02 - Granite Lake Wolves - Wolf Flight

Niewywołany wilkołak. Zbiegła Omega. Nie łatwo walczyć z przeznaczeniem. Granite Lake Wolves, księga 2 Pracoholizm Tada Maxwella służy utrzymaniu jego firmy pilotowej w powietrzu, a jego wewnętrznego wilka w szachu. W dwa lata odkąd odkrył swój spadek, opierał się pragnieniu by przetestować moc swojej wilczej strony. To oznaczałoby sprzeniewierzenie się jego ludzkim zasadom. Wtedy Missy Leason ponownie wchodzi do jego życia. Dziesięć lat temu, ich nastoletnie zauroczenie nie wyszło poza trzymaniem za ręce. Teraz ich chemia sięga poza skalę, pchając go bliżej do momentu gdy nie jest pewny czy bezpiecznie jest brać, zwłaszcza z człowiekiem. Ale Missy jest bardziej jak Tad niż on sobie zdaje sprawę. Ona też jest wilkiem, a w wilcza sfora to niebezpieczne miejsce na posiadanie tajemnic. Alfa Missy wywąchał, że ona ma dokładnie ukryte moce Omegi. Jej pierwszą odpowiedzią: uciec od skorumpowanego planu Alfy by zrobić z niej jego partnerkę. Krok drugi: znaleźć Tada i mieć nadzieję jak diabli, że jego niewyzwolone moce są na tyle silne by negować jej własne. Każdy dotyk z Missy jest hot, hot, hot, ale nawet odkrycie, że ona jest czystym wilkiem nie rozwiązuje rozterki Tada. Ona go wykorzystuje czy naprawdę są przeznaczonymi sobie partnerami? Tylko jedno jest pewne. Będzie jej bronił do ostatniego oddechu - na swoich warunkach. Nawet jeśli oznacza to utratę jego życia. Ostrzeżenie: Zawiera okropnego Alfę, tajemnicę Omegi i wilkołaki zachowujące się sprośnie na parkiecie. Sarkazm, chatę na pustkowiu i gorące bzykanie na ogólne życzenie.

Wolf Flight by Vivian Arend

ROZDZIAŁ 1 Wrzesień, Whistler, Kolumbia Brytyjska Dom sfory Whistler był zatłoczony po kolacji, małe grupki zebrały się w pokoju i rozmawiały ze sobą. Rozmowy ucichły na chwilę gdy wybuch śmiechu rozszedł się z miejsca gdzie siedział Alfa i jego kumple, na głównym miejscu przy ogromnym kamiennym kominku. Lodowate ostrzeżenie rozeszło się w górę kręgosłupa Missy i zrezygnowała z dyskusji prowadzonej przed nią. Podniosła się z krzesła i szybko skierowała się do wyjścia, manewrując pomiędzy kanapami i leżankami wypełniającymi obszar wypoczynkowy i relaksacyjny dla sfory. Missy nie miała złudzeń o niepewności swojej pozycji. Jako wdowa po wilku wysokiej rangi, nawet jeśli jego pozycja przyszła ze związku jego rodziny a nie jego mocy, była oczywistym celem dla wszystkich wilków, którzy chcą poprawić swoją pozycję w sforze. Co oznaczało, oh, chyba wszystkich. Tylko że ona nie martwiła się nimi wszystkimi, tylko jedną bardzo groźną osobą. Mogło być gorzej. Mogło być gorzej gdyby nie zdołała utrzymać swojego sekretu. Ukrywać jej rozwijających się umiejętności nie tylko przed jej mężem ale przed wszystkimi. Nawet teraz wzrok jej Alfy palił gdy szła z opuszczoną głową, próbując pozostać małą i niezauważalną gdy prześlizgiwała się przez wspólny obszar w kierunku jej mieszkania na tyłach kompleksu. - Missy. - zawołał Doug. - Chodź tutaj. Odwróciła się w jego kierunku, włoski na jej karku stanęły gdy dreszcz wstrętu przebiegł jej skórę. Miała nadzieję uniknąć wezwania przez długi czas. Zatrzymując się w uprzejmej odległości od masywnego kominka, Missy zacisnęła swoje palce razem i odsunęła wzrok w ostatniej sekundzie. - Jeffa nie ma już od miesiąca. - powiedział, jego długie zadbane palce

uderzały w podłokietnik wyściełanego skórą fotela. Jego elegancki garnitur, gładki policzek i nienagannie ułożone włosy ostro kontrastowały z, znajomą jej, jego osobowością. Widziała jak jego wilk zabijał częściej niż to było konieczne, nawet dla Alfy starającego się utrzymać porządek w dużej sforze. Missy z trudem zakołysała się na piętach. Doug wstał i zagórował nad jej drobną postacią, ciepło z jego ciała było wystarczająco blisko by przytłoczyć ciepło ognia. Nie patrzyła na niego tylko nad głowy wilków rozłożonych na kanapie tuż przed nimi. Nie pozwól mu dowiedzieć się jak bardzo go nie cierpisz. Nie pokazuj żadnych oznak braku szacunku. Inni w pokoju patrzyli przez minutę z ciekawością później wracali do swoich rozmów. Tylko wilczy ochroniarze, jak zauważyła, rozproszyli się dyskretne po pokoju, gotowi by wskoczyć do akcji jeśli będzie trzeba. Poziom paranoi, którą jej Alfa popierał wśród swoich wojowników wstrząsnął nią. Czy oni naprawdę myślą, że mogłaby wyzwać Douga? To wyglądało jakby kilku członków sfory zdawało sobie sprawę, że on jest mniej honorowym biznesmenem niż pozorował. Missy zastanawiała się jak wiele Alfa dzielił z swoimi najbliższymi sojusznikami, jak wielu z jego nadużyć zostało zatwierdzonych przez innych przywódców stada. Albo czy Beta i reszta ignorantów również byli ignorantami? - Czy przeszkadza ci, że mówię o moim bracie? Czy tak za nim tęsknisz? wytworny głos Douga drażnił jej uszy. - Nie myślałbym, że tęsknisz za rozmowami z nim czy trzymaniem w ramionach wieczorami. Zaśmiał się łagodnie, a głos ten działał na jej nerwy jak paznokcie na tablicy. W ciągu ostatnich kilku lat Missy stała się świadoma powolnych zmian w jej umiejętnościach, wliczając zwiększoną wyczuwalność czyichś emocji. Zło Douga przeniknęło każde jego włókno, a Missy odwróciła głowę by uniknąć pokazania swojego wstrętu. Ciężko przełknęła i stłumiła emocje grożące zalaniem ją. Jej gniew, jej strach. Prawie obezwładniające pragnienie by odwrócić się i uciec od jego obecności. Nie powinna uciekać, jeszcze nie. Potrzebowała więcej czasu. Czasu by znaleźć ucieczkę z pułapki, która, wiedziała, zaciskała się wokół niej z każdym mijanym dniem. Doug przesunął palcem w dół jej policzka, pociągając za blond lok, w gardle jej się podniosło. Missy skoncentrowała się na utrzymaniu spokoju na twarze, zmuszała oczy by mrugały naturalnie gdy zwalniała swój puls, oddech. Uspokajała wszystkie widoczne oznaki, które mogłyby zawiadomić tego potężnego wilkołaka o jej zamiarach. On był jej szwagrem, jej Alfą, ale nie pozwalała mu nad nią panować.

Palec kontynuował swoją drogę w dół jej ciała gdy stała sztywno, bez ruchu. - Jeff nigdy nie wiedział jaki skarb posiada, prawda? - spytał Doug, jego mroczny głos był brudny jak plama na jej skórze. Pochylił się i wyszeptał do jej ucha. - Moja słodka Omega. Jej oczy zamigotały na ułamek sekundy zanim zapanowała nad zaskoczeniem. Jak zdołał odkryć to, nad czym tak bardzo pracowała by ukryć? Nadal uczyła się kontrolować swoje nieopanowane zdolności, wliczając umiejętność by czytać i manipulować uczuciami innych, by uspokoić i łagodzić ich. Omegi były rzadkie i bardzo pożądane w społecznościach zmiennych. Z odpowiednimi wskazówkami, byłaby błogosławieństwem dla sfory. Pod złym wpływem, jej umiejętności mogą być zabójcze. W głowie Missy nie było wątpliwości jaki rodzaj przywództwa kierował jej sforą w tej chwili. Doug zachichotał, lekki dźwięk, który jednak przyprawiał ją o dreszcze. - Oh, tak, ja wiem. Zawsze wiedziałem. Nie ukryjesz potencjalnych zdolności przed Alfą, który takich poszukuje. - pstryknął palcem nad głową i wilki siedzące wokoło nich zniknęli, rozmowy ucichły by zostawić ich sam na sam. Strach Missy potroił się, a lodowate palce pełzały w górę jej kręgosłupa pomimo ognia promieniującego na jej plecy. Doug podniósł palcem jej podbródek, przechylając jej głowę jakby badał kawałek wołowiny w rzeźni. Prychnął i powiedział łagodnie, jego słowa były tylko dla niej. - Gdy zaszantażowałem twoją rodzinę byś ożeniła się z moim bratem, miałem nadzieję, że zostaniesz z nim trwale połączona. Z partnerem połączonym z tobą, mógłbym panować nad wami oboma. Ale jak wszystko co dotykał Jeff, zrujnował moje plany. Nie był nawet wystarczająco silny by złapać cię na fałszywe Pierwsze Parzenie. Missy zadrżała wewnętrznie na tę myśl. Jak każdy wilk, pragnęła znaleźć swojego partnera, tego jedynego, który pasowałby do niej nie tylko fizycznie ale również emocjonalnie. Zmuszona do małżeństwa pozbawionego miłości by uratować rodzinę, było wystarczająco złe, ale byłoby jeszcze gorsze wyobrażać sobie przynależenie ciałem, umysłem i duszą do Jeffa, po prostu z powodu nadpobudliwych feromonów. Silna ręka owinęła się wokół jej szyi, przyciągając ją bliżej Douga. Jego nozdrza rozdymały się gdy przypatrywał się dokładnie jej twarzy. - Był żałośnie powolny w trenowaniu cię do posłuszeństwa. Ale teraz go nie ma, ten niefortunny epizod, wiesz.

Serce Missy łomotało gdy prawda o wypadku napływała mimowolnie z umysłu Douga do jej. Obrazy migały - liny pocięte przez nóż, upadające ciało, wywołana lawina kamieni - mrugnęła powoli, ostrożnie. Informacje przepływały pomiędzy nimi tak wyraźnie jak gdyby mówił, wiedza była prezentem i klątwą bycia wilkiem Omega. Jego własny brat zabił jej męża. Zamykając oczy by odseparować się od bólu, zmusiła łzy by pozostały ukryte. Może nie kochała Jeffa, ale nie zasłużył by zginąć w ten sposób. Trzaski ognia były głośne i upiorne gdy szukała czegoś na czym mogła się skoncentrować by oczyścić umysł od brudnego dotknięcia Douga. Doug burknął, - Hmmm, jesteś dobra. Taki potencjał, tak wiele będę mógł z tobą zrobić gdy już będziesz odpowiednio wytrenowana. - Doug poluzował chwyt na sekundę i wsunął palce w jej włosy, ciągnąc je mocno i wywołując łzy w jej oczach. Jej krew łomotała, usta nagle stały się suche, skupiła się na sprawieniu, że Doug o niej zapomni. Ona była niczym, była nijaka. Sięgając głęboko w siebie, w część ukrywaną przez lata, zamierzała uspokoić swojego Alfę. Rozdzierające ciągnięcie jej włosów osłabło gdy opuścił rękę na bok i puścił ją. Utrzymywała spojrzenie na jego twarzy i nadal przelewała uspokajające emocje z jej sedna, upewniała się, że one są niezagrażające, nieciekawe. A przede wszystkim nieseksualne ponieważ jeśli Doug zdecyduje się zawładnąć niż fizycznie, będzie stracona. Rozbiłaby się na milion kawałków i nigdy się od niego nie uwolni. Odwrócił się od niej, a jej panika osłabła, strach odprężył się gdy zareagował na jej bodźce. Wciągnęła nierówny oddech, przygotowując się na cofnięcie i wycofanie się z jego obecności. Nagle, jego ręka wystrzeliła i owinęła się wokół jej gardła, ściskając wystarczająco mocno by zranić, a ona zamarła, fizycznie i mentalnie. Warknął cicho, - Nie próbuj swoich sztuczek, mała dziewczynko. Jesteś silna, dużo silniejsza niż mój brat był, więc byłaś w stanie go kontrolować. Nie popełniaj błędu przypuszczając, że możesz użyć swoich sztuczek na mnie. Zabiję się jeśli jeszcze raz tego spróbujesz. - ścisnął ostatni raz i wypuścił ją, jego ręka przesunęła się na jej twarz gdy szaleńczo wciągała powietrze. Jego głos był zwykłym szeptem, groźnym w swojej łagodności, uprzejme oznaki cywilizacji ukrywającej potwora. - Jestem cierpliwym człowiekiem, Missy. Czekałem na odpowiedni moment by opanować sforę. Kierowałem niestrudzenie interesami

mogącymi przynieść finansowe środki, których pragnąłem. Mogę poczekać na ciebie aż czas będzie odpowiedni. Skoro pozory są tak ważne dla wilków, nie śniłbym o braniu cię już teraz. Nie chcę przyciągać uwagi rady. Nawet pomimo tego, że wyraźnie cierpisz, tęskniąc za partnerem. przejechał palcem wzdłuż jej policzka, zadrżała mimowolnie. - Biedactwo, wszyscy wiedzą jak druzgocąca jest strata partnera. To szczęście, że ja nie ma partnerki. Jako Alfa i twój szwagier, jestem jedynym, który może go dla ciebie zastąpić. Opuścił dłoń, zsuwając ją intymnie w dół jej ciała. Jeśli naprawdę była by połączona, słowa Douga byłyby prawdą. Utrata partnera rozdziera coś w środku, a wielu nigdy nie dobrzeje. Z genetycznymi podobieństwami pomiędzy braćmi i siłą Douga jako Alfy, sfora oczekiwałaby by wziął Missy pod swoją ochronę. I do swojego łóżka. Tylko, że ona i Jeff nie byli partnerami. Nie było prawdziwego połączenia pomiędzy nimi, poza wspólną gorliwością by przeżyć pod tyranią Alfy, który kontrolował i zdobywał co chciał. Jeff nie przeżył. Usztywniła kręgosłup, zerkając na świetlicę żeby zobaczyć czy ktoś w pobliżu patrzy na ich rozmowę i czy może znaleźć w nim pomoc. Nikt nie zwracał na nich uwagi. Polano strzeliło i przesunęło się na jej plecy, fala gorąca wybuchła, a ona wzięła głęboki wdech. Była w tym sama. Missy bardzo pragnęła ucieczki, ale Doug nadal utrzymywał nad nią władzę. Nadal trzymał ją w szachu tej jednej rzeczy gwarantującej jej współpracę. Potrzebowała czasu by znaleźć sposób na wydostanie się z tego bałaganu. - Mam zaplanowane opuszczenie sfory na dłuższy okres czasu. Moja pozycja w zespole badawczym była... Doug pomachał ręką przed jej twarzą. - Wiem. Będziesz podróżować z Grupą Lauren montować stację meteorologiczną. Jak rozumiem przedział czasowy to cztery do pięciu miesięcy na zakończenie projektu, czy mam rację? Missy przeklęła w środku. Jak ten łajdak dowiedział się o prywatnym kontrakcie, który podpisała kilka dni temu? Zamierzała być niezmiernie ostrożna by utrzymywać informacje w sekrecie, ale jego palce były wszędzie. - Będę oczekiwał cię do końca Lutego. - jego ciemne oczy błysnęły na nią. - Nie popełniaj błędu odwlekania powrotu, Missy, albo nastąpią konsekwencje, które nie będą się podobały twojej siostrze. Stała sztywno pod jego spojrzeniem.

- Nie mieszaj do tego Margaret. Uczęszcza na uniwersytet w Vancouver, ona już nie jest częścią tej sfory. Doug potrząsnął głową. - Nikt tak naprawdę nie wydostaje się spod opiekuńczej uwagi sfory, powinnaś o tym wiedzieć. Jestem pewien, że Maggie nic nie będzie jak długo będziesz pamiętała o swoim miejscu w całkowitym planie. pochylił się i otarł usta o jej policzek, szepcząc do ucha. - Sześć miesięcy, moja mała Omego. Dam ci sześć miesięcy jako kodeks stanu. Wtedy wezmę cię jako moją, a nasze połączone zdolności będą sukcesem dla tej sfory. - puścił ją nagle, odwracając się i odbierając swój fotel, błyszczące oczy wpatrywały się w ogień. Ochroniarze zebrali się wokół Douga ponownie gdy Missy cofnęła się, chętna by zostawić upalne gorąco, które nie miało nic wspólnego z ogniem w kominku. Zmusiła się do chodzenia, a nie biegnięcia, trzymając głowę wysoko. Nie dając żadnych oznak mówiących, że sam diabeł ogłosił, że ona zostanie jego królową. Nie było mowy by dobrowolnie dołączyła do jego piekła.

ROZDZIAŁ 2 Luty, Skrzyżowanie Haines, Yukon Tad oparł się o zimną zewnętrzną ścianę gdy patrzył jak helikopter spółki usadawiał się na pasie startowym. Luźny śnieg latał wokoło dużego, okrytego metalem, budynku, którego używali jako hangar dla śmigłowca i małej awionetki. Machnął krótko na swojego biznesowego partnera, Shauna, zanim pośpieszył do środka. Nie zostało wiele czasu, a miał wiele przygotowań do zakończenia przed popołudniowym lotem. Srebrny Śmigłowiec Maxwella załapał główną umowę na przetransportowanie pracowników naukowych do i z obozu przy podstawie Mount Logan. Pieniądze były dobre ale poczucie czasu koszmarne. Gdy pośpiesznie przeszedł przez listę, jego rozproszony umysł błądzi zaniepokojony o siostrę. O czym on,do diabła, myślał pozwalając głuchej dziewczynie samej wyruszyć do głuszy? Miał się nią opiekować, nie rzucać jej na pożarcie wilkom. Powinien był odmówić kontraktowi i pojechać z nią, jak planowali. Był pogrążony w myślach gdy solidne dotknięcie na ramieniu zaskoczyło go. - Matko Święta,Shaun, ostrzegaj człowieka,dobra? - przeklną Tad,jego serce pędziło. - Jesteś pieprzonym wilkołakiem. Dlaczego, na piekło, nie nauczysz się wyczuwać gdy inny wilk do ciebie podchodzi? - Shaun ściągnął swoją kurtkę i rzucił ją na jedno z krzeseł stojących na uboczu sklepu. Jego pewny siebie uśmiech trochę rozluźnił węzeł w brzuchu Tada. - Odpieprz się. - Więc jego umiejętność wąchania była do bani. Było wiele ważniejszych rzeczy do martwienia się, jeśli o niego chodzi. - Robyn wyjechała, okay? Cholera, nie mogę uwierzyć, że pozwoliłem jej jechać beze mnie. A co jeśli coś jej się stanie? Shaun roześmiał się, poklepując go po plecach.

- Jesteś zbyt cholernie zaborczy o swoją siostrę. Nic jej nie jest. Jest dobrym narciarzem i ma doświadczenie w dziczy. Dodatkowo jest tak piekielnie potężna, że utknięcie z nią w zamkniętym pomieszczeniu niemal mnie zabija. - Zamilkł na sekundę, rzucając Tadowi zatroskane spojrzenie. - Wkrótce musisz jej powiedzieć. To znaczy, wiesz o wilczych genach już od kilku lat. Ona musi wiedzieć, żeby ruszyć dalej ze swoim życiem, poznać swoją drugą stronę. Ona będzie najniebezpieczniejszym wilkiem gdy jej geny zostaną aktywowane. Tad zgrzytnął zębami, jego twarz stała się gorąca, a mięśnie naprężyły się. Nie znowu ta rozmowa. - Tak, i jak rozumiem chcesz przywileju aktywowania jej, prawda? Shaun poruszył brwiami kilka razy i uśmiechnął się. - Cóż, to nie byłby obowiązek, krótko mówiąc. Tad walnął ręką w pierś przyjaciela, zgarnął w palce jego koszulę u podniósł go lekko nad ziemię. Krew dudniła w jego uszach i Tad patrzył przez morze czerwieni. Palce Shauna zwisały nad podłogą, kopiąc kilka razy gdy Tad trzymał go w powietrzu z ramionami wyciągniętymi na całą rozciągłość. - Cholera, Tad, ja tylko żartuję. Postaw mnie. - Shaun poruszył się, a jego twarz nagle zbladła. Kurwa. Tad upuścił Shauna na ziemię i sięgnął by uszczypnąć grzbiet swojego nosa. - Przepraszam, jestem trochę zestresowany. Pomiędzy Robyn, a księgowością, a swędzeniem skóry jakby sama miała zejść i odpełznąć... Shaun ostrożnie się cofnął, prostując ubranie. - Jak na nieaktywnego wilka, jesteś zbyt cholernie silny. Nie wiem co jest gorsze, twoje szczekanie czy gryzienie. To swędzenie to twój wilk próbuje się wydostać. Musisz wkrótce zostać aktywowanym ponieważ ty i Robyn pomijacie wielką część swojego życia... - Jesteś jej partnerem? - Nie, ale... - Więc trzymaj swoje pieprzone ręce z dala od niej. Shaun wycofał się, utrzymując ciało w pozycji uległej. - Może powinieneś pozwolić jej zdecydować. Powiedz jej, że geny wilkołaka i pozwól jej zdecydować co z tym zrobić. Tad opadł na krzesło, jego ciało rozłożyło się w niechlujnej stercie. Odkrycie, że wilkołaki istnieją było jak wkroczenie w Strefę Cieni. Odkrycie, że oboje, on i jego adoptowana siostra, mają geny potrzebne do

zmiany w wilka było nawet bardziej zaskakujące. Ale reszta szczegółów doprowadziła go do szaleństwa. - Cholera, zaczynałem jej mówić tuzin razy, ale sama myśl o tym sprawia, że się pocę. Dlaczego do licha to właśnie seks uaktywnia geny u dorosłych? Jakbym chciał powiedzieć siostrze żeby kogoś pieprzyła. Robyn ma wystarczająco na talerzu ze swoją głuchotą. Nie potrzebuje dramatu ze znalezieniem sobie partnera. Dodatkowo, nie mogę się zmienić by to udowodnić aż sam nie zostanę aktywowany. Zamknął oczy i przecierał twarz w frustracji. - Jesteś szczęściarzem. Moi rodzice nie wiedzą nic o wilkach. Mój dziadek musiał dostarczyć geny i zmarł zanim powiedział komuś o sowim sekrecie. Ty byłeś urodzony w pełnokrwistej rodzinie i zostałeś aktywowany z mlekiem twojej matki, więc nie miałeś pilnej potrzeby seksu. Shaun prychnął. - Nie miałem pilnej potrzeby? Cholera, nie pamiętasz jak to jest być nastolatkiem? - Napalony łajdak. A ty się zastanawiasz, dlaczego chcę byś się trzymał z dala od Robyn. - poskarżył się Tad, jego gniew opadał, ale frustracja pozostała na wysokim poziomie. Shaun zdawał się nie rozumieć jak drażniące to było dla Tada jako pół-krwistego. Potrzebował również aktywowania hormonów, ale to się stanie tylko podczas seksu z samicą wilka. Tad lubił seks tak jak facet obok, ale ludzkie samice, z którymi był, się nie liczyły. Był jeden haczyk kopiący go w dupę, sprawiający, że było prawie piekielnie niemożliwe zostać aktywowanym. Cholerne wilcze hormony. - Czy to ci nie przeszkadza? - spytał Tad. - Nie mieć kontroli nad własnym losem? - O czym ty mówisz? - Wilk. To jak bycie wilkiem zmienia całe twoje życie. - Tad wpatrywał się w przestrzeń, jego palce bawiły się poręczą krzesła. Shaun wykrzywił twarz. - Uh, nie... To znaczy, więc umiem zmieniać się w wilka. To nic wielkiego. To nie tak, że mam niepohamowane pragnienie do wycia czy mimowolne zmiany gdy księżyc jest w pełni. Mój wilk jest po prostu częścią tego kim jestem. Niezwykłą, całkowicie szczerą częścią mnie. Tad prychnął. - Nigdy nie byłeś tak poetycki w całym swoim życiu. Psiakrew, mówię o głupich wilczych hormonach. Nie mów mi, że one nie dyktują twojego

życia. jak diabli, dyktują moje. Nie mogę nawet zdecydować kogo poślubić bez zgody wilka. Jego wspólnik roześmiał się i odchylił do tyłu na stół. - Partnerzy? Znowu martwisz się o znalezienia partnerki. Tad? A niech to, musisz kogoś przelecieć. - Wiem o tym, ty dupku. Shaun potrząsnął głową. - Nie tylko by aktywować geny, mózgowcu. By się zrelaksować. Znajdź sobie jakąś miłą ludzką dziewczynę i zrób to. Od miesięcy z nikim się nie umawiałeś. Musisz wypuścić wilka żeby się pobawił. - chwycił obrazek wiszący za nim i pomachał nim na Tada, jego uśmiech powiększał się z każdą sekundą. - A co z twoją wymarzoną dziewczyną. Wkrótce będzie w mieście, prawda? Tad skoczył do góry i wyrwał mu zdjęcie. - Nie mieszaj do tego Missy. Ona jest wyjątkowa. - Shaun machał swoimi brwiami w górę i w dół, Tad pokazał mu palec gdy odkładał zdjęcie, przesuwając palcem po brzegu. - Ona nie jest wilkiem, więc nie chcę z nią romansować. - A niech to, chcesz mi powiedzieć, że zamierzasz tylko pieprzyć kobietę, z którą będziesz chciał się ożenić? - Nie, ale... cholera! Widzisz, o to właśnie mi chodzi. Lubię Missy. Naprawdę ją lubię, zawsze lubiłem. Jeśli nie byłbym wilkiem, byłbym zainteresowany spędzeniem z nią czasu, gdyby coś się między mani rozwinęło. Ale skoro mój przeklęty wilk przesądza o partnerze, nie mam w tej cholernej sprawie nic do powiedzenia. Nie sądzę by to było uczciwe w stosunku do ludzkiej kobiety. Tad w frustracji pomachał ręką na Shauna i wrócił do przygotowań. W hangarze było cicho, obaj pracowali w milczeniu,pogrążeni we własnych myślach. Naprawdę lubił Missy. To była całkowita niespodzianka gdy skontaktowała się z nim przez e-mail. Przez ostatnie cztery miesiące, korespondowali ze sobą ogólnie o życiu, nadganiając lata gdy byli osobno. Dzień, w którym napisała i jej mężu i jego śmierci, Tad wybrał się na długi bieg, dochodząc na granicę wyczerpania. Zastanawiał się dlaczego tak go wkurzyło odkrycie, że dbała o kogoś na tyle, że związała się z kimś na całe życie. Do licha, on i Missy nigdy nie byli kochankami. Ledwie trzymali się za ręce jako nastolatkowie w liceum zanim przeniosła się na południe. Shaun oparł się o bok samolotu, przy którym pracował Tad, jego ciemne oczy marszczyły się z niepokoju. - Przykro mi, że wszystko nie układa się dla ciebie szybciej. Ale na końcu

będzie tego warte, naprawdę będzie. Tad westchnął i klepnął ramię swojego wspólnika. Serce Shauna było we właściwym miejscu. - To dlatego, że próbowałem przez dwa lata postępować według wilczych reguł i zaprowadziło mnie to donikąd. Tak bardzo jak chcę się zmienić, nie wiem czy będę wstanie żyć tak dużo dłużej. Nie mogę zmienić swojej etyki by zmienić się w wilka. Shaun pokiwał smutno. - Rozumiem. Ale nie będziesz naprawdę szczęśliwy do czasu gdy nie zostaniesz aktywowany. Tad powrócił do swoich regulacji. - Tak, cóż, w międzyczasie, mam ciebie wkurzającego mnie i pomagającego się wyładować. - Wpatrywał się mocno w swojego przyjaciela. - Chcę wieczności pewnego dnia. Wierzę w prawdziwą miłość i znalezienie drugiej połówki. Wiem, że to romantyczne bzdury, ale nadal w to wierzę. - Tak, słyszę cię, ale dopóki nie znajdziesz Pani Właściwej, naprawdę myślę, że powinieneś rozważyć Panią Właściwą Na Teraz. *** Missy wzięła głęboki oddech, rozglądając się po małym lotnisku z zainteresowaniem, gdy pozwoliła motylom osiąść. Jej podróż w ciągu tych kilku miesięcy poprowadziła ją do pełnego koła, odsyłając ją do starych ulubionych miejsc. Dorastała w Whitehorse, żyła na północy do szesnastego roku życia. Jak dziwne, rozwiązanie horroru wiszące nad jej głową może zostać znalezione tutaj. Wpatrywała się w drzwi do sklepu. Dziesięć lat. Dziesięć lat od kiedy widziała Tada, jednego z najbardziej intrygujących chłopców jakiego kiedykolwiek spotkała. Był w wyższej klasie w liceum, a ona bardzo go lubiła, nawet jeśli jej ojciec nalegał by unikała półkrwistego i nie mówiła mu o jego wilczym spadku. Missy niechętnie postąpiła według reguł jej ojca i nigdy nie pozwoliła sobie na pozostanie samą z Tadem. Nigdy nie akceptowała żadnego z jego niepewnych fizycznych zalot poza publicznymi uściskami i przytuleniami podczas filmowych maratonów. Uczestniczyli tylko w grupowych czynnościach. Czegoś zawsze wydawało się brakować. Pragnęła czegoś więcej. Prześlizgując się przez drzwi, Missy znalazła się w czystej i schludnej

poczekalni, wycinki z gazet wisiały przyklejone do ściany. Zbliżyła się, przyglądając artykułom o Srebrnym Śmigłowcu Maxwella, dostawcach 'regularnych krajoznawczych lotów, łowieckich samolotów i twoich wszechstronnościach w zagubieniu się w dziczy, my cię tam dostarczymy'. Obrazy dołączone do artykułu pokazywały helikopter, który widziała na zewnątrz i mały samolot z dołączonymi z nartami albo wodnymi pływakami. Pasek papieru z jaskrawymi kolorami przykuł jej uwagę, pochyliła się by to zbadać. Metaliczny dźwięk zabrzęczał o podłogę za nią, okręciła się żeby zobaczyć wysokiego, muskularnego byczka z żądzą w oczach. Dezorientacja zamgliła jego ciemne źrenice na moment zanim osiągnęło rozpoznanie. - Missy? Jej serce podskoczyło. Ton jego głosu sprawił, że była zadowolona ze zdecydowania się zająć problemami przez odszukanie go. Uśmiechnęła się promiennie do niego. - Witaj, Tad. - Pochyliła głowę w kierunku artykułów. - Mówiłeś mi,że interesy dobrze idą, ale nie mówiłeś jak dobrze. Entuzjastyczne doniesienia jak widzę. Podała mu swoją dłoń, a gdy ją przyjął, wsunęła się pod jego ramię i uścisnęła go mocno, jego ciało tuliło ją ostrożnie. Ostrożnie go powąchała gdy go przytulała. Jego zapach był znajomy, a jednak jakoś jego wilk był stłumiony, co było ciekawe. Nie czuła na nim żadnych samic, to było dobrze. Bardzo dobrze, zważywszy na to, co miała na myśli. - To naprawdę cudownie zobaczyć cię znowu. - uchwyciła się go na jeszcze jedną sekundę, odprężając się w jego silnych ramionach. To było takie właściwe być trzymaną przez innego wilka, zwłaszcza takiego, który nie groził, że ją zabije. Nie miała odwagi podnieść tej kwestii w ich korespondencjach e-mailowych, ale musiała wiedzieć. Czy był świadom swojego wilczego spadku? Otwierając swój umysł, sięgnęła niepewnie by otrzeć się o jego emocje. Pojawiły się obrazy - jej twarz w czasie szkolnych wydarzeń, zjeżdżanie razem ze śnieżnego wzgórza, widok jej tyłka gdy pochylała się wcześniej przy drzwiach - uśmiechnęła się. Jego myśli wypełniały tylko wspomnienia. Tad uścisnął ją po raz ostatni i odsunął ją na odległość ramienia. - Cholera, wyglądasz niesamowicie. To znaczy, mam to zdjęcie, które mi wysłałaś, ale ty jesteś... - Tad się gapił, jego spojrzenie wędrowało po jej

twarzy w oszołomieniu. Missy westchnęła. Ta kwestia małego rozmiaru nie pomagała. - Wiem. Wyglądam jak nastolatka. Mam dwadzieścia sześć lat, a nadal sprawdzają mój dowód gdy zamawiam drinka. Tad poprowadził ją do poczekalni klientów i wskazał kanapę. Zawahał się przez sekundę zanim opadł na krzesło naprzeciw niej. Missy opuściła głowę by ukryć uśmiech. Nie mogła nie zauważyć jego podniecenia. Zarówno jego ciało jak i zapach go wydały. - Dobrze cię widzieć, ale nie oczekiwałem cię aż do przyszłego tygodnia. przesunął ręką po włosach, pozostawiając w nich nieład. Missy chciała własnymi palcami przeczesać jego kosmyki, zastanawiała się co by on zrobił gdyby uległa pokusie. Zerknął na zegarek i powiercił się. - Nie chcę być niegrzeczny. To znaczy, nie mogłem doczekać się twojej wizyty, ale mam klienta tego popołudnia, a nie skończyłem jeszcze przygotowań. Nie masz nic przeciwko jeśli wymknę się na trochę? Powinno mi to zająć jakieś dziesięć minut. Missy zmarszczyła brwi. Nie odkrył tego? Była pewna, że powiedziała mu powód swojej wizyty na północy. Albo starając się być skryta w innych kwestiach, to zapomniała? - Tad, mam spotkanie. Wydał długie westchnienie, jakby odczuwał ulgę gdy podciągnął ją na nogi i delikatnie poprowadził ją do drzwi. - To wspaniale! To może zajmiesz się najpierw swoimi sprawami i spotkamy się za jakieś pół godziny? Możemy się spotkać aż moi klienci nie przyjdą. - Ale... - Była na zewnątrz, z powrotem w jasny, zimny lutowy dzień. - Nie mogę się doczekać. Przepraszam, muszę się pośpieszyć. Zobaczymy się później. Tad zamknął za nią drzwi, a Missy gapiła się w szoku. Wybuchnęła śmiechem gdy skierowała się z powrotem do swojego samochodu. To poszło wspaniale. Nie! Zachichotała w lekkości i zachwycie swojego nastroju. W ciągu ostatnich miesięcy nie miała wiele z czego się śmiać, a ta pomieszana sytuacja była z jej winy. Wystroiła się by wywrzeć wrażenie. To oczywiście zadziałało na podstawie jego fizycznych reakcji, ale był trochę za bardzo rozproszony. Sięgnęła do przyczepy jej auta i wyciągnęła robocze ubranie. Wygląda na to, że jej usprawiedliwienie na przyjazd Yukon będzie, mimo wszystko, potrzebne.

ROZDZIAŁ 3 Tad pośpieszył do obszaru sklepowego, śpiesząc się, żeby skończyć montaż pasów na lot dzisiejszego popołudnia. Ciężko było dopasować zatrzaski z obrazami Missy przemykającymi przez jego mózg. Missy. Był w niej całkowicie zakochany od chwili kiedy ją zobaczył, cała jasnowłosa, niebieskooka i psotna. Chciał ją podnieść i zjeść ją jednym gryzem, ale w liceum był bardziej nieśmiały z dziewczynami niż był teraz. To co powiedział Shaunowi to prawda. Nie czułby się właściwie, zabawiając z Missy skoro dla nich nie było przyszłości. Ale, jasna cholera, jak ona go nakręcała. Coś w niej sprawiało, że płonął w środku, a ona nawet nie próbowała. Prawie skończył swoje zadanie gdy łańcuch przy drzwiach ponownie zabrzęczał. - Będę za minutę. - krzyknął w kierunku frontowego biura. - Weź sobie kawę jeśli chcesz. - pośpieszył zacieśnić ostatnie kilka pasków. - Nie piję kawy. Tad gwałtownie się odwrócił. Bladoróżowa kurtka narciarska, opięte getry i piękne długie blond włosy wiszące w grubych puklach, wszystko to zniknęło. Missy nosiła bezkształtną wełnianą czapkę w komplecie z dużymi nausznikami i jednoczęściowym niebieskim kombinezonem ze stylizowaną odznaką na piersi, na której pisało "LGR" tłustym żółtym drukiem. - Missy? Wyciągnęła rękę, uciszając go, następnie się okręciła. Na plecach jaskrawo żółte słowa "Lauren Research Group" wyskoczyły na Tada. Oh cholera. Skończyła się obracać i spojrzała na niego, twarz miała pustą, bez wyrazu. Tad ciężko przełknął. Naprawdę tym razem wsadził kij w mrowisko. Skrzyżowała ramiona i odchyliła się gdy spojrzała na niego z góry.

- Witam, Jestem Pani Leason. Jestem przedstawicielem LRG, których zgodziłeś się zawieść na miejsce dzisiejszego popołudnia, chciałabym dostać twoje pozwolenie na załadowanie pudeł. - Przepraszam. Byłem tak rozproszony przez twoją obecność, że nigdy nie przyszło mi do głowy, że możesz być z LRG. - nie wiedział gdzie patrzeć ponieważ nawet w tym cholernym kombinezonie sprawiała, że jego ciało reagowało. A on teraz nie potrzebował by mieć usta pełne stóp i jego jaj zawiązanych na supeł. Ponownie uniosła rękę, przechylając głowę na bok i unosząc jedną brew. - To znaczy, że proponujesz pomóc mi z paczkami i stawiasz kolację. Prawda? - Uśmiechnęła się znacząco gdy ściągnęła czapkę, a burza włosów rozsypała się wokół niej. - Jasna cholera, powinieneś widzieć swoją twarz. Myślałam przez chwilę, że zemdlejesz. Tad przesunął ręką po włosach i podniósł szczękę z podłogi. - Ty, o rany. Tak, masz rację. Prawie padłem. Missy, przepraszam, że cię odciąłem. Missy pomachała ręką w powietrzu, - Jest okay. To nie było w porządku z mojej strony by pozwolić ci przypuszczać, że po prostu wpadłam się z tobą zobaczyć. Myślałam, że wspomniałam w e-mailach o pracy dla LRG, ale chyba jednak nie. Nic złego się nie stało, ale mówiłam poważnie o twojej pomocy ze sprzętem. Tad potrząsnął na nią palcem, wpatrując się w jej pogodny wyraz twarzy. - Ty zawsze byłaś pierwsza do przekomarzania się. - odwrócił się żeby otworzyć drzwi do czteroosobowego samolotu i rozwinął schodki. - Co przewozisz, że jest to tak delikatne? - Nie są delikatne, ale moja praca będzie łatwiejsza jeśli będą spakowane w odpowiedniej kolejności. Przekaźniki pogodowych sensorów muszą być ustawione w odpowiednim porządku. Wolę nie tracić godzin na sortowaniu gdy jesteśmy na stoku. Wszystko jest w przyczepie na zewnątrz. Tad otworzył podnoszone drzwi hangaru i długo gwizdnął. Missy wprowadziła nowiutką Toyotę pick-up z dodatkową kabiną pasażerską i pasującą osłoną oraz długą przyczepą. - Ładne kółka. Zerknął przez okno pasażera by podziwiać wnętrze. Za nim Missy wydała duże westchnięcie. - Chłopcy i ich zabawki. Tak, to ładna furgonetka. Uruchamia się gdy przekręcam kluczyk i zarówno radio jak i odtwarzać CD działają więc jestem szczęśliwa. Oh, i jest jaskrawo czerwona. Szybko można ją znaleźć na parkingu.

Uśmiechnęli się do siebie. Cholera, kochał dziewczyny z poczuciem humoru. Tad podniósł brew, patrząc na nią najbardziej szczenięcymi oczami jakimi mógł. - Chcesz bym ją przestawił? - cofanie doczepionej dwudziestopięcio stopowej przyczepy do otwartej części hangaru będzie piekielnym zadaniem. - Nie, ja poprowadzę. Powinnam zaparkować przy samolocie? Tad otwarł usta by zaprotestować, ale zdołał się powstrzymać na czas. Szczycił się tym, że szybko się uczył. Nie zakładałby nic o tej złotej bogini przed nim w tym momencie ponieważ najwyraźniej Missy była kobietą wielu talentów. - Przy samolocie będzie dobrze. Usunę schodki z twojej drogi. Przeszedł do samolotu, patrząc na Missy przez ramię gdy wchodziła do furgonetki. Zrobiła śmieszny mały podskok by usiąść na fotelu, zastanawiał się jak ona sięgała do pedałów i jednocześnie nadal mogła widzieć przez przednią szybę. Poprowadziła furgonetkę i przyczepę z linii jego wzroku na główny parking, a następnie jednym płynnym ruchem zawróciła. Tad potrząsnął głową. On potrzebowałby przynajmniej trzech prób aby zmieścić tego potwora w tą wąską przestrzeń. Spędził lata na adorowaniu Missy-dziewczyny w liceum. Missy-kobieta stawała się z minuty na minutę coraz bardziej interesująca. Missy wyskoczyła i dziarsko potarła dłonie razem, jej promienny uśmiech powiedział, że zauważyła jego podziw. - Jak chcesz to zrobić? Pudła są ułożone w linii i tylko muszą utrzymać porządek. Tad otworzył boczne drzwi przyczepy. - Ty wejdziesz do samolotu i będziesz je ustawiać jak chcesz. Ja będę twoim Szerpą. - słaby zapach połaskotał go w nos, a jego serce przyśpieszyło. Musiała nosić zabójcze dla niego perfumy, że mógł czuć ich zapach. Starał się ignorować reakcję jego ciała ponieważ musiał być profesjonalny. Rzeczowy. Jej długie włosy otarły się o jego skórę gdy pomagał jej wejść do odcinka przechowywalni w samolocie, a jego penis zerwał się do uwagi. Tyle wyszło z utrzymania spokoju. Pośpieszył przynieść pierwszy ładunek pudeł, starał się udawać, że w spodniach nie miał kija baseballowego. Rozmawiali swobodnie gdy pracowali, podejmując na nowo rozmowę z poprzedniego tygodnia. To było niewiarygodne, być z Missy po tylu latach

i słyszeć jej śmiech, patrzeć jak jej twarz jaśnieje gdy mówiła. Tak mało się zmieniła. Nadal wyglądała jak słodka szesnastoletnia dziewczyna, w której się zakochał, ale od czasu do czasu jej oczy przyćmiewał cień. Czy to strata jej męża sprowadziła ciemność w jej błyszczącą osobowość? Fizycznie rzucała go na kolana. Mentalnie i emocjonalnie, zawiązała go na supły. Wspomnienia zalewały jego mózg od kiedy po raz pierwszy ją zobaczył. Wspomnienia i tęsknoty, które odłożył na bok w dążeniu do stania się wilkiem. Musiał uważać by jego fizyczny pociąg nie zmusił go do czegoś, co będzie później żałował. To była jedyna kobieta, którą odmawiał zranić ponad wszystko. - Lubisz Whistler? - spytał, starając się sprowadzić rozmowę z powrotem na neutralne terytorium. Jego erekcja złagodniała gdy pracowali, przywrócone krążenie w mózgu pomogło mu się skoncentrować. - Mam kilku przyjaciół, którzy tam jeżdżą na nartach co roku, ale niewiele słyszałem o społeczności. Wahała się przez zadziwiająco długi czas zanim odpowiedziała, - Góry są cudowne, a ja lubię być ponownie w małym mieście po życiu w Vancouver. Chociaż to nie Yukon. Jest coś specjalnego w północy za czym tęsknię. Tad sięgnął by uściskiem ręki dodać jej otuchy. Dotyk skóry o skórę było jak złapanie przewodu pod napięciem. Energia przemieszczała się pomiędzy nimi, wysyłała małe wstrząsy w górę jego ramienia. Gwałtownie odsunął swoje palce. - Kurcze. Elektryczność statyczna szaleje tutaj. Missy miała dziwny wyraz na twarzy. Wyciągnęła rękę do Tada. - Spróbuj jeszcze raz. Tad zawahał się następnie zetknął palce. Tym razem energia nie trzasnęła, ale było czuć lekkie mrowienie rozchodzące się po nim. To było dobre uczucie. Zbyt dobre. Tad odsunął się zanim części jego anatomii, których nie chciał rozbudzić ponownie, usłyszały alarm dzwoniący w nim. - O co w tym chodzi? - spytał zmieszany. Missy potrząsnęła głową. - Nie jestem pewna. Może tak jak powiedziałeś - elektryczność statyczna. Niektórzy ludzie są lepszymi przewodnikami niż inni. - Dziwne. - Tad odwrócił się by podnieś następny zestaw pudeł. Jego całe ciało było gorące i miał dziwne pragnienie by podnieść Missy i zanieść ją do swojego mieszkania, i gwałcić ją aż oboje nie będą mogli się ruszać. Cóż, okay, to nie było całkowicie nieoczekiwane uczucie skoro ona była

całkiem ładna dla oczu i zawsze się w niej durzył. Mimo to on nigdy wcześniej nie odczuł tak mocnego ataku hormonów. To było niepokojące, zwłaszcza gdy chciał zaimponować Missy, a nie zachowywać się jak jakiś neandertalczyk. Musi pozostać spokojny. Na luzie. - Jak twoja siostra? - spytała Missy. Tad skwapliwie skorzystał ze zmiany tematu. - Wybrała się w dzicz w ramach ucieczki. Miałem jechać z nią, ale musiałem odwołać. Shaun, mój wspólnik w biznesie, upierał się, że nic jej nie będzie, ale nadal się martwię. Wiem, że jest silna, ale odkąd się dowiedziałem... - Tad nagle zakasłał, szaleńczo próbując ukryć, że niemal poinformował Missy o byciu wilkiem. Musi być zmęczony ponieważ nigdy wcześniej mu się to nie zdarzyło. To była wina Shauna, zmusił go do myślenia o seksie z ludzką kobietą tuż przed tym jak największy sen erotyczny jego życia wszedł przez drzwi. Spojrzał w kierunki miejsca gdzie siedziała, na otwartą przestrzeń przechowywalni samolotu, jej stopy wymachiwały w powietrzu. Loki udrapowały się na jej ramionach brzydki kombinezon nie zdołał ukryć jej drobnej postaci. Strzała żądzy przeleciała przez jego ciało. Cholera, nie mógł zwalić tego na Shauna. To jego własne ciało robiło z niego durnia. Był napalonym i całkowitym łajdakiem sam z siebie. Missy wydawała się pogrążona w myślach, a Tad walczył z przypadkiem wędrujących rąk. Potrzeba dotknięcia jej była tak wielka, że całe jego ciało bolało. Missy posłała mu jeden z jej nieśmiałych uśmiechów. - Jestem pewna, że Robyn nic nie będzie. Zawsze była niezwykle niezależna. Pośpieszył z uspokojeniem jej. - Wiem, po prostu lubię się martwić. To przychodzi z terytorium. Wpatrywali się w siebie. Missy pierwsza odwróciła wzrok, przygryzając dolną wargę. Tad mocno zamknął szczękę tak by jęk próbujący się wydostać, został zatrzymany. Wszystko w Missy wołało by zrobił krok do przodu i... Złapała za przód jego koszuli i ciągnęła aż nie stanął pomiędzy jej nogami, ich torsy przytuliły się do siebie. Usta, miękkie i ciepłe, otarły się o jego, w tym samym czasie to dziwne elektryczne uczucie okrywało jego ciało. Tad przyciągnął Missy bliżej i oddał pocałunek, przygryzając jej usta, pieszcząc krzywiznę jej policzka krótkimi dotykami. Wplątał dłoń w jej loki i nakrył jej głowę i skierował jej usta pod odpowiednim kątem by w pełni się nią cieszyć.

Otwarła usta i poczuł jej smak po raz pierwszy. Słodki i pikantny, odurzający. Uzależniający. Jego język orientacyjnie zagłębił się w jej usta, krótkie pociągnięci o jej, następnie wycofanie się gdy badali nowość pocałunku. To co wyobrażał sobie jako nastolatek było niczym w porównaniu do doświadczenia jego dorosła osoba. Gorąco wzrastało pomiędzy nimi gdy jego ciało reagowało na miękkość Missy. Tad walczył by utrzymać ręce luźno wokół niej zamiast pochwycić ją w pułapkę przy samolocie tak, jak chciał. Zmusił się całowania zamiast ucztowania na jej ustach, zmusił się by słodkość doświadczenia przepływała pomiędzy nimi jak dobre wino. Oddzielili się w tym samym momencie, palce złączone razem nawet gdy usta się rozdzieliły. Tad wpatrywał się w oczy Missy i zobaczył w nich własną potrzebę. Słodkie miłosierdzie, ona też go pragnęła. Tad pochylił się, gotowy by ponownie porwać jej usta gdy ona przycisnęła rękę do jego piersi. - Musimy skończyć. Inni mogą wkrótce tu przyjść. Głęboki oddech. Tad przytaknął. Wycisnął ostatni całus na jej usta, chwilowe muśnięcie warg, obietnica więcej. Zwykłe dotknięcie jej sprawiało, że ciało go bolał. Nie było mowy by mógł zaprzeczyć przyciągania pomiędzy nimi. Nastał czas żeby się zdecydował, ale może znajdzie wieczność w innym kierunku. *** Sama w nocnym, w pokoju hotelowym, Missy przemierzała,ni była zdolna do spokojnego siedzenia z tą energią przewalającą się przez nią. Dzień nie poszedł według jej planów. Nadal czuła usta Tada na swoich, pieszczotę jego rąk na jej ciele. Nigdy wcześniej nie doświadczyła tak wielkiego pociągu. Połączenie z Tadem było obezwładniające, trochę przerażające i bosko potężne. Czy tego właśnie chciała? Czy tego właśnie potrzebowała? Po ucieczce z Whistler, pracowała całe dnie i badała po nocach aż prawie miesiąc temu znalazła możliwe rozwiązanie jej problemów. Wilcze hormony. Genetyczne różnice pomiędzy wilkołakami i ludźmi były małe, ale

znaczące. To była obecność unikalnych substancji, które sprawiają możliwość fizycznej zmiany pomiędzy formami. Ten same związki chemiczne powodują pojawianie się niesamowitej więzi pomiędzy wilczymi parami. Twór partnerów na całe życie było błogosławieństwem, ale była również ukryta klątwa. Samce wilków tworzą nadmierny zapas hormonów w czasie dojrzewania. Podczas gdy wilki i ludzie mogą uprawiać seks, substancje chemiczne zostają uwolnione tylko podczas intymnych stosunków z samicą wilka. Kuzyn kiedyś powiedział Missy, że faceci żartobliwie nazywają to 'podwójnym dziewictwem'. Nie ważne jak aktywne jest ich życie seksualne z ludźmi, samce nadal muszą utracić ich wilcze dziewictwo z samicą bardziej potężną niż oni albo duża dawka uwolnionych hormonów może odbić się negatywnie, stworzyć przeciążenie feromonalne. Samica może stać się beznadziejnie opętana partnerem z powodu niczego więcej jak chemicznej reakcji łańcuchowej. Fałszywe partnerstwo, z dożywotnim związkiem tylko jednej strony. Tak jej szwagier chciał zdobyć nad nią kontrolę. Doug myślał, że zmuszając Missy do małżeństwa z jego niedoświadczonym bratem złapie ją w pułapkę. Missy otwarła okno by wpuścić zimne nocne powietrze, pokój nagle stał się mały i nie do wytrzymania. Oparła głowę o parapet okienny, zwalczając dreszcze, które groziły zawładnięciem jej gdy myślała o swojej nocy poślubnej. To nie seks ją tak wystraszył, ale nie była zakochana, a przerażenie stania się uwięzioną stworzył z tego doświadczenia piekło. Missy zawsze uważała to za cud, że była silniejszym wilkiem niż wszyscy sądzili. A teraz odkryła, że przeciążenie nie tylko wymusiło by fałszywego partnera, destruktywna chemiczna reakcja wyeliminowałaby również jej ukryte umiejętności Omegi. Ponownie zaczęła przemierzać pokój, mała powierzchnia hotelowego pokoju zamykała się wokół niej jak klatka. Rozwiązanie było tam cały czas. Wilka społeczność wie o fałszywych partnerach i dostarczała wytyczne by pomagać temu zapobiegać. Udoskonalili nawet rytuał Pierwszego Parzenia gdy zostało odkryte, że przy pierwszym doświadczeniu samca z wilkiem już połączonym, substancje chemiczne nie mają efektu. Jeśli mogłaby dostarczyć Pierwsze Parzenie do potężnego wilka, mogłoby to zniszczyć jej talenty i byłaby wolna. Doug nie miałby z niej pożytku gdyby nie miała umiejętności Omegi. Pozbycie się części siebie by

uniknąć wykorzystania wydawało się dopuszczalnym poświęceniem. Nawet jeśli to znaczyło, że na zawsze kochałaby kogoś kto nie kochałby jej. Ale do kogo mogłaby się zwrócić z ofertą Pierwszego Parzenia? Tylko silne wilki albo połączone samice z mężem, który mógłby zaproponować pomocą jako przewodnika. W jej sprawie przyjęte byłoby, że jako wdowa będzie bezpieczna przed gwałtowną reakcją hormonów. Jeśli próba zawiedzie, zdecydowała, że zmieni się w wilka i zniknie z życia ludzi na zawsze. Yukon był logicznym bezpiecznym niebem. Jej czas się kurczył, a jeśli Pierwsze Parzenie nie zadziała, pójście w dzicz wydaje się jedynym pozostałym wyborem. I Tad był na północy. Missy zawsze go pamiętała, a jego twarz pierwsza pojawiła się w jej głowie, być może z ważnej przyczyny. Musieli tylko trzymać ręce przy sobie w czasie popołudniowej pracy, ponieważ dołączyła do nich ekipa z LRG. Czy było możliwe, że już reagowała na fałszywe partnerstwo? Tylko z powodu pocałunku? Czy Tad wiedział, że ma geny wilka? Nie mogła kochać się z nim, a później zostawić go by zmierzył się ze światem, do którego nie został przygotowany. Ponieważ był pół-krwisty, uprawiając z nią seks aktywowałoby jego wilka, a przy następnej pełni będzie mógł się zmienić. Musiał zostać ostrzeżony, wyszkolony, a jej by tu nie było po ich randezvous. Albo powróci do Whistler by udowodnić, że jej umiejętności zniknęły albo zniknie w dziczy. Missy zmusiła się by nie marzyć o Tadzie. Najpierw musiała osiągnąć inne cele. Otwierając laptopa zalogowała się na stronę główną Whistler-wolfpack. Maggie nadal była online. Wieczorny nawyk jej siostry do chatowania był ich ustalonym planem. Dawało to Missy informacje, do których nie miałaby dostępu. Gdy Maggie wylogowała się o dziewiątej wieczorem, Missy wystukała kod dostępu jej siostry z fałszywym numerem ISP, i wkradła się do systemu podczas gdy zegar pozostał nieruchomy. Missy wzięła głęboki wdech i wypuściła go powoli. Zapis nadal pokazywałby obecność jej siostry aż moderatorska jedna godzina zamknie system. Missy sprawdziła zegarek i zabrała się do roboty. Dostanie się do codziennych zapisów e-maili Douga i jego okna komunikatu było bułką z masłem dla jej zdolności komputerowych. Poczuła ulgę widząc, że podczas gdy jej szwagier nadal ją tropił, nie złożył wezwania do jej powrotu zanim jej czas się skończył i nie miał planów dotyczących nękania jej siostry. Missy myszkowała, zbierając więcej informacji na temat nielegalnych

działalności sfory, by wykorzystać je jako amunicję do wyzwania Douga. Być może mogła wypuścić informacje do władz i sprawić, że zostanie aresztowany przez ludzki system jeśli wilcza rada nie była wstanie pomóc. Przeszukała trochę archiwa dotyczące charakterystyki wilka Omegi i godzinę później, Missy się wylogowała. Nadal była bezpieczna. Na razie.

ROZDZIAŁ 4 Tad wypełnił jeszcze kilka dokumentów lotniczych. Wyciągnął piwo z lodówki i włączył telewizor by leciał w tle gdy usiadł i przerzucił kilka magazynów na stole. Tracił czas do czasu gdy będzie mógł zabrać Missy na wieczór i wiedział o tym Powiedziała, że będzie gotowa na ósmą, a on się przejmował i martwił jakby z powrotem był w liceum. Od soboty czekał trzy dni, trzy noce gdy jego umysł tworzył najbardziej erotyczne sny żeby go dręczyć. Miał stałą erekcję, a każde krótkie mignięcie Missy w miejscu roboczym, doprowadzały jego potrzebę do wrzenia. Randka z Missy, prawdziwa, rzeczywista randka dorosłych. To wystarczyło by jego zmartwienia o aktywacji zeszły na drugi plan, przynajmniej tymczasowo. Telefon zadzwonił a jego serce skoczyło. Wtedy zdało sobie sprawę, że to nie jego domowy telefon czy komórka. Cholera. Nie mógł uwierzyć, że zapomniał o siostrze. Był wtorek, a Robyn miała się dziś wieczorem zgłosić. Dobrze, że był jeszcze w domu bo inaczej dostałaby bzika. Otwarł telefon satelitarny żeby sprawdzić wiadomość. Z głośnika wydobył się głos. Dziwne. Robyn nigdy nie mówiła na głos. Była głucha. Migała albo pisała wiadomości albo tupała i rzucała przedmiotami. - Halo? - Powiedział niepewnie Tad. - Cześć, Tad, mówi Keil Lynus. Jak się masz, człowieku? - Hej. Mam się świetnie. - spojrzał na telefon starając się dowiedzieć co w tym telefonie było dziwnego. Keil był regularnym klientem, przewodnikiem dziczy i świetnym facetem, który przy okazji jest też wilkiem. Był również tym, który wyjaśnił wszystko o wilkołakach gdy jego młodszy brat spartaczył i przypadkowo zmienił się przed Tadem. - Co jest? Problemy z TJ'em? Potrzebujesz pomocy przy ratowaniu go? - Nie, TJ nie potrzebuje żadnego ratowania, już go wyciągnęliśmy.

- Niemożliwe, ja żartowałem. Twój brat jest taką dupą. - coś się stało. Keil nigdy do niego nie dzwonił - on e-mailował swoje prośby lotu. Tad wyłączył głos w telewizorze i starał się skupić. - Wiem, jest całkowitym wrzodem na tyłku. - nastąpiła pauza na sekundę zanim Keil kontynuował - Jednak czegoś potrzebuję. Wtedy to dotarło. Nikt nie powinien używać tego numeru poza Robyn. Brzuch Tada napiął się z ekscytacji. Cholera, coś się działo. - Keil? Dlaczego dzwonisz do mnie z telefonu satelitarnego mojej siostry? Czy wszystko jest w porządku? Ona jest z tobą czy co? - Ma się dobrze. W zasadzie, Robyn i ja jesteśmy partnerami i ja.... Jego brzuch się rozluźnił, ale cała jego krew w ciele ruszyła do jego głowy i pokój zawirował. OMG. - Nie cholerne możliwe! To fantastycznie. Nigdy mi się nie śniło, że będziesz tym jedynym dla niej. - w tle nastąpił szeleszczący dźwięk i kilka klaśnięć i klepnięć. - Jak ona się z tym czuje? Jak to odkryła? - Poczekaj, Tad, staje się trochę rozbrykana. Chyba się martwi, że masz atak albo coś. Chcesz z nią porozmawiać? - Oczywiście! Daj mi sekundę... Co tu mówić o zaskakujących wiadomościach. To wyszło lepiej niż kiedykolwiek sobie wyobrażał. Jego siostra znalazła swojego partnera. Wystukał wiadomość na klawiaturze. T: Gratulacje, siostro, Keil jest niesamowity. Cieszę się z twojego powodu. R: Znasz Keila? Wiesz czym jest? T: Taa. Wilk. Szybko działasz siostro Następna wiadomość potrzebowała trochę czasu na przyjście, ale już zgadną co miała zamiar powiedzieć. To była jej ulubiona groźba. R: Jesteś taaaaaaki martwy gdy następnym razem cię zobaczę T: Też cię kocham, Robyn R: Dureń Cóż, to byłoby na tyle inteligentnej rozmowy ze strony Robyn jeśli ograniczała się do jedno słownych zniewag. Słaby dźwięk głosów dotarł do uszu Tada, ponownie uniósł słuchawkę do uszu. - Keil? Jesteście partnerami? To jest takie świetne. To znaczy, naprawdę. Tad był lekko w szoku. Robyn wyjechała tylko cztery dni temu, a oni już byli partnerami? Do diabła, to znaczy, że ona najwyraźniej nie miała jego problemów z - potrząsnął głową. Nie ma mowy żeby myślał o jego siostrze uprawiającej seks. - Cóż, dzięki. To była niespodzianka, ale ona jest niesamowita, Tad. Hej, w ten weekend zdarzy się coś, jakbyś chciał się przyłączyć. Pierwsza pełnia

Robyn będzie w sobotę. Tad zamarł. Zapomniał o tym smakołyku. Teraz gdy Robyn znalazła partnera, będzie mogła zmienić się w wilka. Pierwsza przemiana zawsze miała miejsce podczas pełni księżyca by pomóc nowicjuszom wyjść. Gorąca cholera, to była ekscytująca wiadomość. Wtedy rzeczywistość opadła jak przekłuty balon. - Bardzo chciałbym tam być, ale nie mogę się zmienić. Wiesz, że ja nie, cóż, nie chcę nikogo zmartwić jeśli moja obecność nie będzie mile widziana. - Oczywiście, że możesz przyjechać! Jesteś rodziną, nawet jeśli nie jesteś jeszcze zainicjowany. - To znaczy, to nie tak, że nie chcę żeby to się stało. Jak nie mogę, no wiesz. - jego twarz stała się gorąca, nawet rozmawiając o tym przez telefon z Keilem. Pełnokrwiste wilki nigdy nie bardzo rozumieją jego niezdecydowania do ujmowania tradycji Pierwszego Parzenia. - Wiem, Tad. Czasem się zdarza, facet. Muszę iść. Robyn każe mi płacić za tą rozmowę. Tak racja. Jakby to było problemem. - Umm, czy nie mówiłeś mi, że masz fundusz powierniczy jak również biznes przewodniczy? Niski głos Keila rozbrzmiał echem na linii. - Stać mnie na to, ale dlaczego miałbym spędzić więcej czasu na rozmowę, zamiast z moją partnerką? Tad zaśmiał się. To brzmiało jak Keil. - Rozumiem. Miesiąc miodowy. Miłej zabawy i zobaczymy się w Haines w sobotę. Ucałuj ode mnie Robyn. Oh, i witam w rodzinie. *** Missy otwarła drzwi jej hotelowego pokoju i poczerwieniała na widok Tada z pojedynczą żółtą różą. - Tad, jak słodko. Dziękuję. - Missy wzięła kwiat. Zastanawiała się czy wrócić do środka i włożyć ją do wody czy pozostawić w ręce. Jeśli wejdzie do pokoju to może zaciągnął Tada do łóżka i nigdy nie pozwolić mu wyjść. Nie myślała by był na to całkiem gotowy. To, że wiedziała, że on jest wilkiem nie znaczyło, że on o tym wiedział. Cholerne hormony. - Przyprowadzę samochód od frontu. Trochę zaczęło prószyć. - powiedział Tad zanim mrugnął do niej i odwrócił się.

Missy zajęła się różą i skierowała się na parking. Tad prowadził auto z napędem na cztery koła, który był trochę starszy i bardziej poobijany niż jej, ale tak samo wysoki do wspinaczki. Zachichotała gdy Tad wyszedł aby jej pomóc. - Przysięgam, oni powinni zainstalować windy w tych machinach. Ręce Tada pogłaskały jej nogę gdy ją podnosił. - Hmmm, to marny pomysł. Tęskniłbym za pomaganiem damie w potrzebie. Missy wstrzymała oddech podczas gdy Tad przebiegł wokół auta i usiadł za kierownicą. Czy on miał jakiekolwiek pojęcie co robił z jej ciałem? Jakiekolwiek pojęcie jak reagowała na każde spojrzenie, każdy dotyk? Skradła jedno szybkie spojrzenie na niego. Wydawał się nieświadomy swojego zapachu doprowadzającego ją do szaleństwa. Musiała uważać by nie zrobić czegoś głupiego jak ponowne pocałowanie go albo zdradzić się, że jest czymś więcej niż tylko dobrą przyjaciółką z dawnych lat. Kto ślinił się na samą myśl o zobaczeniu go nago. Zdecydowanie było pomiędzy nimi jakieś połączenie. Silne. Magnetyczne. Tad koncentrował się na śnieżnej drodze. - Jeśli jest zbyt zła pogoda możemy odwołać dzisiejszy wieczór. zaoferowała Missy. - Nie jeździłaś w Yukon już od jakiegoś czasu, prawda? - spytał Tad ze słabym uśmiechem na ustach. - To jest świetna pogoda na jazdę. Wszyscy turyści zostaną w domach, a my musimy tylko uważać na Starca Henry'ego na wypadek gdyby zdecydował się przechadzać po godzinach zamknięcia na Klondike Kate's nosząc swój płaszcz z niedźwiedziej skóry. Nie martw się, wkrótce dojedziemy. Missy powróciła wzrokiem do jego profilu gdy pokonywali drogę w dół ulicy do pubu, którego Tad nalegał by zobaczyła. W Tadzie było coś innego. Poza tym, że był nieaktywowanym wilkiem. Missy nigdy wcześniej nie reagowała tak na mężczyznę. Również pachniał inaczej. Nie tylko inaczej, które wywoływało u niej ślinotok, a nie powinna dalej podążać tą drogą. Nie, pachniał jak... nie całkiem jak wilk. Jakby to ukrywał. To było niemożliwe, ponieważ tylko Omegi mieli tą zdolność i tylko aktywowane wilki były Omegami. Ponownie spróbowała dostać się do jego myśli. Posiadał barierę, za którą nie mogła sięgnąć, dotykała tylko powierzchni czytelnych emocji - Tad i Missy całujących się namiętnie, nagich ciał dociśniętych do siebie, intensywne kochanie się, które pozostawia ich całych pokrytych potem - Missy zerwała połączenie i stłumiła jęk pożądania. To czego on pragnął, ona pragnęła.

Do czasu gdy parkowali na parkingu, Missy była w połowie drogi do szaleństwa powstrzymując się od skoczenia na Tada. Otwarła drzwi i wskoczyła na powiewający śnieg tak szybko jak auto się zatrzymało. Długie, głębokie oddechy lodowatego powietrza pomagały dopóki Tad nie wyszedł zza samochodu z zaniepokojonym wyrazem twarzy. - W porządku, Missy? Oh, proszę nie wyglądaj na zatroskanego. Troska była o krok przed sympatii, a dziś wieczorem jej ciało mogło skoczyć z sympatii do pełnego seksu bez żadnego problemu. - W porządku. Potrzebowałam tylko trochę świeżego powietrza. idziemy? - Missy zmusiła się by brzmieć pogodnie i radośnie. Miała nadzieję, że to miejsce będzie głośne, ciemne i zadymione, żeby przytępiło jej zmysły wystarczająco by przetrwała ten wieczór z nietkniętą cnotą Tada. Zastanawiała się czy docenił by jej wysiłki. Miała wszelkie zamiary kochania się z nim, ale dopóki nie odwiedzi najbliższej wilczej sfory i nie zorganizuje kogoś, kto powie Tadowi o jego spadku, nie mogła działać. Tad przytrzymał dla niej otwarte drzwi, a gdy przeszła obok jego ramion, wiedziała, że skończona. Była tak muzyka, cicha i Jazzowa. Jedyny dym pochodził z żeberek BBQ. A światło było idealne by zobaczyła szeroko otwarte oczy Tada gdy pomagał jej zdjąć płaszcz. - Kurwa. Oops, przepraszam, ale jasna cholera, dobrze wyglądasz. nigdy nie myślałem, że kiedykolwiek... - Tad ciężko przełknął, jego spojrzenie śledziło linię jej nóg do miejsca gdzie sukienka kończyła się wysoko nad kolana. Dobra. Nie byłoby to zgodne z regulaminem Katolickiej Szkoły Dla Dziewcząt, ale Missy była niska i potrzebowała by jej nogi wyglądały na długie. Przynajmniej taka była jej wymówka i się jej trzymała. Gdyby bardziej się nad tym zastanowiła, wiedziała by że ten wieczór będzie paczką dynamitu czekającą na detonację. Wtedy założyłaby obszerną, jednoczęściową sukienkę z kapturem, która wisiała jej do kolan, a do tego parę spodni od dresu. Kłamca. Nie zrobiłaby tego. Chciała żeby Tad się ślinił na jej widok. To sprawiało, że coś w jej wnętrzu było bardzo zadowolone z podziwu i ognia w jego oczach. Szybko rozejrzała się wokoło. Będzie bezpieczniej jeśli będą siedzieć na tych wysokich stołkach przy barze. Zamiast tego, Tad chwycił jej łokieć i poprowadził w kierunku niewielkiej kabiny utworzonej przy barze. Było za późno na protest, więc wślizgnęła się na miękkie obicie skórzane za

małym stolikiem, jej kolana otarły się o Tada gdy usiadł obok. - Co dzisiaj pijesz? - jedna z kelnerek czekała obok ich stolika. Tad wsunął ramię za Missy, opierając je wzdłuż poduszki oparcia, pieszcząc jej ramiona. Ona umrze. Naprawdę. - Czy mają...? - Kochaniutka, najpierw muszę sprawdzić czy jesteś w odpowiednim wieku. - przerwała kelnerka. Tad chichotał gdy Missy przekopywała torebkę i przeklinała pod nosem. Podała dowód osobisty i szturchnęła Tada w żebra by przestał. To już naprawdę nie było zabawne. Kelnerka zwróciła go z mrugnięciem oka. - Masz barman może zamieszać jakikolwiek drink bez sprawdzania. Jeśli wymienisz drink, którego on nie zna, będzie na koszt firmy. Missy spojrzała na sufit. Nie powinna tego robić. Nie przy potrzebie kontrolowania swojego ciała przy Tadzie. - Co chodzi ci po głowie? - drażnił się Tad, ściskając jej ramię. Elektryczna strzała żądzy przeszyła jej ciało, a w ustach zrobiło się sucho. Do diabła z tym. Wyzwanie było wyzwaniem, a jej przydałby się mocny drink. Uśmiechnęła się do Kelnerki. - Poproszę Skip and Go Naked. Tad zakrztusił się. Kelnerka puściła do niej oko. - Nie ma problemu, kochaniutka. Tad, co będzie dzisiaj dla ciebie? - Rum z colą, proszę. Kelnerka odeszła, a Missy patrzyła gdy kierowała się do baru. Podała ich zamówienie, a spojrzenie barmana strzeliło w ich kierunku. Podniósł rękę i wskazał na nią, potrząsając palcem. - Co to Skip and Go Naked, poza tym, że powoduje podwójną robotę mojego serca? - Tad przesunął palcami nad jej, a umysł Missy odleciał. Miała się koncentrować na... czymś. Piękne, brązowe oczy Tada wpatrywały się w nią jakby była głównym daniem w barze deserowym wszystko-co-możesz-zjeść. Czas zwolnił gdy zanurzyła się w głębiny jego spojrzenia. Pochyliła się, jego usta były cale od jej. Jeśli zbliżyłby się trochę bardzie będzie mogła... - Chciałaś mnie z tym oszukać. - barman stał przed nimi z blado różową mieszanką w dłoni. Missy zmusiła się do uśmiechu zamiast obnażenia zębów na tego mężczyznę. Jej hormony stały się dzisiaj poważnym problemem.

- Myślałaś,że jak opuścisz 'Hop', nie znałbym tego. Hmmm? Więc, dostałaś dla siebie jednego Skip and Go Naked. Pominąłem grenadynę, pomyślałem, że to musiał być ten hop. Missy zmusiła się do śmiechu i przyjęła szklankę. - Tak naprawdę, nigdy nie słyszałam o tej części Hop. Ciszę się, że wiedziałeś jak się go robi. Minęło już dużo czasu. Dziękuję. Pocałował ją w dłoń i dumnie wrócił do baru, król wszystkiego co dokonał. Missy zrobiła mały łyk słodkiego drinka zanim zerknęła na Tada. Jego oczy były ciemne, twarz stężała gdy spoglądał na barmana. Missy zmarszczyła brwi. - Tad? Nic ci nie jest? Tad potrząsnął głową jakby był ogłuszony. - Przepraszam za to. nie podobało mi się jak ten koleś patrzy lubieżnie i dotyka każdego. - Wypił połowę swojego drinka i wstał. - Chodź, zatańczymy. - przyciągnął ją w swoje ramiona, a struny głosowe Missy zatarły się. Tad wziął ją w objęcia jak poduszka do poszewki. Każda jego część przywierała ciepło i gładko wokół niej, solidna i silna we wszystkich właściwych miejscach. Ciepło promieniowało z jego sedna, a Missy skoncentrowała się na oddychaniu w powolnym, równym rytmie. Hiperwentylacja na parkiecie. Ciekawe czy ktoś wezwałby dla tego karetkę? Missy oparła głowę na piersi Tada i słuchała bicia jego serca. Była tak niska, że nawet przy wysokich obcasach, jego podbródek spoczywał na czubku jej głowy, jego ręce sięgały w dół by ją wesprzeć. Owinęła ręce wokół niego, wplatając palce w jego włosy przy wycięciu jego koszuli. Tad zamruczał z przyjemności. Gdy kołysali się w rytm bluesowej muzyki, Missy zastanawiała się czy jej uczucia są możliwe. Nieaktywowany samiec i zbiegła wilczyca Omega, to była dziwna kombinacja. Zamknęła oczy i rozluźniła napięte cugle, które na sobie trzymała. Tad opuścił dłonie i przesunął nimi po jej plecach, w dół jej bioder, przyciągając ją jeszcze bliżej jego ciała, twarda jak skała wypukłość naciskała na jej brzuch. Zapach jego pobudzenia rozchodził się falami w powietrzu, stłumiła jęk. Tak bardzo chciała go spróbować. To było zbyt wiele by dalej się opierać. Każdy nerw w jej ciele wołał po niego, a ona straciła kontrolę. Jeden smak zabroniony, weźmie rozkosz, którą mogła dosięgnąć. Missy złączyła palce, przyciągnęła jego usta w dół i wessała jego język. Żadnego delikatnego wprowadzenia, żadnej łagodnej finezji czy pokusy. Proste i mocne pragnienia nią kierowały, jego smak nawet nie łagodził jej potrzeby.

Przesunęła jedną nogę po każdej stronie jego, docisnęła rozgrzane sedno do jego uda z myślą, że trochę uwolnienia będzie lepsze niż żadne. Tad zdawał się czytać w jej myślach. Ucztował na jej ustach jak głodujący człowiek gdy naprowadził ich w cienie parkietu, z daleka ciekawskich oczu. Tad odciągnął usta od jej, jego ciemne oczy pałały potrzebą gdy zgarnął jej twarz w dłonie. - Igrasz z ogniem. Czy tego chcesz? Publicznie? Ponieważ możemy wrócić do twojego hotelu. Missy lekko podskoczyła i zmusiła Tada by ją złapał. Powrót do jej pokoju nie wchodziło w rachubę. Nie mogła - nie odważyłaby się - na seks z Tadem, który nie byłby świadomy swojego spadku. Nie ona powinna mu powiedzieć. Ale na dzisiaj zamierzała chwycić jedyną rzecz jaką mogła i do diabła z konsekwencjami. Owinęła ciaśniej nogi wokół niego, naciskając na wypukłość jego członka aż nie pchnął intensywnie na nią. Pozwoliła głowie opaść do tyłu, jej ręce czepiały się jego karku, a on podpierał jej biodra rękoma. Jakoś przestawił ich z dala od parkietu do zaciemnionego kącika. - Więcej. Mocniej. - szeptała Missy. Wszystkie jej zakończenia nerwowe płynęły do jednego miejsca u zbiegu jej ud gdzie on pocierał i pchał aż uczucie rozkoszy zaczęło szczytować a niski dźwięk uciekł z jej ust. Tad nakrył jej usta głodnymi pocałunkami gdy zwiększył tempo napierania na nią, dociskał jej plecy do ściany za nimi, każdy cios pieścił jej łechtaczkę jakby byli skórą przy skórze. Krawędź zbliżała się, mocno ściskała swoje nogi, dodając ostatnią cząstkę rozkoszy jakiej potrzebowała. Przygryzła wargę Tada, uszkadzając skórę i upuszczając krew, którą ssała z okrzykiem przyjemności. Roztopiła się od głowy do palców u stóp i pozwoliła mu się złapać, jej ciało było nieposkromione gdy orgazm przedzierał się przez nią. Tad pchnął kolejny raz czy dwa, naciskając na ile pozwoliły materiały pomiędzy nimi zanim syknął i naprężył się gdy doszedł. Stali owinięci wokół siebie podpierani przez ścianę i dziwną małą półkę pod jej biodrami. Ich zapach rozchodził się wokół nich, gęsty i słodki w powietrzu, a Usta Missy naciekły ślinką. To co zrobili było niebezpieczne, ale najbezpieczniejsze w tym okolicznościach. Otwarła oczy by zobaczyć jego wznoszącą się klatkę piersiową gdy wciągał powietrze do płuc. Rozejrzała się ciekawie wokół żeby zobaczyć gdzie skończyli. To był stary telefoniczny kącik. Ścianka prywatności była wszystkim co oddzielało ich od frontowego korytarza i rzędu ludzi czekających na wejście do baru.

Missy spróbowała stłumić śmiech, zwijając się w jego ramionach. Tad otworzył oczy, zobaczył gdzie byli i zakręcił nimi na prawo tak, że oboje byli całkowicie zakryci. Spuścił ją z łagodnością na półkę telefoniczną, dłonie były delikatne gdy poprawiał jej sukienkę i wygładzał włosy. Miał taki słodki uśmiech na twarzy, nie mogła się powstrzymać od przesunięcia dłonią po jego policzku, głaszcząc jego szczękę. Tad odwrócił twarz do jej dłoni i pocałował ją. Puścił do niej oko. - Dziękuję, AT&T.

AT&T - amerykańskie przedsiębiorstwo telekomunikacyjne

ROZDZIAŁ 5 Tad starał się wyglądać swobodnie i zrelaksowanie, i czekał aż pojawi się jego siostra. Bycie w dużej grupie wilkołaków już go nie denerwowało, ale teraz był wśród elity sfory Granite Lake. Poza nim, Keil bawił się w medalionem, który był symbolem jego nowej pozycji gdy czekali na Robyn. Od wtorkowej nocy i jego randki z Missy, Tadowi wydawało się, że pracował 24/7. Reszta naukowców przyjechała i byli w trakcie zakładania obozu. Tad zawoził pasażerów i zaopatrzenie tak szybko jak umiał, ale każdy dzień mijał bez czasu na więcej niż przyjazne, publiczne cześć z Missy gdy mijali się w obozie gdzie spała. Pozostałe godziny spędził pomiędzy spaniem, a zimnymi prysznicami. Zamierzał się dzisiaj zmusić do relaksu, zapomnieć o dużych niebieskich oczach, gładkiej skórze i namiętnych pocałunkach, i będzie świętował ślub siostry... wilcze gody... jakkolwiek było nazywane. Tad zakręcił lodem w drinku gdy sprawdzał twarze mężczyzn siedzących wokół niego. Nie było widocznych śladów, że mogli się zmieniać w wilki, nic co mogłoby oddzielać ich od reszty społeczeństwa. Poza tym, jak Robyn to ujęła, wszyscy byli piekielnie wspaniali. Podczas gdy przyjaźnił się z tymi mężczyznami od lat, stawka tego wieczora była dużo wyższa niż zawożenie grupy zwiedzających czy rządnych przygody w dziczy dla firmy Keila. Dzisiejszy wieczór był tylko za zaproszeniem żeby świętować pierwszą przemianę Robyn w wilka, jak również akceptację Keila i Robyn jako nowych Alf dla sfory Granite. Nie tylko Keil łączył się z Robyn, ich dwoje powstrzymali atak na ich życia i wygrali przywództwo sfory. Nigdy już nie pozwoli swojej siostrze wybrać się gdzieś samej. Cóż, Keil pewni też ma w tym coś do powiedzenia, ale do licha. Była dla siebie niebezpieczna.

- Naprawdę kazała im się zmienić? - spytał Tad. - Oh, nie tylko to, kazała im stać i się przedstawiać. Gołe tyłki na mrozie. Następnie musieli przeprosić nas obu za 'zakłócanie spokoju naszego miesiąca miodowego'. Myślałem że Jack wybuchnie gdy proponowała mu preparaty zwiększające penisa, które reklamują w internecie. Tad zadławił się drinkiem. - Moja siostra? Keil wymienił znaczące spojrzenie ze swoim młodszym bratem, TJem. - Oh, tak. Jest niesamowita. Nie wkurzaj jej częściej niż zwykle to robisz. Teraz gdy jest wilkiem, zrobiła się trochę narowista. - Tad odchylił się na oparcie i przełknął mocno. Keil uśmiechnął się do niego. - Poczekaj aż zacznie się rządzić. Nagle ostre skupienie Keila na Tadzie rozmazało się, jego uwaga skierowała się na drzwi, za którymi zniknęła Robyn. Ciche odgłosy szamotania dobiegały z drugiej strony drzwi, a Tad zdał sobie sprawę, że Robyn i Keil mówili do siebie przez ich partnerskie połączenie. Kolejna cholernie wspaniała umiejętność wilkołaków. Jedna z najczystszych jeśli chodzi o Tada, ponieważ Robyn jest głucha od czwartego roku życia. Nie tylko znalazła partnera, ale może znowu słyszeć w pewien specjalny sposób. Tad nadal będzie z nią migał, a ona czytać z ludzkich warg, ale usłyszeć jak ktoś mówi... To musi być wspaniałe. Drzwi otwarły się i Robyn wyszła, bladoniebieski szlafrok udrapowany został na jej ramionach. Jej ciemne włosy spływały luźno, a oczy miała większe i jaśniejsze niż Tad pamiętał. Ust mu się otwarły. Nigdy nie widział aby Robyn wyglądała tak przepięknie. Ona była jego małą siostrzyczką, na miłość boską, i nigdy wcześniej nie myślał o niej jak o dziewczynie. Gdy patrzył jak idzie w kierunku Keila, dotarło do niego, że ona nie jest tylko dziewczyną, ale kobietą, kobietą o wysokiej wilczej randze w jego sforze. I była teraz zakochana po uszy. Oboje byli, ona i Keil. W zasadzie, było cholernie niewygodnie być w tym samym pokoju i patrzeć na nich. Wyglądali jakby zapomnieli, że inni tu są, a Tad pomyślał, że za następne pięć sekund zacznie się jakaś gorąca i intensywna akcja. - Dławię się - TJ wstał ze swojego fotela i przeciął pokój udając, że podrzyna sobie palcem gardło. Podszedł do Robyn i pocałował jej policzek zanim odsunął się tak by mogła czytać z jego ust. - Pomimo, że cieszę się z ciebie jako szwagierki i mojej Alfy, czy możesz poczekać z seksem, aż dotrzesz przed całą sforę?

Tad ponownie się zadławił. Jasna cholera. Kolory uciekły z twarzy Robyn. Okręciła się i spojrzała na Keila. Wkrótce-szwagier Tada ciężko przełknął i wzruszył ramionami. Znowu to robili, zdał sobie sprawę. Niemo ze sobą rozmawiali. W między czasie TJ pochylił się i poklepał Tada w ramię. - Nie martw się, możesz już przestać bzikować. Oni będą wilkami. To jedna z tych rzeczy. - wyszeptał. Tad potrząsnął głową z niedowierzaniem. - Tak, cóż, wybacz jeśli mimo tego nie będę patrzał. - zadrżał. Przeklęte wilki i ich otwartość do seksu. Robyn poczerwieniała gdy Keil zaoferował jej ramię, zamarła na sekundę i potrząsnęła głową. Położyła dłoń na jego łokciu i przeszła królewskim krokiem w kierunku głównego Halu i ceremonii. Tad chciałby zobaczyć związek pomiędzy nimi, zobaczyć jak bardzo troszczą się o siebie. Gdyby tylko on też mógł znaleźć kogoś, kto by go dopełniał. Missy wywróciła go na drugą stronę z seksualną potrzebą i uwielbiał z nią być. Tęsknota za czymś więcej ścisnęła go za gardło. Czy naprawdę mógłby porzucić możliwość zmieniania się w wilka? Patrzył jak Robyn i Keil odchodzą, przytuleni blisko siebie i intymnie, a jego serce i umysł walczyły o podjęcie decyzji. Tad oparł się o ścianę wśród cieni patrząc na wilki i ludzi w różnych etapach rozbierania się i przechadzania się po podłodze głównego Halu gdy główna ceremonia została zakończona. Patrząc jak Robyn zmienia się po raz pierwszy w życiu w wilka, doprowadziło go do łez. Zdołał wytrzeć oczy zanim ktoś zauważył i odsunął się żeby obserwować. Niektórzy ze sfory zdjęli ubrania i zmienili się by podążyć na Robyn i Keilem żeby pobiegać. Inni wydawali się zadowoleni z odwiedzin stołów ustawionych w linię przy jednej ze ścian Halu. Wtedy to się zaczęło. - Więc, kogo my tu mamy? Pół-krwisty czający się w kącie? Niech ktoś wyrzuci za mnie śmiecia. Tad spojrzał w dół na starszą kobietę, skórę miała spieczoną przez słońce. - Hej, ja... Wyrośnięta małpa przyczłapała do Tada i chwyciła go za ramię. Wąchnął Tada i zakrztusił się. - Również nieaktywowany. Rusz się, szczeniaku. To wydarzenie jest dla dużych chłopców i dziewczynek. Tylko za zaproszeniem. - zaczął ciągnąć

Tada w kierunku wyjścia. - Czekaj, zostałem zaproszony... - Pewnie. A ja jestem Królową Sabą. - odrzuciła do tyłu rozjaśnione włosy. - To motłochy takie jak ty sprawiają, że martwię się o rodowody. Brudna sprawa. Tad pociągnął mocno i się wymknął. Szybko się cofnął, omiótł pokój spojrzeniem, starając się znaleźć przyjazną twarz. Ręka dotknęła jego ramienia i zareagował instynktownie, zamachnął się pięścią i wymierzył silne uderzenie w szczękę... TJ'a. Cholera. To nie było na liście do zrobienia. TJ poleciał w tył by upaść u stóp wściekłego tłumu. - Widzisz, tak jak mówiłem od początku. Pół-krwiści już nas w ogóle nie szanują. - chudy mężczyzna podciągnął TJ'a na nogi i starał się go otrzepać. - Mam nadzieję, że nic ci nie jest,TJ. Jak niezwykle niegrzecznie, że ta dupa cię uderzyła. Nie martw się o niego, pokarzę mu wyjście. TJ trzepnął rękę mężczyzny i podszedł do Tada. Potrząsając palcem w twarz Tada, TJ spojrzał na niego. - Czy wiesz coś ty zrobił? Kretyn. kosztowałeś mnie dwadzieścia dolców. - poklepał Tada po obu ramionach, a jego grymas niezadowolenia zmienił się w uśmiech. - Myślałem, że to wazeliniarstwo zacznie się dopiero za kilka godzin. Zdołałeś radę ujawnić podlizywaczy piętnaście minut po wyjściu Keila. Dobra robota, bracie. TJ odwrócił się i spojrzał na zebrany tłum. - Podejrzewałem, że niektórzy z was są dupkami, teraz wiem na pewno. Czy któryś z was pomyślał o spytanie mojego przyjaciela kim jest? Wiecie, gość w mieście z powodu specjalnej okazji, powitajmy go, coś z tych rzeczy? Królowa Saba przepchnęła się na przód grupy i wydawała się zamierzać dalej wzburzać tłum. - Dlaczego mielibyśmy mu pokazywać jakieś maniery? On jest półkrwistym. Nieaktywowanym. Przy jego wieku to musi oznaczać, że jest zwykłą hołotą. - Co jest, TJ?- beta sfory, Erik, pojawił się obok nich, jego sześć-stóp-pięćcali rama wspomagała ścianę bezpieczeństwa. TJ gapił się na dwudziestu,czy coś koło tego, wilków stojących przed nim. - Nic nie jest. Tad i ja właśnie przeglądaliśmy 101 Manier z tymi durniami. Chodźmy po coś do jedzenia gdy będziemy czekać na powrót Keila i Robyn. - Skierował ich na jedzenie, mówiąc przez ramię. - Wiem, że Robyn ucieszy się widząc swojego brata gdy się powtórnie zmieni.

Przenikliwa cisza odpowiedziała na jego słowa. - Oh daj spokój, Tad, wiesz że wilki są tak samo złe jak ludzie w niektórych sprawach. Gorsze w innych. - Erik zmusił do odwrotu kolejnego wilka starającego się przyciągnąć krzesło i dołączyć do nich. Ranking znaczy tylko trochę mniej niż oddychanie dla niektórych z tych durni, a teraz gdy wiedzą, ze jesteś spokrewniony z Alfą... - ... oni wszyscy chcą być moimi przyjaciółmi. Rozumiem. Tylko tego nie lubię. Wcześniej nawet nie chcieli mnie w budynku. Czy to taka Alaskijska sprawa? Sfora Whitehorse nie ma problemu z zaakceptowaniem mnie jako pół-krwistym. Nieaktywowanym. Do licha, nie wiem czy to dobry pomysł dla mnie na zmianę i dołączenie do twojej sfory, nawet jeśli Robyn jest Alfą. Nawet jeśli jest to najbliższa sfora mojego miejsca pracy. - odsunął od siebie talerz. nie mógł jeść nawet jeśli by spróbował. To co zaczęło się jako wspaniały dzień obróciło się w ciemny i zimny. - Podlizywali się tobie, prawda? - Erik odzyskał talerz Tada i ściągnął nietkniętą nóżkę kurczaka. - Zaczepili mnie gdy szedłem do toalety. Królowa Saba, która musi mieć jakieś osiemdziesiąt pięć lat, zaoferowała mi Pierwsze Parzenie. - Tad zadrżał. - Wiem, że długo czekałem, ale piekło zamarznie zanim się na nią zgodzę. Erik skrzywił się. - Wstrętne. Słyszę cię. Mimo to, jestem pewien, że ktoś inny będzie chciał. Tad potrząsnął głową. - Nie rozumiesz, po co? Nie chcę uprawiać seksu z kimś, kto chce bo Robyn jest Alfą. Ja chcę kogo, kto chce mnie dla, cóż, mnie. Czy to zbyt wiele? - Problem w tym, że nikt nie umie wyczuć jak silny jesteś. Dziewczyny nie chcą utknąć w fałszywym partnerstwie. - wskazał Erik. - A od kiesy odrzucasz wszystkie oferty od połączonych samic, nie masz szczęścia. - A ja nadal nie rozumiem dlaczego po prostu nie zaakceptujesz Pierwszego Parzenia. - narzekał TJ. - Wilk oferuje, jej partner nie ma nic przeciwko. Dlaczego ty masz? To znaczy, cholera, wiem że Keil nigdy nie pozwoli, ale Robyn zaoferowała, a on się zgodził, a jeśli ja nadal bym miał Pierwsze Parzenie do zakończenia, czego nie mam, ale jeśli bym miał nie miałbym problemu z zaakceptowaniem małego kochania od Miss Ciasteczko. Oww... - zawył TJ gdy mocny chwyt zacieśnił się na jego uchu i odwrócił go do Keila i Robyn, w pełni ubranych i sztyletujących wzrokiem. TJ zrobił minę. Robyn podniosła ramię i migała do Tada, który zawył głośno.

- Um, Robyn mówi, że dla ciebie to Alfa Ciasteczko, TJ. TJ chwycił rękę Keila i spróbował uratować swoje ucho. - Moje przeprosiny, o najwyżsi władcy, ale jesteś gorącą laską, Robyn. Na wypadek gdyby Keil zapomniał ci powiedzieć. Robyn zerknęła na Tada z pytającym spojrzeniem. On potrząsnął głową. Nie ma mowy by wyjaśniał siostrze tą rozmowę. Tad przyciągnął ją do Uścisku i pocałunku, obejmował ją przez minutę rozważając swoje opcje. Keil prosił by zatrzymał się tu na kilka dni żeby pomóc z migowym i by Robyn poczuła się jak w domu w Alasce ze sforą Granite Lake. najpierw powiedział, że to zrobi, ale teraz wiedział, że to nie zadziała. Nie, jeśli te ostatnie kilka godzin były jakąkolwiek oznaką. Było zbyt wiele zamieszanej polityki, a pomimo że lubi uspołeczniać i rozwiązywać problemy, nie ma sensu próbować tego tutaj. Jego brak oficjalnego statusu może sprawić, że nie osiągnie niczego wartościowego. Tad cofnął się i podniósł dłonie żeby porozmawiać z Robyn w języku migowym, cieszył się, że miał sposób na prywatną rozmowę pośrodku zaludnionego pomieszczenia. - Wyglądasz wspaniale. - powiedział jej. - Czuję się wspaniale. Oh, Tad, poczekaj aż sam się zmienisz. To jest tak... - zamilkła i pokręciła na niego nosem. - Nie czujesz się tu komfortowo. Wyjeżdżasz. Tad opuścił ręce w zdumieniu. Naprawdę była potężnym wilkiem. - Widzę, że twoje przeklęte instynkty Alfy już działają. Robyn przelotnie pokazała mu język. - Co się stało?” - Cieszę się z twojego powodu, siostro. Naprawdę się cieszę. Tak naprawdę, ten cały wieczór pomógł mi zdać sobie sprawę, że czas ruszać dalej. Muszę przestać na coś co sprawi, że będę zadowolony, a pójść to urzeczywistnić. Robyn zmarszczyła brwi, jej ciemne oczy wpatrywały się w jego. - Wyjaśnij. Czujesz się jak balonik gotowy wybuchnąć. Tad westchnął. To nie był odpowiedni czas na tą rozmowę, ale to musiało zostać powiedziane. Zasłużyła żeby wiedzieć, że w końcu podjął decyzję. - Nie chcę zepsuć twojego święta. Tylko że nie mam zamiaru martwić się już aktywowaniem mojego wilka, okay? Keil wyjaśnił ci już, że jest trudno dla pół-krwistych zostać aktywowanymi, a ja zdecydowałem, że zamierzam po prostu zignorować wilczą stronę i zamiast tego uszczęśliwić ludzką. Miriady smutku przemknęły przez twarz Robyn. dezorientacja, niewiara,

smutek. Wtedy ślad rozbawienia. - A co jeśli możesz mieć oba? To co chcesz jako człowiek i czego potrzebuje twój wilk? Tad potrząsnął głową. - To jest niemożliwe. Ty miałaś szczęście. Znalazłaś Keila, a nawet go nie szukałaś. Będzie lepiej jeśli po prostu zapomnę o tej wilczej sprawie. Robyn głośno tupnęła nogą. - Bzdury. Nie możesz ignorować wilka i nadal być szczęśliwym. To właśnie było złego ze mną. Wiedziałam, że czegoś brakuje i nie uwierzysz jak dużą różnicę czuję teraz gdy wilk jest kompletną częścią mnie. Nie poddawaj się. Naprawdę możesz być szczęśliwy ze sobą i twoim aktywowanym wilkiem. Wiem o tym. - Składasz proklamację jako mój Alfa? Oparła rękę na biodrze na sekundę, złote refleksy wirowały w jej oczach gdy wpatrywała się w niego. Moc wylała się z niej a jego kręgosłup zadrżał. Jasna cholera, była silna. Podniosła ręce by znowu migać. - Zarówno jako twoja Alfa i siostra. Zawsze się mną opiekowałeś. Nigdy ci wystarczająco nie podziękowałam. Kocham cię, i chcę żebyś był szczęśliwy. Na koniec wszystko się ułoży. Uderzyła go w ramię i przyciągnęła do kolejnego uścisku. Chwyciła go po obu stronach głowy i przez chwilę wpatrywała się głęboko w jego oczy. Wilk głęboko w środku był piękny, ale nie był typem zbierającym zalety jej dobrej fortuny. Nie miał zamiaru korzystać z jej osiągnięć żeby zostać aktywowanym. Jak bardzo myśl o istnieniu kogoś specjalnego dla niego go ekscytowała, bycie z Missy nie było złą alternatywą. Partnerzy na całe życie, tego właśnie chciał, nawet jeśli to oznaczało, że jego wilk pozostanie w pułapce. - Tad, zaczekaj. - Erik położył rękę na drzwiach, hamując Tada. - Keil musi z tobą porozmawiać zanim wyjdziesz. Tad był zmęczony poirytowany i gotowy żeby wrócić do domu, opaść na łóżko i śnić o Missy. - Czy nie może poczekać? Erik zamarł. Odwrócił się i uniósł brew na Tada. - Oh kurwa. Przepraszam. - cholera, cholera, cholera. Naprawdę musiał chwilami pamiętać do kogo mówił. Ten cały wilkołaczy kod był czymś w rodzaju mistycznych Dziesięciu Przykazań, a Tad, tak czy inaczej zdawał

się ciągle łamać reguły. Ponownie zamknął drzwi i dostosował się do kroków wielkiego mężczyzny. Erik powiedział łagodnie, - Może ci ujść wiele, będąc spokrewnionym z Robyn i w ogóle, ale to nie jest dobry pomysł... - Wiem, wiem, to całe 'Alfa jest królem'. Czasem o tym zapominam. To nie wydaje się prawdziwe, może dlatego, że się nie zmieniam. Chyba nie jestem zbyt dobrym wilkiem. - Tad musiał iść podwójnie szybko, żeby nadążyć za swoim nowym Betą. - Jak możesz nie pamiętać? - spytał Erik. Nie czujesz się jakbyś musiał słuchać gdy mówi Keil? Albo jak twój poprzedni Alfa w Whitehorse? Tad wzruszył ramionami. - Chyba. Cóż, czasem. Czasami po prostu czuję się rozdrażniony. - Rozdrażniony? - Erik brzmiał dziwnie, jakby połknął coś w niewłaściwy sposób. Tad zerknął w górę na niego. - Rozdrażniony, a nawet wkurzony. Zwykle kiedy myślę, że zadają głupie pytania. Keil raczej mi jeszcze nic nie rozkazał, więc nie jestem pewien, ale mój Alfa w Whitehorse, do licha, ignorowałem go bez przerwy. Erik już nie był u jego boku, Tad odwrócił się żeby spojrzeć na mężczyznę, który był kilka kroków za nim robiąc dziwne miny. Noc robiła się coraz dziwaczniejsza. - Co? - Tad patrzył jak Beta powoli obchodzi go wokoło, wąchając powietrze. - Odwal się - nie cierpię kiedy ludzie tak robią. - Tad odsunął go. Nie było to proste zadanie skoro Erik był zbudowany jak mięśniak ze zwiększonymi metalowymi kątami. Erik powoli potrząsnął głową. - Keil się wścieknie. - Tad wpadnie w szał jeśli wkrótce nie wróci do domu. Skończ z tym wilczym bełkotaniem i chodźmy zobaczyć się z ważniakiem. - Tad wpadł jak burza do Halu, Erik podążał za nim chichocząc. Keil spotkał ich w przednim foyer i wskazał by Beta stanął na straży. - Niepokoisz mnie. Czy coś się stało? - spytał Tad, rozglądając się po pustej przestrzeni. Nie widział żadnych kłopotów, ale coś było dziwnego w sposobie w jakim Keil na niego patrzył. Keil położył uspokajająco rękę na jego ramieniu i poprowadził ich do jakichś grubo obitych foteli na uboczu pomieszczenia. - Nie, masz się dobrze, u Robyn wszystko w porządku, całe to wszystko. Muszę z tobą porozmawiać o czymś poważnym zanim wyjdziesz.

Tad czekał. - To raczej delikatny temat dla ciebie, nie powinienem był o tym mówić przy wszystkich Tad czekał. Keil przewrócił oczami. - Nie ułatwisz mi tego, prawda? Tad uśmiechnął się do dużego faceta. To była największa rozrywka tego wieczora. Jego uśmiech zbladł gdy zaczął przeczuwać temat rozmowy. - Oh cholera, chyba mi nie powiesz, że ktoś zaoferował mi Pierwsze Parzenie, prawda? Keil zmarszczył brwi. - Myślałem, że się ucieszysz. Wieczność czekałeś... Krew Tada się zagotowała. Już wystarczy. - Keil, nie chcę pieprzyć kogoś kto się tobie podlizuje. Zapomnij. - Ona nie stara się mi przypodobać. - Tak. Pewnie. Niech zgadnę. Czy jest ona chudą blondynką z opalenizną? Keil oparł się. - Cóż, nie nazwałbym jej chudej, ale jest blondynką. Wiesz kto to? Tad skrzywił się cierpko. - Już mi się ofiarowała, myślałem że zwrócę kolację. Chyba nie myślisz, że powinienem się zgodzić, prawda? Wiem, że to nie na wieczność, ale będę musiał na nią patrzeć przez kilka dni. I dotykać jej... - zadrżał. Myśl o zbliżeniu się z Królową Sabą przewracała jego żołądkiem. - Dzięki, ale nie dzięki. Gniew rozgorzał na twarzy Keila. - Jeśli taki wybredny jesteś, nic dziwnego, że nigdy nie zostałeś aktywowany. Myślałem, że w końcu znaleźliśmy rozwiązanie z którego będziesz zadowolony. - Keil podniósł jedną poduszkę z kanapy i walnął ją pięścią. Podniósł swoje ciemne oczy i spiorunował Tada wzrokiem. Oddawał spojrzenie aż przypomniał sobie, że to jego nowy Alfa i szwagier. Tad westchnął i opuścił spojrzenie. - Nie sądzę żebym był wybredny. - Na kogo ty czekasz, Miss wilczej Kanady? - zażądał Keil. Tad wpatrywał się w niego. Niemożliwe. - Istnienie taka? - Arghhh! - Keil rzucił w niego poduszką. Tad wyciągnął ręce, starając się uspokoić Keila. - Zrozum, nie staram się utrudniać.

- Cóż, udaje ci się mnie wkurzyć i postawisz mnie w bardzo trudnej sytuacji z moją partnerką. Robyn była bardzo podekscytowana możliwością twojej przemiany w najbliższym czasie. Jakby to miało zmienić zdanie Tada o tym wszystkim. - Nie będę pieprzył kogoś przez wzgląd na Robyn. - To tylko Pierwsze Parzenie. Pogódź się z tym. Tad potrząsnął głową. Keil skrzyżował ramiona na piersi. - W takim razie będziesz musiał wyjaśnić to Robyn ponieważ ona myślała, że będziesz zachwycony. Powiedziała, że Missy była jedną z... - Co? - Tad skoczył do przodu na swoim siedzeniu. O kim mówił Keil? Czekaj sekundę, cofnij. O kim my tutaj mówimy? Czy ty powiedziałeś Missy? - Cholerna prawda. Wspaniała kobieta jak ona oferuje ci... - Ona jest wilkiem? - jasna cholera, Missy zaproponowała Pierwsze Parzenie? Słodka, piękna, seksy-na-maksa Missy, która wywraca go na drugą stronę z tęsknoty? Jego serce dudniło mocno i nagle trudno mu było oddychać. Keil uszczypnął grzbiet nosa. - Cholera, czy ty nigdy nie nauczysz się wychwycać zapach? Tak, Missy jest wilkiem. Przyszła wczoraj żeby mi powiedzieć, że jest w okolicy. Jako najbliższa sfora, uprzejmością jest powiadomić o obecności. Wyłapała cały ten harmider o mnie i Robyn przejmujących przywództwo, i tobie nieaktywowanym, i powiedziała, że będzie zachwycona mogąc zaoferować ci Pierwsze Parzenie. Wydawała się mieć słabość do ciebie od liceum. Skoro nie jesteś zainteresowany, a przez samą myśl o dotykaniu jej zieleniejesz na twarzy, chyba powinienem... - Mógłbyś zwolnić? - Tad wyskoczył z fotela i zaczął przemierzać. jego nerwy rozdzwoniły się na sekundę następnie się zrelaksowały gdy słaby ślad nadziei zaczął się rozrastać. Ale dlaczego Missy o niczym nie wspomniała? - Nie wiedziałem, że jest wilkiem. Poszliśmy na randkę jednego dnia i nie powiedziała nawet słowa. - Nie była pewna czy wiesz o swoich wilczych genach aż poznała Robyn. Keil wyglądał na zdziwionego. - Kogo myślałeś, że sugeruję? Missy chciała się z nim kochać. Tad zwalczył obraz powstający w jego umyśle i skoncentrował się na odpowiedzi. - Myślałem, że mówisz o tej lasce z jaskrawo różowymi pasemkami we włosach. Keil roześmiał się i potrząsnął głową.

- Okay, teraz twoja reakcja ma sens. Więc teraz gdy mówimy wspólnym językiem, co o tym myślisz? Missy jest wdową, więc twój mały problem o robieniu tego z mężatką jest punktem spornym. Dodatkowo jest nader przyjemna dla oka. Nie, żebym zauważył, będąc całkowicie oczarowany twoją siostrą i tak dalej. Tad prychnął. - Myślę, że wyrażenie brzmi 'żonaty, nie martwy'. Missy jest cholernie wspaniała i wiesz o tym. Robyn powie to samo. - Więc... - Człowieku, to nadal wydaje się wymuszone i dziwne. Jak przygotowana podróż do miejscowego burdelu. - nauczył się być bardziej szczery przy rozmowach o seksie w ciągu ostatnich dwóch lat, ale wilcza metoda, otwartość i prosto-w-twarz, skręcała nim. Dobra, on i Missy przejdą Pierwsze Parzenie. Teraz nie chciał już o tym rozmawiać. Keil wyszczerzył się. - Myślę, że możesz rozwiązać ten mały problem. Z tego co powiedziała mi Missy, wydałeś się wystarczająco zainteresowany tamtego dnia, więc weź się w garść i... - Cholera, powiedziała ci co robiliśmy? - A Robyn też była w pokoju i to słyszała? Tylko tego potrzebował, żeby jego siostra wiedziała, że on jest seksoholikiem. Cholera, Robyn już wiedziała, że Missy oferowała. To był cel całej tej tajemniczej rozmowy o tym co chciały jego ludzka i wilcza strona. Nie mógł powstrzymać ciepła napływającego do jego twarzy. - Nie, ale mnie zaciekawiłeś. Chcesz mi powiedzieć co robiłeś, że przywiodło się z zera do sześćdziesięciu w równe trzy sekundy? Nigdy nie widziałem żeby facet tak reagował. - Zamknij się Keil. - rozległ się tubalny śmiech jego nowego szwagra, a Tad uśmiechnął się zażenowany. - Tak, jestem zainteresowany. Tylko, ja ustalę tempo, proszę. Będę z nią pracował przez jakiś czas, a nie sądzę żeby było dobrze zwalić się do wyra i już. - nawet jeśli by chciał. Jasna cholera. Missy jest wilkiem. zaoferowała Pierwsze Parzenie. Będą uprawiać seks. Czekał od lat na kogoś kto go aktywuje, a teraz nie tylko to się stanie, to się stanie z Missy. Wow. Marzenia z licem mogą się spełnić.

ROZDZIAŁ 6 Tad ostatni raz sprawdził przyrządy samolotu i schował plan lotu i raporty pogody. Zostało tylko osiem godzin światła dziennego i wkrótce musieli ruszać. Meteorolog, współpracownik Missy w projekcie, wstrzymywał ich. Tad latał z tym człowiekiem przez godziny wczoraj i odkrył, że Dan był analityczny gdy chodziło o detale. Dzisiaj nie tylko zawracał głowę zmianami ostatniej chwili, źle się czuł, znikał co każde dziesięć minut w łazience. - Missy, czy możemy zacząć i przynajmniej umieścić pierwsze z przekaźników na miejsce? - zasugerował Tad, paląc się do drogi. - Wtedy możemy skontaktować się z Danem i pozwolić mu na robić swoje z podstawową jednostką w obozie. To będzie wymagało przynajmniej dwudziestu minut na dotarcie do pierwszego miejsca zrzutu zanim będziesz mogła zacząć łączyć odbiorniki. To był pierwszy raz gdy widział Missy od kiedy rozmawiał w sobotę z Keilem. Wyglądała zachwycająco jak zwykle, ale wyobraził sobie, że w jej uśmiechu było coś dodatkowego gdy mu odpowiedziała. Gorąco rozchodziło się pomiędzy nimi, skupił się na odwracaniu zanim zrobiłby coś wilczego - jak rzucenie się na nią publicznie. Do czasu gdy byli w powietrzu ze słuchawkami do komunikacji, wydawało mu się, że opracował się co chciał powiedzieć. Musiało to być coś czułego i słodkiego, a mimo to informującego ją, że jest nią zainteresowany nie tylko z powodu Pierwszego Parzenia, ale dlatego, że naprawdę ją lubił jako osobę. Nie chodziło tylko o seks, nawet jeśli była wystarczająco gorąca by spowodować odwilż wiosenną i spowodować wczesną... - Tad? - łagodny głos Missy doszedł z głośników razem z zakłóceniami. Jego penis nadal staną czujny.

- Tak? - Gdy skończymy na dzisiaj czy chciałbyś wrócić do swojego mieszkania czy wolisz pokój hotelowy? Ponieważ wszystkie moje rzeczy są w obozie i nie sądzę byśmy tam powinni oprawiać seks. Zabrało kilka sekund Tadowi na wypoziomowanie samolotu. Bezpośrednie wilki. Miały go za każdym razem. - Mam przy sobie ubranie na zmianę więc możemy od razu iść tam gdzie chcesz. - Missy! - Tad poprawił spodnie żeby odzyskać trochę przepływu krwi. Powąchała, a on uśmiechnął się do niej zażenowany. Jej oczy skrzyły się z pożądania gdy wyciągnęła rękę, a on ją uścisnął, jego kciuk pocierał jej knykcie w delikatnej pieszczocie. tak miękkie. Tak właściwe. Słaby ślad jej zapachu zaskoczył go, albo perfumy albo naturalna woń, wypełniła jego nozdrza i wysłała jego ciało w nadbiegi. Tad przedzierał się przez szybkie kalkulacje gdy jeszcze zostało trochę krwi w jego mózgu. Dwanaście przekaźników do ustawienia, piętnaście minut każdy. Dodając czas lotu, lądowania i przechowywalni samolotu, jazdy i biegu sprintem po schodach, mogli być w tym miejscu najpóźniej o 2 po południu. Gotowi na Popołudniową Rozkosz. *** - Zmieniłam częstotliwość, Dan. - Missy trzymała głowę na jednej ręce gdy rozmawiała przez radio/ - Jeśli nie otrzymujesz reakcji, pominąłeś coś u siebie. Tad przemierzał za nią w śniegu, jego kołnierzyk postawiony na lodowaty wiatr. Było już po trzeciej, a często zdarzała się bryza na lodowcu o tej porze dnia. Kolejny powód dlaczego miał nadzieję być już o tej porze w domu. - Wiem, że to nie problem na moim końcu... Nie, nie wyłączę tego i przekalibruję ponieważ to wymaga kolejnych dwudziestu minut, a to nie rozwiąże problemu... Dan? - Missy upuściła telefon. - Znowu się rozłączył. Nie mogę w to uwierzyć! Przez dzień Dan zmienił proste ćwiczenie w nową formę piekła. Oczywiście, Tad był odrobinę uprzedzony skoro miał nadzieję przechodzić przez raj właśnie w tej chwili. Tamten facet szarpał się i denerwował przy każdym pogodowym przekaźniku jaki Missy próbowała ustawić. Pomiędzy gorączką, a biegami do łazienki, pomógł połączyć tylko siedem

z dwunastu potrzebnych przekaźników. Wkrótce zrobi się ciemno, a Tad bał się pomysłu nocowania w jego samolocie na lodowcu. - Missy, musimy przerwać. Powiedz komukolwiek możesz, że wracamy. Dan jest zbyt chory żeby skończyć, a my zbliżamy się do strefy zagrożenia. Missy przytaknęła i przekazała wiadomość do bazy. Ich odpowiedź rozszerzyła jej oczy z niepokoju. Gdy schowała telefon i zebrała swoje rzeczy, przekazała Tadowi dodatkowe pakunki do umieszczenia w ładowni, podzieliła się wiadomością. - I tak nie możemy nic więcej dzisiaj zrobić. Przenieśli Dana do jego namiotu. jest nieprzytomny. Z powrotem na pokładzie, Tad zbadał linię lotu. Kierunek wiatru się zmienił wystarczająco, że nowy kierunek na odlot nie będzie przyjemny. - Umm, chyba powinnaś zamknąć oczy. Samolot będzie blisko drzew zanim ruszymy z miejsca. Missy pokiwała głową i włożyła słuchawki. - Ufam ci. Tad przełknął. Jasna cholera, teraz jego pierś była tak ciasna jak gardło. W sposób w jaki Missy oddała się w jego ręce tak szybko i wiernie było pokorny. Dał radę wylecieć z lodowca z kilkoma calami w zapasie. Nieustępliwe cząsteczki lodu na kadłubie samolotu, wystawione na działanie wiatru, były jak papier ścierny. Obie ręce walczyły o kontrolę małego samolotu i wszystko szło dobrze, aż seria jasnych pomarańczowych świateł rozświetliło się na panelu sterowania. Brzydka pogoda pieprzyła z klapami skrzydeł. Oh. Cholera. Było nawet gorzej gdy czerwone światło silnika rozświetliło się sekundę później. Słońce zachodziło, przerażające a mimo to piękne przez mgłę podmuchy śniegu. Tad wiedział gdzie są. Podwójnie i potrójnie sprawdził mapy gdy czekał aż Missy skończy każdy przekaźnik. Nie dadzą radę wrócić do Haines przy tej pogodzie z samolotem w kłopotach. Może uda im się dostać do samotni Keila w górach - z odrobiną szczęścia. Zerknął na Missy, która patrzyła na niego z zaufaniem. Do diabła, zapomnij o szczęściu. Dla niej, dokonałby cudu. ***

Tad prowadził Missy przez głęboki śnieg w kierunku chaty, a wiatr wył wokół nich. - Czy będziemy musieli się włamać? - musiała krzyczeć żeby zostać usłyszaną. - Nie. Znam sekretny kod. Przylatywałem tu z Keilem i jego klientami wiele razy, dzielili się swoimi sztuczkami. - pociągnął ich obok frontowych drzwi do dużego bocznego okna gdzie wisiał na skroblu zamek szyfrowy. - Czteroliterowy szyfr. Założę się, że TJ je ustawiał. Wpisał H-E-L-P i pociągnął. Nic. Tad próbował O-P-E-N, następnie S-A-V-E. Przeklinał na wiatr. - Na co powinien być nastawiony? - spytała Missy wsunięta ciasno obok niego. Próbowała powstrzymywać drżenie. Temperatura szybko opadała, a jej zęby szczękały. Pomimo że była zadowolona, że Tad bezpiecznie wylądował, było o wiele zimniej niż była przyzwyczajona. Kusiło ją by zmienić się w wilka i zwinąć w kłębek żeby się trochę ocieplić. - Keil używa trzy zapadkowych zamków ustawionych na SOS albo 9-1-1 dla nagłych wypadków. TJ lubi używać cztero-zapadkowych zamków i ma skłonność do fantazjowania. Co byś powiedziała gdybyś musiała dostać się do chaty, a nie miała klucza? - Prawdopodobnie bym przeklnęła. - głębiej wsadziła ręce pod pachy i podskoczyła na miejscu. Tad dał jej policzkowi szybki jesteś-geniuszem pocałunek i ciepło przelało się przez nią. W chwilę odblokował zamek, okno otwarło się, wsadził ją do środka. Tad wpełzł tuż za nią i zamknął okno. Względna cisza rozbrzmiewała w jej uszach. - Co to było za słowo? Tad poprowadził ją w kierunku hermetycznej kuchenki. - S-H-I-T. Ten chłopak musi dorosnąć. - Wyciągnął koc z zamkniętego przenośnego pojemnika i owinął wokół jej ramion. Wpatrywał się w nią przez chwilkę, jego zimne palce gładziły jej policzek zanim zakrył ją dokładniej. - Usiądź tu, a ja rozpalę ogień. Z minutę będziemy mieli wszystko czego będziemy potrzebować. Keil jest niczym jeśli nieprzygotowany. Missy patrzyła, ścieśniona pod kocem, jak Tad napalił w kuchence i krąży po kuchni, wyciągając rzeczy ze szczelnie zamkniętych pudeł. Herbata, cukier, puszka sosu do spaghetti i makaron wszystko pojawiło się na kredensie. Do czasu gdy kuchenka promieniowała gorącem na główną

przestrzeń chaty, rozpuszczony śnieg gotował makaron, a bogaty zapach sosu pomidorowego wypełniało powietrze. Tak płynne ruchy jak na nieaktywowanego wilka. Była pewnego rodzaju gracja u większości zmiennych, przenoszonych z ich wilczej formy. Tad musiał dopiero zmienić się w swojego wilka, ale Missy mogła go sobie wyobrazić. Mogła się założyć, że będzie blado srebrny, tak jasny jak ona była, nawet jeśli jego ludzka forma była ciemna na skórze i włosach. Będzie piękny. Tak jak on jako człowiek. Gdy patrzyła jej pragnienie rosło. Jej ciało naprężyło się, a wilgoć zaczęła zbierać się u jej sedna. Ten dzień nadchodził długi czas, a jej skóra mrowiła w oczekiwaniu na jego dotyk. Missy cieszyła się, że będzie dzielić z nim to doświadczenie. Nie ważne jak niebezpieczne było dla niej ofiarowanie mu Pierwszego Parzenia. Z wszystkim co przeszła w sforze Whistler, lata niekochania i uwięzienia w małżeństwie z rozsądku, musiała zrobić dla siebie ostatnią wyjątkową rzecz. Jakiekolwiek będą wyniki. Była wdzięczna, że mogła dać coś specjalnego Tadowi. Wstała żeby zmienić wilgotne ubranie na to, które wzięła ze sobą. Tad patrzył jak otwarła torbę bez mówienia czegokolwiek, jego spojrzenie rozgrzewało się gdy patrzył jak sięgnęła i wyciągnęła parę grubych spodni. - Słodkości. Hmm, kochanie, jesteś rodzajem kobiety dla mnie. - drażnił Tad, jego uśmiech rozjaśnił pokój. - Tu jest zimno skoro żyło się z dala od północy. - poskarżyła Missy. Tad mrugnął do niej okiem. - Co jeszcze masz w tej torbie psikusów? Myślałem, że miałaś na myśli seksową koszulę nocną czy olejek do masażu. Missy wyciągnęła parę grubych, wełnianych skarpet i szczotkę do włosów. - Liny i łopatkę, prawda? Missy prychnęła na niego pogardliwie i dała nura za stos pudeł podczas gdy Tad odwrócił się z powrotem do kuchenki, ale nie zanim oboje obrzucili się ostatnim spojrzeniem. Seksualne zamiary w oczach Tada paliły ją i musiała wziąć długi, powolny oddech zanim mogła się przebrać. Ciepłe jedzenie wypełniało ich brzuchy a ciepło z piecyka sięgało nawet do najdalszych zakamarków chaty. Missy westchnęła i oparła się o miękkie poduch, które Tad wyciągnął ze schowka i umieścił blisko ognia. - Było jeszcze trzech pół-krwistych z nami w liceum. - powiedziała, patrząc z radością na wyraz jego twarzy. - Czy wiesz kim byli? Tad oparł się na łokciu obok niej. - Wiem o Leonie. Nadal należy do sfory Whitehorse. Podejrzewałem, że było w nim coś innego nawet zanim wiedziałem o wilkach.

Missy zaśmiała się. - Dlaczego? Tad splótł ramiona i wykrzywił twarz w grymasie. Zniżył głos i wychrypiał, -Ponieważ jeśli kiedykolwiek widziałaś chłopaka przebierającego się na wf, pomyślałabyś, że zapomniał dokończyć przemiany. Facet potrzebuje udziałów w Nair (produkt depilujący). Zachichotała. To był Leon co do joty. - Jesteś zły. Kto jeszcze? - Nie jestem pewien. Cindy przeniosła się krótko po tobie. Ona miała to całe 'patrz, ale nie dotykaj' opanowane do perfekcji, a wy dwie często trzymałyście się razem wokół szkoły i miasta... - zamilkł. - Obserwowałeś mnie, prawda? - powiedziała Missy ze wzrokiem na jego wargach, na kąciku jego ust. Jej język wymknął się i oblizał jej wargi, nie mogła powstrzymać tego automatycznego gestu. - Cały czas. - przyznał się cicho Tad. Wyciągnął rękę i trącił luźny lok. Ciężko przełknęła gdy jego dotyk wysłał burzą uczuć przez jej ciało. Fascynowałaś mnie. Nadal to robisz. Nadal się na nią patrzył, jego spojrzenie ciemniało. - Muszę cię pocałować. - jego głos był ochrypły i niski gdy nadal owijał jej włosy wokół palca. - Naprawdę muszę cię teraz pocałować. Nie zbliżył się. Na co on czekał? Missy ponownie oblizała usta, on jęknął gdy nakrył jej kark dłońmi i przyciągnął ją. Byli zaledwie szept od siebie. Jego oddech ogrzewał ją i nadal nie zbliżył się żeby jej dotknąć. Wtedy zdała sobie sprawę, że tego nie zrobi. Czekał na nią. To był wybór, jej decyzja. - Missy? - jego głos drażnił jej skórę, pobudzał jej zmysły, wyciągał ostatnie powietrze z jej płuc. Opuściła swoje usta ostatnie ćwierć cala i ich wargi się spotkały, nieśmiało, niepewnie. Tad przyciągnął ją bliżej, jego ręce były delikatne gdy masował jej kark i ramiona, jego usta były miękkie i powściągliwe. Chciała więcej. Przejechała językiem po jego ustach, drażniąc złączenie warg i nakłaniając do ich otwarcia. Z jękiem podporządkował się i podkradła się do środka liżąc jego zęby. Gorąco wzrastało wokół nich gdy Tad do niej dołączył, jego język omiatał jej gdy przyciągnął ich ciała do siebie, biodra razem, jej tułów ciasno do jego piersi. Przytulne koce pod nimi, ciepło wypełniające powietrze w pokoju, trzaski polan, wszystko to zaczęło znikać gdy jego fizyczny dotyk przytłoczył ją. Jego ręce wsunęły się pod jej bluzę i sunęły w dół jej pleców. Ich ciała

naciskały na siebie. Jej sutki, napięte i twarde, ocierały o niego. Przez to wszystko pocałowali się. Odurzający dotyk ust do ust podniecały ją, oszałamiały. Odsunęła się o cal żeby złapać powietrze, i stwierdziła, że patrzy w górę na Tada. Przetoczył ich i nawet nie była tego świadoma. Patrzył ostrożnie, utrzymując swój ciężar na łokciach, zwieszając się nad jej ciałem. Jego twardość usadowiła się na jej udzie. Jego z trudem łapany oddech pokazał jej, że nie tylko na nią to wpłynęło. Wpatrywała się w niego. - Całujesz lepiej niż marzenie. Oczy Tada się powiększyły. - Kochanie, czy ty wiesz w ilu marzeniach grałaś główną rolę? Nadal się w nią wpatrywał i Missy zarumieniła się. Jej ręce były zaciśnięte na jego karku, włosy stały w miejscu, w którym zaciskała na nich dłonie gdy się całowali. - Ja, umm... Jakie było pytanie? Ciemne oczy błysnęły na nią. - Żadnych pytani. Tylko więcej tego. Obniżył głowę i była stracona, zagubiona w jego smaku, jego dotyku. Trącił nosem jej szyję, zęby tarły o jej skórę, a jej łono zacisnęło się. Wilgoć, gorąco i ślisko, wypływały w jej ciała. Krew płynęła do jej dolnych warg aż były opuchnięte i bolące. Tad przesunął się na bok, a jego ręka minęła jej brzuch żeby nakryć jej pierś. Ostro wciągnął powietrze. - Cholera, Missy. Nie nosisz stanika. Wypchnęła swoją klatkę piersiową do mocniejszego kontaktu z jego dłonią. Elektryczne wstrząsy prześlizgiwały się przez nią i usadowiły w półkuli piersi w jego dłoni, jego kciuk otarł jej sutek widmowym dotykiem. Wymamrotane słowa namiętności dotarły do jej uszu. Pociągnął ręką w górę jej sweter i nakrył jej naprężony czubek. Nakrywając całą otoczkę, zassał mocno. Linia rozeszła się od jego ust do jej sedna, błyskawica błysnęła i krzyknęła gdy uchwyciła się go kurczowo. Nigdy wcześniej niczego takiego nie czuła. Potrzebowała go, potrzebowała jego pożądania, jego ust. Była pusta i tylko Tad mógł ją wypełnić. Przeniósł się na jej drugą pierś, przenosząc rękę przez jej brzuch do paska jej spodni dresowych. Gdy wsunął palce pod gumę, otwarła w powitaniu nogi, szarpnęła go za głowę, przyciągając jego głowę do jej ust. Jego smak był uzależniający i pragnęła więcej. Podczas gdy jego palce otarły się o jej wzgórek, wciągnął kolejny szybki

oddech i przemówił przy jej ustach, - Dziewczyno, zabijasz mnie. Ani stanika, ani majtek... Oh cholera, jesteś mokra. Jego ręka nakryła jej wzgórek, jeden palce przesunął się przez jej loki do wrażliwych warg. Jego palce usadowił się dokładnie tuż w środku jej pochwy. Missy zamknęła oczy i chłonęła uczucia gay dreszcze przechodziły po jej skórze. Jego usta, żądające odpowiedzi, ucztowały na jej wargach, jednak ręka badająca jej szparkę była delikatna. Głaskał ją, powoli i kontrolowanie, nawet jak całował ją mocno i gwałtownie. Jego ciało zadrżało i zastanawiała się jak długo jeszcze wytrzyma. Już nie chciała delikatności. Pragnęła wypełnienia, uchwycenia przez Tada, żeby całkowicie ją posiadł, przytłoczył. Jego zapach mocno wisiał w powietrzu, wypełniał jej nos, jej usta. Jej serce. Jej duszę. Wstęgi emocji przesunęły się przelotnie pomiędzy nimi, jej oczy otwarły się szeroko w zaskoczeniu. Oh, słodkie miłosierdzie, to się naprawdę działo. Łączność partnerska. Mówiono jej czego oczekiwać, ale nigdy nie sądziła, że tego doświadczy. Zamknęła oczy i starała się uspokoić. Bycie przywiązaną do Tada przez fałszywe partnerstwo znaczyło, że ucieknie spod władzy jej Alfy, a to był cel. Ale nigdy nie oczekiwała, że to połączenie będzie tak rzeczywiste. Musiała wydać jakiś cichy dźwięk niezgodny z ich kochaniem się ponieważ Tad odsunął się. Opuścił czoło na jej ramię i wziął kilka głębszych oddechów. Przesunął się odsuwając, ale złapała go za ramiona, owinęła nogi wokół niego żeby go zatrzymać. - Nie mówiłam ci żebyś przestał. Jesteś najlepszym kochankiem jakiego... - Nie mówmy o innych ludziach kochających cię. - Tad zgrzytnął przez zęby. Przetoczył się na bok, utrzymując ich nogi razem. - Z jakiegoś powodu ta myśl powoduje, że chcę kogoś zastrzelić. Missy wpatrywała się w niego. Czy to możliwe? Wiedziała co ona czuje. Emocjonalne pragnienie by być z nim było nawet silniejsze niż fizyczny przymus. A fizyczność była poza wykresem. nakryła jego twarz dłońmi i sięgnęła zmysłami Omegi do jego umysłu, do emocji i ukrytych potrzeb. Pojawiły się obraz - nagie splecione ciała, dzieci bawiące się na polu, splecione dłonie pomaszczone przez czas - Missy sapnęła. Cały czas się myliła. Przypuściła, że jej pragnienie jego jest fałszywe gdy naprawdę powinna wiedzieć.

Był jej partnerem. Jej prawdziwym, autentycznym, zawsze-na-zawsze partnerem. - Oh, Tad. - to było bardziej przytłaczające niż wyobrażała sobie, że może być. Z jego smakiem szalejącym w jej ciele i obrazami z jego umysłu zachęcającymi ją, to było wszystko co mogła zrobić żeby powstrzymać się od zdejmowania ich ubrań i wypieprzenia go do nieprzytomności. Nie żeby to był zły pomysł. Zadrżała w jego ramionach i Tad był blisko utraty kontroli. Spojrzał w jej oczy, sprawdzając czy się bała. Kurwa. Musiał zrobić coś, poruszać się zbyt szybko, nie pokazać jak wiele dla niego znaczyła. Ból, głęboki i ostry, pchnął w niego i ostro wciągnął powietrze. - Kochanie, co się stało? - Tad próbował rozplątać ich kończyny, próbował, ale jego ciało nie chciało współpracować. Pozostawiając gorąco jej dotyku mogłoby wyszarpnąć serce z jego ciała. - Nic się nie stało, wszystko jest w porządku. - ponownie chwyciła dłońmi jego twarz, miękkość tego dotyku omywało jego ciało z równymi częściami pragnienia i spokoju. Było coś tak właściwego w Missy, dużo ponad zwykłym seksem, że jego umysł stał się zamglony i trudno było się skoncentrować na słowach. - Czy to czujesz? To nie tylko Pierwsze Parzenie. Ty i ja, jesteśmy partnerami. Tad zamarł. To nie było możliwe. Ona miała partnera, jednak z jakiegoś powodu otrzymywała wiadomość, że oni należą do siebie na zawsze. O piekielna cholera, to znowu pieprzone wilkołacze hormony. Jakoś otrzymywała fałszywie pozytywne. Jak to mogło się zdarzyć? Jak to mogło się zdarzyć bez nich uprawiających seks? Zaczynała myśleć, że była w nim zakochana na resztę jej życia i to tylko kontrolujące ją feromony. Nie mógł tego zrobić, nie mógł traktować kogoś o kogo się troszczył z takim chłodnym, nieczułym traktowaniem, zwłaszcza Missy. Tad zebrał siłę, której nie wiedział, że ma i odsunął się. Oboje zapłakali cichymi jękami gdy przemierzy pokój, zwiększając dystans pomiędzy mini. Fizyczny ból przedzierający się przez jego ciało był niespodziewany i prawie powalił go na kolana. Jego oczy zamgliły się na chwilę i pokój zawirował w oszołomieniu. - Tak mi przykro, naprawdę. - zrobiłby wszystko żeby jej nie ranić. Jego kończyny drżały gdy opierał się o framugę. Jego ciało płonęło nawet bardziej niż kiedy ją dotykał. Była blada, dezorientacja malowała się na całej jej twarzy, pragnął jej aż do bólu. Ta sytuacja była poza jej kontrolą i całkowicie jego winą. -

Myślałam, że... - zawahała się zanim zamknęła oczy wypełnione łzami i zaczęła się trząść. - Nie pragniesz mnie? Dźwięk agonii wyrwał się z jego gardła na myśl o odmawianiu jej jego pragnienia. Cholerne wilkołacze geny spieprzyły jego życie, a teraz od Missy. On chciał tylko ją trzymać i wszystko naprawić, ale to było niemożliwe. Wszystko co mu mówiono przez te lata oznaczało, że musiała być w błędzie i o ile nie zatrzyma się teraz, ona będzie cierpieć przez wieczność. Nadał głosowi łagodne brzmienie i pozwolił trosce w nim zabrzmieć. - Do diabła, to nie ty, to ja. Czy nie widzisz? Nie jestem aktywowany. Nie możemy być partnerami, to feromony się oślepiają. Tylko myślisz, że jestem twoim partnerem. Oh, kochanie, chciałbym żeby to była prawda. Pragnął tego wszystkim co miał. - Jest! - krzyknęła Missy. Była teraz na kolanach, przekrzywiony sweter, włosy zmierzwione. Nigdy nie widział niczego piękniejszego. Czystą torturą było oderwanie od niej spojrzenia, jego serce szybko waliło, w uszach mu dzwoniło od krwi płynącej przez jego głowę. Zmusił się do opanowania żądzy i spróbował ją przekonać. - Nie może być. Ty masz partnera. - to nigdy nie zdarzało się dwa razy. To wydarzenie było raz-w-życie i kiedy umierał, kawałek ciebie też. - Miałam męża, Tad. Nie partnera. Byliśmy małżeństwem, ale to było na mnie wymuszone. - wstała i sięgnęła po niego. Tad wyciągnął dłoń żeby ją powstrzymać, jego umysł wirował. Nigdy nie miała partnera. Powiedziała, że oni są partnerami. Czy mogła mieć rację? Mocno powąchał. Jedyny zapach jaki do niego dochodził to słaba woń drzewnego dymu. Jego zatoki były zatkane, jego czoło wydawało się gorące. Jego ciało bolało. Czy on jej chciał? Piekielnie tak, ale wydawało się nie istnieć nieprzeparte połączenie, o którym ostrzegano go gdy spotkają się prawdziwi partnerzy. Chciał się w niej schować i bronić jej, ale czuł to od kiedy byli dziećmi, dawniej w liceum. Połączenie, przyciąganie, czuł niezwykle mocno z ludzką stroną. Jak to mogło być prawdziwe partnerstwo jeśli nie był pewny? ta szczypta wątpliwości, która pozostała, związała mu ręce. Związała jego serce. Wtedy przez jedną złą, nikczemną chwilę, kusiło Tada żeby kontynuował. Żeby ją wziąć i kochać się z nią, żeby była uwięziona na zawsze. Kochał ją, do diabła. Ona kochałaby jego. Czy miało znaczenie, że będzie to tylko substancje chemiczne z jej strony? Jego ludzkie morały toczyły walkę o

epickie rozmiary przeciw pragnieniu wilka szalejącym w nim. Żądza, potrzeba aktywacji. Chłodna bryza przepłynęło wokół niego i w tej krótkiej sekundzie jego serce pękło. Prawie zrobił tą jedną rzecz, jaką przyrzekł, że nigdy nie zrobi, wykorzystać kogoś o kogo się troszczył. Nie mógł. Musiała zostać wypuszczona. Wszystkie jego marzenia spadły na ziemię i roztrzaskały się. Potrzeba, która wzrosła w jego ciele, przelewała się do jego umysłu i odsunięcie się od niej było najtrudniejszym co kiedykolwiek zrobił. Pokój ponownie stał się zamazany. Nie można było rozumować logicznie. - Jeśli nigdy nie byłaś połączona to znaczy, że nie możemy bezpiecznie dzielić Pierwszego Parzenia. Nie mogę ci tego zrobić. Nie mogę ryzykować myśli, że możesz mnie kochać przez resztę swojego życia. jego język potykał się o słowa, niezgrabnie, boleśnie. Pragnął jej, ale bardziej pragnął dal niej wszystkiego co najlepsze. - Ale, Tad... - Missy, cicho. - Tad zniżył głos, uspokoił walące serze. Musiał wytłumaczyć, że ją nie odrzucał, ale ratował ją przed poważnym błędem. Zakochanie się w kimś naprawdę i myślenie, że jest się zakochanym z powodu cholernych wilkołaczych hormonów to nie to samo. Gdzieś tam masz prawdziwego partnera, z którym połączysz się intymnie. Jeśli cię wykorzystam, zniszczę przyszłość jaką możesz mieć. Absolutne szczęście. Całkowite przynależenie. Za bardzo się o ciebie troszczę żeby pozwolić ci to wszystko zaprzepaścić. Musimy się zatrzymać, teraz. - Tad chwycił płaszcz i wsadził stopy do butów, pokój wirował przy tych ruchach. Utrzymuj ogień. Wrócę niedługo. Nie opuszczaj chaty. Ponownie wypróbuję radio. - Tad, nie zostawiaj mnie, ja cierpię... To boli. Nie zostawiaj... Zamknął drzwi, odcinając się od dźwięku jej drżącego głosu i opuścił ramiona by je zablokować. Ostre noże przecinały jego kończyny, jego gardło było obdarte, a serce było bryłą lodu w jego piersi. Zszedł po schodach i skierował się do samolotu. Musi być jakiś sposób żeby szybko się stąd wydostać. Zanim umrze z bólu złamanego serca.

ROZDZIAŁ 7 Missy opadła na kolana, płacz wyrwał się z jej ust. Jak mógł ją zostawić po tym jak powiedziała mu, że są partnerami? Przeklęty zbyt taktowny dupek. Każda komórka w jej ciele krzyczała na nią by za nim poszła, zaciągnęła z powrotem do chaty i zmusiła by skończył to co zaczęli. Opuściła głowę do ziemi i skoncentrowała się. Jej umiejętności jako Omega uspokoiły ją tak, że mogła myśleć, mogła funkcjonować aż Tad odzyska swój rozsądek i wróci. Długie, powolne oddechu pomogły ulżyć największemu bólowi gdy rozciągnęła hormonalno-naprężone mięśnie ramion i nóg. Po, co wydawało się godzinie, Missy podpełzła do stołu i podciągnęła się. Kierując się do drzwi, zmusiła nogi do współpracy i dalszego ruchu. Część jej ciała chciała odciąć się i wrócić pod koce i drżeć aż Tad wróci i złagodzi jej ból. Ale jeśli co to podejrzewała o nim było prawdą, Tad nie był świadomy wszystkich fizycznych reguł wilków. Mógł nie chcieć się z nią łączyć, ale teraz nie miał w tym względzie dużo do powiedzenia. Chemiczny włącznik zaczął się przekręcać i potrzebowali siebie nawzajem żeby przeżyć. "Po prostu nie" nie wystarczyłoby. Szarpnięciem otworzyła drzwi i wpatrywała się w śnieżycę. Wiatr trząsł dachem chaty. Ciężko było zobaczyć schody pięć stóp dalej przy krawędzi ganku gdy śnieg pokrywał go warstwą śniegu. Jeśli Tad był wszędzie tylko nie w samolocie, był w niebezpieczeństwie. Gdy ściągnęła ubranie, zęby zaczęły jej szczękać od więcej niż zimna. Jej skóra była tak wrażliwa, że nawet dotyk własnych rąk rozrywał jej ciało z bólu. Tad mógł być tak troskliwy jak chciał innym razem. Teraz zamierzała wyciągnąć jego dupę i zmusić by ją przyjął. Missy weszła na ganek naga, skóra uderzana przez cząsteczki lodu, które kuły jak osy. Obniżyła się na ziemię i zmieniła, wygoda zmiany w wilka

złagodziła część bólu nawet jeśli tęsknota za partnerem sięgała głębszych warstw rdzenia. Wyczuła do w śnieżycy. Tad próbował zaprzeczać, że są partnerami, ale nie można było zaprzeczyć połączeniu. To było jak sznurek zawiązany pomiędzy nimi, za którym mogła łatwo podążać. Zeskoczyła z ganku i słuchała przez chwilę, ostre wycie wiatru było inne dla jej wilczych uszu. Małe istoty kuliły się pod gankiem, ich małe ciałka ukrywały się przed zimową furią. Większe zwierzęta włóczyły się pomiędzy ochronnymi drzewami, w tym przynajmniej jednego naturalnego wilka. On wiedział, że ona tu była. On wiedział, że była jedną z nich, a jednak inną, i miałby się na baczność. Pozwoliła odrobinie z jej świadomości Omegi wydobyć się żeby go uspokoić zanim odwróciła się, i zaczęła tropić swojego partnera. Wiatr zatarł już większość ze śladów Tada, wgłębienia wypełniły się niesionym śniegiem. Trop, którym podążała, przemierzał, jakby Tad poruszał się na niepewnych nogach. Sposób w jaki udało mu się odejść na tak daleko, pokazało jej niezwykłą siłę. Albo upór, który graniczył z kretynizmem. Podeszła do samolotu, strach w niej wzrastał. Wyczuła zwalniające bicie serca Tada, nie przez medytację, ale dlatego, że był w niebezpieczeństwie. Z przodu przy nartach samolotu, była pokryta śniegiem hałda. Pośpieszyła tam i odkryła jego skulonego twarzą do ziemi. Odrzuciła głowę do tyłu i zawyła, długi wysoki płacz rozkazu, zanim przytknęła pysk do boku jego twarzy i powąchała. Początkowy ślad jego zapachu przeleciał przez nią z wpływ strzału tequili. W głowie jej zawirowało, jej usta zwilgotniały a seksualne napięcie ponownie rozeszło się po jej ciele tylko przez samą obecność przy nim. Ale czuła również niebezpieczeństwo. Tad był rozpalony. Jego ciało trzęsło się z gorączki, a nawet jeśli go obudzi, nie będzie w stanie go nieść. Ponownie zawyła, tym razem głośniej, bardziej żądająco. Missy użyła łap i zębów żeby przyciągnąć Tada bliżej samolotu i niewielkiej ochrony zbocza zanim owinęła się wokół jego głowy, jej oddech ogrzewał jego twarz. Wyczekiwała jakiegokolwiek śladu ruchu, w Tadzie jaki i wybielonym powietrzu wokół nich. - Missy? - głos Tada był cichym chrypnięciem. Polizała jego szyję. - Przepraszam, Missy. Tak bardzo mi przykro. Głowa Missy podskoczyła w uwadze. Przyszli. Naturalne wilki podkradły się do miejsca gdzie leżał Tad, oczy

lidera były ma Missy. Zmusiła go do odwrócenia wzroku, nie ruszyła się z obronnej pozycji wokół Tada. Powoli wilk leśny podszedł i opadł na ziemię przy jej łapach. Lizał przez chwilę jej pysk, a ona szturchnęła go głową. Byli w porządku. Kilka minut później Missy podwójnie sprawdziła stos futrzanych ciał zakrywających Tada by utrzymać go w cieple zanim ona wróci z pomocą. Trąciła przywódcę w pożegnaniu i odwróciła się. *** Ból musnął jego kark, owinął się delikatnie wokół jego czoła i następnie uderzył pomiędzy oczy. Tad jęknąłby, ale to wymagało zbyt wiele energii. Dyszenie zdawało się być limitem możliwości narzekania w tym momencie. - Więc, chłopcze zombie. Zamierzasz ruszyć swój tyłek z łóżka jeszcze w tym tygodniu czy co? - głośny głos jego wspólnika odbijało się echem jakby używał megafonu. - Myślisz, że tym razem będzie coś pamiętał, Shaun? - Nie wiem, TJ. Myślę, że to całkiem zabawne. A może powiemy mu, że został najęty żeby obwoził Królową po następnej królewskiej wycieczce? Rozmawiali w pobliżu, ale Tad nie mógł ich widzieć. - Hej, chłopaki. Zamknijcie się na chwilę. Który z was rzucił kowadło na moją głowę? - Hmm, dobry znak. Jest dupkiem. - powiedział Shaun. - Dlaczego nie widzą? - Tad myślał, że ma otwarte oczy, ale w pokoju było tak ciemno, że nie był pewny. Słaby płomyk światła pojawił się gdy Shaun rozsunął zasłony. - Jest noc i zasunęliśmy dla ciebie zasłony blokujące światło. Lekarz sfory powiedział, że przy gorączce musisz mieć najciemniej jak to możliwe żeby uniknąć komplikacji. - podszedł i usiadł, miał najbardziej zaniepokojony wyraz twarzy jaki u niego Tad widział. - Jak się czujesz? Tad spróbował powoli się rozciągnął. Czuł bóle na bólach, jego głowa pękała i było coś co musiał pamiętać. - Złapałem grypę czy coś? Tad patrzył jak TJ i Shaun wymieniają się spojrzeniami. - Tak, czy coś. Pamiętasz tego faceta, którego woziłeś tam i z powrotem całymi godzinami? Złapał jakiś poważny rodzaj zarazków, a skoro miałeś tę przyjemność przebywania z nim w zamkniętym pomieszczeniu, stałeś

się ładną małą bombą czekającą na wybuch. - wyjaśnił Shaun. TJ prychnął. - Oczywiście bieganie po pieprzonej zamieci nie pomogło. Przeżyłeś tylko dlatego, że... - TJ, idź zrobić kawę. Dzięki. - Shaun odwrócił się tyłem do TJ w odprawieniu. Tad spróbował się roześmiać gdy TJ opuścił pokój. - Jak to zrobiłeś? Myślałem, że nikt go nie umie uciszyć gdy już zacznie. Shaun sięgnął do czoła Tada. - To wilcza sprawa. jestem wyżej rangą i używał tego tylko kiedy trzeba. wolnym ruchem Shaun dotknął jego skóry. Gigantyczne niewidzialne lodowe kolce pojawiły się i zaczęły go wszędzie dźgać. Odsunął się od ręki Shauna, przeklinając pod nosem. W głowie mu się zakręciło, a skóra pełzała. - O co tu, do diabła, chodzi? - Naprawdę chcesz wiedzieć? Tad rzucił w Shauna poduszką. - Co to za głupia dupowata uwaga? Oczywiście, że chcę wiedzieć. Moja głowa pulsuje i czuję się jakbym pełzał po kopcu mrówek po zanurzeniu w miodzie. - Ooooh. Ładne przeprosiny, latający chłopcze. Czy pamiętasz skąd wziąłeś miód? Tad przygotował się do krzyknięcia, żeby Shaun zaczął mówić z sensem, a wtedy... - Oh cholera, Czy z Missy wszystko w porządku? Shaun zaklaskał dłońmi w przesadnym entuzjazmem. - W końcu, poprawne pytanie. Ty razem jesteś na krawędzi zdrowia psychicznego. Tak, z Missy jest w porządku na ile może być. - Co to znaczy? I dlaczego zachowujesz się tak dziwnie? - Tad odrzucił nakrycie i opuścił nogi na podłogę, zamierzając się ubrać. Pokój miał inny pomysł ponieważ okręcił się o 180 i odwrócił do góry podłogą. Tad znalazł się na plecach, tym razem na dywanie. - Spróbujmy jeszcze raz. Jak się czujesz, Tad? Nic nie pracowało jak powinno, a jego mózg czuł się jak zamarznięty. - Do licha, co się ze mną dzieje? Głos Shauna stał się cichym mówiącym "jestem cierpliwy" półgłosem. - Byłeś chory, Tad. Złapałeś grypę od tego faceta, z którym... Pieprzyć to. - Tak, mówiłeś mi. - Tad wyciągnął rękę do Shauna żeby się podnieść.

Shaun schował za siebie ręce, a Tad przeklął. Przetoczył się na brzuch i podciągnął się boleśnie na kolana. - Nie żebym nie chciał ci pomóc, ale słuchanie twoich krzyków za każdym razem gdy ktoś cię dotyka traci swój urok po pierwszym tuzinie. - Shaun usiadł na krześle obok łóżka. Tad wczołgał się na materac i zakrył się. Nacisk kołdry na jego skórę bolał mniej niż zimno przesączające się do jego kości. - Czy ja wariuję? Shaun potrząsnął głową. - Przykro mi jeśli wydaję się trochę opryskliwy, ale wyjaśniałem to już pięć razy. nie jestem pewien czy będziesz pamiętał to co powiem więc jest raczej trudno być entuzjastycznym z wyjaśnianiem tego znowu. Ale miejmy nadzieję, że szóstka jest magiczna, no to zaczynamy. Jest czwartek. Byłeś... - Co? - krzyknął Tad. - Missy i ja robiliśmy ustawienia w poniedziałek zanim utknęliśmy w chacie. Shaun uniósł drew. - Dobra robota. Pierwszy raz pamiętałeś to bez podpowiedzi. Pamiętasz co jeszcze robiłeś z Missy? - Tak zaklnął i Shaun wyrzucił ramiona w powietrze. W porządku, wygląda na to, że dokądś zmierzamy. Wiem, że to doprowadza twojego biednego małego człowieka za szaleństwa, ale zamierzam przez chwilę mówić po wilczemu. Zacząłeś Pierwsze Parzenie z nią i z jakiegoś głupiego, idiotycznego powodu przestałeś. Nie można zatrzymywać aktywacji w połowie drogi, Tad. Wszystko co zdołałeś zrobić to wprawić kulę w ruch i trafiłeś w pętlę czasową. Dopóki nie skończyć co zacząłeś, ani ty ani Missy nie będziecie mogli znieść dotyku innej osoby bez bólu. To po pierwsze. Numer dwa to nikt z nas nie wiedział, że Missy jest Omegą i... - Czym? - ból w jego ciele lekko zelżał gdy przypominał sobie co się działo w chacie z Missy. jak prawie zdecydował uwięzić ją na wieczność. - Omega. Zamiast zajmować się władzą i przywództwem sfory jak Alfa i Beta, ona pomaga nastawiać emocjonalny szlak. Ona instynktownie wie co musi się zdarzyć. Sfory bez Omegi często mają wilki zdziczałe albo schodzące na stronę sprzeczną z prawem. Nawet nie wiesz, że tam są jeśli wykonują dobrą robotę. Tad potarł twarz dłońmi. - Czy z Missy jest okay? Gdzie ona jest? Shaun wyciągnął rękę. - Za chwilę. Najpierw muszę powiedzieć ci coś innego.

- Cholera, Shaun, już mi mówiłeś, że nie jestem tylko dupą za zabawianie się z Missy, jestem też odpowiedzialny za papranie ze sforą. Jaką jeszcze bombę chcesz na mnie zrzucić? Jego przyjaciel pochylił się do przodu na krześle, oczy poważne, usta zaciśnięte. - Nie spaprałeś naszej sfory. Missy nas odwiedza i nie zdołałem się od nie dowiedzieć skąd pochodzi. Tad potrząsnął głową w dezorientacji. - Mnie powiedziała. - Cóż, musi ci bardziej ufać niż sobie zdajesz sprawę. Keil nie mógł z niej tego wyciągnął i mówi mi to, że ona jest albo cholernie silna albo cholernie przerażona czymś. Również nigdy nie nazwałem cię dupą za zabawianie się z Missy, ale za zatrzymanie. Duża różnica, kolego. Muszę cię o coś spytać. Jeśli Missy nie byłaby wilkiem, chciałbyś się z nią kochać? Do czego Shaun zmierzał? - Oczywiście. Wiesz, że ją lubię od czasów liceum, a nie wiedziałem wtedy, że jest wilkiem. Nawet zdecydowałem, że... Shaun podniósł dłoń i wtrącił się. - Dobra. Nie to zrozumiem. Umówiłbyś się z Missy, nawet przespał z nią jako człowiekiem. A co jeśli się w tobie zakocha? Myślisz, że mógłbyś się w niej zakochać? Tad nie wiedział do czego on zmierzał. - Tak. - Więc nie martwiłbyś się dowiadując, że ona nie przejmuje się tym, że Pierwsze Parzenie może zaowocować fałszywym partnerstwem ponieważ ona zawsze się w tobie trochę podkochiwała i doszła do wniosku, że lepiej kochać ciebie, nawet jeśli nie odwzajemnisz jej uczuć. - Shaun przyciszył głos, lekko potrząsając głową. - Bardzo teraz cierpi, Tad. Jest w fizycznym bólu z powodu tego cholernego aktywowania, ale emocjonalnie też ponieważ udało cię się ją odtrącić. - Bo nie chciałem jej ranić! Shaun zrobił minę. - Nieźle ci poszło, Einstein. Uratowała twój tyłek i cię potrzebuje. Teraz możesz być cały ludzko nieśmiały i srać na swój własny czas, ale jeśli jesteś człowiekiem, pójdziesz tam i naprawisz wszystko obojętnie czy ona jest twoją partnerką czy nie. Do sypialni dotarło trzaśnięcie a tuż za nim głośne przeklinanie. Shaun skoczył na nogi i ruszył do drzwi.

- Cholerny idioto, TJ, palisz cały dom czy przygotowujesz kawę? Spojrzał na Tada. - I? Cieszył się, że głowa fizycznie już mu się nie kręciła ponieważ robiła potrójne obroty gdy starał się nadążyć za rozmową. - I co? - Czy mam przyprowadzić Missy albo czy zostaniesz dupkiem? On musiał żartować. Tad wskazał na łóżko i jego trzęsące się ciało. - Chcesz żebym uwiódł kobietę gdy leżałem w łóżku chory przez trzy dni? śmiech Shauna był ostry i głośny w cichym pokoju. - Grypa przeszła ci po pierwszym dniu. Reszta to efekty uboczne twojej głupoty. Jak tylko przyprowadzę tu Missy poczujesz się o wiele lepiej. Zaufaj mi. Czy Missy naprawdę go tak bardzo potrzebowała? Gdyby Tad myślał o wiele przejrzyściej za pierwszym razem, nie spowodowałby tylu problemów. Wyszctko zeszło na zrobienie właściwej rzeczy. Tad zapatrzył się w okno. Tak wiele, przez ostatnie kilka lat, obracało się wokół sfory i uczeniu się o wilkach. Stał się tak rozproszony przez swoją potrzebę aktywacji, że zostawił wszystkie ludzkie cele za sobą. To był błąd. Myślał o sposobie w jaki Missy uśmiechnęła się do niego pierwszego dnia ich spotkania po wielu latach. Sposób w jaki jej oczy świeciły się z figlarnością gdy go drażniła. Dźwięk jej śmiechu. dotyk jej ręki. Złapał się na tym, że się uśmiecha wspominając sposób w jaki się przez nią czuł, jakby był zdolny i godny zaufania. Jasna cholera, był w niej zakochany. Tad wziął głęboki oddech i zdał sobie sprawę, że to nie tylko właściwa rzecz do zrobienia, ale że tego chciał. Marzył o tym. Nawet jeśli Missy zdradzała oznaki fałszywego partnerstwa, upewni się, że nigdy nie poczuje się niekochana. Naprawdę, to nie różniło się od jego wcześniejszych życiowych planów gdy zdał sobie sprawę, że ma wilcze geny - poznać dziewczynę, zakochać się, wziąć ślub. Odwrócił się twarzą do Shauna. - Gdzie ona jest? - Ona jest w łóżku Shauna. - powiedział TJ gdy wsadził głowę do pokoju i gniew przemknął przez Tada. Shaun zauważył to i rzucił TJem o ścianę. - Gładki ruch, bystrzaku. Tad, jest okay. Spałem na twojej kanapie, a jedna z dziewczyn ze sfory zajmuje się Missy. Nigdy jej nie dotknąłem. TJ zachichotał. - Taa, nikt jej nie dotyka ponieważ okropnie jest słuchać dźwięków, które

wydaje. - TJ! Tad się zdecydował. - Shaun, potrzebuję wielkiej przysługi. Czy mogę użyć twojego apartamentu przez... cóż, aż nie będziemy go już potrzebować? Pójdę tam. Wtedy nikt nie będzie musiał dotykać Missy. Shaun wypuścił długi oddech. - Dobra decyzja, Tad. Widzisz, dlatego jestem twoim przyjacielem. Mogę ci pomóc? Tad sięgnął żeby wciągnął dżinsy, ale zmienił zdanie. Nie planował ubierania się przez długi czas. Ostrożnie wsunął się w duży szlafrok, który Robyn podarowała mu na gwiazdkę, z emblematem "Piloci robią to w czasie lotu" na plecach, i skierował się do łazienki. - Daj mi kilka minut na umycie. Mogę chodzić, ale będziesz musiał prowadzić. Jeśli zostanę zatrzymany nie będę wiedział jak wytłumaczyć RCMP* dlaczego jestem tak ubrany w lutym. - Chce ktoś drinka? - spytał TJ trzymając parujący garnek ciemnego płynu. Tad powąchał powietrze. - TJ, skąd wziąłeś kawowe fusy? TJ wskazał na pojemnik na parapecie. Shaun zakasłał. - Nie powinienem tego pić. Prawda, Tad? - Prawda. Chyba że chcesz rozwinąć silne listowie i jaskrawo zielone liście. TJ powąchał garnek. - Wydawało mi się, że pachnie egzotycznie... *RCMP - Kanadyjska Królewska Policja Konna

ROZDZIAŁ 8 Dźwięk ściszonych głosów stopniowo przycichł przez znacznie głośniejsze dudnienie jej serca gdy krew pędziła przez jej uszy. Missy podciągnęła się i wpatrywała w drzwi sypialni. Czy on naprawdę tu jest? Drzwi otwarły się i Missy powstrzymała chichy krzyk gdy Tad wszedł do pokoju, jego skóra była blada, a pod oczami miał ciemne koła. Jego zapach wypływał z niego i obmywał ją jak zimna bryza, po raz pierwszy odkąd odszedł Missy wzięła pełny, głęboki wdech. -Hej. Jej serce pominęło uderzenie. - Hej. Wpatrywali się w siebie. Missy zauważyła każdą zmianę jego oddechu, każdą zmianę wyrazu twarzy gdy patrzył na nią przez, wydawało się, najdłuższy czas. Tylko przez przebywanie w tym samym pomieszczeniu co on zmniejszało ból, bliskość napełniała ją nadzieją, na którą nie zasługiwała. Wtedy oddech uwiązł jej w gardle i wydała lekki szloch. Może zamierzał jej powiedzieć, że nie mógł z nią być i... Tad zbliżył się. - Missy, przestań. Wszystko się ułoży. Przepraszam. Byłem w błędzie. Był teraz tuż przy łóżku. Mogła sięgnąć i dotknąć go jeśli by spróbowała. Opuściła wzrok i złączyła razem palce. Łóżko opadło gdy Tad usiadł, a zdradzieckie ciało Missy pochyliło się do niego w potrzebie. Ich ramiona otarły się a połączenie wybuchło ogniem, odrętwienie zaczęło maleć od pierwszego dotyku od dni. Nie mogła powstrzymać ochrypłego oddechu czy łez, które zaczęły płynąć, a wtedy znalazła się w jego ramionach i wszystko było w porządku. Nie w porządku jak wtedy gdy naturalne wilki pomogły uratować Tada od

zamarznięcia. Nie w porządku jak wtedy gdy znalazła drogę do stacji benzynowej na autostradzie kierowanej przez wilki więc mogła się zmienić i prosić o pomoc zanim zemdlała. W porządku jak on był tu i dotykał jej, jego palce delikatnie odnalazły jej kark, uwolniły loki z jej kucyka. Jego usta dotykały jej policzka i scałowywały łzy gdy mruczał przeprosiny do jej skóry, miękkie jak płatki róż. Tad odsunął się i wziął jej twarz w dłonie. Pocałował ją, czułe muśnięcie jego warg na jej zanim spojrzał głęboko w jej oczy. - Nie miałem pojęcia. Missy kiwnęła głową. Słodkie uczucie jego kciuka pieszczącego jej kość policzkową złagodziło jej smutek. Zamknęła oczy i pozwoliła pociecha bycia razem z jej partnerem złagodziła wrażliwe nerwy, połamane kawałki wnętrza. - Missy, muszę ci powiedzieć. To znaczy, chcę cię spytać. - Tad dławił się swoimi słowami, otwarła lekko oczy i zobaczyła jego oczy wypełnione łzami. Złote refleksy były większe niż wcześniej, jego wilk walczył żeby wydostać się na powierzchnię. Uśmiechnęła się zachęcająco do niego. Nie chcę tego tylko na dzisiaj. Tylko Pierwsze Parzenie. Zrozumiem jeśli znajdziesz swojego prawdziwego partnera i będziesz chciała kiedyś odejść, ale zdecydowałem, że jeśli nie mogę mieć ciebie, nie chcę nikogo innego. Missy zbierała siły żeby powiedzieć, - Co chcesz powiedzieć, Tad? - Chcę się z tobą ożenić. Nie jako wilki, ale jako ludzie. Wiem, że to szybko. - otarł kciuk o jej wargę. - Wydaje mi się, że kocham cię od kiedy byliśmy nastolatkami. Po prostu nie zdawałem sobie z tego sprawę aż do kilku dni temu. - opuścił głowę i oparł policzek o jej. Serce Missy napęczniało gdy resztka strachu znikła. Wiedziała, że są prawdziwymi partnerami. A Tad chcący się zaangażować nie wiedząc o tym... Pocałowała go. Pocałowała jego czoło i otarła palcami zmarszczki zmartwienia i wygładziła je. Pocałowała jego oczy, kąciki jego ust i wzdłuż twardej linii jego szczęki, całą drogę do szyi. Umieściła delikatne pocałunki w drodze do jego ucha i wyszeptała odpowiedź. - Tak. Kocham cię. Objął ją ramionami na kolejną chwilę, jego tors drżał gdy brał nierówny oddech. Gdy ją uwolnił, uśmiechał się.

- Dobrze. Też cię kocham. Missy oblizała wargi. - Oh, nie. To właśnie zaczęło ten bałagan. - Tad potrząsnął głową i nakrył jej usta swoją dłonią. - Mam ścisłe instrukcje tego co musimy zrobić, cóż, zanim cokolwiek zrobimy. Missy polizała środek jego dłoni, pozwalała oczom pokazać mu jak bardzo go pragnie. - Utrudniasz to, Missy. - O to chodzi, Tad. - Missy zachichotała cicho, jej gardło nadal było podrażnione, jej ciało napięte. Ale ból złagodniał. On był z nią. Był w niej zakochany. Jej serce stopniało trochę bardziej. Tad rozwiązał szlafrok i pozwolił mu opaść na ziemię. jednym ruchem ściągnął koszulkę, a Missy patrzyła się w zachwycie jak zsuwa bokserki i staje przed nią nagi. Był chudszy niż większość wilków, z twardymi, silnymi muskułami. Nikły ślad ciemnych loków zaczynał się w okolicy pępka i przechodził na złączenie jego nóg gdzie wznosił się jego penis, twardy i wyprostowany, już płaczący z pożądania. - Ściągnij ubranie, Missy. - powiedział Tad gdy jego ręka opadła i okrążyła jego erekcję. Missy patrzyła zafascynowana gdy gładził się od podstawy po czubek, ruchem równym, który zmiękczał jej kolana. - Missy? Potrzebuję cię nagiej. Potrzebował jej nagiej? Missy odrzuciła kołdrę rękoma i odepchnęła nogami gdy ściągnęła zbyt dużą koszulkę przez głowę i rzuciła ją na podłogę. W góra trzy sekundy, była naga i gotowa na niego. - Nadal nie nosisz stanika i majtek? Do diabła, kobieto. Missy oparła się o wezgłowie i patrzyła jak Tad skrada się do łóżka. Czołgał się na rękach i kolanach aż klęczał przy niej. Podniósł ją i posadził na jego kolanach, łapiąc w pułapkę pomiędzy ścianą a jego ciałem. - Przepraszam, Missy. Ponieważ narobiłem bigosu i musieliśmy... Missy zakryła jego usta dłonią. - Tad, żadnych więcej przeprosin. Kocham cię. Zassał jej koniuszki do ust i drażnił je językiem, jego usta były gorące i chciwe gdy przeją kontrolę. Pocałował ją, mocno i żądająco, jego język poruszał się bez zatrzymywania, a potrzeba wylewała się z niego. Usta Tada pozostawały na jej, a jej ręce prześlizgnęły się w dół jego ramion. Masowała twarde mięśnie pod palcami, kochając sposób w jaki ich skóra iskrzyła w miejscach dotknięcia. Czuła jak głaskał erekcję. Odsuwając jego palce, okrążyła jego długość własnym uchwytem. Tad odsunął się od pocałunku, jego głowa opadła w tył gdy jego oddech zwiększył tempo.

- To jest takie wspaniałe, twoje dłonie na moim penisie. Też chcę cię dotykać. Wiesz o tym, prawda? - Wkrótce. Najpierw pozwól mi pomóc tobie. - Potrzebował wyzwolenia zanim naprawdę zaczną. Ponownie przysunęła do niego usta, delektując się jego smakiem na języku nawet jeśli spalała się przez aksamitną stal pod palcami. Głaskała, pocierała wilgoć osadzającą się na szparce jego penisa, żeby ułatwić ślizg palców na jego długości, znowu i znowu, aż drgnął w jej dłoni. Jego usta zamarły na chwilę przy jej wargach. Ciepło jego nasienia oblało jej brzuch i uda gdzie wylądował jego wytrysk. Wyszeptał jej imię, tak miękko i kochająco, łzy zebrały się w jej oczach. Missy nacisnęła ręką na jego ramieniu żeby naprowadzić do na plecy. Usiadła okrakiem na jego pasie i patrzyła mu w oczy gdy śledziła palcem po nasieniu na jej skórze, pocierając je jak najlepszy krem. - Święte Toledo, Missy. Dźwięki, które wydajesz, zabijają mnie. Złapana w zmysłowe przeciążenie, nie zdawała sobie spray, że wydaje jakieś dźwięki. Zapach rozchodził się pomiędzy nimi jak najpiękniejsze perfumy, płynął potokami i łączył ich razem w nowy związek. Sięgnęła w dół i złapała jego dłonie, pocałowała jego knykcie, przygryzła palce zanim naprowadziła je żeby nakryły jej piersi. To Tad jęknął gdy podniósł ich wagę na dłoniach. Missy uśmiechnęła się widząc wyraz czystej radości na jego twarzy. Mężczyźni i piersi. Tad spojrzał na nią z fascynacją podobną do tej, jaką pokazał patrząc na jej zderzaki. Ale nie całkiem. W tym było więcej uwielbienia. Dotknął ją delikatnie, okręcał sutki pomiędzy kciukami a palami wskazującymi aż nie zesztywniały, twarde i wrażliwe. jego penis podniósł się za nią, mokra szparka trącała jej tył. Tad pieścił ją mocnymi dłońmi, pocierał duże kółka i małe aż pomyślała, że oszaleje. Tad stoczył ją, położył na plecy i opuścił głowę. - Muszę posmakować cię całą, Missy. - obniżył usta do jej piersi i polizał. Jedną rękę przeniósł w dół, nakrywając jej wzgórek, palce przedzielały jej loki aby wsunąć się pomiędzy jej srom i okrążając łechtaczkę. Gdy jego palce kontynuowały taniec, jego usta ssały i przygryzały, okrążały sutki aż stały się ciemno czerwone naprzeciw jej ciała. Pocałował ją. Jego usta były gorące i żądające, a palce ciągle bawiły się nią jak doskonałym instrumentem. Każde pociągnięcie, każdy dotyk doprowadzały Missy bardziej i bardzie do życia gdy zimno rozpływało się jak odwilż wiosenna wisząca nad ziemią. Napięcie w jej sednie wzrastało gdy Tad dodał kolejny palec by drażnić ją i dotykać. Docisnął się do niej

bardziej, jego sztywny penis naciskał na jej udo, ich ciała wyregulowane i dotykające skóra skórę. Więcej niż zwykły dotyk jego rąk i ust, bicie jego serca i jego emocje zaczęły dołączać do jej i łączyć się z nimi. Intymnie. Całkowicie. Głęboki związek namiętności i potrzeb, obaw i nadziei. To było najbardziej upajające uczucie i Missy otwarła się na to jak tylko mogła żeby cieszyć się tym uczuciem. Przypływ pożądania przelał się przez nią i doszła, jej pochwa pulsowała na jego palcach gdy pocierał i głaskał. Tad nakrył ją swoim ciałem, twardy czubek jego penisa zaczął drążyć jej łono gdy nadal pulsowało. Patrzył na jej twarz gdy ustawił swoje biodra pod kątem i pchnął, jego twardość wślizgiwała się w jej miękkie, podatne przejście. Czułość świeciła w jego oczach gdy naciskał aż był pochowany w jej cieple, biodra ciasno razem, ciała jak jedno. Wokół nich pokój bladł aż tylko czuła, a wszystko co widziała to Tad. Był na niej i w niej, rozciągając ją i wypełniając. Był wewnątrz jej serca kiedy tulił ją pod sobą. A wtedy znalazł się w jej głowie. - Tak bardzo cię potrzebuję, Missy. Wycofał biodra powolnym ruchem ponad jej wrażliwymi tkankami. Wzmożona świadomość jej ciała zwiększała rozkosz gdy ponownie się zanurzył. główka jego trzonu zdawała się puchnąć i mocniej naciskać na ścianki jej rdzenia przy każdym pchnięciu, gorąco tarcia tworzyło piekło. Missy bardziej się otwarła, owinęła nogi wokół jego pleców, ściskając aby dodać wstrząs nacisku na podstawę każdego jego uderzenia. Tempo zwiększyło się a Tad pchał mocniej, jego tułów podpierał nad nią, a połączeni byli tylko biodrami. To było takie wspaniałe, takie właściwe, ale Missy chciała więcej. - Dotknij mnie swoim ciałem. Chcę poczuć każdy... - Czy ty właśnie mówiłaś w mojej głowie? - Tad przerwał i zawisł w pół drogi do jej ciała. Missy zaprotestowała, podniosła biodra żeby dokończyć ruch. Złapała jego głowę i przyciągnęła w dół, wsuwała język w jego usta gdy kołysała biodrami o jego. - Tak. Nie przestawaj. Oh proszę, Tad, potrzebuję więcej. Był na niej jak dzikus, jego twarde ciało dotykało każdego skrawka jej skóry. Jego usta przyśpieszyły, ręce przyciągały ją bliżej gdy zanurzał się mocno i szybko. Każde pchnięcie zagłębiało ją w materac. Missy otarła pazurami w dół jego pleców, wplatała palce w jego włosy gdy starała się pomóc mu się zagłębiać przy każdym uderzeniu. Powietrze zniknęło z pokoju pochłonięte przez gorąco ich żądzy. Missy krzyknęła gdy jej ciało

rzuciło się z urwiska. Tad pchnął jeszcze raz i znieruchomiał, dołączając do niej w wyzwoleniu gdy jego nasienie strzeliło głęboko w jej rdzeń i jęknął z przyjemności. Missy straciła kontrolę nad emocjami i śluza otwarła się pomiędzy nimi. Każdy ból… złagodniał. Każdy smutek, który czuła, cała jej samotność, wszystkie obawy. Zostały wymyte gdy siła Tada wlała się w nią. Jego miłość oparła się o jej ciało jak namacalny przedmiot. Jego frustracje o niemożliwości wypuszczenia wilka przez tak długi czas zderzyły się z jej sercem, a ona sięgnęła w niego i uśmierzyła ból. Dzielili się bez słów. Ich nadzieje, ich marzenia, emocje wzburzały się gdy tworzyli nierozerwalne połączenie. Tad trzymał ją blisko, ich ciała nadal były splątane. Seks był fantastyczny, ale to... Nikt mu nie powiedział, że pierwszy raz z innym wilkiem będzie takie niewiarygodne. - Missy? - ręką pogłaskała jego twarz. Dotyk był tak intymny i delikatny, uśmiechnął się do niej. - Czy to znaczy to co myślę, że znaczy? Albo to dodatek do Pierwszego Parzenia, o którym nikt mi nie powiedział? Miękkie usta potarły jego. - To prawdziwe. Mówiłam ci, że jesteśmy partnerami. Zamarł na chwilę. Miał partnerkę. Był gotowy żeby tańczyć na dachach, tak był podekscytowany. - Mówiłaś. Powinienem był cię posłuchać. Missy zachichotała. - Czy godzisz się na to, Tad? Jego serce podskoczyło. Była jego, a ich partnerstwo było prawdziwe, a Missy chciała wiedzieć czy się z tym godzi? Do diabła, Tak. - Jak na razie przez to w głowie mi się kręci. Zaproponowałem ci to. Chciałem tego, a teraz nie ma mowy żebym pozwolił ci odejść ode mnie. Missy przeczesała palcami jego włosy i Tad patrzył jak złote refleksy w jej oczach zabłyszczały. To się zdarzyło. Miał partnerkę. Jasna cholera, będzie mógł zmienić się w wilka. - Ekscytujące, prawda Tad? Będziesz pięknym wilkiem. - Skąd wiedz o czym myślałem? - Mimo że to mogło być bardzo fajne, to również trochę zawstydzające jeśli będzie mogła czytać wszystkie myśli cały czas. - I czekaj, faceci nie są piękni. Jesteśmy przystojni albo... - Tad. Jest coś o czym muszę ci powiedzieć. Tad przetoczył ją na niego, potrzebując czuć ciężar jej ciała. - Hmmm. Brzmi poważnie. - Nie mógł przestać jej dotykać, łączyć skórę

do skóry. Coś kliknęło w Missy. To było najdziwniejsze uczucie, prawie jakby pstryknęła przełącznikiem. Wyczuł jak jej emocje się przemieszczają i zmieniają z bycia zaspokojoną i zadowoloną z ich kochania się. Tad pozwolił jej spełznąć z niego do nóg łóżka gdzie spojrzała na niego, jej duże niebieskie oczy nagle wypełniły się strachem. Sięgnął, nie ręką, ale dziwną nową świadomością, którą uzyskał. Pogłaskał jej skórę i wiedział. Wszystko. Jasna cholera, Missy uciekała przed złymi facetami. Mocno potrząsnął głową żeby myśli ułożyły się w jego mózgu. Opuścił łóżko i przetrząsnął szuflady Shauna szukając ubrań. - Ubierz się, Missy. Jedziemy zobaczyć się z Keilem. Oczy Missy stały się olbrzymie. - Przepraszam. Nie wiedziałam na jakie niebezpieczeństwo nas narażam. Myślałam, że jeśli dam ci Pierwsze Parzenie mogłabym doświadczyć fałszywego partnerstwa i to sprawiłoby, że stracę moje zdolności Omegi. Nie wiedziałam, że naprawdę jesteśmy partnerami aż byliśmy w chacie, a po tym byłam zbyt chora żeby o tym myśleć. - Jej głos drżał i wydawała się niepewna jak zareaguje na cały ten bałagan. Tad przygarnął ją w ramiona i pocałował całkowicie, mocno obejmując. - Nie jestem na ciebie zły, miłości. W ogóle, ale możemy być w wielkich kłopotach i potrzebujemy pomocy. Keil jest najsilniejszym Alfą w tej okolicy i mamy przywileje, będąc rodziną i tak dalej. Teraz gdy nie potrzebujesz żadnej bielizny. - podał jej ciepły podkoszulek, pocałował ją w nos i odwrócił się żeby ubrać. - Myślę, że ty również jesteś Omegą. - wyszeptała Missy. - Poczekaj aż wyjedziemy na drogę. Wtedy o tym porozmawiamy. ostrzegł Tad. Piekło właśnie miało wybuchnąć i nie było mowy żeby sam sobie z tym poradził. Nastał czas żeby zadzwonić po ciężkie działa. Bycie wilkołakiem nigdy nie będzie nudne. Jeśli przetrwa do pierwszej przemiany.

ROZDZIAŁ 9 Tad rzucił swoją komórkę na tylne siedzenie z resztą ich rzeczy. - To ostatnia szansa na zasięg w tej okolicy. Będziemy musieli poczekać aż miniemy przełęcz żeby spróbować się połączyć z Keilem. Spojrzał na Missy, zauważając napięcie jej ciała gdy bawiła się pasami bezpieczeństwa. - Hej. - czekał aż na niego spojrzy. - Nic nam nie będzie. Missy przytaknęła, ale niezbyt przekonywająco. Walczył o kontrolę z powodzią emocji przelewających się przez niego, niektóre jej, niektóre jego. - Wprowadź mnie w wilkołacze tematy, które muszę znać. Jesteś Omegą i uciekasz ponieważ oni byli wstrętnymi dupkami. Prawda? Missy prychnęła. - Masz takie zdolności do wypowiadania się. - Tak. Elegancki i gadatliwy, to ja. Jesteśmy partnerami, ale myślisz, że jakiś palant i tak planuje wziąć cię jako partnerkę? - Mój szwagier, Alfa. Sfora Whistler przeszła na nielegalne działania przez niego. Chce użyć moich zdolności Omegi. Miał coś na mojego ojca wiele lat temu, właśnie dlatego skończyłam poślubiając jego brata. Zbierałam dowody żeby użyć ich przeciw niemu na radzie wilkołaków, ale to jest trudne. To będzie niebezpieczne ponieważ on nie zatrzyma się przed niczym. Jest zręcznym kłamcą, tyranem i zabójcą. Zabił własnego brata, Tad. On... - Odwróciła się i zapatrzyła w okno. Tad zaklną pod nosem. To całe połączenie było brutalne. Strach wypływał z niej i czuł każdy niuans w centrum swojej istoty. Potrzeba jej ochraniania groziła przeciążeniem, utrudniała koncentrowanie się. - Serduszko, musisz przestać. Za każdym razem gdy pozwalasz Wielkiemu Złemu Wilkowi przestraszyć się, czuję potrzebę wyrywania drzew z korzeniami. Jest wystarczająco trudno prowadzić po ciemku, a jeszcze

przekonać granicznych strażników żeby wpuścili nas do Alaski, jeśli bym toczył pianę z ust. Oh cholera... Granica. Nie miał dowodu a stronę Alaską zamykają o północy. Co, do diabła, oni zrobią? - Więc, to coś Omega? Czy to daje ci możliwość wprawienia kogoś w prawdziwy spokój i zadowolenie tak żeby nie zaglądali do bagażnika? spytał Tad. Missy wybałuszyła na niego oczy. - Planuję na przyszłość. Przewieziesz nas przez odprawę, cukiereczku. Ja będę się ukrywał. Jechali w ciszy przez chwilę, ciemne góry wyłaniały się nad ulicą. - Myślę, że też nim jesteś, Tad. Omegą. - powiedziała cicho Missy. Uścisnęła jego prawą dłoń, ocieplając jego palce gdy pocierała je jak sznur korali. - Naprawdę? - przeszukiwał umysł w poszukiwaniu wszystkiego co wiedział o Omegach. Poza tym co powiedział mu Shaun, było tego bardzo mało. Tylko że było coś bardzo komfortowego o wiedzy panującej w nim, bardzo naturalnego. Część jego mózgu, o której zawsze wiedział, że tam była, ale nigdy nie używana wydawała się nowo dostępna. - Czy nie jest naprawdę dziwne, że staliśmy się partnerami? Myślałem, że Omegi są rzadkie. - Partnerzy uzupełniają się nawzajem, dopełniają się. Musi być coś co ty będziesz umiał a ja nie, albo przynajmniej nie bez pomocy. Nadal próbuję określić zakres moich zdolności. Wiem, że umiem uspokoić tłum i ukoić kogoś gdy jest zły. Ostatni Omega, z którym rozmawiałam, powiedział, że może zlokalizować członków sfory przez ich myśli. Przechodził przez całą sforę każdej nocy i pomagał im łagodzić ich brzemię żeby mogli dobrze spać. Tad burknął. - Nie sądzę żebym polubił bycie nocnym światłem. Naprawdę myślisz, że jestem nim? Przytaknęła. - Jeden z podrzędnych umiejętności wszystkich Omeg jest zdolność ukrywania naszego zapachu gdy potrzeba. Ty robiłeś to nawet zanim my... no wiesz. - Kochaliśmy się? Uprawialiśmy seks? Robiliśmy horyzontalne hoochie coochie? Zdajesz sobie sprawę, że my tak naprawdę jeszcze tego nie zrobiliśmy. To było dalekie i za krótkie od prawdziwego Pierwszego Parzenia. Z tego co mi mówiono. - drażnił się Tad, próbując poprawić

nastrój. Missy pocałowała jego knykcie. - Zaufaj mi, ja też nie mogę się doczekać więcej. - roześmiała się. - Myślę, że mamy najdziwniejsze łączenie o jakim słyszała. Zabiera strasznie dużo czasu do zakończenia! Tad uścisnął jej palce. - Kocham cię, Missy. I wszystko będzie dobrze. Dotrą do Robyn i Keila za godzinę. Czy to przez jej zdolności Omegi czy przez jego zdolność do łgania, spokój ogarnął go i Tad się zrelaksował. Wszystko pójdzie świetnie. Musiało. Był zakochany, a to sprawiało, że wszystko się układało. *** Wszystkie światła w domu były zapalone gdy powoli podjeżdżali na podjazd domu Keila na obrzeżach Haines w Alasce. - Tad. - oczy Missy były duże. - On tu jest. Cholera. - Jesteś pewna? Krzywo na niego spojrzała. - Przepraszam. Jesteś pewna. Nie martw się. Po prostu porozmawiamy z nim, wyjaśnimy, że jesteśmy partnerami i to byłoby wszystko. Missy odwróciła się od niego, a Tad wyczuł jak jej strach ponownie wzrasta. On, z drugiej strony, stawał się po królewsku wkurzony. Było do chrzanu, że spowodował tyle problemów z ich partnerstwem przez swoją ignorancję, ale już wystarczy. Wilkołaki czy nie, pewne rzeczy należało zrobić. Jeśli Alfa z Whistler nie zrozumie, wepchnie mu to w dupę. Obszar przez domem wyglądał jak parking. Połowa sfory musiała tam być i kilka kosztownych wynajętych było zauważalnych przy froncie i na środku. Tad otworzył drzwi auta dla Missy i trzymał jej ramię gdy zbliżali się do domu. Beta Granite Lake wyszedł z cieni. - Do diabła, cieszę się, że cię widzę. Dostałeś naszą wiadomość? - spytał Tad. Erik przytaknął i wskazał na ręką na bok domu. Tad podążył w kierunku krawędzi schodów. - Grupa z Whistler pojawiła się tu dzisiaj i rozkazała pomocy Granite Lake w odzyskaniu jednego z ich uciekiniera ze sfory. Powiedzieli, że może cierpieć na umysłową traumę i byli bardzo zmartwieni, że może być w

niebezpieczna dla innych jeśli nie będzie się z nią odpowiednio obchodzić. - Erik prychnął z niedowierzania. Missy mocniej uczepiła się ramienia Tada. - Niebezpieczna? Missy? Proszę, jakiego rodzaju pierdoły oni chcą ciągnąć? I ostatnim razem jak sprawdzałem, nie ma czegoś takiego jak uciekinier ze sfory. To nie członkostwo militarne czy cokolwiek. - Tad przesunął ręką po plecach Missy gdy patrzył na zmartwioną twarz Erika. Erik obniżył swoje olbrzymie ciało do poziomu Missy żeby byli oko w oko. - Jesteś przy końcu drogi swojej żałoby. Czy wiesz, że Doug chciał cię wziąć za partnerkę? - przytaknęła, a Erik zaklną. - Cholera, nie można twierdzić niewiedzy i prosić o odroczenie. Jak rozumiem, wolałabyś nie przyjmować jego propozycji? Tad wyczuł falę strachu i mdłości, które ją omiotły. - Wolałabym prędzej zmienić się i zdziczeć, ale oni grozili mojej siostrze. Tad położył rękę na jej ramieniu i uścisnął, dodając otuchy. - Nigdzie nie pójdziesz, Missy, i ochronimy twoją siostrę. - Tad odwrócił się do Erika. - Możemy ją ochronić, prawda? - Gapił się na Erika, gotowy zrobić wszystko co trzeba żeby przekonać Betę do pomocy. Erik stał i pocierał podbródek. - Mam kilku przyjaciół w Vancouver do których mogę zadzwonić po przysługę. Ale będzie musiała być gotowa na szybką ucieczkę. W międzyczasie, to nie zmieni faktu, że oni - wskazał kciukiem za siebie chcą Missy. - Dostaliśmy twoją wiadomość, że zamierzacie się hajtnąć. Gdy to przypadkiem usłyszeli, sfora Whistler przestała mówić o odzyskaniu zaginionego członka, a Doug poinformował nam, że byłaś mu obiecana. Keil zrobił co mógł, ale rzucili wyzwanie o Missy. Tad owinął ramię wokół Missy. - Nie. Ona jest moją partnerką, Erik. Prawdziwą. Nie mogą ją zabrać... Erik potrząsnął głową. - To właśnie próbuję ci powiedzieć. Mogą. Mogą ją zabrać jeśli będziesz martwy. Cóż, to naprawdę może zepsuć dzień. - Krwiożercze wilki. - Przeklną Tad. Erik kiwnął głową. - Nie najlepsza z naszych cech charakteru, przyznaję. Tad wziął głęboki wdech i rozważał. Dopiero co został aktywowany. Następna pełnia była za trzy tygodnie. W tym czasie będą mogli pomóc

siostrze Missy uciec, a on będzie mógł się przygotować na walkę. Dowie się jak używać nowych umiejętności Omegi jeśli naprawdę je miał. - Dobra, przyjmuję wyzwanie. Chcą walczyć w Whistler czy... Twarz Erika zmarszczyła się. - Tad, oni chcą walczyć tutaj. Teraz. Kurwa. Wilkołacza polityka była do bani. - Ale jeszcze nie mogę się zmieniać. Jak, do cholery, ma to być uczciwa walka? - miał dzisiaj bronić się przed wilczym atakiem? - Są zasady o tych sprawach przedstawione w kodzie, oczywiście, ale skoro zostałeś aktywowany liczy się to jako pełny wilk. Nie ma tam nic na temat czekania aż będzie się w stanie naprawdę zmienić. - Erik wyglądał niezmiernie nieswojo. W interesie czystej gry byłoby poczekać, ale myślę, że komentarz Douga brzmiał "Chcę zabić tego małego łajdaka najszybciej jak to możliwe". Nie mówimy tutaj o miłych ludziach, Tad. Missy przycisnęła się do jego boku. Łączność pomiędzy nimi rozgorzała. Obrazy przechodziły przez jego umysł - Missy odchodziła z Dougiem, Tad pozostawał bezpieczny - Tad jęknął. Podczas gdy było dobrze wiedzieć co planowała, ciężko będzie mu na przyszłość podarować jej prezent niespodziankę jeśli nie będą mogli mieć przed sobą sekretów. Odwrócił ją, żeby spojrzała mu w twarz, i delikatnie potarł ręką jej policzek, wpatrując się w jej oczy. Obniżył głos żeby mówić tylko do niej. - Missy, nie odejdziesz z nimi. Myślisz, że możesz teraz zaprzeczyć naszemu partnerstwu i być z Dougiem? Nie sądzę. Przytknęła rękę do jego, jej palce były zimne i trzęsły się. - Jeśli moja siostra jest bezpieczna, mogę to znieść. Nie chcę cię zranić. Po prostu zabierz moją siostrę w bezpieczne miejsce, a ja w końcu ucieknę z Whistler. Tad przytulił ją, jego usta otarły się o jej policzek. Tym razem przemówił intymnie po przez ich partnerskie połączenie, starając się ominąć uczucia, które czuł wraz ze słowami. - Nie mogę pozwolić ci odejść. Nie mogę znieść myśli o nim dotykającym cię. Prędzej zginę zabijając go niż pozwolę ci wrócić do życia, które spowodowało ci tak wiele cierpienia. Missy przywarła do niego na sekundę następnie spojrzała na niego ze strachem w oczach. - To jest wyzwanie. Zmieni się w wilka i zabije cię, a będzie to moja wina. - Zakryła twarz dłońmi. - Chciałabym nigdy tu nie wracać. - Nie mówisz tego na prawdę. - Tad trzymał ją blisko swojej piersi. Kocham cię i jestem tak szczęśliwy, że wróciłaś na północ i mnie

odnalazłaś. - Ale on jest wilkiem Alfą i walczy nieczysto. Tad pocałował ją. Tu była w jego ramionach, najwspanialsze co mogło mu się przytrafić, a przestępca chce ją odebrać. Nie ma pieprzonej mowy. - Mam kilka sztuczek w rękawie. Sam mogę nieczysto grać jeśli trzeba. Jeśli o mnie chodzi, on nie zasługuje na czystą walkę po tym co ci zrobił, jesteś rodziną i sforą. Erik chrząknął. - Jeśli jesteście gotowi, wszyscy czekają z tyłu.

ROZDZIAŁ 10 Tad już wcześniej widział obrazy aren walk gladiatorów. To ustawienie było trochę bardziej archaiczne i wiejskie. Po prawej stronie podwórka Keila i Robyn, śnieg został ubity na kształt małego lodowiska do hokeja. Oczyszczony obszar trącił o drzewa, które prowadziły w dzicz. Jasne górne światła zmieniły cały teren w dwunastą rano. - Ktoś boi się ciemności? - zawołał Tad. Erik pociągnął Missy z nim w kierunku domu a Tad patrzył jak światło w jej oczach przygasa. - Missy. Zabierz ten wyraz ze swojej twarzy i zaufaj mi. Musimy zdecydować gdzie pojechać na miesiąc miodowy. Po skończeniu pracy w Mount Logan. Gorące źródła Liard w kwietniu? - Tad, on skacze na lewo. A później cisza. Tad wpatrywał się w kierunku domu? - Keil? Keil wparował do oświetlonego obszaru i zamknął Tada w uścisku. nosił swoje zwykłe ubranie przewodnika czyli spodnie moro i wywatowaną kamizelkę. Przy jego boku był wysoki, chudy mężczyzna ubrany w garnitur, który patrzył zimnymi oczami. - Tad. To jest Heath, Beta Whistler. Jest tu żeby się upewnić, że ja wyjaśnię pojedynek i wszystkie warunki. - Keil strzelił do intruza złym spojrzeniem. - Również słucha żebym nie podpowiedział jak to wygrać. Przepraszam, ale mają tradycyjne prawo po swojej stronie. Mam całkowitą kontrolę nad swoją sforą i terytorium, ale tego rodzaju pojedynki posiadają prawa większe niż ja. Zasugerowałem, żeby poczekali do następnej pełni, żebyś mógł się zmienić, ale ten przeklęty kod mówi... Tad potrząsnął głową. - W porządku.

Keil wydał niegrzeczny głos. - Nie jest w porządku. Twoja siostra uczyni moje życie nędznym za nie znalezienie lepszego rozwiązania. Tad rozejrzał się, ale nie zobaczył nic poza oślepiającymi światłami. Reszta podwórka i dom były ciemnymi cieniami w tle. - Czy Robyn patrzy? - Tak. Erik zostanie z nią i Missy aż to się skończy. Są na razie bezpieczne. - Keil wyprostował się, dominujący i niebezpieczny. Sprawił, że Beta Whistler wyglądał słabo i żałośnie. Tad znowu to poczuł, transfer informacji do niego od innego wilka. Emocje przetoczyły się przez jego mózg - pragnienie jego Alfy do dowodzenia, jego głęboka frustracja - Tad przeklął łagodnie. Nie tylko Missy mógł odczytywać, wiedział również co Keil chce. Jasna cholera, był Omegą. Przejrzał szybko warstwy informacji aż zrozumiał wystarczająco żeby uspokoić szwagra. - Wszystko będzie dobrze. Zrobiłeś wszystko co było możliwe. Wiem, że zajął byś moje miejsce jeśli byłoby to możliwe, ale to niedozwolone. Keil cofnął się o krok. Potrząsnął głową na Tada w niedowierzaniu. - Cholera, więc naprawdę jesteś też Omegą? Tad przytaknął. - Na to wygląda. Więc co jest? - Doug chce Missy, więc to on musi walczyć. Jest w stanie zmieniać się tak często jak chce. Jest Alfą silnej sfory, będzie silnym wilkiem. Nie bagatelizuj go. Wy dwaj będziecie sami na arenie aż jeden zostanie pokonany. Zwycięzca dostaje Missy. - Broń jest zabroniona. - zawył Heath. - Chcę cię sprawdzić. Keil spojrzał na niego. - Więc lepiej wyrwijmy Dougowi zęby i pazury, nie? Żeby pojedynek był uczciwszy? Heath wzruszył ramionami. - Tad może gryźć i drapać ile chce żeby wygrać walkę. Tad stał spokojnie gdy Heath go obszukiwał. To wywołało dreszcze na skórze Tada. Chciałby móc pierdnąć na niego ja TJ, tylko po to żeby zetrzeć na minutę uśmieszek z twarzy tego dupka. Odwrócił się do Keila. - Ona jest moją partnerką. Mogę to wygrać, jestem tego pewien. Wysoki nieznajomy wydał dławiący dźwięk. - Jesteś bardzo pewny siebie. Możemy zaczynać? Pojedynek jest na śmierć. Tad stanął twarzą do Heatha.

- Naprawdę? Bo ja wolę "do bólu" dużo bardziej, no wiesz, jak z 'Narzeczonej dla Księcia'? Śmierć jest krótka, ale szpetność pozostaje na zawsze. Oops, ty już o tym wiesz, prawda? Odwrócił się plecami do nich obojga i machnął majestatycznie rękoma w kierunku domu. Okay, ta cała sytuacja wymknęła się trochę spod kontroli i potrzebował małego wsparcia. Może to co Tad miał na myśli nie było całkiem koszerne, ale używał tego tylko gdy było to całkowicie konieczne. Walka na śmierć z mężczyzną, który zabił własnego brata? Tad musiał wiedzieć, że na końcu Missy będzie bezpieczna. Jak bardzo to wywracało jego brzuch, albo zapewni, że Doug się podda, albo nie opuści areny żywy. - Co ty robisz? - spytał Keil. - Komunikuję się z duchami. Widzisz, jako Omega... - spojrzał przez ramię na Heatha, upewniając się, że jego słowa docierają - ...jako Omega, zarówno Missy jak i ja mamy zdolność używać nie tylko naszych zdolności, ale zdolności wszystkich wilków, którzy walczyli tu wcześniej. Bzdury. Miał w nich stopień naukowy i lepiej żeby teraz działały. Poruszył ostrożnie ramionami, modląc się żeby Robyn patrzyła ja jego "komunikację". No dalej, Robyn, przekaż wiadomość swojemu partnerowi. Keil drgnął przy nim. Tad uważał żeby nie patrzeć na swojego szwagra gdy kończył swoje "magiczne machanie". Heath odsunął się od Tada na krok czy dwa. Dobrze. Strach może pomóc utrzymać Tada przy życiu, a on bardzo, bardzo chciał pozostać żywym. Kolejna postać ruszyła w ich kierunku naga poprzez zaśnieżoną ziemię lutego. Tad nadal nie mógł przyzwyczaić się do sposobu w jaki wilki pozwalały wszystkiemu wisieć, chociaż ten facet nie miał tego za wiele. Tad wyszczerzył się w kierunku domu. - Missy, czy mogę nazwać twojego szwagra frankfurterkiem? - Mógłbyś brać to trochę bardziej poważnie, miłości? - Wielkości koktajlówki, zgaduję. - Tad, proszę... Keil i Heath stali pomiędzy, zmuszając Douga i Tada żeby stanęli do siebie twarzą z dystansu dziesięciu stóp. Keil kiwnął raz głową do Tada i odezwał się do Heatha. - Chcę się temu przypatrywać z poziomu wilka. Możesz dołączyć do mnie. Piekło, Tak, Keil dostał wiadomość. Teraz trudniejsza część, przekonanie Bety do zgodzenia się. Tad był pewien że to nie była właściwa etykieta. - Teraz trochę zachęty Missy, jeśli można. Heath musi się zgodzić. - Tad koncentrował się na upewnianiu się, że pozytywne, spokojne uczucia

emanowały z niego i Keila. Nic się tu nie dzieje, la-di-dah. Heath kiwnął głową i oboje odeszli na bok zdejmując ubranie. Tad nie mógł nie zauważyć, że Keil był o wiele bardziej imponujący nago niż żaden z wilków Whistler. A nie to chciał teraz zauważać. - Masz jakiś problem, o którym powinnam wiedzieć? - myśli Missy śmiały się z niego. - Powiedz mojej siostrze, że jest odważną kobietą. - Zły chłopiec. Proszę bądź ostrożny, Tad. Tak bardzo cię kocham. Odnotował gdzie mężczyźni opuścili arenę żeby być pewnym, że jego plan jest na miejscu zanim stanął naprzeciw Douga. Nadal był czas na ostatnią szansę zakończenia tego w cywilizowany sposób. Tad wyciągnął rękę. - Cześć, jestem Tad. Jak rozumiem jesteśmy w pewien sposób spokrewnieni, skoro Missy i ja połączyliśmy... Doug warknął i obnażył zęby. Jego kły wysunęły się spod warg. - Jesteś pewien, że chcesz to zrobić? To znaczy, Missy i ja jesteśmy Omegami i... - Jesteś głupcem. Nie masz pojęcia jak używać swoich umiejętności, właśnie dlatego teraz cię zabiję. Spędziłeś tak wiele lat swojego życia jako człowiek i niechciany pół-krwi, nie masz pojęcia mocy pełnokrwistego Alfy. Jesteś nawet zbyt wrażliwy żeby pieprzyć kobietę, która jest już połączona. Oh, tak, wiem o tobie wszystko. Spojrzałem w jaki rodzaj... Tad walnął go. Mocno. Dwa razy. Któregoś dnia źli faceci zdadzą sobie sprawę, że monologi są złe. Podczas gdy Doug zataczał, Tad ściągnął płaszcz i związał go w szybki węzeł. Nie było innych broni pod ręką i gdy Doug się zmieni, chciał mieć coś do spuszczenia bestii łomotu. Tad nie był niedoświadczony w bijatyce na pięści. Walczył na treningach ataków razem z członkami sfory przez prawie dwa lata. Był mniejszy niż większość innych wilków, a wiedza jak się bronić w szybki i bezwzględny sposób, zapobiegła wielu walkom o pozycję. Trenował również z kilkoma znakomitymi konkurentami w grze Arktycznej. Potrzebował tylko możliwości do wprowadzenia szkolenia w życie. Doug ruszył na niego, mocno się kołysząc. Podchodził miękko, ale niebezpieczeństwo w nim wypływało falami, jego zło mocno nim kierowało. Tad był mniejszy i szybszy, wymknął się z wielu uderzeń, ale dobrze wiedział, że gdy to się skończy cały będzie fioletowo niebieski. Pod warunkiem, że przeżyje. Nie było żadnego poczucia czasu gdy walka trwała. Pod rażącymi

światłami były tylko poruszające się cienie i ból. Tad uchylił się przed kolejnym morderczym atakiem przeciwnika, uciekając przed wszystkim poza kilkoma uderzeniami. Nieuchronnie jego ciało protestowało coraz bardziej. Krew czepiała się jego warg, a nogi się męczyły. - Zwalniasz. Nikt cię nie uratuje. - szydził Doug. Nie obszedł się bez sińców i cięć, i wydawał się zaskoczony rozjuszonymi kontratakami Tada. Tad czekał przy ziemi gdzie upadł po ostatnim druzgocącym uderzeniu. Śnieg wydawał się miękki i delikatny na jego bolących kończynach, i miło było odpocząć przez chwilę. Poza tym, Doug musiał zrobić jeszcze jeden krok. Tad ułożył ręce bardzo ostrożnie, zginając jedną nogę pod siebie i drugą trzymając luźną i gotową. Wtedy, na chwałę, Doug nie tylko podszedł bliżej, pochylił się nad Tadem chełpiąc, - Naprawdę jesteś żałosnym... Tad kopnął go. Użył metody Alaskijskiego wysokiego kopnięcia, przyciskając się do ziemi z wyciągniętą ręką, wyrzucił wolną nogę w górę najmocniej i najszybciej jak mógł. Tad wymusztrował łajdakowi mocny policzek na środek twarzy. Okay, Tad trochę oszukiwał nie utrzymując się na jednej nodze, ale pomyślał, że faceci na siłowni wybaczą mu lekki błąd w technice. Doug uderzył w ziemię cztery stopy dalej. Krew lała się z jego nosa i ust, przetarł je ręką. Patrząc na zakrwawione palce trajkotał wydając dzikie i maniakalne dźwięki. - Dobrze. Przyznaję. Jesteś silniejszym facetem niż ja. Nie wiem czy mógłbym cię pokonać jeśli będziemy to ciągnąć dalej. - przetoczył się na ręce i kolana i usiadł na pośladkach na chwilę. - To było interesujące, ale mam dosyć tej gry. Missy jest moja i możesz zginąć, wiedząc że zrobię z jej życia piekło. Doug zmienił się. Jego ludzka forma nie była zbyt imponująca, ale jego wilk rekompensował to więcej niż trzeba. To dlatego tan facet był Alfą. Był ogromny. Był również brudno brązowy, jeden z nielicznych brązowych wilków jakie Tad widział. Tad skoczył na nogi, złapał płaszcz i rozkołysał go, ciężki węzeł gwizdał w powietrzu. Doug rzucił się, a Tad zakręcił w bok, uderzając płaszczem w głowę Douga. Nie było sensu walić go w inne części ciała skoro chroniło go grube futro. Poza tym, jeśli Tad walnie go wystarczająco razy, dupa mógłby paść nieprzytomny. Tad przetańczył drogę w stronę brzegu areny, chcąc mieć coś za plecami.

Doug mógłby uderzyć za daleko i zbyt szybko, a jeśli Tad utknie po środku sceny, to było by to jak wrzucenie pianki do ogniska. Zęby Douga zaczepiły o płaszcz, a jego pazury przeorały nogę Tada. Zmusił się żeby pozostać na nodze, która płonęła bólem, gdy drugą kopnął w pachwinę Douga, starając się spowolnić chociaż trochę potworną bestię. Krew kapała gdy cofnęli się od siebie, Doug oszczędzający jego lewą nogę, Tad również kulał. Głupia mała rzecz spowodowała punkt zwrotny w walce. Tad nosił ubranie, które pożyczył z pokoju Shauna, a wszystkie były luźne. Doug kłapnął na niego, złapał nogawkę spodni w ostre zęby i potrząsnął jakby miał królika w śmiertelnym uchwycie. Ten ruch opuścił spodnie Tada z bioder i uwięził jego nogi więc nie mógł uciec. Doug puścił i patrzył z wilczym uśmiechem jak Tad cofa się w tył, w stylu kraba, w kierunku brzegu areny. To nie powinno było się zdarzyć. Umieranie ze spodniami wokół kostek był żartem, na miłość boską. Tad zawahał się na jedną sekundę, a Doug był na nim, przyszpilając do ziemi. Palące rzutki strzeliły przez ciało Tada gdy ostre jak brzytwy żeby zamknęły się na jego ramieniu i przełamały na pół. Krzyczał z bólu i gniewu, patrząc jak wilk cofa się na środek areny żeby się chełpić. Pot spłynął do oczu Tada, kłując, i sapnął w powietrzu. - Już czas, słodziutka. Fala zimna przepłynęła wokół niego, powodowała odrętwienie kończyn i oczyszczając jego umysł. Dotyk Missy był uspokajający i kojący. Nadal była pewna, że wiedział co robi. Jasna cholera, miał nadzieję, że wiedział co robi. To nie będzie ładne, ale musiał spróbować. Zrzucił buty i podciągnął się na nogi, pozwalając spodniom opaść do ziemi. Przemierzył granicę areny, jego spojrzenie śledziło Douga gdy wilk warknął i ruszył powoli w jego kierunku. Tad oparł się o drzewo najbliższe miejsca gdzie Keil i Heath opuścili arenę i modlił się żeby wiadomość dotarła. - Zgasić światła. Lampy poczerniały, zostawiając upiorne poświaty wokół siatkówek. Sięgając po omacku za siebie, Tad wsunął dobrą rękę w kamizelkę Keila gdzie wisiała odkąd rozpoczął się pojedynek. Musiało tam być. Keil zawsze nosił tą cholerną rzecz. Okręcił się i opadł na kolana, przytulając złamaną rękę, gdy wyciągnął broń z kamizelki. Słyszał jak Doug obwąchiwał, starając się go znaleźć. Byłoby normalne dla wilka zyskać przewagę przy tych ciemnych warunków.

Poza tym, że Tad był Omegą. Cały gniew budowany przez wyczuwanie strachu Missy przed tym mężczyzną, podniosło Tada do miejsca, w którym mógł zrobić wszystko żeby ją uratować. Zamknął oczy, żeby nie nadwyrężać swojego wzroku, i otworzył umysł na zdolność, która wisiała pod powierzchnią przez tak długi czas. Tad sięgnął swoją nową świadomością i znalazł emocje swojego wroga. To było jak noszenie gogli z podczerwienią. Doug szedł w jego kierunku na cichych łapach. Tad pogładził jego umysł, uspokajając. Studząc. Doug zatrzymał się, jego pysk kołysał się z boku na bok jakby odganiał denerwującą muchę. Serce Tada przyśpieszyło. To działało. Pchnął mocniej w swojego wroga, zamierzając uśpić Douga. Wilk kręcił się w kółko, jęcząc i kłapiąc powietrze. Rzucił się pazurami na ziemię i warczał, oczywiście świadom tego co robił Tad, ale niezdolny obezwładnić umiejętności Omegi Tada przydzielone z jego głębi. Tad chciał usunąć tego mężczyznę z życia Missy na zawsze, mimo to zabijanie z zimną krwią nie było w jego stylu. Może było w nim zbyt dużo z człowieka, ale sporo Missy wspomniała możliwość wilczej rady czy ludzkiego sądu, wydawało się to lepszym rozwiązaniem. Doug potoczył się po ziemi, jego nogi wierzgały w powietrzu gdy Tad kontynuował mentalne obezwładnianie go. Nagle Missy również była w jego umyśle, wspierając go, pomagając mu. Doug nie miał szans przeciwko dwóm siłom, nawet niedoświadczonym i nieprzeszkolonym jak oni. Uczucie obecności Missy potężniało, a po drugiej stronie areny Tad zobaczył połysk srebrnego futra w świetle księżyca. Nie mógł uwierzyć oczom gdy przytruchtała na teren areny. - Co ty robisz? Uciekaj stąd! Zwolniła do chodu, jej wilcza forma była tak piękna, że nie mógł oderwać od niej spojrzenia. - Ja jestem powodem tej walki. Jeśli odmówi pojedynkowi, nie będziesz musiał go zabijać. Wiedziała. Skądś wiedziała, że nie chciał go zabijać, nie jeśli można było tego uniknąć. Jego zdziwienie głębi ich połączenia jako partnerów ponownie wzrosło. Tad odwrócił się do Douga, który leżał drżąc na środku areny. - Poddajesz się? Pozwolę ci żyć jeśli wycofasz się z pojedynku. Tad złagodził kontrolę Douga, wystarczająco żeby mógł się trochę

poruszać. Alfa przetoczył się na brzuch i opuścił głowę na ziemię. - Poddał się! - Beta Whistler powrócił do ludzkiej postaci i pośpieszył na arenę z Keilem depczącym mu po piętach. - Czy zaakceptuje również zbadanie przez radę jego przywództwa tak jak rezygnuje z pojedynku? - domagał się Tad, utrzymując spojrzenie na Dougu. Spojrzenie Alfy przechodziło tam i z powrotem i nagle zebrał nogi pod siebie i skoczył na Missy. Jego ciało przesunęło się na lewo gdy machnął pazurami, a zęby sięgnęły do jej gardła. Tad krzyknął w niedowierzaniu, podniósł broń i oddał dwa strzały zanim wszystko ucichło.

EPILOG Missy patrzyła szczęśliwa jak jej nowy szwagier odwiesił telefon i odwrócił się żeby dać swojej żonie czuły pocałunek. teraz gdy to było miłe uczucie, myśleć o szwagrze bez dostawania mdłości. - Przywództwo sfory Whistler w końcu zostało zreorganizowane przez radę. Próbują uniknąć wmieszania ludzkich władz do nielegalnych rzeczy, które Missy udokumentowała. - powiedział Keil. Owinął ramię wokół Robyn, przyciągając ją do swojego boku. - Twoje użycie broni w czasie pojedynku zostało wybaczone w świetle postępowania Douga. Dodatkowo fakt, że odrzuciłeś pozycję Alfy w Whistler oznacza bardziej archaiczne prawo w kodzie, które daje ci ułaskawienie. Missy przytuliła się mocniej do Tada, gdzie siedzieli na dwuosobowej kanapie. Wymieniła uśmiech zadowolenia z Robyn. - Nie zamierzałem pozwolić temu łajdakowi się zabić bo nie umiem jeszcze się zmieniać. - powiedział Tad. - Cieszę się, że uważałaś Robyn, albo byłbym tam bez pomocnej broni. Czułem się jak głupiec machając ramionami migając jak idiota. I pomimo że cała ta Omega jest naprawdę fajna, potrzebuję więcej praktyki zanim będę mógł na tym polegać ratując czyjeś życie. - Więc, jesteście teraz oficjalnie? - spytał TJ. - Oficjalnie co? - spytał Tad, lekko całując Missy w policzek. Wdychała jego zapach, szczęście, komfort i przyjemność rozlewały się wokół niej. Odczuwała lekki mdłości, ale to było spodziewane. TJ przemierzył pokój, jego długie nogi były ciągle na skraju potykania się. - Omegi dla Sfory Granite Lake. Wiem, że jesteście partnerami ponieważ, duh, mogę wyczuć to na milę. Jest też ten inny zapach, który chyba oznacza... - TJ chciałabym żebyś poszedł do samochodu po moją torebkę. zarządziła Missy, rzucając spojrzenie na Tada sprawdzając czy załapał to

potknięcie. Skąd TJ mógł wiedzieć? Młody mężczyzna westchnął i ruszył w kierunku drzwi. - Dobra. Pójdę. Ale musisz wiedzieć, że to nie moja wina, że mam lepszy zmysł węchu. Myślę, że to fatalnie nie pozwalać mi być w pobliżu gdy będziesz ogłaszać... - Idź! - Missy potarła czoło. Okay, jeden z jej nowych krewnych przyprawia ją o zawrót głowy. - Zamierzasz przyjąć tą pozycję, prawda, Tad? - spytał Keil. - Jest dla ciebie i Missy. Razem z pozycją Omegi, możesz prowadzić twój lotniczą usługę w Haines Junction albo możemy podnieść rezerwację dla Maximum Exposure i utrzymać rodzinny biznes tu w Alasce. Missy podobało się uczucie omywające ją gdy Tad okręcał jeden z jej loków wokół palców, przyciągając ją bliżej do następnego całusa. - Cóż, to zależy od tego gdzie Missy chce mieć dziecko. - powiedział Tad gdy mocniej owinął ją ramionami. Powinna była wiedzieć, że nie utrzyma tego sekretu zbyt długo. - Wiedziałeś! Starałam się ukryć zapach. - odwróciła się do niego twarzą, radość ją wypełniała. Tad roześmiał się. - Wygląda na to że nasze partnerstwo poprawiło mój węch. Jestem Omegą. Wiem co się ma zdarzyć, nawet tak szybko, i chcę ci powiedzieć, że jestem cały w skowronkach. W poprzek pokoju Keil prychnął. - Jesteś dumny, że masz super spermę. Co zrobiłeś, zapłodniłeś ją pierwszego dnia? Missy przygryzła wargę i przytrzymała głowę żeby powstrzymać entuzjastyczne przytaknięcie. Złapała spojrzenie Robyn i puściła oko. Ramiona Robyn trzęsły się od cichego śmiechu. - Oczywiście, myślę, że byłoby wspaniale gdyby kuzyni mogli wychowywać się razem, więc mieszkanie tu w Haines byłoby najlepsze. kontynuował Tad, wpatrując się sufit i pocierając podbródek. Głośne dudnięcie rozległo się w kącie pokoju gdy Keil spadł z ramienia kanapy, jego usta były rozdziawione. Robyn uśmiechnęła się do niego, ułożyła jedną dłoń na drugiej i zakołysała nimi. - Cholera. - krzyknął Keil. - Naprawdę? Dziecko? ale jak nigdy nie poczułem, ja nigdy... Oh do diabła tak. Ręka Tada przesunęła się na talię Missy gdy pochylił się i pocałował ją w szyję. On był wszystkim o czym marzyła, tęskniła. Sen, który w końcu się spełnił. Już nie musiała uciekać, już nie musiała unikać niczego bardziej

niebezpiecznego niż TJ. Była w domu.