Bazile Bethany - Fight for me

Bethany Bazile

Fight for me

Tłumaczenie nieoficjalne: Rebirthx

Rozdział 1

Alexis Wyznania i konsekwencje.

Moja komórka zabrzęczała równocześnie z dźwiękiem mojej pięści stukającej w drzwi. Przerzuciłam brązową, papierową torbę i książki do lewej ręki, tak, że mogłam wyjąć komórkę z kieszeni. To była wiadomość od Paige.

Musimy pogadać. Kiedy będziesz w domu? Paige była moją współlokatorką. Od czasu naszego pierwszego roku w liceum miałyśmy plan aby iść do tego samego collegu i mieć razem pokój. Moja mama, oczywiście, nie była zachwycona. Zaoferowała mi samochód jeżeli zostanę w domu i będę dojeżdżać do szkoły. Nie było nawet co negocjować, że odciągnie mnie od naszego ustalonego planu, więc mój brat wziął samochód, a ja spakowałam się i przeprowadziłam do akademika. Wysłałam jej szybką wiadomość dając znać, że byłam u Logana. Wsadziłam komórkę z powrotem do kieszeni i stuknęłam w drzwi trochę mocniej. Już miałam do niego dzwonić aby dać mu znać, że jestem, gdy drzwi gwałtownie się otworzyły. Wyglądał niesamowicie pomijając fakt, że miał na sobie tylko dżinsy. Cóż...może właśnie dlatego tak wyglądał. Logan był typem faceta, na którego zarzucało oczy i pożądało większość dziewczyn na kampusie. Znajdował się tam dzięki stypendium piłkarskiemu. Miał ten wygląd niegrzecznego chłopca, ale pochodził z ważnej rodziny. Szaro-blond włosy i zabójczy uśmiech, który rozświetlał jego niebieskie oczy. Nie obchodziło mnie to, że jeździł swoim motorem jak maniak; kochałam wskakiwać za niego i trzymać się go w trakcie jazdy. Miał wszystko to, co doprowadzało dziewczynę do topnięcia. Ja topniałam. Poznaliśmy się w liceum. Logan był dwa lata przede mną. Po tym jak ukończył szkołę, utrzymywaliśmy długodystansowy związek. Spędził parę nocy podkradając się przez moje okno kiedy mama poszła spać. Kiedy mieszkaliśmy na tym samym kampusie wszystko wydawało się iść w dobrym kierunku. W wieku dwudziestu lat myślałam, że mam życie w garści. - Zgadnij co dla nas mam? - uśmiechnęłam się i przeszłam obok niego machając brązową, papierową torbą. Upuściłam książki na stół niedaleko kuchenki. Jego apartament był mały, ale o wiele większy niż pokój, który dzieliłam z Paige. Uśmiechnął się.

- Jesteś jedyną dziewczyną jaką znam, która ekscytuje się na myśl o tłustych hamburgerach. Wydęłam wargi do niego. - Nie naśmiewaj się z mojej miłości do hamburgerów. - Nigdy - powiedział, przyciągając mnie do siebie i owijając ramiona wokół mojej talii. - Tak długo jak będziesz kochać mnie bardziej. - Hmm? - udawałam, że się nad tym zastanawiam, a on się nachmurzył. Zaśmiałam się z jego reakcji. Moja komórka zadzwoniła, więc wyjęłam ją z kieszeni. Oboje spojrzeliśmy w dół na twarz Paige na ekranie. - Może powinnam to odebrać. Pisze do mnie cały dzień. - Nie! - wyrwał mi komórkę z ręki i odsunął się.

Co to do cholery było? Ściągnęłam brwi i spojrzałam na niego. Kontynuował patrzenie w dół na komórkę dopóki nie przestała dzwonić. - O co z tym chodziło? - Musimy pogadać - wyglądał jakby miał zwymiotować. - To już drugi raz dzisiaj jak ktoś „musi pogadać”- nie podobało mi się to. Żadna rozmowa zaczynająca się tymi słowami nie kończy się dobrze. Przeszedł w kółko, kładąc moją komórkę na stole a potem wyciągnął krzesło. - Usiądź. Potrząsnęłam głową. Kolejny zły znak. Nie będę siadać jeżeli myślał, że będę za słaba by przyjąć te wieści. - Po prostu powiedz mi co się dzieje. - Kocham cię. - Logan...wykrztuś to. Sięgnął do mnie, ale odsunęłam się. Jego oczy opuściły się do podłogi. - Spałem z Paige. Huh?

Chwila... Potrzebowałam minuty by moje serce znowu zaczęło bić. Wzięłam parę miarowych oddechów, ale nie zadziałało. - Tak bardzo przepraszam, Lexi.

Przepraszam? - Co oczekujesz, że z tym teraz zrobię, Logan? - nawet brzmiałam na chwiejnieroztrzęsioną kiedy mój głos odbił się echem w mojej głowie. - Możemy przez to przejść - objął moją głowę swoimi dłońmi, zmuszając mnie bym spojrzała w jego oczy. - Nie, nie możemy - powiedziałam najspokojniej jak było to możliwe. Chciałam wyjść.

Wyjść z pokoju, w którym czułam się jakby dusił mnie prawdą. Przyznał się. Wyznał mi swój sekret, ale jak mam teraz ruszyć dalej, po tym jak oczyścił swoją pierś z ciężaru i położył go na moim krwawiącym sercu? Próbowałam odciągnąć moją głowę, ale zwiększył uścisk. Oczy mnie piekły, ale odmówiłam sobie wylewać jakiejkolwiek łzy przed nim. - Nigdy więcej kłamstw. Chcę po prostu być z tobą bez tego między nami. Dałam mu wszystko przez cztery lata i to wszystko sprowadziło się do jednego wyznania. Logan zdradził mnie z Paige i złamał mnie. Dorastałam z nią i nie mogłam zrozumieć jak mogła mnie zranić w ten sposób. Mój związek z Paige nie odnowi się z tego. Nie byłam pewna czy ja się odnowię. Wtedy przypomniałam sobie wszystkie wiadomości od Paige i... - Miała mi powiedzieć? - zapytałam. - Co? - Logan pociągnął za opadające włosy, czysty sygnał jego nerwów, który zawsze uważałam za słodki. W tym wypadku irytował mnie. Po prostu chciałam odpowiedzi. - Paige próbowała spotkać się ze mną cały dzień. Miała zamiar mi powiedzieć, Logan? Przyznałeś się tylko dlatego żeby być szybszym od Paige? Usiadł z powrotem na krzesło i spojrzał w inną stronę. - Jesteś dupkiem. Jeśli nie miałaby zamiaru mi powiedzieć, kiedykolwiek byś się przyznał? Milczał. Podniosłam książki i komórkę i ruszyłam do drzwi. Ale zanim tam dotarłam Logan wyskoczył przede mną. - Co robisz? - jego oczy były rozszalałe i spanikowane. - Z nami koniec - zeszłam mu z drogi, ale podążył za mną, popychając drzwi by się zamknęły po tym jak je otworzyłam. - Nie możesz mnie zostawić - błagał. Stałam naprzeciw drzwi, a on mówił do mojego ucha. Miał urojenia jeśli myślał, że z nim zostane. Czy on myślał, że jego wyznanie będzie jego zbawieniem? Naszym zbawieniem? Ponieważ widziałam tylko to co zrobił aby nas zniszczyć. - Kocham cię bardzo mocno, Lexi. Proszę... - jego słowa były zdecydowane i wiem, że wilgocią, którą poczułam na szyi, były jego łzy winy. - Też cię kochałam - pociągnęłam za drzwi i tym razem dał mi wyjść. Szłam w dół korytarza z podniesioną głową, pomijając fakt, że nosiłam na ramionach ciężar wyznania Logana. Wszyscy tutaj wiedzieli, że byłam jego dziewczyną. Tony dziewczyn po prostu czekały na to abym usunęła się im z drogi. Odmówiłam sobie wychodzenia z budynku płacząc. Ostatnią rzeczą jakiej potrzebowałam to być plotką na kampusie od rana. Kroczyłam w dół, zastanawiając się gdzie iść. Nie byłam gotowa wrócić do mojego akademika by zobaczyć Paige i zakończyć dziesięcio-letnią przyjaźń. Przewinęłam listę kontaktów i zadzwoniłam do jedynej osoby na której mogłam polegać bez względu na

wszystko. - Al-Alec - mój głos zaczął drżeć kiedy usłyszałam, że mój brat odebrał. - Co się stało, Lexi? - Alec zawsze wiedział kiedy jest coś nie tak. - Logan przespał się z Paige - to wyznanie przedarło się przez moje wnętrze i w końcu uwolniłam szloch dosięgając drzwi wyjściowych. - Kurwa! Zabiję tego dupka. - Nie, Alec. Potrzebuje tylko żebyś zabrał mnie z tego miejsca. Nie mogę wrócić do akademika, a na zewnątrz leje. - Będę tam za dziesięt minut. Nikt nie zadziera z moją młodszą siostrą. - Hej, tylko o dwie minuty. - Taa, jak ja przetrwałem bez ciebie przez całe dwie minuty? - Nie przetrwałeś. Nie dali ci oddychać, póki ja nie wyszłam. - Myślisz, że jesteś moim światem. - A nie jestem? - Oczywiście, że jesteś, Lexi - usłyszałam brzęczenie kluczyków kiedy je podnosił. Winda za mną zadzwoniła i dostrzegłam jak Logan z niej wychodzi. Założył bluzę z kapturem i tenisówki i zmierzał w moją stronę. Nie chciałam mieć z nim już do czynienia. Nigdy. - Alec? - Tak? - oddychał ciężko jakby biegł do samochodu i żuł gumę. Zawsze żuł gumę. - Możesz się pospieszyć? - Nie martw się. Będę tam za kilka minut i wbije trochę pieprzonego rozsądku w tego kretyna - rozłączył się kiedy wyszłam za drzwi. Stanęłam pod metalowym daszkiem, zastanawiając się czy będę bezpieczniejsza tu w deszczu czy tam z Loganem. Pasowało to, że akurat padało, bo czułam jakby wielka część mojego życia została zmyta przez burzę. Logan wyszedł na zewnątrz, a ja poruszyłam się daleko w lewo. - Nie możesz iść do domu w tą ulewę. Wejdź na górę i pogadamy. - Alec ma po mnie przyjechać - jeśli Logan wiedział co dla niego dobre powinien odejść zanim on przyjedzie. Mój ojczym nauczył Aleca mieszanych sztuk walki, więc Logan nie skończyłby po tej wygranej stronie. - Poczekam z tobą. Zignorowałam go. Pięć minut minęło. Czułam, że mnie obserwuje i wyczuwałam jego potrzebe powiedzenia czegoś... czegokolwiek, ale modliłam się o to aby trzymał gębe na kłódkę i zniknął. Napięcie było nieznośne. Emocje topiły mnie. Jeśli ich nie wypuszczę, zniszczę się. Miałam nasze życie perfekcyjnie zaplanowane, jak beznadziejnie urojony nastolatek, który widzi tylko świeże, piękne kolory. Widziałam rzeczy przejrzyściej. Po prostu nie dostrzegałam ciemnej szarości i czerni świata.

Następne dwadzieścia minut czułam bardziej jak wieczność. Wiatr groźnie zarzucał deszczem. Byłam mokra i zmarźnięta do deski. Alecowi zajmowało to o wiele za długo. Wyjęłam komórkę i szybko wybrałam jego numer. Stanęłam przed Loganem, uważając żeby unikać jakiegokolwiek kontaktu. Logan chwycił mnie za ramię, unieruchamiając moje ruchy. Strzeliłam na niego spojrzeniem wyrywając rękę. - Lexi... - Nie, Logan. Nie odzywaj się i nie dotykaj mnie.

Kurwa! Gdzie jest Alec? Odsunęłam się daleko od Logana i przyciągnęłam komórkę. Coś dziwnego się we mnie poruszyło kiedy usłyszałam pocztę głosową, ale odrzuciłam to uczucie na bok. W tej chwili minęło już ponad pół godziny, a Logan wiercił się i powoli przesuwał w moją stronę mamrocząc coś do siebie. Moja komórka zadzwoniła w momencie, gdy ją odsuwałam, więc podrzuciłam ją z powrotem. - Halo. - Alexis... - mama brzmiała jakby się dusiła i ledwo mogłam ją usłyszeć. Była wyraźnie zrozpaczona. Oczekiwałam, że to Alec oddzwonił. Węzeł w moim brzuchu powiększył się. Alexis... kochanie... musisz przyjechać do szpitala. Wtedy to usłyszałam – cierpienie w jej głosie. Chore uczucie w moich wnętrznościach rozrosło się. Wzięłam parę oddechód żeby się nie trząść. - Mamo... - nie chciałam tego mówić, ale czułam to. - Alec miał wypadek. Proszę... po prostu się pośpiesz. Komórka wyślizgnęła mi się z ręki i uderzyła w ziemię, łamiąc się na kawałeczki. Wszystko inne wyślizgnęło mi się z rąk i dołączyło do komórki. Było źle – bardzo źle. Słyszałam to w jej głosie, poczułam w duszy, a ból był nie do zniesienia. Zachwiałam się na nogach i uderzyłabym w ziemię gdyby Logan mnie nie złapał. - Co się stało, Lexi? Próbowałam odpowiedzieć. Moje usta wciąż otwierały się i zamykały, ale nie mogłam sformułować słów. Logan wyciągnął swój telefon i zadzwonił do mojej mamy. - O cholera - powiedział przed tym jak wziął mnie na ręce i zaniósł do swojego samochodu. Tak szybko jak tylko dostaliśmy się do szpitala, zwymiotowałam na parkingu. Wymiotowałam nawet kiedy mój brzuch był pusty. Czułam jakby znikało moje przywiązanie z bratem. Nie chciałam wchodzić do środka. Wiedziałam, że mojego brata nie ma w tym budynku i bałam się stanąć z tym faktem twarzą w twarz. Mama spotkała się z nami w korytarzu z ponurym wzrokiem, łzy spływały po jej twarzy i trzęsły jej się ręce. Odwróciłam się i zaczęłam odchodzić zanim powiedziała

cokolwiek. - Alexis - wołała za mną. Nie mogłam tego znieść. - Nie - kontynuowałam odchodzenie do wyjścia, ale złapała mnie, odwróciła i przytuliła. - Odszedł od razu. Nawet nic nie poczuł. - Nie. Nie. Nie - krzyczałam kiedy ból eksplodował w mojej klatce piersiowej i przedostał się do każdej komórki w moim ciele. Próbowałam ją odepchnąć, ale nie puszczała mnie. Nie chciałam tego słuchać. Łzy mojej matki zmoczyły mi włosy kiedy zanurzyłam głowę w jej klatkę i dyszałam o powietrze. Czułam jakby właśnie wyssano ze mnie życie. To była moja wina. Jechał po mnie. I nagle go nie ma. Co powinnam zrobić? Był częścią mnie. Więc kim byłam teraz? Logan odciągnął mnie i posadził na krzesło, a ja byłam zbyt odrętwiała żeby chociaż przejmować się jego obecnością. Mogliśmy tam siedzieć parę minut albo godzin. Moja głowa nie potrafiła obliczać już czasu. Mój świat się skończył wraz z moim bliźniakiem. Duży mężczyzna z przekrwionymi oczami podszedł do nas by złożyć kondolencje. Potem wyznał, że jechał za szybko. Padało, a droga była śliska. Alec zatrzymał się przed jego ciężarówką, ale nie zatrzymał się na czas. To była brzydka prawda, leżąca u naszych stóp w czasie kiedy szczegóły nie miały już znaczenia. Musiał wyznać swój udział w śmierci Aleca, tylko po to by okropne detale ostatnich minut śmierci mojego brata powiększyły ciężar tego wszystkiego. Nienawidziłam wyznań. Wszyscy po prostu brali masę gówna i zakopywali je w otwarte rany, których byli przyczyną.

Rozdział 2

Ryder Morze smutku

- Co ty tutaj robisz, Ryder? - mój tata wyszedł z domu, zamykając za sobą drzwi. To był drugi raz kiedy tu byłem, odkąd przestaliśmy się do siebie odzywać i za każdym razem zamykał drzwi by utrzymać mnie z daleka od jego nowej rodziny. Minęło pięć lat odkąd odeszłem i zostawiłem go na tym progu. Próbował się ze mną kontaktować, ale byłem zbyt zły żeby odpowiedzieć. Ale coś targnęło mną i przyniosło mnie tutaj. Harowałem całe życie dla tej walki o mistrzostwo. I za każdym razem, kiedy pomyślałem o drodze, która mnie tu doprowadziła, widze mojego tate uczącego mnie kickboxingu, taekwondo i wszystkiego co ma związek z walką. Był przy każdej walce. Każdej wygranej, każdej przegranej. Był moją jedyną stałą w życiu, ale byliśmy teraz w punkcie gdzie nie mogłem go nawet nazywać Tatą. Był dla mnie po prostu Davidem. Jego nagłe odejście z rodziny było bolesne, a ja nie byłem w stanie mu tego wybaczyć. Zajęło mi dwa tygodnie żeby przekonać siebie do zaproszenia go na mistrzostwa, ale w tej chwili znowu byłem niepewny. Definitywnie nie był zadowolony, że mnie tu widzi. Zaskoczony? Tak. Szczęśliwy? Nie widziałem tego. Jebać to, przebyłem tu całą drogę nie bez powodu. - Przyjechałem żeby zaprosić ciebie na mistrzostwa w sobotę. - Oh - wyglądał na zdziwionego. Jakby nigdy nie pomyślał, że poszerzę moją oliwną gałąź. - Z przyjemnością chciałbym tam być. Wypuściłem oddech, nie wiedząc, że go wstrzymywałem. - Ale nie mogę. To nie jest dobry moment żebym opuścił miasto. Vanessa... - Zapomnij, David. Zapomnij, że pytałem. Prawie zapomniałem, że twoja żona i jej dzieci są najważniejsze - rozczarowanie było natychmiastowe, ale nie chciałem żeby je zobaczył. Obróciłem się, żeby odejść, ale złapał mnie za ramię. Spojrzałem w dół na jego rękę następnie znowu na niego. Cofnął rękę kiedy zobaczył jak blisko byłem od uderzenia. - Słuchaj Ryder, Alec miał wypadek samochodowy. On... nie przeżył i... nie mogę teraz odejść. Proszę zrozum. - Alec... Co? Co ty mówisz? Nie. Nie - potrząsnąłem głową, przecierając ręką twarz.

Węzeł uformował się w moim gardle kiedy zwlaczałem szybką gonitwę emocji w piersi. Zranienie, złość i żal szybko kumulowały się w środku. David i ja mamy problemy, których może nigdy nie naprawimy, ale Alec był dobrym kolegą. Przed tym jak David wszystko zniszczył byliśmy rodziną. Ja, Alec i... - Alexis? Gdzie ona jest? - nie musiałem pytać jak ona się ma, ponieważ byłem pewny, że jest zdruzgotana. - Była zamknięta w swoim pokoju od ostatniej nocy. Przed twoim przyjazdem tutaj w końcu wyszła. Chciała posiedzieć na plaży, jak to miała w zwyczaju robić z Aleciem. Jak chcesz to możesz pójść i zobaczyć się z nią. Chciałem wsiąść do mojego samochodu i odjechać, ale byłem zmuszony by ją zobaczyć. - Nie sądze by chciała mnie widzieć. - Byliście blisko. - Dopóki nie usunąłem ich obojgu z mojego życia. Nie chcę jej denerwować - Alexis i Alec starali się dotrzeć do mnie dużo razy, ale nie chciałem mieć z nimi nic do czynienia. Wiem, że to nie jest fer obwiniać ich o coś co zaskoczyło nas wszystkich, ale potrzebowałem dystansu od Davida. A nie mogłem zrobić tego zatrzymując ich w moim życiu. - Przykro mi z powodu Aleca - odwróciłem się do samochodu i zmuszałem się do odjechania, ale nie mogłem. Wszystko co mogłem sobie wyobrazić to Alexis sama i cierpiąca. Spojrzałem za ramię na ścieżkę biegnącą wzdłuż boku dużego domu i prowadzącą do prywatnej plaży za nim. Zatrzasnąłem drzwi auta i zdecydowałem, że po prostu tylko ją szybko zobaczę, a potem odejdę. Wietrzyk był zimny kiedy schodziłam w dół ścieżki, sprawiającej, że zimowa temperatura wydawała się niższa niż w rzeczywistości była. Ocean huczał kiedy mocny wiatr rozbijał wodę o brzeg. Kiedy przyjrzałem się plaży z boku domu, zobaczyłem ją. Ostre krawędzie jej twarzy były rozświetlone przez blask księżyca, ale była za daleko bym zobaczył jej wyraz. Wiatr powiewał jej długimi, ciemnymi włosami wokoło kiedy siedziała na piasku, spoglądając w wzburzoną wodę. Jej nogi były podkulone, a broda spoczywała na kolanach. Poczułem jakbym wkraczał w prywatny moment, ale również coś zmuszało mnie abym wyjął ją z zabezpieczonej kuli w której się zwinęła i zrobił coś żeby było okej. Wstała, a ja zrobiłem krok w tył, do cienia zaciemnionej ścieżki. Jeśli się odwróci to wiem, że zauważy jak ją obserwuję, a ja nie byłem gotowy stanąć z nią twarzą w twarz. Zawróciłem z powrotem ścieżką do samochodu w pośpiechu. Kiedy dotarłem na szczyt pagórka zerknąłem za poręcz żeby zobaczyć jak blisko się znajduje, ale zniknęła. Przeskanowałem plażę, ale nigdzie jej nie widziałem.

Nie mogła dotrzeć tak szybko do domu.

Kiedy znowu spojrzałem na miejsce w którym siedziała zobaczyłam ją z dystansu. Szła powoli w lodowatą wodę.

Co do cholery ona wyprawia? Temperatura wody musiała być poniżej zamarzającej. Przeskoczyłem przez barierkę i wylądowałem na zimnym piasku. Spadek był stromy i moja ręka przyjęła główny ciężar upadku. Od razu wiedziałem, że coś zwichnąłem. Ból był intensywny, więc chwyciłem się za ramię i zacząłem je nastawiać póki nie wskoczyło na odpowiednie miejsce. Ból był nieznośny, ale zmotywowałem się do wzięcia się w garść i pobiegłem do morza mimo bólu w stawie. - Hej! - krzyknąłem, ale nie odwróciła się. Najpierw woda dostała się do moich butów, a później duża fala ruszyła na mnie. Było to takie uczucie, jakby ktoś rzucił taflę lodu na całe moje ciało. Fale odpychały mnie, więc miała dużą przewagę. Pochyliłem się i zacząłem płynąć pod prąd, przez cały czas przeklinając słabość w rękach. Napędzanie mojego ciała naprzeciw przypływom było jedyną szansą żeby do niej dotrzeć. - Alexis! - wrzasnąłem do niej kiedy wynurzyłem się po powietrze. Obejrzała się, a potem zaczęła poruszać się szybciej.

Kurwa! Obydwoje zginiemy w tej wodzie. Nie czułem moich dłoni ani stóp, ale dalej się ruszałem. Fala odepchnęła ją. Zanurkowałem i w końcu udało mi się dotrzeć na tyle blisko żeby złapać ją za rękę. Wtedy inna fala walnęła w nas na tyle mocno żeby obydwoje nas odepchnąć. Zgubiłem mój uścisk na jej ręce, a kiedy ponownie spojrzałem już jej nie widziałem. Panika mnie chwyciła. Zanurkowałem, ale nie widziałem nic w oceanicznej czarnej, lodowcowej głębi. Wynurzyłem się po powietrze, ale oberwałem kolejną falą. Poczułem zimno opanywujące moje ciało. Musiałem wydostać się stąd w cholerę, ale nie mogłem jej zostawić. Po prostu nie mogłem jej do cholery zostawić. Spojrzałem w kierunku domu. Był o wiele za daleko. Jeśli krzyknę po pomoc, nikt nie usłyszy. Obejrzałem się wokoło i zobaczyłem coś. Światło księżyca odbiło się na jej białym swetrze parę stóp dalej. Czułem, jakby zajęło mi wieczność dosięgnięcie tego, ale kiedy w końcu to zrobiłem zobaczyłem ją płynącą po powierzchni. Pociągnąłem jej zwiędłe ciało do brzegu, ale zajęło to zbyt dużo czasu. Jej waga wydawała się równać tonie z moimi skurczonymi mięśniami i odrętwiałymi dłońmi. Kiedy dotarliśmy do piasku, zrobiło mi się jeszcze zimniej – jeżeli to w ogóle było możliwe. - Pomocy! - moje gardło paliło kiedy wykrzyknąłem te słowo. Kiedy położyłem ją na piasku, zdałem sobie sprawę z tego, że breloczek od jej naszyjnika zaplątał się w moje włosy. Chwyciłem go po obu stronach i zerwałem z jej szyi, zostawiając resztę zawiązaną w moje włosy. Zacząłem uciskać jej klatkę, po cichu dziękując dla wujka Drewa za załatwienie mi zajęć ze sztucznego oddychania. Jej twarz była ekstremalnie blada, usta niebieskawo fioletowe, a jej włosy przylegały do twarzy jak czarny koc.

- Jak cholera nie zamierzaj mi tu umierać - odchyliłem jej głowę do tyłu, umieszczając swoje lodowate usta na jej i wdmuchując powietrze w jej płuca. Zacząłem znowu naciskać na jej klatkę i zauważyłem kobietę biegnącą w naszą stronę. - Nie! Nie! Alexis, kochanie, proszę! - Vanessa upadła na kolana na twardy piasek i zaczęła odciągać mokre włosy Alexis od jej twarzy. Alexis plunęła, potem kaszlnęła. Przesunąłem jej głowę na bok kiedy wykasływała słoną wodę z płuc. Jej oczy się otworzyły i spojrzała na mnie przez kilka krótkich sekund zanim zaczęła znowu kaszleć. - Ryder - David był obok mnie. Nie wiem ile czasu tam był, bo nie widziałem nawet żeby wychodził z domu. - Co się stało? - Weszła do pieprzonego oceanu, to się stało. Ona po prostu... po prostu... ona chciała umrzeć, prawda? - złapałem się zimną ręką za twarz kiedy walczyłem z myślą jak blisko byłem stracenia Alexis. Syrena karetki rozbrzmiewała z daleka. Matka Alexis ściskała ją za ręce, kołysząc ją w tył i w przód i szepcząc jej we włosy. David odciągnął mnie na bok kiedy ratownicy zeszli na plażę z noszami. - Wiesz jak blisko ona i Alec byli. Była tak bardzo odcięta kiedy się dowiedziała, ale nigdy byśmy nie pomyśleli... - złapał dłońmi za tył swojej szyi jak robił to gdy był zmartwiony, bo ja miałem jakąś kontuzję po walce. - Pozwól mi zabrać cię do środka i rozgrzać. - Ze mną wszystko w porządku - aktualnie, było mi tak cholernie zimno, że nie czułem nawet własnych jaj, ale nie chciałem żeby David zachowywał się jak przykładowy ojciec. - Ryder... - Mam bluzę w aucie - patrzyłem jak niosą Alexis z plaży. - Będzie z nią dobrze? David położył dłoń na moim barku i pociągnął tak, żebym był z nim twarzą w twarz. - Uratowałeś jej życie. To co dzisiaj zrobiłeś... nie potrafię wyjaśnić jak wiele to znaczy dla Vanessy i dla mnie. Dziękuję ci, synu. Kiwnąłem głową zanim zostawiłem go na plaży. Dotarłem do auta, ale ledwo. Moja uparta duma nie pozwoliła mi przyznać, że moje ramię boli jak dziwka przez tamten upadek. Siłowałem się z bluzą żeby ją założyć. W połowie drogi do domu, zatrzymałem się i zadzwoniłem do mojego kolegi Ty'a żeby mnie odebrał. Nawet jeśli powietrze z podmuchu było maksymalnie nakręcone, moje ciało miało konwulsje od zimna, a ramię wydawało się nie być przywiązane do ciała. Oparłem głowe i zamknąłem oczy, wiedząc, że totalnie spieprzyłem moje szanse na mistrzostwa, które miały być mniej niż za tydzień. Przyjechałem do domu Davida, myśląc, że mistrzostwa będą największą rzeczą która kiedykolwiek mi się przytrafi, ale tej nocy, na tamtej plaży, ciemnowłosy anioł pociągnął mnie za sobą do morza smutku, a ja wolałbym umrzeć niż pozwolić jej w nim utonąć.

Rozdział 3

Alexis

Byłam w szpitalu przez dwa dni, a stała obserwacja mnie męczyła. Za każdym razem, gdy chciałam trochę pospać, drzwi się otwierały. Kiedy otworzyły się dzięsiąty raz tego dnia, zamknęłam oczy i udawałam, że śpię. Może pielęgniarka załapie wskazówkę i się odpieprzy. Pozwólcie mi zanurzyć się w smutku chociaż raz. Nie chcę rozmawiać o uczuciach. Nie chcę jeść. Nie chcę niczego, prócz Aleca. Cień stanął nade mną, cicho obserwując. Dziwne uczucie wpęzło pod moją skórę. Otworzyłam oczy i zobaczyłam, że obok mnie stał Ryder. Jego ciemne włosy miały luźne fale i sięgały ramion. Jego oczy były zadziwiająco niebieskie. Zapamiętałam patrzenie się w te oczy kiedy obudziłam się wypluwając wodę. Był cały ubrany na czarno, a prawa ręka była w temblaku. Niedobrze. - Ja to spowodowałam? - zapytałam, kiwając na temblak. - Zwichnąłem je kiedy przeskoczyłem przez barierkę, a oni myślą, że spowodowałem uraz kiedy cię wyciągałem. - Przepraszam. Wzruszył ramionami jakby zwichnięte ramie nie było niczym wielkim dla wojownika. - Będziesz w stanie walczyć? - David powiedział mi o mistrzostwach. Wiedziałam, że ta walka znaczy dla Rydera wszystko. - Nic na to nie wskazuje, ale zawsze jest następny rok. - Wspaniale. Pieprze wszystkim życie. - To nie była twoja wina. Nie wbiegłem do tej lodowatej wody po to, żebyś mogła znaleźć kolejną rzecz w swoim życiu, której będziesz żałować - wyjął coś z portfela, otworzył moją dłoń leżącą na łóżku i położył w niej mój naszyjnik. - To twoje. Utknęło w moich włosach kiedy cię wyciągałem. Naprawiłem go. Alec dał mi ten naszyjnik. Myślałam, że zgubiłam go w morzu. - Dziękuję - powiedziałam, nie tylko za naszyjnik, ale za to co zrobił. Tak bardzo jak chciałabym żeby wszystko skończyło się w tym oceanie, tak bardzo wiedziałam ile ryzykował wyciągając mnie z niego. - Co do cholery sobie myślałaś, Lexi? - posłał mi spojrzenie pełne rozczarowania. - Nie myślałam - to była jedyna odpowiedź jaką miałam. Nie myślałam. Byłam tak pochłonięta bólem, że przysłonił zdrowy rozsądek.

Kiwnął głową i cofnął się. - Wyświadcz mi jedną przysługę. - Cokolwiek - zaryzykował tą jedną rzecz, która znaczy dla niego wszystko by mnie ratować. Zrobię wszystko o co mnie poprosi. - Możesz mi obiecać, że kiedy zrobi się za ciężko, będziesz z tym walczyć? Nie pozwól by ból cię pokonał, walcz. Nie rób tego dla mamy albo dlatego, że ciebie o to proszę. Zrób to, ponieważ jesteś warta walki. - Brzmisz jak David - zaśmiałam się. On nie. - David nauczył mnie walczyć za siebie - odwrócił się i wyszedł z sali. Tęskniłam za nim. Był taki zamknięty i zdystansowany. Nie tak jak Ryder, którego znałam lata wcześniej. Przez ostatnie dwa dni, trzymałam się wspomnień Rydera jak linii ratunkowej. Ale po tej wizycie wiedziałam, że nie był tak pragnący jak ja by się jej złapać. Miałam trzynaście lat kiedy pierwszy raz moje oczy spoczęły na nim. Ryder Hayes, wiedziałam już wtedy, że muszę go mieć. Moje szkolne zauroczenie było intensywne i najwyraźniej nie wypaliło się na przestrzeni lat. Po śmierci mojego taty, David trzymał nas razem. To wywołało duże rozdzielenie między nim a jego rodziną. Ryder był tam przez pierwsza dwa lata. W tym czasie myśleliśmy, że David jest po prostu starym znajomym mamy. Patrząc w przeszłość to było dziwne, że nie znaliśmy go zanim tata zmarł. Alec, Ryder i ja nigdy nie podejrzewaliśmy, że mama i David byli więcej niż przyjaciółmi. Byli zaręczeni o wiele wcześniej, jeszcze zanim moi rodzice się poznali. Kiedy weszliśmy do środka znajdując ich w sytuacji o wiele większej niż przyjaznej, Ryder nie zniósł tego zbyt dobrze. Zwłaszcza, że David był wciąż w małżeństwie z jego mamą. Nasza rodzina się załamała. Alec i ja byliśmy tak wściekli na mamę, że ledwo z nią rozmawialiśmy przez miesiące. Było jeszcze większe spięcie tego dnia, w którym David opuścił swoją żonę i przeprowadził się do naszego domu. Okazało się, że powodem dla którego nigdy się nie pobrali było to, że rodzice mamy zabronili im tego. Byli oni snobami i mieli dokładnie zaplanowane kto jest wystarczająco dobry dla ich córki, a David nie był. Mama miała dwadzieścia lat i była na trzecim roku w collegu kiedy David zdecydował, że będzie lepiej dla nich jak się rozstaną. Później przyznała mi, że była załamana. Próbowała wszystkiego by zobaczył, że jej nie obchodzi to jeśli rodzice przestaną płacić za szkołę, ale go to nie ruszało. Rok później, ożenił się z mamą Rydera i znowu rok po tym mieli dziecko. Więc kiedy rodzice oczekiwali, że mama poślubi tatę, przestała walczyć o Davida i ruszyła dalej. Byłam zła na Davida przez jakiś czas. Nienawidziłam tego, że mama zastąpiła tatę parę lat po jego śmiertelnym ataku serca. David rozwiódł się i poślubił mamę krótko po tym. To tylko dolało paliwa do złości Rydera w kierunku ojca i żywienia urazy do mnie i Aleca. Próbowaliśmy dotrzeć do niego niezliczoną ilość razy, ale zawsze nas odtrącał.

Rok po tym jak się pobrali, odsunęłam moją gorycz na bok i zaczęłam go poznawać. Moi rodzice zawsze wyglądali na szczęśliwych i byłam pewna, że tak było, ale to co zrozumiałam później to to, że mama była inna w pobliżu Davida. Nie byli oni dwójką ludzi mieszkających w tym samym domu z dziećmi. Byli dwójką ludzi, którzy żyli jak jedność. Każdy kto na nich patrzył, nie mógł nic poradzić na to, że widział tylko miłość jaką dzielili. Alec, oczywiście, był mniej wybaczającą osobą ode mnie. Mineło wiele czasu zanim zaprzyjaźnił się z Davidem. Stale rozmawiali, grali w gry wideo i chodzili razem na siłownie. Wiedziałam, że David tęsknił za Ryderem; pokazywał to kiedy był w pobliżu Aleca. Nie byłam pewna co którekolwiek z nas zrobi bez niego.

Rozdział 4 Trzy lata później... Alexis

- Mamo! Uspokój się! - krzyknęłam gdy mama pędziła po pokoju, prostując poduszki i czyszcząc wszystkie ślady kurzu. Nigdy nie widziałam mojej mamy tak niespokojnej w związku z czyjąś wizytą. - Powinnaś iść się przebrać, Alexis - spojrzała na moje szare szorty i mały, czarny top jakbym nie zmieniała ich od wielu dni. - Mamo, nie było go tutaj od trzech lat aby zobaczyć Davida. Dlaczego traktujesz jego wizytę jak Drugie przyjście Chrystusa? Kochanie nas kosztowało Davida wszystko. Po śmierci Aleca, David był cichy i zamknięty w sobie. Pokochał go jak syna w ciągu tych siedmiu lat razem. Alec pozwolił wypełnić dziurę zostawioną przez Rydera. Wraz z odejściem Aleca, mogłam prawie zobaczyć pustkę w oczach Davida. Z czasem, zaczęłam żywić urazę do Rydera, przez to, że odciął nas od swojego życia i zajęło mu tyle czasu aby przynajmniej dać dla Davida szansę. A David starał się niezliczoną ilość razy. Może byłam trochę przesądna. Przez te wszystkie lata miałam nadzieję, że Ryder znowu się pokaże, ale nie zrobił tego. Tęskniłam za nim odkąd pierwszy raz zniknął z naszego życia. Tej nocy, gdy wyciągnął mnie z oceanu, zobaczyłam go po raz pierwszy od pięciu lat. Po tamtej nocy pisał do mnie co parę tygodni. Pytał mnie jak się czuję, a potem nie miałam od niego wieści przez jakiś czas. Nigdy nie odpowiadał na moje smsy oznajmujące jak się miałam. Czułam jakby zbudował wielką ścianę między nami, która pękała tylko wtedy, gdy chciał mnie sprawdzić. Chciałam żeby odpowiedział na moje pytania. Zaczęłam mieć obsesję na punkcie Rydera, ale on nie pozwalał mi się dowiedzieć kim się stał odkąd byliśmy przyjaciółmi. Ocalił moje życie na więcej sposobów niż jeden. Wyczekiwałam jego wiadomości, bez względu na to jak zwięzłe one były, jakby chodziło o Święta Bożego Narodzenia. Może myślałam, że przez to co się stało zbudowaliśmy więź. Rok po tamtej nocy wysłał mi wiadomość.

Wygrałem mistrzostwa. Pomyślałem, że chciałabyś wiedzieć. To był pierwszy raz od śmierci Aleca, kiedy naprawdę się uśmiechnęłam i byłam szczerze szczęśliwa. Ryder wiedział, że obwiniałam siebie o to, że musiał sobie wtedy odpuścić, więc ta wiadomość wiele znaczyła dla poczucia winy, które nosiłam na swoich barkach. Tydzień później wysłał kolejną wiadomość.

Dlaczego nosisz księżyc wokół szyi? To był pierwszy raz kiedy zapytał mnie o coś osobistego, więc podekscytowałam się.

Alec mi go dał. Powiedział, że rozświetlam jego ciemne noce. Czekałam aż wyśle kolejną wiadomość, ale nie wysłał. Po tym, wysyłane przez niego smsy osłabły aż w końcu zupełnie się skończyły. Wysłałam do niego jeszcze kilka wiadomości, ale już nie odpowiadał. Był w drodzę do naszego domu, a ja nie zamierzałam się stroić albo udawać, że nie byłam zła na niego za odcięcie się ode mnie przez lata. - To znaczy wszystko dla Davida. Proszę, Alexis, zróbmy co w naszej mocy by uleczyć tą rodzinę. Westchnęła kiedy zobaczyła moją pustą reakcję. Dzwonek zadzwonił, więc położyłam laptopa na kanapie, wyciągnęłam spode mnie nogi i zdecydowałam, że przeczekam to w swoim pokoju. Wiem, że nie jest tu by mnie zobaczyć, ale moje serce waliło w oczekiwaniu wiedząc tylko, że był po drugiej stronie drzwi. Szybko przeszłam przez salon, przedsionek i w górę po schodach. Mój pokój wyglądał tak samo od czasu liceum. Każdego roku obiecywałam sobie, że przeprowadzę się z powrotem do kampusu, ale z końcem roku dalej tu byłam. W wieku dwudziestu trzech lat utknęłam w odchłani i nie byłam pewna jak się z niej wydostać. Wskoczyłam w moje podwójne łóżko i próbowałam usłyszeć z dołu jego głos. Nie potrwało to długo. Zaczęłam przemierzać pokój. Moja niecierpliwość zaczęła rosnąć aż nie mogłam tego już dłużej znieść. Musiałam zobaczyć Rydera. Ostatnim razem jak go widziałam byłam przykłuta do łóżka szpitalnego i znajdowałam się pod psychologiczną obserwacją. Dwa dni później pojawił się na pogrzebie Aleca. Trzymał się z tyłu i zniknął po tym jak rozproszyłam kurz na trumnę mojego brata. Nie widziałam go od tamtej pory. Cóż, czasami śniłam o tym jak woła mnie w morzu, a jego słowa zostawały ze mną każdego dnia. Nie mogłam po prostu leżeć w łóżku kiedy Ryder był tak blisko. Musiałam go zobaczyć bardziej desperacko niż chciałabym przyznać. Zbiegłam po schodach, popchnęłam kuchenne drzwi, a mój oddech został skradziony natychmiast. Nie mogłam stwierdzić czy mężczyzna przede mną był prawdziwy czy po prostu wyobraziłam go sobie w moich myślach.

Jest oszałamiający. Wygląda lepiej niż trzy lata temu. Jego czarne wosy są krótko ścięte, ale trochę dłuższe na czubku głowy i wystylizowane w modny nieład. Wygląda na większego. Ma może z sześć stóp wysokości i dwa cale. Wiem, że nie mogł stać się wyższy, ale jego mięśnie sprawiły, że wygląda na większego. Mocne, całuśne usta. Zapamiętałam te usta bardzo

dobrze. Fantazjowałam o nich jako nastolatka. Perfekcyjnie opalona skóra. Był mroczny i zdenerwowany, z oczami w których można było się zatracić. Gapił się na mnie tymi intensywnie niebieskimi oczami, a moje serce przyspieszyło. Zwęził je, przekrzywił głowę, a jego grymas niezadowolenia przekształcił się w grzesznie kuszący uśmiech.

Mój Boże, gdzie jest chłopak, który wyszedł ze szpitalnej sali i skąd wziął się ten mężczyzna? Moje ciało zapaliło się pożądaniem. To było za dużo do przyjęcia naraz. Pożerałam go wzrokiem stojąc oniemiała i z otwartą buzią. Szerokie ramiona i ręce napinały mu czarną koszulkę tak, że obrysowywała ich muskularny kontur. Przystojna twarz – nie, uwodzicielska. Przyciągała cię i zanim się zorientowałaś, już się gapiłaś. Było tam małe nacięcie nad lewą brwią, ale oprócz tego był nieskazitelny. - Co ci się stało w twarz? Roześmiał się, trąc dłonią po swojej szczęce. - Nie podoba ci się moja twarz? - Nie. To znaczy, tak... - zamknij się, Lexi. Moja własna zaczynała robić się gorąca, kiedy zacinałam się próbując coś powiedzieć. Oczywiście, że jego twarz mi się podobała, ale to nie to próbowałam powiedzieć. Nie powinnam była się nawet martwić o ranę widoczną na jego twarzy. - Przepraszam, nie chciałam przeszkadzać - w końcu byłam w stanie utrzymać w sobie moją fascynację jego zmianą. On po prostu tam stał, gapiąc się na mnie dłużej niż mogłoby mi być z tym wygodnie. Kogo ja oszukiwałam? Nie byłoby mi wygodnie przebywając wokół niego, czy by się patrzył w moją stronę czy nie. - Jak się masz, Alexis? - Dobrze. A ty? Wzruszył ramionami. Nie było to odpowiedzią na moje pytanie. Chciałam żeby powiedział „Dobrze, ale tęskniłem za tobą”albo „Chciałem sprawdzić co u ciebie, ale byłaś zajęta”.Coś więcej niż nonszalanckie wzruszenie ramion. Wyglądał jakby chciał coś jeszcze powiedzieć, ale potrząsnął głową, zgaduję, że chcąc to wyrzucić z umysłu. Obrócił się do Davida i mojej mamy, a ja wyszłam z pokoju. Byłam trochę zadurzona w Ryderze nim go znowu zobaczyłam, ale syn Davida mógł z łatwością stać się znowu moją obsesją.

Rozdział 5

Ryder

- Potrzebuję abyś podpisał ten kontrakt. David spojrzał w dół na dokument leżący na stole między nami, ale nie wykonał żadnego ruchu aby go podpisać. Chciałbym żeby przychodzenie do tego domu nie było moją jedyną opcją. O wiele bardziej wolałbym żeby przyszedł do siłowni, ale odmówił. Potrzebowałem aby przepisał siłownię na mnie, a potem nie musiałbym znowu mieć z nim do czynienia. Po tym jak David nas zostawił, wujek Drew i siłownia było wszystkim do czego mogłem uciec. David pokazał się na pogrzebie wujka Drewa w zeszłym miesiącu. Po trzech latach i żadnym kontakcie, nienawidziłem tego, że widzenie jego twarzy dalej wzbudza we mnie złość. Unikałem jego, tak bardzo jak tylko się dało, ale kiedy testament został odczytany i dowiedziałem się, że siłownia została zapisana na wujka Drewa i Davida, kiedy odszedł ich ojciec, wiedziałem, że utrzymanie ojca z dala od mojego życia może nie być takie proste. Zwłaszcza kiedy starał się pojednać nas przez cały czas, kiedy był na pogrzebie. - Dlaczego to utrudniasz? Nie postawiłeś stopy w tej siłowni od lat, a teraz chcesz jej kawałek? Spojrzał na mnie, później znowu na papier znajdujący się na stole. - Kiedy to podpisze nigdy więcej cię nie zobacze. - Co jest z tym nowym interesem bycia częścią mojego życia? Spędziłeś lata ignorując moją egzystencję, a teraz chcesz w niej być? - Popełniłem wiele błędów, ale nigdy nie powinieneś być ich ofiarą. Nigdy ciebie nie ignorowałem. Starałem się do ciebie dotrzeć. Chcę po prostu mieć szansę być znowu częścią twojego życia. - Mam dwadzieścia pięć lat. Nie jestem tym małym idiotą, który miał zwyczaj zostawiać beznadziejne wiadomości na skrzynce głosowej byś wrócił do domu, zaczynając na progu twoich drzwi i prosząc byś przyszedł na mistrzostwa. Skończyłem z tym, David. I skończyłem z tobą. Nigdy nie obchodziłem ciebie ja albo mama. - Ryder, twój tata cię kocha - Vanessa wskoczyła do naszej konwersacji jakby myślała, że ma prawo wtrącać się w nasze sprawy. - A może tak będziesz się trzymać od tego, kurwa, z daleka, huh? Ty jesteś

powodem, który zaczął to całe gówno - wzięła gwałtowny wdech na moje oświadczenie i starała się zakryć swoje zawstydzenie opuszczając głowę i pozwalając długim, kasztanowym włosom zasłonić jej twarz. Poczułem małe ukłucie winy, ale odepchnąłem je kiedy przypomniałem sobie cały ból, z którym radziła sobie mama, kiedy David opuścił ją dla Vanessy Cole. Ona jest bogatą, piękną królową, z którą moja mama nie miała szans. Nienawidziłem przyznawać tego, że naprawdę ją lubiłem przed tym jak wszystko się zmieniło. Ale tak było. - Ryder, rozumiem, że jesteś zły, ale nie wiń Vanessy. Wiń mnie. To była moja wina. - Nie obchodzi mnie czyja wina... - kuchenne drzwi otworzyły się, ucinając moje słowa. A kobieta, która weszła przez nie ucięła wszystkie pieprzone myśli z mojej głowy.

To ona. Spojrzała na mnie tymi jasnymi, piwnymi oczami, a ja zostałem wrzucony z powrotem do nocy kiedy otworzyła oczy i spojrzała w górę na mnie, z piasku na którym leżała. Tej nocy, która ciągle mnie nawiedza. Spojrzenie, które teraz mi dawała było inne. Jej wzrok był głodny, a ja pozwoliłbym jej jeść z mojego stołu każdego dnia tygodnia. Jej usta wydały ciche westchnienie kiedy zatrzymała się i popatrzyła na mnie.

Kurwa, czemu ona tak na mnie patrzy? Zmieniła się. Zniknęła wiotka kobieta o bladej twarzy, przywiązana do łóżka szpitalnego. Mój wzrok powędrował przez ciasną koszulkę i małe szorty do spania. Perfekcyjne, żwawe piersi. Mała talia. Zaokrąglone biodra. Gładkie, kremowe nogi. Jeśli miałbym liste do sprawdzenia, zajęłoby mi dnie żeby odznaczyć na niej każdy jej kawałek, który chciałbym polizać. Wtedy pociągnąłbym te długie, zgrabne nogi i zaczepił wokół mojej talii i...

Patrz gdzie indziej, Hayes. Nie potrzebujesz żeby ci stanął w kuchni twojego ojca, przed jego przybraną córką. Pociągnęła w dół swoją zbyt krótką koszulkę żeby zakryć wyeksponowany kawałek brzucha. Pociągnięcie jej w dół przez gładką rozciągłość jej skóry tylko docisnęło ją do klatki piersiowej, a moje spojrzenie spoczęło na jej sutkach.

Jebać to. Musiałem się stąd wydostać. Nigdy nie chciałem kobiety tak bardzo, jak chciałem wziąć tą. To zawsze szło tą stroną z Lexi, ale z pewnością przybrało na intensywności. Prawie miałem w dupie fakt, że David był w pokoju. Chciałem popchnąć ją na ścianę i sprawić żeby błagała mnie o to.

Kobiety zazwyczaj tak na mnie nie działały. Bycie wojownikiem sprawiało, że byłem zbyt zajęty aby myśleć o kobietach, ale Alexis zawsze miała sposób na rozpraszanie mnie. Nie zrozumcie mnie źle. Lubiłem pieprzyć, i często, ale to gówno które we mnie wywoływała nie było czymś do czego przywykłem. Unikanie jej prób wejścia do mojego życia było dobrą decyzją. Zawsze miałem słabość do Alexis, ale to zmieniło się – zlało się z pożądaniem o wielkiej sile. - Co ci się stało w twarz? - zapytała łagodnie. Jej koncentracja na małym nacięciu nad moją brwią była słodka. - Nie podoba ci się moja twarz? - drażniłem się z nią. - Nie. To znaczy, tak... - przesunęła ręką przez ciemne włosy i nieśmiało się uśmiechnęła. - Przepraszam, nie chciałam przeszkadzać - powiedziała, ale dalej tam stała, patrząc się na mnie jakby chciała żebym coś zrobił. Chwycił ją i oznaczył jako moją. Nie. Ostatnią rzeczą jakiej potrzebowałem, było pozwolenie kobiecie tak pięknej jak ona, z mocą nade mną którą ma, zatopić we mnie szczypce. - Jak się masz, Alexis? - Dobrze. A ty? Wzruszyłem ramionami. Nachmurzyła się. Chciałem powiedzieć jej, że myślałem o niej czasami. Myślałem o tamtej nocy. O zimnej wodzie. Jej ciele bez życia. Była w moich snach niezliczoną ilość razy przez lata, ale nie wyglądała w żadnym wypadku tak jak kobieta stojąca przede mną. Odwróciłem się do Davida i próbowałem otrząsnąć się z nieznanych uczuć pędzących przeze mnie przez samo patrzenie na nią.

Alexis Cole... Nawet wypowiadanie jej imienia w mojej głowie sprawia, że mój fiut drga w nagle za ciasnych dżinsach. Nigdy nie uciekłbym od kobiety, którą chciałbym przelecieć, ale musiałem uciec od tej. Wiedziałem bez wątpienia, że jeśli położyłbym na niej ręce, nigdy bym jej nie puścił. Prawdopodobnie ma chłopaka, narzeczonego albo coś. Spojrzałem na jej ręke i zdziwiłem sam siebie, że poczułem ulgę nie dostrzegając pierścionka. Zawsze mogła mieć jeszcze chłopaka. A ja bym...

Ja bym co? Stare nawyki już dawno umarły. A ja kurwa to traciłem jeśli myślałem o zostaniu znowu jej opiekunem. Musiałem zrobić to po co tu przyszedłem i uciec od uwodzicielki z niewinnymi, orzechowymi oczami. - Masz zamiar podpisać, czy co? - pospieszałem Davida, o wiele bardziej agresywnie niż zamierzałem. Spojrzenia przeskoczyły po pokoju między Davidem, Vanessą i Alexis. Jakimś

cudem komunikowali...coś. Nie obejrzałem się na Alexis, ale poczułem kiedy odeszła, jakby wyssała całe powietrze z pokoju. Wraz z jej odejściem wszystko wróciło do normy, więc mogłem znowu oddychać. Dobrze, może będę mogł znowu skupić się na siłowni, a nie nad tym aby Alexis pozwoliła mi położyć się między jej nogami. David spojrzał na mnie z chytrym uśmieszkiem mówiącym, że sprawa nie będzie łatwiejsza. - A może zawrzemy umowę? Vanessa i ja wyjeżdżamy na jakiś czas. Potrzebujemy kogoś, kto będzie miał oko na Alexis. Vanessa nie jest zadowolona zostawianiem jej.

Nie, niedobry pomysł. Miałem właśnie potężny wzwód spędzając trzy minuty razem z nią w pokoju. Każda dodatkowa ilość czasu i nie będę wiedział jakie linie przekrocze. - Nie jest z nią dobrze? - zapytałem. Alexis zawsze pisała, że radzi sobie dobrze. Nie było nawet jednej wiadomości która mówiłaby, że miała gówniany dzień i to mnie martwiło. Nie przechodzisz nagle z chęci utopienia siebie w oceanie do bycia perfekcyjnie w porządku. - Vanessa nadal martwi się o nią, ale Alexis nie pozwoli na to żebyśmy zostawili tutaj kogoś kto by ją obserwował, więc nie pozwól na to by została sama. - Nie. Nie jestem niańką. Zrobiłem to co do mnie należy lata temu. Poza tym, daleko już zaszła. Po prostu potrzebuję żebyś podpisał te papiery i nie będziesz już musiał zawracać sobie mną głowy. Nie leżało w moim interesie torturowanie siebie przez spędzanie czasu blisko Alexis. No i znowu, drgnięcie w moich spodniach. Mój penis już był szczęśliwy tylko wyobrażając sobie spędzanie z nią czasu. David miał podekscytowany błysk w oczach, więc wiedziałem, że frajer coś knuje. - Nie interesują mnie gierki, David. Co ty planujesz? Roześmiał się. - Nic nie planuje. W ciągu tych lat odkąd Alec odszedł, nie widziałem żeby Alexis na kogoś reagowała tak jak na ciebie minutę temu. - Reagowała na mnie? Czy ty naprawdę chcesz ustawić mnie z Alexis? Zaufaj mi, nie chcesz mnie gdziekolwiek przy niej. Prawdopodobnie byłaby dziesięć razy bardziej popieprzona gdybym z nią przebywał. Roześmiał się jakbym kurwa żartował. Jeśli wiedziałby ile kobiet przeleciałem, zamknąłby ją w innym stanie. Alexis nie była jak te kobiety. Nie potrzebowała by ktoś taki jak ja namieszał jej w głowie. - Jesteś taki jak ja kiedy byłem w twoim wieku. - Nie jestem taki jak ty! - cholera. Nie chciałem tak głośno krzyczeć. Przyznam się, że okazjonalnie mogę być dupkiem, ale nie jestem taki jak David. Albo przynajmniej mam taką nadzieję.

- Uspokój się, Ryder. Rozumiem. Nie jestem właściwie twoją ulubioną osobą. Po prostu zatroszcz się o Alexis, a siłownia jest twoja. To nie działało na mnie. Zainwestowałem moje pieniądze do tego stopnia, że stać mnie na wykupienie Davida. - Dam ci pół miliona dolarów. To o wiele więcej niż jest warta twoja siłownia. Zadzwonie do prawników... - Ryder! Nie chce twoich pieniędzy. Nie staram się wejść z powrotem do twojego 1

życia, bo jesteś panującym mistrzem UFC albo dlatego, że posiadasz kupę pieniędzy. Udowodnię ci to w jakiś sposób. Przyjmij umowę - wypadł z pokoju jakby myślał, że ma prawo być wkurzonym na mne. Jebać go i jego umowę. Będę musiał po prostu wymyślić inną drogę by wypchnąć go z siłowni.

UFC(Ultimate Fighting Championship) – mistrzostwa mające na celu wyłonienie najlepszego zawodnika świata, bez podziału na styl walki.

1

Rozdział 6

Alexis

- Alexis, czas wstawać - moja matka krzyknęła przez drzwi. Nieprzerwane pulsowanie doprowadzało mnie do szału. Po incydencie w kuchni wskoczyłam do łóżka i spędziłam godziny rzucając się i skręcając z seksualnej frustracji. Nie łapałam tego. On był tylko mężczyzną. Jakim cudem zajmuje wszystkie moje myśli? Kiedy zrozumiałam, że nie pozbędę się go z mojej głowy, wzięłam parę tabletek nasennych. Zazwyczaj używam ich żeby odgonić wspomnienia, które nawiedzają moje noce, ale tej nocy pomogła mi zapomnieć o mężczyźnie będącym zbyt wielkimi kłopotami dla mojego zdrowia psychicznego. - Alexis? - Nie śpię, mamo - wymamrotałam, mając nadzieje, że zostawi mnie w spokoju. - Śpisz cały dzień. Dave i ja wyjeżdżamy za godzinę, ale może powinniśmy zrezygnować - westchnęła i usłyszałam zmartwienie w jej głosie. Upuściłam głowę na poduszkę i wydałam w nią stłumiony krzyk. Stale się o mnie martwiła. Nie winiłam jej za to po tym co przeze mnie przeszła, ale doprowadzało mnie to do szaleństwa. - Nie martw się Vanessa. Ryder będzie miał na nią oko - głos Davida był trochę stłumiony przez drzwi, ale na pewno usłyszałam jego komentarz prawidłowo. Wyskoczyłam z łóżka, dalej nieco oszołomiona od tabletek, które połknęłam parę godzin wcześniej, ale dotarłam do drzwi w rekordowym czasie. Otworzyłam je, a mama prawie przez nie wpadła, bo przykładała akurat tam swoją głowę. - Dlaczego Ryder miałby „mieć na mnie oko”? - David spojrzał na mnie z poczuciem winy wypisanym w oczach, a następnie w stronę mamy po pomoc. - David, co zrobiłeś? - On po prostu wpadnie na chwilę żeby twoja mama się nie martwiła. - Nie. Mój Boże, nie potrzebuje niańki. Pewnie myśli, że będzie musiał być na samobójczej warcie. Mama wzdrygnęła się, więc spróbowałam się uspokoić. Nie była w punkcie, w którym rozmawiałaby o tym co zrobiłam. Zawsze reagowała na słowo samobójstwo jakby ktoś uderzył ją biczem. - Minęły już ponad trzy lata, mamo. Dlaczego nie możesz mi zaufać?

- To nie tak, że ci nie ufam. Ja tylko... - przebiegła ręką przez błyszczące, rude włosy. Wyglądała na taką małą i wiotką. Nienawidziłam tego, że spędzała tyle czasu martwiąc się o mnie. - Mamo, jedź i baw się dobrze ze swoim mężem. Jestem dużą dziewczynką. Potrafię o siebie zadbać - szybko ją uścisnęłam, dałam buziaka i zamknęłam drzwi przed jej zmartwioną twarzą. Wróciłam do łóżka, nakryłam się kołdrą po samą głowę i szybko zasnęłam. ~*~*~

Moje serce waliło w piersi, ból promieniował przez każdą komórkę mojego ciała, a krzyk dochodzący z mojego gardła płonął. Gdzieś daleko, jakiś głos mówił do mnie i ktoś szarpnął za moje ramie, budząc mnie. Podniosłam się na łóżku i walczyłam o oddech. Moja ręka automatycznie sięgnęła po Aleca, a ulga zalała mnie jak tylko poczułam jego ciepłą skórę pod moimi palcami. - Zły sen? - uśmiechnął się do mnie z jego poduszki. Położyłam się, a on powitał mnie w swoich ramionach. - Śniłam, że ciebie nie było. Nie mogę sobię przypomnieć jak albo dlaczego, ale wiem, że poczułam twoją śmierć. - Nigdzie się nie wybieram, Lexi. Miewasz te sny odkąd umarł tata. Nie stracisz wszystkich, Lexi. Utrata taty była ciężka dla nas wszystkich, ale przynajmniej dalej mamy siebie. Spojrzałam na jego twarz, tą która była tak podobna do mojej, i sięgnęłam żeby go dotknąć, ale przed tym jak poczułam jego ciepłą skórę pod dłońmi, on zniknął. Zniknął w błysku światła tak oślepiającego, że eksplodowało boleśnie w mojej głowie. Wyszarpnęłam się ze snu. Alec często do mnie wraca. Sny zawsze wydają się takie prawdziwe, ale wiem, że to tylko mój urojony umysł wypróbowuje na mnie sztuczki. Moje szybkie, drżące oddechy groziły zadławieniem, a łzy zaczęły wzbierać w oczach kiedy rzeczywistość się wkradała. Koszmary były uporczywe. Większość nocy, kiedy nie wezmę tabletki by pomogła mi zasnąć, jestem na nogach. Czuję jakbym utknęła w czasoprzestrzeni, gdzie wszystkie wspomnienia wracają do życia, tylko po to żeby zniknąć kiedy zamrugam oczami. Smutek przepływa przez moje żyły dniami i nocami i ciąży na mnie. Zwinęłam się w kłębek z poduszką i pozwoliłam łzom spłynąć. Lata temu zdałam sobie sprawę z tego, że jeśli ich nie wypuszczę, utonę w nich.

~*~*~ Pokonywałam drogę z toalety do stolika. Muzyka przepływająca przez bar była głośna, a ja musiałam przepchnąć wielu ludzi by mieć w końcu jakiś widok przede mną. Prawie dotarłam tam niezauważona, kiedy zostałam zatrzymana. - Lexi - głos za mną wywołał ciarki w górę mojego kręgosłupa. Jego ręka powoli owijała się wokół mojej talii dociskając jego ciało do mojego tyłu. Usta znajdowały się przy moim uchu i poczułam alkohol w jego oddechu kiedy wyszeptał. - Wszystko w porządku, kochanie? Był taki czas, w którym jego szeptane słowa sprawiały, że topniałam, ale teraz nie poczułam nic, za to przywołałam wspomnienia od których uciekam od lat. - W porządu, Logan. - Daj mi znać, jeśli byś czegoś potrzebowała - próbował przysunąć się bliżej, ale odsunęłam się. Noah, barman, patrzył na nas przez pomieszczenie. Zawsze był na straży, jeśli Logan zacząłby mnie przytłaczać, ale to nie było potrzebne. Logan i ja pozostaliśmy przyjaciółmi. Miałam do niego uraz przez długi czas. Poza tym, obwiniając siebie o śmierć Aleca, obwiniałam też Logana. Pomimo mojego zimnego i niegrzecznego zachowania na początku, Logan kręcił się wokół. Po tym jak Ryder wyciągnął mnie z oceanu, Logan pozostał stałą w moim życiu. Trzymał mnie kiedy płakałam, sprawił, że wyszłam z łóżka kiedy popadłam w depresję, a nawet siedział cicho kiedy obwiniałam go o to co się stało. Po latach terapii byłam w stanie mu wybaczyć, ale nigdy nie moglibyśmy wrócić tam, gdzie byliśmy. Związku nie dało się uratować, ale może naszą przyjaźń tak. Wiedziałam, że Logan wciąż trzymał się nadziei, że wrócimy do siebie. Myślał, że potrzebowałam czasu aby pogodzić się ze śmiercią Aleca a potem do niego wrócę, ale nie mogłabym stać obok niego bez myślenia o tym ile straciłam albo jak bardzo mnie zranił. Pojawił się w tym barze tylko dlatego, że ja przychodzę tutaj często. - Wszystko w porządku? - spytała Shelby, kiedy usiadłam naprzeciwko niej w naszej budce. Shelby była jedyną osobą na całym świecie, która zbliżyła się do zrozumienia mnie. Ale tak samo jak moja mama, ona zawsze wyszukiwała u mnie znaków depresji. Była dziewczyną Aleca przed jego śmiercią, więc połączyłyśmy się przez tą stratę. Było jej tak samo ciężko jak dla mnie. W ciągu tych trzech lat od wypadku, Shelby nie otworzyła swojego serca dla żadnego faceta. Wraz z jej długimi, kasztanowymi włosami i olśniewająco zielonymi oczami zgarniała dużo uwagi, ale była prawie tak samo zamknięta jak ja. Zawsze żartowałam, że z jej rudymi włosami przypominała bardziej moją mamę niż ja. - W porządku, Shelby - zwęziła migdałowe oczy, próbując ocenić moją reakcję na Logana. Nie udawało jej się to, ponieważ stałam się ekspertem w niewyrażaniu emocji. W końcu skinęła głową, poddając się niewerbalnej inkwizycji moich emocji. Nie chciała

żebyśmy z Loganem wrócili do siebie. A także nie wierzyła, że jesteśmy tylko przyjaciółmi. Kelnerka podeszła i postawiła nasze drinki na stoliku. - Dlaczego jesteś dla niego taka miła? Był czas kiedy nie mogłaś znieść jego widoku. - Wybaczyłam mu i czuję się z tym lepiej - odpowiedziałam beznamiętnie, marząc o zmianie tematu. - Poza tym, zmienił się. Nie jest już tym samym dzikim dzieciakiem, który złamał moje serce. - Oh Boże, teraz robisz wymówki dla niego. Proszę nie wskakuj znowu w to bagno. On jest nadal tym samym dupkiem, którym był wtedy. Po prostu w pobliżu ciebie nosi maskę. Chcę żebyś była szczęśliwa, kochanie, ale nie z nim. I jeśli jesteś ze sobą szczera, przyznasz, że nigdy tak naprawdę go nie kochałaś - spojrzenie Shelby wwiercało się we mnie, więc odwróciłam się od jej przeszukujących oczu. - Nie chcę rozmawiać o Loganie. Nie wracamy do siebie. Koniec opowieści. Przyszłyśmy tutaj żeby zapomnieć o mężczyznach i ich dramatach, więc wypijmy, zatańczmy i zapomnijmy - uśmiechnęła się do mnie, potem stuknęłyśmy naszymi drinkami martini i wzniosłyśmy toast za szczęśliwy dziewczęcy wieczór. Kiedy podniosłam szklanke do ust, wyczułam zmianę w atmosferze. Nie żartuję. To było jak magnetyczne przyciąganie. Mój wzrok powędrował przez pomieszczenie i zatrzymał się na Ryderze. Ostatnim razem jak go widziałam, moje zainteresowanie nim uderzyło mnie tak mocno, że powietrze zostało ze mnie wyssane. Poczułam to samo obserwując jak wchodzi do baru. Był pewny siebie i arogancki w sposób, który mnie irytował, ale seksowny i intrygujący w sposób, który mnie ekscytował. Obserwowałam jak przechodzi przez pomieszczenie i kieruje się do baru, myśląc, że nigdy nie widziałam tak erotycznego mężczyzny. Jego perfekcyjnie wyrzeźbione rysy twarzy były olśniewające, a jednak przerażające. Przerażające w jestem złym lekiem sposób. Wiecie o jakim lekarstwie mówie. Takim, które obiecuje ci uleczyć twoje cierpienie, tylko po to żeby uzależnić ciebie od czegoś o wiele gorszego niż oryginalny ból. Wiedziałam, że powinnam się odwrócić i zignorować jego obecność, ale nie mogłam powstrzymać mojego wzroku od błądzenia po jego ciele. Jego wyblakła, szara koszulka nie mogła pomieścić mięśni rąk i klatki piersiowej. Czarne dżinsy były tak dopasowane, by ukazywać jego opięty, mocny tyłek, a czarne buty i skórzana kurtka dopełniały jego wygląd złego gnojka. Shelby przekręciła głowę żeby zobaczyć, co przykuło moją uwagę, a jej usta się otworzyły. - Whoa - wyszeptała. Jej oczy wróciły do mnie i uśmiechnęła się podekscytowana. - Jasna cholera, myślę, że właśnie każda kobieta w pomieszczeniu miała właśnie orgazm. Miała rację, i wiedziałam o tym, bo w końcu przestałam się na niego gapić na tyle

długo by zdać sobię sprawę z tego, że ciepło między moimi nogami było rezultatem patrzenia na Rydera. Poczułam całe podniecenie w środku i nie czułam się tak od lat. Obróciłam się do baru, kiedy usiadł na stołku najbliżej naszej budki. Był mniej niż piętnaście stóp ode mnie, a moje serce zaczęło pędzić. - Pójdę z nim pogadać - powiedziałam. - Co? Nie. Nie sądze, że to dobry pomysł, Lexi. Spędziłaś lata odpychając mężczyzn. Nie zmieniaj tego teraz. To znaczy, spójrz na niego. Jest typem faceta, który złamie twoje serce i zmusi cię byś czołgała się po więcej. - Widzę jak wygląda, Shelby, ale nie ma powodu do obaw. To Ryder. Spojrzała na niego przez ramię, a potem znowu na mnie. - Ryder? Syn Davida, Ryder? - Yup. - Co! Nigdy nie wspomniałaś, że twój przyrodni brat tak wygląda - pochyliła się nad stołem, dając mi pełne niedowierzania spojrzenie. Wzruszyłam ramionami i udawałam, że piekielnie dobry wygląd Rydera mnie nie kręci. Nie patrzył w moją stronę, ale wiedział, że tu jestem. David wysłał go, żeby mnie pilnował. Nie wiem jak go przekonał, ale szokiem było zobaczyć jak Ryder wyświadcza Davidowi przysługę. Podniosłam się i umieściłam pocałunek na czole Shelby. - Wrócę, Shells - uśmiechnęła się na użycie przeze mnie przezwiska, którym Alec ją nazywał. Pokręciła głową jak kierowałam się w stronę baru. Kiedy się zbliżałam moje oczy śledziły kształt jego szerokich pleców, zatrzymując się na włosach na karku. Jego włosy były dzikie i rozczochrane na górze. Wyobraziłam sobie moje ręce trzymające je, kiedy on...

Przestań, Lexi.

Rozdział 7

Ryder

Było ciemno, głośno i duszno w barze, w którym Ty chciał się ze mną spotkać. Barman szybko umiescił dwa szoty przed nami, a później odszedł. Ty podniósł swojego i uniósł jedną brew w górę. Podniosłem swojego szota i pozwoliłem bursztynowej cieczy przytępić moją irytację. Ty był moim trenerem i przyjacielem od czasu gdy mieliśmy po dwanaście lat. Nikt nie wiedział tyle o moim życiu co Ty, jak również nikt tyle nie przeszedł ze mną przez wszystkie złe chwile. Kiedy mój wujek Drew zachorował, Ty zaplanował aby być moim trenerem/menagerem. Żaden z nas nie sądził, że potrwa to tak długo, ale Ty był wspaniałym trenerem. Kiedy byliśmy młodsi spędził lata trenując mnie . Ty był zdolny do tego żeby wyprowadzić mnie z naprawdę złego miejsca i poprowadzić do drugich mistrzostw. Wraz z odejściem Drewa, naszą jedyną trudnością było przekonanie Davida by oddał nam siłownię. Wujek Drew wychował nas tam. Trenował nas tam. Byłbym stracony bez tego miejsca, więc muszę sprawić żeby David sprzedał mi swoją połowę, bez względu na wszystko. - Znajdź sobie kobietę. Musisz zaliczyć - Ty klepnął mnie po ramieniu po czym wstał i poszedł na parkiet z kobietą z którą czatował przed naszym przyjściem. Jego siedzenie zostało szybko zajęte przez długonogą blondynkę z za bardzo wyeksponowanym dekoltem jej ciasnej sukienki. 2

- Jesteś Hawk ? - jej podekscytowanie pokazało mi, że już zna odpowiedź na to pytanie, więc pozostałem cichy. Zachichotała i umieściła rękę na moim bicepsie. - Wiedziałam, że to ty. Obserwowałam przez lata jak walczysz. Jesteś niesamowity. - Dzięki - zasygnalizowałem barmanowi żeby przyniósł mi kolejnego szota, a ona zeszła ze swojego miejsca i wślizgnęła się obok mnie. - Chcesz zatańczyć? - położyła swoją ręke na moje kolano i zaczęła przesuwać palcami po moim udzie. - Nie tańczę - tańczyłem, ale nie byłam zainteresowany tańczeniem z nią. Lekko trąciła językiem po mojej skórze i powiedziała. - Chcesz stąd wyjść?

Znudziłem się jakimiś pieprzonymi nieznajomymi laskami. To był główny powód, dla którego nie chciałem tutaj przychodzić dzisiejszej nocy. Już kiedy miałem ją odrzucić, objęła mnie ręką i jęknęła seksownie.

Pieprzyć to. Minęły tygodnie odkąd zakopałem się w czyimś cieple. Myśli o Alexis trzymały się mnie całą noc i potrzebowałem odwrócenia uwagi. Wstałem, chwyciłem ją za rękę i wpadłem prosto w brązowooką piękność, której tak bardzo unikałem. Była tak blisko mojego stołka, że musiała położyć dłonie na mojej klacie by utrzymać się od upadku do tyłu. Refleksyjnie owinąłem ramię wokół jej talii by utrzymać ją. Jej delikatne ciało dociskało się do mojego i zareagowałem natychmiast. Jeśli szybko jej nie odepchnę, domyśli się co chciałbym z nią zrobić. Westchnęła, a jej usta tylko lekko się otworzyły, ale wystarczająco abym chciał docisnąć do nich swoje i dowiedzieć się jak ona smakuje.

Boże, muszę ją puścić. Ale ona tak dobrze pachnie. To było wspaniałe uczucie gdy była przyciśnięta do mnie. Kiedy popchnęła moją pierś, zrozumiałem wskazówkę, uwalniając ją z mojego uścisku. Z wysiłkiem wyprostowała małą czerwoną koszulkę, która miała służyć za sukienkę i uśmiechnęła się do mnie niezręcznie. Była nerwowa. Dobrze. Przynajmniej nie byłem jedyną osobą, która czuła się w ten sposób. - Sory, uhh... co ty tutaj robisz? Blondynka oparła się o mnie i objęła mnie ręką wokół talii, zaznaczając terytorium. Nie wiedziałam dlaczego kusiło mnie żeby się oddalić, ale nie podobało mi się to. Nie byłem nic winien Alexis. Ledwo rozmawiałem z nią przez lata. Definitywnie nie miała pojęcia o moim fiucie i w kogo go wkładam. - Piję drinka. To zazwyczaj ludzie robią w barze. - Wiem, że David kazał ci mieć na mnie oko, ale nie potrzebuję ciebie wokół abyś mnie niańczył - wskazała oskarżycielsko na mnie palcem.

Cholera, jest zajebiście gorąca, kiedy się wścieka. Sposób w jaki odchyliła głowę sprawił, że chciałem ssać te delikatne miejsce na jej szyi, którą wyeksponowała. - Nie niańczę cię. Powiedziałem Davidowi, że tego nie zrobię. Po prostu piję drinka. Spojrzała na mnie jakby mi nie wierzyła. Nie obchodziło mnie czy wierzyła czy nie, ale zobaczenie jej nagle nakłoniło mnie do kręcenia się niedaleko niej. - Dobrze - powiedziała w końcu, patrząc na kobietę przyczepioną do mojego biodra. Mały grymas pojawił się na jej twarzy przed tym jak kontynuowała. - Życzę ci miłego...nieważne - potrząsneła głową w dezaprobacie i wycofała się w drugą stronę klubu. A więc nie pochwalała mojego wyboru towarzystwa na dzisiaj.

- Będę musiał to przełożyć - powiedziałem obserwując jak Lexi odchodzi. - Dlaczego? - blondynka nadąsała się gdy starała się jeszcze bardziej przycisnąć. Będzie wspaniale. - Sory - odsunąłem ją od siebie i zająłem miejsce na samym końcu baru, gdzie schowałem się przed agresywną kobietą i miałem oko na Alexis. Obserwowałem jak jeden z barmanów poszedł za nią w kąt niedaleko korytarza. Wyglądała nerwowo, niekomfortowo nawet. Jego czapka naciągnięta była nisko na jego głowie więc nie mogłem zobaczyć jego twarzy, ale jeśli próbował czegoś, byłem gotów... Cholera. Nie wiem kiedy stałem się znowu jej obrońcą, ale instynkt podpowiadał mi, że ten facet był złymi wieściami. Już miałem wstać i interweniować, ale ona wyrwała mu się i podeszła do stołka parę stóp ode mnie. Wyglądała na wytrąconą z równowagi kiedy usiadła i zaczęła rozmawiać z rudowłosą kobietą w budce. W ciągu godziny, wypiła cztery drinki więcej i poszła na parkiet z jej koleżanką. Jeśli miałem myśli żeby ją zostawić, nie było to dłużej możliwe. Sądząc po sposobie w jakim się potykała, wypiła o kilka drinków za dużo.

2

Hawk – po polsku oznacza po prostu: jastrząb. Zostawiłam po angielsku, bo lepiej brzmi :D

Rozdział 8

Alexis

Poczułam, że żyję. Jakbym latała wolna tańcząc z Shelby do intensywnej klubowej muzyki. Czułam się wzmociona. Widziałam szybkie mignięcia ciał kiedy światła stroboskopowe wywoływały seksualne obrazki w mojej głowie. Nie mogłam wytłumaczyć zmiany jaką poczułam kiedy Ryder pojawił się za mną, ale była ona natychmiastowa i niezaprzeczalna. Włoski na moim karku podniosły się, wywołując gęsią skórkę na całej mojej skórze, a seksualne napięcie osiągnęło szczyt. Poczułam jego ciepło za mną, ale nie obróciłam się. Dźwięk mojego walącego serca pulsował w mojej głowie, głośniej niż muzyka pompująca przez głośniki. Shelby złapała mnie za ręce jak tańczyłyśmy, ale wyraz jej twarzy, kiedy spojrzała za mnie potwierdził mój instynkt. Ryder Hayes stał za mną i było to okazją by położyć na nim ręce. Obkręciłam się i uderzyłam w niego. Stał bardzo blisko. Muzyka zmieniła się w jakąś piosenkę o byciu żywym. Z całą płynną odwagą, którą wypiłam przed wyjściem na parkiet, przepływającą przez moją krew, śmiało ocierałam się swoim ciałem o jego. Nachyliłam się i spytałam. - Myślałam, że nie tańczysz? - albo przynajmniej tak powiedziała kobieta przy barze. - Nie z nią - napięcie w jego ciele zwiększyło się kiedy przycisnęłam piersi do jego twardej klaty. Umieściłam ręce na jego twardym brzuchu i pozwoliłam im wędrować przez sztywne kontury jego ciała. Wzdrygnął się, ale nie próbował mnie powstrzymać. Spojrzałam w te niebieskie oczy. Stałam się odważniejsza kiedy zobaczyłam w nich pragnienie.

Chce mnie tak bardzo, jak ja chcę go. Obróciłam się tak, że moje plecy znowu były wciśnięte w niego, zamknęłam oczy i zatapiałam się w nim. Muzyka zadygotała, jego sztywna postura przycisnęła się bliżej i w końcu poddał się i położył rękę delikatnie na moim biodrze i kołysał się do bitu. Sięgnęłam za mnie i przebiegłam ręką wzdłuż jego uda.

Czy ten mężczyzna jest stworzony z samych mięśni? Jęknęłam dobrowolnie kiedy jego wyraźna erekcja przycisnęła się do moich pleców. Pochylił się do mnie i oczekiwałam na jego kolejny ruch.

- Za dużo wypiłaś. Czas zabrać cię do domu.

Co? Nie. Za dobrze się bawiłam. Kiedyś jedynie marzyłam o dotykaniu go w ten sposób. Obróciłam się do niego twarzą w twarz i potknęłam się, bo pokój dalej się obracał, a ja już przestałam. Jego ręka zasznurowała się wokół mojej talii w żelaznym uścisku, utrzymując mnie w miejscu. - Powiedziałam już, że nie potrzebuje niańki. - Pozwól mi tylko zabrać cię do domu. - Do ciebie? - Uśmiechnęłam się do niego, śmiało owijając ręce wokół jego szyi. Westchnął i pokiwał głową. - Jeśli chciałeś zabrać mnie do domu wystarczyło zapytać. - Nic się nie wydarzy, Alexis. Pożegnaj się z przyjaciółką, ponieważ mam zamiar położyć cię do łóżka - wydęłam na niego wargi, ale on tylko się na mnie gapił, czekając aż posłucham jego rozkazów. Shleby wydawała się naprawdę zainteresowana swoim partnerem, więc chwyciłam ją za rękę i odciągnęłam. - Ryder zabiera mnie do domu, Shells. - Myślisz, że to dobry pomysł? Dużo wypiłaś, a jeżeli coś ci się stanie... - Nic się jej nie stanie - Ryder powiedział do Shelby, ale spojrzała na niego podejrzanie. - Lepiej niech nic się nie stanie, bo przyjdę po ciebie - Shelby wskazała na niego palcem, a on zachichotał na jej próbę bycia przerażającą. - Zapamiętam to - położył rękę na mojej talii i poprowadził do wyjścia. - Pa, Shells - krzyknęłam do niej kiedy zostawialiśmy ją za sobą. Kiedy tylko przepchneliśmy się przez tłum i byliśmy zaledwie stopę od drzwi wyjściowych, Logan pojawił się przed nami. - Gdzie ty idziesz, Lexi? - Nie teraz, Logan - byłam o wiele odważniejsza z wielkim wojownikiem koło mnie niż zazwyczaj. Logan dalej myślał, że jest coś mi winien. Jeśli powiedziałabym, że mam zamiar zabrać Rydera do domu i przelecieć go, nastąpiłaby bitwa. Nie to, że myślałam, iż Ryder pozwoli na to. Stanął równo z Ryderem, pomimo tego, że Ryder był od niego większy i wyższy. - Nie mogę pozwolić ci z nią wyjść. Za dużo wypiła. Jeśli myślisz, że zabierzesz ją do domu, musisz najpierw zmierzyć się ze mną. - Taa, a jak planujesz mnie powstrzymać? - Ryder przybliżył się o krok, ale Logan się nie cofnął. - Jeśli on chce zabrać mnie do domu to nie jest twoj interes - Boże, naprawdę potrzebowałam wiedzieć kiedy przestać pić. Nie mogłam zamknąć buzi.

- Lexi, przysięgam na Boga, jeśli pozwolisz mu... - pociągnął mnie brutalnie za ramię, ale Ryder chwycił go za kołnierz i odepchnął jedną ręką. - Nie dotykaj jej więcej. Logan uspokoił się kiedy zobaczył niebezpieczne spojrzenie Rydera, ale nadal spoglądał na niego przez zwężone powieki, widocznie podejrzanie. - Za kogo ty się kurwa uważasz? - On jest moim przyrodnim bratem, niańką, ochroniarzem, wybawcą – jest pieprzonym supermanem - był wszystkim oprócz tego, kim chciałam żeby był. Moim kochankiem, chłopakiem...wszystkim co byłoby intymne. - Oh, jesteś synem Davida - powiedział Logan, a Ryder wzruszył ramionami. - Chodźmy, Alexis - wyciągnął mnie z klubu. Byłam zdziwiona, że Logan tak łatwo nas zostawił, ale byłam wdzięczna, że jestem daleko od niego. Prawdopodobnie myślał, że byłam bezpieczna z moim przyrodnim bratem. Przypuszczam, że nie miał pojęcia jak bardzo pragnęłam Rydera i co pozwoliłabym mu dla mnie zrobić. Ciepły wietrzyk uderzył w moją wrażliwą skórę i zadrżałam kiedy prowadził mnie przez parking. Zatrzymał się przed gładkim, nowoczesnym motorem, a mój brzuch się zacisnął. Ostatnim razem kedy siedziałam na motorze, byłam zatracona w miłości z Loganem. Po tym jak zerwaliśmy, przysięgłam sobie trzymać się z dala od mężczyzn z motorami, mimo tego jak bardzo je lubiłam. Spojrzał na mnie i podał mi kask. Zauważył moje napięcie i sięgnął aby pogłaskać moją twarz. - Nigdy nie jechałaś motorem? Nie martw się, wygląda na dużego i niebezpiecznego, ale jazda jest rozkoszna - uśmieszek, jaki mi posłał powiedział mi, że mówił o czymś więcej niż o motorze. Odwzajemniłam uśmiech i nałożyłam kask na głowę. Wskoczył na motor, a silnik zaryczał do życia, zdumiewając mnie. - Wskakuj - nakazał. Zawahałam się, a następnie zrezygnowałam z postanowienia tylko na dzisiejszą noc i przerzuciłam nogę przez motor siadając okrakiem między jego biodrami. Usiłowałam pociągnąć sukienkę niżej, ale moja próba była daremna. Podciągnęła się do nieprzyzwoitej wysokości, a wygięcie siedzenia popchnęło mnie do niego dopóki większość mojego krocza w samych majtkach była na nim.

Jezu, mam nadzieję, że nie wyczuwa tego jak sprawia, że jestem gorąca. - Trzymaj się mocno - powiedział i wyprowadził motor na drogę. Wiatr powiewał moimi włosami, a moja krew pompowała z ekscytacją. Położyłam głowę na jego plecach, zamknęłam oczy i masowałam jego naprężone mięśnie brzucha przez koszulkę. Jego zapach, ryk silnika wibrujący między moimi nogami i uczucie jego między moimi palcami podniosło moje podniecenie. Moja łechtaczka dygotała z potrzeby, więc zacisnęłam nogi mocno wokół niego by zaprzestać tarcia i zmniejszyć ból. Moja ręka sunęła w dół aż objęłam jego imponującą erekcję. Jego gwałtowny wdech podekscytował mnie, więc zaczęłam go masować. Kiedy zatrzymał się na światłach,

obejrzał się przez ramię. Przykrył moją dłoń swoją własną i jęknął głośno. - Jeśli nie przestaniesz, stracę kontrolę nad motorem i oboje zjedziemy z jezdni jego głos był schrypnięty i przewibrował przeze mnie jak silnik motoru. Szybko zabrałam rękę od jego ciepłego ciała.

Okej, Lexi, nigdy więcej żadnego martini dla ciebie. Ostatnią rzeczą jakiej potrzebowałam to znowu być odpowiedzialną za śmierć kogoś innego. Mój zamazany umysł nie mógł rozszyfrować czy zajęło to pięć minut czy trzydzieści by dojechać do domu Rydera, ale wiedziałam, że uwielbiałam każdą sekundę w której mogłam trzymać jego mocne ciało w trakcie gdy potężny silnik ryczał między nami. Dotarliśmy do wielkiego budynku, który wyglądał jak magazyn. Bokserska Elita Hayes'a, głosił napis nad wejściem. To musi być ta siłownia o której Ryder zawsze mówił. Budynek był z cegły i zajmował tyle miejsca ile połowa bloku. Z przodu, dwa duże okna były zaciemnione i znajdowały się po obu stronach podwójnego wejścia. Ryder zawrócił i wjechał do jednych z trzech drzwi garażowych. Zaparkował motor obok starego samochodu, który połyskiwał na czarno, ale wyglądał na zabytkowy. Obok tego samochodu znajdowały się inne: drogie, sportowe. Pomógł mi zejść z motoru, a następnie poprowadził przez garaż, do stalowych drzwi. Za drzwiami znajdował się długi korytarz z trzema dużymi szybami, dawającymi widok na siłownie. Na końcu korytarza, winda otworzyła się tak szybko jak tylko nacisnął guzik. Wprowadził jakiś numeryczny kod do skrzynki znajdującej się na ścianie, drzwi się zamknęły i winda zaczęła jechać. Stał naprzeciwko, studiując mnie. Jego kciuki zaczepione były o otwory w dżinsach, jedna noga spoczywała na ścianie, a jego oczy rozbierały mnie. Może i udawał, że jest perfekcyjnym dżentelmenem, ale chciał robić ze mną brudne rzeczy. Widziałam to w jego oczach. Jego tatuaż wystawał spod koszulki. Prawa ręka pokryta była w plemiennym rękawie. Chciałam zedrzeć z niego koszulkę i zobaczyć jakie inne tatuaże tam ukrywa. Nasze oczy spotkały się, a on oblizał usta powodując mimowolny dreszcz biegnący przez moje ciało. Był kłopotem, a ja byłam nową zabawką, którą chciał się pobawić dopóki się nie zniszczy. Nie wątpiłam, że nie zajęłoby mu dużo czasu złamanie mnie, ale nie obchodziło mnie to. Zostałabym ze złamanymi kawałkami nie mając pojęcia jak je poskładać w całość, ale to co dostałabym w zamian byłoby tego warte. Winda zatrzymała się, a on wyszedł bez oglądania się za siebie. Wiedział, że pójdę za nim. Moje ciało nie pozwalało mi się zatrzymać i przestać za nim podążać. Nie czułam takiej pasji od dawna, jeśli w ogóle. Otworzył drzwi po naszej prawej stronie i wszedł do swojego apartamentu. Apartament był elegancki i niesamowicie czysty jak na kawalerke niegrzecznego

chłopca. Błyszczące, ciemne drewno na podłodze nakłaniało do zdjęcia butów – było aż tak

nieskazitelne. Para gładkich, szarych kanap była położona przed dużym, płaskim ekranem telewizora, który prawie przykrywał całą ścianę. Za salonem była kuchnia z samymi białymi meblami i błyszczącym, czarnym blatem. Był niemożliwie schludny. Nienawidziłby mieszkania ze mną.

Chwila. Czy ja właśnie wyobraziłam sobie mieszkanie z nim? Yup...o wiele za dużo wypiłam. - Połóżmy cię do łóżka. Złapałam za rękę, którą podał mi Ryder i poprowadził mnie wokół połowy ściany, która ciągnęła się z tyłu sypialni. Z drugiej strony była sypialnia Rydera. Łóżko ukryte było za ścianą, ale nie było żadnych drzwi, więc w większości był to duży apartament z na wpół prywatną sypialnią. Masywne, czarne łóżko zajmowało większość przestrzeni. Duża szafa ze szklanymi drzwiami biegła wzdłuż jednej strony pokoju, drzwi prowadzące do przestronnej łazienki były na drugiej ścianie. Znajdowała się też tu duża tablica zawierająca pasy od karate, trofea, a w samym rogu znajdowały się trzy pasy z mistrzostw. - Jesteś niesamowity, prawda? - powiedziałam podziwiając półkę z osiągięciami. Wzruszył na to ramionami, ale każdy mężczyzna z tyloma pochwałami musiał być niezłym zawodnikiem. Chciałam zobaczyć go w akcji, wszystkie żylaste mięśnie i płynne ataki. Wyobraziłam to sobie w głowie. Pewnie był tak samo płynny w tym dużym łóżku. Po co komu takie duże łóżko? Ilu ludzi miał w tym łóżku?

Wyrzuć to, Lexi. To ile kobiet miał w tym łóżku nie jest twoim interesem. Wskoczyłam pierwsza do jego łóżka i zakopałam głowę w poduszki. Łóżko było fantastyczne. Pachniało nim. Nie ruszałam się kiedy Ryder dotknął ręką mojej kostki. Zjechał nią w dół i usunął moją czarną balerinkę. Moje ciało zrobiło się gorące kiedy zrobił to samo z drugim butem. - Chcesz zdjąć sukienkę?

Jak jasna cholera! Moja głowa podniosła się i spojrzałam na niego znad ramienia. - Będziemy uprawiać seks? - spytałam podnosząc się na kolana i zaczynając podciągać sukienkę z ud. Uśmiechnął się i pokręcił głową. Podszedł do szafy, otworzył drzwiczki i wyjął koszulkę ze stosu perfekcyjnie ułożonych ubrań i rzucił nią we mnie. - Załóż to. Zaraz wracam. On totalnie zabijał wygląd złego chłopca z ekstremalnie czystym apartamentem, zorganizowanymi ciuchami i odrzucaniem moich pijanych zalotów. Przeciągnęłam sukienkę przez głowę i założyłam jego koszulkę. Była na mnie za duża, ale spanie w niej będzie o wiele wygodniejsze niż w sukience. W czasie gdy wrócił, ja już odpływałam. Stuknął mnie w ramie i podał mi butelkę

wody i dwie tabletki. - Weź to. Pomoże ci to z kacem nad ranem - chciałam po nie sięgnąć, ale mój brzuch przewrócił się. Wyskoczyłam z jego łóźka i pognałam do łazienki. Wyrzuciłam z siebie wszystko to co miałam w środku. Kiedy już zaprzyjaźniłam się z toaletą, ręce Rydera delikatnie odciągnęły moje włosy od twarzy. Nie byłam aż tak pijana żeby nie było mi głupio. Miałam zamiar znienawidzić siebie nad ranem za pozwolenie mu zobaczyć mnie w takim stanie. - Wszystko okej? - zapytał po paru cichych minutach ze mną unoszącą się nad toaletą. Byłam zbyt wyczerpana żeby podnieść głowę. Prawdopodobnie wyglądałam jakbym tu odpłynęła. - W porządku - wymamrotałam i zmusiłam siebie do wstania wraz z pomocą Rydera. Gdybym była sama, zasnęłabym na podłodze w tej łazience. Przepłukałam gardło nad zlewem i wyszłam za nim z powrotem do pokoju, wzięłam tabletki i wrzuciłam je do buzi. Podniosłam wodę do ust i wypiłam ją całą. - Będę na kanapie jeżeli będziesz czegoś potrzebować. - Co? Czemu? Jest wystarczająco miejsca byś mógł tu spać. Czterech ludzi mogłoby się tu zmieścić nie dotykając się. Spojrzał na mnie jakby zamierzał się kłócić, ale posłałam mu pewne spojrzenie, więc westchnął w rezygnacji. Szybko ściągnął koszulkę przez głowę i odebrał mi dech w piersi. Jego ciało było dziełem sztuki. Wymyślne wzory pokrywały tuszem jego ciało zaczynając od nadgarstka, ciągnąc się po ramieniu i kończąc na barkach. Po drugiej stronie tatuaż nie zbiegał w dół po całej ręce, ale zatrzymał się na bicepsie. Miał również mały tatuaż niżej na brzuchu, który był w większości przykryty spodniami. Ale piękniejsze od jego tatuaży było jego ciało. Każdy mięsień był idealnie zarysowany pod tatuażami, które wspaniale nakreślały jego gładką skórę. Poluźnił pasek, odpiął dżinsy i ściągnął je w dół. Jego uda były grube i mocne i pokrywał je mały pył ciemnych włosów. Jego bokserki obejmowały jego ciało, a grube wybrzuszenie pomiędzy jego nogami wywoływało wilgoć między moimi.

Jak dużo z siebie zdejmie? Niestety, zatrzymał się. Położył się na samym końcu łóżka, ale nie zrobiło to różnicy. Moje ciało było tak świadome jego, że mógłby równie dobrze leżeć na mnie.

Rozdział 9

Ryder

Alexis Cole... To imię nawiedzało mnie przez lata. Patrzyłem jak śpi, rozłożona w poprzek mojego łóżka i wiedziałem, że właśnie zafundowałem sobie dużo kłopotów. Czułem do niej pożądanie, ale było to połączone z czymś tak intensywnym, że prawie bałem się nawiązywać z nią jakiejkolwiek relacji psychicznej. Byłem pewny, że zamierzam ją przelecieć. Ale wiedziałem, że nie powinienem. Byłem już w tych rejonach i nie skończyło się to dobrze. Nie szło mi za dobrze w związkach. Nie pozwalałem znaleźć się w sytuacji, w której kobieta mogłaby zamienić moje życie w okruchy. Nie ważne jak seksowna była i nie ważne jak bardzo mój penis jej żądał. Jęknęła delikatnie i wtuliła się bardziej w poduszki. Koszulka podjechała w górę do jej bioder, eksponując delikatne zaokrąglenie jej tyłka. Malutkie, czarne majtki, które miała na sobie, ledwo cokolwiek zasłaniały, ale moja ręka swędziała by chwycić je i zerwać z niej. Wyskoczyłem z łóżka decydując się na prysznic przed porannymi ćwiczeniami. Zimna woda spryskiwała z główki prysznica uderzając w moją skórę jak ostre sople. Zimna tortura nie zrobiła nic by ugasić pożar wywołany przez piękność leżącą w moim łóżku. Powinienem wiedzieć lepiej i nie zbliżać się tak do jedynej kobiety, która sprawia, że czuję więcej niż pożądanie. W momencie, w którym wpadła na mnie w barze, wiedziałem, że będę miał kłopoty. Sposób, w jakim popychała na mnie swoje krągłości sprawił, że zrobiłem się majaczący, jakbym wypił więcej niż dwa drinki. Jej ruchy były odurzające, a jej dotyk mocno pobudzający. Spanie w tym samym łóżku było dużym błędem. Przekręciłem wodę na gorącą, ponieważ zimna woda sprawiała, że wszystko mi zamarzało oprócz twardego penisa. Owinąłem rękę wokół niego kiedy woda zaczęła ogrzewać moje ciało. Obrazy Alexis rozłożonej na moim łóżku, jęczącej kiedy wbijałbym się w jej miękkie, wilgotne ciepło, przyniosły mi ulgę. Głaskałem mojego fiuta, dopóki nie rozładowałem małej części bólu wywołanego przez nią. Parę minut później owinąłem ręcznik wokół mojej talii, wszedłem cicho do pokoju i nałożyłem parę sportowych spodenek i koszulkę. Zostawiłem Alexis śpiącą na łóżku, mój penis uspokoił się tak, by zejść na dół do siłowni, ale moje ciało było na tyle nieświadome, że nie do końca wiedziało czego chce.

Dwie godziny później, po ośmio-milowym biegu, dwóch rundach walenia w worek treningowy i stu pompkach, Ty szarpał się z utrzymaniem ciężkiej torby w którą waliłem. Starałem się wyrzucić całą frustrację, ale bez korzyści. - Co do cholery z tobą jest dzisiaj? I gdzie zniknąłeś wczoraj wieczorem? - Musiałem się kimś zająć - wykonałem kilka szybkich uderzeń i przerzuciłem się na kopnięcia. - Czy to jest jakiś kod oznaczający zaliczenie? - Nie. To oznacza, że musiałem wyciągnąć pijaną Alexis z klubu i pozwolić jej spać na górze. - Alexis? Przybraną córkę Davida, Alexis? - Taa - odpowiedziałem, dysząc ciężko, ale nie byłem gotowy zakończyć treningu. - Myślałem, że odmówiłeś pilnowania jej. - Tak było, ale po ostatniej nocy myślę, że ona potrzebuje kogoś kto by musiał jej pilnować - jeśli zaoferowałaby się dla jakiegoś mężczyzny, tak jak zrobiła to dla mnie, to byłem pewny, że nie zwracałby on uwagi na to ile wypiła. To co było bardziej przerażające to fakt, jak bardzo chciałem ją chronić przed czymkolwiek co mogłoby się jej przytrafić. - Ona namiesza ci w głowie i w walce, którą niedługo odbywasz - Ty powiedział cicho. Był przy mnie kiedy musiałem zrezygnować z powodu mojej kontuzji i był zrozpaczony. Cała praca jaką przeszliśmy poszła się jebać kiedy przeskoczyłem przez barierkę aby ratować Alexis. - Ona nie zepsuje mi walki - fuknąłem, uderzając w torbę tak mocno, że Ty został odepchnięty. Nie byłem za to pewny co do Davida mieszającego mi w głowie. David zawsze miał sposób by dostać to co chciał i podziwiałem to, dopóki moja mama i ja nie staliśmy się tego ofiarą. Tym razem, wrzucał Alexis do mojego życia, a to mogło wywrócić je do góry nogami.

Rozdział 10

Alexis

Próbowałam szybko wydostać się z mieszkania Rydera, ale zapomniałam, że szyby w korytarzu sprawiają iż staje się widoczna dla całej siłowni. Nie było tam wielu ludzi, ale moje oczy natychmiast powędrowały do Rydera, więc to miejsce mogło być równie dobrze puste. Jego napięte, muskularne ciało, ostre ruchy i wspaniała postawa ekscytowały mnie. Gapiłam się na niego jakbym była w transie. Nie mogłam zmusić nóg aby ruszyły się do wyjścia. Jego ciemne włosy były zlane potem. Mięśnie naprężały się i naciągały kiedy wciąż uderzał pięścią w worek.

Jak to możliwe, że jest jeszcze bardziej atrakcyjny, kiedy gwałtownie tłucze worek i obficie się poci? Przez noc wyrosły mu małe, ciemne włoski na twardej szczęce. Jego opalona skóra wyglądała tak gładko. Chciałabym przebiec rękoma przez jego mięśnie brzucha i poczuć ciepło jego skóry pod swoimi palcami. Był perfekcyjną receptą na katastrofę, a ja boleśnie chciałam być zniszczona. Jego mięśnie były wszędzie napięte, a ja zastanawiałam się jak bardzo kształtny był pod tymi szortami. Jakby wyczuł, że pożeram go wzrokiem, przestał uderzać w worek i odwrócił głowę w moją stronę. Dzika gonitwa ciepła przepłynęła przez całe moje ciało kiedy się do mnie uśmiechnął. O, cholera. Wiedział, że go obczajałam. Nie. Ja po prostu tam stałam praktycznie pieprząc go oczami. Kiwnął głową w stronę drzwi, nakazując mi by wejść do siłowni. Kurde. Chciałabym żeby moje hormony nie żądziły mną i pozwoliły mi szybko uciec, tak jak to planowałam. Spędziłam o wiele za dużo czasu wąchając jego poduszkę, wyobrażając sobie jakby to było obudzić się obok niego. Poczułam, że mój zdrowy rozsądek znika kiedy przeszłam przez drzwi i spotkałam się z nim w połowie drogi. Wywierał jakiś efekt na moje zmysły. Zatrzymał się przede mną, przytłaczając mnie swoim dużym ciałem. Czułam energię promieniujacą od jego skóry albo to był po prostu testosteron w pokoju, który sprawiał, że czułam się odurzona. Musiało to być spowodowane czymś więcej niż jego pewnym siebie uśmiechem i błyszczącymi jasnoniebieskimi oczami.

Przygryzł swoją dolną wargę, jego oczy powędrowały wzdłuż mojej sukienki sprawiając, że czułam się naga. Moje sutki stanęły, tak jakby pieścił je czymś więcej niż głodnym spojrzeniem. - Gdzie się wybierasz? - Do domu - mój głos brzmiał jak pisk. Kurczę, oddziaływał również na mój wokal. - Jak planujesz się tam dostać? Nie wzięłaś ze sobą samochodu. Wzruszyłam ramionami. Nie myślałam racjonalnie, ale myślałam, że mogłabym złapać taksówkę będąc na zewnątrz. - Nie chcesz wędrować po tej okolicy w twojej małej sukience - jego oczy strzeliły na rąbek mojej sukienki i pokręcił głową jakby myślał, że może ustalać to gdzie chodzę i jakie ciuchy mogę nosić. - Prawie tu skończyłem. Potem możemy iść coś zjeść - chwycił moją rękę i pomimo rękawiczek które nosił, prąd energii przeskoczył między nami. Jego spojrzenie przeskoczyło na mnie i wiedziałam, że też to poczuł. Pogłaskał tył mojej dłoni swoim kciukiem i uśmiechnął się, ciągnąc mnie przez siłownię w kierunku mężczyzny z którym trenował. - To jest Tyler Bradshaw Trzeci - powiedział Ryder, kiedy się przed nim zatrzymaliśmy. Mężczyzna posłał mu zdenerwowane spojrzenie nim powiedział. - Mów mi Ty. Był wysoki i zbudowany jak kulturysta, jest koszulka naciągnęła się na jego klacie jak druga skóra. Jego piwne oczy wyglądały o wiele lepiej niż moje, może przez kontrast między nimi a jego karmelową skórą. Wyciągnął ręke, więc potrząsnęłam nią. - Alexis. - Jesteś powodem przez który Ryder był dzisiaj taki rozemocjonowany roześmiał się kiedy Ryder posłał mu spojrzenie.

Jest rozemocjonowany? Dobrze, ponieważ ja w środku czułam się poskręcana. Boleśnie chciałam sięgnąć do niego i go dotknąć, posmakować. - Idziemy - Ryder odciągnął mnie od Ty'a nim ten przekazałby mi więcej informacji, o których chciałabym wiedzieć. Przeszliśmy przez podwójne drzwi po drugiej stronie siłowni. Drzwi były ze stali, a za nimi biegł długi korytarz z kilkoma drzwiami wzdłuż niego. Powietrze wilgotne było od pary wydostającej się spod jednych drzwi, za którymi jak podejrzewałam był prysznic. Na końcu korytarza, Ryder popchnął drzwi do małego biura i praktycznie wrzucił mnie do środka. - Zostań tu kiedy będę brał prysznic. - Czemu muszę zostać tutaj? Nie mogę poczekać w siłowni? - nie było mi za

przyjemnie w małych, słabo oświetlonych pomieszczeniach. Wolałabym oglądać mężczyzn. Nie musiałabym się martwić, że wyglądam jak śliniący się idiota, kiedy Rydera by tam nie było. - Nie - powiedział bez żadnego wyjaśnienia, potem odwrócił się i poszedł korytarzem w stronę prysznica. Rozejrzałam się i stwierdziłam, że nie może to być biuro Rydera. Było tu małe biurko ze stertą papierów porozrzucanych na nim. Dywan był brązowy i sprawiał wrażenie takiego z lat siedemdziesiątych. Tuziny zdjęć w ramkach zawieszone były na ścianie, a telewizor był stary, czarnobiały. Dla siłowni, która była wyposażona w każdy nowoczesny sprzęt, to po prostu nie pasowało. Czułam jakbym cofnęła się w czasie. Przeszłam wzdłuż zdjęć na ścianie i szybko dostrzegłam młodego Rydera na jednym z nich. Nawet jako nastolatek miał zawzięty ogień w oczach kiedy pozował z wygraną nagrodą. Obok tego zdjęcia znajdował się jeszcze młodszy Ryder z Davidem. Zdjęcie było fantastyczne, zrobione w idealnym momencie. Ryder wykonywał uderzenie, które prawdopodobnie powaliło jego przeciwnika, a David stał obok ringu dopingując go. Pomimo tego co myślał Ryder, David go kochał, a moja mama poruszyłaby ziemię by tylko móc naprawić ich związek. Podeszłam do biurka i zdecydowałam uprzątnąć trochę bałagan. Nim się spostrzegłam, poskładałam wszystkie faktury i foldery w mały, czysty stos. Ryder wszedł do pokoju. Jego klata była goła i miał na sobię parę czarnych spodenek. Woda spływała z jego mokrych włosów po jego ramionach i obserwowałam jak kropla wody spływa w dół po klacie i wokół sutka. Cholera, byłam zazdrosna o wodę dotykającą jego skóry. Przełożył koszulkę przez głowę i zwęził oczy kiedy spojrzał na pokój. - Znudziłaś się? - zapytał, unosząc brew. - Nie, ale patrząc na porządek w twoim apartamencie, pomyślałam, że twoja nerwica natręstw może tu wskoczyć na najwyższy bieg. Roześmiał się sucho, kiedy przeszedł przez pokój i usiadł na krawędzi biurka. - Nie mam nerwicy natręstw, ale mój wujek definitywnie potrzebował pomocy z organizacją. - Cóż, nie ma za co. Spojrzał na mnie w zamyśleniu. - Masz pracę? - A co? - Spędzam większość czasu trenujac albo walcząc w trasie. Przydałby mi się ktoś, kto utrzymał by tu porządek. Płacił rachunki i takie tam. - Nie wiem. Znajdowanie się wokół Rydera przez krótki czas wyprowadzało mnie z

równowagi. A widzienie przez prawie cały czas zniszczyło by każdy kawałek kontroli o jaki walczyłam. - Czemu nie? - ześlizgnął się z biurka, obszedł je naookoło i stanął przede mną. - Po prostu nie uważam, że to byłby dobry pomysł. Pochylił się i uśmiechnął. - Czy to ma jakiś związek z tym, że ciebie pociągam? - Nie pociągasz mnie - prychnęłam. Moja irytacja i nerwowe zachowanie tylko potwierdziło jego rację. Zarzucił swoją rękę wokół moich barków. Od razu zostałam osaczona przez jego zapach. Nie wiedziałam czy było to tylko mydło czy coś więcej, ale pachniał niesamowicie. Odruchowo przysunęłam się bliżej. - Szkoda, bo ty pociągasz mnie - zakopał swój nos w moje włosy. - Chodźmy coś zjeść. Moje serce waliło. Zajęło to dziesięć lat, ale w końcu Ryder przyznał, że go pociągam.

Rozdział 11

Ryder

Weszliśmy do kawiarni, blok dalej od siłowni. Przychodziłem tu odkąd skończyłem osiem lat, więc przyprowadzenie tu Alexis powinno mnie zastanawiać. Denis, właścicielka, uważała się za moją rodzinę i jak to właśnie w rodzinie bywa, zawstydzała mnie starymi opowieściami albo bywała nadopiekuńcza kiedy nie lubiła kobiety, którą przyprowadzałem. Zazwyczaj nie obchodziło mnie czy lubiła przyprowadzane przeze mnie kobiety, ponieważ nie zostawały w moim życiu za długo. Ale naprawdę nie chciałem żeby odstraszyła Alexis zanim będę miał szansę ustalić co mam zamiar w jej przypadku zrobić. - Gdzie znalazłeś tą? - Denise spojrzała na Alexis z dezaprobatą. - Bądź miła, Denise. Jest przybraną córką Davida. - Oh... Oh, rozumiem. Zrobisz wszystko by zabrać siłownię od Davida. Nie byłem pewnien co myślała, że dzieje się między mną a Alexis, ale nawet tego się nie domyśliłem, więc miałem nadzieję, że da mi jakiś trop. Może myślała, że używam Alexis żeby odzyskać siłownię, ale tak naprawdę to David używał jej bym wrócił do jego życia. - Jesteś gotowy żeby coś zamówić? - zapytała przyglądając się podejrzliwie Alexis. Denise była również bliską przyjaciółką mojej mamy, więc oznaczyła Alexis jako wroga. Była przecież córką kobiety, która zrujnowała małżeństwo jej przyjaciółki. Byli wkurzeni kiedy dowiedzieli się, że prawie zginąłem wyciągając ją z oceanu. Nie chcieli żeby umarła, ale byli bardziej źli, że naraziłem siebie. - Proszę, daj nam minutę. - W porządku - spojrzała na Alexis raz jeszcze przed zostawieniem nas. - Muszę wyglądać jakbym spędziła noc w twoim łóżku, bo ona patrzy na mnie jak na twoją ostatnią lafiryndę. - Spędziłaś noc w moim łóżku. - Wiesz co mam na myśli - spiorunowała mnie wzrokiem. Uśmiechnąłem się do niej, a jej usta powoli uformowały się w uśmiech. - Nic się nie stało, a ona pewnie myśli, że mieliśmy numerek. - Nie martw się o Denise. Myśli, że jest moją matką. Powinnaś spróbować hamburgera. Spojrzała na swoje menu, ale najpierw posłała mi spojrzenie oznaczające to, że wiedziała o mojej zmianie tematu.

- Nie jestem głodna - spojrzała z powrotem na mnie. - Musisz coś zjeść. - Zabierzesz mnie do domu jak zjem? - Pewnie. Możesz wziąć trochę swoich rzeczy i wrócić do mnie. - Dlaczego miałabym to zrobić? - zwęziła oczy i zobaczyłem przebłysk złości, który widziałem ostatniej nocy. - Ponieważ twoi rodzice uważają, że trzeba mieć na ciebie oko i myślę, że mogą mieć rację. - Myślałam, że już przedyskutowaliśmy to, że ja nie potrzebuję ciebie do niańczenia mnie. - Po tym jak się wczoraj upiłaś, myślę, że potrzebujesz. Poza tym, musi być ci samotnie mieszkać w takim dużym domu. Przyszpiliła mnie spojrzeniem, próbując wymyślić jakiś nowy argument, ale potem westchnęła i odwróciła wzrok. Poddała się. Zostanie ze mną dzisiejszej nocy i może nie tylko dzisiejszej. Denise wróciła, a ja zamówiłem za nas dwojga. - Dlaczego za mnie zamówiłeś? - Alexis zmarszczyła brwi. - Co? - Nie możesz sobie tak o przypuszczać co mogę chcieć. Już mnie nie znasz. - Kochasz hamburgery. - Już nie - splotła ramiona na piersi. Zmrużyłem oczy i położyłem łokcie na stole. - Czy nadal jesteś tą samą dziewczyną, która miała zwyczaj jeździć z mamą w każdy piątek do innego fast food'u, ponieważ „musiałaś spróbować każdego hamburgera na świecie”? - naśladowałem jej słowa. Nie spodobało jej się to. Jej brwi zmarszczyły się jeszcze bardziej. - Dorosłam. - Owszem - zgodziłem się, opierając się o kanapę, a potem pozwalając mojemu wzrokowi powędrować do głębokiego wycięcia jej sukienki w kształcie V by podziwiać kremową wypukłość jej piersi. - Co z moim samochodem? - rozplotła ręce z piersi by odwrócić od nich moją uwagę. - Zabierzemy go jak będziemy wracać z twojego domu, a potem możesz go zaparkować w moim garażu - zostawiła samochód przed klubem, więc zgadywałem, że będziemy musieli się zatrzymać i go odebrać. Nasze jedzenie szybko się pojawiło. Spojrzała na swojego hamburgera i górę frytek, a potem jej spojrzenie przeniosło się na mojego grillowanego kurczaka na pszennym chlebie i zmarszczyła brwi. - Zmusiłeś mnie do zamówienia najbardziej tłuczącego jedzenia z menu, a sobie wziąłeś to? - wskazała na mój talerz jakbym przed nią spiskował.

- Mam walkę za dwa tygodnie. Ostra dieta - wzruszyłem ramionami i ugryzłem kanapkę. - Walczysz od długiego czasu - nie było to pytanie. Wiedziała, że walczę od czasu, gdy się jeszcze nie poznaliśmy. Podniosła frytkę, zanurzyła w kałuży ketchupu, którą zrobiła, a potem ją ugryzła. - Czuć to tak, jakbym robił to całe życie. Mój tata – to znaczy David zaczął zabierać mnie do siłowni kiedy miałem pięć lat. Walczenie zawsze było moim życiem. - Więc jesz, śpisz i oddychasz życiem zawodnika. Nawet mieszkasz nad siłownią. - Mieszkanie nad siłownią nie miało być długie. Kiedy trenowałem na pierwsze mistrzostwa, to praktycznie tam mieszkałem. Spytałem wujka Drewa czy mógłbym zostać w studiu nad siłownią, a on uznał, że to dobry pomysł. Pomogło mi to przygotować głowę i treningi do zbliżającej się walki. - To fajne miejsce. Jestem pewna, że nie żyłeś wtedy w biedzie. Roześmiałem się, kiedy przypomniałem sobie jak to miejsce kiedyś wyglądało. - Zaufaj mi, wracając do czasów kiedy pierwszy raz się tutaj przeprowadziłem, był to stary, ekstremalnie zimny magazyn. Odbudowałem go parę lat temu do tego co widzisz teraz. Poza tym, mieszkanie nad siłownią pozwalało mi na spędzanie większej ilości czasu z Drewem zanim odszedł. Spojrzała znad talerza i posłała mi współczujące spojrzenie. - Przykro mi z jego powodu. Spotkałam go parę razy i wydawał się naprawdę miłym kolesiem - uśmiechnęła się, może do wspomnień. - Zabawnym też. - Poznałaś Drewa? - położyłem łokcie na stole. Byłem zainteresowany tym jak i kiedy poznała mojego wujka. - Tak, przyszedł zobaczyć się z Davidem parę razy, a mama kazała mu zostawać na kolację. - Naprawdę? - byłem zdziwiony, że Drew utrzymywał swoje wizyty w sekrecie przede mną. Kiedy przejawiałem swoją nienawiść do Davida, Drew nigdy nie próbował bronić brata. Z tego co wiedziałem, David odciął się od rodziny. Alexis kontynuowała jedzenie i nie zadawała już więcej pytań. Byłem jej za to wdzięczny, bo byłem zbyt zajęty domyślaniem się dlaczego Drew utrzymywał w sekrecie swoje wizyty i fakt, że David był współwłaścicielem. - Smakował ci hamburger? - upuściłem pięćdziesiąt dolarów napiwku na stole zanim udaliśmy się do wyjścia. Uśmiechnęła się zmieszana. - Prawie zapomniałam jak bardzo je kocham. - Cóż, po to tu jestem - objąłem ją ramieniem kiedy wracaliśmy do mojego mieszkania. - To znaczy po co? - podniosła głowę żeby na mnie spojrzeć.

- Żeby przypomnieć ci o wszystkim co miałaś w zwyczaju kochać. Próbowała ukryć uśmiech, ale zobaczyłem go w jej oczach gdy wchodziliśmy do siłowni. W garażu zatrzymała się przed wejściem do samochodu i studiowała go z zaciekawionym spojrzeniem. Popatrzyła na mnie znad dachu samochodu i spytała. - Czy to jest ten sam samochód, który miałeś w wieku siedemnastu lat? Uśmiechnąłem się i kiwnąłem głową. Wróciła wzrokiem do samochodu i zmrużyła oczy. - Pamiętam, że był o wiele bardziej zniszczony niż teraz. - Hej, ona nigdy nie była zniszczona. To Camaro z 69. Potrzebowała po prostu kogoś by ją kochał i uczynił piękną. Posłała mi komiczne spojrzenie i roześmiała się. - To była kupa gówna, która była zbyt cenna żeby pozwolić mi w niej pojeździć. - Oh, rozumiem. Nadal jesteś zła, że nie pozwoliłem ci się nim przejechać. Potrząsnęła głową, przewróciła oczami i otworzyła drzwi. Wsiadła, a ja zrobiłem to samo, zamykając drzwi w tym samym momencie. Spojrzałem na nią, a ona patrzyła prosto przed siebie, krzyżując ręce na piersi. - Wygląda na to, że jednak będę miała tą przejeżdżkę. - Lexi, to było osiem lat temu. Miałaś piętnaście lat i nie mogłaś chodzić do miejsc w których się obracałem. Odwróciła się i posłała mi pełne niedowierzania spojrzenie. - Pozwoliłeś jechać z tobą dla Aleca, a byliśmy w tym samym wieku. Przekręciłem kluczyk w stacyjce, wcisnąłem guzik otwierający drzwi od garażu i zacząłem się wycofywać. - Jesteś dziewczyną – Alec był chłopakiem. Zerknąłem na nią kiedy wyjechaliśmy na drogę. Jej oczy były zwężone, a jej palce wściekle uderzały w ramiona. Robiła się zdenerwowana. - Podwójny standard? - Nie, to nie był podwójny standard, ponieważ było wokół nas wiele lasek, ale ty byłaś inna. - Co to do cholery oznacza? - kipiała teraz złością, a ja nie byłem w nastroju żeby się z nią kłócić. Oznaczało to, że była zbyt seksowna i może jeszcze bardziej naiwna. Nie była świadoma tego jak mnie nakręcała. Nie miałem zamiaru spędzać wieczorów bijąc się z kolesiami, ponieważ wywoływała na nich taki sam efekt. Alec i ja byliśmy jak bracia, często się razem spotykaliśmy, ale nigdy nie widziałem Lexi jako koleżanki albo siostry. Była zagrożeniem od samego początku, a ja trzymałem ją z daleka od siebie, odpychając ją. Zdała sobie sprawę z tego, że nie zamierzam odpowiedzieć na jej pytanie, więc prychnęła i odwróciła się. W samochodzie było cicho przez jakiś czas nim się znowu

odezwała. - Czy David przypadkiem nie dał ci tego samochodu?

A teraz...chciała mnie wkurzyć. Spojrzałem na nią z ukosa, przebiegłem palcem bo ustach w zdenerwowaniu i odwróciłem się do jezdni. Widziałem kątem oka, że odwróciła się w moją stronę, ale kontynuowałem ignorowanie jej. - Huh? Wydaję się to zbieżne, że twoja najcenniejsza własność była dana przez... - Lexi - warknąłem, ucinając jej wypowiedź. - Nie chcesz tego ciągnąć. Spojrzałem na nią poirytowanym wzrokiem, wahała się przez chwilę, ale w końcu się poddała więc wróciłem wzrokiem do drogi. Samochód należał do mojego dziadka, przed tym jak dostał go David. Kochałem go odkąd miałem osiem lat. David dał go dla mnie, ale nie chciałem żeby Lexi próbowała wynaleźć jakieś głębsze znaczenie dla faktu, że kochałem ten samochód. Włożyłem w niego dużo pracy, zmieniłem go i sprawiłem, że stał się mój. Już nawet nie widzę Davida kiedy patrzę na ten wóz, ale Lexi próbowała wrzucić go z powrotem. Przejechaliśmy resztę drogi w ciszy. Nie mogłem powiedzieć, że okolica w której mieszkałem wyglądała na obskurną, ale różnica była widoczna kiedy dojechaliśmy do Północnej Kalifornii, gdzie mieszkała Alexis. Jazda zajęła nam trzydzieści minut. Skręciłem w długą, panoramiczną drogę z przodu nowoczesnej posiadłości. To był już drugi raz w tym tygodniu, kiedy przyjechałem do domu, od którego poprzysięgłem sobie trzymać się z daleka lata temu. - Daj mi pięć minut - wyszła z samochodu i pobiegła do krótkich schodów. Byłem wdzięczny, że mnie nie zaprosiła, bo nie chciałem znowu tam wracać. Zerknąłem na dom i skrzywiłem się na wspomnienia, które się pojawiły. Na początku, to miejsce było dla mnie jak drugi dom. Wtedy nie rozumiałem jaki był związek Davida z ładną, rudowłosą wdową. Wyjaśnił mi, że byli starymi znajomymi z collegu, a ja uwierzyłem. Tak było dwa lata przed tym jak dowiedziałem się prawdy. Było ciężko. Spędziłem dwa lata trzymając się z Aleciem i Alexis, a potem musiałem się od nich odciąć. Dzień, w którym dowiedziałem się, że David był w intymnej sytuacji z Vanessą, godziny po tym jak opuścił łóżko mojej mamy, był szokujący. W drodze do domu powiedziałem mu, że musi powiedzieć mamie albo ja to zrobię. W wieku siedemnastu lat, wiedziałem jak bardzo popierdolona była cała sprawa, ale nie byłem gotów by David od nas odchodził. Pierwsze tygodnie po odejściu Davida od mamy były straszne. Mama odmówiła żeby wziąć cokolwiek od Davida i pomimo tego, że dobrze jej szło jako pielęgniarce, nie stać nas było na życie jakiego chcieliśmy. Wyprowadziliśmy się z naszego domu do małego apartamentu. Myślała, że to wymarze Davida z naszej pamięci, ale łatwiej powiedzieć niż

zrobić. Kazała mi obiecać żebym trzymał się z dala od Cole'sów i tak zrobiłem. Były noce kiedy łapała ją depresja. Rano starała się zakryć opuchnięte od płaczu oczy makijażem. Pewnej nocy, pięć tygodni od odejścia Davida, wszedłem do łazienki zastając ją zwiniętą w kłebek na podłodze, płaczącą. Pozwoliła mi pocieszać siebie przez parę minut, ale potem naprawdę się wściekła. Może dlatego, że widziałem ją w najgorszej postaci. Zdecydowała, że chce porozmawiać z Davidem. Próbowała sprawić abym trzymał się z daleka, ale nie było mowy, że zostawiłbym ją samą kiedy była tak zrozpaczona. Tej nocy, czekałem na dole schodów tego domu kiedy mama nacisnęła dzwonek, tupiąc niecierpliwie nogą. Kiedy David otworzył drzwi zobaczyłem panikę w jego oczach, nawet z miejsca w którym stałem. Wyszedł z domu cicho zamykając za sobą drzwi. Próbował trzymać jego nowe życie w separacji od starego, zamykając drewnianą barierę.

- Co ty tutaj robisz, Julia? - jego głos był cichym szeptem, żeby nie zawiadomić nikogo po drugiej stronie o naszej obecności. Traktował nas jak byśmy byli oburzający i nie na miejsu, kiedy to on był tym co nas zdradził. Wkurzało mnie to, że wyglądało na to jakby się nas wstydził. Ten sam mężczyzna, który opiekował się mną kiedy byłem chory, nauczył mnie jak oddać pierwszy cios. Wspierał mnie, stojąc obok ringu jakby miał w życiu wszystko czego chciał. Wyglądało na to, że ten mężczyzna był kłamstwem. Sprowadzał mnie do tego domu tyle razy pod fałszywą przykrywką, a ja nigdy nie zobaczyłem tego pod jego maską. - Chce z nią porozmawiać - moja mama kipiała. - Nie, nie, nie - David chwycił mamę za rękę i sprowadził po schodach. Zatrzymał się przede mną i próbował ją odepchnąć jakby nigdy nic dla niego nie znaczyła. - Weź twoją matkę do domu, Ryder. Spojrzał mi głęboko w oczy i zobaczyłem to. Była w nich czysta panika. Zrobiłby wszystko byleby tylko pozbyć się nas i nie mieszać w to jego nowej rodziny. - Proszę, Ry. To nie jest dobry czas. Zabierz ją do domu. - Pierdol się - słowa brzmiały szorstko między moimi zaciśniętymi zębami. Potrzebowałem całej swojej siły, żeby nie rzucić w niego pięścią i wykończyć go. Nawet w wieku siedemnastu lat, wiedziałem, że mógłbym go pokonać, ale nie mogłem się zmusić do powalenia mężczyzny, który kiedyś był najważniejszą osobą w moim życiu. Nie zerwałem kontaktu wzrokowego, więc zauważyłem jak wzdrygnął się jakby moje słowa paliły. - Ryder - zaczął, ale nigdy nie dałem mu skończyć opowiadać mi więcej wymówek. - Nie. Pierdol się, ty i twoja nowa rodzina. Myślisz, że możesz sobie tak po prostu przyjechać do tego wymarzonego wzgórza i zapomnieć o ludziach, których za sobą zostawiłeś. Nigdy nie byłeś mężczyzną za jakiego cię miałem. Złapałem mamę za rękę i pociągnąłem ją do samochodu, pomijając jej krzyki by

Vanessa wyszła z domu. Posadziłem ją na miejscu pasażera i wziąłem od niej kluczyki. David patrzył na nas z rękami w kieszeniach i zbolałym wyrazem twarzy. Kiedy zawróciłem na podjeździe, zobaczyłem, że Vanessa wyszła z domu. Położyła rękę na ramieniu Davida, a on spojrzał na nią znad barku. Od razu po tym, jak wyjechałem z podjazdu zobaczyłem ich we wstecznym lusterku. Chwyciła go i przytuliła, próbując uwolnić go od bólu, najwyraźniej wywołanego przez nas. Tylne drzwi się otworzyły, wyciągając mnie z czasów dawno temu. Alexis wrzuciła elegancką torbę na tylne siedzenie i dołączyła do mnie z przodu. Przebrała się w ciasną parę dżinsów i luźną bluzę, która dalej dawała sobie radę podkreślając jej kształty. Jej włosy związane były w ciasny kucyk i aplikowała coś na swoje usta, co sprawiło, że wyglądały na większe i różowe. Chciałem złapać ją za tył głowy i docisnąć te usta do moich. Odwróciła głowę do mnie i uśmiechnęła się tak, jakby wiedziała o czym myślałem. Nie obchodziło mnie czy wiedziała czy nie, tak długo jak jej umysł szedł tą samą ścieżką co moja. - Zamierzać tak siedzieć i gapić się na mnie cały dzień? Patrzyłem się na nią trochę dłużej, a ona wywróciła oczy i założyła parę okularów. Zawróciłem samochód i wyjechałem z podjazdu.

Rozdział 12

Alexis

Ryder wjechał w parking należący do baru. - Jasna cholera - wypuściłam słowa kiedy moje serce się zacisnęło. Mój samochód był jedyny na parkingu. Cóż...albo to co z niego zostało. Szkło było wszędzie. Ktokolwiek to zrobił, nie zostawił ani jednego okna lub lusterka niepobitego. Czerwony sprej był rozmazany na nieskazitelnie perłowym lakierze mojego sportowego, małego Audi R8. Moja mama kupiła mi go na dwudzieste pierwsze urodziny kiedy przejęłam w spadku pieniądze po tacie, ale nadal nalegała, że sama go kupi. Samochód był wart więcej niż domy niektórych ludzi i prawie umarłam od widoku szkód. Byłam takim głąbem. Kto zostawia luksusowy samochód na całą noc przed barem? Zakładając, że bar był ekskluzywny i nie za daleko od mojego mieszkania, ale nadal, czułam się teraz kretyńsko. Nie wspominając, że miałam złamane serce. - Kto by to zrobił? - pytanie było czymś więcej niż jawną, wewnętrzną myślą, ale Ryder i tak odpowiedział. - Może to był ten dupek, który ze mną wczoraj zadzierał. - Logan? - spojrzałam na samochód i z powrotem na Rydera. - Nie, Logan by czegoś takiego nie zrobił. Wiedział jak bardzo kochałam to auto. Nie zraniłby mnie w ten sposób. Wzruszył ramionami jakby mi nie wierzył, ale ja byłam pewna. Logan by tego nie zrobił. - Musimy zadzwonić na policję - powiedział, otwierając drzwi i wychodząc z samochodu. Poszłam za nim, ale czułam się gorzej jak tylko zbliżałam się do auta. To będzie długi dzień. ~*~*~ Po incydencie z samochodem, przesłuchiwaniu przez gliniarzy i wycieczce do garażu by zobaczyć co mogą zrobić dla mojego samochodu, byłam wykończona. Pomimo tego, nie mogłam zasnąć. Ryder zgodził się, że nie było powodu dla którego nie moglibyśmy spać w tym samym łóżku, ale musiałam się zachowywać. Tak jak to było, gdy byliśmy dziećmi, Ryder zawsze interesował się każdą dziewczyną oprócz mnie. Kiedy

ściągnął koszulkę, kusząc mnie swoimi wszystkimi wytatuowanymi mięśniami, kusiło mnie żeby być bezwstydną, złamać obietnicę i sprawić by mnie chciał. Próby zaśnięcia przy nim wyostrzyły moje podniecenie i wywołały naprawdę gorący sen z nim w roli głównej. We śnie, badałam jego imponującą erekcję. Głaskałam go dłońmi, kiedy jęczał i błagał o więcej. Obudziłam się i zdałam sobie sprawę z tego, że moja ręka była niestosownie blisko tej jego części. Miał na sobie szare bokserki, ale jego kształt był perfekcyjnie widoczny przez obcisły materiał. Moja ręka osiedlona była na jego udzie, przeczesując palcami jego żelazną długość. Zerknęłam na niego i dziękowałam Bogu, że nadal śpi. Ponieważ już praktycznie go macałam, wyrzuciłam dobre wychowanie do wiatru. To znaczy, czekałam dzięsieć lat by go intymnie dotknąć. Nie mogłam siebie powstrzymać nawet jakbym chciała. Mogę już nigdy nie mieć okazji dotknąć go w ten sposób. Poruszyłam palcami przez bawełniany materiał jego bokserek. Jego poranny wzwód był twardy i ciepły między moimi palcami. Drgnęłam i ostrożnie sunęłam palcami w doł i w górę do pulchnego czubka. Moja temperatura zaczynała się podnosić, a mój oddech stał się nierówny. W czasie, w którym przejechałam kciukiem po czubku, prawie się śliniłam. Chwila.

O mój Boże. Mój kciuk przejechał przez dwa, małe kawałki wystające z jego główki. Znowu po nim przejechałam żeby przekonać się czy to nie była moja wyobraźnia, ale to jedynie potwierdziło moje przypuszczenia.

Jest przekłuty. Okrążyłam wyraźną sztangę przechodzącą przez twardy czubek, potem zerknęłam w górę, na niego. Tym razem patrzył prosto w moje oczy leniwym, głodnym spojrzeniem. - Co to jest? - spytałam głupio. Jakby molestowanie go w czasie gdy spał nie było niczym wielkim. - Jeśli nie wiesz co to jest, to nie powinnaś mieć wokół tego owiniętej ręki. - Nie to. Jest przekłuty? - wyszeptałam jakby to był jakiś świetny, ukryty sekret. Posłał mi głęboki, seksowny chichot. - Dlaczego to zrobiłeś? - Jeżeli kiedykolwiek znajdziesz swój sposób to się dowiesz. - Mój sposób? - Zawsze znajdujesz sposób by zdobyć to co chcesz. Z tymi wszystkimi spojrzeniami jakie mi wczoraj posyłałaś, chcesz mnie. Ale to nie jest dobry pomysł, Lexi. - Nie dawałam ci spojrzeń i wcale ciebie nie chce. - Tak? - podniósł brew i spojrzał w dół, na moją dłoń. - To dlaczego twoja ręka dalej jest na moim fiucie?

Odciągnęłam dłoń, ale kontynuowałam gapienie się. Słyszałam o facetach, którzy się przekłuwali, ale nigdy nie wyobrażałam sobie, że takiego zobacze. - Jak walczysz z... tym? - Nie robię tego. Zdejmuje go i podmieniam na mniejszy - poruszył się niewygodnie i podniósł brew, kiedy zauważył, że moje spojrzenie nadal spoczywa na tej jego części. - Czy mogę zobaczyć? To znaczy... ja tylko chcę... - Jak cholera nie! - pociągnął za krawędź bokserek i powiedział. - To jedyna bariera, którą mam między nami i myślę, że powinienem ją utrzymać. - No weź. Nigdy tego nie widziałam. - Jeśli nigdy nie widziałaś penisa, to nie chcesz widzieć akurat mojego. Może cię wystraszyć - puścił mi oczko i uśmiechnął się. - Bardzo śmieszne. Nigdy nie widziałam przekłutego. Ręce trzymał za głową, a nogi miał skrzyżowane. Był rozłożony na łóżku, wyglądając niesamowicie seksownie i uśmiechając się do mnie z wyższością. 3

- Nazywa się to apadravya . Jeśli poszukasz w sieci, zobaczysz wiele przykładów. - Proszę... - nadąsałam się. - No i proszę. Nie zmieniłaś się po tym wszystkim. - Co? - Dąsasz się i próbujesz by wszystko szło po twojej myśli. Jeśli zobaczysz mojego fiuta, będziesz chciała go dotknąć, a potem będziesz chciała położyć na nim swoje usta i jak do cholery mam powiedzieć na to nie? - Ryder - przysunęłam się do niego bliżej, a on naprężył się, nie wyglądając już tak pewnie. - Nie robimy tego, Alexis. Zanurzyłam głowę w wygięciu jego szyi i polizałam delikatną skórę. Zamienił się w figurkę. Nie wiem nawet czy oddychał. - Wiesz, że chcesz mi pokazać - wyszeptałam. Jęknął i zadrżał. Tak, to działało. Przesunęłam ręke na mocne mieśnie jego brzucha. Chwycił mnie za nadgarstek kiedy kreśliłam palcami krawędź jego bokserek. Nasze spojrzenia spotkały się. Jego niebieskie oczy migotały ostrzeżeniem. Próbowałam skusić go uwodzicielskim uśmieszkiem. Nie pamiętam, żeby kiedyś otrzymanie tego czego chciałam było takie zabawne, ale musiałam stać się w tym lepsza, bo uchwyt Rydera na moim nadgarstku osłabł. Uniósł biodra i ściągnął bokserki w dół na tyle żeby jego penis wyskoczył na zewnątrz, twardy i naprężony na mięśniach brzucha z błyszczącą, srebrną sztangą o zaokrąglonych końcach, przechodzącą przed główkę od tyłu do przodu. Był gruby, sztywny i aksamitnie miękki. Był oszałamiający.

Moja usta zapełniły się wodą od pragnienia polizania go. Chciałam poczuć zimny metal i jego gorącą skórę na moim języku w tym samym czasie. Ryder patrzył ostrożnie jak jastrząb, którym go nazywali, gotowy by skoczyć na mój następny ruch. Wiedziałam, że czekał na to i wiedział, że spróbuję, więc ruszyłam po to. Siegnęłam go i dotknęłam srebrnego kawałka biżuterii. Pociągnęłam za niego delikatnie, a jego ciało szarpnęło się jakby porażone prądem. W mgnieniu oka leżałam na plecach z Ryderem unoszącym się nade mną jak zwierze gotowe do ataku. Zniknęło rozbawione światło, które znajdowało się w jego niebieskich oczach minutę temu, a zastąpione zostało ciemnym pożądaniem. - Chcesz grać nieczysto? Bo tak właśnie lubię. Nie masz pojęcia o co się prosisz jego ręce ruszyły do moich boków, podciągając mi koszulkę do góry, tak, że złapał moje piersi w swoje dłonie. Ścisnął je i pociągnął za stwardniałe sutki. - Chcesz żebym cię przeleciał? To jest to, czego naprawdę chcesz, Lexi? Mój jęk został zduszony, kiedy jego usta przykryły moje, a język przedostał się przez moje wargi. Pocałunek był wygłodniały i niepohamowany. Złapałam go za włosy aby utrzymać jego usta. Chciałam spróbować go w sekundzie, w której moje oczy na nim spoczęły. Silne ruchy jego języka na moim wywołały we mnie potrzebę jakiej nigdy nie czułam. Położył się między moimi udami, umieszczając swoją erekcję na moim mokrym kroczu. Przesunął usta na moją szyję, a jego język pieścił wrażliwą skórę. Dreszcz przeszedł przez moje ciało i wiedziałam, że nie zajmie mi dużo czasu by dojść. Przeniósł swoją wagę, dając sobie miejsce na manewrowanie ręką w dół mojego brzucha, do majtek. Chciałam go jak żadnego mężczyzny w moim życiu. Wsunął dwa, mocne palce w moje ciepło, kiedy jego kciuk delikatnie pieścił łechtaczkę. Poruszył palcem w powolnym kółku na wrażliwym punkcie, a ja dyszałam po powietrze. Jego wypełnione pożądaniem oczy zajrzały w moje i uwięził mnie w zmysłowym spojrzeniu. Wyraz jego twarzy był poważny, a sama twarz napięta. Zadrgał mu mięsień w szczęce i wiedziałam, że dużo kosztowało go nie wzięcie mnie w sposób, w jaki by chciał. Każdy mięsień w moim ciele się napiął kiedy wsunął we mnie jeden palec. Dyszałam, a moje powieki były ciężkie, chciałam je zamknąć i cieszyć się czuciem Rydera badającego moje ciało, ale nie mogłam złamać jego spojrzenia. Wsadził we mnie drugiego palca, a ja podniosłam się lekko i sięgnęłam jego ramion. Skręcałam się pod nim, kiedy manipulował palcami aż dotknęły punktu G. Moje nogi zaczynały drżeć, a sutki były twarde tak jak każdy kawałek mojego ciała proszącego o uwolnienie. Polizał mnie we wrażliwym miejscu nad uchem i wyszeptał. - Cholera, uwielbiam ten dźwięk, który wydajesz. Nie zdawałam sobie sprawy, że bez ustanku jęcze, ale było to tak

niekontrolowane. Jego wargi poruszały się po moim ciele aż zaczął ssać mój sutek. Natychmiast wszystko stało się czarne kiedy moc mojego orgazmu mnie oślepiła. Zadrżałam i zapłakałam kiedy jego palce kontynuowały słodką torturę w moim wrzącym ciele. Kiedy w końcu wysunął ze mnie palce, pocałował mnie delikatnie i spojrzał mi w oczy. Nie byłam przygotowana na emocje, które zobaczyłam kiedy nasze spojrzenia się spotkały. Chciałabym móc zamknąć oczy i udawać, że to co właśnie się stało było czysto fizyczne, bo wiedziałam, że nie dałby mi więcej mimo tego co czułam. Ale tak naprawdę, wiedziałam, że to co czułam do Rydera to błaganie o więcej niego. A co ważniejsze, więcej z nim. Położył głowę na moim ramieniu, dysząc cicho. Jego twarda erekcja spoczywała na moim udzie. Wraz z delikatnym ruchem jego bioder, mógł mnie wziąć, wypełnić mnie w sposób w jaki go potrzebowałam. A ja pozwoliłabym mu. Ale kiedy poruszyłam się w jego stronę, naprężył się. Przesunęłam palcami po jego włosach i pocałowałam w ramię, ale to sprawiło, że jeszcze bardziej się zmroził. Odsunął się tak szybko, że zostałam zaatakowana przez zimno pokoju, bez jego obecności nade mną. - Ryder? - spojrzał na mnie przez ramię, później obrócił się z powrotem do łazienki. - Nie powinniśmy tego robić. Muszę zejść na dół do siłowni - zamknął drzwi za sobą, a sekundy później usłyszałam prysznic.

Co się właśnie stało? Byłam gotowa. Więcej niż gotowa. Nawet ze wspaniałym orgazmem moje ciało wiedziało, że pominęło wielki finał. Nadal czułam twardą główkę jego fiuta naciskającą na moje udo. Wyobraziłam sobie, że mnie rozciąga i sprawia, że pragnę więcej tego co ma do zaoferowania. Wiem, że mnie chciał. To nie był problem. Ryder nie był typem mężczyzny, który brał kobietę kiedy jej nie chciał, więc nie mogłam domyślić się dlaczego nagle stał się taki zimny. Prysznic się wyłączył, a ja wyszłam z łóżka i zaczęłam szperać w swojej torbie. Nie chciałam żeby pomyślał, że leżę w jego łóżku i rozczulam się nad sobą, bo mnie odrzucił. Nie potrzebowałam aby Ryder Hayes przeszedł przez moje życie zostawiając je bardziej popieprzone niż było przed nim. Ryder wyszedł w ręczniku. Gapiłam się na niego kiedy szedł do szafy. Tyle bym oddała, żeby aż tak go nie potrzebować. W minucie w której wszedł, obserwowałam każdy jego ruch. Upuścił ręcznik, a ja gwałtownie wciągnęłam powietrze.

Cholera, mam nadzieję, że tego nie słyszał. Ale był chodzącą perfekcją. Nawet jego tyłek był seksowny. Założył bokserki i parę szortów. Przerzucił koszulkę przez ramię i zamierzał wyjść bez odzywania się do mnie

słowem. Jakby nie spędził ostatnich dziesięciu minut wywołując najlepszy orgazm jaki kiedykolwiek miałam. - Co mam robić tutaj cały dzień? Zatrzymał się w połowie przechodzenia przez pokój, ale nie obejrzał się. - Oferta pracy nadal ważna - powiedział i wyszedł. Rzuciłam się na łóżko i krzyknęłam w poduszkę by zmniejszyć frustrację. Ryder był kutasem, ale nie mogłam trzymać się od niego z daleka. My kobiety, zawsze mamy problem aby trzymać się z daleka od kutasów. To jest nieodwracalny stan. ~*~*~ Wzięłam prysznic. Rozgościłam się jak u siebie w jego kuchni, robiąc śniadanie z dwóch ostatnich jajek w lodówce. Uprzątnęłam bałagan jaki po sobie zostawiłam, pościeliłam jego łóżko i próbowałam oglądać telewizję. Byłam bardziej niż znudzona i pomyśleć, że minęły dopiero dwie godziny, a ja chciałam zobaczyć Rydera. Nie obchodziło mnie to czy będzie piorunował mnie wzrokiem przez pomieszczenie. Chciałam być tam gdzie on, nawet jeśli to sprawiało, że byłam żałosna. Minął mniej niż tydzień odkąd wrócił do mojego życia, a ja już wracałam do mojej obsesji. Było to podobne do tego co czułam jak miałam trzynaście lat. Każdego razu gdy David go przyprowadzał trzymałam się blisko niego. Założyłam parę czarnych leginsów i fioletowy top i zjechałam windą na dół. Przechodziłam przez siłownię z podniesioną głową jakbym nie wibrowała w środku od nerwów. Mój wzrok od razu powędrował do Rydera. Był w dalekim, lewym kącie skacząc na skakance. Było też dwóch mężczyzn walczących w klatce na środku dużego pomieszczenia. Była tylko jedna kobieta w zasięgu mojego wzroku. Blodynka, która podnosiła więcej ciężarów niż kiedykolwiek widziałam u kobiety. Sądząc po zażartym wyrazie twarzy i rozmiarze bicepsów, była prawdopodobnie profesjonalistką. Poszłam prosto do bieżni, bo bieganie było podstawą moich ćwiczeń. Kiedy wpisałam swoją wagę, wzrost i odpowiedziałam na inne przypadkowe pytania, jakie zadawała mi maszyna, podszedł do mnie jakiś mężczyzna i oparł się o nią. Był uroczy z włosami w odcieniu brudnego blondu sięgającymi prawie do ramion. Miał seksowny, krzywy uśmiech i krzywy nos do pary. - Jeśli zamierzasz zjawiać się tu codziennie to zacznę wcześniej przychodzić powiedział. - Prawdopodobnie nie spotkasz mnie tutaj wcześnie. Późno wstaję. - Mój rodzaj dziewczyny. Jeśli spałbym obok ciebie w nocy, to nienawidziłbym wychodzenia rano z łóżka. Jestem Jacob tak w ogóle.

- Lexi. - Dziewczyny takie jak ty zazwyczaj nie ćwiczą w takich siłowniach. - Jestem przyrodnią siostrą Rydera. Czułam wwiercający się w nas wzrok Rydera nawet bez oglądania się. Byłam pewna, że się na mnie patrzy, czułam jakby oddychał za mną. - Naprawdę - jego uśmiech się poszerzał i już kiedy miał kontynuować, Ryder krzyknął jego imię. - Jacob, przychodzisz tu walczyć czy co? - spytał Ryder. Jacob poklepał mnie po ramieniu i powiedział. - Do zobaczenia Lexi - mrugnął do mnie i odszedł. Nawet jeśli był przystojny to nie wywoływał we mnie takich uczuć co Ryder. Ryder podszedł i stanął w miejscu z którego odszedł Jacob. - Przyszłaś tu żeby rozpraszać wojowników? Wydobył się ze mnie śmiech, a potem zdałam sobie sprawę z tego, że był poważny. - O co chodzi Ryder, martwisz się, że mogę pozwolić komuś innemu dokończyć to co zacząłeś rano? Jego usta się lekko wygięły i pokręcił na mnie głową. - Naprawdę chcesz teraz o tym gadać? Czy po to właśnie tutaj zeszłaś, aby flirtować z Jacobem? Chcesz wzbudzić we mnie zazdrość, Alexis? - Nie flirtowałam z Jacobem. - Mam nadzieję, bo nie pozwolę ci z nim być. Patrzyłam jak odchodzi, owija swoje ręce i wchodzi do klatki.

Za kogo on się uważa, żeby mówić mi z kim mogę być? Zaczęłam biec na bieżni, udając, że jestem zatracona w ćwiczeniach kiedy tak naprawdę na niego patrzyłam. Zaatakował Jacoba jak zwierzę. Wzdrygnęłam się na kilka ciosów i kopnięć, którymi okładał żebra i ramiona Jacoba. To wyglądało na coś więcej niż tylko ćwiczenie. Nie miał prawa być złym na Jacoba przez flirtowanie ze mną. Miał swoją szansę i odszedł.

3

Męskie przekłucie intymne, które znajduje się pionowo w żołędzi penisa.

Rozdział 13

Ryder

W minucie, w której spróbowałem jej skóry, wiedziałem, że się zatraciłem. Jeśli wsunąłbym swojego fiuta w jej ciepło to nigdy nie dałbym jej odejść. Oznaczyłbym ją jako moją i sprawił, że powiedziałaby mi każdy sekret jaki miała. Pieprzyłbym ją do momentu, w którym oddałaby mi wszystkie kawałki siebie. Chciałem sprawić, żeby była moja. Cholera, potrzebowałem żeby była moja. Nie powinienem, ale było we mnie to stare pragnienie, które nie wygasło. Musiałem zwolnić, postawić krok w tył. Posuwanie się zbyt szybko z Alexis mogło być niszczące dla nas obojga. Nie chciałem zrobić złego ruchu i stracić u niej szans, ale nie byłem dobry w tym gównie. Wiedziałem, że to spieprze. Jacob marudził pod nosem kiedy opuszczaliśmy klatkę. Wiedziałem, że byłem dla niego za ostry, ale jeśli chciał być cipą, nie powinien zostawać zawodnikiem MMA. Byłem w jego klasie wagowej i zazwyczej byłem mniej agresywny kiedy trenowaliśmy, ale nienawidziłem patrzeć jak flirtuje z Alexis. Miał szczęście, że nie zbiłem jego twarzy na miazgę. Alexis skończyła biegać, ruszyła w stronę drzwi do szatni, a Jacob podążył za nią. Śledziłem ich, bo nie pozwoliłbym mu zostać z nią sam na sam. - Jest taki nowy bar na końcu ulicy. Pozwól mi postawić ci drinka - powiedział Jacob. Alexis była przyciśnięta do ściany, a Jacob stał naprzeciw niej z jedną ręką nad jej głową. - Czy ty przynajmniej jesteś wystarczająco dorosły żeby pić? Jacob uśmiechnął się zmieszany. - Prawie. - Prawie? Czyli co, masz dwadzieścia lat? - Dziewiętnaście. Potrząsnęła głową. - Ale nigdy mnie nie sprawdzają. Spójrz na mnie, jestem duży. Skąd wiedziałaś, że nie mam dwudziestu jeden lat? Wzruszyła ramionami. - Instynkt.

- A więc przyjdziesz? - Jesteś za młody. - No dawaj. Ile masz lat? - Dwadzieścia trzy. Przekrzywił głowę i błysnął do niej swoim dołkiem w policzku. Laski zawsze lecą na to gówno. - Lubie starsze kobiety - potrząsnęła głową dalej odmawiając. - Pójdziemy jako znajomi. - Ona nie może iść - odpowiedziałem za nią, kiedy zatrzymałem się za nimi. Posłała mi gniewne spojrzenie. Spojrzała mi w oczy i uśmiechnęła się wyzywajaco kiedy powiedziała. - Będę tam, Jacob. Burknąłem na nią kiedy spojrzała na Jacoba z flirtującym uśmiechem. Nienawidziałem tej niemożliwej masy emocji, którą ze mnie wyciągała. Przeszedłem od szczęśliwego do napalonego, potem do sfrustrowanego i skończyłem wkurzony. Walnąłem pięścią w drzwi kiedy wracałem do siłowni. Nie potrzebowałem robić niczego głupiego wokół Alexis. Jeśli chce wypić drinka z Jacobem, upewnie się, że będę tam by zabrać ją do domu przed tym jak zaoferuje dzieciakowi coś co go zabije.

Alexis Wyszłam z łazienki ubrana by zaimponować. Ryder leżał na kanapie, oglądał mecz piłki nożnej i kompletnie mnie ignorował. Jego kapryśnie podejście do mnie trwało przez cały dzień aż do nocy. Pomyślałam, że moje wysiłki aby wzbudzić w nim zazdrość były na nic. Nawet nie kłopotał się ze spojrzeniem w moją stronę kiedy przechodziłam przez pokój. Byłam ubrana w złotą bluzkę z odkrytymi plecami, małe czarne spodenki, które wyglądały jakby były namalowane, cienkie, czarne rajstopy i złote buty do kostek. Czy to był odpowiedni strój na jesienną pogodę? Nie, ale nie obchodziło mnie to. Chciałam żeby Ryder oszalał. Chciałam żeby zapłacił za to, że pobudził mnie, a potem porzucił. A najbardziej pragnęłam jego uwagi. Nie zamierzałam się oszukiwać, myśląc, że nie mógłby mieć jakiejkolwiek kobiety gdyby chciał. Wiedziałam, że mężczyzna tak mocno przystojny i potężny jak Ryder miał duży wybór kobiet, które go chciały, gdziekolwiek poszedł, ale dzisiaj chciałam być tą jedyną na którą by patrzył. Chciałam żeby potrzebował mnie tak jak ja potrzebowałam go. Jeśli miałabym być szczera, to było coś czego zawsze chciałam. Było za późno żebym zmieniła zdanie o pójściu do baru bez bycia oczywistą, więc chwyciłam torebkę i zostawiłam go w mieszkaniu. Czekałam na windę kiedy usłyszałam za sobą otwierające się drzwi, kroki i stukot łańcucha przyczepionego do Rydera paska od spodni. Weszłam do windy, a Ryder za mną, stając po przeciwnej stronie. Rękawy jego skórzanej kurtki naciągnęły się kiedy skrzyżował ręce i oceniał mój strój. Roześmiał się, potrząsnął głową i odwrócił wzrok. - Co jest takie śmieszne? - Próbujesz wzbudzić we mnie zazdrość - znowu na mnie spojrzał. - Czemu miałabym to robić? - Chcesz mojej uwagi, Lexi? Masz ją. A teraz czemu nie wrócimy na górę, zamówimy kolację i obejrzymy film? - Nie, dzięki. Drzwi się rozsunęły i skierowałam się w stronę wyjścia. Pociągnął mnie za rękę i obrócił. - Nie odpychaj mnie, Alexis. Może nie spodobać ci się to co się wtedy stanie. Wyrwałam od niego rękę. - Tu nie chodzi o ciebie, Ryder - chodziło o niego od momentu gdy go zobaczyłam, ale nigdy tego nie przyznam. Droga zajęła mniej niż blok, a Ryder szedł za mną z rękami w kieszeniach i głową skierowaną w dół. Mały bar był zapchany jak jakiś popularny klub. Był czwartkowy wieczór, a miejsce znajdowało się niedaleko lokalnego collegu, więc było zatłoczone. Jacob był przy

barze, a ja udawałam, że podekscytowałam się widząc go. Mężczyzna z którym rozmawiał opuścił miejsce, więc zajęłam je. Ryder usiadł na dalekim końcu baru w miejscu z którego mógł obserwować Jacoba i mnie. Gapiąc się na mnie. - Więc, Lexi, masz chłopaka? - Jacob przerwał moje wpatrywanie się w Rydera. Odwróciłam się do niego i podniosłam drinka. - Nie powinieneś się o to zapytać zanim mnie tu zaprosiłeś? Uśmiechnął się. Ten uśmiech prawdopodobnie pozwalał mu na zdobycie wielu kobiet, ale na mnie nie działał. - Przyjaciele mogą chodzić na drinki - dobra odpowiedź. Byłam zadowolona, bo zdał sobie sprawę z tego, że dzisiaj pozostaniemy w strefie przyjaźni. - Więc dostanę odpowiedź na moje pytanie? - To skomplikowane. - Skomplikowane to kod dla zaangażowane. Może miał rację. Ryder i ja byliśmy w coś zaangażowani. Po prostu nie wiedziałam w co. Chciałam mniej urazy towarzyszącej między nami, a więcej przepływającego ciepła, tak jak w jego łóżku dzisiejszego ranka. - Zatańczmy - Jacob delikatnie pociągnął mnie za dłoń, więc poszłam z nim na parkiet. - Może sprawię, że twoja sytuacja będzie mniej skomplikowana - powiedział przyciskając się do mnie od tyłu. Piosenka miała szybkie tempo, a Jacob nie miał żadnych skrupułów wchodząc w moją przestrzeń. Jego dłoń spoczęła na moim biodrze; jego ciało poruszało się rytmicznie do muzyki. Dobrze się z nim bawiłam przez całe dwie minuty. Potem zobaczyłam Rydera. Był wciśnięty między dwiema pięknymi kobietami parę milimetrów ode mnie. Przycisnęły się do niego kiedy podniósł butelkę piwa do ust. Spojrzał na mnie i mrugnął.

Gra rozpoczęta. Wyzywał mnie by zobaczyć jak daleko się posunę, ale ja nie chciałam grać. To ja chciałam znajdować się przy nim, chwytając w ramiona wszystko to co było Ryderem Hayes'em. Przeprosiłam Jacoba i ruszyłam do baru. Szybko potrzebowałam drinka. Zamówiłam rum z colą i miałam nadzieję, że przygasi ogień zazdrości jaki miałam w środku. Ryder wsunął się na puste miejsce obok mnie, ale udawałam, że go ignoruję. Ręka wylądowała na mojej gołej skórze na plecach i wiedziałam, że to Jacob. Nie czułam tego samego podniecenia, co wtedy gdy dotykał mnie Ryder. Barman postawił przede mną drinka i nim mogłam zapłacić, Ryder upuścił dwudziestkę na bar. Spiorunowałam go wzrokiem. On tylko wzruszył ramionami. - Ryder, nie wiedziałem, że dzisiaj tu będziesz - totalnie zignorował komentarz

Jacoba. Nawet na niego nie spojrzał. Wzięłam łyk drinka i miałam nadzieję, że napięcie z tego niezręcznego momentu zniknie. Tak szybko jak odłożyłam szklankę, Ryder ją podniósł. Nie mogłam odwrócić spojrzenia, kiedy patrzył na mnie i podniósł szklankę do ust. Kiedy ją odłożył oblizał swoje usta, jakby dotykanie nimi mojej szklanki było czymś w rodzaju intymnego pocałunku. Głęboki, deklarujący pocałunek, który nie pozostawia wątpliwości do kogo należę. Spojrzał w dół, tam gdzie leżała ręka Jacoba na moich plecach i wygiął usta w obrzydzeniu, a twarz w grymasie. - Przestań ją dotykać.

Uh-oh. Miałam złe przeczucie, że Rydera swędziało aby umieścić swoją pięść w kontakcie z twarzą Jacoba. Jacob wyglądał na zdezorientowanego przez parę sekund, a potem pomyślał, że chyba wie o co chodzi. - Daj spokój, Ryder, przejmujesz rolę wielkiego brata zbyt poważnie. Dobrze zajmę się Lexi - jego ręka przesunęła się po mojej talii i spoczęła na brzuchu. Jego ciało było bardziej do mnie przyciśnięte niż sekundy temu. Było mi niekomfortowo, a gniew buzujący od Rydera był tak wyraźnie wyczuwany, że zmienił energię w klubie. Chciałam przesunąć się w przód na krześle, ale Jacob ścisnął mnie bardziej i wyszeptał do ucha. - Wspaniale dzisiaj wyglądasz. Przejechał językiem po mojej skórze, a ja byłam zszokowana jak śmiały był. Przed tym jak mogłam zareagować, Jacob został szarpnięty do tyłu. Obróciłam się żeby złapać pięść Rydera połączoną z twarzą Jacoba. Jacob potknął się, ale utrzymał się na nogach. Ktokolwiek inny zostałby znokautowany, ale treningi Jacoba musiały się na coś przydać. Jacob dotknął swoich ust i zaczął odchodzić z krwią na palcach. Był wściekły i wyglądał jakby chciał oddać, ale z jakiegoś powodu odpuścił. - Pieprzyć to - mruknął. - Nie wiedziałam, że ona jest niedostępna. Jacob przepchnął się przez tłum, do wyjścia. Oskarżycielskie spojrzenie Rydera spoczęło na mnie.

O nie. Nie będzie wzbudzał we mnie winy przez coś co nie wcale było moją winą. Jebać go, pomyślałam kiedy odwróciłam się i dokończyłam drinka. - Chodźmy - jego rozkazujący ton mi się nie podobał. Jedynie spowodował, że stałam się zła. Właśnie dlatego trzymam się z dala od facetów takich jak Ryder. Myślą, że mogą kontrolować każdy aspekt mojego życia, a zanim się obejrzałam, byłam tak bardzo zaćmiona pożądaniem, że pozwalałam im na to. - Mogę dostać jeszcze jednego? - krzyknęłam do barmana. Mogłam poczuć Rydera, nieporuszającego się za mną, jak posąg. Mój drink przyszedł, a moja dłoń trzęsła się kiedy go podnosiłam. Miałam nadzieję, że nie będzie dłużej za mną stał. Sprawiał, że czułam się

zdenerwowana, pragnąca, zła i napalona. Dziwna kombinacja emocji, ale Ryder zawsze sprawiał, że czułam. I czułam całkowicie. Przysunął się bliżej, bardziej niż Jacob, ale tym razem moje ciało natychmiast się rozgrzało. Mój puls przyśpieszył gdy jego klata przycisnęła się do moich pleców. Moja cipka zapulsowała kiedy poczułam jego oddech na szyi. Umieścił ręce na barze, zamykając mnie w klatce z jego ciepłego ciała. Jego usta przesunęły się po moim uchu. Moje ciało topniało, zachęcając by zrobił kolejny ruch. - Zabierz swój tyłek z tego krzesła i chodźmy do domu nim zrobię coś czego będę żałował. Naprężyłam się. Chciał mnie nastraszyć, ale ja się nie dam. - Albo co? - wyzwałam go. - Wyniosę cię stąd. Spojrzałam przez ramie, a jego twarz była mniej niż centymetry od mojej. Jeśli którekolwiek z nas by się ruszyło, nasze usta by się dotknęły. - Wyzywam cię - wyszeptałam. Jego pełne niedowierzania spojrzenie było niemalże śmieszne. Musiał zrozumieć, że mu się nie poddam. Kiwnął głową w akceptacji i postawił krok do tyłu.

Dobrze. Z małym dystansem między nami mój mózg zacznie funkcjonować. Odwróciłam się w stronę baru i zaczęłam pić drinka.

Jebać Rydera Hayes'a i jego maczo-pierdolenie. Kiedy szklanka dotknęła moich ust, zostałam złapana od tyłu i drink został rozlany na całą moją koszulkę. Kiedy upuściłam szklankę, Ryder przerzucił mnie przez ramię szybkim ruchem i ruszył do wyjścia. Byłam wkurzona. Nie – byłam rozwścieczona. Machałam nogami i biłam go po plecach, ale kontynuował drogę do drzwi. Tłum się rozstąpił, ludzie się gapili, ale nikt nie wyzwie stu-dziesięcio kilogramowego tyrana wynoszącego mnie z baru – w stylu Tarzana. Próbowałam go ugryźć, ale uderzył mnie w tyłek tak mocno, że zabolało i zostawiło po sobie mrowienie. Opuścił mnie na chodnik, a ja go zaatakowałam. Walnęłam go w brzuch. Ale wycofałam się, bo nawet się nie wzdrygnął, a moja ręka bardzo bolała. To było jak uderzanie ściany solidnych mięśni. - Za kogo ty się kurwa masz? Nigdy więcej mnie tak nie zawstydzaj wycelowałam w niego palcem jakby to miało go zastraszyć. - I co to kurwa było? On jest tylko dzieciakiem. Coś zmieniło się w jego złym wyrazie twarzy i westchnął. - Wiesz co? Masz rację. Rób co chcesz. Nie wiem dlaczego mnie to obchodzi. Chcesz przelecieć Jacoba...jebać to.

Otarł się o mnie kiedy wracał do baru. Patrzyłam na niego przez szybę kiedy moja mokra bluzka sprawiła, że zrobiło mi się zimniej w nocnym powietrzu. Był dużym, dominującym, seksownym łobuzem. Jednakże łobuzem. Musiałam się od niego zdystansować dla własnego rozsądku. Sprawił, że poczułam się jak nigdy wcześniej i zgaduję, że to coś lepszego niż trzy lata, które spędziłam nic nie czując. Wokół niego czułam się żywa i lubiłam to – nie, lubiłam go. Za późno zdałam sobie sprawę z tego, że wracam do siłowni nie mając jak wejść. Stałam tam próbując wymyślić co zrobić dalej. Było ciemno, ulica była cicha i miałam przerażające wrażenie, że ktoś mnie obserwuje. Pewnie byłam paranoikiem, bo obejrzałam za dużo horrorów, a scena akcji zazwyczaj zaczynała się z głupią dziewczyną w małej sukience, stojącą w ciemności. Musiałam wrócić do baru. Nie chciałam tam wracać po tym jak Ryder mnie stamtąd wyciągnął, ale czekanie przed siłownią o pierwszej w nocy nie było opcją. Ryder był w dalekim kącie przy barze, w tym samym miejscu z którego wcześniej mnie obserwował. Podniósł szklankę z szotem, wypił, a potem nachylił się do kobiety obok niego kiedy coś powiedziała. Jakby wyczuwając, że na niego patrzę, spojrzał w górę i nasz wzrok spotkał się na pięć walących sercem sekund. Ciemnowłosa kobieta dotknęła jego twarzy, a on się do niej odwrócił. Spojrzał znowu na mnie, a ja znałam jego następny ruch nim go wykonał. To był rewanż. Ale wiedza, co zamierza zrobić nie sprawiła, że bolało mniej kiedy położył rękę z tyłu jej głowy i przyciągnął ją do pocałunku. Kłucie w klatce było znajome. Podobnie się czułam, kiedy Logan wyznał, że był z Paige. Mój mózg kazał mi uciekać, ale serce mówiło by iść na przód i ich rozdzielić. W środku szalejących emocji złapałam moment jasności. Tak bardzo jak chciałabym porównać ten moment do tego co zrobił Logan, to nie było to samo. Ryder nie był mój i mógł robić co chciał. Nic mi nie obiecywał. Nie wziął mnie nawet w sposób, w jaki bym chciała. Podeszłam do nich próbując zachować wewnętrzny spokój. - Potrzebuję kluczy do twojego mieszkania - cholera, brzmiałam trochę marudnie i może na zazdrosną. Kobieta przerwała ich pocałunek i oboje na mnie spojrzeli. - Jesteś Alexis - to nie było pytanie. Wydawało się, że wie dokładnie kim jestem i nie lubiła mnie. Spojrzałam na nią i nienawidziłem tego jak piękna była. - Widziałam jak Ryder cię wcześniej niósł. Mówił, że troszczył się o ciebie. - Leah jest znajomą rodziny - powiedział Ryder, wycierając ze swoich ust jej szminkę.

Ugh... - Przestań, Ryder, jesteśmy czymś więcej niż znajomymi - przybliżyła się by znowu go pocałować, ale odchylił się. Wyciągnął klucze i mi je podał.

- A ty jak się dostaniesz? - spytałam. - Nie martw się, dam radę. Chciałam powiedzieć mu żeby poszedł ze mną, ale po zrobieniu wielkiej afery o zostawaniu, nie zamierzałam go błagać by wyszedł. Żałowałam, że nie zgodziłam się na ten film. Wyjście do baru było katastrofą.

Rozdział 14

Alexis

Druga w nocy. Gorączkowo przemierzałam salon Rydera. Dlaczego przejmowałam się tym co robi z Leah? Nie potrzebowałam takiego mężczyzny jak Ryder, a jednak go chciałam. Szalałam z mojego pragnienia bycia z nim. Może spędziłam za dużo lat umieszczając go we wspomnieniach. Myślałam, że Ryder Hayes może być czymś więcej niż fantazją i zostać jakąś częścią mojego życia. Moje serce się wykręciło kiedy poczułam jak moja szansa na bycie z nim odsuwa się. Trzecia w nocy. Wiedziałam, że mój doktor uważa, że wykazuję maniackie zachowanie, ale nigdy nie wierzyłam, że jestem szalona. W tym momencie czułam się jak lunatyk. Ryder wrócił do mojego życia na kilka dni, a ja już byłam w tym za głęboko. Może zbudowałam w głowie obraz jego jako bohatera i podbudowywałam myśli o nim i o tym co reprezentował w moim życiu. Tylko przez to, że uratował mnie przed samą sobą i od razu mi się spodobał nie oznacza, że mamy być razem. Prawda? Prawda. Nie był mój. Musiałam zrozumieć, że nie ważne jak bardzo zatracałam się w marzeniach – Ryder nigdy nie należał do mnie i nigdy nie będzie. Czwarta w nocy. Nie mogę spać w jego pokoju. Wyczołgałam się z łóżka Rydera, pozostawiając za sobą prześladujące mnie obrazy jego i Leah. Położyłam się na kanapie, narzucając na siebie koc. Urojone obrazy poszły za mną, ale zmusiłam się do ich odepchnięcia na tyle by zaakceptować cokolwiek się dzisiaj stało. Odepchnęłam Rydera, on mnie też, więc leżałam tam i zatopiłam się w tym. Piąta w nocy. Poczułam jak para rąk wślizguje się pod moje ciało, budząc ze snu. Ryder zgarnął mnie z kanapy i zaniósł do swojego pokoju. Chciałam z nim walczyć, kłócić się, ale nie mogłam. Pachniał jak koktajl z umytego ciała zmiksowany z alkoholem. Ułożył mnie na łóżku i zdjął swoją koszulkę. Jego ciemne dżinsy dołączyły do koszulki na podłodze. Położył się do łóżka sięgając po mnie, ale się odsunęłam. Spojrzał na mnie błagalnym wzrokiem.

- Chce cię tylko potrzymać.

Nie. Nie powiedziałam tego na głos, ale powinnam. Złapał mnie za talię i przyciągnął do swojego ciała, moje plecy przyciśnięte do jego przodu. - Nie chce cię zranić. Dlatego muszę się trzymać z daleka - powiedział delikatnie. Serce zacisnęło mi się w piersi. Dlaczego on musi to tak utrudniać? Jego słowa zjadały moje serce. Nie chciałam żeby czuł jakbym była dla niego za dobra. Jeśli cokolwiek, to byłam dla niego za dużym kłopotem. Byłam tak popaprana w tej sprawie, że nie wiedziałam jak sprawić żeby poczuł się jak wspaniały mężczyzna, którym jest. Leżeliśmy w ciszy przez prawie godzinę, oboje niespokojni i zmieszani. Głaskał delikatnie moją skórę, poświęcając więcej uwagi bliźnie na moim ramieniu. Pewnie wymyślał szalone historie o tym jak otrzymałam każde zadrapanie. Cisza się rozciągała, ale pytanie wypalające dziurę w mojej piersi uwolniło się. - Uprawiałeś dzisiaj seks? - moje pytanie przerwało ciszę i chciałam cofnąć słowa, ale było za późno. Stłumił chichot. - Jeśli uprawialibyśmy seks, pamiętałabyś. - Wiesz o co się pytam. Spałeś z nią? Jego ręka przesunęła się pod moją koszulkę i spoczęła na brzuchu. Przycisnął swoje podniecenie do dołu moich pleców, zakopał twarz w moje włosy i westchnął. - Nie mam słabości, ale ty szybko jedną się stajesz. Dostałaś się do moich żył i nie mógłbym być z żadną inną kobietą, nawet jakbym chciał. Podgryzł moją szyję zębami i przejechał językiem w tym samym miejscu by złagodzić ból, zanim wyszeptał. - Mam za dużą obsesję by znaleźć się w tobie. Moje ciało zadrżało. Mój puls przyśpieszył. Cokolwiek działo się między mną a Ryderem będzie wybuchowe.

Ryder

Tak powinno być zawsze. Moja głowa spoczywała na klatce Alexis. Słuchałem rytmu bicia jej serca kiedy jej ręka zaplatała się w moje włosy. Była wszystkim czego chciałem, ale wszystkim czego nie powinienem mieć. Poprzedniej nocy chciałem ją zranić, popchnąć Leah w jej twarz tak jak ona popchnęła Jacoba w moją. To był dobry sposób na odpychanie ludzi. Ostro walczyłem kiedy czułem się zagrożony, a nie chciałem żeby Alexis była tego ofiarą. Ona nie była taka jak inne kobiety. To była Alexis, dziewczyna, która wodziła za mną oczami w wieku trzynastu lat. Była dziewczyną, którą wyciągnąłem z oceanu. Była krucha. Łatwo się łamała. Nie chciałem być tym, który ją złamie albo znowu popchnie na krawędź. Nigdy nie chciałem dla niej więcej niż to by była szczęśliwa i bezpieczna, ale to nie będzie możliwe jeśli będzie się kręciła obok mnie. Moje życie było pełne gówna, które sprawiało, że kobiety uciekały. Długie związki nie były dla mnie. Kobiety gromadziły się u mojego boku desperacko szukając kawałka do schrupania. Alexis miała problemy z zaufaniem, a ja na papierze nigdy nie wyglądałem na godnego zaufania. Pachniała jak zakazany owoc i czuć ją było jak niebo. Uratowanie jej życia nie wykupiło mi biletu do jej nieba; jeśli cokolwiek, to sprawiło, że chciałem chronić ją przed kolesiami takimi jak ja. Myśląc logicznie, wiedziałem, że powinienem trzymać się od niej z daleka, ale kiedy przeciągnęła ręką po moich gołych plecach i usłyszałem jak puls jej przyśpiesza, logika wyleciała przez drzwi. Drżałem jak pieprzona dziewczyna kiedy ona mnie głaskała. Mój fiut był twardy jak kamień – mocno przyciśnięty do jej uda. Seksualne napięcie było mocne. Mój palec zatoczył kółko wokół jej pępka i dalej, po gładkiej skórze. Przesunęła rękę w dół moich pleców, zahaczając nią o krawędź bokserek, a ja powoli się odsunąłem, zostawiając ją samą w łóżku. Westchnęła i z frustracją przesunęła ręką po twarzy. Im dłużej będzie spała w moim łóżku, tym słabszy będzie mój opór. Dałbym jej wszystko czego by chciała, więc nie zajmie to dużo czasu, kiedy przełamie moją barierę i sprawi, że dam jej to o co prosi. Puknięcie w drzwi uchroniło mnie od niezręcznej konwersacji, która miała nadejść po tym co się między nami stało. Spojrzałem na czas kiedy zmierzałem do drzwi i zdałem sobie sprawę z tego, że zaspałem. Musiałem skupić się na walce w następnym tygodniu. Ty był po drugiej stronie drzwi i był wkurzony. - Nigdy się nie spóźniasz - powiedział. - Wiem. Będę na dole za dziesięć minut. - Nie podoba mi się to, Ryder. Jacob powiedział mi co się stało zeszłej nocy. Nie jesteś skupiony i zamierzasz to wszystko wyrzucić.

- Nie, nie zamierzam. A teraz wypieprzaj stąd i daj mi się przygotować zamknąłem mu drzwi przed nosem i użyłem łazienki w kuchni by się umyć. Nie chciałem znowu natknąć się na Alexis. Mój trening był krótszy niż zwykle, bo musiałem załatwić parę spraw przed spotkaniem z mamą. Wziąłem prysznic w siłowni i wyszedłem stamtąd. Nie chciałem zmierzać się z czymkolwiek co działo się między mną a Alexis. Napisałem do niej w drodze z siłowni dając znać, że będę późno. ~*~*~ - Więc słyszałam, że przebywasz wokół córki Vanessy - ton mojej mamy był oskarżycielski, tak jakbym zdradzał ją przebywając z Alexis. - Zatrzymuje się na parę dni u mnie - nałożyłem na widelec jedzenie i utrzymałem wzrok na talerzu. - Ryder, nie możesz być poważny co do tej dziewczyny. Jest córką Vanessy. - Ona nie jest jak jej matka. - Oczywiście, że nie. Po prostu śpi w twoim łóżku, kiedy jesteś praktycznie zaręczony z Leah. Upuściłem widelec na talerz i spojrzałem na nią. - Mamo, tylko dlatego, że chcesz abym poślubił Leah, nie znaczy, że to zrobię. Rzuciła w dół swoim widelcem, a ten zabrzęczał na talerzu kiedy wbiła we mnie wzrok. - Między tobą a Leah dobrze się układało przed tym jak uratowałeś tą dziewczynę. Porzuciłeś mistrzostwa i dobry związek dla tej wywłoki. - Nawet jej nie znasz! - nigdy nie krzyczałem na mamę. Nigdy. Ale jej oceniające bzdury naprawdę mnie wkurzały. Wstała z krzesła i obeszła stół podchodząc w moją stronę. - Nie chce jej kurwa znać. Nigdy jej nie zaakceptuje, więc jeżeli nie jesteś gotów by odejść ode mnie tak jak to zrobił twój ojciec, sugeruję żebyś ponownie rozważył swoje opcje - przeszła wzdłuż długiego korytarza i zatrzasnęła za sobą drzwi do pokoju. Odsunąłem talerz i oparłem się o krzesło. Byłem dorosły, a moja mama nie podejmowała decyzji o tym kogo pieprzyłem albo kogo kochałem. Ale wiedziała, że nigdy nie usunę jej ze swojego życia. Przebrnęliśmy razem przez trudne lata, a to nas zbliżyło. Alexis nie powinna być problemem, ale nienawidziłem tego, że mama oceniała ją bez dania jej nawet szansy. Ruszyłem korytarzem do jej pokoju i zapukałem w drzwi. Kupiłem jej te mieszkanie po mojej pierwszej mistrzowskiej walce. Odkąd była sama, to miejsce było bardziej efektywne niż to, które kiedyś dzieliliśmy. Otworzyła drzwi, a potem udała się z powrotem do łóżka.

Poszedłem za nią, siadając na końcu jej łóżka. Oparła się o wezgłowie ignorując mnie kiedy dalej się dąsała. Jej krótkie, brązowe włosy okalały jej owalną twarz. Jej niebieskie oczy były mgliste. Nie kłóciliśmy się często, więc walczyła o to by się trzymać. Wspiąłem się wyżej i przyciągnąłem ją do siebie. Oparła głowę na moim ramieniu i westchnęła. - David wykorzystuje ją żeby zabrać cię ode mnie. - Wiesz, że to niemożliwe, mamo. Nie odpychaj mnie, a zawsze tu będę. - Byliśmy tylko ja i ty przez długi czas. Jeśli ona wciągnie ciebie w tamtą rodzinę, David dostanie to czego zawsze chciał, a ja zostanę z niczym. - Przestań się tyle martwić. Alexis i ja jesteśmy tylko przyjaciółmi. Nikt nie może mnie od ciebie zabrać - przytuliłem ją, całując w czubek głowy. - Leah jest miłą dziewczyną. - Mamo... Spojrzała na mnie w górę, z uśmiechem. - No co? Chce tylko dla ciebie tego co najlepsze. - Wiem, mamo. Pozwól mi żyć swoim życiem najlepiej jak ja sam umiem. - W porządku, ale kiedy ta dziewczyna cię zrani... - Mamo, to tylko przyjaciółka. - Tak, tak, tak, tylko przyjaciółka. Zobaczymy.

Rozdział 15

Alexis

Spędziłam większość popołudnia w mieszkaniu Rydera, odrzucając myśl o zejściu na siłownię. Późnym popołudniem dostałam od niego wiadomość.

Spędzam kolację z mamą. Nie czekaj na mnie. OK. Muszę dostać się do domu i zabrać parę rzeczy. Odpowiedź dostałam prawie natychmiast.

Jak się tam dostaniesz??? To zabawne, że rano nie odezwał się do mnie słowem, ale nie ma problemu by rozmawiać ze mną przez bezpieczną komórkę. Wysłałam mu odpowiedź.

Wymyśle coś. Podniosłam torebkę, nałożyłam bluzę i wyszłam z mieszkania. Powinnam po prostu wziąć wszystkie moje rzeczy i zostać w swoim domu na dobre, ale nie mogłam. Mój telefon zabrzęczał. Kolejna wiadomość od Rydera.

Ty cię zabierze. To nie jest konieczne. Będzie gotowy za pięć minut. Ty mieszkał w apartamencie naprzeciwko Rydera, więc poczekałam na korytarzu aż wyszedł i zeszliśmy w dół do garażu. Jeździł jednym z gładkich, sportowych samochodów, które widziałam wcześniej w garażu. Byłam niespokojną osobą, a cisza Ty'a podnosiła napięcie w samochodzie. Spojrzał na mnie kiedy chciałam podkręcić radio, więc nie zrobiłam tego. Spojrzał na mnie kiedy poruszyłam się niewygodnie, więc siedziałam prosto. Spojrzał na mnie nawet jak ziewnęłam. Cokolwiek chodziło mu po głowie, miało zamiar się wydostać, a ja nie byłam pewna czy chce wiedzieć co o mnie myśli. Kiedy dotarliśmy do mojego domu wysiadłam z samochodu i wbiegłam po schodach. Chwyciłam laptopa i iPad'a z biurka. Kiedy opuściłam pokój, zatrzymałam się żeby spojrzeć na zdjęcie Aleca leżące na stoliku obok łóżka. Ludzie myśleli, że było mi ciężej kiedy widziałam jego zdjęcia. Myślę, że moja mama ukrywała je przede mną. W rzeczywistości, to co naprawdę bolało to nie być w stanie widzieć jego twarzy. Byłam przestraszona, że zapomnę jak wyglądał. Więc zawsze trzymałam jego zdjęcia blisko siebie. Podniosłam małą ramkę i włożyłam do torby nim opuściłam pokój. Im szybciej dostanę się

do samochodu, tym szybciej będę z dala od Ty'a. Ty przeciągał ciszę w drodze do domu. Wielka niespodzianka. Ściemniało się, a samochodu Rydera nie była w garażu kiedy wjechaliśmy. Sięgnęłam po klamkę tak szybko jak samochód zaczął hamować. - Nie zrań go - zatrzymałam się na słowa Ty'a i spojrzałam na niego. Patrzył się przez szybę trzymając dwa palce na ustach. - Nie lubisz mnie, bo myślisz, że skrzywdzę twojego przyjaciela? Spojrzał na mnie, jego piwne oczy wyglądały trochę mniej nieufnie. - Nigdy nie powiedziałem, że cię nie lubię. Troszczę się po prostu o Rydera. Jest dla mnie jak brat, a po tym jak cię uratował, to było tak jakbyś z nim została. Zajęło mu tygodnie żeby zrehabilitować ramię, ale to nie było najgorsze. Pojawił się w moim domu w środku nocy pijany. Był bardzo roztargniony i spytał czy może spać na mojej kanapie. Nie mogłem zrozumieć co z nim jest. Nigdy tyle nie pił. - Potem zaczął wołać cię przez sen i zrozumiałem, że znowu przeżywa całą sprawę. W tym czasie Leah z nim mieszkała. Zgaduje, że nie podobało jej się to, dlatego skończył na mojej kanapie. A teraz ma obsesje na punkcie bycia twoim ochroniarzem. Słyszałem co stało się z Jacobem. Ryder nie bije nikogo poza ringiem. Zaczyna być do ciebie przywiązany, a jeśli cokolwiek mu się stanie, straci to. To było dziwne słuchać o Ryderze walczącym z tym co zrobiłam. Przygnębiające było myśleć, że wywołałam kłopoty w jego życiu. - Ty, szanuję to, że się o niego martwisz, ale to nie możliwe żebym go zraniła. Nie pozwoli mi się na tyle zbliżyć. - Pewnie myśli, że to on cię zrani, dlatego się wycofuje. Wiem, że on ciebie chce, a ja chce żeby był szczęśliwy, ale proszę nie rób nic szalonego, bo on nigdy się nie pozbiera. Kiwnęłam głową, chwyciłam rzeczy i wyszłam z samochodu tak szybko jak to możliwe. Byłam wtedy w innym miejscu. Niepokoiło mnie to jak wszyscy myśleli, że dalej stoję jedną stopą nad przepaścią.

Alexis

Mój piąty dzień u Rydera trwał raczej jak wieczność. Bycie wokół niego sprawiało, że dni były pełniejsze, bardziej intensywne i dłuższe. Byłam tak bardzo w jego wszechświecie, że moje własne poczucie czasu znikało. Leżałam w łóżku, niespokojnie na niego czekając, kiedy przyszedł w nocy. Umył się, wślizgnął pod kołdrę i przycisnął swoją ciepłą skórę do mojej aż zasnęliśmy w swoich ramionach jak kochankowie. Obudziliśmy się kiedy świt zaczął przedostawać się przez nocne niebo. Wiedziałam, że nie spał, bo trzymał mnie mocniej, a jego spokojny oddech zamienił się w nierówny. Seksualna energia była tak gorąca, że pot skraplał się po mojej skórze, ale żadne z nas nie wykonało ruchu. Byłam znudzona od bycia odrzucaną, ale prawie tak sfrustrowana by to zrobić. Podobałam mu się, byłam tego pewna, ale on nie pozwalał by rzeczy się rozwinęły. Leżałam w jego ramionach przez prawie godzinę, torturując się, nim wyślizgnęłam się spod jego ciężkiego uścisku. Czułam jego wzrok podążający za mną przez pokój. Chwyciłam torbę i zaniosłam ją do łazienki po drugiej stronie apartamentu. Potrzebowałam dystansu. Potrzebowałam trochę czasu żeby moje ciało i myśli wróciły do kontroli. Zostanie z Ryderem nie było mądre, ale jak miałam odrzucić jego zaproszenie kiedy to było coś czego zawsze chciałam? Nieważne jak zdenerwowana byłam przez to, że mnie odpychał to odejście nie było dla mnie możliwym rozwiązaniem. Odbicie w lustrze mnie przeraziło. Moje włosy były bałaganem, a oczy czerwone z przemęczenia. Wyglądałam jakbym była w połowie walki. No i trochę byłam, ale w walce o utrzymanie kontroli nad ciałem i sercem. Leciałam na Rydera i miałam nadzieje, że będzie tam by mnie złapać. Wzięłam prysznic, związałam włosy w ciasny kucyk i przebrałam się w ciuchy do ćwiczeń. Ryder był w kuchni kiedy wyszłam. Jego włosy były mokre od jego prysznica. Miał na sobie parę czarnych spodenek do biegania, które ledwie się trzymały na zgrabnych biodrach. Był bez koszulki, a ja gapiłam się na ścieżkę włosów znikających w jego szortach. Myślałam, że zgrzałam się w łazience, ale gorąca temperatura w pokoju podążała wraz z temperaturą mojego ciała. Chłonęłam widok jego obnażonej klatki piersiowej. To jak mięśnie brzucha przechodziły gładko w smakowite V podkreślało to jak idealne było jego ciało i wywołało u mnie ciarki. - Gdzie idziesz? - zapytał, patrząc jak ślinię się na widok jego ciała. - Biegać. - A więc zróbmy to - podniósł koszulkę z lady i przeciągnął przez głowę.

Chce ze mną biegać?

Pewnie przebiega dziesięć mil dziennie. Nie było mowy żebym z nim biegła. Byłam rodzajem dziewczyny która biega na bieżni, a Ryder na świeżym powietrzu. - Nie będę w stanie nadążyć. Spojrzał na mnie i uśmiechnął się. - Będę biegł w twoim tempie. Poradzisz sobie.

Czy on powiedział, że będzie biegł w moim tempie? Cóż, tak zrobił, ale popchnął mnie do zajścia o wiele dalej niż byłoby mi z tym wygodnie. W czasie gdy dotarliśmy do siłowni, chwytałam powietrze, błagałam o wodę i leżałam na podłodze kiedy Ty się ze mnie śmiał. Ryder podał mi butelkę wody kiedy Ty kontynuował swoje naśmiewanie się z mojego wyczerpania. Wiem, że nigdy więcej nie będę z nim biegać. Podstępnie popchnął mnie dalej niż to było możliwe swoim rozkazującym tonem i trenerskimi sztuczkami. Kiedy już wyrównałam oddech poczłapałam do kobiecej szatni. Wzięłam prysznic i przebrałam się w ciuchy, które zostawiłam tam parę dni wcześniej. Ryder czekał przed szatnią kiedy wyszłam. Nie umył się jeszcze, ale ściągnął przemoczoną potem koszulkę. W ciszy gapiliśmy się na siebie aż nie mogłam tego znieść. Jeśli on zamierza dalej ignorować energię między nami to ja też to zrobię. Chciałam koło niego przejść, ale chwycił mnie za ramię i pociągnął do tyłu. Moje plecy były dociśnięte do jego gołej klatki piersiowej przez kilka krótkich sekund nim mnie obrócił. Popchnęłam go, ale jego ciało była tak solidne jak ściana do której mnie przytwierdził. Sięgnął do mnie, ale wzdrygnęłam się nim mnie w ogóle dotknął. Byłam zmęczona grą w którą wydawało się, że gramy. Chciałam go przez tyle lat. Wiedział przez ile czasu go chciałam, ale nigdy nie widziałam błysku zainteresowania od niego aż do czasu gdy wkroczył w moje życie ostatniego tygodnia. Nie chciałam żeby mnie pocałował, bo wiedziałam, że odepchnie mnie kiedy będę już na krawędzi. Przysunął się bliżej, jego usta były parę cali od moich. Przesunął palcami w dół mojej twarzy, wokół szyi i popchnął swoje ciało na moje.

Boże, nie było tak gorąco minutę temu. Zadrżałam kiedy te palce poruszyły się po mojej skórze. - Przepraszam za ostatnią noc. Byłem zazdrosny, nie powinienem był rzucać Leah w twoją twarz. Kiwnęłam na jego przeprosiny, bo nie mogłam zapanować nad moimi pożądliwymi myślami na tak długo by odpowiedzieć. Mój wzrok utkwiony był w jego pełnych ustach. Pochylił się, moje oddechy stały się krótsze i chropowate, ale zamiast mnie pocałować, przesunął ustami wzdłuż mojej twarzy. - Co ty ze mną robisz? - wyszeptał, całując wrażliwe miejsce nad uchem, sprawiając, że moje ciało drżało. - Cokolwiek robisz, nie chce żeby to się skończyło. Odsunął się i spojrzał na mnie, jego niebieskie oczy wypełnione były pożądaniem.

- Nigdy - powiedział przy moich ustach. Polizał moją dolną wargę, a ja zaskomlałam o więcej. Potrzebowałam więcej. Chwyciłam jego głowę w ręce i wślizgnęłam się językiem w jego wargi. Wilgotne ruchy jego języka wprawiły mnie w oszołomienie. Jęknął z głębi gardła. Jego ręce zsunęły się po moich bokach, a następnie wślizgnęły się pod koszulkę. Fale przyjemności uderzyły we mnie i przepłynęły przez całe moje ciało kiedy dotykał mojej skóry. Poczułam jego grubą długość przyciśniętą do mojego brzucha. Nasze języki walczyły by nasycić głód który wzbierał się przez cały tydzień. Mrowienie zaczęło rozprzestrzeniać się w moim wnętrzu i jeśli nie będę miała w sobie niedługo Rydera, zmieni się to w nieznośny ból. Kontynuował wpychanie języka w moje usta, badając głębiej dla lepszego kontaktu. Kiedy ssał mój język, przepłynęło to przez moją płeć tak jakby robił to tam. Przyjemność była niesamowita. Zrobię wszystko jeśli tylko uwolni mnie od pragnienia w którym się topiłam. Potrzebowałam żeby wybił to ze mnie aż będę krzyczała jego imię ze łzami w oczach. Wślizgnął rękę w moje spodnie. Flirtował z krawędzią moich majtek. Przysunęłam się bliżej, nakłaniając go do dotknięcia mnie tam gdzie tego potrzebowałam. Gdzieś w umyśle usłyszałam otwierające się drzwi, ale byłam zbyt zaabsorbowana smakiem pocałunku Rydera, że odepchnęłam to. - Teraz rozumiem - słowa przebiły się przez erotyczny moment. Przerwałam pocałunek i spojrzałam w górę na nachmurzoną twarz Jacoba. Ryder zignorował jego obecność, gryząc i ssąc moją szyję. Może chciał żeby Jacob zobaczył, że to on posiada do mnie prawa, bo nie wycofał się nawet jak próbowałam go odepchnąć. - Pieprzysz swoją przyrodnią siostrę, huh? - Jacob potrząsnął głową i podszedł bliżej. Oparł się o ścianę przy nas, a następnie powiedział. - Co pomyśli o tym moja siostra? Ryder w końcu poluźnił uścisk i spojrzał na Jacoba. - Leah wie na czym stoimy.

Leah jest siostrą Jacoba? - Czy aby na pewno? - Jacob się roześmiał. - Wydaje się, że myśli iż wy dwoje jesteście blisko do bycia znowu razem. Powiedziała, że ponownie się połączyliście parę nocy temu. Spójrz, ona jest moją siostrą i wiem, że zrobiła parę popapranych rzeczy, ale ty również. To nie pierwszy raz jak potrzebujesz przestrzeni, ale wy dwoje zawsze kończycie razem. - Nie połączyliśmy się. Wsadziłem ją do taksówki. Do niczego nie doszło - Ryder patrzył na Jacoba, ale wiedziałam, że to wyjaśnienie było dla mnie. - On cię wykorzystuje, wiesz? - powiedział prosto do mnie, a potem spojrzał znowu na Rydera. - Kiedy skończysz z tą, daj mi znać. Nigdy nie interesowały mnie twoje pozostałości, ale dla niej... - Wzruszył ramionami z pewnym siebie uśmieszkiem na twarzy. Mięśnie w ramionach Rydera napięły się pod moimi palcami. Zacisnął zęby, a

mięśnie w szczęce poruszyły się. Nowa burza przechodziła przez jego oczy, zupełnie inna niż ta, którą widać było między nami sekundy temu. - Jeśli kiedykolwiek ją dotkniesz, skończę to co zacząłem ostatnio - ton Rydera był zimny i zły. Jacob wyglądał na trochę zaskoczonego postawą Rydera co do mnie. Potrząsnął głową i powiedział. - Wow, Ryder, Leah będzie zainteresowana jak bardzo opiekuńczy jesteś w stosunku do niej - chwycił torbę z podłogi, zostawiając nas samych w korytarzu. Ryder oparł czoło na moim i westchnął. Przebiegłam ręką po jego plecach do szyi i wsuwając ją w jego włosy, uspokajając go. Napięcie zaczęło z niego spływać kiedy spojrzał mi w oczy. Znowu mnie pocałował, delikatnie i zmysłowo. - Przepraszam za to - powiedział kiedy w końcu się odsunął. - W porządku. To pewnie bardziej moja wina niż twoja. Nie powinnam go zwodzić. Złapał moją głowę między dłonie. Mocna zmarszczka przeszła przez jego twarz. - Nie chcę wciągać cię w to gówno. Powinienem trzymać się z daleka, ale nie wiem jak. - Nie rób tego. Uśmiechnął się, pokręcił głową i pocałował mnie w czubek głowy. - Nie masz pojęcia o co się prosisz. Nie będziesz w stanie ode mnie uciec. Nigdy tego nie chciałam. ~*~*~ Opuściłam siłownię i wróciłam do mieszkania Rydera, czując się podniecona i mocno wstrząśnięta. Podniecona od pocałunków Rydera, a wstrząśnięta słowami Jacoba. Dostałam wszystkie odpowiedzi odnośnie Leah i nie podobało mi się to co usłyszałam. To jasne, że Leah była wplątana w życie Rydera. Ostatnią rzeczą jakiej potrzebowałam to zakochać się kolejnym mężczyźnie, który mnie zrani. Nie było powodu, żebym nie mogła mieć Rydera jeśli utrzymam te wszystkie emocje z daleka. To co stało się z Loganem prawie mnie zniszczyło. Z Ryderem byłoby gorzej. Podniosłam komórkę i wysłałam smsa do Shelby.

Myślisz, że to się znowu stanie? Shelby zawsze niezwłocznie odpisywała, więc odpowiedź przyszła w ciągu minuty.

Co??? Tak bardzo się w kimś zatracę, że będzie mnie to wszystko kosztować. Nic nie straciłaś. Straciłam drugą połowę. Czasami czuć to jak wszystko. Czekałam na odpowiedź, ale zamiast tego zadzwoniła do mnie. Odebrałam po

drugim dzwonku. - Wiem, że zawsze to robię, ale tym razem jest inaczej. - Inaczej? Przez Rydera i to jak przez niego się czujesz? - Nie chce być taka jak byłam z Loganem. Nie chce żeby ktokolwiek był w stanie mnie tak znowu zranić. - Właśnie o tym mówię. Chce żebyś była szczęśliwa, ale ty sama sobie na to nie pozwalasz. Myślisz, że Alec by tego chciał? - na wspomnienie jego imienia moje serce stanęło i ostry ból przeszedł przeze mnie. - Aleca nie ma tutaj żeby troszczyć się o to co robię. - Robisz z tego wielką scenę. Tak jakbyś kontrolowała swoje przeznaczenie i nie potrzebowała miłości, ale to gówno prawda. Udajesz. Udajesz, że jesteś szczęśliwa z życiem jakie sobie wymyśliłaś, ale znam cię, Lexi. Nie jesteś szczęśliwa. Kiedy nie udawałam wszyscy nade mną wisieli. Kiedy już wymyśliłam jak się od nich wszystkich uwolnić, nie było już drogi powrotnej do bycia po prostu mną. Zresztą nie zostało ze mnie już dużo. Nie wiedziałam kim jestem odkąd straciłam Aleca. - Chce być szczęśliwa, Shelby, ale boję się. - Wiem kochanie, ale obydwie musimy przezwyciężyć nasze lęki. - Wiem, że masz rację. Tęsknie za tobą, Shells - zazwyczaj rozmawiałyśmy ze sobą codziennie i spotykałyśmy się trzy razy w tygodniu. - Chodźmy gdzieś w piątek wieczorem. Spotkamy się w The Lounge. - Ehh... nie wiem. Ostatnim razem kiedy tam byłam, ktoś wybił szyby w moim aucie. - Taa, słyszałam o tym. Wszystko w porządku? - Ze mną w porządku, ale mama mnie zabije kiedy dostanie rachunek. - Lexi, proszę cię, twój tata powierzył wam dziesięć milionów dolarów. Wraz z odejściem Aleca, te pieniądze należą do ciebie. - Nie znasz mojej mamy. Nie chce mnie do nich upoważniać tak jak jej rodzice to zrobili. Nienawidzi kiedy marnuję pieniądze. - Ale wypadek z samochodem nie był twoją winą. - Tak, był. Zostawiłam samochód na noc. Byłam nieodpowiedzialna. Kupno dla mnie samochodu nigdy nie było na pierwszym miejscu. Zaufała mi, że się nim zajmę, a nie zrobiłam tego. - Okej, więc odkąd to taki kłopot to możemy iść gdzie indziej. Myślałam o pójściu do baru na końcu ulicy od siłowni Rydera, ale to miejsce zapełnione było dzieciakami z collegu. Naprawdę lubiłam nasz bar i nie pozwolę nikomu mnie od niego odciągnąć. - Nie, spotkajmy się w The Lounge w piątek wieczorem o dziesiątej. - Świetnie, będę tam.

Rozdział 16

Alexis

Wyrwałam się ze snu. Moje serce waliło i ciężko oddychałam. - Wszystko w porządku? - zapytał Ryder, ale gapiłam się na niego tępo, nie bardzo wiedząc gdzie byłam i co tu robiłam. - Lexi? - Przepraszam. Nie chciałam cię obudzić - przesunęłam ręką po włosach i opadłam na poduszkę. Nie byłam nawet pewna kiedy Ryder dostał się do łóżka, ale moje nerwy były zbyt wyostrzone żeby się tym przejmować. - Chcesz o tym pogadać? - jego ręka głaskała moje ramie. Obrócił mnie tak, że leżeliśmy twarzą w twarz. - To tylko koszmar. Spojrzałam w jego oczy i mogłam powiedzieć, że próbował zdecydować czy ciągnąć temat, ale zdecydował że nie. Jego obecność w łóżku zazwyczaj łagodziła mój niepokój i pozwalała zasnąć. Dzisiaj myślę, że nie za bardzo wypocznę. Było cicho przez długi czas, ale czułam jego myśli wypełniające pokój. - Po prostu zapytaj - powiedziałam. Nienawidziłam kiedy ludzie myśleli sprawiając, żebym zapytała o czym, ale tym razem się złamałam. Jeśli Ryder chciał pogadać, to nie chciałam żeby bał się zapytać mnie o cokolwiek. - Kiedykolwiek myślisz o tamtej nocy?

W końcu. Nikt nigdy nie mówi o tamtej nocy. - Prawie każdego dnia - odpowiedziałam natychmiast, bo wiedziałam, że o tym myślał. - Myślę o tym jak zaślepiona byłam bólem. Myślę o tym co by się stało gdyby ciebie tam nie było. Zobaczyłabym Aleca czy odpłynęłabym w nicość. Tak czy inaczej, wolałabym być niczym niż być bez niego. - Byśmy za tobą tęsknili, Lexi - Ryder zamknął oczy i wziął głęboki oddech. Zawsze znaczyłaś coś dla każdego kto cię zna. Uśmiechnęłam się do niego, a on patrzył mnie, jego oczy były pełne troski. Sięgnęłam do niego i przeciągnęłam ręką po zaroście zaczynającym pojawiać się na jego twarzy. - Bardziej niż o wszystkim, myślę o tobie wołającym mnie i wyraz ulgi na twojej twarzy kiedy się ocknęłam. Uratowałeś mnie na więcej sposobów niż myślisz.

Przyciągnął mnie do swojej klatki z dużym ramieniem wokół mojej talii i wsadził nos w moją szyję wdychając mnie. To było niesamowite jak naturalne było bycie w jego ramionach, a jeszcze bardziej zaskakujące kiedy zaczęłam odpływać w pozbawiony snów sen parę chwil później. ~*~*~ Ryder obudził się w dziwnie wesołym humorze. - Pozwól mi cię gdzieś zabrać? - zapytał z małym, seksownym uśmiechem. Właśnie skończyliśmy jeść śniadanie jakie dla nas zrobił i nie musiał dzisiaj trenować. To było bardzo rzadkie według niego. - Gdzie idziemy? - Niespodzianka - przyciągnął mnie w ramiona i przytulił. Wyglądało na to, że dotarliśmy do przełomu i już dłużej nie zaprzeczał swoim uczuciom do mnie. Jego flirtowanie i dotykanie mnie zwiększyło się i nie narzekałam. - Co powinnam włożyć? - Wyglądasz dobrze w tym co masz teraz - zrobiłam krok w tył i spojrzałam w dół na moje porwane dżinsy i ucięty top i pokręciłam głową. Nie wiedziałam ile będziemy na dworze i wiedziałam, że zmarznę. - Jest za zimno w nocy na tą koszulkę. Spojrzał psotnie na moją koszulkę. - To dlatego, że jest ci zimno? - sięgnął i musnął palcem mój stojący sutek, przez co jeszcze bardziej się naprężył. Gorąco jego dotyku na moim wrażliwym ciele wywołało ogień w moim wnętrzu. Powoli poruszył palcem w dół aż dotknął małego kawałka biżuterii zwisającego z mojego pępka. - To jest seksowne - opuścił się na kolana i zatoczył kółko językiem wokół kolczyka, a następnie w moim pępku. Czucie jego ust na mojej skórze kiedy mnie lizał wysłało do mnie płomienie pożądania przedostające się przez każdy por. Złapałam się jego włosów żeby ustać prosto kiedy podniecenie sprawiało, że moje nogi dygotały, ciało drżało, a płeć stawała się wilgotna. Pocałował skórę nad krawędzią moich dżinsów, a potem się odsunął. - Chodźmy stąd - powiedział.

Nie, zostańmy tu. Powiedziało moje ciało, ale on zmusił mnie do pójścia w stronę drzwi. Chwyciłam bluzę i podążyłam za nim wychodząc z apartamentu.

Ryder

Zatrzymaliśmy się na dużym parkingu i spojrzałem na Alexis. Spojrzała na mnie jakbym postradał rozum i spytała. - Karnawał? - Tak, nie lubisz ich? - Lubiłam je. To znaczy, czuję się trochę podekscytowana kiedy jakiś widzę, ale jest w tym trochę nostalgii. Nigdy nie byłam na żadnym bez Aleca. - Możemy jechać gdzie indziej. Po jej ostatniej nocy chciałem zrobić coś co by wywołało u niej uśmiech, a nie przywracać wspomnienia, które ją przygnębiają. Zacząłem przekręcać kluczyk w stacyjce, ale położyła rękę na mojej żeby zatrzymać moje ruchy. Patrzyła w milczeniu przez szybę na karnawał. Mogłem stwierdzić po wyrazie na jej twarzy, że odwiedzała jakiś czas w przeszłości. Nie wiedziałem co powiedzieć, więc pozostałem cicho i pozwoliłem jej przeżywać moment pamięci o Alecu. Wtedy uśmiechnęła się do siebie i zaczęła mówić. - Kiedy mieliśmy po osiem lat... - zaczęła z oczami nadal utkwionymi w karnawale. To było tak jakby przeżywała ponownie wspomnienia kiedy mi o nich opowiadała. - Alec zdecydował, że idziemy na przejażdżkę karuzelą dziesięć razy. A ja zawsze się zgadzałam na wszystko co mówił. To pamiętałem. Kiedy była młodsza robiła wszystko to co powiedział Alec albo ja. Ufała nam bezwarunkowo, a ja zawsze chciałem ochronić ją przed jej naiwnością. Wiedziałem, że miała powody by robić to co jej powiedziałem. Jej zauroczenie mną było wtedy urocze, ale uważałem, że byłem dla niej za stary. Zawsze była niesamowicie piękna. W wieku trzynastu lat rozwinęła się już w ciało piętnastolatki, potwierdzało się to kiedy nosiła na plaży bikini. Więc kiedy jakikolwiek z chłopców się na nią spojrzał, ja upewniałem się żeby wiedzieli, że nie jest dostępna. Spojrzała na mnie ze smutnym uśmiechem. - Dla mnie pomysły Aleca zawsze były świetne. Uśmiechnąłem się do niej. - Były bardzo świetne. Pamiętasz ten dzień kiedy Alec zdecydował, że powinniśmy powędrować dwie mile w dół plaży, nad wzgórzem i do jeziora? To był świetny pomysł. Spojrzała na mnie i pokręciła głową. - Nie, ten był zły. - Co? Dobrze się bawiliśmy nad jeziorem. Wszystkie starsze dzieciaki tam się trzymały. - Nie, dobrze się bawiłeś z Melanie. Ja się źle bawiłam, bo musiałam oglądać to jak ślinisz się do niej.

- Po pierwsze nie śliniłem się. A po drugie, byłaś zazdrosna? Przewróciła oczami i skrzyżowała ramiona. - Nie udawaj, że nie wiedziałeś, że się w tobie kochałam. Zmrużyłem oczy i udawałem zdziwionego. - Dlaczego miałbym to wiedzieć? - Ryder? - patrzyła się na mnie z podniesioną brwią. - Okej, wiedziałem, ale byłaś dla mnie za młoda. - Nie, nie byłam, a Melanie była dla ciebie za stara. Ile ona miała, dwadzieścia? - Osiemnaście. I na jej obronę, myślała, że też mam osiemnaście. Musisz przyznać, że byłem za wysoki jak na szesnastolatka. - Ona była obrzydliwa - spojrzała na mnie z grymasem na twarzy. - Nie tak ją pamiętam. - To dlatego, że byłeś zbyt zajęty gapieniem się na jej cycki. - Miała świetne cycki - uśmiechnąłem się widząc jak zirytowana i zazdrosna się stawała. - Też miałam cycki - nadąsała się. - Tak i były świetne. Nie tak świetne jak teraz, ale zauważyłem. - A więc obserwowałeś mnie? - jej twarz się rozjaśniła i pochyliła się do mnie. - Oczywiście, że ciebie obserwowałem, ale nigdy bym cię nie dotknął. - Czemu nie? Nie miałeś problemów z dotykaniem Melanie nad jeziorem. - Boże - jęknąłem zamykając oczy. - Naprawdę mnie obserwowałaś. - Patrzyłam aż nie mogłam tego więcej znieść. Okej, może nie powinienem przywoływać tych wspomnień, bo widocznie nie podobał jej się tamten dzień tak jak mi. - Jak daleko z nią zaszedłeś? - Nie za daleko - skłamałem. Melanie dała mi poczuć i dotykać rzeczy, które wprawiłyby czternastoletnią Lexi w płacz. Jeśli nie byłbym takim napalonym nastolatkiem, wiedziałbym, że ranię Lexi. - Wiesz, że pozwoliłabym ci dotknąć moich. - Zwariowałaś? - spiorunowałem ją wzrokiem. - Nigdy bym ich nie dotknął i nie pozwolił komukolwiek dotykać ciebie. Poza tym, Alec oderwałby mi głowę. - Nie, nie zrobiłby tego. Miałeś wtedy pewnie czarny pas, a Alec cię ubóstwiał. - Tak, ale pozwoliłbym mu skopać mi tyłek jeśli bym cię dotknął. Posłała mi uśmieszek. - Cóż, Logan odebrał mi dziewictwo kiedy miałam szesnaście lat, a Alec nie skopał mu tyłka. - Jezu, Lexi! Naprawdę nie potrzebowałem tego wiedzieć. Roześmiała się i pochyliła do mnie.

- Skoro musiałam oglądać jak pieściłeś Melanie to ty możesz słuchać o tym kogo pieprzyłam. Szarpnąłem ją w moją stronę z ręką na tyle jej szyi, ale próbowała się odepchnąć. Przesunąłem rękę na jej włosy, wzmocniłem uścisk i przyciągnąłem ją aż byliśmy milimetry od siebie. - Jeśli kiedykolwiek usłyszę, że mówisz o pieprzeniu kogoś to lepiej żeby chodziło o mnie, bo to ja będę między twoimi nogami dając ci to. Zgniotłem jej usta we wściekłym pocałunku, dając jej znać, że jest i moja i lepiej żeby każdy inny facet odszedł w zapomnienie. Odsunęliśmy się od siebie, dysząc. Jej ręce zaplątane były w moje włosy a jej oczy były ciężkie od pożądania. Wślizgnąłem rękę do jej dżinsów i przykryłem nią jej mokrą cipkę, wkładając palce w jej wilgotne ciepło. - To zawsze było moje. - Odszedłeś - powiedziała przyciszonym głosem. - Ale jestem tu teraz. Podniosła się z siedzenia i usiadła na mnie okrakiem. Mój palec dalej był w niej zakopany, a ona delikatnie wyjąkała. - Więc kiedy sprawisz, że będę twoja?

Kurwa! Zaczęła ujeżdżać moją rękę i całować mnie po szyi i przysięgam, że żadna kobieta nie sprawiła, że mój fiut był taki twardy. Wiedziałem, że muszę ją niedługo przelecieć, ale nie w samochodzie, na parkingu, przed karnawałem. Chciałem kochać się z nią w moim łóżku, potem przelecieć ją na ścianie, a potem lizać jej słodką cipkę aż odleci z przyjemności. Jej oddech się urwał i zesztywniała nade mną. Kontynuowałem zanurzanie moich palców w niej i kręciłem kciukiem na jej łechtaczce aż zachłysnęła się powietrzem i zaczęła pulsować na moim palcu. Upuściła głowę na moje ramie i oddychała ciężko na moja skórę. - Jedźmy do domu. - Nie, chcę ciebie zabrać na karnawał. Podniosła głowę i posłała mi pełne niedowierzania spojrzenie. Sięgnęła dłonią w dół i umieściła ją na mojej bardzo twardej erekcji. - Myślę, że chcesz iść do domu - pocałowała mnie w brodę głaszcząc mnie przez dżinsy. Dźwięki chichotania przechodzących niedaleko osób przypomniały mi gdzie jesteśmy zanim potrzeba przesłoniła mi umysł. Dziękowałem Bogu, że przyciemnione szyby sprawiały, że byliśmy prawie niewidoczni. Wyciągnąłem rękę z jej spodni i użyłem jej aby utrzymać ją w miejscu. - Nie. Zeskocz z moich kolan i daj mi minutę żeby się uspokoić. Potem zabiorę cię na karnawał i przejedziemy się na karuzeli dziesięć razy dla Aleca. Jej oczy się rozszerzyły i energicznie pokiwała głową. - Niee. Tamtego dnia zrobiłam to tylko siedem i pół razy.

- Pół? - Taa - powiedziała wspinając się na swoje siedzenie. - Zwymiotowałam w środku ósmej jazdy i nie zamierzam się zawstydzać wymiotując przed tobą. Posłałem jej szeroki uśmiech. - Myślę, że minęliśmy ten etap w mojej łazience pewnej nocy. - Ugh - skrzywiła się. - Naprawdę wiem jak utrzymać twoje zainteresowanie. - Nigdy nie miałaś problemu z utrzymaniem mnie zainteresowanym...i napalonym - spojrzałem w dół na mocną wypukłość w moich dżinsach. - Chodź zanim zmienię zdanie. Przebiegliśmy przez parking, a ona spędziła godziny jedząc niezdrowe jedzenie, którego ja nie mogłem zjeść, a następnie przejechaliśmy na karuzeli jedenaście razy dla pamięci naszego brata Aleca. ~*~*~ - Jesteś głodna? - upuściłem klucze na stolik obok drzwi i przeszliśmy do kuchni. - Nie sądzisz, że na dzisiaj starczy? Po karnawale zatrzymaliśmy się w barze na drinka. Jeden drink zamienił się w więcej drinków i nawet więcej tańczenia. Obserwowała mnie z tym głodnym spojrzeniem przez całą noc, a ja wiedziałem czego chciała, ale nie chciałem jej przelecieć kiedy była pijana. Usiadła przy kuchennej wyspie i patrzyła jak się poruszam. Nawet nie ukrywała swojego zainteresowania kiedy obróciłem się i przyłapałem ją na otwartym studiowaniu mojego ciała. Umieściłem przed nami duży talerz surowych warzyw, a ona zmarszczyła brwi. - Czy to jest jakiś sygnał oznaczający, że powinnam schudnąć? Stłumiłem śmiech i wrzuciłem małą marchewkę do buzi. - Jedyne co powinnaś to utrzymać ten tyłek wyglądający tak dobrze jak teraz, będę zadowolony zaopatrując go. To – wskazałem na talerz między nami – jest aby utrzymać moje ciało wyglądające tak dobrze żebyś ciągle wracała. - Jak mogę wracać do czegoś czego nigdy nie miałam? Uśmiechnąłem się do niej nim ugryzłem kawałek selera. Studiowałem jej twarz przez parę cichych momentów, a ona zaczęła garbić się na krześle. Była zmęczona i wyglądała na smutną. - Wiem, że kiedykolwiek widzę u ciebie przebłysk szczęścia to zamykasz się. Dlaczego nie pozwalasz sobie być szczęśliwą? - Rzeczywistość stoi na drodze mojego szczęścia - odpowiedziała szczerze. - Za każdym razem kiedy zaczynam być szczęśliwa to rzeczywistość uderza mnie w twarz. - Czy kiedyś myślałaś, że jak stawisz czoła rzeczywistości to możesz być w stanie zobaczyć wszystkie swoje możliwości bardziej przejrzyście? - zacząłem czyścić ladę. Nie

odpowiedziała na moje pytanie i wiedziałem, że tego nie zrobi. Minąłem ją zdejmując koszulkę przez głowę. - Chodź, połóżmy cię do łóżka. - Będziemy uprawiać seks? - uśmiechnęła się uwodzicielsko i klepnęła mnie w tyłek. Zachichotała na moją zaskoczoną reakcję i chwyciła mnie za rękę. - Żadnego seksu dzisiaj. Za dużo wypiliśmy. Marudziła dopóki nie położyliśmy się do łóżka. Następnie od razu zasnęła. Kiedy odpływałem w sen, wiedziałem, że zbliżam się do Alexis bardziej niż chciałem, ale nie byłem chętny żeby poddać się mając ją w życiu albo trzymając w ramionach w nocy.

Rozdział 17

Ryder

Alexis wyszła z łazienki w najbardziej obcisłej, najkrótszej sukience jaką kiedykolwiek widziałem żeby nosiła. Była w kolorze kości słoniowej i podkreślała jej ciemne loki i opaloną skórę, ale głębokie wycięcie na przodzie w kształcie V sprawiło, że stałem się czujny. Jej nogi w czarnych pieprz-mnie szpilkach wyglądały na dłuższe i seksowne. Mówiła mi, że zamawia taksówkę do miasta żeby spotkać się z przyjaciółką w klubie, który ostatnio odwiedziliśmy. Nie było kurwa mowy żebym pozwolił jej wyjść ubraną w ten sposób beze mnie przy jej boku. Kiedy usiedliśmy przy barze, faceci obczajali ją z otwartym zainteresowaniem. Roześmiała się i przytuliła z przyjaciółką nie mając pojęcia jakie zamieszanie wywołuje w tej sukience. - Dlaczego po prostu jej nie złapiesz i nasikasz na nogę? - powiedział Ty. Napisałem do niego żeby się tu ze mną spotkał przed tym jak opuściłem mieszkanie. Ostatnią rzeczą jakiej potrzebowałem to przyłożyć moją pięść do czyjejś twarzy. - Serio, chłopie, patrząc pochmurnie na każdego kto na nią patrzy nie odciągniesz ich. Alexis siedziała po mojej lewej z odwróconą głową, więc byłem zmuszony obrócić się w stronę Ty'a. - Dlaczego musiała założyć tą sukienkę? - Wpadłeś po uszy - Ty roześmiał się i wstał, przeszedł obok mnie i wyszeptał coś do Alexis.

Co to kurwa było? Alexis uśmiechnęła się do niego, posłała mi szybkie spojrzenie, a następnie on wziął ją na rękę i poprowadził na parkiet. Dupek spojrzał na mnie i posłał mi uśmieszek. Wiedział, że jeśli byłby kimś innym to skopałbym mu tyłek. - Hej, Noah - Shelby machnęła ręką kiedy przechodził nowy barman. Przechylił głowę w jej stronę, kiwnął i poszedł na druga stronę baru. Shelby zerknęła na mnie i przesunęła się na siedzeniu. - Zgaduję, że to jest moja szansa by podziękować ci za uratowanie Lexi tamtej nocy. - Nie ma za co dziękować - podniosłem butelkę i wypiłem duszkiem piwo. Uśmiechnęła się. - Jesteś skromny. Lubię to. Ale serio, dziękuję. Lexi utrzymała mnie w jednym

kawałku bez zdania sobie z tego sprawy. Kiedy Alec tu był, Lexi i ja nie byłyśmy tak blisko. Związałyśmy się przez naszą stratę i wiem, że Alec by był szczęśliwy widząc jak się teraz kochamy - smutek przeszedł przez jej twarz i mogłem powiedzieć, że ciężko jej było mówić o Alecu. - Wygląda jakby była w lepszym miejscu. Pomogłaś jej. - Wszyscy jej pomogliśmy, ale ty odciągnąłeś ją od skoku z przepaści. - Ja? Nie rozmawiałem z nią przez lata - chciałem do niej wiele razy zadzwonić, ale nie zrobiłem tego. Nie sądziłem, że będę w stanie jej pomóc. - Te wiadomości... ceniła je. Za każdym razem jak jakąś przysłałeś to wiedziałam o tym, bo to był jedyny moment kiedy była podekscytowana. Mówiła mi, że sprawdzasz co u niej z tym małym uśmiechem na twarzy. Zależy jej na tobie i nienawidzę tego ci mówić, ale proszę nie zrań jej. - Nie zamierzam. - Dużo czasu zajęło jej by dotrzeć tu gdzie jest. Nie chcę żebyś zniszczył tą całą robotę przeznaczoną na odbudowę - dokładnie tego się obawiałem. To jest powód dla którego starałem się trzymać z daleka. - O czym wasza dwójka szepcze? - spytała Alexis kiedy ona i Ty wrócili. - Po prostu poznaję Rydera - powiedziała Shelby, puszczając mi oczko i zamawiając dwa martini. Kiedy opuściła miejsce na którym siedziała, Logan się na nie wślizgnął. Spojrzała na niego i skrzywiła się, ale nie zauważył tego, bo miał oczy na Alexis. - Lexi - zawołał, ale zignorowała go odchodząc od niego i stając między moimi nogami. - Oh, Logan - Shelby krzyknęła z udawanym entuzjazmem. - Poznałeś Rydera? To było oczywiste, że nie była jego największą fanką i używała mnie przeciwko niemu. Spojrzał na mnie i wzruszył ramionami. - Taa, przyrodni brat Lexi czy coś. - Czy coś - odpowiedziała Lexi. Przysunęła się do mnie bliżej, umieszczając ręce na mojej klacie, a potem przeciągnęła je niżej. Jej delikatne ręce pieściły mój brzuch, sprawiając, że jego mięśnie się zacisnęły. Jej palce wywołały falę uderzeniową w moim systemie. Mój kutas wyprostował się napinając materiał dżinsów w odpowiedzi na jej dotyk. Z boku zobaczyłem jak Logan mruży oczy. Podniósł piwo i udawał, że jest nim bardziej zainteresowany niż występem Lexi. Próbowała wysłać dupkowi wiadomość, a ja byłem wszystkim by odciągnąć go od mojej dziewczyny. Pochyliła się, a on przestał pić i gapił się na nią. Objęła rękami moją talie i przycisnęła swoje ciało do mojego. Pachniała jak wanilia. Całkowicie jadalnie. Pocałowała mnie pod szczęką, potem wysunęła język liżąc mnie w sposób, który sprawił, że chciałem ją mieć – teraz. Cholera. Wiedziałem, że wyczuwa reakcję mojego ciała. Całowała ścieżkę wzdłuż

mojej szczęki, potem polizała swoje usta, a następnie pochyliła się żeby ugryźć moją wargę zębami. Logan trzasnął butelką o bar, ale nie przejmowałem się nim. Stanął przed nami, ale miałem swoją dłoń na biodrze Lexi, a jej usta przyciśnięte do moich. Szarpnął ją za rękę, a ona przerwała pocałunek z chytrym uśmieszkiem. - Musimy pogadać - powiedział przez zaciśnięte zęby, odciągając ją ode mnie na środek parkietu. Kusiło mnie żeby ją odciągnąć aby mogła kontynuować swoją słodką torturę, ale Ty chwycił mnie i posłał mi spojrzenie, mówiące żebym się do cholery uspokoił. Pomyślałem, że dam Lexi trzy minuty żeby dała znać by się od niej odpieprzył zanim pójdę tam i ją zabiorę. - Co się między nimi stało? - zapytałem Shelby. - Powinieneś zapytać Lexi. Ale ona nadal oznacza ich jako przyjaciół. Ta, Shelby definitywnie nie lubi Logana, a ja byłem w tej sprawie z nią. Nie obchodziło mnie kim był w jej życiu, nie chciałem żeby kiedykolwiek się koło niej kręcił. Jeśli bym był w pobliżu to nigdy nie dałbym mu okazji by mieć Lexi pierwszy. Myśli o nim dotykającym niewinnej, szesnastoletniej Lexi sprawiły, że mój brzuch się przewrócił.

Rodział 18

Alexis

- Co ty do cholery robisz? - skrzyżowałam ręce i spojrzałam w inną stronę kiedy Logan na mnie krzyczał. - Wiesz co zrobi tobie facet taki jak on? - kontynuował. - Nie wiem, Logan. Czy to jest cokolwiek takiego co ty mi zrobiłeś? - podniosłam brew i spiorunowałam go wzrokiem. Wzdrygnął się, zrobił krok w tył, a potem westchnął. - Byłem młody i głupi. Wiesz, że przykro mi za wszystko co się stało. Wiem, że mogę być tym czego teraz potrzebujesz. On... - wskazał na Rydera, a potem spojrzał znowu na mnie. - Jest sławnym wojownikiem. Ma nową kobietę w swoim łóżku co noc. Umieścił dłonie po bokach mojej twarzy. - Tęsknie za tobą - wyznał i pochylił się żeby mnie pocałować. Odwróciłam głowę na czas żeby jego usta wylądowały na moim policzku. - Nie tęsknisz za mną? - Kiedy w końcu zrozumiesz, że ja nie chcę tego samego co ty? - zapytałam go najspokojniejszym głosem na jaki się zdobyłam. - Nie ma dla nas powrotu. Przesunął ręką po swoich blond włosach, a następnie umieścił ją na biodrze. Stawał się zły, a to było coś do czego przywykłam. Był dorosłym mężczczyzną, który złościł się kiedy coś szło nie po jego myśli. - Spójrz, Lexi, wiem, że przeszłaś przez wiele, ale tym razem żyjesz swoim życiem. Nie wielu mężczyzn poradzi sobie z twoją nie przejmuje się postawą. Czekałem na ciebie... - Nie prosiłam cię o to! - moja cierpliwość się skończyła. Nie byłam w nastroju na jego kolejną przemowę. Odsunęłam się od niego, ale chwycił mnie za rękę żebym nie odchodziła. - Nie skończyliśmy rozmawiać. - Tak, skończyliśmy - strząsnęłam jego dłoń, ale szarpnął mnie z powrotem. Wpadłam na niego i spojrzałam w górę na jego wkurzone oczy. - Jesteś czasami taką zimną suką - warknął na mnie. Co? Coś zmieniło się w jego oczach. Wkurzona iskra, której nigdy u niego nie widziałam. - Logan... - Myślę, że musisz ją puścić - powiedział Ryder kiedy wyszedł zza Logana. Logan spojrzał na niego znad ramienia i znowu się do mnie odwrócił. - On skrzywdzi ciebie bardziej niż ja to zrobiłem - puścił moją ręke i przepchnął się obok Rydera idąc do baru. Ryder spojrzał na niego gniewnie i wiedziałam, że rozważał

pójście za Loganem. Pociągnęłam go za rękę i odwrócił się do mnie, jego gniewny wyraz twarzy złagodniał. - Ten koleś jest tak jakby dupkiem - spojrzał na bar gdzie Logan uderzył w dół szotem i krzyknął do barmana o kolejnego. - Tak, jest. Wrócił do mnie spojrzeniem z cieniem uśmiechu. Powietrze między nami zaskwierczało i potrzebowałam być bliżej. Wciąż czułam jego miękką skórę pod moim językiem. Zrobiłam to żeby dostać się Loganowi pod skórę i sprawić aby zobaczył, że między nami wszystko skończone, ale elektryczność między Ryderem a mną była niezaprzeczalna. Każda sekunda z nim była osadzona w moim umyśle i chciałam żeby tam został. Próbowałam koło niego przejść i wrócić do Shelby, ale szarpnął mnie do siebie, jego palce wcisnęły się w moje biodra. - Dlaczego zawsze musisz mnie testować? - Nie próbowałam cię testować, Ryder - udało mi się powiedzieć kiedy jego ciepły oddech wywołał ciarki na moim kręgosłupie. Uszczypnął mnie w szyję, a ja zaskomlałam i odsunęłam się piorunując go wzrokiem. - Przychodzisz tutaj ubrana w ten sposób, wiedząc, że doprowadzi mnie to do szaleństwa. Potem wykorzystujesz mnie żeby pieprzyć się z tym chujem. A jeśli tego byłoby mało, pozwalasz mu położyć na tobie usta. To pokazuje, że twoje starania nie były konieczne. Nie pozwole nikomu innemu cię mieć, Lexi. Próbowałam go odepchnąć, ale jego uścisk na moich biodrach był mocny. - Nie jesteś moim chłopakiem Ryder. Nie jesteś nawet moim prawdziwym bratem, więc nie możesz kontrolować mojego życia. Wcisnął moje ciało w jego i umieścił na mnie swoje niezaprzeczalne podniecenie. - Czy czuć to dla ciebie jak braterską miłość? - syknął. - Nie chce być twoim bratem i nawet nie potrzebuje być twoim chłopakiem. Muszę tylko być jedynym mężczyzną, który leży między tymi seksownymi nogami i czuje cię owiniętą wokół mnie. Przejechał ciepłym językiem w dół mojej szyi i przysięgam, że byłam sekundy od spalenia się na parkiecie. Tłum wokół nas stał się mgłą kiedy muzyka płynęła. Ryder polizał mój obojczyk i przesunął się w dół, między piersi. - Ryder - jęknęłam, próbujac go odepchnąć. Potrzebowałam przestrzeni żeby logicznie myśleć, ale nie pozwolił mi. Trzymał mnie i ssał skórę na górze moich piersi. Jeśli parkiet nie byłby taki zatłoczony to byłam pewna, że robilibyśmy z siebie wielki spektakl. Jego dłonie w końcu puściły moje biodra tylko po to by przesunąć się i chwycić mój tyłek. Trzymał mnie uwięzioną, ale byłam za-bardzo-chętnym niewolnikiem. - Ryder, nie możemy tego tu robić - nie rozpoznawałam swojego głosu. Wreszcie się odsunął po to by oprzeć głowę na moim czole. Jego oczy były tak

rozszerzone, że nie wyglądały już na niebieskie. Patrzył się na mnie, jego oddech był ciężki od potrzeby. - Pozwól mi zabrać ciebie do domu żebyśmy mogli przestać udawać, że nie potrzebujemy siebie nawzajem bardziej niż czegokolwiek. - Tak - udało mi się wyszeptać. Jego usta otarły się o moje przed tym jak chwycił mnie za rękę i poprowadził w stronę baru. Szybko się pożegnaliśmy. Shelby i Ty posłali nam wiedzące uśmiechy przed powrotem do rozmowy. Logan nadal tam był, rzucając pioruny w moją stronę z przymrużonymi oczami. Noah pochylał się o bar, szepcząc do niego. Uznałam, że to dziwne, bo Noah nienawidził Logana, ale Ryder pociągnął mnie do drzwi nim mogłabym go o to zapytać. Byłam teraz bardziej nerwowa wsiadając na motor Rydera. Było łatwiej z nim flirtować kiedy byłam nietrzeźwa. Przyciąganie między nami było o wiele mocniejsze niż chcielibyśmy przyznać, ale bałam się, że mogą być tam emocje, które będą ciężkie do utrzymania kiedy już się ze sobą prześpimy. Kiedy dotarliśmy do jego mieszkania, podążyłam za nim cicho do windy. Wiedziałam, że to była ostatnia szansa by zawrócić, ale nie mogłam nawet jakbym chciała. Moje ciało było dostrojone z jego i przejęło mi to umysł. Ryder zerknął na mnie kiedy drzwi się zasuwały, a następnie rzucił się w moją stronę. Popchnął mnie na drzwi windy tak szybko, że musiałam się go złapać aby utrzymać stopy w miejscu. Podniósł mnie, owijając moje nogi wokół jego talii kiedy jego język zaatakował moje usta. Dzisiaj dostane całego Rydera i nie było nic by to powstrzymać. Drzwi się rozsunęły, a on przerwał pocałunek grzebiąc w kieszeni w poszukiwaniu kluczy. Przysunęłam się bliżej niego i przejechałam językiem wzdłuż naprężonej żyły na jego mocnej szyi, a potem zaczęłam ssać jego skórę. Smakował lepiej niż zapamietałam. Przycisnął moje plecy do drzwi kiedy próbował wsadzić klucz w zamek. Kiedy drzwi się w końcu otworzyły, wpadł do apartamentu i zatrzasnął za nami drzwi. Jego duże ciało popchnęło mnie na ścianę, a jego oddech pieścił moje ucho. - Ostatnia szansa - wyszeptał. - Możesz jeszcze odejść nim to zniszcze. - Zniszczysz co? - zapytałam roztrzęsionym głosem. Adrenalina pulsująca w moich żyłach sprawiła, że wszystko stało się wyostrzone. Jego zapach był pyszny, ostry i niebezpieczny. Musiałam spróbować. Wysunęłam język, a on gwałtownie wciągnął powietrze kiedy pieściłam językiem jego skórę. Smakował słodko i słono, przeciwne smaki, które wzajemnie się uzupełniały. - Zniszczę wszystko to co starałaś się utrzymać. Niewinność naszego związku będzie skończona. Nigdy nie pozwolę ci być z innym mężczyzną. Jedynie będziesz mnie z nimi porównywać - powiedział z grzesznym uśmieszkiem. - Zbyt pewny siebie? Jego usta zmiażdżyły moje jakby chciał coś udowodnić, a ja otworzyłam się na

jego komendę. Jego język był niebezpieczny, ponieważ zaczynałam tracić zmysły kiedy mnie konsumował, ssąc i pijąc z moich ust jak mężczyzna umierający z pragnienia. Jego palce chwyciły tył moich ud kiedy niósł mnie bez żadnego wysiłku przez mieszkanie. Automatycznie owinęłam nogi wokół jego talii chwytając się jego ramion i włosów. Nasze usta pozostały złączone aż rzucił mnie na środek łóżka. Usłyszałam kliknięcie i pokój nagle został wypełniony delikatnym światłem. Zanim moje oczy mogły się dostosować, on był już na mnie, całując mnie i ocierając się masywną erekcją między moimi rozłożonymi udami. Był on czymś dużym do poradzenia sobie, niezwykle agresywny, atakujący wszystkie moje zmysły na raz. Smakowałam go ustami, a jego zapach utrzymujący się w powietrzu sprawiał, że czułam się oszalała. Jego jęki kusiły mnie do popchnięcia go na plecy i sprawienia, żeby naprawdę warczał. Trzymałam oczy zamknięte, bo wiedziałam, że widok jego nade mną sprowadzi mnie na krawędź. Jego delikatne rysy twarzy miały mocne krawędzie. Był jedną, wielką anomalią. Niczym takim jak faceci wokół których przebywałam. Był unikalny w każdy sposób, przewyższał każdego mężczyznę z jakim byłam, a ledwo mnie nawet dotknął. Jego ręka przesunęła się po moich piersiach. Wygięłam się w jego stronę. Wysiłek aby sprawić żeby zmiejszył ból w moich stojących sutkach był daremny, bo on teraz żądził i dawał mi tylko małe kawałeczki przyjemności. Odsunął swoje usta od moich, a ja od razu zatęskniłam za tym uczuciem. Spojrzałam na niego spod ciężkich powiek kiedy klęknął między moimi rozłożonymi udami i przygryzł dolną wargę.

Boże, to jest seksowne. Sięgnął do mnie i zanim bym mogła go powstrzymać, chwycił przód mojej sukienki między piersiami i rozerwał ją. - Co do cholery? - sapnęłam kiedy próbowałam usiąść i spojrzeć na ulubioną sukienkę, ale jego obie dłonie chwyciły moje piersi i od razu opadłam na łóżko, słaba od przyjemności. Uszczypnął moje sutki i przysięgam, że poczułam jakby pogłaskał moją łechtaczkę. Wstrząsy przyjemności przepływały przeze mnie kiedy moja głowa przewracała się od jednej strony na drugą, na poduszce. Już kiedy myślałam, że byłam w punkcie załamania, jego ciepły język pokrył jeden z moich wrażliwych, twardych czubków. Delikatnie go zassał, moje jęki odbijały się echem po pokoju. Podgryzł i pogładził go wielokrotnie przed zrobieniem tego samego z drugim. Byłam na skraju czegoś dużego i potrzebowałam żeby pomógł mi osiągnąć szczyt. - Czego potrzebujesz? - wymruczał przy moim torturowanym sutku. Zapomniałam żeby być zawstydzoną kiedy wydyszałam. - Muszę dojść. Proszę daj mi dojść - błagałam. Jego ręka znalazła się natychmiast w moich spodniach naciskając na krocze. Prześlizgnął palcami po mokrym ciele między moimi nogami, jęcząc i pocierając wzgórze mojej łechtaczki. Zanurzył dwa mocne palce w moją ciasną wilgoć, a ja straciłam

oddech. Zassał mocno mój sutek, jego palce idealnie pocierały magiczne miejsce. Syknięcie przedostało się przez moje mocno zamknięte usta, a następnie eksplodowałam. Byłam pewna, że przeżywam doświadczenie wyjścia z ciała, bo czułam się jakbym była w innym wymiarze. Mój mózg się wyłączył, a jedyne co czułam to strumień zawrotnego uczucia przepływającego przeze mnie. Kiedy w końcu wróciłam do siebie poczułam jak zdejmuje mi majtki. Leżałam bezwładnie, bo nie byłam w stanie się ruszyć. Już kiedy moje oczy stawały się ciężkie i zaczęły się zamykać, moje ciało szarpnęło się znowu do silnego podniecenia kiedy jego język zaatakował moją łechtaczkę. Robił wolne kółka językiem wokół nabrzmiałego pęku, przywracając mnie do dzikiej jazdy ku ekstazie. Odsunął się, a moje uda uniosły się podążając za nim i jego doskonałym językiem. Jęknęłam z frustracji kiedy uniknął moich starań. Pochylił się i polizał każdy sutek. - Smakujesz niesamowicie - chwycił moje uda i znowu zanurkował w dół. Nie pozostawiał niczego niedotkniętego, liżąc i zasysając moje fałdy, a następnie delikatnie ssąc łechtaczkę między ustami. Moje ręce chwyciły kołdrę kiedy doszłam mocniej niż wcześniej. Na dźwięk mojego pierwszego krzyku wepchnął we mnie palec, a ja pękłam znowu. Czułam jak moje mięśnie zaciskają się na wokół jego palca, kiedy manewrował nim w przód i tył, wciąż delikatnie przeciągając moje dojście.

Orgazm. Miałam totalnie i kompletnie orgazm, a nawet nie miałam go jeszcze całego. Łóżko się podniosło kiedy z niego zszedł, a ja obserwowałam go próbując złapać oddech. Szybko usunął swoją koszulkę i dżinsy kiedy patrzyłam na jego wyrzeźbione ciało. Jego palce wślizgnęły się w bokserki, a ja podniosłam się na łokciach, patrząc jak ujawnia tą część siebie. Ściągnął je w dół po muskularnych udach, a jego gruby członek sterczał dumnie. Nie był strasznie długi, ale był przerażająco gruby. Nerwowy dreszcz przeszedł przez moje ciało myśląc jak mocno mnie rozciągnie. I jakie to będzie uczucie z tym kolczykiem? Mężczyźni z którymi spałam przed nim szybko stawali się przerośniętymi chłopczykami w porównaniu do niego. Robiłam dokładnie to co on powiedział, że będę robić. Porównywałam go do innych mężczyzn z którymi byłam i uważałam, że czegoś im brak. Wyglądało na to, że już mnie zniszczył bez całkowitego posiadania mnie. Kiedy wspiął się na łóżko i umiejscowił między moimi udami zauważyłam tatuaż, którego wcześniej nie widziałam. Na prawo, na jego biodrze był półksiężyc wyryty czarnym tuszem. - Czy to...?

O mój Boże. Ma tatuaż księżyca? Mojego księżyca. Jak mogłam tego nie zauważyć? Sięgnęłam ręką, przejeżdżając nią po czarnym projekcie. Był prawie taki sam jak ten na moim naszyjniku, tylko, że jego księżyc wyglądał jak kawałki puzzli złożone razem,

- Czemu go zrobiłeś? - spojrzałam na niego, moja głowa zalewała się pytaniami. - Możemy pogadać o tym później? - jego uwaga kompletnie skupiała się na wilgoci między moimi nogami. Przesunął po niej palcem, a ja zadrżałam. - Możemy pogadać teraz? - jeśli ten tatuaż oznaczał to o czym myślałam, musieliśmy pogadać natychmiast. Spojrzał na mnie zrezygnowany. - Szczerze, nie potrafiłem przestać o tobie myśleć po tamtej nocy w oceanie. Czułem, że to właściwe. - Dlaczego wygląda jak puzzle? - Powiedziałaś mi, że Alec kazał ci go nosić, ale tamtej nocy byłaś zdruzgotana. Ten tatuaż to kawałki ciebie złożone razem.

Co? To znaczy... wow. Jego oczy były poważne kiedy pochylił się nade mną i chwycił prezerwatywę z nocnej szafki. - Musze być w tobie, Lexi. Był zdesperowany by mnie posiąść, ale ten tatuaż naprawdę mnie zszokował. Przez cały czas myślałam, że jestem dla niego tylko myślą poboczną. Wyglądało na to, że byłam tak dużo razy w jego umyśle jak on w moim. Otworzył paczkę i zaczął nakładać lateks na całą swoją grubość. Jego ciepła skóra przykryła mnie kiedy się opuścił. Poczułam jak trąca mnie w sam mój środek i napięłam się. Spojrzał mi oczy umieszczając miękki pocałunek na moich ustach. - Nie bój się, kochanie. Zajmę się tobą - z tymi słowami, strach mnie przygniótł. Nie strach czegokolwiek fizycznego, ale emocje które urosły w moim sercu. W jego oczach zobaczyłam i poczułam coś co ukrywałam latami. Byłam przerażona możliwością bycia zranioną w głębszy sposób niż fizyczny. Ten mężczyzna sprawi, że będę chciała więcej. On już sprawił, że chciałam wiecęj w ciągu ostatniego tygodnia, niż czułam przez trzy lata. Wiedziałam, że jeżeli pozwolę mu się wziąć w ten sposób, on skonsumuje moje życie. Chciałabym poczuć niezliczoną liczbę sensacji jakie mógłby wyciągnąć z mojego ciała każdego dnia. Jego pięcio-godzinny zarost drapał mnie w twarz kiedy wąchał moją szyje, a jego gruby czubek umieścił się w moim wejściu. - Przestań - wyszeptałam, zmuszając jego ciało do odsunięcia się, a głowę do podniesienia. Jego niebieskie oczy były zmrużone pod ciężkimi powiekami kiedy walczył o panowanie nad sobą. - Co się stało? Wcisnęłam głowę w poduszkę, a następnie przycisnęłam ją do mięśni jego klatki. - Nie mogę. - Mów do mnie, Lexi. - Po prostu nie mogę - spojrzał w moje oczy z pragnieniem, westchnął ciężko i

położył czoło między moimi piersiami. - Daj mi minutę - wymamrotał w moją skórę. Jego płytkie, miarowe oddechy pieściły moje stwardniałe szczyty, a ja walczyłam z tym żeby nie popchnąć w górę bioder i pozwolić mu znurzyć się w środku. Kiedy w końcu się odsunął i zrzucił nogi z łóżka, moja cipka zaprotestowała i krzyczała na mnie wszystkimi rodzajami wyzwisk jakie znam, za pozwolenie jedynemu mężczyźnie, który pokazałby mi raj, odejść. Zignorowałam wszystkie wiadomości jakie wysyłało moje ciało i zmusiłam głowę do wymyślenia planu ucieczki. Moja sukienka była porwana do brzucha, więc nie było mowy bym odeszła tak jak teraz. Dźwięk wody dochodzącej z łazienki oznaczał, że mam pięć minut na przebranie się, chwycenie rzeczy i odejście stąd bez niezręcznej rozmowy. Zeskoczyłam z łóżka i chwyciłam jego koszulkę z podłogi, przeciągając ją przez głowę. Znalazłam parę dresów, które zostawiłam wcześniej na łóżku i założyłam je. Kiedy balansowałam na jednej nodze żeby założyć buty, potknęłam się do tyłu i wpadłam na twardą ścianę mięśni. Prysznic był dalej włączony, więc zgaduję, że nawet jeszcze się pod niego nie dostał - Wychodzisz bez pożegnania? - mruknął w moje ucho, jego ręka na moim brzuchu przyciągnęła mnie bliżej. Obróciłam się i żałowałam tego. Dalej był w swojej nagiej postaci ze wściekłą erekcją która potrzebowała by się nią zająć. Po dwóch niesamowitych orgazmach jakie mi dał, czułam się okropnie zostawiając go w takim stanie. Chciałam umieścić go w swojej buzi i ulżyć jego bólowi, ale jeśli bym to zrobiła, byłoby ciężko zatrzymać się od pójścia dalej. Wszystko w tym mężczyźnie było uzależniające i wiedziałam, że jego smak na moim języku nigdy by nie zniknął. Sięgnął do mnie, przeciągając ręką po moich włosach, a następnie jego uścisk się wzmocnił kiedy przyciągnął moją twarz milimetry od jego. - Nigdzie nie wychodź. Musimy pogadać. Kiedy odejdziesz jak wyjdę to znajdę cię i zaciągnę z powrotem. - Ryder, myślę, że nie powinnam zostawać. Może oboje potrzebujemy przestrzeni. Pochylił się i przebiegł nosem po mojej szyi, wdychając mnie.

Dlaczego on musi być taki intensywny i nieodparty? Gęsia skórka pokryła mnie kiedy jego język wysunął się i dotknął skóry pod moim uchem. - Potrzebuje cię tu - jego głos był chrapliwy i ciężki od pragnienia. - Nie. Odchodź. - Tak raptownie jak się pojawił, odwrócił się i zniknął w łazience. Wbrew moim wcześniejszym zamiarom, wróciłam do łóżka, ale wiedziałam, że byłam zbyt niespokojna by zasnąć.

Rozdział 19

Ryder

Wiedziałem, że jej nie ma zanim jeszcze otworzyłem oczy. Brakowało ciepła jej ciała i byłem pewien, że nie znajdę jej nigdzie w mieszkaniu. Co stało się ostatniej nocy było nieposkromione, dzikie i może wywołane trochę alkoholem. Walczyłem przeciw temu co do niej czułem przez długi czas. Przekonałem ją by została na noc, ale była taka cicha i sztywna, że wiedziałem iż przebiliśmy mur. Nie byłem pewien czy powinienem być zły, że uciekła przed wschodem słońca, bo połączenie jakie czułem z nią też mnie przestraszyło. Dotarłem do sytuacji gdzie coś pięknego może obrócić się w coś brzydkiego i zniszczyć nas oboje. Zszedłem do siłowni, myśląc że odgonię problemy z Lexi ćwiczeniami, ale zamiast tego wszedłem w katastrofę. Moje serce opadło, a oddech zatrzymał się kiedy spojrzałem przed siebie. Jedno z dużych okien na przodzie siłowni było roztrzaskane. Trzymało się, ale wyglądało na to, że to ktoś próbował je rozwalić. Drugie okno nie było zbite, ale coś było na nim napisane. Paru wojowników, którzy przyszli przede mną dyskutowali o tym. Kiedy wszedłem ucichli, wszyscy patrzyli na mnie czekając na reakcję. Upuściłem torbę i ruszyłem do drzwi. Na zewnątrz wyglądało to gorzej. Słowa 'ona jest dziwką' były namalowane na szybie. Ogień zawrzał w moim brzuchu. Chciałem kogoś zabić. Chciałem chwycić tego, który był za to odpowiedzialny i rozwalić jego głowę o roztrzaskaną szybę. Myśl o komuś grożącemu mi, a następnie ukrywającemu się rozwścieczyła mnie. Ty wyszedł przez drzwi i syknął. - Cholera... - spojrzał na mnie nerwowo. - W porządku? - Kurwa nie! Czy wyglądam dla ciebie na w porządku? - niestety dla Ty'a, on zawsze przyjmował na siebie moje zdenerwowanie. - Lexi wyszła ode mnie ostatniej nocy, potem schodzę na dół i muszę się uporać z tym gównem. Ta cipa nawet nie była wystarczającym mężczyzną żeby powiedzieć mi to w twarz. - Dlaczego nie pozwolisz mi się tym zająć? - pozwoliłem. Odszedłem od budynku, bo potrzebowałem powietrza. Jak wróciłem, Ty już wypełnił raport i zadzwonił do kogoś kto przyjdzie i zajmie się naprawą okien. Zajmie to trzy dni, a ja wiedziałem, że każdego dnia kiedy będę musiał na to patrzeć to będzie wkurzało mnie jeszcze bardziej. - Chodźmy pobiegać - powiedział Ty tak szybko jak wkroczyłem do siłowni.

Świeże, ranne powietrze i palenie w mięśniach powinny pomóc mi nie myśleć o niczym, ale to nie działało. - Ona mnie rozkłada na części - odetchnąłem kiedy Ty i ja wbiegaliśmy na wzgórze. Ty zatrzymał się i biegł przez chwilę w miejscu żeby biec razem ze mną. Uważasz, że to śmieszne? - Zmarszczyłem brwi na jego rozbawiony wyraz twarzy. Potrząsnął głową przed powiedzeniem. - Nie ma nic śmiesznego jeśli chodzi o miłość i ból z nią związany, ale to trochę zabawne oglądać jak przytrafia się to komuś takiemu jak tobie. - Taa, moje życie miłosne jest żartem. - Nie to miałem na myśli. Patrzenie na ciebie z zewnątrz, wiem, że to coś z Alexis wiele dla ciebie znaczy. Jestem pewien, że pod koniec drogi to będzie tego warte. - Kim jesteś, doktorem od miłości? Roześmiał się. - Spójrz, Ryder, droga do miłości jest długa i ciężka. Oceniając ostatnio twoje podejście, jesteś zmęczony tą ciężką częścią. Seksualna frustracja to dziwka. Dźwięk jego śmiechu brzmiał ciszej kiedy pobiegłem ścieżką w dół i zostawiłem go za sobą. Udawałem, że nie czekam aż Alexis wróci do siłowni, ale w momencie w którym weszła dwie godziny później wszystko się zatrzymało, a ja nagle przestałem walić w worek by patrzeć jak idzie w moją stronę. - Co się stało z oknem? - wykrzyknęła z szeroko otwartymi oczami i zestresowana. - Ktoś zostawił nam wiadomość. Dalej uważasz, że twój kolega Logan jest niewinny? Patrzył jak razem wychodziliśmy ostatniej nocy. Westchnęła, wkładając rękę we włosy. - Nie wiem. Wszystko jest porąbane. Może ty i ja powinniśmy wrócić do ignorowania siebie. - Co? Musimy porozmawiać. Teraz! Zerknęła na mnie i kiwnęła podążając za mną do mojego biura. - Dlaczego poszłaś? - zapytałem od razu jak drzwi się zamknęły. Westchnęła, opierając się o drzwi. Pewnie nie odeszła od drzwi żeby móc szybko uciec. - Nie wiedziałam, że byłam zobowiązana by zostać na śniadanie. - Nie zachowuj się tak jakby to co się stało nic nie znaczyło, bo znaczyło... - To nic nie znaczyło! - krzyknęła w końcu odchodząc od drzwi i podchodząc do mnie. - Spójrz, Ryder, podobaliśmy się sobie od początku. To co się stało miało się stać, ale zatrzymaliśmy się. Więc dlaczego mamy sprawiać żeby wyglądało to na coś więcej niż jest? Jej postawa była sztywna i była tak odcięta, że bez względu na to co powiem, to

nie dojdzie do niej. Sięgnąłem po nią i przyciągnąłem do siebie. Wzdrygnęła się na nasz kontakt. - Powodem dla którego dzisiaj rano uciekłaś nie jest to, że nic się między nami nie dzieje. Uciekłaś, bo też to poczułaś. Chciałaś tego cały tydzień, więc co się zmieniło? przysunąłem twarz bliżej, a jej oczy opuściły się na moje usta, jej oddechy stały się krótsze i cięższe. Może być dobra w ukrywaniu emocji, ale jej ciało reaguje na mnie tak samo jak moje na nią. - Miałeś rację. Jesteśmy przyjaciółmi, a ja nie chcę tego niszczyć - spierała się. - Tak, myślałem, że uda nam się to, ale teraz potrzebuje więcej. Muszę sprawić, że będziesz moja, widzieć twój uśmiech obok mnie nad ranem i słyszeć jak jęczysz moje imię w nocy. - Boże, Ryder. Czemu mówisz te rzeczy? Spędziliśmy dobry czas. Teraz się skończył. - Dobry czas - zaśmiałem się na jej nonszalancką postawę. - Jeśli chciałbym spędzić dobry czas to mógłbym sprowadzić do domu jakąkolwiek kobietę z tamtego baru i przelecieć. Ale to wszystko co miałaś do zaoferowania, prawda? Błagałaś mnie żebym cię przeleciał, przez cały tydzień, ale kiedy sprawy przybrały poważny obrót, ty wymykasz się jak złodziej w nocy. Popchnęła moją klatę potykając się do tyłu. - Czego ty kurwa ode mnie chcesz? - wrzasnęła, jej brązowe oczy płonęły. Gniew był o wiele lepszy niż lodowate spojrzenie jakie dawała mi wcześniej. Pociągnąłem ją za ręce, aż była dociśnięta do mnie. Próbowała się odsunąć, ale mój uścisk był mocny. Spojrzała w moje oczy kiedy powiedziałem. - Chcę ciebie. Chcę ciebie tak mocno, że nie pozwole wejść sobie w drogę - jej oczy poszerzyły się, ale topniała w moim uścisku. Położyła głowę na moim ramieniu i westchnęła. - Dlaczego zrobiłeś tatuaż? - jej pytanie było mruczeniem na moim ramieniu. - Co tatuaż ma wspólnego z czymkolwiek? - odsunąłem ją żeby spojrzeć jej w oczy. - Wszystko - wyszeptała, a następnie zamknęła oczy. Kiedy je otworzyła, połyskiwały od emocji. - Zabrałeś ode mnie najważniejszą rzecz i zamieniłeś w permanentną część ciała. Zsunęła ręce po moich bokach, pod koszulkę i przesunęła je na krawędź moich dżinsów. Mój kutas skoczył na uwagę kiedy rozłożyła palce na tatuażu. - Boję się ciebie wpuścić. Jesteś dla mnie bardziej ważny niż zdajesz sobie z tego sprawę, a ja nie chce cię stracić, bo skomplikujemy naszą przyjaźń - zawiesiła głowę, ale podniosłem jej spojrzenie palcem, trzymając ją pod jej brodą. - Nasz związek zawsze był skomplikowany, ponieważ walczyliśmy przeciw temu

co czujemy. Może to czas byśmy zrobili to czego naprawdę chcemy. - I co to jest? - ugryzła swoją wargę i podniosła brew, zmuszając mojego fiuta do pulsowania z potrzeby. Przyciągnąłem ją bliżej żeby mogła poczuć jak na mnie wpływa. - Chcę ciebie przy moim boku kiedy walczę. Chcę śmiać się z tobą przy kolacji umieściłem usta na jej uchu i kontynuowałem. - I chcę pieprzyć cię tak mocno w nocy, że twoje ciało stanie się stałym elementem w moim łóżku. Zadrżała w moich ramionech kiedy polizałem jej skórę. Potem jęknęła tak słodko, że musiałem powstrzymać siebie od popchnięcia jej na biurko i wzięcia po mojemu. - Nie ufam ci z moim sercem. - Wiem, ale daj mi szansę. Zawsze będę się o ciebie troszczył. Przysięgam, że będę się troszczył o twoje serce - pocałowałem ją znowu dopóki nie mogliśmy oddychać i musieliśmy odsunąć się po powietrze. - Muszę wrócić na trening albo Ty zabije nas oboje. Stęknęła i chwyciła mocniej moją koszulkę. Spojrzenie w jej oczach topniało seksem, a ja zrobiłem krok w tył żeby ugasić trochę ogień, który rozpalił się między nami.

Rozdział 20

Alexis

- A więc jak wasza dwójka się poznała? - spytałam kiedy Ryder rzucił jedną z moich frytek przez stół, na Ty'a. Po trzech godzinach treningu, Ty zakazał dla Rydera nawet patrzeć na mój talerz tłuczących węglowodanów. Byłam wdzięczna, że Ryder przycisnął mnie tego ranka i sprawił, że przyznałam się co do niego czuję. Naprawdę próbowałam uciec i zapomnieć o tym, że Ryder mi się podoba, ale po zamówieniu taksówki do domu, zdałam sobie sprawę z tego, że nie będę w stanie tam zostać sama przez trzy dni. Sześć godzin, które spędziłam w pustym domu czułam jak wieczność. Nie mogłam powiedzieć czy jeśli moja mama by była w domu to zostałabym dłużej, ale wiem, że i tak znalazłabym swoją drogę powrotną do Rydera. - Tak naprawdę nienawidziliśmy się na początku dopóki nie skopał mi tyłka. Po tym byliśmy nierozłączni - odpowiedział Ty z uśmieszkiem. - Nie łapię. Nie powinieneś go nienawidzić bardziej, po tym jak skopał twój tyłek? Ty wzruszył ramionami kiedy Ryder kontynuował swój lunch. - Może, ale byłem zdumiony umiejętnościami jakie miał ten dzieciak. Wtedy nie był taki potężny jak teraz. Był nieźle wychudzony, a ja byłem pewny, że go pokonam. - Nigdy byś mnie nie pokonał - powiedział Ryder między kęsami. - Cóż, myślałem, że mogę go pokonać i pokazać dla Jenny Hartman, że byłem lepszym wyborem. - Biliście się o dziewczynę? - roześmiałam się patrząc na Rydera, który udawał, że był zbyt zatracony w posiłku żeby słuchać Ty'a. - Pierwszy i ostatni raz. Ale ktoś powinien dać jej wskazówkę, bo kiedy walka się skończyła, ona odeszła z Marcus'em Young'iem. Trąciłam łokciem Rydera i w końcu na mnie spojrzał. - Więc nie zdobyłeś dziewczyny? Wzruszył ramionami. - Nie zawsze zdobywam dziewczynę. Dalej walczę o tą, której naprawdę chcę. Cóż, zgaduję, że to moja wskazówka by zakończyć walkę. Zerknął na mnie w sposób, który zmoczył moje majtki, zmuszając mnie do poruszenia się na krześle. Jego telefon zawibrował na stole, przerywając moment. Odebrał i przeprosił na chwilę. Ty posłał mi dziwne spojrzenie, a cisza zaniepokoiła mnie.

- Więc...po walce, wy dwoje zbliżyliście się do siebie. - Taa. Potem błagałem go żeby nauczył mnie jak walczyć, więc zabrał mnie do siłowni jego dziadka. - Ile miałeś wtedy lat? - Dwanaście. Ta siłownia stała się moim ulubionym miejscem. Spędzaliśmy większość wolnego czasu tam z Drewem i Davidem. - Byłeś dobry? - Oo tak - uśmiech rozświetlił jego orzechowe oczy. - Więc dlaczego nie walczysz zamiast trenowania? Jego uśmiech przygasł, poruszył się niespokojnie na siedzeniu i spojrzał za okno. Kiedy znowu na mnie spojrzał był tam smutek. Może nie powinnam pytać. - Miałem wypadek samochodowy parę lat temu. Złamałem ramię w dwóch miejscach, trochę żeber, a moje kolano się roztrzaskało. Po tym, moja kariera była skończona.

Jasna cholera. - Przykro mi, że to się tobie przytrafiło. Wzruszył ramionami, ale wiedziałam jak jeden wypadek może zmienić życie. Alec nie uniknął wypadku i zmieniło to wszystkich, którzy go kochali. - To zmieniło mnie, ale również wpłynęło na Rydera. Za dużo mu się przytrafiło w życiu. David odszedł, a potem on był pewny, że umrę kiedy wyjęli mnie z resztek samochodu. Wspomniałem, że tam był? Jechał za mną, więc widział jak ześlizgnąłem się z jezdni i walnąłem w drzewo. To było straszne. Ty był dla niego jak brat i mogę sobie tylko wyobrazić jak zdruzgotany był wtedy. - Poźniej stracił Aleca bez szansy naprawienia rzeczy. Alec był świetnym dzieciakiem i wszyscy tęskimy za nim. Spojrzałam na niego zaskoczona. - Znałeś Aleca? Kiwnął głową. - Ryder przyprowadzał go czasami. Kiedy wszystko się posypało, Alec przyszedł do siłowni parę razy, ale przestał kiedy zdał sobie sprawę z tego jak zdystansowany stał się Ryder. Kiedy Alec zmarł... on naprawdę żałował odcięcia się od niego, a potem wyciągnął ciebie z oceanu. Nie wiedziałem jak ta noc go zmieniła dopóki nie zaczął mieć obsesji na twoim punkcie. - Myślisz, że ma obsesję na moim punkcie? - usiadłam prosto na siedzeniu mając nadzieję, że nie byłam jakąś szaloną fascynacją Rydera, którą w końcu się znudzi. Ty przebiegł ręką po twarzy i westchnął. - Nie uważam, że ma tylko obsesję. To jasne, że miał do ciebie uczucia od lat, ale

po tamtej nocy, to tak jakby w końcu zaakceptował co czuje. - Uczucia? Do mnie? Skąd wiesz? - wykęcałam ręce w zdenerwowaniu. Ty zerknął na nie, umieszczając swoje dłonie na moich by zatrzymać moje ruchy nim znowu na mnie spojrzał. - Ponieważ go znam, a on nigdy nie zachowywał się w ten sposób z nikim. Ryder podszedł podszedł do stołu, spojrzał na nasze złączone dłonie i zmarszczył brwi. - Wasza dwójka nadal o mnie gada? - Może - uśmiechnęłam się do niego kiedy kiedy wślizgnął się obok mnie. Ty zabrał swoje ręce ode mnie, a ja umieściłam dłoń na udzie Rydera. Jego mięśnie napięły się pod moim dotykiem, a on posłał mi ostrzegające spojrzenie kiedy moja dłoń powędrowała w górę, a następnie zatrzymała się, kiedy poczułam jego erekcje naciskającą na materiał spodni. To definitywnie był czas by naprawić ten problem. ~*~*~ Kiedy wróciliśmy do mieszkania Rydera, jego cierpliwość ulotniła się, a potrzeba posiadania mnie nasiliła się. Zaciągnął mnie do pokoju i rzucił na łóżko, ściągając z siebie koszulkę. Ślady słońca przedostające się przez zasłony rozjaśniały jego naprężone ciało. Wczołgał się na łóżko i spojrzał na mnie w dół z jedną brwią podniesioną w pytaniu. Prawdopodobnie oczekiwał, że znowu się odsunę, ale byłam zmęczona walczeniem przeciw temu czego pragnęłam tak mocno jak kolejnego oddechu. Trzymanie go na dystans było wyczerpujące, a ja wolałam spędzić czas pozwalając mu wyczerpać mnie seksualnie. Sięgnęłam w górę, chwytając tył jego szyi i ciągnąc w dół aż nasze usta się dotknęły. Zassałam jego dolną wargę kiedy położył na mnie swoją wagę. Przeciągnęłam rękami po jego włosach i wepchnęłam język w jego usta. Jęknął i wcisnął uda między moje nogi rozdzielając je szybkim ruchem. Jego język tańczył z moim. Jego biodra kołysały się na moim mrowiącym rdzeniu. Gorąca fala podniecenia przepłynęła przeze mnie kiedy pożerał moje usta mocnymi pchnięciami języka. Moje pragnienie go było gorączkowe i sprawiło, że rozpłwałam się z pożądania. - Boże, Ryder - jęczałam kiedy śledził pocałunkami ścieżkę wzdłuż obojczyka. Potrzebuję ciebie... tak mocno. Sięgnął w dół i kiedy myślałam, że zacznie rozpinać moją koszulkę, on ją rozerwał. Guziki rozleciały się wokół nas kiedy gapiłam się na niego. - Co jest z tobą zawsze rozrywającym moje ubrania? - Co jest z twoimi ubraniami zawsze stojącymi mi na drodze? - odpowiedział kiedy szarpnął moje dżinsy w dół. W minucie w której byłam naga, owinął moje wokół

swojej talii umieszczając się między nimi. Jego ciało pokrywało mnie kompletnie. Jego erekcja nacisnęła na moje bolące centrum przez spodnie kiedy pochylił się by mnie znowu pocałować. Całował mnie po twarzy i szyi, a potem nagle się zatrzymał. - Nie masz pojęcia jak bardzo cię potrzebuję, ale myślę, że nie jesteś gotowa. - Co? - syknęłam kiedy jego usta zamknęły się na moim sutku, jego język sunął po moim stwardniałym guziku w jedwabistej pieszczocie. - Jestem gotowa. Jestem...bardziej niż gotowa. Mój ton był chrapliwy i pozbawiony oddechu kiedy on dalej atakował mnie językiem. Sięgnęłam w dół szarpiąc się z klamrą jego paska. Położył dłoń na mojej by zatrzymać mnie od uwolnienia go. - Proszę - błagałam, łapiąc jego twarde ciało przez spodnie. Odsunął moją ręke, a ja skupiłam się na jego palcach kiedy rozpinał pasek. Zgrzyt zamka brzmiał jak echo w cichym pokoju, a on ściągnął spodnie i bielizne jednym ruchem. Uh-huh, dalej tak imponujące jak pamiętam. Fantazjowałam o tej części jego ciała tyle razy, że zaczęłam wyobrażać sobie jak szeroki jest i jak fascynująco seksowne jest jego przekłute ciało. Sięgnęłam do niego by go dotknąć, ale przyszpilił mi ręce nad głową i wyszeptał. - Muszę cię najpierw dotknąć. Jego oddech był ciężki kiedy jego dłoń wślizgnęła się między moje nogi i umieściła się na mokrym miejscu. Zadrżałam kiedy przesunął ręką bo pulsującym guziku, wsuwajac palec w zapraszające ciało. - Jesteś taka mokra. Kazałaś mi tak długo na to czekać? Wiesz ile razy o tym marzyłem? Ty – gorąca, mokra i błagalna. - Proszę, Ryder - załkałam kiedy manewrował swoimi zręcznymi palcami. - Oh, z pewnością mnie zadowolisz - wycofał palce i sięgnął do spodni, które rzucił na łóżko, wyciągając foliowe opakowanie. Klęknął między moimi nogami, naciągając prezerwatywę w rekordowym czasie. Kiedy znowu się nade mną ułożył, złapałam jego ramiona, napinając się, bo wiedziałam, że mnie rozciągnie. Jego szeroki czubek powoli wepchnął się w moje wejście. Wsuwał się we mnie powoli, a mój oddech utknął gdzieś w gardle. Kiedy zamykałam oczy, zauważyłam, że obserwuje mnie z bliska. Jego usta pieściły mój obojczyk delikatnymi pocałunkami, a później jego język okrążył mój sutek. Drobna fala przyjemności zmusiła mnie do pozostania bez ruchu kiedy wsunął się do końca. Moje oczy rozszerzyły się, a mięśnie napięły od szoku bycia tak pełną niego. - Odpręż się - wyszeptał. - Otwórz się i pozwól mi cię mieć. - Zrelaksowałam uda, ale nie poruszył się. Zaczął ssać jeden sutek, później drugi dopóki nie zatraciłam się w nowym przypływie podniecenia. Byłam mokra, a on był twardy, ale był również duży. Wypełniał mnie kompletnie; mogłam poczuć jego fiuta pulsującego we mnie. Poczułam

metalowe kulki znajdujące się na końcach jego kolczyka, sunące po moich ściankach. Wygięłam się w łuk i zobaczyłam iskry pod powiekami kiedy przyjemność przebiegała przez każdą komórkę mojego ciała. - Wiem, że to nie jest to czego chcesz, ale czuję coś do ciebie, Lexi i nie mogę tego dalej odpychać. Kolejne głębokie pchnięcie wywołało chrapliwy jęk wydobywający się z moich ust. Ruszał się we mnie fachowymi uderzeniami, które potrząsały moją obroną. - Nie mów takich rzeczy - wystękałam na jego wolniejsze pchnięcia, drżąc, a następnie zaciskając oczy żeby zablokować jego delikatne słowa. Taki rodzaj słów, które mogłyby sprawić, że wykrzyczałabym moją miłość do niego długo przed tym niż byłabym gotowa. Odsunął się i pochylił nade mną z dłońmi przyciśniętymi do materaca kiedy jego pchnięcia stały się zażarte. Wilgoć zebrała się za moimi mocno zaciśniętymi powiekami kiedy tańczyłam na krawędzi orgazmu. Coś niesamowitego próbowało się uwolnić, ale nie mogłam tego pojąć. Jego palec lekko trącił moją pulsującą łechtaczkę, a potem fala uniesienia uderzyła we mnie tak mocno, że wykrzyknęłam. - Oh... Kurwa! Ruchy Rydera zwolniły kiedy przechodziłam przez orgazm. Moment później wysunął się. Szok od stracenia go nie trwał długo kiedy przetoczył mnie i posadził na nim, nadziewając mnie na jego sztywną nasadę. Nie spodobała mi się zmiana pozycji. Moje kości były jak galareta po orgaźmie jaki przeżyłam. Nie mogłam się poruszyć, nawet jakbym chciała, ale to się nie liczyło, bo Ryder kierował moim ciałem kiedy poruszał się we mnie pod różnymi kątami. Skubnął moją dolną wargę, a potem zanurzył język w moje usta. Jego dłonie chwyciły mój tyłek i zaczęłam poruszać się z nim kiedy stawałam się gorąca od potrzeby. Uchwyciłam jego jęki i rozkoszowałam się nad mocą jaką miałam nad jego ciałem. Oderwał ode mnie usta i odrzucił głowę na poduszkę. Żyły na jego szyi stały się bardziej widoczne kiedy warknął jak falowałam nad nim wyciskając każdą kroplę pożądania z jego ciała. Jego kutas pulsował we mnie z ulgi. Opadłam na niego, kładąc głowę na jego ramieniu. Nasze przepocone ciała trzymały się siebie kiedy gładził moje włosy. Umieślił lekkie pocałunki na mojej twarzy, a ja cieszyłam się jego czułością po naszym kochaniu się. Kiedy spróbowałam się ruszyć, potrząsnął głową i delikatnie mnie przekręcił. Zdjął prezerwatywę i wyrzucił do śmieci. Owinął sie wokół mnie. Kiedy jego oddech stał się równy, zasnął. Ciche łzy spłynęły z moich oczu. To co miało być świetnym seksualnym doświadczeniem okazało się być kwitnącymi emocjami i nie wiedziałam co z tym zrobić. Tak jak byłam zła na Rydera za zbombardowanie mnie uczuciami w czasie kiedy nie mogłam walczyć, tak wiedziałam, że w głębi duszy moje serce też to czuje.

Zakochiwałam się w Ryderze Hayes'ie i nie byłam pewna czy jestem gotowa. Nie. Wiedziałam, że nie jestem gotowa.

Rozdział 21

Ryder

Sprawiłem, że jest moja. Nic nie powstrzyma mnie od posiadania jej. Poświęciłem wszystko dla Alexis i wiedziałem, że nie będę taki sam bez niej. Seks z nią był lepszy niż sobie wyobrażałem, ale taki sam jaki wiedziałem, że będzie. Sprawił, że czułem się potężny, ale też słaby w tym samym czasie. Nigdy nie czułem się słaby. Byłem wojownikiem, a słabość była czymś czego nie rozumiałem dopóki Lexi nie przejechała ręką w dół moich pleców i wywołała drżenie kiedy uwalniałem coś więcej niż spermę w jej mocne ciało. Spała z zadowolonym uśmiechem na twarzy kiedy dzwonek do drzwi zadzwonił. Wysunąłem się spod niej żeby otworzyć drzwi zanim piskliwy dźwięk ją obudzi. Twarz po drugiej stronie sprawiła, że stałem się ostrożniejszy. Moja matka stała tam z szerokim uśmiechem, ale wiedziałem, że tak szybko jak dowie sie, że Lexi tu jest, rzeczy odwrócą się w złą stronę. - Dzień dobry, kochanie - szybko przeszła obok mnie i skierowała się do kuchni. - Co ty tu robisz, mamo? - zapytałem, idąc za nią. - Potrzebuję zaproszenia żeby zjeść śniadanie z synem? - Nie, ale... - cholera. Wiedziała, że Lexi u mnie zostaje, więc miałem przeczucie, że przyszła tutaj szukając kłopotów. - Ale co? - umieśliła dłoń na biodrze i skrzywiła brew. - Nie przyszłaś tutaj żeby zacząć kłopoty, prawda? - Co sugerujesz, Ryder? - zaczęła przesuwać się po kuchni, wyciągając jajka. Nie patrzyła mi w oczy, więc na pewno była tu z powodu Alexis. - Mamo... Usłyszałem jak Alexis porusza się po moim pokoju i miałem nadzieję, że nie zejdzie na dół. Po ostatniej nocy nie potrzebowałem żeby moja mama przyszła i zrujnowała to, co powinno być niesamowitym porankiem. W tym momencie, Alexis wyszła zza rogu w jednej z moich koszulek. Jej włosy były zmierzwione i rozsiewała wokół aure kobiety, która niedawno była doszczętnie wypieprzona. Nie zdawała sobie sprawy z tego, że mam towarzystwo dopóki nie znalazła się przede mną. Potem zaczęła obciągać koszulkę, mimo tego, że sięgała jej powyżej kolan.

- Cześć - powiedziała nieśmiało kiedy moja matka posłała jej szybkie spojrzenie. - Alexis, to jest moja matka, Julia Kent. Mamo, Alexis Cole - mój głos był napięty i miał podtekst ostrzeżenia dla mojej mamy. Zerknęła na mnie, potem znowu na Lexi. Następnie fuknęła i powiedziała. - Pomyśleć, że gorąca dziwka, która ukradła mi męża będzie miała gorącą córkę, która będzie dyszeć za moim synem.

Cholera. Oczy Lexi poszerzyły się i zrobiła krok w tył. Jej klatka podniosła się kiedy jej oddech stał się urywany. Już kiedy myślałem, że ucieknie, ona postawiła krok w przód i spojrzała na moją matkę z ogniem w oczach. - Uważaj jak mówisz o mojej matce. Moja mama wypuściła sarkastyczny chichot. - Twoja matka jest kurwą, która pieprzyła mojego męża zanim jeszcze twój ojciec zrobił się zimny w grobie. - Wystarczy mamo - stanąłem przed nią kiedy przybliżyła się do Lexi. - Lexi, poczekaj na mnie w sypialni. Muszę pogadać z moją matką - gapiłem się w oczy matki, ale wiedziałem, że Lexi się nie ruszyła. Kiedy się odwróciłem, zauważyłem jej zamglone oczy i sposób w jaki jej ręce się trzęsły. - Lexi... Zamrugała, spojrzała gdzie indziej i westchnęła zanim odwróciła się i poszła do pokoju. - Mamo, co ty wyprawiasz? - spojrzała w inną stronę, krzyżując ramiona na klatce. - Mamo? - Spojrzała na mnie i wzruszyła ramionami. - Zniszczysz to dla mnie. - Co masz na myśli? Mówiłeś, że jesteście tylko przyjaciółmi - zwróciła ostre, oskarżycielskie spojrzenie na mnie. - Rzeczy się zmieniły. - Co się zmieniło? Trzy dni temu była twoją przyjaciółką, a teraz jest kim... twoją dziewczyną? - jej brwi się zmarszczyły. - Nie, ale jest dla mnie ważna. Potrzebuję żebyś trzymała ją z daleka od swojej walki z Davidem i Vanessą. - A więc teraz to moja walka z Davidem i Vanessą? To była nasza walka. Zawsze byłeś po mojej stronie. - I zawsze będę po twojej stronie, ale Lexi nie zasługuje na twoją nienawiść. - Po prostu nie rozumiem o co chodzi z nią i jej matką. Przespałeś się z nią i postradałeś zmysły. Jesteś jak twój ojciec. - Jeśli dalej będziesz ją atakować, będę musiał poprosić cię byś wyszła skrzyżowałem ramiona, nasze spojrzenia się złączyły. Zawsze wiedziała kiedy mówiłem coś na serio. Wycofałaby się. Nie spodobałoby się jej to, ale zrobiłaby to dla mnie. - Naprawdę? - wyszeptała, zszokowana, że stoję po stronie Lexi. Gapiła się na

mnie oszołomiona. - Nic więcej do niej nie powiem - powiedziała przez zaciśnięte zęby. Wróciła do kręcenia się po kuchni i robieniu śniadania. - Zgaduję, że dołączy do nas podczas śniadania? - Tak, dołączy. Idę sprawdzić co z nią - odwróciłem się do pokoju, ale zatrzymałem się i spojrzałem w tył. - I, mamo? - zerknęła na mnie znad ramienia. - To co powiedziałaś o jej ojcu... Poruszyła się niespokojnie. - To było nie na miejscu. Kiwnęła z wyrazem żalu na twarzy. To był dobry znak. Mały, ale wciąż dobry. Może sprawię, że zobaczy Lexi jako oddzielną jednostkę od jej mamy. Lexi nie było w pokoju, ale było słychać prysznic. Chwyciłem prezerwatywę przed dołączeniem do niej w łazience. Ściągnąłem koszulkę i bokserki, otwierając szybę. Odwróciła się, załsaniając piersi rękami. - Ryder, co ty robisz? Wyjdź. Uśmiechnąłem się na jej próbę skromności. Umieściła dłonie na mojej klacie by mnie odsunąć, eksponując przy tym twarte, różowe sutki. Było coś w widzeniu jej zmoczonej w każdy sposób, co sprawiło, że stałem się twardy jak skała. Przeciągnąłem palcem po jej sutku. Jęknęła, a mój fiut drgnął w uznaniu. Jej spojrzenie przebiegło w dół, a usta otworzyły się kiedy patrzyła jak mój fiut się wydłuża. - Lexi, dotykałem każdej krzywizny twojego ciała - moja ręka przesunęła się po jej boku, biodrze i prześlizgnęła na tyłek. Przyciągnąłem ją, zlizując wodę z jej skóry. - Próbowałem cię kiedy doszłaś - jej ciało zadrżało kiedy powoli przesunąłem palcami bo jej udzie, do wilgotnego ciepła między nimi. - I pieprzyłem tą małą dziurkę - jęknęła i ugryzła mnie w ramię kiedy mój palec wsunął się w jej mokrą cipkę. Jej sutki były twarde na mojej klacie, a jej łkanie sprawiło, że mój penis stał się twardszy niż mogłem sobie wyobrazić. - Ale twoja mama... - Nie obchodzi mnie to. Spieprzyła nasz poranek i staram się go naprawić musiałem w niej być. Nałożyłem prezerwatywę, chwyciłem tył jej ud i podniosłem ją rozkładając jej wokół mojej talii. Główka mojego penisa rozciągnęła jej wejście i pchnąłem. Jej paznokcie zatopiły sie w moich ramionach. Jej głowa opadła w tył, a oczy ścisnęły się kiedy wciągnęła powietrze i dyszała. Mój fiut drgnął kiedy jej mięśnie zacisnęły się na nim. Zakołysałem się w niej powoli, patrząc jak woda spływa po jej naciągniętej szyi, przez krzywiznę piersi i w dół brzucha. Dopasowała się do moich ruchów. Jej ciasna cipka i mokry wygląd mogły szybko sprowadzić mnie do końca. Pochyliłem się i pocałowałem ją, wsuwając język w jej usta. Połknąłem jej jęki i karmiłem się jej pożądaniem kiedy jej język okręcał się wokół mojego – ciepły i głodny. Nasze usta rozdzieliły się. Gorąca woda spływała po nas, osiadając na jej rzęsach kiedy

otworzyła oczy. Jej język wysunął się i powoli polizałą moją wargę, a następnie ugryzła. Moja kontrola się urwała. Zakopałem głowę w zgięcie jej szyi i pchałem w nią wielokrotnie – mocno i szybko, prawie brutalnie. Z każdym pchnięciem jej plecy wyginały się i drapała mnie paznokciami, spinając sie na mój zwierzęcy głód. - Ryder, proszę... - błagała o uwolnienie. Zakręciłem się w niej w szybszym tempie, jej gorąco sprawiło, że stałem się otumaniony. Wypchnęła piersi. Podskakiwały z każdym pchnięciem – jak oferta. Zamknąłem usta na jej twardym sutku, ssąc i pociągając. Wykrzyknęła moje imię i wygięła się osiągając orgazm. Jej cipka zaciskała się w serii spazmów, ściskajac mojego fiuta – drażniąc mnie. Pompowałem gorączkowo starając się wydłużyć ekstazę przepływającą przez moje żyły. Poczułem gorącą spermę wypływającą z mojego ciała. Jej sutek był czerwony, więc polizałem go delikatnie językiem. Zadrżała, a jej palce przeczesały moje włosy. - O. Mój. Boże - powiedziała bez tchu. - Myślę, że zobaczyłam gwiazdy w świetle dnia. - Roześmiałem się kiedy pocałowała mnie pod szczęką. - Możesz mnie już postawić. Potrząsnąłem głową. - Lubie cię tak jak teraz jesteś. Zaśmiała się i zacisnęła wewnętrzne mięśnie tak mocno, że jęknąłem. - Jezu, próbujesz mnie zabić - niechętnie uniosłem ją z mojej na wpół twardej erekcji i postawiłem ją dokładnie pod wodą. Chwyciła szampon i zaczęła wmasowywać go w mój skalp. - Twoja matka wyszła? - Nie. Robi nam śniadanie. Zatrzymała się w środku mycia moich włosów i gapiła się na mnie. - Wolałabym wypić jeden z twoich ochydnych szejków niż zjeść jej śniadanie. Roześmiałem się, ale ona dalej na mnie patrzyła z podniesioną brwią. - Chodź, nie będzie tak źle - przesunąłem namydloną ręką po jej piersi. Jej powieki się opuściły, a sutek stwardniał pod moim palcem. - Nawet sam spróbuję zanim zaczniesz jeść. - To nie jest śmieszne. Twoja matka mnie nienawidzi - nadąsała się. - Cóż, ja nie. Chodź tu - chwyciłem ją i zacząłem całować aż zaczęła jęczeć i zapomniała śniadaniu z moją mamą.

Rozdział 22

Alexis

Nie byłam zadowolona ze stanięcia znowu twarzą w twarz z mamą Rydera. On myślał, że będzie w porządku, bo z nią rozmawiał, ale ja wiedziałam, że nie będzie. Nie znałam każdego szczegółu jaki zdarzył się między moją mamą, Davidem i Julią, ale wiedziałam, że cała ta nienawiść zbierze się na mnie. Powinnam poczekać na Rydera, ale jakbym została w tym pokoju dłużej to przyszpiliłby mnie do łóżka. Krzyczałabym jego imię niezależnie od jego matki znajdującej się w pokoju obok. Ale tak szybko jak wkroczyłam do kuchni, wiedziałam, że powinnam poczekać. Leah siedziała obok kuchennej wyspy z napełnionym talerzem przed nią. Chciałam się zwinąć w kłębek, ale nałożyłam odważną maskę kiedy Julia uśmiechnęła się do mnie. - Poznałaś Leah? - zapytała z zadowolonym uśmieszkiem, umieszczając o wiele mniej napełniony talerz przede mną. - Zrobiłam Ci śniadanie. - Spotkałyśmy się - wymamrotałam chwytając szklankę z szafki, otworzyłam lodówkę i nalałam sobie szklankę zdrowego szejka, którego zostawił Ryder. Skrzywiłam się i wzięłam łyk. - Nie chcesz śniadania? - spytała Julia. Jej uśmiech był tak sztuczny, że przetrawianie drinka było trudniejsze. - Jesteś na diecie? Twój tyłek jest trochę za duży. - Nie ma nic złego z jej tyłkiem - Ryder wszedł do środka i uśmiechnął się jak skrzywiłam się próbując połknąć więcej jego szejka. Nie dostrzegł Leah, ale zauważyłam moment kiedy to zrobił. Jego uśmiech zniknął, a rysy twarzy zrobiły się ostrzejsze od gniewu. - Co do kurwy, mamo? - Uważaj na słowa, Ryder. Nie widziałam ostatnio Leah. Jest członkiem rodziny i pomyślałam, że będzie chciała zjeść z nami śniadanie - obróciła się i zaczęła nakładać jedzenie dla Rydera. - Mamo? - zignorowała go i kontynuowała napełnianie talerza. - Mogę porozmawiać z tobą minutę w innym pokoju? - Po tym jak zjesz, najdroższy. Położyła jego talerz obok Leah, na końcu wyspy. Okrążył róg, stając za matką i wrzasnął.

- Teraz! Opuścili pokój, a ja nie miałam zamiaru zostawać tutaj z Leah. Umieściłam do połowy pustą szklankę w zlewie i odwóciłam się aby opuścić kuchnię. - Nie pozwolę ci go ode mnie zabrać - powiedziałą do moich pleców. Odwróciłam się do niej, a ona patrzyła na mnie ze złością. Przepełniony słodyczą uśmiech jaki miała kiedy Ryder był w pomieszczeniu zniknął. - Twoja mama może i ukradła Davida, ale... - Co jest z waszą dwójką obwiniającą mnie o cokolwiek stało się z moją mamą? To co zrobili też mnie zraniło, ale to przeszłość, a Ryder i ja nie mamy z tym nic wspólnego. Podniosła się gwałtownie i stanęła przede mną. - Stanie się to samo co starasz się zrobić. Ale różnica jest taka, że nie pozwolę ci wygrać. Przybliżyłam się do niej, bo nie pozwolę jej się zastraszać. - Zniszczyłaś moje auto i siłownię, prawda? - nie wiedziałam czy to prawda, ale chciałam zobaczyć wyraz jej twarzy kiedy to powiem. - Co? - spojrzała na mnie jakbym postradała rozum. - Nigdy nie zrobiłabym tego dla Rydera. Wie o tym. Najzwyczajniej nie jestem jedyną, która wie czym jesteś. Nienawidziłam kłótni i nie chciałam być częścią tej. Opuściłam w pośpiechu mieszkanie szczęśliwa, że znalazłam Ty'a w siłowni. - Co się stało? - spytał Ty kiedy zatrzasnęłam drzwi od siłowni i upuściłam w złości torbę przed jego stopami. - Chcę być z Ryderem. Naprawdę chcę. I w końcu to zaakceptowałam. Ostatnia noc była... Cóż, ostatnia noc była niesamowita - poczułam rumieniec wypełzający na moją twarz, a Ty roześmiał się na mój bełkot. Prawie krzyczałam, ale nie obchodziło mnie to. - Ale wiesz co, Ty? - Co, Lexi? Odnoszę wrażenie, że zbliżamy się do części, która ci zdenerwowała. - Tak, zmierzamy. Tego ranka obudziłam się i zdałam sobie sprawę z tego, że to wszystko jest bajks. Mama Rydera pojawiła się tego ranka – nieproszona – i jakby tego było mało, zaprosiła Leah. Nienawidzi mnie i wolałaby go z tamtą dziwką. Leah z jej perfekcyjnymi dołeczkami, błyszczącymi, szarymi oczami i ślicznym tyłkiem. Wiesz, że powiedziała, że mój tyłek jest duży? Ty odchylił głowę żeby mieć lepszy widok na mój tyłek i uśmiechnął się. - Twój tyłek jest fantastyczny, Lexi. - To nigdy się nie uda. Ona zawsze tam bedzie, a ja nie chce żeby Ryder wybierał między mną a jego mamą. - Lexi! - Ty chwycił moje ramię i potrząsną mną lekko. - Nie liczy się to czego chce mama Rydera. On chce ciebie. - Ale...

- On. Chce. Ciebie. A Ryder zawsze dostaje to co chce. A teraz chodź tu i pokażę ci jak pozbyć się tego całego gniewu. Ty nauczył mnie uwolnić napięcie przez uderzanie w worek. Zaczęłam myśleć, że to niedorzeczne, słabo uderzając worek, ale wywołując więcej uszkodzeń dla ręki niż worka. Ale Ty pokazał mi jak dobrze uderzać i wciąż dogryzał mi mówiąc o Leah. Nim się zorientowałam, waliłam pięścią w worek, naprawdę poruszając ją z jej osi. - Proszę bardzo - nakręcał mnie Ty. - To moja dziewczynka. Nie pozwolimy nikomu z nami zadzierać. Walczymy. Pociłam się, ale uwalnianie endorfin było niesamowite. Wyobraziłam sobie małe ciało Leah spadające na matę kiedy biję ją w twarz. Byłam tu we własnym świecie gdzie byłam mistrzem walk a Leah uczyła się jak odczepić się od czegoś co jest moje. Ramię chwyciło mnie wokół talii, odciągając mnie od innego wszechświata. - Czy Ty próbuje nauczyć cię jak skopać mój tyłek? - Ryder przyciągnął mnie bliżej do jego przodu, trzymając obie ręce na moim brzuchu. - Nie, ale wyobrażałam sobie twarz Leah na tym worku przez ostatnie piętnaście minut. - Rozmawiłem z mamą. - Znowu? - nie byłam na tyle głupia by uwierzyć w to, że cokolwiek powiedział Ryder mogło zmienić to co ona czuje do mojej mamy i mnie. - Odwali się. - Okej - nie uwierzyłam w to ani przez minutę, ale nie było o co się sprzeczać. Mama Rydera nienawidziła mnie i nie zaakceptuje nas tak nagle. Ryder pocałował mnie w szyje. - Teraz idź znajdź innego trenera. Ten jest mój. Ty uśmiechnął się do mnie. - Sory, Lexi, pozwolę ci przyszpilić mnie do maty i zrobić ze mną co chcesz jutro Ryder walnął go w tył głowy. Roześmiałam się i odeszłam w stronę bieżni, mając nadzieję, że jeśli sprawię, że moje mięśnie bedą chociaż trochę bardziej paliły to zapomne o tym, co zrobiła Julia na górze.

Rozdział 23

Ryder

- Co to jest to wszystko? - Kolacja - Lexi machnęła ręką na posiłek, który ustawiła na małym stole. Wyglądało na to, że jak Lexi wejdzie raz w uczucia, to jest w tym cała. Stała tam w malutkim fartuchu z niczym innym jak skąpą bielizną pod spodem. - Gdzie to wszystko dostałaś? - Cóż, Shelby mnie odebrała i pojechałyśmy do supermarketu. - A fartuch? - przesunąłem wzrok na jej piersi. Fartuch nie zakrywał za dużo, więc byłem zahipnotyzowany sposobem, w jaki materiał opinał krzywizny jej kremowego ciała. - Pomyślałam, że może spodobać ci się deser, więc zrobiłyśmy ekstra przystanek przygryzła dolną wargę, wykręcając ręce za sobą. Była totalnie poza strefą komfortu, ale spodobało mi się to, że włożyła niepotrzebny wysiłek w to by mnie zadowolić. Uważałem, że była seksowna jak nosiła moje ciuchy. - Zrobiłaś to wszystko dla mnie? - przybliżyłem się. Nigdy nie chciałem rodzinnego życia, zwłaszcza po tym jak skończyło się to z Davidem. Ale z Lexi wyglądającą jak gospodyni z magazynu Playboy'a, rozważałem udomowienie. Kiwnęła głową. Umieściłem dłonie na gładkiej, wyeksponowanej skórze jej bioder. - Chcę mój deser teraz. Pokręciła głową kiedy pochyliłem się by ją pocałować. - Jedzenie zrobi się zimne - powiedziała, obniżając oczy i patrząc wygłodniale na moje usta. - Rozgrzeje je - wyszeptałem w jej usta. - Chcę rozgrzać najpierw ciebie. - Krzyknęła kiedy podniosłem ją i zaniosłem do swojego pokoju. Ucztowałem na niej przez prawie godzinę. Do czasu aż jej łakome, wilgotne miejsce drgało od przyjemności i stałem się pijany od jej smaku na moich ustach. - Czekaj - powiedziała kiedy byłem gotowy się w niej zanurzyć. - Prezerwatywa. - Nie potrzebujemy jej. - Co? - spojrzała na mnie spanikowana kiedy popchnęła moją klatę. - Walczę w klatkach. Dużo krwawimy. Jestem sprawdzany regularnie. Jestem czysty, a ty jesteś na pigułce.

- Ryder... - dalej była sceptyczna, ale chciałem od niej wszystkiego, bez żadnych barier. - Nigdy nie robiłam tego bez zabezpieczenia. - Ja też nie - pochyliłem się i pogładziłem ją po włosach. - Masz całego mnie, Lexi. Chcesz mojego serca; jest twoje. Chcesz mieć ze mną dzieci? Dam ci je. - Odsunąłem jej włosy za ucho i umieściłem delikatny pocałunek na jej ustach. - Kocham cię, Lexi... więc jak będzie? Weźmiesz ode mnie wszystko? - kiwnęła kiedy przetarłem wilgoć spływającą z jej prawego oka. Wiedziałem, że trudno dla niej opuścić mury, które zbudowała wokół serca, ale zgodziła się. Więc dam jej miłość. Dam jej wszystko co mam aż będzie zanikać i pojawiać się w swojej świadomości. ~*~*~ Było późno, a ja nie mogłem spać. Sprawdziłem siłownię trzy razy odkąd Alexis zasnęła. Od kiedy okna zostały naprawione, bałem się, że ten dupek wróci i zrobi coś głupiego. Na przykład spierdoli sprzęt, który znajdował się na dole. Po trzech godzinach wstałem i zdecydowałem, że nie zasnę dopóki nie uporam się z problemem. Kiedy zamknąłem drzwi od mieszkania, otworzyły się drzwi Ty'a i wystawił głowę. - Koleś, idź spać. Jeśli usłyszę, że przemierzasz te korytarze jeszcze raz – czekaj, gdzie idziesz? Spojrzał na kask który miałem w dłoni i zmarszczył brwi. - Muszę kogoś znaleźć. Ty wyszedł na korytarz i stanął mi na drodze. - Czekaj, czekaj. Kogo? - Tego chuja z którym umawiała się Alexis. - Nawet nie wiesz czy on to zrobił. - Zamierzam się dowiedzieć - przesunąłem go z drogi, zmierzając do windy. - I jak planujesz go znaleźć? - krzyknął za mną. - Idę do baru w którym ten dupek zawsze przebywa. - Ryder, nie możesz wdać się teraz w uliczną bójkę. Musisz obronić swój pas za parę miesięcy. Żadnego, złego wyczynu w prasie. - Tylko z nim porozmawiam - Ty nie wyglądał na przekonanego. - Po prostu porozmawiamy. - Powtórzyłem kiedy drzwi się zasunęły. Usiadłem w barze, w miejscu z którego mogłem widzieć wszystko. Jedna, szybka inspekcja i nie dostrzegłem Logana, ale wiedziałem, że się pojawi. - Co podać? - barman spojrzał na mnie niecierpliwie. Widziałem go tutaj ostatnim razem jak byłem z Lexi. Szeptał coś do jej ucha i nie podobało mi się to. Przez wyraz niezadowolenia na jego twarzy wiedziałem, że miał coś do niej.

- Na razie nic - odwrócił się by odejść, ale zawołałem go. - Czekaj... znasz Lexi, prawda? - Zmrużył oczy, następnie kiwnął z ostrożnym wyrazem twarzy. - Widziałeś tego małego dupka, który ciągle się wokół niej kręci? - Logana? - Taa, widziałeś go? - Był tutaj, wypił kilka drinków i wyszedł na tyły z jakąś laską. - Na tyły? - Za toaletami jest wyjście. Twój chłopiec Logan może ma obsesję na punkcie Lexi, ale nie jest samotny. Kiwnąłem kiedy zsiadłem ze stołka. - Dzięki, człowieku. Wzruszył ramionami i odszedł. Wyjście na końcu długiego korytarza było z pewnością wyjściem dla pracowników. Drzwi były lekko uchylone. Usłyszałem szmer głosów kiedy wyszedłem w małą alejkę. Logan był prawie cały zakryty przez kosz na śmieci, ale mogłem zobaczyć jego głowę. Okrążyłem śmietnik i znalazłem go ze spodniami obniżonymi do kostek i obsługiwanego przez kobietę z długimi, blond włosami. - Myślę, że Lexi będzie zadowolona by o tym usłyszeć - powiedziałem, zaskakując obojga. - Co do kurwy? - Logan krzyknął, pośpiesznie się zakrywając. Dziewczyna była widocznie zawstydzona. Podniosła się na nogi i pomknęła do klubu. - Czego chcesz? - Logan warknął, starając się zapiąć dżinsy. - Zostawiłeś wiadomość na oknach mojej siłowni? - Co? Jaką wiadomość? - Farba znajdujaca się na oknach mojej siłowni? Zrobiłeś to? - Spójrz, nie wiem o czym mówisz. A poza tym, nie wiszę ci żadnych odpowiedzi próbował odejść, ale chwyciłem go za kołnierz i przycisnąłem do ściany. - Zamierzam powiedzieć to tylko raz. Trzymaj się kurwa z dala od Lexi. A jeśli się dowiem, że miałeś coś wspólnego z tym co stało się jej samochodowi albo mojej siłowni... uśmiechnąłem się. Nie podobało mu się to. - To pożałujesz. - Jesteś szalony? Odpierdol się ode mnie - szarpał się, ale nie mógł wydostać się z mojego uchwytu. Puściłem go z lekkim pchnięciem, które sprawiło, że jego głowa obiła się o ścianę. Spiorunował mnie wzrokiem, pociągnął nosem i ścisnął pięści. Wyzywałem go oczami i postawą by zrobił jakiś ruch. Byłem bardzo chętny żeby to dzisiaj zakończyć. - Jesteś zły, bo wiesz, że kiedy skończy z tobą to będzie potrzebowała prawdziwego mężczyzny żeby się nią zajął. Wróci do mnie. - A jak długo już minęło odkąd byłeś z nią? Trzy lata? - jego uśmieszek zmienił się w marszczenie brwi. - I to ja jestem tym szalonym? - Wszedłem z powrotem do klubu,

zostawiając go za sobą. Kiedy wracałem do domu, odtwarzałem całą konwersację w głowie. Mój instynkt mówił mi, że on nie zniszczył mojej siłowni. A jeśli to była prawda, to znaczy, że muszę sprawić Lexi wizytę.

Rozdział 24

Alexis Telefon zadzwonił, wyciągając nas z wypełnionego seksem odurzenia. Ściągnęłam nakrycie z głowy i sięgnęłam po niego, ale Ryder był szybszy, spychając telefon ze stolika na podłogę przed tym jak zniknął pod pościelą. - Ryder, telefon ciągle... ohh. Zapomniałam co miałam powiedzieć kiedy przebiegł językiem przez moją wrażliwą łechtaczkę. Otworzył mnie palcami, jego gorący język pieścił moje wargi. Okrążył ciepły, mokry guzik, ciepło przepłynęło wzdłuż mojego kręgosłupa, a sutki stwardniały. Zassał pólsujące bólem miejsce, następnie przesunął po nim językiem, boleśnie wolno. Moje biodra zaczęły się ruszać, ale chwycił mnie i utrzymał w miejscu, zakopując twarz głębiej między moimi nogami. Jego zabójczy język lizał mnie szybko, a potem wolno. Fale elektryczności przebiegły od mojej cipki do bolących sutków i popłynęły aż do głowy. Moja temperatura podwyższyła się od gorącej do piekielnej. Moje nogi zadrżały, uda drgnęły, a plecy wygięły się w łuk kiedy napięcie eksplodowało. Wykrzyknęłam jego imię. Łkałam do Boga. Potem zobaczyłam gwiazdy i odpływałam w ekstazie kiedy kontynuował pobudzanie mnie. Poczułam jak się poruszył, całując drogę po brzuchu do piersi, a następnie zamykając się na sutku, przyjemność była intensywniejsza od efektów orgazmu. Przysiadł na kolanach, owijając moje nogi wokół jego talii i unosząc moje biodra do momentu aż byłam odchylona. Zakręcił biodrami, jego twarty penis przesuwał się po mojej mokrej cipce. Kolczyk na czubku jego penisa masował moją łechtaczkę, zimny i twardy, wysyłając ogień w moje wnętrze. Jęknęłam. Odpowiedział warknięciem kiedy spojrzał w dół sparaliżowany tym jak otwarta i mokra byłam dla niego. Obserwował jak jego penis przesuwa się po mojej płci z głodem w oczach zmieszanym z czymś jeszcze – czymś gorącym i zwierzęcym. Zatrzymał się w moim wejściu i spojrzał na mnie. Wepchnął główkę. Syknęłam. Wyciągnął i zrobił to samo. Jęknęłam we frustracji, ból w moim wnętrzu rósł bardzo szybko. Wsunął się trochę głębiej. Uniosłam biodra by zmusić go do tego by dał mi więcej, ale jego uścisk na moich biodrach był stabilny. Wyciągnął go znowu obserwując moją twarz. Zacisnęłam wokół niego mięśnie, wciągając go głębiej. Wzdrygnął się, zassał oddech i pchnął głębiej. Urwał mi się szloch, ale uśmiechnęłam się triumfalnie. Spojrzał na mnie gniewnie, ale nie obchodziło mnie to. Byłam pełna niego i zadowolona, że dostałam to czego chciałam.

Sięgnął w górę i uszczypną mój sutek. Ból zamienił się w przyjemność kiedy delikatnie złagodził ból. Pochylił się na mnie do momentu aż jego usta znajdowały się przy moim uchu. - Myślisz, że możesz dostać to czego chcesz tą małą sztuczką? Huh? Kiwnęłam, przesuwając ręką po jego plecach. - A czego chcesz? - jego głos był chrapliwy. - Chcę żebyś mnie przeleciał - jego fiut drgnął we mnie, a ja poruszyłam biodrami zmuszając go do warknięcia. - Jak? - jego dłoń przesunęła się po mojej piersi, do boku i zatrzymała ruch moich bioder. - Chcę ciebie mocno i szybko - próbowałam go ugryźć, ale uniknął tego. Spojrzał w moje oczy, uśmiech grał w kąciku jego ust. - Możesz mnie mieć - wysunął się, następnie pchnął. - Ale spędzam czas w tej cipce. Czułam każdy jego milimetr kiedy powoli pchał we mnie swoją twardą długość i wyciągał z powrotem. Ciepła skóra w płytkim ciele. Wysunął się cały, a następnie zanurzył się tak głęboko, że musiał dosięgnąć końca. Ruchy jego bioder były niczym mniej jak fachowe. Uniósł się nade mną, włożył pode mnie rękę, a jego twarz przybrała maskę koncentracji. Przesunęłam rękami po silnych mięśniach jego pleców, a one napięły się i poruszyły pod moimi palcami. Zamknął usta na moim sutku, ssąc, kiedy biżuteria na czubku jego penisa trącała nerwy głęboko we mnie. Zakołysał się wielokrotnie wraz z niespiesznymi pchnięciami ocierając się o moją pulsującą łechtaczkę. Moja płeć pulsowała; ból zmienił się w spazm kiedy przeszła przeze mnie seria wstrząsów. Mój orgazm chwycił mnie za gardło i wykopał ze mnie powietrze. To było dobre. Nie, to było spektakularne. Ryder chrząknął, a jego mięśnie naprężyły się pod moimi dłońmi. Spojrzałam na niego kiedy jego szyja wygięła się i zacisnął zęby. - Tak jest, kochanie. Dojdź dla mnie – dojdź cała dla mnie - wyglądał jak Bóg, cały pokryty mięśniami, unoszący się nade mną, wytryskający całe gorąco we mnie. Pogładziłam jego szyję i przebiegłam palcami po jego włosach kiedy na mnie opadł. Zaakceptowałam jego ciężkie, spocone ciało na mnie i pochłaniałam jego siłe i miłość przez delikatne głaskanie i lekkie pocałunki. - Jezu - wyszeptał przy mojej skórze. Spojrzał w górę, uśmiechnął się i wypuścił wyczerpany śmiech. - Będziesz dla mnie śmiercią. - Opuścił głowę i leżeliśmy tak przez długie minuty do czasu aż wygramoliliśmy się z łóżka i wzięliśmy prysznic. Kiedy wyszłam z łazienki, nadepnęłam na komórkę, którą Ryder wcześniej upuścił na podłogę. Podniosłam ją i kiedy już miałam odłożyć ją na stolik, zadzwoniła. Twarz Leah wyświetliła się na ekranie, a ja się tylko gapiłam. Długo potem przestała dzwonić – a ja dalej

się gapiłam. Odepchnęłam moje problemy z zaufaniem i niepewność i odłożyłam komórkę.

Ryder jest ze mną, a ja muszę mu ufać. Podnosząca na duchu przemowa nie działała, ponieważ dalej zastanawiałam się czego ona od niego chciała i czy regularnie rozmawiali. Ryder wyszedł owinięty ręcznikiem, idąc prosto do szafy. To były jego ostatnie wolne dni od walki, a potem będzie jadł, spał i trenował. I mam nadzieję, że będzie też znajdował trochę energii dla mnie w nocy. Usiadłam na krawędzi łóżka, patrząc jak się ubiera. Rzucił mi parę flirtownych spojrzeń kiedy pożerałam jego ciało oczami. Wiedział o czym myślałam. Byłam pewna, że myślał o tym samym, ale nie ważne jak bardzo go chciałam, potrzebowałam przerwy. Po ćwiczeniach w łóżku, Ryder wziął mnie pod prysznicem, mocno i szybko, dokładnie tak jak chciałam. Dostałam to o co prosiłam. - Dzwoniła Leah - nie zamierzałam nic mówić, ale to tak jakby samo wyszło. Wzruszył ramionami i kontynuował nakładanie butów. - Zamierzasz do niej oddzwonić? - naciskałam.

Nie naciskaj, Lexi. Znów wzruszył ramionami. Nienawidziłam kiedy tak robił, ale wiedziałam, że to znaczyło, że jest podirytowany tematem. Miałam właśnie zapytać się czemu dzwoniła trzy razy tego ranka kiedy komórka znowu zabrzęczała. Mój brzuch ścisnął się na dźwięk, ale potem zdałam sobie sprawę z tego, że to była moja komórka, a nie Leah dzwoniąca znowu. Ryder wyglądał na zdenerwowanego do momentu aż zdał sobie sprawę z tego, że to mój telefon. Oczekiwałam, że będzie zdenerwowany a nie nerwowy. Jego reakcja sprawiła, że zazdrość uderzyła mnie znowu, wykręcając mój brzuch. Podniosłam telefon bez patrzenia na niego. - Halo. - Lexi, dzięki Bogu. Wróciłam do domu, a to miejsce jest opustoszałe - moja mama westchnęła do telefonu. - Gdzie jesteś? Zerknęłam na Rydera, bezgłośnie dając znać, że to moja mama i opuściłam pokój. Moja mama by zinterpretowała moje bycie z Ryderem na dużo sposobów, a ja nie chciałam prowadzić tej konwersacji przed nim. - Jestem z Ryderem, mamo. - Oh, to cudownie! - mogłam praktycznie usłyszeć jej uśmiech przez telefon. - To nie jest to co myślisz, mamo - ale było. Po prostu nie musiała tego wiedzieć. Było mi samotnie w domu, więc zostałam z Ryderem. - Oh - To oh było bardziej niż zawiedzione i powiedziało mi, że kupiła moją bajkę. Cóż, jestem tu już kochanie i tęsknię. Wróć do domu. - Okej, będę tam niedługo - rozłączyłam się w czasie gdy pojawił się Ryder. - Więc byłem tylko lekarstwem na twoją samotność. - Nie. Powiedziałam tak bo... - ugryzł moje ucho, zmuszając mnie do stęknięcia.

- Wiem czemu to powiedziałaś - cicho się roześmiał i polizał miejsce, które ugryzł. W porządku. Powiesz jej o nas kiedy będziesz gotowa. - O nas, huh? - obróciłam się, owijając ręce wokół jego ramion. - Lubię dźwięk ciebie i mnie będącymi nami. - Dobrze, bo teraz jesteśmy dwójką - posłał mi uśmieszek i skrzywił brew. - To znaczy, nie przeszkadzałby mi trójkącik jeśli przestałabyś mnie kręcić. - Walnęłam go w ramię i zmarszczyłam brwi. Roześmiał się, pochylając się żeby mnie pocałowac. - W porządu, będę brał cię tak długo jak będziesz dalej robiła tą rzecz kiedy zaciskasz się i wciągasz mnie w twoją... - Hej! - pocałowałam jego szczękę. - Przestań do mnie tak sprośnie mówić. Sprawiasz, że mi gorąco, a muszę iść do domu. - Więc przestań drażnić mnie językiem i pozwól zabrać się na śniadanie. Niechętnie przestałam drażnić go językiem i zdołaliśmy opuścić mieszkanie bez zdzierania z siebie ubrań. - Więc przychodzisz na noc walki do siłowni? - zapytał kiedy szliśmy korytarzem. - Jasne, a jak to działa? - Cóż, trenujemy tutaj grono obiecujących kolesi, więc co sześć miesięcy urządzamy noc walki. Kolesie rywalizują ze sobą, a zwycięzca walczy ze mną - był tak podekscytowany i ożywiony kiedy mówił o walczeniu. - Czy skala nie jest zbytnio nierówna? - Nie, byłabyś zdziwiona jak dobrzy są niektórzy. Kiedy jesteś młody i głodny, mógłbyś zabić by obronić mistrzostwo. Powinienem to wiedzieć; byłem kiedyś jednym z nich. Zaśmiałam się kiedy weszliśmy do windy. - A teraz jesteś weteranem w dojrzałym wieku dwudziestu pięciu lat? - Lepiej w to uwierz - chwycił mnie, przyciągając w swoje ramiona. - Bo to nie był żaden amator, który sprawił, że krzyczałaś jego imię tego ranka... i ostatniej nocy... i dzisiejszej nocy. - Całował mnie wzdłuż obojczyka kiedy mówił. Musiałam odsunąć go od siebie kiedy drzwi się rozsuwały.

Rozdział 25

Ryder

Vanessa była podekscytowana widząc Lexi, aż zbytnio podekscytowana biorąc pod uwagę, że nie było jej tylko dziesięć dni. Myślę, że wpłynęło na to bardziej widzenie Lexi ze mną. - Wyglądasz na taką szczęśliwą, skarbie - odepchnęła Alexis z dwiema dłońmi na jej ramionach i uśmiechnęła się do niej promiennie. Spojrzała za nią, na mnie i uśmiechnęła się. - Miło cię znowu widzieć, Ryder - kiwnąłem. David stał na schodach, spoglądając na ich powitanie, ale w szczególności patrząc na mnie. Pokonał drogę w dół by uścisnąć Lexi, potem podszedł do mnie i wyciągnął rękę. Boże, chciałem być dupkiem i olać go, ale Lexi patrzyła na mnie błagalnie, więc przebolałem to i potrząsnąłem jego dłonią. - Mogę porozmawiać z tobą przez minutę? - zapytał David. Zerknąłem na Lexi, a ona wzruszyła ramionami. Poszedłem za nim do kuchni, ale odmówiłem siedzenia, które zaoferował. - Ryder - zaczął, przesuwając tą znaną, nerwową rękę na tył szyi. - David - odpowiedziałem. Wzdrygnął się na użycie przeze mnie jego imienia. To było coś, co wiedziałem, że go irytuje. - Nie byłem pewny czy wejdziesz do środka. - Też nie byłem pewny czy wejdę do środka - tak naprawdę to byłem zdeterminowany aby podrzucić Lexi i pojechać do miasta, ale namówiła mnie bym z nią wszedł. David włożył ręce do kieszeni i westchnął. Wiedziałem dokładnie o czym myślał. Rzeczy nigdy nie były między nami takie napięte kiedy byłem młodszy. - Co u twojej mamy? - zapytał, jego oczy powędrowały do podłogi. - Nie pytaj kurwa o mamę - prychnąłem. Myślałem, że poradzę sobię z przyjściem tutaj i udawaniem, że nic się nie stało, ale to był błąd. Nie chciałem żeby udawał, że jest zainteresowany mamą ze względu na mnie. Zacząłem go wymijać, ale chwycił mnie za ramię. Spojrzałem w dół, na rękę która mnie trzymała i pomyślałem o tym jak łatwo mógłbym sprawić żeby ją usunął. Jak łatwo mógłbym go skrzywdzić tak, jak on skrzywdził moją mamę. - Przepraszam, okej? - powiedział, puszczając moje ramię tak szybko jak je chwycił.

Zrobiłem krok w tył i obserwowałem jego zdenerwowane zachowanie. - Nie wiem już co mam ci powiedzieć. - Nie ma nic do powiedzenia. Dokonałeś wyboru. Masz kobietę, której zawsze chciałeś. Wszystko co musiałeś zrobić żeby się do niej dostać to dobić moją mamę. - Nigdy nie chciałem żeby tak było, Ryder. Wiesz ile dla mnie znaczysz. - Oh, wiem. To po prostu mama gówno dla ciebie znaczyła. - Chciałbym żeby był jakiś sposób by ci to wytłumaczyć, ale myślę, że nie chcesz słuchać tego co mam do powiedzenia. - Nie chcę. Zrobiłem co chciałeś. Zajmowałem się Lexi, utrzymywałem ją szczęśliwą, a teraz dotrzymaj swojego słowa i przepisz mi siłownię. - Co? - Lexi wysapała za mną. - To wszystko było po to byś zdobył siłownię? Cholera. Byłem zły i powiedziałem to w sposób, który oznaczał, że wykorzystałem ją, co nie było prawdą. - Nie, Lexi, posłuchaj... - Nie! - jej oczy zamigotały łzami. - Wykorzystałeś mnie. Kurwa, jestem taka głupia. - Lexi, to nie miało nic wspólnego z... - podniosła dłoń by mnie zatrzymać kiedy się do niej zbliżałem. - Nie chcę tego słyszeć - popchnęła mnie kiedy podszedłem bliżej. - To dlatego Leah dalej jest częścią twojego życia? Czekałeś po prostu aż zdobędziesz siłownię nim do niej wrócisz? Sprawię, że Alexis będzie szczęśliwa, a David odda mi siłownię. - Powiedziała szyderskim tonem. - Przestań! Po prostu przestań. To nie było w ten sposób. Wszystko przekręcasz. - Odpierdol się, Ryder - wyleciała z pokoju, zostawiając mnie zastanawiającego się jak do diabła w jednym momencie wszystko poszło nie tak. - Ryder - powiedział David, podchodząc do mnie. - To ty - powiedziałem, gapiąc się na niego. - Co? - wyglądał na zdezorientowanego. - Ty to dla mnie spieprzyłeś. Ty i twoja głupia umowa. Jeśli byś tylko podpisał papiery, z Lexi i ze mną byłoby wszystko w porządku. Teraz muszę pomyśleć jak sprawić by uwierzyła, że jej nie wykorzystałem. - Spójrz, starałem się tylko pomóc. Ty i Lexi zawsze byliście blisko i pomyślałem, że umieszczając was razem... - Cóż, następnym razem trzymaj się z dala od mojego życia. Lexi i ja byśmy się odnaleźli bez twojej pomocy - nie byłem pewny czy to prawda, ale chciałem żeby David przestał pchać się w moje życie. Szukałem Alexis i znalazłem ją w jej sypialni. Drzwi były zamknięte i nie zamierzała ich dla mnie otworzyć. - Idź sobie - było jedyną rzeczą jaką powiedziała. Po godzinie przed jej drzwiami,

zdecydowałem, że lepiej będzie dać jej ochłonąć i przyjść później. David zatrzymał mnie jak otwierałem drzwi do samochodu. - Masz - powiedział, podając mi kopertę. - Co to jest? - spojrzałem na niego podejrzanie. - Możesz mieć siłownię. To był pomysł Drewa by dodać mnie do aktu. Pomyślał, że to zbliży nas do siebie, ale nie chcę dawać ci więcej powodów do nienawidzenia mnie. Weź to. - Wujek Drew to wszystko ustawił? Kiwnął głową. - Weź kopertę. To wszystko wyjaśni. Ostrożnie wyjąłem ją z jego rąk jakbym myślał, że nasączona była trucizną. - Dalej go masz - powiedział, patrząc na moje Camaro. Zauważyłem jak lekko uniósł się kącik jego ust, ale jego ponury wyraz twarzy nie zmienił się za bardzo. Obserwowałem jak odwraca się i odchodzi, zastanawiając się dlaczego nie czuję się tak szczęśliwy jak myślałem, że będę, usuwając go ze swojego życia. ~*~*~ Lexi się ode mnie odcięła. Dwa dni ciągłego dzwonienia i starań do przekonania jej by mnie wysłuchała, nigdzie mnie nie doprowadziły. Byłem niespokojny w nocy i wyczerpany w dzień, ponieważ trenowałem jak zwierzę. Nieważne co się działo z Lexi, byłem dalej wojownikiem znanym wszystkim jako Hawk i miałem tytuł do obronienia. Pod koniec trzeciego dnia, byłem tak wyczerpany i zestresowany z powodu Alexis, że nie myślałem przejrzyście. Przez całe dnie gapiłem się na kopertę, którą dał mi David. Nie powiedziałbym, że bałem się ją otworzyć, ale nie wiedziałem jaki wywrze na mnie efekt list zostawiony przez mężczyzne, który był dla mnie jak ojciec. Odepchnąłem obawy na bok i otworzyłem kopertę.

Ryder, Jeśli to czytasz to znaczy, że rak wygrał, a mnie już dawno nie ma. Chcę żebyś wiedział, że jeden z najlepszych momentów mojego życia zdarzył się kiedy obserwowałem jak dorastasz i wygrywasz tamte mistrzostwa. Pewnie zastanawiasz się dlaczego do diabła zostawiłem siłownię twojemu ojcu. Prawda jest taka, że zrobiłem to by zmusić ciebie do stanięcia z nim twarzą w twarz. Od pierwszego dnia byłeś dla mnie jak syn, ale nigdy nie mógłbym zastąpić Davida w twoim życiu. Jesteś na niego zły za zrujnowanie tej zwartej rodziny jaką mieliśmy i rozumiem to. Ale również rozumiem co zrobił David. Byłem tam kiedy zakochał się w Vanessie i obserwowałem jak rozpada się na kawałki rezygnując z niej. Nigdy nie żałował swojej

decyzji, ponieważ jego wybór sprowadził do naszego życia ciebie. To co stało się z Vanessą było złe, ale wybaczyłem mu. Czasami miłość wpada nam w drogę i nie ważne jak wiele przeszkód zbudujemy na jej ścieżce, to i tak jej nie zatrzyma. Wraz z moim odejściem, nie chcę żebyś był sam. Jesteśmy Hayes'ami. Walczymy mocno i trzymamy się razem. Jeśli to czytasz, to znaczy, że co najmniej nie rozmawiasz z Davidem. Nie proszę ciebie żebyś to zrobił dla mnie. Chciałbym żebyś zrobił to dla siebie. Jeśli pozwolisz odejść nienawiści, to może uda ci się zobaczyć, że David jest dalej tym samym mężczyzną, który ciebie kochał. On po prostu nie jest bohaterem, którego stworzyłeś. Został on mężczyzną pokonanym przez miłość. Może pewnego dnia poznasz dziewczynę, która zniszczy twoje całe życie. A potem może, tylko może, zrozumiesz błędy Davida. Już kiedy myślałeś, że się mnie pozbyłeś, ja dalej mieszam w twoim życiu. To jest moje ostateczne pożegnanie. Kocham cię, Ry. Walcz mocno, kochaj mocniej i bądź mistrzem, którym zawsze wiedziałem, że będziesz. Wujek Drew. Miałem rację. List wywarł na mnie mocny efekt. Oczyściłem gardło by przepchnąć emocje, które zaczynały się tam powiększać. Ten mężczyzna miał zawsze rację. Nawet nieżywy, wiedział jak wrócić i wrzucić trochę sensu do mojego życia. Pomimo jego słów, ja po prostu nie byłem gotowy by poradzić sobie z Davidem. Czułem się przytłoczony uczuciami do Lexi, presją by utrzymać tytuł, a potem moim wujkiem pchającym Davida w moją twarz jako jego ostatnie życzenie. Potrzebowałem powietrza. Tego było dla mnie za dużo, więc wskoczyłem do samochodu i pojechałem do baru, w którym nikt mnie nie znał. Siedziałem w barze godzinami, pijąc o wiele za dużo i myśląc jeszcze więcej. Chciałem naprawić rzeczy z Alexis, więc zdecydowałem, że pierwszym krokiem będzie usunięcie Leah z mojego życia. Powinienem zdać sobie sprawę z tego, że widzenie jej podczas gdy byłem pijany nie jest dobrym pomysłem. ~*~*~ - Naprawdę potrzebuję żebyś się odwaliła - powiedziałem kiedy w końcu zgodziła się wyjść i ze mną porozmawiać. Chciała żebym wszedł do środka, ale jedną rzeczą jaką wiedziałem o Leah było to, że nie była nieśmiała jeśli chodzi o kuszenie mężczyzny. Leah oparła się o mój samochód, skrzyżowała ramiona i spojrzała wzdłuż ulicy jakby nie słyszała żadnego słowa. - Leah? - Zmusiła się by na mnie spojrzeć, z ponurym wyrazem twarzy. - Czego ode mnie chcesz, Ryder? - Chcę żebyś przestała dzwonić do mnie w środku nocy. Musisz przestać przychodzić

do mnie i sprawiać, że Alexis czuje się niewygodnie. I przestań plotkować z moją mamą jak nas rozdzielić. Westchnęła, jej ramiona opadły ciężko. - Razem przez tyle przeszliśmy, a potem ona po prostu się pojawia i zapominasz czym byliśmy - odepchnęła się od samochodu, patrząc mi prosto w oczy. - Było nam dobrze razem, ale udajesz, że gówno znaczyliśmy. Byłam z tobą kiedy byłeś nikim. Zrobiłem krok do tyłu i przesunąłem ręką po swojej twarzy przed spojrzeniem w jej zranioną. - Nigdy nie chciałem sprawiać żebyś czuła, że to co mieliśmy nic nie znaczyło. - Nie wkręcaj mi tego kitu, Ryder. Miałam dobre życie i dobrą pracę. Oddałam wszystko żeby przeprowadzić się tu i być z tobą. Teraz ledwo mnie stać by tu zostać machnęła na mieszkanie które wynajmowała. - Jeśli Jacob nie zostanie wybrany w tym roku przez UFC to będziemy musieli się przeprowadzić. Miała prawo być złą. Pozwoliłem jej mieć nadzieję kiedy jej nawet nie było. Zawsze wiedziałem, że kochała mnie bardziej niż byłbym w stanie kochać ją. Pozwoliłem jej zaryzykować wszystko dla mnie i nie dałem jej nic w zamian. Okrążyłem auto, otworzyłem drzwi i chwyciłem moją książeczkę czekową. Patrzyła na mnie spode łba kiedy pisałem niej pisałem. Wyrwałem stronę i podałem jej. Wzięła ją, spojrzała na mnie, a następnie wywróciła oczami. - Myślisz, że możesz mnie przekupić, ponieważ czujesz się winny. Nigdy mnie nie wpuściłeś i to nas zniszczyło. - Nie próbuję cię przekupić. Troszczę się o ciebie i nie chcę patrzeć jak ledwo wiążesz koniec z końcem. Byłaś tam dla mnie, więc pozwól mi to dla ciebie zrobić. Wsunęła czek w tylnią kieszeń jej dżinsów. - Czy ty kiedykolwiek mnie kochałeś? - Po prostu nam się razem nie udało. Położyła palec na mojej klacie. - Dlatego, że byłeś zbyt zajęty nią. Lubisz udawać, że to ja nas spieprzyłam, ale twoje serce opuściło nasz związek długo przed tym jak poznałam Cartera. Wzdrygnąłem się na wspomnienie imienia Cartera. Nie mogłem udawać, że nie wkurza mnie to, że przespała się z tym dupkiem. Ale z drugiej strony, byłem wdzięczny, że to obudziło i zdałem sobie sprawę, że to co czuję do Leah nie jest prawdziwe. Jeśli czułbym do Leah połowe tego co czuje do Lexi to nigdy bym tak łatwo nie odszedł. Jedynym błędem jaki popełniłem było nie odcięcie Leah kompletnie z mojego życia. Dostaliśmy się w to chore, małe porozumienie gdzie byliśmy wolni by umawiać się z kimkolwiek chcieliśmy, ale dalej się pieprzyliśmy. Nigdy nie narzekała czy próbowała dostać się między mnie a inną kobiętę – aż do Lexi. Zrozumiałem, że nigdy nie czuła zagrożenia od innej kobiety. Miała w głowie myśl, że naprawimy sprawy i wrócimy do siebie, ale ten statek

już dawno odpłynął. - Masz rację. Nie będę kłamał i mówił, że moja głowa nie była spieprzona kiedy wyciągnąłem Lexi z oceanu. Miała specjalne miejsce w moim sercu odkąd byliśmy dziećmi. Nie liczy się to gdzie popełniliśmy błąd. Liczy się tylko to, że popełniliśmy go i udało nam się to naprawić. - Więc nigdy mnie nie kochałeś. Jej oczy zaszły mgłą kiedy krztusiła się słowami. - Chodź tu - chwyciłem jej dłoń i przyciągnąłem ją bliżej. Nie przyszedłem tutaj żeby ją zranić. Wymieniliśmy między sobą wystarczająco bólu przez ostatnie pięć lat. - Kochałem cię, ale rzeczy między nami się zmieniły. - Byliśmy już w takiej sytuacji - wyszeptała. - Zawsze wracałeś. - Nie tym razem. Zamknęła oczy, opierając czoło o moje kiedy łzy spłynęły po jej twarzy. Trzymałem ją. Westchnęła. Nie mogłem powiedzieć, że żegnanie nas nie było trudne. Była moją stałą w pewnym momencie. Poznałem ją w czasie gdy byłem samotny. Byłem młodym, obiecującym wojownikiem, pasjonatem, który walczył w dzień i pieprzył w nocy. Patrzyła na mnie jak walczę. Była tam ze swoim bratem, cicho obserwując mnie z tym spojrzeniem w oczach. Po walce, nie mogłem jej znaleźć, ale ona znalazła mnie przy barze gdzie wszyscy poszliśmy świętować. Wiedziałem, że to było popieprzone, ale jej oczy przypominały mi oczy Alexis, więc zabrałem ją do domu i nigdy nie pozwoliłem odejść. Skazałem nas na przegraną od samego początku. Nie wiedziałem tego wtedy, ale wiem to teraz. Pozwoliłem jej reprezentować to co chciałem. Kiedy prawie straciłem Alexis, nie mogłem kontynuować okłamywania siebie co do mnie i Leah. Stałem się zdystansowany, a ona przespała się z kimś by ze mną zadrzeć. Rzuciła mi to w twarz by mnie zranić, ale czułem jakby otworzyła drzwi za którymi utknąłem i uwolniła mnie. Leah chwyciła moją koszulkę, uniosła głowę i umieściła swoje usta na moich. W tym momencie powinienem ją odepchnąć. Pozwoliłem przejąć umysł alkoholowi i winie za zranienie jej. Stękała desperacko przy moich ustach, błagając o ostatnie połączenie. Więc zamiast ją odepchnąć, wsunąłem rękę w jej włosy i oddałem pocałunek. Wtopiła się we mnie i jęknęła, jej język wsunął się w moje usta. Kiedy się odsuneliśmy, zobaczyłem w jej oczach, że jeden pożegnalny pocałunek dał jej więcej nadziei niż kiedykolwiek wcześniej. Spieprzyłem to. Powinienem zostać w domu.

Rozdział 26

Alexis

Walnięcie w drzwi przeszkodziło mojej bezsenności. Po sprzeczce z Ryderem siedziałam w pokoju całymi dniami. To było tak, jakbym miała nadzieję, że ciemność pomieszczenia wchłonie cały mój ból w swoją głębię. Byłam uzależniona od smutku tak długo, że czułam się z Ryderem jak nowy człowiek. Dowiedzenie się, że to było kłamstwo, zdruzgotało mnie. Moja mama wślizgnęła się przez drzwi kiedy nie odpowiadałam, włączyła lampę i usiadła na krawędzi łóżka. - Dzwonił Ryder. Nienawidziłam tego małego przewrotu, które zrobiło moje serce na wspomnienie jego imienia. Zawsze był moją słabością. Wszystko zmienił w ostatnim tygodniu, sprawiając, że zobaczyłam możliwość szczęścia. - Martwił się o ciebie - kontynuowała. - Nie chcę rozmawiać o Ryderze - wymamrotałam w poduszkę. - Alexis, spójrz na mnie - powaga w jej tonie zmusiła mnie do spojrzenia na nią. - Wiesz dlaczego poprosiliśmy Rydera o troszczenie się o ciebie? Gapiłam się na nią, ale nie odpowiedziałam. Nie wiedziałam, że był jakiś powód kryjący się za jej obsesywnym zamartwianiem się. - Tego dnia, kiedy weszłaś do kuchni i zobaczyłaś Rydera – zobaczyłam to. Te spojrzenie jakie mu dałaś - uśmiechnęła się delikatnie przed kontynuowaniem. - Po raz pierwszy od śmierci Aleca, zrzuciłaś maskę. Była jakaś prawdziwa emocja na twojej twarzy, zamiast pustego uśmiechu zobaczyłam prawdziwą pasję. Oddziaływał na ciebie, a ja chciałam cię popchnąć do jedynej osoby, która sprawiła, że poczułaś coś od lat. A sposób w jaki na ciebie spojrzał... - Mamo, nie chcę przekłuwać twojej bańki, ale to było tylko pożądanie. - Może tamtego dnia i było, ale jestem pewna przerodziło się w coś więcej. Ryder dzwonił cały czas, zamartwiając się o ciebie. To nie jest mężczyzna w pożądaniu. Nie zgodził się na umowę Davida, Lexi. Porozmawiaj z nim, okej? Wyszła. Miałam posępny nastrój. Potem zebrałam się i zdecydowałam przestać dawać się ciągnąć w dół. Wzięłam prysznic, nałożyłam ciuchy do ćwiczeń i pojechałam samochodem mamy do siłowni.

~*~*~ - Więc gdzie twój pies obronny? - Nie zaczynaj, Jacob - unikał mnie, ale w większości dlatego, że Ryder go obserwował. Teraz nie było tu Rydera żeby go odstraszyć. Uniósł obronnie ręce i odsunął się. - Chciałem tylko wiedzieć czy jest na tyle bezpiecznie by z tobą pogadać. - Znowu, czego chcesz? - Nie możemy być przyjaciółmi? - Nie jeśli czekasz aż Ryder mnie rzuci żebyś mógł się wtrącić i... - Okej, może byłem trochę... - Byłeś dużym kretynem mówiąc to. - Okej, byłem niegrzeczny i odpychający, ale naprawdę cię lubię. Nie chcę patrzeć jak jesteś przywiązana do Rydera kiedy on nigdy nie dał sobie spokoju z moją siostrą. - Między nimi wszystko skończone. - Nie wyglądało mi na to ostatniej nocy - zaciśnięte krawędzie jego ust sprawiły, że wyglądał na poważnego, ale wiedziałam, że chciał nas rozdzielić, sprawiając żebym zwątpiła w Rydera. Spojrzał w dół kiedy zaczął owijać rękę paskiem materiału. - Wiem, że nie chcesz mi wierzyć, ale Ryder był u mnie ostatnio, rozmawiając z Leah, a patrząc na pocałunek jaki jej dał, nie wyglądało to na skończone. - Daj spokój, Jacob. To naprawdę nieistotne. Pozwolisz mi wrócić do ćwiczeń? włączyłam maszynę i zaczęłam biec. - Jeśli mi nie wierzysz to zapytaj go. W sumie to i tak jest wypisane na jego twarzy kiwnął w stronę drzwi i odwróciłam się by zobaczyć jak wchodzi Ryder z zawieszoną nisko głową. Straciłam równowagę na bieżni i potknęłam się przed wyłączeniem jej. Ryder spojrzał w moją stronę, ale wzbronił się od kontaktu wzrokowego, szybko odwracając się i zmierzając do Ty'a. Odkąd oficjalnie jesteśmy razem, Ryder nigdy nie przebywał w pomieszczeniu bez dotykania mnie albo flirtowania swoim seksownym wzrokiem. Sznur uformował się w moim żołądku kiedy spojrzałam na Jacoba, a on tylko wzruszył ramionami w stylu 'a nie mówiłem' i odszedł. Nie podobało mi się, że pochylałam się w stronę uwierzenia Jacobowi, ale po byciu nieustępliwym by ze mną porozmawiać, czemu mnie ignorował? Sprawiło to, że stałam się zaniepokojona myśląc, że wszystko co Ryder dał mi do zrozumienia było kłamstwem. Słowa jakie wyszeptał do mnie w nocy sprawiły, że uwierzyłam w to, że jego serce było tak samo w tym jak moje. Czułam jakby coś było wyłączone, bo energia między nami nie była taka sama, ale

bałam się z nim skonfrontować. Więc biegłam, biegłam i biegłam aż moje nogy zaczęły boleć. Stałam jeszcze dłużej pod prysznicem i prawie przekonałam siebie do opuszczenia siłowni bez pytania go o co chodzi. Nie chciałam wiedzieć czy dzieje się to czego bałam się od początku. Ale w końcu nie mogłam znieść przypuszczeń i zwątpień, które mnie zjadały. Zdecydowałam się z nim skonfrontować. - Możemy porozmawiać? - spytałam zbliżając się do niego. Zerknął na mnie i wrócił do trenowania z Ty'em. Ty spojrzał w moją stronę zaintrygowany. Przechylił głowę starając się zrozumieć co się dzieje z Ryderem. - Jestem zajęty - mruknął. - Ryder? - zignorował mnie, podskakując wokół na stopach, uderzając agresywnie worek. Chwyciłam jego ramię, zirytowana odpychaniem mnie. - Co? - powiedział zdenerwowanym tonem. Zacisnęłam zęby. - Zadręczałeś mnie bym z tobą pogadała przez wiele dni, a teraz mnie odtrącasz. - Cóż, nie możesz oczekiwać, że będę czekał aż będziesz gotowa poświęcić mi swój czas. Nie chce grać w twoje gierki, Lexi. Dorośnij. Odwrócił się do worka, ale zatrzymał się kiedy spytałam. - Gdzie poszedłeś ostatniej nocy? Zwrócił przymrużone oczy w moją stronę, następnie spojrzał obok mnie, gapiąc się na Jacoba jakby miał go zabić. - Tylko odpowiedz na jedno pytanie, a cię zostawię - dalej nie spojrzał na mnie. Jacob powoli wycofywał się dalej, obawiając się gniewu Rydera. Pociągnęłam go za mocno napiętego bicepsa żeby zdobyć jego uwagę. Kiedy spojrzał w moje oczy spytałam. Pocałowałeś ją? Wzdrygnął się lekko, następnie spojrzał w inną stronę z poczuciem winy. Odsunęłam rękę jakby mnie parzył. Spojrzał na mnie kiedy zrobiłam krok do tyłu. - Mogę wyjaśnić? - wyglądał na zdenerwowanego, winnego i uwolnionego od ciężaru. Pokręciłam głową, bo nie chciałam znać szczegółów. - Nie musisz. Myślę, że rozumiem. Powiedziałeś, że nie chodziło o siłownię, ale w momencie w którym ją odzyskałeś, pobiegłeś do niej. - Nie, to nie było tak. Podniosłam rękę, ucinając jego wyjaśnienia. Zaśmiałam się gorzko i odwróciłam się wychodząc z siłowni. Wyszłam z budynku i zaczęłam pędzić do samochodu mamy. - Hej! Gdzie idziesz? - Jacob spieszył się żeby za mną nadążyć. Zerknęłam na niego kiedy podbiegł do mnie, starając się utrzymać moje szybkie tempo. - Nie wiem - odpowiedziałam. - Z daleka od niego. - Miałem rację?

Zatrzymałam się nagle, zmuszając go do cofnięcia się w moją stronę. Spojrzałam na niego gniewnie. - Jeśli to ma jakieś znaczenie to nie próbowałem cię zranić. Westchnęłam, biorąc głęboki wdech i wypuszczając gniew, który nie był nawet skierowany do Jacoba. - W porządku. Cieszę się, że byłeś ze mną szczery. - Więc co teraz? Wzruszyłam ramionami. Szczerze to nie wiedziałam co dalej. Chciałam wrócić i uderzyć Rydera w sposób w jaki uderzał worek, ale bardziej niż to, chciałam skulić się w kącie i lizać rany. - Przychodzisz jutro na walkę? - Planowałam to zrobić, ale teraz... - Wciąż możesz przyjść. Nawet po ciebie zajadę. Pomachałam mu przed twarzą palcem. - To się nie stanie. Stłumił śmiech. - Okej, łapię. Nie jesteś mną zainteresowana - uniósł brew i uśmiechnął się ukazując uroczy, mały dołeczek. - Nie mogę tylko zrozumieć jak możesz odpychać całą tą

seksowność. - poruszył brwiami i napiął mięśnie w ręce, całując biceps. Zawaliłam z ukrywaniem uśmiechu. Był niesamowicie wkurzający, ale śmieszny w głupi sposób. - Mogę teraz odejść czy zamierzasz dalej za mną iść? - Pozwolę ci odejść jeśli pozwolisz mi cię jutro odebrać. Pokręciłam głową. - Nie spodoba się to Ryderowi - dlaczego się przejmowałam? Nie mogłam tego wyjaśnić. - Dobrze, to nawet więcej powodów żebyś ze mną przyszła. Możesz zobaczyć mnie w akcji, a kiedy wygram, możesz zobaczyć jak skopię Ryderowi tyłek. Potem możemy rzucić mu naszą miłością w twarz - roześmiał się kiedy zmarszczyłam brwi. - Tylko żartuję. - Dobra, pojadę z tobą, ale zgadzam się tylko dlatego, że nie chcę aby Ryder pomyślał, że jestem tam dla niego. - Hej, jestem prosty. Wezmę cię w każdy sposób w jaki mogę - zmarszczyłam czoło posyłając mu najgroźniejsze z moich spojrzeń. Roześmiał się i zarzucił rękę na moje ramiona kiedy szliśmy ulicą. - Lubię cię, Lexi. - Cóż, ja jeszcze nie wiem co czuję jeśli chodzi o ciebie. Uniósł brew z chłopięcym uśmiechem na twarzy. - Tak długo jak coś czujesz to jestem usatysfakcjonowany. - Kiedykolwiek odpuszczasz?

Potrząsnął energicznie głową. - Byłem bardzo nadpobudliwym dzieckiem. To jest coś z czego nie wyrosłem - Uniósł głowę, patrząc w niebo jakby się bardzo zamyślił. - Myślę, że to okresowe. Mógłbym potrzebować kobiety takiej jak ty by trzymała mnie na wodze i uleczyła moje niesforne zachowanie. Uśmiechnęłam się szeroko do niego. - Okej, zdecydowałam. Jesteś irytujący jak diabli - nachmurzył się. - Ale uroczy. Kontynuowałam. Jego twarz rozświetliła się głupawym uśmieszkiem. - Wiedziałem. Lubisz mnie - drażnił się ruszając sugestywnie brwiami. Walnęłam go w bok kiedy zatrzymaliśmy się przed moim samochodem. Obdarzył mnie mocnym uściskiem, którego nie odwzajemniłam. - Nie zapomnij wysłać mi adresu. - Krzyknął wracając do siłowni. Nie zauważył Rydera stojącego parę stóp dalej, miał burzowy wyraz twarzy i skrzyżowane ręce. Jacob wpadł na niego, spojrzał na jego pochmurną twarz, a potem wzruszył ramionami i wszedł do siłowni. Ryder stał tam promieniując wściekłością. Próbowałam przejść wokół auta i uciec od niego, ale był szybszy. Zamknął drzwi kiedy próbowałam je otworzyć. - Możemy porozmawiać? Nie odwróciłam się, bo wiedziałam, że przekona mnie jednym spojrzeniem. Potrząsnęłam głową. Westchnął, złapał mnie za ramię i odwrócił. No i proszę bardzo. Mój opór połamał się na kawałeczki. - Lexi, wiem, że obiecałem cię nie skrzywdzić, ale nawaliłem – przepraszam. Ale chcę żebyś wiedziała, że nigdy nie chodziło o siłownię. Wpadnięcie na ciebie w klubie było przypadkowe, a wszystko co stało się potem było przeznaczeniem. - Wiem. Zeszłam na dół myśląc, że przesadziłam. Może dlatego w to wierzyłam, bo byłam za bardzo wystraszona by wierzyć w nas. Ale teraz jestem bardziej zagubiona. Zajęło tobie około dziesięciu minut ruszyć dalej. - To nie było tak - odsunął się, przeciągając obiema rękami po włosach. - Nie chciałaś ze mną gadać i przeczytałem ten list od mojego wujka, który sprawił, że poczułem się...przytłoczony. Piłem i poszedłem do Leah powiedzieć jej żeby się odczepiła. Pocałowała mnie. To był pożegnalny pocałunek. Czułem się winny i go oddałem. Przepraszam, że cię zraniłem, ale musisz wiedzieć, że to nic nie znaczyło. Zakopał ręce w moich włosach, kciukami głaszcząc moje skronie. Poczułam poruszenie w każdej komórce mojego ciała. - Ukradłaś moje serce mając trzynaście lat i nigdy go nie oddałaś. Leah została niesprawiedliwie potraktowana. Chciała wygrać coś co nie mogło być oddane - pochylił się i pocałował mnie w kark. Włoski z tyłu mojej szyi stanęły. Bombardował mnie zmysłową energią.

- Nie możesz zabierać mi serca i odchodzić. Co mam bez niego zrobić? Słowa wychodzące z jego ust brzmiały magicznie, ale nie chciałam wierzyć w bajki. Ciężej było uporać się z prawdziwym życiem kiedy budowałeś je na fantazjach. Pchnęłam go w pierś i ustąpił dając mi trochę przestrzeni. - Daj mi czas żeby pomyśleć. Kiwnął głową wyglądając na zmartwionego. - Dalej przyjdziesz jutro żeby zobaczyć jak walczę? - Taa - długo czekałam na to żeby zobaczyć jak Ryder walczy i nie chciałam tego opuścić nawet jeśli byłam dalej trochę zła na niego. Ale pokazanie się z Jacobem... Ryder będzie wkurzony. Oh cóż, zasługuje na to.

Rozdział 27

Ryder

Wspiąłem się do klatki i rzuciłem okiem na miejsce w którym siedziała Lexi. Pokazała się i usiadła w zupełnie innym miejscu niż te, które dla niej zarezerwowałem, ale cieszyłem się, że tu jest. Próbowałem się rozluźnić kiedy walka miała się zacząć, ale byłem zbyt niespokojny chcąc z nią pogadać. Dostrzegłem jak ktoś wślizguje się na miejsce obok niej i prawie poległem.

Co jest kurwa? Siedzi z Jacobem? Od kiedy są kumplami? Przysięgam, że zamierzam pobić tego małego gnojka tak

mocno, że będzie się trzymał z dala od Alexis na dobre. Jacob walczył ponad godzinę temu i został przygwożdżony przez wojownika z którym miałem teraz walczyć. To jasne, że wykorzystywał swoją przegraną przymilając się do Lexi. Trzymał się ode mnie z daleka ostatniego dnia w siłowni i pomyślałem, że byłoby rozsądnie zostawić dzieciaka w spokoju, bo byłem bardziej poirytowany sobą niż nim. Nie chciałem żeby ta złość się na nim odbiła, ale marzyłem o zabraniu jego tyłka do klatki. Rozbrzmiał gong i zostałem natychmiast trafiony solidnym ciosem w podbródek. Mieszała z moją głową i walką. Moja koncentracja była spieprzona.

Skup się, Hawk. Wiedziałem, że nawaliłem. Pozwoliłem dla Leah ukierunkować mnie w sytuację, która zaryzykowała wszystko to co zbudowałem z Lexi. Ale to, że ona siedzi tam, na mojej walce, z Jacobem, było nie na miejscu. Może to nic nie znaczyło. Może on przypadkowo obok niej usiadł, a ona kazała mu się odwalić. Pochylił się do niej kiedy coś mówił. Poczułem jak moja złość rośnie. Palenie zaczęło się w mojej klatce i zmieniło się we wściekłość, której nigdy nie doświadczyłem. Mocna pięść uderzyła mnie pod okiem, a za nią trzy walnięcia w żebra.

Cholera, to bolało. Wypadałem z gry. Nigdy nie wypadałem. Skup się, Hawk. Otrząsnąłem się, balansując w lewo kiedy okrążaliśmy klatkę. Uniknął uderzenia z prawej strony, ale wpadł prosto w mój lewy sierpowy. Uderzyłem go raz, drugi, a on potknął się, potem odzyskał równowagę.

Powinienem powalić już tego skurwiela. Tłum skandlował "Hawk! Hawk!". Moje oczy przesunęły się od mojego przeciwnika

do Alexis. Była jedyną osobą w pomieszczeniu, która nie oglądała walki. Położyła dłoń na udzie Jacoba i wyszeptała coś do jego ucha. To było zbyt intymne. Moja pierś się zacisnęła. Potężna pięść trzasnęła mnie w twarz. Potknąłem się kiedy krew wypłynęła z rozcięcia nad moją brwią. Była zszokowana cisza ze strony tłumu kiedy wpadł na mnie z zabójczą siłą, trafiając dwoma, mocnymi ciosami w moją głowę. Chwyciliśmy się. Oberwałem kolejny cios w obolałe żebra. Jebać to i jebać ją. Zamierzała mnie tu zabić. Trafiłem go łokciem w brzuch. Jego uścisk osłabł. Wielokrotnie uderzałem pięścią w jego twarz i głowę, wyobrażając sobie, że to Jacob. Taa, to działało. Próbował wysunąć spode mnie nogę, ale poległ. Zrobił krok w tył. Dobiłem go ciosem w nos, a następnie gwałtownym kopnięciem w głowę. Od razu upadł. Był zamroczony, ale ruszyłem by go wykończyć szybkimi uderzeniami w głowę. To był jeden raz kiedy sprowadziłem go na ziemię i nie było odwrotu. Sędzia mnie od niego odciągnął i ogłosił wygraną przez nokaut. Tłum eksplodował, ale ja byłem skupiony na Alexis. W końcu patrzyła w moją stronę, mały uśmiech igrał na jej ustach kiedy patrzyła na mnie z podziwem. Wyskoczyłem z klatki, a ona zmrużyła oczy kiedy zobaczyła, że pędzę w jej stronę, furia była widoczna w moim ostrym spojrzeniu. Ty próbował szybko mnie pociągnąć do przejścia, ale nie przed tym jak objąłem ramię Alexis i zaczęliśmy iść wzdłuż siedzeń. Próbowała się wyrwać, ale strzeliłem w jej stronę jednym, mocnym spojrzeniem i przestała walczyć, podążając za mną przez podwójne drzwi, w dół korytarza, do mojej szatni. Alexis pomknęła w drugą stronę pokoju kiedy Ty przyprowadził kogoś do zszycia mojej rany. Stała przy ścianie, patrząc w dół na ręce i ukradkiem zerkając w moją stronę. Ledwo mogłem odwrócić od niej wzrok, mój gniew utrzymywał się i ignorowałem kłucie ze szwów. Pokój naładowany był adrenaliną kiedy Ty i reszta mojego zespołu świętowała moje zwycięstwo, wspominając nokaut. Nie mogłem skupić się na tym całym szumie i podekscytowaniu kiedy jednyne czego chciałem to opróżnić pokój i zdobyć Alexis samą. - Wyjdźcie - nakazałem tak szybko jak szwy były zrobione. Wszyscy przestali się śmiać i żartować, ale nikt się nie poruszył. - Wypierdalać! Pokój oczyścił się natychmiast. Napięcie wzrosło. Zagryzła wargę patrząc na podłogę. - Co do kurwy myślałaś, że tam robisz? - Nic - wymamrotała. Dalej żadnego kontaktu wzrokowego. - Nic? - wstałem z ławki i zbliżyłem się do niej. - Chcesz mnie zranić, prawda? Potrząsnęła głową. - Taa, chcesz zadrzeć ze mną aż to stracę. - Zaprzeczała, ale wiedziałem, że chciała mnie zranić. Chciałem się skrzywdzić za sprawienie, że we mnie zwątpiła. - Czy on wie, że jesteś moja? - A ty? - uniosła brew. Spojrzałem jej prosto w oczy. - Przeprosiłem. Co chcesz żebym zrobił aby cię odzyskać? Bo zrobię to. Przychodzisz

tu i specjalnie pieprzysz w mojej głowie co prawie kosztowało mnie walkę. - Ryder, nic nie dzieje się między Jacobem a mną. Musisz się skupić kiedy tam jesteś albo twój kolejny przeciwnik stłucze ci twarz. - Czy to by sprawiło, że byś się lepiej poczuła? Nawet nie dostrzegłem, że w ogóle oglądasz walkę. Wydawałaś się zajęta - oskarżenie w moim tone sprawiło, że wywróciła oczami. - Oglądałam. I nie, to nie jest coś czego chcę - odsunęła się, patrząc na mnie gniewnie jak jej plecy uderzyły w ścianę. - Wytłumaczyłem dla ciebie co się stało, przeprosiłem, ale dalej chcesz żebym za to zapłacił. Może jak pozwolę komuś zbić moją twarz to będzie wystarczająca kara twoim zdaniem. Przybliżyła się do mnie, kladąc ręce po obu stronach mojej głowy. - Nie chcę cię zranić. Nie jest dla mnie łatwo zaufać mężczyźnie i chcę zaufać tobie, ale... - westchnęła i spojrzała w dół. - Zraniłeś mnie. - Powiedziała cicho. Jej słowa ścisnęły mnie za serce. Oparłem czoło na jej. - Przepraszam, kochanie - pocałowałem ją delikatnie. Położyłem dłoń z tyłu jej szyi, przyciągając ją bliżej, trochę ostro, zmuszając ją by na mnie spojrzała. - Jesteś moja. Moja - wyzwałem ją spojrzeniem by zaprzeczyła. - Chcesz czasu żeby być na mnie wkurzoną? Dam ci go. Chcesz na mnie krzyczeć? Zrób to. Cholera, jeśli chcesz to pozwolę ci zabrać mnie do klatki. - Zachichotała, ale szybko jej humor zniknął kiedy zobaczyła, że byłem poważny. - Ale nie myśl, że jeśli popełniłem błąd to pozwolę komuś mi cię zabrać. Spieprzyłem, ale czekałam za długo by cię mieć żeby stracić cię przez pocałunek, który nic nie znaczył - przysunąłem się bliżej, popychając ją na ścianę i przyciskając moje ciało do jej. - To. Nic. Nie. Znaczyło. To tutaj... - Pocałowałem ją znowu. - To znaczy dla mnie wszystko. Stęknęła między pocałunkami. - Te usta są moje. - Uniosłem jej głowę, liżąc ścieżkę od policzka do jej ucha. Jęknęła. - Ten dźwięk, który wydajesz należy do mnie. Zrób to znowu. Ssałem i lizałem jej gładką skórę. Jęknęła głośniej. Przesunąłem ręce po jej bokach, do bioder, a potem po jej krótkiej spódniczce. Pogłaskałem delikatną skórę jej ud, delikatnie je rozdzielając. Umieściłem dłoń na jej majtkach. Syknęła na pierwszy kontakt, jej oddech przyspieszył, a paznokcie wbiła w moje ramiona. - Ta cipka jest moja - zadrżała i zamruczała, albo od intymnych słów albo od sposobu w jaki drażniłem jej nabrzmiałą łechtaczkę przez cienki materiał. Odsunąłem na bok jej majtki, przeciągając dwoma palcami przez jej mokre ciepło. - Jest moja, Alexis? - odwróciła ode mnie głowę, biorąc ostry wdech kiedy zanurzyłem palec w jej ciasną dziurkę. - Jest moja? Kiwnęła rozpaczliwie.

- Oh Boże...jest twoja – twoja - jej biodra zakołysały się na mojej dłoni. Jej delikatne, mokre ciało wprawiało mnie w otumanienie. Chciałem być w środku i wiedziałem, że wykopie życie z każdego kto dotknie ten kawałek mojego raju. Okrążyłem kciukiem mały pączek, kiedy ona zaczęła drżeć i błagać. - Proszę... Ohh, proszę, Ryder. - Proszę co? - spojrzeliśmy na siebie spod powiek ciężkich od pożądania. Pociągnęła moje szorty w dół, zerkając w dół kiedy mój fiut się wydostał, twardy i zły, zamknięty przez tak długi czas. - Przypomnij mi czemu jest twoja - jej oczy błagały, jej usta były nienasycone. Kurwa, te gówno sprawiało, że mój fiut był twardszy. Owinęła nogę wokół mojej talii, pocierając mokrą cipką o mnie. Warknięcie zaczęło się głęboko w mojej piersi i wydostało się. Rozerwałem jej majki, celując i popychając w nią mocno i szybko. Odrzuciła głowę na ścianę; jej szyja naciągnęła się kiedy wzięła gwałtowny wdech i gapiła się w sufit w zszokowanej ciszy. Zastygłem, jak cholera mając nadzieję, że jej nie skrzywdziłem. - Wszystko w porządku? - udało mi się zapytać mimo fali przyjemności przepływających przez mój kręgosłup i obezwładniających mój głos. - Nie. Przestawaj - przez jej zmieniony głos zakładałem, że doświadczała takiego samego poziomu przyjemności. Wysunąłem się prawie cały, a następnie wtargnąłem z powrotem w jej ciasne ciało. Przeciągnęła paznokciami po moich ramionach, przerywając skórę. Ledwo zarejestrowałem ból przez intensywne uczucie przepływające przez mojego fiuta. Przyjemność była tak przytłaczająca, że chwyciło mnie to za głowę i poprowadziło w obłęd. Moje palce wczepiły się w nogę, którą owinęła wokół mnie kiedy pchałem w nią mocniej. Było tam tyle mokrego ciepła, że pociłem się od fali przyjemności obmywającej mnie. Pchałem szybciej i mocniej, pocierając jej łechtaczkę. Trząsła się i dyszała, krzycząc nieskładnie. Była blisko. Ja byłem bliżej. Jej ręce wsunęły się w moje włosy. Moje jaja bolały błagając o uwolnienie kiedy się w niej zatracałem. Zassałem jej szyję i wcisnąłem ją w ścianę. Naprężyła się pod moimi palcami, jej cipka zacisnęła się na moim fiucie i krzyknęła. Wykrzyczała swoje uwolnienie, drżąc i pociągając mnie za włosy. Jej tunel stawał się cieplejszy, bardziej mokry, zaciskając się na mnie i przeciągając orgazm przez każdą komórkę mojego ciała i z mojego fiuta. Wylewałem się w nią, dochodząc chyba przez wieczność. A kiedy myślałem, że to już koniec, jej cipka kontynuowała zaciskanie się, wyciągając ze mnie tyle spermy, aż myślałem, że jestem blisko od zatracenia rzeczywistości. Czułem się odurzony kiedy pochyliłem moją wagę na nią, zaciskając zęby i starając się zrozumieć co czułem. Uprawiałem seks. Dużo seksu. Ale to... to zburzyło wszystko co myślałem, że wiem. Jedyną rzeczą której mogłem się chwycić było to, że Alexis była moim początkiem i

końcem. Nigdy nie pozwolę jej mnie znowu opuścić, bo zatraciłem swoje serce tak głęboko w niej, że wiem, że nie przeżyłbym jeśli by odeszła. - Hej - powiedziała, trzymając moją twarz w swoich dłoniach, zmuszając mnie do spojrzenia w odurzony żar jej oczu. - Do kogo należysz? - zapytała, rzucając moje własne słowa w moją stronę. - Do ciebie - wychrypiałem, nadal starając się nadać sens emocjom. - To zawsze byłaś ty. Przyciągnęła mnie, całując. Wtuliłem się w nią pogłębiając pocałunek, starając się wziąć tyle jej ile moje serce jest w stanie.

Rozdział 28

Ryder

- Trzymaj oczy zamknięte. Alexis wierciła się kiedy otworzyłem drzwi i wyprowadziłem ją na dach. Zaciągnąłem ją na sam środek i cofnąłem się. - Okej, możesz je otworzyć. Upuściła dłonie i rozejrzała się wokoło z podziwem. - To było tutaj cały czas? Kiwnąłem kiedy ona dalej skanowała taras na dachu, który odnowiłem dwa lata temu. Patio pokryte było dużymi krzesłami i leżakami. Podłoga była gładko wybetonowana, co wyglądało bardzo dobrze z nowoczesnymi meblami, na które uparł się projektant. Był tutaj duży grill i skrzynia paleniskowa gdzie miałem zwyczaj urządzać kiełbaski dla wojowników każdego lata. Był nawet tutaj duży hamak pod pergolą. - Dlaczego tyle czekałeś aby mnie tu zabrać? - walnęła mnie w ramię i podeszła do hamaka. Wracaliśmy z kolacji i po drodze wspomniała jak piękna jest noc. Wiedziałem, że pokocha ją bardziej z tarasu, wiec zaciągnąłem ją tutaj. - Możemy na niego wejść? - wskazała na hamak. - Oczywiście - wszedłem pierwszy i pomogłem jej usadzić się między moimi nogami. - To jest niesamowite - patrzyła się na gwiazdy kiedy przesuwałem ręką bo jej ramieniu. Leżeliśmy jakiś czas, cicho napawając się momentem aż przerwała ciszę. - Kiedykolwiek myślałeś, że tak będzie? - Nie - odpowiedziałem od razu, bo byłem pewny, że to się nie stanie. - Ale za pierwszym razem kiedy David mnie do ciebie przyprowadził, a ty spojrzałaś na mnie tymi brązowymi oczami to wiedziałem, że jeśli się wystarczająco postarasz to mnie pokonasz. - Żartujesz? - leżała z głową na moim sercu i patrzyła na mnie. - Próbowałam za każdym razem jak byliśmy sami, ale stawałeś się zimny i niemiły. - To był mechanizm obronny. Za każdym razem kiedy się do mnie zbliżyłaś, czułem rzeczy, których nie powinienem czuć do małej, niewinnej trzynastolatki. Kiedy stawałaś się zła, zmywałaś się i mogłem znowu oddychać. - Zdajesz sobie sprawę z tego, że twoja apodaktyczność i niegrzeczna postawa zmarnowała dużo naszego czasu. - Musiałem być apodaktyczny. Alec pozwalał ci się na wszystko.

- Tak, pozwalał, ale byłeś zdecydowanie niemiły. Mówiłeś mi co mogę nosić, kiedy mogę wychodzić i nigdy nie pozwoliłeś mi pójść gdzieś z tobą i Aleciem bez kłótni. - To dlatego, że byłaś naiwna i całkowicie nieświadoma swojego seksapilu. Wychodziłaś w tym głupim bikini, a koledzy Aleca zbierali się w grupki i szeptali o tym jak gorąca byłaś. Mieli nawet zakład o to kto będzie wystarczająco odważny by pociągnąć za sznurki twojego bikini żeby mogli zobaczyć więcej. Musiałem im grozić cielesnym uszkodzeniem żeby się odwalili. Zachichotała. - Co się dziwić, że zaczęli mnie unikać w szkole. - To nie było śmieszne. Troszczenie się o ciebie było wyczerpujące. - Nie byłeś moim bratem. Twoją pracą nie była troska o mnie. Byłeś nieznośny. - To też nie było dla mnie proste. Byłem nastolatkiem, który miał dwuletni wzwód dla dziewczyny, którą starałem się bronić przez facetami takimi jak ja. - Kto mnie teraz obroni? - Zaczynam myśleć, że ja mogę być tym, który potrzebuje ochrony. Pełnisz główną rolę w moim życiu, a ja mam tylko rolę drugoplanową. - Jak mogę pełnić główną rolę w twoim życiu? - Zawsze chodziło o ciebie. Nawet kiedy cię od siebie odciąłem, to i tak dalej tu byłaś - wskazałem na moje serce. - Nigdy nie potrafiłem związać się z kobietą, a tego jednego razu jak spróbowałem, to był ktoś kto przypominał mi ciebie. I nie mogłem nawet dać jej swojego serca. - Przebiegłem palcem po jej włosach. - Zawsze kontrolowałaś tą grę życia. Kierowałaś każdym ruchem jaki robiłem przez lata. Jesteś królową w tą grę w szachy. Ja jestem tylko rycerzem. Gapiła się na mnie w zamyśleniu, potem sięgnęła w górę, przesuwając palcami po mojej twarzy. - Kocham cię, Ryder - pochyliła się i pocałowała mnie, jej usta delikatne i słodkie. Wiedziałem co czuła. Ale usłyszenie jak to mówi...

Cholera... Nic nigdy nie brzmiało bardziej słodko. - I masz rację. Od dnia w którym cię poznałam, nigdy nie przestałam walczyć o główną rolę w twoim życiu – w twoim sercu, ale tylko dlatego, że zawsze miałeś moje. Pocałowała mnie znowu, a ja odpowiedziałem, wpychając język w jej usta. Jej język drażniąco okrążył mój, nakłaniając bym pocałował ją głębiej. Chwyciłem jej twarz w dłonie kiedy jej miękkie usta poruszały się na moich. Ten pocałunek był inny; nie był wstępem do czegoś więcej, ale nadal podniecał mnie w cały obejmujący sposób. Poruszyła ustami po moich kiedy desperacko starałem się dać jej z siebie wszystko i dawałem jej to bardzo chętnie. Zassała moją dolną wargę i scałowała ścieżkę wzdłuż mojej szczęki. Umieściła się w moich ramionach, a ja trzymałem ją aż zasnęła.

Rozdział 29

Alexis

Weszliśmy do garażu i zastygłam w miejscu. - O mój Boże... moje kochanie jest tutaj - mój samochód zaparkowany był obok jego motoru w całej okazałości. Wszystkie okna były naprawione, a nawet lakier wyglądał na bardziej błyszczący niż zwykle. Podeszłam i przesunęłam rękami po dachu. - Tęskniłam za tobą. Przepraszam, że cię zostawiłam i odjechałam z tym złym mężczyzną. Zerknęłam na Rydera, a on potrząsnął głową niezupełnie zadowolony z konwersacji jaką przeprowadzałam z samochodem. - Ten samochód oferował mi najlepszą jazdę w życiu - przesunęłam ręką po masce. Podszedł do mnie od tyłu i popchnął na samochód przyszpilając mnie swoim ciałem. - Próbujesz wzbudzić we mnie zazdrość o samochód? - uniósł brew w zamyśleniu. - Nie wiem. Działa? Obrócił mnie, umieszczając ręcę na moim tyłku i owijając moje nogi wokół jego talii. Podszedł do przodu samochodu i posadził mnie na masce. - Nie zazdrosny, ale chyba będę musiał ci pokazać kto ujeżdża cię lepiej. Ściągnął ze mnie szorty i majtki i przerzucił je przez swoje ramię. Wsunął we mnie palce, zmuszając mnie do położenia się na masce. - Czy twój samochód sprawia, że tak ci gorąco? Tak mokro? - dołączył okrężne ruchy kciukiem na mojej łechtaczce, a moja głowa zaczęła wirować. - Bo jeśli tak... - dodał kolejny palec, rozciągając mnie. - To wtedy mogę być zazdrosny. - O Boże - jęknęłam, ruszając biodrami na ruchy jego ręki. - Zdejmij koszulkę - jego słowa nasiąknięte były władzą i pożądaniem. Ruszyłam się szybko, odrzucając koszulkę i odpinając stanik. Kiedy już moje piersi były uwolnione, on sięgnął po nie i ścisnął dłońmi. Uszczypnął mój sutek i wstrząsy przyjemności przepłynęły przeze mnie. Byłam blisko. Pulsujący ból na moim obrzmiałym guziku miał już eksplodować, ale on się zatrzymał. Odsunął się kiedy już miałam dochodzić. Patrzył się na mnie, stojąc nieruchomo. Jego oczy podróżowały w górę i dół mojej nagości rozłożonej na masce samochodu. Poruszyłam się niewygodnie, a jego oczy przesunęły się do mojej twarzy spoglądając w moje oczy.

Powolnym ruchem ściągnął koszulkę przez głowę, a następnie ściągnął dżinsy i bieliznę do kolan. Chwycił mnie za biodra i przyciągnął aż mój tyłek był na krawędzi. Wziął siebie w dłonie i zaczął przesuwać główką penisa po moim mokrym wejściu. Zimny metal pode mną nie był tak dobry jak ten przesuwający się po mojej łechtaczce. - Tak... - nigdy więcej nie będę kwestionować dlaczego facet cierpi od przekłuwania swojego penisa. Odsunął się.

Boże, nie pozwól mu znowu przestać. Ale nie przestał. Uniósł biodra i powoli się we mnie wsunął. Jego powieki były w połowie zamknięte, mięśnie jego ramion napięły się. Rozciągał mnie, końcówka jego kolczyka masowała mnie w środku i sprawiała, że moje ciało wibrowało od przyjemności. Pochylił się i zadrżal kiedy wsunął się do końca. Jego ciepła skóra głaskała moje sutki, dłonie na biodrach zatrzymywały moje ruchy. - Kurwa - warknął w torturującej ekstazie. Chciałam pchnąć w jego stronę, ale jego uchwyt się zacisnął. - Nie ruszaj się. - Jego oddech prześlizgiwał się po mojej szyi kiedy umieszczał miękkie pocałunki na mojej skórze. - Jesteś taka gorąca i mokra... tak kurewsko ciasna, że wybuchnę – szybko. Moje ciało się paliło mimo zimnego metalu pode mną. Byłem pewna, że jakaś para promieniowała od maski, bo byliśmy jak we mgle. Potrzebowałam żeby się zatracił. Chciałam się w nim zatracić. Przesunęłam rękami przez jego włosy. - Zatrać się we mnie, kochanie. Warknął w moje ucho, wycofał się i zaczął we mnie tłoczyć. Uwolniłam bestię. Pchał we mnie dynamicznie, głaszcząc moje szczęśliwe miejsce. Zadrżałam kiedy on zadygotał. Chrząknął kiedy ja stękałam. Reagowaliśmy na siebie jakby nasze ciała przechodziły przez ten sam poziom euforii. Byłam tam. Napięcie było wolne i torturujące, ale upadek będzie niesamowity. Moje uda się napięły i zacisnęły wokół niego. Pchnął długo i mocno i złamałam się. - Ahh... O Boże... tak dobrze... Mruknął w potwierdzeniu. Jego pchnięcia stały się wolniejsze i nierówne. Jego wielka postura zatrzęsła się kiedy uwolnił się we mnie. Jego ciepło wypełniło mnie kiedy jego usta obniżyły się by mnie posiąść. Leżeliśmy na masce przez długie minuty tylko głaszcząc się i całując przed tym jak pomógł mi wstać. Szybko poszliśmy na górę się umyć i zeszliśmy z powrotem na dół by podążyć gdzieś bez żadnego konkretnego powodu. Jechaliśmy wzdłuż wybrzeża na jego motorze. Cieszyłam się sposobem w jaki wiatr pieścił moją skórę i kochałam uczucie jego ciepła kiedy jechaliśmy wzdłuż drogi razem. Zabrał mnie do fast food'u, którego odkrył lata temu. Wiedział, że posmakują mi hamburgery i miał rację. Ryder był zdeterminowany by zabrać mnie na przejażdżke abym doświadczyła wszystkich hamburgerów jakie świat miał do zaoferowania.

Kiedy wróciliśmy do domu, położyliśmy się w łóżku i rozmawialiśmy. Rozmawialiśmy o jego nadchodzącej walce i mnie wracającej do szkoły. Rozmawialiśmy też o naszej przyszłości, bo nie było wątpliwości, że taką mamy. Kochałam Rydera tyle czasu i wiedziałam, że to się nie zmieni. Doświadczyłam miłości z innym mężczyzną wcześniej, ale wiedziałam, że to było inne. Miłość jaką do niego czułam nie mógłaby być uleczona po paru łzach. To był rodzaj miłości, która zostawała z tobą całe wieki i jeśli to możliwe to jeszcze dłużej. Zasnęliśmy ubrani, w swoich ramionach i obudziłam się myśląc, że w taki sposób chciałabym budzić się każdego dnia. Ale niestety, nie zawsze możemy mieć to co chcemy. ~*~*~ - Już rozmawialiśmy o tym, Lexi - Ryder nachmurzył się kiedy wrzucał rzeczy do torby. - Nie, powiedziałeś mi, że musisz iść na obóz treningowy. Nie wspomniałeś, że to będzie sześć godzin jazdy stąd. Myślałam, że dalej będę miała twoje noce. - Zawsze możesz jechać ze mną. - Nie mogę. Pamiętasz, muszę zarejestrować się w szkole i poszukać pracy? W ciągu dwóch tygodni od walki żyliśmy we własnym świecie. Zabrał mnie na kolację do fantazyjnej restauracji. Chciał zabrać mnie w jakieś specjalne miejsce odkąd oficjalnie byliśmy razem. Nie miałam serca by powiedzieć mu, że chodziłam tam z dziadkami i nienawidziłam tego miejsca. Musiałam jednak przyznać, że z nim to doświadczenie było inne. Może chodziło tylko o towarzystwo a nie środowisko. Po tej kolacji były randki w kinie, przejażdżki motorem w góry aby popatrzeć na miasto i moje ulubione... nocne leżenia na jego dachu, śpiąc pod gwiazdami. Pogoda była cudowna, widok piękny, ale towarzystwo było niesamowite. - Potrzebuję cię ze mną - położył torbę koło drzwi i wskoczył na łóżko, obok mnie. Pochylił się i pocałował mnie. - Proszę - powiedział. Wiedział, że jego pocałunki będą mnie rozpraszać. - Może mogę spotkać się tam z tobą za parę tygodni. - Jeden tydzień - rozsunął mój szlafrok, mrużąc oczy kiedy dostrzegł, że nie mam nic pod spodem. - Jeden miesiąc - odpowiedziałam. Pochylił się, przykrywając mój już twardy sutek ustami. Wygięłam się w łuk, ciepło promieniowało od mojego sutka do pulsującej płci. - Dwa tygodnie góra - przesunął się do drugiego sutka, traktując go tak samo. Jego ręce przesunęły się w dół. Dyszałam. Dwa tygodnie nagle brzmiały jak wieczność. Przesunął palcami po moim gładkim, mokrym cieple i poddałam się. Poszłabym za nim wszędzie jeśli będzie dalej robił to swoim językiem.

Wyjechał następnego dnia i tęskniłam za nim bardziej niż chciałabym przyznać. Następne trzy tygodnie były trudne. Tak, powiedziałam trzy tygodnie. Obiecałam mu, że przyjadę za dwa tygodnie, ale dostałam okazję, która przytrzymała mnie dłużej. Shelby załatwiła mi staż w agencji w której pracowała. Kochałam pracować. Byłam przez to zajęta i poznałam wielu ludzi. Zaczęłam czuć się... żywa. Zdałam sobie sprawę z tego, że nie byłam sobą tak długo, że potrzebowałam czasu sama ze sobą by wiedzieć kim byłam bez Rydera. Był moim środkiem i wiedziałam, że byłam lepsza blisko niego. Ale potrzebowałam nauczyć się być niezależną i odzyskać moje życie. Ryder i ja ciągle rozmawialiśmy. Nie rozumiał dlaczego musiałam być z dala od niego, ale zaakceptował to. Rano dzwonił do mnie jak tylko się obudził, jego głos był zaspany i zachrypnięty. To było seksowne jak diabli i sprawiało, że było mi gorąco. Po treningu też do mnie dzwonił, ale był wtedy tak zmęczony, że nie rozmawialiśmy długo, bo zaczynał odpływać. Staż trwał tylko miesiąc, a zajęcia zaczynały się dopiero sześć tygodni po tym, a ja nie cieszyłam się na puste dni i samotne noce. Więc prawie po miesiącu z dala od niego, miałam zamiar wskoczyć do pociągu i zostać z nim. Wieczorem, noc przed wyjazdem spotkałam się z Shelby w The Lounge. Zdecydowałyśmy usiąść przy barze i ominąć naszą zwyczajną budkę. Byłyśmy tu by się śmiać, tańczyć i upić. Nie wychodziłyśmy od tygodni, a ona naprawdę chciała się zabawić zanim pojadę do Rydera. - Szoty, barmanie - krzyknęła do Noaha. Zerknął na nas i uśmiechnął się, podnosząc butelkę tequili i dwie szklanki. Postawił szklanki przed nami i wlał w nie płyn. - Minęło trochę czasu, panie - położył łokcie na barze patrząc dokładnie w moje oczy. Noah był barmanem odkąd zaczęłyśmy tu chodzić. Dzieliłam z nim parę pijanych nocy. Często starał się zamienić te pijane noce w coś więcej, ale zawsze zmywałam się rano. Był jedynym mężczyzną z którym spałam po Loganie i lubiłam go. Nigdy nie chciałam stawiać się w sytuacji by być przez kogoś zranioną, więc nigdy nie stało się to poważne. Uniósł wykolczykowaną brew i uśmiechnął się do mnie uwodzicielsko. Wcisnął flirtujący guzik, ale musiałam go dzisiaj rozczarować. - Uwodzicielka - powiedział. Zaczął mnie tak nazywać po drugim razie jak zniknęłam zanim się obudził. Śmieliśmy się z tego, ale mogłam powiedzieć, że go to niepokoiło. To czego nie rozumiałam, to dlaczego dalej ze mną flirtuje skoro nigdy nie dałam mu więcej niż parę nocy. - Jak się masz, Noah? - Tęsknię za tobą - zawsze był szczery. Lubiłam to w nim. - Będę musiał cię dzisiaj odwieźć? - Zapytał, zerkając na szklankę na barze. - Umm... nie. Złapię taksówkę jeśli posunie się to za daleko. Zmarszczył brew i wyprostował się. Klient przy barze zwrócił jego uwagę i odszedł, ale nie bez posłania mi pytającego spojrzenia.

Shelby zachichotała. - Kochaś będzie miał dzisiaj złamane serce. - Przestań, Shelby. On nie jest we mnie zakochany. - Cokolwiek mówisz - podniosła szklanki podając jedną mi. Wypiłyśmy tequilę, zagryzając kawałkami limonki, które zostawił Noah. - Więc ostatnim razem kiedy tu byłyśmy spędzałaś miło czas z Ty'em - zerknęła na mnie i nachmurzyła się. Znałam Shelby i wiedziałam kiedy przygotowuje się do zabawy z facetem. Jeśli to co myślałam było prawdą, to szkoda mi było Ty'a. Jeśli Noah myślał, że byłam uwodzicielką, Shelby była femme fatale. Po śmierci Aleca zmieniła serce w kamień. Potrząsnęła głową kiedy wyjęła kawałek limonki. - Nie próbuj zmieniać tematu. Rozmawiałyśmy o tobie i Noahu. - Nie. Ty rozmawiałaś o mnie i Noahu. Ja byłam bardziej zainteresowana tym co stało się po tym jak wyszłam z Ryderem. - Nic - pisneła jakby była urażona. Spojrzała na moją poważną minę i roześmiała się. - Okej, może chciałam zobaczyć czy jest wszędzie taki duży. - Ah-ha! - podskoczyłam na krześle, świętując. - Wiedziałam. Zarumieniła się kiedy kiwnęła na Noaha by zapełnił jej szklankę. - To nic poważnego. Tylko dobrze się bawiliśmy - brzmiała bardziej jakby chciała przekonać siebie. Uniosłam głowę obserwując jak nerwowo odsunęła włosy i odmówiła spojrzenia na mnie. - O mój Boże, ty naprawdę go lubisz. - Nie, nie lubię - potrząsnęła szalenie głową. - Nie, Lexi. Nie mogę go lubić. Po prostu nie mogę. Noah napełnił nasze szklanki i zniknął. Shelby gapiła się na alkohol w ciszy. Wiedziałam gdzie jej umysł był, a ja nie chciałam żeby wszystkich odpychała, bo nie chciała być zraniona. Ja to robiłam i wiem, że byłam o wiele szczęśliwsza otwierając serce na Rydera. - Shelby... - zaczęłam, ale ona potrząsnęła głową, odmawiając usłyszenia tego co chciałam powiedzieć. - Shelby, on by chciał żebyś ruszyła naprzód. Shelby spojrzała na mnie błyszczącymi oczami. - Ale ja nie chcę. Co jeśli zapomnę? Co jeśli pozwolę sobie zaakceptować jak Ty sprawia, że się czuję i zapomnę co miałam z Aleciem? - przetarła oczy zanim łzy mogłyby wypłynąć i podniosła szota, starając się odgonić uczucia. - Nie zapomnisz o nim, Shelby. Był twoją pierwszą miłością i nie zapomnisz tego. Jeśli pozwolisz sobie troszczyć się o Ty'a, to nie będzie przeczyło temu co czujesz do Aleca. - Nie mówie, że go kocham - zapewniła, patrząc się na mnie. - Ale coś do niego czujesz. - To był tylko miesiąc, ale... taa, czuje coś do niego.

- A co Ty czuje do mojej najlepszej przyjaciółki? - On jest... taki namiętny. Kiedy jesteśmy razem, on jest jak taki duży miś. Chce żebym przyznała, że to więcej niż seks. Byłam pewna, że jest w błędzie, ale kiedy wyjechali, zdałam sobie sprawę z tego, że za nim tęsknię. - Naprawdę? Powinnaś jechać ze mną. - Nie, nie urwę się tak szybko z pracy. - Możesz spotkać się z nami w Vegas na mistrzostwach - trąciłam ją zachęcająco łokciem. Uśmiechnęła się. - Może - mrugnęła, podniosła mojego szota i też go wypiła. Wypiłyśmy jeszcze po jednym szocie i powiedziałam dla Noaha żeby odciął Shelby od tequili. Tańczyłyśmy z paroma facetami, ale odmówiłam im kupienia nam drinków. Shelby nadąsała się kiedy powiedziałam im, że same płacimy za drinki, ale przypomniałam jej, że umawiamy się z zaborczymi wojownikami. - Mów za siebie - powiedziała kiedy Noah postawił przed nami jakiegoś owocowego drinka. - Ja dalej jestem singielką. - Kto dzwonił do ciebie piętnaście minut temu? Zaczerwieniła się i zachichotała. - Tęskni za mną. Kazał mi przekazać tobie żebyś dopilnowała aby nikt nie dostał się do jego miodu. - Jego miodu? - Tak nazywa... - podniosłam rękę żeby powstrzymać ją od kontynuowania. - Nieważne, nie potrzebuje tylu informacji - Shelby zdecydowanie była nawalona jeśli chciała przekazywać mi swoje seksualne sekrety. - Naprawdę wracasz do szkoły? - kiwnęłam kiedy sięgnęłam po drinka. - Zamierzasz zostać na kampusie? - Nie, jestem ponad tym kampusowym życiem - wyprowadziłam się po wypadku Aleca i wiedziałam, że nie chcę wracać. - Zamierzam zostać w domu i dojeżdżać. Może znajdę pracę, która sprawi, że będę zajęta. - Szukasz pracy, Lexi? - powiedział Noah, zatrzymując się przed nami i umieszczając dłonie na barze. - Potrzebujemy tu kogoś do pomocy. - Wyglądał na takiego pełnego nadziei. - Sory, ale wyjeżdżam rano na parę tygodni. - Taa... gdzie jedziesz? Rodzinne wakacje? Err... Cholera. Nie chciałam mieć tej "z nami skończone, bo mam chłopaka" rozmowy z Noahiem. Nie jestem mu nic winna skoro nigdy nie byliśmy oficjalnie razem. Wiedziałam, że było lepiej to skończyć. Chociaż miałam jakiś płyn, który mnie wesprze. Równie dobrze mogłam zrywać plaster. - Spotykam się z chłopakiem.

Zassał oddech jakbym dźgnęła go jakimś ostrym przedmiotem. Język jego ciała od razu się zmienił kiedy odsunął się od baru i udawał, że nic go to nie obeszło. - Chłopak, huh? - patrzył na mnie spod powiek. Tylko kiwnęłam za drinkiem. Serio chowałam się za drinkiem? Taa... taa, chowałam się. Czułam się źle. Nie mógł przepchnąć się przez moją barierę i sprawić, że chciałabym z nim wszystkiego. - Jak długo to trwa? - Parę miesięcy - kiwnął, głęboka zmarszczka przeszła przez jego przystojną twarz. - Dlatego tyle cię tu nie widziałem? - Taa, tak myślę. Umieścił obie dłonie na barze, jego ramiona były szeroko rozłożone, a jego oczy wwiercały się we mnie. - To jest jakiś rodzaj długo-dystansowego związku?

Boże, dlaczego on to robi? Spojrzenie w jego oczach sprawiało, że czułam się bardziej niż niekomfortowo. Kiwnęłam, pijąc drinka.

Dlaczego robią takie cienkie słomki? Pieprzyć słomkę. Wyjęłam ją i zaczęłam pić ze szklanki biorąc duże łyki. - Mogę się ciebie o coś spytać? - powiedział, pochylając się w moją stronę, pchając się za bardzo w moją przestrzeń osobistą. Skończyłam drinka, więc nie musiałam się już za nim chować. Nie odpowiedziałam, ale on i tak zapytał. - Co robiliśmy przez ostatnie półtora roku?

Uhh... uprawialiśmy seks? Nie, łagodziliśmy napięcie. Nah... Pieprzyliśmy się. Taa, to było to. Wszystkie te rzeczy pojawiły się w moim umyśle, ale nie mogłam ich powiedzieć. Ze sposobu w jakim się zachowywał można było odczytać, że mieliśmy związek poza jego sypialnią. W ciągu półtora roku spędziliśmy jedynie osiem dni – nie, nocy razem. W dużym systemie, osiem z ponad pięciuset nocy nie stanowiły przywiązania. Klient zawołał go, ale on dalej się na mnie patrzył – czekając. Byłam zamarźnięta. Nie mogłam wymyślić co mu powiedzieć bez ranienia jego uczuć. - Przepraszam - powiedziałam i miałam to na myśli. Patrzył się na mnie, zacisnął szczękę, a potem kiwnął głową jakby był mną znudzony. Odszedł kiedy klient stał się hałaśliwy. - To było intensywne - Shelby wachlowała twarz. - Mówisz mi to. Prawie stamtąd uciekłam - najgorsze było to, że sprawił, że poczułam się jak gówno kiedy nawet nigdy nie byłam z nim nieszczera. Pierwszy raz kiedy rozmawialiśmy zapytał mnie dlaczego zawsze odtrącam każdego faceta, który do mnie

podbija, a ja dałam mu znać, że nie chcę chłopaka. Miałam zbudowaną dużą ścianę, ale pozwoliłam mu wślizgnąć się przez pęknięcia. Trzy miesiące po tej rozmowie przyszłam sama do baru. Wypiłam za dużo i powiedziałam dużo rzeczy, których nie pamiętam. Wiedziałam, że było to coś w stylu, że nienawidzę Logana i brakuje mi seksu. Zaoferował mi pomoc z seksualną frustracją i myślałam, że żartuje, ale spojrzenie w jego oczach było poważne.

- Jesteś poważny? - powiedziałam. Mój śmiech zniknął z mojej twarzy kiedy spojrzał na mnie tak jakby już miał mnie nagą. - Zupełnie poważny - odpowiedział. - Nie szukam chłopaka. - Chcę po prostu sprawić żeby było ci dobrze. Dwa lata seksualnej frustracji i pięć koktajli sprawiło, że przyjęłam ofertę Noaha. Pozwoliłam się wślizgnąć mu w moje mury, a on sprawiał, że czułam jakbym go wykorzystała. - Mówiłam, że będzie miał złamane serce - oznajmiła Shelby. - A ty nie zostawiłaś za sobą złamanych serc? - Nope. Nikt nie staje się przywiązany po jednej nocy. Ostrzegałam cię o spaniu z tym samym facetem wielokrotnie. Staje się to pokręcone. Liny, które były na początku czyste, stają się niewyraźne. To był przepis na złapanie uczuć i wiadome było, że skończy się to katastrofą. - Nie mam czasu na twój 'a nie mówiłam' moment. Możemy stąd wyjść zanim wróci? - Tak, pewnie. I tak chcę pogadać z Ty'em zanim zaśnie - założyłam swoją skórzaną kurtkę, wzięłam klucze i torebkę i czmychnęłam do wyjścia. Noah obserwował nas z ponurym wzrokiem kiedy wychodziłyśmy z baru. Cóż, tam właśnie poszła moja okazja pracy. Tak bardzo jak kochałam Rydera, nie chciałam żeby moje dni się wokół niego obracały. Moje noce? Tak. Moje noce mogły się kręcić wokół Rydera. Był bardzo dobry w zajmowaniu moich nocy i sprawianiu że odpływam w zamglonyRyderem sen.

Rozdział 30

Alexis

Mój pociąg przybył o szóstej. Od tego czasu minęły dwie minuty i szybko pociągnęłam torbę wzdłuż zatłoczonego pasażu. Minęło zbyt dużo czasu odkąd widziałam Rydera i moje serce waliło w oczekiwaniu. Czułam jakby tunel ciągnął się milę, a kiedy w końcu zobaczyłam przebijające się na jego końcu światło, nigdzie nie dostrzegłam Rydera. Było tu tłoczno i nie miałam cierpliwości żeby buszować wśród tłumu i znaleźć mojego Hawk'a. Ktoś wpadł na mnie od tyłu, bo zatrzymałam się na końcu tunelu, blokując innym przejście. Powoli weszłam na stację. Para silnych dłoni złapała mnie za biodra i pociągnęła do tyłu na solidny kształt i zostałam otoczona przez aurę, którą posiadał tylko Ryder. - Tęskniłaś? - zapytał, zatapiając twarz w tyle mojej szyi i szczypiąc zębami skórę. Obrócił mnie i uśmiechnął się przygryzając lekko wargę.

Boże, uwielbiałam kiedy to robił. I on wiedział o tym. Nosił czapkę UFC naciągniętą nisko na głowie, ale te jasnoniebieskie oczy promieniały do mnie. Nie mogłam się dłużej opierać, musiałam go pocałować, jakieś pięć minut temu. Pochyliłam się, podniosłam głowę i przycisnęłam do niego usta. Jego ciało się napięło, a potem otworzył się i wysunął język na spotkanie z moim. Smakował jak mięta i pożądanie. Zaufajcie mi, jeśli pożądanie miałoby smak, to było to. Powędrowało to po każdej komórce w moim ciele i rozpaliło mnie. Ja dyszałam; on jęczał. Ja złapałam jego twarz w obie ręce; on ścisnął mój tyłek w swoich. Całował mnie gwałtownie, z pasją i potrzebą, którą odwzajemniałam. Ktoś gwizdnął, przebijając naszą małą bańkę i zmuszając nas do odsunięcia się od siebie. Patrzyliśmy sobie w oczy, oddychając ciężko z pożądania. - Zabierz mnie do domu - zażądałam. Zamknął mocno oczy i mruknął. - Nie możemy. - Dlaczego nie? - potrzebowałam by wziął mnie do niego żeby trochę uspokoić ten ogień. Wiedziałam, że nie może być on zgaszony. Zawsze kiedy Ryder był w pobliżu, ja byłam bardzo jego świadoma i pobudzona i potrzebowałam ulgi. - Jemy kolację z zespołem. Fuknęłam. Moje ciało protestowało, ale byłam szczęśliwa, że chce abym poznała

zespół. Przyjeżdżał do tego treningowego kampusu latami, a ja wiedziałam, że chciał mnie włączyć w każdy kawałek jego życia. - A więc chodźmy - uśmiechnęłam się kiedy westchnął. Seksualne napięcie dalej w nim było, ale chwycił moją rękę, podniósł torbę i opuściliśmy budynek. Dotarliśmy do małej restauracji, parę bloków od stacji. Ryder zostawił moją torbę u hostessy przed tym jak poprowadziła nas na tył restauracji, do prywatnego pokoju. Było gdzieś koło trzydziestu ludzi zgromadzonych przy długim stole, z tacami z jedzeniem zapełniającymi środek. Energia była podwyższona. Wojownicy, trenerzy i pare kobiet było zatraconych w rozmowie o ostatnich mistrzostwach. - Ay! - wykrzyknęła grupa kiedy Ryder wciągnął mnie do środka, za nim. - Tutaj jest - powiedział wysoki mężczyzna z siwiejącymi włosami. Ryder przysunął mnie do niego i przedstawił. - To jest Frankie Young, trener niezwykły. Frankie, moja dziewczyna, Alexis - posłał mi szeroki uśmiech. Mimo jego łysiejącej głowy, zbudowany był jak dwudziestolatek. Uścisnęłam dłoń, którą wysunął, ale byłam trochę zdziwiona kiedy przyciągnął mnie do uścisku. Ryder zaśmiał się na moją zaskoczoną reakcję i wyciągnął dla mnie krzesło. Ty siedział po mojej prawej, więc Ryder zajął miejsce po lewej stronie. - Tęskniłem za tobą, Lexi - Ty pochylił się i pocałował mnie w policzek. Musiałam przyznać, pomijając ciężki początek, teraz kocham Ty'a. Brakowało mi moich chłopców kiedy ich nie było. Brakowało mi nawet przebywania w siłowni. Ryder nie marnował czasu podnosząc tackę i napełniając swój talerz. Wtedy dostrzegłam łososia, piersi z kurczaka, warzywa, sałatę i szeroki asortyment zdrowego jedzenia. Dorastałam z Aleciem i jego niesfornymi kolegami grającymi w gry wideo i jedzącymi wszystko co tłuste. Miło było widzieć grupę dużych kolesi świadomych swoich ciał poświęconych sportowi. - A więc w końcu poznajemy dziewczynę dla której Ryder poświęcił mistrzostwa Frankie patrzył prosto na mnie. Ryder zatrzymał się z widelcem w połowie drogi do jego ust i posłał Frankiemu spojrzenie. Ostrzegawcze, tak myślę. - Nie martw się, Ryder. Nie chcę sprawić żeby twoja dziewczyna czuła się niekomfortowo. Chcę jej tylko powiedzieć jak dumni byliśmy z ciebie - Ryder zrelaksował się, zerknął na mnie i kontynuował jedzenie. - Większość z nas była wtedy obecna. Wiedzieliśmy, że coś jest w tym dzieciaku, co sprawia, że jest wyjątkowy. Był gotowy wygrać tamte mistrzostwa. Ale jest jedna ważna rzecz, jeśli chcesz wygrać taki tytuł musisz być bardziej niż gotowy. To musi być twoje przeznaczenie - Ryder odwrócił się w moją stronę i patrzył w moje oczy kiedy Frankie dalej mówił. - Przeznaczeniem Rydera tamtego roku było to by być na tamtej plaży i cię uratować. Mam nadzieję, że nie czujesz się winna, bo on nigdy nie zrezygnował z tego

tytułu. To po prostu nie był jego czas. Może czegoś się nauczył tamtej nocy, bo wrócił jedynie lepszy i walczył mocniej. Był zainspirowany i myślę, że to dzięki tobie. Byłam zniewolona potężnym spojrzeniem Rydera. Patrzył na mnie tak, jakby Frankie przekazywał za niego wiadomość. Nigdy nie byłabym w stanie uciec spojrzeniem gdyby Ryder nie uśmiechnął się, mrugnął do mnie i odwrócił się do talerza. Każdy słuchał Frankiego, ale patrzył na mnie. Czułam się przez to niekomfortowo i oparłam się chęci skulenia na krześle. Nienawidziłam gdy ludzie, którzy mnie nie znali mówili o tamtej nocy. Sprawiało to, że czułam się słaba. Jakby wszyscy gapili się na biedną, samobójczą dziewczynę, która nie mogła poradzić sobie z życiem. To nie była już ta dziewczyna. Jasne, dalej byłam zdruzgotana utratą Aleca, ale byłam w lepszym miejscu. Tamta noc była inna. W przypływie chwili poczułam jakby mój świat się skończył. Przetrwałam resztę kolacji cicho innych obserwując. Trenerzy i wojownicy wydawali się być jedną, dużą rodziną. Po pożegnaniu się, Ryder wyprowadził mnie z pokoju do holu. Kiedy czekaliśmy aż hostessa przyniesie moją torbę, Ryder owinął ramiona wokół mojej talii, moje plecy były przyciśnięte do jego klatki i skubał moją małżowinę. - Jesteś pewnego rodzaju bohaterem tutaj, huh? - Bohaterem... niee - przesunął usta po mojej szyi. - Każdy podziwia mistrza. - A ty podziwiasz mnie? - jego język lizał gorącą ścieżkę do mojego ucha. - Tak szybko jak wrócimy do hotelu. - Odetchnął. - Zamierzam przelecieć cię jakbym zmierzał po tytuł mistrzowski. - Już masz taki tytuł - wymamrotałam. - Yup, teraz będę panującym mistrzem tej cipki - jego uchwyt na moich biodrach wzmocnił się kiedy przysunął erekcję do moich pleców. Hostessa przeszkodziła, podając Ryderowi moją torbę. Wyszliśmy z restauracji i jeden z wojowników, który był w restauracji stał na zewnątrz i palił papierosa. Ryder napiął się, łapiąc moją dłoń mocniej. - Ryder - powiedział, wyrzucając papierosa. - Carter - Ryder przeszedł obok niego, ale zatrzymał się kiedy Carter zaczął mówić. - Jak tam nasza dziewczyna, Leah? - Ryder spojrzał na niego znad ramienia. - Widzę, że ją zamieniłeś. - Carter uśmiechnął się do mnie, a ja poczułam się skrępowana. To był jeden z tych powolnych, strasznych uśmiechów, które czuło się jakby wpełzały pod twoją skórę. - Nie umiesz utrzymać takiej dziewczyny. Nigdy nie umiałeś. Może nie powinieneś się trzymać z Leah. Była cała zapatrzona w ciebie kiedy nie krzyczała mojego imienia. Ryder zachichotał i potrząsnął głową. - Zawsze chciałeś mieć to co ja miałem. Ale Leah nie była tym czego naprawdę chciałeś, prawda? - puścił moją dłoń i podszedł do Cartera. - Chciałeś mój pas – wyzwij mnie o niego.

Carter patrzył się na niego gniewnie, ale nie powiedział słowa. Jego szczęka była zaciśnięta, ręce miał złożone w pięści, ale stał tam cicho. Ryder potrząsnął głową, chwycił moją rękę i poszliśmy w dół ulicy. - O co chodziło? - To facet z którym zdradziła mnie Leah. - Co? Zdradziła cię? Dlaczego mi nigdy nie powiedziałeś? Wzruszył ramionami. - Nigdy nie pytałaś. - A więc dlaczego ona nadal się wokół ciebie kręci udając, że cię kocha? - Oh, kochała mnie. Chciała po prostu zwrócić moją uwagę. - Udało się? Spojrzał na mnie. - Miała moją uwagę, ale nie w sposób w jaki by chciała. Zdałem sobie sprawę, że nie wiązałem przyszłości z tym związkiem. Moje ego było bardziej obolałe. - Więc twoja dziewczyna cię zdradziła, a jedyne o czym możesz myśleć to to, jak twój penis nie był dla niej wystarczający. Zatrzymał się, stając przed wejściem do hotelu i popatrzył na mnie z niedowierzaniem. - Oh, mój penis był więcej niż wystarczający. Po prostu nie lubię dzielić się tym co moje z innymi facetami - chwycił moje ramię i pociągnął mnie przez drzwi. - A teraz zabierz swój tyłek na górę żebym mógł dowiedzieć się jak dużo możesz wziąć od tego penisa. Zachichotałam kiedy wielokrotnie wciskał przycisk do windy. Minął miesiąc odkąd byliśmy razem. Zapłacę za ten komentarz. W mocny sposób.

Rozdział 31

Ryder

- Myślę, że chyba tu umrę - powiedziałem jej kiedy błagała mnie bym dał jej spać. Ciasne ciepło jej cipki było tak zapraszające, że nie mogłem jej opuścić. - Spać - błagała drapiąc mnie paznokciami po plecach. - Wiem, kochanie - wyszeptałem poruszając ją do rytmu kiedy ruszałem się głęboko w niej. - Jestem prawie u celu. Jęknęła, ale brzmiało to bardziej jak stłumiony pisk. Potem zaczęła klepać moje ramię żeby pokazać, że intensywność była za duża. Nie było litości. Nie zamierzam pozwolić jej odklepać. Dam jej więcej. Zaskomlała, podnosząc biodra z materaca. - O Boże... - doszła gwałtownie i dziko, pocąc się i krzycząc moje imię. Poczułem jak robi się bardziej mokra. Stałem się twardszy. Kurwa, potrzebowałem dojść. Jej cipka pulsowała. Mój penis dygotał. - Tak jest, kochanie. Kto jest mistrzem tej cipki? Potarła paznokciami ścieżkę w dół moich pleców i mruknęła do mnie. - Ty jesteś pieprzonym królem tej cipki. Była seksowna jak diabli kiedy dochodziła, cała pozbawiona oddechu i powabna kiedy zwijała się pode mną. Moje jaja bolały. Dochodziłem tak mocno, że nie byłem pewny czy mają jeszcze co dać. Spirala przyjemności zaczęła się u podstawy mojego penisa i przeszła przez każdą komórkę mojego ciała. Kiedy przyjemność zaczęła mną wstrząsać, odpuściłem. To zdarzało się za każdym razem kiedy z nią byłem, ten moment kiedy to obejmowało wszystko i moje bariery opadały. Stałem się bezsilny co do uścisku jakim mnie obejmowała kiedy mój orgazm wstrząsał mną. I jakby wiedziała czego potrzebuję, zaczęła głaskać moją skórę i pocierać włosy. Doszedłem mocno, w spazmach, rozlewając nasienie głęboko w jej ciele, ale to było coś więcej niż fizyczne doświadczenie. Zapełniało to pustkę, którą nigdy nie wiedziałem, że mam. Straciłem poczucie świadomości, przeniosłem się do miejsca gdzie jedyne co robiłem to czucie. Zostawiało mnie to emocjonalnie nasyconym kiedy stamtąd wracałem. Nie narzekała kiedy leżałem na niej jak duża, spocona masa. Ona mnie tylko trzymała. Syknęła kiedy w końcu wycofałem się z jej ciepła i zsunąłem się z niej.

- Myślę, że to złamałeś - zerknęła na mnie zmęczonymi oczami. - Nie czułem jakby to było złamane. - No cóż, jest - zwinęła się koło mnie i zachichotała słabo. - Jesteś okrutny. Próbujesz mnie zabić przez przeciążenie orgazmu. - Kochałaś to - tygodnie bez Alexis były torturą i nadrobiłem je w dużej ilości. Pocałowałem ją w czubek głowy i wstałem z łóżka. Po wzięciu butelki wody wróciłem do łóżka ze szmatką żeby ją oczyścić. Odpływała do snu, więc w momencie w którym ciepły materiał dotknął jej wrażliwego ciała, mruknęła i zacisnęła ciasno uda. - Już nie... - Shh... pozwól mi się tobą zająć - zrelaksowała się i pozwoliła mi się oczyścić przed tym jak wróciłem do łóżka. Trzymałem ją, nie mogąc się doczekać następnych dwóch tygodni z Lexi. ~*~*~ W ciągu następnego tygodnia byłem wyczerpany. Między stresem o nadchodzącą walkę, długimi dniami treningów i Lexi – byłem wycieńczony. Czułem się źle za sprowadzenie tu Lexi. Spędzałem dużo czasu trenując i wiedziałem, że była samotna. Powinienem odesłać ją do domu, ale byłem zbyt samolubny. Potrzebowałem jej tu. Czułem się spokojniejszy kiedy wiedziałem, że mogę do niej wrócić. Trzy dni temu, Jacob przyjechał do miasta. Miał podziemną walkę zaplanowaną na mniej niż za tydzień i zatrzymał się w tym samym hotelu. Zazwyczaj lubiłem mieć tego dzieciaka w pobliżu, ale nie jeśli ma zamiar trzymać się całe dnie koło Lexi. Jego treningi nie były tak brutalne jak moje, więc znajdował dużo czasu by być z nią. W ciągu ostatnich trzech dni poszli do muzeum i zjedli razem dwa razy lunch. Moja cierpliwość co do Jacoba stawała się mniejsza. Otworzyłem drzwi do mojego apartamentu a moja zmarszczka się pogłębiła. Lexi i Jacob chichotali i rzucali w siebie popcornem, oglądając film. Lexi zauważyła mnie pierwsza. Wyskoczyła ze swojej pozycji i podeszła do mnie. Owinęła ramiona wokół mojej szyi i przytuliła mnie, ale moje ręce pozostały przy bokach kiedy obserwowałem oczy Jacoba osadzone na małych spodenkach Lexi, przechodzące po jej plecach i lądujące na mnie. Przekrzywiłem głowę i patrzyłem się na niego gniewnie. Wzruszył ramionami i uśmiechnął się winnie. - Hej, kochanie - Lexi odsunęła się i uśmiechnęła. - Zostawiliśmy ci kolację. - Okej. Pozwól mi tylko odprowadzić Jacoba. - Ale Jacob miał zostać i... - Nie. Wychodzi - upuściłem torbę i kiwnąłem w stronę drzwi. Jacob załapał wiadomość, podniósł swoje rzeczy i poszedł za mną. Kiedy szliśmy do windy, włożył

nerwowo ręce do kieszeni i obniżył głowę. - Byłem dla ciebie dobry, prawda? - zapytałem. Posłał mi spojrzenie z ukosa i kiwnął głową. Był dzieciakiem z miłością do mieszanych sztuk walki kiedy Leah zabrała go na jedną z moich walk. Wziąłem go pod swoje skrzydła i nauczyłem go wszystkiego co teraz wie. Dzieciak miał serce i w ciągu paru lat może być nawet tak dobry jak ja. Ale to nie znaczyło, że odpuszcze mu fakt iż próbował przebywać z moją dziewczyną i obczajał jej tyłek kiedy była w moich ramionach. - Nie myśl, że tylko dlatego, że cię lubię możesz zadzierać ze mną albo moją dziewczyną. Jeśli ją dotkniesz, złamię każdą kość w twoim ciele i zakończe twoją karierę. Potrząsnął głową jakbym był niemożliwy. - Nie zamierzałem... - Tak, zamierzałeś. Oboje wiedzieliśmy, że położył swoje oczy na Lexi już pierwszego dnia. Może wierzył, że dalej mam coś do jego siostry i nie będzie mi przeszkadzać jeśli poflirtuje z Lexi. Jeśli o to chodziło, to musiałem mu dać jasno do zrozumienia gdzie było moje serce żeby wiedział z kim nie zadzierać. W moim życiu nie było nic takiego o co bym walczył mocniej. - Nie zadzieraj ze mną, Jacob - klepnąłem go w twarz i wpatrywałem się w niego. Moje pięści się zacisnęły, a mięśnie zadrgały w oczekiwaniu na walkę. Stałem tam w całej wojowniczej postawie dopóki drzwi się nie zamknęły, a następnie wróciłem do apartamentu. Zamknąłem mocno drzwi zaskakując Lexi. Spojrzała na mnie i wiedziałem, że jest wkurzona. Jebać to. To ja byłem tym, który przyszedł do domu i znalazł ją przymilającą się do innego faceta. - Co dla niego powiedziałeś? - Dałem mu tylko znać, że nie jest wystarczającym mężczyzną by zabrać to co moje. Westchnęła. - Ryder, jesteśmy tylko przyjaciółmi. - Nie. Ty jesteś jego przyjaciółką. On chce cię przelecieć - spojrzałem na nią stojącą tam, w małych szortach i ciasnym topie, który uwidoczniał jej sutki tak bardzo, że równie dobrze mogła być naga i zmarszczyłem brwi. - I co ty kurwa masz na sobie? Przez sprawianie aby ten dzieciak miał twardego fiuta stajesz się mokra? Gwałtownie wciągnęła powietrze i spojrzała na mnie jakbym tracił zmysły. Pewnie traciłem. Kiedy inny mężczyzna na nią patrzył to zawsze stawałem się szalony. Kiedy już stała się moja, byłem trochę zbyt stuknięty z moją zazdrością. Wzięła głęboki, uspokajający wdech i wypuściła go. - Wiesz co? Wiem, że jesteś zestresowany, więc tym razem ci odpuszczę. Ale tylko ten jeden raz.

Podeszła do mnie z rękami skrzyżowanymi na piersi. - Zostawiłam wszystko i przyjechałam by być tutaj z tobą, bo brakowało mi ciebie tak bardzo, że to aż bolało. Jesteś mentorem Jacoba. Jest twoim kolegą. Nie wiedziałam, że to taka wielka sprawa, ale jeśli nie chcesz abym z nim przebywała jedyne co trzeba było zrobić to powiedzieć coś. Cała ta twoja postura macho nie sprawia, że jest mi mokro - rzuciła we mnie moimi słowami jakby zdobyła argument. Przekrzywiłem głowę i uśmiechnąłem się powoli. - Jesteś pewna? - zaczepiłem ramię wokół jej talii i przysunąłem ją bliżej. - Zobaczmy czy to prawda. - Nie - jej oczy się rozszerzyły i próbowała odepchnąć moje ramię. - Nie dotykaj mnie, Ryder. - Zignorowałem jej ostrzeżenie i łatwo wsunąłem rękę w jej szorty. Gwałtownie wciągnęła powietrze na ten kontakt. - Cóż... spójrzmy na to - powiedziałem, kiedy mój palec prześlizgnął się po mokrym miejscu. - Moje macho pierdolenie nie podnieca cię. Zmrużyła oczy, chwytając moją koszulkę. - Dobra, podnieca mnie, ale też mnie wkurza. - Mi to pasuje. Nakręca mnie to kiedy jesteś wkurzona. Stajesz się taka dzika i agresywna - wsunąłem w nią dwa palce i zacząłem rytm, który byłem pewny, że rozsadzi ją w ciągu kilku minut. - Dalej jesteś zła? Dasz mi to dzisiaj mocno? Sprawisz, że za to zapłacę? Jej piwne oczy stały się trochę mniej zielone, a trochę bardziej brązowe. Zawsze robiły to kiedy była podniecona. Jej powieki opadły, oparła czoło o moją pierś i dyszała. Była blisko. Zaskomlała i spojrzała na mnie z desperacją kiedy zabrałem rękę. - Co ty robisz? Dokończ - zażądała. - Nie chciałbym sprawić byś doszła i poprawić twój humor - podniosłem torbę i przerzuciłem ją przez ramię. - Idę wziąć prysznic. - Dupek. Roześmiałem się. - Oh tak, właśnie tak lubię. Jesteś zła? Bo to mnie cholernie podnieca - krzyknąłem odchodząc. Prychnęła na mnie. Kiedy wchodziłem do łazienki, w tył głowy walnęła mnie poduszka. Zachichotałem zamykając drzwi. Moje życie musiało być nudne zanim ona do niego weszła. Na pewno nie pamiętam żeby było w nim tyle zabawy.

Rozdział 32

Alexis

Tydzień później, Ryder opuścił Kalifornię i poleciał do Vegas na walkę. Dałam mu znać, że najpierw muszę jechać do domu, a potem złapię samolot i spotkamy się na miejscu. Nie uszczęśliwiło go to. Był ponury przez ostatnie dwa dni, które spędziliśmy razem. Kiedy dotarłam do domu, David zdecydował, że chce dołączyć do mnie i zobaczyć walkę Rydera. Udało mi się dogadać z Ryderem odnośnie znalezienia miejsca obok mnie dla Davida, ale za to skończyłam czekając dwa dni więcej by David mój ustawić swój harmonogram. To nie sprawiło, że Ryder był bardziej przyjazny co do Davida. Żeby tego było mało, była mgła, która opóźniała lotnisko, więc w czasie gdy już 4

dotarliśmy do Vegas, zostało tylko kilka godzin do walki. Ruszyliśmy do MGM i udało mi się zdobyć tylko pięć minut z Ryderem przed tym jak Ty mnie wykopał. Najwidoczniej zrobiłabym bałagan z jego koncentracją. Siedzieliśmy przez parę walk, ale Ryder był w tej głównej. Siedziałam niespokojnie kiedy spiker miał go wywołać. Głód i podekscytowanie przemocą od tłumu były jak silna energia, dusząca powietrze. Czułam się podenerwowana, pakiet nerwów zataczał mnie na krawędź strachu, ale byłam również wypełniona oczekiwaniem. Drugi wojownik został wywołany na scenę. - Panie i panowie... w pierwszym narożniku, sto siedem kilogramów, Manny 5

'Maverick ' Jones. Pojawił się z dużą grupą wśród wiwatów i drwin. Nie był dużo większy od Rydera, ale był pewny siebie jak diabli, gestykulując i wskazując na tłum. Kobiety zjadały to gówno. Miał atramentowo-czarne włosy i dlatego, że blisko siedziałam, zobaczyłam przebłysk głodu w jego oczach kiedy mrugnął i zaczął podskakiwać wokół klatki. Ryder w klatce był brutalny i zażarty, ale to nie uspokoiło mojego serca od palpitacji kiedy spiker miał go wywołać. Miałam przeczucie, że wygra tą walkę, ale dalej obawiałam się, że może zostać zraniony. Na ostatniej walce na której byłam nie był skupiony, a ja nie mogłam oglądać jak dostaje i zaczyna krwawić. Rozmowa jaką miałam z Jacobem była dla mnie odwróceniem uwagi. Moje ręce się trzęsły, a serce bolało do ostatnich sekund tamtej walki. - Panie i panowie... w drugim narożniku, dziewiećdziesiąt kilogramów, panujący mistrz kategorii ciężkiej, jedyny... Ryder 'Hawk' Hayes.

Tłum podskoczył, nastąpił chaos kiedy ludzie skandowali, a kobiety krzyczały pod areną. Hałas potrząsnął pomieszczeniem. Ryder wyszedł w środku swojej drużyny. Był skupiony i miał kamienną twarz. Nie pozował; po prostu emitował siłą.

Jezu, jest pięknym widokiem. Jego sportowe spodenki oblepiały jego mocne uda i tyłek. Nic dziwnego, że kobiety traciły zmysły. Te spodenki i rękawiczki to jedyne co miał na sobie. Jego opalenizna i tatuaże podkreślały mocne płaszczyzny jego ciała. Kiedy dotarł do klatki, pochylił głowę w stronę w której wiedział, że będę. Rzucił w mi uwodzicielski uśmiech, mrugnął i podgryzł dolną wargę.

Kurwa, wiedział co mi to robi. Jakbym jeszcze nie kipiała wszystkimi emocjami – to byłam jeszcze podniecona. O Boże... byłam jak te wszystkie krzyczące kobiety w pomieszczeniu. Chciałam przelecieć mężczyznę – nie – bestię, która wskoczyła do klatki, gotowa roznieść przeciwnika. Było takie podstawowe pragnienie, które budowało się w kobiecie kiedy miała doczynienia z wypełnioną testosteronem waleczną maszyną. Doświadczałam tego w całym porywie i poruszyłam się na krześle w pragnieniu zduszenia tego ognia rozpalonego przez Rydera. Ryder zaczął balansować na gołych stopach, napinając palce, przewracając głową i robiąc wyrzuty ramionami. Dzwon rozbrzmiał. Wzdrygnęłam się. Nie mogłam powiedzieć kto zadał pierwszy cios, bo ich ruchy były szybkie i gwałtowne. Wykonywali dzikie uderzenia i mocne kopnięcia. Zapierające dech w piersi i bolesne było oglądanie jak dwóch potężnych mężczyzn walczy o dominację. Walczyli brudno, nieprzewidywalnie. Wypuściłam oddech, który wstrzymywałam, kiedy runda dobiegła końca. Następna runda podniosła moją nerwowość kiedy zaczęli być bardziej zajadli. Maverick wykonał pare uderzeń w stronę Rydera, które sprawiły, że się potknął. Widziałam jak się z tego otrząsa. Potem fala furii przeszła przez niego, bo stał się brutalny. Wykonał lewy sierpowy, potem serię uderzeń kiedy jego przeciwnik przyszpilił się do klatki. Krew się polała, Maverick blokował twarz dłońmi, ale Ryder dalej atakował. Maverick zaskoczył Rydera kopniakiem w żebra zmuszając go do zachwiania się do tyłu. Kiedy Maverick próbował wykonać kolejny cios, Ryder złapał jego ramię i przewrócił go szybkim ruchem. Ryder obkręcił się kiedy walczyli na macie. Później złapał wojownika w dziwnym, duszącym uścisku. Nogi Rydera owinięte były wokół jego szyi. Starał się uwolnić, ale Ryder był za silny. Maverick zaczął robić się czerwony, starając się wielokrotnie wstać, ale Ryder zrobił nogami trójkątny uchwyt na jego szyi. Maverick odklepał w matę, zwijając się z bólu tak szybko jak Ryder go uwolnił. Tłum wrzasnął. Każdy skakał. Kamery rozbłysły. Zostałam uwięziona w zapachu zwycięskiej energii. Świętowanie wypełniło całą arenę. Zniknął stoicki Ryder, który wyszedł wcześniej. Teraz entuzjastycznie skakał wokół klatki w zwycięstwie. Wspiął się na furtkę, wskazując i gestykulując na fanów. Potem jego oczy złapały moje. Wskazał na mnie, mrugnął i

powiedział bezgłośnie "Jesteś następna".

Tak, jestem. Jeśli chciał pokonać moje ciało, pozwolę mu. Mógł mnie przygnieść i walić kiedy tylko by chciał. Ociekał czystą adrenaliną, był niepohamowany i zwierzęcy i nie mogłam się doczekać aż wypompuje się na mnie – we mnie. Powietrze zaskwierczało między nami kiedy kontynuował obserwowanie mnie i wyskoczył z klatki. W ciągu następnych paru minut, został oznaczony jako zwycięzca i wykonał parę krótkich wywiadów, przez cały czas rzucając mi subtelne spojrzenia z seksualnym podtekstem. Intymny sposób w jaki na mnie patrzył wywołał płynne ciepło między moimi nogami. O tak, zdecydowanie miał ochotę. Zatrzęsłam się, krzyżując ręce na piersiach by ukryć stwardniałe sutki. Kiedy wróciliśmy, wyglądało na to jakby zabawa już się zaczęła. Ryder miał prywatną szatnię, ale było tu tyle ludzi, że byłam pewna iż była bardziej zatłoczona niż ta dzielona szatnia. Ryder ustał na ławce, skandując, nakręcając wszystkich w wypełnionym testosteronem pomieszczeniu. Musiał wziąć szybki prysznic przed tym jak wrócił, bo cała krew zniknęła. Tak szybko jak zeskoczył, chwycił mnie za rękę i przyciągnął do pocałunku tak intensywnego, że zapomniałam gdzie byliśmy i kto na nas patrzył. Jego szczęka ruszała się zdecydowanie, żądając wszystkiego ode mnie. I dałam mu to. Jego język wślizgnął się na spotkanie z moim, gorący i pyszny. Jego usta uwodziły moje zmysły. Byłam mokra i gorąca wszędzie. Nie mogłam stłumić jęków kiedy popchnął mnie na szafkę, jego dłoń masująca mój tyłek, a erekcja wciśnięta we mnie. - Kurwa, potrzebuję cię - wydusił przy moich ustach. Jęknęłam jakby jego słowa mnie pogłaskały. Tydzień uwięzionej seksualnej frustracji, która nie mogła być załagodzona przez telefoniczny seks, zdawał się jakby miał wybuchnąć. Więc kiedy obmacywał mnie przy jego całej ekipie, wiedziałam, że nie może czekać aż wrócimy do jego pokoju. Ryder chwycił mnie za rękę i pociągnął w stronę krótkiego korytarza i do pustego pokoju. Może to była szafa, bo było tu pełno sprzętu. - Muszę cię mieć, kochanie - powiedział, liżąc i ssąc moją szyję jakby nie jadł cały tydzień. I nie jadł mnie cały tydzień. Brakowało mi pozwalania mu na karmienie się mną. Głód zamienił go w bestię. Jego intensywność była czymś czego nigdy nie doświadczyłam. Jego ręce były w moich włosach, na moich biodrach, potem pod koszulką. Wsunęłam ręce w jego ciasne spodenki, znajdując go gorącego i twardego, owinęłam rękę wokół jego gładkiej długości i pogłaskałam go. Ugryzł mocniej moją szyję, pchając w moje owinięte palce. Pociągnął w dół mój stanik i koszulkę, eksponując piersi, a potem skubnął moje sutki. Byłam bardziej niż podniecona. Byłam w płomieniach, rozgrzana bez żadnego kawałka detonacji. Wsunął rękę w moje dżinsy, przesuwając palcami po mojej płci i zadrżał.

Zadrżał?

Można sobie wyobrazić jak czułam się gdy zanurzał swoje palce w moje ciepło. Z jednym dotykiem mojej łechtaczki, byłam na skraju dojścia. - Kurwa, jesteś taka mokra - chrząknął. Wsunął palec w moją cipkę. Zaskomlałam. Moje nogi zadrżały kiedy dodał kolejny palec, pieprząc mnie w szybkim tempie. Odleciałam. Trzymał mnie swoją wolną ręką by utrzymać mnie w miejscu. Ruszał palcami do środka i na zewnątrz, głęboko i mocno, jego dłoń ocierała się o moją łechtaczkę. Tarcie było wyśmienite. Moje biodra poruszyły się na jego dłoni kiedy szukałam pięknego końca. Chwyciłam oddech i urwał mi się szloch kiedy dochodziłam. Moje ciało pulsowało kiedy mruknął, przykładając swoją erekcję do mojego uda. Pocałował mnie głodnie, chciwie, z taką ilością pasji, że to tylko podwyższyło moją potrzebę jego. Musiałam go spróbować. Chciałam poczuć jego przyjemność pulsującą na moim języku. Upadłam na kolana. Wyciągnęłam jego fiuta, mięśnie jego ud napięły się kiedy sięgnął po moje włosy. Umieściłam usta na główce, zasysając ją delikatnie do ust. Przesunęłam usta w dół, do połowy, potem delikatnie je cofnęłam. Smakował jak pot, pachniał męsko i był naprężony. Ale dla mnie, pachniał zwycięstwem i smakował jak mistrz i chciałam żeby mistrz mi się poddał. Chciałam wypchnąć go z równowagi i spróbować jego siły na języku. - Weź go całego - zażądał, zmęczony moim drażnieniem. Wsadziłam go z powrotem do buzi, biorąc go głębiej. Jęknął kiedy się wycofałam, ssąc główkę i okrążając językiem kolczyk. Jeśli jego uchwyt na moich włosach stanie się mocniejszy to stracę trochę kosmyków. Kiedy chciałam zassać go znowu, pociągnął moje włosy, odchylając moją głowę do tyłu i spojrzał na mnie. - Otwórz się, Lexi. Zatrzepotałam rzęsami patrząc na niego i polizałam kroplę płynu, która pojawiła się na czubku. Wydał gardłowy dźwięk, a następnie popchnął swojego fiuta powoli w moje usta. Poruszył biodrami, prowadząc penisa do środka i na zewnątrz kiedy lizałam gładką skórę pod spodem. - Tego chcesz, prawda? Chcesz żebym przeleciał twoje usta? Jęknęłam. Moja cipka się zacisnęła kiedy wziął moje usta bardziej agresywnie. Popchnęłam go do przejęcia władzy i podniecało mnie to. Utrzymywał taki sam rytm aż popchnął tak głęboko, że poczułam jak jego włosy łonowe załaskotały mój nos. Potem zatrzymał się, warknął, a jego fiut drgnął w moich ustach. Chwyciłam go za jego zaciśnięte pośladki i wzięłam go tak głęboko jak mogłam. Odrzucił głowę w tył i doszedł na moim języku, dysząc moje imię. Smakował słonawo kiedy kontynuowałam lizanie go przez jego orgazm, zmuszając go do nieskładnego mamrotania.

Król doszedł. A ja czułam się jak jego pogromca.

~*~*~ Ryder spóźniał się na prasową konferencję. Wszedł w parę szortów, narzucił na siebie koszulkę z wieloma logami sponsorów i nałożył czapkę UFC. Zarzucił na mnie ramię kiedy zmierzaliśmy w dół korytarza. - Na zewnątrz czeka na ciebie samochód, który zabierze cię do domu. - Jakiego domu? Myślałam, że tu zostajesz. - Zostałem tu, ale teraz kiedy walka jest skończona, chcę uciec od całego rozgłosu. Wynająłem dom na weekend. Ty urządza małe przyjęcie dzisiaj. Potem będziemy mieli go dla siebie. - No dobra, widzimy się tam - pochyliłam się i pocałowałam go. - Kiedy wrócisz do pokoju to nie szykuj się na przyjęcie - powiedział. - Bo znowu cię ubrudzę. - Umieścił pocałunek na moich ustach i zostawił mnie stojącą przed windą kiedy poszedł w dół korytarza. Drzwi rozsunęły się tak szybko jak wcisnęłam guzik. Weszłam do środka i nacisnęłam guzik na drugie piętro żebym mogła wyjść przez hol. Oparłam się o ścianę kiedy drzwi zaczęły się zasuwać. Zanim się zamknęły, ktoś przytrzymał je i wszedł do środka. Nie tylko ktoś. To była Leah i miała wsparcie. Mama Rydera wyszła zza niej i tak szybko jak drzwi się zamknęły, czułam się uwięziona. Efektywnie zrobiły ze mnie więźnia. Julia sięgnęła za siebie i wcisnęła guzik alarmowy, a ja potrząsnęłam głową. - Nie mamy o czym rozmawiać. - Ależ mamy, Lexi - powiedziała Leah. - Jest coś o czym musisz wiedzieć. - Jakikolwiek plan wymyśliłyście by rozdzielić mnie i Rydera nie zadziała. - Posłuchaj, Alexis - Julia powiedziała moje imię jakbym była brudem. Powinnam była być urażona, ale wiedziałam skąd jej gniew pochodzi. - Obie wiemy, że cię nie lubię, ale tu nie chodzi o to co ja czuję. Nie pozwolę mojemu synowi zrujnować sobie życia tylko po to by być z tobą. - A jak ja rujnuje mu życie? - skrzyżowałam ramiona i wzmocniłam postawę. Spojrzała na Leah i kiwnęła na nią. - Powiedz jej. Zerknęłam na Leah nerwowo wykręcającą ręce i tupiącą nogą. - Jestem w ciąży - Leah odetchnęła. Spojrzałam na nią, krzywiąc się na jej dziwaczny wybuch. Było to takie gwałtowne jakby zwymiotowała na mnie słowami. - To najlepsze co potrafisz, Leah? Bo to naprawdę smutne. - To prawda - krzyknęła, wychodząc zza Julii. - Ryder nie chciał żebyś wiedziała. Zrobi wszystko by nie zniszczyć waszego cennego związku. - Jeśli wasza dwójka skończyła marnować mój czas, to teraz muszę iść przygotować się na przyjęcie.

- Nie wierzysz mi? - zmrużyła oczy ze złością. - Tak desperacko chciał ciebie zatrzymać, że zapłacił mi bym się go pozbyła. - Co? Oszalałaś? Ryder nigdy by tego nie zrobił - zwróciłam ostre spojrzenie w stronę Julii. - A ty jesteś jego matką. Jak możesz w to wierzyć? - Bo Ryder nie był sobą od kiedy weszłaś w jego życie. Zamienia się w Davida. Zrobi wszystko by z tobą być. Pokaż jej - powiedziała Julia. - Dobra - wyciągnęła kawałek papieru z kieszeni jej dżinsów i otworzyła go. Podniosła go do mojej twarzy i oto jest. Kopia czeku, gdzie przeznaczone jest dwadzieścia tysięcy dolarów na konto Leah. - Wiedziałam, że nie powinnam go spieniężyć jeśli nie chciałam przez to przechodzić, ale zmieniłam zdanie. Nie chciałam wierzyć. Przekonałam się, że byłam tak pewna naszej miłości, że nie zwątpię w nic. Ale jak patrzyłam na podpis Rydera i odmienny sposób w jaki zanikały ostatnie trzy litery, poczułam jak moje przekonanie też zanika. - Wybrał ciebie ponad Leah, ponad mnie, a nawet ponad własne dziecko. Musisz to zakończyć nim będzie to kosztowało wszystkich, którzy go kochają. Kiwnęłam, ale chciałam tylko żeby się odwaliły. Julia w końcu ustąpiła po paru momentach cichego obserwowania mnie. Nacisnęła przycisk i winda zaczęła się ruszać. Kiedy drzwi się rozsunęły, przecisnęłam się przez nie, więc nie byłam pewna czy wyszły. Pędziłam przez hol kiedy ktoś złapał mnie za ramię i obrócił. - Wszystko w porządku, Lexi? - zapytał David, wyglądając na zaniepokojonego. - W porządku - chciałam się odsunąć, ale wzmocnił uścisk. - Jesteś zarumieniona i roztrzęsiona. Wiesz, że możesz ze mną porozmawiać, prawda? - Wiem, David, ale w porządku. Muszę tylko dostać się do domu i zrelaksować. - Jakiego domu? Myślałem, że ty i Ryder tu zostajecie. - Nie, wynajął dom. Dzisiaj jest impreza jeśli chciałbyś wpaść. - Mogłoby się mu nie spodobać to, że dajesz mi zaproszenie. - Będzie dobrze. Po prostu postaraj się przyjść. - W porządku, kochanie, postaram się - przytulił mnie, całując w czubek głowy. Martwimy się tylko dlatego, że cię kochamy. - Wiem. Też cię kocham - pochyliłam się do tyłu i spojrzałam na niego. - Mam nadzieję, że to wiesz. - Wiem. - Muszę iść. Wyślę ci adres kiedy tam się dostanę - odsunęłam się, machając mu ostatni raz i wyszłam poszukać kierowcy. Dom był wielki i wyglądało na to, że impreza już się zaczęła. Podjazd był pełny, więc kierowca zaparkował koło ulicy i wziął za mnie torby do środka. Wyciągnęłam telefon i napisałam adres dla Davida. Kiedy przechodziłam przez ulicę, usłyszałam pisk opon i szybko

odskoczyłam z drogi. Pisanie podczas przechodzenia przez ulicę było głupie. To nie był dom. To była duża, trzypiętrowa rezydencja. Kiedy przeszłam przez wejście, muzyka dochodziła z tyłu podwórka. Kierowca zszedł po schodach i podał mi wskazówki do pokoju. Weszłam po schodach, do trzecich drzwi, wzdłuż długiego korytarza i weszłam przez podwójne drzwi prowadzące do naszego pokoju. Sceneria zdecydowanie była ustawiona romantycznie. Moje stopy weszły w głęboki, czerwony dywan i zobaczyłam przytulne miejsce do siedzenia przed dużym tarasem, a łóżko... Ciemno-szare wezgłowie ciągnęło się prawie do sufitu i miało pasujące zdobienie i masę poduszek. Podeszłam do tarasu i otworzyłam drzwi. Podeszłam do końca i wychyliłam się. Małe przyjęcie o którym powiedział mi Ryder miało już ponad pięćdziesiąt osób. Basen znajdował się pode mną i patrzyłam jak ludzie przemieszczają się wokół niego kiedy tam stałam, ale było za wysoko by ktoś mnie dostrzegł. Chciałam być podekscytowana zwycięstwem Rydera i świętować z innymi, ale małe ziarno powątpiewania co do Leah przejęło moje myśli. Wróciłam do pokoju i rzuciłam się na łóżko. Nie byłam zdolna zrobić czegokolwiek dopóki nie porozmawiam z Ryderem.

Luksusowy hotel w Las Vegas. Zostawiłam po angielsku. Są różne znaczenia tego słowa, ale tu pewnie oznacza "niezależny".

4 5

Rozdział 33

Ryder

Było po północy kiedy dotarłem do domu. Impreza Ty'a całkiem się rozkręciła, ale jedyne czego chciałem to pójść na górę do Lexi i odciąć się od wszystkich. Podjąłem dobrą decyzję wynajmując ten dom na weekend. Kochałem walczyć, ale publiczna część bycia mistrzem bywała męcząca. Jeśli zostalibyśmy w hotelu, prasa by kontrolowała każdy nasz ruch. Tak bardzo jak chciałem by świat wiedział, że Lexi jest moja, nie chciałem żeby zagłębiali się w jej przeszłość. Jeśli media dowiedziałyby się o Alecu i jej próbie samobójczej, zamieniliby jej tragedię w rozrywkowe wiadomości. Wiedziałem, że nie mogliśmy trzymać tego w ukryciu przez wieczność, ale chciałem chronić Lexi tak długo jak to możliwe. Otworzyłem drzwi do pokoju i znalazłem Lexi leżącą na łóżku. Uśmiechnąłem się przekręcając zamek w drzwiach. Postawiłem torbę i ściągnąłem koszulkę przez głowę. Byłem pewny, że była gotowa dołączyć do imprezy, ale wyglądało na to, że na mnie czeka. Może dam jej się przekonać do ominięcia jej. Wspiąłem się na łóżku, a Lexi przestraszyła się kiedy się na nią wczołgałem. Musiała być zagłębiona w myślach jeśli nie usłyszała, że przyszedłem. Uśmiechnęła się do mnie potulnie, trochę nerwowo. Przykryłem ją swoim ciałem i zacząłem całować. - Ryder - powiedziała kiedy przesunąłem się do jej obojczyka. - Ryder. - Nalegała. - Co? - spojrzałem na nią. - Musimy porozmawiać. - Mamy mniej niż godzinę by być na dole. Naprawdę chcesz rozmawiać? Pokiwała głową. Patrzyłem na nią, nalegając by zmieniła zdanie, ale był jakiś określony powód w jej spojrzeniu. Wyszedłem z łóżka, a ona podwinęła nogi by być ze mną twarzą w twarz. - O co chodzi? - Czy Leah jest w ciąży? - Co? Skąd niby mam – czekaj, myślisz, że to moje? - Cholera, milion różnych myśli przewinęło mi się właśnie przez głowę, ale żadnej nie przetworzyłem. - A więc jest? - Nie – to znaczy – nie wiem - bełkotałem jakbym był zdenerwowany albo winny i spojrzała na mnie podejrzanie. Wziąłem głęboki oddech, chwyciłem jej ręce w swoje i

zacząłem od początku. - Nie wiem czy jest w ciąży, ale jeśli jest, to nie jest moje. Skąd wzięło się to całe gówno? - Leah i twoja mama zaciągnęły mnie w róg w hotelu. - Świetnie... myślałem, że zakończyliśmy to gówno. Spojrzała w inną stronę, a potem wymamrotała coś czego nie zrozumiałem. - Co? Spojrzała w górę, na mnie. - Powiedziała, że zapłaciłeś jej za pozbycie się go. Nawet pokazała mi czek. Uśmiechnąłem się i pokiwałem głową. Wiedziałem, że Lexi chciała odczytać moją reakcję co do tego, ale nie mogłem nic pomóc na to, że uśmiechnąłem się na myśl jak sprytna była Leah. Nie wiedziałem, że posunie się tak daleko. Podciągnąłem Lexi w górę. Jeśli chciała odczytać moją reakcję to nie chciałem jej ukrywać. - Leah ma obsesję. Powiedziałaby wszystko by się ciebie pozbyć. Nie możesz wierzyć w całe te pierdolenie, które wychodzi z jej ust. Lata temu, kiedy byłem podziemnym wojownikiem, przeprowadziła się do Kalifornii by być ze mną. Miała ciężką sytuację i czułem się z tym źle, więc dałem jej czek by jakoś sobie poradziła. Nie spałem z nią przez ponad cztery miesiące. Chciała się odsunąć, ale trzymałem ją za ręce. - A moja mama... nienawidzi cię. Zazwyczaj myśli bardziej logicznie, ale jest zdesperowana. Myśli, że jeśli jestem z tobą to David wygrał. Kłamałbym mówiąc, że David nigdy o mnie nie dbał. Kochał mnie, a ona musi utrzymać jego najważniejszą rzecz z daleka. Więc teraz zbudzi diabła byleby utrzymać ciebie z daleka ode mnie. - Ale ja nie staram się naprawić twojego związku z Davidem. I nie chcę wchodzić nawet między ciebie a twoją mamę. Chcę ciebie bez tego całego... dramatu. Chwyciłem jej twarz i przyciągnąłem bliżej. - Masz mnie, ale nigdy nie będzie łatwo. Będziesz w stanie z tym żyć? - wyglądała na pokonaną. Wiedziałem, że to nie sposób w jaki chciałaby aby to wszystko szło, ale w takich okolicznościach utknęliśmy. Przyciągnąłem ją w ramiona, a ona wtuliła głowę obok mojego policzka. - Nigdy tego nie mówiłem, ale jestem trochę tak jakby sławnym wojownikiem. Zawsze będzie jakaś kobieta próbująca usunąć cię z drogi. Chcę tylko żebyś najpierw zapytała niż pozwoliła wszystkim wątpliwościom usiedlić się w twojej głowie. Obiecuję być z tobą zawsze szczerym. Odsunęła się i przesunęła opuszkami palców po moim policzku. - Przepraszam, że w ciebie zwątpiłam. - Jest okej. Miała mój podpis żeby poprzeć swoje słowa. A moja matka pewnie zawsze będzie dawać ci piekło. Jest moją mamą. Nie mogę jej odciąć, ale mogę trochę

przygasić kiedy będzie starała się ciebie zranić - pocałowałem ją delikatnie, a potem spojrzałem w jej piwne oczy. - Ta miłość nigdy nie będzie łatwa, ale zawsze będzie warta walki. Nawet jeśli będą próbować ciebie ode mnie oddzielić, przyjdę po ciebie. Jesteś kawałkiem szczęścia bez którego nie mogę żyć. Wsunąłem ręce pod jej koszulkę, a ona zesztywniała. - Impreza? - spytała, bo wiedziała, że jak zaczniemy to nigdy tam nie zejdziemy. - Ty wywali drzwi jeśli tam nie zejdziemy. Chodźmy wziąć razem prysznic. To zaoszczędzi czas. Obydwoje wiedzieliśmy, że to nie zaoszczędzi czasu, ale będzie w tym dużo zabawy. Gorącej, mokrej zabawy.

Rozdział 34

Alexis

Język Rydera był na mnie. O Boże, te rzeczy, które potrafił robić ustami. Popchnął mnie na ścianę prysznicową, rozdzielając mi nogi i zsunął się by polizać mnie tam, gdzie bolało najbardziej. Mieliśmy dokładnie pół godziny by zejść na dół, na przyjęcie, ale Ryder był zdeterminowany by dać mi to. Pieścił, ssał i pracował nad moją łechtaczką aż zaczęłam drżeć, błagając o ulgę, którą wiedziałam, że może mi dać. Moje sutki były twarde i bolące z potrzeby. Odsunął się, a ja stęknęłam. Potrzebowałam ulgi, a nie mieliśmy dużo czasu. Wstał, wpychając swojego dużego, pięknego penisa w moje wejście i byłam upojona. W końcu da mi to czego naprawdę chciałam. Wciskał się we mnie, moja głowa uderzyła w kafelki i przełknęłam wodę kiedy prysznic na mnie spływał. Jego pchnięcia były mocne, uderzając w odpowiednie miejsca. Nigdy nie musiał ich szukać. Ryder zawsze wiedział jak mnie tam zaprowadzić i dochodziłam tam szybko. Mokra skóra plaskała o siebie kiedy jego potężny penis wchodził we mnie wielokrotnie. Cal po calu ciepło wypełniało mnie i sprawiało, że dyszę. Moje jęki odbijały się echem. Jego warknięcia mieszały się z nimi tworząc erotyczną muzykę. Przypływ po przypływie ekstazy chwycił mnie, podniósł, potem wrzucił z powrotem i podniósł jeszcze raz. Czułam jakbym wciąż dochodziła, mój umysł był zbyt zamglony by wiedzieć kiedy skończył się jeden i zaczął drugi. Ryder był ze mną do końca, kończąc z płaczem ulgi, trzęsąc się kiedy ekslodował we mnie. Wysunął się i całowaliśmy się aż woda stała się zimna i ogień zaczął znowu budować się w moim brzuchu. Chciałam zostać tu i robić wszystkie pyszne rzeczy dla jego seksownego ciała, ale nie mogliśmy. Wypchnęłam Rydera z prysznica żeby mógł się przygotować i ochłonąć. Kiedy wróciłam do domu, był już ubrany. Miał na sobię parę wycieranych dżinsów, białą zapinaną koszulę, krawat i ciemno-szarą kamizelkę. Ryder nosił szykowne ciuchy bardzo dobrze. - Wyglądasz świetnie - dałam mu buziaka w policzek kiedy przechodziłam obok. Szarpnął za mój ręcznik, a ja pisnęłam starając zakryć się rękami. Pochylił się by mnie pocałować, ale rozbrzmiało głośne puknięcie do drzwi. Mruknął coś o głupich imprezach zanim poszedł otworzyć. Kiedy wrócił, zdołałam zakryć się jego bielizną. - Pośpiesz się, Lexi. Ty tu jest i musimy zejść na dół.

- Idź beze mnie. Będę za niecałe piętnaście minut - Zerknął na zegarek i zmarszczył brwi. - Nie potrzebujesz tyle czasu. Już wyglądasz niesamowicie. - Muszę się ubrać, wysuszyć włosy, nałożyć trochę makijażu... - Dobra - podniósł rękę by mnie uciszyć. - Piętnaście minut, Lexi. - Ostrzegł mnie opuszczając pokój. Skorzystałam z czasu układając włosy żeby wyglądały luźno i naturalnie, ale tak nie było. To była wielka noc Rydera i chciałam wyglądać jakbym należała do niego. Wślizgnęłam się w czarną, koktajlową sukienkę, która dawała wrażenie jakbym nie miała nic pod spodem. Była krótka, ciasna i seksowna. Wygląd jaki chciałam uzyskać. Właśnie skończyłam zakładać czerwone szpilki kiedy ktoś zapukał. Było pięć minut po czasie kiedy powiedziałam Ryderowi, że zejdę. Był tak niecierpliwy, że pewnie wrócił orientując się, że mój czas minął. Otworzyłam drzwi i zdziwiona cofnęłam się. - Co ty tu robisz, Noah? - Wyglądasz pięknie, Alexis - jego spojrzenie powędrowało przeze mnie. - Jesteś jednym z kolegów Rydera? - to mogło stać się niezręczne i to bardzo szybko. - Nie jestem. - Oh... okej. Jego postawa była dziwna, a to, że był w tym pokoju sprawiło, że byłam nerwowa. Spóźniałam się, więc jeśli Ryder go tu nakryje i dowie się o nas to nie będzie pięknie. - Musimy pogadać - wszedł do pokoju, zamykając drzwi i blokując mi wyjście. - Nie sądze, że to dobry pomysł by tu gadać. Zejdźmy na dół i tam pogadamy. - Czemu? Twój chłopak będzie zły? - stał przede mną, ręce miał w kieszeniach. Jego ustosunkowanie było alarmujące. Nie byłam mistrzem w odgadywaniu języka ciała, ale wiedziałam, że nie przyszedł tu na małą pogawędkę. Zrobiłam krok do tyłu, skanując pokój w poszukiwaniu najbliższego wyjścia. - Jak się tu dostałeś? Wzruszył ramionami. - Chodziłem za tobą od czasu walki. A, że na dole jest impreza to nikt o nic nie pytał. - Na dole jest dużo ludzi - może jeśli przypomnę mu, że dom był pełny ludzi, to nie zrobi nic głupiego. - Wiesz, myślałem, że jesteś inna. Obserwowałem cię z baru. Nigdy nie pozwoliłaś mężczyźnie postawić ci drinka albo zabrać cię do domu. Myślałem, że jesteś dobrą dziewczyną. Czy to całe zainteresowanie sprawiało, że czułaś się dobrze, Lexi? Ukrywałaś to kim naprawdę byłaś bardzo dobrze. - To nie było tak, Noah. Nigdy ciebie nie okłamałam - poruszył się szybko, chwytając moją rękę i przyciągając mnie do niego. Przystraszyłam się, starając się wyrwać, ale jego uścisk był mocny.

- Ale jesteś kłamczuchą. Jesteś nikim jak pieprzoną dziwką - syknął. Chciałam wyrwać ramię, ale chwycił mnie mocniej. - Półtora roku czekałem aż dostrzeżesz, że nie każdy facet jest zły. Jeśli dałabyś mi szansę to mógłbym cię uszczęśliwić. - Nigdy nie powiedziałam ci kłamstwa. Mówiłam, że nie szukam chłopaka. - Dlatego, że jedyną osobą z jaką kiedykolwiek byłaś był Logan. Chciałem pokazać ci, że mogę być dla ciebie dobry, ale zakochałem się w dziwce... znowu. Sprawiłaś, że uwierzyłem w to, że jesteś inna, że nie puszczasz się jak inne dziewczyny w barze. - Nie robię tego. - Więc dlaczego robisz z siebie dziwkę dla tamtego wojownika? - krzyknął. Wzdrygnęłam się, odsuwając głowę kiedy znajdował się przy mojej twarzy. - Czym dla ciebie byłem, Lexi? Grą? Potrząsnęłam głową. W tym momencie, byłam zbyt przestraszona by odpowiedzieć. - Cóż, jestem zmęczony dziewczynami takimi jak ty - uwolnił mnie, chwytając czoło obiema dłońmi jakby miał ból głowy. - Ty, moja matka, Hannah – wszystkie dziwki - jedna z jego dłoni owinęła się wokół mojej talii, przyciągając mnie bliżej, kiedy druga wsunęła się w moje włosy i szarpnął moją głowę do tyłu. Wiedziałam co zamierza zrobić i nie było mowy, że go pocałuję. Przyciągnął moją głowę bliżej aż jego usta były przy moim uchu. - Sprawiłaś, że cię pokochałem. Jesteś mi to winna. Przesunął ręką po moim tyłku, wzdłuż uda. Starałam się myśleć racjonalnie. Nie chciałam wykonać ruchu do ucieczki i zawalić. Nie było mowy bym dotarła do drzwi. Muzyka z imprezy grała głośno. Nikt nie usłyszałby jak krzyczę, ale impreza była na podwórku, pod naszym tarasem. Jeśli się tam dostanę to może uda mi się zawołać po pomoc. Opierałam się i nie podobało mu się to. Starał się wsadzić palce między moje uda, ale zaciskałam je mocno. - Rozłóż nogi dziwko i pozwól mi dać ci to w ten sposób, w jaki powinienem na samym początku - szarpnął moje włosy mocniej. Paliło tak bardzo, że moje oczy zaszły wodą. Zrelaksowałam ciało i pozwoliłam mu dostać się między moje uda. - Tak jest, szmato. Bądź dziwką i błagaj mnie bym cię przeleciał - musiałam rozegrać to mądrze albo zostanę zraniona. - Tak, jestem dziwką - to nawet nie brzmiało przekonująco, ale musiałam się postarać. - Chcę być twoją dziwką. Zmrużył oczy. - Dobra dziewczynka. Rób co mówię, a może wybaczę ci za bycie dziwką dla tamtego palanta. - Wszystko, zrobię wszystko - zaczynałam się krztusić. Nie mogłam uwierzyć, że to

był ten sam mężczyzna z którym lubiłam przebywać. Był potworem. Nie zostało nic z Noaha, którego znałam. Jego uścisk na moich włosach osłabł i cofnęłam się. Na to czekałam. Podniosłam szybko moją nogę kopiąc go w krocze. Puścił mnie i uciekłam. Otworzyłam drzwi na taras. Byliśmy tylko trzy piętra wyżej; ktoś mnie usłyszy. Krzyknęłam z całej siły. Jego ręka popchnęła moje plecy. Był silny. Potknęłam się na szpilkach jak spojrzałam przez ramię na Noaha. Starałam się trzymać barierki, ale siła pchnięcia była za mocna. Jedyne co poczułam to powietrze. Uderzyłam mocno ramieniem w betonową część tarasu kiedy spadałam, a ból przesłonił mi zdolność do złapania się czegokolwiek. Nagle spadałam w zapomnienie.

Rozdział 35

Ryder

Poruszałem się po imprezie na auto-pilocie. Było tu dużo promotorów, a Ty nie pozwoliłby mi tego ominąć. Ale jedyne o czym myślałem to Alexis i jak bardzo chciałem spędzić noc z nią samą. Ty starał się wcisnąć mnie w pogawędkę z jednym ze sponsorów, ale jedyne co mogłem zrobić to mruknąć albo kiwnąć. Głównie dlatego, że nie poświęcałem uwagi nikomu w małej grupce osób, które wokół mnie rozmowiały.

Co zajmuje Lexi tak długo? Dostrzegłem Leah i moją matkę wychodzące z domu na patio. Przeprosiłem wszystkich i poszedłem prosto do nich, przeciągając je na stronę. - Postradałaś kurwa zmysły? - krzyknąłem na Leah. - Nie dotknąłem cię od czterech miesięcy. - A ty... - odwróciłem się do matki. - Naprawdę wierzysz, że zapłaciłbym jej za zrobienie tego? Ty w ogóle mnie znasz? - Od kiedy jesteś z nią, zmieniłeś się. - Dałem jej czek, bo miała ciężki okres i czułem się winny. Najgorszy błąd jaki w życiu popełniłem - przesunąłem spojrzenie znowu na Leah, mój gniew stale rosnął. - Leah? - moja matka odwróciła się do Leah, ale ona nie patrzyła w jej pytające spojrzenie. - Spójrz na mnie, Leah. - Spojrzała. - Zapłacił ci za pozbycie się dziecka? Leah była spięta, oczy jej błyszczały, potem ramiona opadły kiedy westchnęła. - Nie - zamknęła oczy i wypłynęła z nich łza. Kiedy je otworzyła, szybko otarła wilgoć i spojrzała na moją matkę. - To nie fer jak ona może tak po prostu wejść i zabrać wszystko to co powinno być moje. Wiem, że rozumiesz co czuję. Chciałam ją zranić, a ona nie uwierzyłaby mi bez twojej pomocy. - Oh, Leah... ufałam ci. Sprawiłaś, że zwątpiłam we własnego syna. - Wiem, ale musiałam coś zrobić. Spójrz - wskazała na pokój. - Sprawiła nawet, że wybaczył ojcu. - Moja matka spojrzała tam gdzie stał David pijąc drinka i zassała oddech. Spojrzała na mnie z rozczarowaniem i zranieniem w oczach. - Nikomu nie wybaczyłem. - Więc co on tu robi? - spytała moja matka.

- Nie wiem i nie obchodzi mnie to. To co muszę wiedzieć, to czy jesteś po mojej stronie czy nie. - Zawsze jestem po twojej stronie. - Więc przestań spychać mnie na krawędź. - Nie powinnam była tu przychodzić - zerknęła znowu na Davida, wyglądając nagle na przygnębioną i bezradną. Nie widziała Davida od lat i to musiało być dla niej szokiem. Kiedy napięcie zaczęło pojawiać się między nią a Davidem, ktoś głośno krzyknął, zwracając uwagę wszystkich. Krzyk przedarł się przez głośną muzykę przechodzącą przez głośniki i gadanie tłumu. Mignął mi obraz czegoś spadającego z góry – nie, kogoś spadającego. Długie, ciemne włosy. Czarna sukienka. Woda chlupnęła mocno z basenu kedy wpadła do niego. David i ja zerknęliśmy na siebie i uczucie deja vu przedarło się przeze mnie. Mój świat odchylił się z osi. Lęk formujący się w mojej klatce był natychmiastowy i pochłaniający. Trzy sekundy. Tyle zajęło dla mojego ciała załapanie tego co mózg już zrobił. Ktoś spadł z mojego tarasu. Nie musiałem widzieć jej twarzy by wiedzieć, że Alexis była na dnie basenu. David i ja ruszyliśmy do basenu i zanurkowałem, mocno świadomy tego, że tym razem mogę nie być w stanie jej uratować. Sięgnąłem po nią szybko, owijając ramiona wokół jej talii i wyciągając ją na powierzchnię. Ty był na krawędzi, wyciągając ją z wody kiedy David i ja z niej wychodziliśmy. Kiedy dostałem się do niej, leżała na zimnym betonie. Była wiotka i wyglądała na pozbawioną życia, jej ramię było dziwnie pochylone. Kołysałem jej ciało przy moim, odciągając mokre włosy z jej twarzy. Moja ręka stała się mokra od czegoś więcej niż wody. Krwawiła. Przeszukiwałem jej głowę by znaleźć jakieś nacięcie albo rozbicie ale nie widziałem skąd pochodzi krew. Ty pociągnął mnie za ramię i krzyknął żebym ją położył, ale mnie to kurwa nie obchodziło. Musiałem ją trzymać. Musiałem sprawić by się obudziła. Było jeszcze tyle rzeczy do powiedzenia. Tyle rzeczy jakich nie zdrobiliśmy. Moje ręce drżały kiedy ją trzymałem. Moje serce robiło się coraz cięższe. Moja wizja się rozmyła kiedy oczy piekły, ale nie mogłem płakać. Nigdy nie płakałem. Nigdy nie zrozumiałem dlaczego Lexi zniknęła wtedy w oceanie, ale kiedy trzymałem ją w ramionach, wiedziałem, że poszedłbym za nią wszędzie na tej ziemi i poza nią. ~*~*~ Wszystko było ciemne, całkowicie straciłem całe te gówno po wyciągnięciu Alexis z

basenu. Zareagowałem w szoku i adrenalinie, nie logice. Powinienem wiedzieć, że ruszanie jej nie było bezpieczne. Powinienem wiedzieć, że może potrzebowała reanimacji. Ale zobaczenie jej jak leży na zimnym betonie sprawiło, że straciłem jakikolwiek rozsądek. Ty powiedział mi, że podali mi leki uspokajające, ale nie pamiętam niczego towarzyszącego temu. Najwidoczniej, po tym jak złapałem ją w moje ramiona, nie dałem nikomu jej dotknąć. Ratownicy byli przestraszeni, że wywołam więcej uszkodzeń sposobem w jaki nią poruszałem, więc kiedy nie mogli mnie od niej odciągnąć, wbili mi igłe w szyję. To były najdłuższe cztery godziny mojego życia. Przemierzałem poczekalnie i korytarze szpitala godziny przed tym jak ktoś przekazał nam jakieś wieści. Ty i ja byliśmy niespokojni kiedy przyszeł doktor. - Jesteś rodziną Alexis Cole? - zapytał. - Jestem jej bratem - czułem się źle mówiąc to, ale gówno by mi powiedział jeżeli przekazałbym mu, że jestem jej chłopakiem. - Pani Cole straciła dużo krwi. Za pozwoleniem jej matki, zrobiliśmy transfuzję krwi. Wygląda na to, że uderzyła się w głowę o krawędź basenu. Zszyliśmy ranę na jej głowie i nałożyliśmy gips na złamane ramię. - Mogę ją zobaczyć? - Tak. Jej stan jest stabilny, ale jeszcze się nie obudziła. Spotkasz za godzinę pielęgniarkę i poprowadzi ciebie do jej pokoju - patrzyłem jak znika przez podwójne drzwi i korciło mnie by za nim iść i samemu zobaczyć jak ona się czuje. Ty poklepał mnie w ramię i otrząsnął z myśli nim je zastosowałem. - Chodźmy w dół do kawiarni i zjedzmy coś. Nie chciałem iść, ale wiedziałem, że jak odmówię to ze mną tu zostanie. Nie opuściłby mnie dopóki nie wiedziałby, że ze mną wszystko w porządku i to obejmowało upewnienie się, że coś zjem i będę normalnie funkcjonował. Ty usiadł naprzeciwko mnie, cicho pijąc kawę. Obserwował mnie uważnie, jakbym w każdej chwili mógł to stracić. Krzesło obok mnie przesunęło się po podłodze kiedy David do nas dołączył. Ty zerknął na niego, kiwnął, a potem podniósł kawę i zostawił nas samych.

Pieprzony zdrajca. Godzinami obserwował mnie jak ochroniarz, a tak szybko jak pojawił się David, ulotnił się z pomieszczenia. To nie był moment jaki chciałem dzielić z Davidem. Nie miałem energii by ochronić się przed tym gównem. - Nie teraz, David - nie spojrzałem na niego, ale wiedziałem, że obrócił się w moją stronę. - Wiem, że jestem ostatnią osobą z którą chciałbyś rozmawiać. Ale obydwoje kochamy Alexis i myślę, że powinniśmy o tym pogadać. - Co tu jest do gadania? - obróciłem się i spojrzałem na niego gniewnie. Zostawiłem ją w pokoju. Było z nią w porządku. Była szczęśliwa. Nie wiem jak skończyła w

basenie. - Wiesz, że nie była u swojego terapeuty od prawie roku. Może powinna do tego wrócić. Kiedy zobaczyłem ją po walce, wiedziałem, że coś jest nie tak. Powinienem sprawić by została. Spojrzałem na niego gwałtownie. - Myślisz, że skoczyła? - Nie wiem co się stało. Pokłóciliście się? Widziałem na twojej walce Leah. Może była zazdrosna? - Leah wcisnęła w nią jakieś gówniane kłamstwo, ale przedyskutowaliśmy to. To jest szalone. Nie wiem jak sobie z tym wszystkim poradzić. Może nie powinienem jej do niczego nakłaniać. Jeśli by tu ze mną nie przyszła, to nic by się nie stało. - Nie możesz tak po prostu sobie jej odpuścić. - Nie odpuszczam, ale sprawiasz, że brzmi to tak jakby dalej była niestabilna. Żyje życiem wojownika. Wiem tylko jak trenować, walczyć, imprezować i pieprzyć. Nie byłem nawet wierny Leah. Jak do cholery mogę wiedzieć, czy mogę zrobić to jej? Zabiłoby ją, jeśli bym spierdolił w ten sposób. Nie mogę żyć swoim życiem, martwiąc się, że ona jutro zniknie po czymś co zrobiłem. - Nie pozwól żeby zwątpienie odciągało ciebie od czegoś czego chcesz. To nie jesteś ty i obydwoje nie wiemy jeszcze co się stało. - Nie wiesz już kim jestem. - Wiem, że się nie poddajesz. Popełniłem błąd oddając szczęście dlatego, że wiedziałem co będzie lepsze dla Vanessy. Nawiedzało mnie to latami. I skończyło się na tym, że zmusiło mnie to do podjęcia decyzji, które skrzywdziły każdego w moim życiu. - Naprawdę będziesz tu siedział i opowiadał mi o tym, że nigdy nie kochałeś mojej matki? Że twoje życie było wielkim, pieprzonym błędem? Wyglądał na zaniepokojonego. - To nie jest to co mówię. Kochasz Leah? - Co to ma z czymkolwiek wspólnego? - Po prostu odpowiedz na pytanie. - Kocham ją jako przyjaciółkę. Dużo dzieliliśmy, ale to nic w porównaniu z tym co czuje do Alexis. - Cóż, dokładnie tak czułem się w stosunku do twojej mamy i Vanessy. Nie odchodź od Alexis, synu. Nie ważne co się stanie, będzie cię potrzebować - ścisnął moje ramię i odszedł.

Rozdział 36

Alexis

- Ryder, Ryder, obudź się - leżał dziwacznie na poręczy wzdłuż łóżka. Jego twarz spoczywała na skrzyżowanych ramionach. Poruszył się, potem spojrzał na mnie spod półzamkniętych powiek. Jego włosy były rozczochrane i miał czerwone ślady na twarzy od snu, ale był uroczy. - Alexis? - wyszeptał pytanie jakby nie był pewny czy dalej śni. Uśmiechnęłam się. Pochylił się do przodu, umieszczając obie dłonie po bokach mojej twarzy. - Hej, kochanie - wyszeptał, spoglądając na mnie zaczerwienionymi oczami. Jego kciuki głaskały moją twarz kiedy pochylił się, całując mnie delikatnie i zakopując twarz w moją szyję. - Ryder? - Tak, kochanie - jego słowa były szeptem. - Co się stało? - jego ciało się napięło. Podniósł się i spojrzał na mnie. - Nie pamiętasz? - potrząsnęłam głową. Wstał i odsunął się. - Muszę iść po doktora. - Nie. Ryder, co się stało? Dlaczego jestem w szpitalu? Westchnął, przeciągając ręką przez zmierzwione włosy. - Spadłaś. - Co? Jak? - chciałam po niego sięgnąć, ale zdałam sobie z prawę z tego, że jestem przykłuta do łóżka.

Co do cholery? - Dlaczego to jest na moich nadgarstkach? - jęknęłam kiedy patrzyłam na pasy podobne do tych, które miałam po tym jak Ryder wyciągnął mnie z oceanu. Moje oddychanie stało się utrudnione i poczułam ucisk w klatce. Czułam się uwięziona. - Uspokój się, kochanie - był przy moim boku, starając się mnie położyć. - To tylko zabezpieczenie. - To nie jest zabezpieczenie, Ryder. Co się kurwa stało? Dlaczego pozwoliłeś im mi to zrobić? - pociągnęłam za ściągacze, ale wiedziałam z doświadczenia, że nie będę w stanie ich zdjąć. - Spadłaś z tarasu w domu. - Spadłam czy... - zmrużyłam oczy kiedy zobaczyłam zarzut w jego oczach. - Myślisz, że skoczyłam. - To nie było pytanie, bo widziałam to na jego twarzy.

- Nie, nic nie myślę. Chcę tylko żebyś poczuła się lepiej. - Nie wiem co się stało - chciałam przywołać jakieś wspomnienia, ale nic nie widziałam. - Nigdy bym tego nie zrobiła, Ryder. - Jeśli on mi nie wierzy, to nikt tego nie zrobi. Pochylił się i pocałował mnie. - Ryder, prosze, nie mogę znowu przez to przejść. Wszyscy przychodzą tu, patrząc na mnie jak na wariatkę. Nawet ty to robisz. Proszę zmuś ich do zdjęcia tego. - Okej, kochanie. Zmuszę ich do zdjęcia tego - wstał żeby iść po doktora. - Wierzysz mi? - patrzył się na mnie w ciszy, przeciągając ręką z tyłu szyi. - Czemu miałabym to zrobić? Jestem szczęśliwa. Ty sprawiasz, że jestem szczęśliwa. Czemu miałabym to teraz robić? - Jeśli powiesz mi, że tego nie zrobiłaś to ci uwierzę. - Nie zrobiłam - pocałował mnie w czoło i opuścił pokój. ~*~*~ Ryderowi udało się zmusić ich do usunięcia ściągaczy. Nie byli zadowoleni z tego, bo mama nie wierzyła mi na słowo. Zwłaszcza odkąd nie pamiętam co się stało. Wpadła do pokoju w minucie, w której Ryder poinformował ją, że się obudziłam. Nie wiedziałam jak dostała się do Vegas tak szybko, ale moja mama poruszyłaby niebo i ziemię aby być przy moim boku jak cierpię. Leżałyśmy w ciszy przez prawie godzinę i teraz się lekko unosiła. Jej ręka głaskała moje włosy kiedy umieściła się obok mnie, po przeciwnej stronie złamanej ręki. - Wiem, że było ci ciężko, ale byłam tak zła na ciebie za to co zrobiłaś - złamała ciszę, która osiedlała się między nami. Ciasne uczucie powróciło do mojej klatki jak patrzyłam na łzy mojej mamy. Nigdy o tym nie rozmawiałyśmy i nie byłam pewna czy uda mi się rozmawiać o tym teraz. Byłam zbyt rozemocjonowana. - Wiesz dlaczego to zrobiłam. - Oczywiście, że wiem. Wiem, że ty i Alec byliście nierozłączni i wiem jaki smutek w sobie nosiłaś, bo dzieliłam to uczucie z tobą - łza spłynęła po jej twarzy i osiadła na mojej poduszce. Leżałyśmy twarzą w twarz i nie było ucieczki od bólu w jej oczach. - Zawsze myślałam, że lepiej będzie nie rozmawiać z tobą o tamtej nocy, ale po tym... - Mamo, wiem co wszyscy myślą, ale nie wyskoczyłam z tamtego balkonu. Pokiwała głową, ale nie wierzyła mi. - Kiedy umarł twój tata, a pare lat później Alec, byłam na nich zła za zostawienie nas. Ale wiem, że nie wybrali zostawiania nas i teraz pogodziłam się z ich śmiercią. Ale po tym co zrobiłaś... - potrząsnęła głową i kontynuowała. - Wybrałaś zostawienie mnie. Wiedząc jak zdewastowana byłam przez stracenie twojego brata, wybrałaś zranienie mnie.

- Mamo, nigdy nie chciałam zranić... - Ale zraniaś - krzyknęła, jej głos łamał się od emocji. - Kiedy zobaczyłam jak leżysz na plaży tamtej nocy, prawię odpadłam od bólu eksplodującego w mojej piersi. Zostanawiałam się jaki rodzaj okrutnego żartu to musi być, że tracę wszystkich, których kocham i zostanę sama. - Przepraszam, mamo - wyszeptałam przez łzy, które zaczęły spadać. - Lexi, kocham cię i wszystko czego dla ciebie chcę to szczęście. Nie mogę spędzać każdego dnia zastanawiając się czy to jest ten dzień w którym się poddasz i stracę wszystko - jej ramiona owinęły się wokół mnie jak przyciągnęła mnie do siebie, całując czubek mojej głowy. - Nie zostawie cię, mamo - obiecałam kiedy leżałyśmy tam przytulone i w końcu zasnęłam jak trzymała mnie w ramionach.

Rozdział 37

Alexis

Jeszcze jedna noc w szpitalu i będę mogła wyjść. Lekarze myślą, że straciłam pamięć, bo uderzyłam się w głowę i nie są pewni kiedy odzyskam wspomnienia. Mama w końcu poszła do swojego hotelu, ale tylko po tym jak David przekonał ją, że Ryder ma wszystko pod kontrolą. Drzwi otworzyły się kiedy próbowałam usiąść w wygodniejszej pozycji. - Co ty tutaj robisz? - zapytałam zdziwiona. - Co? Koleś nie może odwiedzić swojej dziewczyny po tym jak spadła z trzeciego piętra do basenu? - uśmiech Jacoba był zaraźliwy, więc też się uśmiechnęłam, ale i tak go zbeształam. - Jest zbyt wcześnie na żarty. - Kto inny sprawi, że wykorzystasz ten piękny uśmiech? - Nikt - fuknęłam. - Każdy inny przychodzi tutaj i zachowuje się jakbym leżała na łożu śmierci. - Przysunął krzesło i usiadł po mojej prawej stronie. Jego twarz na moment przybrała poważny wygląd i nie spodobało mi się to. Jacob był moim zabawnym przyjacielem; miał mnie rozśmieszać. - Prawie umarłaś. - Wiem. Zaufaj mi, wiem - westchnęłam, opuszczając głowę na poduszkę. - Więc jak się masz? - zapytał. - Cóż, poza ciągłym bólem głowy i stałym bólem przechodzącym przez moje ramię, czuję się o wiele lepiej niż ostatnim razem jak byłam w szpitalnym łóżku. - Cóż, dobrze, bo jestem tu by sprawić żebyś się uśmiechnęła. Sięgnęłam do niego zdrową ręką i zabawnie zmierzwiłam mu włosy. Zamknął oczy, pochylając się do mojego dotyku. - Jesteś dobrym dzieciakiem - spojrzał na mnie i nachmurzył się. - Dzieciakiem? - wyskoczył z siedzenia i rozłożył szeroko ramiona. - Jestem osiemdziesięcio-jedno kilogramową mocą. - Posłał mi uśmiech ukazując dołeczki. - Nie myśl, że tylko dlatego, że Ryder przebija mnie o sześć lat to nie jestem wystarczającym mężczyzną dla ciebie. Jestem młody i męski. Napiął bicepsy. Był tak ożywiony, że nie mogłam przestać się śmiać na jego wygłupy. - Mam sześć lat więcej wytrzymałości niż on - potem zaczął robić sprośne ruchy biodrami i roześmiałam się aż łzy spływały po mojej twarzy. Zachichotał sam z siebie i opadł

z powrotem na krzesło. - Dziękuję - powiedziałam kiedy uspokoiłam chichot. - Za co? - Za bycie tu i rozśmieszanie mnie. - Zawsze, Lexi. A tak na serio, muszę wyznać, że myliłem się. - Co do czego? - przechyliłam głowę, czekając na jego odpowiedź. - Rydera - odpowiedział. Uniosłam brew i uśmiechnęłam się szeroko. - Wow, mężczyzna, który przyznaje, że się mylił. Mogę po tym wszystkim się w tobie zakochać - zażartowałam. - Cóż, szkoda, bo już ciebie nie chcę - skrzyżował ręce i wzruszył ramionami. - Tak bardzo byś mnie wziął. - Jak cholera bym wziął - spojrzał na mnie jakbym była szalona i roześmiałam się na jego szybką zmianę postawy. Pochylił się i położył twarz na panelu dołączonym do łóżka. Wiesz, że byłem tam kiedy spadłaś? - Otrzeźwiałam od razu. - Ryder stracił swój pieprzony rozum. Nie wiem co było gorsze, oglądanie jak spadasz czy oglądanie potwornego bólu, który przedarł się przez Rydera. Kocha cię przeciągnął ręką po włosach. - Taa... naprawdę kocha. - Wiem, Jacob, wiem. Został i rozbawiał mnie przez prawie godzinę nim musiał wyjść. - Dzięki jeszcze raz za przyjście - uścisnęłam jego dłoń zanim ruszył w stronę drzwi. - Jestem oficjalnie w drużynie Lexi. Jeśli moja siostra będzie próbowała z tobą zadrzeć, to tylko do mnie zadzwoń, a rozniosę ją - wskazał na mnie kiwając głową. - Jasne, że tak - odwróciłam wargę w niedowierzaniu. - Tak bardzo bym ją dla ciebie rozniósł. Oczywiście mama po tym skopałaby mi tyłek - wzruszył ramionami. - Coś tam o lojalności rodziny i w ogóle. - No cóż, nie martw się o mnie. Poradzę sobie z twoją siostrą. - Dzięki Bogu - westchnął w uldze, przeciągając ręką po czole. - Leah jest dość mocna jak na kobitke. - roześmiałam się kiedy wyszedł z pokoju, wchodząc w Ty'a i Shelby. Przeżywałam ekstremalnie ciężki dzień. Wygląda na to, że jeśli prawie umrzesz to masz zagwarantowane wizyty od każdego, kogo znasz. Shelby przytuliła mnie. - Cholernie mnie przestraszyłaś. - Przepraszam. Wolałabym żeby do ciebie nie dzwonili. - Co? Czemu tak mówisz? - Przeszłaś przez wiele, Shells. Nie chcę żebyś się o mnie martwiła. Zadzwoniłabym do ciebie po przebudzeniu. - Właśnie o to chodzi. Nikt nie wiedział czy się obudzisz. Ty powiedział, że było dużo

krwi. Prawda, skarbie? - Shelby zerknęła na Ty'a. On tylko patrzył się na mnie z kamiennym wyrazem twarzy. - Powiedz coś, Ty, ta cisza mnie zabija - usiadł najbliżej mnie, a Shelby wyszła. Chwycił moją rękę i przyłożył ją do ust. - W trakcie pierwszej naszej rozmowy poprosiłem ciebie żebyś nie raniła Rydera i... - Ty, nie pamiętam co się stało, ale wiem, że nigdy bym nie skrzywdziła Rydera w ten sposób. Ja nie... - próbowałam się podnieść żeby spojrzeć mu w oczy. - Shh... daj mi skończyć - uspokoiłam się, opadając na górę poduszek, które przyniosła mi mama. - Poprosiłem ciebie żebyś go nie raniła, ale od tamtego czasu zostałaś częścią naszej rodziny. Tu już nie chodzi tylko o niego. Wszyscy cię kochamy. Nigdy nie byłem taki przestraszony jak w momencie w którym spadałaś z nieba. Jezu, Lexi! Nigdy więcej tego kurwa nie rób. Ryder praktycznie tam umarł. Musieli dać mu środek nasenny żeby go uspokoić. To był pierwszy raz jak o tym słyszałam. Nikt nie chciał dać mi szczegółów o tym jak spadłam i co stało się po tym. - Jesteś niesamowitą osobą i widzę dlaczego Ryder kochał ciebie od tak długiego czasu. Nie chcę tylko żebyś poczuła się tak samotna żeby do nas nie przyjść. Jesteśmy wojownikami. Nie poddajemy się. To nie jest kod dzięki któremu żyjemy. Jeśli będziesz kiedyś musiała do mnie przyjść, to jestem tu dla ciebie. - Obiecam przyjść do ciebie jeśli nie będę mogła pójść do Rydera, ale nie zrobiłam tego co myślisz. Widziałeś mnie. Byłam szczęśliwa. - Również wiem, że wdałaś się w to coś z Leah. - To pierdolenie, Ty. Ryder powiedział, że to obgadaliśmy - Ryder i ja odbyliśmy długą rozmowę ostatniej nocy i powiedział mi o wszystkim co zdarzyło się z jego mamą i Leah. Ostatnią rzeczą jaką pamiętam to Ryder wygrywający mistrzostwa. Potem jest pustka. - Nie skoczyłam. Czy możesz po prostu zaufać mi na słowo? Patrzył na mnie z zaciekawieniem. - Spróbuję. - Tylko o to proszę. Wyszedł po tym, ale Shelby została. Uczesała moje włosy i związała je. Oglądałyśmy jakiś stary program nim Ryder wrócił, a ona wyszła. - Przyniosłem ci coś do jedzenia - uśmiechnął się do mnie nieśmiało, ukrywając papierową torbę za plecami. Po raz pierwszy od wielu dni wyglądał na pozbieranego. Miał na sobie białą koszulkę i parę niebieskich dżinsów, które kończyły się wokół białych tenisówek. Wyglądał bardziej smakowicie niż to co chował w torbie. - Czy to jakaś odmiana hamburgera? - uniosłam brwi. - Tak - uniósł trobę przede mną i pomachał nią. Pachniało smakowicie. Jeśli raj miałby zapach, to byłoby to. Chwyciłam torbę, otworzyłam i powąchałam. Yup, raj pachniał

jak duży hamburger i frytki. - Usiądź - poklepałam puste miejsce obok siebie. Usiadł ostrożnie z obawą, że skrzywdzi moje ramię. Prawda była taka, że Rydar narzekał do pielęgniarki o bólu w moim ramieniu tak mocno, że byłam napompowana tyloma lekami, że ledwo czułam rękę. Karmił mnie i nawet sam zjadł parę gryzów. Obronił swój pas i wygrał, więc przekonałam go do wchłonięcia chociaż małej ilości niezrowego jedzenia ze mną. - Więc wychodzisz stąd jutro. - Nie, my wychodzimy stąd jutro. Naprawdę powinieneś iść do domu i przespać się. - To się nie stanie, Lexi. Zostanę tu aż cię wypiszą. Potem polecimy razem do domu i przeprowadzisz się do mnie. - Wow, jesteś naprawdę dobry w graniu dominującego dupka - wykręciłam oczy. - Powiedziałem coś nie tak? - Tak. Nie możesz tak po prostu żądać, że wprowadzę się do ciebie. Byłoby miło jeśli dałbyś mi wybór. - Oh, rozumiem - próbował ukryć mały uśmieszek kiedy odwrócił się w moją stronę. - Lexi, proszę czy wprowadzisz się do mnie? Nie wytrzymam tam bez ciebie. Proszę... Złożył razem dłonie, wydymając wargi, widocznie naśmiewając się ze mnie. - Skoro już ładnie poprosiłeś to mogę zrobić ci tą przysługę - potrząsnął głową, owinął rękę wokół mojej talii i wsadził nos w szyję. - I nie wrócę zobaczyć się z Dr. Evans. Jego głowa wystrzeliła w górę i spojrzał na mnie. - Co? - Słyszałam jak rozmawiałeś z moją mamą o sprowadzeniu dla mnie pomocy. - Nigdy nie powiedziałem, że musisz wrócić. To był pomysł twojej mamy, a ja powiedziałem jej, że z tobą wszystko w porządku. Możesz dalej opłakiwać Aleca, ale wiem, że nie jesteś już w tamtym ciemnym miejscu. - Więc wierzysz mi? - Oczywiście, że tak. Co powiedziałem ci ostatniego tygodnia kiedy chciałaś żebym nauczył ciebie jak walczyć? - Powiedziałeś, że nie chcesz żebym walczyła z innymi ludźmi. Chciałeś nauczyć mnie walczyć o siebie. - I jaka była twoja odpowiedź? - delikatnie odsunął moje włosy do tyłu. - Powiedziałam, że walczę o siebie odkąd wyciągnąłeś mnie z oceanu. - Wiem, że dalej miewasz koszmary i wiem, że czasami masz ten szklany wzrok kiedy pamięć o Alecu cię uderza. Ale również wiem, że moja Alexis jest wojownikiem odkąd siłą przewróciła mnie na podłogę za nazywanie ją małą dziewczynką. Miałaś moment słabości; nikt nie jest silny przez cały czas. Uśmiechnęłam się. Kiedy miałam piętnaście lat, Ryder i Alec chcieli urządzić imprezę i chciałam iść. Ryder od razu odciął mnie od tego pomysłu. Powiedział "Ta impreza nie jest

dla małych dziewczynek". Wiedziałam dlaczego mnie tam nie chciał i wkurzało mnie to, że widział mnie jako małą siostrę kiedy ja czułam o wiele więcej. - Nie byłam małą dziewczynką. Byłam młodą kobietą. - Nie obchodziłoby mnie nawet gdybyś miała trzydzieści lat. Nie zamierzałem spędzić nocy odganiając od ciebie napalonych kolesi. - Cóż, zjadłeś brud za to - przycisnęłam go do ziemi i udało mi się utrzymać jego głowę w piasku przez parę sekund. To niesamowite jak silna się stajesz kiedy wkurza cię chłopak, którego kochasz. - Pozwoliłem ci mnie powalić. - Nie, nie pozwoliłeś. Powaliłam cię, Ryder Hayes, nie zapominaj o tym. - Kochanie, możesz mnie powalić kiedy tylko chcesz. Nawet pozwolę ci mnie związać i mieć po swojemu. - Naprawdę? - podniosłam się i spojrzałam na niego z podekscytowaniem. - Ale tylko jeśli zwiąże cię pierwszy - roześmiał się z tego, że byłam taka chętna. - Jesteś niesprawiedliwy - potrząsnełam na niego głową za rozbicie mojej fantazji. Upuściłam głowę na poduszkę, a on przysunął się bliżej. Spałam do momentu aż poczułam, że Ryder się ode mnie odsuwa i wychodzi z łóżka. Było ciemno i cicho, ale dalej dosyć wcześnie. - Gdzie idziesz? - Muszę wykonać kilka telefonów i upewnić się, że wszystko jest przygotowane na powrót do domu. Recepcja jest tu nie za dobra, więc będę musiał wyjść na zewnątrz na minutę. - Okej, kochanie - pocałował mnie w czoło i wyszedł. Łóżko dalej pachniało nim, więc zakopałam w nie twarz i znowu odpłynęłam. Obudził mnie kiedy wrócił. Czułam, że stoi nade mną, myśląc. Zastanawiałam się co go tak bardzo pochłonęło. Otworzyłam oczy i odwróciłam się w jego stronę. Noah... dlaczego Noah miałby – o cholera. Jego twarz przywołała przebłyski nocy kiedy spadłam. Był zły. Walczyłam z nim. Popchnął mnie. Popchnął mnie! Zobaczyłam jak się przybliża, ale moja reakcja była zbyt wolna. Poduszka przykryła moją twarz, dusząc mnie. Spanikowałam. Nie mogłam oddychać, nie mogłam wołać o pomoc i byłam pewna, że sprawiam iż sytuacja staje się gorsza przez moją walkę, ale musiałam walczyć. Drapałam jego ręce, ale był silnym meżczyzną, a ja miałam tylko jedno zdrowe ramię. Nagle mogłam oddychać. Wzięłam gwałtowny wdech i krzusiłam się jak ryba wyjęta z wody. Usłyszałam hałas w pokoju. - Zabije cię kurwa! - krzyknął Ryder okładając wielokrotnie pięściami twarz Noaha. Zanim naprawdę załapałam co się dzieje, ludzie wbiegali do pokoju i walka została przerwana.

- Próbował ją zabić – puśćcie mnie! Zamierzam wykończyć tego skurwysyna. - Dziwka zasługuje na śmierć. Wszystkie załugują - płakał Noah kiedy go trzymali. Zostały wezwane gliny. Noah był skuty w kajdanki, a Ryder został zabrany na posterunek, bo musieli go przesłuchać. Policja spisała moje zeznania i powiedzieli mi, że wrócą do mnie aby przekazać jakim zarzutom Noah stawi czoła. Mama wróciła krótko po tym, bo Ryder zadzwonił do niej w trakcie drogi na posterunek. David był z Ryderem i byłam zadowolona, że Ryder pozwolił mu być tam dla niego. Wiedziałam, że był wściekły i może, tylko może była nadzieja na odbudowanie ich związku.

Rozdział 38

Ryder

Nie mogę uwierzyć, że była z tym barmanem i mi nie powiedziała. Tej nocy kiedy poszedłem pogadać z Loganem, wyczułem, że Noah ma coś do Lexi, ale nigdy nie domyśliłem się, że już z nią był. Jedynie myślenie o tym sprawiło, że chciałem wyciągnąć go z celi i zrobić kilka rund. Ten dupek przyznał się do wszystkiego. Potwierdził, że zrujnował samochód Lexi po tym jak zobaczył, że ze mną odchodzi. Był nawet odpowiedzialny za farbę na oknach siłowni. Ten człowiek był niezrównoważony, a ja nie wiedziałem jak Lexi nie wyczuła jego szaleństwa w ciągu tych lat kiedy go znała. Prześladował ją. Obserwował nawet ją tej nocy kiedy wróciła do mnie z baru. Jeśli cokolwiek by się wtedy wydarzyło, to byłaby moja wina za pozwolenie złości rządzić mną. David zatrzymał się przed szpitalem. Czekał na mnie na posterunku i trochę obniżył mój podwyższony poziom gniewu. Nie miałem zamiaru opuszczać tamtego posterunku dopóki nie wiedziałbym, że ten gnojek nie wydostanie się za kaucją i nie pójdzie po Lexi. David zabrał mnie po tym do domu i wziąłem nasze torby. Podjechał pod szpital żeby zabrać Lexi, abyśmy mogli dostać się na lotnisko. Im szybciej wydostaniemy się w cholerę z Vegas, tym szybciej zostawimy to całe złe gówno za nami. - Dzięki - powiedziałem kiedy sięgnąłem by otworzyć drzwi. - W każdej chwili, Ry - zatrzymałem się kiedy nazwał mnie tak jak w dzieciństwie. Zerknąłem na niego, wyglądał nerwowo, ale utrzymał kontakt wzrokowy. - Tęsknię za tobą, tato - przyznałem. Powiedzenie tego było prostsze niż sądziłem i prawdziwe znaczenie tego podniosło ciężar z mojej piersi. Nie zostało we mnie więcej walki jeśli chodzi o Davida. Wujek Drew miał rację; mój gniew utrzymał mnie od zobaczenia Davida jako mężczyzny, a nie jakiegoś wzoru do naśladowania. Popełnił wiele błędów i nie byłoby to właściwe jeśli dalej obwiniałbym go za to, kiedy ja popełniłem całą kupę błędów. Wyglądało na to, że dla mnie i mojego taty, zakochanie się w kobietach Cole było nieuniknione. Musimy tylko przestać walczyć z tym i pozwolić im mieć serca, które i tak już posiadają. David wyglądał na zszokowanego moimi słowami, ale szybko się otrząsnął. - Wiesz, bez względu na to co czuję do Vanessy albo twojej matki, jesteś moim synem. I moja miłość do ciebie nigdy się nie zmieni. Kiwnąłem.

- Cóż, jestem wybuchowym dupkiem, ale bez względu na to jak zły byłem... zawsze to wiedziałem - uśmiechnąłem się otwierając drzwi i wychodząc po tym jak zobaczyłem wielki uśmiech rozprzestrzeniający się na twarzy Davida. Z nami będzie wszystko w porządku. Po prostu zajmie to trochę czasu. Swobodnie przeszedłem przez korytarze do pokoju Lexi. Kiedy otworzyłem drzwi, ona wrzucała rzeczy do walizki jedną ręką. - Wygląda na to, że jesteś w strefie zagrożenia. Będę musiał spędzić resztę życia walcząc by utrzymać ciebie żywą - powiedziałem z uśmiechem na twarzy. Byłem zadowolony, że miałem czas na uspokojenie i żartowałem o tym. Poprzedniej nocy, byłem zły na Noaha, ale również wkurzony, że Lexi nigdy o nim nie wspomniała. - Co stało się na posterunku? Powiedzieli ci coś o Noahu? - Wychodzi na to, że twój chłopak... - Nigdy nie był moim chłopakiem - poprawiła kiedy przytrzymywałem jej drzwi. - Ale był czymś dla ciebie? - uniosłem brew w wyzwaniu. Kiwnęła głową kiedy szliśmy wzdłuż korytarza. - Tak, był czymś, ale nie był od jakiegoś czasu. - Dlaczego mi o nim nie powiedziałaś? - Tak jakbyś chciał słyszeć o kimkolwiek z kim spałam. - Nie chciałbym, ale jeśli ktoś rozbija szyby w twoim samochodzie to dobrze jest znać wszystkich podejrzanych. - Noah nigdy nie przyszedł mi na myśl. To znaczy, między nami zawsze było zwyczajnie. Mieliśmy porozumienie, albo przynajmniej tak myślałam. - Cóż, jego prawdziwe imię to Nolen. Przeprowadził się do Kalifornii z Texasu. Najwidoczniej zabił swoją dziewczynę, Hannah, kiedy zostawiła go dla innego mężczyzny. Jest gwarancja, że nie wyjdzie z aresztu i pewnie będzie musiał stawić czoła wszystkim zarzutom po tym jak system w Vegas z nim skończy. Przestała iść jak wyszliśmy z windy i gapiła się na mnie, trochę otumaniona od masywnej dawki informacji, które jej przekazałem. - Jest mordercą? - wyszeptała. - Wygląda na to, że miałaś rację co do Logana - złapałem ją za rękę i kontynuowaliśmy zmierzanie wzdłuż korytarza. - Taa, Logan może być zdradliwym dupkiem, ale nie jest jakimś psychicznym zabójcą. - Dalej nie podoba mi się ta przyjaźń. - Logan jest nieszkodliwy. Nawet wpadł parę dni temu i powiedział, że ma nadzieję, że utrzymasz mnie szczęśliwą. Teraz ja przestałem iść i spojrzałem na nią ze zmarszczką na twarzy. - Przyszedł tu? - Tak, usłyszał o tym co się stało i chciał upewnić się, że wszystko w porządku. Czekał

aż wyjdziesz żebyście nie musieli się znowu sprzeczać. Powiedział mi o incydencie w alejce, tak przy okazji. - Dalej kręci się wokół mojej dziewczyny. Zabójca czy nie, zdecydowanie go nie lubię - zarzuciłem rękę na jej ramiona kiedy wychodziliśmy ze szpitala, mając nadzieje, że zostawimy za sobą cały ten zgiełk, który nas tu przywiódł.

Epilog

Alexis

Nigdy nie przyzwyczaję się do bycia na stadionie podczas mistrzostw. Tym razem byliśmy na stadionie w Baltimore i była tu ogromna frekwencja. Niedługo po tym jak wróciliśmy do domu z Vegas, Carter dołączył do nowego obozu treningowego i wyzwał Rydera. Ryder był ostrzejszy. Ta bitwa była osobista, nawet jeśli wydana została na ekrany dla publiczności. Okazało się, że Leah nigdy nie przestała widywać się z Carterem. Naprawdę była w ciąży, a dziecko było jego. Stali się parą, ale zawsze miałam przeczucie, że Carter chciał tylko wzbudzić zazdrość Rydera jak tylko ich spotykaliśmy. Walka była nieunikniona. Tych dwóch mężczyzn musiało dostać się do tej klatki i udowodnić raz na zawsze kto jest lepszym wojownikiem. Ile różnicy dało sześć miesięcy. Życie się ustawiło. Nigdy więcej wandalizmu. Nigdy więcej Leah wchodzącej w życie Rydera. Nawet Logan się zmył. David siedział obok mnie, nerwowo stukając nogą. Był kompletnie wrażliwy kiedy chodziło o Rydera. Często spędzamy niedzielne popołudnia z nim i mamą i są wokół siebie o wiele bardziej zrelaksowani. Ryder był tak zajęty w ciągu ostatniego tygodnia, że ledwo sie widzieliśmy. Media były gorączkowe. Skoro to był trzeci raz jak Ryder został wyzwany o tytuł, media oszalały żeby zdobyć każdy szczegół walki. Nie trwało to długo nim weszli w nasz związek, a zwłaszcza w moją przeszłość. To była burza gówna. Były historie o mnie będącej niestabilną, o tym jak zmusiłam go żeby odpuścił sobie mistrzostwa lata temu, a nawet zdobyli oświadczenia świadków mówiących, że wyskoczyłam z tarasu w Vegas. Ryder nie kontrolował swojego gniewu. Nie mogłam go uspokoić kiedy opowieści zaczęły wypływać. Rozważał odejście, ale nie pozwoliłam na to. Wycofanie się tylko sprawiłoby, że wydawałby się słaby. Zwłaszcza kiedy Carter go wyzwał. Wytłumaczyłam mu, że nie jestem wiotka. Mogłam poradzić sobie z tym co prasa rzucała mi w drogę, ale nie poradziłabym sobie gdyby Ryder oddał swoje marzenia za mnie. Opowieści ucichły w ciągu paru miesięcy, ale pojawiły się na nowo jak Ryder przybył tutaj na walkę. Były żarty o tym jak poradzę sobię gdy mój chłopak straci tytuł i jak bardzo mieli nadzieję, że hotel nie da nam pokoju wyżej niż na drugim piętrze. Skłamałabym

mówiąc, że nie cierpiałam będąc obiektem kpin, ale musiałam być silna. Ryder porzuciłby walkę wiedząc, że jestem przytłoczona. Plecy zawodnika zostały walnięte o matę i wstrzymałam oddech. Jego przeciwnik siłował się z nim kiedy on dawał mu ciosy w twarz. Przeciwnik miał jego ramię owinięte wokół szyi i minuty później był koniec. Zawodnik odpadł, a ja podskoczyłam na nogach kiedy Jacob został ogłoszony zwycięzcą. Krzyczałam kiedy Jacob skakał wokół klatki. Został wybrany przez UFC miesące temu i to była jego pierwsza walka. Po tym jak Leah zamieszkała z Carterem, Jacob załatwił sobie własne mieszkanie parę bloków od siłowni. Ryder nie był zachwycony, że pozostaliśmy przyjaciółmi, ale nie był aż tak zazdrosny, bo Jacob stonował flirt. Obróciłam głowę i moje oczy spoczęły na Leah, która siedziała parę rzędów dalej. Przeciągnęła ręką po wyraźnym brzuchu i uśmiechnęła się nieco przed spojrzeniem na Jacoba, który opuszczał klatkę. Parę krótkich minut później, Carter został przedstawiony, a ja posłałam mu pogardliwe spojrzenie kiedy szedł do klatki. Carter sprawiał, że miałam ciarki. Nie lubiłam Leah, ale nie życzyłam jej Cartera. Mężczyzna był przerażający. Żyli o wiele za blisko nas, więc często na niego wpadałam i sprawiał oczywistym to, że zrobi wszystko by zabrać mnie od Rydera. Dawał mi propozycje na tak wiele różnych sposobów, że oczekiwałam za każdym razem czegoś nowego i nie poległ w wyzwaniu. Kiedy zostało wywołane imię Rydera, moje bębenki prawie pękły od masywnego krzyku. Jak zwykle był spokojny, opanowany i całkowicie skupiony. Ja? Byłam dosłownie na krawędzi krzesła kiedy rozbrzmiał dzwon. Stanęli do walki, poruszali się trochę i Carter wyszedł z prawym sierpowym i paroma innymi uderzeniami, które Ryder łatwo zablokował. Ryder obserwował go. Jego oczy były ostre, a ruchy brutalnie wykalkulowane, podczas gdy Carter był wrogi, ale bezmyślny w zachowaniu. Był zbyt gorliwy wygranej, ale Ryder tym kierował. Carter dostał cios w twarz, ale odwzajemnił to kopnięciem w głowę. Chwyciłam się krzesła i wstrzymałam oddech. Ryder wydawał się niewzruszony kopniakiem kiedy dalej napierał na Cartera. Nie mogłam znieść więcej i nie musiałam. Ryder uderzył Cartera w podbródek i krew trysnęła z jego ust. Ryder trzymał go za tył głowy, uniósł kolano i połączył je z nosem Cartera. Wzdrygnęłam się od ilości krwi pokrywającej twarz Cartera, ale Ryder nie skończył. Dalej atakował kiedy miał Cartera opartego o bramkę. Pięść Rydera łączyła się z jego twarzą wielokrotnie. Nawet myśląc, że Carter był dupkiem, to i tak ledwo mogłam oglądać to jaki łomot dostaje. Carter potknął się i zmusił do utrzymania rąk w górze aby obronić się przed ciosami. Modliłam się żeby po prostu odpuścił i zrobił to. Opadł na matę, ale Ryder nie odpuszczał. Sędzia odciągnął Rydera, a on ustał na środku klatki, wyciągnął ramiona i wydał taki krzyk, który był słyszany przez tłum skandlujący "Hawk, Hawk, Hawk".

Mój Ryder zawsze był najlepszy kiedy był w swoim żywiole. Był pięknym, górującym mężczyzną, a moje serce powiększało się wiedząc, że jest mój. Przeskanował tłum i zatrzymał się kiedy mnie znalazł. Wskazał na mnie i powiedział bezgłośnie: "Dla ciebie". Ryder nie był zadowolony, że Carter do mnie podbijał. Jeśli nie byłoby tego zbiżającego się pojedynku, to już by dawno wgniótł twarz Cartera w ziemię. Trzeba było trochę go przekonać, ale Ryder zrozumiał, że musi mi zaufać by utrzymać Cartera z daleka i poczekać na swoją szansę rozerwania go na kawałeczki. I właśnie to zrobił. Zerknęłam na Leah i nie patrzyła w moją stronę, ale uśmiech grał na jej ustach. Nie mogłam zbytnio zrozumieć tego uśmiechu skoro jej chłopak dalej leżał na macie. Mam nadzieję, że to odciągnie ich od naszego życia, bo ostatnie miesiące były za bardzo wypełnione Carterem i Leah. Byłam gotowa na więcej Rydera i Lexi bez ich jako dekoncentracji. Wyglądało na to, że Ryder chciał utrzymać pasek dopóki nie będzie już mógł walczyć. Wszystko się dla nas dobrze układało. Wróciłam do szkoły i pracowałam nad marketingowym stopniem naukowym. Dzięki temu objęłam stanowisko stażystki w firmie reklamowej i w końcu dostałam pracę. Shelby myślała, że to niedorzeczne, że chciałam pracować kiedy miałam spadek po tacie, ale siedziałam w domu i stroiłam fochy przez trzy lata. To był czas gdzie żyłam życiem, więc chwyciłam byka za rogi i pognałam nim. Mocniej niż kiedykolwiek. Zrobiłam to dla mamy. Zrobiłam to dla niego. Zrobiłam to dla pamięci o moim bracie, ale najważniejsze, zrobiłam to dla siebie. Po walce spędziliśmy czas zamknięci w hotelowym pokoju. Ryder nie wynajął domu i odmówił imprezy po. Wziął mnie mocno, potem wolno i upewnił się, żebym wiedziała, że nie ważne jak dużo ludzi krzyczy jego imię, jedyny krzyk jaki się dla niego liczy to mój kiedy plądruje mnie wielokrotnie. Był to długi lot do Kalifornii, a kiedy już dotarliśmy, ułożyłam się w łóżku wyczerpana przez parę ostatnich miesięcy. Rano, obudził mnie i kazał spakować się na lekkie wakacje, ale nie powiedział mi gdzie jedziemy. - Więc gdzie jedziemy? - naciskałam kiedy wyjechał z garażu. - Wracamy na plażę. - Naprawdę? - spytałam, nie bardzo zachwycona. Mieszkaliśmy w Kalifornii, a woda była zazwyczaj zimna. Poza tym, mieliśmy dostęp do prywatnej plaży u mamy. - Zabieram cię na prywatną wyspę gdzie będę mógł mieć ciebie nago całymi dniami i nie będę musiał się martwić o to, że ktokolwiek usłyszy twój krzyk. - Jesteś nienasycony - zbeształam go, ale podobał mi się pomysł. - Ale z niesamowitą wytrzymałością - wskazał z pewnym siebie uśmiechem. - Kochanie, tak bardzo jak doceniam ten gest, to nie stać cię na to z pensji wojownika - profesjonalni zawodnicy MMA nie doszli tak daleko jak profesjonalni bokserzy, więc nie chciałam żeby się nadszarpywał.

Zerknął na mnie i pokręcił głową. - Nie wiesz na co mnie stać. Wujek Drew nauczył mnie inwestować mądrze od pierwszego dnia. Mam własną siłownię i również kilka innych inwestycji na boku. Więc nie myśl, że dlatego, że tatuś zostawił ci fortunę, to będziemy oszczędzać na wakacjach albo na czymkolwiek. Kiedykolwiek. - Okej - wzruszyłam ramionami. Po prostu nie chciałam żeby myślał, że musi mi imponować pieniędzmi, ale wyglądało na to, że ma wszystko pod kontrolą. - Możemy najpierw zrobić przystanek? - Jasne - powiedział, podążając za wskazówkami jakie mu dałam. Kiedy zaparkowaliśmy, zdał sobie sprawę z tego co robię i spojrzał na mnie nerwowo. - Jesteś pewna? Kwinęłam głową, a on pomógł mi wysiąść z samochodu, ale pozostał w małym dystansie ode mnie kiedy pochyliłam się i przejechałam ręką po wyrytych słowach na gładkim kamieniu.

Alec Cole Jr. - Tęsknię za tobą - zaczęłam z łamiącym się oddechem. Nie chciałam się zakrztusić, ale to było trudniejsze niż myślałam. - Chciałabym żebyś był tu każdego dnia. Źle być znowu szczęśliwym bez ciebie, jakbym zdradzała twoje wspomnienia, naszą więź. To nielogiczne, wiem, ale ty zawsze byłeś tym racjonalnym. Równoważyłeś mnie. - Może pewnego dnia będziemy razem i znowu poczuje się kompletna. Wiem, że zawsze czuję to pustą dziurę w piersi, ale czasami nie wydaje się to ciemną przepaścią. Bałam się, że wciągnie mnie to w swoją głębię aż nic ze mnie nie zostanie. Pociągnęłam za małe chwasty rosnące wokół kamienia. - Myślę, że chcesz abym była szczęśliwa. Znowu kochała. Może pewnego dnia będę miała małego chłopca i będzie miał twój uśmiech i fantastyczne włosy. Zakrzusiłam się śmiechem kiedy łzy zleciały z mojej twarzy. - Oh, i nie uwierzyłbyś z kim skończyłam - odwróciłam się i spojrzałam na Rydera jak się zarumienił. On naprawdę się zarumienił. Myślę, że był trochę wstydliwy słuchając naszej prywatnej rozmowy. Odwróciłam się. - Zawsze mi powtarzałeś, że wróci kiedy będzie gotowy. Otarłam łzy i położyłam rękę na chłodnym kamieniu ostatni raz. - Kocham cię, Alec. Nie wiem jak pożegnać się na zawsze. Ty jesteś mną, a ja jestem tobą. Żyję dla ciebie... żyję dla nas. Wstałam i oczyściłam ręce nim Ryder chwycił je i przyciągnął mnie blisko. - Wszystko w porządku? - Tak - kiwnęłam. - Myślę, że jest szczęśliwy, że ciebie teraz mam. - Skąd to wiesz?

- Może moje połączenie z Aleciem nie zginęło razem z nim. Dalej tu jest poklepałam miejsce gdzie było moje serce, a Ryder uśmiechnął się przerzucając przeze mnie ramię i poprowadził mnie z powrotem do samochodu. Pozwolę mu prowadzić mnie gdziekolwiek. Już przeprowadził mnie przez większość mojego życia i zmieniało się ono w coś wspaniałego.

Koniec :)

Przypominam, że obowiązuje zakaz rozpowszechniania tego tłumaczenia w jakiejkolwiek postaci.