaż wcale nie bybi gotowa I wtedy martwa cisze przeciął świst bata Umysł Bonnie stopi! się z umysłem Eleny Urny* Meredith wpłynął do środka jak strumień Cios był lekki jak prztyczek, chociaż Elena wiedziała, że polała się krew. Czuła też zdumienie Damona. Spodziewał się głe. bokiej rany. a czekało go zaledwie lekkie smagnięcie sznurem. Bolesne, ale zupełnie do zniesienia I jeszcze raz THumwirat rozdzielił między siebie ból. zanim dotarł on do umysłu Damona Trójkąt wciąż w akcji. Trzeci raz. Jeszcze dwa. Spojrzenie Eleny wędrowało bez cek] po fasadzie domu Dotarło aż na trzecie piętro, gdzie kryla się Bloddeuwedd. Pewnie była wściekła za to, CO działo się na jej przyjęciu. Został już tylko jeden. Głos gościa dochodzący z oddali.....Ach, biblioteka lady Bloddeuwedd... fest w niej więcej kul niż w bibliotece publicznej a w dodatku ... - tu głos przycichł na moment - pi idohno została podzielona na jakieś sfery Niektóre są zakazane No wiecie" Elena nie miała pojęcia o co chodzi i nawet me wyobrażała sobie, co też mogłoby hyc zakazani w Mrocznych wymiarach. Bloddeuwedd. samotna, krucha sylwetka. chodziła w tę i z powrotem po swojej rozświetlonej biblio'6" w poszukiwaniu nowej kuli. Wewnątrz domu pewni* grata muzyka, jednak Elena jej nie słyszała Ostatni bat THumwirat poradził sobie z nim bez Koszmarny ból zastał rozdzielony między i ludzi. Przynajmniej krwi nie będzie widać na ncc. pomyślała Elena I już było po wszystkim. Bonnie i Meredith kłóciły II jakimiś starymi wampirzycami, które chciały po-zmyć krew z pleców Eleny. by znów zalśniły u złocistym blaskiem, nietknięte i doskonale. Lepiej trzymaj je ode mnie z daleka, pomyślała i nieco sennie do Damona Którat z nich może

obgryzać paznokcie albo oblizywać palce. i możemy sobie pozwolić, by ktokolwiek spróbował f krwi i wyczul w niej silę życia. Zbyt wiele prze-am by ukryć swoją aurę. Chociaż zew sząd płynęły oklaski i wiwaty, nikt nie ■tygował się, by rozwiązać sznury na nadgarstkach , Tak więc wciąż stała przywiązana do pręgierza ■jątrzona w bibliotekę. I wtedy świat zamarł Wszyd/ii wokół rozbrzmiała muzyka i wszystko ^o się poruszać. Elena była jedynym nienjcho-i punkiem w wirującym wszechświecie Szarpnęła raniąc sobie boleśnie skórę - Meredith' Rozwiąż mnie' Szybko, przetnij Sznury' ' Przyjaciółka błyskawicznie usłuchała. Gdy Elena się odwróciła, wiedziała już. co zoba-■ Twarz Tw arz Damona. oszołomioną, pełną jedno-śnie urazy i pokory Zupełnie jej to w tamtej chwili itarczato tOomonie. musimy się dostać do. . Wtedy jednak pochłonął ich rozszalały tłum ai i stwory cisnęły się do nich z gratulacjami, sceptycznymi pytaniami, uwagami, błaganiami pclkę na spróbowanie. Lupami, pod którymi chciana sprawdzać, czy plecy Eleny są prawdziwe i napraw, de nieokaleczone. Elena poczuła na ciele stanowcze, zbyt wiele raje - Zostawcie ją w spokoju, do jasnej cholery! 1 Glos Damona zabrzmiał jak zwierzęcy ryk, ryk niedźwiedzia broniącego swojej samicy Ludzie odsunęli się od Eleny, by - nieśmiało i zą wahaniem obstąpić Damona. No dobrze, pomyślała Elena. W takim razie zrobię to sama Dam radę Dla Stefano mogę wszystko. Przepychając się łokciami, wydostała się z tłumu, chociaż musiała po drodze przyjąć sterty wy kopanych w pośpiechu z ogródka kwiatów od wielbicieli i znieść jeszcze więcej obmacywania po plecach. „O rany, naprawdę nie ma skaleczeń!" W końcu Meredith i Bonnie pomogły Eienie. Zerwała się do biegu Wparowala do wnętrza posiadłości, nie używając nawet drzwi, które wsiarflł Miecz Pomyślała, że i tak wie. dokąd musi zmierzać. Na drugim piętrze na chwilę zatrzymała ah) w ciemnościach, bezradna, gdy w pustce zobaczyli nagle

cienką czerwoną linię. Jej własna krew! No proszę, jak często się przydaje. Akurat w tej chw ili wskazała jej pierwszy ze szklanych stopni, ten, o który poprzednio się potknęła Wówczas spoczywała bezpiecznie w silnych ran*** nach Damona i nie potrafiła sobie nawel wyc*raa* że pokonuje te schody samodzielnie Teraz sloeroWa* la całą moc. jaką tylko dysponowała. Schody rozl**" tliły się odrobinę, ale wciąż wyglądały przerażał** Po żadnej stronie nie było poręczy, a Elena trzęsła W hjjpdnietciiia Mnichu i wyczerpania po utracie krwi btak zmusiła się, by iść coraz wyżej i wyżej pjHacJsr/m cię. F.lcnu' KtKham cię' \ Słyszała krzyk Slcfano tak wyraźnie, jak gdyby fcchany stał tuż obok ■jBjjyżej. wyżej, wyżej... Poczuła ból w nogach. Y Nie zatrzymuj się Nie szukaj wymówek [eśli nie BjDŻesz iść. kuśtykaj lesli me możesz kuśtykać, czot-Nareszcie dotarła na sam szczyt, na brzeg gniaz-sowy, w którą zmieniała się co noc lady iwedd Jednak na szczęście istota, która ją powitała, wciąż I piękną, ehoe nieco zirytowaną damą. Elena nagle domita sobie, co nie pasowało jej w wyglądzie uwedd W dziewczynie z kwiatów nic było ży-. Za bardzo przypominała roślinę. Wiesz, że będę musiała cię żabie'1 ■Je, nie roślinę, warzywo bez serca. ,Elena rozejrzała się Widziała, co znajduje się na z. chociaż pole widzenia zaburzała jej kopula ńczonymi rzędami półek z kulami. Patrząc od |trz, wszystko wydawało się dziwnie znicksztal-ilh nie rosły żadne wiszące rośliny, brakowało ych kwietników z egzotycznymi, tropikal-1 Pakami A jednak Elena znalazła się w samym Urn kryjów ki Bloddeuwedd, jej sowiego gniazda 'gospodyni siedziała w oddali, lak by móc sięg-!po dowolną kulę-gwiazdę tez mogt być ukryty tylko tu. - Nie chce niczego kraść - przysięgła Elena, cięt ] ko dysząc. Zanim jeszcze ookończyia zdanie, sięgnęt, do wnętrza gniazda. Te lisolaki zrobiły nam p . sa. Ukradły coś, co do mnie należy, SUoi i ukryły tu klucz. Chciałabym go tylko odebrać.

- Ha! Ty. . ly niewolnico. Barbarzyńska dziewko! )ak śmiałaś wedrzeć się do mojej prywatnej biblioteki! Na zewnątrz ludzie rozkopują moją piękną salę balową, niszczą bezcenne kwiaty. Sądzisz, że znowu uda ci się uciec, ale tym razem się mylisz. Tym razem umrzesz. Te ostatnie słowa wypowiedzią! zupełnie inny gtoa, który w niczym nie przypominał nosowego, bezbarwnego tonu kwietnej dziewczyny. Ten nowy głos był pr> I tężny. ciężki... . ..pasował do rozmiarów gniazda. Elena spojrzała w górę Nie rozumiała nic z tęga, co widzi. lakieś kolosalne fulro o egzotycznym ubarwieniu? Ogromna wypchana skóra? Stwór zwrócił się ku niej Właściwie tylko głowa się odwróciła, bo grzbiet pozostał na miejsca. , Elena wiedziała, że teraz patrzy w twarz rwtwcO, Nieopisanie poiworną twarz, straszniejszą niż faąVJ gorsze jej wyobrażenia Od skraju do skraju czoh biegła pojedyncza brew, która skręcała pod ostry* kątem w stronę nosa czy raczej miejsca, S^'*™*.; powinien się znajdować Tworzyła się w ten sr>»»* wielka litera V, pod którą widniały wielkie żoite oCT* j co chwila zasłaniane powiekami Zamiast u*'*T twór miał tylko ogromny, zakrzywiony czarny Resztę twarzy pokrywały pióra, w większości waar,i w niższych partiach, tam gdzie znajdowało się^ w rodzaju szyi. szarawe Z czubka głowy sten-**! leje kępki bialo-szarych piór. które wyglądały jak ro-. tak rogi demona, pomyślała oszalała ze strachu na Głowa przestała się poruszać, za to ciało przekrę-i się powoli, aż stanęło przodem do dziewczyny. Było to ciało krzepkiej kobiety, pokryte białymi -twymi piórami U dołu spod kępek piór sterczały BY Witaj powiedziała upiorna zjawa przenikli-Dziób otwierał się i zamykał, jakby odgryzał |ne słowa [estem Bloddeuwedd I nigdy nie 'pozwalam nikomu tknąć mojej biblioteki Wkrótce Umrzesz I* Elena juz miała się odezwać, ale nie chciała zgry-jąf bohaterki \ niz z pewnością me chciała walczyć Bloddeuwedd i jednocześnie szukać klucza który zeeicz musiał gdzieś tu hic W panice usiłowała cos wyjaśniać, a jednocześnie jpnczJiwie się rozglądała Bloddeuwedd rozposiaz-iakrzydla. których zasięg obejmował całą bibliotekę, ^aantyczna sowa ruszyła w stronę Eleny. I Wtedy jak błyskawica między potwora a dziew-ynę wdarto się coś z chrapliwym okrzykiem. Szpon! Sage pewnie wydal sokołowi jakieś polece- K zanim opuścił przyjęcie ..Sowa odrobinę się skurczyła... chyba po to, by "wniej zaatakować, pomyślała Elena ■Proszę, niech mi pani pozwoli wytłumaczyć lie znalazłam, ale w tym gnieździe jest ^° me należy do pani [est moje. i... i Stefano •we Ukryły lo tej nocy. gdy ścigała je pani po po-■ Pamięta pani?

— 418 — Bloddeuwedd nie odpowiadała Potem dała dowód, że wyznawała dość nieskomplikowaną filozof która w każdej sytuacji się sprawdzała - Postawiłaś stopę na moim prywatnym terenie. Umrzesz powtórzyła, gdy przelatywała nad dziewczyną Nad Bloddeuwedd znów zamajaczyła jakaś mała jasna strzała, wymierzona prosto w oczy potwora. Wielka sowa musiała na chwilę odwrócić uwagę od Eleny, by zająć się prześladowcą Elena postanowiła się poddać. Czasem po prosta trzeba przyjąć pomoc. - Szpon! - wykrzyknęła niepewna, na ile sokół zrozumie ludzką mowę, - Postaraj się ją zająć. Tylko na chwilę! Dwa ptaki wystrzeliły pod sufit i z wściekłym piskiem rzuciły się na siebie Elena wciąż przeszukiwała gniazdo, uchylając się przed przelatującymi stworami. Ten ogromny, czarny dziób wciąż trzymał się zbyt blisko Raz nawet zdołał wbić się w ramię Eleny. Dziewczyna jednak nawet nie poczuła bólu Ani na chwilę nie przerwała rxiszulcrwań. W końcu uświadomiła sobie, co powinna byki zrobić Ściągnęła po kulę z jednej z przeźroczystych półek - Szpon! - krzyknęła - Łap! Sokół zanurkował i kłapną! dziobem Elena zachowała jednak wszystkie palce, a riosirr no lama 'n'kn*' Teraz, teraz! Elena usłyszała prawdziwy ryk hit* dobywający się z gardła Bloddeuwedd Gigantyczna sowa rzuciła się w pogoń za sokołem, ale wyglądało lak. jakhy człowiek usiłował upolować muchę rtarcaw inteligentną muchę Oddawaj tę kulę! |esl bezcenna' Bezcenna! _ Dostaniesz ją. kiedy ja dostanę to. czego szu-Elena oszalała ze strachu, zeszła na samo dno bfazda i zaczęta obmacywać palcami marmurowe ano I Szpon dwa razy uratował jej życie Bloddeuwedd rzucała się na hienę, gdy sokol cisnął na ziemię HB| i kul, co spowodowało, że sowa zapominała ■dziewczynie i ruszała na wroga Polem Szpon chwy-bkolejną kulę i poszybował w gorę. prześlizgując się taż pod dziobem Bloddeuwedd H Bena zaczynała już mieć upiorne przeczucie, że Bltystko. co wymyśliła, było wielkim błędem K Znowu stała uparta o baldachim i wyczerpana wpatrywała się w okno biblioteki i widoczną w nim ■akwezjnę Słowa sann- wpłynęły do jej umysłu , Gwiezdne kule Bloddeuwedd. Hania kul Bloddeuwedd. ■ Sala kulowa Bloddeuwedd.

■ Sala balowa Bloddeuwedd ■ Prawie te same słowa, ale dwa zupełnie różne po-Batzczenia ■ 1 ledwie Elena o tym pomyślała jej palce natknęły laajna melalf.wy przedmiot KOZDZIAŁ 56 Szpon! Bierz ja! - krzyknęła Elena. po czym zerwij, się do biegu najszybciej, jak potrafiła Strategia byjj prosta: wydostać się z lego pomieszczenia Czy gigan-lyczna sowa mogła dostatecznie zmniejszyć roztnia-ry. by przecisnąć się przez drzwi, czy tez zamierzała zniszczyć ściany własnego sanktuarium, by tylko do-paść Elenę? Strategia Eleny wydawała się nawet niezła, akt nie przyniosła większych rezultatów Sowa bez trudu skurczyła się do szerokości drzwi, po czym wróciła do poprzednich gigantycznych rozmiarów, by ponowić atak na Elenę, która ruszyła biegiem po schodach. Tak. biegiem. Skierowała całą moc do oczu i zeskakiwała ze stopnia nu stopień jak wcześniej Damon. Nie miała czasu na strach ani na myślenie Mogli tylko obracać w palcach niewielki twardy przedmiot w kształcie półksiężyca Shinichi i Misao naprawdę dobrali sip do iet gniazda. Gdzieś tu musi być drabina czy coś innego wykonanego ze szkła, że nawet Damon nic nie zauważył. Pewnie opiera się o kwietnik, który oszczekal Miect Nie. nie istnieje nic. co Damon mógłby przeoczyć. Lisołaki pewnie zabrały drabinę ze sobą. Dlatego właśnie lu kończył się ich siad w^raw się prosto do biblioteki I podeptały kwiatki, przez CO kwietnik nie prezentował się już tak okazale. Elena pamiętała z dzieciństwa lo, co powtarzała tą) ciotka Judith Przesadzone kwiaty dopiero po jaldrał czasie podnoszą główki i znów rozkwitają. !Skok przesunięcie sus. skok (eslem plo-riem, płomienie są nieomylne jestem żywiołem, bgogę się potknąć Skok... skok... skok... Igle Elena znalazła się na parterze. Usiłowała Eymać się od skoku, ale jej umysł stal się niebem ciała, które przyzwyczaiło się już do kolej-i SUSOM Upadła z takim rozmachem, że straciła ! w boku, ale nie wypuściła z zaciśniętej pięści półksiężyca 'Szkło w miejscu gdzie jeszcze przed chwilą stalą. I ogromny dziób Elena poczuła, że szpony szargaj plecy [Bloddeuwedd wciąż ją Ścigała

pyr wraz z grupką walecznych młodych wam-obojga płci nic mogli podróżować z większą kością niż biegnący pics, a Miecz, chociaż dawał wszystko, lu jednak nic był bardzo szybki Hl szczęsne niew ielu ludzi naraziłoby się na walkę Bpaem. kloiy ważył tyle eo oni, a znacznie więcej niż nktórzy żebracy i dzieci klorc obiegli powoź HtDzieci obskoczyty powóz catą chmarą, co dodatkowo zwolniło tempo |azdy Sage wymienił cenny klej-aot na torebkę pełną drobnych i zaczął rozsypywać Bmety za powozem, by utorować psu drogę. m Minęli tuzim stanowisk i kilka skrzyżowań ale Bfacz nie był przecież zwykłym psem tropicielem Bpi więcej mocy od niejednego wampira i dzięki te" u mogl wytropić kogo tylko chciał Inny pies dalby PlpewniL-zmylić licznymi, krzyżującymi się siadami pMakow Miecz tylko analizował je uważnie i odrzu-P"po kolei niewłaściwe tropy, jeśli tylko odbiegały od 423 wzorca pod względem kształtu, rozmiaru czy kości. Nadeszła jednak chwila, gdy nawet Miecz wydawaj się pokonany Stanął na środku skrzyżowania sześciu ulic i, nie zważając na ruch, kręcił się w kulko, a jedna lapa zaczęła odmawiać mu posłuszeństwu Wyglądy, na to, że nie potrafi wybrać właściwej ścieżki. la leż jestem bezradny, przyjacielu, pomyślał Sage. Zaszliśmy tak daleko, ale dalej już chyba nie damy rady. Nie wzlecimy w powietrze ani nie zakopiemy ù w ziemi. Sage w zamyśleniu popatrzył na karrnazy. nowy gąszcz śladów I nagle dostrzegł coś w pobliżu. Dokładnie naprzeciwko, odrobinę na lewo. mie-ścila się perfumeria Perfumeria oznaczała setki woni, biliony zapachowych cząsteczek bezustannie krążące w powietrzu Miecz oślepi Nic stracił oczywiście wzroku jego najistotniejszy zmysł przestał funkcjonować, bombardowany wszystkimi lymi zapachami. Ubmpiry z powozu krzyczały, że chcą wracać. Najwyraźniej nie wiedziały, co to prawdziwe łowy. Zależało im tylko na fajnym pokazie. Niewątpliwie wielu z nich rozkazało niewolnikom nagrać cały spektakl, by państwo mogło nacieszyć nim octy w domu. Błysk błękitu i złota pomógł Sagc'owi podjąć decyzję Strażnik! Eh. bien. . - Miecz, bierz ich! Pies opuścił głowę i ogon. gdy Sage losowo WJ" bral ścieżkę Wbmpir musiał sam ruszyć do beefa z Mieczem, by skłonić go do opuszczenia targu i wprowadzić w nową alejkę. Jaw a| LfŁsagea .in-1,

male I wzoru go m" ar stan jednak, jak za dotknięciem czarodziejskiej Ogon wyprężył się ponownie Zgodnie z oce-w nosie Miecza nie mógł się uchować nawet SLfrobnicjszy zapach lisoiaków. ale. |ego pamięć ŁtniezaWLidna.,. matę won w pamięci f Miecz znów ponowił polow anie, przybliżył głowę jo ziemi, wyprostował sztywno ogon i skupi! całą moc Lp całą inteligencję na wykonaniu zadania. Musiał Lełeźć zapach, który pasowałby do trójwymiarow ego zapisanego w pamięci Teraz gdy nie otępiały Intensywne wonie, płynące ze wszystkich stron, był atanie myśleć jaśniej I myśli te zaprowadziły go do przejścia między uliczkami Wywołało to zamieszanie - A lu zrobimy z powozem*1 ■ - Zapomnijmy o powozie! Nie traćcie z oczu tego ■crta z psem1 I Sage sam z trudem dotrzymywał Mieczowi kroku Doskonale rozpoznawał moment, gdy pościg zmieLatku końcowi Tranquiliite' Spokój, przesiał myśl Meczowi, ledwie markując słowu wargami Nigdy ■ B miał pewności, czy jego zwierzęcy przyjaciele ro-numicią telepatyczne przekazy, ale zawsze lubił myśli, te tak. chociaż tego nie okazują TranquiUiti. po-wiedzi.il sam do siebie. r 1 tak ogromny czarny pies o lśniących ciemnych ■tnach i mężczyzna wbiegli na schody wiodące do jedno ze zrujnowanych domów Na górze Miecz przypadł, jakby właśnie wrócił z przyjemnej przechadzki po polach, i popatrzył panu w oczy. zarazem dysząc latmiechając się. Kilka razy otworzył i zamknął pysk Paskujący szczekanie 1 Sage zaczekał z otwarciem drzwi, aż dołączy-«do niego młode wampiry Aby zachować element zaskoczenia, postanowił nie pukać. Z mocą rnłnj, pneumatycznego wbit pięść w drzwi, po czym poszu. kat palcami zamka, łańcucha i rygla. Nie znalazł nic podobnego. Wyczuł natomiast klamkę. Zanim wyruszył na poszukiwanie nieznanego raj. bezpieczeństwa, zwrócił się do towarzyszącej mu t dzieży. - Wszelkie łupy. które stąd zabierzemy, są f ścią pana Damona Reprezentuję tu jego dom i: nie mój pies. wcale by nas tu nie było Kilka mniej lub bardziej niezadowolonych | ków oznaczało aprobatę tych warunków. - Z tego samego powodu to ja pierwszy będę tie mierzył z każdym niebezpieczeństwem, które może

nas czekać w środku. A teraz, Miecz, już! Razem wpadli do pomieszczenia, niemal zabiec jąc ze sobą drzwi, Elena jęknęła z bólu. Bloddeuwedd właśnie dokonała czegoś, czego Damon uniknął: poszarpała pazurami ciało na plecach dziewczyny. Szukając szklanych drzwi, które wiodły na zewnątrz. Elena czuła, że inne umysły przychodzą je j z pomocą. Zabierają część bólu, dodają sil. Bonnie i Meredith właśnie przedzierały się do rut) przez szklane odłamki. Wrzeszczały na ogromną sowa, a Szpon bohatersko atakował ją z góry. Elena nie mogła już znieść lego dłużej. Musiał* spojrzeć. Musiała sprawdzić, czy to metalowe cc*, które znalazła w gnieździe Bloddeuwedd. nie było tylko zwykłym śmieciem. Musiała dowiedzieć się leSł° na łych miast. potarła mały skrawek metalu o suknię, którą tej została bardzo żle potraktowana, i zerknęła na ile w do) Karmazynowe promienie słońca odbiły od złota i diamentów, okalając dwa złożone lisie dwoje lśniących oczu wykonanych z aleksan-Klucz wyglądał tak samo jak pierwsza polowa, był i skręcony w drugą stronę. Elena omal nie straciła władzy w nogach. Trzymała w ręku drugą połowę lisiego klucza. Pospiesznie zanurzyła palce wolnej ręki w kie-którą kryta pod diamentowym naszyjnikiem i osobiście wszyła w lo miejsce malutką sakiew-. gdzie znajdowała się polowa lisiego klucza Elena cała ją tam zaraz po tym, jak cenny przedmiot (Chały Szpon i Miecz. Teraz wsunęła tam drugą ritę i ze zdziwieniem stwierdziła, że sakiewka nie się porusza Dwie części lisiego klucza... stopiły się w jedną'1 Kaatmy dziób uderzył w ścianę tuż obok Eleny. Nie zastanawiając się, schyliła głowę i przetoczy-łs się kawałek dalej. Gdy znow obmacała palcami sa-Hewkę. by spraw dzić, czy jesl dobrze zawiązana i bcz-pteczna. ze zdumieniem odkryła, że wyczuwa jakiś anajomy kszlali B Ale lo nie by) klucz! t * Świal zawirował wokol Eleny Nic juz się nic liczy-|ftani ten przedmiot ani je i własne życie. Lisotaki ich iły, zrobiły idiotów z naiwnych ludzi i wampira, 1 Ośmielił się im sprzeciwić Nie istniał żaden lisi Wr Nadzieja nie chciała jednak zagasnąć (Jo takiego Stefan.■ zawsze powtarzał? Mai dire mai - nigdy nie mów nigdy. I wiedy, wiedząc, jakie ryzyko p<>dcjrnuj, i wiedząc leż, jak wielką głupotą było tak ryzykowni ponownie zanurzyła dłoń w sakiewce Cos wsunęło jej się na |eden z palców i tam jat pozostało Zerknęła w Jot i przez chwilę nie mogła oderwą wzroku od lego. co zobaczyła Na jej serdecznym palcu lśnił złoty pierścień inkrustowany diamentami Tworzyły go

dwa zwinięte lisy, patrzące w przeciwne strony Każdy lis mial uszy. zielone, aleksandrytowi oczy i spiczasty nos. I tyle Czy taka błyskotka mogła pomóc Stefana? W niczym nie przypominała dwuskrzydlych kluczy z obrazków lisołaków lako pierścionek, nie hyl wart nawet icdncj milionowej tego, co zostało wydane, by go odnaleźć. Wtedy FJena coś dostrzegła Oczy jednego z lisów zajarzyty się w świetle. Gdyby Elena nie przypal rywala się pierścionkowi tak uważnie albo gdyby zdążyła już dojść do białej łaK, w której wszystkie kolory wyglądały prawdziwie, pewnie nawet by tego nie zauważyła Ale światło promieniowało idealnie na wprosi Gdy obróciła lekko dłoń, rozjaśniły się wszystkie lisie oczy Zielone błyski wskazywały dokładnie miejsce cdi Stefano Nadzieja wezbrała w sercu Eleny jak Feniks odradzający się z popiołów To nadzieja zabrała leral obolałą dziewczynę w podróż wiodącą przez nieskończenie długie szklane korytarze Orkiestra grata waloi z Fausta Z dala od słońca, w mrocznym sercu mieś* tam uwięziony był jej ukochany I tam właśnie kien> walo ją blade zielone światło lisich oczu Elena rjbrócda pierścionek, wciąż niesiona nadzie-o lisich oczu zgasło Kiedy jednak przekrę-luaj go leszcze bardziej, lak ze drugi lis znów zaczął ■nakazywać więzienie Stefano, światło rozbłysło na i powrót K, Tajemne znaki Gdyby nie wiedziała wcześniej, i znajduje się więzienie Stefano. to mogłaby no-j ten pierścionek bardzo długo, zanim cokolwiek by siała |ak długo' Pewnie dłużej niż Stefano byłby w stanie prze-A teraz Elena sama musiała do niego dotrzeć. KOZDZIAŁ 59 ęknawkriRzyla w Itum. czując się jak żołnierz, cho-^ I t f a Ż nie rozumiała dlaczego Może po prostu wie-dliala że ma misję musi ją ukończyć, przeżyć i wro-■at z łupem Mozę czuła pieczenie ran odniesionych rbononiwei walce A może stresowa! j wrog, krążą' wciąż nad jej głową żądny krwi. Łepiei będzie zabrać stąd łych wszystkich cywi-^Jabyjmy ich w kilku domach, no, może w kilku-■haałeciu domach i. m p Czym ona właściwie myślała'' Te domy wzięła JM* z jakiejś książki Nie była przecież odpuwieJjałna za tych ludzi w większości zwykłych idiotów. ' jeszcze przed chwilą z cieknącą śliną przypaali się. jak Damon biczuje ją po plecach — 428 — - Bloddeuwedd! - krzyknęła w końcu przeraźlj. wie, wskazując na wirującą pod niebem sylwetkę Bloddeuwedd uwolniła się z biblioteki! Poraniła nu szponami plecy! - Tu Elena pokazała irzy długie

rany. - Wis też dopadnie! Początkowo większość gniewnych okrzyków wj«. zała się z tym. że rany Eleny tym razem cudownie się nie zagoiły. Elena nie była w nastroju, by dyskutować. Musiała z kimś porozmawiać. Damon! Damon! Tb ja! Gdzie jesteś? - Pilnowała, by Bonnie i Meredith nie oddaliły się od niej Wokół krążyło tak wiele myśii, że wątpiła, czy wampir zdoła ją usłyszeć. W końcu jednak wychwyciła cichutkie: Elena? Tak, to ja... Eleno, trzymaj się mnie. Wyobraź sobie, że mniś obejmujesz, a ja postaram się nas przenieść na inną częstotliwość Jak można trzymać się głosu-" Elena wyobraziła sobie, że ściska żywego Damona, ściska go bardzo mocno, (ednocześnie jeszcze mocniej ujęła dłonie Bonnie i Meredilh. Słyszysz mnie? Tym razem głos zabrzmiał o wiek głośniej i wyraźniej. Owszem, ale cię nie widzę. Za to ja widzę ciebie, już i... uważaj! Za późno, zmysły Eleny zdążyły już ją przestrzec, że z góry pędzi na nią ogromy cień. Nie zdołałaby |Ui uciec przed klapiącym dziobem wielkości pyska aligatora. Ale Damon byt szybszy. Wyskoczył znikąd, jednym ruchem zgarnął ramieniem Elenę, Bonnie i Meredith, Łp czym dal jeszcze jednego susa i przetoczył się na Hra*ę wL O Boże. . Damon! K - Nikomu nic się nie stało? - spytał głośno. Wm - Ze mną wszystko w porządku - powiedziała bsokojme i cicho Meredilh. Ale chyba właśnie uratowałeś mi życie Dziękuję Ł, - Bonnie'' spytała Elena m Nie mi nie jest. A. przepraszam. Wt - Nic mi nie jest - powtórzyła głośno Bonnie. ■> co ci się siato w plecy. Eleno? ['■ Damon zobaczył jej rany

K - To... to ja to zrobiłem? Przecież... myślałem V - Nie, to Bloddeuwedd - odparta ostro Elena, palnąć w górę na mroczny ksziati wirujący pod ciemno-teerwonym niebem. Ledwo mnie drasnęła. Ma szpo-■yjak noże, iwarde jak stal Musimy uciekać. W - Wrócimy, kiedy wszystko trochę się uspokoi? Taki masz plan? - Damon położył dłonie na jej ramionach l' Coś w kącie oka Eleny w sekundę przybrało rozmiary piłki do bejsbola. polem do koszykówki, a chwilę później pojawia się... człowiek Wszyscy zaczęli i.Ooskakiw ać we wszystkich kierunkach. Wszyscy z wyjątkiem Damona, który ścisnął mocno Elenę i zaczął l^rzyczeć ■ - Tb moja niewolnica! jeśli masz do niej jakąś BjWwę, najpierw musisz zmierzyć się ze mną! ~ A ja jestem Bloddeuwedd, stworzona przez Hr^SOw. skazana na to. by co wieczór przemieniać "¥ W morderczynię Zabiję cię. a polem pożrę tę — 4J0 — złodziejkę! - odparła sowa swoim nowym, chrapie wym i dudniącym głosem. - Starczy mi na dwa kęty Damon, muszę ci cot powiedzieć' - Stanę do walki, ale moja niewolnica nie nu z tym nic wspólnego! - Pierwszy kąsek Oto nadchodzę! Dantonie! Pora na nas! Ryk pierwotnego holu i wściekłości Damon stal lekko pochylony, trzymając w dłoni ułamek szkta ogromny jak miecz. Z jego czubka sply. waty wielkie czarne krople krwi. O Boże! Pomyślała Elena. wydłubał Bloddeuwedd oko! - A teraz wszyscy zginiecie! Wszyscy! Bloddeuwedd zaatakowała przypadkowego wampira, do którego miała akurat najbliżej. Elena wrzasnęła jednocześnie z nieszczęsną ofiarą Czarny dziob pochwyci! jedną nogę wampira i wzniósł go w powietrze. Jednak Damon już nadciągał z pomocą, siekąc wściekle ostrym szkłem Bloddeuwedd z okrzykiem furii wzbiła się w powietrze. Teraz wszyscy już zdali sobie sprawę z niebezpk* czeństwa. Dwa wampiry podbiegły do Damona, by odebrać od niego ofiarę.

Elena cieszyła się. że ona i jej przyjaciele nie muszą być przynajmniej odpowiedział-ni za to życie. I tak miała już sporo stresów. Danton, ta wychodzę, niezależnie od tego. czy pif-dziesz ze mną, czy zostaniesz. Rób jak chcesz. Mara klucz. Elena nadała te stówa na częstotliwości. z której korzystali chyba tylko oni Starała się przekazać tylko informację Nie czuła już żadnych emocji Wiedziała lylko, że musi natychmiast ruszać po Stefano izem była pewna, że Damon ją usłyszał, ■czątku pomyślała, że umiera Że Bloddeu-wedd zdołała przeszyć ciało wampira dzidą ze świal-L Polem lednak zdała sobie sprawę, że blask oznacza ^ l wybuch radości i zobaczyła dwie dziecięce rącz-, które chwyciły ją mocno, tak ze mogła pomóc się Iłopcu uwolnić. Byt wynędzniały i ubrany w tachma-/. ale śmiat się z całego serca. Nie ma łańcuchów, pomyślała lekko oszołomiona tma nawet bransoletek niewolników - Mój braciszek! - wykrzyknął chłopiec. - Mój dazy braciszek będzie żył! - Znakomicie - odparła roztrzęsionym głosem edzie żył! - Czoło dziecka leciutko się zmarsz-- O ile tylko się pospieszysz! I musisz się nim ze zaopiekować... I... leną bardzo delikatnie przyłożyła mu dwa palce tt. Nie musisz się już o nic martwić Ciesz się Cieszę się - odparł z uśmiechem chłopczyk. -awdę się cieszę. - Eleno1 Dziewczyna wydobyta się ze swoich wizji, które "Tja za iluzję, chociaż były bardziej rzeczywiste niż nek innego, co ostainio jej się przytrafiło F~ Beno! - Damon rozpaczliwie usiłował się opa■ Pokaż mi ten klucz! ftwołi i majestatycznie uniosła dłoń. nona Damona napięły się gwałtownie, po czym * opadły irścionek - odparł w otępieniu. Najwy-»«j majestatyczne gesty na niego nie działały. - Też tik pomyślałam. Ale to klucz O nic cię proszę ani nic pytam, czy się ze mną zgadzasz. Po prostu cię informuję. To klucz. Z lisich oczu biją świateł, ka. które wskazują, gdzie jest Slefano - (akie światełka1 - Później ci pokażę Bonnie' Meredith! Wychodzimy - Nigdzie nie pójdziecie, bo ja wam zabraniam!

- Uważaj! - wrzasnęła Bonnie. Sowa mow zaatakowała a Damon w usutnhn ułamku sekundy zgarnął wszystkie trzy dziewczyny pod pachę i uskoczył na bok Dziób sowy wbit się nit w trawę i nie w szkło, ale w marmurowy stopień schodów Pękł pod wpływem tego uderzenia Polwór ryknął z bólu i zaraz polem zawył, bo Damon z gracją ba-letnicy podbiegł i wymierzył celny cios w ocalałe oho gigantycznego ptaka Z rany tuż nad gałką oczną popłynęła krew. która oślepiła sowę. Elena nie mogła już znieść niczego więcej Odkąd tylko wyruszyła w tę podróż z Dantonem i Mattem, czuła, jak pirwoli napełnia ją gniew Z każdym nowym okrucieństwem, każdym aktem przemocy wypełniała ją wściekłość. Teraz furia zaczynała się jul przelew ,n Co by się stało, gdyby Elena pozwoliła sobie na wybuch? Nie wiedziała i bata się. że nie przeżyłaby dosc drugo, by się oowiedzieć Zdawała sobie jednak sprawę, że nie wyirzyrMl już ani odrobiny bólu. męki i krwi Damon najwyraźniej bardzo lubił walczyć W porządku, niech się rjawl Elena zamierzała dotrzeć do Stefano. choćby musiał lith i Bonnie milczały Wyczufy nastrój Eleny Wały, że nie ma żartów. A żadna z nich nie chcia-tać porzucona I dokładnie w lej chwili u podstawy marmurowych odow zatrzymał się z turkotem powóz Sage znal się na ludziach, demonach, wampirach IJeazczc innych stworach, bo wyskoczył z powozu , 1 dwoma wyciągniętymi mieczami W lej samej chwi-■ gwizdnął przywołując malutki cień, który natych-■aaft sfrunął z nieba L Na koniec wyłonił się Miecz, rozciągając po kopi łapy lak przebudzimy lygrys Pies natychmiast Hłazczerzył się. odsłaniając niewiarygodną liczbę- zębów [ Bena jednym skokiem znalazła się przy powozie foojrzala Sage owi w oczy Pcmói mi pomyślała rozpaczliwie a jego oczy odparły po prostu Wk Mc się nie bój. I Nie patrząc wyciągnęła ręce za pkiy Naivchmiasi jedną z nich chwyciła czyjaś mata, krucha i drżąca ■BA. Drugą rękę Eleny ścisnęła chłodna ręka. męska wdotykn ale nieco subtelniejsza w kształcie. Nikomu nie mogła zaufać Z nikim me chciała się Pplać. dla nikogo nie musiała zostawiać wiadomości P»a wsiadła do powozu Zajęła tylne siedzenie, na|-Ptae od wejścia, by zoslawić miejsce dla towarzy szy. ■™ wampirów i zwierząt Wpadli do środka jak lawina Elena sama pociąg-1 Za sobą Bonnie. Meredith błyskawicznie podążyfch siady Gdy Miecz wskoczył do snidka. wyłądo-trzech miękkich parach nóg.

n'e marnował ani chwili Szpon siedział Pa* lewym nadgarstku i potrzebny był już tylko skrawek miejsca dla Damona. który właśnie zrywał s,t do ostatniego skoku. W samą pore. W chwilę później w miejsce, gdzie stal. uderzył strzaskany i pulairren,, dziób, z którego sączył się czarny płyn - Dokąd! - krzyknął Sage juz po tym. jak rozpędził konie do galopu Przed siebie, gdziekolwiek, byks dalej - Och. oby tylko nie skrzywdziła koni - jęluieła Bonnie - Och. oby tylko nie rozszarpała dachu - dodała Meredith, która potrafiła zachować cierpkie poczucie humoru nawet wtedy, gdy jej życie hyłn zagrożone, - Dokąd mam jechać, rozkazy sit nous piaftl - ryknął Sage - Do więzienia - wydyszala Elena. |uż od dawna nic miała okazji porządnie odetchnąć - Do więzienia? - Damon wydawał się zdezorientowany. - Tak. do więzienia - Wyciągną! cos w rodzaju poszewki na poduszkę wypdnionei kulami bilardowymi Sage, co to jest? - Lup Fanty. Efekt szabru - W miarę jak konar wchodziły gładko w zakręt, głos Sagea brzmiał corał radośniej. - Zajrzyjcie pod nogi! - leszcze więcej poszewek? - Nie byłem dziś przygotowany na wielkie wyprawy rabunkowe. Aie i tak efekty są imponujące. Elena także coś wymacała. Poszewkę wypełniały przezroczyste, lśniące hoshi na rama Gwiezdne kuk. Wspomnienia. Warte. Bezwartościowe? - Bezcenne chociaż nie wiemy oczywiście. w nich jest... - Sage subtelnie zmienił ton. a Eaeał przypomniała sobie ostrzeżenie przed ..zakazarryra» . Ciekawe, co też w imię prawdziwego, żółte, słoma mogło być zakazane w lej koszmarnej kraBonnie pierwsza wybrała dysk i przycisnęła do Jej ptasie ruchy były tak szybkie i zwinne, że . nie zdążyła nic zrobić.

Co to? - wykrzyknęła Elena. usiłując zabrać jej kaś poezja. Nic nie rozumiem - odparła Bwimc z gniewem ptredlth także wyciągnęła iskrzącą się kulę Elena miłował.i wyrwać ją z rąk przyjaciółki, jednak znów Hf spóźni la W Meredilh przez chwilę siedziała jak w transie, po , czym wykrzywiła się i odłożyła gwiazdę BJB A to co? - spytała Elena BJBbredith pokręciła głową. Miała na twarzy delikatny wyraz obrzydzenia. BK- No co? - niemal wrzasnęła Elena. Gdy Meredith Hakładala kulę do worka, uprzedziła ją błyskawicznym ruchem i przycisnęła sobie do skroni W jednej OTWili od stop do glow iibiana była w czarną skórę Baprzeciw niej siało dwóch rosłych mężczyzn 0 kwa-piowyeh barach i imponującej muskulaturze. Elena jfaogta doceme ich umięśnienie, ponieważ byli prawie Blpełnie nadzy, nic licząc strzępków łachmanów Nie ■yglądah jednak |ak żebracy wydawali się niezłe wy-Hnaieni. więc chyba odgrywali jakąś mię BIBO panie, złamaliśmy zakaz wstępu Błagamy ftybaczenie Paną wyciągnęła rękę, by zdjąć kulę ze skroni |po k-kł naciśnięciu przywierały do skóry) - Że leż nie szkoda im miejsca na coś takiego____ stwierdziła. jak na zamówienie przed oczami stanęło jej cot zupełnie innego Dziewczyna, w biednym stroju. ^ nie w łachmanach Miała przerażony wzrok. Eletia zastanawiała się. czy kłoś ją kontroluje I to ona była tą dziewczyną Proszę nie pozwól im mnie dopaść proszę nie pozwól im mnie dopaść Dopaść? Ale komu? Spytała Elena. Czuta się jednak tak bezradna, jak kiedy oglądała film albo czytała książkę, której bohaterka właśnie wkraczała do samotnego domu. chociaż na zewnątrz szalała wichura, a muzyka stawała się coraz bardziej niepokojąca Ta mała wystraszona Elena nie mogła usłyszeć jej pytań. Chyba nie chcę widzieć, jak to się kończy, poata-nowita. po czym odłożyła kulę do sakwy pod stopami Meredith. - Jest tego aż trzy torby? - Tak jest, proszę pani. o lak. Trzy pełne poszewki No cóż, nic brzmiało to zachęcająco Elena właśnie otwierała usta, by coś powiedzieć, ale Damon ją uprzedził. - Jest jeszcze jeden pusty worek - dodał cicho. - Serio? W takim razie podzielmy to co marny Wszystkie zakazane rzeczy pójdą do jednego wora. Dziwactwa, takie jak poezja Bonnie. wsadzimy* drugiego A cokolwiek, co dotyczy Stefano czy

któregoś z nas, do trzeciego Na koniec, jakieś mile rzeczy, typu letnie dni. schowajmy do czwartego. - Osobiście skłaniam się do przekonania, że by* może wykazujesz zbyt wiele optymizmu - zaczął Saga licząc że od razu przesadną ostrożnością ziemy coś o Stefano... Cisza - wydusiła z siebie Bonnie w skrajnym eniu. - Tu są Shinichi i Damon. właśnie wra-Stefano Sage zesztywniał, jakby poraził go grom z jasnego nieba Mt - O wilku mowa - wymamrotał... 1 Elena uśmiechnęła się do wampira i ścisnęła go za Mię. zanim sięgnęła po kolejną kulę - Iii są jakieś prawnicze sprawy. Nic nie rozumiem Kręcił to niewolnik, ho widzę ich w komple- Mt - Elena poczuta, że rysy twarzy sztywnieją jej z nienawiści na ten widok To było nagranie z Shinichim. Baniakiem klóry przyprawił ją o tyle cierpień Kiteune ■tal czarne włosy, nie licząc nieregularnego pasa andtuż krawędzi pyska, który wyglądał jak zanurzo-•y w czerwonej lawie Obok niego, oczywiście Misao. czyli jego sioslru Kulę musiał sporządzić niewolnik, bowiem widać było zarówno rodzeństwo, jak i jakiegoś człowieka o wyglądzie prawnika F Misao.. Delikatna, zlu Miała takie samo umasz-ttanie jak Shinichi. ale czesała się w koński ogon Ilekroć podnosiła wzrok, zdradzała swoje demoniczne pchodzenie lej oczy. podobnie jak oczy Shinichiego. paSy ogniem, a gdy się śmiały, promieniały złotym błagam i nigdy nie pojawia się w nich nawet odrobina P»», chyba że chodziło o niespełnioną zemstę Takie P*y nie biorą za nic odpowiedzialności. Znajdują ra-cierpieniu innych. Wtedy stało się coś dziwnego Wszystkie trzy pora nagle się odwróciły i spojrzały wprost na Elenę. •czej na osobę, która nagrała to wspomnienie,

ii i — 4JB — — 439 — się dziewczyna 1 tak jednak poczuła tw niezręcznie jeszcze gorzej się zrobiło, gdy lisołaki i prawnik i częli iść w jej sironę Kim ja jestem? Zastanawiała iu> Elena w myślach, szalejąc z niepokoju 1 wtedy czegof dokonała Nie słyszała, by komukolwiek się to udało Skierowała własną moc w oczy osoby, będącej w centrum tej kuli. Zorientowała się. że wes/la do ciała sekretarza, który sporządzał notatki Człowiek najwyraźniej nie byt zachwycony rozwojem sytuacji Dwaj klienci i szef osaczali go jak jeszcze nigdy wcześniej. Elena upuściła ciało urzędnika i odłożyła kulę na bok. Zadrżała, jakby przed chwilą wykąpała się w lodowatej wodzie. 1 wtedy właśnie zapadł się dach powozu. Bloddeuwedd. Mimo okaleczeń na dziobie ogromna sowa zdoiafa zedrzeć kawał dachu z powozu. Wszyscy krzyczeli i nikt nie dawał żadnych dobrych rad Zarówno Miecz, jak i Damon pokaleczyli ją. ruszając się gwałtownie. Miecz rzucił się do ataku, gwałtownie opuszczając trzy miękkie pary nóg. Wybił sag w powietrze, by sięgnąć łap sowy. Jedną udało mu raf solidnie potargać, zanim spadł z powrotem do powozu i omal nie ześlizgnął się ze stopnia. Elena Bonoat i Meredith chwyciły psa w ostatniej chwili i wciągnęły ogromnego zwierzaka z powrotem na siedzenie. - Posuńcie się! Zróbcie mu miejsce' - zawyła Bonnie, patrząc na strzępki swojej perłowej sukienki Miecz. odbijając się. rozdarł pazurami cieniutki materia! i pozostawił kilka czerwonych śladów na nodz* Bonnie. No coż - powiedziała Meredith - Następnym poprosimy o stalowe pelerynki, jednak mam I nadzieję, że nie będzie już następnego razu Bena pomodliła się. by Meredith miała rację ddeuwedd atakowała teraz pod ostrzejszym ką-niewąipliwie licząc na to, że uda jej się ściąć kil-Bierzcie kawałki drewna1 I kule! Kiedy podleci rzucajmy w nią tym, czym popadnie. - Elena nadzieję, że widok gwiazd, wielkiej obsesji ■euwedd, zatrzyma potwora Nie marnujcie gwiezdnych kul! - krzykną! Sage samej chwdi. - Rzucajcie czymś innym! Poza jesteśmy już prawie na miejscu, jeszcze tylko jc-ilkręt w lewo i ostatnia prosta! Słowa tc wlały w serce Eleny nową otuchę.

Mam cz. pomyślała. Pierścień jest kluczem. Teraz muszę tylko dostać się do Stefano i zaprowadzić nas sikich do właściwych drzwi W tym budynku czu- fśą prawie jak u siebie w domu Bloddeuwedd zaatakowała jeszcze raz Sowa była i jedno oko. drugie miała zalane krwią, a zmysł powonienia zatkała zakrzepła krew z okaleczonego Usiłowała po prostu przewrócić powóz jeśli jej się uda, wszyscy zginiemy, pomyślała Ktokolwiek przeżyje, będzie dla niej jak robak, r ak; bezradnie na ziemi Padnij! wrzasnęła 1 Wtedy coś wielkiego |ak samolot śmignęło im tuż głowami, tak nisko, że poczuła, iż szpony ptaka raty jej garść zaplątanych włosów. Elena usłyszała okrzyk bólu dobiegający z przedłiedzenia. ale nie śmiała spojrzeć i sprawdzić. — 440 — co się stało. Słusznie, powóz bowiem gwałtownie «*• zatrzyma] i sekundę późniei nadciągnął nad ich głów* wrzeszczący, trzepoczący ogromnymi skrzydłami ptak śmierci. Teraz Elena potrzebowała skupić caią uwagę i wszystkie moce. by uciec przed tym potworem, który zniżył lot - Z powozem koniec! Uciekajmy! już1 - dudnił głos Sage'a. - Co z końmi? - krzyknęła Elena. - Koniec! Uciekaj do jasnej cholery! Elena jeszcze nigdy nie słyszała, by Sage przeklinał Postanowiła więcej nie dyskutować. Nigdy nic wiedziała, jakim cudem udało im się wydostać Ona i Meredith czołgały się jedna przez drugą, usiłując pomóc sobie nawzajem, co tylko jeszcze bardziej przeszkadzało im obu w ucieczce Bonnie byta już na zewnątrz, bowiem gdy powóz uderzył o słup, siła zderzenia wyrzuciła ją w powietrze Na szczęście wylądowała na kupce wyjątkowo paskudnej, ałt w miarę miękkiej, czerwonej koniczyny i nic jej nie - Och... moja bransoletka. . a nic, tu |est! -wykrzyknęła, wygrzebując coś lśniącego z trawy. Ostrożnie popatrzyła w karmazynowe niebo - I cota-raz zrobimy? - Biegniemy. - Rozległ się głos Damona Wampir obszedł lo, co zostało z rozbitego powozu Na twarzy i na niegdyś nieskazitelnie białym kołnierzyku miał smugi krwi. Elena przypomniała sobie, że podobnie wyglądali ludzie, którzy oprócz mleka pijali krowią krew dla zdrowia Ale Damon karmił sn wyłącznie ludźmi. Nigdy nie zniżyłby się do końskW krwi... 7; . sr; ; Konie tu zostaną Bloddeuwedd także, wyjaśnił surowy głos w głowie Eleny Bawiłaby sif nimi

długo, cierpiałyby. W ten sposób zapewniłem im ■ bezbołesna imiert Totakimói... kaprys. ena poszukała jego dłoni, by ją uścisnąć Przepraszam cię. Damonie! Wynoście się stąd - rykną! Sage | - Musimy znaleźć Stefano powiedziała, chwytając wolną ręką Bonnie. - Proszę, pomóżcie mi izukac drugi. Słabo widzę pierścień. - Wierzyła, że Meredilh nawet samodzielnie dotarłaby do budynku ■lino Shi, K I wtedy zaczął się koszmar. Dwukrotnie potwór spłynął z nieba i uderzył tuż przed nimi. kilka razy mijał się z nimi o centymetry i rozbijał drewno i asfaltową drogę, wzbijając tumany kurzu. Elena nie wie-ptała. jak nihią inne sowy, ale Bloddeuwedd miała zwyczaj nadlatywać pod pewnym kątem, a potem rozpościerała skrzydła i w ostatniej chwili doslow-nie spadała z nieba Najgorsze było lo. że poruszali się bezszelestnie Żaden szum nie ostrzega! ich przed niebezpieczeństwem Nie mieli pojęcia, gdzie się czai. To pióra Bloddeuwedd tak tłumiły dźwięki. (Hec nigdy nie wiedzieli, kiedy spodziewać się kolej-Mgo ataku F Na koniec musieli przeczolgać się przez stertę •(różniejszych śmieci. Śpieszyli się jak mogli, [rzygając nad głowami drewno, szkło, cokolwiek ostre-p>. Podnosili broń wyżej za każdym razem, gdy ™ddeuwedd wykonywała kolejny nalot. Przez cały czas Elena usiłowała użyć mocy. której y wcześniej nie wykorzystała. W głowie kołatało fcaakjęcie. ale nie mogła go wypowiedzieć. lesiem beznadziejna, pomyślała Zupełnie załoa-na. Powinni byli dać te moce komuś, kio potrafi panować nad takimi rzeczami. Albo zorganizować jakiat kursy doszkalające Albo... nie... - Elena' Wokót niej uniosły się w powietrze śmieci, ale skręciła gwałtownie w lewo i jakoś je wyminęła Po chwOj leżała już na ziemi i patrzyła prosto na Damona, który osłonił ją własnym ciałem. - Dziękuję - szepnęła - Chodź! - Przepraszam - dodała, wciąż szeptem i wyciągnęła do niego prawą dłoń, by zdjąć pierścień. A potem zwinęła się, drżąc od tłumionego łkania. Nad sobą słyszała szum skrzydeł Bloddeuwedd ROZDZIAŁ 40 Matt i pani Flowers siedzieli w bunkrze Przybudówce, którą postawił za domem wuj pani Flowers, by trzymać w niej narzędzia i zajmować sap majsterkowaniem Ta część posiadłości była chyba jeszcze bardziej zaniedbana niż cala reszta i służyła jako magazyn różnych rzeczy, z którymi pani Howtn nie wiedziała co zrobić 1 tak znalazła się tam. na przykład, kołyska kuzyna joego i siara powycierana kanapa, która nie pasowała już do żadnego innego mebla.

nocy było to wymarzone schronienie. Nikł l' s Church. ani dziecko, ani dorosły, nie został ni' zaproszony do środka. Z wyjątkiem pani Flowers. no, który pomógł przenieść tam duże meble, i od dawna Matla nikt me przestąpi! progu tego sankUiarium W . Matt trzymał się tej myśli Powoli, ale skrupulatnie laseglądat materiały zgniiiiadzone przez Meredith i zna| pewien fragment, który bardzo wiele znaczył zarów-I dla niego, jak i dla pani Flowers. Tylko dzięki niemu i w stanie zasnąć, gdy w nocy budziły się głosy. Uważa się. ze iisolaki są spokrewnione z wam-Uwodzą mężczyzn (większość lisich duchów lara żeńskie postaci) i karmią się ludzkim chi 'tai silą życiową, ale nie spożywają krwi. Można stwierdzić. Że wiążą je te same prawa, któ-lębowiązuią wamptn Są przykład, nie wolno \m tpchodzić do ludzkich siedzib

bez zaproszenia... jjWAch, te głosy.. B' Matt hardzi) się cieszył ze skorzysta! z rady Meredilh i Bonnie i poszedł do pani Flowers, zanim Wrócił do domu Dziewczyny przekonały go. że gdyby plócil od razu ściągnąłby tylko zagrożenie na rodzi Mar. Musiałby też zmierzyć się z rozwścieczonym tlu-Mttl, klory chciał go zlinczować za rzekomą napaść MCaniline która błyskawicznie odnalazła go w pen-palecie, ale przynajmiliei nie przyciągnęła ze sobą Ppwywnych ludzi Malt pomyślał, że najwidoczniej Hlpotrzebowala pomocy r Nie miał pojęcia, coby się siało, gdyby gtosy nalepi1 do jakichś dawnych przyjaciół, którzy niegdyś zotali zaproszeni do J....... — 445 — Dziś wieczorem... - No chodi. Matt... - zamruczała uwodzicielsko Caroline, cedząc każde stówo. Brzmiało |u tak jak gdyby leżała na ziemi i mówiła przez szpan; pod drzwiami - Nie psuj wszystkim zabawy I tak kiedyś będziesz musiał wyjść. - Pozwól mi porozmawiać z mama - Nie mogę. |uż ci tłumaczyłam, że właśnie przechodzi szkolenie. - Żeby stać się taka jak ty1 - Och, trzeba dużo pracy, żeby upodobnić się do mnie, Matt! Glos Caroline nagle przestał być uwodzicielski. - Nie wątpię - wymamrotał Matt. - Skrzywdziłaś moją rodzinę i pożałujesz tego bardziej, niż sądzisz. - Matt. no proszę Zejdź na ziemię Nikt nikogo nie skrzywdzi. Malt powoli otworzył dłonie i popatrzył na przedmiot, który w nich trzymał. Siary rewolwer Meredilh, naładowany kulami, które pobłogosławiła Obaasan - ]ak Elena ma na drugie imię1 - spyta) niezbyt głośno, chociaż z ogródka pani Flowers dobiegały odgłosy przyjęcia i tańców. - o czym ty mówisz, Matt? Co ty tam robisz? Sporządzasz drzewo genealogiczne? - Zadałem ci prosie pytanie. Care Podobno bawiłaś się z Eleną.

odkąd byłyście dziećmi, prawda1 WteC musisz wiedzieć, jak ma na drugie imię1 Gwałtownie się poruszyła, zanim w końcu odpowiedziała Matt usłyszał wyraźnie szeptane instrukcji, tak samo jak kiedyś słyszał ki Slefano - Jeśli masz ochotę na jakieś głupie zabawy, lo Kaw się sam, Honeycuti, ja znajdę sobie lepszego partia do rozmowy. Niemal słyszał, jak odskakuje od drzwi. Mial ochotę świętować. Pozwolił sobie zjeść całe-i krakersa i wypić pól kubka domowego soku jabl-■raaego pani Flowers Wiedział, że pewnego dnia nie ■adą musieli się tu zamknąć, skazani na zapasy, klóre nmadzili. Ilekroć Malt opuszczał bunkier, przyno-;ee sobą wszystkie rzeczy, kiore mogły okazać się liczebne Rozpałka do grilla i lakier do włosów da-iły razem miotacz ognia. Sloj z przepysznymi kon-■drami pani Flowers Pierścienie z lapis-lazuli na ■nrypedek gdyby zdarzyło się najgorsze i czekały ich ■tire kły m Pani Flowers poruszyła się we śnie Ikr Kio 10 był, skarbie1 spytała. ■ - Nikt, proszę pani Proszę spać spokojnie, ■ - Rozumiem - odparła pani Flowers głosem mi■ ataruszki - Gdyby tu wróciła, możesz ją zapytać 'j* imię jej w łasnej matki ■ - Rozumiem - Mati naśladował panią Flowers. Boje się roześmiali. Gardła mieli jednak ściśnięte ■tttbał się. bardzo się bat. że następnym razem przyj-ozie mu rozmawiać z Shinichim. m. A wtedy naprawdę będą mieć kłopoty. - Tu jest - krzyknął Sage I Elena! - wrzasnęła Meredilh a- O Boże' - pisnęła Bonnie. Sekundę później Elena została ciśnięta o ziemię *« wylądowało na niej. Mimo otępienia usłyszała krzyk Brzmiał jednak inaczej niż głosy jej jaciół Był to zdławiony jęk czystego bólu Dza&b Bloddeuwedd wbił sie; nareszcie w żywe ciało U*, mnie. pomyślała Elena Tylko dlaczego ruc me czuła? Nie we mnie?

Obok niej rozległ się kaszel - Eleno biegnii już. nie wytrzymam długo. - Damon1 Pójdziemy razem! Boli- rozległ się cień szeptu Damon na pewno myślat, że Elena go nie usłyszy Ona jednak coraz bardziej skupiała się na mocy Skończyła już z knucicm planów, teraz myślała tylko o tym, by przenieść swoich najbliższych, swoich ukochanych w bezpieczna miejsce Zna/dę drogę, powiedziała Damonowi Będę cay niosła Winda strażaka. Damon roześmiał się. co zrodziło w Elenic nadzieję, że jeszcze nie umarł. Teraz żałowała, ze nie zabrała doktora Meggara. by uzdrawiał rannych a potem? Zostawiłaby go na pastwę Bloddeuwedd'* Doktor Meggar chce lu wybudirwać szpital. Tu. w tym świecie. Chce pomagać dzieciom, które na pewno nic za-sługują na wszystkie te okropieństwa . Elena odsunęła od siebie te myśli. Nie miała terał czasu na [ilozo(icznc rozważania nad powinnościami lekarzy. Trzeba było biec Sięgając za siebie, odnalazła dwie dłonie lenni z nich była śliska od krwi wiec Elena sięgnęła wyżeŁ aż po mankiet Podziękowała przy tym swojej nieżyjącej mamie za wszystkie lekcje baletu i jogi A poteal pociągnęła Ku ic, zdziwieniu udało jej się poderwać cia, Damona Usiłowała wrzucić go sobie na plecy ale Iłn :«t me udało Zdołał, nawet uczynić chw,e,ny ■Dkdo przodu i tołejny , Medy ^ , lObote. i wkroczyli do budynku Shi no Shi -Uciekać' Uciekać' ścig. nas Bloddeuwedd Ara *ab„e każdego na swojej drodze! - wrzasnęła -ta. Ogromnie ją to zdziwiło Wc.le nie zamierzała ■czeć. N,e sformułowała nawet świadomie zdań pba ze gdzieś w najgłębszych otchłaniach podswia-m>~ A |ednak cuciła je z siebie Wszystkich ■uneła panika jej ostrzeżenie natychmiast powtó-yłi Inni ~ Nie spodziewała się. że ludzie zerw, siędo uciecz-' mc * s,r°"ę ulicy tylko do cel Oczywiście "a była to przewidzieć Po chwili poczuła że ^>mes.e ,ą i Damona w dól. tam gdzie byli osiat-l*oczy lo naprawdę właściwa droga? Elena prze-l *>b.c |edną rękę na drugą i zobaczyła, że świat-nace z lls,ch oczu tiakazujc im skręcić w prawo Jtto mieszka w tych celach na prawo' jak się •"W*^' - wrzasnęła do (akiegos młodego wamp.-

■aory właśnie ich mital Jhrn są tylko izolatki , umysłowo chorzy - od■ wampir - Lepiej tara nie iść ■ Muszę! Czy potrzebny jest klucz' - lak. ale p- Czy pan ma klucz? I - Tak. ale ■ Proszę mi go dać1 Nie mogę-jęknął wampir. - W porządku. Sage! - Tak, madame? - Każ Szponowi wydłubać oczy temu wampirowi. Nie chce mi dać klucza do sekcji Stefano! - już się robi, madame'. - Chwilecz-czkę! Zmien-nitem zdanie. Proszę, oto klucz. Wampir pizeszukal kolko, na którym wisiało wiele różnych kluczy, i podał jeden z nich Henie. Wyglądał zupełnie tak samo jak reszta. Przejrzani* podobnie. Umysł Eleny kazał jej zachować czujność. - Sage! - Tak, madame'' - Zaczekaj tu chwilę z Mieczem, aż przejdę. Jeśli ten pan mnie okłamał, chcę, żeby pies odgryzł mu... no, ty już wiesz co. - Naturalnie, madame' - M-m-mom-m-mencik - stęknąl wampir przerażony. - Chyba... w tym świetle dałem pani zły klucz... niechcący... - W takim razie niech mi pan da właściwy i proszę mi udzielić wszystkich informacji, których potrzebuję, bo w przeciwnym razie poszczuję pana psem. Każe pana zabić - syknęła Elena i naprawdę zamierzała spełnić groźbę. - P-p-proszę... - Tym razem klucz był inny-Okrągly, lekko wypukły i w środku miat dziurkę, jakaś

część Eleny pomyślała, że przypomina obwarzanek, na którym usiadł jakiś policjant, i wybuchne-la histerycznym śmiechem Druga część Eleny ostro ją uciszyła. - Sage! - Tak, madame? - Czy Szpon widzi lego pana. którego trzymam za włosy 1 - Elena musiała wspiąć się na palce, by dobrze chwycić czuprynę wampira. Ii - Naturalnie, madame'. Ł - W takim razie niech go zapamięta, jeśli nie znajdę Stefano. Szpon pomoże Mieczowi go wytropić. |V- Au... utiu... I. Dłoń o pokaleczonym nadgarstku uniosła sokola gi w łcj samej chwili na szczycie budynku rozległ się {ákiś huk Wampir zaczynał już szlochać. - Ttzeba skręcić w-w-w prawo, potem znowu w prawo. Włóżcie k-k-klucz do dziurki na w-w--wysokości głowy. Tak dostaniecie się do środ-dka ko-ttytarza. Tam-m-m mogą być strażnicy. Ale... ale jeśli mit macie klucza do właściwej celi to bardzo m-mi [przykro . ■ - Owszem, mamy! Mamy klucz i wiemy, co ro-bic dalej' Dziękuję, jest pan niezwykle uprzejmy i pomocny. I Elena puściła włosy wampira, f' Sage! Damon' Bonnie! Szukajcie zamkniętego ko I *J*WM, który skręca w prawo. Nie dajcie się porwać j tumowi Sage. trzymaj Bonnie i każ Mieczowi szcze- Wać, ile tylko moze. Bonnie, chwyć Meredith. Ten korytarz zaprowadzi nas do Stefano.' V Elena nigdy nie dowiedziała się, ile z tej wiado-pofci dotarto do jej przyjaciół Usiłowała przekazać pjednocześnie głosem i umysłem. Przed sobą usły-[Wa dźwięk, który w jej uszach zabrzmiał jak śpiew t*j«*kich chórów. Miecz szczeka! jak oszalały Elena I* zdołałaby się zatrzymać o własnych silach. Porwał — 450 — ją szalejący strumień ludzi i nióst ją dalej, za barier* utworzoną przez czworo ludzi, sokola i psa. Tłum zachowywał się jak dotknięty obłędem. Jednak gdy właśnie przepływała obok nich, zmiata pochwycona przez cztery pary rąk a warczący, kłapiący pysk odstraszał

nieproszonych gości (akimi cudem przeciągnięto ją na właściwą ścianę. Tylko że Sage wpatrywał się w tę ścianę z rozpa- On cię oszukał, madame' Tu nie ma dziurki od klucza! Elena poczuła skurcz w gardle. )uż szykowała się do wykrzyknięcia komendy „Miecz, bierz go!' Sarna także rzuciłaby się w pogoń za wampirem Ale w tej samej chwili tuż obok. nieco niżej rozległ się glos Bonnie. - Oczywiście, że jest Tutaj, ma kształt kota. 1 w tym momencie Elena wszystko zrozumiała. Strażnicy byli niżsi. Jak Bonnie. - Weź to. Włóż do tej dziury. Tylko ostrożnie, mamy tylko ten jeden klucz. Sage błyskawicznie rozkazał Mieczowi warować przy Bonnie i warczeć, tak by przepływający obok tłum spanikowanych wampirów i demonów nie potrącił dziewczyny. Bonnie ostrożnie chwyciła wielki klucz, obejrzała go, przekrzywiła głowę, obróciła dłoń i przytknęła H do ściany. - Nic się nie dzieje! - Spróbuj popchnąć albo przelcrecić. .. Trzask! Drzwi zaczęty się otwierać L Elena i cala reszta niemal wpadli do korytarza, L Miecz odgrodził ich od tłumu, skacząc, szczekając l kłapiąc zębami Elena leżała na ziemi z nogami zaplątanymi w czyha nogi i zacisnęła palce wokół pierścienia. Lisie oczy zabłysły, wskazując miejsce znajdujące ; na prawo. Była tam cela. ROZDZIAŁ 41 Stefano! - wrzasnęła Elena Nie usłyszała żadnej odpowiedzi. Biegła Biegła za światłem ■ - Stefano! Stefano! K Pusta cela I Pożółkła mumia, i Piramida kurzu I Podświadomie lego właśnie oczekiwała I gdyby lo arlainie zobaczyła, po prostu wybiegłaby na górę, by aabić Bloddeuwedd własnymi rękami | A jednak, gdy dotarła do właściwej celi, znalazła [•yczerpanego młodego mężczyznę, na którego twarzy

nie widać było już żadnej nadziei Podniósł wychudłe ramię i usiłował ją odpędzie w - Powiedzieli rat prawdę Zostałaś wyrzucona za Pomaganie w ięźniowi. Nie ulegam już iluzjom r - Slefano - Opadła na kolana - Czy naprawdę ■ausimy to przerabiać od nowa za każdym razem? - A wiesz, jak częslo odtwarzają twój obraz, iy suko? Elena była wstrząśnięta. Więcej niż wstrząśnięta, lednak w sekundę później wyraz nienawiści uleciał z jego twarzy. - Przynajmniej mogę na ciebie popatrzeć Mia-lem... miałem twoje zdjęcie Ale zabrali mi je. Pocięli je na kawałeczki. Powoli. Musiałem na to patrzeć. Czasem ja też musiałem je ciąć. A kiedy odmawiałem, oni... - Kochanie! Kochanie moje! Popatrz na mnie. Posłuchaj, co się dzieje, Bloddeuwedd rozwala cale więzienie. Ściga mnie, bo ukradłam połowę klucza Z jej gniazda. To nie jest sen. Widzisz? Czy kiedykolwiek pokazali ci to? - Wyciągnęła do niego dłoń z podwójnym lisim kluczem. - Tylko... tylko gdzie to trzeba włożyć? - Jesteś ciepła. Kraty są zimne - powiedział Stefano. Z całej sity ściskał dłoń Eleny. - O, tu! - wykrzyknęła triumfalnie Elena. Nie musiała zdejmować pierścienia, wystarczyło tylko przyłożyć go do zamka, jak sygnet do laku. Stefano wciąż trzymał jej rękę, ale drugą mogła przytknąć do ściany, tak by pierścień wypełni! okrągłe wgłębienie. Nic sif nie wydarzyło. Przekręciła pierścień w prawo Wciąż nic. W lewo. Kraty powoli zaczęły się unosić. Elena nie mogła w to uwierzyć i przez chwilę myślała, że cierpi na halucynacje. Potem jednak pochyliła głowę i zobaczyła, że krat nie ma, podniosły się o kilkadziesiąt centymetrów. Spojrzała na Stefano, Oboje uklękli. Gdyby trzeba było. wiliby się jak w-ęże tak rozpaczliwie pragnęli się dotknąć. Poziome pręty mzd zieli ty ich dłonie Nareszcie krata zniknęła w suficie. . i chwilę później Elena mogła objąć Stefano... naprawdę trzymała gp w ramionach! Przerażało ją, że wyczuwa wszyst-fcje jego kości, ale w końcu mogła go przytulić i nikt już nie miał prawa twierdzić, że to halucynacja albo fen. Gdyby nawet ona i Stefano musieli teraz umrzeć, przynajmniej umarliby razem. Liczyło się tylko to, by : więcej ich już nie rozdzieliło. Obsypała tę kościstą twarz pocałunkami. Zdziwiła się że na jego twarzy nie ma zarostu, ale wampiry nie

'jansiały się golić, o ile nie miały brody w chwili przemiany. W celi znaleźli się też inni ludzie. Dobrzy ludzie. Śmiali się, płakali i pomogli jej sklecić prowizoryczne « ze śmierdzących koców i łachmanów Stefano. Nikt nie krzyczał na widok wszy, bo wszyscy wiedzieli, że Elena skoczyłaby im za to do gardła jak Miecz. Czy raczej, jak Mieczyk, żeby użyć ulubionych zdrob-i pani Courtland. : wtedy wszystko zaczęło się mieszać. Elena patrzyła na twarz ukochanego, a jednocześnie trzymała jego nosze i biegła Stefano nic już nie ważył. Biegła jakimś innym korytarzem niż ten, przez które musiała wcześniej przepychać się łokciami i kolanami Niewątpliwie na końcu było jakieś bezpieczne miejsce. Elena nie mogła się nadziwić, jak twarz, która jest iWr, strasznie wychudzona, może być przy tym tak Piękna, przystojna, doskonała. Mogę przecież biec pochylona, pomyślała Nachyliła sic wiec nad Stefano a jej włosy osłoniły ich tak. że nikt nie mógł wicLrjeć co się miedzy nimi dzieje Cały świat zewnętrzny zrtik! nąl i byli zupełnie sami - Proszę, musisz być silny - szepnęła mu do ucha. - Potrzebujemy cię Proszę, zrób lo dla mnie Zrób to dla Bonnie. Zrób to dla Damona... Pro... Elena mugln wyliczać lak dalej i powtarzać niektóre imiona, ale i tak powiedziała już dość Po tak długim poicie Stefano nie mial sil się sprzeciwiać. Podniósł głowę Elena poczuła większy ból niż zazwyczaj, bo trzymała szyję pod złym kątem, ale się ucieszyła, że Stefano znalazł żyłę i teraz krew sączyła mu się do ust szerokim strumieniem Musieli trochę zwolnić, bo w przeciwnym razie Elena potknęłaby się i upadła. Wciąż jednak się nie zatrzymywali I nagle - zupełnie nagle - stanęli w miejscu Elena, która cały czas miała zamknięte oczy i myślała wyłącznie o Stefano. za nic nie chciała spojrzeć w górę. Po chwili jednak znów ruszyli. Elena wyczula, że wokół niej jest przestrzeń, co oznaczało, że dotarli do holu. Musiała sprawdzić, czy wszyscy o tym wiedzą SĄ po lewe, stronie, powiedziała do Damona Blisko drzwi frontowych. Ib takie drzwi z namalowanymi symbolami Wierzę, ie tahoS będę potrafił je rozpoznać, odparł cierpko, ale nawet Damon nie potrafił ukryć przed Eleną zadowolenia. Cieszył się szczęściem Eleny i tym, że wszystko to było jego zasługą Gdyby musiał wybierać między własnym życiem a życiem brata, oddałby własne. Dla Eleny. W imię własnej dumy. Dla Stefano. Elena nie roztrząsała tych tajemnic. Nic miała prawa ich roztrząsać Po prostu przyjęła je do wiadomo-JCI przekazała je Stefano z całą mocą. bez żadnych Ogródek i zadbała o tu. by do Damona

nie dotarł żaden sygnał świadczący o tym, że jego brat o wszystkim wie. ' niebie rozległy się anielskie śpiewy. Różane płatki Magii ścieliły się Elenle u stóp KUM wypuś-cil stado białych gołębi, a ona poczuła na policzkach [ Muśnięcia ich skrzydeł Była szczęśliwa. Ale nie była jeszcze bezpieczna. Zrozumiała lo, gdy wbiegli do holu Mieli sporo szczęścia, że międzywymiarowe drzwi mieściły aię po lewej stronie. Druga została zniszczona przez Bloddeuwedd Z polowy więzienia zostaną sterta strzaskanego drewna Spór między Eleną ■ Bloddeuwedd zaczął się jak drobna kłótnia między '■papodynią, która podejrzewała, że zostały z lama-reguły rządzące jej domostwem, a gościem, któ-I ry chciat tylko spokojnie się oddalić, ale zmienił się "w wojnę na śmierć i życie. Zważywszy na to, jak zachowywały się wampiry, wilkołaki, demony i inni mieszkańcy Mrocznych Wymiarów, konflikt ten musiał wzbudzić sensację Strażnicy z trudem powstrzymywali ludzi od wbiegania do budynku. Na ulicy leżały martwe ciała. Dobry Boże. ci ludzie! Ci biedni ludzie! Pomyślała Bena. gdy zobaczyła zwłoki Podziękowała też Bogu i aa strażników, którzy pilnowali resztek więzienia '■ i walczyli z Bloddeuwedd. Elena już wyobraziła sobie co by się stało, gdyby musieli biec ze Stefano przez zatłoczony hol Dzięki strażnikom byli zupeł-1 sami. - Eleno, znowu potrzebujemy twojego klucza szepnął Damon. Elena delikatnie odsunęła Stefano od swoje* - Tylko na chwilkę, skarbie, tylko na chwileczkę Elena spojrzała na drzwi i długo czuła się zdezorientowana. Była lam jakaś dziura, ale gdy włożyli, w nią pierścień i usiłowała pchać, nic zupełnie się nie działo. Kątem oka zobaczyła nad sobą mroczny cień i zignorowała ten widok. Ignorowała go nawet wówczas, gdy cień zaatakował Elenę z rykiem bombowca, a slalnwe szpony rozczapierzyły się. by ją pochwycić. Nie było już dachu Szpony Bloddeuwedd zdarły go z budynku. Elena to wiedziała. Nagle zrozumiała dramat sytuacji. Strażnicy próbowali tylko zapobiec większym szkodom Nie mogli lub nie zamierzali bronić jej przed Bloddeuwedd Elena wiedziała i lo Wszyscy ludzie, którzy biegli sąsiednim korytarzem, próbowali się lytko ukryć |akimś cudem Elena pojęła i to.

Teraz jednak mimo kłopotów z widzeniem Bloddeuwedd wypatrzyła tych. których ścigata. złodziei, brutali, klórzy na zawsze wylupili jej jedno z wielkich pomarańczowych oczu. Elena to czuła. Bloddeuwedd widziała, że lo przez nich rozbiła sobie dziób Kryminaliści, dzikusy, chciała rozedrzeć ich na kawałki powolutku, ręka za ręką i noga za noraniąc ich na zmianę i przytrzymując w szponach jała patrzeć, jak wiją się bezradnie, niezdolni do czki Elena doskonale zdawała sobie z lego sprawę. Tuż pod nią. Właśnie właśnie teraz znaleźli się dokładnie pod ddeuwedd. potwór zanurkował. Miecz! Szpon! - krzyknął Sage, jednak Elena działa, że nikt nie odwróci uwagi sowy. Za chwilę będą już tylko krew, ból i krzyki odbija! się od jedynej pozostałej ściany Elena potrafiła lo sobie wyobrazić. - Cholera, nie chcą się otworzyć! - krzyknął Dai. szarpiąc nadgarstek Eleny, by jakoś inaczej usta: pierścień Jakkolwiek by jednak pchał i wykręcał. |fczwi nawel nie drgnęły Bloddeuwedd już prawie ich dopadła. Przyspieszyła Rozciąganie żył. miażdżenie stawów, rozpryskują-ilięodłamki kości... Elena już wiedziała Niereeeeeeeetf Kielich goryczy właśnie się przelał. Nagle doznała olśnienia i w jednym porażającym [przypływie zrozumienia ogarnęła wszystko, co powtn-i wiedzieć. Było zbyt późno, by wepchnąć Stefano W drzw i, więc najpierw wykrzyknęła zaklęcie. - Skrzydła ochrony! Bloddeuwedd o dwa metry od nich wbiła się z catą siłą w barierę, której nie spenetrowałby pocisk nukle-Uderzyta u nią z prędkością samochodu wyści-1 (owego — 458 — Upiorne ptaszysko upadło dziobem na magiczne skrzydła Eleny, które u gory lśniły na zielono od migoczących szmaragdów, a u dołu, wysadzane kryszta| . mi, przybierały odcień różu jasnego a jak niebo o świcie Skrzydła Eleny objęły sześcioro ludzi i dwoje zwierząt. Nawet nie drgnęły, gdy Bloddeuwedd roztrzaskała się o nie z całą mocą. Sowa zafundowała sobie śmiertelny wypadek drogowy Elena przymknęła oczy i usiłowała nie myśleć

0 dziewczynie stworzonej z kwiatów (która zabiła swojego męża) Z suchymi wargami i mokrymi policzkami odwróciła się z powrotem do drzwi Włożyła pierścień w szparę Ustawiła lisy w jednej linii. - Fell's Church. Wirginia, Stany Zjednoczone Ameryki Północnej Ziemia. Poproszę gdzieś przy pensjonacie - dodała Było już sporo po północy. Malt spal na składanym łóżku, a pani Flowers na kanapie, gdy nagle obudził ich tomol. - Co się dzieje' - Pani Flowers podniosła się 1 wyjrzała przez okno, za którym powinny panować ciemności. - Proszę uważać - ostrzegł ją Malt. - Co jest? -spytał i jak zawsze, spodziewając się najgorszego, sprawdził, czy ma pod ręką rewolwer z pobłogosławionymi kulami. - Widzę światło - powiedziała bezradnym głosem pani Flowers Nie wiem, jak ci to opisać Po prostu światło. Matt też je widział Rzucało cienie na podłogę bunkra Nie towarzyszyły mu żadne odgłosy grzmo— 460 — zresztą nie słyszał żadnych odgłosów burzy, pośpiesznie dołączył do kobiety w oknie. Czy ty kiedykolwiek... - zaczęła, po czym podniosła ręce i znowu je opuściła. - Co to może być? Nie mam pojęcia, ale pamiętam, że wszyscy mó-twili coś o magicznych liniach. Liniach mocy na ziemi. No dobrze, ale Enie mocy biegną po powierzch-i ziemi, a nie wyrastają w górę. jak jak fonlanna' -wykrzyknęła pani Flowers. Ale słyszałem, ze gdy się zetkną, mogą ufor-Eawzwać bramę To chyba Damon mówił coś takiego : prowadzącą tam. skąd le linie pochodzą. Co ty mówisz' - niedowierzała mu - Czyli tam it jedno z tych tak zwanych przejść' Może to oni? Może wiucają'' - Niemożliwe. - Matt spędzi! z tą starszą panią tyle czasu, że nauczył się nic tylko ją szanować, ale także kochać - Wydaje mi się że nie powinniśmy I wychodzić Koc hany Mail Co ja bym bez ciebie zrobiła -nrymamrolała kobieta Malt naprawdę nie rozumiał, do czego właściwie staruszka go potrzebuje Wyjadał jej tylko zapasy. Nawel składane łóżko, na którym spal, należało do Gdyby był sam, mógłby zbadać to. . niezwykłe zja-Irzy slrugi światła wyrastające z ziemi pod tai kątami, że spotykały się na wy sokości głowy prze-i człowieka Bardzo jasne I jaśniejące z każdą indą

Malt wciągną! powietrze Trzy linie mocy? No ja-Pewnie inwazja potworów Stracił już nadzieję. «61 Elena nic wiedziała, czy rzeczywiście musiała pre, cyzować. że chodzi jej o USA czy Ziemię ani nawe) czy drzwi naprawdę mogły ią zabrać do Feli s Church. czy raczej Damon powinien podać nazwę jakiejś najbliższej bramy Ale... przecież łych magicznych linij było cale mnóstwo Drzwi otworzyły się. ukazując małe pomieszczenie, które przypominało windę b Dacie radę go nieść, jeśli trzeba będzie jednocześnie walczyć? ipytal cicho Sage. Minęła sekunda, zanim wszyscy zrozumieli, co naprawdę mówi, i trzy różne głosy w jednej chwili wydały z siebie wrzask protestu: - Och nie. proszę, nic. nie zostawiaj nas' - Nie idziesz z nami'' - zapytała wprost Meredith - Rozkazujęci wsiadać, i to szybko-To była Elena - Ależ władcza kobieta - wymamrotał Sage -No cóż. zdaje się. Że wielkie wahadło znów się odchyliło. Kimże jestem by się opierać Tak jest, madame. - Co takiego? Czy to znaczy, że idziesz z nami? -zapytała Bonnie - Tak, idę - Sage delikatnie wziął w ramiona wyczerpanego Stefano i zajął miejsce w malutkim pomieszczeniu za drzwiami W przeciwieństwie do poprzednich kluczy, ten działa! raczej jak pilot do windy sterowany głosem Przynajmniej taką nadzieję miała Elena W końcu Shinichi i Misao potrzebowali tyłho po jednym kluczu A co by było. gdyby zbyt wiele osób chciało się dostać w jednn miejsce i w tym samym czasie Na to liczyła Sage wyrzucił prowizoryczne nosze. Coś zagrzechotało o ziemię Och - Stefano bezskutecznie usiłował dosięg- mm zguby - To mój diament od Eleny Znalazłem go na podłodze, po tym jak... | - Nie robi, na nas wrażenia - powiedziała Meredith - To dla niego waż.ne - odparł Damon. który był już wewnątrz Zamiast schronić się w międzywymiarowej windzie, która w każdej chwili mogła zniknąć I zadbać o to. by bezpiecznie wrócić do domu. cofnął aic do holu. wbił wzrok w podłogę i uklęknął Potem się schylit i jeszcze szybciej wróci! do windy f - Potrzymać go czy chcesz sam go wziąć'

I - Potrzymaj go dla mnie Opiekuj się nim. I Każdy kto znal dobrze Damona i jego pustęp-ki zwłaszcza gdy chodziło o Elenę. pomyślałbym, że Stefano oszalał jednak wampir zachował resztki leahowtgo rozsądku I Zacisnął dłoń na pięści Damona, w której krył się diamcni - A ja przytrzymam ciebie - rzucił z gorzkim aakniechem [ - Nie wiem, czy kogoś to jeszcze interesuje, ale tu test taki guzik - zauważyła Meredith I - Naciskaj' - wykrzyknęli Sage i Bonnie I, - Czekaj1 - wrzasnęła głośniej Elena t Zaprotestowała, bo właśnie coś zobaczyła. Po )#iunej stronie holu trwała szamotanina. Strażnicy pas byli w stanie zatrzymać jakiegoś obywatela, który i> wielką gracją przebiegi, a właściwie bardziej prze Prynąl przez pomieszczenie Miał prawie dwa metry JSostu i by! ubrany w nieskazitelnie białą tunikę oraz totzesy, które pasowały do drugich, białych włosów. — 462 — 463 — czuirrych kuch uiru i dhnnego powicwaMccajo . :f anva^annaa naana - /jj!'k-. |, -,- ■ - zewyt Sage - O ruty - sapnęła Borni ir - Czy bot moriby mi wyltumait). co .1, d, . ri, 1.1 h . : ■ ..-i : ■ warknął Damon - NK martwcie sic To lylko kumpH .■ tek ■ .1.. .1, Hardzu n goić Ke|, u lei uf wydotlalet? âlelano uiinmhAąl »c I M wyslarczyin 1 I. 1.. poza tym inrruz ahaU ciri przekazać chłopakowi Tu wy. gtądaki zupełnie ¡ák Zrcizla, nic mofto tym byt AW teru i bliska icditak naprawdę przypuninaki Iwkla bwiatow. - Pnmn la ml Uaotak. prawda'' - spytała Meredilh zdziwiona. - Więzień - zaczął Stefano - Zlabici - rykn«l Sła*

- Ocbo - 'nr,!. Eleni - Prawdopodobnie «V izy. ruwrt jnli nie 'nm Liiołal Jnijrt rui do dmi windy Zmierzył spl rżeniem Slefanu. rcrknąl ru po żonatych 1 podał mu bukiel z każdej wrony owinięty plaMikiem. który pokrywał magiczne inskrypcje - To dla Sldami - powirdrial Wszyscy, łącznic ze Vii...... zaniemówili - A letaz musze sic uporać t tymi niezniiiny^ strażnikami wcilchnat HaoUk - A ly. plekiia. ™c* ruj guzik 1 wracajcie do domu - doOal. zwracając ał doBeny Elena. Wota przez dłuższą chwilę palrryła fi*-seynowana na migoczący puszysty ogon który wil a* wokół jedwabnych ™> 1 : " wraz nafic • 1* ■ «*■ ta— ym rumieńcem Pr7ypornniala tołne popf***" - 4M — *cyc. kiedy wszystko wygl»iiik, zupełnie ina- f uputnromm lochu w ttcmnoeciech. przy sztucznym Iwieilt vi Naileprci zp>bK dobra, minc J" dci f/y . ■. 1 .r. - odparła, po czym nacisnęła guzik J Drzwi .' i. ■ ,-i -. ttc zamykać jeszcze raz dzieku-b - dodali kłaniając tic lisolakowi Nazywam ii( ISeni - Ywuihiku Icilem Dtrwi ralrusnety uc między nimi I - Czyi ly oszalaC' wykrzyknął Safe - Przy) aajeu bukid od hta-* ' - Zdfcyc uc- '* lylko ty go lu znasz, monueur Hl* ~ zauważyła zkaliwtc Meredilh - |ak się ta> - Nk mam pOKtat lak "ę nazywa' Wiem nalo-: ukradł mi rrzy piajle tkaibu r klasztoro nad

BaWwni1 I wtem ze K« lachom™ wysokiej klaay. I rit ryłko » ilfrcdrinn oszustw karcianych' Aaaa! len .--..ii krzyk me w^razal |uż furii tytko zanie-poki'H n , ich inidek Irarupmru poruszał lic bomem szyilkic ■•' ■■ ■■ gwahintnic zanurkował, po [dym nunul -iv /Jlrumol 1 rairil ilalei w hok y-Cry 10 naprawdę 'abrerzcnudofcH iCłmrch?-icimraki Bonnie. a Llamón 14 obiat - Gdzie* rui zabierze - ubiecaf. - Ą polem zoba-: I -i------ -- ■ żadne miciicc rue zdołało nas wykon' A wialnie - wiratila Memłnh - Wydafe ml iif. (•kaknowyalada uuzhc Icpiei Blena. kt.ei putcrzy n^-wała ukuehaneiii. zerknęła ■IM11 ru pt'.i.i. -ii.. — «ta — - Naprawdę? A może lo lylko kwestia światła. Chyba potrzebuje więcej krwi... - zaniepokoiła się. Stefano okrył się rumieńcem, a Elena przycisnęła sobie palec do ust. by powstrzymać wargi od drżenia. Nie krępuj sif, kochanie, powiedziała bezgłośnie. Wszyscy ci ludzie ryzykowali życie dla mnie, dla ciebie, dla nas. lesiem zdrowa. I wciąż krwawię. Nie marnuj tego. - Zatrzymam krwawienie - wyszeptał Stefano. Jednak gdy lylko Elena się nachyliła, znów zaczaj pić. Zgodnie < jej przewidywaniem. ROZDZIAŁ 42 TB-att i pani Flowers nie mogli dłużej ignorować ¿Vi oślepiających świateł. Musieli wyjść. Ledwo jednak Malt otworzy! drzwi, nastąpiło... no cóż, Malt nie wiedział właściwie co się stało. Coś wystrzeliło z ziemi, wzniosło się pod niebo, oddalało się jak samolot, aż w końcu stało się lylko gwiazdą na horyzoncie i zniknęło całkiem z pola widzenia. Meteoryt, który przeszył Ziemię? Ale czy od takich rzeczy nie robiły się tsunami, trzęsienia ziemi, trąby powietrze, pożary lasów i nie wiadomo co jeszcze? 1 czy w ogóle Ziemia nie powinna się rozpaść. Skoro jeden meteoryt dal radę wybić wszystkie dinozaury... Świecące w górę promienie nieco przybladły - Widział kio takie rzeczy... - westchnęła pani Flowers cichym, roztrzęsionym głosem. - Matt. skarbie, nic ci się nie stało?

i - Nie. proszę pani. Ale... - Matt stracił panowanie pad słownictwem. - Co to, do cholery, było? - No właśnie - odparła ku jego zdziwieniu. - Chwileczkę... coś lam się porusza. Proszę się rarmąć' - Malt. tylko uważaj z tyra pistoletem... - To ludzie! O Boże! To Elena. - MatI usiadł nagle, bo kolana ugięły się pod nim. Mógł już lylko szeptać -Elena Ona żyje. Ona żyje! Mati zobaczy! grupkę ludzi, którzy próbowali się ' wydostać z głębokiej na półtora metra, idealnie pro-I Stokątnej dziury w kwietniku pani Flowers Usłyszeli glosy. - W porządku. - Elena klęknęła. - A leraz weż | mnie za ręce. I Co to byt za strój! Jakiś szkarłatny strzęp, który Odsłaniał zadrapania i rany na nogach. Na górze, no cóż, pozostałości sukni, która zasłaniała mniej więcej : tyle, ile koslium bikini. A do tego największa, najbardziej efektowna sztuczna biżuteria, jaką Matt kiedykolwiek widział. Glosy oszołomiły Maila Uważaj, dobrze? Zaraz go podniosę i wtedy,.. Dam radę wyjść sam... Przecież to byt Stefano. Widzisz? - ucieszyła się Elena. - Twierdzi, że la radę wyjść! OKI. ale nie zaszkodzi, jeśli odrobinę go podsadzę.. - Tb naprawdę nic czas na zgrywanie macho, braciszku. To musiał być Damon. pomyślał Mail. zaciskając palce na rewolwerze Pobłogosławione kule. - Nie. Chcę lo zrobić... sam... już., irzyrnam się lesiem na górze - Proszę. Widzicie Polepsza mu się z każdą chwilą - ucieszyła się Elena - Gdzie jesl diament' - W glosie Stelano zabrzmiał niepokój - Mam go, spokojnie. - Chcę go dotknąć. Proszę. - A może wolałbyś dotknąć mnie'' - spytała Elena 1'IIUTI zaczęło się jakieś zamieszanie i Stefano przewrócił się prosto w jej ramiona.

- No już, już... - mruknęła Elena. Matt wytrzeszczył oczy. Tuż za nimi szedł Damon. - ja popilnuję diamentu - powiedział głosem wyzutym z emocji. Ty pilnuj swojej kobiety. - Przepraszam, bardzo przepraszam, nie chcę wam przeszkadzać, ale... czy ktoś mógłby pomóc mi wyjść? To była Bonnie1 Glos Bonnie brzmiał prosząco, ale nie było w nim lęku czy smutku. Bonnie chichotała' - Czy zabraliśmy wszystkie wory z gwiezdnymi kulami? - Mamy to. co było w domu. Meredilh Dzięki Bogu Wszystkim udało się wrócić. A jednak, mimo łych myśli, uwaga Malta koncentrowała się na jednej postaci. te|, która chyba nadzorowała to wszystko Dziewczyna o złotych włosach. Te kule są nam potrzebne, bo na jednej z nich ■aoże być . -zaczęła mówić, ale Bonnie jej przerwała. O rany, patrzcie' To pani Flowers i Matt! - Bonnie. nie sądzę, żeby na nas czekali - zgasiła i,i Meredith 1 - Gdzie? Gdzie? - dopytywała się Elena - jeśli to Shinichi i Misao w przebraniu, to chyba ich... Matt1 i - Czy ktoś może mi powiedzieć, gdzie oni są? - Tu Meredith' - Och, pani Flowers! Mam nadzieję, że pani nie obudziliśmy... - To było bardzo szczęśliwe przebudzenie - powiedziała uroczyście staruszka. - Widzę, że wiele przeszli-Jdc w Mrocznych Wymiarach Trochę... odbito się to na waszych strojach Zapadła cisza Meredilh spojrzała na Bonnie. Bonnie spojrzała na Meredith. - Wiemy, że le ubrania i klejnoty mogą wyglądać trochę dziwnie... Malt odzyskał głos - Klejnoty-1 To one są prawdziwe?

- Och, to nic. I wszyscy jesteśmy brudni... - I śmierdzimy, a lo, wybaczcie, jest moja wina... -ncząl Stefano. ale Elena natychmiast mu przerwała - Proszę pani, Stefano byt więźniem! Przez cały ten czas! Głodzili go i lonurowali.. Boże.. - Cicho. Elena już dobrze Uratowałaś mnie - Wszyscy mi pomagali. A teraz nigdy cię nie opuszczę Nigdy, przenigdy! - Spokojnie, ko, (unii- Naprawdę potrzebuję kąpieli I... - Stefano nagle urwał - Tu nic ma krat! Nic — 468 — — 46°. — nie blokuje moich mocy1 Mogę - Odszedł o kruk od Eleny. która wciąż trzymała go jedną ręką Ciemnota rozświetlił łagodny srebrny blask, jakby zza chmur wyszedł księżyc z pełni. - Chodźcie tu - poprosił Stefano. - jeśli ktoś nie przepada za małymi wrednymi pasożytami, mogę wam pomóc. - O, chętnie skorzystam - oznajmiła Meredilh -Iglicznie boję się wszy. a Damon nawet nie zafundował mi jednej porządnej dezynfekcji. Co z niego za pani Rozległ się śmiech, którego Malt kompletnie nic zrozumiał. Meredith miała na sobie szafiry, które musiały, oczywiście, być sztuczne, ale wyglądały na bajecznie drogie Stefano wziął Meredith za rękę Błysnęło światło i dziewczyna się cofnęła - Dzięki - powiedziała. - Tb ja dziękuję - odparł poważnie Stefano. Malt zauważył, że granatowa suknia Meredith była przynajmniej w całości Kreacja bonnie została porwana na strzępy. Dziewczyna właśnie podniosła rękę. - Ja też poproszę Stefano chwycił jej dłoń i wszyslko powtórzyło się w tej samej kolejności. - Dziękuję! Ooo. czuję się o wiele lepiej. Nie znosiłam tego swędzenia! - Dziękuję ci. Bonnie. Nie wiesz, jak się czułem, gdy myślałem, że umieram w samotności.

- Pozostałe wampiry mogą same zająć się sobą -stwierdziła Elena lak im tonem, jakby odhaczała kolej• pozycje na liście - A teraz. Stefano. moja kolej. -neta do niego ręce. Stefano ukląkł, ucałował dłonie ukochanej i objął :miękkim, białym światłem. Wciąż miałabym ochotę na kąpiel... - zajęczała Bonnie. patrząc jak nowy wampir, len wysoki i sil jny, a także Damon. otaczają się srebrnymi, świetlnymi kręgami - W tym domu sączlery działające łazienki -wtrą-lfj|a pani Flowers. - jedna w pokoju Stefano. jedna larmoim i po jednej w dwóch sypialniach Rozgośćcie się. zaraz przyniosę wam wszystkim sole do kąpieli. Moj dom należy do was. kochani - dodała, wyciągając fzanuona. Miała ochoty objąć całe to brudne, pokrwa-wioi i i wynędzniałe towarzystwo. Rozległo się chóralne, serdeczne „dziękuję". - Zorganizuję zbiórkę Zbiórkę krwi dla Stefano jeśli, oczywiście, zechcecie nam pomoc - dodała prędko Elena, patrząc na Bonnie i Meredilh. - On potrze[buje tylko odrobiny krwi. co godzinę, aż do rana Elena wciąż nic śmiała spojrzeć na Matla. A chłopak nic śmiał spojrzeć na nią. Teruz jednak zrobił kn»k, [ pokazując pusle ręce na dowód, że jest niegroźny. Czy tylko dziewczyny mogą być dawcami? Bo ja też mam krew i jestem zdrowy jak koń Stefano obrzucił go szybkim spojrzeniem. - Nie ma żadnej reguły dotyczącej płci Ale nie ■rosisz . T' - Chcę ci pomóc. i' - W takim razie w porrądku Dziękuję. Matt. Prawidłowa odpowiedź powinna zabrzmieć chyba: ■dziękuję. Stefano". ale Matt nie potrafił nic wyartykułować w końcu wypalił - Dzięki, że opiekowałeś się Eleną. - Za to podziękuj Damonowi - odparł z uśmie. chem Stefano. Oni wszyscy pomagali. - Do naszej spółki należą także zwierzęta, n, działka Sage'a dodał Damon z satysfakcją.

- A właśnie, to mi przypomina, że im też należy się ta sztuczka ze światłem. Szpon! Miecz! Do nogi! Sage wydał z siebie gwizd, jakiego Matt w życiu nie zdołałby powtórzyć Tak czy inaczej, to wszystko musiało być snem, Z ciemności wybiegł ogromny pies, chyba wielkości kuca, a nad ich głowami pojawił się sokół. - Teraz - powiedział wysoki wampir i znów zalśniło delikatne światło. - I proszę, jeśli to nie kłopot, to wolę spać na dworze, z moimi przyjaciółmi. Jest pani ogromnie uprzejma, madame. Nazywam się Sage. Mój sokół to Szpon, a pies Miecz. - Zaklepuję łazienkę Stefano dla nas - rzuciła Elena - 1 łazienkę pani Flowers dla dziewczyn. Chłopcy poradzą subie sami. - W takim razie ja idę do kuchni robić kanapki -oświadczyła uroczyście staruszka. I właśnie w tej chwili z ziemi wynurzył się Shinichi. Właściwie pojawił się przed nimi jego pysk. Była to ewidentnie tylko iluzja, ale wywarła na wszystkich przerażające wrażenie. Wydawało się, że Shinichi naprawdę jest z nimi i może nawet wspiera cały świat na ogromnych barkach. Czarna sierść stopiła się z ciemnościami nocy, a czerwone obwódki wyglądały jak płonąca aureola. Dla tych, którzy właśnie powrócili z krainy nigdy niezachodzącego czerwonego słońca, byt to dziwny widok Oczy Shimchiego także lśniły na czerwono, niczym dwa małe księżyce Utkwione byty w grupę ludzi Stojącą przy domu pani Flowers. '■ - Witajcie - powiedział. - Skąd to zdziwienie? Przecież musiałem się przywitać. Tyle czasu was nie było, zwłaszcza niektórych... - Ogromna twarz uśmiechnęła się złośliwie. - Oczywiście chciałem też poświętować z wami Widzę, że uratowaliście małego Stefano. musieliście w tym celu pokonać jakiegoś przerosili ętego kurczaka. - Ciekawe jak ty poradziłbyś sobie z Bloddeuwedd, gdybyś jednocześnie musiał wykraść jej klucz z gniaz' da - zaczęła oburzonym tonem Bonnie, ale ucichła, gdy Meredith ścisnęła ją za ramię Tymczasem Sage mamrotał coś do siebie na temat tego. co jego własny przerośnięty kurczak, Szpon, mógłby zrobić Shinichiemu, gdyby ten mial dość odwagi, by osobiście pofatygować się w odwiedziny Shinichi wszystko lo zignorował. - Ach lak. I jeszcze te wyzwania dla umystu, którym musieliście stawić czoła... Zaiste porażająco trudne. Już nigdy nie pomyślimy, że jesteście bandą zaślepionych kretynów, którzy nigdy nie zadali sobie pytania, dlaczego moja sioslra zadała sobie tyle trudy, żeby dać wam wskazówki, i to jeszcze takie, które osoby 7. zewnątrz miały szansę zrozumieć. - Shinichi uśmiechną!

się podle. - Ciekawe, dlaczego nie połknęła tego klucza, co? - Blefujesz - odparła beznamiętnie Meredith. - Po prostu nas nie doceniliście i tyle — 472 — — 473 — - Byt może - zgodził się Słiinichi - A być moż* chodziło o cos zupełnie innego - faetzraliścle - stwierdzi! Danton - Rozumiem że lo dla was nowe pojecie, ale la* właśnie się sial to. Elena zyskała o wiele większą kontrolę nad swoimi mocami - Ciekawe, czy tu leż będą działać - Shinichi dziwnie się uśmiechał - A może wyparują w świetle bladego z oh ego Słońca^ Albo w mroku prawdziwych ciemności - Nie daj się sprowokować, madame - krzyknął Sage - Twoje moce pochodzą z miejsca, do którego • m nie ma wstępu' - Ach tak. jeszcze pan renegat Zbuntowany syn Rebelii Ciekawe jak też kazał wam svę nazywać? Cage? Hage? Czy Ic dzieci w ogóle wiedzą, kim naprawdę jesteś? - To nieważne - wykrzyknęła Bonnie - Wiemy, jaki jesi Sage Wiemy, że jest wampirem, ale potrafi być dobry i delikatny i co chwila ratował nam życie -Zamknęła oczy. ale nawet nie drgnęła, gdy rozległ się chichot lisulaka - |ui rozumiem madame - przedrzeźniał Sagea Shinichi - Myślisz, że zyskałaś wspaniałego Sage a Ale zastanawiam się, czy wiesz, co oznacza w iza-chach „gambH? Nie? No cóż. jeslem pewien zc twoja przyjaciółka intelektualistka z przyjemnością ci lo wy) äśni Zapadło milczenie W końcu Meredith odezwała się łonem wyzutym z |akicgokofwiek wyrazu - Z gambitem mamy do czynienia wtedy, gdy gracz z rozmysłem rxiświeca coś. na przykład pionka. zyskać coś innego, chociażby pożądaną pozycję na Ifaschownicy - Wiedziałem, że znasz len termin. I jak oceniasz tz pierwszy gambit? Znów milczenie. - Zakładam, że chodzi o oddanie nam Stefano w zamian za osiągniecie czegoś ważniejszego? - Och, gdybyś lylko miała złote włosy jak traf! nie zauważyła twoja hojniej obdarzona przyjaciółka i Bena Rozległy się protesty i okrzyki - Większość skie-1 rowana została do Shinichiego. ale niektóre

do Eleny. I - Zabraliście wspomnienia Stefano"1 - wykrzyknęła dziewczyna I - Nie, nie, nie musieliśmy się posuwać do tak draStycznych kroków, skarbie Ale zakompleksiona ko| ametyczka po trzydziestce okazała się niezwykle pomocna Elena obrzuciła wielki lisi pysk spojrzeniem pełnym pogardy H - ly... tchórzu I - Och. cios w samo serce - Co ciekawe, twarz Shinichiego naprawdę zdradzała, że słowa Eleny go atoodty Lisolak był rozgniewany i niebezpieczny i Wiecie, iłe sekretów trzymacie przed sobą w tajemnicy? Tacy bliscy przyjaciele? Naturalnie mistrzynią I tłyskrecji jest Meredith. która przez tyle lat zdołała ■ edtryc przed wami wszystkie swoje sprawy Myślicie, ic wszystko o niej wiecie, ale najlepsze przed wami No i nie zapominajmy o Dantonie. - jeśli zdradzisz ten sekret leraz. będzie to oznaczało wojnę zagroził Damon - A mam dziwne — 474 — przeczucie, że zjawiłeś się iu. żeby negocjować pokój Tym razem śmiech Shinichiego trwał dłużej Damon musiał podtrzymać Meredith. by nie wpadła z powrotem do dziury. - Och, jaki z ciebie dżentelmen. - Zadudnił głos Shinichiego. Ale ja naprawdę muszę już iii. Zostawię wam małe streszczenie różnych rewelacji, o których musicie się dowiedlieć. zanim znowu będziecie mogli patrzeć sobie nawzajem w oczy. - Nic już nie potrzebujemy. A ty nie jesteś już mile widziany w tym domu - odparła chłodno pani Flowers. jednak umysł Eleny wciąż pracował na wysokich obrotach. Nawet teraz, gdy stalą obok Stefano i czuła, że ukochany jej potrzebuje, szukała powodów drugiego podstępu lisotaków Czemu wypuściły Stefano*1 Musiały mieć w tym jakiś cel

- Gdzie są worki z kulami? - spytała ostrym tonem, który oszołomił połowę grupy, a pozostałych przeraził - Trzymałem jeden, ale postanowiłem, że lepiej będzie zająć się Mieczem - wesichnąl Sage - Miałam go jeszcze na dnie dziury, ale upuściłam ją, gdy ktoś pomógł mi się wydostać - stwierdziła Bonnie - |a wciąż mam. chociaż nie rozumiem, co... - zaczął Damon - Damon! - Elena odwróciła się do niego. - Zaufaj mi! Dwa worki, twój i Sagea, są bezpieczne... Co się dzieje z kulami Bonnie?! Ledwo wypowiedziała słowa: „zaufaj mi", Damon upuścił swoją poszwę i wskoczył do dziury, która wciąż promieniowała takim blaskiem, że mogła oślepić każdego wampira. Damon jednak nic zamierza) się skarżyć. - |uż, mam ją... nie. czekaj! Korzeń! jakiś cholerny korzeń owinął się wokół jednej z kul. Dajcie mi nóż,szybko! Wszyscy zaczęli szperać w po kieszeniach w poszukiwaniu noża, a Matt zrobił coś. w co Elena nie potrafiła uwierzyć Najpierw zajrzał do prawie dwumetrowego dołu i . wycelował rewolwer. Ależ lak. Elena rozpoznała drugą broń od kompletu Meredith Następnie nawet nie próbował łagodnie się opuścić, tylko wskoczy! do dziury tak, jak poprzednio uczyni! to Damon - Nie chcecie wiedzieć. CO... - ryczał Shinichi, ale nikt nie zwracał na niego żadnej uwagi Skok Matta nie zakończył się miękkim i lekkim lądowaniem tylko jękiem i stłumionym przekleństwem, ale chłopak nie marnował czasu, jeszcze na kolanach podał broń Dantonowi - Tb pobłogosławione naboje. Strzelaj' Damon poruszał się błyskawicznie. Wydawało się, że nawet nie celuje A jednak musiał zdążyć odbezpieczyć broń i natychmiast wymierzyć ją w korzeń, bo ten uciekał wiaśnie po miękkiej ścianie dziury. Koniec rośliny zaciskał się na czymś okrągłym Elena usłyszała dwa rozdzierające strzały... potem jeazcze jeden Damun pochyli! się i podniósł zarośniętą kulę. której kryształowa powierzchnia prześwitywała gdzieniegdzie spomiędzy pędów. - Odtóż to! - Furia Shinichiego przekraczała już arazelkie granice. Zamiast oczu mia! dwie płonące — 476 —

— 477 — pochodnie l siłow ,i! i( h zastraszył ■ Nie dl tyka lymi brudnymi łapami' - O Boże! - jęknęła Bonnie. - I-Li.I.i Misao MmiiJ/iiii poproslU Mered i;, Własną mógłby zaryzykować, ale nie jej Damon ie.po daj mi lo. Rewolwer leż. Na pewno nie jesl kuloodpor. na. - Uklękła, sięgając do dziury. Damon uniósł brwi i wy ku na) polecenie. - Ojej. Mail chyba skręcił kostkę albo jeszcze go. rzej! wykrzyknęła Bonnie, która stalą na krawędzi otworu. - Mówiłem wam' - darl się Shinichi. - leszcze pożałujecie. - Trzymaj się - powiedział Damon. nie przejmując się lisołakiem W jednej chwili podniósł Matla, wyskoczył z dziury i postawił chłopaka delikatnie przy Bonnie, której wielkie brązowe oczy rozszerzyły się ze zdziwienia. Matt przełknął ślinę i wydukat: - Dziękuję, Damonie. - Nie ma sprawy, Matt - odparł Damon. - Co jest? - spytał, bo ktoś właśnie westchnął gwałtownie z wrażenia. - Zapamiętałeś! - wykrzyknęła Bonnie. - Nareszcie zapamiętałeś! - umilkła, wpatrując się w wysoką dziewczynę w dole. - Co z tą trawą' Meredith. która właśnie oglądała kulę z dziwnym wyrazem twarzy, teraz rzuciła rewolwer Demonowi i wolną ręką usiłowała zerwać źdźbła zarastające jej stopy Trawa sięgała już do kostek Ledwo jednak jej dotknęła, irawa niemal podskoczyła, pochwyciła jej dłoń i usiłowała teraz przywiązać jej palce do stóp Kolejne pędy błyskawicznie wspinały się po ciele kteredith. zmierzając prosto do kuli, klorą dziewczyna trzymała wysoko w górze. W tej samej chwili trawa zacisnęła się wokół |cj klatki piersiowej, wypychając powietrze z płuc. Wszystko lo zdarzyło się lak szybko, że dopiero, gdy Meredilh wydyszala: „Niech ktoś weźmie ode mnie kulę", reszla rzuciła się jej na pomoc. Bonnie pierwsza umiłowała mzedizec paznokciami trawę duszącą Meredith Ale każdy pęd był

twardy jak Stal i dziewczyna nie dawała rady. Nie udało się to też Mattowi ani Elenie Tymczasem Sage usiłował podnieść Meredilh i po prostu wyrwać ją. wraz z trawą, I ziemi On lakże poniósł klęskę Twarz Meredilh. wyraźnie widoczna w niegasnącym blasku mocy. powoli bladła Damon wyrwał jej kulę z palców na sekundy przed tym. jak sięgnęły ich pędy trawy A potem zaczął się poruszać szybciej niż ludzki wzrok. W żadnym miejscu nie mógł zatrzymać się na tyle długo, by zdążyła go aięgnąć jakakolwiek roślina. jednak pędy wokół klatki piersiowej Meredith wciąż się zaciskały. Twarz dziewczyny siniała. Oczy rozszerzyły się. a usla nizpaczlłwie usiłowały chwytać powietrze, którego nic mogła zaczerpnąć. - Przesłań! - wrzasnęła Elena do Shinichiego. -Oddamy ci tę gwiezdną kulę' Tylko ją puść! - Mam ją puścić? - Shinichi wybuchnął śmiechem. - Może zanim zaczniesz negocjować, powinnaś 1 się najpierw rozejrzeć i sprawdzić co słychać u twoich Niskich' Elena w panice spojrzała na boki i zobaczyła, że trawa niemal kompletnie pochłonęła już klęczącego Stefano. Wampir byl zbyt wyczerpany by poruszać się równie szybko, jak reszta. I nie wydal nawet dźwięku, by zwrócić na siebie uwagę. - Nie! - Desperacki krzyk Eleny omal nie zagłuszy! śmiechu lisołaka. - Nie, Stefano! Nie' - Chociaż wiedziała, ic nic to nie da. rzuciła się. by szarpać trawę ściskająca jego wychudłą klatkę piersiową. Stefano uśmiechnął się lylko i smutno pokręcił głową. Wtedy Damon stanął. Wyciągną! kulę w stronę pyska Shinichiego - Bierz ją! - krzyknął. - Bierz ją do jasnej cholery, ale puść tamtych dwoje! Huraganowy Śmiech Shinichiego trwał bez końca Spiralny pęd trawy wystrzelił z ziemi tuż obok Damona i w chwilę później uformował obrzydliwą, obwisłą, zieloną pięść, która niema! dosięgła gwiezdnej kuli. Ałe... - Nie tak szybko, skarbie' - wydyszala pani Flowers. Ona i Malt właśnie przybiegli z bunkra - Matt okropnie kulał - i trzymali w rękach coś, co wyglądało jak żółte karteczki samoprzylepne. Ledwo Elena zorientowała się, co się dzieje, Damon znow zerwał

się do biegu ze straszliwą szybkością i zostawił Irawiastą pięść daleko w tyle, a Matt przy kleił kartkę do Stefano. Pani Flowers lak samo potraktowała pędy ściskające Meredilh. Elena patrzyła z niedowierzaniem, jak trawa się rozpuszcza, usycha i znika, a resztki wypalonego siana opadają na ziemię. Chwilę później mogła już wziąć Stefano w objęcia - Chodźmy do środka, kochani - powiedziała. -W bunkrze jest bezpiecznie. Pomóżcie rannym. Meredith i Stefano chwytali łapczywie powietrze Ale to Shinichi mial ostatnie słowo - Nie martwcie się - rzucił dziwnie spokojnie, jakby pogodził się z porażką, przynajmniej na razie. Wkrótce odzyskam moją kulę I lak nie wiecie, jak używać tego rodzaju mocy. A poza tym zamierzam wam powiedzieć co ukrywaliście przed przyjaciółmi Zdradzę lylko kilka drobnych sekrecików. dobrze' - Do diabla z twoimi sekretami! - krzyknęła Bonnie. - Co to za język, młoda damo! A może porozmawiamy inaczej'' jedno z was przez całe życie trzyma pewną rzecz w tajemnicy i wciąż jej nie zdradziło. Ktoś inny jest mordercą i nie mam tu na myśli zabójstwa dokonanego przez wampira ani dobicia kogoś t litości IPozostaje jeszcze pytanie o prawdziwą tożsamość Sage'a, życzę powodzenia w dociekaniach jedno z was miało już kiedyś wymazaną pamięć i nie chodzi mi ani o Damona. ani o Stefano. A co powiecie na sekretny, skradziony pocałunek? W dodatku pozostaje jeszcze kwestia tamiej nocy w motelu, której jakimś dziwnym trafem nie pamięta nikt oprócz Eleny. Może zapylacie ją kiedyś o to. co sądzi na lemat legendy o Camelocie. A wtedy... Potok słów Shinichiego przerwał głośny dźwięk Co* rozerwało obraz pyska, który najpierw obwisł anietnie. a potem całkiem zniknął - Co lo było' - Kto ma broń1 - jaka broń mogłaby zrobić mu cos takiego'* - Rewolwer nabity pobłogosławionymi kulami -odparł chłodno Damon. pokazując im broń, tym razem wymierzoną w ziemie - Czyli iy lo zrobiłeś? - Brawo dla Damona! - Zapomnijmy o Shinichim

- Kiedy trzeba, potrafi nieźle kłamać, już ja go znam. - Sadze, że teraz możemy nareszcie iść do domu 1 odparła pani Flowers. - O tak I wziąć kąpiel - Jeszcze tylko jedno... - Cios Shinichiego wydawał się dochodzić ze wszystkich kierunków jednocześnie, z nieba i z ziemi - Na pewno spodoba wam się to, co teraz planuję. Na waszym miejscu od razu zacząłbym negocjacje - Shinichi już się nie śmiał, a towarzyszący mu stłumiony żeński glos brzmiał zupełnie jak łkanie Widać Misao nie mogła się powstrzymać - Na pewno wam się spodoba! - ryknął na pożegnanie. ROZDZIAŁ 45 ęlena miała dziwne odczucie, którego nie potrafiła opisać. Takie pozytywne rozczarowanie Wydawało jej się. że przez większość życia szukała Stefano, Ale teraz znowu był przy niej, bezpieczny i czysty (wziął bardzo długą kąpiel, a Elena mimo pewnych protestów dokładnie oskrobała go różnymi rodzajami pumeksów i szczotek, po czym zafundowała mu dwa prysznice drugi wzięli razem, stłoczeni w małej kabinie) . Włosy Stefano już wysychały, tworząc miękką, jedwabistą czarną grzywę. Była nieco dłuższa niż niegdyś. Elena rozumiała, że Stefano nie miał sil na takie błahoslki jak mycie i przycinanie włosów. Teraz, teraz me było już straży ani lisolaków. które mogłyby ich podglądać Nic już nie oddzielało ich ciał. Pod prysznicem bawili się jak dzieci, pryskając wodą we wszystkie strony Elena cały czas siarala się trzymać stopy na przeciwpoślizgowej macie, by w razie czego podtrzymać wciąż słabego Stefano. jednak zabawa uslępowula miejsce powadze Prysznic okazał się bardzo pomocny także dlatego, że skutecznie ukrył łzy spływające po policzkach Eleny Mogła policzyć .. Mogła policzyć wszystkie żebra Stefano jej piękny ukochany składał się teraz ze skóry i kości. Ale zielone oczy lśniły, promieniejąc na całą bladą twarz. Przebrali się w piżamy i przez chwilę po prostu siedzieli na łóżku Byli obok siebie, oddychali w jednym rytmie - Stefano nabrał nawyku oddychania, odkąd zaczął spędzać czas w towarzystwie ludzi. A ostatnio oddychanie pomagało mu wyssać maksimum energii z odrobiny pokarmu, który dostawał Czuli nawzajem ciepło swoich ciał. to było za wiele. Stefano z niedowierzaniem ujął Elenę la rękę, przytrzymał jej dlon i ścisną! zdziwiony, że ma ją przy tobie

Elena przełykała ślinę. Starała się coś powiedzieć, •Je było jej zbyt błogo. Och, nie chcę już niczego więcej, pomyślała, chociaż wiedziała że wkrótce będzie — 482 — — 483 — pnijcież pragnęła rozmawiać, obejmować, całować i karmić Stefano. Gdyby jednak ktoś ją zapytał, czy zgodziłaby się do końca życia siedzieć obok niego i rozmawiać z nim językiem dotyku i miłości, odparłaby ..lak". Niemal bezwiednie zaczęła mówić. Słowa wvpły-wały z niej, odkrywając tajemnice jej duszy. - Myślałam, że tym razem przegram. Że w końcu dostanę nauczkę i że ty że nie przeżyjesz. Stefano wciąż Irwal nieruchomo obok Eleny. wreszcie się nachylił, by ucałować z czcią każdy jej palec z osobna - Wygrywałaś'' Twoje zwycięstwo to śmierć w bólu, spalenie w promieniach słońca po lo. by ocalić moje nic niewarte życie i jeszcze mniej warte życie mojego brata. - Tak, to wyjątkowo dobre zwycięstwo - przyznała Elena. Zawsze, gdy udaje nam się być razem, odnosimy zwycięstwo Każda chwila jest wygraną, nawet tam, w tym lochu... Stefano skrzywił się, ale Elena musiała dokończyć myśl. - Nawel wtedy, gdy dotknęłam twojej dłoni, spojrzałam ci w oczy i wiedziałam, że ty też patrzysz na mnie i czujesz moją rękę... i że daje ci to szczęście.. Tak, w moim słowniku lo jest właśnie zwycięstwo Slefano podniósł na nią wzrok W półmroku jego zielone oczy wydały się nagle ciemne i tajemnicze. - 1 jeszcze jedno - szepnął. - Bo jestem tym. kim jestem. . A Iwoją głowę otaczają nie lylko cudowne, złociste włosy, ale i aura, która której nie da się opisać. . która przekracza wszelkie słowa... Elena myślała, że teraz będą po prostu siedzieć i tonąć nawzajem w swoich spojrzeniach, jednak stało się inaczej. Wyraz twarzy Stefano gwałtownie się zmienił, a Elena uświadomiła sobie, jak niewiele dzieli jej ukochanego od śmierci Pospiesznie odgarnęła wilgotne włosy z szyi. a potem nachyliła się. Ująt jej twarz w dłonie i spojrzał prosto w oczy. - Czy wiesz, jak bardzo cię kocham? - zapytał. Jego twarz tonęła leraz w ciemnościach, zagadkowa i dziwnie kusząca - Nic sądzę -

szepnął - Patrzyłem, patrzyłem bez końca na lo. ile byłaś gotowa poświęcić, by mnie ocalić... porwałabyś się na wszystko, dosłownie wszystko., ale chyba nie wiesz, jaką miłość we mnie obudziłaś Elena poczuta dreszcze rozkoszy przebiegające przez cale plecy. - W takim razie pokaż mi - szepnęła. - W przeciwnym razie mogę nie uwierzyć... - Dobrze, pokażę ci - odparł Stefano i nachylił się... ale zamiasl ugryźć, delikatnie ją ucałował Elena uświadomiła sobie, że ten wampir umiera z głodu, a mimo to woli ją pocałować, jej uczucia wezbrały jak rzeka i osiągnęły laki poziom, że nie dałyby się już okiełznać ani myślą, ani słowem Elena zdołała tylko przyciągnąć głowę Stefano do swojej szyi. - Proszę - powiedziała - Zrób lo. proszę Chwilę później przeszył ją ból, który dodawał słodyczy ofierze Stefano pił jej krew. a umysł wyczuł w nim partnera na cale życie Więc w końcu połączyła się z ukochanym. — 484 — — 485 — Potem nie potrzebowali już niezgrabnych slow Porozumiewali się za pomocą myśli, czystych i wyraźnych jak lśniące klejnoty. Elena czuła radość, bo cały umysł Stefano stal przed nią otworem i nigdzie nie kryły się wieże ani mroczne kąty z sekretami i tkającymi dziećmi w łańcuchach... Chwileczkę! - wykrzyknął Stefano. Dziecko w łańcuchach? Głaz wielkości góry? Kto mógłby mie( coi takiego w umyśle? Urwat. bo znal odpowiedź, zanim jeszcze podała mu ją Elena Dziewczyna poczuła litość, doprawioną gniewem młodego mężczyzny, który przeszedł przez piekło. Pena wytłumaczyła Stefano wszystko, co wiedziała o Damonie. / nie wiem co robić, dodała na koniec. Próbowałam iuż wszystkiego Stefano... ja... ja go nawet pokochałam Dałam mu wszystko, co mogłam, a co nie należało do ciebie. Ale nie wiem,

czy to cokolwiek zmieni. Krzyknął Malt, zamiast Malot. Sam słyszałem. wtrącił Stefano Tak. Zauważyłam Prosiłam go o to setki razy. ale nic sobie z tego nie robił. A jednak go zmieniłaś. A to się udało niewielu ludziom. Elena mocno objęła Stefano. po czym zaniepokoiła się, czy za bardzo go nie ściska, i spojrzała mu w oczy Rjkręcit głową z uśmiechem. Z minuly na minutę coraz mniej przypominał wygłodniałego więźnia. Powinnaś z tego korzystać, stwierdził. Masz na Damona największy wpływ. Postaram się I bez żadnych sztucznych skrzydeł, obiecała Elena. A potem zaczęła się martwić, czy Stefano nie uzna. że wtyka nos w nie swoje sprawy albo że w ogóle za bardzo interesuje się Damonem. Wystarczyło jej jednak jedno spojrzenie, by zrozumieć, że robi dokładnie to, co trzeba. Przytulili się. Chociaż Elena bardzo obawiała się tej chwili, zgodziła się, żeby Stefano zajęli się inni Miał na sobie czystą piżamę i rozpoczął od uspokojenia dawców. - Jeśli w trakcie zaczniecie się bać albo zmienicie zdanie, po prostu powiedzcie. Mam świetny słuch i nie cierpię na żądzę krwi A poza tym pewnie wyczuję, że wam się to nie podoba, zanim jeszcze sami sobie to uświadomicie Wtedy natychmiast przestanę. Bardzo wam dziękuję. Dziękuję wszystkim. Postanowiłem, że dziś wieczorem złamię przyrzeczenie, bo wciąż istnieje możliwość, że jeśli zasnę, lo bez krwi rano już się nie obudzę. Bonnie była przerażona, oburzona i wściekła - I przez cały ten czas nie mogłeś spać. bo bałeś się. że... że... - Od czasu do czasu zasypiałem, ale na szczęście, zawsze się budziłem Czasem bałem się nawet ruszyć, by nie tracić energii, ale Elena zawsze jakoś znajdowała sposób, żeby mnie odwiedzić.

I za każdym razem dawała mi trochę sił, bym mógł przetrwać. Popatrzy! na Elenę takim wzrokiem, że serce dziewczyny zawirowało i wzbiło się w przestworza, A potem rozpisała plan. Siefano miał być karmiony o każdej pełnej godzinie. Na koniec wszyscy wyszli, zostawiając pierwszą ochotniczkę. Bonnie. — 487 — sam na sam z wampirem, żeby poczuta sic mniej skrępowana. Następnego ranka Damon zdążył już wrócić z wizyty u Leigh. siostrzenicy sprzedawcy antyków Dziewczyna bardzo się ucieszyła na jego widok Po pciwrocie pomyślał z pogardą o beznadziejnych śpiochach rozsianych po całym domu I wtedy zobaczył bukiet Cały pokryty był zabezpieczającymi amuletami, dzięki którym mógł pokonać międzywymiarową przestrzeń Emanował jakąś mocą. Damon przekrzywił głowę. Hm... ciekawe o co tu chodzi? Drogi pamiętniku! Nie wiem. co powiedzieć. Wróciliśmy. Wczoraj wzięliśmy długą kąpiel . Czułam się niemal rozczarowana, bo nie było mojej ulubionej długiej szczotki do szorowania pieców ani gwiezdnej kuli z nastrojową muzyką, którą mogłabym włączyć Stefano. W dodatku woda była letnia. Stefano poszedł sprawdzić, czy bojler jest włączony, i spotkał Damona. który właśnie chciał zrobić to samo. Obudziłam się kilka godzin temu na parę minut i zobaczyłam najpiękniejszą rzecz na świecie... wschód słońca Niebo na wschodzie było juz bladoróżowe i seledynowe, chociaż na zachodzie wciąż panowały nieprzeniknione ciemności Potem

wszystko porózowiało i ukazały się drzewa pokryte chmurami rosy. Wreszcie blask na skraju horyzontu, a na niebie ciemny róż. zieleń jak skórka melona i kremowe chmury. Na koniec blask zmienił się w linię ognia i w /ednej chwili wszystkie kolory się zmieniły. Linia przeszła w luk zachodnie niebo przybrało barwę najgłębszego błękitu i wreszcie wzeszło słońce przynoszące ciepło, światło i kolory zielonym drzewom. Błękit zalał nieboskłon. Tb znaczy po prostu niebo, ale ilekroć wymawiam to słowo, odczuwam rozkoszny dreszcz. Teraz niebiosa lśnią jak klejnot, a złociste słonce wlewa w świat energię. miłoSĆ. światło i wszystko, co dobre. Kto nie czułby się szczęśliwy, oglądaiąc ten cudowny spektakl w obięctach Stefana? Mamy wielkie szczęście, te rodzimy się na tym podniebnym świecie Codziennie widzimy słońce i nigdy nie zastanawiamy się nad tym. jak wielkim jest błogosławieństwem Mogliśmy urodzić się duszami cieni, które żyją i umierają w harmazynowych ciemnościach i nigdy nie dowiadują się. że gdzieś istnieje wspanialszy świat. — 48« — — 4tw — ROZDZIAŁ 44 ęlenę obudzi! krzyk |uż raz ocknęła się, by doznać uczucie błogości. Teraz znów została obudzona. .

To chyba byt Damon Krzyk Damona? Niemożliwe, przecież ten wampir nigdy nie podnosił głosu. Błyskawicznie narzuciła na siebie szlafrok i pobiegła na dół Podniesione glosy. Zamieszanie Damon klęczący na podłodze Miał białosiną twarz, ale w pokoju nic widać było żadnej rośliny, która mogłaby go dusić Crtrucie! Pomyślała Elena i błyskawicznie rozejrzała się po całym pokoju w poszukiwaniu rozlanego płynu, upuszczonego talerza czy jakiejkolwiek innej oznaki, że ktoś użył Irucizny. Niczego nie znalazła Sage klepał Damona po piecach. Niemożliwe, za-krztusit się? Przecież to idiotyczne. Wampiry nie oddychają, chyba że potrzebują powietrza, by mówić lub spotęgować moc. W takim razie co się dzieje? - Musisz oddychać! - krzyczał Sage prosto do ucha Damona. Nabierz powietrza, jak gdybyś chciał coś powiedzieć, ale potem je zatrzymaj, jak wtedy, gdy budujesz moc Pomyśl o swoim wnętrzu Zmuś płuca do pracy! Te słowa do reszty zdezorientowały Elenę - No proszę' - wykrzyknął Sage - Załapałeś! - Ale to wystarcza tylko na chwilę. Potem muszę robić wszystko od nowa. - No tak, na tym to polega - Ja ci mówię, że umieram, a ty się ze mnie wyśmiewasz? - jęknął zrozpaczony i sponiewierany Damon - Jestem ślepy i głuchy, nic działa żaden z moich zmysłów, a ty się ze mnie śmiejesz? Sponiewierany... pomyślała Elena. dziwnie zaniepokojona - No cóż - Wydawało się, że Sage przynajmniej usiłuje powstrzymać śmiech - Może, mon petit chou. mój mały głąbie nie trzeba było otwierać czegoś, co nie było adresowane do ciebie? - Otoczyłem dom ochroną. Nikomu nic nie groziło. - Ale ty nic byłeś., oddychaj' Oddychaj. Damon! - Wyglądał zupełnie nieszkodliwie... i... przyznaj... przecież wszyscy chcieliśmy go... otworzyć

jeszcze wczoraj. . tylko byliśmy już za bardzo zmęczeni. - Ale zrobić to samemu, samemu otworzyć prezent od lisołaka to niezbyt mądry pomysł, prawda' - Nie pouczaj mnie - warknął Damon. kióry wciąż się dławił. Pomóż mi Czemu jestem cały owinięty kokonem wełny? Czemu nic nie widzę? Ani nic słyszę? Węch leż nie działa. Mówię ci, nie czuję żadnych zapachów, - Jesteś zdrowy i twoim zmysłom nic nie dolega Być może pokonałbyś nawet niejednego wampira, gdyby przyszło ci z kimś walczyć. Ale ludzkie zmysły są ubogie. Słowa zawirowały w głowie Eleny .. Damon otworzył paczkę, klóra nie była przeznaczona dla niego. . bukiet od lisołaka... ludzkie zmysły... O Boże! — 490 — Najwyraźniej kłoś inny przeprowadr.il właśnie identyczne rozumowanie, bo z kuchni wybiegi wzburzony Stefano, - Ukradłeś mój bukiet? Od lisolaka? - Bardzo uważałem. - Zdajesz sobie sprawę z tego. co zrobiłeś? -Stefano potrząsnął Damonem. - Au. To boli. Chcesz mi skręcić kark? - To cię bolało? Czekają cię znacznie gorsze rzeczy! Rozumiesz? Rozmawiałem z tamtym lisolakicm Opowiedziałem mu historię mojego życia Kiedy przyszła Elcna, widział ją... No. nieważne, w każdym razie widział, jak płacze nade mną' Czy... ty... zdajesz, sobie.„ sprawę... z... tego... co... zrobiłeś1 Z każdym słowem Stefano wspinał się nieco wyżej po niewidzialnych stopniach, aż osiągnął całkowity szczyt furii. - Zabije cię! - ryknął. - Zabrałeś mi człowieczeństwo! Lisolak dal mi szansę, bym został człowiekiem ... a ty mi ją zabrałeś! - Ty mnie zabijesz? Tb ja ciebie zabiję, ty draniu! W środku bukietu był dziwny kwiat. Wielka czarna

niżą, jakiej jeszcze nigdy nie widziałem. Pachniała jak niebo... - Zniknęła! - stwierdził Matt, oglądając bukiet Pokazał wszystkim ziejącą dziurę w samym środki bukietu. Mimo to Stefano rzucił się na kwiaty i wcisnął w nie twarz Kilka razy rozpaczliwie chwytał powietrze. Za każdym razem, gdy podnosił głowę, pstrykał palcami, aż przeskakiwały między nimi iskry - Przykro mi. stary - powiedział Matt - Chyba już. jej nic ma Elena wszystko zrozumiała Tamten lisolak.. był jednym z tych dobrych demonów, o których opowiadała im Meredith A przynajmniej zdotal obudził w sobie współczucie dia Stefano. Kiedy uwolnił się z więzienia, sporządził bukiet kwiatów. Lisołaki potrafiły zrobić z roślinami absolutnie wszystko. To było jednak szczególne osiągnięcie, coś jak odnalezienie sekretu wiecznej młodości Ten bukiet miał moc przemiany wampirów w ludzi. A Stefano zniósł tak wiele cierpień, tyle wytrwał i tak długo czekał na tę nagrodę teraz właśnie powinien się nią cieszyć.. - Wracam1 - krzyknął Stefano - Znajdę go! - Zabierasz ze sobą Elenę' - spytała cicho Meredith. Stełano się zatrzymał. Spojrzał M górę schodów i napoi kał wzrok ukochanej EUttO...

Wyruszymy razem. - Nie! - sprzeciwi! się Stefano. - Nigdy nie naraziłbym cię na coś podobnego. Nigdzie nic pójdę Po prostu cię zamorduję. Zamierzył się na brata. - Powtarzasz się Poza tym to ja zamorduję ciebie, przeklęty draniu! Odebrałeś mi mój świat! |estem wampirem! Nie jalojnś. .. - Tu nastąpił szereg oryginalnych przekleństw - człowiekiem! - No cóż... chwilowo nie jesteś już wampirem -Matt z trudem powstrzymywał się od śmiechu Radziłbym, żebyś zaczął się przyzwyczajać. W tym momencie Damon rzucił się na Stefano. który nie zamierzał uchylać się przed atakiem. W jedną sekundę bracia zwarli się w wierzgającą, kopiącą i podrygującą kulę. która wydawała głośne włoskie — 492 — — 493 — przekleństw* ttyjjlądaJo tu lak jakby co na|mnic) cztery wampiry wakzyły z psedoririern czy azeiciorfucm ludzi tlen* usiadła, opuszczając bezradnie nęce Dam on . ,/l ^ukiim I jak oni sobie z lym poradzą? Podniosła wzrok i zobaczyła, ze Bunrne zdążyła przygotować; tacę pełną naj róż niej izych przyśnią kow, które lubią ludzie Niewątpliwie zrobiła (o dla Dtmona, zanim jeszcze doslal histerii - Wiesz co. Boruue... - szepnęła FJena - Nie dawaj mu tey?) teraz Pewnie eisrue ci tym w twarz z\le może za jakiś cua... - Za jakiś czas jei nie wyrzuci? FJena sic skrzywiła - I iak Damon rswadzi tobie z byciem człowiekiem' - zapytała głośno Bunnic popatrzyła na wTzewzącą. plującą i przeklinającą kuk; Przez pokój przetaczały sic fole wampi-rzej i ludzkiej w^iekłości - Nie podda sic bez walki Właśnie w tej chwili z kuchni wyszła parni Rowers Trzymała w rekach tacę z ojrrumną stertą chrupiący ch wafelków

- U rany - szepnęła na widok Stefarto i Dantona sczepiunych w jedną rozedrganą maso przekleństw i warknięć - Czy cos poszło nie tak' Elcna spojrzała rut Bon nie A ta popatrzyła na Mcrcdith. która nic odrywała wzroku od Elcny - Można można tak powiedzieć' - rzuciła Hiena bez ichu I wtedy nikt juz nie rnogj się powstrzyrnac Po kojem wstrząsnęły kolejne salwy śmiechu Wialnie straciłaś potężrtego sojusznika powiedział gjua w umyśle Elcny Zdajesz sobie z tego sprawę1' Potrafisz pncwidziec konsekwencje-' Zaledwie dzisiaj wróciłaś zc świata ktlsuiu. I tak wyttnum pomyślała FJena Nie wolno nam

parnymi — 4>#4