Katie Ashley 1 Music of the Heart

Music of the Heart by Katie Ashley

Tłumaczenie Nieoficjalne

Tłumacz: ewka1011 Beta: Natulika

Music of the Heart Runaway Train #01

Katie Ashley

~2~

Dla Abby Renard plan miał być prosty - dołączyć do zespołu jej braci na ostatnim etapie ich letniej trasy i zdecydować, czy jest gotowa stanąć w świetle reflektorów, jako czwarty członek zespołu. Oczywiście, nigdy nie wyobrażała sobie, że zabłądzi i trafi za zły autobus na Rock Nation i przypadkowo wyląduję w łóżku Jake’a Slater, notorycznego kobieciarza i wokalisty Runaway Train. Kiedy myli ją z dziewczyna ze swoich groupie, Abby szybko uświadamia go, że na pewną cholerę nie jest w jego łóżku celowo.

Jake Slater nigdy nie wyobrażał sobie, że anioł, który wpadł do jego łóżka sprzeciwi się jego czarowi przez natychmiastowe kopnięcie go kolanem w jaja. Oczywiście, fakt, że ona wygląda jak nadęta dziewczyna z chórków i nie robi nic, ale to jego typ. Więc jest więcej niż zaskoczony, gdy po założeniu się z Abby, że nie przetrwa tygodnia w ich autobusie, ona jest więcej niż chętna, aby udowodnić mu, że się myli. Ale ponieważ życie osobiste Jake'a zaczyna powodować eksplozję wokół niego, on znajduję mało prawdopodobnego sojusznika w Abby. Nigdy nie spotkał kobiety, która potrafi rozmawiać, żartować lub co najważniejsze tworzyć muzykę.

Kiedy tydzień zaczyna dobiegać końca, ani Abby ani Jake nie są gotowy odpuścić. Czy piosenkarka Country i zły chłopiec rock and rolla faktycznie mają wspólną przyszłość?

~3~

Spis treści Dedykacja ....................................................................................................................................................................................... 6 Rozdział 1 ....................................................................................................................................................................................... 7 Rozdział 2 .....................................................................................................................................................................................17 Rozdział 3 .....................................................................................................................................................................................28 Rozdział 4 .....................................................................................................................................................................................56 Rozdział 5 .....................................................................................................................................................................................89 Rozdział 6 .................................................................................................................................................................................. 107 Rozdział 7 .................................................................................................................................................................................. 127 Rozdział 8 .................................................................................................................................................................................. 140 Rozdział 9 .................................................................................................................................................................................. 150 Rozdział 10 ............................................................................................................................................................................... 174 Rozdział 11 ............................................................................................................................................................................... 196 Rozdział 12 ............................................................................................................................................................................... 206 Rozdział 13 ............................................................................................................................................................................... 225 Rozdział 14 ............................................................................................................................................................................... 237 Rozdział 15 ............................................................................................................................................................................... 248 Rozdział 16 ............................................................................................................................................................................... 257 Rozdział 17 ............................................................................................................................................................................... 272 Rozdział 18 ............................................................................................................................................................................... 284 Rozdział 19 ............................................................................................................................................................................... 299 Rozdział 20 ............................................................................................................................................................................... 317 Rozdział 21 ............................................................................................................................................................................... 341 Rozdział 22 ............................................................................................................................................................................... 351 Rozdział 23 ............................................................................................................................................................................... 358 Rozdział 24 ............................................................................................................................................................................... 365 Epilog ........................................................................................................................................................................................... 379

~4~

Wszystkie tłumaczenia w całości należą do autorów książek jako ich prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto wszystkie tłumaczenia nie służą uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba, wykorzystująca treść tłumaczenia w celu innym niż marketingowym ,łamie prawo.

~5~

Dedykacja

Dla wszystkich moich czytelników i fanów, którzy przekroczyli wszystkie moje najśmielsze marzenia dotyczące pisania. Z głębi mojego serca, wysłam Wam miłość i ogromne uściski. Niech Bóg błogosławi Wam za wsparcie. „Muzyka jest literauturą serca; rozpoczyna się tam, gdzie mowa się kończy.” ~ Alphonse de Lamartine

~6~

Rozdział 1 Abby

oje kowbojki stukały na popękanym chodniku, kiedy plątałąm się

M

między rzędami autobusów. Dźwięki rocka grzmiały wokół mnie,

rozbrzmiewając przez mały parking. Technicy mineli mnie z zakucajacymi rozmowami emitującymi z ich zestawów słuchawkowych i walkie talkie. Kiedy żucili okiem na zwisającą plakietke z mojej szyi, nie pytali co tutaj robię, ani nie zapytali, czy mogą mi pomóc. Nieznośny czerwcowy upał uderzyły w moje plecy i ogrzewał mi ciało pod cieniutkimi ramiączkami sukienki. Chrząknąłam i szarpnęłam walizkę ciągnącą się za mną, a w tym przypadku gitarę nosiłam w mojej prawej ręce, która była obciążona jakby ołowiem.

Rock Nation był jednym z największych festiwalów muzycznych w kraju. Sto zespołów wystąpowało przez trzy dni, widowisko trwano przez całą dobę. Fanatycy muzyczni spali w namiotach pośrodku pustkowia, odtworzono tu troszkęc coś takiego jak Woodstock. Tak właścieie, to jest to co mówię. To nie było tak jakbym spędziła ostatnie dwa dni z tysiącami śmierdzącymi, pokrytymi błotem nieznajomi. Właśnie zjechałam z 737 z Austin w Teksasie i wskoczyłam do najbliższej taksówki do areny. Moim jedynym prawdziwym zainteresowanie w Rock Nation jest zobaczenie Jacob Ladder – topowym zespół rocka chrześcijańskiego. Trzech jego członków, Gabe, Eli i Micah, są moim starszymi braćmi i to jest powód mojego wędrowania wokół parkingu po środku pustkowia. Obfite spocenie, zagubienie i sfrustrowanie nie było całkiem tym, co przewidywałam, kiedy moi bracia poprosili mnie, żeby dołączyła do ich letniej trasy. To nie był pierwszy raz, kiedy jeździłam z nimi po całym kraju, odkąd stanęli w świetle reflektorów dwa lata temu. Ale jest to pierwszy raz, kiedy muszę zdecydować, czy pozbawiona korzeni muzyka jest naprawdę dla mnie. Po zaśpiewywaniu sobie tyłka, który mój brat Eli zatwierdził, dla przywieszki menadżera, zaproponowano mi rolę wokalistki. To miejsce było dostępne, ponieważ mój najstarszy brat, Micah, opuścił zespołu, żeby się ożenić i dołączyć do seminarium. Kiedy zdołałam zatrzymać walizkę, usiadłam na gitarze. Osłaniając ręką moje oczy od rażącego słońca, spojrzałam na autobusy. Zaufaj mi, kiedy widzisz jeden autobusu, widzisz je wszystkie. Bardzo niewielu chwaliło się nazwą zespołu, które było ich domem na wyjeździe. Teraz jestem twarzą do rzędu obok rzędu, tak mocno ściśniętych razem, że nie można było poruszać się między nimi.

~8~

Zaglądając na przednie szyby, spoglądałam na zwykły, wielobarwny papier z numerem autobusu. Jak żyję, nie mogłam sobie przypomnieć, jakiego numeru miałam szukać. Wykopałam telefon z mojej torebki i spojrzał na wiadomość od Micaha. Nie możemy spotkać się tak jak planowaliśmy. Zawiesili koncert o 4 nad ranem. Przepustka będzie w kasie. Chodź do autobusu. 419. Ruszamy o 9 rano z Tobą lub bez Ciebie. Z zdenerwowanym chrząknięciem, schowałam telefon z powrotem do torebki. Przez większość czasu, chłopcy dużo bardziej liczyli się ze mną. Chyba tak myśleli, ponieważ to nie był mój pierwszy raz na rodeo, tak, więc, powinnam być w stanie zadbać o siebie. Zazwyczaj, starali się traktować mnie jakbym miała jeszcze dziesięć lat, zamiast dwudziestu jeden. - Gdzie do cholery jest autobus 419? – warknęłam. - Taa, tylko jak bardzo chcesz zobaczyć Blaine Bennett? – głos zapytał za moim ramieniem. Odwróciłam się, żeby zobaczyć technika uśmiechającego się złośliwie na bardzo skąpo ubraną dziewczynę. Na wspomnienie jej idola, przytuliła się do niego – Naprawdę bardzo. – zamruczała. Och, fuj. Było zbyt wcześnie na tego rodzaju gówno – Hm, przepraszam? – spytałam. Gdy dziewczyna zauważyła mnie, technik odwrócił się ode mnie – Hej, mówię do ciebie! To znaczy, może nie obściskuję cię, ale jednak mówię do ciebie.

~9~

Technik wydał jęk frustracji przed tym jak odwrócił się. Jego rozdrażnienie trochę przygasło, kiedy perwersyjnie obejrzał mnie sobie od stóp do głowy – Co mogę dla ciebie zrobić, cukiereczku? Dziewczyna musiała uważać, że straci szansę zobaczenia Blaine jak mu tam, bo obeszła technika i próbowała zablokować mu mój widok. Wyciągając szyję, powiedziałam – Słuchaj, naprawdę muszę znaleźć autobus 419. Muszę znaleźć Jacob Ladder. Oczy technika wywróciły się do środka i nawet nie chcę zgadywać, co ta panna mu robi. Rozejrzałam się i pozwoliłam fali obrzydzenia przetoczyć się przez mnie. Zamierzałam podzielić się z nimi moimi myślami, kiedy w końcu ich znalazłam. Zdając sobie sprawę, że nigdzie nie zajdę innego technika, tupnęłam butem o chodnik, czując się jak rozdrażnione dziecko – Słuchaj, mam przepustkę, a jeśli nie dostanę się do autobusu Jacob Ladder, tak szybko jak to możliwe, będą epicko wkurzeni i mam zamiar dać im pełny opisie ciebie, więc może twój bezużyteczny tyłek zostać zwolniony! Technik momentalnie podskoczył i z powrotem wrócił do rzeczywistości odpychając dziewczynę – Trzymaj się na chwilę, kochanie. Ona będzie cholernie mnie drażnić, dopóki nie dostarczę jej do autobusu. Usta dziewczyny wykrzywiły się w grymasie – Obiecaj, że wrócisz i zabierzesz mnie do Blaina? Pokiwał z entuzjazmem głową – Tak długo, jak będziesz robić to, co robisz. Uśmiechnęłam się, gdy odwrócił się i powlókł do mnie – Jeśli nie dostarczę zwycięskiej dupy Jake'a do niego, to naprawdę mnie zwolni. – technik wymamrotał. ~ 10 ~

- Co? – spytałam, kiedy szarpnął mnie za łokieć. Wpletliśmy się między kilkoma kolejnymi autobusami. Kiedy dotarliśmy do jednego, uderzył w drzwi. Kierowca pojawił się w drzwiach z herbatniki w jednej ręce i zestawem słuchawkowym w drugiej – Tak? -Ona ma być w tym autobusie. – technik odpowiedział. Kierowca spojrzał na mój bagaż i gitarę – Na pewno? Prychnęłam z irytacją, kiedy machnęłam na niego przepustką wiszącą wokół mojej szyi – Hm, tak, chłopaki będą naprawdę dotknięci, jeśli odjadą beze mnie. – rzuciłam. Technik prychnął – Zgaduję, że jest ich rozrywką na drogę. - Jestem ich siostrą, dziękuję bardzo. -Cokolwiek powiesz, kochanie. Nie osądzam. – kierowca odpowiedział. Odłożył ciastko i słuchawki, pochylił się do przodu, aby wziąć moją gitarę – Chłopaki są… -Jeszcze śpią. Tak, wiem, i uwierzcie mi, wiem też, że nie należy im przeszkadzać! – odpowiedziałam, kiedy wspinałam się po schodach. Odwróciłam się, kiedy technik popchnął moją walizkę we mnie – Dzięki. Byłeś tak bardzo pomocny. Mruknął coś pod nosem, zanim odszedł. Kierowca zamknął i zablokował drzwi, zanim z łatwością usadowił się z powrotem w fotelu. Wskazując w stronę salonu, powiedziałam – Pójdę się rozgościć, aż faceci nie wstaną. - Dobra. – mruknął, zanim założył słuchawki. Myślę, że bardziej niż gotowy, żeby pozbyć się mnie. ~ 11 ~

Poszłam przejściem i trafiłam na jeden z foteli kapitańskich. Fuj, absolutnie gówniany poranek. Pocierając skronie, próbowałam uspokoić ból głowy, który już mi dolegał. Nie był spowodowany tylko przez stresujący ranek, ale jeszcze nic nie jadłam, co było ogromnym niedozwoleniem dla mnie z moją hipoglikemią. Zaspałam i byłam w takim pośpiechu, żeby dostać się na lotnisko, że zapomniałam wziąć torbę z mamy przekąskami, które spakowała dla mnie, bo wciąż nie może pojąć, że mam dwadzieścia jeden lat a nie dwanaście. Nie śmiałam zaglądać do szafek, żeby zobaczyć, w co zaopatrzeni mogą być chłopcy. Jestem prawie pewna, że żyli od jednego fast foodu do kolejnego. Zamiast tego, odchyliłam się i zamknęłam oczy, mając nadzieję na szybką drzemka, która może uwolnić mnie od bólu głowy. Nie potrwało długo, jak delikatne kołysanie autobusu toczącego się autostradą ukołysało mnie do snu. Kiedy się obudziłam, moja szyja i głowa bolały od walenia w duże okno. Dźwignęłam ręce ponad głowę, rozciągnęłam się i ziewnęłam. Widok na zewnątrz pokazywał tak dużo ile mogłem zobaczyć pola pszenicy. Jezu, jak długo byłam nieprzytomna? Rzut oka na telefon pokazał mi prawie godzinę. Odwróciłam się w fotelu kapitańskim, żeby znaleźć salon autobusu jeszcze pusty i cichy, jak grobowiec. Podniosłam telefon i napisałam do Gabe’a. Obudź się, Śpiochu! Czuje się samotna. Moi bracia są do bani w witaniu siostry! Po chwili mój telefon zadzwonił. Hej Malutka Dziewczynko. Chodź do sypialni. Właśnie odpoczywam. Uśmiechnąłem się i odpisałam. Będę tam za chwilę. Wstając z krzesła, udałam się obok koi, gdzie chrapali Eli i Micah. Z łatwością otworzyłam drzwi sypialni i zastałam pokój skąpany w ciemności – Gabe? ~ 12 ~

Byłam zaskoczona, że nie znalazłam go oglądającego telewizję lub grającego na Xbox – Właśnie do ciebie pisałam, więc nie myśl, że nabierzesz mnie, że śpisz, czy coś. Kopa ubrań spowodowała, że potknęłam się do przodu, aż wylądowałam na brzegu łóżka – Gabrielu Andrew Renard, jeśli to jest twój pomysł na żart, to nie jest śmieszne! Od spodu zabrzmiał długi jęk, kiedy ciało przesunęło się do mnie. Kiedy byłam mała, chłopcy, szczególnie Gabe lubił mnie straszyć. Miałam wrażenie, że wiem, dokąd to zmierza i po takim poranku, jaki miała, nie byłam w nastroju – Ok, dobra. Jeśli zamierzasz być kretynem to idę z powrotem na zewnątrz. – jęknęłam z frustracji i zaczęłam podnosić się z łóżka. Ramię owinęło się wokół mojej talii, szarpiąc mnie z powrotem na materac. – Co… - zaczęłam, przed tym jak ciepłe ciało mężczyzny pchnęło mnie na plecy i przykryło mnie jego ciężarem. Zajęło mi to sekundę, żeby uświadomić sobie, że to jednak nie jest Gabe. Gorące usta spotkały moje, zadrżałam. Gorliwie naciskały z intensywną tęsknotą, podczas gdy palce owinęły się i zaplątały w moje włosy. Kiedy otworzyłam usta, by zaprotestować, jego język wdarł się do środka, kusząco tańcząc z moim własnym. Przez moment, moje zdradzieckie ciało cieszyło się uczuciem pulsowania przepływającego przeze mnie. Wtedy zdałam sobie sprawę, że pozwalałam obcemu dojść ze mną do pierwszej bazy, podczas gdy jego ręka rozpoczęłam drugą rundę. Z wszystkich sił, jakie miałam odepchnęłam go od siebie. -Złaź ze mnie! – pisnęłam.

~ 13 ~

Zignorował mnie, kiedy jego palce zacisnęły się na rąbku mojej sukienki. Leniwy chichot wybuchł od niego – Bree, kochanie, co ty do cholery robisz ubrana w łóżku? Bree? Ten palant dobierał się do mnie, bo myślał, że jestem kimś innym. Zacisnęłam zęby i uderzyłam go w jego nagą i bardzo dobrze wyrzeźbioną klatkę piersiową – Nie jestem Bree! Ręce opuściły moje ciało i usłyszałam grzebanie się nade mną. Lampka na nocnym stoliku została włączona. Zassałam oddech na olśniewająco śliczną twarz unoszącą się nade mną. Jego ciemne włosy były zmierzwione i miał kilka kolczyków w uszach. Niebieskie oczy, zamglone mieszaniną snu i pożądania, spojrzały na mnie. Przyglądał się mojemu wyglądowi, zatrzymując się dłużej na mojej falującej piersi i na tym jak moja sukienka zwinęła się na moich udach. Uwodzicielski uśmiech rozciągnął się na jego twarzy – Nie, zdecydowanie nie jesteś Bree. Możesz narazić ją na zniesławienie, Aniele. Kiedy zaczął się pochylać, by znowu mnie pocałować, przykryłam dłonią twarz – Słuchaj, jeśli Gabe cię tu umieścił, to żart mu się udał. Masz mnie. Ha, ha. Zmarszczył brwi, a ja zauważyłam jeden z jego srebrnych kolczyków – Kim do cholery jest Gabe? Moje serce wzdrygnęło się trochę, starając się ze strachu powstrzymać ciarki na moim ciele – Moi bracia cię w to nie wmieszali? - Nie, kochanie, myślę, że nie. -O Boże. – jęknęłam, przykrywając dłońmi oczy. -Więc mówisz mi, że nie wkradłaś się z rozmysłem do mojego łóżka?

~ 14 ~

Odsunęłam rękę i spojrzałam na niego – Oczywiście, że nie! Nawet cię nie znam. - Więc, daj mi szansę poznać cię lepiej. – ponownie przycisnął się do mnie i na krótką chwilę, walczyłam z tęsknotą przelewającą się przez moje ciało. Po za tym, nigdy nie pocałowałam obcego faceta czy byłam w łóżku z nieznajomym. Nigdy nie byłam w łóżku z chłopakiem. Moje doświadczenie z chłopakami prawie nie istnieje. - Nie, muszę iść. – mruknęłam w jego mocne usta. - Nie musisz z tym walczyć. Obiecuję, że później nie będę źle myśleć o tobie. A poczujesz się cholernie dobrze, nie będziesz źle myślała o sobie, Aniele. Kiedy to było jasne, że nie pozwoli mi wstać, moje pragnienie zmieniło się w gniew. Kim do cholery myślał, że jest, przyszpilając mnie i starając się poznać mnie lepiej? Wyobrażenie sobie tego wszystkiego pozwoliło mi się zebrać i wcisnąć kolano w jego krocze. - Kurwa! – jęknął i zeszedł ze mnie. Korzystając z okazji, wygramoliłam się z łóżka. Otworzyłam drzwi sypialni i wyszłam na korytarz – Dobrze, chłopcy mieliście ubaw, koniec z tymi bzdurami! Lepiej przyprowadźcie tutaj swoje dupska z przeprosinami – krzyknęłam. Trzy pary nóg zwisały z koi. Niemal jednocześnie zeskoczyli na podłogę. Trzy pary zaczerwienionych oczu, mocno wytatuowany rockmenów w różnych stopniach rozebranych patrzyło z zdezorientowaniem na mnie. - O cholera. – mruknęłam, zanim upadłam do przodu i wszystko stało się czarne.

~ 15 ~

~ 16 ~

Rozdział 2 Jake

ilny ból rozdarł moje krocze, jęknąłem z bólu. Jednej minuty

S

zdobywam anioła prosto z nieba, a w następnej piekielny ogień szaleje

przez mojego kutasa. Przez mgłę słyszałem jak Anioł cholernie krzyczy do rozpuku, a potem usłyszałem donośny łomot. Kiedy już widziałem dobrze, zacisnąłem zęby i stoczyłem się z łóżka. Ująłem moje obolałe jądra przez bokserki i potknąłem się w drzwiach sypialni. Anioł, który przeistoczył się w szaloną sukę, leżał jak kłoda w korytarzu. AJ usiadł obok niej, tuląc jej głowę na swoich kolanach, podczas gdy moi koledzy z zespołu, Brayden i Rhys, uklękli i patrzyli na nią z niemym podziwem.

Gdy Brayden dostrzegł mnie w drzwiach, zmrużył swoje ciemne oczy. Wstał i wziął krok w moim kierunku, jego szczęka zacisnęła się mocno. Jego 185 centymetrów umięśnionego ciała mogłoby być groźne, jeśli bym go nie znał, jako lalusia o miękkim sercu, jakim jest – Stary, kurwa, co się dzieje? Wyrzuciłem swoje ręce w górę – Skąd do cholery mam wiedzieć? Obudziłem się i znalazłem ją w moim łóżku, a potem uderzyła mnie w jaja! AJ potrząsnął ciemną czupryną i parsknął śmiechem – Musisz grać w swoją grę, stary. Pstryknąłem w niego, a potem starłem pięściami sen z moich oczu – Myślałem, że to Bree – mam na myśli to, że ona zawsze skrada się do mojego łóżka, kiedy się zatrzymujemy. Ale laska mówiła coś o jakimś kolesiu imieniem Gabe i namawiającym mnie na to jej braci. - To ma całkowicie sens. Chodzi mi o to, co słodka, zasadnicza dziewczyna jak ona robi w twoim łóżku. – Rhys zauważył, jego niebieskie oczy błyszczały z rozbawienia, kiedy zakręcił błyszczącym ćwiekiem w swoim uchu. Wszyscy spojrzeliśmy w dół na dziewczynę. Nie, na pewno nie była groupie jak Bree. Przypomniała mi żonę Braydena, Lily. Byli zakochani od liceum i jakoś ich związek przetrwał ostatnie osiem lat szaleństwa, kiedy nasz zespół przeniósł się z garażu na największe areny w kraju. Drapiąc swój ciemny zarost na brodzie, AJ uśmiechnął się złośliwie – Hmm, z tą sukienką i opaską na głowę, wygląda trochę jak Sookie Stachhouse z Czystej Krwi1. Niewinna, ale seksowna jak diabli.

1

Serial o wampirach na HBO

~ 18 ~

Rhys zmarszczył nos i potrząsnął obrzydliwą blond głową – Och, cholernie nie. Ona jest sto razy gorętsza niż Sookie! – skinął na dekolt Anioła – I cholera, spójrz na jej sprzęt. Brayden chrząknął z frustracji – Chłopaki, możecie przestać myśleć swoimi kutasami przez jedną minutę, a skupić się na tym, że mamy słabą, bezbronną dziewczynę leżącą na podłodze! - Jesteś zbyt długo żonaty, Bray. – rozmyślałem, kontynuując przyglądanie się cechą blondynki. Przy niej czułem się jak w niebie, kiedy była wciśnięta we mnie. Cóż, dopóki nie zablokowała mojego kutasa dość boleśnie. Na jej jęk, wszyscy odskoczyliśmy jak byliśmy zostali złapani na czymś, czego nie powinniśmy robić. Zamrugała kilka razy, chwytając się dłonią za czoło. Jej brwi zmarszczyły się, kiedy przeczesała palcami swoje włosy. Wtedy jej oczy otworzyły się i spojrzała na nas. Jej twarz była wyrazem umartwienia – O Boże, to nie był koszmar. AJ roześmiał się – Wiesz, laski są zwykle dużo bardziej podniecone spotkaniem z nami, niż ty jesteś. Jej ciemne niebieskie oczy rozszerzyły się – Och, przepraszam, jeśli zabrzmiało to niegrzeczne. Nie chciałam, żeby tak wyszło. Założyłem ręce na moją klatkę piersiową – Kopnięcie mnie w kutasa było niegrzeczna, kochanie. Przechyliła głowę na bok i posłała mi śmiertelne spojrzenie, zanim przeszła do pozycji siedzącej – Nie przestałeś mnie molestować. Co innego miałam zrobić? – warknęła.

~ 19 ~

Brayden zjeżył się, gdy zamknęliśmy lukę między sobą – W jakiś sposób udało ci się opuścić ten smakowity kąsek z twojej historii. AJ wyciągnął rękę. – Chodź, Sookie, zabierzmy cię z tej brudnej podłogi. Rzuciła mu zdziwione spojrzenie. – Ale nie nazywam się Sookie. Nazywam się Abigail - dobrze, Abby. Kiedy AJ pociągnął ją, wpadła na jego pierś, starając się uspokoić. Przewróciłem oczami, kiedy wydawało się jakby miał trochę zbyt dużo przyjemności z jej ściskającej ręce na jego koszulce, żeby złapać równowagę. Brayden musiał też sobie zdać z tego sprawę, bo wziął Abby za ramię – Chodź tu i usiądź. – skinął w stronę jednego z foteli kapitańskich. - Bawiłeś się macając ją, palancie? – syknąłem na AJ’a. Uśmiechnął się –Właśnie tutaj miałem kawałek nieba. – zamknął oczy i przysunął rękę na swoje serce – Diabelnie śliczna, te cycki było czuć niesamowicie. Chciałbym w nią wejść, aż by krzyczała. 2 Abby zamarła przed nami. Szarpnęła się od Braydena i odwróciła się – Nawet o tym nie myśl, zboczeńcu.3 AJ otworzył szeroko oczy i podniósł brwi w szoku. – Skąd do cholery znasz hiszpański? - Moi rodzice byli misjonarzami. Spędziłam większość moich młodych lat z nimi za granicą, Meksyk, Ameryka Środkowa i Brazylia. Chociaż mój portugalski nie jest tak dobry jak hiszpański. – przechyliła głowę na AJ – Dupku!4 2

AJ chciał byd sprytny z znajomości hiszpaoskiego, “Diablo linda, esas tetas se sienten increible. Me gustaria metertelo hasta que estes gritando.” 3 No i Abby zna hiszpaoski  “¡Ni te lo pienses sucio!” 4 I mu nie wyszło Hiszpaoski - “¡Pendejo!”

~ 20 ~

- Ha! Jestem dupkiem za to, że to powiedziałem. – ryknął śmiechem – Przepraszam, Sookie, to znaczy Abby. – potem wyciągnął jedną ze swoich rąk – Jestem Joaquin Alejandro Resendiz, znany jako AJ - nadzwyczajny perkusista Runaway Train i potencjalnie Latynoski kochanek. Abby uśmiechnęła się, kiedy ścisnęła jego rękę – Abby Renard. Ciemne oczy AJ’a rozszerzyły się – Nie chrzań – Renard, jak Renard Parish z Czystej Krwi? Zobacz całkowicie możesz być Sookie! - Całkiem czarująca osoba, prawda AJ? – Abby zapytała z chichotem. - Wszystko dla ciebie, moje kochanie. To znaczy, wiesz jak kurewsko podniecające jest usłuchanie twojego płynnego hiszpańskiego płynącego z ust takich jak twoje? – jego oczy z zachwytu uciekły mu w głąb czaski. - Nie, ale jestem pewna, że rozwiniesz to dla mnie, prawda? I nie mogłem przestać chichotać. Im więcej Abby / Diabelny Anioł mówił tym bardziej zaczynałem ją lubić. Nie uderzała do nas i była tak dobra – moje jaja są tego obolałym świadectwem. Rhys podszedł i zaproponował Abby rękę – Jestem Rhys McGowan – basista i jeśli szukasz prawdziwego mężczyzny, jestem dużo lepszym wyborem niż ten tu cymbał. – wskazał kciukiem w AJ’a. AJ podniósł rękę Abby do ust – Tylko pamiętaj. Latynoscy mężczyźni są najlepsi. - Postaram się to zapamiętać. – mruknęła. Gdy wzięła dłoń od AJ’a, położyła ją znów na głowę – Ugh, dlaczego wciąż kręci mi się w głowie? AJ podskoczył do lodówki po butelkę wody i podał Abby, gdy Brayden uklęknął obok niej – Być może lepiej umieścić swoją głowę między kolanami? – ~ 21 ~

zasugerował spokojnym, kojącym głosem. W tym samym czas Rhys chwycił papierowy ręcznik i zmoczył go pod kranem przed podaniem go Abby. Spojrzałem na moich kolegów z zespołu z mieszaniną niedowierzania. Oni wszyscy chcą całym sobą zaimponować Abby ich troskliwość. To nigdy, przenigdy nie przydarzyło się z kobietą w autobusie. Laski były tutaj wow i zadziwiały nas swoimi talentami seksualnymi. Tak szybko, jak je wykonały, zostały odsyłane bezceremonialnie z autobusu. Cóż, myślę, że motywy Braydena były inne. Był ojcem i opiekunem zespołu, jak również ojcem czteroletniego Jude’a i ośmiomiesięcznej, Melody. I niezależnie od tego, że cycki i tyłek rzucane są w niego przez dwadzieścia cztery godziny przez siedem dni w tygodniu, pozostał wierny swojej żonie. Mimo, że pieprzyliśmy mu gówno o tym, naprawdę podziwiam go za to, że jest lojalny. Abby chrapliwie westchnęła – Ze mną w porządku. Naprawdę, nie musicie się o mnie denerwować. – wygładziła włosy do tyłu i otarła kilka kłaczków kurzu z sukienki – Mam hipoglikemię, czasami mogę zemdleć, gdy nie jem… to w połączeniu z adrenaliną z łóżka nieznajomego i zobaczenia wasz wszystkich zamiast moich braci osłabiło mnie. Po zrobieniu niepewnego łyka wody, Abby poklepała swoje policzki papierowym ręcznikiem. Kiedy spojrzała, znalazła nas wszystkich patrzących na nią. – Tak, hm, myślę, że zastanawiacie się, jak wylądowałam tutaj, co? Brayden wskazał przepustkę zlokalizowaną przy jej dużym dekolcie – Mam zamiar zgadywać i powiedzieć, że trafiłaś do niewłaściwego autobusu. Abby skinęła głową. Potem rozpoczęła historię o tym, dlaczego była na Rock Nation. Kiedy wyjaśniła o techniku i Jacob Ladder, zassałem oddech – Myślał, że szukasz mnie. ~ 22 ~

- Co? – zapytała. - Jestem Jake Slater. Pewnie nie zwracał zbytniej uwagi, prawda? Skinęła głową. - To znaczy, Jake Slatera i Jacob Ladder trochę brzmią podobnie - nawet pewnie głupek słyszał tylko J. Po prostu założył, że przyjechałaś do mnie. Brwi Abby wystrzeliły w górę – A ty często masz przypadkowe laski przychodzące do twojego autobusu z bagażem i gitarą? – odparła. Posłałem jej uśmiech, który wywołał różowe plamy na policzkach Abby. – Nieważne. – mruknęła, nie patrząc na mnie. Przerwał nam dźwięk wibracji jej telefonu na stole. Chwyciła go i gorączkowo przysunęła do ucha – Gabe, o mój Boże, tak dobrze cię usłyszeć! Głos po drugiej linii mówił gorączkowo. Pokręciła głową – Nie, nie stchórzyłam z trasą. To jest po prostu... Ja, hm, jestem w niewłaściwym autobusie. Na jego odpowiedź, jej twarzy zachmurzyła się z wściekłości – Naprawdę? No, może jeden z was dupki powinien przyjść i mnie odebrać! – z jego następnych słów, prychnęła z oburzenia – Nie będziesz mnie karać za przekleństwo! Jestem dorosłą kobietą i będę mówić, co chcę! Nie mogę uwierzyć, że masz mnie na głośniku. Eli, jeśli nie przestaniesz się śmiać, mam zamiar wykopać to gówno z ciebie w momencie, kiedy cię zobaczę! A jeśli uważasz, że nie potrafię, przypomnij sobie Costa Rica! Nie mogłem powstrzymać śmiechu na jej ognistą osobowości. Inni faceci w równym stopniu byli rozbawieni przez jej złośliwością przed nami. - Jak to się stało? Było tam ponad sto autobusów, Gabe. Kiedy zapytałam o Jacob Ladder, myśleli, że mam na myśli Jake’a Slater. ~ 23 ~

Krzyk Gabe’a na drugim końcu był tak głośny, że wszyscy mogli go usłyszeć Jesteś w busie Runaway Train?!!! -Tak. – odpowiedziała. Przy jego następnym oświadczeniu, prychnęła – Cóż, udało mi się tylko poradzić z perkusistą i basistą, ale myślę, że mogę dostać trójkącik i zaliczyć kolejnych. Może uda mi się przeżyć seks grupowy z technikami, kiedy zatrzymamy się na obiad! Rhys się zdusił jakiś dźwięk w gardle, gdy AJ mruknął pod nosem – Pieprz mnie. Nawet ja nie mogłem powstrzymać tego uderzenia poniżej pasa, na jej sugestywną wyobraźnie. Przewróciła oczami. – Gabe, dałbyś mi mały kredyt zaufania? Zatrzymałam dziewictwo przez tak długi czas. Myślę, że przetrzymam to jeszcze przez chwilę. Wszyscy wymienili dzikie spojrzenia. Rhys tak mocno szarpnął swoim ćwiekiem w uchu, aż upadł mu na ziemię. AJ sięgnął po piwo obok niego i opróżnił go długim łykiem – jego klatka piersiowa falowała mocno, kiedy patrzył na Abby. Nawet na twarzy Braydena pojawił się szok z powodu jej deklaracji. Każdy z nas myślał o tym samym. Jak to było możliwe, że cholernie gorąca dziewczyna jak ta przed nami jest… dziewicą? Abby odwróciła się i zobaczyła nasze miny. Czerwień wpełzła na jej policzki, pochyliła głowę. Opadła z powrotem na fotel i wtuliła głowę między kolana – Nie mogę uwierzyć, że tak po prostu przyznałam się do tego w pomieszczeniu pełnym mężczyzn. – szepnęła. Kiedy Gabe powiedział coś innego, jej głos zerwał się z emocji – Spójrz, chcę tylko wiedzieć, jak mamy zamiar to naprawić. – pociągając nosem przez kilka sekund, podniosła głowę i przyglądała się naszym twarzą – Tak, jedną sekundę. – podała telefon Braydenowi – Chce znać harmonogram waszej trasy, więc będę w stanie opuścić autobusu tak szybko jak to możliwe. ~ 24 ~

Skinął głową, wziął telefon i odszedł od nas – Hej, Gabe, tu Brayden Vandenburg i nie martw się, stary, będę dbać o Abby, aż uda nam się dostarczyć ją wam z powrotem. – szarpnął się z powrotem, jakby był oszołomiony – To nie tak, nie o to mi chodziło. Poza tym, jestem żonaty. Teraz tutaj jest, gdzie jesteśmy… urwał, gdy szedł korytarzem. Rhys poklepał uspokajająco plecy Abby – Hej, nie martw się. To będzie w porządku. Z głową schowaną w swoich rękach, wymamrotała – Dzięki. Mam nadzieję, że tak. Przesunąłem Rhysa z drogi, uklęknąłem obok Abby. Biorąc jej podbródek w dłonie, podciągnąłem ją, żeby spotkała się z moim wzrokiem. – Nie przejmuj się, Aniele. Twój brat i Bray rozwiążą to. Obiecuję, oddamy cię z powrotem do cywilizowanego małego świata tak szybko, jak to możliwe i zanim będziesz mogła przeżyć szok będąc w naszej obecności. Uderzył w moją rękę – Co masz na myśli mówiąc cywilizowany? Wzruszyłem ramionami – Chodziło mi o to, że oczywistym jest, iż jesteś przyzwyczajona do pewnego stylu życia. Jej blond brwi wystrzeliły w górę, aż pomyślałem, iż dotrą do jej białej opaski – Sugerujesz, że jestem trochę jak rozpieszczony bachor, który jest przyzwyczajony do posiadania każdego na każdy kaprys? - Być może. Abby zmrużyła oczy na mnie – Moi rodzice byli misjonarzami. Czy ty w ogóle rozumiesz, co to oznacza?

~ 25 ~

Uśmieszek wytworzył mi się na ustach – Wiem wszystko o pozycji misjonarskiej, Aniele. W rzeczywistości, uważam, że wcześniej próbowałem zapoznać cię z nią, gdy zablokowałaś mojego kutasa. -Jesteś poważnie obrzydliwy! – krzyknęła, kiedy wstała z fotela. Prawie mnie przewróciła, zanim mogłem wstać. Wcisnęła palec w moją pierś – Musisz wiedzieć, że nie jestem jakąś primadonną, która nie może przeżyć bez kogoś opiekującą się mną. Życie misjonarzy i ich rodzin jest bardzo uproszczone, więc uwierzcie mi, kiedy mówię, że widziałem dużo gówna. Tak, mieszkaliśmy w dużych miastach takich jak Rio de Janeiro w Brazylii i Guadalajarze w Meksyku, ale również wędrowałam przez dżungle i żyłam dni bez prysznica, telefonów komórkowych i Wi-Fi. Więc mogę cię zapewnić, że ty i twój zespół wesołych łotrów nie możecie zrobić nic, co mnie wstrząśnie lub wystraszy! Przewróciłem oczami – Och, proszę cię. Cholernie zemdlałaś na widok facetów, nie wspominając, że pośliznęłaś się i twoje koronkowe majtki skręciły się, kiedy zrobiłem to z tobą. - Chcesz powiedzieć, że nie mogę przetrwać tego w tym autobusie? – odparła. Przechyliłem głowę w jej stronę – Daj spokój, Aniele. Umarłabyś, gdybyś musiała zostać na jedną noc tutaj z nami i naszymi szalejącymi popędami płciowymi, okropnym językiem i złym zachowaniem przy stole. - Wydaje się, że zapomniałeś, iż mam trzech starszych braci. Jestem dobrze zaznajomiona z niesfornymi facetami. Skrzyżowałem ramiona na klatce piersiowej i uśmiechnąłem się do niej – Więc mówisz, że gdybyś miała szansę wysiąść z autobusu w ciągu najbliższych kilku godzin, nie zrobisz tego?

~ 26 ~

Pomalutku podeszła do przodu, stojąc twarzą w twarz do mnie – Mówisz, że nie mam odwagi do zastania? - Tak, tak mówię. AJ podniósł ręce – Zaraz, co do kurwy wy dwoje myślicie, że robicie? - Jakie są twoje warunki, żeby udowodnić ci to? – zapytał Abby. Nawet bez namysłu wypaliłem – Tydzień w autobusie. Jej twarde pazurki determinacji zachwiały się lekko – Jeden tydzień? – pisnęła, łamiącym się głosem. Rhys próbował odepchnąć nas od siebie – Dobra, to naprawdę zabawne, ale może teraz się zatrzymacie. – przekonywał nas. Gdy żaden z nas nie wycofało się, powiedział – Przypomnę, że Abby ma trasę, na której musi być, a my również mamy jedną. Nikt nie musi niczego nikomu udowadniać, dobrze? Oderwałem wzrok od Abby, by spojrzeć na niego – To nie dotyczy ciebie, człowieku. To jest między mną i Aniołem. - Abby. – warknęła. Wygiąłem brwi na nią – Więc jak będzie, Aniele? Zanim odwróciła się, wściekłość błysnęła w jej niebieskich oczach. Powędrowała do Braydena i wyrwała mu telefon – Gabe, nastąpiła zmiana planów.

~ 27 ~

Rozdział 3 Abby

J

esteś szalona? - Gabe prychnął mi do ucha. Jego głos wzrósł o oktawę, od kiedy wzięłam telefon od Braydena i poinformował go o zakładzie.

Odsunęłam się od facetów, i byłam praktycznie z powrotem w sypialni, z której uciekłam niecałe dwadzieścia minut temu. Kiedy czułam, że jestem wystarczająco poza zasięgiem ich słuchu, odpowiedziałam – Nie, jestem całkowicie zdrowa na umyśle, dziękuję bardzo. Ponownie byłam na głośniku z wszystkimi chłopcami, ponieważ Eli zaatakował mnie – Spójrz, Abster, wszyscy wiemy, kiedy twój temperament bierze górę nad tobą i kiedy stajesz się rozpieszczoną dziewczynką ‘jestem przyzwyczaja do obierania swojej drogi’. Ale to nie jest żaden z nas, walczysz z mega dupkowatą gwiazdą rocka! Zaufaj mi, nic nie zawdzięczasz Jake’owi Slater, do cholery. Nigdy

ponownie go nie zobaczysz po dzisiejszym dniu, więc radzę odpuścić ten kretyński zakład i spadaj z tego autobusu! Teraz! - Matthew Elijah Renard, nie mów mi teraz, że przeklinasz? I niektóre twoje niesławne wyczyny z dziewczynami w trasie jak różnią się w przypadku Jake'a? Chodzi mi o to, cokolwiek powiedzą mama i tata? – zbeształam go przez telefon. - Nie bądź impertynencka w stosunku do mnie, Abigail Elizabeth! – odparował. Odetchnęłam głośno i oparłam się o ścianę – Dajcie spokój, chłopaki. Trasa to trasa. To wszystko jest doświadczeniem, więc w końcu, myślę, że to będzie dobra okazja dla mnie. Eli jęknął – Szansa, na co? By stać się upokorzoną, pożeraną wzrokiem i potencjalnie uwiedzioną przez jednego lub więcej w ich zarażonych prze STD łóżkach? Przewróciłam oczami i odpowiedziałam – Nie, myślę, że byłoby dobrze zobaczyć wewnętrzne funkcjonowanie innego zespołu. I myślę, że jesteś bardzo niesprawiedliwy w osądach tych facetów. – Dobra, więc może maja rację, co do znaczenia nich wszystkich, bo Brayden myśli w ten sposób, ale nie poddam się i nie pozwolę Elimu dowiedzieć się, żeby usłyszał ten koniec. - Abby, jesteś dwudziestojednoletnią dziewicą, która nie ma żadnego doświadczenia z mężczyznami, poza dwoma związkami z liderami grup młodzieżowych, którzy prawdopodobnie nigdy nie przedarli się do pierwszej bazy z tobą. - Ha, musisz wiedzieć, że dotarłam do drugiej z Paulem! – w momencie, kiedy moje słowa opuścił usta, skuliłam się. Ostatnią rzeczą, jaką potrzebuję to to, że moi bracia znają moją przeszłość seksualną… lub jej brak. ~ 29 ~

- Myślę, że moje oczy potrzebują wybielenia tego obrazu z mojej psychiki. – Gabe jęknął. -Cokolwiek. – mruknęłam. Eli prychnął do telefonu – Niezależnie od tego, co zrobiłaś lub nie robiłaś, ponieważ jesteśmy facetami i mamy fiuty, myślę, że wiemy trochę więcej o tym, co Runaway Train teraz myśli o tobie i wszyscy z nich, może po za tym żonatym, chcą cię wkręcić! – warknął. Westchnęłam w tym samym czasie, kiedy usłyszałam klaps po drugiej stronie – Nie mów tak do niej. – Micah upomniał go. Byłam szczęśliwy, że wreszcie usłyszałam jego głos. Był nieśmiałym chłopcem, głębokim myślicielem i jednym z sercem i duszą, tak głęboką jak ocean – A co z tobą, Mike? – zapytałam. Westchnął głęboko – Podzielam obawy chłopaków, ale również staram się patrzeć na szerszą skale. Jesteś światełkiem, Abby, i kto wie, możesz zrobić coś dobrego z tymi faceci w tym krótkim czasie, jaki masz z Runaway Train. - Dokładnie. To znaczy, mama i tata uczyli nas dawać szansę ludziom z różnych środowisk i okoliczności, prawda? Zanim Micah zdążył odpowiedzieć, Eli roześmiał się maniakalnie – Jeśli pomyślałaś choć przez chwilę, że tata ma zamiar zgodzić się na ciebie w autobusie z czterema zatwardziałymi rockmenami, to postradałaś pieprzony rozum. Wzmianka o naszym ojcu zgasiła moje zaufanie. Och Jezu, co ja zrobiłam? Zabije mnie. Dwudziestoletnia, czy nie, nie wydaje się by nadopiekuńczy ojciec zdał sobie w pełni sprawę, że ich córka jest w pełni dorosła. Na moje milczenie, Micah powiedział – Nie martw się, Abby. Porozmawiam z nim i postaram się załagodzić sytuację. Na koniec dnia, wszyscy znamy twój ~ 30 ~

prawdziwy charakter. Wiemy, że jesteś w stanie to zrobić nie ulegając pokusie. Prawda? - Dobrze, duh, oczywiście. - W takim razie, nie mogę się doczekać spotkania w przyszłym tygodniu. - Ja też, Mike. Odetchnął głośno do słuchawki – Ale nie sądzę na tą chwilę, że nie będę dzwonił w celu sprawdzenia cię co dzień, może nawet dwa razy. Roześmiałam się – Nie spodziewałam się niczego innego od ciebie. - Kocham cię, dziewczynko. - Też cię kocham. – kiedy pozostali chłopcy milczeli dodałam – I was też kocham, Gabe i Eli nawet, jeśli jesteście kretynami! Głęboki chichot doszedł od Eligo – Wiesz, że cię kocham, Abster. Byłaś słodkim bólem na tyłku od chwili, kiedy mama przyniosła cię do domu ze szpitala. - Dzięki wielkie. – mruknęłam. - Jeśli jeden z tych frajerów odważy się położyć choćby palec na tobie, przekaż im wiadomość, że całkowicie zapomnę o nadstawieniu drugiego policzka i skopie mu dupsko, rozumiesz? – Gabe warknął. Uśmiechnęłam się i pokręciłam głową – Tak, na pewno przekażę wiadomości. - Cieszę się, że to słyszę. - W porządku. Myślę, że teraz już się pożegnam. Zanim się rozłączyłam, głęboki chór „pożegnań” zabrzmiał echem wokół mnie. Tuląc go do piersi, zaczęłam drżeć, gdy ogrom tego, co zrobiłam w końcu ~ 31 ~

dotarł do mnie. Założyłam się z notorycznym kobieciarzem, wokalistą Runaway Train, żeby zostać w jego autobusie przez cały tydzień. Co do diabła sobie myślałam? Wypuściłam sfrustrowany oddech. Cóż, nie mam czasu teraz na zamartwianie się o to. Jak moja mama mówi, jak sobie pościelisz tak się wyśpisz. Jęknęłam na myśl o ustaleniu łóżka do spania. Chodzi mi o to, gdzie będę spać? Mam nadzieję, że nie myślą bym spałą z jednym z facetów. Patrzyłam wokół, licząc koje w mojej głowie. Były dwie dodatkowe, jeśli jeden z chłopaków śpi w sypialni. Uff, dobrze, przynajmniej nie będę dzielić łóżka z panem Slater’em Mackami Ośmiornicy. Biorąc głęboki oddech, odsunęłam się od ściany i ruszyłam korytarzem. Faceci wylegiwali się wokół stołu, gdy wróciłam przejściem – Wszystko w porządku? – zapytał Brayden, wyraz jego twarzy był głębokim niepokojem. - Um, dobrze, tak dobrze, jak to może być biorąc pod uwagę, że moi bracia stracili rozum na mój pobyt w autobusie z grupą bezwzględnych nieznajomych, nie wspominając, że dość hardcorowymi rockmenami. – zmusiłam się do uśmiech na moich ustach – Ale poza tym, jest kapitalnie. Brayden skinął głową – Mogę zrozumieć, jak się czują. Mam dwie młodsze siostry, a także ośmiomiesięczną córkę. -Och, mogę zobaczyć jej zdjęcie? Szczęśliwy, wykopał swój telefon z kieszeni i podał mi go. Na jego wygaszaczu ekranu była piękna, ciemnowłosa i ciemnooka szczerząc się dziewczynka, a także o piaskowych włosach mały chłopiec z niebieskimi oczami. - To Melody Lane. A to jest Juda Paul - on ma cztery lata.

~ 32 ~

- Niech zgadnę. Jest jakaś szansa, że jesteś największym fanem The Beatles? – spytałam z uśmiechem. Jake jęknęła obok nas – Bray bardziej ma obsesję na punkcie The Beatles. Lubi myśleć, że jest Paulem McCartney. Brayden tylko pogodnie pokręcił głową na nagrywanie się Jake'a – Piszę dużo piosenek jak Paul i jestem diabelnie dobrym gitarzystą. Uśmiechnęłam się do niego – Cóż, też uwielbiam The Beatles. Są faworytami moich rodziców, więc byłam wychowywany na nich. - Ulubiona piosenka? – zapytał Brayden. - Bez wątpienia, Let it Be. Klasnął radośnie w dłonie – Ja też! I napisana przez fantastycznego Paula McCartney. Roześmiałam się – Dokładnie. – ponownie spojrzałam na zdjęcie – Twoje dzieci są absolutnie urocze, Brayden. Jude jest przyszłym facetem łamiącym serca. - Tak, ma to po mojej żonie, a Melody, no, jest odbiciem mnie. - Ona już jest wspaniała jak na osiem miesięcy. Będziesz miał kłopoty za około dwunastu lub trzynastu lat. Skrzywił się – Mów mi o tym. Będę jeszcze bardziej nadopiekuńczy z nią, niż jak z moimi siostrami. Skinęłam głową – Mogę sobie tylko wyobrazić, ponieważ mój tata jest jeszcze bardziej szalony niż moi braci. Bycie, jako dziewczynka nie jest łatwe, zwłaszcza z różnicą wieku. Bliźniacy, Gabe i Eli, mają dwadzieścia sześć i Micah ma dwadzieścia osiem lat. ~ 33 ~

- Musisz być naprawdę rozpieszczona. – Jake zauważył z uśmiechem samozadowolenia. Pokręciłam głową na niego – Tak, ale nie tak jak myślisz. -Zobaczymy. – mruknął i mrugnął do mnie. Zwaliłam się na jednym z foteli kapitańskich naprzeciw facetów – Więc jaka jest twoja okazja, Aniele? – zapytał AJ. Moje brwi zmarszczyły się w zmieszaniu – Moja okazja? - Dlaczego byłaś na Rock Nation? Po prostu sprawdzałaś scenę, żeby spędzać czas z braćmi, czy co? Otworzyłam usta, aby odpowiedzieć, kiedy Jake sarkastycznie odpowiedział – Oczywiste jest, że jest w biznesie. Przyszła z gitarą, kretynie. - Cóż, nie i tak na bycie w biznesie i spotykanie się z moimi braćmi. Mam być gwoździem programu z nimi na jesieni. Cóż, przynajmniej z Gabe’em i Elim. Micaha planuje rzucenie tego, bo żeni się w sierpniu. - Wow, gwóźdź programu to dość duży problem. – Brayden oświadczył. Skinęłam głową – Mów mi o tym. Tourne z nimi w połowie zeszłego lata było trochę jak wstępny test, żeby zobaczyć, czy naprawdę chcę to zrobić. Jeśli nie, po prostu chłopcy zatrudnią kogoś innego lub pociągną dalej, jako duet. Jake prychnął pogardliwie na mnie – Stajesz przed życiową szansą, która rzucił cię na kolana i nie jesteś pewna, czy chcesz to zrobić? - To nie jest tak, że nie doceniam tego. Po prostu spędziłam ostatnie trzy lat studiując pielęgniarstwo. Miałam właśnie przejść do kliniki. – dalej miał zirytowany

~ 34 ~

wyraz twarzy, wiec dodałam – Na dłuższą metę, myślę, że ratowanie życia i pomaganie ludziom może być trochę ważniejsze niż zabawa. Uniósł przebitą brew na mnie – Nie uważasz, że muzyka ratuje ludzi? - Cóż, ja… - Jakaś piosenka może oznaczać różnicę między życiem a śmiercią dla kogoś, kto jest w depresji i mam myśli samobójcze. Muzyka może inspirować i dawać nadzieję. Można pokazać uwielbienie, adorować i sławić miłości i ludzi. – posłał mi znaczące spojrzenie – Wraz z Bogiem. Mrugałam przez kilka razy w zdumieniu na pasję, z którą wygłosił swoje słowa – Masz rację. Muzyka zmienia życie. Jake skinął ku mojej gitarze – Więc zagraj nam coś. - Poważnie? – zapytałam, spoglądając od Jake’a na innych facetów. AJ uśmiechnął się – Tak, moja ukochana. Przewróciłam oczami – Koniec z hiszpańskim. - Ale mówiłem cię jak mnie to kręci, usłyszenie jak wychodzi z twoich ust. Z krzywym uśmiechem odpowiedziałam – Ale nie jestem zainteresowana podniecaniem cię. W kabinie od Jake i Rhysa rozległ się chór „Oooch”, dla którego tylko AJ pokręcił głową – Skucha, człowieku. – Rhys dokuczał mu z uśmiechem. - Dobra, myślę, że teraz jest dobry czas na stworzenie kilku podstawowych zasad dla naszego zakładu. – powiedziałam. - Nie wymiękasz, prawda? – zapytał Jake. ~ 35 ~

Zmarszczyłam nos – Ew, nienawidzę tego słowa. – kiedy zaczął go powtarzać, wymierzyłam palec w jego kierunek – Zostanę w tym autobusie na tydzień i wygram zakład, ale musi tu być kilka zasad albo chyba powinnam powiedzieć kilka uprzejmości, których oczekują, że wy faceci będziecie przestrzegać. - Zgadzam się z Abby. – Brayden powiedział. - Na pewno. – Jake burknął. - Po pierwsze, musisz szanować mnie i moje granice. W tej chwili nie jestem tu, jako twoja zabawka czy do związania się z tobą, więc byłbym wdzięczna, gdybyś przestał do mnie uderzać. Miły wyraz twarzy AJ’a wyblakł – To znaczy, że nie sądzisz, że jestem gorący? Odkąd wyglądał na prawie rannego, musiałam przemyśleć swoją strategię – AJ, jesteś bardzo ładnym facetem. Już teraz mogę powiedzieć, że masz wielkie serce i wspaniałe poczucie humoru. Każda dziewczyna byłaby ślepa nie chcąc cię. – kiedy rozpromienił się i wypiął pierś na innych facetów, podniosłam rękę – Ale oboje wiemy, że pod koniec dnia, nie szukasz związku z mną, prawda? Po prostu chcesz dostać się do moich majtek. Zduszony dźwięk pochodzi z głębi jego gardła na wspomnienie mojej bielizny – Tak, to prawda. – w końcu przyznał się z nieśmiałym uśmiechem. Odwróciłam się od jego uśmiechu, kiedy mój wzrok ogarnął Jake’a i Rhysa – Tak jak mówiłam, będę wdzięczna, jeśli będziesz chciał pokazać mi trochę szacunku, nie uderzając do mnie, a także staraj się złagodzić część swojego języka i insynuacji seksualnych. Gdzieś głęboko w środku masz potencjał, żeby być dżentelmenem i tylko czekasz by traktować kobiety, jak coś więcej niż tylko zabawkę pożądana, prawda? ~ 36 ~

Z uśmieszkiem, Jake odpowiedział – Nie wiem. - Ach, gdyby twoja matka była w tym autobusie, to będziesz działać w ten sam sposób jak teraz? Skrzywił się – Nie, nie będę. - Dobrze. Następnie wszyscy zgadzacie się, że będziecie próbować traktować mnie, jako dżentelmeni. Jest coś, co żądacie ode mnie? Jake podszedł do miejsca, gdzie mógł zbliżyć się do mnie, musiałam walczyć z pragnieniem, żeby nie odsunąć się z dala od niego – Jeśli będziemy zachowywać się jak dżentelmeni, to ty musisz również upewnić się, że ubrania nie są… kuszące. Spojrzałam w dół na moją sukienkę. Sięgała poniżej kolan i często nosiłam ją do kościoła, jego wniosek wstrząsną mną – Co jest z nią nie tak? Kiedy spojrzałam na niego, głodny wzrok Jake'a wlepiony był w mój dekolt. Odchrząknęłam, na co on odpowiedział – W ten sposób z cienkimi ramiączkami pokazujesz zbyt wiele skóry i nogi, więc od teraz sugeruję jeansy i T-shirty - im większe tym lepiej. - Dobrze. Będę szczęśliwa robiąc tak. – odpowiedziałam. - I dotyczy to też piżamy. Żadnych podkoszulek na ramiączkach z krótkimi spodenkami. Zagryzłam wargę, kiedy pomyślałam o tym, jaką piżamę mam w walizce – Um, dobrze. Mogę spróbować. Ale będę musiała zatrzymać w Wal-Mart czy Targetcie przed wieczorem, żeby kupić jakąś piżamę i koszule. Na twarzy Jake'a rozprzestrzenił się uśmiech – Cieszę się słysząc, że jesteś gotowa do współpracy z nami. Po za tym wszystkim, co dobrego mogłoby wyjść z kilku napalonych samców, zdenerwowałbyś się? ~ 37 ~

Oblizał lubieżnie usta i zacisnęłam zęby, zanim odpowiedziałam – Absolutnie nic. - Dobrze. – Jake odwrócił się i przyniósł mi futerał z gitarą – Teraz proszę uracz nas wszystkich swoją stylizacją wokalną. - Będę szczęśliwa. – pochyliłam się i otworzyłam zamki w moim futerale. Kiedy wyciągnęłam gitarę, Jake spojrzał na nią ze zdziwieniem – Co się stało? - Nic. To tylko oczekiwałem… - Musisz wiedzieć, że to Gibson Hummingbird, który kosztował trzy kawałki! Zapracowywałam tyłek, żeby za nią zapłacić! Uśmiechnął się - Aniele, ta gitara jest ekstra. I to, co miałem powiedzieć, zanim mi przerwałaś, po prostu spodziewałem się, że będzie błyszcząc jak Taylor Swift. Wyciągając kostkę do gry, machnęłam nią w niego i mrugnęłam. Spojrzał na mieniący się fiolet i odrzucił głowę do tyłu śmiejąc się serdecznie – Och, Aniele, jestem zadowolony spotkaniem cię. Nie zawiedziesz się. Kiedy regulowałam gitarę na kolanach, przekrzywiłam głowę na facetów – Hmm, więc co chcecie, żebym zagrała? - Zagraj to, co zagrałaś dla kierownictwa wytwórni. Najwyraźniej zachwyciłaś ich, czy mają zamiar pozwolić na nieznaną wokalistkę trasy. – Rhys zasugerował. Skinęłam głową – Dobra, grałam na gitarze, nie na pianinie, wersję Adele Someone Like You. Brwi Jake'a wystrzeliły w zaskoczeniu – Adele?

~ 38 ~

Z tonu jego głosu, mogę powiedzieć, że myśli, że nie ma cholernej mowy, iż mam głos, który zbliży się do niej. Wydęłam usta – Tak, Adele. – odpowiedziałam. On skrzyżował ramiona na piersi i nadal posyłał mi sceptyczne spojrzenie – W porządku. Wow, Aniele. Przewróciłam oczami, zanim wyczyściłam gardło i zagrałam kilka akordów dla rozgrzewki. Potem zaczęłam otwarcie utworu melodią – „Słyszałam, że się ustatkowałeś…” – chciałam zaimponować chłopakom, ale naprawdę chciałam wbić to poza boisko i umieścić uśmiechając się tyłek Jake'a na jego miejscu. Więc zrobiłam jedyną rzecz, jaką wiedziałam jak zrobić, gdy przyszło do wykonywaniawyłączyłam ich. To było moje, gitara, muzyka i melodia. Kiedy mój głos odbił się echem w zamkniętej przestrzeni, zamknęłam oczy, żyłam i oddychałam słowami. Napełniłam moją duszę w osiągnięciu wysokich i niskich nut, podczas gdy moje palce wygrywały znane mi akordy. Kiedy skończyłam refren, moje oczy otworzyły się i przestałam śpiewać. Nadal grając akordy, rozglądałam się po facetach. I nie mogłam nic na to pomóc, żeby przestać się śmiać się z ich wyrazów twarzy - Więc? – zapytałam. AJ uśmiechnął się – Śpiewasz jak Anioł. Parsknęłam – Śpiewam jak anioł, co? Myślę, że to dobry opis, ponieważ wy chłopaki tak mnie nazywacie. Kiedy spojrzałam na Rhysa, on kręcił głową – Cholera, dziewczyno, nic dziwnego, że rozwaliłaś kierownictwo wytwórni. Jesteś jak mini Adele. Ciepło zalało moje policzki – Naprawdę? - Cholera, tak! Choć drobniejsza i ładniejsza. – Rhys uderzył serdecznie w moje plecy, jakbym była jednym z chłopaków. Zbyt mocno, bo spowodował to u ~ 39 ~

mnie jęk. Jego oczy rozszerzyły się – Och, przepraszam. Zapomniałem, że jesteś taka delikatna. Roześmiałam się – Nie jestem aż tak krucha, ale nie jestem jedną was. Następnie spojrzałam na Braydena, który nosił na twarzy wyraz autentycznego podziwu – To było absolutnie niesamowite. Nie tylko masz głos pełen ognia, ale emocje w nim... – przymknął na chwilę oczy – Po prostu inspirujące. Nie mogłam powstrzymać rozpromienionego uśmiechu na mojej twarzy, który aż tryskał – Och, dziękuję. Wreszcie odważyłam się spojrzeć na Jake'a. Był oparł o blat kuchennym, ramion miał skrzyżowane na piersiach – Więc? – w końcu zapytałam. Popisowy uśmieszek wykrzywił jego usta – Po tych świetnych opinii, naprawdę chcesz gówno, które ja mam powiedzieć? - Oczywiście, że tak. Po za tym, jesteś wokalistą Runaway Train. -Uh, Bray i ja też śpiewamy. – AJ skontrował. Roześmiałam się – Cokolwiek. Jake ręką potarł podbródek – Kiedykolwiek brałaś lekcje śpiewu? Moje brwi zmarszczyły się – Kiedy moi bracia dotarli na scenę, rodzice pozwolili mi na trochę nauki. Przed tym, tak naprawdę nie było nas na to stać. Czasami, niektórzy ludzie z duszpasterstwa pracowali z nami. Skinął głową – Tak, jak się spodziewałem. - Co? - Prawdziwy talent od Boga. – odpowiedział z przymrużeniem oka. ~ 40 ~

Jego odpowiedź oszołomiła mnie, po prostu siedziałam tam wciąż z gitarą na kolanach, wpatrując się w niego. Położył się na blacie i przysunął się do mnie – Są ludzie, którzy mogą wydać tysiące dolarów na lekcje śpiewu i nigdy, przenigdy nie wydzielą ani jednej malutkiej uncji talentu, a ty po prostu zrobiłaś to w śmierdzącym autobusie jadącym międzystanową. - Dziękuję. – pisnęłam. - Myślę, że możesz jakiegoś dnia dać Adele radę za pieniądze. Nerwowy śmiech uciekł z moich ust – No cóż, nie wiem nic na ten temat. Jake przykucnął przy mnie, a ja starałam się ignorować jak moje ciało zamruczał w odpowiedzi na jego bliskość. I nigdy, przenigdy wcześniej w moim życiu nie doświadczyłam czegoś podobnego. To było jakby każda cząsteczka mojego istnienia ożyła, a im bliżej był mnie tym bardziej mrowiło. Whoa. Jak mogę mieć takie reakcję dla niego? Jest egocentrycznym palantem! Jego wzrok pobiegł do mojej gitary – Więc grasz ballady. Możesz zagrać coś jeszcze? Zacisnęłam usta na jego wyzwanie, zaczęłam grać otwarcie do Highway to Hell AC/DC. Natychmiast Jake’a odpadł śmiech – Cholera, Aniele, kiedy tylko zaczynam cię rozumieć, ty robisz coś i udowodniasz mi, że się mylę. Wciąż grając, dokuczyłam mu – I tu doceniam, że kiedykolwiek przyznałeś się, że myliłeś się do czegoś. - Normalnie nie. Ale mam przeczucie, mam zamiar zrobić wyjątek dla ciebie w wielu obszarach. – pojawił się jego zły uśmiech, wiedziałam dokładnie, o co mu chodzi. - Możesz pomarzyć. – mruknęłam. ~ 41 ~

- Fantazjowania jest zdrowe, wiesz. Może powinieneś spróbować. Zamknęłam oczy, grając Highway to Hell. Oblizałam swoje usta – Hmm, tak, masz rację. Fantazjowanie jest miłe. - O czym myślisz, Aniele? – Jake zapytał, jego oddech unosi się blisko mojego policzka – Czy mam zapytać, o kim myślałaś? -O tobie. – szepnęłam. Moje oczy otworzyły się i widziały jego zaskoczony wyraz twarzy. - Poważnie? - Mmm-hmm, - odpowiedziałam bez tchu na nacisk. Uniósł brwi wyczekująco – Fantazjowałam to tym, jak to będzie ponownie przywalić cię w jaja ty egoistyczny kretynie! Śmiech od innych facetów rozbrzmiał echem wokół mnie, podczas gdy tylko Jake pokręcił głową. Z uśmieszkiem odpowiedział – Jednak przyznajesz się. Ciągle myślisz o moich jądrach. - Jesteś niemożliwy. Zanim Jake mógłby dać mi kolejną dowcipną ripostę, mój żołądek zagrzmiał tak głośno, że praktycznie rozszedł się echem po pokoju. Twarz Jake'a stała się zaniepokojona, jego wzrok wyostrzył się w mój brzuch – Dlaczego nie powiedziałeś nam, że jesteś głodna? Zawstydzony chichot uciekł z moich ust – Działo się trochę za dużo, żeby zwrócić dużą uwagę na brzuchu. - Lubisz omlety? – zapytał, kiedy wstał. - Tak, tak. ~ 42 ~

- Więc jeden omlet nadjeżdża. - Hm, dziękuję. – moja szczęka była otwarta, kiedy gapiłam się jak Jake wchodzi do kuchni i wyjmuję niezbędne produkty do późnego śniadania dla mnie. Delikatnie umieściłam gitarę w futerale. - Chłopaki, chcecie po jednym? – zawołał przez ramię, kiedy zaczął ubijać jajka. - Nie, myślę, że będę jeść resztki pizzy. – AJ odpowiedział ominięcia go idąc i do lodówki. Rhys zmarszczył nos – Jesteś obrzydliwy – skinął na Jake'a – Wezmę jednego. - Bray? – zapytał Jake. - Nie, ja zrobię sobie kanapkę, kiedy wrócę. To prawie czas dla mojej rozmowy na Skype z Lily. Kiedy zaczął iść do sypialni, Jake prychnął – Teraz nie rób nic sprośnego z Lily, bo Anioł jest w autobusie. Brayden odwrócił się strzelając w Jake wzrokiem śmierci – Wiesz dobrze, dobrze, że Jude i Melody są zawsze przy moich rozmowach, ty keratynie! Z chichotem Jake cofnął się do pracy nad jego kulinarnym arcydziele, podczas gdy Brayden zatrzasnął drzwi sypialni. AJ podszedł do stołu z pudełkiem Dominos i zaczął odgarniać kilka zimnych kawałków pizzy pepperoni. - Przeżujesz to? – zapytałam. Mrugnął do mnie i odpowiedział – Mam duży apetyt, Aniele. Pogroziłam mu palcem – Maniery, pamiętasz? ~ 43 ~

Nie odrywając oczu od moich, wziął serwetkę ze stołu i z gracją otarła kąciki swoich ust. Uśmiechnęłam się – To nie chodzi o brud, jestem zaniepokojona o twoje zboczenie. AJ odrzucił głowę do tyłu i ryknął śmiechem – Cholera, Abby, na pewno będzie fajnie posiadając cię w autobusie z nami. Będziesz bawić się cholernie dobrze. - Mam nadzieję, że tak. Nie chciałbym narzekać. – na figlarny błysk w jego ciemnych oczach, pokręciłam głową – Nawet tam nie idź. - Co masz na myśli? - Nie mów takich kiepskie rzeczy, jak ‘Och kochanie, możesz mi dokuczać przez całą noc, dwa lub trzy razy’! Ciemne oczy AJ rozszerzyły się, kiedy jego kawałek pizzy spadła na stół – Ok, to naprawdę straszne, jak możesz czytać w moich myślach, ale potem znowu... kurwa! To jest gorące, że możesz myśleć jak koleś! Roześmiałam się – Starsi bracia, pamiętasz? Szeroki uśmiech rozprzestrzenił się na jego twarzy – Przypomnij mi, żebym im kiedyś podziękował, ze dobrze cię wychowali, Aniele. Rhys przeczesał dłonią zaniedbane włosy – Mówiąc o swoich braci, widziałem część ich pokazu. Są nieźli. - Nieźli? – prychnęłam z oburzeniem. Jego policzki przybrały różowy odcień – No, wiesz, co mam na myśli... dla rockowego światka. ~ 44 ~

AJ pokiwał głową – Tak, kiedy zostali zapoznawani, jak jacyś cholerni Jonas Brothers. Ale teraz rzeczywiście są hardcorowi dla chrześcijańskiego rocka. Pochylając się na łokciach na stole, przyglądałam się AJ’owi i Rhysowi – Moi bracia są fantastycznymi muzykami! Chodzi mi o to, wy dwoje umiecie grać na wielu instrumentach? - Więc, ni… - Rhys zaczął. Uśmiechnęłam się do nich, zanim skrzyżowałam ramiona na piersi – Mimo, że jest chyba najmniej uzdolnionym muzykiem, Gabe jest cholernie dobrym perkusistą, może napisać piosenkę jak mało kto. Micah może grać na gitarze, banjo, basie, cymbałkach i fortepianie, nie wspominając, że ma niesamowity głos do harmonizacji. I Eli - gra na basie i na skrzypcach, również śpiewa. Wraz z Gabe piszą swoje własne piosenki i komponują swoją własną muzykę, odkąd mają po dziesięć lat. Rhys uniósł ręce w klęsce – Przyznaję się do błędu, Aniele. Twoi bracia są totalnie i całkowite pieprzonymi kozakami! Jake rzucił omlet na talerz i dodał – A ich siostra też jest dość hardcorowa. Roześmiałam się – Dziękuję, za wszystkie komplementy na temat ogólnego kozactwa DNA mojej rodziny. Mrugając do mnie, Jake powłóczył nogami do lodówki i wyciągnął karton soku pomarańczowego – Chciałabym raczej Colę Zero, jeśli masz. Zignorował mnie, nalał dwie duże szklanki i poddał mi jedną – Sok jest lepszy dla ciebie. Rhys pokręcił głową – Mówi koleś, który ma piwa na śniadanie przez większość dni. ~ 45 ~

- Zamknij się, frajerze. – przyglądając mi się powiedział – Około trzydziestu minut temu miałaś niski poziom cukru we krwi, pamiętasz? - Masz rację. – wzięłam długi łyk mojego soku pomarańczowego i musiałam przyznać, że był dobry – Dziękuję. - Proszę bardzo, Aniele. Prychnęłam sfrustrowana – Dlaczego wszyscy nagle mnie tak nazywacie? Jake skinął na moją sukienkę – Po pierwsze, jesteś cała ubrana na biało. - Ale to tylko letnia sukienka. Balansując trzema talerzami, Jake podszedł do stołu i podał nam nasze omlety – Po drugie, pojawiłaś się znikąd jak upadły anioł z nieba. - Jak poetycko. – wtrąciłam. AJ uśmiechnął się – Nie wspominając już, że różnisz się o 180 stopni od dziewczyn, które zwykle bywają w tym autobusie. - Zdecydowanie, - Jake odpowiedział. Przechylając głowę, przyszpilił mnie swoim wzrokiem – I masz najpiękniejsze jasną aura - jesteś czysta i wspaniała. Prawie zakrztusiłam się sokiem pomarańczowym na szczerość w jego słowach – Naprawdę? -Taa, tak. – Jake pochylił się ku mnie i dodał – I wreszcie, można z tobą poczuć się jak w raju, kiedy jesteś przyciśnięta do mnie w łóżku. I tak po prostu, idealny moment rozpadł się – Proszę. – mruknęłam, chwytając mój widelec. Kiedy nadgryzłam omleta, zamknęłam oczy z doświadczonej rozkoszy przez mój żołądek – Wow, to jest naprawdę dobre. ~ 46 ~

- Jestem dobry w wielu rzeczach oprócz śpiewu i gry na gitarze. – Jake odpowiedział. Otwarłam jedno oko, żeby spojrzeć na niego – Istnieje kilka pięknych insynuacji dla mnie, prawda? Jake uśmiechnął się, wziął szklankę, żeby nalać mi więcej soku pomarańczowego – Nie, mam być dobrym chłopcem. - Wątpię, że na poważnie. Przy stole zapadła cisza, kiedy wszyscy wchłaniali swoje jedzenie. Brayden wyszedł z sypialni z uśmiechem od ucha do ucha – Myślę, że po wyrazie twojej twarzy rozmowa się udała? – zapytałam. Uśmiechnął się – Melody dzisiaj powiedziała „tata” i posłała mi całusa. Nigdy wcześniej tego nie zrobiła. - Och, to słodkie. – odpowiedziałam. Wzrok Braydena pociemniał – Po prostu nienawidzę tego, że jeszcze miną dwa tygodnie, zanim ich zobaczę. Jude jest coraz większy, za każdym razem, kiedy go widzę. - Może warto pomyśleć o zabraniu ich razem z nami w trasę koncertową. – Jake zasugerował. Patrzyłam na niego ze zdumieniem – Lubisz dzieci? Posłał mi swój podpisowy uśmieszek – Oczywiście, że tak. Szczególnie podobają mi się, Jude i Melody. Lubię też, kiedy Lily jest wokół, bo gotuje dla nas i sprząta.

~ 47 ~

Brayden rzucił serwetkę w Jake'a, uderzając go w twarz – Moja żona nie jest twoją wysławioną kucharką i pokojówką, kretynie. - Wiem, ciepła klucho. Ale bardziej niż cokolwiek innego, jest to, że mając ją tutaj, jesteś w dobrym nastroju. Kiedy masz swoje dzieci wokół siebie i dajesz się częściej przelecieć, cholera po prostu działasz spokojniej na nas wszystkich. Zaciskając szczęki, Brayden zatrzasnął drzwi lodówki – Coś w tym oświadczeniu było przyzwoite i opiekuńcze, ale jak zawsze musiałeś to zadeptać. – mruknął, przynosząc jedzenie do stołu. Podnosząc ramiona nad głową, ziewnęłam – Jesteś już zmęczona, Aniele? – Jake zapytał z rozbawionym uśmiechem. - Nie, tylko nie spałam wiele ostatniej nocy. Nerwy i wszystko inne. Następnie musiałam wstać skoro świt, żeby dostać się na lotnisko na mój wczesny lot. Z ich min wywnioskowałam niepokój, Brayden pochylił się w fotelu – Dlaczego nie pójdziesz położyć się na chwilę? Rozejrzałam się wokół na facetów – Nie mielibyście nic przeciwko? AJ pokręcił głową – Nie, my prawdopodobnie znowu pójdziemy spać. Mieliśmy cały tydzień występów przed Rock Nation, więc dlatego nasze dupy się ociągają. - Och, w porządku. Przykładając rękę do piersi, Jake szarmancko powiedział – A ja nawet pozwolę ci mieć sypialnię. - To strasznie miło z twojej strony, ale zawsze mogę wziąć jedną z koi. Z błyskiem w oku, Jake odpowiedział – Nalegam. ~ 48 ~

- Więc dziękuję. Kiedy wstał z fotelu, poszedł moim śladem. Biorąc moją walizkę, Jake ciągną ją korytarzem do sypialni. Spojrzałam na chłopaków, żeby zobaczyć ich z otwartymi ustami i szeroko otwartymi oczami przejawiającymi niedowierzanie. Kładąc jedną stopę przed drugą, poczłapałam za nim. Kiedy Jake włożył moją walizkę, odwrócił się – Wszystko twoje Aniele. Dopilnujemy, żeby obudzić cię na kolację. Prawdopodobnie będziemy zatrzymywać się nieco wcześniej niż zwykle, ponieważ te omlety nie pomogą nam na długo, a prawie nie mamy artykułów spożywczych. - Och, dobrze, dziękuję. Jake nie ruszał się z drzwi, więc musiałam przeciskać się obok niego. Nasze ciała splotły się razem i walczyłam ze znajomym mrowieniem, które drażniło moją skórę na bliskość jego ciała. To było uczucie, do którego nie byłam przyzwyczajona. Kiedy byłam w środku, odwróciłam się do niego – To bardzo słodkie, że dałeś mi sypialnie. Prywatność jest miła. Przysuną się bliżej mnie –Cóż, ostrzegam, że blokada odpadła. Więc jeśli będziesz potrzebowała mnie do przypilnowania drzwi, gdy będziesz zmieniać ubranie w coś trochę bardziej wygodnego, byłbym szczęśliwy robiąc to. Wiesz, chłopaki nie rzucą okiem na twoje dobra. - Jak miło z twojej strony. – zauważyłam, kiedy odsunęłam się od niego. Położyłam mu rękę na piersi i mocno go odepchnęłam, popychając go na korytarz – Dopilnuję, żeby na wszelki wypadek położyć swój bagaż pod drzwi. – z modlącym, słodkim uśmiechem, dodałam – I jeszcze raz dziękuję za bycie tak miłym, jeśli chodzi o moje dobra.

~ 49 ~

Chłopaki za Jake’a huknęli ze śmiechu. Zamiast złości, rozbawieni zamigotało w jego błękitnych oczach. Pogroził mi palcem – Kiedyś będę cię miał, Aniele. Rozbiję te wszystkie ściany słodkiej dziewczynki, które zbudowałaś wokół siebie. - Musimy po prostu poczekać i zobaczyć. – z tym zatrzasnęłam mu drzwi przed nosem.

Szarpnięcie i zahamowanie autobusu obudziło mnie, moje powieki zatrzepotały. Kiedy zobaczyłam ciemne pomieszczenie, panika wkradł się we mnie. Czekaj, gdzie ja do cholery jestem? Rozglądając się po ciemnym pokoju, starałam się dostosować moje zachowanie – Uhg. – mruknąłem, kiedy wszystkie wydarzenia dnia dościgły mój umysł. Gdy lampka na stoliku zaświeciła się, wyskoczyłam ze skóry. Jake siedział na skraju łóżka, praktycznie na mnie – Co ty do cholery tu robisz? – krzyknęłam, szarpiąc prześcieradło do siebie. Przewrócił oczami – Nie skręcaj swoich majtek, Aniele. Nie jestem tutaj, żeby powtórzyć wyczynów z tego ranka. – machając butem, dodał – Przykro mi, że zakłóciłem twój piękny sen, ale wszystkie moje rzeczy są tutaj. - Och, przepraszam. – mruknęłam. - Poza tym, zatrzymujemy się na obiad, więc pomyślałem, że lepiej cię obudzić. ~ 50 ~

- Dziękuję. Uniósł przebitą brew na mnie – Wiesz, że chrapiesz? Moje oczy rozszerzyły się w przerażeniu – Nie wiedziałam! -Tak, chrapiesz. Przykrywając usta, mruknęłam – Boże, naprawdę? Jake uśmiechnął się i pokiwał głową – Chociaż to fajne. Nic takiego jak cholernie-głośne chrapie czy jak chłopaki to robią. - Jakie to zawstydzające. - Zbyt łatwo się zawstydzasz, Aniele. Jak masz zamiar spędzić ten tydzień z nami, jeśli lekkie chrapanie cię tak zdenerwowało? - Będzie dobrze, dziękuję. AJ zajrzał głową przez drzwi – Hej, muszę dostać moje rzeczy. - Proszę bardzo. – odrzuciłam prześcieradło – Teraz, jeśli mi wybaczycie, wezmę swoje rzeczy i pójdę do łazienki, więc będę mogę się ubrać na kolację. Jake otworzył szeroko ramiona i upadł na wznak na łóżko – Bądź moim gościem. Gdy się nie ruszył, chrząknęłam z frustracji. Kiedy zaczęłam wspinać się po Jake'u, AJ otworzył drzwi szafy, żeby zabrać swoje ubrania. Ponieważ byliśmy w tak bliskiej odległości, nie mogłam się ruszyć. Ku mojemu przerażeniu, zostałam zablokowana przez siedzącego okrakiem Jake’a. Kiedy przykułam jego uwagę, uśmiechnął się i mrugnął do mnie. Moja twarz zaczerwieniła się – AJ, pospiesz się z tymi pieprzonymi drzwiami! – rzuciłam. ~ 51 ~

Zajrzał na nas i parsknął śmiechem – Ups, mój błąd. Westchnęłam z irytacją – Lada dzień, AJ! – w chwili, gdy to powiedziałam, wiedziałam, że zajmie jego tyłkowi słodki czas - tylko, żeby przetrzymać mnie w niepewnej sytuacji ujeżdżającego Jake’a. - Nie musisz iść, Aniele. Jestem pewien, że to może być korzystna sytuacja dla nas. – Jake dokuczał mi. Popatrzyłam na niego przez chwilę, zanim opadłam na drugą stronę łóżka. Pokręciłam głową na niego – Dlaczego to robisz? - Co takiego? - Działasz jak męska dziwka, która widzi kobiety tylko, jako obiekty seksualne. Jake uniósł brew na mnie – Och, przykro mi. Właśnie cię uprzedmiotowiłem? - Tak. – syknęłam i zwęziłam oczy na niego – Czy to zbyt wiele, żeby prosić o cywilizowaną rozmowę bez zawsze twojego całego wchodzenia między nas? Jake zmarszczył brwi – I to jest coś złego? - Dla mnie nie jest. – posłałam mu ostre spojrzenie – I dla naszego zakładu. Odwrócił się na bok, żebyśmy byli twarzą w twarz – Nie przegram tego zakładu, Aniele. - To zacznij grać zgodnie z zasadami. – z najsłodszym uśmiechem, na jaki mogłam się zdobyć, zatrzepotałam rzęsami na niego – Albo zacznę chodzić tu w bieliźnie. Jego usta otwarły się – Nie odważysz się!

~ 52 ~

- Sprawdź mnie, chłopcze. Sportowy stanik i majtki są w zasadzie takie jak bikini, więc dlaczego nie? Jake patrzył na mnie zdumiony, wziął urwany oddech – Nigdy nie zamierzałem cię zastraszyć, wiesz? Wzruszyłam ramionami – Nie. - Cholera. Nie wiem, jak do cholery cię wziąć, Aniele. - Dlaczego musisz mieć okres „wziąć mnie”? Nie możesz po prostu rozmawiać ze mnie jak z każdą inną dziewczyną? Z przekąsem, odpowiedział – Jeśli mogę to zrobić, to nam nie pomoże. Podparłam głowę – Kiedy miałeś ostatni raz prawdziwą rozmowę z kobietą, która nie pociągała cię do sprośnej rozmowy, oprócz swojej matki? - Do diabła, jeśli wiem. –odpowiedział. - Tak właśnie myślałam. - Czekaj... – strzelił palcami – Faktycznie, to był wtorek. Rozmawiałem z mojej kochaną siostrą przez telefon. Moje brwi wygięły się w zdziwieniu – Masz siostrę? - Cóż, to moja przyrodnia siostra. Mój tata i macocha mieli swoje dzieci, kiedy się pobrali. Następnie mieli Allison. Ma piętnaście lat i jest rozpieszczona. Uśmiechnęłam się na szczerość w jego głosie, kiedy mówił o swojej siostrze – Założę się, że ubóstwia swojego wielkiego brata. Jake rzucił się na plecy, wsunął ręce pod głowę i uśmiechnął się – Tak, tak robi. Chodzi mi o to, ona zawsze myśli, że jestem całkiem fajny, ale jeszcze bardziej ~ 53 ~

od czasu, kiedy stałem się wielkim hitem. – jego twarz powoli zgorzkniała – Jakieś pojeby denerwują ja tym - kiedy próbują być jej przyjaciółmi, tylko po to, żeby zobaczyć, co mogą dostać od mniej. Nienawidzę tego. - Biedactwo. To musi być trudne, mieć słynnego brata. Jake skrzywił się na mnie – Próbuję nadążać za nią, prze dawanie jej tego. Roześmiałam się – Tak, więc, dlatego jest zepsutą siostrą? - Chyba. Cholera, chłopaki i ja nawet planujemy jej Słodką Szesnastkę za kilka tygodni. - Och, to takie słodkie z waszej strony. – trąciłam go żartobliwie – Kto by wiedział, że masz dobroć schowaną głęboko, głęboko w swoim środku. AJ zamknął drzwi szafy – Dobra, zrobione. - Wreszcie. – Jake mruknął, kiedy wstał z łóżka. Wskazując na jego dżinsy i koszulkę polo, AJ powiedział – Hej, daj mi trochę punktów. To nie jest łatwe, przebieranie się za drzwiami szafy, żeby chronić Pannę Niewinne Oczy. Roześmiałam się, kiedy podniósł się do pozycji siedzącej – Jednej chwili chcesz, żebym zobaczyła cię nago, a potem chcesz mnie chronić. AJ mrugnął do mnie – Po prostu wiedz, że zrobię wszystko i mam na myśli wszystko dla ciebie, moje kochanie. Chwyciłam swoją sukienkę i kowbojskie buty z komody – Dziękuję bardzo.

~ 54 ~

~ 55 ~

Rozdział 4 Jake

J

ak tylko Abby zniknęła w łazience, AJ pytająco uniósł ciemne brwi na mnie – Lepiej bądź cholernie zadowolony, że to ja, a nie Brayden był

tym, który tutaj wrócił. - Co to ma znaczyć? – zapytałem, kiedy ubierałem czyste dżinsy. - Mówiłeś, że idziesz tutaj, żeby wziąć swoje rzeczy i obudzić Abby, a zamiast tego jesteś w łóżku z nią. Cholera, ujeżdżała cię. - To twoja wina, nie moja, otwierając drzwi szafy, tak jak to zrobiłeś. - Hmm, hmm, - odpowiedział, podnosząc sugestywnie brwi. Wzruszyłem ramionami – Uwierz mi, że nie była zadowolona z mojego pobytu z nią w łóżku.

- Ale ty byłeś? Zamarłem w pół drogi z wciąganiem przez głowę świeżej koszulki. Zaglądając przez dziurę w koszulce, rzuciłem spojrzenie AJ’owi – Bądź poważny, koleś. I tak nie jestem zainteresowany Abby. Uśmiechnął się – Wmawiaj to sobie. – ruszył do drzwi, ale potem odwrócił się do mnie – Tak, więc, jeśli nie jesteś zainteresowany, masz coś przeciwko żebym do niej zarywał? Z jakiejś przyczyny nie byłem w stanie zrozumieć, dlaczego zacisnąłem szczękę na myśl o Abby i AJ’u. Jednocześnie, zaciskając pięści po moich bokach – Ona nie jest głupia. Wie dokładnie, co nasza trójka robi, jeśli chodzi o kobiety. - Mógłbym próbować zmienić jej zdanie. - Tak, powodzenia z tym. – mruknąłem, kiedy minąłem go. Korzystając z zaciśniętych pięści, które wciąż miałem od komentarza AJ’a, zastukałem w drzwi łazienki – Kończysz tam, Aniele? Niektórzy z nas też chcieliby trochę czasu przed lustrem. - Idę, idę. – wymamrotała, gdy odblokował zamek. Kiedy otworzyła drzwi, mój oddech uwiązł na jej widok. W ciągu zaledwie kilku minut, kiedy Abby była w łazience, nie tylko udało jej się przebrać, ale również odświeżyć. Jej długie, blond włosy opadały w falach na plecy, podczas gdy również nałożyła sobie makijaż. Jej pełne usta błyszczały połyskiem, które błagały mnie żeby sięgnąć i położyć moje na niej. - Co? – zapytała, kiedy położyła ręce na biodra. Próbując ukryć moje pożądliwe myśli, uśmiechnąłem się do niej – Nic. Po prostu szybko sobie poradziłaś. ~ 57 ~

Chichot uciekł z tych soczystych ust – Tak, mam wprawę z korzystania z jednej łazienki na sześć osób, a przez większość czasu nie było dużo gorącej wody. Powinieneś zobaczyć niektóre z warunków, w jakich wcześniej musiałam się przygotować. Przecisnęła się obok mnie, a potem zwróciła się z powrotem do AJ’a, który improwizował ze sprzętem grającym. Podczas gdy mój wzrok natychmiast przylgnął do miękkiego kołysania jej bioder, kiedy szła korytarzem autobusu, Rhys minął mnie do łazienki – Och, cholera, nie, koleś! Byłem tu pierwszy! Strzelił mi zły uśmiech – Byłeś zbyt zajęty pożądliwym patrzeniem na tyłek Abby, żeby zadbać o łazienkę. - Nie oglądałem pożądliwie jej tyłka. – syknąłem pod nosem, kiedy odsunąłem się mu z drogi. Zaczęliśmy odpychać siebie w czasie stania przed lustrem, gdy nagle w całym autobusie z głośników ryknęła muzyka. Wymieniliśmy spojrzenia, zanim oboje zajęczeliśmy jednocześnie – AJ, znów nie dla tego meksykańskiego gówna. – krzyknąłem. Od czasu do czasu, AJ nalegał na torturowanie nas muzyką typu Banda and Cumbia, przy której dorastał, aż robiliśmy mu cholerne piekło, żeby to wyłączył. Wystawiłem głowę przez drzwi łazienki – Stary, poważnie, nie mogę… Zanim mogłem pożalić się mu na temat muzyki, widok AJ’a tańczącego z Abby oszołomił mnie. Cóż, to nie był tradycyjny taniec lub rodzaj tańca polegającego na seksie bez penetracji, który stosowałem w klubach lub na koncertach. To był ten rodzaj, który widywałem, kiedy jechałem w rodzinne strony AJ’a.

~ 58 ~

AJ mógł poważnie zawstydzić kolesi w „Tańcu z gwiazdami”. Urodził się z naturalnym rytmem, który wzmocnił jego grę na bębnach. Nie wspominając już, że kiedy tańczył, miał tę całe Latynoskie biodra, które śmigają i kołyszą, aż damskie figi robią się mokre. Ale w tej chwili, nie byłem skoncentrowany na ruchach AJ’a a na Abby. Opierając się o drzwi, widziałem jak Abby tańczył bez wysiłku, tak jak AJ. Nawet z trudniejszymi etapami, trzymała się, dopasowując płynnie swoje ruchy. Zostałem uraczony niezłym show, patrząc na rąbek sukni, który prowokacyjnie podjeżdżał do góry. Drapiąc zarost na mojej szczęce, nie mogłem przestać zastanawiać się, czy może zrobić te wszystkie ruchy bioder, gdy leży na plecach. AJ złapał moje spojrzenie i mrugnął – Jest naturalna, co nie? - O tak, umie się poruszać. Zapominając o potencjalnym ogoleniu się, najmniej z ułożeniem włosów, podszedł bliżej do nich – Gdzie się tego nauczyłaś, Aniele? Nie pomijając kroków, Abby odpowiedziała – Przez lata żyliśmy w kilku miejscach w stanie Meksyk - Guadalajara, Meksyk. Byłam wtedy jeszcze dzieckiem, ale chodziłam na wiele przyjęć. Każdy chciał nauczyć małą blondynkę, Gringo5 jak tańczyć. – zachichotała – A ponieważ moi bracia byli starsi ode mnie i chcieli zaimponować laską, zatrudnili mnie, jako partnerkę. Więc w końcu, wykorzystuję to. Skrzyżowałem ręce na mojej klatce piersiowej – Jestem poważnie pod wrażeniem. Jesteś prawdziwym potrójnym zagrożeniem - śpiewasz, grasz na gitarze i tańczysz. 5

Pierwotnie mianem tym w krajach Ameryki Łacioskiej, a także w Hiszpanii określano cudzoziemca oraz osoby niemówiące po hiszpaosku lub przymiotnikiem określającym osoby o urodzie charakterystycznej dla krajów północy. Potoczne określenie w Ameryce Południowej na turystę.

~ 59 ~

AJ zatańczył z Abby shimmy6 po niechlujnej podłodze autokaru – Ona jest czterokrotnym zagrożeniem, bo jest też piekielnie ładna! Abby przewróciła oczami, ale wciąż pozwoliła się okręcać wokół, a następnie wygiął ją na niski poziom, kiedy piosenka się skończyła. Kiedy leżała w jego ramionach, zapytałem – Powiedz mi, czy jest coś, czego nie potrafisz zrobić, Aniele? - Hmm, może zdanie moich egzaminów pielęgniarskich lub znalezienie przyzwoitego faceta? AJ jęknął – Masz tu jednego, moja ukochana! Powiedz słowo, a my możemy ponownie odegrać tą całą scenę później... w sypialni. Abby żartobliwie pacnęła jego pierś – Obiecałeś, że zatrzymasz te seksualne odpowiedzi. Dżentelmen, pamiętasz?! - Tak, tak. – mruknął ponuro, kiedy podciągną ją do góry. Roześmiała się, kiedy wygładziła włosy i poprawiła ramiączka sukienki – Szczerze mówiąc, AJ, nic cię nie powstrzyma, prawda? To znaczy, nawet wybrałam dla nas do tańca Los Caminos De La Vida z twojej hiszpańskiej kolekcji, bo wiem, że to najmniej seksowna piosenka na świecie. Na litość boską, chodzi o kolesia, który martwi się o swoją umierającą matkę. Moja klatka piersiowa ścisnęła się na wzmiankę o śmierci matki, a moja ręka natychmiast powędrowała do kieszeni, gdzie był mój telefon – Hej, hm, spotkamy się na zewnątrz, dobrze?

6

taniec związany z jazzem. Można go taoczyd w takcie 2/2 bądź 2/4. Jest szybszy od fokstrota W taocu korpus tancerza pozostaje w bezruchu, porusza natomiast ramionami na zmianę do przodu i do tyłu (kiedy prawie ramię wysuwa się do przodu, lewe przesuwa się do tyłu). Pomocne może byd trzymanie rąk lekko zgiętych w łokciach; kiedy ramiona się poruszają - dłonie utrzymywane są w tej samej pozycji.

~ 60 ~

Abby skinęła głową, gdy AJ powiedział – Zawołam Bray’a i Rhysa. - Brzmi dobrze. – jak tylko wyszedłem z autobusu, zadzwoniłem do mojej mamy. Odpowiedziała po drugi sygnale – Hej, skarbie. Mimo, że nie mogłem jej zobaczyć, szeroki uśmiech pojawił się na mojej twarzy – Hej, mamo. Chciałem tylko zadzwonić i sprawdzić, jak poszła wizyta u lekarza. – mimo, że nigdy nie przyznam się, że martwię się jej śmiercią. Trzy lata temu, byśmy w obliczu kryzysu, gdy rutynowe badania piersi pokazały nowotwór. Przeszła przez gamę chemii i radioterapii, wraz z mastektomią. Szczęśliwie jednak, że od tego czasu była silna i zdrowa. Po prostu musiała wrócić na rutynowe badania krwi. - Och, dobrze. Wszystko w porządku. Nie musisz się martwić. - Czy aby na pewno? Brzmisz na zmęczoną. Roześmiała się – Właśnie, dlatego, że jakieś dziewczyny przekonały mnie bym znów tańczyła. Przedobrzyłam myśląc, że mam dwadzieścia, a nie pięćdziesiąt lat. Wróciłem do dnia, kiedy moja mama była klasycznie wykształconą tancerką baletową. Mimo, że jej marzeniem było uczynić w Julliard, podróżowała i zwiedzała z lokalnymi firmami. Gdy była już za stara, żeby tańczyć, otworzyła studio tańca. To był sukces finansowy dla niej i sukces dla mnie, ponieważ spotkałem i oczarowałem sporo tancerek. Pokręciłem głową. Mimo, że starała się w to grać, mogę powiedzieć, że było coś więcej – Mógłbym wrócić do domu, jeśli mnie potrzebujesz. - Jacob, jest w porządku. Co mi teraz potrzeba to to, żebyś nadążał za obowiązkami twojego zespołu. Tam jest wiele osób, które są zależne od ciebie.

~ 61 ~

Moja mama była jedną z niewielu osób, którym pozwalałem mówić moim prawdziwym imieniem – Dobra, dobra. Ale wiedz, że będę tam w mgnieniu oka, jeśli będziesz mnie potrzebować. Słyszałem przyjemność w jej głosie, gdy odpowiedziała – Oczywiście, że tak. Ale wiedz, że tata też jest i reszta rodziny. Wystarczy, że zadbasz o siebie. Wtedy drzwi autobus otworzyły się. Pomijając ostatni krok, Abby wypadła z autobusu, więc musiałem pospieszyć się i złapać ją zanim by upadła. Chwyciła się moich bicepsów, żeby się uspokoić. - Ups, moment blondynki. – wyszeptała, kiedy jej twarz oblała się ze wstydu – Dziękuję, Jake. Uśmiechnąłem się do niej, a potem mrugnąłem – Tak się cieszę, że mogę zaoszczędzić cię uszkodzenia twarzy. Abby posłała mi mały uśmiech przed tym jak odsunęła się od mnie i zniknęła w fotelu pasażera Tahoe czekającego na nas, żeby zawieźć nas na kolację. Rhys i Brayden wyszli podążając za AJ’em. - Jacob? – głos mojej matki końcu przywrócił mnie z moich myśli o tym, jak dobrze było mieć Abby w dłoniach i jak pyszne pachniała. - Przepraszam, mamo. Mały kobiecy kryzys. - Czy to Bree? – z zaledwie kilku słów, ton mojej matki oznaczał pogardę dla jakiegokolwiek zaangażowania jakiem miałem z ciemnowłosą boginią, która podróżowała od czasu do czasu z tatą, który jest technikiem w zespole. Mama nienawidziła faktu, że Bree pokazywała się w całym kraju, tylko żeby być ze mną. - Nie, to nie ona. Jej imię to Abby. I zanim możesz nawet zapytać, nie, nie jest fanką. – wtedy dałem swojej mamie szybkie wyjaśnienie. ~ 62 ~

- Brzmi na miłą. Przewróciłem oczami, ale nie mogłem powstrzymać się od śmiechu – Tak, jestem pewien, że dla ciebie tak brzmi. Dla mnie to pieprzony koszmar domniemana dziewica, która nie dopuści mnie do swoich majtek bez ględzenia o życiu. Wcale mnie nie wystraszyła. Nie wspominając już, że ma parcie i ambicji nie tylko w muzycznym świecie, ale i w pielęgniarstwie. I do tego wszystkiego, ona pochodzi z rodzinny religijnej. - Jacob Ethan Slater! Nie wierzę, że tak po prostu mówisz mi o dobraniu się do majtek tej dziewczyny! – mama zbeształa mnie. - Przepraszam. – odpowiedziałem nieśmiało – Myślę, że jestem z chłopakami zbyt długo. Roześmiała się – Proszę, powiedz, że nie zachowujesz się jak totalne zwierzę i pokazujesz jakiś szacunek, który zaszczepiłam w was, zwłaszcza w stosunku do tej Abby. - Staram się… z nią też się postaram. - Czy ona jest ładna? Bez wahania odpowiedziałem – Jest piękna jak anioł. – skrzywiłem się na moment, kiedy lalusiowate słowa uciekły z moich usta. Co się do cholery ze mną dzieje? - Mmm-hmm. – mama szepnęła świadomie do telefonu – Może to być dobre dla ciebie, jeśli dasz jej szansę. - Chodź, Jake! – AJ krzyknął. - Mamo, muszę iść. Wybieramy się na wczesny obiad. ~ 63 ~

- Dobrze kochanie. Wkrótce z tobą porozmawiam. - Kocham cię. – ogłosiłem. - Ja też cię kocham. – odpowiedziała. Tuż zanim się rozłączyłem, powiedziała – Jacob? - Tak? - Jestem poważna, mówiąc, żebyś dał szansę Abby. Los w zabawny sposób ingeruję w życie ludzi. Wiem, czego nie mówił, gdy wspomina los. Miała na myśli Boga. Ona i Abby bardzo dobrze poradziłyby sobie razem z wiarą czy czymś, czego nigdy wcześniej nie wychwyciłem, ku rozczarowaniu mojemu mamuśki – Tak, cokolwiek. Roześmiała się – Upór - najgorsza cecha odziedziczona po mnie. - Mam też wiele dobrych od ciebie. - Tak jak i od ojca. Warknąłem do słuchawki na wzmiankę o nim. Ponieważ moja mama była absolutnie święta, była w stanie wybaczyć draniowi za pozostawienie jej dla laluni, sekretarki, gdy miałem dziesięć lat. Z drugiej strony, nadal mam problemy z nim i moją macochą. Nasz szef techników, Frank, zatrąbił w klakson, powodując, że poskoczyłem – Przepraszam mamo, naprawdę muszę iść. – po kolejnej rundzie – Kocham cię. – rozłączyłem się i popędziłem wskoczyć do SUV’a. Pochylony do przodu, zapytałem Franka – Więc gdzie będziemy jeść? Odwrócił się do mnie i uśmiechnął – Zespół chcę jechać do tej pizzerii, którą widzieliśmy po drodze. ~ 64 ~

Spojrzałem na innych facetów, którzy robili mini i mieli zmarszczone nosy. Żyliśmy na pizzy i na kanapkach przez ostatnie kilka dni, kiedy byliśmy na Rock Nation. Ponieważ byliśmy na pustkowi, nie było żadnego innego gówna przez kilometry, co oznaczało bardzo ograniczony wybór jedzenia. - GPS mówi, że to sportowy bar około pięć minut drogi. Gorące miejsce dla turystów i kierowców ciężarówek. Roześmiałem się – Jeśli jest to ulubione miejsce kierowców, to musi być dobre, co? - Chcę tylko cheeseburgera wielkości mojej głowy. – Rhys oświadczył. AJ oblizał wargi – Nhan, duży, soczysty stek z pieczonym ziemniakiem grubo posmarowanym masłem i śmietanką. Złapałem spojrzenie Abby i przechyliłem głowę w jej stronę – Miejsce dla kierowców, żeby się zatrzymać to w porządku dla ciebie, Aniele? Chociaż starała się to ukryć, mogę powiedzieć, że nie czuła się komfortowo na tą myśl. Na uśmieszek na moich ustach, przewróciła oczami – To brzmi miło. - Jestem pewien, że to nie jest, jakość jaką masz w zwyczaju. Skręcając się w fotelu, spojrzała na mnie – Nadal nie rozumiesz, prawda? Jadłam prawie każde, jakie możesz sobie wyobrazić zwierzę, a jakość na pewno niebyła zatwierdzone przez USDA7. Po raz kolejny misyjny styl życia jest trudny. Nie docieramy do ludzi podczas pobytu w hotelu Hilton. To dżungle, puszcze i slumsy. 7

United States Department of Agriculture, departament Stanów Zjednoczonych, odpowiednik polskiego ministerstwa rolnictwa. USDA jest odpowiedzialnym za tworzenie i realizację polityki rolnej i żywnościowej rządu federalnego USA, w tym zagospodarowania i prewencji erozji gruntów rolnych, gromadzenia danych, udostępniania baz danych, nomenklatury, prac badawczych, pomiarów naukowych, zapewniania wytycznych bezpieczeostwa jak i standardów opakowania i oznaczenia datami ważności żywności.

~ 65 ~

Przewróciłem oczami – Tak, tak, żyłaś ciężkim życiem misyjnym. Chcesz medalu czy coś? - Nie, po prostu stworzenia punkt widzenia, ponieważ uważasz, że jestem primadonną! - Cóż, jesteś amerykanką, odkąd skończyłaś dwanaście lat. Nie wspominając już, że twój tata jest proboszczem jednej z pięciu największych kościołów w Teksasie - jestem pewien, że dostaje całkiem dobre wynagrodzenie z tych wielu członków pełniących dziesięcinę. Blond brwi Abby wystrzeliły w górę – Skąd to wiesz? Uśmiechnąłem się do niej – Zrobiłem małe rozeznanie na moim iPadzie, gdy odpoczywaliśmy. - Nie mam wątpliwości, że mamy teraz piękny dom i ładne rzeczy. Ale najwięcej w rzeczywistości idzie z powrotem do parafii - nawet chłopcy dają dużo z ich wynagrodzenia. W taki sposób zostaliśmy wychowani. Ale nawet, jeśli mój tata ma BMW i moja mama jest w blasku, nie ważne jak bardzo się starasz, nadal wygram ten zakład, Jake. Możesz postawić na to swój słodki tyłek! Od Rhysa i AJ’a wypłyną serdeczny śmiech, podczas gdy Frank oderwał wzrok od drogi, by spojrzeć z zaskoczeniem na Abby. Trzymając jedną rękę na kierownicy, drugą jej podał – Czy mogę uścisnąć rękę dziewczynie, która kiedykolwiek pokazała Jake’owi Slater gdzie jego miejsce? Abby zachichotała i uścisnęła dłoń Franka – Mam trzech starszych braci, więc jestem przyzwyczajona do tego. - Nie zostaliśmy wcześniej formalnie przedstawieni, ponieważ zdaje się, że te ćwoki zapomnieli o swoich manierach. Jestem Frank Patterson. ~ 66 ~

- Abby Renard. Bardzo miło mi cię poznać. - Mi również. – kiwnął głową z powrotem w moją stronę – Ten mądrala jest jak syn dla mnie, ale raz na jakiś czas musi coś zanotować. - Mów dalej, Frank. – mruknąłem. Zaśmiał się, gdy włączył kierunkowskaz, żeby zjechać do baru. Domyślając się z łączącego parkingu, to będzie prawdopodobnie milsze miejsce niż większość, przy których zatrzymaliśmy się podczas drogi. Z wszystkimi osiemnastośladowcami zaparkowanymi przy w bocznej części wraz z lśniącym chromem motocyklami z przodu, miał również obskurną klasę. Przez większość czasu, głownianie miejsca były najwyższej na naszej liście, dlatego, że nie koniecznie byliśmy rozpoznawalni. Dużo lepiej jest docenić obiad zjedzony w spokoju, bez fanów wtykając cokolwiek przed nami, by podpisać lub zrobić sobie zdjęcie. Frank zatrzymał się na miejscu parkingowym, ale nie wyłączył silnika – Mam zamiar wrócić i sprawdzić chłopców. Napiszcie do mnie, gdy będziecie gotowi do wyjazdu, a ja przyjdę po was. - Dzięki stary. Upewnij się, że chłopaki mają, co chcą, ale uważaj na alkohol. – poleciłem. Frank spojrzał i mrugnął do mnie – Nie martw się. Jak zawsze. Poklepałem go po ramieniu, zanim wyskoczyłem z SUV’a. Bez myślenia otworzyłem drzwi dla Abby. Ona oderwała wzrok od Franka i zagapiła się na mnie z zaskoczeniem. Wyciągnąłem do niej rękę – Pomyślałem, po ostatnim małym upadku, żeby upewnić się, że z tobą wszystko w porządku. Nie chcę odsyłać cię z powrotem do twoich braci całą posiniaczoną. – pod nosem mruknąłem – Cóż, przynajmniej nie bez cieszenia się tym. ~ 67 ~

Przechyliła głowę na mnie, gdy w kącikach jej ust pojawił się pół uśmiechem – Usłyszałam twoją insynuację o mnie posiniaczonej przez… no, wiesz. Roześmiałem się – Teraz jestem dżentelmen jak prosiłaś. Gdziekolwiek pobiegł twój umysł na mój komentarzy jest twoją sprawą. Biorąc moją rękę, zachichotała – A więc, ok. – kiedy jej kowbojki mocno stanęły na bruku, puściła moją rękę – Dziękuję ci, Jake. - Proszę bardzo. Kiedy poszliśmy do restauracji, po raz kolejny otwarłem drzwi dla niej. Uśmiechnęła się do mnie – Czy mogę tylko powiedzieć, że dziewczyna może przyzwyczaić się do tego? - Cóż, o tym moja matka rozmawiała ze mną przez telefon. Zadbała, żeby przypomnieć mi jak zachowywać się, gdy jestem przy tobie. Pokazując, że mam jakieś wychowania. - Nawet jej jeszcze nie spotkałam, a już ją lubię. – pochyliła się do mnie, jej oddech unosi się przy moim policzku – A w głębi ciebie, jestem pewna, że jest mężczyzna, który ciężko pracował, żeby to podźwignąć. On po prostu musi częściej się pokazywać. - Czy to prawda? - Hmm, hmm. – jej niebieskie oczy przyszpiliły mnie spojrzeniem – Bo gdy dżentelmen Jake wychodzi, sprawia, że trudno jest ci się oprzeć. Coś w sposobie jak wypowiedziała te słowa, sprawiło, że przeszły przez mnie dreszcze. Starając się opanować, moja ręka powędrowała na jej plecy, żeby zaprowadzić ją do stołu – Cóż, po prostu zbytnio nie przyzwyczajaj się do tego, Aniele. ~ 68 ~

Rozczarowanie błysnęło na jej twarzy, ale pochyliła głowę, zanim pomyślała, iż mogłem to zobaczyć. Bray zwrócił się do hostessy, żeby usadowiła nas z dala od tłumu, a więc dostaliśmy miejsce w bocznej sali ze sceną i prawie przestarzałem się patrząc na organizację karaoke. Byłem zaskoczony widząc, że DJ organizował muzykę. - Och, mają karaoke! – Abby zapiszczała, kiedy zwaliła się na krzesło. AJ uśmiechnął się na jej podniecenie – Chcesz za chwilę zaśpiewać ze mną duet? Udowodnić ci, że bębniarz ma głos? Pokiwała głową – Chciałbym! Wtedy bardzo gorąca, skąpo ubrana kelnerka z bajecznymi zderzakami zbliżyła się do stolika i od razu mój kutas drgnął w spodniach, pozostawiając jakiekolwiek idee bycia dobrym chłopcem – Co mogę dla was podać? Odchylając się do tyłu na krześle, pozwoliłem oczom powłóczyć się po jej ciele – Hmm, podchwytliwe pytanie. – odpowiedziałem sugestywnie. Mrugnęła do mnie zanim powiedziała – Na razie trzymajmy się menu, cukiereczku. Uśmiechnąłem się – W porządku, jeśli trzeba. Poprosimy pięć piw… - Cztery. Poproszę Colę Zero. – Abby przerwała. Kelnerka, która nazywała się Billie Jean, jak przeczytałem na plakietce, nawet nie spojrzał na Abby. Zamiast tego, zacisnęła mocno błyszczące wargi na mnie – Nie mamy tutaj Coli Zero. Patrząc na Abby, praktycznie mogłem zobaczyć wydostający się z jej uszu dym – Coś jeszcze dla ciebie, Aniele? ~ 69 ~

- Dietetyczna Cola. – mruknęła. Przechyliłem głowę na Billie Jean – Anioł prosi o dietetyczną colę, a reszta piwo. Może najlepiej po prostu przynieść nam dzban lub dwa. - Dal ciebie wszystko. – odpowiedziała z przymrużeniem oka. Zapisała w swoim notatniku – Jakieś przekąski? - Tak, poprosimy o degustację wszystkich przystawek. – AJ odpowiedział. Kiedy Billie Jean poszła po nasze zamówienia, Abby gapił się na AJ’a – Jesteś poważny o zamówieniu tych wszystkich przekąsek? Uśmiechnął się – Musisz uważać, kiedy jestem naprawdę głodny, Aniele. - Po moich braciach, nie powinnam spodziewać się mniej, prawda? - Pewnie tak. Brayden podsuną Abby menu – Zamów wszystko, co chcesz. Kolacja dziś wieczorem jest na mój koszt. - Nie, nie musisz tego robić. Uśmiechnął się – Nie muszę, ale chcę. - W porządku. Pozwolę ci na ten jeden raz. – odpowiedziała. Billie Jean wrócił z naszymi piwami i dietetyczną colą dla Abby, zaczęła zbierać nasze zamówienia – Poproszę podwójnego cheeseburgera, frytki i dodatek do dania głównego, fasolę w sosie pomidorowym. – Abby powiedziała, przed tym jak oddała menu Billie Jean. - Jesteś pewna, że zjesz to wszystko? – zapytałem. Uśmiechnęła się – Jestem głodna. I może nawet zamówię deser. ~ 70 ~

Gdy AJ zaczął otwierać usta, żeby powiedzieć coś, co mogłem sobie wyobrazić, jako sugestywne do Abby i deseru, wskazał na niego palcem – Nawet nie próbuj. To czas dla ciebie i karaoke. Zaśmiał się – Jestem w tym dobry. – AJ wstał z krzesła i ruszył z Abby na scenę. Tylko kilku innych klientów, głównie kierowców ciężarówek, siedziało w naszej sekcji, popijając piwo i jedząc hamburgery. Oni nie wyglądają tak, jakby mieli dać jakieś gówno o występnie AJ’a i Abby. Gdy zaczął przeglądać książkę z wyborem piosenki, AJ skrzywił – Stary, to całe gówno jest pełne piosenek z lat 70-tych i 80-tych. – jęknął. - Z wyglądu tego miejsca, rzeczywiście nie spodziewałeś się chyba tam naszych piosenek? – zawołałem. AJ zastrzelił mi sprośne spojrzenie, zanim wrócił do książki z muzyką. - Och, co z tym? – Abby zasugerowała, wskazując palcem na książkę. Ciemne brwi AJ zmarszczyły się – Islands in the Stream. Cholernie sobie ze mnie żartujesz! - Proszę. Kocham Dolly Parton i Kenny Rogers. – wydęła wargi na AJ’a zanim powiedziała – Jestem częściowo piosenkarką country, pamiętasz? To jest w mojej krwi. - Cóż, kocham Dolly Parton. – AJ zaczął żartobliwie, kiedy Abby uderzył go w rękę. - Przy następnych knowaniach, uderzę cię w jaja!8

8

Hiszpaoski - ¡La Proxima cumowania que te pegue en las bolas!"

~ 71 ~

Zamachał dłońmi w klęsce – Dobra, dobra, kończę. Nie chcę oberwać w jaja, zamiast w ramie. - Dziękuję. - Tak, więc Aniele, Islands in the Stream to jest to, ale mam zamiar czytać z ekranu przez całość, poza refrenem. - To jest w porządku. – Abby odpowiedziała, kiwając głową w stronę DJ. Minęła AJ’a, następnie wzięłam jeden mikrofon dla siebie – Dobra, AJ. Zaskocz mnie. Mrugnął do niej – Och, mam taki zamiar. Muzyka rozpoczęła się i AJ spojrzał na ekran, żeby rozpocząć śpiewanie jego część otwarcia – Kochanie gdy cię spotkałem opanował mnie nieznany wcześniej spokój wybrałem się by cię zdobyć z grzebieniem9. Kiedy echo jego głosu rozniosło się po pomieszczeniu, brwi Abby wystrzeliły w górę i usta opadły, i mogę powiedzieć, że była zaskoczona jak diabli, że on naprawdę potrafi śpiewać i nie wciskał jej kitu. Potem rozpoczęła harmonię z nim, gdy nadeszła partia Dolly. Kiedy dotarli do refrenu, który AJ znał - głównie, dlatego ponieważ kiedyś zacięcie używaliśmy do Mya / JZ remix Ghetto Superstar, przybliżył się do Abby. AJ miał dar improwizacji i naprawdę śpiewał jakby kochał się z Abby. Ona posiada ten sam talent, byłem pod wrażeniem jej zdolności scenicznych, nawet w obskurnym barze z karaoke. Jest jej pisane bycie przyszłą gwiazdą.

9

Tłumaczenie zasięgnięte z http://www.tekstowo.pl/piosenka,dolly_parton

kenny_rogers,islands_in_the_stream.html

~ 72 ~

Kilku kierowców siedzących wokół nas zauważyło spektakl. Cóż, myślę, że powinienem powiedzieć, że głównie przyglądali się gorącej, małej w białej sukience z przeplatającym się frajerem, z którym śpiewała. Nie cieszyłem się z tego, co czułem na ten widok, wstałem z krzesła – Muszę iść się odlać. - mruknąłem przed ucieczką do łazienki. Co to do cholery było ze mną nie tak? Dlaczego miałem problem z występnemu Abby z AJ’em? Chodzi mi o to, cholera, jasno dała do zrozumienia, że nie zamierza dać któremukolwiek z nas. Kiedy umyłem ręce, przyjrzałem się sobie w lustrze. - Weź się w garść, stary. Nie chcesz się wikłać w nią. – mruknąłem. - Co? – jakiś facet w kabinie zapytał. - Nic. – mruknąłem przed zamknięciem drzwi. Na szczęście, kiedy wróciłem z łazienki, Abby i AJ skończyli już śpiewać i wrócili do stołu. Ponieważ przekąski już przybyły, zaczęliśmy je atakować. Abby zrobiła całkiem dobrą robotę odsuwając niektórych z nas z dala. Jak tylko zjedliśmy je, czekaliśmy niecierpliwie na nasze główne dania. Rzuciłem spojrzeniem do miejsca, gdzie Abby kręciło słomką w swojej dietetycznej coli. Pytanie pojawiło się w mojej głowie, zadałem go – Więc Abby, masz dwadzieścia jeden i legalnie możesz pić, a nie pijesz? - Nie, nie piję. – odpowiedziała, zanim wzięłam łyk dietetycznej coli. - Tak, więc kofeina jest jedyną nielegalną substancją? – zapytałem z uśmieszkiem. Wzruszając ramionami, odpowiedziała – Myślę, że tak. - Nigdy nie próbowałaś piwa? Spojrzała na moją szklankę z pianą, zmarszczyła nos – Nie, dzięki. ~ 73 ~

- Och, daj spokój. Po prostu spróbuj łyka. – podsunąłem bliżej moje piwo do niej. Kiedy zagryzła wargę, nie mogłem przestać prowokować jej trochę bardziej – Nie mów mi, że boisz się spróbować? Abby rzucił mi spojrzenie, a ogień, który w nich błysnął sprawił, że przesunąłem się w fotelu. Cholera, jak to było możliwe, że panna Nadęta, może wpłynąć na mnie tylko wyglądem? Mogę sobie tylko wyobrazić, jak właściwie ją podsycić, żeby ten płomień mógł zapłonąć w sypialni. Bez słowa do mnie, wyciągnęła rękę i chwyciła moją szklankę. Oblizała wargi, oparłem się do przodu, po cichu rzucając jej wyzwanie, żeby kontynuowała. Wzięła łyk, zanim jej oczy rozszerzyły się i odwróciła się od mnie by wypluć piwo – O. Mój. Boże! Jak to pijecie? Smakuje jak końskie siuśki! – zawołała, przesuwając dłoń na usta. AJ i Rhys zachichotali na jej odpowiedź – Piłaś dużo końskich siuśków ostatnio, Aniele? – zapytałem, kiedy wziąłem piwo z powrotem. Spojrzała na mnie – Nie, nie piłam. I nawet nie byłam przy koniu, odkąd zrzucił mnie jeden, kiedy miałam dziesięć lat i złamałam rękę. - Trzeba wrócić na siodło. Abby zastrzeliła mnie miażdżącym spojrzeniem – Niech zgadnę. Jesteś człowiekiem, który mnie tego nauczy? Zignorowałem jej przytyk insynuujący nauczanie – Cóż, dorastałem na farmie, mam sześć koni - dobrze, moja mama i ja mamy. Pogardliwa mina Abby powoli wyblakła, spojrzała na mnie z ciekawością – Nadal mieszkasz w domu z mamą? - Kiedy nie jestem w trasie, to jedyne miejsce, gdzie chcę być. ~ 74 ~

- Nie duże miasto, kawalerka i dzikie imprezy? Uśmiechnąłem się i potrząsnąłem głową – Nie, daj mi głęboką prowincję, ogniska, zabawy w błocie i łowienie ryby ponad to wszystko. - Hmm, nie powiązałabym cię z tego rodzajem faceta. AJ prychnął – Nie dostaniesz więcej zadupia niż tam, gdzie Jake dorastał, w Ball Ground, Georgia. Abby zmarszczył brwi – Myślałam, że wy faceci znaliście się, jako nastolatki? - Znaliśmy się. Po tym, gdy moja mama i tata rozwiedli się, wyjechaliśmy i przenieśliśmy się do Atlanty. Odwiedzaliśmy się w weekendy, a rodzina AJ’a mieszkała obok. AJ skinął głową – Moja rodzina zawsze była mieszkańcami drapaczy chmur. Nie pochodzimy z prowincji. Wieśniacy nie są tolerancyjni, wiesz? Roześmiałem się – Och, proszę cię, to nie jest to prawda. - Tak, to prawda. Nie wiesz ile razy słyszałem ‘Nie jesteś stąd, chłopcze’. – AJ wycedził jego najlepszy wieśniackim głosem. Uderzyłem go w ramie – To są bzdury, AJ. Moja rodzina ze wsi jest jedną z najlepszych ludzi, jakich znasz i nie zaprzeczaj. AJ uśmiechnął – W porządku, więc może za bardzo cieszyłem się pobytem na zadupiu z Jake'iem. - Taa, nauczyłem tego maminsynka, miastową dupę jak polować, łowić ryby i jak łapać bydło na linę. Abby siedziała z otwartymi ustami – Masz też krowy? ~ 75 ~

- Teraz, mój tata ma. AJ trącił Abby – Słyszałaś to? A każdym razem i przez chwilę, Jake wymięka i brzmi jak całkowity kmiotek. Przewróciłem oczami – Cokolwiek. Abby uśmiechnęła się – Lubię południowy akcent. To znaczy, kiedy miałam dwanaście lat przenieśliśmy z powrotem do stanów, więc tak naprawdę nie mogę nazywać siebie Teksańczykiem, ale na pewno kocham to. Brat mojego taty ma ogromne ranczo na środku pustkowia. Mogłabym spędzić dzień, tylko wędrując po polach i brodząc w potokach, karmiąc krowy i głaskając konie. – mały dreszcz przeszedł przez nią – Przysięgam, że pewnego dnia pokonam swój strach powrotu na nie. Patrzyłem na nią przez chwilę, obejmując szczerość w jej słowach. Nigdy, przenigdy nie słyszałem dziewczyny, która brzmiała jakby kochała prowincje tak bardzo jak ja – Nie będziesz mieć za dużo czasu na ranczo, jeśli zaczniesz występować z braćmi. Jej wyraz twarzy pociemniał trochę – Mów mi o tym. Zamierzają wyprawić nas w wyczerpującą trasę. Nawet nie pamiętam, ile na niej jest miast. Ledwo dotrzemy do domu na Boże Narodzenie. – westchnęła – To nie jest życie, które widzę dla siebie. Po raz pierwszy w moim życiu mam korzenie i chcę iść tą drogą. – jej policzki zaczerwieniły się lekko, gdy dodała – Nie wspominając, że chcę swój własny domu i dzieci. AJ zachichotał – Wszystko chcesz teraz? - W rzeczywistości, tak. – przechyliła głowę na niego – Myślisz, że jestem za młoda, żeby wyjść za mąż i mieć dzieci? ~ 76 ~

W tym samym czasie Rhys, AJ i ja w doskonałej synchronizacji odpowiedzieliśmy – Oczywiście. Przewróciła oczami – Biorąc pod uwagę źródło, zignoruję to. - Co to ma niby znaczyć? – zapytałem. Billie Jean wraz z inną kelnerką, przerwały naszą rozmowę przynosząc nasze jedzenie. Kiedy odeszły od stołu, Abby pochylił się na łokciach i przyszpiliła mnie twardym spojrzeniem – To znaczy, że dla waszej trójki nie liczy się nic, poza seksem bez zobowiązań. Nie możecie sobie wyobrazić kogoś, kto chce więcej niż tylko jednorazowe lub bezsensowne bzykanko. Jestem pewna, że jeśli zapytam Braydena, ona będzie miał inne odczucia. Bray mrugnął do Abby – Ale chyba nie jestem najlepszą osobą, żeby o to pytać. Zawsze byłem tą starszą duszą. Ożeniłem się z Lily, gdy byliśmy w twoim wieku, a Juda przyszedł na świat rok później. – prawdziwa uśmiechnął osiadł na jego ustach – Nie chciałbym wymienić - na gwiazdorstwo, wielbienie przez fanów, czy pieniądze - tego, co moja rodzina oznacza dla mnie. Abby stopiła się na jego słowa, praktycznie stałą się kałużą u jego stóp – Och, to jest takie słodkie. – sięgnęła i poklepała jego ramię – Mam nadzieję, że pewnego dnia będę mieć to, co ty. - Będziesz mieć. Bądź cierpliwa. Prawdziwy facet przyjdzie - jedyny, który zaakceptuję wszystko w tobie i będzie szanować twoje granice i twój charakter. Abby posłała Bray’owi rozpromieniony uśmiech – Dziękuję. Na wzmiankę o jej „granicach”, było pytanie, które musiałem zadać – Więc, Aniele…

~ 77 ~

Zirytowała się przesadnym westchnieniem – Czy wy wszyscy naprawdę musicie mnie tak nazywać? - W porządku. Abby. – zacząłem z uśmiechem – Czy to, co twierdziłaś wcześniej jest rzeczywiście prawdą? Wiesz, o byciu dziewicą, czy po prostu robiłaś sobie z nas jaja i próbowałaś nakierować nas w swoje majtki? - Jake. – Brayden ostrzegł. Trzymałem ręce w górze – Co jest złego w zadaniu prostego pytania o wyjaśnienie? - Ze względu na twój zakład z Abby związany z byciem dżentelmenem, a ostatnio jak sprawdzałem, dla dżentelmena nie ma znaczenia przeszłość kobiety lub jej brak. Abby pokręciła głową – W porządku, Brayden. Nie przeszkadza mi odpowiedzenie na to pytanie. – spojrzała mi prosto w oczy – Tak, to prawda, jestem dziewicą. - Cholera, - mruknął AJ. - Ale jak to jest możliwe? – zapytał Rhys. Abby roześmiał się – Głównie, dlatego, że mam silny system wiary, ale też mam dość wysokie standardy. Spojrzałem w dół na jej dłonie – Więc gdzie jest twój pierścionek czystości? Jej policzki zaczerwieniły się lekko – No cóż, nie noszę go, ponieważ oznacza on, że czekasz na małżeństwo, a ja niekoniecznie wierzę w to. - Nie? – nacisnąłem.

~ 78 ~

- Wierzyłam, kiedy byłam młodsza, ale teraz bardziej czekam dopóki się nie zakocham. Zmarszczyłem brwi – Więc wystarczy, że zakochasz się w jakimś facecie, a oddasz mu się? Tak po prostu? – pstryknąłem palcami dla efektu. - Mówisz, tak jakby to było takie proste. Żeby zakochać się w kimś naprawdę głęboko i żeby odwzajemnił twoją miłość jest cudem. - W takim razie, to wygląda na to, że zatrzymasz swoją V-karta na chwilę, Aniele. Wzruszyła ramionami – Zobaczymy. Po prostu wiem, że warto na to wszystko czekać. - Dobrze dla ciebie, Abby. – Brayden powiedział z pełnymi stekiem ustami. Z chrząknięciem wzbudzonym wstrętem, odpowiedziałem – To wszystko brzmi aksamitnie dla ciebie, ale muszę powiedzieć ci coś bardziej obiektywną stroną od facetów. Ja, nigdy nie mógłby tego zrobić z dziewicą. Abby westchnęła i odłożyła hamburgera – Ty kłamco! - Przepraszam? - T-Ty całkowicie byłeś… no, wiesz, wtedy rano w łóżku ze mną. – wybełkotała. Połykając kęs mojego chili, przewróciłem oczami – To, dlatego, że w tamtym momencie myślałem, że byłaś Bree, która ciągle pokazuje się, żeby mnie wyruchać, gdy jesteśmy w drodze.

~ 79 ~

Wtykając palec w moją pierś, odparła – O nie, dobierałeś się do mnie, nawet wtedy, gdy włączyłeś światło i zobaczyłeś, że nie jestem Bree. – zacisnęła usta – Może nie wiem dużo, ale wiem, do czego to prowadziło. Chłopaki parsknęli, kiedy pokręciłem głową – Niestety, Aniele, to wciąż jest nieważny punkt. Wtedy, nie miałem pojęcia, że jesteś dziewicą. Gdybym wiedział to, co wiem teraz, moja erekcja szybko by opadła. AJ prychnął – Och, daj spokój, Jake. To kupa bzdur. Każdy facet, który popatrzyłby na Abby, dziewicę czy nie, miałby wzwód. - Hm, dzięki… tak myślę. – Abby odpowiedziała. Z przymrużeniem oka, AJ powiedział – Po prostu wiem, nie mam żadnych wątpliwości, moje kochanie. Za każdym razem i w każdym miejscu. - I mnie. – Rhys dodał. Oblizując sugestywnie wargi dla Abby. Wypuściła sfrustrowany oddech – Nie wierzę, że rozmawiamy o tym wszystkim, ale powinnam powiedzieć dziękuję, AJ i Rhys, za przyznanie się do… no, wiecie, nawet dla dziewicy. – spojrzała na Braydena, który miał rozszerzone oczy. Trzymając ręce w defensywnie, szybko stwierdził – Nie mogę prowadzić takiej rozmowy. Policzki Abby poczerwieniała na mój komentarz – O nie, nie miałam ciebie na myśli! – potem ukryła głowę w dłoniach – To jest takie żenujące. Bray poprawił się w fotelu i odchrząknął – Powiem to. – Abby nieśmiało podniosła głowę, zerkając na niego – Moja żona, Lily, była dziewicą. – posłał jej nieśmiałym uśmiechem – Oboje byliśmy. - Naprawdę? – Abby zapytała. ~ 80 ~

Skinął głową – To nigdy mi nie przeszkadzało, że nie była z nikim innym. Mruknąłem – Tak, bo byłeś napalonym szesnastolatkiem, który nie wiedział nic wiec niż ona. Bray zmrużył oczy na mnie – Taa, to był ten rok, kiedy zerwaliśmy, gdy zespół odniósł sukces, waliłem wszystko, co się ruszało, próbując zapomnieć, jak bardzo kochałem i potrzebowałem Lily. – dzikość pojawił się na jego twarzy – Ale żadne z tych doświadczeń, nie umywało się do kochania z Lily, która ciągle była ze mną. Tak, możemy w tym dniu byliśmy dwojgiem szarpiących się nastolatków, ale nic nie jest bardziej cholernie seksowne niż odkrywanie tego wszystkiego razem. Patrzyłem na Braydena w szoku. Nigdy nie słyszałem jak mówi tak namiętnie o seksie z Lily. Zwykle był bardziej ostrożny i groził nam kopniakiem w tyłek, kiedy nawiązywaliśmy do tego. Jego ulubioną rzeczą do warczenia jest – To moja żona, skurwiele! – albo – Ona jest matką moich dzieci! – gdy skomentowaliśmy Lily jako mamuśkę do posuwania. - Wow. – Abby mruknęła na oświadczenie Bray’a. Uśmiechnął się do niej – Przepraszam, trochę mnie poniosło. Pokręciła głową – Nie, doceniam to i jestem pewna, że Lily też. Westchnąłem głośno – Bez względu na to, co mówią ci trzej idioci, trzymam się mojego stwierdzenia, że nie mógłbym czy nie chciał być z dziewicą. – kiedy Abby przechyliła głowę na mnie, powiedziałem – Dobra. Nie mógłbym świadomie, może być? Przygryzła dolną wargę i odwróciła głowę ode mnie. Przy stole zapadła niezręczna cisza, zanim Abby mruknęła – Um, zaraz wracam. – wstała z krzesła i praktycznie odbiegł od stołu. ~ 81 ~

Po wypiciu reszty piwa, zobaczyłem facetów patrząc na mnie - Co? Brayden pochylił się na stole tak daleko, że jego łokcie wpadły na moje – Jesteś kompletnym dupkiem za zranienie jej uczuć, co do dziewictwa. - Jestem dupkiem za mówienie prawdy? AJ prychnął pogardliwie na mnie – To się nazywa, kurwa, filtr, człowieku. Spróbuj go od czasu do czasu zastosować. Kiedy spojrzałem na Rhysa, który zmrużył oczy – Nie ładnie sprawiać, że Abby ma wyrzuty sumienia z powodu siebie, gdy jest cholernie gorące, jak ona. Otworzyłem usta, żeby się kłócić, gdy zgrzyt mikrofonu do karaoke zwrócił moją uwagę na scenę. Spoglądając na nas, Abby posłała mi obrzydliwie słodki uśmiech. Natychmiast mój żołądek wzburzył się i wiedziałem, że jestem w tarapatach na publicznie wzywanie mnie, że jestem kretynem. - Mam nadzieję, że nie macie nic przeciwko mojemu ponownemu śpiewaniu. Rozproszona grupa kierowców gwizdała z uznaniem, co spowodowało, że Abby uśmiechnęła się i powiedziała bez tchu – Dziękuję. – ściskając mocniej mikrofon, powiedziała – Tak naprawdę chciałabym dziś wieczorem wygrać zakład i zaśpiewanie tego utworu jest jedynym sposobem, jaki widzę, żeby to zrobić wiarygodnym. – jej niebieskie oczy ponownie złączyły się z moimi – Jake, to jest dla ciebie. Skinęła na DJ’a, który wcisnął przycisk odtwarzania muzyki. Zajęło mi całe dwie sekund, żeby rozpoznawać otwarcie basowe – O kurwa. – mruknąłem, kiedy Like a Virgin rozbrzmiało w całym barze. Jak tylko niektórzy pijani kierowcy rozpoznali piosenkę, zaczęli wrzeszczeć i klaskać.

~ 82 ~

Z chwilą, gdy zaczęła śpiewać, to było tak jakby Abby bezpośrednio do mnie posyłała płonień pożądania. To znaczy, wiem, że mogę dać przedstawienie na scenie, więc fakt, że była wykonawcą powinna uczynić swoje zachowanie mniej wiarygodnym. Ale, cholera, była przekonująca, jako kusicielka. Każde zachwianie i drganie jej soczystego ciała, każde odrzucenie głowy do tyłu i przesuwanie palcami przez włosy, każdy ponętny krok jak robiła i kołysanie bioder doprowadzało mnie do cholernego szaleństwa. Jeśli myślałem, że jestem zaskoczony innymi facetami z otwartymi ustami i szeroko otwartymi oczami na jej przedstawienie, to się myliłem. Kątem oka złapałem AJ’a przełykającego swoje piwo, jakby był człowiekiem umierającym z pragnienia. Nawet Brayden cieszył się Abby w taki sposób, którego nie widziałem od lat, chociaż to było cholernie bardziej niewinne niż jak ja, AJ i Rhys pożeraliśmy ją wzrokiem. Przesunąłem się na krześle, wiedziałem, że to nie potrwa długo, kiedy przegram ten zakład. Spojrzałem w dół i zobaczyłem mojego zdradzieckiego kutasa. Kiedy znowu spojrzałem na Abby, zbolały jęk uciekł z moich usta, kiedy rozpętało się piekło poniżej mojego pasa przez to, co zobaczyłem. Uginając się na kolanach, zaczęła robić coś nie do pomyślenia. Zaczęła pełznąć pod koniec sceny – oczywiście, nigdy nie pomijając rytmu czy tekstu. Siedząc pod nią, miałem prosty rzut na przód jej sukni z epickim wglądem na jej cycki. Kiedy dotarła do końca sceny, przekręciła nogi wokół i na krótką chwilę, błysły mi jej uda, zanim pozwoliła nogą zawisnąć z krawędzi. Zeskoczyła i podeszła do naszego stolika. Bez rzutu oka na innych facetów, pomachał uwodzicielsko palcem na mnie. Pokręciłem głową i uśmiechnąłem się, próbując upewnić ją, że nie wpływa na mnie, co było kurewskim kłamstwem. Ale Abby nie musi o tym wiedzieć. Podeszła do mnie, kiedy przebiegała dłońmi po ~ 83 ~

swoich biodrach i tyłku, gdy śpiewała o byciu dotykaną po raz pierwszy. Potem jej palce wsunęły się w moje włosy i zmierzając do mojego policzka, żeby śmignąć go żartobliwie. Właśnie, kiedy pomyślałem, że wróci z powrotem na scenę, cofnęła się i okraczyła mnie. Syk uciekł z moich ust, kiedy poruszył swoim tyłeczkiem po całym moim kroczu. Nie mogłem się zatrzymać i odrzuciłem głowę w tył jęcząc. Dostałem wiele fachowych tańców na kolanach, od najlepszych opłaconych striptizerek w biznesie. Abby była niezdarna i nie wiedziała dokładnie jak ujeżdżać, żeby dać mojemu kutasowi więcej przyjemność, ale cholera, gdybym nie poczuł jej gorącego centrum, które paliło przez moje dżinsy. Przedtem byłem do płowy twardy, ale w momencie, kiedy zaczęła śpiewać oohing i aahing w części utworu, wypychałem mój zamek błyskawiczny. Nawet w jej nieistniejącym doświadczeniu wiedziała, co się stało, to nie była zamierzana gra słów. Z jeszcze grającą piosenką, Abby spojrzała przez ramię i strzelił mi triumfalne spojrzenie – Czy teraz przyznasz się, że wszyscy faceci, świadomie i dobrowolnie chcą dziewice, czy mam kontynuować? Mimo, że mój kutas cieszyłby się z kontynuacji jej połowicznej próby tańca erotycznego, pokręciłem głową - Dobra, Aniele, wygrywasz. Kiedy AJ i Rhys zaklaskali i zawyli, Abby zaczęła ześlizgiwać się z moich kolan. Kiedy to zrobiła, chwyciłem ją za ramię i obróciłem ją do miejsca, gdzie była ponownie na mnie, tym razem jednak byliśmy twarzą w twarz. Zaskoczenie błysnęło w jej ciemnoniebieskich oczach. Pochyliłem się do niej bliżej. Mój oddech łaskotał ją w płatek ucha, a ona zadrżała – Więc masz mnie całego gorącego i udręczonego. Zostawisz mnie teraz takiego niezadowolonego? Jej klatka piersiowa unosiła się i opadała – Cytujesz „Romeo i Julia”? ~ 84 ~

- Dlaczego jesteś taka zaskoczona? - Nie wydajesz mi się rodzajem faceta, który lubił czytać, a już najmniej Szekspira. - Jestem pełen niespodzianek, Aniele. – moje ręce mocniej chwycił jej biodra – Wystarczy jak poznasz mnie trochę lepiej. Abby przewróciła oczami – Czy ty właśnie użyłeś ustalonego podrywu na mnie? - Kto powiedział, że był ustalony? Może chcę cię poznać lepiej. – kiedy uniosła brwi, roześmiałem się – I to nie tylko w sensie biblijnym. - Z wszystkim, co wiesz o mnie i nie dla seksu, nadal chcesz mnie poznać? Z jakieś przyczyny, której nie rozumiałem, skinąłem głową – Tak. Patrzyła na mnie jakby spodziewając się, że w każdej chwili odejdę – Mam cię! Żartowałam! – ale ja nie, powoli uśmiech pojawił się na jej twarzy. - Dobra, mogę spróbować pozwolić ci się poznać. – zagryzła dolną wargę, co nic nie zrobiło dla mojej twardości – A równie dobrze mogę też dać ci szansę. - Dobrze. Miło mi to słyszeć. – przesunęła się po moim ciele – Chcesz zejść teraz z moich kolan? Twoje przedstawieni postawiło mnie w potrzebie, więc muszę iść do łazienki. Jej policzki zaczerwieniły się, gdy dotarło do niej sens słów – To nie jest za bardzo kulturalne, żeby mi się do tego przyznać. Roześmiałem się – Mówię o oblaniu się zimną wodą, Aniele. Zaufaj mi trochę, nie idę onanizować się do publicznej łazienki.

~ 85 ~

Teraz różowy odcień na jej policzkach rozprzestrzenił się na szyję – Och, uh, dobrze. – zeskoczyła szybko z moich kolan, bez kolejnego spojrzenia na mnie i usiadła na z powrotem na swoim krześle. Mrugając do facetów, powiedziałem – Zaraz wracam. – rzuciłem telefon do AJ’a – Idź i napisz do Franka, że jesteśmy gotowi i czekamy na rachunek. - Robi się. – AJ odparł. Prawie byłem już w łazience, gdy ktoś chwycił tył mojej koszuli i szarpnął mnie mocno – Co do kurwy? – krzyknąłem, potykając się do tyłu, kiedy zostałem wciągnięty do ciemnego pokoju i zatrzaśnięto drzwi – Hm, co do cholery? Światła rozbłysły pokazując mi uśmiechającą się Billie Jean. Kiedy oparła się o tylne drzwi, usłyszałem wyraźne kliknięcie zamka. Potem zrobiła krok do przodu – Nie poznałam cię na początku, teraz wiem już, kim jesteś. Uniosłem brwi na nią – A kim takim? - Jake Slater z Runaway Train. - Tak, to ja. Jej spojrzenie opuściło moje i powędrowało do mojego na wpółotwartego kutasa w spodniach – Wygląda na to, że masz niewielki problem. – roześmiała się – Myślę, że powinnam powiedzieć duży problem. – jej oczy, pełne pożądania, napotkały moje – Dałabym wszystko, żeby zadbać o to dla ciebie. O cholera. To się nie dzieje. Jak to możliwe, miałem gorącą laseczkę, która chcę mnie zerżnąć dziesięć stóp od dziewicy, którą niedawno pytałem się czy da mi szanse poznania siebie? To wszystko jest popieprzone. Jak tylko pokój zamykał się wokół mnie, wiedziałem, że muszę wydostać się stąd szybko. Kiedy ruszyłem do drzwi, Billie Jean minęła mnie – Proszę? ~ 86 ~

Mój kutas drgnął na jej wytrwałości. To najwyraźniej za dużo dokuczania jak na jeden wieczór. Próbując oczyścić umysł, pokręciłem głową – Taa, ale, mój kierowca będzie tu za około dwie minuty, więc nie mam czasu cię pieprzyć. Jej palce powędrowały do zamka dżinsów. Wzdrygnąłem się, kiedy chwyciła moją erekcję w dłonie – Będę szczęśliwa tylko solidnym wyssaniem Jake’a Slater. - Naprawdę muszę iść. – przekonywałem słabo, kiedy osunęła się na kolana. Kiedy wzięła mnie głęboko w wnętrze jej ciepłych ust, jęknąłem. Nie miałem więcej argumentów - po prostu poddałem się i odpuściłem w obskurnym magazynie, otoczony dodatkowymi serwetkami i pakietami ketchupu. Wszelka przyjemność z tego doświadczenia ulotniła się w chwilach, gdy doszedłem. I rzeczywiście czułem się brudny i wykorzystany, po raz pierwszy w moim życiu, i to mówiło wiele. Co ja do cholery sobie myślałem? Chciałem poznać Abby, a nie dać sobie obciągnąć jakiejś losowej kelnerce w magazynie. Głowa mi opadła na pudełko soli i westchnąłem z niesmakiem. Kiedy Billie Jean wstała z podłogi, nie mogłem nawet na nią spojrzeć – Dzięki cukiereczku. – powiedziała. - Tak, cokolwiek. – wymamrotałem, kiedy skierowałem się do drzwi. Zapinałem rozporek i poprawiałem je, kiedy wpadłem na Abby w korytarzu. Ciepło zalało jej policzki na moje działania – Och, hej, wiesz gdzie są łazienki? – zapytała. W tej krótkiej chwili, całkowicie błędnie zinterpretowała sytuację. Ale kiedy Billie Jean pojawiła się za mną, Abby spojrzała między nami, a potem jej oczy rozszerzyły się. To było jakby żarówka zapaliła się w jej mózgu i wiedziała, bez cienia wątpliwości, że twardość, którą mnie obdarzyła zajęła się Billie Jean złośliwa kelnerka, która odmówił rozmowy z nią. ~ 87 ~

Abby spojrzała na mnie i delikatnie potrząsnęła głową – Chciałeś mnie poznać, co? - Abby, ja… - Gdzie jest łazienka? – zapytała Billie Jean. - Na końcu korytarza. Odwracając wzrok w podłogę, Abby wymamrotał – Dziękuję. Pierdolone-gówno! Schrzaniłem wszystko.

~ 88 ~

Rozdział 5 Abby

iedy zamknęłam się w obrzydliwej łazience, walczyłam, żeby

K

utrzymać swoje emocje na wodzy. Czułam się jakbym była na

wadliwej karuzeli. Raz Jake pokazuje, że jest zainteresowanie mną, a obok zabawia się z jakąś losową kelnerką. Jaki on ma, do cholery, problem? Chyba lepsze pytanie, to, jaki jest mój problem? Dlaczego na całym świecie, zainteresował mnie jakiś dupek, który robi coś takiego? Miałam urojenia, myśląc, że ktoś taki jak Jake Slater byłby rzeczywiście zainteresowany mną czy był gotowy odpuścić swoje zachowanie męskiej dziwki. - Jestem taka głupa! – zawołałam. Gdy skończyłam w łazience, wzięła głęboki oddech przed ruszeniem na zewnątrz. Spodziewałam się, że Jake będzie czekał na mnie, żeby spróbować porozmawiać lub wyjaśnić, ale po raz kolejny mnie rozczarował. Zamiast tego,

usiadł przy stole z brodą wspartą na jednej dłoni, podczas gdy inni faceci rozmawiali i śmiali się. Kiedy usiadłam przy stole, nie śmiałam spojrzeć na niego. To byłoby zbyt kłopotliwe. Próbowałam zająć się moim telefonem. Ale czułam jego wzrok wypalające się we mnie. Następnie ciepło z jego zbliżającego się do mnie ciała, pochylił się, powodując, że wstrzymałam oddech – Aniele, to, co się tam stało… Przerwał mu dzwonek jego telefonu. Jeden rzut oka na identyfikator dzwoniącego, a spadł z krzesła. - Stary, co się stało? - To Sally. – Jake odpowiedział, zanim wyszedł z restauracji. Mimo, że nienawidziłam się za to, zapytałam – Kim jest Sally? - Jego ciotka. – AJ odpowiedział z grymasem. Potem wypił ostatni łyk piwa, przed dodaniem – Mam nadzieję, że nic złego nie dzieje się z jego mamą. Wtedy poszłam za chłopakami z restauracji. Frank jeszcze nie przyjechał, więc staliśmy pod markizą, czekając na niego. Wpatrując się w noc, ujrzałam postać Jake'a. Jego telefon był przyciśnięty mocno do ucha, podczas gdy on chodził po parkingu. Wolną ręką gestykulował dziko. Cokolwiek ta jego ciotka mówiła mu, było oczywiście bardzo smutne dla niego. Jak tylko zakończył rozmowę, czarny SUV zahamował znajomym piskiem na parkingu. - Jake. – AJ zawołał. Bez odpowiedzi, podszedł do nas. Tym razem nie przejmował się otwarciem drzwi czy pomocą mi w wejściu. Zamiast tego, bez słowa do nikogo zniknął na tylnym siedzeniu.

~ 90 ~

Wskoczyłam do środka, a następnie zagryzłam wnętrze policzka. Powinnam zapomnieć, jakim był przedtem dupkiem i sprawdzić, co z nim? Mimo, że część mnie chciała mu powiedzieć do słuchu, ale wreszcie zazgrzytałam zębami, odwróciłam się w fotelu i spojrzałam na niego. Był wkurzony, gdy wpatrywał się przed siebie – Wszystko w porządku? – zapytałam nieśmiało. - W porządku. – mruknął. Zdając sobie sprawę, że nie był w nastroju do rozmowy, odwróciłam się w fotelu i spojrzałam przez przednią szybę. Podczas gdy faceci byli głośni i niesforni w drodze powrotnej, Jake nie powiedział ani słowa. Kiedy SUV zatrzymał się przed autobusem, wyskoczył i pognał do schodów. - Zastanawiam się, czym znów zawracają mu głowę. – Rhys zapytał, zanim wysiadł. Wszyscy faceci wysiedli z SUV’a, kiedy Frank dotknął mojego ramienia. Nie spodziewając się tego, odwróciłam się do niego – Abby, znam Jake’a, a ze sposobu, w jaki działał, obawiam się, że coś złego stało się z jego rodziną. Nie otwiera się łatwo, ale jeśli możesz, spróbuj dowiedzieć się, co się z nim dzieje. - Ale widziałeś, że wcześniej nie powiedział do mnie więcej niż dwóch słów. - Wiem. Ale proszę, próbuj dalej. - Dobra, spróbuję. – wyszłam z SUV’a i udałam się do autobus. Podczas gdy inni faceci wylegiwali się w salonie, Jake był zauważalnie nieobecny. Wyciągnąłem szyję, żeby zobaczyć, czy wślizną się do łazienki. - Gdzie jest Jake? – zapytałam, kiedy kierowca autobusu odpalił silnik. - Wziął iPod i uderzył w kimono.

~ 91 ~

Rzut oka na zegar na kuchence mikrofalowej pokazał mi, że to tylko ósma. Nie wyobrażam sobie takiego faceta jak Jake, który kładzie się tak wcześnie do łóżka. Zdecydowałam, że lepiej zmienić temat – A propos, gdzie będę dziś w nocy spać? - To moja noc w łóżku, ale całkowicie mogę ci je oddać. – Rhys zaoferował. - Nie, nie, nie chcę żadnego specjalnego traktowania. Poważnie podchodzę do zakładu i przeżywaniu wszystkich aspektów życia w drodze. Spałam wcześniej w koi i mogę zrobić to jeszcze raz. AJ uśmiechnął się – Niech, chociaż zgadnę. Wolisz dolną pryczę. Skinęłam głową – Tak, lubię być blisko ziemi. Kilka lat temu byłam na górnej pryczy, kiedy wjechaliśmy w okropną burzę. Autobus wpadł w poślizg na śliskiej drodze i wypadłam na zewnątrz. - Więc pierwsza dolna koja należy do ciebie, Abby. – Brayden powiedział z uśmiechem. - Dziękuję. Skinął na kanapę – Właśnie mieliśmy oglądać film, chcesz przyłączyć się do nas. - Mam nadzieję, że nic NC-1710? – dokuczyłam. Brayden roześmiał się – Nie, może jakąś komedię z Willem Ferrell. Czy to w porządku? - Jeśli jest to Ricky Bobby - Demon prędkości, masz swoją ofertę. - Wielkie umysły myślą podobnie.

10

Dozwolone od lat 17

~ 92 ~

- Daj mi czas na przebrani się. – gdy szłam z powrotem do sypialni, zatrzymałam się przy pryczy Jake'a – Jake? – zapytałam nieśmiało. Kiedy nie odpowiedział, poszłam dalej. Mimo, że pchnęłam bagaż i gitarę na drzwi, ściągałam moją sukienkę w rekordowym tempie. Potem rzuciłam na siebie moją znoszoną koszulkę Jacob Ladder i wcześniejsze spodnie od jogi. Spięłam włosy w koński ogon i wycofałam się. Film już leciał, kiedy przysiadłam się obok Braydena na kanapie. Mimo, że prawdopodobnie wszyscy widzieli film milion razy, śmialiśmy się histerycznie. Musiałam przyznać, że to było zabawne spotykać się z chłopakami bez Jake’a. Jego nieobecność nie wywoływała ciśnienia, a AJ i Rhys zachowywał się jak bracia, a nie całkiem jak potencjalni kochankowie. Kiedy włączyliśmy Bracia przyrodni, wyczerpanie dnia, w połączeniu z ciszą autobusu, spowodowało u mnie senność. Moje oczy stały się cięższe, aż w końcu odpadłam. Kiedy się obudziłam, film się skończył, a moja głowa była na ramieniu Braydena. Szarpnęłam się od niego – Och, tak, tak mi przykro! Uśmiechnął się – W porządku. Byłaś zmęczona. – spojrzał na innych facetów – Powinniśmy chyba zabrać nasze tyłki do łóżka. Jutro jest kolejny długi dzień podróży przed kolejnym show. Kiedy wszyscy po kolei skorzystali z łazienki, opadliśmy na swoje prycze. Spojrzałam w dół na swój telefon i wysłałam kilka wiadomości do chłopców. Na szczęście, moi rodzice byli na konferencji z dużą ilością wydarzeń, więc chłopcy musieli ich powiadomić kilka godzin wcześniej o moim niefortunnym wypadku. Ponieważ było już późno, nie zdobyłam się na wypełnioną gniewem rozmowę z rodzicami, jak normalnie powinnam zrobić. Zamiast tego, miałam wiadomość od mojego taty, który gdyby nie był pastorem to równałoby się z tym „Co ty sobie do cholery myślisz, będąc w ~ 93 ~

autobusie z grupą napalonych rockmenów?” Moja mama, która zawsze była rozjemcą, została wciągnięta w wiadomości i próbowałam porozumieć się z moim ojcem, co było dość zabawne biorąc pod uwagę, że byli w tym samym pokoju. Wreszcie, uderzyłam w najczulsze miejsce i powiedziałam mu, że jako pastor nie powinien osądzać. Po długiej przerwie, w końcu odpowiedział Masz rację, Abigail. Wiemy, że masz głowę na karku. Tylko upewnij się, że pozwalasz swojemu sumieniu i twojej moralności się prowadzić. Walczyłam z ochotą przewrócenia oczami na poczucie winy z powodu epickiej podróży. Zamiast tego, szybko odpisałam Oczywiście. Zobaczymy się w weekend. Moi rodzice przylecą, żeby zobaczyć mój pierwszy występ z chłopcami. Miałam mieć w tym tygodniu przygotowania, ale teraz będę kierowała się prosto z autobusu do mojego pierwszego występu. Przełknęłam żółć podchodząc mi do gardła na tą myśl. Po powiedzeniu im dobranoc, odłożyłam telefon i ułożyłam się w ciasnym pomieszczeniu. Jak tylko zamknąłem oczy, usłyszałam długi jęk pochodzący z bliska mojej głowy. Zajęło mi około dwie sekundy, żeby rozszyfrować, iż byłam blisko Jake’a. Za każdym razem, kiedy zaczynałam drzemać, Jake hałasował i znów byłam na jawie. Skopałam poduszkę za to, jak się czułam po raz setny i próbowałam zignorować dźwięki dochodzące z pryczy Jake'a. Ciepło zalało moją twarz, kiedy skomlenie i jęki nasiliły się. Rany, to brzmi jak jakieś porno! Z moimi braciami, dość dobrze wiedziałam, co robi i to rozwścieczyło mnie, zwłaszcza po tym, co wydarzyło się wcześniej z Billie Jean. Wszyscy przysięgli mi, że będą doskonałymi dżentelmenami, jeśli zostanę z nimi w autobusie! Cicho kipiałam ze złości. Jaki rodzaj maniaka seksualnego jest z ~ 94 ~

Jake’a, jeśli musi zrobić to jeszcze raz po tym, co zrobił w restauracji? Nie obchodzi mnie, czy musi uwolnić stres po wcześniejszym telefonie. Gówno prawda! Przekręcając się znów na materacu, skrzyżowałam ręce na mojej klatce piersiowej i sfrustrowane prychniecie uciekło z moich ust. - Nie możesz spać, Aniele? – głęboki głos AJ’a zapytał za moją zasłonką. Odsunęłam ciężką tkaninę. Leżał na pryczy, przeglądając magazyn sportowy – Nie, nie mogę spać z całą tą rakietą obok mnie. Spotkał się ze mną wzrokiem i uśmiechnął– Nie masz na sobie seksownych koronkowych majtek, o jakich marzę. I nie robi sobie dobrze. - To nie jest to, co myślę. - Taa, jasne. – parsknął z przymrużeniem oka. Jak na zawołanie, Jake wydał długi jęk. Pokręciłam głową – Um, dobrze, jeśli nie robi tego, to, czym z nim w porządku? - Ostatnio ma wiele koszmarów. Staram się go zignorować, niech zachowa twarz i nie wygląda jak cipka. Przewróciłam oczami – Kiedykolwiek nie pomyślałeś, że może powinieneś zapytać go, czy coś się z nim dzieje? Brwi AJ’a uniosły się na mnie – Gdybym zaczął to łzawą i gównianą rzecz, Jake zapytałby się mnie, kiedy wyhodowałem pochwę. - No cóż, myślę, że ktoś powinien sprawdzić, co z nim. To znaczy, brzmi jakby to przechodziło zarówno z fizycznego i emocjonalnego bólu. Gdy AJ nie ruszał się, dźwignęłam się z irytacją i zeskoczyłam z pryczy. Nie mogłam uwierzyć, że po tym wszystkim, co przeszłam w ciągu ostatnich dwunastu ~ 95 ~

godzin z Jake'iem, miałam nawet strzępki chęci troski dla niego. Ale widziałam w nim coś - jakiś przebłysk przyzwoitości - co, skłoniło mnie do martwienia się i opieki dla niego, nawet, kiedy nie powinnam. Posłałam AJ’owi mordercze spojrzenie, uniósł ręce – Spójrz, moje kochanie, faceci po prostu nie działają z tymi uczuciowymi gównami, dobrze? Jeśli obudziłbym Jake i go przytulił, będzie super wkurzony. Zignorowałam go i stanęłam na palcach do Jake’a. Drżącymi palcami, odsunęłam ciężką zasłonę jego pryczy. Jake miał prześcieradło skręcone wokół jego talii. Warstwa potu pokrywał jego mocno wytatuowaną pierś. Jego czoło było zmarszczone, a usta wygięte w grymasie. Moja ręka zawahała się nad jego ramieniu. Wreszcie, potrząsnęłam nim delikatnie – Jake, obudź się. – odezwałam się cicho. Jego ciało szarpnęło się, zanim otworzyły swoje dzikie oczy i przetoczyła się przez pryczę. - Ciii, jest w porządku. – mruknęłam. Szalony wzrok Jake'a dotarł do mojego, otworzył usta i złapał powietrze. Posłałam mu uspokajający uśmiech, dotykając jego ramienia – Miałeś koszmar. Jake nadal oddychał świszczący w powietrzu. Usiadłam, kiedy spuścił nogi z pryczy na dywan. Siedząc na skraju łóżka, pochylił się i położył głowę w dłoniach – Przykro mi, że cię obudziłem. – odpowiedział. Z mojej troskliwej strony, przysunęłam się bliżej niego, podnosząc rękę do jego włosów. Delikatnie, przeczesałam palcami przez jego ciemne, przepocone włoscy, odsuwając je z oczu – Nie obudziłeś mnie. Martwiłam się o ciebie.

~ 96 ~

Jego głowa podskoczyła, zaskoczenie pojawiło się na jego twarzy – Martwiłaś się? Skinęłam głową – Wydawałeś się trochę zdołowany po rozmowie telefonicznej z ciocią. A potem mas koszmar. – spojrzałam na AJ’a, który z zaciekawieniem oglądał nas – Wiem, że większość facetów nie jest mężczyzną, który wystarczająco zniesie emocje i poważne problemy. AJ prychnął – To są twoje słowa, nie moje. - W każdym razie, po prostu chciałam, żebyś wiedział, że jestem tu dla ciebie. Jeśli chcesz porozmawiać o czymś lub jeśli po prostu ktoś musi usiąść z tobą, dopóki nie wrócisz do snu, to tu jestem. Z szeroko otwartymi oczami i ustami, Jake patrzył na mnie przez chwilę, jakby urosły mi rogi. Zdając sobie sprawę, że nie dojdę z nim nigdzie, podniosłam ręce – Albo może po prostu zostawię cię w spokoju i pójdę spać. Cokolwiek jest w porządku. Kiedy odwróciłam się, żeby odejścia, Jake chwycił mnie za rękę – Czekaj. – polecił ochrypłym głosem. - Ok. - To naprawdę słodka oferta, Aniele. To sprawia, że czuję się jak prawdziwy dupek. Muszę powiedzieć ci, jak bardzo jest mi przykro za wcześniej. To było prawdziwe kretyńskie posunięcie. Nie to, że się liczy, ale to ona przyszła do mnie. Ale powinien powiedzieć jej nie i rozumiem, co ci powiedziałem. Nie spodziewałam się przeprosin od niego, więc zajęło mi chwilę zanim zebrałam myśli, a już najmniej potwierdzić to, co powiedział – Dziękuję. – gdy

~ 97 ~

posłał mi zawstydzony uśmiech, westchnęłam – Tak jak doceniam słysząc to, nie jest to, co tak naprawdę ci przeszkadza, co? Potrząsnął głową – To jest po prostu… - odchrząknął – Moja ciotka Sally dzwoniła za moją matkę. Mama powiedziała, że nie chcę mnie martwić w środku trasy i nie chciała mi powiedzieć mi prawdy, jeśli chodzi o... - Co się stało? – namawiałam go. Jego pierś unosiła się i opadała w ciężkich oddechach. - Po remisji przez trzy lata, u mojej mamy rak powrócił. Ciotka Sally mówi… - jego twarz wykrzywiła się w bólu – Mówi, że nic nie można teraz zrobić - żadnych więcej zabiegów. Będzie brać leki, żeby czuła się wygodne przez ostatnie… kilka miesięcy. Westchnęłam – Och, Jake, jest mi bardzo, bardzo przykro. – wziąłem jego ręce w moje i ścisnęłam. Wyraz jego twarzy był czystym cierpieniem i zniszczeniem, a moja klatka piersiowa ścisnęła się na ból, jaki czułam promieniujące od niego. Łzy pojawiły się w jego udręczonych niebieskich oczach – To jest po prostu… - skinął w stronę innych koi – Możesz zapytać innych facetów o tym, jakim jestem beznadziejnym maminsynkiem. Po tym jak tata uciekł ze swoją sekretarką i ponownie się ożenił, byłem całym jej światem. Ona jest dla mnie wszystkim. Nie mogę nawet myśleć o… - na swoje własne słowa zakrztusił się ze wzruszenia, a następnie zaczął płakać. Cóż, to było bardziej surowe drżenie całego ciała niż szloch. Owinęłam ramiona wokół jego szyi, przyciągając go do siebie. Ukrył twarz w moim brzuchu, jego ciało falowało i trzęsło się z jego krzyków. Jego jęki przywiodły Braydena z jego pryczy, kiedy Rhys chwiejnie wyszedł ze sypialni. Oboje spojrzeli z niedowierzaniem na Jake'a, jakby był jakąś obcą formą życia. Nie wiem, czy to był płacz lub fakt, że był owinięty w moich

~ 98 ~

ramionach. Kiedy spojrzałam na AJ’a, jego twarzy była w szoku, ale był też ból w jego oczach. Przecież dorastał z Jake’m i znał jego mamę bardzo dobrze. Posłałam AJ’owi empatyczne spojrzenie – Nie Susan. – powiedział cicho. Zamknął swoje oczy, wiedziałam, że walczy by się nie rozpłakać – Skurwysyństwo. – mruknął pod nosem. Następną rzeczą, jaką wiedziałam, że runęłam w tył, kiedy Jake opadł na kolana na podłogę autobusu. Ciągnąc za moje biodra, szarpnął mnie do siebie, obejmując mnie w niedźwiedzim uścisku – Ciii, będzie w porządku. – zanuciłam mu do ucha. Gwałtownie potrząsnął głową– Nie, nie będzie. Jeśli nie byłoby tak źle, jak jest, ciocia Sally nigdy by nie zadzwoniła. – moje ciało trzęsło tak mocno przez jego szloch, że moje zęby stukały o siebie – O Boże, nie mogę tego znieść, Aniele. Umrę bez niej. Chociaż dorastałam oglądając rodziców, którzy na co dzień pomagali emocjonalne parafianom, czułam się w pełni i całkowicie bezradna, gdy przyszło do pocieszania Jake’a. Starałam się użyć właściwych słów, żeby pocieszyć go, kiedy masowałam go szerokimi kręgami po jego plecach. - Słuchaj, zadzwonię do moich rodziców i powiem im, żeby umieścić ją na swojej liście modlitwy. To znaczy, oni nie nazywają kościoła taty Bożym Domem za nic! A może spotka się z innym lekarzem. Wiesz, żeby dostać drugą opinię, czy coś. – mój umysł zawirował z myślami, kiedy starałam się myśleć o tym, co zrobić lub powiedzieć, żeby pocieszyć Jake'a, ponieważ on nadal płakał niekontrolowanie. Jak tylko pomyślałam o innym, wyrwało mi się – Hej, jeden z diakonów naszego kościoła jest w zarządzie centrum leczenia raka. Możemy twojej mamie załatwić wizytę. ~ 99 ~

Szloch Jake’a zaczął słabnąć, ale ręce mocno trzymał wokół mnie. Jego głos, zachrypnięty od płacz, stłumiony od mojej piersi nadszedł – Doceniam to, Aniele. Ale ciotka Sally wyraziła się jasno. Rak wrócił i nie ma pieprzonej rzeczy, którą mogę zrobić, tylko oglądać jej śmierć. Przeczesując palcami włosy, pochyliłam się, żeby wyszeptać mu do ucha – Jest mi bardzo, bardzo przykro. Dałabym cokolwiek, żeby mogła zabrać twój ból. - Dziękuję. – mruknął. Odsunął się, by spojrzeć na mnie. Łzy błyszczały w jego niebieskich oczach, podczas gdy jego wyraz twarzy wciąż wykrzywiony był w bólu – Naprawdę miałaś to wszystko na myśli, prawda? – kiedy zmarszczyłam brwi w zmieszaniu, odpowiedział – Chcąc uwolnić mnie od bólu i to, co możesz zrobić dla mojej mamy. - Oczywiście, że tak. Nadal patrzył na mnie z niedowierzaniem, jakby myślał, że w każdej chwili mogę zniknąć, jakbym była tylko jakimś złudzeniem. Jego drżąca ręka spoczęła na moim policzku – Naprawdę jesteś aniołem, co nie? Uśmiechnąłem się – Nie, jestem po prostu kimś, kto troszczy się o ciebie i twoją mamę. - Ale jej nie znasz. Nigdy nie spotkałem się z dziewczyną, której naprawdę zależało na mnie, nie dlatego, że jestem Jake Slatera z Runaway Train. - I to brzmi smutno, bo pomimo niektórych swoich błędów, to naprawdę jesteś wart poznania i troski o ciebie. Jake zamrugał kilka razy na moje słowa, gdy przebiegł kciukiem po mojej kości policzkowej. Pochylił się i właśnie wtedy, kiedy wciągnęłam powietrze, bo

~ 100 ~

myślałam, że mnie pocałuję, on zostawił całusa na moim policzku – Dziękuję, Abby. Może moja mama miała rację, gdy twierdziła, że los złączył nas razem. Moje oczy rozszerzyły się na jego oświadczenie – Może i tak. – mruknęłam. Po zastaniu tam wpatrując się w siebie przez chwilę, poklepałam Jake’a po ramieniu – Czujesz się teraz lepiej? Wzruszył ramionami – Tak dobrze, jak mogę, tak sądzę. - Potrzebujesz trochę wody lub mleka przed powrotem do snu? Kąciki jego ust szarpnęły się – A dalej zaoferujesz mi czytanie bajki na dobranoc? Roześmiałam się – Nie, po prostu staram się zadbać o ciebie. - Matkowałaś mi, - mruknął, kiedy smutek zalała jego twarz. - Cóż, jeśli nic nie potrzebujesz, chyba będę wracać do łóżka. – kiedy zaczęłam wchodzić na moją pryczę, Jake chwycił mnie za ramię, ciągnąc mnie na siebie – Śpij ze mną. – szepnął mi do ucha. Szarpnęłam się, gotowa zrobić mu tyradę na jego zagranie na moich emocjach, gdy udręczony wyraz jego twarzy zmroził mnie. Spojrzał błagalnie w moje oczy – Wciąż jestem tak cholernie przerażony, Aniele. Potrzebuję kogoś, kogo będę mógł po prostu trzymać dziś w nocy, więc nie będę sam. Musiałam walczyć, żeby złapać oddech. Jak to możliwe, że ten uszkodzony, bezbronny facet przede mną i zarozumiały, pochłonięty Jake, który rozwścieczył mnie są jedną i tą samą osobą? - Żadne machlojki? ~ 101 ~

Potrząsnął głową – Przysięgam. Wciągnęłam moją dolną wargę między zęby, kiedy rozważałam swoje opcje. Po jego emocjonalnym załamaniu, nie mogłam sobie wyobrazić jakby to było okrutne, zostawić go samego. Starałam się myśleć o tym, jakbym się poczuła, jeśli byłaby to moja mama – Dobra, zrobię to. Jeśli sprawi to, że poczujesz się lepiej. Pochylając się, dał mi buziaka w policzek – Dziękuję, Aniele. Moje tętno przyspieszyło, że chwyciłam ręką koszulę, żeby upewnić się, że nie zamierza eksplodować w prosto z mojej piersi. Co się ze mną dzieje? Minutę temu pocieszałam Jake’a, a następnie miałam te wszystkie niewłaściwe uczucia wobec niego dotykającego mnie. Wreszcie powiedziałam – Proszę bardzo. Rhys podszedł – Weź łóżku dziś wieczorem, człowieku. - Nie, to jest twoja noc. Wzruszając ramionami, Rhys odpowiedział – Przynajmniej tyle mogę zrobić. – jego wzrok zamigotał na mnie – Poza tym, to będzie bardziej komfortowe dla Abby. - Doceniam to, ale nie chcę litości. Ok? – Jake odpowiedział. Mimo, że była to życzliwość, nie litowanie się, Rhys skinął głową – Cokolwiek. Jest dla ciebie, jeśli chcesz. Wystarczy, że pamiętasz. - Dzięki, stary. Kołysząc się na stopach tam i z powrotem, Rhys w końcu podszedł. Nieśmiało objął Jake’a – Przykro mi, stary. Naprawdę. Jake poklepał Rhysa po plecach – Dzięki. Doceniam to. Gdy Rhys odsunął się, Brayden zajął jego miejsce. Jake przytuliła się do niego, i mogłam powiedzieć, że walczy by ponownie nie stracić panowania – Jesteśmy tu ~ 102 ~

dla ciebie, bracie. Przejdziemy przez to razem - do piekła i z powrotem. Rozumiesz? – Brayden powiedział. - Tak, wiem. Biorąc Jake’a za ramiona, Brayden spojrzał na niego prawie jak ojciec na syna – Cokolwiek potrzebujesz, masz to. Odwołamy trasę albo przesuniemy wydanie płyty, tak zrobimy, dobrze? Żadnych pytań ani gówna z wytwórni. - Nie mogę na to pozwolić. – Jake zaprotestował. - Są inne rzeczy na tym świecie poza płytą i biletami na koncert. Bez względu na czas, jeśli musisz być z mamą, masz moje błogosławieństwo. – spojrzał wokół na Rhysa i AJ’a, a potem dodał – A jeśli jeden z tych skurwieli ma coś do powiedzenia, zablokuję go. Rhys podniósł rękę – Hej, jesteście moimi braćmi. Jesteśmy czterej muszkieterowie, wszyscy za jednego, jeden za wszystkich, te bzdury. Jestem zjednoczony w każdej dowolnej decyzji braterstwa, i nawet pójdę od stóp do głów ubrany w garnitur, jeśli oni chcą nas zdenerwować. To znaczy, zrezygnowałem ze szkoły prawniczej, pamiętacie? Ale mogę znaleźć lukę w umowie. – strzelił palcami dla efektu. Łzy zabłyszczały w oczach Jake'a - Dzięki wam. Zauważyłam, że AJ był w widoczniejszy sposób spokojniejszy. Wreszcie zeskoczył ze swojej pryczy. On i Jake stali wpatrując się w siebie przez kilka sekund, zanim wpadli sobie w ramiona – Stary, nie wiem, kurwa, co powiedzieć. Moje serce jest rozbite - dla Susan i dla ciebie. – AJ ubolewał stłumionym głosem w piersi Jake'a. - Jest w porządku, człowieku. Nie musisz nic mówić. – Jake odpowiedział. ~ 103 ~

- Ale ja chcę. Chcę mówić i robić wszystkie właściwe rzeczy, bo jesteś moim najlepszym przyjacielem, kurwa, jesteśmy nim już od jedenastu lat. Łzy płynęły swobodnie w dół moich policzków na widok całej miłości między mężczyznami. Odsunęłam się z moimi dłońmi. Jake wreszcie oderwał się od AJ’a i posłał mu uśmiech smutny – Ok, wystarczy tego płakania - działamy jak jakieś cipki. Nie wiem, kto zabrał nasze jaja, ale koniec tymi emocjonalnymi bzdurami. Na mój ostry wdech, co jak sądzę było moim przerażonym wyrazem twarzy, Jake zaczął się śmiać. Nie trwało długo, zanim wszyscy faceci dołączyli do niego. Skrzyżowałam ramiona na klatce piersiowej, fuknęłam – No cóż, tak się cieszę, że mogę waz rozbawiać! AJ mrugnął do mnie – Potrzebowaliśmy tego, Aniele. - Cokolwiek. – odpowiedziałam. - Dobra, koniec przedstawienia. Wracać do łóżek, faceci. – Brayden poinstruował. Rhys ziewnął i skinął głową – Branoc, chłopaki. Branoc, Abby. – powiedział, zanim wrócił się do sypialni. -Branoc. – zawołałam za nim. Brayden i AJ wykonane swoje nocne rzeczy i udali się z powrotem do swoich łóżek, zostawiając mnie i Jake’a zupełnie samych. Kiedy popatrzyłam na pomarszczone prześcieradło na swojej pryczy, zapytałam – Więc jak chcesz to zrobić? - Czy mogę zrobić łyżeczkę? Moje brwi wystrzeliły – Czy ty, co? ~ 104 ~

Cień uśmiechu pojawił się na ustach Jake'a – Naprawdę nie wiesz, co to jest, co? Z zakłopotania zaczerwieniły mi się policzki, gdy schyliłam głowę – Nie. – mruknęłam. Palec Jake'a pojawiły się pod moim podbródkiem i przechylił moją głowę, tak, żeby na niego spojrzał – W porządku. Pokażę ci. Na kolanach dostał się na krawędzi koi, gdzie był wciśnięty do ściany. Potem odwrócił się na bok, gdzie był naprzeciwko mnie. Następnie wskazał mi ręką. Westchnąłem. Teraz albo nigdy. Położyłam się obok niego. - Teraz połóż się na boku. – polecił. Szybko odwróciłam się, tak, że nie byłam do niego twarzą. Mój oddech uwiązał, kiedy poczułam jak tuli się do mnie. Jego ramię owinęło się wokół mojej talii, żeby zasłonić całe moje biodro. Potem położył brodę przy mojej szyi. Jego oddech był ciepły na mojej skórze, kiedy zapytał – Wszystko w porządku? Próbowałam uspokoić mój przyspieszony oddech. Prawda była taka, że czułam się dobrze będąc tak blisko niego. Mimo, że po prostu pocieszam go, czułam się niebezpieczne i nielegalnie dzieląc łóżko z Jake’m. - Abby, czy to jest w porządku? Jake rzadko stosował moje prawdziwe imię, więc wiedziałam, że naprawdę się martwi. Sięgnąłem w dół, żeby złapać jego rękę w moją. Ścisnęłam ją mocno, zanim spojrzałam na niego przez ramię – W porządku. Prawdziwy uśmiech, jaki mi podarował spowodował, że moje serce zatrzepotało – Dziękuję. Nigdy tego nie zapomnę. – obniżył głos i mruknął – Nigdy cię nie zapomnę. ~ 105 ~

Zamknęłam oczy i chciałam iść spać. Od ciepłego ciała Jake'a za moim, rytmiczne podnoszonej i opadającej piersi na moich plecach, nie zajęło mi długo, zanim zapadłam w głęboki, zadowolony sen.

~ 106 ~

Rozdział 6 Jake

udowne ciepło wykręcało się we mnie i przecięło poziom mojej

C

podświadomości. Nie próbowałem walczyć z obudzeniem się z tego

wyjątkowego snu. Przecież, poszedłem do łóżka sam, tak? Ale kiedy moje biodra automatycznie oparły się twardością w kształtny tyłeczek, czułem się tak bardzo realnie. Nie otwierając oczu, moja ręka zsunęła się prze klatkę piersiową wyśnionej dziewczyny do spodu jej piersi. Mały jęk, który jej uciekł równie dobrze mógł być mrożącym krew w żyłach krzykiem, bo kiedy zdałem sobie sprawę, że ta dziewczyna tak bardzo nie była częścią mojego snu, ale najgorsze w tym wszystkim było to, że molestowałem Abby. Szarpnąłem rękę jakby została oparzona. Na szczęście, spała jak zabita, a mój atak napalonego psa nie obudził jej. Delikatnie, wspiąłem się przez jej ciało i uciekłem z pryczy. Spoglądając wstecz, spojrzałem jak śpi. Szarpnęło mi za serce.

Nigdy przedtem nie miałem dziewczyny, która mnie pocieszała - dobrze, przynajmniej odkąd stałem się sławny. Dziewczyny po prostu chciały trochę sławy lub być w stanie powiedzieć, że mnie pieprzyły. Z naszym szalonym harmonogramem, to zbyt wiele kłopotów mieć dziewczynę. Przynajmniej tak, sobie powiedziałem. Odsuwając długi kosmyk blond włosów z twarzy, przetarłem czule policzek Abby, ale nadal nie poruszyła się. Zamiast tego, śliczne, lekko zachrapała, tak, że na pewno byłaby upokorzona, gdyby nie spała. Ona naprawdę była aniołem z nieba, do wytarcia moich łez i pocieszenia mnie, nie mówiąc już, że spała ze mną, kiedy wiedziała, że nie powinna. Kurwa. Dlaczego musi być tak piękna? Byłoby o wiele łatwiej, gdyby była jakaś średnią lub nawet brzydką dziewczyną. Nie, mój zbawca - mój anioł - musiał być męską fantazją. Z denerwowanym chrząknięciem, uciekłem do łazienki. Mimo, że byłem kuszony, nie zniżyłbym się dziś rano do robienia sobie dobrze. To nie było całkowicie tak, że miałem tą całą uczciwość – cholera, poprzedniej nocy w jakimś magazynku restauracji, pozwoliłem kelnerce obciągnąć. Było coś więcej, wiedziałem, żeby dojść, musiałem fantazjować o Abby. Zamiast tego, wziąłem zimny prysznic i obserwowałem jak moja erekcja kurczy się pod strumieniem. Jak tylko zakręciłem wodę, riff uderzył mnie jak pociąg mknący przez mój umysł. Zbiło mnie to z tropu, więc musiałem wesprzeć się o kabinę. Ściskając moje oczy, nuciłem na głos to, co wypełniało mój umysł. Pośpieszając spod prysznica, owinąłem ręcznik wokół talii przed wyjściem z łazienki. Normalnie bym poszedł nago do sypialni po moje ubrania, ale nie odważyłby się tego zrobić Abby. Kiedy już byłem ubrany, chwyciłem gitarę, notatnik, jakieś nuty i ołówek i ruszyłem do kuchni. Po włączeniu gwałtownie ekspresu do kawy, usiadłem przy stole. ~ 108 ~

Po nabazgraniu riffu, który słyszałem, popracowałem nad melodią. Kiedy to było robione, zacząłem wprowadzać do tego tekst, żeby pasował. Wszystkie emocje, które przeżywałem łączyły się w tym momencie. Zatrzymałem się tylko, dlatego, że moje wściekłe bazgranie spowodowało, że ręka dostała skurczu od nadmiernego pisania. Położyłem gitarę na kolanach i zacząłem grać muzykę, którą napisałem. Usuwałem i zmieniałem kilka akordów, zanim ponownie zacząłem. Zamykając oczy, skupiłem się na tekście w mojej głowie, kiedy grałem. Na dźwięk kogoś za mną, moje powieki otworzyły się. - Dzień dobry. – Abby mruknęła cicho. Spojrzałem na nią i uśmiechnąłem się – Dobry. Obudziłem cię? - Tak, ale to jest w porządku. - Przepraszam. Muza zdecydowała, że nie potrzebuje więcej snu. – skłamałem. Wiedziałem, żeby ze świrowała, jeśli powiem jej prawdę. Szarpnąłem głowę przez ramię i powiedziałem – Jest trochę kawy, jeśli chcesz. Oczywiście, prawdopodobnie zamiast tego potrzebujesz soku pomarańczowego. – mrugnąłem do niej – Nie chcę, żebyś przy mnie jeszcze raz zemdlała. Na moją uwagę jej policzki przybrały różowy odcieniem– Dzięki. Ale na razie ze mną dobrze. Skinąłem głową - Prawdopodobnie zatrzymamy się na jakieś śniadanie za godzinę lub coś koło tego. - Ok. – skinęła w kierunku notatnika z nabazgranym tekstem i akordami – Jak idzie? Skrzywiłem się – Dobrze, ale to nigdy nie zadziała. ~ 109 ~

- Dlaczego nie? – spytała, siadając na kanapie naprzeciwko mnie. - Wytwórnia chce bardzo konkretne rzeczy od nas, a to, - machnąłem notatnikiem – nie jest tym. Podciągając kolana do piersi, oparła brodę na szczycie nóg – Nie będziesz wiedział, do czasu aż do nich z tym nie pójdziesz. - Zaufaj mi, to się nie stanie. Przekrzywiła brwi na mnie – Och, przestań Panie Szklanka W Połowie Pusta. O czym jest? Z wahania odpowiedziałem – Umieraniu mojej matki. Jej twarz opadła – Och, Jake, tak mi przykro. – szepnęła. - Wiem. I dzięki. – kiedy zacząłem wyrwać słowa z notatnika, sięgnęła nad i chwyciła mnie za rękę. - Nie, nie rób tego. Zacisnąłem szczękę z determinacją – To nie zadziała, Aniele. Mam śpiewać o miłości, związkach i seksie. Wiesz, takiego typu bzdury. Piosenka o moim rozerwanym pieprzonym sercu, ponieważ moja matka umiera nie zamierza zrobić album, nawet singla. - A co z Tears in Heaven Erica Claptona. Posłałem jej miażdżące spojrzenie – To Clapton. Mógł powiedzieć dowolnej wytwórni, żeby się jebali, gdyby nie lubili jego piosenki. - W porządku. Daj mi chwilę. – bębniła palcami po stole przez kilka sekund– Ok, a co z In Loving Memory Alter Bridge? ~ 110 ~

Moje brwi zmarszczyły się w zdziwieniu – Naprawdę słuchasz Alter Bridge? Przewróciła oczami – Wbrew temu, co myślisz, że nie żyłam całe życie w dziurze czy improwizowałam z Jonas Brothers. Nie mogłem zwalczyć wyginających się warg w uśmiechu – Tak, Alter Bridge nie ma zarządzania marketingiem, tak samo jak nasza. - Naprawdę będziesz tu siedział i poddasz się tak łatwo na coś, do czego z oczywistością czujesz pasję? – poruszyła nogami, tak, że jej łokcie pochyliła się na stole – To nie brzmi jak zajebisty i niesamowity Jake Slater, jakiego znam. Skrzywiłem się na nią przez chwilę, zanim wziąłem sfrustrowany oddech – Dobra Pani Naprawię To, jak mogę to zrobić? Przechylając głowę, zagryzła dolną wargę, zamyślona – Co, jeśli wybrałbyś coś symbolizującego twoją matkę… - wiedziałem, że nie mogła się zmusić, żeby wyartykułować słowa. - Możesz być dużą dziewczynką i powiedzieć. Jej śmierć. – Abby zaczęła otwierać usta, ale uciszyłem ją – Tak, jest ci przykro. Wiem. Teraz dalej to gówno o symbolach. - Jak powrót w lata 60-tych, ludzie śpiewali piosenki z symbolami, przez kody FCC. Wiesz, jak w Mr. Tambourine Man Byrda, która mówi o handlarzu narkotyków i jestem pewna, że znasz Puff the Magic Dragon. Posyłając jej zirytowaną minę – Po prostu naturalnie, uważasz, że znam piosenki nawiązujące do narkotyków? Uśmiechnęła się – Nie miałam na myśli jakiegokolwiek przestępstwa. Roześmiałem się – Musisz wiedzieć, że nie brałem dragów od czasów szkoły, Aniele. ~ 111 ~

- Dobrze wiedzieć. Zrobiłem znak świętego – To zadzierało z moją kreatywność, więc chciałbym tylko powiedzieć nie. - Hmm, co z alkoholem? – zakwestionowała. Cholera, miała mnie. Nie mogłem powstrzymać zakłopotanego wyraz wypływającego na moją twarz – Tak, każdy z nas ma wady, tak myślę. – potem dałem jej notatnik – W porządku, myślisz, że powinienem napisać o śmierć mojej mamy symbolami - żeby emocje brzmi jak coś poza śmiercią. - Prawda. Siedzieliśmy w ciszy przez kilka sekund. Kiedy pstryknąłem palcami, Abby podskoczyła – Co jeśli podstawię śmierć osoby - jak koleś, z którym walczyłem dla mojej mamy? - Tylko zrób z niej dziewczynę - jedyna kobieta na świecie, którą kiedykolwiek kochałeś. - Dokładnie tak. Pokiwała głową z entuzjazmem – Publiczność w całości w to uwierzy. Spójrz na przykład na I Will Always Love You. Moje czoło zmarszczyło się z mieszaniu – Whitney Houston? - Nie, Dolly Parton to napisał, ale Whitney sprawiła, że stał się hitem. Uśmiechnąłem się – Aniele, wydaje się, że masz małego bzika na punkcie Dolly Parton, i to jest całkiem niepokojące. Abby zaśmiała się – Właściwie, to moja mama ma bzika na punkcie Dolly. Pochodzi z Sevierville w Tennessee, skąd też pochodzi Dolly. Tak, więc dorastałam ~ 112 ~

na wszystkich jej płytach, a mama czytała jej książki w dzień. W nich, Dolly wyjaśnia jak brzmi piosenka o opuszczeniu zakochanego, a tak właściwie jest o jej zerwaniu więzi ze swoim partnerem biznesowym i muzycznym, Porterem Wagoner. - Cóż za małą skarbnicą wiedzy jesteś. – dokuczałem jej. - Zaufaj mi, kiedy dorastasz w miejscach o sporadycznej elektryczności lub całkowitym jej braku, można dowiedzieć się jak zabawić się samemu. Dla moich braci i mnie, była to nauka gry na instrumentach i pisanie piosenek. Dla mojej mamy, był to książki. Zabrałem ołówek zza mojego ucha, chwilowo nadgryzając jego gumkę – Hmm, tak, nawet, jeśli śmierć skurwiela kradnącego moją dziewczynę, to nadal uważam, że większość tekstu zadziała. Oni po prostu muszą ją jakoś podrasować. I zdecydowanie uważam, że melodia zadziała. – poprawiłem gitarę na kolanach – Co myślisz o czymś takim? – zapytałem, zanim zagrałem kilka akordów. Zamknęła oczy, Abby pozwoliła muzyce ją obmyć – Wow, to jest dobre. Bardzo dobrze zapada w pamięć. - Tak myślisz? Gdy otworzyła oczy, spojrzałem na nią uważnie. Normalnie, nie chcę czy nie potrzebuję nic przekonywującego mnie o moim dziele, z wyjątkiem garniturków z wytwórni. Ale tym razem, desperacko chciałem zapewnieni od Abby – Tak. Nawet odkładając to, co wiem o znaczeniu utworu, chcę płakać tylko słuchając muzyki, a nawet nie dodałeś jeszcze słów. - Dziękuję. Daj mi kilka minut, dobrze? - Oczywiście. – gdy poszła po szklankę soku pomarańczowego, wziąłem się za przerobione tekstu. Kiedy byłem zadowolony, że miałem emocje tam, gdzie je ~ 113 ~

chciałem, odłożyłem ołówek. Nie wiem, jak długo koncentrowałem się nad piosenką. To musi być dość chwilę, bo szklanka Abby była pusta. Siedziała cierpliwie przede mną. - Gotowa? Skinęła głową. Skupiając się na Abby, zaśpiewałem wszystkie słowa, jakie miałem w sobie. Łzy błyszczały w jej niebieskich oczach, a potem spływały po policzkach – Och, Jake. – mruknęła. - Myślisz, że to jest to? Jej dłoń ściskała się przy swoim sercu – Zapiera dech w piersiach. – siedzieliśmy tam przez chwilę wpatrując się w siebie, aż Abby w końcu wytarła wilgotne oczy. Następnie mały dreszcz przeszedł przez nią i westchnęła. - Wszystko w porządku? Bez odpowiadania mi, Abby wstała z krzesła – Dokąd idziesz? – zapytałem. - Po gitarę. To pewnie nic, ale po prostu wpadłam na pomysł. Chwyciłem ją za rękę – Nie, nie, przyniosę ją. -Ale… Podniosłem rękę, żeby ją uciszyć – Aniele, Rhys jest znany ze spania na golasa, a ja nie jestem pewien, czy twoje dziewicze oczy są całkiem na to gotowe. Szkarłatne plamy zalały jej policzki i nie kłóciła się ze mną. Potem pobiegłem korytarzem autobusu. Leżąc na brzuchu, Rhys chrapał jak niedźwiedź, a jego nagi tyłek sterczały spod kołdry. Tak jak podejrzewałem, dałby jej pełny widok. ~ 114 ~

Zanim Abby zabrała swoją gitarę, wydarła kartkę papieru z mojego notatnika. Nie mogłem jej nie zapytać - Myślisz, że możesz zrobić to lepiej? Z wściekłością pokręciła głową– Nie, nie, mam na myśli sposób, żeby ją wzbogacić. – na to, co mogłem tylko sobie wyobrazić był mój intensywnie sceptyczny wyraz twarzy, więc dodała – Musisz mieć historię z obu stron, i jego historię i jej. - Duet? - Tak. Teraz, przez chwilę bądź cicho. Zaśmiałem się z Abby zaczynającej bazgranie słów - Aniele, czy kiedykolwiek wcześniej pisałaś piosenkę? -Nuh-uh, - wymamrotała, gdy straciła koncentrację. Po kilku minutach, w końcu spojrzała na mnie i posłała mi nieśmiałym uśmiech – Widziałam jak chłopcy zawsze to robią, ale nigdy nie próbowałam. Ale z jakiegoś powodu, dziś to jak… po prostu przyszło do mnie. - Podobnie jak nie możesz tego zatrzymać, nawet, jeśli próbowałaś? Jej oczy rozszerzyły się – Tak, właśnie tak. Uśmiechnąłem się – Myślę, że muza trafiła i do ciebie. - Hmm, nie wiem. – mruknęła. Wskazując w kierunku papieru, namawiałem – No dajesz, chcę to usłyszeć. Jej czoło zmarszczyło się, gdy gryzła wargi – Nie będziesz się śmiać, prawda? - Oczywiście, że nie. - Obiecujesz? ~ 115 ~

Położyłem dłoń na mojej klatce piersiowej – Słowo honoru harcerza. - Ok. – nachylając się, wyjęła gitarę z futerału i ułożyła ją na swoich kolanach. Wtedy z prawie absolutną doskonałością zagrała melodię, którą napisałem wcześniej. Kochanie, to łamie moje serce, zostawić cię tu - rozbitego i samotnego. Z nikim, kto pozbiera lub złagodzi twój ból. Nie ma nic, czego bym nie zrobiła dla Ciebie czy dla Twojej miłości Każda chwila, jaką miałam z Tobą była niesamowitym darem z góry. Będę owijać się wspomnieniami, tak jak kocem na zimno miażdżące moją duszę. I choć nie mogę zostać, będę z Tobą każdego dnia. Kiedy skończyła śpiewać, ciągle grała melodię. Mógłbym powiedzieć, że natrudziłem się, żeby na mnie spojrzała. Wreszcie odważyła się troszkę zerknąć. - To jest, kurwa, niesamowite! - Serio? - Cholernie tak. Musimy nagrać to razem. Jej palce pominęły akordy, co wywołało fałsz na gitarze – Żartujesz, prawda? - Nie, jestem w pełni i całkowicie poważny. Po za tym, mamy napisany utwór na listę przebojów. Jej niebieskie oczy rozszerzyły się w strachu, Abby pokręciła wściekle głową – Ale nigdy nie nagrywałam. To jest ważny utwór, więc musisz mieć kogoś z większym doświadczeniem, kto zrobi to poprawnie. ~ 116 ~

Pochyliłem się, by wziąć ją za rękę – Ja bym nawet nie napisał tego cholerstwa, gdyby nie ty. Jako lepszy wokalista, nie wyobrażam sobie znaleźć innej partnerki do duetu. – posłałem jej uspokajający uśmiech i dodałem – Poza tym, nie chcę nagrywać tej piosenki, chyba, że mogę nagrać ją z tobą. - Naprawdę? - Tak, tak, więc odpuść sobie sprzeczanie ze mną na ten temat. Uśmiechnęła się – Dobra, ale tylko, dlatego, że nalegasz. - Dlaczego nie spróbujemy teraz dopasować do siebie te obie części? Kiedy Abby i ja przeszliśmy przez piosenkę kilka razy, chłopaki zaczęli wstawać. Brayden pomachał do nas przed skoczeniem pod prysznic, gdy Rhys pojawił się ubrany i z doskonale wystylizowanym blond włosami. Bez słowa do nas, usiadł przy stole i słuchał uważnie. Zamykając oczy kilka razy, mogę powiedzieć, że wyobrażał sobie, jak zagra swoją rolę – To jest zajebiste, bracie. – powiedział, kiedy skończyliśmy. Podniosłem wzrok z mojej gitary, żeby mrugnąć do Abby. Nagrodziłam mnie jednym z najbardziej rozpromienionych uśmiechów, który spowodował pojawienie się dołeczka w jej policzku – Tak myślisz? – zapytałem. - O tak. Laski będą robiły się mokre na całą tą złość, walkę o kobietę, którą kochasz. - Myślę tak samo. Myślisz, że chłopaki to zaczają? Rhys pokiwał głową – Bray wydobędzie wszelkie emocję przez akustyczne brzmienie. Wiesz, jakim jest naiwniakiem. Roześmiałem się – Zgadzam się, zarówno o akustyce i że Brayden jest cipką. ~ 117 ~

Zanim Abby mogła opieprzyć mnie o słowo, którego najbardziej nienawidziła, AJ wychylił się z jego pryczy i przyszedł ku nam – Co wy, kretyni, robicie tak wcześnie? – zapytał. Jego ręka, jak na autopilocie, powędrowała do swojego krocza, żeby obowiązkowo podrapać się po jajach, a następnie jego oczy rozszerzyły się, kiedy uświadomił sobie, że Abby też jest przy stole – Mój błąd. – mruknął pod nosem. Mimo, że pochyliła głowę, złapałem jej uśmiech, który pojawił się jej na ustach, przez zachowanie AJ’a. - Jest prawie dziewiąta. Zatrzymujemy się na śniadanie za kilka minut. – odpowiedziałem. AJ jęknął i potarł twarz – Dziewiąta? Jezu, to równie dobrze może być pierzony świt. Abby zaśmiała się – Niech zgadnę. Nie jest rannym ptaszkiem? -Cholera, nie. – jego wzrok padł na notatnik i gitary – Whoa, wstrzymaj telefon. Nie mów mi, że wy ludziska napisaliście piosenkę? - Tak, właśnie napisaliśmy duet. Czy to nie jest niesamowite? – Abby wybuchła. Ciemne brwi AJ wystrzelił w górę do jego włosów, zanim jego oczy zamknęły się na moich. Mimo, że czułem się jak absolutna cipka, wiłem się pod jego intensywnym spojrzeniem. Głównie, dlatego, że wiedziałem, że mój sekret ujrzy światło dzienne i zmieni to jeszcze bardziej sytuację z Abby. Z uśmieszkiem, AJ skrzyżował ręce na jego szerokiej piersi – O tak, to coś więcej niż po prostu niesamowite. To jest kurewsko niesamowite, biorąc pod uwagę tego kolesia, który nigdy, przenigdy nie pozwala nikomu brać udziału w sesji ~ 118 ~

pisania. Mam na myśli, nawet nie współpracuję razem z Bray’m, każdy z nich po prostu pisze swoją część, a potem łączą je ze sobą. Abby patrzyła na mnie w zupełnym niedowierzaniu – Ale ja… ja nie wiedziałam. Powinieneś mi powiedzieć, że chcesz prywatności lub że… - Nie, jest w porządku. – mruknąłem, spoglądając przez okno na krajobraz, kiedy zjeżdżaliśmy z międzystanowej. - Może mówisz tak teraz, ale po prostu poczekaj, aż Bray usłyszy o tym. – AJ powiedział. Uderzył mnie w plecy – Oczywiście, nie mogę powiedzieć, że cię winię. Kto by nie chciał tworzyć muzyki z Aniołem? Słowa AJ miały taki sam efekt jak zaciągnięcie ciemnej, ciężkiej peleryny na moje nieprzetworzone i otwarte emocję. Bez względu na otwartość i uczciwość Abby, nie namówiła mnie na automatycznie wyłączenie się. Rada mojej matki odbiła mi się echem w uchu, żebym dał Abby szansę i że może los zetknął nas ze sobą. Jej słowa w połączeniu z tym, co się stało ostatniej nocy i dziś rano sprawiło, że miałem gulę w gardle, walczyłem o oddech. Bez słowa, wypadłem z mojego siedzenia i odszedłem korytarzem do sypialnia. Otworzyłem drzwi, żeby znaleźć ubierającego Braydena – Gdzie się pali, człowieku? – zapytał. - Nigdzie. Musimy się tylko, kurwa, pospieszyć i zjeść, więc będziemy mogli wrócić na drogę. Bray posłał mi zabawne spojrzenie przed opuszczeniem sypialni. Kiedy wsunąłem dżinsy i narzuciłem czystą koszulę, nie poszedłem z powrotem do salonu, aż byłem pewien, że zaparkowaliśmy. Kiedy autobus wreszcie zatrzymał się, nie mogłem wysiąść z niego dość szybko. Nie powiedziałem nic do Abby, ani chłopaków. Nie mogłem być dłużej z Abby. Jej obecność robiła małe szczeliny w moim starannie wybudowanym murze ~ 119 ~

emocji. Ona zbyt szybko i zbyt wcześnie się do mnie dostaje. Żadna kobieta, tylko moja matka znała prawdziwego mnie, a ja nie zamierzał na to pozwolić Abby. Więc wyciągnąłem tyłek z autobusu i zacząłem szybko iść przez parking. - Jake? – Brayden zawołał mnie. - Musi iść się odlać czy coś. – Rhys odpowiedział. Ignorując ich, otworzyłem drzwi restauracji i wyciągnąłem moją szyję, żeby znaleźć łazienkę. W środku, ochlapałem twarz wodą i próbował poprawić wygląd. Obraz błysnął mi przed oczami – była niemal identycznie niewinna jak Abby. Nazywała się Stephanie, była moją pierwszą i jedyną miłością. Miałem osiemnaście lat, kiedy pierwszy raz ją spotkałem – była praktykantką w studiu tańca mojej matki. Spotykaliśmy się przez dwa lata, zanim podjąłem decyzję rzucenia uczelni i ruszenia w drogę z chłopakami. Gdy nie mogłem dać jej zaangażowania, którego potrzebowała, nie tylko zerwała ze mną - porwała mi serce na strzępy. Oczywiście, utwory napisane z tego piekielnego doświadczenia, napędzały Runaway Train do sławy. Nigdy nie otworzyłem się dla innej dziewczyny, aż do teraz, kiedy cały mój świat, cholernie wymyka mi się spod kontroli. Nie mogłem pozwolić zatrzymać uczuć, jakie przeżywam z Abby. Po zebraniu się, tak jak mogłem, wyszedłem z łazienki i skierowałem się do śniadania w formie bufetu. Z wypełnionym talerzem po brzegi, odwróciłem się i udałem w poszukiwaniu miejsca do siedzenia. Na widok Abby siedzącej z innymi facetami, szybko przeszedłem obok ich stolika, żeby usiąść z Frankiem i niektórymi technikami. Kątem oka, widziałem lekko zdziwioną Abby, z zranionym wyrazem twarzy. Jej reakcja spowodowała, że dźgnąłem moje francuskie tosty z trochę większą determinacją niż powinienem. Tak, jestem draniem za ignorowanie jej, po tym ~ 120 ~

wszystkim, co było w nocy i dziś rano. Ale nie mogłem otwierać się na nią i czuć to, co czuję. To był, kurwa, wypisany w to wrak pociągu. - Dobrze się dzisiaj czujesz? – zapytał Frank. - Dobrze. – wymamrotałem przez bekon. - Jake... - Nie chcę o tym rozmawiać, dobrze? - Dobrze, synu. – po zrobieniu zamyślonego łyku kawy, zwrócił się do mnie z nierównym oddechem – Tak dla twojej informacji, twoja mama zadzwoniła do mnie dziś rano. Zakrztusiłem się sokiem pomarańczowym. Po ataku kaszlu, spytałem – Dzwoniła? Frank skinął głową – Wie, że Sally do ciebie dzwoniła, chciała się upewnić, że będę miał na ciebie oko. Boi się, że będziesz... destrukcyjny. Zadręczając się ponownie myślą o mojej umierającej mamie, pocięło to moją duszę, oddychałem z trudem. Nudności rozbiły się we mnie, bałem się, że zwrócę swoje śniadanie. Wiedziałem, że muszę ponownie z nią porozmawiać. Więc wstałem z krzesła i wybiegłem z baru. Kiedy odebrała telefon, spytałem – Dlaczego? Mama westchnęła – Myślałam, że tak będzie najlepiej. - Myślałaś, że nie mówiąc swojemu jedynemu dziecku, że jesteś umierająca jest najlepszym pomysłem? Czy wiesz, jak chore i wypaczone to jest? - Nie chciałam cię zdenerwować na zaledwie kilku tygodni przed zakończeniem trasy. ~ 121 ~

Sfrustrowany warkot wyszedł z mojego gardła – Po pierwsze, przestaniesz stawiać mnie i każdego innego na pierwszym miejscu? To jest czas, żeby być pieprzoną egoistką. To znaczy, jesteś… - zamykając oczy, nadal nie mogłem się zdobyć na wypowiedzenie tych słów. - Kochanie, będzie dużo czasu dla nas, żeby się pożegnać, kiedy skończysz trasę. - Pieprzyć to. Wracam do domu. - Nie, Jacob, nie. - Słuchaj, chłopaki zgadzają się. Cholera, nawet Rhys jest gotowy użyć tego, czego nauczył się w szkole prawniczej i postawić się kierownictwu, jeśli zrobią nam jakieś problemy. - Nadal jestem twoją matką i mówię nie. Dręczony szloch dusił się w moim gardle. Przyłożyłem mocniej telefon do ucha, kiedy starałem się trzymać emocje i rozsądek w ryzach – Ale my nie mamy wiele czasu ze sobą. Jak możesz być tak cholernie okrutna i odmówić mi jednej chwili z tobą? - Jacob, twój język jest absolutnie okropny! – zbeształa mnie. - Przestań! Nie chcę słyszeć o tym, co robię źle, w porządku? - Spójrz, to są ciężkie czasy dla wszystkich, kochanie. Istnieje wiele osób, które pracują dla ciebie i zależą od ciebie, a także ich rodziny. – kiedy zacząłem protestować, westchnęła – Jestem teraz bałaganem, kochanie, zarówno emocjonalnie jak i fizycznie. Nie chcesz mnie widzieć w takim stanie. Zanim wcześniej wiedziałam na pewno, czy to śmiertelne, zaczęłam ponowne leczenie. To mnie rozbiło. Więc daj mi kilka tygodni, w porządku? – na jej pociąganie nosem, ~ 122 ~

załamałem się – Kochanie, chcę, bardziej niż cokolwiek mieć miesiąc lub dwa by po prostu być twoją matką i dbać o ciebie, zanim ty będziesz musiał zadbać o mnie. Łzy spływały mi po policzkach, kiedy myślałem o wszystkim, przez co przechodzi tylko mając czas, żeby być mamą dla mnie – Dlaczego musisz taka być? Roześmiała się - Jacob, to jest upór, który oboje dzielimy, pamiętasz? - Kocham cię... na Boga, kocham cię. – zaryczałem. - Wiem kochanie. Tak wysoko jak niebo, pamiętasz? Płakałem tak mocno, że nie mogłem odpowiedzieć. Mimo, że nie mogła mnie zobaczyć, skinąłem głową w uznaniu na frazę, jaką uczyła mnie, jako dziecko. Wiesz jak bardzo cię kocham, Jacob? Tak wysoko jak niebo, Mamo! To prawda, słodki chłopcze. - Jacob. – moja mama zaczęła miękkim, kojącym głosem, który wykorzystywała odkąd byłem dzieckiem – Wiem, że to trudne, ale spróbuj zostawić to wszystko za sobą. Skoncentruj się na swojej muzyce. Znajdź ucieczkę w niej, a przez następne trzy tygodnie, dawaj swojej publiczności najlepsze koncerty jak to możliwe. I każdej nocy to rób, bądź pewny, że napełniasz mnie dumą dla swoje siły i odwagi. Tyłem dłoni próbowałem wycierać zapłakany i zasmarkany bałagan na mojej twarz – Dobra, spróbuję. - To mój chłopak. Będę dzwonić do ciebie każdego dnia. - No raczej. ~ 123 ~

- Będę. Kocham cię, kochanie. - Ja też cię kocham. I z tym, już jej nie było. Zbierając się w sobie, oparłem dłonie na kolanach. Moje ciało falowało i trzęsło, kiedy próbowałem zebrać się. - Jake? Ściskając zamknięte oczy, chciałem, żeby odeszła. Nie mogłem sobie z nią radzić, w szczególności nie tak – Nie teraz. – mruknąłem. Owinęła swoje ramiona wokół mojej tali – Kochanie, co się stało? – Bree zanuciła mi do ucha. - Cholera, nie będziesz w stanie zrozumieć. Poza tym mówiłem, nie chcę o tym, kurwa, mówić, dobrze? Owinęła się wokół mnie, wsunęła palec pod moją brodę i zmusiła mnie, żebym na nią spojrzał – Och, Jake, wyglądasz okropnie. - Dzięki. – jęknąłem. - Przykro mi, że nie było mnie wczoraj. Zaufaj mi, jeśli masz zamiar wyglądać tak, gdy odejdę, po prostu rzucę pracę. – zażartowała. - Ledwo pracujesz. To cud, że jeszcze cię nie zwolnili. Roześmiała się – To jest zaleta pracy dla dziadka w usługach handlowych. To jest ciężka rodzinna praca. - Cokolwiek. - Poza tym, on lubi móc powiedzieć wszystkim, że mam wolne w pracy, żeby rozerwać się z Jake'iem Slater z Runaway Train. ~ 124 ~

Walczyłem z ochotą powiedzenia jej, że jej dziadek ma dość pobieżne pole widzenia, żeby cieszyć się tym, że była groupie, dołączając do mnie na różnych przystankach trasy. Język Bree przebiegł po płatku mojego ucha, powodując u mnie dreszcz – Mogłabym pracować dla ciebie w pełnym wymiarze czasu. Bo uwierz mi kochanie, to burzy moją prawdziwą pracę, która trzyma mnie z dala od ciebie i twojego fantastycznego kutasa. – powiedziała przeciągle. Pożądanie w jej głosie spowodowało, że mój zdradziecki fiut zadrgał. - To prawda? - Hmm, hmm. – uśmiech wykrzywił jej usta – Tęskniłeś za mną? Prawda była taka, że nie. Pewnie, brakowało mi seksu, ale nigdy, przenigdy nie będzie czegoś silniejszego między mną a Bree. Ale teraz bardzo potrzebuję emocjonalnej ucieczki, a to jest jedyną rzeczą, jaką mogę zrobić, żeby pozbyć się moich pokręconych problemy z umysłu – Tak, tęskniłem. - Hmm, chcesz mi pokazać, jak bardzo, gdy będziemy z powrotem w autobusie? - Tak, ale najpierw muszę się najebać. Roześmiała się – Jest ledwie dziesiąta godzina, Jake. - Mam to w dupie. Idź i powiedz tacie, że chcę jego piersiówkę - tą z dobrą rzeczą w niej. - Okejjjj, skoro tak mówisz. – przebiegła dłońmi przez moją klatkę piersiową – Po prostu zmarnieje, gdy nie doprowadzisz mnie do krzyku, co najmniej trzy razy. Wymusiłem uśmiech na moich ustach – Teraz, dlaczego miałbym to zrobić? ~ 125 ~

~ 126 ~

Rozdział 7 Abby

M

ogłam tylko przesuwać jedzenie po talerzu, po tym jak Jake nie chciał siedzieć przy moim stole. Próbowałam zrozumieć, że to nie

było tak naprawdę przeciwko mnie. Może potrzebował trochę przestrzeni od AJ’a, który czepiał się naszej sesji pisania albo może chciał spędzić czas razem z technikami i załogą. Oczywiście już otworzył się dla mnie znacznie bardziej niż dla kogokolwiek innego, więc myślę, że potrzebuje czasu, żeby to wszystko przetworzyć. Musiałam pamiętać, że będę całkowitą suką, gdy zwalę na niego zbyt dużo winny, on przechodzi teraz przez piekła z powodu choroby matki. Ledwie znamy się dwadzieścia cztery godziny, więc nie jest mi nic winien. Ale w głębi duszy, jego zachowanie przebiło moje serce kłując w moją duszę. Gdybym

pozwoliła sobie, może naprawdę poczułabym coś do niego - coś więcej niż sympatię i współczucie. Mógłby nawet może zostać z… nim. Kiedy zobaczyłam Jake’a wstającego z krzesła i jak burzy wychodzącego z jadalni, zajęło to całą moją silną wolę, żeby nie pójście za nim. Zamiast tego, próbowałam skoncentrować się na opowieści Braydena o jego dzieciach lub o Rhysu, którego rodzice prawie wyparli się go, bo po roku zrezygnował z Ligi Bluszczowej 11 na otaczające go życie z zespołem. AJ demonstracyjnie milczał, a od czasu do czasu, złapałam go jak patrzył na mnie. Gdy zaczęliśmy wracać do autobusu, chwycił mnie za ramię. Kiedy odwróciłam się, wyraz jego twarzy był zasmucony – Zaczynasz lubić Jake’a, prawda? - Nie! Dlaczego pytasz o takie rzeczy? Kąciki jego ust uniósł się w chytrym uśmieszkiem – Nazwij to moją latynoską intuicją. - Czekaj, myślałam, że to miała być irlandzka intuicja. - Chcesz powiedzieć, że my, Meksykanie nie możemy też jej mieć? Z ulgą chichot uciekł z moich ust – Taa, myślę, że to możliwe. AJ roześmiał się – Cokolwiek to jest, mam na myśli to, co powiedziałem. – kiedy zaczęłam protestować, podniósł rękę – Wiesz, że to szalone, ale po tym jak cię poznałem, pomyślałem, że postaram się być przez chwilę tym mężczyzną dla kobiety. Sprawdzić, czy twoja anielska natura może mnie oswoić. – mrugnął do mnie, a ja przewróciłam na niego oczy, ale i roześmiałam się wbrew sobie – Ale po ostatniej nocy i poranku, zdałem sobie sprawę, że to nie ma sensu. – kiedy wiatr zawiał długimi kosmykami włosów na moją twarz, AJ wyciągnął rękę i odsunął je – 11

osiem prestiżowych uniwersytetów we wschodniej części USA

~ 128 ~

Mogłem pójść na całość w średniowieczne i walczyć o ciebie, ale to nie ma sensu. Ty i Jake wydajecie się jakbyście mile magnetyczne przyciąganie. Zanim mogłam się powstrzymać, bezradośnie rozśmiałam się – Tak, mogę nazywać tą twoją teorie o magnetycznym przyciąganiem bzdurą, biorąc pod uwagę, że dziś rano skierował się do innego stolika. Nie wspominając, że puścił się z tą kelnerką z baru… - ciepło zalało moje policzki, kiedy zdałam sobie sprawę, że powiedziałam za dużo. AJ pokręcił głową – Dziś rano to była moja wina, dając Jake’owi gówno o pisaniu piosenek. A kelnerka... dobrze, mogłaś go rozwinąć, jestem pewien, że była bardziej niż chętna do zaopiekowania się nim przez to, że jest Jake’em Slater z Runaway Train, a nie, dlatego, że jest Jake’em, przystojnym facetem, który ma do czynienia z wieloma nieatrakcyjnymi demonami. Spoglądając w dół, zdarłam butami o nierówny chodnik – AJ, zrozum, doceniam uczciwość, ale nie sądzę, że cokolwiek wyjdzie między mną a Jake'm. – zanim zdążył cokolwiek innego powiedzieć, podniosłam rękę – I nic się nie stanie z tobą. Chcę, żebyśmy zostali przyjaciółmi, dobrze? - Oczywiście, Aniele. Wszystko, co zechcesz. – potem owinął rękę na moim ramieniu i poprowadził mnie do autobusu. Frank i Brayden stali w kuchni, podczas gdy Rhys rozparł się na kanapie. - Dobra, idę szybko skoczyć do sklepu spożywczego, a potem wracamy z powrotem na drogę. –Frank powiedział. Spojrzał wokół wnętrza autobusu – Gdzie jest Jake? Myślałem, że może pojedzie ze mną? - Nie wiem. Nie widziałem go od śniadania. – Brayden odpowiedział. Frank skrzywił się – Pozwól mi iść go poszukać. ~ 129 ~

Brayden z Frankiem wymienili porozumiewawcze spojrzenia – Pójdę z tobą. Podczas gdy udali się na poszukiwania Jake'a, AJ spojrzał na mnie – Chcesz pograć w gry wideo, Aniele? Zmarszczyłam nos – Nie, dziękuję, myślę, że jest mi tak dobrze. Pouczę się trochę. - Jak chcesz. – AJ popchnął nogi Rhysa z kanapy – Chcesz koleś, żeby sprać twój tyłek? - Taa, dobrze, kretynie. Wiesz, że za każdym razem wytarzam podłogę tobą. – Rhys odpowiedział. Jak tylko zaaklimatyzowali się do maratonu Call of Duty, udałam się korytarzem do sypialni. Wykopałam mój gigantyczny pakiet notatek do egzaminu pielęgniarskiego wraz z niektórymi z moimi książkami z walizki. Wróciłam do salonu i opadłam. Leniuchowałam na kanapie, bilansując otwartą Anatomią i Fizjologią na moich kolanach, podczas gdy AJ i Rhys krzyczeli przekleństwa na siebie nawzajem. Piętnaście minut minęło, zanim czerwony na twarzy i łapiący oddech Brayden pojawił się. Szedł schodami, mrucząc coś pod nosem. Opadając naprzeciwko mnie, szarpnął magazyn ze stołu. Z jego drżących rąk, mogę powiedzieć, że był czymś wkurzony. To wtedy Jake zachwiał się po schodach autobusu z długonogą, czarnowłosą boginią. I nie mogłam nic pomóc, ale westchnęłam, kiedy ból przeciął moja klatkę piersiową. Jego widok z inną dziewczyną – jedną, z którą nie mogłam konkurować, gdy szło o seksapil – spowodowało, że musiałam wziąć kilka rozpaczliwych oddechów. Nóż, jaki czułam był wbity w moja pierś i skręcony na jego widok, takiego zmarnowanego. Jake kołysząc się tam i z powrotem przeszedł obok mnie, nie ~ 130 ~

był Jake’m, którego trzymałam, gdy płakał czy tym, z którym tworzyłam muzykę dziś rano. Ale to boli tak bardzo, zapomniał o moim istnieniu. Prawie zbyt szybko uwierzyłam, że mogłam pokonać jego mury przez pęknięci, które już naprawił. Dobre, Abby. Naprawdę myślałaś, że pocieszając Jake’a i napisaniu z nim piosenki, magicznie stanie się innym facetem? Pieprzona szansa. Jake Slater zawsze będzie chciał tylko jednej rzeczy od kobiet, i jest to seks. On jest z najważniejszej lig seksualności, a ty nie jesteś nawet zespołem gospodarza. Otrząsnęłam się z mojego własnego deprawującego monologu wewnętrznego przez ramię bogini owijające się wokół talii Jake'a, gdy jej język lizały jego szyję. Jego wzrok zamigotał na mój, zanim odwrócił się z powrotem do chłopaków – Zamawiam sypialnię. - Miałeś sypialnię wczoraj. – AJ uargumentował. - Spokojnie, złośliwcu, nie będę potrzebować jej długo. – Jake odpowiedział, seksowny uśmiech pojawił się na jego ustach. - Nie doceniasz swojej wytrzymałość, kochanie. – brunetka odparła. Nie mogłam powstrzymać jęku, który uciekł z moich usta, gdy jej ręka opuściła jego talię do jego namiotu, pracując na dżinsach Jake’a. - Weź go do sypialni. Jest tu kobieta. – Brayden rzucił w niego magazynem. Kiedy wybrzuszenie zaczęło rosnąć, Jake ponownie wwiercał swoje szkliste oczy we mnie. Zaczerwieniona schowałam głowę w mojej książce – Zapraszamy do nas, Aniele. Bree nie przeszkadza dzielenie się mną, prawda? Szarpnęłam mój podbródek. Więc to jest Bree – groupie, z którą pomylił mnie w łóżku.

~ 131 ~

Spojrzała na mnie i wzruszyła ramionami – Tak długo, jak wysiadam, nie obchodzi mnie to. – ale jej mowa ciała powiedziała mi, że zatrzyma Jake'a tylko dla siebie i niedługo wydrapie mi oczy jak tylko dotknę Jake’a. - Co mówisz? Chcesz, żebym wziął cię bardzo szybko? Pokazać, jak to jest być wreszcie z mężczyzną? - Jake wybełkotał. Wydyszałam z przerażeniem, gdy AJ wystrzelił z kanapy. Niski pomruk wybuchł z jego gardła, zanim pchnął Jake ze wszystkich sił, posyłając go zataczającego się do tyłu – Jesteś pijanym osłem! Depczesz na granicy z Abby, nie wspominając swojej okazji z nią. - Naprawdę? – Jake skontrował. AJ przechylił brwi – Tak, zwłaszcza po ostatniej nocy, nie mówiąc już o dzisiejszym poranku. Myśli o tym, co zaszło między nami, zdawała się lekko otrzeźwić Jake’a, a jego uśmiech zniknął. Połączenie żalu i wstydu wpełzło na jego twarz. Poklepałam ramię AJ’a, które trzęsło się z gniewu – Przestań, to jest w porządku. Choć doceniam męską zaciekłość, mogę zadbać o siebie. – wstając z krzesła, stanęłam przed Jake’m – Dzięki bardzo za ofertę, lecz twoja podła sugestia ‘wdrażania mnie’, a także pijacki stan, w jakim jesteś obecnie, nie tylko sprawia, że chce mi się wymiotować, ale sprawia też, że przechodzą mnie ciarki. Wierz mi, że gdybyś był ostatnim człowiekiem na ziemi, nigdy nie pozwoliłabym być ci moim pierwszym. Jake spojrzał groźnie na mnie, a potem szarpnął Bree do przodu w dół wąskiego korytarza, a następnie zatrzasnął drzwi sypialni. - Potrafi być taki kutasem. – Rhys mruknął z kanapy. ~ 132 ~

Starałam się nie pokazać, jak mnie to boli, więc szybko dodałam – Tak, ale dużo teraz krzywdzi z powodu jego mamy. AJ uniósł ręce z irytacją – Więc ma wymówkę za zapijanie swojego dupska przed południem i traktowania cię jak marny dupek? Zmusiłam się, na jego sceptyczną wypowiedź, do uspokajającego uśmiechu na moich ustach – W porządku. Naprawdę. Ale potem stało się bardzo jasne, że odgłosy z sypialni były nie w porządku. Jęki i wrzaski z sypialni roznosiły się echem przez kabinę. Ciepłe zalało moje policzki i pełzło bardzo powoli w dół mojej szyi. Chwyciłam mocniej krawędzie książki, rozpaczliwie chcąc doczołgać się do dziury i raczej umrzeć niż słyszeć dźwięki Jake’a posuwającego Bree. Również fakt, że chłopaki wydawali się całkowicie niewzruszeni przez hałasy dobiegające z sypialni. - Trzymaj. Te wydają się pomóc. – AJ zasugerował, wręczając mi dwie zatyczki do uszu. Spojrzałam na nich, gdy Jake wydał kolejny długi jęk – O tak, ssij mnie mocniej, kochanie! - Hm, po namyśle, sądzę, że pójdę zaczerpnąć świeżego powietrza. – wygramoliłam się z kanapy i popędziłam do przejścia. W chwili, gdy wysiadłam z autobusu, westchnęłam głośno. Nachylając się, oparłam łokcie na kolanach i próbowałam wyczyścić umysł z tego, co słyszałam. Kiedy tylko otrząsłam się, zaczęłam oddalać się od autobusu, jak najdalej to możliwe. Mój umysł zawirował myślami poza-kontrolą. Co ja sobie myślałam zgadzając się na pobyt w autobusie z trzema doskonałymi nieznajomymi i jednym niewyobrażalnie nieczułym kobieciarzem i dupkiem? Nie mogę tego zrobić. Nie mogę ~ 133 ~

ponownie spojrzeć na Jake’a, a już najmniej zostać w autobusie z nim. Po prostu poddam się i przegram zakład. Wyciągając szyję, próbowałam rozszyfrować, czy będzie to wystarczająco dobre miejsce dla mnie, żeby zostać, gdy autobus ruszył. Skrzywiłam się, gdy zdałam sobie sprawę, że jesteśmy na środku pustkowia i prawdopodobnie wiele kilometrów oddalonych od najbliższego lotniska. Mam poważne wątpliwości, czy taksówka przyjedzie tutaj. Czarny samochód z piskiem opon zatrzymał się obok mnie. Na szczęście otwarte okno ujawniło Franka – Hej Aniele, co ty tu robisz? - Och, ja, hm, po prostu potrzebuje trochę świeżego powietrza. Posłał mi porozumiewawczy uśmiech – Jake rozbrykał się z Bree? Zarumieniłam się, gdy schylałam głowę – Można tak powiedzieć. Zaśmiał się – Więc wskakuj. Możesz pojechać ze mną do miasta i kupić artykuły spożywcze. Przysięgam ci, że ci chłopcy przejadają żywności szybciej niż mogę ją kupić! - Brzmi jak moi bracia. – odpowiedziałam z uśmiechem – Jesteś pewien, że nie masz nic przeciwko? - To będzie dla mnie przyjemność. - W porządku. – otworzyłam drzwi tahoe i wskoczyłam do środka. Po tym jak zapięłam pas, Frank mrugnął do mnie – Wiesz, moje motywy nie były szczere, Aniele. - Naprawdę?

~ 134 ~

Uśmiechnął się, gdy położył nogę na pedał gazu – Tak, podróż pójdzie szybciej, jeśli dam ci zajęcie z listy. Zachichotałam – Tak myślałam. Kiedy pędziliśmy szosą od parkingu z autobusem, moja ciekawość Bree była silniejsza ode mnie. Wiercąc się w fotelu, zwróciłam się do Franka – Więc o co chodzi z Jake’m i Bree? Odetchnął głośno – Ta dziewczyna to tylko kłopoty, a ostatnią rzeczą, jaką Jake potrzebuje to więcej kłopotów w jego życiu. To znaczy, część mnie czuje, że jest mi jej żal. To nie tak, że ma najlepszych rodziców na świecie. - Och? – spytałam od niechcenia, próbując sprowokować go, żeby uzyskać więcej informacji. - Nie miałaś jeszcze przyjemność spotkać jej ojca? - Pracuje dla Runaway Train? - Tak. Lyle jest technikiem jak ja. – Frank zmarszczył nos z obrzydzeniem – Cóż, można powiedzieć, że wzbija się tylko o ile ma, za pomoc Bree, która dostaje się do rokersów.12 Westchnęłam – Na serio? On jest… jakby alfonsem? Frank zaśmiał się – Och, Aniele, nie mogę uwierzyć, że tak powiedziałaś. – spojrzał na mnie – To nie jest tak, że oficjalnie się prostytuuje. Ona zawsze gotowa jest pójść do wszystkich facetów i zaoferować się. Dołączała z Lyle na przystankach - jakoś zdobywa pieniądze na podróż. Ostatnio, ma oko na jednego rockmena, a nikt inny nie zrobi czegoś, z czego jej tatuś nie mógłby być bardziej dumny.

12

rockersi - brytyjska subkultura młodzieżowa, powstała w latach 60. XX wieku

~ 135 ~

Nagle utworzył mi się węzeł w gardle i nienawidziłam siebie za to – Jake’a? Skinął głową – Oczywiście, Jake tak naprawdę nie dba o nią - nigdy nie dbał o żadną z dziewcząt, odkąd jest z zespołem, który stał się sławny. One są po prostu przedmiotami zaspokajającymi jego potrzeby. – dał mi wymuszony uśmiech – I to, co tam chłopaki kiedykolwiek potrzebują. Mój umysł został zaatakowany przez straszne wspomnienia wybryków sypialnianych Jake'a – Taa. Zbyt źle, że staje sobie na drodze do bycia faktycznie przyzwoitym facetem. Frank gwałtownie odwrócił wzrok od drogi, aby przyszpilić mnie zaskoczonym spojrzenie – Nie mów mi, że lecisz na wdzięki Jake'a. Wierciłam się w fotelu – Właściwie, powiedział, że nie był całkowicie kretynem. – Frank oczywiście opiekował się Jake'm, więc nie było tak, że mogłam powiedzieć wszystko, co do niego czułam, co składało się głównie z tego, że Jake jest całkowitym i totalnym dupkiem. Tak, więc aby ograniczyć mój język, próbowałam skoncentrować się na Jake'u z ostatniej noc i naszej sesji pisania piosenki, a nie na jego zachowaniu z Bree – To znaczy, każdy facet, który kocha i uwielbia swoją matkę, nie może być całkowicie okropny dla wszystkich kobiet, prawda? – oczywiście, że może taki być, udowodnił, że się tobą interesuje, a następnie odrzucił cię na bok dla kogoś, kto da mu to, czego tak naprawdę pragnie – seksu. - Cieszę się, że widzisz przez jego twardą fasadą, tego prawdziwego wewnętrznego mężczyznę. Chodzi mi o to, kocham go, jakby jednym z moich synów, a nie mógłbym tego zrobić, gdybym nie wiedział, kim naprawdę jest. Przez kilka minut jechaliśmy wzdłuż autostrady w milczeniu, zanim Frank odchrząknął. Sposób, w jaki wiercił się w fotelu, wiedziałam, że ma zamiar wywołać

~ 136 ~

coś, z czym czuję się niewygodnie – Wiesz, Jake naprawdę mógłby wykorzystać dziewczynę taką jak ty. Patrzyłam na niego z zaskoczeniem – Chciałabym się śmiać, ale ty nie żartujesz, prawda? – kiedy pokręcił głową, mruknęłam pod nosem – Pierwsze AJ i teraz on. - Co takiego? - Nic. - Jestem bardzo poważny w stosunku do tego, co powiedziałem. Jake przeżywa teraz trudny okres i nadchodzi jeszcze gorszy. On nie potrzebuje ciemności, jak Bree. – odwrócił się z uśmiechem do mnie – On potrzebuje światła i cholera, jeśli ty masz takie piękne światło w sobie, Aniele. - Tak, dobrze, biorąc pod uwagę, że poprosił mnie żebym dołączyła do niego i Bree, jakieś dziesięć minut temu, nie sądzę, że naprawdę dba o jakieś moje światło, chyba, że jest między moimi nogami! Frank wytrzeszczył oczy z przerażeniem i zasysał oddech – O Boże. – mruknął, kiedy schylił głowy z zmartwieniem. Rzeczywiście tak po prostu powiedziałam to Frankowi? Dwadzieścia cztery godziny w autobusie z bandą sprośnych facetów całkowicie zniszczyło moje wszystkie maniery, jakie wpoili mi rodzice – Przepraszam. To było zupełnie nie na miejscu. - Ja, hm… - wyjąkał. Ciepło zalało moje policzki – To, co miałam powiedzieć, to doceniam zadnie na temat Jake’a, nigdy nie zainteresuję się dziewczyną jak ja. Jesteśmy różni i chcemy różnych rzeczy od ludzi, z którymi się spotykamy. – skrzywiłam się – To znaczy, Jake się nie umawia.

~ 137 ~

Frank wziął kilka chwil, żeby wchłonąć mój komentarz – Mógłby, gdyby dano mu szansę. Prychnęłam pogardliwie – Czy my tutaj mówimy o tym samym facecie? - Dlaczego mam podejrzenie, że twoje uczucia i reakcje mogłyby być ciut inne, gdybyśmy mieli taką rozmowę dziś rano? Zanim zdążyłam ugryźć się w wargę lub trzymać język za zębami, wypaliłam – Nie jestem złośliwą, małą suką. Ale nie wiesz jak bardzo boli ignorowanie mnie przez cały ranek, a następnie wybór Bree, dobrze? - Och, Aniele, przykro mi. Nie powinienem wspominać niczego. - W porządku. Po prostu starałaś się zwrócić uwagę na Jake'a. Ale nawet, jeśli nie zrobiłby tego, co zrobił i faktycznie dał mi więcej czasu niż minutę, nie wiem, czy mogłabym dzielić takie życie jak Bree z Jake'm. Frank zatrzymał się na odludnym parkingu Wal-Mart. Po zaparkowaniu SUV’a, wyłączeniu zapłon, zwrócił się do mnie – Słuchaj, kiedy przychodzi, co, do czego, jestem tylko starym pierdołą i wdowcem, który nie wiem za dużo, ale moją miłością była ukochana z liceum. Widziałem sposób, w jaki Jake patrzy na ciebie… - kiedy otworzyłam usta, żeby zaprotestować, podniósł rękę – I nie, to jest więcej niż jesteś kawałkiem mięska, który chce pożreć. – uśmiechnął się – Widział w przeszłości ładnie opakowaną na zewnątrz, ale i zobaczył wewnętrzne piękno. Gwarantuję, że to co robi dzisiejszego popołudnia z Bree to jest coś więcej niż tylko potrzebuje. Chciał oczyścić swój umysłu. – na mój jęk, wyją klucze i zawiesił na palcu – Więc zrób staremu przysługę i miej otwarty umysł z dodatkowym wybaczającym sercem, jeśli chodzi o Jake, dobrze? Bawiłam się klamką, próbując uniknąć intensywnego spojrzenia Franka – Mogę spróbować, ale nie składam żadnych obietnic. ~ 138 ~

Szeroki uśmiech pojawił się na twarzy Franka – Dobrze, cieszę się, że to słyszę. A jeśli to nie wypali, mam syna nie wiele starszego od ciebie. Roześmiałam się – Czy kiedykolwiek przestaniesz swatać? - Nie. – otworzył drzwi – No dalej. Chodźmy zdobyć trochę jedzenia dla chłopców.

~ 139 ~

Rozdział 8 Jake

D

ługi jęk wybuchł z moich ust, kiedy moje oczy z przyjemności wycofały się w głąb mojej głowy. Bree ujeżdżała mnie jak szalona

kowbojka. Jej palce wbiły mi się w biodra, akrylowe paznokcie rysowały znaki po mojej skórze. Odbiła się i odpychała się ode mnie, kiedy spotkałem się z jej szalonymi rucham – Kurwa. – mruknąłem, kiedy zacisnęła ścianki wokół mnie. Jeśli wiedziałem coś o Bree, to było jak mnie błagać i dać mi najlepszy seks, wraz z najlepszą głową jaką miałem kiedykolwiek w moim życie. Ale kiedy otworzyłem oczy, nie widziałem Bree wyginającej się w ekstazie. Zamiast tego, Abby siedziała na mnie okrakiem - wyraz z szeroko otwartymi oczami ze zdumienia. Patrzyła na mnie z miłością, a zakrytymi oczami, jak zawsze Bree robiła – Aniele? – kiedy nie odpowiedziała, mruknąłem – Abby. – uśmiechnęła się.

Podniosłem się, żeby zająć się ssaniem jej piersi w moich ustach. Zassałem sutek powodując jej jęczenie. - Tak, mocniej, Jake! – głos Bree ryknął przez sypialnie. Zamrugałem oczami, próbując pozbyć się wizerunku Abby z mojego umysłu. Tym razem, kiedy spojrzałem, nie było już Abby, ale Bree paznokciami ostro rysowała w dół mojej piersi, gdy ujeżdżała mnie. Wstrząśnięty tym, że miałem halucynacje, próbowałem skoncentrować się na wijącej postaci Bree. Co do cholery się ze mną dzieje? Miałem boginię seksu rżnącą mój umysł, a fantazjowałem o rumieniącej się dziewicy. Warknięcie uciekło z moich ust, kiedy odwróciłem Bree na plecy i zacząłem mocno w nią walić. - TAK JAKE! Tak, właśnie tak! – Bree krzyczała, uderzając mnie w dupę. Zassałem jeden z jej sutków w usta i złośliwie go ugryzłem. Krzyczała i zacisnęła mocniej swoje nogi wokół mnie. Ale kiedy podniosłem głowę z piersi Bree, Abby spojrzała na mnie – Och, chcę kochać się tak długo, Jake. Cieszę się, że jesteś moim pierwszym. Zamrugałem kilka razy, ale to Abby wciąż uśmiecha się do mnie. Przyjemność była wypisana na jej twarzy – Żaden mężczyzna wcześniej mnie nie doprowadził. Proszę, bądź pierwszy. – słysząc te słowa z jej ust, było moją zgubą, czułem, że zaczynałem drżeć. - Abby! O Boże, Abby, tak, tak! – wyjąkałem, kiedy doszedłem mocno w niej. Pokój stał się niesamowicie cichy – Coś ty, kurwa, powiedział? – Bree zażądał. Zanim mogłem opaść po uniesieniu, odepchnęła mnie od siebie – Ty dupku! - Jaki jest twój problem? – wydyszałem, próbując złapać oddech. - Nazwałeś mnie Abby, to palancie! ~ 141 ~

O kurwa... nazwałem. Nie tylko marzyłem o rżnięciu Abby, ale naprawdę powiedziałem jej imię, kiedy doszedłem. Bree pokręciła głową – Nie mogę, kurwa w to uwierzyć. Myślałam, że przesłyszałam się, gdy to powiedziałeś wcześniej, ale teraz wiem, że nie! Co, do cholery, Jake? - Nie wiem, dlaczego to zrobiłem. Jestem pijany. – przeczesałem palcami włosy, próbując opanować moje nerwy. To nie było tak, że należało się wyjaśnienie Bree była po prostu groupie, z którą często miąłem numerek. Bardziej byłem przerażony tym, co zrobiłem i tym, że chciałem to zrealizować. - To nie jest usprawiedliwienie! Rozmawiając o moich myślach na głos, mruknąłem – Pocieszała mnie wczoraj. Może to, dlatego myślałem o niej. - Taa, myślałeś o niej, kiedy pieprzyłeś mnie! – Bree wrzasnęła, wrzucając na siebie sukienkę przez głowę. - Robisz wielki problem z niczego. Nie jesteśmy na wyłączność, więc jesteśmy wolni, żeby pieprzyć czy fantazjować o kimkolwiek chcemy. - wtedy ledwo uniknąłem szpiki rzuconej we mnie – Jesteś szalona? – krzyknąłem. - Idź do diabła, Jake! – krzyknęła, zanim wybiegł z pokoju, pozostawiając czarny but, którym prawie walnęła mnie w głowę. - Muszę się napić. – mruknąłem, zanim zatoczyłem się na korytarzu. Przez szeroko otwarte oczy wyglądające na przerażenie, faceci jasno dawali do zrozumienia, że słyszeli to, co zrobiłem. Bez słowa do mnie, Bree wyszła jak burza z autobusu. AJ pochylił się do przodu – Koleś, ty poważnie właśnie wołałeś imię Abby? ~ 142 ~

Jęknąłem i ruszyłem do lodówki. Chwyciłem piwo i wziął dwa długie łyki. Kiedy wciąż spoglądali wyczekująco na mnie, wzruszyłem ramionami – Może. Nie mów mi, że nigdy nie powiedziałeś czegoś szalonego, kiedy dochodziłeś. - Za cholerę nie nazwałem dziewczyna złym imieniem. – AJ odpowiedział. Brayden pokiwał głową w zgodzie. Kiedy spojrzałem na Rhysa, dał mi zakłopotany uśmiech – W mojej obronie, to było trójkącik. Straciłem orientację, która była którą. Przewróciłem oczami – Spójrzcie, to nic. Bree spędziła ostatnie kilka miesięcy na próbie uwieszenia się mnie. Będzie lepiej, jeśli po prostu znajdę kogoś innego do pieprzenia po koncercie. Warkot pochodził z gardła Braydena – Kutas taki jak ty, zasmuca mnie dla mojej słodkiej, niewinnej dziewczynki, która wraca do domu. – mruknął, kiedy udał się do łazienki. Po trzaśnięciu drzwiami, AJ pochylił się w fotelu – Więc nie uważasz, że chcesz poświęcić chwilę, żeby zastanowić się, dlaczego krzyczałeś imię Abby? Rhys skinął głową – Fantazjowałeś o niej, kiedy to robiłeś? Skończyłem piwo i wyrzuciłem butelkę do kosza. Bez wahania, złapałem za kolejną. – Wstrzymaj się, człowieku. Idziemy dzisiaj usłyszeć występ zespołu kuzyna Bray’ego, pamiętasz? – AJ ostrzegł. Ignorując go, wziąłem długi łyk spienionego piwa. Kiedy myślałem o tym, jak wyobrażałem sobie ujeżdżającą mnie Abby i pytającą mnie czy ją doprowadzę, zadrżałem. Jak ktoś nie w moim typie, mógł być taki gorący? - Więc fantazjowałeś o niej? – Rhys zapytał z porozumiewawczym uśmiechem na swojej twarzy. ~ 143 ~

- A co jeśli tak? – odpowiedziałem. Prychnął – Postradałeś rozum, jeśli myślisz, że możesz uwieść Abby jak Bree lub jedną z fanek. AJ uśmiechnął się – Rhys ma rację, człowieku. Niwelując różnicę między nami, zapytałem – Czy to wyzwanie? AJ wkurzył się – Nie, cholerne na pewno nie. Kurwa, skopię ci dupsko, jeśli spróbujesz czegoś z nią. – kiedy zmrużył oczy, aż przysunął się bliżej do mnie – Nie sądzisz, że po jej małym przedstawieniu w nocy, mogę zastanawiać się jakby to było zdobyć ją? Mieć jej nogi owinięte wokół mojej talii i te jej usta na moich. – wciągnął przerwany wdech, drżenie przeszło go na wskroś. Gdy wyszedł z swoich fantazji, potrząsnął głową i kontynuował – Ale to wszystko, co kiedykolwiek będę miał, to tylko marzenia. Abby jest związkową/małżeńską dziewczyną, a ja za cholerę jestem pewien, że nie mogę jej tego teraz dać. I szanuję ją zbyt bardzo, żeby spróbować wyrywać do niej i nie chcę widzieć jej krzywdy. - Muszę przyznać, że też tak sądzę. – Rhys dodał. Przewróciłem oczami na dwóch błędnych rycerzy w lśniącej zbroi – Ostatnią rzeczą na świecie jest to, że chcę coś zaczynać z nią, rozumiecie? – syknąłem. Rhys pokręcił głową – Wmawiaj to sobie, człowieku. Już toniesz w niej i im dłużej będzie w tym autobusie, głębiej się dostaniesz. Na słowa Rhysa dreszcz przebiegł mi po plecach. Ma rację? Zobaczenie Abby, gdy wbijałem się w Bree ma jakiś dziwne podwójne znaczenie, czy po krótkiej, dwudziestocztero godzinnej znajomości zaczęła mi się podobać? Mój umysł przemknął do niej trzymającej mnie, kiedy płakałem, jej miękkich krągłości ciała

~ 144 ~

wciśniętych we mnie, jej szeptanych słów zachęty. Nie nie nie! To nie mogło się dziać. Nie pozwolę na to. - Ugh, idę z powrotem do sypialni. Obudźcie mnie, kiedy trzeba będzie iść. – zanim mogli zaprotestować, chwyciłem butelkę Jacka Danielsa z szafy, rozpaczliwie chcąc wymazać z mojego umysłu wszelkie seksualne myśli i każdy okres z Abby Renard.

Po wypiciu połowy butelki Jacka, musiałem zemdleć, bo następną rzeczą, jaką wiedziałem był AJ stojący nad mnie, potrząsając moimi ramionami. - Obudź się, frajerze. Jęknąłem i przetarłem oczy – Która jest godzina? - Szósta. Zespół Cade gra o siódmej, więc musimy się pospieszyć. Zerkając na zegar cyfrowy, uświadomiłem sobie, że nie byłoby czasu na prysznic. Musiałbym iść pachnąc jak mieszanina alkoholu i Bree. Kiedy przerzuciłem nogi za brzeg łóżka, pokój obrócił się wokół mnie. - Jezu, Jake. Jesteś całkowicie schlany. – AJ ubolewał, kiedy wklepywał jakąś wodę kolońską. -Nie jestem. – mruknąłem, zataczając się.

~ 145 ~

Kiedy zatoczyłem się do przodu i musiałem chwycić się go w pasie, żeby nie zemdleć, mruknął w frustracji, zanim podtrzymał mnie i uspokoił – Dlaczego robisz to gówno sobie, człowieku? Susan nienawidzi widzieć cię w takim stanie. Szarpnąłem się do pozycji pionowej i dźgnąłem palcem w jego pierś – Nie przywołują teraz mojej matki. – warknąłem. Kiedy złapałem spojrzenie AJ’a, jego twarz pociemniała z wypisanym na niej żalem, co mnie wkurzyło – Przykro mi, stary. Wiesz, że ją kocham i kocham ciebie. – mruknął. Moje ramiona opadły w porażce. Chryste, nie potrzebuję tego teraz. Próbując poradzić sobie z moją matką to jedna rzecz. Rzucanie się w to, co się stało z Bree i Abby, w połączeniu z AJ zrzucającym wszystkie emocje na mnie, to było zbyt wiele – Słuchaj, ja też cię kocham, ale mogę tylko tyle znieść bez absolutnego stracenia pieprzonego rozumu. - W porządku. Rozumiem. - Kurwa, moja głowa zaraz wybuchnie. Czy Frank wrócił ze sklepu z Advilem? - Tak, i Abby wróciła jakiś czas temu. – na wspomnienie imienia Abby, napiąłem się, kiedy uświadomiłem sobie, co powiedziałem i co jej zrobiłem wcześniej z Bree – Hm, ona wie… wiesz co, ja i Bree? AJ uniósł ciemne brwi i skrzyżował ramiona na piersi – Oczywiście, że cię słyszała. Wszystkie twoje pomruki i jęki, cholernie ją zakłopotały, aż w końcu przerażona uciekł z autobusu na twój tekst ‘Ssij mnie mocniej’. Skuliłem się. Miałem specjalny dar pieprzenie wszystkiego wokół Abby, która była cholernie pewna. Pewnie mnie teraz nienawidzili. Kogo ja chce oszukać? Nienawidzi mnie od momentu spotkania, a ostatniej nocy i dziś rano to wszystko ~ 146 ~

było tylko litością. Pokręciłem głową. Czekaj, dlaczego mnie obchodzi, czy ona mnie nienawidzi, czy nie? Nie, nie mogę dbać o Abby - nie w żaden sposób, który nie był seksualny. Z pomocą AJ’a odwróciłem się, chwyciłem butelkę Jacka z nocnego stolika i zacząłem pić duszkiem. Ściskając oczy, pozwoliłem surowemu alkoholowi wypalić ognisty ślad w moim brzuchu. Moja popijawa została bezceremonialnie odcięta przez oderwanie butelki ode mnie. - Cholera Jake! Jesteś już bałaganem! Jak, do cholery, masz zamiar wyjść wieczorem? - Odpierdol się. – mruknąłem przed wytoczeniem się ze sypialni. Aromat pomidorów i przypraw uderzył w mój nos i spowodował, że mój wypełniony alkoholem żołądek skręcił się. Ktoś właśnie gotował? Spojrzałem przed siebie, żeby zobaczyć Rhysa i Braydena odpoczywających przy stole z pustymi miskami, w których musiało być przed chwilą chili. Kiedy spotkałem oczy Rhysa, potrząsnął głową – Koleś, wyglądasz jak śmierć. - Dzięki draniu. Czuję się jak w piekle. Abby stanęła przy piecu, plecami do mnie. Dźwięk mojego głosu spowodował, że okręciła się wokół. Włosy miała upięte w koński ogon, trzymała w ręku łopatkę, co było zaskakujące, ponieważ nie wiedziałem, że mamy przybory kuchenne w autobusie. Jej niebieskie oczy rozszerzyły się, gdy przyjrzała się mojemu wyglądowi, ale potem szybko odwróciła się ode mnie. Miałem opóźnioną reakcję, ale miała kapryśną reakcję – taką, jaką nigdy, przenigdy nie miała. - Co się z tobą dzieje? – spytałem. ~ 147 ~

- Zostaw mnie w spokoju! – wypluła ze swojego miejsca przy kuchence. - Ach, tu jest moja zadziorna dziewczynka. Obracając się, twarz Abby wyrażała złość – Nie waż się nazywać mnie twoją dziewczynką po rzeczach, jakie powiedziałeś i zrobiłeś mi dziś rano! - Masz ze mną problem? - Wow, musisz być bardziej pijany, niż myślałam, jeśli musisz o to pytać! – warknęła. - Zaufaj mi, całkowicie jest młotkiem. Dupek wypił dwa piwa z połową Jacka. – Brayden odpowiedział, kręcąc głową. AJ pojawił się za mną – Nie zaczynamy od nowa, dobrze? Musimy obejrzeć show. Wyjdźmy przez drzwi bez większej ilości kłopotów. Abby uniosła ręce – Nie jestem tą, która to rozpoczęła. I na pewno nie zrobiłam nic złego. Parsknięcie uciekło z moich ust – Nie łapiesz tego, Aniele? Ty powodujesz problemy. -Jake… - AJ ostrzegł. Jej oczy rozszerzyły się, kiedy położyła rękę na sercu – Ja? - Tak, ty. – rzuciłem się do przodu powodując zrobieni przez nią niepewnego kroku do tyłu – To ty z tymi seksownymi jak cholera kowbojkami, które chcę, żeby wbijały mi się w tyłek, kiedy będę cię pieprzyć aż będziesz krzyczała moje imię. No i te doskonałe cycki... – oblizałem moje usta na samą myśl o moich ust na nich. Ale w tej przerwie, mój podchmielony umysł skręcił w innym kierunku, zboczyłem z

~ 148 ~

kierunku – To sposób, w jaki dołeczek pojawia się na twoim policzku, kiedy się uśmiechasz i sposób, w jaki twój rumieniec pojawi się, kiedy ci dokuczam. Zassałem oddech, kiedy rozmyte wspomnienia z poprzedniej nocy rozbił się we mnie – To sposób, w jaki twoje słodkie, miękkie ręce wycierały moje łzy i sposób, w jaki twoje ciało wątpiło się w moje, kiedy pozwoliłaś mi się trzymać. To wszystko sprawia, że czuję, choć tylko na chwilę, że wszystko może być w porządku. Nikt inny nigdy nie pocieszył mnie tak... z wyjątkiem mojej mamy. – co do kurwy? Czy ja właśnie powiedziałem to wszystko głośno? Pokręciłem gwałtownie głową, kiedy pokój zaczął kręcić mi się jak karuzela na targach country w domu. Abby chwycił mnie za ramiona, żeby mnie uspokoić. Zamrugałem oczami, próbując skupić się na jej rozmytym, ale pięknym obrazie – Przede wszystkim, chcę kogoś takiego jak ty chcącego mnie - tylko dla mnie, nie dla Jake'a Slater piosenkarza Runaway Train. – uderzyłem się mocno w pierś – Za to, co naprawdę mam w środku. Abby westchnęła – Och, Jake,… Nie dostała szansy na powiedzenie tego, co miałem nadzieję usłyszeć, bo mój żołądek w tym momencie zdecydował się spowodować mdłości, powodując, że zrzygałem się na całą nieskazitelnie czystą sukienkę Abby.

~ 149 ~

Rozdział 9 Abby

W

strząśnięta pijacką deklaracją Jake'a o swoich uczuciach, nie przewidziałam, że zostanę kompletnie obrzygana. Stałam tam

zamrożona z przerażenia, kiedy Jake ponownie zwymiotował. Chwyciłam dłońmi za jego ramiona i walczyłam z moim odruchem wymiotnym. Jake podniósł swoje szkliste oczy na mnie. Ból w połączeniu z zażenowaniem pojawiły się w nich, zanim oczy uciekły mu w tył głowy i zemdlał. - Skurwysyn! – AJ jęknął, kiedy złapał mdlejące ciało Jake'a. - Jest nieprzytomny. – Rhys poinformował. - Fuj, zagłosuję za wrzuceniem jego śmierdzącego tyłka do sypialni i pozwoleniu mu tego odespać. – AJ zasugerował.

- To mi się podoba. – Rhys pomógł AJ’owi zawlec Jake’a z powrotem do sypialni. Gdy skończyli, zatrzasnęli drzwi. - Tak mi przykro, Abby. – Brayden przeprosił. Zaczął robić krok w moim kierunku, ale potem zmarszczył nos i wycofał się. - Tak, rozumiem. Śmierdzę. – kiedy szłam pod prysznic, faceci przetoczyły się obok mnie w kierunku wyjścia – Zaraz, chwileczkę. – zatrzymali się i odwrócili. Spojrzałam z powrotem na sypialnie, a następnie na nich – To znaczy, że macie zamiar zostawić mnie samą z Jake’m? - Nie, zawsze możesz iść z nami. Będziemy mieć dodatkowe miejsce przy naszym stole VIP, bo Jake nie idzie. – AJ zaoferował. Posłał mi figlarne spojrzenie i dodał – I kupię ci całą Cole Zero, jaką wypijesz, jeśli obiecasz mi jeden lub dwa tańce. Roześmiałam się – To bardzo kuszące, ale myślę, że lepiej jak zostanę tutaj. Wiesz, trochę się pouczę lub wyczyszczę ten chlew. – spojrzałam w dół na moje ubranie poplamione wymiocinami – Poza tym, musicie iść i nie macie czasu, żeby czekać na moje sprzątanie. Brayden uśmiechnął się – Mamy czas na przebranie, Abby. - Och, to jest bardzo słodkie. Chodź tu i daj mi się przytulić! – zaproponowałam z przekornym uśmiechem. Trzymając ręce w udawanej kapitulacji, Brayden odpowiedział – Pozwól mi się zastanowić nad tym. - Myśl ile chcesz. Nie, chłopaki musicie iść i zatrzymać swoją rezerwację. - Na pewno? – Rhys zapytał, zanim wychylił się do łazienki, żeby sprawdzić ostatni raz swój wygląd. ~ 151 ~

- Tak, jestem pewna. – ponownie rzuciłam zaniepokojone spojrzenie na sypialnię – Jesteście pewni, że z Jake’m będzie w porządku? - To znaczy, faceci jesteście pewni, że będzie w porządku z Jake’m? – AJ dopytywał z uśmiechem. - Nie, nie o to mi chodziło. Rhys zachichotał, kiedy wyszedł z łazienki – Będzie w porządku, Abby. Odpadł na wiele godzin. Założę się, że kiedy się budzi, będzie zbyt skacowany by spróbować czegokolwiek. Twoja cnota jest bezpieczna. Obraziłam się, kiedy mrugnął do mnie – W porządku. Idź się bawić. Po prostu będę opiekować się pijanym, napalonym kretynem! Chłopaki ryknęli śmiechem, gdy wychodzili z autobusu i ruszyli do czekającego ich SUV’a – Mężczyźni. – mruknąłem, kiedy udałam się do mojej walizki po czyste ubranie na zmianę. Kiedy dotarłam do łazienki, szybko zamknęłam drzwi. Nie chciałam ryzykować, żeby Jake wychylał się na mnie. W palącym strumieniem wody, mój umysł płynął z powrotem do tego, co powiedział Jake przed tym jak odleciał. Nie mogłam nic zrobić, że moje ciało oblało się wstydem na wspomnienie jego uprawiającego seks. W tym samym czasie, ból wypalił swoją drogę przez moje myśl o tym, co zasugerował i po raz pierwszy, poczułam prawdziwą ochotę i pragnienie faceta. Czegoś takiego jeszcze nigdy nie oświadczyłam z nikim, kogo lubiłam czy z kimś spotykałam się. I mimo, że nie jestem zakochana w Jake’u, pragnę go. Bardzo. - CO TAKIEGO?! Postradałaś rozum! – krzyknęłam w kabinie prysznicowej, kiedy przeczesałam paznokciami przez moje włosy. Potem gwałtownie potrząsnęłam głową. Co się ze mną dzieje? Nie, nie, nie. Nie mogę myśleć o Jake’u ten sposób. On ~ 152 ~

jest męską dziwką, który wykorzystuję kobiety. Nigdy, przenigdy nie mógłby mnie pokochać o i dać mi to, co chciałam w życiu... czy mógłby? Ale mój umysł powrócił do wcześniejszej rozmowy z Frankem, jak również do tego, co Jake przyznał po tych wszystkich niegrzecznych rzeczach. Chcę dziewczynę jak ja, która naprawdę go lubi. To nie był pierwszy raz, kiedy mi to oświadczał. Twierdził to, kiedy go pocieszałam. W głębi, może Jake chce związku i czegoś więcej z dziewczyną... ze mną? - Fuj! – mruknęłam, kiedy skończyłam płukać włosy. Twierdziłam, że chcę zdobyć jakieś doświadczenie całej tej sytuacji zakładu, i niestety dostaje więcej, niż się spodziewałam. Jestem w autobusie prawie trzydzieści sześć godzin, a moje życie już całkowicie odwróciło się do góry nogami. Kiedy wyłączyłam wodę i wyszłam z pod prysznica, zadrżałam na myśl o tym, co mogę otrzymać przez resztę tygodnia. Próbując odciąć się od dzikich i szalonych myśli fruwających przez mój umysł, skupiłam się na suszeniu włosów. Wysmarowałam się balsamem, żeby upewnić się, że nie było możliwości pozostania zapachu wymiocin. Odkąd nie byłam jeszcze w sklepie, a moje spodenki do jogi i jedyna koszulka zostały poplamione wymiocinami, wsunęłam na siebie podkoszulkę na ramiączkach i szorty. Po tym jak odblokowałam drzwi, przycisnęłam ucho do drzwi, nasłuchując jakichkolwiek dźwięków wywołanych prze Jake’a. Przewróciłam oczami, gdy zdałam sobie sprawę, jak głupio pewnie wyglądałam. Nie wiem, dlaczego mam takie paranoje. To nie jest tak, że Jake próbuję czegokolwiek. Chyba bardziej boję się, że nie będę w stanie go powstrzymać. Z głębokim oddechem, wyszłam z łazienki. Jake’a nigdzie nie było widać i mogłam sobie tylko wyobrazić, że wciąż śpi jak zabity w sypialni. Przyciągnęłam dłonie do moich bioder, zastanawiając się, co zrobić z moimi wieczorem. Nauka i nie ~ 153 ~

spóźnianie się w trasie było wysoko na mojej liście priorytetów, więc wykopałam moje książki z torby. Ale zanim usiadłam, przyglądnęłam się wnętrzu autobusu i zmarszczyłam nos. Ci chłopcy byli tak źli, jak moi bracia, gdy chodziło o będących flejtuchami. Ściągając moje włosy w kucyk, domyśliłam się, że nie było sposobu, żebym mogłam skupić się na nauce w otoczeniu tego całego brudu. Schyliłam się, złapałam spod zlewu parę gumowych rękawiczek, środki czystości i gąbki. Gdy zaczęłam wycierać ladę, zdałam sobie sprawę, że jest tu zdecydowanie zbyt cicho. Podeszłam do systemu stereo i zobaczyłam całą kolekcję płyt AJ’a. Kiedy dotarłam do Największe Hity Michaela Jacksona, zatrzymałam się – O tak, trochę starej szkoły MJ wystarczy. Otwierając lata 80 melodię Beat It rozległa się z głośników. Kiwając głową, zaczęłam śpiewać, używając gąbki, jako zamiennika mikrofonu. Kiedy posprzątałam stół i krzesła, zaczęłam chybotać się i potrząsać tyłkiem wokół autobusu. Nie ma niczego lepszego, jak dobra muzyka do sprzątania i można powiedzieć, że mam lekką obsesję na punkcie Michael Jacksona. Byłam w połowie gry solówki Eddie Van Halen13 na gitarze powietrznej, gdy dłoń na moim ramieniu zmusiła mnie do krzyku. Odwróciłam się, upuszczając gąbkę i środki czyszczące, które opadły z łoskotem na podłogę. Jake posłał mi epicki uśmieszek – Ładne ruchy, Aniele, ale możesz troszkę ściszyć? Moje policzki spłonęły – Och, tak, tak mi przykro. – mruknęłam, spiesząc wyłączyć stereo. Kiedy próbowałam uspokoić oddech, cisza rozniosła się echem przez autobus, ponieważ Jake i ja staliśmy wpatrując się w siebie nawzajem – Hm, jak się czujesz? 13

Eddie Van Halen, właśc. Edward Lodewijk Van Halen (ur. 26 stycznia 1955 w Nijmegen) – amerykaoski gitarzysta-wirtuoz i klawiszowiec rockowy pochodzenia holenderskiego, jeden z założycieli zespołu hardrockowego Van Halen (do 1974 pod nazwą Mammoth). Tworzy pod wpływem muzyki Jimiego Hendrixa.

~ 154 ~

Skrzywił się, gdy potarł głowę – Jak myślisz? Obudziłem się w Piekle z Michaelem Jacksonem walącym mi w uszy. Kiedy parsknęłam, dodał – Nie wspominając już, że zostałem wprawiony w osłupieni, żeby krzyczeć na facetów, którzy zobaczyliby cię w tym stroju, – skinął na moją podkoszulkę na ramiączkach i szorty - kręcąca swoim tyłeczkiem. – uniósł brwi – Całkowicie nie w ramach parametrów naszego zakładu Aniele. Kładąc rękę na biodrze, wyplułam – Przepraszam, ale muszę mieć muzykę, kiedy sprzątam, a co do ubrania, więc, zwymiotowałeś na cały mój najmniej prowokujący strój. - O Chryste. – mruknął. To było tak jakby wspomnienie tego wszystkiego, co się wydarzyło zawaliło się na Jake'a, zadrżał, cofając się na ladę. Jego zmęczone oczy spotkały moje. Dłonie powędrowały na twarz i zmarszczył brwi w poczuciu niesmacznej plamy wymiocin – Spieprzyłem wcześniej. - W porządku. Siadaj. – mój opiekuńczy instynkt wszedł na najwyższe obroty, kiedy popchnęłam go na jeden z foteli kapitańskich. Gdy chwyciłam świeżą ściereczkę z szuflady, podłożyłam ją na chwilę pod ciepłą wodę, starając się nie pozwolić umysłowi zawędrować i myśleć, o której części naszej wcześniejszej rozmowy najbardziej żałował – tę, gdzie chce mnie pieprzyć czy tej, gdzie chcę, żebym go lubiła. Zamiast tego, wykręciłam szmatkę, a następnie zabrałam ją do Jake'a – Hm, mogłabyś zrobić to za mnie, bo nie mam lustra? – kiedy posłałam mu sceptyczne spojrzenie, roześmiał się – To nie o to chodzi, Aniele. – wyciągnął rękę, żeby pokazać mi lekkie drżenie – Nie jestem pewien, czy ufam swojemu dupsku czy dojdę do łazienki.

~ 155 ~

- Dobrze, więc. – mruknęłam. W długich pociągnięciach, zaczęłam myć jego twarz. Zamknął oczy i westchnął – Cholera, to dobre uczucie. – odchyliłam mu głowę i porządnie wyszorowałam jego podbródek. Zmrużył jedno oko na mnie i zapytał – Dlaczego zawsze o mnie dbasz? - Zawsze jesteś bałaganem. – odpowiedziałam. - Wiem. – mruknął. Smutek przetoczyły się przez jego twarz – Myślę, że jesteś masochistką. - Co? - Wiesz, kimś, kto lubi ból. - Ale dlaczego tak sądzisz? - Bo mimo, że traktują cię jak totalny kutas, wciąż jesteś dla mnie miła i chcesz mi pomóc. - Nie zawsze jesteś… - zmarszczyłam nos, zanim dopowiedziałam – kutasem. Jake posłała mi połowiczny uśmiech – Głównie jestem. Specjalnie dla ciebie. I przepraszam za to. Naprawdę jest mi przykro. Na jego przeprosiny zamarłam w połowie brody. To z pewnością nie było to, czego się spodziewałam, że powie, a kiedy szukałam jego oczu, widziałam w nich szczerość – Dziękuję. Doceniam to. Cisza nastała wokół nas, aż Jake odchrząknął – Po tym wszystkim, naprawdę nie sądzisz, że jestem totalnym dupkiem? Roześmiałam się – No, nie przez cały czas. Byłeś olbrzymim tego południu. – na jego grymas, dodałam – Ale również dałeś mi krótkie przebłyski tego faceta ~ 156 ~

głęboko w tobie. Masz też swoją odkupieńczą cechę. – zostawiłam go, żeby wypłukać ponownie szmatkę – I nie wiem nic o byciu masochistką. Ale wiem jak starać się być dobrym człowiekiem, takim jak moi rodzice mnie wychowali. W jego oczach rozbawienie zastąpiło ból – Ach, tak, rzekoma dobra dziewczyna ze złotym sercem, ale która klnie jak szewc. Nie mogłam powstrzymać śmiechu na jego podsumowaniu mnie – Tak, to całkowita prawda. Ale hej, nie pije i nie puszczam się na prawo i lewo. Powinnam być w stanie mieć jeden nałóg, więc myślę, że mogę mieć wulgarne słownictwo. Przesunęłam szmatkę w dół jego piersi, czyszcząc wymiociny z zawiłego tatuażu ozdabiającego jego skórę – Tak wiele tatuaży. – mruknęłam. - Nie lubisz ich? - Nie, lubię. Moi bracia mają. W rzeczywistości, myślałam o zrobieniu jednego. Jake zawył ze śmiechu – Nie możesz być poważna. - Cóż, jestem. – fuknęłam uderzając go szmatką. - Och, Aniele, chciałbym to zobaczyć. - Dobra. Może zabierz mnie, to zrobię sobie jeden. Złośliwy błysk zapłonął w jego niebieskich oczach – Masz zamiar założyć się w kolejnym zakładzie ze mną? - Może. Potrząsnął powoli głową - Nie sądzę, że tak, kochanie. Jeśli wrócisz do swoich braci wydziarana, skopią mój tyłek. Przewróciłam oczami – Nie mieszaj do tego moich braci. ~ 157 ~

Jake uniósł ręce w klęsce – Dobrze, dobrze, zabiorę cię, żebyś sobie zrobiła tatuaż. Moje oczy rozszerzyły się – Naprawdę? – zapiszczałam. Skrzywił się i zakrył uszy – Jezus, wstrzymaj się z piskiem. – kiedy spojrzałam na niego, uśmiechnął się – Tak, tak naprawdę będzie. Mój facet, Adam, tylko jemu zaufam z twoją delikatną skórę. Ale lepiej nie wołaj na mnie cipka. Wiedziałam, że oczekuje mojej reakcji, bo użył słowa, którego nienawidzę. Ale zachowałam spokojną postawę – Niesamowicie. – potem z powrotem zwróciłam uwagę na oczyszczenie go. Kiedy musnęłam skórę powyżej paska jego dżinsów, chwycił mnie za rękę – Mogę dać sobie radę z tym. – mrugnął do mnie – Docierasz trochę za blisko wygody, Aniele. - Och, hm, przepraszam. – odpowiedziałam. Próbując ukryć zakłopotanie, więc odwróciłam się i wróciłam do kuchni. Chociaż próbowałam zająć się ustawieniem czystych naczyni, Jake wstał z krzesła. - Chyba powonieniem wziąć szybki prysznic. - Ok. Kiedy podał mi szmatkę, zakłopotanie przemknęło przez jego twarz – Gdy wyjdę, myślisz, że mogłabyś mi zaaranżować trochę tego chili, którego ugotowałaś dla facetów. - Na pewno twój żołądek poradzi sobie z tym? - O tak, kiedy zwymiotuję wszystko, zazwyczaj po kilku godzinach później jestem już głodny. ~ 158 ~

- Ew. – mruknęłam. Uśmiechnął się – Niestety. Ale taka jest prawda. - W porządku. Idź pod prysznic, zrobię ci obiad. - Dzięki, Aniele. – odpowiedział i pociągnął mnie do niewinnego uścisku. Gdy pocałował mnie w szczyt głowy, starałam się nie trzęść na uczucie mrowienia, które przepłynęło przez całe moje ciało. Moje usta otworzyły się w szoku, kiedy cicho poszedł do łazienki i zamknął drzwi. - Nigdy nie przestanę się dziwić. – mruknęłam pod nosem. Następnie zajęłam się odgrzewaniem kolacji dla Jake'a. Na dźwięk otwierania drzwi do łazienki, odwróciłam się. Jake stał tam w właściwie tylko w małym ręczniku owiniętym wokół jego talii, podczas gdy woda sączyła się po jego ciele. Spojrzałam na jego brak stroju – Przepraszam. Mój zamroczony alkoholem mózg zapomniał wziąć ze sobą ubrania. - Hm, nie, jest w porządku. Ja tylko podgrzewam chili dla ciebie. Będzie gotowe, kiedy się ubierzesz. - Świetnie. Mimo, że nie powinnam, stałam oglądając go, gdy szedł korytarzem do sypialni. Trzepotanie mojego serca i wzburzeniem mojego żołądka uświadomiło mi, że jestem w poważnych tarapatach. Zwróciłam moją uwagę z powrotem na ustawienie stołu dla Jake'a. Pojawił się kilka chwil później w koszulce, która była całkowicie zbyt mała dla niego, ponieważ podkreślała każdy falujący mięsień, jaki ma wraz z parą znoszonych bokserek.

~ 159 ~

Zamrożona, stałam wpatrując się w niego jak był marą czy czymś. Jego włosy były jeszcze wilgotne, a kilka kropel błyszczało na twarzy. Gdy mnie przyłapał, ciepło spaliło całej moje policzki. - Czy ty właśnie pożerałaś mnie wzrokiem, Aniele? - Nie, nie. Zaśmiał się – Myślę, że tak. Obróciłam się i położyłam ręce na moich biodrach – Dobra, pożerałam cię wzrokiem. Teraz szczęśliwy? - Aktualnie tak. Lubię, gdy patrzysz na mnie jakbyś mnie pragnęła. Jakbyś myślała, że jestem... przystojny. Moje brwi zmarszczyły się w zdziwieniu – Przystojny? To nie brzmi w taki sposób, jakbyś siebie opisywał. Z uśmiechem, zapytał – A jak chciałbym mnie opisać? - Hmm, seksowny, gorąca jak cholera i topiący majtki? - zapytałam, gdy podałam mu colę. - Tak, masz rację. To lepiej mnie opisuję. Ustawiłam szklankę wody – Upewnij się, że wypijesz to wszystko i colę. Jesteś prawdopodobnie odwodniony. - Tak, doktorze Renard. – odpowiedział z błyskiem rozbawienia w jego oczach. - Pielęgniarka we mnie powiedziałaby, żebyś nie jadł niczego, a już szczególnie chili. - Zaufaj mi, znam swoje ciało, Aniele. ~ 160 ~

- Cokolwiek. Kiedy zjadł dużą łyżkę chili, zamknął oczy i jęknął z uznaniem – Cholera, to jest naprawdę dobre. - Dziękuję. - Więc potrafisz też gotować? - Trochę. Moja babcia jest konserwatywną osobą, a to jest jej sekretny przepis. - To jest kurewsko niesamowite. Uśmiechnęłam się – Na pewno tak po porostu jej to powiem. Prychnął – Tak, jasne. Chociaż masz niewyparzoną gębę, nie widzę ciebie puszczającej K-bomby przed swoją babcią. - Prawda, bardzo prawdziwe. Siedzieliśmy w ciszy przez kilka minut, podczas gdy on zjadał chili, jakby nie jadł od kilku dni. I nie widzę możliwości, jak ma zamiar utrzymać to wszystko albo jak chory może być jutro, ale zostawiłam swoje usta zamknięte. Wreszcie, Jake spojrzał na mnie – Abby, musimy pomówić o wcześniej. - Musimy? – zapytałam, bawiąc się postrzępionym końcem maty pod nakrycia. Pokiwał głową – Wiem, że byłem totalnie popieprzony dziś po południu, a nie wiem wszystkiego, co mówiłem do ciebie. – skrzywił się jakby poczuł ból – Całkiem dobrze myślę, że zachowywałem się jak kretyn bez szacunku w stosunku do ciebie o Bree. Nigdy nie powinienem przyprowadzać ją do autobusu z wami tutaj. Przepraszam.

~ 161 ~

Myślę, że moje usta opadła tak daleko, że prawdopodobnie uderzyły w stół, na jego kolejne szczere przeprosiny. Po prostu, kiedy myślałam, że nie mogłam zostać bardziej zszokowana, ciągnął dalej – Troszczyłaś się i współczułaś mi, nawet, kiedy na to nie zasłużyłem. I uwierz mi, kiedy mówię to, naprawdę, ale to naprawdę jest mi przykro. - Dziękuję. Doceniam to. - Tak, więc z nami dobrze? Bez urazy i wszystkiego, co? Roześmiałam się – Wierzysz w natychmiastowe i bez urazy przebaczenie, co? - Nie do końca, ale mam nadzieję, że nie będziesz wykorzystywać tego, co się stało przez długo. - Postaram się, dobrze? Mam na myśli, po prostu nie możesz działać tak, jak zrobiłeś i oczekiwać, że wpadnę w twoje czekające ramiona. Zmarszczył brwi – Nie mogę? - Hm, nie, ze mną tak to nie działa. Może z haremem twoich wielbicielek, ale ja jestem inna. - Znów mówisz to samo. – mruknął. Kiedy łyżka dotarła do dna miski, wstałam, żeby dać mu trochę więcej – Nie, jestem najedzony. -Jesteś pewny? Uśmiechnął się – Nie chcę przesadzić. Roześmiałam się – Myślę, że nawet dwie łyżki były przesadą, ale nie znam twojego ciała, prawda? Kiedy oczy Jake rozszerzyły się nieco, wiedziałam, że popełniłam błąd, nawet niewinnie wspominając jego ciało. ~ 162 ~

- Słuchaj, muszę zadać ci jeszcze jedno pytanie o wcześniej. – mój oddech utkną na myśl, że ponowne mam wracać myślami do tego, co się stało – Czy powiedziałem coś żenującego dla ciebie zanim zwymiotowałem i odpadłem? - Jake… Jego niebieskie oczy błyszczały z emocji, kiedy wreszcie spotkał mój wzrok – Pamiętam niektóre z nich. Wiem, że powiedziałem, że chcę cię pieprzyć, ale czy powiedziałem coś innego? Coś więcej... szczerze, mam nadzieję? - Tak. – wyszeptałam. - Co to było? – zapytał. Jakoś zapamiętałam dosłowne wszystko, co mi powiedział, więc powtórzyłam mu. Jake otworzył szeroko oczy i zassał gwałtowne oddech – Ale nie martw się o część ktoś-tak-jak-ja-pokocha-ciebie. To znaczy, wiem, że byłeś pijany. – dodałam szybko. Wpadam z mojego miejsca jak zabawka na sprężynie wyskakująca z pudełka i chwyciłam miskę. Po krzątaniu się w kuchni, umieściłam ją w zlewie i włączyłam wodę. Westchnęłam, gdy ciało Jake'a wcisnęło się w moje plecy – Aniele. – mruknął, jego oddech ogrzewał moją szyję. Zadrżałam mimo upału – Miałem na myśli każde słowo, które powiedziałem - te dobre i złe. Odwracając się wokół, popatrzyłam mu w oczy. Kiedy zobaczyłam w nich szczerość, moje serce przyspieszyło – Miałeś? - Tak, naprawdę chcę uprawiać seks, gdy masz na sobie te kowbojskie buty. – powiedział z powagą. Roześmiałam się wbrew sobie. Wiedziałam, że dla kogoś takiego, jak Jake, wszystkie te emocjonalne rzeczy już były zbyt intensywne dla niego, a on ~ 163 ~

potrzebował je rozjaśnić – Dobrze wiedzieć, ale niestety, nie wydaje mi się, że to stanie się w najbliższym czasie. - Wtopa. – odpowiedział. Sięgnął i odsunął kosmyk włosów z mojej twarzy. Kiedy zaczesał go za moje ucho, uśmiechnął się. Dźwięk dzwonka mojego telefonu odciągnął mnie od tej chwili. Kiedy spojrzałam na ekran, skrzywiłam się – Przepraszam. Muszę odebrać. - Twoi rodzice? - Nie, to facet otwierający dla moich braci. Mamy śpiewać w duecie mojej pierwszej nocy i podczas całej trasy. - Hmm. – to była cała odpowiedź Jake'a. Kiedy kciukiem niechętnie przycisnęłam przycisk14, przybrałam uśmiech na mojej twarzy – Hej, Garrett. Obraz jego uśmiechniętego pojawił się przede mną. W pewnym sensie, Garrett przypomniał mi starszą wersję Justina Biebera, choć był dużo bardziej utalentowany – Hej piękna. Jak leci? - Dobrze, dzięki. A u ciebie? - Tylko „dobrze”, to wszystko, co dostanę? To znaczy, twoi bracia powiedzieli mi o twojej małej przygodzie w autobusie z Runaway Train. Roześmiałam się – Tak, jestem pewna, że tak. Jestem w tej chwili trochę czarną owcą rodziny. - Jesteś też trochę moją czarną owcą. To znaczy, zamierzam być pozbawiony cennego czasu prób do naszego duetu. 14

Oni będą przeprowadzad rozmowę twarzą w twarz przez telefon, tak dla wyjaśnienia

~ 164 ~



Sapnęłam – No nie! Zupełnie o tym zapomniałam. Bardzo mi przykro. Słuchaj, jeśli uważasz, że nie będę gotowa, nie zrobię tego. Garrett zachichotał – Abby, tylko drażnię się z tobą. Wiem, że będzie dobrze, jeśli będziemy mieć tylko jedną próbę. - Och. – odpowiedziałam, zanim westchnęłam z ulgą. - Jestem po prostu zniechęcony, tęsknię za czasem spędzonym z tobą. Kiedy moje policzki ociepliły się, Jake mruknął pod nosem – Kretyn. - Słucham? – powiedział Garrett. - Och, nic. Musiał to być telewizor w sypialni. – próbując zmienić temat, zapytałam – Więc wciąż jesteśmy umówieni na niedzielę noc? - O tak. Nie mogę się doczekać, żeby mieć cię na scenie ze sobą. Mam na myśli, Don’t You Wanna Stay jest gorącą piosenką, nie sądzisz? Kiwnęłam głową. - Być może, kiedy trasa się skończy, będziemy mogli dodać jeszcze kilka duetów. - No pewnie. Byłoby świetnie. - Pięć minut, G. – głos pochodził zza ramienia Garretta. - Muszę iść Abby. Chciałem tylko zadzwonić i zameldować ci się. - Dzięki. Ale ze mną w porządku. Obiecuję. Jego wyraz twarzy trochę zdenerwował się – I uwierz mi, jeśli którykolwiek z tych dupków położy palec na tobie, nie będą tylko odpowiadać przed twoimi braćmi. ~ 165 ~

Na ryk śmiechu Jake'a obok mnie, szybko dodałam – Och, to słodkie. Ale oni są doskonałymi dżentelmenami. - I dobrze. Do zobaczenia w niedzielę. – pomachał mi krótko, więc mu odmachałam. Potem zakończyłam rozmowę. - Ugh, co za kujon! – Jake zawołał. - On naprawdę jest miły, pozwalając mi śpiewać z nim. To dobry wstęp dla tłumu. Jake przewrócił oczami – Oczywiście, że pozwoli ci śpiewać, Aniele. Chce dostać się do twoich spodni. - Zgodnie z wami i moimi braćmi, każdy facet? Skrzywił się na mnie – Zaufaj mi, kiedy mówię, żebyś się pilnowała przy nim. Wzruszyłam ramionami – To nie ma znaczenia, jakie są jego intencje w stosunku do mnie. I na pewno nie jestem nim zainteresowana. - Nie jesteś? - Nie. Kąciki jego ust uniosły się do góry – Czy to z powodu jego epickiej głupoty czy może, dlatego, że interesujesz się kimś innym? Prze chwilę patrzyłam na niego z niedowierzaniem. Układając ręce na moich biodrach, zapytałam – Zawsze mówisz w kółko, kiedy nie jesteś mężczyzną, który nie zna tyle swoich intencji? - Co to ma znaczyć?

~ 166 ~

- Naprawdę musisz mieć odwagę, by stać tu i pytać mnie o to? – kiedy nie odpowiedział, praktycznie warknęłam, gdy zrobiłam krok w jego kierunku – Zachowujesz się raz ciepło a raz zimno w stosunku do mnie, tak, że nie jestem pewna, która droga jest odpowiednia. To cud, że nie potrzebuję kręgarza na twoje emocjonalne smagnięcia batem. Jednego razu mówisz, chcesz dziewczynę taką jak ja, która interesuje się tobą, a potem nieśmiało pytasz, czy czuję coś do Garretta. – w końcu stojąc twarzą w twarz, spojrzałam na niego – Jesteś naprawdę dobry w oczarowywaniu dziewczyny na dziesięć różnych sposobów, ale nie możesz nawet powiedzieć dziewczynie, jak naprawdę się czujesz, kiedy jest w pobliżu i jest to osobiste! Jake wytrzeszczył oczy, a jego usta otwierały się i zamykały jak u ryby wyjętej z wody – Abby... ja... wow. – wreszcie mruknął. - Przepraszam? Zakłopotany uśmiech wykrzywił jego usta – Nie sądzę, żeby jakakolwiek dziewczyna wcześniej odezwała się do mnie w ten sposób. – wzdrygnęłam się przez niego – Cholera, to było gorące. Odepchnęłam go przez kuchenny blat – Jesteś niemożliwy! - A ty jesteś wszystkim, czego kiedykolwiek chciałem. Moje usta, które otworzyły się, żeby skłamać mu więcej obelg, natychmiast zamknęły się. Krzyżując ramiona na piersi, Jake zaśmiał – Nie mów mi, że sprawiłem, iż oniemiałaś, Aniele? - Trzymasz mnie w stanie zamieszania, więc nie wiem, dlaczego pan jest taki zaskoczony. – postawiłam się.

~ 167 ~

- W porządku. Jesteś na to gotowa? – odsunął się od blatu i ponownie stanął przede mną– Lubię cię, Aniele. Bardzo cię lubię. To było niecałe trzydzieści sześć godzin, ale podoba mi się to, co widzę i chcę więcej. Jednak nie mam zielonego pojęcia, jak to zrobić, więc po prostu będziesz musiała mieć trochę cierpliwość do mnie, dobrze? Moje serce zatrzepotało zarówno na jego słowa i jaki na formę, w której mi ją dostarczył – Więc właściwie będziemy się poznawać nawzajem? - Tak, tak mi się wydaje. – w zamyśleniu podrapał się po brodzie – Sądzę, więc, że normalni ludzie chodzą na randki, żeby wzajemnie się poznać, prawda? - No tak. Jak kolacja i kino. Pokiwał głową – Cóż, tak jakby mieliśmy kolację. Więc co powiesz na jakiś film? Uśmiechnęłam się – Brzmi dobrze. - Czy mogę liczyć na to, że wybierzesz jakąś komedię, a nie film dla kobiet? - Jeśli wy faceci rzeczywiście w autobusie macie babski film, myślę, że musimy go obejrzeć. Jake skrzywił – Tak, możliwe, że Lily zostawiłam z tyłu kilka płyt DVD. -Naprawdę? - Tak, ale też to gónwo z Disneya Jude. - Hmm, pozwól mi zobaczyć, z czym mamy do czynienia. – odpowiedziałam, zanim poszłam do kina domowego. Była wypchana dużą ilością DVD wraz z grami wideo.

~ 168 ~

Kiedy przeglądałam zawartość, Jake wytworzył zbolały dzięki z gardła – Po tym jak traktowałem cię jak kutas, masz zamiar ukarać mnie wyborem babskiego filmu, prawda? Spoglądając przez ramię, rzuciłam mu niewinne spojrzenie – Ja? Jak możesz myśleć o mnie takie rzeczy? - Cokolwiek. – mruknął i runął na kanapę. Odwróciłam się – Dobra, jak brzmi Zabawy z piłką 15? –zapytałam. Jego oczy zalśniły – Fanta-kurwa-stycznie. Strzeliłam mu złośliwy uśmieszek i odpowiedziałam – Dobra. Obejrzymy go po Zaplątani 16. - Na serio? Skinęłam głową – Muszę przypomnieć ci, że tego wieczoru zwymiotowałeś na mnie? - Już nigdy nie pozwolisz mi o tym zapomnieć, prawda? - Nie. Ale poza tym, masz wiele do zrobienia, aby udowodnić mi, że jesteś godzien mojego czasu. - Więc muszę oglądać pieprzonego Disneya, żeby to udowodnić? - To dopiero mały początek.

15

Zabawy z piłką – film z 2004 roku w reżyserii Rawson Marshall Thurber. Zaplątani – amerykaoski film animowany w reżyserii Glena Keane'a w technologii 3D z 2010 roku. Film ten jest inspirowany baśnią braci Grimm opowiadającą o dziewczynie zwanej Roszpunką, zamkniętej w wieży przez czarownicę 16

~ 169 ~

Włożyłam DVD do odtwarzacza i chwyciłam za pilota. Nawet bez wahania, opadłam na kanapę obok Jake'a – Wciąż nie mogę uwierzyć, że pozwalam ci puści pieprzony film Disneya. – mruknął. - Nie musisz go oglądać. Zawsze możesz robić własne rzeczy. Ale jeśli naprawdę chcesz więcej od mnie, będziesz musiał sobie na to zapracować. Wymamrotał coś pod nosem. Mimo, że może miał niewłaściwe podejście, pomysł filmu dał mi całą jego uwagę. Myślę, że coś z muzyki w nim zainteresowało go, ale nienawidził tego przyznać. Kiedy przytuliłam się do niego, spojrzał na mnie ze zdziwieniem – Jest mi zimno. – przyznałam. - Masz. – powiedział, zanim wykopał w szufladzie obok kanapy. Wyciągnął koc i okrył nim nas – Jak? - Wspaniałe uczucie. Dziękuję. - Nie ma problemu. – następnie zarzucił rękę wokół mojego ramienia, przyciągając mnie bliżej. W połowie filmu, oczy zrobiły się ciężkie, a nie długo później opadła mi głowa. Nie wiem, jak długo spałam, ale głośne głosy i śmiechy nie z filmu, zaskoczył mnie na jawie. Pocierając oczy, spojrzałam w górę i zobaczyłam Jake’a również wracającego ze snu. Wracając z ich wieczoru, chłopcy wspinali się po schodach autobusu. Na mój i Jake’a widok zawiniętych razem w koc, zamarli – Co... – AJ zaczął. On i Brayden pomknęli do przodu, jakby chcieli mnie ochronić przed niepożądanym działaniem Jake'a. Wysunęłam rękę spod koca i zatrzymałam ich – Chłopaki, uspokójcie się. Wszystko jest w porządku. Brayden spojrzał między mną a Jake’m i uniósł brwi – Serio? ~ 170 ~

Roześmiałam się – Tak. Jake przeprosił za jego wcześniejsze złe zachowanie, a teraz z nami jest w porządku. Z niecnym błyskiem w oczach skierowanych ku facetom, Jake dodał – Och, z nami więcej niż tylko w porządku. Tak jakby spotykamy się. Zbiorowe i zszokowane westchnienie rozległo się od wszystkich mężczyzn – To nie do końca prawda. – odpowiedziałam. Brayden uniósł ręce z niedowierzaniem – Przepraszam, jeśli mój umysł nie jest w stanie przetworzyć takich pomysłów. To znaczy, tak jak do cholery robisz olbrzymi krok od pieprzenia Bree wcześniej w ciągu dnia do spotykania się z Aniołem? - Tak naprawdę nie spotykamy się - my dopiero lepiej się poznajemy. On będzie musiał wykazać się dla mnie, zanim się z nim umówię. – wyjaśniłam. Jake skinął głową – I mam zamiar zapracować swój tyłek, żeby to zrobić. Pocierając dłońmi twarz, Brayden odpowiedział – Niech mnie diabli. Wzrok AJ’a przetoczył się od telewizora do nas – On przeprosił i oglądał Zaplątani. Myślę, że Abby zrobiła mu pranie mózgu, gdy nas nie było. – zażartował próbując rozjaśnić nastrój. Jake i ja roześmialiśmy się na jego założenie – Nie, nie było żadnego prania mózgu. – Jake odpowiedział i mrugnął do mnie – Ona po prostu pomogła mi jasno zobaczyć, jakim byłem totalnym i skończonym frajerem. Rhys stał patrząc na nas z oniemiały wyrazem twarzy – Stary, nie zamierzam kłamać i mówić, że to gówno mnie nie dziwi. – potem spojrzał na mnie – Na pewno wiesz, w co się pakujesz? ~ 171 ~

- Nie, nie bardzo, ale potem znowu, czy ktoś naprawdę kiedyś to wie? – odpowiedziałam. - Chyba nie. – mrugnął do mnie – Myślę, że to, dlatego omijam jakiekolwiek związki. - Jasne. – Jake prychnął. Gdy Rhys otworzył usta, by coś powiedzieć, ale Brayden odchrząknął – Dobrze, dobrze, myślę, że powinniśmy powiedzieć sobie dobranoc. To był cholernie długi dzień z zbyt szalonym gównem, nie wspominając, że jutro wieczorem mamy występ. - Tak, tato. – AJ dokuczał. - Kretyn. – Brayden mruknął pod nosem i ruszył do sypialni. Rozplątałam się z koca i poszłam na szybko do łazienki. Kiedy wyszłam, Jake czekał na mojej pryczy. Odsunął zasłonę jak dżentelmen otwiera drzwi – Znów pokazujesz swoja dobrą stronę. – skomentowałam. Uśmiechnął się – Dobranoc, Aniele. - Dobranoc, Jake. Pochylając się bliżej, wyszeptał – Dziękuję za danie mi kolejnej szansy. - Proszę. Tylko upewnij się, że od teraz nie przekraczasz granicy, i jestem pewna, że nie będziemy mieć żadnych więcej problemów. Zaśmiał się – Będziesz moją śmiercią. Posłałam mu buziaka, zanim zasłoniłam kurtynę – Słodkich snów, Aniele. – mruknął. Ciągnąc nakrycie na siebie, zasnęłam z głupkowatym uśmiechem na twarzy. ~ 172 ~

~ 173 ~

Rozdział 10 Abby

N

astępnego dnia rano pojechaliśmy do Indiany - następnego przystanku na trasie Runaway Train. Gdy usiedliśmy wokół stołu i

jedliśmy śniadania, elektryczność była wyczuwalna w powietrzu. To było niesamowite zobaczyć jak faceci zmieniali się, gdy zbliżało się ich następne show. Kiedy byliśmy coraz bliżej do Indianapolis, stali się bardziej niespokojni. Autobus ledwo mieścił całą ich czwórkę. AJ bębnił nieubłaganie na mniejszej, plastikowej wersji swojej prawdziwej perkusji. Liga Bluszczowa Rhysa pokazała się przez jego skupienie się na grze w golfa na Wii. Chociaż Brayden był zwykle tym, który był najbardziej zrównoważony, chodził jak zwierzę w klatce, od czasu do czasu zatrzymując się, żeby odpisać Lily.

Z słuchawkami na uszach, Jake był najmniej niespokojnym facetem. Myślę, że musi dostroić muzykę do innych. Siedział przy stole w kuchni naprzeciwko mnie, kolorując szkice, które Brayden zrobił na kolejną okładkę albumu. Jak dla mnie, stałam na ich cholernej drodze i uczyłam się na mój egzamin pielęgniarski. Było trochę ponad dwie godziny później, kiedy wjechaliśmy na parkingu Klipsch Music Center. Czytałam i próbowałam dostroić się na wybryki facetów. Ale Jake pojawił się przed mną, podskakując na nogach i chwycił mnie za dłoń – Chodź. – polecił. Uniosłam podejrzliwie brew na niego – Właściwie gdzie idziemy? Uśmiechnął się – Zobaczysz. To niespodzianka. - Nie lubię za bardzo niespodzianek. Ostatnia kazał mi wsiąść do niewłaściwego autobusu i wylądowałam w łóżku z kobieciarzem Jake’m Slater. Z uśmiechem odpowiedział – To brzmi bardziej jak spełnienie marzeni niż niewłaściwa niespodzianka. Roześmiałam się – Tylko ty tak mówisz. - Chodź. Zaufaj mi. – jego głos stał się niemal marudny. Zaciskając usta, nie mogłam zatrzymać drżenia z emocji, które pojawiły się przez jego wyraz twarzy pełen nadziei – Ok. Zaskocz mnie. – odpowiedziałam odkładać książkę. - Ha! Wiedziałem, że się poddasz. Nikt nie może oprzeć się moim wdziękom. - Taki egocentryk. – mruknęłam pod nosem kładąc rękę na jego. Kiedy zaczęliśmy iść korytarzem autobusu, Brayden chwycił rękę Jake'a – Gdzie idziesz? Za godzinę mamy kontrole dźwięku i próbę. ~ 175 ~

- Muszę zrobić coś dla Abby. – spojrzał na mnie i uśmiechnął się – Wiesz, zrekompensować wczorajsze bycie takim niewyobrażalnym draniem i dupkiem. Brayden uniósł brwi ze zdziwieniem, ale nie kłócił się – W porządku, człowieku, cokolwiek. Po zbiegnięciu schodami autobusu, Frank czekał na nas wraz z Afroamerykaninem, który wyglądał, jakby mógł ścisnąć mnie i Jake'a w tym samym czasie. - Abby, to Lloyd. – Jake przedstawił, wskazując na faceta. Lloyd spojrzał na Jake'a – LL, dziękuję bardzo. Jake zaśmiał się – Kocham drażnić go jego prawdziwym nazwiskiem. - No i pewnego dnia, zapłacisz za to, ty niewielki kutasie. – LL postraszył dość groźnie. Wahałam się przez chwilę, zanim wyciągnęłam rękę – Hm, miło cię poznać. Jego wkurzenie rozjaśniło się, gdy posłał mi uśmiech – Mi też. Z LL między nami, Frank doprowadziły nas na arenę. Kiedy weszliśmy do środka, Jake podniósł rękę – Mamy to. - Będę się trzymać dalej, ale nie odchodzę. – LL odpowiedział. - Nie ma problemu. Kiedy zostaliśmy owinięci zaciemnionym tyłem areny, zachichotałam – Hej Cleveland. – mruknęłam pod nosem. - Co? – zapytał Jake.

~ 176 ~

- Myślałam, że wydaje mi, iż jesteśmy trochę zagubieni, a ja zupełnie mam moment Oto Spinal Tap17. Wirując wokół, usta Jake'a opadły – Naprawdę znasz ten film. - Oczywiście, że tak. Kiedyś, oglądałam go z chłopakami przez cały czas. Potrząsnął powoli głową – Jak to jest, że jesteś rzeczywiście prawdziwa? - Co? Jake uśmiechnął się – Jesteś jak mokry sen faceta. Marszcząc nos, odpowiedziałam – Ew, dzięki za komplement. - Dobra, to nie dokładnie wyszło tak jak chciałem. - Chciałabym mieć nadzieję, że nie. Skrzywił się, gdy przesunął dłońmi po włosach – Chodziło mi o to, że jesteś wymarzoną dziewczyną muzyka - kompletny i totalny pakiet. Wiesz, jak to jest radzić sobie w branży i jakim darem i przekleństwem muza może być. Plus wiesz wszystko o muzyce i śpiewie. Na domiar złego, jesteś dla facetem kimś, z kim może po prostu spędzać czas i oglądać głupie komedie. Wiesz, co to oznacza posiadanie pięknej dziewczyny przede mną, że zupełnie dostaje ciebie? - Dzięki. – mruknęłam. Na jego słowa moje policzki natychmiast zapłonęły. Gdy stał tam po prostu patrząc na mnie, w końcu przyznałam – Przy okazji, to było o wiele lepsze od komplementów. - Proszę bardzo. – wziął moją rękę – A teraz chodź. Mam niespodziankę dla ciebie. 17

Oto Spinal Tap – amerykański film fabularny z 1984 roku w reżyserii Roba Reinera. Film nakręcono w Pasadenie i Los Angeles. Historia zespołu muzycznego "Spinal Tap" która została ukazana w krzywym zwierciadle.

~ 177 ~

- Po raz kolejny, naprawdę, naprawdę nie lubię niespodzianek. – zaprotestowałam, kiedy ciągnął mnie dalej w stadion. - Spodoba ci się. Wreszcie wyszliśmy ze skrzydła. Zamiast zatrzymać się, Jake pociągnął mnie w prawo na scenę. Patrzyłam się na pustą, ale ogromną arenę. Przechylając głowę, odwróciłam się i ogarnęłam to wszystko – Wow, to miejsce jest intensywne. -Uwielbiam, kiedy tak jest. – Jake zwierzył się, wskazując załogę, która rozkładała wokół sprzęt – Tą ciszę przed burzą. – odbił się na palcach, a całe jego ciało nuciło z podniecenia. - Burza, która jest Huraganem Jake’m? – dokuczyłam. Zaśmiał się – To może być Tropikalna Burza Jake i bardziej jak Huragan Runaway Train. Uśmiechnęłam się – Uwielbiam to, że nigdy nie zostawiasz chłopaków poza równaniem. No jak Adam Levine i tych innych kolesi z Maroon 5. Jake pokręcił głową – Wytwórnia próbowała tej bzdury na chwilę tuż po tym jak staliśmy się hitem. Ale postawiliśmy się, ja i chłopcy, albo nic. Podchodząc, poklepałam go w pierś – Masz tam takie dobre serce. Zacisnął dłoń na mojej, i przycisnął ją do swojej koszuli – Nie wiesz, co to dla mnie znaczy, że jesteś w stanie zobaczyć mnie przez te wszystkie bzdury. - Widzę cię dużo lepiej, niż możesz sobie to wyobrazić. - I? – zapytał. Przełknęłam ślinę pod jego intensywnym spojrzeniem – Lubię to, co widzę. Bardzo. ~ 178 ~

Potem podniósł moją dłoń do ust i czule musnął ustami moje kłykcie. - Cieszę się, że to słyszę. Moje tętno waliło jak wybuchy armat w uszach, i byłam pewna, że Jake mógł je usłyszeć. Po prostu, kiedy pochylił się bliżej mnie, rozległ się głos z dołu sceny – Jesteśmy gotowi do pracy. Jego oczy chwilowo zamknęły się – Najgorszy, kurwa, moment. – mruknął zanim odwrócił się do faceta – Dzięki Joe. Lepiej przygotujmy się na ten pokaz do trasy. - Pokaz? – spytałam piskiem. Jake odwrócił się do mnie – Tak, wczoraj w nocy po twojej rozmowie telefonicznej z tym dup… - Garrettem. – poprawiłam. - Cokolwiek. W każdym razie, myślałem o tym, jak jesteś przestraszona i zdenerwowana brakiem perspektywy wielu prób duetu z kretynem, więc pomyślałem, że mogę pomóc. Nagle Joe był po mojej stronie wciskając mi mikrofon do ręki – Jake, co się dzieje? – zapytałam. - Będziesz ćwiczyć duet, aż będzie idealny do niedzielnej nocy. -Ale jak… Machnął mikrofonem na mnie – Będziemy śpiewać razem. - Co? – praktycznie pisnęłam.

~ 179 ~

Ignorując mój szok, powiedział – Wiem, że to nie będzie takie samo, ponieważ mamy zamiar użyć muzyki na taśmie. Chodzi mi o to, że faceci nie mieliby czasu, żeby nauczyć się piosenki, ale znam wszystkie słowa. Pomyślałam o poranku, kiedy miał swoje słuchawki, a moje serce wzdrygnęło się na chwilę – Nauczyłeś się piosenki na pamięć? - Oczywiście. – mrugnął do mnie – Na szczęście dla ciebie, szybko się uczę. - Nie mogę w to uwierzyć. – mruknęłam. Jake uśmiechnął się, schował mi zabłąkany kosmyk włosów za ucho – Jesteś gotowa na rock dla tej areny? Gdybym miała jakiekolwiek wątpliwości o głębokości moich rosnących uczuć do Jake'a, wyparowałby w tym momencie. Byłam z nim przez te wszystkie czterdzieści osiem nędznych godzin, ale jakoś zakochałam się w nim. Czekaj, jak to w ogóle możliwe? Zawsze drwiłam z pojęcia miłość od pierwszego wejrzenia. Takie rzeczy się nie zdarzają. Pożądanie od pierwszego wejrzenia, pewnie, ale miłość? Nigdy. Ale teraz, kiedy Jake stoi przede mną, zastanawiałam się, czy to może być prawda. Cóż, to było częściowo prawdą, tuż po tym, jak spojrzałam w jego oczy to nie była miłość, ale gniew, którą czułam, zwłaszcza, kiedy przywaliłam mu w jaja. - Aniele, słyszysz mnie? - Hm, co? - Zapytałem, czy jesteś gotowa?

~ 180 ~

- Uh, tak, pewnie. – odchrząknęłam i próbowałam złapać oddech. Jak, do cholery, mam śpiewać, kiedy mój oddech był nierówny? Jake ocenił mnie sceptycznym spojrzeniem – Jesteś pewna? Twoja twarz zmieniła się w zieloną, jakbyś chciała rzygać. Chichot uciekł z moich ust, zakryłam je – Myślę, że jestem po prostu zdenerwowana. Jake uniósł brwi w zdumieniu – Poważnie? Tylko ja tutaj jestem. Jesteś dokładnie tym, co sprawia, że jestem bardzo zdenerwowana – Wiem, ale tak naprawdę nigdy wcześniej nie miałam rozgrzewki czy gamy. Mogę zabrzmieć jak chora krowa czy coś. Ręką z mikrofonem lekceważąco machnął na mnie – Nie musisz robić żadnej z tych rzeczy. Mam na myśli, po co są próby, prawda? - Skoro tak mówisz. – potem skinęłam głową – Zróbmy to, zanim stracę odwagę. Jake mrugnął do mnie przed krzyknięciem – Dobra, włącz, Joe. W ciągu kilku sekund, muzyka rozbrzmiała na arenie, powodując, że podskoczyłam. Jake podniósł mikrofon do ust – Naprawdę nienawidzę pozwolić temu momentowi stać się. – zaczął. Nie mogłam się ruszyć - to było tak, jakbym została porażona paralizatorem, wiec zostałam całkowicie sparaliżowana. Nie mrugałam, a nawet nie zaczerpnęłam oddechu. Po prostu stałam patrząc na Jake'a, jak z pasją śpiewał piosenkę. Dopiero, kiedy przestał śpiewać, wróciłam do siebie. - Wyłącz muzykę! – Jake krzyknął. Gdy piosenka zatrzymał się, Jake posłał mi zdziwione spojrzenie – Co się stało? ~ 181 ~

- Co? - Uh, nie dopięłaś się pod refren. O Boże. Byłam całkowicie zafascynowana głosem i pokazem Jake'a, że totalnie zapomniała śpiewać – Ja-uh-myślę, że to nerwy mnie zjadły i mam pustkę w pamięci. – skłamałam. Z uśmiechem, wyciągnął rękę i przetarł moje ramię – No dalej, nie musisz się denerwować. Po prostu dostrój się do wszystkiego wokół nas, a potem skup się na mnie i muzyce. Tak, racja, właśnie koncentracja na początek na tobie dorowadziła mnie w kłopoty! Postanowiłam, że będzie lepiej skupić się na muzyce i tekście, który powinnam śpiewać – Ok. Spróbujmy jeszcze raz. - Jeszcze raz, Joe! – Jake zawołał. Tym razem wykonywanie Jake'a było jak wcześniej, ale udało mi się dołączyć w mojej część w refrenie. Gdy mój głos odbił się echem w sali, podskoczyłam, co spowodowało, że Jake popsuł to śmiechem – Hej, całkowicie zawiodłeś mnie tym razem! Podniósł ręce w geście poddania – Przepraszam. Ale jeśli mogłabyś widzieć swój wyraz twarzy! - Jake. – warknęłam. - Dobra, dobra, przepraszam. – odwrócił się, by spojrzeć poza scenę – Niestety Joe. Włącz jeszcze raz. Tym razem udało nam się bez żadnych problemów. Kiedy nadszedł czas, żebym śpiewała sama, mój wzrok przez cały czas był wpatrzony w Jake'a. Blask, który tlił się w jego oczach spowodował u mnie dreszcz, ale utrzymałam skupienie i ~ 182 ~

ostatecznie całkowicie zagubiłam się w muzyce. Tekst miał tyle znaczenie dla tego, co przeżywam z Jake’iem. Chciałam zatrzymać się tam, w tej chwili z nim na tak długo, jak ewentualnie mogłam. Kiedy muzyka dobiegła końca, Jake uśmiechnął – Zrobiłaś to, Aniele. - Zrobiłam! – zapiszczałam. Potem przystąpiłam, żeby wykonać na scenie mały taniec szczęścia, co spowodowało śmiech u Jake’a. - Czy to jest twój taniec zwycięstwa? – zapytał, a jego głos wibrował rozbawieniem. Kiedy nadal kręciłam biodrami i wysoko podskakiwałam na moich stopach, skinęłam głową – Tak, myślę, że tak. Potrząsnął głową, a potem sięgnął, żeby wzburzyć moje włosy – Jesteś taka głupiutka. - Hej, sam fakt, że właśnie zaśpiewałam w ogromnej arenie zasługuje na coś. - Chcesz spróbować jeszcze raz? - Och, możemy? - Pewnie, że możemy. – sprośny uśmieszek wykrzywił jego usta – Jestem Jake Pieprzony Slater, i mogę robić, co do cholery zechcę. Przewracając oczami do sufitu, westchnęłam sfrustrowana, dzięki czemu część luźnych kosmyków włosów wpadło mi w twarz – Po prostu, kiedy myślę, że twoje ego nie mogłoby być większe. - Zostaw moje ego, tym razem musimy skupić się nie tylko na śpiewie, ale no cóż na przekazie też. Pewnie trafiłaś ostatnim razem we wszystkie swoje nuty, ale byłaś trochę sztywna. ~ 183 ~

- Byłam? Jake zaśmiał się na moje zmartwienie – Nie powiedziałbym, że byłaś robotem, ale musisz trochę poluzować. Niech twoje ciało czuje słowa, tak samo jak twój umysł to robi. -Dobrze. – mruknęłam. Tym razem, kiedy muzykę popłynęła, Jake stał się zupełnie inny. To było tak, jakby wyłączył się od wszystkiego innego. Jego śpiew był bardziej szczery i pełny emocji. Gdy wcześniej myślałam, że trudno było się skoncentrować, to teraz było jeszcze trudniej, bo byłam nim tak zauroczona - zarówno, jako pochwałą, jak i moja sympatią. Kiedy zaczęłam moją solówkę, Jake podszedł do mnie, owijając rękę wokół mojej talii. Ponieważ myślałam, że próbuję zbić mnie z tropu, trzymałam się mojego intensywnego skupienia, ale w tym samym czasie, pozwoliłam mojemu ciału podążać za jego. Kiedy ponownie przyszedł czas na refren, jego ręka przylgnęłam do mojego policzka. Zamykając oczy, wciąż śpiewałam pochylając się do jego dotyku. Kiedy odsunął się ode mnie, podążyłam za nim, biorąc jego rękę w moją i przeplatając nasze palce razem. Zakończyliśmy piosenkę rękę w rękę z naszymi oczami wpatrzonymi w siebie. Gdy muzyka kończyła się, czułam się jakby Jake w każdej chwili byłby w stanie usłyszeć łomot mojego serca. - To było niesamowite - ty jesteś niesamowita! – Jake zawołał. - Więc lepiej wykonałam swoje przedstawienie? Dał szybkie skinienie – Ale chciałbym zaproponować ci się, żebyś tego nie robiła, gdy będziesz śpiewać z Garrettem. ~ 184 ~

- Dlaczego? Uśmiechną się – Ponieważ będę zazdrosny, jeśli spojrzysz na niego w ten sam sposób jak właśnie patrzyłaś na mnie. Na jego komentarz próbowałam nie stopić się do kałuży emocji na podłodze – W porządku. To tylko dla ciebie. - I dobrze. Cieszę się, że to słyszę. Reszta dnia była wirem wydarzeń. Po tym jak z Jake’m skończyliśmy śpiewać, reszta chłopaków przybyła na arenę odbyć swoją kontrolę dźwięków i próby. Frank umieścił mi przepustkę na szyi, stałam z boku sceny i obserwowałam ich. Po kontroli dźwięku, która została wykonana, krzątaliśmy się po drugiej stronie ulicy na wczesną kolację. Nie mogłam uwierzyć, jak wiele żywności faceci mogą zjeść. Byłam zbyt zdenerwowana, żeby jeść, ale oni wszystko wyjedli, w tym deser. Potem wróciliśmy na arenę, żeby przygotować się na koncert. Chociaż Jake i pozostali faceci zostali zaprowadzeni w ostatniej chwili do przymiarki, a potem do szatni, ja tylko oglądałam miejsce za sceną, gdzie pokoje były wypełnione ludźmi, których nigdy wcześniej nie widziałam. Runaway Train ma ogromną załogę i otoczenie w porównaniu do ekwipunku moich braci. Próbowałam, co w mojej mocy, żeby pozostać na uboczu, gdy mój telefon zadzwonił. To był Jake. Gdzie jesteś? Czekam na was, aż się przygotujecie. Wracaj tu do nas. Nie chcę stać wam na drodze. Nie będziesz nam przeszkadzać. Jesteś ze mną. ~ 185 ~

Na widok jego słów, musiałam zrobić kilka głębokich oddechów. Na pewno? Zabierz swój świetny tyłek tutaj, teraz! Uśmiechnęłam się. Jesteś tak apodyktyczny. Teraz, Aniele. Tak jest! Gdy zaczęłam iść do pokoju, żeby znaleźć Jake’a, ktoś wyciągnął rękę i chwycił mnie za ramię. Krzyknęłam, gdy pociągnął mnie w dół na jego kolanach. Pożądliwy błysk zapłoną w jego ciemnych oczach – Witaj, sexy, gdzie ukrywałaś się przez cały ten czas? To wtedy go poznałam, Tyler Mains, wokalista Vanquished, grupy otwierającej koncert Runaway Train. Jego ciemne włosy były już perfekcyjnie wystylizowane wraz ze swoim ciężkim makijażem. Sądzę, że to jego pomysł zabicia ostatnich kilku minut, zanim pójdzie na scenę, musi sądzić, że może mnie molestować. - Nie ukrywałam się nigdzie! – rzuciłam, uderzając w jego ręce. Zaczęłam się wić na jego kolanach, kiedy jego ręce zsunęły na moją talię. Jego oczy spijały mój wygląd – Właściwe nie widziałem cię często. To znaczy, jesteś certyfikowaną Cipką Pierwszej Klasy. – uśmiechnął się, gdy dotknął rąbka mojej sukienki – Mmm, umieram, jeśli chodzi o szybki numerek. Masz już plany po koncercie? - Tak dupku i nie, nie wiążą się z byciem twoją zabawką, dziękuję bardzo. Uśmiechnął się – Ooch, zadziorna. To mi się podoba. – wplótł palce w moje włosy i szarpnął mnie bliżej siebie, gdzie jego alkoholowy oddech owiewał mój policzek – Pieprzysz się tak jak zadziorna jesteś? ~ 186 ~

- Puść mnie! – krzyknęłam. - Zabieraj swoje cholerne ręce od niej, zanim złamię ci coś więcej niż tylko twoją grającą rękę, Tyler! – Jake warknął. Moje spojrzenie rzuciło się od Pan Dupek Mains do Jake'a, który stał górując nad nami. Zacisnął pięści po swoich bokach, podczas gdy jego żyły na szyi pulsowały w gniewie. Tyler natychmiast mnie puścił – Sorry, Slater. Nie wiedziałem, że to twoja dupa. – uśmiechnął się do mnie – Dziewczyno, musisz być naprawdę niesamowitym pieprzeniem, jeśli Jake gotów być tak defensywny do ciebie. Ale od wspólnej nocy, gdy dzieliliśmy cipkę, myślisz, że podczas, gdy on będzie na scenie, mogłabyś mi pokazać, jak niesamowicie jest między twoimi udami? -Ty skurwysynu! Pobiję twój pierdolony tyłek! – Jake warknął, kiedy rzucił się do przodu. - Nie Jake! – zapłakałam. Przez chwilę zostałam przyszpilona między nimi dwoma. Pokręciłam głową na niego – Nie jest tego wart, on nie jest tego wart. – stwierdziłam. Tak szybko, jak Jake wycofał się, Tyler zaśmiał się i mruknął pod nosem – Cipka. – Krew zagotowała się we mnie, wyciągnęłam rękę i spoliczkowałam Tylera. Mocno – Nie waż się nigdy więcej do mnie lub o mnie mówić czegoś takiego! – wtedy zgramoliłam się z jego kolan – I dla wyjaśnienia, jesteś ostatnim mężczyzną na ziemi, któremu kiedykolwiek pozwolę się dotknąć! – bez słowa do Jake'a, jak burza poszłam do jego garderoby. Jake był blisko za mną, bo prawie zatrzasnęłam mu drzwi przed nosem. Z krzeseł do makijażu AJ i Rhys spojrzeli z zaskoczenia na moje oburzenie – Co się stało? – zapytał Rhys. ~ 187 ~

Byłam niemal zbyt zdenerwowana, żeby mówić, więc wybełkotałam –T-Ten dupek Mains próbował mnie molestować, a następnie powiedział rzeczy... – zadrżałam. AJ wystrzeli z krzesła – Skopię mu tyłek! Jake podniósł rękę – Spokojnie, Terminatorze, nie ma takiej potrzeby. Zadbałem o to. – spojrzał na mnie i uśmiechnął się – Cóż, mogę powiedzieć, że Aniołek poradził sobie na własną rękę. AJ uniosły brwi ze zdziwienia – Co zrobiłaś? - Uderzyłam go w twarz. Z chichotem, Jake dodał – Tak i nagadała mu. Szeroki uśmiech pojawił się na ustach AJ – Cholerne tak, dziewczynko. Ciągle wymiatasz! Zachichotałam – Dziękuję. Za mną, ramiona Jake'a owinęły się władczo wokół mojej talii. Przytulił się do mojej szyi, zadrżałam z przyjemności – Przykro mi, że musiałaś przez to przejść. Wiem, że powiedział kilka bardzo podłych rzeczy o tobie. - Zrobił to. Ale zbeształam go. Charakteryzator skinął na Jake’a, który westchnął zrezygnowany, kiedy jego ramiona opadł ze mnie. Usiadłam na kanapie i zaczęłam oglądać całe przygotowanie, żeby faceci byli gotowi na występ Runaway Train Kiedy faceci byli prawie gotowy, usłyszałam ryk tłumu i muzykę otwierającej grupy Vindicated. – Mam nadzieję, że dziś wieczorem wywinie jak długi na scenie. – wymamrotałam. ~ 188 ~

Rhys i Jake ryknęli śmiechem, gdy AJ spojrzał na mnie przez ramię – Gdybym mógł znaleźć jakąś dobrą ostrą paprykę i jego spodnie na zmianę, żeby upewnić, że nie skorzystają dziś z żadnej groupie. Roześmiałam się – AJ, to jest straszne. Uśmiechnął się złośliwie, gdy poruszał w górę i w dół swoim brwiami – Po prostu powiedz słowo. Zawsze mogę mieć jakiegoś technika, który mi przyniesie trochę. - Myślę, że ze mną dobrze, ale i tak dzięki. Gdy chłopcy skończyli z włosami i makijażem, zostali stłoczeni w garderobie. Jake pojawił się kilka minut później, w parze skórzanych, napięty spodni wraz z czerwoną koszulką, która rozciągała się na jego mięśniach – Jak wyglądam? – zapytał. - Wow... wyglądasz niesamowicie! Jake spojrzał na jego spodnie z pogardą – Są skóropodobne, więc możemy być poprawni politycznie. Dzięki Bogu, że mogę zmienić ciuchy w połowie show, bo dużo bardziej wolę być w dżinsach. - Tak, ale te spodnie są... – spojrzałam na niego i uśmiechnęłam się – Bardzo, bardzo seksowne! Szelmowski błysk zapalił się w jego oczach – Mówisz, że muszę je zachować i ubrać je dla ciebie, kiedy indziej? Roześmiałam się – Teraz o tym nie wiem. Jake wyciągnął rękę, żeby przyciągnąć mnie do niego, gdy Brayden wsadził głowę w drzwi – Dobra, Jake, nasz czas. ~ 189 ~

- Zawsze najgorszy, kurwa, moment. – Jake mruknął pod nosem. Następnie wziął mnie za rękę i zaczął prowadzi do drzwi. Szłam za nim na oślep, kiedy mijaliśmy obecnych techników i inżynierów. Kiedy dotarliśmy do kulis, Jake odwrócił się do mnie – Myślałem o daniu ci miejsca w sali VIP, ale tu będziesz mieć lepszy widok. - Więc mogę tu zostać i oglądać was? – zapytałam. - Oczywiście. – przyciągnął mnie do siebie – Chcę, żebyś była tak blisko, jak to możliwe. - Dzięki. - Również powiedziałem Frankwoi, żeby miał oko na Tylera. - Mimo, że to bardzo rycerskie z twoje strony, ale myślę, że mogę poradzić sobie na własną rękę. Jake zaśmiał się – Jestem pewien, że możesz, Aniele, ale to sprawia, że czuję się lepiej wiedząc, że jesteś pilnowana. - W porządku. – odpowiedziałam. Kiedy Vanquished udali się do zejścia ze sceny, Jake zacisnął ramiona wokół mnie. Tyler tylko posłał nam przelotny uśmieszek, zanim odszedł. Potem oświetlenie sceniczne zmieniła się przy powitalnej piosence Runaway Train. AJ wszedł w pierwsze tępo, machając do tłumu i wymachując rokowymi rogami z palców. Od wdzięcznych gwizdów i oklasków, z pewnością był ulubieńcem tłum. Usiadł za zestawem perkusji i zakręcił kilka razy młynkiem między palcami przed rozpoczęciem optymistycznego tempa. Odwróciłam uwagę od niego, na technika, który podawał Rhysowi jego gitarę basową. Przełożył pasek ~ 190 ~

przez głowę i dostosował do swojego ciała przed wbiegnięciem na scenę, machając szaleńczo i uśmiechając się jak Kot z Cheshire. Potem dołączył do rytmu AJ’a. Już wyposażony w swoją gitarę, Brayden kiwał głową w takt rytmu przechodzącego po scenie. Nie wiedziałam od tego hałasu, skąd wiedział, kiedy ma wejście, ale potem wszedł w snop światła, który zaczął migotać i zmieniać kolory. Jake pochylił się do mojego ucha – Magiczny czas. Gdy zaczął iść na scenę, do jego wielkiego wejścia, złapałam go za ramię. Kiedy pocałowałam go w policzek, posłał mi pytające spojrzenie – To na szczęście. – krzyknęłam nad rykiem tłumu. Uśmieszek wykrzywił jego usta – Dzięki, Aniele, ale nie potrzebuje tego. Uderzyłam go żartobliwie – Proszę znów jest egocentrykiem! Zaśmiał się i mrugnął do mnie. Światła sceniczne zmienił się ponownie i zabłysły na czerwono, gdy Jake wyszedł za sceny. Tłum już oszalały, wydawał się jeszcze bardziej szalony. Hałas powodował dzwonienie w moich uszach i walczyłam z pragnieniem, żeby nie zatkać ich palcami. Kiedy Jake wziął mikrofon ze statywu, jego podpisowy zarozumiały uśmieszek pojawił się na ustach. Potężny ryk odbił się echem na stadionie – Witam Indianapolis! Czy jesteś gotowi na rocka? – Jake zapytał. Na ich odpowiedź, spojrzał przez ramię na Rhysa i Braydena. Potrząsali głowami – Wstrzymajcie się. Nie sądzę, że was słyszałem. Pytam się, czy jesteś gotowi na PIEPRZONEGO ROCKA? Gdyby to było w ogóle możliwe, przybrać na sile głośności, tłum to zrobił. Tupali nogami, klaskali, gwizdali i krzyczeli. Jake uśmiechnął się i skinął głową – To bardziej lubię. – zgasły światła, a następnie zabrzmiały pierwsze nuty ich ~ 191 ~

najnowszego hitu „Unravel Me”, zaczęli grać. Piosenkę, którą wyróżnia wiele ciężkich gitar i byłam zdumiona umiejętnościami Braydena i Rhysa. Również fakt, jak Jake przedstawiał emocje, gdy śpiewał. Jednego razu jego ton głos jest twardy i gorzki jak przy piosence „Unravel Me” czy „Twisted Reality”. Gdy szło o ballady, natychmiast zmienił na gładki, aksamitny głos, który odbijał się echem po arenie. Moim faworytem jest „Never Before You”, którą wiedziałam, od kręcenia się wokół facetów, że Brayden napisał ją dla Lily. Zamknęłam oczy i kołysałam się w rytm muzyki. Ciężko mi przyznać siebie samej, ile głos Jake'a wpływał na mnie emocjonalnie i fizycznie, zwłaszcza słysząc jak śpiewa o miłości. Gdy piosenka skończyła się, otworzyłam oczy, żeby znaleźć Jake’a patrzącego na mnie. Pewnie miałam dość poważny wyraz twarzy, bo mrugnął, a potem przesunął sugestywnie językiem po wargach. Choć powinna była być już wkurzona, nie mogłam powstrzymać się od śmiechu. Tylko Jake mógł znaleźć sposób, żeby zniszczyć potencjalnie romantyczną chwilę. Pogroziłam mu palcem, a on odchylił głowę i roześmiał się. Potem przyszła kolej na część pokazu, w którym brano fana, żeby zaśpiewał z Jake’iem na scenie. Moje oczy rozszerzyły, gdy starsza pani została prowadzona przez jednego z obsługi sceny. Z szeroko otwartymi oczami ze zdumienia, kobieta spojrzała na Jake'a. Kiedy on uśmiechnął się i mrugnął, zarumieniła się i zachichotał jak nastolatka, kiedy rozpoczęli na swój sposób „Your Smile”. Po jeszcze kilku szybkich utworach, koncert się skończył, a faceci schodzili ze sceny, wyczerpani i ociekający potem. Nie mogłam się powstrzymać od rzucenia się na Jake'a. Owijając ramiona wokół niego, pozwoliłam mu okręcić mnie wokół – Myślę, że to oznacza, że polubiłaś to, co? –krzyknął mi do ucha nad hałasem tłumu.

~ 192 ~

Oderwałam się od niego i popatrzyłam na jego szczerzącą się twarz Polubiłam to? Chyba żartujesz? Kocham to! Byłeś niesamowity! - Tak, i jestem teraz spocony jak świnia. Przytuliłam się do niego – Gdy będę mokra od twojego potu, będę mogła chyba zarobić fortunę za tą sukienkę na Ebay. – dokuczyłam. - Och, mogę wymyśleć jeszcze kilka kolejnych rzeczy do zrobienia, żebyś była jeszcze bardziej spocona. – poruszył brwiami. Odepchnęłam się od jego ramion – Nie, dziękuję! Myślę, że spasuję. - Mogłabyś, Aniele. – spojrzał na AJ’a i Rhysa, którzy byli już otoczeni przez tłum dziewcząt – Daj mi pięć minut na przebranie się i zabieram cię na kolację. Spojrzałam w dół na moją sukienkę – Mam nadzieję, że gdzieś całkiem niewidocznie. - Myślałem o IHOP lub gdzieś, gdzie jest podobnie. Nic szczególnego, Aniele. Roześmiałam się – Jesteś pewien, że wiesz, jak wina i obiad na mnie działają, co nie? - Cokolwiek. – wymamrotał, zanim zniknął w szatni. Jake dotrzymał słowa i pojawił się w mniej niż pięć minut i miał na sobie wytarte i dziurawe dżinsy i czarny t-shirt. Oczywiście, może ubrać na siebie jutowy worek i wyglądać gorąco i seksowanie. Kiedy obraliśmy drogę do wyjścia, zapytał – Nie masz nic, przeciwko, jeśli Bray dołączy do nas? - Nie, oczywiście, że nie. – wsiedliśmy do limuzyny Hummera – AJ i Rhys nie przyjdą? Jake skrzywił – Nie, oni są zajęci. ~ 193 ~

Nagle mnie olśnił – O, rozumiem. – myśl o nich z przypadkowymi dziewczynami powoduję u mnie mdłości – Gdyby mnie tu nie było, też byłbyś zajęty? Spoglądając przez okno, Jake odmówił spotkania mojego spojrzenia – Tak, pewnie tak. - Przykro mi, jeśli zatrzymałam cię od czegoś. Jego głowa odwróciła się i przyszpilił mnie swoim wzrokiem – Nie zatrzymujesz mnie od czegokolwiek. Jestem dokładnie tu, gdzie chcę być w tej chwili i z kim chcę być. - Och. – mruknęłam. - Nie brzmisz jakbyś mi wierzyła. - Nie, właściwie jestem zaskoczona, to wszystko. Uniósł brwi na mnie – Tym, że chce zjeść naleśniki z tobą niż spotkać się z jakąś losową lalunią? Wciągnęłam gwałtowny oddech na jego podsumowanie – Tak, mniej więcej. Jake uśmiechnął się – Cóż, uwierz w to, Aniele, bo to prawda. Na tą chwilę jesteś wszystkim, czego chcę lub muszę mieć. Odwracając głowę, starałam się ukryć głupkowaty uśmiech, który rozprzestrzenił się na całej mojej twarzy. Jake Slater chciał być ze mną, nie z groupies. To było dość niesamowite uczucie.

~ 194 ~

~ 195 ~

Rozdział 11 Jake

imo, że mocno walczyłem przeciwko temu, następne cztery dni

M

minęły szybko, następującym jeden po drugim koncercie. Dałbym

wszystko, żeby zatrzymać zegar, więc mógłbym się rozkoszować moim czasem z Abby i przetrwałby dłużej. Jest wszystkim, czego kiedykolwiek chciałem czy potrzebowałem w dziewczynie, a im więcej spędziliśmy czasu razem tym, bardziej zdawałem sobie sprawę, że nie robiłem sobie jaj z Abby, kiedy powiedziałem jej, że nigdy nie spotkałem kogoś takiego jak ona. Chodzi mi o to, jaka inna dziewczyna mogła tylko usiąść ze mną, rozmawiając ze mną o każdej porze nocy, o muzyce, życiu i rodzinę? Była jedyną dziewczyną, jaką kiedykolwiek zabrałem do IHOP po koncercie, a następnie wróciliśmy do autobusu na sesje imrpowizowanego muzykowania. Śpiewaliśmy duety szalonych

piosenek, takich jak Conway Twitty and Loretta Lynn Mississippi Woman, Louisiana Man i Ozzy Osbourne and Lita Ford If I Close My Eyes Forever. Kiedy Abby zarządziła uczenie się i śpiewanie niektóre z naszych piosenek, przysiągłem jej, że zaciągnę ją na scenę ze mną na następny koncercie – Och, do diabła, nie! – odpowiedziała. Podczas jej ostatniej nocy w autobusie, poprosiłem Abby, żeby znowu ze mną spała, ale tym razem mieliśmy łóżko dla siebie. Nic więcej się nie stało niż spanie na łyżeczkę, ale byłem zadowolony, że mam ją u swojego boku. Ale zbyt szybko nadeszła niedziela – dzień, w którym miała wreszcie spotkać się z powrotem z braćmi. Zatrzymaliśmy na ponure śniadanie w Cracker Barrel ulubionym miejscu Abby. Chociaż ledwo, co zjadła. Zamiast tego, popychała jedzenie wokół, patrząc między nami. Z sfrustrowanym westchnięciem, rzuciłem widelec, który postukał głośno o mój talerz – Przestaniesz w końcu? Ci ludzie będą myśleć, że cię uprowadziliśmy czy wykorzystaliśmy czy coś, bo tak smutno wyglądasz. Pociągnęła nosem i otarła nos serwetką – Nie mogę się powstrzymać. Będę tęsknić za wami chłopaki. Mimo, że powiedziała „chłopaki”, wymownie spojrzała na mnie. - Myteżbędziemytęskinić – AJ wymamrotał z ustami pełnymi naleśników. Na jej obrzydzenie, wydął wargę – Co mogę powiedzieć? Czuję twoją stratę, Aniele. Właściwie muszę to zmieścić, bo jestem emocjonalnym zjadaczem. Jego komentarz przyniósł przelotny uśmiech na jej twarzy, ale zbyt szybko już go nie było. Gdy skończyliśmy jeść, Abby zadzwoniła po taksówkę, która miała ją odebrać. ~ 197 ~

- Możemy odwieźć cię do hotelu. - To jest twój sposób. Narzucałam się już wystarczająco. – argumentowała. Z uśmiechem, odpowiedziałem – Tak, ale jesteś strasznie słodkim nadużyciem. Roześmiała się - Dzięki. Wtedy odsunąłem się do tyłu i patrzyłem jak Abby żegnania się z chłopakami. Rhys podszedł pierwszy. Objął ją i szepnął jej coś do ucha, aż zachichota. Gdy Brayden wyszedł do przodu, w oczach Abby zalśniły łzy. Biorąc ją za ręce, mówił do niej cicho, na co poruszało głową w porozumieniu. Pochyliła się i pocałowała go w policzek, zanim on wziął ją w ramiona. Przetarł jej plecy szerokimi kołami, gdy ona pociągnęła nosem. Kiedy w końcu odsunęła się, Bray pocałował Abby w policzek. Kiedy AJ podszedł do niej, Abby nie mogła powstrzymać uśmiechu, który powstał na jej ustach. Niskim i miękkim głosem, zaczął mówić do niej po hiszpańsku. Pochyliła głowę i słuchał go, czasami się uśmiechała, a czasem wyglądała na rozdartą. Kiedy skończył, owinął ją ramionami i ścisnął mocno. Abby zwlekała w ramionach AJ’a, a mi było trudno zwalczyć zazdrości, żeby ją odbić. Kiedy w końcu puścił ją, pocałował ją w oba policzki. Potem Abby ze łzami mieniącymi się w oczach zwrócił się do mnie, a ja czułem się, jakbym ktoś kopnął w brzuch. To było to. Moment, którego bałem się od dni spotkania – chwila, w której rzeczywiście muszę pożegnać się z moim Aniołem. Biorąc ją za rękę, poszedłem z nią za autobusu, więc mogliśmy mieć trochę prywatności. Kiedy osiągnęliśmy dystans między nami a i facetami, odwróciłem się. Cienie otaczały oczy Abby, a ostatniej nocy czułem jej szloch, chociaż myślała, że śpię. ~ 198 ~

Kołysałem się na boki pięt, wcisnąłem ręce do tylnych kieszeni wyblakłych i dziurawych dżinsów – A zatem... - A zatem. – Abby powtórzyła bez przekonania. Przechyliłem głowę w jej stronę – To trochę głupio mówić dowiedzenia, bo to nie tak, że nie zobaczymy się czy nie porozmawiamy ze sobą ponownie. Mam twój numer i ty masz mój. - Tak. Niezależnie od tego, co się dzieje między nami, zawsze będziemy przyjaciółmi. - Dokładnie. To wszystko się nie kończy tylko, dlatego, że wysiadasz z autobusu. Do diabła, teraz nawet współpracujemy przy piosence. Zagryzła swoją dolną wargę, żeby zatrzymać łzy w oczach, zanim wypłyną – No pewnie. Zrobiłem niepewny krok w jej stronę – Aniele, co tam się dzieje w twojej głowie? Wpatrując się we mnie, Abby posłała mi połowiczny uśmiech – Po prostu nie mogę przestać się zastanawiać, czy to nie jest tekst, z którego korzystasz u wszystkich innych dziewczyn. „Hej kochanie, to nie jest pożegnanie”. Nie wspominając już twojego epickiego oświadczenia „Mam twój numer”. Całkiem myśląc, jest pewnie sznurek dziewcząt boleśnie patrzących na swoje telefony, czekając na telefon od ciebie, który nigdy nie zadzwonił. Moje brwi zmarszczyły się w gniewie – Po pierwsze, nie mówię do ciebie tekstami. Kiedy mówię, że zobaczymy się ponownie i że zadzwonię, to kurwa tak myślę. A po drugie, może był sznureczek dziewcząt opuszczających ten autobus jak ty, ale za cholerę jestem pewny, że nie brałem ich numerów. ~ 199 ~

- Nie? - Nie Aniele, nie. – odsunąłem jedwabisty, blond kosmyk włosów z twarzy Abby i delikatnie potarłem kciukiem po jej policzku – Cokolwiek zaczęło się między nami, za cholerę nie chcę tego skończyć. Zassała surowy wdech – Więc też czujesz to tak mocno? Uśmiechnąłem się – Oczywiście, że tak. To jest tak jak zostanie trafiony przez pieprzoną błyskawice, absolutnie za każdym razem, kiedy jesteś blisko mnie. Sprawiasz, że myślę o rzeczach... czuję rzeczy, których nigdy wcześniej nie czułem. - Dlatego, że jesteś. – wyszeptała cicho. Jej dłonie spłaszczyły się na mojej piersi – Jake, przykro mi, to, co wcześniej powiedziałam. Nie wiem, co zrobić z tym wszystkim, co czuję, zwłaszcza, że nie mam doświadczenia z mężczyznami. - I mogę stwierdzić, że jesteśmy w tej samej łodzi, gdzie całkowicie nie mamy kurwa pojęcia, o co zrobić. Natykając się na moje dłonie, przykryła moją, która obejmowała jej twarz – Wiem, że ludzie powiedzą mi, dlatego, że jestem niedoświadczona z chłopakami, że mylę się, co do tego, co czuję do ciebie. – potrzęsła głową – Ale wiem, bez cienia wątpliwości, intensywność tego, co czuję jest prawdziwa. Składałem lekkie pocałunki wzdłuż jej dłoni i palców – Mmm, co teraz czujesz? - Zakochuję się w tobie, Jake. Przez krótką chwilę, czułem jakby znów walnęła mnie w jaja. Jej słowa uderzył tak mocno. Po kilku uspokajających oddechach, udało mi się uśmiechnąć – Cóż, to dobrze, bo ja już zakochuję się na łeb, kurwa, na szyję w tobie, Aniele. Roześmiała się – Masz takie słownictwo. ~ 200 ~

- Co mogę powiedzieć? Wydobywasz wszystko, co romantyczny ze mnie. Taksówka zatrzymała się przy autobusie, a ja skrzywiłem się. Moja klatka piersiowa ścisnęła się na myśl o niej zostawiającej mnie, musiałem walczyć o oddech. Czułem się jak totalna i całkowita cipka. Cholera, kiedy stałem się zredukowany do niezbędnego uzależnienia faceta, który potrzebuję kobietę, żeby przeżyć? Ale tak samo jak ja nienawidziłem się do tego przyznać, prawda była taka, że potrzebuję Abby. Żyła i tchnęła spokojem do mojej zmartwionej duszy - anioł zesłany prosto z nieba. Wystarczy spojrzenie na nią i natychmiast może mnie uspokoić. Wszystko, co dzieje się z moją mamą, nie wiem, co bym bez niej zbroił. Odką też mogła czytać we mnie jak w otwartej książce, Abby zarzuciła mi ręce na szyję i mocno przytuliła się – Żałuję, że muszę was zostawić. Potrzebuję cię rozpaczliwie, ale wiem, że ty potrzebujesz mnie bardziej. - Zadzwonisz, prawda? – zapytałem, nienawidząc sposobu, w jaki mój głos złamał się z emocji. - Tak, oczywiście. Dzień czy noc. Jeśli coś się stanie z twoją mamą, czy cię zdenerwuje, czy jeśli nie będziesz mógł spać, o prostu zadzwoń do mnie, dobrze? Jęknąłem – Powodujesz, że brzmię jak całkowita cipka. Zachichotała, powodując, że jej ciepły oddech ogrzał moją szyję – Masz tylko niesamowite, czułe serce, kochanie. Ze względu na to, zawsze będziesz czuć więcej i będziesz bardziej zraniony przez innych ludzi. – odsunęła się i spojrzała na mnie – Poza tym, potrzeba innych ludzi nie jest oznaką słabości. - Nie, nie jest. - Więc zadzwonisz do mnie?

~ 201 ~

- Och, do diabła tak, jasne. - pochyliłem się, by ją pocałować. Nawet jakbym chciał wcisnąć ją w autobus i zmiażdżyć jej usta, podczas, gdy dłońmi dotarłbym do jej niesamowitych cycków, wiedziałem, że nie mogę tego zrobić. Nie tylko, dlatego, że nie darzę brakiem szacunku do mojej dziewczyny, dając taksówkarzowi czy facetom sprośne show, ale dlatego, że nie chcę poruszać się z nią zbyt szybko. To nie tylko jej brak doświadczenia, to dlatego, że chcę, żeby wszystko było idealne dla niej... i dla mnie. Więc z całą powściągliwością, na jaką mogłem się zdobyć, otarłem niewinnie swoje usta o jej. Na jej westchnienie z frustracji, odsunąłem się. Przez jej rozczarowanie, nie mogłam powstrzymać się od śmiechu. Obejmując dłońmi jej policzki, zapytałem – Jaka była twoja pierwsza część duetu, którą śpiewaliśmy, Aniele? - Hm, to było o nie poruszaniu się zbyt szybko i oszczędzaniu? - Ładny rym, ale tak, o to chodziło. – kiedy jej brwi zmarszczył się, uśmiechnął się – Nie byłem w związku z dziewczyną, od kiedy zespół stał się sławny. Jestem przyzwyczajony do wykorzystywania miłości w szybkim tempie, i dobrze, że ty jesteś dla mnie najlepszym wyjątkowym tempem. - Hej. – zachichotała, uderzając żartobliwie moje ramie. - Więc musimy zrobić to powoli. Chcę spróbować tego, co czuję i zbyt szybko nie zrujnować tego fizyczne. Abby zacisnęła usta na mnie – A co, jeśli chcę, niektórych części fizycznego związku z tobą? I nie mówię tu o pełnej ofercie... cóż, jeszcze nie. Odrzuciłem głowę w tyłu i jęknąłem – Dzięki za próbę zabicia mnie, Aniele. Znasz mnie tydzień, a twoje zasady dotyczące zakochania w tej osobie, pamiętasz? ~ 202 ~

Nadgryzła swoją dolną wargę – Cóż, może jestem na drodze do zakochania się w tobie. Na dźwięk klaksonu z taksówki, westchnąłem z irytacją – Oboje mamy najgorszy, kurwa, czas. - Ale przynajmniej będziemy kontynuować tę rozmowę później, prawda? - Tak, będziemy. – chwyciłem jej walizkę i futerał na gitarę. - Czekaj, nie mus… - Tak, muszę. To kulturalna rzecz do zrobienia. Pokręciła głową, a następnie szła krok za mną. Zapakowałem jej rzeczy do bagażnika, a następnie zamknąłem go – Uważaj na siebie. - Dzięki. Ty też. - I daj im dziś wieczorem popalić. - Spróbuję. Uśmiechnąłem się, kiedy otworzyłem tylne drzwi przed nią – Dasz radę i wiesz, zawsze mam rację. Przewróciła oczami, ale potem uśmiechnęła się – Cześć, Jake. - Cześć, Aniele. Kiedy zaczęła wsiadać do taksówki obok mnie, zatrzymałem ją. Czasami są chwile, których wiesz, że będziesz żałować, jeśli nie podążysz za głosem serca. Chwytając ją za kark, przechyliłem jej głowę do mojej. Potem nakryłem jej usta moimi. Tym razem pozwoliłem mojemu językowi wsunąć się do jej otwartych ust. Kiedy wydała cichy jęk w gardle, naprężyłem moje ramiona wokół jej talii. Boże, ~ 203 ~

jak ona dobrze smakuje. Mogłem całować ją przez całe popołudnie, ale symfonia gwizdów przerwała mój moment czystej rozkoszy. Szarpnąłem się, żeby zobaczyć AJ’a, Braydena i Rhysa stojących obok autobusu. Ciepło zalało twarz Abby, gdy warknąłem – Dzięki wielkie, chłopaki. - Załap go za tyłek, dziewczyno. Abby zmrużył oczy i krzyknęła – Zamknij się, dupku! - Co on powiedział? – spytałem z uśmiechem. - Złap go za tyłek, dziewczyno. – odpowiedziała. - A co ty powiedziałaś? Uśmiechnęła się – Powiedziałam mu, żeby się zamknął i nazwałam go dupkiem. Roześmiałem się – Dla ciebie dopilnuję, żeby wykopać z niego to gówno. - Dzięki . – odpowiedziała. Zerkając na facetów, potrząsnęła głową – Kusi mnie, żeby pokazać im wszystkim palec, ale machnę na to. - Cześć, Abby. – powiedzieli jednogłośnie. Odwróciła się do mnie – Porozmawiamy później. - To jest obietnica. Bez kolejnego demonstrowania uczuć, opadła na siedzenie – Hilton, proszę. – Abby nakazał grzecznie. - Dobrze, ale wiesz, że licznik został już uruchomiony, kochanie. – taksówkarz odpowiedział. ~ 204 ~

- W porządku. – spojrzała na mnie i uśmiechnęła się – Było warto. - Po prostu cholera. – odpowiedziałem przed zamknięciem drzwi. Jak nastolatka chora z miłość, stałem i machałem za na nią, aż taksówka zniknęła za wzniesieniem.

~ 205 ~

Rozdział 12 Abby

K

iedy przyjechałam do hotelu, wszyscy trzej chłopcy czekali na mnie w holu. Przewróciłam oczami, ale uśmiechnęłam się wbrew sobie –

Nie mówcie mi, że boicie się, że mogę się zgubić i zabrać się z inną niesforną grupą rocka? Gabe zachichotał, gdy pociągnął mnie do niedźwiedziego uścisku – Nie, po prostu tym razem chcieliśmy to zrobić dla ciebie i przywitać cię osobiście. - Och, to słodkie. Niebieskie oczy Eligo zabłyszczały – Jest także faktem, że musimy być na stadionie w godzinę na kontrole dźwięku i wszystko. Pokręciłam głową – Właśnie, kiedy myślałam, że wy, chłopaki gracie nadopiekuńczych wielkich braci, niszczycie moje marzenia.

Micah zarzucił rękę na moje ramie – Tęskniłem za tobą, dziecinko. – pocałował mnie w policzek – Podekscytowana dzisiejszym wieczorem? Tylko wspomnienie koncertu powoduję, że mój żołądek się szarpię – Tak i nie. Skinął głową, kiedy przeszliśmy przez obrotowe drzwi hotelu – Pamiętam, jak pierwszy raz grałem na przodzie w sali wypełnionej dziesiątkami tysięcy ludzi. Szturchnęłam go żartobliwie w żebra – Nie pomagasz, drogi bracie. Uśmiechnął się do mnie. Byliśmy dopasowanymi podporami rodziny z naszymi blond włosami i niebieskimi oczami. Gabe i Eli były bliźniakami dwujajowymi, w tym, że Gabe miał około trzy cale więcej od Eligo, natomiast Eli miał więcej mięśni z tej dwójki. Tylko wspólną cechą, jaką mieli były czarne włosy naszego ojca, podczas gdy wszyscy dzieliliśmy niebieskie oczy matki. Nawet, że są moi braćmi, muszę przyznać, że są przystojni. Oczywiście, Micah jest zaręczony od sześciu miesięcy z dziewczyną o imieniu Valerie, która pracuję w kościele naszego taty. Podobnie jak Brayden, nigdy nawet nie spojrzał na inną dziewczynę. Teraz bliźniaki... to już inna historia. - Będzie dobrze, Abster. Po za tym wszystkim, będziesz śpiewać jeden duet z Garrettem i tylko jeden utwór z nami. – powiedział Eli, który przytrzymał dla mnie drzwi limuzyny. Kiedy trafiliśmy do środka, fuknęłam sfrustrowana – Owszem, tylko dwa utwory. To dla mnie dwie główniane okazję, żeby śpiewać fałszywie, spaść ze sceny i tak dalej. Gabe usiadł obok mnie – Zbyt wiele się martwisz. Wystarczy wyjść i dobrze się bawić. Udawaj, że jest tak, jak kiedy byliśmy dziećmi.

~ 207 ~

- Albo możesz zrobić to stare powiedzenie i udawać, że wszyscy są nadzy. – Eli zasugerował, jednocześnie sugestywnie poruszając brwiami. Trącił jego stopę moją – Jesteś obrzydliwy! Po krótkiej przejażdżce na arenę, limuzyna zatrzymała się od tyłu. Szef bezpieczeństwa, Manny, otworzył drzwi i posłał mi promienny uśmiech – Miło cię znowu widzieć, Abby. Dałam mu się przytulić - całemu dwumetrowemu i ważącemu ok 135 kilogramy człowiekowi – Ciebie tęż dobrze znów widzieć. – skinęłam na chłopców – Trzymałeś ich w ryzach? Uśmiechnął się – Próbowałem. To ciężka praca. Chichocząc, odpowiedziałam – Mogę tylko przypuszczać. Kiedy Manny wprowadził nas do środka, ktoś ubrany na czarno z słuchawkami udał się do mnie – Jesteś teraz potrzebna na scenie do próby z Garrettem. - Och, w porządku. – odwróciłam się do chłopaków – Do zobaczenia za chwilę. - Daj im popalić, dziecinko. – Gabe zawołał. Kiedy dotarłam na scenę, Garrett siedział na stołku z gitarą, grając bit z jego innego utworu. Po zakończeniu utworu, zerknął i złapał mój wzrok. Jego twarz rozjaśniła się – Abby! – zawołał, zanim pospieszył i wyciągnął mnie w ramiona. Spotkaliśmy się wcześniej tylko kilka razy, ale w taki sposób działał, mógłbyś pomyśleć, że jesteśmy najlepszymi przyjaciółmi czy kochankami. Jake polubiłby ten drugi scenariusz. - Widzę, że dotarłaś cała i zdrowa. Roześmiałam się – Tak. ~ 208 ~

- Świetnie. Jestem cholernie podekscytowany, żeby śpiewać z tobą. – pomachał na technika, który przyszedł, żeby dostarczyć nam mikrofony – Gotowa? - Oczywiście.

Po próbach z Garrettem, oglądałam próbę przesłuchania chłopców, przed przystąpieniem do nich na scenie. Przez kilka pierwszych koncertów, będę śpiewać cover If I Die Young zespołu The Band Perry. Potem chłopcy planują, żebym przejęła część wokalu, który zwykle śpiewa Micaha. Kiedy przeszliśmy przez wszystko, zostaliśmy odprowadzeni do naszej szatni. Podczas gdy chłopcy rzucili się na jedzenie, ledwo dostałam kawałek ciasta domowej roboty przez moją mamę. Im bliżej było koncertu, tym coraz więcej niewielką przestrzeń wypełniali ludzie. Czułam się jakby wymykało się spod kontroli, ten cały szum rozmów wokół mnie. Wchodzące i wychodzące stylistki, ludzie od ubrań, kierownictwo i technicy. W tym całym szaleństwie nie ma prywatności czy czasu, by złapać oddech. Kiedy moja mama i tata weszli do pokoju, rzucili się na mnie, jakbym byłam zakładnikiem, który został uwolniony z niewoli. To było niezwykle ironiczne, biorąc pod uwagę odbyte Face-timed18, dzwoniłam albo pisałam z nimi, co dzień, że byłam z Jake’m i chłopakami – Jak się masz kochanie? – mama zapytała. Roześmiałam się – Właściwie tak dobrze, jak podczas wcześniejszych i dzisiejszej rozmowy. 18

FUNCKJA NA iPhone 4, do rozmów twarzą w twarz

~ 209 ~

- Wyglądasz dobrze. – tato powiedział. - Jake i chłopaki zadbali o mnie. Mama i tata wymienili spojrzenia na moją wzmiankę o Jake'u – Co? – zapytałam. Wpychając ręce w kieszenie spodnie khaki, tato odchrząknął – Cóż, twoja mama i ja po prostu rozmawialiśmy o tym, iż wydaje nam się, że wspominałaś tego faceta, Jake’a, dużo razy, kiedy rozmawialiśmy. Wiedziałam, co chciał powiedzieć, ale nie mógł – Lubię go. Mama wciągnęła ostry wdech – Lubisz jak chłopaka? Z uśmiechem odpowiedziałam – Być może. – objęłam spojrzenie przerażenia, które pojawiło się na ich twarzach – Jest w tym coś złego? - Uh, nie, Abigail, nie ma. To jest po prostu... – tato jąkał się. Mama wkroczyła za niego – Po prostu związek z muzykiem jest trudny. Spójrz na Micaha i Valerie. - Tak wiem. Ale czasem nie możesz powstrzymać, kogo obdarzasz uczuciami. Brwi taty praktycznie wystrzeliły w górę – Więc możliwe, że naprawdę poważnie podchodzisz do tego faceta? - Tak, tato. Bardzo lubię Jake’a Slater z Runaway Train. Tak, znam go tylko od tygodnia. Tak, jest złym chłopcem z tatuażami i piercingiem, i tak, jest twoimi najgorszym koszmarem, jeśli chodzi o faceta spotykającego się z twoja małą dziewczynką. – pochyliłam się bliżej – Nie, nie wykorzystał mnie, i nie, nie zrobił mi kolczyka i tatuażu złej dziewczyny. – z niepewnym uśmiechem, dodałam –

~ 210 ~

Obojem mamy zamiar wydobywać swoje najlepsze cechy, gdy jesteśmy ze sobą. Ok? Usta taty były otwarty prze kilka sekund, zanim szybko je zamknął. Myślę, że był to jeden z pierwszych razy, gdy widziałam jak go zatkało. Odwróciłam się do mamy, która była równie zdumiona. - Abby, jesteśmy gotowi dla ciebie. – powiedziała moja stylistka włosów, Renee. - Muszę iść. – spojrzałam między nimi – Więc w porządku - wszystko w porządku? - Pewnie kochanie. – mama odpowiedziała. Jej głos brzmiał nieco bardziej przekonywująco niż wyglądała. Mój tata, po drugiej stronie, wciąż patrzył na mnie w szoku. Myślę, że nie mogę ich winić za moje wstrząsające oświadczenie. Będą potrzebowali więcej czasu, żeby to wszystko wchłonąć. Zostawiając rodziców, udałam się do pokoju z makijażem. W chwili, gdy usiadłam w krześle, mój żołądek zacisnął się w ciasny węzeł. Rozgorączkowanie szumiało we mnie. Nieubłaganie stukałam butem o podłogę, zaczęłam patrzyć na oświetlone lustro naprzeciw mnie, jak stylista zespołu, Renee, czesze moje luźne loki w coraz większe. Ze sposobu użycia lakieru moje włosy pozostały w miejscu, byłam pewna, że połowa warstwy ozonowej została wyczerpana. Starając się uspokoić, wzięłam kilka głęboki, uspokajających wdechów, gdy siedziałam. Kiedy odważyłam się obejrzeć swoje odbicie w lustrze, moje nerwy weszły na najwyższe obroty. Po tym jak Renee skończyła z moimi włosami, Becca, wizażystka przejął mnie. Nigdy w życiu nie miałam na tak wiele podkładu czy różu, nie mówiąc już o sztucznych rzęsach, przez które czuję się jak całkowita dziwka. - Jesteś pewna, że to nie jest za dużo? – zapytałam. ~ 211 ~

Becca prychnęła pogardliwie – Jeśli nie chcesz wyglądać jak trup w światach scenicznych, będziesz płynąć z prądem. Popłynęłam, więc z prądem, który obejmował również największą fryzurę jak peruka Dolly Parton. Technik wsadził głowę w drzwi – Dziesięć minut, Abby. - O Boże. – mruknęłam, zanim całe moje ciało zaczęło drżeć. - Jezu, Abster, wystarczy tego stukania! – Eli warknął na krześle obok mnie. Natychmiast uspokoiłam moją stopę – Sorki. To niespokojny trik. - Będzie dobrze. – Micah zapewnił. Kiedy spojrzałam na niego przez moje paziowate włosy, uśmiechnął się. - Wiem. Właściwie wciąż jestem przerażony zapomnieniem słów czy upadkiem płasko na moją twarz. Jego wzrok padł na moje buty – Zdarłaś je całkiem dobrze, prawda? - O tak. - Więc wszystko będzie w porządku. Renee poklepał mnie po ramionach – W porządku. Czas na przymierzalnię. Wstałam z krzesła i poszłam za nią przez drzwi. Miałam jeszcze zobaczyć to, co wybrała dla mnie. Wiedziałam, że chłopcy nigdy nie zajmowali się tym, co mieli na sobie, i widziałam tą samą rzeczą, kiedy byłam w autobusie Runaway Train. Kiedy zaczęłam iść drugą stroną korytarza, technik poklepał mnie po ramieniu, zanim wetkną mi mój telefon. - Masz rozmowę.

~ 212 ~

Zmarszczyłam brwi – Dziękuję. – odpowiedziałam przed przyłożeniem telefonu do ucha – Halo? - Hej Aniele. Te dwa słowa wysłał dreszcz przeze mnie i zatrzymałam się poślizgiem – Cześć, Jake. – odpowiedziałam bez tchu. - Dzwonię z dwóch powodów. - Tak? - Jeden, udowodniam, że jestem człowiekiem słownym, kiedy obiecałem, że zadzwonię. I jak pieprzony usychający z miłość szczeniak, nie mogłem nawet zaczekać kilku godzin, żeby usłyszeć twój głos. Uśmiechając się jak głupia, walczyłam, żeby złapać oddech – Cieszę się, że udowodniłeś mi, iż się mylę. Teraz drugi powód? - Chciałem zadzwonić do ciebie, zanim wejdziesz na scenę i życzyć ci powodzenia. Pomyślałem, że jesteś trochę zdenerwowana. Zagryzłam wargę, żeby nie zapiszczeć głośno na jego troskliwość – Jestem... i dziękuję. To strasznie miło z twojej strony, że dzwonisz. - Nie masz pojęcia, jak słodki mogę być dla ciebie. Z parsknięciem, odpowiedziałam – Właśnie, kiedy myślę, jak jesteś niesamowicie romantycznym i szczerym facetem, to prawdziwy Jake wychodzi głośno i wyraźnie, żeby przypomnieć mi, że jesteś naprawdę napalonym skurczybykiem. Zaśmiał się – Musiałem trochę po insynuować, Aniele, żeby cię rozluźnić.

~ 213 ~

- No cóż, nadal jestem zdenerwowana jak diabli. Moje kolana trzęsą się i myślę, że mogę zwymiotować. Jake wziął głęboki oddech – Abby, mówiłem ci, że nie masz się, czego obawiać. Masz potężny głos wewnątrz cholernie pięknego opakowania. Po prostu idź tam i zaśpiewają swoje, tak jak to robiliśmy, kiedy ćwiczyliśmy. Wystarczy, że usłyszałam jak jego głęboki głos wypowiada moje prawdziwe imię, spowodowało, że przez moje ciało przeszedł dreszcz – Dziękuję ci, Jake. I tak zrobię. – bicie mojego serca przyspieszyło, zastanawiałam się, czy powiedzieć, co leży mi na sercu. Wreszcie wyrwało mi się – Będę udawać, że znów śpiewam z tobą, zamiast z Garretem. To wydobędzie się ode mnie. Gdy cisza pojawiła się na drugim końcu linii, a na chwilę, myślałam, że go straciłam. - Jake? - Jestem tutaj, Aniele. I cieszę się, że to usłyszałem. Chciałbym być tam i zaśpiewać z tobą. - Ja również. Inny technik, od tego, który przyniósł mój telefon, powiedział – Ubranie czeka na ciebie w przebieralnia. - Och, muszę iść. Ale dzięki za zadzwonienie do mnie. Nie wiesz, ile to dla mnie znaczy. - Nie ma, za co, kochanie. Teraz idź i skop jakieś tyłki na scenie, w porządku? Roześmiałam się – I na pewno tak będzie.

~ 214 ~

Technik następnie wprowadził mnie do pokoju na końcu korytarza – Oto ona, Cari. – technik powiedział. Dziewczyna z różowymi włosami, oceniła mnie – O czasie. – Cari mruknęła. Jej ręce powędrowały do regałów przed nią wypełnionych ubraniami. Szarpnęła koralową sukienkę i wepchnęła ja we mnie – Proszę bardzo. Szybko stanęłam za ścianką działową i zsunęłam moje buty. Następnie poszła moja sukienka. Sukienka była bez ramiączek, więc zsunęłam również mój stanik. Fukając i sapiąc, udało mi się wepchnąć do sukienki. - Hm, jest szansa, że masz inny rozmiar? - Zazwyczaj wszystkie sukienki są dopasowane, ale nie było cię tutaj, żeby zmierzyć. – Cari warknęła. Wychodząc, mocno zapięłam zamek. Przyglądając mi się, skinęła głową – Wyglądasz gorąco. - I. Nie. Mogę. Oddychać. – wysapałam. Przechylając głowę na mnie, Cari przewróciła oczami – Słuchaj kochanie, będziesz musiała sobie po prostu z tym poradzić. Może będę mogła coś zmienić do zestawu na występ z twoimi braćmi, ale teraz masz być na scenie z Garrettem za pięć minut. Ktoś zapukał do drzwi – Widzisz? - Dobrze. – prychnęłam. Ledwie się zgięłam i założyłam moje buty. Obawiałam się, że w każdej chwili zamek może pęknąć. - Ona jest przyzwoita. – dziewczyna powiedziała. Kolejny technik wsadził głowę w drzwi – Pięć minut, panno Renard. Uśmiechnęłam się do niego – Proszę mów do mnie, Abby. A i już idę. ~ 215 ~

Skinął głową i trzymał otwarte drzwi. Spoglądając wstecz, spojrzałam na swój wygląd – Cholera. – mruknęłam. I nawet nie chcę myśleć o tym, co tata powie, kiedy zobaczył mój strój. Jestem prawie pewna, że może dostać zawału na widok tej sukienki. Kończyła się powyżej kolana, a gdy róże i koronki były dość ładne, to moje cycki wyglądały jakby miały w każdej chwili wyskoczyć na zewnątrz. Podążyłam za technikiem do drzwi i na scenę. Dzięki Bogu mam na sobie swoje zaufane kowbojki, a nie obcasy, albo byłabym całkiem pewna, że bym się zabiła. Kiedy dotarliśmy do boku sceny, Garrett właśnie kończy swój popisowy hit “Just the Girl for Me”. Gdy pracownik obsługi sceny obrócił się zmieniając dekorację, Garrett odłożył gitarę i wziął mikrofon ze statywu. - Więc chciałbym przedstawić wam wszystkich bardzo szczególną pannę. Nie jest tylko siostrą i potencjalną nową wokalistką niesamowitego zespołu Jacob Ladder, ale jest także moją partnerką do duet na dzisiejszy ostatni utwór. Powitajmy wszyscy pannę Abby Renard! Wzięłam głęboki oddech i odepchnęłam się od boku sceny. Przybierając mój najlepszy lśniący uśmiech, zaczęłam iść po scenie, machając szaleńczo do tłumu. Po prostu, kiedy myślałam, że moje ramię może odpaść, dotarłam do Garretta. Gwizdnął do mikrofonu, a potem mrugnął do mnie – Panie i panowie, zapomniałem powiedzieć, że jest absolutnie gorąca, prawda? - Dziękuję ci, Garrett. – zatrzymałam się, pozwalając wzroku powędrować po nim – Ty też dziś całkiem wyśmienicie wyglądasz. – odpowiedziałam, próbując najlepiej wybrnąć z sytuacji. Odwracając się do publiczności, uśmiechnął się szeroko – Jest zbyt słodka, prawda? – pojawiły się gwizdał i oklaskali w odpowiedzi – Tylko czekajcie, aż

~ 216 ~

usłyszycie jak śpiewa. Będziecie nie tylko zszokowani tym jak bardzo piękna jest, ale też jak ma niesamowity głos. Pomachałam lekceważąco ręką na niego – Zawstydzasz mnie tymi wszystkimi komplementami. - Więc jesteś gotowa zaskoczyć Des Moines? Uśmiechnęłam się do publiczności – Dlaczego nie, jestem gotowa. Garrett pokiwał głową – W porządku. Zróbmy to. Znana mi melodia Don’t You Want to Stay rozeszła się echem po całej arenie. Tak szybko, jak przyszła moja część w refrenie, cała nerwowość zniknęła i dałam z siebie wszystko. Z tylko jedną szybką próbą, nie wiedziałam dokładnie, czego się spodziewać po Garrettcie. I tak jak obiecałam Jake’owi, wyobrażałam sobie, że śpiewam do niego, a nie do Garretta. Do czasu mojego solo, Garrett był całkowicie blisko. Mrugnął do mnie, jakby chciał powiedzieć – Dajmy im cholernie dobre show. – ale miałam wrażenie, że w rzeczywistości mógł się cieszyć pocieraniem o mnie lub podążaniem, trochę za dużo tropu jego dłoni po moich ramionach. Ale jako profesjonalistka wiedziałam, że muszę być zmuszona do uśmiechu na twarzy i bawić się tak samo jak on. Kiedy skończyliśmy, gromkie oklaski rozbrzmiały wokół nas – Dziękuję wam. – mruknęłam bez tchu do mikrofonu. Wszystkie głośne gwizdy przebijały moje bębenki. Widziałam teraz, dlaczego chłopcy mieli zatyczki do uszu. Garrett pociągnął mnie do siebie i pocałował w policzek – Dzięki za danie naszej dziewczynie, Abby, takiego ciepłego powitania. Nie mogę się doczekać, żeby ściślej współpracować z nią w ciągu najbliższych kilku miesięcy. – następnie ponownie mrugnął do mnie i zacisnęłam zęby, żeby nie skręcić się od jego zbyt-bliskiego-i-komfortowego-uścisku. ~ 217 ~

- Jeszcze raz dziękujemy! Zobaczymy się ponownie przy następnym numerze! – zawołałam przed zbiegnięciem ze sceny. Czekający za kulisami chłopcy rzucili się na mnie, zanim zdążyłam oddać mikrofon technikowi. Gabe pociągnął mnie w ramiona do wielkiego niedźwiedziego uścisku – Brawo! - Nie. Mogę. Oddychać. – mruknęłam. - Ups. – odparł pozwalając mi odejść. Uśmiechnęłam się do niego – Ale dzięki. Następnie Micaha mnie objął– Dobra robota, dziecinko! Z szerokim uśmiechem, Eli uderzył mnie w plecy i krzyknął – Abster, powaliłaś ich! - Ej, chłopaki jesteście słodcy, że wyszliście i oglądaliście mnie. - I tym razem chodziło o szczerość. Są jeszcze dwie piosenki, zanim będzie nasz zestaw. - Jacy kochani. – pomyślałam, szczypiąc policzek Eliego. - Hej, nie zniszcz mojego makijażu! – jęknął. - Taki ładny chłopak. – Micaha mruknął pod nosem. - Mówiąc o ładnych, znakomita suknia. – Gabe skomentował. - Tak, zmienię ją przed naszym występem. - Dobrze to słyszeć. – tata powiedział za mną. Odwróciłam się i poczułam jak ciepło zalewa moje policzki. ~ 218 ~

- Nie miałam z tym nic wspólnego. Patrzył na mnie chwilę, a potem uśmiech rozprzestrzenił się na jego twarzy – To nie jest to, co bym zniósł, ale na pewno wyglądasz w niej piękne. - Naprawdę? Mama kiwnęła głową – I brzmiałaś wspaniałe, kochanie. - Tak, podbiłaś nas obu. – tata odpowiedział. - Dziękuję. To wtedy Cari, stylistka, podeszła do mnie – Chodź, Abby. Mam inny strój, który przymierzysz. - Ok. – odwróciłam się do chłopców – Powodzenia. Do zobaczenia za chwilę. – dałam mamie i tacie szybki uścisk i całus, zanim poszłam za Cari do garderoby. Po tym jak zobaczyłam mój nowy strój, postanowiłam, że Cari była bardziej cudotwórczynią niż diabłem. Znalazła nieco dłuższą sukienkę - tym razem z błyszczącą, z gorsetem z paseczkami i koralikami. Była głęboko fioletowa – Jest piękna. - Cieszę się, że ci się podoba. – Cari wymamrotał, kiedy rozpięła mój strój tortury. Teraz, gdy mój pierwszy występ skończył się, większość mojego zdenerwowania rozproszyła się. Istnieje tylko jedna osoba na świecie, z która chciałam porozmawiać – Hm, wiesz, co się stało z moim telefonem?

~ 219 ~

Naciskając przycisku, Cari powiedziała do swojego zestawu słuchawkowego – Potrzebuję telefon Abby, przynieście go do garderoby. Pronto19. - Och, to naprawdę nie jest wielki pośpiech. Cari przewróciła oczami – Zaufaj mi, kochanie. Musisz mówić w jeden sposób do tych operatorów i techników. Jeśli nie jesteś suką, cholera nic nie zrobią. Jakby wyjaśniając jej punkt, rozległo się pukanie do drzwi – Widzisz? – zapytała z uśmiechem. Pobiegłam po sukienkę, a ona podeszła do drzwi. Ledwo minęła chwila, a technika przyniósł mi go – Dzięki! – zawołałam. Kiedy już wcisnęłam się w suknię i dostosowałam paski, wysłała mnie na swoją drogę. Szybko wybrałam numer Jake’a. Odpowiedział po trzecim dzwonku – Hej Aniele. - Dzwonię do ciebie i chcę ci powiedzieć, zrobiłam to! Zaśpiewałam i wszystko poszło świetnie! Zaśmiał się – Mówiłem ci, że tak będzie. I jeszcze raz, zawsze mam rację. -Zawsze jesteś taki mądraliński. – odpowiedziałam z uśmiechem. - W głębi duszy, chcesz mnie. - Może. - Więc co teraz robisz? - Przechodzę się niepewnie za kulisami zanim dołączę do chłopaków. - Nie jesteś jeszcze zdenerwowana, czy jesteś? 19

Szybko – z hiszpaoskiego

~ 220 ~

- Nie, naprawdę czuję się niesamowicie - to jak totalny adrenalinowy haj. I mogę przyzwyczaić się do tego uczucia! - To, co występy przed własną publicznością robi dla ciebie. - Mówiąc o tłumach, oni poważnie mnie kochają i kochają mój duet z Garrettem. Cóż, z wyjątkiem faktu, że zbytnio się do tego zbliżył. Pomruk popłynął z drugiego końca linii – Tak, powiedz Garrettowi, że następnym razem, gdy będzie obmacywać moją dziewczynę i praktycznie bzykać ją prze ubranie na scenie, to złamię mu rękę, którą gra na gitarze! - Nie obmacywał mnie. On… - zamarłam w połowie korytarza – Czekaj, skąd wiesz, że to zrobił? - Bo go widziałem. Moje serce zadrżał, gdy dziko rozglądałam się wokół – Jesteś tu? Roześmiał się – Chciałbym być, Aniele. Szczególnie polubiłbym zobaczenie cię z bliska w tej trochę niegrzecznej czerwonej kiece, którą nosiłaś. - Ale jak…? - Miałem jednego z techników, który przesyłał mi transmisję na żywo. - Zrobiłeś to dla mnie? - O tak. Za nic w świecie nie chciałem przegapić twojego pierwszego występu, zwłaszcza po naszych próbach. - Och, Jake... to takie słodkie. - Próbowałem wcześniej poinformować cię, jaki słodki mogę być dla ciebie. – odpowiedział z rozbawieniem wibrującym w jego głosie. ~ 221 ~

- Wiem. - Będziesz myślała, że jestem jeszcze bardziej słodszy, kiedy wrócisz do autobusu i znajdziesz kwiaty, które ci wysłałem. - Naprawdę? – zapiszczałam. - Cóż, niektóre z nich są od nas wszystkich facetów, ale jest tam kilka specjalnych tylko ode mnie. Moje serce urosło w piersi, gdzie obawiałam się, że może przedrzeć się wprost do niego – Och wow, to takie słodkie i miłe. Podziękuj chłopakom za mnie. - Zrobię to. - Jesteś też niesamowity. - Wiem. Zachichotałam – Taki egocentryk. Technik pomachał na mnie, żeby zwrócić moją uwagę – Pięć minut! – zawołał. - Och, Jake, muszę iść. – ubolewałam. - Poczekaj, muszę cię o coś zapytać. - Oczywiście. Co to jest? - Chciałem zapytać, czy pójdziesz ze mną do mojej siostry na jej Słodką Szesnastkę, za dwa tygodnie. Odkąd gramy z chłopaki, robimy duży weekend dla tego. Żona Braydena, Lily, przyleci z dziećmi. Czy uważasz, że możesz to zrobić? Och wow. Jake zaprasza mnie na coś, w co jest zaangażowane spotkanie jego rodziny. To jest ogromne... i szybkie. Oddychaj, Abby – Hm, tak, jasne. ~ 222 ~

- Jeśli musisz złagodzić cios dla braci, że jedziesz do mnie, możesz im powiedzieć, że planuje zabrać cię do studia, żeby nagrać I’ll Take You with Me. - Cholera! – zawołałam. Jake zaśmiał się – To znaczy, że chcesz przyjechać? - Tak, zdecydowanie chcę przyjechać. Po prostu nie mogę uwierzyć, że nadal chcesz ze mną nagrywać. - Oczywiście, że tak i jedno z moich ulubionych miejsc do nagrywania jest w Atlancie. - Wow, to wciąż jest niewiarygodne. - Cóż, uwierz w to. Bilet na samolot będzie czekał na ciebie, gdy wrócisz z powrotem do hotelu. Moi ludzie zadbają o wszystko, włączając w to hotel. To wszystko dla mnie. - To za dużo. Nie mogę na to pozwolić, Jake. - Tak, możesz i tak zrobisz. To moja podróż, więc to moja przyjemność. - Jesteś taki apodyktyczny. Roześmiał się – Tak i lepiej się do niego przyzwyczai. - Dobra, dobra, akceptuję to. - Miło mi to słyszeć, Aniele. Gdy technik pojawił się i skinął mnie, że moja kolej na scenę, westchnęłam z frustracji – Muszę iść, Jake. - W porządku. Pogadam z tobą później wieczorem, a i zobaczymy się za dwa tygodnie. ~ 223 ~

~ 224 ~

Rozdział 13 Jake

S

tojąc przed oświetlonym lustrem hotelowym, poprawiłem czarny, jedwabny krawat. Ledwo mam go na sobie pięć minut, a już dławi

mnie na śmierć. AJ jęknął obok mnie – Przypomnij mi jeszcze raz, dlaczego musimy mieć garnitury? Przewróciłem oczami – Bo gramy dla mojej kochanej siostrzyczki na jej Słodkiej Szesnastce i nie będziemy wyglądać jak banda rockmenów. AJ przechylił głowę na mnie – Ale myślałem, że jesteśmy bandą rockmenów? Ze śmiechem, odpowiedziałem – Nie dzisiaj. Zamierzamy dopasować się do normalnych sztywniaków zwanych elitą Atlanty.

Rhys wzdrygnął się obok mnie – Myślałem, że uciekłem od tej całej bzdury wyższej klasy, gdy wyszedłem z domu. Przysięgam, jeśli ktoś spróbuje ‘przedstawić’ mi swoją córkę, jako odpowiednią kandydatkę do małżeństwa, spadam stamtąd. Uderzyłem go w plecy – Myślę, że z tobą będzie w porządku, człowieku. Przepraszam za wywoływanie pewnych retrospekcji twojej strasznej młodość spędzonej w country klubach i najlepszych kręgach towarzyskich Savannah. Rhys skrzywił – Dobra, więc jestem kretynem za marudzenie o dorastaniu w bogactwie, ale stary, ludzie z wyższych klas są czasem jak nożownicy z getta. - Cokolwiek. – mruknąłem, gdy telefon zadzwonił. Jeden rzut oka na niego i uśmiechałem się jak głupiec. - Dawww, Abby wysyła wiadomość swojemu Misiowi - Pysiowi. – AJ dokuczał mi. Zlekceważyłem go, zacząłem czytać. Hej kochanie, jestem gotowa. Chcesz, żebym przyszła i spotkała się z Wami? Jasne. Będę w holu. Nie mogę się doczekać, żeby Cię zobaczyć. Bądź tam o 5. Ostatnie dwa tygodnie był oszałamiającym poruszeniem podczas różnych przystanków trasy i miast. Ale jedno pozostawało spójne i prawdziwe, i to są moje uczucia do Abby. Wszelkie postoje, jakie miałem, spędziłam z na pisaniu z nią, rozmawianiu, odbytych rozmów przez Face-timed czy Skype. To były długodystansowe randki w najlepszym wydaniu jak na dwudziesty pierwszy wiek. - Jesteście gotowi? Muszę iść spotkać Abby.

~ 226 ~

- Tak gotowi jakbyśmy kiedykolwiek szli grać do sali z bandą krzyczących, napalonych nastolatek, na których większości, jeśli bym nawet spojrzał, mógłbym zostać aresztowany. – AJ odpowiedziała z uśmiechem. - Jesteś idiotą. – mruknąłem, kiedy wyszedłem z łazienki. Pozostawiając chłopaków za sobą, poszedłem przez bogato urządzoną salę balową. Chciałem dostać się do lobby i Abby. Miała przylecieć wcześniej w ciągu dnia. Po spotkaniu się z Lily i dzieciakami na lotnisku, Brayden przywiózł Abby z powrotem do hotelu. Przygotowywałem się, więc nie dostałem jeszcze szansy, żeby ją zobaczyć. Mimo, że czułem się jak gigantyczna cipka, Brayden namówił mnie do wysyłania Abby z Lily do hotelowego spa, żeby zrobić jej włosy i makijaż. Oczywiście wszelkie wątpliwości, co do tego, czy mam jaja czy nie odeszły, gdy usłyszałem podniecony pisk Abby z telefonu, kiedy dostała swój prezent. Wyciągając szyję, rozglądałem się po tłumie ludzi. Podobnie jak w filmie, rozstąpili się, a ona tam stała. Przez chwilę na jej widok nie mogłem oddychać. Wyglądała tak cholernie pięknie, że aż zaparło mi dech. Jej długie blond włosy opadały falami na ramiona i miał więcej makijażu niż zwykle. Kiedy dostrzegł mnie, jej twarz rozjaśniła się i zaczęła biec najlepiej jak umiała w tych seksownych-jak-cholerach szpilkach. – Jake! – krzyknęła, zanim rzuciła się w moje czekające ramiona. Obróciłem nią wokół i postawiłem z powrotem na nogach. Jej niebieskie oczy błyszczały, gdy mi się przyglądała – Spójrz na siebie! – wykrzyknęła, gdy przebiegła ręką przód mojego garnituru – Wyglądasz niesamowicie! - Wyglądam jak prawdziwy dżentelmen, prawda? Uśmiechnęła się – Myślę, że nawet mój tata byłby wstanie cię dziś zatwierdzić.

~ 227 ~

Część jej komentarza ukuła mnie, ale ukryłem swoje uczucia, dając jej zarozumiały uśmieszek – Taa, cóż, co miałby do powiedzenia o dzisiejszym stroju córki? Spojrzała w dół na suknie – Podoba ci się? Biorąc pod uwagę, że miała cienkie małe paski, które podkreślały jej wspaniałe cycki i była prawie bez pleców, cholerne tak, podobała mi się - Uwielbiam ją. Dziś wieczorem wyglądasz absolutnie zapierająco dech w piersiach. Policzki Abby ociepliły się na mój komplement. Pochyliła się by pocałować moje usta – Dziękuję. - Proszę bardzo. AJ podszedł do nas. Na strój Abby, jego oczy rozszerzyły się – O mój Boże, Aniele! Ubrałaś się tak jak Sookie w finale drugiego sezonu Czystej krewi. Abby przewróciła oczami – AJ, masz fetysz Czystej krwi. Uśmiechnął się – Stary, to w zasadzie jest wampiro-porno! Roześmiała się – Jesteś niemożliwy. - Taa, no cóż, a ty jesteś piękna i seksowna w tej sukience. Z promiennym uśmiechem, Abby uderzył go żartobliwie ręką, a potem przytuliła go – Dziękuję. Wy faceci wyglądacie przystojnie w swoich garniturach. – odpowiedziała. Wziąłem rękę Abby w moją – Chcę ci kogoś przedstawić. - Ok.

~ 228 ~

Otoczona przez grupę przyjaciół, Allison mówił i śmiał się. Kiedy poklepałem ją po ramieniu, odwróciła się, powodując, że jej ciemne włosy śmignęły jej za ramiona – Jake! – krzyknęła, zanim wystrzeliła do mnie. Przytuliłem ją mocno. Niezależnie od tego, co czuję do ojca i macochy, Allison zawsze zostanie moją siostrzyczką, którą kocham i chronię. - Wyglądasz pięknie. – mruknąłem jej do ucha. - Dziękuję. - Nie mogę uwierzyć, że już dorosłaś. – odsunąłem się do niej i uśmiechnąłem– Po prostu obiecaj mi, że zatrzymasz moją słodką, niewinną Allison. Zachichotała – Spróbuję. Wracając do Abby, powiedziałem – Chciałem, żebyś poznał moją dziewczynę. To Abby Renard. Na słowo ‘dziewczyna’, ciemne oczy Allison niemal wytrzeszczyły się z głowy – Wow, niesamowicie cię poznać. – wybuchła, ściskając dłoń Abby. - Ciebie też świetnie w końcu spotkać. Jake mówi o tobie przez cały czas. Allison promieniała z radości – Jest niesamowity, prawda? Abby uśmiechnęła się – O tak, jest. Ale lepiej nie mówić mu dużo. Już ma dość duże ego. - Hej. – stwierdziłem, gdy Abby trąciła mnie żartobliwie. Brayden podszedł do mnie – W porządku, człowieku, nasz czas. - Przepraszam panie, ale uwielbiana publiczność kusi, więc zobaczymy się później. ~ 229 ~

Abby i Allison pomachał do mnie, kiedy udałem się na scenę z Braydenem. Naszym planem było grać przez pierwsze trzydzieści minut imprezy, a potem DJ to przejmie. AJ zniknął za bębna, podczas gdy reszta z nas wzięła nasze gitary. Biorąc mikrofon ze stojaka, wpatrywałem się w zatłoczoną sale balową – Dobry wieczór wszystkim i witam na Słodkiej Szesnastce Allison. – rozbrzmiały piskliwe, hormonalnie napędzane wrzaskiem krzyki nastoletnich dziewczyn, które wypełniły salę, wraz z kilkoma mocnymi okrzykami od mężczyzn – Jako jej wielki brat, w tej chwili nie mógłbym być bardziej z niej dumny. – spotkałem spojrzenie Allison, uśmiechnąłem się – Mam nadzieję, że wszystkie twoje marzenia spełnią się i że pozostaniesz wiecznie młoda. Wtedy rozpoczęliśmy ciężką rockową wersję Chrissy Hydnen Forever Young. Zakończyliśmy ją gromkimi brawami i okrzykami. Szukałem w tłumie twarzy Abby, która uśmiechnęła się i pokazała mi dwa kciuki w górę. Roześmiałem się i potrząsnął głową przed rozpoczęciem „Unravel Me”, przy której każdy tańczył. Po zagraniu przez nas dwóch szybkich piosenek i dwóch naszych ballad, przekazałem mikrofon DJ’woi i ruszyłem przez tłum ludzi do Abby. Byłem prawie przy niej, gdy mój tata zatrzymał mnie. Przytulił mnie sztywno, zanim powiedział – To było fantastyczne, synu. Nie możemy wystarczająco ci podziękować za stworzenia tej nocy bardziej specjalnej dla Allie. - Proszę. Wiesz, że zrobiłbym dla niej wszystko. Skinął głową. Jego usta drgnęły, jakby chciał jeszcze coś powiedzieć, ale bał się. Wreszcie wciągnął nierówny oddech – Jake, tak bardzo mi przykro z powodu twojej matki. Od razu napiąłem się – Tak, to popieprzone, gdy złe rzeczy przytrafiają się dobrym ludziom. ~ 230 ~

Twarz ojca nieco zbladła – Ona jest jedną z najsilniejszych i najodważniejszych kobietą, jaką znam. Rozmawiam z nią często, wiesz. Ma najbardziej wyrozumiałe serce. Wiem, że tata mówił o tym, że nie mogę mu wybaczyć faktu jak odszedł od mamy i mnie dla jakiegoś dupy. Pewnie, że płacił alimenty i widywał mnie, co drugi weekend i podczas lata. Na zewnątrz był najbardziej uprzejmym i wspierającym ojcem. Ale wszystko się zmieniło w chwili, gdy zdecydowali się nas opuścić. - Tak, to chyba tylko jedyna z jej wad. Widząc, że nigdzie ze mną nie dojdzie, tata westchnął – Cóż, wiedz, że jestem tu dla ciebie, synu. Zawsze. – jego spojrzenie opuściło moje, żeby opaść na Abby, która mnie szukała – A kim jest ta piękna młoda dama? - To jest moja dziewczyna, Abby Renard. – moje ramię owinęło się wokół talii Abby – Abby, to jest mój tata, Mark Slater. - Bardzo miło mi pana poznać, panie Slater. – Abby powiedziała grzecznie. - Mi również, panno Renard. – spojrzenie taty powędrowało ponad Abby i mogę powiedzieć, że był zaskoczony. Bo nawet w jej seksownej małej sukni, Abby nadal wyglądała jak grzeczna dziewczynka i jestem pewien, że ojciec nie mógł uwierzyć, że jestem z kimś takim jak ona. Kiedy muzyka przeszła w powolną piosenkę, chciałem uciec od mojego taty. Spoglądając w dół na Abby, zapytałem – Chcesz zatańczyć? - Jasne. – uśmiechnęła się do mojego taty – Miło było pana spotkać. - Tak, ciebie też było bardzo miło spotkać. – poklepał mnie po plecach – Dzięki jeszcze raz. - Proszę bardzo. ~ 231 ~

Wziąłem Abby za rękę i poprowadziłem ją na parkiet. Kiedy owinąłem ramiona wokół jej talii, przycisnęła się do mnie. Cholera, czułem się z nią dobrze. Próbowałem pozbyć się niezliczonych obrzydliwych myśli seksualnych latających w moim brudnym umyśle. - Twój tata wydaje się dobry. – Abby powiedziała. - O tak, on jest prawdziwym facetem występującym solo. Odsunęła się, by spojrzeć na mnie – A więc miałam rację, przychodząc i próbując się ocalić? Kiedy spojrzałem na nią pytająco, uśmiechnęła się – Czasem jesteś łatwy do odczytania, Jake. Mogłam powiedzieć, już z drugiej strony sali, że niewygodne ci się z nim rozmawia. - Sukinsyn miał czelność przywołać moją mamę. – mruknąłem przez zaciśnięte zęby. - Przepraszam. - Nie chcę mówić o nim czy o niej, dobrze? - Dobrze, Zrzędliwcu. Tylko ona mogła uciec się do drażnienia mnie. Spojrzałem w dół na nią, jak uśmiecha się do mnie – Możesz być takim małym problemikiem, wiesz to? Roześmiała się – Ale to kochasz. - Z powodu, którego nie mogę w ogóle zrozumieć. – przyciągnąłem ją mocniej do siebie – Pachniesz tak cholernie dobrze. - Muszę ci za to podziękować. Spa naprawdę pomogło mi się odświeżyć. ~ 232 ~

- Och, cokolwiek. Zawsze wyglądasz pięknie i seksownie. - Zawsze chcę dla ciebie - dla ciebie i tylko ciebie. – mruknęła. Biorąc ją pod brodę, przechyliłem jej głowę, zanim moje usta opadły na jej. Mimo, że chciałem pochłonąć jej usta, powstrzymałem się. Brakowało mi jej smaku, ciepła jej języka, sposobu, w jaki pozwoliła swojemu pożądaniu prowadzić ciało, a nie jej niepewność i wątpliwości. Kiedy w końcu odsunąłem się, oboje byliśmy bez tchu – Cholera, tęskniłem za tobą. Roześmiała się – Zachowujesz się jakbym była na drugi końcu świata. Rozmawialiśmy milion razy w ciągu dnia. - Tak, ale nie mogłem cię całować milion razy. - Więc chyba mamy dużo straconego czasu do nadrobienia. Uśmiechnąłem się – Też tak myślę. Zapowiedziano kolację, więc zeszliśmy z parkietu i udaliśmy się do stołu, który został nam przypisany. Tak jak podejrzewałem, Lily i Abby szybko stała się przyjaciółkami i Abby kochała pomagać z Jude i Melody. Po opychaniu się, Abby i ja siedzieliśmy rozmawiając z chłopakami. Obserwowałem ją trzymającą Melody i gruchającą do niej cicho, nie mogłem nic na to pomóc, że moje serce rosło miłością do niej. Nigdy wcześniej nie myślałem o małżeństwie czy dzieciach, ale coś w tym, jak Melody bawiła się kosmykami włosów Abby i spoglądanie na nie, kazało mi przemyśleć wszystko o moim życiu. Ale nie byłem Bray’em, więc nie byłem pewien, czy jestem materiałem na małżeństwo i ojca. Kiedy Abby podniosła wzrok i złapał mnie patrzącego na nią, uśmiechnęła się – Chcesz iść do wujka Jake'a?

~ 233 ~

Wyciągnąłem ramiona i szczęśliwa Melody przyszła do mnie. Pocałowałem ją w pulchny policzek – Hej, dziewczynko. Uśmiechniesz się dla mnie? Melody przechyliła głowę i uśmiechnęła się, pokazując mi swoje dwa, maleńkie, dziecięce dolne zęby – Moja dziewczynka. Gdy podskakiwała na moim kolanie, AJ rozpiął pierwsze trzy guziki swojej koszuli i zerwał krawat – Jestem gotowy na tańce. - Tańczyłeś cały czas, kiedy nie byliśmy na scenie. – odpowiedziałem. - Nie, to znaczy, naprawdę chce tańczyć. - Ugh. – jęknąłem – To znaczy, to meksykańskie gówno. - Jake. – Abby upomniała mnie, wskazując na Melody. - Aniele, czy naprawdę uważasz, że nie słyszała gorszych słów? Klęliśmy jak szewc przy Jude, a przysięgam, że jego pierwszym słowem nie było kurwa. W irytacji skrzyżowała ramiona na piersi – Jesteś okropny. AJ oparł łokcie na stole – W każdym razie, jak już mówiłem, jestem gotów zatańczyć. – poruszył brwiami na Abby – I znam idealną partnerkę. Chodź, Aniele. Pokażmy tym sztywniakom, jak to się naprawdę robi. Abby zachichotała i odwrócił się do mnie – Czy to jest ok? - Jasne, śmiało. Piszcząc z radości, pozwoliła AJ’owi szarpnąć się z krzesła. Pociągnął ją na parkiet. Patrzyłem jak AJ pochyla się i rozmawia z DJ’em. Po kilku potrząsania głową, AJ pokiwał głową. Gdy obecna piosenka się skończyła, DJ złapał za mikrofon – W porządku, dostaliśmy prośbę o Paula Rubio Dame Otro Tequila, i zgodnie z AJ’em, on i Abby maja zamiar pokazać wam nieudacznikom jak to się robi. ~ 234 ~

Huk rozbrzmiał od tłumu wraz z wysokim dźwiękami pisku kobiet na wspomnienie AJ’a. W swoim żywiole, ukłonił się szarmancko, zanim włączono muzykę. Optymistyczne tempo i odniesienia do tequili pociągnęło tłum, nawet jeśli nie znali słów. Potem on z Abby zaczęli ruszać się bez wysiłku po całym parkiecie. Przeniosłem Melody z kolan na ramie, kiedy oglądałem taniec Abby. Mimo, że nie chciałem, nie mogłem powstrzymać ukłucia zazdrość w moim ciele na widok Abby poruszającej się z AJ’em. Wypuściłem sfrustrowany oddech, który Melody przedrzeźniała. Kiedy roześmiałem się, ona uśmiechnęła się – Patrz na tą dziewczynę. – zwróciłem jej uwagę na Abby – Myślę, że ją kocham i to powoduję, że zachowuję się jak całkowity idiota. Melody machnęła jej małą rączką na Abby – Taa, nawet już jesteś w niej zakochany, patrzysz na nią, co pięć sekund. Ona to robi z ludźmi. Po wdechu frustracji, paskudny zapach zaatakował moje zmysły. Pochylając się w swoim miejscu, poklepałem ramię Braydena – Wierzę, że twoja córka ma dla ciebie niespodziankę. Podając mu Melody, śmiał się – Dzięki. Zadbam o to. - Zaufaj mi koleś, przyjaźń nie idzie tak daleko i nie wiąże się z gównianymi pieluchami. - Wow, jestem dotknięty. – Brayden odpowiedział przed wstaniem z miejsca. Parsknąłem śmiechem na widok jego z różową torbą na pieluchy przewieszoną przez ramie. Przed wyruszeniem do łazienki z Melody, pochylił się i pocałował Lily w policzek – Teraz to miłość. – mruknąłem pod nosem. Mój wzrok po raz kolejny udał się na parkiet do Abby i AJ’a – Potrzebuję trochę powietrza. – mruknąłem do Rhysa. Dał mi porozumiewawczy uśmiech przed ~ 235 ~

kiwnięciem głową. Chwytając dwa kieliszki szampana od kelnera, udałem się do drzwi sali balowej.

~ 236 ~

Rozdział 14 Abby

K

iedy AJ i ja skończyliśmy nasz taniec, krople potu spływały mi z twarzy i po plecach. Byłam tak spragniona, że wypiłam cały

kieliszek szampana w chwili, w której dotarliśmy do stołu i wzięłam się za drugiego – Fuj, potrzebuję wody. Siadając na krześle obok mnie, AJ zapytał – Więc zakładam, że odrzucasz sposób, w jaki rozsmakowałaś się w szampanie? Zmarszczyłam nos – Właściwie, po prostu sprawia, że mam lekką czkawkę. Teraz ten, - podniosłam talerz czekoladowo - truskawkowego deseru ze stołu i machnęłam na niego – to lubię dużo bardziej. - Cóż, po prostu łatwo się tym podchmielisz. Musisz być w studiu bardzo wcześnie rano, prawda?

- O ósmej. – potem zapiszczałam i odrzuciłam truskawkę. Ciemne oczy AJ rozszerzyły się na mnie – Co, do cholery, jest nie tak? - Śpiewam rano. - Tak, i…- zapytał. Przewróciłam oczami – Bo jedzenie dziś wieczór czekolady, w której jest nabiał. Nigdy nie powinnam tego robić. Na to, że na mojej twarzy musiało być absolutne przerażenie, AJ poklepał mnie po udzie – Będzie dobrze. Powinnaś przepłukać wodą. - Cholera. – mruknęłam, gdy pomachałam na kelnera. Gdy przyniósł mi szklankę, wypiłam ją w trzech długich łykach. Potem spojrzałam na salę w poszukiwaniu mojej najwyraźniej nieobecnej randki. Lily i Brayden tańczyli, a Rhys usiadł obok z śpiącą Melody w jego ramionach. Rozejrzałam się po sali – Gdzie jest Jake? Rhys skinął na dziedziniec na zewnątrz – Powiedział, że potrzebuje trochę powietrza. AJ skinął głową i spojrzał na ojca Jake'a, Marka, który tańczył z macochą Jake'a, Paulą – Nawet, jeśli to trwa piętnaście lat, Jake czasami wciąż nie może znieść tej dwójki razem. Rhys parsknął – Taa, nie sądzę, że ich wspólny taniec był problem. Kiedy go zrozumiałam, moje serce zabawnie zadrżało, przed tym nim wstałam z krzesła – Lepiej sprawdzę, co z nim. – wybiegłam przez boczne drzwi na kafelki chodnika. Dziedziniec był ogromny, z okrągłą fontanną pośrodku. Ma gigantycznego łabędzia w środku, który jest oświetlany światłami. ~ 238 ~

Jake siedział na brzegu fontanny z łokciami na kolanach – Hej. -Hej. – odpowiedział. Usiadłam obok niego. Siedzieliśmy w ciszy przez kilka sekund, zanim szturchnęłam go figlarnie – Przez chwilę tam myślałam, że zostałam porzucona. Spojrzał na mnie – Przepraszam. Potrzebowałem tylko trochę powietrza. Przechylając głowę, popatrzyłam w gwiazdy – Miło tu. - Bez twojego partnera do tańca? – wypluł. Nie mogłam powstrzymać uśmiechu, który wykręcał się na moich ustach. Był zazdrosny o mój taniec z AJ’em – Jedyny partner do tańca, którego chcę jest tutaj. - Hmm. – mruknął. Napięcie zapanowało wokół nas. Próbując złagodzić nastrój, zsunęłam zabójcze obcasy. Jęknęłam w agonii – Przypomnij mi, żeby ścigać osobę, która wymyśliła obcasy. - Taa, to twoja wina, bo z AJ’em zachowywaliście się tam, jak byliście byli w Tańcu z gwiazdami czy jakimś innym gównie. - Jake Slater, nie wierzę, że jesteś zazdrosny. Szarpnął swoim spojrzeniem na mnie – Nie jestem! Uśmiechnęłam się – Szkoda. Tak jakbym podoba mi się czasem pomysł z tobą byciem zaborczym jaskiniowcem. - No jasne, że tak. Przysunęłam się bliżej – Nigdy, przenigdy nie będzie czegoś między mną i AJ’em. Wiesz o tym, prawda? ~ 239 ~

- Tak myślę. - On i ja po prostu chcieliśmy zatańczyć i dobrze się bawić. - I niestety dla nas, twój partner nie ma rytmu, co? - Nie, wcześniej byłeś w porządku. Uśmiechnął się do mnie – Tylko w porządku? - Fantastyczny? Niesamowicie seksownie się poruszałeś? - Dużo lepiej. Biorąc jego brodę w moje dłonie, odwróciłam jego głowę tak, żeby spojrzał na mnie – Dla mnie, to zawsze jesteś ty i tylko ty będziesz, Jake. Kąciki jego ust zadrżały, zanim wykrzywiły się w zarozumiałym uśmiechu – Cieszę się, że to słyszę. - Chcę, żebyś o tym pomyślał przez chwilę. Nad tą małą zazdrością, jaką czułeś w stosunku do mnie i AJ’a. Powiększ ją o miliony razy, a będzie tym, co czuje, kiedy myślę o tych wszystkich innych kobietach, z którymi byłeś czy z tymi wszystkimi kobietami, które chcą ciebie. Spojrzał groźnie na mnie – To jest głupota. Wzruszyłam ramionami – Taa, dobrze, odkąd mamy być szczerzy, tak właśnie się czuję. - Jesteś tą jedyną dla mnie, Aniele. Cholera, jesteś jedyną, z którą nawet nie przeszkadza mi spróbowanie związku. To powinno ci coś powiedzieć. Uśmiechnęłam się – Tak mówi i znaczy wiele. – podniosłam brwi na niego – Tak, więc z nami dobrze? ~ 240 ~

- Dobrze. Skrzywiłam się i skrzyżowałam nogi, więc mogłam masować jedną z obolałych stóp – Ugh. - Pozwól mi. – Jake zaoferował. - Poważnie? Seksowny błysk zapłonął w jego niebieskich oczach – Wiesz, że nigdy nie przegapiłbym okazji dotknąć cię, nawet jeśli jest to twoje paskudne, spocone stopy. - Hej! - odpowiedziałam, gdy przesunęłam się na betonowej fontannie. Podniosłam obie nogi na kolana Jake'a. - Dobrze się czujesz? – zapytał, kiedy jego ręce zaczęły masować mi nogę. Moje powieki zatrzepotały, zanim się zamknęły – Mmm, masz magiczne palce. Jake zaśmiał się – Nie masz pojęcia, kochanie. Zmrużyłam jedno oko na niego – Uważaj na to. Gdy wbił swoje ręce w podbicie mojej stopy, podczas gdy masował, zapomniałam o jego komentarzu – O Boże. – jęknęłam, odrzucając głowę do tyłu. Zsuwając się, ciało Jake'a przycisnęło się bliżej mnie. Jego ciepły oddech owiewał mój policzek – Cholera, Aniele, jeśli dostaję taką odpowiedź tylko masując twoje stopy, nie mogę się doczekać, co się dzieje, gdy… - Nawet tam nie idź, niegrzeczny chłopcze! – krzyknęłam, odpychając go. Nie zdając sobie sprawy z własnej siły, Jake zakołysał się i upadł do tyłu. Trzymałam się boków fontanna dla własnego życia, żeby nie polecieć za nim. Na ogromny plusk, otwarłam usta w horrorze. Nogi, które wciąż wisiały w górze, były ~ 241 ~

jedyną suchą rzeczą. Wypluł wodę z ust, bo jego głowa przez chwilę zniknęła pod wodą – O mój Boże! – mruknęłam w dłoń. Wsparty na zanurzonych łokciach, oszołomiony Jake patrzył na mnie przez kilka sekund. Potem uśmieszek rozciągnął się na jego kompletnie przemoczonej twarzy – Poza walnięciem mnie w jaja, myślę, że to jest drugie najbardziej epickie zablokowanie kutasa, które kiedykolwiek było mi dane, Aniele! Podniosłam ręce – Przepraszam. I nie chciałam, żeby tak wyszło! - Jesteś po prostu zbyt pyskata dla własnego dobra. Myślę, że trzeba cię trochę ochłodzić. – zły błysk błysnął w jego błękitnych oczach. Pogroziłam mu palcem – O nie. Nie waż się! – krzyczałam, próbując się wspiąć. Następną rzeczą, jaką wiedziałam, to silne ręce Jake'a chwytające mnie w pasie – Nie, nie! – krzyknęłam bezskutecznie, zanim podniósł mnie i pociągnął za sobą. Zapiszczałam, gdy pierwszego kroplę lodowatej wody z fontanny obmyły moją odsłoniętą skórę, jak malutkie noże. Fukając i sapiąc, starałam się dostosować się do temperatury wody, która kaskadami płynęłam w dół przez sukienkę i inne obszary – Ty draniu! – zapłakałam, ochlapując twarz Jake’a. Zaśmiał się, gdy przetarł oczy – To ty pchnęłaś się mnie w pierwszej kolejności. - Ale ja nie chciałam, żebyś zmókł. – spojrzałam w dół na moją sukienkę – Ugh, jestem przemoknięta. Poruszał brwiami – Lubię, gdy jesteś mokra. Przewróciłam oczami – Oczywiście, że tak – stanęłam na chwiejnych nogach – Jestem pewna, że sukienka jest teraz praktycznie przeźroczysta. ~ 242 ~

Głodny wzrok Jake'a zjechał po mnie – Prawie. – biorąc mnie za rękę, szarpnął mnie z powrotem do siebie. Obejmując moją twarz w dłoniach, spojrzał mi w oczy – Jesteś cholernie piękna, Aniele. Pochylając się, wycałował ślady na moim mokrym policzku, zanim niepewnie uniósł się przy ustach. Jego wargi czule docisnęły się do moich. Odsuwając się, spojrzał mi w oczy, żeby ocenić, czy jestem w porządku z tym, co robi – Nie zatrzymuj się. – wyszeptałem przed podaniem mu ust. Tym razem jego usta były głodne, ponieważ pracowały na własną rękę. Kiedy jęknęłam z przyjemności, wsunął język z ust i zawirował wokół moich. Świat wokół mnie zaczęła się kręcić w oszałamiającym poruszeniu. Nie mogłam się nim nacieszyć. Moje palce przeczesały przez jego wilgotne pasma włosów. Kiedy szarpnęłam za nie, niski pomruk wyszedł z tyłu jego gardła, powodując, że szarpnął się ode mnie. - Zrobiłam coś złego? – zapytałam. Opadłe powieki Jake’a otworzyły się, posłał mi krzywy uśmieszek – Nie, kochanie, to nie był złe. Lubię to. Zarumieniły mi się policzki – Och, przepraszam. - Nie przepraszaj, za robienie czegoś gorącego. – kiedy zaczęłam protestować, potrząsnął głową – Nauczysz się, Aniele, a do tego czasu, nic, co zrobisz, nie może spowodować, że nie będę cię pragnął. – jego zęby zagryzły moją dolną wargę – Mmm, dziś smakujesz słodziej niż dotychczas. Moja klatka piersiowa falowała pod jego intensywnym spojrzeniem, więc wysapałam – Muszą być pokryte czekoladą truskawki.

~ 243 ~

Jego kciuk potarł po mojej wardze – Niezależnie od tego, lubię sposób, w jaki smakujesz. – następnie włożył kciuk do swoich ust. Nie mogłam się powstrzymać od jęku, który uciekł mi z ust. Chwytając mnie w pasie, przyciągnął do siebie stojącego rozkrokiem w wodzie. Jego ręce podbiegły na plecy i zaplątał je w moje mokre włosy. Coś we mnie przejęło inicjatywę i zaczęłam poruszać biodrami. Podniosłam się i opadłam przy nim – Och, Aniele. – Jake jęknął w moje usta, gdy podskoczył swoimi biodrami w moje. Ssałam swoją dolną wargę między zębami, gdy ocierałam się o niego. Gdy pojawiła się mgła pożądania, znikąd rozbłysły światła i woda wystrzeliła wokół nas. Co godzinę, fontanna miała pokaz, a my byliśmy w samym środku. Zapiszczałam, gdy mocne strumienie opadły mi na plecy i głowę. - Sukr… - Jake zaczął, zanim został oblany w twarz. Wtedy zaczęłam się śmiać z absurdalności sytuacji. Gdy woda rozchlapywał się wokół nas, zgięłam się w pół, kręcąc z rozbawieniem. Kiedy spojrzałam w górę przez mokre włosy na Jake'a, wycierał oczy zarówno z wody jak i ze śmiechu – Myślę, że możesz uważać to, za trzecie najbardziej epickie zablokowanie kutasa! - Ty cholerna fontanno! – krzyknął, kopiąc nogą i chlapiąc. Potem pogroził palcem łabędziowi – Blokujesz mi kutasa! Zaczęłam chichotać i nie zdawaliśmy sobie sprawy, że mieliśmy publiczność. Chłopaki stali wpatrując się w nas – Co się, do cholery, stało? – Brayden zapytał. - Mieliśmy tak jakby mały wypadek. – odpowiedziałam. Jake zachichotał – Można tak powiedzieć. – przełożył nogę na drugą stronę fontanny i wyszedł. Potem wyciągnął rękę, żeby mi pomóc.

~ 244 ~

Rhys skrzyżował ramiona na piersi – A jak dokładnie dwie dorosłe osoby wpadły do fontanny, która nie ma więcej niż stopę głębokości? - To długa, nieco lekko brudna opowieść, która obejmuje masaż stóp, sprośne myśli i chłodzenie libido poza kontrolą. – Jake odpowiedział. - Co? – zapytał AJ. - Zamarzam. Muszę przebrać się w jakieś suche ubrania. – powiedziałam, gdy przechodziliśmy obok chłopaków. - Cóż, impreza się kończy, więc nie musicie się martwić o powrót. Plus, wasza dwójka ma jutro wcześnie rano sesję nagraniową. – Brayden odpowiedział. Jake skinął głową – Zrób mi przysługę, Bray, idź powiedzieć tacie, co się stało. Zarzucę coś na siebie i wrócę na dół pożegnać się z Allison. – potem zwrócił się do mnie – Chodź, Aniele. Chodźmy się przebrać. - Czekaj, moja torebka z kluczem do pokoju jest na stole. - Pójdę po ją dla ciebie. – AJ popędził do środka, a następnie szybko wrócił patrząc dość komicznie na moją satynową kopertówkę. - Dziękuję. - Dla ciebie wszystko, Aniołku. – odpowiedział z uśmiechem. Gdy Jake i ja ruszyliśmy do windy, dostaliśmy sporo zabawnych min od innych gości hotelu. Myślę, że to nie było codziennością, oglądanie dwójki mokrych ludzi w ubraniu wizytowym. Kiedy dotarliśmy do mojego pokoju, kopałam w torebce w poszukiwaniu karty klucz.

~ 245 ~

Jake oparł jedną rękę nad moją głową na drzwiach – Chcesz, żeby wszedł i pomógł ci się przebrać? – szelmowski błysk zapłoną w jego oczach – Z chęcią pomogę ci z tą przemokniętą suknią. Roześmiałam się – Nie, dziękuję. Myślę, że dam sobie radę. - Zabijasz mnie, Aniele. Myślę, że mam zsiniałe jaja, żeby to udowodnić. Moje oczy rozszerzyły się – Co się stało z planem ‘musimy iść powoli i delektować się każdą chwilą’? – zapytałam. - Zdałem sobie sprawę, że ten plan jest popieprzony, w chwilę, gdy zobaczyłem cię dziś wieczór w holu. Jego słowa spowodowały, że moje tętno gwałtownie przyśpieszyło. Wzięłam wszystko, co miałam w sobie, żeby nie skoczyć w jego ramiona – Cierpliwość, panie Slater. Wszystkie dobre rzeczy przychodzą do tych, którzy czekają. Poruszał brwiami na mnie – Ja po prostu nie chcę tak długo czekać! - Dobranoc, Jake. – prychnęłam. - Dobranoc, Aniele. Słodkich snów o mnie. Spojrzałam na niego przez ramię i uśmiechnęłam się – A tobie słodkich, świetnych snów o mnie dla ciebie. Jęknął – Zabijasz mnie. Ze śmiechem, pozwoliłam drzwiom zamknąć się za mną.

~ 246 ~

~ 247 ~

Rozdział 15 Jake

N

iezależnie od tego, jak bardzo chciałem spać następnego dnia rano, byłem ubrany i punktualnie na dole o ósmej rano na czekający nas

samochód, który miał mnie i Abby, zabrać do studia nagraniowego. Gdy wskoczyła na tylne siedzenie, nie przegapiłem ziewnięcia, które rozciągnęło twarzy Abby – Śpiąca? – zapytałem, gdy zamykałem drzwi za nami. - Trochę. – odpowiedziała z uśmiechem. Potem przesunęła się po skórzanym siedzeniu, żeby przytulić się do mnie – Ostatnia noc była niesamowita, Jake. Zaśmiałem się – Cieszę się, że tak myślisz. Jej brwi wystrzeliły w zaskoczeniu – Nie zgadzasz się?

Przysuwając warg do jej, pożarłem jej usta w wygłodniałym pocałunku. Wbiłem język do środka, szukając jej smaku i ciepła. Objąłem ją wokół talii i pociągnąłem na kolana. Później, kilka długich, pysznych minut później, jęknęła w moje usta, zanim się odsunęła – Wydaje mi się, że pamiętam, iż jest jeszcze ktoś, kto prowadzi ten samochód. – szepnęła. Uśmiechnąłem się – Jesteś zakłopotana czy boisz się, że pozbędzie się mnie za obściskiwanie ze swoja dziewczyną? Spuściła wzrok, a potem skinęła głową – Trochę obu. - Aniele, będziesz musiała przyzwyczaić się do mnie chcącego mieć ręce i usta na tobie. To dla mnie trudne, powstrzymać się i szczerze mówiąc, nie obchodzi mnie, kto nas widzi czy co sobie myślą. Nieśmiały uśmiech utworzył się na jej ustach, które były spuchnięte od mojego wcześniejszego ataku – Możemy przynajmniej podjąć malutkie kroczki do całej tej druzgocącej opinii publicznej? Odrzuciłem głowę do tyłu i roześmiałem się – Pewnie, że możemy. – potarłem kciukiem wzdłuż jej policzka – Nigdy, przenigdy nie chcę zrobić czegoś, co sprawi, że będziesz czuć się niewygodne. Tak, postaram się do stonować. - Mmm, mój bohater. – szepnęła, zanim pocałowała mnie ponownie. Właśnie, gdy znów było gorąco i wyczerpująco, samochód zatrzymała się przed studio. - Gotowa stworzyć trochę muzyki razem? – zapytałem. - Tak gotowa jak kiedykolwiek będę, tak myślę. Roześmiałem się – Będzie dobrze. Po tym, jak pomogłem Abby wysiąść z samochodu, udaliśmy się do wewnątrz budynku. Studio Pinpoint Productions było mniejsze niż to, w którym zwykle ~ 249 ~

nagrywamy, ale to intymność miejsca i zespół produkcyjny, którego uwielbiam jest tym czymś. Gio, producent, wyszedł z gabinetu i podał mi rękę. - Miło cię widzieć, Jake. - Ciebie też dobrze widzieć. To Abby Renard. To ona zaśpiewa ze mną w duecie. - Miło mi cię poznać. – Gio powiedział. Abby uśmiechnęła się – Mi też miło mi cię poznać. - Jesteśmy zachwyceni i zaszczyceni, że chcesz nagrać swój pierwszy duet z nami. To była niesamowita muzyka, którą ty i chłopaki złożyliście wczoraj na nagraniu. - Dzięki, stary. Gio spojrzał między nami – Kto chce iść pierwszy? Zaśmiałem się – Powiedziałbym, że Abby powinna iść i to zrobić, od czasu, kiedy jest zdenerwowana, ale chyba lepiej jak ja pójdę. Abby gwałtownie skinęła głową – Tak, ty pierwszy. Wziąłem ją za rękę i ścisnąłem uspokajająco, gdy Gio poprowadził nas do studia do nagrywania dźwięku – Możesz siedzieć tutaj. – skinąłem na krzesło przy konsoli do nagrywania. -Dzięki. – szepnęła, gdy się usadowiła. Mógłbym powiedzieć, z wyrazu jej szerokich oczu, że wchłaniała każdy aspekt i szczegół wokół niej. Poszedłem do kabiny nagrywania i zamknąłem drzwi. Po założeniu zestawu słuchawkowego, pomachałem do Abby. Uśmiechnęła się i odmachała. Chociaż mam słowa na papierze przed sobą, nie potrzebuję ich. Tekst zostały wypalony w mojej głowie. ~ 259 ~

Głos Gio popłyną za pośrednictwem zestawu słuchawkowego – Dobra Jake, spróbujmy, piewasz próba. - Brzmi dobrze. Otwierająca melodia gitary zaczęła grać mi w uszach i zacząłem śpiewać. Zamknęłam oczy i koncentrowałem się na emocjach tekstu. Kiedy skończyłem, otworzyłem oczy i zobaczyłem Abby wycierającą łzy – Dobre, co? – zażartowałem. Skinęła głową, gdy Gio uniósł kciuki do góry. Jego głos ponownie zabrzmiał w moim uchu – To było genialne, Jake. Jesteś dobry, ale nigdy nie jesteś w tym samym tempie. Spróbujmy jeszcze raz. Roześmiałem się – Nie ma problemu, człowieku. Nagraliśmy około dziesięciu ujęć, żeby upewnić się, że mieliśmy to tak, jak chcieliśmy. Kiedy skończyłem, wyszedłem z kabiny i podszedłem do bladej Abby – To było fantastyczne! – wykrzyknęła. - Dzięki, Aniele. Jestem pewien, że też będziesz. - Ugh, wątpię w to. – jęknęła. - Dajesz. Idź tam i skop jakieś dupska, dobrze? – na jej sceptyczny wyraz twarzy, dodałem – Będę mieć tu rację, dobrze? Szybko skinęła głową, zanim weszła do kabiny i zamknęła za sobą drzwi. Patrzyłem, jak dotarła do zestawu słuchawkowego obok mikrofonu. Z drżącymi rękami, założyła go. Przez szybę, dałem jej uspokajający uśmiech i uniosłem kciuki w górę. Poruszył głową, zanim spojrzała w dół na tekst – W porządku, Abby, zacznijmy, pierwsze podejście. – Gio poinstruował. - W porządku. – odpowiedziała cichutko. ~ 251 ~

Kiedy muzyka popłynęła w kabinie, Abby wyglądał jakby miała zamiar zwymiotować, niż zaśpiewać. Zaczęła równomiernie, ale wtedy, gdy zauważa, że podniosła się o oktawę, pominęła tekst – Przepraszam. – wymamrotała. - Nie ma problemu. Spróbujmy jeszcze raz. Drugi i trzeci raz były jeszcze gorsze. Nawet przez szybę, widziałem łzy mieniące się w jej oczach. Pochyliłem się i poklepałem Gio po ramieniu – Zatrzymaj się. Pozwól mi czegoś spróbować. Wszedłem przez drzwi do kabiny. Abby zdjęła słuchawki – Przepraszam, Jake. Nie wiem, co się ze mną dzieje. Myślałam, że mogę to zrobić. Tak mi przykro. - Nie zatrzymujemy tego. Uniosła brwi w zdziwieniu – Nie? - Och, cholera, jasne, że nie. Będziesz śpiewać teraz jak wiem, że możesz i nagramy tę piosenkę razem. Jej twarz wykrzywiła się – Ale nie mogę! Słyszałeś mnie wcześniej. Jestem straszna. Musisz znaleźć kogoś innego. Wziąłem jej twarz w dłonie – Gdzie jest ta skupująca tyłki zajebista, Abby, którą znam? – kiedy wzruszyła ramionami, pokręciłem głową – Abby, którą znam nie upadnie teraz. Będzie śpiewać, jak cholera, tę piosenkę tak jak wiem, że może. - Naprawdę tak bardzo w mnie wierzysz? - Tak. Wzięła głęboki oddech – Dobrze. Zrobię to. Uśmiechnąłem się do niej – Dobrze. Cieszę się, że to słyszę. – wziąłem jej dłoń w moją i ścisnąłem mocno – I mam zamiar zostać tutaj, podczas gdy ty to zrobisz. ~ 252 ~

Zdecydowane spojrzenie pojawiło się na jej twarzy, które było zarówno słodkie i jednocześnie seksowne – Ok, zróbmy to. Uniosłem kciuki do góry do Gio. Gdy muzyka rozpoczęła się, spojrzenie Abby zablokowało się ze mną. Nawet nie spoglądała w dół na tekst. Zamiast tego, śpiewała swoim pieprzonym sercem dla mnie i tylko dla mnie. Kiedy skończyła, zamrugałem kilka razy z niedowierzaniem. - Cholera, Aniele. Myślę, że mnie powaliłaś. Uśmiechnęła się – Myślisz? Oboje spojrzeliśmy na Gio, który uniósł kciuki do góry. Pochylił się do mikrofonu – To było fantastyczne, ale nagrajmy jeszcze kilka na wszelki wypadek. Abby poruszała głową w porozumieniu – Myślisz, że możesz zrobić to jeszcze lepiej? – zapytałem. - Na pewno, jak cholera, spróbuję. – odpowiedziała. Po kolejnych pięciu próbach, zatrzymaliśmy w studio, żeby posłuchać połączone nasze dwa wokale – To numer jeden. – Gio powiedział z uśmiechem. - Nigdy nie miałem żadnych wątpliwości. – odpowiedziałem. Niebieskie oczy Abby rozszerzyły się – Żeby mieć swój pierwszy w historii utwór, który będzie numerem jeden będzie niesamowite! Gio uśmiechnął się – Tylko czekaj aż wypali. Ludzie będą zbzikowani, zwłaszcza, że śpiewasz w duecie z Jake’em. Nigdy nie robił tego wcześniej. Wy, jako para, z tymi emocjami i bam, szczere złoto. Z piskiem, Abby wykonała swój szczęśliwy/zwycięski taniec wokół studia, a potem rzuciła się w moje ramiona i objęła nogami moją talię. Następnie złożyła mi ~ 253 ~

gorący pocałunek, tuż przed Gio. To właśnie w tym momencie wiedziałem, że z całego serca, cholernie, kocham Abby Renard.

Gdy skończyliśmy w studiu, udaliśmy się z powrotem do hotelu, żeby dołączyć do innych na późny brunchu. Jak usiedliśmy, Brayden powiedział – Czekaliśmy z zamówienie, aż tu dotrzecie. - Och, to słodko. Dziękuję. – Abby odpowiedział. Tak szybko, jak wszyscy zamówiliśmy, każdy chciał wiedzieć, jak poszła nam sesja nagraniowa. Z ożywionymi gestami, Abby wprowadziła ich w każdy szczegół – w tym jej odlot. Moje serce rosło z dumy, kiedy powiedziała im, jak pomogłem jej przezwyciężyć tremę. Pochylając się, pocałowałem ją w usta – Byłaś całkowicie niesamowita, na własną rękę. Nic nie zrobiłem. - Zrobiłeś wszystko. – argumentowała. AJ przewrócił oczami – Boże, jesteście pozytywnie obrzydliwi. – jęknął. - Jesteś po prostu zazdrosny. - Cokolwiek. – mruknął, gdy podniósł Jude na kolana. Po przybyciu i zjedzeniu naszego jedzenie, złapałem Abby patrzącą tęsknie na Braydena i Lily. Podczas gdy Melody spała spokojnie na jednym z ramion Lily, Brayden trącał nosem szyję Lily i mówił cicho do niej. Oczy Lily zamknęły się, gdy ~ 254 ~

pogodny uśmiech wypłynął na jej twarz. Miałem dobre przypuszczenie, że Abby zazdrościła tego, co widziała, doskonałą rodzinę gwiazdy rocka. Kiedy złapał mnie patrzącego na nią, Abby uśmiechnęła się. Wskazując ręką w stronę Braydena i Lily, zapytała – Czy oni tak zawsze? Roześmiałem się – Dość często. Podczas trasy nie mają dużo czasu razem, a już najmniej sam na sam. Kiedy wreszcie się widują, zachowują się jak dwoję napalonych nastolatków. - Ale są zakochani. – mruknęła, gdy obserwowała jak Brayden pociera policzek Lily. Abby wykrzywiła usta – Zła rzecz, założę się, że nie mają dużo czasu sam na sam z dziećmi. Wzruszając ramionami, odpowiedziałem – Wydaje mi się, że dla nich jest dobrze - przyprawianie o mdłości, tak to jest. Gdy jej ręka opadła na moje udo, prawie wyskoczyłem z krzesła – Jake, gdybym poprosiła cię o coś, zrobiłbyś to dla mnie, prawda? Moje serce zatrzymało się na moment, zanim ponownie popędziło – Nie mów mi, że oglądanie tych dwóch podnieciło cię i chcesz iść ze mną na górę? - Hm, nie! – krzyknęła. Roześmiałem się na jej oburzenie – Dobra, co to jest? Odwróciła wzrok ode mnie na Lily i Braydena – Czy możesz mi pomóc zaopiekować się dzisiaj Jude i Melody? - Żartujesz, prawda?

~ 255 ~

Lekko pokręciła głową – Mogliby mieć cały dzień razem, tylko we dwoje. Mogłabym nawet spędzić noc w ich apartamencie i oddać im mój. Wiesz, cały dzień na romans. Krzyżując ramiona na klatce piersiowej, zapytałem – W porządku, ale dlaczego wszystko musi wiązać się ze mną? Jej niebieskie oczy zwęziły się, wiedziałem, że jestem w tarapatach – Myślałam, że choć raz może nie będziesz egocentrycznym osłem i zechcesz pomóc zarówno mnie i facetowi, który jest dla ciebie jak brat. Podniosłem ręce w geście poddania – Dobrze, dobrze. Chciałbym spędzić resztę dnia opiekując się z tobą dziećmi Bray’a. Kąciki warg Abby uniosły się w górę i mogę powiedzieć, że walczyła, żeby się nie uśmiechnąć – Nie próbuj brzmieć zbyt podekscytowanie. Przykleiłem na usta fałszywy uśmiech – Och, jestem cholernie podekscytowany. Nie możesz tego powiedzieć? Uśmiechnęła się do mnie – Jesteś takim kutasem. – klepnęła w moje udo i powiedziała – Teraz chodź i przekażmy Braydenowi i Lily dobrą wiadomość!

~ 256 ~

Rozdział 16 Abby

rayden i Lily byli poruszeni moją i Jake'a ofertą. Prze około godzinę

B

zbieraliśmy od nich wszystko, co musielibyśmy mieć na dzień i noc

z dziećmi. Następnie biorąc SUV’a Lily, Jake i ja najpierw udaliśmy się do zoo w Atlancie, a następnie pojechaliśmy do oceanarium. Z ciemnymi okularami i czapką z daszkiem, Jake starał się wtopić w tłum, nie zwracając na siebie uwagi. Kiedy ja pchałam wózek z Melody, on niósł Jude na ramionach. Od kiedy przedstawiliśmy obraz młodej, modelowej rodziny, nikt nawet nie zatrzymał się czy pytał, czy jakiś słynny muzyk jest pośród nich. Po obejrzeniu wszystkich dzikich zwierząt, udaliśmy się z powrotem do hotelu na czas drzemki Melody – Duzi chłopcy nie mają drzemki! – Jude narzekał, kiedy jemu również zaproponowałam położenie się.

- Chodź, mały mężczyzno. Ty i ja popływamy, podczas gdy dziewczęta się zrelaksują. – Jake zasugerował. Jude zapiszczał z radości i pobiegł do sypialni. Podczas, gdy ubrałam mu spodenki kąpielowe i motylki do pływania, Jake pożyczył parę kąpielówek Braydena. Kiedy wyszedł z łazienki, wciągnęłam gwałtowny oddech na widok jego nagiej piersi i wszystkich tych twardych, wyrzeźbionych mięśni na widoku. Obniżając swoje okulary, Jake złośliwie uśmiechnął się do mnie – Pod wrażeniem, Aniele? Przewróciłam oczami – Dlaczego zawsze musisz być pewny siebie? Wciągnął mnie w ramiona – Dlaczego zawsze musisz zwalczać swoje uczucia, jeśli chodzi o mnie? - Nic teraz nie zwalczam, gdy mówię, że swoją arogancją udaje ci się zniszczyć ten moment. Jake zajechał dłońmi na mój tyłek – Och, daj spokój, kochanie, doprowadzasz mnie do dzikiego pożądania, co minutę, więc nie możesz po prostu przyznać, że przynajmniej raz na jakiś czas, na mój widok stajesz się Panią Napaloną? Przygryzłam wargę, żeby się nie roześmiać – Panią Napaloną? Uśmiechnął się – Taa. - Nie, nie widząc ciebie nie staję się Panią Napaloną, ale rozpalasz mnie, dobrze? Jake okręcił mną dookoła – Wreszcie to przyznałaś. – jego usta w pośpiechu spotkały moje, w szalonym pocałunku, przy którym oboje wiedzieliśmy, że w każdej chwili Jude może wyjść z łazienki. Wylizał wilgotny ślad do mojego ucha i szepnął – A co do tej Pani Napalonej, chyba po prostu polepszę swoją grę. ~ 258 ~

Zachichotałam – Tak, zrób to. Jude pojawił się, a Jake i ja bardzo niechętnie oderwaliśmy się od siebie. Po butelce, Melody poszła na dwugodzinną drzemkę. Podczas gdy spała, popisałam z moimi braćmi i rodzicami. Jake i Jude wrócili do hotelowego apartamentu, kiedy Melody przebudziła się. Ponieważ obydwoje byli głodni, kolacja była kolejnym naszym zadaniem. Kiedy obżarliśmy się chili i hamburgerami z Jake'a ulubionej restauracji w Atlancie, The Varsity, Jude zapytał – Czy mama i tata bawią się dzisiaj gdzieś indziej? Kiedy Jake zachichotał, strzeliłam mu spojrzenie, gdy wycierałam plamy ketchupu z twarzy Jude’a – Tak, potrzebowali trochę czasu sam na sam, żeby zrobić kilka rzeczy, które robią dorośli. To spowodowało ponowne rozbawione parsknięcie od Jake’a – Jesteś niemożliwy! – syknęłam. Lekki dąsy utworzył się na twarzy Jude’a – Nie jestem dzieckiem. Mogę robić rzeczy, które robią dorośli ludzie. - Niestety mały mężczyzną, ale nie jesteś jeszcze gotowy na to, co robią twoi rodzice. – Jake powiedział. Jude w irytacji skrzyżował ramiona na piersi, gdy posłałam Jake’owi uśmiech – Teraz się nie martw. Wujek Jake nie jest wystarczająco dużym chłopcem, żeby robić to, co teraz robią twoi rodzice. Pełną garścią frytek w ustach, Jake wymamrotał – Och, proszę, robiłem to wiele razy. To ciotka Abby jest tą, która musi wyluzować. – gdy mrugnął do mnie,

~ 259 ~

rzuciłam w niego brudną serwetką, która spowodowała, że prawie zadławił się swoimi frytkami.

Gdy dotarliśmy z powrotem do hotelu, było po ósmej. Jake ziewnął, gdy upadł na kanapę – Czy możesz dać Melody jej butelkę, podczas gdy ja wykąpię Jude? Skinął głową i wziął prawie śpiące dziecko z moich ramion. Następnie zgarnęłam Jude do łazienki. Po szybkim opluskaniu się, żeby był czysty, wsunęłam na niego piżamę i poczytałam mu bajki na dobranoc. Kiedy skończyłam książkę, oczy Jude były ciężkie, ale wciąż nie spał – Zaśpiewaj mi, ciociu Abby. - Um, dobrze. – szukałam w pamięci jakieś piosenki i wreszcie przypomniałam sobie jedną, którą mama śpiewała dla mnie. Wreszcie, kiedy usną, uważnie zeszłam z łóżka. Po zamknięciu drzwi sypialni za sobą, byłam zaskoczony, że znalazłam salon skąpany w mroku. Tylko migotający ekran telewizora oświetlał mi drogę, gdy szłam w stronę kanapy. Kiedy prawie tam byłam, zatrzymałam się na widok przede mną. Półnagi Jake leżał na plecach, podczas gdy Melody spała spokojnie na jego klatce piersiowej. Ścisnęła w pięść dłoń z koszulą nad sercem, na scenę Jake’a z dzieckiem rozbiło mnie w emocjonalni bagno. Wzięłam głęboki oddech i podeszłam do kanapy. Delikatnie podniosłam Melody. Wyczuwając stratę, Jake otworzył oczy – Położę ją. – wyszeptałam. ~ 260 ~

- Dobrze. – odparł, podnosząc się do pozycji siedzącej na kanapie. Po położeniu Melody w jej kojcu, zakryłam ją. Chwytając koszulkę i parę spodni do jogi z walizki, poszłam do łazienki, żeby się przebrać. Kiedy skończyłam, przed opuszczeniem sypialni znów zaglądam na dzieci. Jake leżał na kanapie z pilotem w ręku. Kiedy zobaczył jak przyglądam się jego nagiej piersi, uśmiechnął się z zakłopotaniem – Melody trochę mnie popluła. - O, rozumiem. – odpowiedziałam i usiadłam obok niego. - Jude śpi? - Tak. – nie mogłam zwalczyć marzycielskiego uśmiechu, który pojawił się na moich ustach – Skończyło się na śpiewaniu do snu. Jake zaśmiał się – Nie ma szans na świecie, że dzieciak nie będzie muzykiem, podobnie jak jego stary. - Masz rację. Uwielbia muzykę. Ziewając, Jake odwrócił się do mnie – Nie miałem pojęcia, że dwójka dzieci wytarza mój tyłek tak bardzo. Roześmiałam się – Wiem. Ale naprawdę są grzecznymi dziećmi. - O tak, Bray jest szczęściarzem. Na jego poważne spojrzenie skierowane we mnie, szybko odwróciłam głowę. Marszcząc nos na ekran telewizora, zapytałam – Ugh, serio będziemy oglądać kanał sportowy? Jake prychnął – Jeśli myślisz, że będziemy oglądamy jakiś soczysty, babski film, to się przeliczysz.

~ 261 ~

- Cóż, przynajmniej pozwól mi zobaczyć, co jeszcze leci. – zaproponowałam, sięgając po pilota. - O nie. Nie sądzę. Kiedy próbowałam podważyć pilota z jego rąk, wyleciał przez salon i odbił się o podłogę. Jake i ja przez chwilę przyglądaliśmy się sobie nawzajem, zanim oboje rzuciliśmy się z kanapy na niego. Odtrącając siebie nawzajem z drogi, ale w końcu to ja go złapałam – Aha! To była krótka chwila zwycięstwa, bo Jake przerzucił mnie na plecy. Po tym, jak siadł na mnie okrakiem, przyszpilił moje ramiona nad głową – Nie tak szybko. Gdy uśmiechał się do mnie, starałam się wywinąć z jego uścisku – Puść mnie, dupku! - Och, jesteś zadziorna, gdy jesteś zła. - Nie każ mi ponownie cię znokautować kolanem. – zagroziłam. Na wspomnienie naszego pierwszego spotkania, nasze oczy zblokowały się, w tej krótkiej chwili pilot został zapomniany. Pochylając swoje usta, Jake pieścił nim moje. Podniosłam głowę do góry, więc mogłam go lepiej sięgnąć. Im mocniej naciskaliśmy na siebie, tym usta Jake’a bardziej gorączkowo poruszały się na moich. Wsunęłam język do jego ust i dokuczałam mu. Jego dłoń opuściła moje i przeniosła się do piersi. Przez t-shirt, ugniatał moje ciało, powodując, że jęczałam z rozkoszy. Szarpiąc usta od moich, Jake wysapał – Abby... - Co? – mruknęłam, gdy przeczesałam dłońmi przez jego włosy. Zmarszczył brwi w zmartwieniu – Jesteś pewna? - Ze względu na dzieci Braydena, będące w pokoju obok? ~ 262 ~

Jake zaśmiał się – No tak, ten niszczący moment sam w sobie, ale myślałem o tobie. – spojrzał na mnie z mieszaniną pożądania i pragnienia w oczach, aż zadrżałam – Po prostu nie mogę się powstrzymać przy tobie. Pragnę cię tak bardzo, że nie mogę powstrzymać się od jakiejkolwiek szansy, którą dostaję. Obawiam się tylko, że to zbyt szybko i za wcześnie dla ciebie. Moja klatka ścisnęła się na jego troskę o mnie. Naprawdę był skłonny dać mi czas i przestrzeń, których potrzebowałam i to powodowało, że kocham go jeszcze bardziej. Kiedy zaczął wstawać ze mnie, wiedziałam wtedy i tu, że nie chcę go zatrzymywać. Miałam prawie dwadzieścia dwa lata i chciała skorzystać z igraszek na podłodze w pokoju hotelowym z facetem, którego kocham – Nie! – zapłakałam, chwytając go za ramiona. Jego oczy rozszerzyły się ze zdumienia – Chcę tego i pragnę cię. – oderwałam wzrok od niego i dodałam – Po prostu nie do końca w ten sposób. - Masz na myśli to? – zapytał, przechylając moją brodę, żebym na niego ponownie spojrzała. - Tak. – wyszeptałam. - Dzięki Bogu. – jęknął, zanim jego usta opadły na moje. Całując mnie gorączkowo pociągnął moją koszulkę i ściągnął ją przez głowę. Potem owinął ramieniem moje plecy. Wystarczył jeden ruch nadgarstka i Jake jedną ręką zręcznie odpiął stanik, a potem zsunął go – Dobra robota. – wysapałam. Uśmiechnął się do mnie – To trudne, ale miałem dużo praktyki. Uderzyłam go w pierś – Nie chwali się swoimi podbojami będąc ze mną.

~ 263 ~

- Przepraszam. – jego dłoń po raz pierwszy ujęła moje nagie piersi, westchnęłam – Czy to nie będzie za słodkie, gdybym powiedział, że jesteś jedyną dziewczyną na całym świecie, o zdobyciu, której marzę? - Być może. – szepnęłam, gdy jego kciuk głaskał mojej brodawki. To pod jego dotykiem stwardniały, gdy ból wypalał się między moimi nogami. Wzrok Jake'a wędrował po moich piersiach – Boże, są niesamowite... i prawdziwe. Nie mogłam powstrzymać się od chichoczącego oświadczenia – Hm, powinnam powiedzieć dziękuję? Zaśmiał się – Przepraszam za komentarz jaskiniowca. Po prostu jesteś tak cholernie doskonała, wszędzie. W tym twoje cycki. Jego usta uniosły się nad moimi brodawkami. Jego oddech ogrzewał piersi, wygięłam plecy w łuk, zachęcając go do przestania dręczenia mnie. Na szczęście, wyświadczył mi przysługę i zassał sutek w usta – Och, Jake. – mruknęłam. Uczucie było jak coś, czego nie mogłam sobie wyobrazić. Podczas gdy jego język napadał na brodawki, ręką nadal masował drugą pierś. Nie mogłam powstrzymać jęku i skomlenia, które uciekło ze mnie. Czułam się zbyt dobrze, żeby być spokojną. Podczas gdy on kontynuował zwracanie uwagi piersią, rozłożyłam swoje nogi szerzej, pozwalając mu zbliżyć się między moje uda. Biodra szarpnęły się mimowolnie do jego i czułam wybrzuszenie rosnące w jego dżinsach. Odsunął się ode mnie, a ja zawołałam głośno. Ugryzł mój sutek zębami, a potem zaczął poruszać biodrami o mnie. - Mmm. – mruknęłam, kręcąc głową z boku na bok. Dopasowując rytm poruszania moich bioder do spotkania jego pchnięć. Ciśnienie nadal budowało mi się między nogami, gdy Jake otarł się o mnie. Zagryzłam dolną wargę, żeby stłumić ~ 264 ~

krzyki. Jeśli teraz to było tak dobre, to, co by było, gdy rzeczywiście mnie tam dotknął lub umieścił tam swoje usta? Tarcie doprowadzało mnie do szaleństwa, ale to nie wystarczyło – Jake. – wyszeptałam. Podniósł głowę z mojej piersi – Czego pragniesz, Aniele? – wychrypiał. - Dotknij mnie. - Jesteś pewna? Skinęłam głową – Tak, proszę. Zsuwając się ze mnie, jedna z dłoni Jake'a opuściła moje piersi i powędrowała szlakiem w dół brzucha. Kiedy dostał się do gumki moich spodni do jogi, zassałam oddech. Dłoń położył kusząco na całym moim brzuchu, nie mogłam się powstrzymać, ale moje biodra bryknęły do niego. Żując wargę przez chwilę, spojrzał na mnie – Czy ktoś kiedykolwiek... Na jego pytanie moje policzki spłonęły rumieńcem – Nie. Zarozumiały mały uśmieszek, który wypłynął na jego twarz, kazał mi go olać – Co? - Zwycięski jaskiniowiec wyglądający jak ty, właśnie zdobył ze mną moja pierwszą akcje w trzeciej bazie. Uśmiechnął się – Przykro mi, ale to jest nowe dla mnie. Wiesz, być czyimś pierwszym. – jego palce połaskotały po moim brzuchu, zapytał – Kiedykolwiek dotykałaś siebie? - Co to za inkwizycja? Po prostu zrób to, już! – krzyknęłam. Jake otworzył szeroko oczy – Cicho, bo obudzisz Jude i Melody. ~ 265 ~

Zawstydzenie wystrzeliło we mnie, więc zakryłam dłońmi głowę. - Tak więc, zagadasz się czy nie? – Jake ożywił się. Zerknęłam na niego przez palce – Tak, zgadzam się. – wyszeptałam. Na moją zgodzę, jęknął – Och, Aniele. – mruknął, zanim jego ręka zagłębiła się pod moimi spodniami. Kiedy jego palce musnęły mnie, westchnęłam z przyjemności. Jake wziął urwany oddech i zapytał – Kiedy dotykałaś się w ten sposób, doszłaś? Mimo że byłam zakłopotana, sfrustrowana, a nawet trochę zła na jego pytanie, znalazłam odpowiedź – Mmm, hmm. Zacisnął oczy – Doprowadzasz mnie do szału. - Mogę powiedzieć to samo o tym, co mi robisz. Zaśmiał się, gdy jego powieki zatrzepotały i otwarł oczy – Wiem. – kiedy spojrzał w moje, pragnienie jasno lśniło w jego – Może powinienem przestać zadawać pytania i po prostu cię pocałować, co? - Tak. Kiedy jego język utopił się w moje usta, palce zagłębił między moimi nogami. Kiedy w końcu pogładził delikatne fałdki, jęknęłam w jego usta. Ciśnienie nadal budowało się, kiedy kołysałam biodrami o jego dłoń. Krople potu pojawiły się na całym moim czole. Nie mogłam sobie wyobrazić nic, przy czym czułabym się tak dobrze. Jake niepewnie wsunął palec we mnie, a kiedy zaczął wsuwać i wysuwać go, sięgnęłam krawędzi – Jake! O tak! Jake! – zakwiliłam, kiedy ścianki cipki zaciśnięty się wokół jego palca. Kiedy w końcu wróciłam do siebie, Jake patrzył na mnie z góry – Jesteś seksowna jak diabli, gdy dochodzisz. ~ 266 ~

Uniosłam brwi na niego, gdy walczyłam, żeby złapać oddech – Dobrze wiedzieć. Strzelił mi sprośny uśmiech – Uwielbiam sposób, w jaki krzyczysz moje imię. To było cholernie gorące. – kucnął na kolanach, podczas gdy wysunął dłoń z moich spodni – Chcesz, żebym doprowadził cię jeszcze raz? - Zawsze tak słodko rozmawiasz z dziewczynami? Zatrzymał ściąganie moich spodnie – Nie lubisz tego? - Nie, to tylko... Skrzywił się – To nie jest za bardzo romantyczne, prawda? Pokręciłam głową – Nie, nie bardzo. Jake westchnął – To wszystko jest dla mnie nowe, Aniele. Nie jestem przyzwyczajony do robienia tych całych emocjonalnych rzeczy w seksie. Jestem przyzwyczajony do pieprzenia i fajrant. Wzdrygnęłam się na te słowa – Przykro mi, jeśli to brzmi jakbym narzekała. Podobało mi się - oczywiście, mam na myśli, ja... po prostu... - Nie, rozumiem. Zasługujesz na coś lepszego, Aniele. Dajesz mi - facetowi najbardziej niezasługującemu na świecie - niewinny i niesamowity pierwszy raz. Pokręciłam głową – To moje, żeby oddać, nie chciałabym nikogo innego jak ciebie, żeby ci je podarować. Uniósł brwi na mnie – Nawet na podłodze w pokoju hotelowym? - Jeśli to oznacza bycie z tobą, to tak. I nawet z rozmową twoim sprośnymi ustami. ~ 267 ~

Jęknął. Gdy ściągnął mi spodnie, wycałował wilgotny ślad z mojego kolana w poprzek uda. Jego usta przez chwilę musnęły przez majtki moje centrum, przed wycałowaniem szlaku po przeciwnym udzie – Jake. – prosiłam. - Cicho. – mruknął. Jego palce leniwie prześledziły linię moich majtek. Żułam dolną wargę, aż w końcu chwycił za materiał i zsunął ją. Gdy spojrzał na mnie, nagle czułam się bardzo obnażona, więc zacisnęłam kolana razem. Jake pokręcił głową – Pozwól mi się zobaczyć, piękna. – namawiał, odtrącająca kolana. Tym razem nie było żadnych więcej drażniących pocałunków po moich udach. Zamiast tego, jego usta szukały mojego centrum, gdy umieścił czuły pocałunek na mnie. Zassałam oddech, gdy oddech Jake’a owiało ciepłem cały mój rozpalony rdzeń. Zamykając oczy, mruknęłam – Jake... Kiedy jego język śmigał przez mojej fałdki, krzyknęłam. Jake zaczął na przemian ssać i lizać mnie. Rumienice pojawił się na moich policzkach i wydawało się, że pojawiło się na całymi moim ciele. Czułam się jakby trawił mnie pożar. Blask potu zaświtał na mojej skórze, gdy kołysałam biodrami przed ustami Jake’a. Chwyciłam go za włosy, gdy wsunął dwa palce we mnie i zawirował nimi. Potem zaczął poruszać nimi na zewnątrz do wewnątrz, jednocześnie liżąc i ssąc łechtaczkę swoim językiem. Moje łkanie i chrapliwe dyszenie wypełniło pokój, zanim w końcu napięłam się i ponownie sięgnęłam krawędzi – Jake. – zawołałam, gdy pchnęłam biodrami po raz ostatni. Z pomiędzy moich ud, uśmiechnął się do mnie. Odrzuciłam głowę w tył i zamknęłam oczy – Wow... Zaśmiał się, gdy pokrył moje ciało swoim – Wszystko, co możesz powiedzieć, to wow? Ujęłam jego twarz w dłonie – To było tak dobre, że aż zatkało mnie, dobrze? ~ 268 ~

- Mmm, lubię tego brzmienie. Kiedy leżał w poprzek mnie, poczułam twarde wybrzuszenie w jego dżinsach. Podczas gdy on doprowadził mnie dwa razy, wciąż wymagał uwagi. Moje oczy spotkały jego, gdy ujęłam go prze dżinsy. Kiedy uniósł pytająco brwi na mnie, pokiwałam głową – Pokaż mi, co mam robić. Bez protestu, Jake rozpiął dżinsy. Uniósł biodra i ściągnął dżinsy w dół do kolan. Moje oczy natychmiast powędrowały do jego erekcji. Biorąc moją dłoń w swoją, owinął moje palce wokół jego znacznej długości. Potem przykrył swoją dłonią moją. Powoli, poruszał naszymi dłońmi w górę i w dół. - W ten sposób? - Tak... ale możesz też przyspieszyć. – szepnął drżącym głosem. Kiedy zaczęłam nad nim szybciej pracować, wysapał – O Boże, Aniele. Tak dobrze. – ustami spotkaliśmy się w szalonym, głodnym pocałunku. Podobało mi się, że to, co robię spowodowało jego jęki. Poruszał biodra w czasie moich długich pociągnięć – Kurwa, tak. – mruknął, zanim jego ciało zaczęło drżeć, gdy doszedł. Gorący, lepki płyn trysnął w moje ręce i na brzuchu Jake'a. - Hm, co zrobić…? Z chichotem, Jake podniósł się na nogi i podszedł zdobyć jakieś serwetki w kuchni. Następnie wytarł do czysta moje dłonie i jego brzuch. Potem pocałował oba moje policzki i czoło, zanim wrócił do ust – Hmm, Aniele, to było dobre. – mruknął w moje usta. Ku mojemu rozczarowaniu, Jake oderwał ode mnie usta, żeby poszukać po omacku stosu ubrań obok nas. Uśmiechnął się do mnie, gdy ubrał mi majtki, a następnie spodnie do jogi – Dziękuję. ~ 269 ~

Jego twarz spoważniała – To ja powinienem być jedynym, który dziękuję za bycie pierwszym, który cię doprowadził. Wypuściłam urywany oddech – Myślę, że jeśli będziemy tak się posuwać, będę chciała, żebyś był pierwszym na wielu więcej możliwości. Kiedy dotarł do niego sens, jęknął, zanim przykrył wargami moje. Nasze usta prowadziły wojnę między sobą, gdy cieniutki głos zawołał – Ciociu Abby? Szarpnęłam usta od Jake’a i oderwałam się z dala od niego. Wirując wokół, zobaczyłam malutką postać Jude w drzwiach sypialni – T-tak, kochanie? Pociągnął nosem – Miałem straszny sen. Pójdziesz ze mną do łóżka? - Oczywiście. Daj mi tylko sekundę. – wygładziłam zmierzwione włosy, podskoczyłam, pozostawiając Jake’a samego na podłodze. Jude uniósł ręce w górę i posadziłam go sobie na biodrze. Ukrył twarz w mojej szyi, zanim zaczął płakać – Ciii, jest w porządku. To był tylko zły sen. To już koniec, a jestem tutaj z tobą. Położyłam się na łóżku, a następnie zwinął się obok niego. Przytulił się do mnie, wciąż pogłębiając płacz – Chcesz, żebym znów zaśpiewała? - Plose. – zapiszczał. Po kilku zaśpiewanych wersach, Jude ponownie spał. Odsuwając się od niego, sprawdziłam, co u Melody i wyszłam prze drzwi. Kiedy je otworzyłam, zamarłam. Jake nie było. Włączyłam światło i rozejrzałam się po pokoju. Odszedł. Pobiegłam do stołu, gdzie był mój telefon. Przesuwając kciukiem po ekranie, sprawdziłam nieodebrane wiadomości i połączenia. ~ 270 ~

Nie było nic. Moje gardło ścisnęło się, kiedy walczyłam ze łzami. Dlaczego mnie tak zostawił? Dostał to, czego chciał i kapitulował się? Wzdrygnęłam się, gdy uczucie wykorzystania spłynęło na mnie. Wbrew zdrowemu rozsądkowi, szybko napisałam do niego. Gdzie jesteś? Po kilku minutach, znów napisałam. Jake? Chodząc po całym apartamencie, czekałam na jego odpowiedź, ale nie nadeszła. Pokonana, wśliznęłam się z powrotem do sypialni i wczołgałam do łóżka. Tym razem to ja tuliłam Jude dla wygody, gdy łzy cicho płynęły po moich policzkach.

~ 271 ~

Rozdział 17 Jake

yłem draniem - kompletnym i całkowitym kretynem za ucieczkę od

B

Abby. Zdałem sobie z tego sprawę, w chwili, kiedy drzwi

apartamentu zamknęły się za mną. Potem uczucie to trwało, gdy wszedłem do mojego pokoju i zsunąłem z siebie ubrania. Z gołym tyłkiem, padłem na łóżko i ukryłem twarz w poduszkę. Pierwszym powodem mojego odejścia, było to, że Jude był cholernie przerażony widząc mnie. Nie wiedziałem, jak wiele widział, a ja nie chciałem, żeby Bray skopał mój tyłek za blizny swojego dziecka, bo Abby dbała o moje potrzeby i zadawalała mnie. Ale potem zdałem sobie sprawę, że głównym powodem ucieczki było moje przerażenie.

Tak, nie wiem, jak radzić sobie ze wszystkim, co czułem da Abby. W studio wiedziałem, że ją kocham, a następnie, kiedy uzgodniliśmy części seksualną, byłem na cholernej podłodze i obdarty z emocji. Więc zrobiłem jedyną rzecz, którą robią przerażeni mężczyźni. Pobiegłem. I poczułem się jeszcze jak większy dupek, zwłaszcza, gdy dostałem jej wiadomości z pytaniami. To znaczy, powinienem odpisać i skłamać, twierdząc, że było w porządku albo, że byłem zmęczony. Ale nie, nawet stałem się większym dupkiem, bo nie tylko nie odpowiedziałem, ale wyłączyłem pieprzony telefon, ponieważ nie wiedziałem, co do diabła miałem jej powiedzieć. I choć byłem psychicznie i fizycznie wyczerpany, sen mnie unikał. O drugiej w nocy, wyciągnąłem tyłek z łóżka i zacząłem chodzić po pokoju. Myśli po za moją kontrolą szybko wirowały po umyśle, aż zachwiałem się na nogach. Nie ma więcej zaprzeczenia. Naprawdę jestem cholernie zakochany w Abby. Ale w głębi duszy znałem korzenie mojego problemu z Abby. Byłem zakochany w dziewczynie, która jest dla mnie za dobra. Abby miała tak dobre serce i czyste, wewnętrzne piękno, które nie zasługuje na zmiany barwy czy zniszczenie. Znamy się tylko trzy tygodnie, a ja już zbyt wiele razy zraniłem ją swoją głupotą. Znając siebie, nadal będą ją w kółko ranił. Więc może powinienem odejść od niej. Czy na dłuższą metę nie byłoby tak lepiej dla niej? Nigdy nie będę mógł dać jej wszystkiego, na co zasłużyła. Chciała bajki z żyli długo i szczęśliwie z mężem i dziećmi, a ja nie znam żadnego gówna z tych rzeczy. Przeczesując rękami przez moje włosy, myślałem o pójściu do niej rano i powiedzeniu jej, że to, co mieliśmy było ponad. Ale obraz jej odchodząc od mnie, wywołał palący ból promieniujący z piersi i musiałem walczyć o oddech. ~ 273 ~

Nie, nie mogłem od niej odejść, nie, kiedy ją kocham. Nigdy nie kochałem tak mocno dziewczyny i nigdy nie wyobrażałem sobie kochać nikogo bardziej. Chcę zobaczyć, gdzie ta szalona rzecz, którą zaczęliśmy nas zaprowadzi. Chcę zasługiwać na nią, jako moją w każdy możliwy sposób. Cholera, kiedy zbierało się na to, niemal mogłem sobie wyobrazić włożenie jej dużego, błyszczącego pierścionka z brylantem na palec. I wtedy uderzyła mnie myśl, że być może już spieprzyłem i straciłem ją. To wtedy ściany zaczęły zamknąć się wokoło mnie. Rzuciłem się do ubrań i skierowałem się do drzwi. Wpatrując się w drzwi apartamentu naprzeciwko mnie, lekko zapukałem - Abby? – zawołałem. Wiedziałem, że prawdopodobnie mnie nie słyszał, jeśli była w sypialni z dziećmi, ale po cichu miałem nadzieję, że może Melody obudził się na butelkę lub jakieś inne gówno, które dzieci robią. Uderzyłem trochę głośniej, ale nadal nie było odpowiedzi. Wyjmując telefon z kieszeni, włączyłem go. Potem wysłałem je wiadomości mówiącą jej, jak bardzo mi przykro i jakim fiutem byłem. Mój ostateczny sms brzmiał: Aniele, jestem tuż za drzwiami, gotowy prosić i błagać o przebaczenie. Jeśli mam być na kolanach w pieprzonym hotelowym korytarzu, zrobię to. Tak bardzo mi przykro i tak wiele dla mnie znaczysz. Każdy pojedynczy wers pozostał nieprzeczytany i bez odpowiedzi. Fukając z wzburzenia, udałem się korytarzem do windy. Potrzebowałem trochę czasu, żeby oczyścić głowę i nie było lepszego miejsca, żeby to zrobić, niż ulice mojego drugiego domu. Szedłem kilka przecznic, wczuwając się w widoki i dźwięki. Atlanta nie jest Nowym Jorkiem, gdy chodzi o niespanie czy jego tłumy, więc nie muszę się martwić wieloma ludźmi, którzy mogą mnie rozpoznać.

~ 274 ~

Ale bez względu na to, jak daleko szedłem, spokój nigdy nie nadszedł. Wreszcie, kiedy wracałem do hotelu, była prawie piąta. Wiedziałem w tej chwili, że o nieludzkiej porze nie powonieniem iść do Abby i błagać ją o przebaczenie. Upadłem na łóżko i popełniłem błąd, sprawdzając telefon. Każda jeden z moich wiadomości została przeczytana, ale nie było odpowiedzi. Łzy piekły w oczy, powodując, że czułem się jak absolutna cipka. Po wyczerpaniu się płaczem, zapadłem w niespokojny sen, a gdy pierwsze promienie światła słonecznego zaczęły przemykać przez żaluzje, obudziłem się. Sprawdziłem telefon, nadal nie było odpowiedzi od Abby. Z urwanym westchnieniem wstałem z łóżka. Podczas gdy wziąłem szybki prysznic, ćwiczyłem w głowie dokładnie to, co miałem zamiar powiedzieć Abby. Wiedziałem, że muszę zastosować jakieś epickie płaszczenie, żeby było dobrze za to, co zrobiłem, a zazwyczaj moje usta niszczyły większość chwil między nami, wiec chcę być przygotowany. Właśnie wyszedłem spod prysznica i owinąłem ręcznik wokół mojej talii, gdy usłyszałem pukanie do drzwi. Moje serce urosło na myśl, że mój Anioł przyszedł do mnie. Otworzyłem drzwi – Aniele, ja… Ale to nie była Abby. Zamiast tego, Bree stała tam z rozprzestrzeniającym się uśmiechem w stylu kocicy na ustach – Hej, kochanie! - Co ty tu robisz? – zapytałem. Zabawne spojrzenie przemknęło przez jej twarz – Jestem tu dla ciebie, oczywiście. Czy nie zawsze przychodziłam po koncercie, żeby zadbać o potrzeby mojego mężczyzny? – jej oczy sunęły w dół moje nagiej klatki – Cholera, dziś rano wyglądasz wystarczająco dobrze do schrupania.

~ 275 ~

Gdy zaczęła mnie całować, odskoczyłem – Zrozum, Bree, przykro mi, ale między nami nie ma już nic. Kolory powoli odpłynęły z jej twarzy, kiedy zadrżała – Jesteś z kimś innym, no nie? - Tak, ale… Zmrużyła oczy – To ta mała świętoszka, której imię krzyczałeś, kiedy się pieprzyliśmy, prawda? Przeczesałem dłońmi przez moje mokre włosy – Tak, to ona. Teraz, naprawdę musisz iść. Bree twarda jak skała, opadła trochę, gdy odsunęła się do mnie – Proszę, nie rób tego, Jake. Jesteśmy razem już bardzo, bardzo długo. - Uprawialiśmy seks przez długi czas, ale nie było nic więcej między nami. - To nie jest prawda! – odparła. - Tak jest. Zanim zdążyłem ją powstrzymać, rzuciła się na mnie, owijając ramiona wokół mojej szyi i przyciskając się do mojego ciała. A ponieważ wszechświat kocha się pieprzyć ze mną, właśnie w tym momencie drzwi apartamentu po drugiej stronie korytarza otworzyły się i Abby i Lily wyszły. Na mój widok zaplątanego w ramionach z Bree, Abby wytrzeszczył oczy w szoku, gdy jej ręka poleciała do ust – Poczekaj, nie, to nie jest to, na co wygląda! – argumentowałem. Zamiast pozwolić mi odejść, Bree wygięła się mocniej w mnie. Abby lekko potrząsnęła głową i odeszła korytarzem. ~ 276 ~

- Abby. – krzyknąłem. Starając się kontrolować mój gniew, oderwałem Bree od siebie – Wynoś się stąd teraz, zanim cię wyrzucę! – splunąłem. - Proszę, nie rób tego Jake! Pobiegłem po Abby. I w końcu dogoniłem ją przy windach – Aniele, proszę wysłuchaj mnie. Nic się nie dzieje z Bree. Przysięgam na moje życie i życie mojej matki. Abby pokręciła głową tak szybko, że obawiałem się o uraz jej kręgów szyjnych – Nie mogę tego robić, Jake. Nie mogę dalej być szarpną przez twoją niedojrzałością emocjonalną. W jednej chwili jesteś dla mnie i sprawiasz, że czuję się wykorzystana i brudna, a następnie obok znajdę twoją byłą przeklejoną całą do ciebie. To za dużo. - Ale ten poranek nie jest tym, co myślisz! Bree przyszła do mnie, a kiedy powiedziałem jej, że te rzeczy skończyły się między nami, rzuciła się na mnie. – niedowierzanie nadal lśniło w oczach Abby, warknąłem z frustracji – Co myślisz o tym, co naprawdę widziałaś przez chwilę? Bree trzymał się kurczowo mnie, nie odwrót. I nawet jej nie dotykałem. Drzwi windy zadzwoniły, gdy się otwarły, a ona wskoczyła do niej – Proszę, Aniele. Czytałaś moje wiadomość. Wiesz jak cholernie mi przykro. Łzy mienił się w jej niebieskich oczach – Tak, ale czasem przepraszam po prostu nie wystarczy. - Nie rób tego! – błagałem. Patrzyła na mnie, aż drzwi się zamknęły – Kurwa! – krzyknąłem, uderzając dłonią w drzwi windy. Mężczyzna przechodzący obok mnie próbował ukryć rozbawienie na moją niepewną sytuację. Przecież byłem na korytarzu, tylko w ręczniku. ~ 277 ~

Kiedy ruszyłem z powrotem do mojego pokoju, Bree nie było. Kiedy zatrzasnąłem drzwi, złapałem za telefon. Wiedziałem, że muszę zadzwonić po radę do innej kobiety, którą kocham. Odpowiedziała po drugim dzwonku. - Mamo... - Jacob, co się stało? - Jestem zakochany, ale spieprzyłem to wszystko. Nawet nie upomniała mnie o język – Och, kochanie, powiedz mi, co się stało. – i wtedy opowiedziałem jej o każdym możliwym szczególe – Jeśli kochasz Abby, tak jak twierdzisz, to musisz o nią walczyć. Nie możesz się poddać. - Co mogę zrobić, żeby ze mną porozmawiała? - Musisz zrobić coś słodkiego, żeby udowodnić jej jak bardzo ci zależy. - Ale co? Mama zachichotała – Kochanie, nie mogę powiedzieć. Musisz to zrozumieć, dla swojego dobra. Musi to pochodzić z twojego serca, nie z mojego. - Bardzo dziękuję. – mruknąłem. - Wszystko, co mogę powiedzieć i zrobić, to walcz o nią. Nie poddawaj się, dopóki nie przekonasz jej, żeby z tobą porozmawiała. - Dobra, zrobię to. - Powodzenia, kochanie. - Dziękuję. Kiedy rozłączyłem się z mamą, chodziłem po pokoju, próbując wymyślić jakiś wielki gest. W końcu zadzwoniłem do lokalnej kwiaciarni i wydałem małą fortunę na ~ 278 ~

każdą róże, jaką mieli w sklepie. Nawet, jeśli uważałem to, za zawstydzające jak cholera, denerwowałem się przez kilka minut tym, co napisać na karteczce. Chłopaki napisali mi o śniadaniu, więc z niechęcią narzuciłem na siebie jakieś ubrań. Udałem się na dół do jadalni, gdzie czekali na mnie. Kiedy trafiłem do mojego krzesła, AJ zerknął na stół – Gdzie jest Abby? Brayden zachichotał przed mrugnięciem do Lily – Nie mów mi, że potrzebuje dnia wolnego do powrotu zdrowia, przez opiekowaniu się naszymi małymi potworami? Po zmianie Melody na biodrze, Lily zastrzelił mnie obrzydliwą miną – Nie, wszystko z dziećmi poszło w porządku. Czoło Braydena zmarszczyło się – A gdzie ona jest? - Dlaczego nie zapytasz pana Dupka, o tam? – Lily pękła. - Mama powiedziała brzydkie słowo! – Jude wykrzyknął z jego miejsca na kolanach Rhysa. - Um, dlaczego by nie iść wyrzucić jeszcze kilku monet do tej fontanny, co? – Rhys zasugerował. Kiedy mnie minął, Rhys szepnął – Ale lepiej opowiesz mi tą całą cholerną historię kiedy wrócę! Gdy Jude był poza zasięgiem głosu, każda para oczu przy stole wypalała się we mnie – W porządku, więc cholernie bardzo spieprzyłem. Brwi Braydena zmarszczyły się w zmartwieniu – Może powinniśmy zacząć od początku. Pociągnąłem dłońmi za włosy i wziąłem nierówny oddech – Słuchaj, w nocy, Abby i mnie trochę poniosło.

~ 279 ~

Zduszony warkot pochodził z tyłu gardła Braydena – Proszę powiedz mi, że mój syn nie widział was jak coś robiliście? - Boże, nie! Zrobiliśmy to do czasu, gdy się obudził z koszmarem i przyszedł szukać Abby. Brayden ścisnął grzbiet nosa – Czy mógłbyś wyjaśnić, co dokładnie się stało? Kręciłem się na siedzeniu – Po tym jak Abby położyła dzieci do łóżka, trochę nas poniosło. Kiedy skończyliśmy, Jude obudził się i chciał do Abby. Byłem zakłopotany tym, że prawie zostaliśmy przyłapani przez niego, więc się ewakuowałem. I wtedy nie napisałem, żeby sprawdzić, co z nią. - Po raz kolejny, jesteś dupkiem! – Lily zawołała. - Kochanie, proszę. – Brayden zaprotestował. - Nie mów mi, że stajesz w jego obronie? Brayden gwałtownie potrząsnął głową – Oczywiście, że nie. To, co zrobił było całkowicie i zupełnie nie na miejscu. Spowodował, że Abby czuje się tania i wykorzystana! Wzdrygnąłem się – Teraz zdaję sobie z tego sprawę. - Jesteś takim idiotą! – Lily odpowiedziała. - Przykro mi, dobrze? Jestem nowy w tymi wszystkimi rzeczami ze związkiem. To było pewne, że spierze wszystko. Lily prychnęła z irytacją – Teraz im powiedz, co jeszcze się stało. Oczy AJ’a pociemniały i rozszerzyły się z niedowierzaniem – Jest więcej?

~ 280 ~

- Niestety tak. – i wtedy opowiedziałem o Bree pokazującej się i o tym, że Abby widziała jak się do mnie przytulała. - Boże Wszechmogący, Jake, na pewno masz talent do spieprzenia. – Brayden zadumał się. - No nie mów. – żałośnie wymamrotałem. -Stary, musisz to naprawić. – AJ powiedział. - Próbowałem. Cholera, właśnie wydałem pieprzoną fortunę wysyłając jej tuziny róż. Nadal nie chce ze mną rozmawiać. Drapiąc się po brodzie, AJ odpowiedział – W porządku, więc to musi być coś bardziej epickiego niż tylko kwiaty. – spojrzał na Lily – Jesteś laską. Co powinien zrobić? Przewróciła oczami na niego przed oddaniem Melody do Braydena. Potem usiadł obok mnie – Jake, znam cię od ośmiu lat, ale przez większości z tych lat absolutnie zdegustowałeś mnie swoimi traktowaniem kobiet. - Dzięki za rozmowę zagrzewającą do wysiłku. – mruknąłem. Uniosła dłoń – Pozwól mi skończyć. - Dobrze. - Nawet, jeśli zrobiłeś kreteński ruch, mogę powiedzieć jak bardzo lubisz Abby. To znaczy nigdy przedtem nie widziałam cię zachowującego się w ten sposób wokół dziewczyny. – kiwnąłem głową w porozumieniu – Chciałabym zaryzykować stwierdzenie, że choć przez ostatnie trzy tygodnie było zamieszanie, możliwe nawet, że ją kochasz.

~ 281 ~

Przełknąłem ślinę i spojrzałem na chłopaków – Wiem, że to jest szybko, ale na pewno się w niej zakochałem. I tak, kocham, kocham ją. Oczy Lily zaszły mgłą, gdy usta Braydena otwarły się w szoku – Poważnie, koleś? - Taa... poważnie. - Faktycznie jej to powiedziałeś? – AJ zapytał. - Nie, jeszcze nie. - Następnie, co musisz zrobić to jej powiedzieć. – Lily rozkazała. - Tak, chciałem to zrobić, ale nie rozmawia ze mną w tej chwili. AJ pokręcił głową – Dlatego musisz coś zrobić, kurwa, coś epickiego, żeby zobaczyła światło. - I tylko, co proponujesz, Latynoski Kochasiu? Zabrać ją na scenę i zaśpiewać jej o tym, jak bardzo ją kocham? AJ wytrzeszczył oczy, gdy Lily wzięła gwałtowny oddech. Kiedy spojrzałem na Braydena, uśmiechnął się szeroko – To jest dokładnie to, co zrobisz. Zarówno AJ i Lily przytaknęli – Jak zwykle, kiedy zwyczajnie wybieramy fana, mam wziąć ją zamiast kogoś innego? AJ pstryknął palcami – O tak! - To brzmi niesamowicie, ale jak do cholery mam zamiar zabrać ją na koncert? Ona nie odpowiada na moje telefony, wiadomości, a nawet nie podchodzi do drzwi. Lily chwyciła mnie za rękę – Zostaw tę część mnie.

~ 282 ~

Nie odpowiedziałem przez chwilę. Zamiast tego zamyśliłem się, jak stworzyć dzisiejszy wieczór najbardziej niesamowitym dla Abby. I wtedy mnie olśniło – Lily, weźmiesz Abby na zakupy, podczas gdy będziemy na próbach? - Chcesz, żebym ją odciągnęła czy coś? - Nie, to po prostu muszę ją mieć ubraną na biało, tak jak spotkałem ją po raz pierwszy. Wyraz twarzy Lily złagodniał – Och, Jake, to takie słodkie i romantyczne. Uśmiechnąłem się – Dziękuję. Cieszę się, że mam twoje zaufanie. – potem zwróciłem się do Bray’a i AJ’a – Będziemy dziś potrzebowali trochę więcej czasu na próby, żeby dograć tą piosenkę, którą chcę. - Nie tą, co zwykle? – AJ zapytał. - Nie, musi być zupełnie inna i specjalnie dla Abby. Brayden przechylił głowę na mnie – I tylko, jaką piosenkę planujesz dodać? Z przymrużeniem oka, odpowiedziałem – To niespodzianka, mam zamiar ujawnić ją na próbie.

~ 283 ~

Rozdział 18 Abby

ąbek mojej lekkiej, białej sukni z szyfonem20 wirował wokół moich

R

łydek, gdy walczyłam, żeby nadążyć za Lily. Ryk tłumu dla

Vindicated ukąsił moje uszy, gdy balansowałyśmy w zatłoczonej tylnej scenie Phillips Arena. Od czasu do czasu, spoglądała przez ramię na mnie i uśmiechała się. Nie mogłam się nie uśmiechnąć do niej. Po tym wszystkim, w końcu zawdzięczałam jej wszystko, żeby zrozumieć. Chociaż pokazałam Jake'owi stwardniałe serce, kiedy prosił i błagał mnie o wybaczenie, to tak naprawdę tylko wziął kilka słów od Lily, żeby przekonać mnie,

20

żeby dała mu jeszcze jedną szansę. Zapukała do drzwi od mojego apartamentu, tuż po tym jak Jake go opuścił, więc naturalnie krzyczałam, żeby do cholery zostawił mnie samą. Zamiast tego usłyszałam jej nieustępliwy głos. Kiedy otworzyłam drzwi, posłała mi niepewny uśmiech – Wiesz w całej tej sytuacji jestem po twojej stronie. Ale po prostu muszę to powiedzieć i gdy skończę, całkowicie będziesz wiedzieć jak postępować. Skrzyżowałam ręce na klatce piersiowej – Dobra, słucham. - Znam Jake'a od ośmiu lat i nigdy, przenigdy wcześniej nie widziałam, żeby działał w ten sposób lub czuł tak dużo do o dziewczyny. Kiedykolwiek. On jest genialnym muzykiem, ale absolutnie jest do bani, jeśli chodzi o sprawy sercowe. Ale jeśli udało mu się mnie przekonać, jak mu jest przykro i jak bardzo głęboko coś czuje do ciebie, możesz założyć, że jest to prawdziwa okazja. – na brak mojej reakcji, westchnęła – Słuchaj, Abby, byłam w tej samej sytuacji jakieś pięć lat temu. Byłam zraniona i zła o niektóre naprawdę gówniane rzeczy, które Brayden zrobił. Wykręcał się tak wiele razy, że nie sądziłam, że dam radę, ale miałam w sobie siłę, żeby dać mu kolejną szanse, gdy błagał i prosił mnie, tak jak Jake robi dla ciebie. Jeśli zatrzymałabym stwardniałe serce, przegapiłabym najbardziej niesamowitego mężczyznę, na jakiego kiedykolwiek mogłam liczyć, nie wspominając, że nie miałabym dwójki pięknych dzieci. Zamknęłam oczy na chwilę i otwarłam je – Jestem po prostu przerażona. – przyznałam się. Skinęła głową – Wiem. Jestem za, a kiedy przychodzi, co, do czego, taki jest Jake. Ale on naprawdę ma dobre serce Abby - po raz pierwszy w życiu chce mieć tylko jedną dziewczynę. A tą dziewczyną jesteś ty. Nie mrugając i bez ruchu, patrzyłam na Lily przez chwilę, głębokość jej słów spłynęła na mnie. Spoglądając przez ramię, zmierzyłam wzrokiem wszystkie piękne ~ 285 ~

czerwone, różowe, żółte i purpurowe róże wypełniające mój pokój. Myślałam o niezliczonych wiadomościach od Jake'a wraz z jego działaniem przy windzie. Gryząc moją dolną wargę w końcu zapytałam – Więc co mam zrobić, żeby naprawić to między nami? Rozpromieniony uśmiech wypłynął na jej policzki i pochyliła się do mnie, żeby mnie przytulić – Cóż, po pierwsze, potrzebujesz białej sukni! I tak właśnie się stało, szłam za nią szukając Runaway Train lub co najważniejsze Jake’a. Na widok Franka rozmawiającego z innym technikiem, rzuciłam się obok Lily. - Gdzie jest Jake? – spytałam bez tchu. Jego wzrok wędrował po moim stroju, a potem uśmiechnął się – Chcesz, żebym cię zaprowadził do niego? - Proszę. - Jasne, Aniele. Poprowadził mnie przez szereg pomieszczeń. Rhys, Brayden i AJ byli w drugim, wystrojeni i czekali na ich wezwanie, żeby iść na scenę. Kiedy mnie zobaczyli gwizdali i uśmiechali się. Myślę, że musiałam wyglądać jakbym była na misji, bo nie próbowali mnie zatrzymać – Idź i zdobądź swojego mężczyznę, Aniele! – AJ zawołał. Kiedy opuściliśmy pokój z chłopakami, Frank zatrzymał się. Skinął na zamknięte drzwi – Jest tam. Oczywiście, wydał surowe rozkazy, żeby nie przeszkadzać. – Frank przymrużył oczy, po czym dodał – Ale jestem dość pewien, że będzie chciał się z tobą zobaczyć. Pochyliłam się i pocałowałam go w policzek – Dziękuję. ~ 286 ~

Frank odwrócił się i zostawił mnie samą w korytarzu. Moje nerwy spowodowały, że chwiejnie przesunęłam się do przodu. Moja ręka drżała, gdy zapukałam do drzwi garderoby – Wszyscy, kurwa, jesteście głusi? Powiedziałem, żeby mnie w cholerę zostawić samego, więc odejdź! – warknął. Pociągnęłam za klamkę, była odblokowana. Musiałam wziąć kilka uspokajających oddechów przed otwarciem. Jake siedział zgarbiony na jednym z krzeseł, miał grymas wyryty na twarzy. Na dźwięk zamykających się za mną drzwi, poderwał głowę – Powiedziałem.. – reszta jego słów zmarł na ustach, gdy zobaczył mnie. Jego oczy wyszły z orbit, gdy wystrzelił z fotela. Właściwie stał, patrząc na mnie z wyrazem absolutnej niewiary. Kąciki moich ust uniosły się w uśmiechu – Nie mów mi, że odebrało ci mowę? - Aniele, rzeczywiście przyszłaś. – następnie wskazał na moją sukienkę – I masz na sobie białą sukienkę. Skinęłam głową – Dla ciebie. Długimi krokami zamknął lukę pomiędzy nami – Czy to oznacza, że przyjmujesz moje przeprosiny i jesteś skłonna dać takiej głownianie pomyłce jak ja jeszcze jedną szansę? Nie mogłam się powstrzymać od chichotu, który uciekł z moich ust na Jake'a podsumowanie samego siebie – Tak. Szarpną mnie do siebie, umieszczając długi, powolny pocałunek na moich ustach – Boże, cholernie mnie uszczęśliwiłaś. – mruknął w moje usta. - Ty mnie też uszczęśliwiasz.

~ 287 ~

Po tym jak się odsunął, Jake zmarszczył brwi – Ale co w końcu zmieniło twoje zdanie? Chodzi mi o to, że byłem gotowy zadzwonić do mojej mamy i powoływać się na moją sprawę. Roześmiałam się – To może by pomogło, ale to była Lily, która pomogła mi zobaczyć większy zarys sytuacji. - Naprawdę? Wow, jestem pod wrażeniem jej umiejętności perswazji. – uśmiechnął się – Cholera, cieszę się, że ona weszła za mnie. Myślę, że zawdzięczam jej sławę, co? - Nie, nie sądzę, że zawdzięczasz jej coś. Była po prostu szczera o osobie, którą rzeczywiści jesteś. - Dziękuję, Aniele. – Jake odpowiedział z uśmiechem – Teraz pozwól mi się ci dobrze przyjrzeć. Z lekkim wirowaniem, odwróciłam się, żeby dać mu widok na suknię. Chociaż dół był zrobiony z szyfonu, gorset był skomplikowany, z białymi perełkami i cekinami. Dzięki cienkim ramiączkom, niesamowicie pokazywała mój dekolt. Była elegancka, ale i seksowana sama w sobie. Jake oblizał wargi – Och Aniele... wyglądasz… zapiera dech w piersiach. Uśmiechnęłam się – Cieszę się, że to słyszę. - Jake, nasz czas. – Rhys zwołał przez drzwi. - Jedna sekundka. – odpowiedział. Z kuksańcem, popchnęłam go do drzwi – Musisz iść. Po za tym wszystkim, nie możesz ominąć uwielbienia fanów, którzy czekają.

~ 288 ~

Wyraz twarzy Jake’a spoważniał – Zanim tam pójdę, jest coś, co mam do powiedzenia. Moje tętno przyspieszyło, aż poczułam zawroty głowy – Dobrze. – mruknęłam. Chwytając moje policzki w dłonie, Jake wpatrywał się uważnie w moje oczy – Kocham cię, Aniele. Wskazałam na jego oświadczenie – Naprawdę? Uśmiechnął się i przesunął kciukiem po moim policzku – Tak. Mrugając z niedowierzaniem, nadal wpatrywałam się w niego. Wreszcie, wyszeptałam – Och, Jake. – zanim rzuciłam się na niego – Powiedz to jeszcze raz. – rozkazałam, a mój głos stłumiła jego pierś. - Kocham cię, Abby. – szepnął mi do ucha. - Też cię kocham. Tak bardzo, bardzo mocno. – odpowiedziałam, ściskając go mocno – Nigdy nie myślałam, że kiedykolwiek usłyszę jak to mówisz. Objął ramionami moją talię, przycisnął czoło do mojego – Mógłbym powiedzieć, to samo o tobie. - Jake. – Rhys ponownie zawołał. - Kurwa, nie chcę tam iść. Po prostu chcę zostać tutaj z tobą. - Będziemy mieć czas razem po koncercie. Wyraz twarzy Jake'a pociemniał – Nigdy nie jest wystarczająco dużo czasu, zwłaszcza, że jutro muszę lecieć. - Coś wymyślimy. Zawsze to robimy.

~ 289 ~

- Może następnym razem zamiast tych kretynów z Vindicated, zabierzemy na nasz zespół otwierający Jacob Ladder. Roześmiałam się – To byłoby niesamowite. - Jestem całkowicie poważny, Abby. Gdy użył mojego prawdziwego imienia, a nie Anioła, wiedziałam, że naprawdę był – Ale… Przycisnął mi palce do usta, żeby mnie uciszyć – Wszystko, co muszę zrobić, to doprowadzić to przed garniturki, a zwykle, kiedy idę po coś, mam to, co chcę. Pokręciłam głową i nie mogłam powstrzymać tworzącego się uśmiechu na moich ustach – I znów wyskakujesz z tym swoim ego. - Daj spokój. – następnie wziął mnie za rękę. Poprowadził mnie wzdłuż ciemnych korytarzy. Dotarliśmy do sceny, gdy AJ robił swoje wielkie wejście. Jake prawie pociągnął mnie do krawędzi sceny. - Zostań tu na koncert, dobrze? Moje brwi zmarszczyły się w zdziwieniu – Tutaj? Jestem praktycznie na scenie. – zaprotestowałam. Roześmiał się – Mówię poważnie, Aniele. – pochylił się i pocałował mnie. Gdy tylko jego język lekko mnie dotknął, przerwano nam przez spikera mówiącego – A o to wokalista i gitarzysta, Jake Slater! Odsuwając się ode mnie, powiedział z żalem – Muszę iść. – następnie żartobliwie klepną mnie w tyłek, przed dumnym wkroczeniem na scenę, bardziej napuszony niż widziałam go wcześniej. Lily owinęła ramieniem moje – Rozumiem, że wszystko z wami jest dobrze, co? ~ 290 ~

Nie mogłam zatrzymać głupkowatego uśmieszku na moich wargach – Tak jest. Dziękuję bardzo za dotarcie do mnie, przez rozmowę. - Proszę bardzo. – posłała mi porozumiewawczy uśmiech – Jestem dobra, jeśli chodzi o prawdziwą miłość, którą widzę, a ty i Jake jesteście prawdziwą okazją. Moje serce zatrzepotało na jej ocenę. Potem zamilkłyśmy, oglądając występ naszych facetów. Kiedy technik przyniósł Jake’owi słuchawki i wziął od niego mikrofon, zmarszczyłam brwi w zmieszaniu. Nie wiedziałam, że dodali inną część do występu. Po tym, jak uregulował zestaw słuchawkowy, odwrócił się do mnie i mrugnął – Tak, więc jak niektórzy z was wiedzą, to jest zwykle częścią show, gdzie jakiś fan wychodzi na scenie, żeby zaśpiewać. Ale dziś chcę trochę zmienić te rzeczy. – Jake zatrzymał się na chwilę, jakby starając się znaleźć odpowiednie słowa – Trzy tygodnie temu pewna dziewczyna wpadła do mojego życia. Cóż, tak naprawdę przypadkowo wpadła do mojego łóżka, ale to już inna historia. Sapnęłam, gdy publiczność gwizdała – Przed nią, może śpiewałem o miłości, związkach, byciem z kimś specjalnym, ale naprawdę nie wierzyłem w to. Ale przez jej fizyczne i wewnętrzne piękno, nauczyła mnie o darze dawania komuś swojego serce. – Jake wziął urywany oddech, a moja klatka piersiowa zacisnęła się, bo mogę powiedzieć, że walczy ze swoimi emocjami – Na tak wiele sposobów ocaliła mnie od piekła otaczającego mnie. Ona jest prawdziwym Aniołem - jest moim Aniołem. – zwracając się do boku sceny, spotkał się ze mną wzrokiem i uśmiechnął się – Więc chodź tu, Aniele. Zamrożona, nie mogłam mrugnąć, a już najmniej ruszyć. Lily musiała trącić mnie do przodu albo pozostałabym zakotwiczona w miejsca. Na drżących nogach, poszłam do miejsca na scenie, gdzie stał Jake i kiwał na mnie. No moje pojawienie się, publiczność oszalała, powodując, że moje uszy zawdzięczały od hałasu. ~ 291 ~

Szeroki uśmiech wygiął wargi Jake'a, gdy wziął moją rękę w swoją. Podniósł ją do ust i delikatnie pocałował moje palce, co spowodowało, że publiczność krzyczała z aprobatą – Atlanta, to jest Abby, ale dla mnie jest Aniołem. W dziwny sposób, bo poza kontrolą mojego ciała, mój wzrok odwrócił się do tłumu i pomachałam im moją wolną ręką – I choć może nie napisałem piosenki, która by całkowicie oddała to, co czuję do ciebie, sądzę, że ta jedna mówi wszystko. – spoglądając przez ramię, Jake powiedział – W porządku chłopcy, zagrajmy. AJ rozpoczął rytm bębnami, a potem Brayden rozpoczął roztapiający gitarowy wstęp. Niemal natychmiast rozpoznałam piosenkę i westchnęłam. Ta piosenka to Angel Aerosmith i cała dla mnie. - Jestem sam. Tak i nie wiem, czy dam radę zmierzyć się z nocą… - Jake śpiewał do mikrofonu w jego zestawie słuchawkowym. Spojrzałam w jego oczy i zobaczyłam w nich widoczne emocje. Bez gitary czy mikrofonu, jego ręce swobodnie wędrowały po mnie. Gdy śpiewał, jego oczy nigdy nie opuścił moich. Zarumieniły mi się policzki i całe moje ciało na oddanie, z jakim śpiewał tekst. Podczas drugiej zwrotki, obrócił mnie plecami do siebie i przytulił, obejmując ramionami moją talię. Zamykając oczy, kołysałam się do piosenki o miłości, podczas gdy nucił mi do ucha. Cóż, nawet z mikrofonem, czułam się jakby śpiewał tylko dla mnie, gdy rzeczywiście tłum pięćdziesięciu tysięcy ludzi wytężał uwagę. Ledwo zdawałam sobie sprawę, kiedy Brayden z nim zharmonizował. W tym momencie, nie było nic innego na świecie, a Jake wykonywał ten niesamowity utwór tylko dla mnie. Kiedy dotarł do części, w której powtórzył – Przybądź i ocal mnie tej nocy. – odwrócił mnie do siebie. Ciągnąc mnie do siebie, Jake ujął moje policzki i pokrył swoimi ustami moje. Już nie obchodziło mnie, że byliśmy przed tysiącami ludzi. Czułam się, jakby byliśmy tylko my i nie mogłam się nacieszyć nim. Owijając ramiona wokół jego szyi, przycisnęłam się do niego i ~ 292 ~

pogłębiłam pocałunek. Mój język tańczył, kusząc, zanim AJ z Braydenem wtrącili się i zakończyli piosenkę za Jake'a. Nie przestaliśmy, dopóki muzyka nie ucichła a krzyki i gwizdki przerwały naszą chwilę. Zatoczyłam się do tyłu od Jake'a i odwróciłam mój szalony wzrok na tłum. Jake zaśmiał się do mikrofonu na moją reakcję – Więc co myślisz, Atlanta? Widzicie teraz, dlaczego tak niesamowita dziewczyna skradła mi serce? Krzywiąc się, czekałam na rundę krzyków niezadowolenia i buczenia za bycie suką, która ukradła Jake’a od jego uwielbionych kobiet haremu. Ale niespodziewanie, nie słyszałam nic oprócz wiwatów i jeszcze więcej gwizdów – A wiecie jeszcze coś? Ma zajebisty głos i nie tylko nagraliśmy nasz pierwszy duet, ale również razem napisaliśmy piosenkę. Chcecie ją usłyszeć? Chociaż fani oszaleli, nie mogłam, chwytając go za koszulę zaprotestowałam – Nie, Jake! Pochylił się, żeby szepnąć mi do ucha – Nie kłóć się ze mną, Aniele. Nawet, jeśli nie chcesz wierzyć w to, jesteś gotowa na ten moment. Wszystko, co musisz zrobić, to dostroić się i tylko patrzeć w moje oczy. Będziemy śpiewać do siebie, tak, jak zawsze. Na jego słowa fala rozkoszy przebiegł mnie. Prostując ramiona, w końcu kiwnęłam głową w zgodzie. To było dobre, ponieważ znikąd pojawił się technik z dokładną repliką mojej gitary. -Ale, jak… - zaczęłam, gdy inny technik umiejscowił statyw na scenie i uregulował mikrofony. Z szelmowskim uśmiechem, Jake'a odpowiedzią było tylko mrugnięcie. Zdjął słuchawki, a potem odwrócił się do tłumu. Oboje usiedliśmy na stołkach i ~ 293 ~

umieściliśmy nasze gitary na kolanach. Upewniłam się, żeby wygładzić sukienkę i nie migać czymś połowie Atlanty. - W porządku, to jest bardzo specjalny utwór i nazywa się I’ll Take You with Me. Jake zaczął brzdąkać, a potem dołączyłam i ja. Zamiast śpiewać dla publiczności, obróciłam się na stołku, gdzie mogłam patrzeć jak on śpiewał. Po raz kolejny jego występ był szczery i napięty z emocji, przez który łzy zapiekły mnie w oczy. Razem śpiewaliśmy refren, a potem był czas dla mojego solo. Przez cały czas nie odrywając oczu od Jake’a. Cień uśmiechu igrał na jego ustach, kiedy grał na gitarze. Kiedy skończyliśmy, pochyliłam się, żeby go pocałować – Kocham cię, Jake. – mruknęłam w jego usta. - Też cię kocham, Aniele. Wstał ze stołka i wyjął mikrofon ze statywu – Dziękuję Atlanta! Mój tłum z miasta rodzinnego, byliście niesamowici jak zawsze. Do zobaczenia w przyszłym roku! – biorąc mnie za rękę sprowadził mnie ze sceny. Tak szybko, jak byliśmy na boku sceny, zgarnął mnie w ramiona. Przesuwając ręce na mój tyłek, podniósł mnie, a ja owinęłam nogi wokół niego. Nasze usta szalały ze sobą, aż Brayden odchrząknął za nami. Po tym jak niechętnie odsunęłam się, spojrzałam przez ramię na niego. Z uśmiechem, zapytał – Myślę, że to oznacza, że z wasza dwójką jest teraz w porządku. Masując dłońmi moje policzki, Jake posłał mi sprośny uśmieszek – Chciałbym powiedzieć, że jest więcej niż w porządku.

~ 294 ~

Pociągnęłam mocno za pasma jego włosów na karku – Stop maltretowaniu mnie publicznie, Panie Slater. - Aniele, zabierasz się do namawiania, żeby się zatrzymać w niewłaściwy sposób. Ciągnięcie moich włosów jest cholernie podniecające dla mnie. – szepnął mi do ucha. Wzdrygnęłam się na jego słowa i ciepło jego oddechu. - Hmm, więc jeśli pozwolę ci zabrać mnie z powrotem do autobusu i powygłupiać się trochę, jeszcze raz się ewakuujesz? Zdecydowany błysk zapłoną w jego oczach – Nigdy. Jesteś moja i nie pozbędziesz się mnie. Uśmiechnęłam się – Dobrze, cieszę się, że to słyszę. Frank, wraz z LL, podeszli do nas – Mamy dość duży tłum na zewnątrz czekający na was. Wiele rzeczy do podpisania. - Dobrze. – Jake odpowiedział. Niechętnie postawił mnie z powrotem na nogi. Nadal trzymając rękę wokół mojej talii ruszyliśmy do bocznych drzwi areny, podczas gdy faceci szli za nami. Na widok Jake’a, krzyki i wrzaski wybuchła w tłumie, głównie składających się z dziewcząt i kobiet. Gdy fani zaroili się przy Jake’u i chłopakach, uśmiechnęłam się do niego – Idę do autobusu. Uśmiechnął się i pocałował czubek mojej głowy – Frank. – zawołał. Frank skinął głową i ochronnie położył rękę wokół mojego ramienia - No chodź, Aniele. Fani ledwo puścili nas, gdy utknęliśmy obok nich. Oni dbał tylko o zobaczenie Runaway Train - ale najważniejszy jest wokalista. ~ 295 ~

Nie mogąc zetrzeć głupkowatego wyraz twarzy, spojrzałam na Franka – Widziałeś, co Jake zrobił? Zaśmiał się – O tak. Widziałem i słyszałem. – mrugnął do mnie – I nie mogę być bardziej szczęśliwy, że wreszcie zmądrzał i zakochał się w niesamowitej dziewczynie. Zachichotała szaleńczo, tak jak tylko mogłam sobie wyobrazić kogoś po kilku kolejkach alkoholu, ale poza tym, że byłam całkowicie trzeźwa. Cóż, w tej chwili szczęśliwa w życiu. Wykręcając się z uścisku Franka, szłam do tyłu przez kilka chwil – Nie mogę uwierzyć, że zabrał mnie tam i zaśpiewał dla mnie przed tymi wszystkimi ludźmi – to, że jestem naprawdę jego Aniołem. – przełknęłam gulę w gardle – I że mnie kocha. - Muszę przyznać, że nawet dla szorstkiego, starego pierdołę jak ja, to było wręcz wzruszające i cholernie romantyczne. Piski dziewcząt przerwał nam, powodując, że obje spojrzeliśmy przez ramie Franka. Chłopcy wydawali się opanowani przez wszystkich fanów i szerokie oczy Jake'a ogarnęły nas. Frank wyciągnął telefon z kieszeni i zadzwonił po więcej ludzi od ochrony. - Mogę iść stąd. Idź i pomóc Jake’owi na zewnątrz. - Dobrze, Aniele. Kręciłam rąbkiem sukni w przód i w tył, czułam się, jakbym szła w powietrzu. Jestem pewna, że jeśli ktoś by mnie zobaczył, to przysięgną, że zażyłam jakaś substancję. Musiałam zagryźć wargi, żaby powstrzymać uśmiechem. Jake rzeczywiście mnie kocha. To jest niesamowite uczucie.

~ 296 ~

Jak tylko skręciłam za róg do autobusu, ktoś złapał mnie za włosy, szarpiąc mną. Krzyknęłam jak tylko moja głowa została uderzono o ścianę autobusu tak mocno, że zobaczyłam gwiazdy przed oczami. Biorąc pod uwagę niektóre z trudnych obszarów, gdzie mieszkaliśmy z rodzicami, upewnili się, że byłam zapisana na wszystkie zajęcia samoobrony, na które tylko mogłam sobie wyobrazić i chodzić. Oczywiście, zupełnie nic nie przygotuję cię do podjęcia walki i myśleniu przez ból głowy roztrzaskanej o stal. Palce dalej były skręcone w moje włosy, podczas gdy moja głowa dalej rozbijała się o bok autobusu. Odzyskując oparcie, odwróciłam się i wymierzyłam dwa ostre ciosy w twarz mojego napastnika, powodując, że potknął się na chwilę. W słabo oświetlonym parkingu, zmrużyłam oczy – Bree? – zapytałam tępo. Jej surowy głos odbił się echem w moim stanie dezorientacji – Ty pieprzona suko! Nie dość, że krzyczał twoje imię, gdy był we mnie, ale nie, musiał iść i zaśpiewać dla ciebie? – potrzęsła dziko głową – Jeśli myślisz, że mam zamiar tak łatwo zrezygnować z Jake’a, masz inną nadchodzącą rzecz!! Próbowałam zablokować jej następne uderzenie, ale złapała za oba ramiona, a następnie ponownie uderzyła moją głową, krzycząc – Co z nim zrobiłaś? Jake nigdy, przenigdy nie chciał dziewczyna takiej jak ty. Teraz masz go śpiewającego piosenki dla ciebie i wyznającego ci swoją miłość. Powinien kochać mnie! - No cóż, przykro mi, ale nie. To mnie kocha. – zaprotestowałam. Bree uwolniła moje włosy, ale zanim udało mi się przyjąć postawę, uderzyła mnie w usta, powodując, że krew rozprysła po nas obu. Kiedy odbiłam jej kolejne dwa uderzenia, to następnie kopnęła mnie mocno w brzuch. Zgięłam się z bólu, a ona kopnęła mnie w plecy. Upadłam na ziemię, starając się zapobiec jej następnemu atakowi, ale skończyło się, że przywaliła mi w żebra. ~ 297 ~

- JAKE! – krzyczałam, tyle ile miałam siły. - Tak, zobaczmy, jak bardzo Jake będzie cię chciał, gdy skończę z tobą. – Bree drażniła się nade mną. Coś metalicznego wypełniło moje usta i zadławiłam się strumieniem krwi – Jake! – znów zapiszczałam. Gdy wszystko zaczęło robić się ciemne wokół mnie, usłyszałam głos Jake'a – Aniele! – a następnie ogarnęła mnie ciemność.

~ 298 ~

Rozdział 19 Jake

iedy zobaczyłem Franka wracającego z powrotem do mnie, w końcu

K

wypuściłem wstrzymywany oddech. Ostatni raz, kiedy byliśmy tak

zatłoczeni straciłem moją koszulę, buty, a mój kutas zostały chwycony wiele razy. Nie wiem gdzie, do kurwy, była reszta ochrony, ale ich tyłki zostaną skopane, za zostawienie nas z trudem wystarczającą pomocą, nie wspominając o konieczności bycia chronionych przez techników. - Czy możesz podpisać te? – biuściasta blondyna spytała szarpiąc kołnierz koszulki w dół i pokazując mi swoje cycki. - Tak, jasne. Uśmiechnęła się – Podpisz jedną, a AJ podpiszę drugą.

AJ zachichotał – Myślę, że to może być ostatnia para cycków, jakie nasz chłopak Jake podpisuje, drogie panie. Oficjalnie zostały wycofany z rynku. Moim markerem Sharpie zapisałem swoje nazwisko na jej skórze – Myślę, że to się zgadza, człowieku. Blondyna żachnęła się, gdy AJ pochylił się do podpisania – Jego strata. Ta jest bardzo miłą parą. – AJ mrugnął, gdy jego marker zwlekał nieco dłużej niż to było konieczne, co spowodowało chichot u dziewczyny. Pochylając się, szepnął jej coś do ucha. Jej oczy rozszerzyły się, a potem gwałtownie skinęła głową. Otworzyłem usta, żeby stwierdzić, że uważa, iż dziś wieczór przyprowadzi do sypialni jakąś przypadkową laskę, może to przemyśleć jeszcze raz. Planowałem jakąś mocną trzecio-bazową akcje z moją dziewczyną, ale nic więcej, bo nie marzę o poniżeniu jej przez odebranie jej dziewictwa w autobusie. Nie, zasłużyła na płatki róż i godną pościel i inne piękne gówno – AJ… - zacząłem, ale dźwięk krzyku mi przerwał. - Co to było? – zapytał Rhys, wyciągając szyję wokół tłum fanów. Następnie zabrzmiał kolejny mrożący krew w żyłach krzyk - tym razem ktoś krzyczał moje imię. Przecięło to moją duszę, bo znałem ten głos – Abby. – krzyknąłem, odpychając fana, który chciał, żebym mu coś podpisał. Zacząłem przesuwać i przetrącać ludzi z drogi. - Przesuń się do cholery! – nie obchodzi mnie, że poniewierałem fanami. Abby mnie potrzebuje. Gdy uciekłem od tłumu, zacząłem biec sprintem przez parking. Frank i AJ byli zaraz za mną. Kiedy obiegłem bok autobusu, zobaczyłem Abby zwiniętą na ziemi, jej nieskazitelna biała sukienka była poplamiona błotem i smarem, ale co najgorsze to była krew. Bree stała nad nią, kopiąc ją wielokrotnie. ~ 300 ~

- Co do cholery robisz?- wykrzyknąłem biegnąc do nich – Bierz swoje cholerne ręce z dala od niej, Bree! Kiedy nawet nie zawahała się na dźwięk mojego głosu, warknięcie wybuchło z mojej głębi, jak tylko złapałem za ramiona Bree. Z wszystkim, co miałem szarpnąłem ją od Abby. Odrzuciłem ją na ścianę autobusu tak mocno, że usłyszałem charakterystyczny trzask łamania kości. Chociaż Bree wrzasnęła z bólu, zignorowała ją. Moim jedynym celem była Abby. Opadając w dół, położyłem się obok niej i zobaczyłem zakres jej urazów. Krew płynęła jak czerwona rzeka z dużej rany z tyłu głowy. Wściekle czerwone obrzęk powstawał na jej twarzy, a jej warga były odpadnięte i zakrwawione. Ręką chwyciła się za brzuch, gdy jej głowa odwróciła się na bok i jęknęła. Moja pierś ścisnęła się mocno w agonii, aż trudno było mi oddychać – O Jezu, Aniele! Jej powieki zatrzepotały – Jake? – zapytała ochryple. - Jestem tutaj. Jesteś bezpieczna. Nikt więcej cię nie skrzywdzi. Gdy Abby zamknęła oczy, spojrzałem na Franka – Idź po samochód! Nawet nie odpowiadając mi, pobiegł dalej. Najdelikatniej jak mogłem, zabrałem Abby w moje ramiona. Kiedy zatrzymała się w pozycji stojącej, zatłoczyliśmy się, a ona krzyknęła – Przepraszam, kochanie. Bardzo, bardzo przepraszam. Jej oczy rozszerzyły się, a brwi zmarszczyły się w bólu – Jake ...boli...tak bardzo. Skrzywiłem się – Wiem, Aniele i przykro mi. Ale mamy zamiar zawieźć cię do szpitala, tak szybko jak możemy. ~ 301 ~

Tuląc ją do piersi, popędziłem do krawężnika, gdy Frank podjechał z piskiem. AJ otworzył drzwi dla mnie, a ja ułożyłem Abby na siedzeniu. Krzyknęła i z bólu wbiła paznokcie w moją pierś. Łzy piekły mnie w oczy, gdy mruknąłem – Jest mi bardzo, bardzo przykro. – powtarzałem w kółko. Kiedy już siedzieliśmy i pociągnąłem ją z powrotem na kolana, ona po prostu zapiszczała, a nie głośno krzyknęła. LL wskoczył na przód z Frankiem, podczas AJ przesunął się obok mnie. Gdy trzymałem Abby przy piersi, oglądałem z bliska jej oczy – Postaraj się nie zasnąć. Nie zasypiaj. – nie miałem żadnego wykształcenia medycznego, ale wiedziałem od tego, jak jej głowa była uszkodzona, że prawdopodobnie ma wstrząs mózgu. Ale nie ważne jak bardzo starałem się utrzymać ją na jawie, ból musiał być zbyt silny, bo zemdlał. Z piskiem podjechaliśmy pod pogotowie w szpitalu Piedmont. Jak Frank wyszedł tak szybko, nie wiem, ale był tam, żeby otworzyć dla mnie drzwi. Kiedy dotarliśmy do drzwi pogotowia, każda osoba w poczekalni spojrzała na nas. Zajęło to całe pięć sekund, zanim ktoś krzyknął – O mój Boże! To Jake Slater! - I AJ Resendiz! Ignorując to, popędziłem do rejestracji, gdzie recepcjonistka pogotowia patrzyła na mnie szeroko otwartymi oczami – Moja dziewczyna została pobita, dość mocno, potrzebuje pomocy medycznej. – kiedy na chwilę się zawahała, krzyknąłem – W tej chwili, słyszysz mnie? - T-tak, proszę pana. Automatyczne drzwi „Tylko dla personelu" zabrzęczały i otwarły się, wpadłem przez nie. Dwie pielęgniarki podeszły, żeby zaprowadzić mnie do pokoju. Gdy ~ 302 ~

położyłem Abby na noszach, wypchnęły mnie za drzwi – Nie, proszę, chcę z nią zostać! - Przykro mi, proszę pana, ale… Szarpnąłem rękami przez moje włosy, gdy łzy frustracji wypalały moje oczy – Nie rozumiesz. Kocham Abby, do cholery! Istnieją tylko dwie kobiety na całym świecie, które kocham, a jeden jest już umierająca. Nie mogę też stracić Abby! – zapłakałem. - Tak mi przykro, ale to jest sprzeczne z polityką szpitala, żeby mieć przyjaciół lub członków rodziny tutaj, wpierw musimy ocenić stan pacjenta. Zacisnąłem pięści po bokach, gdy krzyknąłem – Tak, więc, pieprzyć twoją politykę szpitala! Podczas gdy jedna pielęgniarka zaczęła ciąć sukienkę Abby, druga położyła rękę na moim ramieniu – Proszę zrób, to, o co prosimy. Będziesz w kiepskiej pozycji, jeśli zgarnie cię ktoś z ochrony. - Obiecaj, że zadbasz o nią i nie pozwolisz jej umrzeć? Jej twarz złagodniała – Obdarzymy ją najlepszą możliwą opieką, ale nie mogę obiecać ci więcej niż to. Wziąłem pokonane westchnienie i poszedłem do drzwi. Obserwowałem jak zamykają się mną, gdy pielęgniarka pracował przy Abby. Szloch, które budował się we mnie, ogarnął mnie. Gdy już miałem opaść na kolana, silne ramię Franka owinęło się wokół mojej talii – Chodź, synu. Z oczami zaślepionymi łzami, pozwoliłem się prowadzi do drzwi „Tylko dla personelu” i z powrotem do poczekalni. Zwijając się na fotelu, położyłem głowę w dłoniach, gdy moim ciałem wstrząsnął szloch. ~ 303 ~

- Z nią będzie dobrze, Jake. Ona po prostu została bardzo mocno uderzona. – AJ zapewnił. - Nie mogę jej stracić. – mruknąłem. Uderzył mnie w plecy – Nie stracisz, człowieku. - Zadzwonić do jej braci i rodziców? – zapytał Frank. Wykopując telefon z spodni, podałem go na Frankowi – Numer Micah jest tam. Oni wszyscy dzisiaj są razem. Mieli show w Tennessee czy Kentucky. - Dobra, pójdę zadzwonić. Wzdrygnąłem się na myśl, że rodzice i bracia Abby dowiedzą się, co się stało. To było złe na tyle, że nie byłem wysoko na liście ich ulubionych ludzi, więc sam fakt, że leżała pobita i połamana na pogotowiu, nie umocni naszej więzi. Podnosząc głowę, otarłem łzy. Ku mojemu przerażeniu, dwie osoby w całej sali zaczęły robić zdjęcia. Nie byłem w stanie kontrolować swoich emocji, obróciłem się na miejscu – Nie masz absolutnie żadnego, kurwa, wstydu? Moja dziewczyna została prawie pobita na śmierć, nie całe trzydzieści minut temu, nie mówiąc już o mojej umierającej matki na raka! Więc myślisz, że możesz przestać robić te pieprzone zdjęcia i roznosić plotki i dać mi odpocząć prze jedną chwilę? Ich oczy rozszerzyły się w szoku, gdy AJ złapał mnie za ramiona – Odpuść sobie, facet. Ciągnąc mnie do rejestracji, zapytał – Czy jest gdzieś bardziej prywatne miejsce, gdzie moglibyśmy poczekać? Pani skinęła głową – Jasne, chodź tędy i na prawo.

~ 304 ~

Gdy drzwi „Tylko dla personelu” ponownie zadzwonił i otworzył się, AJ wraz z Rhysem, który pojawiła się kilka chwil wcześniej wprowadzili mnie do środka małego pokoju, który miał kilka pluszowych krzeseł. Żując mój obdarty paznokieć, nie chciałem usiąść. Zamiast tego, chodziłem po pokoju, jak zwierzę w klatce – Dlaczego nie przychodzą nam coś powiedzieć? - Pierwsze muszą się nią zaopiekować. – AJ argumentował. Stojąc w drzwiach, złapałem spojrzenie Bree kulejącej obok drzwi z ojcem, Lyle. Furia zapłonęła we mnie, pognałem na korytarz. Zanim się zorientowałem, już ją chwyciłem za ramiona i potrząsałem nią tak mocno, że zęby jej trzaskały – Ty małą przebiegła suko! Jak mogłaś to zrobić Abby? Ona nigdy by nie zrobił ci tej cholernej rzeczy. Rhys chwycił mnie w pasie i szarpnął mną – Nie dotykaj jej, człowieku! - Nie dotykaj jej? Chcę ją zabić! Oddech Rhysa ogrzewa moje ucho, gdy mówił cicho – Słuchaj, rozumiem, że teraz chcesz złamać jej kark, ale nie myślisz jasno. Psychicznie też ją dzisiaj pobiłeś, a ona i Lyle do diabła mogą cię pozwać. Daj mu cholerną odprawę i wyślij w drogę. - Co z Bree atakującą Abby? Ona tak po prostu odejdzie od tego wszystkiego? – syknąłem. - To jest większy zarys, człowieku. Zaufaj mi. Odepchnąłem go od siebie – Dobrze. Łzy spływały po twarzy Bree – Przykro mi, Jake. Naprawdę mi przykro. - Nie dawaj mi swoich gówno wartych przeprosiny. To Abby powinnaś powiedzieć, że ci przykro. ~ 305 ~

Lyle owinął ramię wokół ramienia Bree – Nienawidzę tego, że to musiało się tak skończyć. - Wystarczy, że spakujesz swoje rzeczy i odejdziesz. Od prawników dostaniesz ugodę. – moje oczy wypalały się w Bree – Ale, lepiej, żebym już nigdy nie widział jej na żadnym koncercie, albo będzie oskarżenie! Bree wpadła w szloch, gdy Lyle doprowadziły ją do jednego z pokoi, gdzie pielęgniarka czekała, żeby ocenić je sytuację. Potem pojawili się Brayden i Lily. Ich wyraz twarzy był pełen obaw – Słyszałem, co się stało. Wiecie już coś? - Nie. – mruknąłem żałośnie. To wydawało się trwać wieczności, zanim do pokoju przyszła lekarka w średnim wieku, w nieskazitelnie białym fartuchu – Który z was to Jake Slater? – spytała. Chwiejąc się na nogach, starałem się nie zemdleć – To ja. – wychrypiałem. Posłała mi uspokajający uśmiech, który spowodował we mnie ulga – Jestem doktor Mitchell, zajmuję się opieką pani Renard. - Co z Abby? - Nie będę kłamać, kiedy powiem, że doznała dość rozległych obrażeń. TK21 wraz z prześwietleniem potwierdziło, że ma stłuczone i złamane żebra, złamany obojczyka, wstrząs mózgu, ale na szczęście, nie ma krwawienia wewnętrznego i krwotoku. W jednym długim i przesadnym wydechu, w końcu wypuściłem powietrze, który wstrzymywałem powiedziałem – Więc z nią będzie wszystko w porządku?

21

Tomografia komputerowa

~ 306 ~

Dr. Mitchell kiwnęła głową – Będzie potrzebowała sporo czasu, żeby odzyskać siły. Złamane żebra mogą leczyć się do ośmiu tygodni i może to być bardzo bolesne. Pozszywamy ją, damy środki uspokajające i przeniesiemy do pokoju. Zatrzymamy ją na noc i prawdopodobnie wypuścimy za dzień lub dwa, w zależności od tego jak będzie się czuła. - Mogę ją zobaczyć? Dr. Mitchell zawahała się – No, więc, aktualnie podajemy jej mocne środki na ból, więc pewnie się nie obudzi. - Nie obchodzi mnie to. Nadal chcę być tam dla niej. W rzeczywistości, nie planuję zostawić jej samą, przez choć jedną minutę. Chcę tam być, kiedy się obudzi. Z uśmiechem, dr. Mitchell poklepał mnie po ramieniu – Ma wiele szczęścia, że ma takiego troskliwego i kochającego chłopaka. Walczyłem z chęcią powiedzenia, Taa, więc, to wszystko z powodu mojego myślenia fiutem, teraz Abby jest połamana i posiniaczone. - Daj nam około trzydziestu minut, a potem możesz przyjść się z nią zobaczyć. Będzie na czwartym piętrze. Podałem rękę i uścisnąłem dłoń dr Mitchell – Dziękuję bardzo i dziękuję przede wszystkim za super opiekę nad moim Aniołem. - Nie ma problemu. – odpowiedziała, zanim wyszła z pokoju. - Potrzebujesz, żebyśmy zostali z tobą? – Brayden zapytał, gdy Rhys i AJ przytaknęli. - Nie, nic mi nie jest. - Na pewno? – AJ zapytał. ~ 307 ~

- Tak, idźcie do domu. Brayden zrobił krok do przodu, żeby mnie przytulić – Frank powiedział nam, że rodzina Abby powinna być tutaj rano. Mieli jechać, ponieważ nie mogli złapać żadnego lotu. W duchu skuliłem się na to stwierdzenie – Okej, dzięki za poinformowanie mnie. Po tym jak AJ i Rhys dali mi braterski uścisk, Brayden powiedział – Myślę, że teraz pójdziemy i wrócimy, żeby rano sprawdzić, co z Abby. - Dzięki wam. Czekając na pójście na górę, żeby zobaczyć Abby, zadzwoniłem do mojej mamy. Była zdruzgotana, gdy usłyszała, co się stało. A ponieważ była najbardziej zdumiewającą i opiekuńczą kobietą, powiedziała mi, żeby przewiózł Abby na farmę na okres jej rekonwalescencji. Myśl o dwóch kobietach, które kochałem najbardziej, w tym samym miejscu, bardzo, bardzo mnie uszczęśliwiała. Właśnie rozłączyłem się z mamą, kiedy pielęgniarka wyszła mi powiedzieć, że Abby jest na górze i mogę ją zobaczyć. Całą jazdę windą na górę, prowadziłem wojnę ze sobą, o to, co się stało. Odgrywałem tysięcy scenariuszy, „co, jeśli” w moim umyśle, dlaczego nie zapewniłem bezpieczeństwa i nie nalegałem bardziej, żeby Frank odprowadziła Abby, aż do autobusu. Przede wszystkim, zastanawiałem się, jak mogłem pozwolić, żeby ktoś taki jak Bree znalazła sposób, żeby dostać się do mojego życia i do mojego łóżka. Kiedy dostałem się pod pokoju Abby, wahałem się na zewnątrz drzwi. I nie mogłem przestać się bać tego, co mogę zastać w środku. Wina nadal przecinała moją klatkę piersiową. Grzechy mojej przeszłości dopadły mnie i niemal zniszczyły moje doskonałe szczęście. Z zmieszaniem, pchnąłem drzwi. ~ 308 ~

Pokój migotał w ciemności, tylko słabe światło było zapalone nad łóżkiem Abby i oświetlało pomieszczenie. Nawet w ciemności, widziałem zakres jej urazów. Tylko widok wściekle purpurowych i zielonych siniaków wzdłuż opuchniętej twarzy Abby, spowodował, że czułem się, jakby ktoś kopnął mnie w jaja. Pochylając się do przodu, położyłem ręce na kolanach i biorąc kilka głębokich oddechów, starałem się powstrzymać moje emocje, które były poza kontrolą. Na jęki Abby, szarpnąłem głową – Aniele? – spytałem podchodząc do niej. Wziąłem jej rękę, która została zabandażowaną w moją – Aniele, jestem tutaj i kocham cię. Jej oczy pozostał zamknięte, ale zmarszczyła brwi – Po prostu odpoczywaj, kochanie. Jesteś bezpieczna i nie zostawię cię. Na jej dalszy niepokój, uznałem, że zadzwonię do pielęgniarki prosząc o więcej leków na bólu. Ale wtedy myśl błysnęła w moim umyśle, więc zadziałałem. Przysunąłem krzesło w pobliżu łóżka i usiadłem. I wtedy znowu zacząłem śpiewać Abby Angel, tak jak wcześniej. Niemal natychmiast uspokoiła się i zaczęła odpoczywać bardziej miarowo. Kontynuowałem śpiewanie różnych piosenki dla niej, aż mój głos był zachrypnięty, a moje powieki opadły w wyczerpaniu. Kładąc głową w dół na brzeg łóżka, zasnąłem z głową położoną na jej biodrze.

~ 309 ~

Pierwsze promienie światła słonecznego zaczęły przemykać przez żaluzje w moje oczy, co obudziło mnie ze snu. Podnosząc głowę, spojrzałem na Abby. Niektóre obrzęk troszkę zeszły z jej twarzy, ale siniaki były duże. Już miałem iść do łazienki, gdy jęknęła. Na zatrzepotanie przez nią powiekami, pochyliłem się do przodu – Aniele? Jej oczy otwarły się szeroko. Odwróciła głowę, spojrzała na mnie i skrzywił się z bólu – Jake... - Boli? Pozwól mi, wezwę do ciebie pielęgniarkę. - Nie, jest w porządku. Po prostu czuję się bardzo otumaniona i obolała. Skinąłem głową – Jesteś w szpitalu. Pamiętasz, co się stało? - Bree próbował mnie zabić. – odpowiedziała ochryple. - Tak. - Ale jest w porządku? Powiedziałem jej wszystko, co dr Mitchell powiedział. Następnie wziąłem ją za rękę, ścisnąłem mocno i uniosłem do ust, składając pocałunki na całej dłoni i palcach – Bardzo, bardzo przepraszam za to, co się stało, Aniele. - Ale to nie była twoja wina. - Tak, moja. Gdybym nigdy nie związywał się z Bree, nigdy nie zrobiłaby ci czegoś takiego. – zawstydzony oczami pełnymi łez skruchy, schowałem twarz na brzegu łóżka – Zrujnowałem wszystko dla ciebie. - Nie. Podnosząc głowę, spojrzałem na nią ze smutkiem – Tak. I nigdy nie będę wystarczająco dobry dla ciebie. ~ 310 ~

- Przestań, Jake. I nie chcę, żebyś się o to osądzał. – przesunęła palcami po moim policzku – Dałeś mi najbardziej romantyczną noc w moim życiu powiedziałeś tłum pięćdziesięciu tysięcy ludzi, że jestem dziewczyną, którą kochasz najbardziej na świecie i że moja miłość cię uratowała. Nic, co się wydarzyło nigdy nie odbierze mi tej chwili. Jęknąłem – Mówisz to gówno tak i uświadamiasz mi, po raz setny, że jesteś za dobra dla mnie. Abby lekko się pokręcił głową – Zostałeś ze mną w nocy? - Oczywiście. Próbowała uśmiechnąć się do mnie, ale szwy na wargach sprawiły, że wyszedł jej bardziej grymas – Po prostu, kiedy myślę, że nie mogę cię już bardziej kochać, udowadniasz mi, że się mylę. - Słuchaj, Aniele, przed tobą długi powrót do zdrowia - może sześć tygodni. Chcę cię przywieźć na moją farmę i pozwolisz mi się sobą zająć. Abby wytrzeszczył oczy – Nie, Jake, nie mogę na to pozwolić. Zbyt wiele dzieje się z twoja mamą. Pokręciłem głową – To nie podlega dyskusji Aniele. Nie spuszczę cię z oczu. Zamierzałem doglądać cię na każdym kroku rekonwalescencji. - A co z twoją mamą? Uśmiechnąłem się – Po pierwsze to była jej propozycja. – kiedy Abby zaczęła protestować, odpowiedziałem – Ona i ja chcemy to zrobić, Aniele. Poza tym, wie wszystko o mojej miłości do ciebie. Rzeczywiście, była osobą, która powiedziała mi, żeby dalej walczył o ciebie po tym jak spieprzyłem. - Naprawdę? ~ 311 ~

- Tak, tak, nie ma sensu się kłócić, dobrze? Szczęśliwa akceptacja pokazała się w oczach Abby – Dziękuję. Bardzo chciałbym spędzić ten czas z tobą. - Dobrze, cieszę się, że to słyszę. – wstałem i czule pocałowałem ją w czoło. Było to jedno z niewielu miejsc, w który nie była posiniaczona lub zraniona. Z uśmiechem, dodałem – Skoro jesteśmy poza trasą prze chwilę i nagrywamy album, możesz dać mi znać, które piosenki są dobre i a które są do bani. - Szczerze wątpię by którakolwiek z nich była do bani. - To jest dyskusyjne. – podniosłem jej dłoń do mojego policzka – Być może będziemy mogli pracować nad innym duetem? - Bardzo mi się to podoba. – jej palce musnęły kilkudniowy zarost na mojej skórze – Podoba mi się wszystko, co oznacza, że mogę być z tobą. - Dokładnie z tobą, Aniele. – odpowiedziałem z uśmiechem. Nasz piękny moment został przerwany, gdy drzwi otworzyły się, a rodzice Abby rzucili się do przodu – Och Abigail, kochanie! – jej matka, Laura, płakał, gdy praktycznie szturchnęła mnie łokciem, żeby dostać się do Abby. Łzy spływały po jej twarzy, kiedy wahała się między chęcią przytulenia Abby i zobaczenia jej. Wreszcie złapała rękę Abby. - Mamo, jest gorzej niż się wydaje. Ze mną będzie dobrze. - Właśnie rozmawiałem z lekarzem i wydaje się bardzo źle, jak dla mnie. – jej ojciec, Andrew odpowiedział. Jego wyraz twarzy stwardniał, gdy spojrzał na mnie. Jego ciemne oczy zwęziły się na widok mojej koszulki poplamionej krwią Abby razem z tatuażami wystającym spod rękawów. Nawet bez komentarzy lub wprowadzenia, zażądał – Jak mogłeś do tego dopuścić? ~ 312 ~

Moja ręka automatycznie uniosła się w geście poddania – Panie Renard, strasznie mi przykro za to, co się stało Abby. Nigdy nie chciałem, żeby ucierpiała przeze mnie. – odpowiedziałem tak szczerze, jak tylko mogłem. Widocznie moje słowa miały niewielki wpływ na niego. Porzucił drugą stronę łóżka Abby i podszedł w moim kierunku – Nie jest tajemnicą, że moja żona i ja jesteśmy mniej niż zadowoleni tym, że Abigail wydaje się być z tobą. Twoja reputacja, jako kobieciarza i pijaka na pewno nie sprawia, że nawet, jako ostatni młody człowiek na ziemi nie chcemy, żeby nasza córka była z nim związana. - Tato! – Abby upomniała. Podnosząc głos spowodowała u siebie grymas z wysiłku. - Przestań! Martwisz ją! – krzyknąłem, gdy stanąłem z nim twarzą w twarz. - Nie będziesz mi mówił, co mam robić! Abigail jest moją córką i wiem, co dla niej jest najlepsze. – Andrew przeciwstawił się. Zrobił krok do przodu i byliśmy praktycznie nos w nos – W chwili, kiedy wypuszczą ją ze szpitala mam zamiar zabrać ją z powrotem do Teksasu, gdzie jest jej miejsce. Mam nadzieję, że kiedy będzie daleko, daleko od ciebie, zapomni o tym głupi zauroczeniu i pójdzie po rozum do głowy. Otworzyłem usta, żeby zaprotestować, ale Abby pokonała mnie – Tato, przestań być takim dupkiem dla Jake’a! I nie wyjdę z tobą! – Abby złagodziła wyraz twarzy – Przykro mi, ale nie masz szacunku i jesteś niegrzeczny dla faceta, który przebywał całą noc na niewygodnym krześle, gdy byłam nieprzytomna, żeby mieć pewność, że jest bezpieczna i nie jestem sama. – Abby westchnęła – Ale przede wszystkim, łamiesz mi serce, będąc takim zimnym i bezmyślny dla mężczyzny, którego kocham.

~ 313 ~

Zarówno usta Andrew i Laury otwarły się na w oświadczenie Abby – Jesteście najlepszymi rodzicami i całe moje życie uczyliście mnie, że nie można oceniać ludzi i bez względu na okoliczności, każdemu dać szansę. Teraz, jak to jest, że całkowicie deptacie wszystko, co zaszczepiliście we mnie? - Abigail, to tylko… - Laura zaczęła. - Nie, jesteś stereotypowi i osądzacie Jake po plotkach i po tym, co myślisz, że widzisz. Ale jest w nim dużo więcej niż tylko rockmen. Ma czułe serce i hojną duszę. Gdybyś tylko wiedzieli, jaką miłością darzy swoją matkę, kolegów z zespołu, a nawet ekipy, która pracuje dla niego, to zobaczycie, że jest kimś, kogo powinniście lubić i szanować. Andrew przeczesał drżącą ręką włosy, podczas gdy Laura patrzyła szeroko otwartymi oczami na mnie. Podobnie jak Abby, przygryzła dolną wargę, gdy była zdenerwowana i czekała na odwagę, żeby powiedzieć to, co chciała – Naprawdę kochasz Abby? – zapytała Laura. - Tak, proszę pani. Kocham ją z całego serca i duszy. Zamierzam zapracowywać swoje dupsko… - oczyściłem gardło na wybór języka – Uh, to znaczy, tyłek prze resztę mojego życia, żeby udowodnić, że jestem godzien jej i jej miłość. - Och, to takie słodkie. – Laura westchnęła, a Andrew tylko chrząknął. - Tato, wiesz, że kocham was oboje i nie zamierzam nic robić, żeby was zranić czy zawieść. Tak jak wam wcześniej powiedziałam o Jake’u, jestem dorosła i muszę żyć swoim życiem. A teraz zdecydowałam się spędzić czas rekonwalescencji z nim. Jej słowa utworzyły rozpromieniony uśmiech na moich ustach. Byłem tak cholernie dumny z niej za to, że jest tak silna. Nie mógłbym kochać mojej dziewczyny wystarczająco mocno za wstawienie się dla mnie i dla siebie. ~ 314 ~

- Ale Abby, chcemy być z tobą, gdy będziesz się leczyła. Nie mogę znieść myśli, że cię porzucamy. Niezobowiązująco wyciągnąłem rękę i dotknąłem ramienia Laury – Nie musisz tego robić. Serdecznie zapraszamy panią i pana Renard na pobytu na mojej farmie, tak długo, jak państwo chce. Wyraz twarzy Laury złagodniał na tę myśl – Naprawdę? Nie miałbyś nic przeciwko temu? - Oczywiście, że nie. Abby musi mieć przy sobie rodziców. – posłałem znaczące spojrzenie Andrew. Po kilku sekundach wpatrywania się w siebie nawzajem, w końcu westchnął z rezygnacją – Przepraszam za wszystko, co złego z mojej strony. – wyciągnął do mnie rękę – Wierzę, że nigdy nie byliśmy formalnie przedstawieni. Andrew Renard. - Jake Slater. – odpowiedziałem, gdy uścisnąłem jego dłoń. Chociaż wiedziałem, że nienawidzi tego, uśmiech pojawił się na jego twarz i dodał – To przyjemność spotkać się z tobą. - Mi również. - Wy naprawdę mnie uszczęśliwiacie. – powiedziała Abby. - Wszystko dla ciebie, kochanie. – Laura odpowiedziała. Abby skrzywił – Dobrze. Bo ja naprawdę potrzebuję trochę więcej leków przeciwbólowych. Nawet jakbym chciał, zatrzymałem się i pozwoliłem Andrew włączyć przycisk dla pielęgniarki. Pomyślałem, że to tylko kolejny malutki kroczek na drodze do zbudowania naszej relacji. ~ 315 ~

~ 316 ~

Rozdział 20 Abby

N

astępny miesiąc spędziłam na rekonwalescencji u Jake'a na farmie. Mimo, że byłam fizycznie wrakiem, nigdy nie byłam bardziej

szczęśliwsza emocjonalnie. Jasne, nie koniecznie chciałam zostać niemal pobita na śmierć przez psychotyczną, zazdrosną byłą kochankę Jake’a, ale w tym samym czasie nie miałabym czasu spędzonego z nim i jego mamą. W pierwszym tygodniu moi rodzice zatrzymali się w pokoju gościnnym, podczas gdy ja byłam obok, w sypialni Jake'a. Chociaż stodoła szczyciła się wykończonym strychem, który był lepszy niż jakiekolwiek mieszkanie, to jednak Jake nie chciał spać daleko ode mnie, więc albo spał na krześle obok mojego łóżka albo na kanapie w salonie. Oferowałam mu spanie ze sobą, ale za bardzo obawiał się, że w nocy przypadkowo mnie uderzy czy kopnie w moje rany.

Przez pierwszy tydzień zostałam stłamszona przez Jake’a, moich rodziców i Susan. Nawet Rhys, Brayden, Lily i AJ wisieli nad mną. Nie zrozumcie mnie źle. Miło było wyciągać korzyści z urazu przez moje ulubione domowe posiłki mojej matki i małe podarunki od chłopaków. Ale po chwili zrobiłam się naprawdę bardzo rozpieszczana. Nie mogłam nawet kichnąć, żeby wszyscy nie wariowali i pędzili do mojego łóżka. To było słodkie, ale też niezwykle irytujące. Kiedy dosłownie wstałam na nogi, moi rodzice niechętnie wyjechali, żeby wrócić do Teksasu. Byli przez dziesięć dni z dala od swojej pracy, żeby upewnić się, że jestem na drodze do wyzdrowienia. Nadal nie byli zadowolenie ze mnie wracającej do zdrowia u Jake’a, ale pogodzili się z faktem, że jestem dorosła i podejmuję swoje własne decyzje. Mieliśmy łzawe pożegnanie, gdzie obiecałam wrócić do domu na koniec miesiąca. Przez kilka dni Jake niechętnie zostawiał mnie z Susan, żeby mógł pojechać do Atlanty z chłopakami i popracować nad nowym albumem. Muszę przyznać, że jestem zadowolona z czasu spędzonego z nią. Jest naprawdę niesamowitą kobietą, silną i odważną. Fizycznie, miała swoje dobre i złe dni, ale emocjonalnie była optymistyczna każdego dnia. Jest również bardzo zabawna. Kiedy ponownie mogłam jeździć samochodem, zabrała mnie do swojej szkoły tańca i przedstawiła. Rodzina Jake'a tłumnie przyszła mnie spotkać i przynieśli domowe posiłki dla Susan i Jake’a. Nigdy nie czułam się tak bardzo kochana poza własną najbliższą rodziną. Pewnego popołudnia, gdy Jake wrócił z studia nagraniowego w Atlancie, znalazł Susan i mnie na ganku, gdzie czytałyśmy książki. Z promiennym uśmiechem na twarzy, skinął na mnie ręką – Mam dla ciebie niespodziankę. Marszcząc nos, odpowiedziałam – Wiesz, że nienawidzę niespodzianek.

~ 318 ~

- Spodoba ci się. To specjalny prezent od mojego dziadka. – nie umknęło mi znaczące spojrzenie między Susan i Jake'iem. Niechętnie, wstałam z krzesła i ruszyłam w dół ganku, żeby spotkać Jake’a. Wziął mnie za rękę i poprowadził przez podwórze do stodoły. Kiedy otworzył drzwi, puszysta kuleczka szczeniaka golden retriewera 22 przybiegła do mnie. Moje oczy rozszerzyły się w szoku – Dajesz mi psa? - To prezent od mojego dziadka. Ona pochodzi z jego nowego miotu. Zapiszczałam z zachwytu, gdy poszłam wziąć szczeniaka – Jest piękna. – mruknęłam, gdy potarłam twarzą o jej miękkie futerko. - To znaczy, że lubisz moją niespodziankę? Uśmiechnęłam się – Och, tą jedną kocham. Jake odchylił czapkę baseballową z czoła i spojrzał na mnie – Więc jakie zamierzasz dać jej imię? - Hmm, dobre pytanie. – spojrzałam w ciepłe, brązowe oczy szczeniaka – Jakie powinnam dać ci imię, kochanie? – gdy otworzyła pyszczek i ziewnęła, uderzyło mnie to – Aniołek. Ona może być moim Aniołem. - Ale ty jesteś moim Aniołem. – Jake zaprotestował. - Myślę, że jest tu miejsca dla dwóch aniołów. - Cokolwiek. To twój pies.

22



~ 319 ~



Nie mogłam się powstrzymać i zmarszczyłam czoło w niepokoju – Ale, co się stanie, gdy będę musiała wyjechać i wrócić w trasę? Jake wzruszył ramionami – Ona po prostu zostanie tu ze wszystkimi naszymi innymi psami, aż wrócisz. Moje tętno waliło tak głośno, że obawiałam się, iż Jake je usłyszy. I nie wiem, czy zdaje sobie sprawę, że przez powiedzenie, iż mój pies zawsze ma dom na jego farmie, właśnie nawiązywał do ogromnego poziomu zobowiązania między nami – Jesteś pewien, że to nie byłoby nadużycie uprzejmości? – spytałam w końcu. - Oczywiście, że nie. To znaczy, mamy te wszystkie ogrodzone hektary do biegania i igraszek. Zachichotałam –Tak po prostu powiedziałeś igraszki? - Tak, powiedziałem, jestem mądralą. – odpowiedział z uśmiechem. Położyłam Aniołka delikatnie na podłodze i założyłam dłonie za szyję Jake'a – Dziękuję bardzo za ten słodki i miły prezent. Poprawiłeś mi humor. Uśmiechnął się – Proszę bardzo. Pochyliłam się i pocałowałam go. Od nocy, kiedy zostałam pobita przez Bree, Jake był nieśmiały w całowaniu czy dotykaniu mnie. Bardziej niż czegokolwiek na świecie, chciałam poczuć jego usta i ręce na mnie jeszcze raz, tak jak w noc w pokoju hotelowym. Wsunęłam język w jego usta, wzywając go, żeby otworzył się na mnie. Gdy to zrobił, zatopiłam język w jego ustach. Zaskakująco, dłonie Jake’a zjechały w dół moich pleców i ujął mnie za tyłek, szarpiąc mnie do siebie. Gdy nasze języki tańczyły wokół siebie, bezczelnie przetarłam się o jego rosnące wybrzuszenie w dżinsach. Podniósł jedną z moich nóg i owinął ją sobie wokół bioder, dając mu część jego marzenia, mając moje kowbojskie buty wciskane ~ 320 ~

w jego tyłek. Ponieważ chciałam dać mu i sobie pełne doświadczenie, wtopiłam się w Jake’a, cicho prosząc go językiem ciała, żeby mnie podniósł. Na szczęście, zaspokoił mnie chwytając za tyłek i podnosząc, żebym mogła owinąć moją drugą nogę wokół jego talii. Wygięłam moje centrum w jego krocze, na co jęknął w moje usta – Aniele. – mruknął, gdy wycałował gorący szlak w dół mojej szyi. Gdy jego ręka powędrowała na moją klatkę piersiową do piersi, krzyknęłam. Myśląc, że to z bólu, a nie z przyjemność, Jake zamarł. Moja dźwięczna reakcji miała na Jake'a taki sam skutek, jak wylanie wiadra z zimną wodą– O kurwa. – mruknął, zanim chwycił za moje biodra i rozplątał moje nogi z jego talii. Gdy postawiłam nogi z powrotem na ziemi, przebiegł drżącymi dłońmi po włosach. - Jake, proszę nie przestawaj! – zaprotestowałam. Potrząsnął głową – Nie jesteś w pełni zdrowa. Skrzywdzę cię. - Nie, nie. Krzyknęłam, bo mi się podobało to, co poczułam. Patrzył na mnie przez chwilę – To nie ma znaczenia. Nie powinniśmy tego robić w ten sposób. Obejmując jego policzek, stwierdziłam – Ale ja chcę to zrobić z tobą. Jesteś moim chłopakiem i kocham cię. Wpatrując się w Aniołka bawiącego się u naszych stóp, Jake odmówił spotkania mojego jego wzroku – Nie, nie. Nie teraz i nie w najbliższym czasie. – mruknął, zanim wyszedł z stodoły. Aniołek pobiegł za nim, ale potem wróciła do mnie. Wzięłam ją w ramiona i pozwoliłam łzą popłynąć mi po policzkach i zwilżyć jej futro.

~ 321 ~

Nie widziałam Jake przez resztę popołudnia aż Susan zawołała nas na kolację o siódmej. Mówiąc, że można było ciąć napięcie w powietrzu nożem byłoby łagodne powiedziane. Susan paplała cały czas, a ja próbowałam trzymać się z nią, gdy Jake siedział w zamyślonej ciszy, grzebiąc w swoim jedzeniu. Miał talerz na wpół zjedzony, gdy zerwał się z krzesła. Gdy Susan i ja wpatrywaliśmy się w niego z naszym otwartymi ustami ze zdziwienia, mruknął – Idę do stodoły, popracować na zewnątrz. Aniołek szedł za nim z jadalni, ale usłyszałam jej skomlenie odbijającym się echem w całym holu, kiedy zatrzasnął drzwi frontowe. Z udręczonym westchnieniem, odłożyłam widelec na talerz, powodując głośny stukot – Przepraszam. Posłała mi sympatyczny uśmiech – Kochanie, nie musisz mnie przepraszać. Zamiast tego, powinnaś pomaszerować bezpośrednio na zewnątrz do stodoły, żeby poukładać rzeczy z Jacobem. Moje oczy rozszerzyły się na jej propozycję – W-Wiesz, że jest napięcie między nami? - Och, kochanie, wiem, że umieram, ale poważnie musiałabym być ślepa, żeby tego nie zauważyć. – przesunęłam się na krześle, patrzyła na mnie przez chwilę – Boi się cię dotykać, prawda?

~ 322 ~

Szybko kiwnęłam głową – Od czasu mojego wypadku, zachowuje się jakbym była kruchym kawałkiem szkła, który złamie się w każdej chwili. Wiem, że mnie kocha pokazuje to w każdy możliwy sposób. - To konflikt, który czuje z poczuci winy tym, co ci się stało. Na jego rozumienie, Jacob myśli, że przez trzymanie cię na dystans, jakość odpokutuję winę za grzechy, które czuje po twoim wypadku. - To nie w porządku! – zaprotestowałam. - Zgadzam się. - Więc co powinnam zrobić? W niebieskich oczach Susan zapłoną psotny błysk – Będziesz musiał to zrozumieć sama, kochanie. Ale myślę, że najlepszą strategią jest oczyścić atmosferę i zakończyć całe napięcie u Jake'a, żeby dotknął cię ponownie. Sapnęłam, gdy rumieniec pojawił się na całych moich policzkach i w dół mojej szyi – Sugeruje pan to, co myślę, że pani sugeruje? Susan uniosła ręce – Ja tylko powiedziałam, że musisz iść do stodoły i zawalczyć o mężczyznę. – wstałam z krzesła – Jeśli ktoś mnie będzie potrzebował, idę się wykąpać i przygotować na dzisiejszą noc. – z przymrużeniem oka, wyszła z jadalni. Gryząc paznokcie, pozwoliłam sobie zatonąć w słowach Susan. Wiem, co chciałam zrobić, ale nie wiem, czy mam odwagę to zrobić. Po tym wszystkim, karty wydawały się być ułożone przeciwko mnie w moim wypracowanym planie. Mam dwadzieścia jeden lat, kocham uganiającego się za spódniczkami gwiazdę rocka, który przeszedł emocjonalne piekło z powodu choroby matki oraz fakt, że jego psychotyczna ex-dziewczyna pobiła mnie i mój pomysł na stworzenie rzeczy ~ 323 ~

lepszych między nami było oddanie mu swojego dziewictwa. Z całą pewnością oszalałam. Ale kiedy to wszystko sprowadza się do tego, nie tylko pragnę go ilekroć spojrzę na Jake’a czy gdy jest blisko mnie. Nie, jestem szalenie w nim zakochana. Byłam zakochana w nim przed moim wypadkiem, a po ostatnim miesiącu z nim, jestem jeszcze bardziej, niż kiedykolwiek wcześniej, zakochana w nim. Więc teraz albo nigdy. Kocham Jake’a i chcę być z nim. Kto wie, jaką mamy przyszłość ze sobą? Ale w głębi duszy zawsze będę żałować, jeśli pierwszy mężczyzna, którego pokochałam nie był moim pierwszy, z którym spałam. - W porządku więc. – mruknęłam przed tym jak wstałam z krzesła. Ruszyłam korytarzem i zamknęłam się w sypialni. Mój pomysł był już ułożony. Susan zasadziła malutkie nasionko, a ja mam zamiar dorowadzić do działania, idąc do Jake'a do stodoły i uwiedzenia go. Wiedziałam, że pierwszą rzeczą, jaką muszę zrobić, to uzbroić się w niezbędne rzeczy. Muszę wyglądać seksownie dla niego. Cóż, myślę, że to nie jest prawdą, ponieważ ostatni raz, kiedy prawie uprawialiśmy seks miałam na sobie stary t-shirt i spodnie do jogi, nie mówiąc już o tym, że po południu byliśmy napaleni, kiedy miałam na sobie dżinsy i sweter. Niezależnie od tego, co się wcześniej stało, Jake musi wiedzieć tylko patrząc na mnie dzisiaj, czego pragnę. Pstryknęłam palcami i ruszyłam do szafy. Kopiąc w walizce, wyciągnęłam małą, białą koszule nocną, którą kupiłam, kiedy kupowałam białą sukienkę dla Jake'a. Ubrałam błyszczące stringi, a potem wsunęłam na siebie koszulę nocną. Patrząc na siebie w lustrze, odwróciłam się w lewo i prawo, oceniając swoje odbicie. Myślę, że wyglądam seksownie. Wysadzany cekinami i perłami stanik ledwo zakrywał rowek między piersiami, czułam się jakby w każdej chwili moje ~ 324 ~

cycki wyskoczy do przodu, byłaby to sytuacja, prawdopodobnie wygrana, biorąc pod uwagę, że Jake bardzo lubi moje cycki. Rozpuszczając włosy z kucyka, szczotkowałam je, aż opadały falami na moich ramionach. Ponownie zastosowałam cienką warstwę makijażu, a gdy skończyłam, nałożyłam jakiś migoczący, kolorowy błyszczyk na usta. Wsunęłam na siebie szlafrok i ubrałam buty. Lekko otworzyłam drzwi, wsadziłam głowę i rozejrzałam się po korytarzu. Drzwi Susan były zamknięte, więc wyszłam na palcach na korytarzem, a potem cicho zamknęłam za sobą drzwi frontowe. Księżyc w pełni nad głową oświetlał mi drogę przez podwórze do stodoły. Chociaż Jake miał sześć koni, nie były one trzymane w stodole. Zamiast tego, były w stajni na wzgórzu. ‘Stodoła’ była bardziej gotowym domem lub jego kawalerką, że tak powiem, miał tam sprzęt do ćwiczeń, salon na relaks i loft do spania. Z gangsta rapem rozbrzmiewającym z głośników stereo, Jake nawet nie słyszał otwierania drzwi. Wciąż i wciąż walił w worek treningowy, gdy pot ściekał z jego głowy po ramionach. - Jake. – krzyknęłam. Dźwięk mojego głosu spowodował, że natychmiast się zatrzymał. Jego wyciągnięte ramiona uspokoiły huśtając się worek, a potem się odwrócił – Co ty tu robisz? - Muszę z tobą porozmawiać. - O czym?

~ 325 ~

Pokonałam lukę między nami. Byłam pewna, że słyszy klekotanie moich kolan, gdy obawiałam się o moje chwiejące się nogi, których nie mogłam uspokoić. Nie odrywając wzroku od niego, drżącymi palcami powędrowałam do paska w moim szlafroku. Rozwiązałam go, a następnie powoli zsunęłam. Kiedy upadł na podłogę, czułam jak dźwięki wyciszają się wokół nas. Niebieskie oczy Jake’a rozszerzyły się, gdy jego spojrzenie sunęło po moim negliżu. Oblizał usta kilka razy i zachwiał się na nogach, zanim w końcu przemówił – Aniele, co ty robisz? - Uwodzę cię. Kąciki jego ust drgnęły i mogę powiedzieć, że walczył, żeby się nie roześmiać – Przyszłaś tu w tej sugestywnej kreacji, żeby mnie uwieść? - Ja-ja chcę być z tobą. Chcę, żebyś się ze mną kochał. Brwi Jake'a wystrzeliły w górę, zanim szybko pokręcił głową – Mówiłem ci nie i wciąż tak uważam. Moje usta otwarły się ze zdziwienia – To jest twoja reakcja na to? – skinęłam na mój podniesiony dekolt. Jego jabłko Adama poruszało się kilka razy w górę i w dół, kiedy z trudem przełknął ślinę – Taa. Potem pochylił się i chwycił mój szlafrok z podłogi – Teraz włóż to z powrotem i idź do łóżka. - Jake, nic mnie już nie boli. Jestem zdrowa i mogę to zrobić, chcę to zrobić. - Nie. Łzy zapiekły moje oczy, zagryzłam wargę – Na poważnie mnie nie chcesz? ~ 326 ~

Z pomrukiem, Jake odpowiedział – Och, mój kutas już teraz chce cię bardziej niż cokolwiek innego na świecie. Ale po pierwsze, zamierzam myśleć głową na moich ramionach, a nie tą poniżej pasa. – Jake chwycił brzegi mojego szlafroku tak mocno, że jego kostki zbielały – Zaufaj mi, Aniele, jestem ostatnim człowiekiem na ziemi, któremu powinnaś się oddać. - Ale chcę być z tobą. Kupiłam to miesiąc temu, kiedy Lily przekonała mnie do ubrania białej sukienki. Tego dnia uświadomiłam sobie, że chcę być przygotowana, ponieważ wiedziałam, że wkrótce będę chciała się z tobą kochać. Moje oświadczenie spowodowało bolesny jęk u Jake’a, ale nie odpowiedział. Zamiast tego, przemierzał niespokojnie pokoju. W końcu odwrócił się i rozłożył ręce w porażce – Po tym wszystkim, co stało się z Bree i twojej rekonwalescencji, trochę myślałem - do diabła, można nawet powiedziesz, że szukałem duszy. - Tak jak ja, ja… Jego niebieskie oczy zapłonęły wściekłością – Nie rozumiesz tego, Aniele? Zasługujesz na kurewnie więcej niż tylko ja, jak i w sypialni i po za nią. - Nie, to znowu są bzdury. Mam dość słuchania, że myślisz, że nie jesteś godny. – zaprotestowałam. - To prawda, do cholery! Jesteś piękna, czysta duchem, a ja jestem uszkodzony i skażony moją przeszłością. Nie obciążę cię tym. Biorąc niepewny krok do przodu, wzięłam go za rękę. Podniosłam ją do ust i pocałował jego kostki – Nie jesteś w stanie zobaczyć siebie tak jak ja cię widzę. Zasługujesz na moją miłość i chcę ci ją dać na wszystkie sposoby.

~ 327 ~

Jego twarz pociemniała – Ale nie kochałem się, odkąd miałem osiemnaście lat - jeśli, wtedy to robiłem. Wiem tylko, jak pieprzyć dziewczyny i nie ma cholernej mowy, że będę ciebie pieprzył! Frustracja i gniew zawirowały we mnie. Położyłam dłoń biodrze – Więc tylko dlatego, że masz przeszłości i to oznacza, że nie możemy uprawiać seksu? - Tak, to prawda. - Cóż, to nie fair. Jake zarzucił na mnie szlafrok – Życie nie jest sprawiedliwe, kochanie. Przyzwyczai się do tego. Rzuciłam w niego szlafrokiem, uderzając go nim w twarz– Nie, nie przyzwyczaję się. Nie uznaję takiej odpowiedzi! Uśmiechnął się do mnie – I tylko, co masz zamiar zrobić? Zgwałcić mnie? - Nie, zamierzam kochać się z tobą. – podeszłam do przodu, objęłam go ramionami za szyję, a następnie przycisnęła ciało do niego. Jake natychmiast napiął się. Zanim zdążył mnie odepchnąć, powiedziałam – Nawet w to nie wierzysz, znam cię, Jake. Rozumiem, że uczucie i emocję na tym etapie są trudne dla ciebie widziałam, jak wkręcasz się wiele razy, pamiętasz? Więcej niż cokolwiek, rozumiem teraz wszystkim, co się dzieje z twoją mamą i co się stało ze mną, jesteś nieśmiały, przestraszony i niepewny tego, czego doświadczasz i czujesz. Przetarłam wierzchem dłoni po jego policzku – Ale chcę, żebyś mnie wysłuchał. Kocham cię, Jake. Nigdy w całym moim życiu nie kochała innego faceta. Oddałam ci się emocjonalnie i jestem więcej niż gotowa zrobić to z moim ciałem. Więc nie obchodzi mnie, czy będziesz się ze mną kochać, uprawiał seks, a nawet pieprzył. ~ 328 ~

Jego oczy, na moje użycie słowa na P, rozszerzyły się w wielkie spodki. Uśmiechnęłam się uspokajająco do niego – Tylko pragnę być z tobą. – pociągnęłam jego głowę tak, żeby nasze czoła się dotykały – Nie tylko ciebie mówiącego mi w kółko, że mnie kochasz, ale może zdołasz mi pokazać, jak bardzo mnie kochasz. Nie obchodzi mnie, że byłeś już z tysiącami innych kobiet - to jest przeszłość. Jesteśmy teraźniejszością i przyszłością - tu i teraz. Jake wydał zbolały jęk w gardle – Nie widzisz, cholernie tonę w tym całym poczuciu winy? – uderzył dłonią w swoją nagą pierś – To przeze mnie, niemal zostałaś zabiła. Nie chcę nic więcej na sumieniu, więc nie zrujnuje cię przez odebranie ci dziewictwa. Nie mogłam nie przewrócić oczami – Przestaniesz mówić jakbym była jakimś delikatnym kwiatem czy czymś? I może w pięćdziesięciu procentach jestem aniołem, ale w pozostałych pięćdziesięciu procentach też jestem wiedźmą. – zakręciłam palce w jego spocone kosmyki włosów – Będę twoją wodą święconą oczyszczę cię i zmyję przeszłość. Tylko mi nie zaprzeczaj. - Aniele, nie zawsze chcę ci zaprzeczyć. Dałbym ci cały świat, gdybym mógł. To mnie zabija w środku, mówienie nie. – owinął ręce ciasno wokół mnie – Po prostu boję się, że moja miłość może nigdy nie być wystarczająco dobra dla ciebie. - Nigdy tak nie myśl, Jake. To wszystko, czego potrzebuję - wszystko, czego chcę. – spojrzałam na niego – Poza tym, możesz być ze mną i zdecydować, że nie jestem wystarczająca dla ciebie. Potrząsnął głową – Kurwa, wątpię. - Ale nie wiem, co robić... wiesz, proszę cię. Jake uśmiechnął się do mnie – Prosisz mnie? ~ 329 ~

Czułam, że moje policzki rumienią się – Przekonałam cię? Jego kciuk pocierał po moim policzku – Kochanie, wątpię byś miała jakiekolwiek problemy z przekonaniem mnie. Ostatnim razem zrobiłaś to dobrze. - Ale pomagałeś mi. Po prostu chcę być wszystkim, czego kiedykolwiek będziesz potrzebował, zarówno w sypialni jak i po za nią. Jake następnie przyłożył swoje usta do moich i uciszył wszelkie pozostałe wątpliwości. Jego język wsunął się przed moje wargi, otworzyłam usta, zapraszając go do środka. Dziś wieczorem chciałam spróbować każdego jego cala. Nasz pocałunek pogłębił się, gdy nasze języki tańczyły i walczyli ze sobą. Z naszymi ustami i dłońmi splątanymi, użyłam bioder, żeby trącić Jake’a w kierunku schodów na strych. Nie miałam zamiaru dawać mu jeszcze jednej szansy, żeby odmówił mi albo sobie tego. Kiedy jego tyłek dotarł do schodów, jego usta oderwały się od moich. Jego popisowy, zarozumiały uśmieszek rozprzestrzenił się na usta – Panie pierwsze. Zachichotałam – Dlaczego myślę, że to nie jest rycerskość, a raczej bardziej chcesz zobaczyć mój tyłek w stringach? Uderzył tyłem głowy o poręcz – Boże Wszechmogący, pod tym seksownymjak-cholera-wdzianku masz jeszcze stringi? - Mmm hmm. Seksowny uśmiech rozciągnął się na jego twarzy – Zabijasz mnie. – potem odsunął się dla mnie, żebym wyszła na schody. Z każdym krokiem, który robiłam, czułam jak jego oczy wypalają się w moją nagą skórę. To spowodowało, że ciepło i wilgoć pojawiła mi się między udami.

~ 330 ~

Gdy dotarliśmy do pokoju na poddaszu, zaczęłam owijać ramiona wokół Jake'a, ale zatrzymał mnie. - Czekaj, Aniele, jestem cały spocony z pracy, śmierdzę. Pochyliłam się, żeby powąchać jego nagą pierś – Jak dla mnie pachniesz ładnie. Jake zaśmiał się i odepchnął moje ramiona – Jeśli to robimy, zrobimy to dobrze, a nie kiedy śmierdzę. - Skoro tak mówisz. – odpowiedziałam. Szarpiąc mnie za rękę, pociągnął mnie do łazienki. Tak jak wszystko w stodole, była wyłożona wspaniałymi płytkami z marmuru i granitu. Jake włączył prysznic i stały strumień wody zaczął tryskać. Z rękami na szortach wygiął usta w uśmieszku – Masz zamiar przyłączyć się do mnie czy tylko oglądać? - Um... – chcę wziąć z nim prysznic? Wytrąciło mnie to z równowagi, to zazwyczaj miało miejsce po seksie, prawda? Ugh, to wszystko dzieje beznadziejnie, nie tak to sobie wyobrażałam. I za cholerę, nie uważam, że byłoby romantycznym oglądać go pod prysznicem. Widok Jake namydlającego się i ja patrząca na niego, brzmi to jak jakieś kiepskie porno – Uh, mogę właściwie zaczekać w łóżku. – wtedy zaczęłam pomalutku wycofywać się od prysznica. Ściągnął szorty, gdy ja szybko odwróciłam się do wyjścia. Nie udało mi się uciec za daleko, bo złapał moje ramię i obrócił mnie do siebie. Zapiszczałam, gdy woda przemoczyła mi bieliznę i włosy – Nie odchodź, Aniele. Chcę, żebyś została. Na pożądanie i miłości, które zapłonęły w jego oczach, trudno było mi oddychać. Kiedy w końcu mogłam mówić, odpowiedziałam – Więc zostanę.

~ 331 ~

Jake spojrzał na moją mokrą koszulę nocną, która teraz przykleiła się do mniej jak druga skóra – Naprawdę kupiłaś to dla mnie? - Tak. – odpowiedziałam, gdy moje ręce powędrowały na jego szyję – Podoba się? - Hmm. – mruknął, gdy jego ręce opadł na moje piersi w staniku – Jest piękna ty jesteś piękna w niej. Uśmiechnęłam się – Myślałam, że ją polubisz, bo jest biała, a ty zawsze mówisz… - Jesteś aniołem w bieli. - Jestem twoim aniołem. Schylił się, chwycił rąbek koszuli nocnej i pociągnął ją mi przez głowę. Zamykając oczy, oparłam się plecami o kabinę prysznicową, gdy przyglądał mi się. Kiedy mnie nie dotknął, otworzyłam oczy. Jake patrzył tuż poniżej piersi. Kiedy spojrzałam w dół, sapnęłam. Jakoś w nerwowości i entuzjazmie, zarzuciłam koszulę na owinięty brzuch. Moja ręka poleciała pokryć oczy – O Boże, jestem taką idiotką! W taki sposób zrujnowałam moment. – jęknęłam. Z chichotem, Jake odciągnął rękę z moich oczu – Zakładam, że zejdzie jak bielizna, prawda? - Tak. Mrugnął do mnie – Więc przestań się martwić. Po prostu to zdejmę. – docierając dłońmi do zacisku, Jake zaczął odwijać bandaż. Zaczęłam kręcić się w kółko, żeby pomóc mu szybciej się go pozbyć. Z szelmowskim uśmiechem, ~ 332 ~

powiedział – Wiesz, kojarzy mi się to ze sceną w filmie „Zakochany Szekspir”, gdzie Will uwalnia piersi Violi. Roześmiałam się – Sam fakt, że wiesz, film jest bardzo inspirującym zachwytem, panie Slater. – dokuczyłam. - Hej, nie możesz zachowywać się jakbym nie był romantyczny. Cytowałem Romeo i Julię pierwszej nocy, gdy byliśmy razem. Podniosłam brwi na niego – Zaraz po tym musiałam udowodnić, że możesz zrobić to z dziewicą. Jake skrzywi – Byłem dupkiem dla ciebie. Pochyliłam się i pocałowałam go – Wszystkie chwile z przeszłości, jako dupek masz wybaczone. - Dzięki, Aniele. – Jake odpowiedział z uśmiechem. Gdy skończył zdejmować opatrunek, Jake zachmurzył się i wessał ciężki oddech. Wiedziałam, że był zaskoczony, jak potłuczona wciąż jestem. Większość z nich zniknęła, ale wciąż było jeszcze kilka żółtych i zielonych zabarwień na całej mojej klatce piersiowej i brzuchu. Ujęłam go za policzek i pokręciłam głową – Proszę, nie rób tego. Obiecuję ci, że to nie boli. Opadając na kolana, Jake zaczął składać pocałunki jak piórka wzdłuż żeber i przez brzuch. - Przepraszam. – mruknął, a jego oddech rozgrzewał moją już palącą skórę. Chwyciłam kosmyki jego włosów i delikatnie pociągnęłam go, żeby spojrzał na mnie – Przestań przepraszać za coś, czego nie mogłeś powstrzymać. Nie jesteś tym, który mi to zrobił, a ja nigdy, przenigdy nie będę cię winić. ~ 333 ~

Oparł policzek na moim brzuchu – Kocham cię, Aniele. - Ja ciebie też kocham, Jake. Gdy jego palce zahaczyły o gumkę stringów, spojrzał na mnie. Lekko kiwnęłam głową, zanim pociągnął je w dół moich ud. Po raz pierwszy w historii oboje byliśmy zupełnie nadzy, zadrżałam z niecierpliwości. - Zimno ci? - Nie, chcę tylko ciebie. Zbolały jęk wydobył się z gardła Jake'a. Pocałował wewnętrze moich ud, zanim rozsunął mi nogi. Podnosząc wzrok, wstrzymał moje spojrzenie, gdy jego język gwałtownie lizał prze mojej fałdki. Zasysałam oddech i pozwoliłam głowie spaść w tył na ścianę prysznica, gdy jego ciepły język pracował nad mną. Chłeptał i karmił się na mojej łechtaczce, gdy ja kołysałam biodrami w niego. Podniósł jedną z moich nóg i położył ją ramieniu, dając sobie lepszy dostęp. W momencie, kiedy wsunął język we mnie, rozpadłam i krzyknęłam jego imię. Gdy wróciłam do siebie, doszłam do wniosku, że nie wstał, lecz pozostał na kolanach. Oderwał się na chwilę, żeby podrażnić mój otwór palcem, a potem wsunął go do środka. Dodał drugi i trzeci, zawirował nimi i poruszał we mnie. Wolną ręką, położył na moim brzuchu i prześlizgiwał się do jednej z moich piersi. Byłam na przeciążeniu odczuwania, gdy mój sutek stwardniał pod jego uwagą. Jego ręka zawiła się również przy drugiej piersi, żeby doprowadzić sutek do twardości. Cały czas poruszając palcami zanurzonymi we mnie, kciukiem pocierał łechtaczkę, czułam, jakbym miała eksplodować. Chwytając kosmyki jego włosów, krzyczałam w kółko jego imię, gdy dochodziłam. Gdyby to było możliwe, myślę, że tym razem doświadczyłam jeszcze ~ 334 ~

silniejszego orgazmu. Kiedy spojrzałam przymkniętymi oczami na Jake'a, zmarszczył brwi. - Co jest? - Kochanie, jesteś taka ciasna. Martwię się, że cię zranię. - Nic mi nie będzie. – wydyszałam. - Jesteś pewna? - Tak, do cholery, teraz weź mnie do łóżka i kochaj się ze mnie! – zażądałam. Jake zaśmiał się – Kobieto, jesteś apodyktyczna, gdy dojdziesz, co nie? - Proszę? - Cóż, w rzeczywistości nie wziąłem prysznica. – kiedy zaczęłam protestować, chwycił płyn do kąpieli. Łącząc moje ręce, nalał mi go na dłonie – Umyj mnie, Aniele. Kładąc dłonie na jego piersi, myłam go wzdłuż jego mocno wytatuowanych ramion, a następnie jego twardego jak skała abs. Gdy moje ręce prześliznęły się powyżej pasa, jego brzuch napiął się przez chwilę, gdy jego erekcja szarpnęła się w moją stronę. Przyglądając się jej, nie mogłam zaprzestać, ale zaczynałam czuć niepokój, jaki wykazywał wcześniej Jake. Rumieniąc się, objęłam Jake’a, żeby umyć mu plecy i pozwoliłam moim dłonią zanurzyć się i chwycić jego tyłek. Z naszymi ciałami tak blisko, erekcja Jake zaczęła ślizgać się o moje fałdki. Westchnęłam i zakołysałam się do niego. Właśnie, gdy ponownie dawałam się ponieść emocją, zatrzymał mnie. Z nierównym oddechem powiedział – Musimy dostać się do łóżka. - Dobrze. – odpowiedziałam. ~ 335 ~

Kiedy wyszliśmy spod prysznica, Jake nawet nie wziął ręcznika. Zgarnął mnie i wziął do łóżka. Delikatnie położył na materacu. Podsuwając kolana do góry, owinęłam ramiona wokół moich nóg i patrzyłam jak Jake otworzył szufladę szafki nocnej. Wyciągnął prezerwatywy i butelkę czegoś, czego nie rozpoznawałam. Na to, co musiało być moim pytającym spojrzeniem, odpowiedział – To lubrykant. Sprawi, że pierwszy raz będzie łatwiejszy. - Rozumiem. – przechyliłam głowę na niego – Więc masz tam całą szufladę gadżetów erotycznych? - To nie tak jak myślisz, Aniele. – Jake odpowiedział, kiedy rozerwał foliowe opakowanie. - Tylko, co mam na myśli? - To, że wykorzystuję ten strych, jako kawalerkę do zmieniania partnerek seksualnych, gdzie zabieram wszystkie moje zdobycze i zaliczam je. Nienawidzę siebie za to, że jestem tak łatwa do odczytania – Jesteś pewien, czy tylko dajesz mi granicę, gdzie nie będę cię obwiniać? Uśmiechnął się – Trzymam to tutaj, ponieważ jest to jedne miejsce, które znajduje się zabronione dla mojej mamy i jej sprzątaczki. Wolałbym zachować ten aspekt mojego życia, jako prywatny. - Tak, biednej sprzątaczce złamie to serce, gdy dowie się, że jesteś niegrzecznym chłopcem. Z wzruszeniem ramionami, Jake odpowiedział – Nie wspominając mojej mamy. Uśmiech zamarł mi na ustach, gdy Jake zaczął wkładać prezerwatywę. Mimo, że chciałam na to nie patrzeć, to nie mogłam być bardziej zafascynowana jego ~ 336 ~

widokiem przesuwając ją w dół ekstremalnej długość. Kiedy skończył, jego oczy napotkały moje, delikatnie otarł się o moje ramię. Potem przesunęłam swój tyłek na środek materaca. Na kolanach, Jake podpełzł po łóżku, dopóki nie pochylał się nade mną. Pocałował mnie czule przed tym jak wsunął mi język w usta. Mimo, że nie całowałam dużo chłopaków i mężczyzn, wiedziałam dobrze, kiedy tego doświadczyłam, że Jake jest w tym bardzo, bardzo dobry. Kiedy pustoszył moje usta, poczułam ponownie jak wilgoć pojawia się między moimi nogami. Ni z tego ni z owego ręce Jake'a były wszędzie. Ugniatał moje piersi, pieścił moje pośladki czy ślizgał się między moimi nogami, żeby mnie pogłaskać. Zadrżałam, mimo kropel potu spływający wzdłuż mojej skóry z ciepła narastającego we mnie. Gdy Jake usiadł między moimi udami, nie mogłam zapobiec, napięłam się. To było to – wielki moment, a nie mogłam przestać się denerwować. Musiałam wziąć kilka głębokich oddechów, żeby się uspokoić i powstrzymać się od wpadnięcie w panikę. Kiedy jego erekcja trąciła moje wejście, szczelnie zamknęłam oczy, przygotowując się na ból. - Nie zamykaj oczu. – wyszeptał, jego oddech owiewał mi policzek. Moje powieki zatrzepotały i otwarły się, żeby wpaść w intensywne spojrzenie Jake'a – Kocham cię, Aniele. - Też cię kocham. Pchnął we mnie, łzy zapiekły mnie w oczy, zarówno od bólu fizycznego i emocjonalnego ogromu tej chwili – Tak bardzo przepraszam, kochanie. – Jake mruknął i scałował łzy, które uciekły w słonych smugach po mojej twarzy.

~ 337 ~

- W porządku. Chcę tego... Pragnę cię. – odpowiedziałam, gdy próbowałam wziąć kilka głębokich oddechów. Kiedy Jake poczuł, że przyzwyczaiłam się do niego, wycofał się i zatopił we mnie. Tym razem było to zarówno bolesne, jaki i przyjemne – Mmm. - Lepiej? - Tak. Następnie zaczął poruszać się we mnie. Po kilku minutach, ból wyparował i zaczęłam czuć jak podnoszę biodra, żeby spotkać jego pchnięć. To spowodowało, że Jake jęczał z rozkoszy. Gdy zaczęliśmy się poruszać w idealnej synchronizacji, Jake nakrył moje ustaw swoimi i zaczął mnie namiętnie całować. Jego język pogrążył się w moich ustach i naśladowywał jego ruchy wewnątrz mnie. Uderzenie gorąca przepłynęło od góry z mojej głowy w dół do moich stóp, nie dałam rady i oderwałam usta od jego, żeby dyszeć i jęczeć z przyjemności. Mimo, że czułam się tak bardzo, bardzo dobrze, wiedziałam, że nie dojdę tak jak wcześniej. Kiedy poczułam, jak ciało Jake'a napina się, owinęłam ramiona wokół jego karku, przyciągając go bliżej siebie – Och, Abby! – wyjąkał, gdy zadrżał z uwolnienia. Pomasowałam mu plecy, gdy nadal drżał we mnie. Kiedy Jake podniósł głowę z mojego ramienia, uśmiechnęłam się do niego – To było niesamowite, kochanie. Kocham cię tak bardzo za danie mi tego. - Ja też cię kocham, ale... – zmarszczył brwi. - Co się stało? – zapytałam. - Nie doszłaś.

~ 338 ~

Moje policzki zarumieniły się na jego komentarz – Nie, ale myślę, że to trochę normalne dla dziewczyny, która robi to po raz pierwszy. – kiedy Jake nie odpowiedział, wzięłam jego twarz w dłonie – Doszłam wcześniej dwa razy. - Tak, ale... Uśmiechnęłam się – Kochanie, po prostu dałeś mi najlepsze doświadczenie w całym moim życiu. Skrzywił się – Nie masz niczego, z czym mogłabyś to porównać. Mogłem być kiepski jak cholera i mogłabyś pomyśleć, że to tęcze i jednorożce. - Próbujesz zrujnować mój pierwszy raz tylko, dlatego, że twoje ego jest zdruzgotane, bo nie doszłam? – wyrzuciłam. Jego twarz złagodniała – Nie, to nie jest to. - Bo to tak dla mnie brzmiało. – odsunęłam ręce z dala od jego twarzy – Oczekiwałam i zastanawiałam się całe moje dorosłe życie, jaki będzie seks i jak dla mnie, rozwiałeś wszystkie moje wymagania. Więc dlaczego, nie doszłam, gdy byłeś we mnie? To był mój pierwszy cholerny raz i w pierwszej części bolało jak cholera! Kiedy zaczęłam wspinać się po materacu, Jake owinął mnie ramionami – Przykro mi, Aniele. - Taa, dobrze, powinno ci być przykro. Dupku! Zaśmiał się – Zaufaj mi, jest mi przykro. – za pomocą palca przechylił mój podbródek, żebym na niego spojrzała – Masz rację. Byłem totalnym kutasem, ponieważ myślałem, że całkowicie spierdoliłem twój pierwszy raz, dlatego, że nie doszłaś. – czule pocałował mnie w policzek – Trudno jest mi się przyzwyczaić do tych wszystkich emocji w seksie. To jest przytłaczające, jak twój pierwszy. - Więc próbujesz powiedzieć, że byłeś pod presją? ~ 339 ~

- Tak, ale było warto. To było cholernie niesamowite. – uśmiechnął się – Ty byłaś cholernie niesamowita. - Naprawdę? – zapytałam, a mój głos podniósł się o oktawę. Jake podparł się na łokciu i spojrzał na mnie – Wiesz, co mi zrobiłaś? Wyraz twoich oczu, kiedy doświadczałaś każdej emocji od bólu fizycznego do emocjonalnego połączenia. Twoje oczy są tak wyraziste i czułem się, jakbym był naprawdę, naprawdę w tobie. Moje tętno pędziło na jego wspaniałe słowa i przez chwilę, mogłam tylko odpowiedzieć – Och, wow. – przechyliłam głowę na niego – Więc to znaczy, że wolisz się kochać niż pieprzyć? Jake zachichotał, gdy jego palec prześledził moje wargi – Masz takie brudne usta, Aniele. - Unikasz pytania. - Mam zamiar nadal kochać się z tobą, ale także wprowadzać cię do pieprzenia. Uśmiechnęłam się – Liczę na to. - A teraz chodź tu i ponownie pozwól mi przytulić cię na łyżeczkę. Chętnie przytuliłam się do niego. Po tym wszystkim, kto by się z tym kłócił?

~ 340 ~

Rozdział 21 Abby

Ś

wiatło słoneczne padało na moją twarz, ogrzewając mi policzek. Ziewając, zaczęłam się rozciągać, kiedy zdałam sobie sprawę, że byłam

uwięziona przez dwoje muskularnych, wytatuowanych ramion. Kiedy próbowałam się wywinąć z pod nich, Jake zacisnął swój uścisk wokół mnie – Jak myślisz, gdzie idziesz, Aniele? – mruknął sennie. - Nigdzie. – odpowiedziałam. Zerkając przez ramię na niego, uśmiechnęłam się – Nie jestem przyzwyczajona do wstawania nago przy facecie. Zamknięte oczy Jake'a otworzyły – Hmm, to prawda. Ponieważ mam cię nagą w swoich ramionach, powinienem zrobić tą chwilę ważniejszą. Prawda? - Co masz na myśli?

- Pokaże ci, jak bardzo cię kocham. – odpowiedział pchając mnie na plecy. Następnie zaczął zostawiać wilgotne ślady ugryzień od mojego ramieniu, przez szyję, aż w końcu, po tym, co był wiecznością, jego usta spotkały moje. Zdając sobie sprawę, że nie umyłam zębów, odskoczyłam i przykryłam usta – O Boże, muszę mieć poranny oddech? Jake przewrócił oczami – Aniele, ja i moja twardość tego ranka mamy w dupie, czy masz poranny oddech czy nie. Zachichotałam – Jeśli jesteś pewien. - Jestem pewien, ale może powinienem umieścić swoje usta gdzieś indziej. Gwałtownie wciągnęłam powietrze, gdy jego usta zamknęły się na mojej brodawce. Wygięłam plecy w łuk, pozwalając mu wziąć więcej piersi w usta. Wirujące językiem po twardym szczycie, delikatnie podgryzał go, powodując, że ciężko oddychałam – Lubisz to? - Hmm, hmm. – mruknęłam. Zaśmiał się, gdy wycałował ślad na moja drugą pierś, żeby dać jej taką samą przyjemność – Zobaczmy jak mokra jesteś dla mnie. – powiedział i położył rękę między moje nogi. Głaskał i pieścił mnie, dopóki moje biodra nie wygięły się z łóżka – To też lubisz, co? - Tak, Jake! Ale kiedy wsunął dwa palce we mnie, krzyknęłam z bólu, a nie z przyjemności. Skrzywił się, zanim wycofał palce i czule pocałował mnie w policzek – Przepraszam, Aniele. Powinienem zdać sobie sprawę, że jesteś dziś rano zbyt obolała. - Ugh, do kitu! – oddech przeszedł w trudne, sfrustrowane sapanie – Naprawdę chciałabym, żeby nie bolało, bo pragnę cię jeszcze raz. Bardzo. – ujęłam jego twarz ~ 342 ~

w dłonie – Nie mogę na tyle mocno wyrazić, jak ostatnia noc była najpiękniejszym doświadczeniem w moim życiu i nie mogę doczekać się, żeby znowu się z tobą kochać. Jego uśmiech przyspieszył bicie mojego serca – Będziemy się kochać. Ale myślę, że lepiej dać ci trochę czasu na odpoczynek. Uśmiechnęłam się nieśmiało do niego – Tylko, gdybyś nie miał tak dużego penisa, ze mną byłoby w porządku. Jake odrzucił głowę do tyłu i roześmiał się – Tak, jasne. Ty odróżnisz dużego od małego. Przesuwając rękę między nami, ujęłam jego erekcję w dłoń – Nie wiem. Wydaje się dość gigantyczny jak dla mnie. - Hmm, teraz jesteś po prostu mądralińska i drażnisz mnie jeszcze bardziej bez nadziei na uwolnienie. Kiedy próbował odsuną moją dłoń, pokręciłam głową – Tylko, dlatego, że nie możemy tego zrobić zrobić, nie znaczy, że muszę zostawić niedosyt. - I tylko to, co masz na myśli? Posłałam mu zalotne mrugnięcie, gdy usiadłam na łóżku – Dbając o mojego mężczyznę. – wtedy siadłam na nim okrakiem. Ignorując cierpienie zarówno z bólu i przyjemności pozycji, zaczęłam całować i lizać drogę w dół wytatuowanej piersi Jake'a. Śmiało śmigałam językiem i krążyłam po obu jego sutkach, powodując u niego jęczenie. Potem powędrowałam na swój sposób do dobrze wyrzeźbionego abs’a i jego pysznego V na biodrach. Przed tym jak dostałam się do jego twardości, zatrzymałam się. Jęknął w rozczarowaniu – Cierpliwość, kochanie. - Nie nazywaj mnie ‘kochaniem’, gdy mnie torturujesz! – przekomarzał się. ~ 343 ~

Śmiejąc się, położyłam rękę na jego brzuchu i między nogami. Wzięłam jego długość w dłonie i pogłaskałam go, tak jak uczył mnie wcześniej. Chwytając go mocniej, pochyliłam się, żeby złośliwie polizać językiem jego główkę. Spotkałam wzrok Jake'a, który płoną dla mnie z pragnienia, zanim wzięłam główkę w usta. - O kurwa. – Jake mruknął, gdy jego głowa opadła na poduszkę. Uśmiechnęłam się, gdy próbowałam wziąć go więcej w usta. Walcząc z moim odruchem wymiotnym, wsuwałam go i wysuwałam, również go głaszcząc – Aniele… Abby. O tak, rób tak dalej. Cholera, to jest takie dobre. – jęknął, a jego biodra bryknęły z materaca. Chociaż byłam upokorzona o zyskanie porad seksualnych od Lily, przypomniałam sobie, iż powiedziała, żeby dać jądrom faceta wiele uwagi. Moją wolną rękę, ujęłam je delikatnie, bawiąc się nimi między palcami. Jake chrząknął z przyjemności, więc utrzymywałam swoje starania. Jedną ręką skręconą w moich włosach, podczas gdy druga zacisnęła się w pieści na prześcieradle – Och, Aniele, dojdę. Kiedy próbował odsunąć mnie od siebie – Nie. – mruknęłam na jego penisie. Chciałam zrobić wszystko, co mogłam dla niego i dlatego pozwalałam dojść mu w moje usta. Moje uznanie spowodowało niski jęk z głębi gardła Jake'a, zanim zaczął drżeć. Kiedy doszedł, zaskoczyło mnie to trochę i podskoczyłam, ale trzymałam go w ustach, aż skończył. Po przełknięciu śliny, pozwoliłam wypaść mu z moich ust. Spojrzałam na niego, żeby ocenić jak dobrze poszło moje pierwsze obciąganie. Leniwy uśmiech wyrył się na jego twarzy – Aniele, nawet musisz zapytać? Zachichotałam, gdy przytuliłam się do jego boku – Taa. – odpowiedziałam.

~ 344 ~

- Fantakurwastycznie. – pocałował mnie w czubek głowy – Jesteś dobra we wszystkim, co robisz, więc nie wiem, dlaczego miałabyś wątpić w swoje umiejętności seksualne. Wzruszyłam ramionami – Bo to wszystko jest dla mnie nowe, a ty jesteś doświadczony. Nie chcę być rozczarowaniem. Podsunął palce pod moją brodę i przechylił mi głowę na spotkanie jego intensywnego spojrzenia – Przeszłość jest przeszłością, pamiętasz? Liczy się tylko ty i ja, nasza przyszłość. I nie mam żadnych pieprzonych skarg na nic, rozumiesz? - Dobrze, panie Władczy, rozumiem. Uśmiechnął się – Dobrze, cieszę się, że to słyszę. – właśnie zaczął całować mnie ponownie, gdy usłyszałam z wnętrza stodoły głos Susan. Jake osunął usta od moich. - Jacob? - Tak? – zawołał bez tchu. - Przygotowuję śniadanie, więc upewnij się, że ty i Abby odsunięcie się od siebie dla wzmocnienia, dobrze? Czekam na was za piętnaście minut. - W porządku, mamo. – Jake odpowiedział. - O Boże. – wydyszałam, gdy zażenowanie gwałtownie spadło na mnie. Mimo, że Susan praktycznie wypchnęła mnie za drzwi, by być z Jake'iem, nadal byłam przerażona, że wie dokładnie, co zrobiliśmy i co jeszcze potencjalnie byśmy robi. Jake zachichotał za mną – Skończ z niepokojem, Aniele. Mama nie będzie zła czy unikała nas za to, co zrobiliśmy. Cholera, ona nawet przygotowuję dla nas śniadanie. - Skoro tak mówisz. – mruknęłam. ~ 345 ~

Potem pociągnął mnie z łóżka i zaprowadził do łazienki.

Później, po szybkim prysznicu i po jednym odurzającym orgazmie dzięki magicznym ustom Jake'a, ubrałam mój szlafrok i pobiegłam przez dziedziniec do domu. Spięłam częściowo mokre włosy w kucyk i wsunęłam na siebie dżinsy i koszulę. I wtedy wyszłam korytarzem do kuchni. Susan wyjmowała domowej roboty ciastka z pieca, gdy Aniołek bawił się na podłodze. Na mój widok, Aniołek zaszczekał szczęśliwie i pobiegł do moich czekających ramion. - Jak moja córeczka? – zapytałam, gdy Aniołek lizał mnie po twarzy. - Dziś rano jest lepiej, ale w nocy, ktoś porzucił biedactwo i przyszła drapać w moje drzwi. – Susan odpowiedział, gdy wzięła talerz z boczkiem i kiełbasą ze stołu. - O nie! Tak mi przykro. Mrugnęła – Nie martw się kochanie. Miałaś większe rzeczy na głowie w nocy. – kiedy moje policzki zaczerwieniły się, roześmiała się – Poza tym, że cieszyłam się, że była ze mną. Jest wspaniałym łóżkowym kolegą. - Cieszę się, że to słyszę. Wtedy przyszedł Jake i usiedliśmy do jedzenia. Skłamałabym, gdybym powiedziała, że mój wysiłek z nocy i poranka nie spowodował u mnie głodu. Jadłam, aż poczułam jak mój żołądek eksploduje. Kiedy skończyliśmy, Susan patrzyła na

~ 346 ~

mnie uważnie, a potem zwróciła się do Jake'a – Jacob, dlaczego nie pozmywasz po śniadaniu i dasz mi i Abigail trochę czasu sam na sam? - Oczywiście. Równie dobrze mogę zrobić coś dla ciebie skoro ty gotowałaś. – odparł dobrodusznie. Poszłam za Susan korytarzem do jej sypialni. Kiedy zamknęły się za nami drzwi, uśmiechnęła się na to, co musiało być obawą na mojej twarzy – Nie jesteś w tarapatach, Abigail. Powodem, dlaczego tutaj jesteś jest to, że chciałam ci coś dać. Śledziłam ją jak szła do komody. Podniosła pokrywkę na szklanej kasetce, która miała balerinę na górze. Melodia Jeziora Łabędziego zaczął grać. Jej palce sięgnęły do środka i wyjęła sznur drogich pereł – Moi rodzice dali mi je wraz z kasetką na ukończenie studiów. Nosiłam je przez tak wiele ważnych wydarzeń w moim życiu. – wyciągnęła je w moją stronę – Chcę, żebyś je miała. Moje oczy rozszerzyły się i gwałtownie pokręciłam głową – Nie, nie mogę. Powinnaś je zostawić Sally lub innym swoim siostrzenicą. Poklepała mnie po policzku – Ale ja nie chcę zostawić ich komuś innemu, ale tobie. Istnieje również kilka innych rzeczy, które chcę, żebyś wzięła, ale te, wraz z pudełkiem na biżuterię są najbardziej wyjątkowy dla mnie. Zdając sobie sprawę, jak poważna była, w końcu ustąpiłam – Susan, nie możesz sobie wyobrazić, jak dotknięta jestem tym, że chcesz mi je dać. – chociaż próbowałam je zawalczyć, łzy pojawiły się i zamazały mi wzrok – Są piękne i na zawsze będę je cenić. - Dobrze. Może kiedyś przekażesz je mojej wnuczce.

~ 347 ~

Na mój jęk, roześmiała się – Nie myśl, że nie mogę zobaczyć dokładnie, kim jesteś. Jestem zachwycona, że Jake znalazł dziewczynę, z którą może się ożenić i założyć rodzinę. - Nic innego bardziej bym nie chciała. – odpowiedziałam szczerze. - Więc pozwól mi to powiedzieć. Wiem, że Jake jest praktyczny i uparty, i wiem, że popełni w przyszłości kilka błędów, podobnie jak przedtem. Ale obiecaj mi, że dasz mu szansę i spróbujesz mu wybaczyć? Mimo, że było mi ciężko, skinęła głową – Spróbuję. - Dobrze. Bo gdy przychodzi koniec, jak to ma się dla mnie, nie chcesz żyć z żalem, że nie przebaczyłaś mężczyźnie, którego kochałaś z całego serca i duszy. Zmarszczyłam brwi – Ale myślałam, że wybaczyłaś ojcu Jake'a? Blade policzki Susan zaczerwieniły się – To jest tajemnica tylko między mną a tobą, ale Mark nie był miłością mojego życia. - Nie był? - Mimo, że dał mi największy dar życia, Jacoba, nigdy nie mogłam poczuć tego, co czułam do Yuriego. Był tancerzem w jednej z podróżujący firm, w której byłam. Spotykaliśmy się przez wiele lat, a kiedy nie chciałam wyjść za niego, bo myślałam, że jesteśmy zbyt młodzi, wyszedł i przespał się z inną tancerką, żeby mnie skrzywdzić. Mimo że przepraszał tygodniami i miesiącami, byłam uparta i mu nie wybaczyłam. W końcu zrezygnował i ruszył dalej, a ja żałowałam tego przez cały ten czas. Kilka lat po Yurim, Mark pojawił się w moim życiu. – posłała mi wymuszony uśmiech – Jake nigdy nie byłby w stanie zrozumieć, jak mogłam wybaczyć Markowi za zostawienie mnie, ale prawda była prosta, nie kocham go tak jak, powinnam, więc nie bolało tak bardzo. ~ 348 ~

Oniemiała, mogłam tylko mruknąć – Wow. Uśmiechnęła się – Tak, więc w przyszłości, gdy nastaną czasy, kiedy będziesz chciała udusić Jacoba i on przetestuję twoją miłość, pamiętaj, że przebaczenie jest o wiele łatwiejsze niż żal. - Będę pamiętała. Masz moje słowo. Mocno mnie przytuliła. Zarówno jej słowa i jej wychudzona postura spowodowała łzy kłujące w moje oczy. Masowała szerokimi kręgami moje plecy – Urocza Abby, jesteś odpowiedzią na modlitwy. Mój Jacob jest bardzo, bardzo szczęśliwy, że cię ma. Nie wątp ani przez sekundę, że nie będę nieustannie przypominać mu tego, tak długo ile zostało mi czasu. Ze łzami płynącymi po moich policzkach, na początku nie mogłam odpowiedzieć. Wreszcie wykrztusiłam – Dziękuję. Gdy odsunęłam się, ujęła mój podbródek – Wiesz, że jest takie stare powiedzenie, że każdego łza dla kogoś przelana w smutku, odpuszcza jedno z jego cierpień? - Naprawdę? – czknęłam. Skinęła głową, podczas gdy wytarła łzy z moich policzków – Tak właśnie udało ci zdjąć kilka z Jacoba. - Cieszę się. Zrobiłabym wszystko dla niego. – odpowiedziałam. Susan uśmiechnęła się – Ale już nie płacz, kochanie. Cieszmy się czasem, jaki pozostał nam razem. Ok? - Dobrze. – zgodziłam się.

~ 349 ~

- A mówiąc o czasie, jestem prawie pewna, że nadszedł czas, żeby sprawdzić ile czek na nas małych ‘prezentów od Aniołka, które pozostawił w domu’. Roześmiałam się – Dajmy tę pracę Jake'owi, ponieważ to był jego pomysł, żeby dać mi psa. Oczy Susan rozszerzyły – Och, kochanie, już lubię twój tok myślenia!

~ 350 ~

Rozdział 22 Jake

W

ylegując się na starym połatanym kocu, oparłam głowę tak, żeby zyskać lepszy widok na pociemniałe niebo zapełnione

migoczącymi gwiazdami. Abby leżąca na mnie, westchnęła z zadowolenia – Ojej, jak tu pięknie. – zauważyła. - Ty jesteś piękna. – szepnąłem jej do ucha. Przetarł moje ramiona, które były szczelnie owinięte wokół jej, a potem nachyliła się by obdarzyć mnie pocałunkiem w policzek – Aw, dziękuję kochanie. Mówisz i robisz najsłodsze rzeczy dla mnie. - Więc lubisz tą niespodziankę? Zerkając przez ramię na mnie, uśmiechnęła się – Tak, to jest kolejna dobra niespodzianka.

To jest nasza ostatnia noc razem, zanim Abby musi wyjechać i miałem zamiar zrobić to tak wyjątkowym jak potrafię. Chciałem, żebyśmy byli tylko we dwoje - bez przyjaciół czy tłumów. Więc zdecydowałem się na piknik o zmierzchu przy jeziorze na własność dziadka. Kilometry od głównej drogi i trzeba było dostać się tutaj ATV 23 lub Jeepem. Położony pomiędzy kilkoma wzgórzami. Widoki na góry zapierały dech w piersiach. Kiedy skończyliśmy obiad, który zamówiłem z ulubionej restauracji Abby, Longhorn. Właśnie byliśmy w środku deseru - truskawkowe ciasto domowej roboty gdy, słońce zaczęło zachodzić za horyzont. Przytuliłem Abby, więc mogliśmy doświadczać razem naszego pierwszego zachodu słońca. Teraz, gdy już było po wszystkim, oglądaliśmy gwiazdy, gdy wokół nas zamigotały światła ze świec na brzegu koca. - Chcesz trochę więcej ciasta? – zapytał Abby. - Oczywiście. – poluźniłem swój uchwyt by mogła sięgnąć do talerza. Biorąc widelec, odkroiła kawałek i obróciła się na kolanach, żeby podać mi go do ust. Ona z kolei też ugryzła kawałek – To jest takie dobre. – mruknęła. Gdy żułem, zanurzyłem palce w cieście na talerzu. A potem rozmazałem je na górnej i dolnej wardze Abby. Pochylając się, pocałowałem ją głęboko, liżąc i degustując słodycz poza jej ustami. - Teraz to jest dobre. – mruknąłem w jej usta. - Hmm, hmm. – odpowiedziała rozmarzona, zanim odwróciła się i położyła plecami na mojej piersi.

23

~ 352 ~

Odsuwając jej długie włosy do tyłu, wycałowałem wilgotny szlak w dół szyi i przez ramię. Kiedy dotarłem do ramiączka jej letniej sukienki, pociągnąłem ją w dół, powodując, że część piersi wypłynęła na zewnątrz. Nadgryzłem jej ramie, gdy moje palce delikatnie jak piórko odsłoniły części jej piersi. Śmiech Abby spowodował wibrowanie jej ciała o moje. Zerkając przez ramię na mnie, potrząsnęła głową – Jake’u Slater, zaczynam myśleć, że jesteś nienasyconym seksoholikiem. Uśmiechnąłem się do jej łopatki, gdy pomyślałem o naszej sprośniej eskapadzie sprzed kilku godzin. Kiedy wyszedłem ze stodoły i zobaczyłem Abby pochylającą się nad koszem piknikowy, a jej cycki praktycznie wypływały z sukienki, to mój kutas drgnął w potrzebie. Czekałem, aż umieści wszystko na tyle jeepa, zanim wziąłem ją za rękę i pociągnął w kierunku stodoły – Jake, co zamierzasz robi… - zaczęła. Ale potem jej oczy rozszerzyły się na to, co miało być błyszczącym pożądaniem w moich oczach. Zanim zdążyła zaprotestować, popchnąłem ją na ścianę. Po owinięciu wokół jej talia jednego ramienia, wykorzystałem drugie, żeby szarpnąć za rąbek sukienki z ramion. Jednym szybkim pociągnięciem, odrzuciłem jej majtki w strzępach. Abby westchnęła na widok jej upadającej na podłogę zniszczonej bielizny. Z nieśmiałym uśmiechem, odpowiedziałem – Przepraszam, Aniele. Kupię ci kolejną parę. - Po co się męczyć? To znaczy, prawdopodobnie po prostu rozerwiesz je tak samo, napaleńcu! – prychnęła. Odrzuciłem głowę i roześmiałem się z jej udawanego oburzenia. Uśmiechnęła się, w ognistym pocałunku nakryłem jej usta moimi. Po tych wszystkich razach, które mieliśmy od tej pierwszej nocy, wiedziałem, że wciąż potrzebuję być przygotowana ~ 353 ~

na mnie. Jedną ręką rozpiąłem rozporek, a drugą użyłem do głaskania i drażnienia, żeby doprowadzić Abby do szału. Zamknęła oczy, zagryzał dolną wargę i wypchnęłam biodra w stronę mojej dłoni. Gdy miałem ją ociekającą z potrzeby, na chwilę oderwałem się od niej i ściągnąłem spodnie w dół i wygrzebałem prezerwatywę z kieszeni. Potem złapałem ją za tyłek, podniosłem do góry i nabiłem ją na swojego penisa – Jake. – krzyknęła, a ja prawie wybuchłem tu i teraz. To był tak cholernie seksowny sposób wypowiedzenia mojego imienia w połączeniu z faktem, że w końcu była w stanie dość, gdy byłem w niej. Owijając nogi wokół mojej talii, Abby wreszcie spełniła jedno z moich najdłuższych fantazji, o niej wbijającej swoje doskonałe kowbojki do mojego gołego tyłka. Wbiłem się w nią mocno i szybko, chwycił mnie za ramiona, żeby się utrzymać. Jej lekkie sapanie wraz z moimi pomrukami przyjemności rozbrzmiały w pokoju – Jesteś blisko, Aniele? - Tak, o tak. – wyjęczała. Tylko kilka chwil przed tym jak jej ścianki zacisnęły się wokół mnie, spowodowały, że doszedłem. Mimo, że to była najgorętsza seks-eskapada, jaką kiedykolwiek miałem z moją dziewczyną, nadal pragnę więcej od niej. Nigdy nie mogłem się nacieszyć jej słodyczą, a następnie również był fakt, że miała wyjechać i pozbawić mnie swoich pysznych krzywizn. Moja ręka wiła się wewnątrz jej stanik sukni od jednej z piersi. Abby zassała oddech, gdy mój kciuk śmigał przez jej sutek, powodując, że stwardniał. Kiedy uszczypnąłem go, głowa opadła jej na moje ramię i jęknęła. Ugniatałem jej piersi i wycałowałem ją od policzka, aż do ucha. - Wstań. – rozkazałem. ~ 354 ~

Niezgrabnie, Abby wstał na kolana i patrzyła na mnie wyczekująco. Kiedy zacząłem ciągnąć za rąbek jej sukienki, uderzyła w moją rękę i otworzyła szeroko oczy – Nie tutaj. Nie mogłem się powstrzymać do chichotu – Kochanie, to jest własność prywatna i jesteśmy w samym środku pustkowia. Obiecuję, że nikt inny oprócz mnie nie zobaczy twojego seksowne ciała. Gryząc dolną wargę, zapytała – Na pewno? - Pewnie. Nie odpowiedziała. Zamiast tego, jej palce powędrowały do guzików koszuli. W niemal rekordowym czasie rozebrała mnie, a potem jej ręka powędrowała do mojego paska. Pomogła mi z dżinsami. Na widok mnie bez bielizny, potrząsnęła głową – Komando? - No jasne. Przewróciła oczami, ale mimo woli uśmiechnęła się. Ponieważ wiedziałem, że jest skromna, pozwoliłem jej być ubraną, póki ja nie byłem całkowicie nagi. Potem uniosłem jej sukienkę nad głowę – Taka piękna. – mruknąłem, gdy moje dłonie powędrowały ugniatać jej piersi. Nasze usta odnalazły siebie i zaczęliśmy się namiętnie całować. Położyłem się na kocu i Abby z pragnieniem usiadła na mnie okrakiem. Wiedziałem, że bardzo chętnie ujeżdża mnie, dlatego, że dawało jej to więcej przyjemności i dla mnie jest to gorąco jak cholera, oglądanie jak kołyszą się jej piersi i ciało odbijają się o mnie. Gdy przetarła swoim mokrym centrum po całym moim penisie, jęknąłem – Chwileczkę. – szybko wygrzebałem prezerwatywę z tylnej kieszeni dżinsów, a następnie nałożyłem ją. Abby podniosła się i zaczęła łagodnie opuszczać się na mnie, cal po calu. Umieszczając dłonie na mojej klatce piersiowej, rozpoczęła boleśnie ~ 355 ~

powolny rytm, wychodząc prawie ze mnie a potem opuszczając się powoli w dół. Po kilku minutach, dla nas obojga, bez tchu dyszeliśmy, chwyciłem ją za biodra i zacząłem mocniej i szybciej poruszać się w niej. Nasze dyszenie zostało zastąpione przez dźwięki pomruków, jęków i ciał uderzających o siebie – Och, Jake. – Abby mruknęła, gdy doszła. Ciągle podnosząc jej biodra i szarpiąc ją mocno na siebie, ale z jej zaciskającymi się ściankami, nie mogłem wytrzymać dłużej, krzyknąłem jej imię i rozlałem się w jej środku. Zwijając się na mojej piersi, Abby zaczęła pociągając nosem – Już za tobą tęsknie. Zaśmiałem się – Aniele, nadal jestem w tobie. - Nie obchodzi mnie to. – podniosła się i strzeliła we mnie morderczym wzrokiem – I nie żartuj w takiej chwili. - Przepraszam. To mechanizm obronny. – odgarnąłem jej długie blond włosy z twarzy – Zaufaj mi, czuję się tak zdesperowany tym, że wyjeżdżasz. Ale sprawimy, że to zadziała. - Jak? - Z moją mamą, to nie będzie opcja przyjeżdżania do ciebie, więc wymyśliłem, że będę tylko latać do ciebie na dni pomiędzy przystankami trasy. Abby wytrzeszczył oczy – Wiesz ile to będzie kosztować! Wzruszyłem ramionami – I? - Jake, to jest strasznie słodkie, ale nie mogę na to pozwolić. - To nie podlega dyskusji, Aniele. Chcę być z tobą, mam pieniądze, więc równe dobrze możesz się ze mną nie kłócić, bo zawsze mam swój sposób. ~ 356 ~

Przewracając oczami, odpowiedziała – Jesteś takim egocentrykiem. Pobiegłem palcami przez jej nagie plecy, aż zadrżała – Ale mimo wszystkich moich wad, nadal mnie kochasz, prawda? - Z całego serca i duszy. - Dobrze. Ponieważ czuję się w ten sam pieprzony sposób. – przerzuciłem ją pod siebie i ulokowałem się między jej udami – Gotowa pokazać mi jeszcze raz, jak bardzo będziesz za mną tęsknić?

~ 357 ~

Rozdział 23 Abby Miesiąc później

K

ocham was, Austin i do zobaczenia w przyszłym roku! – krzyknęłam do mikrofonu. Gdy zacząłem schodzić ze sceny, pomachałam do

hałaśliwego tłumu. W przeciwieństwie do facetów, nie zatrzymałam się w przebierali, żeby się przebrać. Zamiast tego, udałam się wprost do autobusu. Mój silny ochroniarz szedł po prawej u mojego boku i nie zostawił mnie, dopóki drzwi autobusu nie zamknęły się i zablokowały za mną. Gdy byłam bezpieczna w sypialni, wygrzebałam swój telefon i zadzwoniłam do Jake’a. Podczas naszych długich rozmów, miłosne planowanie szło płynnie, ale martwię się o niego od ostatnich kilku razy, kiedy rozmawialiśmy. W tydzień po tym, jak wyjechałam, stan zdrowia Susan zaczął gwałtownie się pogarszać i siało to

spustoszenie emocjonalnie u Jake'a. Chciałam więcej niż wszystko olać trasę i być z nim. Odpowiedział po trzecim dzwonku – Hej Aniele, jak koncert? - Dobrze. To było niezłe miejsce na koncert, całe wyprzedane. - To cudownie. Tęsknię za tobą jak szalony. Jego słowa wywołały trzepotanie w mojej klatce piersiowej – Też za tobą tęsknię. Jak Susan? Jake gwałtownie wciągnął powietrze i przez telefon mogłam poczuć jego udrękę – Z nią jest dobrze, tak sądzę. Ma więcej gorszych dni niż dobrych. Moje serce ścisnęło się, dałbym wszystko, żeby być w stanie przytulić się do niego i pocieszyć go. Wiedziałam, że potrzebuję rozproszenia, a po dziewczyńskich rozmowach z Lily, miałam wiedze, bo przyznała, że często ucieka się do emocjonalnego pocieszenia bólu serca Braydena za pomocą fizycznej miłości. Przygryzając dolną wargę, w końcu zdecydowałam się na bezwstydność – Kupiłam dziś coś dla ciebie. - Naprawdę? – Jake zapytał z roztargnieniem. - Właściwie, to dla mnie, ale myślę, że ci się spodoba. Słyszałam syk pochodzący od Jake’a – Zaraz, chwileczkę. Co kupiłaś? Zachichotałam – Cieszę się, że mam teraz całą twoją uwagę, panie Napalony. Jęknął – Kurwa, kupiłaś jakąś bieliznę? - Hmm, hmm. - Pokaż mi. ~ 359 ~

- Nie, nie aż do tego weekendu. - Tak! Idź ją włożyć i zrób dla mnie zdjęcie! – rozkazał głosem, który sprawił, że od razu stałam się cała roztrzęsiona. - Nie. Cierpliwości, panie Slater. Będziesz mieć miłą niespodziankę w ten weekend. Z niemal żałosnym i bezradny głosem zapytał – Proszę? Nie mogłam powstrzymać uśmiechu na jego zmianę tonu – W porządku, w porządku. Daj mi pięć minut. - Dziękuję kochanie. Nie wiesz, jak szczęśliwym mnie stwarzasz. Oczywiście, że jestem już twardy, tylko myśląc o tobie przebierającej się. - Jake. – krzyknęłam, gdy ciepło wypłynęło mi na policzki. Zaśmiał się na moje oburzenie – Dobrze, idź się przebierz. Gdy się rozłączyłam, zerknęłam po sypialni. Chłopcy nadal nie wrócili do autobusu. Zamknęłam drzwi, a następnie włożyłam biustonosz i stringi w czarnobiałą kratkę. Z białymi kokardkami wzdłuż krawędzi, wyglądam jak bardzo niegrzeczna uczennica, zwłaszcza, kiedy włożyłam białe, koronkowe podwiązki. Niewinna, ale seksowna. Kiedy byłam gotowa, stanęłam przed lustrem i pstryknęłam kilka zdjęć pod różnymi kątami. Potem wysłałam je do Jake'a. Ledwo skończyłam wysyłać ostatnie, a zadzwonił do mnie. - Próbujesz mnie zabić? Masz nawet na sobie podwiązki! Roześmiałam się – To znaczy, że ci się podoba? - O kurwa, Aniele, wybuchnę przed piątkiem. – wciągnął nierówny oddech – Nadal masz to na sobie? ~ 369 ~

-Tak. – odpowiedziałam ostrożnie. Miałam przeczucie, gdzie to zmierza i nie byłam pewna, czy byłam już na to gotowa. - Chcesz kochać się ze mną przez telefon? Parsknęłam – Masz na myśli, ’Zróbmy sobie seks-telefon’. - Każdy może sprawić, że brzmi to sprośnie. – zażartował. Bezmyślnie bawiąc się koronką na podwiązkach, zapytałam – Jesteś w sypialni? Po usłyszeniu stłumionych odgłosów, Jake odpowiedział – Tak, jestem w łóżku - nagi i z powodu zdjęć twardy jak pieprzony kamień. Dreszcz przeszył mnie na obraz, który utworzył się w mojej głowie. Zamykając oczy, skupiłam się na znajomym widoku jego mięśni, napiętym abs’ie i wszystkich jego tatuażach. Gdy ciepło wypaliło się między moim udami, dostałam trochę więcej odwagi – Chcesz mnie nago? - Tylko najpierw twój biustonosz. Sięgnęłam i odczepiłam zatrzaski. Kiedy opadł, walczyłam z chęć skrzyżowania ramiona na moich nagich piersiach. - Ściągnęłaś? - Tak... - Przestaw mnie na głośno mówiący. - Jezu, na pewno jesteś apodyktyczny. – mruknęłam, gdy położyłam telefon na łóżku i wcisnęłam przycisk. - Chwyć swoje piersi. – tak jak mi powiedział, chwyciłam dłońmi piersi – Twoje sutki są już twarde? ~ 361 ~

- Nie. – mruknęłam. - Poszczyp je. Wbrew mojemu lepszej osądzeniu, zrobiłam jak mi powiedział – Czujesz się dobrze? – Jake zapytał. - Tak. – mruknęłam zgodnie z prawdą. Ok, może mogłabym się do tego trochę przyłożyć. Długi jęk Jake'a zabrzmiał echem w całym pomieszczeniu – Och, kochanie, chciałbym być tam. Chciałbym mieć swoje usta i ręce na całej twoje piersi. - Szkoda, że cię tu niema. – zagryzłam wargę, wahałam się, zanim zapytałam – Dotykasz siebie? - O tak. Ale wyobrażam sobie, że to twoje dłonie są na mnie, albo, że wsuwam się i wysuwam się z twoich ciepłych ust. Choć byłam nieco upokorzona przez jego sprośna gadkę, na jego słowa dreszcz przeszedł przeze mnie. Tępy ból między nogami zaczął się nasilać – Chcesz, żebym teraz pozbyła się majtek? - Mmm, tak. Ale zatrzymaj podwiązki. Zsunęłam stringi, a następnie schowałam się pod kołdrą – Dobra, jestem naga. - Jesteś mokra? Rumieniec pojawił się na moich policzkach, gdy rzeczywistość tego, co robię rozbiła się o mnie– Jake... - No dalej, Aniele, powiedz mi. - Tak. – wyszeptałam. ~ 362 ~

- Mmm, uwielbiam jak mokra jesteś dla mnie. Teraz pogłaskaj się subtelnie i powoli. – Jake rozkazał. Po raz kolejny, zrobiłam jak mi powiedział. Zamykając oczy, wyobraziłam sobie jego i jego doskonałe palce dotykające i badające moje centrum – Teraz szybciej. – kiedy moje tempo przyspieszyło, nie mogłam powstrzymać dyszenia z przyjemności – Kochanie, tak dobrze. Pozwól mi słyszeć. Nawet z włączonym telewizorem, nadal nie chciałam być zbyt głośno w przypadku, gdyby chłopcy wrócili. Więc zamiast tego, zagryzłam wargę, tłumiąc niektóre z moich krzyków – Powstrzymujesz się. – Jake wysapał. - Tak, odpuszczę, jeśli pozwolisz mi siebie usłyszeć. – odpowiedziałem bez tchu. Na dźwięk jego pomruków i jęków, czułam jak jestem coraz bliżej dojścia – Och, Jake! – krzyknęłam, gdy doszłam do krawędzi. Gdy zaczęłam spadać w dół, oddech Jake stał się bardziej poszarpany – Aniele, o kurwa! Leżałam tak przez chwilę, próbując złapać oddech. To było kilka sekund, gdy żadne z nas nic nie mówiło. - To był cholernie fantastyczne! – Jake zawołał. Chichot uciekł mi z ust – Tak, było. Teraz nawet zabrałeś moje dziewictwo seks-telefonu. - Uwielbiam, że zrobiłaś to dla mnie, Aniele. Ale przede wszystkim, kocham cię. Moje serce dziko waliło w klatce piersiowej – Też cię kocham. Nie mogę się doczekać, żeby zobaczyć cię w piątek. - Obiecasz ubrać tą bieliznę pod ubranie? - Oczywiście. Dla ciebie zrobię wszystko. ~ 363 ~

- Boże, kocham cię, Aniele. - Kocham cię bardziej.

~ 364 ~

Rozdział 24 Abby

T

rzy dni i dwa występy po mojej niesławnej rozmowie telefonicznej z Jake’em, leniuchowałam na olbrzymiej sofie w hotelu, który

wytwórnia przewidziała dla moich braci i mnie. Liczyłam godziny i minuty, zanim spotkam się ponownie z Jake’iem. Na dźwięk dzwonka Mariachi, który rozbrzmiał echem po sali, uśmiechnęłam się i wzięłam telefon. - Witaj AJ, jak leci? - Cześć, babciu, jak się masz24? Marszcząc brwi odsunęłam telefon, żeby upewnić się, że to naprawdę AJ. Potem odpowiedziałam po hiszpańsku – Hm, myślę, że wybrałeś zły numer. 24

Hiszpaoski – „Hola, Abuela, como estas”

Dalej w hiszpański, AJ odpowiedział – Taa, wybrałem właściwy numer. Po prostu w tej chwili nie mogę swobodnie mówić. Dlatego mówię po hiszpańsku. Westchnęłam – Co z Jake’iem? Coś się stało? Zwrócił się z nierównym oddechem – Jest w złym stanie, Aniele. Całkowicie się zamkną, nie wiem, co do cholery zrobić. - Ale dlaczego? Co się stało? Właściwie rozmawiałam z nim wczoraj. – mój umysł gorączkowo pędził, gdy próbowałam przypomnieć sobie coś niezwykłego w naszej rozmowie. Wspomniał, że pielęgniarka martwiła się o zapalenie płuc Susan, że może być coraz gorzej, ale Jake nie powiedział mi nic więcej. - Zapalenie płuc dopiło się na niej bardziej niż pielęgniarka i ludzie z hospicjum myśleli. Była praktycznie w stanie śpiączki przez cały dzień. Mój żołądek skręcił się, gdy walczyłam z ochotą zwymiotowania – O Boże... biedny Jake ... biedna Susan. – szepnęłam, chwytając telefon mocno, gdy łzy wypełniały mi oczy. - Nawet nie chce powiedzieć czy przyznać się, że cię potrzebuje. Możesz przyjechać? Mój umysł zawirował na ciąg najbliższych kilku dni koncertów. Odpowiedź była logiczna, że nie mogłam przyjechać, ale nie było mowy, że zostawię Jake’a samotnie, kiedy najbardziej mnie potrzebowała – Oczywiście, że mogę. Dostanę się na następny lot. - Dobrze. Przyjdę po ciebie, dobrze? - Dzięki. Doceniam to. - Do zobaczenia wkrótce. ~ 366 ~

- Cześć.

Zaskakująco, moi bracia i rodzice nie protestowali, co do mojego wyjazdu. Wierzyli, że moje miejsce jest przy Jake’u i Susan. Dostałam się na lot dwie godziny później i AJ dotrzymał słowa, czekając na mnie, żeby mnie odebrać. Po tym jak wprowadził mnie we wszystko, co się dzieje, spędziliśmy większość jazdy w ciszy. Samochody były zaparkowane wszędzie wzdłuż podjazdu Jake'a. Ponieważ padał deszcz, AJ wysadził mnie bliżej drzwi, a następnie wrócił, żeby zaparkować. Drżącymi dłońmi, zadzwoniłam do drzwi. Spodziewałam się pielęgniarki lub jednego z krewnych Jake'a, że mi otworzy. Nic nie mogło mnie przygotować, że ciężkie mahoniowe drzwi otworzył Jake. Na mój widok, opóźniła mu się reakcja. Kolory odpłynęła z jego twarzy i zapytał – Co ty tutaj, kurwa, robisz? Zatrząsałam się na surowość jego tonu. Zajęło mi chwilę, żeby odnaleźć swój głos – AJ zadzwonił do mnie i powiedział mi o Susan. Przyjechałam najszybciej jak mogłam, by być z tobą ... i nią. Stał wciąż patrząc na mnie. Moje serce ścisnęło się na jego wygląd. Szorstki zarost zakrywał jego twarz, której nie golił, a jego włosy zwykle wystylizowane do perfekcji był zaniedbane. Ciemno fioletowe kręgi tworzyły się pod oczami. Nosił znoszoną koszulkę Runaway Train i parę dziurawych dżinsów. Podczas, gdy jeszcze nie zaprosił mnie do środka, rzuciłam się do przodu, mocno owijając ramiona wokół niego – Och, kochanie, jest mi tak przykro. Jestem tu dla ciebie i kocham cię. ~ 367 ~

Nie przytulił mnie. W rzeczywistości, miał bezwładnie opuszczone ręce po bokach. Odsunęłam się i czule pocałowałam jego policzek – Mów do mnie, Jake. – błagałam. Jego ciało wzdrygnęła się na chwilę, zanim potrząsnął głową. Bez słowa odepchnął się z mojego uścisku. Biorąc mnie za rękę, szarpnął mnie dalej w przedpokój i na korytarz. Myślałam, że może ma zamiar zabrać mnie do pokoju Susan, ale zamiast tego wprowadził mnie do innego pokoju i zatrzasnął drzwi. - Jake, co rob… - uciszył mnie, miażdżąc moje wargi swoimi. Pocałunek był wymagający i szorstki, tak jak byłam przyzwyczajona do przeżywania z nim. Biorąc mnie za ramiona, obrócił mnie wokół i pchnął na drzwi z taką siłą, że krzyknęłam. Jego ręce zacisnęły się na moim cielę, gdy próbowałam uciec od niego. - Przestań! – krzyknęłam w jego usta. Kiedy się odsunął, jego palce udały się do guzika jego dżinsów. Kiedy odpiął go, cofnęłam się i pokręciłam głową – Co robisz? - Będę cię pieprzyć. To jest to, po co tu przyjechałaś, prawda? Moje usta, posiniaczone od jego wcześniejszego ataku, otwarły się z szoku – Nie! Jak możesz myśleć takie straszne rzeczy? Przyjechałam, żeby być z tobą, bo cię kocham, a ty mnie potrzebujesz. Z jego płonącymi niebieskimi oczami, jego biodra przyszpiliły mnie ponownie w ścianę. Jego usta wygięły się w wstrętnym uśmieszku – Wszystko, co ktokolwiek chce ode mnie to kawałek mnie - droga przeze mnie do swoje przyszłości. To jest to, czego chcesz, prawda? Jesteś dziewczyną Jake’a Slater - tą, która ostatecznie ujarzmiła notorycznego kobieciarza.

~ 368 ~

Szybko pokręciłam głową na jego oskarżenia – Jestem twoją dziewczynę, bo cię kocham - nie z powodu tego, kim jesteś i co ktoś myśli. – chwyciłam jego policzki w dłonie, zmuszając, żeby popatrzył na mnie – Znam cię, Jake. Widzę każdą niedoskonałość w tobie i nadal cię kocham. Nie ma nikogo innego na świecie dla mnie, tylko ty. A kiedy cierpisz, chcę być z tobą. Kiedy jesteś uszkodzony i rozbity jak teraz, mam zamiar pomóc ci się pozbierać. Tym jest miłość, kochanie. – pochyliłam się, by wyszeptać przy jego kilkudniowym zaroście na brodzie – Zaufaj mi, kiedy mówię, że zrobię wszystko, żeby być w stanie zabrać ten straszny ból, który teraz czujesz. Ale musisz mnie wpuścić. Złapał mnie za nadgarstki i podniósł mi je nad głowę – Możesz zrobić cokolwiek dla mnie, co? - Tak. – mruknęłam, walcząc z ochotą na krzyk z bólu jego uścisku. - To cholernie szkoda. Bo wszystko, co zrobiłaś, to stałaś się moją dziwką. Moja głowa odskoczyła, jakby mnie spoliczkował. To było tak, jakby zupełnie obcy człowiek przejął ciało Jake’a. Nigdy nie widziałam, żeby działał w ten sposób, nawet w porównaniu z tym jego niesławna pijana eskapada w autobusie zbladła – Jake, proszę, nie rób tego! Nie zamykaj się teraz przede mną. – łzy wypalały moje oczy – Wiem, że cierpisz, ale wiem, że mnie kochasz i potrzebujesz. Z okrutną drwiną, opuszczał ręce w dół mojego ciała i zatrzymał je na biodrach – Przepraszam, Aniele, ale to ty jesteś w błędzie. Byłaś tylko kolejną niezła laską do zdobycia - choć ty byłaś trochę większym wyzwaniem. Ale muszę przyznać, jak zaskoczony byłem, że pewnego rodzaju romans i wyznanie miłości spowodowało, że te twoje słodkie uda rozłożyły się szybciej niż kiedykolwiek bym pomyślał. - To kłamstwo! Wiem, że kochałeś mnie wtedy i teraz. Wywracasz wszystko do góry nogami, dlatego, że jesteś zamieszany w środku. – chwyciłam go za ramiona – ~ 369 ~

Musisz z tym walczyć, Jake. Nie możesz dać się wchłonąć ciemności. To nie jest to, co chciałaby dla ciebie Susan. Burzliwa mieszanka emocji zamigotała w oczach Jake'a – Możesz myśleć, co chcesz, ale wiem, co mówię o rżnięciu ciebie. Cieszę się, że mogłem cię złamać, ponieważ jesteś przeznaczona do pieprzenia. Sposób, w jaki krzyczysz moje imię i dochodzisz mocno na moim języku, gdy schodzę w dół ciebie... Mmm ... Kochanie to było gorące. - Przestań. – zaprotestowałam słabo, gdy łzy frustracji i bólu spływały mi po policzkach. - Teraz nie płacz, Aniele. To był zaszczyt być twoim pierwszym. I obiecuję, że zapamiętam cię, jako jedno z najlepszych pieprzeń, jakie kiedykolwiek miałem niewinny aniołek, który pozwolił wielkiemu, złemu wilkowi wejść w jej ciasne-jakcholera ścianki. Postrzępione emocję pękły na dwie części i zanim mogłam się powstrzymać, spoliczkowałam go mocno, powodując głośny trzask rozbrzmiewający w całym pomieszczeniu. Jakakolwiek krzywda we mnie ustąpiła gorącem gniewowi – Ty niewyobrażalny dupku! Nigdy nie mów tak do mnie! Wiem, że twoja matka umiera, ale to nie daje ci pretekstu, żeby splunąć i zdeptać wszystko, czym jesteśmy. Lepiej szybko się obudzi i uświadom sobie, co mówisz. Musisz to wszystko poukładać pod tą twardą kopułą, nie jestem tylko jakąś niezłą laską - jestem wszystkim, o czym kiedykolwiek marzyłeś, ale wszystko spieprzyłeś, dlatego, że musiałeś mnie odepchnąć, kiedy mnie najbardziej potrzebujesz! Z tym odwróciłam się i wybiegłam z pokoju. Gdy pędziłam na wprost drzwi, AJ krzyknął moje imię, ale zignorowałam go. Nawet nie myślałam, dokąd idę i jak tam się dostać, wypadłam na oślep z ganku wprost w ulewę. ~ 370 ~

Doszłam do połowy żwirowego podjazd, zanim usłyszałam przecinający deszcz głos Jake'a– Abby! Proszę zaczekaj! Obracając się, dźgnęłam go palcem – Teraz mnie zostaw, Jake. I może złożyłam obietnicę Susan, żeby spróbować i dać ci drugą szansę, gdy coś zepsujesz, ale teraz testujesz mój zdrowy rozsądek… Mój głos zaciął się, gdy Jake upadł na kolana w błocie. Jego pierś unosiła się i opadała w mocnym szlochu, gdy ukrył twarz w rąbku mojej sukienki – Przepraszam. O Chryste, Aniele, jest mi bardzo, bardzo przykro. Bez mrugania i nieruchoma patrzyłam na niego w szoku. Nie wiedziałam, co powiedzieć lub zrobić. Zranił mnie tak głęboko, że część mnie chciała go kopnąć – Jake, ja… - Przepraszam. Przepraszam. Przepraszam. – powtarzał, chwytając mnie za kolana – Nie miałem tego na myśli - przysięgam na Boga, nie miałem. Kazałem AJ’woi obiecać, że nie zadzwoni do ciebie lub nie przywiezie cię, bo nie mogłem znieść myśli, że zobaczysz mnie w takim stanie. – potrząsnął głową ze smutkiem – Kiedy się pokazałaś, myślałem, że umrę i nie mogłem myśleć o niczym, ale o tym, żebyś wyjechała. Więc powiedziałem i zrobiłem to całe gówno tylko, żeby cię zranić, więc zechcesz uciec. Masz rację, kiedy nazwałaś mnie niewyobrażalnym dupkiem. Kiedy westchnęłam, spojrzał na mnie ze łzami połyskującymi w jego oczach – Ale w chwili, gdy mnie uderzyłaś, to było tak, jakbym znowu widział wszystko wyraźnie. Nie wyobrażam sobie nie mieć cię w moim życiu i nienawidzę się za to, co ci zrobiłem. - Och, Jake. – mruknęłam. - I przysięgam na Boga, że cię kocham, nigdy nie kochałem żadnej innej dziewczyny jak ciebie kocham. Jesteś najbardziej zdumiewającą osobą, jaką ~ 371 ~

kiedykolwiek zdarzyło mi się mieć w swoim życiu. To jest po prostu... nie wiem, co zrobić z tym wszystkim. – uderzył dłońmi w swoją przemoczoną pierś – Ledwie wiem, jak być z kimś, kiedy jestem cały. Jak do cholery mam być z tobą, kiedy jestem tak cholernie zepsuty? Jakikolwiek gniew, który wciąż żywiłam do niego stopił się w mgnieniu oka. Przeczesałam palcami przez jego wilgotne włosy – Kochanie, tym jest miłość. Stojąc przy kimś w dobrych i złych chwilach. - Zasługujesz na coś lepszego niż to, co mogę ci dać. Powinienem był odejść od ciebie dawno temu, ale jestem samolubny i próbuje zatrzymać cię u boku. Pokręciłam głową – Nie możesz się mnie pozbyć. Kocham cię za bardzo. Dlatego teraz tu jestem. Jego twarz wykrzywiła się w masce agonii – Ona chce mnie opuścić. Proszę, powiedz, że zostaniesz nawet, jeśli nie zasługuję na ciebie. - Nie zamierzam cię opuścić. – uklękłam na ziemi, by założyć swoje ręce na jego szyi – Jestem dla ciebie, na każdym kroku. Wystarczy, że oprzesz się o mnie. – szepnęłam mu do ucha. Trzymając mnie mocno ponownie zaczął szlochać – Jest w porządku, kochanie. – mruknęłam, masując dłońmi jego plecy. Deszcz nadal padał na nas, gdy Jake płakał niekontrolowanie. Kiedy w końcu zaczął wracać do siebie, westchnął nierówno – Przepraszam, Aniele. Wysunęłam się z jego uścisku, by spojrzeć mu w oczy – Nigdy więcej przeprosiny, dobrze? Skinął głową, zanim wstał. Oferując mi rękę, podciągnął mnie. Obejmując moje ramie, przytulił mnie i zaczęliśmy iść z powrotem do domu. Kiedy weszliśmy do środka, po raz kolejny ogarnęłam wszystkich przyjaciół i rodzinę wypełniającą ~ 372 ~

pokoje. Jake wprowadził mnie do środka swojej sypialni. AJ przyniósł do środka moją torbę, więc szybko zmieniłam mokre ubrania, podczas gdy Jake również się przebrał. Suszyłam włosy, kiedy Jake pojawił się za mną w łazience – Chodź ze mną zobaczyć mamę. – szybko wyłączyłam suszarkę do włosów i poszłam za nim wzdłuż korytarza. Teraz w pomieszczeniu było obecne łóżko szpitalne, na miejscu ogromnego łóżka Susan z baldachimem, które tu kiedyś był. Jej wątła postać wydawała się być karłowata w łóżku. Jej siostra, Sally i niektóre z jej siostrzenic siedziały na kanapie w kącie, podczas gdy jej ojciec siedział w fotelu. Pozdrowili mnie smutnymi uśmiechami. Jake skinął na mnie, żeby usiadła na jednym z krzeseł blisko łóżka. Usiadłam, gdy patrzyłam jak on siada naprzeciwko jej. Jake wziął rękę Susan i pocałował – Mamo, jestem tutaj. – powiedział cicho. Nie wiem, jak długo tak siedzieliśmy - nieruchomo jak posągi i czekaliśmy na jakąś odpowiedź od niej. Westchnęłam, kiedy Susan wreszcie zatrzepotała powiekami i popatrzyła po pokoju. Wiedziałam dokładnie, kogo szukała. Kiedy Jake wyciągnął rękę i chwyciła ją, promienny uśmiech rozciąga się na jej twarzy – Jacob. - Tak, mamo? - Pamiętasz historię, którą opowiadałam ci, dlaczego jesteś muzykiem? Jacoba zmarszczył brwi, jakby był zdezorientowany jej pytaniem – Um, tak, nie, ale co… Pokręciła głową, a potem odwrócił się do mnie – Zawsze dokuczam Jacobowi, że cały swój sukces, jako wokalista i gitarzysta zawdzięcza mnie. Uśmiechnęłam się – Naprawdę? ~ 373 ~

- O tak. Ze względu na moje studio i nauczanie tańca, był otoczony muzyką, kiedy się nim opiekowałam. Słuchał godzinami mistrzów takich jak Mozart, Beethoven i Brahms. Zawsze czułam, gdy najbardziej wierzgał nogami, a ja uczyłam klasę. To było jakby informował mnie, że już czuł muzykę. - To taka słodka historia. Susan wzięła urwany oddech – Wiesz, że nigdy nie powinnam być w stanie mieć dzieci. Później po czterech poronieniach, zrezygnowałam, że kiedykolwiek urodzę moje własne dziecko. Mark i ja zaczęliśmy się rozglądać za adopcją, gdy znowu zaszłam w ciążę. Z wszystkimi innymi ciążami uważałam w byciu na nogach przez pierwsze dni i tygodnie, ale tym razem nie przywiązywałam się. Zamiast tego, robiłam wszystko, co zwykle robiłam - jeździłam konno na farmie mojego taty i uczyłam na zajęciach tanecznych od rana do nocy. Nie pozwalam sobie wierzyć, że mogę być naprawdę w ciąży. Ale po kolejnym mijającym miesiącu, wciąż byłam w ciąży, zaczęłam mieć nadzieję i modlić się, że tym razem to było naprawdę. A kiedy dotarłam do drugiego trymestru - tygodni, w których straciłam inne dzieci i wiedziałam, że w końcu będę miała swój cud. Odwróciła głowę, by spojrzeć na Jake'a. Łzy swobodnie spływały mu po policzkach, nie przejmował się ocieraniem ich – Moje słodkie dziecko, zawsze byłeś moim słońcem w życiu… Ściskając mocno powieki, Jake przyznał – Nie rób tego. - Muszę powiedzieć żegnaj kochanie i musisz pozwolić mi to zrobić. Jego pierś unosiła się i opadała w chrapliwym szlochu, kiedy ukrył twarz na jej piersi. Gdy jej ręka pogłaskała wierzchołek jego głowy, nie mogłam dłużej wstrzymać swoich emocje i zaczęłam płakać. Na moje pociąganie nosem, Susan uśmiechnęła się – Abby, kiedy odejdę, chcę, żebyś przypominała Jacobowi jego ~ 374 ~

historie urodzin. Kiedy dopadnie go dołek, którego nie będzie mógł znieść lub kiedy pomyśli, że nie ma żadnego powodu, aby iść dalej, opowiedz mu tą historię. Przypomnij mu, że jest cudem i najcenniejszym darem, jaki kiedykolwiek otrzymałam. Łzy rozlały się po mojej twarzy i kapały na kolana, kiedy pochyliłam się by wziąć ją za rękę – Tak zrobię. Obiecuję. – podniosłam jej dłoń do ust i pocałował ją, a potem przyłożyłam ją do mojego policzka – Obiecuje, że upewnię się, że nigdy, przenigdy nie podda się, bez względu na to jak będzie tego chciał. - Dziękuję Bogu, że ma ciebie, słodką dziewczynę. Musicie zadbać o siebie. – uśmiechnęła się ze łzami mieniącymi się w oczach – Wasz dwójka będzie szczęśliwa razem i dla mnie zrobicie najpiękniejsze wnuki. Jej słowa spowodowały, że zarówno ja i Jake zapłakaliśmy jeszcze mocniej – Och, mamo. – Jake zaszlochał. Sięgnął i czule pocałował ją w policzek. - Musisz pozwolić mi odejść, kochanie. Wściekle potrząsnął głową – Nie mogę tego zrobić. Proszę nie proś mnie o to. Potarła dłonią po jego twarzy – To nie jest pożegnanie na zawsze. Zobaczymy się ponownie. I do tego czasu, żyj w pełni szczęśliwym życiem i spraw, że będę dumna. - Tak zrobię. Susan uśmiechnęła się – Powiedz mi do widzenia. Udręczony wyraz Jake złamał mnie i płakałam otwarcie. Jego pierś unosiła się i opadała w ostrych oddechach – Żegnaj, mamo. Bardzo cię kocham. - Dziękuję kochanie. I ja też cię kocham. – spojrzenie Susan zwróciło się do mnie – Abby, pamiętasz tę piosenkę o aniele z Bracie, gdzie jesteś?? ~ 375 ~

Obejrzałyśmy ten film razem prawdopodobnie z trzy lub cztery razy, kiedy dochodziłam do zdrowia po moim pobiciu. Kochała filmy Cohen Brothers, tak jak kocha George Clooney – Tak, Angel Band. Znam ją. - Zaśpiewaj mi, proszę. Nie wiem, jak mogłam oddychać przez szloch, nie mówiąc już o śpiewaniu, ale jakoś się uspokoiłam i starałam się wykorzystać siłę, której nie wiedziałam, czy mam – Moje ostatnie słońce zachodzi szybko. Mój wyścig jest prawie biegiem. – zaczęłam. - To jest to. Piękne. – mruknęła. Potem zamknęła oczy, gdy Jake ją przytulał. Gdy dalej śpiewałam, łagodny uśmiech utworzy się na jej ustach. Jej oddech stawał się coraz bardziej utrudniony. Kiedy dotarłam do ostatniego wersu, wzięła ostatni oddech. A potem już jej nie było. Jake rozpadł się, chowając twarz w piersi Susan, płacząc histerycznie. Płacz rozbrzmiał echem w całym pomieszczeniu, gdy Sally i jej córki zaczęły płakać, a także dziadek Jake'a. Obeszłam łóżko i objęłam go za szyję – Tak mi przykro. – powtarzałam w kółko. Właśnie, kiedy myślałam, że upadnie wyczerpany z żalu, Jake podniósł głowę. Odwinął moje dłonie z siebie – Muszę się stąd wydostać. – mruknął, zanim pobiegł przez pokój. Spotkałam AJ’a w korytarzu – Idź do niego. – namawiał. Skinęłam głową, a potem pobiegłam do Jake'a. Kiedy wyszłam z ganku, spojrzałam w lewo i prawo, zanim pobiegłam do stodoły – Jake? – krzyknęłam. Cisza zabrzmiała echem wokół mnie. Obracając się pobiegłam w dół wzgórza do stajni. Zajrzałam do kilku boksów, dopóki nie zobaczyłam go stojącego w jednym z nich.

~ 376 ~

Z łzami wciąż spływającymi mu po policzkach, Jake siodłał czarnego konia. Wyczuwając moja obecność, Jake powiedział – Muszę się stąd wydostać. Muszę wybrać się na przejażdżkę. Cofnęłam się, kiedy wyprowadzał konia z boksu – Pojdę z tobą. Spojrzał na mnie w szoku – Nie jeździsz konno po tym jak zostałaś zrzucona, jako dziecko. – przypomniał mi. Dreszcz przeszedł przez mnie, gdy przypomniałam sobie te wszystkie lata, które minęły, ale pokręciłam głową – Pojadę dla ciebie. Jake patrzył na mnie przez chwilę, a potem wziął mnie za rękę. Przyciągnął mnie do konia – To jest Lennon. – posłał mi zakłopotany uśmiech – Brayden może być fanem Paula McCartney, ale John Lennon jest cały mój. - Lubię go. - Gotowa? - Tak jak kiedykolwiek będę. Napięcie i niewypowiedziane słowa zawisły ciężko między nami. Byłam w rozterce, co powiedzieć dla jego komfortu. Właśnie doświadczył najgorszej utraty w życiu i bałam się, że mogę nie wystarczyć, żeby wypełnić pustkę. Może nie było nic, co mogłam powiedzieć - może wszystko, czego potrzebuję to moja obecność przy nim, pokazując swoją miłość i wsparcie. Jake odgarnął mokre kosmyki włosów z mojej twarzy – Możesz trzymać się mnie mocno. Nie pozwolę ci upaść, Aniele. - A ja nie pozwolę tobie. – owinęłam ręce wokół jego szyi i przycisnęłam się do niego. Dałam mu całusa – Przejedziemy tę burzę razem, Jake. Zawsze i na wieki. ~ 377 ~

Jego ciepły oddech ogrzał mój policzek – Zawsze będziesz moimi słodkim Aniołem - moja jedyna zalet i miłość mojego życia.

~ 378 ~

Epilog Jake

G

łębokie, pełne żalu westchnienie uciekło z moich ust, gdy patrzyłem na nagrobek upamiętniający moją mamę. Mimo, że poszedłem na

całość, żeby był najlepszy, nadal wydawał się niewystarczająco reprezentacyjny dla niesamowitej kobiety i matki, jaką była. Ramię Abby otoczyło moją talię, przyciągając mnie do siebie. Oparła głowę na moim ramieniu – Jesteś pewien, że nie chcesz chwilki w samotności? -Nie, chcę cię tutaj. – pocałowałem czubek jej głowy – Zawsze chcę cię ze sobą. - A ja zawsze chcę być tu dla ciebie. Uśmiechnąłem się do niej – Poza tym, mama chciałaby cię tutaj. Kochała cię tak jak ja.

Podbródek Abby zadrżał – I ja też ją kochałam. I zawsze tak będzie. Na dźwięk skrzypnięcia za nami, Abby i ja odwróciliśmy się. Wysoki, szczupły mężczyzna podchodził do nas. Jego ramiona były wypełnione dziesiątkami różowych róż. Kiedy niemal dotarł do nas, zatrzymał się gwałtownie. Jego ciemne, zielone oczy skanowały nasze twarze – Przepraszam, jesteście częścią Susan Moore - to znaczy, Susan Slatera rodziną? Moje brwi wystrzeliły w górę na jego mocny rosyjski akcent – Jestem jej synem. Niepewny uśmiech utworzył się na jego ustach – Oczywiście. Teraz widzę podobieństwo. – jego spojrzenie opuściło moje i powędrowało do grobu mojej matki. Żal wypełnił jego twarz – Przepraszam, że nie byłem na pogrzebie. Nie wiedziałem, że była chora. Chciałbym... – wziął ostry oddech, jakby starając się kontrolować swoje emocje – Chciałbym zobaczyć ją jeszcze raz. - Jak ją poznałeś? – zapytałem. - Kiedyś, wiele lat temu tańczyliśmy razem. Ręka Abby szarpnęła się z mojej talii i przykryła usta. Jej oczy rozszerzyły się jak duże spodki. - O mój Boże. Jesteś Yuri? Uśmiechnął się – Tak, ale skąd wiesz? - Susan opowiedział mi o tobie. - Czekaj, co? – zapytałem. Ignorując mnie, patrzyłem jak Abby zamknęła lukę pomiędzy nią i Yurim. Pochyliła się i wyszeptała mu coś do ucha. Udręczony szloch uciekł z jego ust. Kiedy w końcu odsunęła się, łzy popłynęły po jego policzkach – Naprawdę? ~ 380 ~

Abby skinęła głową. - Dziękuję. – mruknął. Przecierając policzki, zwrócił swoją uwagę na mnie – Czy mogę prosić o chwilę z nią? - Oczywiście. Naprawdę musimy iść. – odpowiedziałem. - Miło było cię poznać. – Yuri powiedział. - Ciebie też. – Abby odpowiedziała, a ja skinąłem głową. Gdy odeszliśmy, Abby wzięła mnie za rękę – Kim, do cholery, jest ten facet i co moja mama powiedział ci o nim? – zapytałem. - To jest coś, co chciała, żeby pozostało między nami - dziewczyńskie sprawy. Poślizgiem zatrzymałem się – Proszę nie mów mi, że koleś jest moim prawdziwym ojcem czy coś takiego! Niebieskie oczy Abby rozszerzyły się – Nie, nie, oczywiście, że to nic tak nikczemnego! - Powiedz mi. – warknąłem. Kiedy strzeliła mi swoje sławne spojrzenie ‘Nie waż się mówić do mnie tym tonem, Jake’u Slater’, chrząknąłem z frustracji. Nienawidzę błagania i wie o tym – Proszę. - W porządku, skoro ładnie prosisz, powiem ci po drodze na koncert. Idea koncertu za pamięci mojej matki była pomysłem Abby. Chciała mieć tłum z miasta rodzinnego, który znał i kochał moją mamę, jak i mnie. Cały dochód pójdzie na badania nad rakiem i do Amerykańskiej Organizacji ds. Walki z Rakiem. Z konieczności zorganizowała wszystko w parku za liceum, gdzie zarówno moja mama i jak i ja chodziliśmy do szkoły. Jest to również otwarcie nowej trasy, Crossroads

~ 381 ~

Tour25, gdzie Jacob Ladder i Runaway Train połączą się w północnoamerykańskiej trasie. Po występie jej braci, Abby i ja będziemy śpiewać kilka duetów przed wystąpieniem Runaway Train, między innymi I’ll Take You with Me. Zaprawiona kroplą goryczy, gdy piosenka, w dniu pogrzebu mamy stała się numerem jeden na liście Billboard Top 100. Mimo, że wszyscy uważali ją jako najbardziej emocjonalny utwór roku, znałem prawdę. Ogromny zawód miłosny i cierpienie - tylko nie ten rodzaj, o którym myśleli. Ponieważ po koncercie w parku, musieliśmy przygotować nasze autobusy. Moje pierwsze zamówienie biznesowe na nadchodzące tournée, było zapewnienie, że Abby i ja będziemy mieć własny autobus, więc będziemy mogli bez przerw być sami. Jednak Abby zawsze myśli o kimś innym i uparła się, że podzielimy się z Braydenem tak, żeby on i Lily mieli więcej czasu dla rodziny. Do tego czasu, gdy wyruszymy w drogę, planowałem ochrzcić z nią każdy jego cal kwadratowy. Dziś w nocy, jednak nie było czasu na nieczyste zagrania. Oprócz organizowania miejsca i zespołów, również pomysłem Abby było, żeby każdy ubrał coś w odniesieniu do mojej mamy. Chłopaki z obu zespołów mieli na sobie czarne spodnie, czarne koszule oraz czarne krawaty. Pojedyncza różowa wstążka, oznaczająca raka piersi była przypięta do naszych klap marynarek. Abby miała na sobie czarną sukienkę bez ramiączek, która sięgała jej do kolan i pasowała do czarnych kowbojek. Na szyi miała zwieszone perły mojej matki. Nosiła je często i za każdym razem, gdy je nosiła, dosięgał mnie ból serca zarówno z przyjemności i bólu więzi dwóch niesamowitych kobiet w moim życiu, które kiedyś je dzieliły. Stylista nadal pracował nad moimi włosami, kiedy przyszło do eskortowania Abby na scenę. Po tym, co stało się z Bree, za każdym razem nalegałem na dwóch 25

Crossroads – rozdroże - sytuacja, w której trzeba podjąd ważne decyzje

~ 382 ~

ochroniarzy. Pochyliła się nad krzesłem, żeby pocałować mnie w policzek – Do zobaczenia za chwilę, kochanie. - Cześć, Aniele. – odpowiedziałem. Jak tylko byłem gotowy, poszedłem na bok sceny, gdzie mogłem oglądać koncert Abby. Nigdy nie znudzi mi się oglądanie jej współpracy z tłumem. Jest naprawdę niesamowita w każdym aspekcie swojego życia. Po zaśpiewaniu kilku hitów jej braci, Abby ze swoją gitarą samotnie siedziała na scenie – Ta piosenka jest dla wszystkich tych, którzy wiedzą, czym jest ból utraty i żalu. – następnie rozpoczęła melodię do Beam Me Up Pink. Jej głos zabrzmiał na stadionie i ogrzał moją duszę. Oznaczało to tak wiele, że może podzielić się z kimś swoim smutkiem. Abby nie znała mamy za długo, ale wciąż ją kocha. Mając swojego Anioła stojącego przy mnie w ciemnym, najbardziej piekielnym momencie mojego życia oznacza wszystko. Spoglądając przez ramię, uśmiechnąłem się do chłopaków – Cholera, jest niesamowita, prawda? Z jedną ręką owiniętą wokół talii Lily i Melody w drugiej, Brayden uśmiechnął się – Jest lepsza za każdym razem, kiedy ją słyszę. AJ skinął głową – Ale nadal, do cholery, nie wiem, co ona widzi w tobie. - Dupek! – krzyknąłem, zanim rozczochrałem mu włosy. - Hej, nie mścili się na moich włosach! – trzasnął moją rękę. Rhys przewrócił oczami na nasze wybryki i wrócił do pisania na swoim telefonie. Wiedziałem, że walczy z nerwami, ponieważ jego rodzice byli na widowni. Przylecieli firmowym odrzutowcem jego ojca. Właśnie tak prawdziwym Aniołem

~ 383 ~

jest Abby, bo ich zaprosiła. Mówiła im prze cały czas, jak niesamowitego syna maja i jak powinni być dumni. Gdy Abby skończyła piosenkę, poprawiłem gitarę na ramieniu, więc mogłem dołączyć do niej. Planowaliśmy zaśpiewać razem kilka duetów, w tym I’ll Take You with Me. Ale Abby zaskoczyła mnie rezygnując ze stołka i oddając gitarę technikowi. Potem podeszła do fortepianu i usiadła – Jest jeszcze jedna piosenka, którą chciałabym zaśpiewać dziś wieczorem, zanim Jake dołączy do mnie. To kolejny utwór jednej z mojej ulubionej i najbardziej inspirującej piosenkarki, Pink. Nazywa się The Great Escape i jest dla każdego, kto sięgnął dna i myśli o ucieczce. – podniosła wzrok z nad mikrofonu i napotkała moje pytające spojrzenie – Ale przede wszystkim, to jest dla ciebie, kochanie. Jej palce bez wysiłku naciskały na czarne i białe klawisze, gdy zaczęła piosenkę. Opierając się o bok sceny, uważnie słuchałem tekstu. Mimo, że próbowałem je zwalczyć, łzy piekły mnie w oczy, zwłaszcza przy część o tym, jak pasja i ból kiedyś utrzyma mnie przy życiu. Piosenka zawiera tak wiele rozpaczliwych, ciemnych emocji, które przeżywałem prze ostatnie dwa miesiące od śmierć mamy. Wiedziałem, że będą czasy bardziej desperackie przed nami, ale nie chciałbym uciekać. Miałem Abby przy mnie, moich kolegów z zespołu i braci oraz nową miłość od rodziny Abby. Kiedy Abby skończyła, wyszedłem na scenę i pociągnąłem ją z ławki od fortepianu. Mocno ją przytuliłem i szepnąłem jej do ucha – Dziękuję, Aniele. - Proszę bardzo. – pocałowała mnie w usta, co spowodowało, że tłum oszalał. Wykorzystując moment, Abby wzięła mikrofon od technika i zapytał – Myślę, że jesteście teraz gotowi dla nas, żeby śpiewać razem?

~ 384 ~

Gwizdy i wrzaski zabrzmiały – No, więc dobrze. – statyw został zmieniony na dwa mikrofony będące między dwoma stołkami. Abby i ja ułożyliśmy nasze gitary na kolanach. Pierwszy utwór, jaki śpiewaliśmy razem był coverem Tima McGraw i Faith Hill’s I Need You. Usiadła na stołku naprzeciwko mnie, Abby uśmiechnęła się, kiedy zmienił słowa z przejażdżki po całej Wirginii Zachodniej na Georgie Zachodnią i części o kowbojach zachowujących się jak rockmeni. Skończyliśmy piosenkę gromkimi brawami. Skinąłem głową na Abby, żeby zaczęła następne wprowadzenie. Uśmiechnęła się i mrugnęła do mnie – Chcemy podziękować wszystkim, dzięki którym I’ll Take You with Me stało się hitem. Znacz to tak wiele dla Jake’a i mnie, ponieważ napisaliśmy tę piosenkę razem. W rzeczywistości była to pierwsza piosenka, jaką kiedykolwiek napisałam. Więc to jest to. Mimo, że piosenka była emocjonalna, do diabła, nigdy nie znudzi mi się wykonanie jej z Abby. Za każdym razem śpiewa ją inaczej - albo podkreśla nowe słowa lub szepcząc część tekstu. Trzymała mnie mocno na nogach na scenie, tak jak w rzeczywistym świecie i cieszę się każdą minutą tego. Po tym jak oklaski ucichły, pochyliłem się do mikrofonu – Nasza ostatnia piosenka razem to kolejny cover. Mam nadzieję, że w tym samym czasie w przyszłym roku będziemy mieli razem napisane więcej materiału. Ale na razie, ta piosenka oddaje wszystko, co czuję do Abby, czyli mojego Anioła. Oto Paul McDonald i Nikki Reed All I Ever Needed. Przez cały utwór, Abby i ja ciągle patrzyliśmy sobie w oczy. Mimo, że byliśmy rozdzieleni przez nasze gitary i statywy, byliśmy tak blisko, jak tylko mogliśmy. Podobnie jak w tekście, jest moim schronieniem podczas burzy i wszystkim, czego kiedykolwiek potrzebowałem.

~ 385 ~

Kiedy ostatni wers zabrzmiał echem w całym parku, Abby pochyliła się od mikrofonu, żeby pocałować mnie namiętnie. Tłum pokochał to, oklaski i owację stały się ogłuszające. Abby zaczęła podnosić się ze stołka, żeby zejść ze sceny, ale zatrzymałem ją. Jej brwi zmarszczył się w zmieszaniu – Jake… Próbowałem uspokoić szybkie bicie serca. Wiedziałem, że to, co zamierzałem zrobić jest ogromne i chciałem się upewnić, że będzie absolutnie doskonałe. Przemawiając do mojego mikrofonu, mój głos załamał się, ponieważ echo zabrzmiało przez tłum – Dwie z piosenek, które śpiewaliśmy razem znaczą dla mnie wszystko, Aniele. Jesteś wszystkim, czego kiedykolwiek potrzebowałem, czy mógłbym kiedykolwiek chcieć. Nie ma nic, czego chciałbym bardziej niż spędzenie reszty mojego życia czyniąc cię szczęśliwą. Wstałem z mojego stołka i wygrzebałem małe pudełeczko z kieszeni. Kiedy go otwarłem, ogromny szmaragdowy diament złapał światło ze sceny i zaiskrzyły się, powodując u Abby krzyk z szoku – O mój Boże... Och. Mój. Boże! - wykrzyknęła. A jej ręce zakryły usta. Z uśmiechem, uklęknąłem przed nią na jedno kolano. Tłum zaczął krzyczeć i gwizdać tak głośno, że ledwo mogłem usłyszeć własne myśli. Powtarzałem w głowie milion razy, co planowałem powiedzieć. Chciałem być szczery i sensowny. Do kurwy nędznej, byłem autorem tekstów, ale w tym momencie wszystko wyleciało mi z głowy. Więc poddałem się i ująłem dłoń Abby – Aniele, możesz uczynić moje życie pełne i kompletę przez poślubienie mnie?

~ 386 ~

Łzy zamigotały w oczach Abby, gdy zeskoczyła ze stołka. Ledwie miałem czas na przygotowanie się, zanim rzuciła się w moje ramiona, niemal mnie przewracając – Tak! Tak, wyjdę za ciebie! Na jej akceptację, tłum znowu oszalał, gdy chłopaki zaczęli grać rockowy remiks Marszu Weselnego. Obejmując Abby ramionami, wstałem i obróciłem nią. Jako szanujący się facet, nigdy nie wierzyłem w bajki, ale w tym momencie uwierzyłem. Znalazłem mojego Anioła, by żyć długo i szczęśliwie.

The End

~ 387 ~

Lista utworów: The Beastels - Let it Be Adele - Someone Like You AC/DC’s - Highway to Hell Los Diablitos - Los Caminos De La Vida Dolly Parton & Kenny Rogers - Islands in the Stream Madonna - Like a Virgin Eric Clapton - Tears in Heaven Alter Bridge - Alter Bridge In Loving Memory The Byrds - Mr. Tambourine Man Byrda Peter Paul & Mary - Puff the Magic Dragon Whitney Houston - I Will Always Love You Michael Jackson - Beat It Jason Aldean and Kelly Clarkson - Don't you wanna stay Conway Twitty and Loretta Lynn - Mississippi Woman, Louisiana Man Ozzy Osbourne and Lita Ford - If I Close My Eyes Forever The Band Perry - If I Die Young Chrissy Hydne - Forever Young Paula Rubio - Dame Otro Tequila Aerosmith - Angel

Pink - Beam Me Up Pink - The Great Escape Tim McGraw i Faith Hill - I Need You Paul McDonald i Nikki Reed - All I Ever Needed

~ 389 ~

O autorce: Katie Ashley jest autorką New York Times, USA Today, a na Amazon posiada najlepiej sprzedającej się książki The Proposition. Mieszka poza Atlantą, w Georgi z dwójką bardzo rozpieszczonych psów i jednego mającego przewagę kota. Ma lekką obsesję na punkcie Pinterest, Złotka, Harrego Pottera, Szekspira, Nie z tego świata, Projektantki i Scooby-Doo. Spędziła 11 i pół roku na edukacji młodych Amerykanów, jako nauczycielka języka angielskiego, dopóki w grudniu 2012 r nie opuściła tego zajęcia, żeby pisać w pełnym wymiarze godzin. Pisze również w gatunku Young Adult, jako Krista Ashe.

Beat of the Heart - The Runaway Train Series #2 Katie Ashley: Po latach złych relacji i zdradzania przez ex-narzeczonego, dwudziestoośmioletnia Mia Martinelli woli uzdrawiać serca swoich pacjentów za pomocą opieki kardiologicznej, a nie ryzykować konieczności ponownego złamania swojego serca. Ale to wszystko sprowadza się do zatrzymania, kiedy troska o głowę technika Runaway Train stawia ją w orbicie perkusisty i Latynoskiego Kochanka, AJ’a Resendiz. Po upalnym weekendzie pełnym ekscytującej pasji, intencją Mii jest wydostanie się z sercem bez szwanku, ale zostaje ono poddane wątpliwości przez szelmowskie poczucie humoru, zwłaszcza, gdy on nadal chce się z nią widywać. Ale gdy brutalna rzeczywistości kolekcji wielbicielek AJ’a powoduję nadejście jej niepewność, Mia kapotuję się, pozostawiając go przykutego kajdankami do prysznica. AJ nigdy nie wyobrażał sobie, że po dwóch tygodniach najlepszego seksu i kobiecego towarzystwa, jakiego kiedykolwiek doświadczył, to on musi zostać uratowany przez kolegów z zespołu z jego więzienia pod prysznicem. Choć stara się zapomnieć o zmysłowej brunetce, której krzywizny powodują u niego ślinotok, AJ nie może pozbyć się jej z głowy... czy z sercu. Kilka miesięcy później, kiedy w końcu poszukuję Mii dla odpowiedzi, dlaczego odeszła, nic nie mogło go przygotować na zmiany w swoim życiu.

Czy AJ udowodni Mii, że niezależnie od kobiet dla jego ciała, jego serce należy tylko do niej?