I Jessica Sorensen Przypadki Callie i Kaydena

Strona | 0

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Dla wszystkich, którzy nie zostali ocaleni.

Strona | 1

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Prolog Callie śycie jest pełne szczęścia, jak otrzymywanie pomocnej dłoni, lub po prostu bycie w odpowiednim miejscu w odpowiednim czasie. Niektórzy ludzie mają szczęście darowane im, inni szansę, ocalenie. MoŜe się to przydarzyć heroicznie, lub poprzez zwykły przypadek, ale są tacy, którzy nie dostają szczęścia na błyszczącej tacy, którzy kończą w złym miejscu i złym czasie, i nie zostają ocaleni. − Callie, czy ty mnie słuchasz? – Moja mama pyta, gdy parkuje samochód na podjeździe. Nie odpowiadam, obserwuję liście wirujące na wietrze po podwórzu i przed maską samochodu, gdziekolwiek bryza zmusi je do lotu. One nie mają kontroli nad drogą swego Ŝycia. Mam chęć wyskoczyć, chwycić je wszystkie i ścisnąć w dłoniach, ale to oznaczałoby wyjście z samochodu. − Co się dzisiaj z tobą dzieje? – Mama warczy sprawdzając wiadomości na swoim telefonie. – Po prostu wejdź tam i odbierz brata. Odrywam wzrok od liści i skupiam się na niej. – Proszę, nie zmuszaj mnie do tego, mamo. – Moja spocona ręka łapie za metalową klamkę drzwiczek, a masywna gula blokuje się w moim gardle. – Nie moŜesz ty iść go odebrać? − Nie mam ochoty wchodzić na imprezę pełną licealistów i naprawdę nie jestem teraz w nastroju na rozmowę z Maci, która pewnie będzie się chwalić stypendium, jakie dostał Kayden – odpowiada moja matka, wskazując na mnie wypielęgnowaną dłonią, Ŝebym się ruszyła. – A teraz idź po swojego brata i powiedz mu, Ŝe musi wracać do domu. Moje ramiona garbią się, gdy pociągam za klamkę i wychodzę na Ŝwirowy podjazd prowadzący do dwupiętrowej willi z zielonymi okiennicami i stromym dachem. – Jeszcze tylko dwa dni, jeszcze tylko dwa dni – intonuję pod nosem ściskając dłonie w pięści i przeciskając się pomiędzy samochodami. – Jeszcze tylko dwa dni i będę na studiach, i nic z tego nie będzie miało znaczenia. Światło wypadające przez okna oświetla szare niebo i baner z napisem „Gratulacje” wiszący nad wejściem na werandę, ozdobioną balonami. Owenowie zawsze lubią robić pokazówę, z okazji jaka tylko przyjdzie im do głowy; urodziny, święta, ukończenie szkoły. Wydają się idealną rodzinką, ale ja nie wierzę w ideały.

Strona | 2

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Ta impreza jest na cześć ukończenia szkoły przez ich młodszego syna Kaydena oraz uzyskania przez niego stypendium piłkarskiego na Uniwersytecie Wyoming. Nie mam nic do Owensów. Moja rodzina czasami chodzi do nich na obiady, a oni przychodzą do nas na grilla. Po prostu nie lubię imprez, i nawet nie byłam na nie zapraszana przynajmniej od szóstej klasy. Kiedy wchodzę na kolistą werandę, Daisy Miller wychodzi ze szklanką w dłoni. Jej kręcone blond włosy lśnią w świetle werandy, kiedy jej wzrok namierza mnie i złośliwy uśmiech wykwita na jej usta. Robię unik na prawo ze schodów i gwałtownie skręcam za bok domu, nim ona moŜe mnie obrazić. Słońce opuszcza się poniŜej linii masywów górskich przykrywających miasto i gwiazdy migoczące na niebie jak waŜki. CięŜko teraz coś dojrzeć, kiedy światła werandy rozmywają się i mój but trafia na coś ostrego. Upadam z dłońmi rozłoŜonymi na Ŝwirze. Urazy zewnętrzne są łatwe do zniesienia i wstaję bez wahania. Strzepuję kamyki z dłoni krzywiąc się od piekących zadrapań, kiedy obchodzę naroŜe i wychodzę na podwórko. − Gówno mnie obchodzi, coś ty do cholery próbował zrobić – męski głos przecina ciemność. – Jesteś takim popieprzeńcem. Kurewskim rozczarowaniem. Zatrzymuję się na skraju trawnika. Blisko tylnego ogrodzenia znajduje się murowany domek z basenem, przy którym w półmroku stoją dwie postacie. Jedna z nich jest wyŜsza, z głową zwieszoną nisko i szerokimi ramionami pochylonymi w dół. NiŜsza ma piwny brzuch, placek łysiny z tyłu głowy i stoi twarzą w twarz z drugą postacią, ich pięści są wyciągnięte do przodu. MruŜąc oczy w ciemności rozpoznaję, Ŝe niŜsza to pan Owens, a wyŜsza to Kayden Owens. Sytuacja jest zaskakująca, poniewaŜ Kayden jest bardzo pewny siebie w szkole i nigdy nie był ofiarą przemocy. − Przepraszam – Kayden mamrocze z drŜeniem w głosie, przytulając rękę do piersi. – To był wypadek, proszę pana1. To się więcej nie powtórzy. Spoglądam na otwarte tylne drzwi, gdzie światła są włączone, muzyka głośna, a ludzie tańczą, krzyczą, śmieją się. Szklanki pobrzękują i czuję napięcie seksualne bijące od wszystkich aŜ tutaj. To rodzaj miejsca, których unikam za wszelką cenę, bo nie mogę w nich normalnie oddychać. Nieśmiało wchodzę na najniŜszy stopień, mając nadzieję, Ŝe zniknę niezauwaŜona w tłumie, znajdę brata i wyniosę się stąd w cholerę. − Nie mów mi kurwa, Ŝe to był wypadek! – Podnosi głos, płonący z niezrozumiałej wściekłości. Słychać potęŜny huk, a potem trzask, jakby kość rozpadła się na

1

Naprawdę powiedział do ojca per pan o.O

Strona | 3

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

kawałki. Instynktownie oglądam się akurat w czasie, Ŝeby zobaczyć jak pięść pana Owensa rozbija twarz Kaydena. Trzask sprawia, Ŝe moje wnętrzności się skręcają. Uderza go znowu i znowu, nie przestaje nawet wtedy, gdy Kayden pada na ziemię. – Kłamcy zostają ukarani, Kayden. Czekam, aŜ Kayden wstanie, ale pozostaje nieruchomy, nie martwiąc się nawet zakryciem twarzy ramionami. Jego ojciec kopie go w brzuch, w twarz, jego ruchy twardnieją, nie wskazując zbliŜającego się końca. Reaguję bez zastanowienia, pragnienie ocalenia go pali mnie tak zaciekle, Ŝe zmywa wszelkie wątpliwości z mojego umysłu. Biegnę po trawniku i przez liście rozdmuchiwane w powietrzu, nie mam planu, jedyne czego chcę, to przerwać to. Gdy do nich dobiegam drŜę i jestem na pograniczu szoku, staje się jasne, Ŝe sytuacja jest powaŜniejsza, niŜ na początku myślałam. Knykcie pana Owensa są porozcinanie i kapie z nich krew na beton przed domkiem basenowym. Kayden leŜy na ziemi, skóra na jego kości policzkowej jest rozcięta i otwarta jak szczelina w korze drzewa. Jego oko jest zamknięte z powodu opuchlizny, ma pękniętą wargę, a krew jest na całej jego twarzy. Ich oczy przenoszą się na mnie i szybko wskazuję przez ramię bardzo niepewnym palcem. – Ktoś w kuchni pana szukał – mówię do pana Owensa, wdzięczna, Ŝe choć jeden raz mój głos utrzymuje stałość. – Potrzebują przy czymś pomocy… nie mogę sobie przypomnieć przy czym. Jego ostre spojrzenie przeszywa mnie, a ja czołgam się pod złością i bezsilnością w jego oczach, jakby kontrolowała go jego wściekłość. – Kim ty do cholery jesteś? − Callie Lawrence – mówię cicho, zauwaŜając zapach alkoholu w jego oddechu. Jego spojrzenie wędruje od moich znoszonych butów do cięŜkiej czarnej kurtki z klamrami i w końcu ląduje na moich włosach, które ledwie muskają brodę. Wyglądam jak bezdomna, ale o to właśnie chodzi. Chcę być niezauwaŜana. – A tak, jesteś córką trenera Lawrence’a. Nie rozpoznałem cię w ciemnościach. – Zerka na krew na swoich knykciach, a potem z powrotem na mnie. – Słuchaj Callie, nie chciałem Ŝeby to się stało. To był wypadek. Nie radzę sobie dobrze pod presją, więc stoję nieruchomo, słuchając jak serce wali mi w piersi. – Okej. − Muszę iść się umyć – mamrocze. Jego spojrzenie na mnie nudzi się i zaczyna stąpać po trawie w kierunku tylnych drzwi, ze ściśniętą przy boku ranną ręką. Skupiam się na Kaydenie, wypuszczając oddech uwięziony w piersi. – Wszystko w porządku? Strona | 4

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kładzie rękę na oku, wpatrując się w swoje buty, drugą rękę przyciskając do klatki piersiowej, wyglądając na wraŜliwego, słabego i zakłopotanego. Przez chwilę widzę siebie leŜącą na ziemi z siniakami i rozcięciami, które moŜna zobaczyć jedynie od wewnątrz. − Nic mi nie jest. – Jego głos jest szorstki, więc odwracam się w kierunku domu, gotowa do wycofania się. − Dlaczego to zrobiłaś? – zadaje pytanie w ciemności. Zatrzymuję się na krawędzi trawnika i odwracam, by spotkać jego spojrzenie. – Zrobiłam to, co zrobiłby kaŜdy inny. Brew nad jego zdrowym okiem opada w dół. – Nie, to nieprawda. Kayden i ja chodziliśmy razem do szkoły, odkąd byliśmy w przedszkolu. Smutne jest to, Ŝe to była najdłuŜsza rozmowa jaką przeprowadziliśmy od szóstej klasy, gdy to zostałam uznana za klasowego dziwaka. W połowie roku pojawiłam się w szkole z obciętymi włosami i nosiłam ubrania, które niemal mnie połykały. Po tym straciłam wszystkich swoich przyjaciół. Nawet jeśli nasze rodziny jadły wspólnie obiad, Kayden udawał, Ŝe mnie nie znał. − Zrobiłaś to, czego prawie nikt inny by nie zrobił. – Zdejmując rękę z oka wstaje chwiejnie na nogach, i góruje nade mną wyprostowawszy nogi. Jest typem faceta, w którym dziewczyny się zakochują, wliczając w to mnie, gdy jeszcze patrzyłam na facetów inaczej niŜ jak na zagroŜenie. Jego brązowe włosy opadają na uszy i szyję, jego zazwyczaj idealny uśmiech jest teraz krwawą miazgą, i tylko jedno z jego szmaragdowych oczu jest widoczne. – Nie rozumiem, dlaczego to zrobiłaś. Drapię się po czole, mój nerwowy nawyk, kiedy ktoś naprawdę mnie widzi. – No cóŜ, nie mogłam tak po prostu odejść. Nigdy bym sobie nie wybaczyła, gdybym to zrobiła. Światło z domu podkreśla powagę jego ran, a jego koszulka jest zbryzgana krwią. – Nie moŜesz o tym nikomu powiedzieć, dobrze? Był wypity… i przeŜywa pewne rzeczy. Nie jest dzisiaj sobą. Przygryzam wargę, niepewna czy mu wierzę. – MoŜe powinieneś komuś powiedzieć… na przykład twojej mamie. Patrzy na mnie jak na małe, niekompetentne dziecko. – Nie ma o czym mówić. Zerkam na jego opuchniętą twarz, jego zniekształcone. – W porządku, jeśli tego chcesz.

zwykle

doskonałe

rysy

są

teraz

Strona | 5

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Tak, tego chcę – mówi lekcewaŜąco i zaczynam odchodzić. – Hej Callie, masz na imię Callie, prawda? Zrobisz mi przysługę? Zerkam przez ramię. – Jasne. Jaką? − W łazience na dole jest apteczka, a w zamraŜarce worek z lodem. Mogłabyś mi je przynieść? Nie chcę iść dopóki się nie umyję. Jestem zdesperowana, by odjeść, ale jego błagalny ton obezwładnia mnie. – Tak, mogę to zrobić. – Zostawiam go przy domku z basenem i wchodzę do domu, gdzie zatłoczona atmosfera sprawia, Ŝe cięŜko jest oddychać. Chowam łokcie i z nadzieją, Ŝe nikt mnie nie dotknie, idę przez stłoczonych ludzi. Maci Owens, matka Kaydena, rozmawia z którąś z pozostałych matek przy stole i macha do mnie ręką, jej złote i srebrne bransoletki pobrzękują razem. – Och, Callie, czy twoja mama tu jest, kochanie? – Jej mowa jest niewyraźna, a przed nią stoi pusta butelka wina. − Jest w samochodzie na zewnątrz – wołam ponad muzyką, gdy ktoś uderza mnie w ramię i moje mięśnie sztywnieją. – Rozmawiała przez telefon z moim tatą i wysłała mnie, Ŝebym znalazła brata. Widziała go pani? − Przykro mi kochanie, nie widziałam. – Skina ręką wokół z ozdobnikiem. – Tutaj jest po prostu zbyt duŜo ludzi. Macham do niej lekko. – No cóŜ, dobrze, pójdę go poszukać. – Odchodząc zastanawiam się, czy widziała swojego męŜa i czy zapytała go o rozcięcie na dłoni. Mój brat Jackson siedzi na sofie w salonie, rozmawiając ze swoim najlepszym przyjacielem, Calebem Millerem. Nieruchomieję w progu, na sam ich widok. Śmieją się i rozmawiają, pijąc swoje piwa, jakby nic nie miało znaczenia. Gardzę swoim bratem za to, Ŝe się śmieje, za to, Ŝe tutaj jest i muszę mu powiedzieć, Ŝe mama czeka w aucie na zewnątrz. Chcę podejść w jego stronę, ale nie mogę ruszyć stóp. Wiem, Ŝe muszę z tym skończyć, ale są tutaj ludzie obściskujący się w kątach, tańczący na środku pokoju, a to sprawia, Ŝe czuję się niekomfortowo. Nie mogę oddychać. Nie mogę oddychać. Ruszcie się stopy, ruszcie. Ktoś na mnie wpada i niemal powala na podłogę. − Sorry – przeprosił głęboki głos.

Strona | 6

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Łapię się za framugę i to wybija mnie z transu. Biegnę przez korytarz nie zawracając sobie głowy tym, kto na mnie wpadł. Muszę wydostać się z tego miejsca i zacząć oddychać. Po tym jak chwytam apteczkę z dolnej szafki i paczkę lodu z zamraŜarki, wychodzę długą drogą z domu i znikam w bocznych drzwiach niezauwaŜona. Kaydena nie ma juŜ na zewnątrz, ale z okien domku z basenem sączy się światło. Z wahaniem otwieram drzwi i wsuwam głowę w słabo oświetlony pokój. – Halo? Kayden wychodzi z tylnego pokoju bez koszulki i przyciska ręcznik do twarzy, która jest jasnoczerwona i poobijana. – Hej, przyniosłaś rzeczy? Wślizguję się do pokoju i zamykam za sobą drzwi. Podaję mu apteczkę i worek z lodem z głową odwróconą w stronę drzwi, Ŝeby uniknąć patrzenia na niego. Jego naga pierś i sposób, w jaki dŜinsy opadają nisko na jego biodrach, dławią mnie z niepokojem. − Ja nie gryzę, Callie. – Jego ton jest neutralny, kiedy bierze ode mnie apteczkę i worek z lodem. – Nie musisz wpatrywać się w ścianę. Zmuszam się do spojrzenia na niego, ale trudno jest nie patrzeć na blizny biegnące w poprzek jego brzucha i klatki piersiowej. Pionowe linie przebiegające wzdłuŜ przedramion są najbardziej niepokojące, grube i postrzępione, jakby ktoś potraktował jego skórę ostrzem. Chciałabym przebiec palcami wzdłuŜ nich i usunąć ból i wspomnienia, które były do nich dołączone. Szybko opuszcza ręcznik przykrywając się i dezorientacja lśni w jego zdrowym oku, gdy patrzymy na siebie. Moje serce pulsuje w piersi, gdy ta chwila mija jak pstryknięcie palca, ale to zdaje się trwać wiecznie. Mruga i przyciska worek do opuchniętego oka, balansując apteczką na krawędzi stołu bilardowego. Jego palce drŜą, gdy wyciąga rękę do tyłu, jego kostki są mocno poocierane. – MoŜesz wyjąć dla mnie gazę? Ręka trochę mnie boli. Gdy moje palce grzebią, by otworzyć zatrzask, mój paznokieć zahacza o pęknięcie i obrywa się. Krew wypływa na zewnątrz, gdy otwieram wieczko, Ŝeby wyjąć gazę. – MoŜesz potrzebować szwów na rozcięciu pod okiem. Źle to wygląda. Ociera ranę ręcznikiem, krzywiąc się z bólu. – Będzie dobrze. Tylko muszę to oczyścić i zakryć. Gorąca woda spływa w dół mojego ciała, znacząc moją skórę czerwonymi znakami i pęcherzami. Ja tylko znów chcę poczuć się czysta. Zabieram mu wilgotny ręcznik Strona | 7

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

uwaŜając, Ŝeby nasze palce się nie dotknęły i pochylam się do przodu, by zbadać ranę, która jest tak głęboka, Ŝe ukazuje mięśnie i tkankę. − Naprawdę potrzebujesz szwów. – Possałam krew z mojego kciuka. – Albo będziesz miał bliznę. Kąciki jego ust unoszą się w smutnym uśmiechu. – Poradzę sobie z bliznami, zwłaszcza tymi, które są na zewnątrz. Rozumiałam co miał na myśli, z głębi serca. – Naprawdę myślę, Ŝe powinieneś jechać ze swoją mama do lekarza i powiedzieć jej, co się stało. Zaczyna rozwijać małą część gazy, ale niechcący upuszcza ją na podłogę. – To się nigdy nie stanie, a nawet gdyby tak było, to nie miałoby znaczenia. Nic z tego nie ma. DrŜącymi dłońmi podniosłam gazę i rozwinęłam ją na swojej dłoni. Odrywając końcówkę, sięgnęłam po plaster z apteczki. Następnie wyciskając ostatnie przeraŜone myśli z mojego umysłu, sięgam do jego policzka. Pozostaje w bezruchu tuląc boląca rękę do klatki piersiowej, gdy nakładam gazę na ranę. Jego oczy są utkwione we mnie, a brwi złączone i ledwo oddycha, gdy przyklejam opatrunek na miejsce. Odsuwam się i oddech ucieka z moich ust. Jest pierwsza osobą spoza mojej rodziny, którą umyślnie dotknęłam w ciągu ostatnich sześciu lat. – WciąŜ zastanawiałabym się nad załoŜeniem szwów. Zamyka apteczkę i ściera kropelkę krwi z wieczka. – Widziałaś w środku mojego ojca? − Nie. – Mój telefon dzwoni w kieszeni i odczytuję wiadomość. – Muszę iść. Moja mama czeka w samochodzie. Jesteś pewien, Ŝe nic ci nie będzie? − Będzie dobrze. – Nie patrzy na mnie, gdy podnosi ręcznik i kieruje się do tylnego pokoju. – Dobra, zobaczymy się później, tak myślę. Nie, nie zobaczymy. Umieszczając telefon z powrotem w kieszeni, staję w drzwiach. – Tak, myślę, Ŝe zobaczymy się później. − Dziękuję – natychmiast dodaje. Zatrzymuję się z dłonią na klamce. Czuje się strasznie zostawiając go, ale jestem zbyt tchórzliwa, Ŝeby zostać. – Za co? RozwaŜa przez wieczność, po czym wzdycha. – Za przyniesienie mi apteczki i worka z lodem. Strona | 8

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Nie ma za co. – Przechodzę przez drzwi z cięŜarem w sercu, kiedy kolejny sekret spada na jego wierzchołek. Gdy Ŝwirowy podjazd ukazuje się przede mną, telefon dzwoni z wnętrza kieszeni. – Mam jeszcze jakieś pół metra do przejścia – odpowiadam. − Twój brat jest tutaj i musi wrócić do domu. Musi być na lotnisku za osiem godzin. – Ton mojej matki jest niespokojny. Zwiększam tempo. – Przepraszam, coś odwróciło moją uwagę… ale wysłałaś mnie po niego. − CóŜ, odpowiedział na wiadomość, a teraz chodź – mówi gorączkowo. – Musi trochę odpocząć. − Będę tam za jakieś trzydzieści sekund, mamo. – Rozłączam się wchodząc na podwórze. Daisy, dziewczyna Kaydena, znajduje się na werandzie jedząc kawałek ciasta i rozmawiając z Calebem Millerem. Moje wnętrzności natychmiast się zaciskają, ramiona garbią i chowam się w cieniu drzew z nadzieją, Ŝe mnie nie zauwaŜą. − O mój BoŜe, czy to Callie Lawrence? – mówi Daisy przesłaniając oczy ręką i mruŜąc je w moim kierunku. – Co ty do cholery tutaj robisz? Nie powinnaś wylegiwać się na cmentarzu czy coś? Opuszczam brodę i przyspieszam, potykając się o duŜy kamień. Jedna stopa przed drugą. − Czy moŜe uciekasz przed kawałkiem ciasta, który trzymam? – krzyczy ze śmiechem w głosie. – O które z tych chodzi, Callie? No dalej, powiedz mi? − Przestań – Caleb ostrzega z uśmiechem na twarzy pochylając się nad poręczą, z oczami czarnymi jak noc. – Jestem pewien, Ŝe Callie ma swoje powody, Ŝeby uciekać. Insynuacja w jego głosie podrywa moje serce i nogi do biegu. Uciekam w ciemności na podjeździe z dźwiękiem ich śmiechu za plecami. − O co chodzi? – pyta mój brat, gdy wsiadam do samochodu i zapinam pasy, dysząc i poprawiając swoje krótkie kosmyki włosów. – Dlaczego biegłaś? − Mama powiedziała, Ŝeby się pospieszyć. – Utkwiłam wzrok na swoich kolanach. − Czasami zastanawiam się nad tobą, Callie. – Układa swoje ciemnobrązowe włosy na miejsce i z powrotem opada na fotel. – Tak jakbyś specjalnie szła swoją drogą sprawiając, Ŝe ludzie myślą, iŜ jesteś dziwakiem. Strona | 9

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Nie jestem dwudziestoczterolatkiem, który kręci się po imprezie dla licealistów – przypominam mu. Mama zwęŜa na mnie oczy. – Callie, nie zaczynaj. Wiesz, Ŝe pan Owens zaprosił twojego brata, tak jak zaprosił i ciebie na tę imprezę. Moje myśli dryfują z powrotem do Kaydena, jego twarzy pobitej i posiniaczonej. Czuję się okropnie przez to, Ŝe go zostawiłam i juŜ prawie mówię mamie co zaszło, ale wtedy dostrzegam Caleba i Daisy na werandzie obserwujących nas z dala i przypominam sobie, Ŝe niektóre sekrety muszą zostać zabrane do grobu. Poza tym, moja mama nie była jedną z tych, które lubią słuchać brzydkich rzeczy o świecie. − Mam tylko dwadzieścia trzy. Nie skończę dwudziestu czterech, aŜ do przyszłego miesiąca. – Mój brat przerywa moje myśli. – I oni nie są juŜ w liceum, więc zamknij gębę. − Wiem, ile masz lat – mówię. – I ja teŜ nie jestem juŜ w liceum. − Nie musisz brzmieć na taką zadowoloną z tego – moja mama krzywi się skręcając kierownicę, Ŝeby wyjechać na ulicę. Zmarszczki gniotą się wokół jej piwnych oczu, jakby starała się nie płakać. – Będziemy za tobą tęsknić i naprawdę chciałabym, Ŝebyś przemyślała jeszcze zaczekanie z wyjazdem do szkoły aŜ do jesieni. Laramie jest prawie sześć godzin drogi stąd, kochanie. To będzie tak cięŜko być tak daleko od ciebie. Patrzę na drogę ciągnącą się wzdłuŜ drzew i płytkich wzgórz. – Przykro mi mamo, ale juŜ jestem zapisana. Poza tym nie widzę sensu w tkwieniu tutaj przez cale lato, Ŝeby tylko siedzieć w swoim pokoju. − Zawsze mogłabyś znaleźć pracę – sugeruje. – Tak jak twój brat kaŜdego lata. W ten sposób mogłabyś spędzić trochę czasu z nim i Calebem, który będzie u nas. KaŜdy mięsień w moim ciele napina się jak wiązana lina i muszę wmusić tlen do swoich płuc. – Przepraszam mamo, ale jestem gotowa do bycia na swoim. Jestem bardziej niŜ gotowa. Mam dość jej smutnych spojrzeń jakie mi zawsze rzuca, bo nie rozumie niczego, co robię. Jestem zmęczona chęcią powiedzenia jej, co się wydarzyło, ale wiedząc, Ŝe nie mogę. Jestem gotowa do Ŝycia na własną rękę, z dala od koszmarów nawiedzających mój pokój, moje Ŝycie, mój cały świat.

Strona | 10

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 1 #4 Ubrać kolorową koszulkę.

4 miesiące później…

Callie Często zastanawiam się, co posuwa ludzi do robienia rzeczy. Czy jest to włoŜone w ich umysł juŜ przy urodzeniu, czy uczą się tego podczas dorastania. MoŜe nawet jest to wymuszone przez okoliczności wymykające im się z rąk. Czy ktokolwiek ma kontrolę nad swoim Ŝyciem, czy wszyscy jesteśmy bezsilni? − BoŜe, dzisiaj jest tutaj jak w ulu – komentuje Seth, marszcząc nos na przyjeŜdŜających świeŜaków zalewających dziedziniec kampusu. Po czym macha mi dłonią przed twarzą. – Czy ty znowu mnie olewasz? Mrugam odganiając swoje myśli. – Nie bądź teraz arogancki. – Trącam go w ramię Ŝartobliwie. – Tylko dlatego, Ŝe oboje zdecydowaliśmy się zrobić wcześniej letni semestr i wiemy, gdzie wszystko jest, nie czyni nas lepszymi od nich. − Yyy, taa, tak jakby czyni. – Przewraca na mnie swoimi miodowo brązowymi oczami. – Jesteśmy jak świeŜaki wyŜszej klasy. Powstrzymuję uśmiech i upijam swoje latte. – Wiesz, Ŝe nie ma czegoś takiego jak świeŜak wyŜszej klasy. Wzdycha, czochrając swoje złoto-blond loki, które wyglądają jakby rozjaśnił je w salonie, lecz w rzeczywistości są naturalne. – Taa, wiem. Szczególnie dla ludzi takich jak ty i ja. Jesteśmy jak dwie czarne owce. − Jest tutaj więcej czarnych owiec, nie tylko ja i ty. – Dłonią osłaniam oczy przed słońcem. – A ja to tuszuję. Nawet mam dzisiaj na sobie czerwoną bluzkę, tak jak nakazuje lista. Kąciki jego ust unoszą się. – Co wyglądałoby jeszcze lepiej, gdybyś rozpuściła te swoje śliczne loczki, zamiast chować je przez cały czas w kucyku.

Strona | 11

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Jeden krok na raz – mówię. – Wystarczająco cięŜko było pozwolić moim włosom odrosnąć. To sprawia, Ŝe czuję się dziwnie. Zresztą to i tak nie ma znaczenia, bo to nie zostało dodane do listy. − No cóŜ, powinno być – odpowiada. – W rzeczywistości zrobię to, gdy tylko wrócę do swojego pokoju. Seth i ja mieliśmy listę rzeczy, które musieliśmy zrobić, nawet jeśli się baliśmy, opieraliśmy lub nie byliśmy w stanie. Jeśli coś jest na liście, musimy to zrobić i wykreślić przynajmniej jedną rzecz tygodniowo. To było coś, co zrobiliśmy po wyspowiadaniu się sobie nawzajem se swoich mrocznych sekretów, zamknięci w moim pokoju podczas mojego pierwszego prawdziwego momentu tworzenia więzi, będąc z człowiekiem. − I wciąŜ nosisz tę okropną bluzę z kapturem – kontynuuje zerkając na dół mojej szarej wyblakłej kurtki. – Myślałem, Ŝe rozmawialiśmy juŜ o tej odraŜającej rzeczy. Jesteś piękna i nie musisz się zakrywać. Poza tym, na zewnątrz jest chyba z osiemdziesiąt stopni. Owijam się kurtką wokół z zakłopotaniem, chwytając za brzeg materiału. – Zmiana tematu proszę. Splątuje swoje ramiona z moimi opierając się na mnie cięŜarem ciała, zmuszając mnie do przejścia na kraniec chodnika, podczas gdy ludzie mijają nas. – Dobra, ale pewnego dnia pogadamy o kompletnej przemianie, którą to ja będę nadzorował. Wzdycham. – Zobaczymy. Spotkałam Setha pierwszego dnia na UW podczas podstaw rachunkowości. Nasza nieumiejętność do zrozumienia liczb była świetnym początkiem rozmowy i nasza przyjaźń tak jakby się tam narodziła. Seth jest jedynym przyjacielem, jakiego naprawdę miałam od szóstej klasy, nie licząc przelotnej przyjaźni z nową dziewczyną w szkole, która nie znała „Anorektycznej, wielbiącej Szatana Callie”, jak wszyscy inni mnie postrzegali. Seth zatrzymuje się nagle i odwraca przede mną. Ma na sobie szarą koszulkę i czarne przylegające dŜinsy. Jego włosy są stylowo potargane, a jego długie rzęsy są przedmiotem zazdrości kaŜdej dziewczyny. − Muszę powiedzieć jeszcze tylko jedną rzecz. – Opuszkiem palca dotyka kącika mojego oka. – Bordowy eyeliner podoba mi się o wiele bardziej niŜ nadmierna czerń. − Mam na to twoją aprobatę. – Teatralnie przyciskam dłoń do serca. – AleŜ mi ulŜyło. To zalegało w mojej głowie od samego rana.

Strona | 12

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Robi minę i zjeŜdŜa wzrokiem na moją czerwoną koszulkę, która ociera górę moich obcisłych dŜinsów. – Radzisz sobie świetnie na kaŜdej płaszczyźnie, chciałbym tylko, Ŝebyś ubrała sukienkę, szorty czy coś choć jeden raz i pokazała te swoje nogi. Moja twarz tęŜeje wraz z moim nastrojem. – Seth, wiesz dlaczego… To znaczy, wiesz… Nie mogę… − Wiem. Tylko próbuję cię zachęcać. − Wiem, Ŝe to robisz i dlatego cię kocham. – W zasadzie to kocham za więcej niŜ tylko to. Kocham go, bo jest pierwszą osobą, z którą czuję się wystarczająco komfortowo, by opowiedzieć jej o swoich sekretach, ale być moŜe jest tak dlatego, Ŝe rozumie jak to jest zostać zranionym od środka i na zewnątrz. − Jesteś duŜo szczęśliwsza, niŜ gdy cię poznałem. – Zatknął mi grzywkę za uszy. – Chciałbym, Ŝebyś była taka przy kaŜdym, Callie. śebyś przestała się przed wszystkimi ukrywać. To smutne, Ŝe nikt nie moŜe zobaczyć, jaka jesteś wspaniała. − I vice versa – mówię, bo Seth ukrywa się tak samo jak ja. Zabiera mi z ręki pusty styropianowy kubek i wrzuca go do śmietnika stojącego przy jednej z ławek. – Jak myślisz? Powinniśmy dołączyć do jednej z wycieczek i porobić sobie jaja z przewodnika? − Znasz drogę do mego serca. – Promienieję, a jego śmiech rozświetla mu całą twarz. Idziemy w górę po chodniku w cieniu drzew, kierując się w stronę drzwi frontowych głównego biura, które jest kilkoma wysokimi historiami ze spiczastym dachem. Ma to historyczny wygląd, wypalana cegła ze sporymi partiami zuŜycia, jakby naleŜało do starszej epoki. Dziedziniec będący centrum wszystkich budynków wygląda jak trójkątny labirynt, z losowo rozmieszczonymi betonowymi ścieŜkami przecinającymi trawnik. Jest to ładne miejsce, Ŝeby uczęszczać tu do szkoły, z duŜą ilością drzew i otwartej przestrzeni, ale zajęło trochę, Ŝeby się do tego przyzwyczaić. W powietrzu jest zamieszanie, kiedy studenci i rodzice próbują znaleźć drogę wokoło. Jestem kompletnie rozproszona, gdy słyszę słabe: - Głowy do góry. Moja głowa podrywa się w samą porę, Ŝeby zobaczyć kolesia biegnącego prosto na mnie z rękami w powietrzu i wpadającą w nie piłką. Jego twarde ciało zderza się z moim i upadam na plecy, uderzając głową i łokciem w chodnik. Ból eksploduje w mojej ręce i nie mogę oddychać. − Złaź ze mnie – mówię, wijąc swoim ciałem w panice. Jego cięŜar i gorąco sprawiają, Ŝe czuję się jakbym tonęła. – Złaź natychmiast! Strona | 13

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Przepraszam. – Przewraca się na bok i szybko podnosi się ze mnie. – Nie widziałem cię tam. Mrugam, Ŝeby rozgonić mroczki przed oczami, aŜ jego twarz jest w centrum uwagi; brązowe włosy kręcące się przy uszach i uśmiech mogący roztopić dziewczęce serce. – Kayden? Między jego brwiami tworzy się bruzda, a jego ręka opada do boku. – Czy ja cię znam? – Pod jego prawym okiem widnieje mała blizna i zastanawiam się, czy jest ona wynikiem tego, jak jego ojciec uderzył go w tamtą noc. Maleńki kolec zanurza się w moim sercu, Ŝe nie pamięta kim jestem. Stając na nogach, otrzepuję kurz i trawę z rękawów. – Yyy, nie, przepraszam. Pomyliłam cię z kimś innym. − Ale powiedziałaś dobre imię. – Jego głos pociąga za sobą wątpliwość, kiedy zgarnia z pobliskiego trawnika piłkę do nogi. – Czekaj, ja cię znam, prawda? − Naprawdę bardzo mi przykro za wejście ci w drogę. – Ściskam rękę Setha i ciągnę go w kierunku drzwi wejściowych, nad którymi wisi duŜy baner „Witamy Studentów”. Gdy znajdujemy się w korytarzu obok szklanych gablot puszczam go i opieram się o ceglaną ścianę łapiąc oddech. – To był Kayden Owens. − Och. – Spogląda z powrotem na wejście, gdzie roi się od studentów. – Ten Kayden Owens? Ten, którego ocaliłaś? − Nie ocaliłam go – prostuję. – Jedynie w czymś przeszkodziłam. − W czymś, co właśnie miało stać się brzydkie. − KaŜdy na moim miejscu zrobiłby to samo. Jego palce chwytają mój łokieć, gdy próbuję pójść w dół korytarza i przyciąga mnie z powrotem do siebie. – Nie, sporo ludzi przeszłoby obok. To powszechny fakt, Ŝe wielu ludzi odwróciłoby głowy w drugą stronę, gdyby działo się coś złego. Znam to z doświadczenia. Serce mnie boli za niego i za to, co przeszedł. – Przykro mi, Ŝe musiałeś przez to przechodzić. − Niech nie będzie ci przykro, Callie – mówi z zatroskanym westchnieniem. – Masz swoją własną smutną historię.

Strona | 14

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Idziemy wzdłuŜ smukłego korytarza, aŜ poszerza się on i stoją tam stoliki z ułoŜonymi na nich stosami ulotek i broszur. Ludzie stoją w kolejce wpatrując się w harmonogramy, rozmawiając ze swoimi rodzicami, wyglądając na przeraŜonych i podekscytowanych. − On cię nawet nie rozpoznał – komentuje, przepychając się przez tłum na przód kolejki, wpychając się przed kaŜdego i chwyta róŜową ulotkę. − Zawsze ledwie mnie rozpoznawał – kręcę głową, kiedy daje mi ciasteczko z platery na stole. − No cóŜ, teraz powinien cię rozpoznawać. – Podnosi ciastko z cukrem, zeskrobuje posypkę i nadgryza kawałek. Okruchy spadają z jego ust, kiedy Ŝuje. – Uratowałaś mu tyłek przed pobiciem. − To nie jest Ŝadna wielka sprawa – mówię, choć to odrobinę przebiło moje serce. – A teraz, czy moŜemy, bardzo proszę, zmienić temat na jakiś inny? − To jest wielka sprawa. – Wzdycha, gdy marszczę na niego brwi. – W porządku, będę trzymał usta zamknięte. A teraz chodź, idziemy znaleźć przewodnika do tortur.

Kayden Byłem prześladowany przez koszmar kaŜdej cholernej nocy w ciągu ostatnich czterech miesięcy. Jestem skulony niedaleko domku z basenem, a mój ojciec spuszcza mi wpierdol. Jest rozjuszony bardziej, niŜ kiedykolwiek widziałem, najprawdopodobniej dlatego, Ŝe zrobiłem jedną z najgorszych rzeczy, jakie mógł on sobie wyobrazić. W oczach ma mord, a kaŜda uncja człowieczeństwa przepadła, poŜarta przez wściekłość. Kiedy jego pięści młócą moją twarz, ciepła krew rozlewa się na mojej skórze i rozpryskuje na jego koszuli. Wiem, Ŝe tym razem najprawdopodobniej mnie zabije i w końcu powinienem odpowiadać na atak, ale zostałem nauczony umierać w środku. Plus, juŜ mnie to nawet nie obchodzi. Wtedy ktoś wyłania się z cienia i przerywa nam. Kiedy ocieram krew z oczu zdaję sobie sprawę, Ŝe to dziewczyna przeraŜona do szpiku kości. Nie bardzo rozumiem dlaczego zainterweniowała, ale sporo jej zawdzięczam. Callie Lawrence uratowała moje pieprzone Ŝycie tej nocy, bardziej niŜ pewnie zdawała sobie z tego sprawę. Chciałbym, Ŝeby wiedziała, ale nigdy nie mogłem rozkminić jak jej to powiedzieć, ani nie widziałem jej odkąd to się stało. Słyszałem, Ŝe poszła wcześniej na studia, Ŝeby rozpocząć swoje Ŝycie, a ja jej zazdrościłem. Strona | 15

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Mój pierwszy dzień na kampusie idzie całkiem dobrze, szczególnie odkąd moja mama i tata zniknęli. Kiedy tylko odjechali, mogłem odetchnąć po raz pierwszy w Ŝyciu. Razem z Lukiem tułamy się po ruchliwym kampusie próbując rozkminić co gdzie jest i rzucając do siebie piłkę tam i z powrotem. Słońce jest jasne, drzewa zielone i jest tyle nowości w powietrzu, Ŝe robię się napompowany. Chcę zacząć od nowa, być szczęśliwym, Ŝyć dla odmiany. Na szczególnie długim podaniu kończę wpadając na dziewczynę. Czuję się jak dupek, szczególnie Ŝe jest taka drobna i wygląda na kruchą. Jej niebieskie oczy są powiększone i wygląda na śmiertelnie przestraszoną. A co jeszcze dziwniejsze, ona mnie zna, ale ucieka kiedy o to pytam. To cholernie mnie wkurza. Nie potrafię przestać myśleć o jej twarzy i znajomym wyglądzie. Dlaczego nie potrafię odgadnąć, kim ona do diabła jest? − Widziałeś tamtą dziewczynę? – pytam Luke’a. był moim najlepszym przyjacielem od drugiej klasy, kiedy obaj zdaliśmy sobie sprawę, jak wzajemnie popieprzone było nasze domowe Ŝycie, choć z róŜnych powodów. − Tę, na którą właśnie wpadłeś? – Składa harmonogram i wkłada go do tylnej kieszeni dŜinsów. – Trochę przypomina mi tę cichą dziewczynę, z którą chodziliśmy do szkoły, tę przy której Daisy uparła się, Ŝeby ją torturować. Moje oczy przenoszą się na drzwi wejściowe, za którymi zniknęła. – Callie Lawrence? − Taa, tak chyba miała na imię. – Wypuszcza zestresowany oddech obracając się na środku trawnika, próbując określić swoje połoŜenie. – Ale nie sądzę, Ŝeby to była ona. Nie miała tego czarnego gówna wokół oczu i poza tym Callie ma fryzurę, w której wygląda jak chłopak. Plus, myślę, Ŝe ta dziewczyna była chudsza. − Taa, wyglądała inaczej. – Ale jeśli to Callie, muszę z nią porozmawiać o tamtej nocy. – ChociaŜ Callie zawsze była chuda. To dlatego Daisy robiła sobie z niej ubaw. − To jeden z powodów, dla których robiła sobie z niej ubaw – przypomina mi, a jego twarz wykrzywia się ze wstrętem na widok czegoś za mną. – Myślę, Ŝe pójdę poszukać naszego pokoju. – Luke spieszy w kierunku naroŜa budynku szkoły zanim mogę coś powiedzieć. − Tutaj jesteś. – Daisy pojawia się za mną i zostaję przytłoczony zapachem perfum i lakieru do włosów. Nagle rozumiem, dlaczego Luke uciekał jakby się paliło. Nie lubił Daisy z wielu powodów; jednym z nim było to, Ŝe myślał, iŜ Daisy jest suką. I jest, ale dla mnie to Strona | 16

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

działa, bo pozwala mi oderwać się od czucia czegokolwiek, co jest jedynym sposobem jaki znam, Ŝeby przeŜyć Ŝycie. − Mam nadzieję, Ŝe nie gadaliście właśnie o mnie. – Daisy owija mnie w pasie ramionami i masuje mój brzuch opuszkami palców. – Chyba, Ŝe to było coś dobrego. Odwracam się i całuję ją w czoło. Ma na sobie wydekoltowaną niebieską sukienkę i naszyjnik, który spoczywa między jej cyckami. – Nikt o tobie nie mówił. Luke poszedł tylko znaleźć pokój. Przygryza swoje błyszczące wargi i trzepocze na mnie rzęsami. – To dobrze, bo juŜ jestem zdenerwowana zostawianiem mojego niedorzecznie gorącego chłopaka. Pamiętaj, Ŝe moŜesz flirtować, ale nie moŜesz dotykać. – Daisy szybko się nudzi i zaczyna mówić rzeczy, Ŝeby wywołać dramat. − śadnego dotykania. Zrozumiałem – mówię, powstrzymując przewrócenie oczami. – I jeszcze raz, nikt o tobie nie mówił. Owija kosmyk swoich kręconych blond włosów wokół palca z zamyśleniem na twarzy. – Nie mam nic przeciwko, Ŝebyś o mnie rozmawiał, dopóki jest to coś dobrego. Poznałem Daisy w dziesiątej klasie, kiedy przeniosła się do naszej szkoły. Była gorącą świeŜynką i była tego bardzo świadoma. Byłem dość popularny, ale tak naprawdę z nikim się nie spotykałem, tylko wygłupiałem. Bardziej byłem skupiony na piłce noŜnej, tak jak chciał mój ojciec. Jednak Daisy wydawała się być mną zainteresowana i kilka tygodni później oficjalnie byliśmy parą. Jest egocentryczna i nigdy nie pyta skąd się wzięły moje siniaki, rozcięcia i blizny. Raz to wyciągnęła, kiedy po raz pierwszy się pieprzyliśmy, a ja jej powiedziałem, Ŝe to z wypadku samochodowego, gdy byłem mały. Nie pytała o te świeŜe. − Słuchaj kochanie, muszę iść. – Daję jej szybki pocałunek w usta. – Muszę się zarejestrować, rozpakować i rozkminić, co gdzie do cholery jest. − Och, dobrze. – Wydyma dolną wargę i przebiega palcami po moich włosach, naprowadzając moje wargi z powrotem do swoich do głębokiego pocałunku. Kiedy się odsuwa, jest uśmiechnięta. – Chyba wrócę do domu i spróbuję wypełnić swój czas nudnym, starym liceum. − Jestem pewien, Ŝe wszystko z tobą będzie w porządku – mówię do niej cofając się do drzwi, manewrując pomiędzy ludźmi zalewającymi chodnik. – Wrócę na mecz. Macha do mnie zawracając na parking. Nie spuszczam z niej oczu dopóki nie wsiada do auta i wtedy wchodzę do szkoły. W środku jest chłodniej, światła są słabsze i jest tu duŜo krzyku i dezorganizacji. Strona | 17

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Nie potrzeba nam oprowadzania. – Podchodzę do Luke’a, który stoi blisko stolika zapisów i czyta róŜową ulotkę. – A ty nie zamierzałeś znaleźć pokoju, czy to była tylko twoja wymówka, Ŝeby uciec od Daisy? − Ta dziewczyna doprowadza mnie kurwa do szału. – Grabi dłonią swoje krótkie, brązowe włosy. – I zmierzałem tam, ale potem zdałem sobie sprawę, Ŝe będzie o wiele łatwiej, jeśli pójdę na oprowadzanie, Ŝebym wiedział gdzie co się znajduje. Luke jest osobą bardzo uporządkowaną, jeśli chodzi o szkołę i sport. To ma dla mnie sens, poniewaŜ znam jego przeszłość, ale z punktu widzenia kogoś z zewnątrz pewnie wygląda na awanturnika, któremu nie wiedzie się w szkole. − Dobra, pójdziemy na oprowadzanie. – Zapisuję nasze imiona na kartce i rudzielec siedzący przy stoliku uśmiecha się do mnie. − MoŜecie dołączyć do tego, które się właśnie zaczyna – mówi bezwstydnie, podnosząc swój dekolt ramionami, kiedy pochyla się do przodu. – Właśnie wyszli na korytarz. − Dzięki. – Szczerzę się do niej i kroczę dumnie z Lukiem w kierunku, który nam wskazała. − Za kaŜdym razem – mówi on z rozbawieniem omijając mniejszy stolik, na którym rozłoŜone są platery pełne ciastek. – Jesteś jak magnes. − Nie proszę się o to – odpowiadam, kiedy dołączamy do końca tłumu. – W rzeczywistości chciałbym, Ŝeby przestały. − Nie, nie chciałbyś – oświadcza przewracając oczami. – Uwielbiasz to i o tym wiesz. I chciałbym, Ŝebyś tak z tym zadziałał, abyś zerwał z tą suką. − Daisy nie jest taka zła. Jest prawdopodobnie jedyną dziewczyną, której nie obchodzi, Ŝe flirtuję. – KrzyŜuję ręce na piersi i wpatruję się w kujonowatego przewodnika z grubymi szkłami, cienkimi brązowymi włosami i podkładką do pisania w dłoniach. – Czy my naprawdę musimy to robić? Wolałbym się raczej rozpakować. − Muszę wiedzieć, gdzie co jest – mówi. – MoŜesz iść do pokoju, jeśli chcesz. − Dobrze mi tutaj. – Moje oczy skupiają się na dziewczynie po drugiej stronie tłumu; tej, na którą wbiegłem. Uśmiecha się do gościa stojącego przy jej boku, który szepcze jej coś do ucha. Znajduję się zabawiony przez naturalność tego, Ŝadnych pozorów, do których widzenia jestem przyzwyczajony. − Na co patrzysz? – Luke tropi moje spojrzenie i marszczy czoło. – Wiesz co? Myślę, Ŝe to moŜe być Callie Lawrence. Teraz gdy nad tym myślę, przypominam sobie jej tatę wspominającego coś o jej pójściu na UW.

Strona | 18

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Nie ma mowy… to nie moŜe być… prawda? – Obejmuję wzrokiem jej brązowe włosy, ubrania ukazujące jej smukłą sylwetkę i jej niebieskie oczy błyszczące, kiedy się śmieje. Ostatni raz, kiedy ją widziałem, te oczy były zamglone i cięŜkie. Callie, którą znałem była bardziej mroczna, nosiła workowate ciuchy i zawsze wyglądała na smutną. Unikała wszystkich, za wyjątkiem tej jednej nocy, w której uratowała mi tyłek. − Nie, to ona. – Mówi Luke z przekonaniem, pukając się palcem w skroń. – Pamiętasz, miała to małe znamię na skroni, dokładnie jak ta dziewczyna. To nie moŜe być tylko dziwaczny przypadek. − Ja pierdolę – mówię głośno i kaŜdy na mnie spogląda. − Mogę w czymś pomóc? – przewodnik pyta lodowatym tonem. Potrząsam głową zauwaŜając, Ŝe Callie wpatruje się we mnie. myślałem Ŝe pszczoła na mnie usiadła.

– Sorki stary,

Luke prycha, a ja tłumię swój śmiech. Przewodnik sapie sfrustrowany i kontynuuje swoją przemowę o umiejscowieniu biur, wskazując na kaŜde drzwi. − Co to miało być? – pyta Luke przyciszonym głosem, składając starannie swój dokument na pół. − Nic. – Przeszukuję tłum, ale Callie nigdzie nie ma. – Widziałeś gdzie poszła? Luke kręci głową. – Nie. Moje oczy przemieszczają się wzdłuŜ korytarza, ale nigdzie nie ma po niej śladu. Muszę ją odnaleźć, Ŝeby podziękować jej za ocalenie Ŝycia, tak jak powinienem był zrobić cztery miesiące temu.

Strona | 19

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 2 #27 Zaprosić kogoś nieznajomego na kolację

Callie − Jakie mamy plany na wieczór? – Składam bluzkę i umieszczam ją w koszu na pranie stojącym na suszarce. – Wychodzimy gdzieś, czy zostajemy? Seth wskakuje na jedną z pralek, a jego nogi zwisają przy krawędzi, gdy wrzuca sobie kawałek gumy do ust. – Jestem rozdarty. Z jednej strony chcę zostać i nadrobić zaległości w Pamiętnikach Wampirów, ale jest taka jedna naprawdę niesamowita restauracja, którą chciałem wypróbować. − Fuj, tylko nie tę z barem sushi. – Marszczę brwi ściągając kluchę płynu do zmiękczania tkanin z jednej z moich bluzek. – Nie lubię sushi i nie czuję się dzisiaj w nastroju do jedzenia poza domem. − Nie, ty nigdy nie jadłaś sushi – poprawia mnie. – I tylko dlatego, Ŝe czegoś nie próbowałaś, to nie oznacza, Ŝe tego nie lubisz. – Powstrzymuje śmiech zasznurowując usta. – Wiem o tym z moich własnych dowodów rzeczowych. − Jestem tego pewna. – Mój telefon zaczyna wibrować, gdy zaświeca się na stosie bluzek. – Cholera, to moja mama. Daj mi chwilkę. − Cześć mamo – odpowiadam, przesuwając się w kąt, aby odizolować się od brzęku pralek. − Hej, córeczko – mówi. – Jak twój pierwszy dzień zajęć? − Pierwszy dzień zajęć jest w poniedziałek – przypominam jej wciskając palec do ucha, Ŝeby zablokować hałas pralek. – Dzisiaj jest dzień, w którym wszyscy się tylko rejestrują. − No, i jak tam idzie? − JuŜ wiem gdzie co jest, więc nadrabiam zaległości w praniu z Sethem. − Cześć, pani Lawrence – krzyczy Seth, zwijając dłonie wokół ust. − Powiedz mu ode mnie cześć, kochanie, dobrze? – mama odpowiada. – I Ŝe nie mogę doczekać się poznania go. Strona | 20

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Zakrywam słuchawkę dłonią. – Nie moŜe się doczekać, Ŝeby cię poznać – szepczę do Setha, a on przewraca oczami. − Powiedz jej, Ŝe nie da sobie ze mną rady. – Pralka zatrzymuje się, a on zeskakuje, Ŝeby otworzyć drzwiczki. − On mówi, Ŝe teŜ nie moŜe się doczekać, Ŝeby cię poznać – mówię mamie. – Tak naprawdę, jest bardzo podekscytowany. Seth kręci głową wyciągając marynarkę z pralki. – Mamusie nie są moja rzeczą. Wiesz o tym. − Co on powiedział? – zastanawia się moja mama. − Nic mamo. – Suszarka zaczyna piszczeć. – Muszę kończyć. Zadzwonię do ciebie później. − Trzymaj się skarbie. Chcę tylko powiedzieć, Ŝe brzmisz na naprawdę szczęśliwą. − Jestem szczęśliwa – kłamię przez ściśnięte gardło, bo wiem, Ŝe właśnie to chce usłyszeć. Seth zawiesza swoją jedyną suchą koszulę na brzegu kosza na pranie i kładzie ręce na biodrach, zwęŜając na mnie oczy. – Nie kłam swojej matce, Callie. − O co chodzi? – moja matka pyta. – Słyszę jakieś dźwięki. − Muszę kończyć. – Rozłączam się, zanim moŜe powiedzieć coś więcej. − Moja matka nie jest taka jak twoja. – Otwieram drzwiczki suszarki i wygrzebuję resztę moich ubrań za pomocą rąk. – W przewaŜającej części, jest miła. CóŜ, przynajmniej kiedy się zachowuję. − Ale nie moŜesz powiedzieć jej o rzeczach– naprawdę waŜnych rzeczach. – Zgina rękę, która była w gipsie, kiedy go poznałam. – Tak jak mojej mamie. − Powiedziałeś swojej mamie. – Zamykam drzwiczki suszarki pchnięciem biodra. – Po prostu nie poszło to dobrze, a ja nie mówię mojej mamie, bo to by ją rozbiło. Ona jest taką radosną osobą i nie ma sensu przeklinać ją czarnymi myślami. – Upuszczam pranie do kosza, gdy jedna z pralek warczy i huczy o cementową ścianę. – MoŜemy wypróbować tę nową restaurację, jeśli bardzo, bardzo chcesz. – Podnoszę kosz i opieram go na biodrze. – Dodam to do mojej listy rzeczy, których mam zamiar spróbować. Szczerzy się od ucha do ucha. – Uwielbiam tę listę. − Ja teŜ… czasami – zgadzam się, gdy on zbiera stos ubrań. – A ty byłeś genialny wpadając na to. Strona | 21

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Lista została sporządzona w moim zaciemnionym pokoju w akademiku, gdy przyznał mi się jak złamał rękę i skąd wzięły się blizny na jego ramieniu. Wracał pieszo do domu po ostatnim dniu w szkole, gdy druŜyna piłkarska podjechała cięŜarówką. Obskoczyli go, pobili i próbowali połamać go na tysiąc kawałków, które mogliby zamieść jak kurz pod dywan. Ale Seth jest silny, i dlatego wyjawiłam mu swój sekret, poniewaŜ one wie jak to jest mieć coś wydarte z dala od siebie. ChociaŜ pominęłam krwawe szczegóły, poniewaŜ nie potrafiłam mówić o nich głośno. − Jestem bardzo genialnym facetem. – Robi krok w bok, bym mogła pierwsza przejść przez drzwi. – I tak długo, jak trzymasz się tego pojęcia, wszystko będzie dobrze. Śmiejemy się i jest to prawdziwe, ale ciemna chmura unosi się nad nami, gdy dźwięk ten zostaje skradziony przez wiatr.

Kayden − Ten pokój jest wielkości pudełka – zauwaŜam, obejmując wzrokiem bardzo mały pokój w akademiku. Jesteśmy w rezydencji Downey, jednym z czterech budynków, w którym umieszczają studentów pierwszego roku. Są tutaj dwa łóŜka bliźniaczych rozmiarów i biurko w najdalszym kącie. Mogę przemierzyć przestrzeń pomiędzy łóŜkami dwoma krokami, a szafa przy ścianie z ledwością mieści trzy pudła. – Jesteś pewien, Ŝe nie chcesz mieszkania? Widziałem kilka, które są naprawdę blisko kampusu, kiedy tutaj jechałem. Luke przeszukuje duŜe pudło oznaczone jako „śmieci”. – Nie mogę pozwolić sobie na mieszkanie. Muszę znaleźć pracę, Ŝebym chociaŜ mógł kupić sobie ksiąŜki i inne rzeczy. − Stypendium tego nie pokrywa? – Chwytam cięŜkie pudło i upuszczam je na materac mojego łóŜka. Zwija w kulkę kawałek taśmy i rzuca ją na podłogę. – To obejmuje tylko czesne. Zrywam taśmę z wieka pudła. – Mogę pomóc… jeśli potrzebujesz dodatkowych pieniędzy. Potrząsa szybko głową z uwagą zanurzoną w pudle. – Nie jestem przypadkiem charytatywnym. Jeśli chcesz mieszkania, to sobie wynajmij. Nie musisz zostawać w akademiku tylko dlatego, Ŝe ja tutaj jestem. – Wyciąga bezgłowy posąg z brązu i czerwieni się na twarzy. – Co to do cholery jest? Wzruszam ramionami. – To nie ja pakowałem twoje pudła, stary. Strona | 22

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− CóŜ, ja tak, i tego tutaj nie włoŜyłem. – Ciska tym przez pokój, a uderzając w ścianę, wgniata ją. – Pieprzona cholera, ona próbuje pomieszać mi w głowie. − Nie pozwól swojej matce dobrać się do ciebie. Wiesz, Ŝe tylko próbuje sprowadzić cię do domu, Ŝeby nie musiała mierzyć się ze sprawami na własną rękę. – Podnoszę rozbitą statuetkę i wychodzę na korytarz, Ŝeby wyrzucić ją do kosza na zewnątrz pokoju. Kiedy wracam, zauwaŜam Callie idącą w moim kierunku z chłopakiem, z którym była wcześniej, i uśmiecha się. Zatrzymuję się na środku korytarza i czekam, aŜ do mnie dotrze, wymuszając na ludziach, by obchodzili mnie dokoła. Nie zauwaŜa mnie, ale jej przyjaciel tak i szepcze jej coś do ucha. Jej głowa odwraca się w moim kierunku i potyka się do tyłu, jakby się bała, Ŝe ją zaatakuję. Jej przyjaciel kładzie rękę na jej plecach w pocieszającym geście. − Cześć – zaczynam niezręcznie, odrzucony przez jej narowistość wobec mnie. – Nie wiem, czy mnie pamiętasz− Pamiętam cię – przerywa mi, a jej oczy przeskakują na moją bliznę na kości policzkowej. – Jak mogłabym cię nie pamiętać? Znamy się odkąd byliśmy dziećmi. − Racja – mówię, nie wiedząc jak zareagować na jej nieprzystępną postawę. Nie zachowywała się w ten sposób tamtej nocy. – To był tylko mój sposób na rozpoczęcie rozmowy. Jej usta formują się w „O”, po czym stoi w milczeniu, skubiąc rąbek swojej za duŜej bluzy. Jej przyjaciel zerka na nią, po czym wyciąga do mnie rękę. – Jestem Seth. Ściskam jego dłoń ze wzrokiem wciąŜ utkwionym w Callie. – Kayden. − Musisz wybaczyć Callie. - Seth delikatnie klepie ją po ramieniu, a ona się krzywi. – Ona nie czuje się dzisiaj zbyt dobrze. Powieki Callie opadają, kiedy zwęŜa na niego oczy. – Nie, nieprawda. Czuję się dobrze. Seth naciska na nią z ustępliwym wyrazem twarzy, sycząc przez zęby. – Więc moŜe powinnaś coś powiedzieć. Być moŜe coś miłego. − Och. – Z powrotem przenosi na mnie swoją uwagę. – Przepraszam… To znaczy… - Nie kończy, przeklinając pod nosem. – O mój BoŜe, co jest ze mną nie tak?

Strona | 23

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Seth wzdycha, tak jakby przywykł do jej dziwnych zachowań. – Właśnie zacząłeś dzisiaj szkołę? – pyta mnie. − Taa, jestem tutaj na stypendium piłkarskim2. – Rzucam na niego okiem poddając w wątpliwość, czy kiedykolwiek dotknął się piłki. Wygina brwi w łuk i kołysze się na piętach, udając zainteresowanie. – Aa, rozumiem. Callie zdmuchuje grzywkę ze swojego czoła, kiedy wypuszcza powolny oddech. – Musimy iść. Mamy plany na kolację. Miło było z tobą rozmawiać, Kayden. − Mógłbyś pójść z nami – oferuje Seth, ignorując wzrok Callie wbijający się w niego. – Jeśli chcesz. To po prostu nowe miejsce, które mamy zamiar sprawdzić. − To sushi. – Callie po raz pierwszy spotyka mój wzrok. Smutek i nieufność opanowują jej źrenice i niemal sięgam do niej, by odgonić jej ból. To dziwne uczucie, poniewaŜ nigdy nie przytuliłem nikogo innego poza Daisy, a obejmowałem ją tylko wtedy, kiedy musiałem. – Nie jestem pewna, czy będzie dobre. − Lubię sushi. – Oglądam się przez ramię na otwarte drzwi do mojego pokoju. – Ale będę musiał zabrać Luke’a, jeśli to w porządku. Luke był biegaczem dla Mustangów. − Wiem, kim jest. – Przełyka cięŜko. – MoŜe iść, tak myślę. − Chwileczkę. Pozwól mi sprawdzić, czy jest na to gotowy. – Zaglądam do pokoju, w którym Luke siedzi na swoim niepościelonym łóŜku, przeszukując stos papierów. Napinam ręce na framudze, kiedy wsuwam do środka głowę. – Masz ochotę na jakieś sushi? Jego oczy unoszą się na mnie znad papierów. – Sushi? Dlaczego? − PoniewaŜ Callie Lawrence właśnie nas zaprosiła – mówię. – Albo, no cóŜ, jej przyjaciel to zrobił… pamiętasz, jaka była nieprzystępna? Wkłada papiery do szuflady w komodzie, ale zgniata jedną małą kartkę i wrzuca ją do kosza. – Taa, zaczęła taka być około szóstej klasy. W jednej minucie była normalna, a w następnej juŜ kurewsko dziwna. Ręka opada mi do boku, gdy odchylam się do tyłu wyglądając na korytarz na Callie, która szepcze coś do Setha. – Nie pamiętam tego. To znaczy, pamiętam ją jak była w

2

Kayden gra w futbol amerykański, a nie w nogę, jak mi się wcześniej wydawało. Co czyni go jeszcze gorętszym ;)

Strona | 24

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

miarę normalna, a potem naprawdę nie pamiętam jej wcale. Chyba nie spotykała się z nikim, prawda? − Nie bardzo. – Wzrusza ramionami. – O co chodzi z tą obsesją na jej punkcie? − To nie jest obsesja. – Wkurza mnie tym oskarŜeniem. – Nigdy nie miałem obsesji na niczyim punkcie. Po prostu coś zaproponowali, a ja się zgodziłem, Ŝeby być uprzejmym. Jeśli nie chcesz iść, to nie musimy. Wsadza portfel do tylnej kieszeni. – Nie obchodzi mnie czy pójdziemy. Jeśli mogłem przetrwać tony wkurzających kolacji z Daisy, to jestem pewien, Ŝe mogę przetrwać kolację z jakąś dziewczyną, z którą chodziliśmy do szkoły, a która ledwie odzywa się słowem. Czuję się jak dupek. Luke wydaje się pamiętać więcej o Callie niŜ ja, gdzie powinienem znać dziewczynę, która ocaliła mnie na tak wiele sposobów, Ŝe nie wiem, czy kiedykolwiek będę w stanie jej to wyjaśnić.

Callie − Jestem na ciebie taka wściekła – syczę pod nosem do Setha, kiedy idziemy przez ciemny parking w kierunku restauracji oświetlonej fluoroscencyjnymi światłami. Cała nasza czwórka zajechała do restauracji jednym samochodem, a cisza była wystarczająca, Ŝebym miała ochotę wyrywać sobie włosy z głowy. – Dlaczego ich zaprosiłeś? − śeby być miłym. – Wzrusza ramionami i kołysze ręką wokół mnie. – A teraz się odpręŜmy, moja śliczna Callie, i skreślmy z naszej listy bycie bardziej społecznym. Tak naprawdę, to moŜemy skreślić zaproszenie kogoś na kolację. − Mam zamiar spalić tę listę, kiedy wrócimy. – Szarpnięciem otwieram szklane drzwi i przekraczam próg wchodząc w duszną atmosferę restauracji. Większość boksów jest pusta, ale bar jest dość głośny z grupką dziewczyn mających na sobie pierzaste szale boa i tiary, jakby były na wieczorze panieńskim. − Nie, nie masz. A teraz się zrelaksuj i spróbuj trochę porozmawiać – odpowiada i kroczy pewnie do hostessy, opierając na kontuarze swoje ręce. – Cześć, są jakieś wolne miejsce w barze? Ta chichocze okręcając kosmyk swoich rudych włosów wokół palca, kiedy przewija listę, kompletnie oczarowana Sethem. – Niech sprawdzę. Seth wrzuca miętówkę do ust i przewraca na mnie oczami przez ramię. – Wow. Strona | 25

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Uśmiecham się do niego, po czym odwracam do Kaydena i Luke’a, ale nie mogę znaleźć słów. Nie czuje się dobrze przy facetach, za wyjątkiem Setha. Chciałabym, ale moje wspomnienia mi na to nie pozwalają. Luke odrywa skórzasty liść ze sztucznej rośliny stojącej przy drzwiach. – Myślałem, Ŝe Laramie powinno być bardziej rozrywkowym miastem, niŜ się wydaje. Wskazuję na okno po mojej prawej. – Jest, dalej w dół tej drogi. Jest tam duŜo klubów i takich tam. Ze swoimi rozwianymi brązowymi włosami, tatuaŜem wokół przedramienia i intensywnymi brązowymi oczami, Luke zawsze wygląda, jakby miał zamiar wszcząć bójkę, a to sprawia, Ŝe chcę się skulić. – Więc wiesz, gdzie one są? − Słyszałam, gdzie są. – Kątem oka zerkam na Kaydena. Słucha mnie uwaŜnie z rękoma skrzyŜowanymi na piersi, opierając się o drzwi. Dlaczego on tak na mnie patrzy? Jakby rzeczywiście mnie widział. – Ale nie byłam w wielu z nich. − Taa, nigdy nie byłaś zbytnio rozrywkową dziewczyną, prawda? – Luke rzuca liść na podłogę. − W sumie to była, jednego razu – Kayden interweniuje z dumną miną. – Teraz pamiętam. To był początek szóstej klasy, a moja mama miała przynieść ciasto, ale zapomniała czy coś… myślę, Ŝe to były twoje urodziny. − Kończyłam dwanaście lat. – Mój głos jest bez tchu na obraz balonów, konfetti i róŜowego lukru na powierzchni, ale wtedy zmienia się w kałuŜę krwi. – I to nie czyni mnie rozrywkową dziewczyną, jedynie małą dziewczynką, która chciała urodzinowego przyjęcia… tylko tego chciałam. Gapią się na mnie jakbym postradała rozum i w myślach staram się przywołać usta do wytworzenia słów, ale są ze sobą zbyt mocno złączone przez bolesne wspomnienia miaŜdŜące moje serce. − Dobra, załatwiłem nam stolik, ale nie jest w barze. – Seth podchodzi i kładzie rękę na moim ramieniu. – Co jest? Wyglądasz na chorą. Mrugam kilka razy i zmuszam się do uśmiechu. – Jestem tylko zmęczona. Wie, Ŝe kłamię, ale nie wyciąga tego przed Kaydenem i Lukiem. – W takim razie chyba powinniśmy cię odstawić wcześniej do domu. Hostessa prowadzi nas do naszego stolika i zostawia nam do przeglądnięcia menu wraz z czterema szklankami wody z lodem, popisując się przed Sethem uśmiechem, kiedy wraca na przód. Moja wizja jest zamglona przez ciemne myśli, o których Strona | 26

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

próbowałam nie myśleć przez jakiś czas, i przez to nie mogę zobaczyć ani jednego słowa z listy. Przyciskam dłonie do oczu i mrugam. − Myślę, Ŝe muszę się do czegoś przyznać – ogłasza Kayden. Kiedy podnoszę na niego wzrok, na jego ustach powoli wykwita uśmiech. – Nie lubię sushi. W rzeczywistości, trochę mnie to przeraŜa. − Mnie teŜ – zgadzam się z nieśmiałym uśmiechem. – To dziwaczne, Ŝe to nie jest ugotowane. − Nigdy tego nie próbowała – zdradza Seth przewracając strony menu. – Więc technicznie rzecz biorąc, nie moŜe wygłaszać swoich opinii. − Myślę, Ŝe moŜe proponować swoją opinię. – Pod stołem kolano Kaydena ociera się o moje, nie mam pewności czy niechcący, czy teŜ naumyślnie. To wysyła przepływ gorąca w górę mego ciała i sprawia, Ŝe mój Ŝołądek wykonuje salto. – Wydaje się to cenną opinią. Nie wiem jak odnieść się do jego komplementu, więc trzymam usta zasznurowane. − Nie mówię, Ŝe jest bezwartościowa – wyjaśnia Seth. – Tylko to, Ŝe moŜe to polubić, gdyby spróbowała. Kod, na którym Ŝyję. Sączę swoja wodę i praskam śmiechem, dławiąc się kawałkiem lodu. – O mój BoŜe. Seth poklepuje mnie dłonią po plecach. – Dasz radę? Potakuję, przyciskając dłoń do klatki piersiowej. – Taa, jednak Ŝadnych więcej Ŝartów kiedy piję, dobrze? − Ja tak Ŝyję. – W jego oczach pojawia się błysk, gdy szczerzy się do mnie diabelsko. – Ale trochę spuściłem z tonu. − Cholera, zostawiłem telefon w samochodzie. – Luke uderza dłonią w blat stołu i nasze szklanki trzęsą się. – Zaraz wracam. – Wstaje z boksu, przechodzi w dół korytarza i wychodzi przez frontowe drzwi. Wracamy do swoich menu, gdy Seth wyskakuje z boksu. – Zablokowałem samochód. Nawet nie wejdzie do środka. – Biegnie w stronę drzwi, wyciągając kluczyki z kieszeni. − Tak naprawdę, to Luke poszedł zapalić – mówi mi Kayden, obracając solniczkę w dłoniach. – Tylko nie lubi przyznawać się do tego przed ludźmi, których nie zna. Jest dziwny w tym względzie. Kiwam głową w górę i w dół nie patrząc na niego. najprawdopodobniej. Zazwyczaj robi to w aucie, ale był miły.

–

Tak

jak

Seth,

Strona | 27

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Mógł zapalić. – Kayden śmieje się, a to rozświetla mu oczy. – Luke pali w moim samochodzie odkąd skończyliśmy po szesnaście lat. Nie mogąc się powstrzymać uśmiecham się na tę myśl, bawiąc się krawędzią serwetki. − Co w tym śmiesznego? – Kayden składa ręce na stole i brzegi jego rękawów podciągają się odrobinę. Cienkie białe linie pokrywają z tyłu jego nadgarstki i szybko obciąga rękawy, Ŝeby je zasłonić. – No dalej, podziel się tym, cokolwiek to jest i sprawia, Ŝe uśmiechasz się w ten sposób. − To nic takiego. – Z powrotem podnoszę na niego wzrok. – Tylko myślałam nad tym, co powiedziałby mój ojciec, gdyby się dowiedział, Ŝe jego biegacz był palaczem. − Myślę, Ŝe o tym wiedział. – Kayden pochyla się nad stołem, przybliŜając się do mnie. – Wydawał się wiedzieć o wszystkich złych rzeczach, które robiliśmy, ale nigdy o tym nie mówił. − Taa, moŜe i wiedział, chyba. Raz złapał mojego brata na paleniu i uziemił go na bardzo długi czas. – Dlaczego mu o tym mówię? To do mnie niepodobne. Pochylam brodę w dół i koncentruję się na liście przystawek. − Callie, przepraszam – mówi nagle, spłaszczając dłoń na stole, gdy przesuwa nią w moim kierunku. Kiedy jego palce ocierają się o moje knykcie, niemal dławię się na śmierć. − Za co? – brzmię na zduszoną. − Za to, Ŝe ci nie podziękowałem… za tamtą noc. – Zakrywa swoja duŜą dłonią wierzch mojej. Przez chwilę podoba mi się czucie tego ciepła, ale wtedy z powrotem zostaję wrzucona do miejsca zablokowanego w mojej głowie, uwięziona i bezsilna. − W porządku. – Wyszarpuję rękę i chowam ją pod stołem. Mój puls przyspiesza, kiedy wpatruję się w menu. – Miałeś cięŜką noc. Nic nie mówi, kiedy odsuwa swoja rękę. Nie patrzę na niego, bo nie chcę zobaczyć obrzydzenia w jego oczach. − Gdybym ich zapytał, czy mogę dostać hamburgera, myślisz Ŝe by mi zrobili? – pyta, obojętnie zmieniając temat. Przewracam stronę w menu ze zmarszczonymi brwiami. – Tu jest napisane, Ŝe mają hamburgery? − Nie, Ŝartowałem. – Obserwuje mnie w poprzek stołu. – Mogę cię o coś spytać? Strona | 28

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

OstroŜnie kiwam głową. – Jasne. − Jak to moŜliwe, Ŝe wyjechałaś wcześniej na studia? – pyta. – Większość ludzi chce zostać latem w domu i poimprezować. Wzruszam ramionami. – Tak naprawdę nie opuściłam niczego oprócz rodziców i wydawało się, Ŝe nadszedł czas, by odejść. − Nie miałaś zbyt wielu przyjaciół, prawda? – Wspomnienia wypływają na jego twarz, gdy zaczyna składać kawałki mojego smutnego Ŝycia do kupy. Na szczęście Luke i Seth dołączają do nas przy stoliku, zanim moŜe spróbować wykopać więcej szczegółów. Pachną dymem i wyglądają na euforycznie szczęśliwych. − Nie, tak naprawdę nie mają ich wiele na terenie kampusu. – Seth mówi do Luke’a, kiedy siada i rozwija serwetkę ze sztućców. – A jeśli mają, ochrona zazwyczaj je rozbija. Luke obraca mały plastikowy stojaczek ze zdjęciami piw. – Taa, to gówno zdarzało się przez cały czas w naszej szkole. Tak jak wtedy, gdy zrobiliśmy ogromne ognisko i pokazała się policja wszystkich aresztując. − W jakie kłopoty się wpakowałeś? – pyta Seth, sprawdzając zegarek na swoim nadgarstku. − Niezbyt wielkie. – Luke wkłada do ust wykałaczkę. – Gliny w naszym mieście zazwyczaj łagodnie obchodzą się z piłkarzami. − Figury – mruczy Seth, rzucając mi spojrzenie z ukosa, a ja obdarzam go współczującym uśmiechem. Stopa Kaydena wciąŜ wpada na moją pod stołem i chcę prosić go, Ŝeby przestał, ale nawet nie potrafię spojrzeć mu w oczy. Rośnie moje podenerwowanie, poniewaŜ jakaś cząstka mnie to lubi. Tracę kontrolę nad swoimi uczuciami i rozpaczliwie potrzebuję ponownie uzyskać nad nimi kontrolę. Kelnerka wraca i spisuje nasze zamówienia. Staram się jak najlepiej i zamawiam pełny posiłek z zamiarem zjedzenia go w całości. Kiedy jednak jedzenia przybywa mój Ŝołądek się zaciska i od razu mogę powiedzieć, Ŝe mam zamiar zrobić to, tak jak zawsze.

Strona | 29

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 3 #52 Zaryzykować na litość boską

Kayden Minął tydzień, odkąd zaczęła się szkoła. Zajęcia są wrzodem na dupie. Ostrzegano mnie, Ŝe na studiach będzie trudniej, ale nigdy nie przygotowałem się na to, jak wiele pracy w pojedynkę było wymagane. Pomiędzy tym, a praktyką miałem zero czasu na skupienie się na czymkolwiek innym w swoim Ŝyciu. Drogi moja i Callie dwukrotnie skrzyŜowały się od czasu, kiedy jedliśmy w restauracji, i za kaŜdym razem mnie unikała. Jest na moich zajęciach z biologii, ale siedzi z tyłu, tak daleko od kaŜdego innego jak tylko moŜe, skupiając się na długopisie albo kartce. Ta dziewczyna musi mieć cały zeszyt pełen notatek, taką ma na ich punkcie obsesję. Próbuję się na nią nie gapić, ale przez większość czasu nie potrafię się powstrzymać. To fascynujące patrzeć, jaka jest na wszystkich obojętna. Byłoby miło zatopić się w myślach, zamiast ciągle martwić się o jakieś gówna. Jestem gotowy, aby pójść na zajęcia mówiąc sobie, Ŝe muszę zostawić Callie w spokoju, gdy dzwoni mój tato. − Zostawiłeś swoje graty w garaŜu – jest pierwszą rzeczą, jaką mówi. − Przepraszam – mówię, zmuszając się do oddychania, kiedy chwytam ksiąŜki. – Ale myślałem, Ŝe mama powiedziała, Ŝe mogę. − Twoja mama nie ma nic do powiedzenia w tych sprawach – mówi ostro. – Jeśli chcesz tu trzymać swoje gówno, powinieneś zapytać mnie. BoŜe, ile razy musisz spieprzyć, zanim przestaniesz? Chcę się kłócić, ale on ma rację. Spieprzyłem więcej razy, niŜ tego nie zrobiłem. Pozwalam mu obrabiać mi tyłek przez piętnaście minut, a on sprawia, Ŝe znowu czuję się jak pierdolony dzieciak. Po tym jak się rozłączam wpatruję się w lustro nad komodą, analizując kaŜdą bliznę na mojej twarzy, aŜ wygląda ona jak jedna wielka blizna. Nagle cała ta złość wylewa się ze mnie i kopię w tę pieprzoną komodę, aŜ jedna z szuflad wypada. Rzeczy Luke’a Strona | 30

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

rozsypują się po podłodze; zapalniczki, zdjęcia, kilka narzędzi i Ŝyletka. Nienawidzi, gdy jego pierdoły zostają zdezorganizowane i pewnie zwariuje, gdy wróci do tego bałaganu. Szybko wkładam wszystko z powrotem do środka starając się sprawić wraŜenie uporządkowania i udając, Ŝe nie zauwaŜam Ŝyletki patrzącej mi w twarz, kiedy zbieram ją z podłogi. Ale jest wszystkim o czym mogę myśleć trzymając ją w swojej dłoni, błagając siebie, Ŝeby nie zrobić z niej uŜytku. Moja dłoń trzęsie się, gdy mój umysł dryfuje do czasów, gdy taki nie byłem; kiedy myślałem, Ŝe być moŜe, tylko być moŜe, nie wszystko musi skupiać się wokół bólu. Mój starszy brat Tyler i ja bawiliśmy się w garaŜu. On miał szesnaście lat, a ja osiem. Pracował nad motocyklem, który kupił za oszczędności z letniej pracy. − Wiem, Ŝe to kawał gówna – powiedział do mnie, gdy brałem klucz ze skrzynki w rogu. – Ale to zaprowadzi mnie do miejsc daleko stąd, co jest jedyną rzeczą, jakiej kurwa chcę. Wykłócał się z moim tatą przez cały dzień i miał gigantycznego siniaka na ramieniu i rozcięcia na kostkach. Słyszałem jak się kłócili i wtedy uderzali siebie nawzajem. Choć to było normalne. śycie. − Dlaczego chcesz odejść? – zapytałem, chodząc wokół motoru. Nie był błyszczący lub cokolwiek, ale wyglądał jakby mógł być zabawny. A jeśli mógł kogoś wywieźć daleko stąd, to musiał być czymś wyjątkowym. – Czy to z powodu taty? Odrzucił narzędzie do skrzynki raczej mocno i przeczesał dłonią swoje długie brązowe włosy, które sprawiały, Ŝe wyglądał jak bezdomny, albo przynajmniej mój tata tak powiedział. – Pewnego dnia kolego, kiedy będziesz trochę starszy, zdasz sobie sprawę, Ŝe wszystko w tym domu to jedno wielkie pierdolone kłamstwo i będziesz chciał stąd spieprzać bez względu na to, ile będzie miało to kosztować. Wszedłem na skrzynię i wdrapałem się na motor, chwytając się rękojeści, kiedy zamachnąłem się nad nim swoją krótką nogą. – Zabierzesz mnie ze sobą? TeŜ chcę wyjechać. OkrąŜa motor na jego tył i kuca, aby sprawdzić opony. – Taa kolego, zabiorę. Pchnąłem przepustnicę udając, Ŝe odjeŜdŜam i przez chwilę widziałem moŜliwość Ŝycia bez bólu. – Obiecujesz? Przytakuje majstrując przy manometrze. – Taa, obiecuję. Okazało się, Ŝe mój brat był kłamcą, tak jak wszyscy w tym domu. Skończył na wyprowadzce i porzuceniu mnie, bo raczej wolał być pijany niŜ radzić sobie z Ŝyciem. Strona | 31

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kilka lat później mój drugi brat Dylan skończył szkołę i wyprowadził się z domu. Zmienił numer nie mówiąc nikomu dokąd jedzie i odtąd nie było od niego Ŝadnych wieści, choć nie jestem pewny jak bardzo ktokolwiek ich wypatrywał. Miałem wtedy dwanaście lat i zostałem jedynym dzieckiem w domu, co oznaczało Ŝe byłem jedynym obiektem wściekłości ojca, co dał mi jasno do zrozumienia w noc, kiedy Dylan spakował swoje graty i wyjechał. Bicie przed tym nie było zbyt surowe; liście w twarz, wiązanie jego paskiem, a czasami bił nas pięścią albo kopał, ale powstrzymywał się na tyle, Ŝe bolało jak diabli, ale mogło być ukryte. Patrzyłem jak Dylan odjeŜdŜa z podjazdu i zjeŜdŜa drogą w dół w ciemności, przyciskając twarz do szyby i marząc, Ŝe jestem z nim w samochodzie, mimo Ŝe Dylan i ja nie byliśmy ze sobą blisko. Mój tato wszedł z zewnątrz do domu przynosząc ze sobą zimne powietrze. Wrzeszczał na Dylana przez całą drogę do samochodu, mówiąc Ŝe był pieprzonym kretynem za porzucenie stypendium futbolowego i odmówił bycia jednym z druŜyny. − Na co się kurwa gapisz? – Zatrzasnął drzwi wejściowe tak mocno, Ŝe portret rodzinny wiszący nad płaszczem spadł na podłogę. Odwróciłem się na kanapie i usiadłem, wpatrując się w portret na podłodze. – Na nic proszę pana. Podszedł do mnie, jego źrenice połykały jego oczy i mogłem poczuć zapach alkoholu w jego oddechu z drugiego końca pokoju. Był ode mnie większy, silniejszy, a na twarzy miał taką minę, Ŝe było wiadomo, iŜ miał zamiar w pełni to wykorzystać i nie było niczego, co mógłbym z tym zrobić. Znałem zasady. Wstać i się schować, bo inaczej nie będzie miał czasu, Ŝeby ochłonąć. Ale nie mogłem się ruszyć. Myślałem o moich braciach, którzy odeszli porzucając mnie jak starą koszulkę. Kiedyś byliśmy w tym razem, teraz byłem tylko ja. Zacząłem płakać, jak jakieś głupie pieprzone dziecko i wiedziałem, Ŝe to go wkurzy jeszcze bardziej. − Płaczesz? Co jest kurwa z tobą nie tak? – Nie zwolnił tempa, kiedy uniósł pięść i walnął mnie w ramię. Ból, który rozprzestrzenił się w moim karku i w dół mojego ramienia wyssał ze mnie tlen jednym pstryknięciem palca i upadłem na podłogę mrugając, Ŝeby odgonić czarne plamy sprzed oczu. − Wstawaj! – kopnął mnie w bok, ale ja nie mogłem wstać. Moje nogi mnie zawiodły i z kaŜdym trzaśnięciem jego buta, coś wewnątrz mnie umierało. Nawet nie przejmowałem się podciągnięciem nóg, Ŝeby je chronić. Pozwoliłem Strona | 32

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

bólowi przejąć kontrolę, pozwalając uśmierzyć ból zostania porzuconym. – Jesteś taki bezuŜyteczny! Twoi bracia przynajmniej się bronili. Ale czym ty jesteś? Niczym! To wszystko twoja wina! – Kolejne kopnięcie, tym razem w brzuch i ból wystrzelił w mojej głowie. − Wstawaj! Wstawaj. Wstawaj… - Jego but uderzył mnie w bebechy, a jego głos nabrał błagalnego tonu. Jakby to wszystko była moja wina i chciał, Ŝebym to zatrzymał. I być moŜe to była moja wina. Wszystko, co musiałem zrobić, to wstać. Ale nawet czegoś tak prostego nie potrafiłem zrobić dobrze. To było najgorsze lanie, jakie kiedykolwiek dostałem, tak jakby całą frustrację związaną z moimi braćmi skierował na mnie. Moja mama nie puszczała mnie do szkoły przez dwa tygodnie, kiedy się leczyłem i mówiła w szkole, rodzinie, przyjaciołom, sąsiadom – kaŜdemu, kto o to zapytał, Ŝe miałem anginę i byłem wysoce zaraźliwy. Prawie przez cały czas leŜałem w łóŜku czując, jak moje ciało zdrowieje, ale mój umysł i wola Ŝycia umarły wiedząc, Ŝe juŜ nigdy nie będzie lepiej, Ŝe to było dla mnie. Odganiam tę myśl siedząc na podłodze i podnosząc koszulę. Obiecałem sobie, Ŝe kiedy pójdę na studia rzucę to – zatrzymam ten pieprzony nałóg. Ale zgaduję, Ŝe jestem w jego posiadaniu bardziej, niŜ mi się wydawało. *** Następnego dnia na biologii próbuję siedzieć tak nieruchomo jak to moŜliwe, Ŝeby powstrzymać ból na swoim brzuchu, ale zerkam za siebie na Callie, która wydaje się nieświadoma, Ŝe zamieniam się w prześladowcę. Profesor Fremont zabiera swój czas podsumowując wykład. Do czasu gdy wychodzę na korytarz, jest on juŜ zapełniony ludźmi. Blokuję wyjście próbując ustalić, czy opuszczam następne zajęcia czy teŜ nie, gdy ktoś uderza w moje plecy. − O mój BoŜe. Tak bardzo mi przykro – Callie przeprasza, cofając się ode mnie, jakbym był przestępcą. – Nie zwracałam uwagi na to, gdzie idę. − Nie musisz przepraszać. Przysięgam, Ŝe nic mi nie jest, nawet jeśli na mnie wpadłaś. – Błyskam do niej uśmiechem przesuwając się na bok, Ŝeby ludzie mogli przejść. Gdy mój tułów obraca się, mięśnie mnie palą. − Przepraszam – powtarza Callie i zamyka oczy, kręcą na siebie głową. – Po prostu mam zły nawyk ciągłego przepraszania. − W porządku, ale moŜe powinnaś popracować nad przełamaniem go – sugeruję, opierając rękę na framudze drzwi. Jej brązowe włosy są upięte wysoko, a cienkie kosmyki kręcą się wokół jej twarzy. Ma na sobie dŜinsy, prostą fioletową koszulkę i minimalny makijaŜ. Jej cycki nie wyskakują z dekoltu, a dŜinsy nie Strona | 33

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

są ciasno przylegające, Ŝeby ukazać wszystkie krągłości, tak jak Daisy ubiera się kaŜdego dnia. Nie ma tu niczego do dokładnego obczajenia, orientuję się, kiedy naprawdę na nią patrzę. − Próbuję, ale jest cięŜko. – Patrzy w dół na brązowy dywan, taka nieśmiała i niewinna. Ta dziewczyna wygląda, jakby potrzebowała tysiąca uścisków, Ŝeby wymazać cały smutek, który nosi na swoich ramionach. – Nawyki są bardzo trudne do złamania. − Czy mogę cię gdzieś zabrać? – pytam nawet nie myśląc o tym, co robię, albo jakie będą tego konsekwencje. – Naprawdę chciałbym ci podziękować za, no cóŜ, wiesz, za to co zrobiłaś. Jej powieki trzepoczą otwierając się, a moje serce pomija uderzenie. Nigdy wcześniej mi się to nie przytrafiło i powoduje u mnie chwilowe zawroty głowy. – Tak naprawdę to powinnam spotkać się z Sethem za jakieś kilka minut, ale moŜe innym razem – mówi wymijająco i rusza w dół korytarza, zarzucając torbę na ramię. Dostosowuję się do jej kroku. – Wiesz co, on jest interesującą osobą. Jest na moich zajęciach z angielskiego i zawsze podnosi rękę, Ŝeby udzielić niepoprawnej odpowiedzi. Słaby uśmiech dotyka jej usta. – Robi to celowo. Przyciskając dłoń do szyby trzymam dla niej drzwi otwarte. – Dlaczego? Dłonią osłania oczy przed słońcem, gdy wychodzi na zewnątrz. – Bo to jest na liście. Zatrzymuję się tuŜ za drzwiami, unosząc brew. – Liście? − To nic takiego. – Macha na mnie ręką lekcewaŜąco. – Słuchaj, muszę iść. Przyspiesza tempo, jej szczupłe nogi poruszają się szybko, gdy zostawia mnie na dziedzińcu kampusu, odchodząc z głową schowaną w dół i skulonymi ramionami, jakby chciała zrobić wszystko, co moŜna, Ŝeby nie istnieć.

Callie Mój pokój akademicki znajduje się w budynku McIntyre, który jest najwyŜszy z akademików. Przesuwam moją kartą indentyfikacyjną, Ŝeby dostać się do środka, a później wstukuję kod, by wejść do swojego pokoju. Przez okno ludzie wydają się malutcy, jakbym była ptakiem widzącym wszystko z perspektywy lotu ptaka.

Strona | 34

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Wyciągam dziennik, który trzymam schowany pomiędzy poduszkami i chwytam za długopis. Zaczęłam w nim pisać, gdy miałam trzynaście lat, jako sposób na przeniesienie moich myśli na papier. Nie planowałam zrobić z tego hobby na całe Ŝycie, ale czuję się o wiele lepiej, kiedy piszę, jakby mój mózg był wreszcie wolny do powiedzenia wszystkiego, co chciał. Jego okładka jest postrzępiona, a niektóre kartki wypadają ze spirali. Siedzę ze skrzyŜowanymi nogami i przyciskam końcówkę do czystej kartki. To niesamowite, jak rzeczy, które zapamiętujesz na wieczność są rzeczami, które chciałbyś zapomnieć, a rzeczy, które rozpaczliwie chcesz uchwycić, wymykają się jak piasek na wietrze. Pamiętam wszystko o tym dniu, jakby wspomnienia zostały wypalone w moim mózgu przez rozŜarzone Ŝelazo. Ale chciałabym, Ŝeby zostały zdmuchnięte przez wiatr. Ktoś puka do moich drzwi. Wzdycham i chowam notatnik z powrotem pod poduszkę, zanim idę otworzyć. Seth wkracza do środka wolnym krokiem trzymając w dłoniach dwie mroŜone kawy z mlekiem i wręcza mi jeden kubek. − Brzmiałaś, jakbyś potrzebowała jednej z nich. – Zrzuca marynarkę i przewiesza ją przez oparcie krzesła stojącego przy biurku i opada na łóŜko. – Dobra, wylej swoje wnętrzności. − Nie wiem dlaczego ze mną rozmawia i prosi, Ŝebym gdzieś z nim poszła. – KrąŜę po podłodze przed moim łóŜkiem i piję przez słomkę. Na ścianie po stronie mojej współlokatorki są szkice i plakat Raise Against3, a jej łóŜko jest pokryte brudnymi ubraniami. – Tak naprawdę nigdy wcześniej ze mną nie rozmawiał. − Kto, Kayden? – pyta Seth, a ja kiwam głową. Kładzie się na moim łóŜku i przegląda playlistę na moim iPodzie. – MoŜe cię lubi. Zatrzymuję się na środku pokoju i kręcę głową, lód grzechocze w kubku. – Nie, to nie to. On ma dziewczynę-super zdzirowatą laskę, którą moŜe macać. − Zapewne pomacałby ciebie, gdybyś mu pozwoliła – mówi i oddech więźnie mi w gardle. – Dobra, więc jeszcze tam nie dotarliśmy. Stawiam kawę na biurku i opadam na łóŜko wciskając ręce pod nogi. – Nie jestem pewna, czy kiedykolwiek tam będę. Myślę, Ŝe doszłam do wniosku, Ŝe z nikim nie będę w

3

Raise Against – amerykański zespół muzyczny grający rodzaj hardcore punka, tzw. melodyjny hardcore.

Strona | 35

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

stanie posunąć się tak daleko. Mogę skończyć jak jedna z tych starych panien z tysiącem kotów, jedzących kocie Ŝarcie prosto z puszki. − Po pierwsze, ogólnie rzecz biorąc, w Ŝyciu nie pozwoliłbym ci na przeistoczenie się w coś takiego. A po drugie, powinniśmy to dodać do listy. – Siada i sięga po długopis na mojej szafce nocnej. − Tylko dlatego, Ŝe to będzie na liście nie znaczy, Ŝe to się nie stanie – mówię, jak wstaje i maszeruje do tablicy z tyłu drzwi, gdzie jest spisana nasza lista. − Tak, to właśnie znaczy, Callie. – Uśmiecha się ściągając zatyczkę długopisu kciukiem. – PoniewaŜ jest to magiczna lista, pełna moŜliwości. − Chciałabym, Ŝeby to była prawda. – Patrzę przez okno na ludzi zalewających dziedziniec kampusu. – Naprawdę bym chciała. Długopis trzeszczy, kiedy coś gryzmoli. Kiedy z powrotem przenoszę na niego swoją uwagę, widzę Ŝe dodał #52 Zaryzykować na litość boską na dole listy. Nakłada zatyczkę i przekrzywia głowę, uśmiechając się dumnie na swoją pomysłowość. − Czasami sam siebie zadziwiam. Mam zamiar dodać ten punkt do mojej kopii listy, kiedy wrócę do swojego pokoju. – Rzuca długopis na komodę i siada na łóŜku. – Więc jakie jest twoje ryzyko, Callie? PoniewaŜ wiem, Ŝe jesteś na tyle silna, Ŝeby choć jednego spróbować. − Ale co, jeśli zaryzykuję i wszystko się rozpadnie? – pytam. – Co, jeśli znów komuś zaufam, a oni ponownie coś mi zabiorą. Naprawdę juŜ mi wiele nie zostało, niemal jestem pusta. − Postaw na niewielkie ryzyko – nuci. – No dalej, Callie, zrób to. − Czy ty próbujesz wywrzeć na mnie presję? − Taa, i co, działa? − Nie bardzo, poniewaŜ nie wiem, co chcesz Ŝebym zrobiła. Pociera dłonie z przebiegłym błyskiem w oku. – Mam pomysł. Powinnaś zadzwonić do Kaydena i zgodzić się na jego propozycję. − Nie, Seth. – Unoszę kolana do góry i opieram na nich brodę. – Nie mogę być wśród ludzi takich jak on. Sprawiają, Ŝe się denerwuję i za bardzo przypominają mi o liceum. Poza tym, wkrótce mu zaświta, jak bardzo jego dziewczyna mnie nienawidzi i się wycofa. − Wydaje się miły. – Seth wyciąga komórkę i sprawdza coś na wyświetlaczu. – Nawet mam jego numer w swoich kontaktach. Strona | 36

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Moje czoło marszczy się. – Jak? − PoniewaŜ jestem skandaliczny. – Przeciąga palcem po ekranie, Ŝeby się połączyć. Nurkuję po niego z wyciągnięta ręką, ale odskakuje z mojego zasięgu i ucieka do drzwi. – Zaczynamy. Wstaję i opieram dłonie na biodrach wbijając palce w skórę, garbiąc się i zmuszając swoje płuca do pompowania powietrza. – Seth, proszę nie rób tego. Nie mogę. Nie czuję się dobrze wśród facetów. Podnosi telefon do ucha ze srogim spojrzeniem na twarzy. – Callie, musisz zapamiętać, Ŝe nie kaŜdy facet jest nim4… Cześć, czy to Kayden? – Przerywa. – Taa, tu Seth. Czekaj chwilę. Callie chce z tobą pogadać. – Zakrywając słuchawkę dłonią wyciąga do mnie telefon. – Zdobądź. Się. Na. Odwagę. Zdejmuje ręce z bioder, a moja skóra usiana jest czerwonymi półksięŜycowymi znakami od moich paznokci. Biorę od niego telefon, a mój puls tętni nieregularnie w moich palcach, nadgarstkach i szyi, kiedy podnoszę go do ucha. − Cześć – mówię, mój głos ledwie jest szeptem. − Hej – odpowiada, brzmiąc na zagubionego, ale zaintrygowanego. – Potrzebujesz czegoś? − Hej, myślałam, Ŝe moŜe… mogłabym jeszcze skorzystać z twojej propozycji pójścia gdzieś – wyjaśniam, a Seth kiwa na mnie ręką zachęcająco. – Nie musimy robić tego teraz, ale moŜe później. − Właśnie miałem wychodzić pozwiedzać miasto – mówi, kiedy obgryzam paznokieć. – Chcesz iść ze mną? Kiwam głową, nawet jeśli on nie moŜe mnie zobaczyć. – Tak, brzmi nieźle. Spotkamy się na zewnątrz czy jak? − Wiesz jak wygląda samochód Luke’a? – pyta. − Ten zardzewiały, którym jeździł do liceum? − Tak, właśnie ten. MoŜe spotkamy się przy nim za jakieś dziesięć minut? Jest zaparkowany przy bocznym wejściu na dziedziniec. − W porządku, brzmi dobrze. – Rozłączam się i patrzę gniewnie na Setha.

4

Ze świecą takich przyjaciół szukać. Seth juŜ od początku robi na mnie pozytywne wraŜenie. Mam nadzieję, Ŝe się to nie zmieni.

Strona | 37

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Seth klaszcze w dłonie i robi mały taniec. – Widzisz, ryzyko wcale nie jest takie złe. W rzeczywistości, moŜe okazać się naprawdę dobre. − A co, jeśli mimo wszystko spanikuję? – Oddaję mu telefon i wyciągam bluzę z kapturem z szuflady komody. – Co jeśli zrobię coś naprawdę dziwnego? Nigdy wcześniej nie byłam sama z obcym facetem. − Wszystko będzie w porządku. – Kładzie mi ręce na ramionach i patrzy mi prosto w oczy. – Po prostu bądź Callie, którą znam. Zapinam zamek bluzy. – Okej, cholernie mocno się postaram. Śmieje się i obejmuje mnie ramionami, przyciągając w uścisk. – A jeśli będziesz czegoś potrzebować, moŜesz zadzwonić do mnie. Zawsze będę tutaj dla ciebie. *** Kaydena nie ma na parkingu. Gdy czekam przy samochodzie Luke’a obserwuję innych studentów spieszących z i na zajęcia i niemal uciekam. Gdy robię krok na krawęŜnik kierując się w stronę mojego akademika, Kayden wychodzi przez boczne drzwi budynku. Rozmawia z dziewczyną o falistych czarnych włosach, które biegną w dół aŜ do końca jej pleców. Kayden ma na sobie dŜinsy, które wiszą nisko na jego biodrach i ciemnoszarą koszulkę Henley z długim rękawem. Sposób, w jaki się porusza jest zniewalający. Ma sporo chełpliwości w ruchu swoich bioder, mimo to jego ramiona wyginają się, a cały jego tułów wygląda na sztywny, jakby chodzenie sprawiało mu ból. Cofam się do samochodu i czekam z ramionami skrzyŜowanymi na piersi. Kiedy mnie widzi, kąciki jego ust unoszą się i macha na poŜegnanie do dziewczyny, która jak mi się wydaje jest ze mną na zajęciach z filozofii. − Przepraszam za spóźnienie. – Wskazuje kciukiem przez ramię na odchodzącą dziewczynę. – Kellie potrzebowała pomocy przy zadaniu z angielskiego. Długo czekasz? Opuszczam ręce do boków, po czym ponownie składam je na klatce piersiowej, nie mając pomysłu na to, co z nimi zrobić. – Niezbyt długo. Schodzi z krawęŜnika, a ja cofam się, gdy podchodzi do mojego boku. Ale chwyta za klamkę i relaksuję się odsuwając, Ŝeby mógł otworzyć drzwiczki. − Dobrze się czujesz? – Otwiera drzwi, a zawiasy skrzypią, kiedy kawałki rdzy odrywają się z krawędzi. Strona | 38

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Przytakuję i stawiam jedną nogę na podłodze auta, po czym wskakuję do środka. Winylowy materiał tapicerki na siedzeniach jest postrzępiony i ociera mnie przez dŜinsy, drapiąc moją skórę. Zatrzaskuje drzwi, a ja wykręcam ręce na swoich kolanach. To pierwszy raz, kiedy jestem sam na sam z facetem w samochodzie, nie licząc Setha, i moje serce wyzywa moją klatkę piersiową do zniesienia jego gniewu. − Callie, jesteś pewna, Ŝe wszystko w porządku? – pyta z rękami połoŜonymi na kierownicy. – Wyglądasz trochę blado. Zmuszam oczy do skoncentrowania się na nim, starając się nie mrugać zbyt duŜo. – Czuję się dobrze. Jestem tylko trochę zmęczona. Studia mnie wykańczają. − Całkowicie się z tym zgadzam. – Obdarza mnie uśmiechem, który tworzy zmarszczki wokół jego oczu, po czym odpala silnik. Dławi się, a następnie zapala. – Przepraszam, samochód Luke’a to kawał gówna. Rozpłaszczam spocone dłonie na kolanach. – Co stało się z twoim wozem? Tym, którym jeździłeś do szkoły. Zostawiłeś go w domu? Mięśnie jego gardła pracują, Ŝeby przełknąć gulę w jego gardle. – Mój tato ma zasadę, Ŝe jeśli się wyprowadzamy, jesteśmy zdani na siebie. Samochód został kupiony przez niego, tak więc jest jego własnością. Przytakuję sięgając przez ramię do pasa bezpieczeństwa. – Ja teŜ nie mam samochodu. Moi rodzice zaproponowali mi stary samochód mojego brata, ale odmówiłam. − Dlaczego? – Zmienia bieg i opony zaczynają się toczyć do przodu. – Wydaje się, Ŝe Ŝycie byłoby łatwiejsze, gdybyś miała auto. Wciskam klamrę w blokadę i przyglądam się, jak pokryte liśćmi drzewa przesuwają się za oknem, kiedy wycofujemy na ulicę i wyjeŜdŜamy z kampusu. Włącza wycieraczki, Ŝeby zmyć brud z przedniej szyby. – Tak jakby mam pytanie i czuj się wolna, Ŝeby na nie nie odpowiadać. – Waha się. – Jak to się stało, Ŝe nie spotykałaś się z nikim w liceum? Po tym jak zacząłem się nad tym zastanawiać, nie przypominam sobie, Ŝebyś robiła cokolwiek. Drapię się po karku, dopóki nie zaczyna to boleć. – Bo niczego nie robiłam. Obserwuje mnie czekając, aŜ to rozwinę, ze wzrokiem skupionym na mnie, zamiast na drodze, ale nie mogę mu o niczym powiedzieć. To mój sekret i zabiorę go do grobu przez wstyd.

Strona | 39

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Jest takie niesamowite miejsce, o którym słyszałem, gdzie moŜesz stanąć na szczycie wzgórza i zobaczyć całe miasto – mówi. – Myślałem, Ŝe moglibyśmy tam pójść. To niezbyt długa piesza wędrówka. − Piesza wędrówka? – pytam. – Tak jakbyśmy wchodzili na górę? Zaczyna się śmiać i czuję się jak kretynka. – Taa, tak jakbyśmy wchodzili na wzgórze i w ogóle. Marszczę nos i patrzę na moje brązowe buty, które składają się na górze. Są o rozmiar za małe i od samego chodzenia w nich po kampusie dostaję pęcherzy. – Dobrze, myślę, Ŝe moŜemy iść na wędrówkę. Jego usta rozchylają się, gdy zaczyna coś mówić, ale telefon zaczyna dzwonić mu w kieszeni. Jego brwi opadają, kiedy odczytuje imię na świecącym się ekranie. – MoŜesz być cicho przez chwilę? – pyta z poczuciem winy na twarzy. Kiwam głową, rzucając okiem na jego telefon. – Jasne. − Hej kochanie, co jest? – odpowiada i słyszę głos Daisy po drugiej stronie. − Więc im tego nie mów, to moŜe się nie wściekną. – Kayden przerywa. – Tak, wiem. TeŜ za tobą tęsknię. Nie mogę doczekać się powitania5… Nie, nie mam jeszcze smokingu. Cień zazdrości płonie w moim sercu. Kiedy byłam młodsza, marzyłam o pójściu na bal i załoŜeniu ślicznej sukni z duŜą ilością cekinów. Chciałam nawet tiarę, co teraz wydaje mi się głupie. − TeŜ cię kocham. – Mówi obojętnie i szybko się rozłącza. Moja zazdrość rośnie i wypuszczam oddech, który wstrzymywałam, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Rzuca telefon na siedzenie pomiędzy nami. – To była Daisy… znasz Daisy McMillian, prawda? − Taa, trochę. − Po twoim tonie domyślam się, Ŝe jej nie lubisz.

5

Homecoming – coroczna amerykańska tradycja, która polega na spotykaniu się mieszkańców i witaniu w rodzinnym mieście absolwentów, którzy się wyprowadzili. Spotkanie organizuje się wokół centralnego wydarzenia, którym tutaj jest, jak się domyślam, mecz futbolu.

Strona | 40

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Dlaczego miałbyś się tego domyślać? Ściska dłońmi kierownicę, gdy jego oczy oceniają mnie. – Bo większość ludzi jej nie lubi. − Jeśli tak jest, to dlaczego się z nią umawiasz? – pytam, zastanawiając się, skąd się wzięła ta bezczelność. Wzrusza ramionami, a jego szczęka jest sztywna. – Jest miłą dziewczyną. Uszczęśliwia mnie w przewaŜającej części. − Och, przepraszam. Jestem arogancka, prawda? – Chwytam za brzeg mojego pasa bezpieczeństwa, kiedy skręca na polną drogę z wielkimi wybojami i bardzo stromym uskokiem po jednej stronie. Pnie się w górę zielonego wzgórza z drzewami i trawą. − Nie byłaś arogancka. Pierwszy cię o to zapytałem. – Zaciska szczęki i mocniej chwyta kierownicę. Milczymy przez resztę drogi i widzę, Ŝe coś musiało go zmartwić. Trybiki w jego głowie obracają się, gdy układa sobie coś zawiłego w myślach. Na drodze pod wzgórzem skręca kierownicę w prawo i zbacza w stronę wejścia na zbocze. Długi rów dzieli przejście w poprzek i w końcu Kayden zwalnia. Samochód podskakuje, po czym pochyla się, gdy znów pompuje gaz i odchyla się z powrotem, rzucając nami na prawo i lewo. Gdy znów jesteśmy na płaskim lądzie kieruje zderzak na drzewa i posuwa się do przodu pomalutku aŜ jest blisko, po czym zmienia bieg, Ŝeby zaparkować i gasi silnik. Strome wzgórze wznosi się przed nami, a na boku skały widnieje graffiti w róŜnych kolorach oznaczające daty, teksty piosenek, wiersze i deklaracje miłości. Są tu inne samochody zaparkowane obok nas i na drodze. Ludzie są na ścieŜce i na szczycie wzgórza. Cieszę się, Ŝe nie jesteśmy sami, ale nie podoba mi się, Ŝe jest tutaj duŜo ludzi. To trochę problematyczne. Zaciąga ręczny i szturcha otwarte drzwi łokciem. – Obiecuję, Ŝe to nie jest tak daleko. Przynajmniej tak mi powiedziano. JeŜeli zrobi się za cięŜko, po prostu mi powiedz i zawrócimy. − Dobrze, powiem. – Otwieram drzwi i wystawiam nogę omijając kałuŜę. Spotykam się z nim na przedzie samochodu i chowam ręce do kieszeni, które wyłoŜone są miękką tkaniną, która przynosi mi komfort, bo przypomina mi pluszowego misia.

Strona | 41

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Idziemy w górę polnej drogi i mijamy parę siedzącą na głazie w turystycznych butach i z załoŜonymi plecakami. Machają do nas, a Kayden odmachuje im, podczas gdy ja przypatruję się skale poplamionej farbą. − Co to jest? – Zastanawiam się na głos i odczytuję jeden z cytatów. – Chwytaj dzień, trzymaj go i zrób z nim, co chcesz. Robi unik na pobocze drogi, Ŝeby ominąć duŜą dziurę i jego ramię niechcący uderza w moje. – Myślę, Ŝe to tradycja dla kończących uniwersytet UW, aby przyjść tutaj i napisać słowa mądrości dla wszystkich przyszłych absolwentów. − Szalej i miej się doskonale. – Zerkam na niego, a moje usta wywijają się. – To bardzo głębokie. Śmieje się, a wokół jego ust tworzą się linie. – Nigdy nie powiedziałem, Ŝe wszystkie są słowami mądrości, tylko Ŝe słyszałem, Ŝe właśnie tym powinny być. Ruszam w stronę skalistego wzgórza, by zdobyć trochę dystansu pomiędzy nami. – Wydaje się to dobrym pomysłem, tak jakby. Oznaczyć koniec czymkolwiek chcesz. − To prawda, nie? – Wskakuje na masywny kamień, a jego długie nogi rozciągają się, gdy na nim ląduje, po czym zeskakuje z drugiej strony. Dyszy, uśmiecha się i jest z siebie dumny. – To tak jak na wszystkich ogniskach w Afton, zapisywaliśmy nasze myśli na kawałku papieru, po czym go spalaliśmy. − Nigdy na takie nie poszłam – przyznaję się, zaciskając dłonie w pięści. Gdybym poszła, byłabym torturowana przez ludzi szepczących wokół, Ŝe jestem czcicielem szatana, który nigdy nic nie je. PoniewaŜ moje postrzępione włosy, przesadnie czarny eyeliner i antyspołeczne zachowanie mogły być jedynie dziełem szatana. − Och. – Analizuje mnie przez chwilę, kiedy udaję, Ŝe tego nie zauwaŜam. – Callie, chciałbym cię poznać. To znaczy, uratowałaś mi tyłek, a ja prawie nic o tobie nie wiem. Zrywam liść z krzaka i obrywam woskowate krawędzie. – Nie ma wiele do poznania, naprawdę. Jestem trochę nudną osobą. − Wątpię, czy to prawda. – Kopie kamień ponad półką skalną na klifie. – Co ty na to, Ŝebym ja powiedział ci coś o sobie, a później ty mogłabyś powiedzieć mi coś o sobie? − Jakiego rodzaju rzeczy? − Jakie chcesz.

Strona | 42

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Zatrzymujemy się, gdy docieramy do końca ścieŜki. Rozszerza się w obszar otoczony przez wzgórza i głazy i jest tu ogromne urwisko utorowane krawędziami wyglądającymi jak schody. Jest strome, ale dające się pokonać. − Jak dostaniemy się na górę? – Upuszczam liść na ziemię i odchylam głowę do tyłu, by spojrzeć na wzgórze. Zacierając dłonie łapie się za jeden ze schodów i stawia stopę na jednym z niŜszych. – Wespniemy się. – Dzięki odbiciu kolanem podskakuje, jakby wspinał się na skalistą ściankę. Gdy jest w połowie drogi ogląda się na mnie przez ramię. – Idziesz? Spoglądam za siebie na drogę wijącą się w dół wzgórza, a potem z powrotem na urwisko. Zaryzykować na litość boską. Mimo, Ŝe mam lęk wysokości chwytam się grubej krawędzi podskakując na palcach i dźwigam się w górę. Umieszczając kaŜdą z moich stóp na półce, manewruję swoją drogę do następnego, dostając zawrotów głowy, im wyŜej się wspinam. Kiedy parzę w dół, paraliŜuje mnie strach przed roztrzaskaniem się o skały poniŜej. Wiatr przemyka przez moje włosy i kosmyki wysuwają się luźno z gumki. − Masz zamiar to zrobić? – Stoi na szczycie wzgórza z rękoma opartymi o biodra, jakby był królem wszechświata, co mogłoby być niesamowita pracą, gdyby taka istniała. Mogłabym załoŜyć koronę i kaŜdy musiałby mnie słuchać. Gdybym powiedziała, Ŝeby trzymali się z daleka, właśnie tak by zrobili. Wciągam powietrze przez nos i przenoszę dłoń na następny występ skalny. – Taa… Gdy ześlizgują mi się palce, wyginam plecy w łuk. Nie spadnę, ale to sprawia, Ŝe czuję się bezbronna i nie mogę się ruszyć. − Kurwa, Callie – mówi. – Daj mi rękę. Moje palce zaczepiają o inną półkę i wbijam je w nią, gdy spada mój przepływ powietrza. Zawroty głowy przepływają przez mój mózg, a moje kolana drŜą, uginając się pode mną. − Callie, otwórz oczy – Kayden mówi miękkim, ale rozkazującym głosem i rozchylam powiekę. Zszedł na dół i jego stopy są tuŜ nad moją głową, a jego długie ramię jest wyciągnięte w moją stronę. – Podaj mi rękę, to pomogę ci wejść. Zerkam na jego rękę jakby była diabłem, poniewaŜ właśnie tym mogą być ręce; mogą cię posiąść, przygnieść w dół, dotykać bez pozwolenia. Przygryzam wargę i kręcę głową. – Mogę to zrobić sama. Po prostu na chwilę się wyłączyłam. Wzdycha, a mięsień w jego ramieniu rozluźnia się. – Masz lęk wysokości, prawda?

Strona | 43

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Opieram się do wewnątrz, dopóki moje ciało nie jest przyciśnięte do poszarpanych skał. – Nieco. − Daj mi rękę – powtarza, jego głos jest cichy, ale oczy wymagające. – A ja pomogę ci wejść na szczyt. Wiatr wzmaga się, a kurz Ŝądli moje policzki. Moje ciało nagrzewa się przez nerwy, gdy zamykam oczy i umieszczam swoją rękę w jego dłoni. Zacieśniając uchwyt, Kayden podnosi mnie w górę, mięśnie jego ramienia napinają się, dopóki nie staję na następnym schodku. Zasadzam w nim buty, a on daje mi chwilę nim ponownie chwyta mnie za rękę i podciąga do góry na następny. Gdy sięga szczytu puszcza, ale tylko po to, by podciągnąć się na górę. Wtedy wyciąga rękę przez krawędź, a ja chwytam ją, zawierzając mu ponownie, gdy wciąga mnie na górę. Potykam się, a moje buty trą o brud, kiedy trudzę się, Ŝeby odzyskać stabilność. Jego ręka otacza moje plecy i dotyka mnie tuŜ nad talią, by mnie przytrzymać. Moje ciało sztywnieje, gdy mieszanina emocji wybucha we mnie. Podoba mi się to, Ŝe mnie dotyka, delikatność jego palców i ciepło jego bliskości. Ale wtedy mój umysł powraca do wielkiej dłoni popychającej mnie w plecy, dopóki nie ląduję na łóŜku. Wiruje mi przed oczami, co wzmacnianie jest przez moje włosy unoszące się w powietrzu przed moją twarzą. – Nie dotykaj mnie, proszę. − Wszystko w porządku – mówi z rękoma wyciągniętymi przed siebie i ostroŜnym wyrazem twarzy. – Tylko pomagałem ci złapać równowagę. Wyciągam ręce, Ŝeby poprawić gumkę we włosach. – Przepraszam… to tylko… to nie ma z tobą nic wspólnego, przysięgam. Po prostu mam problemy. Opuszcza ręce do boków i przygląda mi się przez dłuŜszy czas. – Nie chcę być nachalny, ale wydajesz się trochę nerwowa. Czy mogę… Czy przejmiesz się, jeśli zapytam dlaczego? Celuję wzrokiem ponad jego ramieniem. – Wolałabym, Ŝebyś nie pytał. − Dobrze – mówi tylko i odwraca się twarzą do przestrzeni za urwiskiem. Przesuwam się obok niego, pozostawiając między nami niewielki odstęp. Wzgórza ciągną się kilometrami; zielone, kwitnące, usiane drzewami i turystami. Błękitne niebo jest nieskończone, a słońce prześwituje przez cienkie białe chmury. Wiatr wieje w górę i w poprzek i zderza się ze sobą sprawiając, Ŝe czuje się jakbym latała. − Trochę przypomina mi to obraz, który pan Garibaldi miał na ścianie. – Kayden pociera w zamyśleniu swój brudny podbródek. Strona | 44

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Ten, z którego był taki dumny? I ciągle o nim gadał? – Zostawiam dłonie na biodrach, ale ośmielam się trochę i rozkładam dłonie płasko wyobraŜając sobie jak to jest być ptakiem, latać wysoko i wolno. Śmieje się i jego głowa opada do przodu, a włosy spadają mu na czoło. – Opowiadał tę historię kaŜdej klasie? Przetaczam w ustach językiem powstrzymując uśmiech. – Myślę, Ŝe to była tradycja. To był jego sposób na chwalenie się, Ŝe był w jego Ŝyciu czas, gdy nie tkwił w klasie. Podnosi głowę i wydycha stopniowo. – Jak długo chcesz zostać tutaj na górze? Wzruszam ramionami i odwracam się do półki skalnej. – MoŜemy wracać, jeśli chcesz. − Nie chcę wracać – mówi i przerywa. – Chyba, Ŝe ty chcesz? Spoglądam z powrotem na wzgórza. – Chciałabym zostać tu dłuŜej, jeśli nie masz nic przeciwko. − To całkowicie w porządku. – Siada na ziemi i krzyŜuje nogi wyciągając je przed sobą, po czym klepie miejsce obok siebie. Wpatruję się w nie przez dłuŜszy czas, nim opadam na ziemię i równieŜ krzyŜuję nogi. Moje mięśnie uciskają przez fakt, Ŝe nasze nogi są tak blisko siebie, ale nie przesuwam się. − W pewnym sensie nienawidzę futbolu – zdradza podciągając jedną z nóg i opierając ramię na szczycie kolana. − Ach tak? – mówię zaskoczona. – Jak to moŜliwe? Jego palec przemierza drogę wzdłuŜ blizny biegnącej w dół jego kości policzkowej. – Przemoc czasami mnie dostaje. Opieram się do tyłu na dłoniach. – Ja teŜ nie lubię futbolu. Jest w tym tylko jeden cel i jest nim dominacja. Śmieje się kręcąc głową. – Nie szedłbym tak daleko, ale rozumiem twój punkt widzenia. Jednak jestem rozgrywającym, więc tak naprawdę wszystko, co muszę robić, to rzucać piłkę. Przeciągam swoim małym palcem tam i z powrotem w ziemi. – Wiem na jakiej grasz pozycji i co robi rozgrywający. Mój ojciec jest trenerem i dlatego musiałam wysłuchiwać podsumowania kaŜdej gry i treningu, kiedy jedliśmy obiad. Strona | 45

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Jednak twój tata to miły facet – stwierdza, obcinając mnie spojrzeniem z ukosa. – Lubię go. Wiem, Ŝe nie powinnam pytać, ale nic nie mogę na to poradzić. Nie dawało mi spokoju od miesięcy, Ŝe po prostu zostawiłam go tam, po tym jak został pobity. Tak naprawdę nigdy nie wierzyłam, Ŝe to był jedyny raz, kiedy jego ojciec go uderzył. Taka wściekłość nie nadchodzi tylko raz, a następnie się rozpuszcza. − Kayden, co się wydarzyło tamtej nocy? Tej, której byłam u ciebie w domu… a twój tata, cóŜ, uderzył cię. Czy to zdarzyło się kiedykolwiek wcześniej? − Myślę, Ŝe teraz twoja kolej powiedzieć mi coś o sobie – ignoruje pytanie zwijając dłonie w pięści, a jego knykcie są tak białe, Ŝe blizny na nich robią się niewidoczne. − Nie mam zbyt wiele do powiedzenia o sobie. – Nie chcę na niego patrzeć, kiedy wzruszam ramionami. – W kaŜdym razie nic szczególnie interesującego. Podnosi dłoń stykając ze sobą kciuk i palec wskazujący. – No weź. Tylko jeden malutki szczególik. Tylko o to proszę. Marszcząc brwi dręczę swój mózg dla intrygującego szczegółu, który nie byłby zbyt osobisty. Moje ramiona poruszają się w górę i w dół, kiedy wzruszam ramionami. – Czasami lubię potrenować kick boxing w The Tune Up Gym. − Kick boxing? – pyta marszcząc czoło. – PowaŜnie? Wyciągam brud spod pękniętego paznokcia. – To dobry sposób na relaks. Jego oczy studiują moje ciało od stóp do głów, a moje policzki robią się czerwone. – Wyglądasz na zbyt maleńką, Ŝeby być kick boxerką. Nie potrafię sobie wyobrazić, jak te twoje małe nogi są w stanie wyrządzić wielką szkodę. Gdybym była odwaŜniejsza, wyzwałabym go tutaj do pojedynku tylko po to by mu udowodnić, Ŝe się myli. Podnoszę brodę do nieba i umieszczam dłoń nad oczami, Ŝeby zablokować jaskrawość światła słonecznego. – Nie robię tego dla sportu, tylko dla zabawy. To dobry sposób na… nie wiem… - Nie dokańczam, bo reszta jest zbyt osobista. − Wyrzucenie swojego wewnętrznego gniewu – mówi bardziej do siebie niŜ do mnie. Przytakuję. – Tak, tak jakby.

Strona | 46

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Wiesz co? – Patrzy na mnie z uśmiechem rozpościerającym się na jego pełnych ustach. – Następnym razem, jak będziesz szła, powinnaś po mnie zadzwonić. Mój trener, który jest swego rodzaju kutasem w porównaniu do twojego ojca, nęka mnie bym poprawił kondycję. Wtedy mogłabyś mi pokazać, jak wiele szkód potrafi wyrządzić to małe ciałko. Nawet odpuszczę i dam ci szansę mnie pokonać. Przygryzam wargę, by powstrzymać się od uśmiechu. – Zgoda, ale nie chodzę tam zbyt często. − Tylko wtedy, gdy czujesz się, jakbyś chciała skopać komuś tyłek? – DraŜni się wyginając brwi. Moje wargi drgają do niewielkiego uśmiechu. – Taa, coś w tym stylu. Odwraca się bokiem i siada naprzeciw mnie po turecku. – Dobrze, mam kolejne pytanie. Tak naprawdę właśnie to sobie przypomniałem. To było chyba w piątej klasie i twoja rodzina była w moim domu na jednym z tych głupich grilli, które mój ojciec urządzał przy okazji Super Bowl. W jakiś sposób kolekcjonerska piłka mojego taty zniknęła z gabloty i wszyscy myśleli, Ŝe zrobił to mój brat Tyler, bo dziwnie się zachowywał, ale tak naprawdę był po prostu pijany. Ale przysięgam na pieprzonego Boga, Ŝe widziałem cię, jak idziesz do samochodu z tą piłką schowaną pod koszulką. Podwijam nogi pod tyłek, kiedy zakrywam twarz dłońmi. – Mój brat kazał mi to zrobić. Powiedział, Ŝe jeśli ją dla niego ukradnę, to nie powie mamie, Ŝe to ja stłukłam jednego z jej głupich małych jednoroŜców z kolekcji. – Przerywam i robi się naprawdę cicho. W końcu zbieram się na odwagę, by zerknąć pomiędzy szczelinami swoich palców. – Naprawdę bardzo mi przykro. Przypatruje mi się, a następnie powolny uśmiech pojawia się na jego twarzy. – Callie, ja tylko się wygłupiam. Nie obchodzi mnie, czy to zrobiłaś. W zasadzie, to jest trochę zabawne. − Nie, nie jest – mówię. – To straszne, załoŜę się, Ŝe twój brat miał przez to kłopoty. − Nie, miał osiemnaście lat. – Ściąga mi dłoń z twarzy. – A kiedy mój tata zaczął być idiotą, po prostu wyjechał. − Ja czuję się jak idiotka. Myślę, Ŝe mój brat wciąŜ ją ma w swoim pokoju. Powinnam zmusić go, Ŝeby ci ją oddał. − Nie ma mowy. – WciąŜ trzyma mnie za rękę, kiedy prowadzi ją w kierunku kolana. Jestem bardzo świadoma jego palców dotykających mój nadgarstek tuŜ nad walącym mocno pulsem i jestem rozdarta, czy go odepchnąć, czy nie. – Mój tata moŜe się obyć bez niektórych ze swoich gówien. Strona | 47

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Jesteś pewien? – Nie mogę oderwać wzroku od jego dłoni na mojej ręce. – Przysięgam, Ŝe mogę ją oddać. Śmieje się łagodne, a jego palce ocierają się o wnętrze mojego nadgarstka sprawiając, Ŝe całe moje ciało drŜy. – Przysięgam. Nie ma szkody, nie ma faulu. − Naprawdę bardzo mi przykro – powtarzam. Patrzy na mnie z tą dziwna miną, jakby był nad czymś rozdarty. Oblizuje usta i zaciska je razem, wstrzymując oddech. Często zastanawiałam się, jak wyglądałby facet, gdyby był gotowy mnie pocałować. Czy byłby taki sam jak mój pierwszy i ostatni pocałunek; płomyk przejęcia płonący wewnątrz źrenic? Czy byłoby to coś zupełnie innego? Coś mniej przeraŜającego? Bardziej wypełnionego pasją i poŜądaniem? Odwracając się z powrotem do klifu puszcza mój nadgarstek, a jego dłoń zaczyna drŜeć. Wygina ją prostując palce i wypuszczając westchnienie. − Co ci się stało w rękę? – pytam, walcząc by utrzymać opanowany głos. – Zraniłeś się wspinając się na górę? Zaciska ją w pięść i kładzie na kolanie. – To nic takiego. Po prostu złamałem parę kości jakiś czas temu i czasami tak się zachowuje. − Czy to wywiera efekt na twojej grze? – − Czasami, ale daję sobie radę. Wpatruję się w blizny na jego kostkach, pamiętając noc, gdy były rozerwane. – Mogę zadać ci pytanie? Wyciąga nogi i opiera się do tyłu na dłoniach. – Jasne. − Skąd masz blizny na dłoni? – Sięgam, by je dotknąć, potrzeba poczucia go jest tak intensywna, Ŝe chwilowo obezwładnia moje wątpliwości, ale Ŝycie dogania mnie i prędko usuwam swoją rękę. Opierając cięŜar ciała na jednej ręce, unosi dłoń przed siebie. U dołu kaŜdego palca jest gruba, biała blizna. – Uderzyłem w ścianę. − Słucham? − Nie celowo – dodaje, a następnie przesuwa palcem wzdłuŜ kaŜdej wypukłości i bruzdy. – Wypadki czasami się zdarzają. Strona | 48

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Przypominam sobie jego tatę, trzaskającego pięścią po jego twarzy. – Taa, myślę, Ŝe tak, ale czasami złe rzeczy zdarzają się celowo za pomocą rąk złych ludzi. Przytakuje, po czym wstaje na nogi i otrzepuje kurz z dŜinsów. – Powinniśmy wracać. Mam zabójczą pracę z literatury, którą muszę napisać. – Oferuje mi swoją dłoń, Ŝeby pomóc mi wstać, ale po prostu nie mogę się zmusić, Ŝeby ją przyjąć. Odwracam się na rękach i kolanach, po czym wstaję na nogi. – Teraz muszę tylko zrobić to z powrotem – mówię z westchnieniem, gdy podchodzę do klifu i zerkam w przepaść. Śmieje się cicho podąŜając za mną. – Nie martw się. Pomogę ci, jeśli mi pozwolisz. Moje oczy rozszerzają się na jego słowa, a następnie na urwisko. Co za dylemat. Ale zaufałam mu raz i decyduję się zrobić to znowu. Tylko modlę się do Boga, Ŝeby mnie nie zrzucił na dół i nie połamał, poniewaŜ juŜ jestem w zbyt wielu kawałkach i nie wiem, jak wiele załamań mogę jeszcze znieść.

Kayden Jestem podenerwowany pomagając jej zejść z klifu i nie dlatego, Ŝe boję się, Ŝe spadnie. Moje ramię owija się wokół jej pleców, a cięŜar jej ciała opiera się o nie. Jest bezpieczna, a ja cieszę się, Ŝe tak jest. Problem leŜy we mnie. Przez cały czas, gdy schodzimy w dół, serce wali mi w piersi. Chcę sięgnąć i poczuć jej skórę, ssać jej usta, a nawet musnąć jej tyłek. Nigdy wcześniej nie chciałem nikogo w ten sposób i jest to kurwa straszne jak diabli. Przez chwilę rozwaŜałem pocałowanie jej, gdy byliśmy na szczycie klifu, ale to byłoby nie w porządku z mojej strony. Nie tylko dlatego, Ŝe nie powinienem całować kogoś tak miłego jak Callie, ale równieŜ dlatego, Ŝe mam dziewczynę i nie byłbym fair w stosunku do nikogo. Mimo, Ŝe nasza rozmowa na klifie była drobnym momentem w czasie, miała więcej głębi, niŜ jakakolwiek inna rozmowa, jaką przeprowadziłem. Kiedy rozmawiam z Daisy, koncentruje się to przede wszystkim na płytkich rzeczach, takich jak przyjęcie powitalne, co ona ma zamiar ubrać i gdzie będą odbywać się imprezy. Właśnie takiego chcę swojego Ŝycia. Prostego. Mam juŜ wystarczająco zawiłości zamkniętej w sobie, Ŝeby pokryć cały świat ciemnością.

Strona | 49

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Jesteś pewien, Ŝe nie spadniemy? – Callie chwyta się mojego ramienia, zagłębiając palce w materiale koszuli, gdy miga oczami na ziemię. – Czuję się, jakbyś miał zamiar mnie upuścić. − Nie mam zamiaru cię upuścić. Obiecuję. – Zaciskam ramię wokół jej pleców i delikatnie przyciągam ją bliŜej siebie. – Po prostu się rozluźnij. JuŜ prawie jesteśmy. Przesuwam nogę wzdłuŜ skały do następnej półki opierając się pokusie, by chwycić jej tyłek i umieścić dłoń na dole jej pleców. Sięga ręką w dół trzymając się mnie i wyciągając nogę w kierunku niŜszego grzbietu. Kiedy tylko jej stopa go dotyka, relaksuje się i robi krok w dół. Puszczam ją, gdy jej stopa dotyka ziemi. – Widzisz, mówiłem Ŝe bym cię nie upuścił. Popisując się trochę skaczę w dół z reszty drogi i ląduję przed nią, ignorując ból w łydkach. – Przypomnij mi, Ŝebym nigdy więcej nie zabierał cię w miejsca na wysokościach. Robi przepraszającą minę, kiedy otrzepuje dłońmi brud z koszulki. – Przepraszam, powinnam była cię ostrzec. ChociaŜ wspinanie się w ten sposób nie wydaje się zbytnio naturalne. Czułam się, jakbyśmy próbowali być jaszczurkami czy coś. Nie potrafiąc się powstrzymać i śmieję się z niej. Minęło trochę czasu i czułem się z tym dobrze. – Planując na przyszłość, do jakich miejsc lubisz chodzić? Wygląda na tak zagubioną, jak ja sam się czuję. – Nie mam pojęcia. − No cóŜ, pomyśl o tym. – Zaczynam iść w kierunku, gdzie jest zaparkowany nasz samochód, a Callie podąŜa za mną. – I następnym razem to ja cię zapytam, czy chcesz gdzieś wyjść, a ty moŜesz powiedzieć gdzie. Jej czoło marszczy się, gdy wpatruje się we wzgórza znajdujące się po jednej stronie. – To będzie następny raz? − No pewnie – mówię swobodnie. – Dlaczego miałoby nie być? Patrzy na mnie i wzrusza ramionami, nie wyglądając na przekonaną. – Nie wiem. Wydaje się wiedzieć o wielu rzeczach, przez które powinienem przed nią uciekać, nim ona wcześniej dowie się o mnie. Ale jak to zawsze mawiał mój ojciec, nigdy nie byłem taki bystry i mam przeczucie, Ŝe nie będę w stanie trzymać się od niej z daleka.

Strona | 50

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 4 #43 Nie wysłuchiwać niczyich głupot

Kayden Mam dobry sen. Callie i ja schodzimy z klifu. Gdy pomagam jej zejść na sam dół, przygryza swoją dolną wargę potykając się do tyłu na skały, wyglądając na piekielnie zdenerwowaną. Z oczami zablokowanymi na jej ustach umieszczam dłonie na skalnej ścianie, tak Ŝe jej głowa jest uwięziona pomiędzy moimi rękami. Jej ciało drŜy, kiedy przechylam głowę w dół i oddycham na jej szyję. Uwielbiam to jak ona się trzęsie, i chcę sprawić, by trzęsła się jeszcze bardziej. Moje dłonie zsuwają się w dół po skałach, poszarpane krawędzie drapią moją skórę. To kombinacja bólu i pieprzonego pragnienia i adrenalina pompuje przez moje ciało. Łapię za jej biodra, jej usta rozchylają się, gdy jej głowa opada do tyłu, a ona jęczy. − Powiedz, Ŝe mnie chcesz – mówię, poniewaŜ mam przeczucie, Ŝe ona jeszcze nigdy nikomu tego nie mówiła. − Chcę ciebie – dyszy. Podnoszę ją, moje usta zniŜają się do jej warg, gdy przyciskam się do niej, nie chcąc niczego więcej jak zerwać z niej ubrania i zanurzyć swojego kutasa głęboko w jej wnętrzu. − Obudź się, kochasiu. – Ciepła dłoń klepie mnie po policzku, a ja ciskam w nią swoją ręką, poniewaŜ rujnuje mój sen. − No dalej, seksowny chłopaczku. – Ktoś skacze po mnie. –Jeśli się obudzisz, to czeka na ciebie prezent. Mrugam i otwieram powieki na parę niebieskich oczu i kręcące się blond włosy wiszące nad moją twarzą. Daisy siedzi okrakiem na moich kolanach, ubrana w dŜinsową mini spódniczkę i biały koronkowy top. – Niespodzianka.

Strona | 51

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Podnoszę się na łokciach czując się wypompowany z powietrza i chcąc wrócić do swojego snu, Ŝeby zobaczyć jak się skończy. – Co ty tutaj robisz? Jej oczy zwęŜają się na mnie. – Sposób na powitanie miłości swojego Ŝycia. BoŜe Kayden, czasami potrafisz być takim dupkiem. Wzdycham i nakładam mój plastikowy uśmiech. – Przepraszam, jestem po prostu zmęczony. Pomiędzy szkołą i treningami ledwie mam czas na spanie. Palcami bawi się końcówkami swoich włosów. – No cóŜ, obudź się. Musisz mnie gdzieś zabrać, zanim będę musiała wracać do domu. Jestem tutaj tylko na jakąś godzinę. − Dlaczego tutaj jesteś? – pytam ostroŜnie, podnosząc się i opierając się o wezgłowie. Potrząsa swoimi włosami i poprawia bluzkę na brzuchu. – Moja mama jechała tu na zakupy. To najbliŜsze miejsce, gdzie moŜe kupić buty, które nie mają na sobie powszechnych marek. Unoszę brwi, udając zainteresowanie. – Ach tak? Potakuje, po czym idzie palcami po mojej nagiej klatce piersiowej, okrytej prześcieradłem. – Pomyślałam, Ŝe pojadę z nią, Ŝeby się z tobą zobaczyć. MoŜesz mnie gdzieś zabrać i moŜe wtedy ci się poszczęści. − Mam zajęcia – mówię. – I gdzie jest Luke? Zgaduję, Ŝe cię wpuścił? Ale kto wpuścił cię do budynku? − Mam swoje sposoby. – Zdejmuje ze mnie nogę i wstaje. – Luke wpuścił mnie do pokoju, a potem wyszedł. Nie rozumiem, jaki ma ze mną problem. To znaczy, jeŜeli zbyt długo na niego patrzę, on ucieka w przeciwnym kierunku. − Po prostu jest cichy – siadam i prześcieradła zsuwają się z mojej piersi. Wpatruje się w białe linie biegnące w kaŜdym kierunku na mojej skórze, jakby zapomniała, Ŝe tam są. – Wiesz, Ŝe istnieje juŜ leczenie laserowe, dzięki któremu blizny mogą zniknąć? MoŜe powinieneś na to zaglądnąć. – Śledzi paznokciem szlak w dół mojego policzka. – Byłbyś idealny, gdybyś nie miał tych blizn. Odsuwam się od niej i biorę z komody czerwoną koszulkę, którą zakładam. – Proszę. Teraz nie musisz na nie patrzeć. Marszczy nos. – Nie chciałam być nieuprzejma. Po prostu mówiłam ci prawdę.

Strona | 52

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Łapię dŜinsy z podłogi i je zakładam, zapinam guzik przed załoŜeniem butów. – Gdzie chcesz iść? Poklepuje swoje usta w zamyśleniu. – Zaskocz mnie. Tylko tak długo, dopóki będzie tam ładnie. Podnoszę portfel i telefon, a następnie otwieram dla niej drzwi. – Wiesz, Ŝe nie mam swojego samochodu. − Heloooł6. – Przewraca oczami, gdy zamykam drzwi. – Właśnie dlatego przerobiłam swoją mamę, Ŝeby pozwoliła mi uŜyć swojego. Utknęła w galerii, więc musimy zrobić to szybko. ChociaŜ lepiej się upewnij, Ŝe mi się to spodoba. – Błyska do mnie uśmiechem i kołysze biodrami, kiedy kroczy dumnie w dół korytarza. Spódniczka ledwo zakrywa jej tyłek, a jej długie nogi rozciągają się z pewnością siebie. Kilku kolesi idących korytarzem obczaja jej tyłek. Gdy dociera do drzwi czeka na mnie, Ŝebym je dla niej otworzył i wychodzimy na słońce. Dziedziniec kampusu wypełniony jest ludźmi idącymi z zajęć i na zajęcia, z ksiąŜkami w dłoniach. Ruszamy w dół ścieŜką osłoniętą drzewami, na końcu której pojawiają się Seth i Callie. Callie ma na sobie filetową koszulę z długim rękawem i upięte wysoko włosy. Mój umysł dryfuje z powrotem do mojego nieprzyzwoitego snu i uczucia posiadania jej w swoich ramionach. Rozmawia z Sethem z powaŜnym wyrazem twarzy, a on wymachuje rękami w powietrzu z oŜywieniem. Kiedy jej oczy spotykają moje, rozjaśniają się na ułamek sekundy, po czym spogląda na Daisy. Callie jest najsłodszą dziewczyną, jaką kiedykolwiek spotkałem, ale wyraz jej twarzy jest teraz pełen nienawiści. Zaczynam machać, kiedy wyciąga do mnie rękę z kartą identyfikacyjną w dłoni. – Mam ci to dać. – Jej ton jest płaski. Biorę od niej kartę i oferuję mały uśmiech. – Dzięki. Jak z tym skończyłaś?

6 No i tutaj występuje ten głupawy amerykański wyraz dźwiękonaśladowczy (bo słowem tego nazwać nie moŜna), a mianowicie jest to „duh”, co generalnie jest pogardliwym wskazaniem, na coś oczywistego. ZauwaŜyłam, Ŝe inni tłumacze na chomiku najczęściej zostawiają to w języku obcym, ale ja postanowiłam to przetłumaczyć. Myśląc nad spolszczonym „pogardliwym wskazaniem, Ŝe coś jest oczywiste” ☺, doszłam do wniosku, Ŝe w takich sytuacjach słyszę często „Heloooł” ☺ JeŜeli macie jakieś inne pomysły na spolszczenie tego dziwactwa, to czekam na sugestie w komentarzach ☺

Strona | 53

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Wzrusza ramionami. – Luke powiedział, Ŝe wziął ją przez przypadek. Zaczepił mnie po zajęciach i zapytał, czy nie mogłabym zatrzymać się przy twoim akademiku i ci tego oddać, ale poniewaŜ na ciebie wpadłam, to proszę. Daisy równieŜ rzuca spojrzenie na Callie. – Kim ty do diabła jesteś? Oczy Callie są zimne jak lód. – Callie Lawrence. Daisy uśmiecha się szyderczo. – O mój BoŜe. To Anorektyczna Wyznawczyni Szatana. Inne ubrania, ale to samo chude ciało. Bardzo się głodzisz? − Daisy – mówię ściśniętym głosem. – Wycofaj się. Oczy Setha rozszerzają się, co oznacza, Ŝe Callie musiała mu powiedzieć o Daisy. Ale dlaczego? Coś mnie ominęło? Daisy gapi się na mnie. – MoŜe powinnam cię zapytać, co ty kurwa robisz? Zadajesz się z kimś takim jak ona. Światło gaśnie w oczach Callie, gdy zaczyna nas okrąŜać, ale Seth wychodzi do przodu i staje twarzą w twarz z Daisy. − Nie wiem, czemu jesteś taka pewna siebie dziewczyno – mówi. – Zdejmij ten stanik push-up, sztuczną opaleniznę, tlenione włosy i wymyślne ubrania, a jedyne czym będziesz, to dziewczyną z lekką nadwagą i naprawdę spartaczoną operacją plastyczną nosa7. Daisy sapie i przykrywa swój nos dłonią. – Nie miałam operacji plastycznej nosa. − Skoro tak twierdzisz. – Uśmiecha się do niej z wyŜszością, bierze Callie za rękę i macha do mnie. – Na razie, Kayden. Callie nie patrzy na mnie, kiedy przeciskają się obok nas i odchodzą pospiesznie w kierunku frontowego wejścia do kampusu. Daisy umieszcza dłonie na biodrach i wydyma wargi. – Dlaczego rozmawiałeś z tą dziewczyną? – pyta. – Pamiętasz, kim jest, prawda? − Taa, to Callie Lawrence. – Wzruszam ramionami i kieruję się na chodnik. – Chodziła ze mną do klasy w liceum i była naprawdę cicha.

7

Piąteczka, Seth! ☺

Strona | 54

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Była równieŜ świrem. – Splata palce z moimi, a to wysyła uczucie odrętwienia przez moje ciało. – Jest anorektyczką i nosi te wszystkie workowate ubrania. Miała okropną fryzurę i nigdy z nikim nie rozmawiała. − Nie jest anorektyczką, ani Wyznawczynią Szatana. – Potrząsam głową. – I nie zawsze taka była, i juŜ dłuŜej taka nie jest. Jest całkiem normalna. – I smutna. I za kaŜdym razem, kiedy na nią patrzę, to rozrywa mi serce. – Poza tym, pomogła mi z paroma rzeczami. − Jakimi rzeczami? – pyta z twardym spojrzeniem, jakby miała zamiar wydrapać mi oczy. – Sypiasz z nią? Bo jeśli tak, to jest obrzydliwe i Ŝałosne. Przez chwilę rozwaŜam powiedzenie jej, Ŝe tak, wtedy stałbym tu i patrzył jak odchodzi, pozbywając się jej ze swojego Ŝycia. Ale co do diabła bym wtedy zrobił? Umawiał się z kimś innym? Umawiał się z Callie? Tak bardzo jak mój umysł uwielbia ten pomysł – i mój kutas – ona jest dla mnie za dobra i nawet podczas tych kilku momentów, jakie z nią spędziłem, odczułem wszystko o wiele za mocno. − Nie, nie sypiam z nią. Jest po prostu kimś, z kim czasami rozmawiam – mówię i po części jest to prawda, poniewaŜ potrzebuję, Ŝeby Callie właśnie tym dla mnie była.

Callie W bibliotece nie ma nikogo innego, poza bibliotekarką, która popycha wokół wózek odkładając ksiąŜki na półki. Zastanawiam się, czy Ŝyje samotnie, czy ma koty – zastanawiam się, czy jest szczęśliwa. − Więc ile czasu musi minąć, zanim będziemy mogli porozmawiać o tym, co się stało? – pyta Seth, przekartkowując strony podręcznika. Czuję się okropnie, jak dziecko, tylko Ŝe juŜ nim nie jestem. Jestem dorosłą kobietą, na studiach, jednak zareagowałam jakbym była w liceum. Nienawidzę tego przecinania się dróg z kimś z mojej przeszłości, kto moŜe rzucić mnie z powrotem w ciemność i smutek, które być moŜe juŜ zawsze będą częścią mnie. Wzruszam ramionami, podkreślając notatkę na stronie jaskrawoŜółtym markerem. – A o czym tutaj rozmawiać?

Strona | 55

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Wyrywa mi marker z ręki, pozostawiając Ŝółtą smugę wzdłuŜ kartki. – O fakcie, Ŝe po prostu pozwoliłaś tej cholernej suce przejechać się po tobie i o fakcie, Ŝe Kayden prawie nic nie powiedział. − Dlaczego miałby? Nigdy wcześniej tego nie robił. Ja nie jestem jego problemem. – Zaglądam na okno, przez które wlewają się promienie słoneczne. – To co się tam wydarzyło, to historia mojego Ŝycia. Niedługo jej nie będzie i nie będę musiała o niej myśleć. Rzuca marker na stół i wpatruje się w drzewa. – To, co się wydarzyło z tą dziewczyną nie jest w porządku. Musisz rozbudować pewność siebie i stawać w swojej obronie. Następnym razem, kiedy zrobi coś takiego, wyszarpnij te tandetne przedłuŜające pasma z jej włosów. − Nosi pasemka przedłuŜające? – pytam, a on potakuje. Uśmiecham się, ale potem kręcę głową. – Gdyby to byli ludzie, którzy torturowali cię w liceum, byłbyś w stanie być taki pewny siebie? − Nie rozmawiamy o mnie – naciska z twardym spojrzeniem. Zamyka ksiąŜkę i krzyŜuje na niej ręce. – Rozmawiamy o tobie. − Nie chcę, Ŝebyśmy dłuŜej o mnie rozmawiali. To przyprawia mnie o ból głowy. – Podnoszę marker ze stołu i zakładam na niego zatyczkę. – Co ty na to, abyśmy nazwali to dniem nauki. Są jeszcze inne projekty, nad którymi muszę popracować. Wzdycha i układa swoje ksiąŜki na stosie, nim odpycha się od stołu. – Dobrze, ale kiedy wrócę do swojego pokoju, dodam do listy nie wysłuchiwać niczyich pierdolonych głupot.

Kayden Minął tydzień odkąd rozmawiałem z Callie. Ostatnim razem było to podczas przypadkowej wizyty Daisy, która skończyła się bezmyślnym pieprzeniem i mało entuzjastycznym poŜegnaniem. Nie potrafiłem powiedzieć kto kogo unika jeśli chodziło o mnie i Callie, ale im więcej czasu spędzaliśmy osobno, tym więcej o niej myślałem. Moja mama równieŜ zatrzymała się wczoraj w moim akademiku, kiedy przyjechała do miasta na wizytę, co jest gównianym kłamstwem, którego uŜywa ilekroć robi sobie przerwę w piciu, Ŝeby pojechać do spa i wytrzeźwieć. Ma słabość do środków przeciwbólowych i sporej ilości wina. Jest tak odkąd pamiętam, co moŜe być powodem, Strona | 56

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

dlaczego nigdy nie powstrzymała bicia. Raz próbowałem jej powiedzieć o tacie, ale nie wydawała się zbyt chętna, Ŝeby cokolwiek z tym zrobić. − CóŜ, po prostu będziesz musiał bardziej się starać – powiedziała biorąc łyk swojego wina. Trochę rozlało się na przód jej koszuli, ale zdawała się tego nie zauwaŜyć. – Czasami po prostu musimy radzić sobie z niektórymi rzeczami najlepiej, jak umiemy. To się nazywa Ŝycie, Kayden. Twój tata to dobry człowiek. Zapewnia nam dach nad głową i daje więcej, niŜ mogłoby większość facetów. Bez niego najprawdopodobniej bylibyśmy na ulicy. Stałem przy końcu stołu, zaciskając dłonie w pięści. – Ale ja staram się najlepiej jak potrafię, ale on tylko wydaje się być bardziej wściekły. Odwróciła stronę swojego czasopisma i kiedy popatrzyłem w jej oczy, sprawiała wraŜenie ducha, nieobecnej, tak straconej jak ja. – Kayden, nic nie mogę zrobić. Przykro mi. Opuściłem pokój wkurzony, marząc Ŝeby przez dwie cholerne minuty była inną osobą; tą która urządzała przyjęcia i imprezy charytatywne i się uśmiechała. Tą, która nie była pieprzonym zombie nafaszerowanym lekami przeciwbólowymi. *** − Jaki do cholery masz dzisiaj problem? – Luke ciska piłką przez boisko w pobliŜe linii, więc jest ona daleko poza moim zasięgiem. Jesteśmy w naszych strojach, spoceni i wyczerpani, ale nie mogę się kurwa uspokoić. − Czy moŜemy ogłosić fajrant? – Jego policzki są czerwone pod kaskiem, a koszulka przepocona. – Jestem kurewsko zmęczony. Trening skończył się dwie godziny temu. − Taa, tak myślę. – Kopię jedną z szyszek, a ta wgniata się, nim odlatuje w kierunku trybun. Kellie i jakaś inna dziewczyna siedzą w dolnym rzędzie z ksiąŜkami przed sobą, obserwując nas, kiedy rozmawiają udając, Ŝe się uczą. Zerkam do góry na szare niebo i rozglądam się po trybunach otaczających boisko. – Jak późno jest? Wzrusza ramionami, kiedy rusza przez boisko do tunelu prowadzącego do szatni, i zdejmuje kask. – Nie wiem, ale jest cholernie późno, a ja skończyłem. PodąŜam za nim, ale kątem oka zauwaŜam Callie siedzącą w trawie pod drzewem przy najdalszym końcu boiska, po drugiej stronie ogrodzenia. Przed nią leŜą rozłoŜone papiery, a ona gryzie końcówkę długopisu, kiedy je czyta.

Strona | 57

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Zdaję sobie sprawę, Ŝe to moŜe ja jej unikam, poniewaŜ ona sprawia, Ŝe czuję rzeczy, do których nie jestem przyzwyczajony; nieprzyzwoite sny, opiekuńczość, sposób w jaki moje głupie serce zaczyna bić, jakby w końcu oŜyło. Odblokowuję pasek pod brodą i zsuwam kask, gdy do niej podchodzę. Jest tak zaabsorbowana tym, co jest zapisane na papierze, Ŝe mnie nie zauwaŜa. Chwytając za szczyt ogrodzenia, przerzucam przez nie nogi i ląduję na drugiej stronie. Poprawiam rękawy koszuli i zatrzymuję się zaledwie kilka stóp przed nią. Jej włosy są skręcone w niechlujny kok i ma na sobie koszulkę z krótkim rękawem oraz bluzę zawiązaną wokół talii. Przestaje gryźć długopis, Ŝeby przestudiować dokładniej jedną z kartek, ale kiedy rzucam na nią swój cień spogląda do góry, a jej całe ciało kurczy się. Przez chwilę myślę, Ŝe skoczy na nogi i ucieknie. Łapie oddech i kładzie rękę na klatce piersiowej. – Przestraszyłeś mnie. − Właśnie widzę. – Przeciągam palcami przez wilgotne, spocone włosy i przykucam przed nią powoli, Ŝeby znowu jej nie wystraszyć. Jeśli się czegoś nauczyłem, to tego, Ŝe nie lubi ludzi wchodzących w jej osobistą przestrzeń bez uprzedzenia. – Co tutaj robisz? Spogląda na kartki, po czym znowu na mnie. – Zadanie domowe… czasami lubię tutaj przesiadywać. – Wpatruje się w boisko z wyrazem wspomnienia na twarzy. – To trochę przypomina mi, jak spędzałam czas z moim tatą, kiedy trenował. − Nie przypominam sobie, Ŝebyś kiedykolwiek tam była – mówię, czując się jak kutas za to, Ŝe znów jej nie pamiętam. – Ile miałaś lat, kiedy to robiłaś? − Robiłam to przez lata. – Przełyka z trudem i skupia się na swoich papierach. – Poza tym, przez większość czasu nie mogę odrabiać zadań domowych w swoim pokoju. Moja współlokatorka… cóŜ, czasami… - Jej policzki oblewają się rumieńcem i łapię się na tym, Ŝe uśmiecham się na to jak uroczo wygląda, w bardzo niewinny sposób. Bełkocze: - Ona zaprasza duŜo facetów. Pocieram swój nos, Ŝeby powstrzymać się od śmiechu. – Rozumiem. Więc musisz oddawać jej pokój na parę godzin. Kładzie ręce po obu stronach papierów i zgarnia je, dopóki nie tworzą stosiku. – Taa. Przerywam i przeprosiny wymykają się z moich ust. – Przepraszam. Jej brwi szybują do góry, kiedy podnosi podbródek na spotkanie moich oczu. – Za co?

Strona | 58

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Za to, Ŝe nie powiedziałem Daisy, Ŝeby zamknęła swoje pieprzone usta – mówię. – Powinienem był. Była dla ciebie suką. Wzrusza ramionami wpatrując się w boisko. – Nie musisz stawać w mojej obronie. To twoja dziewczyna. Powinieneś być po jej stronie. Klękam na trawę przybliŜając się do niej. – Nie, powinienem stanąć w twojej obronie. Jestem ci to winien. Zaciska mocno usta, przenosząc swoją uwagę na mnie. – Nie jesteś mi nic winien, przysięgam. To co zrobiłam tamtej nocy, to wcale nie jest taka wielka sprawa. Gdybym przeszła obok w tej sytuacji, wtedy byłaby to wielka sprawa. Mimo to, i tak jestem jej coś winien. Dzięki niej mam mniej blizn. Chciałbym móc to zabrać cokolwiek sprawia, Ŝe przez cały czas wygląda tak smutno. Kładę kask na trawie i podnoszę dla niej ksiąŜki, kiedy sięga po torebkę ponad końcówką pnia. – Co robisz dziś wieczorem? Wsadza papiery do torebki marszcząc ich brzegi, i wtedy podaję jej ksiąŜki. – Prawdopodobnie po prostu zostanę w akademiku i pooglądam film czy coś. − Jak długo jeszcze twój pokój będzie zajęty? – pytam i uśmiecham się, kiedy jej policzki robią się jeszcze czerwieńsze. − Nie wiem. – Podnosi się na kolanach, zarzuca torebkę na ramię i wstaje na nogi. – Pewnie po prostu spotkam się z Sethem, dopóki jej przyjaciel nie pójdzie. Zgarniam swój kask i idę za nią, kiedy kieruje się w stronę linii ogrodzenia. – Dlaczego nie wyjdziesz ze mną i Lukiem? Chce sprawdzić ten klub w centrum miasta. To moŜe okazać się kompletnym zadupiem, ale lepsze to niŜ siedzenie w swoim pokoju. Zatrzymuje się poprawiając pasek torebki na ramieniu i przygryza dolną wargę tak mocno, Ŝe skóra wokół jej ust robi się fioletowa. – Nie sądzę, Ŝe mogę. − Dlaczego? – pytam Ŝartobliwym tonem, uśmiechając się do niej. – Jestem aŜ taki zły, Ŝeby się ze mną zadawać? Jej ramiona opadają do boków, a oczy przeszywają moje. – Nie. Rozcieram obolałe mięśnie na karku. – Dobrze, więc chodź z nami. Będzie fajnie, a jeśli nie, moŜemy pójść robić coś innego. Zwija dłonie w pięści, po czym z powrotem rozprostowuje palce. – Dobrze.

Strona | 59

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Jestem w szoku. Flirtuję z nią z prostej fascynacji jak robi się podenerwowana, ale nie sądziłem, Ŝe to na nią zadziała. – Dobrze, spotkajmy się przy samochodzie Luke, tak około dziewiątej? Kiwa głową i odwraca się do mnie plecami, odchodząc tak szybko jakby się obawiała, Ŝe dźgnę ją noŜem w plecy. Wydaje się bać wszystkich, za wyjątkiem Setha. Ale dlaczego?

Callie Pamiętam róŜowe i białe urodzinowe balony unoszące się w pokoju, czerwone serpentyny zwisające z sufitu i złoty papier prezentowy zwinięty na podłodze. Sposób, w jaki tańczyły płomienie świec i smugę dymu wnoszącą się w górę do sufitu. Moją mamę po drugiej stronie stołu z aparatem w dłoni i uśmiechem na ustach, gdy raz za razem naciskała przycisk. Lampa błyskowa uderzała w moje oczy i ciągle mrugałam, marząc Ŝeby przestała robić zdjęcia, które na zawsze oznaczą ten cholerny dzień. − Pomyśl Ŝyczenie, kochanie – powiedziała i aparat znów zabłysł, oświetlając twarze ludzi otaczających stół. Wpatrywałam się w róŜowy lukier, „Wszystkiego najlepszego Callie”. Pomyśleć Ŝyczenie? Czerwony balon unosi się nad stołem, powoli, w górę i w dół, w górę i w dół. − Pomyśl Ŝyczenie, Callie – moja mama powtarzała, kiedy balon poruszał się ponad jej ramieniem. Wszyscy na mnie patrzyli, jakby mogli zobaczyć, Ŝe juŜ nie byłam w całości. Pomyśleć Ŝyczenie? Pomyśleć Ŝyczenie? Balon pękł. Nie ma takich rzeczy jak Ŝyczenia. Moja współlokatorka Violet wchodzi do pokoju, kiedy kończę zapisywać ostatni wers. Jest wysoka, z czarnymi kręconymi włosami przeplatanymi czerwonymi Strona | 60

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

pasemkami. Ma przekłuty nos i tatuaŜ w kształcie gwiazdy na karku. Ma na sobie spodnie w kratę, poszarpaną czarną koszulkę i wojskowe buty. − Widziałaś moją skórzaną kurtkę? – pyta zatrzaskując drzwi i rzucając torbę na swoje niezaścielone łóŜko. Zamykam dziennik i wsuwam długopis w spiralę. – Nie widziałam. Wzdycha zbierając ksiąŜki z biurka przy oknie. – Myślę, Ŝe zgubiłam ją w klubie. Kurwa. − Będę mieć na to oko. – Umieszczam dziennik pod poduszką i wstaję z łóŜka. Otwiera szufladę biurka i zerka na mnie przez ramię, kiedy zakładam buty. – Wychodzisz? Przytakuję, przeciągając rękę przez rękaw szarej bluzy z kapturem. – Wychodzę. Słyszę grzechot butelki z pigułkami, kiedy zamyka szufladę i unosi czerwony szal. – Mogę mieć kogoś dzisiejszej nocy. Umieszczę to na klamce, jeŜeli tak będzie. Znowu? Co ta dziewczyna robi? – W porządku. – Moje palce owijają się na klamce. – Upewnię się, Ŝeby najpierw sprawdzić. − Lepiej, Ŝebyś to zrobiła – mówi, jej ręka unosi się nad szufladą. – W przeciwnym razie zobaczysz coś, czego nie chcesz. Wzdycham i wychodzę za drzwi, marząc, Ŝeby mieć swój własny pokój w akademiku. *** − Myślę, Ŝe sytuacja właśnie mnie przerosła – mówię do Setha, kiedy wpuszcza mnie do pokoju. – I to bardzo źle. Seth zatrzymuje obraz na telewizorze, siada na łóŜku i poklepuje miejsce obok siebie. – Usiądź i wylej swój problem. Pozwalam mojej torebce upaść na podłogę i opadam na łóŜko. – Kayden zapytał mnie, czy nie pójdę z nim i Lukiem do klubu dzisiaj wieczorem, a ja niechcący się zgodziłam. − Jak mogłaś niechcący zgodzić się na coś takiego? Wypuszczam sfrustrowany oddech. – Ciągle się do mnie uśmiechał, co wytrąciło mnie z równowagi i nie mogłam jasno myśleć. Strona | 61

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Seth szczerzy się i chichot opuszcza jego usta. – O mój BoŜe, zabujałaś się w nim. Kręcę głową, speszona na samą myśl o tym. – Nie, nie zabujałam. Materac zapada się pode mną, gdy Seth skacze w górę i w dół, jak dzieciaki mające za duŜo cukru w swoim organizmie. – Tak, zabujałaś. Masz swoje pierwsze zadurzenie, Callie. Jakie to ekscytujące! WciąŜ kręcąc głową, siedzę i odgarniam włosy z czoła. – Nie jestem w nim zadurzona. Czy on jest przystojny? Oczywiście. I wie o tym, odkąd byliśmy w trzeciej klasie. – Przerywam, coraz bardziej wzburzona. – I juŜ wcześniej bywałam zadurzona, tylko na niezbyt długi czas. − Tak więc jesteś w nim zadurzona. – Podnosi pilota i wyłącza telewizor. – To będzie dobre, a później będziemy mogli skreślić numer pięć z naszej listy. − Ja nie tańczę – sprzeczam się, kuląc. – Taniec jest równy dotykaniu i zbliŜaniu się do ludzi. Po prostu nie mogę tego zrobić. − AleŜ moŜesz. Robiłaś to ze mną jakieś sto razy – zachęca mnie. – To znaczy, pomyśl o tym, jak pierwszy raz się spotkaliśmy. Ledwie się do mnie odzywałaś i zawsze wyglądałaś, jakbyś miała zamiar dźgnąć mnie ołówkiem czy czymś. A teraz spójrz na siebie. Siedzisz na moim łóŜku w moim pokoju, tylko ty i ja. Tak daleko zaszłaś, moja Maleńka Callie. − Ale ty to ty. – Wzdycham zniechęcona. – Ufam ci. − Tak, ale musiałem na to zasłuŜyć. − Wiem i jest mi strasznie przykro, Ŝe cię do tego zmusiłam. Jestem zaskoczona, Ŝe zostałeś w pobliŜu, tak jak to zrobiłeś. Zeskakuje z łóŜka i otwiera górną szufladę komody. – NiewaŜne. Byłaś tego taka warta. Macham stopami ponad krawędzią łóŜka. – Wydajesz się dzisiaj naprawdę szczęśliwy. Wyciąga zieloną koszulę zapinaną na guziki z kieszonkami z przodu, i trzyma ją przed sobą. – Pamiętasz tego gościa, o którym ci opowiadałem? Tego z moich zajęć socjologii? Przytakuję. – Tego z miękko wyglądającymi włosami i ładnymi niebieskimi oczami?

Strona | 62

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Właśnie tego. – Podchodzi do lustra i mierzwi swoje włosy zbliŜając twarz do odbicia. – Rozmawiał ze mną dzisiaj i mam na myśli prawdziwą rozmowę, dłuŜszą niŜ pięć minut. Zeskakuję z łóŜka i chwytam marker z kubka na jego biurku. – Myślisz, Ŝe cię lubi? Wzrusza ramionami zaciskając szczękę, Ŝeby się nie uśmiechnąć. – CięŜko powiedzieć, kogo lubi, ale moŜe jeśli więcej z nim porozmawiam. Zdejmuję zatyczkę zębami, po czym wypluwam ją na łóŜko. – Wychodzisz gdzieś? Zakłada koszulę przez głowę, machając ramionami przez rękawy, po czym poprawia włosy swoimi palcami. – Tak, z tobą do klubu. Moje ramiona relaksują się, gdy podchodzę do tablicy z tyłu drzwi z bardzo długą spisaną na niej listą, z bardzo małą ilością skreślonych numerów. – Wszystko będzie z tobą w porządku? To znaczy, wiem jakie masz odczucia co do futbolistów, biorąc pod uwagę to, co ci się stało. Zapina skórzany zegarek na swoim nadgarstku. – Ten gość Luke wydaje się całkiem miły. Przynajmniej był podczas naszej dziesięciominutowej rozmowy, kiedy paliliśmy i myślę, Ŝe on o mnie wie. Przytykam końcówkę markera do tablicy. – Dlaczego miałbyś tak myśleć? − Odczułem wibracje – mówi. – Wyglądało na to, Ŝe go to nie obchodziło. Bardzo powoli skreślam numer pięć, a marker piszczy. – Ale tańczę tylko z tobą. − Jak dla mnie brzmi to na świetny plan. – Oferuje mi swój łokieć i łączę z nim swoje ramię, czując się bezpiecznie z nim przy boku, spacerując korytarzem do wyjścia na zewnątrz. Jest późno, niebo jest czarne, a gwiazdy wyglądają jak kawałki połyskującego szkła. Świerszcze grają w wilgotnej trawie, a na jednej z ławek siedzi para całująca się Ŝarliwie. To wywołuje u mnie rumieniec, bo przez ułamek sekundy wyobraŜam sobie Kaydena i siebie na ich miejscu. − Dlaczego masz to spojrzenie na swojej twarzy? – Seth zastanawia się spostrzegawczo. Odwracam wzrok na drogę. – Jakie spojrzenie? Wzdycha, ale nie naciska. Gdy docieramy do trawy zatrzymuje swoje stopy i ciągnie mnie do tyłu, a jego oczy rzucają się do mojej twarzy. – Czekaj chwilę. Strona | 63

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Dotykam swoich włosów z zakłopotaniem. – Coś nie tak? Mam coś we włosach? Pochyla głowę na bok i wtedy jego ręka wystrzeliwuje do przodu, a jego palce chwytają moje włosy. Jednym szybkim szarpnięciem ściąga gumkę do włosów i ich pasma opadają mi na ramiona. – Proszę bardzo. Rozpuść te swoje cholerne włosy. Zbieram włosy z tyłu głowy i trzymam je dłonią. – Oddaj mi to, Seth. Trzepocząc rzęsami naciąga gumkę na dwóch palcach. − Nie rób tego – ostrzegam, rzucając się na niego. – Proszę, Seth, nie rób tego. Pstryka kciukiem, tak Ŝe gumka wylatuje w powietrze w ciemności. – Ups. Przeciągam palcami po twarzy i garbię się, przeszukując wilgotną trawę za gumką. – Gdzie to kurwa jest? Seth śmieje się. – Jasna cholera, wychodzą przekleństwa. Wstaję i wpatruję się w niego z wściekłością płonącą w moich oczach, próbując zawiązać pasma włosów w supeł. – Potrzebuję związać włosy do góry. Proszę, pomóŜ mi to znaleźć. – Łzy szczypią mnie w kącikach oczu. – Do diabła, Seth, gdzie to kurwa jest? Wyraz jego twarzy opada, a cera traci kolor, gdy zdaje sobie sprawę, Ŝe moŜe nacisnął nie ten guzik. – Nie sądzę, Ŝe będziemy w stanie to znaleźć. Kręcę głową, gdy łzy wydostają się z moich oczu i płyną po policzkach. – Nie mogę oddychać – sapię. − Twoje włosy tak ładnie pachną, Callie – mówi, owijając sobie moje długie brązowe włosy wokół palca. – Jak truskawki. Moja klatka piersiowa kurczy się, kiedy zaczynam szlochać. W trzech krótkich krokach ma swoje ręce owinięte wokół moich ramion i przyciąga mnie do siebie. – Tak bardzo przepraszam. Nie zdawałem sobie sprawy, Ŝe ta sprawa z włosami jest tak wielka. Myślałem, Ŝe to bardziej kompleks. Wycieram łzy palcami i zasysam przez nos powolny oddech, by odzyskać kontrolę nad swoim strachem. – Przepraszam, to tylko… przynosi z powrotem rzeczy, o których nie chcę pamiętać. Odchyla się i splata swoje palce z moimi, ściskając moją dłoń. – Wszystko będzie dobrze, obiecuję. Przez cały czas będę tuŜ obok ciebie.

Strona | 64

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− MoŜe mam jeszcze czas, Ŝeby uciec z powrotem do swojego pokoju. – Zerkam na drzwi dokładnie w momencie, kiedy Kayden i Luke wyłaniają się zza naroŜa akademika. Luke jest trochę mniejszy niŜ Kayden, z krótszymi włosami i twarzą bez blizn. Ma na sobie koszulę w kratę, wyblakłe dŜinsy z czarnym skórzanym paskiem i czarne buty na nogach. Włosy Kaydena są zmierzwione z zabłąkanymi kosmykami wiszącymi przy jego oczach, ubrany jest w czarną termiczną koszulę z kapturem i ciemne dŜinsy, które zwisają ekstremalnie nisko na jego biodrach. ZałoŜę się, Ŝe gdy uniesie ręce nad głowę, będzie widać jego brzuch. − Callie, gapisz się – Seth syczy pod nosem i popycha mnie łokciem w klatkę piersiową. − Co? – Mrugam na niego ocierając ostatnie łzy z policzków, zaskoczona jaka stałam się spokojna. Ściska swoje wargi razem, powstrzymując uśmiech. – Wpatrywałaś się w konkretną osobę. − Nie, nie robiłam tego – zaprzeczam. – Robiłam? Kiwa głową jeden raz, po czym syczy przez zęby: - Robiłaś, a twoje usta były otwarte. − Hej – mówi Kayden i marszczy czoło na widok mojej twarzy ze śladami łez. – Czy wy dwoje właśnie się kłóciliście? Potrząsam głową i zerkam na Setha. – Nie, my tylko zapalczywie rozmawiamy. − Okej… - Przypatruje mi się sceptycznie. – Powinniśmy ruszać? Kiwam głową i odsuwam się na bok, tak Ŝeby on i Luke mogli przejść między nami i prowadzić. Seth wyciąga paczkę papierosów i wkłada sobie jednego do ust, gdy podąŜamy ich śladem. – Jedziemy z nimi? − Nie. – Przerzucam wzrok na zardzewiały samochód, gdzie Ŝadne inne auto nie jest zaparkowane. – Nie, chyba Ŝe zechcą jechać twoim samochodem. − CóŜ, w takim razie zaproponujmy jazdę – mówi. – A potem moŜesz być naszym kierowcą, poniewaŜ i tak nigdy nie pijesz. ChociaŜ dzisiaj powinnaś spróbować. To prawdopodobnie cię uspokoi. − Raz piłam piwo – protestuję. – I mnie nie rozluźniło. Strona | 65

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Och, moja naiwna mała Callie. – Wzdycha, wydobywając zapalniczkę z kieszeni. – Jedno piwo nic ci nie zrobi. Potrzebujesz czegoś z kopniakiem. Czegoś silnego. − Nie moŜemy pić w klubie – mówię, gdy pstryka zapalniczkę kciukiem. Owijając drugą dłoń wokół ognia odpala końcówkę papierosa, a bibułka zapala się i marszczy. – Pamiętasz co się stało, kiedy ostatni raz próbowałeś tego w klubie? Zasysa oddech wciągając dym, nim wydmuchuje go przed swoją twarzą. – Tak, doskonała uwaga. Nie chcę ponownie wracać do celi. − Masz szczęście, Ŝe to były twoje urodziny i ci odpuścili. − RównieŜ flirtowałem z jedną z funkcjonariuszek. – Uśmiecha się, kiedy wąska smuga dymu wije się z jego ust. − Więc, kto siada na czyich kolanach? – Kayden pyta z ręką na otwartych drzwiach samochodu. Jego oczy są na mnie, a na jego ustach widnieje cień rozbawienia. – Osobiście uwaŜam, Ŝe tutaj jest tylko jedna opcja. Wskazuję na czarne Camry Setha zaparkowane kilka miejsc dalej. – Myślę, Ŝe pojedziemy samochodem Setha. Jeśli chcecie, moŜecie jechać z nami. Luke podrzuca kluczyki w powietrze jak piłkę baseballową, po czym łapie je w rękę. – Jak dla mnie brzmi dobrze. W ten sposób nie muszę być odpowiedzialny za prowadzenie. Trochę miałam nadzieję, Ŝe z nami nie pojadą i Seth będzie mógł wygłosić swoją zachęcającą mowę i będę mogła związać włosy do góry za pomocą czegoś, bo sposób w jaki dotykały moje ramiona i ich zapach doprowadzały mnie do szaleństwa. Mam pokusę uciec z powrotem do swojego pokoju i zacząć to wszystko od nowa. Kiedy idziemy do samochodu Setha, przeczesuję swoje włosy palcami próbując je opanować i trzymać na uboczu. Sięgam do drzwi pasaŜera, ale ramię Luke’a wyciąga się i otwiera dla mnie drzwi. Przesuwając się na bok, przemykam się wokół niego jakbym tańczyła, gdzie w rzeczywistości po prostu trzymam dystans. − Dziękuję. – Łapię spojrzenie Setha ponad dachem samochodu i unosi brwi, kiedy wsiadamy. Seth trzaska drzwiami, a ja wzdrygam się w fotelu. – Wyluzuj Callie – szepcze przekręcając kluczyk i silnik budzi się do Ŝycia. Otwierając okno wystawia rękę na zewnątrz, Ŝeby dym nie wypełnił wnętrza. – Nic ci nie będzie. Luke i Kayden wskakują na tylne siedzenia po przeciwnych stronach, a ich drzwi zatrzaskują się jednocześnie. Seth włącza radio, kiedy zapinamy pasy. Włącza się „Hurt” zespołu Nine Inch Nails i wtedy naciska na pedał, zrywając opony o mokry chodnik. Strona | 66

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Samochód szarpie do przodu i łapię za klamkę. Seth jest szalonym kierowcą. Ma szufladę pełną mandatów i kiedy był nastolatkiem, jego rodzice dwukrotnie zabierali mu samochód, poniewaŜ ciągle go niszczył. Zawsze wydawał się być w pośpiechu, tak jakby był pełny Ŝycia. Luke pochyla się do przodu opierając rękę na plecach mojego siedzenia i odwracam głowę na bok. – Mogę tu zapalić, stary? – pyta Setha. Seth unosi swojego papierosa, który wypalił się juŜ niemal do końca. – Oczywiście. Uśmiech zwija się na ustach Luke’a, kiedy opada z powrotem na siedzenia. Chwilę później słychać pstryknięcie zapalniczki, otwiera się okno i zimny wiatr wdziera się do środka. Po tym jak Luke daje Sethowi wskazówki, przez jakiś czas nikt nic nie mówi i obawiam się, Ŝe ten wieczór zakończy się w tragicznej ciszy. Wtedy Kayden wyrywa do przodu i wspiera się ramionami o deskę rozdzielczą. − Luke i ja mamy genialny pomysł – mówi, a blask budynków odbija się w jego oczach. – Pamiętasz tę skałę, na którą weszliśmy? Tę na którą chodzą wszyscy absolwenci i się wpisują? Kręcę się na boki w fotelu i podnoszę nogę do góry na skórze. – Tak, pamiętam. Przenosi swój cięŜar na ramiona, przekręcając się jeszcze bliŜej do mnie i moje serce skacze mi w klatce piersiowej. – Więc, chcemy tam pójść i się wpisać. − Ale wy nie jesteście absolwentami. – Poprawiam pas bezpieczeństwa na ramieniu. – No cóŜ, zgaduję, Ŝe juŜ o tym wiecie. Śmieje się ze mnie w rozbawionym tonie. – Wiemy o tym, co sprawia, Ŝe będzie zabawnie. Luke spogląda ponad siedzeniem z ręką na boku, tak Ŝe smuga dymu wylatuje przez okno. – Rozwalaliśmy imprezy absolwentów przez całe liceum. To było super, poniewaŜ oni nie bardzo byli z tego zadowoleni. − Podobało ci się denerwowanie ich? – pytam, a on przechyla głowę w bok, Ŝeby nie dmuchać dymem w moją twarz. − Tak, to było całkiem zabawne. – Luke wystawia swój papieros za okno, pociera kciukiem na końcu i popiół wylatuje na zewnątrz. – Mieszać komuś w głowie, zamiast być jednym z tych, któremu to robią.

Strona | 67

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

To jest tak, jakby powiedział mi nierozwiązywalną zagadkę i zerkam na Kaydena dla wyjaśnienia. − To jest dość zabawne – przyrzeka mi, puszczając oczko. – Myśleliśmy, Ŝeby wjechać na skałę i umieścić coś na niej dziś w nocy. − Ale jest późno. – Rzucam okiem na jaskrawe czerwone cyfry na zegarze, a potem na Setha. − Będzie dobrze. – Seth skręca na wąską, boczną ulicę pomiędzy piętrowymi murowanymi budynkami. Są tu ludzie idący w górę i w dół chodnika. Większość dziewczyn ma na sobie skąpe sukienki i wysokie obcasy, a faceci mają na sobie ładne dŜinsy i koszule. Patrzę w dół na swoje Conversy, moje czarne obcisłe dŜinsy i dopasowaną białą koszulkę pod rozpiętą bluzą. Czuję się ubrana nie dość elegancko i głupio, Ŝe tutaj jestem. Seth skręca na małe miejsce parkingowe i wciska w nie samochód. Jest ciasno i muszę uchylić drzwi i jakoś przez nie wymanewrować. Luke otwiera okno, wystawia głowę, kładzie ręce na dachu i podciąga swoje ciało na zewnątrz otwartego okna. − Jesteś duŜo chudsza niŜ ja. – Podpiera się na palcach i zeskakuje na ziemię. – Moja głupia dupa zaklinowałaby się w drzwiach. Uśmiecham się i okrąŜam samochód przechodząc na jego przód, gdzie czeka na mnie Seth z wyciągniętym łokciem. Jest tam chudy facet z ranami na twarzy i długimi czarnymi włosami, opierający się o latarnię w pobliŜu ulicy. Obrzuca mnie spojrzeniem sącząc piwo z butelki, spojrzeniem, które posyła ciarki przez moje ciało. – Hej tam, seksowna – mamrocze oddalając się od krawęŜnika, nim potyka się z powrotem. – Wyglądasz dzisiaj zajebiście dobrze. Zaczynam biec z powrotem do samochodu, ale palce Setha zaciskają się wokół mojego łokcia. – Mówisz do niej, czy do mnie, bo po prostu nie mogę stwierdzić – ripostuje do faceta. Ciemne oczy męŜczyzny robią się zimne z potrzeby pokonania kogoś. Widziałam juŜ wcześniej to spojrzenie i to sprawia, Ŝe się dławię; moje ciało wypełnia się toksycznym uczuciem obrzydzenia, nieufności i wstydu. Pijany męŜczyzna przenosi swoje ciało do przodu i chwieje się w naszym kierunku. – Skopię ci kurwa za to dupę.

Strona | 68

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Szarpię się z ramieniem Setha, gotowa Ŝeby biec, wskoczyć do samochodu, zablokować wszystkie drzwi i skulić się na podłodze. – Proszę, po prostu wróćmy do samochodu, Seth. Kayden podchodzi do nas, jego palce ocierają się o wnętrze mojego ramienia i oczy męŜczyzny unoszą na spotkanie jego spojrzenia. Jego ramiona sztywnieją, kiedy się zatrzymuje, jego buty trą o Ŝwir na chodniku. − Zamknij swoją pieprzoną, pijacką mordę, odwróć się i idź do domu – Kayden rozkazuje spokojnie, wskazując palcem w dół ulicy. Spierzchnięte usta męŜczyzny rozchylają się, ale potem spina szczęki zamyka je, kiedy zauwaŜa szerokie ramiona i wzrost Kaydena. Rzuca butelkę po piwie na ulicę, gdzie ta roztrzaskuje się na kawałki o asfalt, potem ciągnie nogi, gdy chwiejnie idzie w stronę rogu. Seth i ja wypuszczamy oddech ulgi, nasze oczy rozszerzają się, gdy w szoku spoglądamy jedno na drugie. Seth zwraca się do Kaydena. – Jesteś jak rycerz w lśniącej zbroi. Wyłapuję słaby ślad piŜmowego zapachu Kaydena zmieszanego z wodą kolońską. Od tej pory, za kaŜdym razem kiedy to poczuję, to wrócę do tej chwili, gdy czułam się chroniona. – Dziękuję – mówię mu. Uśmiecha się, pochylając tak, Ŝe jego twarz jego blisko mojej. – Nie ma za co. Ruszamy chodnikiem z Sethem i ze mną na przedzie oraz Lukiem i Kaydenem z tyłu. Luke ciągle szepcze coś do Kaydena i nagle słyszymy pomruk. Kiedy się odwracam, Luke jest zgarbiony, ściskając się za brzuch. − Ty pieprzony dupku – warczy i upada na kolana. Moje oczy wytrzeszczają się, kiedy staje prosto i zakrada się na Kaydena, unosząc pięści. Kayden nie robi nic, tylko stoi tam ze stoickim wyrazem twarzy. − O mój BoŜe! – krzyczę, instynktownie do niego podchodząc na wspomnienie nocy, w której jego ojciec spuścił mu niewiarygodny wpierdol. Luke poddaje się, unosząc ręce przed sobą i cofając się od Kaydena. – Callie, ja się tylko z nim wygłupiałem. − Och, przepraszam. – Zakrywam dłonią usta, czując się jak idiotka. Pijany facet napiął moje nerwy jak postronki. Strona | 69

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kayden przeszywa Luke’a przenikliwym spojrzeniem, przesuwając się w moją stronę. – Wszystko w porządku – mówi ostroŜnie. – Luke właśnie strasznie mi o czymś ględził, więc uderzyłem go w brzuch dla Ŝartu. To wszystko było Ŝartem. Uwalniam oddech uwięziony w mojej klatce piersiowej. – Dobrze, przepraszam. Po prostu myślałam, Ŝe on chce cię skrzywdzić. − Nie musisz przepraszać. – Zerka na Setha, a potem z powrotem na mnie i jego ramię przesuwa się do przodu, gdy owija rękę wokół mojego ramienia. Spinam się od pośpiechu jego dotyku i strachu przed nim. To jest o wiele bardziej osobiste, niŜ kiedy wspinaliśmy się na urwisko, poniewaŜ tutaj nie ma innego powodu, jak tylko dotykanie siebie nawzajem. Patrzę na Setha szukając pomocy, ale on mówi bezgłośnie zrelaksuj się i oddychaj. Nakazuję mojemu nieobliczalnemu sercu zamknąć się do diabła i chociaŜ ono i tak mnie nie słucha, udaje mi się przejść całą drogę do wejścia do klubu z ręką Kaydena wokół mojego ramienia.

Kayden Callie jest najbardziej płochliwą osobą, jaką kiedykolwiek spotkałem, co wiele mówi, poniewaŜ za kaŜdym razem kiedy mój tata podnosił głos, moi bracia i ja rozpraszaliśmy się po domu i ukrywaliśmy, podczas gdy byliśmy ścigani. Luke pieprzył mi głupoty o obczajaniu jej tyłka, co robiłem, ale nie potrafiłem się powstrzymać. Jest taka mała, a sposób w jaki kołyszą się jej biodra jest wciągający i swego rodzaju seksowny, chociaŜ najprawdopodobniej nie robi tego celowo. − Zamierzasz wpakować się w kłopoty – Luke zauwaŜa, kiedy idziemy zaledwie kawałek za nimi. Przenoszę wzrok z tyłka Callie i posyłam grymas Luke’owi. – Dlaczego? Wskazuje palcem na Callie z oskarŜycielskim wyrazem twarzy. – Przez tą tam. Czy ty wiesz, co Daisy zrobi, jeśli kiedykolwiek ją zdradzisz? − Pójdzie do kolejnego faceta, który powie jej, Ŝe ma ładne cycki. – Wsadzam ręce do kieszeni i okrąŜam słup. − Dobra, akurat z tym prawdopodobnie masz rację – mówi i ponownie wycelowuje palec w Callie. – Ale czy wiesz, co Daisy zrobi Callie, jeśli się dowie, Ŝe coś się dzieje pomiędzy waszą dwójką? Strona | 70

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Pomiędzy nami nic się nie dzieje. − Jeszcze. Kręcę głową, sfrustrowany. – Ona nie jest taka. Jest słodka i… niewinna. − To niebezpieczna kombinacja dla kogoś takiego jak ty. – Sięga do tylnej kieszeni po paczkę papierosów. – Totalnie kibicuję temu, Ŝebyś znalazł kogoś innego, bo kurwa nienawidzę Daisy. Tylko najpierw z nią zerwij i nie wciągaj w to Callie. Wydaje się smutna. – Przełyka z trudem. – W pewien sposób przypomina mi Amy. Amy to starsza siostra Luke’a, która odebrała sobie Ŝycie w wieku szesnastu lat. Po jej śmierci juŜ nigdy nie był taki sam. Zastanawiam się co się stało, Ŝe Amy spadła na samo dno; co sprawiło, Ŝe chciała, Ŝeby jej Ŝycie się skończyło. − Obiecuję, Ŝe w nic nie wciągnę Callie. – Wykopuję pusty kubek na drogę. − Po prostu myśl głową. – Uśmiecha się krzywo. – A nie fiutem. Robię wymach ręką w bok i mój łokieć uderza w jego brzuch, wystarczająco mocno, Ŝeby go zdenerwować, ale niezbyt mocno, by go zranić. – Nie zerwę z nią i pomiędzy mną a Callie nic się nie dzieje. Wypuszcza pomruk chwytając się za brzuch. Jestem gotów zacząć się z niego śmiać, kiedy Callie odwraca się, wyglądając na przeraŜoną. Czuję się jak dupek. Robi się tylko gorzej, kiedy Luke się na mnie zasadza, a ona prawie wskakuje między nas. Zadaję sobie pytanie, czy ona ma w pamięci tę noc, której mnie uratowała, czy jest tego rodzaju dziewczyną, która po prostu kaŜdego chce ratować. Chcę ją pocieszyć i robię coś, czego nie powinienem. Umieszczam swoją rękę wokół jej ramienia, a jej mięśnie ściskają się tak mocno, Ŝe obawiam się, iŜ rozpadnie się na ziemię. To jest inne od tego na klifie, bo tutaj nie ma Ŝadnych wymówek, ale ona pozwala mi trzymać ją tak, aŜ dochodzimy do klubu, a wtedy szybko odsuwa się, kiedy muzyka i dym nas pochłaniają. − Ale tutaj jest głośno – zauwaŜa, gapiąc się na ludzi tańczących na środku pomieszczenia, kręcących biodrami i przyciskających do siebie swoje spocone ciała. Neonowe światła pulsują na ich napalonych twarzach i to wygląda praktycznie jak oglądanie porno. To jest trochę za duŜo, nawet jak dla mnie i Luke’a, ale i tak przeszukujemy lokal za wolnym stolikiem, przepychając się przez tłum ludzi. Seth i Luke natychmiast się rozpromieniają, kiedy siadamy w naroŜnym boksie.

Strona | 71

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Pójdę po drinki – mówi Luke, przesuwając się na koniec siedzenia. – PoniewaŜ jestem jedynym z dowodem osobistym, chyba Ŝe masz swój przy sobie. − Mówiłem ci, Ŝe mój ojciec go znalazł, kiedy pakowaliśmy moje rzeczy. – Podnoszę menu leŜące na środku stolika. – Pociął go. Callie zagląda na mnie z naprzeciwka. Otwieram menu, Ŝeby uniknąć jej przenikliwego wzroku. – Co chcemy zamówić? Powinniśmy wziąć przystawki czy coś? − Muszę skorzystać z toalety – oznajmia Seth, a Callie chichocze z niego. – Chodź ze mną Callie. Bierze go za rękę i idzie za nim bez Ŝadnego zadawania pytań. Drapię się po głowie na ten widok. Ona ufa mu tak bardzo, a kaŜdemu innemu tak mało. Przez krótką chwilę wyobraŜam sobie, jakby to było gdyby ktoś taki jak ona mi zaufał, ale mam zbyt wiele pokręconych sekretów zamkniętych wewnątrz siebie, Ŝeby kiedykolwiek się to zdarzyło.

Callie − Święty Jezu. – Kiedy juŜ jesteśmy wewnątrz toalety, Seth wiruje wokół i kładzie ręce na biodrach. – To było niedorzecznie seksowne. Włączam baterię i umieszczam ręce pod ciepłą wodą. – Co takiego? Podchodzi do mego boku pochwytując moje oskarŜycielsko. – Sposób, w jaki podszedł, aby nas ocalić.

spojrzenie,

kiedy

chrząka

Wyłączam wodę i macham ręką przed uchwytem na ręczniki papierowe. – To było bardzo miłe z jego strony. − Callie Lawrence, pozwoliłaś mu, Ŝeby objął cię ramieniem – stwierdza. – Dla ciebie to było bardziej niŜ miłe. BoŜe, jestem taki zazdrosny. Chwytam papierowy ręcznik i przesuwam nim po dłoniach. – Na chwilę sprawił, Ŝe czułam się bezpiecznie – przyznaję, wrzucając ręcznik do kosza. − I jest to dla ciebie duŜy krok – mówi. Potakuję głową nadmierną ilość razy. – Wiem, Ŝe tak jest.

Strona | 72

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Jego wargi wykrzywiają się w ogromnym uśmiechu. – Powinniśmy wyjść i trochę się zabawić? Drzwi jednej z toalet otwierają się i wychodzi z niej kobieta około czterdziestki, upychając koszulę w dŜinsach. Jej cięŜkie pomarszczone oczy lądują na Secie. – To damska toaleta. – Wskazuje palcem na drzwi. – Nie potrafisz czytać? − Nie widzisz, Ŝe kaŜdy w tym klubie jest jakieś dwadzieścia lat młodszy od ciebie? – Seth ripostuje, odwracając się do lustra. Za pomocą małego palca zadziera swoją grzywkę. – A teraz jeśli wybaczysz, pójdziemy się zabawić. Łapie mnie za rękę, a ja posyłam kobiecie przepraszający uśmiech, nim potykam się o swoje własne nogi, kiedy spieszę by dotrzymać kroku Sethowi. Uderza dłonią w drzwi i je otwiera, wyciągając nas na zewnątrz. Dym i hałas natychmiast rozwiewają się wokół mnie, gdy jego palce puszczają moją dłoń. − MoŜesz uwierzyć? – mówi, klepiąc się po kieszeniach w poszukiwaniu papierosów. – Co za suka! Nie kłócę się z nim. Ma coś z traktowaniem go jak równego sobie. – Myślę, Ŝe zostawiłeś papierosy na stoliku – mówię mu. OkrąŜamy parkiet, gdzie odtwarzana jest erotyczna piosenka. Ludzie mają dłonie wszędzie na swoich ciałach, skóra przy skórze, a patrzenie na to przyprawia mnie o ból głowy. Przy stoliku czekają juŜ cztery kieliszki wypełnione przezroczystym płynem. Obok kaŜdego kieliszka stoi wyŜszy kubek brązowawego płynu z plasterkiem cytryny pływającym na wierzchu. − Nie wiedziałem, co kaŜdy chciał pić – wyjaśnia Luke, gdy Seth podnosi kieliszek do poziomu oczu i spogląda przez zniekształcone szkło. – Więc po prostu zamówiłem wódkę i mroŜoną herbatę Long Island. Więc mamy intensywne i półintensywne. Seth zerka na mnie kątem oka. – Jak dla mnie wygląda dobrze. – Unosi kieliszek w powietrze. – Powinniśmy wznieść toast? Przenoszę uwagę na parkiet, Ŝebym nie była analizowana i obserwuję dziewczynę skaczącą w górę i w dół z rękoma w powietrzu, próbującą utrzymać równowagę w neonowo róŜowych szpilkach na stopach. Facet, który z nią jest kręci na nią głową, śmiejąc się. − Callie, czy słyszałaś, o co Luke cię zapytał? – zaniepokojony głos Setha dopływa do mnie ponad moim ramieniem. Strona | 73

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Odrywając spojrzenie od parkietu, skupiam się na przekrwionych oczach Setha i małym kieliszku w jego dłoni. – Nie, o co? − Chciał wiedzieć, czy zamierzasz się do nas dołączyć – pyta z naciskiem w oczach. Potrząsam głową. – Nie sądzę. Luke uderza dłonią w stół, a wibracje wstrząsają solniczką i pieprzniczką. – Istnieje niepisana zasada, Ŝe trzeba wznieść toast, jeśli zostało to zaproponowane. Stawiam z powrotem solniczkę i zmiatam ze stołu rozsypaną sól. – Ktoś musi odwieźć nas wszystkich do domu. − Weźmiemy taksówkę – proponuje Luke. – Łatwo da się załatwić. Wpatruję się w alkohol przede mną zastanawiając się, o co tyle krzyku z tą sprawą, bo przy piwie nic nie czułam. – Ale wtedy nie będziecie mogli jechać wymalować skały. Kayden wycelowuje w Luke’a ostrzeŜenie. – Niech jej będzie, dobra? Jeśli nie chce, to nie musi. Odstawiając kieliszek, Seth wtóruje. – MoŜemy poprosić taksówkarza, Ŝeby nas zostawił i później odebrał. – Pochyla się i otacza dłońmi moje ucho. – Jeśli chcesz, po prostu to zrób. Unieś kieliszek i zabaw się choć raz w swoim Ŝyciu, ale jeŜeli naprawdę nie chcesz, to pokręć głową. Mam rozpuszczone włosy, pozwoliłam Kaydenowi mnie dotknąć i siedzę w miejscu rozpieranym seksualnym napięciem. To najbardziej wymagająca noc, jaką miałam pod względem moich obaw, więc owijam palce wokół kieliszka i podnoszę go przed sobą. − Do diabła z tym – mówię ponad muzyką. – Weźmiemy taksówkę. Seth klaszcze w dłonie i zgarnia kieliszek. – Tak, do cholery! Kayden śmieje się z Setha i nachyla się nad stołem w moją stronę. – Jesteś pewna, Ŝe to w porządku? Nie musisz, jeśli nie chcesz. Kiwam głową zapewniająco. – Nic mi nie jest. Przysięgam. Seth wyciąga dłoń tak, Ŝe jego kieliszek znajduje się nad środkiem stołu, dokładnie pod kopułą światła. – Do dna. Luke podnosi dłoń w górę, potem Kayden, a ja idę ich śladem. Strona | 74

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Czy ktoś nie powinien powiedzieć czegoś znaczącego, czy coś? – pyta Seth. – Po to są toasty. Luke przechyla głowę na bok, stukając palcem o stolik. – Za wyrwanie się. Seth uśmiecha się do mnie. – Za akceptację. Kayden przygryza dolną wargę z opuszczonymi powiekami. – Za czucie się Ŝywym. Cała ich trójka przeszywa mnie spojrzeniem i spoglądam na Setha szukając pomocy. − To jest twoja sprawa, Callie – mówi mi. – Cokolwiek chcesz powiedzieć, zrób to. Zasysam oddech i uwalniam go stopniowo. – Za moŜliwość oddychania. Jest taki moment, który przechodzi przez Kaydena i mnie, gdy nasza ekspresja do siebie pasuje. Wtedy cała nasza czwórka stuka się kieliszkami. − Kurwa. – Seth rozlewa trochę ze swojego na dłoń i zlizuje to. Odchylając głowę do tyłu, wlewa sobie szota do ust. Potem uderza kieliszkiem o stół i wskazuje na niego palcem. – JuŜ jestem gotowy na drugą kolejkę. Kayden obserwuje mnie przysuwając kieliszek do ust, wyginając szyję do tyłu i połykając alkohol. Obserwuję mięśnie jego szyi, gdy zmuszają alkohol do spłynięcia w dół. Podnosi głowę i oblizuje usta ze wzrokiem utkwionym we mnie. Biorę głęboki wdech, umieszczam brzeg przy ustach i zapach pali mnie w nosie, gdy pozwalam mojej głowie opaść do tyłu i wypijam wódkę. Gorąca ciecz rozlewa się po moim gardle, a ciepło jest prawie nie do zniesienia. Kiedy odsuwam kieliszek od ust kopie we mnie odruch wymiotny, i odkasłuję z gorąca, ale trzymam usta zamknięte, zmuszając się do przełknięcia alkoholu. Moje ramiona unoszą się, gdy stłumiony dźwięk wyrywa mi się z ust. − Dasz radę? – Luke zastanawia się, odstawiając swój kieliszek na stolik. Seth delikatnie klepie mnie po plecach. – Wszystko w porządku? − Taa, nic mi nie jest – kaszlę, z ręką przyciśniętą do klatki piersiowej. − Callie jest nowicjuszką – wyjaśnia Seth biorąc łyk mroŜonej herbaty Long Island. − Nigdy wcześniej nie piłaś? – Kayden gapi się na mnie. – PowaŜnie?

Strona | 75

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Czuję się głupio, kiedy wzruszam ramionami. – Nie, w kaŜdym razie nic tak mocnego. − Więc dlaczego zrobiłaś to dzisiaj? – pyta, wyglądając na winnego. – Za bardzo na ciebie naciskaliśmy? − Nie, chciałam tego spróbować. – Wycieram usta tyłem dłoni. Jego brwi łączą się, a cień uśmiechu wykrzywia jego usta. – Czy to było na waszej liście? − Co? – Seth wykrzykuje przez głośną muzykę, trzaskając dłonią o stół. – Powiedziałaś mu o liście? − Powiedziałam mu o liście – wyjaśniam, mieszając słomką swojego drinka, obserwując jak cytryna kręci się w koło. Gdy rzucam okiem przez włosy, Kayden przygląda mi się z zaciekawieniem. − Jakiej liście? – Luke zaciska wargi na słomce i sączy swojego drinka. Seth i ja wymieniamy się spojrzeniem, po czym on przegania mnie ręką, Ŝebym wstała ze swojego miejsca. – Co ty na to, Ŝebyśmy poszli potańczyć? − Dobra, wchodzę w to. Tylko nie rób znowu tych swoich dziwnych ruchów. Ostatnim razem wylądowałam na tyłku. – Poprawiam koszulkę na brzuchu, kiedy wstaję. Kładąc rękę na moich plecach Seth kieruje nas na parkiet. Robił to ze mną parę razy, więc rozumie co go czeka; duŜo paniki i całe mnóstwo klinczowania. Wybiera miejsce z boku parkietu, gdzie jest mniej ludzi, a atmosfera jest łagodniejsza. Wolna piosenka leci z głośników, a światła przestają migotać i zamieniają się w bladą poświatę. Seth wygląda pod nim upiornie blado, a jego miodowo brązowe oczy wydają się czarne, gdy kładzie ręce na moich biodrach. − Przepraszam, jeśli zbyt mocno na ciebie naciskałem, dziewczynko – szepcze. – Czuję się z tym źle. Sięgam do jego ramion i podchodzę bliŜej, tak Ŝe noski naszych butów dotykają się. – Nie naciskałeś na mnie, chociaŜ mogłeś mnie ostrzec, Ŝe to aŜ tak będzie paliło. Wtedy bardziej bym się postarała, Ŝeby nie kaszleć i nie wyglądać jak kompletny głupek. − Zaufaj mi, Ŝaden z nich nie myśli, Ŝe jesteś głupkiem. – Śmieje się, jakby znał jakąś tajemnicę. – Nie chcę stracić całego zaufania, jakie u ciebie osiągnąłem. − Niczego nie straciłeś. – Ściskam jego ramiona palcami, odsuwając się, gdy facet w kapeluszu wpada na moje plecy. – Dzień, w którym opowiedziałeś mi Strona | 76

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

wszystkie swoje sekrety był dniem, w którym wiedziałam, Ŝe będziemy przyjaciółmi na zawsze. Jesteś najodwaŜniejszą osobą, jaką kiedykolwiek poznałam. Uśmiecha się promiennie i przyciąga mnie bliŜej. – Dobrze się czujesz? − Czuje się nieźle – mówię mu i przyciskam swój policzek do jego. – ChociaŜ jestem trochę niepewna, czy jechać z nimi nad urwisko. − Ludzie jeŜdŜą tam przez cały czas. Nie będziemy tam sami. Musisz przestać myśleć o kaŜdym facecie jak o nim, w przeciwnym razie, on zawsze będzie cię posiadał. Wypuszczam oddech. Ma rację. Muszę odejść od moich lęków i uwolnić mózg od faceta, który je we mnie zaszczepił, ale jak mogę puścić osobę, która jest w posiadaniu tak wielkiej części mnie?

Kayden Nie mogę oderwać wzroku od parkietu. Nawet kiedy telefon wibruje mi w kieszeni, wsuwam w nią dłoń i naciskam rozłączający przycisk z boku. − Nie rób tego. – Luke wyciąga kawałek lodu ze swojego drinka i wrzuca go sobie do ust. − Czego? – pytam rozproszony, gdy moje serce dudni na widok Callie odrzucającej głowę do tyłu i śmiejącej się. Dłoń uderza w bok mojej głowy i moja ręka wystrzeliwuje. – Dobra, za co to kurwa było? − Odwet za to, jak wyłoŜyłeś mnie na krawęŜnik – mówi, a jego oczy wędrują do dziewczyny z długimi rudymi włosami, przepychającej się obok naszego stolika w krótkiej, czarnej sukience. – I równieŜ po to, Ŝeby odciągnąć cię od zrobienia czegoś naprawdę głupiego. − To nie tak jak myślisz – mówię. – Po prostu patrzyłem na tańczących ludzi. Przewraca oczami. – Zrób wszystkim przysługę i napisz do Daisy, Ŝe z nią zrywasz. Później moŜesz robić, co tylko chcesz. − Chcesz, Ŝebym z nią zerwał przez sms-a? Strona | 77

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Tak jakby cię to obchodziło. Nie zaleŜy ci na niej nawet kiedy jej mówisz, Ŝe ją kochasz. − Jaki masz z nią problem oprócz faktu, Ŝe totalnie cię wkurwia? Rzuca swoją słomkę na stół, chwyta kubek i wlewa sobie resztę mroŜonej herbaty Long Island do gardła. – Idę po następną kolejkę. Pozwalam mu iść, po czym znów zaczynam się powoli opierać o boks, ale moje oczy ponownie odnajdują Callie. Uśmiecha się rozmawiając z Sethem. Nigdy nie byłem tak szczęśliwy z jakiegokolwiek powodu. To nie ma dla mnie sensu i moŜe dlatego tak mnie do niej ciągnie. Choć nie powinienem, ruszam w stronę parkietu odwracając się na boki, Ŝeby dopasować się do tańczących par i będąc ocieranym przez kilka dziewczyn po drodze. Najpierw lokalizują mnie oczy Setha i szepcze coś do ucha Callie. Odwracając głowę patrzy na mnie, a jej powieki unoszą się nieznacznie. Jej źrenice wyglądają ogromnie pod zamglonymi światłami, skóra blado, a włosy miękko. − Mogę się wtrącić? – pytam ponad muzyką. Seth puszcza jej biodra. – Nie krępuj się. – Puszcza Callie oczko i schodzi tyłem z parkietu, odwracając się gdy dochodzi do krawędzi, gdzie tłum się zamyka. Wzrok Callie zatrzymuje się w miejscu, w którym zniknął, jej ramiona sztywnieją, a palce wbijają się w dłonie. Przysuwam wargi do jej ucha. – Nie musisz ze mną tańczyć, jeśli nie chcesz. Jej ramiona szarpią się do góry, gdy odwraca do mnie swoje małe ciało. Jej wzrok przesuwa się po moich nogach, brzuchu i sprawia, Ŝe czuję się trochę nieswojo. Wie, gdzie ukryte są moje blizny i jest osobą, która zastanawia się nad takimi rzeczami. − W porządku. MoŜemy zatańczyć. – Jej nerwy są widoczne poprzez drŜenie jej głosu. Trzymam rękę wyciągniętą, a ona waha się, nim ją ujmuje. Zamykając palce wokół jej dłoni, powoli przyciągam jej ciało do siebie, z oczami utkwionymi w niej. Patrzy na mnie bezradnie, jakby się modliła, Ŝeby jej to nie zraniło. To zabiera mnie do czasów, gdy byłem młodszy i mój ojciec był na mnie wściekły, bo strąciłem wazę z półki. Przyszedł po mnie z pasem w dłoni i wściekłością w oczach, gdy zanurkowałem pod stół próbując się ukryć. Rany od bicia z poprzednich dni jeszcze się nie zagoiły i wszystko, co mogłem zrobić to mieć nadzieję, Ŝe mnie nie zabije. Strona | 78

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Mogę połoŜyć dłoń na twoim biodrze? – pytam, a ona kiwa głową. Rozkładam palce na jej talii, a jej oczy trochę się rozszerzają, szczególnie kiedy kładę drugą rękę na jej drugim boku. Słucham mojego serca, jak łomocze mi w klatce piersiowej, głośniej niŜ muzyka. Czuję rzeczy, których wcześniej nie czułem i być moŜe sytuacja trochę wymyka mi się spod kontroli. Co jeśli nadal będę ją poznawał, a te uczucia się wzmocnią? Nie radzę sobie z uczuciami. OdpręŜa się trochę, gdy jej ręce suną w górę mojej klatki piersiowej i zahaczają o moją szyję, a jej głowa ustawia się pod kątem, by mogła na mnie patrzeć. − Tak naprawdę to nie lubię tańczyć – przyznaję. – Tak jakby rozwinąłem strach przed tym, gdy byłem mały. Jej wargi drgają w górę. – Dlaczego? Delikatnie zatapiając palce w jej biodrach przyciągam ją do siebie, aŜ palce naszych stóp dotykają się i czuję ciepło jej oddechu na szyi. – Kiedy miałem dziesięć lat, moja mama przeszła przez fazę tańca, gdy brała wszystkie rodzaje zajęć tanecznych i ćwiczyła w domu, lubiąc brać za partnerów mnie i moich braci. Od tamtej pory nienawidzę tańczyć. Uśmiecha się. – To urocze, Ŝe tańczyłeś ze swoją mamą. Moje palce przesuwają się na jej plecach i ocieram skrawek jej skóry pomiędzy górą jej dŜinsów, a dołem koszulki. – Nie moŜesz tego nikomu powiedzieć. Mam reputację do utrzymania. Przynajmniej miałem w domu. Tutaj nie jestem pewien. Jej uśmiech powiększa się, gdy kiwa głową do przodu, a kosmyki jej włosów opadają jej wokół twarzy. – To moŜe być nasz mały sekret. Śmieję się łagodnie, gdy spogląda na mnie w górę. Wydaje się szczęśliwa. Kiedy muzyka zmienia się w optymistyczny rytm, decyduję się popisać, Ŝeby utrzymać uśmiech na jej twarzy. − Trzymaj się – ostrzegam. Przygryza wargę i pragnienie, Ŝeby ją pocałować ściska moje serce. Nagle nie mogę się zdecydować, czy zostawić ją tu na parkiecie, czy dalej się popisywać. Odpychając ją, sunę dłonią po jej ręce, aŜ nasze palce splatają się. Jej oczy rozszerzają się, gdy szarpię ją z powrotem do siebie i okręcam nią dookoła, nim nasze ciała zderzają się ze sobą. Jej usta są cale od moich warg, gdy jej pierś unosi się i opada ocierając o moją klatkę piersiową. Strona | 79

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Chcesz więcej? – pytam niskim głosem, mając nadzieję na wywołanie w niej drŜenia. Nie drŜy, ale przytakuje z ekscytacją jarzącą się w jej niebieskich oczach. Moje dłonie zsuwają się w dół jej pleców zaborczo, czując ciepło jej skóry emitujące przez cienki materiał jej koszulki. Wyciągam jej rękę do przodu i przechylam jej ciało do tyłu. Jej włosy zwisają na podłogę, plecy wyginają się w łuk i mam doskonały widok na jej piersi i skrawek skóry wystający spod dołu jej koszulki. Biorąc głęboki oddech przesuwam rękę na górę jej pleców, dopóki nie stoi pionowo, ponownie przyciśnięta do mojej piersi. − O tym teŜ nikomu nie mów – szepczę jej do ucha z rękami owiniętymi wokół jej talii. − Dobrze – mówi bez tchu, palcami ściskając moje łopatki. Nadal poruszam się z nią w ramionach aŜ do końca piosenki, po czym puszczamy się i wracamy do stolika, jakby nic się nie stało. Jednak coś się stało, ale nie jestem pewien, czy to kontynuować, czy uciekać w diabli.

Strona | 80

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 5 #3 Spróbować być szczęśliwym #3 Być ogłupiająco, upajająco szczęśliwym

Callie Jestem szczęśliwa, ogłupiająco szczęśliwa. Nie wiem, czy to dlatego, Ŝe miałam odlot, czy dlatego, Ŝe to była zabawna noc. Zrealizowałam to, o czym myślałam, Ŝe było niemoŜliwe i jestem z siebie taka dumna, Ŝe praktycznie od razu zgodziłam się na taksówkę. Tańczyłam z Kaydenem, pozwoliłam mu się dotykać w sposób, w jaki nikt mnie jeszcze nie dotykał – przynajmniej za moją zgodą – i podobało mi się to! Seth i ja zajmujemy tylne siedzenia, a Kayden mówi kierowcy, gdzie ma jechać. Wnętrze pachnie jak stary ser nakładający się na zapach sosny. Kierowca taksówki jest okrągłym facetem po pięćdziesiątce, który nie wygląda na zadowolonego, Ŝe wiezie czworo głośnych osiemnastolatków. W tle gra jakaś muzyka z lat osiemdziesiątych i Seth ciągle chichocze ze słów mówiąc mi, Ŝe są potajemnie niegrzeczne i mówią o cipkach. Luke podsłuchuje go i obraca się w fotelu. – Tu naprawdę jest o tym mowa? Seth wskazuje na głośniki. – Posłuchaj ich. Siedzimy w milczeniu, wpatrując się w głośniki i przysłuchując się słowom. Seth zwija dłoń w pięść i podsuwa ją do ust jak mikrofon, gdy zaczyna bezdźwięcznie śpiewać słowa. − Skąd znasz tę piosenkę? – zastanawiam się. – To nie jest rodzaj muzyki, jakiej słuchasz.

Strona | 81

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Uśmiecha się i pochyla, dokańczając słowa. – Mój tata ma świra na punkcie lat osiemdziesiątych. Ma grzywkę8 i w ogóle. Chichoczę, gdy wykonuje ten dziwny taneczny ruch swoimi biodrami. − Tu jest mowa o cipkach, co nie? – Luke stwierdza, a taksówkarz pogłaśnia muzykę, Ŝeby zagłuszyć naszą rozmowę. Moje policzki rozgrzewają się i odwracam głowę w stronę okna, naciągając górę koszulki na nos, Ŝeby ukryć śmiech. Nie powinnam myśleć, Ŝe to jest zabawne, ale tak myślę. − Och, Callie jest pijana – oświadcza Seth, pozwalając swoim dłoniom opaść na kolana. – Dokończyłaś MroŜoną Herbatę Long Island? Kręcę głową i pozwalam koszulce spaść z mojego nosa. – Tylko do połowy. − Waga lekka – Kayden draŜni się ze mną z uśmiechem, a mój rumieniec powiększa się. − Hej, to jej pierwszy raz – Seth protestuje w mojej obronie, poklepując mnie po głowie jak psa. – Dobrze sobie poradziła. W rzeczywistości, była świetna. Odwracam się w kierunku okna wiedząc, co miał na myśli, i kochając go za powiedzenie tego. *** − Czuję się, jakbyśmy szli na rabunek – szepcze Seth, gdy ruszamy w kierunku sklepu, który jest po drodze. Zdecydowaliśmy zatrzymać się i zdobyć jakieś latarki i farbę w sprayu przed przystąpieniem do naszego planu, w przeciwnym razie nasza podróŜ będzie bezcelowa. Jest tam grupka facetów palących papierosy. Obserwują naszą przechodzącą przez parking, rozsuwane szklane drzwi i wchodzącą do sklepu.

czwórkę

− Wszystko tutaj podobno jest za dolara. – Luke chwyta kieliszek z wystawy tuŜ przy drzwiach i zagląda na denko. Kawałek szkła odpada z krawędzi, a on szybko odstawia go z powrotem. – Taa, teraz widzę dlaczego.

8

Mullet (grzywka) – rodzaj męskiego uczesania z lat osiemdziesiątych.

:D

Strona | 82

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Jakaś ostra muzyka dochodzi z sufitu i Seth podrywa głowę do góry podchodząc do półki i podnosząc ohydny pomarańczowo brązowy szalik. − Och, myślę, Ŝe pamiętam jak moja babcia nosiła coś takiego. – Owija go sobie wokół szyi i przeskakuje na przejście, sprawdzając inne półki. − Powinniśmy się rozdzielić – stwierdza Luke. – I poszukać latarek i farb w sprayu. Będzie szybciej. − Albo moŜe po prostu poprosić kasjera o pomoc. – Zerkam przez ramię do lady, gdzie wysoki facet z grubą szyją i najtwardszym wyrazem twarzy, obserwuje nas. – Albo i nie. − Zróbmy wyścigi – ogłasza Kayden, podskakując Ŝeby trzasnąć ręką jeden z czerwonych wyprzedaŜowych transparentów. Nie mogę stwierdzić, czy jest pijany, bo nie znam go dość dobrze, ale wydaje się trochę tracić równowagę. – Pierwsza osoba, która znajdzie rzeczy jest zwycięzcą. − To zajebista nagroda – zauwaŜa Luke sarkastycznie, spoglądając w dół alejki. – A moŜe przegrany będzie musiał stawiać drinki następnym razem, kiedy gdzieś wyjdziemy. − Jak dla mnie to dobry plan. – Seth dołącza do nas, rozwiązując szal i rzucając go na bok na półkę. – Ja jestem za. Kayden i Luke unoszą dłonie nad moją głową, by przybić sobie piątkę, a następnie wyciągają swoje dłonie do mnie. Delikatnie stukam w ich ręce, a Kayden śmieje się ze mnie, gdy moje ręce opadają mi do boków. − Co w tym śmiesznego? – zastanawiam się, a on tylko kręci głową. − W porządku, więc zasady są takie. – Luke przechadza się przed nami jakby był dyrektorem. – Zasady są takie, Ŝe nie ma Ŝadnych zasad poza znalezieniem się jako pierwszym przy kasie z czterema latarkami i puszką farby. Ostatni przegrywa. Próbowałam się nie śmiać. Czy to robią ludzie, Ŝeby się zabawić? Luke zatrzymuje się, a jego oczy ciemnieją. – Do biegu, gotowi, start. – Mówi szybko, a następnie biegnie sprintem w dół głównej alei, jego buty ślizgają się po linoleum, zanim którekolwiek z nas moŜe zareagować. Seth przemyka w dół jednej z bocznych alejek, a Kayden rzuca się do tej po mojej prawej. Zostaję stojąc samotnie w głównej alei. Zaczynam iść, kołysząc ramionami i czytając oznaczenia nad kaŜdym rzędem.

Strona | 83

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kiedy dochodzę do trzeciego, Kayden przecina przeciwległy koniec, po czym cofa się, uśmiechając do mnie. − Nie starasz się zbyt mocno – mówi. – W rzeczywistości wygląda na to, Ŝe nie starasz się w ogóle. Wskazuję na oznaczenie znajdujące się nad moją głową, z numerem i listą rzeczy. – Próbuję innego podejścia niŜ bieganie wokół i wyglądanie jak wariat. Staje naprzeciw mnie i niepotrzebnie otacza dłońmi swoje usta. – A co jest w tym zabawnego? Chichoczę. – Nie wiem. Przesuwa dłoń do ucha. – Co? Nic nie słyszę. Musisz mówić głośniej. Czując się głupio otaczam dłońmi usta. – Powiedziałam, Ŝe nie wiem. Opuszcza dłonie wciąŜ się uśmiechając. – Chodź. Ty biegniesz z tej strony, a ja z tej. Zobaczmy, kto kogo pokona do drugiego końca. Potrząsam głową. – Nie ma mowy. Ty wygrasz. Jesteś futbolistą. Biegasz przez cały czas. RozwaŜa to, co powiedziałam i chwyta rolkę ręczników papierowych z półki. – Więcej rzucam niŜ biegam. – Cofa się, unosi rolkę ponad ramię, a następnie ciska nią w moim kierunku. Ta wiruje w powietrzu lecąc w moją stronę. Wystawiam ramiona i łapię ją bez wysiłku. Ręce opadają mu do boków, kiedy gapi się na mnie. – No, ktoś tu ma ukryty talent. Podnoszę rolkę ponad swoje ramię i odrzucam do niego. – Mój tata jest trenerem. – Łapie ją i pochyla głowę, patrząc na mnie z zainteresowaniem, gdy kontynuuję. – Zaczęłam grać w rzucanie z nim i moi bratem, kiedy miałam jakieś trzy lata. Nie spuszczając ze mnie oczu odkłada rolkę z powrotem na półkę. – Dobra, zobaczmy jak potrafisz biegać. – Zrywa się w bok i znika za półką. Przestępuję w bok do następnej alejki, gdzie on czeka na drugim końcu. Zanim mogę cokolwiek powiedzieć, znowu znika mi z oczu, a ja robię kilka pośpiesznych kroków, dopóki nie docieram do końca następnej alejki. Nie ma go tutaj, więc praktycznie biegnę do następnej, łapiąc go w momencie, gdy znów znika. Zaczynam biec, kiedy śmiech opuszcza moje usta. Za kaŜdym razem, gdy sięgam końca alejki, on znika z Strona | 84

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

drugiej strony. W końcu dostrzegam alejkę z farbą i robię pospieszny skręt w jej kierunku, w tej samej chwili, gdy Kayden pojawia się na jej końcu. Oboje zatrzymujemy się i spoglądamy na farby w sprayu w dolnym rzędzie pośrodku alejki. − Wygląda na to, Ŝe napotkaliśmy mały problem – mówi trochę zdyszany, kiedy spotyka mój wzrok. Moje spojrzenie przeskakuje pomiędzy nim a farbami, i wtedy rzucam się sprintem w stronę farby. Jego buty piszczą na podłodze, gdy biegnie alejką. Dobiegamy do sekcji w tym samym czasie i wpadamy na półkę, przypadkowo strącając kilka puszek. Śmieje się, kiedy moje stopy potykają się o toczące po podłodze puszki i łapię się półki, tracąc równowagę. − Nie ma mowy. – Długie palce Kaydena oplatają mój nadgarstek, gdy odciąga moją dłoń. – Na pewno tego nie wygrasz. Sięgam ku półce, ale on chwyta moją dłoń i przyciąga mnie do siebie. Wykręcam ręce próbując uciec bez śmiechu, a moja stopa głośno tupie o podłogę. Słychać syk i zielona farba rozpryskuje się po białym linoleum i moim bucie. Nieruchomieję, moje oczy rozszerzają się na bałagan na podłodze. – O mój BoŜe. Kayden zaciska usta, naprawdę mocno starając się nie śmiać ze mnie. – To była twoja wina. − To nie jest śmieszne. – Zginam kolano i podnoszę stopę. – Co mam teraz zrobić? Odstawia puszkę trzymaną w dłoni na półkę i obchodzi bałagan na podłodze. Jego palce łączą się z moimi, kiedy ciągnie mnie na koniec alejki. − Dobra – mówi, zerkając zza róg. – Wyjdziemy stąd, jakby nic się nie stało. Oglądam się na farbę i zielone ślady zostawiane przeze mnie. – Zostawiam syf na całej podłodze. − No to ściągnij buta. Wysuwam rękę z jego dłoni, zauwaŜając jaka spocona jest moja skóra i wykręcając stopę z trampka. Podnoszę go za sznurówkę i trzymam za plecami, gdy wychodzimy z alejki tuŜ obok siebie. Seth i Luke stoją w pobliŜu kasy, spoglądając w sekcję ze słodyczami, z puszką farby i latarkami w dłoniach. Strona | 85

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− A wy gdzie idziecie? – Luke pyta i jedna z latarek wypada mu z ręki na podłogę. Kasjer lustruje nas wzrokiem jak jastrząb, kiedy spieszymy w kierunku drzwi. Seth odwraca się od słodyczy, podąŜając za nami wzrokiem. – Dlaczego Callie ma na sobie tylko jeden but? − Idziemy do samochodu – mówi Kayden z machnięciem ręki. – Zobaczymy się tam. Sadzimy długie susy w kierunku drzwi i wypadamy w noc, pękając ze śmiechu. Beton jest zimny przez moją skarpetkę i szybko z powrotem zakładam trampka. Czarna tkanina nakrapiana jest zieloną farbą. Próbuję to zetrzeć pocierając nim o ziemię, ale to nie działa zbyt dobrze. Kayden obserwuje mnie z rozbawieniem. – Nie sądzę, Ŝeby to miało zejść. Krzywię się na mój but. – No nie, to była moja ulubiona para. Otwiera drzwi taksówki i wskakujemy do środka, a taksówkarz piorunuje nas rozdraŜnionym spojrzeniem. Przesuwam się do tyłu i Kayden zatrzaskuje drzwi opadając obok mnie. Opiera ręce na kolanach i patrzy na mnie w ciemności. – Wiesz, Ŝe Luke nazwie to remisem i kaŜe nam płacić za drinki następnym razem. − To nie takie złe – mówię. – Przynajmniej wydamy połowę kasy. Układa rękę na oparciu fotela i podnosi nogę. – Nie, on po prostu zamówi więcej drinków. Staram się skupić na czymkolwiek innym niŜ jego kolano dotykające boku mojej nogi. – CzyŜby? Kiwa głową, a jego wzrok przenosi się na przednie siedzenie. – Tak, więc bądź przygotowana. Patrzę przez okno na ciemne linie gór. To mnie ogarnia. Noc. Łatwość. Wszystko. Mój umysł dryfuje do myśli, o których nie wiedziałam, Ŝe istnieją, na przykład jak smakują jego usta i jakie byłoby uczucie jego mięśni pod moimi placami. − Callie. Zerkam na Kaydena, odganiając swoje myśli. – Tak? Strona | 86

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Jego spojrzenie przeskoczyło do moich warg, gdy jego usta otworzyły się, ale zaraz potem zaciska szczęki i leniwy uśmiech wykrzywia jego usta. – To było zabawne. Odwzajemniam uśmiech. – Wiesz co? Naprawdę było. *** − Ale tu jest kurewsko ciemno – Seth narzeka, kiedy wędrujemy w górę drogi. – I brudno. Luke trzyma latarkę przed sobą. Seth upuścił swoją praktycznie w chwili, kiedy wysiadaliśmy z taksówki, a moja była niewypałem, więc zostały nam dwie. Taksówka czeka u podnóŜa drogi. Kierowca powiedział, Ŝe czeka dwadzieścia minut i odjeŜdŜa bez nas. Nie był zadowolony, Ŝe kazaliśmy mu wjechać w górski obszar, gdzie najwyraźniej odbywała się nielegalna impreza. − To góry – mówi Kayden do Setha, zamiatając latarką z boku na bok. – Czego się spodziewałeś? Kamienie chrzęszczą pod moimi butami, kiedy wspieram się na ramieniu Setha. Powietrze jest odrobinę chłodne, a na niebie rozświetla się błyskawica. Kiedy docieramy na szczyt skały, Luke wręcza mi latarkę i potrząsa puszką farby. – Więc, kto jest bękartem, który się tam wespnie? Nie jest tak daleko, ale jestem całkiem nieźle wstawiony. Seth dramatycznie wytyka rękę w powietrze. – No cóŜ, skoro naprawdę jestem bękartem, ja to zrobię. Świecę latarką w jego twarz, a on ma minę jelenia oświetlonego reflektorami, jestem zaskoczona, Ŝe nie wiedziałam tego o nim. – Myślałam, Ŝe twój tata słucha rocka z lat osiemdziesiątych i ma grzywę? − Mój ojczym – wyjaśnia i wyciąga rękę w stronę Luke’a. – Daj mi puszkę. Z przyjemnością wtrącę swoje trzy grosze na tej skale. Luke upuszcza puszkę w jego ręce. – Jest cała twoja, kolego. Wstrząsając puszką Seth przechadza się w górę skały, która pochyla się do migotającego szarego nieba. Opierając but na niŜszej skałce, odbija się i chwyta krawędzi. Przesuwa drugą stopę na następny skalny stopień tak, Ŝe obie jego stopy znajdują się na klifie. Chowając puszkę sprayu pod pachą, umieszcza drugą rękę na występie i podciąga się. Przetaczając się na plecy, wstaje. Strona | 87

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Celuję w jego plecy snop światła, kiedy wpatruje się w skałę. – Wszystko tam w porządku? Ogląda się przez ramię. – Po prostu myślę o czymś nikczemnym do napisania. O czekaj, mam to. – Podnosząc puszkę przytrzymuje spust i zaczyna poruszać ręką w zawijasach i okręgach. Czerwona farba powoli pokrywa skałę tworząc litery, dopóki nie kończy, a wtedy opuszcza rękę. − MoŜesz to przełknąć – czytam jego słowa, drŜąc z zimna, gdy gęsia skórka wychodzi mi na ramiona. – To właśnie miałeś zamiar napisać? Odwraca się z rękami na biodrach. – To właśnie napisałem, a jeśli chcesz coś lepszego, to moŜesz wciągnąć tu swój chudy mały tyłek i napisać coś sama. To ty jesteś pisarzem. Kayden obraca się do mnie, jego włosy są niemal czarne w bladym świetle księŜyca. Celuje światłem pomiędzy naszymi stopami. – Piszesz? Wzruszam ramionami, mierząc światłem ponad jego ramieniem. – W czasopiśmie. Jest zaintrygowany tą informacją z jakiegoś dziwnego powodu. – Faktycznie moŜna to w tobie zobaczyć. Pocieram dłonią w górę i w dół ramienia, próbując usunąć gęsią skórkę. – Dlaczego? Wzrusza ramionami, kopiąc czubkami butów w ziemi. – Zawsze wyglądasz, jakbyś nad czymś głęboko myślała… Zimno ci? − Nic mi nie jest – mówię szczękając zębami i Ŝałując, Ŝe zostawiłam kurtkę w taksówce. – Jest trochę chłodno. Sięga na tył swojej szyi i przeciąga kołnierzyk jego koszuli nad głową, ściągając ją. Czarna koszulka, którą ma pod spodem podjeŜdŜa trochę do góry i widzę poszarpane blizny na jego podbrzuszu. Ciągnąc w dół spód koszulki, wyciąga do mnie ramię z koszulą termiczną w dłoni. – Trzymaj, załóŜ to. − Nie musisz oddawać mi swojej koszuli. − Ale chcę. Biorę ją z wahaniem, a materiał jest miękki pod moimi palcami. Zakładam ją przez głowę, podczas gdy Kayden przeczesuje ręką włosy. Koszula przerasta mnie i czuję się mała. Strona | 88

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Lepiej? – pyta, gdy wkładam ręce w rękawy. Kiwam głową, owijając się ramionami i ciesząc ciepłem oraz zapachem jego perfumy. – Dziękuję, ale czy ty nie zmarzniesz? Uśmiecha się, jakby znajdował we mnie coś zabawnego. – Nic mi nie będzie, Callie. Obiecuję. Trochę zimnego powietrza to nic. − Callie! – wrzeszczy Seth i podskakuję, okręcając się w kierunku klifu z latarką rzucającą światło na skały. – Wciągaj tu na górę swój tyłek i napisz coś poetyckiego. Wzdycham i idę noga za nogą w kierunku klifu, ze światłem skierowanym tuŜ pod moje stopy. Krąg światła wskazuje drogę wokół kamieni i u podnóŜa klifu. − Rzuć mi swoją latarkę – drze się Seth z rękoma owiniętymi wokół ust. – Skieruję ją na ciebie, kiedy będziesz się wspinać. − Jeśli jej nie złapiesz, rozbije się – wołam, stając na palcach. − Po prostu to zrób – mówi swoim głupim, pijackim głosem, gdy przeskakuje z boku na bok przy krawędzi wymachując ramionami. Obawiam się, Ŝe spadnie. – Bądź ostroŜny! Kayden porusza się obok mnie z ręką wyciągniętą w bok. – Daj mi to. Jestem znakomitym miotaczem. – Wkładam latarkę w jego dłoń, a on przechyla do tyłu swoje ramię, podnosząc rękę. – Odsuń się dalej. − Co? – mówi Seth, gdy ramię Kaydena wystrzeliwuje do przodu. Wypuszcza latarkę, która szybuje w powietrzu niczym futbolówka. Seth wrzeszczy wyciągając przed siebie ręce, Ŝeby złapać latarkę, która migocze jak świetlik lądując w jego dłoniach. Odbija się od nich i uderza o ziemię, wyłączając się. − Gdzie on jest? – pytam, kiedy Luke podchodzi do nas i rzuca światło na skałę powyŜej. Przez chwilę jest cicho. Docierają do nas krzyki i śmiechy z imprezy poniŜej. Seth pojawia się na skale, wyciągając rękę w powietrze z latarką w dłoni. – Mam ją. − MoŜe powinieneś zejść na dół – radzę mu. – Martwię się, Ŝe spadniesz. − Dopiero jak oznaczysz skałę. – Włącza latarkę i blask oświetla napis za nim. – A teraz chodź.

Strona | 89

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Wędruję do skały, podciągam rękawy koszuli Kaydena i umieszczam rękę na najbliŜszej grani. Przechylając podbródek patrzę w górę i podnoszę kolano, opierając je na najniŜszej skałce. Odbijając się na palcach stóp przygotowuję się na wspinaczkę, ale słyszę jak ktoś porusza się za mną. − Pozwól, Ŝe ci pomogę – Kayden szepcze mi do ucha i po raz pierwszy w Ŝyciu naprawdę drŜę z bliskości faceta. − Okej. – PoniewaŜ nigdy w Ŝyciu nie byłam wcześniej pijana, nie jestem pewna czy to alkohol mnie rozluźnia czy co, ale nawet kiedy kładzie dłonie na moich biodrach, jest ze mną w porządku. Tak naprawdę, jest bardziej niŜ w porządku. Pod opieką jego dłoni wyciągam ciało i chwytam się następnej krawędzi. Skała jest szorstka pod moimi dłońmi niczym papier ścierny, gdy podciągam się do góry, a ręce Kaydena zsuwają się po moich plecach, kiedy popycha mnie wyŜej. Wymachuję moją nogą, a on popycha mnie po raz ostatni poprzez chwycenie mojego tyłka, zanim odsuwa się. Moje oczy rozszerzają się, kiedy przetaczam się na występ skalny i podnoszę oczy na niebo. Miejsca na mojej skórze, w których mnie dotknął mrowią i drŜenie przepływa przez moje ciało. Seth pojawia się nade mną, a srebrne błyskawice odbijają się w jego oczach. – Nic ci nie jest? Przewracam się na brzuch i uŜywam rąk, by podnieść się na nogi. – Wszystko w porządku. śadnych zadrapań i rozcięć. Podtyka latarkę pod swoją brodę. Ta rozświetla jego twarz i powoduje, Ŝe jego oczy wyglądają jak węgle. – Nie mówiłem o wspinaczce. Mówiłem o fakcie, Ŝe on właśnie złapał cię za tyłek. − Widziałeś to? − Oczywiście, Ŝe to widziałem. W zasadzie, on właśnie cię obmacał. PołoŜyłam ręce na biodrach i przemierzyłam długość wąskiego urwiska, kopiąc ziemię podeszwami moich trampek. – Nic mi nie jest. Naprawdę. W rzeczywistości, czuję się bardziej niŜ w porządku. − Myślę, Ŝe przemawia przez ciebie alkohol. – Seth wyciąga puszkę sprayu. − Tak myślisz? – Biorę ją od niego i wstrząsam.

Strona | 90

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kiwa głową z poczuciem winy. – Myślę, Ŝe tylko trochę. Mam tylko nadzieję, Ŝe nie będziesz miała chwili O mój BoŜe, gdy obudzisz się jutro rano. − Nic mi nie będzie. To najlepsza zabawa, jaką miałam od dłuŜszego czasu. – Podchodząc do skały zastanawiam się, co napisać. Czytam niejasne słowa mądrości, które zostawili inni oraz deklaracje miłości. − Jezu, ale tu wysoko – Luke oświadcza, wciągając się na krawędź. Staje na nogach i spogląda znad urwiska, strzelając kostkami. – Nie jestem fanem wysokości. − Ja teŜ nie – mówię mu, kiedy Kayden wspina się na szczyt podciągając się na rękach, po czym kładąc się na brzuchu. Dysząc przewraca się na plecy. – Taa, pamiętam – mówi odwracając się do mnie twarzą i szczerząc się. Nakierowuję końcówkę na czyste miejsce na skale. Gdy naciskam na spust udaję, Ŝe jestem artystą kopiującym najpiękniejszy obraz, linie przenikają się, by umieścić w tym wszystkim znaczenie. Kiedy kończę odsuwam się o krok do tyłu, wdychając powietrze, które jest silnie nasączone oparami farby. Kaden podchodzi do mnie i kładzie rękę na moim ramieniu. – „W istnieniu naszych Ŝywotów jest tylko jeden przypadek, który nas łączy, i przez chwilę nasze serca biją jednym rytmem”. – Patrzy na mnie. – Jestem pod wraŜeniem. Podaję mu puszkę farby, a jego palce ocierają się o moje kostki. – Tak naprawdę napisałam to jakiś czas temu. – ZniŜam głos i pochylam się. – Zaraz po tej nocy przy domku z basenem. Jego ekspresja gwałtownie zmienia się, gdy jego ręka opada z mojego ramienia. Rzuca puszkę Luke’owi. – Powinniśmy się zbierać, albo taksówkarz zostawi tu nasze Ŝałosne tyłki, a nie ma opcji, Ŝebym wracał piechotą. Mój nastrój opada, gdy zdaję sobie sprawę, Ŝe to co powiedziałam zdenerwowało go. Kiedy patrzę jak schodzi w dół, czuję Ŝe mój szczęśliwy dzień ulatuje do nieba i błyskawic. *** Kiedy wracamy do akademików, Kayden odchodzi bez poŜegnania. To boli od środka i myli bez końca. − Co się stało między wami? – pyta Seth, gdy przesuwam kartę i otwieram drzwi do korytarza mojego akademika.

Strona | 91

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Wzruszam ramionami wchodząc do środka. – Myślę Ŝe to dlatego, Ŝe wspomniałam o domku z basenem. Nawet nie wiem dlaczego to zrobiłam. Jego oczy wyglądają na zaczerwienione pod światłami, gdy idziemy korytarzem w kierunku wind znajdujących się przy poczekalni. – To dlatego, Ŝe nie myślałaś dziś wieczorem zbyt jasno. Gwałtownie skręcam nami na prawo, gdy dwóch zwalistych facetów ubranych w piłkarskie koszulki idzie korytarzem w naszą stronę. – Wiem. Bycie pijanym jest dziwne. Zasłania dłonią usta, Ŝeby stłumić śmiech. – O mój BoŜe. Tak bardzo cię kocham. Szczególnie kiedy wygadujesz takie rzeczy. − Jakie? Kręci głową wciąŜ uśmiechając się, gdy wchodzimy do windy. – Nic. NiewaŜne. ChociaŜ umieram z ciekawości, dlaczego twój but jest zielony. Wyciągam szyję zaglądając przez ramię na piętę mojego trampka, kiedy on naciska guzik z numerem mojego piętra. – Nastąpiłam na puszkę farby, gdy Kayden i ja walczyliśmy o jedną z nich. − Chciałbym to zobaczyć. − Jestem pewna, Ŝe byś chciał. Drzwi windy otwierają się i skręcamy korytarzem, zatrzymując się na samym końcu przed moimi drzwiami. Po drugiej stronie słychać jakiś chichot i dudnienie, a powietrze pachnie dymem. Seth rozwiązuje czerwony szal z klamki i podnosi go przed moją twarzą. – Po co to? − Oznacza, Ŝe nie mogę wejść do środka. – Zabieram od niego szal, zawieszam go na klamce i wzdycham z wyczerpaniem. – Jestem taka zmęczona. − Ona uprawia seks czy co? Moja skóra rozgrzewa się. – Nie wiem… moŜe. Jego palce owijają się wokół mojego ramienia i ciągnie mnie do windy. – Chodź, zaprowadzimy cię do łóŜka. Przyspieszam, Ŝeby dotrzymać mu kroku. – Dokąd idziemy? − Do łóŜka. Strona | 92

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Gdy dochodzimy do parteru, on kieruje nas z dala od hałaśliwej poczekalni i prowadzi na zewnątrz, a za rogiem w stronę swojego budynku. – Będziesz spać w moim pokoju. Mojego współlokatora i tak nigdy nie ma, więc wezmę jego łóŜko, a ty moŜesz spać w moim. Chcę go objąć, ale boję się, Ŝe jeśli go puszczę, przewrócę się z senności opanowującej moje ciało. – Dzięki. AleŜ jestem zmęczona. Gdy dostajemy się do jego pokoju wstukuje kod, by otworzyć drzwi i ciągnie mnie do środka włączając światło. ŁóŜko jego współlokatora jest puste i piętrzą się na nim brudne ubrania. Strona Setha jest uporządkowana, za wyjątkiem rzędu pustych napojów energetycznych na jego biurku – Seth jest od nich uzaleŜniony. − Nigdy tutaj nie śpi? – pytam, wykopując z drogi pustą puszkę po napoju. Kręci głową zrzucając kurtkę. – Myślę, Ŝe się mnie boi. Wydymam wargi, kiedy chowam ręce w rękawach koszuli Kaydena. – Przykro mi. Jeśli ma to jakiekolwiek znaczenie, on jest durniem. − Nie musisz mi współczuć, maleńka. – OpróŜnia kieszenie z drobnych i portfela i upuszcza je obok lampy na komodzie. – Jesteś najbardziej wyrozumiałą osobą, jaką kiedykolwiek spotkałem. Zaczyna rozpinać swoją koszulę, a ja owijam ramiona wokół niego. – A ty jesteś najlepszy na świecie. Śmiejąc się klepie mnie po głowie. – Taa, zobaczymy czy nadal będziesz tak myśleć, gdy rano będziesz miała swojego pierwszego kaca. Z radością padam na jego łóŜko. Układając poduszkę obracam się na bok i wpatruję się w jego zdjęcie z ciemnowłosym kolesiem o jasnoniebieskich oczach. – Seth, czy to on? Na tym zdjęciu? Zajmuje mu chwilę, by odpowiedzieć. – Taa, to on. To Braiden. Braiden wygląda jak futbolista; silne bary, szczupła klatka piersiowa i dobrze zbudowane ramiona. Jego ręka oplata ramię Setha. Wyglądają na szczęśliwych, ale w głębi duszy jeden z nich nie jest. Jeden z nich odtrąci tego drugiego, gdy oskarŜenia o ich miłości zaczną brzęczeć w całej szkole niczym pszczoły. Jeden z nich będzie patrzył, jak ten drugi dostaje łomot. Chcę go zapytać, dlaczego zatrzymał fotografię – dlaczego trzyma ją na ścianie – ale wiem, Ŝe jego niepokój wzrasta przy tym temacie.

Strona | 93

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Wyłącza światło i z przeciwnej strony pokoju dochodzi skrzypienie łóŜka, gdy Seth się kładzie. Między nami panuje cisza i zwijam się w kulkę, wtulając twarz w poduszkę i zaciskając oczy. − Mogę cię o coś zapytać? – Seth nagle pyta. Moje powieki unoszą się. – Jasne. Robi przerwę. – Czy kiedykolwiek masz koszmary o tym, co ci się stało? Zaciskam powieki wdychając zapach koszuli Kaydena. – Przez cały czas. Wydycha powietrze. – Ja teŜ. Nie wydaje się, bym mógł przed tym uciec. Za kaŜdym razem, gdy zamykam oczy jedyne, co widzę, to nienawiść na ich twarzach oraz pięści i stopy atakujące mnie. Przełykam cięŜko. – Czasami, przysięgam, wciąŜ czuję jego zapach. − Ciągle czuję zapach ziemi i smak krwi – szepcze. – I odczuwam ból. Staje się milczący i ogarnia mnie potrzeba pocieszenia go. Przewracam się na bok, schodzę z łóŜka i opadam na materac obok niego. Odwraca się do mnie; jego twarz jest tylko zarysem w świetle księŜyca. − MoŜe tej nocy nie będziemy mieć koszmarów – mówię. – MoŜe będzie inaczej. Wzdycha. – Mam taką nadzieję, Callie. Naprawdę. Przez chwilę mam nadzieję. Noc była świetna, a ja czuję się, jakby wszystko było moŜliwe, ale wtedy zamykam oczy i to wszystko zostaje mi skradzione.

Strona | 94

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 6 #8 Podjąć wyzwanie

Kayden Po tym jak opuściliśmy skałę wracam do mojego akademika, chcąc uciec od wszystkiego, co czuję. Łazienka jest zajęta, więc idę do łóŜka i wpatruję się w sufit, podczas gdy krople deszczu roztrzaskują się o okno. W drugim końcu pokoju Luke leŜy twarzą do dołu na łóŜku, chrapiąc. Kiedy alkohol wyparowuje z mojego systemu, kaŜda emocja pędzi przeze mnie jak strumień igieł. Muszę to wyłączyć. To jedyny sposób, w jaki wiem jak radzić sobie z Ŝyciem. Przewracam się na bok, unoszę pięść i walę w ramę łóŜka najmocniej jak umiem. Moje kłykcie pękają i Luke wyskakuje z łóŜka. − Co to kurwa było? – Mruga po pokoju, gdy srebrna poświata wpada do pokoju od pioruna strzelającego na zewnątrz. − Grzmot – kłamię i odwracam się, zamykając oczy i trzymając dłoń przy piersi, gdy palący ból eksploduje w mojej ręce. Kilka chwil później zapadam w głęboki sen. *** − Nie siedź tutaj sam przez całą noc – mówi Luke, przechodząc przez pokój w kierunku mini lodówki stojącej w kącie. Bierze piwo i otwiera zawleczkę. – Zachowywałeś się dziwnie od czasu rozdania dyplomów. LeŜę na kanapie zginając w kółko rękę, patrząc jak przepływają przez nią Ŝyły. – Po prostu czuję się trochę źle z powodu wyjazdu. – Szczerze, czuję się dziwnie z powodu Ŝycia. Chcę wyjechać, odejść na studia, być wolnym, ale pomysł bycia na otwartej przestrzeni, otoczonym przez rzeczy, których nie rozumiem, jest kurewsko przeraŜający. − Powinieneś kurwa kogoś przelecieć, ale kogoś innego niŜ Daisy. – Otwiera drzwi, a muzyka z góry wlatuje do pokoju. – Właśnie to mam zamiar zrobić. – Zamyka drzwi i zostawia mnie samego, uwięzionego w swoich własnych myślach.

Strona | 95

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Ma rację. Powinienem iść na górę i wypieprzyć pierwszą dziewczynę, na jaką wpadnę. To najlepszy sposób, aby zabić czas i przejść przez Ŝycie, ale nie mogę przestać myśleć o mojej dłoni i mojej pierdolonej przyszłości. W końcu wstaję z kanapy. Podchodzę do ściany i wpatruję się w drzwi. Wtedy unoszę pięść i uderzam nią w ścianę najmocniej jak mogę. Gips i farba kruszą się, a moja skóra oddziela się odrobinę, ale to nie jest wystarczające. Walę znowu i znowu robiąc dziury w ścianie, ale wyrządzając niewiele szkody mojej dłoni. Potrzebuję czegoś twardszego – potrzebuję cegły. Odwracam się do drzwi, ale one otwierają się i wchodzi mój tata. Ogarnia wzrokiem dziury w ścianie, a potem moja porozcinaną dłoń krwawiącą na dywan. − Co do chuja jest z tobą nie tak? – Kręci głową podchodząc do mnie, wpatrując się w gips i farbę na podłodze. − Nie mam pojęcia. – Przykładam dłoń do piersi, gdy pospiesznie go wymijam i wybiegam na zewnątrz. Wewnątrz domu ludzie się śmieją, krzyczą, śpiewają do muzyki, a światła migoczą w ciemności. Wychodzę na podwórko, słysząc jak depcze mi po piętach, wiedząc, Ŝe zamierza mnie dogonić i jest wściekły jak diabli. − Kaydenie Owens – mówi, kiedy wyrywa przede mnie, dysząc z oczami pełnymi złości. Jego oddech czuć whiskey, a wiatr rozwiewa wszędzie liście. – Celowo próbowałeś rozwalić sobie dłoń? Nie odzywam się idąc okręŜną drogą w stronę domku z basenem, niepewny dokąd idę, ale czując, Ŝe muszę się poruszać. Kiedy sięgam do drzwi, on chwyta mój łokieć i zmusza, Ŝebym się odwrócił. – Zacznij wyjaśniać. Teraz. Patrzę na niego tępo, a on zaczyna na mnie wrzeszczeć, mówiąc mi jakim jestem popierdoleńcem, ale ja ledwie go słyszę. Patrzę jak poruszają się jego usta i czekam na to. Chwilę później jego pięść zderza się z moją twarzą, ale i to ledwie czuję. Robi to w kółko, kiedy jego oczy odpływają w stan pustki. Upadam na ziemię, a on kopie mnie najmocniej jak potrafi, chcąc Ŝebym wstał. Nie wstaję. Nie jestem pewien, czy chcę. MoŜe nadszedł czas, Ŝeby to się skończyło; i tak juŜ niewiele brakuje, Ŝeby to był koniec. Słucham jak moje serce bije spokojnie w mojej piersi, pytając samego siebie dlaczego nie reaguje. Nigdy tego nie robi. Zastanawiam się, czy jest martwe. MoŜe jest. MoŜe ja jestem.

Strona | 96

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Wtedy znikąd za moim ojcem pojawia się dziewczyna. Jest mała i wygląda na przeraŜoną, jak ja powinienem być. Mówi coś do mojego ojca i kiedy on na nią patrzy, myślę Ŝe ona ma zamiar uciec. Ale ona zostaje ze mną, dopóki mój ojciec nie odchodzi. Siedzę na ziemi zdezorientowany i nie wiedząc co powiedzieć, bo nie jest tak jak toczą się sprawy. Ludzie powinni omijać to z daleka, udając Ŝe to nie istnieje, pozwalając na to, Ŝeby dziwne usprawiedliwienia miały sens. Ma na imię Callie i znam ją ze szkoły. Stoi nade mną i patrzy na mnie z przeraŜeniem w oczach. – Wszystko w porządku? To pierwszy raz, gdy ktoś mnie o to pyta i odrzuca mnie to. – Nic mi nie jest – mówię ostrzej niŜ planowałem. Odwraca się, by odejść, ale ja nie chcę, Ŝeby odchodziła. Chcę, Ŝeby wróciła i wyjaśniła mi, dlaczego to zrobiła. Więc pytam ją o to, a ona próbuje mi powiedzieć, ale nie ma to Ŝadnego sensu. W końcu rezygnuję z próby zrozumienia i proszę ją o przyniesienie apteczki i torebki z lodem. Wchodzę do domu z basenem i ściągam koszulkę próbując zmyć krew z twarzy, ale wyglądam jak gówno. Uderzył mnie w twarz, coś co zdarzało się tylko wtedy, gdy był naprawdę wkurwiony. Kiedy Callie wraca, wygląda na zdenerwowaną. Ledwie się do siebie odzywamy, ale wtedy muszę ją poprosić o otwarcie apteczki, bo moja ręka nie moŜe sobie z tym poradzić. − Naprawdę potrzebujesz szwów – mówi mi. – Albo będziesz miał bliznę. Próbuję się nie roześmiać. Szwy nie pomogą. Naprawiają skórę, skaleczenia, rany, leczą tylko z zewnątrz. Wszystko popsute we mnie znajduje się wewnątrz. – Poradzę sobie z bliznami, zwłaszcza tymi, które są na zewnątrz. − Naprawdę myślę, Ŝe powinieneś jechać ze swoją mamą do lekarza i powiedzieć jej, co się stało – mówi, nie chcąc się poddać. Zaczynam rozwijać mały opatrunek, ale uŜywając tylko jednej dłoni, upuszczam go jak dureń. – To się nigdy nie stanie, a nawet gdyby tak było, to nie miałoby znaczenia. Nic z tego nie ma. Ona podnosi go i oczekuję, Ŝe odda mi go z powrotem, ale rozplątuje gazę wokół dłoni. Nakłada gazę na moje rany przypatrując się moim bliznom i niesprawiedliwości, jaką niosą. W jej oczach jest coś, co wygląda bardzo znajomo, jakby miała cos uwięzionego w sobie. Zastanawiam się, czy tak właśnie wyglądam. Strona | 97

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Moje serce zaczyna bić głośno w mojej klatce piersiowej po raz pierwszy odkąd pamiętam. To zaczyna się subtelnie, ale im dłuŜej jej palce są blisko mojej skóry, tym bardziej ogłuszające się to staje, aŜ nie słyszę juŜ niczego innego. Próbuję nie panikować. Co się kurwa dzieje z moim sercem? Robi krok do tyłu z głową spuszczona w dół, jakby chciała się ukryć. Ledwie widzę jej twarz przez moje zapuchnięte oko, a ja chcę dostrzec jej twarz. Niemal sięgam i ją dotykam, ale wtedy ona wychodzi, podwójnie upewniając się, Ŝe nic mi nie jest. Udaję, Ŝe mnie to nie obchodzi, ale serce ciągle wali mi w piersi, coraz głośniej, głośniej i głośniej. − Dziękuję – odzywam się do niej. Za wszystko, za niepozwolenie mu, Ŝeby mnie pobił, za wtrącenie się. − Za co? Po prostu nie mogę w to wejść. PoniewaŜ wciąŜ nie jestem pewien, czy jestem wdzięczny. – Za przyniesienie mi apteczki i worka z lodem. − Nie ma za co. Potem wychodzi za drzwi i ta cholerna cisza powraca. *** Moja dłoń musi być zaklejona przez następny tydzień i trener daje mi popalić, poniewaŜ to pieprzy sposób, w jaki gram. Sprawy nie idą tak dobrze, jak planowałem. Myślałem, Ŝe teraz, kiedy w końcu byłem z dala od domu, wyjdę z ciemności, która mnie posiadała, ale się myliłem. Minął juŜ ponad tydzień, odkąd Callie namalowała te piękne słowa na skale. Znaczyły dla mnie więcej, niŜ prawdopodobnie rozumiała. A moŜe ona wiedziała, i dlatego musiałem się wycofać. Nie potrafię sobie radzić z tego rodzaju emocjami. Pod koniec tygodnia czuję się naprawdę zdołowany i moje ciało za to płaci. LeŜę w swoim łóŜku przygotowując się na zajęcia, gdy Daisy wysyła mi bardzo niejasną wiadomość. Daisy: Hej, myślę, Ŝe powinniśmy widywać się z innymi ludźmi. Ja: Co? Jesteś pijana czy coś? Daisy: Nie. Jestem kompletnie trzeźwa. Jestem po prostu znudzona i mam dość bycia cały czas samą. Potrzebuję czegoś więcej. Ja: Nie mogę dać ci więcej, kiedy jestem na studiach. Strona | 98

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Daisy: Więc zgaduję, Ŝe nie kochasz mnie tak bardzo, jak myślałam. Ja: Co chcesz, Ŝebym zrobił? Rzucił szkołę? Daisy: Nie wiem, czego chcę, ale to nie jest to. Dokładnie w tym samym czasie dostaję kolejną wiadomość i przełączam ekrany. Luke: Właśnie dostałem wiadomość od D Mana i on mówi, Ŝe myśli, iŜ Daisy zdradziła cię z Lennym. Ja: Jesteś kurwa powaŜny? Z Lennym? Luke: Tak, powiedział, Ŝe to stało się na imprezie Gary’ego na cześć walenia w nowy rok szkolny, czy jak on tam to kurwa nazwał. Ja: Ta impreza odbyła się, zanim przyjechała mnie odwiedzić. Luke: Taa… wiem. Sorry stary. Ja: Taa, narka. Wyłączam telefon, nie zadając sobie trudu, by odpisać Daisy. Nie czuję się tym zbytnio zdenerwowany, ale czuję, Ŝe powinienem. Wydaje się, Ŝe powinienem być wkurwiony, ale czuję się pusty. Podczas zajęć z Przemówień Publicznych, słucham jak dziewczyna wygłasza mowę o prawach kobiet. Robię jakieś notatki, ale głównie gapię się przez okno. Przepatruję się boisku w oddali, Ŝałując, Ŝe nie mogę być na zewnątrz robić okrąŜeń i uwalniać całej tej stłumionej energii. Nagle widzę Callie idącą przez trawnik z torbą na ramieniu. Rozmawia przez telefon, ma rozpuszczone włosy, a jej nogi poruszają się szybko, by zanieść ją tak, dokądkolwiek zmierza. Ma na sobie czarne spodnie do jogi i bluzę z kapturem. Przechodzi przez parking i krzyczy coś, gdy Luke pojawia się na chodniku, idąc do niej. Kuleje i rozgląda się wokół, jakby robił coś złego. Spotykają się pod duŜym dębem, gdzie piętrzą się liście. Callie mówi coś, po czym podaje Luke’owi swój telefon. Wyciąga kosmyk włosów z ust, gdy Luke uderza w przyciski na jej komórce. Śmieje się, gdy on coś mówi i łamię sobie tym głowę. Kiedy oddaje jej telefon, machają do siebie na poŜegnanie i odchodzą w przeciwnych kierunkach. Callie znika między rzędami samochodów na parkingu, a Luke kuśtyka na Strona | 99

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

tyły szkoły. Nigdy nie wspomniał, Ŝe się z nią spotyka. Dlaczego on się z nią spotyka? Dlaczego mnie to kurwa obchodzi? Sięgając do kieszeni wyciągam telefon i włączam go. Ja: Dlaczego właśnie rozmawiałeś z Callie? Luke: Gdzie ty to diabła jesteś? Pisałem kurwa do ciebie, a potem nagle twój telefon był wyłączony. Ja: Na zajęciach… Widziałem cię przez okno. Luke: Okej… Dlaczego to co robiliśmy ma znaczenie? Ja: Nie ma. Po prostu się zastanawiałem. Luke: Tylko rozmawialiśmy. Muszę kończyć. Zajęcia się zaczynają. To doprowadza mnie do szału, co nie ma sensu. Bardziej powinienem być zdenerwowany zdrada dziewczyny, z którą jestem od trzech lat, ale to tylko zakłócenie w porównaniu do tego, Ŝe Callie i Luke mogliby się spotykać albo coś. W końcu wstaję z ławki urządzając scenę, kiedy wybiegam jak burza z zajęć, w samym środku przemowy tej biednej dziewczyny. Wypadam przez drzwi, światło słoneczne oślepia mnie, kiedy stąpam w kierunku ławek na dziedzińcu. Gwałtownie opadając na jedną z nich, wkładam głowę w dłonie i biorę głęboki oddech. Na nikogo nie mogę reagować w taki sposób. Nigdy. To moja zasada. Nigdy nie wciągać nikogo w moje własne gówno. Callie jest ostatnia osobą, która potrzebuje tego na swoich barkach. Im dłuŜej tu siedzę, tym bardziej się gorączkuję i zdaję sobie sprawę, Ŝe jedynym sposobem na uporządkowanie rzeczy jest dowiedzenie się, co się naprawdę dzieje. Piszę do Luke’a i pytam, czy mogę poŜyczyć jego samochód. Mówi tak, ale muszę wrócić do drugiej, bo musi gdzieś jechać, i daje mi znać, Ŝe kluczyki są na komodzie. OdjeŜdŜam w kierunku Tune Up Gym, gdzie Callie powiedziała, Ŝe boksuje. Była ubrana jakby szła na ćwiczenia, więc zakładam, Ŝe tam właśnie szła, jednakŜe po przyjeździe nie mogę ustalić, czy chcę Ŝeby moje załoŜenie było poprawne czy nie. Wysiadam z auta i wpatruję się w mały ceglany budynek. – Co ja tu do cholery robię? – mamroczę do siebie, zawracając do wozu. Wtedy właśnie Seth wyskakuje z samochodu kilka rzędów dalej. Macha do mnie z papierosem w dłoni i zaskoczonym wyrazem na twarzy. – Hej. Strona | 100

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Obchodzę przód samochodu idąc w jego kierunku. – Ćwiczysz? Spogląda w dół na swoje dŜinsy i zapinaną na guziki koszulę. – Nie, tylko przyjechałem z Callie, Ŝeby dotrzymać jej towarzystwa. Kiwam głową, czując się jak pieprzony idiota za przyjechanie tutaj. Od kiedy to uganiam się za dziewczynami? – Rozumiem. Pstryka swoim papierosem na asfalt i następuje na niego czubkiem buta. – Dlaczego tutaj jesteś? – Przygląda się moim ciemnym dŜinsom i koszuli w kratę. Wzruszam ramionami. – Nie mam pojęcia. Naprawdę nie wiem. Wskazuje palcem na szklane drzwi siłowni. – Callie jest w środku. Jestem pewien, Ŝe radością by z tobą porozmawiała. Wykręcam knykcie, nawet te zaklejone. To boli, ale uspokaja mnie. – Dobrze, wejdę z tobą na chwilę. Uśmiecha się i mijamy samochodu idąc w stronę wejścia do siłowni. Jakiś duŜy facet wychodzi z torba na ramieniu i Seth przesuwa się, by przytrzymać dla niego otwarte drzwi. − Mogę zapytać co się stało? – Wskazuje głową na moje dłonie, kiedy wchodzimy do środka. Podnoszę zaplastrowaną dłoń przed siebie. – Zraniłem się podczas treningu. − To do bani. – Prowadzi obok bieŜni do tylnej części, gdzie rozłoŜone są maty. Pomieszczenie śmierdzi solą i ciepłem i wypełnione jest hałasem brzęczących urządzeń do podnoszenia cięŜarów. Rytmiczna muzyka bucha przez głośniki, Ŝeby wszystkich rozruszać. Callie znajduje się w pobliŜu tylnej części mat, kopiąc worek zwisający z sufitu. Nie podoba mi się jaki szczęśliwy jestem na jej widok, albo jak szczęśliwe jest moje ciało. Emocje i pragnienie rozdzierają mnie jak pieprzona fala. Podskakuje na palcach wokół ze ściągniętą bluzą. Ma na sobie bluzkę na ramiączkach i włosy związane z tyłu. To największy obszar skóry jaki u niej widziałem i ten widok mnie cieszy; piegi na jej ramionach, łuk jej szyi, jej obojczyka. Obcisłe spodnie, które ma na sobie dają mi wspaniały widok na jej tyłek i nogi. − Nie skrzywdź jej – mówi Seth, pochylając się do mojej twarzy. – I mam to kurwa na myśli. Strona | 101

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Mrugam na niego. – O czym ty mówisz? Wskazuje do tyłu na Callie. – Nie skrzywdź jej – powtarza, po czym odwraca się na pięcie plecami do mnie. Macha do Callie i mówi cos do niej. Emocje zalewają jej twarz, kiedy rzuca mi spojrzenie. Nieśmiało macha do mnie ręką i podchodzę do niej z dłońmi schowanymi w kieszeniach dŜinsów. Jej biały stanik prześwituje przez bluzkę i ona krzyŜuje ramiona na piersiach. – Co ty tutaj robisz? – pyta, trać czubkiem buta o matę w przód i w tył. − Po prostu przejeŜdŜałem tędy i zobaczyłem samochód Setha zaparkowany z przodu – kłamię. – Więc pomyślałem, Ŝe się zatrzymam i powiem cześć. − Cześć. – Zaciska wargi. Kręcę głową i chichoczę pod nosem. OkrąŜam worek treningowy, popycham go lekko i robię unik w bok, kiedy wraca w moja stronę. – Naprawdę nie Ŝartowałaś z tym kick boxingiem. Zacieśnia gumkę na kucyku. – Myślałeś, Ŝe mówiłam o tym, Ŝeby ci zaimponować? – Trzepocze rzęsami krocząc w bok. Zastanawiam się czy zrobiła to celowo, aby spróbować ze mną flirtować. Wątpię w to. byłbym zaskoczony, gdyby wiedziała jak flirtować. − CóŜ, miałem taką nadzieję. – Uderzam w worek zdrową dłonią. Jej wzrok przeskakuje na Setha, który bawi się małymi hantlami, kręcąc biodrami i śpiewając do piosenki lecącej w radiu. – Nie, to jest to, co robię dla zabawy. − Dobra jesteś? – Zerkam na jej drobną budowę z powątpiewaniem. Kosmyki wilgotnych włosów obramowują jej twarz, kiedy kładzie ręce na biodrach, próbując wyglądać na twardą, ale jedyne na czym się skupiam to jej stanik prześwitujący przez bluzkę. – Chcesz się przekonać? − O, wielkie słowa dla małej dziewczynki. – flirtuję z nią i wiem, Ŝe to jest złe z tak wielu powodów, ale to najŜywsze co czułem od dłuŜszego czasu. Podnoszę jedną rękawicę z rogu maty i zakładam ją zanim pozycjonuję rękę przy boku. – Dawaj swój najlepszy cios. Jej brwi obniŜają się razem. – Chcesz, Ŝebym cię kopnęła? PowaŜnie? A co, jeśli cię zranię? − Zdecydowanie chcę, Ŝebyś mnie kopnęła – mówię, a następnie chcąc ją zdenerwować, dodaję: - Nie obawiam się zranienia. Strona | 102

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Jej niebieskie oczy robią się zimne, a twarz powaŜnieje, gdy unosi przed sobą pięści. Ustawia swe ciało pod kątem, cofając stopę. Jest w całkiem dobrej formie, ale jest tak mała, iŜ nie boję się, Ŝe to będzie bolało. Obraca biodrami zrywając się z miejsca na palcach u stopy i podeszwa jej trampka zderza się z rękawicą. Moja ręka odskakuje do tyłu, a stopa ślizga się wzdłuŜ maty. Kurwa. To boli. Bardzo. Uśmiecha się, stawiając stopę z powrotem na macie. – Bolało? − Trochę – przyznaję, potrząsając ręką. – Wiesz co, jesteś słodka jak tylko moŜna być, ale dać ci pozwolenie na kopnięcie mnie i, jasna cholera, jesteś bezwzględna. − Przepraszam. – Śmiech w jej głosie mówi co innego. – Nie chciałam kopnąć cię tak mocno. − Myślę, Ŝe chciałaś. – Podnoszę drugą rękawicę i wkładam w nią palce. – No dobrze, zobaczmy co jeszcze potrafisz. Gapi się na mnie z rękami po bokach. – śartujesz sobie? Chcesz, Ŝebym z tobą walczyła. Uderzam rękawicami o siebie. – Nie będę oddawał, ale postaram się trzymać się z dala od twojego gniewu. Śmieje się, a to sprawia, Ŝe moje serce podskakuje Ŝywo w mojej klatce piersiowej. – W porządku, ale nie mów, Ŝe cię nie ostrzegałam. Uśmiecham się do niej przesuwając się do przodu. – Dawaj swój najlepszy cios. Próbuje wyglądać na niebezpieczną, z ustami w prostej linii, bez mrugnięcia oczami, ale to jest bardziej zabawne niŜ cokolwiek. Robi kroki w bok i myślę, Ŝe wyrzuci stopę w górę i kopnie, ale kontynuuje przesuwanie stóp, okrąŜając mnie. Odwracam się z nią, ciekaw co robi i wtedy zupełnie znikąd zrywa się z miejsca i wali stopa w moja rękę. Ledwie to blokuję, a ona opuszcza swoją stopę, nie dając mi ani chwili i odwraca się na palcach stopy i uderza butem w moją drugą rękawicę. Stawia nogę z powrotem na podłodze, z zarozumiałym wyrazem twarzy. – Masz juŜ dość? Kręcę głową zmieniając połoŜenie nóg. – No dobra, jeśli chcesz bawić się brzydko, to zabawmy się brzydko.

Strona | 103

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Odbija się na palcach, szykując się do wyskoku i kopnięcia mnie. Zanim kończy pędzę do przodu i owijam ramiona wokół jej pasa i odwracam wokół, przyciskając jej plecy do swojej klatki piersiowej. Nieruchomieję zastanawiając się, czy spanikuje, ale ona macha ramieniem do góry w moja stronę, próbując ukucnąć i wyślizgnąć się z moich ramion. Wzmacniam swój uścisk i przyciskam do swojej klatki piersiowej. − To nie fair – mówi. – Łamiesz zasady. − No dalej – draŜnię się z nią, gdy próbuje kopnąć mnie w goleń, a ja odskakuję utrzymując na niej swój uchwyt. – Byłaś taka mocna, kiedy cała zabawa była po twojej stronie. Jej ciało nagle się uspokaja. Wtedy sięga do góry, chwyta moje ręce i bez ostrzeŜenie zrzuca je z siebie. Starając się ją utrzymać, bo cieszyło mnie ciepło jej ciała przy mnie, chwytam dół jej bluzki. Potyka się do tyłu na mnie i nasze nogi zaplątują się razem. Wirujemy wokół, potykając się wzajemnie o swoje stopy i upadamy na matę. Szybko owija nogę wokół mojego brzucha i sadowi się na mnie, przygwaŜdŜając moje ręce do maty swoimi małymi rączkami. Jej kucyk częściowo się rozpadł i jej włosy dotykają mojego policzka, kiedy wisi nade mną. Jej klatka piersiowa dźwiga się tam i z powrotem, skóra jest wilgotna, a oczy srogie. − Wygrałam – mówi, przenosząc cięŜar ciała. Uczucie jej na mnie, to jak pachnie, sposób w jaki jej nogi są rozłoŜone wokół moich bioder jest hipnotyzujące. Zaczynam się podniecać i ona to poczuje, przyciskające się do niej. − Jesteś bezwzględna, gdy walczysz – stwierdzam. – Naprawdę nie myślałem, Ŝe masz to w sobie. Jej czoło marszczy się. – Ja teŜ nie. Pozwalam jeszcze kilku sekundom minąć, mimo Ŝe powinienem wyjść spod niej. Moje spojrzenie zatrzymuje się na jej ustach i niemal przesuwam ręką po jej plecach, zaplątuję ją w jej włosy i ciągnę w dół do pocałunku. − No dobra, tak jak nienawidzę przerywać tej pięknej chwili tutaj – mówi Seth, kiedy jego twarz pojawia się nad nami. – Mam zamiar to zrobić. Panienka Callie musi gdzieś być. Mruga, jej policzki róŜowieją, jakby wychodziła z oszołomienia i szybko ze mnie zeskakuje. – Przepraszam. Trochę mnie poniosło. Strona | 104

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Wspieram się na łokciach. – Dokąd idziesz? − Yyy… - Zsuwa gumkę z włosów i ponownie związuje je w ciasny koński ogon. – Spotykam się gdzieś z Lukiem. − Lukiem, z tym Lukiem? Kiwa głową, zerkając na Setha. – Taa, właśnie z tym. Podnoszę się z podłogi i wyciągam ręce z rękawic. – Dlaczego? Przesuwa ramieniem po swoim czole. – Nie mogę powiedzieć ci dlaczego. Rzucam rękawice do rogu maty, zirytowany. – Dobra. − Chcę ci powiedzieć – dodaje pospiesznie, - ale nie mogę. W porządku. W kaŜdym razie i tak musze gdzieś iść. Mam parę spraw do załatwienia. – Odchodzę od niej wiedząc, Ŝe tak jest najlepiej, ale chcąc Ŝebym to ja był tym, z którym zamierzała się zobaczyć.

Strona | 105

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 7 #27 Zaoferować komuś pomoc, gdy o to nie prosi

Callie Czuję się dziwnie idąc z Lukiem, z róŜnych powodów, między innymi dlatego, Ŝe ledwo go znam. Nie mam pojęcia, jak znalazłam się w tej sytuacji. W zasadzie to wiem. Chodziłam wokół z tyłu kampusu, bo lubię jak cicho tam jest. Kiedy wrzucałam M&M do ust i okrąŜałam róg, niemal weszłam na Luke’a. Siedział na ziemi w błocie ze spuszczoną głową i nogami zgiętymi przed sobą. − O mój BoŜe. – Odskoczyłam do tyłu, przyciskając dłoń do serca. – Co ty robisz tutaj z tyłu? Miał na sobie szorty i białą koszulkę, a jego brązowe włosy były wilgotne. Uniósł twarz, a jego skóra była bledsza od śniegu. – Callie, co ty robisz? Zacisnęłam w dłoni opakowanie słodyczy. – Chodzę tędy po skończeniu zajęć z angielskiego. Właśnie miałam spotkać się z Sethem, Ŝeby pójść na siłownię. Pokiwał głową w górę i w dół, a pot zrosił jego czoło. – Och. Odwróciłam się, Ŝeby odejść, ale zdecydowałam, Ŝe nie mogę zostawić go, gdy wygląda tak strasznie. – Nic ci nie jest? Podrapał się po ramieniu. – Taa, ćwiczyłem i poczułem się chujowo, więc przyszedłem tutaj, Ŝeby odpocząć przez chwilę. Kucnęłam przed nim, trzymając się w wystarczającej odległości, bym czuła się swobodnie. – Jesteś chory czy coś takiego? Wyglądasz… − Jak gówno – dokańcza za mnie, kiedy wstał i westchnął. Moje spojrzenie rzuciło się do jego nogi, z obrzękiem podwajającym jej grubość, poplamioną i czerwoną. – Co ci się stało w nogę? Wypuścił powolny oddech, kiedy pochylił się pod murem szkoły. – Zapomniałem, albo i nie, wziąć insulinę przez ostatnich kilka dni. Strona | 106

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Jesteś cukrzykiem? PołoŜył palec na ustach i pokręcił głową. – Nie mów nikomu. Nie lubię ukazywać słabości. Takie moje dziwactwo. − Dlaczego nie brałeś zastrzyków? − Skończyły mi się i nie załatwiłem więcej. To kolejne moje dziwactwo… Czasami nie mogę zmusić się do dźgnięcia igłą swojego ciała. Nie naciskałam przyglądając się jego nodze, zaognionej od kolana w dół. – Potrzebujesz mnie, Ŝebym zabrała cię do lekarza? Albo poszła poszukać Kaydena? Pokręcił głową, robiąc krok do przodu i zataczając się do tyłu, uderzając łokciem w ścianę. – Nie mów Kaydenowi. Kiedy mówiłem, Ŝe nikt nie wie, to znaczy, Ŝe nikt nie wie. Poprawiłam pasek torby na swoim ramieniu. – Myślę, Ŝe musisz jechać do lekarza. − Wiem, Ŝe muszę jechać do lekarza. – Przenosząc część cięŜaru ciała na nogę, pokuśtykał do mnie. – Słuchaj, nie masz spraw, o których nie chcesz, Ŝeby wiedzieli inni? Kiwnęłam głową ostroŜnie. – Tak. − No dobrze, dla mnie to jest jedna z takich spraw – powiedział. – Więc utrzymasz to w tajemnicy? Znów kiwnęłam głową. – Tak długo, jak pozwolisz mi zabrać cię do lekarza. Zamknął oczy, wciągnął powietrze przez nos, a jego pierś rozszerzyła się pod koszulką, kiedy otworzył powieki. – Dobra, mamy umowę. Pozwól mi zmienić ubrania, umówić się na wizytę i wtedy spotkamy się od frontu za jakieś dwadzieścia minut. − MoŜe po prostu powinieneś iść na ostry dyŜur – zasugerowałam. – Wyglądasz okropnie. − Wycieczki na ostry dyŜur kosztują mnóstwo pieniędzy – odpowiedział, kuśtykając ku metalowym drzwiom. – Pieniędzy, których nie mam. − Dobra, spotkamy się przed szkołą – powiedziałam do niego, po czym wszedł on do środka, pozwalając drzwiom zatrzasnąć się za nim. Kiedy zmierzałam do mojego akademika zostawić rzeczy, nie miałam pojęcia jak wpakowałam się w tę sytuację. Ostatnie sześć lat spędziłam na trzymaniu się z dala od facetów, ale ostatnio wydawało się, Ŝe wszystko było ze mną w porządku, ale nie zamierzałam go ratować. Strona | 107

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kiedy spotkałam się z nim dwadzieścia minut później okazało się, Ŝe nie dostanie się do lekarza przez kolejne dwie godziny, więc wymieniliśmy się numerami i obiecałam mu, Ŝe wrócę z siłowni na czas, Ŝeby go zabrać. Dwie godziny później siedzimy w biurze. Luke stuka piętą w podłogę, a ja czytam kopię magazynu People, kiedy dokańczam kawałek lukrecji. Zmieniłam treningowe ciuchy na dŜinsy i koszulkę. Jestem zaskoczona, jak dobrze się obchodzę z tym, co zrobiłam z Kaydenem na siłowni. Siedzenie na nim w ten sposób było dziwne, ale mojemu ciału się to spodobało. I to bardzo. Seth dokuczał mi przez to przez całą drogę do domu i czekałam aŜ to we mnie uderzy, ale wciąŜ czułam się dobrze. Skóra Luke’a wydaje się niemal Ŝółta w świetle lamp w poczekalni. Przerzucam stronę i pochylam głowę na bok, próbując zrozumieć na co patrzę. − Nie nienawidzisz gabinetów lekarskich? – pyta Luke nagle. Spoglądam w górę, a jego brązowe oczy są ogromne, kiedy wpatruje się w męŜczyznę naprzeciwko nas, z pociachaną dłonią. – Chyba tak. Drapie się po czole, dopóki na jego skórze nie pozostają czerwone smugi. – To tak kurewsko niehigieniczne. Zamykam magazyn i upuszczam go na stolik. – MoŜe jeśli nie myślałbyś o tym tak duŜo, to trochę byś się rozluźnił. Przerywa, a jego stopa przestaje stukać. – Ja po prostu naprawdę nie cierpię igieł. To nie ma sensu, poniewaŜ prawdopodobnie musi robić zastrzyki z insuliny co jakiś czas. ChociaŜ strach w jego oczach daje mi do myślenia, czy chodzi tutaj o coś więcej niŜ tylko fobię przed igłami. − Dobra, pomyśl o czymś innym. – Zgarniam kopię Sports Illustrated ze stolika obok mnie. – Czytaj to. Pomogę ci odsunąć umysł od tych rzeczy. Jego brwi marszczą się, kiedy bierze ode mnie magazyn i studiuje dziewczynę na okładce. – Wiesz co, nie przypominam sobie, Ŝebyś taka była w liceum. Byłaś naprawdę cicha i wszyscy… - Nie kończy, ale wiem, co miał zamiar powiedzieć; Ŝe wszyscy się ze mnie wyśmiewali, szykanowali mnie, dokuczali i torturowali mnie. – Przepraszam. Nie powinienem o tym napomykać. − Wszystko w porządku – zapewniam go, ale wspomnienia wybuchają w moim mózgu jak odłamki szkła. − Wiesz, przypominasz mi moją siostrę Amy – mówi. – Nie wiem, czy ją pamiętasz. Była od nas o parę lat starsza. Strona | 108

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kręcę głową. – Nie pamiętam. Przepraszam. Otwiera magazyn i przewraca strony. – Była zupełnie taka jak ty. Cicha, miła, ale smutna. ZauwaŜam, Ŝe powiedział była. Zaciskam usta, kiedy szkło w mojej głowie rozpada się na jeszcze więcej kawałków. – MoŜesz mi na chwilę wybaczyć? Wstaję z krzesła i pędzę korytarzem do łazienki. Moje ramiona zaczynają się garbić, gdy ból w brzuchu buduje się. Na szczęście łazienka jest pusta, w przeciwnym razie zrobiłabym to w korytarzu i kaŜdy poznałby mój mały sekret. Jedyna rzecz, która sprawia, Ŝe czuję się lepiej podczas moich najciemniejszych myśli. Jedyna rzecz, która naleŜy do mnie i nikt nie moŜe mi jej odebrać. *** − Myślę, Ŝe powinienem cię tam zabrać w ramach podziękowania – mówi Luke, kiedy przejeŜdŜamy obok wesołego miasteczka ustawionego z okazji karnawału. Słońce zachodzi za górami, a niebo jest szare z plamami oranŜu i róŜu. Neony i muzyka opanowują ziemię. − Nie byłam w Ŝadnym odkąd skończyłam jakieś jedenaście lat – przyznaję. – Tak naprawdę to nigdy nawet nie byłam na karuzeli, szczególnie na takiej, na której jedzie się bardzo wysoko. − Nigdy nie byłaś w naszym wesołym miasteczku? – pyta, zatrzymując się na światłach. Potrząsam głową. – Przestałam chodzić, kiedy skończyłam dwanaście lat. Patrzy na mnie czekając na wyjaśnienia, ale co miałabym powiedzieć? śe moje dzieciństwo tak jakby się skończyło w wieku dwunastu lat, kiedy skradziono mi niewinność? śe po tym co się stało wata cukrowa, balony, gry i karuzele sprawiały, Ŝe Ŝałowałam czasu, którego juŜ nigdy nie będę miała? − No to cię zabieram – mówi, kiedy światła się zmieniają i zielony blask odbija się na jego twarzy. Zwalnia sprzęgło i wóz toczy się do przodu. − Och, nie musisz tego robić – mówię mu. – Byłam szczęśliwa mogąc ci pomóc, szczególnie Ŝe wyglądałeś jakbyś miał paść trupem. − AŜ tak źle wyglądałem? − Wyglądałeś jak gówno.

Strona | 109

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kręci głową z małym uśmiechem na twarzy. – Mimo to nadal myślę, Ŝe powinniśmy tam iść. To lepsze niŜ powrót na kampus i siedzenie w akademikach. Ledwie wychodzę z pokoju odkąd szkoła się zaczęła. – Przerywa skręcając kierownicę i jadąc prosto na parking obok białych namiotów i karuzelowych neonów. – MoŜesz zadzwonić do Setha i go zaprosić. – RozwaŜa coś, wyłączając silnik. – Zadzwonię do Kaydena i zobaczę, czy zechce pójść. Dłubię w paznokciu próbując zachować spokój i nie dostać zawrotów głowy jak jakaś głupia dziewucha. – Chyba moŜemy to zrobić. Wyciągam komórkę z kieszeni dŜinsów, kiedy on bierze swoją z pękniętej deski rozdzielczej. Gdy ja dzwonię do Setha, on rozmawia z Kaydenem. Słyszę, Ŝe Luke jest niejasny dlaczego jesteśmy razem, i zastanawiam się, czy Kayden wciąŜ jest wściekły. − Seth w to wchodzi. – Unoszę biodra chowając telefon z powrotem w kieszeni. – I powiedział, Ŝe zadzwoni do Kaydena, czy potrzebuje podwózki… jeśli on teŜ idzie. Luke powtarza Kaydenowi to, co powiedziałam, a potem rozłącza się, pocierając tył ramienia, gdzie dostał insulinowy zastrzyk. – Kayden mówi, Ŝe teŜ w to wchodzi. – Otwiera drzwi i wyskakuje na zewnątrz, nachylając się z powrotem do kabiny, Ŝeby wyciągnąć kluczyki ze stacyjki. – Powiedziałem mu, Ŝe spotkamy się przy Suwaku. Wychodzę, zatrzaskuję drzwi biodrem i podchodzę do niego na drugą stronę auta. Pójdę na wszystkie szalone, kręcące się karuzele. – Suwak? Brzmi interesująco. Chichocze, kiedy idziemy przez parking w stronę bramy wejściowej. – Taa, zobaczymy, czy nadal będziesz tak mówić, jak to zobaczysz. *** Czekamy w kolejce na karuzelę, która ma długi metalowy środek, z przymocowanymi do niego klatkami. KaŜda klatka koziołkuje wokół, gdy środkowa część porusza się ruchem kołowym, więc są tutaj podwójne obroty. Światła migoczą, a jakaś cięŜka rockowa muzyka gra tak głośno, Ŝe ledwie słyszę krzyki dochodzące z klatek. Obserwuję jak karuzela odwraca się wokół, przygotowując się psychicznie, kiedy Luke pisze wiadomość na swoim telefonie. − Masz zamiar to zrobić? – Głos Kaydena pieści moją szyję, gdy jego głos dotyka mojej błony bębenkowej. Odwracam głowę i jego usta niemal dotykają moich. Nagła bliskość odrzuca go tak samo jak mnie, i oboje robimy krok do tyłu w tym samym czasie.

Strona | 110

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Ma na sobie luźną, dopasowaną parę dŜinsów i czarną koszulkę z długim rękawem. Jego ciemne włosy wyglądają na odrobinę mokre, jakby dopiero co wziął prysznic przed przyjściem tutaj. On jest wspaniały, przyznaję przed sobą. To pierwszy raz od bardzo dawna, gdy jestem w stanie przyznać coś takiego na temat faceta. − Wyglądasz na przeraŜoną – przekrzykuje muzykę, pochylając się bliŜej. – PowaŜnie zastanawiasz się nad przejaŜdŜką na tym czymś? − MoŜe… - Odchylam głowę do tyłu, spoglądając w górę na karuzelę. – Ale to podjeŜdŜa tak wysoko. RóŜowe i Ŝółte światła tańczą na jego twarzy, gdy spogląda na karuzelę, a następnie w moje oczy. – A gdybyśmy dzielili klatkę? − Nie sądzę, Ŝeby to był dobry pomysł – mówię. – Tak naprawdę myślę, Ŝe to jest bardzo zły pomysł. − Co to ma znaczyć? – Kąciki jego ust wykrzywiają się, gdy jego spojrzenie ciemnieje. – Nie ufasz mi? − Tak, ufam ci – mówię. – Ale nie chcę skończyć wymiotując na ciebie. − Nic ci nie będzie – zapewnia mnie szturchając w ramię, a następnie puszczając oczko. Jest w nim dzisiaj coś innego; jest swobodniejszy i myślę, Ŝe być moŜe ze mną flirtuje. – Przysięgam, Ŝe nie pozwolę, Ŝeby coś ci się stało. W rzeczywistości moŜesz trzymać mnie za rękę przez cały czas. Gdzie on był podczas moich dwunastych urodzin? Prawdopodobnie bawił się w chowanego razem z resztą dzieciaków. − Dobra, pojadę z tobą – mówię z wahaniem. – Ale nie mów, Ŝe cię nie ostrzegałam. − OstrzeŜenie przyjęte i odrzucone. – Splata palce z moimi, kiedy ciągnie mnie za poruszającą się kolejką. − Ja sobie odpuszczam – Luke woła podchodząc do ławki, z uwagą skupioną na telefonie. – Mam parę spraw, którymi muszę się zająć. − Gdzie jest Seth? – pytam, rozglądając się po straganach, grach i przyczepach z jedzeniem, starając się nie robić wielkiej sprawy z tego, Ŝe Kayden trzyma mnie za rękę. Ale to jest wszystko, co zauwaŜam.

Strona | 111

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Poszedł się z kimś spotkać. – Kayden podchodzi do przodu, a ja poruszam za nim stopami. – Kazał ci powiedzieć, Ŝe złapie nas później i Ŝe masz się zrelaksować i dobrze bawić. Krzywię nos na karuzelę. – A to kwalifikuje się jako zabawa? − O tak. – Szarpie mnie do faceta uruchamiającego karuzelę, który ubrany jest w niebieską koszulkę polo, stare dŜinsy i czapeczkę z daszkiem. – Będziesz się świetnie bawić. Pokazuję facetowi pieczątkę na ręku, a Kayden wysuwa przede mnie swoją dłoń, Ŝeby pokazać mu swoją. Gdy ją cofa, mimowolnie ociera moją pierś i zaczynam mrugać na uczucie mrowienia. Facet od biletów otwiera przed nami bramkę i wchodzimy na rampę. Kayden puszcza moją rękę, Ŝebym mogła wskoczyć do klatki. Kiedy siedzę juŜ na miejscu, a moje stopy stoją twardo na dole, dołącza do mnie. Bez Ŝadnego przygotowania facet od biletów zatrzaskuje klatkę i zamyka ją od zewnątrz. W środku znajdują się wyściełane paski, które naciskają na moje ramiona i zabezpieczają mnie w siedzeniu. Jest tutaj ciasno i noga Kaydena przyciska się do mojej; paląc gorącem przez moje ubranie. Przechyla się do przodu pod kątem, napotykając moje oczy i powolny uśmiech rozprzestrzenia się na jego twarzy. – Ciasnawo tutaj. Kiwam głową, a ta uderza z tyłu o zagłówek. – Zbyt ciasnawo. Jeśli spadnie z zawiasów zgniecie się w kulkę, gdy uderzy o ziemię i roztrzaska się razem z nami. − Przestań straszyć samą siebie – mówi beztroskim tonem, następnie szarpie ramionami do przodu i kołysze klatką. − Nie – błagam, moje palce zaciskają się wokół pasków. – Bardzo proszę. Nie moŜemy po prostu pozostać nieruchomo? Kręci głową, gdy karuzela przesuwa się do przodu i klatka przed nami zatrzymuje się przy rampie. – A co w tym byłoby zabawnego? − Byłoby fajnie, bo mogłabym utrzymać w Ŝołądku wszystkie te bakalie, które zjadłam – mówię niewinnie. Przestaje kołysać klatką. – Och, daj spokój, Callie. Nie będzie zabawy, jeśli nią nie pokołyszemy. W rzeczywistości im więcej tym pokołyszemy, tym będzie lepiej. – Jego głos opada do głębokiego szeptu. – MoŜemy pokołysać łagodnie i powoli, albo bardzo, bardzo szybko. Jego słowa rozpalają moje policzki, ale na szczęście jest ciemno. – A co, jeśli się wystraszę? Albo mój odruch wymiotny troszkę za bardzo się podekscytuje? Strona | 112

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Powiem ci, co. – Manewruje ręką wokół pasków i ściska moje kolano palcami, posyłając strzał ciepła pomiędzy moje nogi. – Jeśli poczujesz się, jakbyś miała zwymiotować i cholernie się wystraszysz, krzycz Kayden jest najseksowniejszym Ŝyjącym człowiekiem, a ja przestanę. Klatka szarpie się do tyłu, a ja chwytam paski, poniewaŜ zaczynamy wspinać się na szczyt. – Naprawdę chcesz, Ŝebym to krzyczała? − Całkowicie. – Przerywa, gdy nasza klatka dociera do najwyŜej połoŜonego punktu i karuzela nieruchomieje, kołysząc się na wietrze. – Mam twoją zgodę na rozkołysanie i danie ci przejaŜdŜki twojego Ŝycia? Dlaczego czuję się, jakby potajemnie do mnie świntuszył? – Tak, proszę bardzo, rozkołysz to ładnie i mocno – mówię bez namysłu, po czym przygryzam wargi, gdy sprośna część mojego umysłu mnie dogania. Szczerze, to nawet nie miałam pojęcia, Ŝe ta część istnieje. − Wow. – Wypuszcza powolny oddech z szeroko otwartymi oczami i kręci głową. – Dobra, jesteś gotowa? Umacniam uścisk wokół pasków i przyciskam czubki butów do podłogi. – Tak… tak myślę. Rzuca swoim ciałem do przodu, kiedy zaczyna się przejaŜdŜka. Na początku nasza klatka stopniowo się obraca, ale im większy cięŜar wkłada w kołysanie, tym szybciej to idzie. Światła z zewnątrz błyskają dookoła, a muzyka unosi się. Słyszę ryk innych karuzel; ludzi śmiejących się, krzyczących. Wiatr wieje mi w twarz, a powietrze pachnie solą i watą cukrową. Im szybciej to się porusza, tym bardziej tracę z oczu co jest górą, a co dołem, gdy obracamy się dokoła. Zawiasy skrzypią i słyszę jak Kayden śmieje się, gdy wypuszczam trochę pisku. Zaskakująco, nie panikuję, a Kayden nie ma kolan pełnych bakalii. Świetnie się bawię, choć wydaje się, jakby moja twarz została wessana do wnętrza czaszki, a mój mózg grzechocze wokół. Karuzela zatrzymuje się, jesteśmy na samej górze, a wiatr przemyka pomiędzy otworami w drzwiczkach. Kayden otwiera oczy i zdezorientowany wyraz wzrasta na jego twarzy. – Myślałem, Ŝe zemdlałaś albo co, taka byłaś cicha. − Po prostu cieszyłam się przejaŜdŜką – mówię pozbawiona tchu. – To było rzeczywiście bardzo zabawne.

Strona | 113

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− CóŜ, cieszę się, Ŝe jestem taki dobry – mówi, opierając się z powrotem w siedzeniu. Odwracam głowę, by ukryć uśmiech na twarzy, poniewaŜ on po prostu dobrze się bawi, a ja cieszę się tym o wiele za bardzo. On ma dziewczynę. Bardzo ładną dziewczynę, która nie siedzi po szyję w problemach. Taką, którą moŜe dotykać i rozkołysać czy cokolwiek. Nie odzywamy się, dopóki nasza klatka nie sięga rampy. Kiedy facet od biletów otwiera drzwiczki Kayden wyskakuje, a ja idę jego śladem potykając się o własne nogi, gdy świat wiruje od moich zawrotów głowy. Moje ramię uderza w jego szeroki tors. Śmieje się, gdy jego palce chwytają mnie w talii i przyciąga mnie bliŜej do siebie. Pomiędzy przypływem adrenaliny i dotykiem trzymających mnie jego rąk, wydaje się, Ŝe to będzie dobra noc. A ja przez jakiś czas szukałam jednej z nich.

Strona | 114

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 8 #17 Pozwolić By Stało Się Coś Niezwykłego, Bez Pytań Czy Wątpliwości

Kayden Wiem, Ŝe to co robię jest złe, ale nie mogę się powstrzymać. Flirtuję z nią, szukając wymówek do dotknięcia jej i rozśmieszenia. Nigdy wcześniej z nikim się tak nie starałem, łącznie z Daisy. Daisy była łatwa. Wszystko, co musiałem zrobić to powiedzieć jej coś miłego i Ŝycie było dobre. Nie z Callie. Z nią muszę na to zasłuŜyć. − Nikt nigdy nie wygrywa w tych grach, zwłaszcza nagród z wyŜszej półki – Seth stwierdza, kiedy wędrujemy wzdłuŜ rzędów stoisk. Owija ramię wokół Callie i ciągle coś do siebie szepczą. Chcę zamienić się z nim miejscami, ale nie wiem jak odpowiednio się do tego zabrać. − To sztuczka, mówię wam, Ŝeby zdobyć wszystkie wasze pieniądze. – Robi złego drania połączonego z pirackim śmiechem i Callie chowa twarz w jego klatce piersiowej, a jej ramiona falują, kiedy śmieje się histerycznie. − Czy on powaŜnie właśnie to powiedział? – Luke pyta, manewrując wokół starszego męŜczyzny rozdającego ulotki. Kiwam głową, wzrokiem śledząc stragany. – Myślę, Ŝe tak. Luke zapuszcza Ŝurawia na lewo, obczajając wysoką brunetkę ubraną w obcisłe dŜinsy i bluzkę zakrywającą jej brzuch do połowy. – Myślę, Ŝe musisz mu dowieść, Ŝe się myli. − Próbujesz mi powiedzieć, Ŝe moŜesz tu wygrać? – Seth wskazuje na kramik, w którym rzuca się rzutkami w balony. Następnie celuje palcem w sufit, gdzie znajdują się ogromne pluszowe misie zwisające na sznurkach. – I nie mówię o tych głupich nagrodach z dolnego rzędu. Chcę jedną z tych wielkich. Strzelam kostkami i karkiem. – Okej, po pierwsze, gdy jedną wygram, to nie będzie dla ciebie. Będzie dla tej pięknej dziewczyny. – Wskazuję na Callie, po czym chcę to cofnąć, mimo iŜ jest to prawda. Callie spogląda na mnie spod rzęs próbując powstrzymać rumieniec, a Seth odchrząkuje. – W porządku, męski człowieku – mówi. – Idź udowodnić, Ŝe jesteś męŜczyzną. Strona | 115

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Wysuwam portfel z tylnej kieszeni, podczas gdy Luke odchodzi powoli w kierunku karuzel, zapalając papierosa. − Zdajesz sobie sprawę, Ŝe on jest rozgrywającym, prawda? – Callie mówi do Setha, gdy idą za mną i z jakiegoś głupiego powodu wywołuje to u mnie uśmiech. – Trenuje trafianie do celu kaŜdego dnia. − I co z tego? – Seth stwierdza. – Nadal uwaŜam, Ŝe nie da rady. Te gry są niewygrywalne. Callie staje obok mnie, gdy wręczam facetowi w budce drobne w zamian za pięć rzutek. Kładzie je na ladzie i wraca do kąta, z powrotem przenosząc uwagę na swoją kolację. Podnoszę jedną i unoszę ponad ramieniem i zerkam na balon. Callie krzyŜuje ramiona studiując mnie i opuszczam rzutkę nie spuszczając wzroku z balonu. – Próbujesz mnie podenerwować? − Nie, dlaczego? Robię to? – pyta z trudem. − Trochę – przyznaję, patrząc na nią. – Czuję twoje intensywne spojrzenie wypalające się z boku mojej głowy. − Przepraszam, przestanę – prycha i odwraca się, by odejść. Chwytam rąbek jej białej koszulki i moje kostki ocierają się o jej miękką skórę. – Nie, nie przestawaj patrzeć na mnie w ten sposób. Dzięki temu, to jest większym wyzwaniem. Spogląda w dół na moją dłoń, po czym jej wzrok prześlizguje się do mnie. – Dobrze. Odrywam od niej wzrok, podnoszę rzutkę, gdy ona skupia się na mnie i ciskam nią w czerwony balon w najwyŜszym rzędzie. Pęka i Callie wzdryga się. – Jeden przebity, jeszcze cztery. – Uśmiecham się do niej, ale zauwaŜam, Ŝe staje się coraz bardziej nerwowa. Unoszę kolejną rzutkę i rzucam nią, po czym powtarzam ten sam ruch. KaŜda z nich przebija balon i kiedy kończę, w górnym rzędzie nie zostaje niŜ prócz rozdartych kawałków lateksu. Facet za ladą podchodzi ze zmarszczonym czołem. − Gratulacje – mówi monotonnym głosem i wskazuje palcem na rząd misiów zwisających z sufitu. – MoŜesz sobie wybrać jedną z tych uroczych nagród. Spoglądam na Callie, która wpatruje się w balony ze skrzywionymi ustami. – Powiedziałem, Ŝe gdy wygram, to będzie dla ciebie. Strona | 116

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Callie wzdycha, jej ramiona opadają, gdy przenosi wzrok w górę na miśki. – Wydają się takie wielkie. Myślę, Ŝe moja współlokatorka się wkurzy, gdy przyniosę go do naszego malutkiego pokoju. − Musimy wziąć nagrodę – mówi Seth z powaŜną miną na twarzy, kiedy kładzie ręce na ladzie i zadziera głowę do góry, by popatrzeć na te wszystkie nagrody. – Nie oddasz nagrody z najwyŜszej półki. Ona waha się, owijając końcówkę swojego końskiego ogona wokół palca. – Dobrze, wezmę róŜowego z urwanym uchem. Facet za ladą pociera swój kark. – Jesteś powaŜna? Jej twarz jest stoicka. – Całkowicie. Nigdy nie Ŝartuję z pluszowych misiów. Seth i ja śmiejemy się z niej, a facet posyła nam przeszywające spojrzenie nim podchodzi do ściany i chwyta metalowy pręt. Kierując go do sufitu namiotu odhacza misia, którego wybrała Callie. Potem ściąga go z końcówki i rzuca na ladę, zanim odchodzi stąpając głośno i mamrocząc: - Potrzebuję pieprzonej przerwy na dyma. Callie bierze misia, który jest mniejszy od niej o połowę i ocenia go z niesmakiem. – Nadal nie sądzę, Ŝe powinnam zabrać go do akademika. – Spogląda na mnie. – MoŜe ty powinieneś zabrać go ze sobą. To ty go wygrałeś. Kręcę głową. – Nie ma mowy, Ŝebym targał gigantycznego, zdeformowanego, róŜowego miśka przez kampus i zabrał go do swojego pokoju. − Dobrze, moŜe powinniśmy go oddać jakiemuś małemu dziecku – sugeruje, stukając misia w nos i robiąc minę. – Ono najprawdopodobniej ucieszyłoby się z jego posiadania. Rozglądamy się po tłumie i wtedy Callie zaczyna chichotać patrząc na stragan z regałami wyłoŜonymi okularami słonecznymi. – Albo moglibyśmy go przebrać i włoŜyć mu w łapki znak Poszukiwany: Potrzebujący domu i zostawić go gdzieś, Ŝeby ktoś go znalazł. Szturcham palcem w oko pluszaka, a ono odpada. – W sumie podoba mi się ten pomysł, a okulary mogłyby ukryć fakt, Ŝe właśnie stracił oko. − Och, moŜemy kupić mu tiarę? – pyta Seth, rozglądając się wokół z podekscytowaniem. – Proszę, pozwólcie mi włoŜyć mu ją na głowę. MoŜe zakryć, Ŝe nie ma ucha.

Strona | 117

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Dobra, idź zdobądź tiarę, a ja znajdę okulary. – Taszczy niedźwiedzia w swoich ramionach, kiedy Seth odchodzi w kierunku czerwono białego namiotu rozłoŜonego na końcu. Bawię się zdrowym uchem niedźwiedzia, kiedy Callie przepycha się przez tłum, praktycznie uŜywając pluszaka jako tarczy. – To smutnie wyglądająca rzecz, czyŜ nie? Zatrzymuje się przy budce z okularami i upuszcza misia na ziemię. – Podoba mi się. Po prostu nie sądzę, Ŝe spodoba się mojej współlokatorce. – Przekrzywia głowę na misia. – Kiedy byłam młodsza, zatrzymałabym go w mgnieniu oka. Tak naprawdę, to mam ich całą kolekcję. Unoszę na nią brew. – Kolekcjonowałaś zepsute, śmierdzące karnawałowe pluszaki? Śmieje się, a ja uwielbiam fakt, Ŝe tym razem dzięki mnie to zrobiła, a nie przez Setha. – Nie, ale miałam kolekcję zepsutych wypchanych zwierząt. Jak kota bez wąsów czy szczeniaka bez nosa. − Co robiłaś? – Ŝartuję. – Torturowałaś je i wyrywałaś im kończyny? Kładzie ręce na stole, gdzie znajduje się gablota pełna okularów. – Nie, po prostu nigdy nie chciałam ich wyrzucać. Nawet jeśli były zepsute, wciąŜ je kochałam. – Spogląda w dół na wystawkę, kompletnie nieświadoma, jak wiele jej słowa dla mnie znaczyły. Powoli umieszczam dłoń na ladzie i przybliŜam do jej ręki, w końcu ją zakrywając. Jej klatka piersiowa unosi się i opada, kiedy udaje, Ŝe nic się nie dzieje, a ja śledzę palcem zagięcia jej dłoni, moje powieki zaczynają się zamykać. − Na które patrzyłaś? – Starsza kobieta z koralikami na nadgarstkach i w długiej opływowej spódnicy podchodzi do nas. Zabieram dłoń i pozwalam jej opaść do boku, gdy pochylam się nad ramieniem Callie, by popatrzeć przez szybę. – O których myślałaś? Pochyla głowę na bok, a jej włosy dotykają mojego policzka. – MoŜe te błyszczące niebieskie w kształcie gwiazdek? − Dla mnie bomba. – Ledwie zwracam uwagę na to, co mówi, bo wącham jej włosy jak pierdolony dziwak. Co do diabła jest ze mną nie tak? Dziwne uczucia zaciskają się na mojej klatce piersiowej, te, które nauczono mnie wyłączać. To dosłownie boli, jak nóŜ w piersi, i jedyne co chcę zrobić to kurwa odejść i wyłączyć je jedynym sposobem, jaki znam. *** Strona | 118

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Odchodzimy juŜ od Złej Wiedźmy z Zachodu? – Luke pyta, gdy okrąŜam budkę z biletami, szukając w trawie okularów, które Callie niechcący gdzieś upuściła. − My? – Staję prosto. – Nie zdawałem sobie sprawy, Ŝe to było coś co robiliśmy razem i nie próbuję robić niczego z Callie. Jesteśmy tylko przyjaciółmi. Pstryka kciukiem zapalniczkę, ignorując mój komentarz. – Wiesz, jeśli chcesz, mogę wciągnąć ją w sytuację z tobą, gdzie będziesz mieć szansę, by zrobić z nią co tylko chcesz. − Wiesz, Ŝe dopiero co zerwałem z Daisy, prawda? Przewraca oczami. – A ty wydajesz się tym taki przygnębiony. Znajduję okulary w pobliŜu śmietnika i podnoszę je, wyrywając trawę, która utknęła w szczelinach oprawek. – Nie jestem pewien, czy chcę coś zrobić z Callie. Wyciąga niezapalonego papierosa z ust i wpatruje się w niego. – Nie pamiętam, gdzie zostawiłem swoją paczkę. – Klepie się po kieszeniach i odwraca dokoła, patrząc na ziemię. Luke ma coś z gubieniem rzeczy, szczególnie papierosów. Nikotyna jest jego środkiem uspokajającym i bez niej dostaje świra. – Gdzie ja kurwa… - Nie kończy idąc tyłem w kierunku ławki i wzdycha zgarniając paczkę. Chowa ją w kieszeni i zamyka oczy jakby myślał, Ŝe właśnie stracił rękę. – Moglibyśmy zrobić wyzwanie. Otwieram i zamykam końcówki okularów. – Nie robiliśmy tego od drugiej klasy. − Od kiedy zacząłeś umawiać się z Daisy – podkreśla. – Stary, brakuje mi tamtych czasów. Przyglądam się karuzelom rozstawionym w róŜnych kierunkach. – Taa, nie sądzę Ŝe mogę namówić Callie do pójścia ze mną pod trybuny. To byłoby złe. Luke stuka palcami w bok nogi do rytmu rockowej piosenki lecącej w pobliŜu, kiedy jego wzrok wędruje do małpiego gaju w rogu. W środku jest ciemno i nikt nie stoi przy bramce. – Trzymaj się. Mam pomysł. − Zechcesz podzielić się szczegółami swojego pomysłu? – pytam. – Nie chcę wchodzić w to w ciemno. − Myśl o wyzwaniu na maksa. – Idzie tyłem przez suchą trawę w kierunku bramy wjazdowej. – Wrócę za pięć minut. Jedyne co musisz robić to pójść w moje ślady, a w ramach podziękowania pozwolisz mi przejechać się tym motorem, którego nikomu nie pozwalasz dotykać, kiedy wrócimy na Święto Dziękczynienia. Strona | 119

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Nie ma, kurwaZnika za bramą, machając mi na poŜegnanie. Kręcąc głową wracam do Callie i jej misia, czując się winny. Ale w głębi duszy wiem, Ŝe zamierzam zrealizować plan Luke’a, poniewaŜ chcę tego bardziej niŜ czegokolwiek innego w tej chwili.

Callie Kiedy Seth dopieszcza pluszaka, nadchodzi Luke z niezapalonym papierosem w ustach. Ma na sobie bluzę z kapturem załoŜonym na głowę, a przednią kieszeń ma wypchaną. − Co to do cholery jest? – MruŜy oczy na kartonowy znak w łapkach misia. Na jego głowie znajduje się błyszcząca tiara, okulary zakrywają mu oko, a na szyi ma sznur koralików. Czyta znak na głos: - Będzie niedorzecznie słodki w zamian za kochający dom, jedzenie, wodę i trochę przytulania. – Stuka palcami w ucho. – Co to kurwa jest? Śmieję się, przygryzając końcówkę długopisu. – Zrobiliśmy to, Ŝeby mógł zostać adoptowany i nikt z nas nie musiał go zabierać do domu. Luke spogląda na Kaydena, który wzrusza ramionami. – Myślałem, Ŝe to zabawne. I bądź wdzięczny. Przez jakiś czas Callie namawiała mnie, Ŝebym wziął go do domu. Luke drapie się po czole, wyciąga papierosa z ust i umieszcza go w pyszczku misia. – No, teraz jest o wiele lepiej. Kayden przewraca na niego oczami i wciska ręce do kieszeni dŜinsów. – To co jest następne na liście? I mówię w przenośni, a nie o prawdziwej liście. Oglądam się przez ramię na karuzele kręcące się, wirujące i błyszczące w nocy. – Myślę, Ŝe moglibyśmy pojeździć jeszcze na karuzelach. − W zasadzie to mam lepszy pomysł. – Luke zaczyna iść nie kończąc swojej myśli i cała nasza trójka wymienia spojrzenia, nim ruszamy za nim. Maszeruje w kierunku małpiego gaju zrobionego z lin, ramp, siatek i pasów. Są tam trzy poziomy i brama granicząca z dołem. Myślę, Ŝe chodzi tutaj o to, Ŝeby dostać się na górę, a następnie z powrotem na dół. − Nie sądzę, Ŝe jest otwarty – mówię do Luke’a, gdy podchodzi do zatrzasku przy bramce. Strona | 120

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Z ręką w kieszeni ogląda się przez ramię, a następnie otwiera bramkę trącając ją nogą. – Och spójrz na to. Teraz jest otwarte. – Wchodzi do środka i pokazuje, Ŝebyśmy poszli za nim. – Chodźcie. To nic innego jak wielki plac zabaw. Poza tym, świętujemy. − Co świętujemy? – pytamy z Sethem równocześnie. Uśmiecha się i spogląda na Kaydena. – Koniec Złej Wiedźmy. – Zaczyna nucić melodię z CzarnoksięŜnika z Krainy Oz, gdy cofa się w kierunku zasłoniętego wejścia na karuzelę. Wkraczam pierwsza, skoro ostatnio byłam na takim kołysaniu. – Kim jest Zła Wiedźma? − Myślę, Ŝe pozwolę jemu ci to wyjaśnić. – Luke spogląda na Kaydena zanim przemyka pod kurtyną do wejścia na plac zabaw. Oglądam się przez ramię na Kaydena. – O czym on mówi? Kayden wzrusza ramionami zamykając bramkę. – Luke jest podekscytowany, Ŝe zerwaliśmy z Daisy. − Och. – Próbuję się nie uśmiechać i w końcu muszę przygryźć swoją dolną wargę, mocno. – Przykro mi. − Niepotrzebnie. – Oplata mnie ramieniem i unosi dla mnie kotarę. – To naprawdę nic wielkiego. Wydaje się, Ŝe powinno być. Spotykali się od zawsze, a on wydaje się bardzo zadowolony. ZniŜam głowę i wchodzę na plac, wstrzymując oddech, gdy kurtyna ociera się o wierzchołek moich włosów. Jest tu niemal czarno, a odgłosy krzyków i cichej muzyki otaczają mnie. − Gdzie jesteś? – syczę z rękami wyciągniętymi przed siebie i zablokowanymi łokciami. – Halo? Słychać pstryknięcie zapalniczki i twarz Luke’a pojawia się nad płomieniem. – Zaczynamy. Seth przechadza się obok mnie, tylko cień w ciemnościach i złącza palce przed sobą. – Mamy zamiar zrobić sobie seans? Luke spogląda na Setha jakby ten oszalał, kiedy Kayden podchodzi z mojej drugiej strony. Jestem bardzo świadoma jego bliskości i zapachu jego perfumy. Denerwuję się, ale jestem podekscytowana niekończącymi się moŜliwościami. Strona | 121

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Więc jaki jest ten genialny plan? – Kayden pyta, jego oddech opływa tył mojej głowy. – Będziemy demolować to miejsce? − Będziemy- zapalniczka wypada z rąk Luke’a i zapadają ciemności. – Ach, kurwa! Gorące. Sekundy mijają, aŜ Seth włącza ekran telefonu komórkowego, co rzuca błękitną poświatę na nasze twarze. Luke kiwa głową podnosząc zapalniczkę i wrzucając ją do kieszeni bluzy, po czym wyciąga swój własny telefon, by uŜyć go jako źródła światła. Zanurza dłoń w drugiej kieszeni i wyciąga butelkę wypełnioną złotym płynem. − Tequila? Skąd to do diabła masz? – Palce Kaydena ocierają dół moich pleców i powstrzymuję gwałtowny wdech szarpiący moim gardłem. − Kupiłem to na jednym ze straganów. – Odkręca nakrętkę i wącha wnętrze butelki, wyglądając na zamyślonego. – Dobra, kto jest gotowy na rozkręcenie tej imprezy? Seth rzuca spojrzenie na naszą trójkę. – O jakim rodzaju imprezy mówimy? Bo szczerze, to próbowałem rozpracować coś z powrotem w kasie, ale zostałem odrobinę rozproszony przez miśka. − Naprawdę? – pytam z podnieceniem, a on kiwa głową z palącymi oczami. Chcę go przytulić, ale zostawiam to na później, kiedy będzie mógł się ze mną podzielić szczegółami. Seth nie umawiał się z nikim od czasu Braidena i mam nadzieję, Ŝe jest gotowy, by ruszyć dalej. Luke bierze łyk z butelki, a jego ramiona drŜą, gdy przełyka. – Chcę zrobić wyzwanie. − śadnych wyzwań dzisiaj – Kayden krzywi się, ale w jego głosie słychać ślad rozbawienia. – Jutro wcześnie rano mamy trening, a wyzwania zawsze kończą się bólem. Moja głowa przeskakuje na niego. – Bólem? − Dobry BoŜe – mówi Seth z dramatycznym westchnieniem. – Wyjaśnij proszę o co chodzi z tym wyzwaniem. − To długa historia. – Kayden zbywa nas machnięciem dłoni i patrzy na Luke’a. – Tylko wiedzcie, Ŝe nie chcecie tego zrobić. − Jesteś wkurzony, bo przegrałeś ostatnim razem – mówi Luke szyderczym tonem. – Poza tym, załoŜę się, Ŝe Callie totalnie by w to weszła. Wydaje się twarda jak na taką małą dziewczynkę. Strona | 122

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Hej – zaczynam protestować, gdy Luke bierze kolejny łyk. – Nie jestem taka mała. Kayden szczypie mnie w bok i wzdrygam się. – W rzeczywistości naprawdę jesteś malutka, ale jest to urocze. KrzyŜuję ramiona na piersi i oddycham cicho, niepewna jak odpowiedzieć. − Wyluzuj, Callie – mówi Kayden, wyglądając na pełnego skruchy. – Teraz, jeśli chcesz wykonać wyzwanie to moŜemy to zrobić, ale nie mów, Ŝe cię nie ostrzegałem. Nigdy nie byłam zbytnio ciekawską osobą. Robiłam tylko to co musiałam i zamykałam się w sobie, przynajmniej od moich dwunastych urodzin, ale teraz ciekawość zaiskrzyła we mnie. − Jestem trochę ciekawa, jak wyglądają wasze wyzwania – mówię i Kayden wygląda na niesamowicie zadowolonego, kąciki jego ust drŜą, gdy próbuje się nie uśmiechać, pomimo Ŝe przed chwilą protestował przeciwko temu. Luke bierze kolejny łyk tequili i wyciera usta dłonią i podaje butelkę Kaydenowi. – Zazwyczaj robimy tor przeszkód, jak bieganie, skakanie i takie tam gówna. – Wskazuje ręką na siatkę nad nami. – Ale tutaj juŜ mamy jeden wstępnie utworzony. − Więc co? Po prostu się ścigacie? – pytam, gdy Kayden wręcza Sethowi butelkę, przenosząc rękę za moimi plecami. – I co dostaje zwycięzca? Seth odchyla głowę do tyłu i bierze długi, głośny łyk. – Cholera, aleŜ to dobre. − Satysfakcję z wygranej. – Kayden wymienia spojrzenia z Lukiem. Luke wpatruje się w sufit. – Ja mówię, Ŝe pierwszy kto wejdzie na górę i zejdzie na dół wygrywa. − A ja mówię, Ŝe tym razem zwycięzca ma przysługę u drugiej osoby. – Kayden okrąŜa mnie i prowadzi na bok za ramiona. – Jak na przykład pozwalanie mu na poŜyczanie samochodu, kiedy tylko będzie chciał. − W porządku – Luke ripostuje. – Tylko tak długo, Ŝe kiedy wygram, będę mógł pojeździć motocyklem, który nie opuścił twojego garaŜu, kiedy pojedziemy do domu na Święto Dziękczynienia. − Ten jest mojego brata – stwierdza Kayden z zauwaŜalnym wzrostem skali w głosie. − Wcześniej raz nim jeździłeś – protestuje Luke. Strona | 123

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− I wpakowałem się w głębokie szambo za zrobienie tego. – Jego oddech jest nierówny i napięcie wiruje w powietrzu. Wypuszcza oddech, gdy Luke bierze kolejnego łyka z wyzwaniem w oczach. Słyszałam termin „zbyt duŜo testosteronu”, ale nigdy nie byłam tego świadkiem, aŜ do teraz. − Dobrze, mamy umowę. – Kayden wyszarpuje butelkę z ręki Luke’a i odrzuca głowę do tyłu wlewając sobie do ust łyk tequili. – Ale nie pozwolę ci wygrać. − Taa, zobaczymy. – Luke wykrada butelkę z powrotem i owija usta wokół kocówki szyjki, pijąc. − Wiecie co? – Seth przesuwa się w kierunku wyjścia, wpatrując się w swój telefon. – Chyba pójdę znaleźć osobę, o której mówiłem. − Nie ma mowy. – Kayden staje przed nim. – Musisz tu zostać i ogłosić zwycięzcę. Seth macha na niego ręką, odsuwając go. – Niee, Callie moŜe to zrobić. Kayden kręci głową. – Callie bierze udział w wyzwaniu, pamiętasz? Kulę się, zastanawiając nad tym w co się wpakowałam. – MoŜe po prostu powinnam zostać tutaj. Kayden zniŜa swoją twarz do mojej i kosmyki jego brązowych włosów łaskoczą moje czoło. – Myślałem, Ŝe masz zamiar nam udowodnić, Ŝe nie jesteś malutka? Spoglądam w górę na siatki i liny z powątpiewaniem. – Jak mam to zrobić? Nie widzę moŜliwości wygrania czegokolwiek przeciwko wam dwóm. Wyciąga pięści przed klatkę piersiową z nikczemnym błyskiem w swoich szmaragdowych oczach. – Z twoimi niesamowitymi umiejętnościami kick bokserskimi. Luke parska śmiechem i rozlewa trochę tequili na ziemię. – Co? Kayden opuszcza pięści i przygryza wargę z bardzo zniewalającym spojrzeniem. – I co ty na to? Dasz radę? Przytakuję, choć nie sądzę, Ŝe dam radę. spróbować prześcignąć was na górę?

– W porządku, więc muszę tylko

Kayden pociera szczękę. – Dokładnie.

Strona | 124

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

PodąŜam za nimi do najniŜszego stopnia, gdy pozycjonują się w jednej linii z rękami wyciągniętymi po bokach i stopami ustawionymi do biegu. Czuję się niska i drobna, stojąc pomiędzy nimi. Seth stoi w pobliŜu kurtyny, sprawdzając godzinę na wyświetlaczu. – Chcecie Ŝebym was wystartował? Kayden kiwa głową, nie spuszczając wzroku z tunelu przed nami. – Tak, w kaŜdej chwili. Jesteśmy gotowi do biegu. Seth znowu zerka na zegar i wzdycha. – Na miejsca, gotowi, start! Przemykam na bok, kiedy Luke odpycha Kaydena i rzuca się w dół tunelu. Kayden powraca i wyrywa na schodki, biegnie sprintem w dół i znika w ciemności. Zerkam na Setha, a on pokazuje mi, Ŝebym ruszyła swój tyłek. Idę szybko pochylając głowę i słuchając ich kroków, które juŜ są nade mną. Kuląc się wychodzę z tunelu na drewniane schody. Wchodzę na nie czując się trochę nieswojo przez tę ciemność, ale kiedy docieram do następnego poziomu, do środka wlewa się blask karuzeli z zewnątrz. Słyszę głos Kaydena, gdy coś krzyczy i ruszam w kierunku mostku. Ma siatkowe boki i linę zamiast poręczy. Znajdują się tutaj tablice torujące drogę na drugą stronę i podłoga kołysze się pod moimi stopami, gdy na nią wchodzę. Robi się cicho i moja adrenalina wzrasta. − Dobra, czemu się na to zgodziłam? – mamroczę do siebie. Po czym odpowiadam na swoje własne pytanie. – Bo Kayden patrzył na ciebie tymi seksownymi oczami. – Kroczę naprzód z dłońmi płasko połoŜonymi na siatce, by utrzymać równowagę. − Callie – szepcze nagle Kayden. – Co ty robisz? Zerkam przez ramię, a następnie chwytam się za linę, gdy mostek kołysze się pod moimi stopami. – Gdzie jesteś? − Jestem tutaj. – Jego głos dociera z bliska. Patrzę przez ciemność mruŜąc oczy, po czym odskakuję do tyłu. Jest tuŜ po drugiej stronie siatki, obserwując mnie, co oznacza, Ŝe prawdopodobnie słyszał jak mówię do siebie i nazywam go seksownym. − Jak długo tutaj stoisz? – Mój głos jest wysoki.

Strona | 125

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Wypuszcza cichy śmiech, co wysyła dreszcze przez moje ciało, które owijają się wokół mojego Ŝołądka, wysyłając gorąco w dół. To uczucie wytrąca mnie z równowagi i moje policzki robią się gorące. − Myślisz, Ŝe mam seksowne oczy. – Przekłada palce przez siatkę, wpatrując się we mnie w ciemnościach z drugiej strony. − Słyszałeś to? – Moja głowa opada do przodu, by ukryć moje upokorzenie. − Callie. – Jego głos jest głęboki i ochrypły. Nigdy nie słyszałam, Ŝeby facet uŜywał tego rodzaju głosu na mnie. Unoszę podbródek i napotykam jego intensywne spojrzenie. – Przepraszam. Myślałam, Ŝe jestem sama. – Przenoszę cięŜar ciała i niestabilność podłoŜa rzuca mnie do przodu. Sięgam do ściany palcami oplatając siatkę i moje kostki ocierają się o jego. Nasze twarze są cale od siebie. Czuję jego oddech i ciepło jego ciała. Gdybym odrobinę pochyliła się do przodu, nasze usta by się dotknęły. − Zostań tu – mówi cichym szeptem i zabiera palce z siatki. Patrzę na jego zarys poruszający się w ciemności, gdy idzie wzdłuŜ boku i skręca za róg, tak Ŝe stoi na końcu. Podłoga faluje pod jego krokami, a on trzyma się poręczy, zmierzając prosto do mnie. Nie mam pojęcia co zrobi, gdy do mnie dotrze, ale intensywność wisząca w powietrzu i to z jaką determinacją poruszają się jego długie kończyny, skłania mnie ku myśleniu, Ŝe to będzie coś, czego jeszcze nie doświadczyłam. Odwracam swoje ciało przodem do niego i zasznurowuję palce w otworach siatki, plecami do ściany i ramionami pochylonymi obok mojej głowy. Jest wystarczająco ciemno, Ŝebym widziała jedynie zarys jego twarzy, ale od czasu do czasu poruszające się na zewnątrz światła migoczą w jego oczach. Oboje oddychamy gwałtownie, nasze piersi falują, gdy zatrzymuje się przede mną. − Muszę się do czegoś przyznać. – Wyciąga dłoń z boku mojej głowy i chwyta się siatki. – To było ustawione. Nerwowo oblizuję wargi. – Co takiego? − Całe to wyzwanie. Zrobiłem to, by mieć cię tu na górze samą. – Jego druga dłoń łapie się siatki, więc moja głowa jest zamknięta pomiędzy jego ramionami. Moje serce tańczy mi w piersi, gdy mówi: - Naprawdę przepraszam. Pochyla się zamykając oczy i przez chwilę rozwaŜam ucieczkę. Trzymam oczy otwarte aŜ do ostatniej chwili, a potem zasysam powietrze, gdy jego usta dotykają moich. Strona | 126

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Moje kolana wyginają się, gdy jego język zagłębia się głęboko w moich ustach i trzymam się kurczowo siatki, by uchronić się przed upadkiem. Bez pytań czy wątpliwości, rozplątuję swoje palce z siatki i przesuwam dłońmi po jego torsie, owijając je wokół jego szyi. Jego gorący oddech jest mieszaniną namiętności i tequili, a jego klatka piersiowa zgniata moją. Jęk wydostaje się z moich ust, gdy jego paląco gorące dłonie suną w dół moich pleców. Wsuwa język głębiej w moje usta i łapie mnie za biodra przyciągając bliŜej, gdy podłoga kołysze się pod naszymi stopami. To mój pierwszy prawdziwy pocałunek; ten, który nie został mi odebrany i trzymany w rękach kogoś innego. Myślałam, Ŝe będę bardziej przeraŜona, ale jeŜeli juŜ coś posyła drŜenie przez moje ciało, to jest to wywołane dreszczem jego języka w moich ustach. Jego dłonie ześlizgują się z moich bioder do granicy mojego tyłka. Drgam, zaczynając panikować, ale on nasila pocałunek, poruszając językiem szybciej i z większą determinacją. Wplątuje palce w moje włosy odciągając mi głowę do tyłu, więc moŜe przeszukiwać moje usta dokładniej i zatracam się w chwili. Jego place suną po moich udach i chwytają mocne moje nogi, gdy szarpie mnie w górę przypierając plecami do ściany. Owija moje nogi wokół swojego pasa, a ja krzyŜuję kostki za jego plecami, zamykając się na nim. Moja dolna warga drŜy, gdy wyczuwam jego twardość pomiędzy swoimi nogami. To jest fantastyczne. I przeraŜające jak diabli.

Kayden Ona jest bardziej niedoświadczona, niŜ myślałem. Jej dłonie się trzęsą, gdy wplata je w moje włosy, a jej dolna warga drŜy, gdy masuję ją swoim językiem. Zupełnie porzuciłem swój plan trzymania się od niej z daleka, ale ta decyzja została podjęta w chwili, gdy Luke zaproponował ten głupi plan z wyzwaniem, którego uŜywaliśmy, Ŝeby dziewczyny szły za nami pod trybuny i się z nami obściskiwały. W chwili, gdy moje usta dotknęły jej, zdałem sobie sprawę, Ŝe w dniu, w którym przybiegła do domku z basenem z trzęsącymi się nogami, ale pewnym głosem, Ŝeby ocalić mój tyłek, coś się we mnie zmieniło. Nie mam pojęcia co to jest, ale wiem, Ŝe jej pragnę, tak kurewsko mocno, jak jeszcze nikogo nie pragnąłem. Nie w ten sposób. Pragnieniem dorównującym zaleŜności, a to nie jest coś, czego szukałem w swoim popieprzonym Ŝyciu. Strona | 127

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Czuję na sobie jej ciało, zasysając jej język w swoje usta, a ona wydaje najseksowniejszy jęk, jaki w Ŝyciu słyszałem, gdy przesuwa palcami w dół boków mojej szyi i chwyta materiał mojego kołnierzyka. Odsuwam od niej swoje usta, ale tylko po to, by pozostawić szlak miękkich pocałunków od kącika jej ust, w dół linii jej szczęki, do zagięcia jej szyi. Mój kutas przyciska się do niej, a jej ciepło promieniuje przez moje dŜinsy. I to jest takie zajebiste uczucie. − O mój BoŜe… - Wydaje z siebie błaganie połączone z jękiem, gdy moja dłoń prześlizguje się do jej piersi i chwyta ją. Jej małe ciało drŜy w moich ramionach i przysięgam, Ŝe zaraz zatracę się tu i teraz. Nigdy wcześniej tak się nie czułem, z nikim. To wbrew zasadom przetrwania. − Callie – głos Setha unosi się skądś w górę. – Musimy iść! Nie jestem gotowy, by juŜ ją puścić i pozwolić światu dogonić mnie. Chwytam się jej pasa, chcąc zostać z nią tutaj na górze, w ciszy. Moja głowa jest przechylona w dół, gdy oddycham cięŜko przy jej szyi, z jej klatką piersiowa unoszącą się do mojej twarzy, kiedy próbuje odzyskać oddech. − Kayden. – Jej głos jest miękki, ostroŜny, jakby czuła, Ŝe coś jest nie tak. – Chyba musimy wrócić na dół. Kiwam głową i oddycham przez nos, podnosząc głowę z jej klatki piersiowej. Opuszczam jej nogi na ziemię i zawracamy przez mostek nie odzywając się do siebie. Gdy docieramy na dół i wymykamy się pod kurtyną, Seth i Luke czekają z kilkoma facetami w znoszonych koszulkach i podartych dŜinsach. − Nie moŜecie tam być. – Mówi najwyŜszy, wypluwając coś paskudnego na ziemię. − Właśnie wychodziliśmy – mamroczę przechodząc obok nich i maszerując w stronę parkingu, robiąc najdłuŜsze kroki jak to tylko moŜliwe, chcąc zostawić wszystko za sobą. Do czasu gdy dochodzę do samochodu, noc zderza się z moją klatka piersiową; flirtowanie, gry, sposób, w jaki się czuła, gdy jej dotykałem i to jak reagowała. Czuję wszystko i muszę to z siebie wyjąć.

Strona | 128

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 9 #43 Stawić Czoła Swoim Lękom i Powiedzieć Im Żeby Się Odpierdoliły

Callie Jadę do domu z Sethem z karnawału. Kayden wygląda jakby miał zamiar zwymiotować, więc nie zadaję zbyt wielu pytań, gdy mówi, Ŝe musi wracać z Lukiem i nazywa to nocą. Gdy docieramy pod moje drzwi, czerwony szal znów jest na klamce i krzywię się. Seth i ja nic nie mówimy, kiedy idziemy przez dziedziniec kampusu w chłodnym powietrzu i wchodzimy do jego pustego pokoju. Opada na swoje łóŜko i zaczyna rozwiązywać buty, kiedy ja zsuwam swoje trampki. Stoję tutaj na środku pokoju, przypominając sobie kaŜdy szczegół tego, co się wydarzyło. Sposób w jaki dotykały mnie dłonie Kaydena, dotyk jego ust, to było takie niesamowicie dobre. − Zechcesz się podzielić o co chodzi z tym dziwnym wyrazem na twojej twarzy? – Seth skopuje buty do kąta i kładzie się na łóŜku z rękami pod głową. Kładę się obok niego i układam policzek na poduszce. – Naprawdę chcesz wiedzieć? Zerka na mnie kątem oka. – Do licha, tak. Wyglądasz jakbyś była na haju. – Przerywa, wspierając się na łokciu, gdy obraca się na bok. – Czekaj no chwilę. Czy właśnie to robiliście tam na górze? Ćpaliście? Uderzam go w ramię. – Nie… my… całowaliśmy się. Śmieje się ze mnie. – Mówisz, jakby to było coś złego. Wzruszam ramionami, obgryzając paznokcie. – Czuję, tak jakby powinno to być złe… ostatnim razem, gdy mnie ktoś całował, tak właśnie było. Kręci głową i wzdycha. – To dlatego, Ŝe ostatnim razem to było złe, ale nie teraz. Tym razem to było dobre i oboje tego chcieliście. Prawda? Przytakuję powoli, próbując utrzymać uśmiech, ale on i tak opada. – To był naprawdę miły pocałunek. Strona | 129

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Zrywa się na kolana i kładzie dłonie na nogach. – Okej, powiedz mi jak poszło. Co robiliście? I jak to się stało? Siadam i opieram się o drewniany zagłówek. – Powiedział, Ŝe całe to wyzwanie było ustawione, Ŝeby zabrać mnie na górę. Seth przewraca swoimi brązowymi oczami. – CóŜ, heloou. Skumałem, Ŝe coś kombinują. − Naprawdę? – Czuję się głupio. – Myślałam, Ŝe oni byli po prostu facetami. − Och byli – zapewnia mnie. – Wyluzuj, to wszystko było dla zabawy i w końcu cię pocałował, tak jak próbował to zrobić przez całą noc. Wciągam poduszkę na kolana, przeŜywając to w kółko w mojej głowie. – Taa, ale czy Kayden nie wydawał się trochę sztywny, kiedy wyszliśmy? Seth wzrusza ramionami. – Wydawał się zmęczony, ale nie sztywny. Zrywam gumkę z włosów, zbierając pasma w niechlujny kok i umocowując gumkę wokół niego. – Co się stało z tym kolesiem, o którym mówiłeś? Sięga do kieszeni i wyciąga telefon. Muskając ekran palcem, pokazuje mi go. – Mam jego numer. − Cieszę się razem z tobą. – Opieram się z powrotem o wezgłowie. – Zamierzasz się z nim umówić? − MoŜe. – Rzuca telefon na biurko w nogach łóŜka i kładzie się, patrząc na zdjęcie na ścianie. – BoŜe, ale to była wspaniała noc. Zsuwam ciało w dół i leŜę płasko na łóŜku, wpatrując się w sufit. – Naprawdę była wspaniała. I w tej chwili, mam to na myśli. *** Budzę się w środku nocy ociekając potem, nie będąc w stanie powiedzieć, gdzie do jasnej cholery jestem. Dźwięk cięŜkiego oddechu unosi się od ciepłego ciała leŜącego obok mnie. Siadam, mrugając w ciemności wokół, chwytając się koców, dysząc gorączkowo, próbując otrząsnąć się ze snu. − Callie, posłuchaj mnie – on mówi. – Jeśli komuś o tym powiesz, wpakujesz się w kłopoty i będę musiał cię skrzywdzić. Strona | 130

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Moje małe ciałko drŜy, moje mięśnie są obolałe, a ciało i umysł są posiniaczone. Łzy wypełniają mi oczy, kiedy mrugam w górę na sufit mojej sypialni, z rękami martwymi po bokach, palcami ściskającymi kołdrę. − Rozumiesz mnie Callie? – Jego twarz robi się czerwona, a ton jego głosu jest ostry. Kiwam głową, niezdolna się odezwać, mocniej chwytając pościel. Schodzi ze mnie i zapina suwak w spodniach, po czym cofa się do drzwi, przytykając palec do ust. – To jest nasza mała tajemnica. Kiedy znika za drzwiami z trudem łapię powietrze, ale moje płuca nie chcą pracować. Nie mogę oddychać. Puszczając pościel zczołguję się z łóŜka i biegnę do łazienki, pochylając głowę nad miską sedesową. Wypluwam wnętrzności, aŜ mój Ŝołądek robi się pusty, ale wciąŜ czuję się brudna w środku, zepsuta, zgniła, plugawa. To mnie zabija, wyŜera mnie od wewnątrz i muszę się tego pozbyć. Wsadzam palec głęboko do gardła, desperacko pragnąc się tego pozbyć. Wciskam i dławię się, aŜ moje gardło zaczyna krwawić, a łzy spływają mi po policzkach. Ramiona mi się trzęsą, kiedy patrzę na ślady krwi na podłodze i słucham odgłosów dzieci na podwórzu, śmiejących się i bawiących w chowanego. Z trudem łapię powietrze, przeciągając paznokciami w dół mojej szyi. – Odejdź. Odejdź. – Szepczę, a Seth wydaje z siebie głośne chrapnięcie. Wyskakuję z łóŜka i szukam na podłodze swoich butów, potrzebując uwolnić się od uczuć zaczynających wypływać na powierzchnię. Ale nie mogę znaleźć butów. Jest zbyt ciemno. Szarpię za włosy chcąc je wyrwać i krzyczę. W końcu daję za wygraną i wymykam się za drzwi boso. Korytarz jest wolny i biegnę na jego koniec, gdzie znajdują się łazienki. Zamykając się w najdalszej kabinie, klękam na zimnej, twardej, wykafelkowanej podłodze, pochylam głowę nad toaletą i wbijam palec w głąb mego gardła. Gdy wymiociny wypływają na powierzchnię, zaczynam czuć się lepiej. Pcham i pcham nieustannie, aŜ docieram do krawędzi i mój Ŝołądek jest pusty. Spokój osiada na mnie, gdy odzyskuję kontrolę.

Strona | 131

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kayden Następnego ranka, po tym jak Callie i ja obściskiwaliśmy się w małpim gaju, budzę się z umysłem wypełnionym całą masą gówna. Zdrapuję się z łóŜka i zaczynam pakować torbę, wkładając do niej kilka koszulek i dodatkową parę dŜinsów. Potem zapinam ją na zamek i przerzucam sobie przez ramię. Luke leŜy na swoim łóŜku twarzą w dół i szarpię go za ramię. Przetacza się z uniesionymi pięściami, gotowy wymierzyć mi cios w szczękę. – Co do cholery? − Hej, potrzebuję przysługi. – Zabieram portfel i telefon z komody. Rozluźnia się. – Jakiej przysługi? I dlaczego masz spakowaną torbę? − Muszę poŜyczyć twój wóz. – Poprawiam torbę wyŜej na ramieniu. – Na kilka dni. Mruga ponownie, nadal nic z tego nie rozumiejąc i sięga po swój zegarek na szafce nocnej. – Która jest godzina? – Pociera oczy, po czym wpatruje się we mnie. – Jest kurwa szósta rano. Pojebało cię? − Muszę się stąd wyrwać na jakiś czas – mówię. – Muszę oczyścić umysł. Wzdychając unosi się do pozycji siedzącej. – Dokąd jedziesz? − Do domu – mówię wiedząc, Ŝe to głupie, Ŝeby wracać, ale to jest wszystko, co znam. Nie ma dla mnie innego miejsca, a zostanie tutaj oznacza radzenie sobie z gównem, z którym po prostu nie mogę sobie poradzić, a Callie zasługuje na coś lepszego. – Myślałem, Ŝe pojadę sprawdzić, co z mamą i upewnić się, Ŝe wszystko jest tam w porządku. Pociera czoło i zerka na słońce wschodzące za górami. – Wiesz, Ŝe będę tutaj uziemiony, jeśli weźmiesz mój samochód? Co mam robić? Siedzieć tu przez cały weekend? − MoŜesz poŜyczyć samochód od kogoś innego. – Odwracam się szukając kluczyków i podnoszę je z biurka. − Myślę, Ŝe mogę jeździć z Sethem. – Marszczy brwi. – Cholera. Lepiej, Ŝeby to było waŜne. Mój brzuch napina się. – Jest. W rzeczywistości, to swego rodzaju sprawa Ŝycia lub śmierci. – Wychodzę przez drzwi bez kolejnego słowa, bandaŜe są ukryte pod moją koszulką, ale czuję ból. To wszystko, co czuję. *** Strona | 132

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Jazda z powrotem do domu jest kurewsko dołująca, ale jeśli zostanę w kampusie, będę chciał trzymać się blisko Callie, a to jest niezdrowe dla nas obojga. Robię jedyną rzecz, jaką znam. Wracam do domu, mając na dzieję, Ŝe oczyszczę od niej swój umysł. Kiedy jednak parkuję cięŜarówkę przed dwupiętrowym domem, kaŜde wspomnienie pędzi z powrotem do mnie. Pięści, pobicia, krzyki, krew. To wszystko jest ze mną połączone, jak Ŝyły pod moją skórą i blizny na moim ciele, wraz z tym domem i tym, co jest w środku – to wszystko, co mam. Zajmuje mi chwilę, by zdobyć się na odwagę i otworzyć drzwi samochodu. Moje buty lądują w kałuŜy, gdy wychodzę na zewnątrz. Pochylając się do środka zabieram torbę z siedzenia pasaŜera i zatrzaskuję drzwiczki. Przerzucając uchwyt przez ramię, kieruję się ścieŜką pokrytą czerwonymi i zielonymi muchołówkami amerykańskimi. Liście opadły z drzew i syn sąsiadów jest na zewnątrz grabiąc je z trawy. KaŜdego roku moja mama płaciła komuś, by je posprzątał, bo mój ojciec nienawidził ich na podwórzu. Były martwe, pozbawione sensu i wyglądały jak gówno, mawiał. Macham do niego truchtając po schodkach na ganek. Zamierając przed drzwiami biorę głęboki oddech i wchodzę do środka. Jest dokładnie tak samo, jak wtedy kiedy wyjeŜdŜałem. Na zdjęciach w holu nie ma kurzu, albo na balustradzie prowadzącej na górę. Podłoga została wypolerowana, szyby w oknach są wytarte do czysta. Podchodzę do rodzinnego portretu wiszącego na najdalszej ścianie i zerkam na niego. Moja mama i tata siedzą w centrum, a moi dwaj starsi bracia i ja stoimy wokół nich. Uśmiechamy się i wyglądamy na szczęśliwą rodzinę. Ale Tylerowi brakuje zęba od uderzenia twarzą w stół, gdy mój ojciec go gonił. Dylan ma na ręku szynę od upadku z drzewa, na które wspiął się chowając się przed ojcem. ChociaŜ nie jest to widoczne na zdjęciu, ja mam siniec na goleni wielkości piłki baseballowej, od kopniaka mojego ojca, gdy przypadkowo rozlałem płatki po podłodze. Zastanawiam się, dlaczego nikt nie kwestionował naszych obraŜeń, ale moŜe to dlatego, Ŝe zawsze uprawialiśmy jakieś sporty. Kiedy tylko osiągaliśmy odpowiedzi wiek, rzucano nas do piłki noŜnej, t-ballu9, a kiedy stawaliśmy się odrobinę starsi, do koszykówki i footballu. To były dobre wymówki, które moja mama chętnie przekazywała wokół. Kilkukrotnie myślałem nad powiedzeniem komuś, gdy byłem wystarczająco dorosły, by mój mózg mógł pojąć tę ideę, ale strach i wstyd powstrzymywały mnie. Poza tym, zamknąłem się w sobie w bardzo młodym wieku. Po tym, ból był tylko bólem. Mogę sobie

9

Coś jak baseball dla dzieci.

Strona | 133

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

z nim radzić. To łatwiejsza część mojego Ŝycia. To wszystko inne, szczęście, śmiech, miłość, to było kurewsko skomplikowane.

Callie − Obawiam się spotkania z Kaydenem – przyznaję się przed Sethem, gdy odprowadza mnie do mojego pokoju. śadne z nas nie ma tego ranka zajęć, więc decydujemy się wyjść na śniadanie, tylko ja i on, Ŝebyśmy mogli pogadać. Na szczęście szaliczka nie ma na klamce i gdy otwieram drzwi, Violet nie ma w pokoju. Jednak zostawiła wszędzie puszki po napojach, a na biurku leŜy paskudnie wyglądająca kanapka. − Mogę coś zasugerować? – Mówi Seth, obserwując niezaścielone łóŜko Violet. – Proszę, spryskaj wszystko płynem dezynfekującym. − Sugestia podjęta. – Chwytam z komody koszulę w kratę i dŜinsy. – MoŜesz wyjść, Ŝebym się przebrała? Kiwając głową, wychodzi za drzwi. – ChociaŜ się pospiesz, umieram z głodu. Kiedy zamyka drzwi zdejmuję bluzkę śmierdzącą mieszanką waty cukrowej i dymu papierosowego. Wdycham ten zapach przypominając sobie uczucie bycia całowaną przez Kaydena i rzucam ją na łóŜko, przekładając ręce przez rękawy kraciastej koszuli. Zakładam dŜinsy i łapię szczotkę, by zaczesać włosy do góry, ale zatrzymuję się, myśląc o moich lękach i o tym, jak Seth powiedział mi tego ranka, Ŝe powinnam im powiedzieć, Ŝeby się odpierdoliły. Po incydencie z zeszłej nocy, zanim wróciłam do pokoju Setha i do snu, przyrzekłam sobie, Ŝe to się więcej nie powtórzy. Kiedy się obudziłam, czułam się lepiej. Zsunęłam gumkę z włosów i pozwoliłam im zawisnąć na moich ramionach. – MoŜesz to zrobić – mamroczę, chwytając torebkę. – Obściskiwałaś się z facetem na litość boską. Kiedy wychodzę za drzwi, na mojej twarzy widnieje uśmiech, ale moja radość znika, gdy widzę Setha rozmawiającego z Lukiem, Ŝaden z nich nie wygląda na zadowolonego. Luke ma na sobie czarne dŜinsy i czarną dopasowaną koszulkę. DuŜo czerni, ale dobrze mu to robi.

Strona | 134

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Gdy Seth łapie moje spojrzenie, jego ekspresja jest przepełniona współczuciem i litością. Marszczę brwi podchodząc do nich. – Coś nie tak? Luke ma na twarzy poczucie winy, kiedy się odwraca. – Hej, Callie, co słychać? Bawię się pasmem swoich włosów, zakładając je za ucho. – Niewiele. Seth i ja właśnie wychodziliśmy na śniadanie. − Taa, właśnie o tym rozmawialiśmy. – Luke spieszy tyłem w dół korytarza, jakby desperacko chciał ode mnie uciec. – Pytałem Setha, czy mógłbym poŜyczyć jego samochód, ale najwyŜej znajdę kogoś innego. − Dlaczego? Gdzie twój wóz? – pytam i jego ramiona sztywnieją, gdy zatrzymuje się na środku korytarza. − Kayden gdzieś go wziął. – Macha do mnie, zanim obraca się na pięcie i odchodzi pospiesznie. – Zgadam się z wami później. – Znika pomiędzy grupą czirliderek ubranych w swoje stroje. Odwracam się do Setha, zdezorientowana. – Co to miało być? Patrzy na mnie w zamyśleniu, po czym wzdycha i owija ramię wokół mojego. – Musimy pogadać. Wychodzimy na rześkie jesienne powietrze pod pochmurne niebo. śywotność dziedzińca kampusu wzbiera wokół nas, a Ŝółte i pomarańczowe liście przelatują przez obumierającą trawę. − Zamierzasz mi powiedzieć, dlaczego wyglądasz, jakbyś za chwilę miał mi oświadczyć, Ŝe mój piesek zdechł? – Zastanawiam się, gdy schodzimy z krawęŜnika na asfalt i idziemy w dół na parking. Patrzy na lewo i prawo, zanim spieszymy do jego samochodu. – Mam ci coś do powiedzenia i nie wiem, jak to przyjmiesz. – Uwalnia moje ramię i rozdzielamy się, kierując się do przeciwnych stron samochodu. Gdy wchodzimy do środka i zamykamy drzwi, przekręca kluczyk w stacyjce i stoimy, gdy przeszukuje playlistę na swoim iPodzie. – Kayden poŜyczył samochód Luke’a. – Piosenka zaczyna grać, gdy odstawia iPoda z powrotem na uchwyt na desce rozdzielczej. – śeby pojechać do domu na kilka dni. Zapinam pas bezpieczeństwa ponad moim ramieniem. – Okej, dlaczego dziwnie się zachowujesz? Strona | 135

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Wrzuca wsteczny i ogląda się przez ramię, wycofując z parkingu. – CóŜ, bo nic ci nie powiedział. – Prostuje kierownicę i manewruje samochodem na zewnątrz na drogę. – Czekaj. Powiedział ci? − Nie, ale dlaczego miałby to robić? Ledwie się znamy. − Callie, obściskiwałaś się z nim wczoraj wieczorem i pozwoliłaś pomacać mu swojego cycuszka. − Hej, powiedziałam ci to w tajemnicy. Podnosi palce z kierownicy. – Wyluzuj, po prostu zwracam uwagę na to, Ŝe to był dla ciebie wielki krok – waŜny krok. Nie zrobiłabyś tego po prostu z kaŜdym facetem. − Lubię Kaydena – przyznaję. – Ale to nie oznacza, Ŝe on musi mówić mi o wszystkim, co robi. Nie jestem jego dziewczyną. − I co z tego? – Seth ścisza muzykę. – Powinien był coś powiedzieć, zamiast wyjeŜdŜać. Wiedział, Ŝe prawdopodobnie będziesz chciała się z nim zobaczyć. Znasz jego najmroczniejszą tajemnicę, Callie, a to jest najtrudniejsze w poznawaniu kogoś. Cytuje mi swoje podstawy psychologii, więc zakładam ręce i wyglądam przez okno, patrząc na liście zdmuchiwane z drugiej strony ulicy i wpadające do rynsztoka. *** Gdy wracam później do swojego pokoju, piszę, dopóki nie zaczyna boleć mnie ręka, potrzebując to z siebie wyrzucić, ale ośmielając się powiedzieć o tym jedynie czystej kartce papieru. W pisaniu nie ma oskarŜania, osądzania, wstydu, tylko wolność. Kiedy długopis dotyka kartki, przez chwilę jestem Ŝywa. Dzień, w którym się zmieniłam, jest jak blizna. Jest tam, wspomnienie w moim umyśle, coś co zawsze będę pamiętać i nigdy tego nie wymaŜę. To było tydzień po moim przyjęciu urodzinowym. Zamknęłam się w łazience i wpatrywałam się w lustro przez wieczność. Niegdyś uwielbiałam swój wygląd, długość moich włosów, idealną do zaplatania. Zawsze byłam drobna jak na swój wiek, ale nagle zapragnęłam być jeszcze mniejsza – niewidzialna. Nie chciałam juŜ dłuŜej istnieć. Chwyciłam noŜyczki z szuflady i bez namyślania się, zaczęłam obcinać swoje długie brązowe włosy. Nie starałam się nawet, Ŝeby wyglądało to ładnie, po prostu cięłam, czasem zamykając nawet oczy, pozwalając losowi przejąć stery, tak jak miało to miejsce w moim Ŝyciu. − Im ohydniej, tym lepiej – szeptałam z kaŜdym ciachnięciem. Strona | 136

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kiedy skończyłam, nie wyglądałam jak ja. Nie sypiałam zbyt dobrze i miałam ciemne kręgi pod niebieskimi oczami, a moje usta były przesuszone przez odwodnienie, od ciągłego wymiotowania. Czułam się brzydka i ta myśl uformowała niewielki uśmiech na mojej twarzy, poniewaŜ wiedziałam, Ŝe nikt na mnie nie spojrzy i nie będzie chciał znów się do mnie zbliŜyć. Kiedy weszłam do kuchni, w bluzie mojego brata i największych dŜinsach, jakie mogłam znaleźć, wszystkie kolory odpłynęły z twarzy mojej mamy. Mój ojciec jadł śniadanie przy stole i patrzył na mnie z przeraŜeniem w oczach. Mój brat i Caleb teŜ się na mnie gapili, robiąc odpychające miny. − Co ci się kurwa stało? – Mój brat powiedział z ogromnymi oczami. Nie odpowiedziałam. Po prostu stałam tam, mrugając na niego, Ŝałując, Ŝe nie jestem mniejsza. − O mój BoŜe, Callie – moja mama tchnęła, z oczami tak szeroko otwartymi, Ŝe wyglądały jak kulki. – Coś ty zrobiła? Wzruszyłam ramionami i zdjęłam swoją torbę z klamki. – Ścięłam włosy. − Wyglądasz… wyglądasz. – Wzięła głęboki oddech. – Wyglądasz odraŜająco, Callie. Nie będę kłamać. Zrujnowałaś siebie. Jestem bardziej zrujnowana niŜ myślisz, chciałam jej powiedzieć. Ale nie przestawała patrzeć na mnie z obrzydzeniem, jakby przez chwilę wolała, Ŝebym nie istniała, a ja czułam dokładnie to samo. Stłumiłam to wszystko w sobie wiedząc, Ŝe nigdy nie mogłabym o tym powiedzieć; Ŝe patrzyłaby na mnie z jeszcze większą nienawiścią i obrzydzeniem, jeślibym jej powiedziała. Przez pierwszych parę lat mojego chaosu, próbowała zrozumieć. I miała za to moje uznanie. Zadawała pytania, zabrała mnie na rozmowę z doradcą, który powiedział jej, Ŝe odgrywałam się, bo potrzebowałam więcej uwagi. Był psychoanalitykiem z małej miejscowości i nie miałam pojęcia, o czym gadał, choć teŜ nie próbowałam pomóc mu zrozumieć. Nie chciałam, Ŝeby wiedział, co Ŝyło wewnątrz. W tym momencie, wszystko co dobre i czyste było zgniłe i zepsute, jak jajka pozostawione na słońcu. JeŜeli chodzi o moją matkę, to rzecz w tym, Ŝe ona lubi szczęśliwe rzeczy. Nienawidzi oglądać złych rzeczy w telewizji i odmawia ich oglądania. Nie przeczyta nagłówków gazet i nie lubi rozmawiać o bólu na świecie. − Tylko dlatego, Ŝe świat jest pełny złych rzeczy, nie znaczy, Ŝe muszę pozwolić by się do mnie sprowadziły. – Właśnie to powtarzała mi przez cały czas. – Zasługuję na to, by być szczęśliwą. Strona | 137

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Więc pozwoliłam wstydowi posiąść mnie, zabić mnie, zwiędnąć w tysiące martwych płatków, wiedząc, Ŝe jeśli zatrzymam to wszystko w środku, nigdy nie będzie musiała nauczyć się brudu, który od wieków był we mnie – zła, brzydoty, pokręcenia. Mogła dalej wieść szczęśliwe Ŝycie, tak jak na to zasłuŜyła. W ostateczności przestała zadawać mi tyle pytań i zaczęła mówić wszystkim, Ŝe cierpiałam z powodu nastoletniego niepokoju egzystencjalnego, dokładnie tak jak powiedział jej terapeuta. Raz usłyszałam, jak mówi sąsiadowi, po tym jak oskarŜył mnie o kradzieŜ jego krasnali ogrodowych, Ŝe nie byłam takim złym dzieckiem. Tego dnia chciałam dorosnąć i spojrzeć wstecz na mój głupi czas spędzony zamkniętej w swoim pokoju, pisząc mroczne słowa, nadmiernie umalowana eyelinerem i nosząca workowate ubrania, jak na coś, czego nigdy wolałabym nie zrobić. śe Ŝałowałam mojego samotnego dojrzewania, nauczyłam się z niego i wyrosłam na piękną kobietę, która ma wielu przyjaciół i uśmiecha się do świata. Ale rzeczą, której Ŝałowałam - zawsze będę Ŝałować – to pójście do swojego pokoju w moje dwunaste urodziny.

Strona | 138

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 10 #49 Powiedzieć Sobie Prawdę

Kayden Byłem w swoim domu od dwóch dni i niemal wróciłem do miejsca, od którego uciekłem. Ojciec nie uderzył mnie jeszcze ani nic, ale boję się go, dokładnie tak jak wtedy, gdy byłem dzieckiem. − Dlaczego kurwa zostawiłeś tę gównianą cięŜarówkę zaparkowaną przed domem? – pyta, gdy wchodzi do kuchni. Ma na sobie garnitur, mimo Ŝe nie musi iść dzisiaj do pracy. Po prostu lubi wyglądać waŜnie. − Bo garaŜ jest pełny. – Smaruję masłem swojego tosta najciszej, jak potrafię, bo mój ojciec nienawidzi odgłosu noŜa ocierającego się o suchy chleb. − Gówno mnie to obchodzi. – Otwiera szafkę i wyjmuje pudełko płatków. – Musisz to stąd zabrać. Zostawia olej na całym podjeździe. − Dobrze. – Wgryzam się w tost. – Znajdę miejsce, Ŝeby go tam umieścić. Staje naprzeciw mnie i zamieram. Jego zielone oczy są ostre, linia szczęki napięta, a wyraz twarzy obojętny. – Myślę, Ŝe o czymś zapomniałeś. Z trudem przełykam chleb. – Dobrze, proszę pana, znajdę miejsce, Ŝeby go tam umieścić. Patrzy na mnie zastraszająco chwilę dłuŜej, nim się odsuwa. – I lepiej wróć i posprzątaj te okruchy z lady. Robię wdech przez nos, ruszając w stronę drzwi. – Tak, proszę pana. Wyciąga miskę ze zmywarki, a ja pospiesznie wychodzę z domu. Dlaczego nie mogę go po prostu uderzyć? Myślałem o tym parę razy, gdy byłem młodszy, ale zawsze obawiałem się, Ŝe zemści się dwadzieścia razy mocniej. Z czasem stałem się starszy i większy, coś we mnie umarło i naprawdę nie obchodziło mnie to. Pozwalałem mu kopać mnie, bić mnie, chcąc by w końcu przekroczył krawędź i to wszystko się skończyło. Tak było do ostatniej nocy, gdy omal tego nie zrobił, a Callie pokazała się i mnie ocaliła. Strona | 139

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Mój telefon dzwoni i wyciągam go z kieszeni, a imię Daisy wyświetla się na ekranie. − Co? – odpowiadam, zbiegając ze schodów na ganku. − Hej – mówi wysokim głosem, którego uŜywa, gdy jest z przyjaciółkami. – Jak się ma mój ulubiony facet? − Dobrze. − Co? Nie cieszysz się, Ŝe się odezwałam? − Odezwałaś się kilka dni temu – mówię. – Kiedy jasno dałaś do zrozumienia, Ŝe juŜ nie jesteśmy parą. Albo w zasadzie, Luke to zrobił, gdy powiedział mi, Ŝe pieprzysz się z kimś innym. − BoŜe, on prowadzi wobec mnie jakąś wojnę – rzuca. – Tak jakby chciał, Ŝebyśmy zerwali. Nigdy nie mogłam zrozumieć, dlaczego jesteście przyjaciółmi. On nawet nie jest taki jak ty. − Czego chcesz, Daisy? – Mój ton jest zacięty, kiedy wędruję przez trawę w kierunku starej cięŜarówki, wrzucając sobie do ust ostatni kawałek tostu. − Chcę, Ŝebyś zabrał mnie na uroczystość powitania, tak jak obiecałeś. − Obiecałem to, kiedy byliśmy razem. Wzdycha dramatycznie. – Słuchaj, wiem, Ŝe jesteś na mnie zły, ale nie mam randki, a zostałam nominowana na Królową Balu. Ostatnią rzeczą jakiej chcę, to bycie samą, gdy wywołają moje imię. − Jestem pewny, Ŝe jest mnóstwo facetów, którzy z przyjemnością by cię zabrali. – I dobrali ci się do majtek. − Ale ja chcę, Ŝebyś ty mnie zabrał – stęka. – Proszę, Kayden, potrzebuję tego. Telefon wibruje i zatrzymuję się na końcu trawnika, szybko zmieniając ekran na wiadomości. Callie: Chciałam sprawdzić, czy z tobą wszystko ok. Luke powiedział mi, Ŝe musiałeś jechać do domu. Jeśli będziesz czegoś potrzebował, daj mi znać. Kręcę głową na jej słodką wiadomość. Martwi się o mnie. Nigdy wcześniej nikt się o mnie nie martwił. − Cholera jasna, nie mogę tego zrobić – mamroczę, kopiąc w ziemi. – Nie mogę z tobą być.

Strona | 140

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Tak, moŜesz – mówi Daisy. – Jedyne, co musisz zrobić, to odebrać mnie o siódmej. Nie mówiłem do niej, ale to i tak nie ma znaczenia. Potrzebuję odwrócenia uwagi. – Dobra. Zabiorę cię, ale nie idę później na przyjęcie. Rozłączamy się i mam najobrzydliwsze uczucie w brzuchu. Gdy wyjeŜdŜam samochodem na ulicę, niemal kieruję się do wschodniej autostrady, prosto do kampusu. Ale kiedy patrzę w dół na blizny na moich knykciach, jadę na zachód do miasta, by zaparkować gdzieś wóz, a potem wrócić do domu i zabrać Daisy na bal.

Callie − Jest sobotni wieczór – mówi Seth, wcierając trochę Ŝelu we włosy. – Musisz ze mną wyjść. Nie ma kurwa mowy, Ŝebym pozwolił ci tu zostać. − Nic mi nie będzie. – Podnoszę stos moich podręczników w poszukiwaniu mojego notatnika. Szczerze, to czuję się trochę zdołowana tym, Ŝe Kayden nie odpisał na moją wiadomość. Pewnie jest zajęty. – Zdecydowanie za bardzo wchodzisz w tę sprawę z Kaydenem. Siedzi przed komputerem kręcąc się na krześle i przeglądając swoją stronę na Facebooku. – To nie ty patrzyłaś w swoje szczenięco smutne oczy przez ostatnie dwa dni. Upuszczam stertę ksiąŜek i przykładam dłonie do ust. – Gdzie do diaska zostawiłam swoje notatki? − Zostawiłaś je w swoim pokoju – mówi. – Pamiętasz, zostawiliśmy je gdy… - Nie kończy i natychmiast wyłącza ekran. Gdy okręca się na krześle, Ŝeby na mnie spojrzeć, jego brązowe oczy są rozszerzone. – Mam genialny pomysł. Dlaczego ty i ja po prostu nie wyjdziemy? Mogę wystawić Greysona i poszlibyśmy we dwoje na ten film, który chciałaś obejrzeć. Wskakuję na jego łóŜko. – Nie ma mowy. Nie mam zamiaru zrujnować twojej pierwszej randki od wieków. − Proszę Callie, po prostu wyjdź ze mną i się zabaw. Podpieram się na łokciach. – Co z tobą? Zachowujesz się jak dziwak.

Strona | 141

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− To dlatego, Ŝe jestem dziwakiem. – Wstaje z krzesła nie patrząc na mnie i odsuwa nogą pudełka, Ŝeby mógł otworzyć drzwi szafy. – Myślę, Ŝe muszę powiedzieć ci o czymś, co prawdopodobnie cię zdenerwuje, ale czuję, Ŝe musisz wiedzieć. − Okej… co to jest? Zdejmuje wieszak z drąŜka i ściąga z niego swoją kurtkę. – Wiesz co, wyjdźmy po prostu i zróbmy coś szalonego. Zdrapuję się z łóŜka i wstaję. – Seth, proszę powiedz mi, co się dzieje. Zaczynasz mnie martwić. Wzdycha nachylając się do szafy, by odwiesić wieszak. – Proszę, nie pozwól, Ŝeby to zrujnowało twój postęp, ale kiedy siedziałem na Facebooku, zobaczyłem, Ŝe Kayden oznaczył się z Daisy McMillian na powitalnych tańcach. Zagryzam język, dopóki nie zaczyna boleć. – Okej. Zapina kurtkę i podnosi klucze z biurka. – Chcesz się najpierw przebrać, zanim wyjdziemy? Zabieram swoją torbę z łóŜka. – Myślę, Ŝe po prostu wrócę do swojego pokoju i się pouczę. − Callie, ja− Seth, nic mi nie będzie. A teraz idź na swoją randkę i oboje miejcie sporo zabawy. Wypadam z pokoju, zanim będzie starał się mnie przekonać. Nie mam pewności co czuję w stosunku do Kaydena. Myślałam, Ŝe zmierzam dokądś ze swoim Ŝyciem. Myślałam, Ŝe czuję w powietrzu zapach moŜliwości. Widocznie się myliłam.

Kayden Wślizguję się do swojego pokoju w akademiku w środku nocy, wciąŜ ubrany w garnitur i z torbą w ręku. Gdy włączam światło Luke siada, mruga i potrząsa głową. Strona | 142

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Dobra, musimy wymyślić system, w którym przestaniesz mnie budzić. – Studiuje mój garnitur. – Więc to oznaczenie było prawdziwe? Naprawdę z nią poszedłeś? − Nie, odebrałem ją i gdy poszedłem zapłacić za paliwo, zabrała mój telefon i zrobiła to sama. − Nie poszedłeś z nią na tańce? Tylko co zrobiłeś? Chciałeś się przebrać dla hecy? Zdejmuję z szyi muszkę. – Nie, dotarłem do parkingu, zanim doznałem objawienia. Zerka na zegarek. – Słyszałem, Ŝe potrafią całkiem zmienić Ŝycie. Zrzucam marynarkę i ciskam ją na podłogę. – To jedno mogło… być moŜe. I będziesz z tego bardzo zadowolony. − A to dlaczego? − PoniewaŜ jego częścią było to, Ŝe zdałem sobie sprawę, iŜ Daisy jest dziwką. Uśmiecha się. – W końcu. Długo ci to zajęło. Wiesz, jesteś trochę powolny. Siadam na łóŜku i zaczynam rozwiązywać buty. Objawienie w zasadzie było proste. Podczas jazdy do szkoły Daisy marudziła, jak manikiurzystka spaprała jej paznokcie. Kłapała bez końca i zacząłem zauwaŜać drobne szczegóły o niej, jak na przykład sposób, w jaki marszczył się jej nos, gdy mówiła, albo suchość jej włosów. Nie przestawała wydawać głosu słodkiej idiotki i gdy sięgnęła dłonią, by dotknąć mojej nogi, miałem ochotę zrzucić ją z mojego kolana. Ciągle wszystkich obraŜała, więc spróbowałem zmienić temat i powiedzieć kawał, ale nie roześmiała się. W zasadzie to patrzyła na mnie przez chwilę, jakby zastanawiała się, co ze mną robi. Wtedy zacząłem się zastanawiać, co ja robiłem z nią. Zatrzymałem się pod szkołą i wrzuciłem wsteczny. – Baw się dobrze. Gapiła się na mnie. – Co? Ty nie wchodzisz? Pokręciłem głową z małym uśmiechem na ustach. – Od samego początku nie powinienem był tutaj być. Groziła mi wszystkim, o czym mogła pomyśleć, zanim wysiadła z samochodu. Odjechałem, zabrałem torbę z domu i skierowałem się do kampusu, czując jak cięŜar spada z moich ramion.

Strona | 143

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Masz rację. Jestem jakby powolny. – Podnoszę buty i wrzucam je do szafy. – Hej, widziałeś w ogóle Callie, gdy mnie nie było? Znalazłem kolczyk w twoim samochodzie i myślę, Ŝe naleŜy do niej. Przez chwilę jest cicho, a następnie przesuwa się w swoim łóŜku. – Muszę cię o coś zapytać, jeśli chodzi o nią. Tylko, jak bardzo ją lubisz? Wzruszam ramionami, poniewaŜ naprawdę nie wiem. – Jest miła i interesująca. – Znowu wzruszam ramionami, sprzeczny z sobą. – Dlaczego zadajesz mi kurwa takie dziwne pytania? − CóŜ, dzisiaj wieczorem wpadłem na Setha na parkingu – mówi. – I on poinformował mnie, Ŝe Callie dowiedziała się, Ŝe byłeś na tańcach z Daisy. Chwytam marynarkę i idę do szafy po wieszak, zwalniając kroku, gdy zdaję sobie sprawę, co to oznacza. – Powiedział ci, czy była zdenerwowana? − On z pewnością był – odpowiada Luke. – Darł się na mnie przez jakieś dziesięć minut. Przekładam końcówki wieszaka przez rękawy marynarki. – Chyba powinienem iść z nią porozmawiać. – Biorę koszulkę i jakieś spodenki od piŜamy i podchodzę do szafy, Ŝeby się przebrać, aby Luke nie zobaczył moich potwornych blizn. − Taa, powodzenia z tym. – Luke zwala się z powrotem na łóŜko, ziewając. – Bo jestem całkiem pewny, Ŝe Seth nie dopuści cię więcej w jej pobliŜe. Moje serce kurczy się w piersi na tę myśl. Mimo, Ŝe powtarzałem sobie, aby trzymać się od niej z daleka, myśl o tym, Ŝe to naprawdę mogłoby się wydarzyć, boli. Przyznaję prawdę o swoich uczuciach po raz pierwszy w swoim Ŝyciu. Rzeczywiście je mam. I mam je do Callie. A teraz co mam z nimi zrobić, nie mam kurwa pojęcia. *** Następnego ranka budzę się wcześnie, bo nie mogę spać. Mam ten nawracający sen, w którym znajduję się w domku z basenem, a mój ojciec mnie bije. Jednak tym razem Callie się nie pojawia, a jego pięści w kółko rozbijają się o moją twarz, aŜ tracę przytomność. Ubrałem się i wyszedłem do sklepu po drugiej stronie ulicy, Ŝeby kupić kawę. Jestem w drodze powrotnej do kampusu, gdy na końcu chodnika pojawia się Callie. W dłoni ma ksiąŜkę, którą czyta zmierzając w moim kierunku, obojętna na ludzi i samochody poruszające się obok niej. Jej włosy są splecione na boku z luźnymi pasmami okalającymi jej twarz, a jej kurtka jest zapięta do połowy. Jej ciasne dŜinsy ukazują, jaka jest krucha. Strona | 144

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Czekam na nią przy skrzynce pocztowej, a ona nie patrzy na mnie aŜ do ostatniej chwili. − Hej – mówię, próbując nie martwić się faktem, Ŝe zatrzymała się kilka stóp ode mnie. Podchodzę do niej powoli, biorąc łyk kawy. – Co czytasz? Wyglądasz na kompletnie tym pochłoniętą. Jej wzrok utrzymuje się na mnie, co mnie skręca. Unosi ksiąŜkę i stuka w okładkę, gdzie znajduje się tytuł. − Siostra Carrie – czytam na głos. Opuszcza ksiąŜkę do boku z palcem w środku, zaznaczając stronę. – To na moje zajęcia z literatury amerykańskiej, na których powinnam być w ciągu godziny. Miałam to przeczytać zeszłej nocy, ale nie mogłam znaleźć ksiąŜki. − Och, rozumiem – brak mi słów na napięcie w jej głosie. Wciska kciukiem przycisk na przejściu dla pieszych. – PodróŜ do domu się udała? − Było w porządku – mówię, czekając aŜ zacznie mnie wyzywać. Łapie kciukiem uchwyt swojej torby i podsuwa ją wyŜej na ramieniu, wpatrując się w znak przejścia dla pieszych naprzeciw niej. – To dobrze. Cisza narasta, gdy wraca do czytania. Obserwuję jej usta poruszające się zgodnie z czytanymi przez nią po cichu słowami; usta, które wiem, Ŝe są absurdalnie miękkie i ledwie tknięte. Mogłem twardo stwierdzić, Ŝe mało kto ją całował i to przyciąga mnie do niej jeszcze bardziej, tak jakby zaufała mi wystarczająco, bym stał się jednym z nich. Choć pewnie nie tym razem. − Hej, myślę, Ŝe powinniśmy porozmawiać – mówię. – Jest kilka spraw, o których powinienem ci powiedzieć. Światło na znaku się zmienia i ona spogląda na nie w górę. – Nie mogę teraz rozmawiać. Musze kupić sobie kawę i zatrzymać się przy bibliotece przed zajęciami. Zaczyna przechodzić przez ulicę i łapię ją za rękaw. – Callie, jestem ci winny wyjaśnienia. Jej mięśnie sztywnieją, gdy zerka w dół na moją dłoń na jej ręce, po czym z powrotem na mnie. – Nie, nie jesteś. Przysięgam. Nie myślałam, Ŝe się umawiamy czy coś. – Wykręca się z mojego uścisku i przechodzi spiesznie przez ulicę.

Strona | 145

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Zaczynam za nią wołać, Ŝe się myli, Ŝe jestem jej winien wszystko, ale zaczyna biec, jakby nie chciała niczego bardziej, jak uciec ode mnie.

Strona | 146

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 11 #3 Raz Do Cholery Zrób Coś Co Chcesz Zamiast Tego Co Uważasz Że Powinnaś Zrobić

Callie Unikam go. Tysiące razy wmawiałam sobie, Ŝe on nie zrobił niczego złego, ale jestem „niestabilna”, jak Seth powiedział uprzejmie podczas zajęć z historii. Powiedział mi równieŜ, Ŝe rozrywam swoje więzi z Kaydenem, bo kiedy wyjechał, zabrał ze sobą część mojego „zaufania”. − Dlaczego ciągle pokazujesz cudzysłów w powietrzu? – pytam, podnosząc torbę z podłogi. Profesor Jennerly ogląda się na nas z przodu sali, po czym kontynuuje swój wykład chodząc na przedzie klasy z rękami za plecami. Seth pochyla się nad ławką i szepcze: - PoniewaŜ cytuję, co mówi mój podręcznik z psychologii. − Twój podręcznik z psychologii mówi o moich problemach? – Kładę torbę na ławce i otwieram ją. − Nie konkretnie, ale było blisko. – Wkłada sobie do ust końcówkę długopisu prostując się na krześle. Wrzucam ksiąŜki do torby i w czasie, gdy kończę pakowanie, klasa zostaje wypuszczona. Zaczekaliśmy, aŜ sala się opróŜni nim skierowaliśmy się w dół schodów. Profesor Jennerly, wysoki męŜczyzna ze szpakowatymi włosami i grubymi oprawkami okularowymi, czeka na nas przy drzwiach. – Moje zajęcia nie słuŜą pogawędkom – mówi. – Jeśli wy dwoje chcecie porozmawiać, to sugeruję, byście trzymali się z dala od moich zajęć. − Przepraszamy – mówi Seth, po czym przewraca na mnie oczami. – To się więcej nie powtórzy. Ruszamy przez zatłoczony korytarz. Za oknami, metaliczny stadion piłkarski rozciąga się w oddali, a metal lśni w słońcu. Strona | 147

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Myślisz o nim? – pyta Seth. Odrywam spojrzenie od okna i przepycham się przez grupę chłopaków zajmujących pół korytarza. – Myślę o kim? Przechyla głowę na bok ze zmarszczką na czole. – Callie, musisz po prostu albo o nim zapomnieć, albo z nim pogadać. Nie moŜesz go unikać, pragnąc równocześnie. − Nie pragnę go – kłamię i kiedy krzywi się na mnie, wzdycham. – No dobra, w porządku. Tak, myślę o nim. DuŜo. Ale dam sobie z nim spokój. Bóg jeden wie, Ŝe ledwie go znam. − A jednak macie wiele wspólnego – mówi i kładzie rękę płasko na drzwiach, by je otworzyć. – Ocaliłaś go. Był pierwszym facetem, któremu kiedykolwiek zaufałaś. Dał ci twój pierwszy prawdziwy pocałunek. − Pierwszemu zaufałam tobie. – Grzebię w torbie w poszukiwaniu gumy, gdy wiatr omiata moje włosy. − To nie to samo. – Puszcza drzwi, które zamykają się z kliknięciem. – Ja jestem przyjacielem. Kayden jest dla ciebie czymś więcej niŜ to. − Nie wiem, czy to prawda. – Wyciągam gumy i wytrząsam jedną z opakowania. – Nie wiem, co do niego czuję, ani czy to jest dobre, czy złe. Tak naprawdę, to czasami czuję się jak mała wystraszona dziewczynka, która nie wie co z czym zrobić. Patrzy na mnie z litością, gdy przechadzamy się wolnym krokiem pod baldachimem nagich gałęzi, z promieniami słonecznymi połyskującymi przez nie. – CóŜ, moŜe powinnaś zrobić cokolwiek do cholery chcesz, zamiast tego co uwaŜasz, Ŝe powinnaś. Wbijam w niego palec z oskarŜeniem w oczach. – Po prostu zacytowałeś to z listy. Śmieje się szelmowsko, odrzucając głowę do tyłu, a jego blond włosy opadają mu z oczu. – Dlatego, Ŝe to jest cytat dnia. Nie dostałaś przypomnienia? Kręcę głową, śmiejąc się do niego. – Cholera. Zapomniałam dzisiaj sprawdzić swoje wiadomości. Musiałam to przegapić. Owija rękę wokół mojego ramienia. – Pytanie brzmi: co ty chcesz zrobić? I mam na myśli naprawdę, naprawdę chcesz? Zatrzymuję się przed ławką, rozwaŜając to, o co zapytał i wpatrując się w ogromny stadion w oddali. – Chcę się zabawić.

Strona | 148

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kayden − Naprawdę nie jestem w nastroju do zabawy. – Spryskuję koszulkę odrobiną perfumy i z powrotem nakładam wieczko. – Wolałbym raczej zostać tutaj i trochę się zdrzemnąć. Chujowo się czuję. − To dlatego, Ŝe masz doła. – Luke otwiera szufladę komody i przeszukuje koszulki, wybierając w końcu tę z długim rękawem. – Przez kogoś, o kim mam nie wspominać, albo inaczej będziesz na mnie patrzył, jakbyś chciał mnie zabić. Przeczesuję palcami włosy. – AleŜ to jest kurwa kłamstwo. Przeciąga pasek przez szlufki dŜinsów z przesadnie rozszerzonymi oczami. – Powinniśmy po prostu pójść na nogach. Dzięki temu nikt nie będzie odpowiedzialny za prowadzenie z powrotem. − Zdajesz sobie sprawę, Ŝe impreza odbywa się trzy przecznice stąd przy Campus Habitat. Bylibyśmy głupi, gdybyśmy pojechali samochodem. − Myślałem, Ŝe jest w jednym z mieszkań jeszcze dalej? Sprawdzam wiadomości, po czym przytrzymuję przycisk z boku, Ŝeby zablokować ekran. – Nie, jest tylko kilka ulic stąd. Chwyta swoją kurtkę z oparcia krzesła przy biurku. – Dzięki temu sprawa z kierowcą jest jeszcze prostsza. Zamykamy pokój i wychodzimy na zewnątrz. Jest późno, widać gwiazdy, a latarnie migoczą na betonie. Jest tu grupka dziewczyn w obcisłych sukienkach i wysokich obcasach, które idą w tym samym kierunku, co my. Idziemy za nimi, a trybiki Luke’a obracają się, gdy rzuca okiem na tyłek tej najwyŜszej. – Myślę, Ŝe wyzwanie byłoby teraz piękną sprawą. − Albo mógłbyś po prostu do niej podbić. To teŜ zawsze działa. − Tylko wtedy, gdy jesteś moim skrzydłowym. – Patrzy na mnie, oceniając moją reakcję. – Co o tym myślisz? Wzruszam ramionami, mimo Ŝe tego nie chcę. – Mogę podejść z tobą do nich. Przewraca oczami. – Dobrze, jeśli właśnie tym chcesz być.

Strona | 149

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Podchodzimy do dziewczyn i Luke zagaja rozmowę z dziewczyną, którą obczajał. NiŜsza z blond lokami, ubrana w czerwoną sukienkę zaczyna do mnie mówić, ale ledwie ją słyszę. Jestem pochłonięty myślami o Callie i o tym co bym robił, gdybym był z nią. − Zdecydowanie nie szedłbym na imprezę – mamroczę do siebie. – To na bank. Dziewczyna, która ze mną gawędziła mruga zdezorientowana. – Co? − To naprawdę ładna noc – mówię, a ona się śmieje, ale jej brwi zbiegają się. Z jacuzzi stojącego przy trzypiętrowym domu, w którym odbywa się impreza, dochodzi sporo hałasu. Przytrzymuję drzwi kaŜdemu, kto chce wejść do środka. Luke robi dowcip, gdy wchodzi do środka i dwie dziewczyny idące za nim chichoczą i szepczą do siebie. Irytuje mnie to bez końca i w czasie, gdy pukam pięścią w drzwi, nie mogę się doczekać, by wejść do środka i się ich pozbyć. Jeden z członków druŜyny futbolowej, Ben, rozkręca imprezę. To miły facet, choć tak naprawdę go nie znam. Kiedy jednak otwiera drzwi wydaje się, Ŝe jesteśmy najlepszymi przyjaciółmi. − Kayden, stary. – Wystawia rękę, by przybić Ŝółwika. Uderzam swoją pięścią w jego i wyginam w łuk brwi. – Hej, stary. Patrzy ponad moim ramieniem na Luke’a i dziewczyny. – Przyprowadziłeś gości. – Uśmiechając się przesuwa się na bok, Ŝebyśmy mogli wejść do środka. Mieszkanie jest duŜo większe niŜ mój pokój w akademiku. Z wieŜy gra muzyka, a w rogu rozłoŜony jest stolik, przy którym odbywa się gra w pokera. Butelki z alkoholem stoją na ladzie w kuchni razem z kubkami, chipsami i kilkoma innymi potrawami. Pomiędzy kanapami tańczy horda ludzi. Moje oczy skupiają się na dziewczynie z włosami upiętymi do góry za pomocą spinki, ubranej w czarne dŜinsy, sznurowane buty i fioletową bluzkę. Rozmawia z facetem śmiejąc się i potrząsając tyłeczkiem, jakby naprawdę wczuła się w muzykę. − Callie. – Nie waŜne ile razy mrugam, to nie wydaje się prawdziwe. − Chcesz drinka? – Dziewczyna, z którą wszedłem owija włosy wokół palca, kiedy na mnie patrzy przygryzając swoją dolną wargę. Potrząsam głową i moja uwaga wraca do Callie. – MoŜe za chwilę.

Strona | 150

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Tańczy z Sethem, który naprawdę wczuwa się w muzykę, gdy wykrzykują słowa piosenki razem z tłumem i śmieją się, podnosząc ręce w górę. − Co oni tutaj robią? – Zastanawia się Luke, gdy staje obok mnie. – To nie wydaje się ich sceną. Seth zauwaŜa nas i pochyla się, by powiedzieć coś Callie do ucha. Ta odwraca głowę i patrzy na nas. Jej twarz się rozjaśnia i rusza do nas przez tłum ludzi, z Sethem depczącym jej po piętach. Przez chwilę zastanawiam się czy nie zapadłem w sen, bo ona wydaje się być naprawdę szczęśliwa, Ŝe mnie widzi. Gdy do mnie dociera zarzuca mi ramiona na szyję i czuję wódkę w jej oddechu. – Kayden tu jest – mówi, przytulając mnie tak mocno, Ŝe to trochę boli. Mój oddech odrobinę przyspiesza, gdy kładę dłoń na jej plecach. – Jesteś pijana? Odsuwa się, patrząc mi w oczy i kiwając głową. – Troszeczkę. − Nie, jest nawalona – wyjaśnia Seth przeciskając się przez obrzeŜe tłumu i dołączając do nas w przejściu, podciągając rękawy swojej zapinanej na guziki koszuli. – I mam przez to na myśli kurewsko zalana. Trzymam dłoń na jej plecach, a Callie układa twarz na mojej klatce piersiowej. – Myślałem, Ŝe ona nie pije tak duŜo? Seth jest rozproszony facetem w rogu pokoju, który popija drinka i rozmawia z dziewczyną z naprawdę krótkimi kasztanowymi włosami. – Nie pije, ale dzisiaj tak. Słuchaj, moŜesz jej popilnować przez chwilkę? Jest tu ktoś, z kim muszę porozmawiać. Kiwam głową, przesuwając palcami w dół jej pleców. – Jasne. − Upewnij się, Ŝe trzymasz ręce przy sobie – ostrzega, cofając się z palcem wymierzonym we mnie. – Jest wystarczająco pijana, Ŝe niczego nie będzie pamiętać, co czyni złym jakiekolwiek dotykanie z twojej strony. Kręcę na niego głową. – Myślisz, Ŝe jakim ja jestem facetem? Wzrusza ramionami z osądem w oczach. – Nie mam pojęcia. Callie mruga na mnie niemal bez świadomości na swojej twarzy. – Co to za dziewczyny, z którymi tu jesteś? Blondynka stojąca po mojej prawej rzuca mi sprośne spojrzenie i kładzie sobie rękę na biodrze.

Strona | 151

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Utrzymuję mój wzrok na Callie. – Hej, chodźmy do kuchni i znajdźmy dla ciebie jakąś wodę. Kiwa głową w górę i w dół. – Naprawdę jestem spragniona. Niewinność w jej oczach i sposób w jaki przywiera do mojej koszulki, gdy prowadzę ją do kuchni sprawia, Ŝe czuję się niepewnie. Ufa mi w tej chwili i obawiam się, Ŝe to spierdolę, tak jak zawsze. Ben jest w kuchni i rozmawia z dziewczyną w długich, kręconych włosach, ciasnych dŜinsach i wydekoltowanej czerwonej bluzce. Gdy nas zauwaŜa, wyraz ciekawości przecina jego twarz. − Kto to? – pyta mnie, kiwając brodą na Callie. − To Callie Lawrence. – Zdejmuję z niej rękę, Ŝeby wziąć plastikowy kubek ze stosiku na ladzie. – Chodzi tutaj do szkoły. Jej ojciec w zasadzie był moim trenerem w liceum. Callie puszcza mój pas. Z rękami wyciągniętymi na boki próbuje kontrolować równowagę, gdy odkręcam kran, by napełnić kubeczek. − Więc, twój ojciec jest trenerem? – Ben opiera się o ladę, gdy dziewczyna, z którą rozmawiał wędruje do baru, Ŝeby napełnić kubek. − Taa, był nim przez jakieś dwadzieścia lat, czy coś – mówi Callie bełkocząc lekko. − Nauczył cię paru rzeczy? – pyta Ben, krzyŜując ramiona. Nie podoba mi się drwiący ton w jego głosie. – Jak na przykład kim są zawodnicy, albo jak rzucać i łapać piłkę? Odwracam się ze szklanką wody w dłoni, gdy Callie przewraca na niego oczami. – Najwyraźniej, skoro wiem, Ŝe jesteś skrzydłowym. – Callie mruga kpiąco. – Co oznacza, Ŝe łapiesz piłkę. − CóŜ, jesteś nie tylko urocza. – Ben robi krok w jej kierunku z wyrazem fascynacji na twarzy. Moja dłoń ląduje na jego torsie, by go odepchnąć. – Nie ma mowy. Ona jest niedostępna. Ben patrzy na mnie przepraszająco, gdy podaję Callie szklankę wody, a ona odchyla głowę wypijając ją do dna. – Przepraszam. Nie wiedziałem, Ŝe się z nią umawiasz. Nie martwię się poprawieniem go z wielu powodów, a niektóre są naprawdę popierdolone. Gdy Ben opuszcza kuchnię, Callie odsuwa kubek od ust i zlizuje wodę z Strona | 152

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

wargi sprawiając, Ŝe myślę o niegrzecznych rzeczach, o których wiem, Ŝe nie mogę ich zrobić. − Trochę jest dupkiem –mówi Callie, oddając mi kubek. Zgniatam go i wyrzucam do śmietnika. – A ty jesteś trochę zadziorna, gdy jesteś taka pijana. Kiedy znów zwracam się do niej twarzą, ona zagryza dolną wargę, wpatrując się we mnie świdrującym spojrzeniem. – Podoba ci się to, Ŝe jestem zadziorna? Czy to sprawia, Ŝe mnie pragniesz? O ja pierdolę. Jest nawalona. – Co ty na to, Ŝeby zabrać cię do domu? Kręci głową cofając się do lady na niepewnych nogach. Chwytając się krawędzi wskakuje na nią, uderzając głową w szafkę. – Chcę wiedzieć. – Pociera głowę, rzucając mordercze spojrzenie szafce, jakby ta zrobiła coś złego. – Kiedy taka jestem, sprawia to, Ŝe mnie pragniesz? Oglądam się przez ramię modląc się do Boga, Ŝeby Seth wszedł tutaj i uratował mnie z tej niezręcznej rozmowy. – Nie wiem, Callie. Wydyma dolną wargę. – To dlatego, Ŝe ani trochę mnie nie pragniesz, prawda? Wzdychając, kładę dłonie na ladzie tak, Ŝe jest pomiędzy moimi rękami. – Nie, nie dlatego. Zaufaj mi. Tylko dlatego, Ŝe nie chcę prowadzić z tobą tej rozmowy, kiedy nie będziesz jej pamiętać. Pochyla się do przodu, redukując przestrzeń pomiędzy naszymi twarzami. – Zapamiętam ją. Obiecuję. Próbuję się z niej nie roześmiać, zaciskając dłonie w pięści opierając się pokusie wsunięcia ich na jej biodra. – Dobra, chcesz prawdy? – pytam, a ona kiwa głową w górę i w dół. – Nie, nie lubię cię bardziej, gdy jesteś pijana. Lubię trzeźwą Callie, tę, z którą mogę rozmawiać. Tę, która jest kurewsko urocza. – Pochylam głowę do przodu i oddycham na jej szyję, przysuwając się do linii niedotykania, nie przekraczając jej jednak. – Tę, która drŜy od samego dotyku mojego oddechu. Tę, którą chcę całować i dotykać tak cholernie mocno, Ŝe doprowadza mnie to do szału. Tę, która sprawia, Ŝe czuję rzeczy… - Nie kończę i odchylam się z powrotem, zadowolony widokiem jej na wpół przymkniętych powiek. W sposób, dzięki któremu wiem, Ŝe nadal jestem bezpieczny. − Jestem zmęczona. – Ziewa rozciągając ręce nad sobą i dostrzegam jej nagi brzuch; płaski, mały i twardy. – MoŜesz znaleźć Setha, Ŝeby zabrał mnie do domu? Strona | 153

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Zakładam jej za ucho pasemko włosów. – Taa, ale i tak chodź ze mną. Nie chcę cię tu zostawiać samej. Przytakuje zeskakując z lady, a ja układam ramię wokół jej pleców, by utrzymać ją nieruchomo. Przeszukujemy dom, ale Setha nigdzie nie ma. Znajduję Luke’a przy stoliku pokerowym, wykładającego karty, oszukującego dokładnie tak, jak nauczył go ojciec. − Hej, stary, zabieram Callie do domu – mówię, gdy spogląda na mnie zza kart. – Jeśli zobaczysz Setha, przekaŜesz mu? Luke przytakuje, po czym jego oczy rzucają się do czerwonych i niebieskich Ŝetonów przed nim. – Taa, przekaŜę. Callie zakopuje twarz w mojej koszulce, gdy wychodzimy za drzwi na cichy korytarz. Opiera na mnie swój cięŜar i prowadzę ją w dół schodów i na zewnątrz. Powietrze jest chłodne i trzęsie się przy mnie. − Gdzie twoja kurtka? – pytam, pocierając dłonią jej ramię. Wzrusza ramionami potykając się o krawęŜnik i łapię ją swoim ramieniem. Jej oczy są ledwie otwarte i ciągle wzdycha. W końcu poddaję się i zatrzymuję się na środku chodnika. Mruga na mnie. – Co jest? Puszczam ją i mówię wolno, poniewaŜ wiem, Ŝe ona stara się zrozumieć wszystko, co się dzieje. – Podniosę cię i wezmę na ręce. W porządku? Patrzy na moje ręce, po czym powraca wzrokiem do mnie. – Dobrze. Robię ku niej ostroŜny krok. – Owiń ręce wokół mojej szyi. Słucha się przesuwając dłońmi w górę mojej klatki piersiowej i zaczepiając mi je na szyi. Układa głowę na moim torsie, gdy owijam ręce wokół jej pleców. Uginając kolana, umieszczam drugą rękę pod jej nogami i podrzucam ją w górę na swoje ręce. Wtula twarz w moją pierś, gdy ruszam chodnikiem. Cieszę się tą chwilą, poniewaŜ uwielbiam uczucie niesienia jej, sposób w jaki mnie potrzebuje, sposób w jaki ja potrzebuję jej chronić. W czasie gdy docieram do akademika McIntyre, cięŜko pracuję nad tym, Ŝeby nie panikować, Ŝe muszę postawić ją na ziemię. – Callie, gdzie jest twoja karta identyfikacyjna? – pytam. – Nie wziąłem swojej. − W mojej kieszeni – mamrocze sięgając po nią, ale jej ręka opada luźno przy boku. – Jestem zbyt zmęczona, Ŝeby ją wyjąć. Strona | 154

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Spróbuj jeszcze raz, dobrze? – Praktycznie błagam ją, a ona nie reaguje. OpróŜniając umysł z wszystkich potencjalnie brudnych myśli, opieram ją o swoją klatkę piersiową i wsuwam palce do jej kieszeni, szybka wyciągając kartę. Przesuwam nią przez blokadę, drzwi otwierają się i wprowadzam nas do środka. Jedziemy windą na wyŜsze piętra i szukam jej pokoju. Gdy wyciągam rękę do klamki, ona budzi się i chwyta moją rękę. − Nie, nie otwieraj – mówi, kiwając głową na czerwony szaliczek zawiązany wokół klamki. – To oznacza, Ŝe moja współlokatorka… jest… zajęta. Próbuję nie śmiać się z faktu, Ŝe nawet kiedy jest pijana, ma problem z powiedzeniem tego. – Gdzie chcesz, Ŝebym cię zabrał? Z powrotem opuszcza głowę na moją pierś. – MoŜesz dalej mnie nosić. To bardzo relaksujące. − A co z pokojem Setha? Jej powieki są zamknięte, a jej ciepły oddech przepływa przez moją koszulkę. – Będziesz musiał po niego pójść… Moje ramiona pochylają się, gdy przekręcam jej ciało przodem do mojego torsu i ruszam korytarzem na prawo. Gdy wychodzę na zewnątrz, idę przez trawnik do budynku Downy i biorę windę na moje piętro. − Callie, muszę cię postawić, gdy będę otwierał drzwi – szepczę jej do ucha. Kiwa głową i ostroŜnie opuszczam jej nogi na ziemię. Opiera się o ścianę, a jej powieki zamykają się. Klepię palcem po blokadzie wstukując kod, a potem otwieram drzwi. Zapalając światła odsuwam się i podnoszę ją, wnosząc do środka. Klękając na łóŜku opuszczam ją na materac, delikatnie ją układając. Przewraca się na bok, gdy wstaję i zastanawiam się, co mam zamiar zrobić. Mógłbym spać w łóŜku Luke’a, ale on mnie wykopie, kiedy wróci. − Gdzie będziesz spał? – Patrzy na mnie, gdy skopuję buty do rogu. − Właśnie się nad tym zastanawiałem. – Wpatruję się w nią z wahaniem. – Czy to będzie w porządku, jeśli połoŜę się obok ciebie? Jej oczy powiększają się trochę i niepewnie przesuwa swoje ciało do ściany. Kładę się na boku zachowując pomiędzy nami dystans, gdy jej powieki zamykają się. − Nigdy nie dzieliłam łóŜka z nikim innym oprócz Setha – mamrocze. – Nie mogę spać, gdy leŜę przy kimś innym. Strona | 155

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Zaczynam schodzić z łóŜka. – W porządku. Znajdę jakieś inne miejsce do spania. Jej palce owijają się wokół mojej ręki. – Nie musisz nigdzie iść. Czuję się przy tobie bezpieczna. Zatrzymuję się. – Jesteś pewna? − Tak, sprawiasz, jakby wszystko, co on zrobił, nie istniało. − Callie, o czym ty mówisz? − Nie waŜne. – Ziewa i przysuwa się do mnie trochę bliŜej, chowając dłoń pod policzkiem i zwijając kolana do góry. – Jestem zmęczona. Moja dłoń trzęsie się odrobinę, gdy sięgam odgraniając włosy z jej czoła. – Wszystko w porządku. MoŜesz iść spać. Kiwa głową i chwilę później otacza mnie dźwięk jej miękkiego oddechu. Nawet nie myśląc pochylam się i całuję delikatnie jej czoło, zastanawiając się, co do diabła zrobię, gdy nadejdzie ranek.

Strona | 156

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 12 #12 Zobacz Jak Daleko Możesz Pójść z Czymś Czego Się Boisz

Callie Gdy otwieram oczy, czuję jakby moja czaszka pękała, a mózg pulsował. Od razu uświadamiam sobie, Ŝe nie jestem w swoim pokoju. Po całej podłodze walają się męskie ubrania, na półce przy płaskim telewizorze stoi Play Station, a koce, którymi jestem okryta pachną perfumami, których uŜywa Kayden. Moje oczy otwierają się szeroko, gdy siadam na łóŜku, dręcząc swój mózg o szczegóły tego, co stało się wczoraj wieczorem. Pamiętam, Ŝe Seth pytał mnie, co chcę robić, a ja powiedziałam, Ŝe chcę się zabawić. Więc wyciągnął mnie z akademika i skończyliśmy upijając się. Po tym wszystko stało się mgliste, ale z jakiegoś powodu przypominam sobie patrzenie w gwiazdy, gdy ktoś mnie niósł. Drzwi po mojej prawej skrzypią, gdy Kayden wchodzi do pokoju z dwoma kubkami kawy. Ma na sobie czarną termiczną bluzkę z kapturem, która prezentuje jego szczupłe ramiona, oraz zwisające mu z bioder dŜinsy. Zerka na mnie po raz drugi, gdy zauwaŜa, Ŝe nie śpię. – Przez jakiś czas myślałem, Ŝe będziesz spała cały dzień. Promienie słoneczne migoczą przez okno, gdy spoglądam na zegar wiszący na ścianie nad łóŜkiem. – Jasny gwint, juŜ prawie pora obiadowa? – Myśl o jedzeniu ściska mój Ŝołądek. Wręcza mi kawę, a ja z radością ją przyjmuję. – Seth powiedział mi, Ŝe uwielbiasz latte. Kiwam głową, biorąc łyk. Smakuje bosko. – BoŜe, ale boli mnie głowa. Ustawia drugi kubek na stoliku nocnym. – Tak zazwyczaj się dzieje, gdy za duŜo wypijesz. Odsuwam kubek od twarzy. – Kayden… nie mogę… nie wiem, co się stało.

Strona | 157

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Siada obok mnie na łóŜku i materac zapada się pod jego cięŜarem. – CóŜ, miałem przywilej bycia świadkiem jedynie drugiej połowy nocy, ale z tego co słyszałem, Seth powiedział, Ŝe wypiłaś mnóstwo wódki. Do czasu, gdy spotkałem cię na imprezie u Bena, byłaś zalana w trupa. Krzywię się. – Czy zrobiłam coś… dziwnego? − Nie bardzo. Musiałaś spać tutaj, bo zgubiłem Setha, a przy twoich drzwiach był czerwony szal. − Gdzie spałeś? Sztywnieje, wyglądając na winnego. – Przy tobie. Zlizuję piankę z ust i spoglądam przez okno na czyste niebo. – Jeśli dobrze pamiętam, musiałeś mnie nieść? Kiwa głową. – Ledwie szłaś… choć nie miałem nic przeciwko temu. Odsuwam koc ze swojego ciała i ześlizguję nogi za krawędź łóŜka. – Chyba powinnam pójść wziąć prysznic i spróbować coś zjeść. Mimo tego, Ŝe mam ochotę wyrzygać swoje wnętrzności. Kładzie dłoń na mojej nodze, obejmując palcami moje kolano. – Tak naprawdę to chciałbym, Ŝebyś gdzieś ze mną poszła. Jest coś naprawdę waŜnego, co muszę ci powiedzieć… o tym co stało się w domku z basenem. – W jego oczach jest cięŜar, a w głosie sztywność. − Dobrze – mówię. – Muszę iść z tobą teraz? Czy mogę najpierw wziąć prysznic? Czuję się naprawdę okropnie. Śmieje się ze mnie. – MoŜesz najpierw wziąć prysznic. Poczekam na ciebie na zewnątrz na ławkach. Wstaję na nogi z dziwną chęcią przytulenia go. – Dobra, zrobię to szybko. – Zmierzam do drzwi, ale zatrzymuję się z ręką na klamce. – Kayden, dziękuję, Ŝe zaopiekowałeś się mną ostatniej nocy. − To nic wielkiego. – Waha się. – Jestem ci winien duŜo więcej nocy, zanim kiedykolwiek się zrównowaŜymy.

Strona | 158

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kayden Prawie nie spałem tej nocy. LeŜałem w łóŜku słuchając oddechu Callie, próbując dopasować swój własny oddech do tego rytmu. Część mnie chciała, Ŝeby po prostu pozostała śpiąca, Ŝebym mógł nadal leŜeć przy niej. W czasie, gdy słońce wzeszło nad górami zdecydowałem, Ŝe nadszedł czas, by powiedzieć jej prawdę, Ŝeby wiedziała w co się pakuje. śeby mogła zdecydować, czy naprawdę mnie chce, bo nie wydaje mi się, Ŝebym mógł trzymać się od niej z daleka. Jestem zdenerwowany jak cholera, gdy jadę w góry, gdzie poszliśmy na naszą pierwszą wspinaczkę. Parkuję auto w pobliŜu linii drzew i wyskakujemy, idąc pod błękitnym niebem w kierunku wzgórz. − Naprawdę znowu idziemy się tam wspinać? – pyta, wpatrując się w szczyt klifu, gdy do niego docieramy. Jej włosy są rozrzucone na plecach, a ramiona skrzyŜowane na piersiach. Wdrapuję się na głaz leŜący na boku ścieŜki i spoglądam na rozciągający się widok. – Cicho tu dzisiaj. – Siadam na kamieniu i klepię miejsce obok siebie. – Usiądź przy mnie. Przysuwa się do mnie i oferuję jej swoją rękę, by pomóc jej się wspiąć. Lokuje się obok mnie, opiera z tyłu na dłoniach i wpatruje się we wzgórza przed nami. Zamykam na chwilę oczy, czując wszystko, wiedząc, Ŝe gdy jej powiem moŜe pójść zarówno dobrze, jak i źle. − Tej nocy, gdy się pokazałaś, a mój ojciec spuszczał mi łomot – zaczynam, zanim mogę się wycofać, - to nie był pierwszy raz, gdy mnie uderzył. Nie wygląda na zaskoczoną. – Jak wiele razy cię uderzył? Patrzę na liść unoszący się przed nami, dryfujący w górę i w dół, przed zdmuchnięciem nad rozległą ziemię. – Nie wiem… straciłem rachubę w wieku około siedmiu lat, czy coś. Zasysa powietrze i przechyla głowę pod ostrym kątem, patrząc na mnie. – Bił cię tak, gdy byłeś mały? Wzruszam ramionami, jakby to nie było nic wielkiego. – To po prostu coś, co robił, wiesz? Częściej, kiedy był pijany, choć robił to równieŜ wtedy, gdy był trzeźwy. Nie podobały mu się rzeczy, które robiliśmy i zamiast nas uziemiać, albo zabierać nasze zabawki, on nas bił i na nas wrzeszczał. Strona | 159

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Milczy przez dłuŜszy czas, studiując chmury na niebie. – Co zrobiłeś tej nocy, Ŝe go tak rozwścieczyłeś? − Zraniłem się w dłoń. – Rozciągam palce przed sobą, nie mówiąc jej, Ŝe zrobiłem to celowo. Nie jestem jeszcze na to gotowy. – Obawiał się, Ŝe zrujnuję swoją karierę futbolową. Ponownie staje się cicha. – Dlaczego nigdy niczego z tym nie zrobiłeś? Nie powiedziałeś komuś? Nie broniłeś się? I oto jest. To, na co czekałem. Zdaje sobie sprawę, jak popierdolona jest ta sytuacja. – Nie wiem. Na początku chyba dlatego, Ŝe byłem zbyt mały, by to rozumieć, a kiedy stałem się wystarczająco dorosły, by coś z tym zrobić, po prostu mi na tym nie zaleŜało. Czasami czuję się, jakbym umarł w środku. – Wzruszam ramionami, po czym robię to ponownie, zmuszając się, by na nią spojrzeć. Unosi na mnie brwi, zmieszana, ale w jej oczach nie ma osądu. – Nie obchodziło cię to, Ŝe cię bił? Zamykam oczy i wdycham chłodne powietrze. – Właśnie dlatego ci o tym mówię. Ja po prostu niezbyt dobrze okazuję uczucia i prawdopodobnie będę zamykał się w sobie i robił wiele popierdolonych rzeczy. Musisz po prostu trzymać się ode mnie z daleka. Jest cicho i otwieram powieki, po części oczekując, Ŝe jej nie ma, ale ona obserwuje mnie, jej klatka piersiowa unosi się i opada z oddechami. Wpatruje się we mnie, po czym przenosi cięŜar ciała i przysuwa do mnie, a ja sztywnieję. Klęcząc przerzuca jedną nogę nad moim kolanem i zamyka swoje ramiona wokół mojej szyi, układając głowę na moim ramieniu. Przytula mnie mocno, a moje oczy rozszerzają się, całe ciało kurczy się, gdy próbuję trzymać ręce przy sobie, nie wiedząc co zrobić, czy jak zareagować. Po chwili jej zapach i ciepło dochodzą do mnie i moje dłonie wślizgują się na dół jej pleców. Zamykając oczy odwzajemniam uścisk z wszystkim, co mam w sobie.

Callie Jest coś w tym, Ŝe gdy ktoś ufa ci wystarczająco, by podzielić się z tobą swoimi sekretami, to to sprawia, Ŝe łatwiej jest mu zaufać. To tak jakby otwierał przed tobą swoje serce, a w zamian ty równieŜ powinieneś otworzyć przed nim swoje.

Strona | 160

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kayden otworzył się przede mną i ja teŜ chciałam się przed nim otworzyć, ale nie mogłam. Nie całkowicie w kaŜdym razie. Chcę. Chcę go tak bardzo, Ŝe nie wiem, co mam ze sobą zrobić. Chcę go. Chcę go. Chcę go. NiewaŜne ile razy to piszę, to wciąŜ nie wydaje się prawdziwe. Nic z tego takie się nie wydaje, poniewaŜ nie wierzyłam, Ŝe to kiedykolwiek się wydarzy. Ktoś puka do moich drzwi i zdrapuję się z łóŜka, by odpowiedzieć. Po drugiej stronie jest Kayden z piłką futbolową zatkniętą pod pachą. Zamiast w strój treningowy, ubrany jest w ładną parę dŜinsów i szarą koszulkę. Jego brązowe włosy wysuwają mu się spod czarnej czapeczki z daszkiem. − Mam do ciebie prośbę. – Minęło parę tygodni od czasu, gdy powiedział mi o swoim ojcu i często spotykaliśmy się ze sobą jako przyjaciele, ale dziś wieczorem jest w jego oczach coś innego, lŜejszego. − Dobrze… - Odsuwam się od drzwi i wpuszczam go do środka. Jego wzrok natychmiast pada na otwarty notatnik na moim łóŜku. Rzucam się do niego i chowam pod poduszką. − Czy to był dziennik? – Uśmiecha się przenosząc piłkę pod drugą rękę. − MoŜesz udawać, Ŝe tego nie widziałeś? – Wyciągam dłonie przed siebie, złączając palce. – Bardzo proszę. Uśmiecha się. – Czy jest tam coś o mnie? Udaję, Ŝe swędzi mnie oko, gdy krew napływa do moich policzków. – Nie. − Callie, rumienisz się – dokucza mi, robiąc krok do przodu i odsuwając dłoń od mojej twarzy. – Nie ukrywaj tego. To słodkie. Przewracam oczami, bardziej na siebie, bo jego komentarz sprawia, Ŝe czerwienię się jeszcze bardziej. – Więc co to za prośba? − Chcę, Ŝebyś pomogła mi w treningu. – Przechadza się po pokoju spoglądając na wszystko i przerzucając piłkę tam i z powrotem pomiędzy rękami. – Luke jest zajęty jakąś dziewczyną, z którą umawia się od tygodnia i nie chce ze mną iść. − Mogę to zrobić – mówię. – Ale nie wydajesz się ubrany na trening. − To będzie łagodny trening. – Staje naprzeciw mnie. – Tylko trochę rzucania. − I myślisz, Ŝe mogę ci pomóc? – pytam, skalując wzrokiem jego bardzo mocne ciało. Strona | 161

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Widziałem cię w sklepie. Wyglądało na to, Ŝe jesteś bardziej niŜ zdolna. Poza tym, chwaliłaś się Benowi na imprezie, jakie niesamowite są twoje umiejętności futbolowe. − Nie zrobiłam tego. Zrobiłam? Kiwa głową. – Zrobiłaś. Zastanawiam się, co jeszcze powiedziałam. Czasami czuję się, jakbym powiedziała mu o rzeczach, które trzyma ode mnie z dala. − Dobra. – Chwytam klucze z biurka i wsuwam stopy w swoje Conversy. – Dam z siebie wszystko, by cię wyzwać. Śmieje się pod nosem, gdy odwraca się do drzwi i zastanawiam się, czy tak jak ja myśli o tej nocy, gdy się pocałowaliśmy. *** Gdy docieramy na stadion, światła świecą w dół na boisko. Trybuny są puste i jedynym znakiem, Ŝe ktoś tu jest, jest dozorca z przodu opróŜniający kosze na śmieci. Wchodzimy na środek boiska i okręcam się wkoło, spoglądając na wszystkie trybuny, czując się malutka z powodu ogromnych rozmiarów mojego otoczenia. Niebo jest ciemne, widoczne są gwizdy, a księŜyc jest w pełni. Kayden wyrzuca piłkę w górę, gdy zapinam swoją kurtkę. – Wiesz, od tego dnia w sklepie bardzo chciałem znów zobaczyć, jak rzucasz. Zastanawiam się, czy to był fuks. Umieszczam dłonie na biodrach i nakierowuję na niego swoje spojrzenie. – Hej, co z tym obraŜaniem? − Tylko próbuję poddać cię obróbce. – Zaczyna biec tyłem z piłka w ręce. – To sprawi, Ŝe będziesz grała lepiej. – Rzuca do mnie piłkę, a ja ją łapię, krzywiąc się, gdy skórzane obicie drapie moje dłonie. − To kłuje. – Udaję, Ŝe dzieje mi się krzywda, ściskając swój nadgarstek. Ramiona opadają mu do boków, gdy idzie w moją stronę. – Callie, tak barOdrzucam rękę do tyłu i ciskam piłką tak mocno, jak tylko potrafię w jego kierunku. On biegnie tyłem, podskakując w samą porę, by ją złapać. Kiedy jego stopy znów dotykają trawy, kręci głową. – Grasz nieczysto.

Strona | 162

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Wzruszam ramionami, nie kłócąc się. – Tak zostałam nauczona. Mój tata brał grę zupełnie na powaŜnie. − Och, wiem o tym. Wiesz, ile razy dał mi popalić za to, Ŝe coś spaprałem? ChociaŜ to była dobra rzecz. – Rzuca piłkę w bok i muszę zrobić szybki ruch, Ŝeby ją złapać. – Naciskał na mnie i popychał mnie. To nie było dla niego, bez tego prawdopodobnie nigdy nie dostałbym stypendium. Trzymam piłkę w dłoniach. – Nie chcę, Ŝeby to wyszło niegrzecznie, ale czy twoja rodzina nie mogła sobie pozwolić na opłacenie czesnego, gdybyś nie dostał stypendium? − Mój tata by tego nie zrobił – mówi, przełykając cięŜko. – Cały czas nam powtarzał, Ŝe albo znajdziemy własną drogę z domu, albo tam utkniemy… a ja nie chciałem tam utknąć. – Zaczynam otwierać usta, ale klaszcze w dłonie i wyciąga je przed siebie. – Dawaj, rzucaj do mnie. Odrzucam piłkę do niego, a on łapie ją z łatwością z uśmiechem na ustach. – Dobra, a teraz rzucę do ciebie, a potem spróbuję cię powstrzymać. Moje oczy rozszerzają się, a szczęka opada. – Mówisz powaŜnie? Rzuca ją wysoko w górę. – Nigdy nie Ŝartuję na temat futbolu. Więc, odejdź dalej. Będziesz miała większe szanse, Ŝeby mnie wyprzedzić. Idę w dół boiska, wciąŜ wątpiąc, Ŝe faktycznie zdoła mnie dogonić i powalić na ziemię. Gdy znajduję się blisko strefy przyłoŜenia, zatrzymuję się i odwracam do niego twarzą. – Naprawdę masz zamiar mnie gonić? Czy po prostu chcesz, Ŝebym grała lepiej? Jest dość daleko, ale przebiegłość na jego twarzy jest ewidentna. – Zaufaj mi, nie Ŝartuję. W rzeczywistości, juŜ nie mogę się tego doczekać. Moje serce podskakuje na rubaszność w jego głosie. – Dobra, rzucaj piłkę, ale ja mam zamiar to wygrać. Patrzy przez chwilę oszołomiony, ale potem cofa się, a jego nogi nabierają tempa zanim robi wymach ręką do przodu i piłka nabiera prędkości przecinając powietrze w moją stronę. Moje stopy poruszają się szybko, gdy biegnę tyłem z rękoma uniesionymi w powietrzu. W ostatniej chwili podskakuję lekko i chwytam piłkę w powietrzu. Gdy moje stopy dotykają trawy waham się, wciąŜ niepewna, czy on naprawdę zamierza mnie gonić. Kiedy stoję nieruchomo, biegnie do mnie, to znaczy naprawdę biegnie. Okręcam się na palcach i rzucam w dół boiska. Na szczęście jestem blisko, bo nie ma mowy, Ŝeby moje chude nogi były w stanie prześcignąć jego długie kończyny przez dłuŜszy czas.

Strona | 163

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Śmieje się, kiedy mnie goni, a jego cięŜkie kroki zbliŜają się do mnie szybko. Moje oczy skupiają się na Ŝółtym polu przy końcu i białej linii, którą muszę przekroczyć. Gdy ją przecinam, okręcam się z rękami uniesionymi nad głową. Kayden zwalnia do truchtu, kręcąc głową i dysząc. – Okej, myślę, Ŝe cię zlekcewaŜyłem i dałem ci zbyt duŜą przewagę. Uśmiech rozpościera się na mojej twarzy, gdy rzucam piłkę na trawę. – Co takiego wy faceci robicie, kiedy uda wam się zdobyć przyłoŜenie? – Przykładam palec do brody udając, Ŝe się głęboko zastanawiam. – A tak. – Podskakuję do tyłu machając przed sobą rękami i robiąc głupi mały taniec. Śmieje się, a jego oczy marszczą się w kącikach. – Wow, masz w sobie Ŝyłkę zarozumialca. Podnoszę piłkę, chwytam się słupka jedną ręką i wiruję wokół niego, czując się Ŝywa i niewaŜka. Na chwilę zamykam oczy i cieszę się chłodnym wietrzykiem na moich policzkach, posiadaniem chwili. Gdy znowu otwieram powieki Kayden idzie w moją stronę robiąc leniwe kroki, z rękami zatkniętymi w kieszenie. Zwalniam, nadal trzymając się słupa, patrząc jak skraca dystans. Nie odzywa się słowem, jego szmaragdowe oczy przeszywają mnie z dezorientacją i intensywnością. Gdy do mnie podchodzi, opieram się o słupek walcząc, by utrzymać oddech stabilnym przed pragnieniem płynącym od niego. Zabiera mi piłkę z ręki i rzuca ją sobie przez ramię w kierunku końca boiska. – Pozbądźmy się tej głupiej rzeczy. − Myślałam, Ŝe po to mnie tu przyprowadziłeś10? – Mówię nierównym głosem, nie mogąc oderwać oczu od jego ust, gdy je oblizuje. – śeby pomóc ci w treningu. Jego wargi rozdzielają się, jakby miał zamiar coś powiedzieć, ale wtedy zaciska je i odwraca czapeczkę daszkiem do tyłu. Pochylając swoje ciało nade mną, ocieram plecami o słup, gdy jego usta zawisają nad moimi. Zastanawia się, kładąc rękę na słupku obok mojej głowy, po czym mnie całuje. Zaczyna się łagodnie, lekkimi muśnięciami naszych ust, ale wtedy chwyta słup drugą ręką, a jego ciało przesuwa się, dopóki na mnie nie naciska. Nasze nogi splątują się, klatki piersiowe zderzają, a koniuszek jego języka przesuwa się po moich wargach, dopóki ich nie otwieram i nie wpuszczam go do środka.

10

Oj Callie, Callie… ;)

Strona | 164

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Ochrypły dźwięk opuszcza moje gardło i na początku czuję się upokorzona, ale to wydaje się go zachęcać. Pragnienie i ciepło promieniuje z połączenia naszych języków. Jedna z jego rąk chwyta mnie w pasie, tuŜ pod brzegiem mojej bluzki i nerwy kotłują się we mnie. Jego druga ręka wędruje w dół mojego boku, kciukiem śledząc moje Ŝebra, aŜ w końcu spoczywa na moim biodrze. Zaciskając na mnie palce, podnosi mnie. Dysząc, zahaczam nogi wokół jego pasa w ciasnym uścisku. Mój umysł pędzi milion mil na godzinę. Boję się. Nie jego, ale wszystkiego łączącego się z tym, co on robi. Czy ja tego chcę? Chcę? Odpowiedź brzmi tak. Chcę tego. Bardzo. Mam nadzieję, Ŝe nie zauwaŜa niespokojnego drŜenia mego ciała, gdy jego palce wsuwają się pod moją bluzkę i przesuwa palcami po moim brzuchu. Kiedy kąsa moją dolną wargę, wydaję z siebie niekontrolowany jęk. Odsuwa się do tyłu, stwarzając wolną przestrzeń pomiędzy naszymi twarzami. Jego źrenice są ogromne i błyszczące pod stadionowymi światłami, a jego dziki oddech pieści mój policzek. − Callie, nie chcę… - Przerywa, zakładając mi za ucho kosmyk włosów. – Nie chcę na ciebie naciskać. Jest tak, jakby mógł wyczytać z mojej twarzy cały mój brak doświadczenia. Przygryzam wargę, starając się ukryć zaŜenowanie. – W porządku. Waha się. – Jesteś… jesteś pewna? Szybko kiwam głową. – Tak. Bez Ŝadnej więcej niechęci rozbija swoje wargi o moje, westchnienie ucieka z moich ust, gdy ciepło pocałunku dryfuje do mego ciała. Jego język ponownie wkracza w moje usta, a jego dłonie pozostają pod bluzką, dotykając mojego brzucha. To najbardziej przeraŜające i najwspanialsze doświadczenie mojego Ŝycia. Nigdy nie chcę o tym zapomnieć. Śmiało wsuwam ręce pod jego koszulkę, dysząc łapczywie. Krzywi się, gdy moje dłonie przesuwają się po mocno zarysowanych mięśniach jego brzucha i wyboistych liniach jego blizn. Obawiam się, Ŝe chwyci mnie za ręce i wyciągnie je spod swojej koszulki, ale zamiast tego jego dłoń wędruje wyŜej do brzegu mojego stanika. Jego usta opuszczają moje i muskają kącik mych warg, śledząc pocałunkami ścieŜkę w dół mojego policzka, po linii szczęki, do boku szyi, gdzie mój puls szaleje. Moja głowa opada na bok niekontrolowanie, gdy jego dłoń przesuwa się po mojej piersi tuŜ obok stanika. Zasysając głęboki oddech czekam, aŜ mnie to dogoni, ale jedyne o czym mogę myśleć, to jego dłoń Strona | 165

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

coraz bardziej badająca moje ciało. Chcę się dowiedzieć, jak to jest być dotykanym przez kogoś, komu się ufa; komu dałam na to pozwolenie. Jego palce zaczynają poruszać się pod moim stanikiem i moje wnętrze drŜy, gdy pociera kciukiem mój sutek. Gorąco wypala moje ciało i łapię go po bokach, chwytając się go wszystkim, co jest we mnie; czując jego blizny, podczas gdy on czuje moje. Wydaje z siebie jęk ssąc dolną część mojej szyi, a moje ciało wygina się w łuk w jego stronę. – Callie – szepcze. – Jeśli chcesz, Ŝebym przestał, po prostu mi powiedz. Nie chcę, Ŝeby przestawał. Ani trochę. Jest tak dobrze. – Nie chcęSłychać ogłuszający stuk i w ciągu kilku sekund wszystkie światła gasną i ogarnia nas ciemność. Zamieram, przywierając do Kaydena, gdy zabiera usta z mojej szyi. Czuję falowanie jego klatki piersiowej w miejscu, gdzie moje palce trzymają się go, i przez chwilę jesteśmy cicho. Potem Kayden zaczyna się śmiać. – Dobra, to jest zabawne. − Widzisz cokolwiek? – szepczę, odwracając głowę i mruŜąc oczy. Kręci głową. – Trzymaj się. Zabiera dłoń z mojej piersi i sądzę, Ŝe postawi mnie na ziemi, ale zamiast tego owija ramiona wokół dolnej części moich pleców, złączając palce, by utrzymać cięŜar mojego ciała. Idzie w ciemności, niosąc mnie i zaciskam nogi wokół niego marząc, by zobaczyć jego twarz, bo chcę wiedzieć, o czym myśli. Jego buty trą o trawę, a potem przenosimy się na beton. Chwilę później wychodzimy z tunelu na parking, który jest niemal pusty, za wyjątkiem kilku samochodów stojących w tylnym rzędzie, oświetlonych latarniami. Blask kłuje mnie w oczy. – Dlaczego to się stało? Jego szmaragdowe oczy błyszczą, kiedy wzrusza ramionami. – Zastanawiam się czy to było przypadkowe, czy zostało zrobione celowo, Ŝeby wypędzić nas z boiska. Poprawiam odrobinę swoje ręce tak, Ŝe są owinięte wokół jego karku. – Nie powinieneś był tam grać? − Technicznie, nie. – Jego uśmiech rozrasta się, gdy cieszy się tą chwilą. – Ale jestem bardzo zadowolony, Ŝe to robiłem. Pozwalam swojej głowie opaść na jego ramię, wdychając jego zapach. – To co teraz robimy? Strona | 166

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Przez chwilę nie odzywa się i w końcu odchylam się do tyłu, by spojrzeć mu w oczy. Wydaje się w sprzeczności o coś i wtedy stawia mnie na ziemi, splatając swoje palce z moimi. − Powinniśmy zobaczyć, dokąd poniesie nas wiatr? – pyta. Wpatruję się w swoją dłoń w jego ręce, a potem patrzę w górę na niego. – Jak dla mnie świetnie.

Strona | 167

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 13 #9 Zatańczyć w Deszczu #13 Żyć Chwilą #17 Być Sobą

Kayden Przyznaję się. Miałem to wszystko zaplanowane i skończyło się tak, jak miałem nadzieję. Od kiedy powiedziałem Callie o moim ojcu, zbliŜaliśmy się do siebie jako przyjaciele. Co było w porządku, za wyjątkiem tego, Ŝe kurewsko mnie do niej ciągnęło, objawienie, które mnie naszło podczas intensywnego momentu w bibliotece. Pomagała mi uczyć się do egzaminu z angielskiego i kiedy się pojawiła, miała na sobie kurtkę. Gdy czytała mi jakieś swoje notatki, zdjęła ją. Pod spodem miała białą koszulkę i widziałem zarys jej biustonosza pod nią oraz jej sutki sterczące pod materiałem. Prawdopodobnie nie zdawała sobie z tego sprawy, bo nie jest dziewczyną tego typu, która zrobiłaby coś takiego celowo. W rzeczywistości, gdybym zwrócił jej na to uwagę, jej policzki zrobiłyby się czerwone, a ona by uciekła. − Kayden? – zapytała, patrząc na mnie z zakłopotaniem. – Słuchasz mnie? Wyglądasz, jakbyś odpływał. Opierałem się o krzesło z ręką na stole i długopisem w ustach gryząc jego końcówkę. – Trochę odpłynąłem. Wypuściła z siebie wyczerpane westchnienie. – Chcesz, Ŝebym przeczytała to jeszcze raz? Kiwam głową, ledwie przywiązując uwagę. – Jasne. Zaczęła czytać z ksiąŜki, a mój umysł powrócił do brudnych myśli o tym, jakby to było dotykać jej całej i sprawiać, Ŝe jęczałaby pode mną, kiedy ja bym się w nią wbijał. Zastanawiałem się, czy pozwoliłaby mi na to, gdybym spróbował. Przyjaźń wydawała się dobrze na nas działać. Sprawiała, Ŝe się śmiałem i uśmiechałem i cieszyło mnie to. Moje ponure myśli i problemy były powstrzymywane częściej, niŜ kiedykolwiek.

Strona | 168

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Wydawało się, Ŝe naleŜało po prostu pozwolić rzeczom być, ale im więcej wpatrywałem się w jej usta czytające słowa z ksiąŜki, tym bardziej chciałem się w nie wpić. Jej oczy uniosły się nad ksiąŜką, a ona starała się wyglądać na złą. – Nie słuchasz mnie, prawda? Pokręciłem głową, nie mogąc powstrzymać się od uśmiechania do niej. – Nie bardzo. Przepraszam. Jestem trochę rozproszony. − Czym? – zapytała z niepewnością. – Chcesz o tym pogadać? Sporo mi zabrało, Ŝeby nie uśmiechnąć się i nie wyszeptać jej do ucha o kaŜdym szczególe Ŝywych obrazów biegających mi po głowie. – Nie, wszystko w porządku. Zaufaj mi. Prawdopodobnie nie chcesz tego słuchać. Zmarszczyła czoło Potrzebujesz przerwy?

próbując

zrozumieć,

dlaczego

byłem

tak

szczęśliwy.

–

− Niee, moŜesz czytać dalej. Rozkoszuję się dźwiękiem twojego głosu. Zassała dolną wargę, by stłumić śmiech i to niemal rzuciło mnie na krawędź. Postanowiłem, Ŝe muszę pobyć z nią trochę dłuŜej, zanim będę mógł wyczarować swój piękny plan z futbolem. Po tym jak na boisku zgasły światła, skończyliśmy z powrotem w moim pokoju. Byłem zaskoczony jak chętnie ze mną poszła. Niemal wycofałem się kilka razy po drodze, gdy moje uczucia zaczynały robić się dla mnie trochę zbyt intensywne. Przechodzi przez niewielką przestrzeń pomiędzy łóŜkami patrząc na moje rzeczy i podnosi pudełko z płytami DVD, czytając okładki. – Nagrałeś wszystkie swoje mecze? Robię minę zdejmując czapeczkę i rzucając ją na łóŜko. – Nie, mój tata to zrobił. Lubił zmuszać mnie do oglądania tego po wszystkim, Ŝeby mógł zwrócić mi uwagę na wszystkie błędy jakie popełniłem. Odkłada pudełko i odwraca się do mnie. – Przykro mi. − Nie, to mnie jest przykro – mówię, przeczesując palcami włosy. – Za gadanie z tobą o tych rzeczach. Jej oczy blokują się na mnie, gdy powoli do mnie podchodzi. – Chcę, Ŝebyś o tym ze mną rozmawiał. Nigdy nie zadawałabym ci pytań, gdybym nie chciała usłyszeć na nie odpowiedzi… Po prostu nie mogę zapomnieć o tym, co zobaczyłam tamtej nocy. Nie sądzę, Ŝe kiedykolwiek zapomnę. Strona | 169

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Przypominam sobie noc, gdy była pijana i mamrotała o facecie, który jej coś zrobił. – Ty teŜ moŜesz mówić mi o róŜnych rzeczach, jeśli chcesz. Jestem świetnym słuchaczem. Odwraca twarz do okna, jej klatka piersiowa podnosi się i opada. – Wiesz co, jestem bardzo zaskoczona jak cieplej jest tutaj, niŜ w domu. Coś ukrywa. Zmniejszam lukę między nami, a jej ramiona napinają się. Zaczynam otwierać usta, by na nią nacisnąć, ale ona przychyla głowę ku mnie z dziwnym wyrazem twarzy, jakby była przeraŜona. Zanim nawet mogę zarejestrować co robi, nachyla się i zamyka swoje usta na moich. Jej ciało drŜy, gdy zaciska dłonie na dole mojej koszulki, czekając aŜ odwzajemnię jej pocałunek. Nie planowałem ciągnąć tego dalej dziś wieczorem, ale dotyk jej ust jest obezwładniający. Nawet nie myśląc, moje usta otwierają się, a mój język rozdziela jej wargi, pochłaniając ją. − O mój BoŜe – jęczy, gdy moje ręce przemieszczają się na jej plecy i przyciągam ją do siebie, rozmyślnie poruszając ustami na jej wargach. Smakuję kaŜdy centymetr, kaŜde miejsce, zapamiętując je. Nagle intensywny pocałunek przechodzi w desperację. Odwracam nas i cofam się w kierunku łóŜka, moje nogi plączą się z jej nogami. Moja ręka wyskakuje do przodu, by złapać nas, gdy opadamy na materac. Przewracając ją na plecy, przytrzymuję cięŜar swojego ciała na rękach, ale pozwalając na wystarczającą bliskość, Ŝe jej ciepło promieniuje do mnie, a jej oddech omiata moją klatkę piersiową z kaŜdym jej wydechem. Rozluźniam się trochę i zaczynam odkrywać jej ciało rękami, czując miękką skórę jej brzucha, Ŝeber, spód jej piersi. Zanim zdaję sobie sprawę z tego co robię, znów mam dłoń pod jej stanikiem. Pocieram palcem jej sutek, a ona wzdycha, gdy jej nogi zaciskają się wokół mojego pasa. To jest takie dobre – o wiele za dobre. Muszę przestać, inaczej to się na mnie odbije. Zaczynam obracać się na bok, ale jej ciało podąŜa za moim i jej noga zaczepia o moje biodro tak, Ŝe moje udo jest wciśnięte pomiędzy jej nogi. Gdy moje palce zagłębiają się do jej talii, jej ciało wygina się do przodu, a ona ociera się o moje udo. Jej głowa opada do tyłu, kiedy jej szkliste oczy otwierają się i zaczyna drŜeć. Kurwa. Nigdy wcześniej nie byłem taki podniecony. Zaczynam poruszać nogą naprzeciw niej i pochylam się, by złapać jej wargę pomiędzy zęby kąsając ją lekko, kiedy owijam dłonią jej pierś. Chwytając się moich ramion, jej ciało trzęsie się nerwowo. Powinienem przestać? Jest całkiem jasne, Ŝe nigdy wcześniej nie zaszła tak daleko, a ja nie chcę być tym odpowiedzialnym za popchnięcie jej w miejsce, do którego nie jest gotowa pójść. Strona | 170

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Callie – mówię, ale jej place zaciskają się na moich łopatkach, jej paznokcie wbijają się w moją skórę przez materiał koszulki, gdy wypuszcza z siebie jęk i wiem, Ŝe jest blisko. Kładę dłoń pomiędzy jej nogami i pocieram przez resztę drogi, jej ciało podryguje przy mojej ręce. Chwilę później zaczyna mrugać, gdy jej ciało się relaksuje. Patrzę na nią pełen podziwu, gdy próbuje odzyskać kontrolę nad swoimi myślami. Gdy się uspokaja, jej cała twarz pogrąŜa się i moja klatka piersiowa napina się, gdy spogląda ponad moim ramieniem. − Hej? – Przesuwam palcem wzdłuŜ niewielkiego znamienia na boku jej oka. – Nic ci nie jest? Mruga na mnie i widzę, Ŝe próbuje się nie rozpłakać. – Taa, nic mi nie jest. – Wywija się z moich ramion i zaczyna przechodzić nade mną. – MoŜesz dać mi tylko kilka chwil? Martwię się. Smutek, który został zmyty z jej oczu, powrócił i jest powiększony. – Dokąd idziesz? − Muszę… - Nie kończy wstając i wciągając stanik i bluzkę z powrotem na swoje miejsce. Siadam, sięgając po jej rękę. – Callie, przepraszam. Nie powinienem byłOtwiera drzwi szeroko i wybiega bez Ŝadnego wyjaśnienia. − Kurwa mać. – Opadam na łóŜko, przeciągając palcami po twarzy. Zazwyczaj to ja jestem tym, który wymiguje się z tego typu sytuacji, co sprawia, Ŝe się zastanawiam, od czego ona ucieka.

Callie Nie mam pojęcia, co się właśnie stało. CóŜ, w zasadzie to wiem. Miałam swój pierwszy orgazm, od zwyczajnego ocierania o nogę Kaydena, a potem on dokończył to swoją ręką. Było tak dobrze, mój umysł z trudem mógł zrozumieć cokolwiek innego, ale kiedy to dobiegło końca, wszystko zwaliło się na moje barki jak stos popękanych cegieł. Nagle, widziałam jego twarz, zamiast Kaydena. Patrzy na mnie z niepokojem, gdy wyskakuję z łóŜka i wybiegam z pokoju. Gdy jestem juŜ w łazience, upadam na kolana przez toaletą. Podnoszę deskę, czując palący ból w Ŝołądku. Chcę tego na zewnątrz. Tak bardzo. Opuszczam głowę, wbijam palec w Strona | 171

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

głąb gardła i z nagłym popchnięciem zmuszam wszystko do opuszczenia mojego ciała. Moje ramiona szarpią się, gdy zaginam palec i wymiociny rozrywają moje gardło. Oczy mi wilgotnieją, a nozdrza płoną, gdy odchylam się i wyciągam palec z ust. Na koniuszku jest trochę krwi i ścieram ją kawałkiem papieru toaletowego. Opieram plecy o zimną wykafelkowaną ścianę i głowa opada mi do tyłu. Gorące łzy wylewają się z moich oczu i płyną po policzkach, gdy ścieram wymiociny i pot z twarzy rękawem mojej bluzki, a klatka piersiowa kurczy się niespokojnie, gdy staram się oddychać. − Nie chcę taka być – szepczę, gdy moje oczy wypełniają się łzami. – Nie chcę taka być. – Ciągnę się za włosy i krzyczę przez zęby, cholernie nienawidząc faceta, który mi to zrobił kaŜdą uncją siły, jaką posiadam. – Nienawidzę cię kurwa. Nienawidzę cię kurwa. Kurwa… - Moje krzyki przytłaczają mnie i poddaję się, wypłakując oczy i serce. *** Nie mogę przestać myśleć o Kaydenie i o tym, jakie to było uczucie, gdy mnie dotykał, jakie to było dobre. Chcę zrobić to jeszcze raz. Chciałabym tylko przestać utoŜsamiać to z tym jednym pieprzonym razem. Z tym jednym cholernym razem, o którym chciałabym zapomnieć. Wracam do tego wspomnienia tysiące razy, pragnąc z wyprzedzeniem zobaczyć, co się dzieje. Naprawdę myślałam, Ŝe on chciał mi tylko dać urodzinowy prezent. Tak łatwo poszłam za nim do mojego pokoju, faktycznie rozglądając się po łóŜku i podłodze, szukając prezentu. − Gdzie on jest? – zapytałam go, odwracając się. On zamykał drzwi. Dlaczego on zamykał drzwi? *** Tydzień mija, a ja unikam Kaydena za wszelką cenę. Ignoruję jego telefony, opuszczam jedne zajęcia, które z nim mam i nie otwieram drzwi, gdy puka. Czuję się źle, ale jestem zbyt zawstydzona, Ŝeby się z nim spotkać. Sądziłam, Ŝe po tym co się stało on po prostu odejdzie, ale tak się nie stało. Pod koniec tygodnia zakradłam się do biblioteki, bo wiedziałam, Ŝe on jest zajęciach z biologii, Ŝeby znaleźć jakieś ksiąŜki do eseju, który musiałam napisać temat depresji. Kampus jest dość cichy, bo jest juŜ coraz bliŜej świąt. Moi rodzice lecą Florydę zobaczyć się z moimi dziadkami na Święto Dziękczynienia, więc nie wracam domu. Nie mogę teŜ pozwolić sobie na bilet lotniczy, Ŝeby polecieć tam z nimi.

na na na do

Strona | 172

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Gdy przeszukuję półkę, mój telefon wibruje w kieszeni. – Hej, myślałam, Ŝe masz zajęcia – odpowiadam. Seth mówi: – Nie powinienem powiedzieć tego samego do ciebie? − Robię sobie dzisiaj przerwę. − Przerwę od czego? – pyta z insynuacją. − śycia. – Muskam palcami po tytułach, dotykając zuŜytych grzbietów ksiąŜek. – Poza tym, spędzam czas na nadrabianiu zadań. Po odgłosie muzyki lecącej w tle domyślam się, Ŝe oglądasz powtórki Słodkich Kłamstewek. − Hej, nie planuję spędzić całego dnia w swoim pokoju – kłóci się. – Tak naprawdę, to właśnie mam zamiar wyjść, by spotkać się z tobą. Gdzie jesteś? Wzdycham, prostując się. – Jestem w bibliotece próbując znaleźć tę cholerną ksiąŜkę o depresji. Według katalogu powinna tu być, ale totalnie nie ma jej na półce. − W której jesteś sekcji? − Jestem w tylnym rogu, blisko okna wychodzącego na stadion. – Przełykam gulę w gardle, która tworzy się, gdy myślę o Kaydenie. − Będziesz tam przez jakiś czas? – pyta, a telewizor milknie. – JuŜ wychodzę. Stając na palcach zaglądam na górny rząd na półce. – Prawdopodobnie. Jestem za niska, Ŝeby zobaczyć górną półkę. − Dobra, Moja Callie, jeden rycerz w lśniącej zbroi jest w drodze. – Rozłącza się i wsuwam telefon do swojej tylnej kieszeni. Przeszukuję pobliskie nawy za stołkiem, który widziałam tutaj juŜ kilka razy. W końcu poddaję się i wracam na miejsce. Podpierając nogę na drugiej półce, rozglądam się na lewo i prawo i wspinam się po regale. − Tutaj jest – mówię i chwytam ksiąŜkę z rzędu. Zeskakuję i czuję, Ŝe ktoś przysuwa się do mojego boku. Gdy patrzę w górę, nagle mały komentarz Setha o rycerzu w lśniącej zbroi nabiera sensu. Przede mną stoi Kayden, ubrany w dŜinsy i czarną bluzę, a jego brązowe włosy są w nieładzie. − Hej. – Jego ramiona są sztywne, a głos napięty. – Unikasz mnie. − Tak – przyznaję, bawiąc się rogami stron. – Przepraszam za tamto. Chodziło o pewne rzeczy.

Strona | 173

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Nie musisz przepraszać, Callie. – Opiera rękę o jedną z półek i przenosi na nią cięŜar swojego ciała. – Tylko chciałbym wiedzieć, o co chodziło… Czy ja… naciskałem, Ŝebyś zrobiła pewne rzeczy? Kręcę głową. – Nic z tego nie jest twoją winą, przysięgam. Chciałam… wszystkiego, co się stało, chciałam. Jego ramiona rozluźniają się. – To dlaczego uciekłaś? − To skomplikowane – mówię, wpatrując się w punkt na podłodze, przed moimi stopami. Pochyla ciało do przodu, by pochwycić moje spojrzenie. – MoŜesz o tym ze mną pogadać. MoŜe mogę pomóc. Jestem całkiem dobry w rozumieniu skomplikowanych rzeczy. − To nie jest coś, w czym moŜna pomóc – mówię. – To tylko coś, z czym muszę sobie radzić. Stopniowo wypuszcza oddech. – Całkowicie to rozumiem. − Przepraszam, Ŝe cię przeraziłam. Nie powinnam po prostu uciekać i unikać cię przez ostatni tydzień. Tylko nie wiedziałam, co powiedzieć i czułam się głupio. Następnym razem postaram się tego nie robić. − Będzie następny raz, Ŝebyś starała się tego nie zrobić? Nie zdawałam sobie sprawy z tego, co mówię. – Nie wiem. O co ci chodzi? Chichocze nisko. – Myślę, Ŝe byłem całkiem jasny w tym, czego chcę. Więc tak naprawdę chodzi o ciebie. Czego ty chcesz, Callie? Moje oczy wędrują po jego długich nogach, napiętej klatce piersiowej i lądują na jego oczach, którym na niczym bardziej nie zaleŜy, jak na poznaniu mojej odpowiedzi. Chcę jego. Chcę jego. Nagryzmoliłam to w swoim dzienniku wiele razy, poniewaŜ jest to prawda. − Chcę… - Przerywam, próbując znaleźć najlepsze słowa. – Chcę spędzać z tobą więcej czasu. Jego uśmiech rozszerza się, a postawa rozluźnia, gdy strzela kostkami. – Przez chwilę sprawiałaś, Ŝe się denerwowałem. Nie mogę powstrzymać uśmiechu. – Po prostu próbowałam dobrać najlepsze słowa.

Strona | 174

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Jego oczy przenoszą się ponad moim ramieniem do okna, gdzie niebo zaczyna róŜowieć, gdy słońce chowa się za wzgórzami. – Za jakieś pięć minut muszę być na stadionie, ale czy moŜesz coś dla mnie zrobić? Chowam ksiąŜkę pod pachą. – Jasne. Co takiego? − MoŜesz przyjść popatrzeć, jak gram? – pyta. – Potrzebuję, Ŝeby ktoś mnie dopingował. − A nie właśnie po to są czirliderki? – śartuję. − Czirliderki są przereklamowane. – Sięga ku mojej twarzy, waha się, po czym przesuwa opuszkiem kciuka po mojej dolnej wardze. – Poza tym mam przeczucie, Ŝe przyniesiesz mi duŜo szczęścia. Muszę zmuszać swoje powieki, by pozostały otwarte przy jego dotyku. – Dobrze… Będę tam. *** Niebo jest szare, światła są jasne na zielonym boisku, a metalowa ławka pod moim tyłkiem zimniejsza od zamraŜarki. Wokół mnie znajdują się skupiska ludzi, którzy krzyczą, śmieją się i machają rękami w powietrzu. To sprawia, Ŝe czuję się zdenerwowana, ale dam sobie radę. − Co jest takiego w futbolu, co sprawia, Ŝe ludzie szaleją? – Seth obserwuje boisko z rozszerzonymi oczami, a następnie zerka na cyfrowy zegar na tablicy. – Naprawdę nie czaję, o co tyle krzyku. Nigdy tego nie rozumiałem. Byłem juŜ wcześniej na meczach – patrzyłem… jak Braiden gra – ale wciąŜ tego nie czaję. − MoŜe to zabawne oglądać facetów biegających w kółko w obcisłych gatkach – sugeruję, wzruszając ramionami. − Wiesz co? Właśnie trafiłaś w samo sedno. – Jego brązowe oczy omiatają boisko, gdzie stoją ustawieni gracze, gdy zarzuca sobie kaptur na głowę. Kayden jest łatwy do spostrzeŜenia, poniewaŜ jest jednym z najwyŜszych. Oczywiście „Owens” na odwrocie jego brązowo-Ŝółtej koszulki teŜ jest swego rodzaju wskazówką. Myślę, Ŝe zerkał na mnie kilka razy, ale cięŜko stwierdzić na pewno. Pięć minut później Seth zaczyna się niecierpliwić, stukając palcami o swoje podskakujące kolano. – Czuję, jakbym musiał wstać i zatańczyć, czy coś. OŜywić tę imprezę. Macham ręką w powietrzu. – No to tańcz. Strona | 175

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Przekrzywia głowę na okrągłego męŜczyznę siedzącego obok niego, noszącego czapeczkę i bluzę z kapturem, wypychającego sobie usta orzeszkami. – Zastanawiam się, co zrobiłby ten facet, gdybym zaczął. Śmieję się, chowając ręce pomiędzy nogami. – Prawdopodobnie rzuciłby w ciebie tymi orzeszkami. Wyciąga twarz i przesadnie pociera brzuch. – Dobrze, mam nadzieję, Ŝe to zrobi. Jestem głodny. Zerkam na czasomierz. – Zostały jeszcze tylko dwie minuty. − I wygrywamy czy przegrywamy? − Wynik to dwadzieścia osiem do trzech. Podnosi dłonie na boki, robiąc minę „heloooł”. – A kto ma dwadzieścia osiem? Wskazuję na swoją klatkę piersiową. – My. Wygrywamy duŜą przewagą. Kiwa głową na boki, rzucając okiem na kobietę przed nami, wciągającą hamburgera. – BoŜe, ale jestem głodny. Wzdycham, wskazując na schody. – To idź wziąć sobie coś do jedzenia. Na zewnątrz są jakieś stoiska. Patrzy na schody sceptycznie. – Pójdziesz ze mną? Sportowcy są intensywni. Śmiejąc się wstaję, a on idzie za mną. Mówię przepraszam przynajmniej dziesięć razy, gdy przypadkowo staję ludziom na stopach. Kiedy jesteśmy na schodach wypuszczam oddech ulgi na otwartą przestrzeń i podąŜam za Sethem, który drepcze na dół. − Nie wychodzisz, prawda? – Słyszę jak ktoś krzyczy przez gwar tłumu. Kayden stoi przy bocznej linii, wyglądając ekstremalnie seksownie w swoim stroju, ze swoimi szmaragdowymi oczami utkwionymi we mnie. Kręcę głową, owijając palce wokół zimnej poręczy i przechylając się przez nią. – Nie, Seth musi tylko coś zjeść! − To dobrze, bo nie chcę Ŝebyś zabrała ze sobą swoje szczęście! – krzyczy z mrugnięciem oka i uśmiecha się.

Strona | 176

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Staram się nie dopuścić do rozprzestrzenienia wielkiego głupkowatego uśmiechu na moich ustach. – Nie martw się! Wrócę! Czekaj na mnie potem, mówi bezgłośnie, jego usta poruszają się powoli pod kaskiem. Zahipnotyzowana kiwam głową, a on wraca do swojej druŜyny spręŜystym krokiem. Zwracam swoją uwagę z powrotem na przejście i niemal wpadam na Setha. – Myślałam, Ŝe poszedłeś. – Łapię się poręczy i robię krok do tyłu. Wpatruje się we mnie niezgłębienie. – Nie mogę w to uwierzyć. Schodzę na bok z drogi jakiemuś męŜczyźnie. – W co? Kręci głową z podziwem. – Jesteś w nim zakochana. Przewracam oczami, niemal się śmiejąc. – Nie jestem. A teraz czy moŜemy iść proszę po coś do jedzenia dla ciebie zanim skończy się mecz i zostaniemy stąd wyniesieni przez tłum? Kręcąc głową wycofuje się w kierunku ostatniego biegu schodów, wciąŜ myśląc o tej samej absurdalnej rzeczy, ale się myli. Nie jestem zakochana w Kaydenie. Ledwie go znam, a miłość wymaga duŜo czasu, duŜo zaufania i wielu innych rzeczy, których nie rozumiem. *** Seth zostawia mnie w tunelu, tuŜ obok szatni. Dziś wieczorem ma randkę z Greysonem i odchodzi w kierunku swojego samochodu, podskakując po drodze. Po tym jak tłum się przerzedza, siadam na betonie i sprawdzam wiadomości. Mama: Cześć kochanie. Próbowałam dodzwonić się do ciebie przez ostatnie kilka godzin. Chciałam wiedzieć, czy przyjeŜdŜasz do domu na Święto Dziękczynienia. Wiem, Ŝe trochę za późno na wiadomość i juŜ powiedziałam ci, Ŝe wyjeŜdŜamy z miasta, ale nasze plany się zmieniły i zostajemy w domu. Zadzwoń do mnie. Wzdycham na myśl powrotu do domu, do wspomnień i kłamstw. Wsadzam telefon do kieszeni kurtki i kieruję swoją koncentrację na bok, gdzie deszcz zaczyna lać z nieba, zalewając chodniki i ulice. Latarnie migoczą przez krople deszczu i wdycham ten zapach, zamykając oczy. − Jasna kurwa cholera. – Głos Kaydena wzrasta ponad hałasem. Strona | 177

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Otwieram oczy. Stoi tuŜ przede mną, ubrany w szarą koszulkę Henley, ciemne dŜinsy i buty. Jego włosy są wilgotne, a oczy utkwione w deszczu. Staję na nogi i otrzepuję brud z tyłu swoich dŜinsów. − Miałem rację, co do twojego szczęścia – mówi. – Totalnie skopaliśmy im dupy. Kręcę głową. – Myślę, Ŝe to wszystko zasługa chłopaków. Nie moja. Jego nogi rozciągają się przede mną, gdy zamyka przestrzeń między nami. – Nie ma mowy, to wszystko dzięki tobie. Grałem lepiej niŜ kiedykolwiek, bo wiedziałem, Ŝe patrzysz i starałem ci się zaimponować. − Wiesz, Ŝe widziałam wcześniej jak grasz, prawda? Przechyla głowę na bok. – Kiedy? Wzruszam ramionami. – Czasami tata zabierał mnie na treningi, bo rodzice myśleli, Ŝe częściej powinnam wychodzić z domu. Siedziałam pod trybunami i patrzyłam. – Patrzy na mnie ze smutkiem, kiedy chowam dłonie w rękawy i zmieniam temat. – Co mamy zamiar robić w deszczu? Luke nie przyjechał, prawda? Jego oczy wędrują do zasłony deszczu spływającego z dachu. – Nie, zawsze przychodzimy na piechotę. Mogę iść poprosić kogoś o podwiezienie. Myślę, Ŝe kilkoro ludzi tutaj przyjechało. Patrzę jak deszcz rozpryskuje się na betonie, wiedząc, Ŝe gdyby był tutaj Seth, zmusiłby mnie, Ŝebym tam wyszła. – Na liście jest jedna rzecz, która mówi o tańczeniu w deszczu. Brwi Kaydena marszczą się, kiedy kieruje swoją uwagę z powrotem do mnie. – Chcesz tam wyjść i tańczyć? Patrzę na niego, decydując. – Nie, ale chyba pobiegnę do domu. Spotkamy się tam. Zanim moŜe odpowiedzieć, wybiegam z tunelu umieszczając dłonie nad głową, drŜąc, gdy zimne krople przemakają przez moją kurtkę i spływają mi po twarzy. KałuŜe rozchlapują się pod moimi butami, kiedy gnam chodnikiem, czując się rześko i Ŝywo. Grzmot przetacza się przez niebo i deszcz zacina mocniej, ale opuszczam ręce do boków, odpuszczając i będąc sobą, Ŝyjąc tą chwilą.

Strona | 178

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kayden Byłem nabuzowany przez cały mecz. Coś w fakcie, Ŝe była tam Callie, nie oceniając mnie, a jedynie będąc tam dla mnie, złagodziło nacisk, jaki mój tata zawsze na mnie kładł. Na powrót wniosła do tego zabawę i grałem lepiej niŜ kiedykolwiek. Po zmianie stroju wychodzę z szatni. Siedzi na ziemi z głową odwróconą na bok i zamkniętymi oczami. Wpatruję się w nią przez chwilę, napawając się jej rozchylonymi wargami, jej długimi rzęsami trzepoczącymi za kaŜdym razem, gdy uderza grzmot i sposobem w jaki porusza się jej klatka piersiowa, gdy oddycha. W końcu spoglądam na koniec tunelu i kurwa mać, strasznie leje. Gdy próbuję znaleźć sposób, Ŝeby zabrać nas z powrotem do akademików i nie zmoknąć, ona mówi coś o tańcu w deszczu zapisanym na jej liście i wybiega w burzę. Jestem oszołomiony, gdy biegnie w dół chodnika, rozchlapując kałuŜe z rękami po bokach, jakby to była najlepsza chwila w jej Ŝyciu. − Pieprzyć to. – Wybiegam za nią. Gdy woda uderza w moje ciało, jest jak lód. CięŜko utrzymać mi oczy na Callie, bo deszcz tak zacina. Osłaniam twarz ręką i trzymam podbródek schowany w dół. Zwalnia, gdy dobiega do ulicy, Ŝeby rozglądnąć się za autami, a ja doganiam ją, dysząc głośno. − Zwariowałaś? – pytam, gdy perełki wody latają wszędzie. – Tu jest kurwa zimno jak cholera! Odskakuje zaskoczona, deszcz spływa strugami w dół jej ciała, a włosy kleją się do policzków i szyi. – Nie wiedziałam, Ŝe za mną szedłeś. Nie musiałeś. Splatam swoje palce z jej i przebiegamy przez ulicę, woda przemaka przez nasze ubrania i kapie nam z włosów. Trzymam ramię nad jej głową, osłaniając ją od deszczu najbardziej, jak to tylko moŜliwe. Samochody suną w górę i w dół ulicy, kiedy pędzimy chodnikiem w kierunku mojego akademika. Gdy docieramy do drzew rosnących przed nim, prowadzę ją do bocznego wejścia, ale ona wyślizguje swoją dłoń z mojej i wyskakuje spod drzew na ulewny deszcz. − Callie, co ty do cholery wyprawiasz? – wołam, kiedy lodowate krople deszczu kapią z gałęzi na mój kark i twarz. Zamyka oczy i rozpościera ramiona na boki, odchylając głowę do tyłu i kręcąc się w koło, a mokre ubrania przywierają do jej ciała. Deszcz leje się jej po twarzy i kapie z włosów, które opadły luźno i zwisają jej przy plecach. Kurtka opada jej z ramion, a woda zalewa kaskadami jej nagą skórę. Strona | 179

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Podchodzę bliŜej, niezdolny oderwać od niej oczu. Sposób, w jaki się rusza, sposób w jaki deszcz pokrywa jej ciało – jestem tym zafascynowany. Schylając głowę, wychodzę ze schronienia pod drzewem, dołączając do niej w deszczu. Nie rozumiem tego, ale potrzebuję być blisko niej. Nigdy wcześniej tak się nie czułem i jest to ekscytujące i przeraŜające, poniewaŜ nigdy nie potrzebowałem niczego od nikogo. Zatrzymuję się przed nią na środku błotnistego trawnika i jej powieki się unoszą, a rzęsy trzepoczą pod kroplami deszczu. Zaczyna podnosić głowę, ale ujmuję jej twarz w obie dłonie przytrzymując ją w miejscu. Wysuwam głowę do przodu i przenoszę swoje usta do jej. Zasysając deszcz z jej dolnej wargi smakuję ją powoli, czując ciepło jej oddechu na swoich wargach. − Kayden – mruczy zamykając oczy, gdy jej dłonie wędrują w górę moich pleców i zawiązują się na moich włosach. Otwieram usta i wsuwam język głęboko między jej wargi, gdy moja dłoń zaplątuje się w jej mokre włosy. Moja druga dłoń zsuwa się po jej szyi zostawiając gorący ślad, gdy kreślę dotykiem drogę wzdłuŜ jej mokrych ubrań i ciała, w dół do jej bioder. Podnoszę ją do góry, a ona jęczy, kiedy jej nogi zamykają się ciasno wokół mojego pasa. Gorąco naszych ciał ogrzewa chłód z mokrych ubrań, gdy przywieramy do siebie nawzajem. Trzymając ją mocno, umocowuję ręce pod jej tyłkiem i całuję zaciekle, kiedy deszcz niemal nas zatapia. Ruszając przez trawnik, rozchylam co chwilę powieki, Ŝeby się upewnić, Ŝe idę w dobrym kierunku do mojego akademika. Na szczęście ktoś wchodzi do środka, gdy docieramy do wejścia. Łapię drzwi stopą zanim się zamykają, manewrując, by je otworzyć i wprowadzam nas do korytarza nie puszczając jej. W środku są ludzie patrzący na nas z ciekawością, ale nie przestaję. To jeden z tych momentów, w których niemal bym zginął, gdybym się odsunął. Kiedy moje ręce wędrują po jej ciele, czuję wszystko. To, w jaki sposób moje serce podskakuje w klatce piersiowej, to jak jej dłonie w moich włosach przyspieszają mój oddech, podniecenie, by zabrać ją do pokoju, chęć by dotykać jej więcej, sprawić, Ŝeby jęczała, to jak do mnie przywiera, ufając mi, potrzebując mnie. Nikt wcześniej nigdy mnie nie potrzebował, poniewaŜ nikomu wcześniej na to nie pozwoliłem.

Strona | 180

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Callie Tańczę w deszczu, tak jak chcę. Jest zimno, ale to wspaniałe, poniewaŜ to jest mój wybór. Obracam się w koło, Kayden podchodzi do mnie ze strachem i poŜądaniem w oczach. Spojrzenie to przeraŜa mnie i ekscytuje. Nie wiem, czy jestem gotowa na to, co czeka po drugiej stronie tego spojrzenia, ale chcę się dowiedzieć. Ujmuje moje mokre policzki i całuje mnie rozmyślnie, jakby zapamiętywał kaŜdą sekundę. Jest to idealny pocałunek i udaję, Ŝe to mój pierwszy, całując go tak, jak mam na to ochotę. Podnosi mnie z ustami przymocowanymi do moich, gdy niesie mnie do swojego pokoju. Chwytam się go mówiąc sobie, Ŝe tym razem mogę posunąć się dalej, Ŝe muszę mu tylko zaufać. Jakoś otwiera drzwi do swojego pokoju bez stawiania mnie na ziemię i wtacza się do środka, zamykając drzwi. Śmiejąc się przy moich ustach skopuje coś z drogi, a to uderza w ścianę z hukiem. Opuszczam nogi na podłogę, gdy jego ręce zakradają się pod moją koszulkę, a jego dłonie są zimne przy mojej skórze. Śledzę palcami jego mokre kosmyki, w dół jego szerokich ramion do brzegu jego koszulki, wzdłuŜ dolnych mięśni jego brzucha. Krzywi się na mój dotyk i cofam rękę z powrotem. – Przepraszam – mówię. Mruga na mnie, po czym sięgając ponad ramionami ściąga koszulkę przez głowę i rzuca ją na podłogę. Widziałam go raz bez koszulki, przy domku z basenem. Jednak teraz jest inaczej. Światło podkreśla kaŜdą białą bliznę, małą i duŜą, na jego szczupłym torsie, rękach, twardym brzuchu. Niektóre są tak małe jak mój paznokieć, niektóre większe, i jest jedna, która ciągnie się wzdłuŜ całego jego przodu. Odruchowo pochylam się do przodu, zamykam oczy i dotykam ustami środka jego klatki piersiowej nad sercem, oddechem muskając jego skórę. − Callie – mówi, gdy jego mięśnie sztywnieją. – Nie sądzę… - Nie dokańcza, gdy zaczynam rozsypywać pocałunki po całym jego torsie, upewniając się, by dotknąć kaŜdej jednej blizny, chcąc by to zabrało od niego wspomnienia, ale wiedząc, Ŝe tak mroczne wspomnienia nie odejdą. Moja głowa wędruje w górę do jego obojczyka, szyi, brody. Nie wiem, co robię, albo co czuję, ale to jest nowe i niedoświadczone i wysyła adrenalinę do mojego ciała. Gdy dosięgam jego ust, składam na nich pocałunek i odsuwam się. Jego oczy są powiększone, oddech nieregularny, a jego twarz jest wypełniona agonią. Sztywnieję, martwiąc się, Ŝe zrobiłam coś nie tak, ale wtedy jego wyraz twarzy Strona | 181

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

łagodnieje. Przykrywa dłonią mój kark, opuszki jego palców przyciskają się do mojej skóry, gdy pochyla się całując mnie z taką pasją, która wyrywa cały chłód z wnętrza mego ciała. Wycofuje nas do łóŜka zsuwając kurtkę z moich ramion i sięgając do brzegu mojej koszulki. Mówię sobie, Ŝe mogę temu sprostać; Ŝe on nie ma zamiaru mnie skrzywdzić, kiedy podnoszę ręce, a on ściąga mi ją przez głowę. To wielki krok i cholernie mnie przeraŜa, ale on rozbija swoje wargi o moje, zanim moje myśli mogą mnie doścignąć. Przywieram do jego bicepsów, gdy rozpina mój stanik, który opada mi z ramion. Ledwie oddycham na uczucie dotyku jego nagiej skóry na mojej. To dobre uczucie. I złe. To jest jak wszystko, czego chciałam, ale nie sądziłam, Ŝe mogę mieć. Jego usta opuszczają moje i suną w dół przez zagłębienie w mojej szyi, zatrzymując się u szczytu mojej klatki piersiowej. Moje powieki zamykają się przy pierwszym kontakcie jego ust z moim sutkiem. Zaciskam dłonie w pięści, nie wiedząc gdzie skierować tę energię, gdy przesuwa językiem wzdłuŜ krzywizny mojej piersi. Błagalne wołanie ucieka z mych ust, gdy moje kolana zaczynają się poddawać. Chwyta mnie w talii, jego dłonie przypalają gorącem, gdy mnie przytrzymuje, tworząc ścieŜkę pocałunków wzdłuŜ mojej klatki piersiowej. Mrowiące uczucie rozprzestrzenia się między moimi udami i krzyczę, chwytając w garści jego włosy, gdy serce pulsuje mi w piersi. − Jesteś taka piękna – Kayden mruczy, gdy staram się ustać na nogach. − Jesteś taka piękna – mruczy przyciskając mnie. Walczę, by się uwolnić, ale jego kolana dociskają moje łydki, a palce owijają się wokół nadgarstków, łapiąc moje ramiona w pułapkę nad moją głową. To wszystko nadchodzi rozbijając się jak deszcz i pioruny na zewnątrz. Moje oczy otwierają się i wyszarpuję się, składając ramiona na piersiach. – Prze-przepraszam. N-nie mogę tego zrobić. Mruga oczami w szoku. – Co się dzieje? Odwracam się w miejscu przeszukując podłogę. – To nic. Tylko potrzebuję swojej koszulki. – Kopię jakieś ciuchy na podłodze po drodze, moje płuca zaciskają się mocno, zwęŜając mój przepływ tlenu. – Po prostu potrzebuję koszulki. Jego palce muskają moje ramię i cofam się, powstrzymując łzy. – Powiedz mi co jest nie tak – błaga.

wciągając

głęboki

oddech,

− To nic. – Strącam z ramienia jego rękę, gdy łzy wylewają się z moich oczu. – Po prostu muszę iść. Strona | 182

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Jego dłonie schodzą w dół mojego ramienia i zmuszają mnie do stanięcia do niego twarzą. Utrzymuję spojrzenie utkwione w podłodze, odmawiając patrzenia na niego. Zahacza palec pod moją brodą i unosi moją twarz do góry. Znajduje łzy i jego oczy rozszerzają się. – O mój BoŜe, myślałem, Ŝe nic ci nie jest, skoro posunęłaś się tak daleko. Przepraszam. − To nie ty czy to. – Wyszarpuję od niego twarz i cofam się w kierunku drzwi, z rękami wciąŜ zasłaniającymi piersi. − Więc co to jest? – Robi krok w moją stronę, przeszukując moje oczy desperacko w poszukiwaniu odpowiedzi. – Callie, naprawdę mnie teraz przeraŜasz. Proszę powiedz mi, co się dzieje. Potrząsam głową cofając się, moje ramiona zwijają się do wewnątrz w upokorzeniu. – Nie mogę ci powiedzieć. Po prostu muszę iść. Obrzydliwe uczucie zaczyna narastać w moim Ŝołądku, posiadając mnie, panując nade mną, zataczam się do drzwi, gotowa wybiec przez nie bez koszulki. Wyprzedza mnie, zablokowując mi drogę swoim ciałem. − Nie moŜesz tak tam wyjść – mówi, prześlizgując wzrokiem po mojej nagiej klatce piersiowej. − Muszę się stąd wydostać – dławię się, ściskając swój Ŝołądek. − Czuję jakbym zrobił coś złego… skrzywdziłem cię, czy coś? Moje ramiona pochylają się, gdy dławię się szlochami. – Ty nic nie zrobiłeś. On to zrobił. − Kto? – Podchodzi do mnie, a ja jestem na pograniczu wetknięcia sobie palca w gardło dokładnie tutaj przed nim, poniewaŜ nie mogę tego wytrzymać w środku. Przemykam na bok próbując go ominąć, ściany zbliŜają się do mnie. Potrzebuję powietrza. – Muszę się stąd wydostać. Jego palce zahaczają o moją talię. – Nie mogę pozwolić ci tak wyjść. Po prostu zaufaj mi wystarczająco, Ŝeby mi powiedzieć. − Nie! Nie poradzisz sobie z tym. − Callie. – Jest przeraŜony. Ja jestem przeraŜona. Cała ta sytuacja jest porąbana. – Poradzę sobie ze wszystkim, co mi powiesz. Potrząsam głową, gdy moje kolana uginają się, a jego ramiona podtrzymują mnie. – Nie, nie moŜesz. – Wymiociny palą mnie w tyle gardła, w uszach mi dzwoni, a mój wzrok Strona | 183

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

rozmazuje się od większej ilości łez. Hiperwentyluję i dostaję zawrotów głowy. – Nikt nie chce radzić sobie ze słuchaniem o dwunastoletniej dziewczynce, która została zgwałcona… Muszę trzymać to w zamknięciu. Muszę… - Nie kończę wiedząc, Ŝe nigdy tego nie cofnę. Wyszarpuję się z jego ramion zawstydzona, ale on chwyta moją rękę i szarpie mnie za ramię, przyciągając mnie do siebie. Tuli moją głowę, gładzi moje włosy, kiedy me ramiona się trzęsą, a łzy moczą jego pokrytą bliznami pierś.

Strona | 184

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 14 #34 Pozwolić Komuś Kaydenowi Zbliżyć Się Do Ciebie

Kayden Gdybym mógł trzymać ją przez wieczność, zrobiłbym to. Nie spodziewałem się, Ŝe to wyjdzie z jej ust. Wiedziałem, Ŝe skrywa w sobie coś mrocznego, ale nie to. To boli głęboko w mojej piersi i mocno się staram, by znowu nie uderzyć pięścią w zagłówek łóŜka. Jedyną rzeczą, która mnie powstrzymuje jest to, Ŝe nie chcę odrywać od niej swoich rąk. Płakała bardzo długo, a kaŜdy jej szloch niemal rozrywał mnie na pół. To było tak, jakby rozchodziły się szwy. W końcu zapadła w sen zwinięta przy mnie, z głową wtuloną w moją klatkę piersiową. Kreślę linie na jej nagich plecach, wpatrując się w pustą przestrzeń, zastanawiając się jak ktokolwiek mógł jej to zrobić. Nie wiem, czy dam sobie z tym radę. Im dłuŜej tu leŜę, tym bardziej wyniszcza mnie uczucie gniewu. Poruszam dłońmi, wbijam paznokcie w skórę walcząc, by pozostać nieruchomo. Callie zaczyna się kręcić i spogląda na mnie opuchniętymi, zaczerwienionymi oczami. − Wszystko w porządku? – pytam, odgarniając jej włosy z czoła. − Nic mi nie jest. – Jej głos jest ochrypły, policzki czerwone, a źrenice rozszerzone. Przerywam, niepewny jakie pytanie będzie właściwym, albo czy takie w ogóle istnieje. – Callie, to co mi powiedziałaś… kto jeszcze o tym wie? − Nikt. – Jej nagie ramiona unoszą się i opadają, gdy walczy o oddech. – Z wyjątkiem Setha. Waham się, moje palce wciąŜ są w jej włosach. – Nawet twoja mama? Smutek w jej oczach niemal mnie zabija. – Tylko ty i Seth. – Opuszcza głowę, zakrywając twarz.

Strona | 185

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Chcę ją zapytać kto to był, Ŝebym mógł go złapać i kurwa zatłuc na śmierć. Tysiące pomysłów przepływają przez mój umysł, ale nigdy nie znałem jej na tyle dobrze, by czynić podejrzenia. Mógłbym ją zapytać, ale w tej chwili mogłaby się załamać, gdybym to zrobił. Wiem, poniewaŜ znajdowałem się w tym połoŜeniu przez większość swojego Ŝycia. − Myślę, Ŝe powinniśmy cię ubrać. – Unoszę głowę i spoglądam ponad jej ramieniem na zegarek na szafce nocnej. − Przepraszam. Pewnie masz coś do roboty, a ja siedzę tutaj, zatrzymując cię. – Pochyla głowę na bok, Ŝeby wymknąć się spod mojego ramienia, ale zginam ręce i przytulam ją do siebie. − Powiedziałem to tylko dlatego, bo Luke niedługo wróci – wyjaśniam, przysuwając jej twarz bliŜej do siebie. – A nie dlatego, Ŝe chcę Ŝebyś się ubrała i wyszła. − Och. – Rozluźnia się trochę, kosmyki jej włosów rozsypują się po mojej piersi, gdy opuszcza swoją twarz. Odsuwam niektóre z jej pasemek na bok, które pachną lekko deszczem i całuję delikatnie w usta. Gdy się odsuwam, wydaje się zaskoczona. − Kayden… ja… ja… - Walczy o słowa. – Nie musisz ze mną być, poniewaŜ jest ci mnie Ŝal. Nawet nie miałam zamiaru ci tego mówić. Po prostu zostałam złapana przez tę chwilę. Patrzę na nią, zdumiony. – Jestem z tobą, poniewaŜ tego chcę. Przełyka z trudem. – Nawet po tym, co ci powiedziałam? Muskam palcem jej kość policzkową. – Callie, czuję do ciebie dokładnie to samo, co godzinę temu. Nic się nie zmieniło. Odgania łzy mrugając oczami. – Jesteś pewny? PoniewaŜ czasami… czasami jestem w rozsypce. To, co się przed chwilą stało nie było jednorazowe. Staję się taka, kiedy przypominam sobie róŜne rzeczy. Kiwam głową, przeraŜony jak diabli. Chcę z nią być, bardziej niŜ czegokolwiek innego w tej chwili. Mam tylko nadzieję, Ŝe dam sobie z tym radę, dla jej dobra.

Strona | 186

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Callie Nie chciałam zrzucić tego na niego jak gigantyczną bombę, ale potrzeba, by od niego uciec i pozbyć się tego podłego uczucia w moim ciele była zbyt przytłaczająca. Pozwoliłam wymsknąć się temu mając nadzieję, Ŝe zeświruje i mnie puści, ale on zrobił na odwrót. Trzymał się, pozwalając mi się wypłakać, pozwalając mi się rozpaść i dając mi więcej, niŜ kiedykolwiek się dowie. Powiedzenie mu tego głośno było wyzwalające, jakbym ponownie chwyciła część mojego Ŝycia. Miałam tylko nadzieję, Ŝe tak pozostanie. Nie puszcza mnie, gdy siadam, jego ciało unosi się razem ze mną. Puszcza mnie na chwilę, by przejść przeze mnie i podnieść mój stanik z podłogi. Przekładam ręce przez ramiączka, a moje ręce trzęsą się, gdy sięgam z tyłu do zapięcia. Następnie sięga po moją koszulkę, strzepując ją, i przeciąga mi ją przez głowę. Podnoszę ręce, gdy ciągnie ją w dół zakrywając mnie. − Co chcesz robić przez resztę dnia? – pyta i patrzy przez okno. – Albo powinienem powiedzieć, nocy? Ciągnę koszulkę w dół brzucha i wyciągam włosy spod kołnierzyka. – Prawdopodobnie powinnam pójść do swojego akademika i robić zadanie. Nadal mam duŜo prac do napisania. − Wiesz, Ŝe szkoła w zasadzie kończy się za kilka dni? − Wiem, ale opuściłam sporo zajęć, gdy… unikałam cię. Bierze z komody czerwoną koszulkę i zakłada ją przez głowę, mierzwiąc z powrotem włosy. – Chcesz, Ŝebym cię odprowadził? − Jeśli ty chcesz – mówię, czując się winna, Ŝe zmuszam go do robienia dla mnie czegoś jeszcze. JuŜ zrobił wystarczająco duŜo tej nocy. Mały uśmiech wykwita na jego ustach. – Odprowadzę cię. Wychodzimy razem na zewnątrz i czuję się dziwnie, szczególnie kiedy bierze moją dłoń w swoją. Światła z mojego budynku migoczą w oddali i wszystko, na czym mogę się skupić, to dotarcie tam. − Jedziesz do domu na Święto Dziękczynienia? – pyta, gdy przechodzimy przez trawę, chowając się pod drzewami, gdzie kapie na nas deszcz.

Strona | 187

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Wzruszam ramionami. – Nie planowałam tego, ale moŜe. Moi rodzice mieli lecieć na Florydę, ale wcześniej dostałam wiadomość od mamy, Ŝe zostają w domu i Ŝe powinnam przyjechać. − Powinnaś pojechać ze mną i z Lukiem – sugeruje, gdy przechodzimy przez ulicę, przez kałuŜe, przeskakując nad krawęŜnikiem. – Wracamy za kilka dni czy jakoś tak. Jest wiele powodów, dla których nie chcę jechać do domu; jednym z nich jest to, Ŝe facet, który zrujnował mi Ŝycie moŜe przebywać w moim domu. – Pomyślę o tym i dam ci znać. − Wiesz, Ŝe mogłoby być zabawnie – mówi z krzywym uśmieszkiem. – Mogłabyś spędzać czas ze mną i z Lukiem i pokazalibyśmy ci niezłą zabawę naszego Ŝycia. Daję mu mały uśmiech, poniewaŜ jego słowa przypominają mi moje Ŝycie w domu i jak bardzo go nienawidziłam. – MoŜe. Oblizuje wargi, wyglądając jakby miał mnie pocałować i mimo, Ŝe chcę, Ŝeby to zrobił, wciąŜ obawiam się, Ŝe robi to ze złych powodów. Sięgam do klamki przy moim akademiku. – Dzięki, Ŝe mnie odprowadziłeś. – Wysuwam palce z jego dłoni i spieszę korytarzem, zostawiając go oszołomionego. Próbuję nie patrzeć na łazienki, kiedy obok nich przechodzę, ale nie potrafię myśleć o niczym innym i zawracam. Kiedy kończę, znów mogę oddychać.

Kayden Nie mogę przestać myśleć o tym, co przydarzyło się Callie. Myślę, iŜ sądziła, Ŝe powiedzenie mi odstraszy mnie, ale to miało odwrotny skutek. Nie chcę niczego więcej jak być z nią i ją chronić, czego nikt nigdy dla mnie nie zrobił. Chcę się upewnić, Ŝe nic złego jej więcej nie spotka. ZbliŜają się święta i przygotowuję się do powrotu do domu. Szczerze, nie chcę tam wracać, ale gdzie indziej mam jechać? Nie mam nikogo poza moją mamą i tatą, tak popieprzonymi, jak tylko mogą być. A mama praktycznie błagała mnie mówiąc, Ŝe Tyler będzie w domu, a ja nie widziałem go od lat. Zastanawiam się jaki teraz jest, po latach picia.

Strona | 188

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Callie i ja spędziliśmy razem ostatnich kilka dni, oglądając filmy i rozmawiając, ale to była wyłącznie przyjacielska rzecz. Nie dlatego, Ŝe tak chciałem, ale dlatego, Ŝe nie miałem pojęcia jak spróbować posunąć to dalej. Idę do swojego akademika po ostatnich zajęciach przed wyjazdem do domu, gdy zauwaŜam ją wałęsającą się przy drzewach, czytającą ksiąŜkę. Włosy ma opuszczone na ramiona i jest ubrana w szarą koszulkę z długim rękawem i czarne dŜinsy. − Czytasz coś dobrego? – pytam, zatrzymując się przed nią. Jej głowa wystrzeliwuje do góry i zamyka z trzaśnięciem ksiąŜkę, co właściwie jest jej dziennikiem. – Hej, co robisz? Rzucam okiem na notatnik i unoszę brew. – Wiesz, Ŝe pewnego dnia będziesz musiała mi pozwolić przeczytać niektóre rzeczy, jakie tam wpisujesz. Potrząsa szybko głową, przytulając notatnik do piersi, oblewając się rumieńcem. – Nie ma mowy. Jej reakcja sprawia, Ŝe chcę go przeczytać jeszcze bardziej. Idziemy razem przez trawnik bez Ŝadnego konkretnego kierunku, poza chodnikiem. − Zdecydowałaś juŜ, czy jedziesz do domu? – pytam, wkładając ręce do kieszeni. – Wiesz, Ŝe bardzo tego chcę. Krzywi się. – Moja mama tak samo, ale nie wiem… Po prostu nie jestem wielbicielką przebywania w domu. Przypomina mi to o zbyt wielu rzeczach. − Mnie teŜ – zgadzam się. – I dlatego powinniśmy jechać razem. MoŜemy się urwać kaŜdego dnia i pobyć razem. Luke teŜ nie jest fanem swojego domu, więc wiem, Ŝe zawiezie nas dokądkolwiek zechcemy. Spogląda spod rzęs ze sceptycznym wyrazem twarzy. – Dobra, pomyślę o tym. − Nie brzmisz na przekonaną. − To tylko… wydaje się nie do uwierzenia, Ŝe ty, ja i Luke moglibyśmy tak po prostu kręcić się razem. − A dlaczego nie? Wzrusza ramionami, grzebiąc butem w ziemi na krańcu trawnika. – PoniewaŜ nigdy wcześniej tego nie robiliśmy. Znaliśmy się od lat, a rozmawialiśmy ze sobą jedynie tutaj. Z dala od Afton. Strona | 189

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Zataczam się przed nią, a ona prawie na mnie wpada. – Myślisz, Ŝe unikałbym cię, kiedy bylibyśmy z powrotem w domu? Jej ramiona unoszą się do góry, kiedy znów nimi wzrusza i wpatruje się w ziemię. – To trochę nieuniknione. Ludzie tam będą, a wielu ludzi, z którymi się kumplujesz, nie lubi mnie. Umieszczam palec pod jej brodą i unoszę jej głowę do góry, patrząc w jej smutne niebieskie oczy. – Nawiązujesz do Daisy? − Daisy, jej przyjaciół, kaŜdego, z kim chodziliśmy do szkoły – mówi Ŝałośnie. – Ale to nie ma znaczenia. Po prostu nie czuję powrotu do domu. Przesuwa kartą przez blokadę i otwieram drzwi do jej budynku. Ciepłe powietrze otacza nas, gdy idziemy pustym korytarzem. – No to co będziesz robić? Zostaniesz tu sama? − Jestem duŜą dziewczynką – mówi, kiedy wchodzimy do windy, a potem kręci głową, gdy zaczynam się uśmiechać. – Nie miałam na myśli w dosłownym tego słowa znaczeniu. Winda unosi się, a ja milczę, próbując wymyślić sposób na przekonanie jej, Ŝeby pojechała ze mną. Gdy docieramy do drzwi jej pokoju, zaczynam panikować. Myśl o zostawieniu jej tutaj samej rozrywa mi serce. − Okej, będę tutaj zupełnie szczery. – Biorę głęboki oddech, poniewaŜ to, co chcę powiedzieć jest bardzo prawdziwe i bardziej szczere, niŜ byłem kiedykolwiek. – Nie chcę być z dala od ciebie przez tak długo. Zasysa w usta dolną wargę i przygryza ją. – Jestem pewna, Ŝe będzie z tobą dobrze. – Wyciąga rękę do zamka i wstukuje kod. Zaczyna przekręcać klamkę, ale łapię ją za nadgarstek. − Nie, nie będzie – zapewniam ją niepewnym głosem. – Przywiązałem się do naszych pogaduszek i… i jesteś jedyną, która tak naprawdę wie o mnie wszystko. Jej ramiona opadają, kiedy patrzy na mnie ze zrozumieniem. – Muszę najpierw pogadać z mamą i zapytać ją o kilka rzeczy. Dam ci znać jutro. Puszczam ją i odsuwam się o krok, czując się nieco lepiej. – Obiecaj mi, Ŝe naprawdę o tym pomyślisz. Kiwa głową, obracając klamkę. – Obiecuję.

Strona | 190

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Robi krok do środka, ale nie mogę jej jeszcze puścić. Moje palce chwytają jej rękaw i wyciągają z powrotem na korytarz. − Co tyZanim którekolwiek z nas moŜe zaprotestować, zamykam na niej swoje usta, kradnąc nasze oddechy. Moja ręka dotyka jej twarzy i trzymam jej policzek w dłoni, podczas gdy moja druga dłoń przyciska się do dołu jej pleców, wyginając jej ciało do mojego. Wsuwam język w jej usta, jedynie w szybkim pocałunku, który jednak przekazuje cały głód, jaki czuję w środku. Nasze nogi poddają się i wyciągam rękę opierając nas o ścianę, zanim upadniemy na podłogę. Wydaje z siebie cichy jęk i odsuwam się wiedząc, Ŝe jeśli posunę się choć odrobinę dalej, będzie o wiele trudniej ją puścić. Mruga na mnie dziko, gdy cofam się na korytarz z uśmiechem na twarzy. – I pamiętaj, obiecałaś. Z oszołomieniem w oczach wchodzi do swojego pokoju i rzuca notatnik na łóŜko, zanim jeszcze zamyka drzwi. *** − Masz ze sobą swoją księgę absolwentów? – pytam Luke’a, gdy wchodzę do naszego pokoju. − Chyba tak – mówi, na ułamek sekundy odwracając wzrok od telewizora. Gra w wyścigi, zupełnie nie zwracając na mnie uwagi, gdy jego palce walą w klawisze kontrolera. – Czemu? − Mogę ją wziąć na chwilę? – Wyciągam puszkę oranŜady z mini lodówki. Wskazuje na drzwi szafy, powracając oczami do ekranu. – Chyba jest w mojej walizce. Odstawiając puszkę w nogach łóŜka, idę do szafy. Odpinając zatrzaski walizki otwieram wieko i przeszukuję ksiąŜki, dopóki nie znajduję jej wciśniętej z boku. Przekartkowuję strony do sekcji „L” i odnajduję Callie Lawrence. Dziewczyna na zdjęciu nie jest Callie, którą znam. Jej włosy sięgają do brody i są trochę postrzępione, jakby obcięła je sama. Ma na sobie workowatą bluzę zakrywającą jej chude ramiona i cięŜki czarny eyeliner, który połyka jej piękne niebieskie oczy. Jednak jest tutaj ten sam smutek; prześladujący ją. Przeszukuję za nią więcej stron, ale jest tak, jakby ledwie istniała. Wstaję na nogi, odkładam album na miejsce i zatrzaskuję walizkę, zastanawiając się, jakby to było, Strona | 191

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

gdybyśmy byli przyjaciółmi w liceum. Z jakiegoś powodu myślę, Ŝe rzeczy byłyby łatwiejsze, a cięŜar na moich ramionach byłby trochę bardziej do zniesienia.

Callie Seth budzi mnie następnego ranka trącając mnie mnóstwo razy w Ŝebra. Ma w dłoniach mroŜoną latte, jego blond włosy są trochę roztrzepane i ma zdeterminowany wyraz twarzy. − Miałem taki sen – zaczyna, pochylając się nad brzegiem mojego łóŜka. – śe moŜesz potrzebować ze mną pogadać. Tak naprawdę, to mam to bardzo złe przeczucie, Ŝe coś przede mną ukrywałaś. Ma rację. Nie powiedziałam mu, jak załamałam się przed Kaydenem. Ostatnio był bardzo szczęśliwy chodząc na randki z Greysonem i nie chciałam psuć mu nastroju moimi ponurymi myślami. Siadam i biorę mroŜoną kawę, wypijając ją w niemal kilku łykach. – Myślałam, Ŝe dzisiaj rano jedziesz do domu? Kiwa głową, popijając przez słomkę. – Jadę, ale podwoŜę Greysona, więc muszę wyruszyć trochę później. Podciągam nogi do piersi i kładę brodę na kolanach. – On jedzie z tobą do domu? Kręci głową z wyrazem zdziwienia na twarzy. – No co ty. WyobraŜasz sobie, Ŝe przyprowadzam do domu faceta, Ŝeby poznał moją mamę? Poza tym, ledwie go znam. Podnoszę brodę z kolan i gryzę swoją słomkę. – Ale jak długo musisz kogoś znać, Ŝeby to zaczęło coś znaczyć? Siada na moim łóŜku i kładzie mi ręce na kolanach. – To jest dla ludzi, którzy są w sytuacji podejmowania decyzji, co doprowadza mnie do powodu, przez który się zatrzymałem. Udaję prychnięcie. – Nie chodziło o poŜegnanie się z twoją najlepszą przyjaciółką? − To jeden z powodów – mówi powaŜnie. – Drugi z nich to taki, Ŝe wpadłem dzisiaj rano na Kaydena. Teraz zazwyczaj są między nami jakieś szybkie gadki o naprawdę głupich rzeczach, ale dzisiaj ciągle pytał mnie o ciebie. Chciał Strona | 192

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

wiedzieć, czy ja wiem co robisz na Święto Dziękczynienia i czy mógłbym później do ciebie zajrzeć. Czy teraz chcesz mi coś powiedzieć? Marszczę brwi. – A muszę? Kiwa głową, stawiając plastikowy kubek na podłodze obok swoich stóp. – Coś się stało pomiędzy wami? Waham się. – MoŜe. Czeka cierpliwie, aŜ mu wyjaśnię. Wzdychając, w końcu wylewam z siebie słowa pomijając kilka bardziej intensywnych szczegółów dając mu tyle, Ŝe pojmuje tego sens. − Powiedziałaś mu? – mówi, jego brązowe oczy robią się wielkie. – W sensie powiedziałaś, powiedziałaś? Dlaczego nie poinformowałaś mnie o tym wcześniej? To jest taki rodzaj informacji, która powinna zostać mi ujawniona zaraz po tym, gdy to się stało. − PoniewaŜ byłeś szczęśliwy i dlatego, Ŝe w ogóle nie wiem jak się z tym czuję. To znaczy, powiedziałam mu przez przypadek. – Zrzucam z siebie koce i przeskakuję na brzeg łóŜka, stawiając stopy na podłodze. – Podczas chwili szaleństwa z mojej strony. − Bo cię dotykał? − Nie, to nie było to. Podobało mi się to, Ŝe mnie dotykał, tylko on powiedział coś, co przypomniało mi o… tym. Miesza słomką w swoim napoju. – Kayden był z tobą w porządku? Nie zranił cię ani nie sprawił, Ŝe czułaś się chujowo po tym, jak mu powiedziałaś? − Wydawał się w porządku. – Chwytam kawę i cierpnie mi skóra. – Ale mógł to zrobić dlatego, Ŝe było mu mnie Ŝal. Seth postukuje palcami w kolano. – Albo dlatego, Ŝe rozumie jak to jest mieć kogoś, kto go skrzywdził. Wycieram wilgotną rękę o przód moich spodni. – MoŜe i tak, ale nie chcę, Ŝeby musiał radzić sobie z moimi problemami. Ma wystarczająco duŜo swoich. − Albo moŜe on cię przeraŜa, bo sprawia, Ŝe czujesz rzeczy, wobec których jesteś niepewna? – Wskazuje. − Czy ty znowu mnie psychologizujesz? – Pytam, wstając na nogi.

Strona | 193

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Wzrusza ramionami. – MoŜe, ale rzecz w tym, Ŝe myślę, iŜ jemu naprawdę na tobie zaleŜy. Musiałabyś go słyszeć tego dnia, gdy byłaś w bibliotece, a ja do ciebie zadzwoniłem, Ŝeby mógł się dowiedzieć, gdzie jesteś. Naprawdę się o ciebie martwił. Chwytam gumkę z pudełka na komodzie i obwiązuję nią włosy, zostawiając luźne kosmyki wokół twarzy. – Prawdopodobnie dlatego, Ŝe uciekłam od niego zaraz po tym, gdy… - Nie kończę. − Miałaś orgazm? – dokańcza. – Orgazm. Orgazm. Orgazm. To nie jest złe słowo, Callie. − Wiem o tym. – Dopijam resztkę kawy, oblizując piankę ze słomki, zanim wyrzucam pusty kubek do śmieci. − No dobra. – Wstaje, wygładzając zmarszczki na swoich obcisłych dŜinsach. – Oto co sugeruję. Powinnaś pojechać do domu na Święto Dziękczynienia. Jedź z Kaydenem i Lukiem, wróć i zabaw się trochę. Nie siedź tutaj sama. To sprawia, Ŝe się denerwuję. − Chcę z nimi jechać – przyznaję. – Ale co, jeśli on tam jest? Wręcza mi mój telefon. – Zadzwoń do swojej mamy i się dowiedz. Wyrywam mu telefon z ręki. – Wyślę wiadomość. Ja: Kto w ogóle będzie w naszym domu na Święcie Dziękczynienia? Mama: Nikt, jak do tej pory. Twój brat powiedział, Ŝe nie wraca, a babcia i dziadek odmówili. Proszę powiedz, Ŝe przyjeŜdŜasz do domu kochanie. Waham się i wydaję z siebie sfrustrowane chrząknięcie. Ja: Przyjadę do domu, ale muszę sprawdzić, czy nadal mogę załapać się na podwózkę. Mama: Tata moŜe po ciebie pojechać, jeśli chcesz. Ja: MoŜe będę mogła przyjechać z kimś innym. Mama: Z kim? Ja: Z kimś. Mama: Callie Lawrence, co ty przede mną ukrywasz? Czy to ktoś, kogo znam? Ja: Nie wiem. Strona | 194

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Mama: Callie, po prostu mi powiedz. Upiekę twoją ulubioną szarlotkę11. Ja: Muszę się pakować. Do zobaczenia wkrótce. − Wow – Seth mamrocze czytając mi przez ramię wiadomość, dmuchając na mnie swoim kawowym oddechem. – Niezłą ma obsesję. − Nie jest przyzwyczajona do tego, Ŝe mam przyjaciół. – Wyłączam dzwonek i włączam wibracje i wsadzam telefon do tylnej kieszeni. – Najprawdopodobniej wie, Ŝe to ktoś z miasta. Cwany uśmiech rozrasta się na jego twarzy, gdy złącza razem palce. – Jak myślisz, co zrobi, gdy się dowie, kto to jest? Wzruszam ramionami wyciągając swoją torbę spod łóŜka, po czym dramatycznie wyciągam ręce przed siebie. – Zeświruje. Będzie podskakiwać i nadawać „O mój BoŜe! O mój BoŜe! Chichocze. – Ale jedziesz? Przytakuję z sercem ściskającym się w piersi. – Tak, jadę. O ile Kayden weźmie mnie na przejaŜdŜkę. Zasłania usta dłonią, by stłumić śmiech. – ZałoŜę się, Ŝe z przyjemnością wziąłby cię na przejaŜdŜkę. Zaciskam usta, powstrzymując uśmiech. Mogę udawać ile chcę, ale ten pomysł wysyła dreszcze przez moje ciało. Zaczynam wkładać ciuchy do torby, ignorując jego uwagę. − Zrób mi przysługę. – Staje naprzeciw mnie i patrzy mi w oczy srogim spojrzeniem. – Pozwól mu się do ciebie zbliŜyć, jeśli tego chce, dobrze? Tak naprawdę, to moŜesz skreślić z listy numer trzydzieści cztery. Składam swoją bluzę i umieszczam ją w torbie. – Tam było pozwolić komuś zbliŜyć się i juŜ tego kogoś mam – ciebie. − CóŜ, skreślam to i wstawiam tam imię Kaydena. – Podchodzi do drzwi, zatrzymując się przed wyjściem. – Dzwoń do mnie codziennie, Ŝebym się nie martwił. − Tak jest, proszę pana – mówię twardo salutując, a on się śmieje. – I vice versa.

11

Ale szantaŜ… Normalnie cios poniŜej pasa ;)

Strona | 195

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kiedy wychodzi dokańczam pakowanie i opadam na łóŜko wybierając numer Kaydena. − Hej – odbiera i coś wali w tle. − Hej… szykujesz się do powrotu do domu? − Taa, właśnie wynosimy nasze rzeczy do samochodu. Tak naprawdę to właśnie zbierałem się, Ŝeby pójść do twojego akademika. − Dlaczego? Chichocze do telefonu. – śeby się upewnić, czy się spakowałaś, aby wrócić do domu. Obgryzam paznokieć na kciuku. – Kto powiedział, Ŝe jadę? − Widziałem się z Sethem dzisiaj rano i on obiecał mi, Ŝe pogada z tobą o tym – mówi. – I wiedziałem, Ŝe to zrobi. − Seth chyba trochę zamienia się w zdrajcę – odpowiadam leŜąc na łóŜku i wpatrując się w plakat naprzeciwko mnie. − Callie, jeśli nie chcesz jechać, to nie musisz. – Przerywa. – Ale ja naprawdę tego chcę. Ja nadal nie jestem pewna, czy tego chcę. – Dobra, będę gotowa za parę minut. Rozłączam się i wpatruję się w okno na liście i brud rozrzucone po trawie, naniesione tam przez wiatr. Jak kierunek mojego Ŝycia mógł zmienić się tak szybko? Robię rzeczy, których normalnie bym nie zrobiła, ufam ludziom, czuję rzeczy, przeŜywam Ŝycie. Zastanawiam się, jak długo będzie to trwać.

Strona | 196

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 15 #21 Pozwól Sobie Nudzić Się

Callie Minęły dwa dni, odkąd Kayden i Luke podrzucili mnie do mojego domu. Na szczęście było to w nocy, więc moja mama nie wybiegła i nie narobiła mi wstydu. Kontaktowałam się z Kaydenem kilka razy poprzez wiadomości, ale nie spotkaliśmy się. Przez całą drogę do domu miałam doświadczenia z poza ciała. Jechałam w samochodzie z Kaydenem i Lukiem i to było surrealistyczne, jakbym oglądała, Ŝe mi się to przydarza, a nie przeŜywała to. Miałam kilka podobnych momentów, ale one nigdy nie były tak dobre jak to. Były złe i pełne obrazów, na które chciałabym być ślepa. Jest kilka dni przed Świętem Dziękczynienia i moja mama i ja jesteśmy w kuchni. Szafki są zapełnione jedzeniem, kuchenka garnkami, a zlew brudnymi naczyniami. Pomarańczowe i brązowe liściaste dekoracje znajdują się na jasnobrązowych ścianach, na środku stołu, na parapecie, okalają drzwi – moja mama zawsze była wielką świąteczną dekoratorką. − WciąŜ nie mogę uwierzyć, jak bardzo się zmieniłaś. – Moja matka uśmiecha się do mnie promiennie, a ja potrząsam głową, siekając jabłko na desce do krojenia. Dotyka moich włosów, zauwaŜając ich długość. – I przestałaś obcinać włosy. Tak się cieszę. Chciałam, by były dłuŜsze od dnia, kiedy je ścięłaś. − Nie jestem pewna, czy jestem tego fanką – kłamię, skierowując głowę na bok i odsuwając ją od niej. Jestem fanką, kiedy Kayden ich dotyka, co robił przez większość drogi do domu, ale to wszystko. – Tak naprawdę myślę, Ŝe zetnę je znowu. Kładzie ręce na biodrach i zwęŜa swoje piwne oczy. – Callie Lawrence, wcale tego nie zrobisz. Tak pięknie wyglądasz, kochanie. Trochę chudo, ale to dlatego, Ŝe nie nosisz tych wszystkich workowatych ubrań. Bawię się rogiem swojej dopasowanej czarnej koszulki. – Jestem taka chuda jaka byłam zawsze. Sięga za plecy i ponownie zawiązuje troczki przy fartuszku ze wzorem w jabłuszka. – CóŜ, troszkę cię podtuczymy. Robię w brud jedzenia. Strona | 197

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Odkładam kuchenny nóŜ i sięgam po kolejne jabłko. – Po co? Jeśli będziesz tylko ty, ja i tata. − Och, w tym roku idziemy do Owensów. – Wyciąga z szuflady drewnianą łyŜkę i zakłada sobie za ucho kosmyk swoich długich brązowych włosów. – Zaprosili sporo osób, tak jak zrobili parę lat temu. Krzywię się na wspomnienie kolacji, o której mówi. Tamtego roku Kayden zaczął na powaŜnie z Daisy, a ona zrobiła mi z tej kolacji piekło na ziemi. – Kto tam będzie? Wzrusza ramionami i zaczyna nucić do piosenki lecącej z wieŜy. – Powinnyśmy zrobić sobie włosy tego dnia przed kolacją? Czy to nie byłoby zabawne? Całkiem się wystroić? JuŜ mam powiedzieć jej nie, i Ŝe brzmi to jak ostatnia rzecz, jaką chcę zrobić, gdy mój telefon wydaje dźwięk oznajmiając, Ŝe czeka na mnie wiadomość. Kayden: Wiesz, Ŝe pani McGregor ma romans z Tomem Peloni? Ja: Yyy… co? Kayden: Albo Ŝe Tina Millison dostaje na święta nowego Mercedesa? Ja: Powinnam o tym wiedzieć? Bo jestem naprawdę bardzo zdezorientowana. Kayden: Myślę, Ŝe moja mama potrzebuje przyjaciółki. Chodzi za mną po całym domu, opowiadając o najnowszych ploteczkach. Chciała nawet, Ŝebym zabrał ją na robienie paznokci. Parskam śmiechem, ale szybko przestaję, gdy moja mama spogląda na mnie pytająco. Ja: Myślę, Ŝe za tobą tęskniła. Kayden: Nie, jest znudzona i musi uwolnić wino. Myślę, Ŝe mój tata duŜo podróŜował, gdy mnie nie było, a pusty dom sprawił, Ŝe straciła rozum bardziej, niŜ kiedy ja wyjechałem. Ja: Moja chce, Ŝebym poszła z nią zrobić sobie włosy. Kayden: No tak, ale ty jesteś dziewczyną. Ja: A tak, zapomniałam na chwilę. Dzięki za przypomnienie.

Strona | 198

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kayden: Ja nie zapomniałem ani trochę. Tak naprawdę, to jest wszystko o czym przez cały czas myślę. Ja: śe jestem dziewczyną??? Kayden: śe jesteś dziewczyną, której bardzo chcę dotknąć w tej chwili. Zaciskam wargi razem, niepewna jak odpowiedzieć. Z ledwością raz się pocałowaliśmy, odkąd zrzuciłam na niego swój sekret, a on nagle zaczyna do mnie świntuszyć. − Callie, coś nie tak? – Moja matka pyta z niepokojem. – Wyglądasz na zaczerwienioną. Spoglądam znad wiadomości na jej zmartwioną twarz. – Wszystko w porządku. Sięga po mój telefon. – Z kim piszesz? Odwracam się do niej plecami i idę do stołu, Ŝeby nie mogła zobaczyć mojej twarzy. Kayden: Odstraszyłem cię? Ja: Nie, po prostu o czymś myślałam. Kayden: O tym jak cię dotykam? − Callie, w garnkach kipi – mówi moja mama. – MoŜesz zmniejszyć temperaturę? Ja: Muszę spadać. Moja mama ma kryzys kucharski. Kayden: Okej, napiszę do ciebie później. Bądź gotowa, by dać mi odpowiedź ;) Mam gorącą skórę, gdy biegnę do kuchenki i przekręcam gałki. Para wypełnia powietrze, gdy unoszę jedną z pokrywek i mieszam makaron w wodzie. − Więc, o zrobieniu włosów. – Moja mama podnosi konwersacje w miejscu, w którym skończyłyśmy. – Co o tym myślisz? − Myślę, Ŝe pójdę do swojego pokoju. – Ignoruję jej pytanie, wycierając dłonie w ręczniki papierowe. – Mam duŜo rzeczy do zrobienia. − Ale są ferie – mówi. – Powinniśmy spędzać czas razem. Co masz zamiar robić na górze poza zanudzaniem się? Moja matka zawsze chciała, Ŝebym była kimś, kim nie jestem, nawet zanim się zmieniłam. Gdy miałam sześć lat, chciała, Ŝebym była baletnicą, a ja chciałam grać w Strona | 199

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

futbol. Gdy miałam dziesięć pomyślała, Ŝe będzie miło, jeśli nakupi mi całą szafę sukienek do szkoły, a jedyne czego ja chciałam, to przekłuć sobie uszy. Kiedy miałam jedenaście zdecydowałam, Ŝe chcę się nauczyć grać na gitarze. Ona zapisała mnie na lekcje do konkursu piękności. − Zanudzanie się wcale nie jest takie złe. – Wkładam nóŜ do zlewu i odchodzę w kierunku tylnych drzwi. – Wrócę za niedługo. Na zewnątrz jest zimno, gdy zmierzam do garaŜu, lekki mróz oszrania okna i barierki. Kiedy byłam na studiach, moi rodzice umieścili w moim pokoju tony pudełek, łącznie z futbolowymi pamiątkami mojego taty. Mogłam spać albo na kanapie w salonie, albo zatrzymać się w mieszkaniu nad garaŜem. Wybrałam garaŜ, Ŝeby zachować prywatność. Dodatkowo podobało mi się to, Ŝe nie musiałam zostawać w swoim pokoju, nawiedzana przez wspomnienia, które nie dawały mi spać przez całą noc. Tutaj na górze jest cicho i spokojnie – mój umysł jest nieco wolny od burzy. Wspinam się po schodach i zamykam za sobą drzwi, podkręcając dwa grzejniki, zanim wyciągam swój dziennik z torby. Biorę iPoda i wkładam słuchawki do uszu, przewijając ekran do „Niesamowitej Playlisty Setha”. Seth ma bardzo szeroki gust muzyczny i zastanawiam się, co się włączy, gdy klikam w pierwszą piosenkę. „Work” Jimmy’ego Eat Worlda płynie do moich uszu i wskakuję na materac, opierając nogi wysoko na metalowym zagłówku. Otwieram dziennik i przyciskam długopis do kartki, moje serce i umysł pędzą dziko. Przez ostatnie kilka dni zastanawiałam się, jakby to było być z Kaydenem. Tak naprawdę, naprawdę z nim być. Im więcej zgłębiam ten pomysł, tym bardziej się nad tym zastanawiam. Nieraz czuję, Ŝe to złe myśleć o tych rzeczach, ale innym razem cieszę się swoimi myślami i bardzo Ŝywymi wyobraŜeniami. Jest tak jakbym juŜ więcej nie była sobą, jakby on zmienił mnie w dziewczynę, która myśli o moŜliwościach Ŝycia i miłości. Jednego dnia rozmarzałam się w salonie wyobraŜając sobie jego usta na mojej piersi, tak jak było tamtej nocy zanim mnie odrzuciło, gdy moja mama weszła do pokoju. − Wyglądasz na taką szczęśliwą – powiedziała, siadając obok mnie na kanapie. – Minęło duŜo czasu, odkąd widziałam cię ostatnio uśmiechającą się w ten sposób. Popatrzyłam na nią, i mam na myśli naprawdę na nią popatrzyłam przez chwilę. Czy kiedykolwiek przyszło jej do głowy, choć przez mały ułamek sekundy, Ŝe być moŜe przydarzyło mi się coś strasznego? Czy zastanawiała się, ale ta idea była zbyt mroczna, by jej umysł mógł ją znieść? Ciepła ręka dotyka mego ramienia, strasząc mnie i wyszarpuję ręką z dala prostując się, upuszczając na łóŜko długopis i dziennik. Strona | 200

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kayden robi krok do tyłu wyciągając przed siebie ręce, gdy oddycham nadmiernie, klęcząc na łóŜku. Ma na sobie bojówkowe krótkie spodenki12, czarną bluzę z kapturem i tenisówki. Włosy ma zatknięte pod czapkę, a jego usta poruszają się, jakby coś mówił. Szybko szarpię za kabelek od słuchawek i wyciągam je z uszu. – Co ty tutaj robisz? − Twoja mama powiedziała mi, Ŝe tutaj jesteś. – Rozgląda się po malutkim pokoiku, w którym nie ma dywanu a jedynie suche tynki na ścianach, jego wzrok zatrzymuje się na chwilę na niepościelonym łóŜku. – To jest twój pokój, pokój gościnny czy co? Odkładam iPoda na łóŜko i wstaję. – To powinien być domek gościnny. Moi rodzice pracowali nad nim przez lata, ale tylko tyle udało im się zrobić. Uśmiecha się na niewielką dziurę w ścianie, która powinna zostać zaszpachlowana. – Moi rodzice by zwariowali, gdyby jakakolwiek część naszego domu taka była. − Moi odwracają swoją uwagę innymi rzeczami; sportami, spotkaniami, konkursami pieczenia ciast, próbami błagania mojego brata i mną nie wyjeŜdŜającą tak daleko na studia. Mają problemy z akceptacją. − Więc raczej wolą Ŝyć. Podoba mi się to. – Podchodzi do mnie, a jego szmaragdowe oczy błyszczą. – Twoja mama wydaje się miła. Wiem, Ŝe poznałem ją juŜ wcześniej i w ogóle, ale tym razem wydawała się naprawdę rozmowna. Skuliłam się wewnętrznie. – Co ci powiedziała? Zdejmuje czapkę i mierzwi włosy palcami tak, Ŝe końcówki wywijają się, a kosmyki opadają mu na czoło. – Niezbyt wiele. Wymierzam mu pełne wątpliwości spojrzenie i wyginam brwi w łuk. – Naprawdę? Bo trochę w to wątpię. W rzeczywistości załoŜę się, Ŝe powiedziała ci bardzo duŜo. Mocno stara się nie uśmiechnąć. – Była zupełnie miła. – Obchodzi mnie dookoła, a ja odwracam swoje ciało, Ŝeby stać do niego twarzą. – Powiedziała, Ŝe była tak podekscytowana, Ŝe się zakumplowaliśmy i bardzo się cieszy, Ŝe jesteśmy dobrymi przyjaciółmi. − Nie powiedziałam jej ani jednej z tych rzeczy – mówię, czując zaŜenowanie. – Ona po prostu przypuszcza róŜne rzeczy.

12

Na zewnątrz mróz, a ten w krótkich spodenkach? WTF?!

Strona | 201

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

OkrąŜa mnie, a ja znów zaczynam się obracać za nim, ale on owija palce wokół mojego przedramienia zatrzymując mnie w miejscu, przyciskając swój tors do moich pleców. – Dlaczego jej tego nie powiesz? Wzruszam ramionami drŜąc lekko od jego oddechu na mojej szyi, gdy pochyla głowę nad moim ramieniem. – PoniewaŜ nic jej nie mówię. Ja-ja nie… - Odpływam, gdy jego usta poruszają się przy moim uchu i muskają jego koniuszek. − Jeśli nie jesteśmy dobrymi przyjaciółmi, to czym jesteśmy, Callie? – Wciąga do ust płatek mojego ucha i przeciąga delikatnie zębami po skórze. – Bo naprawdę chciałbym wiedzieć. − Nie wiem – oddycham zastanawiając się, skąd to się do diabła bierze. − Nie mogłem przestać myśleć o tej wiadomości i postanowiłem, Ŝe potrzebuję tu przyjechać i usłyszeć twoją odpowiedź – szepcze, jego głos jest ochrypły. – Tak naprawdę przyszedłbym wcześniej, ale mój tata kazał mi ćwiczyć. Powiedział… powiedział, Ŝe odpuściłem sobie trochę, kiedy mnie nie było. Jego twarda jak skała klatka piersiowa przyciśnięta do moich pleców wskazuje, jak wielkim kłamcą jest jego ojciec. − Czy z tobą… wszystko w porządku? – Pytam ostroŜnie. – To znaczy, twój tata… nie zrobił ci nic, prawda? − Nic mi nie jest. Ledwie tam był. Chyba szedł na wiele spotkań w mieście i przyjęć charytatywnych. Moi rodzice zawsze byli dobrzy w świetnym wyglądzie dla zewnętrznych obserwatorów. – Przerywa. – Tobie nic nie jest? Naprawdę nie rozmawialiśmy zbyt wiele o sprawach. Chciałem pogadać z tobą w aucie, ale Luke tam był. − Wszystko w porządku – mówię. – Nie mam ochoty rozmawiać. Waha się, wdychając i wydychając powietrze, moje plecy podnoszą się i opadają pod wpływem jednostajnego ruchu jego piersi. – To co chcesz robić? To o czym pisałam w moim dzienniku. – Nie wiem… - Cichy jęk ucieka z mego gardła, kiedy przygryza lekko miejsce poniŜej mojego ucha. Jego ręka sunie wokół mojej talii i w górę brzucha, pomiędzy piersiami, aŜ do szyi. Przyciskając palce do linii mej szczęki, odwraca mi głowę do siebie, zatrzymując resztę ciała w miejscu. Z bliska zauwaŜam zadrapanie z boku jego policzka i cień zarostu na brodzie. − Nic ci nie jest? – Sięgam dłonią i śledzę palcami lekko jego policzek. – Skąd to się wzięło? Strona | 202

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− To tylko małe zadrapanie. – Jego źrenice kurczą się, gdy szerzej otwiera oczy. – Nic mi nie jest. Przysięgam. Moja klatka piersiowa naciska na jego ramię, gdy oddech mi przyspiesza, a jego oczy skupiają się na moich ustach. PrzybliŜa się do moich warg, a moje oczy zamykają się z własnej woli, gdy jego usta muskają moje. Jego usta poruszają się niespiesznie, gdy przyciska ramię do mojej klatki piersiowej, a drugą sunie po brzuchu, chwytając brzeg materiału mojej koszulki. Próbuję wykombinować, co zrobić z własnymi rękami i w końcu po prostu chwytam się jego rąk. Pozwalając moim wargom rozchylić się, odchylam głowę do tyłu, gdy jego ciepły język sięga do mych ust i kradnie powietrze z moich płuc. Nagle sztywnieje i odchyla się, patrząc mi w oczy. – Chcesz, Ŝebym przestał? Bo zawsze moŜesz mi powiedzieć, jeśli będziesz chciała, bym zwolnił. RozwaŜam to, ale tylko przez chwilę, po czym kręcę głową. – Nie. − Jesteś pewna? – Sprawdza, a ja potakuję głową trochę zbyt entuzjastycznie. Przesuwając dłonie na moje boki odwraca mnie twarzą do siebie. Staję na palcach zahaczając ręce o jego szyję, a on naciska na dolna partię moich pleców tak, Ŝe moje ciało wygina się ku niemu. Gdy nasze wargi łączą się czuję iskrę w dole mego ciała i jęczę niedorzecznie głośno, a kolana uginają się pode mną. Policzki zaczynają mnie palić, ale on wypuszcza jęk otaczając dłońmi moją twarz, gdy kroczy naprzód, prowadząc nas dokądś. Moje stopy plączą się z jego, gdy się cofam i chwilę później upadamy na materac. Modlę się do Boga, by tym razem ta chwila trwała; by nic z tamtego dnia mnie nie załamało. Jego ciało dopasowuje się do mojego, gdy jedna z jego rąk wplątuje się w moje włosy, a druga masuje moje udo. Wsuwam ręce pod jego koszulkę i czuję linie jego mięśni i zgrubienia jego blizn. Jego brzuch napina się pod moim dotykiem, ale nie przerywa odkrywania mych ust swoim językiem, koniuszkiem przesuwa po podniebieniu, a wtedy jego zęby przygryzają delikatnie moją wargę. Jego palce zaczynają dryfować wzdłuŜ brzegu moich dŜinsów i moje wnętrze drŜy. Pocieram swoimi stopami zaciskając nogi, zastanawiając się, jak złagodzić mrowienie pomiędzy nimi. − Callie… - jęczy, kiedy jego ręka zaczyna przesuwać się w dół z przodu moich dŜinsów, gdy przewraca nas na bok. Jestem zaskoczona, jak bardzo moje ciało chce, Ŝeby mnie tam dotykał, więc nie przestaję go całować, gdy ciche jęki opuszczają moje usta i wkładam palce w jego włosy. Jego palce pozostają w moich dŜinsach, jakby mnie testował, aŜ w końcu wsuwa jednego we mnie. Odsuwa usta na chwilę, by spojrzeć mi w oczy. – W porządku?

Strona | 203

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Jestem zdenerwowana i wystraszona, ale jest tak dobrze. – Nic mi nie jest – mówię, a brak tchu w moim głosie jest uspokojeniem, jakiego potrzebuje. Jego palec zaczyna się poruszać, gdy usta wracają do moich, wsuwa w nie język, drugą ręką dotykając mojej piersi przez koszulkę, przez co oddycham cięŜko. Moje biodra zaczynają wić się przed nim, więc przesuwa rękę z piersi do mojego uda zakładając je sobie na biodro, więc jestem dla niego otwarta. Moja głowa opada do tyłu na poduszki, gdy próbuję złapać oddech. Odchyla się lekko, jego palec masuje mnie od środka i patrzy na mnie w zdumieniu, gdy kaŜda kolejna część mojego ciała unosi się i opada. Coś głęboko we mnie pęka z ciepłem i dyszę, próbując się tego trzymać, ale chwilę później wracam do rzeczywistości. Kaden wysuwa ze mnie palca i całuje delikatnie, jego oddech jest gorący na moich ustach. – Nadal wszystko w porządku? Kiwam głową w górę i w dół, mój oddech jest nierówny, a skóra wilgotna od potu. – Czuję się świetnie. Uśmiecha się na moją odpowiedź i prawdopodobnie zaczerwieniłabym się w normalnych okolicznościach, ale w moim ciele wciąŜ zalega podniecenie. Kładzie się na plecach z ręką zatkniętą pod moją szyją, jego palce przeczesują moje włosy, kiedy wpatruje się w sufit z nieodgadnionym wyrazem na twarzy. – Muszę spotkać się z Lukiem. Ciągle do mnie pisał, Ŝe musi wypierdalać z domu. Powiedziałem mu, Ŝe zatrzymam się tutaj na kilka minut i wtedy będę wolny. − Och. Dobrze. – Jestem trochę zraniona, Ŝe się zrywa. − Obiecuję, Ŝe nie spędzimy z nim całej nocy. – Schodzi z łóŜka i wyciąga do mnie ręce. – MoŜemy tu wrócić trochę później, albo iść do kina. Biorę go za rękę i wpatruję się w niego. – Chcesz, Ŝebym z tobą poszła? Podnosi mnie na nogi z opuszczonymi brwiami. – Co? Myślałaś, Ŝe przyjechałem tutaj tylko po to… po to by ci to zrobić? Czuję się głupio. – MoŜe. Pisałeś mi wiadomości o tym znienacka. – Wzruszam ramionami. – Naprawdę nie wiem, co myślałam. Ciągle trzyma mnie za rękę, kiedy kroczy w kierunku drzwi. – Callie, nie wykorzystuję cię. To całe pisanie to było moje doganiające mnie napięcie seksualne. Jeśli nie chcesz robić tych rzeczy, moŜesz mi to powiedzieć.

Strona | 204

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Chcę robić te rzeczy – mówię. – Tej nocy, gdy te rzeczy się zdarzyły, spanikowałam tylko dlatego, Ŝe coś co powiedziałeś przypomniało mi o tym, co się stało… z tą inną rzeczą. To nie miało związku z niczym, co zrobiłeś. Niepokój w jego oczach ustępuje, kiedy przenosi mój nadgarstek do ust i go całuje. – Więc jest okej i moŜemy iść dalej? Kiwam głową, mimo Ŝe nie mam pojęcia, dokąd idziemy. ChociaŜ jestem ekstremalnie zainteresowana, by się tego dowiedzieć, szczególnie po tym, co właśnie zrobiliśmy. Zawsze wierzyłam, Ŝe rzeczy takie jak ta nie będą dla mnie moŜliwe; Ŝe za bardzo będą przypominały mi o tym, co się stało, ale wszystko, o czym myślałam przez cały czas, to Kayden. Wszystko inne opuściło mój umysł.

Strona | 205

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 16 #7 Zrób Coś Tylko Dlatego, Że Jest Zabawne

Kayden Obawiam się, Ŝe wchodzę w to zbyt głęboko. Nie mogłem przestać o niej myśleć po tym jak podrzuciliśmy ją z Lukiem pod jej dom, co jest powodem, dla którego trzymam się z dala. Im dłuŜej to robiłem, tym intensywniejsze stawały się moje uczucia. Wszystko o czym mogłem myśleć, to bycie z nią, zwłaszcza Ŝe mój ojciec był dupkiem, odkąd tylko wróciłem do domu. Nie uderzył mnie, ale nie ułatwiał bycia w jego pobliŜu, nawet przez chwilę. W końcu zdecydowałem, by iść zobaczyć się z Callie, bo wiedziałem, Ŝe zobaczenie się z nią sprawi, Ŝe poczuję się lepiej. Chciałem zatrzymać się tylko na chwilę, ale tak wiele emocji przelatywało przeze mnie, nie mogłem się kontrolować i skończyło się trochę gorąco. Kiedy Callie doszła, niemal umarłem. Jedyne, co chciałem zrobić, to zerwać z niej ubrania i wepchnąć w nią swojego fiuta, poczuć ją wszędzie – poczuć wszystko. Ale obawiam się tego, co się stanie, gdy przekroczymy tę granicę. Co to będzie dla niej oznaczało – co to będzie oznaczało dla mnie. Moja głowa jest taka popieprzona. Powinienem od niej odejść, ale jestem kurwa zbyt słaby. Callie przechadza się po małym pokoiku w piwnicy mojego domu, oglądając moje trofea i zdjęcia na ścianie. Spogląda na łóŜko w rogu, a potem na skórzane kanapy i telewizor. Miejsce na ścianie, w które uderzyłem zostało zreperowane, jakby ta noc nigdy się nie wydarzyła. Ale to się stało. I cząstka mnie jest za to wdzięczna, poniewaŜ to wniosło Callie do mojego Ŝycia. − Więc co to jest? – pyta zaciekawiona. – Coś jak twoja kawalerka? Otwieram boczne drzwi wychodzące na zewnątrz, by wpuścić Luke’a, który pobiegł do auta po chłodziarkę. Mój tata wyszedł na noc, na szczęście, a mama nie widziała, jak wchodzimy. – Chyba moŜna tak to nazwać. Tak naprawdę to po prostu miejsce, w którym ja i moi bracia chowaliśmy się, kiedy próbowaliśmy być niewidzialni. – To takie dziwne mówić jej o tym otwarcie. Siada na oparciu kanapy z nogami zwisającymi na krawędzi. – Szkoda, Ŝe nie miałam jednego z tych pokoi, gdy dorastałam. Strona | 206

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Więc co do diabła robimy dziś wieczorem? – Luke wtacza się do środka niosąc niebieską chłodziarkę, jego twarz jest czerwona, a we włosach ma kurz. – Osobiście, wolałbym spróbować i nie przeŜywać na nowo ostatniej nocy, kiedy tu byliśmy. − Co się wtedy stało? – pyta Callie zaciekawiona. − Ktoś się nieźle nawalił i skończył otrzymując strzała od Dana Zelmana. – Luke spogląda na mnie stawiając chłodziarkę na stole. – Byłeś zajebiście głupi, Ŝeby szukać pretekstu do awantury z nim. Krzywię się na to wspomnienie, zginając rękę. – Taa, to bolało. Callie patrzy na mnie. – Dan Zelman? On jest tak jakby ogromny. Dlaczego wszcząłeś z nim bójkę? Wzruszam ramionami, dołączając do niej na oparciu sofy. – Byłem pijany. – ZniŜam głos do szeptu i nachylam się do jej ucha. – I byłem zdenerwowany, Ŝe nie miałem odwagi, by uderzyć kogoś innego wcześniej tego dnia. − Twojego ojca? – szepcze odwracając głowę, a jej usta niemal dotykają moich. Niepewnie przenoszę cięŜar ciała. – Tak, dokładnie. Luke otwiera lodówkę i butelki z piwem wypadają na podłogę, szkło brzęka o siebie. – Cholera! To nie była moja wina. Przewracam oczami przesadnie, a Callie chichocze. Zeskakuję z kanapy i idę pomóc mu pozbierać butelki, cisząc się, Ŝe Ŝadna z nich się nie stłukła. Ostatnią rzeczą, jakiej potrzebowałem, to Ŝeby mój tata tutaj zszedł i znalazł dywan poplamiony i śmierdzący piwem. Gdy wszystkie są juŜ pozbierane, Luke wyjmuje butelkę Jacka Danielsa z chłodziarki. – Szoty dookoła. Callie potrząsa głową zsuwając nogi z kanapy i zeskakując na podłogę. – śadnych szotów. Błyskam do niej figlarnym uśmiechem. – Co? Nie cieszyłaś się, kiedy ostatnim razem się spiłaś? − Nawet nic nie pamiętam – mówi z nutką śmiechu w głosie. – ChociaŜ, ty pamiętasz. Więc ty mi powiedz. Czy cieszyłam się byciem pijaną? Uśmiechając się zakładam jej kosmyk włosów za ucho. – Na to wyglądało. Strona | 207

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Byłoby naprawdę miło, gdybyś po prostu powiedział mi, co robiłam i co mówiłam. − Niee, lepiej jeśli zatrzymam to dla siebie. Zaufaj mi, to czego nie wiesz, nie moŜe cię skrzywdzić. − Wiecie co wam powiem? – Luke kroczy do przodu, odkręcając nasadę butelki. – MoŜemy zamienić to w grę. W ten sposób, jeśli jesteś naprawdę dobra, nie będziesz musiała w ogóle pić. Callie spogląda tam i z powrotem między nami. – Jaką grę? Luke rzuca mi ukośne spojrzenie i kręcę głową wiedząc, do czego zmierza. – Zasady są całkiem proste. Ktoś mówi coś jak, nigdy nie zasnąłem na frontowym trawniku przed domem sąsiadów, bo byłem tak napierdolony, Ŝe myślałem, Ŝe to mój dom. – Wyciąga do mnie butelkę. – A teraz on musi pić. Wyrywam mu butelkę, przechylam głowę do tyłu i zmuszam się do przełknięcia sporego łyka. – Dzięki za zrobienie ze mnie przykładu. − Więc co? – pyta Callie. – Jeśli zrobiłeś to, o czym mówiła osoba, wtedy musisz pić? Zlizuję alkohol z warg. – Taa, ale nie musisz grać. MoŜemy po prostu posiedzieć. Luke tylko myśli, Ŝe wszystko musi skupiać się wokół alkoholu. Luke wyszarpuje mi butelkę z dłoni, ucinając mnie ostrym spojrzeniem. – To nieprawda. Po prostu staram się wyleczyć ze swojej nudy. Teraz nie ma tutaj nic do roboty, kiedy wszyscy wyjechali. Callie wzrusza jednym ramieniem. – MoŜemy zagrać. Nie robiłam zbyt wiele, więc wydaje się, Ŝe szanse są na moją korzyść. − Taa, ale nie wiesz zbyt wiele o nas – mówi Luke złośliwie. – Więc będzie ci trudno coś na nas wymyślić. Wzrusza ramionami ze spojrzeniem w oku, które sprawia, Ŝe zastanawiam się, czy ona coś wie. Siadamy z Callie na kanapie, ona po jednej stronie, a ja po drugiej. Luke zajmuje leŜankę, wywalając nogi na stolik kawowy, gdy pociąga łyka prosto z butelki. Stawia butelkę na stoliku. – No to kto chce zacząć? − Ja – oferuje Callie, podnosząc rękę. Strona | 208

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Naprawdę? – pytam jej. – Bo nie musisz. Nie musisz być częścią tego wszystkiego. Uśmiecha się niewinnie, skręcając kosmyk włosów wokół palca. – Nie mam nic przeciwko. Przysięgam. − Zostaw ją – mówi Luke kładąc ręce na oparciu kanapy i odpręŜa się z powrotem. – Jestem bardzo zainteresowany tym, co usłyszę z jej ust. Wskazuję na butelkę. – No dobra, zobaczmy co masz. Przygryza wargę zastanawiając się, po czym zatrzymuje spojrzenie na Luke’u. – Nigdy nie sprzeczałem się z trenerem na temat nie bycia pijanym, gdy wyraźnie byłem nawalony podczas gry. Mina Luke’a tęŜeje. – Jak się o tym dowiedziałaś? Wzrusza ramionami. – Mój tata jest trenerem i słyszę to i owo. Ze wzrokiem utkwionym w Callie odchyla głowę do tyłu i wypija więcej niŜ jeden szot z butelki. – Dobra, więc teraz muszę się na tobie odegrać. − To nie są zasady! – Callie spogląda na mnie w poszukiwaniu pomocy, jej niebieskie oczy powiększają się w panice. - Są? − To są moje zasady. – Luke postukuje się palcem w brodę, gdy pochyla się do przodu. – Nigdy nie nadepnęłam na puszkę farby w sprayu i nie zostawiłam syfu na podłodze kasjerowi do sprzątania. Przewraca oczami z uśmiechem wschodzącym na jej usta, konkurencyjnej stronie, a chciałbym Ŝeby był skierowany do mnie.

pokazując

go

Luke dynda butelką przed jej twarzą szydząc z niej, a ona bierze ją z jego ręki. Robiąc na nią zdegustowaną minę przytyka wargi do otworu, odchyla się do tyłu i pociąga maleńki łyk. Krztusząc się wyciąga butelkę w kierunku Luke’a, z odwróconą głową i zamkniętymi oczami. – O mój BoŜe! To jest gorsze niŜ wódka. – DrŜy, mrugając jak szalona. Śmiejąc się, przysuwam się do niej bliŜej na sofie i otaczam ręką jej ramiona. – Luke gra nieczysto, Callie. PoniewaŜ pojechałaś po nim jako pierwszym, on pewnie pojeździ sobie po tobie wiele razy. Wydyma dolną wargę dąsając się, i jest ona błyszcząca od Jacka. − Czekaj, masz coś na ustach. – Pochylam się i zasysam ją. Strona | 209

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Jej oczy rozszerzają się, gdy przesuwam językiem wzdłuŜ swoich ust i cofam się. – Masz rację, Jack jest całkiem kurwa obrzydliwy. − Jest okropny – zgadza się nierównym głosem. − Dobra, mam coś – mówię, odchrząkując. – Nigdy nie wracałem do domu ubrany jedynie w róŜowy szlafrok i kapcie. Callie parska śmiechem, gdy Luke zwęŜa oczy. – Sam się o to kurwa prosiłeś. Teraz mam zamiar powiedzieć jej wszystkie twoje brudne sekreciki, ty pieprzony idioto. Śmieję się wykładając nogi na stół. – Chodziło o to, Ŝebyś nie mścił się na niej. − Czy mogę usłyszeć, dlaczego musiał to zrobić? – Callie pyta, gdy Luke bierze łyka. – Bo jestem naprawdę ciekawa. − Był w domu swojej dziewczyny – zaczynam, ignorując śmiercionośne spojrzenie Luke’a. – I kiedy uprawiali seks, wrócili jej rodzice. Zdjęli wszystkie swoje ubrania w salonie, więc musiał poŜyczyć jej szlafrok i kapcie, bo to były jedyne pasujące na niego rzeczy. − Było teŜ kurewsko zimno – Luke wspomina, ponownie pijąc z butelki. – ChociaŜ seks z Carrie Delmarco sprawił, Ŝe swego rodzaju było warto. Callie zakrywa usta zniŜając podbródek, prawdopodobnie by ukryć zaŜenowanie. To kurewsko urocze i nagle zdaję sobie sprawę, Ŝe wolałbym, Ŝeby Luke wyszedł, abym mógł być z nią sam na sam. − Mam coś – deklaruje Luke, strzelając złośliwym uśmieszkiem w moim kierunku. Jego oczy zrobiły się czerwone, a mowa jest trochę pozbawiona równowagi. – Nigdy nie powiedziałem dziewczynie, Ŝe byłem liderem Chevelle tylko po to, Ŝebym mógł się z nią przespać. − Mam ochotę cię kurwa zabić za to. – Sięgam przez stół, by skonfiskować butelkę z jego ręki. – Wiesz o tym, prawda? Szczerzy się do mnie, gdy biorę łyk i patrzę na Callie. – Miałem piętnaście lat. Robiłem wtedy mnóstwo głupich rzeczy. Nie wydaje się tym martwić, ale czasami jest trudna do odczytania. – Nie musisz mi tego wyjaśniać. − Dobra, mam coś. – Skupiam się na Luke’u, chcąc skopać mu tyłek. – Nigdy nie zrobiłem striptizu na stole w pokoju pełnym ludzi.

Strona | 210

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Jego brązowe oczy są zimne, kiedy pociąga łyk i zmusza alkohol do spłynięcia w dół gardła szarpnięciem szyi. – Nigdy nie obudziłem się z płaczem w środku nocy, bo miałem koszmar po obejrzeniu Halloween. − Miałem z dziesięć lat – protestuję, wyszarpując mu butelkę z ręki. Połykam ogromną dawkę i zaczynam odczuwać alkohol palący w moim organizmie. – Nigdy nie zsikałem się w gacie, bo byłem zamknięty poza domem i nie mogłem do niego wejść. Luke chwyta butelkę z mojej wyciągniętej dłoni, wylewając trochę Jacka na stolik. – Nigdy nie wysłałem dziewczynie liściku tak czy nie. Czy mnie lubisz Tami Bentler? Czy myślisz, Ŝe jestem uroczy? Callie wybucha śmiechem uderzając dłonią w usta, gdy opuszcza ramiona do kolan. – Nawet nie wiem co mam zrobić z tymi wszystkimi informacjami. Zmuszam się do kolejnego szota i ocieram usta rękawem. Pomimo tego, iŜ jestem wkurwiony, Ŝe przez Luke wychodzę na bałwana, cieszę się, Ŝe ona jest szczęśliwa. − Och, myślisz, Ŝe to jest śmieszne? – pytam, a ona podnosi głowę ocierając łzy z oczu i przytakując. – Bo mogę ci łatwo pojechać. Kręci głową, wciąŜ się uśmiechając. – Nie wiesz o mnie tak duŜo Kayden, więc niezbyt się martwię. Poza tym juŜ wam mówiłam, Ŝe nie robiłam zbyt wiele. Pochylam się do niej, przykładam wargi do jej ucha odsuwając sobie jej włosy z drogi. – Nigdy nie obściskiwałam się w deszczu i nie miałam jednego z najlepszych pocałunków w swoim Ŝyciu. – Jestem cholernie pijany i przyznaję więcej niŜ normalnie bym przyznał, ale mój pijany umysł nie troszczy się o to w tej chwili. DrŜy od mojego oddechu, jej ramiona unoszą się do góry. – Ale ty tak, prawda? Albo moŜe i nie. Nie wiem. − Uwielbiam, gdy się plączesz. To urocze. – Przykładam usta do butelki i odrzucam głowę do tyłu łykając alkohol, pozwalając jej poznać moją odpowiedź. Wyciągam rękę z butelką w jej stronę ze wzrokiem utkwionym w niej. – Twoja kolej, chyba Ŝe to nieprawda. Jej palce drŜą, gdy owija dłoń wokół butelki. Obserwuję jej usta, gdy odchyla głowę do tyłu i bierze głęboki łyk. Prawdopodobnie nie powinienem się gapić, ale obserwowanie jak jej usta poruszają się rozprasza i podnieca mnie. Kaszle wydymając policzki, kiedy stawia butelkę na stole i wyciera usta rękawem koszulki. – BoŜe, ale to pali. Strona | 211

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Luke zabiera butelkę ze stołu i staje na nogi. – Muszę się kurwa odlać. – Otwiera drzwi piwnicy i wychodzi chwiejnie na zewnątrz, zostawiając je uchylone za sobą. Callie patrzy na mnie zdezorientowana. – Dlaczego wyszedł na zewnątrz? − To pijacka rzecz z nim. – Rozluźniam się oparty o kanapę, z ramiona wciąŜ wokół niej. – Lubi wychodzić na zewnątrz i lać. − Nic mu nie będzie? – Callie wciąga nogi pod siebie. – Wydaje się całkiem pijany. Co jeśli powędruje między drzewa i się zgubi? − Nic mu nie będzie. – Macham ręką, nie chcąc dłuŜej rozmawiać o Luke’u. Siedzimy przez chwilę w milczeniu i obserwuję ją kątem oka, tak bardzo chcąc jej dotknąć, jak wcześniej w jej pokoju. Callie odwraca ciało w moją stronę zaciskając usta, by powstrzymać uśmiech. – Więc naprawdę posłałeś Tami Bentler liścik tak czy nie? − Pozwól mi wyjaśnić, Ŝe to się wydarzyło w trzeciej klasie. – Rozluźniam się na kanapie łapiąc ją za ramię i prowadząc ją w dół na siebie, więc leŜymy bok przy boku, a ja owijam swoje nogi wokół jej. Uderza głową w oparcie fotela, kiedy się układa. – Och… co powiedziała? − Masz, podnieś głowę. – Wkładam pod nią ramię zanim się kładzie, pozwalając jej uŜyć go jako poduszki. – Powiedziała nie ma mowy. Odwraca się na bok, twarzą do mnie. – To takie smutne. Ja bym powiedziała tak. − Powiedziałabyś? – pytam. – Bo nie byłem taki czarujący jak teraz. Krztusi się śmiechem, a następnie obniŜa głowę ku mojej klatce piersiowej. – Tak jakby podkochiwałam się w tobie w podstawówce. − Co? – Umieszczając palec pod jej brodą unoszę jej głowę, Ŝebym mógł spojrzeć jej w oczy. – PowaŜnie? − Myślę, Ŝe wiesz, iŜ prawie kaŜda dziewczyna się w tobie kochała, co wprawia mnie w zdziwienie, Ŝe Tami powiedziała nie. − Myślę, Ŝe Tami przyjęłaby liścik lepiej, gdyby był od kogoś takiego jak ty. − Masz na myśli… ona lubiła – lubi dziewczyny?

Strona | 212

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Wzruszam ramionami, wpatrując się w sufit. – Tak słyszałem, ale kto wie, czy to prawda? – Przerywam, patrząc w dół na nią, jak zwilŜa językiem usta. – Jak bardzo jesteś pijana? − W ogóle nie jestem pijana – mówi. – Zrobiłam tylko dwa małe łyczki. Podszczypuję ją w bok, a ona przyciąga rękę do Ŝeber ochronnie. – Taa, ale jesteś malutka i wagi piórkowej. − Nie jestem taka malutka – protestuje. – I przyrzekam, Ŝe ledwie coś poczułam. Przerywam, badając jej oczy, a następnie przysuwam się do przodu z duŜą ostroŜnością. – Więc gdybym cię teraz pocałował, nie byłoby to wykorzystaniem cię? − Nie, ale sądzę, Ŝe to mogłoby być wykorzystaniem ciebie. Twój oddech pachnie tak źle jak butelka. – Wachluje sobie przed nosem z uśmiechem. − Zaufaj mi. MoŜesz mnie wykorzystać, a ja nie będę miał nic przeciwko, nawet kiedy wytrzeźwieję. – Przyciskam do niej swoje usta, czując jak serce wali mi w piersi, gdy jej oddech więźnie w płucach. Cisza narasta, kiedy leŜymy z czołami przyciśniętymi do siebie, naszymi oddechami mieszającymi się. Kładę rękę na jej biodrze zamykając oczy, czując intensywność tej chwili jak otwartą ranę. − Mam pytanie – szepcze Callie. - Jak wielu ludzi widziało Luke’a idącego w tym szlafroku? − Wiesz jak w kaŜde święta ludzie idą kolędować do centrum? − Taa. − CóŜ, przechodził tamtędy. Śmieje się wtaczając na mnie i wtulając głowę w moje ramię, gdy jej noga ześlizguje się po moim brzuchu. – Tam są zawsze tłumy ludzi. O mój BoŜe, załoŜę się, Ŝe nawet moi rodzice tam byli. Zawsze tam chodzą. − Wiem… - Czuję zapach jej włosów; szampon zmieszany z zapachem dymu papierosowego od palenia Luke’a w samochodzie, kiedy tutaj jechaliśmy. – Callie, ja… - Ja pierdolę. Co się kurwa ze mną dzieje? – Naprawdę chcę cię teraz pocałować. Zamiera, jej pierś ociera się o mnie, kiedy oddycha. – Ach tak? Odgarniam jej włosy z twarzy, a ona spogląda na mnie spod swoich długich rzęs. – Mogę? Strona | 213

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Przez chwilę pozostaje nieruchomo, a potem kiwa głową. – Tak, moŜesz. Wypuszczam napięty oddech i pochylam się ku niej, przekręcając głowę na bok, kiedy pieczętuję na niej swoje usta. Kiedy przygryzam delikatnie jej dolną wargę, wydaje z siebie lekko chropawy jęk, który zalewa moje ciało głodem. Nurkuję do pocałunku otwierając usta i pieszcząc jej wargi językiem. Jest ciepła i smakuje Jackiem i chcę więcej – więcej niŜ prawdopodobnie jesteśmy na to gotowi. Chwytam ją w pasie i podciągam na swoje kolana tak, Ŝe siedzi na mnie okrakiem. – Nie mogę się z tobą powstrzymać. Małe westchnienie ucieka z jej ust, gdy mój twardy kutas przyciska się do niej. – Kayden… - zaczyna, ale odpływa, gdy wplatam palce w jej włosy i przyciągam do siebie jej twarz. Przesuwając wargami w dół jej szyi przysysam się do jej skóry, poŜerając jej smak. − Muszę ci coś powiedzieć. – Głębia mojego umysłu wrzeszczy na mnie, Ŝe powinienem się zamknąć. śe jestem pijany i to co mam zamiar powiedzieć nie jest dobre, ale i tak to robię. – Nigdy wcześniej nie czułem czegoś takiego do nikogo. Jej ciało sztywnieje, a oddech muska moją szyję. – Co? − Ty i ja… tak bardzo mi się to podoba. Nigdy wcześniej nie podobał mi się pomysł bycia z kimś. Wydychając powoli, odpycha się i schodzi ze mnie. – Myślę, Ŝe powinniśmy porozmawiać o czymś innym. − Na przykład o czym? – Obawiam się, Ŝe ją przestraszyłem, tak jak samego siebie. − O czymś co cię uszczęśliwia – sugeruje. – Albo o czymś, czego nie będziesz Ŝałował jutro rano. To ty. Callie, jesteś jedyną osobą, która kiedykolwiek mnie w czymś uszczęśliwiła. Tej nocy, gdy mnie ocaliłaś, zmieniłaś coś we mnie – sprawiłaś, Ŝe zechciałem Ŝyć. – Mówię jej prawdę wiedząc, Ŝe kiedy przyjdzie ranek, to wszystko się na mnie zemści.

Strona | 214

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 17 #21 Stwórz wspomnienia, które należą do ciebie

Callie Ostatnia noc była co najmniej interesująca. Kayden był pijany i mówił mi rzeczy, których prawdopodobnie nie powiedziałby w stanie trzeźwości, więc to przerwałam. Nie chcę, Ŝeby mówił mi róŜne rzeczy tylko dlatego, Ŝe jest pijany. Widziałam Setha rozwodzącego się nad nonsensami zbyt wiele razy, i w większości przypadków nigdy nie miał tego na myśli. Kończy się na tym, Ŝe zasypiam na łóŜku w rogu i kiedy się budzę, mam tę chwilę „o kurwa”. Mój telefon brzęczy od tysięcy wiadomości od mojej mamy. Nie kłopoczę się nawet sprawdzeniem którejkolwiek z nich. Wyskakuję z łóŜka i biegnę w stronę kanapy, na której Kayden leŜy na boku z zamkniętymi oczami i ramieniem zarzuconym na twarz. Zerkam przez ramię na Luke’a śpiącego na podłodze z głową na poduszce i kucam przed Kaydenem. – Obudź się. Potrzebuję podwózki do domu. Oddycha cicho, jego klatka piersiowa unosi się i opada, więc umieszczam dłoń na jego policzku, przebiegając kciukiem po bliźnie pod okiem. – Kayden, proszę obudź się. Moja mama wariuje. Jego powieki unoszą się, a źrenice kurczą, gdy uderza w nie światło i wygląda to tak, jakby w ogóle nie spał. – Która jest godzina? Sprawdzam wyświetlacz telefonu. – Prawie jedenasta. Nie spałeś prze ten cały czas? Wzrusza ramionami siadając i wyciągając ramiona nad głową. Koszulka podjeŜdŜa mu do góry i próbuję się na gapić. – Nie śpię od jakiegoś czasu. Rozmyślając o róŜnych sprawach. − Och. – Prostuję nogi i rozglądam się po pokoju za kurtką. – MoŜesz mnie podwieźć? Czy powinnam obudzić Luke’a? − To byłoby wkroczenie na niebezpieczny teren – mówi, wstając z kanapy. – Luke nie jest rannym ptaszkiem.

Strona | 215

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Wsuwam ręce w rękawy kurtki. – Nawet nie pamiętam, kiedy zasnęłam. W jednej chwili rozmawialiśmy, a w następnej budzę się w łóŜku. Uśmiecha się zabierając kluczyki Luke’a ze stolika kawowego. – Myślę, Ŝe zrobiłaś to przez sen. LeŜałaś przy mnie i wtedy wstałaś i powędrowałaś tam. Wyglądałaś na całkiem pijaną. Otwiera tylne drzwi i wychodzimy na zimne popołudniowe powietrze. Niebo jest błękitne z mgiełką występującą miejscami i widzę domek z basenem po swojej lewej. Kayden zatrzaskuje drzwi i ruszamy w ciszy przez trawnik. Nie wiem, co powiedzieć. Czuję się niezręcznie przejmując się jego słowami, których nawet nie pamięta. Zatrzymuje się nagle przy naroŜu domu i wsuwa ręce w swoje rozczochrane włosy. – Pamiętam to. Spoglądam na niego przez ramię. – Co? Robi w moim kierunku kilka nieśmiałych kroków. – Nie byłem aŜ tak pijany. Pamiętam, co powiedziałem. LeŜałem na kanapie przez praktycznie pół nocy, próbując rozkminić, co ci kurwa powiedzieć, kiedy oboje nie spaliśmy. Wypuściłam oddech. – Nie musisz się tłumaczyć. Byłam przy Secie wystarczająco długo, Ŝeby wiedzieć, jak to wygląda na następny dzień. Zaufaj mi, mówił i robił tak wiele rzeczy, których później Ŝałował. Kręci głową z dziwacznym wyrazem twarzy. – Ale ja tego nie Ŝałuję. Ja tylko… po prostu nie wiem, jak to udźwignąć. Kiedy powiedziałem ci, Ŝe czuję do ciebie coś, czego jeszcze nigdy nie czułem, miałem to na myśli i kurewsko mnie to przeraŜa, szczególnie dlatego, Ŝe jest jeszcze mnóstwo rzeczy, których o mnie nie wiesz – złych rzeczy. Zamykam lukę pomiędzy nami. – Nie wierzę w to. Nie wierzę, Ŝe istnieją o tobie złe rzeczy. Jedynie rzeczy, o których myślisz, Ŝe są złe. Masując sobie kark spogląda na drogę za mną. – Nie mówiłabyś tak, gdybyś wiedziała, co to są za rzeczy. − Zawsze moŜesz mi powiedzieć – sugeruję. – I pozwól, Ŝe ja to osądzę. Zamyka na mnie spojrzenie. – Nie lubiłabyś mnie, gdybyś wiedziała. Przywołuję głęboki oddech, gotowa powiedzieć coś, co mnie przeraŜa. – Przez ostatnie sześć lat bałam się niemal kaŜdego za wyjątkiem Setha, ale on i ja dzieliliśmy ten związek i dość szybko mu zaufałam. Tak samo było z tobą. Tego dnia, gdy poszliśmy na klif, mogłam wydawać się przeraŜona – bo byłam – ale po prostu pójście tam z tobą i Strona | 216

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

pozwolenie ci, byś mi pomógł, było dla mnie ogromnym krokiem. Zaufałam ci, a to coś znaczy. − Chcę ci powiedzieć – mówi cicho. – Chcę, ale nie wiem czy mogę. − Powiedziałeś mi o swoim ojcu. − Taa, ale to co innego. To jest− Gdzieś ty kurwa był? – Ojciec Kaydena wypada zza naroŜa budynku, ubrany w granatowy dres, twarz ma jaskrawoczerwoną, a dłonie zaciska w pięści. – Miałeś iść… - Nie kończy, gdy zauwaŜa mnie stojącą przy Kaydenie. – Kim jesteś? Automatycznie łapię za dłoń Kaydena. – Callie Lawrence. Wspomnienie wypływa na jego zirytowaną twarz. – Och, jesteś córką trenera Lawrence’a? Déjà vu. – Tak, spotkaliśmy się parę razy. Wpatruje się we mnie przez chwilę, jakby próbował zmusić mnie do skulenia się w sobie. W końcu przenosi spojrzenie na Kaydena. – Mieliśmy dzisiaj rano trenować. Pamiętasz? Dłoń Kaydena zaciska się wokół mojej. – Tak, przepraszam. Zaspałem i muszę zabrać ją do domu, więc nie mogę jeszcze iść. Otwiera i zaciska dłonie, a Ŝyły na nich wybrzuszają się. – Jak długo cię nie będzie? Kayden wzrusza ramionami. – Nie wiem, moŜe z trzydzieści minut. Pan Owens spogląda na mnie, widocznie zdenerwowany. – Dlaczego sama nie moŜe jechać? Mamy harmonogram. − Nie, ty masz harmonogram – mówi Kayden, a następnie napina się, gdy twarz jego ojca wykrzywia się z pogłębieniem. – Ty po prostu uwaŜasz, Ŝe powinienem zgodnie z nim postępować. − Przepraszam, czy ty mówisz do mnie? – Zastraszenie, jakie wysyła swoim głosem jest przeraŜające jak diabli i chcę zanurkować za Kaydenem i się schować. – Bo wydaje mi się, Ŝe zapominasz o panujących tutaj regułach i o konsekwencjach ich zapominania. − Muszę iść. – Oddech Kaydena jest nierówny, gdy wzmacnia uścisk na mojej dłoni i okrąŜa swojego ojca, holując mnie za sobą. − Kaydenie Owens – woła. – Lepiej, Ŝebyś ode mnie nie odchodził. Strona | 217

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kayden i ja pędzimy w kierunku wozu zaparkowanego na podjeździe pod drzewami. − Niech cię kurwa szlag! – Jego ojciec wrzeszczy za nami. Kayden pomaga mi wejść do samochodu, po czym wskakuje do środka od strony kierowcy i odpala silnik. Ze środka podwórza obserwuje nas jego ojciec z mrocznym spojrzeniem na twarzy. Mój umysł wraca do tamtej strasznej nocy i tego, co potrafi uczynić ten człowiek. Opony wirują, gdy wyskakujemy na drogę i Kayden wrzuca wyŜszy bieg, drzewa po obu stronach drogi rozmywają się. WydłuŜona przerwa przemija, gdy Kayden się odzywa. − MoŜesz napisać do Luke’a? – Wręcza mi swój telefon. – I powiedzieć mu, Ŝeby po prostu został na dole dopóki nie wrócę? Kiwam głową biorąc jego telefon i przewijam listę kontaktów, aŜ odnajduje imię Luke’a. – Myślisz, Ŝe zejdzie na dół i nawrzeszczy na Luke’a? – pytam i wysyłam wiadomość. Kręci głową, palce ma zaciśnięte na kierownicy. – Robi to tylko swoim dzieciom. Kładę telefon na desce rozdzielczej i przesuwam się na siedzeniu w jego stronę. – Kayden, nie sądzę, Ŝe powinieneś tam wracać. Co jeśli coś ci zrobi? − Będzie dobrze. To nic, czego bym nie zniósł. – Jego głos jest ostry i odsuwam się, zaczynając przesuwać się po siedzeniu. – Nie, zatrzymaj się. – Prędko umieszcza dłoń na moim udzie. – Przepraszam. Nie powinienem tak na ciebie warczeć. To właśnie jest to, co robię. Radziłem sobie z tym od zawsze. To jest moje Ŝycie. − Więc zrób tak, jakby to nie było juŜ twoje Ŝycie – mówię, mój głos nabiera błagalnego tonu. Odwraca się do mnie ze zwątpieniem w oczach, jakby nie było takiej opcji. – No i co zrobię? Nigdy nie wrócę? Tak popieprzony jak jest, to wciąŜ jest moim ojcem. W tym domu się wychowałem – to mój dom. − Nie musi nim dłuŜej być. Po prostu wyjedź – mówię, próbując zrozumieć, co muszę powiedzieć, by go przekonać. – Zostań ze mną. Nie zasługujesz na takie traktowanie. Jest w tobie tyle dobroci i zasługujesz na coś lepszego. – Mój głos drŜy. – Proszę, proszę, tylko zostań ze mną. Przełyka cięŜko, jego oczy się rozszerzają. – Pozwolisz mi to zrobić? Kiwam głową, moje serce boli dla niego, gdy wyciągam dłoń i dotykam jego ramienia. – Oczywiście. Nie chcę, Ŝebyś do niego wracał. On jest… dlaczego taki jest? Strona | 218

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Wydaje mi się, Ŝe jego ojciec tak się z nim obchodził. – Skierowuje pojazd w stronę mojej drogi. – Nie było aŜ tak źle, kiedy byliśmy młodsi, chociaŜ i tak było kurwa do dupy. Zazwyczaj tylko wściekał się na róŜne rzeczy i wrzeszczał, a czasami dawał klapsy albo bił paskiem. Pogorszyło się, kiedy staliśmy się starsi, jakby wiedział, Ŝe mógł… - Zgrzyta zębami. – Bić nas mocniej bez zabijania nas. Moi bracia bronili się, gdy byli wystarczająco duzi, ale kiedy się wyprowadzili… a ja byłem sam… Sprawy tak jakby się rozpadły. Cała jego złość skupiała się na mnie. Oczy mnie pieką, gdy mrugam kilkakrotnie, by powstrzymać łzy przed wypłynięciem, myśląc o nim samotnym w tamtym domu, z tym okropnym człowiekiem. – Nie Ŝyj z tym dłuŜej. Zostań ze mną. Nie musisz tam być. Kiedy jego oczy przeszukują moje, wygląda na przeraŜonego, zdezorientowanego i trochę jak zagubiony chłopiec. – Dobrze, ale muszę jechać po Luke’a. Znów nie mogę oddychać, moje płuca rozluźniają się, gdy ponownie dopływa do nich powietrze. – Wrócisz, prawda? Obiecujesz? Kiwa głową wjeŜdŜając wozem na mój podjazd, parkując go za samochodem mojej mamy. – Obiecuję. Spoglądam na okno przy tylnych drzwiach, gdzie zasłona jest odsunięta i moja mama zerka zza niej. – Chcesz, Ŝebym z tobą wróciła? Tylko muszę jej powiedzieć. Kayden ujmuje mój policzek i pociera opuszkiem kciuka pod moim okiem. – Nic mi nie będzie. Zostań tutaj i spróbuj uspokoić swoją mamę. − Jesteś pewien? MoŜe powinnam powiedzieć tacie, Ŝeby z tobą pojechał? − Callie, nic mi nie będzie. Luke tam jest. Wezmę tylko swoje rzeczy i wracam tutaj. Nic się nie stanie. Moje serce związuje się, kiedy się pochylam i muskam jego wargi swoimi. Zaczynam się odsuwać, ale on wślizguje rękę na tył mojej szyi i przyciska do mnie swoje usta ponownie, całując mnie zawzięcie przed wypuszczeniem. Z cięŜkim sercem wyskakuję z samochodu i patrzę jak wycofuje wiedząc, Ŝe będę wstrzymywać oddech, dopóki nie wróci.

Strona | 219

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kayden Cholernie się boję. Nigdy wcześniej nie odezwałem się w ten sposób do ojca i wyraz jego twarzy powiedział mi, Ŝe miałem przejebane, ale Callie ma rację. Nie muszę dłuŜej stawiać temu czoła. Jedyne, co muszę zrobić, to odejść. Coś, z czego powinienem był zdać sobie sprawę juŜ dawno temu, ale z jakiegoś powodu po prostu nie mogłem. Wszystko, co widziałem w swoim Ŝyciu, to odchodzący ludzie, nie dbający o bicie, wrzaski, mówiący mi, bym to przełknął. Ale wtedy pojawia się Callie i mówi mi, Ŝe mogę to zmienić – Ŝe zasługuję na duŜo więcej. To takie proste, a jej słowa znaczą dla mnie tak wiele. Parkuję samochód za drzewem i wysyłam Luke’owi wiadomość, Ŝeby spotkał się tu ze mną za dziesięć minut, bo muszę iść po torbę. Wspomnienia prześladują mój umysł, gdy wchodzę na frontowy ganek. Atmosfera jest martwą ciszą, a główne drzwi są szeroko otwarte. Mając się na baczności wchodzę do środka. Kiedy byłem młodszy, mój ojciec uwielbiał robić z bicia grę. Dawał nam czas na schowanie się, a potem szedł nas szukać. JeŜeli ukryliśmy się wystarczająco dobrze, wygrywaliśmy. Jeśli nie, płaciliśmy za to. Zawsze kończyło się na tym, Ŝe za to płaciliśmy, poniewaŜ on nigdy nie zarzucał szukania. Dom wydaje się pusty, więc spieszę na górę do mojego pokoju i wrzucam ubrania do torby. Przerzucając ją sobie przez ramię truchtam na dół, czując czekającą na mnie wolność, gdy w zasięgu mojego wzroku pojawiają się otwarte drzwi. Ale mój tato wychodzi zza schodów i staje u ich podnóŜa, blokując mi drogę. Ramiona ma skrzyŜowane na piersi. – Zastanawiam się, czy to przez tę dziewczynę zachowałeś się tak głupio, czy po prostu zgłupiałeś, odkąd poszedłeś na studia? Tak naprawdę nigdy nie byłeś bystry. Umysł kalkuluje moje opcje. – Słuchaj, przepraszam, ale nie mam zamiaru zostawać tutaj dłuŜej. Ja tylko… - Robię krok do następnego schodka. Przesuwa się w bok, zastępując mi drogę. – Masz trening do odrobienia. − Nie, nie mam – mówię, dłonie mi się pocą. To najdalej, dokąd kiedykolwiek go popchnąłem. – Wystarczająco duŜo trenuję na studiach. – Moje stopy przenoszą się w dół o kolejny stopień i stoję z nim twarzą w twarz. – Zamierzam wyjść. Chwyta moje ramię ściskając tak mocno, Ŝe pali mnie skóra. – Wsadzisz swoje pieprzone dupsko w ten jebany samochód i pojedziemy na boisko potrenować. Więcej mnie nie prowokuj. Strona | 220

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Myślę o Callie siedzącej w swoim domu, czekającej na mnie; tak naprawdę martwiącej się o mnie. Nikt wcześniej się o mnie nie martwił. Wyszarpuję rękę z jego uścisku i popycham dłońmi jego klatkę piersiową, trzęsąc się ze strachu jak trzylatek. Korzystając z okazji zeskakuję z pozostałych schodków, ale on odzyskuje równowagę i idzie na mnie z uniesionymi pięściami i niekontrolowaną wściekłością w oczach. − Ty pieprzony zasrańcu! – krzyczy, zamierzając się w moją twarz. Odchylam głowę i jego dłoń uderza szybę w drzwiach frontowych, rozbijając szkło i rozcinając kostki. To go nie deprymuje i wymierza we mnie kolejny cios, a jego pięść łączy się z moją szczęką. Kość pęka i dzwoni mi w uszach. − Kurwa! – Łapię się za twarz, gdy ból eksploduje w moim policzku, ale jestem przyzwyczajony do bólu wystarczająco, Ŝeby się z niego otrząsnąć. Po raz pierwszy w Ŝyciu biorę na niego zamach. Moje knykcie pękają, gdy się uchyla i trafiam w drewnianą balustradę. Chwilę później jestem przyciśnięty do podłogi, jego ramiona owijają się wokół mnie, gdy rzuca nami obojgiem o podłogę. Szkło dźga mnie przez koszulkę wbijając się w moje mięśnie, gdy kopię ojca w bebechy. Prześlizguje się po podłodze uderzając głową o ścianę, a ja wyrzucam dłonie w powietrze, kiedy gramolę się na nogi. − Skończyłem – mówię i zanim moŜe wstać, wybiegam przez drzwi. Luke czeka w samochodzie z odpalonym silnikiem. Nie oglądam się, dopóki nie jestem bezpieczny w szoferce, a drzwiczki są zamknięte. Oczy Luke wytrzeszczają się, gdy dokonuje oceny szkła powbijanego w moją skórę, rozdarć na koszulce i policzka opuchniętego do podwójnych rozmiarów. − Co jest kurwa? – mówi. – On wciąŜ wyprawia to gówno? Kręcę głową, gdy mój ojciec wychodzi na frontowy ganek, obserwując samochód. – Po prostu jedź. Zawieź mnie do Callie. Nie chcę tutaj być. Wycofuje auto na drogę główną, a ja podpieram swoją zranioną rękę na klatce piersiowej, trzymając oko na swoim ojcu, dopóki nie znika z zasięgu mojego wzroku.

Strona | 221

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Callie Nie mogę usiedzieć w spokoju. Ciągle wysyłam mu wiadomości, ale on nie odpowiada. Mama robi mi długi wykład o tym jak się zamartwiała, gdy nie było mnie całą noc. Pozwalam jej gadać zastanawiając się, jak zaniepokojona by była, gdybym powiedziała jej o swoim sekrecie. Kiedy kończy, czekam na Kaydena w swoim pokoju nad garaŜem. Czuję się klejąca od ostatniej nocy, jakby alkohol wyparowywał mi przez pory, więc biorę prysznic. Owijając wokół siebie ręcznik przeczesuję palcami włosy i wchodzę do pokoju, Ŝeby się ubrać. Kayden siedzi na moim łóŜku plecami do mnie, ze zgarbionymi ramionami i odskakuję do tyłu, zaskoczona. – Och. – Zasłaniam dłonią usta krocząc w kierunku drzwi, zawstydzona, Ŝe jestem jedynie w ręczniku. Odwraca głowę, by na mnie spojrzeć i juŜ dłuŜej mnie to nie obchodzi. Jego policzek jest spuchnięty i czerwony, na koszulce ma krew i rozcięcia, a jego kostki pokryte są zaschniętą krwią. Zabezpieczając ręcznik w węzeł, pędzę do niego. – Co się stało? Kręci głową, przypatrując się memu ledwie okrytemu ciału. – To juŜ nie jest waŜne. To skończone. − Co takiego? Wyciąga w moją stronę trzęsącą się dłoń. – Próbowałem go uderzyć, a potem go kopnąłem. − Swojego ojca? – pytam. – Czy on… wszystko z tobą w porządku? − Teraz tak. – Chwyta mnie za biodra, zamyka oczy i oddycha przez zaciśnięte zęby, gdy ciągnie mnie na swoje kolana. Moje usta rozchylają się w proteście, gdy rąbek ręcznika rozchyla się i szorstkość jego dŜinsów dotyka mojej nagiej skóry, ale on składa głowę na moim ramieniu, a jego ciało zaczyna się trząść. Zaciskam szczękę, zamykam oczy i gładzę dłonią jego włosy, walcząc ze łzami. Pozostaję nieruchoma, bojąc się poruszyć, kiedy on walczy o powietrze. Po tym co wydawało się godzinami, podnosi głowę, a jego oczy są czerwone. − Przepraszam – mówi, wypuszczając oddech i ocierając dłońmi oczy. – To wszystko po prostu przytłoczyło mnie na chwilę. − Całkowicie rozumiem – odpowiadam i całuję go w czoło. Strona | 222

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Jego palce przeszukują mój policzek, gdy śledzi linię znamienia na mojej skroni. – Nigdy wcześniej mu się nie postawiłem. To było kurewsko przeraŜające. Jest tak odwaŜniejszy ode mnie; stawiając się czemuś, co prześladowało go od dziecka. Zazdroszczę mu tego. Lekko głaszczę jego zraniony policzek, a on się wzdryga. – Chcesz, Ŝebym przyniosła ci lód? BandaŜe? Tabletki przeciwbólowe? Moja mama ma ich tony w swojej szafce z lekami. Marszczy na mnie brew. – Dlaczego? Wzruszam ramionami. – Raz jej zapytałam, a ona powiedziała, Ŝe zostały ze starej kontuzji czirliderskiej z liceum. Jego brwi obniŜają się, gdy mruŜy oczy. – Czy to nie było jakieś dwadzieścia lat temu? − Jest szalona – mówię, zaczynając schodzić z jego kolan. – MoŜe dlatego ciągle jest szczęśliwa. Jego palce przyciskają się do moich bioder, zatrzymując mnie w miejscu, a w jego oczach czai się panika. Znam to spojrzenie; takie, które błaga, Ŝeby ktoś im pomógł. − Proszę pomóŜ mi, mamusiu – szepczę, gdy czuję jak porusza się nade mną i kaŜda cząstka mojego ciała jest jakby rozrywana na pół. Brutalnie zakrywa mi dłonią usta i łzy wymykają się z moich oczu. Gdzie ona jest? Dlaczego po mnie nie przychodzi? PoniewaŜ myśli, Ŝe się chowam, tak jak reszta dzieciaków. Właśnie to powinnam robić zamiast umierać wewnątrz, choć część mnie pragnęła, bym umarła równieŜ na zewnątrz. Proszę mamusiu… Owijam ręce wokół jego szyi i przytulam go, gdy zakopuje głowę w mojej szyi, układając usta na moim szalejącym pulsie. Zamykając oczy oddycham przez chwilę; przeraŜona na śmierć, ale ogarnięta pragnieniem tego. Powoli całuje moją szyję smakując kaŜdy dotyk, i moja głowa odchyla się na bok. − Pójdę zmyć krew z rąk – szepcze i odchylam się do tyłu. – Tylko zostań tutaj, dobrze? Zgarniając spód ręcznika kiwam głową i zsuwam nogi z jego kolan. Wstaje i zmierza do łazienki, podczas gdy ja leŜę na łóŜku, wiedząc, Ŝe coś ma zamiar się stać. Czuję to w Strona | 223

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

powietrzu, w uczuciu ciepła na mojej szyi, gdzie mnie pocałował i wszędzie, gdzie dotykały mnie jego dłonie. Gdy wychodzi z łazienki jest bez koszulki i przyciska ręcznik do swojej szerokiej klatki piersiowej. Kiedy wspina się na łóŜko siadam i opuszczam jego dłoń trzymającą ręcznik, Ŝebym mogła spojrzeć na rozcięcie. Jest głębokie, tuŜ naprzeciw górnego Ŝebra; kolejna blizna do dodania do jego juŜ rozerwanego ciała. Przesuwam palcem w górę jego przedramion, zauwaŜając świeŜe rany na skórze. − Co się stało z nimi? – Zatrzymuję się przy rozcięciu w pobliŜu jego bicepsa i studiuję je. – Wygląda, jakby ktoś pociął twoją skórę. Jego palce zamykają się na moich, gdy kręci głową, patrząc w ścianę. – Nic mi nie jest. Przysięgam, Callie. To rzeczy, które mogę znieść. Podnoszę się na kolana czując, Ŝe ręcznik rozchyla się na dole, ale nie przejmując się zamknięciem go. Muskam wargami jego tors, pomalutku przechodząc w górę jego szyi wzdłuŜ poszarpanej blizny. Zasysam jego skórę okrąŜając ją delikatnie językiem, po czym pochłaniam miękkość jego warg. Jego głowa opada na bok i nasze usta łączą się, a jego palce otaczają moją talię. Przyciąga mnie do siebie bliŜej rozchylając wargi i wciągając mój język w swoje usta. Wydaję z siebie jęk, gdy przemoŜne uczucie przedziera się przeze mnie i mnie opanowuje, wymazując wewnętrzny ból. Jego palce odnajdują brzeg ręcznika i dotykają nagiej skóry mojej talii. Nie mogę jasno myśleć, kiedy dotyka mojego ciała, smakuje moich ust i na chwilę wykrada z dala moje dręczące myśli. Siadam przyciskając do niego swoją klatkę piersiową i przemieszczając cięŜar jego ciała, kładąc go na łóŜku. Nasze nogi splątują się, a jego kolano wędruje pomiędzy moje uda. Dotyk tkaniny jego dŜinsów wysyła ciepło przez moje ciało, które owija się wokół mojego Ŝołądka. − Kayden – stękam w jego usta, wbijając paznokcie w jego łopatki. Odsuwa powoli usta oddychając niespokojnie, jego oczy oceniają moje. – Chcesz, Ŝebym przestał? Zacieśniam na nim uścisk i kręcę głową, a włosy opadają mi na oczy. – Nie. Zasysając oddech rozbija swoje wargi o moje i miękkie rozkoszne pocałunki zmieniają się w rozpaczliwe, kiedy ręcznik odwija się z mojego ciała i leŜę pod nim naga. Moje sutki ocierają się o jego tors z kaŜdym oddechem, a nogi rozchylają się. Moje dłonie spoczywają na jego policzkach i jego ciepło daje mi pewność, gdy sięga w kierunku moich ramion, a jego palce otaczają moje nadgarstki. Prowadząc moje ręce z dala od swojej twarzy kładzie je po obu stronach mojej głowy, gdy jego język poŜera moje usta. Strona | 224

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Nagle puszcza jedną z moich rąk, a moje ciało drŜy pod nim. – Callie, powiedz, jeśli będę musiał przestać – oddycha ku moim ustom. − Nie przestawaj – szepczę z niespokojnym, ale pewnym sercem. – Nie chcę, Ŝebyś kiedykolwiek przestawał. Jego oczy otwierają się, szerokie i błyszczące i przygryza moją dolną wargę, gdy sunie dłonią w dół mojego brzucha. Chwilę później jego palce znajdują się we mnie, tak jak wczoraj. Czuję się upojona i zagubiona, ale w najbardziej niesamowity sposób. Jakby mój umysł w końcu opuścił mroczne miejsce i znowu mogłam uchwycić światło. Chcę więcej. Potrzebuję więcej, jakkolwiek nie wiem, jak o to prosić. Kołyszę biodrami naprzeciw jego dłoni, gdy dotyka mnie od środka, jęcząc przy moich ustach, jak przeciągam zębami po jego wardze, przygryzając ją przed wypuszczeniem. Kosmyki jego brązowych włosów muskają moje czoło, kiedy poruszam ciałem, pragnąc więcej. Jego klatka piersiowa unosi się cięŜko, gdy wysuwa ze mnie palce. − Callie, gdzie jest granica? – pyta przenosząc palce z powrotem do mego nadgarstka przytrzymując mnie pod sobą, skanując mnie oczami. – Muszę wiedzieć, kiedy przestać. Kręcę głową z boku na bok, patrząc mu w oczy. – Nie chcę, Ŝebyś przestawał, Kayden. Powiedziałam to i mam to na myśli. Jego źrenice zwęŜają się, kiedy przyswaja to, co powiedziałam. – Callie, ja… Moje serce spowalnia, gdy ta chwila zaczyna się rozmywać. Dosięgają mnie obrazy mojej przeszłości, ale potem znikają szybko, gdy unosi biodra, Ŝeby odpiąć dŜinsy i skopuje je z siebie. Chwilę później jest bez ubrań i ma na sobie prezerwatywę. Z powrotem kładzie się na mnie, naga skóra do nagiej skóry, i całuje mnie z pasją, poŜądaniem, wszystkim, kiedy splątuje nasze dłonie nad moją głową. Moje nerwy mieszają się z oczekiwaniem i czuję kaŜdy jeden aspekt tej chwili. Szorstkość jego skóry na dłoniach, gładkość jego torsu, kiedy mnie dotyka, wilgoć jego języka w moich ustach, mrowienie na całym moim ciele. Pot zrasza mi skórę, gdy moje ciało rozgrzewa się z pragnienia i rozchylam przed nim nogi, kiedy jego ciało układa się przy moim. Kiedy powoli wchodzi we mnie czuję ból, ale czuję równieŜ jak niewidzialne łańcuchy na moich nadgarstkach pękają i kruszą się. Wciąga oddech, gdy moje nogi zaciskają się wokół jego bioder i stopniowo wsuwa się we mnie dalej. Odsuwa swoje usta od moich i patrzy mi w oczy pieszcząc palcami mój policzek. Wtedy przestaje, nim kołysze biodrami po raz ostatni i całkowicie się we mnie zagłębia.

Strona | 225

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

KaŜda część mojego ciała i umysłu otwiera się, gdy mnie całuje. Początkowo to pali, gdy porusza się tam i z powrotem i niemal krzyczę do niego, by przestał, ale ból ustępuje, a moje mięśnie rozluźniają się, gdy głowa opada mi do tyłu na poduszkę. To chwila, którą zapamiętam na zawsze, poniewaŜ naleŜy do mnie.

Kayden Nigdy w swoim Ŝyciu nie byłem tak cholernie przeraŜony. Nie wtedy, kiedy na mnie wrzeszczano, byłem bity albo nawet wtedy, gdy postawiłem się swojemu ojcu. Uprawiałem wcześniej seks, wiele razy. To wszystko było dla zabawy, nawet z Daisy. Nic w tym nie było; myślałem, Ŝe właśnie tak powinno być. Kiedy Callie patrzy na mnie, ufa mi, jestem zgubiony. Nikt nigdy wcześniej tak na mnie nie patrzył; nikt nigdy nie sprawił, Ŝe poczułem się tak jak w tej chwili. To tak, jakby kaŜda z moich blizn została rozerwana i ból jest prawdziwy, ale nie mogę się powstrzymać. Całuję ją zawzięcie przesuwając jej ręce nad głowę, kiedy wbijam się w nią. Jest tak dobrze i nigdy nie chcę przestawać. Jej oczy przewracają się, a źrenice rozszerzają, kiedy rozchyla usta. Wygina szyję w łuk dysząc z rozkoszy, gdy uderza biodrami naprzeciw moich. Puszczam jej ręce i moje dłonie przesuwają się w dół do jej piersi dotykając jej skóry, gdy wpijam się w jej szyję. Jej palce obrysowują kaŜdą bliznę, zostawiając na skórze gorącą ścieŜkę w miejscach, gdzie jej dotknęła i niemal doprowadza mnie to do szału. Wygina plecy w górę krzycząc i chwilę później dołączam do niej wiedząc, Ŝe nigdy nie będę mógł stąd wrócić. Sposób, w jaki się czuję jest nieodwracalny; przejęty, chciany, potrzebujący, połączony. Nigdy nie będę w stanie odpuścić. Gdy łapiemy oddechy mówię sobie, Ŝe będzie dobrze; Ŝe mogę temu sprostać i nagle czuję, Ŝe mogę. Wypuszczam nierówny oddech, gdy wysuwam się z niej i przewracam na plecy, przeciągając dłońmi przez swoje włosy. Obracając się na biodrze, jej ciepłe ciało podąŜa za moim. Układa policzek na moim torsie i przerzuca nogę przez mój pas. − Wszystko w porządku? – W końcu ośmielam się ją zapytać, walcząc ze swoimi własnymi pędzącymi myślami. Kiwa głową, kreśląc linie moich mięśni brzucha małym placem. – Bardziej niŜ w porządku. Strona | 226

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Zamykam oczy i kładę brodę na czubku jej głowy. – Callie, jest coś, co muszę ci powiedzieć. Podnosi głowę z mojej klatki piersiowej i spogląda na mnie. – Coś nie tak? Czy ja… czy ja zrobiłam coś źle? Dotykam jej ust opuszkiem palca. – Nie, nie ty. Ja. Są sprawy związane ze mną, o których nie wiesz i sądzę, Ŝe powinienem ci powiedzieć. Siada, a mój wzrok wędruje po jej ciele, tak kruchym, zupełnie jak jej serce. – Sprawiasz, Ŝe się denerwuję. − Przepraszam – wycofuję się, gdy poczucie wstydu przepływa przeze mnie. – Po prostu tkwię w swojej własnej głowie. Marszczy brwi. – Kayden, moŜesz powiedzieć mi o wszystkim. Tutaj nie ma osądzania. − Wiem o tym – mówię szczerze, gdy moje ręce chwytają ją w pasie z zaborczością. Podnosząc ją do góry, sadzam ją na sobie tak, Ŝe jej nogi są po obu stronach moich bioder. – Porozmawiamy o tym, ale trochę później. ZwilŜając wargi językiem ujmuję tył jej głowy i przyciągam jej usta do swoich, wsuwając jedną rękę na jej przód łapiąc za pierś, chcąc wrócić i przeŜyć ponownie jedyny spokojny moment, jaki miałem w swoim Ŝyciu.

Strona | 227

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Rozdział 18 #33 Leżeć z kimś nieruchomo, po prostu czując siebie nawzajem

Callie − Myślę, Ŝe muszę wejść do środka – mówię, sprawdzając siódmą wiadomość od mojej mamy. – W przeciwnym razie ona przyjdzie tutaj i zobaczy to. − Zobaczy co? – pyta niewinnie przewracając mnie tak, Ŝe jest nade mną i bierze w usta moją pierś, kreśląc okręgi wokół mego sutka koniuszkiem języka. Dyszę, gdy moje uda bolą z potrzeby posiadania go w sobie ponownie. – Przez ciebie znowu zostanę nakryta. Odchyla się z uśmiechem na ustach, ale jego policzek jest czerwony i opuchnięty. – No i? Udaję srogie spojrzenie. – Nie Ŝartuję. Przyjdzie tu ze swoim kluczem i otworzy drzwi. Śmieje się, wciąŜ nie do końca mi wierząc, ale uwalnia mnie ze swoich ramion. – Dobra, wygrałaś. Puszczę cię, ale wracamy zaraz po tym, jak uporasz się ze swoją matką. Śmieję się cicho owijając wokół siebie prześcieradło i podchodzę do swojej torby po jakieś ciuchy. Czuję się trochę nieśmiało nawet po tym, co zrobiliśmy. Daję sobie radę z załoŜeniem ubrań, zanim upuszczam prześcieradło. Nie pyta co robię, gdy wstaje i zakłada z powrotem spodnie oraz koszulkę. Wyglądam przez okno na ciemne niebo. Wszystko wydaje się doskonałe, nietykalne, jakbym choć raz trzymała swoje Ŝycie we własnych rękach. – Która jest godzina? Odwraca rękę i sprawdza zegarek. – Siódma trzydzieści. − Nic dziwnego, Ŝe się wkurza. Przegapiłam kolację. Splata palce z moimi, gdy otwieram drzwi. – Więc jak źle będzie? Prowadzę go za sobą po schodach. – Będzie zadawać ci tysiące pytań i będzie super radosna. Strona | 228

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− A co z twoim tatą? − Będzie ględził o futbolu, jestem tego pewna. Mój telefon brzęczy i zatrzymuję się u podnóŜa schodów, by sprawdzić wiadomość. − Następna od twojej mamy? – zastanawia się i kręcę głową. Seth: Cześć, skarbie. Jak leci? Mam nadzieję, Ŝe dobrze. Jadłaś moŜe jakieś pyszne smakołyki? Ja: MoŜe… Ale o jakim rodzaju smakołyków mówisz? Seth: O mój kurwa BoŜe! Zrobiłaś to? Bo mam to naprawdę dziwne przeczucie, Ŝe zrobiłaś. Ja: Zrobiłam co? Seth: Wiesz co. Zerkam na Kaydena, który śmieje się ze mnie, a oczy marszczą mu się w kącikach. – To od Setha. Nachyla się, Ŝeby mieć lepszy widok i zasłaniam wyświetlacz dłonią. – Rozmawiacie o mnie? Przygryzam wargę, czując jak rozgrzewają mi się policzki. – Nie. − AleŜ tak – mówi dumnie. – Nawet po tym wszystkim wciąŜ potrafię sprawić, Ŝe się rumienisz. BoŜe, ale jestem dobry. Spuszczam głowę pozwalając moim włosom przesłonić mi twarz. – Nie rumienię się. − Właśnie, Ŝe tak. – Zahacza palec pod moją brodą i unosi mi twarz w górę. – I cieszy mnie to. – Lekko muska swoimi wargami o moje dając mi pocałunek tak delikatny, Ŝe czuję go w koniuszkach palców u stóp. Odsuwam się uśmiechnięta, ale zatrzymuję się zauwaŜając dodatkowe auto na podjeździe. – Czyje to auto? Kayden podąŜa za moim wzrokiem i wzrusza ramionami. – Nie jestem pewien. Skonsternowana popycham tylne drzwi. Sekundę później wszystko mnie opuszcza; kaŜdy oddech, kaŜde uderzenie serca, kaŜdy pocałunek, kaŜda moja własna chwila. Czarne plamy wyskakują mi przed oczami, gdy zauwaŜam mojego brata Jacksona siedzącego przy stole, poŜerającego kawałek ciasta prosto z blachy. Naprzeciw niego Strona | 229

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

siedzi jego najlepszy przyjaciel Caleb Miller. Przekartkowuje czasopismo, jego ciemne włosy są cienkie i długie, jakby ich nie ścinał od lat. Kiedy spogląda w górę, mój wzrok instynktownie wystrzeliwuje w podłogę. − CóŜ, czyŜ to nie panna Callie cała wyrośnięta – mówi Caleb i wpatruję się w ołówek leŜący przed nim na stole wyobraŜając sobie jakby to było dźgnąć go nim w oko kilkukrotnie, zadając najwięcej bólu, jak to tylko moŜliwe. − Mama myślała, Ŝe uciekłaś – mówi Jackson, zlizując bitą śmietanę z widelca. – Pisała do ciebie z tysiąc razy. − Dobrze dla niej – warczę. Zawsze miałam tę gorzką nienawiść do swojego brata za przyprowadzanie tego dupka. Wiem, Ŝe nie wiedział, ale nie mogłam tego wyłączyć. – MoŜesz jej przekazać, Ŝe wstąpiliśmy i Ŝe nic mi nie jest, więc moŜe przestać do mnie wypisywać? − Nie – odpowiada Jackson. – Nie jestem twoim posłańcem. Jest w salonie. Sama jej to powiedz. − Dlaczego w ogóle tutaj jesteś? – pytam i palce Kaydena ocierają się o wnętrze mojego nadgarstka. Mrugam na niego. Prawie zapomniałam, Ŝe tutaj jest. Kayden kręci głową, a jego szmaragdowe oczy przekazują coś, co mi się nie podoba. On to widzi – czuje – ukryte głęboko pod powierzchnią mojej skóry. Caleb wstaje od stołu i przemierza kuchnię niespiesznie, jakby nic na tym świecie w ogóle go nie obchodziło. – Jak tam futbol na studiach? – odzywa się do Kaydena. – Słyszałem, Ŝe jest o wiele bardziej intensywny na tym poziomie. Kayden nie odrywa ode mnie wzroku. – Nie jest tak źle. Musisz być po prostu wystarczająco twardy, by temu sprostać. Caleb spogląda na zaogniony policzek Kaydena z sadystycznym wyrazem twarzy, kiedy otwiera szafkę. – Taa, wyglądasz dość twardo. Swoją drogą, ładnie podbite oko. Kayden obdarza go zimnym, cięŜkim spojrzeniem, zawijając palce do wnętrza dłoni. – Nie wykopali cię ze studiów za sprzedawanie marihuany na kampusie? − Hej, musiałem zarabiać na Ŝycie – mówi Caleb, zatrzaskując drzwiczki szafki. – Nie kaŜdy ma pieniąŜki tatusia i stypendium, z którego Ŝyje. Kayden zaciska szczękę, a ja szarpię go za rękę. – MoŜemy iść? Kiwa głową cofając się do drzwi, trzymając moją rękę w swojej i oczami wwiercającego się w Caleba, w którym rośnie niepokój.

Strona | 230

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Nie ma mowy – odzywa się do mnie Jackson. – Nie zostawisz mnie tu, Ŝebym został uduszony przez mamę. − Nie powinieneś być na Florydzie czy gdzieś tam? – pytam z wściekłością i niestabilnością w głosie. – Miało cię tutaj nie być. Czochra swoje włosy wstając od stołu z blaszką w dłoni. – W ostatniej chwili zmieniliśmy zdanie. − Nie musisz pracować? – pytam szyderczo. – Czy po prostu rzuciłeś kolejną pracę? − Mam pierdoloną pracę, Callie. – Wrzuca blaszkę do kuchennego zlewu i spogląda na mnie. – Więc przestań być pizdą. Nie wiem, dlaczego zawsze musisz gadać do mnie w ten sposób. − Hej. – Kayden staje w mojej obronie, wychodząc przede mnie. – Nie waŜ się kurwa obrzucać jej wyzwiskami. − Mogę ją nazywać jak mi się chce – Jackson ripostuje, zakładając ramiona na piersi. – Nie wiesz, w jakie gówno ściągnęła tę rodzinę. Jej małe problemy, czy cokolwiek tam ma, praktycznie wpędziły moją mamę w szaleństwo. Caleb spogląda na mnie z zainteresowaniem, czekając aŜ zareaguję. Nie mogę odwrócić od niego wzroku. Chcę, ale on mnie przytłacza, poniewaŜ zna moje problemy – to przez niego je mam. Powoli zaczynam umierać, więdnąć po kawałku jak Królowe Jednej Nocy13, kwiaty, które zakwitają tylko raz do roku nocą i obumierają przed świtem, ich Ŝycie i szczęście jest krótkie. − Zostaw ją w spokoju. – Caleb wygina w łuk swoje brwi z uśmiechem wykwitającym na jego usta. – MoŜe Callie ma powody, Ŝeby się tak zachowywać. Zabierz mnie stąd. Zabierz mnie stąd. Ocal mnie. Ocal mnie. Ocal mnie. Nagle moje nogi się poruszają i jestem dokądś ciągnięta. Tylne drzwi otwierają się i zostaję ściągnięta po schodach na środek podjazdu. Stojąc u podnóŜa schodów i w świetle dochodzącym z ganku, Kayden obserwuje mnie z niepewnością w oczach, z rękami na moich ramionach. – Co się dzieje? Masz w oczach to spojrzenie… Wypuszczam stłumiony oddech. – Nie za bardzo lubię swojego brata.

13

Kwiat z rodziny kaktusowatych.

Strona | 231

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Mięśnie jego szyi poruszają się, gdy przełyka cięŜko. – Callie, wiem czym jest strach. Zaufaj mi. Widziałem to na twarzach moich braci, czułem wiele razy. Boisz się go. Widzę to w twoich oczach. − Boję się mojego brata? – Odgrywam głupią, modląc się w duchu, Ŝeby się nie zorientował, poniewaŜ boję się tego, co się stanie, jeśli to zrobi. − Nie rób tego – mówi stanowczo, kładąc dłoń na moim policzku. – Boisz się Caleba. To on… to on ci to zrobił? − Tak. – Nawet nie mam zamiaru tego powiedzieć, to po prostu wylatuje w świat. Wpatruję się w niego słuchając jak serce łomocze mi w piersi do śpiewu wiatru, do dźwięku kogoś załamującego się na świecie. Przełyka gulę w gardle. – Callie… ja… musisz o tym komuś powiedzieć. Nie moŜesz pozwolić mu chodzić na wolności i Ŝyć własnym Ŝyciem. − To nie ma znaczenia. Minęło zbyt duŜo czasu i nawet policja juŜ nie moŜe nic z tym zrobić. − Skąd wiesz? Wzruszam ramionami, czując się oderwana od świata. – PoniewaŜ przyjrzałam się temu raz, by zobaczyć – by się dowiedzieć, Ŝe juŜ dłuŜej nie mam innych opcji. Co się stało, to się nie odstanie. Kręci głową, zaciskając mocno szczęki. – To nie jest sprawiedliwe. − Twoje Ŝycie teŜ nie jest – mówię, chcąc swojego momentu z powrotem. Chcę tego z powrotem. Proszę, BoŜe, oddaj mi ten moment. – Tak naprawdę nic nie jest. Cisza narasta i to wszystko zawala się, gdy wpadam w jego klatkę piersiową ociekając łzami, gdy sekret, który w sobie nosiłam rozpada się na lŜejsze kawałki. Podnosi mnie pomimo moich protestów i kołysze mnie przy sobie niosąc w górę schodów do pokoju, gdy wypłakuję kaŜdą łzę wstrzymywaną wewnątrz siebie. Kładzie się ze mną na łóŜku i zakopuję twarz w jego torsie. Jakoś przestaję płakać i leŜymy nieruchomi, czując nawzajem swój ból. W końcu zapadam w sen w jego ramionach.

Strona | 232

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Kayden Po tym jak zasypia, obserwuję jej oddech, starając się zrozumieć świat. Wściekłość przepływa przeze mnie jak pieprzona fala rozbijająca się o brzeg. Chcę zabić Caleba. Pobić go na śmierć w najbardziej bolesny sposób. Kiedy słyszę, jak jej brat i Caleb opuszczają dom i wsiadają do samochodu śmiejąc się i rozmawiając o pójściu na imprezę, coś we mnie pęka. Cała wściekłość, którą przekierowywałem pęka i nagle wiem, co muszę zrobić. Collie ocaliła mnie tamtej nocy przed bójką, po której prawdopodobnie pozostałbym martwy, ale ocaliła mnie takŜe przed samym sobą. Zanim się pojawiła, umierałem w środku; w moim sercu nie było nic, poza pustą dziurą. Delikatnie wysuwając rękę spod jej głowy chwytam telefon i wymykam się z pokoju, patrząc na nią po raz ostatni przed wyjściem. Zbiegając ze schodów piszę do Luke’a, Ŝeby po mnie przyjechał, po czym oddalam się od jej domu chodnikiem w nieznane. Kieruję się w strony, w których nigdy nie byłem, pozwalając zimnemu powietrzu wyniszczyć mnie. Jakieś piętnaście minut później samochód Luke’a podjeŜdŜa do krawęŜnika. Wskakuję do środka rozcierając dłonie, kiedy gorąco uderza w moją skórę. − Dobra, o co chodzi z tą całkowicie popieprzoną dziwną wiadomością? – Opuszcza swoją czapkę niŜej i podkręca ogrzewanie. – Zdajesz sobie sprawę, Ŝe właśnie miałem zaliczyć Kelly Anallo? − Sorry – mamroczę. – Gdzie byłeś? − Nad jeziorem. – Skręca kierownicę w prawo i zjeŜdŜa na boczną drogę. – Była tam impreza. − Nie miałeś okazji zobaczyć tam brata Callie i Caleba, co? Zatrzymuje się przy znaku stopu i uruchamia odszraniacz, kiedy szyby zaparowują. – Taa, przyjechali zaraz przed moim wyjazdem po ciebie. − Więc jedź tam. – Pokazuję mu gestem dłoni, by jechał. – Mam coś do zrobienia. Jedziemy w milczeniu, gdy tupię stopą i bębnię palcami o drzwi. Samochód podskakuje, gdy wymijamy drzewa i zmierzamy na drugi koniec. Kiedy zajeŜdŜamy na miejsce namierzam Caleba przy ognisku w pobliŜu linii brzegowej, rozmawiającego z jakąś blond cizią w obszernej kurtce zarzuconej na obcisłą róŜową sukienkę. − Potrzebuję w czymś twojej pomocy – mówię, gdy Luke zatrzymuje auto na parkingu i zaczyna z niego wychodzić. Strona | 233

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Zatrzymuje się z nogą na zewnątrz. – Co jest? Zachowujesz się trochę dziwnie… trochę mnie to przeraŜa. Nie zdejmuję oczu z Caleba. Jest niŜszy ode mnie o jakiś cal czy dwa, ale pamiętam jak brał udział w kilku bójkach na imprezach i z pewnością nieźle dawał sobie radę. – Potrzebuję byś za mną stanął. Luke wpatruje się we mnie, wkładając sobie papierosa do usta. – Planujesz wszcząć bójkę? Przytakuję bez wahania. – Tak. − Więc potrzebujesz mnie, bym się upewnił, Ŝe twój durny tyłek nie zostanie skopany? – Otacza usta dłońmi i zapala zapalniczkę. − Nie, chcę Ŝebyś mnie powstrzymał, zanim go zabiję. – Pociągam za klamkę i wyskakuję. − Co? – Obłoczek dymu unosi się przed jego twarzą. − Powstrzymaj mnie, zanim go zabiję – powtarzam i zatrzaskuję drzwi. Spotyka się ze mną na przedzie strzepując końcówkę papierosa i posyłając popiół na ziemię. – O co tutaj chodzi, stary? Wiesz, Ŝe niezbyt dobrze sobie radzę w lekkomyślnych sytuacjach. Zatrzymuję się na końcu linii samochodów. – Jeśli ktoś… na kim ci zaleŜy zostałby skrzywdzony w najokrutniejszy ze sposobów przez kogoś innego, co byś zrobił? Wzrusza ramionami, wpatrując się w ogień. – ZaleŜy od tego, co to było. − Coś naprawdę bardzo złego – mówię. – I to zraniło tę osobę na całe Ŝycie. Zaciąga się powoli papierosem, po czym zwraca się twarzą do mnie. – W porządku, masz mnie za sobą. Wędrujemy do ogniska, a wściekłość we mnie jarzy się tak samo jasno, jak płomienie. Ludzie krzyczą, śmieją się, napełniają piwem z kega na tylnej klapie. Muzyka łupie z radia jednego z samochodów, a przy jeziorze trwa Ŝywiołowa gra w piwnego pingponga. Przede mną pojawia się Daisy z ogromnym uśmiechem na twarzy i plastikowym kubeczkiem w dłoni. – Hej, imprezowy chłopaku, wiedziałam, Ŝe się pojawisz. Kręcę głową z irytacją i przestępuję na bok. – Zejdź mi z drogi. Strona | 234

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Cofa się i przyciska dłoń do piersi, jakby była zranionym jeleniem. – Co z tobą nie tak? − Zdał sobie sprawę, jaką jesteś dziwką – Luke wtrąca się z przyjemnością i wydmuchuje jej dym w twarz. − O mój BoŜe. Ale z ciebie dupek – odpowiada, wachlując sobie dłonią przed twarzą i patrząc na mnie wyczekująco, Ŝebym jej bronił. Macham jej na poŜegnanie i okrąŜam, maszerując prosto do Caleba. Wijąc się pomiędzy ludźmi wychodzę na otwartą przestrzeń w pobliŜu ognia. Kiedy wzrok Caleba napotyka mój, jego mina tęŜeje, ale nie rusza się. Wie, co nadchodzi i czeka na to, jakby tego chciał. Robię krok w jego stronę, a on uśmiecha się i zaczyna się na mnie czaić. – Co ty tutaj kurwa robisz? – pyta. – I gdzie jest śliczna mała Callie? Uderzam go pięścią w szczękę, gdzie popełniam błąd, ale nie mogę tego cofnąć. Tłum wstrzymuje oddech, a dziewczyna w róŜowej sukience upuszcza kubek i rozlewa piwo na ziemię, odskakując na bok. Caleb zwala się na glebę trzymając kurczowo swój policzek. – Co jest kurwa? – Potyka się stając na nogi, ocierając krew cieknącą mu z nosa. – Za kogo ty się uwaŜasz? Ponownie wymachuje w niego pięścią bez wyjaśnienia, ale tym razem robi unik i wali pięścią w mój bok. Moje Ŝebra pękają, ale to nic w porównaniu z tym, do czego jestem przyzwyczajony i odbijam się, wbijając kolano w jego bebechy. Kaszle kuląc się, wypluwając krew na ziemię. – JuŜ kurwa nie Ŝyjesz. Strzelam kostkami, szturmując naprzód, by uderzyć go ponownie, ale on wyskakuje i rzuca się na mnie. Z głową w dole taranuje mój Ŝołądek wybijając ze mnie powietrze, a nasze buty trą o ziemię, gdy walczymy, by ustać prosto. Ktoś z tłumu krzyczy i podąŜają za nim krzyki, gdy upadamy na ziemię. Rozbijam pięścią w kółko jego twarz widząc czerwień, tylko czerwień, jakby była we mnie duszona przez lata. Ktoś próbuje mnie odciągnąć, ale ciągle ich odtrącam. Nie wiem ile czasu upływa, gdy nadal go biję. Wreszcie ktoś jest w stanie oderwać mnie od niego. Strząsam rękę myśląc, Ŝe to Luke, ale niebiesko czerwone światła odbijające się od nieruchomej tafli wody przywracają mnie do rzeczywistości, gdy policjant uderza kajdankami o moje nadgarstki.

Strona | 235

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Nie ruszaj się – policjant wrzeszczy na mnie i popycha mnie do przodu, aŜ upadam na kolana na ziemię. Z zakrwawionymi rękami za plecami, dociera do mnie, co zrobiłem. Caleb wciąŜ oddycha, ale jego twarz jest tak zmasakrowana i zakrwawiona, Ŝe nie widać Ŝadnych rysów twarzy. Jednak nie jestem pewny, czy mnie to obchodzi, poniewaŜ kiedy wszystko sprowadza się do tego, Callie dostała swoją sprawiedliwość. *** Bycie w więzieniu wydawało się lepsze niŜ powrót do domu i odmówiłem zadzwonienia do ojca. W końcu jeden z policjantów do niego zatelefonował, z powodu jego szanowanego statusu w mieście. Mój ojciec zawsze był hojny w dawaniu datków, co automatycznie sprawiało, Ŝe ludzie myśleli o nim jak o wspaniałym facecie. Kilka godzin później znajduję się w kuchni swojego domu, siedząc przy stole. Mama pojechała odebrać Tylera z lotniska i musiała wziąć taksówkę, poniewaŜ Ŝadne z nich nie było na tyle trzeźwe, Ŝeby prowadzić samochód. W domu jesteśmy tylko ja i mój tata. Coś zmierza do końca, tylko nie wiem co. − To jest kurwa niewiarygodne. – Mój ojciec okrąŜa stół i kopie w spód lady butem, robiąc dziurę w drewnie. – Dostaję telefon w środku pieprzonej nocy, Ŝeby wyratować twoją dupę z więzienia za kurewskie pobicie kogoś. – Przerywa przesuwając palcem po rozcięciu pod swoim okiem spowodowanym naszą bójką. – Naprawdę jesteś dzisiaj na fali, ty mały gnojku. − Uczyłem się od najlepszego – mamroczę, Ŝebra mnie kłują, ramię pulsuje, ale jakoś czuję się bardziej spokojny, niŜ kiedykolwiek. Podnosi krzesło i rzuca nim przez kuchnię w szafkę, rozbijając wazę. Nie kulę się. Po prostu śledzę palcem pęknięcia w blacie. – W którym miejscu popełniłem z tobą błąd? – Drepta głośno wokół wyspy, która znajduje się na środku kuchni. – Byłeś popieprzony, odkąd miałeś dwa lata. Wpatruję się w ścianę wyobraŜając sobie uśmiech Callie, dźwięk jej śmiechu, miękkość jej skóry. − Czy ty mnie słuchasz? – wrzeszczy na mnie. – Do jasnej cholery, Kayden, przestań mnie ignorować! Zamykam oczy rozpamiętując uczucie bycia w niej, dotykania jej, całowania po całym ciele, zapachu jej włosów. Dłoń mojego ojca uderza o stół i otwieram oczy. – Wstawaj.

Strona | 236

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Odsuwam się od stołu, przewracając krzesło na podłogę. Jestem na to gotowy. Kiedy wygina łokieć za swoim ramieniem wyrzucając pięść do przodu, wykrzywiam w górę swoją i uderzam go w szczękę. Ból olśniewa nas oboje, gdy pięści kaŜdego z nas łączą się z twarzą tego drugiego. Następuje przerwa, podczas której on naprawdę na mnie patrzy, jakby widział mnie po raz pierwszy w Ŝyciu, zanim chwyta mnie za ramiona i rzuca o ścianę. − Przestań, gówniarzu! – Kopie mnie kolanem w bok, a ja wbijam knykcie w jego policzek w odwecie. Ponownie jest wstrząśnięty i zajmuje mu chwilę zregenerowanie się. Wszystko, o czym mogę myśleć, to jego przestraszony wygląd, brak pewności siebie w oczach i chwiejność jego postawy. Chwyta mnie za koszulkę zdesperowany, by zdobyć kontrolę, kiedy wpycha rękę w moją twarz, popychając mnie z powrotem na szafkę. Wbijając paznokcie w skórę dłoni zakrzywiam rękę i uderzam go w bok głowy, mocno. Wydaje z siebie pomruk, gdy popycha mnie ponownie i wpadam na ladę, uderzam biodrem o kafelki i zrzucam noŜe na podłogę. Ruszam do przodu, ale on rzuca się na mnie z głową w dole. Przyspieszam, wyginając kolana, by przeskoczyć wysepkę, ale on łapie za brzeg mojej koszulki i szarpie mnie na podłogę. Ciskam ramię za siebie chcąc go dosięgnąć, ale uchyla się. Czuję się odrętwiały. Kompletnie martwy w środku, gdy obracam się na pięcie i popycham dłońmi jego klatkę piersiową. Nie chce mnie puścić, nawet gdy ląduje na podłodze, ciągnąc mnie w dół za sobą. Próbuję przetoczyć się na niego, ale chwilę później czuję coś ostrego przebijającego mój bok i wszystko się zatrzymuje. Mój ojciec wstaje na nogi trzymając ociekający krwią nóŜ. – Dlaczego nigdy nie moŜesz słuchać? – Upuszcza nóŜ na podłogę przy moich nogach, a on brzdęka o płytki. Twarz ma białą jak duch, kiedy się cofa. – Ty pierdolony… - Przeciąga palcami po twarzy, zanim wyrywa do tylnych drzwi, zostawiając je uchylone i zimne podmuchy powietrza wdzierają się do środka. KaŜda cząstka mojego ciała boli, jakby dźgnięto mnie tysiącem noŜy, a nie jednym. Obracając się na bok podczołguję się i opieram o ladę, odsuwając dłoń od boku. Krew pokrywa moje trzęsące się palce i wycieka z dziury w koszuli, wypełniając luki w kafelkach pode mną. Zamykam oczy walcząc o oddech, ale ból wygrywa. Myślę o Callie, co ona robi, co zrobi, gdy usłyszy o tym, co się stało. To boli, pomimo tego, Ŝe nie powinno; myśl o mnie opuszczającym ją, jej opuszczającej mnie, o nie posiadaniu jej nigdy więcej. Nie mogę trzymać tego w środku.

Strona | 237

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Sięgając w bok podnoszę nóŜ, niepewną ręką przytykam ostrze do przedramienia. Właśnie to robiłem przez lata, Ŝeby to wyciszyć. Zaczęło się, gdy miałem siedem lat i odkryłem, Ŝe cięcie się pomaga mi oddychać – pomaga mi przetrwać piekło Ŝycia. To mój popierdolony sekret; ciemność, która Ŝyje we mnie. Z kaŜdym nacięciem na skórze ból zaczyna ustępować, kiedy krew pokrywa podłogę.

Callie Budzę się w pustym łóŜku i panika wybucha przez moje ciało. Dokąd on poszedł? Chwytam telefon z szafki nocnej i piszę do Kaydena wiele razy, ale on nie odpowiada. Zakładam buty i wybiegam z pokoju, Ŝeby go szukać. Muszę porozmawiać z nim o zeszłej nocy i powiedzieć mu, Ŝe musimy po prostu temu odpuścić, bo z nim w moim Ŝyciu to, co zrobił mi Caleb nie jest takie straszne. Ranek błyska nad górami, a niebo jest jasnoróŜowe, ale to piękno jest bardzo mylące w porównaniu do tego, co dzieje się na dole. Wiatr szaleje nawiewając burzę i ochładzając temperaturę. Mój ojciec siedzi przy kuchennym stole, gdy wchodzę do środka. Na swoich brązowych włosach ma przedziałek, załoŜył krawat i spodnie, gotowy na dziękczynny obiad tego popołudnia. Gdy spogląda znad swojego jedzenia, marszczy brwi. – Nic ci nie jest? Wyglądasz, jakbyś płakała. − Nic mi nie jest. – Zaglądam do salonu, nim wracam do centrum kuchni. – Gdzie mama? Muszę zapytać, czy mogę poŜyczyć jej auto. − Bierze prysznic. – Wstaje z krzesła i wkłada miskę do zlewu, obserwując mnie. – Wyglądasz, jakbyś straciła na wadze. Upewnij się, Ŝe duŜo dzisiaj zjesz. Po obiedzie jest mecz i chcę, Ŝebyś w tym roku zagrała. − Dobra, w porządku. – Ledwie go słyszę, przeszukując wiadomości w telefonie, ale nie ma Ŝadnych od Kaydena. – Mogę na trochę poŜyczyć twój samochód? Obiecuję, Ŝe za niedługo wrócę. Sięga do kieszeni po kluczyki. – Jesteś pewna, Ŝe nic ci nie jest? Wyglądasz naprawdę na zdenerwowaną.

Strona | 238

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

− Nic mi nie jest – zapewniam go wytrącona z równowagi, bo zwykle nie zauwaŜa takich rzeczy. Jak źle wyglądałam? – Muszę tylko sprawdzić przyjaciela. Rzuca mi klucze i łapię je bez wysiłku. – Czy ten przyjaciel to jeden z moich starych rozgrywających? Owijam palce wokół kluczyków, czując jak postrzępiona strona wcina się w moją dłoń. – Mama plotkowała, prawda? Wzrusza ramionami, wkładając ręce do kieszeni spodni. – Wiesz, jaka ona jest. Chce tylko, byś była szczęśliwa. − Jestem szczęśliwa. – I w tej chwili nie wydaje się to wielkim kłamstwem. – Tylko muszę kogoś znaleźć. – Odwracam się do drzwi. − Wróć za godzinę – woła. – Wiesz, Ŝe będzie chciała twojej pomocy. Twój brat nie wrócił zeszłej nocy. Pewnie upijał się przez całą noc, więc nie będzie zbyt pomocny. − Dobrze. – Wychodzę na ziąb czując, jak coś uderza mnie w pierś, ale nie jestem pewna, co to jest. Telefon dzwoni mi w kieszeni i jestem zaskoczona widząc imię Luke’a wyświetlające się na ekranie. − Halo – odbieram biegnąc w dół podjazdu i wskakując do samochodu taty. − Hej – mówi niespokojnym tonem. – Gadałaś w ogóle z Kaydenem? − Nie od ostatniej nocy. – Zatrzaskuję drzwi i odpalam silnik, nie przejmując się rozgrzaniem odszraniacza. – Nie wiem, dokąd poszedł. Po prostu zmył się i nie mam od niego wieści. − Ja teŜ nie. – Waha się, gdy wyciągam szyję i wycofuję auto z podjazdu mruŜąc oczy, by dojrzeć coś przez zamarzniętą szybę. – Posłuchaj Callie, ostatniej nocy on zrobił coś naprawdę złego. Prostuję samochód na drodze i przyspieszam. – Co się stało? − Dostałem od niego ten dziwny telefon – mówi. – Prosił mnie o podjechanie po niego. Kazał mi jechać nad jezioro i… spuścił wpierdol Calebowi Millerowi. Wciskam gaz do dechy, a opony piszczą. – Nic mu nie jest? − Chyba nie, ale został aresztowany i ojciec musiał wyciągnąć go z paki. Moje serce zatrzymuje się. – Jego ojciec? Przerywa. – Tak, jego ojciec. Strona | 239

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Zastanawiam się, czy Luke wie o ojcu Kaydena. – W tej chwili jadę do jego domu sprawdzić, czy nic mu nie jest. − Ja teŜ. Gdzie jesteś? − Parę przecznic stamtąd… Na Mason Road. − Dobra, zobaczymy się za chwilę – mówi. – I Callie, bądź ostroŜna, jego ojciec jest… − Wiem. – Rozłączam się i ściskam telefon w dłoni wjeŜdŜając na wzgórze prowadzące do domu Kaydena. Dwupiętrowa rezydencja wygląda ogromnie pod górami, wznosząc się ku niebu. W międzyczasie, gdy parkuję przy drzewie, wiatr dmucha i rozrzuca brązowe liście w powietrzu, niemal ocieniając las otaczający dom. Wyskakuję z auta z sercem walącym w piersi i biegnę sprintem przez trawnik i w górę schodów, wymachując ramionami, by odgonić liście sprzed twarzy. Drzwi frontowe są uchylone, kołysząc się na wietrze. Gdy wchodzę do holu, uczucie mdłości pali mój Ŝołądek. Coś tu nie gra. Zaglądam do salonu, a potem wołam w górę schodów: - Halo? Wiatr jest moją jedyną odpowiedzią świszcząc przez okno, wdmuchując liście do domu po całej podłodze z twardego drewna i trzaskając drzwiami o ścianę. Wchodzę do kuchni i skręcam za róg. Nic nie mogło przygotować mnie na to, co widzę. Czas staje w miejscu – wszystko się zatrzymuje. Cząstka mnie umiera. LeŜąc na podłodze, w kałuŜy krwi i kupce noŜy, znajduje się Kayden. Jego oczy są zamknięte, ramiona i nogi bezwładne, a świeŜe nacięcia przebiegają przez jego nadgarstki. Na boku jego koszuli jest dziura, gdzie przebiło się coś ostrego. Jest tutaj tak duŜo krwi, ale nie potrafię stwierdzić, skąd wypływa – wygląda jakby wypływała zewsząd. Ramiona opadają mi do boków, gdy kolana poddają się i upadam na podłogę, lądując na noŜu. – Nie, nie, nie, nie! – Ciągnę się za włosy czując ból, wyrywając sobie pasma. – Nie! Potrząsam głową setki razy w nadziei, Ŝe ta scena zniknie, tak jak miałam nadzieję, Ŝe znikną moje dwunaste urodziny. Ale to zostaje. Zawsze zostaje. Łzy zasłaniają mi wizję, gdy naciskam na jedno z nacięć na jego nadgarstku, by zatamować krwawienie. Jego skóra jest taka zimna, jak lód, jak śmierć. Przesuwam dłoń do jego ramienia, policzka, nad jego serce. Niepewnym palcem wystukuję 911 i bełkoczę szczegóły. − Czy on ma puls? – pyta operatorka, gdy opowiadam jej sytuację. Strona | 240

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

Serce zaciska mi się w piersi, gdy przyciskam palce do jego pulsu i odczuwam naprzeciw nich słaby szmer. – Tak. − Czy on oddycha? Wpatruję się w jego klatkę piersiową, chcąc by się poruszyła – modląc się, Ŝeby się poruszała. Po chwili unosi się nieznacznie i opada niestabilnie. − Tak, oddycha. Oddycha. O mój BoŜe. – Zaciskam swoje drŜące wargi szlochając, gdy się rozłączam i czekam na ambulans. Telefon wypada mi z ręki, gdy przebiegam palcami przez włosy Kaydena, zastanawiając się czy on mnie czuje. − Kayden, obudź się – szepczę, ale nie rusza się. – Proszę, BoŜe, obudź się. − Callie… Co… - Luke staje za mną. Nie ruszam się. Nie mogę oderwać wzroku od Kaydena. Jeśli to zrobię, mógłby zniknąć. − Callie, słyszysz mnie? − Nie odzywaj się. Szybciej będzie po wszystkim. Ledwie cokolwiek poczujesz. − Callie! – Luke praktycznie krzyczy i mrugam na niego, gdy gorące łzy spływają mi po policzkach. – Dzwoniłaś po karetkę? Kiwam głową, czując jak wszystko wokół mnie – we mnie – wali się. – Próbowałam go ocalić… Ja-ja próbowałam, ale nie mogłam… Nie mogłam… Luke klęczy obok mnie, patrząc na swojego przyjaciela na podłodze z twarzą pozbawioną kolorów, z brązowymi oczami wielkimi i przeraŜonymi. – To nie twoja wina. Oddycha. On moŜe przez to przejść… on moŜe. Ale to jest moja wina. Wszystko moja wina. Owijam ramiona wokół Kaydena, wdychając go, nigdy nie chcąc go puszczać. – Proszę, zostań ze mną. − To wszystko twoja wina – mówi Caleb. – Jeśli komuś powiesz, tak właśnie pomyślą. Syreny zalewają powietrze, gdy liście omiatają kuchnię, wirując wokół bez Ŝadnego innego celu niŜ pójście tam, dokąd zaprowadzi je wiatr. Powinnam zrobić więcej. Coś powiedzieć. Stanąć w jego obronie, tak jak on w mojej. Myślałam, Ŝe ocaliłam Kaydena tej nocy przy domku z basenem, ale myliłam się. Po prostu kupiłam mu trochę czasu, aŜ do przetaczającego się kolejnego huraganu. Strona | 241

Coincidence of Callie and Kayden – tłumaczenie: ewela-ewela

The Coincidence of Callie and Kayden Playlist 1. “Candles” by Daughter 2. “Shameful Metaphors” by Chevelle 3. “Seven Devils” Florence + The Machine 4. “Never Too Late” by Three Days Grace 5. “So Far Away” by Staind 6. “Why Can’t I?” Liz Phair 7. “Deep Inside You” Third Eye Blind 8. “Hurt” Nine Inch Nails 9. “Ghosts” by On An On 10. “Gold” by Wake Owl

Strona | 242