Becca Van - Pack Law 01 - Set Me Free

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

1

Rozdział 1 "Nie jedz mnie! Grzeczny piesek. Proszę odejdź. Przysięgam, nie smakuję za dobrze." Powiedziała Michelle Barclay do wyglądającego jak wilk psa, który stał przed nią z wywalonym jęzorem. Przyciskała się do swojego małego samochodziku w odosobnionej części parkingu biblioteki. Michelle Barclay przebywała w Aztec, w stanie Nowy Meksyk dopiero od trzech tygodni. Zdecydowała się opuścić swój rodzimy stan Nebraska, kiedy pół roku temu otrzymała list od kancelarii adwokackiej Hold i Hold mówiący, że była właścicielką wiejskiej nieruchomości w tym małym miasteczku. Pracowała teraz w bibliotece. Przez cztery miesiące biła się z myślami czy sprzedać swoją nieruchomość i kupić sobie własne mieszkanie w jej rodzinnym miasteczku Mullen, ale myśl o byciu w takim małym, wiejskim miasteczku i nie płaceniu więcej czynszu była zbyt dobra, żeby ją zignorować. Zrezygnowała więc z wynajmu i przeprowadziła się do małego domku pięć minut za miasteczkiem Aztec. Była dwudziestosześcioletnią bibliotekarką i nigdy nie była na randce. Najpierw była zajęta studiami, a potem po prostu nie spotkała nikogo, kogo jej mózg interesowałby na równi z ciałem. Wiedziała, że przez konserwatywny ubiór uznawano ją za skrytą, ale ją kompletnie nie obchodziło co myśleli inni. Nie zamierzała obniżać swoich standardów dla nikogo. Nie ważne kogo. Pod ręka wyczuła zamek w drzwiach samochodu i podziękowała Bogu, że miała kluczyki w dłoni. Potrząsnęła kluczykiem, próbując wsunąć go w zamek, ale jako że wzrok miała utkwiony w obecnie siedzącym, wyglądającym jak wilk psie, ciężko jej było trafić. Za każdym razem gdy próbowała się ruszyć, zwierzę zaczynało warczeć, a sierść jeżyła mu się na karku. Mięśnie na jego ogromnym ciele ściągały się, jakby był gotowy do skoku. Michelle nie miała pojęcia, czy zwierzę przed nią to wilk, pies, czy mieszanka obu. Zwierzę było ogromne. Kiedy stało na wszystkich czterech łapach, czubek jego głowy sięgał jej do piersi. Rozglądała się dookoła chcąc zobaczyć czy jego właściciel jest gdzieś w pobliżu, ale słabo oświetlony parking i ulica wyglądały na całkowicie opuszczone. Spojrzała w szare oczy psa 1, wzięła głęboki wdech, wstrzymała powietrze, po czym wolno je wypuściła. 1

Okej, już się zaczyna. Podejrzewam, że często będę patrzeć na tę książkę przez pryzmat "Triple Trouble" no ale co tam, im więcej takich braci, tym lepiej :D

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

2

"Słuchaj, nie wiem czego chcesz, ale muszę wracać do domu. Zamierzam się przesunąć, otworzyć drzwi samochodu, wsiąść i odjechać, dobra?" Powiedziała Michelle, po czym powoli przesunęła się bokiem, upewniając się, że cały czas widzi zwierzę i wreszcie wsadziła kluczyk do zamka. Dźwięk otwieranego zamka w jej starym samochodzie zabrzmiał niezwykle głośno. Michelle skuliła się, kiedy wyglądający jak wilk pies zaczął wolno iść w jej stronę, jego stalowoszare oczy wpatrywały się w nią, aż poczuła na ręku jego gorący oddech. Zakwiliła ze strachu i prawie wyskoczyła ze skóry gdy pysk zwierzęcia owinął się wokół jej lewego nadgarstka. Czekała na okropny ból, jakiego się spodziewała, kiedy zwierzę zacisnęło swoją ogromną szczękę, ale ból nie nadszedł. Otworzyła zamknięte mimochodem oczy i zerknęła na psa. Dźwięk odbijających się echem kroków sprawił, że opadła z ulgi na swój samochód. "Wszystko w porządku, proszę pani...?" Rozległ się za nią głęboki, zachrypnięty głos. "Będzie jak pan zabierze tego–tego psa żebym mogła wsiąść do samochodu." Powiedziała cicho Michelle żeby nie zaalarmować psa, ale na tyle głośno by ten ktoś to usłyszał. Usłyszała jak mężczyzna okrąża jej samochód, a potem jak wydaje komendę psu ciągle łagodnie trzymającego ją za nadgarstek. "Mikhail, puść ją. Teraz!" Warknął mężczyzna. Ku zaskoczeniu Michelle, zwierzę uwolniło ją i polizało wrażliwą skórę na wnętrzu jej nadgarstka, a kiedy mokry język połaskotał jej skórę, z jej piersi wyrwał się histeryczny chichot. "Co pani robi tu sama w piątkową noc?" Zapytał mężczyzna stając w zasięgu jej wzroku. Michelle wstrzymał oddech, widząc po raz pierwszy właściciela tego głębokiego, seksownego głosu. Był wysoki, o wiele wyższy niż jej metr sześćdziesiąt. Miał ponad metr osiemdziesiąt wzrostu, piaskowo-brązowe włosy, szczupłą, smukłą muskulaturę i intensywnie niebieskie oczy. Mężczyzna miał wysokie czoło, haczykowaty nos, ostro zarysowane kości policzkowe, pełne czerwone usta i twardą, surową szczękę. Z jego postawy biła pewność siebie. Ramiona miał skrzyżowane na muskularnej piersi, biodra wysuwały się lekko do przodu, nogi szeroko rozstawione, ale to jego oczy najbardziej ją uwiodły. Jego oczy zdawały się błyszczeć, t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

3

kiedy na nią patrzył. Przeniosła wzrok z powrotem na jego usta i w samą porę zobaczyła jak jego nozdrza podczas wdechu rozszerzają się nad tymi pełnymi seksownymi ustami. Mogłaby przysiąc, że usłyszała jak warknął, nim przestąpił z nogi i na nogę i zbliżył się do niej. "Nie widziałem pani tu wcześniej. Jest pani nowa w miasteczku, czy tylko przejazdem?" Zapytał, zatrzymując się kilka cali przed nią. "Przeniosłam się tu trzy tygodnie temu. Pracuję w bibliotece i właśnie miałam jechać do domu." Odparła Michelle, jej wzrok przesuwał się z niego, na siedzącego przy nim cicho psa. Czuła się osaczona i nie podobało jej się to. Oddech jej przyspieszył i próbowała wtopić się bardziej w swój stary samochód. "Pani musi być Michelle Barclay. Jestem Jonah Friess, członek rady bibliotecznej. Miło mi cię poznać, Michelle." Powiedział Jonah, wyciągając w powitaniu dłoń. "Panie Friess." Odparła Michelle, wsuwając swoją dłoń w jego. Nie potrafiła powstrzymać sapnięcia, kiedy poczuła, jak prąd przepływa przez jej rękę, pierś i w dół do jej cipki. Nigdy wcześniej nie czuła czegoś takiego. Jej pochwa zacisnęła się i poczuła jak spływa z niej wilgoć i zmacza jej majtki. Próbowała wyrwać dłoń, ale Jonah jej nie puścił. Zacieśnił swój uścisk, ale jej nie zranił. Zrobił kolejny krok bliżej jej ciała i Michelle poczuła jak rozszerzają się jej własne nozdrza. Jej zmysł węchu zaatakował zapach piżma, mydła i czystego samca. Usiłowała wyrwać dłoń i jednocześnie uspokoić oddech, bojąc się, że jej twarde sutki i obolałe piersi będą ocierać się o jego pierś, jeśli weźmie głęboki wdech. Stała nieruchomo, kiedy Jonah pochylił się w jej stronę, przechylił głowę do jej szyi i wciągnął powietrze. "Wspaniale pachniesz. Jakich perfum używasz?" Zapytał Jonah.2 Michelle odchrząknęła dwa razy nim się odezwała. Gorąco i bliskość jego ciała doprowadzały ją do szaleństwa. "Nie używam. Nie używam żadnych perfum. Zapewne czujesz mydło, którego dzisiaj 2

Jak to jakich? Eau de Michelle

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

4

użyłam." "Mmm." Zamruczał Jonah. "Pachniesz tak dobrze, że mógłbym cię zjeść." "S-Słucham?" "Powiedziałem, że smakujesz tak dobrze, że mógłbym cię zjeść." Wyszeptał jej do ucha Jonah. "Panie Friess, mógłby się pan odsunąć? Stoi mi pan na przejściu." Stwierdziła z oburzeniem Michelle. Poczuła smagnięcie na uchu i zaczęła się zastanawiać, czy ten mężczyzna właśnie ją polizał. Nie, na pewno nie. Najwyraźniej moja wyobraźnia płata mi dzisiaj figle. "Czy to pana pies, panie Friess?" Zapytała patrząc ponownie na zwierzę. "Można tak powiedzieć. I mam na imię Jonah, kochanie. Czuję się staro, gdy mówisz do mnie pan." "Um, w porządku. Niech będzie, Jo-Jonah." Michelle westchnęła z ulgi, kiedy Jonah uwolnił jej dłoń i odsunął się. Teraz mogła oddychać. Odsunęła się od drzwiczek samochodu i otworzyła je. Miała już wsiadać, kiedy powstrzymał ją głos Jonaha. "Jadłaś już kolację, Michelle?" "Uch, nie." Odparła Michelle, odwracając się do Jonaha. "Miałam właśnie jechać do domu i zrobić sobie lekką kolację." "Ja też jeszcze nie jadłem." Powiedział Jonah i spojrzał na nią wyczekująco. Michelle wiedziała, że Jonah czeka na zaproszenie. Michelle odkryła, że się waha, choć dobre maniery miała wpisane w swoją osobowość. Sposób, w jaki ten mężczyzna na nią patrzył, sprawiał, że czuła się jak ofiara przy drapieżniku. Z jakiegoś powodu ją podniecał, ale nie za bardzo t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

5

jej się o podobało. Nie bała się go, bała się za to odpowiedzi swojego ciała. "W takim razie opuszczę cię, byś mógł wrócić do domu i rozkoszować się swoim posiłkiem. Dziękuję za pomoc z twoim psem. Wygląda jak wilk." "Dlatego, że jest wilkiem, kochanie. Nie musisz bać się, że cię zrani. Nigdy by cię nie skrzywdził." "Skoro tak mówisz. Miło było poznać, panie...Jonah." "Nie masz nawet pojęcia jak bardzo, kochanie." Odparł tajemniczo Jonah. Michelle uniosła brwi, pokręciła głową, wsiadła za kierownicę i opuściła parking. Spojrzawszy w lusterko, zauważyła, że Jonah i jego wilk patrzyli za nią, aż stracili ją z oczu. W tym mężczyźnie było coś dziwnego. Nie potrafiła powiedzieć co, ale mimo tego, że rozpalił jej ciało nieznanym pożądaniem, to było w nim więcej, niż widać na pierwszy rzut oka. Michelle słyszała o nim i jego dwóch braciach, bo byli członkami rady bibliotecznej, ale po raz pierwszy spotkała któregoś z Friessów. Jadąc po ciemnych peryferiach Aztec, próbowała przypomnieć sobie jak nazywali się jego bracia. Wtedy to do niej dotarło. Nazywali się Jonah, Mikhail i Brock Friess. Dziwnie było nazywać swojego wilka po bracie. Z pewnością mogli nadać psu lepsze imię. Zastanawiała się, czy jego bratu to pochlebiało, czy czuł się urażony, ale po chwili wzruszyła mentalnie ramionami. Kogo obchodziło jak ten facet nazwał swojego wilka? Nie potrafiła pojąć, dlaczego chciał za zwierzątko domowe wilka zamiast psa. Michelle wjechała na podjazd swoim małym samochodzikiem rocznik 1984 i westchnęła z ulgą. Kiedy weszła do środka i zamknęła za sobą drzwi, uwolniła włosy z wiecznie ciasnego koka i potrząsnęła długimi brązowymi puklami. Rozpięła trzy górne guziki bluzki, zrzuciła buty i skierowała się do sypialni. Lubiła mieć profesjonalny wygląd, gdy była w pracy, ale kiedy wracała do domu, ta maska opadała. Zdjęła bluzkę i spódnicę do kostek, odpięła pończochy od pasa i zsunęła je z nóg. Zdjęła pas i została w czerwonych koronkowych stringach i pasującym małym staniku. Wyjęła z szafki swoje ulubione dżinsy i duży T-shirt z college'u, po czym wciągnęła je na siebie. Przebrana w wygodne ciuchy ruszyła boso do kuchni i zaczęła szykować sobie kolację, jednak w czasie gotowania nie potrafiła wyrzucić z głowy Jonaha i jego wilka. t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

6

Rozdział 2

"Tak, jest naszą partnerką." Odparł mentalnie Jonah. "Idź się zmienić, ubierz się i spotkajmy się w Aztec. Weź ze sobą Brocka. Mamy plan do opracowania." Jonah i Mikhail patrzyli jak odjeżdża kobieta z ich snów. Jonah zamierzał pójść do Klubu Aztec po długim tygodniu pracy, by napić się piwa i odprężyć. Miał właśnie przejść przez drzwi klubu, którego on i jego bracia byli właścicielami, kiedy Mikhail wezwał go telepatycznie. Poczuł przez ich połączenie podekscytowanie i podniecenie brata, więc skierował się w stronę parkingu biblioteki na końcu ulicy. Był zaskoczony, widząc brata przypierającego kobietę do drzwi samochodu, ale wiedział, że musiał być ku temu jakiś cholernie dobry powód. Mikhail nigdy wcześniej czegoś takiego nie robił. Kiedy poszedł do niej, poczuł zapach, który wzywał jego wilka. W tej sekundzie zrozumiał, że ta kobieta może być partnerką, na którą czekał on i jego bracia. Aby się upewnić, musiał się do niej zbliżyć i powąchać jej szyję. W jednej sekundzie stał się twardy jak skała. Krew spłynęła z jego mózgu prosto do krocza, tak bardzo wypełniając jego fiuta, że aż bolało. Musiał powstrzymywać swoją bestię, która kazała mu oznaczyć jego partnerkę. Był w stanie się powstrzymać. Jeszcze. "Partnerka." Warknął Mikhail w umyśle Jonaha. Jonah patrzył, jak Mikhail się wycofuje i znika między drzewami rosnącymi przy budynku biblioteki, tworząc niewyraźną plamę. Odwrócił się i skierował z powrotem na Main Street w stronę Klubu Aztec. *** Jonah siedział przy swoim ulubionym stoliku, kiedy wyczuł przyjście braci. Podniósł piwo i napił się łyka, po czym wskazał ręką braciom, by usiedli. Był pierworodnym i najsilniejszym Alfą t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

7

wśród swoich braci, więc jego zdanie było prawem sfory. Mimo że jego bracia również byli Alfami, kiedy Jonah ustalał prawo, nikt go nie kwestionował, nawet jego bracia. Oczywiście zawsze był otwarty na wszelkie opinie swoich wilkołaków i częste dyskusje o sforze i sprawach biznesowych wraz ze swoimi braćmi, ale jeśli coś postanowił, to nikt nie ważył się spierać. Jonah był głównym Alfą sfory, odkąd skończył dwadzieścia lat. Jego ojciec oddał mu władzę, kiedy on i matka zdecydowali, że chcą podróżować. Jonah i jego bracia od dnia narodzin przygotowywali się do bycia Alfą sfory, ale wszyscy wiedzieli, że to on z racji tego, że jest najstarszy, jest głównym kandydatem do przywództwa nad sforą Friess. Jego kuzyni, Chris, Blayk i James Friessowie byli jego Betami, drugimi w hierarchii za Alfami na równi z Jakem, Devonem i Gregiem Domain, kuzynami ze strony matki. Pozostałych członków sfory określano jako Omegi. Jonah odchylił się na krześle i spojrzał na podekscytowane twarze braci. On sam czuł się pobudzony i napalony jak diabli samym poznaniem ich partnerki, ale wiedział również, że przed nimi wiele pracy. Ich mała partnerka wydawała się bardzo nieśmiała i niewinna. Ostatnią rzeczą jakiej chciał było wystraszenie jej. "Jak wygląda?" Zapytał Brock kręcąc się na siedzeniu. "Jak skryta belferka." Odparł z szerokim uśmiechem Mikhail. "Jest nie wysoka, a piękne brązowe włosy ma związane w ciasny kok, a ciuchy nosi tak długie i bezkształtne, że nie widziałem za dobrze jej figury. Koszulę miała zapiętą pod samą szyję, a spódnicę tak długą, że nie widziałem nawet jej kostek. Ale jej oczy, stary, jej oczy są tak jasnozielone, że zdają się przeszywać twoją duszę. Jezu, pachniała tak dobrze. Zaciągnąłem się porządnie i czułem jej wilgoć, kiedy patrzyła na mnie i na Jonaha. Serce jej przyspieszyło tak samo jak i oddech. Jest tak maleńka, że gdy stałem na czterech łapach moja głowa sięgała jej klatki piersiowej,." "Skoro jest taka nieśmiała i płochliwa, to jak mamy ją uwieść?" Zapytał Brock. "Nad tym właśnie musimy pomyśleć." Odparł Jonah. "Jak będziemy zabiegać o względy naszej partnerki?"

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

8

"Głosuję za tym, żeby ją po prostu wziąć." Powiedział Brock lubieżnie poruszając brwiami.3 "Nie bądź głupi, Brock. Wiesz dobrze, że to nigdy nie zadziała. Zwiewałaby tak szybko, że aż by się kurzyło." Powiedział Mikhail z niecierpliwym warknięciem. "Uważam, że powinniśmy zostawić Jonahowi ściągnięcie jej do naszego domu. Dyszała przy nim tak bardzo, że myślałem, że dojdzie tam, gdzie stała." "W porządku, ustąpię, ale jak zaciągniemy ją do łóżka z nami trzema? Myślicie, że zaakceptuje czworokąt?" Zapytał niepewnie Brock. "A skąd mamy niby wiedzieć?" Warknął Mikhail. "Powinniśmy zacząć od zaproszenia jej na obiad." "Tak, to powinno się udać. Wiem, że nasza partnerka pracuje jutro rano. Spotkam się z nią, kiedy skończy w południe pracę i zaproszę ją do nas. A wy dwaj macie się zachowywać. Nie życzę sobie żebyście ją wystraszyli nadmiernym osaczaniem." Stwierdził Jonah. "Kurwa, Jonah. Jak do cholery ma nas zaakceptować, jeśli nie lubi być osaczana?" Zapytał Brock. "Wszystko w swoim czasie, bracie, wszystko w swoim czasie." Odparł Jonah. Jonah i jego bracia przez następne parę godzin planowali jak zdobyć swoją partnerkę. Przerywano im często, gdy członkowie sfory witali się z nimi i gratulowali swoim Alfom znalezienia partnerki. Mikhail wysłał samcom sfory telepatyczną wiadomość, gdy poszedł do domu się przebrać. Od tej pory gratulacje napływały nieprzerwanym strumieniem. Jonah wyczuł Kirsten jak tylko stanęła w drzwiach klubu. Jęknął z rezygnacji, bo wiedział, że będzie problemem. Była Omegą, najniższą statusem w sforze, a on i jego bracia dzielili ją dla seksualnej ulgi4. Upewnił się, że wie jaka jest sytuacja, że on i jego bracia używali jej tylko do seksu i to nie dalej jak ostatniej nocy. Hałas wywołany rozmowami ucichł, kiedy Kirsten przeszła między stolikami i zatrzymała się przed nimi. 3 4

Kogoś mi przypomina :P Wręcz wali mi po oczach, nawet imię na tę samą literkę A to świnie

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

9

Jonah widział, że zauważyła ciszę i rozejrzała się z zaciekawieniem. Odwróciła się z powrotem do Jonaha i jego braci, zadając swoje pytanie z uniesioną brwią. "Alfy." Przywitała się Kirsten. "Co się dzieje?" "Kirsten, usiądź." Nakazał i czekał aż się dostosuje. Posłał tłumowi twarde spojrzenie i odczuł ulgę, kiedy zaczęli na powrót rozmawiać między sobą. Czekał, aż Kirsten napije się swojego chardonnay, po czym zaczął łagodnie do niej przemawiać. "Kirsten, cieszyliśmy się dzieleniem twoim ciałem, ale obawiam się, że nie będziemy już uprawiać z tobą seksu." Powiedział cicho. Patrzył jak kieliszek w dłoni Kirsten chybocze się w połowie drogi między stolikiem, a jej wargami. "Dlaczego nie? Myślałam, że lubicie uprawiać ze mną seks?" Zapytał spokojnie Kirsten. "Lubimy...lubiliśmy." Poprawił się Jonah i westchnął. Zamierzał być z nią szczery, ale nie chciał zranić jej uczuć. Mimo że brzmiała na opanowaną, widział w jej oczach zranienie i wrzawę. "Spotkaliśmy naszą partnerkę." Jonah wiedział, że rani ją tymi słowami i choć mimo tego, że ta wiedza go bolała, on i jego bracia byli z nią szczerzy od początku. Nie mógł zrobić nic z tym, jak się czuła. Patrzył jak Kirsten odstawia kieliszek na stolik i wstaje. Ukłoniła się mu nie patrząc mu w oczy. "Gratulacje, Alfy. Chyba pójdę się już położyć." Jonah i jego bracia patrzyli jak znika za drzwiami klubu. Brock zwrócił się do Jonaha z grymasem niezadowolenia na twarzy. "Dobrze poszło." Powiedział ironiczne. "Jest teraz załamana, Jonah. Nie mogłeś być dla niej t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

1 0

delikatniejszy?" "A co miałem jej powiedzieć? 'Dzięki za seks, ale już cię nie chcemy?' Od początku wiedziała, że to tylko seks. Nie mogłem jej okłamywać. Wszyscy już wiedzą, że znaleźliśmy naszą partnerkę. W końcu by o tym usłyszała, a nawet jeśli żywi do nas jakieś uczucia, to na pewno nie miłość. Tylko prawdziwa partnerka potrafi zdobyć serce wilkołaka. Wszyscy wiedzieliśmy, łącznie z Kirsten, że istnieje możliwość znalezienia przez nas partnerki. Nie możemy zignorować wołań naszych serc i ciał tylko po to, żeby Kirsten była przez chwilę szczęśliwa." "Nie mogłeś zrobić niczego innego, Jonah." Powiedział Mikhail. "Byłaby zraniona niezależnie od tego co byś powiedział. Chodźmy stąd. Im szybciej pójdziemy spać, tym szybciej nasza partnerka będzie w naszym domu." "Dobry pomysł, bracie, chodźmy." Powtórzył Jonah i wstał. Wyszedł z klubu z braćmi tuż za nim.

Rozdział 3

Michelle była w bibliotece od godziny, bez przerwy pracując nad stertą książek wymagających odłożenia na półki. Przebywała właśnie w dziale mitologii, kiedy zadzwonił dzwonek nad drzwiami, ogłaszając przybycie klienta biblioteki. "Zaraz przyjdę." Zawołała Michelle i położyła ostatnie dwie książki w odpowiednich miejscach. Gdy skończyła, podeszła do kontuaru, uśmiechając się serdecznie, kiedy zobaczyła czekającą na nią blondynkę. Obeszła kontuar, czując się jak kompletne bezguście, gdy poczuła na sobie gniewne spojrzenie eleganckiej kobiety. "Mogę w czymś pomóc?" Zapytała uprzejmie Michelle przyjmując obronną postawę.5 5

Jak doberman jakiś :P

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

1 1

"Niekoniecznie. Chciałam tylko zobaczyć swoją rywalkę." Wycedziła kobieta. "Doprawdy, nie mam pojęcia co oni w tobie widzą. Jesteś zwykłą szarą myszą." "Um, w porządku. Przepraszam, ale nie mam pojęcia o czym pani mówi." Odparła Michelle, zmieniając uśmiech w zmarszczenie brwi. "Pamiętaj tylko, że ostatniej nocy byli moi. Nie masz w sobie nic, co mogłoby ich zatrzymać. Będę czekać w pogotowiu, bo oni w końcu do mnie wrócą. Jesteś nowa, więc jesteś dla nich atrakcją. Nie masz tego, co mogłoby ich zatrzymać." Powiedziała kobieta, rzucając Michelle pogardliwe spojrzenie od czubka jej głowy do talii i z powrotem. "Wciąż nie mam pojęcia o czym pani mówi... Jacy oni?" "Nie martw się, wkrótce się dowiesz." Rzekła kobieta pochylając się. "Oni są moi i znowu będą moi. Nie zapominaj o tym. Żegnam." Michelle patrzyła, jak kobieta wypada z biblioteki niczym burza. Zastanawiała się, czy była głupia, czy oszalała. Z pewnością miała nie po kolei w głowie. Nie widywała się z żadnym facetem, tym bardziej z 'nimi', kimkolwiek by ci 'oni' byli. Pokręciła głową, westchnęła i wróciła do pracy. Wciąż miała wiele książek do ułożenia i mnóstwo papierkowej roboty, a jako że była sobota, pracowała tylko pół dnia. Nigdy nie wystarczało czasu. Michelle przepracowała cały poranek. Spojrzała na zegarek. Robiła się już głodna, a do zamknięcia zostało jeszcze pół godziny. Zaczynała boleć ją głowa, a mięśnie miała napięte od chwili porannej wizyty. Chciała jedynie rozpuścić włosy, włożyć ulubione dżinsy, nalać sobie kieliszek wina i oddać się jednej ze swoich sekretnych przyjemności. Michelle zawsze czuła się odrobinę winna, kiedy wyciągała jedną ze swoich powieści erotycznych i zaczynała ją czytać. Trzymała je ukryte na dnie szafki z dala od wścibskich spojrzeń, nie żeby miała jakichś gości, ale byłaby zażenowana, gdyby ktoś odkrył jej grzeszny sekret. Spuściła głowę i wróciła z powrotem do pracy. Michelle była tak zaabsorbowana tym co robi, że nie usłyszała dzwonka. Stała się świadoma czyjejś obecności tuż obok niej, kiedy owa osoba odchrząknęła, by zwrócić na siebie jej uwagę. t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

1 2

Była tak zaskoczona, że podskoczyła i prawie spadła z krzesła. Złapała się palcami krawędzi kontuaru i uniosła wzrok. Widok tych znajomych błyszczących niebieskich oczu sprawił, że zaczęła kręcić się na swoim fotelu. Stał oparty o jej kontuar. "Wybacz, nie chciałem cię przestraszyć. Myślałem, że słyszałaś jak wszedłem." "Nie. Byłam tak pochłonięta pracą, że nie słyszałam dzwonka. Co u ciebie, Jonah?" "W porządku. A u ciebie?" "Wspaniale, dziękuję. Mogę ci w czymś pomóc?"6 "Właściwie tak. Czy zechciałabyś zjeść ze mną dzisiaj lunch?" Powiedział Jonah. "Um, nie myślę by..." Zaczęła Michelle. "Dobrze, nie myśl. Poczekam aż zamkniesz." Powiedział Jonah i rozejrzał się po pomieszczeniu. "A skoro widzę, że nikogo nie ma, a do końca zmiany zostało ci piętnaście minut, to może zamkniesz już teraz?" "Och, ale to nie byłoby sprawiedliwe względem tych, którzy płacą mi pensję. Czułabym się, jakbym kradła." Oparła Michelle i nawet nie uświadomiła sobie, że zaczęła szeptać. "Nonsens. Jako że to ja wypłacam ci pensję i karzę ci wyjść, to nie robisz niczego złego. No chodź, Michelle. Pewnie musisz być głodna?" Zapytał Jonah. "Um, no tak, ale myślę, że to nie jest dobry pomysł..." "Powiedziałem ci przecież żebyś nie myślała 7. Jaka stanie się krzywda, jeśli zjesz posiłek ze swoim szefem?" Nakłaniał. "No cóż..." Zaczęła Michelle, ale ten arogancki drań znowu jej przerwał. 6 7

Jak z podręcznika savoir-vivre'u :D Nie dość, że wykorzystuje seksualnie kobiety, to jeszcze umniejsza je do bezmózgich pustaków.

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

1 3

"Świetnie. No to wyłączaj komputer i weź swoje rzeczy. Ja pozamykam całą resztę." Nakazał Jonah i wyprostował się, po czym podszedł do kontaktów i pogasił światła. Do czasu gdy Michelle była gotowa, Jonah czekał na nią przy drzwiach. Przytrzymał dla niej drzwi, włączył alarm i wyszedł za nią. Michelle puściła klucze do drzwi biblioteki, jakby stały w ogniu, kiedy Jonah sięgnął dłonią by je od niej wziąć. Ciarki przeszły jej po plecach, sięgając jej krocza, sprawiając, że jej łechtaczka bolała, a cipka zaciskała się. Poczuła jak wilgoć sączy się na jej bieliznę. Co jest w tym facecie, że tak szybko robię się napalona? Kiedy Jonah oddał jej klucze, zacisnęła je mocno w dłoni, odwróciła się w stronę swojego samochodu i zaczęła iść, a Jonah dostosował się do jej kroku. Trzymała w dłoni kluczyki do samochodu i już miała go otworzyć, jednak zawahała się, kiedy Jonah stanął blisko niej. Czuła ciepło emanujące z jego ciała, ale nie odwróciła się. "Może pojedziemy moim samochodem? Odwiozę cię później." Michelle odwróciła głowę w samą porę, by zobaczyć jak Jonah pochyla się i robi wdech. Stała nieruchomo i zastanawiała się co on do cholery robił i dlaczego wydawało się, że ma jakąś obsesję na punkcie wąchania jej. Westchnęła z ulgą, kiedy się wyprostował i cofnął o kilka kroków. Odsunęła się, kluczyki wciąż spoczywały w jej dłoni. "Wolałabym jednak pojechać swoim samochodem, Jonah. Lubię być niezależna. Jeśli będziesz wskazywał drogę, pojadę za tobą." Powiedziała Michelle i rozluźniła się, kiedy Jonah wzruszył ramionami i ruszył do swojej ciężarówki. Do czasu gdy wsiadła i zapięła pasy, on uruchomił silnik i czekał już na nią. Spojrzała na niego i kiwnęła mu głową, wskazując, że jest gotowa. Kiedy zostawili za sobą Aztec, Michelle zaczęła podziwiać wiejski krajobraz. Nigdy wcześniej tu nie była i z przyjemnością chłonęła widok ogromnych łąk pełnych dzikich kwiatów i drzewa. Wiedziała, że wkrótce, gdy przyjdzie lato, wiosenne kwiaty uschną. Gorąco zawsze niszczyło kwiaty, a opady nigdy nie były w tej części kraju wystarczające, by je nawodnić. Im t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

1 4

bardziej oddalali się od Aztec, tym bardziej stawała się zaniepokojona i zastanawiała się dokąd do cholery Jonah ją prowadził. Zapomniała zapytać gdzie zabierał ją na lunch, myśląc, że pewnie gdzieś w Aztec. Miała już zatrzymać samochód i zawrócić, kiedy Jonah zwolnił i skręcił na podjazd. Podążyła za nim, pochłaniając wzrokiem ogromne automatyczne bramy i wysokie ogrodzenie otaczające posiadłość. Po kolejnych pięciu jardach jazdy wstrzymała z podziwu oddech. Ogromna rezydencja z białymi kolumnami po obu stronach wejścia przypomniała jej stary film ze Scarlett O'Harą Przeminęło z Wiatrem. Dom miał trzy piętra i był szeroki jak żaden dom, który dotąd widziała. Facet był najwyraźniej nadziany. Okrążyła za nim dom i zatrzymała się za nim w ogromnym garażu. Wyłączyła silnik i rozejrzała się dookoła. Posiadłość musiała zajmować co najmniej kilka akrów, a to i tak były jej domysły, bo nie widziała gdzie kończy się linia ogrodzenia. Michelle otworzyła drzwi samochodu, wyszła i próbowała nie wzdrygnąć się, kiedy Jonah złapał ją za łokieć. Widać było, że lubi ją dotykać, a ona nie była przyzwyczajona do bycia dotykaną. Została porzucona jako dziecko i mieszkała w klasztorze i rodzinach zastępczych. W całym swoim życiu nie była tak często przytulana, czy dotykana jak przez Jonaha Friess. Lubiła to i to bardzo, ale bała się, że się do tego przyzwyczai. Ostatnią rzeczą jakiej chciała, było zrobienie z siebie idiotki przez doszukiwanie się w jego uprzejmościach czegoś więcej, więc z trudem powstrzymała chęć rzucenia się na niego. Samo to, że miał dobre maniery i dotykał ją, by ją prowadzić lub upewnić się, że utrzyma równowagę nie oznaczało, że mu się podobała. Ale drugiej strony jeśli odpowiednio odczytała język jego ciała, to nie uważał jej za nieatrakcyjną. "Rozluźnij się, Michelle. Nie masz się czego bać. Nikt tutaj nigdy cię nie zrani." Powiedział Jonah, zsuwając dłoń niżej i dotykając jej rękę. "Chodźmy wreszcie coś zjeść. Zatrudniam wspaniałą gospodynię. Gotuje wybornie. Jesteś głodna?" Żołądek wybrał ten właśnie moment, by głośno zaburczeć. Poczuła jak na jej twarz wypływa rumieniec, ale i tak spojrzała na Jonaha. "Na to wygląda." Powiedziała z uśmiechem i wyszła wraz Jonahem z garażu. Zapachy, które dotarły do jej nosa sprawiły, że pociekła jej ślinka, a żołądek zaburczał jeszcze głośniej. Pozwoliła Jonahowi poprowadzić się korytarzem, potem skręcili w prawo do t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

1 5

ogromnej kuchni połączonej z jadalnią. Pracowały tam dwie kobiety, a przy stole siedzieli mężczyźni i kilka kobiet. Kiedy wszystkie oczy zwróciły się na nią i Jonaha, spuściła wzrok i zaczęła wpatrywać się w swoje stopy. "Michelle, chciałbym żebyś poznała moją gospodynię, Angelę i jej córkę, Cindy. Angie pracuje tu odkąd była dzieckiem. Opiekuje się tu wszystkim, więc jeśli kiedykolwiek będziesz czegoś potrzebować, to poproś Angelę." "Witaj, Michelle." Powiedziała kobieta. "Dziękuję, miło mi cię poznać i ciebie również, Cindy." Michelle powitała obie kobiety. "Chodź, przedstawię cię pozostałym." Powiedział Jonah i ścisnął delikatnie jej dłoń, ciągnąc ją ze sobą. Michelle podążyła za Jonahem na drugi koniec długiego, drewnianego stołu. Pomieszczenie była prawie tak duże jak cały jej dom. Jonah zatrzymał się u szczytu stołu, gdzie czekały dwa puste krzesła. Zamiast usiąść, czekał aż wszystkie oczy były skupione na nich i przyciągnął ją do swojego boku, obejmując jej ramiona. "To jest Michelle Barclay, dołączy dziś do nas na lunchu. Michelle, zacznę od tej strony stołu i przedstawię ci każdego, ale nie przejmuj się, jeśli nie zapamiętasz ich wszystkich. Gdybyś zapomniała czyjegoś imienia, wystarczy zapytać. Rozumiemy, że to wymaga czasu i że poznanie tak ogromnej liczby ludzi może być przytłaczające." Powiedział Jonah. "To jest mój brat, Mikhail, a obok niego siedzą nasi kuzyni: Chris, Blayk i James Friess. Za Jamesem siedzą nasi kuzyni ze strony matki: Jake, Greg i Devon Domain." Po tym Michelle się zgubiła. Próbowała zapamiętywać ludzi po twarzach, ale zwyczajnie było ich za dużo. Zareagowała dopiero, gdy Jonah przedstawił swojego drugiego brata, Brocka, który siedział po jej lewej stronie. Posłała mu uprzejmy uśmiech, a potem jej uśmiech rozszerzył się, gdy Brock wybuchł śmiechem. Nie miała pojęcia co jest takie zabawne, ale czuła jak napięcie opuszcza ją dzięki śmiechowi i błyskowi figlarności w oczach Brocka. "Nie martw się zapamiętywaniem imion, maleńka. Będziesz znała nas na wyrywki zanim się t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

1 6

obejrzysz." Powiedział wstając z krzesła. Michelle musiała zadrzeć głowę, żeby spojrzeć mu w oczy. Ten facet był istnym olbrzymem. Miał co najmniej trzydzieści centymetrów wzrostu więcej niż ona i, a niech to, był cały napakowany mięśniami. Ramiona miał tak szerokie, że kiedy przed nią stał, blokowały jej światło. Ramiona i mięśnie klaty poruszały się pod ciasnym, czarnym T-shirtem. Mięśnie brzucha marszczyły się i zwężały ku szczupłym biodrom, silnym, muskularnym udom i najdłuższym nogom, jakie kiedykolwiek widziała. Czuła, jak jej policzki robią się gorące, a libido kolejny raz zdecydowało przejąć kontrolę nad umysłem. Dźwięk innego męskiego głosu wypowiadającego jej imię sprawił, że odwróciła się w stronę Mikhaila. Poczuła ciarki na plecach, kiedy spojrzała w srebrno-szare oczy Mikhaila i poczuła jak jej cipka wilgotnieje. Boże, co się ze mną dzieje? Pożądać jednego mężczyznę jest źle, ale trzech? Opamiętaj się, Michelle. "Wszystko w porządku, skarbie? Jesteś zarumieniona." Zapytał Mikhail, pochylając się w jej stronę. "Tak, nic mi nie jest. Jestem tylko trochę...przytłoczona." Odpowiedziała z uśmiechem. "Usiądź, maleńka." Powiedział stojący za nią Brock. Odsunął jej krzesło, poczekał aż usiądzie i wtedy sam zajął swoje miejsce obok niej. Jonah usiadł po jej drugiej stronie i po chwili Angela wraz z córką zaczęły stawiać na stole półmiski z jedzeniem. Michelle patrzyła z podziwem, jak mężczyźni kładą sobie na talerze mnóstwo jedzenia i zastanawiała się gdzie oni to wszystko pomieszczą. Jasne, wszyscy byli ogromnymi, krzepkimi i przystojnymi mężczyznami, ale żaden z nich nie miał na swoim opalonym ciele ani grama tłuszczu. Gdzie do diabła mieścili takie ilości jedzenia było dla niej całkowicie niepojęte. Patrzyła jak Jonah podnosi jej talerz i zaczyna nakładać jej jedzenie. Stek, sałatka i warzywa. Nałożył jej tyle, że wystarczyłoby jej na cały tydzień. Postawił przed nią napełniony talerz, a ona spuściła wzrok i zaczęła się na niego gapić. Nie było mowy, by to wszystko zjadła. t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

1 7

"Jedz, kochanie." Powiedział Jonah i zaczął jeść. Michelle zjadła trochę sałatki i ćwiartkę ogromnego steku. Była wdzięczna, że gospodyni zrobiła je średnio krwiste, takie jak lubiła. Zjadła o wiele więcej, niż zazwyczaj jadała podczas lunchu i po odłożeniu sztućców na talerz, usiadła prosto z zadowolonym westchnięciem. "Nie możesz mieć już chyba dość, maleńka." Wyszeptał Brock, pochylając się w jej stronę. "Zapewniam cię, że mam. W porze lunchu zazwyczaj jem tylko kanapkę." "Masz coś przeciwko jeśli skończę to, co zostawiłaś?" Zapytał Brock, posyłając jej mały uśmieszek seksownego drania. "Jasne, trzymaj." Odparła przesuwając talerz w jego stronę.

Rozdział 4

Uwagę Michelle przyciągnął dźwięk z drugiego końca pomieszczenia. Uniosła głowę i zobaczyła blondynkę, która rano złożyła jej w bibliotece wizytę. Piękność była wystrojona w ciuchy najlepszych projektantów i miała zrobiony perfekcyjny makijaż. Michelle poczuła się w swoich ciuchach belferki jak przywleczony z ulicy kot. Ale odkąd skończyła studia w Mullen i została bibliotekarką, zbagatelizowała swój wygląd i stał się on dla niej wygodną fasadą. Nie żeby myślała, że w jej wyglądzie jest coś wyjątkowego. Tak długo jak to dotyczyło jej, była Panią Średniaczką. Naprawdę nie obchodziło jej, co myślą inni o tym, jak się ubiera albo jak czesze, ale kiedy otrzymała od blondynki uwłaczające jej spojrzenie, poczuła się totalnie nie na miejscu. "Alfy." Powiedziała kobieta krytycznym tonem. "O proszę bardzo, nowa zabaweczka."

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

1 8

"Uważaj, Kirsten. Nie chcesz ugryźć więcej niż jesteś w stanie przeżuć." Warknął Jonah, sprawiając że Michelle zrobiło się szkoda tej kobiety8. Nie rozumiała o co chodziło, ale i tak czuła względem niej współczucie. Michelle widziała w jej oczach złość i ból. Nie miała pojęcia co takiego zrobiła, że miała z tą kobietą na pieńku. Dopóki się nie spotkały w bibliotece, nawet nie wiedziała o jej istnieniu. Patrzyła jak Kirsten łapie za talerz z jedzeniem i nie oglądając się za siebie wypada z jadalni jak burza. Coś tu było grane, ale nie była pewna czy chce wiedzieć co. "Najadłaś się, kochanie?" Głos Jonaha oderwał Michelle od jej rozmyślań. "Tak. Dziękuję, Angela. Jedzenie było wyśmienite." Powiedziała, kiedy Jonah pomógł jej wstać i zaczął wychodzić z nią z jadalni. Była zaskoczona, kiedy podążyli za nimi bracia Jonaha, Brock i Mikhail. "Chciałabyś zwiedzić nasz dom?" Zapytał Michelle Jonah, wskazując dłonią dom. "Tak, dziękuję. Byłoby mi miło. Macie naprawdę piękny dom." Stwierdziła, kiedy Jonah zaprowadził ją do ogromnego salonu. "Czy ktoś z obecnych w jadalni tu mieszka?" Zapytała. "Owszem. Prowadzimy wspólne interesy i większość osób, które tutaj są to rodzina, więc mieszkanie razem to sensowne rozwiązanie. Poza tym dom jest wystarczająco duży i wszyscy mamy zapewnioną prywatność." Odparł Jonah. "Tak, to z całą pewnością sensowne rozwiązanie." "Jak długo mieszkasz w Aztec, maleńka?" Zapytał znajdujący się za nią Brock. Michelle odwróciła się, by mu odpowiedzieć i przyłapała go na gapieniu się na jej tyłek. Kiedy uniósł wzrok, puścił jej oko i posłał szelmowski uśmiech.

8

Serio? Ja bym w duchu krzyczała 'Tak! Tak! Tak! Dobrze ci suko!"

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

1 9

"Przeprowadziłam się trzy tygodnie temu. Po wujku, którego nawet nie znałam odziedziczyłam mały domek. Jak ci prawnicy mnie odnaleźli to dla mnie prawdziwa zagadka. W każdym razie zdecydowałam przenieść się z Mullen tutaj, żeby nie musieć płacić czynszu." "Gdzie mieszka reszta twojej rodziny?" Zapytał stojący po jej drugiej stronie Mikhail. Michelle odwróciła się i spojrzała mu w oczy. "Nie mam żadnej rodziny. Byłam wychowana w zakonie i domach zastępczych." "To wyjaśnia skrytość." Wymamrotał pod nosem Brock. "Słucham?" "Nie przejmuj się maleńka, mówiłem do siebie." Odparł. Michelle odwróciła się z powrotem do Jonaha, który wziął jej dłoń i poprowadził ją przez ogromny salon do pokoju gier 9. Pomieszczenie pełne było przystojnych mężczyzn i kilku kobiet, włączając w to nieustraszoną Kirsten. Kobieta sztyletowała ją wzrokiem. Michelle zastanawiała się jakim cudem jeszcze stoi. Powinna paść na ziemię pod tym spojrzeniem. Mikhail stanął przy jej boku i ustawił się między nią, a Kirsten. Stał plecami do niej, więc nie miała pojęcia co zrobił lub powiedział. Nawet jeśli się odezwał, to go nie usłyszała, ale po chwili Kirsten wypadła z pomieszczenia jak burza, trzaskając za sobą drzwiami. "Chciałabyś zobaczyć ogród, Michelle?" Zapytał Jonah, przyciągając do siebie jej wzrok. Michelle kiwnęła głową, po czym podążyła za Jonahem przez przesuwane, szklane drzwi. Zaczynała naprawdę boleć ją głowa i wszystkim czego chciała, to dostać się do samochodu i pojechać do domu, jednak poszła za mężczyzną, który z jakiegoś niewyjaśnionego powodu ją fascynował. Zastanawiała się, dlaczego Jonah zaprosił ją na lunch do swojego domu. Mówiąc szczerze, nie miała pojęcia czego od niej chciał, ale była zbyt zaintrygowana nim i jego braćmi żeby się tym przejmować.

9

Games room oznacza dosłownie salon gier (komputerowych), no ale chyba nie o to chodziło

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

2 0

Michelle miała dość bycia grzeczną dziewczynką. Chciała choć na chwilę zaszaleć, zobaczyć czym jest pociąg10. W głębi duszy wiedziała, że stworzony przez siebie obraz grzecznej dziewczynki, który znał świat, jest nieprawdziwy, ale za bardzo się bała pokazać prawdziwą siebie. Nigdy nie miała w swoim życiu kogoś, o kogo mogłaby się martwić, ale chciała utrzymać swoją uprzejmą, chłodną fasadę w razie gdyby poznała kogoś, a ten ktoś nie polubiłby jej prawdziwej osobowości. Wiedziała, że pod tą maską jest prawdziwą dziką kobietą, ale trzymała się w ryzach. W głębi duszy Michelle była niepoprawną romantyczką, wierzącą w szczęśliwe zakończenia, które jak wiedziała nigdy się jej nie przydarzą. Michelle wiedziała, że ma kłopoty, jak tylko przed oczami zaczęły jej się tworzyć punkciki światła. Zostawiła w samochodzie okulary przeciwsłoneczne i promienie raniły jej oczy, powodując jeszcze gorszy ból głowy. Wiedziała co będzie następne. Musiała wyjść, zanim skompromituje się wymiotami. Odwróciła się od Jonaha i uderzyła w twarde, gorące męskie ciało. Zmrużyła oczy, próbując zobaczyć na kogo wpadła, ale musiała zamknąć oczy, kiedy promienie słońca przebiły się przez jej gałki oczne i przeszyły czaszkę. Poczuła ostry ból, złapała się za głowę i jęknęła. "Wszystko dobrze, skarbie?" Usłyszała pytanie Mikhaila. Nie potrafiła odpowiedzieć. Ból przeszywający jej czaszkę był zbyt silny. Michelle czuła jakby wszystkie włosy na jej głowie razem z mózgiem stały w ogniu, a od czoła, przez nos i do warg zaczęła odczuwać odrętwienie. Wiedziała co będzie następne. "Szybko, łazienka." Powiedziała z trudem Michelle i potknęła się. Nie potrafiła powstrzymać jęków, kiedy została wzięta w ogromne, muskularne ramiona, a każdy krok Mikhaila czuła w swojej głowie. Wiedziała, że Jonah i Brock idą za nimi. Każdy krok odbijał się w jej głowie głośnym echem i po chwili została opuszczona na podłogę. Wymiotując, trzymała się jego rąk. Czuła tak ogromny ból, że nie przejmowała się tym, że nie jest sama, ale wiedziała, że później będzie inaczej. Wymiotowała, aż w jej żołądku nie zostało już nic, a potem osunęła się na twardą pierś tuż za nią. Chciała przepłukać usta, umyć zęby, wczołgać się do łóżka i osunąć się w nicość. Środki przeciwbólowe i sen były jedynym sposobem by pozbyć się migreny. Poczuła jak jej twarz jest wycierana chłodną, wilgotną ściereczką, potem do jej ust została przytknięta szklanka. Wzięła łyk wody, opłukała usta, a potem wypiła. Dźwięk cichego głosu Mikhaila w jej głowie sprawił, że szarpnęła się. 10

Pociąg to taka maszyna, co jeździ po torach. Tak wiem, mądra jestem :D:D

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

2 1

"Masz jakieś proszki, skarbie?" "W torebce, w samochodzie." Wyszeptała Michelle, wciąż trzymając się za głowę. "Już idę." Powiedział Brock. Mikhail ponownie uniósł Michelle. Trzymając ją przy swojej piersi wyniósł z łazienki. Poczuła pod plecami miękki materac i usłyszała dźwięk zaciąganych zasłonek. Więcej kroków, potem dłonie na niej, pomagające jej usiąść. Poczuła palce na wargach i otworzyła usta, by wziąć lek. Na jej języku położono dwie tabletki, a do ust przytknięto szklankę z wodą. Wzięła łyk i przełknęła proszki. Dłonie pomogły jej znowu ułożyć się na materacu, a potem znalazły się na guzikach jej bluzki i spódnicy. Wiedziała, że powinna zaprotestować, ale nie pamiętała dlaczego. Ból był zbyt wielki i w tym stanie nie obchodziłoby jej nawet, gdyby ktoś widział jej goły tyłek. Jej wierzchnie ubranie zostało zdjęte i mogła przysiąc, że usłyszała warknięcia, ale nie potrafiła się skoncentrować. Miała szczęście. Proszki przeciwbólowe działały całkiem szybko i już czuła jak ogarnia ją sen. Nie walczyła z tym. Nie chciała. Mimo że kiedy się obudzi, będzie się pewnie czuła jak na kacu, to wolała już raczej to, niż ten okropny, nieznośny ból. Odpuściła sobie i usnęła. *** "Ja pierdolę...Gorąca jest. Wychodzi na to, że nasza partnerka to bogini seksu. Widzieliście tę bieliznę? Wcale nie jest taka pruderyjna i porządna, za jaką chce uchodzić." Powiedział Brock głosem tak niskim, że tylko wilkołak był w stanie go usłyszeć. Wpatrywał się w drobne, krągłe ciało swojej partnerki, purpurowe, koronkowe stringi, pasujący stanik i pas do pończoch. "Nie gap się tak, Brock, pomóż mi pozbyć się reszty." Wyszeptał Mikhail. "Zostaw jej stanik i majtki, a zdejmij pas i pończochy. Nie chcę by nasza partnerka poczuła się, jakby była zgwałcona." Warknął Jonah podnosząc opakowanie tabletek i czytając ulotkę. "Kurwa, nie cierpię tego. Była pogrążona w tak ogromnym bólu. Kiedy ją oznaczymy, nie t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

2 2

będzie już musiała przechodzić przez te migreny." Stwierdził Jonah. "Zaczniemy uwodzenie naszej partnerki szybciej, niż planowaliśmy. Nie mogę znieść widoku jej cierpienia. Brock, przestań się na nią gapić i zakryj ją." Brock zrobił tak, jak kazał mu brat i niechętnie zakrył gorące, seksowne ciało ich partnerki. Chciał położyć się na łóżku i possać jej bujne piersi. Kto by przypuszczał, że będzie ukrywała pod tymi konserwatywnymi, bezkształtnymi ciuchami takie gorące, małe ciałko? Przeniósł się na drugą stronę łóżka i ułożył Michelle na boku. Potem zaczął usuwać spinki z jej włosów. Delikatnie rozplątał jej loki, aż spływały na jej plecy, zatrzymując się tuż nad talią. Za pomocą swojego nadnaturalnego wzroku był w stanie zauważyć jasnorude pasemka w jej kasztanowych włosach i wiedział bez wątpienia, że w jego partnerce było o wiele więcej, niż pokazywała. Chciał zatrzymać ją tu przy sobie i swoich braciach, mieć ją przy ich boku i w ich łóżkach, zobaczyć jaka jest prawdziwa Michelle, ale wiedział, że będzie z tym walczyła. Spojrzał na braci. "To co teraz robimy?" "Poczekamy aż nasza partnerka się obudzi i jeśli będzie chciała wrócić do domu, to wróci. Ale najpierw spróbujemy ją przekonać żeby została." Powiedział Jonah. "I jak niby mamy to zrobić?" Zapytał Mikhail. "Tego jeszcze nie wymyśliłem. Jeśli masz jakieś pomysły, to jestem otwarty na wszelkie sugestie." Odparł Jonah. "Jedyną rzeczą, o jakiej myślę jest uwiedzenie jej." Powiedział Brock, po czym uniósł dłoń by powstrzymać grymasy braci. "Wiem. Musimy poczekać i upewnić się, że już ją nie boli. Nie jestem bez serca." "Nie możemy, Brock. Choć chciałbym się z tobą zgodzić, to jednak dla niej jest za wcześnie. Ucieknie." Rzekł Jonah. "Wiem." Powiedział z westchnięciem Brock. "Nie możesz mnie jednak winić za to, że próbuję. Mój wilk naciska na mnie bym ją oznaczył i wiem, że wy dwaj macie ten sam problem, więc nie przywołuj mnie do porządku. Mam tylko nadzieję, że nie będziemy musieli czekać za t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

2 3

długo. Nie mam pojęcia jak długo będę w stanie go powstrzymywać." "Chodźcie. Pozwólmy jej odpocząć. Usłyszymy kiedy się obudzi." Powiedział Jonah, kierując się w stronę drzwi i wyszedł nie oglądając się za siebie. Brock usłyszał jak Mikhail idzie za Jonahem. Wstał wpatrując się w bladą twarz swojej partnerki i przegryzł kłykieć. Posłał jej ostatnie spojrzenie i wyszedł.

Rozdział 5

O Boże. Dlaczego ze wszystkich miejsc na świecie musiałam dostać migreny właśnie tutaj? Michelle budziła się powoli. Umysł miała zamglony i trochę ją mdliło, ale westchnęła z ulgi, kiedy nie poczuła bólu głowy. Przekręciła się na plecy i wolno otworzyła oczy. Wpatrywała się w nieznany sufit, głośno wciągając powietrze, kiedy wszystko jej się przypomniało. Próbowała usiąść i opadła na chwilę z powrotem na poduszki, by za moment usiąść prosto jakby kij połknęła, zaciskając przy tym dłonie na okrywającej ją kołdrze. Wolno odsunęła ze swojej piersi kołdrę i spojrzała w dół. Tak, była praktycznie naga. O kurwa. Ktokolwiek ją rozebrał, widział jej seksowną bieliznę. Próbowała przypomnieć sobie kto zdejmował jej ubrania. Liczne, ogromne dłonie pomagały jej kiedy wymiotowała. To mogli być tylko bracia Friess. Michelle odrzuciła kołdrę na bok i sięgnęła po swoje ubrania. Znalazła je starannie złożone na stojącym w roku krześle. Szybko się ubrała i wyjrzała za drzwi. Westchnęła z ulgą, kiedy nikogo nie zobaczyła i wyszła na korytarz. Chciała dostać się do samochodu i odjechać, przy odrobinie szczęścia nie natykając się na nikogo. Przeszła przez pokryty dywanem korytarz, starając się być cicho jak myszka i zawahała się u szczytu schodów. Była w połowie schodów, kiedy poczuła jak czyjaś ręka popycha ją od tyłu. Przeleciała resztę drogi na dół. Próbowała chwycić się balustrady, ale wyślizgnęła jej się z dłoni. Nabrała za t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

2 4

dużego rozpędu, by się zatrzymać. Jej klatka piersiowa uderzyła o schodek i potem zsunęła się. Kiedy spadła na podłogę, wyciągnęła rękę, by zamortyzować upadek i kiedy jej dłoń zetknęła się z twardymi płytkami, jej ręka wykręciła się pod nienaturalnym kątem. Usłyszała trzask i poczuła promieniujący od nadgarstka do ramienia, przejmujący ból. Wiedziała, że właśnie złamała sobie rękę albo nadgarstek. Czuła zbyt ogromny ból, by wydobyć z siebie jakikolwiek dźwięk. Leżała na zimnej, pokrytej płytkami podłodze, oddech uwiązł jej w płucach, a z oczu płynęły łzy. Delikatne dłonie odwróciły ją i nie potrafiła powstrzymać głośnego jęku bólu, który wzniósł się na nowy poziom. Przyciągnęła wolno zranioną rękę do swojego ciała i objęła ją drugą. Uniosła wzrok i zobaczyła Mikhaila i Brocka stojących nad nią i Jonaha, który unosił ją w swoich ramionach. Kiedy niósł ją do dużego salonu, odwróciła głowę w stronę jego piersi, próbując ukryć swoje łzy. Ponownie czuła mdłości i modliła się jak nigdy, by nie zwymiotować na mężczyznę, który próbował jej pomóc. "Brock, idź po Blayka. Chcę, żeby zbadał Michelle. Chyba złamała rękę. Wszystko w porządku, kochanie?" Zapytał Jonah siadając z nią na sofie. Michelle chciała wstać z jego kolan, ale czuła zbyt ogromny ból by nawet próbować się ruszyć. Kiwnęła głową, jej czoło musnęło jego pierś. Bała się, że jeśli otworzy usta, to zacznie krzyczeć i nie będzie w stanie przestać. Usłyszała szelest ubrań i wiedziała, że Blayk był przy niej. Chciała być dzielna i na niego spojrzeć, ale za bardzo bolało. "Muszę zdjąć twoją bluzkę, Michelle, żeby dać ci zastrzyk przeciwbólowy. Mogłabyś dla mnie usiąść?" Zapytał nieznajomy męski głos. Michelle uniosła głowę, a potem całe ciało ze swojej pochylonej pozycji na piersi Jonaha. Uniosła wzrok i zobaczyła wpatrującego się w nią ze zmarszczonymi brwiami Blayka. Podniosła zdrową rękę i zaczęła wolno odpinać guziki bluzki. Kiedy kilka razy jej się nie udało, Jonah delikatnie odsunął jej dłoń i przejął zadanie. Potem pomógł jej wyjąć zdrową rękę z rękawa i ostrożnie przyciągnął ją z powrotem do siebie. Poczuła jak Blayk przemywa jej rękę antyseptykiem, a potem poczuła lekkie ukłucie w rękę. t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

2 5

Środek zaczął szybko działać i po chwili poczuła jak jej kończyny robią się ciężkie jak w czasie pływania. Nie potrafiła uniknąć chichotu, który wyrwał się z jej ust, kiedy Jonah uniósł ją i przekręcił na swoich kolanach. Wzdrygnęła się z bólu, kiedy Blayk zaczął badać jej rękę i rozmawiać z Jonahem. Słyszała co mówił, ale miała problem ze zrozumieniem jego słów. "Możecie mieć to uleczone do jutra, jeśli ty i twój brat ją oznaczycie, Alfo. Jeśli nie, będzie nosiła gips przez co najmniej sześć tygodni. Przez pierwsze parę dni będzie potrzebowała pomocy. Będzie odczuwała zbyt duży ból, by radziła sobie sama." "Cz-czo to jest alfa?" Wybełkotała Michelle i zachichotała. "Wychodzi na to, że nasza partnerka źle znosi leki przeciwbólowe. Ciekawe jaka jest, jak się upije." Usłyszała Michelle Brocka. "Brock!" Usłyszała Jonaha i Mikhaila jednocześnie i ponownie zachichotała. "Ej, nie jestem głucha." Wybełkotała Michelle. "Wiemy, maleńka." Odparł Brock. "Dlaczego c-ciągle mnie tak nazywacie?" "Jak, kochanie?" Zapytał Jonah. "Właśnie tak. Kochanie, maleńka i tak dalej?" Zapytała Michelle. "Bo lubimy cię tak nazywać." Odparł Jonah. "Michelle, chciałbym żebyś mnie posłuchała i nie przerywała aż skończę, dobrze?" "Dobrze." "Jesteśmy wilkołakami, kochanie, a ty jesteś naszą partnerką. Jeśli oznaczymy cię przez ugryzienie, nasza ślina zmieni twoje DNA i wyleczysz się o wiele szybciej. Nie będziesz potrafiła zmieniać kształtu tak jak my, ale twoje zmysły i zdolność leczenia bardzo się zwiększą. Jeśli t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

2 6

będziesz chciała, powiem Blaykowi, żeby założył ci gips, ale jeśli wybierzesz gips, to zostaniesz tu, żebyśmy mogli ci pomóc. Albo możemy cię ugryźć i do jutra twoja ręka będzie wyleczona." "Jaja se ze mnie robisz." Michelle wysunęła swój niezbyt chętny do współpracy język i wybuchnęła śmiechem. Powinna wiedzieć, że coś jest z tym Jonahem i jego braćmi. Dlaczego miałaby znajdywać zdrowego na umyśle mężczyznę, któremu by się spodobała? Nikt inny nawet nie przejmował się tym, by spojrzeć, co znajdowało się pod powierzchnią. Musiałaby być szalona, żeby uwierzyć w te bzdury. "Zgłupiałeś chyba do reszty, jeśli myślisz, że w to uwierzę. Wiem, że to za dobre, żeby było prawdziwe." "Mówię ci prawdę, kochanie. Wiem, że to musi być dla ciebie trudne do zrozumienia, tym bardziej kiedy jesteś odurzona lekami przeciwbólowymi, ale jestem z tobą szczery. Brock, pokaż jej." Nakazał Jonah. "Nie ma sprawy." Głos Brocka przyciągnął do niego jej wzrok. Michelle sapnęła i zakryła usta dłonią, kiedy Brock zaczął zdejmować z siebie ubrania. Jego ciasna koszulka poszła na pierwszy ogień i pozwoliła swoim oczom błądzić po jego ciemnej, opalonej skórze i poruszających się pod nią mięśniach. Jego dłonie powędrowały do spodni, gdzie odpiął guzik i rozsunął suwak. Zsunął dżinsy ze swoich grubych, umięśnionych ud i nie mogła powstrzymać się przed zawędrowaniem wzrokiem do jego krocza. Mężczyzna nie nosił żadnej bielizny i jego ogromny, pół-twardy członek wisiał między jego nogami. Oblizała swoje suche usta i patrzyła jak jego penis drga i napełnia się większą ilością krwi. Dźwięk jego głosu przyciągnął jej wzrok z powrotem do jego oczu. "Zabijasz mnie, maleńka." "Co ty robisz?" Wyszeptała Michelle i przełknęła głośno. "Pokazuję ci, że to prawda. Wszyscy jesteśmy wilkołakami, a ty jesteś naszą partnerką." Brock powtórzył to, co powiedział Jonah. O Boże. Wszyscy oni mieli jakieś urojenia. Michelle obserwowała Brocka jak staje na środku pokoju, kompletnie niezakłopotany swoją nagością. Jego obecnie w pełni naprężony członek t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

2 7

podskakiwał, kiedy się poruszał. Jego wyposażenie było w każdym calu tak duże jak reszta jego ciała. Był prawie tak samo gruby jak jej nadgarstek i sięgał do jego pępka. Powietrze wokół niego zaczęło rozmazywać się i drgać. Rozległ się dźwięk trzaskanych kości i stawów, kiedy jego mięśnie zmieniły się, a wykręcanie jego ciała było odrażające. Poczuła narastającą w gardle żółć i przełknęła ją. Zaczęła oddychać nierówno i pisnęła z przerażenia, kiedy Brock opadł na cztery kończyny. Jego kręgosłup zmarszczył się przy wyginaniu pleców w łuk, z kości ogonowej zaczął wyrastać ogon, na całym ciele zaczęło wyrastać mu futro. Wtuliła się w objęcia Jonaha, kiedy wilk, który był Brockiem zaczął iść w jej stronę. Poczuła ręce Jonaha trzymające ją opiekuńczo wokół talii. Wilk zatrzymał się kilka cali przed jej nogami. Był ogromny. Górował nad nią, nawet gdy siedziała na kolanach Jonaha. Spojrzała mu w oczy i natychmiast przeniosła wzrok gdzie indziej, przerażona tym, że mogła rzucić mu wyzwanie. Szarpnęła się kiedy poczuła jak jego zimny, mokry nos trąca jej dłoń i jęknęła z bólu, bo szarpnęła złamaną ręką. Spojrzała na swoje dłonie, a Brock wtulił pysk w jej zdrową dłoń i nie mogła się powstrzymać przed pogłaskaniem go. Była zaskoczona miękkością jego futra. Spodziewała się, że będzie szorstkie jak psie futro, ale pod jej dotykiem było miękkie i jedwabiste. Wsunęła palce w kosmyki, po czym podrapała go za uchem. Jęknął z przyjemności i przechylił głowę na bok, dając jej lepszy dostęp. Kiedy odsunął się od niej, poczuła wokół niego pulsowanie prądu i patrzyła na przerażające wykręcanie się jego ciała, gdy zmieniał się ponownie. Minęło kilka sekund, nim ponownie stanął przed nią nagi. Westchnęła z ulgi, kiedy zaczął zakładać z powrotem ubrania, zakrywając przed jej oczami swoją smakowitą nagość. "Ja pierdolę, naprawdę jesteście wilkołakami." Powiedziała Michelle, próbując wstać z kolan Jonaha, ale ten jej nie puścił, a jako że mogła używać jednej ręki, to po chwili się poddała. "Owszem, jesteśmy kochanie." Odparł niepotrzebnie Jonah. "Jak to jest możliwe? Co to znaczy, że jestem waszą partnerką? Kim są 'my'?" Wyrzuciła szybko Michelle, jej słowa zlały się w jedno. "Mikhail, Brock i ja jesteśmy twoimi partnerami i urodziliśmy się wilkołakami. Jesteśmy tacy sami jak ty, kochanie, tylko z innym DNA. Jest w nas... trochę więcej, niż w ludziach." Wyjaśnił Jonah. "Masz teraz wybór. Wolałabyś, żebyśmy cię ugryźli byś mogła wyleczyć się szybciej, czy chcesz by ten tutaj obecny Blayk, który jak powinienem dodać jest lekarzem, założył t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

2 8

ci gips? Zastanów się dobrze, Michelle. Jeśli będziesz miała założony gips, to zostaniesz tu, aż zostanie zdjęty. A jeśli pozwolisz nam cię oznaczyć, to przeprowadzisz się tu na stałe." "Co to ma być za wybór? Nie ma kurwa mowy, żebym pozwoliła tobie i twoim braciom mnie ugryźć. Będę miała założony gips i wtedy wyjadę. Nie możecie zatrzymać mnie wbrew mojej woli." "Masz rację, nie możemy. Ale pomyśl sobie o radzeniu z gipsem na ręku. Będziesz potrzebowała pomocy, kochanie." Stwierdził Jonah przechylając głowę i liżąc jej szyję. Michelle poczuła skurcz cipki i zalewające jej majtki soki. Jakim cudem ci mężczyźni tak szybko rozgrzewają moje dotąd uśpione libido do rozszalałego płomienia? Chciała poddać się i pozwolić im ją oznaczyć, ugryźć. Myśl o seksie z trzema mężczyznami naraz sprawiła, że jej ciało stało się tak gorące, że dziwiła się, że jej krew nie paruje. Ale nagle usłyszała w głowie to co mówiły jej zakonnice w klasztorze.11 Nie mogła tego tak po prostu zrobić. Nie mogła wykorzystać szansy i zaryzykować uwolnienia jej prawdziwej osobowości. Gdyby to zrobiła, to mogłaby nigdy już nad nią nie zapanować. "Proszę o gips." Powiedziała Michelle patrząc na Blayka. "Musisz przenieść się do jadalni. W ten sposób Angela nie będzie mnie ochrzaniać jak gips spadnie mi na podłogę." "W porządku." Odparła, próbując wstać z kolan Jonaha, ale jej nie puścił. Jonah przyciągnął ją z powrotem do siebie i poczuła jego twardego fiuta, wbijającego się w jej biodro. Próbowała się wyrwać, ale włożył rękę pod jej kolana, a drugą objął ostrożnie jej ramiona, tak by nie zranić jej ręki i wstał z gracją, po czym zaniósł ją do jadalni. Trzymał ją na kolanach, kiedy Blayk wyciągał z ogromnej szafki w kuchni odpowiednie narzędzia i próbowała uregulować swoje pędzące bicie serca. "W jaki sposób spadłaś ze schodów, skarbie?" Zapytał Mikhail, przysuwając krzesło i 11

Boże, to już nasze polskie zakonnice nie są takie ograniczone

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

2 9

siadając blisko niej i Jonaha. "Uh, nie pamiętam." Odparła Michelle. "Czy ty mnie okłamujesz?" Mikhail złapał jej podbródek między palec wskazujący, a kciuk, odwracając jej głowę w swoją stronę. "Uh..." "Nie próbuj więcej mnie okłamywać, skarbie. Jestem wilkołakiem, czuję kiedy kłamiesz." Kurwa. Co teraz? Michelle doskonale wiedziała, że się nie potknęła i mogła założyć się o wszystko, że wiedziała kto ją popchnął, ale nie chciała wpakować tej kobiety w tarapaty. Wiedziała, że kobieta była dla niej nieuprzejma, ale widziała ukryty w oczach kobiety ból i nie chciała tego pogarszać. Wreszcie pojęła, że Kirsten żywiła uczucia do Jonaha, Mikhaila i Brocka. Przypomniała sobie co kobieta powiedziała do niej w bibliotece i poczuła w jej imieniu złość i współczucie. Żadna kobieta nie zasługiwała na to, by być traktowaną jako obiekt seksualny. Gdyby znała braci Friess trochę dłużej, to już by ich pewnie zrugała, ale poczeka na właściwy moment i nadarzającą się okazję. No cóż, jedyną rzeczą jaką mogła powiedzieć na jej obronę było niepowiedzenie niczego. Wyrwała podbródek z uścisku Mikhaila, ściągnęła wargi i odmówiła odpowiedzi. Westchnęła z ulgą, kiedy Blayk zepchnął Mikhaila z jego siedzenia i zarekwirował je dla siebie. Uratowana w ostatniej chwili, można by rzec. Blayk zajął się jej ręką, zamaczając pasy z gipsem w wodzie, po czym zawinął jej wokół jej kończyny. Kiedy skończył, gips zakrywał jej dłoń wokół kciuka, nad kłykciami i tuż pod łokciem. Gips był wciąż wilgotny i zadrżała, kiedy na jej ciele pojawiła się gęsia skórka. Patrzyła jak Blayk sprząta cały bałagan, wraca by sprawdzić, czy ma odpowiednio miejsca pod gipsem na opuchliznę, a potem bez słowa opuszcza pomieszczenie. Zakryła usta, by ukryć ziewnięcie. Po środku przeciwbólowym czuła się senna. Przynajmniej już nie bełkotała. Chyba. "Potrzebujesz drzemki. Kiedy się obudzisz, otrzymamy odpowiedzi, których chcemy, t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

3 0

Michelle. Nie puszczę cię stąd bez powiedzenia nam, co się stało. I sugeruję, byś zastanowiła się nad powiedzeniem prawdy." Powiedział twardo Jonah i uniósł ją ponownie. Arogancki dupek. Kim on sobie myśli, że jest żeby wydawać mi rozkazy? Nie jestem jego służącą. Wiedziała, że jest przywódcą ich grupy. W ciągu całego dnia bez problemu ustaliła ten fakt, wiedząc jak pozostali w domu zdają się na nim polegać. Pokażę mu, że nie dam sobie wejść na głowę.

Rozdział 6

Michelle jęknęła z frustracji, kiedy uświadomiła sobie, że usnęła. Nie zamierzała tego robić. Planowała poczekać, aż zostanie sama i wymknąć się z tego wielkiego domu niezauważona. Nie miała pojęcia, która jest godzina, ale wiedziała, że na zewnątrz jest ciemno. Zasłony miały na środku małą przerwę i widziała przez nią smolistą czerń. Mała lampka na szafce nocnej dawała stonowane światło. Usiadła prosto i jęknęła, kiedy jej zagipsowana ręka zaprotestowała na ten ruch. Odrzuciła kołdrę na bok i postawiła stopy na podłodze. Złapała się zdrową ręką za głowę, kiedy uświadomiła sobie, że ma na sobie jedynie majtki i dużą, białą koszulkę. Nie mogła założyć swojej własnej bluzki, bo nie wiedziała gdzie jest, a poza tym zdawała sobie sprawę, że rękaw nie przejdzie przez gips. Rozejrzała się w poszukiwaniu spódnicy, ale jej również nie znalazła. Na łóżku leżał płaszcz kąpielowy, więc wzięła go, włożyła ostrożnie przez gips, a potem na zdrową rękę. Rozejrzała się w poszukiwaniu swoich mokasynów na płaskim obcasie. Michelle zaczęła skradać się po słabo oświetlonym korytarzu, a potem wolno schodzić po schodach. Tym razem trzymała się mocno balustrady, ale i tak oglądała się przez ramię by upewnić się, że nikt się za nią nie skrada. Zawahała się u dołu schodów, słysząc z jadalni męskie głosy. Domyśliła się, że musiała być pora kolacji, ale nie była głodna, jako że większość dnia przespała i wciąż odczuwała ból. Zamiast skręcić na prawo do kuchni połączonej z jadalnią, skręciła w lewo do t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

3 1

ogromnego salonu. Zanotowała z ulgą, że był pusty. Weszła do pomieszczenia i usiadła na ogromnej sofie, rękę przytuliła do swojej piersi, bo zaczęła gwałtownie boleć. Skuliła nogi pod siebie, a plecy oparła o sofę. Pozwoliła swojemu umysłowi dryfować i zaczęła się zastanawiać, jakby to było mieć ciągle przy sobie tylu ludzi. Rodzinę. Oczywiście, w zakonie i domach zastępczych przebywała z wieloma ludźmi, ale nigdy nie czuła, że naprawdę tam należy. Potem jej umysł zaskoczył i sapnęła przypominając sobie, że Jonah powiedział jej, że oni wszyscy są wilkołakami. Wiedziała, że go wyśmiała i pamiętała przekleństwa. Cholera. Pozwoliła, by pod wpływem leków objawiła się część jej prawdziwej osobowości.12 Błysnął jej w głowie mglisty obraz rozbierającego się do naga Brocka i jego zmiany w wilka. Wstała z niepokojem. Musiała się stąd wydostać. Nie ważne, że była zakryta wyłącznie koszulką i szlafrokiem. Wciąż mogła prowadzić z jedną ręką na kierownicy, co mogło być niebezpieczne, ale uda się. Michelle podbiegła do drzwi salonu i ostrożnie się wychyliła. Kiedy nikogo nie zobaczyła, szybko pobiegła w stronę wyjścia, przypominając sobie jak Jonah wszedł z nią tędy, kiedy przyjechali. Szła na paluszkach i była zadowolona, kiedy doszła do drzwi niezauważona. Sięgnęła do gałki i przekręciła ją. "Gdzie się wybierasz?" Warknął jej do ucha Mikhail. Michelle krzyknęła i poskoczyła jakieś trzydzieści centymetrów do góry. Odwróciła się, serce waliło jej mocno w piersi. Położyła zdrową rękę na piersi, próbując uspokoić serce. "Ja...um...Słuchaj, nie możecie mnie tu trzymać. Chcę wrócić do domu." Powiedziała Michelle unosząc podbródek. Zaczęła czuć ból w szyi, kiedy patrzyła na niego gniewnie i musiała opuścić głowę, by pozbyć się ucisku. "Jonah dał ci wybór, skarbie. Powiedział, że jeśli nie pozwolisz nam cię oznaczyć i wybierzesz gips, to będziesz musiała tu zostać, żebyśmy mogli ci pomóc." Przypomniał jej Mikhail. "Możesz mi mówić, co uważacie za słuszne, ale nie znam ciebie, ani twoich braci. Uważam, że najlepiej będzie, jeśli wrócę do domu." 12

Ukamieniować grzesznicę!

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

3 2

"A ja nie." Odparł Mikhail. "Spójrz na mnie, Michelle." Michelle automatycznie dostosowała się do nakazu Mikhaila, a potem zgromiła siebie za zrobienie tego bez walki. Gorąco, jakie widziała w jego srebrno-szarych oczach, kiedy na nią patrzył, wystarczyło by przypalić jej włosy. Czuła jak jej piersi nabrzmiewają, a sutki twardnieją. Łechtaczka zaczęła boleć, a cipka gwałtownie pulsować. Czuła jak jej szparka ocieka sokami i jak jej majtki robią się mokre.13 "Czuję twoją potrzebę, skarbie. Możemy ofiarować ci ulgę, jeśli tylko nam pozwolisz." "Że co?" Zapytała Michelle. Prawie jęknęła słysząc jak zachrypniętym głosem wypowiedziała to pytanie. Odsuwała się do tyłu, kiedy Mikhail zaczął się do niej zbliżać i jej plecy uderzyły w drzwi, a gałka wbiła się w jej ciało. Przesunęła się na bok, próbując obejść Mikhaila. Chciała uciec, ale ogień w jej ciele powstrzymywał ją od ruchu. Kiedy Mikhail zaczął pochylać się w jej stronę, spojrzała mu w oczy. Jęk Michelle brzmiał głośno nawet dla jej uszu. Chciała go odepchnąć, ale chciała również złapać go i przysunąć jego usta do swoich. Jej umysł toczył wojnę z ciałem. Jego twarz była tylko kilka cali od jej i czuła na czole jego oddech. Sięgnął po nią i przyciągnął ją do swojego ciała. Czubek jej głowy sięgał ledwie do jego obojczyka. Nigdy nie czuła się taka mała i krucha. Objął jedną umięśnioną ręką jej talię i położył dłoń pod jej pośladkami. Podniósł ją, aż znajdowali się twarzą w twarz. Spojrzała mu w oczy i zobaczyła jak rozszerzają mu się źrenice. Jego oddech był urywany tak samo jak jej, oboje dzielili to samo powietrze. Przyciągnął ją bliżej i poczuła przy udzie ogromne wybrzuszenie jego krocza. Próbowała się wyrwać, ale trzymał ją mocno. Michelle usłyszała jego jęk, kiedy pokonał ostatnie kilka cali i zakrył jej usta swoimi. Próbowała wykorzystać całe swoje skupienie i pozostać nieruchomą, ale wygrał jej naturalny instynkt i uświadomiła sobie, że obejmuje go rękami wokół szyi, a nogami wokół pasa. Polizał językiem jej usta, wywołując u niej jęk rozkoszy. Rozchyliła wargi i jęknęła w jego usta, kiedy wsunął język między jej zęby. Zagarnął jej usta, smakując i odkrywając każdy cal jej wilgotnej czeluści. Ogień rozprzestrzenił się w jej żyłach i oddała się mu.

13

Jeśli to są cały czas te same majtki, to ja przepraszam bardzo, ale tam już powinno być bajoro

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

3 3

Michelle poczuła jak jej plecy stykają się z drzwiami i jęknęła, kiedy Mikhail zassał jej język do swoich ust. Czucie jego warg zamykających się na jej języku i ssących go sprawiło, że zakołysała biodrami o jego brzuch. Tarcie jej mokrej bielizny ocierającej się między nimi było tak dobre, że nie chciała by to się skończyło. Mikhail uwolnił jej język i przesunął swoim po wnętrzu jej policzków, zębach i podniebieniu. Wsunęła palce w jego jedwabiste włosy i jęknęła, kiedy wycofał swój język, by skubnąć jej dolną wargę, a potem wolno lizał i całował ją przez szczękę do ucha. Pchnęła w jego stronę biodrami i jęknęła, kiedy wsunął język do jej ucha, wywołując ciarki na jej plecach. Czuła wypływające z jej śliskich fałdek soki, jej ociekające wilgocią majtki, kiedy przesunął ustami, by delikatnie przegryźć jej ucho. Poczuła jak kręci się pod jej rękami, a jego ciało wygięło się, przyciągając jej krocze do swojego. Złapał jej biodra i pomógł jej napierać na jego twardego, zakrytego dżinsami fiuta. Pieprzył ją, wbijając się w nią kroczem, a ona kołysała swoją cipką do góry i do dołu. Jej łono było ociężałe z pożądania, jej łechtaczka bolała z potrzeby, a cipka zaciskała się spazmatycznie. Była wygięta jak cięciwa łuku i tylko on mógł dać jej spełnienie. Przycisnął do niej swojego fiuta ostatni raz i krzyknęła. Odrzuciła głowę do tyłu, wywołując głośny odgłos, kiedy tył jej głowy zetknął się z drzwiami, jej płynna rozkosz sprawiła, że jej ciało drgało i trzęsło się, obmywane kolejnymi falami ekstazy. Zacisnęła na nim dłonie i schowała twarz w jego szyi. Nie mogła uwierzyć w to, co właśnie zrobiła. Jej złamany nadgarstek bolał jak skurwysyn, a ona była zbyt zszokowana tym, co się właśnie stało by na niego spojrzeć. Kiedy próbował ją od siebie odsunąć, złapała się go jeszcze mocniej. "Nie ma się czego wstydzić, skarbie. To naturalne, że partnerzy chcą się pieprzyć. A im więcej czasu będziemy ze sobą spędzać, tym będzie to intensywniejsze." Powiedział Mikhail. Michelle westchnęła i wolno rozluźniła uścisk wokół jego szyi. Ból w jej ręku był tak silny, że zaczynała czuć mdłości. Przyciągnęła złamaną rękę do piersi i otoczyła ją zdrową. Jej plecy i pośladki były wciąż przyciśnięte do drzwi i tylko ręce Mikhaila powstrzymywały ją przed zsunięciem. Zauważyła ruch po lewej stronie i odwróciła głowę. Napotkała utkwione w niej oczy Jonaha i Brocka. Ogień w ich oczach sprawił, że jej libido zaczęło powracać do życia, ale ból w jej ręku je ukróciło.

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

3 4

"To było kurewsko gorące." Powiedział Brock głębokim, bliskim warkotu głosem. Michelle poczuła jak jej policzki płoną z zażenowania i spuściła wzrok. "Proszę, postaw mnie." Poprosiła Michelle i poczuła ulgę, kiedy Mikhail uwolnił jej tyłek, przesuwając dłonie na jej biodra. Opuściła nogi i zachybotała się lekko, kiedy jej osłabione kończyny zaprotestowały przeciwko jej wadze. Mikhail trzymał ją w miejscu, aż położyła dłoń na jego piersi i pchnęła. Na szczęście odsunął się od niej, a ona oparła się o drzwi. "Naprawdę chciałabym wrócić do domu." Wyszeptała Michelle. "Nie." Odparł Jonah. "Nie mogę cię puścić, kiedy odczuwasz taki ból, kochanie. Będziesz potrzebowała pomocy, a jedyny sposób byśmy mogli to zrobić, to twoje pozostanie tutaj. Oczywiście, możemy wszyscy zostać u ciebie jeśli wolisz." "Nie!" Wrzasnęła Michelle i odchrząknęła. "Nie, u mnie nie ma miejsca." "Więc wygląda na to, że zostaniesz z nami. Jeśli dasz mi swoje klucze do domu, to każę Cindy zabrać stamtąd parę twoich rzeczy. A, jeszcze jedno, nie będziesz pracowała, dopóki nie zdejmą ci gipsu." "Że co? Nie, nie możesz tego zrobić. Mam rachunki do zapłacenia, potrzebuję pieniędzy. Nie mam tylu oszczędności by pozwolić sobie na przerwę. " Zaprotestowała Michelle patrząc gniewnie na Jonaha. "Nie martw się, kochanie, wciąż będziesz dostawać pensję. W końcu zostałaś ranna w moim domu i niedługo do tego wrócimy. Jedna z Omeg zastąpi cię w bibliotece. A teraz chodźmy do salonu. Jesteś biała jak ściana i wyglądasz, jakbyś miała upaść. Mikhail cię zaniesie." Nakazał niskim, chropowatym głosem i łypnął na brata. "Nie muszę być noszona. Umiem chodzić." Zaprotestowała Michelle, kiedy Mikhail uniósł ją i przytulił do swojej piersi. "I co to do cholery jest Omega?" "Wiem, że potrafisz, skarbie, ale kiedy rozkaz jest wydany, trzeba się podporządkować albo t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

3 5

będzie awantura. W wilczej sforze są trzy stopnie, Michelle. Alfa albo tak jak w naszym przypadku, Alfy. Następne są Bety, a potem Omegi. Alfa to przywódca sfory, czyli Jonah, Brock i ja. Jonah jest najstarszym Alfą w naszej sforze i z tego powodu wszyscy muszą się go słuchać. Potrafi nawet użyć przymusu w swoim głosie, by zmusić kogoś niechętnego do podporządkowania się. Bety są następne w kolejce za Alfami. Zazwyczaj dbają o bezpieczeństwo Alf i reszty sfory. Omegi są najniższymi statusem członkami sfory, ale nie mniej znaczącymi dla reszty. Wszyscy mieszkamy razem w tym domu, naszym legowisku. Wilki lubią trzymać się razem. Wolimy nie być oddzieleni od naszej rodziny. Jonah nie jest teraz ze mnie zadowolony, bo wywołałem ból w twoim ręku." Westchnął Mikhail. "Ale to nie była wyłącznie twoja wina." Wyszeptała Michelle i spojrzała na Mikhaila. "Cieszę się, że nie zwalasz całej winy na mnie, skarbie, ale pozwól, że wezmę to na siebie. Kiedy Jonah staje się w każdym calu Alfą, potrafi być trochę apodyktyczny." "Pierdolisz." Odparła z szerokim uśmiechem Michelle. Widok mrugającego do niej Mikhaila i jego głośny śmiech powędrowały wprost do jej krocza. O kurwa. Wpadłam.14

Rozdział 7

Kiedy Mikhail przyniósł ich partnerkę do salonu, Jonah siedział już na ogromnej sofie. Widok jej bladej twarzy i napięta, zbolała mina sprawiły, że chciał warczeć z frustracji. Wiedział, że jedno ugryzienie od niego i jego braci i proces leczenia zacznie się natychmiast. Upór ich partnerki 14

Hehe^^

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

3 6

sprawiał, że podziwiał ją i przeklinał naraz. Czekał aż Mikhail usiądzie obok niego z Michelle na kolanach. Zauważył, że Brock siada po drugiej stronie ich partnerki. Napierała zdrową ręką na ramię Mikhaila, chcąc by ją puścił. Mikhail w końcu ustąpił i usadził ją obok siebie. Jonah musiał zagryźć język, by powstrzymać wybuch śmiechu, kiedy posłała jego bratu mordercze spojrzenie. Jonah odwrócił się, kierując swoje ciało w stronę Michelle i ukrył uśmiech, który zaczął tworzyć się na jego ustach, kiedy na niego również łypnęła. Ich maleńka partnerka była pełna ognia. Miała swoją dziką stronę, którą trzymała ukrytą przed wszystkimi. Wiedział, że nie będzie w stanie utrzymywać za długo przed nimi tej chłodnej fasady. Nie mógł się doczekać, aż wypuści na wolność swoją prawdziwą osobowość. Złapał ją za jej mały podbródek, przyciągając do siebie jej wzrok. "Musisz powiedzieć nam jak spadłaś ze schodów, kochanie. I nie waż się wtykać mi jakichś bzdur. Wyczuję jeśli mnie okłamiesz." Powiedział twardo Jonah. "Ktoś mnie popchnął." Odburknęła Michelle. "Kto?" "Nie wiem. Nie widziałam nikogo. Byłam zbyt zajęta próbą zatrzymania upadku." "Ale masz podejrzenie, tak samo jak ja." Powiedział Jonah. "Kirsten, chodź tu natychmiast." Jonah wiedział, że Michelle wyczuła siłę pod jego nakazem. Zadrżała i wyrwała podbródek z jego uścisku. Włożył w ten nakaz tyle mocy, że nie było mowy, by wilkołak mógł mu odmówić, a co dopiero człowiek. Wyłapał zapach strachu Kirsten, zanim ta w ogóle pojawiła się w pomieszczeniu. Kiedy wreszcie stanęła przed nim, z pokornie opuszczoną głową, wstał i zbliżył się do niej, Obwąchał ją, zapach jej strachu emanował z niej ogromnymi falami. Stanął przed nią i czekał aż na niego spojrzała. "Czy to ty zepchnęłaś moją partnerkę ze schodów?" Warknął Jonah i wiedział, że usłyszał go każdy łak w okolicy. t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

3 7

Jonah westchnął, kiedy Kirsten jęknęła zamiast odpowiedzieć. Wiedział cholernie dobrze, że to ona zraniła jego partnerkę. Jego bestia napierała na niego, chcąc się zmienić i rozerwać jej gardło. Wziął kilka głębokich wdechów i wypuszczał je powoli, kontrolując swojego wilka. Sięgnął po dłoń Kirsten, uniósł ją do swojego nosa i powąchał. Na jej skórze wciąż pozostawał zapach jego partnerki. Puścił jej dłoń i odsunął się. "Spakujesz swoje rzeczy i natychmiast wyjedziesz. Dam ci miesięczną odprawę, a ty nigdy więcej nie postawisz stopy na tej ziemi. Jeśli ja, albo ktoś pozostałych złapie cię tutaj, zostaniesz zabita. Czy to jasne?" "Alfo, proszę, nie chciałam..." "Wynocha sprzed moich oczu zanim cię zabiję, teraz." Krzyknął Jonah. Westchnął, kiedy Kirsten wybiegła z pokoju, łkając i zawodząc. Odwrócił się i spojrzał na swoją partnerkę. Spodziewał się zobaczyć strach na jej twarzy. O cholera, był zaskoczony. Widział i czuł emanującą z niej furię. Odepchnęła rękę Mikhaila i ten ją puścił. Wstała i podeszła do niego. Uderzyła go zdrową ręką w pierś. "Nie mogę uwierzyć, że to zrobiłeś. Czy ty nie masz litości? Nie przyszło ci do głowy, że ta kobieta coś do ciebie czuje? A ty co jej zrobiłeś? Pieprzyłeś ją, a potem wyrzuciłeś jak śmiecia! Jak możesz być taki bezduszny? Jeśli ktoś tu jest winny za moją ranę, to jesteś nim ty i twoi bracia. W tej chwili pójdziesz i przeprosisz tę kobietę. Powiedziała mi, że byliście razem, zanim ja się pojawiłam. W tej chwili pójdziesz i przeprosisz ją za to jak ją potraktowałeś i powiesz jej, że może zostać w swoim domu tak długo, jak będzie chciała. Przeprosi mnie, jak tylko ty i twoi bracia zrehabilitujecie się u niej. Pieprzeni faceci, nie mogę uwierzyć jak traktujecie kobiety."15 Jonah był osłupiony widokiem swojej wrzeszczącej na niego partnerki. W czasie swojego wywodu waliła go w pierś niezliczoną ilość razy, jej policzki były teraz zaczerwienione, oddech i wzrok pełen pasji. Stał tam, patrząc na nią jak dureń. Odwróciła się od niego, a on chwycił ją w talii, przyciągając jej plecy do swojego torsu. "Jesteś idealną partnerką Alfy, kochanie. Nie mogę uwierzyć, że postawiłaś mi się, no i 15

Mina Jonaha – bezcenne.

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

3 8

oczywiście masz rację. Mogliśmy załatwić sprawę z Kirsten o wiele lepiej. Nie masz pojęcia co właśnie zrobiłaś, ale wkrótce się dowiesz." Wyszeptał jej do ucha Jonah i po chwili je przegryzł. "Brock, Mikhail, idźcie przygotować naszej partnerce kąpiel. Michelle będzie dzisiaj spała w naszym łóżku."16 "Z całą pewnością nie." Powiedziała wyniośle Michelle. Jonah uśmiechnął się szeroko w jej włosy. Ich partnerka ponownie próbowała być chłodna i wyniosła. Przez to jego fiut naparł na zamek jego dżinsów. "Owszem, będziesz, kochanie. I nie waż się mi mówić, że nie chcesz. Stąd czuję twoją cipkę." "No cóż, ja nigdy..." "Wiem, kochanie. Obiecuję, że za pierwszym razem będziemy delikatni." Warknął Jonah i wypuścił ją. "Zabierzcie ją do nas. Kirsten, chodź tu." Jonah patrzył jak jego bracia zabierają niechętną Michelle z pokoju i poczekał na Kirsten. Chodził po pokoju, chcąc to szybko zakończyć i dołączyć do swoich braci i partnerki. Usłyszał wolne, niepewne kroki Kirsten i odwrócił się w stronę drzwi. Stała w drzwiach z opuszczoną głową i zaciskała dłonie tak mocno, że zbielały jej kłykcie. "Wygląda na to, że jestem ci winien przeprosiny. Wybacz za to, jak ja i moi bracia cię wykorzystywaliśmy. Wiem, że uważasz, że jesteś w nas zakochana, ale tak nie jest. Kiedy spotkasz swojego partnera, będziesz wiedziała, że to co było między nami, to jedynie seks. Tego co uważasz, że do nas czujesz nie będzie nawet można z tym porównać. Jestem skłonny pozwolić ci tu zostać, w twoim domu, ale jeśli dowiem się, że w jakikolwiek sposób próbowałaś ponownie zranić moją partnerkę, to zostaniesz wygnana. Możesz podziękować mojej partnerce za to, że zmieniłem zdanie. To ona sprawiła, że stałem się świadomy tego jak cię potraktowaliśmy i za to przepraszam. Oczywiście, jak tylko zobaczysz następnym razem moją partnerkę, to przeprosisz ją za skrzywdzenie jej." 16

Ciekawe czy wcześniej spali razem? Pewnie się przytulali do siebie jak mieli zły sen :D Dobra, koniec Ty zboczony mózgu, nie wymyślaj tu incestów!:P

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

3 9

"Dziękuję, Alfo." Kirsten załkała i podbiegła do niego. Uklęknęła na kolana i pogładziła twarzą o jego dżinsy. "Nie zawiodę cię. Obiecuję. Oczywiście przeproszę twoją partnerkę." "Mam taką nadzieję. Możesz już iść." Powiedział Jonah i patrzył jak Kirsten wstaje, kłania się mu i wybiega. "Nie masz nawet pojęcia, że właśnie zaakceptowałaś bycie naszą partnerką, Michelle, nawet jeśli nieświadomie." Wymamrotał do siebie Jonah. Na jego twarzy pojawił się ogromny uśmiech. Szybo wyszedł z pokoju, nie mogąc się doczekać oznaczenia swojej partnerki.

Rozdział 8

Jonah otworzył drzwi do ich skrzydła i odetchnął zapachem swojej partnerki, zmieszanym z zapachem swoich braci. Jego członek pulsował, a jądra bolały. Jego wilk napierał na niego, by oznaczył Michelle, a on nie wiedział, czy będzie w stanie dłużej powstrzymywać swoją bestię. Usłyszał dźwięk lecącej wody i wiedział, że jego partnerka była naga w jego łazience i w jego wannie. Cicho zamknął za sobą drzwi i skierował się w stronę przylegającej łazienki. Zachwycał się jej rozgrzanym, zaróżowionym, wilgotnym ciałem opierającym się o wannę. Włosy miała upięte na czubku głowy, zagipsowana ręka zakryta plastikową torebką spoczywała na krawędzi wanny. Oczy miała zamknięte, a policzki różowe. Dźwięk jej głosu przywołał go z powrotem do rzeczywistości. "Brock, Mikhail, nie chcę was tutaj, gdy jestem naga. Umiem się sama umyć. Robiłam to przez jakiś czas. Chciałabym, żebyście wyszli." "Nie ma mowy, maleńka." Odpowiedział Brock.

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

4 0

"Nie chcemy ryzykować tym, że poślizgniesz się i zranisz rękę." Dodał Mikhail. "Zaakceptowałaś nas jako swoich partnerów, Michelle. Nie zostawimy cię samej." Warknął Jonah patrząc na nagie ciało swojej partnerki. Była idealna. Drobna, ale jej piersi były pełne i jędrne, talia na tyle wąska, że mógłby objąć ją dłońmi, biodra krągłe. Chciał się na nią rzucić, zabrać do łóżka i wsadzić fiuta w jej mokre gorąco. Był zaskoczony tym, że nie próbowała ukryć swoich wdzięków. Podszedł do końca wanny, przykucnął przy niej i podniósł jej delikatną stopę. Sięgnął po żel do kąpieli i zaczął ją myć. Ze starannością ugniatał ściśnięte mięśnie jej podbicia i nie potrafił powstrzymać się przez zawędrowaniem wzrokiem wzdłuż jej kształtnych nóg aż do złączenia ud. Ugryzł się w język, kiedy zobaczył pomiędzy jej udami nagie wargi jej cipki. Nawet gdy mógł spojrzeć na nią, gdy była wcześniej w swoich stringach, to powstrzymał się przez wzgląd na jej uczucia. Ich partnerka nie była wcale taka konserwatywna i pruderyjna, na jaką chciała uchodzić. Przesunął dłońmi od jej stopy do łydki. Prześlizgnęła się przez jego palce, kiedy wyszarpnęła nogę z jego uścisku. "Nie zaakceptowałam was jako moich partnerów. Skąd w ogóle wziąłeś ten urojony pomysł?" Jonah ponownie sięgnął po jej nogę i uśmiechnął się, kiedy przyciągnęła kolana do siebie. Mogła walczyć z nimi ile chciała, ale zaakceptowała swój los, kiedy postawiła mu się, jak prawdziwa partnerka Alfy. "Spierałaś się ze mną na temat kary Kirsten. Tylko partnerka Alfy mogłaby zrobić coś takiego. Zaakceptowałaś nas nie wiedząc nawet, że to zrobiłaś." "Wiesz, coś ci powiem, koleś. Nie miałam pojęcia, że poprzez wstawienie się za kimś innym zaakceptuję was jako swoich partnerów. Zrobiłabym to dla każdego innego. Więc możesz się pieprzyć." "O tak, będę pieprzył i to ciebie. Oznaczymy cię, Michelle, a ty nam na to pozwolisz." "Nie pozwolę." Odparła z oburzeniem Michelle, krzyżując ręce na piersi.

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

4 1

"Ach, oczywiście, że pozwolisz, kochanie. Wyjmijcie ją i wytrzyjcie." Nakazał Jonah. "Wyjdźcie stąd. Wszyscy. Potrafię się sama wytrzeć." "Nie ma mowy, maleńka." Odparł Brock. Jonah przesunął się na bok i patrzył jak jego bracia unoszą ich partnerkę z ogromnej wanny. Cieszył się, że uważali na jej złamaną rękę, a także, że stała prosto, pozwalając by się nią zajęli. Jego bracia wytarli ją do sucha i zawinęli w ogromny ręcznik. Zaskoczyła go milczeniem i nie przeklinaniem ich. Wyglądało na to, że ich partnerka nie była tak przeciwna oznaczeniu jej, jak mówiła. Mikhail uniósł Michelle i opuścił łazienkę, a Jonah podążył za nimi. Jego brat delikatnie położył ich partnerkę na olbrzymim łóżku w sypialni i zerwał ręcznik z jej ciała. Michelle próbowała dostać się na drugą stronę łóżka, ale mając tylko jedną zdrową rękę było to trudne zadanie. Jonah usłyszał jej śmiech i spojrzał w jej błyszczące pożądaniem oczy wpatrujące się w niego i jego braci. Zaskoczyła go jeszcze bardziej, gdy się odezwała. "Na co czekacie?" Jonah wspiął się na łóżko i złapał ją za kostkę. Wierzgnęła nogą, dając mu kuszący widok na jej różową, mokrą cipkę i wiedział już, że jest tak samo podniecona jak on i jego bracia. Roześmiała się ponownie i próbowała dla żartów go kopnąć. Pociągnął za jej nogę i przesunął ją na środek materaca, uważając przy tym by jej nie zranić. Zabrał rękę z jej kostki i położył obie dłonie na jej biodrach. Objął nogami jej uda i zamknął ją w ich kolebce. Pochylił się, zakrywając ją swoim ciałem i wpił się w jej usta. Jonah użył swoich warg do otwarcia jej ust i wsunął do środka język. Jej smak, smak jego partnerki był czymś więcej, niż mógł się kiedykolwiek spodziewać. Nie miał go dość. Okrążał i atakował jej język swoim, po czym przegryzł jej dolną wargę. Słysząc jej jęk, wsunął język z powrotem do jej ust, by jeszcze raz jej posmakować. Była czystą kwintesencją kobiecości. Czuł na języku jej pożądanie i rozniecił ogień jeszcze bardziej wciągając jej język do swoich ust i ssąc go. t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

4 2

Wypchnęła piersi w jego tors i zaczęła pocierać sutkami o jego koszulkę. Warknął w aprobacie i przesunął usta po jej twarzy, całując każdy cal jej miękkiej, smakowitej skóry. Polizał ją po szyi i zaciągnął się jej zapachem. Poczuł, jak wydłużają się jego kły i wiedział, że nie da rady się powstrzymać, nawet gdyby chciał. Wcale też nie chciał. Wgryzł się w jej ciało, jego kły wbiły się w jej szyję, w miejscu, w którym stykała się z ramieniem i złapał jej wierzgające biodra. Mimo że po raz pierwszy w życiu oznaczał partnerkę, to słyszał opowieści starszych, które mówiły, że partnerskie ugryzienie dawało samą przyjemność. Wyglądało na to, że to prawda. Jej ciało szarpało się, kiedy dochodziła pod nim od jego ugryzienia. Wysunął kły, zlizał krew z jej rany i uniósł głowę. Była tak piękna, ogarnięta spazmami rozkoszy, że prawie doszedł w swoich spodniach. Złapał jej włosy, uwolnił je z gumki, którą związała je do kąpieli i owinął je wokół swojej pięści. Przekręcił jej głowę w swoją stronę, zbliżył do niej swoje usta i pochłonął ją. Wpadł. Wiedział, że nigdy nie będzie miał jej dosyć, nie ważne ile razy ją będzie miał. Odsunął od niej usta i wstał z łóżka. Musiał pozwolić swoim braciom oznaczyć ją, a potem wszyscy będą ją pieprzyć. Jonah zaczął się rozbierać i patrzył jak Brock kładzie się obok niej i przyciąga do swojej wielkiej postaci jej nagie ciało. Była taka mała w porównaniu z jego ogromnym bratem. Wyglądała tak krucho. Jonah roześmiał się, kiedy Michelle złapała Brocka za włosy zdrową ręką i przyciągnęła jego usta do swoich. Ich maleńka partnerka okazała się dziką kobietą. Zaatakowała usta Brocka jak wygłodniała i może tak było. Wychowywała się w zakonie i licznych domach zastępczych. Nigdy nie doznała miłości i uczucia od prawdziwej rodziny. Zapewne nigdy za wiele się nie przytulała. Ta myśl zasmuciła Jonaha. Wyobrażenie sobie tej kobiety, jego partnerki, jako dziecko, które nigdy nie zachowywało się źle, z obawy przed odesłaniem, wywołało przeszywający ból w jego sercu. Jonah usłyszał krzyk Michelle, kiedy Brock wgryzł się w jej szyję po drugiej stronie. Widok jej wijącej się w ekstazie kolejnego orgazmu sprawiał, że ledwie wytrzymywał. Chciał już teraz wbić się w jej mokrą, ciasną szparkę. Kiedy Brock odsunął się od Michelle, zmusił Mikhaila do pośpiechu. "Mikhail, oznacz ją teraz, ledwie wytrzymuję." Powiedział telepatycznie bratu. Mikhail mu nie odpowiedział. Warknął na niego i odepchnął Brocka od ich partnerki na jej t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

4 3

drugą stronę. Jonah wspiął się na koniec łóżka, a Mikhail na jej drugą stronę. Przyciągnął swoją partnerkę do krzywizny swojego nagiego ciała i Jonah zobaczył, jak wdycha jej zapach. Polizał jej ramię i Jonah widział jego wydłużające się kły. Po chwili jego brat rozchylił wargi i wbił w nią mocno kły. Rzucała się przy ciele Mikhaila, dochodząc jeszcze raz, podczas gdy jego brat ją oznaczał. Była ich. Nikt nie mógł im jej odebrać, nawet inny wilkołak. Będą w stanie zawsze ją znaleźć. Jej DNA zostało wyryte w ich krwi, tak samo jak ich w jej. Ich wyjątkowe wilkołacze moce będą teraz polepszone i będą potrafili kontaktować się z nią telepatycznie. Nie będą również chcieli być z dala od swojej partnerki na długo. Raz sparowani, on i jego bracia będą chcieli często kochać się z Michelle i mieć ją ciągle przy swoim boku. Jeśli kiedykolwiek ich zostawi, poniosą długą, bolesną śmierć i zostawią sforę bez żadnego celu. Jonah patrzył jak Brock wstaje i zdziera z siebie ubrania. Było oczywiste, że był w takiej samej gorączce jak on i Mikhail. Brock wspiął się z powrotem na łóżko i wraz z Mikhailem położyli ich partnerkę na plecach, pamiętając o jej złamanej ręce. Jonah złapał jej kostki i rozszerzył jej nogi. Próbowała mu to udaremnić, ale nie była na tyle silna. Przesunął dłońmi po wewnętrznej stronie jej łydek i jedwabistej skórze ud. Delikatnie rozszerzył jej nogi jeszcze bardziej, przytknął nos do jej szparki i zrobił głęboki wdech. Jej piżmowy zapach wołał go i opuścił głowę między jej uda. Wsunął język w jej kremowe ciało i polizał ją od góry do dołu. Jej smak na jego języku sprawił, że warknął wprost w jej ciało, potem wbił język w jej ciasną dziurkę by zebrać więcej. Przełykał jej esencję, wsuwając swój dłuższy wilkołaczy język do jej pochwy. Była słona i słodka i wiedział, że mógłby spędzić długie godziny jedząc jej cipkę. Dźwięki, które wydawała, kiedy kochał się z nią swoim językiem jedynie spotęgowały jego potrzebę. Otworzył oczy, wsunął język w jej delikatne fałdki i trącił jej łechtaczkę, patrząc jak jego bracia ssą jej piersi. Nie widział jej twarzy, bo wygięła szyję, wbijając głowę w poduszkę. Jonah zassał jej łechtaczkę do ust i wsunął jeden ze swoich palców w jej ciasne, mokre gorąco. Ścianki jej szparki były nabrzmiałe wokół jego palca, co doprowadziło go na skraj kontroli. Odsunął usta i palce od jej cipki i ustawił swoje ciało w pozycji siedzącej między jej rozłożonymi udami. Złapał za podstawę swojego twardego fiuta i przesunął po nim kilka razy, po czym wycelował w jej małą dziurkę. Jej ciało otuliło główkę jego fiuta i była to czysta nirwana. Usłyszał jej jęk i wiedział, że miała problem z dostosowaniem się do jego rozmiaru, więc sięgnął dłonią do jej łechtaczki i zaczął kciukiem masować mały kłębek nerwów. Jęknął, kiedy jej skóra rozciągnęła się, a mięśnie rozluźniły na tyle, że mógł wsunąć czubek swojego trzonu do jej pochwy. t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

4 4

Znieruchomiał, pozwalając swojej partnerce przyzwyczaić się do jego inwazji, cały czas lekko pocierając jej łechtaczkę. Zaczął poruszać biodrami, wykonując jedynie niewielkie, płytkie pchnięcia, ale za każdym razem wchodząc odrobinę głębiej. Jego bracia na zmianę pochłaniali jej usta i sutki, utrzymując jej podniecenie na najwyższym poziomie bez doprowadzania jej do orgazmu. Wsuwał się bardziej i bardziej, ruchy jego bioder umieszczały jego fiuta za każdym razem głębiej. Zamarł, kiedy poczuł jak jego fiut uderza w jej ciasne mięśnie i spojrzał na ich złączone ciała, by zobaczyć, że był jedynie do połowy w ciele swojej partnerki. Zawył z radości i instynktu posiadania, wiedząc, że jego partnerka nigdy nie była z innym mężczyzną. Podejrzewał to, znając jej skrytość, ale nie był pewien na sto procent. Do teraz. Jonah ostrożnie wsunął swoje nogi pod nogi Michelle i rozszerzył mocno jej uda. Zakrył ją swoim ciałem i odepchnął braci na boki. Spojrzała na niego, jej oczy błyszczały namiętnością, jej usta nabrzmiały od pocałunków jego braci, a jej sutki stwardniały i były wilgotne. Opuścił głowę do jej i pocałował ją tak zmysłowo, że oboje poczuli rozniecające się w nich płomienie. Wciąż trzymał jej biodra w swoich ramionach i całował ją, wsuwając fiuta do jej cipki i wolno się wysuwając. Nie zatrzymywał się, wchłaniając w usta ciche jęki dyskomfortu swojej partnerki, a potem zamarł, kiedy osadził się w jej ciasnej, nabrzmiałej cipce aż po same jądra. Jonah uwolnił jej usta i spojrzał w jej oczy. Kiedy przekręciła się pod nim, wierzgając biodrami i jęknęła na to doznanie, nie potrafił się zatrzymywać już ani chwili dłużej. Wysunął fiuta z jej cipki, aż została w niej sama główka i pchnął z powrotem. Z każdym pchnięciem w jej ciasną, mokrą szparkę zwiększał powoli tempo. Nie minęło za długo czasu, nim usłyszał jak jego jądra uderzają przy każdym pchnięciu o jej pośladki. Wsunął dłonie pod jej tyłek i uniósł jej biodra do góry, ucząc ją swojego rytmu. Załapała go szybko i zamiast przyciągać ją do siebie, zaczął ściskać półkule jej pośladków. Czuł jak jej wewnętrzne mięśnie zaciskają się na jego twardym trzonie i wiedział, że była blisko. Pchnął w nią biodrami, za każdym razem stykając się z jej łechtaczką. Warknął długo i nisko, kiedy szparka jego partnerki zacisnęła się na jego kutasie, a jej soki na jego ciele sprawiły, że posuwał ją jeszcze szybciej. Pchnął dwa, trzy, cztery razy więcej, odrzucił głowę do tyłu i zawył, uwalniając swoje nasienie wprost w jej ciało. Znieruchomiał, trzymając mocno jej biodra, aż z jego fiuta trysnął ostatni ładunek. Opadł na nią, ale podtrzymał swój ciężar a rękach, by jej nie zmiażdżyć. Pocałował t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

4 5

ją wolno i mocno, po czym wysunął z niej swojego fiuta. Opadł obok niej, zwalając przy tym Mikhaila z łóżka.17 Słysząc warknięcie brata, kiedy uderzył tyłkiem o ziemię wybuchnął głośnym śmiechem. Był tak szczęśliwy, że czuł jakby mógł przenosić góry. Odwrócił głowę i zobaczył Michelle wpatrującą się w niego ze zdziwieniem. Była najwyraźniej zaskoczona, że miał poczucie humoru. W tamtej chwili zakochał się w niej na zabój. Wiedział, że nigdy nie będzie w stanie przeżyć bez swojej partnerki u boku i nie zamierzał pozwolić by tak się stało.

Rozdział 9

Michelle nie mogła uwierzyć w to, że właśnie uprawiała seks. Właśnie potraktował jej dziewictwo, jakby to było nic ważnego. Widząc Jonaha śmiejącego się jak głupek, poczuła się niekomfortowo, bo nie była pewna czy śmiał się z niej, czy dlatego, że długo z nim nie walczyła. Prowokowała Jonaha by się z nią kochał, praktycznie błagała go swoim ciałem, by ją wziął. Czuła coś do tych trzech mężczyzn, ale nie chciała tego. Wkradli się do jej serca, zanim wiedziała, że tam są. Była taka głupia. Powinna uciec, kiedy miała szansę. Oddała swoje ciało tak samo jak serce. Poczuła wzbierające się w jej oczach łzy i wiedziała, że zaraz zacznie płakać. Nie cierpiała płakać przy kimś innym. Zamrugała kilka razy, próbując zatrzymać tworzącą się w oczach wilgoć, ale to tylko sprawiło, że łzy spłynęły jej po policzkach. Wstała gwałtownie z materaca, przeskoczyła przez Brocka i z głuchym łoskotem wylądowała na podłodze. Potknęła się, ale udało jej się zachować równowagę i pobiegła do łazienki. Zamknęła za sobą drzwi i przekręciła klucz. Włączyła prysznic i weszła pod parującą wodę, nie bacząc na gips na ręku. Pierwszy szloch uderzył w nią mocno i upadła na kolana. Objęła się rękoma i roześmiał się histerycznie widząc do niedawna twardy gips. Teraz był rozmiękłym paskudztwem, skapując na dno prysznica. Jej ręka nawet już nie bolała i zaczęła się zastanawiać czy naprawdę była złamana, czy była to jedynie wymówka, by ją tu zatrzymać. Śmiała się i płakała, pozwalając wodzie mieszać się z jej łzami. 17

A takie miało duże to łóżko być

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

4 6

Krzyknęła i podskoczyła, lądując na tyłku, kiedy drzwi otworzyły się na oścież. Spojrzała przez matowe szkło i zobaczyła trzech zmartwionych i wkurzonych facetów. Na dodatek wszyscy byli nadzy. Brock i Mikhail mieli największe erekcje, jakie kiedykolwiek widziała, a fiut Jonaha powracał do życia. Wcisnęła się w kąt prysznica i patrzyła na nich z niepokojem. Szli w jej stronę z gracją drapieżników, ich fiuty przy każdym ich ruchu bujały się we wszystkie strony. Najwyraźniej nie przejmowali się swoją nagością. Michelle patrzyła nieufnie jak Brock sięga do drzwi prysznica i otwiera je. Wszedł do ogromnej kabiny i klęknął przy niej. "Co się stało, maleńka? Dlaczego uciekłaś? I dlaczego płaczesz?" Zapytał i delikatnie uniósł jej twarz. Michelle nie chciała, żeby był dla niej miły. To tylko pogarszało sprawę i nasilało jej płacz. Nie wiedziała czy potrafi wyjaśnić to jak się czuje. Była schowana na tak długo, że była zdezorientowana tym, co czuła przez tych trzech mężczyzn. A na dodatek byli wilkołakami, na miłość boską. Zawsze myślała, że wilkołaki są fikcją. Dowiedzenie się, że jednak są prawdziwe i że na dodatek była partnerką ich trójki okazało się dla niej czymś za trudnym do zrozumienia. "Nie wiem." Wyszeptała Michelle i czknęła. Roześmiała się z tego nieeleganckiego dźwięku. Nie cierpiała przy kimś płakać. Nie była sztywna i odpowiednia, kiedy płakała. Była niezdyscyplinowana i nieelegancka. "Porozmawiaj ze mną, Michelle. Nie możemy ci pomóc, jeśli nie wiemy co jest nie tak." Nalegał Brock. "Śmiał się ze mnie." Michelle jęknęła i zakryła twarz dłońmi. Prychnęła, kiedy gips na jej dłoniach rozpaćkał się na jej twarzy. "Spójrz na mnie, Michelle." Nakazał Jonah. Michelle uniosła wzrok w samą porę, by zobaczyć jak Jonah odsuwa Brocka, robiąc sobie miejsce w kabinie prysznica. Na szczęście była spora. Inaczej byliby ściśnięci. t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

4 7

"Nie śmiałem się z ciebie, kochanie." Powiedział Jonah, obejmując dłonią jej policzek. "Śmiałem się, bo ugryzienie cię i oznaczenie cię jako moją partnerkę swoim ciałem wypełniło mnie taką radością, że ja po prostu... nie potrafiłem powstrzymać swoich emocji. Nie masz pojęcia jak długo czekaliśmy na ciebie, na naszą partnerkę. Prawie straciliśmy nadzieję, że cię znajdziemy. Ofiarowałaś nam wspaniały dar, kochanie. Zawsze będę wielbił wspomnienie odebrania ci dziewictwa." Michelle przełknęła gulę w gardle. Nie potrafiła uwierzyć, że taki arogancki samiec alfa mówił jej o swoich uczuciach. Nigdy nie spodziewała się od Jonaha takich słów. Zdawała sobie sprawę, że zapewne wygląda jak ryba wyjęta z wody, kiedy uświadomiła sobie, że otwiera i zamyka usta. Zamknęła je z głośnym trzaskiem zetkniętych zębów. Wciąż widziała, że ci trzej mężczyźni byli zaniepokojeni jej stanem emocjonalnym i nie wiedziała co zrobić. Nie mogła im powiedzieć, że jest szczęśliwa z oddania swojego ciała i dziewictwa Jonahowi. Więc w końcu nie odpowiedziała, siedziała tylko i wpatrywała się w nich. Brock wziął jej złamaną rękę w swoje obie dłonie. Uśmiechnęła się do niego słysząc jego śmiech, kiedy gips wydał chlupoczący dźwięk. "Jak twoja ręka, maleńka?" "Dobrze. Już nie boli. Jesteście pewni, że była złamana?" Zapytała niepewnie Michelle. "Tak, maleńka. Oznaczyliśmy cię. Nasza DNA zmieszało się z twoim i wkrótce odkryjesz, że leczysz się o wiele szybciej, niż normalnie. Twój wzrok i słuch będą wyostrzone, tak samo jak zmysł zapachu. Będziesz czuła się silniejsza i będziesz zdrowsza, niż kiedykolwiek w swoim życiu. Pozbądźmy się tego z ciebie. Pamiętaj tylko żeby jej nie nadwyrężać. Nie jesteś jeszcze do końca wyleczona i zapewne nie będziesz aż do rana." Michelle siedziała nieruchomo, a Brock usuwał z jej ręki miękki gips. Potem wziął żel pod prysznic, wylał trochę na dłoń i delikatnie zmył pozostałości z jej skóry. "Potrafię się sama umyć."

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

4 8

"Wiem, skarbie. Pozwól mi. Uwielbiam się tobą zajmować. Wszyscy to uwielbiamy." Odparł Brock. Michelle zgodziła się i pozwoliła, by woda spływała po niej spłukując z jej ciała pianę. Kiedy Brock skończył, odłożył gąbkę na półkę i sięgnął po szampon. Kiedy zaczął masować jej głowę, a potem myć jej włosy, Michelle jęknęła pod wpływem jego delikatnych ruchów. Przyciągnął jej włosy pod strumień i spłukał do czysta. Potem sięgnął wokół niej i zakręcił kran. Przytrzymał jej łokieć i zaprowadził w oczekujące ramiona Mikhaila. Mikhail trzymał ogromny ręcznik, którym owinął jej ciało. Sięgnął po drugi ręcznik i zaczął delikatnie suszyć jej włosy. Kiedy skończył, podniósł ją i posadził jej tyłek na szafce między podwójnymi umywalkami. Pochylił się, pogrzebał w szafce i po chwili wyprostował się z suszarką w dłoni. Nikt wcześniej nie bawił się jej włosami, ale nie mogła powstrzymać jęku, kiedy palce Mikhaila przeczesały jej włosy i przebiegł po nich gorący strumień powietrza z suszarki. Nigdy nie czuła się taka rozpieszcza i nie wiedziała jak się zachować. Oczywiście, podobało jej się to, ale za bardzo się bała, że się przyzwyczai. Z tego co wiedziała, ci trzej mężczyźni mogli zmienić zdanie i pozbyć się jej, tak jak to zrobili z Kirsten. A jako że nie było nic, co mogłaby z tym zrobić, zamknęła oczy i rozkoszowała się otrzymywanymi doznaniami. Nie minęło wiele czasu, nim suszarka została wyłączona i odłożona. "Masz w ogóle pojęcie jaka jesteś niesamowita? Jesteś najpiękniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek widziałem." Zawarczał jej do ucha Mikhail. "Jak możesz tak mówić?" To nieprawda." Odparła Michelle. "Och, skarbie. To jest jak najbardziej prawda. Chodź, pokażę ci." Powiedział niskim głosem Mikhail wyciągając do niej ręce. Michelle pozwoliła mu podnieść się z blatu. Odwrócił ją, kładąc dłonie na jej ramionach i jej wzrok napotkał w lustrze na ścianie jego oczy. "Powiem ci co widzę." Zaczął Mikhail. Michelle patrzyła z wahaniem jak sięga między jej piersi i pociąga za ręcznik. Zdjął go z t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

4 9

niej i wpatrywał się w jej ciało, a ona w jego twarz. "Widzę płomienną, namiętną kobietę, drobną z postury, ale z ponętnymi, pełnymi piersiami, talią, którą mógłbym objąć dłońmi i cudownie krągłymi biodrami. Ma długie brązowe włosy z przebiegającymi w nich rudymi i złotymi pasemkami, wydatne usta, które sprawiają, że mężczyzna chce je pochłonąć. Ma najjaśniejsze, najzieleńsze oczy jakie kiedykolwiek widziałem i skórę tak miękką i kremową, że aż prawie przezroczystą. Jest pełna współczucia i zawsze stanie w obronie słabszych, bo przez większość życia była tą słabszą. Na wierzchu jest sztywna i porządna, prawie że pruderyjna. Żeby ukryć prawdziwą siebie, zakrywa się bezkształtnymi ubraniami. Ale w głębi jest prawdziwą petardą. Gdyby tylko pozwoliła sobie całkowicie odkryć siebie, byłaby dzika. Właśnie taka jak lubię. Boi się, bo nigdy nie miała kogoś, na kim mogłaby polegać. Nikt jej nigdy nie przytulał, nie uśmierzał jej bólu. I jest najpiękniejszą, najseksowniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek widziałem." Łzy spływały jej ciurkiem po twarzy. Znała tych mężczyzn tak krótko, nie dłużej niż dwadzieścia cztery godziny, a już owinęli ją sobie wokół palca. Słuchanie jak Mikhail mówi o niej z szacunkiem w głosie wypełniło jej serce miłością. Spojrzała w jego srebrno-szare oczy i zobaczyła w nich szczerość. Jej wzrok przesunął się do Brocka i Jonaha. Obaj mieli na twarzach łagodne uśmiechy, kiedy kiwali w zgodzie głowami. Nigdy w życiu nie czuła się taka kochana i wielbiona. Widziała jak na nią patrzyli, ale ignorowała to. Miała nadzieję zamknąć przed nimi swoje serce na klucz, ale jej się nie udało. Swoimi słowami i kochaniem się skruszyli te bariery na drobny mak. Widziała ich miłość do niej i wiedziała, że nie będzie w stanie ich zostawić. Nigdy. Żywiła do nich głębokie uczucia, ale wciąż nie była pewna czy to miłość i nie mogła jeszcze powiedzieć tych słów. Było za wcześnie i chciała być pewna, że to co czuje to miłość, a nie tylko zadowolenie z bycia kochaną za to, kim jest po raz pierwszy w życiu. Odwróciła się, objęła Mikhaila w pasie, przytulając go mocno i położyła głowę na jego piersi. Dźwięk bicia jego serca tuż przy jej uchu był wspaniałym dźwiękiem. Takim, który wiedziała, że nigdy jej się nie znudzi. Michelle pisnęła, kiedy Mikhail podniósł ją i wrócił do sypialni. Położył ją na środku materaca i dołączył do niej.

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

5 0

Rozdział 10

"Jesteś taka wyjątkowa, Michelle." Mikhail zakrył swoim ciałem ciało swojej partnerki i scałował łzy z jej policzków. Potem uniósł głowę i spojrzał w jej jasnozielone oczy. Widział w nich rosnącą miłość, ale wiedział, że nie była jeszcze gotowa na takie deklaracje. Zbliżył do niej usta i wsunął język między jej pełne wargi. Jej smak rozszedł się po jego krwiobiegu, zwiększając bardziej jego podniecenie, ale wiedział, że nie jest jeszcze gotowa. Splątał swój język z jej, pieprząc ją ustami, aż żadne z nich nie było w stanie oddychać. Zaczął całować i lizać ścieżkę w dół jej szyi, przygryzając przy tym jej skórę. Sięgnął do jej piersi i zassał do ust sutek, okrążając go językiem, aż stał się twardy, błagając go o więcej. Uwolnił jej sutek i przeniósł się do drugiego. Zassał go do ust, poddając go takiemu samemu torturowaniu. Lizał i ssał ścieżkę wzdłuż jej płaskiego brzucha, używając kolana do rozdzielenia jej nóg i wsunął pod nią dłonie, łapiąc ją za pośladki i ściskając miękkie półkule. Zsunął się jeszcze niżej i zassał jej łechtaczkę do ust. Dźwięki, które wydawała, kiedy kochał się z nią ustami pobudzały go, by doprowadził ją do jeszcze większej gorączki. Uwolnił jej łechtaczkę i polizał jej śliskie fałdki, zapach jej piżmowego podniecenia doprowadzał go na skraj wytrzymałości. Pieprzył ją językiem, wiedząc, że jego ślina pomoże uleczyć wszelki ból, jaki czuła po kochaniu się z jego bratem. Kiedy poczuł jak ścianki jej cipki drżą i zaciskają się wokół jego wydłużonego języka, wiedział, że była bliska dojścia. Mikhail niechętnie wysunął swój język i przeniósł się z powrotem na nią. Zagarnął jej usta i jednocześnie wbił się w jej ciało, zatrzymując się dopiero, gdy był w niej zanurzony po same jądra. Znieruchomiał, kiedy jej ciało naprężyło się wokół jego twardego fiuta i czekał aż zmniejszy się napięcie. Wiedział, że jeśli wkrótce zacznie się poruszać, osiągnie spełnienie zbyt szybko. Kiedy jej uścisk na jego twardym trzonie zelżał, odsunął usta od jej warg i spojrzał na jej twarz. t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

5 1

Zaczął pompować biodrami, wsuwając i wysuwając fiuta z jej gorącej, mokrej cipki i wiedział, że jest w niebie. Z każdym kolejnym pchnięciem zwiększał tempo, aż jego jądra zaczęły uderzać o jej ciało. Przyciągnął ją do siebie, siadając prosto na łóżku i nie był rozczarowany, kiedy objęła go rękami i nogami. Złapał jej pośladki w dłonie i zaczął je ugniatać, rozszerzając je, otwierając jej tyłek i rozciągając ją. Pomagał jej się na nim kołysać i kiedy poczuł, że ponownie zaczęła się wokół niego prężyć, nabił ją na siebie do końca i trzymał nieruchomo. "Nie. Nie przestawaj. Pieprz mnie." Łkała Michelle. "Nie martw się, skarbie. Damy ci to, czego potrzebujesz. Wytrzymaj jeszcze trochę." Powiedział Mikhail. "Dlaczego? Cholera, ja muszę dojść." "I dojdziesz, maleńka." Powiedział Brock. "Muszę cię tylko przygotować, żeby się nie bolało." "Że co?" Powiedziała Michelle marszcząc brwi, kiedy mokre palce Brocka zaczęły masować jej tyłek. "Nie. Nie możesz mnie tam dotknąć." "Ćśś, skarbie. Nigdy cię nie zranimy. Brock również musi cię wziąć i wszyscy wiemy, że jesteś już wrażliwa po Jonahu i mnie. Nie będzie cię bardzo bolało, kiedy Brock będzie pieprzył twój tyłek." Wychrypiał Mikhail i przytrzymał mocno jej biodra. Wiedział, kiedy Brock zaczął wsuwać w jej tyłek więcej chłodnego lubrykantu, bo poczuł jak się wzdrygnęła. "Rozluźnij się, maleńka. Nie ściskaj, wtedy będzie tylko bardziej niewygodnie." Powiedział Brock. "Tak, maleńka. Właśnie tak, rozluźnij dla mnie ten mały, śliczny tyłeczek." "O Boże. Jesteś za duży. Nigdy się nie zmieścisz." Jęknęła Michelle. "Rozerwiesz mnie." "Już dobrze, skarbie. Brock wie co robi. Weź głęboki wdech i rozluźnij się." Uspokajał Mikhail, używając trochę swojej mocy Alfy, by pomóc swojej partnerce się rozluźnić.

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

5 2

"Świetnie, maleńka." Wymamrotał Brock. Mikhail wiedział, że Brock penetrował odbyt Michelle, bo stała się jeszcze ciaśniejsza wokół jego fiuta. Zacisnął zęby i ścisnął trochę mocniej jej tyłek, ale uważał, by jej nie zranić. Rozszerzył szeroko jej pośladki i wiedział, że jego brat wsuwał palce w ich partnerkę. Dźwięki, jakie wydawała i zaciskające się wokół niego ciało to było dla niego za wiele. Czuł, że niedługo wybuchnie. "Michelle, rozluźnij się, skarbie. Mam cię. Po prostu odpuść i pozwól nam cię zaspokoić." Wyjęczał Mikhail. "Trzymaj ją mocno, będzie się wierzgać." Wydyszał Brock. Mikhail usłyszał jak jego brat wyciska na dłoń lubrykant, który wydawał chlupiący dźwięk, kiedy Brock pokrył nim swojego fiuta. Poczuł jak Michelle wzdrygnęła się, a potem jęknęła, przyciskając czoło do jego piersi. "O Boże, to boli. Co ty mi robisz?" Zapytała Michelle. "Ćśś, skarbie. Pamiętaj, oddychaj głęboko. Skup się na moim głosie i rozluźnij mięśnie. Właśnie tak. Grzeczna dziewczynka. Ból zaraz minie i poczujesz się wspaniale." Wyszeptał jej do ucha Mikhail. "Brock, pospiesz się do cholery albo nie wytrzymam." Powiedział Mikhail telepatycznie. "Ja też." Dodała Michelle. "Skarbie, czy ty właśnie słyszałaś jak rozmawiam z Brockiem?" Zapytał całkowicie zszokowany Mikhail. "No, raczej. Nie odpowiedziałabym, gdybym nie słyszała." Odparła Michelle. "Maleńka, twój tyłeczek jest tak ciasny, że ledwie to wytrzymuję." Powiedział w myślach Brock. t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

5 3

"Cholera, zamknij się i pieprz mnie. Jestem tak blisko." Błagała Michelle. Mikhail nie mógł uwierzyć, że jego partnerka słyszała ich przez telepatyczny link, ale nie zamierzał teraz o tym dyskutować. "Wszedłem." Jęknął Brock. "Wydoi mi spermę z jąder, jeśli nie przestanie mnie ściskać." Mikhail musiał się ruszyć. Był już za daleko. Znajdował się blisko krawędzi, a chciał, by to Michelle pierwsza osiągnęła szczyt. Wysunął z niej fiuta i pchnął ponownie, wolno i delikatnie, pozwalając ich partnerce przyzwyczaić się do podwójnej ingerencji w jej ciało. Kiedy on wchodził, Brock wychodził. Nadali spokojne, wolne tempo, nie posuwając jej zbyt mocno, czy szybko. Dźwięki, które wydawała Michelle podniecały go do granic możliwości i wiedział, że Brock czuje to samo. Wiedział, że jego twarz podczas kochania się z ich kobietą odzwierciedla dokładnie to samo, co twarz jego brata. Czuł jak jej wewnętrzne mięśnie zaciskają się wokół jego fiuta coraz mocniej, dając mu do zrozumienia, że była blisko. Kiwnął Brockowi głową ponad jej ramieniem i przyspieszył tempo swoich pchnięć. On i jego brat zaspokajali ich partnerkę tak samo jak siebie, bo wbijali się mocno w jej ciasne dziurki. Poczuł jak Michelle szarpie się w jego ramionach i spojrzał na nią. Odrzuciła głowę do tyłu, policzki miała zarumienione z namiętności, twarz rozluźniona z rozkoszy. Szczytując, krzyczała głośno i długo, jej mięśnie zaciskały się wokół ich fiutów. Poczuł mrowienie u podstawy kręgosłupa i pchnął w nią mocniej, szybciej i głębiej. Czucie jak ślizga się po jego fiucie było jak czyste niebo. Zawył, czując jak ściskają mu się jądra i po chwili dochodził w swojej partnerce. Usłyszał krzyk swojego brata i wiedział, że Brock również doznał spełnienia. Mikhail objął Michelle w talii i trzymał ją przy sobie, aż zniknęły ostatnie dreszcze. Opadła na jego pierś i mógł wdychać jej zapach, który był teraz mieszanką jej, jego i jego braci. Trzymał ją mocno i nie chciał jej puścić, nigdy. Mikhail usłyszał jęk Michelle i uniósł głowę, by zobaczyć grymas Brocka, kiedy wysuwał fiuta z jej tyłka. Jego brat uniósł ich partnerkę i trzymając ją w ramionach udał się do łazienki. Spojrzał w bok, gdzie zobaczył siedzącego Jonaha. Mikhail czuł podziw dla Jonaha za to, że pozwolił mu i Brockowi zadowolić Michelle. Zwykle to jego brat był tym, który kierował ich t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

5 4

miłosną zabawą. Ale wiedział, że z ich partnerką sprawa wygląda inaczej. Nie bawili się. To było prawdziwe i przy odrobinie szczęścia na zawsze. Ich partnerka już wkradła się do ich serc.

Rozdział 11

Michelle siedziała na tylnym siedzeniu ogromnej ciężarówki prowadzonej przez Jonaha. Brock siedział obok niego, a Mikhail z tyłu. Byli w drodze do jej domku, by wziąć kilka jej rzeczy. Potrzebowała ich na jutro do pracy, jako że jej ręka była już wyleczona i wygrała sprzeczkę z Jonahem na temat jej powrotu do pracy. Potrzebowała również ubrać, żeby nie chodzić ciągle w pożyczanych koszulkach. Mimo że uwielbiała nosić koszulki jej mężczyzn z ich zapachem na materiale, to wiedziała, że nie może w nich chodzić przez resztę życia. Michelle była zaskoczona, że nie musi wskazywać Jonahowi drogi do jej domku. "Skąd wiesz gdzie mieszkam?" "Kiedy odkryłem, że jesteś naszą partnerką, to spojrzałem w twoje akta." Odparł Jonah i spojrzał na nią we wstecznym lusterku. Widząc zmarszczki w kącikach jego oczu, wiedziała, że się uśmiechał. "Kiedy odkryłeś, że jestem waszą partnerką?" "Tej nocy kiedy znalazłem Mikhaila skaczącego na ciebie na parkingu biblioteki." Odparł. Michelle odwróciła się do Mikhaila. "To byłeś ty, a nie zwierzak z imieniem po tobie?" "Tak, to byłem ja, skarbie. Wiedziałem, że jesteś naszą partnerką, jak tylko wyczułem twój t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

5 5

zapach. Byłem na spacerze i skończyłem w lesie za biblioteką. Wyczułem cię, jak tylko opuściłaś budynek biblioteki." "Wystraszyłeś mnie na śmierć. Ty draniu, myślałam, że zamierzasz mnie zjeść." Powiedziała ze śmiechem Michelle i walnęła Mikhaila w ramię. "Zamierzałem cię zjeść, skarbie i zjadłem, pamiętasz?" Odparł Mikhail machając brwiami. "Jesteś niemożliwy." Powiedziała ze śmiechem Michelle i kiedy Jonah zatrzymał się przed jej domem, wyjrzała przez przednią szybę. Jej mężczyźni wysiedli z ciężarówki, zanim zdążyła nawet odpiąć pas. Brock podszedł i otworzył dla niej drzwi. Patrzyła jak jej mężczyźni obwąchują powietrze i warczą nisko. Poczuła jak na ten dźwięk podnoszą się jej włoski na karku. "Zostań w samochodzie, maleńka." Powiedział z warknięciem Brock. "Daj mi klucze." Michelle podała mu klucze do jej domu i wypuściła powietrze, które nawet nie wiedziała, że trzymała. Brock zamknął ją w ciężarówce i patrzyła jak jej trzech partnerów ostrożnie obwąchuje powietrze. Zobaczyła jak Brock podaje jej klucze Mikhailowi i znika za jej małym domkiem. Patrzyła jak Mikhail wsadza klucz do zamka, ale ku jej przerażeniu drzwi otworzyły się bez tego. Mikhail i Jonah zniknęli w środku. Otworzyła drzwi ciężarówki w samą porę, by usłyszeć wściekłe warknięcia. W jej głowie kłębiły się różne myśli. Wysiadła z ciężarówki i wbiegła przez drzwi do salonu. Widok jaki zastała sprawił, że ugięły się pod nią kolana. Wszystko było zniszczone. Meble były pocięte, watolina powyciągana z poduszek, wieża i telewizor roztrzaskane na kawałki. Nic nie ocalało. Przeszła przez mały korytarz i stanęła w drzwiach sypialni. Ubrania leżały pocięte na kawałki, łóżko zniszczone. W pokoju roznosił się silny zapach moczu i nie mogła powstrzymać się przed krztuszeniem. Jej partnerzy zwrócili się w jej stronę, a ich wściekłe spojrzenia stały się jej zgubą. Zaczęła płakać. Na ścianach było pełno krwi. Spływała ze ściany, ale cały czas dało się odczytać słowa. Zginiesz, suko!

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

5 6

Michelle wybiegła do kuchni. Pod stopami zachrzęściły jej połamane naczynia. Nic nie zostało. Przez jakiegoś bydlaka całe jej życie zostało zniszczone. Odkręciła kran z zimną wodą i ochlapała sobie twarz wodą, pozwalając wodzie spłynąć po nadgarstkach. Kto mógł zrobić coś takiego? Przecież tak naprawdę poza moimi partnerami i Kirsten nikogo nie znam. Nie, ona nie mogłaby zrobić czegoś takiego. "Michelle, wszystko w porządku, kochanie?" Zapytał stojący za nią Jonah. Michelle zakręciła kran i odwróciła się do niego. "Kto mógł zrobić coś takiego? Zajęło mi całe lata zebranie wszystkiego co mam, a teraz wszystko jest zniszczone." Michelle podeszła do Jonaha i przytuliła się mocno do niego. Dopóki jej ciało nie weszło w kontakt z jego, nie wiedziała nawet, że się trzęsie. "Kochanie, wiem, że jesteś załamana przez swoje rzeczy, ale cieszę się, że nie było cię tu, kiedy przyszli. Mogłaś zostać zamordowana. Twoje rzeczy da się łatwo zastąpić. Ciebie nie. Nie wiem kto to zrobił, ale wiem co." Powiedział Jonah i usłyszała furię w jego głosie, kiedy wypowiedział ostatnie słowo. Michelle odchyliła się, by spojrzeć na niego i byłaby przerażona, gdyby gniew na twarzy Jonaha był skierowany w jego stronę. "Jak to, 'co'?" "Wilki." Odparł Jonah. Michelle wiedziała, że na jej twarzy widnieje konsternacja, ale wreszcie zrozumiała. "Wilkołaki to zrobiły? Dlaczego? Co ja takiego zrobiłam? Do niedawna nie wiedziałam nawet, że wilkołaki istnieją." "Już dobrze, kochanie, dowiem się tego. To musiały być samotne wilki, a kiedy je znajdę, to t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

5 7

rozszarpię je na kawałki. To jest moje terytorium i nikt nie ma prawa wchodzić na moją ziemię bez mojego pozwolenia. Ktokolwiek to był, znajdę go." Powiedział Jonah i pocałował ją w skroń. Michelle oparła czoło o jego pierś i westchnęła. Wiedziała, że nie było możliwości by wybić mu z głowy odszukanie tych wilków. Był Alfą i jego zadaniem była ochrona swoich. Nawet ona to wiedziała. To było zupełnie coś innego, niż to co zrobiła Kirsten i nie czuła ani trochę zrozumienia dla samotnych wilków. Zasłużyli na wszystko, co mieli. "Chodź, zabierzmy cię stąd. Pojedziemy do miasta i kupisz sobie parę ubrań." Zasugerował Jonah i podniósł ją. Tym razem Michelle nie zaprotestowała przeciwko byciu niesioną. Kolana wciąż się jej trzęsły i była zbyt zrozpaczona. Przytuliła się do jego szyi i westchnęła. Kto by pomyślał, że kiedykolwiek będzie w związku z mężczyzną, a co dopiero z trzema? Jonah ułożył ją na tylnym siedzeniu samochodu i pocałował ją w usta. Upewnił się, że ma zapięty pas i zamknął drzwi. Patrzyła na jego muskularne ciało, kiedy podszedł do drzwi kierowcy. Usiadł za kierownicą i zapalił silnik. Michelle zobaczyła, jak Brock i Mikhail opuszczają jej dom i zamykają za sobą drzwi na klucz. Wsiedli do ciężarówki, Jonah zmienił bieg i po chwili byli w drodze. Jechali w ciszy, a Michelle zastanawiała się co chodzi po głowach jej partnerów. Z pewnością nic dobrego. Nie minęło wiele czasu, nim Jonah znalazł miejsce na parkingu i przekręciwszy kluczyk w stacyjce, odwrócił się do niej. "Chcę żebyś wzięła wszystko, czego potrzebujesz i nie życzę sobie żadnych kłótni o cenę. Nie jesteśmy biedni i możemy pozwolić sobie na wszystko czego chcesz, lub potrzebujesz. W porządku?" "W porządku." Odparła Michelle i już po chwili Brock pomagał jej wysiąść z ciężarówki. Złapał ją za rękę i zaprowadził ją do małego butiku. Jak tylko przeszli przez drzwi, Michelle wiedziała, że to nie jest żaden zwyczajny sklep. Miejsce krzyczało bogactwem i wiedziała, że ubrania będą miały metki projektantów. Spojrzała na Brocka, ale nie miała szansy na protest.

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

5 8

"Już się zgodziłaś, maleńka. Teraz nie możesz się już wycofać. Idź, weź jakieś ciuchy i nie patrz na ceny." Powiedział Brock i posłał jej uśmiech. Jak tylko odpuściła i zaczęła wybierać ubrania, poczuła się jak dziecko w sklepie z zabawkami. Jakość i krój ubrań były znakomite. Doszła do wniosku, że skoro teraz ma już partnerów, to nie ma potrzeby wybierać ubrań skrytej belferki. Wybrała kilka sukienek, które jak wiedziała, będą pasować jak druga skóra, krótkie, sięgające ud spódniczki, rozciągliwe topy i bieliznę. Bielizna była czymś, na co nigdy nie żałowała grosza i nie planowała żałować. Młoda kobieta za ladą podeszła do niej i pomogła jej wybrać ubrania. Kiedy już skończyła, lada była wypełniona ubraniami, butami i bielizną. Jej mężczyźni dodali nawet od siebie kilka ubrań. Wpatrywała się w przerażeniu w kasę, kiedy kobieta nabijała ceny. Mikhail musiał zobaczyć jej spojrzenie, bo stanął za nią, objął ja ramieniem i zaczął prowadzić w stronę drzwi. "Będziemy w restauracji. Przyszedł chyba czas na wczesny lunch." Powiedział Mikhail i wyprowadził ją se sklepu. "Ale..." Zaczęła Michelle. "Żadnych ale, skarbie. Jestem głodny." "Ty i twoi bracia jesteście wiecznie głodni. Nie potrafię uwierzyć ile potraficie pochłonąć. Powinniście być otyli." "Jesteśmy wilkołakami, skarbie. Mamy szybki metabolizm." Powiedział z szerokim uśmiechem Mikhail. Przeszli kawałek i po chwili Mikhail wprowadzał ją przez drzwi restauracji. Zaprowadził ją do boksu na końcu, przytrzymał ją za łokieć, gdy siadała i okrążył długie, kręcone siedzenie by zrobić dla siebie miejsce. Poza tym, wkrótce dołączą do nich Jonah i Brock, a ona kochała czuć się bezpieczna i chroniona, otoczona swoimi mężczyznami. Nigdy wcześniej tak się nie czuła i zamierzała rozkoszować się tym wrażeniem. Michelle spojrzała na swój zegarek i była zaskoczona widząc, że jest już prawie południe. Nie miała pojęcia, że minęło tyle godzin. Kiedy zadzwonił dzwonek nad drzwiami restauracji, spojrzała w tamtą stronę i patrzyła jak Jonah i Brock zmierzają w jej stronę. Boże, ale są seksowni. Nie mogę uwierzyć, że są moimi partnerami. Tylko na nich t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

5 9

spojrzę i już jestem napalona. "Cieszymy się, że tak myślisz, kochanie. Nie mogę się doczekać, żeby zabrać cię do domu. Będziemy cię pieprzyć, aż ogłuchniesz i oślepniesz." Odparł Jonah przez ich nowy link. "Nie wierzę, że to słyszałeś. Czy ja nie mogę mieć własnych myśli?" "Owszem, twoje myśli są prywatne, ale ty krzyczałaś to w myślach. Nie mogliśmy nic na to poradzić, że słyszeliśmy, maleńka." Odparł Brock. "Wynocha z mojej głowy. Nie chcę was tu cały czas." Zaprotestowała z oburzeniem Michelle. "W naszych głowach jesteś tylko ty, skarbie. Nie martw się, nauczymy cię jak trzymać swoje myśli dla siebie." Powiedział Mikhail i mrugnął do niej seksownie. Michelle przekręciła się w miejscu, próbując zmniejszyć ból w jej łechtaczce i zaciskającej się cipce. Poczuła wybuch wilgoci wyciekający i moczący jej bieliznę. "Czuję twoją wilgoć, maleńka." Powiedział Brock siadając i przysuwając się do niej. "Rozłóż dla mnie nogi." "Co? Nie ma mowy. Łapy przy sobie." Michelle pisnęła i trzepnęła dłoń Brocka, która zanurzała się pod jej nową, sięgającą ud spódniczkę. Kelnerka przyszła przyjąć ich zamówienia i Michelle poczuła ulgę, kiedy sobie poszła, a Brock wykorzystał jej odwróconą uwagę. Wsunął dłoń głębiej pod jej spódniczkę. "Przestaniesz?" "Nie, maleńka, czuję twoją potrzebę. Jakim byłbym partnerem, gdybym zostawił cię w takim stanie?" "Takim, który robi to, o co prosi go jego partnerka?"

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

6 0

"Rozłóż nogi i pozwól Brockowi cię zaspokoić, kochanie." Powiedział Jonah przez ich mentalny link i spojrzał na nią z determinacją. Michelle posłuchała się bez wahania, po czym zacisnęła nogi na dłoni Brocka, kiedy sięgnął do złączenia jej ud. "Nie możesz. Wszyscy będą wiedzieć co robisz." "Więc musisz być cicho, prawda kochanie?" Odparł Jonah. "O Boże." Powiedziała Michelle, kiedy dłoń Brocka wsunęła się pod jej bieliznę. Nie mogła powstrzymać sapnięcia, kiedy przesunął palcem po jej fałdkach, zbierając jej soki i zaczął gładzić jej łechtaczkę. "Lubisz to, prawda maleńka? Podoba ci się to, że możemy być złapani. Że ktoś może zobaczyć moją dłoń w twoich majtkach. O tak, właśnie tak, ściskaj moje palce." Michelle nie mogła uwierzyć w to, że Brock pieprzy ją palcami. Przesunął się z jej wzgórka i wepchnął dwa palce głęboko w jej cipkę. Przesunął kciuk na jej łechtaczkę i zaczął naciskać jej twardy guziczek i wsuwać palce w jej szparkę. Słyszała wilgotne, ssące dźwięki jej cipki, kiedy ją pieprzył i miała nadzieję, że tylko ona. Była tak blisko. Udało mu się w ciągu chwili doprowadzić ją na krawędź. Zamknęła oczy i poczuła wewnętrzne dreszcze, a jej ścinki próbowały zassać głębiej jego palce. Otworzyła oczy i spojrzała na Brocka z desperacją. Miała już dość i nie wiedziała czy da radę być cicho. Brock przesunął się na siedzeniu, pochylił w jej stronę i wpił mocno w jej usta. W samą porę, by stłumić jej krzyk spełnienia. Poczuła szarpnięcie ciała, a jej cipka trysnęła na jej majtki i dłoń Brocka. Ten seksowny drań zaszokował ją, kiedy uniósł swoją dłoń do ust i oblizał do czysta. Miał na twarzy pełen samozadowolenia uśmiech, a jego oczy płonęły pożądaniem. Michelle spojrzała na siedzącego po jej drugiej stronie Mikhaila, a potem na Jonaha. Wszyscy wyglądali, jakby byli gotowi natychmiast wstać i wyciągnąć stąd jej tyłek. Kelnerka wróciła z ich zamówieniami i położyła je na stoliku. "Czy coś jeszcze?"

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

6 1

"Rachunek, teraz." Odpowiedział Jonah. "Zabierzemy jedzenie ze sobą." "Nie, nie weźmiemy. Będziemy tu siedzieć, rozkoszować się naszym jedzeniem i nie dorzucać nikomu dodatkowej pracy." Powiedziała Michelle, krzyżując ręce na piersi. Jej mężczyźni jęknęli, ale się nie spierali. Chwycili swoje hamburgery i zaczęli jeść.

Rozdział 12

Michelle wyskoczyła z ciężarówki i wpadła do domu, zanim Jonah zdążył zgasić silnik. Wbiegła po schodach i weszła do ich skrzydła. Zdejmując ubranie, roześmiała się histerycznie. Słyszała dzikie ryki jej mężczyzn, kiedy za nią biegli. Wpadła do łazienki i stanęła pod prysznicem. Umyła się w równo dwie sekundy, zakręciła krany i wyszła. Jej partnerzy stali w łazience, wpatrując się w nią. Sięgnęła po ręcznik, ale Jonah złapał jej dłoń. Pociągnięciem nadgarstka miał po chwili jej ciało przy swoim. "Nie będziesz potrzebowała ręcznika, kochanie. Wysuszymy cię językami." Warknął Jonah. Michelle roześmiała się, kiedy uniósł ja i przerzucił przez ramię. Zacisnęła dłonie na pasku jego dżinsów, by nie upaść, ale wiedziała, że to jej nie groziło. Jonah by na to nie pozwolił. Odstawił ją z powrotem, przesuwając nią po całym swoim ciele, aż jej stopy stanęły na łóżku. Puścił jej biodra i pchnął ją lekko, w konsekwencji czego upadła na miękki materac. Roześmiała się lekko, po czym rozłożyła szeroko nogi i przesunęła dłonią od brzucha do wzgórka. Jęknęła, kiedy dotknęła swojej wrażliwej łechtaczki i spojrzała na swoich partnerów. Każdy z nich wpatrywał się w nią, gdy się zaspokajała i jednocześnie zdejmowali swoje ciuchy. Jęknęła, kiedy zobaczyła jak Jonahowi drżą dłonie i wiedziała, że on i jego bracia są tak samo podnieceni jak ona. Zatrzymała wzrok na Jonahu i patrzyła na niego rozgrzanym wzrokiem. Kiedy był już nagi, wziął się na łóżko i zanurzył się do jej cipki. Zamknęła powieki, kiedy polizał ją od pośladków do t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

6 2

łechtaczki i z powrotem, cały czas wydając z siebie małe warknięcia. Jęknęła, kiedy wsunął dwa palce w jej szparkę i zaczął ją nimi posuwać, mocno, szybko i głęboko. Miał ją na skraju orgazmu. Wycofał palce i poczuła jak przesuwa jej do zmarszczonej rozetki jej pośladków. Otworzyła oczy i jej wzrok skupił się na nim. "Patrz na mnie, kochanie." Michelle wiła się i krzywiła z rozkoszy, kiedy Jonah wsunął w jej tyłek jeden mokry palec, a potem drugi. Wolno wsuwał w nią palce, aż nie mógł już wejść dalej. Obniżył ponownie głowę, ale cały czas patrzył jej w oczy i otworzył oczy, by polizał językiem jej łechtaczkę. Kiedy dotarła na szczyt, wszystko się jej rozmazało, jej ciało szarpało się w niekontrolowanych ruchach, a on posuwał ją palcami aż zniknął ostatni spazm rozkoszy. Delikatnie wysunął z niej palce, uniósł do góry i nabił na swojego kutasa. Krzyknęła z rozkoszy, kiedy rozciągnęło ją jego twarde ciało. Położył dłonie na jej talii i zaczął unosić ją na swoim fiucie, wywołując w nich obojgu jęk. Michelle załkała z rozczarowania, kiedy odsunął ją od swojego fiuta. Odwrócił ją na swoich kolanach i zaczął opuszczać ją na siebie, wsuwając swojego fiuta w jej tyłek. Wyciągnęła dłonie i złapała się ramion Brocka, który wspiął się na łóżko tuż przed nią. Kiedy Brock pochylił się by ją pocałować, uniosła podbródek i wyszła mu na spotkanie. Jęknęła w jego usta, kiedy wsunął język między jej wargi i zęby, okrążając jej język swoim. Poczuła jak łapie ją za włosy i przechyla jej głowę, dając sobie lepszy dostęp do jej ust. Michelle wychodziła na spotkanie jego językowi, pchnięcie za pchnięciem, parada za paradą i okrążenie za okrążeniem, aż oboje byli bez tchu. Odsunął od niej usta, położył dłonie na jej klatce piersiowej i pchnął mocno fiutem w jej cipkę. Jęknęła głośno, rozkosz, jaką jej dawali jej dwaj partnerzy była prawie zbyt duża, by ją znieść. Michelle odwróciła głowę, kiedy kątem oka zauważyła Mikhaila i spojrzała na jego fiuta, który stał tuż przed nią. Przechyliła się lekko na bok i oblizała twardą główkę w kształcie grzyba. Jego smak eksplodował na jej kubkach smakowych i wiedziała, że nigdy nie będzie miała dość. Rozchyliła szeroko usta i zassała do ust główkę. Przesuwała się po jego trzonie, okrążając językiem wrażliwą dolną stronę. Z każdym liźnięciem brała go głębiej. Otworzyła oczy, spojrzała prosto w oczy Mikhaila i widząc rozkosz na jego twarzy poczuła siłę swojej kobiecości. Sama tylko wiedza, że dawała mu taką rozkosz była potężnym doznaniem. Zobaczyła jak wyciąga dłoń i łapie jej włosy. t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

6 3

"Twoje usta są niebem, skarbie. O tak, właśnie tak, ssij mnie. O kurwa, Michelle. Nie masz nawet pojęcia co ze mną robisz." Warknął Mikhail. Michelle mruknęła coś wokół jego fiuta i skupiła się na rozluźnieniu mięśni gardła. Brała go głębiej i głębiej, aż poczuła, jak uderza w tylną ściankę jej gardła. "Kurwa, tak, skarbie. To jest takie dobre. Ssij mnie mocno." Michelle znalazła przyjemny, stały rytm, ale zamarła, kiedy Jonah i Brock zaczęli się ruszać. Nie ruszali się na zmianę. Zaczęli posuwać ją w tym samym czasie. Jęknęła wokół kutasa Mikhaila i przełknęła ślinę. Słysząc krzyk Mikhaila wiedziała, że mu się to podoba. Więc zrobiła to jeszcze raz. Jego uścisk na jej włosach stał się silniejszy, a on sam zaczął delikatnie kołysać biodrami, wsuwając swojego fiuta do jej ust. Michelle rozluźniła się i pozwoliła swoim partnerom przejąć kontrolę. Nigdy nie była taka wypełniona. Nigdy nie myślała, że można tak się czuć. Jej ciało było przytłoczone rozkoszą. To było tak dobre, że aż niemal bolesne. Doznanie trzech pieprzących ją w tym samym czasie fiutów było niezrównane. Czuła jak jej łono staje się ciężkie od płynnego gorąca, a jej cipka zaczęła drżeć. Czuła napięcie mięśni ud i podbrzusza. Ścianki jej cipki zaczęły się zaciskać, coraz mocniej i mocniej, i wiedziała, że zaraz dojdzie. Zassała Mikhaila mocniej, chcąc zabrać go razem ze sobą. I wtedy odleciała. Jej wewnętrzne mięśnie zacisnęły się na dwóch posuwających ją kutasach. Krzyknęła wokół fiuta Mikhaila, a jej ciało drżało z intensywności jej spełnienia. Poczuła jak fiut Mikhaila rośnie w jej ustach i zaczyna się wycofywać. Wbiła palce w jego udo i zacisnęła wargi wokół jego ciała. Dźwięk jego ryku, kiedy doszedł w jej ustach i gardle był dla jej uszu jak muzyka. Po chwili usłyszała krzyk Jonaha wypełniającego jej tyłek swoją spermą, a następnie Brocka. Wylizała Mikhaila do czysta, wypuściła jego na wpół twardego fiuta z ust i opadła na pierś Jonaha. Cieszyła się, że jej partnerzy są na tyle silni by ją utrzymać, bo była pewna, że sama nie dałaby rady. Nogi i ręce miała jak z waty, a w jej ciele nie został ani gram energii. Michelle jęknęła przeciągle, kiedy Brock wysunął fiuta z jej cipki i pomógł jej zejść z pół twardego trzonu Jonaha. Chciała wstać i się wykąpać, ale nie miała siły by się ruszyć. Przytuliła się t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

6 4

do Brocka, który zagarnął ją w swoje ramiona i otworzyła jedno oko, kiedy poczuła jak się rusza. Niósł ją do łazienki. Opadła na niego, kiedy usiadł na krawędzi ogromnej wanny i zaczął ją napełniać. "Wszystko w porządku, maleńka? Nie byliśmy z tobą za szorstcy?" Zapytał Brock. "Nie. Dobrze." Było wszystkim, co udało się powiedzieć Michelle. "Uf, przez chwilę się martwiłem." Michelle nie odpowiedziała. Była zbyt zaspokojona i zadowolona by nawet myśleć o słowach. "Wychodzi na to, że spisaliśmy się tak, jak powiedziałem." Powiedział ze śmiechem Brock.18 Michelle nie otworzyła oczu, jedynie uniosła brew. "Powiedziałem, że przelecimy cię, aż ogłuchniesz i oślepniesz. Wygląda na to, że tak samo przelecieliśmy cię, aż oniemiałaś." Stwierdził Brock i słyszała w jego głosie satysfakcję. "O tak." Odparła z uśmiechem Michelle.

Rozdział 13

"Powinnam jutro iść do pracy." Powiedziała Michelle patrząc gniewnie na Jonaha siedzącego za biurkiem w swoim gabinecie. Zeszła na dół szukając swoich partnerów i znalazła ich 18

Z tego, co pamiętam, to powiedział to Jonah, no ale w książce wyraźnie tak jest, więc kim ja jestem, żeby się spierać?:D

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

6 5

wszystkich w ogromnym gabinecie na pierwszym piętrze. Stanęła w drzwiach, słuchając jak rozmawiają o tym, kto powinien ją zastąpić w bibliotece. Najpierw powiedzieli, że może pracować, ale od pójścia do jej domu zmienili zdanie. Słyszała od Angie, że unieważnili tę decyzję. Wpadła do gabinetu, wyrażając swoją opinię na temat tego jak jej partnerzy próbują przejąć kontrolę nad jej życiem. "Czy ty naprawdę myślisz, że pozwolę ci spędzić samej cały dzień w tym budynku po tym co znaleźliśmy w twoim domu?" Warknął Jonah. "Skontaktowałem się już z szeryfem i zgodził się ze mną. Nie powinnaś być sama." "No to wyślij kogoś ze mną. Mam robotę do zrobienia i jestem całkiem dobra w tym co robię. Nie pozwolę tobie, ani nikomu innemu mówić mi jak mam żyć." Zripostowała Michelle. "Nie, tak nie będzie, Michelle. Nie pozwolę ci narażać się na niebezpieczeństwo. To moje ostatnie słowo." Powiedział cichym, twardym głosem Jonah. "Och, pieprz się." Krzyknęła Michelle i wypadła z gabinetu jak burza, trzaskając za sobą drzwiami. "Jak on śmie mówić mi co mam robić." Mamrotała pod nosem Michelle maszerując przez dom, nieświadoma śledzących ją, ciekawych spojrzeń. "Jak śmie myśleć, że może kontrolować moje życie. Radziłam sobie doskonale, dopóki nie pojawił się ze swoimi braćmi. Kim oni do cholery myślą, że są?" Michelle trzasnęła tylnymi drzwiami i weszła do ogromnego ogrodu. Była zbyt wściekła, by zachwycać się otaczającym ją pięknem. Wiedziała, że Jonah miał rację i to właśnie najbardziej ją wkurzało, dodatkowo to, że mówiono jej co ma robić. Przez tyle lat nie musiała przed nikim odpowiadać i nie zamierzała tego zaczynać. Parę razy odetchnęła głęboko i pozwoliła, by jej gniew zelżał. Rozejrzała się i na prawo od stawu rybnego zobaczyła stojącą w cieniu drzewa ławkę. Michelle usiadła i zaczęła wpatrywać się w płynącą leniwie złotą rybkę. Zachowała się trochę jak suka. Będzie musiała za to przeprosić. Nie cierpiała być powodem jakichkolwiek kłótni i wiedziała, że będzie przepraszać zanim zajdzie słońce. Zamknęła oczy i odetchnęła głęboko. W powietrzu roznosił się zapach róż i lawendy. Robiło się już gorąco i wiedziała, że czeka ich długie, t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

6 6

gorące lato. Usłyszała po swojej prawej stronie szelest krzaków, otworzyła oczy i zaczęła wpatrywać się w to miejsce, próbując zobaczyć co wywołało ten hałas. Nie widziała niczego, ale czuła się niespokojna. Stanęły jej włoski na karku i czuła się, jakby była obserwowana. Wstała wolno i obeszła ławeczkę, cały czas wpatrując się w krzaki. Teraz się nie ruszały, więc może to było jakieś małe zwierzę. Wciąż jednak nie mogła pozbyć się tego uczucia. Odsunęła się wolno i odwróciła się by uciec. Oddech uwiązł Michelle w gardle, kiedy wpadła na twardy, nieruchomy obiekt. Odepchnęła się dłońmi, ale wokół jej ramion i piersi owinęła się metalowa obręcz, skutecznie ją unieruchamiając. Duża dłoń zakryła jej usta, powstrzymując jej krzyk. Uniosła wzrok i spojrzała w najczarniejsze oczy, jakie kiedykolwiek widziała. Nie miała pojęcia, kim ten ktoś był i naprawdę nie chciała się dowiedzieć. Uniosła kolano i wycelowała w jego krocze, ale odparł jej uderzenie udem. Wyrywała się i próbowała ugryźć go w rękę, ale jego uścisk na jej ustach był zbyt mocny. Poczuła kolejne duże ciało poruszające się za nią, ale nie mogła się odwrócić, żeby zobaczyć. Była w pułapce. Do jej nosa została przystawiona słodko pachnąca szmatka i kiedy zrobiła wdech, poczuła jak kręci jej się w głowie. Była w tarapatach. Odetchnęła głęboko, próbując wypełnić jej pozbawione tlenu płuca i poczuła jak osuwa się w nieświadomość. "Jonah." Krzyknęła przez ich telepatyczny link i odpłynęła. *** "Michelle." Zawył Jonah i wyskoczył zza biurka. Wybiegł z gabinetu, podążając za jej zapachem. Trzasnął tylnymi drzwiami i pobiegł, nos wskazywał mu drogę. Kiedy zbliżył się do stawu rybnego, wyczuł słodki, mdły zapach i innych jego rodzaju, ale nie z jego sfory. Przeczesał wzrokiem teren, wszystkie wilcze zmysły w pełnej gotowości i pochylił się,, by podnieść mały kawałek materiału. Była to chusteczka do nosa, złożona kilka razy, by utworzyć mały wacik. Przystawił ją bliżej no swojego nosa i zaciągnął się. Zakasłał, kiedy zapach zaatakował jego wrażliwy nos. "Blayk, chodź tu natychmiast." Ryknął Jonah przez swój telepatyczny link. t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

6 7

Brock i Mikhail byli już obok niego w ogrodzie i patrzył, jak używają swoich zmysłów w poszukiwaniu jakichkolwiek oznak ich partnerki. "Nie wiem, jak przedostali się przez zabezpieczenia, ale to na pewno wilki." Warknął Mikhail. "Dlaczego do kurwy nędzy nasza partnerka została celem? Kto do diabła chciałby ją porwać, Jonah?" Zapytał Brock. "Nie wiem. Niech Jake, Greg i Devon sprawdzą nas system zabezpieczeń. Chcę wiedzieć kto zabrał naszą partnerkę. Kiedy będą już mieli nagranie z monitoringu, chcę je zobaczyć." Warknął Jonah. "Już nad tym pracują." Odparł Brock. "Dadzą nam znać, kiedy będą mieli nagranie." Jonah nigdy nie czuł się tak pozbawiony kontroli. Chciał odnaleźć drani, którzy porwali jego partnerkę i rozerwać im ich pierdolone głowy. Ale zanim cokolwiek zrobi, musi się dowiedzieć przeciw komu miał stanąć. Ostatnią rzeczą, jakiej chciał, to narazić ich partnerkę na jeszcze większe niebezpieczeństwo. A dodatkowo jako Alfa sfory miał obowiązek zapewnić wszystkim bezpieczeństwo, w tym swoim braciom. Rozejrzał się w poszukiwaniu Brocka i Mikhaila i w samą porę zauważył jak zrzucają ubrania. "Brock, Mikhail, przestańcie w tej chwili." Nakazał Jonah głosem niskim, głębokim i pełnym władzy. "Nie możemy jej po prostu wyśledzić i narazić na większe niebezpieczeństwo. Najpierw musimy się dowiedzieć z czym walczymy." Jonah patrzył jak jego bracia zmagają się ze swoimi instynktami. Wygrała logika i zobaczył jak ubierają się z powrotem. "Jake ma już gotową taśmę z ogrodu. Mówi, że nigdy wcześniej nie widział tych gości." Warknął Brock. "Chodźmy spojrzeć." Odparł Jonah i odbiegł, z braćmi tuż za nim. t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

6 8

Jonah wpadł do pomieszczenia ochrony i usiadł by obejrzeć taśmę. Jego bracia stanęli po jego obydwu stronach. Widok ich partnerki rozglądającej się dookoła ze strachem na twarzy sprawił, że wszyscy trzej warknęli. Jonah odetchnął głęboko, odzyskując kontrolę i uniósł dłoń, by powstrzymać braci od wyładowania swojej furii. Zobaczyli jak wpada na ogromnego mężczyznę, który ją złapał. Widok jej starającej się walczyć z tak dużym mężczyzną napełnił serce Jonaha dumą. Kiedy drugi mężczyzna pojawił się za nią i przystawił materiał do jej nosa, Jonah nie potrafił powstrzymać swojego ryku furii. Widząc ich kobietę opadającą w ramiona tego drania, poczuł jak jego wilk próbuje się wydostać. "Któryś z was wie kim oni są?" Warknął Jonah. "Nie, Alfo." Odparł jemu i jego braciom Greg. "W porządku, chcę żeby każdy członek sfory zobaczył to nagranie i żebyście dobrze ich obserwowali. Musieli mieć pomoc z wewnątrz, by dostać się na nasz teren. Nie ma mowy, by dali sobie radę sami. Mam kilka kontaktów z wydziale prawa. Daj mi wydruk ich twarzy i prześlę je e-mailem. Może moi przyjaciele będą wiedzieli kim oni są." "Tak, Alfo." Odpowiedział Greg i zabrał się do pracy. Jonah i jego bracia wyszli z pomieszczenia i udali się do jadalni. Tam właśnie tworzyli wszystkie plany, ale dopóki nie wiedzieli co się dzieje, mieli całkowicie związane ręce. "Pewnie nie myśleć, że Kirsten może za tym stać?" Zapytał Mikhail. Jonah westchnął i usiadł przy stole. Angela przyniosła im kawę, cukier i mleko. "Nie. Nie wydaje mi się, żeby była aż tak podła. "Była zraniona, Mikhail, no i przeprosiła Michelle." Odparł Jonah. "Jeśli nie masz nic przeciwko temu, że się wtrącam, Jonah, ale zauważyłam, że ostatnio t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

6 9

jedna z Omeg dziwnie się zachowuje." Powiedziała Angela. "Nawet moja Cindy tak uważa." "Usiądź, Angie." Powiedział Jonah i czekał, aż kobieta zajmie miejsce. "Powiedz mi co wiesz." "Młody Paul Hunt zadzierał nosa w obecności innych Omeg w jego wieku. Puszył się, jakby wiedział coś, czego nie wiedzą inni. Cindy powiedziała mi, że widziała go pałętającego się przy płocie na tyłach ogrodu. I któregoś dnia usłyszała jak z kimś rozmawia. Nie słyszała o czym dokładnie mówił, a kiedy go o to zapytała, to kazał jej pilnować swojego nosa." Jonah odwrócił się do Brocka. "Znajdź go i przyprowadź. Nie, nie ma pośpiechu, Angie. Dokończ swoją kawę. Chciałbym, żebyś tu była, kiedy Brock wróci z Paulem. Powiesz mi co myślisz." Jonah siedział wyprostowany, kiedy Brock wprowadził Paula do pomieszczenia. Młody Omega wyglądał jakby miał się zsikać. "Usiądź, Paul. Chcesz kawy?" Zapytał serdecznie Jonah i patrzył jak pierś młodzieńca nadyma się z samozadowoleniem. Dobrze, zaczynał się rozluźniać. Teraz będzie łatwiej sobie z nim poradzić. "Więc jak tam twoja nauka?" Zapytał Jonah. "Dobrze, mam same szóstki." "Świetnie. To co będziesz studiował?" "Medycynę." "Ach, właśnie, zapomniałem."

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

7 0

"Jonah, ten kawałek materiału był nasączony chloroformem." Powiedział Blayk. "Interesujące." Odparł Jonah przez ich bezpieczny link. "Dzięki, Blayk." "Więc wiesz jak działa chloroform." Stwierdził Jonah wpatrując się intensywnie w Paula. "Tak, proszę pana." Odparł Paul i przełknął na tyle głośno, że wszyscy słyszeli. "Hm. I pewnie nie wiesz, kto porwał moją partnerkę?" Zapytał Jonah. "Nie, proszę pana." Jonah poruszył się tak szybko, że wszystko się rozmazało. Trzymał Paula za gardło wysoko nad ziemią, zanim ktokolwiek zdążył go powstrzymać. Potrząsnął młodzieńcem i zaczął się na niego wydzierać. "Nie okłamuj mnie! Twoje życie jest w moich rękach, więc na twoim miejscu zacząłbym gadać." "Powiedzieli, że mnie zabiją, jeśli im nie pomogę." Wychrypiał Paul. "Kto?" "Wilki ze Sfory Saturn. Wykupili ościenne tereny i doszli do wniosku, że pana też chcą. Mają zatrudnionych swoich uczniów w college'u i zagrozili, że mnie zabiją, jeśli im nie pomogę." Jonah ryknął i rzucił młodym wilkiem przez pokój. Wylądował z głośnym hukiem na tyłku w korytarzu, a Jonah wyszedł za nim za drzwi. "W każdej chwili mogłeś do mnie przyjść i powiedzieć co jest grane, ale tego nie zrobiłeś. Ochronilibyśmy cię. Naszym obowiązkiem jako Alf Sfory Friess jest ochrona wszystkich członków sfory. Czego mi nie mówisz, chłopcze?" "Niczego, proszę pana." t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

7 1

"Kłamiesz, czuję to stąd. Jeśli nie powiesz mi tego, co chcę wiedzieć, to zginiesz tu i teraz." Warknął Jonah. "Dali mi pieniądze na otworzenie mojej własnej praktyki, kiedy skończę studia." Wyjęczał Paul. "Czy naprawdę uważasz, że nie pomógłbym ci otworzyć własnego gabinetu? Jak mogłeś być taki głupi? Użyli cię, by dostać się do twojego domu, a ty przyjąłeś od nich pieniądze. Porwali moją partnerkę, twoją Alfę. Kurwa. Won mi z oczu, zanim mój wilk przejmie kontrolę." Ryknął Jonah i wrócił do jadalni. "Słyszałam już wcześniej o tej sforze, Jonah. To było dawno temu, ale oni zawsze wywoływali kłopoty. Przybyli ze Wschodniego Wybrzeża i próbowali wyłudzać tereny od innych sfor. Mają więcej pieniędzy, niż mogliby wydać, ale w ich sforze nie ma kobiet i z tego co wiem, żaden nie znalazł swojej partnerki. Zadzwonię w parę miejsc i zobaczę, czy dowiem się więcej." Powiedziała Angela. "Dzięki, Angie." Odparł Jonah, kiedy kobieta udała się do wyjścia. "Jonah, co jeśli to co mówi Angie jest prawdą, to że nie mają żadnych kobiet, ani partnerek? To by oznaczało, że zapewne chcą naszych kobiet tak samo jak ziemi." Głos Mikhaila był zaniepokojony. "Kurwa." Krzyknął Jonah i wypadł z pokoju. Chwilę później był w pomieszczeniu ochrony i dzwonił do swoich przyjaciół z policji. Rozłączył się piętnaście minut później, wszystkie informacje, jakich potrzebował znajdowały się na kartce papieru w jego dłoni. "Wszyscy członkowie sfory mają natychmiast stawić się w jadalni." Nadał Jonah przez ogólny mentalny link. Będą polować i nie przestaną, dopóki jego partnerka nie znajdzie się z powrotem bezpiecznie w jego ramionach.

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

7 2

Rozdział 14

Michelle czuła się jakby spędziła noc na piciu. Kręciło jej się w głowie i tak bardzo chciało jej się pić, że język przywierał jej do podniebienia. Otworzyła oczy i zamknęła je szybko, jak tylko jej głowa zaczęła boleć tam mocno, że poczuła mdłości. Odetchnęła głęboko i powoli otworzyła oczy. Była w nieznanej sypialni, ze ścian praktycznie ociekały pieniądze. Wszystko było luksusowe, od antycznego łoża z kolumnami, do zwiewnego materiału otaczającego łóżko i antycznej komody w stylu Królowej Anny. Nie miała pojęcia gdzie jest, ani kto ją porwał. Próbowała się odwrócić, ale nie mogła. Była przywiązana do łóżka. Uniosła głowę i spojrzała na swoje więzy. Skrępowali jej nadgarstki metalowymi kajdankami przypiętymi do zagłówka. Jej kostki były zawinięte w miękki nylon, ale nie widziała do czego był przywiązany. Michelle wiedziała, że nie da rady sama uciec. Może jeśli zachowa rozsądek, to uda jej się przekonać porywaczy, by ją rozwiązali. Kiedy usłyszała głosy za drzwiami, zamknęła ponownie oczy. Przy odrobinie szczęścia nie uświadomią sobie, że nie śpi. Wzięła głęboki wdech i wypuściła go jak tylko otworzyły się drzwi. Skupiła się rozluźnieniu mięśni i głębokim, równym oddychaniu. Usłyszała dwie lekko stąpające osoby i wiedziała, że starali się być cicho. Słyszała również bicie ich serc i oddechy. Wiedziała już, że jeśli byli wilkołakami, to będą wiedzieli, że jest przytomna. Otworzyła oczy. Michelle zobaczyła niezwykłą parę i próbowała się nie roześmiać. Jeden z mężczyzn był wysoki i muskularny z ciemnymi włosami i jeszcze ciemniejszymi oczami. Mężczyzna obok był niższy z blond włosami i niebieskimi oczami. Jego twarz była tak przystojna, że niemal anielska. Nie mógł być od niej wyższy o więcej niż pięć centymetrów. Stojąc razem i patrząc na nią wyglądali tak groteskowo, że nie potrafiła powstrzymać się od uśmiechu. Niższy mężczyzna odwzajemnił jej uśmiech. ""Kim jesteście i gdzie ja jestem?" Zapytała Michelle, przestając się uśmiechać. "Nazywam się Roman Saturn. Jestem Alfą Sfory Saturn. Jesteś w moim nowym domu dwie godziny na północ od Aztec." Odparł blondyn. t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

7 3

Michelle była oszołomiona. Nie mogła uwierzyć, że tak niski mężczyzna był Alfą dla sfory wilkołaków. Przegryzła mocno wargę, starając nie roześmiać mu się w twarz. "A to jest mój bliźniak, Nigel. Jest drugim Alfą w naszej sforze." "Jasne, a ja jestem serem szwajcarskim." Pomyślała do siebie Michelle. Mężczyźni w niczym się nie przypominali. Wiedziała, że bliźniaki dwujajowe wyglądają różnie, ale że aż tak? "Dlaczego tu jestem?" "Chcemy ziemi, którą mają twoi partnerzy. Chcemy również kobiet." Odparł Roman. "Dlaczego?" "Ponieważ nie mamy swoich kobiet. Od lat nie urodziła się u nas żadna kobieta i wisi nad nami zagrożenie wymarcia. Żaden z członków naszej sfory nie zaznał jeszcze szczęścia w znalezieniu swojej partnerki, więc zdecydowałem, że weźmiemy kobiety i je zapłodnimy. Nie ma dla nas znaczenia, czy są naszymi partnerkami, czy nie." "Nie możecie tego zrobić. Nie możecie ot, tak po prostu dojść do wniosku, że weźmiecie już sparowane kobiety i je zgwałcicie. To jest złe. Jak będziecie się czuć, jeśli w końcu znajdziecie swoje partnerki? Od razu uciekną, kiedy się dowiedzą co zrobiliście." Stwierdziła Michelle. Przy odrobinie szczęścia wbije temu mężczyźnie trochę rozumu do głowy. "Nie chcę twojej opinii. Nie prosiłem o nią." Powiedział Roman. Michelle była ogłuszona. Ten mężczyzna miał najwyraźniej nieprzewidywalny charakter. Żyły i ścięgna na jego szyi naprężyły się, a jego twarz stała się czerwona. Najwyraźniej musiała dawać sobie radę z jakimś wariatem. Może jego duży brat był trochę normalniejszy. "Wiesz, że moi partnerzy po mnie przyjdą. Naprawdę chcesz umrzeć? Co się stanie z twoją sforą, kiedy nie będzie kto miał nią rządzić?" Zapytała Michelle patrząc na Nigela.

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

7 4

"To samo, co stanie się, jeśli nie znajdziemy kobiet do rozpłodu." Krzyknął Roman. Michelle spojrzała na Romana, a potem na Nigela. Zastanawiała się dlaczego nie pozwolił bratu się odezwać. Wpatrywała się uważnie w Nigela. Coś błysnęło w jego oczach, ale szybko znikło. Stał patrząc na nią bez żadnego wyrazu w oczach. Jej pęcherz zaprotestował i zastanowiła się, czy ją rozwiążą. No cóż, był tylko jeden sposób by się tego dowiedzieć. "Muszę skorzystać z łazienki. Czy moglibyście mnie rozwiązać?" Roman spojrzał na nią nieufnie. Odwrócił się do brata, skinął na niego głową i opuścił pomieszczenie. Nigel zbliżył się do łóżka i zaczął rozwiązywać jej kostki. Westchnęła z ulgi i poruszyła bolącymi kończynami, próbując odzyskać w nich krążenie. Przysunął się bliżej niej, wyjął z kieszeni kluczyki do kajdanek i uwolnił ją. Nie mogła powstrzymać jęku bólu. Zeszła z łóżka i potrząsnęła rękoma, opuszczając je na boki. Tysiące maleńkich igiełek przeszyło jej ręce i dłonie, kiedy krew zaczęła ponownie krążyć. Nigel odwrócił się od niej i przeszedł na lewą stronę pokoju. Otworzył drzwi i wskazał jej łazienkę. "Czy mogę przy okazji skorzystać z prysznica?" Zapytała Michelle odwracając się do Nigela. Im mniej spędzi z nimi czasu przywiązana do łóżka, tym lepiej. Nigel przytaknął i Michelle weszła do łazienki. Zamknęła za sobą drzwi i westchnęła z ulgą. Skorzystała z toalety, rozebrała się i weszła pod prysznic. W tej chwili moment na próbę kontaktu z jej partnerami był dobry jak każdy inny. "Jonah, Mikhail, Brock, jesteście tam?" Zapytała Michelle, skupiając się na swoich partnerach. "Michelle! Nic ci nie jest, maleńka?" Odpowiedział Brock. "Tak, nic mi nie jest. Zostałam porwana przez Alfę Sfory Saturn. Chyba jest szalony. Powiedział mi, że jesteśmy dwie godziny na północ od Aztec. Możecie mnie stąd zabrać? Wydaje mi się, że będzie próbował mnie zgwałcić." Zakończyła ze szlochem Michelle. "Ćśś, kochanie, postaraj się być spokojna. Już po ciebie idziemy. Zachowaj rozsądek, skarbie. Nigdy nie wiadomo kiedy nadarzy się jakaś szansa na ucieczkę." Poradził Jonah. t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

7 5

"Gdzie jesteś trzymana, skarbie?" Zapytał Mikhail. "W tej chwili w ogromnej sypialni. Nie wiem gdzie ta sypialnia jest umieszczona w domu. Nie byłam na zewnątrz. Udało mi się przekonać ich, by mnie rozwiązali. Jestem pod prysznicem." "Grzeczna dziewczynka. Idzie ci świetnie, kochanie. Zamknęłaś za sobą drzwi na klucz?" Zapytał Jonah. "Nie ma tu zamka." "Dobra, Chcę żebyś wyszła spod prysznica tak szybko, jak potrafisz, ale niech leci woda. Ubierz się i przeszukaj łazienkę. Znajdź jakąś broń, nożyczki, dezodorant, cokolwiek, co możesz użyć jako broń. Czy w łazience jest okno?" Zapytał Brock. "Tak, ale jest za wysoko." "Możesz na coś wejść i wyjrzeć?" Zapytał Jonah. "Tak, chwileczkę. Prawie się ubrałam." Odparła Michelle."Dobra, wchodzę." Michelle weszła na deskę toaletową, potem na spłuczkę i modliła się, by utrzymała jej ciężar. Wyciągnęła dłoń i otworzyła małe okienko, rozejrzała się czy nie było na zewnątrz jakichś członków sfory, potem wystawiła głowę i spojrzała w dół. Cholera. Było za wysoko od ziemi. Dom musiał mieć co najmniej trzy piętra. Ostrożnie zeszła z toalety i stanęła na podłodze. "Jest za wysoko. Nie skoczę tyle." Powiedziała Michelle z szybko bijącym sercem. "Oddychaj głęboko, skarbie. Spokojnie. Nie martw się. Niedługo przy tobie będziemy." Powiedział Mikhail. "Kiedy będziecie?" "Jesteśmy jakąś godzinę drogi od ciebie, kochanie. Znalazłaś jakąś broń?" Zapytał Jonah t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

7 6

"Cholera, zapomniałam. Dobra, znalazłam jakieś nożyczki. Nie są za duże, ale to lepsze niż nic. Cholera." "Co się stało, maleńka?" Zapytał Brock. "Ktoś puka do drzwi. Czekajcie." Powiedziała Michelle. "Tak?" Zawołała. "Wychodź i wracaj do sypialni." Krzyknął przez drzwi Roman. "Jeszcze chwilę." Odpowiedziała. "Masz minutę, a potem po ciebie idę." Odkrzyknął Roman. "Dał mi minutę, w innym wypadku po mnie przyjdzie." Jęknęła Michelle. "Już dobrze, kochanie. Masz teraz broń. Jeśli jest sam, dźgnij go nożyczkami najmocniej jak umiesz. Dobrze?" Zapytał Jonah. "Dobrze, w porządku. Nie wiem czy potrafię to zrobić, Jonah." "Potrafisz, kochanie. Po prostu pomyśl o tym co chce ci zrobić i zamiast się bać, bądź wściekła. Użyj tej złości i będziesz w stanie zrobić to, co trzeba." Poradził Jonah. "Dobrze. Kocham cię. Kocham was wszystkich. Pospieszcie się i weźcie mnie stąd." Powiedziała Michelle. "My też cię kochamy, skarbie." Odparł Jonah.

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

7 7

Rozdział 15

Michelle wzięła głęboki wdech, wsadziła nożyczki za pasek spódniczki i wyciągnęła koszulkę na wierzch. Otworzyła drzwi i weszła do sypialni. Roman siedział na brzegu łóżka, czekając na nią. Nigdzie nie widziała Nigela. Kiedy zamknęła drzwi, wstał i zaczął się do niej zbliżać. Próbowała go ominąć, ale złapał ją za ramiona. Starała się wyrwać, ale wbił swoje kościste palce w jej ramiona, wywołując u niej krzyk bólu. "Gdzie się wybierasz?" Warknął Roman i obrócił ją twarzą do siebie. Michelle spojrzała na niego i przypomniała sobie co powiedział jej Jonah. Kiedy zobaczyła w jego oczach pożądanie, pozwoliła, by narosła w niej złość. Dolała oliwy do ognia i pomyślała o tym, co zrobiłby innym kobietom, gdyby jej tu nie było. Spojrzała na niego gniewnie i wiedziała, że widział jej złość, bo odrzucił głowę do tyłu i roześmiał się. Jego śmiech brzmiał jak śmiech dzikiej hieny i wykorzystała go, by zwiększyć jeszcze swoją wściekłość. Złapała za nożyczki i rozłożyła je ruchem nadgarstka. Jak tylko zaczął opuszczać głowę, wbiła srebrne ostrza w jego pierś tak głęboko jak mogła. Wycelowała w jego serce i miała nadzieję, ze trafiła. Będąc wilkołakiem potrafił się szybko leczyć, a nie chciała by ją gonił. Michelle poczuła jak jego palce ściskają ją mocno, a potem się rozluźniają. Zatoczył się do tyłu, jakby był pijany i upadł na ziemię. Patrzyła z szokiem jak z jego piersi zaczyna sączyć się krew. Poczuła narastającą w gardle żółć, ale przełknęła ją, odwróciła się na pięcie i uciekła. Zbiegła ze schodów, nie widząc niczego, oprócz leżącego na ziemi mężczyzny z nożyczkami w piersi. Uderzyła w ogromne, twarde ciało i jęknęła z bólu. Silne, muskularne ramiona otoczyły jej talię, ochraniając ją przed upadkiem na podłogę. Wolno uniosła głowę i zobaczyła Nigela. No to koniec. "Dziękuję. Nawet nie wiesz jak długo próbowałem wyrwać się spod jego władzy." Powiedział Nigel. "Że co?"

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

7 8

"Chodź, usiądź, bo się przewrócisz. Jesteś już bezpieczna, obiecuję." Powiedział cicho Nigel i podniósłszy ją, wszedł do jakiegoś dużego pomieszczenia. Posadził ją na sofie i podszedł do barku po drugiej stronie pokoju. Nalał jakiegoś płynu do dwóch szklanek, wrócił i podał jej jedną. Zasalutował jej szklanką i wypił zawartość. Michelle ostrożnie napiła się płynu i domyśliła się, że to jakiś alkohol. Przełknęła, czując jak rozgrzewa jej krew. Przechyliła resztę jednym pociągnięciem tak samo jak Nigel. Nigel wziął od niej szklankę i wrócił do barku, nalewając im kolejnego drinka. Przyjęła od niego szklankę i wypiła bardziej ostrożnie. Już czuła efekty tej mocnej mikstury. Michelle zaczęła drżeć i szybo postawiła szklankę na stoliku przed nią. Zobaczyła jak Nigel sięga do tyłu sofy i wyciąga koc. Zakrył ją kocem i usiadł obok niej, pijąc swojego drinka. "Mój brat od wielu lat był przywódcą Sfory Saturn. Trochę czasu zajęło mi uświadomienie, że używał swojej mocy, by kontrolować mnie i pozostałych członków sfory. To prawda, że nie mamy kobiet w naszej sforze i żaden z nas nie znalazł dotąd swojej partnerki, ale kiedy uświadomiłem sobie, że mój brat jest niezrównoważony, było już za późno. Miał nas już pod swoją kontrolą. Zaczął porywać kobiety z sąsiednich terenów i gwałcił, je próbując je zaciążyć. To czego żaden z nas nie wiedział, nawet ja, jego brat, to że mój brat był zdeformowany. Najwyraźniej moja matka miała groźny upadek, kiedy była z nami w ciąży i to Roman to odczuł. To było w czwartym miesiącu jej ciąży i nie byliśmy jeszcze w pełni ukształtowani. Roman urodził się bez jąder i nie było mowy by mógł płodzić dzieci, nawet ze swoją partnerką. Oszalał wiedząc, że nigdy nie będzie ojcem. Za swoją ułomność winił naszą matkę i przez lata ta gorycz rosła. Jako że była kobietą, zaczął winić wszystkie kobiety. Zaczął je porywać i gwałcić. Jakby próbował ukarać je za własne niedoskonałości. Wydaje mi się, że oszalał z tej wiedzy i zaczął wyżywać się na naszej sforze. W tamtej chwili o tym nie wiedziałem. Nasi rodzice zginęli w wypadku samochodowym, a dochodzenie wykazało, że mieli przecięte hamulce. Członkowie naszej sfory zaczęli znikać i nigdy nie wracali, ani nie zostali odnalezieni. Mimo że byłem wtedy silniejszy fizycznie niż Roman, to jego obłęd uczynił go wyjątkowo silnym psychicznie. Był w stanie kontrolować nas swoją mocą Alfy i nie można było nic z tym zrobić. Nie ma już sfory. Zostałem tylko i ja i chciałem ci podziękować za uratowanie mnie spod kontroli mojego brata, kiedy go zabiłaś."

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

7 9

"O mój Boże, zabiłam człowieka." Wymamrotała Michelle i jej ciało zaczęło się trząść jeszcze bardziej. Czuła mdłości na myśl o tym co zrobiła. Błądziła wzrokiem po pomieszczeniu i szukała ucieczki. "Masz, napij się." Nakazał Nigel, podnosząc jej do ust szklankę. Michelle próbowała przytrzymać się jego dłoni, ale jej trzęsły się tak bardzo, że nie potrafiła utrzymać szklanki. "Pozwól mi." Powiedział Nigel odsuwając jej dłonie na bok i unosząc szklankę do jej ust. Poczekał, aż Michelle wszystko wypije. Czuła w środku ciepło i wiedziała, że alkohol blokował jej szok. "Zabił wszystkich z twojej sfory? Twoich rodziców też?" Zapytała Michelle i zachichotała, kiedy usłyszała, że jej słowa zlewają się ze sobą. "Tak." Odparł poważnie Nigel. "Wybacz. Nie śmieję się z tego co zrobił. To okropne, słowa nie mogą opisać jakie to pot...potwo...potworne." Wybełkotała Michelle i zachichotała. Nigel uśmiechnął się do niej, ale widziała tkwiący w nim ból i poczucie winy. Było jej go szkoda, ale wiedziała, że nie chciał jej współczucia. "Więc nie ma nikogo?" Zapytała Michelle i zobaczyła jak Nigel kręci głową. Przechylił głowę do tyłu i wypił zawartość swojej szklanki. Wstał i wrócił do barku. Patrzyła jak nalewa kolejną kolejkę, odwraca się do niej, unosząc szklankę w niemym pytaniu. Michelle pokręciła głową, zachichotała i uśmiechnęła się z żalem. Obaliła już trzy kolejki. Tyle jej wystarczyło. "Moi partnerzy są w drodze." Wybełkotała Michelle. "Pozwól mi sobie z nimi poradzić, kiedy tu przybędą. Nie chcę byś został ranny." "Zasługuję na wszystko." Powiedział beznamiętnie Nigel.

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

8 0

"Wcale, że nie. Twój brat cię kontrolował. Nie jesteś winny temu co zrobił." "Powinienem być odpowiedzialny tak samo jak on. Zabił naszą sforę do jasnej cholery." Powiedział z rykiem Nigel, odwrócił się i walnął szklanką o ścianę. Michelle wzdrygnęła się, odrzuciła na bok koc i wstała chwiejnie. Udało jej się podejść do Nigela i złapać go za dłoń. "Owszem, a ty byś go zatrzymał, gdybyś mógł. Nie możesz brać na siebie winy za to, co zrobił twój brat. To zeżre cię od środka. Był szalony. Nie było nic, co mógłbyś zrobić. Nie pozwól, by ten obłęd przeszedł na ciebie. Poczucie winy cię złamie i uczyni równie szalonym." "Nic mi nie zostało. Nie mam o kogo dbać, kogo prowadzić i pielęgnować. Zniszczył wszystko." "To nie twoja wina. Zamieszkasz z nami. Dołączysz do naszej sfory. Nie będziesz Alfą, ale możesz być Betą, drugim w hierarchii. Nie chcę byś się torturował i mieszkał sam." Powiedziała Michelle. "Twoi partnerzy nigdy się na to nie zgodzą." Odparł Nigel. "Moich partnerów zostaw mnie. Mam swoje sposoby i nie ma nic, co mogą zrobić, lub powiedzieć by mnie zatrzymać." Powiedziała twardo Michelle. "Zdecydowanie jesteś odpowiednią partnerką dla swoich Alf. Jesteś sprawiedliwa i współczująca." Odparł Nigel. "O cholera, są tutaj." Wymamrotała słysząc trzask drzwi. "Zostaw ich mnie i nie mieszaj się." Nakazała Michelle i odwróciła się w stronę drzwi.

Rozdział 16 t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

8 1

Michelle słyszała pisk opon na betonowym podjeździe i trzask drzwi. Dźwięk drzwi uderzając w ścianę sprawił, że podskoczyła. Stanęła kilka metrów od drzwi z szeroko rozstawionymi stopami i dłońmi na biodrach. Musiała coś załatwić i nie zamierzała się cofnąć, dopóki jej partnerzy się nie zgodzą. Pierwszy przez drzwi wpadł Brock. Podbiegł do niej, złapał i przerzucił przez ramię. Był w drodze powrotnej, nim Michelle zdążyła otworzyć usta, ale kiedy to zrobiła, natychmiast się zatrzymał. "Postaw mnie w tej chwili." Krzyknęła Michelle, z jej postawy emanował autorytet. Prawie roześmiała się, kiedy Brock zamarł i postawił ją na podłodze. Jonah i Mikhail przepychali się do niej i Brocka, z ich piersi dochodziły warknięcia, a z rąk wyrastało futro. "Nie ważcie się go dotknąć." Nakazała Michelle i przeszła obok swoich partnerów chwiejnym krokiem. Oni również zamarli w połowie drogi i kiedy odwrócili się do niej, nie potrafiła powstrzymać uśmiechu na twarzy, widząc ich pełne niedowierzania miny. "Nie obchodzi mnie czyja to była wina, wszyscy tutaj zginą." Ryknął Jonah, a jego bestia zaczęła się pojawiać. "Został tylko on." Wybełkotała Michelle, podeszła chwiejnie do Jonaha i ustawiła się między nim, a Nigelem. "K-kurwa, siadaj." "Czy ty jesteś pijana?" "Tylko trochę wstawiona." Powiedziała i zachichotała. "Musimy porozmawiać. Wszyscy macie mnie słuchać i nie dotykać Nigela." "Tak myślisz, skarbie? Myślisz, że powiesz nam co robić, pozwolić mu żyć po tym co ci zrobił?" Zapytał Mikhail. t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

8 2

"On nic mi nie zrobił. Proszę, usiądźcie i słuchajcie. Jeśli mnie nie wysłuchacie, to...to..to nie będzie seksu przez miesiąc." Stwierdziła Michelle i roześmiała się widząc zbolałe miny na twarzach swoich partnerów. Ale zadziałało. Mikhail i Jonah spojrzeli ostatni raz obrzydzeniem na Nigela i usiedli na ogromnej sofie. Brock wszedł dalej, przeskoczył przez tył sofy i wylądował z łagodnym odgłosem na poduszce. "Mów, maleńka. Jeśli nie spodoba nam się to co powiesz, to spuścimy ci lanie." Powiedział Brock z szelmowskim uśmiechem. Michelle obeszła stolik, podniosła szklankę i wskazała Nigelowi, żeby ją napełnił. Usiadła na krawędzi stolika i spojrzała na swoich partnerów. Opowiedziała im co Nigel powiedział im o Romanie, jego przeszłości, ułomności, razem z tym co zrobiła by pomóc Nigelowi wyrwać się spod kontroli brata. "Kurwa, Michelle, porwali cię. To on cię porwał, podczas gdy jego brat odurzył cię chloroformem." Powiedział Jonah. "Owszem, masz rację, ale Nigel był pod kontrolą swojego brata. Wiem, że wiecie o czym mówię. Nie wiem jak to robisz, ani skąd bierzesz się ta moc, ale kiedy wydajesz jakiś rozkaz tym swoim niskim głosem, jak to zrobiłeś z Kirsten, to czułam pochodzącą od ciebie moc. Ty i twoi bracia możecie w ten sposób kontrolować swoją sforę, jeśli tylko chcecie. A jako że jesteś wiodącym Alfą, to zapewne możesz też kontrolować Mikhaila i Brocka." "Ona ma rację." Powiedział cicho Brock. "Oczywiście, że mam." Odparła Michelle i odwróciła się w stronę Nigela, który podawał jej kolejną szklankę. "Nie masz już dość, kochanie?" Zapytał Jonah. "Nie. Miałam bardzo ciężki dzień." Powiedziała Michelle, po czym przechyliła szklankę i opróżniła jego zawartość. Zadrżała, kiedy ciepło rozprzestrzeniło się po jej ciele, bursztynowy t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

8 3

alkohol sprawiał, że czuła się, jakby latała. Czknęła, przeprosiła i zachichotała. "Już starczy, maleńka." Powiedział Brock zabierając jej szklankę. "Chcę by Nigel zamieszkał z nami. Nie ma swojej sfory i chcę, żeby dołączył do naszej." Wybełkotała Michelle i uniosła podbródek. "Co? Ty chyba nie mówisz poważnie?" Ryknął Jonah. "Oczywiście, że mówię poważnie." Odparła z oburzeniem Michelle. "Zero seksu przez dwa tygodnie." Zachichotała, słysząc jęki swoich partnerów. Wiedziała, że miała ich w garści. Będzie groziła im brakiem seksu za każdym razem, gdy będzie chciała postawić na swoim. Nie żeby sama wytrzymała bez tego długo, ale jej partnerzy o tym nie wiedzieli. "Może weźmiesz... Nigela i znajdziesz kuchnię. Przydałaby ci się kawa, kochanie." Powiedział Jonah. Michelle westchnęła. Wiedziała, że kawa nie będzie miała jakiegoś większego wpływu na krążący w jej organizmie alkohol. Jej partnerzy chcieli porozmawiać bez niej i Nigela. Wstała, zatoczyła się, zachichotała, kiedy Mikhail pomógł jej utrzymać równowagę i wyszła chwiejnym krokiem z pokoju. Oparła się o ścianę w korytarzu i czekała aż Nigel pokaże jej drogę do kuchni. Ożywiła się na dźwięk jego głosu. "Wiem, że po tym co zrobił mój brat nie zasługuję na to by żyć. Jeśli chcecie, obnażę przed wami gardło. Nie spodziewam się, że pozwolicie mi na dołączenie do waszej sfory." Michelle westchnęła ze zmęczeniem i podskoczyła, kiedy Nigel pojawił się tuż przed nią. Wiedziała, że Nigel właśnie przypieczętował swój los. Jej partnerzy nie mieli o czym rozmawiać, ale i tak poszła za nim do kuchni. Siedziała z Nigelem przy stole pijąc kawę, kiedy pojawili się jej partnerzy. Widziała jak Nigel obserwuje ich nieufnie i poklepała go po dłoni, Wywróciła oczami, kiedy w pomieszczeniu t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

8 4

rozległy się warknięcia jej partnerów. "Na litość boską, weźcie sobie kawy i siadajcie. Nie musicie warczeć." Powiedziała Michelle, uśmiechnęła się do Nigela i zwróciła się do Jonaha. "Gdzie jest reszta sfory?" "Na zewnątrz. Mieli wejść na naszą komendę." Odparł Jonah. "Jezu, ratujcie mnie przed aroganckimi, apodyktycznymi samcami." Wymamrotała Michelle i wstała. "A gdzie ty się wybierasz?" Zapytał Mikhail. "Na zewnątrz. Zapewne się o mnie martwią. Nie mogę uwierzyć, że ich tam zostawiliście i nie daliście im znać, że nic mi nie jest." "Maleńka, siadaj. Wiedzą, że jesteś bezpieczna. Dałem im znać przez nasz mentalny link." Powiedział z uśmiechem Brock. "Och, zapomniałam." Cisza w kuchni była ogłuszająca, jej partnerzy wpatrywali się w Nigela, ale nie próbowała jej przerywać. Usiadła i rozluźniła się po raz pierwszy, odkąd znalazła się w tym obcym domu. Jej powieki zdawały się ciężkie i wiedziała, że alkohol, który spożyła zaczyna mieć na nią wpływ. Zamrugała parę razy, podniosła kawę i napiła się. Była zdeterminowana by być przytomną aż jej partnerzy skończą z Nigelem, a potem utnie sobie małą drzemkę. "Czy możesz obiecać, że będziesz lojalny względem Alf z nie twojej sfory? Że będziesz stosował się do nakazów bez żadnych pytań? Pomyśl dobrze, zanim odpowiesz. Sam jesteś Alfą. Nie będziesz miał władzy w naszej sforze. Jeśli zdecydujemy się cię przyjąć, zaczniesz jako Omega i będziesz musiał sobą i swoją pracą udowodnić, że będziesz dobrym Betą. Będziesz mieszkał w naszym domu i przestrzegał moich reguł. Wiem, że będziesz miał kłopot z przestrzeganiem moich praw, ale nie będę przed nikim odpowiadał, nawet przed tobą. Moje słowo jest prawem sfory, a ty nie będziesz kwestionował mojej władzy."

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

8 5

"Nie będę miał problemu z nie byciem Alfą. Prawdę mówiąc będzie to dla mnie ulga, że nie będę miał żadnych odpowiedzialności. Posiadanie obowiązków i nie możność ich wypełnienia powoli zabijało mnie od środka. Słyszałem, że jesteś sprawiedliwym Alfą, tak samo jak twoi bracia. Nie będę miał problemu z pracą i zdobyciem waszego zaufania. Jeśli mi to oferujecie, to z przyjemnością będę członkiem waszej sfory i zamieszkam w waszym domu pod waszym nadzorem." "Więc skłoń się swoim Alfom i ich partnerce." Nakazał Jonah. Michelle patrzyła jak Nigel wstaje, okrąża stół i klęka z opuszczoną głową przed jej partnerami. Widok jej partnerów dotykających w uznaniu ramion Nigela Saturna wywołało w jej oczach łzy, które po chwili spływały po jej policzkach. Jej mężczyźni wycofali swoje dłonie i Nigel odwrócił się do niej. Położył pokornie głowę na jej kolanie. "Przepraszam za to, co mój brat ci zrobił, ale również cieszę się, że cię porwał. Gdyby tego nie zrobił, nie otrzymałbym tej możliwości i dalej byłbym pod jego kontrolą. Za to dziękuję ci z całego serca, moja królowo." Michelle była zbyt wzruszona, by coś powiedzieć. Spojrzała przez łzy na swoich partnerów i przebiegła palcami po włosach Nigela. Powieki miała teraz tak ciężkie, że ledwie trzymała je otwarte. Zabrała dłoń z głowy Nigela i pozwoliła mu wstać. Zobaczyła łzy w jego oczach i wiedziała, że jest wdzięczny i pełen nowej nadziei. Zamrugała i to był jej koniec. Nie potrafiła ponownie otworzyć oczu i poczuła jak zsuwa się z krzesła. Westchnęła, kiedy otoczył ją zapach Mikhaila, który złapał ją w ramiona. Była z powrotem tam, gdzie było jej miejsce, cała i zdrowa w ramionach swojego partnera. Wracała do domu.

Rozdział 17

Michelle obudziła się, jak tylko wjechali na podjazd jej domu. Była zaskoczona, że nie ma t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

8 6

kaca po takiej ilości alkoholu, jaką wypiła kilka godzin temu. Usiadła, wstając z Brocka, na którym leżała i uśmiechnęła się, widząc dom. Był taki piękny, białe kolumny błyszczały w późno popołudniowym słońcu. Ale dom nie znaczył nic bez jej partnerów. Przekręciła się na siedzeniu, nachyliła w stronę Brocka i zobaczyła płomień w jego oczach, kiedy na nią patrzył. Odwróciła głowę i zobaczyła, że Jonah wpatruje się w nią tak samo. Jonah zaparkował w garażu i stała już przy ciężarówce, zanim zdążył zgasić silnik. Tak dobrze było być w domu. Odwróciła się na dźwięk większej ilości pojazdów i zobaczyła długi sznur nadjeżdżających samochodów. Naprawdę wzięli ze sobą większość sfory, kiedy po nią poszli. Widok tych wszystkich samochodów uzmysłowił jej, że wciąż nie poznała całej sfory. Będzie musiała się wiele nauczyć, jeśli miała być dobrą partnerką Alf sfory. Usłyszała radosny pisk i odwróciła się w samą porę, by zobaczyć biegnącą w jej stronę Kirsten. Kobieta przytuliła ją mocno i Michelle oddała jej uścisk. "Tak się cieszę, że jesteś bezpieczna. Nic ci nie jest? Skrzywdzili cię?" Pytała Kirsten. "Nie, nic mi nie jest." Odparła Michelle i przytuliła Kirsten. "Ale jest ktoś, kogo chciałabym żebyś poznała. Teraz naprawdę potrzebuję kogoś przyjaznego." Powiedziała Michelle patrząc na Nigela. "Kto?" Zapytała Kirsten. "Nigel Saturn." Odparła automatycznie Michelle. "Czyś ty oszalała?" Wrzasnęła Kirsten i zarumieniła się. "Wybacz, Michelle, ale chyba postradałaś rozum." "Zapewniam, że moja partnerka jest całkowicie zdrowa na umyśle." Warknął za nią Jonah. Michelle odwróciła się i pogładziła go kojąco po piersi. "Pozwól mi na to, Jonah, To był mój pomysł, więc chciałabym to wyjaśnić."

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

8 7

"Jak sobie życzysz, partnerko." Odparł Jonah. Michelle odwróciła się plecami do Jonaha i patrzyła jak sfora zbiera się przed nią. Wszyscy skłonili głowy, kiedy uniosła dłoń i czekała, aż skończą się rozmowy. Wzięła głęboki wdech, wyprostowała plecy, położyła dłonie na biodrach i uniosła podbródek. Wyzywała teraz, by ktokolwiek zakwestionował jej autorytet. "Mamy nowego członka sfory i chcę żeby był traktowany z szacunkiem. Jest dobrym człowiekiem i nie zasłużył na winę, ani na odpowiadanie za grzechy brata. Jeśli dowiem się, że nie jest traktowany z szacunkiem, będziecie odpowiadać przede mną. Czy to jasne?" Zapytała Michelle swoim najlepszym wyniosłym tonem. "Tak, królowo." Odpowiedzieli wszyscy razem. "Świetnie. Nigel, chodź tu." Zawołała Michelle. Michelle zauważyła przesuwającą się w tłumie głowę Nigela. Był tak wysoki, że mógł zawstydzić Brocka. Kiedy przy niej stanął i opuścił głowę, przyciągnęła go do swojego boku. "Podnieś głowę i bądź dumny z tego kim jesteś." Wyszeptała Michelle, zapominając, że cała sfora mogła ją usłyszeć. Czekała aż uniesie głowę i odezwała się do sfory. "Możecie unieść głowy. Chciałabym żebyście poznali Nigela Saturna. Jest byłym Alfą Sfory Saturn i nowym Omegą naszej sfory. Będzie pracował na swój awans na Betę i wiem, że nie minie dużo czasu, nim wasze zaufanie, tak samo jak zaufanie waszych Alf. Nigel ma już moje zaufanie. Dziękuję wam za pomoc w uratowaniu mnie. Możecie iść." Powiedziała Michelle. Odwróciła się do Kirsten i zobaczyła, że ta wpatruje się w Nigela. Potem odwróciła się do Nigela i zobaczyła, że ten wpatruje się w Kirsten. Odsunęła się, kiedy usłyszała od Nigela niskie, dudniące warczenie i spojrzała na Kirsten, kiedy ta odpowiedziała podobnym warknięciem. Patrzyła z rozbawieniem i mętlikiem, jak oboje w tym samym czasie zbliżają się do siebie i padają sobie w ramiona. Widok ich złączających się ust i wędrujących po ich ciałach dłoni sprawił, że zapłonęły jej policzki. Odwróciła się do swoich trzech partnerów stojących kilka metrów od niej, otworzyła usta i po chwili je zamknęła. Starała się być ze swoim pytaniem delikatna, ale po raz t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

8 8

pierwszy jej mózg ją zawiódł. "Co z nimi?" "Wychodzi na to, że Kirsten znalazła swojego partnera." Odparł Mikhail. "Naprawdę? Och, to kurewsko niesamowicie." Odpowiedziała Michelle i spojrzała przez ramię na obmacującą się parę. "Idźcie do pokoju." "Co się stało ze sztywną i poprawną partnerką, jaką poznaliśmy pięć dni temu?" Wyszeptał jej do ucha Mikhail, wywołując u niej dreszcz. "Nie wiem o czym mówisz." Odparła Michelle z hardym uśmiechem i puściła oczko. "Kocham naszą partnerkę nieważne czy jest sztywna i poprawna, czy jest Królową Alfą. Podnieca mnie samym oddychaniem. Ale nie lubię słuchać jak moja partnerka przeklina. 19" Warknął Jonah i zaczął się do niej zbliżać. Michelle widziała drapieżny błysk w oczach jej partnerów i wiedziała, że byli gotowi do skoku na nią. Ktoś by mógł pomyśleć, że nie uprawiali seksu przez miesiąc, a nie przez dwadzieścia cztery godziny. Odsunęła się, ale jej plecy i tyłek trafiły na gorące, twarde męskie ciało. Nie musiała unosić wzroku, by wiedzieć, że to Brock. Odetchnęła jego wyjątkowym zapachem, przechyliła głowę w jego stronę i uśmiechnęła się. "Czy macie w ogóle pojęcie jak bardzo was kocham? Gdybyście powiedzieli mi tydzień temu, że wam to powiem, to pomyślałabym, że jesteście szaleni. A, chwilka, ja myślałam, ze jesteście szaleni. Kiedy powiedzieliście mi, że jesteście wilkołakami, byłam tak zszokowana, że was wyśmiałam. Ale udowodniliście mi, że się myliłam. Dziękuję, że mnie uratowaliście i trzymaliście mnie przy zdrowych zmysłach, kiedy byłam przerażona. Nie zrobiłabym tego bez was." "Tak, maleńka, zrobiłabyś. Jesteś o wiele silniejsza, niż myślisz. Znalazłaś wyjście. Właściwie nie potrzebowałaś naszego ratunku." Powiedział Brock i słyszała w jego głosie dumę. 19

No comment^^

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

8 9

"Kocham cię, maleńka." "Kocham cię wszystkim, co mam, skarbie. Sercem, duszą i ciałem." Powiedział Mikhail, biorąc jej dłoń w swoją. "Ja też cię kocham, kochanie. Chodźmy do łóżka." Warknął Jonah, odpychając braci, podnosząc ją i przerzucając przez ramię. Szedł tak szybko, że Michelle musiała zamknąć oczy, żeby nie dostać mdłości.

Rozdział 18

Michelle otworzyła oczy kiedy usłyszała trzask drzwi sypialni. Jonah pochylił się, wypuścił ją z rąk, a jej stopy wylądowały na łóżku. Stała wpatrując się w jego oczy, kiedy zdejmował jej ubrania, rozrywając je wystającymi z koniuszków jego palców pazurami. Nie wzdrygnęła się, bo wiedziała że on, Mikhail i Brock nigdy jej nie zranią. Wpatrywała się w jego oczy, kiedy przystąpił do pozbywania się własnych ubrań, jego bracia stanęli przy nim by zrobić to samo. W jednej chwili stali nadzy i dumni, ich fiuty podskakiwały, kiedy poruszali się w synchronizacji z biciem ich serc. Byli wspaniali. Emanował z nich testosteron i pewność siebie, a ona poczuła jak całe jej ciało rozgrzewa się z pożądania. Jej piersi falowały, sutki zmarszczyły się, cipka stała się mokra. Patrzyła jak każdy z nich bierze swój trzon w dłoń i zaczyna nim pompować w górę i dół. Michelle była tak podniecona tym widokiem, że jej cipka ociekała obficie sokami pokrywającymi wnętrze jej ud. Opadła na materac i wylądowała na nim z łagodnym świstem wypuszczając powietrze z płuc. Uniosła głowę, posłała swoim partnerom uśmiech mówiący 'chodź i weź mnie' i rozłożyła szeroko nogi. Warknięcia jej partnerów sprawiły jedynie, że roześmiała się, kiedy zaczęli się przepychać. Jonah wygrał i sprawił, że pisnęła, kiedy opadł na łóżko, lądując dokładnie między jej rozłożonymi udami. Nie było żadnego wstępu. Pochylił się i zakrył jej cipkę ustami.

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

9 0

Jęknęła z ulgi, kiedy zassał jej mokre fałdki, wykonując podczas ssania i połykania jej soków chlupoczące dźwięki. Poczuła jak przesuwa językiem między jej wargami i okrąża nim jej łechtaczkę. Wsunął dwa palce głęboko w jej cipkę i zaczął pompować ją palcami, pocierając o ten słodki punkt w jej wnętrzu. Jego język i palce były tak zręczne, że była już na skraju orgazmu. Uniósł głowę z nad jej szparki i przesunął wzrokiem po jej ciele docierając do oczu. "Nie zamykaj oczu, kochanie. Chcę widzieć twoją twarz, kiedy dojdziesz." Nakazał Jonah. Michelle jęknęła, kiedy obniżył głowę jeszcze raz i zassał jej łechtaczkę do ust, jednocześnie posuwając ją palcami. Czuła wyciekające z jej szparki i mieszające się ze śliną Jonaha soki. Łóżko ugięło się po obu jej stronach i wiedziała, że Brock i Mikhail do niej dołączyli. Unieśli jej ramiona z łóżka i podparli ją stertą poduszek20. Zamknęła oczy, kiedy obaj pochylili się nad nią i zassali jej sutki do ust. "Otwórz oczy, maleńka." Warknął stłumiony głos Brocka. Michelle spojrzała ponad głowami Brocka i Mikhaila i napotkała wzrok Jonaha, który ssał ją i mocno pompował. Michelle jęknęła, wszystko zaczęło się rozmazywać. Jonah ssał i pompował w jej cipkę, aż zniknęły ostatnie dreszcze jej orgazmu. Opadła na poduszki i zamknęła oczy. Trzęsły jej się nogi i nie była pewna czy zniesie więcej. Otworzyła gwałtownie oczy, kiedy poczuła jak Jonah i Brock zamieniają się miejscami. Jęknęła, zamknęła oczy i zakryła twarz ręką. "Nie zamykaj oczu, maleńka." Nakazał Brock. Michelle otworzyła oczy i spojrzała na niego. "Chyba nie dam rady znieść więcej." "Dasz radę, skarbie. Brock będzie pieprzył cię ustami aż dojdziesz i wtedy przyjdzie moja kolej. Kiedy wszyscy już cię posmakujemy, będziemy pieprzyć się na raz." Powiedział Mikhail z 20

Rzadko przerywam komentarzem przy scenie erotycznej, ale mam wrażenie, że oni ją traktują jak mebel :D tu przenieś, tam podnieś, tam przesuń

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

9 1

seksownym warknięciem. "Zabijecie mnie." Jęknęła Michelle. "Nie, maleńka, będziemy cię kochać." Warknął Brock i opuścił głowę. Michelle utkwiła na nim wzrok i nie mogła uwierzyć jak bardzo musiała walczyć by nie zamknąć oczu. Jonah i Mikhail pochylili się nad nią i zaczęli ssać i przegryzać jej sutki. Jęknęła, kiedy poczuła język Brocka wślizgujący się 21 głęboko w jej cipkę i nie potrafiła powstrzymać krzyku rozkoszy. Ten seksowny drań tylko się uśmiechnął, ale wsunął w nią język naprawdę głęboko. "Jak?" "Jesteśmy wilkołakami, kochanie, potrafimy zmieniać kształt." Odpowiedział Jonah na jej pytanie o długość języka Brocka. Michelle jęknęła, kiedy Brock przesunął językiem po jej punkcie G i uniósł jej biodra do góry, nabijając jej cipkę na swoje usta. Przesunął dłonią nad jej podbrzuszem i jego kciuk zahaczył o jej wzgórek. Nie mogła uwierzyć w to jak bardzo jest podniecona po dopiero co przeżytym niesamowitym orgazmie. Czuła jak ścianki jej cipki zaczynają się zaciskać wokół języka Brocka i wiedziała, że zbliża się kolejny spektakularny orgazm. Pchał językiem w jej ciało, za każdym razem przesuwając nim po jej słodkim punkcie. Zaczął coraz szybciej pocierać jej łechtaczkę kciukiem i wszystko co mogła zrobić, to się tym rozkoszować. Jej łono wydawało się ociężałe i czuła jak jej mięśnie zaciskają się coraz mocniej i mocniej. Poczuła jak Brock delikatnie ściska jej łechtaczkę między kciukiem, a palcem wskazującym i wtedy odleciała. Spirala zakręcająca się w jej wnętrzu pękła. Wierzgnęła i krzyknęła, kiedy jej ciało zatrzęsło się w niekontrolowanych ruchach, jej kończyny drgały spazmatycznie, a jej całe ciało obmywała fala orgazmu. Zobaczyła gwiazdy przed oczami i poczuła jak z jej cipki wypływa wilgoć. Kiedy jej ciało zaczęło się uspokajać, doleciał do niej dźwięk Brocka przełykającego jej soki. "To było kurewsko niesamowite, maleńka. Mógłbym z ciebie jeść i pić cały dzień." Wychrypiał Brock i wstał, wycierając wilgoć z podbródka. Ten seksowny drań uniósł dłoń do ust i 21

Z rozpędu chciałam napisać język Broda :D Miesza się już to wszystko w łepetynie

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

9 2

oblizał ją do czysta, cały czas wpatrując się w jej oczy. Michelle jęknęła, kiedy Brock i Mikhail zamienili się miejscami. Wiedziała, że nic co powie nie odwiedzie ich od ich celu. Więc rozluźniła się jedynie na poduszkach i rozkoszowała przyjemnością jaką dawali jej ciału jej partnerzy. "Zamknij oczy i rozluźnij się, skarbie." Powiedział Mikhail, pocierając kojąco dłońmi o jej uda. Michelle jęknęła, wierząc że Mikhail będzie mniej władczy. Nie żeby nie dawał jej spektakularnych orgazmów, bo dawał. Ale nie był tak agresywny, czy władczy jak jego bracia. Był jak spokój po burzy. Michelle jęknęła z rozkoszy i zaskoczenia, kiedy Mikhail ją pochłonął. Najwyraźniej nie doceniła jego potrzeby, potrzeby by okazać jego dominację nad nią po tym, jak została porwana. Zassał jej łechtaczkę do ust, trzymając ten wrażliwy kłębek nerwów między zębami i przesunął po nim językiem. Wepchnął coś do jej szparki coś, co wydawało się trzema palcami i zaczął posuwać ją szybko i mocno. Jej łechtaczka była tak wrażliwa, że cieszyła się, że jedynie dotykał jej lekko językiem, ale pchnięcia jego palców miały zaciekłe tempo. Wysunął swoje palce i przesunął je do jej tylnej dziurki. Poczuła jak pokrywa jej rozetkę jej własnymi sokami i penetruje ją jednym z tych palców. Poczuła jak przekręca palcem i wsuwa dwa z powrotem do jej cipki. Michelle wierzgnęła biodrami próbując wziąć go do tyłka i cipki jeszcze głębiej, ale nie dał się kontrolować. Utrzymywał własne tempo, wolno wpychając palce w jej dziurki, a jego język wciąż lekko przesuwał się po jej łechtaczce. Jęknęła, kiedy poczuła jak z każdym pchnięciem palców wchodzi w nią głębiej i głębiej. Jej cale ciało stało w ogniu i wydawało jej się, że już więcej nie zniesie. Wtedy poczuła jak zakrzywia w jej cipce palce i dotyka nimi jej punktu G. Michelle krzyknęła, kiedy ogromnymi falami uderzył w nią orgazm i sięgnęła nirwany. Nie słyszała, nie widziała, jedynie unosiła się na falach rozkoszy. Wróciła do rzeczywistości i zobaczyła, że jej partnerzy wtulają się w nią, gładząc jej ciało i sprowadzając z wyżyn rozkoszy. "Jesteś tak kurewsko seksowna, skarbie. Kocham cię Michelle." Powiedział Mikhail. t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

9 3

"Ja siebie też." Wydyszała Michelle. Jej partnerzy roześmieli się, ich klatki piersiowe nadymały się na jej stwierdzenie. Wywróciła oczami i pozwoliła im opaść. *** Michelle gwałtownie otworzyła oczy, kiedy Jonah zaczął delikatnie myć jej płeć ciepłą, mokrą szmatką. Wyglądała, jakby miała usnąć, ale jeszcze nie była na to pora. On i jego bracia musieli pieprzyć swoją partnerkę w najgorszy sposób. Jego jądra były obolałe, a fiut tak kurewsko twardy, że aż bolało. Przesunął się na bok i zrobił Brockowi miejsce między jej nogami. Położył się na łóżku, odwrócił jej twarz w swoją stronę i wpił się w jej usta. Jonah jęknął wsuwając język do ust Michelle i okrążając jej język. Pociągnął go do swoich ust i zassał. Chciał wpełznąć w nią i nigdy nie wyjść. Odsunął od niej usta, oboje oddychali ciężko i odwrócili głowy by zobaczyć jak Brock wsuwa swojego twardego fiuta w jej szparkę. Widok fiuta jego brata wsuwającego się w cipkę ich partnerki był tak podniecający, że nie wiedział, czy wytrzyma. Jonah pomógł podnieść Michelle na kolana Brocka i patrzył jak jego brat pochłania jej usta tak jak on przed chwilą. Zauważył ruch Mikhaila i odwrócił się, by zobaczyć jak siada za Michelle z lubrykantem w dłoni. Na dźwięk otwieranej buteleczki Michelle odsunęła się od Brocka i spojrzała przez ramię. Jonah skorzystał z możliwości jej ust i zbliżył się do niej, unosząc się na kolanach. Chwycił za podstawę swojego fiuta i pchnął biodrami do przodu, aż główka jego fiuta dotknęła jej warg. Jęknął, kiedy Michelle przesunęła językiem wokół jego fiuta i po małej szparce na jego czubku. Chciał pchnąć kutasem głęboko w jej gardło, ale powstrzymywał się, nie chcąc jej pospieszać, ani zranić. Patrzył jak rozchyla szeroko wargi i po chwili wciąga jego fiuta w usta. Widok jej z jego fiutem w jej ustach, fiutem jego brata w jej cipce, a drugiego brata napierającego na jej tyłek był jego zgubą. Złapał ją za włosy i zaczął wsuwać swojego kutasa do jej słodkich, gorących i wilgotnych ust. Zaczął wolno i spokojnie, dając braciom szansę na złapanie wspólnego rytmu w posuwaniu jej cipki i tyłka. Wyglądała tak seksownie z wszystkimi dziurkami t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

9 4

wypełnionymi ich erekcjami. Kiedy jego bracia złapali rytm i zaczęli zwiększać tempo, Jonah zrobił to samo i wszyscy trzej posuwali swoją partnerkę w tym samym czasie. Jonah opuścił głowę do dołu i patrzył jak jego fiut pojawia się i znika w ustach Michelle. Kiedy sięgnął tylnej ścianki jej gardła, jęknął nisko i długo. Wysunął się na chwilę i wjechał ponownie w jej głębię. Tym razem musiała być na niego gotowa, bo rozluźniła mięśnie gardła i wsunął się jeszcze dalej. Nie potrafił powstrzymać krzyku rozkoszy, kiedy jego włosy łonowe zetknęły się z jej nosem. Brała w usta i gardło każdy cal jego fiuta. Jonah poczuł wokół swojego trzonu jej jęk, wibracje przeniosły się po całej jego długości i zatracił się. Pompował w jej usta, a jego bracia uderzali w jej ciało. Ssała go mocno za każdym razem gdy się wycofywał, a potem wciągała policzki i lizała ogromną żyłkę na jego fiucie, kiedy się wsuwał. Poczuł gorące mrowienie u podstawy kręgosłupa i wiedział, że jest bliski szczytowania. "Ona mnie zabija. Doprowadźcie ją." Nakazał Jonah braciom. Zobaczył jak Brock sięga między siebie, a ciało Michelle i przez jej jęk domyślił się, że jego brat pocierał jej łechtaczkę. Pomieszczenie wypełniał dźwięk ciała uderzającego o ciało i głośne jęki. Jonah poczuł jak jego jądra uderzają o podbródek Michelle i mrowiące gorąco przeniosło się na jego jądra, zaciskając je mocno. Pchnął w jej usta jeszcze cztery razy, złapał jej włosy w pięść i głośno wykrzyczał swoje spełnienie. Dźwięk jej krzyku i przełykania jego nasienia w tym samym czasie22 powiedział mu, że również doszła. Brock i Mikhail krzyknęli chwilę później i wszyscy doszli jednocześnie. Jonah wysunął swojego wilgotnego fiuta z ust Michelle i opadł na łóżko. Nigdy nie czuł się taki wyczerpany. Nowo narodzony kociak położyłby go na łopatki samym oddychaniem. "Zemdlała." Powiedział Brock przyciągając jego uwagę. "Chyba wygląda na to, że znowu wypieprzyliśmy ją aż oślepła, ogłuchła i oniemiała." Odparł z rozbawieniem Jonah. "Zaraz pójdę i napełnię wannę."

22

WTF??? Jak to możliwe? Aż dziw, że się biedna nie zakrztusiła

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

9 5

"Pomogę ci, jak tylko dam radę wstać." Powiedział Mikhail i również opadł na łóżko. "Ale z was mięczaki." Powiedział Brock i wstał z łózka. Jonah wybuchł śmiechem patrząc jak Brock zanosi nieprzytomną Michelle do łazienki. Widział jak jego bratu drżą nogi i kiedy do jego śmiechu dołączył śmiech Mikhaila, wiedział, że on również to widział. Czegóż więcej mogłyby życzyć sobie Alfy sfory? Wszystko czego pragnęli znajdowało się w łazience z ich bratem.

Koniec

t ł u m a c z e n i e :

l i l a h 0 2

B e t a :

M a ł g o s i a

9 6