Rare Vintage – Rzadki Rocznik Tłumaczy:Diana82 Beta: doktorek22 Strona - 2 - Rozdział 1 Kelly oparła się o swój fotel biurowy, wpatrując się w ekran k...
7 downloads
25 Views
1MB Size
Rare Vintage – Rzadki Rocznik
Rozdział 1 Kelly oparła się o swój fotel biurowy, wpatrując się w ekran komputera. Ciężkie westchnienie poruszyło kosmyki włosów na jej czole. Sprawy w winnicy od powrotu wampirzego Mistrza regionu, Marca Latour, ruszyły do przodu. Cóż, przynajmniej według niej. Przeklęty człowiek wydawał się być tam za każdym razem, gdy ona odwracała się - patrząc na nią tymi ciemnymi, tajemniczymi i starożytnymi oczyma. Pracowała wieczorami – w większości godzin na wezwanie, kiedy jej najlepsza przyjaciółka, Lissa i jej nowy mąż, Atticus, potrzebowali jej - przynajmniej miała kilka cennych chwil w świetle dziennym, gdy Marc nie mógł osaczyć jej. Tylko ostatniej nocy wychwalał się cholernie żółtym Lamborghini przed nią, znów zwiększając obroty silnika, tak jak wtedy, gdy przywiózł go do dwunastogarażowej rezydencji. - Po prostu biorę swój samochód na przejażdżkę, ma petite - Zadzwonił do niej z fotela kierowcy. - Nie chcesz dołączyć do mnie? - Nie, dziękuję. – Starała się być twarda, jak to możliwe i odwróciła się, gdy ten zaśmiał się. Najtrudniejsze było dla niej nie to, że nie lubiła jeździć drogimi maszynami. Chodziło o człowieka, którego musiała unikać, jeśli chciała zachować swój zdrowy rozsądek. Minutę później usłyszała ryk sportowego samochodu na podjeździe. Marc rozwścieczył ją. Próbował dać jej ten samochód, jako dar, którego ona kategorycznie musiała odmówić. Był jak pies z kością - a ona była jedną, której nerwy były przeżuwane. Kelly przeprowadziła się do jednego z wielu pokoi w rezydencji kilka tygodni po ślubie Atticusa i Lissy. Jej wynajem małego mieszkanka w mieście skończył się – i skorzystała z okazji do wyprowadzenia się. Nigdy nie cieszyła się z godzinnego dojazdu - w każdą stronę – z miasta do winnicy. Pracowała dla Lissy i Atticusa - na Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 2 -
krótko przed ślubem ,jako asystent małżonków. To miało sens - przenieść się do rezydencji, w której pracowała, z jedną z jej najlepszych przyjaciół. Oni na pewno mieli dużo miejsca w tym wielkim budynku. Sprawy toczył się dobrze, do czasu gdy Marc pokazał się ze swoim żółtym sportowym samochodem i walizką. Marc podobno stawał sie na swój sposób despotyczny, gdy musiał przenieść się do przyjaciela, podczas gdy jego własny dom był odnawiany. Atticus i Marc byli długoletnimi współpracownikami i bliskimi przyjaciółmi. Byli też nieśmiertelni. Oni znali się dłużej, niż Kelly żyła. W rzeczywistości, wieki. To wciąż przekraczało jej umysł - myśl, że jej najlepsza przyjaciółka, Lissa, jest teraz nieśmiertelna, tak jak jej nowy mąż. Myśl o życiu zawsze była intrygująca – łagodna i kusząca – ale nie praktyczna dla Kelly. Tylko myśl o piciu krwi sprawiało jej dreszcze. Nie - ona wolała normalne życie bez konieczności picia krwi. Cóż, to normalne – jak tylko mogło być - że jedna z jej najlepszych przyjaciół była wampirem. Kelly wróciła do pracy, zabijając godziny, aż do zachodu słońca, kiedy Lissa i Atticus obudzą się. Marc, też - niestety. Nie dlatego, że był nieatrakcyjny. W rzeczywistości, był jednym z najbardziej zabójczo-przystojnych mężczyzn, jakich kiedykolwiek spotkała, ale był poza jej ligą. Usiadła – ponownie wpatrując się w ekran - zamyślona. Kelly skoczyła, gdy powiew ciepłego powietrza zawirował obok jej ucha. To był Marc - oczywiście. Unosił się blisko, przy jej ramieniu. Czuła go - choć nie miała wrażenia, aby się zbliżył. Dopiero teraz usłyszała jego powolne wdechy i zamierzony sposobu, gdy zaciągnął się jej zapachem, jakby były rzadkimi perfumami. - Myślałam, że to dla ciebie jasne, że nie jestem przekąską. - Mmm, zupełnie się zgadzam. - Pochylił głowę niżej, jego lekki zarost pocierał Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 3 -
na policzku lekko pocierał jej szyję, sprawiając gęsią skórkę. - Wyobrażam sobie Ciebie, jakbyś była pełnymi siedmioma daniami. - Przerywał swoje słowa liżąc wrażliwą skórę tuż nad jej szybko bijącym pulsem. - Ach, l'aparatif c'est marvelieux1. Bardzo satysfakcjonująca uczta dla zmysłów. Polizał ją! Nie mogła w to uwierzyć. Ledwo tłumiła dreszcze, które chciały zejść w dół jej kręgosłupa. To było druzgocące zdając sobie sprawę, że były to dreszcze podniecenia, nie odrazy. To musiało skończyć się. Mężczyzna był walcem, jeśli nie zacznie uważać, skończy płasko. Na plecach, z nim posiadającym każdy centymetr jej ciała, krwi i zdrowia psychicznego. - Panie Latour! - Przekręciła swoje krzesło, czyniąc tym samym, że musiał się cofnąć. – Ostatnimi czasy, nie jestem menu. - Jego ciemne spojrzenie płonęły, z humorem w głębi. - Mój Mistrzu jest właściwszym tytułem, ale możesz mówić do mnie Marc, ma cherie. Przewróciła oczami, stojąc dzielnie. – Nie nazywam nikogo moim mistrzem. - No tak - ale, ma petite - nie jestem tylko człowiekiem. Już od wieków, jestem czymś więcej ... i mniej. – Odwrócił się miło odzwierciedlając swoją długą, samotną egzystencję. - Wiem, kim jesteś. - Kelly zerwała się na równe nogi, podkreślając swoje słowa z niegrzecznie, wystawionym wskazując palcem - spodobał mu się jej ogień.Jesteś kobieciarzem, łajdakiem i kimś, kto wierzy w zasady, nie stosują się do nich. Podniosła głowę z dumą- Marcowi spodobało się to. Kelly była godna podziwu, gdy była w dobrym nastroju. To była tylko jedna rzecz, która fascynowała go w tej drobnej, zakompleksionej, śmiertelnej kobiecie. - Niestety, masz rację co do niektórych spraw. Nigdy nie postępowałem zgodnie z zasadami, Cherie, ponieważ przez wiele lat, byłem tym, który stosował 1
Wspaniała zakąska
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 4 -
nimi. Niestety, muszę się przyznać do bycia trochę łajdakiem, jak również, do określenia "kobieciarz". Chociaż prawdą jest to, że lubię pobierać mój pokarm z kobiet bardziej, niż z mężczyzn, ale zawsze pozostawiam je dobrze zadowolone i bez skarg. W rzeczywistości, rzadko mnie pamiętają. – Ponownie poczuła to dziwne ukłucie czegoś, co mogło być ubolewaniem. Wzruszył ramionami i wszedł w jej przestrzeń osobistą, przysuwając ją do siebie i przechylając podbródek, żeby mógł spojrzeć głęboko w jej piękne oczy. - Założę się jednak, że zapamiętałabyś mnie, ma petite. To byłoby trudne mącenie w twoim fascynującym umyśle i wierzę, że tak jak ja, będziesz myśleć o mnie latami w przyszłości - a na pewno będę myśleć o tobie. Jesteś ... -jego głos opadł do niskiego szeptu -... wybitnie niezapomniana, mademoiselle. Pochylił się, zanurzając głowę, tak jakby chciał ją pocałować. Jej oczy rozszerzyły się, ale nie odsunęła się. Była w pułapce, tak jak on. Marzył o niej od tygodni, chcąc poznać smak jej ust, dotyk jej języka i namiętność pocałunku. - Czy jest coś, w czym mogę pomóc, Marc? - Głośny głos Lissy zabrzmiał przy drzwiach, zaskakując pełną od zmysłowości Kelly i skandalicznego zaproszenia w jego oczach. Kelly przeniosła się, dodając przestrzeni pomiędzy nimi, tak szybko, jak tylko mogła na chwiejnych nogach. Lissa, weszła do pokoju i stanęła obok Kelly, wskazując - bez słów - że będzie chronić swojego ludzkiego przyjaciela, nawet przed Mistrzem. Kelly wiedziała, że to odważny krok, biorąc pod uwagę, że Lissa była w tym od niedawna, a Marc miał wielowiekowe doświadczenie - większe od niej. Ale dwie kobiety były przyjaciółkami od czasów studiów i były sobie bliższe, niż siostry. Zasłaniały sobie tyły przez wiele lat. Kelly wiedziała, że Lissa zrobiłaby dla niej wszystko, tak jak ona zrobi wszystko dla swojej przyjaciółki. Kelly była jedyną osobą z ich starej grupy badawczej, która wiedziała na co było stać Lissę, pomimo innych sumiennie badających jej nowego męża życzyli im szczęścia. Wszyscy byli blisko, ale to Kelly i Lissa były najlepszymi przyjaciółkami. Zawsze tak było - od chwili gdy spotkały się w klasie zaawansowanej matematyki, te Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 5 -
wszystkie lata temu. - Nie, w niczym nie możesz mi pomóc, pisklaczku. - Uśmiech Marca był grzeczny, po czym z kipną wyciągnął rękę Kelly i podniósł do ust. - Do później, cherie. - Wyszedł tak cicho, jak wszedł, pozostawiając kobiety same. Kelly opadła na krzesło biurowe z niepokojącą mieszanką ulgi i frustracji. Dzięki, Lis. - Jeśli on sprawi problemy możesz mi powiedzieć, w porządku? Może nie jestem w jego kategorii wagowej, ale mój Atticus pewnością może kopnąć go jeżeli nie bedzie przestrzegał naszych zasad ,w naszym domu. Kelly wzięła przyjaciółkę za rękę. - Nic mi nie jest, ale doceniam ofertę. Dam ci znać, jeśli wyjdzie zbyt daleko poza granicę.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 6 -
Rozdział 2 - Moja narzeczona zbytnio nie jest zadowolona z twojego powodu, Marc. – Atticus nalał dwa kieliszki głęboko czerwonego wina i jeden podał swemu towarzyszowi. Sfermentowane owoce winorośli były jedyną rzeczą łączącą ich rodzaj z dziennym światłem – które były zarówno ich tęsknotą i bólem. To było jedyna rzeczą, która była zarówno łatwo dostępna i uzdrawiająca. – Nie możesz po prostu zostawić tego małego, śmiertelnego człowieka w spokoju? Marc opanował swój wyraz twarzy, ale czuł konflikt w sercu. – Nie jestem pewny, czy dam rade. Przemawia do mnie w taki sposób, którego nie doświadczyłem przez wszystkie moje lata. – Potrząsnął głowa chcąc ja oczyścić. – Ale nie skrzywdzę jej. Znasz mnie lepiej. Poza tym, mam większe ryby do usmażenia, Atticus. Potrzebuje, żebyś wszedł w role Mistrza w tym regionie. - A czy to nie jest twoja praca? Wiesz podoba mi się każda chwila spędzona z moją nowa partnerka. Wciąż jesteśmy nowożeńcami. Gdybym był Mistrzem tego regionu to wymagałoby to dużo pracy z dala od Lissy, a ja jestem zbyt samolubny aby zrezygnować z niej na długo. - Nie widzisz? Znalezienie partnera sprawiło, że stałeś się idealnym kandydatem do zastąpienia mnie. Reszta naszej społeczności zobaczy cie, jako bardziej stabilnego i potężniejszego, tylko dzięki partnerce. To nawołałoby Gibsona do zmiany decyzji , gdyż zbliża się czas kiedy będzie chciał mnie wyzwać. Nie chce go zabijać. Ta praca nie jest już dla mnie taka ważna. Jestem zmęczony, Atticus. Zasłużyłem na odpoczynek. - To brzmi podejrzanie, Marc. Nie mów mi, że rozważa… - Nic nie mów. – Marc ze znużeniem podniósł rękę. – Nie, nie jestem samobójcą, ale chce tego, co ty masz, Atticus. Znalazłeś swoją jedyną. Masz cel i Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 7 -
szczęście w swoim życiu. Minęło zbyt wiele czasu odkąd cieszyłem się niekończącym życiem na ziemi. Będąc Mistrzem to mi wystarczało, ale po zobaczeniu ciebie i twojej partnerki razem zdałem sobie sprawę z tego, jaki mój świat jest pusty. – Wypił swoje wino i z powrotem usiadł. – Chce mieć cel. Nie chce tylko istnieć. Chce odrobiny radości w swoim życiu, odrobiny szczęścia. To źle? Atticus przyglądał mu się poważnymi oczyma. – To nie jest złe, Marc, ale chciałbym podzielić się z tobą tym, czego dusza wymówić nie może. Kiedy znalazłem Lissę, byłem gotów na śmierć. W rzeczywistości prawie to zrobiłem. – Marc nie był wstrząśnięty tym tak, bardzo, jakby można było się spodziewać. Wyczuł to, gdy Atticus osiągnął punkt bez zwrotny, nawet jeśli on sam go nie osiągnął. – Jak sam wiesz, każdy na pokładzie tego „mini- busa „ zmarł w pierwszej chwili. Przyjąłem kołek w klatkę piersiową, bardzo blisko serca. - Sacre bleu! - Tylko Lissa przeżyła z wszystkich osób na pokładzie, byłem gotów wykrwawić się i zakończyć to wszystko, ale potem pomyślałem o niej. Ledwo ją znałem, ale to ona przykuła moja uwagę podczas krótkiej podróży. Mimo to nie miałem pojęcia, że ona okaże się moją partnerką. Po prostu wiedziałem, że nie mogę zobaczyć jej martwej. Wyciągnąłem tą belkę ze swojej piersi i zaprowadziłem ją w bezpieczne miejsce. Starałem się ja uratować, ale w pewnym momencie zauważyłem, ze była wyjątkowa. Kiedy się kochaliśmy… - Atticus urwał, prawdopodobnie zatrącając się w wspomnieniach. - … nasze umysły, serca i dusze połączyły się i wiedziałem, że to Jedyna i to na nią czekałem całe wieki. – Atticus z powrotem zwrócił wzrok na Marca. – Mój punkt pokazuje ci wszystko, nie oczekiwałem, że ją znajdę. Miałem nadzieje. Bardzie, jak podejrzewam jesteś na granicy. Moja rada dla ciebie to po prostu nie rezygnować. - Spróbuje, przyjacielu, ale nie odważę się mieć nadziei, że piorun uderzy dwa razy w to samo miejsce. Odnalazłeś swoją partnerkę po stuleciach poszukiwań. Obawiam się, że moje poszukiwania jeszcze się nie zakończyły, ale moja cierpliwość i chęć same zbliżą mnie do tego punktu.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 8 -
- Nie poddawaj się, Marc. Ona gdzieś tam jest. - Mam nadzieje, że… - Marc zawahał się, co było do niego niepodobne. - Co? - Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem przyjaciółkę twojej żony, Kelly , miałem nadzieje, że ona może być… - Marc odwrócił się sięgając po karafkę z winem, z mniejszą gracją – Ale to głupia nadzieja. To nie mogło być tak piękne. - Marc, myślę, że powinieneś coś wiedzieć. Posępny i napięty ton głosu Atticusa zaalarmował Marca do powagi, na to co przyjaciel miał do zakomunikowania. - Wiesz, że Lissa ma jakieś zdolności parapsychiczne. – Atticus zaczął, jakby niepewny wyjawienia tajemnicy. Marc stawał się coraz bardziej zaniepokojony. – Krótko po spotkaniu, Lissa miała wizje. Byliśmy związani w tym czasie, a ja rzeczywiście widziałem to. Marc, w wizji Kelly była cała pokryta krwią. Ona umierała, oboje czuliśmy to, a to nie był przypadek. Jest w bardzo realnym niebezpieczeństwie. Mar poczuł, jak jego poziom napięcia podwaja się, po czym znów podwaja. Nic i nikt nie zagrozi Kelly. Wiedział to. - To jeden z wielu powodów dla których przekonaliśmy ją, żeby przeniosła się tutaj, gdzie możemy mieć na nią oko. – Atticus kontynuował, podczas gdy Marc gotował się z furii. – Pomijając fakt, że wie o naszym istnieniu i musi wyglądać tak, że Lissa ma nadzieje na trzymanie jej blisko, aby móc ją ochronić. - Szkoda, że nie powiedziałeś mi wcześniej! - Marc eksplodował, nie mogąc dłużej utrzymać nerwów na wodzy. Atticus nie powinien obrywać za jego wybuch. Marc starał się uspokoić. – Spodziewam się wiedzieć o wszystkim co twoja
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 9 -
partnerka będzie widzieć. I od teraz będę baczniej obserwował Kelly. Nic nie może się jej stać. Słyszysz mnie? - Tak, stary przyjacielu. – Atticus spojrzał na niego ze współczuciem i smutkiem. – Ale co jeśli ty jesteś zagrożeniem? Marc była we krwi, a jej szyja… Atticus przerwał, a jego oczy przeszkliły się. – Jej gardło było w strzępach, jakby zwierze zaciekle rozrywało je zębami. Lissa go nie rozpoznała, ale ja tak po tylu wiekach życia. - Alexandra. – Marc powiedział świadomie, opadając na krzesło.- Kiedy Victor oszalał rozszarpał ją. Pamiętam to, przyjacielu. Był to widok tak straszny, że nigdy go nie zapomnę. - W wizji Kelly miała te same rany, Marc. Było zbyt dużo krwi. Nie widzę sposobu w jaki moglibyśmy uratować jej życie jeśli to naprawdę jej przeznaczenie. Nawet przemiana może jej nie uratować z tego rodzaju traumy. Mężczyźni milczeli przez chwilę, zagubieni we własnych myślach. - Będziemy trzymać ja bezpieczna. – Marc powiedział w końcu, jego żołądek był ściśnięty ze zmartwienia. -Miedzy nami możemy czuwać nad nią. Jeśli jest tak, jak podejrzewam jeden z naszego Bractwa będzie chciał ją zaatakować, to nie zdarzy się to w ciągu dnia. A jeśli jeden z nas będzie chciał ją zaatakować to drugi go ujarzmi. - Jestem sparowany, Marc. Wybacz ale nie mam powodu atakować Kelly. W rzeczywistości jest najlepszą przyjaciółką mojej żony, co za tym idzie, mam powód by ją chronić. - Wiec uważasz, że to ja jestem zagrożeniem. – Marc patrzył na Atticusa, miło wiedzieć, że jego stary przyjaciel rozmawiał z nim szczerze pomimo wszystkich lat – nawet na nieprzyjemne tematy, jak ten.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 10 -
- Wierze, że możesz nim być. Ty lub ktokolwiek z naszych braci. - Wiec nic jej nie powiemy. Ale począwszy od teraz będziemy ja obserwować. Twoja partnerka też może pomóc. Kelly nie będzie sama, jeśli będziemy mogli coś poradzić. - Mamy również elektroniczne monitory we wszystkich pokojach. Ona o nich nie wie. - Dieu! Ja również nic o tym nie wiedziałem, Atticusie. Od kiedy jesteś Jamsem Bondem? Atticus roześmiał się. – Nie próbuj mi wmówić, że nie masz w domu przewodowego dostępu do dźwięku i obrazu. Jestem pewien, że udoskonalasz to za każdym razem. Jesteś głupcem jeśli nie. - Znasz mnie za dobrze. – Marc zgodził się z uśmiechem – W porządku, zakładam, ze pozwolisz mi monitorować system? Atticus zaskoczył go, rzucając małą czarną skrzynkę w jego stronę. Było mniej więcej wielkości starego radia tranzystorowego i miało podobne przyciski i odbiorniki. - Chciałem, abyś mógł uzyskać pomoc przez cały czas. Jest po prostu wiele czasu, gdy ja i Lisa - akhem- będziemy zajęci. Potrzebujemy pomocy, jeśli chcemy zachować Lisse bezpieczna. - To znaczy, gdy ty będziesz się kochać ze swoja żona, Kelly będzie podatniejsza. – Usta Marca zmizerniały, gdy pomyślał o nieznanym zagrożeniu. – Wezmę pomoc w tej sprawie. Może Ian będzie odpowiedni, podczas gdy ty i Lissa będziecie poza zasięgiem. - Jeszcze lepiej… - Atticus mówił, gdy nalewał wino dla nich obu – Dimitri będzie w mieście na kilka dni. Zaprosiłem go do zostania tutaj. Jako, że będzie blisko, Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 11 -
będziemy mogli poprosić go o pomoc . Zawsze był godnym zaufania człowiekiem. Kiedy wróci do domu, Ian będzie mógł przejąć robotę.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 12 -
Rozdział 3 Profesor Dmitri Belakov nauczyciel historii i wampirzy Mistrz swojej domeny na Środkowym Zachodzie przybył kilka dni później. Atticus, Lissa, Ian, Marc i Kelly – chociaż nie mogła pozostać niestrzeżona to nie miała pojęcia, że pilnowali jej na zmianę – spotkali Dymitria na prywatnym pasie startowym niedaleko winnicy. Przyleciał bardzo kosztownym niewielkim odrzutowcem, który pozwolił mu przebyć podróż przez połowę kraju do Zachodniego Wybrzeża w ciągu kilku godzin. Marc miał być ręką, która przywita kolegę – Mistrza. Brotherhood była luźną organizacją, która była przywiązana do tradycji. Kiedy jeden Mistrz przybędzie na cudze terytorium to tylko przez grzeczność będzie to oficjalne przybycie. Co więcej Dmitri i Marc byli starymi znajomymi. Żyli i pracowali razem w wcześniejszych wiekach, przed osiedleniem się w Stanach Zjednoczonych i staniem się Mistrzem. Atticus i Ian też byli częścią dawnej grupy. Spędzili kilka wesołych wieków zapominając się w Europie i na Bliskim Wschodzie przebywając dziesięciolecia w różnych miastach po drodze. Osłaniali sobie nawzajem plecy, dzieląc się zarówno przyjemnością, jak i niebezpieczeństwem zbyt wiele razy, by można było zliczyć. Tworzyli silną więź przyjaźni, która nigdy nie została zerwana. - Dobrze cie znowu widzieć, mon ami. – Marc obdarował Dimitriego tradycyjnym europejskim pozdrowieniem- pocałunkiem w oba policzki. - Nadszedł czas, by odwiedzić dawnych przyjaciół. Miło jest być Mistrzem swojej domeny, ale nie ma zbyt wielu nas na prerii. - Mężczyźni zaśmiali się i poprowadzili przybysza na spotkanie Lissy i Kelly, które czekały przy samochodach. Dimitri – dla rozbawiania Marca- zrobił zamieszanie wokół Lissy, irytując przy tym Atticusa. To wszystko było częścią gry, w którą starzy towarzysze często grali w przeszłości. Oczywiście teraz było inaczej. Jeden z tej grupy znalazł partnerkę, a wszyscy byli z tego powodu szczęśliwi i zazdrośni jak diabli. Taka drastyczna zmiana zasługiwała trochę na dobroduszne żarty. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 13 -
- Enchanté, madame2- Dimitri zamruczał, podnosząc rękę Lissy i składając pocałunek. Marc obserwował swojego przyjaciela, z doskonałym słowiańskim urokiem. Kobiety leciały na jego mroczny wygląd od dłuższego czasu, a Lissa nie wydawała się być wyjątkiem, gdy wyszeptała powitanie. - Jedziesz z Marcem Lamborghini. Myślę, że wszyscy w domu będziemy szczęśliwi, gdzie będzie można się zrelaksować. – Atticus ostentacyjnie wziął dłoń żony i schował u zgięciu ramienia. Atticus wprowadził żonę do samochodu , w którym Kelly siedziała na tylnym siedzeniu. Marc zauważył wyraz tęsknoty, który skierowała na żółty samochód, kiedy myślała, że nie patrzył. Mógł zobaczyć jak bardzo chciała przejechać się nim ,a nawet lepiej poprowadzić go – ale odmawiała sobie tej przyjemności, odmawiając też mu. Samochód przyjechał reprezentując coś więcej. Miał być symbolem trwającej walki między nimi. Kusił ją, a ona odmawiała mu. Flirtował z nią, a ona odrzucała go. Pragnął ją, a ona udawała niewzruszoną, ale wiedział, że to działa. Prawdziwym zwycięstwem będzie, kiedy w końcu złamie się i przyzna. To nie zajęło Dimitriowi dużo czasu, aby zorientował się, że coś się dzieje pomiędzy Marcem a Kelly. Zapytał oto w czasie jazdy do winnicy. - Więc kim jest ta dziewczyna? - Pytanie Dimitriego nie było nie miłe, ale Marc wolał nie omawiać irytujących aspektów jego relacji z Kelly. Mimo to rozumiał zainteresowanie Dimitria tym, jak Kelly dopasowuje się do ich małej grupy. Wiedział, że Lissa jest partnerką Atticusa, ale Kelly nie była odbierana, jako część ich otoczenia. Marc powinien oczekiwać pytań prędzej czy później. - Jest najlepszą przyjaciółką Lissy. Miała niefortunne szczęście zobaczyć mnie, gdy karmiłem się z człowieka, który zaatakował Lissę, zanim została przemieniona przez Atticusa. Jej umysł jest zbyt silny, bym mógł go zauroczyć wystarczająco, 2
Czarująca pani
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 14 -
biorąc pod uwagę, że Lissa nie chce przerwać więzi ze swoim śmiertelnym przyjacielem. - Więc obserwujesz ją? - Pracuje dla Atticusa w winnicy i tak obserwuje ją, ale bardziej niż z powodu wiedzy o nas. Istnieje jeszcze komplikacja, o której chciałem z tobą zanim dojedziemy na miejsce. - Zamieniam się w słuch. - Lissa jest w niewielkim stopniu psychiczna. – Marc spojrzał oceniając reakcje swojego przyjaciela na nowość. – Miała wizję z Kelly pokrytą krwią i rozszarpanym gardłem – najprawdopodobniej przez jednego z naszego rodzaju. - I ty myślisz, że ochronisz ją przed ewentualną przyszłością? - Muszę! – wyszło to bardziej dobitnie, niż Marc by chciał, ale Dimitri uniósł tylko ciemne brwi w jego kierunku. – Zdecydowaliśmy się, że dwoje z nas będą ochraniać ją podczas nocnych godzin. Atticus i Lissa są dwójką najprawdopodobniejszych sprawców, więc są głównie odpowiedzialni za utrzymanie pieczy nad nią, ale są też nowożeńcami… - Ach, rozumiem. – Dimitri uśmiechnął się szeroko. - Nic więcej nie musisz mówić. Nie będzie problemów trzymać oko na pięknej Kelly. - Tak długo, jak to tylko oko. Jest najlepszą przyjaciółką Lissy i nakazuje Ci trzymać ręce przy sobie. Oberwie Ci się dwukrotnie, przyjacielu. - Ty? Wielki Mistrz? Zaliczałeś wczesno koło siebie – Dimitri wybuchnął śmiechem na zamiary Marca. Lepiej traktować to wszystko, jako żarty tak długo, jak tylko Dimtri otrzymał wiadomość.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 15 -
- Śmiej się, jeśli chcesz, ale wkrótce zauważysz, że Lissa ma ostre kły, jeśli chodzi o jej śmiertelnych przyjaciół i wystarczy, że Atticus się jej zapyta. Ponieważ żyje z nimi, podczas gdy mój dom jest odnawiany, nie mogę zrobić nic innego, niż żyć zgodnie z ich zasadami będąc w ich domu. Umieścili Kelly na szczycie. - Wstyd. – Dimitri spojrzał przez okno na przemijający krajobraz. – Jest piękną kobietą. Marc poczuł, że sztywnieje i starał się opanować reakcje. - Piękna, tak. Ale również poza zasięgiem, N’est-ce pas? - Oui, mon ami. Rozumiem i będę przestrzegać zasad w twoim kraju.
W winnicy, zebrali się w dużym salonie podczas gdy Atticus podawał jeden ze swoich zwycięskich roczników. Kelly czuła się, zbytnio widoczna jako jedyna śmiertelniczka w pokoju, ale Lissa poprosiła ja specjalnie by została, jako jedyna kobieta. Sześć do jednej lub półtuzina , Kelly pomyślała zdając sobie sprawę, ze kobiety były prawdopodobnie zbyt zaabsorbowane by być dziwnymi w jakiejkolwiek sytuacji. Wzruszyła ramionami, przyjęła wyśmienite wino i usiadła z powrotem, słuchając przebiegającej właśnie fascynującej rozmowy. Kelly myślała dużo o nieśmiertelności od ślubu Lissy i późniejszej przemiany. Pracuje w winnicy od jakiegoś czasu i miała do czynienia z Atticusem, Lissa, a nawet Marcem, ale nigdy tak naprawdę nie miała okazji po prostu usiąść i obserwować rozmawiających Atticusa i jego przyjaciół – zwłaszcza tak starych. - Co cie sprowadza do Kalifornii? – Atticus zapytał Dmitriego, podając mu kieliszek burgunda. Dmitri zmarszczył czoło, przyjmując kryształowy kieliszek. – Mój dom został sprzedany. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 16 -
- Co? – Głos Marca był pierwszy, który wypełnił pokój. - Myślałem, że to mądre, aby moja twierdza była w starym gospodarstwie. – Dimitri powiedział z nutą goryczy. – Miałem umowę z rolnikiem i jego potomkami , działało to dobrze od wieków, ale ostatni z lini nigdy się nie ożenił, a ostatnim czasy przeszedł do innego królestwa. Jego ziemia została sprzedana zanim zdążyłem zadziałać. Cholerni prawnicy. – Przekleństwo mruknął do swojego szkła zanim wziął orzeźwiający łyk pysznego wina. Atticus roześmiał się, zwracając na siebie uwagę. – Teraz, teraz Dimitri. Przypominam sobie, że kiedyś chciałeś być adwokatem. - To było bardzo dawno temu, Atticus, sam dobrze wiesz. Teraz jestem profesorem historii. - Więc gdzie byłeś, skoro nie wiedziałeś co się dzieje, aż do sprzedaży domu? – Zapytał Ian – Myślałem, że Uniwersytet znajduje się blisko twojego terytorium przez większość czasu. - Byłem na sabatach w ostatnim semestrze, odwiedzając przyjaciół w Europie, rzekomo badających książkę Tudorów. - Wielce pożądliwi byli, co? Nikt nie jest taki z obecnej partii.- Powiedział Marc z iskrą pamięci w oku. To pozwoliło Kelly myśleć, że ci ludzie rzeczywiście znają dawno zmarłych królów i królowe Anglii. - Masz rację. – Powiedział Dmitri wznosząc kieliszek ku Marcowi. – Za Henriego. Mężczyźni powtórzyli toast, po czym Kelly rzuciła zszokowane spojrzenie w kierunku Lissy, która wyglądała na tak samo zdziwioną. Lissa wzruszyła ramionami i wzniosła szklankę w geście toastu, a Kelly zrobiła tak samo.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 17 -
- Ah widzę, ze nasze panie są zszokowane. Wybaczcie mi. – Dimitri skłonił lekko głowę w kierunku Lissy i Kelly. - Daj spokój Dmitri. – Marc skarcił swojego przyjaciela. – Wszyscy wiemy, że wywierasz szokujące wrażenie. To zdarza się tak rzadko, że możemy otwarcie mówić przy śmiertelnikach lub nowo przemienionych.- Skinął głową Lissie. – Dmitri obecnie wykłada swoją wiedze z przeszłości, jako profesor historii, można w to uwierzyć. - Piszę książkę o Henrym i jego potomkach dla Uniwersytetu, ale tak naprawdę nie musze robić badań na ten temat. Moja podróż była bardziej dla przyjemności, niż czegoś innego. – Wyjaśnił Dmitri. - Więc faktycznie widziałeś Henryka VIII w Anglii? – Zapytała Kelly, zbierając się na odwagę. - Cholerna prawda, że znał. Ten głupiec…- Marc wskazał Dymirtia kielichem … został wysłany do Anglii w nadziei na wżenienie się w rodzinę. Tylko dlatego, że urodził się siostrzeniec starego Ivana. - Który nie był tak groźny. – Ian i Atticus powiedzieli z wyniosłą miną. Chwilę później cała czwórka mężczyzn wybuchła śmiechem. To był prawdopodobnie dowcip. Kelly zawsze lubiła historię i jeśli dobrze pamiętała to Ivan Groźny został koronowany na cara Rosji mniej więcej w tym samym czasie, co zmarł Henryk VIII w Anglii. To możliwe, że mówił o rosyjskiej rodzinie królewskiej? Sądząc po błysku w oczach Dymitria to było coś więcej niż przypuszczenie. To był fakt. - Mogę tylko przypuszczać jego uroczego wyglądu wywołującego terror, gdy już zorientowali się, jak stary i zgrzybiały jest naprawdę. – Powiedział Dmitri posyłając jej kolejny salut. Mężczyzna był prawie zgorzkniały. Był przystojniakiem. Wspaniałe, arystokratyczne cechy, błyszczące, żywe oczy i muskularne ciało, które było bardzo męskie, ale okazało się, ze bardzo bardzo stare. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 18 -
Kelly zdała sobie sprawę, że wszyscy patrzyli się na nią wyczekująco. Nie miała pojęcia co powiedzieć, ale musiała coś wymyśleć. - Zakładam, że żaden spadkobierca Tudorów nie przyjął cie na męża, więc musiałeś być … śmiertelny… wtedy. – Prawie powiedziała „ludzki”, a wiedziała, jak nie lubili tego słowa. - Ah. Widzisz sedno sprawy. Rzeczywiście byłem śmiertelny, kiedy wyruszałem na wyspę. Ale kiedy w końcu wróciłem do Matki Rosji, już nie byłem. Ale to opowieść na inny dzień. - Dimitri wypił resztę swego wina i wzniósł kieliszek prosząc o dolewkę. - Więc co zamierzasz zrobić ze swoim domem? – Zapytał Marc, Kelly była mu wdzięczna za zmianę tematu. Nieświadomie trafiła w pewnego rodzaju czuły punkt. Albo może to było po prostu zbyt osobiste dla nowej znajomości. Nie była pewna, czy historia tego, jak stał się wampirem była tematem tabu. Będzie musiała zapytać się o to Atticusa następnym razem gdy złapie go w pokoju. Albo jeszcze lepiej poprosi Lissę, by zapytała się o to męża. Dmitri rozsiadł się leniwie na krześle. – Nie mam wyboru, jak tylko czekać i obserwować, kto zrobi jakiś ruch, a potem ja zrobię swój. Nie oddam swojego domu łatwo, ale jeśli nie będzie innego sposobu, to wkrótce będę musiał szukać nowego miejsca do życia. - To nie jest dla ciebie… hmm… za ciche… mieszkając na prerii ?- Zapytała Lissa. Kelly rozmawiała z Lissą o rzeczach które chciała wiedzieć, ale nie powinna. Dowiedziała się, ze Lissa i jej nowy mąż zawsze dzielą się swoimi przemyśleniami. - Cenię swoją prywatność. – Dimitri odpowiedział łagodnym tonem. – Tam nie ma wielu z nas, a moje terytorium może być mniej lub więcej zaludnione. Istnieje wiele innych wyższych siłą terytoriów, chociaż bezpieczeństwo ich nie może być Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 19 -
brane ze pewnik. Dlatego zbudowałem podziemny dom. Istnieje niewielkie niebezpieczeństwo, że ktoś – być może Fey lub mag – poskarży się na mnie, gdzie obecnie żyję. Podoba mi się ten pomysł, a gdy nowy właściciel zrobi się kłopotliwy zacznę działać. Kelly nie lubiła myśli o biednym właścicielu, który nieświadomie kupi legowisko wampira. Dmitri może być przystojny i poukładany na zewnątrz , ale nie ma wątpliwości, że mógłby być tak samo dziki, jak Marc. Ona nigdy nie zapomni widoku kłów Marca - czerwonych ze świeżą krwią - wychodzących z męskiej szyi. Oczywiście, mężczyzna był szalony, próbował zabić Lissę i Kelly zaledwie kilka chwil wcześniej, ale mimo to było niegrzeczne takie wprowadzenie do świata nadprzyrodzonego. Wystarczyło jej jedno. Dodatkowa wzmianka Dimitria o „Fey lub magu” sprawiła, że zastanawiała się co- lub kto – mogło jeszcze tam być. Nie zamierzała pytać. Nie, wystarczy jej tej wiedzy jak na jedną noc.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 20 -
Rozdział 4 Gdy impreza rozpadła się godzinę przed świtem, Marc znalazł Kelly na werandzie. Była jeszcze noc, gwiazdy znajdowały się na zimnym, nocnym niebie. Ten czas nocy uwielbiał najbardziej. - Widzę, że mieliśmy ten sam pomysł. – Mówił niskim tonem, chwaląc przedświtowe godziny, ale Kelly nadal chodziła. Podkradł się znów koło niej, ku jego uciesze. Kochał sposób w jaki jęknęła, kiedy złapał ją znienacka. - Co Ty tu robisz? Lubił jej głos bez tchu. Sprawiał on, że myślał o robieniu zakazanych rzeczy. Rzeczy które chciałby zrobić dla niej i z nią, ale zostały wprowadzone do zasad Atticusa i Lissy. Marc byłby kiepskim gościem rzeczywiście , gdyby skorzystał z ich gościnności – i innych gości – ale, oh, jakby chciał zapomnieć o tych zasadach na kilka minut. Wystarczająco długo, aby zobaczyć, czy usta Kelly smakują tak soczyście, jak wyglądają. - Teraz trzeba mieć sposób by porozmawiać z koleżanką mojej kochanki nocy? – Stanął przy niej, spoglądając w dal winnicy. – Kochasz to, prawda? Tą ciemność tuż przed świtem. Ciche godziny nocy, przed powstaniem dnia. Mam na myśli, że nic ci nie grozi, Kelly. Z pewnością to wiesz. Nie bój się mnie. -Nie boje się ciebie, Marc, ale czuje się nieswojo. – Kelly odwróciła wzrok do winnicy. – Ale odpowiadając na twoje pytanie, kocham tę porę nocy. Nie zdawałam sobie sprawy, jak piękna była wcześniej. Zawsze śpię w tym czasie, zanim przeszłam pracować dla Atticusa. - A twój świat został wywrócony przez odkrycie nadprzyrodzonych. Westchnęła, a on zapragnął przygarnąć ja do swego ramienia. Instynkt kazał pocieszyć mu ta tajemniczą kobietę – a nie czuł go od wieków. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 21 -
- Co Dimitri miał na myśli mówiąc o „Fey lub magach” dzisiaj? - Wyłapałaś to, co? – Marc lubił jej bystry umysł. Był to jeden z najbardziej kuszących aspektów jej osobowości, który przyszedł mu docenić podczas jego pobytu w domu Atticusa. – Jesteśmy tylko jednym z wielu rodzajów istot nadprzyrodzonych, które zamieszkują te krainę. Są tam istoty wszelkiego rodzaju, kilka Fey, których od czasu do czasu odwiedzamy albo tacy którzy wola śmiertelne królestwo, ale tez śmiertelnicy, którzy posiadają magiczne zdolności. Twoja przyjaciółka Lissa ma w sobie trochę magii. To nazywa się zdolnością parapsychiczna, ale tak naprawdę jest tylko przejawem śmiertelnej magii. - Psychiczna umiejętność jest magią. - Kelly powtórzyła swoje zdanie, badając jego smak. – Huh. Ale ona nie jest magiczna. Nie może wyjąć królika z kapelusza na życzenie. - Tak, to prawda, Lissa nie wydaje się mieć kontrole nad tym, kiedy i jak odbierze wizję, ale są śmiertelnicy, którzy bardzo biegle kontrolują swoją wewnętrzną magię i kilku utalentowanych ludzi, którzy mogą wykorzystać swoje zdolności w innych światach. - To niesamowite. Kiedy mówisz „stworzenia” masz na myśli wilkołaków? Walczące nuty strachu i zaciekawienia w jej głosie zarówno rozbawiły go, jak i zaniepokoiły. – Wilki, jastrzębie, wielkie koty, wszelkiego rodzaju drapieżniki. Jeśli kiedykolwiek spotkasz któregoś z nadprzyrodzonych to musisz być bardzo ostrożna, Kelly. Podobnie do nas, nie każdy jest dobry, większość z nich ma swoje ścisłe zasady zachowania wobec śmiertelników, do których nie będziesz przyzwyczajona w swoim świecie. - Jak to? – Kelly spojrzała na niego bez cienia swojej znanej rezerwy. Marc lubił sposób w jaki chciała znać jego opinię. To była ich pierwsza, prawdziwa rozmowa, jaką prowadzili odkąd się poznali. Lubił to. Pewne, że bardziej niż powinien. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 22 -
- Wilkołaki żyją według archaicznych zasad. Większość z nich to rodzaje drapieżników i oni, że tak powiem nie bawią się w rozkazy. Większością z nich rządzą Alfy. - Idąc tą drogą jesteś pewnego rodzaju Mistrzem, wampirem nad wampirami w tym regionie? - Prawie tak, ale Brotherhood ma luźniejszy układ niż w hierarchii. Wybieramy Mistrza tam, gdzie będzie on będzie mógł wszystkich zadowolić. Wilkołaki mają rodziny, plemiona i klany dyktowane pod ich gatunek i lokalizacje. Rzadko podróżują daleko od swoich domów i grup, a przywództwo jest zazwyczaj wybierane poprzez krwawe walki między wrogimi Alfami. Wiele z tych bitew jest na śmierć i życie. Mógł odczytać niepokój rosnący na twarzy Kelly i przyszedł czas, aby to zmienić. Prawdopodobnie nigdy się na nich nie natknie. Było kilku w okolicy, ale zazwyczaj omijali ich szerokim łukiem. - My nie natykamy się za często na nich. – Powiedział Marc, dotykając jej policzka i łapiąc jej wzrok swoim. – Większość istot nadprzyrodzonych nie zadziera ze sobą. Niewielu – jeśli w ogóle – dogadują się z nami, w szczególności ze względu na łączącą krew. - Co ona robi? – Opuścił rękę, gdy mówiła, szczęśliwy, że zwrócił jej uwagę. Zaledwie kilka godzin wcześniej chciałaby obwieścić krwawe morderstwo z powodu lekkiego dotyku. - Krew zmiennych i magów jest uważana za przysmak. To rzadkie mieć szanse skosztować jej o ile dana osoba się zgodzi. Rzadko się zgadzają. – Uśmiechnął się, a oczarowała odwzajemniła gest. – Krew Fey jest dla nas zbyt silna, mówiąc szczerze. Moc, którą w sobie mają może być trucizną, ale przynęta jest kusząca. Pół- Fey to już inna historia. Urok innych królestw płynąca w pół- fey rozcieńcza ich truciznę w krwi, ale jest na tyle silna, aby dać nam impuls mocy, której niewielu doświadcza. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 23 -
Jest to przejściowe – według legendy – ale rzekomo najlepszy sposób doświadczenia mocy nieśmiertelnego w całym królestwie. Ale pół-feyowi są jeszcze bardziej rzadsi, niż madzy czy zmienni i są potężniejsi od kogokolwiek. No chyba, że są chętni - z jakiegoś powodu – podzielić się swoją krwią, ale nie ma prawie żadnych szans dla nas aby zasmakować takiego rodzaju władzy. - Masz na myśli, że Fey są jak wróżki? Małe skrzaty, jak Dzwoneczek ?- Kelly zmarszczyła nos w bystry sposób, kiedy była zaskoczona. Marc musiał oprzeć się pokusie, by pocałować piegowatą końcówkę. - W rzeczywistości są dość normalni patrząc na nich naszymi oczyma. Pół- fey są oczywiście też pół-ludźmi, także wyglądają jak ja czy ty, ale są piękniejsi niż przeciętny człowiek. Splendor magii w nich sprawia, że są bardziej atrakcyjni wizualnie. - To fascynujące. - Nie, Kelly – Ujął jej policzek nie mogąc dłużej się opierać przyciąganiu w jej obecności. Marc zbliżył się dopasowując swoje ciało do jej. – Ty jesteś fascynująca. Jesteś najpiękniejszą śmiertelniczką jaką spotkałem przez wiele wieków – wewnątrz i na zewnątrz. Pochylił głowę umieszczając pocałunek na jej zadartym nosku, tak jak pragnął to zrobić. Jej drżenie dodało mu więcej odwagi. Przyciągając ją w ramiona schylił się całując ją tak, jak chciał to zrobić już tydzień temu. Była tak pyszna, jak w śnie, które miał. Spędził dużo czasu marząc o przemiłej Kelly. Gdy pocałunek pogłębił się, jego pragnienie wzrosło. Nigdy nie był tak pochłonięty przez kobietę, tak zniszczony przez pocałunek. Smakowała miodem i winem, rzadkim połączeniem, które kusiło zmysły poza granice. Smakowała życiem.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 24 -
Jedyną rzeczą, która mogłaby umilić jeszcze bardziej tę chwile, to gdyby pozwoliłaby posmakować jej istoty… jej krwi. Tego było zbyt wiele, zbyt szybko. Marc wiedział w głębi duszy, że jego powściągliwość była zakorzeniona w długich latach cierpliwości. Mógłby ją mieć, ale w innym miejscu – z dala od domu swego przyjaciela, w którym nie będzie zobowiązany przestrzegać zasad Atticusa. Ale smakowała bosko. Marc stracił poczucie czasu, gdy całkował jedyną kobietę, która przyciągała go od dłuższego czasu, niż mógł zliczyć. Mieściła się w jego ramionach, tak jakby była stworzona specjalnie dla niego. Doszła do jego opanowania w najbardziej zachwycający sposób, a jej małe jęki rozkoszy były najseksowniejsze, ze wszystkich jakiekolwiek słyszał. Tylko jedna rzecz mogła pociągnąć go za jej cudownym dotykiem pocałunku… Słońce. Gdy pierwsze promienie słońca musnęły niebo na wschodzi, Marc już wiedział, że jego chwile z Kelly dobiegły końca. Odsunął się wstecz żałując wypełniającego się jego świata. - Nie byłem skłonny oddalić się od domu na tak długo od wielu lat, ale cieszę się, że moja pierwsza wizja świtu po wiekach była z tobą, ma cherie. Piękne niebieskie oczy Kelly ukazały kogoś ogłuszonego przez przyjemność sprzed kilku chwil. Wtedy wykonanie jego kłopotliwego położenia pokaże jej zmartwienie. - Wejdź do środka, Marc! – Kelly wzięła go za rękę, jego dużą w swoją mniejszą i pociągnęła go w kierunku wejścia do domu. Chętnie poszedł, zdumiony i oczarowany tym, że próbuje go ochronić.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 25 -
Jej reakcja zszokowała go. Rzeczywiście wydawała się być niespokojna za niego chcąc go wcisnąć do środka i zamknąć drzwi przed grożącym mu światłem. Nie zatrzymała się zanim nie dotarli do przedpokoju bez okien , który zaprojektował Atticus. - Było blisko. – Zatrząsnęła drzwi i oparła się o nie. Jej puls bił mocno w szyi. Marc nie wiedział co z nią zrobić, ale widocznie jej szybkie bicie krwi w żyłach przy jej bladej skórze sprawiło, że zaczął się oblizywać, chcąc posmakować. Podszedł blisko, chwilowo oślepiony przez głód, który wytworzył się w nim niekontrolowanie. Oczy Kelly rozszerzyły się ze strachu, kiedy zrozumiała. Jego kły wydłużyły się żądne krwi i instynkt zagłuszył jego rozsądną stronę. Marc nie był pewien, co by zrobił, gdyby Dmitri nie wybrał tego momentu do przeczyszczenia gardła. Marc spojrzał, znajdując Dmitriego wpatrującego się ze zmrużonymi oczami na drugim końcu korytarza. Mijały napięte minuty, gdy Dmitri podtrzymywał swoje pojrzenie, podnosząc wszystko mówiącą brew. W końcu Marc wycofał się. Było źle. Teraz to widział. U kresu namiętności pozwolił swoim zmysłom opanować swojego lepszego „ja”. Marc odsunął się od Kelly. Zadrżała ze strachu, ukazując to w swoich pięknych oczach. Strach tam był. Marc czuł się gorzej niż szumowina. - Je suis désolé, ma petite. Przepraszam. – Z tymi ostatnimi szeptanymi słowami odsunął się wprowadzając coraz większą odległość między sobą i pokusą. Był świt. Czuł, że słońce go osłabia. Mniejsza ochota na krew będzie w ciągu dnia a groźba Kelly złagodnieje. Kiwając głową Dmitriemu, Marc zostawił ją, zdając sobie w głębi serca sprawę, że jedynym zagrożeniem dla niej w tym domu jest on sam.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 26 -
Rozdział 5 Następnego wieczora, Marc został osaczony przez Dmitra w bibliotece. Marc nie był przyzwyczajony do udzielania odpowiedzi każdemu na jego terenie – no może z wyjątkiem najbliższych i starych znajomych – ale Dmitri pasował do tego opisu w obu przypadkach. Mimo to bolało go wytykanie swoich błędów przez kogoś innego i Marc podejrzewał, ze tylko dlatego Dmitri go szukał. - Wyjeżdżam jutro – Powiedział Dmitri siadając na jednym ze skórzanych foteli, które stały przy kominku. - Tak szybko? – Marc zamknął książkę i ostrożnie odłożył ją z powrotem na miejsce, po czym usiadł naprzeciwko Dmitriego przy kominku. – Myślałem, że będziesz tu co najmniej kilka tygodni. - Tak, jak ja, ale otrzymałem wiadomość, że nowy właściciel wziął w posiadanie podziemny dom. Chce tylko się dowiedzieć kim jest i dlaczego jest zainteresowany kupnem tego miejsca. Na pewno nie dla zabawy. – Dmitri przyjrzał się Marcowi uważnie. – Ale pytanie, czy Ty mnie potrzebujesz? - Jeśli masz na myśli to co przerwałeś w nocy to zapewniam Cię, że mogę poradzić sobie z tą sytuacją. - Według mnie na to nie wyglądało, jeśli wybaczysz, że to mówię. Marc zjeżył się. – Nie obchodzi mnie, jak to wyglądało. Kelly nic nie groziło z mojej strony. Powinieneś wrócić do domu i zobaczyć co się dzieje z Twoim domem. Daj mi znać, jeśli jakkolwiek będę mógł pomóc. Wiesz, że zawsze jestem tutaj, aby pomóc, jeśli będzie potrzeba. - Bardzo to doceniam, Marc. To samo odnosi się do mnie. Atticus wspominał coś o jakimś nowobogackim Gibsonie, który możliwe, że rzuci wyzwanie? Twierdzenie zostało sformułowane, jako pytanie, ale Marc był szczęśliwy schodząc z tematu Kelly i jego braku kontroli wcześniejszej nocy , wchodząc w temat Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 27 -
małoletniego wampira, który go nękał. Normalnie Marc nie wyrzucałby brudów z terytorium swego przyjaciela, ale w końcu to był Dmitri. Wystarczająco długo są przyjaciółmi. Mogli o wszystkim porozmawiać. No prawie. - Leonard Gibson jest wolnym stworzeniem. Żałuje dnia, w którym pozwoliłem mu odejść i żyć na moim terytorium. Powinienem wiedzieć, że będą z nim kłopoty już od dnia kiedy przyszedł do mnie czołgając się – szukając mojego błogosławieństwa na moim terytorium. - Więc dlaczego mu pozwoliłeś? – Ton Dmitria nie był krytyczny, ale Marc sam zadawał sobie to samo pytanie, na długo wcześniej i nie podobała mu się jego odpowiedz. - Zgaduję, że byłem zbytnio zadowolony z siebie. Smutną prawdą jest, że nie troszczyłem się o nic wtedy tak jak teraz. Zdaje sobie sprawę, że powinienem sprawdzić dokładnie Gibsona przed udzieleniem mu schronienia na moim terytorium. - Tak więc teraz pojawia się pytanie co masz zamiar z nim zrobić? - Dmitri miał zwyczaj uderzać od razu do sedna sprawy. - Sądzę, że wyzwie mnie prędzej czy później. Nie ufam, że będzie grał fair, ale po ostatniej nocy… cóż wątpię w siebie i swoją kontrole, Dmitri. Szczerze mówiąc mam dość bycia Mistrzem, ale Atticus kategorycznie odmówił zostania nim, tak samo jak Ian, a oni są jedyną dwójką której zaufam z taką mocą w mojej jurysdykcji. - W takim razie musisz zabić tego Gibsona zanim on będzie miał szanse zabić Ciebie. Marc zesztywniał z determinacji. – Tak zrobię. – Jego ręce zacisnęły się na fotelu pokrytym skórzaną tapicerką. – Tak, jak powiedziałem spodziewam się wkrótce wyzwania. Jeśli nadejdzie, będę gotowy. - Mam nadzieję, że tak będzie, mój przyjacielu. Jeśli będziesz mnie potrzebował, to wszystko co będziesz musiał zrobić, to po prostu zadzwonić. Chętnie stanę przy tobie. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 28 -
Marc był wzruszony ofertą. To nie było coś, co można zlekceważyć. Zobowiązanie by wypełnić miejsce drugiego w oficjalnym wyzwaniu jest bardzo dużym obowiązkiem. Dmitri w gruncie rzeczy zaproponował powieszenie swego życia na szali dla Marca – coś co by zrobili kilka wieków temu, gdy byli już przyjaciółmi , ale nie ostatnio. Dobrze było wiedzieć, że więzy Brotherhood między nimi wciąż są bardzo silne. - Więc teraz wróćmy do sprawy z Kelly. - Wolałbym nie. Ona doprowadza mnie do szału, ale nie mogę jej mieć. Koniec historii. - Być może nie. – Dmitri posłał mu spojrzenie, które mówiło o psotach. Marc pamiętał te spojrzenie. Poprzedzało ono o dzikich dawnych czasach i zwiastujące później kłopoty i przyjemność w różnych stopniach. - Co masz na myśli? - Cóż jeśli nie możesz mieć jej ciała, to może będziesz mógł mieć inaczej. - Na przykład? Uśmiech Dmitria zmienił się wręcz w diabelski. – Jesteś gotów na podróże we śnie? Marc chciał odmówić pokusie, ale wiedział że nie jest wystarczająco silny. Jako Mistrz miał wiele darów fizycznych, jak i psychicznych, ale sny dla Dmitriego były czymś co udoskonalił na przestrzeni wieków. Zawsze fascynowały go marzenia i sny bardziej, niż kogokolwiek z Bractwa. Podczas godzin dziennych często starał się otworzyć portal marzeń śmiertelnika u kogoś kto spał za dnia. Marc uważał, że to zabawne, ale podejrzewał, że to jest również sposób aby zobaczyć słońce - w snach innych ludzi. Dmitri zabierał Marca ze sobą w swoje wymarzone przygody. Niezawodnie nakłaniał swoich śmiertelnych marzycieli do ponownego przeżywania swoich urlopów na słonecznej plaży czy po prostu gier w piłkę nożną w parku. Marc nie
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 29 -
mógł powiedzieć, że nie lubił parapsychicznych najazdów śmiertelników w słoneczne dni. Te wspomnienia były dla niego cenne, aż do dziś. - Proponujesz najechać sny Kelly? - No chodź, to nie będzie inwazja, bardziej perswazja. Widziałem, jak patrzy na Ciebie. Ona na Ciebie leci, nawet jeśli tego nie chce. Myślę, że naprawdę mogłaby odpuścić, gdyby uwierzyła, że to sen. - Też tam byś był? - Ależ oczywiście, mój przyjacielu. Jestem lepszy w tym niż Ty i już wcześniej dzieliliśmy się wcześniej kobietami. - Kelly jest inna. – Marc wycedził słowa przez zaciśnięte zęby. Nie chciał ukazywać jakiejkolwiek wrażliwości śmiertelnika, jaką była kobieta, ale Dmitri znał go bardzo dobrze. Bez wątpienia zobaczył jak głęboko zaszły jego uczucia względem małego człowieka. - Jest. Bardzo inna. Jest przyjaciółką kobiety z naszego rodzaju i dobrą osobą. Nie takie, jakie braliśmy do łóżka. – Dmitri poruszył się, zbliżając, używając perswazji w głosie. – Też ją lubię, Marc. Bez problemów przyniesiemy jej przyjemność , nawet jeśli będzie to we śnie. Spodoba się jej to i nie będzie miała pojęcia, że naprawdę będziemy dzielić się na płaszczyźnie snów. Będziemy dobrze ją traktować, Marc. Jak za dawnych czasów. Nawet- lepiej, niż za dawanych czasów. Marc myślał o tym. Pomysł był bardzo kuszący. W dawnych czasach dzielił kobiety zarówno z Atticusem, jak i Dmitrim. Lubił odnajdywać nowe drogi przyjemności dla ich ofiary, podczas gdy pili od nich zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Byli pomysłowi wracając do wczesnych lat bractwa krwi. Ale nie robili tego od dłuższego czasu. Atticus został sparowany w parę i nigdy więcej nie chciałby przyłączać się do hulanek. Dmitri był mistrzem ze swoim własnym prawem i już nie widzieli się za często. To była okazja by zrobić coś zarówno zakazanego i całkowicie atrakcyjnego. Dmitri mógł łatwo wejść w sny Kelly,
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 30 -
a Marc mógłby kochać się z nią bez jej całkowitej wiedzy, przynajmniej w połowie prawdziwie. Mógł nawet zapewnić jej doświadczenia seksualne, których nigdy nie zrealizowałaby na jawie. Nienawidził przyznawać się do tego, żeby podążyć do jej świadomości, wraz z Dmitrim. Zastanawiałaby się nad nim i Dmitrim zaintrygowana myślą, że na jawie byłoby pięknie, jak we śnie. - Wszystko ok. Wchodzę w to. – Odważne wyznanie Marca wywołało uśmiech Dmitriego. – Kiedy działamy? 3 - Nie ma czasu. Złapie ją, kiedy wpadnie w najgłębszą fazę snu, a następnie wprowadzę Cię. Pamiętasz, jak? - Oczywiście. Często używaliśmy tego. Będę czekać na twój sygnał. Dmitri wyciągnął rękę na znak umowy. – Jak za dawnych czasów, mon frere?
- Oui. Tylko lepiej. Myślę, że Kelly zaskoczy nas obu w swoich sennych marzeniach.
Po świcie Kelly zrobiła sobie krótką przerwę. Wszystkie wampiry schowały się podczas dnia, a ona została sama w wielkim domu. Zaskakująco czuła się samotnie, kiedy Lissy i innych nie było w pobliżu. Miała kubek herbaty przy sobie, gdy słońce wstawało z nad porannej mgły, biorąc sobie czas na uspokojenie swoim niespójnych myśli. Marc Latour był w jej głowie ostatnimi czasy. Mężczyzna był tak frustrujący, jak i przystojny i cholernie sexy! Miała poważny problem z unikaniem go. Fizycznie się go nie bała. Nie sądziła, żeby celowo kiedykolwiek ją skrzywdził. Ale bała się o swoje serce.
3
Oo teraz mnie trochę zdziwił ;/
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 31 -
Był nieśmiertelny i wiedziała, że szanse na zostanie jego Jedyną, tak jak Lissa była dla Atticusa były bliskie zeru. Takie rzeczy zdarzały się tylko w bajkach. Więc to coś miedzy nimi mogło doprowadzić do tragedii. Miała być mądrzejsza będąc z dala od Marca, jak to tylko możliwe, ale jej zdradzieckie serce nie pozwalało jej. Westchnęła ciężko, wracając do środka, wyczyściła bałagan w kuchni i skierowała się do góry, do sypialni. Złapie kilka godzin snu, a następnie w godzinach popołudniowych pojedzie do firmy Maxwell Winery, obsługujących ich za dnia. Do wieczora będzie z powrotem z swoimi przyjaciółmi i niebezpieczną pokusą , które stwarza Marc z każdym oddechem swego seksownego ciała i każdym błyskiem jego przebiegłych oczu. Połączenie mięsni i męskiej doskonałości niezaprzeczalnie sprawi jej upadek. Kelly upewniła się, że dom jest bezpieczny, zanim udała się na górę. Przebrała się w koszulkę nocna i położyła na pluszowym materacu. Jej obecny pokój był większy niż jej dotychczasowe mieszkanie w mieście i było na pewno lepiej udekorowane, nie wspominając o drogich meblach. Był wspaniały i kochała duże i puszyste łóżko z jedwabną pościelą. Każdy z pokoi oraz apartamentów miał kompozycje kolorów. Ten był blado liliowy i stawał się jej jednym z ulubionych kolorów. Dołączona łazienka była ogromna i urządzona w komplementarny blado-niebieski kolor. Mogła przyzwyczaić się do życia w ten sposób, jeśli tylko Marc wróciłby do swojego domu. Gdyby nie był zawsze pod ręką, jej życie byłoby o wiele prostsze. Mieszka i pracuje ze swoją najlepszą przyjaciółką Lissą i jej mężem, który jest całkowicie oddany swojej żonie. To była przyjemność oglądać ich razem. Kelly chciała tego. Chciała mężczyzny, który patrzyłby na nią, tak jak Atticus patrzy na Lisse, ale wątpiła, że zostanie tak pobłogosławiona. Kelly dryfowała myślami o swoich przyjaciołach i ich miłości do krainy snów przywiązując własną tęsknotę do tego. Może dlatego pierwszą twarzą którą zobaczyła w swoich snach była twarz Marca. Miał w sobie wszystko, co chciała w
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 32 -
mężczyźnie, ale był poza jej ligą. Nieśmiertelność i niemożność – to nigdy nie zadziała między nimi. - Przyszłaś o czasie. – Marc posłał jej krzywy uśmiech. – Czekaliśmy godziny na Ciebie. - My? Marc przesunął się na bok i zobaczyła tam Dmitriego, opartego o filar w tym dziwnym śnie. Byli na leśnej polanie, w słońcu. Drzewa były wokół nich, dryfujące życiem. Cztery filary w greckim stylu otaczały ogromne łóżko obwieszone falującą jedwabną zasłoną. Przypominało to coś ze starych filmów Disneya, tylko z wieloma niegrzecznymi podtekstami. Dmitri ruszył do przodu i stanął przy Marcu. – Podoba Ci się wystrój? – Machnął ręką w stronę brzegu drzew. - Jest piękne. Przypomina mi film, który widziałam kiedyś, ale bez wilkołaków. – Roześmiała się, symfonia dźwięków otoczyła ją wokół lasu. - Chcesz wilkołaka? – Marc spytał oburzony. - Nie ma problemu. – Dmitri machnął ręką, a wycie wypełniło las, wysyłając dreszcz w dół kręgosłupa. Chwilę później, gigantyczny wilk stanął między drzewami i wyszedł na polanę. Kelly zesztywniała, choć jej pierwszym odruchem było pognanie do Marca i szukanie ochrony. Wilk zaczął się zmieniać i w jednej chwili stał wilk, a w drugiej człowiek. Bardzo muskularny, bardzo przystojny i bardzo nagi mężczyzna. - Kto to jest? – Marc spytał nikim głosem, pytanie było kierowane do Dmitriego, ale Kelly zdołała je usłyszeć. - Alfa stada wilków, które żyje blisko mnie. Nie jest rzeczywiście zły, jeśli się go lepiej pozna, ale tak naprawdę go tutaj nie ma. To tylko ozdoba.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 33 -
- Mówisz, że wilkołaki naprawdę istnieją? – Kelly zwróciła się do Marca, szukając odpowiedzi. - Ach, ma cherie, nie wiedziałaś? – Marc podszedł do niej dotykając jej skóry bardzo delikatnie. – Są wilkołaki, kotołaki, jastrzębie. Wszystkie rodzaje drapieżników łączące swe dusze z mężczyznami i kobietami na całym świcie. - To jest zbyt dziwne. - Nie podoba Ci się? – Dmitri zapytał odzyskując jej uwagę. – Bez problemu. – Machnął ponownie ręką i nagi mężczyzna zniknął.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 34 -
Rozdział 6 - Jak to zrobiłeś? Tak po prostu? – Spojrzała na miejsce, gdzie był wilkołak i z powrotem na Dmitriego, który tylko podniósł swoje arystokratyczne brwi i powiedział coś po francusku do Marca, ale zbyt szybko by była w stanie zrozumieć. Chwilę później Marc owinął ramiona wokół niej od tyłu i zaczął całować jej szyję. Drżenie przeszło przez nią jak błyskawica kierująca się w dół pleców, jego ruchy były dla niej katastrofalne. Ciepło na jej plecach, ręce owinięte wokół jej tali, dłonie pokrywające dużą część skóry i nagle zdała sobie sprawę, że jej koszula nocna zniknęła zastąpiona czymś bardziej grzesznym. Jedwabna suknia płynęła w dół jej ciała podtrzymywana ramiączkami nad jej biustem. Była otwarta z przodu, spalając się od jego klatki piersiowej, pozostawiając jej skórę gołą z wyjątkiem stringów, które ledwo zakrywały miejsce między nogami, które stawało się coraz bardziej mokre z sekundy na sekundę. Ręce Marca wędrowały coraz niżej dokuczając elastycznej gumce od jej majtek - obejmując jej brzuch i wysyłając iskry podniecenia - wdarł się poniżej. Zbliżyła się do niego. - Co się dzieje? Marc? - Cii, ma petite. Pozwól nam zadbać o siebie. – Jego ręka zanurzyła się niżej, pod stringi i do wilgotnych loków u szczytu jej ud. Jej biodra podniosły się, zapraszając. – Dobra dziewczynka. – Tchnął w jej ucho. – Czuje, jak bardzo mnie pragniesz, tak samo jak ja Ciebie. - Masz racje, Marc, ona jest piękna. – Dmitri stanął przed nią i obserwował wszystko z ekscytacją w oczach. Dmitri zrobił krok do przodu, i podniósł rękę, dotykając jej ramienia. Jego dotyk był ciepły, wiedziała to, gdy dotknął ją pod ramiączkiem sukni. - Jej skóra jest jak jedwab. – Powiedział do Marca. - I tak ciepła, jak grzech. – Marc zgodził się zza niej. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 35 -
W sposób jaki mówił o niej sprawił, że czuła ciepło. To nie miało sensu dla niej .Nigdy nie lubiła, gdy mówiono o niej, jak o przedmiocie, ale ona nigdy nie była w intymnej sytuacji z więcej, niż jednym mężczyzną. Obie rzeczy sprawiły, że nie pozwoliłaby sobie siedzieć spokojnie, byłaby zła lub upokorzona. Nie, jej reakcja była daleka od tego. Gdyby być szczerym, to mogła przyznać, ze to jej się podobało. - Zamierzamy sprawić, że poczujesz się dobrze. – Dmitri zamruczał zdejmując jej ramiączka, czym samym sprawiając, że suknia opadła trochę na dół. Marc zatopił się w niej. Zmienił położenie rąk kładąc je na jej gładkich nogach. Ale suknia nadal stała na drodze. Szarpnięciem rozerwał jej sukienkę, wyrywając jej jęk i pozostawił nagą oprócz skąpego topu i małych stringów. Jego ręce pieściły jej tyłek , zanurzając dłonie pod wąskim paskiem gumki, która była z powrotem przy jej majtkach. Poczuła szarpnięcie, potem jeszcze dwa i nagle po stringach nie było śladu. Marc ocierał paznokciami jej tylne rejony, podczas gdy Dmitri zajął się górną częścią. Patrzyła w oczy Dmitriego, gdy ten odcinał pasy topu, jakby był kawałkiem słomy. - Jesteś piękna, ma petite, ale podejrzewam, że wolisz Francuza, n'est-ce pas.? – Pochylił się z grzesznym uśmiechem i złożył łagodny pocałunek na jej ustach. Dmitri oddalił się, gdy Marc wstał zza niej liżąc ją wzdłuż kręgosłupa. Zadrżała, gdy ten odsunął się od niej, biorąc za rękę i prowadząc kilka kroków, aż do brzegu kolumnowego łóżka. Odwrócił ją tak, jakby była walcem, by następnie przyciągnął ją do siebie twarzą w twarz, klatka piersiowa do klatki piersiowej. Obaj mężczyźni mieli na sobie ciemne spodnie i ciemne jedwabne koszule. Jeżeli chodzi o Marca, sama chciała być tą koszulą. Nie chciała niczego między nią, a jego skórą. Pociągnęła za jego jedwabną koszulę, a sekundę później już jej nie było. Zniknęła jak magia. Spojrzała w śmiejące się oczy Marca.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 36 -
- To jest sen, mimo wszystko, mon amour. Cokolwiek zechcesz, a będziesz miała. Przypominając sobie, że to sen, od razu stała się odważniejsza. Stanęła na palcach. - Chce Ciebie, Marc. – Sięgnęła i tym razem go pocałowała, przykładając usta do jego ust, jej piersi przylgnęły do jego klatki piersiowej. To było niebo. Lepsze, niż się spodziewała. Ale to nie wystarczało. Próbowała kontrolować Marca, ale nawet we śnie ten zdawał się dominować. Jego język zdawał się toczyć bój z nią, w najbardziej pyszny sposób, gdy jego ręce wędrowały po jej nagim ciele. Jego spodnie zniknęły tak samo łatwo, jak jego koszula i poczuła dowód jego pobudzenia przy swojej skórze. Był większy, niż sobie wyobrażała i cięższy, bardziej cięższy. Podobało jej się to. Marc odsunął się od pocałunku w pozornej niechęci, patrząc na nią z ogniem w oczach. Złapał jej nagie piersi rękoma, namawiając twarde koniuszki do większego pobudzenia, gdy szeptał słowa miłości w swoim ojczystym języku. Nie była do końca pewna co mówił, ale dźwięk był boski. Ponownie ciepło zza niej zaskoczyło ją, aż przypomniała sobie, że Dmitri również był w tym śnie. Jego ręce sunęły wzdłuż jej tali, jedna z przodu, druga z tyłu, a głowa Marca zanurzyła się w jej piersiach. Palce Dmitriego napadły na nią z przodu, przesuwając się po jej krzywiznach i obniżając się z każdym ruchem, łaskocząc i drażniąc. - Ona jest dla nas mokra, Marc. – Głos Dmitria szalał nad zmysłami. Jego słaby akcent był seksowny i połączony z ustami Marca rozgrzewającymi jej sutki. Zakazane, niegrzeczne zachowanie z faktu posiadania dwóch mężczyzn dotykających jej. Słyszała niektóre rzeczy. Nawet przeczytała kilka powieści, gdzie kobieta została obdarzona tą zakazaną grzesznością, ale ona nigdy nie ośmieliła by samej zrealizować to. Ale to był sen i wszystkie zasady były nieważne w nim. Mogli Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 37 -
wszystko zrobić we śnie. To była droga umysłu, rozumowania rzeczy i doświadczania spraw, które nigdy nie wydarzą się w rzeczywistości. Ten sen był sposobem do zrozumienia faktu, że Marc w rzeczywistości jest praktycznie nieodparty. Nigdy w prawdziwym życiu nie mogłaby mieć go, wiec sen jest rekompensatą. Sądziła, że Dmitri również jest gorący, jednak nie pociągał jej tak samo. Ale był bliskim przyjacielem Marca i przeczytała to w książkach… to dlatego byli razem w tym śnie. Wszystkie myśli uzasadnień uciekły, gdy Dmitri pchnął głęboko swe palce w jej wnętrze – zarówno z przodu, jak i z tyłu. Nigdy wcześniej nie czuła czegoś takiego. Zapiszczała, gdy wziął ją z zaskoczenia – głowa Marca uniosła się z nad jej piersi z wszystko wiedzącym uśmiechem. - Lubisz to? Możesz mieć to dzisiaj z nami. Damy Ci wszystko co tylko zapragniesz, ma petite. Będę wypełniał twoją cipkę, a mój przyjaciel Twój tyłeczek. Chcesz tego? – Jego spojrzenie ośmieliło ją. – Wiem, że będziemy się tym cieszyć. Powoli skinęła głową. Chciała wszystko mu dać. Chciała więcej tego wspaniałego uczucia. - Bon. Na łóżko, Kelly. – Aby to zrobić, Dmitri wycofał swoje place. Zawahała się, a Marc pchnął ją delikatnie do tyłu, na łóżko. Ruszył za nią, opadając na dół i odgradzając jej miejsce, tak jak wyobrażała to sobie tygodniami. Coraz więcej myślała o tym, jakby to było być objętą jego twardym ciałem, przytłoczoną jego siłą i to było nawet lepsze, niż to sobie wyobrażała. Gdy leżała na plecach, Marc trzymał ją w ramionach, pozwalając jej czuć, że pasuje do niej, dając jej trochę swojej wagi, gdy utrzymywali wzrok. Było coś w jego oczach, co przyprawiało ją o drżenie, ale nie ze strachu. - Jesteś moja, Kelly. Słyszysz? Moja. Skinęła głową, nie mogąc mówić ze spuszczoną głową. Pocałował ją tak, jakby to był ich pierwszy raz, zaczynając z łagodnym posiadaniem zmieniającym się w pocałunek działający na zmysły. Przeniósł swoje nogi na jedną stronę, podczas gdy Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 38 -
jego usta droczyły ją. Jego ręce zawędrowały do jej piersi, szarpiąc je bawiąc się nimi i więżąc. Wtedy nagle więcej rąk zaczęła tworzyć ognisty szlak, podnosząc jej nogi w górę. Dmitri. Prawie o nim zapomniała. Podskoczyła, a Marc przerwał ich namiętny pocałunek, patrząc na jej nagie ciało. Uśmiechnął się, gdy Dmitri spojrzał na nią i mrugnął do niej. Pracowali w tandemie. - Robiłeś to wcześniej? – Pisnęła. Dmitri wstrzymał się. – Nie od dłuższego czasu. – w końcu przyznał. - Wcześniej dzieliliśmy się kobietami, ma petite. Ale to było dawno temu. Żadna kobieta nie wzbudziła tego u nas od dłuższego czasu. – Pochylił się, by pocałować jej nabrzmiałą pierś. – Jesteś wyjątkowa, Kelly. Ich wyznanie wniosło efekt uboczny, co przewidziałaby. Złośliwa myśl, że w przeszłości dzielili się kobietami uczyniła ją gorętszą. - Podoba Ci się, prawda, malutka? Fakt, że inspirujesz dwóch Mistrzów, którzy nie robili tego od dekady? – Zapytał Dmitri. Obserwował ją, gdy spojrzała na swoje nogi, spotykając jego wzrok. Nie mogła temu zaprzeczyć. Po raz pierwszy w swoim życiu poczuła się potężna i kobieca. Marc jej pragnął. I co więcej, Dmitri też. Czuła, że chcieli jej specjalnie, a nie tylko dla ciała. Nikomu nie podobała się jej wiedza. Większość mężczyzn z którymi się spotykała – nie wszyscy ale większość – zostawiali ją z wrażeniem, że chcieli dziewczyny i kobiety dla której zrobią wszystko. Żaden nie był skupiony na niej, jak ta dwójka. Wampiry. Byli wampirami i musiała o tym pamiętać. I to było piękne jak sen. Ten pomysł zasmucał ją, ale zarazem dawał jej wolność. To było jej marzeniem, więc przypuszczalnie mogła mieć wszystko co chciała. Nie chciała być bierna. Gdyby zamierzała mieć tych dwóch domowników to nie zamierzała biernie siedzieć.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 39 -
Usiadła, Marc przesunął się na bok, dając jej trochę ruchu, ale nie wieki. - Naprawdę mogę mieć was obu, czy nie? – Spojrzała na jedną przystojną twarz, to na drugą. - Dlatego tutaj jesteśmy, petite. – Dmitri zgodził się łatwo. Czuła, jak uśmiech kwitnie jej na twarzy, a myśli wróciły lubieżne. Nie miała żadnego słowa na to by opisać sposób w jaki się czuła. Dwa mocne, nagie męskie ciała, dwaj potężni mężczyźni skupieni całkowicie tylko na niej. To naprawdę było spełnieniem marzeń. Rzuciła się w ramiona Marca, cicho mu nucąc. Poczuła, ze jest zdziwiony, ale szok nie trwał długo. - Kochaj się ze mną, Marc. Czekałam zbyt długo. - Twoje życzenie jest dla mnie rozkazem. – Marc przesunął się nieco do tylu, gdy ona przyszła do niego. Nie chciała już dłużej czekać. Chciała go teraz. I Dmitriego. - Ty też. – spojrzała przez ramie na ciemnookiego Rosjanina. Ogień powstał w jego spojrzeniu gdy obserwował jej wspinaczkę nad Marcem, siadającą okrakiem na jego przyrodzeniu. Skierowała swoja uwagę na Marca, składała grad pocałunków na jego twarzy, gdy ten pieścił jej piersi. - Pragnęłam Cię tak długo, Marc. Cofnęła się, trzymając wzrok na nim, i zsuwając się po jego długim i jędrnym fiucie jednym zamaszystym ruchem bioder. Czuła się lepiej, niż by sobie wyobrażała, ale musiała iść dalej. Zaczęła powolnym, seksowny, rytmem wspinać się coraz wyżej, a jej oddech przyspieszył. Nie był nieporuszony. Oczy Marca rozszerzyły się, a jego oddech przyśpieszył. Pot ciekł mu po twarzy i zębach… była zaskoczona widząc jego wysuwające się kły. Nie widziała go takiego od tamtej okropnej nocy, gdy ona i Lissa zostały Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 40 -
zaatakowane, a on przybył im na pomoc. Tym razem jednak nie było strachu. Wiedziała, że jego kły są oznaką pasji, nie złości. Wiedziała, że tym razem są przeznaczone dla niej i nie poczuła żadnego strachu. Poczuła, jak inne kły zaczęły skubać ją po ramieniu, a następnie po szyi, po czym Dmitri pchnął jej plecy, prosząc bez słów, by się pochyliła. Ręce Marca przeniosły się na jej tyłek, ugniatając go, pieszcząc i rozciągając. Dmitri ustawił się za nią i poczuła jakąś ciepłą ciecz, która pojawiła się z skądś w jej śnie. Polewając nią pomiędzy jej pośladkami Dmitri pomógł sobie palcami znaleźć do niej drogę. Kilka chwil później jego kogut znalazł się w niej. Było ślisko z tym ciepłym nawilżaczem, ale wyzwaniem było zaakceptowanie go w sobie. Jej ciało złagodniało pod jego dominacją, wiedząc, że jej tyłek jest całkiem wypełniony nim , tak jak cipka Marcem. Mając ich obu w sobie była wypełniona całkowicie. Było to całkowicie satysfakcjonujące i pobudzające. Było to najbardziej grzeszną rzeczą, jaką kiedykolwiek zrobiła i zarazem pobudzającą zmysły. Oczywiście patrząc na dół i spoglądając na Marca pod nią wzbudziło u niej to wszystko. Jego uśmiech, gdy Dmitri wchodził do domu był tylko oliwą dodaną do ognia, już i tak szalejącego w jej ciele. Jęknęła, gdy mężczyźni zaczęli poruszać się zgodnie, jakby robili to już kilkanaście razy wcześniej. I mieli. Była tego pewna. Powiedzieli jej tak. Ale powiedzieli również, że żadna inna kobieta nie wzbudziła w nich tego co ona od ponad dekady. Dziwne, że czuła się wyjątkowo i prawie… ceniona. Spoglądając w oczy Marca te uczucia się spotęgowały. Był z nią ostrożny. Regulował pchnięcia obu mistrzów, koordynując jej przyjemność, by jej pasja wzrastała coraz wyżej i wyżej. Nigdy nie czuła tego z jakimkolwiek innym człowiekiem oraz nigdy nie miała takiego snu wcześniej. Nigdy. Krzyknęła, gdy punkt kulminacyjny uderzył w nią. Zszokowała ją rzeczywistość, a w niej mężczyźni pchający dalej w niej, unosząc ją coraz wyżej. Nowy, jeszcze większy szczyt zbliżył się i poczuła Dmitria, gdy przyciskał się do jej pleców. Głowa Marca umieściła się przy jej szyi, a głowa Dmitria po drugiej stronie. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 41 -
Jeszcze większy punkt kulminacyjny zbliżył się, a ona poczuła męskie kły po obu stronach szyi. Ugryźli i zaczęli pić jednocześnie, rozpoczynając w niej największą przyjemność, jaką kiedykolwiek znała. Ukąszenia nie bolały. Ukąszenia były, jak lampy błyskowe, by następnie cielesne ciepło przelało się przez jej istotę, kołysząc jej całym światem. Czuła, jak dochodzą w niej, wybuchając ciepłem i jęcząc z męskiej satysfakcji, przy jej wrażliwym gardle, gdy nadal karmili się z jej szyi. Czuła się, jak bogini, jak dawca życia. Chciała sprawić, by czuli się świetnie i syci. Chciała czuć ich miłość w sercu. Czy też raczej - ona chciała Marca, czuć jego miłość do niej, gotowość do pójścia wszędzie za nim, nawet z jego przyjacielem, Dmitrim. Tak, lubiła Dmitriego, ale kochała Marca. To było zarówno najbardziej spełniające i najbardziej przerażające rzeczy, jakie kiedykolwiek zrobiła. - Kocham Cię, Marc. – szepnęła, oświadczając swoja deklaracje. To było piękne, jak sen dlatego mogła powiedzieć to, bez obaw przed konsekwencjami. W tej jeden chwili, w zaciszu umysłu, mogła powiedzieć to swobodnie, wiedząc, ze nie powie tego nigdy w rzeczywistości. Poczuła, jak jego ręce zaciskają się wokół niej, gdy odchodziła, zaspokojona jak nigdy dotąd. Jej ciało i dusza nuciły z ostatecznej satysfakcji.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 42 -
Rozdział 7
Marc usłyszał słowa Kelly i był tym zszokowany. Obudził się nagle w swoim pokoju pod ziemią, wypełniony słabością, która uderzyła w niego w godzinach dziennych, ale pamiętał wszystko ze snu. Kelly powiedziała mu, że go kocha. Nie odważył się mieć nadziei, że żywiła te uczucia do niego, ale teraz gdy usłyszał te wzruszające słowa z jej ust – nawet jeśli we śnie – zrozumiał, że boi się po raz pierwszy od wielu lat. Nie chciał miłości śmiertelnej kobiety. Naprawdę nie chciał angażować się z istotą, która się zestarzeje i umrze – i ponownie pozostawi ból w jego sercu. Robił tak w przeszłości i za każdym razem tracił kawałek swego serca. Od dekad unikał emocjonalnych zobowiązań i chociaż Kelly wołała do niego, od dłuższego czasu to wolał od niej się trzymać z daleka. Gdyby mógł. Marc był wystarczająco szczerzy by wiedzieć, że napięcie między nimi może być trudne do zwalczenia, ale zrobi wszystko co trzeba. Spełnił swoją fantazje. Wszedł w jej sen i posiadł ją jak dzikus, przy pomocy Dmitria. To powinno zatrzymać go na chwilę. Od tej chwili nie może zostać z nią sam na sam nigdy więcej. To będzie lepsze dla nich obu. Marc był rozdarty, ale w głębi duszy zastanawiał się, jak długo będzie mógł wytrzymać. Kelly wzywała go tak, jak żadna inna. Zostawiłby to cholerstwo za sobą, ale obawiał się, ze jest za słaby, aby tego dokonać. Wciąż musiał to zrobić. Dla jej dobra – i własnego.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 43 -
Dmitri wrócił do siebie w nocy i z Marcem starali się zrobić wszystko by unikać Kelly. Zwerbowali Iana do pomocy przy pilnowaniu kobiety woląc obserwować ją elektronicznymi monitorami, gdy ona o tym nie wiedziała. Nękał sam siebie obserwując Kelly samą pracującą w dużym biurze, podczas gdy Atticus i Lissa, zabawiali się w kochanków. Stała obecność Iana była irytująca, ale wiernie wykonując swoje zadania Marc nie powierzył by ochrony Kelly nikomu innemu. Cichy cień, niewidoma obecność Iana sprawiała, że tracił nad sobą kontrolę. Wszystko w nim chciało podejść do niej i wziąć jej ciało, ale w bardziej cywilizowany sposób – w większości cywilizowany. Przynajmniej mógł być bardziej kulturalny. Był gościem w domu Atticusa. Zastosowałby się do zasad panujących w jego domu. Chciał przejść każdą drogę, by ochronić Kelly przed makabrycznym losem, jaki widziała Lissa, nawet jeśli to oznaczało całkowite odcięcie się od niej. Ograniczał swój czas w obecności Kelly. Zauważał u niej dziwne spojrzenie, kilka razy, gdy stawał z nią twarzą w twarz. Był zarówno oskarżycielski, jak i zbolały – połączenie, które wyżynało mu się u podstawy rdzenia. Za każdym razem, gdy myślał o tym, uświadamiał sobie najrozsądniejszy sposób działania – albo może ona zrozumiała jego nagłe odsunięcie się. Po pewnym czasie przyzwyczaiła się do pewnego odprężenia. Życie przechodziło obok, jak zwykle, gdy Kelly sprawnie zarządzała winnicą z biura Atticusa wysyłając do Marca nawet po kilka wiadomości, szukając go. Wielkim zaskoczeniem było, gdy dostarczyła wiadomość do niego, zaraz po przebudzeniu. Atticus szukał go w prywatnym gabinecie i ona wyśledziła ich tam, wytrwała w swoim obowiązku dostarczenia wiadomości.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 44 -
- Nie jaki Leonard Gibson próbuje się z Tobą skontaktować. Poprosił swoją prywatną sekretarkę by umówiła spotkanie w wygodnym dla ciebie terminie. Atticus spojrzał na Marca i uniósł brew, mówiąc. – Wygląda na to, że zdecydował się z Tobą zmierzyć. - Cholera!
Kelly była trochę zaskoczona gwałtownością tonu Marca. To był pierwszy raz, gdy usłyszała u niego wulgarny język i uświadomiła sobie, że ten Leonard Gibson musi być czymś w rodzaju ciernia w tyłku. Jeśli ton nie przekazałby jej tego, to wyraz twarzy potwierdziłby jej przypuszczenia. Coś zdecydowanie w tym było. - Co zamierzasz mu powiedzieć? – Zapytał Atticus. - Nie sądzę, żebyś był gotów przyjąć moją ofertę, co? – Powiedział Marc. Atticus podniósł ręce zaprzeczając. – Mówiłem już Ci, nie chcę być Mistrzem. Za bardzo kocham swoją nową żonę, by zająć się polityką. Nawet dla Ciebie, stary przyjacielu. Przykro mi. Kelly uniosła brwi ze zdziwienia, dowiadując się, że Marc był gotów oddać swoje wysokie stanowisko Atticusowi. Musiało mieć to związek z dziwnym telefonem, ale była zbyt uprzejma by przerwać ich rozmowę i zapytać. Zamiast tego słuchała, bezwstydnie podsłuchując mężczyzn. Tęskniła za Marcem. Od kiedy pocałował ją w nocy i tego skandalicznego snu, unikał jej. Tęskniła za przystojną twarzą uroczym uśmiechem. Brakowało jej sposobu w jaki z nią żartował, a przede wszystkim brakowało jej pocałunku, dla Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 45 -
którego straceni zostali wszyscy inni mężczyźni na ziemi. Wspomnienia tych skradzionych momentów dręczyło jej sny i poranne chwile, ale Marc oddalił się. Z perspektywy czasu było to dobre, ale nadal bolało. Cieszyła się, że podjął inicjatywę i wycofał się. Gdy powrócił rozsądek wiedziała, że nie było szans na życie z wampirem. W rzeczywistości nie była całkowicie pewna, czy nie chciał tylko jej krwi. Nie była pewna, czy istniała różnica pomiędzy seksem, a krwią dla wampira. Nie była pewna, czy utrzymałaby jego uwagę na sobie. Może to było wszystko czego chciał- a ona zakochała się w nim, jak sroka. Lepiej nie angażować się bardziej, niż jest. Może być profesjonalna, a tego pana widziała już kilka razy na werandzie. To było dobre, mieli czas na opamiętanie się. Mimo, że nie mogła pomóc, to podziwiała jego wygląd, gdy mówił lub poruszał się. Był piekielnie przystojny, ale nie był dobry dla niej – to był czas, gdy obudziła się i poczuła zapach kawy. Ponownie skupiła się na dalszej rozmowie, zaniepokojona przez wstręt, furię i rezygnację widniejącą na ich twarzach. Było coś poważnie nie w porządku, jeśli Atticus również był zmartwiony. Był zazwyczaj najbardziej zrównoważonym mężczyzną – z jego gatunku – by nie martwić Lissy. Marc poruszył się, przemierzając pokój. - Wtedy będzie śmierć. – Powiedział odwracając się do Atticusa. Kelly sapnęła, a dwójka mężczyzn w końcu zdało sobie sprawę, że była w pokoju i wszystko słyszała. - Czyja śmierć? – Słowa wyszły z jej ust, wszystkie myśli ograniczyły się, czując rozpacz w pokoju. - To nie dotyczy Ciebie, ma belle. – Marc zapewnił ją, ale zdała sobie sprawę, że nie ujawnił żadnych szczegółów. Wszyscy wiedzieli, że mógł mówić o sobie. Nagle wiedziała, że nie chciała zobaczyć go martwym. Choćby nie wie co miałoby się zdarzyć, nie życzyła mu źle. Przeciwnie, pomyślała wstrząśnięta. Szanowała go i lubiła. Bardziej, niż lubiła, jeśli miała być ze sobą szczerą. W pewien Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 46 -
sposób zrezygnowała z konfrontacji i zdała sobie sprawę, ze jest dziwnie rozczarowana- a nawet samotna- co stawało się coraz bardziej nieznośne. - Jak cholera. – Kelly podniosła głos. – Nie możesz powiedzieć czegoś w tym stylu, by po chwili wymazać mi to z głowy, jak jakiemuś pudlowi i kazać iść w inną stronę. - Ma petite, mogę Cię zapewnić, że nie myślę o Tobie, jak o jakimś pudlu. Gdzie znajdujesz takie pomysły? Przepraszam. Nie chciałem olać Twojego pytania. Chcę tylko oszczędzić ci zmartwień. Nie omawialiśmy mojej śmierci, tylko Leonarda Gibsona. Jeśli rzuci wyzwanie, będziemy walczyć na śmierć i życie, posiada mniejsze doświadczenie ode mnie. Jego śmierć będzie szybka i tak bezbolesna, jak tylko się da, ale będę musiał go zabić, jeśli mnie wyzwie. - To zupełne barbarzyństwo. – Kelly była przerażona. - To jest sposób naszego rodzaju. – Marc mówił stonowanym głosem, zbliżając się do niej. Podszedł do niej z prawej strony, oplatając swobodnie ramiona wokół niej. Nie sprzeciwiała się jego bliskości. Zamiast tego, przybliżyła się, chowając głowę pod brodą. Oparła policzek o jego bijące serce, jakby tam było. Nie pytała, dlaczego czuła ogromną potrzebę, aby być blisko niego. Nie było dystansu między nimi. Atticus wydawał się zaskoczony przez moment, zanim spotkała się z nim spojrzeniem i zamknęła oczy. Liczył się tylko Marc. Wdychała jego ciepły, egzotyczny zapach, ignorując wszystko, znów będąc w jego ramionach. Będąc w domu, w końcu. - Będę na zewnątrz. – Atticus chrząknął i przeprosił. Zupełnie zapomniała, że był w pokoju. Chwilę później Atticus zniknął pozostawiając ich samych, chociaż tylko pobieżnie zauważyła jego brak, gdy Marc ją trzymał. - Nie podoba mi się pomysł walki na śmierć i życie, Marc. Możesz być królewskim wrzodem na dupie, ale nie chce widzieć, jak cierpisz.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 47 -
- Nie jestem królem . Ale jesteś pierwszą nazywającą mnie wrzodem na dupie, więc pod tym względem może być ok. Mogę Cię zapewnić, że mam wiele wyzwań za sobą, trzymam się tej pozycji od jakiegoś czasu. To, że nadal stoję powinno być wystarczającym dowodem, że mogę pokonać każdego przeciwnika. – Odsunął się przychylając podbródek na bok. - Nie martw się, ma petite. Dotyka to moje serce, że dbasz o moje dobro. – Zaśmiał się, a łagodny uśmiech rozciągnął jego wargi. – Myślałem, że mnie nienawidzisz. Sięgnęła do jego policzka. – Nie nienawidzę Cię, Marc. Ale trochę przerażasz mnie. - Nigdy nie mógłbym Cię skrzywdzić, ma belle. Nie ma tego we mnie, by coś zniszczyć. Wolałbym powitać świt, niż zadać ci ból. - Dlaczego? – Wyszeptała. – Dlaczego ja? Marc zmrużył oczy. – Nie wiem. Wiem tylko, że spalasz moje zmysły bardziej, niż jakakolwiek kobieta w przeciągu pięciuset lat. Kiedy czuje twój delikatny zapach, chce Cię lizać całą. Kiedy widzę Twoją piękną twarz, chcę całować cię bez końca. A kiedy słyszę Twój śmiech, chce być tym, który sprawia Ci radość. 4 - To dlaczego unikałeś mnie? - Właśnie z tego powodu, ma cherie. Jesteś zbyt kusząca, a ja nie ufam sobie w twoim towarzystwie. Zamilkł, przechylając głowę, tak by mogła zobaczyć nadchodzący pocałunek nawet z mili. Dał jej szanse, by pójść dalej, ostatnią szanse na ucieczkę, ale nie skorzystała z tego. Zamiast tego podniosła swój piękny, uparty podbródek i spotkała go w połowie drogi, będąc w pełni aktywną w pocałunku, nie tylko przyjmując, ale i wymagając.
4
Ale słodki :D
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 48 -
Rozdział 8 Myśl o jej otwartej akceptacji przepaliła jego zmysły, tak samo, jak jej delikatny smak. Była najlepszym winem, delikatnie pachnącym i pełnym radości, pogładził jej otwarte usta swym językiem. Jego ostre kły otworzyły się prawie w pełni, zanim mógł zapanować nad reakcja na nią. Gdy tylko lekko naciął jej wargi mikroskopijne iskry jej istoty wlały się w niego stawiając jego twarde ciało do natychmiastowej uwagi, na jeszcze wyższy poziom pobudzenia. To nie było wystarczające, by mógł ja poczuć. Bardziej drażniło to jego ulepszone zmysły. Kuszący smak, jaki tylko mógł być. Chciał więcej, jego ciało wołało o więcej. Wydawało się, że chodził w pół- pobudzony od chwili, kiedy ujrzał piękną Kelly. To było niezwykłe same w sobie. Minęły wieki odkąd kobieta mogła urzec wszystkie jego zmysły, a nawet dłużej ponieważ nie był w stanie kontrolować swoich męskich reakcji na jej kobiece kształty. Fantazje tylko pogarszały sprawę. Znał jej najmroczniejsze pragnienia i teraz miał pomysł jak je spełnić. Wspomnienia tego, jak reagowała dręczyły go w każdym momencie. Wsunął swój język do jej wnętrza, delektując się jej smakiem – wiedział, że musi mieć więcej. Liżąc i czując jej smak, odsunął się od jej przepysznych ust, podążał w dół podbródka trącając swoimi ostrymi kłami przy jej szyi. Prawie już był. Ślinił się na myśl o rzadkim roczniku płynącym w jej żyłach i jak podejrzewał ukoi on głodny ból w jego duszy. - Muszę Cię mieć. – szepnął, cofając się i przygotowując do natarcia. Mocne uderzenie w jego klatę zaskoczyło go. Nie był przygotowany na jej atak, udało jej się przesunąć go kilka centymetrów od jej kuszącej szyi. Spojrzał w jej oczy, zaskoczony chęcią walki w jej oczach, a chwilę wcześniej mógłby przysiądź, że była pod jego urokiem tak jak on pod jej. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 49 -
- Nie jestem posiłkiem, LaTour. Jeśli to jest wszystko co ode mnie chcesz, to możesz znaleźć krwiodawcę gdzie indziej. – Pchnęła go, w klatkę piersiową, a on znów zaskoczony jej próbą odtrącenia i łzami zbierającymi się w jej pięknych oczach, puścił ją. Jak mógł wyjaśnić, że jedzenie było dla niego najdalszą myślą w jego umyśle, gdy myślał o smakowaniu jej? Przyjmując jej krew do swojego ciała będzie dla niego czymś więcej, niż karmieniem. Ta kobieta miała władzę nad nim, tak jak żadna kobieta nie miała od sześciu wieków. Ta kobieta nie była kolejnym ciepłym ciałem pływającym w życiu. Ta kobieta reprezentowała coś bardziej większego. Nie odważył się mieć nadziei, że jest jego Jedyną, ale z pewnością była „specjalna”. To był moment, gdy zdał sobie sprawę z tego małego faktu. To był czas na szczerość między nimi. Czas, gdy trzeba wyłożyć karty na stół. Zanim zdołała całkowicie uciec z pokoju, był tam przed nią blokując jej drogę. - To czego pragnę od Ciebie przekracza pożywianie się, Kelly, musisz sobie to wybić z głowy. Gdyby wszystko to co chce to posiłek to również ciepłe ciało. Zresztą mogłem zamroczyć Twój umysł i opróżnić Twoją szyję ze smakiem. – Przyciągnął ją w swoje ramiona. – Ale nie chce tego od Ciebie. Chcę żebyś przyszła sama do mnie, z własnej woli. - To jest jakiś rodzaj wampira mojo? Musisz być zaproszonym, żeby przejąć całą kontrolę nade mną? Bo jeśli to jest to, to musisz prosić jeszcze raz. Jestem wolną kobietą. Nie podporządkuje się do Ciebie, czy kogoś innego. - Kto powiedział, że chce Cię podporządkować, ma petite? – Jego kontrola musiała zostać zaostrzona, gdy wpatrywał się w jej oczy, używając małej aluzji swojego wpływu na nią. Nie chciał używać swoich zdolności na niej, ale to było zbyt ważne, by odpuścić. Jeśli ktoś w przeszłości ją skrzywdził, musiał o tym wiedzieć. – Skąd wzięłaś ten pomysł? Nie było łatwo, ale była dość podatna na jego wpływającą moc. Jej oczy stały się twarde i zimne, że prawie warknął. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 50 -
- Kto Cię skrzywdził, kochanie? – Szepnął, zdesperowany by usunąć surowe spojrzenie z jej miękkich oczu. Potrząsnęła głową. – Nie mnie. – Powiedziała w końcu, niepewnie. – Jedna z moich przyjaciółek. Jej mąż bije ją, po prostu to wiem, ale nie chce powiedzieć słowa na niego. Ona go nie opuści, Nawet nie będzie próbować oderwać się z tego małżeństwa. Jest całkowicie zużyta przez niego. Pod jego całkowitą kontrolą. Nigdy nie pozwolę by to zdarzyło się ze mną. Ulga, która przez niego przeszła zaskoczyła go. Nie był zadowolony, że była świadkiem niezdrowych stosunków jednego ze swoich przyjaciół, ale był zadowolony, że nikt nie podniósł na nią ręki. Nienawidził myśli, że jakiś człowiek napędzany czymś mógł nadal żyć. Jedno wiedział na pewno, taki człowiek nie będzie długo żył, a on będzie cieszył się ostatnimi momentami jego życia. Marc upewni się co do tego. - Nie chce Cię kontrolować, Kelly. Chcę żebyś była moją partnerką. Równą mi. - Ja, równa sześćset letniemu wampirowi? Tak, racja. Jestem tak daleko w Twojej lidze, jak tylko się da, Marc. – Starała się wyrwać z jego ramion, ale nie pozwolił jej na to. - Nie sadzę. – Pieścił jej plecy okrężnymi ruchami. – Myślę, że jesteś doskonała do gry w mojej lidze, jak to ujęłaś. W rzeczywistości myślę, że przewyższasz moją ligę o mile. Jestem osobą, która musi zapracować na Ciebie, nie odwrotnie. Nie możesz dać mi szansy? - Dlaczego? Dlaczego ja? Zapytała go wcześniej, ale nadal nie miał dobrego powodu. Wiedział tylko, w głębi duszy, że tak trzeba. - Nie wiem. – Powiedział przyciągając ją do siebie. – Wiem tylko, że potrzebuje Cię tak, jak żadnej innej kobiety od bardzo dłuższego czasu. Starałem się trzymać z daleka, ale to niemożliwe. Chcę krwi, ale również chcę Twojego ciała. Chce się z tobą kochać, aż do świtu. Chcę utonąć w Tobie i wypełnić Cię sobą. To jest proste i skomplikowane, jak nic. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 51 -
- A co, gdy znudzisz się mną? – Jej głos był cichy, prawie niesłyszalny przy jego ramieniu. – Nie chce mieć złamanego serca, Marc, łatwo możesz rozerwać je na strzępy. Złożył na jej skroni miłosny pocałunek. – Wątpię, żebym mógł zmęczyć się Tobą w całym swoim życiu, ma chreie. Załóżmy, że obiecuje być z tobą dopóki będziesz mnie chciała? To nie daje kontroli dopóki będzie trwał nasz związek, co nie? Cofnęła się malutki kawałek, żeby spojrzeć mu w oczy. – Zrobiłbyś to? Oddałbyś mi część kontroli? – Wydawała się być zaskoczona tym pomysłem, gdy skinęła głową. – Ale skąd wiesz czy chciałabym Cię za tydzień lub dwa? – Mogę być całkowicie niezgodna i nadal obiecujesz się być ze mną tak długo, jak zechce? To nie ma żadnego sensu, Marc. Przycisnął jej małą dłoń do serca. – Ale mimo to, to jest to co czuje. Znam Cię od krótkiego czasu, ale moje serce czuje tak, jakby znało od zawsze. Jakby czekało zawsze na ciebie. Cofnęła się, a on ją puścił. – Przerażasz mnie, Marc. Zaczynasz brzmieć, jak Atticus, gdy robi podchody do Lissy. Podniósł głowę. – Ja to nie ja? – Myślał nad tym pomysłem przez chwilę. – Ale mimo to, nadal myślę, że mogłabyś być moją Jedyną, chreie. Szczerze mówiąc wątpię czy kiedykolwiek znajdę swoją Jedyną, ale muszę przyznać, że do Ciebie czuję to co do żadnej innej nie czułem. - Kiedy wampir wie, że znalazł swoją partnerkę? - Słyszałem opowieści, ale Atticus powiedział mi, że kiedy kochał się z Lissą po raz pierwszy, połączyli się nie tylko ciałami. Połączyli wspólnie ciała i dusze. Była w jego umyśle, tak jak on w jej. – Marc był pełen podziwu samym pomysłem. – To musi być niebo. - Więc jeśli uprawialibyśmy seks i tylko seks, to by udowodniło, że nie jesteśmy przeznaczonymi sobie partnerami, tak?
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 52 -
Marc spojrzał na nią z żalem w sercu. – Tak, to prawda. Albo jesteś moją Jedyną, albo nie. – Oboje myśleli o tym przez chwilę. To było ciężkie do przyjęcia. - Dobrze. – Powiedziała w końcu. Jego oczy poleciały do jej. – Na co dokładnie się zgadzasz, Kelly? Spotkał jej zrezygnowany wzrok, trochę odważny i bardzo niepewny. To był dziwny mix, ale czuł cos podobnego u dołu głęboko w sercu, wiec zrozumiał. To była monumentalna chwila. Czuł to. - Widzę, jak wiele to znaczy dla Ciebie i szczerze mówiąc jestem ciekawa. Zgodzę się z Tobą kochać. Raz. – Była stanowcza w tej kwestii. – Jeśli okaże się to czymś więcej, niż seksem, możemy zobaczyć co dalej, ale nie zgadzam się na nic więcej do tego momentu dopóki się nie dowiemy. Krew Marca rozgrzała się, gdy podszedł bliżej do niej. - Zdajesz sobie sprawę, że kiedy mój rodzaj kocha, bierzemy krew partnera, co? Potrzebujemy psychiczny i fizyczny kontakt, a energia psi jest najsilniejsza w momencie kulminacji. Będę chciał pić z Ciebie, gdy tylko sama do mnie przyjdziesz. Wydawała się niemal zahipnotyzowana jego słowami i gorącym spojrzeniem w oczach. W milczeniu skinęła głowa. Wspomnienie okrzyków przyjemności ze snu dręczyło go. Chciał usłyszeć je jeszcze raz, ale tym razem naprawdę. - Wtedy spotkamy się w bordowym łóżku o północy. Będę się śpieszyć, żeby wcześniej spełnić swoje zadania wieczorne, aby można było spełnić całą noc na przyjemności. Jeśli się nie pojawisz, będę wiedział, że zmieniłaś zdanie. – Chciał zawyć z triumfu na akceptacje ukazaną na jej twarzy, ale starał się kontrolować swoje emocje. Nie chciał się puszyć. Albo skakać z radości. To byłoby niegodne, nawet jeśli byłby rozrywany ze środka. - Będę tam. – Wyszeptała. – I nie wycofam się z obietnicy. - Ja też nie, ma cherie i obiecuje, że pokaże Ci więcej przyjemności, niż czułaś w całym swoim życiu. Są zalety życia przez sześćset lat i planuje pokazać Ci je wszystkie, jedna za drugą, zaczynając od dzisiejszego wieczora. – Podniósł jej dłoń i Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 53 -
złożył ociągający się pocałunek po czym przeszedł przez pokój i opuścił pomieszczenie. Miał wiele do zrobienia, zanim będzie mógł spełnić swoją obietnicę, ale rozkoszował się tym, że zanim noc się zakończy ona będzie cała jego.
Atticus spotkał go w holu i czekał aż Marc podejdzie z nim do biblioteki. Kiedy drzwi zamknęły się za nimi, Atticus odwrócił się do Marca. Wiedział, ze jego stary przyjaciel ma prawo mieć coś do powiedzenia w sprawie tego, co wydarzyło się w jego domu, a Marc nie miał zamiaru zaprzeczać. Będzie kochał się tej nocy z Kelly, bez względu na to co Atticus ma do powiedzenia. - Mojej partnerce to się nie spodoba, ale widzę jak starasz się odpowiedzieć na pytania w swoim umyśle. Myślę, że nie będzie spokoju w tym domu, dopóki nie będziesz jej miał. Proszę tylko, żebyś nie robił jej krzywdy. - Nigdy tak nie będzie. – Marc był obrażony, a zarazem zaskoczony zgodą Atticusa. Kelly była punktem spornym między nimi. Nie prosił go, żeby ją zostawił, tylko żeby jej nie krzywdził. - Nie sądzę, żebyś mógł skrzywdzić ją fizycznie, Marc, ale co jeśli jej serce bierze w tym udział… w tym co jest między waszą dwójką. – Wyrzucił ręce w powietrze. – Widzę, ze można skrzywdzić ją surowym słowem . Rozczulała się nad sobą, gdy dokuczałeś jej. Lissa martwi się o swoją przyjaciółkę. Sądzi, że Kelly może być w tobie zakochana. Ta myśl wysłała dreszcz po całym jego ciele, ale Marc poczuł poczucie odpowiedzialności, jakiej nigdy wcześniej nie czuł. Poczuł nadzieję i radość, a także spokój chcąc pielęgnować myśl, że Kelly mogła czuć sympatię do niego. A niewiele zrobił, by zasłużyć na to. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 54 -
- Będę trzymał Twoje słowa w głowie, ale Atticus musisz wiedzieć, ze nie mogę tego więcej ignorować. Próbowałem… - Potarł pięścią o pięść w wyrazie frustracji. – Starałem się trzymać od niej z daleka… bezskutecznie. Lepiej uporządkować tą kwestie, moim zdaniem chęć nie wzięcia jej staje się niewykonalna. Atticus obserwował go poważnymi oczami. – Tylko pamiętaj o wizji, Marc. Nie będę przesiadywał pod drzwiami, ale będę uważny. - Dziękuję za to. – Marc skrzywił się do swojego przyjaciela. – Mam na myśli tylko kochanie się z nią, a nie skrzywdzić fizycznie czy emocjonalnie. Ta wizja nie nadejdzie tej nocy. To mogę obiecać. Atticus przyglądał mu się dłuższą chwilę , zanim skinął głową. – W porządku. Zajmę się Lissą, więc się nie martw. Ciesz się swoim wieczorem, Mistrzu LaTour. – Atticus mruknął. Skłonił się lekko i zostawił Marca, kręcąc głową na zuchwałość swojego przyjaciela.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 55 -
Rozdział 9 Minuty przed północą, Kelly siedziała przed lustrem w łazience, patrząc tępo w blade refleksy. Wręcz się bała tego, co mogą przynieść kolejne godziny. Przejdzie przez to? Mogła znaleźć w sobie odwagę, by spotkać się z przerażająco przystojnym, nie wspominając już przekonującym - wampirzym Mistrzem w bordowym łożu? Nie miała pewności, nawet po kąpieli strojąc się i perfumując dla niego. Chciała go. To nie problem. Chciała poznać, poczuć jego długość i szerokość w sobie. Chciała więcej, poznać człowieka w jego wnętrzu. Człowieka, który przemierzał masy lat. Chciałaby uwolnić swoją dzikość w jego cielesności. Za każdym razem, gdy spoglądała na niego jej temperatura rozgrzewała się, ale robiła wszystko co w jej mocy by ją stłumić. Obawiała się zawodu miłosnego. Tylko ten jeden raz chciała kusić los, igrać z ogniem, ośmielić się wejść do legowiska smoka i ukraść jeden mały moment, skarb. Jedną noc. Przygotowując się, wstała i ruszyła na korytarz do bordowego pokoju. Te skrzydło domu było niezamieszkane, z wyjątkiem jej. Został on postawiony dla kilku śmiertelnych przyjaciół Atticusa i Lissa dla ich wygody. Rzekomo para miała swój apartament w innej części rezydencji. W rzeczywistości spędzili tam bardzo mało czasu. Tam było słońce – szkło zaimpregnowane na przypadek gdyby znaleźli się na powierzchni, gdyby nadszedł świt, ale gdy Lissa zwierzyła jej się powiedziała, że wolą ukryte, podziemne gniazdko miłości stworzone w jednej z odległych piwnic. Lissa powiedziała jej, że Atticus i inne wampiry czują się najbezpieczniej, gdzie wiedzą, że mogą spać bezpiecznie to pod ziemia, w piwnicy lub jaskini. To Marc wybrał jedną z słoneczno- dźwiękoszczelnych pokoi gościnnych do ich spotkania. To był znaczący gest, by położyć własne ryzyko by z nią być. To także cichy glos zaufania. Sama myśl była zdumiewająca.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 56 -
Zatrzymała się na chwile, przed masywnymi drzwiami do bogatego pokoju. Chwyciła gałkę i lekko przekręciła. Wcześniej widziała go, stanęła na rogu i stojąc tyłem zamknęła drzwi. Oparła się o nie. Marc już tu był. Uśmiechnął się z promiennych zadowoleniem w swoich starożytnych oczach, gdy przysunął się podając jej delikatną łodygę. Wzięła ją i odruchowo powąchała, ledwie zauważając dobry rocznik w szkle, gdy Marc wpatrywał się w nią. - Cieszę się, ze przyszłaś. – Wzniósł kieliszek do góry przed wzięciem dużego łyka. - Nie wiem, co tu robię. – Kelly przyznała nerwowo. – Ale chce tego. Chcę Ciebie. Dziś w nocy. Marc warknął nisko gardłowo, gdy wziął swój kieliszek i odstawił go na małym stoliku przy drzwiach. Bez dalszych komentarzy owinął swoje silne ramie wokół tali i przyciągnął ją do swego twardego ciała. Pochylił się nad nią, niemal ją pochłaniając od stóp do ust, jego usta lizały, szczypały wrażliwą skórę za jej uchem ponad jej bijącym tętnem. Kelly poddała się całkowicie po pierwszym dotyku jego mokrego języka. Ostry dotyk jego wydłużonych zębów zaskoczył ją przy pierwszym kontakcie i wysłał podniecenie w dół kręgosłupa. Czuła się lepiej, niż we śnie. Jej nogi nie mogły jej dłużej utrzymać. Marc wziął ją w ramiona, jakby nic nie ważyła. Położył ją na łóżku z delikatną pieszczotą, gdy zabierał jej biały szlafroczek i pozwolił mu opaść na podłogę. Uwielbiał każdy odsłaniający się kawałek skóry, nigdy nie dając jej wziąć oddechu. On po prostu wyostrzał jej wrażliwość, robił rzeczy jej ciału, których nigdy nie wolno było innym mężczyzną. Oczywiście, pomyślała, żył wieki. Prawdopodobnie wykorzystywał rzeczy – seksualne rzeczy – o których nigdy nie marzyła. Oczywiście senni domownicy w świetle dnia zaznają szoku. Zakładała, ze robił to więcej razy - w rzeczywistości z innymi kobietami. Myśl o nim nauczającym ją wielu zakazanych rzeczy wysyłał jej podniecenie na inny poziom. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 57 -
Marc nie mógł nacieszyć się jej smakiem. Miała zapach nieba i smakowała bosko. Gdy odsłonił jej miękkie, blade ciało podziwiał jej nieskazitelną skórę i ciepłe kobiece kształty. Kochał kobiety o wszystkich kształtach i rozmiarach, ale ona wydawała się, jakby stworzona dla niego. Miała wszystko co mu się podobało – duże piersi z wyraźnymi sutkami, lekko zaokrąglony kobiecy brzuch, biodra o okrągłych kształtach i tyłek, z którego nigdy nie zrezygnuje. Była zbudowana jak współczesna kobieta, a nie jak patykowata, wąska modelka i lubił każdy moment odkrycia. Widział ją we śnie, oczywiście, ale w rzeczywistości była jeszcze lepsza, znacznie czystsza i wyraźniejsza. Sen był intensywny ale nie mógł się równać z rzeczywistością. Położył ją na łóżku i rozłożył jej nogi, wszystko dokładnie obserwując, gdy pochylił się wciągnął jej świeży zapach. Gdy lizał jej skórę, czuł jej drżenie. Warknął w zadowoleniu, dokładnie wiedząc od czego zacznie podczas ich pierwszego razu.5 Z jej niewinnych odpowiedzi, mógł postawić dużą kasę, że żaden mężczyzna nie zaszedł z nią tak daleko. Czuł się dobrze z myślą, że będzie pierwszym, który przyniesie jej ten specjał. Lizał niższe rejony, głaszcząc ją swoim językiem i pozwalając, aby czubki jego kłów tylko trochę dotykały jej wrażliwej skóry. Jęknęła, gdy opuścił swój język wchodząc w nią, tam gdzie zaraz szybko najedzie swoim twardym kogutem. Nie mógł się nadziwić tym, jak miękka i wrażliwa była, a próbował. Była najrzadszym rocznikiem, najlepszym szampanem, lekkim, przestronnym i czystym na jego języku. Sprawiła, że jego zmysły rozpływały się. Skupił się na swoim zajęciu, potęgując jej intensywność, aż drżała z potrzeby. Kiedy krzyknęła i zadrżała z przyjemności, nie był prawie przygotowany na powódź uczuć, które spłynęły na jego zmysły. Jej pyszna emocjonalna energia
5
Nie takiego pierwszego :P
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 58 -
umieściła jego pozycję z uczuciem pośpiechu. Czuł dumę, ze mógł doprowadzić ją do orgazmu tak małym czynem. Dojdzie dziś wiele, wiele razy, obiecywał. - Dobrze się czujesz, mon coeur? – Zapytał, jego oddech rozchodził się nad jej wrażliwą skórą, gdy dopiero co schodziła ze szczytu. Skinęła głową, nucąc na zgodę, gdy ten cieszył się wypiekami na twarzy i przyśpieszonym tętnem. Była zaskakująco niewinna, jak na nowoczesną kobietę, to była dla niego całkowicie inspirujące. Było wiele rzeczy, które mógł nauczyć ją o przyjemności. To będzie radość jej pokazać, ale wszystko po kolei. Po pierwsze, musi dowiedzieć się, jakie to uczucie być w niej. Chciał poczuć jej ciepło wokół siebie od pierwszego momentu, gdy ją zobaczył wiedział, że potrwa to znacznie dłużej, bez straty tego co pozostało z jego poczytalności. Sen sprawił tylko, ze stał się biedniejszy. Musiał poznać rzeczywistość, jak to jest czuć ją wokół siebie. Podobnie jak on, ona musiała wiedzieć czy nie jest przeznaczoną mu tą Jedyną, na którą czekał przez całe swoje samotne, długie życie. Szczerze wątpił w to. Nie mógł mieć takiego szczęście. Była dla niego idealna niemal pod każdym względem, ale on przywykł do chodzenia samemu, nie bardzo wierzył, że kiedykolwiek znajdzie kobietę, która mogłaby z nim pójść tą drogą. Mimo to, przez kochanie się ustali prawdę i ulży sobie, zanim wybuchnie w spodniach. Chrząkając cofnął się zdejmując z siebie odzież. Rozebrał się z małą dozą finezji, rzucając swoje ubrania za niego. W moment znów przy niej leżał, nagi, twardy i wątpiący. Ale nie na długo. Była miękka i spocona po orgazmie6, ale miał znacznie więcej miał jej do pokazania. Przeniósł swoje ręce w dół, do jej tali. Zatrzymując się bawił się jej sutkami i zacisnął mocno, chcąc zwrócić jej uwagę na niego. - Jesteś piękną kobietą, cherie. – obniżył swoją głowę, scałowując drogę do jej ust. – Najpiękniejszą, jaką zobaczyłem od lat. – Jego szept płynął przy jej skórze.
6
Ale romantyczne :P
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 59 -
Zaśmiała się łagodnie, zaledwie, jak podmuch powietrza w jego sprawnych rękach i kontynuował drogę w dół starannie przyciętych loków, gdzie trafił na mały guzik stojący na baczność przy wejściu do jej napiętego kanału. Wysapała, gdy jego pace bardziej ją pobudziły. Uśmiechnął się przy jej szyi. - Nie jestem piękna. – Nalegała, zaprzeczając jego słowom. Mógł udowodnić swoją racje, nawet gdyby musiał robić to całą noc. Szczerze mówiąc nie mógł się doczekać. Kelly wiła się pod nim, gdy on ślizgał się palcami w niej. Podniósł swoją głowę, by spojrzeć jej w oczy. - Pozwalam sobie mieć odmienne zdanie, ma petite. Dla mnie jesteś najpiękniejszą kobietą we wszechświecie. Zwłaszcza, gdy dochodzisz dla mnie. – Zaprowadził ją na szczyt jeszcze raz, używając wszystkich umiejętności w swoich dłoniach, aby rozpalić jej zmysły. Jego kły wydłużyły się i ostra potrzeba na jej świeżą krew wzrosła. Jego kogut również urósł i potrzebował ulgi, jeśli nie będzie mógł posmakować jej istoty. – Muszę Cię mieć, cherie. Musze mieć Cię teraz. Szybkim ruchem, był nad nią, a jego palce powoli wychodziły z jej rdzenia. Wydała dźwięk protestu, gdy ten mrucząc podniósł palce do ust, zlizując jej płyn pragnienia. Zamknął oczy delektując się jej wyjątkowym i prawie narkotyzującym smakiem. Wyciągnął do niej rękę. Zostawił ją daleko na granicy. A ona byłaby lisicą, skłonną do dokuczania mu i niepozwalającą dojść? Byłaby śmiała, ssąc jego palce jak zawodowiec? Albo może byłaby nieśmiała, niezdecydowana by nawet robić brudne rzeczy? Prawie rozkoszował się tym pomysłem, że zostałaby niechętnie doprowadzona do swoich czasami okropnych upodobań o kochaniu. Nie było wątpliwości, że on lubił przekraczać granice możliwości płciowych7. Oddał się prawie każdemu wypaczeniu przynajmniej raz. Jego upodobania byłyby prawdopodobnie uważne za perwersyjne, jednak niezbyt ekstremalne, oprócz ssania krwi oczywiście. Jeszcze nigdy nie zadał nikomu bólu, ani nikogo nie złamał. Jego partnerzy mieli chęć na wszystko i chętnie dawali mu to, czego chciał. 7
Tzn?
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 60 -
Pokaże Kelly radość z drogi, którą ją zaprowadzi i pokocha każdą minutę. Przysięga. Ale nie popchnie jej zbyt daleko, zbyt szybko. Poprowadzi ją powoli, ucząc ją trochę, raz po razie, by była gotowa na jego koguta w każdej dziurce, ponieważ chciał jej to pokazać. Ten cichy, pierwszy test miał być początkiem. Z satysfakcją czuł jej gorący języczek, jak liże jego palce oblepione jej sokami. Wyglądała na nieśmiałą, ale gotową na połączenie, jego krew przegrzewała się. - Nie mogę czekać, mon coeur. Muszę połączyć się z Tobą. - Chcę, żebyś był we mnie, Marc. Potrzebuje Cię we mnie. Była zdyszana, gdy wypełniał jej pragnienie, wchodząc w nią powoli, ale systematycznie. Była ciaśniejsza, niż inne nowoczesne kobiety, w tych latach i wiekach. Zastanawiał się chwilowo nad głupotą ludzkich mężczyzn, że nie wiedzieli, jaki diament lśni w jego ramionach. Jednocześnie cieszył się, że nie miała wielu kochanków. To sprawiało, że to co dzielili razem było czymś specjalnym, niż mogło być. Choć nie mógł przypomnieć sobie czasów przeszłości kilkaset lat wstecz – w jego całym długim życiu – kiedy kiedykolwiek potrzebował jedną konkretną kobietę więcej, niż raz - w tym momencie mały blady człowieczek, ślicznie zajęczał pod nim. Jego kutas wsunął się, gorący i ciężki, do jej rdzenia. Lubił ją czuć. Lubił zapach i smak jej emocji. Wiedział, że smak jej krwi spodoba mu się jeszcze bardziej. To mogło poczekać, podczas gdy miał w niej swojego koguta, wchodząc by za chwilę wycofać się do tyłu rozprowadzając jej soki i łagodząc drogę do środka. Odpowiedziała, gdy znalazł się w pełni w niej, ale mógł stwierdzić, że nie była w żadnym rodzaju niebezpieczeństwa. Jeśli nie liczyć umierania z przyjemności, jako cierpienia. Chciała go. Mógł wyczuć emocje emanujące od niej falami uderzające w niego, napełniając go dużą potrzebą by posiąść tą malutką kobietę wszystkim, czego kiedykolwiek doświadczył. Zaczął poruszać się w niej, rozciągając jej ciasną pochwę. Jej ciało odpowiadało mu, zapraszając i zachęcając by mocniej się w niej poruszał. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 61 -
- Szybciej. – Zajęczała, zbliżając się do krawędzi szybciej, niż się spodziewał. Prawdę mówiąc, był zadowolony. Będąc w niej było to bardziej ekscytujące, niż cokolwiek, czego doświadczył i nie był pewien, jak sam mógł długo wytrzymać. Miał zamiar być szybki.. ach i dobry. Zaczął szybciej się poruszać, ona chwyciła go za ramiona, zwijając swoje zgrabne nóżki wokół jego pasa. Kochał czuć jej miękką skórę, zachęcającą go. - Boże, proszę, Marc! – Błagała, dźwiękiem dla jego uszu. Tylko jedna rzecz sprawiłaby, że ten moment stałby się bardziej doskonały. Karmiła jego psychiczną potrzebę, ale potrzebował też jej krwi. Marc pochylił się, pozwalając by jego ostre zęby musnęły miejsce na szyi, które chciał. Mógł poczuć jej silny puls, pod jej delikatną skórą. Chciał tego. Pragnął jej. Chciał poczuć smak jej istoty i sprawić, by znów doszła. Ruszając się szybciej, przekuł jej skórę swoimi ostrymi kłami, pozwalając jej poczuć tylko malutkie ukucie. Chciał dać jej znać, co się dzieje. Nie chciał w jej pamięci, w tym historycznym momencie chmury bólu. Chciał, aby ta niesamowita kobieta pamiętała każdą chwilę, by pamiętała o nim zawsze z uśmiechem na ustach, gdy myślałaby o wspaniałym orgazmie. Pierwsze krople jej krwi spadły na jego język i jego zmysły oszalały, zwiększając w nim jego desperacje. Wbił się w jej tunel głęboko, wciągając jej istotę do swego ciała. Wypełni ją swym nasieniem, a ona swoją krwią jego, a razem znajdą szczęście takiego, jakiego nigdy nie doświadczyli. Jej orgazm zaczął się prawie w momencie, gdy przekuł jej skórę. Zesztywniała wokół niego, tworząc punkt kulminacyjny silniejszym i potężniejszym, aż do czasu gdy krzyknęła , zabierając go wraz z nią. Jej krew wypłynęła w jego usta, gdy osiągnął orgazm, znajdując miejsce w przeznaczonym partnerze. Zdał sobie sprawę, z zadziwiająca prawda, bez cienia wątpliwości, że razem dzielili moment kulminacyjny. Czuł wszystko, to co ona w swoim umyśle, jakby to było przeglądanie jej uczuć, uczucie, za uczuciem. Wiedział, że z nią działo się to Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 62 -
samo. Poznał to przez ogłuszone spojrzenie, kiedy spotkali się wzrokiem, po czym przeniósł się by uzdrowić jej szyję i podniósł głowę. Czuła to, co on czuł. Dzielili w pełni swoje umysły i czucia. Byli jednością. Była jego Jedyną.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 63 -
Rozdział 10 - Jesteś moją partnerką. – Marc powiedział z szacunkiem, głaszcząc jej zmierzwione włosy, aż do policzka. – Ciężko mi w to uwierzyć. Jesteś moją Jedyną. Mon amour. - Mogę poczuć to, co Ty. Wiem co myślisz. – Widział ją całkowicie oszołomioną. – Nie waż się ze mnie śmiać. Zaśmiał się, trzymając ją mocno, nadal mocno dociśniętego do jej ciała i umysłu. Nie chciał jej zostawić. Nigdy. - Nie śmieje się z Ciebie, mon coeur. Jestem po prostu oszołomiony. Szukałem Ciebie ponad sześćset lat, a teraz jesteś moja. Szczerze mówiąc, nie sądziłem, że ten dzień kiedykolwiek nadejdzie. – Pochylił się i pocałował ją mocno, podnosząc na chwilę wzrok na jej, po czym przeniósł się do głębszego pocałunku po raz kolejny. Je t’aime, mon amour. Kocham Cię, Kelly. - Jak możesz mnie kochać? – Wyglądała na zupełnie zdezorientowana. Tak urocza, pomyślał. – Ledwie mnie znasz. - Nie mogę? – Pogłaskał jej ukochaną twarz. – Jestem w Twoim umyśle, ma petite i w twojej duszy. Kocham Cię, bez wątpienia. Zajrzyj do mojego umysłu, do moich wspomnień, mojej duszy i zobacz, czy możesz zaprzeczyć, czy też mnie kochasz. To jest los. Jesteś moją przeznaczoną partnerką i nie mogę zrobić nic więcej, ale kocham Cię. Nawet gdyby os tego nie zarządził, wciąż kochałbym mojego małego, pięknego diabełka, jakim we wnętrzu jesteś. Jesteś dla mnie idealna, Kelly. Wystarczy tylko, że spojrzysz w moje serce to zobaczysz.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 64 -
Próbowała zrobić to o co prosił, ale jej uczucia były w rozsypce. Pomiędzy jego umysłem a emocjami i jej niedoświadczonym umysłem, twardym kutasem kołyszącym się w niej, była bardziej niż przytłoczona. Skupiła się na fizycznych odczuciach. Przynamniej tak rozumiała. Z jego kogutem w swojej cipce orgazm nadszedł szybko. Przynajmniej z wielkim penisem Marca w jej chciwej cipce. Mężczyzna posiadał więcej seksualnych umiejętności w swoim palcu, niż jej wszyscy byli kochankowie. Nie żeby było ich wielu. Mogła się założyć, że miał setki kobiet, a nawet tysiące w swoim wielotysięcznym życiu karmiąc się krwią i żądzą kobiet. - One są niczym w porównaniu z Tobą, mon amour. – Ssał jej skórę, gdy tańczył w niej, głęboko i powoli. - Precz z mojej głowy. – Starała się brzmieć ostro, ale wyszedł z niej dźwięk uroczo gderliwy. Przynajmniej tak myślała. Cholera teraz zbytnio była. Pomyślała nad wejściem do jego umysłu. - Legenda mówi , że to naturalne dla partnerów dzielić swoimi myślami, krwią i ciałem. Teraz, gdy znalazłem Cię nie muszę nigdy więcej karmić się z kogoś innego. Twoja krew i nasza namiętność utrzymają mojego ducha do końca dni. Marc przeniósł się, pozwalając jej usiąść okrakiem na nim. To było jak sen, ale inny. - Zrobimy tak, jak w naszym śnie, mon ange? – Powiedział kuszącym głosem i w tym momencie zdała sobie sprawę, że sen był zacznie ważniejszy. - To było prawdziwe? – Nie bardzo rozumiała to co czytała z jego umysłu. - Nie, kochanie. To był tylko sen, który razem dzieliliśmy. Nasza trójka. - Trójka? Wtedy Dmitri… naprawdę tam był? - On ma niezwykłą umiejętność w świecie snów. Przeniósł nas do snu, a reszta, jak się mówi, jest historią. Było pięknie, czyż nie? – Zadyszała, gdy podniósł się nad
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 65 -
nią, a jego kogut przypomniał jej o wspólnych doznaniach ze snu. – Chcesz Dmitriergo, moje kochanie? Tęsknisz za nim w tobie? - Nie! – Krzyknęła, gdy znów poczuła pulsowanie, ale wiedziała, że czytał w jej myślach. Nie chciała Dmitriego. Chciała tylko Marca, choć doświadczenie- gdy już wiedziała, że faktycznie dzielili ten skandaliczny sen to wydawało jej się to niemożliwym – będzie pamiętać do końca życia. - Sprawiasz, że jestem szczęśliwy, mon amour. – Podniósł się drażniąc językiem jej piersi. Jego kły przesuwały się delikatnie nad jej skórą. – Ujeżdżaj mnie, mój Aniele i doprowadź nas do gwiazd. Czuła jego pragnienie, jak jej własne odbicie, gdy lizał jej skórę, składając małe miłosne ukąszenia, które nie przenikały skóry, ale przesyłał jej uczucia zataczając się. Kiedy w końcu ugryzł ją u dołu przesunęła się do przodu tak szybko, że orgazm był tak blisko, że mogła wyczuć jego smak. On też był blisko, a uczucia połączone z jego zarówno ją rozpraszały, jak i piorunowały. Chciała delektować się tym uczuciem, ale było zbyt intensywne. Nie mogła skupić się na niczym innym, niż tylko penisie Marca eksplodującym w niej i wysyłając ich do gwiazd, tak jak chciał. Ona nigdy nie poleciała tak wysoko podczas orgazmu, nigdy nie czuła się tak doskonale, tak wyjątkowo, tak… to prawda. Trzymał ją, gdy drżała, a łzy wypływały z jej oczu w dół po twarzy. Uspakajał ją swoimi miękkimi wargami, tracił noskiem jej twarz, scałowując łzy i obejmując ją. Hołubiąc ją. - Nie płacz, maleńka. Jestem tu. Zawsze będę tu dla Ciebie. Tak długo, jak będziemy żyć. – Jego wyszeptane słowa zapewniały ją w zarazem przerażały w jej umyśle. -Ale jak długo to potrwa, Marc? Chcesz, żebym stała się taka, jak Ty? Będę musiała stać się wampirem? – Jej umysł był w chaosie. Nie wiedziała, co myśleć. - Kochanie, ja nie wymusiłbym Twojej decyzji. Jeśli nie zechcesz dokonać przemiany, ja będę przy Tobie do końca dni, do Twojego końca. – Jego oczy błagały Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 66 -
ją, gdy więcej łez zostało przelanych. – Ale to nie nadejdzie przez wiele lat. Będziemy martwić się o to, gdy nadejdzie czas. Na razie, cieszmy się, ze znaleźliśmy siebie. Nie poproszę cię, abyś wzięła moją krew. To musi być Twoja decyzja. - Ale ja tego chcę. – Mogła poczuć to w swoim umyśle. Potrząsnął wolno głową. – Nie mogę zaprzeczyć prawości tego. Chciałby niczego więcej, niż ofiarowania w twoje dłonie wieczności, wymieniając się z tobą nocą i widzieć jak zmienia się świat i rozwija wokół nas, ale w pierwszej kolejności chcę Twojego szczęścia. Jeśli ta myśl Cię przeraża – a wiem, że w tym momencie to robi – wtedy zastosuje się do każdej decyzji, którą podejmiesz. Kocham Cię . Chcę dzielić z Tobą każdą chwilę, jaka pozostała nam na tym świecie. Pocałował ją słodko, przez co bardziej się rozpłakała. Uciszył ją delikatnie, kołysząc w ramionach, gdy leżał na chłodnym burgundowym prześcieradle. Trzymał ją długo w nocy, gdy jej umysł wirował. Była po prostu pokonana. Nie wiedziała co myśleć, czuć albo robić. Wiedziała tylko, że bycie w jego ramionach było o wiele lepsze, niż cokolwiek co kiedyś czuła. Był jej głazem, jej wygodą, jej portem w burzy uczuć i kochała go za to. Po zastanowieniu, kochała go. Okresowo. - Cieszę się, że zdałaś sobie z tego sprawę. – Jego cichy głos płynął z ciemności, do czasu gdy pocałował ją w skroń delikatnymi ustami. Podskoczyła. Ponownie czytał w jej myślach. – Ja też Cię kocham, mon coeur, moje serce. Odwróciła się w jego ramionach, burza uczuć znów ją zalała. Jej głos był rozpaczliwy, przy jego twardej, umięśnionej klatce piersiowej, kiedy w końcu mogła wydusić z siebie kilka słów wiedziała, ze jej serce i dusza rozpaczliwie potrzebowały by tego wysłuchać. - Kocham Cię, Marc.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 67 -
Nazajutrz wieczorem, tuż po zachodzie słońca, Atticus i Lissa wznieśli toast za Marca i Kelly. To było niemożliwe, by teraz ukryć ich relację. Marc był dumny, że Kelly jest u jego boku, ale była jeszcze trochę nieswoja, co było do przewidzenia. Odsunął się psychicznie, dając jej trochę przestrzeni w ich połączeniu. Lubił jej nieśmiałość wobec swoich przyjaciół, tak samo jak odwagę, gdy się kochali. Spędzili resztę nocy i następny dzień razem. Marc spał w burgundowym pokoju, chronionym przed słońcem i w odcieniach miłości Kelly. Zostawiła go na chwile, ale nawet we śnie czuł ją w domu, jedząc, odpowiadając na maile i ogólnie chodząc w kolko wykonując swoje zadania. Wróciła do niego zanim w pełni obudził się wieczorem i przywitała go pocałunkiem, który mógłby mieć ciąg dalszy, ale Atticus i Lissa czekali. Atticus powiedział, ze chce zobaczyć Marca przed biznesowa wycieczką Atticusa i Lissy tuż po zachodzie słońca. Gdy Marc i Kelly przyszli z góry razem nie było już żadnego ukrywania się z swoim związkiem przed Atticusem i Lissa. Lissa podbiegła do przodu, przytulając Kelly i z uśmiechem gratulując. Atticus klepnął Marca po plecach z podobnym entuzjazmem, składając obydwojgu serdeczne gratulacje. Marc czekał całe swoje życie, by znaleźć Kelly i był dumny z tego, że ich przyjaciele byli świadkami ich miłości. Gdyby nosił garnitur musiałby odpiąć górny guzik, bo tak jego klata spuchłaby z dumy. Po toaście dla nowo sparowanej pary Atticus i Lissa wzięli wolne i udali się do lokalnego centrum – na kolacje z właścicielem w sali konferencyjnej. Nie uczestniczyli za często, ale dla dobra jednej z największych i najbardziej udanych winnic w Północnej Kalifornii to było rozważne pokazywać się na śmiertelnych wydarzeniach od czasu do czasu. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 68 -
- Jeśli Leonard przyjdzie wcześniej po Ciebie, to wrócimy, wystarczy słowo. – Atticus był śmiertelnie poważny, przypominając swojemu najlepszemu przyjacielowi zanim wyszedł. Spojrzał znacząco na Kelly, ale Marc wiedział, że jego partnerka niewiele może zrobić w przypływających wydarzeniach. Chciał ja trzymać, jak to tylko możliwe w nadchodzącej konfrontacji. Marc niechętnie się zgodził powiadomić Atticusa jeśli nadejdzie taka potrzeba, ale wolał skonfrontować się z Leonardo bez żadnych fanfar. - Ian jest blisko. – Marc wiedział, ze to było wszystko czym mógł uspokoić Atticusa, tak by Kelly nie była sama, gdyby on musiał zająć się Gibsonem dziś w nocy. Ian był najbardziej utalentowany w ukrywaniu się z pośród nich. Nawet Marc nie mógłby określić z dokładnością, gdzie jego najbardziej utalentowany znajomy próbował wtopić się w tło. Prawie zanim tylne światła samochodu gospodarza zniknęły inny luksusowy samochód przejechał w bramie. Marc westchnął i wcisnął guzik, by przepuścić Leonarda Gibsona i w tym momencie, jego jarmarczna limuzyna zagranicznej – marki sunęła w górę i skręciła na drogę podjazdowa. Dowie się co Leonard ma do powiedzenia, a następnie wyśle go w drogę jeśli to możliwe. Jeśli tak nie będzie, skończy z nim raz na zawsze. Samochód był sztuczny i głupi zarazem. Wampiry z łatwością mogły poruszać się samodzielnie, zmieniać się w coś po mogło im pomóc , a nawet latać. Nawet mniej uzdolnieni zazwyczaj opanowywali ta umiejętność zmiany przed końcem pierwszego wieku. Leonard miał przynajmniej trzy wieki, ale nadal czuł potrzebę personalizowania się z ludźmi. To był tylko jeden z wielu słabości człowieka. Marc wiedział, że Leonard nigdy nie będzie dobrym Mistrzem. Był tak zapatrzony w siebie i nie zwracał uwagi na problemy go otaczające. To była praca Mistrza, aby utrzymać pokój i równowagę miedzy wampirami mieszkającymi w jego regionie i ludźmi mieszkającymi w pobliżu. Marc był wykonawcą, w połowie sędzią i ławą przysięgłych i w części ustawodawcą. Jego słowa obowiązywały ludzi, ludzi go lubiących i tych co trzymają Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 69 -
jakąś władzę. To było ważne, żeby Mistrz miał dobre stosunki z obiema grupami przez cały czas. Marc za dobrze wiedział, ze Leonard był zbyt pochłonięty sobą, by myśleć o kimś innym. Marc spokojnie pocałował swoja nowa partnerkę, wysyłając ja by dokończyła papierkowa robotę, która robiła dla Atticusa. Powiedział jej, ze ma pewne rzeczy do załatwienia i spotka się z nią później, ale w rzeczywistości wyszedł z wielkiego domu i poszedł spotkać się ze swoim wyzwaniem poza jej wzrokiem. Cieszył się, ze zachował dla siebie swoje myśli, aby oszczędzić jej zmartwień. On i Leonard będą walczyć – jeśli będzie trzeba- za pierwszymi budynkami gospodarczymi, gdzie znajdowały się kadzi wina. Po połączeniu się z Kelly poprzedniej nocy, poszedł na przekór, aby ochronić swoje myśli od jego partnerki, ale musiał to zrobić. Przede wszystkim musiał ją chronić przed okropną rzeczywistością jego życia. Przynajmniej on mógł.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 70 -
Rozdział 11 - Nie chce z Tobą walczyć, Leonard. – Marc westchnął, jakiś inny mężczyzna prychnął. - Nie chce z Tobą walczyć, Marc. Chce Cię zabić. Kręcąc głową, zdjął marynarkę i złożył ją. Marc wiedział, że nie ma innego sposobu, aby tego uniknąć. Wiedział, że Ian gdzieś tam jest obserwując Kelly, jeśli zdarzy się coś nie do przewidzenia, jak na ironię i ten mięczak wygra. Większym prawdopodobieństwem będzie, gdy Marc zobaczy Leonarda Gibsona martwym nie później, niż za godzinę. Nie potrwa to długo, jeśli Marc będzie miał coś do dodania. Ludzie Leonarda pozostali w limuzynie, tak jak Ian był w pobliżu. Marc nie wiedział, gdzie jego przyjaciel jest, ale ufał, że Ian jest tam, gdzie potrzebuje go najbardziej. Wyzwanie nadeszło, tak jak oczekiwał. Leonard cały był podszyty pozerstwem i przereklamowaniem, jak każdy kandydat, którego spotkał w przeszłości. Marc walczył czysto, jak zawsze to czynił, ale mu było wiadomo, że Leonard był na tyle wężowaty, by walczyć brudno. Było na świecie tylko kilka rzeczy, które mogły zabić wampira. Pal w sercu, pełne słońce, rzadkie katastrofalne urazy, które doprowadzały do utraty krwi i … srebro. Srebro było strasznie bolesne i wolno prowadziło do śmierci. Jest to substancja, którego jego rodzaj unika za wszelką cenę, ale Marc powinien przewidzieć, że gdyby Leonard nie wygra ich potyczki to będzie miał jakiś sposób na policzenie się. Zobaczył to najpierw w oczach Leonarda, ale wtedy było już za późno, aby uniknąć śmiertelnego ciosu – w rzeczywistości otrzymał zwykłe zadrapanie, ale z gorliwym zapałem. Leonard trzymał pazury, posypane srebrny pyłem. Wbił je w klatkę piersiową Marca, które paliły wszystko, czego dotknęły. Leonard zadał Marcowi kolejny cios, ale Marc już zabijał go.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 71 -
Cholernie boleśnie i powolnie go raniąc. Gdy ciało Leonarda obróciło się w proch, a jego siły życiowe niknęły, Marc opadł na kolana , chwytając się za klatkę piersiową. Był słabo świadomy ludzi Leonarda, wsiadających do limuzyny i szybko odjeżdżających. Skóra Marca pokryła się pęcherzami, gdy srebro dostało się do krwioobiegu. Jednymi rzeczami, które mogły go teraz uratować były krew i alkohol. Wręcz nieznośnie, leżał na polach pośrodku w ciemno- czerwonej winnicy, błogosławiąc to, że był kilka metrów od zabudowań gospodarczych, ale nie miał sił, by się tam dostać. Czuł, że traci zdolność myślenia o niczym innym, niż przytłaczającym bólu. Drzwi w swoim umyśle, które trzymał zamknięte otworzyły się. Poczuł zdziwienie i szok swojej partnerki - a on żal z powodu bólu, który spowodował jej, właśnie wtedy gdy osunął się w pół przytomny stan obok popiołów Leonarda. Dołączy do niego, wiedział o tym. - Kocham Cię, mon coeur. Wysłał myśl ze swojego umysłu do jego partnerki w ostatnich chwilach. To było wszystko, co mógł powiedzieć, ale to było bogactwo uczuć, tymi prostymi słowami. Miał wiele żalów, ale najbardziej ubolewał nad tym, że zostawiał ją tak szybko. Dopiero co ją odnalazł - a teraz musi żyć w pojedynkę. - Przepraszam.
Kelly jęknęła, kiedy została uderzona falą bólu. Atticus i Lissa właśnie przyjechali do domu i rozmawiali z nią w salonie, kiedy zaczęło kręcić się jej w głowie.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 72 -
Niejasno poczuła, że jej pracodawca złapał ją w swoje silne ręce. Zauważyła jego zaniepokojony wyraz twarzy unoszący się nad nią, ale jej umysł kupił się na bólu jej partnera. - Marc! – Krzyknęła, rzucając się na Attcusa, by ją puścił, wiedząc, ze kilka metrów dalej jej partner bierze ostatnie wdechy. Atticus musiał ją puścić, bo następną rzeczą, jaką widziała to drżące ciało Marca. Klękając u jego boku, zauważyła zaogniające się śladu pazura, będąc w rozterce co zrobić. - Srebro. – Atticus syknął, klękając przy swoim koledze. Wydawało się, że szli za nią, w jej zastraszającym tempie z domu – Musimy pozbyć się srebra z jego organizmu. – Lissa próbowała przejść koło swojej przyjaciółki, ale jej mąż stanął jej na drodze. – Nie możesz go dotknąć. Srebro może cię zabić. Zmartwiony wzrok poszybował od mającego konwulsje Marca do udręczonych oczu Kelly. – Ktoś musi mu pomóc. Atticus skinął poważnie głową. – Wiem. Kelly przyjęła to z okrutną klarownością. Atticus był gotów zaryzykować życie dla swojego najlepszego przyjaciela, ale chciał, by jego kolega był z dala od niebezpieczeństwa. Najwyraźniej była jedyną, której srebro nie zaszkodzi, jako trucizna, ponieważ była człowiekiem. Szybko podejmując decyzję, znalazła siłę gdzieś wewnątrz siebie, podniosła Marca nad ziemię, wkładając ręce pod jego ramiona. Nie mogła go podnieść, ale mogła go pociągnąć. Zaczęła się ruszać, podczas gdy Atticus przyglądał się jej z daleka, wiedząc, że musi sobie tak poradzić. Nie chciała, aby jej przyjaciółka Lissa czuła ten sam rozrywający ból w sercu stwarzając potencjalne zagrożenie dla jej własnego partnera. Ze wszystkich sił starała się przeciągnąć Marca, odwróciła się oceniając odległość do budynku. Było blisko, ale jej siła znacznie osłabła. Nagle spostrzegła, że ciężar maleje. Obejrzała się, znajdując Atticusa - z rękoma owiniętymi wieloma warstwami tkaniny, by ochronić się przed srebrzystym pyłem – podchodzącego do Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 73 -
nóg Marca. To sprawiło, że łatwiej będzie go nieść, dzieląc masę Marca bez tarcia nim po grubej trawie, dolną częścią jego ciała. Atticus syknął z bólu, gdy zbłąkane cząsteczki srebra zetknęły się ze skórą na ramionach, ale wszystko było już w porządku. W dobrym czasie weszli do budynku i przenieśli Marca do wnętrza. Atticus opuścił Marca kilka metrów przed jednym z wielu zbiorników – i poszedł znaleźć jakieś osłony. - Co teraz? Co mam robić? – Kelly traciła go. Marc uciekał od niej, czuła to. - Zabierz go do kadzi. - Chcesz go utopić w czerwonym winie? – Szybko wpadała w histerię. Atticus podniósł Marca na nogi, sycząc, gdy jego ręce pokryły się pęcherzami od srebrnego pyłu, ale podniósł go i pociągnął Marca na tył kadzi. - Burgund będzie przeciwdziałać srebru. To jedyny sposób. – Atticus sięgnął, pomagając w walce ciału Marca, ale zatrzymał się. Ból był przytłaczający. – Zrób to. Umieść go tam, albo stracimy go raz na zawsze! – Krzyknęła, on otworzył kadź i zanurzył rękę, aż do ramienia, wzdychając, gdy srebro zostało zniwelowane w czerwonym winie. Kelly westchnęła pchając, aż Marc został całkowicie pochłonięty w ogromnej kadzi z czerwonym burgundem. Niemal natychmiast, wino zaczęło bulgotać. - Co się dzieje? – Była przerażona. - Nie martw się, reaguje na srebro i krew. Srebro jest dla nas trucizną, ponieważ mamy specjalną substancje w naszej krwi i tkankach. Miał dużo srebra w ranach. Może to trochę potrwać, ale przeciwstawi się temu. – Atticus wyciągnął rękę z kadzi, a wino spływało po jego ręce, gdy podszedł do swojego przyjaciela. Kely ostrożnie spojrzała na swoje ręce i ramiona. Widziała, jak pęcherze powstaną po małej ilości srebrzystego pyłu. Był prawie wyleczony, ale jego skóra nadal wyglądała na brzydką i podrażnioną. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 74 -
- Jeśli wyjdzie z tego cało, będzie potrzebował krwi w chwili, gdy wyjdzie z kadzi. Atticus mówił ściszonym głosem – po jej stronie. – Nie będzie racjonalny. Bestia w środku nie będzie kontrolowana. Będzie oszalały z bólu. Może i będzie grzeczny, ale to zbyt niebezpieczne. Wiedziała, to czego nie powiedział. Marc mógł ją zabić. Zdała sobie sprawę z rzeczywistości, jedna część jej umysłu i większa część jej serca krzyczały, że wszystko zrobi, by go ocalić. - Oddałabym życie za jego. – Jej głos był tylko szeptem. Odwróciła swój wzrok do Atticusa. – Powiedz mu, że jeśli… - Nie dokończyła myśli. Nie musiała. Oboje wiedzieli, że kolejne momenty mogą być jej ostatnimi. - Powiedz mu, że go kocham.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 75 -
Rozdział 12 Po pełnej półgodzinie , pęcherzyki wyblakły wewnątrz kadzi. Kelly spojrzała niespokojnie, szukając jakichkolwiek oznak życia. Atticus upierał się, żeby Lissa poszła do domu. Ian wyszedł z cienia, wyglądając znacznie gorzej po tym przetrzebiał bandę zbirów Gibsona, by dostać się do niej. Atticus poprosił go, aby upewnił się, że jego żona jest w środku rezydencji. To co się potem stało, lepiej było zachować przy minimalnej liczbie ludzi. Kelly krzyknęła, zaskoczona gdy Marc wynurzył się nagle z kadzi ze świstem i siłą sprawiając, że wino rozlało się wokół. Jego skóra była czerwona zarówno od wina, jak i urazów, oczy miał zaszyte czerwoną, głęboką czerwienią i wiedziała, że nie był sobą. Łamało to jej serce, widok jego… tak bliskiego krawędzi szaleństwa. Z spokojem w sercu, którego się nie spodziewała, Kelly dała się, gdy chwycił ją, przyciągając ją do swojego mokrego ciała i rozdarł puls na jej szyi. Ten ból był niczym w porównaniu do bólu, widząc Marca w takim stanie. Da mu wszystko, by go odzyskać - nawet życie.
Pił łapczywie i bez żadnej finezji, a jego głównym celem było się nakarmić szybko i zdecydowanie każdym dostępnym człowiekiem. Nie miało znaczenia, od kogo i jak. Nie miało znaczenia, w umyśle szaleńca, jeśli zabije. Pomysł zabicia swojej zdobyczy przejdzie koło niego, nie zwróci uwagi. Słodycz jej krwi wzmacniała go, nie mógł sobie nawet wyobrazić. Gdzieś w głębi duszy wiedział, że ten człowiek jest specjalny w jakiś sposób, ale okrutny ból Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 76 -
zagłuszał rzeczywistość racjonalnego myślenia. Pił i pił, czując jak rośnie w siłę. Jego ból zaczął zanikać, w mniej więcej tym samym momencie gdy poczuł trzepotanie jej serca i słaby oddech na swojej szyi, aż jej ciało było całkowicie bezwładne w jego ramionach. Odsunął się, marszcząc brwi na znak powrotu poczytalności. Ponuro spoglądał na nią, po czym rozejrzał się. Stał w kadzi z Burgundem, jego tors palił bólem i najpiękniejsza kobieta, którą kiedykolwiek widział umierała w jego ramionach. Ktoś jeszcze tam był. Atticus- przypomniał sobie nagle, gdy ten zaczął podchodzić. - Marc? - Głos Atticusa był niepewny, szukając swojego najlepszego przyjaciela w potworze, którego właśnie widział. - Atticus? Co się stało? Kim ona jest? Atticus ruszył śmiało ku niemu, patrząc na kobietę, którą Marc jest skłonny wypuścić. - Ona jest twoją partnerką. - Dieu! Kelly! – Wszystko wróciło do niego w pośpiechu, gdy sprawdzał ją w poszukiwaniu jakichkolwiek oznak życia. Była ledwo żywa. Wyczuł, że to kwestia chwili, zanim odejdzie od niego na zawsze i wiedział, że on też umrze. Nie było sposobu by sam mógł sobie poradzić bez niej, zwłaszcza wiedząc, że zabił ją mroczny, przeszywający ból. To on był potworem z wizji Lissy. Był jedynym przez którym trzeba było chronić Kelly. Wiedza miała gorzki smak w ustach. - Jest tylko jedna rzecz, którą można zrobić. – Atticus zmierzył swego przyjaciela poważnie. Mark skinął głową. – Chciałem dać jej czas do przyzwyczajenia się do tej myśli. Nie chciałem zmuszać jej do tego, ale nie mam wyboru. – Głaskał ją po policzku, biorąc chwilę na przemianę długich palców w pazury ostre na tyle, aby wykonać czyste cięcie na nadgarstku. Przystawił jej usta do otwartej żyły. Ważnym było , aby pierwsza wymiana krwi była dokładna. Chciał by obudziła się silna… i nieśmiertelna, tak jak on. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 77 -
Kelly obudziła się w swojej sypialni z ciepłym, nagim Marciem obejmującym jej nagie ciało. Czuła się zrelaksowana i trochę dziwnie. Przez chwilę, nie pamiętała co się działo, ale momentalnie wszystko do niej wróciło. Coś wewnątrz niej mówiło jej, że słońce zachodziło, choć nigdy wcześniej wewnętrznie tego nie czuła. Czuła się zdecydowanie inaczej, ale bała się zadać pytanie – dlaczego? Wiedziała, że Marc obudził się wcześniej, niż zaczął mówić. Nie poruszył mięśniami, ale wiedziała o nim, w swojej głowie, sercu i duszy. - Kocham Cię, Kelly. Musisz mi uwierzyć. Myślała o desperacji, którą usłyszała w jego głosie jeszcze chwile temu, nie zdając sobie w pełni sprawy, ale przyjęła to tak poważnie, jak wyglądało. Jego ramiona uwięziły ją od tyłu, nie pozwalając jej się odwrócić, by na niego spojrzeć. Puściła go. Poczuła rozpacz w nim. - Wierzę. – Jej głos był pewny, ale nadal słaby. Odchrząknęła i spróbowała ponownie. – Nie rozumiem tego, ale wierzę Ci. Westchnął, a jego oddech przyśpieszył na jej karku. Z łatwością mogła wyczuć jego napięcie, gdy zmniejszył swój chwyt, tak że mogła się do niego odwrócić. Jego oczy były smutne i pełne żalu, ale przede wszystkim widziała w nich miłość. Miłość do niej. - Cieszę się, że żyjesz. – Ujęła jego policzek jedną ręką. Przekręcił się trochę umieszczając pocałunek na środku dłoni. - Ocaliłaś mnie, mon amour. Twoja miłość mnie ocaliła. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 78 -
- Ale co się stało po…? – Urwała, próbując sobie przypomnieć, ale jedynie co mogła sobie przypomnieć to jego pulsujące, szalone oczy, a potem ciemność. Pocieszał ją, głaszcząc ją delikatnie po plecach. – Przepraszam, moja miłości. Tak mi przykro. - Za co? – Zaczęła był ciekawa. Dziwnie się zachowywał – nawet jak na niego. - Za atak na Ciebie, kiedy nie miałem kontroli. Odebrałem Ci wybór. Przemieniłem Cię, bez twojej wiedzy. – Przygotowywał się na jej reakcje, ale była zbyt oszołomiona. - Uczyniłeś mnie, taką jak Ty? - To był jedyny sposób, by uratować Twoje życie. W swoim szaleństwie omal Cię nie zabiłem. To był jedyny sposób, abyś pozostała przy życiu. - Ja umarłabym? – intelektualnie wiedziała o tym, ale była bardzo blisko przehandlowania swojego życia. Atticus powiedział jej o tym, jak będzie mógł zachować się Marc, gdy wyjdzie z kadzi, i usłyszała to, gdy powiedział ostrym tonem, była zszokowana. Była przygotowana na śmierć, by uratować Marca, ale powstał problem, jak ma żyć jako wampir? Marc dał jej wybór… wcześniej. Teraz wybór został wyjęty jej z rąk. Warto było żyć z Marcem, jako śmiertelniczką i umrzeć w naturalnej śmierci, lub pozwolić przemienić się, tak by była potrzebna jej krew i żądza. Jeszcze nie wiedziała, jakiego dokonałaby wyboru, ale mała zagadka została rozwiązaną. Widziała, że Marc miał wyrzuty sumienia przez jej reakcje. Widziała też, że mogła odczytać z niego większość, nawet jeśli nie całość. Chciałby poznać prawdę o jej uczuciach, bez względu na to, co chciałaby mu powiedzieć. To były ważne przemyślenia. W dziwny sposób była zadowolona, że podjęto decyzję za nią. Nie chciała być przyczyną jego przedwczesnej śmierci, gdyby chciała pozostać śmiertelnikiem. Nie miała wątpliwości, ani przez chwilę, że wybrałby śmierć, gdyby chciała pozostać przy życiu i umrzeć ze starości. Nie mogła znieść tej myśli. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 79 -
Jednak, nagle wszystko się okazało bez znaczenia. Jeśli on w to wierzył, to była nieśmiertelna. Będzie żyć wiecznie, bez niespodziewanych okoliczności i będzie mogła ten czas spędzać z nim. Jej duch ożywił się. To było w porządku. Tak, będzie musiała pić krew. Jej myśli nadal krążyły – więc nici z wątróbki, szparagów i kawioru, ale ona i tak jadła to rzadko, raz na jakiś czas. Mogła zrobić to, co musiała, żeby przetrwać. Nawet jeśli oznaczało to, że będzie gryzła jakiegoś biednego faceta w szyje, od czasu do czasu. Marc warknął. – Jedynym mężczyzną, jakiego będziesz kiedykolwiek gryzła to ja, mon amour, także nigdy nie pocieszysz się myślą o krwi kogoś nieznajomego. - Mam tylko Ciebie gryźć? – Bliżej się przytuliła do niego. – Ten pomysł ma kilka możliwości. Posłała mu szatański uśmiech, gdy wróciła do siebie pełną parą. Wyssał jej oddech z piersi, gdy się uśmiechnął.
Jego partnerka była bardziej cenna, niż mógł przypuszczać. Nie wiele kobiet przebaczyło by mu tak łatwo. Nie to, że chciałby ponownie jakąś inną kobietę. Była dla niego. Była jego Jedyną. Jego partnerką, przez cały czas. Był najszczęśliwszym człowiekiem. Jego radość rozpływała się nad nią, jego uśmiech dotykał jej duszy, szczęśliwszy jak nigdy. - Kocham Cię, moja partnerko.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 80 -
Jego usta zmieniły się w strumień miłości, radości i potrzeby. Wycałował drogę w dół jej gardła, łapiąc jej puls, wiedząc, że to jej pierwsze karmienie będzie szczególne dla nich obu. Położył ją na łóżku, zwijając kołdrę spod niej. Położył ją za nimi, niepostrzeżenie. - Będziesz ze mnie pić, tak jak ja z Ciebie – ciało i krew. Nie bój się, Kelly. Tak powinno być między nami. Skinęła głową, ciężko przełykając. Jej oczy były ogromne - na ukochanej twarzy – jej strach, był przytłumiony tym co miało nadejść – pragnieniem. Nie wiedział, która z nich była silniejsza. - Nie wiem, czy mogę to zrobić. - Wierze w Ciebie, cherie. Zrobisz to, co musisz, abyśmy mogli żyć i rozwijać się. Nigdy nie zapomnij, że Cię kocham. Jesteś drugą połową mojej duszy. Uśmiechnęła się delikatnie. – Kiedy tak mówisz, nie mogę Ci niczego odmówić. Jesteś wręcz niebezpieczny. - Nigdy dla Ciebie. Nigdy więcej. – Jego oczy były poważne, wargi wygięte w zaproszeniu, gdy unosił się nad nią. – Będę Cię chronił przez wszelakim niebezpieczeństwem, do końca naszych nocy. Będę Cię kochał, szanował i dawał pożywienie , tak jak Ty mi. Podparł się nad nią, jego twardość przesuwała się po swoim domu pomiędzy jej nogami, choć jeszcze w niej nie był. Czuł jej ciepło, jakie wywoływała jego skóra i uśmiechnął się. - Chce, żebyś był we mnie, Marc. – Pociągnęła go za ramiona, ale nie ruszył się. - Jesteś straszne niecierpliwa, moja mała miłości. Wszystko w swoim czasie. - Umrę tutaj, jeśli się nie pośpieszysz! - Nigdy nie umrzesz, mon amour. Nie teraz. I nigdy później. Zostaniesz tu ze mną, aż nadejdzie czas, aby przejść do innej krainy, ale zrobimy to razem. Rozumiesz? Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 81 -
Nie mógł powstrzymać strachu, który przedarł się przez niego. Ona też to czuła, wiedział to, próbował powstrzymać swoje emocje przepływające przez ich związek, ale nie mógł tego kontrolować. Gdy doszedł do siebie, jej życie leżało w jego ramionach, a znana panika, o którą nigdy nie dbał, ponownie zabłysła. Nie chciała go zostawić. Nie mogła. Musiała zrozumieć jego rozpacz, bo przyciągnęła go w swoje ramiona, składając malutkie pocałunki. Pozwolił przyciągnąć się, w jej ciepłe ramiona. - Jestem tutaj, Marc. Nie opuszczę Cię. Nigdy tego nie zrobię. Kocham Cię. Do diabła z czekaniem. Spowolni to następnym razem, ale teraz musiał się z nią połączyć. Musiał być w niej, ciele, umyśle i krwi. Jego pasja paliła się i wiedział, że to czuła. Czuł wynikające z niej echo radości i pasji, gdy jego ciało wzrosło do jego spełnienia. Jednym mocnym, długim ruchem, znalazł się w domu, znajdując swoje miejsce w jej napiętym ciele. Jęknął, wbijając się w nią, wiedząc, ze przyjmie go w każdy możliwy sposób. Czuł jej otwarty umysł na niego i szybko zabierze jej krew do wnętrza swojego ciała. Nie mógł się kontrolować na samą myśl. Powoli zaczął się poruszać wewnątrz jej napiętej cipki. - Czujesz, jak potrzeba rośnie w tobie? A Twoje zęby bolą z konieczności zmienienia się w kły? Wiedział, że to czuła, że bolą ją kły za pierwszym razem – udało mu się skierować na niewielkie zmiany. Wszedł głębiej do jej umysłu, jak i ciała, nabierając rytm i delikatnie, psychicznie skłaniając do zmian, których tak bardzo się bała. Zauważył zdziwienie w jej umyśle, gdy jej kły, ostre kły wyrosły pozwalając jej pożywić się z niego. - Marc? – Była pewna, że wiedział, ale chciał dowiedzieć się, gdzie to zaprowadzi.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 82 -
- Jestem z Tobą, kochanie. Wszystko w porządku. – Obniżył głowę, tuląc ją. – Poliż moją szyje tuż poniżej ucha. – Mówił podnieconym szeptem. – Językiem znajdź puls. Prawie doszedł, gdy podążała jego wskazówkami ale i tak trzymał się bezlitośnie w ryzach. To będzie pierwszy raz, gdy dojdą razem, nakarmią się razem. Tak powinno być. Lizał ją w odpowiedzi, pokazując jej bez słów, jak powinna skupić się na pulsującym warkocie, które oznaczało przyjemność dla ich rodzaju. Jęknął, gdy użył zębów, drażniąc go, jak tylko kochanka – wampir może. Nie kochał się z wieloma kobietami z kłami, ale z wystarczającą ilością, że z niecierpliwością wyczekiwał ich wspólnej gry, a Kelly starała się czuć bardziej komfortowo z nową siłą i umiejętnością. Mieli wiele oczekiwań. - Ugryź mnie, Marc! Jej błaganie zanuciło w jego sercu, zmuszając go do działania. Była gotowa. Ugryzł na dole, przebijając skórę i dostając się do istoty. Jej smak zalał jej usta, w tym samym momencie poczuł jej pierwszy kęs. Jego twarz schowała się w jej gardle, tak jak ona miała w jego - mógł tylko jęknąć przy jej skórze, gdy wzięła pierwszy i kolejne łyki z jego ciała. Jęknęła z rozkoszy i wiedział, ze wszystko będzie dobrze, kiedy zaczęła mocniej ssać jego puls, żądając więcej. Jej obawy wciąż były wewnątrz jej umysłu, ale głód jego partnerki był silniejszy. Pulsował w niej, a ona miała wszystko, co mogła dać. Był prawie poza kontrola. Była cenną i idealna partnerką dla niego. Głaskał ja, gdy jej istota płynęła do jego ciała, ożywiając jego komórki, gdy krew już w nim płynęła. Energia emocjonalna ich relacji była bardzo silna. Pulsowała w nich obu, napełniając ich potrzebę krwi i pożądania w tym samym czasie – w ten sposób mogli robić tylko partnerzy.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 83 -
To nie mogło wiecznie trwać. Marc zbliżał się do punktu kulminacyjnego, nawet gdy zaczęła drżeć i trząść się wokół niego. Jej usta pozostały przy jego gardle, nawet gdy krzyknęła w ich umyśle, jej orgazm wyprzedził ja i pociągnąć poza krawędź błogiego zapomnienia. Jęknął, jego ciało przytłoczyła nadchodząca rozkosz. Wiedział, ze wyfrunęła wysoko tak jak on – głęboko, jak w umyśle ciele i duszy. Cieszył się, ze połączenie było pełne, tak jak było. Nigdy nie będzie znowu sam. Po długich chwilach błogości, powrócił na ziemie. Pocałowała go lekko w szyje, ssąc lekko rany i zamykając je. Poszła za jego przykładem, uzdrawiając go swoim językiem, wykorzystując swoje nowe zdolności, nie myśląc o tym - nie dowiadując się tego z umysłu. - Wszystko w porządku? – Wiedział to z połączenia ich umysłu, ale musiał usłyszeć jej słowa. Skinęła głowa, tuląc do niego twarz. Była w jego ramionach miękka i bardzo rozpraszająca, ale nie mógł się rozpraszać. To było zbyt ważne. - Mon amour? Wydała brzęczący dźwięk satysfakcji głęboko z gardła, który groził mu wzięciem jej jeszcze raz. Walczył z tym, aż był pewien, że wszystko już w porządku. Odsunął się trochę, zabierając z niej cześć wagi, będąc rozbawiony, gdy nie pozwoliła mu odsunąć się za daleko. Traktował to, jako dobry znak. - Kelly? Moje serduszko? Podniosła jedna ospała powiekę. – Nie widzisz, że pławie się tutaj? Uśmiechnął się. – To dobrze, tak? - Nie dostaniesz ospałej głowy. Musze przyznać, że pierwsza tura była fantastyczna, ale ja nigdy nie dowiem się, czy to był zwykły przypadek.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 84 -
Uśmiechnął się do niej. Minęły wieki od kiedy kochanka dokuczała mu tak bezczelnie. Nigdy nie był z kobietą, którą wziął pod swoje serce i duszę. Była wyjątkowa dla niego, to bolało, ale w najlepszy możliwy sposób. - Mogę Cię zapewnić, ze to nie był przypadek. - Ach, tak? – Uniosła brew. – Udowodnij to. Warknął i pchnął nowo obudzonego koguta w nią. – Nigdy nie pogrywaj ze mną, ma petite. Zobaczysz, ja zawsze stanę do wyzwania. - Mmmm, brzmi jak człowiek dobrej jakości. - Nie tylko człowiek. – Wysapał, gdy zaczął głaskać ją wewnątrz jej ścianek. – Moja partnerko. - To nie jest to samo, co małżeństwo? Zwolnił, patrząc jej w oczy. Wiedział, jak ważne to dla niej było. Nie chciał jej zrazić, ale chciał tak zrobić, aby wziąć ją jako małżonkę, a on męża, zgodni z tradycją, w których była wychowywana. - Jeśli chcesz. Będę czekać na Ciebie, byś przyzwyczaiła się do myśli życia ze mną i wymyślania tych pytań. - Wpadać. - Co? - Wpadać na pytanie. Właściwie jest to stwierdzenie. - Możesz poprawiać moją angielszczyznę w trakcie tego? – pogładził ją, dowodząc swojej pozycji. Skinęła głową przy jego ramieniu, całując każdy skrawek skóry, który mogła dotknąć. – Byłam nauczycielką, zanim zaczęłam pracować dla Atticusa i Lissy. Prawidłowe użycie języka jest ważne.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 85 -
- Nie miałem pojęcia, że połączyłem swoje życie z taką pedantką. – Zadowolenie znów przelało się przez jego głos, gdy znów przyśpieszył głęboko w niej, choć ciągle w wolniejszy sposób. – Będziesz mogła uczyć nasze młode. Odsunęła się od niego z nadzieją w piekących oczach. - Możemy mieć dzieci? Myślałam… Przeglądał mieszaninę jej myśli. – Ach, rozumiem. Myślałaś, że nasz gatunek nie może rozmarzać się w tradycyjny sposób. To rzadkie, przyznaje, ale możliwe, między prawdziwymi parami. Podejrzewam, że Atticus i Lissa pierwsi obwieszczą swoje ogłoszenie, ale my nie będziemy daleko za nimi. Chcę mieć dzieci, Kelly jeśli Yy też tego chcesz. Ponownie pchnęła go za ramiona. – Zatem wracaj do poprzedniego pytania, koleś. Nie będę miała naszego dziecka, bez pierścionka na palcu. Zaśmiał się z radości. – Widzę, że jesteś staromodną kobietą. To dobrze, bo ja też jestem staromodnym człowiekiem. Szedłem po drodze naszego rodzaju, ale masz rację, musimy zachować tradycję ludzi. Wyjdziesz za mnię? - Stop.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 86 -
Rozdział 13
Jego zadowolony z siebie ton działał jej na nerwy. Znalazła w sobie siłę, by go zsunąć z siebie, ale natychmiast poczuła brak jego twardości w sobie. Wydawało się, że zdziwił się, że wykorzystuje swoją moc przeciwko niemu. Bolało ją, widok jego twarzy, niemal chciała się zatrzymać, ale do cholery ona otrzyma poważną ofertę małżeństwa, a nie byle jakie „wyjdź za mnie”. - Co się stało? - Chce poważnej oferty, Marc. Nie będę kazała Ci ożenić się ze mną, jak z jakimś wiernym psem. Jego napięcie złagodniało, ale wydawał się zaskoczony tym, co pomyślała. Była coraz lepsza w czytaniu jego myśli, choć nadal to ją przerażało. - Czego chcesz ode mnie, ma petite? Dla Ciebie zrobię wszystko. Spodobało jej się to, jak to zabrzmiało. Uśmiechnęła się i usiadła na łóżku. - Padnij na kolana. - Teraz to brzmi ciekawie. – Jego szatański uśmiech rozjaśnił pokój, a ona zachichotała . - Zatrzymaj te myśli. Chce tradycyjnych oświadczyn. - Ach, rozumiem. To są najbardziej „tradycyjne oświadczyny” prowadzone nago? - Wśród nudystów, jak przypuszczam, ale zrobią wyjątek dla nas. Chce tej chwili. Pytanie i odpowiedź. To za wiele zapytać? Żartobliwie pocałował ją w nos, przed opadnięciem na kolano obok łóżka. Wziął ją za rękę, całując ją , gdy spojrzał w jej rozjaśnione oczy.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 87 -
- Nigdy za wiele Cię nie prosiłem, moja miłości. Ale teraz jak sądzę, muszę zapytać się Ciebie o coś. Westchnęła, gdy go obserwowała. Był pięknym i potężnym mężczyzną. Jak ona była szczęśliwa, że taki człowiek chciał jej za zawsze? - Wyjdziesz za mnie, Kelly? Chociaż wiedziała, że to nadchodziło – w rzeczywistości zażądał tego – pytanie nadal zabierało jej dech w piersiach. Łzy zaczęły formować się za jej oczami, gdy spojrzała na niego z góry, trzymając delikatnie ją za rękę, z nadzieją rozświetlającą jego ciemne oczy. Czuła, jak miłość lata w powietrzu i kosmosie, która połączyła ich obu. Kochał ją. Wiedziała w głębi duszy, że kochała go bardzo mocno. Nikt nigdy nie oderwie ich od siebie. - Tak. – Łzy szczęścia spływały jej po policzkach. – Tak bardzo Cię kocham, Marc. Jej szept uwolnił go i wstał, stojąc na brzegu łóżka przed nią, wspaniale nagim i całkowicie pobudzonym. Był tak piękny, że bolały ją oczy. Kochała go nad życie, bardziej niż cokolwiek innego. - Pokaż mi. – wyszeptał, zaczepiając się o jej kark, pod włosami i obniżając jej głowę do swojej erekcji. Musiał słuchać jej myśli, ponieważ wszystko o czym mogła myśleć to smakowanie go. Ruszyła do przodu, bez dalszych nacisków, choć nadal trzymał rękę na jej karku, aby skierować ją tam gdzie jej chciał. Pozwoliła mu kierować, ponieważ jej doświadczenie w tym było minimalne i chciała dokładnie poznać co mu się podoba. Wzięła go w usta, rozkoszując się jego słonym i pierwotnym smakiem. Jęknął, a ona poczuła kobiecą moc, odważając się spojrzeć na niego spod ciężkich powiek. Jego smak był, jak narkotyk, hipnotyzujące oczy koncentrowały się na niej gorące, tlące się i intensywne. Czuła się upoważniona dać mu taką przyjemność. Czuła to przez ich związek, rozkoszował się jej zdolnością do cieszenia go.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 88 -
- Mocniej ssij, ma petite. Korzystaj ze swoich zębów. – Swoje słowa wysyczał spomiędzy swoich kłów. Wampiry wydawały się cieszyć lekkimi gryzami kłów swoich kochanków, w sposób jaki wydawał się odstraszać ludzkich mężczyzn. Z wewnętrznym uśmiechem, poczuła jak zęby zaczęły rosnąć jej na tyle, by przejechać nimi po twardym kutasie… ciekawe. Zeszłą delikatnie w dół i oblizała kulki. - Madre! Zamierzam dojść w Twoich ustach, jeśli nie zatrzymasz się. Nie zważała na ostrzeżenie. Chciała spróbować go całkowicie, wiedzieć, że dała mu przyjemność. Skupiła się na tym, tak że mógł myślami czytać z ich umysłów. Jego kule ścisnęły się i jego kogut wypełnił tył jej gardła. Uwielbiała jego smak, w przeciwieństwie do kilku ludzkich mężczyzn nie była z nimi tak. Czuła emocje, które pomagały jej doświadczeniu, swoją pożądliwość kierował na nią i karmił ją swoimi uczuciami. Przełknęła nieco, oblizując gdy drżał. Kiedy ostatecznie się uspokoił, osunął się na podłogę i przyciągając ją do siebie. Był na poziomie jej piersi, na chwilę zatrzymał się witając się z nimi koniuszkiem języka zanim przyciągnął jej głowę z cudownym pocałunkiem. - Jesteś zaskakująca, mon coeur. - Sama siebie czasem zaskakuje. – Pochyliła głowę uśmiechając się do niego. – Cieszę się, że Ci się podobało. - Podobało? To jest zbyt świeże by to opisać, co czułem, ale teraz Twoja kolej. Padnij na kolana, ma petite. Spojrzała na niego podejrzliwie, ale zrobiła to co prosił przenosząc się dla równowagi na czworaka na środek ogromnego łóżka. Sam ustawił się za nią, wprowadzając siebie w jej obolały kanał, jednym ruchem, aż jej ukradł oddech. Zaczął się poruszać, prowadząc ją wyżej i wyżej z każdym niemożliwie głębokim uderzeniem. Przebiegła po fałdach i zgrubieniach znajdujących się wewnątrz, podczas gdy sapała, on przeniósł rękę na jej mięciutki tyłek.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 89 -
Podskoczyła i zapiszczała, zupełnie nieprzygotowana na głośny dźwięk i ostry klaps. Żaden z jej kochanków jej nie bił, ale to nie znaczyło, że o tym nie myślała. To, że Marc wyszukał szczegóły z jej fantazji zachwyciło ją. Mogła powiedzieć, że czysty męski pomruk zadowolenia w ich umysłach ucieszył ją, tak samo jak jego. - Byłaś niegrzeczną dziewczynką? Uśmiechnęła się diabelnie i odwróciła się, by spojrzeć na niego przez ramię. Był tak wspaniały, że pragnęła rzeczy, o których nigdy nie śmiała marzyć. - Sądzę, że jestem bardzie niegrzeczną dziewczynką. Klepnął ją w tyłek z upomnieniem. – Jak mówi się do mnie? Nie miała pojęcia, więc spróbowała innej taktyki. - Jaki jest mój tytuł? Zrozumienie spłynęło na nią i znów się uśmiechnęła. – Byłam bardzo niegrzeczną dziewczynką… Mistrzu. Warknął z zadowoleniem, gdy poruszył się z większa pewnością w niej. Uderzył w nią, głęboko, mocno i szybko, podczas gdy twardy dreszcz ekscytacji trącił jej tyłek. To nie potrwa długo, wiedział to, z ich połączonymi umysłami planował to, kiedy wybuchnie, ale potrzebował jeszcze jednego potwierdzenia. - Kiedyś powiedziałaś, że do żadnego mężczyzny nie powiesz Mistrzu. Kłamałaś? Jęknęła, gdy zbliżyła się do szczytu. – Tylko Ty, mój ukochany. Tylko Ty, mój … Mistrzu. Wtedy odpuścił, wypuszczając strumień tak mocny, że owinęła się wokół niego z zachwycającym krzykiem. Jej tyłek miał piękny odcień różu, który zawsze będzie pamiętać. Długie chwile później, wracali zza światów. Pogładził jej włosy, a ona przytuliła się do jego boku. Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 90 -
- Nigdy wcześniej, nie dostałaś klapsa prawda, ma petite? Pokręciła głowa. – Myślałam, ze wziąłeś ta fantazje z mojego umysłu. To znaczy, ze nie wiedziałeś? Wzruszył ramionami. – Myślę, ze miałem szczęście. Dotychczas miałem same dobre spotkania, w każdy sposób. I Ne ulega wątpliwości, ze wszystkie rzeczy, które będziemy robić takie będą. - Nie mogę się doczekać. – Drażniła się, ale jej oczy były nieśmiałe, gdy chowała głowę w jego szyi. - Mamy wiele istnień do odkrycia przed nami. Po pierwsze bierzemy ślub i zmienimy nasz związek prawnie w oczach znajomych. Wtedy będziemy mogli popracować nad resztą… przez wieczność.
Tłumaczy:Diana82
Beta: doktorek22
Strona - 91 -
