Cecily von Ziegesar - Plotkara 11 - Nie zapomnij o mnie

Redakcja stylistyczna Izabella Sieńko-Holewa

Korekta Jolanta Gomółka Anna Tenerowicz Ilustracja na okładce Cover Design Andrea C. Uva Cover Photograph by Roger Moenks Opracowanie graficzne okładki Wydawnictwo Amber Skład Wydawnictwo Amber Druk Wojskowa Drukarnia w Łodzi, Sp. z o.o.

Tytuł oryginału Gossip Girl. The Carlyles Copyright © 2008 by Alloy Entertainment. All rights reserved. For the Polish edition Copyright © 2008 by Wydawnictwo Amber Sp. z o.o. ISBN 978-83-241-3154-9

Warszawa 2008. Wydanie I Wydawnictwo AMBER Sp. z o.o. 00-060 Warszawa, ul. Królewska 27 tel. 620 40 13,620 81 62

Bądźmy sobie, ile można, obcymi. William Szekspir, Jak wam się podoba tłum. Leon Ulrich

www.wydawnictwoamber.pl

plotkard.net

tematy

na celowniku

wasze e-maile

zapytaj

Wszystkie nazwy miejsc, imiona i nazwiska oraz wydarzenia zostały zmienione lub skrócone, po to by nie ucierpieli niewinni. Czyli ja.

hej, ludzie! Zdziwieni, że się odzywam? No co wy? Coś się wydarzyło na Upper East Side i nie mogę tego przemilczeć. W mieście pojawiła się nowa trójka i to zdecydowanie zbyt śliczna, żeby o nich nie mówić...

NAJPIERW MUSZĘ SIĘ TROCHĘ COFNĄĆ Wszyscy wiemy, że tego lata odeszła nasza ukochana Avery Carls. Ta wspaniałomyślna dobrodziejka rozdała sporą część fortuny muzeom, bibliotekom i parkom tak, jak ludzie oddają sukienki z zeszłego sezonu do sklepu z używaną odzieżą. Miała siedemnaście lat, gdy trafiła na pierwsze strony gazet - tańczyła na stolikach na pierwszym koncercie Elvisa w Nowym Jorku. Mając dwadzieścia jeden wyszła za mąż (po raz pierwszy) i przeprowadziła się do słynnego brzoskwiniowego domu na rogu Sześćdziesiątej Pierwszej i Park Avenue. Gdy miała siedemdziesiąt lat, nadal piła szkocką z wodą sodową i zawsze otaczały ją świeżo ścięte białe piwonie. A co najważniejsze, doskonale wiedziała, jak dostać to, czego chciała - od mężów, od pań z towarzystwa, od rządu stanowego, od każdego. Moja pokrewna dusza. Dlaczego to miałoby was obchodzić? Nie gorączkujcie się, zaraz do tego dojdę. Niesforna córka Avery Carls, Edie, * plotkara.net jest tłumaczeniem nazwy autentycznej strony internetowej: www.gossipgirl.net (przyp. red.). która wiele lat temu uciekła na Nantucket odnaleźć siebie poprzez sztukę, została wezwana do Nowego Jorku, żeby uporządkować sprawy matki. Sądząc po regale pełnym oprawionych w skórę dzienników (i sześciu unieważnionych małżeństwach), które starsza pani Carls zostawiła po sobie, porządkowanie może trochę potrwać. Dlatego Edie zamknęła dom na Nantucket i wraz z pozbawionymi ojcowskiej opieki trojaczkami przeprowadziła się do niesławnego apartamentu na rogu Siedemdziesiątej Drugiej i Piątej Alei.

kawałek o letnich rozrywkach dla programu telewizyjnego Herbatka z lady Sterting. Wszyscy wiemy, że Lady S nie może się już doczekać, żeby zaplanować mu baśniowy ślub z jego dziewczyną, K, ale czy ta młodzieńcza miłość przetrwa? Zwłaszcza że K widziano przy konfesjonale w katedrze św. Patryka... Mówi się, że spowiedź pomaga duszy.

Poznajcie Carlsów: O, przystojniak o dość surowej urodzie, naga pierś, złociste włosy, zawsze obecne kąpielówki Speedo... Jak na razie zapowiada się dobrze. Następnie A, jasnozłociste włosy, kobaltowo niebieskie oczy, bogini jak z bajki w sukienkach od Marni. No i B, skrót od Baby. Och, ciekawe, czy rzeczywiście takie słodkie z niej niewiniątko?

wasze e-maile

No i oczywiście nie można zapomnieć o naszych starych przyjaciołach z Upper East Side. Oni też coś kombinują. J widziano ostatnio, jak piła gin Tanqueray na jachcie w Sagaponack. Co tam robiła, skoro miała malować arabeski w paryskiej Operze Garnier? Nie wytrzymała presji, czy może po prostu stęskniła się za przyszłym miliarderem, J.P.? I nie zapominajmy o R z nieskazitelnymi manierami. Pływał w basenie na dachu w Soho House, podczas gdy jego matka nagrywała właśnie

Jak starzy wyjadacze potraktują trójkę nowych na naszej wysepce? Muszę przyznać, że jestem ciekawa: utrzymają się na wodzie, czy pójdą na dno?

ES

Kochana P! Jakiś milion lat temu moja mama chodziła do Constance Billard z matką trojaczków. Powiedziała mi, że przeprowadzili się do miasta, bo A przespała się z całą wyspą - z chłopakami i z dziewczynami! Z kolei

B jest szalona, błyskotliwa i genialna,

przy czym niezrównoważona psychicznie i nigdy nie pierze ubrań. A O podobno pływa w weekendy do Nantucket w samych Speedo. To prawda? Trój kącik

Ciekawe. Z tego, co widziałam, A prezentuje się całkiem niewinnie.

Drogi Trój kąciku!

2

Ale

wszyscy

dobrze wiemy, że wygląd bywa zwodniczy. Zobaczymy, czy

B genialnie poradzi sobie w mieście. A co do O, Nantucket

13

Droga P! Właśnie się tu przeprowadziłam i po prostu kocham Nowy

jest kawałek drogi stąd, więc wątpię, żeby płynął aż tam. Ale

Jork!!!!! Jakieś rady, jak sprawić, żeby to był najlepszy rok w

jeśli jest w stanie... to powiem ci tylko jedno: wytrzymałość.

moim życiu? ZMałegoMiasteczka

Właśnie tego szukam w facecie. P. Droga ZMM

kąciku w Balthazarze i doniosę o wszystkim, co was omija. To początek

Powiem ci tylko, bądź ostrożna. Manhattan to niewielka wyspa,

nowej ery na Upper East Side. Widząc tę trójkę w mieście, po prostu

ale na pewno o niebo wspanialsza od miejsca, z którego

wiem, że czeka nas kolejny rok szaleństw i niegodziwości...

przybyłaś - niezależnie od tego, gdzie to jest. Nieważne co robisz i gdzie jesteś - zawsze ktoś cię widzi. Nie skończy się na plotecz-

Wiecie, że mnie kochacie.

Plotkara

kach w szkolnej stołówce. Tutaj wieści trafiają do rubryki towarzyskiej albo na stronę Gawkera. O ile, rzecz jasna, jesteś dość interesująca albo ważna, żeby plotkować na twój temat. Można tylko mieć nadzieję. P. Kochana P! Założę się, że mówisz, że odroczyłaś pójście do college'u, bo tak naprawdę do żadnego się nie dostałaś. Słyszałem też, że pewien gość z małpą jednak nie trafił do West Point, i uważam, że to dość tajemniczy zbieg okoliczności: on tu ciągle jest i ty także. Naprawdę jesteś dziewczyną??? A może wcale nie byłaś w

witajcie w dżungli

ostatniej klasie? Założę się, że jesteś jakąś dziwaczną trzynastolatką bez cycków i ludzie nawet nie potrafią powiedzieć,

Baby Carls obudziła hałasująca śmieciarka, która właśnie cofała na

czy jesteś dziewczyną, czy chłopakiem. Chodzi mi o to, że wcale

Piątej Alei. Dziewczyna potarła opuchnięte oczy i spuściła bose stopy

nie jesteś prawdziwą Plotkarą. Nawet strona się zmieniła.

na czerwoną terakotę tarasu. Przytuliła do szczupłej piersi czerwoną

JeSteśChuckiemB

szkolną bluzę z Nantucket High, która należała do jej chłopaka.

Drogi JeSteśChuckiemB! Po pierwsze, to się nazywa odmiana i

Siedemdziesiątą Drugą i Piątą Aleją, doskonale słyszała hałasy

remont! Pooglądaj trochę telewizji. Po drugie, pochlebia mi, że

budzącego się w dole miasta. Tu było zupełnie inaczej niż w jej starym

moja obecność przyczynia się do powstawania teorii spiskowych.

domu w Siaconset na Nantucket, lepiej znanym jako Sconset, gdzie

Przykro mi natomiast, że cię rozczaruję, ale jestem tak kobieca,

zwykła zasypiać na plaży ze swoim chłopakiem, Tomem Devlinem.

jak to tylko możliwe i nie ma żadnej małpki w zasięgu mojego

Jego rodzice prowadzili mały pensjonat, a on mieszkał z bratem w

wzroku. Ile mam lat? Jak mawiała szacowna Avery Carls:

domku dla gości na plaży, odkąd skończył trzynaście lat. Zaskoczył

„Prawdziwa dama nigdy nie kłamie". R

Baby, odwiedzając ją w Nowym Jorku w ten weekend. Ale wyjechał

Chociaż zamieszkali na samej górze, na piętnastym piętrze ponad

wczoraj wieczorem. Nie mogła potem zasnąć, więc zabrała kołdrę na na celowniku

hamak na tarasie.

Nowinki na temat nowicjuszy:

O biega w Central Parku. Bez

Spanie na świeżym powietrzu? Jakie to... au nature 1.

koszulki. Czy on w ogóle ma jakieś koszulki? Miejmy nadzieję,

Weszła przez rozsuwane, przeszklone drzwi do ogromnego

że nie. A przymierza srebrną minisukienkę z cekinami od YSL w

apartamentu, który najwyraźniej teraz będzie jej domem. Wielkie,

przymierzalni u Bergdorfa. Nikt jej nie powiedział, że w

pomalowane

na

kremowo

pokoje

ze

lśniącymi,

drewnianymi

B, w

posadzkami i ozdobnymi, marmurowymi dekoracjami, wcale nie

FAO Schwarz, wtulona w faceta w ciemnoczerwonej szkolnej

wyglądały przytulnie. Baby ciągnęła za sobą kołdrę Frette, wycierając

bluzie

nią nieskazitelną podłogę. Szła do •.ypialni siostry, Avery.

Constance obowiązują mundurki? Jej siostra brunetka, z

Nantucket,

ustawia

pluszowe

zwierzątka

w

niestosownych pozach i robi zdjęcia. Więc tak się bawią dzieciaki tam, skąd oni pochodzą?

Złote włosy Avery rozsypały się na bladoróżowej podusz-CC Dziewczyna chrapała jak potłuczony imbryk. Baby wskoczyła do niej na łóżko.

No dobra, panie, panowie, pewnie spieszycie się na ostatnie

-Ej! - Avery podniosła się, naciągając na opalone ramię i amiączko

zakupy przed rozpoczęciem roku szkolnego, albo-w przypadku

białego topu Cosabella. Jej długie włosy były ma-lowe, a niebieskie

tych, którzy wyruszyli do college'ow - do czytania Owidiusza i

oczy przymglone, ale nadal wyglądała jak księżniczka, dokładnie

żłopania piwa PBR w swoich nowiutkich, malutkich pokojach w

tak jak ich babka. Całkowite przeciwieństwo Baby.

akademikach. Nie martwcie się. Będę tutaj, popijając sancerre w

3

-Już

rano - oznajmiła Baby, podskakując na kolanach jak

limuzyny od czasu do czasu śmigały alejami. Dalej rozciągała się bujna

czterolatka, która przedawkowała cukier w płatkach z mio-

zieleń Central Parku. Avery z trudem dostrzegła poplątany labirynt

dem.

ścieżek wijących się między drzewami.

Chciała to powiedzieć wesoło i dziarsko, ale czuła się

Siostry usiadły razem, kołysząc się w hamaku i spoglądając na

ociężała. Nie chodziło tylko o to, że w zeszłym tygodniu cała

wypielęgnowaną zieleń na tarasach i balkonach przy Piątej Alei.

rodzina została z korzeniami wyrwana z Nantucket. Po prostu

Pustych,

Nowy Jork nigdy, przenigdy, nie stanie się dla niej domem.

zadowoleniem. Tu na górze czuła się jak królowa Upper East Side, do

Kiedy Baby się urodziła, jej pojawienie się zaskoczyło i mamę, i położną, która myślała, że Edie nosi tylko bliźnięta. Jej

jeśli

nie

liczyć

ogrodników.

Avery

westchnęła

z

tej roli się urodziła. Czy aby na pewno?

brata i siostrę nazwano po dziadkach ze strony matki, a

- Cześć.

niespodziewane trzecie dziecko wpisano do metryki po prostu

Ich brat, Owen - prawie metr dziewięćdziesiąt wzrostu, jak zwykle

jako Baby. I tak już zostało. Za każdym razem, kiedy Baby

bez koszulki - wyszedł na taras z kartonikiem soku pomarańczowego i

przyjeżdżała do Nowego Jorku odwiedzić babcię, łatwo było

butelką szampana. Miał na sobie tylko czarne kąpielówki Speedo. Avery

wyczytać z jej spojrzenia, że o ile bliźnięta jeszcze dało się za-

przewróciła oczami na widok brata. Miał obsesję na punkcie pływania i

akceptować, o tyle trójka to zbyt duża liczba dzieci, zwłaszcza

z łatwością potrafił spić wszystkich, tak że lądowali pod stołem, a sam

dla samotnej matki. Baby zawsze była zbyt niechlujna i zbyt głośna. Po prostu już samo to, że istniała, to było za wiele i dla babci Avery, i dla Nowego Jorku. Teraz Baby zaczynała się zastanawiać, czy babcia nie miała racji. Wszystko tutaj - począwszy od pokoi identycznych jak pudełka, a skończywszy na regularnej siatce ulic Nowego Jorku - uosabiało porządek i ograniczenia. Podskoczyła jeszcze raz na łóżku siostry. Avery jęknęła sennie. - No daj spokój, obudź się! - ponaglała Baby, chociaż nie było jeszcze dziesiątej, a Avery zawsze lubiła dłużej pospać. Nie mogła uwierzyć, że ona i Baby były spokrewnione. Baby zawsze miała idiotyczne pomysły. Na przykład uczyła ich psa, Chance'a, porozumiewać się przy pomocy mrugania. Zupełnie, jakby cały czas chodziła nawalona. Ale chociaż jej chłopak rzeczywiście regularnie przypalał, Baby nigdy ni tknęła narkotyków. - Już po dziesiątej - skłamała Baby. - Masz ochotę gdzieś' wyjść? Jest naprawdę ładnie - namawiała. Avery popatrzyła na splątane, ciemne, długie włosy sio-! stry i podpuchnięte, brązowe oczy i od razu wiedziała, że Baby przepłakała noc z powodu swojego beznadziejnego chłopaka. Kiedy mieszkali na Nantucket, Avery robiła, co mogła, żeby unikać Toma. Ale przez ostatni weekend nie i dało się nie widzieć tego faceta. Był obleśny, począwszy od brudnych, białych, sportowych skarpetek z Gap, które zwinął i dał do zabawy kotu, Rothko, skończywszy na przyłapaniu go z fajką wodną i trawką na tarasie, kiedy miał na sobie tylko bokserki ze Wiedziała,

że

odrazą. Baby pokręciła smutno głową, a splątane włosy opadły jej na łopatki. Baby zawsze była drobniutka, a teraz wyglądała wręcz filigranowo. Potargane, brązowe włosy straciły już miodowe pasemka, które zawsze pojawiały się w czasie pierwszych tygodni lata na Nantucket.

-Co słychać? - zagadnął przyjaźnie. -Nic - odparły jednocześnie. dziesięć lat, zanim stały się takie wycofane i tajemnicze. Pociągnął

soku

pomarańczowego,

zastanawiając

się,

czy

kiedykolwiek rozumiał dziewczyny. Gdyby nie to, że tak trudno im się oprzeć, może by sobie odpuścił i został mnichem. A skoro o tym mowa, jedyny powód, dla którego wstał tak wcześnie, to z lekka pornograficzny sen, który zmusił go do wyskoczenia z łóżka i poszukania - bez skut ku - basenu.

Wyglądało na to, że ich nie potrzebuje.

Mikołajem.

- Macie ochotę na drinka? Upił łyk soku i wyszczerzył zęby, widząc jak Avery krzywi się z

Westchnął. O wiele łatwiej było je zrozumieć, gdy miały po

- Która godzina? - Avery usiadła i przetarła oczy.

Świętym

nadal mógł przebiec 10 kilometrów.

Baby

ceni

jego

autentyczność, ale czy bycie sobą musi oznaczać bycie odrażającym? Odpowiedzieć jednym słowem? Nie. - Dobra, wstaję. Avery wygrzebała się z pościeli z najdelikatniejszej wło-1 skiej bawełny i wyszła boso na taras. Tuż za nią Baby. Avery zmrużyła oczy od słońca. Szeroka ulica w dole była pusta, tylko

Sen o kim? Prosimy o więcej szczegółów! Odstawił zamkniętą butelkę szampana do wielkiej donic ze stokrotkami, upił jeszcze jeden łyk soku i wcisnął się n hamak obok sióstr. Zerknął w dół na gąszcz drzew. Nie móg uwierzyć, jaki mały wydawał się Central Park. Z tej wysokości wszystko wydawało się miniaturowe. Zupełnie inaczej niż na Nantucket, gdzie bezmiar oceanu ciągnął się w nieskończoność. Sconset było najbliższym Portugalii i Hiszpanii miej scem w kraju i Owen zawsze się zastanawiał, jak długo musiałby tam płynąć. - Heeeej! Głos ich matki i brzęk bransoletek własnoręcznie zrobionych ze srebra i turkusów było słychać w całym mieszkaniu i na tarasie. Edie Carls pojawiła się w drzwiach. Miała na so bie opływającą kształty, letnią sukienkę w niebieski wzór od Donny Karan, a blond włosy z siwymi pasemkami ścięte n pazia zaplotła w mnóstwo cieniutkich warkoczyków. Wyglądała bardziej jak przestraszony jeżozwierz niż mieszkanka naj bardziej ekskluzywnej okolicy na Manhattanie. - Bardzo się cieszę, że wszyscy tu jesteście - ekscytował-się. Potrzebuję waszej rady. Wchodźcie.

4

Wskazała w kierunku korytarza, a grube bransoletki zadzwoniły jedna o drugą. Avery zachichotała, kiedy Owen posłusznie zsunął si z hamaka i podreptał do mieszkania za idącą szybkim krokiem Edie. Przez ostatni tydzień pełnił funkcję doradcy do spraw artystycznych matki. Co wieczór był na jakimś otwarciu wy stawy - zwykle w zatłoczonych, pachnących paczulą galeriach na Brooklynie lub w Queens, gdzie sączył ciepłe chardonnay i udawał, że wie, o czym mówi. Drogie pokoje z drewnianym parkietem, w których kiedyś pewnie stały szezlongi w stylu Ludwika XIV i stoliki Chippendale, były teraz puste, jeśli nie liczyć kilku przechodzonych sztuk mebli, które Edie zdobyła, korzystając z rozległej łatki przyjaciół w świecie artystycznym. Avery natychmiast i mówiła ultranowoczesny wystrój od Jonathana Adlera i Ce-lei ie Kempbell, ale meble jeszcze nie przyjechały. Tymczasem l

i

lie

wytrzasnęła skądś zjedzoną przez mole pomarańczową i .mapę, którą postawiła pośrodku salonu. Rothko zaciekle ją drapał. To było jego nowe ulubione zajęcie od czasu przeprowadzki do Nowego Jorku. Większość ulubieńców Carlsów lizy psy, sześć kotów, koza i dwa żółwie - musiało zostać na Nantucket. Rothko pewnie czuł się samotny. Ale nadszedł kres jego samotności. Obok Rothko stała ponad półmetrowa gipsowa szynszyla, pomalowana na bladonie-biesko i owinięta w folię bąbelkową.

-Co

o tym myślicie? - zapytała Edie. Jej niebieskie oczy

i

o/błysły. - Jakiś facet sprzedawał to po pięćdziesiąt centów na ulicy w Red Hook w Brooklynie, akurat kiedy wracałam wieczorem z performance'u. To autentyczna, nowojorska sztuka w stylu ready-made - dodała entuzjastycznie.

-Spadam stąd - stwierdziła Avery, cofając się, jakby gipsowa figurka była nosicielem groźnych chorób. - Wybielałyśmy się z Baby do Barneys - dodała, przekonując siostrę •pojrzeniem, żeby się zgodziła. Baby snuła się ze smętną miną w idiotycznej bluzie Toma przez cały weekend. To się musi •.kończyć. Baby jednak pokręciła głową, przyciskając bluzę mocniej do ciała. Właściwie to podobała jej się ta szynszyla. Obie w równym stopniu nie pasowały do tego eleganckiego mieszkania. - Mam plany - skłamała.

5

Jakie to plany, zdecyduje, gdy tylko zniknie rodzini z oczu. Owen patrzył na figurkę. Miał wrażenie, że mruga do niego jednym okiem. Naprawdę musiał wyjść z tego domu.

najlepsze rzeczy w życiu sq za darmo

- Ehm, muszę odebrać sprzęt do pływania. Mgliście przypominał sobie jakiś e-mail, o tym że ma odebrać strój od kapitana drużyny w szkole św. Judy, nim jutro zacznie się nauka.

Avery nie mogła powstrzymać uśmiechu, kiedy wyszła / apartamentowca i ruszyła Piątą Aleją. Była dopiero dziesią-lii, ale na

- Powinienem się tym zająć.

ulicach już roiło się od turystów i rodzin. Żar ostatnich sierpniowych

- No dobrze - zaszczebiotała Edie, kiedy Avery, Owen i Baby

dni przeplatał się z chłodną bryzą, która I u/.yprawiała ją o niecierpliwe

rozbiegli się w różne końce mieszkania.

drżenie. Avery nie mogła się doczekać, kiedy drzewa po obu stronach

Jutro zaczyna się szkoła. Początek nowej ery. Edie ostrożnie zaniosła

alei staną się poma-i.uiczowe, czerwone i żółte. Nie mogła się doczekać

szynszylę do swojej pracowni ar tystycznej.

chwili, jdy zawinie się w kaszmirowy płaszcz od Burberry i będzie

- Bawcie się dobrze, to wasz ostatni dzień wolności! - za wołała. Jej głos niósł się echem w pustym mieszkaniu. A przecież oni zawsze znajdą sposób, żeby się dobrze ba wić. Nie?

łączyć gorącą czekoladę na jednej z ławek wzdłuż surowych, i imiennych murów otaczających Central Park. Nie mogła się doczekać jutra. Pierwszego dnia w ekskluzywnej szkole dla dziewcząt na Manhattanie, Constance Billard, dnia kiedy jej tycie nareszcie się zacznie. Skręciła w Madison i zatrzymała się przed oknem wystawowym butiku Calvina Kleina na rogu Sześćdziesiątej Drugiej, /crknęła na swoje odbicie. Z długimi, pszenicznymi włosami, /wiązanymi apaszką od Pucciego, i w jasnoróżowej wąskiej lukience bez rękawów od Dianę von Furstenberg, otulającej jej szczupłe, wysportowane ciało wyglądała jak typowa miesz-l inka Upper East Side na spacerze. Na Nantucket, gdzie na

imprezy zakładało się rzeczy z wełny, a cała zabawa sprowa dzała się do wypicia sześciopaku piwa na plaży, Avery zawsz czuła, że nie jest w

- Jest piękna - zgodziła się Avery, marząc, żeby sprzedawczyni zniknęła.

swoim żywiole. Ale w tym roku będzi inaczej. Nareszcie znalazła się

Chciała, aby ta chwila była nieskażona. Tylko ona i torba. I

tam, gdzie było jej miejsce.

zmyślony poławiacz homarów?

Oderwała się od wystawy i ruszyła dalej Madison Avenue. Tuż za

- Limitowana seria - poinformowała sprzedawczyni. We-dług

Sześćdziesiątą Pierwszą dotarła do Barneys i uśmiechnęła się radośnie,

plakietki na piersi nazywała się Natalie. - Właściwie ktoś |.|

gdy wytworny, ubrany na czarno odźwiern; przytrzymał dla niej drzwi.

zarezerwował, ale nie odezwał się od tamtego czasu... Jest pani

Wchodząc, wzięła głęboki wdech, gdy aż do bólu znajomy, unoszący

zainteresowana? - Natalie uniosła perfekcyjnie wyregulowaną brew.

się w powietrzu z klimatyzatorów zapach Creed Fleurissimo, uderzył jej

Avery pokiwała głową jak zahipnotyzowana. Zerknęła na metkę.

nozdrza. T
Cztery tysiące dolarów. Ale właściwie nie robiła zbyt wielu zakupów

obecność ducha babki, który poprowadził ją z dala od przy-, dużych

od przyjazdu do Nowego Jorku... i w końcu od t vego Edie miała

zielonych torebek Marca Jacobsa w kierunku torebek prawdziwych

nowego księgowego, Alana? Poza tym babcia powiedziała jej kiedyś,

projektantów.

gdy Avery podziwiała pewną już napraw-.

lc wiekową i bardzo

Avery szła przez luksusowy dział z torebkami, z czcią dotykając

klasyczną torebkę Hermes'ego z zapięciem Kelly z niezwykle bogatej

krokodylej skóry i miękkich zamszy. Jej spojrzenie zatrzymało się na

babcinej kolekcji - „Torebka nigdy nie umiera. Mężczyźni owszem." Ta

torbie-teczce w kolorze koniaku od Gucciego. Poczuła drżenie w

torebka była na zawsze.

brzuchu. Złote sprzączki przypominały jej starą skrzynię, którą

-Wezmę

zostawiła w domu na Nantucket. Zawsze wyobrażała sobie, że tę

wymanikiurowanymi palcami (paznokcie w kolorze bladego różu)

skrzynię straciła na Atlantyku jakaś jej dawna babcia cioteczna o

po giętkie, skórzane paski.

błękitnej krwi, kiedy statek, którym płynęła, zatonął podczas jej

-O, tu jesteś!

ją - stwierdziła pewna siebie, już sięgając świeżo

miesiąca miodowego. A potem skrzynię - wiele lat po romantycznej

Avery i Natalie odwróciły się jednocześnie i ujrzały, idą-cą po

śmierci dalekiej ciotki - odnalazł brodaty poławiacz homarów. Avery

marmurowej posadzce, smukłą dziewczynę z kaskadą kasztanowych

miała nawyk dorabiania do wszystkiego romantycznych historii.

włosów i pokrytą piegami cerą. Avery zamarła zahipnotyzowana.

Cóż, lepsze to niż ssanie kciuka albo obgryzanie paznokci.

Nawet w zwiewnej białej sukience Milly i wielkich okularach D&G na

- Nadzwyczajna rzecz.

głowie dziewczyna wyglądała dokładnie jak balerina z obrazu Degasa,

Avery usłyszała za plecami uprzejmy głos. Odwróciła się i

który wisiał w bibliotece babci.

spojrzała na sprzedawczynię. Była po czterdziestce i siwiejące włosy miała sczesane w gładkiego koka.

- Przyszłam po torebkę. Przepraszam, że nie odebrałam waszych wiadomości, byłam w Sagaponack. Telefony fatalnie lam funkcjonują.

6

Westchnęła ciężko, jakby słaby zasięg w Hamptons był najstraszliwszą rzeczą na świecie. - Dzięki, że ją zatrzymaliście.

7

Wejście Carlsów

17

Nieznajoma wyjęła torebkę z rąk Avery, jakby zadaniem Avery było ją dla niej trzymać. Dziewczyna zmrużyła oczy i mocno chwyciła rączkę. - Pani musi być Jack Laurent. - Natalie zacisnęła usta w wąską

- Zamierzałam za nią zapłacić - upierała się, próbując powiedzieć to spokojnie. Bez słowa wręczyła mu torebkę, a jej błękitne oczy zrobiły się wielkie z przerażenia. Naprawdę pomyśleli, że chciała ją ukraść?

linię, odwracając się do nowoprzybyłej. - Niestety, ponieważ mamy

Natalie dołączyła do nich, zabierając torebkę z rąk ochroniarza.

określoną politykę w kwestii rezerwacji i zjawiło się paru innych

Avery czuła, jak czerwone plamy wyskakują na jej dekolcie i twarzy.

zainteresowanych, obawiam się, że ter muszę umieścić panią na liście

Zawsze się tak działo, gdy się denerwowała. Lada moment wybuchnie

oczekujących.

płaczem.

Avery uśmiechnęła się współczująco do dziewczyny, czując lekki

-Naprawdę

uważam, że powinni ustalić limit wiekowy na

zawrót głowy. Nikt w Constance Billard nie będzie miał tej torebki.

niektórych piętrach, nie uważasz? - powiedziała jakaś siwa kobieta

Wydała się o wiele cenniejsza, gdy Avery zobaczyła, że jest aż tak

do przyjaciółki z nadmiernie natapirowanymi rudymi włosami. Ta

rozchwytywana. Pociągnęła za rączkę, ale dziewczyna nie puściła

druga miała na sobie szmizjerkę w leopardzie cętki od Normy

torebki.

Makali. Avery nagle poczuła się, jakby miała pięć lat.

- Nawet rozumiem, dlaczego potrzebujesz nowej torebki. Jack

-Zamierzałam zapłacić - powtórzyła na głos. - Kasy nie są dobrze

zerknęła znacząco na znoszoną torebkę od Louisa Vuit-

oznaczone.

tona. Avery dostała ją na trzynaste urodziny od babci i - jakby to ona ujęła - widać było, że torebka była bardzo kochana. - Może wpadnie ci w oko któraś z tych na zewnątrz.

Kiedy to powiedziała, skrzywiła się. Kasy? Brzmiało to tak, jakby źle skręciła w markecie Target. Pokręciła głową, próbowała wyglądać na w najwyższym stopniu

Avery zmrużyła jeszcze bardziej niebieskie oczy i złapała ko-

poirytowaną i sięgnęła do torebki z monogramem LV. Chciała wyjąć

niakowa torebkę za pasek na ramię. Na zewnątrz? Chodzi o tandetne

nowiutką kartę American Express z portfela w zielono-czerwone paski

podróbki u sprzedawców na ulicy? Odebrało jej mowę.

Gucciego. Wtedy wszyscy zobaczyliby, że to niefortunna pomyłka.

- Więc sprawa jest załatwiona - mówiła dalej Jack, zaciskając mocniej ręce na paskach torebki Givenchy. - Możemy się tym zająć? rzuciła wyniośle do Natalie, a jej zielone oczy rozbłysły. Natalie wyprostowała całe swoje metr sześćdziesiąt wzrostu. Wyglądała komicznie stojąc między dziewczynami, które patrzyły sobie w oczy ponad dziesięć centymetrów nad jej głową. - To jedyny egzemplarz, jaki mamy - zaczęła autorytatywnym tonem. - To limitowana seria i dość delikatna, więc jestem pewna, że na pewno dojdą panie do porozumienia. Próbowała podważyć ich palce, zaciśnięte na raczkach torty- Nie sądzę, żeby to było potrzebne - powiedziała Avery i szarpnęła zdecydowanie torebkę, zaskakując tym Jack. I )/.iewczyna zatoczyła się do przodu i puściła zdobycz. Udław się tym, jędzo, pomyślała Avery, uśmiechając się krzywo. Nim Jack odzyskała równowagę, Avery odeszła szybkim krokiem, przyciskając torebkę do piersi jak futbolista zmie-i/.ający z piłką do pola punktowego. Pierwsza się zjawiła i pierwsza wyjdzie z torebką, która sprawiedliwie jej się należy. Tylko dziesięć metrów dzieliło ją od wyjścia. Nie mofla się powstrzymać, żeby nie odwrócić się i nie rzucić

Przeprosiliby ją i - żeby wynagrodzić przykrości - obrzuciliby ją gratisami od sklepu. - Na szczęście wyjście jest dobrze oznaczone - odparła lodowato Natalie. Avery zauważała, że sprzedawczyni świetnie się bawi. Natalie zniżyła głos: - Nie martw się, nie powiadomimy rodziców. Obróciła się na obcasie czarnych pantofli Prądy i wróciła do Jack, która czekała z zimnym, krzywym uśmieszkiem na irytująco piegowatej twarzy. - Po prostu muszę ją mieć na pierwszy dzień w szkole westchnęła teatralnie Jack. Wzięła torebkę i przyjrzała się jej uważnie, jakby chciała się upewnić, że Avery nie wybrudziła jej lepkimi palcami. - Koniec zakupów - oznajmił cicho ochroniarz, wyrywane Avery z ponurego zamyślenia. Dwóch innych ochroniarzy odprowadziło ją do wyjścia na Sześćdziesiątą Pierwszą ulicę. Drzwi zamknęły się za nią ze stłumionym odgłosem.

Jack iiiumfującego spojrzenia. W jej rodzinie to był odpowiednik lanca

Twarz Avery płonęła. Podświadomie spodziewała się, że zaraz

zwycięstwa po zdobyciu punktu. Blada twarz piegowatej dziewczyny

wybiegnie za nią tłum z Barneys, ale minęły ją tylko dwie kobiety około

straciła wszelkie ślady idealnej opalenizny, a jej zielone oczy wyrażały

trzydziestki. Pchały czarne wózki Bugaboo przypominające czołgi i

raczej zmieszanie niż złość. Avery wyszczerzyła zęby, czując lekki

rozmawiały o przedszkolach. ()dźwierni w białych rękawiczkach stali

zawrót głowy. Ale nagle wokół niej rozległo się ohydne brzęczenie.

przed rzędami luksusowych apartamentowców. Czerwony dwupiętrowy

Rozejrzała się rozdrażniona, ale nie wiedziała, skąd się bierze ten hałas.

autobus |cchal w stronę Central Parku. Avery poczuła, że wreszcie jej

Szła dalej, Czując się jak zwycięzca.

serce zaczyna zwalniać. Nikt nie miał pojęcia, kim jest, ani i

o

się

- Przepraszam panią.

właśnie stało. Poprawiła apaszkę i przeszła przez ulicę z wysoko

Przed nią pojawił się krzepki ochroniarz. Na plakietce / nazwiskiem

uniesioną brodą. To nie Nantucket, gdzie wszystko lozgłaszano w

miał napisane „KNOWLEDGE*". Avery spojrzała na niego, nic nie

nieskończoność. To Nowy Jork, miasto, w którym żyje ponad osiem

rozumiejąc. Próbowała go ominąć, ale z ła-iwością zagrodził jej drogę.

milionów ludzi, gdzie Avery może robić, co jej się spodoba... Albo być,

Nie była pierwszą dziewczyną, która próbowała uciec / Bameys!

kim jej się żywnie spodoba. I co z tego, że nie dostała torebki

- Proszę oddać mi tę torbę i będzie po wszystkim - powiedział

Givenchy? Nadal miała nowe l.ikierki bez pięty Louboutina, które

delikatnie i cicho pan Knowledge, łapiąc Avery za szczupłą rękę. Czuła, jak złote sygnety, które miał na palcach, wgniatają się w jej

kupiła wczoraj, i przy no's z ace szczęście perły od babci Avery. Pewnie spokojnie jutro będzie mogła pójść do Barneys i nikt jej nie pozna.

opaloną skórę.

* Knowledge (ang.) - wiedza (przyp. tłum.) 8

23

Kiedy przechodziła przez Piątą Aleję, przystojny chłopak w szarej

niej, uśmiechając się. Odpowiedziała mu

koszulce szkoły średniej Riverside i czapce Yankees l>r/.ebiegł obok szerokim uśmiechem, trzepocząc wytuszowanymi rzęsami. Jutro Avery Carls zacznie nowe życie w nowej szkole i Jack Laurent stanie się odległym wspomnieniem - zasmarkana diwa, która ukradła jej torebkę. Nikt o niej nigdy więcej nie usłyszy. Może. Tylko że dowcip polega na tym, że chociaż Nowy Jork jest ogromnym miastem, Manhattan jest maleńką wyspą...

Owen nie miał pojęcia, o czym do cholery mówiła ta kobieta. Rzadko oglądał telewizję, a jeśli już, to z założenia unikał programów z „herbatką" w tytule. - Miło mi panią poznać. - Wyciągnął niezdarnie rękę. Ściany holu wejściowego pomalowano na spokojny szarobeżowy kolor. Zdobiły je stare obrazy przedstawiające angielskie sceny z polowania na lisy. Nienagannie prezentujący się chłopak w uprasowanych, bawełnianych spodniach i nieskazitelnej, niebieskiej koszuli z krótkim rękawem zbiegł po schodach. Wyglądał, jakby się wybierał

na

pole

golfowe.

Owen

wsadził

ręce

do

kieszeni

podniszczonych szortów Adidasa i zgarbił się w cienkiej, szarej koszulce Nantucket Pirates. - Rhys! Masz gościa! - Lady Sterling uśmiechnęła się ciepło do obu chłopców. - To Owen Carls. Owen, mój drogi, powiedz proszę

to

moie

być

początek

pięknej

przyjaźni Owen Carls stał przed imponującym domem z czerwonej Cegły między Park Avenue i Madison. Z wahaniem nacisnął dzwonek obok nazwiska Sterling. W zeszłym tygodniu dostał c mail, że ma odebrać kostium członka drużyny pływackiej od Rhysa Sterlinga, kapitana drużyny w szkole św. Judy. Mimo to nieco się krępował wpadać bez uprzedzenia. Czuł się trochę |ak dzieciak przychodzący po cukierki w Halloween. Jakby kiedykolwiek odmówiono mu cukierka i to o dowolnej porze roku! Zadzwonił raz jeszcze. W białych skrzynkach przy wejściu rosły ładne, niebieskie kwiatki. Od niechcenia się pochylił, żeby je powąchać, myśląc o kimś, komu chciałby dać te kwiaty. Kiedy zaciągnął się słodkim zapachem, drzwi się otworzyły. Stała w nich kobieta w

matce, że z przyjemnością się z nią spotkam. Wi.1 ziałyśmy się tylko raz, na przyjęciu dobroczynnym, a wiesz, |nk tam jest - zawołała Lady Sterling, odchodząc korytarzem. - Miło cię poznać, stary! - Rhys zdecydowanie uścisnął Błoń Owena. Był nieco niższy od niego, miał ciemnobrązowe włosy i piwne oczy ze złotymi plamkami. Otworzył drzwi do szafy i wyjął bordową torbę Speedo.

-To dla ciebie. -Dzięki. Owen

przejrzał

zawartość

i

znalazł

sześć

batoników

energetycznych, bordowy ręcznik z wyhaftowanym napisem „SZKOŁA św. JUDY" i trzy pary maleńkich kąpielówek Speedo. /mieszany przyłożył je do bioder. Były jakieś pięć rozmiarów || małe. - Miło było cię poznać. Owen wrzucił kąpielówki do torby i odwrócił się, żeby wyjść.

-Poczekaj - zawołał za nim Rhys. - Jesteś zajęty dziś popołudniu?

granatowej, lnianej sukience ze zdumiewającymi, idealnie siwymi

Masz ochotę na brunch? U Freda jest niezłe żarcie. Na ostatnim

włosami, chociaż jej iwarz była kompletnie pozbawiona zmarszczek.

piętrze Barneys.

Wyglądała trochę jak Nicole Kidman w siwej peruce. - Dzień dobry - powiedziała ze sztywnym, brytyjskim akcentem, uchylając drzwi i zerkając na niego pytająco. -W czym mogę pomóc? - Cześć. Jestem, ehm, Owen Carls... Przyszedłem do Rhysa. Jestem nowym uczniem w drużynie pływackiej i chciałem odebrać swoje rzeczy... - zaczął niezręcznie. Naprawdę miał nadzieję, że trafił do właściwego domu. Na twarz kobiety wypłynął ciepły uśmiech. - Owen Carls! No oczywiście, bardzo dobrze znałam twoją babcię. Cudowna, jedyna w swoim rodzaju kobieta. Wprowadziła Owena do rozległego holu. Czuł się niezręcznie, trzymając kwiatek, który zerwał przed domem. - Wiesz, że kilka razy wystąpiła w programie? Owen zmarszczył brwi nie rozumiejąc. Przed nim wznosiły się wspaniałe, przykryte czerwonym dywanem schody, jakby żywcem wyjęte z Bulwaru Zachodzącego Słońca, jednego z ulubionych filmów Avery. Nie miał pojęcia, o czym jest, ale Avery oglądała go pewnie jakieś czterysta razy. Herbatka z lady Sterling - powiedziała surowo kobieta, jakby go poprawiała. - Herbatka ze mną - wyjaśniła z naciskiem.

-Nie! - odpowiedział szybko Owen, jedną nogą już na ulicy. Ostatnie, na co miał ochotę, to wpaść na Avery w trakcie )• oraczki zakupowej. Rhys wyglądał na zniechęconego. - W porządku. Owen pokręcił głową. - To znaczy... może byśmy po prostu złapali po bajglu? I poszli do parku? - zaproponował speszony. Chociaż zawsze uganiały się za nim tabuny dziewcząt, ()wen nigdy nie miał bliskich kumpli. I to właśnie przez dziew-. /yny. Chłopaki ze szkoły na Nantucket zazdrościli mu wyglądu i pewności siebie. I wiedzieli, że nie mają szansy na podryw, jeśli on jest w pobliżu. Owen starał się tym nie przejmować i nie czuł się samotny ani nic w tym stylu. Ale dajcie spokój. W końcu t nie jego wina, że działa jak magnes na panienki. Cóż, nie jest łatwo być przystojnym. - Dla mnie spoko. - Rhys pokiwał głową i zsunął na oczy raybany, gdy wyszli z domu i ruszyli w stronę parku. Po drodze zajrzeli do delikatesów. Kupili bajgle i piwo. Śniadanie mistrzów ! Przeszli Madison i Piątą, a kiedy weszli do parku, Rhys poprowadził ich wijącymi się ścieżkami, kierując się na zachód. W końcu * Knowledge (ang.) - wiedza (przyp. tłum.)

9

23

zatrzymali się przed kamienną budowlą przypominającą zamek.

Przez ostatnich kilka miesięcy, niezależnie od tego, gdzie był,

Wznosiła się dumnie nad maleńkim stawem. Miała jakieś dwa piętra

myślał tylko o Kat, dziewczynie, którą poznał na ognisku

wysokości i wyglądała jak średniowieczna twierdza.

lata. Miała kształtną figurę, figlarne, niebieskie oczy i włosy w takim

na

początku

-To jest jedno z moich ulubionych miejsc w mieście - powiedział

samym kolorze jak sierść ich golden retrievera, (!hance'a. Nie mógł

Rhys. - Zamek Belvedere. Kiedy byłem młodszy, myślałem, że to

oderwać od niej oczu. Nim podeszła poprosić, żeby otworzył jej piwo

prawdziwy zamek, i chciałem w nim zamieszkać. Mama miała

Corona Light, Owen już był zakochany po uszy. A kiedy kilka minut

własny program telewizyjny, Herbatka z lady Sterling. - Spojrzał

później zapytała, czy pokazałby lej latarnię, oboje wiedzieli, czego chcą.

pytająco na Owena.

Tam, na piasku, w ciemnościach, stracili dziewictwo. To była

-Aha, wspomniała mi o nim. - Owen kopnął kamyk na ścieżce.

najbardziej szalona, nieodpowiedzialna i niesamowita rzecz, jaką Owen

Dziewczyny w bikini Malia Mills opalały się na spory trawniku,

zrobił w życiu.

udając, że są w Hamptons, a upaleni chłopcy grali w zośkę albo bawili się frisbee. To było trochę smutne. Nowojorczykom tak bardzo brakowało kontaktu z przyrodą, że musieli udawać, że kawałek trawy to

- Jak masz na imię? - zapytał potem, przesuwając palcem PO łuku jej pleców. Czułby się jak dupek, gdyby tego nie zrobił. Jasne, że umawiał lię

plaża.

na prawo i lewo, ale stracić dziewictwo z dziewczyną, której

- Ponieważ mama jest Angielką, uznałem, że powinniśmy mieć własny zamek. - Rhys wzruszył z zakłopotaniem ramionami.

choćby z imienia, to było za dużo nawet dla niego.

Owen się zaśmiał, sadowiąc się na kamieniu, podczas gdy Rhys otworzył puszkę Olde English, uważając, żeby pozostało w papierowej torbie. Podał ją Owenowi. Chłopak upił łyk

nic

znał

- Mała podpowiedz. Zdjęła delikatną, srebrną bransoletkę z wypisanymi ozdob-n;| czcionką literami: Kat.

przyjrzał się okolicy.

Resztę nocy spędzili zabawiając się na plaży i kąpiąc się za każdym

Powierzchnię stawu pokrywały stare liście i zielona piana, ale na trawie

razem, kiedy się za bardzo spocili. Była z Nowego Jorku i przyjechała

obok kamiennego zamku piknikowało mnóstwo dziewcząt z idealną,

na Nantucket tylko na jeden dzień. Tak mu powiedziała. Świadomość,

sierpniową opaleni/ną. Mimo stadka dziewczyn w luźno zawiązanych

że jutro już jej nie będzie, sprawiała, że te chwile wydawały się jeszcze

bikini, ()wen łapał się na tym, że rozgląda się, czy gdzieś nie błysną

bardziej wyjątkowe, jakby to była icgo ostatnia noc na ziemi.

bursztynowe włosy. Westchnął sfrustrowany.

Następnego ranka Owen obudził się

i

na

plaży sam. To mógłby być sen,

gdyby na dowód nie została mu srebrna bransoletka. Wyjął ją teraz z kieszeni szortów i przesunął kciukiem po nierównościach powierzchni. Przysunął ją do nos jakby

-No

jakimś cudem mógł poczuć zapach Kat.

drużyny, to podrzucić trenerowi parę nieoficjalnych nowinek z

-Co

to? - zapytał zaciekawiony Rhys, wyrywając Owen z

więc... jedna z rzeczy, którą powinienem zrobić |gko kapitan

końca lata. - Rhys przerwał ciszę. - Ponieważ Hic o tobie nie wiem,

romantycznej zadumy.

pościgajmy się w stawie. Ocenię twój | /as, porównując z moim.

-To...

-Tutaj? - Owen zapytał sceptycznie i się wyprostował. -Dlaczego nie?

talizman - skłamał Owen, szybko chowając bły skotkę z

powrotem do kieszeni szortów. Miał ochotę zapytać Rhysa, czy zna Kat, ale w tym mieście mieszkały miliony ludzi, a on nie chciał wyjść na zako| chanego czuba. Za późno.

-Och. - Rhys stracił zainteresowanie bransoletką. - Więc Nantucket, hę? Jak tam jest?

-Super. Mała przestrzeń. Nie było mowy, żeby powiedział pierwszemu poznanemu; na

Rhys stanął na skale, machając na Owena, żeby zrobił to lamo. Zdjął koszulę, odsłaniając wyrzeźbione mięśnie brzucha

i

szerokie ramiona

pływaka. Owen wzruszył ramionami i ściąg-nąl koszulkę. Dwie dziewczyny przeglądające francuskiego „Vogue'a" na pobliskiej ławce, zerknęły sponad pisma. No proszę, proszę! - Gotowy? Start!

Manhattanie chłopakowi, że faceci w szkole bojkotowali go za to, że

Owen bez chwili wahania zanurkował w błotnistym stawie.

podrywa wszystkie dziewczyny. Znowu pociągnął piwa. Bąbelki

Wyplątał się wodorostów i zaczął płynąć stylem dowolnym, strasząc po

podrapały go w gardło, a słońce sprawiło, że! zrobił się śpiący.

drodze kaczki. Sunął przez wodę gładkimi, mocnymi pociągnięciami.

- Manhattan to też mała przestrzeń - stwierdził Rhys. - Uczę się z tymi samymi chłopakami od przedszkola. Owen patrzył, jak dwie piegowate dziewczyny przeszły, obok nich, zgodnie wymachując torbami z zakupami. Nie mógł uwierzyć, że resztę szkolnych dni spędzi w towarzystwie samych chłopaków. Na co będzie patrzył? - Więc jak to jest żyć bez dziewczyn? Rhys zmrużył złoto-brązowe oczy, jakby naprawdę się zastanawiał nad odpowiedzią. - W porządku. Moja dziewczyna chodzi do Seaton Arms, dalej przy tej samej ulicy, więc to nie są ciągle tylko faceci. Owen westchnął z ulgą. Wyciągnął się na kocu, czując jak słońce go grzeje przez T-shirt. Obok nich przebiegł biegacz w obcisłym stroju z lycry.

Instynkt rywalizacji wziął górę. Dotarł do drugiego brzegu ohydnego stawu. Dyszał ciężko, kiedy oparł stopy na błotnistym, kląskającym dnie. Miał wrażenie, jakby pod stopami miał owsiankę sprzed tygodnia. Zielony szlam przykleił mu się do ramion. Na drugim końcu stawu Rhys Stał na kamieniu, popijając z torby i się śmiejąc. Owen zmrużył oczy. Co do cholery? Dwie dziewczyny na ławce zachichotały. - Ej, stary, jesteś naprawdę szybki! - krzyknął wesoło Rhys, idąc brzegiem do Owena. Zza

rogu

zamku

wybiegł

dozorca

parkowy

w

zielonym

kombinezonie. - Tu nie wolno pływać! - wrzasnął, szarżując na Owena z grabiami.

* Knowledge (ang.) - wiedza (przyp. tłum.) 10

23

Zapominając o koszulce i butach Owen pognał przed siebie. Rhys

Jack Laurent wsadziła baletki do obowiązkowego, różowego worka

dogonił.go na jednej z krętych ścieżek w parku.

amerykańskiej szkoły baletowej. Zignorowała pozostałe tancerki, pijące

Kiedy dotarli do wyjścia, zatrzymali się i zgięli w pół zJ śmiechu. Owen

witaminizowaną wodę i flirtujące ze indentami pierwszego roku w

wziął otwarte piwo od Rhysa. Może życie w Nowym Jorku nie będzie

Fordham wokół fontanny przed I incoln Center. W tym roku Jack

takie złe. Świetny kumpel, śliczne dziewczyny, ostre pływanie - czego

uczestniczyła w prestiżowym Itażu, co oznaczało kilka dodatkowych

więcej mógłby chcieć? Ej, to Manhattan. Tu zawsze chce się więcej.

zajęć dziennie, w nadziei, że zostanie wybrana do występów z zespołem. Tańczyła przez większość życia i przychodziło jej to równie naturalnie | ak oddychanie. Ale dzisiaj była pół sekundy za muzyką. Po raz pierwszy balet wydał jej się trudny, a Mikhail Turneyev, dyrektor stażu, zauważył każdy jej najdrobniejszy błąd. Kiedy szła rozległym marmurowym placem, zauważyła kroplę krwi z pęcherza plamiącą nowiutkie, bladobłękitne zamszowe pantofelki na płaskim obcasie, które kupiła w Bar-ncys tego ranka. - Cholera - mruknęła. Ze wściekłością ściągnęła buty i wyrzuciła je do kosza. Trach.

voulez-vous coucher avec J?

Dla jednych śmieć, dla innych skarb. Wsunęła na stopy wypłowiałe klapki J. Crew, które nosiła w torbie, kiedy wybierała się na pedikiur, i usiadła na jednej

z niskich, kamiennych ławek, okalających staw naprzeciwko Vivian

J.P. przyciągnął ją do siebie. Objęła jego mocne plecy i się

Beaumont Theatre. Zerknęła na Treo i zorientowała się, że ojciec

pocałowali. Smakował imbirowymi cukierkami. Oparł dłoń na |ftj

dzwonił do niej trzy razy, kiedy była na zajęciach. Zgodziła się na lunche

pulchniejszym niż zwykle biodrze.

dwa razy w miesiącu w Le Cirque, w czasie których ojciec pytał ją o szkołę i taniec, i udawał, że interesują go odpowiedzi. Ale z zasady nie dzwonili do siebie na pogadusz-ki. Nawet nie wiedział, że wcześniej wróciła z paryskiej szkoły tańca. I zdecydowanie nie miała ochoty mu tego tłumaczyć. Jack była nieplanowanym dzieckiem Vivienne Restoin, sławnej francuskiej

primabaleriny

oraz

Charlesa

Laurenta,

sześć-

dziesięcioparoletniego byłego amerykańskiego ambasadora we Francji. Vivienne zaszła w ciążę, kiedy miała dwadzieścia jeden lat i - jak chętnie przypominała Jack - poświęciła ciało tancerki oraz karierę dla swojej jedynaczki. Wyjechali z Paryża jako rodzina, tuż po pierwszych urodzinach Jack, ale rodzice rozwiedli się już po kilku wspólnych latach w Nowym Jorku. Ojciec ożenił się potem (kilka razy) i teraz mieszkał z nową żoną i pasierbami w West Village. Jack wyciągnęła paczkę

Kiedy się uczyła w paryskiej operze, nabrała nawyku zajadania croissantów z czekoladą z piekarni obok akademika. - Masz ochotę na lunch? - zapytał J.P, obejmując ją w talii. Zesztywniała pod jego dotykiem. Czuła się jak wyjątkowo ilusta kiełbasa w różowym trykocie. Przejście z rozmiaru zero do dwójki to prawdziwa tragedia. - O ile to nie oznacza prawdziwego jedzenia - zgodziła lic Jack, tuląc się do J.P. Ruszyli, trzymając się za ręce, Broadwayem w stronę Columbus Circle. Na ulicach tłoczyły się rodziny, cieszące się Ostatnim letnim weekendem, a powietrze wydawało się gęste < K I upału.

-Więc...

- zaczął J.P., jak dżentelmen zarzucając tor-l>ę Jack na

ramię. - Po wyprawie udało mi się skontaktować / lym profesorem z

Meritów Ultra Light, zapaliła jednego i zaciągnęła się z teatralnym

Columbii, który pracuje nad zrównoważonym rozwojem, a ja

westchnieniem.

właśnie zaczynam staż...

- Myślałem, że rzuciłaś je lata temu.

-J.P.?

Jack obróciła się i zobaczyła swojego chłopaka, J.P. Cash-mana

wyglądam.

- przerwała mu Jack. - Nie powiedziałeś mi, że Ifldnie

idącego w jej kierunku. Miał na sobie szorty khaki i schludną, różową

Wiedziała, że dla kogoś innego mogłoby to zabrzmieć żałośnie, ale

koszulę Brook Brothers. W ręku trzymał podniszczoną książkę -

J.P. zawsze mówił jej, że ładnie wygląda, gdy ją widział. To była

Niewygodną prawdę. Właśnie wrócił z wyprawy na biegun południowy z

pierwsza rzecz, jaką mówił, i właśnie to Jack najbardziej w nim

ojcem, tytanem handlu nieruchomościami, który próbował poprawić

uwielbiała.

sobie opinię, zajmując się zanieczyszczeniem środowiska. Jack szybko zgasiła papierosa, zgniatając go obcasem klapka. J.P. nienawidził palenia

Czyż kobiety nie są troszkę egocentryczne? - Właśnie, że powiedziałem. Przywitałem się, mówiąc cześć,

i zwykle starała się przy nim powstrzymać, ale skąd miała wiedzieć, że

ślicznotko". To to samo - odpowiedział J.P. prawie

zaskoczy ją, pojawiając się po zajęciach? I czy nie zasłużyła sobie na

na nią nie patrząc i otwierając dla niej szklane drzwi do Time Warner

maleńką, malusią przerwę, skoro teoretycznie nadal jeszcze trwało lato?

Center.

- Cześć, ślicznotko. Racja, pomyślała Jack. Nie cierpiała domagać H \[ mentu, ale

Pojechali windą do Bouchon Bakery^, zwykłego I drugim

odkąd wywalili ją z zajęć w • operze lraiuu samotne picie muscadeta

piętrze, i usiedli przy stoliku z wictJokiem na ('ul Circle. Samochody

w pokoju w akamdemiku, czuli che roztrzęsiona. Wróciła wcześniej i

tłoczyły się na rondz::ie, turyści ml wali przy fontannie pośrodku.

spę=dziła o stal i godnie u przyjaciółki Genevieve wrozlesgłej

No dobra, będzie mu IM sałatki przez kilka tygodni i spędzić parę

posiadł Maiden Lane w Hamptons. Picie Tanqirueray na pla całkiem

godzi m i więcej w studiu. I co z tego? Kochał ją najl bardzi«ej n

miłym sposobem na zakończeni* e lata, ale I I rano nie szło jej na

wany chłopak w Nowym Jorku. Ich przezsnaczemkm h pobrać,

zajęciach, powróciły vwsponxnionlii w Paryżu i zrobiła się drażliwa.

zamieszkać w jednym z luksusowych bu^dynl 1 żących do jego ojca, * Knowledge (ang.) - wiedza (przyp. tłum.)

11

23

wyjeżdżać na bajeczne e waksej' począć od równie bajecznego życia.

pojawić się o ósmej, a nie widzieli się od czerwca. On całe lato

Apókzi co on. nadszedł ten rok, kiedy to zrobią. Właśnie t to!

spędził w Europie w posiadłości w Walii, która od pokoleń należała

Też jakiś sposób na spalanie kalorii.

do rodziny ojca. Większość czasu przesiedział w miejscowym pubie

Melodia z Dziadka do orzechów Czajko_owski-«ego p ła z

z kuzynami albo latał

różowej torby Jack. Wyjęła telefon i spcojrzała* n lacz. Znowu

Londynu prywatnym odrzutowcem na mecze piłki nożnej.

ojciec. Skrzywiła się i przerwaała pofc-ąc

Kelsey była w swoim domu na Cape Cod w Orleans. Rozmawiali

-Kto to? - zapytał J.P., odgryzając kęss kansapl 1 wanym serem,

przez telefon, ale rzadziej, niż Rhys by sobie życzył. Zajęcia i

którą chudy kelner z kozią boródkćj| wli»< stawił na stole. Jack

różnica czasowa sprawiały, że ciągle się mijali. Ona il/.woniła, gdy

poczuła, jak burczy jej ' w brz uchu

on spał, on, kiedy ona była na plaży, siedziała pr/.y kolacji albo po

-Charles.

prostu jej nie było. Teraz wreszcie mieli /ansę pobyć razem. Rhys

Wzruszyła ramionami i porwała frytkę zz jego talei na jej nie

nie chciał być pijany. Zanurzył głowę i zaczął szybko płynąć stylem motylkowym.

zabije. - Kiedy ostatni raz z nim rozmawiałaś? • -

J.Pl* /.mu brwi.

Kiedy jego mocne ramiona cięły wodę, wpadł w rytm i wreszcie

lack zmarszczyła nos. Tylko dlatego, że on sam był blisko cm i

lepiej się poczuł. Styl motylkowy zawsze należał do lego

pojechał z nim na całe lato na wyprawę na Antarkty-akładał, że

ulubionych, ponieważ wymagał siły i delikatności zarazem. Trzeba

wszyscy powinni mieć podobne, dobre relacje l/.icami. J.P. do

było jednocześnie współpracować z wodą i wal-i/yć z nią. Zawsze

wszystkiego podchodził z pozytywnym iiwieniem, co Jack

uważał, że to przypomina seks.

uwielbiała, ponieważ to równoważyło że ona dostawała furii, nawet

Nie, żeby miał o tym jakieś pojęcie.

kiedy ktoś pomylił jej zamokłe w Starbucks. Ale teraz wolała, żeby

Przez całe lato Rhys myślał o obietnicy, którą złożyli sobie pod

entuzjazm skiero-na jej osobę. Mogliby zacząć od siedzenia w

koniec roku, że kiedy tylko znowu się zobaczą, po raz pierwszy będą

luksusowych, /anych fotelach sali kinowej w apartamencie

się kochać.

Cashmanów, ilając Parasolki z Cherbourga albo inny idiotyczny

Kochać? O rety, stary.

fran-1 film i zdejmując z siebie jedną rzecz za każdym razem, ktoś

Rhys i Kelsey znali się od przedszkola, kiedy wylądowali w lej

zapalał papierosa. Wzięła jeszcze jedną frytkę. Już sama myśl o dłoniach J.P j ciele sprawiała, że robiła się głodna, lim. Chyba raczej napalona? Chodźmy stąd - szepnęła ponad stolikiem, przesuwając imi po jego opalonym udzie. Ucieszyła się, gdy zobaczyła, że jego brązowe oczy roz-ly podnieceniem. IŁachunek, proszę!

samej grupie w ekskluzywnym ośrodku Ali Souls przy I ,exington. Wtedy zapytał ją, czy zostanie jego Walentynką, | lady Sterling, która akurat nagrała tę chwilę, każdego czternastego lutego puszczała to w swoim programie. Na poważnie zaczęli ze sobą chodzić w dziewiątej klasie i teraz - jak jazz

i

czerwone wino -

stanowili nierozłączną parę. Dziś wieczorem miał nadzieję, że nie będzie musiał nic mówić. Będą tak podekscytowani tym, że wreszcie się widzą, że to się po prostu... stanie. - Jest tu kto? - Głos rozległ się w parnym powietrzu. Rhys zamarł w pół ruchu, zaskoczony widokiem Kel-ley w drzwiach. Przyszła wcześniej. Wyglądała pięknie. Już sam widok delikatnej, złotej bransoletki Me&Ro, którą jej podarował, zwieszającej się z opalonej kostki, sprawiał, ż prawie go rozsadzało. - Cześć. Kelsey podeszła do basenu, krzyżując ręce na piersi. Rhy

czarowny wieczór R... albo i nie

wyskoczył na brzeg i objął ją mocno. Jej włosy pachniały jab łkami. - Rhys! Jesteś mokry! - zaprotestowała, uśmiechając się słonecznie.

Rhys zanurkował do basenu o długości dwudziestu pit ciu metrów w piwnicy domu rodziców przy Osiemdziesiątej Czwartej,

Uśmiech odsłaniał odrobinę nierówne zęby. - Przepraszam. Odsunął się, wziął ręcznik z ławki i obwiązał

miedzy Madison i Park Avenue. Sunął przez błękitną wodę,

się w pasie.

przecinając ją mocnymi ramionami. Desperacko próbował

- Nie szkodzi - Kelsey mu odpuściła, marszcząc leciutk

wytrzeźwieć po popołudniu spędzonym na piciu z ty] nowym

zadarty nos i całując go delikatnie w usta. Odsunęła się i wy cisnęła

chłopakiem, Owenem Carlsem.

rąbek długiej do kolana sukienki. - Jak się masz?

Czy wody nie powinno się pić, jeśli się chce wytrze wieć?

- W porządku - mruknął Rhys. - To znaczy teraz tak.

Gdy na chwilę zatrzymał się przy drugim końcu basenu, poczuł

A przynajmniej niedługo tak się stanie. W sypialni miał dwie

się, jakby dostał choroby morskiej. Nie pomagał fakt, że basen

butelki chłodzącego się szampana. Wziął je ze sporego zapasu ojca,

wyłożono włoskimi kafelkami ręcznie malowanymi w rozgwiazdy,

bankiera. Wiedział, że to tania zagrywka, ale kupił też dwa tuziny

wodorosty i ośmiornice. Miał wrażenie, jakby tonął w jakichś

róż w kwiaciarni na rogu, kiedy wracał do domu z parku.

bazgrołach wykonanych przez niedorozwiniętego pięciolatka. Zerknął na wielki, odporny na wilgoć zegar ponad Łękowymi drzwiami, które oddzielały basen od reszty pomieszczeń sportowych w piwnicy. Siódma trzydzieści pięć. Jego dziewczyna, Kelsey, miała

Nie ma nic lepszego niż butelka piwa, żeby obudzić w fi cecie romantyka. - Kto pierwszy? - Uniosła znacząco brew, jakby znała smakowity sekret.

* Knowledge (ang.) - wiedza (przyp. tłum.) 12

23

Rhys zapomniał, jak zaraźliwy jest jej entuzjazm. Ni cierpiał

Kelsey odsunęła się i usiadła na wielkim łóżku. Przyciągnęła

tych dziewczyn, które udają, że są zawsze wyluzowa-ne i podchodzą

kolana do piersi.

do wszystkiego z dystansem. Kelsey była ich przeciwieństwem.

-Pamiętasz, jak nocowaliśmy u siebie w pierwszej klasie i twoja

Wszystko, począwszy od Gwieździstej noc w Muzeum Sztuki

mama zawsze zaciągała zasłony i udawała, że jest już* północ,

Nowoczesnej, skończywszy na karmel Jacąuesa Torresa,

chociaż była dopiero szósta popołudniu?

wywoływało u niej uśmiech.

-Pogadamy o tym później - szepnął Rhys, klękając obok niej na

Kelsey pobiegła kręconymi schodami na parter, który zdobiły szerokie, dębowe dźwigary, dzięki czemu dom Sterlingów

łóżku. Delikatnie pocałował jej odsłonięte łopatki, zsuwając centymetr

B] /.ypominał bardziej angielski dworek niż dom na Upper East Sicie

po centymetrze ramiączko sukienki. Może rzeczywiście trochę

na

i

przesadził z robieniem nastroju. Właściwie słońce wlewające się do

funkcjonalne, uratowane z różnych zamków w całej Europie.

pokoju byłoby całkiem miłe. Kelsey uśmiechnęła się tajemniczo,

Wyglądały surowo i ponuro nawet w jasny dzień.

Rhys poczuł w sobie nerwowe poruszenie. Zaczął całować jej

Manhattanie.

Wszystkie

meble

były

ciężkie,

ciemne

Kiedy pędzili szerokimi, przykrytymi czerwonym dywanem •.chodami, Rhys nie mógł oderwać oczu od wysportowanych, piegowatych łydek Kelsey i szeleszczącej miękko sukienki. Modlił sic w duchu, żeby matka ich nie usłyszała. Ostatnia rzecz, jakiej

obojczyk i szyję, i wreszcie usta. To się działo. Wreszcie się stanie. Rozległo się głośne pukanie do drzwi. Rhys odsunął się lekko, ale nadal czuł gorący oddech Kel-ey na policzku.

która nieodzownie stałaby się fragmentem działu Znowu w szkole w

-Tak? - zapytał ostrożnie. -Rhys, kochanie, przyszła

Herbatce z lady Sterling.

słyszałam.

potrzebował, to przydługa rozmowa o trendach wśród nastolatków,

Kelsey? Wydawało mi się, że H

Trendy wśród nastolatków, czyli tracenie cnoty na łóżku

Był to przenikliwy głos lady Sterling, okraszony angiel-ikim

obsypanym płatkami róż ze sklepu przy Siedemdziesiątej I )/.iewiątej

akcentem, chociaż urodziła się i wychowała w Green-wich w

i Madison.

Connecticut, a nie w Greenwich w Wielkiej Brytanii. Kirys

Wyprzedził Kelsey na schodach i wpadł do swojej sypialni na drugim piętrze. Szybko zapalił białe świece Bond nr 9, któ-i • kupił na tę okazję, i puścił Snow Patrol na iPodzie z głośnikami. Przygasił światła akurat, kiedy stanęła w drzwiach.

- Tak, mamo - wymamrotał, znowu obwiązując się w pa-lie ręcznikiem i kręcąc głową. Jego matka uwielbiała Kelsey. Na szczęście uczucie było

Leżeć, Rhys! - Boże, nic dziwnego, że jesteś świetnym pływakiem. Te

zastanawiał się, czy wiedziała co robią... a raczej zamie-i zali robić.

odwzajemnione. A nawet jeśli nie, to Kelsey nigdy się nie skarżyła. Nchody

To była jedna z wielu rzeczy, które w niej uwielbiał.

to niezłe ćwiczenie. - Kelsey westchnęła teatralnie, udając, że ociera

-Jak

pot z czoła.

sposób, w jaki zwykle mówiła przed kamerą. - Byłoby miło

Rhys pokiwał głową, ale był zbyt zajęty myślami o czym

cudownie! - Głos lady Sterling wzniósł się o oktawę, w

innym,

zobaczyć się z wami w oranżerii na herbatce. Chciałabym

żeby się uśmiechnąć. Zwykle uwielbiał, jak się wygłu piała, ale teraz

usłyszeć wasze zdanie na temat działu szkolnego do jutrzejszego

wolałby, żeby była trochę poważniejsza. Przyjrzała się pokojowi w

programu - zagruchała za drzwiami.

półmroku. - Co jest grane? Zerknęła na pokryte płatkami róż łóżko, na głośniki i świece na parapecie. Rhys szybko zaciągnął zasłony, żeby letni zachód słońca nie wlewał się do pokoju. Nagle wydało mu się, że trochę przesadził aranżując romantyczną noc, kiedy na zewnątrz nadal było jasno.

-Po co to wszystko? -Tęskniłem. Przeczesał palcami nadal wilgotne włosy, a potem speszony

-Świetnie, lady S! - zawołała Kelsey. Wygładziła sukienkę i założyła za uszy falujące włosy w kolorze bursztynu. Słychać było oddalające się kroki lady Sterling; zeszła schodami.

-Powinniśmy

do niej pójść. - Rhys wzruszył bezradnie

ramionami. - Przepraszam. Jesteś zła?

-Nie

- odpowiedziała Kelsey i wstała z łóżka. - W porządku.

Innym razem.

pozwolił im opaść z boków, jakby nie wiedział, co z nimii zrobić. To

Podeszła do zasłoniętego okna i zdmuchnęła świece.

było takie dziwaczne, stać kąpielówkach, podczas gdy Kelsey była

- Pójdę pozabawiać twoją mamę. Dołącz do nas, jak się

ubrana. Z jakiegoś' powodu wydawało się td niesmaczne. Żałował, że nadal czuje się lekko podchmielony i że tyle wypił z tym nowym chłopakiem. - Chciałem ci pokazać, jak bardzo cię kocham - powiedział, przyciągając ją do siebie i całując. Kiedy musnął wargami jej usta, ostatnie zdanie powróciło do niego w myślach. „Chciałem ci pokazać, jak bardzo cię kocham?" Czy to nie brzmiało jak klasyczny przypał? Nagle zauważył, że woda

przebierzesz - dodała, całując go w nos. Rhys zdmuchnął pozostałe s'wiece, gdy Kelsey zamknęła za sobą drzwi. Czy tylko mu się wydawało, czy też w ogóle się nie zdenerwowała, że im przerwano? Poszedł do łazienki, odkręcił wodę i pozwolił, żeby pomieszczenie wypełniła para. Może tylko to sobie wyobrażał. Może nadal był podpity. Może. Ale wiadomo, że masz kłopoty, kiedy bardziej parno jest łazience niż w sypialni.

z kąpielówek zrobiła kałużę na podłodze z orzecha. Miał nadzieję, że

plotkdrd.net

to nie wygląda, jakby się zsiusiał. Nie ma nic bardziej seksownego od pielucho-majtek.

lematy

na celowniku

wasze e-maile

zapytaj

- To słodkie. /ystkie nazwy miejsc, imiona i nazwiska oraz wydarzenia zostały zmienione lub skrócone, po to by nie ucierpieli niewinni. Czyli ja.

* Knowledge (ang.) - wiedza (przyp. tłum.) 13

23

hej, ludzie! Mniej szczęśliwi spośród nas mają jutro wielki, a raczej sądny dzień - powrót do szkoły. Po lecie pełnym imprez do piątej nad innem i spaniu do czwartej popołudniu czas nastawić budziki i spakować tornistry. Kiedy będziecie wyciągać nowiutkie •.weterki TSE i zapinać grzeczniutkie, lakierowane pantofelki na pasek Miu Miu, pamiętajcie: nie chodzi tylko o naukę. W końcu

tutaj, na Upper East Side, pracujemy ciężko i rów- Mi. ■ ostro

balujemy. Oto prawdziwa lista rzeczy do zrobienia pierwszego dnia szkoły: I. Zamówcie masaż wCornelia Day Resort na rogu Pięćdziesiątej Pierwszej i Piątej. Wstawanie rano do szkoły to mordęga po tym, jak do później nocy tańczyło się w hotelu M.iritime w sali balowej Hiro. ,'. Załatwcie sobie korepetytorów. Przystojni chłopcy ze studiów medycznych są rozchwytywani, więc się nie ociągaj-110! Jest mnóstwo chwilowo niezatrudnionych i tragicznie pizeuczonych frajerów, ale przecież chcecie też kogoś, na

Kogo

przyjemnie

popatrzeć, nie? |, Przygotujcie się do zbliżeń. Niepozowane zdjęcia do rocznika zawsze robi się na jesieni, a wszyscy widzieliśmy, co wykopują na temat hollywoodzkich gwiazd w „E!". A prze-i

loż

sława jest nam

przeznaczona, prawda?

* Knowledge (ang.) - wiedza (przyp. tłum.) 14

23

Niektórzy z was są już weteranami i mają w ręku gotów folder z

jesteś młoda, bogata i miejmy nadzieję, nie wyglądasz

nieformalnymi fotkami. Ludzie z ostatnich klas dos konale wiedzą, co

tragicznie, chociaż może szybka sesja z woskiem byłaby na

robić. Ale tym, którzy dopiero zaczynają, przypominam: to ten rok,

miejscu, bo wiem,

kiedy ludzie wreszcie zwrócą n was uwagę. To czas, kiedy podrobiony

wygląd. Dam ci dokładnie taką samą radę jak każdej

dowód już nie wy gląda aż tak bardzo na podrobiony, kiedy college nie

szanującej się pięciolatce przed pierwszym dniem w ultra-

wy daje się tak odległy, a szalony piątek nie sprowadza się do

eks* kluzywnym przedszkolu - znajdź sobie przyjaciółkęl I

zwędzenia ojcu butelki ginu Bombay Sapphire i oglądania starych

nie bij chłopców na placu zabaw, no chyba że akurat to cię

filmów. Czas zadbać o swoją reputację. Tylko, żeb; ludzie się nie

kręci. R

że

Europejczycy cenią sobie naturalny

dowiedzieli, jak bardzo się staracie! Czas na sen dla urody. Wam też się przyda. Pamiętajcie, jutro

na celowniku

A w mundurku idzie do Constance Billard - ćwi czy. Wiemy, że jest bardzo podekscytowana, ale to już na prawdę... B Wieczorem

pierwszy dzień reszty waszego życia. Wykorzystajci go dobrze. Wiecie, że mnie kochaci

robi sobie niestosowne zdjęcia na tarasie apa ratem w komórce. Hm, to nie jest tak odosobnione miejsce jak może jej się wydawać. koszulki na Piątej Alei. I na Madison. I w moich snach.

O bez

J.R z ojcem

na inspekcji nowego, ekologicznego budynku wTribece. Brawo,

R wyrzuca przez okno płatki róż, prosto na Osiemdziesiątą Czwartą. J pakuje podręcznik do matematyki do torby Kapitanie Planeto!

Plotkar

G B

Given-chy z limitowanej serii, o której słyszałam, że jest do dostania tylko w Europie. Czy jest coś, czego ta dziewczyna nie ma? Wasze e-maile

E9 Kochana P! No więc słyszałam, że teraz w Barneys robią rewizję osobistą, bo ta laska, która wprowadziła się do starego mieszkania Waldorfów, wpakowała się w jakiś spory przekręt z kradzieżami. Podobno próbowała wrobić

J. Wiesz,

co się stało? KlientkaBarneys

wszystko o A - Na pewno dasz sobie rade? - Avery zapytała młodszą, Male

siedem minut, siostrę, Baby, która s'ciskala domowej

ekstra-dużą

porcję

herbaty

z

mlekiem

i

gapiła

się

■

inhoty

jak

zahipnotyzowana w swoje brudne, hawajskie klapki.

Droga KB!

Skręciły w Madison i szły w kierunku budynku z czerwonej

Cóż, wszyscy wiemy, że w Barneys bywa, że dziewczynę zaswędzą

cegły na Wschodniej Dziewięćdziesiątej Trzeciej, gdzie znajdowała

ręce i może nieco ją ponieść. Ale czy nowa miałaby tyle odwagi,

się szkoła dla dziewcząt Constance Billard.

żeby spróbować coś ukraść i w dodatku podpaść J? P.

- Aha - mruknęła poirytowana Baby. W końcu to jej siostra świrowała i zmusiła je do wyjs'cia

Droga P!

t

siódmej rano, godzinę przed rozpoczęciem zajęć.

Kręciłam się dziś w Central Parku i widziałam po prostu

- I tak nie sądzę, żebym długo tam została - dodała ta-bmniczo,

przecudnego chłopaka w kaczym stawie. Chciałabym się z nim

wiążąc kręcone, ciemne włosy w niedbały kucyk

spotykać, ale nie wiesz, czy od tej wody człowiek nie złapie jakiejś

węzeł.

dziwnej choroby? Hipochondryczka

i

zwijając je w

Baby miała ten rodzaj włosów, które wyglądały tym lepiej, im rzadziej sieje szczotkowało. Albo myło. Co oznaczało, że izadko robiła jedno i drugie. Gdyby Avery raz w tygodniu nie

Droga H!

/ądzała na

Skoro tak bardzo ci zależy, żeby się z nim spotykać, pomyśl, jak

nią zasadzki z mgiełką ułatwiającą rozczesywanie <>
długa musi być kolejka chętnych. Bardziej bym się martwiła

bumble oraz szczotką z włosia Mason Pearson,

konkurencją niż radioaktywnym szlamem ze stawu. R

na głowie dredy.

i" |iiż

dawno miałaby

Trzeba dzwonić po doktora Fekkai. Szkoda tylko, że nie |l /d/i na

Kochana P! Moi rodzice zmuszają mnie do pójścia do idiotycznej szkoły dla

wizyty domowe.

dziewcząt, chociaż właśnie wróciłam z miesięcznej podróży po

- Możesz zdjąć tę bluzę? Śmierdzi. Avery spiorunowała

Europie, gdzie ludzie mają tyle wolności i mają kontakt ze swoją

wzrokiem czerwoną bluzę Nantuckel

seksualnością. Jestem tak zdołowana, że nie mam pojęcia, co robić.

High, której Baby nie chciała zdjąć, odkąd Tom wyjechał. Ave^ ry

Serio. Alienacja wśród nastolatków to temat zgrany do bólu; nie

uwielbiała romantyzm, ale dlaczego Tom nie mógł zostawidf Baby

jestem w stylu młodej narkomanki, nie piszę poezji i zdecydowanie

na pamiątkę czegoś normalnego, na przykład naszyjnika! od

nie kręcę dziwacznych filmów. Ale co mam robić, żeby przestać

Tiffany'ego? - Proszę - dodała Avery, tym razem nieco milej, widząc, że

cierpieć? Niezadowolona Wejście Carlsów

ES Droga N!

49

Hm, wygląda na to, że fajna z ciebie dziewczyna. Ale masz rację, alienacja wśród nastolatków to ograny temat. A więc

15

ni

siostra nie zamierza zdjąć bluzy. Baby zrobiła zeza i pokazała jej język, ale zdjęła bluzę, odsłaniając farbowany T-shirt Grateful Dead, pamiątkę z czasów, gdy ich matka była zapaloną hipiską. Avery westchnęła sfrustro-fl wana.

Czy jej siostra aż tak bardzo chciała, żeby ubrane w ciul chy od

Musiała się upewnić, że

projektantów koleżanki od razu ją znienawidziły? BabyJ przegrzebała

jej makijaż się nie rozpłyną,I,

biuściastej dziewczyny w

ogromną, neonowo-zieloną torbę na ramię Brooklyn Industries i wyjęła

chciała pomalować jeszcze raz

kremowej

niebieski blezer Constance Billard.

usta, umyć zęby i zerknąć, czy

bufiastymi rękawami od

nigdzie na głowie nie odstają

Calvina Kleina.

jej wicherki.

-Aha

- Robię to tylko dla ciebie. - Uśmiechnęła się promiennie do Avery, wkładając blezer i upychając bluzę do torby. - Od razu lepiej - westchnęła zadowolona Avery.

sy.

- Za pięć minut mamy

Usiadła

-

francuski! - dodała i pisnęła

głosem,

Skręciły na rogu Sześćdziesiątej Trzeciej i zbliżyły się do

nerwowo.

dwiema

dwupiętrowego ceglanego budynku. - Jesteśmy na miejscu - mruknęła Avery, kiedy przechodziły przez potężne, ciemnoniebieskie, podwójne drzwi! szkoły. Rozejrzała się nerwowo po morzu dziewcząt w spódniczkach z

bluzce

znudzonym bawiąc

emaliowanymi

Avery

stanęła ponad

umywalek

i

się

grubymi,

Baby tylko machnęła ręką. lustrem

z

odpowiedziała

biuściasta

Na szczęście blezer zasłaniał tańczące misie na koszulce Baby.

obok

przed

bransoletami u. nncs i

rzędem

przesuwając je za łokieć.

ręce,

- Byłam w Hamptons

krepy ze lśniącymi włosami i świeżo rozjaśnionymi) pasemkami. Skąd

chociaż nie musiała. Po jej

lylko dwa tygodnie. Mam

miała wiedzieć, z którą z nich się zaprzyjaźnić? Na chwilę straciła

prawej

już

pewność siebie i prawie żałowała, żel nie jest z powrotem w szkole na

dziewczyny,

Nantucket, gdzie w zeszłym roku w głosowaniu wybrano ją najlepiej

zgadywała - są jej koleżankami

Avery się uśmiechnęła.

ubraną dziewczyną i zebrała najwięcej komplementów w dziale

z roku. Uśmiechnęła się w

Wszyscy wydawali się tu tacy

pochwał rocznika

lustrze

o

wyrafinowani. Ale Jack... czy

• i.ii niej klasy, chociaż była dopiero w klasie dziesiątej. Jakim udem

prostej, ciemnej grzywce, która

to nie imię tej jędzy z Bar-

ma się wyróżnić tutaj? Cóż, dla chcącego nic trudnego.

nakładała

Mys?

- No dobra, dziewiąta klaso! Za pięć minut zaczynamy wycieczkę!

dużo

i

umyła

lewej

stad

ły

-

jak

które

do

dziewczyny zdecydowanie

różu

wschodniego wy-lir/.eża.

Avery

spokojnie

przygładziła blond włosy. To

- rzuciła tubalnym głosem wielka kobieta z okrasi, płaską twarzą jak u

doskonały odcień dła każdego,

pewnie hrdzo popularne imie

szmacianej lalki. Złapała Avery za iiunię i poprowadziła ją do grupy

ale

na Upper East Side. Jak Chloe

niskich, podenerwowanych 'l/u-wczyn, tłoczących się w kącie.

wypacykujesz.

kiedy

To

dosyć

był

nie

Nars.

za

trochę

sii

nim

albo Madison.

- Ale ja jestem w jedenastej ! - zaprotestowała Avery. Wyglądała

-Cześć,

nazywam

aż tak dziecinnie? W czarnej, skórzanej opasce,

Avery

-

się

zgrabnie trzymającej blond włosy, w granatowych pantoflach luv. pięty

zaskoczona

Louboutina i w perłach od babci z pewnością nie wyglądała aż tak

odwagą, ale w brązowych

młodo. Rozejrzała się i zobaczyła, że każ-i l i i dziewczyna miała

oczach dziewczyny było

dokładnie taką samą torebkę od Louisa Vuittona jak ona. Torebki

coi przyjaznego.

praktycznie krzyczały: „Bez pomy-I r'! Zarumieniła się.

-Jiffy.

- Witam w Constance Billard. Jestem dyrektorką szkoły, l|/y wam

Albo Baby?

wypaliła, własną

-

Tamta

Rozwinięta zerknęła

w

dziewczyna jej

kierunku

wyczekująco.

Avery

odpowiedziała

uśmiechem,

czując lekki zawrót głowy. - Ukradłaś

uśmiechnęła się krótko i

wczoraj

zaraz znowu zmarszczyła

jeszcze

Fioletowe guziki kostiumu opinały się na jej wielkich pierdlach.

brwi, patrząc w odbicie.

usłyszała \\rry za sobą.

- Zaraz pojawi się wasza przewodniczka i opowie wam • >

Avery szybko wysuszyła

się McLean - huknęła kobieta.

jakieś

torebki?

-

Odwróciła się i spojrzała

ręce papierowym ręcznikiem,

prosto

niepewna, czy dziewczyna była

odbiciu

ruszyła za drobniutką nauczycielką o ciemnych, krótko obciętych

miła, czy całkowicie ją zig»

sprzączce torby od Givenchy.

włosach.

norowała.

Powoli podniosą wzrok. Nad

wszystkim. Rozkojarzona, poklepała Avery po głowie, obróciła się na piecie i

-Dobrze

kiedy już znalazły się w bezpiecznej odległości od młodszych

jeszcze minutę. Zerknęła na

góry

dziewcząt.

plan

beżowych

- odparła z roztargnieniem Baby, zatrzymując

obejrzeć gablotę z nagrodami pośrodku głównego tarza. - Uciekam do toalety - postanowiła Avery.

lc,

żeby

organizerze numer

w

różowym

Jack

Laurent

w

pantoflach

Christiana Louboutina i w

zaawansowany

idealnie /noszonym krepowym

francuski z madame Rogers.

mundurku.

Sala 125 znajdowała się w tym

jeszcze

korytarzu.

bardziej wredną niż wczoraj.

Avery

weszła

i

Wyglądała

wyż-,/;|

i

- Ehm, cześć -

przy samych drzwiach. Ona

wymamrotała Avery,

zamierzała usiąść z przodu i

unikając jej wzro-

-Więc wcześniej

na

jeszcze

minęła Baby, która siedziała

pośrodku.

ku.

Jack z

wróciła Paryża

i

siedziała aż do teraz w Sagaponack? - zapytała Jiffy, wchodząc do kia-1

16

mosiężnej

Sala

Filofax.

125,

swojemu

nią stała i uśmiechała się z

Wyszła z łazienki i miała zajęć

twarz w

wyglądam? - szepnęła niespokojnie Avery do plostry,

-Pewnie lory

w

Dwa słowa przebiegły jej przez głowę: „o!" i „cholera". - Następnym

razem

może wypróbuj Barneys w

New Jersey - stwierdziła Jack,

Wyciągnęła czarny sweter z

przeprowadziłam się tutaj ze

uśmiechając

kaszmiru TSE i zapięła go pod

Sconset, Nantucket i bardzo się

Baby. Co do cholery wyrabiała jej siostra?

szyję, na wypadek, gdyby miała

cieszę, że będę tu mieszkać.

-Sortez6

musisz się przesiąść, bo zajęłaś

dostać

Interesuję Nię..."

moje miejsce.

Rogers weszła do sali ubrana w

dziewczyn

się

do

obok

dwóch

Avery.

-1

Jack wypakowała zeszyt i elegancki,

srebrny

długopis

Montblanc z torby. Położyła je na ławce. - Możesz

usiąść

przy

drzwiach, na wypadek, gdybyś mu-liała uciekać - zasugerowała przesłodzonym głosikiem. - Po tym, jak ukradniesz torebkę madame Rogers. Z płonącą twarzą Avery wzięła torbę i rozejrzała się za innym miejscem. Klasa szybko się zapełniała i wolne miejsce zostało tylko obok Baby, która nie zdjęła ciemnych okularów i drapała długopisem po ławce. W pogniecionym blezerze, z po-1 targanymi

włosami

i

w

ciemnych okularach wyglądała jak Kate Moss w czasie odwyku. Avery powoli podeszła do niej. Kochała siostrę, ale siedzenie razem pierwszego dnia szkoły trąciło jakby

nieprzystosowaniem, nie

miały

żadnych

przyjaciół. A miały?

to? - zapytała Baby, okulary

na

głowę, żeby przyjrzeć się ładnej, dziewczynie,

piegowatej piorunującej

je obie wzrokiem. Baby uśmiechnęła się do niej nieszczerze i pomachała. Na Upper East Side jest pełno jędz, pomyślała.

czarny

kostiumj

elles commencer par nous

Miała

około

parler leurs choix intéressants

sześćdziesiątki, ale starzała się z

vestimentaires3! - zasugerowała

klasą, jak Catherine Deneuve.

niewinnie Jack, nim Avery czy

Położyła książki na biurku i

Baby

przyjrzała

choćby •.Iowo.

się

klasie

pełnej

dziewcząt. - Witam

ponownie

-

Jack,

- Quelle suka! - wyrwała

siedzącą w pierwszej ławce po

się Baby, po części kryjąc sło-

środku, praktycznie na biurku

wa za udawanym kichnięciem.

zauważając

nauczy cielki. Nie sposób nie

siostrę w/.rokiem. Czy Baby

Avery.

właśnie zaklęła? - Excusez-moiï Arystokratyczna madame poczerwieniała.

- Ponieważ mamy w klasie nowe dziewczęta, zaczniemy M przedstawienia

się

po

francusku. Jack, możesz robić notatki na tablicy? Jack wstała. - Oczywiście. Jest jakaś

i

się

miejsce, pomyślała z goryczą

-To była twoja siostra? -

kraść? - syknęła w stronę Avery i wdzięcznym krokiem, z rożki

perfekcyjnym

iłysanymi

Parce que je pense que c'est m

francuskim.

meilleur mot pour décrire cette fille. - Wskazała na Jack. Avery

przeanalizowała

słowa. Baby mówiła szybko,

ekscytującą rzecz w swoim

jak rodowita Francuzka, co

/.yciu.

naprawdę nouvelles

étudiantes1. - zawołała. - Peut&re

voulez-vous

vous

présenter2! Avery

odchrząknęła,

starając się nie robić wrażenia zbyt

ranek

przygotowywała

prezentację.

„Nazywam

Avery

Carls.

się

Właśnie

1Nos nouvelles étudiantes! Peutêtre voules-vous vous présenter? Iliane.) - Nasze nowe uczennice! Może byście się przedstawiły?

wczorajszej katastrofie w Bar-

2Nos nouvelles étudiantes! Peut-

neys, wiedząc, że ta nigdy nie

être voules-vous vous présenter? Iliane.) - Nasze nowe uczennice! Może byście się przedstawiły?

zapytała madame Rogers zerkając na łistę uczennic i całkiem zapominając o tym, że powinna mówić po francusku.

-

nie, jakby zobaczyła najbardziej

- Nos

szkole i dlatego się denerwuje. To takie zaburzenie. Coś w rodzaju francuskiego syndromu Tourette'a tłumaczyła zdesperowana.

- Excusez-moi uśmiechnęła się Baby. Szczera skrucha. - Mais, comment dit-on

Avery i Baby i klasnęła w dło-

-To jej pierwszy dzień w

twarz Rogers

suka4? - ciągnęła Baby mówiąj

kasztanowymi

Mrugając do Avery, spokojnym krokiem wyszła z sali. Avery spojrzała na madame Rogers. Bardzo chciała naprawić to, co popsuła jej siostra.

spiorunowała

kreda, którą mogłabym pod-

ze szkoły.

17

obróciła

gwałtownie

wiedziała, co powie. Przez cały

dałaby jej o tym zapomnieć.

Avery

zauważyć kogoś, kto wybrał to

Doskonale

Nie opowiedziała Baby o

nie

odpowiadać.

nastawionej.

odpowiedziała szeptem.

mogły

wsze miło cię tu widzieć dodała,

revoir. - Baby wyszczerzyła zęby i zabrała ogromną torbę na ramię.

jakby

zauważyć sarkazmu i zacząć

chodziło? - zapytała.

- Nie wiem -

kredę,

dziewczyny

-Au

powiedzieć

powiedziała. - Jacqueline, jak za

nluzjastycznie

tak chciała się poznać z ludźmi

zdążyły

Wzięła

«

dziewczyny gapią się na nie. Nie

pourraient-

Tocca.

- O co jej właściwie Avery czuła, że wszystkie

- Peut-être

elegancki,

Madame Rogers zauważyła

siadając. przesuwając

Madame

włosami podeszła do tablicy.

-Cześć - powiedziała, -Kto

pokrzywki.

! - zażądała madame Rogers. - Proszę do gabinetu pani McLean dodała łagodniej, najwidoczniej próbując zachować spokój i panowanie nad klasą.

Avery

pokiwała głową,

chociaż w tej chwili gotowa była wyprzeć się Baby. - A ty jesteś? W klasie zapadła cisza.

wrażenie.

Jack nadal stała z kredą w

Tylko żĄ właśnie stwierdziła,

ręku. luk stenotypistka na sali

że Jack Laurent jest suką.

sądowej czekała, kiedy ma

-Je

robiło

5

m 'excuse . - Avery szybko przerwała ciszę, która zapadła wśród zszokowanych dziewczyn. Nawet nie spojrzała na

3Peut-être pourraient-elles commencer par nous parler leurs choix intéressants vestimentaires? (franc.) - Może mogłyby zacząć, opowiadane nam o swoich ciekawych wyborach w kwestiach stroju?

4Mais, comment dit-on suka?

Parce que je pense que c'est le meiÙ leur mot pour décrire cette fille (franc.) - Ale jak powiedzieć „suka"? Bo myślę, że to słowo najlepiej pasuje do tej dziewczyny.

5Je m'excuse (franc.) przepraszam.

zacząć pinu7. - Avery Carls. I jeszcze raz przepraszam. To nie jej wina •.kłamała. Niech Baby wyjdzie na dziwadło. Przynajmniej pozotftłe

dziewczyny

współczuć,

bo

wytrzymywać

I

będą

jej musi

..lrudnym"

członkiem rodziny. Kątem oka

6Sortez* (franc.) - wyjdź! 7Mais, comment dit-on suka?

Parce que je pense que c'est le meiÙ leur mot pour décrire cette fille (franc.) - Ale jak powiedzieć „suka"? Bo myślę, że to słowo najlepiej pasuje do tej dziewczyny.

zauważyła, że na Iwarz Jack

„dodatkowe zajęcia". Nie mógł

stylu. Oparł się o chłodny

wypływa uśmiech.

uwierzyć, że koledzy byli tak

metal i zerknął na korytarz.

zdesperowani,

Jego wzrok padł na czyjeś

- Ja

też

chciałam

przeprosić, madame Rogers oznajmiła sztywno Jack. - Nie zdawałam sobie sprawy, że tak ją /denerwuję. Poznałam Avery wcześniej i gdybym wiedziała, ■ są

siostrami,

w miłości i na wojnie wszelkie chwyty dozwolone

też n.i problemy - dodała,

marszcząc z troską brwi, jakby siostry

i

Is

'.u

były

najsmutniejszymi istotami, jakie

o

nogi.

Dziewczęce

nogi.

nauczycielkach. Co najmniej

Przesu-m

sześć sztywnych włosków wjff

znajomych kształtach, w górę

rastało jej z pieprzyka w

po piegowatych udach, na

kształcie gruszki na brodzie.

sięgającą

Cudo.

wzrokiem

przed

po

kolana

spódniczkę w kratkę i białą,

Kiedy Duke - całe metr

Owen garbił się w ławce w

wykrochmaloną

koszulę.

I

wtedy ją zobaczył.

niebieską

sześćdziesiąt pięć - podszedł

historii

do wielkiego, białego ekranu

Kat.

sztuki pani Kendall w szkole

na przodzie klasy, rozbrzmiał

Miraż szedł w jego

św. ludy dła chłopców. To były

dzwonek, sygnalizując koniec

kierunku i Owen krzyknął

ostatnie zajęcia przed lunchem

lekcji.

małej,

•

fantazjować*

byłabym

delikatniejsza. Wiem, że Avery

żeby

wyłożonej

wykładziną

sali

do

i

mimo woli: - Kat!

nie mógł się doczekać, kiedy

- No dobrze, panowie.

Reszta klasy zachichotała i

wyskoczy z klasy i rozepnie i-

Pamiętajcie, w sztuce, jak w

zaczęła się gapić na Avery.

uzik przyciasnego kołnierzyka

życiu,

wszystko

- Proszę o uwagę! -

wyprasowanej, białej koszuli.

wokół

pożądania!

Madame Rogers postukała

Wiercił się na zniszczonym,

Kendall klasnęła w dłonie,

bursztynowe włosy lśniły, a

linijką

drewnianym krześle, a zbyt

rumieniąc się przy tym mocno.

niebieskie oczy były żywe i

• biurko. - Nie chcę już słyszeć

mocno wykrochmalone spodnie

błyszczące. Nawet w szarym,

ani słowa od was. Zamiast go

khaki drapały go pod kolanami.

Rhys zatrzymał się przy ławce Owena, który właśnie się pakował. - Masz ochotę wyskoczyć po coś do jedzenia? - zaproponował przyjaźnie.

wyglądała promiennie.

poznała w swoim ifciu.

- Czy ktoś z was czuł się

zajmiemy się testem z

tak kiedyś? - zapytała pani Ken-

czasowników. Dziewczyny

zgodnie

jęknęły, podając sobie niebieskie książki. Avery czuła na sobie dwadzieścioro par gniewnych oczu.

Dziewczyna

siedząca

przed nią rzuciła książki na jej Inwkę. Część spadła na podłogę. Kiedy Avery schyliła się, fceby je zebrać, zauważyła pospiesznie nabazgrany liścik wy-lający z podręcznika,

który

był

przeznaczony dla dziewczyny liedzącej dalej w jej rzędzie. Ta nowa coś BIERZE? Myślisz, /o blondynka też jest pokręcona?

Pod spodem była odpo-Hl iedź dwa

razy

podkreślona

na

fioletowo: TAK. Avery zgniotła karteczkę i rzuciła na podłogę. Tyle, jesfll idzie o dobre wrażenie. Jej życie w Constance już się skori-czyło. Avery - 0, Jack - 2. Ale to dopiero pierwszy dzień. Będzie jeszcze mnóstwo okazji, żeby się odegrać.

dall, młoda, do bólu nieciekawa nauczycielka

historii

Pani

promienny

przyjrzał

się

obrazowi i wyobraził sobie, jak opowiada o nim Kat. Ostatniej

uśmiech.

i Jej

Iwietle

jarzeniowym szkolnego

korytarza

- Rhys! - pisnęła. Owen się obrócił. Przyjaciel właśnie wyszedł zza rogu. - Cześć! - Rhys objął

korytarzu pełno było

iavaggia.

zaskoczona

nagle na jej twarz wypłynął

Razem wyszli z klasy. Na

z Nawróceniem św. Pawła CaOwen

-

się

- Jasne.

patrząc z entuzjazmem na slajd

chłopaków w identycznych

Kat. Owen patrzył na to i czuł

niebieskich blezerach ze

się,

złotymi guzikami.

wypadek

lakby

obserwował

samochodowy.

-

nocy znowu mu się śniła i teraz

- Dobra, pójdę do szafki.

Owen, to moja (l/.iewczyna,

nie mógł przestać o niej myśleć.

Zaraz wracam. Rhys

Kelsey - przedstawił ją Rhys,

Popatrzył na obraz jeszcze raz,

skręcił w prawo. Owen

obejmując

przyjrzał się niskiemu światłu

szedł dalej korytarzem

ramiona.

za

smu-k

le

sączącemu się przez okno na .w.

Zerknął na dwóch niskich

Owen popatrzył na

Pawła. Tak to wtedy czuł. W

chłopaków po obu stronach

dziewczynę. To była Kat.

jednej chwili był po prostu

jego świeżo pomalowanej na

Jego Kat. Albo, hm,

sobą, a w drugiej ujrzał ją i...

szaro szafki. Wyglądali, jakby

Kelsey.

Boże, ale był napalony.

wyL bierali się na spotkanie na

Rhys patrzył to na jedno,

Wall Street, a nie na zajęcia z

to

pan powiedzieć coś o najbar-

ma

wyglądała, lakby zobaczyła

dziej

zabrzęczała, kiedy wyciągnął

- Panie Carls, zechciałby charakterystycznych

|T my. Jego komórka

na

drugie.

Kelsey

ducha.

cechach techniki Caravaggia?

ją z kieszeni. Miał nadzieję, że

Ducha minionych

- Chyba Duke by wolał wymamrotał Owen, zerkając na nadzwyczaj chudego Duke'a Randalla, który wymachiwał ręką w powietrzu jak wariat.

Kat jakimś cudem odkryła jego

wakacji?

Już zdążył usłyszeć, że większość

18

sztuki,

kręci

Zerknęła

chłopaków

A co powiesz na imię, tak

-Znacie się? - zapytał. -Nie znam go. - Kelsey

na początek?

odsunęła się od Rhysa,

NAJGORSZY DZIEŃ W

jakby |,| spoliczkowano. -

numer telefonu.

MOIM

ŻYCIU

wiadomość

ml

brzmiała Avery.

Chciałam

zrobić

niespodziankę,

a

ci on

podkochujc się w pani Kendall.

Uśmiechnął się szeroko, znając

pokazał mi twoją szafkę.

Krążyły

skłonność siostry do przesady.

Jak

nawet

plotki,

że

się

nazywasz?

zaprasza

ulubieńców

do

Pewnie odkryła, że w szafkach

Spojrzała

na

swojego

gabinetu

na

nie ma suszarek albo roś w tym

przed Owenem.

-

linoleum

-Owen - wydusił z siebie.

- Chyba nie powinniśmy

Czuł się tak, jakby próbował mówić pod wodą. Co tu do cholery było grane?

Avenue.

- Miło cię poznać powiedziała Kat, wpatrując się w swoje stopy.

czarna

Nie

pytając,

Rhys

zatrzymał się koło sprzedawcy na siebie

podwójnym

oraz

na nią patrzeć. Nie chciał widzieć,

bardziej męsko, Idy mógł się o

jak jej szaroniebieskie oczy patrzą

nią

na Rhysa w taki sam sposób, w

chodziło o drobiazgi.

zatroszczyć,

nawet

Czego więcej można

nocy na plaży. Kłamała, kiedy

oczekiwać od faceta?

powiedziała,

Bez

jej

pierwszy raz? - Więc

słowa

jeśli

pójdę

podeszli

lunch razem z Kat... Przepraszam,

River. W parku było pusto, nie

że cię tak wystawiam - powiedział

licząc starszej pani, drepczącej

Rhys, kompletnie nieświadomy,

alejką

że Owen i Kelsey gapią się w ten

ubranym w czerwony sweterek, i

sam punkt na podłodze.

kilku

yorkshire

rolkarzy

terierem, jeżdżących

Przysunął dłoń Kelsey do ust

hałaśliwie w tę i z powrotem.

pocałował,

chciał

Zwykle rzeka wyglądała ohydnie

wszystkim pokazać, jak bardzo ją

i naprawdę można było oczami

kocha.

wyobraźni

-

jakby

Ej, możemy stąd wyjść? -

szepnęła nerwowo Kelsey. ] Rhys poczuł jej oddech na uchu. Przypomniało mu to poprzedni

zobaczyć

ciała

płynące z prądem. Ale z Kelsey u boku

widoki

były

niemalże

mmantyczne. Rhys westchnął z zadowoleniem,

obejmując

jej

wieczór i złapał się na tym, że

smukłe ramiona. Zastanawiał się,

trochę go to podnieciło, chociaż

czy dałby radę zarezerwować

była dopiero dwunasta trzydzieści

apartament w Mandarinie zaraz

i stali właśnie w ponurym

po szkole. Z tak niewielkim wy-

korytarzu szkolnym z szarymi

przedzeniem...

-Myślałem o wczorajszym

- Jasne - odparł ochoczo i

dniu - zaczął. - Myślałem...

że

jego

-Ja też - weszła mu w słowo

dziewczyna pobladła. - Dobrze się

Kelsey.

czujesz?

Para unosiła się znad jej

Zatroskany dotknął jej czoła. Może dopadła ją jakaś choroba. - Aha. - Kelsey wzruszyła

kawy. Rhys zauważył czerwonawe pasemka w jej bursztynowych włosach.

Nie

mógł

się

już

ramionami i wygięła w uśmiechu

doczekać, kiedy naleją sobie po

pełne usta. - Wiesz, pierwszy

kieliszku szampana i wzniosą

dzień szkoły, denerwuję się. 1

loast za pierwszą noc reszty ich życia.

Szkołą, a może zdradą?

-Miło było cię poznać, Owen

-Myślałam właśnie, że

- rzuciła znacząco Kelsey, nie patrząc mu w oczy.

powinnam ci coś powiedzieć.

-Wzajemnie

Kelsey

-

mruknął,

poważnie.

odchodząc korytarzem i po-

York usiadł na ziemi, ale nicze-

wstrzymując

go nieświadoma staruszka dalej

chęć

przykopania w coś.

dreptała. Rhys szturchnął Kelsey,

Rhys i Kelsey ruszyli w

mając nadzieję, że się roześmieje.

kierunku betonowych schodów św. Judy i skręcili w East End

19

-Co takiego? mówiła

Nie zauważyła.

że

zobaczył ma

teraz

ściągnął brązowe brwi.

przyjaciela i może się wypłakać

- Zawsze będę cię kochać -

na jego ramieniu.

Odstawiła kawę na ziemię. na kępce trawy. - Co się stało? - zapytał

uszy mu płoną.

-Jest ktoś inny - wyrwało się Kelsey.

-Co?! Rhys upuścił kubek z kawą. Brązowa kałuża popłynęła w stronę jej klasycznych czarnobiałych

pantofli

na

płaskim

obcasie od Prądy. Ktoś inny? Ktoś poza nim? - Ups!

-

Kelsey

skoro

niegrzeczne dziewczynki lepiej się bawią, to czemu B czuje się tak beznadziejnie?

podciągnęła kolana i zaśmiała się nerwowo. Rhysowi

mignęły

jej

opalone uda pod spódniczką, ale już nie miał prawa na nie patrzeć. Należały... do kogoś innego.

Nie

wiedział,

co

powiedzieć. Łza popłynęła mu po policzku, potem kolejna. Ze złością je otarł. - Jeśli ty będziesz płakać,

szafkami. dopiero wtedy zauważył,

Dobrze,

i

Kubek chwiejnie zakołysał się

do

Schurz i usiedli twarzą do East

z

zemdleje.

oczy

powiedziała.

drewnianej ławki w parku Carl chyba

czy

się

Oczy go piekły i czuł, jak

na

i

gwiazdy.

Zmarszczył opalone czoło i

czy

Rhys.

jaki przyglądała mu się tamtej był

przed siebie na rzekę.

jednoprocentowym mlekiem dla niej. Rhys zawsze czuł się trochę

to

Zamknął

i

Owen wiedział, że nie może

że

popłacze,

beznamiętnie Kelsey, patrząc

z

słodzikiem

wiedział,

się już widywać - oświadczyła

rogu i kupił im po kubku kawy, dla

bardzo

to i ja zacznę - zakwiliła Kelsey. - Dla mnie to też jest bardzo trudne. Nie chciałam cię zranić, ale ty byłeś w Europie, a ja przez całe lato na Cape Cod, więc... Urwała, patrząc na wodę, a

Baby

otworzyła

McLean.

Spiorunowała

wzrokiem złotą plakietkę z napisem „gabinet dyrektorski". To brzmiało tak przesadnie, jakby Con-itance Billard była jakąś

dziewiętnastowieczną

pensją dla J/iewcząt. Usiadła w jednym z twardych foteli w poczekalni,

jest zajęta przy komputerze. Nie mogła

znieść

/koła

-

począwszy

łzy

która

Zdał

sobie

tego,

jak

pretensjonalna była ta

potem spojrzała na Rhysa. Miała oczach.

naprzeciwko

sekretarki, która udawała, że

nauczycielki

w

ciężkie,

dębowe drzwi do biura pani

od

francuskiego,

wyglądała,

jakby

ją

sprawę, że jeszcze nigdy nie

przysłali z castingu do filmu

widział, żeby płakała.

klasy B, skoń-l /ywszy na

- Zawsze będę cię kochać,

wszechobecnych

ale to byłoby nieuczciwe, gdy

wykończeniach z dębu. Zanim

byśmy zostali razem.

lię przeprowadzili, Baby błagała

A potem wstała i odeszła.

matkę, żeby pozwoliła jej /ostać

Rhys

na

nadal

siedział

na

Nantucket,

ale

Edie

sfatygowanych deskach ławki.

odmówiła. Wspominała nawet o

Spojrzał na ziemię i po raz

przeprowadzce

pierwszy

brzoskwiniowego domu babci,

zauważył,

jaki

błyszczący jest chodnik, jeśli się

kiedy

na niego długo patrzy. Nie

swoje.

prawnicy Baby

na

stałe zrobią

do już

desperacko

pragnęła wrócić na Nantucket i do Toma, który nigdy niczego od niej nie oczekiwał i pozwalał jej

- Pani McLean może cię przyjąć powiedziała chuda rkretarka w średnim wieku, o smętnie wiszących cieniutkich

po prostu być sobą.

włosach. Skinęła głową w kierunku drzwi z orzecha, którt prowadziły do właściwego gabinetu.

-Dzięki - odpowiedziała słodko Baby, wstając.

-Nazywam się McLean. Onieśmielająco wielka dyrektorka wstała i uścisnęła dłoń Baby ponad ogromnym, mahoniowym biurkiem, rzucając na nią cień. - Ty musisz być Baby. Baby pokiwała głową i

minała trochę panią Doreen,

Billard tak specjalnym

która prowadziła ciastkarnię na

miejscem. - Przy ostatnim

Nantucket. Zawsze dawała Baby

zdaniu prawie zachichotała.

kawałek

- Mogę już iść?

rabarbaru

na

koszt

firmy, jeśli Baby zapomniała

-Nie.

portfela.

zacisnęła usta. - Widziałam

-

Pani

McLean

- Wiem, że odebrałyście z

twoje oceny i wiem, że

prawda?

siostrą niekonwencjonalne wy-

jesteś bystra, ale to nie

Baby się skrzywiła. Nie cierpiała, kiedy nauczycie używali pierwszej osoby liczby mnogiej, choć tak napraw powinni użyć drugiej liczby pojedynczej, jak w zdaniu: „N prawdę pokpiłaś sprawę, prawda?"

ehowanie. Czy jest coś, co

wystarczy. W zeszłym roku

chciałabyś mi powiedzieć?

dziewczyna, która uległa

A przecież właśnie o to chodziło.

Jorku, pomyślała.

wyjątkowo niewłaściwą postawą,

Skrzyżowała ramiona,

złym wpływom, musiała

oczekiwała

znaleźć

•.kąpanego we łzach wyznania.

sobie

bardziej

stosowne

miejsce

- Nie. - Baby pokręciła

nauczania,

głową. Może tylko to, że niena-

internatem.

widzę wszystkiego w Nowym

To brzmiało znajomo.

- Dobrze

Ale nim się tym zajmiemy...

wyczekująco

jakby

więc.

Skłonna

Masz naprawdę nietypowe imię -

jestem zapomnieć o tym incydencie,

przeglądając akta Baby. I 7v jest

pracować społecznie na rzecz

kanapkę w rogu, podwijając nogi

jakieś bardziej stosowne, którego

szkoły!

Po

Baby wstała i wygładziła

pod siebie. Cały wystrój gabinetu

mogłabyś uży-

lekcjach. I nie jest to kara.

spódniczkę. Była tak sztywna,

utrzymano w kolorze niebieskim,

Wać? Baby zmrużyła niebieskie oczy.

Zamierzam

że miała wrażenie, iż mogłaby

stanawiała się, czy dyrektorka nie

Tak się nazywam - powiedziała

poznasz tradycje Con-j stance

uważa się za prezydenta.

powoli, wyraźnie wy-Biwiając

Billard. Chcę, żebyś' poczuła, że

powiedziała

każde słowo.

to twój drugi dom.

rozsiadając mv w fotelu i

Pani McLean spojrzała zumienia, żeby zabrała je z kanapy. Baby z westchnienierr

wyj

znaczyć

ci

Baby wyobraziła sobie, jak

to

poleruje nagrody w korytarzu,

uczennice do noszenia

podczas gdy dziewczyny tratują

konformizm.

Jedna

opuściła stopy na podłogę. Przez

mundurków,

ostatnie szesnaście lat zbiei ła od

imany imienia?!

nauczycieli same pochwały. Ze

tydzień.

zadania, dzięki którym lepiej

W tej szkole chodziło tylko o iniis/.ać

przez

się

wyjęła szafki i Kodeks Billard,

oznajmiła pani McLean,

znacząco na jej nogi, dając do zro-

zgodzisz

Pani McLean niebieską broszurkę z podała ją Baby. zachowania Constance przeczytała na okładce.

z

opadła na niebieską, dwuosobową

białym i czerwonym. Baby za4

jeśli

szkołę

ale

rzecz

żeby

żądać

ją, pędząc na wyprzedaż, albo do Bameys, czy gdzie tam chodzą

- No dobrze. Chciałam tylko

po lekcjach.

wszystkiego miała pią" od góry do

dać ci znać, że masz wybór,

- Więc, co o tym myślisz?

dołu, nawet się nie starając. Ale

fcdybyś szukała czegoś bardziej

- dopytywała się pani McLean. -

teraz wszys wyglądało całkiem

stosownego w szkole.

Wykonasz prace społeczne i

inaczej. Oczywiście mogłaby

Pani McLean zakaszlała, a

odwa~ wyjaśnić, że to był po

Baby zerknęła na oprawione I

grzecznie

prostu pokaz sytuacjonizmu,

drewniane ramki zdjęcie farmy

zapomnimy o tym incydencie.

awang dowego ruchu w Europie z

pośród czerwonych i niebie-i Ich

- Zajebiście. - Baby

kubków z ołówkami.

ziewnęła.

lat sześćdziesiątych, który prag wnieść z powrotem do życia

- Ale oczywiście to twój

będziesz

się

przez

miesiąc

zachowywać,

Dreszczyk

a

podniecenia

stać wbrew grawitacji. - Ostatnia

W

Constance

doskonałość,

a

Baby. Będzie łatwiej niż się N| nidziewała. Jeśli wyrzucą ją z Constance, Edie będzie mu-pla przyznać, że córka tam nie pasuje. Nie pozostanie jej nic innego,

jak

odesłać

przeklinaniu

po

drobne jak u szmacianej lalki

pierwszy

gabinecie pani McLean czuła, że

sytuacja Boże trochę przytłaczać

energia opuszcza je ciało i w ogóle

ciebie i twoją siostrę. Niemniej

-Słucham? - Niski głos pani

zmie-i/yła

nie chciało jej się tłumaczyć, jak

oczekujemy

się czuje.

McLean zamienił się w warknięcie, ale Baby nie przestała patrzeć dyrektorce prosto w oczy.

wzrokiem.

dostosują

- Madame Rogers właśnie

szkole

od się

uczennic, do

warunków

1

dzwoniła, bardzo poruszo twoim

obowiązujących

w

wyskokiem - zaczęła dyrektorka,

Billard.

przyglądając się Ba

i

że

naszych norm Constance

francusku

i

znad oceanu w/hurzy jej włosy.

usteczka dyrektorki ułożyły siej

-Powiedziałam

w pełne zaskoczenia „O".

zabawnego? - Pani McLean

-Dajcie mi tę robotę -

Pani McLean uśmiechnęła

na

wyląduje na promie, a bryza

Brawy.

w

ją

Nantucket. Jeszcze kilka dni

pochwałę. Ale w suro wym

dzień

oznacza

Uśmieszek wypłynął na usta

przebiegł jej po plecach, gdy

twój

to

wyjątków.

wybór. A wracając do naszej to

kultywujemy

zasadę trzech minusów, lir/,

wybuch mogłaby jeszcze dostać

że

-

McLean,

patrząc Baby prosto w oczy. -

autentyczność. Na Nantucket swój

Wiem,

rzecz pani

ziewnęła znowu Baby. - To

ją

coś surowym

-Nie. - Baby ruszyła do drzwi.

-Dobrze

więc.

-

Pani

McLean nie wyglądała na

mętnobrązowymi oczami. - Myślę,

przekonują.

-

Przeczytaj

się w matczyny sposób i na 1

mi, wygląda na to

że mamy tu do czynieni z

broszurkę.

I

pamiętaj,

hwilę Baby poczuła do niej

„nowatorskie" myślenie,

dzisiejszy dzień liczy U

sympatię.

które czyni Constance

jako pierwszy minus.

20

Dyrektorka

przypo-

Baby

wyszła

z

gabinetu,

- Serio? Nic o niej nie

książki.

tyto olej drugiej, która

usiadła,

Kiedy

tylko

Avery

strony - biseksualizm. Avery

usłyszała,

że

rozejrzała się po sali, szukając

uśmiechając się triumfalnie. Nigdy

słyszałaL

nie przepadała za baseballem, ale

nigdy nie myje głowy. Bo niby

dziewczyny w rzędzie za nią

miejsca, gdzie

teraz zaczęła go doceniać.

wierzie n-turałny zapach ciała to

chichoczą

przesiąść, nie zachowując się

afrodyzjak.

sobie

sobą. Poruszyła się niespokojnie

przy

głośno

i zerknęła na książkę, którą

nigdzie nie było wolnych

okularach,

czytała jej sąsiadka. Patrz w obie

Bo tam jest pierwsza próba, druga,

trzecia.

..iw

końcu

wylatujesz z boiska.

Wyobrażasz

miećna/?-Wtrąciła dziewczyna

w

podsuwającej na małym nosie.

szepczą

między

tym

niegrzecznie,

że

- A wiesz, że to trojaczki?

się, mając nadzieję, że zebranie

chociaż do którejś ze szkół

Moja mama chodziła do szkoły /

szybko się zacznie i nie zostanie

w

ich matką i powiedziała mi, że ich

wciągnięta w rozmowę n| temat

mogłabym spotykać się z

brat jest prześliczny! Podobno był

przekłuwania

ludźmi z NYU, ale tutaj

modelem Valentino, ale uciekł i

czegoś równie ohydnego.

sutków

czy

rodzice

ale

krzeseł. Westchnęła i usadowiła

72

jak zdob yć przyja cibf i wpły w na ludzi

i

mogłaby się

wyślą

mnie

centrum,

mieszkają

gdzie

same

wredne

postanowił zostać w Stanach.

-Jesteś

Podobno ma wziąć udział w

dziewczyna,

olimpiadzie,

i

zawsze

nosi

książM Avery nie spojrzała

Avery, zakłopotana tym,

szczęśliwe

kąpielówki

pod

nowa? - zapytała

suki, nie uważasz?

-Niespecjalnie

zamykając

- szepnęła

w jej stronę.

jak głośno mówiła Sydney.

ubraniem. Cały czas te same

-Nazywam się Sydney

Może i ten pierwszy dzień

dokończyła przemądrzale Jiffy.

Miller. - Tamta wyciągnęła

nie był najlepszy, ale nadal za-

rękę,

mierzała

rozmawiały o jej rodzinie. Nikt

-Avery - wymamrotała i

ludzi i zaprzyjaźnić się z nimi.

hoża

nosił

uścisnęła podaną dłoń.

Jak na razie w Constance

zamiast

Dziewczyna pokiwała

wszystko

znacząco głową.

począwszy

- Świetne imię. Moi

dyrektorki, poprzez widok z

Serce Avery zamarło. One Owenem

kąpielówek

nie

Speedo

bokserek. Jiffy zerknęła w jej stronę. Jej

poznać

jej

tutejszych

się

podobało,

od

sztywnej

ciemnobrązowe oczy rozbłysły,

rodzice nazwali mnie Sydney,

ogromnych okien audyi

poznała ją. Avery odwróciła się

bo tam /.ostałam poczęta.

na

gwałtownie i szybko ruszyli! na

Oczywiście trzy lata później się

Dziewięćdziesiątej Trzeciej

zadzwoni!dzwona obwieszczający

tył

rofl wiedli i teraz tylko ja

ulicy,

koniec zaawansowanych zajęć z

nerwowe zaciskanie się żołądka. (

przypominam o idiotycznym

chybotliwych,

anielskiego, bo oznaczało to, że

'hciałaby się teraz znaleźć w

łóżkowym szaleństwie w

przez

nadszedł

zupełnie innym miejscu.

Australii.

niebieskiego aksamitu. Avery

Avery

ulżyło,

czas

na

gdy

zebranie

audytorium,

ignorując

całejizkoly. Ruszyła za dziew-

- Ktoś tu siedzi? - Avery

czynami, idącymi korytarzem. Ich

a

un

domy

przy

skończywszy

mole

na

przeżartych nlcilzeniach

z

wyczekująco

wyjęła pudernicz-kv MAC z

wskazała na jedno z nielicznych

głowę, jakby spodziewała się, że

torebki i krytycznie przyjrzała

ni^ekiskie ogony podskakiwały, a

pustych miejsc obok wysokiej,

Avery

się kościom policzkowym i

buty od Chloe stukał)wjfokrowane

szczupłej

poczęciu.

podłogi.

targanych,

Nerwowo wygładziła włosy i r.szyh do tłocznego audytorium za

dziewczyny

o

po-

Przechyliła

eleganckie

opowie

o

własnym

odgarniętej na bok grzywce,

brody

Avery z trudem się

ciemnych włosach, podpiętych /.

powstrzymała, żeby nie

wysokim czole. Co w niej

tyłu w węzeł.

otworzyć us(; z

takiego było, że odsuwały się od Hicj wszystkie dziewczyny z

sięgających

bardzo

twarzowej

przy

|r|

dwiema „nadwornymi sdanTJadc

- Ty, prawda?

niedowierzaniem. Nie

Laurent.

Avery nie była pewna, czy to

zamierzała opowiadać o tym,

wyjątkiem

- Słyszałam, że ją wywalili, tatów jest kompletnie klepto, jak Winona, i zabronili jej frzychodzid do supermarketu na Nantucket za kradzież, no -iesz. chleba dietetycznego powiedziała drobnej blondyncJiif) Bennett, odrzucając długie, kręcone, ciemne włosy.

pytanie, czy raczej polecenie.

jak jej matka wylądowała na

przyjaznej

Zawahała się nad krzesłem, a

jakiejś orgietce po koncercie

kolczykami w sutkach? Kiedy

dziewczyna na nią spojrzała.

pod chmurka w New Hampshire

się

Miała rozpięty blezer i zwykły,

i skończyła z trojaczkami. Tępo

puderniczkę

biały top pod spodem. Na nogi

wpartywaln się w ozdobne litery

zauważyła wielką, niekształtną

wsunęła

na okładce śpiewnika, leżącego

czarną

przed nią.l

przedramieniu Sydney.

Jiffy była piegowata i nosiła ciąką, gęstą grzywkę, która okalała jej okrągłą twarz. Druga dłwnjwtrzymała gazetę w łososiowym kolorze i ciemne olairy Prądy, jakby właśnie wyszła z zebrania redakcyjnego „VqiieY.

21

idiotycznie

wysokie,

piętnastocentymetrowe platformy

nadmiernie lilscksualistki

pochyliła,

/cby

z

odłożyć

do

torby,

gwiazdę

na

w stylu striptizerki. Avery nie

-A

była pewna, ale miała wrażenie,

informacji, ta szkoła jest

prąd,

że dziewczyna ma kolczyki w

beznadziejna - zwierzyła

tatuażu, który gląda, jakby

sutkach.

tak

dla

twojej

Nie można płynąć pod jeśli

się

nie

odwróciła

się jej Sydney. - Nie mogę

go zrobiono mazakiem.

wzrok, nim tamta zauważy, że

się doczekać, kiedy się stąd

Sydney zauważyła jej

gapi się na jej piersi.

wyniosę.

Szybko

Westchnęła

teatralnie i zaniosła się

- Siadaj. Dziewczyna

-

niecierpliwie

poklepała krzesło i wróciła do

kaszl

lem

ma

spojrzenie. - Zrobiłam sobie tego lata

nałogowego

tatuaż w Hiszpanii. Moi głupi

palacza. - Miałam nadzieję,

rodzice znowu się zeszli i

zachciało odkrywać

im

się

ponownie

wyjątkowo cięta pierwszego dnia

swoją obecność? Właściwie to

radzie na zorczej będzie miała

już została zauważona, nie?

słowo we wszystkich decyzjach,

ks w wieku średnim,

szkoły, bo nie cierpiała wracać z

więc wysłali mnie do Europy.

farmy w Vermont i rozstawać się

Tatuaż
ze

Vondą.

przyjemnością ogłaszam nową

dyscyplinarnych

poznałam na plaży w Barcelonie i

Wolała raczej robić zapiekanki i

funkcję w samorządzie szkoły

urządzanyc przez szkołę. To

oczy-

jeździć na traktorze. Powszechnie

obok

-

zobowiązanie na cały rok, więc

llcie schrzanił sprawę. Interesuje

wiadomo było, że pani M miała

ciągnęła pani McLean. Avery

z przyj em» nością zapraszam

cię sztuka ozdabiania ciała? A

nadzieję przejść na wcześniejszą

nadstawiła ucha. - Wybierzemy

uczennice przedostatnich klas.

Hf

swoją

partnerką,

9

- Drogie

panie,

przedstawicieli

tak

dotyczących

kwestii i

imprez

odwrócony francuski manikiur

emery turę, żeby mogły z Vondą

spośród

przedstawiciela

Jeśli ktolf jest zainteresowany,

się liczy?

otworzyć

na

uczniów przy radzie nadzorczej.

proszę zgłosić się do mnie po

północy i zająć się dzierganiem

Jak wie-i'ic, mamy bardzo dobre

zebraniu

na zamówienie.

stosunki z naszą radą nadzorczą.

informacyjny. Wybory odbędą

Są jeszcze jacyś chętni do

Niektórzy z jej członków byli z

się w czasie dorocz* nego

kółka robótek ręcznych?

Constance

niedzielnego brunchu w Tavern

-

założenia i w związku z tym są

-Nie.

-

Avery

głową,

pokręciła

uśmiechając

leciutko

.iarając

i

się

się być

uprzejma.

-Och.

-

Sydney

rozczarowana.

-

była Czasem

hodowlę

Moje

alpak

panie,

przyjemnością

z

witam

was

ponownie,

w głębi duszy są naprawdę

kłopotów.

perwersyjne. I wtedy właśnie weszła pani

zabiło szybciej. - Z radością

w

witamy

decyzji,

boku.

Drobna

on the Green.

jej

Pani McLean klasnęła w dłonie i sala wypełniała się po

McLean

będzie reprezentować wszystkie

ekscytowanymi szeptami.

zerknęła na Baby i serce Avery

uczenni-< e i będzie brała udział

-

Pani

wszystkie

nowe

uczennice w rodzinie Constance Billard. - Uśmiech wypłynął na

zwalistej

wielką,

auli

zainteresowani

jej

folder

przyszłością. Wybrana osoba

wyglądała wręcz komicznie przy W

od

po

pewnych

mimo

dziewczyna

dyrektorce.

Billard

bardzo

konserwa-Ivwne dziewczyny

McLean z Baby drepczącą U (ej

was

klas

z

ciastowatą

twarz

podejmowaniu

wszelkich

/wiązanych

z

zarządzaniem naszą szkołą.

- Zawracanie tyłka i strata czasu - rzuciła przeciągle Sy ney, obracając srebrny pierścionek z czaszką na

Jack poczuła, jak Jiffy wbija

kciuku.

palec wskazujący w jej napięty

Ale Avery praktycznie już

rozległy się szepty, podczas 1'dy

dyrektorki,

na

bi-eeps. Zbyła ją wzruszeniem

zapomniała, że obok niej siedzi

Baby odprowadzono do miejsca

rzędy zadbanych dziewcząt z

ramion. Kogo obchodzi pozycja

Sydney. Nie mogła uwierzyć

w

Upper East Side.

przed-lawiciela, kiedy ma się

we własne szczęście. Zostanłl

tyle ważniejszych spraw na

przedstawicielem uczennic. To

głowie?

idealny sposób, aby zauwa*

pierwszym

rzędzie.

Avery

poczuła znajomy żar w piersi. Co tym razem zmalowała |i-j siostra? Jack

zerknęła

do

tyłu

gdy

spojrzała

Kilka rzędów z przodu Jack szturchnęła chudą blondynkę z

i

Na przykład myśli o J.P.,

żono ją w Constance. W szkole

zdejmującym koszulę, potem jej

na Nantucket była w radził

zachichotały, po czym spojrzały

Imi/.kę,

uczniowskiej i zorganizowała

na scenę, gdy zorientowały się, że

spódnicę...

wielkimi piersiami, która była z

zobaczyła, że Avery siedzi obok

nimi

Sydney Miller, dziewczyny, którą wszyscy ignorowali, odkąd w ósmej klasie ujawniła się jako

dyrektorka

feminizująca lesbijka i upierała

wzrokiem.

na

francuskim.

Ohio

piorunuje

je

swoje

spodnie,

jej

imprezę, na której zbierano

- Czy można by wreszcie

fun«

dusze

dla

straży

zdjąć lustra w stołówce? - wy-

przybrzeżnej. Nawet opisano ją

Pani M zaczęła omawiać

iwała się Elise Wells, wysoka

w „Boston Common". To nie

„woraan', tylko „womyn" . Jack

politykę na nadchodzący rok

dziewczyna z dziesiątej klasy,

mogło być dużo trudniejsze.

wyjęła paczkę gumy z torby

szkolny.

godziny

wymachując wściekle ręką i

Zaangażuje

Genevieve, z roztargnieniem za-

otwarcia gabinetu doradców dla

potrząsając gęstymi, równo ście-

czuje ducha szkoły, pozna parę

stanawiając się, czy piersi jej

dziewcząt z ostatniej klasy, które

mni włosami.

osób,

koleżanki mogą urosnąć jeszcze

potrzebują pomocy z podaniami o

Dwie

większe.

wcześniejsze

się, ze nie powinno się pisać 8

Już

wyglądały

na

większe niż wiosną.

college'u;

Przedłużone

przyjęcie

zakaz

palenia

inne

się,

będzie

pokaże, miału

że parę

dziewczyny

ciekawych zajęć pozaszkolnych

do

krzyknęły, popierając ją z takim

do wpisania w opinii szkoły.

na

• niiizjazmem, jakby usłyszały o

Wszystko zamachem.

za

jednym

Nie żeby planowała je

terenie

wyprzedaży próbek u Prądy.

mierzyć, czy cokolwiek w

,/koły. Bla, bla, bla, bla. Avery

Nagle w całej auli zaczęły się

-Planowanie imprez może

tym stylu.

odpłynęła i zaczęła kartkować

dyskusje. Wszystkie dziewczy-

być fajne. Jack na pewno

Pani M wyszła na scenę i

lożowy organizer. Nie chciała

ny nie cierpiały tych luster,

zo» stanie wybrana, więc

stanęła przed dziewczętami w

używać palmtopa, bo uwielbiała

przez które nie tylko czuły się

już powinnyśmy zacząć

fioletowym

który

elegancką prostotę zapisywania

gru-10, jedząc, ale w dodatku

myśleć o zab wie -

specjalne

odręcznie dat i wydarzeń. Jak na

nie mogły się przed nikim

szepnęła niezbyt cicho Jiffy

okazje. Spiorunowała wzrokiem

razie cały rok krył się w rządkach

schować.

do blondynki obok.

tłum, a Jack przewróciła oczami.

pustych różowych okienek. ('o

- Cisza, proszę o ciszę! -

Wszyscy wiedzieli, że pani M jest

ma zrobić, żeby zaznaczyć tu

Pani McLean machała rękoma,

myśli, mówiąc o sukach? -

hby się uspokoiły. - To nie jest

Syd ney wskazała na Jack,

właściwa chwila na rozmowy o

która zawzięcie pisała na

wystroju

Treo,

wyciągała

kostiumie, tylko na

8Womyn (ang.) - jedna z

alternatywnych propozycji zapisu słowu „woman", proponowana przez feministki (przyp. tłum.). 76

22

9Womyn (ang.) - jedna z

alternatywnych propozycji zapisu słowu „woman", proponowana przez feministki (przyp. tłum.). 76

Przedstawicielka

szkoły. uczniów

w

-Widzisz,

co miałam na

szepcząc

z

przyjaciółką. - Cała szkoła

należy do Jack Laurent -

Kiedy

szła

pomiędzy

08y prawie sięgają ci oczu, to

parsknęlai

uczennicami, wychodzącymi z

wyglądasz, jakby cię ostrzy-

Ignorując ją, Avery wstała i

auli zauważyła Elisabeth Cort,

Iniin od garnka. Wiesz co? Nie

sprężystym krokiem ruszyła do

dziewczynę z jedenastej klasy,

musisz tracić dwóch cennych :

pani McLean na podium. Chciała

klóra ubiegała się o wszelkie

godzin

w

zjawić się jako pierwszi po

możliwe funkcje i za każdym

Arden

Red

informacje,

Bem

podcięli

widziała,

żeby jak

dyrektorka

poważnie

pod«

chodzi do sprawy. Z przodu sali Jack wstała

przegrywała,

odkąd

informacyjny od pani McLean pe zebraniu w auli. Baby nie

klasie.

Elisabeth biegła do podium. Jack

jakie są elastyczne. Cieszyła się,

baz sobie darowała. Podeszła do

że obudziła się wcześniej i poszła

pani M i się uśmiechnęła. W/ięła

do studia madame Walters na

ze stosu pakiet zgłoszeniowy. I

ćwiczenia przy drążku. Leniwie

wtedy

ruszyła na scenę, pni M stała za

odpychająca Avery Carls idzie

dębowym

tuż za nią, a w jej niebieskich

I

kolorze

miała jej powiedzieć, żeby

■Zach

zauważyła,

pojawił

że

się

ta

błysk

się

nazywa

ywkę sama! Rzeczy własnej

roboty są teraz przebojem.

oni

poczuł

się

. Msie

bardziej

odpowiedzialnym obywatelem, nii.i

pokochała pieczywo. Nadal

determinacji. Jack zagryzła usta

są tak blisko ze sobą, jak inni

jej kostiumu. Rola |n/edstawiciela

wie-il/i|c swoje. Elisabeth Cort nie

koniec zeszłego roku, kiedy

zapowiadała się raczej nudno, ale

miała szansy, tak samo jak ta

czekał na nią po zajęciach i

będzie do-I Ee wyglądała na

ptomanka z wyspy z siostrą z

baletu z kwiatami? Czy jeszcze

podaniu do college'u, a Jack

francuskojęzycznym

bliżej?

wykorzysta bud/et szkolny do

To żałosne, że w ogóle próbuje.

i ii-

Touret-(•III.

zorganizowania jakichś fajnych

Cóż, źle, że nie docenia etyki

imprez.

pracy rodem z Nowej Anglii.

ni

przyjaciółki

,1 popala Merity w czasie zajęć

zgłosiła.

rzucić?

tematy wasze e-maile

na celowniku zapylut

Wszystkie nazwy miejsc, imiona i nazwiska oraz wydarzenia zostały zmieni lub skrócone, po to by nie ucierpieli niewinni. Czyli ja.

hej, ludzie! Dzwonek jeszcze nie zadzwonił, a już tyle się wydarzyło Powinnam chyba zainstalować na stronie „pasek"

z

naj

ważniejszymi

wiadomościami... pierwsze wrażenia

Możesz stworzyć sobie nowy wizerunek latem, ale wystarczy kilka sekund, żeby wywrzeć niefajne pierwsze wrażenie, a to zdecyduje o reszcie roku szkolnego. O trojaczkach zdecydowanie będzie się dużo mówić na Manhattanie. Po pierwsze, czy możemy porozmawiać o tym cudzie wcielO' nym, O? Plotki okazały się prawdą. Jest po prostu

23

tragiczne zerwanie złotej pary z U ES

Ona była nieprzewidywalna i histeryczna, on mimo bólu pozostał jak zawsze uprzejmy. Od dzieciństwa byli razem. Teflj związek dostał przyzwolenie samej lady S. Więc co się stało? Komuś zgotowano zimny prysznic? A może przeciwnie komuś zabrakło żaru? dłlewczyna, która musi zrobić coś z grzywką

■Oja droga. Wiem, że gęste grzywki są w modzie, ale jeśli |

A kuli się na tyłach

klasy w czasie zajęć z anulclskiego,

nie

patrząc

na

nikogo. W ten sposób nie znajdzie

siebie

idiotyczny,

granatowy

blezer,

gryzący, Wybrała

jedynkę na czerwonej, małej Nokii, nie mogąc się do* czekać,

kiedy

usłyszy

głos

Toma. - O mój Boże! No więc musiałam pojechać do Brazyl w ramach tej wymiany, na którą łam,

Dl i elowniku z fotografii. Czy nie miała Irh

przesłod-ki, ale chyba za bardzo się skupił na zdobywaniu kumpli, żeby zerknąć w stronę pań. Nie martwcie się, ja to naprawię. B nie jest żadnym niewiniątkiem. Dowód nr 1 - świet> na znajomość francuskich przekleństw. Ale skąd ta złość) Francuski to język miłości. Może tego jej właśnie trzebć A styl A jest rzeczywiście nienaganny. Ale jak wszystkie wifll my, idealny wygląd oznacza, że ma się dużo do ukrycia...

niebieski* drzwi i zerwała z

zapisali mnie rodzice. Myśli

praktycznie ją zmusiły, żeby się

plotkard.net

głowy

tylko od razu wyskoczyła przez

już, czy jeszcze nie? Lato

spędzili osobno, on w tym

sobie

zatrzymywa* niem przy szafce,

wpływowa para prawie jak po ślubie

A

głową, kiedy porwała folder

zawracała

winogron, idealnie pasującym do

Poza

Siostra nawet nie skinęła jej

ii .

siódmej

która

Baby zmarszczyła brwi.

nożyczki! Podetnij

w

sobie nie zawracała głowy, ale

folderów

ci

wyborów

i z zadowoleniem zauważając,

garść

żeby

losy. Istnieje taka

rzecz,

|n/

trzymając

Door,

Elizabeth

zmoczyła się w spodnie w czasie

powoli, rozciągając mięśnie łydki

podium

salonie

na psa urok

sobie

R

przyjaciół!

że

wiecie,

będziemy

siedzieć na plaży i bawić się w Ric A zamiast tego mieliśmy budować domy. A ja się pytam, kt niby wie, jak się buduje te pieprzone domy? W końcu jestcn

z

Nowego

Jorku

-

opowiadała jakaś dziewczyna koleżanco,

Miała

proste,

odwołuje zamówione róże, które

smętnie zwieszające się ciemne

nil,ino przesłać do mieszkania

włosy i idffl cały czas wpadała

K. O przez całe zajęcia z hiilorii

Ameryki

Tom nadal nie odbierał, a

jakby

Baby wyobraziła sobie jego pc

chciał wyskoczyć ze skóry.

wgniataną, czerwoną szafkę w

Skąd to poruszenie?

zatłoczonym korytarzu szkol

Wygląda,

się

na przyjaciółkę.

i

przytupuje.

kręci

nym. Po szkole wszyscy pójdą dobra, zmykam do salonu

coś przekąsić albo posiedzic na

Elizabeth Arden Red Door. h/ez

plaży kilka przecznic dalej.

to szybkie pisanie zniszczył mi

Odliczyła już piąty dzwonek

się

Klapnęła na kamienne schody

No

odwrócony

manikiur.

Ech.

francuski Życie

jest

twarzą

do

Dziewięćdziesiąt

ciężkie, ale ktoś musi je prze-

Trzeciej.

być.., Dogłębnie i na wylot!

wylewał się przez niebieskie

Tłum

dziewczyn

dr/,\ Wiecie, że mnie kochacie.

I oblewał ją z obu stron. Jedna

Plotkara

prawie uderzyła ją w głowę irebrną torbą od Balenciagi, akurat gdy Baby otwierała teleinii.

- Halo? Głos Toma zabrzmiał ciepło i leniwie. Od razu przypo-

mniały jej się letnie pikniki, burze

- Co w szkole? - zapytała,

i za głośno puszczany Wil-m» w

starając się ignorować głośne ">-

jak Tom kiwa głową. W

kawiarenki. Sklepy należące

brązowym mercurym cougarze

mowy wokół.

każdym razie właśnie wszyscy

do sieci takie jak Starbucks -

'88,

rocznik

jedziemy do portu, więc | i lc

były zakazane na jej

mnie Funkmaster Smith, I i *

już kończyć. Tęsknię - dodał na

ukochanej wy-

prześcieradła w lamparcie reiki i

rąbane, ale przynajmniej mam

koniec. Ja też - odpowiedziała i

wcisnął ruszt pod maskę, żeby

większą salę.

się rozłączyła. Wstała i przeszła

Me. Iij, to znaczy, że nie mieli

przez ulicę, nie bardzo wiedząc,

tam też Barneys. Ani niczego

co zro-

Mego, wartego uwagi.

można

Tom

było

za-

improwizować grilla przy plaży.

Angielskiego znowu uczy

■ The Bean, ulubionej

■kupił od dziadka. Wrzucił na tył

zawsze

którego

Super. - Baby prawie widziała,

li

aby

przypominając

zachichotała, sobie,

jak

strasznie

ulatywało

podryw.

Smitha.

Nawet

popołudnia. Zastanawiała się,

wyszła

- To ja - powiedziała cicho,

brakowało. Tom I vdawał się taki

czy

nie

chodnik. Zobaczyła złocistego

odległy. Tak bardzo chciała być

m /ckać na Avery, ale siostra

labradoodle'a, szarpiąca™ się

blisko niego, a- aż bolało.

najwyraźniej z rozmysłem ją

na smyczy od Gucciego i

Usłyszała szelest w

ig-

ciągnącego właściciela, kldry

słuchawce.

....Owała,

miałaby na sobie jedną z hipi-

- Daj mi telefon! - jęknął

postanowiła odpowiedzieć tym

poradzić

miwskich sukienek z szafy matki,

niecierpliwie dziewczęcy

samym.

puggle'aml

w których czuła się najle-Mj, W

głos. To była Kendra, jedna z

^terminowana zeszła z

płaszczykach Marca Jacobsa:

mundurku

przylep, które zawsze kręciły

krawężnika.

niebieskim i ciot* wonym.

rzucając wściekłe spojrzenie

11»

niebiesko-białą spódnicę z krepy, która rozłożyła się jej na ■łanach. Gdyby była na Nantucket,

było

jej

nieswojo.

Ostatni raz, kiedy nosiła luk

od

pana

tego

jej

■. ze

To się nazywa auto na

sobą

przez

resztę

więc

Baby

Pchnęła drzwi Starbucksa i na

zalany

jednocześnie

słońcij

próbował

sobie w

z

dwoma

podobnych

Patrz, gdzie leziesz, mała! -

Pokręciła głową, współczując

wrzasnął kurier na rowerze. 1 1

psom, które czuły nIc w tych

się

obcisłą w talii spódniczkę do

I pobliżu paczki. Baby znała ją

kolan, miała pięć lat i szła na

od przedszkola. Kiedyś były pi

eeał w Madison i prawie ją

strojach równie źle, jak ona w

herbatkę z babcią Avery w hotelu

/yjaciółkami, ale odkąd Kendra

rozjechał. Słysząc, jak ktoś

mundurku. WłaścicielaH był

Płaza.

zaczęła palić na potęgę,

wrzeszczy na nią ze złością,

sympatycznie

zamiast ode-mflć się ciepło i

nastolatek o krótko przyciętych

wyglądający

interesowała ją tylko trawka i

-Jasne.

Ale nie martw się,

delikatnie, poczuła, jak

faceci z college'ów, którzy pr/\

jeśli coś ci wypadnie, damy

rozgrzany do czerwo-iin-.ci

brązowych oczach i szerokich

jeżdżali na Nantucket

sobie radę bez ciebie.

gniew - na matkę, na nową

ramionach Baby skupiła się na

Baby usłyszała śmiech w

szkołę, na cały Nowy Jork

jego szortach. Miały odcień

tle. Pewnie już się ładowali di

pi/epłynął przez jej drobne

czerwone)

popracować w restauracji latem i nigdy już nie wyjeżdżali.

-Cześć,

Baby

-

rzuciła

ciało.

samochodu Toma. Z frustracji i

Kendra przeciągając jej imię

zazdrości kopnęła obcasem

n| trzy sylaby. Baby się

kamienny schodek.

Odpieprz się! - wrzasnęła, wściekła. Grupa starszych pań

brązowych

włosach,

gliny

-

kolor

Nantucket - którego nikt by nie założył,

nawol

mieszkaniec

wyspy. W każdym razie nikt

-Naprawdę myślisz, że dasz

na przystanku autobusowym

musi być upalona. - No

radę przyjechać w piątek?

zaczęła ■•/■piać między sobą.

Patrzyła jak labradoodle z

więc... pewnie masz tam

Nie

jakiegoś

W Baby aż się krew

rozmysłem wygiął grzbiet i

prawdziwe szaleństwo, co?

kotyliona, opery, czy czegoś

zagotowała. Niena-Idziła

zro» bił wielką, brązową kupę

Jak się mieszka w Nowym

w tym stylu? - zapytał Tom

Jorku?

zaspanym

-W porządku - skłamała

domyśliła, że dziewczyna

masz

Nowego Jorku. Wszyscy byli

normalny.

prosto

na

skórzany

sandał

tutaj tacy sami. Te głupie 1 !>)

chłopaku Prawie jakby to zrobił

najaranego faceta.

były dokładnie takie same jak

dla przyjemności Baby, która

Baby. - Ale pewnie w

-To

Nowy Jork, a nie

Jack Laurent i jej jędzowa-Ipi

wszyslkn obserwowała.

przyszły weekend na

głębokie południe! - Baby

/.yjaciółeczki, tyle że dwieście

imprezę na plaży.

sio uśmiechnęła.

A

raczej

na

pewno,

głosem

lat starsze. Zła na siebie, że w ogóle

Uwielbiała Toma za

- Nemo! - krzyknął chłopak z niedowierzaniem.

poprawiła się w myślach, widząfl

krańcową

się nimi przejmuje, wskoczyła

I wtedy pies się wyrwał i

dziewczynę

bezpretensjonalność. I brak

m pobliskiego Starbucksa i

ruszył pędem, wpadając na

kierowcę eleganckiej limuzyny,

podstawowej znajomości

kupiła mrożoną herbatę z mle-

wózB jakiejś kobiety i klucząc

która

geografii?

h.in

między

- Pewnie, że przyjadę. Nie

ekspedientki,

wrzeszczącą

zatrzymała

się

na przed

szkołą.

-Już?

przyprawami

u która

fcfeinę

na

zastanawiając

się,

przegapiłabym pierwszej w tym

przedawkowała

Jorku są o niebo lepsze irrji

roku imprezy na plaży. - Baby

wykrzykiwała

wszystkie

Baby odstawiła na chodnik

prezy, nie? - rzuciła leniwie

odliczała już godziny. Nie mo«

zamówienia. Kiedy tylko npila

herhalc i popędziła ulicą, żeby

Kendra.

gła się doczekać, kiedy pójdą z

pierwszy łyk, miała ochotę

złapać psa, zanim wpadnie pod

z

Tomem spać na dworze w jej

wypluć przesłodzony napój.

autobiu albo jakąś limuzynę.

powrotem Toma? - odparła

hamaku, raptem kilka kroków od

■ Nantucket herbata już na

- Łap za smycz! -

oceanu.

nią czekała, kiedy zachodziła

krzyknęła za nią jakaś

możesz

krótko Baby.

mi

dać

i

przechodniami

chodniku.

Na pewno w Nowym

-Ej,

24

i

Nie

kobieta. Wreszcie dogoniła

Nemo, Darwin i Shackleton.

psa w ostatniej chwili, nim

Obiecałem matce, że zajmę się

zanurkował

mi przez

między samochody na Piątej.

Wyciągnęła drobną dłoń.

brązowymi oczami.

Nie chciała dokładać się do

- Już dobrze - szepnęła do

wszechobecnego grubiaństwa

niego i mocno złapała psa /

Nowym Jorku. Jasne.

obrożę.

- Baby - powtórzył,

Wzięła

smycz

przypomniała

i

sobie

Annie.

Sierota Annie zaprzyjaźnia się z Sandym,

kochanym

psim

przybłędą, który staje się jej najlepszym

przyjacielem

i

wszędzie za nią chodzi, Przynajmniej miała jakiegoś przyjaciela. - Wiem, że chciałeś od niego uciec, ale muszę cię odpro-idzić do właściciela, rozumiesz? Skręciła w stronę przecznicy ze Starbucks. Przed kawiarni ., stał właściciel psa, bezskutecznie próbując zetrzeć psią przy

rpc ze

i

pomocy

czarnej,

plastikowej torby. Pug-p oplatały mu nogi smyczami i wąchały kwiatki

w

skrzynce

|ii/ez

kawiarnią. - Twój pies. Chociaż na niego nie zasługujesz - powiedziała i

podała mu smycz.

Zaczerwienił się i jego twarz przybrała ten sam pomido-ifnwy odcień, co szorty. Mógłby być interesujący, pomyślała, Hle podobaliby jej się przystojni, uprzywilejowani, zepsuci . hlopcy z Upper East Side. I gdyby nie miała już chłopaka. Nemo

usiadł

właściciela

i

przekrzywił

|0wę.

obok

wyczekująco Chłopak

wyciągnął rękę, w której trzymał torbę z psią kupą, ale opamiętał się i cofnął ją. Przepraszam, podałbym

ci

normalnie rękę,

ale...

-Wzruszyła ramionami. - Jestem J.P. Cashman. A te potwory Berknął na psy, które siedziały teraz

posłusznie

w

rządku,

iM/ypatrując się Baby i wcale nie wyglądały na takie złe - to

25

najbliższe tygodnie.

- Jestem Baby. -

Zamrugał smutno, patrząc na ni

stopy

ni

unosząc brwi. '/mrużyła oczy. Dzisiaj już dość się nasłuchała na temat uwojego imienia. To lepsze imię niż Shackleton - odparła, kiwając głową na puggle'a w niebieskim płaszczyku.

- Mój ojciec pasjonuje się odkrywcami. Prawdziwymi i fikcyjnymi. - Miło. Baby pogłaskała psa po sierści w kolorze kawy. Pies zatfl nił się z radości. - Chyba źle zaczęliśmy naszą znajomość. J.P. spojrzał na wypaćkane palce stóp i zaśmiał się,

M skakując

czasem trzeba wskoczyć do szafy

Baby. Myślała, że bardziej się zdenerwuje z powody zniszczonych sandałów. Może jednak Czerwone Szorty nil był taki spięty.

Avery nie zawracała sobie głowy szukaniem Baby w szkole. Jeśli

No wiesz, czasem się zdarza, że człowiek wdepnie w gów« no...

siostra zamierzała zachowywać się jak czubek, to niech to robi na

- Musisz chodzić do Constance. - J.P. zerknął na spód niczkę.

własny rachunek. Zatrzymała taksówkę i kazała sif zawieźć do domu

Baby się zarumieniła i pokiwała głową, czując się jak cho dząca

babci przy Sześćdziesiątej Pierwszej i Park Avenue. Był to

reklama snobizmu z Upper East Side.

trzypiętrowy bladobrzoskwiniowy budynek wi włoskim stylu, który

- Ja chodzę do Riverside. Na West Side. Jedenasta klasa, - J.P. spojrzał wyczekująco.

bardziej pasowałby do Charleston albo San Francisco niż Upper East

Darwin się do niej wyrywał. Oczy tak wybałuszył, jak pies z kreskówki na koszulkach Urban Ouihi ters.

ceglanych domów. Przypominał, jak jedyna w swoim rodzaju była

M wyglądał

Side. Avery uwielbiała to, jak

m.

wyróżniał spośród otaczających go

Avery Carls Pierwsza, Avery Druga miała nadzieję, że odziedziczyła to

-Cześć, psiaku, mnie też miło było cię poznać. - Bahy poklepała psa i

coś po niej. Po* trzebowała tego, zwłaszcza po dzisiejszym trudnym

spojrzała w jego wielkie, ufne oczy. Szkoda, że z ludźmi nie jest tak

poranku.

prosto. - Powodzenia - powiedział* powątpiewająco do chłopaka,

Pchnęła ciężkie żelazne drzwi i jęknęła, gdy zobaczyła Karen,

chcąc odejść.

myszowatą asystentkę z kancelarii prawnej, która mil la skłonność do

-Ej, poczekaj - krzyknął za nią J.P. - Psy najwidoczniJ cię polubiły,

noszenia niepasujących do siebie części odkol stiumów z wyprzedaży u

a ja potrzebuję pomocy... Nasza dziewczyna oj wyprowadzania

Ann Taylor. Przysłała ją kancelaria Meyers & Mooreland, która

psów uciekła z ogrodnikiem.

zajmowała się majątkiem Carlsów. i urządziła sobie prowizoryczne

Baby się zatrzymała. Żartował sobie? Odwróciła się do niego

biuro pośrodku frontoweg J salonu, żeby skatalogować i wycenić

zaciekawiona. - Nie, mówię serio. To właściwie słodkie. Pobrali sil w zeszłym

rzeczy babci. Avery nit mogła znieść tego, że prawnicy przejęli dom. Kiedy się doi wiedziała, że rodzina się przeprowadza, błagała matkę,

tygodniu i wyjechali na miesiąc miodowy nad wo4 lipad Niagara. W

żeby pozwoliła im zamieszkać w tym domu, zamiast w penthousi J

każdym razie zajmowanie się psami to te-■ I mój obowiązek, ale może

By Piątej Alei, ale prawnicy i Edie zgodnie uznali, że najłatwiej będzie,

chciałabyś pomóc?

jeśli zamieszkają gdzie indziej, dopóki majątek mc /ostanie

Baby otworzyła usta, gotowa odmówić. To dopiero typowe liowanie.

skatalogowany. Niezależnie od wszystkiego apar-litinent z ledwie

Chciał, żeby odwalała za niego brudną robotę?

wyczuwalnym, ale jednak obecnym smrodem kociego moczu na

- Oczywiście zapłacimy. - J.P. uśmiechnął się szeroko, i (i by to

podłodze w sypialni i tandetną, niemożliwą ilo usunięcia naklejką Yale

wszystko załatwiało.

w szafce na leki nie miał atmosfe-I V domu. W przeciwieństwie do tego

liaby się zastanawiała. No dobra, facet nie miał pojęcia, |uk się ubrać,

budynku, a przynajmniej dopóki nie pojawili się w nim prawnicy. Za

ale psy były kochane. Poza tym lepsze to niż li ilzenie w kącie i

pierwszym razem, S dy tam zajrzały z matką, Avery uratowała

rozczulanie się nad sobą. Albo zawstydzanie siostry przy całej klasie.

kilkanaście

- Jasne - zgodziła się Baby. - Ale nie potrzebuję pieniędzy. Uznam to za pracę charytatywną.

staph

francuskich

magazynów

„Vogue"

przed

wylądowaniem ■ mięciach. Prawdziwa samarytanka. Dopóki nie sprzeda ich na eBayu u

J.P. się rozpromienił. Znajdę sposób, żeby ci to wynagrodzić - ciągnął

zamian za klasyczną torebkę Hermesa Birkina, o której od iwna marzy.

po-I linie. - Możemy spotkać się jutro u mnie w domu, o trze-i lej?

Cześć! - zawołała wesoło Karen, nie podnosząc wzroku nad

Mieszkam na Sześćdziesiątej Ósmej, róg Piątej. - Wy- i iiij-nął z kieszeni grubą wizytówkę w kolorze kości słoniowej i |f| podał. Ten chłopak miał wizytówki? Zerknęła przelotnie, spodziewając się jakiegoś idiotycznego tytułu, który wyglądałby nu zmyślony, ale zobaczyła tylko imię i nazwisko oraz adres, wydrukowane schludną, czarną czcionką. Mieszkał w pent-linusie w Kompleksie Cashman. Oczywiście budynek nosił |i7'.o nazwisko. No przecież wiadomo. - To do jutra - powiedziała krótko, odwróciła się na u asie klapka i wsunęła wizytówkę do kieszeni spódniczki I. repy. Za jej plecami rozległo się niskie wycie. Jak nic szczenię-i .1 miłość.

laptopa. Avery zignorowała ją i ciężkim krokiem weszła po scho-■Dh do wielkiej sypialni babci. Ruszyła prosto do rozległej l'iiideroby i westchnęła z ulgą, kiedy włączyła dyskretne światłu Przed nią wisiały rzędy kostiumów od Chanel, ułożone we-ilim kolorów i długości. W latach osiemdziesiątych nosiło się bwnie obcisłe skórzane spódniczki i srebrne topy bez pleców i Valentino i Niny Ricci, ale w ostatnich latach babcia Ave-iv nigdy nie wychodziła z domu ubrana inaczej niż w żakiet ,r spódnicą do kolan i pantofle Ferragamo, z nadgarstkami i uyją ozdobionymi gustowną biżuterią. Avery zamknęła oczy . ipragnęła, żeby obok pojawiła się babcia. Zawsze wiedziała, : [ pocieszyć wnuczkę. Ale kiedy otworzyła oczy, zobaczyła pozbawionych życia ubrań.

26

• H o

garderobę pełną

- Mogę to pożyczyć, jak będę duża? - zapytała raz piccioli ima

-Mama

o nie prosiła. - Avery czuła, że zaraz zacznie łupać. W

Avery, podnosząc garść zdobionych brylantami wisiorków i i.i.nisoletek,

końcu te filiżanki należały do jej rodziny, a nie do Karen. - Są

które były prezentem od hrabiego Lichtenbergu.

nasze - dodała z uporem.

- Nie - stanowczo odpowiedziała babcia i zdjęła wy kowo duży pierścionek z brylantami i rubinem z palca Avery - Brylanty są tylko dla kobiet po trzydziestce. A jedyne brylan ty, które wyglądają lepiej od tych, jakie podaruje ci mężc/y* zna, to te, które kupisz sobie sama. A potem babcia zabrała wnuczkę na pierwszą wyciec/i* do Tiffany'ego, gdzie pozwolono jej podać platynową kartf American Express, po tym jak wybrała dla siebie prosty rófl ny wisiorek w platynie. Avery musnęła gładki materiał różowego kostiumu i wfl tchnęła. Żałowała, że nie ma tu babci. Mogłyby wypić filiżan* kę herbaty i zaplanować, co zrobić, aby Avery wygrała wyboiy w szkole. Od dzisiejszego

zebrania

wiedziała,

że

musi

przedstawicielkę uczennic przy radzie nadzorc/.

zostaj i

wybrana

na

Ale przedstawicielkę

wybiorą uczennice, a najwyraźniej pod padła wszystkim po kolei. A w dodatku miała tylko tydzień1, żeby podbić ich serca. - Co zrobić? - szepnęła, przesuwając palcami po rękawlf popielatego kostiumu. „Wypraw bajeczne przyjęcie!" - prawie usłyszała, jfl szeptem odpowiedział kostium. Avery odsunęła się od żakietu Chanel i rozejrzała się pfl rozległej bawialni babci. Wzięła do ręki zdjęcie w srebrno) ramce od Tiffany'ego, które przedstawiało babcię, kiedy miai około dwudziestki, przed swoim romansem z Chanel. Nosili kanciasty kostium Yves Saint Lamenta i pantofle Diora. Z jfl gęstymi, długimi włosami i wielkimi oczami wydawała slf dziwnie znajoma. Avery spojrzała w wysokie lustro, próbuje naśladować pewne siebie spojrzenie starszej Avery, mówiące: „Dostanę wszystko, czego zapragnę". Nieźle. Wyglądała wspaniale i kompetentnie - właściwa osoba na właściw miejscu. Ale czy takim spojrzeniem zdobywa się przyjaciół? Avery wróciła do sypialni. Dwa wypchane misie siedziały przy małym, różowo-białym, ręcznie malowanym stoliku w kącie. Na blacie ustawiono porcelanowy serwis. To nie-lądre i sentymentalne trzymać rzeczy z pokoju dziecinnego, w którym bawiła się Edie, a potem trojaczki. Kiedy zeszłej wiosny choroba przykuła babcię do łóżka, poprosiła, żeby za-Ituwki umieszczono w jej sypialni. Miały jej przypominać jej własne herbatki. Regularnie zapraszała Annę Hearst i Senge Mortimer. I wygrała ze wszystkimi nowojorskimi gospodyniami, przebijając je swoimi przyjęciami. Avery wzięła filiżankę. Czy istnieje lepszy sposób przedstawienia się koleżankom ■u-bie i swojej przeszłości - niż zaproszenie ich na współ-i /csną, jedyną w swoim rodzaju wersję herbatki? Prawie podskoczyła z radości. Zbiegła po schodach do (iidalni i z rozmachem otworzyła drzwi do szafki z porcela-IH|. - Co robisz? - spytała Karen, trzymając garść segregatorów i mrużąc na nią niesymetrycznie rozmieszczone, niebie-ukie oczy. Nosiła pantofle Nine West. Avery miała ochotę ją zdzieli. - Potrzebuję ich. Dasz mi coś do pakowania? - warknęła, Wciskając jej delikatną, porcelanową filiżankę. - Nie wiem... - zawahała się Karen.

27

-Dobrze - ustąpiła asystentka i poszła poszukać folii bą-i" Ikowej. Chociaż Avery wiedziała, że to dziecinne i absolutnie niestosowne, wywaliła język do pleców Karen. W Constance

chodziło o to, żeby iść na przedzie, a nie za innymi, a taka ul., nie

Jane Jenson przysiadły wokół niej. Paliły Merity i od czasu do czasu

była babcia. Kiedy już Avery wygra wybory, babcia, gdzi* kolwiek

zerkały w dół na jeżdżących lin deskach chłopców bez koszulek, którzy

teraz jest, będzie bardzo, bardzo dumna z wnuczki. Kiedy?! Nie za

ćwiczyli różne w loczki na schodach poniżej. Koniec końców zawsze

dużo tej pewności siebie?

lądowały tutaj, gdy nie miały innego pomysłu, dokąd pójść. I ijiociaż w pewnym sensie to było nudne, Jack czuła się n i |ak u siebie. To była jej jedenasta klasa. Powinna dostać rlnwną rolę w Dziadku do orzechów, zostać gwiazdą Nowe-B Jorku, nadal mieć same piątki z plusem i wreszcie pójść P łóżka z J.P. To było aż nazbyt piękne. I właśnie miało się pełnić.

-Więc

co z tą dziewczyną z francuskiego? - zapytała Jif-ly,

obracając piegowatą twarz do słońca i wydmuchując dym w stronę chłopców z deskami.

-Z

biedna mała bogata dziewczynka

Baby Carls? - Sarah Jane zerknęła i poprawiła okulary. - Nie

wiem. Moja mama znała ich matkę ze szkoły i podob no też była niezłym świrem. Sarah Jane miała niemal białe rzęsy i brwi, przez co wiecznie

Jack rozsiadła się na schodach Metropolitan Museum of rl i dopiła

wyglądała na zdziwioną.

resztkę mrożonej kawy. Jiffy Bennett, Genevie-Vr Coursy i Sarah

- Ale ich babcia to ta Avery Carls, więc wiecie, nie m wyrzucić Avery i Baby z Constance... - Urwała i ciężko tchnęła.

słabym pęcherzu i sylwetce traktora, której oddech zawsze jechał tuńczykiem, oraz kleptomanką Avery Carls, wątpiła,

czy

musi

się

wysilać

- Ta Avery Carls? Co to ma znaczyć? - zapytała Jac Cała ta

podczas kampanii wyborczej. No i funkcja przedstawicielki

rozmowa o siostrach Carls była potwornie n

wspaniale prezentowała w liście polecającym ze n/.koły. Dzięki temu

Wolałaby porozmawiać o czymś ciekawszym. Na przykład o sobie?

Udzie się

nawet nie kiwnie palcem, a będzie jeszcze hardziej aktywna społecznie.

- Nie wiesz, kim była Avery Carls? - Sarah Jane wygi dała na jeszcze bardziej zdziwioną niż zwykle. - Ona była.,, wiesz, jak te starsze

-

O mój Boże, Breck właśnie przysłał mi wiadomość! Pi-. że będzie

w mieście w ten weekend! - pisnęła Genevieve,

panie, zajmujące się filantropią. Trzymali z Brooke Astor, Annette nain

wyciągając Treo i rumieniąc się, kiedy Sarah Jane i Jiffy stło-■ Były się nad

de la Renta... z nimi wszystkimi. Je( na z moich ciotek przyjaźniła Jod

maleńkim ekranikiem. Jack przewróciła oczami.

się z nią. Podobno miała romi z co najmniej jednym członkiem lain rodziny królewskiej każdegB europejskiego kraju. Ciotka mówiła,

- Dobra, spadam. Wstała, strzepnęła z tyłu spódniczkę. Pójdzie do domu, przebierze

że taki postawiła sobłi cel, czy coś takiego. - Sarah Jane skinęła głową na

spędzi popołudnie z

podsumowanie.

prawdziwego chłopaka.

Dziękujemy za wyciąg z „Town & Country".

Jack

- Aha - mruknęła lekceważąco Genevieve. grupki chłopców od św. Judy, przechodzących z frisbee.

się, gdy

zobaczyła porośnięty bluszczem

dom

i

Madison.

ZC skrzynkami

na kwiaty przy oknach i artystycznie ozdobionym wejściem. Ale kiedy zbliżyła, zamarła. Przed domem stały

- I tak nie wygra wyborów, nie? Ty wygrasz. Genevieve osłoniła dłonią oczy i zerknęła na Jack. W zol szłym roku była najlepszą przyjaciółką Jack. Ale lato spędziła z ojcem, producentem, w Los Angeles i miała romans - trwa«| jacy krócej niż pięć minut - z Breckiem O'Dellem, gwiazdki) jakiegoś głupawego letniego filmu. I teraz zadzierała nosa. Nic żeby Jack była zazdrosna, czy coś takiego. Romans z gwis filmu klasy B graniczył z tandetą.

iazdij

- Na pewno wygrasz. Wtedy zrobisz coś z audytorium, lustrami i mundurkami, no i będziesz odpowiedzialna za wyj darzenia towarzyskie. Musimy urządzić wielką imprezę z chłolinkami z Riverside. Albo od Świętego

Judy.

Co myślisz? - za-I pytała z zapałem

wertując

Jiffy,

fioletowy pakiet informacyjny i dokładną listą obowiązków. Nosiła dwa kucyki po obu stro-lliich głowy jak dziewczyna z farmy. Próbowała naśladować try styl Anny Sui, ale wyglądała po prostu jak pudel.

-Pewnie będziesz wolała zrobić imprezę z chłopakami \ i Riverside, nie? Ze względu na J.P.?

-Pewnie tak - uśmiechnęła się Jack. Po

raz

pierwszy rola przedstawicielki wydawała się cie-■ luiwsza

niż

zwykła zapchajdziura potrzebna do podania do inllege'u. Załatwienie nowych mundurków szkolnych i

pla-[

imwanie imprez może

się

się i

W przeciwieństwie do (icnevieve miała

poszła na Sześćdziesiątą Trzecią, między Piątą

Uśmiechnęła

Oparła się na łokciach, więc jej piersi były doskonało widoczne dla

J.P.

okazać

całkiem fajne. A ponieważ i ywalizowała z Elisabeth Cort, dziewczyną o

28

się

dwie ciężarówki do przeprowadzek. Jej matka trzymała się poręczy z

arrondisement i musiałam iść korytarzem | > wodę. I tak musimy teraz

kutego żelaza przy frontowych schodach i paliła jedncjio Gitanes'a za

żyć. Artysta zawsze cierpi - dodała inclodramatycznie, wymachując

drugim, jakby od tego zależało jej życie.

palącym się papierosem.

- Mamo? - zapytała.

H

Jack zmrużyła oczy. Poddasze było ciągiem pokoi na ostatn i m piętrze

Ogarnęło ją potworne przeczucie. Oczy Vi vienne były równie czerwone jak jej włosy, a strumyki tuszu płynęły po jej bladych policzkach. Jack podeszła bliżej i stanęła poniżej matki na schodku.

ich domu. W przeszłości ojciec, który pracował

1.1/

jako doradca

inwestycyjny w Citigroup, groził Vivien-iir, że tam zamieszka, jeśli nie przestanie trwonić pieniędzy. B siało się już swego rodzaju żartem

- Mamo? - zapytała raz jeszcze i się rozejrzała. Postanowiły

między Jack i matką wykorzystywały poddasze jako miejsce na bardziej

zmienić wystrój domu? Trzech mężczyzn

ekstra-• Iganckie i rzadko używane przedmioty, które kupiły za karty lucilytowe Charlesa.

z nadwagą i bez koszul pociło się na wypolerowaną powierzcli nic jadalnianego stołu George'a Nakashimy o toczonych nóż-kach. Właśnie

Ej, obrębiane owczą skórką kozaczki z jaszczurczej skóry od Gucciego muszą gdzieś powędrować latem.

wynosili mebel. - Twój ojciec... - zaszlochała głośno i boleśnie Vivien-ne, jakby

Ojciec mówił, że próbował cię ostrzec, ale ani razu nie

była na przesłuchaniu do Fedry, francuskiej tragedii, którą czytały w

nddzwoniłaś. Powiedział, że miałam swoją szansę. Nigdy nie doslrzegał,

zeszłym roku na zajęciach u madame Rogera, W dramacie grecka

że jestem artystką! A artysta nie może po prostu pracować! Mam iść do

królowa postanawia się zemścić na byłym kochanku, nim całkiem straci

biura i odbierać telefony? - Vivienne /uwodziła, załamując drobne ręce.

nad sobą panowanie. - Sprzedał nasz dom i meble. Wszystko. Wszystko straciłyśmy. - Wy« dmuchała nos w czerwoną chusteczkę. - Bâtardl

Kiedyś jej drobne ciało tancerki było giętkie i eleganckie, ale teraz wyglądało po prostu krucho. Jeden z mężczyzn uniósł brew, zerkając na

Jej twarz zachmurzyła się złowróżbnie.

drugiego, który podciągał zjeżdżające z tyłka spodnie.

Dwóch tragarzy paliło Marlboro niebezpiecznie blisko orzechowego łóżka Jack z baldachimem na czterech kolumienkach. To łóżko zawsze sprawiało, że czuła się jak księżniczka. Nieskazitelnie biała, ażurowa narzuta zsunęła się i teraz leżała na popękanym chodniku. - Jesteśmy... bezdomne? - wykrzyknęła z niedowierzaniem Jack. Może jej matka przesadzała. Nie byłoby w tym nic zas kującego. Za każdym razem, gdy rozmawiała z ojcem Jac rzucała telefonem o ścianę. W tym roku sześć razy kupow srebrny aparat Bang & Olufsens.

- Wiedziałaś, że to zrobi? - krzyknęła Jack. Pomyślała o starym ojcu, jego znacznie młodszej żonie I pasierbach mieszkających na Perry Street. Dupki. - No... tak - przyznała Vivienne. Zmarszczki palacza na jej czole się pogłębiły. - I co mam teraz zrobić? - pisnęła Jack, łapiąc się żelaznej poręczy. Miała wrażenie, że zaraz zwymiotuje. - Ach, cherie. - Vivienne wstała i ją objęła.

Będziemy mieszkać na górze na poddaszu - powiedziało Vi vienne. - Jak za czasów gdy byłam młodą dziewczyną, lieszkałam w piątym Jack czuła pod palcami każdy jej kręg i duszący zapach Chanel nr 5.

ich domu? Jej rodzice mogą fundować sobie tyle melodramatycznych kłótni, ile chcą, ale jak ojciec mógł zmusić Jack do mieszkania na

- To dobrze, że nauczysz się, co znaczy cierpieć. Vivienne się

Jack zamknęła oczy i pomasowała skronie, mając nadzieję, że gdy

tym bluszczem wejściu dla służby. Jack z niedowierzaniem patrzyła na oddalającą się, niemi turalnie drobną sylwetkę matki. Jeden z tragarzy sapał, wynosząc z salonu fotel typu ber gère. Jak mogli być tak nonszalanccy? Nie rozumieli, że wł| nie odbierają jej całe życie? Jack starała się zapanować nad sobą. Na lekcjach tarte» miała sesje

medytacji,

je otworzy, dziewczynka zniknie i jej życie powróci do normalności. - Nazywam się Satchel! I teraz tu mieszkam!

10

kiedyś

poddaszu, jakby była jakimś starym gratem? Albo kozaczkami z jaszczurczej skórki?

odsunęła i ostentacyjnie zniknęła w porosili

gdzie

uczyła

się

uspokajać

przed

przesłuchaniami. Musiała wybrać jedno słowo i powtarzać jf w myślach. Spróbowała tego teraz, wyobrażając sobie prostą linię kręgosłupa i jej słowo: „perfekcja". Instruktorka chciała, żeby wybrała coś innego: „skupienie", albo „walka". Ostrzegała, że nie da się osiągnąć perfekcji. Ale Jack i tak została przy swoim.

Jack otworzyła oczy. Dziewczynka tańczyła nad nią na I In ulach. Jej schodach. - Satchel11?! - jęknęła z niedowierzaniem Jack. Zerknęła na torebkę Givenchy. Widok delikatnej skórki po-i . izył ją i dziękowała, że zostało jej jeszcze trochę godności obistej. Ściągnęła łopatki i wyprostowała szyję. Perfekcja. Po prostu zarezerwuje pokój w hotelu St. Claire. Chyba [Jto... chyba że ojciec anulował też jej karty kredytowe? Quelle

u Świętego Judy wszyscy za jednego i jeden za wszystkich... horreur12]

- Cześć! Jack odwróciła się i zobaczyła drobniutką blondynkę zbiegającą po

- Dobra, chłopcy! Wiem, że to pierwszy dzień po wakji cjach, ale

schodach. Wyglądała na pięć lat i nosiła różową tiulową spódniczkę-

na moje oko macie kiepską formę! - krzyknął trenc Siegel z chwiejnej

paczkę oraz skrzydełka od kompletu z FAO Schwarz. Jack zmrużyła

wieży ratowniczej. Chłopcy od św. Judy co dziennie ćwiczyli pływanie

oczy, patrząc na to niewiniątko. Nowa rodzina już wprowadziła się do

10Satchel (ang.) - dosłownie „torebka". 98

11Satchel (ang.) - dosłownie „torebka". 12Quelle horreur (fr.) - to horror. 29

o trzeciej popołudniu. Dmuchu; w gwizdek, dyskretnie oglądając swoje mięśnie brzucha od bijające się na powierzchni metalu. Miał

Owen pokręcił głową. I wtedy właśnie do szatni wpadł Rhys i otworzył z rozmachem szafkę.

dwadzieścia pięć lat, raptem rok temu skończył Stanford i nadal

- Dałem ciała jak rzadko.

korzystał z życia, jak wspominał pływakom przy każdej okazji.

Wyciągnął witaminizowaną wodę z bocznej kieszeni wjffl pchanej

Na torze trzecim Rhys płynął apatycznym kraulem. Czu jak Owen go

torby Speedo i pociągnął solidny łyk.

wyprzedza, burząc za sobą wodę, gdy sunął ki drugiemu końcowi

- Moim zdaniem było w porządku.

basenu. Chociaż Rhys przyzwyczaił sie, że zawsze jest najszybszy,

Rozkojarzony Owen wykręcił ręcznik. Kiedy już wyszdB z basenu,

kompletnie się tym nie przejął. Zamiast tego spokojne płynął. -

nie potrafił przestać myśleć o Kat, Kelsey, czy jak się naprawdę

Sterling, poczekaj chwilę.

nazywała. Jak długo spotykała się z Rhysem? Byli zakochani? Dlatego

Trener zeskoczył z wieżyczki i podszedł do Rhysa. Adidasy skrzypiały na mokrej nawierzchni. Miał kwadratową szczęk kę, chude nogi i szeroką pierś, którą - jak twierdził - uwielbiały dziewczyny.

nie podała mu prawdziwego imienia? Czy Rhys wiedział, że zdradziła go tego lata?

-Nie, naprawdę byłem beznadziejny - upierał się Rhys, -Ej, stary, trzeba ci piwa - krzyknął Hugh Moore, mu«

Rhys dźwignął się z basenu na mokry brzeg, czując jak żołądek mu się zaciska. - Sterling. - Trener przeczesał dłońmi zmierzwione, ru-"brązowe włosy. - Spóźniłeś się. Khys pokiwał głową i zerknął na wodę na kafelkach. Jed-i i i / kałuż

skularny

chłopak. Rzucił budweisera z drugiego rzędu szafek. Puszka uderzyła o podłogę i zasyczała, wypuszczając gaz i pianę. - Nie teraz, dzięki.

wyglądała jak serce. Wsadził w nią stopę i woda |fn/|)lynęła się po

Rhys wiedział, że jako kapitan powinien palnąć im mów kę, że nie

niebieskiej glazurze. Przepraszam, musiałem coś załatwić - odpowiedział, mc patrząc

powinni pić w czasie sezonu, już nie wspominając 0 szatni. Tylko że naprawdę miał to gdzieś. Chciało mu się płakać.

trenerowi w oczy.

Znowu.

Tak naprawdę to pierwsze piętnaście minut treningu spę-il/il płacząc w

- Więc... pamiętasz tę dziewczynę, którą ci przedstawiłem w

rzadko używanej łazience w pobliżu laborato-| ilow na piętrze,

czasie lunchu? Kelsey? - zapytał Rhys, krzywiąc twarł:

przeglądając na telefonie zdjęcia Kelsey zro-l lilone tej wiosny.

1 siadając ciężko na zniszczonej, drewnianej ławce.

Wyglądała na taką podekscytowaną, gdy ją iilujinował. Co się stało? Noo dooobrze - rzucił trener Siegel, przeciągając sylaby. Khys

()wen pokiwał głową i odgarnął mokre włosy z oczu. Jak ■lliy zapomnieć? Udawał, że grzebie w torbie, żeby nie t n / e ć na kumpla. Na

się skrzywił. Nie dość, że dziewczyna zrównała go u n i i ą , to

drugim końcu szatni Hugh, łan i paru nych chłopaków złapało

jeszcze teraz oberwie przez to na treningu?

dziewiątoklasistę, Chadwicka Jen-

- Wiem, że to pierwszy dzień szkoły i macie wiele spraw, ule nie chodzi tylko o to, że straciłeś pierwszych kilka minut, /uwaliłeś cały trening. Ten nowy, Carls, cię prześcignął!

nsa.

■ Ogolimy ci brwi! - zawołali radośnie, ciągnąc przerażono chłopaka do rzędu umywalek. Zerwała ze mną. Zaraz po tym, jak odszedłeś - powięzi, d

Trener Siegel zmrużył niebieskie oczy, patrząc na niego i . /ekając

beznamiętnym głosem Rhys. Nie obchodziło go, kto cze to usłyszy. -

na wyjaśnienie. - Przykro mi, to sprawy osobiste - wymamrotał Rhys. Cały czas

Powiedziała, że jest ktoś inny. Owen upuścił torbę Speedo na podłogę.

po jego głowie krążyły słowa: „Jest ktoś inny".

Kat... Kelsey ze-lwala z Rhysem? Znowu była sama? I był ktoś inny?! Miała im myśli...?

To prawda? Kto to mógł być? Ktoś z Cape Cod? Chłopak z Ri-\ciside,

- Czekaj, dziewczyna z tobą zerwała? - powtórzył z nie-ierzaniem

którego Kat poznała na imprezie?

Hugh, puszczając Chadwicka.

- Kłopoty sercowe? - ożywił się trener.

-Nie, po prostu... sprawy w szkole - odpowiedział szybko Rhys. -No dobra, miejmy nadzieję, że to tylko kiepski począ-i.k. bo nie

Przyjacielsko objął go za ramiona i otworzył kolejną puszkę piwa,

mogę pozwolić, żeby kapitan pływał jak ty dzisiaj.

wypuszczając pianę na stopy Owena.

Rhys skinął głową, a trener klepnął go w plecy. - I daj mi znać, gdyby to były kłopoty z dziewczyną. One l

Usiadł obok Rhysa na ławce. - Gadaj!

MM

rafią zabić człowieka - dodał porozumiewawczo. Aha, ale dziewczyny są tego warte. Rhys powlókł się do szatni, gdzie Jeff Kohl i łan McDfl* niel

Nie wiem, co powiedzieć. To było jak grom z jasnego ilba. Powiedziała nagle, że jest ktoś inny... Nie wiem, kto to

MM

i / e być, chyba

że to jakiś dupek, którego poznała na Cape • Dd. Ktokolwiek to jest, rozkwaszę mu pysk - warknął Rhys.

podawali sobie srebrną piersiówkę z bourbonem Maker'i Mark. W

Owen musiał powstrzymać uśmiech, który chciał wypły-Bd mu na

pomieszczeniu panowała wilgoć. Śmierdziało chlo« rem, potem i

usta. Czuł się jednocześnie winny i rozradowany. I,al zerwała z

stopami.

Rhysem, bo chciała być z nim?

- Dobziee. - łan zrobił idiotyczną minę w stylu B o i . u podając piersiówkę Owenowi.

98

A niby faceci nic nie rozumieją. Hugh pokiwał współczująco głową.

30

- Poważna sprawa. - Krople wody z jego ręki spływały Ihysowi po torsie. - Ej, chłopaki? Chodźcie tutaj. Owen zerknął na kolegów. Większość była nadal w kąpielówkach, niektórzy ze świeżo przyciętymi brwiami. - Dobra - powiedział Hugh, stając na ławce i wymai I otwartą

-Jasne, wiem, ale gdybyś coś usłyszał. Albo spotkał ją I coś by ci powiedziała. Po prostu daj mi znać, jeśli się czegoś dowiesz. To wina tego faceta. Rhys wstał i kopnął w szafkę. Huknęła tak, że echo się rozeszło po szatni.

puszką piwa. Zebra tak mu wystawały, że jego pieni wyglądała prawie

- Sterling, nie połam kości z powodu kobiety - ryknął trener z

jak wklęsła. - Właśnie się dowiedziałem, H Rhys Sterling, nasz kapitan

małego gabinetu po sąsiedzku. - A już na pewno nie łam wiesz czego! -

i pod każdym względem porządfl facet, ma złamane serce z powodu dziewczyny z Seaton Arnu - W szatni rozległ się chóralny jęk. - Wiem równie dohr/t jak wy, że to się zdarza nawet najlepszym. Wiemy, że Kliyn znajdzie sobie nową dziewczynę. Ale do tego czasu proponuj wyzwanie w ramach solidarności. - Odchrząknął. Było widm', że zaraz powie coś ważnego. - Dopóki Rhys nie wróci do gfj my nie gramy. I

Zaśmiał się. Rhys poczerwieniał. Cholera. Nawet trener wiedział, że go i /uciła. Powinien coś zrobić, żeby wieści nie rozniosły się dalej. Niech drużyna przystojniaków złoży śluby celibatu. Na pewno nikt nie będzie się dopytywał dlaczego!

damy temu dowód brodami. - Pogłaskał się \H kształtnym podbródku i się rozejrzał. - Pochrzaniło cię? - krzyknął Ken Williams. Ważył ponad dziewięćdziesiąt kilo i bardziej wyglądał jnl pomocnik w futbolu niż pływak. - Będziemy zapuszczać brody, dopóki Rhysowi nie po szczęści się z panną. Do tego czasu żaden z nas też nie będzie randkował. I Jenkins, to oznacza, że nie zabawiasz się też sam' - ryknął Hugh. - Kto wchodzi? Jeden po drugim chłopcy z drużyny pływackiej krzyknęli i przybili piątkę z Rhysem, który siedział na ławce i gapił ,slf ponuro na mokrą podłogę. - Nie musicie tego robić - wymamrotał. Wsparcie ze strony kumpli było naprawdę miłe, ale przfll cież powinien zachęcać ich do walki na zawodach, a nic okazywania, jaki z niego mięczak w sprawach męsko-dain* skich. - Póki Rhys nie dostanie, my też nie! - ryknął Hugh. Owen przyjrzał się kumplom, chudym rękom Chadwic i gęstym włosom na torsie Kena. Zastanawiał się, czy któ kolwiek z nich w ogóle miał szansę coś dostać. W każd razie miał nadzieję, że to raczej hipotetyczne rozważania, l/cczywiste postanowienie. Owen nigdy nie przeżył tygodnia, U całując się z dziewczyną. I za to go kochamy. - Dzięki - mruknął do Hugha Rhys. - Nie ma sprawy - odpowiedział z uśmiechem kumpel. Poza tym moja dziewczyna jest w tym roku we Francji, więc innie też czeka posucha. Jeden po drugim chłopcy się rozeszli, masując brody, jak-w ten sposób mogli przywołać zarost. Rhys zdołał się słabo uśmiechnąć i spojrzał na Owena. - Czułbym się o wiele lepiej, gdybym wiedział, kto to jest przyznał, kiedy szatnia opustoszała. Było tak cicho, że Rhys słyszał brzęczenie jarzeniówki lind głową. W tym świetle jego ramiona wydawały się dziwnie te.

-Jeśli

go spotkasz, możesz w moim imieniu obciąć mu |nja? -

Spróbował się zaśmiać, ale wydał z siebie tylko przy-11 v zgrzyt.

-Jasne

- zgodził się Owen, dręczony wyrzutami sumie- ii.i -

Naprawdę nie znam nikogo...

98

31

ŁLa Droga WeDwie A co,

plotbra.net tematy

na celowniku

zazdrosna?

wasze e-maile

zapylm

Wszystkie nazwy miejsc, imiona i nazwiska oraz wydarzenia zostały zmienlOB lub skrócone, po to by nie ucierpieli niewinni. Czyli ja.

-"

La Droga P! Cze. Strona do bani. Steś beznadziejna & tylko udajesz jedną z nas. 3maj się mocno, bo dowiem się, kim steś. PrawdziwaUES

hej, ludzie! Już północ i pierwszy dzień szkoły oficjalnie się zakończył, Czas na obowiązki domowe. Wiem, że lato bez mundurków mogło sprawić, że niektórzy trochę zardzewieli i zapomnin li, jak najlepiej z nich korzystać, więc pozwólcie, że pokroi ce przypomnę wam podstawy. tak i nie w świecie mundurków

Im krócej, tym lepiej, ale nie zapomnijcie włożyć coś pod spódniczkę. To Nowy Jork, a nie Los Angeles, i chodzeni* bez bielizny La Perlą zapewni wam jedynie bardzo niekon. fortowy dzień. Poza tym to ryzykowne. I, ehm, ohydne. Nic nie wygląda mniej seksownie niż plamy pod pachami na kaszmirowych sweterkach Chloe, więc ubierajcie slf lekko. I na miłość boską, nie skąpcie dezodorantu. Zasadę „tylko czarne obuwie" można ominąć na tysiąc sposobów. Chodzi o trzy „M": Marni na klinie, Manolo na maleńkim obcasiku i Marc Jacobs. Najlepiej wyrazisz siebii poprzez buty. Albo - jak w moim wypadku - przez pantoflu od Jimmy'ego Choo. na celowniku

Ciężarówka do przeprowadzek przez domem księżniczka Upper East Side (ach!) naa

J. Czy to możliwe, że

108 r n . /cza?

A niesie dwie ogromne torby filiżanek do tak-11. Jeszcze

herbatniczka? O żłopie Gatorade, idąc li/icwięćdziesiątą Drugą. Y z mokrymi włosami i uśmie-iliimi od ucha do ucha. A pan przystojniak dlaczego taki Ul /uśliwy? R płacze przed apartamentowcem na Piątej. ! h/yuotowuje się do międzyszkolnego przedstawienia Ro-l i Julii, czy przeżywa prawdziwą tragedię romantycz-i' K kupuje nową bieliznę Cosabella w Barneys. Wiemy, że nowa bielizna oznacza tylko jedno albo straci to i R, albo traci R na rzecz kogoś innego. Matka J próbuje H.irneys

zwrócić moherowe kozaki ponad kolano z ze-•/Infjo sezonu od

Gucciego. Oczywiście, że to kompletna iM.niyłka, ale nie można się spodziewać, że to Barneys nudzie płacić za nasze potknięcia w dziedzinie mody. Oj, 11«. źle. mwe e-maile

Kochana Plotkaro! Widziałam jak A zaprzyjaźniła się z tą dziwaczką z tatuażami w auli wConstance. Myślisz, że są razem? To znaczy naprawdę razem? WeDwie

32

Droga prawdziwaUES! Jesteś (steś?) w btędzie i wyczuwam w tobie du. niepotrzebnej

Avery zebrała się w sobie i wyjęła pierwsze zaproszeniu z torby.

wrogości. Pokażę ci, że jestem stupm centową dziewczyną z

- Urządzam dziś po szkole spqJkanie. Same dziewczy żebym was

Upper East Side - nie zaczrtf się trząść w butach od Christiana

poznała i żebyśmy pogadały o zaczynającym roku. - Avery się

Louboutina z po« wodu listu z fatalną ortografią. Jeśli nie

skrzywiła. Za dużo w tym było zapału. -prostu, żebyśmy posiedziały

potrafisz stfl wić czoła prawdzie, to może lepiej zamieszkaj

razem - poprawiła się.

gd/li indziej. Na przykład wWeehawken. Ale nie kłóćrflj się! R

A możemy przynieść nasze misie? - Nooo dooobra - odparła powoli Jiffy. Avery podała jej filiżankę i

A skoro pierwszy dzień już za nami, możemy skupić sil na naprawdę

wyjęła następną.

ważnych sprawach. Na przykład, kto urząd/l pierwszą imprezę w tym

-Och, super! - wykrzyknęła Jiffy, gdy przyjrzała się di likatnej

roku? Stawiam na J. Chociaż nj gdy nie byłam dobra w zakładach...

porcelanie i zauważyła zaproszenie przyczepione do uszka.

-Patrzcie tylko, to prześliczne - powiedziała, podając zapro szenie Wiecie, że mnie kochacie

PlofH

dziewczynie obok, której brwi zniknęły gdzie na czole.

-Cieszę się, że się wam podobają! Avery odstawiła torbę na popękane, betonowe schody, Itowa rozdać resztę. Już zebrał się wokół niej mały tłum. i' lewćzyny z Constance były zachwycone zaproszeniami! I'm /ula, że gdzieś, jakoś babcia uśmiecha się do niej. Co to? - usłyszała za plecami jakiś głos. ()hróciła się i zobaczyła Sydney, dziewczynę, obok której ' U zmuszona siedzieć wczoraj w auli. Pod blezerem Constan-Hillard miała brązową koszulkę z napisem „Jesteś gópi". Cześć - przywitała ją. Czuła się niezręcznie i

podstawowe strategie w kampanii wyborczej

jednocześ-■ starała się nie stracić zainteresowania pozostałych dziew-ii Urządzam małe spotkanie. W związku z wyborem |n/cdstawicielki przy radzie nadzorczej. Nie wiem, czy to cię Biresuje. - Wzruszyła ramionami, mając nadzieję, że Sydney . gnuje.

We wtorek rano przed zajęciami Avery wyślizgnęła się mieszkania, ciesząc się, że Baby jeszcze się nie obudziła. - Panno Carls. Ubrany w szary uniform odźwierny skłonił się szybko, a Av- IM v nie mogła powstrzymać uśmiechu. Powietrze pachniało wieżością, ptaki głośno ćwierkały, chodniki lśniły od wody, [ chociaż Avery nie pamiętała, żeby padało. Było właśnie tak, |nk jest w Nowym Jorku. Każdy dzień zaczyna się od nowa, tł poprzedni został już zmyty. A dzisiejszy dzień zdecydowanie był nowy. Zeszłego wieczoru zamknęła się w pokoju i przygotowywała zaproszeniu na herbatkę. Wszystkie wypisała odręcznie na eleganckich kurteczkach od Tiffany'ego i każde przyczepiała do uszka delikatnej jak skorupka jajka filiżanki. Pomyślała, że to będzie zabawne i niepowtarzalne, ale teraz, kiedy niosła dwie wielkie, liiwendowe torby z Bergdorfa, wypełnione zawiniętą w folię huhelkową porcelaną, nie była już tego taka pewna. Czuła się, |nkby niosła materiały na referat z pokazem przed klasą. Zbliżyła się do rogu Dziewięćdziesiątej i dostrzegła grupę il/iewczyn z jedenastej klasy, które pamiętała z auli. Zebrały się na schodach jakiegoś domu. Tam siadywała na papierosa i plotki śmietanka towarzyska Constance Biłlard. Dziewczyny trzynuily już w palcach Merity Ultra Light, chociaż do pierwszego dzwon* ka brakowało jeszcze pół godziny. Avery poczuła, jak jej żołądjjj nerwowo się zaciska, ale uśmiechnęła się szeroko.

- Dziś? Aha - powiedziała Avery, wręczając zaproszenie Gene-| ve, dziewczynie z wielkimi piersiami, która przyjaźniła się jlck. Dzięki. - Genevieve wzięła filiżankę i włożyła ją do ■marańczowej torby Longchamps, nawet nie zerkając na dolt /one zaproszenie. Rzuciła papierosa na ziemię niebezpiecz-I| blisko czarnych bucików za kostkę Avery. Mogę dostać jedno? - zapytała wyczekująco Sydney, deptując papierosa Genevieve klasycznymi martensami. Jasne - Avery podała jej filiżankę. Nie chciała być nie-11 /.na. W końcu była z nią na jednym roku w Constance i dlacze-: I miała ją oceniać? Miała tylko nadzieję, że jeśli Sydney się Bawi, włoży nieco bardziej kobiece buty. /, mniejszą ilością stali w palcach? - Dzięki! - Sydney uniosła filiżankę i udała, że pije z niej

ni

li

hylając mały palec. - Do zobaczenia wieczorem! - Nadal się uśmiechają Avery pomachała do dziewczyn i się odwróciła. Szybko przeszła przez ulicę do niebieskich drzwi szkol Chciała rozdać zaproszenia przed pierwszą przerwą. Przfl! lunchem wszystkie dziewczyny będą rozmawiały tylko ojlf herbatce. Jasne, że będą o niej mówić, ale czy dobrze?

- Cześć, Jiffy - przywitała dziewczynę o obrysowanych brunatnym cieniem oczach. Jiffy zerknęła sponad magazynu „W", w którym z zai \ \ ciem podkreślała coś fioletowym mazakiem. Avery uśmiei I] nęła się ciepło. Wiedziała, że Jiffy trzyma z Jack Laurent, |fl jej brązowa grzywka kończąca się tuż nad brwiami - i wiol* kie, brązowe oczy sprawiały, że wyglądała na najbardzic| przyjazną dziewczynę w tej grupie. - O, cześć. Jiffy odgarnęła grzywkę z oczu i rzuciła pozostałym d/iloczynom na schodkach spojrzenie, które Avery dobrze znała, ha sama przez lata rzucała je innym. Mówiło: „Co do diabła?"

33

0 zdobywa nowych czworonożnych przyjaciół

| Wejście Carlsów

113

/resztą film był strasznie głupi. Oglądała go kiedyś Biatką i nie mogła się przestać dziwić, dlaczego młoda i [dna Mariel Hemingway poleciała

Baby ziewnęła głośno na ostatnich zajęciach z filmu u paI

na Woody Allena, staliwo dziwaka.

Beckhama. Pozostałe dziewczyny zachichotały. Przewró-• lin

Chce pani coś dorzucić do dyskusji, panno Carls? - za-lal

oczami, patrząc w ich stronę. Nieważne. To były ostatnie

nauczyciel.

■Jęcia i szczerze mówiąc, miała serdecznie dosyć Manhattanu Woody Allena. Stwierdzenie pana Beckhama, że zachwyt N i .wym Jorkiem

Przysiadł na jej ławce jak przerośnięty ptak i wyszczerzył ■uiliwie

stanowi integralną część filmu, sprawiło, że ■fila ochotę wstać i rzucić

zęby.

kilka ostrych słów. I nie byłby to jej pierwszy raz.

Wygląda na to, że film podsunął komuś sprośne myśli. Dzwonek zadzwonił. Baby prawie zepchnęła kościsty ty-

II pana Beckhama z ławki, wrzuciła zeszyt do limonkowej li u by na ramię i wybiegła z klasy. W ramach kary za zachowanie na francuskim miała ponw Irene,

złocone „C" linii szklanymi drzwiami budynku. Mosiężne litery

siedemdziesięciotrzyletniej szefowej stołówki, przeji/pC pomysły na

metrowej wysokości układały się w napis KOMPLEKS CASHMANA Baby

posiłki z pudełka z sugestiami. Baby zatrzyma la na chwilę i zerknęła

marszczyła nos. Wyglądało to tandetniej, niż sobie wyob-lii/ala.

do prześlicznej stołówki, całej w lustraill i jasnym drewnie, żeby sprawdzić, czy w ostatniej chwili nti ulegnie pokusie i nie zostanie

Trzeba zobaczyć, żeby uwierzyć. Portier siedział za imponującym, polakierowanym na

i

/INNO

grzeczną dziewczynką. Nie ma mowy. Odwróciła się na pięcie i

biurkiem. Miał na sobie niebieski uniform ze złotymi frędzlami na

ruszyła korytarzem ku niebli skim drzwiom, które prowadziły na

ramionach i brzuchu. Był starszym mężczyzną I wyglądał, jakby nosił

wolność.

ten strój od szesnastego roku życia.

Drugie uderzenie!

- Przyszłam do tego chłopaka - powiedziała Baby i przemiela po

Zatrzymała się i spojrzała na tablicę informacyjną w gl< iv nym holu.

biurku pogniecioną wizytówkę. Nadal nie przywykła do obecności odźwiernych i portij rów.

Przejrzała ogłoszenia różnych klubów i zajęć. Stowarzyszenie przyszłych prawniczek. Nie. Układanie bukietów. Nie. Plecenie koszy.

Wydawali się pozostałością po innej epoce, jak neoni gumki frotki i

Aha, jasne.

krzaczaste wąsy.

Co? Żadnego klubu dla Pozbawionych Złudzeń i Sty.sk nionych za Chłopakiem? Może powinna wykazać się wrazili wością społeczną i sama go założyć. p

Nie bądź taka pewna, jeśli idzie o to ostatnie. - Proszę skorzystać z prywatnej windy w końcu ken rza po lewej. Portier uśmiechnął się ciepło jak dziadek. Baby odpowie działa

- Przyłączysz się do któregoś? - Obok niej stanęła A\ 1 1

tym samym. Przycisnęła guzik i aż jej dech zaparło, kiedf winda

i postawiła na podłodze wielką, lawendową torbę na zakupy Odgarnęła

śmignęła dwadzieścia sześć pięter w górę, na ostatnie | I|I tro. Drzwi się

blond włosy za ucho i poprawiła brylantowe ko| czyki na sztyfcie.

otworzyły i wytoczyła się prosto do mieszkam..

- Nie ma niczego w moim guście.

J.P. stał pośrodku wyłożonego złotymi płytkami łbyj i czekał.

Baby wzruszyła szczupłymi ramionami i spojrzała na sl* strę.

Założył spodnie khaki i pogniecioną niebieską kosu lę. Włosy miał

Avery była zarumieniona i szczęśliwa. Nawet jej maleń kie brylantowe

potargane, jakby właśnie wyrwano go z drzem ki. Uśmiechał się do

kolczyki w kształcie różyczek jakby jaśnllj błyszczały.

niej ciepło. Złapał Darwina akurat, kiedy szczeniak wybiegł przez

- Jak ci minął dzień? - Świetnie! - ekscytowała się Avery. - Dziś wieczór

złocony łuk drzwi. J.P. chwycił łapty psa i pomachał nią do Baby. unCK

dzam

małe spotkanie w domu babci. - Mama o tym wie? - Baby zmrużyła oczy.

Baby wzięła Darwina z wielkich rąk J.P. i pocałowała go w

Jak to możliwe, że Avery o niczym jej nie powiedziała wczoraj wieczorem? Kiedy wróciła do domu, Avery siedziała I łebie i nie wyszła nawet, gdy Owen oznajmił, że zamawia

-Przyszłaś. - Ucieszył się. -Ze względu na tego małego. czarny, wilgotny nosek. Shackleton i Nemo przybiegły z odległego pokoju. Pazurki zgrzytały i ślizgały się na podln dze, gdy psy pędziły

|i i

wszą

autentyczną nowojorską pizzę. Aha, jasne - szybko odpowiedziała Avery. - W każdym le to są zaproszenia. Wyjęła porcelanową filiżankę z torby Bergdorfa, a Baby natychmiast poznała wzór. Stłukła taką, kiedy miała cztery lulu - Dzięki, nie potrzebuję filiżanki. - Baby praktycznie • pchnęła kruche naczynie. Więc przyjdziesz? - Avery zmarszczyła brwi. Jasne. - Baby powoli pokiwała głową. No dobra, to do zobaczenia - odpowiedziała niepewnie ery, jakby były obcymi osobami. Baby skinęła głową i udawała, że pochłonęły ją ogłoszenia, dopóki Avery nie odeszła. Wreszcie wciskając ręce do i fi ./cni, ruszyła do niebieskich drzwi. Poczuła pod palcami ins s/.tywnego. Wyjęła wizytówkę i przyjrzała się jej. Czy ten hlopak mówił poważnie o wyprowadzaniu za niego psów?

do niej. - Jak można nie kochać takiego pyszczka? - zagruchalu, od razu czując się lepiej niż przez cały dzisiejszy dzień. Postawiła puggle'a na podłodze obok reszty zwierząt. P«y spojrzały na nią wyczekująco, z entuzjazmem machając ogo« nami. - Otrząsnąłeś się po przygodzie z kupą? - Baby nie mojdii się oprzeć pokusie. Ujrzała rumieniec na twarzy J.P. Należał do tego typu schludnych, zadbanych chłopaków, za którymi Avery szalała. Baby zawsze wolała bardziej nil okrzesanych, niegrzecznych facetów. To znaczy wiecznie ujaranych? Dzięki, że o tym wspominasz - odparł sarkastycznie. Baby zerknęła za niego i zobaczyła amfiladę pokoi wypeł.....ych ultranowoczesnymi meblami i antykami, kompletny

I czy miała coś lepszego do roboty? Ruszyła Piątą Aleją i znalazła adres z wizytówki. Spoj-< |ła w górę na podwójne, zlepione grzbietami

34

.ni,/masz.

-Przepraszam za to - szepnął do niej, gdy prowadził ją 11

Czy tamte drzwi prowadziły na boisko do koszy-i .w ki? Czy

labiryntem korytarzy. Ściany, jakby pokryte emalią, obwieszono

Dzjen-dobryj !

obrazami przedstawiającymi zielone kule, które wyglądały trochę

Potężna blondynka weszła przez jedne z licznych lustrza-l li drzwi,

jak smarki. Kiedy dotarli do ultranowoczesnej kuchni, J.P. złapał

otaczających imponujące foyer. Rozjaśnione na i a \ nowy odcień włosy

kubek z podwójnym „C" i podał Baby.

-Zauważyłem, że zostawiłaś napój, kiedy goniłaś wczo-mi za psami.

miała podpięte w stylu modelek i lal osiemdziesiątych. Podeszła w porażająco niebieskich litach Prądy i uściskała Baby, prawie dusząc ją ostrymi per-imami.

To czaj - dodał niemal nieśmiało. -

Dzięki. - Baby uśmiechnęła się poruszona. Pociągnęła łyk.

-Witaj, nasz dom jest twoim domem - oznajmiła wspaniałomyślnie

Herbata z mlekiem i przyprawami smakowa o wiele lepiej od tej w

z ciężkim, rosyjskim akcentem, wskazując na pikoje długimi,

Starbucks, prawie jak domowa.

pomalowanymi lakierem Chanel Vamp paznokciami.

- Właściwie nie bardzo wiem, co to jest, ale mam nadzieję, że ci

-To moja mama, Tatiana - przedstawił matkę J.P. -Mamo, to Baby

smakuje - dodał J.P. - Raphael, nasz kucharz, zrobił |0 dla ciebie.

Carls. Będzie wyprowadzać psy.

- Och - mruknęła Baby, odsuwając kubek od ust. No jasne,

-Tak,

kucharz to zrobił.

jestem jego matką, a on jest moim ślicznym, prze-lu/nym

synem! - zawołała Tatiana, całując chłopaka i zabawiając na jego

A niby co w tym złego?

opalonym policzku ślad czerwonej szminki I lianel.

- Mógłbym wyjść z tobą, jeśli chcesz... - zaproponował II'., nadal

-Miło

mi panią poznać - powiedziała uprzejmie Baby, / irudem

stojąc w drzwiach kuchni.

opanowując pokusę, żeby zrobić jej zdjęcie aparatem I telefonie i

Baby zrobiła kilka kroków wstecz.

przesłać fotkę Tomowi. - Ma pani prześliczne hy! - dodała, czując

-Nie, sama dam sobie radę - odpowiedziała stanowczo. Gwizdnęła

się niezręcznie.

świdrująco i psy przybiegły do niej.

-Wiem!

-Do zobaczenia.

Kocham je jak moją rebiatę. I są takie cudne, bo One

zawsze potrzebują mamy, nie to co chłopcy! - Pochyliła Hę, żeby przydusić Nemo w pachnących objęciach, wypinając okrągły tyłek. Baby zerknęła na J.P. Speszony uśmiechnął się leciutko i wzruszył

Szybko przypięła smycze do obróż i mszyła korytarzem smarkami na obrazach do złotego holu i windą dwadzieścia i pięter w dół. Portier uchylił kapelusza z lakierowanej skóry, kiedy prze-i hodziła. - Do zobaczenia wkrótce, panienko! - zawołał za nią. Miejmy

ramionami.

nadzieję, że często będziemy się widywać.

- Ja zawsze cię potrzebuję. Jak na zawołanie zwalisty mężczyzna wyszedł z pokoju po lewej i dla żartu klepnął Tatianę w wypiętą pupę. Zachl chotała. Mężczyzna nosił kowbojski kapelusz, który sprawiiil wrażenie zbyt małego na różowej jak landrynka, łysej głowlo13 Złapał drobniutką rękę Baby w swoją potężną dłoń i uścisnął zamaszyście. - Dick Cashman - rzucił gromko. Obrzucił Baby jednym spojrzeniem, zerkając na jej brud ne, białe klapki i T-shirt, który założyła pod blezer. Znaki/In go na pchlim targu na Cape Cod. Przedstawiał aligatora pożerającego tygrysa. - Świetna koszulka! I niezły przekaz: „nie karm aligali rów, bo ci odgryzą tyłek!" - zawołał Dick szczerząc zęby. - Cześć, tato, więc to jest właśnie Baby... - zaczął J.P. I - Baby? Jak w Nobody puts Baby in the eonie rl14 Mo by nie musieli, gdybyś się ubrała jak człowiek! - ryknął Dick, uderzając się w kolano. Baby uśmiechnęła się uprzejmie, chociaż słyszała ten tekil już milion razy i nawet nie lubiła Dirty Dancing. - Więc będziesz się zajmowała tymi monstrami? - cifl nął, poklepując z zacięciem Nemo po głowie. - Yhm - odpowiedziała speszona Baby. Czuła się, jakby wzięła udział w jakimś kiepskim telewl zyjnym reality show. Najbogatszy frajer? - Baby pewnie wolałaby już zacząć - powiedział J.P., po» dając jej trzy smycze od kompletu z monogramami od Louli Vuillona. - Mam coś dla ciebie w kuchni, a potem odprowa-Uę cię do wyjścia. Uśmiechnął się niezręcznie do rodziców.

13Nobody puts Baby in the corner (ang.) - „Nikt nie posyła Baby ilu kąta", słynny cytat z filmu Dirty Dancing, (przyp. tłum.). 120

14Nobody puts Baby in the corner (ang.) - „Nikt nie posyła Baby ilu kąta", słynny cytat z filmu Dirty Dancing, (przyp. tłum.). 120

35

.nym

to było... złoto?! Baby miała wrażenie, że widzia-I lahlicę z koszem.

| Wejście Carlsów

113

-Aha - skłamała Jack. Czy Avery nie zdawała sobie spr|» wy, jak poważnym błędem było pominięcie jej osoby? - Ali serio wybieracie się tam? Dajcie spokój. Herbatka?!

-A

nie uważasz, że filiżanki są prześliczne? - zapylała Jiffy. -

Mam ochotę pójść. Zobaczyć, jak się zapowiada ry* walizacja. Jack zmarszczyła brwi. - Avery Carls to żadna rywalka - przypomniała sztywint przyjaciółce, przyglądając się odręcznemu pismu. - Poza tym, to nawet nie jest prawdziwa impreza.

nie truj, tatku

Jack pociągnęła solidny łyk drinka i machnęła ręką po nu stępnego. Już się czuła lekko wstawiona.

Jack siedziała na niskiej kanapce w Star Lounge w mod nym hotelu Tribeca Star. Chociaż dochodziła dopiero pili popołudniu i na zewnątrz ulice pełne były ludzi na zakupach, rozkoszujących się popołudniowym

- Więc dlaczego mamy nie pójść? - zapytała Sarah Jani, jakby nagle doznała olśnienia. Okulary Prądy sztywno siedziały jej na nosie. Ubrała \\ w

słońcem, tutaj panował mrok, a od dębowych, ciemnych ścian odbijało

wydekoltowaną czarną tunikę Tory Burch, która ledwo z|i słaniała jej

się migotliwe światło świec. Jack uwielbiała puste sale klubowe. Czuła

tyłek. Widać, że starała się wyglądać seksowni Wzięła zaproszenie z

»lf w nich jak Mata Hari albo jakiś inny elegancki szpieg. Potrze

rąk Jack i mu się przyjrzała.

wydawało się coraz bardziej prawdopodobne, że będzie musiała złożyć

-To w domu ich babci. Mama mówi, że podobno |i | olśniewający. -Mam lepszy pomysł - powiedziała szybko Jack.

podanie o dofinansowanie college'u.

Nie ma mowy, żeby oglądała olśniewający dom bahcl Avery, bo to

bowała ucieczki od życia, w którym ojciec ignorował jej tell fony, i

Quelle horrible!

tylko przypominałoby jej ojej nowym życiu. 7 \ ciu w nędzy.

Wyjęła puderniczkę i przyjrzała się sobie krytycznie.

iM

szłej

-Może gdzieś wyjdziemy? To drugi wieczór w roku szklonym i

nocy była zmuszona po raz pierwszy nocować w nowym pokoju na

jeszcze nie mamy nic ważnego na jutro - pr/.j pomniała.

poddaszu. Spała w maleńkim, jednoosobowym łóżku i obudziła się

-Ja

zlana potem, ponieważ nie miała klin u tyzacji. Widać było, że jest niewyspana. Dwa razy nało/\l. hojną warstwę kremu pod oczy de la Mer, ale nadal miała sifl) worki.

się piszę. - Genevieve wzruszyła ramionami. - Szcza* rze

mówiąc herbata Avery zapowiadała się nudno. - No właśnie. Kto do diabła chciałby pić herbatę? - Jack ilorhnęła następny łyk drinka, czując, że odzyskuje pewność li hie.

Zupełnie jak Maria Antonina przed pójściem na gilotynę, Jiffy, Sarah Jane i Genevieve miały się z nią spotkać, alf po szkole poszły do domów się przebrać. Jack wiedziała I

Zawsze wiedziała, czego chce. No, prawie zawsze. Spotkamy się najpierw u ciebie? - zapytała Genevieve. - Nie! - odruchowo zaprotestowała Jack.

me ma mowy, aby wróciła do domu po co innego, niż żeby pójść spać,

W zeszłym roku najlepszą częścią wieczoru zwykle było

więc spakowała prostą, dopasowaną sukienkę Stelli McCartney z

izykowanie się do wyjścia w ogromnej sypialni Jack. Włą-pła iPoda i

niegniotącego się materiału do wielkiej, ciemnoniebieskiej torby

tańczyły do starych piosenek Madonny i innych , mijących kawałków.

Balenciaga. Miała w niej także ubranie do lanca z porannych zajęć, na

Umarłyby ze wstydu, gdyby ktoś się Inwiedział, że w ogóle ich

których

arabeski.

słuchają. Piły szampana, robiły sour idiotyczne zdjęcia i przymierzały

Przebrała się w szatni w szkole, . tając się jak jakiś nomada i właśnie

różne stroje z garderoby Bk. Zawsze uważała, że to trochę niedojrzałe,

pojawiła się w barze, zamierzając się upić. I to bardzo.

ale teraz dała-

wyładowała

gniew,

per-fcccyjnie

wykonując

Skinęła głową na kelnera po dwudziestce. Kręcone, czarne włosy opadały mu na oczy. - Jeszcze jedna wódka z tonikiem - zamówiła, trzepocząc ■ami. Nie prosił wcześniej o dowód, więc mało prawdopodobne, poprosi przy drugiej kolejce. - Ciężki dzień? - zapytał porozumiewawczo, podając •Innka. Jack pokiwała niezobowiązująco głową. Jakaś tandetna para ■raków z Europy głośno rozmawiała z ciężkim, angielskim ak-• .ulem na drugim końcu baru i sprzeczała się, z czyjej winy wy-i/ueili ich poprzedniego wieczoru z klubu Pink Elephant. Kiedy Jack bezmyślnie słuchała kłótni i ignorowała przymulającego się jej kelnera, Genevieve, Jiffy i Sarah Jane •padły, rozchichotane i idiotycznie odstawione jak na piątą popołudniu. - Dostałaś takie?

wszystko, żeby było jak kiedyś.

-To znaczy... - zawahała się sekundę. - Mamy remont. -Serio? - Jiffy wytrzeszczyła oczy. -Teraz wszystko nabiera sensu. - Genevieve skinęła zna-ląco głową do Sarah Jane, która odpowiedziała tym samym.

-Co? - zapytała niepewnie Jack. -Widziałyśmy wczoraj ciężarówkę

przed twoim domem. Pewnie

ekipa remontowa? - zapytała Sarah Jane, obracając plasterek cytryny w drinku.

-Aha

- z ulgą przytaknęła Jack. - Beznadzieja. Prak-leznie

rozwalony jest cały dół i musimy mieszkać na pod-iluszu.

-Dlaczego nie zamieszkacie w apartamencie w Regency >

/ v coś

w tym guście?

Siadając, Genevieve podała Jack białą kartkę.

-Znacie

- Wezmę kieliszek Veuve - rzuciła, nawet nie patrząc na kelnera ze

wyjaśniało, chociaż z założenia na ile mogła, trzymała matkę /. dala

zmierzwionymi włosami. - W Los Angeles zawsze (•opołudniu

od przyjaciółek. - Chce być na miejscu, żeby dopilnować

wpadaliśmy zBreckiem do Chateau Marmont na

dekoratorów.

mipana - oznajmiła, nie bardzo wiadomo do kogo. Kelner pojawił się błyskawicznie i zebrał zamówienia, il k przyjrzała się kartonikowi od Genevieve. Przyjdź i dowiedz się, ile dla mnie znaczy Constarmę Herbatka i

moją mamę - westchnęła Jack, jakby to wszystko

- Możemy się zebrać u mnie - westchnęła teatralnie Gf> nevieve. Mieszkała w skromnym mieszkaniu z dwiema sypialnia mi na rogu Piątej i Trzeciej. W porównaniu z domem Jack lii było maleństwo i Genevieve ciągle ględziła na ten temat, przypominając im, że jej

rozmowa o naszej przyszłości. Dodaj mioM i zamieszaj \

36

123

matka była aktorką, chociaż grała tylku kiedyś w operze mydlanej, a teraz w jakimś dziwnym, awan gardowym musicalu w centrum.

Jack weszła do srebrnej windy. Wiedziała, że musi mul sobą panować. Skupiła się na prognozie pogody, puszczani) na małym

- Dobra. - Jack skinęła na kelnera.

ekranie telewizyjnym w windzie. Dzisiejszy wl| czór będzie przyjemny,

Przyjemna mgiełka zaczynała okrywać rzeczywistość. Po-winna

choć zanosi się na burzę.

wpaść dziś wieczorem po tańcach z dziewczynami dn J.P. i może wreszcie coś - to - się wydarzy. - Jeszcze jedna wódka z tonikiem - powiedziała ostro) nie, kiedy zjawił się kelner. Nie żeby była pijana czy coś la* kiego. No jasne, że nie.

Zupełnie jak ktoś, kogo znamy. Miła, ale może wybuch nąć. Kiedy wysiadła na dwudziestym pierwszym piętrze, chuda kobieta z brwiami wyrysowanymi kilkanaście centymetrów nad oczami już na nią czekała.

- 1 rachunek - dodała.

- Dobry wieczór - oznajmiła krótko i machnęła ręka,, żeby Jack

Wyjęła czarną kartę z portfela od Gucciego. - W tej chwili - oznajmił kelner i obrócił się na pięcie z jej American Express w ręku.

szła za nią do wielkiego biura w rogu. - Jacqueline! - zawołał ojciec. Wstał zza wielkiego dębowego biurka i złapał jej dlo nie w obie

Wrócił niemal w tej samej chwili.

ręce, ale nie objął jej. Jack spojrzała z góry ni siwą szopę włosów. Nie

- Pani karta została odrzucona.

bardzo wiedziała, kiedy przerosła ojca. Wyglądał raczej jak pulchny

Oddał jej kartę. Jack zamurowało. Poczuła na sobie śwl« drujące,

Święty Mikołaj niż jak wpływowy biznesmen i były przedstawiciel

pytające spojrzenie Genevieve. - Ja to załatwię.

Stanów Zjednfl czonych. Uśmiechnęła się, starając się nie wyglądać na wstawioną, To

Jiffy litościwie wyjęła swoją kartę z zielono-białej torebki Kate

wszystko pewnie było głupim nieporozumieniem. Może oj* ciec w

Spade. Pomimo tej torebki w stylu Marysi Gęsiarki, Jack miała ochotę

jakiś bezmyślny, typowo męski i zawoalowany sposób próbował

uściskać przyjaciółkę.

odzyskać Vivienne, a Jack, jej łóżko z baldachimem i czarna karta

- W Paryżu używałam innej karty. Pewnie tę zamro/ i >n> albo coś takiego - skłamała Jack.

American Express po prostu trafiły w ogiert krzyżowy. Jasne, to wydaje się bardzo prawdopodobne.

Najpierw ojciec zabrał jej dom, a teraz to? Naprawdę |i) odcinał?

-Więc dokąd idziemy? Zaczniemy w Tenjune? - zapyta-i Jiffy,

- Nie odpowiadałaś na moje telefony. Ojciec wskazał, żeby usiadła i Jack opadła na jeden z czar-tych,

wymieniając znany klub w Meatpacking District.

skórzanych foteli naprzeciwko ogromnego okna z wido-lem na Park

-Wiecie co? Właściwie odechciało mi się gdziekolwiek vychodzic -

Avenue.

oznajmiła nagle Jack. - Jutro rano mam zajęcia baletu. Ale wy bawcie się dobrze. - Ale jest tak wcześnie - jęknęła Genevieve.

- Ty też, tato - odpowiedziała spokojnie. Wygładziła spódnicę na kolanach i rzuciła mu bezradne l»>irzenie zagubionego szczeniaka.

Jack nawet nie zawracała sobie głowy wyjaśnianiem. Po rostu wybiegła

- Matka nie powiedziała ci, co postanowiliśmy - oznajmił Charles.

z hotelu i przeszła szybko na Houston, żeby łapać taksówkę. Powietrze

Podszedł do srebrnego serwisu do kawy na dru-l>im końcu pokoju. -

było gorące i klejące, a autobus iicjski przejechał obok i dmuchnął spalinami prosto w jej nogi. ukienka od Stelli McCartney wydęła się w górę. O Boże. Czy w ogóle stacją na taksówkę? Zakręciło jej się w głowie, zalała I lala różnych uczuć i nagle poczuła się bardzo, bardzo pija-a Wyciągnęła trochę pogniecionych banknotów z ogromnej

Kawy? Pokręciła głową. W środku aż się gotowała. To nie było /wykłe spotkanie przy kawie. Chodziło ojej przyszłość.

-Dlaczego moja karta kredytowa nie działa? - wyrzuciła w końcu z siebie.

i i i /.anej torby w niebieskim kolorze. Za mało na taksówkę. Zauważyła

-Dlaczego

wejście do metra i podeszła chwiejnym krokiem, zastanawiając się, co

pytaniem Charles.

znaczą te wszystkie litery i nume-I V Zielona szóstka wyglądała znajomo. Nie jechała na Upper I'nsl Side? Ruszyła za grupą ludzi do zielonej linii, udając, że wcale hic przygląda się mapie z przystankami nad głową. Jakiś facet |>i/.ydepnął ją mokasynem. Wreszcie po nieskończonej ilości |ii/ystanków w towarzystwie zespołu mariachi Jack wysiadła i i /v Pięćdziesiątej Pierwszej ulicy. Pospiesznie podeszła do Imponującego budynku Citigroup na rogu Pięćdziesiątej Trze-• lej i Park Avenue, gdzie znajdowało się biuro jej ojca. Słońce /m/.ynało już zachodzić i niebo odbijało się błękitem i poma-flinczem w nowoczesnej stalowochromowej wieży drapacza l'hmur. Ostatni raz Jack była w tym budynku, gdy miała jede-i i . i .iie lat. Kobiety i mężczyźni w sztywnych, oficjalnych kostiumach krzątali się pospiesznie w ogromnym westybulu. Jack natychmiast poczuła, że tu nie pasuje w koktajlowej sukierw z niebieską szkolną torbą. - Jestem Jacqueline Laurent. Mój ojciec pracuje na dvvil« dziestym pierwszym piętrze. Wschodzące rynki - rzuciła szył* ko do zwalistego, siwego mężczyzny za biurkiem ochrony. Natychmiast podniósł słuchawkę telefonu. - Proszę na górę - odpowiedział z mocnym akcenli n z Bronxu.

37

wcześniej wróciłaś z Paryża? - odpowiedział pokojnie

Nalał sobie herbaty do filiżanki z białej porcelany, a Jack Uugle przypomniała sobie o idiotycznym przyjęciu Avery. I/siadł obok niej. Jego bystre oczy przyglądały się jej, szukając W jej twarzy odpowiedzi.

-Ja...

- Jack urwała. - Chciałam się upewnić, że będę miała czas

wrócić do formy przed stażem. Chciałam zadbać, teby wszystko było na swoim miejscu. - Głos jej zadrżał, gdy kłamała.

-Na swoim miejscu? W Hamptons? - zapytał beznamiętnie Charles. Jack się zarumieniła. No dobra, i co z tego? Zasłużyła na IŻ tak brutalną karę? Na Boga, w końcu musiała tu jechać menem! Rodzi się nowa Matka Teresa. Charles wstał i z brzękiem odstawił filiżankę na biurko. - Jacqueline, robię to dla twojego dobra. Bardzo kochftt lem twoją matkę. Nie chcę, żebyś się stała taka jak ona. Ch(fl żebyś znała wartość ciężkiej pracy. Dopóki nie udowodnUj mi, że masz poczucie obowiązku i potrafisz dotrzymywał zobowiązań, nie będę finansował twojego stylu życia. Bffl płacił za szkołę i to wszystko. Ale nie za balet. Gdybyś km h| ła balet tak mocno, jak wierzy w to twoja matka, zostałabj w Paryżu i skończyła kurs.

123

Uśmiechnął się i usiadł za biurkiem, jakby tą surowo
Wściekła wyszła z biura ojca, minęła chudą jędzę sekn tarkę, która kręciła się pod drzwiami, nasłuchując. Wyciągnęli komórkę i wybrała

|i

do oczu.

numer do J.P., ale przełączyło ją od razu na pocztę głosową. Już miała

Zauważyła, że bordowy lakier odprysł jej z paznuk cia. Tata nie mógł

wygadać się ze wszystkiegH co się wydarzyło, powiedzieć, że teraz

jej odciąć od pieniędzy, prawda?

oficjalnie jest biedll 1 będzie musiała jeść tuczące japońskie ramen, żeby przetrwać!, i

Właśnie to zrobił. - A co z domem? - jęknęła, nie przejmując się już, że w|i dać jej desperację.

poprosić, żeby natychmiast oddzwonił... Nagle zamarła. J.P, uzna, że jest żałosna. Nie przełknie tego, że jest biedna.

Niech jego dwie asystentki i banda urzędniczek usłys/.ij, jak Jack

- Cześć, to ja... oddzwoń - powiedziała tylko po sygnale,

płacze. Może przynajmniej one się nad nią zlitują. Charles przyjrzał się

Zamknęła komórkę, ściągnęła łopatki i wyprostowała szy» ję. Perfekcja, powiedziała sobie w myślach. Perfekcja. To się nazywa

Jack i jego twarz złagodniała. - Musiałem się go pozbyć. To była studnia bez dna, a prawdę

siła pozytywnego myślenia.

mówiąc nie potrzebujecie z matką tyle miejsca. Oczywiśi ii możesz zamieszkać ze mną, Rebeccą i dziewczynkami - zapru ponował. Byłbym zachwycony, mając cię w swoim domu. Jack bez słowa pokręciła głową. Rebecca była raptem osiem lat starsza od niej. Poza tym nie mogła zostawić matki, Vi vienne by się załamała. Już była załamana. - Uznam Paryż za głupią pomyłkę, jeśli udowodnisz mi, że jesteś odpowiedzialna - ciągnął Charles, jakby prowadził negocjacje dyplomatyczne z wyjątkowo wojowniczym, ale niezbyt potężnym krajem. - Jeśli zdołasz to zrobić, z przyjemnością wesprę finansowo

iła miłość

ciebie i twoje dążenia. Zdołasz,! Jacqueline? luck musiała dalej uczyć się baletu. Na śliskiej czarnej lnic w Lincoln

Owen wrócił do domu po dziesięciomilowym biegu w ran i . u

li

Center czy na lśniącym parkiecie w sali prób Hiiln się tak wolna, jak

treningu. Zerwał przepoconą koszulkę Nantucket Pi-i

nigdzie indziej w życiu. Balet spra-iiil /.e czuła się kimś specjalnym,

skórzany klubowy fotel, który pojawił się I przedpokoju. Zauważył

czynił ją piękną i dodawał I i

| K

i rzucił ją na

przyku. Dzięki niemu była Jack, a nie

nową, niską kanapę z białego lnu

Jacqueline. Spoj-[ 11 ul.i ojcu w oczy.

pomarańczowej sofy w salonie. I in tam pusto, jeśli nie liczyć dziwnych

Mam poważne obowiązki w szkole - sprzeciwiła się. i i i m się nazywało? - Jestem... przedstawicielką uczennic I h uul/.ie nadzorczej. Albo raczej będzie nią za kilka dni. Spojrzała na Charlesa lilmnlująco. Dobrze! - Klasnął w dłonie, jakby to był powód do «\\ lęlowania. brakowało tylko szampana. Ups, nie, już go dziś piła. Od kiedy? Charles spojrzał na kalendarz na biurku. Zaczynam w przyszłym tygodniu. Stała przed biurkiem jak balerina z obrazka - którą zresztą I dyla - z kręgosłupem prostym jak spod linijki. Więc jeszcze oficjalnie nie zaczęłaś? - dopytywał się Charles. Przysiadł półdupkiem na biurku i zmarszczył siwe brwi. - Ogłoszą to w niedzielę. Mamy brunch dla matek i córek v\ Tavern on the Green.

-Przyjdę - oznajmił szarmancko Charles. -Nie jesteś moją matką - zauważyła Jack. Nie dość, że zamierzał zrujnować jej życie, to jeszcze mieszyć na szkolnym spotkaniu?

-A kto płaci czesne? - zapytał spokojnie. - Poza tym nie wygląda na to, żeby Vivienne zamierzała się pojawić. Czas, /cby ktoś naprawdę zainteresował się twoją przyszłością.

-Moją

ii<-\

przyszłością jest balet - przypomniała ojcu Jack przez

zaciśnięte zęby. - Skoro poważnie myślisz o balecie, to udowodnij, że jl steś odpowiedzialna, a ja wypiszę czek. Jasne? Jack pokiwała głową. Była zbyt wściekła, żeby się oda* zwać. Nie mogła uwierzyć, że klucz do całej jej przyszłodfll znajdował się w ojcowskim portfelu z brązowej skóry od Christiana Lacroix. I w rękach

i

łoicie na miejscu zapchlonej

poduszek, które wyglądały jak z metalu. Na Nantucket - chociaż mieszkali im akrze ziemi - każdego wieczoru zbierali się w przytulnym •mionie, żeby pojadać czekoladowe całuski i dzielić się dro-bla/.gami z dnia. Jest mnóstwo innych dziewczyn, które z radością podzielą

nic z nim całuskami! Owen skierował się do swojego pokoju, gdy zadzwonił uwonek do drzwi. - Otworzę! - krzyknął głośno na wypadek, gdyby ktoś i . I w domu. Na Nantucket ludzie, którzy pojawiali się w ich drzwiach, < /ęsto kończyli zamieszkując z nimi. Pewna para - Leon i Ga-i y zatrzymała się, żeby zapytać o drogę, a ostatecznie wprowadzili się do nich na sześć miesięcy. W końcu postanowili wyprowadzić się do Amsterdamu i hodować tulipany. Nadal w każde Boże Narodzenie przysyłają im cztery pary drew n\ ków. - Dobrze, skarbie! - odkrzyknęła Edie. Owen słyszał silu mione dźwięki buddyjskich mantr, dochodzące zza zamknie tych drzwi pracowni. Ruszył przedpokojem, nie zawracając sobie głowy zaklii daniem koszulki. To pewnie Rhys z kolejną torbą Speedo alM czymś w tym stylu. Otworzył drzwi i aż mu dech zaparło. Eteryczna, niebie skooka bogini z jego na poły pornograficznych snów stała doi kładnie przed nim. Kat. Chciał powiedzieć Kelsey? Patrzyli na siebie przez dłuższą chwilę, milcząc. - Cześć - powiedziała w końcu, przerywając ciszę. - Słyszałam,

koleżanek z Constance. Jeśli ojciec nie zapłaci za naukę tańca, będzie

że tu mieszkasz. Moja matka przyjaźniła się Waliloi fami. Wiesz, z

musiała złożyć podani*

rodziną, która tu kiedyś mieszkała? Jesteśmy sąsiadami! Mieszkam na

0 stypendium, a nie było siły, żeby dyrektor od stażu Mikh.ni

Siedemdziesiątej Siódmej!

Turneyew, Trupajew, czy jak się do cholery nazywał, przyznał jej stypendium.

38

123

Mówiła z nadmiernym entuzjazmem. Owen wyczuł, h się

- Poczekaj tutaj - rzucił pospiesznie, ciągnąc Kat w stroe nę

denerwowała. Spojrzenie jej srebrzysto-niebieskich oczu wylądowało

nieskazitelnie urządzonego pokoju Avery, z meblami w cle* ganckich

na jego nagim torsie. Uśmiechnęła się lekko onieśmielona. Owen złapał

odcieniach beżu, bieli i delikatnego różu, które zij mówiła u jakiegoś

koszulkę i z powrotem ją założył. Nadal była wilgotna i kleiła się do

projektanta od razu, gdy się sprowadzili, Wepchnął Kat do środka.

skóry.

Dzwonek znowu zabrzęczał, a on pochylił się ku nififl W końcu

W ten sposób jeszcze lepiej widać kaloryferek na brzuchu, mój drogi. - Co tu robisz? - wypalił.

się pocałowali. Chciał ją tylko musnąć wargami, uli kiedy ich usta się spotkały, pocałunek okazał się tak niecierp. liwy i namiętny, że miał ochotę zamknąć drzwi, położyć ją nit łóżku i...

To było takie dziwne widzieć ją na progu nowego domu, po tylu tygodniach fantazjowania na jej temat. Ale to już nil była po prostu Kat, to była Kelsey, a on nie wiedział, kim dziewczyna jest.

Tak, bo to by był idealny sposób ochrzczenia nowiutkich prześcieradeł siostry z egipskiej bawełny prosto od Bergdor> fa. telefon zawibrował kolejną wiadomością. BTEM PRZY DRZWIACH. GDZIE JESTEŚ DO CH?

- Zabawnie było wpaść na ciebie wczoraj, Kelsey. Chciał, żeby to zabrzmiało sarkastycznie, ale wys' uprzejmie i szczerze.

Muszę iść. Poczekaj, aż usłyszysz, że wyszliśmy. W głowie mu się kręciło z podniecenia i poczucia winy. Co zrobimy? - zapytała Kat tonem szlachetnej dziewi-potrzasku,

Za dużo czasu spędzał z panem Dobre Maniery. - Chyba .......i

powinnam

się

przedstawić.

Jestem

Kelsey

dla której Owen zrobi wszystko, aby ją ura-

Ad-

Talmadge. Nigdy nie powiedziałam ci, że nazywam się i zapomniałeś?

Delikatny uśmiech igrał w kącikach jej ust, a potem znikl i |l <'dy spoważniała. Jej opalona skóra cudownie prezentowała ile w zestawieniu z wyciętym w serek topem. Mignął mu zarys i'.linych piersi - miseczka B. Boże, wyglądała rewelacyjnie. - Przepraszam, musiałam się z tobą zobaczyć. - Kelsey ba-[ wiła się wielkim, srebrnym pierścionkiem na palcu. - Nie moIflmn przestać myśleć o tamtym wieczorze na plaży. Ale potem . /ułam się potwornie winna, bo jeszcze nigdy nie zdradziłam... I nie sądziłam, że jestem do tego zdolna. - Jej błękitne oczy za-Mysly. Mówiła szczerze. - Naprawdę coś poczułam, gdy cię pognałam, ale to się wydarzyło w niewłaściwym czasie, przestra-»/yłam się, mieszkaliśmy w różnych miejscach... Dlatego nie powiedziałam ci, jak mam na imię. Dałam ci tylko bransoletkę. 1 'liyba miałam nadzieję, że jakoś mnie odnajdziesz. - Wzruszyła liunionami. W jej oczach malowała się prośba. - Przepraszam, /■• skłamałam. Wcale nie jestem taką złą osobą. Wyglądała tak pięknie, tak słodko i wydawała się taka n/izera. I nim pomyślał, co robi, objął ją mocno. Czuł, jak bije |i'j serce. Położył dłoń na jej policzku i zaciągnął się jabłko-iii zapachem szamponu. - Cieszę się, że mnie znalazłaś - powiedział po prostu, nie bardzo wiedząc, co będzie potem. W tej chwili zwykłe obejmowanie się było nawet lepsze NI świńskich snów, które miał. Serio? Telefon w kieszeni Owena zawibrował. Wyjął go i spojrzał lin ekran. Równie szybko, jak jego serce wzbiło się w obłoki, | iaz ciężko opadło. - Wiadomość od Rhysa - powiedział patrząc w niebieslffl oczy Kat.

Coś wymyślimy - odparł z przekonaniem. Pocałował ją jeszcze raz i z bijącym sercem zamknął drzwi ilu pokoju Avery. Cześć, stary! - Owen otworzył drzwi i uśmiechnął się id» Uhysa zbyt wesoło. • tezy kumpla były zaczerwienione, a skóra szara. Chłopak vflaclał, jakby nie spał od tygodni, chociaż dopiero dzień upłynął od rozstania z Kat. Czas na drinka? - rzucił zachęcająco Owen. Khys przechylił głowę, patrząc na opalonego przyjaciela, i >"i V uśmiechał się i tak bardzo starał się poprawić mu humor. • 'n „im czuł, że umiera. Przez godzinę stałem pod jej domem. Widziałem, jak w v i hodziła i poszedłem za nią, aleją zgubiłem, więc postano-lli ni wpaść do ciebie. Wiem, że zachowuję się jak czubek. ()wen się skrzywił. Kat pewnie nasłuchiwała w sąsiednim jiukoju. A w zachowaniu Rhysa rzeczywiście było coś chorego. Nie mam pojęcia, dokąd mogła pójść. To jakaś obsesja - stwierdził Owen, nie do końca przyJrt/nie. ()parł się o mahoniową framugę. Pewnie poszła do przyjaciółki albo coś takiego. Można to i tak ująć. Po prostu chciałem wiedzieć, z kim jest. - Rhys pokrę-i il ('Iową. Powiedziała, że poznała kogoś. Kto to może być? - Stary, nie mam pojęcia - powiedział bezradnie Owen Wzruszył ramionami i nagle poczuł, że przepocona kii< szulka bardzo nieprzyjemnie klei mu się do skóry. - Wyjdźmy gdzieś'. Po paru piwach wszystko nahicu większego sensu. Ktoś" ma ochotę na terapię drinkową?

- Przyjaźnisz się z nim? - zapytała zmieszana. Owen wzruszył ramionami. Przeczytał w milczeniu SMS | i podał Kat telefon. CHCE

MI SIĘ SKOCZYĆ Z MOSTU ALE MOGĘ SKOCZYĆ NA

JEDNEGO. STEŚ W DOMU? ST|| W OKOLICY.

Kat się zmartwiła. - Chyba nie powinno mnie tu być - mruknęła. Owen pokiwał głową, chociaż niczego nie pragnął buf dziej, niż żeby została. - Kat... to znaczy Kelsey... - poprawił się. - Przy tobie lubię być Kat - szepnęła. - Dla siebie moifl my być kimkolwiek zechcemy. Owen pokiwał głową. To, co powiedziała, nie miało spfl cjalnego sensu, ale zabrzmiało naprawdę romantycznie. Odezwał się dzwonek z dołu. Oboje zamarli i spojrzeli pit sobie. Owen zastanawiał się gorączkowo.

39

herbatka dla dwojga Zachodzące słońce kładło się wzorami na ciemnoniebie-11' li japońskich dywanach z końca dziewiętnastego wieku, ących na lśniących parkietach w domu babci Carls. Avery Dlnlziała z Sydney Miller. Tą, która słynęła z przekłutych sut-i m. Sydney Miller, jedynym gościem na herbatce.

123

Raptem rok temu ten pokój pojawił się w „Vogue" po , I \ jęciu

- powrotem w koka. Wyczerpana padła na fotel zbrzoskwi-

towarzystwa Drama League, które urządziła babcia, ' draż - z

.......\\ ą, żakardową tapicerką.

segregatorami prawników ustawionymi w niechluj-I losy na ziemi

- Żartujesz? Na piwo ludzie by przyszli. Herbatka, żeby pogadać o

przypominał bardziej muzealną wystawę, klńią właśnie rozbierano.

szkole? Wiesz, jak beznadziejnie to brzmi? - Syd-I \ /aśmiała się sucho,

Tyle, że było mniej ludzi. Podaj mi to.

a kiedy zobaczyła urażoną minę Avery, dodała łagodniej: - Ogólnie

Avery wskazała na tacę z nietkniętymi mini tartami, ozdo-I m

rzecz biorąc nowojorskie imprezy oznaczają chłopców, alkohol, kilka

mymi maleńkimi malinami. Różowa taca idealnie pasowała ilu

dziewczyn, które straciły pi/ylomność w łazience i wyjątkowo

kostiumu Chanel, który pożyczyła z szafy babci.

szemrane parki obmacu-|i|i c się po kątach - stwierdziła rzeczowo. -

Sydney bez słowa podała tacę. Szklanki mrożonej her-pty domowej roboty stały nietknięte na bocznym stoliku; I llgoć skraplała się na zimnym szkle. Avery myślała, że Opiją się zaraz po przyjściu i że podanie mrożonej herbaty ■(Izie fajnym pomysłem na unowocześnienie tradycyjnej l| i halki.

Tam, skąd pocho-i i './., tak się nie robi? - Aha, ale to było Nantucket. - Avery zmarszczyła nos

niesmakiem. Zakładała, że tego typu imprezy ma już za sobą. Czy Nu» Jork nie miał być bardziej wyrafinowany? Więc o to chód/ilu wszystkim

Gdyby tylko tę mrożona herbatę podawali przystojni kol nerzy... - Nie sądzę, żeby ktokolwiek przyszedł - powici l w końcu Sydney,

dziewczynom ze szkoły? Macanki i chlanie? Ujmując rzecz w skrócie - tak. Chociaż jesteśmy

bani

wybredne,

jeśli chodzi o to, z kim się całujemy i co pijemy.

rozglądając się po pokoju. Krzesła w stylu chippendale, które Avery przytaszi i z jadalni, stały

Sydney pokiwała głową i usiadła na jednym z krzeseł

IIN>

w jednej linii naprzeciwko małego balkomi-z kutego żelaza,

przeciwko Avery, jakby była przedszkolakiem, czekającym im czytanie

zawieszonego nad oranżerią. Siedziały w binecie na pierwszym piętrze.

bajki.

Babcia Avery kazała zbudowwl balkon ze względu na położenie. Kiedy

-A jak myślisz, dlaczego tak bardzo chciałam się stlj wynieść? Bo

słońce zachodziła każdy kto na nim stanął, znajdował się w pięknym

ludzie tutaj są pozbawieni wyobraźni.

swicMli* Edie zawsze kpiła, że jej matka wpadła na ten pomysł po

-Więc dlaczego Jiffy i reszta dziewczyn powiedziały, przyjdą? -

oht>| rżeniu musicalu Evita. Mimo to, efekt był niezwykły i

Avery wstała i złapała kanapkę z ogórkiem.

Avfflf

planowała wejść na balkonik i wygłosić krótką mowę, a poti fl

Nie mogła znieść widoku tak pełnych tac.

wmieszać się w tłum i poznać lepiej pozostałe dziewczyn)! z Constance.

- Bo zakładały, że będą chłopcy, procenty i wszystko, du czego

Ktoś zadzwonił do drzwi. Avery rzuciła umalowanej czitf» ną, matową szminką Sydney spojrzenie pod tytułem „A nłf mówiłam" i

przywykły na imprezach. Pewnie któraś z nich, wyji|| kowy geniusz, tknięta filiżanką przeczytała zaproszenie i mu powiedziała reszcie.

zerwała się z wielkiego fotela. Skrzywiła | z bólu, gdy jej stopy

Avery westchnęła.

rozmiaru dziewięć próbowały rozepclim' babcine pantofle od

- Mogę cię o coś zapytać? -1 nie czekając na odpowieiW, Sydney spytała: - Dlaczego tak bardzo chcesz zostać pivi il

Ferragamo rozmiaru siedem.

stawicielką?

Jeśli buty pasują, noś je, a jeśli nie... to nie noś. Otworzyła ciężkie, dębowe drzwi i zobaczyła Baby z try.fi ma

Avery chwilę się nad tym zastanawiała. Chciała zosta przedstawicielką uczennic, bo to było coś, co pewnie zrohj łaby jej

psami ustawionymi według wzrostu.

-Niespodzianka! - Baby się uśmiechnęła szelmowsko, a krzyżówka

babcia. Ale z drugiej strony może za czasów baimi ludzie byli inni -

pudla z labradorem ocierała się tyłkiem o nogf Avery, szczerząc

może uważali, że co innego jest niezbędni' żeby przyjęcie było dobre,

zęby i straszliwie się śliniąc. Dwa maleiikii puggle okręcały

żeby życie było dobre i żeby dołu się bawić. Pamiętała, jak babcia

smycze wokół łap większego psa.

zabrała ją jako osobę towai. szącą na świąteczny bal na cele

-Co

dobroczynne w Metropoli lun Museum. Miała sześć lat i ubrała się w

ty, do cholery, wyprawiasz? - wydusiła Avery, odpyi chając

psa od kolana.

ciemnoniebieską, a||> samitną sukienkę od Bergdorfa. Niemożliwie

Czy według Baby to ma być żart?

wysokie choin ki otaczały parkiet, na którym wirowała babcia w

- Nemo, ty wariacie, nie masz dość po spacerze? - Baby siłowała

objęci, hrabiego von Arnima, eleganckiego bułgarskiego arystokial

się z psem. - Właśnie wracam z parku. Byłam w p£ Mi/ii i

i przyjaciela babci. Pamiętała, jak wyglądała na dwór i widziało

Bdzę?

pomyślałam, że zajrzę. Mam wrócić, jak już je odpro15 aby popuściła smycze i wielki pies znowu skoczył ku

l

puszyste płatki śniegu spadające na rozległą, ciemną połać I Vntral Parku. Pomyślała sobie wtedy, że Manhattan jest naj-kdziej magicznym miejscem na świecie. Czy ten świat nadal IMniał?

v.

- Nie! - wykrzyknęła Avery i zatrzasnęła ciężkie, dębowe jlli/wi. Westchnęła umęczona. - Kto to był? - krzyknęła Sydney. - Nikt - odpowiedziała głosem bez wyrazu, wróciwszy i- .alonu. Wzięła następną tarte i skubnęła brzeżek. - Mówiłam ci, same suki.

- To dla mnie ważne - powiedziała cicho, obracając na \ i wisiorek z pojedynczym brylantem. Może Nowy Jork się zmienił, a może ona źle się zabierała ilu sprawy. No i strój... jest w porządku, taki w stylu członkini rady tetropolitan Museum... - stwierdziła Sydney, wskazując na |h idnicę Avery. - Ale o

Sydney stanęła obok Avery i tacy z deserem i wrzuciła do iim całą

ile nie planujesz lunchu na cele dobro-\ ime, powinnaś darować sobie

tarte. Avery mignął srebrny kolczyk w języku, gdy il/iewczyna

kostium. Avery westchnęła, zdjęła piękny, różowy żakiet i powieliła go

przeżuwała. Przynajmniej przyszła, pomyślała. - I zero procentów - zauważyła Sydney, zjadając kolejną Imię. -

na krześle z różowym, haftowanym obiciem. Wyjęła • I al ki z włosów i kaskada blond loków opadła jej na ramiona, liii nie wiedziała, co zalecałaby babcia.

Cholernie to dobre - zauważyła, biorąc kolejne dwie

- Masz ochotę na piwo? - zaproponowała Sydney, pod-bodzac

u, IV.

Beczka piwa nie wydawała mi się stosownym akceso-

40

znowu do stołu z przekąskami. - Chciałam zajrzeć

iiiiin przy dyskusji na temat wyboru przedstawicielki szkoły

>l" paru klubów ze striptizem w centrum. Myślę o zrobieniu w tym

Ddparła z godnością Avery, upinając pasemko blond włosów

semestrze niezależnego studium na temat uprzedmio-ienia kobiety.

123

jedną i spio-InKiwała wzrokiem pełne szklanki z mrożoną herbatą,

Nie, dzięki - odmówiła Avery, prawie jej nie słuchali1 W porządku. - Sydney nie przejęła się specjalnie. - Żarn, gdybyś

myśląc I d/iewczynach z Constance, które powinny być tutaj i pić tę I

zmieniła zdanie. Zaczynam w Scores! Wyszła, zostawiając Avery samą

ihatę. Zastanawiała się z roztargnieniem, gdzie w tej chwili ino/c być

w mrocznej już oranżerii urami pełnymi delikatnych tart. Avery złapała

Jack Laurent i jej superwredne przyjaciółki. Pewnie

piją gdzieś koktajle i śmieją się z jej żałosnej próby zdobyciu popularności. I wtedy - równie szybko jak się zaczęło - skończyło n|| jej użalanie nad sobą. Wstała i wyrzuciła całą tacę tart do ko sza. Nie była królową zasmarkanych tart, tylko Avery Carlu, i zadba, żeby te jędze zapamiętały to raz a dobrze. Da im popalić!

Impreza, część druga W środę rano Avery przebrała się w ohydny niebiesko-1'i.ily strój gimnastyczny Constance na pierwszy w tym roku I To był dzień po jej totalnej klęsce herbacianej. Postanoila sobie, że ta drobna wpadka nie przesądzi ojej karierze

l olnej. Wyszła na Dziewięćdziesiątą Trzecią ulicę, gdzie reszta hewczyn zebrała się, żeby pobiec nad staw w Central Parku, iuczycielka wf-u, trenerka Crawford, kręciła na palcu sznu-P /. gwizdkiem. Miała przyklapie, brązowawe włosy z siwy-I pasemkami i nosiła zbyt obcisły top, który odsłaniał rowek . . .,idzy piersiami. Wyglądało to tak, jakby upchnęła pod bluzilwa grejpfruty.

Cześć. Avery zdziwiła się, widząc Baby w T-shircie i sportowej i"Hlnicy Constance Billard, zwłaszcza, że ta urwała się z po■ Dinego francuskiego. Sportowy strój był za duży na Baby, ale Wglądał na niej naprawdę dobrze. Avery zerknęła na swój |6j. Koszulka niemiło obciskała jej piersi, przez co wyglądaI |.ik pomponiara ze Środkowego Zachodu. Musiały pomylić tlmjc.

Co u ciebie? - zapytała siostrę. H i Wejście Carlsńw

41

145

123

- Kolejne zabawne zajęcia z harpiami - odparła z

hum.

rem Baby.

plotbra.net

- Mogłoby być lepiej?

kierunku Piątej Alei. - Więc... pomyślałam, że powinnyśmy urządzić impu w ten weekend - stwierdziła Avery, zerkając kątem oka na ( in nevieve i Jiffy. Podobał jej się pomysł drugiej, prawdziwej imprezy. I\n> razem będzie miała do pomocy Owena i Baby, więc będzie ||| za starych, dobrych czasów, a Avery wykorzysta wieczór, żeby zdobyć głosy koleżanek.

-Żadnych psów, ale musisz przyjść, bo inaczej wyd dzicze cię jako siostrę - dodała.

-Jasne

- skinęła głową Baby, zastanawiając się, jak urM dzić

imprezę, skoro nikogo nie znają. Jedyna osoba, z którą rzeczywiście rozmawiała w tyifl mieście, był J.P. Właściwie to dlaczego nie przyprowadza | na imprezę? - Wysoka i niska! Chodźcie! - warknęła trenerka, zupfi dzając grupę na zebrę i nadal obracając gwizdkiem. Wysoka? Avery pociągnęła nosem. To się nazywa skupi* nie na uczniu typowe dla prywatnych szkół? Z pewnością im stąpi wiele zmian, kiedy dojdzie do władzy. Przed nimi hu i Genevieve dziarsko szły przez ulicę. - Ej, dziewczyny, przykro mi, że nie mogłyście wpa wczorajsze spotkanie, ale w sobotę urządzam imprezę, wlfl jeśli chcecie wpaść... -

- W domu mojej babci przy Sześćdziesiątej Pici \\ i Park Avenue. Mam nadzieję, że możecie wpaść. - Avorw uśmiechnęła. - Brat naprawdę chce poznać moje nowr pi jaciółki. I pobiegła w ślad za siostrą. Czuła, że Jiffy, Geneviève i ' ran Jane przyglądają się jej ciekawie, jak biegnie wokół i. i dogania Baby. Zdobywanie popularności trochę przypomni łowienie ryby. Najważniejsza jest właściwa przynęta.

na celowniku wasze e-maile zapytaj maty

nazwy miejsc, imiona i nazwiska oraz wydarzenia zostały zmienione I l ó c .one, po to by nie ucierpieli niewinni. Czyli ja. il m

oznajmiła Avery, dopadając Jiffy, gd przechodziły do parku i reszta grupy zaczynała biec betonowi, ścieżką do stawu. Jiffy wytrzeszczyła oczy. Zerknęła na Genevieve, która uśmiechnęła się kpiąco. - Kto będzie? Baby przewróciła oczami i pobiegła ścieżką. Włosy pod-I .ikiwały w rytm jej kroków. Jak Avery mogła przestać nienawidzić te suki i stać się ich najlepszą przyjaciółką? Nigdy air znała siostry od tej strony i nie była pewna, czy jej się to koba. Baby nic się nie podobało w Constance Billard, ani I Nowym Jorku, skoro już o tym mowa. Chociaż staw był rze-• /vwiście ładny. Było coś niesamowitego w widoku drapaczy iliinur, wznoszących się ponad gęstwiną zielonych koron. To i i /ało wszystkie sprzeczności Nowego Jorku, miasta nofczesnego, ale zarazem klasycznego, ogromnego, a jednak ■ I bardzo, bardzo małego. Nie żeby zaczynała doceniać to mii.isio, co to, to nie. No jasne, że nie. Zapraszam kilka dziewczyn z Constance i paru chło-, ków ze świętego Judy. Pomyśleliśmy z bratem, że fajnie Idzie spędzić razem trochę czasu. - Avery improwizowała, I itrząc, jak Baby pędzi ścieżką, jakby rzeczywiście przejmo-llasię bieganiem. Dziewczyny wspięły się po kamiennych stopniach prowa-Łcych do stawu i zatrzymały się przy fontannie, udając, że ■i /ygotowują się do biegu. Masz brata? - dopytywała się podekscytowana Jiffy. Avery pokiwała głową. Tak samo było na Nantucket. Wy-i.ur/yło obiecać chłopaka, a dziewczyny waliły drzwiami .i nami. Aha, Owena, jest w drużynie pływackiej u świętego imly, więc pewnie paru jego kumpli też się zjawi - wspomnia-1 Jakby nigdy nic. Roztrzepała jasne włosy w kucyku i spięła je ciaśniej na Ubku głowy. Sarah Jane i Genevieve podeszły do niej ukradkiem. Więc gdzie będzie ta impreza?

letnich ciuszkach, wszyscy pędzą do szkoły i ze ■fkoły z czołami

Skinęła głową na Genevieve i Jiffy. Co dziwne, Jack ni gdzie nie było widać. Trenerka poprowadziła je Dziewięćd/ii> siatą Trzecią w

Madison Avenue w naj-jlups/ych

zmarszczonymi jak trzydziestka przed bo-llnksem. A jak wiadomo, stres oznacza problemy ze snem. h/yjrzyjmy się najbardziej typowym koszmarom szkoły lïodniej, żebyśmy spojrzeli na własne życie z właściwej rspektywy. ' Brak randki na doroczny ba! Złoto i Srebro. Wasi rodzice

powinni

mieć

wystarczająco dużo znajomości, żeby znaleźć wam kogoś, z kim możecie pójść, nawet jeśli to kuzyn drugiego stopnia z New Jersey i ma problem z halitosis lin nieświeży oddech - wyjaśniam tym, którzy jeszcze nie kursów

przed

MI

żęli

końcowymi

egzaminami).

I Nie dostaliście się do żadnego coilege'u. Wszyscy

hej, ludzie! mną coś nie tak, czy nagle na Upper East Side zrobiła nerwowa atmosfera? W ciągu jednej nocy taka zmia-il Zamiast radośnie kręcić się po

wiemy, jak to się kończy u pewnych osób. Póki tatuś ma dość

pieniędzy,

zasponsorować

żeby naukę

wytwarzania wina we Francji, nic wam nie będzie. .' Prz ypa dki em poj awil iści e się nag o w jaki mś pot wo rny m mie jsc u, na przy kład Met ropo

42

147

litan

D

Mus

z

eum,

i

albo

e w

na reklamie na środkach miejskiego

Moja dziewczyna mówi, że jest

transportu, czy w tym stylu. Hm. Tak między

feminizującą lesbijką i każe mi nosić

nami, to pewne dziewc/yn. tylko o tym

T-shirty z napisem „Moim celem ży-

marzą... więc przejdźmy do numeru jeden f|

ciowym jest skopać tyłek

szej listy lęków.

patriarchatowi". Czuję się z tym

c z y n a

niezręcznie. Co mam robić?

1. Urządzaliście imprezę, na

Wrażliwy

z

której nikt się nie pojawił Gdy wydarzy się coś, co tak bardzo osłabia

Drogi Wrażliwy!

pozycję

Jeśli

towi

rzyską,

większość

ludzi

zależy

ci

na

niej,

m

wyspę na

powiedziałabym, noś je z dumą,

o

końcu świata, chyba że właśnie stamtąd

chociaż osobiście uważam, że T-

j

priy*

shirty

być

e

może

j

natychmiast przeprowadza sig

ni

jechali. Jeśli jednak jesteście tacy

z

hasłami

powinny

jak ja, zawsze możooll stwierdzić, że macie

prawnie

ich w nosie. Chrzanić ich wszystkii hi Co

powinieneś zacząć wybierać T-shirty

przypomina mi o pewnym...

dla niej. Na przykład „Moim celem

k

jest wykastrować mojego chłopaka".

l

Brzmi znajomo, co? P.

a

króliczku duracella Znacie tych ludzi, co nigdy się nie poddają? To ci, któi przetrwają - Cher naszego świata,

13

zabronione.

I

s y

Droga RP!

ucztijt nicy reality

Nazywam cię Rzekomą Plotkarą, bo

show, bokserzy wagi ciężkiej, którzy nie

nie wierzę, że jesteś prawdziwa. Po

b

rezyf* nują bez walki. Wygląda na to, że n a

pierwsze, dziwne, że mówisz, że

a

Upper East Side mamy nowego boksera wagi

nadal tu jesteś, bo ja akurat wiem,

A. Po

l

kim była prawdziwa Plotkara, a ona

e

katastrofalnej herbatce we dwójkę zeszłego

wyjechała

t

wieczoru szybko zebrała się w sobie i

brzmisz inaczej. Jesteś jej młodszą

o

widziano ją dzisiaj popołudniu na schodach

siostrą,

czy

co?

w

pewnego dwupiętrowego budynku szkolnegs

robotę?

A

może

z czerwonej cegły, jak podekscytowana

komputer?

niezmordowani

ciężkiej, pełną energii nowo przybyłą

do

college'u.

Nawet

Przekazała ci ukradłaś

rozsyłała wici o ho* lejnej imprezie, większej

Zatożę się, że porwałaś

od poprzedniej. Mam nadzlojl Czapki z głów

prawdziwą Plotkarę i torii

dla niezmordowanej dziewczyny. Zobac/) my,

biedaczka siedzi związana w

na co się zdadzą jej wysiłki...

jakiejś piwnicy a 11)8 równie

przed Constance Billard z nieogolonym nakręca

zuln<

teresowanie

imprezą. Czy on jest główną atrakcją? Jak

dli

mnie doskonała strategia. Jej szkolne

koleżanki

G, SJ 1.1

pozbawione

kasztanowłosej szefowej, gapią się łakomił

1

O.

Spokojnie, dziewczęta!

B

kupuje

n i e b

Drogi N! Na temat powiem tylko, że ludzie

wszystkie wspaniałe dzllf ła,

j

które mu się przypisuje. Ale

u

nigdy się nie down my, jak było?

ż

Prawda? P (nie R)

ją wyrzuca. Ma coś lepszego na

ftnnsevoort. Jest podgrzewany i

ćwiczy battement w Central Parku i wygląda przy lyin, jakby chciała kogoś kopnąć. I to mocno!

R

z dziwacz-n.) kozią bródką i

pod szkłem, i tam zatnie-[jam

mogą być poważną traumą, ale to już przesada!

wn*.ZE e-maile

E9

Droga P!

Kochana P!

43

M A

spędzać wszystkie popołudnia. Wpadnijcie siępny-llioćl

k

ledwo sypiącym się wąsem stara się nie (ilnkać. Wiem, że kiepska fryzura czy zarost

y

ł zawsze kwesti............................................................................. a ją, czy Szekspir napisał te

herbatę z mlekiem w '.tarbucks i natychmiast

Ł? J

e j

ponurym miejscu. Niedowiarek

na celowniku

A O

jej

Wieci e, że mnie kocha cie,

Plotkara

i l k u z a j ę

147

c

y

i

r

a

e

c

k

h

t

.

o r

M i

a

a

r

ł

t

a

y s

b

t

y

y

ć

c z

n

n

a

y

s t

j

ę

e

p

s

n

t

ą I p

n

r

k

i m

w

a

ś c

b

i

a

e

l

k

e

ł

m

y

a

z

l e

p o

t

w

e

o

r

d

a

u

z j n

e

a

j

s z

n i

■

e

-

o

n

b

o

e

w

c

y

n o

d

44

ś

147

c i

p

,

o w

ż

a

e d m

u

o ż

p

e

r e

j

s

ą

j i

w

.

y Z r

a

z

s

u

z

c

y

i

ł

ć

a

. s P

i

o

ę

d e

g

j

d

r

z

z

i

e

e

w

ś

a m

i

, w ż

y

e

j a

t

d

o

a

j

s

a

u

k

r

a

o

ś

w e

p o d ł a m k

c i a s t o

a c z

45

z

147

e k

Kochana PD!

o

P

l

o

a

d

d

ł

o

a

w

m

e

k a

p

?

r o

T

s

a

t

k

o b z

a l

t

e

u

r

b

i

k

n

i

y

. n W

a

i

z

e

y

s

w

z

a

,

j ą

c o

z a

j

ł

e

a

s

m

t

a n

g

i

r

e

a n

n

e

e

?

r w

P

u

r z

w

y

e

s

?

z ł

J

a

e ś

D

l

i

i

w a

46

m

147

ó w

i

i m

z

y n o

o g

p

a

e

m

w

i

n

,

e j

d l

d

a

z i

k

e

t

w

ó

c

r

z

y

y

c

n

h

i e

m o

j

ł

a k

n a

g a

b

z

y

e l

d

.

a

i

ć

i

s

d

i

e

ę

a l

p

n

o

i

k

e

r o

w

i

y

ć

p

,

r o

t

s

o

t o

m

w

o

a

ż

n

e

e j

47

i

147

s

P

i

.

ę N z

o

a s

d

z

o

y

b

ł

r

a

a

,

,

a

d

l

z

e

i e

n

c

l

i

ł

a k

s

i

ą

.

d z

O

ę

d

,

k r

ż

y

e

ł

b

a

y

m

z

d

a

o

w

s

i

k

e

o

s

n

i

a

ł

ł

a

e

b

a

a

n

l

t

e

i

t

d

k

o

i

t u

n

m

a n k

|

o

48

ł

p

k

r

u

a

.

w

147

i e j e s i e n n ą m e l a n c h o l i ę b a s e n n a d a c h u h o t e l u

49

147