malarstwo niderlandzkie XV i XVI

Malarstwo niderlandzkie XV i XVI wieku Renesans niderlandzki ujawnia się najbardziej w malarstwie. Na początku XV wieku widać jeszcze przenikające się tendencje średniowieczne z renesansowymi. Odkrycie nowych technik olejnych powoduje wzrost możliwości malarstwa, tym samym lepsze wykończenie detali. Początki to malarstwo miniaturowe reprezentowane przez Jan van Eycka i Huberta. W scenach występują tradycyjne tematy podjęte w nowy sposób ale też nowe dotąd nie podejmowane. Cechy Malarstwa Niderlandzkiego Widać zainteresowanie naturą, o czym świadczy wprowadzenie pejzażu i aktu. Postacie nie są już zawieszone w nierealnej przestrzeni. W świetny sposób artyści uzyskują iluzję głębi po przez, wprowadzenie perspektywy powietrznej. Realizm postaci jest efektem ścisłej obserwacji przyrody, artysta w obiektywny sposób oddaje to co widzi. Człowiek jest w centrum zainteresowania, ale tym samym jest częścią bogactwa świata. Wnikliwa obserwacja realnego świata łączy się z mistycznym światem nadprzyrodzonym, co daje wrażenie jednolitości i harmonii. Świadkami tych zdarzeń są najczęściej prości ludzie, chłopi. Artyści podejmują nie tylko tematykę religijną. Też potoczne tematy, znajdują odzwierciedlanie w malarstwie. Malarze Hieronim Bosch i Piotr Bruegel w wielu dziełach podejmują problematykę społeczną, często w realistycznie , karykaturalny sposób podkreślając cechy szczególne. Artysta nie tylko odtwarza świat ale też uczucia do niego. Gama barwna często dopowiada charakterowi dzieła, zawsze jest bardzo pełna. W różnicowaniu walorowym doszli do mistrzostwa. Pojawiają się nowe dotychczas nie spotykane układy kompozycyjne, często obojętna jest kolejność oglądania. Wielkie bogactwo środków wyrazu mnogość i różnorodność form. Wymusza to fragmentaryczne oglądanie dzieł. malarstwo Boscha czy Bruegela , często zawierają(szczególnie u Boscha) elementy fantastyczne, nadrealistyczne o głębokiej symbolice, która ma ponadczasowy charakter( z tych dzieł czerpali współcześni artyści np. Salvador Dali) Artyści  Roger van der Weyden  Jan van Eyck  Hieronim Bosch  Piotr Bruegel  Hans Memling  Hugo van der Goes  Gerard David