Lee Miranda - Weekend we Wloszech

Miranda Lee

Weekend we Włoszech Tłu​ma​cze​nie: Ka​ta​rzy​na Ber​ger-Kuź​niar

ROZDZIAŁ PIERWSZY Po​wi​nie​nem się czuć szczę​śliw​szy, po​my​ślał Alex, się​ga​jąc po kawę i wy​cho​dząc na ta​ras swe​go apar​ta​men​tu. Rześ​kie po​wie​trze przy​pra​wi​ło go o dreszcz. Oczy​wi​ście taki chłód nie po​trwa dłu​go, zwłasz​cza że słoń​ce już nie​śmia​ło wy​glą​da zza chmur. Zima w Syd​ney to pik​nik w po​rów​na​niu z zimą w Lon​dy​nie. Na​praw​dę cie​szył się, że wró​cił do domu. Ale… z ja​kichś wzglę​dów, nie czuł się cał​kiem szczę​śli​wy. Jed​no​cze​śnie po​wta​rzał so​bie, że tyl​ko skoń​czo​ny idio​ta nie był​by szczę​śli​wy, osią​gnąw​szy na​resz​cie wszyst​ko, co za​kli​nał się osią​gnąć. Zdol​ny sty​pen​dy​sta gran​tu imie​nia Ce​ci​la Joh​na Rho​de​sa, po raz pierw​szy zo​stał przed​się​bior​cą de​ka​dę wcze​śniej jesz​cze w An​glii, gdy wraz z dwo​ma naj​lep​szy​mi przy​ja​ciół​mi z Oxfor​du za​ło​żył spół​kę dla ra​to​wa​nia sta​rej pod​upa​dłej wi​niar​ni. Miej​sce to naj​praw​do​po​dob​niej wkrót​ce by wy​bu​rzo​no, a trzej mło​dzi za​pa​leń​cy prze​mie​ni​li je w pro​spe​ru​ją​ce przed​się​bior​stwo. Po​tem po​ja​wi​ła się dru​ga wi​niar​nia, po niej trze​cia, póź​niej na​stęp​na, aż wspól​ni​cy stwo​rzy​li fran​czy​zę, któ​rej praw​dzi​wym po​my​sło​daw​cą był Ser​gio. Na wspo​mnie​nie Ser​gia Alex uśmiech​nął się po raz pierw​szy tego ran​ka, bo Ser​gio za​wsze wy​wo​ły​wał u nie​go uśmiech. Po​dob​nie Je​re​my, cho​ciaż róż​ni​li się od sie​bie ni​czym ogień i woda. Ser​gio pod​cho​dził do ży​cia na​zbyt po​waż​nie, pod​czas gdy Je​re​my… Czę​sto na​zy​wa​no go play​boy​em, lecz Alex wie​dział, że w głę​bi ser​ca był po​rząd​nym czło​wie​kiem, szczo​drym i lo​jal​nym, któ​re​go gu​bi​ły urok oso​bi​sty i pie​nią​dze. A pie​nię​dzy mie​li co​raz wię​cej! Nie​daw​na sprze​daż sie​ci fran​czy​zy wi​niar​ni uczy​ni​ła z nich mi​liar​de​rów. Uśmiech Ale​xa przy​gasł, gdy uświa​do​mił so​bie na​gle, że ta sama sprze​daż spo​wo​do​wa​ła nie​od​wra​cal​ne ro​zej​ście się wspól​nej dro​gi trzech biz​nes​me​nów. Nie wąt​pił oczy​wi​ście, że

na za​wsze po​zo​sta​ną przy​ja​ciół​mi, lecz nic już nie bę​dzie ta​kie samo, bo nic nie za​stą​pi re​gu​lar​nych wspól​nych spo​tkań w Lon​dy​nie. On sam nie wi​dział prze​cież po​wo​du, by po​zo​stać w An​glii, Ser​gio wy​je​chał do Me​dio​la​nu ra​to​wać ku​le​ją​cą ro​dzin​ną fir​mę pro​duk​cyj​ną… Ale na tym pew​nie po​le​ga urok ży​cia. Nic nie jest dane raz na za​wsze. Cza​su ani mo​rza nie da się za​trzy​mać – to my​śląc, od​ru​cho​wo zer​k​nął na ze​ga​rek, któ​ry nie​ubła​ga​nie wska​zy​wał ósmą. A więc spóź​ni się dziś do pra​cy, co w jego przy​pad​ku zda​rza​ło się nie​by​wa​le rzad​ko. Har​ry z pew​no​ścią bę​dzie się za​sta​na​wia​ła, co się z nim dzie​je. Har​ry, choć na​dal względ​nie mło​dziut​ka, jest bez wąt​pie​nia naj​lep​szą i naj​bar​dziej sen​sow​ną z jego do​tych​cza​so​wych asy​sten​tek. Alex zmo​ty​wo​wa​ny na​gle do dzia​ła​nia, do​pił kawę, się​gnął po te​le​fon i klu​czy​ki, po czym skie​ro​wał się do we​wnętrz​nej win​dy. Wte​dy wła​śnie roz​legł się dzwo​nek. O wil​ku mowa… – Je​re​my, przy​ja​cie​lu, wła​śnie o to​bie my​śla​łem! – ode​zwał się z me​lan​cho​lij​nym uśmie​chem i wci​snął gu​zik na po​ziom mi​nus je​den, gdzie znaj​do​wał się par​king. – Na​praw​dę nie masz nic lep​sze​go do ro​bo​ty? – prze​mó​wił Je​re​my głę​bo​kim ba​sem, któ​rym za​wsze za​ska​ki​wał lu​dzi. – Le​piej wziął​byś się za za​ra​bia​nie ko​lej​nych mi​lio​nów. Albo le​piej nie, bo jesz​cze byś stra​cił… Alex za​śmiał się. – Pi​łeś, co? W Lon​dy​nie był póź​ny wie​czór. – W pew​nym sen​sie… Je​stem na przy​ję​ciu za​rę​czy​no​wym. Alex pra​wie jęk​nął. Czyż​by ko​lej​ny z bra​ci Je​re​my’ego, a może jego mat​ka lub oj​ciec, byli znów w dro​dze do oł​ta​rza? Nie​trud​no było zro​zu​mieć ne​ga​tyw​ne po​dej​ście Je​re​my’ego do mi​ło​ści i mał​żeń​stwa, bio​rąc pod uwa​gę jego złe do​świad​cze​nia ro​dzin​ne. Alex rów​nież nie in​te​re​so​wał się tymi te​ma​ta​mi, ale z in​nych po​wo​dów. Wie​dział do​sko​na​le, że praw​dzi​wa mi​łość ist​nie​je pod wa​run​kiem, że znaj​dziesz od​po​wied​nią oso​bę. Ale to wła​śnie go nie po​cią​ga​ło. Miał swo​je po​wo​dy, by po​zo​stać ka​-

wa​le​rem. Naj​waż​niej​sza zaś była obiet​ni​ca dana mat​ce na łożu śmier​ci. – Bóg uczy​nił cię wy​jąt​ko​wo by​strym w ja​kimś celu, synu – po​wie​dzia​ła mu chwi​lę przed odej​ściem. – Obie​caj mi, że nie zmar​nu​jesz swych ta​len​tów. Wy​ko​rzy​staj je! Zrób coś do​bre​go. Alex po​słu​chał mat​ki, ale by​cie za​an​ga​żo​wa​nym fi​lan​tro​pem po​chła​nia​ło mnó​stwo cza​su i ener​gii, nie po​zo​sta​wia​jąc wie​le na za​ło​że​nie wła​snej ro​dzi​ny. Co wię​cej, gdy​by miał po​wie​dzieć cał​kiem szcze​rze, lu​bił swo​je ka​wa​ler​skie ży​cie po​zba​wio​ne emo​cjo​nal​nej gma​twa​ni​ny. Win​da za​trzy​ma​ła się na par​kin​gu i Alex ru​szył ener​gicz​nie w stro​nę swe​go SUV-a. – I któż tym ra​zem za​mie​rza się chajt​nąć? Mam na​dzie​ję, że nie two​ja mama. Mat​ka Je​re​my’ego roz​wio​dła się rok wcze​śniej ze swym trze​cim mę​żem, bo od​kry​ła, że sy​piał z oso​bi​stym tre​ne​rem. – Nie! Na szczę​ście nie ona! Ale to jesz​cze więk​sza nie​spo​dzian​ka. – Na​praw​dę? Po​cze​kaj chwi​lę. Wsia​dam do auta, jadę do ro​bo​ty… – Alex zwin​nie pod​łą​czył te​le​fon do ze​sta​wu gło​śno​mó​wią​ce​go. – Czy ty kie​dy​kol​wiek zaj​mu​jesz się czymś in​nym niż pra​cą? – Ja​sne. Cho​dzę po re​stau​ra​cjach, upra​wiam bo​ski seks… tro​chę jak ty, przy​ja​cie​lu. – A spo​ty​kasz się na​dal z tą… Lisą czy ze​rwa​łeś z nią, tak jak mia​łeś za​miar, wy​jeż​dża​jąc do Syd​ney? – Ow​szem, już jej nie ma – skrzy​wił się Alex. Spra​wa Lisy na​dal nie da​wa​ła mu spo​ko​ju, bo gdy zbie​rał się, by tak​tow​nie za​pro​po​no​wać jej roz​sta​nie, dziew​czy​na uprze​dzi​ła go dużo mniej tak​tow​nie, mó​wiąc, że wła​śnie do​sta​ła pra​cę na stat​ku rej​so​wym i od​tąd bę​dzie pły​wać mię​dzy Eu​ro​pą a Azją. Wte​dy z ja​kichś nie​zro​zu​mia​łych przy​czyn za​miast po​czuć ulgę, po​czuł się za​wie​dzio​ny. – Ale nie chcę mó​wić o Li​sie. Chcę wie​dzieć, cóż to za ta​jem​ni​cza po​stać wkrót​ce weź​mie ślub. – Uwierz mi, że się zdzi​wisz. Ser​gio! Alex nie był jed​nak aż tak za​szo​ko​wa​ny. – Co w tym dziw​ne​go? Prze​cież sam mó​wił, że po po​wro​cie do

Włoch znaj​dzie so​bie żonę. Cho​ciaż w su​mie to dość szyb​ko. Je​re​my ro​ze​śmiał się. – To jesz​cze nie wszyst​ko: za dwa ty​go​dnie ślub! – Po co ten po​śpiech?! Na​rze​czo​na nie może prze​cież jesz​cze być w cią​ży. Ser​gio jest w domu od dwóch ty​go​dni. – Z tego co mi wia​do​mo, Bel​la istot​nie nie jest w cią​ży. Na dźwięk tego imie​nia Alex od​ru​cho​wo na​ci​snął na ha​mu​lec, na​ra​ża​jąc się na wście​kłe trą​bie​nie kie​row​cy ja​dą​ce​go tuż za nim. – Na przy​szłość: nie mów mi ta​kich rze​czy, kie​dy pro​wa​dzę! – oznaj​mił dużo spo​koj​niej, niż się czuł. Bo Bel​la mo​gła być tyl​ko i wy​łącz​nie tą Bel​lą, ulu​bie​ni​cą Broad​wayu i byłą przy​bra​ną sio​strą Ser​gia, do któ​rej bied​ny nie umiał prze​stać wzdy​chać, choć wszy​scy do​ra​dza​li mu, by się sta​rał o niej raz na za​wsze za​po​mnieć. – Wierz mi, je​stem tak samo zbul​wer​so​wa​ny jak ty. Na​wet bar​dziej, bo wi​dzia​łem na wła​sne oczy ob​se​sję na​sze​go Ser​gia. – Co do​kład​nie masz na my​śli? – Wie​dzia​łem, że jest w swo​jej wil​li nad je​zio​rem Como w Al​pach, więc wczo​raj po​sta​no​wi​łem po​le​cieć do nie​go, żeby zro​bić mu nie​spo​dzian​kę na uro​dzi​ny. – O rany, Ser​gio miał wczo​raj uro​dzi​ny! A ja znów za​po​mnia​łem. – Alex, i tak za​wsze za​po​mi​nasz o uro​dzi​nach, więc cho​ciaż mi nie prze​ry​waj. Spo​dzie​wa​łem się oczy​wi​ście za​stać go sa​me​go, bo mó​wił, że za​nim za​bie​rze się za ro​dzin​ny biz​nes, chce od​po​cząć. Naj​wy​raź​niej źle zro​zu​mia​łem, bo Ser​gio był w Me​dio​la​nie, a w wil​li spo​tka​łem Bel​lę, któ​ra wy​tłu​ma​czy​ła mi, że cier​pi wła​śnie na chwi​lo​we wy​pa​le​nie za​wo​do​we i za​mie​rza​ła wy​na​jąć wil​lę od Ser​gia, żeby się zre​lak​so​wać, on jed​nak od​mó​wił i za​pro​sił ją jako go​ścia. Alex za​zgrzy​tał zę​ba​mi. – Czy​li, ko​niec koń​ców, Bel​la znów wla​zła z bu​ta​mi w ży​cie Ser​gia i uwio​dła go. – Otóż Ser​gio twier​dzi, że to on ją uwiódł. – To cał​kiem nie w jego sty​lu. – Zgo​da, ale tym ra​zem tak się chy​ba sta​ło, po czym na nowo

się w niej za​ko​chał. – Do​brze, ale czy ona w nim też, czy mamy do czy​nie​nia z sy​tu​acją typu „nie​da​le​ko pada jabł​ko od ja​bło​ni”? – Mat​ka Bel​li była wy​ra​cho​wa​ną, cho​ro​bli​wie am​bit​ną ko​bie​tą, któ​ra po​ślu​bi​ła owdo​wia​łe​go ojca Ser​gia, żeby za​pew​nić fi​nan​so​wa​nie kosz​tow​nej ka​rie​ry mu​zycz​nej swo​jej cór​ki. Kie​dy ka​rie​ra Bel​li na​bra​ła roz​pę​du, na​tych​miast się z nim roz​wio​dła. – I czy Bel​la wie, że Ser​gio jest obec​nie mi​liar​de​rem? – Nie wiem. Nic nie wiem. Tu jest ab​so​lut​ny dom wa​ria​tów. Alex prze​wró​cił ocza​mi. – Prze​cież mu​sisz mieć ja​kieś wra​że​nie co do szcze​ro​ści Bel​li… – Wiesz… to pew​nie dziw​nie za​brzmi w ustach ta​kie​go sta​re​go cy​ni​ka jak ja, ale wy​da​ję mi się, że ona jest w nim uczci​wie za​ko​cha​na… – Nie za​po​mi​naj, że jest z za​wo​du ak​tor​ką. – To do​pie​ro cy​nizm! Nie​waż​ne zresz​tą. Ślub ma się od​być ostat​nie​go lip​ca, więc nie​wąt​pli​wie Ser​gio wkrót​ce się z tobą skon​tak​tu​je, bo chce, że​by​śmy obaj byli jego druż​ba​mi. Po​wie​dzia​łem mu, że to dla nas za​szczyt. W związ​ku z tym, gdy za​dzwo​ni, uda​waj ra​dość. On i tak nie zmie​ni zda​nia. Ma bzi​ka na jej punk​cie. Je​dy​ne co mo​że​my dla nie​go zro​bić, to być bli​sko, je​śli i kie​dy wszyst​ko się po​sy​pie. Alex nie bar​dzo wie​dział, na co się może przy​dać, bę​dąc w Au​stra​lii, ale od razu uznał, że zja​wi się na ślu​bie i z dumą sta​nie koło Ser​gia w cha​rak​te​rze druż​by. – I pa​mię​taj, przy​leć ze dwa dni wcze​śniej. Mu​si​my do​brać gar​ni​tu​ry. Ka​ta​stro​fa ka​ta​stro​fą, a ślub ślu​bem. Ser​gio po​wi​nien być z nas dum​ny. A te​raz będę koń​czył, bo już mnie szu​ka​ją. I pa​mię​taj jesz​cze do​brze uda​wać, kie​dy do cie​bie za​dzwo​ni! Alex skrzy​wił się na myśl o uda​wa​niu, lecz za​mie​rzał sta​nąć na wy​so​ko​ści za​da​nia. Los i tak nie oszczę​dził Ser​gia, ka​żąc mu się za​ko​chać w ko​bie​cie po​kro​ju Bel​li. No​wi​ny o przy​ja​cie​lu wzmoc​ni​ły tyl​ko ugrun​to​wa​ne prze​ko​na​nia Ale​xa co do gma​twa​ni​ny emo​cjo​nal​nej. Ostat​nia rzecz, któ​rej chciał, to po​ko​chać ko​goś, a na​stęp​nie stra​cić go w wy​ni​ku śmier​ci lub roz​wo​du. Nie za​mie​rzał skoń​czyć jak jego wła​sny oj​ciec wdo​wiec, ani

też paść ofia​rą oszust​ki ma​try​mo​nial​nej. Za​wsze rand​ko​wał tyl​ko z dziew​czy​na​mi, któ​re chcia​ły się do​brze za​ba​wić i nie pla​no​wa​ły przy​szło​ści. Pod​su​mo​wu​jąc: przez naj​bliż​sze dwa ty​go​dnie cze​ka​ła go tyl​ko pra​ca, je​śli za​mie​rzał wy​je​chać nie​spo​dzie​wa​nie do Włoch. Tak, pra​ca! Trze​ba na​resz​cie do​trzeć do tego prze​klę​te​go biu​ra, bo bied​na Har​ry wy​sła​ła już pew​nie za nim eki​pę po​szu​ki​waw​czą. Har​riet wca​le nie mia​ła nic prze​ciw​ko temu, że szef aku​rat dzi​siaj spóź​niał się do fir​my. Drża​ła na myśl, że bę​dzie mu w koń​cu mu​sia​ła po​wie​dzieć to, co po​win​na była oznaj​mić od razu po jego po​wro​cie z Lon​dy​nu. Ale wciąż się oba​wia​ła, że się roz​pła​cze, co po​sta​wi ich obo​je w kło​po​tli​wej sy​tu​acji. I tak dni mi​ja​ły, a ona na​dal nie przy​zna​ła, że nie jest już za​rę​czo​na z Dway​ne’em. Mia​ła na​dzie​ję, że Alex sam za​uwa​ży brak pier​ścion​ka za​rę​czy​no​we​go, lecz szef nie in​te​re​so​wał się ży​ciem oso​bi​stym swych pra​cow​ni​ków. Kie​dy był w pra​cy, zaj​mo​wał się wy​łącz​nie pra​cą. Har​riet draż​ni​ło, że nikt w biu​rze Ark Pro​per​ties nie zwró​cił uwa​gi na brak pier​ścion​ka, ale za​słu​ży​ła na to. Za​wsze od​no​si​ła się do wszyst​kich przy​jaź​nie, lecz ni​g​dy się na​praw​dę nie in​te​gro​wa​ła, nie wy​cho​dzi​ła z resz​tą per​so​ne​lu na drin​ka w piąt​ki po pra​cy. Trzy​ma​ła się wła​snych ko​le​ża​nek, no i oczy​wi​ście Dway​ne’a. Te​raz wszyst​ko się zmie​ni, a sta​tus sin​giel​ki może na​wet skom​pli​ko​wać do​sko​na​łe re​la​cje z sze​fem. Alex był re​we​la​cyj​ny, uwiel​bia​ła go i czu​ła się lu​bia​na, cho​ciaż gdy rok wcze​śniej zja​wi​ła się na roz​mo​wie kwa​li​fi​ka​cyj​nej, naj​pierw po​my​śla​ła, że nie ma u nie​go szans. Na po​cząt​ku mie​rzył ją od góry do dołu nie​uf​nym spoj​rze​niem, jak​by się oba​wiał, że bę​dzie go chcia​ła po​de​rwać. Zre​lak​so​wał się do​pie​ro, gdy usły​szał o za​rę​czy​nach. Jed​nak i tak prze​pu​ścił ją pod​czas pa​mięt​nej roz​mo​wy kwa​li​fi​ka​cyj​nej przez krzy​żo​wy ogień py​tań. Mu​sia​ła wy​paść do​brze, bo od razu do​sta​ła pra​cę. Inna rzecz, że mia​ła do​sko​na​łe cv – Alex był pod wra​że​niem jej mło​de​go wie​ku i du​że​go do​świad​cze​nia na ryn​ku nie​ru​cho​-

mo​ści. Nie zwró​cił też szcze​gól​nej uwa​gi na nie​zbyt wy​so​ką oce​nę na dy​plo​mie, co zresz​tą nie​py​ta​na wy​ja​śni​ła trud​ną sy​tu​acją w domu i ko​niecz​no​ścią za​ra​bia​nia w trak​cie stu​diów – ta​kie tam drob​ne kłam​stew​ko, z po​wo​du któ​re​go nie czu​ła się win​na. I tak oto zo​sta​ła oso​bi​stą asy​stent​ką, co ozna​cza​ło przej​mo​wa​nie kon​tro​li nad ca​łym biu​rem przy oka​zji czę​stych wy​jaz​dów sze​fa w in​te​re​sach do An​glii, o któ​rych zresz​tą nie wie​dzia​ła zu​peł​nie nic. Ostat​nio naj​wy​raź​niej an​giel​ski biz​nes się za​koń​czył, bo Alex osiadł na sta​łe w Syd​ney. Har​riet z pew​no​ścią ucie​szy​ła​by się z tego, gdy​by nie stan, w któ​rym zna​la​zła się po ze​rwa​nych za​rę​czy​nach. Nie po​tra​fi​ła już na​wet prze​spać spo​koj​nie ca​łej nocy i po​sta​no​wi​ła, że na​resz​cie po​wie sze​fo​wi praw​dę. Dziś! I wła​śnie dziś, jak ni​g​dy, spóź​niał się do biu​ra… Wes​tchnę​ła przej​mu​ją​co, zer​ka​jąc w stro​nę pu​ste​go ga​bi​ne​tu Ale​xa, i po​szła pro​sto do po​miesz​cze​nia dla per​so​ne​lu, gdzie na​sta​wi​ła czaj​nik na po​ran​ną kawę. To była pierw​sza rzecz, jaką ro​bi​ła dla swe​go pra​co​daw​cy każ​de​go ran​ka. Póź​niej za​zwy​czaj szła po baj​gla. Ten czło​wiek mu​siał być chy​ba uza​leż​nio​ny od baj​gli! Dziś tak​że naj​pierw zaj​mie się przy​go​to​wa​niem od​po​wied​niej kawy i za​ku​pem baj​gla, a do​pie​ro po​tem, gdy szef bę​dzie już na​je​dzo​ny, po​wie mu o wszyst​kim. Za​do​wo​lo​na ze swe​go pla​nu, wy​ję​ła z szaf​ki pusz​kę z ko​cim je​dze​niem. Me​ta​licz​ny dźwięk jej otwar​cia na​tych​miast przy​wo​łał nie wia​do​mo do​kład​nie skąd ol​brzy​mie​go da​chow​ca, któ​ry za​czął mru​czeć i ocie​rać się o łyd​ki Har​riet. – No i co, głod​ny je​steś, Ro​man? – za​py​ta​ła, przy​pa​tru​jąc się, jak za​war​tość spodka zni​ka w osza​ła​mia​ją​cym tem​pie. – I znów roz​piesz​czasz kota! Pod​sko​czy​ła, usły​szaw​szy głos sze​fa, bo zu​peł​nie nie za​uwa​ży​ła, że zdą​żył już wejść do biu​ra. Wy​glą​dał jak zwy​kle olśnie​wa​ją​co, w nie​na​gan​nym gra​na​to​wym gar​ni​tu​rze pod​kre​śla​ją​cym błę​kit oczu. – Mów, kie​dy wcho​dzisz – skar​ci​ła go. – Poza tym, czy na​praw​dę mam ci przy​po​mnieć, że to ty so​bie za​ży​czy​łeś, żeby kot do​sta​wał je​dze​nie z naj​wyż​szej pół​ki? – Mu​sia​łem prze​cież coś zro​bić, żeby moja oso​bi​sta asy​stent​-

ka nie za​pła​ka​ła się na śmierć. – Nic ta​kie​go nie mia​ło miej​sca! – W po​rząd​ku. Ale z tru​dem się ha​mo​wa​łaś. Pew​nie tak, przy​zna​ła w du​chu i szyb​ko umy​ła ta​le​rzyk, żeby nikt nie za​czął na​rze​kać na za​pach ko​ciej po​tra​wy. Cho​ciaż nikt by tego nie zro​bił – cały per​so​nel uwiel​biał Ro​ma​na, w prze​ci​wień​stwie do Dway​ne’a, któ​ry znie​na​wi​dził go z miej​sca, gdy tyl​ko przy​nio​sła do domu wy​głod​nia​łe​go przy​błę​dę parę mie​się​cy wcze​śniej. To na jego po​le​ce​nie od​wio​zła go do schro​ni​ska, gdzie nie zo​stał przy​ję​ty ze wzglę​du na swój po​de​szły wiek. Wte​dy Ro​man zna​lazł się w biu​rze i Alex bez wa​ha​nia ku​pił mu wszyst​kie nie​zbęd​ne ak​ce​so​ria i uprze​dził fir​mę sprzą​ta​ją​cą, że w biu​rze za​miesz​ka kot. Har​riet była pod ab​so​lut​nym wra​że​niem za​cho​wa​nia sze​fa, a jed​no​cze​śnie po​głę​bi​ła się jej nie​chęć do na​rze​czo​ne​go. Gdy my​śla​ła o tym te​raz, hi​sto​ria Ro​ma​na za​po​cząt​ko​wa​ła nie​uchron​ny ko​niec ich na​rze​czeń​stwa. Od za​wsze była fan​ką zwie​rząt i nie mo​gła nie za​uwa​żyć praw​dzi​wej na​tu​ry Dway​ne’a. Już i tak od daw​na przy​my​ka​ła oczy na to, że ni​g​dy nie chciał dać ani gro​sza na cele do​bro​czyn​ne, a w domu igno​ro​wał cał​ko​wi​cie swo​ją część obo​wiąz​ków. Kro​plą prze​peł​nia​ją​cą cza​rę go​ry​czy była su​ge​stia sprzed mie​sią​ca, żeby za​mó​wi​ła przez in​ter​net uży​wa​ną su​kien​kę ślub​ną. – Wiesz, woda w czaj​ni​ku chy​ba się już wy​go​to​wa​ła – za​żar​to​wał Alex, od​ry​wa​jąc ją od po​nu​rych my​śli. – Chy​ba tak. Się​gnę​ła po kub​ki. – Spóź​nia​nie się jest zu​peł​nie nie w two​im sty​lu – do​da​ła po chwi​li. – Tro​chę za​spa​łem – od​po​wie​dział – a po​tem były strasz​ne kor​ki. A te​raz ma​rzę o ka​wie i baj​glu. – Ja​sne… Alex? Jak bę​dziesz miał chwi​lę, mu​szę… chcę… ci o czymś po​wie​dzieć. – Okej, Har​ry. Je​śli za​mie​rzasz zwró​cić mi uwa​gę, że wczo​raj nie​grzecz​nie się do cie​bie od​no​si​łem, to ow​szem, tak, masz ra​cję. Prze​pra​szam. Mia​łem zły hu​mor i wy​ży​wa​łem się na lu​dziach, co oczy​wi​ście jest nie​do​pusz​czal​ne, ale je​stem tyl​ko

czło​wie​kiem. A jak chcesz wie​dzieć, to w week​end ze​rwa​łem z Lisą. – Ach, tak – zdzi​wi​ła się nie​szcze​rze. Od​kąd dla nie​go pra​co​wa​ła, spo​ty​kał się z trze​ma ko​bie​ta​mi. Lisa była z nich zde​cy​do​wa​nie naj​głup​sza i naj​bar​dziej iry​tu​ją​ca, nie wspo​mi​na​jąc już o jej okrop​nym na​wy​ku wpa​da​nia do fir​my bez uprze​dze​nia. – Przy​kro mi – do​da​ła po​spiesz​nie. – A mnie nie – od​rzekł. – Nie​waż​ne zresz​tą… ale… nie za​mie​rzasz chy​ba odejść z pra​cy? Jej zdu​mio​ne spoj​rze​nie wy​star​czy​ło za od​po​wiedź. – Nie, skąd​że. – No to, Har​riet, mów śmia​ło, nie lu​bię cze​kać na złe wie​ści. – To nie są złe wie​ści… – wy​szep​ta​ła, znie​chę​co​na tro​chę fak​tem, że na​zwał ją ofi​cjal​nie „Har​riet”. Wo​la​ła, gdy zwra​cał się do niej zdrob​nia​le „Har​ry”, wte​dy czu​ła się, jak​by byli przy​ja​ciół​mi. Zresz​tą pew​nie po pro​stu się oszu​ki​wa​ła. – Przy​naj​mniej nie dla cie​bie… Bo wi​dzisz, Alex… ze​rwa​łam z Dway​ne’em. W pierw​szej chwi​li się zdu​miał, a po​tem oka​zał coś na kształt szcze​re​go współ​czu​cia. – Na​praw​dę bar​dzo mi przy​kro, Har​ry – po​wie​dział ci​cho. Tego było już za wie​le. Har​riet wy​bu​chła na​gle gło​śnym pła​czem.

ROZDZIAŁ DRUGI Alex czuł się po​dwój​nie za​szo​ko​wa​ny: po pierw​sze tre​ścią ko​mu​ni​ka​tu swej asy​stent​ki, a po dru​gie jej łza​mi. Ni​g​dy wcze​śniej nie wi​dział, żeby pła​ka​ła. Była dla nie​go uoso​bie​niem zdro​we​go roz​sąd​ku i świę​te​go spo​ko​ju i dzia​ła​ła roz​waż​nie na​wet w stre​sie. Gdy cza​sa​mi go po​nio​sło i na​padł na nią nie​słusz​nie, po pro​stu go igno​ro​wa​ła, nie prze​ry​wa​jąc pra​cy, za co nie​zmien​nie ją po​dzi​wiał. Z re​gu​ły pła​czą​ce ko​bie​ty nie ro​bi​ły na nim żad​ne​go wra​że​nia, bo wy​cho​wa​ny zo​stał przez ko​bie​tę, któ​ra z na​tu​ry była sil​na i sama sta​no​wi​ła dla wszyst​kich pod​po​rę. Być może spo​wo​do​wa​ło to jej dzie​ciń​stwo prze​ży​te na ubo​gich, zruj​no​wa​nych przez woj​nę Wę​grzech. Stam​tąd wraz ze świe​żo po​ślu​bio​nym mę​żem wy​je​cha​ła do Au​stra​lii, w na​dziei na lep​szą przy​szłość. Ich pla​ny nie speł​ni​ły się jed​nak, ale mat​ka ni​g​dy się nie skar​ży​ła. – Płacz do​ni​kąd nie pro​wa​dzi – po​wta​rza​ła do znu​dze​nia trój​ce swo​ich dzie​ci. Sama pła​ka​ła tyl​ko raz, gdy wy​kry​to u niej raka, któ​ry we wcze​śniej​szym sta​dium dał​by się wy​le​czyć, ale nie​ste​ty za​nie​dba​ła pro​fi​lak​ty​kę. Ale nie czas te​raz na wspo​mnie​nia, na​le​ży się sku​pić na za​ist​nia​łej sy​tu​acji. Cie​ka​we, jak to moż​li​we, że prze​stał trak​to​wać Har​riet jak nor​mal​ną ko​bie​tę z ty​po​wy​mi dla jej płci emo​cja​mi? Żeby to ja​koś nad​ro​bić, bez dłuż​sze​go za​sta​na​wia​nia się pod​szedł do niej i przy​tu​lił ją de​li​kat​nie. – No, już do​brze… – wy​ją​kał, gła​dząc jej mięk​kie, ja​sno​brą​zo​we wło​sy. Nie​ste​ty w od​po​wie​dzi Har​ry za​nio​sła się jesz​cze gło​śniej. – Prze​stań pła​kać, bo de​ner​wu​jesz kota! – za​ry​zy​ko​wał, ale i to nie po​mo​gło. Ro​man zaś uciekł, moc​no zde​gu​sto​wa​ny. Alex bar​dzo po​zaz​dro​ścił kotu. Czuł się strasz​nie skrę​po​wa​ny

przy​tu​la​niem asy​stent​ki, bo w ogó​le nie na​le​żał do fa​ce​tów umie​ją​cych oka​zy​wać uczu​cia, a ko​biet do​ty​kał je​dy​nie wte​dy, gdy miał z nimi za chwi​lę iść do łóż​ka. – O! Naj​moc​niej prze​pra​szam – usły​szał na​gle zza ple​ców. W drzwiach sta​ła Au​drey, fir​mo​wa re​cep​cjo​nist​ka, czter​dzie​sto​let​nia roz​wód​ka sły​ną​ca ze swe​go cy​ni​zmu. Z wy​ra​zu jej twa​rzy moż​na było ła​two wy​wnio​sko​wać, co so​bie po​my​śla​ła. A kto po​trze​bo​wał w tym mo​men​cie biu​ro​wych plo​tek? – Har​riet jest za​ła​ma​na – oznaj​mił więc ofi​cjal​nym to​nem – bo ze​rwa​ła za​rę​czy​ny z Dway​ne’em. – Nie​moż​li​we! A co ta​kie​go zro​bił? Alex prze​wró​cił ocza​mi. Ko​bie​ty in​te​re​so​wa​ły się za​wsze tyl​ko pi​kant​ny​mi szcze​gó​ła​mi. Zresz​tą… na do​brą spra​wę sam był cie​kaw, co zma​lo​wał Dway​ne, bo nie wie​rzył w jego nie​wier​ność. Wi​dział go tyl​ko dwa razy i był za​sko​czo​ny wy​bo​rem Har​riet. Jego asy​stent​ka wy​róż​nia​ła się nie​by​wa​łą uro​dą i bły​sko​tli​wą in​te​li​gen​cją, pod​czas gdy Dway​ne nie wy​róż​niał się ni​czym i zda​wał się in​te​re​so​wać je​dy​nie swo​ją wy​pła​tą oraz urlo​pem. No i grą w gol​fa. A może to wła​śnie to? Może przez uko​cha​ne​go gol​fa za​czął za​nie​dby​wać na​rze​czo​ną? Na​iw​niak. Gdy​by Alex za​rę​czył się z Har​riet, na pew​no by jej nie za​nie​dby​wał. Kie​dy trzy​mał ją te​raz w ra​mio​nach, na​ma​cal​nie uświa​da​miał so​bie jej ide​al​ne krą​gło​ści. Może le​piej bę​dzie, je​śli prze​sta​nie ją obej​mo​wać… Od​su​nął się więc pod pre​tek​stem wy​cią​gnię​cia z pu​deł​ka chu​s​te​czek hi​gie​nicz​nych. – Pro​szę, wy​trzyj się – za​rzą​dził, po czym zwró​cił się do Au​drey: – Za​bie​ram Har​riet na kawę. Prze​każ, pro​szę, resz​cie per​so​ne​lu, gdy się zja​wi, co za​szło. Za​nim wy​szli, Har​riet do​pro​wa​dzi​ła do po​rząd​ku ma​ki​jaż i fry​zu​rę. Wie​dzia​ła, że Alex oka​że zro​zu​mie​nie, lecz nie spo​dzie​wa​ła się ani jego ob​jęć, ani swo​ich łez. Zwy​kle nie oka​zy​wa​ła uczuć, jed​nak nie​czę​sto prze​cież zda​rza​ją się sy​tu​acje, gdy cała przy​szłość wali się w gru​zy. Zresz​tą sama pro​si​ła się o taki wy​buch: o roz​sta​niu z Dway​ne’em nie po​wie​dzia​ła na​wet naj​bliż​szej przy​ja​ciół​ce Emi​ly, a po​in​for​mo​wa​nie Ale​xa wzię​ło się

stąd, że uzna​ła, że ten smut​ny fakt za​gro​zi jej po​zy​cji za​wo​do​wej. Te​raz do​pie​ro zro​zu​mia​ła, że ta​kie za​ło​że​nie było ab​sur​dal​ne. Szef cze​kał na nią przy win​dzie z bar​dzo nie​uf​ną miną. Pew​nie oba​wiał się, że za​cznie pła​kać przy lu​dziach. – Już le​piej? – za​py​tał. – O wie​le. Ale wiesz, że nie mu​sisz tego dla mnie ro​bić – od​par​ła, choć bar​dzo chcia​ła pójść z nim na kawę. – Ależ oczy​wi​ście, że mu​szę. W biu​rze do​sko​na​le so​bie po​ra​dzą. Z win​dy wy​sy​pał się po​kaź​ny tłu​mek pra​cow​ni​ków. Ark Pro​per​ties nie była je​dy​ną fir​mą w tym nie​sa​mo​wi​tym bu​dyn​ku. – Sprze​da​wać nie​ru​cho​mo​ści w Au​stra​lii moż​na tyl​ko, ma​jąc biu​ro w miej​scu, z któ​re​go ma się nie​sa​mo​wi​ty wi​dok na Syd​ney i tu​tej​szą pe​reł​kę, czy​li bu​dy​nek Ope​ra Ho​use – po​wie​dział do Har​riet, gdy przyj​mo​wał ją do pra​cy. Od razu po​czu​ła, że zga​dza się ca​łym ser​cem ze swym przy​szłym, cha​ry​zma​tycz​nym sze​fem. – Kie​dy się roz​sta​li​ście? – za​py​tał, gdy zna​leź​li się sami w win​dzie. – W week​end, gdy wra​ca​łeś na sta​łe z Lon​dy​nu. – Dla​cze​go nie da​łaś mi znać od razu? My​śla​łaś, że jesz​cze zmie​ni​cie zda​nie? – Nie. Gdy się zde​cy​do​wa​łam, wie​dzia​łam, że nie ma od​wro​tu, a i Dway​ne po na​szej ostat​niej kłót​ni nie pró​bo​wał mnie prze​ko​ny​wać. – To mu​sia​ła być nie​zła kłót​nia! – Ow​szem – przy​tak​nę​ła ze smut​nym uśmie​chem. Cie​ka​we, co by po​wie​dział Alex, gdy​by wie​dział, że sta​no​wił dzie​więć​dzie​siąt pro​cent tej awan​tu​ry?! – Chcesz mi o tym opo​wie​dzieć? Spoj​rza​ła w jego prze​pięk​ne, błę​kit​ne oczy i po​krę​ci​ła gło​wą. – To nie naj​lep​szy po​mysł. Kie​dy wy​szli na uli​cę, za​py​tał, do któ​rej z dwóch naj​bliż​szych ka​fe​jek mają iść. Po​my​śla​ła wte​dy, że pierw​szy raz wy​cho​dzi ze swym sze​fem na kawę. Do​tych​czas to​wa​rzy​szy​ła mu je​dy​nie w kil​ku biz​ne​so​wych lun​chach z klien​ta​mi w pię​cio​gwiazd​ko​-

wych re​stau​ra​cjach. – Tu​taj są lep​sze baj​gle – nie​śmia​ło wska​za​ła lo​kal po le​wej stro​nie. – Więc idzie​my! We wnę​trzu zna​leź​li sto​lik w przy​tul​nym ką​ci​ku pod oknem. Gdy pod​szedł do kon​tu​aru, by sta​nąć w ko​lej​ce i zło​żyć za​mó​wie​nie, po​my​śla​ła, że pew​nie dziw​nie się czu​je w tak przy​ziem​nej roli. Po​tem uśmiech​nę​ła się w du​chu, bo prze​cież na​wet on nie za​wsze był bo​ga​ty. Kie​dy wie​dzia​ła już, że zo​sta​nie przy​ję​ta do pra​cy, szu​ka​ła w in​ter​ne​cie ja​kich​kol​wiek in​for​ma​cji o swym przy​szłym sze​fie, ale ku jej zdzi​wie​niu zna​la​zła tyl​ko skrom​ny ar​ty​kuł dla mę​skie​go cza​so​pi​sma, z któ​re​go do​wie​dzia​ła się, że wy​wo​dził się z ro​dzi​ny ubo​gich emi​gran​tów i wy​cho​wy​wał się na przed​mie​ściach Syd​ney w osie​dlu miesz​kań so​cjal​nych. Jed​nak jego bli​skie ge​nial​ne​mu IQ uto​ro​wa​ło mu dro​gę do pro​gra​mów dla zdol​nych dzie​ci, a po​tem licz​nych gran​tów fi​nan​su​ją​cych szko​łę śred​nią i stu​dia, po któ​rych zdo​był zna​ne sty​pen​dium Rho​de​sa. Ar​ty​kuł ten przed​sta​wiał go jako przed​się​bior​cę z Syd​ney, dzia​ła​ją​ce​go na ryn​ku de​we​lo​per​skim i nie​ru​cho​mo​ści, nie wspo​mi​nał o żad​nych in​te​re​sach w An​glii ani o ro​dzi​nie czy przy​ja​cio​łach. Na​zy​wał go je​dy​nie jed​ną z naj​lep​szych „par​tii do wzię​cia” w Au​stra​lii. W mię​dzy​cza​sie Alex do​tarł do kasy. Har​riet zi​ry​to​wa​ło za​chwy​co​ne spoj​rze​nie pięk​nej ka​sjer​ki. Po chwi​li jesz​cze bar​dziej po​iry​to​wa​ła ją myśl, że za​cho​wu​je się, jak​by była o nie​go za​zdro​sna. Ja​kim pra​wem? No tak! Gdy przy​tu​lił ją w biu​rze, nie​świa​do​mie uwol​nił głę​bo​ko skry​wa​ne emo​cje na jego te​mat. A te​raz do​dat​ko​wo czu​ła się wy​róż​nio​na za​pro​sze​niem na kawę i spoj​rza​ła na nie​go no​wy​mi ocza​mi. Jak nie​daw​no na Dway​ne’a, gdy na​gle do​strze​gła wszyst​kie oczy​wi​ste man​ka​men​ty. W sze​fie Ark Pro​per​ties żad​na nor​mal​na ko​bie​ta nie po​tra​fi​ła​by do​strzec choć​by naj​mniej​sze​go nie​do​cią​gnię​cia, a tacy męż​czyź​ni nie na​da​ją się na mę​żów. A więc szu​kaj szczę​ścia, moja dro​ga, gdzie in​dziej. Alex Ko​ta​na nie jest dla cie​bie! – po​my​śla​ła.

Jak na złość sa​mej so​bie jed​nak, gdy wró​cił do sto​li​ka, po​wie​dzia​ła ja​do​wi​cie: – To ci się chy​ba zda​rza na okrą​gło! – Ale co? – spy​tał zmie​sza​ny. – Ka​sjer​ka naj​chęt​niej sama wsko​czy​ła​by ci na ta​lerz. Uśmiech​nął się. – Może i tak, nie​ste​ty nie jest w moim ty​pie. – Nie lu​bisz bru​ne​tek? – Kie​dy się te​raz nad tym za​sta​no​wi​ła, jego dwie ostat​nie dziew​czy​ny były blon​dyn​ka​mi. Po​pa​trzył na nią prze​cią​gle. Mia​ła na​dzie​ję, że nie wy​czuł za​zdro​ści. Gdy​by się zo​rien​to​wał, z pew​no​ścią mu​sia​ła​by się szyb​ko po​że​gnać ze swo​ją ka​rie​rą, któ​ra była dla niej – zwłasz​cza po roz​sta​niu z Dway​ne’em – naj​waż​niej​sza na świe​cie. – Prze​pra​szam – po​wie​dzia​ła ci​cho – nie po​win​nam ci za​da​wać oso​bi​stych py​tań. To nie moja spra​wa. Alex wzru​szył tyl​ko ra​mio​na​mi. – Nie ma pro​ble​mu. Sam za​raz za​dam ci oso​bi​ste py​ta​nie. – Tak? – Hej, Har​ry, chy​ba nie my​ślisz, że nie cie​ka​wi mnie, dla​cze​go ze​rwa​łaś z Dway​ne’em. Przy​pro​wa​dzi​łem cię tu​taj, że​byś mi mo​gła spo​koj​nie opo​wie​dzieć, z dala od wścib​skich spoj​rzeń i na​tręt​nych uszu, łącz​nie ze wszyst​ki​mi pi​kant​ny​mi szcze​gó​ła​mi. Har​riet wes​tchnę​ła. – Nie było żad​nych pi​kant​nych szcze​gó​łów. Tyl​ko pro​za ży​cia. – A więc nie od​kry​łaś na​gle, że był al​ko​ho​li​kiem albo nar​ko​ma​nem? – Oczy​wi​ście, że nie! – Nie wró​ci​łaś nie​spo​dzie​wa​nie do domu i nie za​sta​łaś go w łóż​ku ze swo​ją naj​lep​szą przy​ja​ciół​ką? – Nie! – To co, do cho​le​ry, zro​bił?! Har​riet wie​dzia​ła, że nie bę​dzie jej ła​two wy​tłu​ma​czyć, nie ry​zy​ku​jąc, że sama wyj​dzie na kom​plet​ną wa​riat​kę. Ale po​sta​no​wi​ła spró​bo​wać. Zresz​tą je​śli Alex jest cie​kaw, to nie od​pu​ści! – Po pro​stu nie nada​wał się na mo​je​go przy​szłe​go męża. – Aha – po​ki​wał gło​wą. – A już my​śla​łem, że za dużo grał

w gol​fa. Spoj​rza​ła na nie​go zdzi​wio​na. – Nie prze​szka​dzał mi wca​le ten jego golf. Cho​ciaż… mu​szę przy​znać, że nie czu​łam się faj​nie, gdy ku​pił bar​dzo dro​gi ze​staw ki​jów gol​fo​wych i tego sa​me​go dnia za​su​ge​ro​wał, że​bym ku​pi​ła uży​wa​ną su​kien​kę ślub​ną przez in​ter​net. Alex wy​trzesz​czył oczy. – Chciał, że​byś ku​pi​ła uży​wa​ną suk​nię ślub​ną? – Tak. Har​riet wy​da​wa​ło się, że szef za​czy​na coś na​praw​dę ro​zu​mieć. – Mój oj​ciec był ską​py, cho​ciaż miał pie​nią​dze – przy​zna​ła wsty​dli​wie. – Już jako na​sto​lat​ka po​przy​się​głam so​bie, że nie wyj​dę za ku​twę. – Zga​dzam się z tobą cał​ko​wi​cie! Ale czy na po​cząt​ku wa​szej zna​jo​mo​ści nie za​uwa​ży​łaś, że Dway​ne li​czył każ​dy grosz? – Nie, bo nie li​czył! Był inny. Wy​da​wał na mnie mnó​stwo pie​nię​dzy, za​bie​rał do naj​lep​szych re​stau​ra​cji, na naj​droż​sze kon​cer​ty… – Wiesz, fa​cet taki jak Dway​ne mu​siał się nie​źle na​bie​dzić, żeby zro​bić wra​że​nie na ta​kiej dziew​czy​nie. No i uda​ło się! Za​ko​cha​łaś się w nim, przy​ję​łaś oświad​czy​ny. A kie​dy już wło​żył ci pier​ścio​nek na pa​lec, od​pu​ścił. Mam ra​cję? – Nie​ste​ty tak. Ale co masz na my​śli, mó​wiąc o mnie „taka dziew​czy​na”? Alex za​śmiał się krzy​wo. – Za​wsze by​łaś przy nim „z wyż​szej pół​ki”. I nie cho​dzi tyl​ko o pre​zen​cję, ale o in​te​li​gen​cję i oso​bo​wość. Mu​siał się szyb​ko zo​rien​to​wać, że trze​ba się bę​dzie moc​no po​sta​rać, by zdo​być ser​ce pięk​nej Har​riet McKen​na! Jed​nak na tym nie ko​niec, gdy się chce być z kimś z in​nej ligi. Nie moż​na prze​stać wal​czyć. – Har​riet za​czer​wie​ni​ła się, nie wie​dząc, czy uznać to za kom​ple​ment, czy po​chleb​stwo, do któ​re​go cza​sa​mi ucie​kał się Alex przy klien​tach. – Po​wiedz więc, co prze​peł​ni​ło cza​rę go​ry​czy? Uży​wa​na suk​nia ślub​na czy coś jesz​cze? – Su​ge​stia na te​mat suk​ni z pew​no​ścią zro​bi​ła swo​je, zwłasz​cza że od dłuż​sze​go cza​su czu​łam się nie​szczę​śli​wa, bo wie​dzia​-

łam, że po​my​li​łam się co do Dway​ne’a. Nie był już tym sa​mym męż​czy​zną, w któ​rym się za​ko​cha​łam. Ro​bił się co​raz bar​dziej le​ni​wy, w domu i nie tyl​ko… – Masz na my​śli sy​pial​nię? A to idio​ta! Cie​ka​we, cze​go się spo​dzie​wał przy ta​kiej ko​bie​cie? – Nie mam po​ję​cia – przy​zna​ła po ci​chu, my​śląc jed​no​cze​śnie, że Alex z pew​no​ścią nie za​nie​dby​wał ko​biet w łóż​ku; ten czło​wiek skła​dał się z sa​me​go te​sto​ste​ro​nu! – Ale na pew​no nie spo​dzie​wał się, że od​wa​żę się ze​rwać za​rę​czy​ny. W pierw​szym mo​men​cie nie mógł uwie​rzyć… Gdy sta​ra​łam mu się wy​tłu​ma​czyć swo​je po​wo​dy, wpadł w fu​rię i za​czął mnie oskar​żać o róż​ne sza​lo​ne rze​czy. – O ja​kie na przy​kład? – Że już go nie ko​cham, bo za​ko​cha​łam się… w to​bie… tak jak​bym w ogó​le mo​gła zro​bić coś rów​nie głu​pie​go!

ROZDZIAŁ TRZECI Na​dej​ście bru​net​ki zza lady z ich za​mó​wie​niem nie mo​gło na​stą​pić w lep​szym mo​men​cie: Alex miał dzię​ki temu czas, by ukryć swą gwał​tow​ną re​ak​cję na ostat​nie sło​wa Har​riet, cho​ciaż wła​ści​wie zga​dzał się, że za​ko​chi​wa​nie się jest głu​pie. Jed​nak usły​szeć coś ta​kie​go z ust wła​snej asy​stent​ki i to na swój te​mat? To zu​peł​nie inna hi​sto​ria. Gdy więc pięk​na ciem​no​wło​sa dziew​czy​na po​chy​li​ła się nad nim z tacą, ob​da​rzył ją jed​nym ze swych naj​bar​dziej uwo​dzi​ciel​skich uśmie​chów nie dla​te​go, że miał ocho​tę, ale by pod​bu​do​wać swo​je ego. Zresz​tą rze​czy​wi​ście nie była w jego ty​pie, oka​zy​wa​ła zbyt dużo ule​gło​ści, co mo​gło nie być szcze​re. Wo​lał nie​za​leż​ne, udu​cho​wio​ne ko​bie​ty, któ​re nie mia​ły w so​bie nic z pod​ry​wa​czek ani na​cią​ga​czek. Nie​ste​ty Har​riet już i tak wy​glą​da​ła na po​iry​to​wa​ną. – Tak, wiem! – po​sta​no​wił wy​prze​dzić jej ko​men​tarz. – To mi się zda​rza przez cały czas! Ale ta pani tu​taj na​dal nie jest w moim ty​pie. – Może wo​bec tego nie po​wi​nie​neś z nią flir​to​wać? – A może ty mo​gła​byś pre​cy​zyj​niej okre​ślić, dla​cze​go za​ko​cha​nie się we mnie by​ło​by aż ta​kie głu​pie? Nie od​po​wie​dzia​ła od razu. Po​wo​li do​sy​py​wa​ła cu​kru do kawy. – Ni​g​dy nie po​wie​dzia​łam, że za​ko​cha​nie się w to​bie by​ło​by głu​pie, Alex. Po​wie​dzia​łam tyl​ko, że ja nie mo​gła​bym zro​bić nic bar​dziej głu​pie​go. – A czy ze​chcia​ła​byś to wy​ja​śnić? – brnął da​lej. – Czy​li mam ci przy​po​mnieć, że je​stem two​ją oso​bi​stą asy​stent​ką! Mu​siał po​kor​nie przy​znać, że był to do​sko​na​ły ar​gu​ment, któ​re​go w ogó​le nie wziął pod uwa​gę. – Punkt dla cie​bie. A za​tem nie ma in​nych prze​ciw​wska​zań?

Zmie​rzy​ła go bez​li​to​snym wzro​kiem. Nie znał ta​kiej Har​riet i chy​ba nie chciał po​zna​wać. Wo​lał swą zwy​kłą, ide​al​ną asy​stent​kę, któ​ra ni​g​dy nie na​rze​ka​ła, nie kry​ty​ko​wa​ła i za​wsze bez dys​ku​sji wy​ko​ny​wa​ła wszel​kie po​le​ce​nia. – Za​po​mnia​łeś o baj​glu i o ka​wie – zwró​ci​ła mu te​raz uwa​gę lo​do​wa​tym to​nem – a sam wiesz naj​le​piej, jak nie​na​wi​dzisz chłod​na​wej lury. – Jesz​cze bar​dziej nie​na​wi​dzę, gdy nie od​po​wia​da się na moje py​ta​nia – burk​nął. Har​riet świet​nie zda​wa​ła so​bie spra​wę, że ura​zi​ła sze​fa. Na​praw​dę nie​po​trzeb​nie po​wtó​rzy​ła oskar​że​nia Dway​ne’a. Te​raz bę​dzie mu​sia​ła ja​koś de​li​kat​nie z tego wy​brnąć. – Bo wi​dzisz… – za​czę​ła dużo de​li​kat​niej​szym i za​ra​zem obo​jęt​nym to​nem. – Parę lat temu uświa​do​mi​łam so​bie, że je​że​li chcę mieć męża i dzie​ci, a nie ukry​wam, że chcę, to mu​szę prze​stać się uma​wiać na rand​ki z pew​nym ty​pem męż​czyzn. – Cie​ka​we ja​kim? – wtrą​cił nie​cier​pli​wie. – No… two​im. – Moim? – Po​zwól, że wy​ja​śnię. Oczy​wi​ście nie cho​dzi o cie​bie, bo ty je​steś na​praw​dę wy​jąt​ko​wy, ale… Pew​nie pa​mię​tasz, że od​kąd je​stem w Syd​ney, pra​cu​ję w nie​ru​cho​mo​ściach. Za​zwy​czaj dziew​czy​ny w mo​jej sy​tu​acji spo​ty​ka​ją się z ko​le​ga​mi z pra​cy, więc oczy​wi​ście rand​ko​wa​łam z agen​ta​mi nie​ru​cho​mo​ści, z któ​rych każ​dy był wy​so​ki, przy​stoj​ny, miał nie​złą gad​kę i nie za bar​dzo wie​dział, co to wier​ność. – Okej, mów da​lej – prze​rwał jej Alex dużo spo​koj​niej​szym to​nem. – Gdy skoń​czy​łam dwa​dzie​ścia sie​dem lat, uzna​łam, że z ta​ki​mi męż​czy​zna​mi tra​cę tyl​ko czas. Wte​dy usia​dłam i na​pi​sa​łam so​bie li​stę, cze​go spo​dzie​wam się po przy​szłym mężu. – Li​stę? – Mo​żesz się śmiać do woli! Emi​ly za​wsze się z tego śmie​je! – Emi​ly to two​ja sio​stra? – Nie. Przy​ja​ciół​ka. Uczy an​giel​skie​go. Po​zna​ła mnie z Dway​ne’em.

– Wła​śnie się za​sta​na​wia​łem, jak się po​zna​li​ście. Bo nie pa​so​wa​li​ście mi do sie​bie. No ale wi​dać, że na po​cząt​ku mu​siał speł​niać kry​te​ria z li​sty ocze​ki​wań. Har​riet wes​tchnę​ła. – Do​pó​ki nie za​miesz​ka​li​śmy ra​zem. Wte​dy po​ka​zał swe praw​dzi​we ob​li​cze. Naj​pierw speł​niał przy​naj​mniej trzy pierw​sze po​stu​la​ty. Ale​xa cał​ko​wi​cie po​chło​nę​ły roz​wa​ża​nia o li​ście Har​riet. Śmie​szy​ła go ta kon​cep​cja, choć sam, uma​wia​jąc się na rand​ki, nie​wąt​pli​wie do​bie​rał dziew​czy​ny we​dług ja​kie​goś klu​cza. Na pew​no mu​sia​ły być koło dwu​dziest​ki, ład​ne i wy​lu​zo​wa​ne. – Opo​wiedz mi o swo​jej li​ście – po​pro​sił. – Ale obie​caj, że nie bę​dziesz się śmiał. – Nie będę, obie​cu​ję! – No do​brze. Więc pierw​szy wy​móg brzmi: „ma nie być ani za wy​so​ki, ani za ni​ski”. Oczy​wi​ście wy​so​ki wzrost jest za​le​tą, ale zbyt wy​so​cy męż​czyź​ni są czę​sto aro​ganc​cy, a zbyt ni​scy mogą mieć kom​plek​sy. Alex po​my​ślał, że przy swo​ich po​nad stu dzie​więć​dzie​się​ciu cen​ty​me​trach praw​do​po​dob​nie ła​pie się do ka​te​go​rii „za wy​so​ki”. – Uwa​żasz mnie za aro​ganc​kie​go? – za​py​tał. – Odro​bi​nę, ale w zno​śny spo​sób. – Uff. Wy​móg dru​gi? – Nie może być zbyt przy​stoj​ny ani też zbyt brzyd​ki. Tu Dway​ne ze swo​ją prze​cięt​no​ścią pa​so​wał jak ulał. A on? Bądź​my szcze​rzy, nie​ste​ty jego Har​riet przy​pi​sa​ła​by do ka​te​go​rii „zbyt przy​stoj​ny”. – A wy​móg trze​ci? – Ma nie być ani za bo​ga​ty, ani za bied​ny. – No tak. Ten wy​móg z pew​no​ścią na do​bre prze​kre​ślał w mnie​ma​niu Har​riet moż​li​wość umó​wie​nia się z nim na rand​kę. Zresz​tą on też mu​siał​by być zu​peł​nie sza​lo​ny, by brać coś ta​kie​go pod uwa​gę. A jed​nak… gdy po​pa​trzył w jej wiel​kie, piw​ne oczy uświa​do​mił so​bie, że o ni​czym in​nym nie ma​rzy.

Ale prze​cież… skąd w ogó​le taki po​mysł?! Przede wszyst​kim to au​to​de​struk​cja, poza tym Har​riet rów​nież nie za bar​dzo pa​su​je do jego klu​cza do​bo​ru dziew​czyn. Naj​gor​sze jed​nak, że gdy się po​waż​nie nad tym za​sta​no​wił, to mu​siał przy​znać sam przed sobą, że pra​gnął się z nią spo​tkać pry​wat​nie od dnia, w któ​rym ją za​trud​nił, choć za​wsze była stu​pro​cen​to​wo pro​fe​sjo​nal​na, w nie​na​gan​nych asek​su​al​nych ko​stiu​mach i ugrzecz​nio​nym koku. Wy​da​wa​ło mu się, że tyl​ko buj​ne, moc​no błysz​czą​ce usta zdra​dza​ją praw​dzi​wą na​tu​rę jego ide​al​nej asy​stent​ki. Od​su​wał jed​nak od sie​bie wszyst​kie nie​do​zwo​lo​ne my​śli, do​pó​ki była bez​piecz​nie za​rę​czo​na. Te​raz czuł, że de​mo​ny się zbu​dzi​ły. Na szczę​ście na​dal wszel​kie po​ku​sy po​zo​sta​wa​ły w sfe​rze ma​rzeń, a w re​alu Har​riet nie bę​dzie mu​sia​ła go upo​ka​rzać od​rzu​ce​niem z po​wo​du wzro​stu, wy​glą​du i bo​gac​twa. Na​gle ro​ze​śmiał się w spo​sób cał​kiem nie​kon​tro​lo​wa​ny. – Obie​cy​wa​łeś się nie śmiać! – zbesz​ta​ła go. – Tak, prze​pra​szam, po pro​stu nie mo​głem się już dłu​żej po​ha​mo​wać. – W ta​kim ra​zie nie zdra​dzę ci resz​ty kry​te​riów, bo nie chcę, że​byś umarł ze śmie​chu. – Bar​dzo słusz​na uwa​ga. Za​cho​waj​my to na kie​dy in​dziej i wra​caj​my do pra​cy.

ROZDZIAŁ CZWARTY Har​riet wes​tchnę​ła cięż​ko, kie​dy usia​dła za biur​kiem i włą​czy​ła kom​pu​ter. Nie mia​ła naj​mniej​szej ocho​ty na po​wrót do rze​czy​wi​sto​ści, tym bar​dziej do biu​ra. Wy​pi​cie kawy z sze​fem spra​wi​ło jej ogrom​ną ra​dość i wca​le nie mia​ła mu za złe, że wy​śmie​wał się z li​sty kry​te​riów na ide​al​ne​go męża. Sama wie​dzia​ła już, że ta​kie stra​te​gie nie przy​no​szą za​mie​rzo​ne​go skut​ku w praw​dzi​wym ży​ciu, po​dob​nie zresz​tą jak for​mu​la​rze, któ​re w por​ta​lach rand​ko​wych mają do​pro​wa​dzić do spo​tka​nia ide​al​nych kan​dy​da​tów. Po​wo​li go​dzi​ła się za​rów​no z my​ślą, że ko​bie​ty za​zwy​czaj po​ślu​bia​ły męż​czyzn, któ​rych po​zna​wa​ły w pra​cy, jak i z tym, że wszyst​kie jej ko​le​żan​ki mia​ły od daw​na part​ne​rów. Była oczy​wi​ście świa​do​ma, że mał​żeń​stwo i ma​cie​rzyń​stwo to nie je​dy​ne moż​li​we dro​gi do osią​gnię​cia szczę​ścia czy speł​nie​nia, jed​nak dla niej tak – zwłasz​cza gdy to​wa​rzy​szy​ła im ka​rie​ra. Tak, wła​śnie. Bo Har​riet pra​gnę​ła wszyst​kie​go jed​no​cze​śnie i chy​ba tu po​peł​nia​ła błąd. A kie​dy za rok o tej po​rze prze​kro​czy trzy​dziest​kę, bę​dzie jesz​cze trud​niej. Może nie na​le​ża​ło tak szyb​ko po​zby​wać się Dway​ne’a, tyl​ko po​sta​rać się za​ak​cep​to​wać jego nie​do​cią​gnię​cia? W tym mo​men​cie roz​wa​ża​nia Har​ry zo​sta​ły bru​tal​nie prze​rwa​ne po​ja​wie​niem się Ale​xa, któ​ry przy​siadł na jej biur​ku i nie​bez​piecz​nie się po​chy​lił. – A te​raz parę spraw, o któ​rych za​po​mnia​łem rano. Po pierw​sze, za​re​zer​wu​jesz mi lot do Me​dio​la​nu, tak że​bym zna​lazł się tam dwu​dzie​ste​go dzie​wią​te​go lip​ca. – Do Me​dio​la​nu? – po​wtó​rzy​ła bez​myśl​nie, zu​peł​nie za​po​mi​na​jąc, że asy​stent​ki wy​ko​nu​ją po​le​ce​nia, nie ana​li​zu​jąc ich. – Ow​szem, do Me​dio​la​nu. We Wło​szech. Je​den z mo​ich naj​lep​szych przy​ja​ciół z Oxfor​du bie​rze ślub trzy​dzie​ste​go pierw​sze​-

go. Ka​za​no mi się tam sta​wić dwa dni wcze​śniej, żeby mi do​brać od​po​wied​ni ubiór. Dru​gi druż​ba oba​wia się, że mógł​bym się zja​wić na uro​czy​sto​ści w dżin​sach i pod​ko​szul​ku. Har​riet za​nie​mó​wi​ła z wra​że​nia. Jej szef na wszel​kich ofi​cjal​nych oka​zjach po​ja​wiał się za​zwy​czaj w olśnie​wa​ją​cych smo​kin​gach. Jak ktoś mógł go po​dej​rze​wać o taki brak wy​czu​cia? – Ależ to ża​ło​sne, je​steś za​wsze jed​nym z naj​le​piej ubra​nych biz​nes​me​nów. – Nie wi​dzia​łaś mnie, kie​dy za​ci​skam pasa… Je​re​my tak. – Je​re​my? – Dru​gi druż​ba i praw​do​po​dob​nie je​den z naj​le​piej ubra​nych play​boy​ów w Lon​dy​nie. – Twój bli​ski przy​ja​ciel jest play​boy​em? – Cią​gnie swój do swe​go… – Prze​cież nie je​steś wca​le play​boy​em! Po pro​stu wy​bie​rasz so​bie nie​wła​ści​we dziew​czy​ny. Żad​na nie prze​trwa​ła, bo są nud​ne, więc szyb​ko się nimi mę​czysz. Alex przyj​rzał się uważ​nie swo​jej ide​al​nej asy​stent​ce. Jak​by czy​ta​ła mu w my​ślach. Nie wie​dzia​ła tyl​ko, że o to do​kład​nie mu cho​dzi. Nie był wca​le nie​szczę​śli​wy, choć po praw​dzie znu​dzi​ły mu się rand​ki z mło​dy​mi, głu​piut​ki​mi dziew​czyn​ka​mi. Nie​ocze​ki​wa​nie za​tę​sk​nił za głęb​szą re​la​cją z doj​rzal​szą ko​bie​tą. Po po​ran​nej ka​wie z Har​riet czuł całą gamę pra​wie nie​zna​nych emo​cji, mie​szan​kę iry​ta​cji, roz​ba​wie​nia i pod​nie​ce​nia, nad któ​ry​mi nie mógł za​pa​no​wać. Pod byle po​zo​rem przy​bie​gał do biur​ka asy​stent​ki, żeby za​mie​nić z nią słów​ko. Wie​dział już, że nie za​pa​nu​je nad swym po​żą​da​niem, i po​dej​rze​wał, że nie​ste​ty nie zo​sta​nie od​rzu​co​ny. Chciał po​sma​ko​wać sek​su z tą ko​bie​tą, nie żad​ne​go związ​ku. Może po​wi​nien był czuć do sie​bie za to obrzy​dze​nie? Może. Jed​nak nie czuł. Chciał do​brej za​ba​wy i miał ocho​tę roz​we​se​lić odro​bi​nę Har​ry. Mu​siał tyl​ko zna​leźć wła​ści​wy spo​sób, by jej to za​pro​po​no​wać, nie ra​niąc uczuć. Ry​zy​ko​wał rów​nież, że oka​że się służ​bist​ką, lecz ta​kie ry​zy​ko był go​tów po​nieść, bo bar​dzo go fa​scy​no​wa​ła. Po​pa​trzył więc znów na nią prze​cią​gle i dwu​znacz​nie, szu​ka​jąc po​twier​dze​nia swych po​dej​rzeń co do ich wza​jem​ne​go za​in​-

te​re​so​wa​nia. Ku jego ra​do​ści Har​riet istot​nie za​czer​wie​ni​ła się pod wpły​wem jego spoj​rze​nia. – Mój wy​jazd do Włoch nie mógł wy​paść w mniej do​god​nym mo​men​cie – po​skar​żył się nie​win​nym gło​sem. – Je​śli pro​jekt z po​lem gol​fo​wym ma wy​pa​lić do Bo​że​go Na​ro​dze​nia, ktoś musi go do​glą​dać przy​naj​mniej raz w ty​go​dniu. I nie​ste​ty bę​dziesz to mu​sia​ła być ty! – Ja? – zdzi​wi​ła się. – Sły​sza​łem nie​raz, że gdy trze​ba, nie​źle so​bie ra​dzisz z na​szy​mi pod​wy​ko​naw​ca​mi. – Ale prze​cież ktoś jest tam już maj​strem czy kie​row​ni​kiem bu​do​wy? – Oczy​wi​ście, ale na​wet naj​lep​szy pra​cow​nik może so​bie od​pu​ścić, je​śli nie ma nad sobą bata, czy​li pra​cu​je z dala od sze​fo​stwa. Gdy​bym tam cią​gle nie jeź​dził, za​rę​czam ci, że by​li​by​śmy spóź​nie​ni jesz​cze bar​dziej, niż je​ste​śmy. – Je​śli tak uwa​żasz – przy​tak​nę​ła bez prze​ko​na​nia. – Po​my​śla​łem, że zdą​żył​bym cię tam jesz​cze wpro​wa​dzić przed swo​im wy​jaz​dem. Po​jedź​my do nich w pią​tek i zo​stań​my do so​bo​ty, może na​wet do nie​dzie​li. Tyl​ko żad​nych przy​god​nych mo​te​li. Za​re​zer​wuj nam dwu​po​ko​jo​wy apar​ta​ment z wi​do​kiem na mo​rze i bal​ko​nem w ku​ror​cie pię​cio​gwiazd​ko​wym w Coffs Har​bo​ur. To pół go​dzi​ny sa​mo​cho​dem od pola gol​fo​we​go. Przy oka​zji nie​da​le​ko oce​anu. No i oczy​wi​ście sprawdź, czy mają po​rząd​ną re​stau​ra​cję. Obo​je za​słu​ży​li​śmy na małą od​mia​nę!

ROZDZIAŁ PIĄTY Har​riet nie wie​dzia​ła, jak za​re​ago​wać. Do tej pory tyl​ko raz wy​je​cha​ła z sze​fem w de​le​ga​cję. Byli w Gold Co​ast, żeby się spo​tkać z pew​nym ja​poń​skim mi​liar​de​rem za​in​te​re​so​wa​nym po​lem gol​fo​wym. Po​le​cie​li tam sa​mo​lo​tem, na miej​scu po​dró​żo​wa​li osob​ny​mi tak​sów​ka​mi, nie mó​wiąc już o po​ko​jach ho​te​lo​wych. Na myśl o no​co​wa​niu w tym sa​mym apar​ta​men​cie czu​ła wy​łącz​nie jed​no: wszech​ogar​nia​ją​cą pa​ni​kę! Jesz​cze wczo​raj nie wie​rzy​ła​by, że Alex mógł​by chcieć ją po​de​rwać. Ale po wspól​nej ka​wie i roz​mo​wach wszyst​ko mo​gło się zda​rzyć. Z re​gu​ły męż​czyź​ni uwa​ża​li ją za atrak​cyj​ną. Cze​muż by szef miał my​śleć ina​czej, zwłasz​cza te​raz, gdy wie​dział, że roz​sta​ła się z na​rze​czo​nym. Nie​ste​ty rów​nież i ona nie była z ka​mie​nia. Od za​wsze ro​bi​li na niej wra​że​nie wy​so​cy, przy​stoj​ni lu​dzie suk​ce​su. Nie po​tra​fi​ła się wy​zbyć tej sła​bo​ści. A te​raz… No​co​wa​nie z nim w jed​nym apar​ta​men​cie było wy​łącz​nie pro​sze​niem się o kło​po​ty, któ​rych na​praw​dę nie po​trze​bo​wa​ła. Po​trze​bo​wa​ła tyl​ko swo​jej do​brze płat​nej pra​cy, bo zo​sta​ła sama z kre​dy​tem hi​po​tecz​nym. A ro​mans z sze​fem mógł do​pro​wa​dzić je​dy​nie do utra​ty sta​no​wi​ska. – Bar​dzo ci dzię​ku​ję za pro​po​zy​cję, ale mam pew​ne zo​bo​wią​za​nia na nie​dzie​lę i nie mogę wy​je​chać na dwa dni – po​wie​dzia​ła pew​nym to​nem, cho​ciaż wie​dzia​ła, że Alex nie zno​si od​mo​wy. – Mówi się trud​no – od​po​wie​dział obo​jęt​nie. A więc jest na​dzie​ja, że wy​du​ma​ła so​bie jego pla​ny uwie​dze​nia jej. Gdy​by mógł znów stać jej się zu​peł​nie obo​jęt​ny! Się​gnę​ła po dłu​go​pis, uda​jąc, że po​chło​nę​ło ją ro​bie​nie no​ta​tek. – A więc za​bio​rę się od razu za obie re​zer​wa​cje. Za​kła​dam, że do Me​dio​la​nu le​cisz pierw​szą kla​są. A na kie​dy re​zer​wo​wać po​wrót? – Tego wła​śnie nie wiem i dla​te​go się de​ner​wu​ję. Przy​pusz​-

czal​nie zo​sta​nę ze dwa dni z Je​re​mym w Lon​dy​nie, któ​ry jest przy​jem​ny w środ​ku lata… Naj​le​piej za​łatw mi bi​let w jed​ną stro​nę, a już sam się będę mar​twił o po​wrót. – Ja​sne… czy​li po​zo​sta​je obej​rzeć apar​ta​men​ty nad oce​anem… z bal​ko​nem. Cho​ciaż wąt​pię, że​by​śmy z nie​go dużo ko​rzy​sta​li w środ​ku zimy… – Pew​nie nie, ale lu​bię apar​ta​men​ty z bal​ko​na​mi, bo lu​bię prze​strzeń i świa​tło. – Ro​zu​miem… – od​po​wie​dzia​ła, wpa​tru​jąc się w ekran kom​pu​te​ra. – Wi​dzę chy​ba coś od​po​wied​nie​go, ku​rort Pa​ci​fic View, na po​łu​dnie od Coffs Har​bo​ur, mają tam apar​ta​men​ty z ol​brzy​mi​mi ba​lo​na​mi, z wi​do​kiem na oce​an. – A inne rze​czy? – We​wnętrz​ny ba​sen, si​łow​nia, dwie re​stau​ra​cje: bi​stro i tra​dy​cyj​na. Re​zer​wo​wać? – Ab​so​lut​nie i jesz​cze jed​no… może le​piej za​cho​waj​my ten wy​jazd w ta​jem​ni​cy, zwłasz​cza przed Au​drey. Sa​dząc po tym, jak za​re​ago​wa​ła rano, wi​dząc nas ra​zem, mo​gła​by za​cząć wy​cią​gać po​chop​ne wnio​ski. A chy​ba nie po​trzeb​ne nam plot​ki? – Ja​sne, że nie, sze​fie. Sło​wo har​ce​rza. – Grzecz​na dziew​czyn​ka – rzu​cił pod no​sem na od​chod​nym. Har​riet z tru​dem po​wstrzy​ma​ła gło​śny śmiech. Bo na​gle po​my​śla​ła, że raz w ży​ciu ma ocho​tę nie być grzecz​ną dziew​czyn​ką, tyl​ko bar​dzo nie​grzecz​ną asy​stent​ką. Z Ale​xem! Gdy była w trak​cie do​ko​ny​wa​nia obu re​zer​wa​cji, do biu​ra nie​ocze​ki​wa​nie wszedł ku​rier z wiel​kim bu​kie​tem kwia​tów i wy​jąt​ko​wo głup​ko​wa​tym uśmiesz​kiem. – Ktoś tu ma chy​ba szczę​ście! – oznaj​mił nie​mą​drze. W pierw​szej chwi​li za​drża​ła, bo po​my​śla​ła, że kwia​ty mo​gły​by teo​re​tycz​nie po​cho​dzić od Dway​ne’a. Jed​nak de​dy​ka​cja wy​ja​śni​ła wszyst​ko i au​ten​tycz​nie ją wzru​szy​ła, a szcze​ry do​pi​sek roz​ba​wił. Na ma​lut​kim bi​le​ci​ku wid​niał ele​ganc​ki od​ręcz​ny na​pis: „Z na​dzie​ją, że wkrót​ce po​czu​jesz się le​piej i z wy​ra​za​mi przy​wią​za​nia od Au​drey. PS Ten idio​ta od po​cząt​ku nie był cie​bie wart!”. Po wyj​ściu ku​rie​ra Har​riet, nie​wie​le my​śląc, po​pę​dzi​ła po​dzię​ko​wać Au​drey.

– Kwia​ty za​wsze po​pra​wia​ją mi sa​mo​po​czu​cie – przy​zna​ła re​cep​cjo​nist​ka. – Po​dob​nie jak kie​li​szek wina. Pój​dziesz ze mną po pra​cy na drin​ka? – Z przy​jem​no​ścią – od​par​ła Har​riet; bra​ko​wa​ło jej nor​mal​ne​go to​wa​rzy​stwa. – Po​win​naś też cza​sem wyjść w pią​tek z nami wszyst​ki​mi. – Z wiel​ką chę​cią, cho​ciaż w ten pią​tek wy​jeż​dżam z sze​fem na bu​do​wę pola gol​fo​we​go. Mam po​znać maj​stra i kie​row​ni​ka bu​do​wy, za​nim Alex wy​je​dzie do Eu​ro​py. – Ależ to da​le​ko. Bę​dzie​cie chy​ba mu​sie​li prze​no​co​wać. – Oba​wiam się, że tak, ale na szczę​ście po dro​dze jest mnó​stwo mo​te​li. Wiesz, le​piej już wró​cę, bo za​raz tu wpad​nie, jak tyl​ko zo​ba​czy pu​ste biur​ko. – Nie chcia​ła​bym wy​ko​ny​wać two​ich obo​wiąz​ków – skrzy​wi​ła się Au​drey. – Skąd bie​rzesz do nie​go cier​pli​wość? – Prze​wró​ci​ła ze współ​czu​ciem ocza​mi. – Mnie to nie prze​szka​dza – po​wie​dzia​ła zgod​nie z praw​dą Har​riet. Na​wet to lu​bię, po​my​śla​ła w du​chu. Wie​dzia​ła jed​nak, że resz​ta per​so​ne​lu pa​trzy krzy​wo, gdy trze​ba bie​gać dla sze​fa po baj​gle, ku​po​wać pre​zen​ty jego ro​dzi​nie czy za​ła​twiać mu pral​nię. Gdy Har​riet zna​la​zła się z po​wro​tem w biu​rze, po​czu​ła, że piąt​ko​wy wy​jazd wca​le jej nie prze​ra​ża. Jest sin​giel​ką od nie​daw​na i po pro​stu musi się na nowo przy​zwy​cza​ić, że pra​cu​je dla przy​stoj​ne​go sze​fa. Za ja​kiś czas, gdy znów się z kimś zwią​że, nie bę​dzie jej prze​ra​żać biz​nes​men z tej pół​ki co Alex. O wil​ku mowa! – Mam na​dzie​ję, że te kwia​ty to nie ko​lej​ny do​wód na głu​po​tę two​je​go by​łe​go na​rze​czo​ne​go?! – wy​krzyk​nął Alex, po​ja​wia​jąc się w biu​rze, nie wia​do​mo skąd. – Nie. Są od Au​drey! Czyż to nie słod​kie? – Nie​by​wa​le słod​kie. Po​słu​chaj, Har​riet, mu​szę wyjść. Ro​dzin​na awa​ria. Stój na stra​ży, do​pó​ki nie wró​cę. Po​pa​trzy​ła nie​pew​nie za od​cho​dzą​cym, nie wie​dząc, co miał na my​śli, bo ni​g​dy nie zwie​rzał się ze swej sy​tu​acji ro​dzin​nej. Wie​dzia​ła tyl​ko, że ma ojca i star​szą sio​strę z dwój​ką dzie​ci, bo ku​po​wa​ła dla nich pre​zen​ty gwiazd​ko​we.

Znów ze stra​chem przy​po​mnia​ła so​bie o piąt​ko​wym wy​jeź​dzie, ale po chwi​li uśmiech​nę​ła się, spoj​rzaw​szy na ko​lo​ro​we kwia​ty.

ROZDZIAŁ SZÓSTY Do​jazd z cen​trum do domu Sary w North Rocks za​zwy​czaj za​bie​rał Ale​xo​wi oko​ło go​dzi​ny, a sy​tu​acja na dro​gach po​gar​sza​ła się z roku na rok nie​za​leż​nie od dłu​go​ści ko​lej​nych nowo wy​bu​do​wa​nych od​cin​ków au​to​strad. Jed​nak gdy na​resz​cie za​par​ko​wał pod wil​lą, któ​rą ku​pił sio​strze parę lat wcze​śniej, nie był wście​kły z po​wo​du kor​ków. Coś zu​peł​nie in​ne​go wy​pro​wa​dza​ło go z rów​no​wa​gi. Zgrzy​ta​jąc ze zło​ści zę​ba​mi, wy​sko​czył z auta i jak bu​rza mi​nął bra​mę, a po​tem głów​ne wej​ście, po czym skie​ro​wał się na tyły oka​za​łe​go bu​dyn​ku. Tam znaj​do​wa​ły się drzwi do ma​łe​go, dwu​po​ko​jo​we​go, osob​ne​go apar​ta​men​tu, któ​ry zaj​mo​wał ich oj​ciec, bez​u​ży​tecz​ny pi​ja​czy​na, przy​gar​nię​ty przez Sarę, od​rzu​co​ny przez syna, nie​ma​ją​ce​go już do nie​go cier​pli​wo​ści. I tym ra​zem Alex zja​wił się tu wy​łącz​nie na proś​bę sio​stry. Sara cze​ka​ła w wej​ściu i jak zwy​kle za​sko​czy​ła go nie​wia​ry​god​nym po​do​bień​stwem do zmar​łej mat​ki. Wi​dy​wa​li się nie​zbyt czę​sto, dla​te​go za​wsze my​ślał o tym na nowo: obie były drob​ne i ciem​no​wło​se, lecz oczy mia​ły ja​sno​nie​bie​skie. Je​śli cho​dzi o na​tu​rę, od​zna​cza​ły się po​dob​ną siłą cha​rak​te​ru. Ko​chał sio​strę z ca​łe​go ser​ca i zro​bił​by dla niej wszyst​ko, nie prze​pa​dał jed​nak za jej mę​żem, Ver​no​nem, któ​ry zda​wał się z nie​chę​cią trak​to​wać rze​czy, któ​re Alex ku​po​wał jego ro​dzi​nie. Z dru​giej stro​ny, wy​trzy​my​wał pod jed​nym da​chem ze swym bar​dzo kło​po​tli​wym te​ściem – więc nie mógł być do koń​ca zły! – w za​mian za co miał opła​co​ne raty i prąd. – I gdzie on jest? – wark​nął Alex to​nem nie​wró​żą​cym nic do​bre​go. – Na pod​ło​dze w sy​pial​ni. – Sara wska​za​ła mu dro​gę. Wi​dok ojca na dy​wa​nie za​wsze wpę​dzał go w de​pre​sję, nie tyl​ko dla​te​go, że star​szy pan był kom​plet​nie pi​ja​ny, ale z po​wo​du zmia​ny jego wy​glą​du, oneg​daj bar​dzo przy​stoj​ne​go męż​czy​-

zny. To po ojcu odzie​dzi​czył wzrost, bu​do​wę i szo​pę blond wło​sów. – O rany… – jęk​nął – i cóż my zno​wu z nim zro​bi​my? – Alex, to nie jego wina – wy​szep​ta​ła ze zwy​kłym współ​czu​ciem Sara. – Roz​pił się, bo chciał za​po​mnieć. Nie umie prze​stać. To cho​ro​ba. – Zgo​da, ale po​wi​nien się wo​bec tego zgo​dzić na od​wyk i le​cze​nie. Szko​da, że nie moż​na go przy​mu​sić. – Nie​ste​ty. Musi chcieć. Chodź, prze​nie​sie​my go na łóż​ko. Dla mnie jest za cięż​ki, dru​gi raz nie uszko​dzę so​bie krę​go​słu​pa. – Czy​li już raz to zro​bi​łaś? – Tak. Cie​bie nie było i nie chcia​łam pro​sić Ver​no​na. – Na​stęp​nym ra​zem, Saro, wzy​waj ka​ret​kę. Alex z ła​two​ścią wcią​gnął ojca na tap​czan i przyj​rzał mu się z nie​sma​kiem. Na​le​ża​ło szyb​ko coś z tym wszyst​kim zro​bić! I nie cho​dzi tyl​ko o ką​piel, prze​bra​nie i ko​lej​ną głu​pią gad​kę. Sio​stra nie może być z tym sama przez więk​szość cza​su. To nie fair. – Alex, mu​szę iść do pra​cy! Sara była pie​lę​gniar​ką, pra​co​wa​ła na on​ko​lo​gii. I ona, i on do​ko​na​li wy​bo​ru za​wo​do​we​go pod wpły​wem przed​wcze​snej i zu​peł​nie nie​po​trzeb​nej śmier​ci mat​ki. Wy​bo​rem, ja​kie​go do​ko​nał ich czci​god​ny oj​ciec, było za​pić się na śmierć. – Idź, zo​sta​nę z nim. – To cu​dow​nie, dzię​ki. I wiesz… on na​praw​dę so​bie nie ra​dzi, cho​ciaż się sta​ra. Cza​sa​mi nie tknie al​ko​ho​lu ty​go​dnia​mi. Jak jest pi​ja​ny, nie po​zwa​lam mu się zbli​żać do dzie​ci. Cho​dzi na spo​tka​nia AA. Nie​ste​ty w ze​szłym ty​go​dniu była rocz​ni​ca śmier​ci mamy. Zna​la​złam go na jej gro​bie, za​le​wał się łza​mi. Po​tem po​szedł w tan​go. Alex wzru​szył ra​mio​na​mi. Oj​ciec za​wsze był dość sła​by, gło​wą ro​dzi​ny była zde​cy​do​wa​nie mat​ka. Ko​cha​li się bar​dzo, on ją uwiel​biał, a ona zbie​ra​ła go, gdy wpa​dał w de​pre​sję, ale dzia​ło się to nie​ste​ty bar​dzo czę​sto. Wszy​scy spo​dzie​wa​li się, że tata nie prze​trwa jej śmier​ci. Hi​sto​ria ro​dzi​ców upew​ni​ła Ale​xa w tym, że na​le​ży się trzy​mać z dala od mał​żeń​stwa i zbyt​nie​go an​ga​żo​wa​nia się emo​cjo​-

nal​ne​go. Nie chciał ni​ko​go ko​chać tak ob​se​syj​nie, jak ich oj​ciec mamę. – Zmu​szę go do ką​pie​li i je​dze​nia. Coś mu prze​pio​rę. No i po​sta​ram się po​roz​ma​wiać po​waż​nie o od​wy​ku. Mam pew​ne zna​jo​mo​ści w Ar​mii Zba​wie​nia, a oni pro​wa​dzą bar​dzo do​bre ośrod​ki. – By​ło​by świet​nie… dzię​ku​ję ci, ko​cha​ny bra​cisz​ku – po​wie​dzia​ła Sara na od​chod​nym, uści​ska​ła go ser​decz​nie i po​śpiesz​nie ru​szy​ła do wyj​ścia. I tak oto Alex zo​stał sam na sam z oj​cem i swy​mi po​nu​ry​mi my​śla​mi. Nie do​ty​czy​ły one jed​nak taty… To Har​riet była te​ma​tem za​du​my Ale​xa. Co​raz bar​dziej się oba​wiał, że rand​ka z asy​stent​ką – ko​bie​tą star​szą, mą​drzej​szą i dużo wraż​liw​szą od jego prze​lot​nych part​ne​rek – do​pro​wa​dzi do oczy​wi​stej ka​ta​stro​fy. Być może na​wet do… za​ko​cha​nia się! Na​le​ży więc za wszel​ką cenę nie do​pu​ścić do tego i przy​wró​cić w pra​cy zdro​we, czy​sto za​wo​do​we re​la​cje. Ta​kie, ja​kie mie​li do tej pory. Do cza​su wy​jaz​du le​piej pra​wie nie po​ja​wiać się w biu​rze, od​wie​dzić wszyst​kie bu​do​wy wo​kół Syd​ney, a resz​tę cza​su spę​dzić na si​łow​ni. Co z oczu, to z ser​ca. Do piąt​ku trze​ba znów mieć wszyst​ko pod kon​tro​lą. Na szczę​ście nie wy​jeż​dża​ją na cały week​end. Tym​cza​sem oj​ciec naj​wy​raź​niej za​czął się wy​bu​dzać. – Ale nie wy​gło​sisz mi ko​lej​ne​go wy​kła​du, synu… – brzmia​ły jego pierw​sze po prze​bu​dze​niu sło​wa. – Nie. Tym ra​zem po​wiem ci, co zro​bisz, a ty to zro​bisz, czy ci się po​do​ba, czy nie! – Tak? – Po​słu​chaj… je​śli na​praw​dę chcesz się za​bić, zrób to, byle szyb​ciej. Nie po​wo​li, nie na oczach swo​jej cór​ki i wnu​ków. Za​słu​ży​li na tro​chę wię​cej. – Ty nic nie ro​zu​miesz… – Ow​szem, ro​zu​miem. Otóż, wy​obraź so​bie, że śmierć mamy mia​ła wpływ na całą ro​dzi​nę, nie tyl​ko na cie​bie! My​ślisz, że my z Sarą nie roz​pa​cza​li​śmy? Ale po​tem ru​szy​li​śmy na​przód, bo mama wła​śnie tego by chcia​ła. Oj​ciec po​pa​trzył na nie​go nie​spo​dzie​wa​nie po​kor​ny i za​wsty​-

dzo​ny. – Tak więc, tato… ni​g​dy nie jest za póź​no. Gdy wnu​ki pod​ro​sną, bę​dziesz się mógł nimi opie​ko​wać, po​ma​gać Sa​rze. Od​wdzię​czyć się za cier​pli​wość. Być znów… męż​czy​zną. – Jest już za póź​no… – Tato, lu​dzie się zmie​nia​ją, je​śli chcą. Na​wet gdy są sta​rzy. Do​pó​ki się żyje, jest szan​sa. To nie​ła​twe… ale po​mo​gli​by​śmy ci. – Do​bre z was dzie​ci. Ale​xo​wi zro​bi​ło się głu​pio, bo w rze​czy​wi​sto​ści to Sara wzię​ła na sie​bie więk​szość ob​cią​że​nia. On tyl​ko wy​sy​łał pie​nią​dze… Sam też po​wi​nien spo​ro zmie​nić w przy​szło​ści… – Zgo​da, synu… spró​buj​my…

ROZDZIAŁ SIÓDMY Har​riet na​sta​wi​ła bu​dzik na pią​tą rano, bo nad​szedł wresz​cie pią​tek i umó​wi​li się z Ale​xem o szó​stej trzy​dzie​ści pod jego do​mem. – Weź​miesz tak​sów​kę na koszt fir​my – po​wie​dział jej w prze​lo​cie w śro​dę, gdy na mo​ment zja​wił się w biu​rze. Uprze​dził też, jak zwy​kle bez żad​nych wy​ja​śnień, że ra​czej go już nie bę​dzie, i za​su​ge​ro​wał, żeby za​ję​ła się mo​der​ni​za​cją ich za​nie​dba​nej stro​ny in​ter​ne​to​wej. Po​dej​rze​wa​ła, że znik​nię​cie sze​fa ma coś wspól​ne​go z „ro​dzin​ną awa​rią”. Mia​ła na​dzie​ję, że nie ukry​wał ni​czy​jej po​waż​nej cho​ro​by. Do​kład​nie o wpół do siód​mej wy​sia​dła z tak​sów​ki pod ele​ganc​kim apar​ta​men​tow​cem w Dar​ling Har​bo​ur. Czu​ła się względ​nie spo​koj​na i wy​jazd z sze​fem nie wy​wo​ły​wał już ta​kie​go po​czu​cia za​gro​że​nia jak po​cząt​ko​wo. Pół nocy spę​dzi​ła, do​bie​ra​jąc gar​de​ro​bę, zde​cy​do​waw​szy się na styl spor​to​wy. W ostat​niej chwi​li do​ło​ży​ła do tor​by jed​ną ele​ganc​ką suk​nię wie​czo​ro​wą, na wszel​ki wy​pa​dek. Po​ra​nek był wy​jąt​ko​wo mroź​ny jak na zimę w Syd​ney. Cie​szy​ła się, że jadą w cie​plej​sze re​jo​ny. W czar​nych dżin​sach i ko​zacz​kach, kre​mo​wym gol​fie i sza​rym tren​czu mu​sia​ła wy​glą​dać ina​czej niż na co dzień, ale ża​ło​wa​ła, że nie ubra​ła się jesz​cze bar​dziej zi​mo​wo. Z nie​cier​pli​wo​ścią wy​sła​ła Ale​xo​wi ese​me​sa. Gdy szef z lek​kim opóź​nie​niem nad​je​chał swym czar​nym ran​ge ro​ve​rem, Har​riet była już nie​źle prze​mar​z​nię​ta. Jed​nak wy​star​czy​ło jed​no spoj​rze​nie na Ale​xa, by zro​bi​ło jej się cie​plej. A mia​łam już po​dob​no być cał​ko​wi​cie od​por​na na wdzię​ki sze​fa, po​my​śla​ła po​iry​to​wa​na, wsia​da​jąc do auta. Wi​ta​jąc się z Har​ry, Alex po​czuł, że już do​pa​dły go wąt​pli​wo​ści. Po co się pa​ko​wać w ta​ra​pa​ty? Prze​cież jest ja​sne, że nie tyl​ko on czu​je się nią za​in​try​go​wa​ny. Wia​do​mo też, jak za​zwy​-

czaj koń​czą się związ​ki sze​fów z asy​stent​ka​mi. Pa​nie zwy​kle po ja​kimś cza​sie za​czy​na​ją chcieć wię​cej i wię​cej. Har​riet jest bar​dzo atrak​cyj​na i bar​dzo am​bit​na… I po co w kół​ko my​śleć o tym sa​mym? Zwłasz​cza gdy już raz zde​cy​do​wał za​koń​czyć le​d​wo co roz​po​czę​tą hi​sto​rię i przy​wró​cić nor​mal​ne re​la​cje. Wy​star​czy za​cho​wać dy​stans, być sobą, a ju​tro po po​wro​cie do Syd​ney wyjść w mia​sto i zna​leźć so​bie nową pan​nę. Przy odro​bi​nie szczę​ścia w po​nie​dzia​łek bę​dziesz już my​śleć gło​wą i zaj​mo​wać się in​te​re​sa​mi! Gdy Har​riet wsia​dła do sa​mo​cho​du, po​śpiesz​nie za​pię​ła pas, za​po​mi​na​jąc o zdję​ciu płasz​cza. Na ko​la​nach po​ło​ży​ła dużą czar​ną to​reb​kę. Była cał​ko​wi​cie ze​stre​so​wa​na. – Za​pa​ko​wa​łaś całe mnó​stwo rze​czy jak na jed​ną noc – za​uwa​żył Alex. Wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. – Ni​g​dy nie wiem, co za​brać, gdy wy​jeż​dżam. W re​zul​ta​cie za​wsze za​bie​ram za dużo. – Ty​po​we dla ko​biet. Gdy za​bra​łem Ha​iley na Va​nu​atu na dłu​gi week​end, do​pła​ca​łem za ba​gaż jak za wy​jazd na mie​siąc. Ha​iley, przed​ostat​nia dziew​czy​na sze​fa, po​do​ba​ła się Har​riet dużo bar​dziej niż Lisa! Zresz​tą… w tym mo​men​cie nie lu​bi​ła już żad​nej z nich. Co bę​dzie gdy – nie​uchron​nie – zja​wi się na​stęp​na? – Będę o tym pa​mię​tać, jak mnie za​bie​rzesz na Va​nu​atu – od​gry​zła się. Alex za​śmiał się. – Na Va​nu​atu? Po​wie​dział​bym ra​czej, że We​ne​cja by​ła​by bar​dziej w two​im sty​lu. Ko​bie​ta po​smut​nia​ła. – Skąd wiesz, że chcia​łam po​je​chać do Włoch w po​dróż po​ślub​ną? Och, tak… Rzym, Flo​ren​cja, We​ne​cja, mia​sto zbu​do​wa​ne na wo​dzie… Cóż z tego… Dway​ne po​wie​dział, że Wło​chy są moc​no prze​re​kla​mo​wa​ne. Bali jest lep​sze i tań​sze. – Taki fa​cet to pe​reł​ka – za​drwił. – Tak… sztucz​na per​ła. Wszyst​ko w nim oka​za​ło się nie​praw​-

dzi​we. – Do​brze, że się go po​zby​łaś. Ale mu​szę przy​znać, że na​dal je​stem strasz​nie cie​kaw po​zo​sta​łych wy​mo​gów z two​jej sła​wet​nej li​sty, któ​re po​cząt​ko​wo speł​niał. – O rany! Wi​dzę, że nie za​po​mnisz o tej głu​piej li​ście. – Po​nie​waż to ty ją na​pi​sa​łaś, wąt​pię, żeby była głu​pia. No, pro​szę, po​wiedz praw​dę swe​mu sta​re​mu, do​bre​mu sze​fo​wi! Nie mo​gła się nie uśmiech​nąć. Je​dy​ne, co się zga​dza​ło, to sło​wo „szef”. – Tyl​ko pod wa​run​kiem, że tym ra​zem na​praw​dę nie bę​dziesz się ze mnie śmiał. – Jak nie do​trzy​mam sło​wa, mo​żesz mnie zbić… tyl​ko nie za kie​row​ni​cą! Za oknem na au​to​stra​dzie ro​bił się co​raz więk​szy tłok. Au​stra​lij​skie mia​sta wy​da​ją się ni​g​dy nie spać. – To by​ło​by nie​bez​piecz​ne… ale po​tra​fisz być na​mol​ny… Otóż po ce​chach, o któ​rych już mó​wi​li​śmy, na​stę​po​wał punkt, któ​ry mó​wił, że mój przy​szły mąż nie może być nud​ny ani le​ni​wy. – Cie​ka​we! Nie wia​do​mo mi nic na te​mat le​ni​stwa Dway​ne’a, ale gdy go po​zna​łem, w roz​mo​wie był nud​ny! – Na po​cząt​ku sta​rał się tego nie po​ka​zy​wać. W kwe​stii le​ni​stwa… prze​szedł od ide​al​ne​go po​dzia​łu obo​wiąz​ków i do​dat​ko​wo my​cia rów​nież mo​je​go sa​mo​cho​du do sie​dze​nia na ka​na​pie przed te​le​wi​zo​rem. – Wy​obra​żam so​bie, jak to mu​sia​ło iry​to​wać ko​goś tak skru​pu​lat​ne​go jak ty! Czy to kom​ple​ment, czy kry​ty​ka? – za​sta​no​wi​ła się po ci​chu, a na głos po​wie​dzia​ła: – Ja je​stem skru​pu​lat​na? – Ależ, Har​ry, je​steś per​fek​cjo​nist​ką! Na​wet o szó​stej trzy​dzie​ści rano wy​glą​dasz świe​żo i ide​al​nie, masz nie​na​gan​ną fry​zu​rę i ma​ki​jaż. Poza tym za​ło​żę się, że gdy​bym w tym mo​men​cie wszedł do two​je​go domu, za​stał​bym wszyst​ko w ide​al​nym po​rząd​ku, po​sła​ne łóż​ko i po​zmy​wa​ne na​czy​nia. Może się mylę? – Ow​szem. Łóż​ko jest po​sła​ne, a na​czy​nia po​zmy​wa​ne, ale wszę​dzie leżą sto​sy ubrań, a w ła​zien​ce nie ma świa​tła. Praw​dzi​wa per​fek​cjo​nist​ka już daw​no zmie​ni​ła​by ża​rów​kę, za​miast

tar​gać tam ze sobą za każ​dym ra​zem lam​pę z in​ne​go po​ko​ju. – Je​stem w szo​ku… – Prze​stań się ze mnie na​bi​jać. – Gdzież bym śmiał… Wróć​my le​piej do two​jej fa​scy​nu​ją​cej li​sty. Co jest po „le​ni​wym” i „nud​nym”? – Po​słu​chaj… nie za​mie​rzam opo​wia​dać ci te​raz punkt po punk​cie jak Dway​ne za​wiódł mnie pod każ​dym wzglę​dem. Mogę tyl​ko wy​re​cy​to​wać ci tę li​stę do koń​ca. Mój przy​szły mąż ma być na lu​zie i mieć gest. Musi trak​to​wać ko​bie​ty jak part​ne​rów, ko​chać dzie​ci i zwie​rzę​ta. Musi tak​że po​sia​dać za​in​te​re​so​wa​nia i przy​ja​ciół nie​zwią​za​nych z pra​cą. Ma być em​pa​tycz​ny, zwłasz​cza wo​bec tych, któ​rzy w ży​ciu mają więk​sze​go pe​cha niż on. Ma też go​to​wać i nie uwa​żać sprzą​ta​nia za coś po​ni​ża​ją​ce​go. Musi mnie sza​no​wać i ko​chać, ufać mi i ni​g​dy prze​nig​dy nie może za​po​mnieć o mo​ich uro​dzi​nach. To chy​ba wszyst​ko – za​koń​czy​ła, ce​lo​wo po​mi​ja​jąc ostat​ni punkt do​ty​czą​cy sek​su. – Wow! Ale li​sta! Tyl​ko co z sek​sem? Nie masz ocze​ki​wań co do tego, ja​kim ma być ko​chan​kiem? Har​riet za​czer​wie​ni​ła się lek​ko. Oczy​wi​ście za​uwa​żył! W pra​cy też ni​g​dy ni​cze​go nie prze​oczył. – No oczy​wi​ście po​wi​nien od​po​wia​dać mi w łóż​ku – po​wie​dzia​ła ci​cho, sta​ra​jąc się ukryć za​kło​po​ta​nie. – A za​tem Dway​ne mu​siał na po​cząt​ku speł​niać ten wy​móg. – Pew​nie tak… – wes​tchnę​ła cięż​ko. – Jak chciał, był cał​kiem nie​zły. – Ale nie wspa​nia​ły. – Nie, wspa​nia​ły nie. Po​słu​chaj… nie​zbyt lu​bię roz​ma​wiać na ta​kie te​ma​ty – przy​zna​ła zgod​nie z praw​dą; zwłasz​cza wte​dy, gdy przed​miot wes​tchnień sie​dzi tuż obok… – Mo​że​my zmie​nić te​mat? Na… po​go​dę albo pra​cę? I czy mógł​byś zmniej​szyć ogrze​wa​nie? Zro​bi​ło się tak go​rą​co. Alex po​czuł się za​wsty​dzo​ny. Za​da​wa​nie asy​stent​ce tak oso​bi​stych py​tań, szcze​gól​nie gdy pod​ję​ło się de​cy​zję o za​cho​wa​niu wy​łącz​nie za​wo​do​wych re​la​cji, było po​ni​żej wszel​kiej kry​ty​ki. Roz​mo​wy o sek​sie są za​zwy​czaj bar​dzo pro​wo​ku​ją​ce: prze​cież mózg jest bez​sprzecz​nie naj​po​tęż​niej​szą stre​fą ero​gen​ną

w ludz​kim cie​le. Za​ci​ska​jąc zęby, przy​krę​cił więc czym prę​dzej tem​pe​ra​tu​rę w au​cie, choć po​dej​rze​wał, że źró​dło go​rą​ca może być zgo​ła inne. – Mo​gła​byś jesz​cze zdjąć płaszcz – do​dał. – I rzuć go na tyl​ne sie​dze​nie. Ja je​stem dużo lżej ubra​ny. Kie​dy po​słusz​nie wy​ko​ny​wa​ła po​le​ce​nia, jej kształt​ny biust przy​kuł wzrok Ale​xa. Niech to szlag tra​fi! Jak moż​na być ta​kim idio​tą! – Może włą​czę ra​dio – za​pro​po​no​wał zroz​pa​czo​ny swo​im za​cho​wa​niem. – Chcesz ja​kiś kon​kret​ny pro​gram czy po pro​stu mu​zy​kę?

ROZDZIAŁ ÓSMY – Co? – za​py​ta​ła pół​przy​tom​nie Har​riet, spa​ra​li​żo​wa​na wcze​śniej​szym spoj​rze​niem sze​fa. Albo zu​peł​nie zwa​rio​wa​ła, albo, gdy od​kła​da​ła płaszcz na tyl​ne sie​dze​nie, ga​pił się bez​czel​nie na jej biust! Oczy​wi​ście, że zwa​rio​wa​łaś, po​my​śla​ła. Cze​muż miał​by po​że​rać wzro​kiem two​je mar​ne C, je​śli przed chwi​lą z wła​snej woli roz​stał się z Lisą, któ​ra mia​ła roz​miar D. Prze​stań my​śleć o sek​sie i od​po​wiedz temu czło​wie​ko​wi na pro​ste py​ta​nie. – Po pro​stu mu​zy​kę, dzię​ki – od​po​wie​dzia​ła w koń​cu, sta​ra​jąc się kon​tro​lo​wać swój trzę​są​cy się głos i cia​ło. – Mu​zy​ka – po​wie​dział Alex na głos, naj​wy​raź​niej zwra​ca​jąc się w ten spo​sób do swej skom​pu​te​ry​zo​wa​nej de​ski roz​dziel​czej. Istot​nie se​kun​dę póź​niej uprzej​my dam​ski głos po​pro​sił go o wię​cej szcze​gó​łów. Har​riet była jak na ko​bie​tę do​sko​na​le oby​ta z naj​now​szy​mi tech​no​lo​gia​mi, lecz swe​go czte​ro​let​nie​go sa​mo​cho​du nie za​opa​trzy​ła w aż ta​kie cuda tech​ni​ki. Pa​mię​ta​ła jed​nak, że szef po po​wro​cie z Lon​dy​nu prze​bą​ki​wał coś o do​głęb​nej mo​der​ni​za​cji SUV-a. – Jaką lu​bisz mu​zy​kę? – za​py​tał Alex. Har​riet lu​bi​ła każ​dą mu​zy​kę, ale naj​wy​raź​niej mu​sia​ła od​po​wie​dzieć pre​cy​zyj​nie. – W sty​lu Co​un​try and We​stern. – Co​un​try and We​stern – za​rzą​dził i kom​pu​ter po​kła​do​wy na​tych​miast pu​ścił prze​bój, któ​ry aku​rat bar​dzo się jej po​do​bał. – Nie​sa​mo​wi​te. Nie mu​sisz już na​wet wkła​dać pły​ty – po​wie​dzia​ła. – Praw​da? Sprzęt pra​wie tak by​stry jak moja asy​stent​ka! Har​riet roz​pro​mie​ni​ła się z ra​do​ści. To był ko​lej​ny atut Ale​xa – spo​sób, w jaki po​tra​fił kom​ple​men​to​wać pra​cow​ni​ków. Jej po​przed​ni sze​fo​wie ni​g​dy tego nie ro​bi​li. Byli zbyt sła​bi i za​kom​plek​sie​ni. Alex z ko​lei był sil​ny i aser​tyw​ny. Pod każ​dym wzglę​-

dem. – I jesz​cze jed​no, Har​riet… gra​tu​la​cje z oka​zji zmian na stro​nie. Świet​na ro​bo​ta. Przy​ja​zna w uży​ciu, sper​so​na​li​zo​wa​na… – Zdję​cia per​so​ne​lu to był aku​rat po​mysł Au​drey. We wto​rek po​szły​śmy na drin​ka i kie​dy po​wie​dzia​łam jej, że pla​nu​ję zmia​ny na na​szej stro​nie, od razu mia​ła parę do​sko​na​łych po​my​słów. Przy​zna​ła, że jest uza​leż​nio​na od za​ku​pów on​li​ne, ale przy​naj​mniej ma dzię​ki temu spo​re po​ję​cie o funk​cjo​nal​no​ści i sku​tecz​no​ści stron. – Au​drey to w ogó​le faj​na bab​ka, tyl​ko ma skłon​ność do plot​ko​wa​nia. Pa​mię​ta​łaś, żeby po​dać jej ja​kąś inną wer​sję na​sze​go wy​jaz​du? – Sam mó​wisz, że jest by​stra, więc od razu się do​my​śli​ła, że wra​ca​my ju​tro. Po​wie​dzia​łam jej, że praw​do​po​dob​nie tak, ale za​su​ge​ro​wa​łam, że może zdą​ży​my, więc ni​cze​go nie re​zer​wo​wa​li​śmy, za​wsze są po​ko​je go​ścin​ne w przy​god​nych mo​te​lach. To brzmi mniej jed​no​znacz​nie niż apar​ta​ment w pię​cio​gwiazd​ko​wym ku​ror​cie. – Ow​szem i słusz​nie! Czy ktoś na​kar​mi kota pod​czas na​szej nie​obec​no​ści? – Też Au​drey. – Do​brze, bo gdy​by umarł z gło​du, ja był​bym win​ny. – Nie wy​głu​piaj się. Aku​rat w sto​sun​ku do Ro​ma​na nie po​wi​nie​neś mieć wy​rzu​tów su​mie​nia. Czy kie​dy​kol​wiek ci po​dzię​ko​wa​łam za to, co dla nie​go zro​bi​łeś? – Tyl​ko ja​kieś sto razy. – No tak. Bied​ny Ro​man… pew​nie wkrót​ce zdech​nie. Ale i tak uszczę​śli​wi​li​śmy go odro​bi​nę na sta​rość. – Har​ry, ty go po pro​stu nie​ziem​sko roz​pu​ści​łaś. Cza​sa​mi je​stem o nie​go wręcz za​zdro​sny… Wróć​my jed​nak do na​szej po​dró​ży. Chciał​bym do​trzeć do Port Ma​cqu​arie oko​ło je​de​na​stej, a na pole gol​fo​we naj​póź​niej o dru​giej. I chciał​bym się jak naj​mniej razy za​trzy​my​wać. Pro​po​nu​ję więc, że​byś się zre​lak​so​wa​ła, roz​sia​dła wy​god​nie i słu​cha​ła mu​zy​ki. Za ja​kiś czas będę mu​siał tro​chę po​dzwo​nić. – Wszyst​ko ja​sne. Dzia​łaj we​dług pla​nu. W rze​czy​wi​sto​ści nie wie​rzy​ła za bar​dzo, że po​tra​fi się tak ła​-

two zre​lak​so​wać. Jed​nak pod​grze​wa​ne sie​dze​nia, mu​zy​ka do​sko​na​łej ja​ko​ści i tem​po jaz​dy szyb​ko zro​bi​ły swo​je. Zbu​dzi​ła się do​pie​ro, gdy Alex za​czął roz​ma​wiać przez te​le​fon. Przy​słu​chi​wa​ła się z przy​jem​no​ścią jego su​per pro​fe​sjo​nal​nym wy​po​wie​dziom, z któ​rych moż​na by się było uczyć biz​ne​su. Koło po​łu​dnia zje​dli lunch w sty​lu fast food, po któ​rym po​skar​ży​ła się, że je​dząc w ten spo​sób co​dzien​nie, szyb​ko mia​ła​by pupę wiel​ko​ści opo​ny. Jed​nak szef nie wi​dział nic zdroż​ne​go w spo​ra​dycz​nym zła​ma​niu za​sad zdro​we​go od​ży​wia​nia. Za​sta​no​wi​ło ją wte​dy, czy są to je​dy​ne za​sa​dy, któ​re spo​ra​dycz​nie ła​mie. Po​dob​nie było zresz​tą z jej li​stą wy​mo​gów na ide​al​ne​go męża: oka​za​ła się na​praw​dę sen​sow​na – tyl​ko lu​dzie ni​g​dy nie by​wa​ją ide​al​ni – więc z góry ska​zy​wa​ła się na po​raż​kę. Po lun​chu wy​ru​szy​li w dal​szą dro​gę i Alex po​wró​cił do swych roz​mów. Po te​le​fo​nach do pod​wy​ko​naw​ców przy​szedł czas na oso​by zaj​mu​ją​ce się sprze​da​żą. Fir​ma mia​ła świet​ną ofer​tę apar​ta​men​tów w sta​nie de​we​lo​per​skim, mniej i bar​dziej ele​ganc​kich, któ​re znaj​do​wa​ły na​byw​ców dość ła​two, jed​nak szef chciał znać wszyst​kie pla​ny sprze​da​żo​we. Gdy skoń​czył, za​py​ta​ła: – A przy oka​zji… kto zaj​mie się sprze​da​żą blo​ków nie​opo​dal pola gol​fo​we​go, my czy lo​kal​ni agen​ci? – I my, i oni. I in​ter​net, a to już bę​dzie two​ja dział​ka, Har​ry! Mo​żesz się nad tym za​cząć za​sta​na​wiać, gdy wy​ja​dę, bo wte​dy bę​dziesz mia​ła wol​niej​szą gło​wę, nie bę​dzie ku​po​wa​nia baj​gli ani ro​bie​nia ty​sią​ca in​nych idio​tycz​nych rze​czy, któ​re ten le​ni​wy fa​cet tak na​praw​dę mógł​by zro​bić sam! Har​riet za​śmia​ła się. – Ależ mnie to w ni​czym nie prze​szka​dza! – Wiem i dla​te​go je​steś dla mnie nie​za​stą​pio​na! – Alex… nie ma lu​dzi nie​za​stą​pio​nych. – Cza​sem są. Pew​nie to za​brzmi ego​istycz​nie, ale je​stem nie​mal​że ura​do​wa​ny, że ze​rwa​łaś za​rę​czy​ny. Prze​ra​ża​ła mnie myśl o two​im ślu​bie, cią​ży i urlo​pie ma​cie​rzyń​skim. Har​riet prze​wró​ci​ła ocza​mi. To istot​nie za​brzmia​ło ego​istycz​nie. – Przy​kro mi, ale na​dal za​mie​rzam mieć kie​dyś męża i przy​-

naj​mniej jed​no dziec​ko, więc bę​dziesz się mu​siał z tym pew​ne​go dnia po​go​dzić. Ale nie martw się, w cią​ży na pew​no będę pra​co​wać do ostat​niej chwi​li. Naj​wy​żej od​wie​ziesz mnie pro​sto na po​ro​dów​kę! – do​da​ła ze śmier​tel​nie po​waż​ną miną.

ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY Alex po​czuł się nie​swo​jo. Wy​obra​ził so​bie na​wet Har​riet z wiel​kim brzu​chem i jej biur​ko za​rzu​co​ne ma​ga​zy​na​mi dla przy​szłych mam, wszyst​kie prze​rwy na lunch wy​ko​rzy​sty​wa​ne na za​ku​py dzie​cię​cych ubra​nek i po​twor​nych plu​szo​wych za​ba​wek oraz nie​koń​czą​ce się roz​mo​wy z Au​drey na te​mat ma​łych dzie​ci. I tor​bę z rze​cza​mi do szpi​ta​la na wszel​ki wy​pa​dek sto​ją​cą w ką​cie przez ostat​nie trzy mie​sią​ce! – W żad​nym wy​pad​ku! Naj​wy​żej Au​drey za​wie​zie cię tak​sów​ką! Har​riet za​śmia​ła się. – Alex… szko​da, że nie wi​dzisz swo​jej miny. Prze​cież chy​ba nie bo​isz się dzie​ci? – Prze​ra​ża​ją mnie! Są gło​śne, brud​ne i ni​g​dy nie ro​bią tego, co się im mówi. – Gdy od​wie​dzał Sarę z bar​dzo ma​ły​mi dzieć​mi, nie po​tra​fił w nocy zmru​żyć oka. Nie wy​obra​żał so​bie cze​goś po​dob​ne​go we wła​snym ży​ciu. – Nic dziw​ne​go, że zo​sta​łeś ka​wa​le​rem. – Nic dziw​ne​go. Ale nie mów​my już o tym. Po​patrz le​piej wo​kół: je​ste​śmy na miej​scu! Sta​li na grzbie​cie wzgó​rza. Pew​ne​go dnia bę​dzie tu peł​no​wy​mia​ro​we pole gol​fo​we, oto​czo​ne wil​la​mi i let​ni​mi apar​ta​men​ta​mi na wy​na​jem, po​rząd​ny klub i na​wet ka​pli​ca z ogro​dem, bo Alex wie​rzy, że lu​dzie za​pła​cą każ​dą cenę za pięk​ny ślub i we​se​le. Wcze​śniej ho​do​wa​no tu​taj ba​na​ny, lecz plan​ta​cję za​mknię​to, gdy za​ata​ko​wał ją ja​kiś nie​zna​ny grzyb. Ich fir​ma ku​pi​ła zie​mię za bez​cen od nie​do​szłe​go de​we​lo​pe​ra, któ​ry splaj​to​wał po za​ła​ma​niu się gieł​dy. Har​riet przy​pa​try​wa​ła się bu​do​wie bar​dzo uważ​nie. Samo pole gol​fo​we wy​glą​da​ło na pra​wie ukoń​czo​ne, jed​nak ota​cza​ją​ce je bu​dyn​ki były na eta​pie fun​da​men​tów. Obec​nie pora desz​-

czo​wa po​wstrzy​my​wa​ła dal​sze pra​ce. – I jak? – za​py​tał. – Bę​dzie pięk​nie… i jesz​cze drze​wa, sztucz​ne je​zio​ro… Ale, nie ob​raź się, nikt nie skoń​czy tego do Bo​że​go Na​ro​dze​nia! – Oba​wiam się, że masz ra​cję. Nie zno​szę, gdy po​go​da sprzy​się​ga się prze​ciw ro​bo​cie. – Na po​go​dę nikt nie ma wpły​wu, na​wet ty. – Ostat​ni​mi cza​sy w ogó​le na nic nie mam wpły​wu… – wy​szep​tał. I wte​dy sta​ło się coś za​ska​ku​ją​ce​go. Pod​szedł do niej i w jego błę​kit​nych oczach uj​rza​ła to, co wi​dzia​ła już wcze​śniej i nie mo​gła uwie​rzyć – po​żą​da​nie. Duża część Har​riet zbun​to​wa​ła się na taki stan rze​czy, bo wie​dzia​ła do​sko​na​le, czym się koń​czą ro​man​se ze zbyt wy​so​ki​mi, zbyt przy​stoj​ny​mi ludź​mi suk​ce​su. Wie​dzia​ła też, że nie bę​dzie umia​ła za​cho​wać się roz​sąd​nie. Tak się też sta​ło. Chwi​lę póź​niej Alex bez tru​du po​ca​ło​wał ją i był to dłu​gi, zgo​ła fil​mo​wy po​ca​łu​nek, któ​ry do koń​ca ode​brał jej ro​zum. Do​pie​ro gwiz​dy i klak​son prze​jeż​dża​ją​ce​go nie​opo​dal auta peł​ne​go na​sto​lat​ków przy​wo​ła​ły ich do rze​czy​wi​sto​ści. Alex za​klął pod no​sem i od​szedł na bok. Har​riet przy​pa​try​wa​ła mu się z da​le​ka. Nie po​ru​szy​ła się jed​nak ani na krok. Nie co dzień pa​ra​li​żo​wa​ła ją chęć upra​wia​nia sek​su z męż​czy​zną parę mi​nut po pierw​szym po​ca​łun​ku. I to z ja​kim męż​czy​zną? Prze​cież Alex Ko​ta​na był jej prze​ło​żo​nym. – Nie są​dzi​łem, że to się zda​rzy – po​wie​dział ci​cho i ob​ró​cił się w jej stro​nę. – Nie po​win​no było… – Nie po​win​no… – przy​tak​nę​ła. – Dla​cze​go więc…? – Har​riet, nie uda​waj ma​łej dziew​czyn​ki. Mó​wiąc szcze​rze, chcia​łem tego od chwi​li, gdy we​szłaś do mo​je​go biu​ra. – Na roz​mo​wę kwa​li​fi​ka​cyj​ną? – Tak! Od razu mia​łem złe prze​czu​cia, ale wmó​wi​łem so​bie, że sko​ro masz na​rze​czo​ne​go, dam radę. Ale los uwziął się na mnie w tym ty​go​dniu. Roz​sta​łem się z Lisą, gdy ty ze​rwa​łaś z Dway​ne’em. Gdy​bym nie za​czął cię po​cie​szać, nie wziął na kawę, nie zor​ga​ni​zo​wał tego wy​jaz​du tyl​ko we dwo​je… Po​mi​mo że Har​riet mo​gła po​trak​to​wać całą sy​tu​ację jako

pew​ne​go ro​dza​ju kom​ple​ment, była przede wszyst​kim za​szo​ko​wa​na. – Chcesz mi po​wie​dzieć, że dzi​siej​szy wy​jazd w in​te​re​sach zo​stał przez cie​bie cał​ko​wi​cie spre​pa​ro​wa​ny i wca​le nie po​trze​bo​wa​łeś, że​bym zaj​mo​wa​ła się tym pro​jek​tem pod​czas two​je​go naj​bliż​sze​go wy​jaz​du? Po pro​stu po​sta​no​wi​łeś mnie uwieść? Wzru​szył tyl​ko ra​mio​na​mi. – Tak, cho​ciaż nie lu​bię sło​wa „uwieść”. – A jak mam to ina​czej na​zwać? Do​brze wiesz, że ni​g​dy nie chcia​ła​bym wdać się z tobą w ro​mans. Je​steś moim sze​fem! – Ale przed po​ca​łun​kiem się nie bro​ni​łaś. – Ale to ty za​czą​łeś, Alex! Sama nie ru​szy​łam naj​mniej​szym pal​cem! – Nie… tyl​ko wy​glą​da​łaś tak sek​sow​nie od rana, że o ni​czym in​nym nie by​łem w sta​nie my​śleć. Wy​łącz​nie o ko​cha​niu się z tobą! – Ty się w ogó​le nie chcesz ze mną ko​chać. Chcesz upra​wiać seks. A to cał​kiem co in​ne​go. – Praw​da… ale i tak już ni​g​dy nie bę​dzie mię​dzy nami jak daw​niej. Bo ty… też mnie po​żą​dasz, Har​ry. Nie za​prze​czysz. – Nie… ale to nie zna​czy, że sama bym coś zro​bi​ła. – Znów punkt dla cie​bie. Ale dla​cze​go od​ma​wiać so​bie przy​jem​no​ści? – Nie zda​wa​łam so​bie spra​wy, że je​steś taki nie​mo​ral​ny. – A cóż jest nie​mo​ral​ne​go w sek​sie i fi​zycz​nej przy​jem​no​ści? Przy za​ło​że​niu, że utrzy​ma​my to w se​kre​cie i z dala od biu​ra? Har​riet do​sko​na​le wie​dzia​ła, jak za​zwy​czaj koń​czy​ły się ro​man​se asy​sten​tek z sze​fa​mi. Stra​tą pra​cy. – Masz ra​cję – po​wie​dzia​ła cierp​ko – ale sko​ro chcesz ro​man​su, mu​szę usta​lić pew​ne re​gu​ły. – Re​gu​ły? – zdzi​wił się. – Ow​szem. Jego smut​ny uśmiech zi​ry​to​wał ją, ale ni​cze​go po so​bie nie po​ka​za​ła. Cie​ka​we ja​kim cu​dem, bio​rąc pod uwa​gę to, co naj​wy​raź​niej mia​ło się wkrót​ce zda​rzyć. Dway​ne był po​mył​ką, ale dzię​ki temu nie mógł jej też na​praw​dę zra​nić. Alex po​tra​fił być dużo groź​niej​szy. Mia​ła za sobą nie​chlub​ną hi​sto​rię za​ko​chi​wa​-

nia się w męż​czy​znach ta​kich jak on, a hi​sto​ria – jak wia​do​mo – lubi się po​wta​rzać. Tym ra​zem gdy do​strze​że u sie​bie choć​by cień praw​dzi​we​go za​an​ga​żo​wa​nia, na biur​ku sze​fa wy​lą​du​je wy​po​wie​dze​nie. – Mów. Śmia​ło. – Jak sam po​wie​dzia​łeś, żad​ne​go sek​su w biu​rze, ale rów​nież nie w go​dzi​nach pra​cy. Nie bę​dzie wy​my​ka​nia się do oko​licz​nych ho​te​li na prze​rwę obia​do​wą. Alex skrzy​wił się. – Brzmisz jak eks​pert… Po​zo​ry. Ni​g​dy do​tąd nie mia​ła z ni​kim ro​man​su po kry​jo​mu. Ale tym nie musi się mu chwa​lić. – Niech ci bę​dzie… – Jesz​cze coś? – za​py​tał po​iry​to​wa​ny. – Same oczy​wi​sto​ści. Za każ​dym ra​zem bę​dziesz uży​wał pre​zer​wa​tyw. – Ze​rwa​nie z na​rze​czo​nym rów​na​ło się wy​rzu​ce​niu do ko​sza pi​gu​łek an​ty​kon​cep​cyj​nych. – Do​pó​ki bę​dziesz sy​piał ze mną, nie bę​dziesz sy​piał z żad​ną inną ko​bie​tą. W dniu, w któ​rym zwią​żesz się z nową dziew​czy​ną, nasz układ au​to​ma​tycz​nie prze​sta​nie ist​nieć. – Ja​sne. Czy mogę do​dać coś od sie​bie? Zdzi​wio​na, ski​nę​ła gło​wą. – W ogó​le nie bę​dzie​my upra​wiać sek​su w dni ro​bo​cze. Jak pra​cu​ję, to zaj​mu​ję się wy​łącz​nie pra​cą. Nie mogę so​bie po​zwo​lić na to, że​bym był pół​ży​wy w środ​ku ty​go​dnia po nie​prze​spa​nej nocy. Ale spo​dzie​wam się, że bę​dziesz spę​dzać ze mną wszyst​kie week​en​dy. W moim apar​ta​men​cie, po​czy​na​jąc od piąt​ko​we​go wie​czo​ru, pro​sto po pra​cy. Har​riet po​czu​ła się moc​no pod​nie​co​na taką wi​zją. A więc Alex aż tak bar​dzo jej pra​gnął? Pe​spek​ty​wa by​cia na każ​de jego za​wo​ła​nie wy​da​wa​ła się fra​pu​ją​ca, zwłasz​cza że mu​siał być nie​ziem​ski w łóż​ku. Jed​nak ho​nor nie po​zwa​lał oka​zać pod​nie​ce​nia. – Przy​kro mi, ale to nie​moż​li​we. Wie​czo​ry piąt​ko​we zwy​kle spę​dzam w pu​bie z przy​ja​ciół​mi. Mo​gła​bym więc przy​jeż​dżać do cie​bie, ale znacz​nie póź​niej. – Nie ma pro​ble​mu. Cze​ka​nie do​da​je tyl​ko pi​kan​te​rii.

Wes​tchnę​ła. Ow​szem mie​wa​ła wcze​śniej ko​chan​ków, ale naj​wy​raź​niej Alex był nie​źle za​pra​wio​ny w praw​dzi​wych pod​cho​dach ero​tycz​nych. Trud​no. Nie cof​nie się już. Za bar​dzo go pra​gnie. – Od cza​su do cza​su nie od​mó​wię też so​bot​nie​go wyj​ścia mo​jej naj​bliż​szej przy​ja​ciół​ce Emi​ly. – Nie mo​że​cie się spo​ty​kać w ty​go​dniu? – Cza​sem tak. A wra​ca​jąc do te​ma​tu: co masz na my​śli, mó​wiąc „w moim apar​ta​men​cie”? Nie bę​dzie​my wca​le wy​cho​dzi​li? Nie za​bie​rzesz mnie ni​g​dy na prze​jażdż​kę, ko​la​cję czy do kina? – Nie. Je​steś moją asy​stent​ką, Har​riet. Poza tym nie ukry​wasz, że masz w pla​nach mał​żeń​stwo. Nie chcę więc, że​byś nasz układ łą​czy​ła z… ja​ką​kol​wiek uczu​cio​wo​ścią. Cho​dzi nam prze​cież tyl​ko o seks i fi​zycz​ną przy​jem​ność. Ta​kie ukła​dy nie trwa​ją dłu​go. Ale, spójrz​my praw​dzie w oczy: po tym przez co prze​szłaś z Dway​ne’em, do​brze ci zro​bi ego​istycz​na chwi​la za​po​mnie​nia. Wzdry​gnę​ła się na dźwięk imie​nia by​łe​go na​rze​czo​ne​go. Nie po​świę​ci​ła mu od daw​na ani jed​nej my​śli. Nie cza​ruj​my się, ni​g​dy nie ko​cha​łam Dway​ne’a, a roz​sta​nie nie zła​ma​ło mi ser​ca, tyl​ko zbu​rzy​ło pla​ny i ma​rze​nia, przy​zna​ła w du​chu. – A kie​dy bę​dziesz go​to​wa na nowy, praw​dzi​wy zwią​zek, po pro​stu mi po​wiesz i spra​wa za​ła​twio​na. Zga​dzasz się? Zga​dzasz się na zu​peł​nie czy​sty seks? – py​ta​ła sama sie​bie, już na sa​mym po​cząt​ku prze​ra​żo​na, że roz​sta​nie bę​dzie trud​ne, a dal​sza wspól​na pra​ca nie​moż​li​wa. A więc zga​dzam się na to, że moje dni w Ark Pro​per​ties są prak​tycz​nie po​li​czo​ne? – Zga​dzam się. – To świet​nie – po​wie​dział, wy​raź​nie za​do​wo​lo​ny i po​łech​ta​ny. – Po​ca​ło​wał​bym cię na do​bry po​czą​tek, ale są​dząc po na​szym pierw​szym po​ca​łun​ku, za chwi​lę wy​lą​do​wa​li​by​śmy na tra​wie – co cza​sem, mó​wiąc szcze​rze, bar​dzo lu​bię – ale przy tej au​rze zde​cy​do​wa​nie wolę sy​pial​nię lub wan​nę. Har​riet sta​ra​ła się zi​gno​ro​wać wi​zję sek​su z Alek​sem w wan​nie w naj​bliż​szy wie​czór, ale oka​za​ło się to nad​zwy​czaj trud​ne. Na​gle… nie ma​rzy​ła o ni​czym in​nym! – Har​ry, le​piej jedź​my już do nich. Wolę, żeby nie od​ga​dli, że

tak na​praw​dę mia​łem ocho​tę tyl​ko na upoj​ny week​end z tobą. Ale wła​śnie o to ci cho​dzi​ło, my​śla​ła z nie​do​wie​rza​niem. I uda​ło się! Szach i mat!

ROZDZIAŁ DZIESIĄTY Przez całe dwie go​dzi​ny, któ​re spę​dzi​li na bu​do​wie, Alex zmu​szał się, by się sku​pić na pra​cy. Na szczę​ście Wal​ly, kie​row​nik bu​do​wy, za​jął się cał​ko​wi​cie wpro​wa​dza​niem Har​riet w te​mat i do​dat​ko​wo nie sta​rał się na​wet ukryć za​do​wo​le​nia, że w przy​szło​ści to przez nią bę​dzie od​wie​dza​ny i kon​tro​lo​wa​ny. Choć mo​gło​by się to wy​dać idio​tycz​ne, Alex czuł się za​zdro​sny. My​ślał tyl​ko o tym, by znów trzy​mać Har​ry w ra​mio​nach, po​ka​zać jej, kto tu rzą​dzi, i ośmie​szyć odro​bi​nę idio​tycz​ną skłon​ność do list i re​gu​la​mi​nów. Oczy​wi​ście, że za​wsze uży​wa pre​zer​wa​tyw! Mo​men​ta​mi żal mu się ro​bi​ło Dway​ne’a. Ża​den nor​mal​ny fa​cet nie przy​sta​wał do wy​tycz​nych Har​riet. Mu​siał​by być świę​tym. A szef Ark Pro​per​ties świę​tym na pew​no nie był. Nie był też jed​nak ani okrut​ny, ani bez​dusz​ny. Miał świa​do​mość, że jego asy​stent​ka prze​ży​ła wła​śnie za​wód mi​ło​sny i nie za​mie​rzał wca​le ra​nić jej jesz​cze bar​dziej. W ogó​le z za​sa​dy nie krzyw​dził ko​biet, a już na pew​no nie, je​śli je sza​no​wał i po​dzi​wiał. W od​nie​sie​niu do Har​riet wie​rzył, że prze​lot​ny ro​mans po​zwo​li jej się roz​ch​mu​rzyć i przez chwi​lę po​trak​to​wać ży​cie mniej se​rio. Do cza​su gdy do​tar​li do ku​ror​tu, zdo​łał so​bie wmó​wić, że gdy​by po​szła do le​ka​rza, otrzy​ma​ła​by re​cep​tę na upra​wia​nie sek​su bez zo​bo​wią​zań ze swym prze​ło​żo​nym jako lek ra​tu​ją​cy ży​cie! Kie​dy je​cha​li do ho​te​lu, choć Alex dwo​ił się i tro​ił, Har​riet nie mia​ła ocho​ty roz​ma​wiać. W oba​wie przed zbli​ża​ją​cym się wie​czo​rem sta​ra​ła się zre​lak​so​wać po​dzi​wia​niem prze​pięk​nych wi​do​ków prze​su​wa​ją​cych się za oknem. Na​dal nie mo​gła uwie​rzyć, że nad​cho​dzą​cą noc spę​dzi w łóż​ku z sze​fem. Zdu​mie​wa​ło ją tem​po zmian w ży​ciu: oto w cią​gu paru ty​go​dni z przy​zwo​itej, za​rę​czo​nej ko​bie​ty sta​ła się sin​giel​ką zga​dza​ją​cą się na czy​sto

ero​tycz​ny układ z wła​snym prze​ło​żo​nym. Ku​rort w Coffs Har​bo​ur oka​zał się do​kład​nie taki, jak obie​cy​wa​ły re​kla​my w in​ter​ne​cie: po​tęż​ny bu​dy​nek sto​ją​cy na skar​pie tuż nad oce​anem ro​bił ogrom​ne wra​że​nie. Gdy za​par​ko​wa​li, na ho​ry​zon​cie wła​śnie za​cho​dzi​ło słoń​ce, a w oko​licz​nych ogro​dach za​pa​la​ły się la​ta​ren​ki na​pę​dza​ne ener​gią sło​necz​ną. W re​cep​cji ho​te​lo​wej to Alex, a nie jak za​zwy​czaj Har​riet, za​ła​twił wszel​kie for​mal​no​ści. Ona zaś sie​dzia​ła w prze​stron​nym foy​er i my​śla​ła o polu gol​fo​wym i przy​szłych klien​tach, któ​rzy być może też będą ko​rzy​stać z tego nie​zwy​kłe​go ho​te​lu. Mo​gła​by ju​tro po​roz​ma​wiać z kie​row​ni​kiem i na​mó​wić go do umiesz​cze​nia re​klam na stro​nie Ark Pro​per​ties. Za​raz, za​raz… ale prze​cież wkrót​ce to nie bę​dzie już jej fir​ma… Czy obie​ca​ny ro​mans bę​dzie rze​czy​wi​ście aż tak wspa​nia​ły, że opła​ci się dla nie​go po​świę​cić wszyst​ko inne? Na ra​zie do​pie​ro się po​ca​ło​wa​li, lecz ma​estria Ale​xa za​po​wia​da​ła fan​ta​stycz​ną resz​tę. Co się jed​nak sta​nie po​tem? Dość ła​two dało się prze​bo​leć Dway​ne’a, tym ra​zem bę​dzie o wie​le trud​niej. Jed​nak gdy Alex, za​koń​czyw​szy for​mal​no​ści, od​wró​cił się do niej i po​słał je​den ze swych cza​ru​ją​cych uśmie​chów, prze​sta​ła snuć czar​ne my​śli o przy​szło​ści. Sku​pi​ła się na ogar​nia​ją​cym ją, trud​nym do opa​no​wa​nia, pod​nie​ce​niu, któ​re​go wcze​śniej nie zna​ła. – Nie mogę już dłu​żej cze​kać – po​wie​dział, bio​rąc ją za rękę. Za​czer​wie​ni​ła się po czu​bek nosa, bo wszyst​ko cze​go była do​tąd pew​na, wła​śnie rów​nież le​gło w gru​zach. – Ja też – przy​zna​ła. – Nie mów nic wię​cej – wy​szep​tał, cią​gnąc ją w stro​nę wind – tyl​ko gdy znaj​dziesz się na gó​rze, weź prysz​nic i przyjdź pro​sto do mo​jej czę​ści apar​ta​men​tu. W sa​mym szla​fro​ku. Cze​kam za dzie​sięć mi​nut. Win​dą je​cha​ła jesz​cze inna para, któ​ra na szczę​ście wy​sia​dła dużo ni​żej. Har​riet nie mo​gła jed​nak nie za​uwa​żyć ze zło​ścią po​żą​dli​we​go spoj​rze​nia, ja​kim tam​ta ko​bie​ta ob​da​rzy​ła od razu Ale​xa. Bę​dzie się trze​ba ja​koś się do tego przy​zwy​cza​ić, szef na pew​no nie lubi za​bor​czych ko​cha​nek! – skon​sta​to​wa​ła ner​wo​-

wo. Na gó​rze wy​strój zga​dzał się ide​al​nie z in​ter​ne​to​wą ga​le​rią zdjęć. Wio​dą​cy​mi ko​lo​ra​mi były biel, sza​rość i błę​kit. Har​riet nie roz​glą​da​ła się jed​nak za bar​dzo wo​kół, tyl​ko szyb​ko ru​szy​ła do ła​zien​ki w swo​jej czę​ści. Nie​ste​ty nie zre​lak​so​wał jej na​wet cie​pły prysz​nic. Za​wi​nię​ta w bia​ły ho​te​lo​wy szla​frok, drżą​cy​mi dłoń​mi przy​gła​dzi​ła wło​sy. Mu​sia​ło istot​nie mi​nąć przy​naj​mniej dzie​sięć mi​nut, kie​dy na no​gach jak z waty i z nie​ty​po​wą dla sie​bie opie​sza​ło​ścią, ru​szy​ła w stro​nę czę​ści apar​ta​men​tu zaj​mo​wa​nej przez Ale​xa. A prze​cież pra​gnę​ła go tak bar​dzo! Czyż​by się bała, że bo​ski szef po​czu​je się roz​cza​ro​wa​ny? Że uzna ją za zu​peł​nie prze​cięt​ną? Mia​ła nie​złą fi​gu​rę i nago pre​zen​to​wa​ła się bar​dzo ład​nie, jed​nak nie wi​dzia​ła w so​bie ni​cze​go nad​zwy​czaj​ne​go, na przy​kład ol​brzy​mie​go biu​stu, wiel​kiej pupy czy nóg do sa​mej szyi. Oba​wia​ła się też wła​sne​go za​cho​wa​nia w łóż​ku. Do tej pory nikt nie zgła​szał żad​nych za​strze​żeń, lecz pan Ko​ta​na ob​ra​cał się za​pew​ne w in​nych krę​gach… Na ra​zie nie krył się je​dy​nie z umi​ło​wa​niem do​mi​na​cji, więc bę​dzie pró​bo​wał zro​bić z niej nie​wol​ni​cę. Za​po​wia​da się to eks​cy​tu​ją​co, jed​nak trud​no prze​wi​dzieć, ile Har​riet wy​trzy​ma w roli, któ​ra stoi w cał​ko​wi​tej sprzecz​no​ści z jej praw​dzi​wą, kom​plet​nie nie​za​leż​ną na​tu​rą. To ona zwy​kle or​ga​ni​zu​je, pla​nu​je i wie, o co jej cho​dzi! Tak w ży​ciu, jak i w przy​pad​ku męż​czyzn. Bied​ny Dway​ne do​pie​ro w ostat​niej awan​tu​rze od​wa​żył się na​zwać ją „apo​dyk​tycz​nym nad​zor​cą”, cho​ciaż oczy​wi​ście sama ni​g​dy by się tak nie na​zwa​ła. No… może trosz​kę. Na​gle po​my​śla​ła, że swe dzi​siej​sze skan​da​licz​ne po​stę​po​wa​nie za​wdzię​cza być może pod​świa​do​mo​ści, któ​ra po raz pierw​szy chce się wy​ła​mać i zro​bić coś dzi​kie​go i nie​mo​ral​ne​go. Bo tak chy​ba na​le​ży okre​ślić zgo​dę na by​cie taj​ną ko​chan​ką sze​fa!

ROZDZIAŁ JEDENASTY Gdy Har​riet we​szła do sa​lo​nu, Alex szyb​ko pod​niósł wzrok znak sto​łu, gdzie otwie​rał wła​śnie bu​tel​kę szam​pa​na. Jej ol​brzy​mie ciem​ne oczy pa​trzy​ły na nie​go do​kład​nie tak samo jak wte​dy, gdy przy​szła na roz​mo​wę kwa​li​fi​ka​cyj​ną: ner​wo​wo, lecz z wiel​ką de​ter​mi​na​cją. – Lu​bisz szam​pa​na? – za​py​tał. – Nie za bar​dzo. Boli mnie po nim gło​wa. Alex za​śmiał się i od​sta​wił bu​tel​kę. – A to jest ostat​nia rzecz, ja​kiej chce​my! Na​pij​my się w ta​kim ra​zie kawy! – Nie chcę. Nie chcę ni​cze​go… poza tobą. Śmia​łość Har​riet za​sko​czy​ła ich obo​je. Naj​wy​raź​niej ona już też nie po​tra​fi​ła wy​trzy​mać dal​sze​go cze​ka​nia. Ow​szem, nie po​tra​fi​ła. Pra​gnę​ła tyl​ko po​czuć jego dło​nie na swo​im cie​le, a po​tem po​czuć go w so​bie. Gdy w koń​cu roz​su​nął poły szla​fro​ka i za​czął de​li​kat​ne piesz​czo​ty, jęk​nę​ła gło​śno. – Nie tor​tu​ruj mnie, Alex – wy​mam​ro​ta​ła po chwi​li. – A ty mo​głaś… przez cały dzień? Z ła​two​ścią po​sa​dził ją na sto​le, po​pchnął odro​bi​nę w tył, by się po​ło​ży​ła, i od razu roz​su​nął jej nogi. Wte​dy do​pie​ro zrzu​cił swój szla​frok i oczom Har​riet uka​zał się im​po​nu​ją​cy wi​dok wspa​nia​łe​go mę​skie​go cia​ła. Po​czu​ła, że ma cał​kiem wy​schnię​te usta. Pró​bo​wał dal​szych piesz​czot. – Nie, nie! – krzyk​nę​ła na​gle. – Zrób tyl​ko to! Wte​dy za​klął i… speł​nił jej żą​da​nie bez żad​nych wstę​pów. Do​świad​cze​nie było nie​sa​mo​wi​te, a przy​jem​ność prze​ogrom​na. Oboj​gu wy​da​wa​ło się, że do​tych​czas nie prze​ży​li cze​goś po​dob​ne​go o tak wiel​kiej in​ten​syw​no​ści do​znań.

Po ja​kimś cza​sie Har​riet na​dal le​żąc na sto​le, od​wa​ży​ła się otwo​rzyć oczy. Sta​ło się do​kład​nie to, cze​go się bała naj​bar​dziej. Było jej tak do​brze, że bez​myśl​nie, nie ba​cząc na kon​se​kwen​cje, bę​dzie wra​cać po wię​cej i nie za​wa​ha się – zro​bi dla Ale​xa wszyst​ko. Może cho​ciaż po​tra​fi się w nim nie za​ko​chać? Wte​dy pod​szedł, po​sa​dził ją na sto​le i przy​tu​lił. Prze​ra​zi​ła się. Tyl​ko nie to! Nie czu​łość, nie piesz​czo​ty! Wy​łącz​nie seks. Może Alex umie czu​lić się i przy​tu​lać bez za​an​ga​żo​wa​nia emo​cjo​nal​ne​go, ale ona zde​cy​do​wa​nie nie. Musi to ukró​cić, bo zda​rzy się ka​ta​stro​fa. Prze​cież sam chciał tyl​ko prze​lot​ne​go ro​man​su, wia​do​mo po co. Na​le​ży mu to chy​ba czę​sto przy​po​mi​nać. Alex zdu​miał się, gdy Har​riet wy​rwa​ła się z ob​jęć. – Tego mi było trze​ba – wy​sa​pa​ła po mę​sku. Ta uwa​ga zbi​ła go z tro​pu. Czyż​by jej re​ak​cja na seks wy​ni​ka​ła je​dy​nie z chwi​lo​we​go bra​ku part​ne​ra? Wo​lał uwa​żać, że oka​zał się dla niej tak samo atrak​cyj​ny, jak ona dla nie​go, nie chciał do​pu​ścić do sie​bie my​śli, że wy​stą​pił w roli wi​bra​to​ra. Może po pro​stu szu​ka uspra​wie​dli​wie​nia na to, że bły​ska​wicz​nie skoń​czy​ła. Ale czy to ko​muś prze​szka​dza? Sam daw​no się aż tak nie śpie​szył i czuł się te​raz fan​ta​stycz​nie. Szcze​rze mó​wiąc, od nie​pa​mięt​nych cza​sów nie prze​żył ta​kie​go or​ga​zmu i to rów​no​cze​śnie z part​ner​ką. Po​sta​no​wił roz​wią​zać ten pro​blem w swo​im sty​lu. Bez dal​szej dys​ku​sji wziął Har​ry w ra​mio​na i ru​szył w stro​nę sy​pial​ni. – Co ty wy​pra​wiasz? – za​pro​te​sto​wa​ła. – To cze​go obo​je pra​gnie​my. Przy​staw​ka była wy​śmie​ni​ta. Ale mam ape​tyt na dwu​da​nio​wy po​si​łek. I nie martw się, przed de​se​rem za​mie​rzam zro​bić prze​rwę na praw​dzi​we je​dze​nie. Har​riet ob​łud​nie prze​wró​ci​ła ocza​mi. Za​chwy​cił go na​mięt​ny błysk, jaki w nich doj​rzał.

ROZDZIAŁ DWUNASTY Było do​brze po dzie​więt​na​stej, gdy wy​stro​jo​ny Alex pro​wa​dził odro​bi​nę oszo​ło​mio​ną Har​riet do ho​te​lo​wej re​stau​ra​cji. Na szczę​ście wy​glą​da​ła do​sko​na​le, zu​peł​nie ina​czej, niż się czu​ła. Mar​ko​wa su​kien​ka w ko​lo​rze szma​rag​du, za któ​rą za​pła​ci​ła cenę rów​ną ty​go​dnio​wym za​rob​kom, le​ża​ła na niej jak ulał, a moc​ny ma​ki​jaż i czar​ne pan​to​fle na pięt​na​sto​cen​ty​me​tro​wym ob​ca​sie do​peł​nia​ły ob​ra​zu. Sta​ra​ła się za wszel​ką cenę za​cho​wać po​zo​ry chłod​ne​go dy​stan​su, jed​nak w środ​ku prze​ta​cza​ło się tsu​na​mi. Nie mo​gła zu​peł​nie abs​tra​ho​wać od tego, co wy​da​rzy​ło się kwa​drans wcze​śniej na gó​rze: na sto​le, w sy​pial​ni, po​tem pod prysz​ni​cem. To prze​cież do​pie​ro Alex dał jej w pew​nym mo​men​cie klap​sa w pupę, ka​zał się ubie​rać i po​wie​dział, że na ciąg dal​szy bę​dzie mu​sia​ła trosz​kę za​cze​kać. A więc za​pre​zen​to​wa​ła się jako oso​ba po​żą​dli​wa i nie​na​sy​co​na. Gdy usie​dli przy sto​li​ku czu​ła się kom​plet​nie za​że​no​wa​na. – Cze​go się na​pi​jesz? – za​py​tał szef, zmu​sza​jąc ją tym sa​mym, by spoj​rza​ła mu w oczy. Mia​ła na​dzie​ję, że jej spoj​rze​nie jest mniej go​rą​ce niż roz​pa​lo​ne po​licz​ki. – Cze​goś zim​ne​go, bia​łe​go i wy​traw​ne​go. Po​tem za​mó​wię ja​kieś owo​ce mo​rza. – Czy​tasz mi w my​ślach – od​rzekł i dał znak kel​ne​ro​wi. Po​pro​sił go o po​da​nie naj​lep​sze​go bia​łe​go, wy​traw​ne​go wina. – Ufasz kel​ne​rom przy wy​bo​rze wina? – zdzi​wi​ła się. – A cze​mu by nie? Prze​cież to ich za​wód. Sam wca​le się nie znam na wi​nie. Dużo nie piję. Kie​dyś ow​szem, jesz​cze w Oxfor​dzie, ale wte​dy nie mu​sia​łem pła​cić za al​ko​hol – od​po​wie​dział z dzi​wacz​nym uśmiesz​kiem. – Dla​cze​go? – Sta​re dzie​je, dłu​ga hi​sto​ria… Może pew​ne​go dnia ci opo​-

wiem, ale nie dzi​siaj. Dzi​siej​szej nocy chcę się do​wie​dzieć cze​goś wię​cej o to​bie. – O mnie? – Tak, Har​riet McKen​na, chciał​bym usły​szeć pani opo​wieść. Przed Dway​ne’em oczy​wi​ście, o nim wiem już wy​star​cza​ją​co wie​le. Har​ry nie ma​rzy​ła wca​le o dal​szych zwie​rze​niach. I tak po​wie​dzia​ła już za dużo. – Wszyst​ko masz w moim cv – za​żar​to​wa​ła. – Czy​li bę​dziesz przede mną od​gry​wa​ła ta​jem​ni​czą fem​me fa​ta​le? – Ni​cze​go nie będę od​gry​wa​ła, Alex… po pro​stu sta​ram się trzy​mać re​guł, któ​re usta​li​li​śmy, gdy zgo​dzi​li​śmy się na nasz układ. Nie mu​si​my wie​dzieć o so​bie wszyst​kie​go, żeby upra​wiać sa​tys​fak​cjo​nu​ją​cy seks. Być może, na​wet nie wie​dząc wszyst​kie​go, bę​dzie​my bar​dziej speł​nie​ni. Zwie​rze​nia po​cią​ga​ją za sobą za​an​ga​żo​wa​nie emo​cjo​nal​ne. A tego nie chce żad​ne z nas. To praw​da, po​my​ślał. Jed​nak dla​cze​go co​raz bar​dziej go in​te​re​so​wa​ła? Dla​cze​go za​uwa​żał w niej wię​cej i wię​cej, niż moż​na się było do​my​ślić z cv? – Ale nie mo​że​my roz​ma​wiać wy​łącz​nie o sek​sie, Har​ry! Szyb​ko się znu​dzi​my. – Im szyb​ciej się sobą znu​dzi​my, tym le​piej – od​par​ła. – Wte​dy będę znów tyl​ko two​ją asy​stent​ką, a ty znaj​dziesz ko​lej​ną słod​ką idiot​kę do sy​pial​ni. – Mam ser​decz​nie dość sy​pia​nia ze słod​ki​mi idiot​ka​mi. Wolę ko​bie​ty, z któ​ry​mi moż​na po​tem po​roz​ma​wiać. Ko​goś, kto od​bie​ra na tych sa​mych fa​lach. Tak jak ty, Har​ry… Zre​zy​gno​wa​na prze​wró​ci​ła ocza​mi. – W ta​kim ra​zie mo​że​my roz​ma​wiać i o sek​sie, i o pra​cy – po​wie​dzia​ła. Na szczę​ście na​dej​ście kel​ne​ra z wi​nem stłu​mi​ło odro​bi​nę iry​ta​cję Ale​xa. Po chwi​li obo​je w mil​cze​niu po​pi​ja​li wino. Ko​ta​na spo​glą​dał po​nu​ro na sie​dzą​cą na​prze​ciw uro​dzi​wą, ciem​no​wło​są ko​bie​tę

i my​ślał, że woli wi​dzieć ją ro​ze​bra​ną i wzdy​cha​ją​cą z roz​ko​szy. Kie​dy tyl​ko za​kła​da​ła ubra​nia, po​wra​ca​ła Har​riet nu​mer dwa: za​sad​ni​cza, trzy​ma​ją​ca się re​guł i list, draż​nią​ca, nie​przy​stęp​na i… nie​sa​mo​wi​cie in​try​gu​ją​ca. Har​riet się​gnę​ła po menu i uda​wa​ła, że sku​pia się nad wy​bo​rem da​nia. Jed​nak w rze​czy​wi​sto​ści cał​ko​wi​cie po​chła​nia​ły ją fan​ta​zje ero​tycz​ne, któ​re osa​cza​ły bez prze​rwy jej wy​obraź​nię. W koń​cu z głę​bo​kim wes​tchnie​niem odło​ży​ła kar​tę i wzię​ła z po​wro​tem kie​li​szek. – Za​mów dla mnie też, je​śli mo​żesz. Nie je​stem wy​bred​na, zwłasz​cza w przy​pad​ku owo​ców mo​rza. – Zgo​da. Może da​ru​je​my so​bie przy​staw​ki i za​mó​wi​my pół​mi​sek dla dwoj​ga. Nie je​stem w na​stro​ju, żeby cze​kać na ko​lej​ne da​nia. Alex był tak dwu​znacz​ny, że prze​szedł ją dreszcz. Wła​ści​wie mo​gła​by nie jeść wca​le. – Ja​sne – od​po​wie​dzia​ła bez​myśl​nie, po​pi​ja​jąc da​lej wino. – Na two​im miej​scu nie prze​sa​dzał​bym z al​ko​ho​lem do po​da​nia pół​mi​ska. Pi​cie na pu​sty żo​łą​dek z re​gu​ły źle się koń​czy. No to co? – po​my​śla​ła po​iry​to​wa​na. Naj​wy​żej ude​rzy mi do gło​wy! Będę się mniej mar​twić… Cie​szy​ła się też, gdy kel​ner wró​cił po za​mó​wie​nie, a po​tem za​dzwo​ni​ła ko​mór​ka Ale​xa. Gdy roz​ma​wiał z kimś, wy​raź​nie usły​sza​ła sło​wo „tata”. Ni​g​dy przed​tem nie była świad​kiem żad​nych jego pry​wat​nych roz​mów. – …ow​szem, tato. Wszyst​ko bę​dzie do​brze… Tak… Po​roz​ma​wia​my ju​tro… Tak… Bo te​raz je​stem na ko​la​cji z bar​dzo ład​ną pan​ną – uśmiech​nął się. – Tak… do usły​sze​nia, tato. – Mój oj​ciec – wy​ja​śnił nie​po​trzeb​nie, gdy się roz​łą​czy​li. – To on był „ro​dzin​ną awa​rią” przed pa​ro​ma dnia​mi. – Ach tak – od​po​wie​dzia​ła tyl​ko, nie chcąc się wy​dać wścib​ska, choć w isto​cie czu​ła się za​in​try​go​wa​na. Wy​da​wa​ło się, że Alex rów​nież po​ża​ło​wał swo​ich słów. Po chwi​li jed​nak wzru​szył ra​mio​na​mi i po​wie​dział bez ogró​dek: – Oj​ciec jest al​ko​ho​li​kiem. Miesz​ka z moją sio​strą Sarą i uprzy​krza jej ży​cie. Bez wcho​dze​nia w zbęd​ne szcze​gó​ły,

w tym ty​go​dniu na​mó​wi​łem go na od​wyk i re​ha​bi​li​ta​cję. Być może te​raz się uda, ale nie li​czę na zbyt wie​le. Póki co przy​naj​mniej Sara i jej ro​dzi​na tro​chę od​pocz​ną. Har​riet wi​dzia​ła, że trud​no mu o tym mó​wić. Z dru​giej stro​ny chy​ba bar​dzo tego po​trze​bo​wał. Tak, męż​czyź​ni pod pew​ny​mi wzglę​da​mi byli ułom​ni i czę​sto sami spro​wa​dza​li na sie​bie cier​pie​nie, nie umie​jąc się ko​mu​ni​ko​wać w kwe​stiach emo​cjo​nal​nych. Być może Alex oba​wia się, że jest ob​cią​żo​ny dzie​dzicz​nie skłon​no​ścią do al​ko​ho​lu? Może stąd ostroż​ność z wi​nem? – To smut​ne, co mó​wisz – za​ry​zy​ko​wa​ła de​li​kat​nie. – Czy twój tata za​wsze pił? – Ależ skąd! Za​czął, gdy zmar​ła na​sza mama. Była mi​ło​ścią jego ży​cia. I opo​ką na​szej ro​dzi​ny. Umar​ła przed​wcze​śnie na raka. Nie po​ra​dził so​bie z tym, zresz​tą my też so​bie nie ra​dzi​li​śmy. Nie chce mi się na​wet o tym mó​wić. Naj​bar​dziej nie mo​głem prze​bo​leć, że ży​ła​by, gdy​by zdia​gno​zo​wa​no ją na czas… Jed​nak nikt z nas poza oj​cem nie się​gnął do bu​tel​ki. Brat, Roy, wy​lą​do​wał osta​tecz​nie gdzieś w Za​chod​niej Au​stra​lii, za​jął się gór​nic​twem i wła​sną, fi​zycz​ną pra​cą do​ro​bił się nie​wiel​kiej for​tu​ny. Po​dob​no za​ło​żył ro​dzi​nę, ale nie mamy z nim kon​tak​tu. Sara, ko​pia mat​ki, zo​sta​ła pie​lę​gniar​ką na on​ko​lo​gii. Jak wiesz, ma ro​dzi​nę… Za​milkł, nie po​zo​sta​wia​jąc wąt​pli​wo​ści, że jego ży​cie po​to​czy​ło się ina​czej. – A ty, Alex? – za​py​ta​ła bar​dziej kur​tu​azyj​nie. Po​czuł się nie​swo​jo, wzru​szył więc tyl​ko ra​mio​na​mi. – Wy​je​cha​łem do Oxfor​du, po​zna​łem tam wspa​nia​łych przy​ja​ciół, no i… za​ło​ży​li​śmy Klub Ka​wa​le​ra. – Co ta​kie​go? – Po​dob​no mie​li​śmy się nie in​te​re​so​wać swo​im ży​ciem pry​wat​nym… – Tak mó​wi​łam wcze​śniej. – Jak to „wcze​śniej”? – Za​nim roz​bu​dzi​łeś moją cie​ka​wość. Na​resz​cie za​śmiał się szcze​rze. – No tak. Oj, te ko​bie​ty! – Ja​sne, ja​sne. Nie moż​na z nimi wy​trzy​mać, ale bez nich też!

– Praw​da! Ja na pew​no nie po​tra​fię się obyć bez ko​biet. Ale na​uczy​łem się już, że za ich to​wa​rzy​stwo pła​ci się wy​so​ką cenę. Na przy​kład, za​wsze chcą wie​dzieć o męż​czyź​nie wszyst​ko… Har​riet nie umia​ła ukryć obu​rze​nia na nie​spra​wie​dli​wość tej wy​po​wie​dzi. – Nie pro​si​łam cię prze​cież, że​byś opo​wia​dał mi o swo​ich ro​dzi​cach. Zro​bi​łeś to z wła​snej woli. Wes​tchnął. I znów spo​waż​niał. – Zro​bi​łem… Głu​pio mi. Naj​le​piej o tym za​po​mnij​my. To ra​czej przy​gnę​bia​ją​cy te​mat. Za​sta​no​wi​ło ją, co bar​dziej go przy​gnę​bia​ło: al​ko​ho​lizm ojca czy przed​wcze​sna śmierć mat​ki. Po​dej​rze​wa​ła, że to dru​gie. Naj​wy​raź​niej bar​dzo ją ko​chał. Do tego stop​nia, że uciekł z Au​stra​lii aż do An​glii. – Ja za​py​ta​łam cię tyl​ko o Klub Ka​wa​le​ra. Ale je​śli nie chcesz o tym roz​ma​wiać, nie ma spra​wy. Z kło​po​tli​we​go mil​cze​nia wy​ba​wi​ło ich po​ja​wie​nie się ogrom​ne​go pół​mi​ska peł​ne​go prze​pysz​nie wy​glą​da​ją​cych i pach​ną​cych owo​ców mo​rza. – O rany, ależ to wy​glą​da… nie​po​wta​rzal​nie! – wy​krzyk​nę​ła, wy​wo​łu​jąc szcze​ry śmiech kel​ne​ra, któ​re​mu Alex dość spon​ta​nicz​nie za​wtó​ro​wał. – No to… do dzie​ła! Jedz​my! Nie wiem jak ty, ale ja za​raz umrę z gło​du! – oznaj​mił, gdy zo​sta​li sami. Przez resz​tę ko​la​cji zaj​mo​wa​li się już tyl​ko je​dze​niem i je​śli roz​ma​wia​li, to wy​łącz​nie na ten te​mat. Pró​bo​wa​li po ko​lei wszyst​kie​go: ostryg, ho​ma​rów, kra​bów, kre​we​tek, śli​ma​ków i wy​kwint​nych, eg​zo​tycz​nych wa​rzyw, któ​re sta​no​wi​ły uzu​peł​nie​nie pół​mi​ska. Za​mó​wi​li ko​lej​ną bu​tel​kę wina, lecz nie wy​pi​li jej do koń​ca. Roz​mo​wa nie ze​szła więc już ani razu na Klub Ka​wa​le​rów. Har​riet mo​gła się jed​nak ła​two do​my​ślić, że Alex wy​brał inną dro​gę, niż jego brat i sio​stra. Uznał naj​praw​do​po​dob​niej, że mi​łość i mał​żeń​stwo są nie dla nie​go. Od​rzu​cił zo​bo​wią​za​nie, od​po​wie​dzial​ność i uczu​cia. Może też bał się za​ko​chać? A może… nie był w sta​nie? Może śmierć mamy za​bi​ła w nim zdol​ność do uczuć?

Co by nie było, wy​da​wa​ło się, że Alex Ko​ta​na lubi swo​je ży​cie w ta​kiej po​sta​ci, jaką wy​brał, i nie za​mie​rza ni​cze​go zmie​niać. Tyl​ko bar​dzo na​iw​na ko​bie​ta mo​gła​by mieć na​dzie​ję, że to wła​śnie jej uda się go od​mie​nić. Har​riet uwa​ża​ła się jed​nak za cał​kiem roz​sąd​ną oso​bę. Ciesz się chwi​lą, póki trwa, po​wta​rza​ła so​bie. Po​tem naj​wy​żej zro​bisz to, co zwy​kle robi szef: pój​dziesz swo​ją dro​gą!

ROZDZIAŁ TRZYNASTY Alex przy​pa​try​wał się je​dzą​cej ze sma​kiem Har​riet i za​sta​na​wiał się, co też cho​dzi jej po gło​wie. Wie​dział już do​sko​na​le, że ro​mans z nią bę​dzie cał​kiem inny od do​tych​cza​so​wych. Przede wszyst​kim dla​te​go, że i ona róż​ni​ła się bar​dzo od po​przed​nich part​ne​rek. Była star​sza, in​te​li​gent​niej​sza i wy​my​ka​ła się spod kon​tro​li. Na szczę​ście nie w łóż​ku. Tu roz​gryzł ją szyb​ko. Była na​mięt​na i go​rą​ca, lu​bi​ła seks, tak jak on. Jed​na noc nie wy​star​czy​ła​by, by speł​nić wszyst​kie jej fan​ta​zje. Być może nie wy​star​czył​by i mie​siąc. To wła​śnie odro​bi​nę go nie​po​ko​iło. Wo​lał nie przy​wią​zy​wać się na dłu​żej do jed​nej ko​bie​ty, żeby nie po​my​śla​ła, że zmie​rza do dłuż​sze​go związ​ku. Cze​go na​praw​dę nie pra​gnął, bo ce​nił so​bie wiel​ce swe ka​wa​ler​skie ży​cie. Po​peł​nił wiel​ki błąd, wda​jąc się z nią w pry​wat​ne roz​mo​wy. Zgod​nie z tym, co po​wie​dzia​ła, zwie​rze​nia wią​za​ły lu​dzi emo​cjo​nal​nie. A tego wła​śnie naj​bar​dziej nie chciał. Czas naj​wyż​szy koń​czyć ucztę i za​brać Har​riet z po​wro​tem do łóż​ka. Tam, gdzie nie ma nie​bez​pie​czeń​stwa zbyt dłu​gich roz​mów! – Chcesz de​ser? – za​py​tał. – Nie! – obu​rzy​ła się. – Po​chło​nę​łam dziś wię​cej ka​lo​rii niż nor​mal​nie przez ty​dzień. – Co ty mó​wisz… Może cho​ciaż kawę? – Nie, dzię​ki. Wo​la​ła​bym nie sie​dzieć tu już dłu​żej, a kawę mogę ci za​pa​rzyć na gó​rze. Uśmiech​nął się. – Na​praw​dę lu​bię ko​bie​ty, któ​re wie​dzą, cze​go chcą. – I pew​nie są​dzisz, że ja chcę cie​bie? Jej uwa​ga znów zbi​ła go z tro​pu. Nie wie​dział, co my​śleć o Har​riet! Była trud​na. Nie​prze​wi​dy​wal​na. Do​sko​na​ła w pra​cy, skom​pli​ko​wa​na pry​wat​nie.

– Przy​zna​ję, że prze​szło mi to przez myśl, gdy rzu​ci​łaś się na mnie pod prysz​ni​cem – od​po​wie​dział dość dziw​nym to​nem. Przy​naj​mniej – co spra​wi​ło mu pew​ną sa​tys​fak​cję – za​czer​wie​ni​ła się na chwi​lę! – Od daw​na nie upra​wia​łam po​rząd​ne​go sek​su – przy​zna​ła prze​kor​nie, gdy za​pa​no​wa​ła nad sobą. – Nic byś ze mną nie wskó​rał, gdy​bym aku​rat nie roz​sta​ła się z Dway​ne’em. – I na​praw​dę w to wie​rzysz? – za​py​tał z sar​ka​stycz​nym uśmie​chem. Co w nią wstą​pi​ło, by za​czy​nać tego typu roz​mo​wy? Wet za wet? Mało, że była nie​szcze​ra, to za​cho​wy​wa​ła się, jak​by chcia​ła go upo​ko​rzyć. Z dru​giej jed​nak stro​ny… iry​to​wa​li ją zbyt przy​stoj​ni fa​ce​ci, któ​rzy byli próż​ni i z góry za​kła​da​li, że każ​da ko​bie​ta zro​bi dla nich wszyst​ko. Za​wsze ża​ło​śnie się sta​ra​ła stłam​sić, choć​by odro​bi​nę, ich roz​bu​cha​ne ego. Tyl​ko że w przy​pad​ku Ale​xa… było ina​czej. On sta​rał się je​dy​nie dać do zro​zu​mie​nia, że Har​ry gada bzdu​ry. I miał stu​pro​cen​to​wą ra​cję. Ale póki co, na pew​no się do ni​cze​go nie przy​zna. – My​ślisz, że na​praw​dę nie moż​na ci się oprzeć? – Ależ wca​le tak nie my​ślę! Po pro​stu nie je​stem śle​py! Chcesz mnie, ale z ja​kichś po​wo​dów nie chcesz się do tego przy​znać. Ja cię chcę tak samo, ale mó​wię o tym otwar​cie. Co ci przyj​dzie z uda​wa​nia, że ma to ja​ki​kol​wiek zwią​zek z roz​sta​niem z Dway​ne’em? Nie mam po​ję​cia. Może istot​nie znik​nię​cie two​je​go na​rze​czo​ne​go osta​tecz​nie sta​ło się dla nas jak​by ka​ta​li​za​to​rem? Tyl​ko po co tra​ci​my czas i kom​pli​ku​je​my oczy​wi​stą sy​tu​ację? Po​win​ni​śmy już daw​no być w łóż​ku i zaj​mo​wać się tym, co wy​cho​dzi nam świet​nie… To mó​wiąc, wstał od sto​li​ka i wy​cią​gnął do niej rękę. Har​riet naj​pierw się cof​nę​ła, a po​tem przy​bli​ży​ła… – Je​steś aro​ganc​kim pa​lan​tem… – wy​mam​ro​ta​ła w koń​cu pod no​sem, po​zwa​la​jąc się pod​nieść. Z cho​dze​niem było dużo go​rzej. Alex za​ję​ty eskor​to​wa​niem Har​riet, rzu​cił tyl​ko krót​ką ko​men​dę w stro​nę ob​słu​gi, by do​pi​sa​no ko​la​cję do ra​chun​ku za apar​ta​ment. W hal​lu i w win​dzie nie ode​zwa​li się do sie​bie ani

sło​wem, co zwięk​szy​ło tyl​ko na​pię​cie. Kie​dy Alex za​mknął za nimi drzwi apar​ta​men​tu, chwy​cił ją od razu w ra​mio​na i po​wie​dział rze​czo​wo: – A te​raz ko​niec z tra​ce​niem cza​su na bzdu​ry! Za pięć mi​nut masz być goła w moim łóż​ku. Kom​plet​ny brak ja​kich​kol​wiek za​ha​mo​wań czy skru​pu​łów Ale​xa był po​ra​ża​ją​cy. – Nie je​steś ja​kimś tam aro​ganc​kim pa​lan​tem… ty je​steś wcie​lo​nym dia​błem! – wy​bą​ka​ła. Gdy od​cho​dzi​ła w stro​nę ła​zien​ki moc​no chwiej​nym kro​kiem, od​pro​wa​dzał ją zło​wiesz​czy śmiech sze​fa. Kie​dy Alex roz​bie​rał się po​śpiesz​nie w swo​jej ła​zien​ce, roz​ba​wio​ny przy​po​mniał so​bie zdu​mie​nie w oczach Har​riet. I za to też ją lu​bił! Bo wciąż ist​nia​ły dla niej rze​czy szo​ku​ją​ce, choć nie​udol​nie uda​wa​ła ko​bie​tę by​wa​łą i cał​ko​wi​cie zbla​zo​wa​ną. Za chwi​lę zresz​tą za​mie​rzał do​star​czyć jej ko​lej​nych szo​ku​ją​cych wra​żeń, a mie​li na to całą noc. Pięć mi​nut mi​nę​ło w oka mgnie​niu. Gdzież, u li​cha, po​dzie​wa się ta pie​kiel​na, utra​pio​na ko​bie​ta?! Har​riet do​brze wie​dzia​ła, że daw​no prze​kro​czy​ła wy​zna​czo​ny ter​min. Jed​nak nie zna​la​zła w so​bie tyle od​wa​gi, by wejść do sy​pial​ni Ale​xa cał​ko​wi​cie nago. Szla​frok któ​re​go uży​wa​ła wcze​śniej, gdzieś się za​po​dział, a wła​sne​go nie za​pa​ko​wa​ła, wie​dząc, że w ho​te​lu bę​dzie wszyst​ko, co po​trze​ba. Po​zo​sta​ła je​dy​nie uko​cha​na pi​ża​ma od Emi​ly… try​ko​to​wa, dzie​cię​ca, z dłu​gi​mi rę​ka​wa​mi i no​gaw​ka​mi. Co gor​sza, dół miał bia​ło-ró​żo​we pa​ski, a na​cią​gnię​ta i spra​na góra – ró​żo​we ser​dusz​ka na bia​łym tle. Cała Emi​ly… gdy wró​ci z urlo​pu, nie bę​dzie już śla​du po ro​man​sie z sze​fem, więc o ni​czym ni​g​dy się nie do​wie. Har​riet bez na​my​słu za​ło​ży​ła kon​tro​wer​syj​ny strój i ru​szy​ła sztucz​nie oży​wio​na do dru​giej czę​ści apar​ta​men​tu. Za​kła​da​ła, że Alex bę​dzie wście​kły, bo daw​no już mi​nął wy​zna​czo​ny czas. Istot​nie sie​dział na łóż​ku okry​ty wy​łącz​nie prze​ście​ra​dłem i jego po​sęp​na mina nie wró​ży​ła nic do​bre​go. Jed​nak… na wi​dok pi​żam​ki Har​riet wy​buchł hi​ste​rycz​nym śmie​chem. – Po​do​ba mi się twój po​mysł na na​gość! Na​praw​dę, po​do​ba

mi się! – re​cho​tał, za​po​mi​na​jąc o gnie​wie. – Bar​dzo mi przy​kro. Nie po​tra​fi​łam ina​czej. – Har​ry! Nie masz żad​nych po​wo​dów do wsty​du. Masz pięk​ne cia​ło. Przy​pa​try​wa​ła mu się uważ​nie, nie​śmia​ło sia​da​jąc na kra​wę​dzi łóż​ka. – Nie prze​sa​dzaj. Nor​mal​ne. Nic nie​zwy​kłe​go. Pro​szę cię, nie czuj, że mu​sisz mi pra​wić kom​ple​men​ty. Za​ufaj, że są zbęd​ne. Alex śmiał się da​lej. – W po​rząd​ku, Har​ry. Może więc zdej​miesz już tę pi​ża​mę? Chy​ba że… ja mam to zro​bić za cie​bie? Tak! Tak! – krzy​cza​ła w du​chu, by na ze​wnątrz sta​rać się nie oka​zać żad​nych uczuć. Bo za chwi​lę cze​ka​ła ją cała pierw​sza noc w jed​nym łóż​ku z Ale​xem… W koń​cu po​wo​li zsu​nę​ła spodnie od pi​ża​my i rzu​ci​ła je na po​bli​ski fo​tel. Po​tem za​mknąw​szy oczy, ścią​gnę​ła blu​zę. Osta​tecz​nie sta​nę​ła przed nim nago, ze wszyst​kich sił sta​ra​jąc się po​wstrzy​mać dresz​cze. Dzi​kie, pry​mi​tyw​ne, ni​czym nie​za​wo​alo​wa​ne po​żą​da​nie w jego oczach było rów​nie prze​ra​ża​ją​ce, jak pod​nie​ca​ją​ce. Czy ja​ki​kol​wiek męż​czy​zna aż tak jej kie​dy​kol​wiek po​żą​dał? I czy było to na​praw​dę tyl​ko wy​uz​da​ne po​żą​da​nie? Usi​ło​wa​ła wie​rzyć, że tak. – I dla​cze​go pró​bu​jesz mi wma​wiać, że nie ma w to​bie nic nad​zwy​czaj​ne​go? – wy​szep​tał chra​pli​wie i zrzu​cił z sie​bie prze​ście​ra​dło. – Zbliż się tu na​resz​cie, upar​te stwo​rze​nie, i po​zwól so​bie udo​wod​nić, że bar​dzo się my​lisz!

ROZDZIAŁ CZTERNASTY Har​riet zbu​dzi​ła się do​kład​nie w ta​kiej sa​mej po​zy​cji, jak usnę​ła. Wtu​lo​na w Ale​xa. Przez dłu​gą chwi​lę nie śmia​ła się po​ru​szyć, lecz brak ru​chu nie ozna​czał wca​le śpią​ce​go umy​słu… Nie mo​gła się więc dłu​go uwol​nić od wszech​ogar​nia​ją​cych wi​zji ich ciał sple​cio​nych w ak​cie mi​ło​snym. Nie, wróć! Ja​kim znów ak​cie mi​ło​snym, ty idiot​ko? Prze​cież wy się wca​le nie ko​cha​li​ście, tyl​ko całą noc upra​wia​li​ście seks! Jed​nak… chwi​la​mi czu​ła, jak​by się ko​cha​li. Alex oka​zał się nie tyl​ko spraw​nym, ale przede wszyst​kim czu​łym ko​chan​kiem. Umiał też ba​wić się w łóż​ku w znie​wa​la​ją​cy wręcz spo​sób, po​wo​du​jąc, że part​ner​ka za​po​mi​na​ła o kom​plek​sach czy wsty​dzie. Jed​nym sło​wem, gdy wzdy​cha​ła te​raz o po​ran​ku, były to wes​tchnię​cia w peł​ni za​spo​ko​jo​nej ko​bie​ty. A prze​cież… po​win​na być co naj​mniej zbul​wer​so​wa​na swo​im po​stę​po​wa​niem, nie wspo​mi​na​jąc już o oce​nie Ale​xa, któ​ry ja​wił się jako oso​ba o mo​ral​no​ści la​dacz​ni​cy, świę​cie wie​rzą​ca, że moż​na z kimś upra​wiać czy​sty seks bez żad​nych emo​cji, do​pó​ki się czło​wie​ko​wi nie znu​dzi. Przy​tło​czo​na swy​mi my​śla​mi Har​riet znów za​czę​ła ner​wo​wo wzdy​chać. – Skoń​czy​ła​byś na​resz​cie z tym ca​łym wzdy​cha​niem – wy​mam​ro​tał za​spa​ny Alex. Od​ru​cho​wo ze​sztyw​nia​ła, w od​po​wie​dzi na co za​czął ma​so​wać jej pier​si. – Aha.. i po​daj mi jesz​cze pre​zer​wa​ty​wę, bo jak wi​dzisz, mam za​ję​te ręce – do​dał nie​win​nym to​nem. – Jesz​cze nie masz do​syć? – wy​szep​ta​ła. – W naj​mniej​szym na​wet stop​niu! Kie​dy wra​ca​li na​stęp​ne​go dnia do Syd​ney, Alex miał wie​le cza​su, by prze​my​śleć zna​czą​cą wy​po​wiedź Har​riet, w któ​rej

nie​odwo​łal​nie od​mó​wi​ła spę​dze​nia z nim ko​lej​nej nocy w ho​te​lu. Pod​czas gdy w sy​pial​ni była part​ner​ką bli​ską i ule​głą, sta​wa​ła się inną oso​bą na ze​wnątrz, w ubra​niu, w cią​gu dnia. Wszel​kie pró​by zmia​ny raz usta​lo​nych za​sad wy​da​wa​ły się z góry ska​za​ne na nie​po​wo​dze​nie. Obie​ca​ła przy​je​chać do nie​go w pią​tek wie​czo​rem po pra​cy. Pro​wa​dząc w ab​so​lut​nej ci​szy, czuł się co​raz bar​dziej nie​swo​jo. Uznał, że jej fru​stra​cje mogą po​cho​dzić z za​kło​po​ta​nia. Prze​cież na pew​no była w peł​ni świa​do​ma swych śmia​łych za​cho​wań z ostat​niej nocy! Z jego do​świad​cze​nia nie​zbi​cie wy​ni​ka​ło, że ko​bie​ty w spra​wach sek​su w prze​ci​wień​stwie do swych part​ne​rów w ogó​le nie po​tra​fi​ły być prag​ma​tycz​ne. Tym​cza​sem męż​czyź​ni od​czu​wa​li zwy​czaj​ną ra​dość z fi​zycz​ne​go speł​nie​nia. Zer​k​nął na nią ukrad​kiem i ze zgro​zą za​uwa​żył za​ci​śnię​te usta i po​bie​la​łe dło​nie zbyt moc​no trzy​ma​ją​ce to​reb​kę. Głu​pia dziew​czy​na! Obo​je są do​ro​śli i do​brze się ba​wią. Po co ten cały pa​tos, jak​by była nie​let​nią uczen​ni​cą albo nie​wier​ną żoną, zła​pa​ną na go​rą​cym uczyn​ku? W po​rząd​ku, może spra​wy po​to​czy​ły się dość szyb​ko, lecz dla​cze​go wal​czyć z prze​zna​cze​niem? Dla​cze​go nie pod​dać się nie​spo​dzie​wa​nej fali roz​ko​szy i nie ko​rzy​stać z niej, aż się wy​pa​li? A może mar​twi się, że te​raz stra​ci pra​cę? – Har​riet… prze​cież ja cię nie za​mie​rzam zwol​nić… je​śli nad tym się tak in​ten​syw​nie za​sta​na​wiasz – po​sta​no​wił prze​rwać po​nu​re mil​cze​nie, ude​rza​jąc w lżej​sze tony. Spoj​rza​ła na nie​go, nie zdej​mu​jąc oku​la​rów sło​necz​nych. – Wiem – od​po​wie​dzia​ła chłod​no. – To co cię mę​czy? Ża​łu​jesz tej nocy? Zdzi​wił się, gdy za​śmia​ła się zło​wiesz​czo. – Oczy​wi​ście, że tak. Sy​pia​nie z wła​snym sze​fem ni​g​dy się do​brze nie koń​czy, na​wet je​śli prze​ło​żo​ny skła​da róż​ne obiet​ni​ce. – Zu​peł​nie nie ro​zu​miem two​ich obaw – wy​bą​kał. Na​praw​dę nie za​mie​rzał się jej szyb​ko po​zby​wać, choć za​zwy​czaj zmie​niał dziew​czy​ny jak rę​ka​wicz​ki. Może zro​bi so​bie z niej taj​ną ko​chan​kę na sta​łe? Lu​dzie mó​wią, że trud​no mieć ciast​ko i zjeść ciast​ko, lecz dla​cze​go ma mu się nie udać jako pierw​sze​mu? Har​ry ma do​pie​ro dwa​dzie​ścia dzie​więć lat. Jesz​-

cze zdą​ży zo​stać żoną i mat​ką, za parę lat. Po raz pierw​szy od wy​jaz​du roz​ch​mu​rzył się. – Har​riet… to nie​mą​dre my​śleć tyl​ko o tym, co się sta​nie. Dużo le​piej i przy​jem​niej cie​szyć się chwi​lą. Zresz​tą je​dy​na gwa​ran​cja, jaką mamy od ży​cia, to tu i te​raz. Lu​bisz seks w moim to​wa​rzy​stwie? – Prze​cież wiesz, że tak. – Uśmiech​nij się więc i prze​stań się stre​so​wać. Ju​tro o tej po​rze mo​że​my już nie żyć! – Nie po​tra​fię tak my​śleć – burk​nę​ła. – Mu​szę pla​no​wać. Ty też pla​nu​jesz. Cały czas. Nie wci​skaj mi kitu, że za​wsze ży​jesz chwi​lą. Je​że​li są​dzisz, że zmięk​nę co do za​sad na​szej zna​jo​mo​ści, to się my​lisz. Po​iry​to​wa​ny za​ci​snął zęby. Ta ko​bie​ta wy​sta​wi​ła​by na pró​bę na​wet ar​cha​nio​ła. A on nim nie był. Po​cią​ga​ły go jed​nak wy​zwa​nia. Po​sta​no​wił się zre​lak​so​wać i ob​da​rzył ją nad​zwy​czaj cie​płym uśmie​chem. – Taka po​nęt​na ko​bie​ta jak ty, Har​ry, nie po​win​na wi​nić męż​czyzn za to, że cho​ciaż pró​bu​ją! – za​żar​to​wał cierp​ko. – Ostat​nia noc była tak ba​jecz​na, że trud​no mi so​bie wy​obra​zić ca​ło​ty​go​dnio​wą roz​łą​kę. – To ty twier​dzi​łeś nie​daw​no, że seks sma​ku​je jesz​cze le​piej, gdy się odro​bi​nę za​cze​ka. Nie mógł się nie ro​ze​śmiać. Z za​chwy​tu nad jej cię​tym ję​zy​kiem. – Oczy​wi​ście, ale jest cze​ka​nie i cze​ka​nie. Co in​ne​go parę go​dzin z kon​kret​ne​go po​wo​du, co in​ne​go cały dłu​gi ty​dzień. Nie do​cze​kam do piąt​ku, bo wcze​śniej eks​plo​du​ję! Na​gle ro​ze​śmia​li się obo​je, na​resz​cie ni​we​lu​jąc trud​ne do znie​sie​nia na​pię​cie, któ​re to​wa​rzy​szy​ło im od wy​jaz​du. – No i od razu le​piej! – sko​men​to​wał. – Co le​piej? – zdzi​wi​ła się. – Nie cie​szy​ła mnie wi​zja sie​dze​nia koło Pani Ma​ru​dy przez całą po​wrot​ną dro​gę do Syd​ney. – Wca​le nie ma​ru​dzi​łam, tyl​ko roz​my​śla​łam. – My​śle​nie jest tak samo tra​gicz​ne w skut​kach jak pla​no​wa​nie. Przy​naj​mniej tak ma​wia mój Je​re​my.

– Twój naj​lep​szy przy​ja​ciel i zna​ny play​boy z Lon​dy​nu? – Do​kład​nie ten sam. – Chy​ba jest bar​dzo płyt​kim czło​wie​kiem. – Ow​szem. Chęt​nie to przy​zna​je. Ale jed​no​cze​śnie jest su​per in​te​li​gent​ny, uro​czy i jest naj​wspa​nial​szym z mo​ich przy​ja​ciół. Obok Ser​gia oczy​wi​ście. – A za​tem to Ser​gio się żeni. – Tak. Bie​da​czek… – Dla​cze​go tak o tym mó​wisz? Co masz prze​ciw mał​żeń​stwu? – Źle mnie zro​zu​mia​łaś. Ab​so​lut​nie nic. Cho​dzi o jego przy​szłą żonę. Nie​po​koi mnie. – Coś z nią nie tak? Alex przez mo​ment się wa​hał, lecz opo​wie​dział Har​riet całą hi​sto​rię. Zdu​mia​ła ją toż​sa​mość pan​ny mło​dej, bo ce​le​bryt​ka Bel​la była do​sko​na​le zna​na w Au​stra​lii. Jak i jej re​pu​ta​cja, je​śli cho​dzi o męż​czyzn. – Chy​ba ro​zu​miem te​raz, dla​cze​go się o nie​go mar​twisz. – No na​resz​cie ktoś się ze mną zga​dza! Na​wet Je​re​my twier​dzi, że wy​glą​da​ją na szcze​rze za​ko​cha​nych. – No bo to się zda​rza. Lu​dzie się za​ko​chu​ją. – Ale nie tak szyb​ko. Na ra​zie to tyl​ko na​mięt​ność, któ​ra, jak wia​do​mo, nie sta​no​wi re​cep​ty na szczę​ście mał​żeń​skie. Do oł​ta​rza po​trze​ba jesz​cze przy​jaź​ni. Trze​ba mieć w kimś brat​nią du​szę. – Brzmi jak w ide​al​nym świe​cie. Rze​czy​wi​stość nie za​wsze aż tak nam sprzy​ja… – Wiesz, mam prze​czu​cie, że Ser​gio ko​cha Bel​lę, a ona jego pie​nią​dze. By​cie mi​liar​de​rem nie za​wsze uła​twia zna​le​zie​nie praw​dzi​wej mi​ło​ści. – No to się ciesz, Alex, bo przy​naj​mniej ta​kie pro​ble​my ci nie gro​żą. – Ow​szem. Masz ra​cję. To zu​peł​nie nie dla mnie. Har​riet za​czę​ła po​dej​rze​wać, że fo​bia Ale​xa na te​mat za​ko​chi​wa​nia się musi po​cho​dzić z ja​kie​goś za​wo​du mi​ło​sne​go. Wo​la​ła jed​nak nie grze​bać w jego ży​cio​ry​sie. Szczę​śli​wie zresz​tą szef za​jął się śle​dze​niem ich tra​sy. – Zbli​ża się zjazd na Ta​ree, co ozna​cza ostat​nie trzy​sta ki​lo​-

me​trów do Syd​ney. Co byś po​wie​dzia​ła na prze​rwę i mały lunch?

ROZDZIAŁ PIĘTNASTY Alex za​par​ko​wał pod sta​ro​mod​ną ka​mie​ni​cą Har​riet chwi​lę po sie​dem​na​stej. W pierw​szym od​ru​chu za​py​ta​ła go, czy nie wszedł​by na kawę. Po chwi​li zre​flek​to​wa​ła się, ale było już za póź​no. Szef ocho​czo zła​pał ba​ga​że, po czym z nie​skry​wa​ną ra​do​ścią i li​sim uśmiesz​kiem skie​ro​wał się do wej​ścia. W ka​mie​ni​cy było osiem miesz​kań. Parę ulic da​lej roz​cią​ga​ła się pla​ża nad oce​anem. – Przy​jem​na oko​li​ca – sko​men​to​wał. Wie​dział, że ku​pi​ła tu miesz​ka​nie na wła​sność, bo roz​ma​wia​li o tym pod​czas roz​mo​wy kwa​li​fi​ka​cyj​nej. – Bar​dzo przy​jem​nie – kom​ple​men​to​wał da​lej, gdy we​szli do środ​ka. A Har​riet była łasa na kom​ple​men​ty do​ty​czą​ce miesz​ka​nia, po​nie​waż szczy​ci​ła się tym, że sama się go do​ro​bi​ła. We wnę​trzu na​to​miast mo​gła się po​chwa​lić ide​al​nym po​rząd​kiem, któ​re​go na​uczy​ła się jesz​cze od mat​ki, i wy​śmie​ni​tym gu​stem w do​bo​rze me​bli, któ​re​go na​uczy​ła ją pra​ca przy sprze​da​ży eks​klu​zyw​nych apar​ta​men​tów. Apar​ta​ment był nie​wiel​ki, lecz utrzy​ma​ne w bie​li ścia​ny i su​fi​ty po​więk​sza​ły go optycz​nie. Wy​da​wał się też prze​stron​ny, bo nie za​gra​ca​ły go zbęd​ne sprzę​ty. – Gdzie ła​zien​ka, Har​ry? – O, tam! Ale przy​po​mi​nam, że nie ma świa​tła. – Daj mi szyb​ko nową ża​rów​kę i zrób kawę. Gdy wró​cił do kuch​ni, po​dał jej zu​ży​tą świe​tlów​kę. – Ale z cie​bie zło​ta rącz​ka! – za​śmia​ła się. – Gdy się do​ra​sta w blo​kach ko​mu​nal​nych, umie się wszyst​ko na​pra​wić sa​me​mu. Tego aku​rat na​uczył mnie oj​ciec: wy​mie​nia​nia ża​ró​wek, kur​ków, kra​nów i uszcze​lek. Po​tra​fię też po​ra​to​wać, gdy ciek​nie lub za​tka się rura. Więc gdy na​stęp​nym ra​zem za​pcha ci się zlew…

– …za​dzwo​nię po hy​drau​li​ka – prze​rwa​ła mu bru​tal​nie. A mó​wiąc o ojcu, czy pa​mię​tał, by do nie​go za​dzwo​nić, jak obie​cał? Cho​ciaż chy​ba nie wy​pa​da mu przy​po​mi​nać. Nie są prze​cież w pra​cy. – Już je​steś zła. W do​dat​ku za​po​mnia​łaś, że masz nam zro​bić kawę. Co się znów dzie​je? – Mar​twię się, że nie za​dzwo​ni​łeś do ojca. A obie​ca​łeś… – Nie po​wi​nie​nem był ci o nim mó​wić! – Ale po​wie​dzia​łeś. I do​brze się skła​da. Te​raz przy​naj​mniej wiem, że je​steś czło​wie​kiem, jak każ​dy z nas, i masz swo​je pro​ble​my. – Wow, Har​riet, ależ ty je​steś tem​pe​ra​ment​na. Ja​kim cu​dem uda​ło ci się ukryć ten drob​ny fakt przez tyle mie​się​cy w biu​rze? – Do​bra asy​stent​ka nie tra​ci pa​no​wa​nia nad sobą przy sze​fie. Ko​chan​ka to zu​peł​nie co in​ne​go. Jak się maj​stru​je przy dam​skich emo​cjach, to po​tem się sło​no pła​ci. – Nie chcę maj​stro​wać przy two​ich emo​cjach, in​te​re​su​je mnie wy​łącz​nie two​je cia​ło! – Czy​li jed​no i to samo, Alex, w przy​pad​ku ko​biet. Wy męż​czyź​ni ma​cie dar roz​dzie​la​nia wa​sze​go ży​cia na wie​le pu​de​łek, w pierw​szym – pra​ca, w ko​lej​nym – ko​bie​ty… i tak da​lej. Do​tych​czas sy​pia​łeś z mło​dy​mi kur​cza​ka​mi, któ​re nie spra​wia​ły ci żad​nych kło​po​tów. Uprze​dzam z góry, że ze mną może być ina​czej. – Ostrze​gasz mnie, że mo​gła​byś się za​an​ga​żo​wać? – Mam na​dzie​ję, że nie – od​rze​kła zgod​nie z praw​dą – ale nie ocze​kuj, że będę za​wsze szczę​śli​wa z tym, co jest. Ow​szem, uwiel​biam nasz świe​żo od​kry​ty seks i do​sko​na​le mi się dla cie​bie pra​cu​je. Ale z cza​sem bę​dzie mi co​raz trud​niej to wszyst​ko po​go​dzić. Wte​dy odej​dę. – Z pra​cy czy ode mnie? – W ogó​le. – Nie po​zwo​lę ci. Znów prze​ma​wia​ła przez nie​go aro​gan​cja w czy​stej po​sta​ci. – Nie bę​dziesz miał na to wpły​wu. – Zaj​mie​my się tym w swo​im cza​sie. A na ra​zie daj​my spo​kój z kawą, będę le​ciał. Ale jesz​cze tyl​ko mały przed​smak tego, co

cię cze​ka w pią​tek wie​czo​rem. Pięć mi​nut póź​niej, gdy wy​biegł, zo​sta​wił ją kom​plet​nie roz​trzę​sio​ną, na bla​cie ku​chen​nym. Jaki mu​siał być bez​względ​ny, by tak ca​ło​wać, tak do​ty​kać, a po​tem zo​sta​wić. Tuż przed sa​miut​kim koń​cem. Bo chciał, żeby rów​nież dla niej ten ty​dzień oka​zał się trud​ny do znie​sie​nia. Nie po​win​nam go była pro​wo​ko​wać, sama je​stem so​bie win​na, my​śla​ła scho​dząc nie​zdar​nie z bla​tu, do​pro​wa​dza​jąc do po​rząd​ku sta​nik i pod​cią​ga​jąc dżin​sy. Od po​cząt​ku wie​dzia​ła, że za​da​jąc się z kimś po​kro​ju Ale​xa, prę​dzej czy póź​niej wpad​nie w ta​ra​pa​ty. Nie ża​ło​wa​ła jed​nak, że po​szła z nim do łóż​ka. Jak mo​gła ża​ło​wać tak nie​sa​mo​wi​tych do​znań? Był do​sko​na​łym ko​chan​kiem, a jed​no​cze​śnie stwa​rzał nie​po​wta​rzal​ną, nie​mal​że ro​man​tycz​ną at​mos​fe​rę. Wie​dzia​ła, że to wca​le nie ona zre​zy​gnu​je z nie​go. To on zro​bi tak nie​ba​wem, zwłasz​cza je​śli na​dal poza sy​pial​nią bę​dzie ją wi​dział wy​łącz​nie na​bur​mu​szo​ną. Wte​dy przy​szło jej do gło​wy, że chy​ba ni​g​dy nie po​tra​fi​ła być „roz​ryw​ko​wa”. Bra​ła ży​cie zbyt po​waż​nie. Ale może nie jest jesz​cze za póź​no? Nie każ​dy układ musi mieć na celu zna​le​zie​nie dru​giej po​łów​ki po​ma​rań​czy. Tego na​uczy​ła ją hi​sto​ria z Dway​ne’em. Po​win​na też szyb​ko wy​rzu​cić przez okno li​stę wy​mo​gów okre​śla​ją​cych ide​al​ne​go kan​dy​da​ta na męża. Pod​bu​do​wa​na no​wy​mi po​sta​no​wie​nia​mi ru​szy​ła do sa​lo​nu, gdzie Alex zo​sta​wił jej rze​czy. Kie​dy się​gnę​ła do to​reb​ki, aku​rat za​dzwo​nił te​le​fon. O nie, to Emi​ly! Pew​nie do​wie​dzia​ła się skądś o Dway​nie! – Wi​taj, Emi! Jak tam po urlo​pie? – za​py​ta​ła sztucz​nie oży​wio​nym gło​sem. – Niech się pani tak ze mną nie wita, pani McKen​na, je​śli na​wet nie po​fa​ty​go​wa​ła się pani za​dzwo​nić do mnie po ze​rwa​nych za​rę​czy​nach! I jesz​cze te wszyst​kie ese​me​sy o pra​cy i ani jed​ne​go o tym, co waż​ne. Po chwi​li mil​cze​nia Har​riet za​re​ago​wa​ła, sta​ra​jąc się za​cho​wać spo​kój. – Do​myśl się sama. Prze​wi​dzia​łam, że nie bę​dziesz po mo​jej stro​nie, a nie mia​łam naj​mniej​szej ocho​ty wy​słu​chi​wać ka​zań. – Nie wy​głu​piaj się. Pew​nie, że je​stem po two​jej stro​nie, bo ty

je​steś moją przy​ja​ciół​ką. Dway​ne jest zna​jo​mym. Ow​szem, wy​da​wa​ło mi się, że nie​zła z was para, ale prze​cież li​czy się to, co wy czu​je​cie. Har​ry była szcze​rze za​sko​czo​na nie​ocze​ki​wa​nym zro​zu​mie​niem ze stro​ny Emi, któ​ra zwy​kle wszyst​ko kry​ty​ko​wa​ła. – Nie​ste​ty nie uda​ło nam się … – wy​ją​ka​ła, nie​spo​dzie​wa​nie na skra​ju łez. Ja​kie to idio​tycz​ne… prze​cież wiem już do​sko​na​le, że wca​le nie ko​cha​łam Dway​ne’a! – Och, Har​riet, nie chcia​łam cię zde​ner​wo​wać. – A ja my​śla​łam, że bę​dziesz na mnie wście​kła. – Ależ skąd! Za​le​ży mi wy​łącz​nie na tym, że​byś była szczę​śli​wa. – Mnie też… – Może czas prze​stać szu​kać dru​giej po​łów​ki po​ma​rań​czy i za​ba​wić się przez chwi​lę. Je​steś jesz​cze mło​da, nie masz trzy​dziest​ki. – Zga​dzam się, Emi. Po​my​śla​łam so​bie dziś do​kład​nie to samo.

ROZDZIAŁ SZESNASTY – Masz ja​kieś pla​ny na week​end? – za​py​ta​ła Au​drey. Na​resz​cie nad​szedł pią​tek i pra​cow​ni​cy Ark Pro​per​ties jak co ty​dzień po pra​cy przy​szli na drin​ka do po​bli​skie​go ho​te​lu. Au​drey i Har​riet usia​dły w ką​cie przy wi​nie, a pa​no​wie ze​bra​li się przy ba​rze i oglą​da​li mecz. Jak zwy​kle rów​nież bra​ko​wa​ło wśród nich sze​fa. Wła​ści​wie Ale​xa nie było w biu​rze pra​wie przez cały ty​dzień. Wy​ma​wiał się roz​ma​ity​mi spo​tka​nia​mi i ko​niecz​no​ścią obej​rze​nia po​stę​pów na wszyst​kich bu​do​wach przed pla​no​wa​nym wy​lo​tem do Me​dio​la​nu. Jego asy​stent​ka po​dej​rze​wa​ła jed​nak, że to jej obec​ność trzy​ma​ła go z dala od pra​cy. W po​nie​dzia​łek przy​szła do biu​ra już z baj​glem, szyb​ko za​pa​rzy​ła kawę i za​nio​sła mu wszyst​ko do ga​bi​ne​tu. Prze​pro​si​ła też za swe zbyt​nie „usztyw​nie​nie” po​przed​nie​go wie​czo​ru i obie​ca​ła po​pra​wę. Za​po​wie​dzia​ła tak​że, że nie od​mó​wi, gdy​by chciał się z nią spo​tkać przed piąt​kiem. Po dłuż​szej chwi​li mil​cze​nia Alex od​parł, że woli po​zo​stać przy wstęp​nych usta​le​niach. Od​mie​nio​na Har​riet, choć odro​bi​nę za​sko​czo​na i ura​żo​na, uśmiech​nę​ła się do nie​go i rzu​ci​ła lek​ce​wa​żą​co: „Jak chcesz, nie ma spra​wy!”. – Nic spe​cjal​ne​go, może tro​chę po​sprzą​tam – od​po​wie​dzia​ła Har​ry na py​ta​nie Au​drey, sta​ra​jąc się ukryć kłam​stwo. – Nad​ro​bię za ostat​nią so​bo​tę. – No tak, prze​cież wy​jeż​dża​łaś z sze​fem. A w ogó​le… jak było? Har​riet wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. – W po​rząd​ku. Alex wście​kał się tro​chę na deszcz, ale na​wet przy ide​al​nej po​go​dzie nie skoń​czy​li​by tej in​we​sty​cji do Bo​że​go Na​ro​dze​nia. – Trud​no mieć wpływ na po​go​dę. Gdzie no​co​wa​li​ście?

– W Coffs Har​bo​ur… taki ku​rort… na po​zio​mie. Znasz sze​fa, nie za​trzy​mał​by się byle gdzie. – A dla​cze​go miał​by? Jest na​praw​dę bo​ga​ty, no i… pies na baby. Na two​im miej​scu by​ła​bym ostroż​na. – To zna​czy? – Wiesz do​brze, co to zna​czy… Zwłasz​cza te​raz, gdy nie ma już Dway​ne’a… Har​ry za​le​ża​ło tyl​ko na jed​nym: żeby nikt z per​so​ne​lu na ra​zie ni​cze​go się nie do​my​ślił. Po​tem, gdy odej​dzie, i tak się do​wie​dzą. – Alex nie jest w moim ty​pie. Oczy​wi​ście jest nie​ziem​sko przy​stoj​ny, ale nie lu​bię aro​ganc​kich fa​ce​tów. – A my​śla​łam, że ci się po​do​ba. – Pew​nie, że go lu​bię, ale cza​sem jest iry​tu​ją​cy. – Taka praw​da. Bo​ga​ci ka​wa​le​ro​wie nie bio​rą pod uwa​gę uczuć in​nych lu​dzi. Nie ro​bią tego ce​lo​wo, ale sku​pia​ją się wy​łącz​nie na so​bie. – Tra​fi​łaś w dzie​siąt​kę – za​uwa​ży​ła Har​riet. Istot​nie my​śle​nie tyl​ko o so​bie w pew​nych kwe​stiach było chy​ba naj​więk​szą wadą Ale​xa! Cho​ciaż po​tra​fił też być uprzej​my, szczo​dry, na​wet słod​ki. Umiał też po​chy​lić się nad bez​dom​nym zwie​rzę​ciem. Dla​cze​go jed​nak upa​trzył so​bie wła​śnie ją, choć miał do wy​bo​ru wszyst​kie ko​bie​ty w Syd​ney? Ta​kie my​śle​nie było cha​rak​te​ry​stycz​ne dla daw​nej, po​nu​rej i za​sad​ni​czej Har​riet. Te​raz, po​nie​waż mia​ła po​wo​li zmie​nić na​sta​wie​nie do ży​cia, na​brać wię​cej luzu i sta​rać się do​strze​gać wy​łącz​nie po​zy​ty​wy, po​win​na sku​pić się na za​le​tach Ale​xa. A był prze​cież tro​skli​wym sy​nem, wspa​nia​łym ko​chan​kiem i nie szczę​dził gro​sza na cele cha​ry​ta​tyw​ne. Na szczę​ście dal​sze roz​wa​ża​nia prze​rwał na​tar​czy​wy dzwo​nek ko​mór​ki. Za​sko​czy​ło ją imię dzwo​nią​ce​go, któ​re nie​ocze​ki​wa​nie wy​świe​tli​ło się na te​le​fo​nie… – No, cześć, co sły​chać? – za​py​ta​ła ostroż​nie, uwa​ża​jąc, by nie wy​mó​wić na głos imie​nia sze​fa. – Na​dal je​steś w pu​bie – zo​rien​to​wał się. – Tyl​ko nie mów do mnie po imie​niu! – No ja​sne. Co tam?

– Jest szan​sa, że do​trzesz tu przed dwu​dzie​stą pierw​szą? Bo ja już wkrót​ce osza​le​ję… Wła​śnie taką go​dzi​nę po​dał jej rano, wrę​cza​jąc przy oka​zji kar​tę ma​gne​tycz​ną do otwie​ra​nia drzwi apar​ta​men​tow​ca i we​wnętrz​nej win​dy. – Ja też. – Ja​dłaś coś? – Nie. – To nie jedz już. Zor​ga​ni​zo​wa​łem coś na póź​niej. Przy​je​dziesz? – Po​sta​ram się. Nie​da​le​ko są tak​sów​ki. Do zo​ba​cze​nia wkrót​ce. Gdy skoń​czy​ła roz​mo​wę, od razu wsta​ła. – Au​drey, prze​pra​szam, że po​rzu​cam cię tak wcze​śnie, ale wy​dzwo​ni​ła mnie daw​no nie​wi​dzia​na za​męż​na przy​ja​ciół​ka. Do​sta​ła wy​chod​ne od męża, le​ci​my do kina. – Na co? – Na​wet nie za​py​ta​łam. Po​wiem ci w po​nie​dzia​łek, do wi​dze​nia! Po paru mi​nu​tach sie​dzia​ła już w tak​sów​ce, jed​nak piąt​ko​wy ruch o tej po​rze był po​ra​ża​ją​cy. W pięć mi​nut mi​ja​li nie wię​cej niż trzy bu​dyn​ki… Gdy na​resz​cie do​je​cha​li, zo​ba​czy​ła Ale​xa cze​ka​ją​ce​go na nią na chod​ni​ku. Miał na so​bie czar​ny dres i bia​łe adi​da​sy. Wy​glą​da​ła obok nie​go dość za​baw​nie, w czar​nym ko​stiu​mie i bia​łej je​dwab​nej bluz​ce. Po pu​bie pla​no​wa​ła się jesz​cze prze​brać… Ku​pi​ła na​wet na tę oka​zję sek​sow​ną czar​ną bie​li​znę. Kie​dy jed​nak spoj​rze​li so​bie w oczy, zro​zu​mia​ła, że ubra​nia nie mia​ły te​raz naj​mniej​sze​go zna​cze​nia. Bez sło​wa po​pro​wa​dził ją do mar​mu​ro​we​go foy​er, w któ​rym przy re​cep​cji urzę​do​wa​li ele​ganc​cy ochro​nia​rze. Za foy​er ukry​te były czte​ry win​dy, oni wsie​dli do ostat​niej, ozna​czo​nej jako pry​wat​na. Wnę​trze win​dy było oświe​tlo​ne tak moc​no, że wi​dzia​ła ru​mień​ce na swej twa​rzy i nie​na​tu​ral​nie błysz​czą​ce oczy. – Od daw​na tu miesz​kasz? – za​py​ta​ła, żeby prze​rwać nie​zno​śną ci​szę.

– Ja​kieś trzy lata. Ku​pi​łem apar​ta​ment, gdy był jesz​cze tyl​ko na pa​pie​rze, no i zdą​ży​łem ide​al​nie, za​nim ry​nek kom​plet​nie osza​lał. Ten ty​dzień to kosz​mar, za dłu​go… chcę cię na​resz​cie po​ca​ło​wać, nie mogę się do​cze​kać. Po​ca​łu​nek trwał, na​wet gdy drzwi win​dy otwo​rzy​ły się u celu. Jej to​reb​ka le​ża​ła na pod​ło​dze, a Alex był po​chło​nię​ty ścią​ga​niem gar​de​ro​by. Na​gle za​marł. – Prze​pra​szam, ale mu​sia​łem zro​bić prze​rwę. – Je​steś okrut​ny… – jęk​nę​ła. – Cza​sem trze​ba być okrut​nym, żeby się za​cho​wać uprzej​mie… Nie za​bra​łem ze sobą do win​dy pre​zer​wa​tyw. A two​je usta od​bie​ra​ją mi ro​zum i kon​tro​lę. Może w szmin​ce jest ja​kiś afro​dy​zjak… Chodź, wyjdź​my le​piej z win​dy. Przed nimi roz​po​ście​rał się ogrom​ny sa​lon o mar​mu​ro​wej po​sadz​ce, wy​po​sa​żo​ny w wie​le no​wo​cze​snych, szkla​nych ele​men​tów i bia​łe skó​rza​ne ka​na​py. Je​dy​nie gru​be dy​wa​ny mia​ły na so​bie odro​bi​nę barw. Na ścia​nach wi​sia​ło mnó​stwo dzieł sztu​ki, któ​re wy​glą​da​ły na ory​gi​na​ły. Wnę​trze nie​wąt​pli​wie war​te było for​tu​nę. – Tędy – wska​zał dro​gę. Mi​nę​li pół​okrą​głą ja​dal​nię, w któ​rej na​kry​to wiel​ki, szkla​ny, owal​ny stół, wy​łącz​nie dla dwoj​ga. Uży​to srebr​nej za​sta​wy, w lich​ta​rzach zaś tkwi​ły nie​spo​ty​ka​nie dłu​gie bia​łe świe​ce. – To na ko​la​cję, wró​ci​my tu po​tem – wy​ja​śnił. – Za​mó​wi​łem je​dze​nie z po​bli​skiej re​stau​ra​cji na dwu​dzie​stą dru​gą. Bia​łe wino chło​dzi się w lo​dów​ce. – Po​my​śla​łeś o wszyst​kim, za​po​wia​da się ro​man​tycz​nie – wy​szep​ta​ła zdzi​wio​na jego nie​spo​dzie​wa​ną dba​ło​ścią o szcze​gó​ły. Na​stęp​nie prze​szli do sy​pial​ni, któ​ra na szczę​ście w ni​czym nie przy​po​mi​na​ła ja​ski​ni play​boya. Na pod​ło​dze le​żał luk​su​so​wy, kre​mo​wy dy​wan, do któ​re​go do​bra​no me​ble z ciem​ne​go drew​na. Har​riet szcze​gól​nie za​chwy​ci​ły kre​mo​we aba​żu​ry mo​sięż​nych lamp sto​ją​cych wo​kół wiel​kie​go łoża. No i ol​brzy​mi go​be​lin wi​szą​cy tuż nad nim, któ​ry przed​sta​wiał frag​ment pa​ry​skie​go par​ku. W tle nie​wąt​pli​wie ma​ja​czył za​rys wie​ży Eif​fla. – Nie​sa​mo​wi​ty… – wes​tchnę​ła. – Nie​daw​ny za​kup. Nie in​we​stu​ję na gieł​dzie, uzna​ję je​dy​nie

nie​ru​cho​mo​ści i sztu​kę. Do​pie​ro jed​nak ła​zien​ka cał​ko​wi​cie za​cza​ro​wa​ła Har​ry. Po​środ​ku bar​dzo du​że​go po​miesz​cze​nia znaj​do​wa​ła się wan​na z ja​cuz​zi wbu​do​wa​na w po​sadz​kę. Pod ścia​ną sta​ła ka​bi​na prysz​ni​co​wa, któ​ra spo​koj​nie mo​gła po​mie​ścić parę osób na​raz. Dla do​da​nia na​stro​ju przy​tłu​mio​no gór​ne oświe​tle​nie, a wszę​dzie pa​li​ły się świe​ce za​pa​cho​we prze​róż​nych roz​mia​rów. – Czy to dla mnie? – wy​szep​ta​ła oszo​ło​mio​na. – Chcia​łem ci odro​bi​nę wy​na​gro​dzić moje za​cho​wa​nie z po​nie​dział​ku. Na swo​ją obro​nę mogę tyl​ko po​wie​dzieć, że przy to​bie nie skoń​czył​bym tego wszyst​kie​go, co mu​sia​łem skoń​czyć. A i tak przez cały ty​dzień my​śla​łem tyl​ko o to​bie… Har​ry… Nie od​ry​wa​jąc od niej wzro​ku, za​czął od​krę​cać kra​ny w wan​nie. – Wy​trzy​masz jesz​cze mo​men​cik? – Co? Tak. Nie… Oczy​wi​ście… że tak. – Do​brze, bo chciał​bym cię te​raz ro​ze​brać. Na​wet nie pró​bo​wa​ła pro​te​sto​wać. Pod​da​ła mu się cał​ko​wi​cie. Ża​kiet, bluz​ka, sta​nik… Ja​kie to dziw​ne uczu​cie stać przed kimś nago do pasa… Spód​nicz​ka, pan​to​fle… Te​raz jesz​cze dziw​niej, w sa​mych czar​nych sa​ty​no​wych strin​gach i sa​mo​no​śnych cie​li​stych poń​czo​chach. – Tak so​bie wła​śnie cie​bie wy​obra​ża​łem przez cały ty​dzień… do​kład​nie tak… – A ty nie za​mie​rzasz się ro​ze​brać? – za​py​ta​ła odro​bi​nę zbyt nie​cier​pli​wie. – Ależ na​tu​ral​nie. Chcesz po​pa​trzeć? Tego już na pew​no nie da się spo​koj​nie wy​trzy​mać! Alex nie roz​bie​rał się ani wol​no, ani szyb​ko. Zwy​czaj​nie. Gdy był już cał​kiem nagi, za​krę​cił wodę i wpraw​nym ru​chem za​ło​żył pre​zer​wa​ty​wę. Sta​ra​ła się nie ga​pić na nie​go zbyt na​chal​nie, jed​nak zde​cy​do​wa​nie wi​dok był im​po​nu​ją​cy. – Chy​ba nie dam rady już dłu​żej cze​kać – przy​zna​ła drżą​cym gło​sem. Po​słał jej lek​ko drwią​cy uśmiech. – Ja też, moja pięk​na. Bez sło​wa wziął ją za ra​mio​na i od​wró​cił ple​ca​mi do sie​bie.

Do​sko​na​le wie​dzia​ła, do cze​go zmie​rza. Opar​ła się o mar​mu​ro​wą kra​wędź wan​ny i spo​koj​nie cze​ka​ła, aż po​czu​je to, cze​go pra​gnie. Po chwi​li krzy​cza​ła ni​czym dzi​kie, nie​po​skro​mio​ne zwie​rzę. Se​kun​dę póź​niej krzy​cze​li już obo​je. Gdy po ja​kimś cza​sie ich spoj​rze​nia spo​tka​ły się w lu​strze, po​czu​ła się za​sko​czo​na. Alex uśmie​chał się do niej cie​pło i de​li​kat​nie. – Lu​bię two​je nowe wcie​le​nie, Har​ry. A te​raz… wejdź​my na chwi​lę do wan​ny, by zdą​żyć przed ko​la​cją.

ROZDZIAŁ SIEDEMNASTY Wca​le nie chcę, że​byś już szła, po​my​ślał, od​pro​wa​dza​jąc Har​riet do win​dy. Od da​wien daw​na tak do​brze się nie ba​wił pod​czas week​en​du. Ani z żad​ną ko​bie​tą. I nie cho​dzi​ło wy​łącz​nie o świet​ny seks, ale o jej to​wa​rzy​stwo, by​strość, roz​mo​wę. Do​pie​ro w cią​gu tego krót​kie​go cza​su uświa​do​mił so​bie bo​le​śnie, jak bar​dzo bra​ko​wa​ło mu w swo​ich zwy​kłych to​wa​rzysz​kach in​te​li​gen​cji. Nie cho​dzi​ło wca​le o wy​kształ​ce​nie aka​de​mic​kie, któ​re​go Har​ry nie mia​ła, lecz o jej oby​cie, ogła​dę, za​sób słów, oczy​ta​nie, wie​dzę. Po dłu​giej i peł​nej sek​su piąt​ko​wej nocy spa​li do po​łu​dnia, a po​tem za​wiózł ją do domu po rze​czy na zmia​nę. Kie​dy za​su​ge​ro​wał lunch gdzieś na ze​wnątrz, nie zgła​sza​ła sprze​ci​wu, więc uda​li się w Góry Błę​kit​ne, sto ki​lo​me​trów na za​chód od Syd​ney. Przy oka​zji po​ka​zał jej te​re​ny nie​opo​dal no​wo​pow​sta​ją​ce​go lot​ni​ska, któ​re za​ku​pił pod bu​do​wę ta​nich osie​dli dla przy​szłych pra​cow​ni​ków se​zo​no​wych. Z re​gu​ły nie dzie​lił się z ni​kim opo​wie​ścia​mi o swo​jej dzia​łal​no​ści cha​ry​ta​tyw​nej, bo mało kogo w tych cza​sach in​te​re​su​ją ta​kie spra​wy, jed​nak Har​ry nie​wąt​pli​wie była pod ogrom​nym wra​że​niem i chło​nę​ła wszyst​ko jak gąb​ka. Po lun​chu w mod​nym lo​ka​lu w Ka​to​om​ba, tu​ry​stycz​nym ser​cu Błę​kit​nych Gór, po​je​cha​li zo​ba​czyć tak zwa​ne Trzy Sio​stry, nie​sa​mo​wi​tą for​ma​cję skal​ną, zło​żo​ną z trzech bliź​nia​czych skał. Har​ry ro​bi​ła wszę​dzie mnó​stwo zdjęć i do​ma​ga​ła się jego obec​no​ści na więk​szo​ści z nich. Do apar​ta​men​tu wró​ci​li wie​czo​rem, za​mó​wi​li chiń​skie je​dze​nie i zje​dli je nago przed te​le​wi​zo​rem, za​wi​nię​ci je​dy​nie w lek​ki, mo​he​ro​wy ko​cyk. Resz​ta so​bo​ty i cała nie​dzie​la ze​szła im na sek​sie, ką​pie​lach i je​dze​niu. Koło sie​dem​na​stej Har​ry nie dała się dłu​żej prze​ku​py​wać ko​lej​ny​mi wy​czy​na​mi łóż​ko​wy​mi i oznaj​mi​ła, że musi nie​odwo​łal​-

nie wra​cać do domu. Tym ra​zem to on wes​tchnął głę​bo​ko, za​nim się​gnął osta​tecz​nie po klu​czy​ki. Przez chwi​lę roz​wa​żał na​wet de​spe​rac​ko, by za​pro​po​no​wać jej prze​pro​wa​dze​nie się do nie​go na sta​łe, lecz oczy​wi​ście nie po​wie​dział ni​cze​go ta​kie​go na głos. – Po​jedź ze mną do Włoch – za​ry​zy​ko​wał jed​nak, gdy do​jeż​dża​li do ka​mie​ni​cy Har​riet. Żach​nę​ła się. – Prze​cież wiesz, że nie mogę. Lu​dzie w biu​rze za​czną ga​dać. – Nie mu​szą o ni​czym wie​dzieć! Przyj​dę ju​tro do pra​cy i ogło​szę wszem i wo​bec, że do​star​czy​łaś ty​go​dnio​we zwol​nie​nie z po​wo​du gry​py. Jest zima… zda​rza się… Ku swe​mu zdzi​wie​niu do​strzegł, że Har​ry się waha! – Sama nie wiem, Alex… nie wiem na​praw​dę, czy to do​bry po​mysł… – Wy​star​czy, że ja wiem! Bę​dziesz mi to​wa​rzy​szyć na ślu​bie, a po​tem wpad​nie​my na parę dni do We​ne​cji. – Och, We​ne​cja… – wy​szep​ta​ła onie​śmie​lo​na. – Za​wsze ma​rzy​łam, żeby tam po​je​chać. – No to po​zwól się za​pro​sić! – Wiesz, że je​steś pod​stęp​ny i prze​bie​gły? – Sły​sza​łem to już kie​dyś. Cho​ciaż nie ro​zu​miem, jaki pod​stęp wi​dzisz w wy​ciecz​ce do Włoch? – Ale na ślub nie pój​dę. Czu​ła​bym się nie​swo​jo. Prze​cież to twoi przy​ja​cie​le, nie moi… Alex na​tych​miast wy​ko​rzy​stał oka​zję. – Ależ oczy​wi​ście, jak ze​chcesz. Za​re​zer​wu​ję ci nie​krę​pu​ją​cy po​kój w osob​nym ho​te​lu, dasz mi czas na wy​peł​nie​nie roli druż​by, zwie​dzisz oko​li​cę, po​ro​bisz zdję​cia, a po​tem po​je​dzie​my na parę dni do We​ne​cji. – Prze​cież to zaj​mie wię​cej niż ty​dzień – pro​te​sto​wa​ła co​raz sła​biej. Wzru​szył ra​mio​na​mi. – Ten week​end był wspa​nia​ły, na​stęp​ny stra​cę. Nie wiem jak ty, ale ja w ogó​le so​bie tego nie wy​obra​żam. By​łaś cu​dow​ną to​wa​rzysz​ką nie tyl​ko w sy​pial​ni. Więc… nie od​ma​wiaj mi, pro​szę, wspól​nej wy​pra​wy do Włoch!

Mil​cza​ła przez dłu​gą chwi​lę. – Po​win​nam od​mó​wić… – wy​szep​ta​ła, jed​nak w jej gło​sie, na​wet nie pa​trząc, wy​czuł uśmiech. – Ale tego nie zro​bisz, tyl​ko po​le​cisz ze mną do Włoch pierw​szą kla​są. – No tego już za wie​le! – wy​krzyk​nę​ła nie​spo​dzie​wa​nie, lecz za​nim zdą​żył się znów zde​ner​wo​wać, wy​ja​śni​ła, że od​ma​wia lotu pierw​szą kla​są ze wzglę​du na koszt. – Har​ry, mnie stać na cały sa​mo​lot! – Nie ob​cho​dzi mnie, na co cię stać, nie dam się ku​pić. – W po​rząd​ku, już w po​rząd​ku, dla cie​bie ku​pi​my tań​szy bi​let. – Sama ku​pię so​bie bi​let i za​pła​cę po​ło​wę ceny za po​byt. I za​rę​czam ci, że mnie na to stać. Wy​ko​rzy​stam pie​nią​dze, któ​re odło​ży​łam na we​se​le. Gdy ze​rwa​łam z Dway​ne’em, prze​pa​dła mi tyl​ko za​licz​ka, więc je​stem bar​dzo bo​ga​ta. – Ale prze​cież twoi ro​dzi​ce z pew​no​ścią chcie​li do​ło​żyć się do wa​sze​go we​se​la. – Moi ro​dzi​ce i ja to dwa róż​ne świa​ty, ży​je​my od lat w se​pa​ra​cji. Nie przy​je​cha​li​by na mój ślub, na​wet gdy​bym ich za​pro​si​ła, cze​go zresz​tą ab​so​lut​nie nie pla​no​wa​łam. – Cóż się ta​kie​go mię​dzy wami sta​ło? – do​py​ty​wał się zbul​wer​so​wa​ny. – Nic spe​cjal​ne​go, tyl​ko mój ta​tu​lek… – wy​sy​cza​ła z ja​dem, o któ​ry ni​g​dy by jej nie po​dej​rze​wał. Wte​dy przy​po​mniał so​bie jak przez mgłę, że pod​czas roz​mo​wy kwa​li​fi​ka​cyj​nej tłu​ma​czy​ła brak ukoń​cze​nia stu​diów ko​niecz​no​ścią pra​cy za​rob​ko​wej od naj​młod​szych lat. Wspo​mi​na​ła o ojcu gór​ni​ku, któ​ry mu​siał wcze​śnie prze​stać pra​co​wać. – …to zwy​kła, mę​ska, szo​wi​ni​stycz​na świ​nia! – do​koń​czy​ła, zu​peł​nie nie w jej sty​lu. O rany, po​my​ślał Alex. – Czym so​bie na to za​słu​żył? – za​py​tał ostroż​nie. – Przede wszyst​kim uwa​żał, że ko​bie​ty zo​sta​ły stwo​rzo​ne do usłu​gi​wa​nia męż​czy​znom. Mat​ka i ja by​ły​śmy trak​to​wa​ne jak słu​żą​ce. Ni​g​dy jak ro​dzi​na. Mo​ich bra​ci roz​pu​ścił jak dzia​dow​ski bicz, a mnie nie oka​zy​wał żad​nych uczuć. Im ku​po​wał za​wsze wszyst​ko, cze​go tyl​ko chcie​li, ja mu​sia​łam się obejść sma​-

kiem. Ubra​nia do​sta​wa​łam wy​łącz​nie uży​wa​ne. Gdy​by nie pre​zen​ty od dal​szej ro​dzi​ny, ni​g​dy nie mia​ła​bym żad​nej no​wej su​kien​ki. Alex z przy​kro​ścią słu​chał tej hi​sto​rii. Przy​po​mi​nał so​bie, jak czę​sto uty​ski​wał na wła​sne​go ojca, któ​ry jed​nak ni​g​dy nie prze​stał być czło​wie​kiem ani też ko​cha​ją​cym ro​dzi​cem. Nie róż​ni​co​wał też dzie​ci i nie oszczę​dzał na nich. Tym​cza​sem Har​ry mó​wi​ła da​lej. – Skła​ma​łam pod​czas roz​mo​wy wstęp​nej, że nie po​szłam na stu​dia, bo w domu nie było pie​nię​dzy. Były! Oj​ciec za​wsze do​brze za​ra​biał, ale my z mat​ką nie mo​gły​śmy z ni​cze​go sko​rzy​stać. Więc, gdy tyl​ko mo​głam, po​szłam do pra​cy. Na​tu​ral​nie oj​czu​lek się wściekł, bo nie za​mie​rza​łam wca​le od​da​wać ko​mu​kol​wiek za​ro​bio​nych przez sie​bie pie​nię​dzy. – Nie bił cię chy​ba? – Nie. Nie był agre​syw​ny fi​zycz​nie, mal​tre​to​wał mnie psy​chicz​nie. Nie​na​wi​dzi​łam go. – Czy​li przy​jazd do Syd​ney od​był się bez bło​go​sła​wień​stwa ro​dzi​ców? – Nie mie​li o ni​czym po​ję​cia. Naj​pierw za​osz​czę​dzi​łam na sa​mo​chód. Nie nowy, ale i nie naj​gor​szy. Wie​czo​ra​mi po kry​jo​mu cho​dzi​łam do szko​ły na za​awan​so​wa​ne kur​sy kom​pu​te​ro​we. Po​tem zdo​by​łam li​cen​cję agen​ta nie​ru​cho​mo​ści. A po dwu​dzie​stych uro​dzi​nach wsia​dłam do auta i prze​je​cha​łam dwie​ście ki​lo​me​trów bez po​sto​ju, by na za​wsze osiąść w Syd​ney. – Za​rad​na je​steś! – Przy​znasz, że ży​cie nie po​zo​sta​wi​ło mi wy​bo​ru. Pie​nią​dze mia​łam odło​żo​ne na parę ty​go​dni do przo​du, tyle cza​su mu​sia​ło wy​star​czyć na zna​le​zie​nie pra​cy. Na po​cząt​ku za​trzy​ma​łam się w schro​ni​sku mło​dzie​żo​wym. – Po​wie​dzia​łaś w domu o wy​jeź​dzie? – Mat​ka wie​dzia​ła. Wy​je​cha​łam pod nie​obec​ność ojca, w go​dzi​nach, gdy na pew​no był w pra​cy. Za​dzwo​ni​łam po​wie​dzieć ma​mie, że bez​piecz​nie do​tar​łam, ale ode​brał oj​ciec i oznaj​mił, że wy​rze​ka się mnie, bo je​stem nie​wdzięcz​na, i że mam ni​g​dy wię​cej nie po​ka​zy​wać im się na oczy. – Mia​łaś ra​cję, ten czło​wiek to po pro​stu świ​nia. Jemu też tak

pew​nie po​wie​dzia​łaś. – Ja​sne. Ale gdy za​żą​da​łam roz​mo​wy z mat​ką, rzu​cił słu​chaw​kę. Kie​dy znów za​dzwo​ni​łam pod jego nie​obec​ność, ona też, sły​sząc mój głos, roz​łą​czy​ła się. Oczy​wi​ście za​ka​zał jej roz​mów ze mną, a mama zbyt się go bała, by się po​sta​wić. I od tam​te​go cza​su za​czę​ło się moje wła​sne ży​cie, bez ni​czy​jej po​mo​cy. Umiesz li​czyć, licz na sie​bie. Alex po​wo​li za​czy​nał ro​zu​mieć, dla​cze​go Har​riet żyła we​dług usta​lo​nych za​sad i li​sty ocze​ki​wań wo​bec lu​dzi. Te dzi​wacz​ne na​wy​ki wzię​ły się z prze​szło​ści i tego, że mu​sia​ła za​wsze sama dbać o swo​je in​te​re​sy. – No i świet​nie so​bie po​ra​dzi​łaś – po​wie​dział. – Two​je cv po​wa​li​ło mnie na ko​la​na. Taka mło​da dziew​czy​na i w parę lat awan​so​wa​ła od re​cep​cjo​nist​ki na sze​fo​wą sprze​da​ży nie byle ja​kiej fir​my. Na​wet się zdzi​wi​łem, że chcesz po​rzu​cić sprze​daż na rzecz by​cia asy​stent​ką pre​ze​sa. Prze​cież to mniej​sze pie​nią​dze. – Alex, pie​nią​dze to nie wszyst​ko. – Je​śli się je ma… – Zgo​da… Patrz, do​je​cha​li​śmy już! Nie​ste​ty w nie​dzie​lę nie da się tu za​par​ko​wać. – Je​steś ab​so​lut​nie pew​na, że mu​sisz zo​stać w domu? – Alex, prze​stań już. Je​śli mam z tobą po​le​cieć we wto​rek do Włoch, mu​szę zro​bić mnó​stwo rze​czy. – To cho​ciaż po​ca​łuj mnie na po​że​gna​nie. – Wy​trwa​ły je​steś! – za​śmia​ła się, wy​ska​ku​jąc bły​ska​wicz​nie z auta. Gdy znik​nę​ła w drzwiach ka​mie​ni​cy, przez dłu​gi czas sie​dział w sa​mo​cho​dzie przy włą​czo​nych świa​tłach awa​ryj​nych. Ni​g​dy przed​tem nie czuł się tak sa​mot​ny. Kie​dy wró​cił na​resz​cie do domu, nie mógł so​bie zna​leźć miej​sca. Po​sta​no​wił więc za​dzwo​nić do Ser​gia i po​świę​cić mu tym ra​zem przy​naj​mniej pół go​dzi​ny, bo po​przed​ni te​le​fon z gra​tu​la​cja​mi za​jął mu mniej niż mi​nu​tę. Gdy skoń​czy​li roz​ma​wiać, Alex uświa​do​mił so​bie, że na​resz​cie wie, co miał na my​śli Je​re​my, mó​wiąc o praw​dzi​wym za​an​ga​żo​wa​niu ich przy​ja​cie​la. Bied​ny Ser​gio zo​stał cał​ko​wi​cie opę​-

ta​ny przez Bel​lę, do tego stop​nia, że nie po​tra​fił już sfor​mu​ło​wać na​wet jed​ne​go zda​nia bez uży​cia w nim jej imie​nia. Po​zo​sta​wa​ło mieć na​dzie​ję, że jego ob​se​syj​na mi​łość była choć w czę​ści szcze​rze od​wza​jem​nio​na. Dla pew​no​ści Alex po​sta​no​wił za​dzwo​nić jesz​cze do Je​re​my’ego, któ​ry jed​nak nie oka​zał się szcze​gól​nie za​chwy​co​ny, że zbu​dzo​no go w nie​dzie​lę przed po​łu​dniem. – Alex! Wiesz, któ​ra go​dzi​na? – jęk​nął na po​wi​ta​nie. – Za​le​ży, gdzie je​steś. W Lon​dy​nie czy nad Como? – W Pa​ry​żu… – W Pa​ry​żu? A co tam ro​bisz? – A co my​ślisz? Śpij, ko​cha​nie, za​raz wra​cam! – Je​re​my naj​wy​raź​niej roz​ma​wiał z dwie​ma oso​ba​mi na​raz. – A więc cóż to za dra​mat roz​gry​wa się w two​im ży​ciu, że dzwo​nisz do mnie o tak bar​ba​rzyń​skiej po​rze, przy​ja​cie​lu? Niech to le​piej bę​dzie coś po​waż​ne​go, bo ina​czej już nie ży​jesz. – Jaki tam dra​mat… – wes​tchnął Alex, od​ru​cho​wo my​śląc jed​nak o pew​nej szczu​płej bru​net​ce. – Po pro​stu roz​ma​wia​łem wła​śnie z Ser​giem i wiesz, Je​re​my, ten fa​cet jest chy​ba na​praw​dę za​uro​czo​ny. – Ra​czej za​ko​cha​ny. Co wię​cej, Bel​la rów​nież, więc czas prze​stać się o nich mar​twić. Ja oso​bi​ście za​czy​nam po​dej​rze​wać, że wbrew po​zo​rom to sza​leń​stwo może się udać! – Skąd na​gle ta zmia​na? – Bra​cie, wi​dzia​łem ich! Jak na sie​bie pa​trzą, jak się do sie​bie od​zy​wa​ją… Za​strzel mnie, je​śli kie​dyś za​cznę tak wa​rio​wać dla ja​kiejś baby. – Na szczę​ście nie mam bro​ni. – Słu​żę moją. Mamy cały ar​se​nał w ro​dzin​nej po​sia​dło​ści na wsi. – Wię​cej tam nie po​ja​dę. – Nie bądź śmiesz​ny… a na se​rio, może by​śmy tam wpa​dli na parę dni po we​se​lu? Korn​wa​lia la​tem jest prze​pięk​na. Alex do​sko​na​le o tym wie​dział, lecz nic nie mo​gło się rów​nać wy​jaz​do​wi do We​ne​cji z Har​riet. Jed​nak tego nie mógł na ra​zie ni​ko​mu po​wie​dzieć. – Sta​ry, nie dam rady. Tkwię za​grze​ba​ny po uszy w ro​bo​cie.

– Na​praw​dę, Alex… – wes​tchnął Je​re​my. – Niech wresz​cie znaj​dzie się ktoś, kto choć tro​chę na​uczy cię, jak się zre​lak​so​wać. – Jak to​bie się przez tyle lat nie uda​ło… – Mam na​dzie​ję, że to kom​ple​ment. Ale, se​rio, przy​ja​cie​lu, sama pra​ca w ży​ciu nie wy​star​czy. – W ta​kim ra​zie zdra​dzę ci, że cały week​end do​brze się ba​wi​łem. – Na​praw​dę? Ga​daj szyb​ko! Ile ma lat two​ja ak​tu​al​na la​lu​nia? – Wy​obraź so​bie, że dwa​dzie​ścia dzie​więć i nie jest wca​le moją la​lu​nią. – Za​strze​li​łeś mnie! Co robi? Na tym eta​pie nie za​mie​rzał ni​ko​mu mó​wić, że spo​ty​ka się z wła​sną asy​stent​ką. – Pra​cu​je w nie​ru​cho​mo​ściach. – Nie​źle. Nic gor​sze​go niż tra​cić czas z pod​lot​ka​mi. Alex już daw​no za​uwa​żył, że Je​re​my z wie​kiem za​czął uzna​wać tyl​ko in​te​li​gent​ne ko​bie​ty. Pod wa​run​kiem oczy​wi​ście, że były przy tym uro​dzi​we. – A ty, ko​le​go, z kim zwie​dzasz Pa​ryż? – Z ni​kim. Mar​lee po pro​stu tu​taj miesz​ka. Jest re​dak​tor​ką. Za​mie​rzam z niej zro​bić sze​fo​wą mo​je​go fran​cu​skie​go od​dzia​łu. – Łą​cze​nie pra​cy z przy​jem​no​ścią to kiep​ski in​te​res – Alex po​wie​dział to z iro​nią, rzecz ja​sna, nie​zro​zu​mia​łą dla Je​re​my’ego. – Głu​po​ty ga​dasz. Naj​wspa​nial​sze moje ukła​dy z ko​bie​ta​mi do​kład​nie na tym po​le​ga​ły. Ale słu​chaj… po​ga​da​my wkrót​ce, prze​ślij mi nu​mer lotu, to będę na cie​bie cze​kał na lot​ni​sku w Me​dio​la​nie. A te​raz, da​ruj, ale wra​cam do Mar​lee… I tak oto na resz​tę wie​czo​ru Ale​xo​wi po​zo​sta​ło już tyl​ko to​wa​rzy​stwo whi​sky z lo​dem. Roz​mo​wy z przy​ja​ciół​mi nie wy​peł​ni​ły mu pust​ki po wyj​ściu Har​riet. Poza tym co​raz bar​dziej mar​twił się, że może się w niej pew​ne​go dnia za​ko​chać. Je​śli za​czy​na tę​sk​nić już po go​dzi​nie? A to nie by​ło​by po​trzeb​ne żad​ne​mu z nich, bo wy​zna​czy​li so​bie w ży​ciu inne cele. Le​piej za​kła​dać, że cho​dzi na​dal tyl​ko o seks. Choć w tej sy​tu​acji pro​po​no​wa​nie jej wspól​ne​go wy​jaz​du do Włoch, a zwłasz​cza do We​ne​cji, jest co naj​mniej ry​zy​kow​ne. Ko​bie​ty uwiel​bia​ją

ta​kie kli​ma​ty. A to już bę​dzie igra​nie z ogniem. Ale co tam! Ma ocho​tę i zro​bi to! Choć​by dla​te​go, żeby zo​ba​czyć ura​do​wa​ne oczy Har​ry. Igno​ru​jąc więc ry​zy​ko, wy​słał jej ese​me​sa, żeby od​wo​ła​ła jego re​zer​wa​cję na lot pierw​szą kla​są i za​miast tego wy​ku​pi​ła dwa bi​le​ty w kla​sie biz​ne​so​wej. Gdy po dzie​się​ciu mi​nu​tach przy​sła​ła mu uak​tu​al​nio​ne szcze​gó​ły wspól​ne​go lotu, za​ry​zy​ko​wał po raz dru​gi i za​dzwo​nił do niej. Roz​ma​wia​li pra​wie przez go​dzi​nę.

ROZDZIAŁ OSIEMNASTY – Bę​dzie jak w raju! – wy​krzyk​nę​ła Har​riet, usa​do​wiw​szy się przy oknie sa​mo​lo​tu. – Dzię​ku​ję ci, Alex! Był wcze​sny, po​nie​dział​ko​wy wie​czór. Star​to​wa​li za kwa​drans i cze​ka​ło ich tyl​ko jed​no mię​dzy​lą​do​wa​nie w Du​ba​ju. Do Me​dio​la​nu do​trą we wto​rek przed po​łu​dniem cza​su lo​kal​ne​go. – Cie​ka​we za co mi dzię​ku​jesz? – za​py​tał z prze​ką​sem. Po tym, co usły​szał o ro​dzi​cach Har​riet, miał wiel​ką ocho​tę tro​chę ją po​roz​piesz​czać. Żeby zre​kom​pen​so​wać bra​ki z domu ro​dzin​ne​go. Po​my​ślał na​wet o tym, by pew​ne​go dnia wsko​czyć w sa​mo​chód, po​je​chać do Sin​gle​ton i wy​tłu​ma​czyć do​sad​nie pew​ne rze​czy star​szym pań​stwu. Zwłasz​cza gdy w wie​czor​nej roz​mo​wie przez te​le​fon Har​ry przy​zna​ła, że co roku wy​sy​ła mat​ce ży​cze​nia uro​dzi​no​we i pie​nią​dze, a mimo to ni​g​dy nie do​cze​ka​ła się żad​ne​go od​ze​wu. – Otóż, dzię​ku​ję ci za to, że na​mó​wi​łeś mnie na ten wy​jazd – po​wie​dzia​ła, ob​da​rza​jąc go jed​nym ze swym cza​ru​ją​cych uśmie​chów. Wziął ją za rękę. – Cała przy​jem​ność po mo​jej stro​nie. Har​riet znów mo​men​ta​mi się mar​twi​ła, czy aby nie za bar​dzo się an​ga​żu​je w hi​sto​rię z sze​fem. Jed​nak na​uczy​ła się już szyb​ko od​pę​dzać na​tręt​ne my​śli. Co bę​dzie, to bę​dzie. A już na pew​no nie na​le​ży psuć so​bie wspa​nia​łe​go wy​jaz​du ja​ło​wy​mi roz​wa​ża​nia​mi. Trze​ba ko​rzy​stać z ży​cia i do​brze się ba​wić. Kie​dy po star​cie ste​ward za​pro​po​no​wał im szam​pa​na, wie​dzia​ła, że Alex bły​ska​wicz​nie po​pro​si o coś in​ne​go dla niej. Nie po​my​li​ła się. Uwiel​bia​ła, gdy sta​rał się na​tych​miast za​pa​no​wać nad każ​dą, na​wet naj​drob​niej​szą prze​ciw​no​ścią losu. Z wy​jaz​dem nie zdra​dzi​ła się przed ni​kim, choć kor​ci​ło ją przez chwi​lę, by zwie​rzyć się Emi​ly. Lecz nie, jed​nak nie… Nie

chcia​ła sły​szeć żad​nych uwag, nie​za​leż​nie od ich na​tu​ry. Sta​ra​ła się my​śleć wy​łącz​nie o plu​sach tej nie​spo​dzie​wa​nej zna​jo​mo​ści: nie​sa​mo​wi​tym sek​sie, in​te​re​su​ją​cym to​wa​rzy​stwie, a te​raz oka​zji do wspól​ne​go zwie​dza​nia Włoch. Pod​świa​do​mie zer​k​nę​ła w jego stro​nę. – Co? – za​py​tał. – A nic… Tak tyl​ko spraw​dzam, czy to się dzie​je na​praw​dę! – za​żar​to​wa​ła. – Poza tym przez cie​bie do koń​ca ży​cia będę mo​gła la​tać już tyl​ko biz​nes class. – Da się zro​bić! Przy​kła​do​wo na Boże Na​ro​dze​nie za​pla​no​wa​łem po ci​chu nasz wy​jazd do Rio… Har​riet sta​ra​ła się nie po​ka​zać po so​bie, jak wiel​kie wra​że​nie zro​bi​ły na niej jego sło​wa. Prze​cież Gwiazd​ka była do​pie​ro za pięć mie​się​cy! A więc uwa​żał, że i za pięć mie​się​cy będą na​dal ko​chan​ka​mi? – Gdzie się po​dział Alex, któ​ry żył wy​łącz​nie tu i te​raz? – Był oszu​stem… to zna​czy, ni​g​dy na​praw​dę nie ist​niał, bo ja, Har​ry, po​dob​nie jak ty, za​wsze wszyst​ko pla​nu​ję. – Wiel​ka szko​da, bo za​czy​nam my​śleć, że to tam​ten Alex miał ra​cję. Zbyt czę​sto mar​twi​łam się o przy​szłość, zbyt szcze​gó​ło​wo chcia​łam wszyst​ko za​pla​no​wać… I co mi to dało? Nic. – Nie zga​dzam się z tobą. Wy​rwa​łaś się z pie​kła, masz wła​sne miesz​ka​nie, któ​re od cza​su za​ku​pu po​dwo​iło swo​ją war​tość, pie​nią​dze na kon​cie, wspa​nia​łe​go sze​fa i ko​chan​ka w jed​nej oso​bie! – Alex! Je​steś nie​moż​li​wy! Śmia​ła się przez chwi​lę, lecz po​tem znów do​pa​dły ją czar​ne my​śli. Prze​cież do Bo​że​go Na​ro​dze​nia ta baj​ka daw​no się skoń​czy! Wte​dy wes​tchnę​ła głę​bo​ko. – Masz świa​do​mość, że ro​bisz tak pra​wie na okrą​gło? – Co? – zdzi​wi​ła się. – Wzdy​chasz. – Prze​pra​szam. – Nie ma za co prze​pra​szać. Tyl​ko cza​sem za​sta​na​wiam się, skąd taki zwy​czaj. – Sama nie wiem. Może tak mi lżej.

– Lżej? Bo​isz się la​tać? Boję się za​ko​chać w nie​wła​ści​wym męż​czyź​nie! – Może tro​chę. – To będę cię trzy​mał za rękę. Gdy air​bus usta​bi​li​zo​wał się na od​po​wied​nim po​zio​mie, Har​riet znów wes​tchnę​ła i od​ru​cho​wo wy​pu​ści​ła dłoń Ale​xa. Szko​da. Mógł tak z nią prze​sie​dzieć całe osiem​na​ście go​dzin. Wes​tchnął z re​zy​gna​cją. Wte​dy nie​ocze​ki​wa​nie do​stał kuk​sań​ca w bok. – Te​raz ty wzdy​chasz! – za​rzu​ci​ła mu. Po​pa​trzył na nią po​dejrz​li​wie. – Może to za​raź​li​we? – Nie są​dzę – od​gry​zła się. – Może po pro​stu nie je​steś lek​ko​du​chem, na ja​kie​go upar​cie po​zu​jesz… – Har​ry, ja za​wsze je​stem sobą. Nie lu​bię la​tać, ale nie ze stra​chu. Bo co się może stać? Naj​wy​żej sa​mo​lot spad​nie i wszy​scy zgi​ną na miej​scu. Są gor​sze spo​so​by umie​ra​nia. Od​ru​cho​wo po​my​ślał o dłu​go​trwa​łym, nie​za​słu​żo​nym cier​pie​niu swo​jej pięk​nej mat​ki. I ojcu, gdy do​tar​ło do nie​go, że to na​praw​dę ko​niec. Po​czci​wy, sta​ry osioł… Jak to do​brze, że dziś rano, gdy roz​ma​wia​li, nie pa​dło jesz​cze ani sło​wo o re​zy​gna​cji z te​ra​pii. – Ale so​bie te​mat wy​bra​li​śmy w dro​dze do sło​necz​nej Ita​lii – za​żar​to​wał po chwi​li. – Za​miast cie​szyć się na wi​zy​tę w We​ne​cji. A tak przy oka​zji, wiesz, że ja też będę tam pierw​szy raz? – Nie​moż​li​we. – Ow​szem. To bę​dzie nasz wspól​ny pierw​szy raz. Nad Como wy​jeż​dża​łem wie​lo​krot​nie, spę​dza​li​śmy tam zwy​kle lato z chło​pa​ka​mi, w ro​dzin​nej wil​li Ser​gia. – Je​ste​ście so​bie na​praw​dę bli​scy. – Tak. I nic się nie zmie​ni​ło od stu​denc​kich cza​sów w Oxfor​dzie. – I tam wła​śnie wstą​pi​li​ście ra​zem do Klu​bu Ka​wa​le​ra. – Ależ my​śmy do nie​go nie wstą​pi​li. Za​ło​ży​li​śmy go, Har​ry! Tyl​ko we trzech. Te​raz to już daw​ne dzie​je. Klub prze​stał ist​nieć. W trzy​dzie​ste pią​te uro​dzi​ny Ser​gio po​sta​no​wił za​ło​żyć ro​-

dzi​nę i taki był ko​niec. – A cóż mia​ły z tym wspól​ne​go jego uro​dzi​ny? – Bo wi​dzisz, ślu​bo​wa​li​śmy zo​stać ka​wa​le​ra​mi do trzy​dzie​ste​go pią​te​go roku ży​cia. I w tym sa​mym cza​sie zo​stać mi​liar​de​ra​mi. – O, nie​bio​sa! I co? Uda​ło się wam? Alex od​ru​cho​wo za​wa​hał się przed od​po​wie​dzią na to py​ta​nie, bo za​wsze trzy​mał w se​kre​cie wy​so​kość swo​je​go kon​ta. Cu​dze for​tu​ny na ogół ujaw​nia​ły w lu​dziach to, co naj​gor​sze, w męż​czy​znach za​wiść, w ko​bie​tach chęć płasz​cze​nia się dla pie​nię​dzy. Szyb​ko jed​nak zre​flek​to​wał się. W przy​pad​ku Har​riet mógł się czuć zu​peł​nie bez​piecz​ny, ni​g​dy przed​tem nie spo​tkał tak nie​za​leż​nej oso​by. – Tak – przy​znał więc bez obaw. – Za​ję​ło to całe lata, ale opła​ci​ło się. Pa​trzy​ła na nie​go ze szcze​rym po​dzi​wem, bez cie​nia za​zdro​ści. – Opo​wiedz mi pro​szę… – Tak się zło​ży​ło, że gdy za​ło​ży​li​śmy Klub Ka​wa​le​ra, za​ło​ży​li​śmy też spół​kę, żeby po​pro​wa​dzić wi​niar​nię. Była to nora, ale mia​ła do​sko​na​łą lo​ka​li​za​cję, tuż przy uni​wer​sy​te​cie i w po​bli​żu dwóch po​rząd​nych re​stau​ra​cji. Ora​li​śmy po no​cach, żeby za​ist​nia​ła jako tren​dy. Przy​naj​mniej ja i Ser​gio. Je​re​my był bo​ga​ty z domu, więc wkła​dał kasę, nie tyl​ko pra​cę. Żeby nie prze​dłu​żać, po​wio​dło się, i wte​dy po​sta​no​wi​li​śmy nie za​trzy​mać się na jed​nej wi​niar​ni. W koń​cu do​szli​śmy do stwo​rze​nia kil​ku​na​stu iden​tycz​nych miejsc, po​wsta​ła sieć i nie​zmien​nie od​no​si​ła suk​ce​sy. Wte​dy stwo​rzy​li​śmy fran​czy​zę. I tak osta​tecz​nie zo​sta​li​śmy mi​liar​de​ra​mi, a chwi​lę temu sprze​da​li​śmy na​sze WOW ame​ry​kań​skie​mu kon​cer​no​wi. – Nie wie​rzę! – wy​krzyk​nę​ła. – Je​steś jed​nym z twór​ców wi​niar​ni WOW?! Nie​sa​mo​wi​te… cho​dzi​my tam z Emi​ly od nie​pa​mięt​nych cza​sów, są naj​lep​sze! – Wiem, że się uda​ły, ale te​raz żyją już wła​snym ży​ciem. – Czy​li pod​czas swej ostat​niej byt​no​ści w Lon​dy​nie sprze​da​wa​łeś fran​czy​zę? – Ow​szem.

– Tak się na​wet cza​sem za​sta​na​wia​łam, co tam po​ra​biasz… – Te​raz już wiesz. Przez chwi​lę mil​cze​li obo​je za​to​pie​ni w swo​ich my​ślach. – Mam ocho​tę za​dać ci jed​no py​ta​nie… Je​śli oczy​wi​ście się nie ob​ra​zisz… – za​czę​ła onie​śmie​lo​na tym, co wła​śnie usły​sza​ła. – Dla​cze​go wła​ści​wie trzech faj​nych, zdol​nych chło​pa​ków po​sta​no​wi​ło zo​stać ka​wa​le​ra​mi? Oczy​wi​ście, że w na​szych cza​sach więk​szość męż​czyzn w ogó​le nie gar​nie się do oł​ta​rza, ale na póź​niej​szym eta​pie ży​cia jed​nak za​kła​da​ją ro​dzi​ny. Ja​kim cu​dem wy trzej aż tak tego nie chcie​li​ście, że za​ło​ży​li​ście klub i zło​ży​li​ście przy​się​gę? – Bo wi​dzisz… na po​cząt​ku to była taka za​ba​wa. Poza tym w tam​tym cza​sie dużo pi​li​śmy, im​pre​zo​wa​li​śmy. Jed​nak każ​dy z nas miał głę​bo​ko ukry​te po​wo​dy do nie​wia​ry w mał​żeń​stwo. Ser​gio nie mógł się po​go​dzić, że jego owdo​wia​ły oj​ciec po​ślu​bił zwy​kłą na​cią​gacz​kę. W ro​dzi​nie Je​re​my’ego roz​pa​dło się wie​le par. A ja… po śmier​ci mat​ki po​przy​się​głem so​bie, że w ży​ciu sku​pię się na za​ra​bia​niu pie​nię​dzy. W ta​kim sce​na​riu​szu nie ma miej​sca na żonę i dzie​ci. Ale za​ro​bi​łem już prze​cież te pie​nią​dze. Może war​to zwe​ry​fi​ko​wać po​sta​no​wie​nia sprzed lat? – po​my​ślał na​gle odro​bi​nę za​wsty​dzo​ny głu​po​ta​mi, któ​re opo​wia​dał Har​riet, za​miast przy​znać otwar​cie, że śmier​tel​nie boi się za​ko​chać, by nie skoń​czyć kie​dyś tak ża​ło​śnie jak jego oj​ciec. Tyl​ko cze​go wła​ści​wie się bał? Ten strach był cał​ko​wi​cie ir​ra​cjo​nal​ny. Z oj​cem łą​czy​ło go je​dy​nie po​do​bień​stwo fi​zycz​ne, cha​rak​te​ro​lo​gicz​nie nie byli po​dob​ni pod żad​nym wzglę​dem. Ale lęki i stra​chy rzad​ko by​wa​ją lo​gicz​ne i ra​cjo​nal​ne. Zer​k​nął na ślicz​ną bu​zię Har​riet i po​ża​ło​wał przez chwi​lę, że w spra​wach ser​co​wych nie po​tra​fi być jak Ser​gio, spon​ta​nicz​ny, ro​man​tycz​ny, nie​ustra​szo​ny. Nie​ste​ty w ży​ciu przy​po​mi​nał bar​dziej Je​re​my’ego. Skrzy​wio​ny bo​le​snym do​świad​cze​niem ży​cio​wym wo​lał nie ry​zy​ko​wać i nie prze​ży​wać ni​cze​go głę​bo​ko. – O czym tak my​ślisz? – za​gad​nę​ła go. – Że je​steś wspa​nia​ła. – I po co te kłam​stew​ka, Alex? – Do​brze, już do​brze, wspo​mi​na​łem z przy​jem​no​ścią nasz nie​-

ist​nie​ją​cy już klub… – Wasz klub po pro​stu się prze​ter​mi​no​wał. – Tyl​ko przez Ser​gia. Ja i Je​re​my bę​dzie​my trwać na po​ste​run​ku. – Mam dziw​ne prze​czu​cie, że nie po​lu​bię Je​re​my’ego. Alex za​śmiał się. – Har​riet, to nie​moż​li​we! Je​re​mie​go ko​cha cały świat.

ROZDZIAŁ DZIEWIĘTNASTY Na​resz​cie, po wie​lu go​dzi​nach lotu, ka​pi​tan ogło​sił, że zbli​ża​ją się do celu i wkrót​ce będą pod​cho​dzić do lą​do​wa​nia. – Nie chcia​łem ci mó​wić wcze​śniej, że​byś się znów nie stre​so​wa​ła, ale Je​re​my bę​dzie na lot​ni​sku, bo za​mie​rza mnie po​rwać do ja​kie​goś ma​gi​ka od gar​ni​tu​rów ślub​nych, a po​tem mamy ode​brać Ser​gia z jego fa​bry​ki. Har​riet od razu po​smut​nia​ła. Na​praw​dę nie mia​ła naj​mniej​szej ocho​ty po​zna​wać jego bo​ga​tych przy​ja​ciół. – I co im o mnie po​wiesz? – Jak nie chcesz, to nic. Mo​że​my prze​cież wyjść z sa​mo​lo​tu osob​no. Tyl​ko nie bądź od razu taka po​nu​ra! W ta​jem​ni​cy mogę ci po​wie​dzieć, że na lot​ni​sku bę​dzie na cie​bie cze​kał szo​fer zna​ją​cy an​giel​ski. Zo​ba​czysz ta​blicz​kę ze swo​im imie​niem. – Prze​stań, po co, to prze​cież nie two​ja wina… – wes​tchnę​ła. – I bła​gam cię: nie wzdy​chaj wciąż! Naj​le​piej by​ło​by, gdy​byś od sa​me​go po​cząt​ku nie wy​dzi​wia​ła, tyl​ko zgo​dzi​ła się pójść ze mną na ślub Ser​gia. – Ale ja tam nie pa​su​ję! – Nie ga​daj głu​pot. Jesz​cze nie jest za póź​no, że​byś ła​ska​wie zmie​ni​ła zda​nie. Może po pro​stu ze​chcesz mi po​to​wa​rzy​szyć? – Sama już nie wiem, Alex… – Wo​bec tego od tej chwi​li słu​chasz mnie i nie roz​ma​wia​my wię​cej na ten te​mat. Oczy​wi​ście, że je​dziesz ze mną na ślub. – A szo​fer mó​wią​cy po an​giel​sku… – Wszyst​ko moż​na za​wsze ja​koś za​ła​twić. Na​resz​cie znów się uśmiech​nę​ła, a Alex po​czuł, że urósł o parę cen​ty​me​trów. – To pój​dę po​pra​wić ma​ki​jaż i fry​zu​rę… – Tyl​ko się po​śpiesz, za​raz lą​du​je​my. – Za​wsze się śpie​szę. Mój szef nie daje mi ni​g​dy wię​cej niż pięć mi​nut cza​su.

– Ale z nie​go ty​ran. Chcesz to z nim po​ga​dam. – Nie war​to. I tak ni​ko​go nie słu​cha. – Nie​mą​dry… Ob​ser​wo​wał ją, gdy po​wo​li prze​su​wa​ła się w stro​nę to​a​le​ty. Szczu​pła, drob​na, ape​tycz​na. Mia​ła na so​bie czar​ne luź​ne spodnie z ma​te​ria​łu i ele​ganc​ką bia​łą bluz​kę. Naj​czę​ściej no​si​ła pro​ste kom​bi​na​cje bie​li i czer​ni. Kie​dy wra​ca​ła, tak​że dys​kret​nie się jej przy​pa​try​wał. Buj​ne, błysz​czą​ce, ciem​ne wło​sy do ra​mion, re​gu​lar​ne rysy, ogrom​ne piw​ne oczy, od​waż​na, ostro​czer​wo​na szmin​ka. Nie mo​gła się nie po​do​bać. – Nie chcę wy​stra​szyć two​ich ko​le​gów… – Zo​ba​czysz, że się w to​bie za​ko​cha​ją! Ser​gio i Je​re​my nie po​tra​fi​li​by być nie​mi​li na​wet wo​bec praw​dzi​wie nie​cie​ka​wej nie​wia​sty. Kie​dy przed​sta​wi im Har​riet jako swo​ją nową dziew​czy​nę, bo tak wła​śnie za​mie​rza zro​bić, od razu za​czną ją cza​ro​wać. Nie po​wie prze​cież na głos, że sy​pia ze swą asy​stent​ką, bo, o ile Je​re​my ak​cep​tu​je wszel​kie ukła​dy, Ser​gio mógł​by mieć obiek​cje. Te​raz pró​bo​wał so​bie jesz​cze tyl​ko przy​po​mnieć, czy kie​dy​kol​wiek po​dał przy​ja​cio​łom imię swo​jej no​wej asy​stent​ki. Wy​da​wa​ło mu się, że nie​ste​ty na​zwał ją po imie​niu raz w roz​mo​wie na ko​la​cji po​że​gnal​nej parę ty​go​dni wcze​śniej. Tak, na pew​no tak, bo Je​re​my żar​to​wał so​bie z nie​go, że imię Har​ry dla ko​bie​ty to ra​czej musi być pseu​do​nim. Ser​gio ni​cze​go nie ko​men​to​wał, był już naj​wi​docz​niej za​fik​so​wa​ny na swo​jej Bel​li, i aż trud​no uwie​rzyć, żeby w obec​nej sy​tu​acji pa​mię​tał ja​kie​kol​wiek szcze​gó​ły tego typu. Alex po​sta​no​wił też, że po​wie Je​re​my’emu praw​dę, a Ser​gio​wi nie bę​dzie ni​cze​go wy​ja​śniał. Nie ma naj​mniej​szej ocho​ty wy​słu​chi​wać ka​zań od czło​wie​ka, któ​ry żeni się wła​śnie z bar​dzo ry​zy​kow​ną osób​ką. Lą​do​wa​nie i wy​siad​ka w Me​dio​la​nie prze​bie​gły bez żad​nych za​kłó​ceń. Kwa​drans póź​niej zna​leź​li się w hali przy​lo​tów, gdzie Alex bez tru​du doj​rzał Je​re​my’ego, któ​ry ja​kimś cu​dem stał obok szo​fe​ra trzy​ma​ją​ce​go ta​blicz​kę z imie​niem „Har​riet McKen​na”. Wszyst​ko więc samo się po​ukła​da​ło. – Je​re​my, przy​ja​cie​lu! – za​wo​łał i po​kie​ro​wał zde​ner​wo​wa​ną

Har​ry we wła​ści​wym kie​run​ku. Je​re​my oka​zał się zu​peł​nie inny, niż Har​riet się spo​dzie​wa​ła. Sko​ro Alex na​zwał go jed​nym z czo​ło​wych play​boy​ów Lon​dy​nu, uzna​ła, że po​dej​dzie do nich zbla​zo​wa​ny męż​czy​zna, o wy​glą​dzie bu​fo​na, prze​pi​tych oczach, ob​wie​szo​ny dro​gi​mi, krzy​kli​wy​mi ciu​cha​mi i bi​żu​te​rią. Czło​wiek, któ​ry zmie​rzał w ich stro​nę, był przy​stoj​ny, wy​spor​to​wa​ny, opa​lo​ny i miał duże, błę​kit​ne oczy oraz ciem​ne, fa​li​ste wło​sy do ra​mion. Ubra​ny był bar​dzo ele​ganc​ko, lecz nie no​sił na​wet ze​gar​ka. Po​tem… pa​dli so​bie z Ale​xem w ra​mio​na! – Jak wspa​nia​le znów cię wi​dzieć – po​wie​dział Je​re​my i na​tych​miast za​cza​ro​wał Har​riet nie​sa​mo​wi​cie głę​bo​kim tem​brem gło​su. Alex nie po​wie​dział jej, co obec​nie po​ra​bia Je​re​my, ale je​śli o nią cho​dzi​ło, był​by ide​al​nym mo​de​lem. No i jesz​cze jed​na rzecz: czu​ło się jego pie​nią​dze. Tak to już bywa z bo​gac​twem – jest ni​czym sza​ta, któ​ra mimo że nie​wi​dzial​na, zdo​bi czło​wie​ka. – A te​raz mów szyb​ko, kim jest to uro​cze stwo​rze​nie? – Je​re​my nie​ocze​ki​wa​nie prze​niósł swe za​in​te​re​so​wa​nie na Har​riet. – Nie mó​wi​łeś, że przy​la​tu​jesz w to​wa​rzy​stwie. – To była de​cy​zja last mi​nu​te. Har​riet McKen​na, moja asy​stent​ka i od nie​daw​na dziew​czy​na… Zwy​kle zwra​cam się do niej Har​ry, ale może dla was niech le​piej zo​sta​nie Har​riet. – I ty, dia​ble wcie​lo​ny, mia​łeś mi czel​ność po​wie​dzieć w week​end, że łą​cze​nie pra​cy z przy​jem​no​ścią to kiep​ski in​te​res! – Za​wsze są wy​jąt​ki po​twier​dza​ją​ce re​gu​łę… Poza tym nie wta​jem​ni​czy​łem cię, bo przy​rze​kłem dys​kre​cję. Tu​taj nie ma po​trze​by utrzy​my​wać ni​cze​go w ta​jem​ni​cy, jed​nak wo​lał​bym nie mó​wić przy Ser​giu, że pra​cu​je​my ra​zem. A te​raz wy​bacz​cie mi, ale mu​szę coś pil​nie za​ła​twić z tam​tym szo​fe​rem, któ​ry na​dal my​śli, że cze​ka na pa​nią McKen​na. I tak oto Har​riet zo​sta​ła wy​sta​wio​na na pa​stwę cha​ry​zmy Je​re​my’ego. Było rze​czą zu​peł​nie nie​moż​li​wą nie po​czuć do nie​go od razu wiel​kiej sym​pa​tii. Je​śli przy tym od​po​wia​dał​by ja​kiejś ko​bie​cie fi​zycz​nie, nie ma spo​so​bu, by jesz​cze tego sa​me​go wie​czo​ra nie zna​la​zła się w jego sy​pial​ni.

– Wspa​nia​le jest zo​ba​czyć, że Alex dla od​mia​ny spo​ty​ka się z praw​dzi​wą ko​bie​tą. Choć mu​szę przy​znać, że to nie​po​ko​ją​ce. – Nie​po​ko​ją​ce? – po​wtó​rzy​ła jak echo. – Po pro​stu nie chciał​bym zo​stać sam w na​szym Klu​bie Ka​wa​le​rów… to zna​czy… nie wiem, czy Alex ci mó​wił… – Ow​szem, wiem wszyst​ko. – Uff, co za ulga. Ser​gio wy​ła​mał się już ofi​cjal​nie, ale my z Ale​xem na​dal trzy​ma​my się mło​dzień​czych obiet​nic. Obaj wie​rzy​my, że dziew​czy​na po​win​na po​znać sy​tu​ację, za​nim bę​dzie za póź​no… Dla​cze​go mu​szę się za​wsze tak ła​two czer​wie​nić? – po​my​śla​ła zła na sie​bie Har​riet. – Ro​zu​miem… już jest za póź​no! – Zu​peł​nie nic nie ro​zu​miesz. Do​brze wiem, co Alex my​śli o mał​żeń​stwie i mi​ło​ści. Sama przed chwi​lą ze​rwa​łam z kimś za​rę​czy​ny, nie szu​kam więc ko​lej​ne​go sta​łe​go związ​ku. Ba​wi​my się w ro​mans, któ​ry dłu​go nie po​trwa. Wte​dy każ​de z nas pój​dzie w swo​ją stro​nę. – Je​steś tego pew​na? – Ow​szem… – od​par​ła lo​do​wa​to. Na szczę​ście w tym sa​mym mo​men​cie po​wró​cił do nich Alex. – Wszyst​ko za​ła​twio​ne! – oznaj​mił ra​do​śnie. – Je​re​my, czy do​brze my​ślę, że nie przy​je​cha​łeś na lot​ni​sko sam, tyl​ko tak​sów​ką albo pod​wiózł cię Ser​gio? – Czu​ję się nie​swo​jo, gdy ktoś wie o mnie wszyst​ko! Ja​sne, że Ser​gio pod​rzu​cił mnie tu​taj w dro​dze do biu​ra! – To bar​dzo do​brze. Oto Luc​ca, któ​ry bę​dzie nam te​raz po​ma​gał przy trans​por​cie. Luc​ca, to Har​riet i Je​re​my. Naj​pierw je​dzie​my wszy​scy do kraw​ca, po​tem wy​sa​dzi​my Je​re​my’ego pod biu​rem Ser​gia, a ja od​wio​zę Har​riet do jej ho​te​lu nad Como. Har​riet ode​tchnę​ła z ulgą, że Alex nie bę​dzie się upie​rał, by za​trzy​ma​ła się w wil​li ro​dzin​nej Ser​gia. Co praw​da, po spo​tka​niu ze słod​kim Je​re​mym nie oba​wia​ła się już wca​le po​zna​nia ostat​nie​go z przy​ja​ciół, ale są​dzi​ła, że pa​no​wie będą szczę​śliw​si w swo​im wła​snym gro​nie. – A ja mam lep​szy po​mysł – prze​rwa​ła więc Ale​xo​wi. – Wy po​je​dzie​cie tak​sów​ką, do​kąd wam się żyw​nie po​do​ba, a ja po​pro​-

szę pana Luc​cę, żeby za​wiózł mnie pro​sto do mo​je​go ho​te​lu. Alex, w prze​ci​wień​stwie do cie​bie nie je​stem do​świad​czo​ną po​dróż​nicz​ką i nie umiem się od razu przy​zwy​cza​ić do zmia​ny cza​su. Będę naj​szczę​śliw​sza, je​śli po​zwo​li​cie mi od razu pójść na wie​le go​dzin spać! – Je​steś pew​na? – Ab​so​lut​nie. Wiesz, że za​wsze so​bie do​brze ra​dzę. A wy mo​że​cie się ba​wić! – Je​steś ko​cha​na – po​wie​dział i po​gła​skał ją po po​licz​ku. – Idź już le​piej – po​śpie​szy​ła go, nie chcąc zno​wu za​czer​wie​nić się po uszy. – Pan Luc​ca się mną za​opie​ku​je! Luc​ca, któ​ry nie wy​glą​dał na wię​cej niż dwa​dzie​ścia lat, po​ki​wał żar​li​wie gło​wą. – Oczy​wi​ście! Ze mną bę​dzie pani bar​dzo bez​piecz​na! Bez​pie​czeń​stwo nie było jed​nak od​po​wied​nim sło​wem przy opi​sy​wa​niu sty​lu jaz​dy mło​de​go pana Luc​ki. Na szczę​ście z Me​dio​la​nu nad Como pro​wa​dzi au​to​stra​da, ale czy Wło​si nie mają żad​nych ogra​ni​czeń pręd​ko​ści? Gdy na sam ko​niec zje​cha​li z au​to​stra​dy, Luc​ca na​resz​cie odro​bi​nę zwol​nił, co po​zwo​li​ło Har​riet na​pa​wać się nie​by​wa​łym wi​do​kiem za​śnie​żo​nych wierz​choł​ków gór i ma​low​ni​czych wil​li nad je​zio​rem. Ho​tel, któ​ry za​re​zer​wo​wa​ła, re​kla​mo​wa​no jako ho​tel typu „bo​uti​que” zlo​ka​li​zo​wa​ny w daw​nej pry​wat​nej wil​li. W ga​le​rii zdjęć wy​glą​dał nie​sa​mo​wi​cie, ale rze​czy​wi​stość prze​bi​ła wszyst​ko. Har​riet po​czu​ła praw​dzi​wy po​wiew hi​sto​rii, gdy za​trzy​ma​li się przed ma​je​sta​tycz​ną, ka​mien​ną bu​dow​lą, nie​wąt​pli​wie pa​mię​ta​ją​cą wie​le mi​nio​nych stu​le​ci. W Au​stra​lii na próż​no by szu​kać tego typu obiek​tów. Póź​niej gdy po​ło​ży​ła się na wiel​kim, an​tycz​nym łożu z bal​da​chi​mem, wy​da​wa​ło jej się, że prze​nio​sła się w cza​sie. Nie mu​sia​ła dłu​go cze​kać na zba​wien​ny sen. Alex uświa​do​mił so​bie na​gle, że w dro​dze do kraw​ca było ja​koś ina​czej. No tak! Prze​cież Je​re​my, któ​re​mu zwy​kle nie za​my​ka​ła się bu​zia, nie ode​zwał się do nie​go ani razu. Po skoń​cze​niu przy​miar​ki za​pro​po​no​wał więc przy​ja​cie​lo​wi szyb​ki lunch, bo

cie​kaw był przy​czyn nie​ty​po​we​go mil​cze​nia. Miał poza tym nie​ja​sne prze​czu​cie, że dziw​ne za​cho​wa​nie ma ja​kiś zwią​zek z Har​riet. Wkrót​ce zna​leź​li przy​ja​zny, nie​zbyt za​tło​czo​ny i przede wszyst​kim kli​ma​ty​zo​wa​ny ba​rek w po​bli​żu pra​cow​ni kra​wiec​kiej. Gdy usie​dli i zło​ży​li za​mó​wie​nie, Alex za​py​tał: – Je​re​my, co cię ugry​zło? Przy​ja​ciel spoj​rzał na nie​go nie​win​nie. – Skąd to py​ta​nie? – Mnie nie oszu​kasz. Wiesz, że znam cię na wy​lot. – Zgo​da, ale… ra​czej nie spodo​ba ci się to, co mam do po​wie​dze​nia. – Naj​pierw daj mi szan​sę. – Za​ko​cha​łeś się w tej dziew​czy​nie, Alex? Alex zba​ra​niał. Cze​goś ta​kie​go zu​peł​nie się nie spo​dzie​wał. – Nie, skąd​że. – Ro​zu​miem… – Je​re​my za​czął ry​so​wać pal​cem kół​ka na sto​le; ro​bił tak za​zwy​czaj wte​dy, gdy in​ten​syw​nie nad czymś my​ślał. – Har​riet po​wie​dzia​ła mi, że nie chce mi​ło​ści ani zo​bo​wią​zań. Prze​ży​wa​cie po​dob​no prze​lot​ny ro​mans, a w jej przy​pad​ku jest to tyl​ko re​ak​cja na za​wód mi​ło​sny. Alex z tru​dem po​wstrzy​mał wy​buch zło​ści. – Zo​sta​wi​łem ją z tobą na nie​ca​łe pięć mi​nut i już ko​bie​ta, któ​ra za​zwy​czaj mało mówi, zdra​dzi​ła ci swe naj​skryt​sze prze​my​śle​nia i emo​cje? Jak ty to ro​bisz? – Po pro​stu odzie​dzi​czy​łem taki dar. Wszy​scy męż​czyź​ni z rodu Bar​ker-Whit​tle są uro​dzo​ny​mi ba​je​ran​ta​mi. Ale nie w tym rzecz. – A w czym? – Zna​my się, Alex, jak dwa łyse ko​nie. To nie w two​im sty​lu za​da​wać się z pod​wład​ną, nie je​steś mną. Je​steś głęb​szy i masz su​mie​nie, a ja nie​ste​ty nie. – Nie prze​sa​dzał​bym, przy​ja​cie​lu. To ty, a nie ja, za​wsze pa​mię​tasz o każ​dych uro​dzi​nach. – Alex, nie żar​tuj, mó​wię se​rio. Mam pa​skud​ne prze​czu​cie, że zmie​rzasz w kie​run​ku jesz​cze więk​szej ka​ta​stro​fy niż Ser​gio ze swym mał​żeń​stwem.

– Ale dla​cze​go? – Oba​wiam się, że za​ko​chasz się w tej pan​nie, a ona wy​sta​wi cię do wia​tru. Alex był szcze​rze zdu​mio​ny. – Ja​koś… zu​peł​nie tego nie wi​dzę! – To się wszyst​ko źle skoń​czy, mó​wię ci! – Je​re​my, bę​dzie do​brze! My się po pro​stu z Har​riet do​brze ra​zem czu​je​my. Nie mu​sisz się za​mar​twiać. To w ogó​le nie w two​im sty​lu, poza tym nie ma czym. Je​re​my wes​tchnął sfru​stro​wa​ny. – Pew​nie masz ra​cję. Po​wo​li za​mie​niam się w ma​ru​dę i pra​co​ho​li​ka. Na​praw​dę zmie​ni​łem się bar​dzo, od​kąd ku​pi​łem wy​daw​nic​two. – Nie za​uwa​ży​łem żad​nej wiel​kiej zmia​ny, kie​dy za​dzwo​ni​łem do cie​bie bez uprze​dze​nia rano w nie​dzie​lę… jak zwy​kle za​sta​łem cię z kimś w łóż​ku… O! Jak do​brze! Za​po​mnia​łem już w ogó​le, że cze​ka​my na ja​kieś je​dze​nie! – wy​krzyk​nął Alex na wi​dok kel​ner​ki z baj​gla​mi. Przez chwi​lę je​dli w mil​cze​niu. – Ale wiem chy​ba, o co ci cho​dzi z tymi zmia​na​mi – Alex po​wró​cił do te​ma​tu. – Wi​dzisz, chło​pie, my się po pro​stu wszy​scy po​wo​li sta​rze​je​my. W tym roku stuk​nie nam trzy​dzie​ści pięć lat. Inny etap w ży​ciu. – O rany, jak to brzmi… Je​re​my był za​wsze naj​bar​dziej sen​ty​men​tal​ny z ca​łej ich trój​ki. Być może, co pew​nie skrzęt​nie ukry​wał, czuł się też sa​mot​ny. Wy​cho​wa​nie w bo​ga​tej ro​dzi​nie ozna​cza​ło wy​sła​nie ośmio​let​nie​go dziec​ka do eks​klu​zyw​ne​go in​ter​na​tu. Tam, z po​wo​du swej nie​zwy​kle kru​chej po​stu​ry, po​znał co to prze​moc psy​chicz​na. A zre​wan​żo​wać się swym opraw​com mógł o wie​le póź​niej – urósł do me​tra osiem​dzie​się​ciu pię​ciu do​pie​ro w ostat​niej kla​sie. I tak, ne​ga​tyw​ne do​świad​cze​nia ze szko​ły plus cią​głe roz​wo​dy i ko​lej​ne mał​żeń​stwa ro​dzi​ców, zro​bi​ły swo​je, po​zo​sta​wia​jąc na jego de​li​kat​nej psy​chi​ce ogrom​ne bli​zny. – Kto wie, Je​re​my? Może i ty pew​ne​go dnia się za​ko​chasz. – Co ta​kie​go? Alex za​śmiał się.

– Jaka szko​da, że nie zro​bi​łem ci przed chwi​lą fot​ki. – Wiesz, nie​co​dzien​nie za​ufa​ny przy​ja​ciel mówi mi coś ta​kie​go… Może jesz​cze zniósł​bym ta​kie sło​wa od Ser​gia – wia​do​mo, że jest obec​nie w ślub​nym amo​ku – ale na pew​no nie spo​dzie​wa​łem się cze​goś po​dob​ne​go po to​bie… – Do​bra, sta​ry, ja tyl​ko żar​to​wa​łem. Kończ​my na​resz​cie tę kawę i ru​szaj​my po Ser​gia. Ode​rwa​nie Ser​gia od jego biur​ka ni​g​dy nie było ła​twym za​da​niem. Tym ra​zem jed​nak Je​re​my prze​ku​pił go obiet​ni​cą do​star​cze​nia pew​nych cie​ka​wo​stek. Oczy​wi​ście cho​dzi​ło mu o Har​riet. Alex nie od​zy​wał się, bo je​śli miał się z nią po​ja​wić na ślu​bie, pan mło​dy po​wi​nien się do​wie​dzieć o jej ist​nie​niu. Gdy zna​leź​li się w au​cie, Ser​gio na​tych​miast za​żą​dał speł​nie​nia obiet​ni​cy. – Otóż… Alex przy​je​chał z dziew​czy​ną… par​don! Z ko​bie​tą. – Z ko​bie​tą? Co ci się sta​ło, Alex? – za​cie​ka​wił się Ser​gio. – W koń​cu znu​dzi​ły mi się la​ski, któ​re mia​ły IQ niż​sze niż roz​mia​ry sta​ni​ka. Je​re​my ro​ze​śmiał się. – Do​brze po​wie​dzia​ne, bra​cie. – Wra​ca​jąc do te​ma​tu: skąd wzią​łeś tę ko​bie​tę? – Z pra​cy. Zaj​mu​je się nie​ru​cho​mo​ścia​mi. Usta​li​li z Je​re​mym, że nie będą oszu​ki​wać Ser​gia, tyl​ko po​mi​ną wą​tek asy​stent​ki. – Jak ma na imię? – Har​riet. – Nie​ba​nal​ne. – Ona też jest nie​ba​nal​na. – Ile ma lat? – Nie taka sta​ra. Dwa​dzie​ścia dzie​więć. – W po​dob​nym wie​ku co Bel​la. Musi być atrak​cyj​na. – Na​wet bar​dzo – wciął się Je​re​my. – Bru​net​ka, szczu​pła, nie​zwy​kle nie​za​leż​na. Po​zna​łem ją na lot​ni​sku. – I gdzie ona jest? – W ho​te​lu, Vil​la Ac​cor​si. – Dla​cze​go w ho​te​lu, je​śli ja mam tu po​sia​dłość?

– Bo nie chcia​ła się ni​g​dzie in​dziej za​trzy​mać. Szcze​rze mó​wiąc, w ostat​niej chwi​li dała się na​mó​wić na cały ten wy​jazd. – Trak​tu​jesz tę ko​bie​tę po​waż​nie, Alex? – Co za głu​pie py​ta​nie, Ser​gio! – wciął się po​now​nie Je​re​my. – Prze​cież do​brze wiesz, że Ko​ta​na ni​g​dy nie trak​tu​je ko​biet po​waż​nie! – Wi​dzę do​sko​na​le, że tym ra​zem jest ina​czej. Nie tar​gał​by jej tu przez pół świa​ta, gdy​by nie mia​ło to dla nie​go zna​cze​nia. – Oczy​wi​ście, że ma to dla mnie zna​cze​nie – przy​znał ze skru​chą Alex – ale spo​ty​ka​my się od nie​daw​na. Har​ry le​czy rany po ze​rwa​nych za​rę​czy​nach. I kie​dy po​wie​dzia​ła mi, że mia​ła po​je​chać do Włoch w po​dróż po​ślub​ną, pod wpły​wem im​pul​su za​pro​po​no​wa​łem jej wy​jazd na twój ślub. Po​wo​li za​czy​nam jed​nak ża​ło​wać swo​jej spon​ta​nicz​nej pro​po​zy​cji, bo wi​dzę, że przy​ja​cie​le chcą wsz​cząć śledz​two, by do​kład​nie zba​dać moje in​ten​cje… Kie​dy Ser​gio po​dej​rza​nie za​milkł, Alex po​my​ślał, że może tro​chę prze​sa​dził i za​czął go prze​pra​szać. – Prze​pra​szaj le​piej swo​ją asy​stent​kę! – wy​pa​lił mu na to Ser​gio. – Na​praw​dę my​śla​łeś, że mam skle​ro​zę? Mó​wi​łeś nam o Har​ry pod​czas po​że​gnal​nej ko​la​cji. Szan​se, że dwie ko​bie​ty – two​ja nowa dziew​czy​na i w mia​rę nowa asy​stent​ka – no​szą tak samo nie​ty​po​we imię, są po​rów​ny​wal​ne do po​zio​mu wy​gry​wal​no​ści w lot​to. Prze​stań więc wci​skać mi kit i po​wiedz praw​dę. Sy​piasz ze swo​ją asy​stent​ką, praw​do​po​dob​nie po kry​jo​mu, i po​sta​no​wi​łeś przy oka​zji wy​jaz​du, z dala od Syd​ney, sko​rzy​stać dwa razy tyle. Obaj, Alex i Je​re​my, wy​bra​li dy​plo​ma​tycz​ną ci​szę. – To nie ta​kie pro​ste, Ser​gio – wy​bą​kał po pew​nym cza​sie Alex. – Tak? Więc ja​kie? – Do​brze się ra​zem ba​wi​my, ale nic wię​cej. Na nic się zda​ło par​sk​nię​cie Je​re​my’ego. Alex mó​wił da​lej. – Har​ry po​win​na się tro​chę zre​lak​so​wać, prze​cież ja jej krzyw​dy nie ro​bię! Te​raz prze​rwa​ło mu par​sk​nię​cie Ser​gia. Wte​dy do​pie​ro za​milkł. I chwi​lę się za​sta​no​wił.

– A wła​ści​wie, ko​le​go… z tego co sły​sza​łem, kie​dy za​pro​si​łeś Bel​lę do swo​jej wil​li, też nie mia​łeś ide​al​nie czy​stych in​ten​cji… Tym ra​zem sy​tu​ację ura​to​wał Je​re​my. – Pa​no​wie, wy​da​je mi się, że w fer​wo​rze dys​ku​sji, zu​peł​nie o czymś za​po​mnie​li​śmy. Prze​cież dzi​siaj po​wi​nien być wie​czór ka​wa​ler​ski Ser​gia! – Zga​dza się! – oży​wił się na​gle pan mło​dy. – Tak się skła​da, że mam jesz​cze pół skrzyn​ki tego nie​sa​mo​wi​te​go czer​wo​ne​go wina, któ​re przy​sła​łeś mi na Boże Na​ro​dze​nie. – Wspa​nia​le! Do tego za​mó​wi​my ory​gi​nal​ną wło​ską piz​zę. Co ty na to, Alex? – Uwiel​biam do​brą piz​zę. – Jest jesz​cze je​den plus. Alex bę​dzie miał ju​tro czas, by to​wa​rzy​szyć Har​riet. Po​tem ra​zem przy​ja​dą na ślub. – Je​re​my, wkrót​ce zo​sta​niesz sze​fem lo​gi​sty​ki! – Słu​chaj, Alex, sam ci nie​daw​no mó​wi​łem, że od​kąd ku​pi​łem wy​daw​nic​two, ule​gam ja​kiejś dziw​nej trans​for​ma​cji. Ro​bię się obo​wiąz​ko​wy, pla​nu​ję. Mam ob​se​sję w kwe​stii ter​mi​nów wy​daw​ni​czych. Do​kąd pra​co​wa​łem w ro​dzin​nym ban​ku, po​tra​fi​łem nie po​ja​wić się w nim i przez ty​dzień. Wszyst​ko za​ła​twia​łem te​le​fo​nicz​nie. Ser​gio i Alex ro​ze​śmia​li się ser​decz​nie. – Zo​ba​czysz, Je​re​my, jesz​cze bę​dzie z cie​bie praw​dzi​wy biz​nes​men. – Je​śli cho​dzi o sam ślub, Alex, wo​lał​bym, że​byś ostat​nią noc spę​dził u mnie. Wte​dy będę miał pew​ność, że nic się nie za​wa​li. – Ja​sne. – Po Har​riet wy​śle​my tak​sów​kę wod​ną. Jej ho​tel ma wła​sną przy​stań. Ale​xo​wi od​po​wia​dał taki układ. Ju​tro cały dzień po​świę​ci Har​riet, a po po​łu​dniu będą mo​gli na​cie​szyć się sobą w jej po​ko​ju ho​te​lo​wym. Miał tyl​ko na​dzie​ję, że dziew​czy​na śpi, a nie roz​my​śla o ca​łej sy​tu​acji. Po​sta​no​wił dla pew​no​ści wy​słać jej ese​me​sa z in​for​ma​cją o wie​czo​rze ka​wa​ler​skim i spo​tka​niu na​stęp​ne​go dnia rano. Ese​me​es był bez​piecz​niej​szy od te​le​fo​nu. Przy​naj​mniej nie do​my​śli się, że chciał​by usły​szeć jej głos.

ROZDZIAŁ DWUDZIESTY Gdy Har​riet się obu​dzi​ła, w pierw​szej chwi​li nie pa​mię​ta​ła na​wet, gdzie jest. Kie​dy już wszyst​ko so​bie przy​po​mnia​ła, po​smut​nia​ła, bo na​dal była sama. Spraw​dzi​ła ko​mór​kę i od​czy​ta​ła wia​do​mość o wie​czo​rze ka​wa​ler​skim oraz „PS Za​dzwoń, jak wsta​niesz!”. Uśmiech​nę​ła się więc i na​tych​miast wy​ko​na​ła po​le​ce​nie. – Wy​spa​łaś się? – za​py​tał. – Bar​dzo. Roz​ma​wia​li dłu​go. Alex mó​wił jej o miej​scach, któ​re za​pla​no​wał na ju​trzej​sze zwie​dza​nie, i o mo​to​rów​ce od Ser​gia. – Hej, tam! – usły​sza​ła na​gle w tle, a był to nie​wąt​pli​wie cha​rak​te​ry​stycz​ny głos Je​re​my’ego. – Dziew​czy​nom wstęp wzbro​nio​ny na wie​czor​ki ka​wa​ler​skie! Na​wet te​le​fo​nicz​nie! Har​riet za​drża​ła. „Dziew​czy​nom…!”. Jak to cud​nie brzmi, tyl​ko nie moż​na się za bar​dzo przy​zwy​cza​jać. Za ty​dzień znów bę​dzie asy​stent​ką… Ale prze​cież obie​ca​ła so​bie ko​rzy​stać z nie​spo​dzie​wa​ne​go wy​jaz​du i nie roz​pa​mię​ty​wać smut​nych te​ma​tów. – Le​piej już do nich pój​dę! – za​śmiał się Alex. – Do zo​ba​cze​nia ju​tro oko​ło dzie​wią​tej trzy​dzie​ści. – Tak wcze​śnie? – Nie martw się, prze​cież nie będę pił całą noc. Niech się tym zaj​mą Ser​gio i Je​re​my. Pa, ko​cha​nie. Rano była go​to​wa po​nad go​dzi​nę przed cza​sem. Sie​dzia​ła więc na wiel​kim ta​ra​sie ho​te​lo​wym i roz​ko​szo​wa​ła się po​go​dą, a tak​że lo​kal​nym je​dze​niem. Wte​dy nie​spo​dzie​wa​nie przy​szedł ese​mes: „Wy​ru​szam, roz​glą​daj się za czer​wo​ną ło​dzią!”. Na​tych​miast rzu​ci​ła się do ba​rier​ki oka​la​ją​cej ta​ras i za​czę​ła ner​wo​wo prze​szu​ki​wać wzro​kiem ta​flę ol​brzy​mie​go je​zio​ra. Na wo​dzie pa​no​wał nie​sa​mo​wi​ty ruch: pro​my wy​ciecz​ko​we, tak​-

sów​ki wod​ne, ża​glów​ki, nar​cia​rze wod​ni i kil​ka​na​ście mo​to​ró​wek w za​się​gu wzro​ku. I nic czer​wo​ne​go! Na​gle zo​ba​czy​ła go. Pięk​ny Alex z roz​wia​nym wło​sem, po​ły​sku​ją​cym zło​to na słoń​cu, mknął jak strza​ła przez fale w czer​wo​nym su​per​sprzę​cie! Przy​po​mi​nał bo​ha​te​ra z dzie​cię​cych kre​skó​wek. W mgnie​niu oka zna​lazł się u pod​nó​ża ho​te​lu, gdzie do​pie​ro te​raz za​uwa​ży​ła małą przy​stań. Gdy przy​cu​mo​wał, ro​zej​rzał się i zo​ba​czyw​szy Har​riet, po​ma​chał roz​pacz​li​wie. Chwi​lę póź​niej wbiegł na ta​ras, prze​ska​ku​jąc po dwa ka​mien​ne stop​nie, i nie zwa​ża​jąc na go​ści ho​te​lo​wych, chwy​cił ją w ra​mio​na. Znów po​czu​ła się jak w fil​mie. – Świet​nie wy​glą​dasz jak na ska​co​wa​ne​go męż​czy​znę – za​żar​to​wa​ła. – Prze​cież mó​wi​łem, że nie będę pić. – Ja​dłeś? – Oczy​wi​ście. Ma​ria upar​ła się zro​bić mi omlet mimo wcze​snej pory. – Ma​ria? – Go​spo​sia Ser​gia. A ty? Go​to​wa? Za chwi​lę ru​sza​my. Punkt pierw​szy, miej​sco​wość Bel​la​gio, zwa​ne per​łą Como. – Już sama na​zwa jest prze​pięk​na. – A ja​kie mają za​byt​ki… ja​kie re​stau​ra​cje! Po lun​chu mia​stecz​ko Como, po​tem zaś ob​je​dzie​my je​zio​ro. Przy oka​zji zo​ba​czysz wil​lę Ser​gia i są​sied​nią – hra​bi​ny. Tam od​bę​dzie się ślub i we​se​le. – A więc nie bę​dzie to wiel​ka uro​czy​stość? – Skąd! Ra​zem z ce​le​bran​tem i fo​to​gra​fem ja​kieś dzie​sięć osób. Jak wi​dać, mo​żesz się nie stre​so​wać. Har​ry ode​tchnę​ła z ulgą. Na taką uro​czy​stość z pew​no​ścią wy​star​czy jej ulu​bio​na czer​wo​na suk​nia kok​taj​lo​wa, któ​rą Alex rów​nież miał już oka​zję po​dzi​wiać. – No to ru​sza​my – prze​rwał jej roz​my​śla​nia. – Cho​ciaż… gdy​by nie nasz na​pię​ty gra​fik, za​cią​gnął​bym cię pew​nie na kwa​drans na górę… Wy​glą​dasz po​nęt​nie! – Nie lu​bię się śpie​szyć… – skła​ma​ła. – I nie umiesz kła​mać! Ale za karę za​cze​kasz…

Alex znów ba​wił się do​sko​na​le. A prze​cież od​wie​dzał je​zio​ro Como i oko​licz​ne prze​pięk​ne mia​stecz​ka wie​lo​krot​nie jako gość Ser​gia. Jed​nak zwie​dza​nie w to​wa​rzy​stwie Har​riet nie mia​ło so​bie rów​nych. Gdy póź​nym po​po​łu​dniem do​tar​li do ho​te​lu, nie było wąt​pli​wo​ści, że re​lak​su​ją​cy prysz​nic we​zmą ra​zem. – Nie cier​pię zni​kać za​raz po, ale wolę nie uży​wać uko​cha​nej mo​to​rów​ki Ser​gia po zmro​ku. Jest dziś wy​star​cza​ją​co ner​wo​wy bez do​dat​ko​wych atrak​cji – po​wie​dział póź​niej i za​czął się zbie​rać. – Jak ja mam do​trzeć na ślub? – Ser​gio za​mó​wił ci tak​sów​kę wod​ną na dzie​sią​tą. Przy​pły​nie​cie do jego przy​sta​ni, tam się wszy​scy spo​tka​my i pie​szo pój​dzie​my do wil​li hra​bi​ny. – Nie​sa​mo​wi​te miej​sce… zu​peł​nie jak pa​łac. – Tak. Z da​le​ka jed​nak wy​glą​da na więk​sze, niż jest w rze​czy​wi​sto​ści. Góra w tle robi swo​je. Zo​ba​czysz zresz​tą ju​tro sama. Har​riet le​ża​ła na łóż​ku i przy​pa​try​wa​ła się krzą​ta​ją​ce​mu się Ale​xo​wi. Zro​bi​ła mu też zdję​cie te​le​fo​nem. – No nie! – jęk​nął. – Zno​wu? Masz już mi​lio​ny mo​ich zdjęć! – Ale żad​ne​go bez ko​szu​li – wy​tłu​ma​czy​ła się. – Mam tyl​ko na​dzie​ję, że nie zo​ba​czę sie​bie na żad​nym por​ta​lu spo​łecz​no​ścio​wym… Wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. – Nie uży​wam ich ni​g​dy w ce​lach pry​wat​nych, dla mnie mają inne za​sto​so​wa​nie. Wca​le nie po​trze​bu​ję, żeby zna​jo​mi śle​dzi​li moje ży​cie. – Mą​dra dziew​czyn​ka. I bła​gam cię, nie rób ju​tro żad​nych zdjęć w trak​cie ce​re​mo​nii. Ser​gio ma świ​ra na punk​cie pry​wat​no​ści. – Cie​ka​we więc, dla​cze​go żeni się z dziew​czy​ną z show-biz​ne​su… Alex za​śmiał się. – Coś w tym jest… Ale na wszel​ki wy​pa​dek uprze​dzę go, że lu​bisz ro​bić zdję​cia, ale nie pu​bli​ku​jesz ich ni​g​dzie. – By​ła​bym wdzięcz​na, bo mia​łam na​dzie​ję, że po​ro​bię jesz​cze tro​chę fo​to​gra​fii to​bie i two​im dwóm przy​ja​cio​łom. – Tyle wy​trzy​ma​my! A te​raz… prze​pra​szam, że nie za​bie​ram

cię dziś ni​g​dzie na ko​la​cję, ale mu​szę już zni​kać. – Bez obaw. Za​mó​wię je​dze​nie do po​ko​ju i po​czy​tam so​bie. Mój ta​blet pęka w szwach od no​wo​ści. – Co lu​bisz czy​tać? – Thril​le​ry, ro​man​si​dła… – Tyl​ko nie ro​man​si​dła! Od tego je​stem ja! – Oj tak. Na​zwa​ła​bym cię na​wet eks​per​tem. Zo​ba​czę jesz​cze, co zro​bię, gdy znu​dzi ci się upra​wia​nie ze mną sek​su. Na ra​zie chy​ba się od cie​bie uza​leż​ni​łam. – Na two​im miej​scu ra​czej bym się nie mar​twił. Nie wy​glą​da na to, że​bym miał się tobą szyb​ko znu​dzić – po​wie​dział smęt​nym gło​sem. I wca​le nie kła​mał! Po praw​dzie nie wy​obra​żał so​bie w ogó​le dnia, w któ​rym coś bę​dzie mu​sia​ło się zmie​nić. Wo​lał o tym nie my​śleć. Jed​nak ro​zu​miał, że układ tego ro​dza​ju za​wsze ma swój ko​niec. Ro​bi​li to prze​cież tyl​ko dla sek​su. Alex, na​praw​dę jesz​cze w to wie​rzysz? – za​mę​czał go ja​kiś dziw​ny, we​wnętrz​ny głos od cza​su, gdy Je​re​my wy​wo​łał w roz​mo​wie bo​le​sny te​mat mi​ło​ści i związ​ków. – Nie wy​da​ję ci się, że two​je na​sta​wie​nie do niej zdą​ży​ło się już zmie​nić i daw​no wy​kra​cza poza sym​pa​tię prze​mie​sza​ną z po​żą​da​niem? Alex za​ci​snął zęby. Nie bę​dzie prze​cież słu​chał żad​nych bzdur w sty​lu gło​su su​mie​nia. Nie​ocze​ki​wa​ne prze​my​śle​nia bio​rą się z nie​ty​po​wej sy​tu​acji: nie​spo​dzie​wa​ny ślub przy​ja​cie​la, ro​man​tycz​na wło​ska sce​ne​ria, to wszyst​ko. W Syd​ney by​ło​by ina​czej. A na ra​zie trze​ba być ostroż​nym i uwa​żać, żeby nie na​ga​dać jej ja​kichś ro​man​tycz​nych głu​pot w We​ne​cji! Zwłasz​cza że nie jest to coś, co pra​gnę​ła​by usły​szeć aku​rat od nie​go. – Har​ry, czas na mnie – rzu​cił obo​jęt​nym to​nem, po​gła​skał ją po po​licz​ku i czym prę​dzej ulot​nił się w stro​nę przy​sta​ni.

ROZDZIAŁ DWUDZIESTY PIERWSZY Har​riet nie po​tra​fi​ła​by so​bie wy​obra​zić bar​dziej do​sko​na​łe​go ślu​bu. Na​wet brak wy​peł​nio​ne​go po brze​gi ko​ścio​ła nie od​gry​wał naj​mniej​szej roli, cho​ciaż sama do tej pory ma​rzy​ła o tra​dy​cyj​nej, ko​ściel​nej ce​re​mo​nii. Nie​po​wta​rzal​ny mo​ment miał miej​sce w nie​ziem​skiej opra​wie, na ka​mien​nym ta​ra​sie mo​nu​men​tal​nej wil​li, nie​opo​dal bez​kre​snej ta​fli je​zio​ra. Po​go​da do​pi​sa​ła ide​al​nie, za​pew​nia​jąc błę​kit​ne nie​bo i pięk​ne słoń​ce, bez upal​nych tem​pe​ra​tur. Naj​bar​dziej jed​nak za​sko​czy​ło Har​riet samo przy​ję​cie we​sel​ne. Przy sto​le za​sie​dli pań​stwo mło​dzi i dwóch świad​ków – męż​czyzn. Nie było ca​łe​go tłu​mu roz​chi​cho​ta​nych dru​hen. Bel​lę zna​ła z te​le​wi​zji, więc wie​dzia​ła, że jest uro​dzi​wa. W pro​stej, bia​łej suk​ni do zie​mi, bez we​lo​nu i zło​tym łań​cusz​kiem z po​je​dyn​czą per​łą jako je​dy​ną bi​żu​te​rią wy​glą​da​ła skrom​nie, lecz olśnie​wa​ją​co. Jej na​tu​ral​nie bar​dzo ja​sne wło​sy do​peł​nia​ły nie​po​wta​rzal​ne​go ob​ra​zu. Ser​gio, nie​prze​cięt​nie przy​stoj​ny, wy​so​ki Włoch o ty​po​wej, po​łu​dnio​wej, ciem​nej kar​na​cji pre​zen​to​wał się ide​al​nie przy swo​jej part​ner​ce. Do​słow​nie wszy​scy ro​bi​li zdję​cia per​fek​cyj​nej mło​dej pa​rze. Har​riet mia​ła oka​zję po​roz​ma​wiać dłu​żej z Ser​giem, gdy szli pie​szo do wil​li hra​bi​ny. Ode​bra​ła go jako praw​dzi​we​go dżen​tel​me​na. Po​tra​fił pięk​nie mó​wić i za​dbać w każ​dym szcze​gó​le na​wet o ta​kie​go nie​spo​dzie​wa​ne​go go​ścia jak ona. Sama hra​bi​na, Clau​dia, nie naj​młod​sza już wdo​wa, oka​za​ła się rów​nież prze​uro​cza. Była przy tym barw​nie ubra​na i go​to​wa do flir​tu, ale w bar​dzo ele​ganc​ki spo​sób. Wi​dać to było zwłasz​cza w od​nie​sie​niu do Je​re​my’ego. Na ko​niec Alex po​twier​dził mil​czą​ce przy​pusz​cze​nia Har​riet, że tych dwo​je, po​mi​mo róż​ni​cy wie​ku, nie​wąt​pli​wie łą​czy​ło coś w prze​szło​ści.

Zresz​tą Har​ry nie dzi​wi​ło już nic, co do​ty​czy​ło Je​re​my’ego i ko​biet. Na​wet to, że ewi​dent​nie pod​ry​wał mat​kę pan​ny mło​dej, ko​bie​tę na​dal bar​dzo atrak​cyj​ną, choć nie​wie​le młod​szą od Clau​dii. Po​zo​sta​ły​mi go​ść​mi byli go​spo​dy​ni Ma​ria i jej mąż Car​lo, są​dząc po ich roz​ra​do​wa​nych mi​nach, zwo​len​ni​cy nor​mal​nych mał​żeństw. Gdy kor​pu​lent​ny i ga​da​tli​wy ce​le​brant Gio​van​ni koń​czył ogła​szać Ser​gia i Bel​lę mę​żem i żoną, Clau​dia i mat​ka Bel​li ocie​ra​ły już łzy. Nie nisz​cząc przy tym, rzecz ja​sna, pro​fe​sjo​nal​ne​go ma​ki​ja​żu. Har​riet tak​że była bli​ska pła​czu. Czę​ścio​wo dla​te​go, że za​wsze pła​ka​ła na ślu​bach, a czę​ścio​wo, po​nie​waż wie​dzia​ła już, że ona nie po​ślu​bi ni​g​dy męż​czy​zny, któ​re​go ko​cha. Bo prze​cież ko​cha​ła Ale​xa… Nie​ste​ty nie mia​ła już co do tego naj​mniej​szych wąt​pli​wo​ści. Na szczę​ście obiekt jej wes​tchnień był zbyt za​ję​ty po​zo​wa​niem do zdjęć wy​na​ję​tej pani fo​to​graf, by móc się do​my​ślić, co się dzie​je w ser​cu Har​riet. Alex cze​kał nie​cier​pli​wie na ko​niec uro​czy​sto​ści, po​mi​mo mi​łej at​mos​fe​ry i do​sko​na​łe​go je​dze​nia. Sie​dzie​li w po​ko​ju ja​dal​nym u Clau​dii, po jego pra​wej stro​nie Har​ry, po le​wej Je​re​my, obo​je po​chło​nię​ci ko​lej​ny​mi po​tra​wa​mi. Alex jed​nak ką​tem oka ob​ser​wo​wał mło​dą parę. Ser​gio i Bel​la za​miast kosz​to​wać wy​śmie​ni​tych dań, kon​su​mo​wa​li roz​anie​lo​nym wzro​kiem sie​bie na​wza​jem. Wy​glą​da​ło na to, że istot​nie byli w so​bie szcze​rze i z wza​jem​no​ścią za​ko​cha​ni. Alex uwa​żał jed​nak dość przy​tom​nie, że osta​tecz​ną pró​bą dla ich związ​ku bę​dzie po​rzu​ce​nie przez Ser​gia ro​dzin​ne​go in​te​re​su i prze​pro​wadz​ka do No​we​go Jor​ku, gdzie uda​wa​li się zresz​tą od razu po we​se​lu, któ​re z ra​cji ich wy​jaz​du od​by​wa​ło się przed po​łu​dniem. Dla​te​go Alex też za​pla​no​wał wy​jazd do We​ne​cji jesz​cze tego sa​me​go dnia. Na miej​scu za​trzy​ma​ją się w naj​droż​szym we​nec​kim ho​te​lu, w któ​rym noc​leg kosz​tu​je for​tu​nę. Jed​nak nic go to nie ob​cho​dzi​ło. Po to la​ta​mi cięż​ko pra​co​wał, żeby móc cza​sem roz​trwo​nić tro​chę pie​nię​dzy. Poza tym spra​wia​ło mu ra​dość roz​piesz​cza​nie Har​riet. Te​raz zer​kał na nią ukrad​kiem i nie mógł się na​pa​trzeć, jak

ślicz​nie dziś wy​glą​da. Mia​ła na so​bie tę samą czer​wo​ną suk​nię, w któ​rej ocza​ro​wa​ła go parę mie​się​cy wcze​śniej na pew​nej im​pre​zie fir​mo​wej. Po raz pierw​szy po​czuł się o nią wte​dy za​zdro​sny. Nie mógł się po​go​dzić, że po balu wró​ci do domu z tym cym​ba​łem Dway​ne’em. Od daw​na uwa​żał, że za​słu​gi​wa​ła na ko​goś lep​sze​go. Ale ty też nie je​steś lep​szy, chy​ba że w łóż​ku! – uak​tyw​nił się zno​wu ten okrop​ny głos we​wnętrz​ny. – Je​steś ego​istą bez skru​pu​łów, go​nisz za wła​sną przy​jem​ność, a dla niej je​steś cał​ko​wi​tą stra​tą cza​su. Ła​twiej by​ło​by jej, gdy​by ni​g​dy cię nie spo​tka​ła. Je​steś bez​wstyd​ni​kiem. Zrób więc cho​ciaż jed​ną do​brą rzecz, kie​dy wró​ci​cie do domu, i zo​staw ją. W rze​czy​wi​sto​ści jed​nak Alex wca​le nie chciał ani nie za​mie​rzał zo​sta​wiać Har​ry. Nie bar​dzo umiał. Jesz​cze nie. Har​riet pró​bo​wa​ła uda​wać, że świet​nie się bawi, choć w rze​czy​wi​sto​ści nie mo​gła się od​na​leźć. Je​dze​nie było nie​sa​mo​wi​te, lecz po​da​no go na​praw​dę zbyt wie​le. Nie po​tra​fi​ła jed​nak od​mó​wić, bo do​my​śla​ła się, ile wy​sił​ku w przy​go​to​wa​nie im​pre​zy mu​sia​ła wło​żyć hra​bi​na. Ma​rzy​ła te​raz już tyl​ko o tym, by znów zna​leźć się sam na sam z Ale​xem i po​je​chać do We​ne​cji. Como było prze​cud​ne, ale przy​pa​try​wa​nie się cu​dze​mu szczę​ściu na we​se​lu nie wy​szło jej na do​bre. Co z oczu, to z ser​ca, jak ma​wia​ją. Wo​la​ła nie za​sta​na​wiać się zbyt wie​le nad mi​ło​ścią i mał​żeń​stwem. Zwłasz​cza bę​dąc uwi​kła​ną w czy​sto sek​su​al​ny układ. W Syd​ney, przed sa​mym wy​jaz​dem, przy​się​gła so​bie dużo nie my​śleć i ko​rzy​stać z nada​rza​ją​cej się oka​zji. Jed​nak w pra​niu oka​za​ło się to mało wy​ko​nal​ne. Jaka szko​da. I znów wes​tchnę​ła. Wte​dy Alex dał jej kuk​sań​ca. – Tyl​ko mi tu nie wzdy​chaj – wy​mam​ro​tał pod no​sem. Har​riet uśmiech​nę​ła się do nie​go ze smut​kiem. – Bo już tyle zja​dłam, że wię​cej nie mogę. – To nie jedz. – Nie będę. – Nie bę​dziesz ja​dła swo​je​go de​se​ru? – włą​czył się Je​re​my. – To da​waj mi wszyst​ko! Po​trze​bu​ję do​dat​ko​we​go wzmoc​nie​nia

na naj​bliż​szą noc. – Nie pró​buj mnie na​wet o nic py​tać! – Alex uprze​dził Har​ry, prze​su​wa​jąc jej ta​lerz w stro​nę Je​re​my’ego. – Ten Je​re​my na​praw​dę jest nie​przy​zwo​ity! – sko​men​to​wa​ła Har​riet, gdy zna​leź​li się z po​wro​tem w ho​te​lu, by za​cze​kać na trans​port do We​ne​cji. – Ale istot​nie trud​no go nie lu​bić! – A co? Po​do​ba ci się? – Zwa​rio​wa​łeś? W ogó​le nie jest w moim ty​pie. – Dla​cze​go? – Bo nie jest. Ty je​steś w moim ty​pie. O czym do​brze wiesz, więc nie masz o co być za​zdro​snym. – Prze​cież nie je​stem – za​pro​te​sto​wał. Ale był! I to dzi​ko. Nie mógł ścier​pieć my​śli, że Har​ry po​do​bał​by się ktoś jesz​cze poza nim. Nie wspo​mi​na​jąc już o niej w czy​imś łóż​ku. – Ile ci zaj​mie pa​ko​wa​nie? – za​py​tał. – Nie za dłu​go. Dla​cze​go py​tasz? Spoj​rzał na nią tak wy​mow​nie, że wy​star​czy​ło to za ty​siąc od​po​wie​dzi. Po chwi​li zresz​tą nie mia​ła już o co py​tać. Kie​dy parę mi​nut póź​niej do​cho​dzi​li do sie​bie, nie po​tra​fił wy​pu​ścić jej z ob​jęć. Nie chciał. Ale czas pły​nął nie​ubła​ga​nie. W koń​cu od​su​nął się naj​de​li​kat​niej, jak po​tra​fił i po​szedł do ła​zien​ki. To co tam uj​rzał, do​słow​nie ścię​ło go z nóg. Tym ra​zem to on nie umiał po​wstrzy​mać się od wzdy​cha​nia. Kie​dy wró​cił do po​ko​ju, Har​riet, na​dal roz​czo​chra​na, sie​dzia​ła na skra​ju łóż​ka. – Coś się sta​ło? – za​py​ta​ła od razu, wi​dząc jego dziw​ną minę. – Nie wiem, jak ci to po​wie​dzieć, ale nie​ste​ty… pę​kła nam pre​zer​wa​ty​wa. – O! – po​wie​dzia​ła ze zdzi​wie​niem, po czym kom​plet​nie znie​ru​cho​mia​ła. – Czy to może być ten nie​bez​piecz​ny mo​ment w mie​sią​cu? Har​riet nie za​ję​ło zbyt wie​le cza​su, by się do​li​czyć, że istot​nie był to naj​gor​szy mo​ment. Pierw​szą re​ak​cją na ewen​tu​al​ność zaj​ścia w cią​żę z Ale​xem była roz​pacz. W przy​pad​ku każ​de​go in​ne​go part​ne​ra – nie by​ło​-

by aż tak źle. Prze​cież wła​ści​wie chcia​ła mieć pierw​sze dziec​ko przed trzy​dziest​ką. Nie​ste​ty on nie brał pod uwa​gę po​sia​da​nia dzie​ci. Mi​nę​ło tro​chę cza​su, za​nim Har​ry zdo​ła​ła po​zbie​rać my​śli. Wte​dy pod​ję​ła osta​tecz​ną de​cy​zję: je​śli jest w cią​ży, bę​dzie to wy​łącz​nie jej spra​wa. W koń​cu spoj​rza​ła w stro​nę Ale​xa. – Nie będę cię okła​my​wać, może się oka​zać, że… sta​ło się. Cho​ciaż cza​sem lu​dzie sta​ra​ją się mie​sią​ca​mi i nic im nie wy​cho​dzi. Trze​ba więc po​cze​kać. De​cy​zja do​ty​czy​ła jed​nak cze​goś jesz​cze. Nie​za​leż​nie od wy​ni​ku cze​ka​nia, Har​ry zło​ży wy​mó​wie​nie. Nie bę​dzie się da​lej spo​ty​kać z Ale​xem i uda​wać, że cho​dzi jej wy​łącz​nie o seks. Prze​cież go ko​cha. Je​śli jed​nak do​wie​dział​by się o tym, rzu​cił​by ją na​tych​miast. W ta​kich oko​licz​no​ściach nie da się ra​zem pra​co​wać. Tak samo jak nie da się, jak​by ni​g​dy nic, po​je​chać do We​ne​cji. Har​riet skon​cen​tro​wa​ła się mak​sy​mal​nie i wy​pa​li​ła: – I jesz​cze jed​no: przy​kro mi, Alex, ale nie po​ja​dę z tobą do We​ne​cji. Chcę wró​cić do domu. – Ależ nie ma ta​kiej po​trze​by. Mo​że​my po pro​stu ku​pić pi​guł​kę po i spra​wa za​ła​twio​na. Dla cie​bie! – po​my​śla​ła z roz​pa​czą. Ale tech​nicz​nie przy​zna​ła mu ra​cję. Za​po​mnia​ła zu​peł​nie o ta​kiej opcji. Któ​ra jed​nak nie była roz​wią​za​niem po​zo​sta​łych jej pro​ble​mów. – Alex… ja i tak chcę wró​cić do domu. – Nie było już od​wro​tu. Do​tar​ło do niej, że nie po​tra​fi da​lej uda​wać. – Pi​guł​kę ku​pi​my na lot​ni​sku, tam za​wsze mają ap​te​ki. Ko​ta​na przy​pa​try​wał jej się przez dłu​gi czas. W koń​cu po​wie​dział: – W po​rząd​ku. Har​riet ode​tchnę​ła z ulgą. Kie​dy do​tar​li na lot​ni​sko, po​szli od razu do ap​te​ki. Jed​nak tam oka​za​ło się, że we Wło​szech, w prze​ci​wień​stwie do in​nych kra​jów, nie moż​na było ku​pić pi​guł​ki po bez re​cep​ty. Na​le​ża​ło więc na​stęp​ne​go dnia udać się do pań​stwo​we​go ośrod​ka zdro​wia po

re​cep​tę. Mo​gło to jed​nak za​jąć ład​nych parę go​dzin. Wte​dy Har​riet uzna​ła, że to, co się dzie​je, to prze​zna​cze​nie. Wsie​dli więc na po​kład bez rze​czo​nej pi​guł​ki. – Co bę​dzie, je​śli zaj​dziesz w cią​żę? – za​py​tał po​nu​ro Alex. – Będę się mar​twić, kie​dy przyj​dzie czas. Ty się wca​le nie mu​sisz mar​twić. Jak będę w cią​ży, zaj​mę się sobą sama. – Co masz na my​śli? – To, że zaj​mę się tym sama. A te​raz, prze​pra​szam, ale nie chcę wię​cej żad​nych roz​mów na ten te​mat.

ROZDZIAŁ DWUDZIESTY DRUGI Alex przy​szedł do pra​cy w po​nie​dzia​łek nie​by​wa​le wcze​śnie, głów​nie dla​te​go, że i tak nie mógł spać. Zresz​tą przez ostat​nie dwa i pół ty​go​dnia, od po​wro​tu z Włoch, sen stał się dla nie​go do​brem prak​tycz​nie nie​osią​gal​nym; przy​kre uczu​cie, któ​re​go ni​g​dy przed​tem nie do​świad​czył. Ostat​nia noc była wy​jąt​ko​wo fa​tal​na – Har​riet mia​ła z sa​me​go rana wi​zy​tę u gi​ne​ko​lo​ga, bo od​mó​wi​ła po​słu​że​nia się te​stem cią​żo​wym za​ku​pio​nym w ap​te​ce. Od​mó​wi​ła też wie​lu in​nych rze​czy, nie roz​ma​wia​ła z nim, poza kwe​stia​mi za​wo​do​wy​mi, i na​wet nie piła kawy w jego to​wa​rzy​stwie. Tak więc dzień za dniem przy​po​mi​nał pie​kło. Gdy Alex wkro​czył do biu​ra o świ​cie, na​tych​miast przy​wi​tał go kot. – Jesz​cze cho​ciaż ty mnie ko​chasz, Ro​ma​nie – wy​szep​tał sfru​stro​wa​ny szef. Oczy​wi​ście nie cho​dzi​ło mu o to, że Har​riet kie​dy​kol​wiek go ko​cha​ła, ale przy​naj​mniej go lu​bi​ła i po​do​bał jej się. Te​raz wy​da​wa​ło się, że nie może wręcz znieść jego wi​do​ku, co w opi​nii Ale​xa, było co naj​mniej nie​spra​wie​dli​we. To prze​cież nie była jego wina, że pę​kła im pre​zer​wa​ty​wa. Osta​tecz​nie usa​do​wił się za biur​kiem z wiel​kim kub​kiem po​ran​nej kawy i za​czął się po raz ty​sięcz​ny za​sta​na​wiać, dla​cze​go Har​ry tak bar​dzo się na nie​go wście​kła. Sta​ra​ła się co praw​da ukryć wro​gość, ale nie do koń​ca jej się to uda​wa​ło. Jej za​cho​wa​nie ule​gło ab​so​lut​nej prze​mia​nie w ap​te​ce na lot​ni​sku, kie​dy po​in​for​mo​wa​no ich o ko​niecz​no​ści za​ła​twie​nia re​cep​ty na pi​guł​kę po. Z ra​do​ścią przy​ję​ła też wia​do​mość, że pod​czas lotu po​wrot​ne​go nie będą mo​gli sie​dzieć ra​zem, po wy​lą​do​wa​niu w Syd​ney zaś za​mó​wi​ła so​bie osob​ną tak​sów​kę i oznaj​mi​ła mu, że mię​dzy nimi wszyst​ko skoń​czo​ne. Przez na​stęp​ne dni Alex sta​rał się wy​czuć sam sie​bie, co by

zro​bił, gdy​by Har​riet jed​nak była w cią​ży. Wy​glą​da​ło na to, że ra​czej by ją prze​rwa​ła – cóż in​ne​go mo​gła mieć na my​śli, mó​wiąc, że sama zaj​mie się tą spra​wą. Je​śli cią​ża do​ty​czy​ła​by każ​dej in​nej ko​bie​ty z jego prze​szło​ści, oczy​wi​ście do ni​cze​go by się nie wtrą​cał. Ale żad​nej z tych ko​biet nie ko​cha​łeś! – włą​czył się jak zwy​kle głos su​mie​nia. – Ko​chasz Har​riet! Za​ak​cep​tuj to na​resz​cie. I je​śli jest z tobą w cią​ży, bę​dziesz chciał, by two​je dziec​ko przy​szło na świat! Bo​le​sne uświa​do​mie​nie so​bie praw​dy spo​wo​do​wa​ło, że wy​lał so​bie kawę na ko​szu​lę i kra​wat. Jak to do​brze, że w dol​nej szu​fla​dzie biur​ka za​wsze cze​kał nowy kom​plet na wszel​ki wy​pa​dek! Har​ry za​wsze my​śla​ła o wszyst​kim… Cóż zro​bił​by bez swo​jej Har​riet? Gdy uświa​do​mił so​bie, że wkrót​ce pew​nie ze​chce znik​nąć z jego ży​cia kom​plet​nie, Alex ku​lił się jak małe, wy​stra​szo​ne dziec​ko. Może już le​piej, żeby nie była w cią​ży. Zresz​tą… nie stać go chwi​lo​wo na lo​gicz​ne my​śle​nie. Ko​lej​ne dwie i pół go​dzi​ny do​ku​ment​nie go wy​koń​czy​ły. Nie mógł pra​co​wać. Za​czął dzwo​nić po ro​dzi​nie, lecz ani oj​ciec ani Sara nie mo​gli za bar​dzo roz​ma​wiać. Roz​wa​żał te​le​fon do Je​re​my’go, ale w Lon​dy​nie był wła​śnie sam śro​dek nocy. Po​szedł więc osta​tecz​nie ku​pić baj​gle do fe​ral​nej ka​fej​ki, od któ​rej wszyst​ko się za​czę​ło. Gdy wy​jąt​ko​wo bla​da Har​riet we​szła do fir​my tuż przed je​de​na​stą, jej szef przy​po​mi​nał czło​wie​ka w ago​nii. Na szczę​ście nie ka​za​ła mu się ni​cze​go do​my​ślać, tyl​ko wpa​ro​wa​ła pro​sto do jego ga​bi​ne​tu. – Nie je​stem w cią​ży, mo​żesz ode​tchnąć – za​czę​ła. – Le​karz mówi, że spóź​nie​nie wy​ni​ka ze stre​su. Stąd mój oczy​wi​sty wnio​sek: od​cho​dzę z pra​cy, nie mogę dłu​żej dla cie​bie pra​co​wać. Na pew​no ła​two znaj​dziesz ko​goś na moje miej​sce. Nie​ste​ty zo​sta​wiam Ro​ma​na, bo ad​mi​ni​stra​cja mo​jej ka​mie​ni​cy na​dal nie zga​dza się na zwie​rzę​ta na swo​im te​re​nie. Poza tym… to biu​ro to jego praw​dzi​wy dom, tę​sk​nił​by. Au​drey się nim zaj​mie. Poza tym… cóż? Świet​nie się z tobą pra​co​wa​ło, to zna​czy… do nie​daw​na. Cho​ciaż oczy​wi​ście nikt mnie tu​taj do ni​cze​go nie zmu​-

szał… Niech ci tyle wy​star​czy, naj​le​piej jak już pój​dę, Alex. Nie​ste​ty Har​riet nie dała szan​sy sze​fo​wi na​wet na jed​no sło​wo. Sie​dział więc nie​ru​cho​mo, wpa​tru​jąc się w pu​ste drzwi. Parę mi​nut póź​niej zja​wi​ła się w nich roz​wście​czo​na Au​drey. – Har​riet ode​szła! Nie po​wie​dzia​ła dla​cze​go, ale chy​ba tyl​ko śle​py by się nie do​my​ślił! Alex na​tych​miast udał za​sad​ni​cze​go sze​fa i po​wie​dział su​ro​wym to​nem: – Au​drey, pro​szę cię, wróć na re​cep​cję. Roz​wa​ża​nie re​zy​gna​cji Har​riet McKen​ny nie leży w za​kre​sie two​ich obo​wiąz​ków. – Za​wsze wie​dzia​łam, że nie sza​nu​jesz ko​biet, ale coś ta​kie​go? – Re​cep​cjo​nist​ka nie zwró​ci​ła naj​mniej​szej uwa​gi na jego sło​wa. – Roz​ko​cha​łeś w so​bie dziew​czy​nę i dla​te​go ode​szła! Prze​cież uwio​dłeś ją na tym wa​szym wy​my​ślo​nym wy​jeź​dzie służ​bo​wym od razu, jak się oka​za​ło, że ze​rwa​ła za​rę​czy​ny! – Ni​cze​go po​dob​ne​go nie zro​bi​łem, a ona się we mnie ni​g​dy nie za​ko​cha​ła, więc pro​szę nie opo​wia​daj wo​kół bzdur… – bro​nił się sła​bo. – Na pew​no nie będę, tyl​ko sama pój​dę szu​kać pra​cy. Na​wet je​śli nic jej nie zro​bi​łeś, nie chcę pra​co​wać dla czło​wie​ka, któ​ry bez sło​wa pro​te​stu, bez wal​ki, po​zwo​lił odejść ta​kiej fan​ta​stycz​nej dziew​czy​nie! Nie ob​cho​dzi cię jej dal​szy los? – Oczy​wi​ście, że ob​cho​dzi, ale wiesz, jak ona po​tra​fi się uprzeć. – Sko​ro nie jest w to​bie za​ko​cha​na, to dla​cze​go się stąd zwi​nę​ła? – Skąd mam wie​dzieć, Au​drey? Może to na​dal cho​dzi o Dway​ne’a, może chce zmie​nić wszyst​ko w swo​im ży​ciu, za​cząć od nowa? – Ale ona uwiel​bia​ła tę pra​cę! Alex był bli​ski łez. Nie zda​rzy​ło mu się to od daw​na. – Do​brze, za​dzwo​nię do niej za ja​kiś czas… – wy​du​kał, żeby udo​bru​chać roz​gnie​wa​ną re​cep​cjo​nist​kę, wie​dząc do​sko​na​le, że nic ta​kie​go nie zro​bi. Prze​cież z Har​riet to na​praw​dę ko​niec! Gdy Au​drey wy​szła, za​czął jed​nak po​wo​li ana​li​zo​wać jej sło​wa. „Uwio​dłeś ją… roz​ko​cha​łeś w so​bie… Sko​ro nie jest w to​bie za​ko​cha​na, to dla​cze​go się stąd zwi​nę​ła?”. Je​śli Au​drey mia​ła

ra​cję, ukła​dan​ka za​czy​na​ła na​bie​rać sen​su. Zwłasz​cza je​że​li Har​riet była prze​ko​na​na, że Alex na​praw​dę nic do niej nie czu​je. A prze​cież ro​bił ab​so​lut​nie wszyst​ko, by wła​śnie w to uwie​rzy​ła. Dla​cze​go jest ta​kim skoń​czo​nym idio​tą?! Chwi​lę póź​niej prze​biegł obok Au​drey, wy​ma​chu​jąc klu​czy​ka​mi. – Jadę po​roz​ma​wiać po​waż​nie z Har​riet! – krzyk​nął. – Czas naj​wyż​szy! – syk​nę​ła za nim. Har​riet le​ża​ła na ka​na​pie i czu​ła się kosz​mar​nie. Po​sta​no​wi​ła jed​nak za​ło​żyć leg​gin​sy i adi​da​sy i zmu​sić się do spa​ce​ru po po​bli​skiej pla​ży. Kie​dy wy​cho​dzi​ła, na scho​dach mi​nę​ła sę​dzi​wą są​siad​kę, pa​nią Bet​ty. – Nie w pra​cy? I do​kąd to ko​cha​nie o tak nie​ty​po​wej po​rze? – za​gad​nę​ła ją star​sza dama. – Je​stem… tro​chę cho​ra, od​po​czy​wam, idę wła​śnie na pla​żę! – O, za​zdrosz​czę! Po​szła​bym z tobą, dzie​ci​no, ale moje sta​re nogi już mnie pra​wie nie no​szą… Wi​dok oce​anu za​wsze uspo​ka​jał Har​riet. Było coś ma​gicz​ne​go, nie​wy​tłu​ma​czal​ne​go w ma​je​sta​tycz​nym ru​chu fal. I ten nie​sa​mo​wi​ty za​pach wody i wia​tru. Prze​ży​jesz, jak za​wsze! A wkrót​ce bę​dziesz mia​ła ko​goś do ko​cha​nia… Do cza​su, kie​dy Ale​xo​wi uda​ło się do​trzeć do ka​mie​ni​cy Har​riet, po​ko​nu​jąc mon​stru​al​ne kor​ki, pre​zen​to​wał się ni​czym strzęp czło​wie​ka. Jak​by tego było mało, na jej ulicz​ce nie dało się oczy​wi​ście za​par​ko​wać. Wte​dy wje​chał na przy​pad​ko​wą po​se​sję, któ​rej bra​mę po​zo​sta​wio​no otwar​tą, zo​sta​wił tam swe​go SUV-a, a na od​chod​nym za​pu​kał do domu, któ​ry praw​do​po​dob​nie na​le​żał do wła​ści​cie​li, i wci​snął sto do​la​rów zdu​mio​nej ko​bie​cie, któ​ra mu otwo​rzy​ła. – By​le​bym mógł po​trzy​mać tu auto przez parę go​dzin! – wy​krzyk​nął w ra​mach wy​ja​śnie​nia i znik​nął. Za​ło​żył so​bie, że mniej wię​cej tyle bę​dzie po​trze​bo​wał, żeby ro​ze​znać się w sy​tu​acji i prze​ko​nać Har​ry, jak bar​dzo myli się

co do nie​go. Go​rzej, je​śli w ogó​le nie bę​dzie chcia​ła go słu​chać… Gdy wbiegł na jej pię​tro i za​stu​kał do miesz​ka​nia, od​po​wie​dzia​ła mu mar​twa ci​sza. Ner​wo​wo spró​bo​wał jesz​cze raz. Wte​dy otwar​ły się drzwi są​sied​nie​go apar​ta​men​tu i wyj​rza​ła z nich uśmiech​nię​ta ko​bie​ta w po​de​szłym wie​ku. – Je​śli szu​ka pan Har​riet, to wy​szła wła​śnie na pla​żę – oznaj​mi​ła. – Wiel​kie dzię​ki! – krzyk​nął i po​pę​dził na dół. Na pla​ży zna​lazł się chy​ba w mi​nu​tę i od razu do​strzegł ma​sze​ru​ją​cą ener​gicz​nie Har​ry. Kie​dy ją do​go​nił, od razu wy​czuł, że na​dal jest wście​kła. – Co tu ro​bisz? – wy​sy​cza​ła na jego wi​dok. – Two​ja są​siad​ka po​wie​dzia​ła mi, gdzie cię znaj​dę. – Nie o to py​tam. Po​słu​chaj, Alex. Tra​cisz czas. Nie zmie​nię zda​nia. Nie wró​cę do pra​cy. – Nie przy​sze​dłem roz​ma​wiać o pra​cy – po​wie​dział ci​cho. Sta​rał się być spo​koj​ny, wi​dząc po​ziom jej po​iry​to​wa​nia. Brał go za do​brą mo​ne​tę. Po​nie​waż nie mia​ła aż ta​kich re​al​nych po​wo​dów do gnie​wu, w grę mu​sia​ły wcho​dzić emo​cje – czy​li Au​drey być może wca​le się nie po​my​li​ła! – Nie będę rów​nież z tobą sy​piać! – wy​krzyk​nę​ła dziew​czy​na, aż od​wró​ci​ło się w ich stro​nę parę osób spa​ce​ru​ją​cych w po​bli​żu. – A czy mo​gli​by​śmy tę dys​ku​sję prze​nieść w bar​dziej pry​wat​ne miej​sce? – od​gryzł się. Za​czer​wie​ni​ła się. A więc jed​nak! Ja​kaś nor​mal​na re​ak​cja! – Nie ma już o czym dys​ku​to​wać! – Ależ jest! Mnó​stwo rze​czy! Na przy​kład nie​po​ro​zu​mie​nie od​no​śnie mo​ich uczuć do cie​bie! Za​śmia​ła się gorz​ko. – Co do two​ich uczuć ni​g​dy nie mia​łam naj​mniej​szych wąt​pli​wo​ści. – A wiesz, że na​wet ty mo​żesz się cza​sa​mi my​lić? Jed​nak Har​riet do​brze wie​dzia​ła, że się nie myli. – Dru​gi raz już mnie nie uwie​dziesz!

– Nie uwio​dłem cię ani razu. Sama chcia​łaś się ze mną prze​spać. – Wiesz do​brze, o czym mó​wię. Stwo​rzy​łeś sy​tu​ację, w któ​rej nie umia​łam ci się oprzeć. – Przy​zna​ję się do winy pod tym jed​nym wzglę​dem. Resz​tę dro​gi do jej miesz​ka​nia prze​by​li w mil​cze​niu. – Mo​żesz wejść, ale nie na dłu​go – po​wie​dzia​ła, otwie​ra​jąc drzwi. – I tak nie masz do po​wie​dze​nia ni​cze​go, co zmie​ni​ło​by moją de​cy​zję. Bo z nami ko​niec, Alex! I już! Na​ucz się przyj​mo​wać do wia​do​mo​ści… – Czy ty wresz​cie za​milk​niesz i dasz mi coś po​wie​dzieć? – prze​rwał jej sta​now​czo. – Bo wi​dzisz, Har​riet… ja cię ko​cham. Prze​pra​szam, że to nie brzmi spe​cjal​nie ro​man​tycz​nie, ale trud​no o ro​man​tyzm, jak je​steś taka wście​kła! Na​resz​cie od​pu​ści​ła. Sta​ła tam, przy​po​mi​na​jąc słup soli. – Wiem, że mó​wi​łem co in​ne​go. Że związ​ki i uczu​cia mnie nie in​te​re​su​ją. I tak było, do​pó​ki nie po​zna​łem cie​bie. Ale… za​ko​cha​łem się i chcę cię po​ślu​bić, i mogę mieć dzie​ci, ile chcesz… Bę​dziesz na pew​no fan​ta​stycz​ną mat​ką. Kie​dy rano oka​za​ło się, że nie je​steś jed​nak w cią​ży, by​łem bar​dzo roz​cza​ro​wa​ny. Nie da​łaś mi jed​nak nic po​wie​dzieć. Do​pie​ro po​tem Au​drey uzmy​sło​wi​ła mi, jaka może być praw​da… Ale te​raz sam już nie wiem. – Na​gle przy​tu​lił ją. – Har​ry, po​wiedz, bła​gam, jaka jest praw​da? Lecz ona mil​cza​ła jak za​klę​ta. Czu​ła się, jak​by na​gle prze​sta​ła obo​wią​zy​wać gra​wi​ta​cja. Alex ją ko​cha? Chce się że​nić, mieć dzie​ci… – Har​ry! Tyl​ko nie płacz. Po​wiedz, że mnie ko​chasz. – Ko​cham cię, Alex… Wy​da​wa​ło mu się, że eks​plo​du​je. – I wyj​dziesz za mnie, cho​ciaż nie przy​sta​ję do two​jej li​sty wy​ma​gań? – Och, Alex, tyl​ko że… Dla​cze​go na​dal nie po​tra​fi​ła się ucie​szyć jak on? – Co? Co się sta​ło? – Za​wsze by​łeś ta​kim prze​ciw​ni​kiem związ​ków i dzie​ci, że dziś rano… okła​ma​łam cię. Prze​pra​szam.

Za​czął in​ten​syw​nie my​śleć. – Za​raz, za​raz… czy​li… to zna​czy, że na​praw​dę je​steś w cią​ży? – Ow​szem. – I po​sta​no​wi​łaś wy​cho​wać na​sze dziec​ko sama? – Po​wie​dzia​ła​bym ci o nim… za ja​kiś czas. – Mam na​dzie​ję. A za​tem te​raz… mu​sisz za mnie wyjść! – za​śmiał się zło​wiesz​czo. – Je​śli na​le​gasz… – Na​le​gam! Po​ca​ło​wał ją. Po chwi​li dal​szym po​ca​łun​kom nie było koń​ca i tak oto dość szyb​ko zna​leź​li się w sy​pial​ni. – Na​dal nie wie​rzę, że mnie ko​chasz – wy​mru​cza​ła dużo póź​niej. – Czyż​byś była spra​gnio​na kom​ple​men​tów? Otóż, ko​cham cie​bie i wszyst​ko, co ma z tobą ja​ki​kol​wiek zwią​zek. Kie​dy mo​że​my się po​brać? – Och, Alex, nie tak szyb​ko. Chcia​ła​bym wziąć ślub w tej ma​łej ka​plicz​ce, któ​rą bu​du​je​my koło pola gol​fo​we​go. – Ależ oni ją skoń​czą za wie​le mie​się​cy! Wpro​wa​dzisz się do mnie do tego cza​su? – Ja​sne, tyl​ko nie każ mi od razu sprze​da​wać mo​je​go apar​ta​men​tu. – Zgo​da. A… wró​cisz do pra​cy? – Chy​ba nie ma prze​ciw​wska​zań. – Dzię​ku​ję! Ba​łem się już wra​cać do biu​ra. Tyl​ko jesz​cze kot mnie tam to​le​ru​je. – Nie wy​głu​piaj się! Wszy​scy cię uwiel​bia​ją, bo je​steś na​praw​dę wspa​nia​łym sze​fem. Po​ca​ło​wał ją zno​wu i przy​tu​lił na chwi​lę. Nie​spo​dzie​wa​nie po​my​ślał, że jego mat​ka ucie​szy​ła​by się, zna​jąc roz​wój sy​tu​acji. Pra​ca i ka​rie​ra to jed​no, ale de​cy​zja o po​sia​da​niu ro​dzi​ny jest za​wsze naj​waż​niej​sza. – A w po​dróż po​ślub​ną je​dzie​my oczy​wi​ście do We​ne​cji! – wy​szep​tał Har​riet do ucha.

Ty​tuł ory​gi​na​łu: The Bil​lio​na​ire’s Ru​th​less Af​fa​ir Pierw​sze wy​da​nie: Har​le​qu​in Mills & Boon Li​mi​ted, 2016 Re​dak​tor se​rii: Ma​rze​na Cie​śla Opra​co​wa​nie re​dak​cyj​ne: Ma​rze​na Cie​śla Ko​rek​ta: Anna Ja​błoń​ska © 2016 by Mi​ran​da Lee © for the Po​lish edi​tion by Har​per​Col​lins Pol​ska sp. z o.o., War​sza​wa 2017 Wy​da​nie ni​niej​sze zo​sta​ło opu​bli​ko​wa​ne na li​cen​cji Har​le​qu​in Bo​oks S.A. Wszyst​kie pra​wa za​strze​żo​ne, łącz​nie z pra​wem re​pro​duk​cji czę​ści lub ca​ło​ści dzie​ła w ja​kiej​kol​wiek for​mie. Wszyst​kie po​sta​cie w tej książ​ce są fik​cyj​ne. Ja​kie​kol​wiek po​do​bień​stwo do osób rze​czy​wi​stych – ży​wych i umar​łych – jest cał​ko​wi​cie przy​pad​ko​we. Har​le​qu​in i Har​le​qu​in Świa​to​we Ży​cie są za​strze​żo​ny​mi zna​ka​mi na​le​żą​cy​mi do Har​le​qu​in En​ter​pri​ses Li​mi​ted i zo​sta​ły uży​te na jego li​cen​cji. Har​per​Col​lins Pol​ska jest za​strze​żo​nym zna​kiem na​le​żą​cym do Har​per​Col​lins Pu​bli​shers, LLC. Na​zwa i znak nie mogą być wy​ko​rzy​sta​ne bez zgo​dy wła​ści​cie​la. Ilu​stra​cja na okład​ce wy​ko​rzy​sta​na za zgo​dą Har​le​qu​in Bo​oks S.A. Wszyst​kie pra​wa za​strze​żo​ne. Har​per​Col​lins Pol​ska sp. z o.o. 02-516 War​sza​wa, ul. Sta​ro​ściń​ska 1B, lo​kal 24-25 www.har​le​qu​in.pl ISBN 978-83-276-3394-1 Kon​wer​sja do for​ma​tu MOBI: Le​gi​mi Sp. z o.o.

Spis treści Strona tytułowa Rozdział pierwszy Rozdział drugi Rozdział trzeci Rozdział czwarty Rozdział piąty Rozdział szósty Rozdział siódmy Rozdział ósmy Rozdział dziewiąty Rozdział dziesiąty Rozdział jedenasty Rozdział dwunasty Rozdział trzynasty Rozdział czternasty Rozdział piętnasty Rozdział szesnasty Rozdział siedemnasty Rozdział osiemnasty Rozdział dziewiętnasty Rozdział dwudziesty Rozdział dwudziesty pierwszy Rozdział dwudziesty drugi Strona redakcyjna